ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ANNUS X X X V I I I - SERIES II - VOL. X I I I TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS M • DCCCC • Xl/VI An. et yol. XXXVIII 23 Ianuarii 19*6 (Ser. II, v . x m ) - N u m i ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII E P I S T U L A E N C Y C L I C A AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATE S¿ ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS, ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM C U M APOSTOLICA SEDE HABENTES: DE INDIGENTIUM, PUERORUM CURA ALACRIUS HODIE SUSCIPIENDA. PIUS PP. XII Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quemadmodum, cum internecivum saeviebat bellum, quidquid suadendo obtestandoque potuimus non praetermisimus, ut diuturna nimis conflagratio quam primum restingueretür, omniaque iure, aequitate rectoque ordine componerentur, ita in praesens, positis armis, sed nondum restituta pace, pro apostolico quo fungimur munere, nihil intentatum relinquimus > ut tot doloribus opportuna lenimenta praebeamus, ac miseriarum cumulum, quo non paucae gentes opprimuntur, quovis modo detur, allevemus. At in tantis paeneque innumeris acerbitatibus, quas dira dimicatio peperit, nulla magis paternum laedit ac vulnerat animum Nostrum, quam ea, quae insontiunl puerorum multitudinem afficit, qui quidem ad decies centena milia, ut affertur, necessariis ad vitam rebus destituti, multis in nationibus frigore, fame morbisque tabescunt; ac saepenumero ab omnibus derelicti non modo pane, vestibus, tectoque 6 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale carent, sed illo etiam amore, quo tenera aetatula tantopere indiget. Iam Nos, ut nostis, Venerabiles Fratres, quidquid hac etiam in re potuimus, facere non praetermisimus ; ac gratissimum iis testamur animum Nostrum, quorum ex largitate Nobis datum est infantiae ac pueritiae egestati pro viribus mederi. Neque ignoramus haud paucos, sive singillatim, sive in coetus societatesque coalescentes, opportunum eiusmodi suscepisse propositum et ad rem deducere omni nisu contendere. Quibus quidem, bonorum omnium ut sunt praeconio digni, debitas tribuimus laudes, eorumque operibus, inceptis, institutis bene omnia a Deo ominamur atque precamur. Attamen, cum id genus adiumenta ac curae longe absint ut maiorum immensi tati paria sint, officio Nostro consentaneum ducimus vos appellare paterneque adhortari, ut peculiari modo gravissimam egentium puerorum causam cordi habeatis, ac nihil faciatis reliqui, quod ad eorum condicionem mitigandam relevandamque conferat. Mandamus igitur ut iri Dioecesi cuiusque vestra diem praestitistis, quo publicis ad propitiandum Deum indictis supplicationibus, per sacrorum quoque administros qui adiutricem vobis navant operam, de instanti hac necessitate populum moneatis, eumdemque ad hortemini ut qua precibus, qua piis operibus, qua etiam collata stipe, incepta omnia provehat, quorum sit indigentem • derelictamque pueri tiam omni ope omnique cura iuvare. Res agitur, ut facile animadvertitur, quae si ad cunctos pertinet cuiusvis opinionis cives, dummodo huma^ nitatis pietatisque sensibus polleant, ad christianos tamen peculiari ratione attinet, qui in fraterculis hisce inopibus ac de-, stitutis expressam Divini Infantis imaginem cernere debent, quique illud recordari officio tenentur : « Amen dico vobis, quamdiu fecistis uni ex his fratribus meis minimis, mihi fex cistis ». ; Ac considerent omnes probeque secum reputent hos 1 MATTH. X X V , 40. . <; 7 Acta Pii Pp. XII fore puerulos futurae aetatis fulcimina, atque adeo opus esse omnino ut integri animo corporeque succrescant, ne progenies aliquando habeatur, quae infirmitatis germina referat vitiorumque labes. Nemo igitur gravetur in re tam opportuna ac necessaria suam operam, suas vires suamque pecuniam ponere. Qui tenuioris fortunae sunt, quidquid possunt, quidquid valent, id libenti pervolentique animo praestent; qui vero laute opipareque vivunt, ii perpendant ac reminiscantur puerorum indigentiam, mediam, nuditatem apud misericordiarum Patrem severissime eos vehementerque incusare, si plumbeo sint animo, neque suppetias generose occurrant. Omnes denique sibi suadeant non iacturae, sed lucro suam sibi esse liberalitatem futuram, quandoquidem iure asseverari potest eum, qui aliquid vel de sua fortuna, vel de sua òpera egentibus tribuat, quodammodo fenerari Deo, qui amplissima mercede sua aliquando erit largitorem remuneraturum. Spe igitur tenemur bona fore ut, quemadmodum prisca Apostolorum aetate, cum christiana Hierosolymae communitas insectatione atque inopia vexaretur, a ceteris christifidelibus prò eadem ubique gentium Deo admövebantur preces, ab iisdemque adiumenta mittebantur, 2 in praesens quoque eodem amore compulsi atque animati omnes infantium puerorumque necessitatibus pro viribus succurrant. Idque faciant, ut diximus, imprimis flagràntibus adhibitis ad misericordissimum Redemptorem nostrum supplicationibus • quandoquidem ex piis precibus, ut nostis, arcana vis eiicitur, quae caelum penetrat, atque a sempiternis sedibus superna lumina divinasque impulsiones impetrat, quae mentes collústrent hominum, eorumque voluntates ad bonum inflectant, et ad caritatem suadeant ac móveant. : r; Heic autem animadvertere operae pretium est nullo non tempore Ecclesiam de tenella aetate curam diligentissimam habuisse, eamdemque iure meritoque reputasse veluti partem peculiarissimo modo muneri suo suaeque caritati concreditam. 2 Cf. I Cor. XVI, 4. 8 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Idque dum egit continenterque facit, procul dubio Divini Conditoris sui vestigiis insistit monitionibusque respondet ; qui quidem puerulos suaviter ad se alliciens; Apostolis eorum matres increpantibus aiebat : « Sinite párvulos venire ad me, et ne ; prohibueritis eos ; talium est enim regnum Dei ». 3 Christus siquidem — ut optime diserteque Decessor Noster imm. mem. Leo Magnus asseverat — « amat..; infantiam, quam primum et animo suscepit et corpore. Amat Christus infantiam, humilitatis magistram, innocentiae regulam, mansuetudinis formam. Amat Christus infantiam, ad quam maiorum dirigit mores, ad quam senum reducit aetates ; et eos adi suum inclinat exem4 plum, quos ad regnum sublimât aeternum » . Videtis ex hisce verbis sententiaruinque luminibus,. Venerabiles Fratres, quali amore qualique diligentia ac cura Ecclesia debeat, exemplo ducta Conditoris sui, infantes ac puerulos prosequi. Ea nempe, dum quidquid potest non praetermittit, ut eorum corpora neque cibo, neque tecto, neque vestibus careant, eorum tamen animulas non ignorat vel neglegit, quae, ex divino quasi halitu partae, veluti radium videntur caelestium pulchritudinum referre. Primum igitur eo contendit ac spectat, ut eorum innocentia ne polluatur, utque sempiternae eorum saluti prospiciat ac consulat. Quamobrem paene innúmera sunt eius instituta atque incepta, quorum est puerilem aetatem recte educere, ad morum integritatem conformare, atque ad eam vitae condicionem pro facultate provehere, quae increscentibus animi corporisque necessitatibus respondeat. Hac in utilis^ sima palaestra, ut nostis, haud paucae religiosorum hominum ac mulierum sodalitates mirabili cum navitate utilitateqüe certant, quarum actio sapiens, vigilans, impensa ad Ecclesiae civilisque societatis profectum summopere conducit. Ac non modo in excultis ad humanitatem gentibus nationibusque id uberi salutarique cum fructu efficitur, sed apud agrestes etiam populos, vel plane nondum christiana collustratos luce, ubi eván? MABC. X, 14. 4 Serm. XXXVII, c. S; ML 54, 258 C. Acta Pii Pp. XII 9 gelicae veritatis satores — ac peculiari modo Pontificium Institutum illud, quod a Sacra Infantia nuncupatur — puerulos infantesque tam multos a daemonis pravorumque hominum servitute in libertatem filiorum Dei vindicant, et ad humanioris vitae cultum traducunt. Verumtamen hoc in formidoloso historiae nexu,, dum nimis multae rerum animorumque ruinae coacervan tur in immensum, haec providentiae caritatisque incepta, quae forte communibus hoc in genere necessitatibus paria videbantur, imparia procul dubio evadunt. Etenim oculis paene obversantur Nostris, Venerabiles Fratres, ingentes puellorum multitudines, qui fame languentes ac fere enecti panem teneilis manibus petunt, 5 « et non est qui frangat eis » ; qui domo, qui vestibus destituti hiberno frigore tremebundi intermoriuntur, nec matres habent patresve suos, qui eos operiant ac calefaciant; qui denique infirmi ac vel phthisi tabeque confecti, consentaneis carent medicamentis opportunisque curis. Itemque innumeros maerenti Nos animo quasi cernere Nobis videmur vel per clamosas errare urbium vias ad otium, ad corruptelas adactos, vel per oppida, per vicos, per agros circumire incertos ac vagos ; quibus nemo, proh dolor, tutum adversus egestatem, adversus vitia ac crimina praebet perfugium. Cur igitur Nos, qui hos filiólos Nostros tam vehementer adamamus « in visceribus Iesu Christi » 6 cur Nos, Venerabiles Fratres, vos singulos universos, unaque vobiscum omnes, quicumque humanitatis, misericordiae pietatisque sensibus ducuntur, etiam atque etiam non inclamemus, tit quidquid potest, quidquid valet christiana caritas — valet autem plurimum —in id volentibus generosisque animis conferatis, ut miserrima nempe eorum sors ubique gentium mitigetur ac relevetur? Nihil intentatum relinquatur, quod nostra aetas hoc in genere suggessit ac suasit; ac novae etiam excogiten tur rationes, quibus, bonis eni ten tibus omnibus, praesentibus malis, et futuris, quae reformidantur, detrimentis op* Cf. Thre. IV, 4. Philip. I, 8. 6 10 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale portuna remedia praebeantur. Atque ita quam primum, fiat, adspirante sufíraganteque Deo, ut vitiorum illecebris, quae tot pueros derelictos facile transversos agunt, virtutum invitamenta succedant, ut eorum inane otium ac tetricam desidiam honestus atque hilaris sequatur labor, ut eorum denique fames, inedia, nuditas a divina Iesu Christi caritate habeant — quam in eius sectatoribus reviviscere, effervescere augerique quam maxime hoc tempore oportet — ut necessariis adiumentis ne careant. Quae quidem omnia non modo ad catholicae religionis christianaeque virtutis incrementum, sed ad humanae etiam consortionis civilisque societatis bonum summopere conferent; quandoquidem, ut omnes norunt, in carceres in publicaeque custodiae loca non tam frequens pro certo constiparetur reorum scelestorumque turba, si opes rationesque ad crimina praecavenda aptiores in iuvenili praesertim aetate largius opportuniusque adhiberentur; ac si sana, integra, operosa ubique pueritia adolesceret, facilius cives haberentur, qui probitate, fortitudine, ceterisque animi et corporis dotibus; enitererit. Haec habebamus, Venerabiles Fratres, quae vobis hac gravissima de causa per Encyclicas has Litteras scriberemus, vobis item mandantes, ut, quae paterne monuimus atque adhoftati sumus, ea cum gregibus vestris aptiore; quo videbitur,., modo communicetis ; ac futurum confidimus ut votis Msee hört amantisque Nostris omnes libentibus animis studiosaque largitate et opera respondeant. Qua quidem spe freti* caelestium auspicem gratiarum, peculi arisque benevolentiae Nostrae testem, cum vobis singulis, Venerabiles Fratres, gregibusqúe curae vestrae concreditis, tum iis nominatim, qui bene quovis modo ac ratione hac de re; promeriti, vel proin eri turi sunt, Apostolicam/Benedictionem amantissime in Domino impertimus. ; Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die .vi mensis /Ianuarii, in Epiphania Domini Nostri Iesu Christi, anno MDCCCCXXXXVI, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII Acta Pii Pp. XII il CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE DAHOMEY ET ALIOBUM (NIAMEYEXSIS) A VICARIATIBUS APOSTOLICIS DE DAHOMEY, DE OUAGADOUGOU, DE FOUMBAN ET DE KHARTUM, ATQUE A PRAEFECTURIS APOSTOLICIS DE KAD ÜNA ET DE JOS TERRITORII PARS DISMEMBRATUR ET NOVA EXINDE PRAEFECTURA APOSTOLICA ERIGITUR, •(( NIAMEYENSIS » NUNCUPANDA. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad faciliorem Evangelii praedicationem reddendam et Christi regnum inter infideles populos amplius prolatandum plurimum quidem confert recta Missionum circumscriptio, quae temporum et locorum adiunctis magis respondeat, tum earum limites immutando, tum novas, si casus ferat, Missiones condendo. Quod perpendentes Nos, ut in Africae Occidentalis Gallicae regionibus evangelizationis operi aptius consulatur, novam ibidem Praefecturam Apostolicam erigere statuimus. De venerabilium igitur Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, suppleto, quatenus opus sit; quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, certa scientia et suprema Nostra auctoritate illam coloniae Gallicae de Dahomey portionem separamus, ad Vicariatum Apostolicum de Dahomey, Societati pro Missionibus ad Afros concreditum pertinentem, quae a nona parallela linea latitudinis borealis, septentrionem versus, flumen Niger attingit; nec non coloniae Gallicae de Niger portiones, quae intra fines Vicariatuum Apostolicorum de Dahomey, de Ouagadougou, Societati Missionariorum Africae commissi, de Foumban, Societati Sacerdotum a S. Corde Iesu concrediti, et dé Khartum, Congregationi Filiorum S. Cordis Iesu commissi, atque Apostolicarum Praefecturarum de Raduna et de Jos, Societati pro Missionibus ad Afros concreditarum, usque adhuc continebantur, ab iisdem Vicariatibus et Praefecturis distrahimus. Territorium vero ita distractum in novam erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam, cuius tamen limites septen- m Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale trionales vigesimam parallelam lineam excedere non debent. Novam •hanc Praefecturam Apostolicam Niameyerisem nuncupari decernimus, eamque sollertibus Societatis pro Missionibus ad Afros curis, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, committimus. Huic ergo Praefecturae Niameyensi eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae Apostolicae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, illosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, concessionis, commissionis, decreti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentari praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S- Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo secundo, die vigesima octava Aprilis mensis, Pontificatus Nostri anno quarto. ALOISIUS Card. MAGLIOME a Secretis Status PETRUS Card. FIJMASONI BIONDI S. G. de Propaganda Fide Praefectus Proton. Apost. Proton. Apost. Carolus Respighi, Alfridus Vitali, Loco £8 Plumbi Reff, in Cane. Ap., vol. LXVI, n. 19. —Al. Trussardi. Acta Pii Pp. XII 13 II SANCTI LEONIS DE AMAZONES (S. IOSEPH DE AMAZONES) A VICARIATU APOSTOLICO S. LEONIS DE AMAZONES PARS SEIUNGITUR, EX QUA NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA SUB NOMINE S. IOSEPH DE AMAZONES. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM In catholici orláis regiones, nondum Evangelii lumine penitus con. lustratas, pro apostolico divinitus commisso Nobis munere, mentis Nostrae aciem convertentes, sollertium missionariorum numerum adaugere et alias sui iuris missiones erigere satagimus, quo facilius et uberius christiana religio prolatetur. Lubenter idcirco, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. B. E. Cardinalium Christiano Nomini Propagando praepositorum consilio, excipiendas duximus preces, quibus ab Apostolica Sede petitum est ut Vicariatus Apostolici S. Leonis de Amazones, in Peruvia, septentrionalis et orientalis pars a reliquo Vicariatus territorio segregetur et in sui iuris missionem erigatur ob missionariorum potissimum penuriam, qui in regione illa Evangelii praedicationis munere funguntur, illamque Fratrum Minorum Franciscanum apostolicis curis concredatur. Suppleto itaque, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis ac certa scientia, Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine ab Apostolici quem supra diximus Vicariatus S. Leonis de Amazones territorio partem illam seiungimus septentrionalem et orientalem, cui hos fines assignamus : ad septentrionem : limites Reipublicae Peruvianae iuxta Putumayo flumen ; ad orientem : limites inter Peru viam et Brasiliani; ad meridiem : aquarum divortium inter Napo et Nanay flumina; lineam meridiem versus usque ad Amazones flumen ; tractum huius fluminis, inclusis insulis (excepta tamen insula quae contra Iquitos urbem sita est) usque ad Nauta; limites civiles provinciae de Requería usque ad fines cum Republica Brasiliana ; ad occidentem : limites inter Peruviam et Aequatorianam Rempublicam. Hanc autem territorii partem, ita finibus circumscriptam, in novam erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam, 11 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale quam 8. Ioseph de Amazones denominandam decernimus eamque Ordinis Fratrum Minorum Missionariorum curis, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, committimus. Novae porro huic Apostolicae Praefecturae S. Ioseph de Amazones eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura et privilegia, honores et potestates, quibus ceteras per orbem Praefecturae Apostolicae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent," eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, concessionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu tamerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum— , Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo quinto, die tertia decima mensis Iulii, Pontificatus Nostri anno septimo. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Decanus Sacri Collegii P. Card. FUMASONI BIONDI S. G. de Propaganda Fide Praefectus Carolus Respighi, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco £&< Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXIX, n. 85. — Al. Trussardi. 15 Acta Pii Pp. XII SERMO •• A SSMO D. N. PIO PP. XII HABITUS DIE XXIV MENSIS DECEMBRIS A. MCMXLV, IN PERVIGILIO NATIVITATIS D. N. IESU CHRISTI, ADSTANTIBUS EMIS PP. DD. CARDINALIBUS ET EXCMIS DD. EPISCOPIS AC ROMANAE CURIAE PRAELATIS. . NATALE DI ASPETTAZIONE E DI PREGHIERA Negli ultimi sei anni, noi tutti, Venerabili Fratelli e diletti figli, dovemmo assaporare, in questa vigilia della Natività del Signore, l'amaro contrasto fra i sentimenti di santa allegrezza, d'intima e fraterna unione nel servizio del Signore, che la cara ricorrenza natalizia infonde negli animi, e i tristi rancori e le brame di vendetta, imperanti nel mondo; tra i soavi accenti del Gloria in excelsis Deo et in terra pax hominibus, e le voci discordanti di odio nei fragori di una guerra fratricida; tra la dolce chiarezza di Betlemme e il sinistro bagliore degli incendi ; tra il soave splendore irraggiante dal volto del celeste Infante, e il marchio di Caino, che rimarrà ancora a lungo impresso sulla fronte del nostro secolo. Così, quale sospiro di sollièvo uscì da tutti i nostri petti falla notizia che il sanguinoso conflitto aveva avuto fine, prima in Europa, poi nell'Asia ! Quante fervide suppliche erano in quéi lunghi anni di lotta salite al trono dell'Altissimo > affinchè abbreviasse i giorni dell'afflizione e arrestasse la mano degli* angeli che portano le fiale dell'irà di Dio per i peccati dèi móndo ! Ora, per la prima volta, l'umana famiglia celebrerà di nuovo per misericordia divina una festa natalizia, nella quale i terrori della guèrra in terra, in mare e soprattutto nell'aria non empiranno più tanti cuori di timore e di angoscia mortale. Per questo mutamento delle cose siano da noi tutti rese umili grazie all'Onnipotente Signore ! La pace della terra ? La vera pace ? No, ma solamente il « dopo-guerra », espressione dolorosa e fin troppo significativa ! Quanto tempo sarà necessario per guarire il malessere materiale e morale, quanti sforzi per cicatrizzare tante piaghe ! Ieri si sono seminate su territori immensi le distruzioni, le calamità, le miserie ; ed oggi che si tratta di ricostruire, gli uomini cominciano appena a rendersi conto di quanta perspicacia e avvedutezza, di quanta rettitudine e buona volontà vi sia bisogno per ricondurre il mondo dalle devastazioni e dalle rovine fìsiche e spirituali, al diritto, all'ordine e alla pace. Così anche questo Natale rimane un tempo di aspettazione, di spe- 16 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ranza e di preghiera al Piglio di Dio fatto uomo, affinchè Egli, che è il 1 « Rex pacificus,... cuius vultum desiderat universa terra», doni al mondo la sua pace. IL PROSSIMO CONCISTORO - SUB CARATTERISTICHE Come è già stato annunziato, per la prima volta, dacché il Signore, nonostante la Nostra indegnità, volle elevarci al Supremo Pontificato, addiverremo, a Dio piacendo, alla creazione di nuovi membri del Sacro Collegio. Nel Nostro discorso Natalizio del passato anno, accennammo alle, gravi e molteplici difficoltà che Ci avevano purtroppo fino allora impedito di provvedere alle non poche vacanze dolorosamente prodottesi nella Curia Romana. Quanto dunque Ci tornerà gradito di vederCi prossimamente qui circondati da un numero così considerévole di nuovi Cardinali, i quali per le loro insigni virtù e i loro segnalati meriti Ci sono sembrati particolarmente degni di essere elevati alla S. Porpora! L'eccezionale avvenimento merita, a Nostro avviso, di èssere illustrato con alcune speciali considerazioni. a) Quanto al numero dei futuri Cardinali. Osserveremo innanzi tutto che con questa promozione il Sacro Collegio verrà ad essere al completo. È noto che il Nostro Predecessore di f. m. Sisto V con la sua Costituzione Postquam verus del 3 Dicembre 1586, dopo aver rilevato come nei tempi antichi fosse stato troppo ristretto il Sacro Collegio e nei più recenti invece troppo numeroso, fissò a settanta il numero dei Cardinali, a somiglianza dei settanta seniori di Israele, 2 proibendo con severissime clausole che per qualsiasi motivo, anche urgentissimo, si oltrepassasse quel numero. Senza dubbio i Romani Pontefici Successori di lui non sarebbero vincolati da tali disposizioni, qualora giudicassero opportuno di aumentarlo o di diminuirlo ; tuttavia non consta che si sia mai da alcuno di loro derogato a quella leggerla quale ha avuto una esplicita conferma anche nel can. 231 del Codice di diritto canonico. Il pieno del S. Collegio con settanta Cardinali si è avuto abbastanza spesso nei secoli xvn e xvin ; non si riscontra invece mai nel secolo XIX e, fino ad oggi, nel secolo xx. Per citare un solo esempio, ricorderemo il Concistoro segreto del 17 Maggio 1706, nel quale Clemente XI volle creare tanti Cardinali, ossia venti, quanti ne mancavano per compire il numero di settanta : « creare intendimus eos omnes, nempe 1 2 Antiph. I in I Vesp. Nativ. Domini. Cf. Ex. 24, 1. 9. • • Acta Pii Pp. XII Ì7 viginti, qui ad septiiagenarium Vestrum numerum complendum in prae3 sens desunt. Cardinales » ; ed anzi, avendo uno dei nuovi nominati, Gabriele Filippucci, rinunziato a quella eminente dignità, Clemente Xî, nel susseguente Concistoro del 7 Giugno dello stesso anno, mentre accettava tale rinunzia, nominò subito al posto rimasto così vacante Michelangelo Conti, che fu poi il suo immediato Successore col nome di Innocenzo XIII. Noi abbiamo voluto ritornare a quell'antico uso, che, mentre porta al completo il numero dei membri del S. Collegio, rispetta al tempo stesso il limite posto da Sisto V. Siamo dolenti che l'osservanza di questo limite Ci abbia impedito di comprendere in questa Nostra prima creazione non pochi altri Prelati é Religiosi, specialmente della Curia e del Clero romano, i quali, massime per i lunghi servigi resi alla Santa Sede, ne sarebbero stati anch'essi beri degni. 4 E tanto più Ci è sembrato conveniente di non oltrepassare quel limite, in quanto che non fu mai creato un così gran numero di nuovi Cardinali, cioè trentadue, in un medesimo Concistoro. Le due più grandi creazioni si erano avute finora sotto i Papi Leone X e Pio VII, i quali in un solo Concistoro crearono 31 Cardinali : vogliamo dire, Leone X, il quale mentre nel Concistoro del 26 Giugno 1517 aveva manifestato il proposito di nominare 27 Cardinali, nel successivo 'del I Luglio di quello stesso anno ne creò invece 31 ; e Pio VII, che dopo il suo ritorno nell'Urbe, avendo rivolto le sue cure al S. Collegio, molto -diminuito di numero per gli acerbissimi eventi di quel tempo, nel Concistoro segreto dell'8 Marzo 1816 creò parimente 31 Cardinali, dei quali però 21 furono da lui pubblicati e 10 riservati in petto. o 5 0 b) Quanto alla nazione, a cui essi appartengono Un'altra caratteristica di questa creazione sarà la varietà delle nazioni a cui appartengono i futuri Cardinali, in quanto abbiamo voluto che vi siano rappresentati il maggior numero possibile di stirpi e di popoli, e sia quindi un'immagine viva della universalità della Chiesa. In tal guisa, come abbiamo veduto negli anni trascorsi del Nostro Pontificato confluire nell'Eterna Città, nonostante la guerra, anzi come conseguenza della guerra, uomini di ogni nazione e delle più lontane regioni ; così avremo ora, cessato il conflitto mondiale, la consolazione — piacendo al Signore — di veder affluire intorno a Noi nuovi membri del 3 4 5 a Clem. XI P. M. Orationes consister., Romae 1722, p. 32. Op. cit., p. 38. Arch. Consist. Acta Vicecancell. 2, fogli 39 e 40. Cf. Pii VII Allocutio habita in Cons. Secr. die 8 Martii 1816. 2 - ACTA, vol. XIII, n. 1. - 23-1-946. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 18 S. Collegio provenienti dalle cinque parti del mondo. Roma apparirà in tal modo veramente come la Città eterna, la Città universale, la Città Caput mundi, VXJrbs per eccellenza, la Città di cui tutti sono cittadini, la Città sede del Vicario di Cristo, verso la quale si volgono gli sguardi di tutto il mondo cattolico ; nè l'Italia, terra benedetta che accoglie nel suo seno questa Roma, ne rimarrà diminuita, che anzi splenderà agli occhi di tutti i popoli come partecipe di questa grandezza e di questa universalità. LA SOPRANNAZIONALITÀ DELLA CHIESA La Chiesa cattolica, di cui l'Urbe è il centro, è soprannazionale per la sua stessa essenza. Ciò ha un duplice senso, uno negativo ed uno positivo. La Chiesa è madre, Sancta Mater Ecclesia, una vera madre, la madre di tutte le nazioni e di tutti i popoli, non meno che di tutti i singoli uomini, e precisamente perchè madre, non appartiene nè può appartenere esclusivamente a questo o a quel popolo, e neanche ad un popolo più e ad un altro meno, ina a tutti egualmente. È madre, e quindi non è nè può essere straniera in alcun luogo ; essa vive, o almeno per la sua natura deve vivere, in tutti i popoli. Inoltre, mentre la madre, col suo sposo e i suoi figli, forma una famiglia, la Chiesa, in virtù di una unione incomparabilmente più stretta, costituisce, più e meglio che una famìglia, il corpo mistico di Cristo. La Chiesa è dunque soprannazionale, perchè è un tutto indivisibile e universale. LA INDIVISIBILE UNITÀ DELLA CHIESA La Chiesa è un tutto indivisibile, perchè Cristo, con la sua Chiesa, è indiviso e indivisibile. Cristo, come Capo della Chiesa, è, per adoperare 7 un profondo pensiero di S. Agostino, totus Christus, il Cristo intero. Questa interezza di Cristo, secondo il. S. Dottore, ¡significa la indivisibile unità del Capo e del corpo « in plenitudine Ecclesiae », in quella pienezza di vita della Chiesa, che congiunge tutte le zone e tutti i tempi della umanità redenta, senza eccezione. Saldamente stabilita con sì profonda radice, la Chiesa, posta com'è nel mezzo di tutta la storia del genere umano, nel campo agitato e sconvolto di energie divergenti e di contrastanti tendenze, quantunque esposta a tutti gli assalti diretti contro la sua indivisibile interezza, è così lontana dall'esserne scossa, che dalla sun propria vita di interezza e di unità irradia e diffonde sempre nuove forze sanatrici e unificatrici nella 7 Serm. SU c. 1 '- MIGNE, PL, t. 39, col. 1493. Acta Pii Pp. XII 19 umanità lacerata e divisa, forze di unificante grazia divina, forze dello Spirito unificante, di cui tutti sono affamati, verità che sempre è dappertutto valgono, ideali che sempre e dappertutto ardono. Da ciò apparisce che era ed è un sacrilego attentato contro il totus Christus, il Cristo nella sua integrità, e in pari tempo un colpo nefasto contro la unità del genere umano, ogniqualvolta si è tentato e si tenta di far la Chiesa quasi prigioniera e schiava di questo o di quel popolo particolare, di confinarla negli angusti limiti di una nazione, od anche di metternela al bando. Tale smembramento della interezza della Chièsa ha sminuito e sminuisce — tanto più, quanto più a lungo — nei popoli, che ne sono le vittime, il bene della loro reale e piena vita. Ma l'individualismo nazionale e statale degli ultimi secoli non ha soltanto cercato di vulnerare l'interezza della Chiesa, d'indebolire e di ostacolare le sue forze unitrici e unificatrici, quelle forze che pure ebbero un tempo una parte essenziale nella formazione dell'unità dell'Occidente europeo. Un vieto liberalismo volle senza e contro la Chiesa creare la unità mediante la cultura laica e un umanesimo secolarizzato. Qua e là, come frutto della sua azione dissolvènte e al tempo stesso come nemico, gli succedette il totalitarismo. In una parola, quale fu dopo poco più di un secolo il risultato di tutti quegli sforzi senza e spesso contro la Chiesa? La tomba della sana libertà umana; le organizzazioni f orzate ; un mondo, che per brutalità e barbarie, per distruzioni e rovine, soprattutto però per funesta disunione e per mancanza di sicurezza, non aveva conosciuto l'eguale. In un tempo turbato, qual'è ancora il nostro, la Chiesa, per il bene proprio e per quello della umanità, deve fare del tutto per mettere in valore la sua indivisibile e indivìsa interezza. Essa ha da essere oggi più che mai soprannazionale. Questo spirito deve penetrare e pervadere il suo Capo visibile, il Sacro Collegio, tutta l'azione della Santa Sede, su cui specialmente ora gravano importanti doveri riguardanti non solo il presente, ma anche più il futuro. Si tratta qui principalmente di un fatto dello spirito, di avere il senso giusto di questa soprannazionalità, e non di misurarla o determinarla secondo proporzioni matematiche o su basi statìstiche rigorose circa la nazionalità delle singole persone. Nei lunghi periodi di tempo, in cui, per disposizione della Provvidenza, la nazione italiana, più delle altre, ha dato alla Chièsa il suo Capo e molti collaboratori al governo centrale della Santa Sede, la Chiesa nel suo complesso ha sempre conservato intatto il suo carattere soprannazionale. Che anzi non poche circostanze hanno contribuito, precisamente per quésta via, a preservarlo Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale da pericoli, che altrimenti avrebbero potuto farsi più sensibili. Si pensi, per citare un esempio, alle lotte per la egemonia degli Stati nazionali europei e delle grandi dinastie nei secoli passati. Anche dopo la Conciliazione fra la Chiesa e lo Stato coi Patti Lateranensi, il clero italiano, nel suo insieme, pur senza alcun pregiudizio del naturale e legittimo amore di patria, ha continuato ad essere nn fedele sostegno e un patrocinatore della soprannazionalità della Chiesa. Noi Ci auguriamo e preghiamo che tale rimanga, specialmente il giovane clero, in Italia e in tutto l'orbe cattolico; ad ogni modo le delicate condizioni presenti esigono una particolare cura e tutela di quella soprannazionalità e indivisibile unità della Chiesa. LA UNIVERSALITÀ DELLA CHIESA Soprannazionale perchè abbraccia con un medesimo amore tutte le nazioni e tutti i popoli, essa è anche tale, come abbiamo già accennato, perchè in nessun luogo è straniera. Essa vive e si sviluppa iii tutti i paesi del mondo, e tutti i paesi del mondo contribuiscono alla sua vita e al suo sviluppo. Un tempo la vita ecclesiastica, in quanto è visibile, si svolgeva rigogliosa a preferenza nei paesi della vecchia Europa, donde si diffondeva, come fiume maestoso, a quella che poteva dirsi la periferia del mondo ; oggi apparisce invece come uno scambio di vita e di energie fra tutti i membri del corpo mistico di Cristo sulla terra/Non poche regioni in altri continenti hanno da molto tempo sorpassato il periodo della forma missionaria della loro organizzazione ecclesiastica, sono rette da una propria gerarchia e danno a tutta la Chiesa beni spirituali e materiali, mentre prima soltanto li ricevevano. Non si svela forse in questo progresso e arricchimento della vita soprannaturale, ed anche naturale, della umanità il vero senso della soprannaturalità della Chiesa ? Essa non sta, a causa di questa soprannazionalità, quasi sospesa, in una inaccessibile e intangibile lontananza, al di sopra delle nazioni ; ma, come Cristo fu in mezzo agli uomini, così ánchela Chiesa, in cui Egli continua a vivere, si trova in mezzo ai popoli. Come il Figlio di Dio assunse una vera natura umana, così anche la Chiesa prende in sè la pienezza di tutto ciò che è genuinamente umano e lo eleva a sorgente di forza soprannaturale, dovunque e comunque lo trova. Si compie così sempre più nella Chiesa di oggi ciò che S. Agostino magnificava nella sua « Città di Dio » : La Chiesa, egli scriveva, « chiama da tutte le gentil suoi cittadini, e in tutte le lingue aduna la sua comunità peregrina sulla terra; non cura ciò che è diverso nei costumi, nelle leggi, nelle istituzioni ; nulla di ciò essa rescinde o distrugge, ma piutto- Acta Pii Pp. XII 21 sto conserva e segue. Anche quel che è diverso nelle diverse nazioni, è tuttavia indirizzato all'unico e medesimo fine della pace terrena, se non impedisce la religione dell'unico sommo e vero Dio ». 8 Come un faro potente, la Chiesa, nella sua universale interezza, getta il suo fascio di luce in questi giorni oscuri, per i quali passiamo. Non meno tenebrosi erano quelli, in cui il gran Dottore d'Ippona vedeva quel mondo, che egli amava tanto, cominciare a sommergersi. Quella luce allora lo confortava e al suo chiarore salutava, coinè in una visione profetica, la novella aurora di un giorno più bello. Il suo amore verso la Chiesa, il quale non era altro che il suo amore di Cristo, f u la sua beatificante consolazione. Possano tutti coloro, che oggi, nei dolori e nei pericoli della loro patria, soffrono pene simili a quelle di Agostino, trovare, come lui, nell'amore della Chiesa, di questa casa universale, che, secondo la divina promessa rimarrà sino alla fine dei tempi, ristoro e sostegno ! Da parte Nostra, Noi bramiamo di rendere questa casa medesima sempre più solida, sempre più abitabile per tutti, senza eccezione. Perciò nulla vogliamo omettere, che possa esprimere visibilmente la soprannazionalità della Chiesa, quale segno del suo amore verso Cristo, Che essa vede e a Cui serve nella ricchezza dei suoi membri sparsi per il mondo intioro. L'OPERA DI PACE In quest'ora, in cui celebriamo la nascita di Colui, che venne per riconciliare gli uomini con Dio e fra loro stessi, Noi non possiamo omettere di dire una parola sull'opera di pace, che le classi dirigenti nello Stato, nella politica e nell'economia si sono accinti ad edificare. Con una dovizia, finora forse non mai avutasi, di esperienza, di buon volere, di saggezza politica e di potenza organizzatrice, sono stati iniziati i preparativi per l'ordinamento della pace mondiale. Giammai, forse, da che mondo è mondo, i reggitori della cosa pubblica non si sono trovati dinanzi ad un'impresa così vasta e complessa per il numero, la grandezza e la difficoltà delle questioni da risolvere, nè così grave per i suoi effetti in larghezza e in profondità, per il bene o per il male, come quella di ridare oggi all'umanità — dopo tre decenni di guerre mondiali, di catastrofi economiche e di smisurato impoverimento, — ordine, pace é prosperità. Altissima, formidabile è la responsabilità di coloro che si apprestano a portare a compimento un'opera così gigantesca. Non è Nostra intenzione di entrare nell'esame delle soluzioni pratiche 8 De civìt. Dei, 1. lo, c. 17 - MIGNE, PL., t. 41, col. 646. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale che essi potranno dare a così ardui problemi; crediamo però proprio del Nostro ufficio, in continuazione dei Nostri precedenti Messaggi Natalizi durante la guerra, di additare i presupposti morali fondamentali di una vera e durevole pace ; ciò che ridurremo a tre brevi considerazioni : TRE PRESUPPOSTI FONDAMENTALI DI UNA VERA E DUREVOLE PACE o I ) L'ora presente richiede imperiosamente la collaborazione, la buona volontà, la reciproca fiducia di tutti i popoli. I motivi di odio, di yendetta, di rivalità, di antagonismo, di sleale e disonesta concorrenza, debbono essere tenuti lontano dai dibattiti e dalle risoluzioni politiche ed economiche. « Chi può dire — aggiungeremo con la Sacra Scrit9 tura — : Ho la coscienza netta, sono puro di colpa ? Doppio peso e doppia misura, ambedue sono abominevoli presso Dio ». Chi dunque esige la espiazione delle colpe con la giusta punizione dei criminali in ragione dei loro delitti, deve avere ogni cura di non fare egli stèsso ciò che rimprovera ad altri come colpa o delitto. Chi vuole riparazioni, deve chiederle «ulla base dell'ordine morale, del rispetto a quégl'ìnviolabili diritti di natura, che rimangono anche in coloro, che si sono arresi incondizionatamente al vincitore. Chi domanda sicurezza per il futuro, non deve dimenticare che la sola vera garanzia consiste nella propria forza interna, vale a dire nella tutela della famiglia, dei figli, del lavoro, nell'amore fraterno, nell'abbandono di ogni odio, di ogni persecuzione o ingiusta vessazione di onesti cittadini, nella leale concordia fra Stato e Stato, fra popolo e popolo. 2°) A tal fine è necessario che dappertutto si rinunzi a creare artificiosamente, con la potenza del danaro, di una arbitraria censura, di giudizi unilaterali, di false affermazioni, una cosidetta pubblica opinione, che muove il pensiero e il volére degli elettori come canne agitate dal vento. Si dia il debito valore alla vera e grande maggioranza, formata da tutti quelli che onestamente e tranquillamente vivono del loro lavoro in mezzo alle loro famiglie e vogliono fare la volontà di Dio. Ai loro occhi le contese per più favorevoli confini, la lotta per i tesori della terra, anche se non sono necessariamente e a priori immorali in sè stesse, costituiscono pur sempre un giuoco pericoloso, che non si può affrontare se non a rischio di cagionare un cumulo di rovine e di morte. È la vasta maggioranza dei buoni padri e madri di famiglia, che vorrebbero proteggere e difendere l'avvenire dei propri figli contro la pretesa di ogni 9 Prov. 20, 9-10. Acta Pii Pp. XII 23 politica di pura forza, contro gli arbitri del totalitarismo dello Stato forte. 3°) La forza dello Stato totalitario! Crudele e sanguinante ironia! Tutta la superficie del globo, rossa del sangue versato in questi anni terribili, proclama altamente la tirannia di un tale Stato. L'edificio della pace riposerebbe sopra una base crollante e sempre minacciosa, se non ponesse fine a un siffatto totalitarismo, il quale riduce l'uomo a non essere più che una pedina nel giuoco politico, un numero nei calcoli economici. Con un tratto di penna esso muta i confini degli Stati; con una decisione perentoria sottrae l'economia di un popolo, che pure è sempre una parte di tutta la vita nazionale, alle sue naturali possibilità; con una mal dissimulata crudeltà scaccia anch'esso milioni di uomini, centinaia di migliaia di famiglie, nella più squallida miseria, dalle loro case e dalle loro terre, e le sradica e le strappa da una civiltà e una coltura, alla cui formazione avevano lavorato intiere generazioni. Anch'esso pone arbitrari limiti alla necessità e al diritto di migrazione e al desiderio di colonizzazione. Tutto ciò costituisce un sistema contrario alla dignità e al bene del genere umano. Eppure, secondo l'ordinamento divino, non è la volontà e la potenza di fortuiti e mutevoli gruppi d'interesse, ma l'uomo nel mezzo della famiglia e della società col suo lavoro, il signore del mondo. Così quel totalitarismo fallisce in ciò che è l'unica misura del progresso, vale a dire nel creare sempre maggiori e migliori condizioni pubbliche, affinchè la famiglia possa esistere e svilupparsi come unità economica, giuridica, morale e religiosa. Nei confini di ciascuna Nazione particolare, come in seno alla grande famiglia dei popoli, il totalitarismo dello Stato forte è incompatibile con una vera e sana democrazia. Come un pericoloso bacillo, esso avvelena la comunità delle Nazioni e la rende incapace di essere la garante della sicurezza dei singoli popoli. Esso rappresenta un continuo pericolo di guerra. La futura opera di pace vuol bandire dal mondo ogni uso aggressivo della forza, ogni guerra offensiva. Chi potrebbe non salutare di cuore un tale proposito, e specialmente la sua efficace attuazione? Se però questo non deve essere soltanto un bel gesto, occorre escludere ogni, oppressione è ogni arbitrio dal di dentro e dal di fuori. Di fronte a questo incontestabile stato di cose, un'unica soluzione rimane: il ritorno a Dio e all'ordine stabilito da Dio. Quanto più si sollevano i veli circa il sorgere ed il crescere delle forze che hanno scatenato la guerra, tanto più chiaro appare che esse erano le eredi, le portatrici e le cpntinuatriei di errori, dei quali un elemento 24' Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale essenziale era la noncuranza, il sovvertimento, la negazione e il disprezzo del pensiero e dei principi cristiani. Sé dunque qui giace là radice del male, non vi è che un solo rimedio : tornare all'ordine fissato da Dio anche nelle relazioni fra gli Stati ei popoli; tornare a un vero cristianésimo nello Stato e fra gli Stati. Nè si dica che questa non è politica realistica. La esperienza dovrèbbe aver insegnato a tutti che la politica orientata verso le eterne verità e le leggi di Dio è la più reale e concreta delle politiche. I politici realisti, che altrimenti pensano, non creano che rovine. I PRIGIONIERI DI GUERRA E I DETENUTI POLITICI Ed ora infine il Nostro sguardo, dopo che è andato osservando, per quanto fugacemente, le condizioni presenti del mondo, non può non soffermarsi ancora una volta sulle schiere, tuttora ingenti, dei prigionieri di guerra. Nell'apprestarci, infatti, a trascorrere in raccolta ed interiore letizia e in fervorosa preghiera la santa festività del Natale, che riafferma e nobilita con secolare e non mai spenta armonia i vincoli della famiglia umana e richiama al focolare domestico, quasi a sacro convegno, anche chi ne vive abitualmente lontano, Noi. pensiamo con profonda tristezza a tutti coloro che, nonostante la proclamata fine della guerra, dovranno passare anche quest'anno in terra straniera la dolce ricorrenza e sentire nella notte del gaudio e della pace il tormento della loro incerta situazione e della loro lontananza dai genitori, dalle spose, dai figli, dai fratelli, dalle sorelle, da quanti sono loro cari. E mentre vogliamo tributare un giusto riconoscimento ed elogio a quelle Autorità e a quelle opere e persone, che hanno cercato è cercano di render meno dura e meno lunga la pesante loro condizione, non possiamo tacere la Nostra pena, quando, oltre alle sofferenze inevitabilmente portate dalla guerra, abbiamo saputo di quelle quasi volutamente inflitte ai prigionieri e ai deportati ; quando, in alcuni casi, abbiamo veduto prolungarsi senza ragione sufficiente la durata della loro cattività; quando il giogo, già per se stesso opprimente della prigionia, è stato aggravato dal peso di faticosi e non debiti lavori, o quando, in facile disprezzo delle norme sancite da convenzioni internazionali e di quelle anche più inviolabili della coscienza cristiana e civile, si è negato con modi disumani il trattamento dovuto anche ai vinti. A quésti figli, tuttora costretti in prigionia, vada sulle ali degli angeli del Natale il Nostro paterno Messaggio, e giunga loro, apportatore di conforto, di speranza e di luce, il Nostro voto, condiviso da quanti hanno Acta Pii Pp. XII 25 vivo il senso della fratellanza umana, di vederli ordinatamente e sollecitamente restituiti alle loro ansiose famiglie e alle loro normali occupazioni di pace. E noi siamo certi d'interpretare l'aspirazione di tutti i benpensanti, se estendiamo questo Nostro voto a quegli uomini, a quelle donne e a quegli adolescenti, detenuti politici, esposti talvolta ad aspre sofferenze, ai quali non può, se mai, rimproverarsi altro che il loro passato atteggiamento politico, ma nessuna attività delittuosa, nessuna violazione della legge. Noi menzioneremo qui anche, con commossa sollecitudine, i missionari e i civili, nel lontano Oriente, che per effetto di gravi recenti avvenimenti vivono nell'afflizione e nel pericolo. È un manifesto dovere di natura che tutti questi infelici siano trattati umanamente; ed anzi stimiamo che l'auspicata pacificazione e concordia nei popoli e fra i popoli non potrebbe meglio iniziarsi che con la loro liberazione e, in quanto sia del caso, con la loro dovuta conveniente ed equa riabilitazione. Con tali sentimenti ed auguri sul labbro e nel cuore, Nói invochiamo su di voi, Venerabili Fratelli e diletti figli, come anche su tutti i Nostri amati figli e figlie sparsi sulla terra, l'abbondanza delle grazie del Salvatore divino, della quale è pegno l'Apostolica Benedizione, che con paterno affetto v'impartiamo. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ACTA 88. CONGREGATIONUM SACEA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 19 Múii 191¡5. — Titulari episcopali Ecclesiae Messeniensi praefecit E. D. Iulianum Weber, e Societate Presbyterorum a S. Sulpitio, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iosephi Eugenii Euch, Episcopi Argentinensis. die 14 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae de Vera «Paz Exc. P. D. Baymundum Martín, hactenus Episcopum titularem Trocmadianum. (Me 29 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Oranensi E. D. Bertrandum Lacaste, e dioecesi Baionensi. — Titulari episcopali Ecclesiae Orcistanae E. D. Armandum Coupel, Vicarium generalem archidioecesis Bhedonensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Francisci Ioannis M. Serrand, Episcopi Briocensis. — Titolari, episcopali Ecclesiae Iuliopolitanae E. D. Senatum Piérard, Vicarium generalem dioecesis Catalaunensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iosephi M. Tissier, Episcopi Catalaunensis. 27 Sacra Congregatio Concilii SACRA CONGREGATIO CONCILII INDULTUM CIRCA ABSTINENTIAM ET IEIUNIUM Attentis difficilibus rerum adiunctis quae recens bellum sequuta sunt, Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. XII benigne prorogare dignatus est, in iisdem terminis et donec aliter provideatur, Apostolicum Indultum diei 19 Decembris 1941 circa legem abstinentiae et ieiunii ecclesiastici {Acta Apostolicae Sedis, vol. XXXIII, pag. 516). Quapropter omnes locorum Ordinarii, cuiuslibet ritus, concedere poterunt, secundum prudens ipsorum iudicium, in territorio propriae iurisdictionis, generalem dispensationem super lege abstinentiae et ieiunii ecclesiastici, in favorem quoque Religiosorum et Religiosarum etiam exemptionis privilegio fruentium. Firma tamen manet lex abstinentiae et ieiunii ecclesiastici, pro fidelibus ritus latini, Feria IV Cinerum et Feria VI in Parasceve; pro fidelibus vero alius ritus, duobus diebus ab eorum Ordinariis statuendis. Locorum autem Ordinarii, qui supra memoratam dispensationem concéssuri sunt, hortari curabunt fideles, praesertim Clerum saecularem, Religiosos ac Religiosas, ut hanc apostolicam concessionem compensaré studeant voluntatis exercitiis christianae perfectionis et expiationis atque bonis operibus, praecipue caritatis erga inopes ét aegrotos, neve omittant pias Deo ad mentem eiusdem Pontificis preces offerre. Romae, die 22 Ianuarii an. 1946. £8 F. Card. MARMAGGI, Praefectus. L. © S. I, Bruno, Secretarius. 28 Acta Apostolicae Sedis -r- Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis OVETEN. NULLITATIS MATRIMONII (RODRIGTJEZ-ZARDAIN) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Teresiae Zardain Iglesias;, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se, sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria Apost.) die 26 Aprilis 1946, hora undecima ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae Dominae Teresiae Zardain Iglesias, curare debent ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.* Dinus Staffa, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 4 Ianuarii 1946. I,, Stoppini, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Thérèse Zardain Iglesias, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 26 avril 1946, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Thérèse Zardain Iglesias devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 29 DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, su è degnato di conferire: La Gran Croce dell'Ordine Piano: 2 giugno 1945. A S. E. il sig. Myron Carlo Taylor, Rappresentante Personale di S. E. il sig. Presidente degli Stati Uniti d'America. La Commenda con Placca dell'Ordine Piano: 18 giugno 1945. Al sig. Oakleigh Thorne, dell'archidiocesi di Nuova York. La Commenda dell'Ordine Piano : 18 giugno 1945. Al sig. Wintrop Williams Aldrich, dell'archidiocesi di Nuova York. La Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile : 30 » 2 aprile 1945. Al sig. David Ciampini, della diocesi di Ascoli Piceno. maggio » Al sig. Alberto Adragna, della diocesi di Trapani. agosto Al sig. Oscar Haleckii, dell'archidiocesi di Varsavia. » La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile : 24 novembre 1945. Al sig. Marco Kaboha, del Vicariato Apostolico del Ruwenzori. 26 » » Al sig. Giulio 'Steverlynck, della diocesi di Mercede. La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile : 1945. Al » » » Al » maggio » Al » » » Al Al 20 giugno 8 luglio » Al Al 10 agosto 30 aprile sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Raffaele Ferretti (Italia). Vincenzo Soro (Italia). Giuseppe D'Ali Monroj, della diocesi di Trapani. Giuseppe Di Blasi, della medesima diocesi. dott. Roberto Ganado, dell'archidiocesi di Malta. Michele Figueroa y Miranda (Cuba). Valentino Vecchi, dell'archidiocesi di Trani, Nazareth e Barletta. 30 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 5 settembre 1945. Al sig. cav. Bernardo Tomboochetty, della diocesi di My19 sore. Al sig. ing. Luciano Giacomuzzi, dell'arehidiocesi di Udine. Al sig. dott. Ugo Mancini Cortesi (Roma). Al sig. Francesco Longoni, dell'arehidiocesi di Milano. Al sig. Angelo Bonetti, della medesima archidiocesi. » 21 novembre 28 » 1 dicembre Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile 8 novembre 1944. Al » » » Al » » » Al 9 » » Al » » Al » » Al » » Al 30 » » Al » » » Al 14 marzo 1945. Al » » » » » » » » Al Al 26 11 aprile giugno » » Al Al 16 3 » agosto 24 » 21 settembre 24 » 15 ottobre 12 novembre Al ÀI Al Al AI Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Tommaso A. Brennan, della diocesi di Brooklyn. Michele F. Walsh, della medesima diocesi. Patrizio F. ßcanlan, della medesima diocesi. Riccardo F. Farley, della medesima diocesi. Carlo J. Dodd, della medesima diocesi. Tommaso A. Me Goldrick, della medesima diocesi. Giuseppe P. Carlin, della medesima diocesi. Bernardo A. Kennedy, della diocesi di La Crosse. Giovanni E. Fitzpatrick, della diocesi di Omaha. Ignazio Del Valle, dell'arehidiocesi di S. Cristoforo dell'Avana. sig. Stanislao Del Valle, della medesima archidiocesi. sig. Antonio Tarafa y Go vin, della medesima archidiocesi. • . sig. Libero Scarpellino (Roma). sig. Eusebio Crociani, della diocesi di Recanati Loreto. sig. Lamberto De Oamillis (Roma). sig. dott. Francesco Carlo Lees, della diocesi di Shillong. sig. Alfredo Ferrarese, della diocesi di Treviso. sig. prof. Mario Barberis (Roma). sig. Giuseppe Carvalheiro De Castro (Portogallo). sig. Rosario Massimino, della diocesi di Acireale. sig. Felice Gandini, dell'archidiocesii di Milano. La Gran Croce dell'Ordine di 8. Silvestro Papa : 2 20 12 31 maggio » luglio » 14 ottobre 18 dicembre 1945. Al sig. Gen. Edgardo ErsMne Hume (Stati Uniti d'America). Al sig. dott. ing. Bernardino Nogara (Città del Vaticano). Al sig. Conte Giuseppe Dalla Torre (Città del Vaticano). Al sig. Pietro Ryckmans, Governatore Generale del Congo Belga. Al sig. Augusto Mariotto, della diocesi di Verona. Al sig. Alvaro Pietro de Souza, del Patriarcato di Lisbona. Diarium Bomanae Curiae 31 La Placca dell'Ordine M B. Silvestro Papa: 3 luglio 1945. Al sig. comm. Mario Seganti (Città del Vaticano). 17 novembre » Al sig. Luigi Adragna, della diocesi di Trapani. La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Silvestro Papa : 5 maggio 1945. Al sig. Maggiore Percy Edward Cokhead (Gran Bretagna). La Commenda dell'Ordine di 8. Silvestro Papa : 26 novembre 1944. Al sig. (Silvio Gava, della diocesi di Castellammare di Stabia. 31 gennaio 1945. Al sig. Ermete Bracci, dell'archidiocesi di Camerino. 28 aprile » Al sig. Salvatore Genovese, della diocesi di Noto. Al sig. Giacomo Prandelli (Roma). 18 giugno 25 » » Al sig. Vincenzo Pieri (Roma). » » Al sig. cav. Ovidio Menicucci, Maggiore della Guardia Palatina d'Onore di Sua Santità. luglio 9 » Al sig. Virgilio Pallini (Roma). » Al sig. Attilio Germano, dell'archidiocesi di Bari. 16 » Al sig. Francesco De Palma, della medesima archidiocesi. » » » 30 » » Al sig. Pietro Decimo Toselli, della diocesi di Cuneo. Al sig. dott. 'Sante Gómez Cornejo, della diocesi di Ma25 settembre » drid. Al sig. prof. dott. Lodovico Pontoni, dell'archidiocesi di » 11 ottobre Napoli. » Al sig. Augusto Colangeli, della diocesi di Sabina e Pog22 » gio Mirteto. 23 » » Al sig. avv. Giuseppe Grassi Tropea, della diocesi di Acireale. Al sig. Giovanni Giuseppe Fossataro, dell'archidiocesi di novembre 8 » Capua. Al sig. Enrico Sarri (Roma). 30 » » Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 23 19 5 marzo maggio giugno 12 25 » » » 9 24 » luglio » » 1945. Al sig. Paolo D'Avoli, della diocesi di Anagni. » Al sig. Giuseppe Coltellacci, della diocesi di Palestrina. » Al sig. Rodolfo Meomartini, dell'archidiocesi di Benevento. » Al sig. Cesare Pieroni (Roma). Al sig. dott. Paolo Spinosi, Tenente della Guardia Pala» tina d'Onore di Sua Santità. » Al sig. Angelo Di Giorgio, Tenente della Guardia Palatina d'Onore di 'Sua Santità. Torquato Cardilli, dell'archidiocesi! di L'Aquila. Al sig. » Al Giuseppe Ranieri, dell'archidiocesi di Bari. sig. » » Al sig. Nicola Mincuzzi, della medesima archidiocesi. 32 24 » 26 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale luglio » » 1945. Al sig. 'Saverio Centrone, della medesima archidiocesi. » Al sig. Luciano Marzollo, della medesima archidiocesi. » Al sig. Pico Discepoli, della diocesi di Tivoli. Al sig. Francesco Intonti, dell'arehidiocesi di Trani, Na13 agosto » zareth e Barletta. Al sig. Michele Palella, della medesima archidiocesi. Al sig. Benedetto Róncisvallo, dell'archidiocesi di Ca24 tania. » settembre » Al sig. Alberto Costa (Portogallo). 22 ottobre Al .sig. Cesare Tarquini (Roma). 8 novembre Al sig. Raffaele Umili, dell'arehidiocesi di Capua. 30 » Al sig. Domenico Sarri (Roma). 5 dicembre Al sig. Domenico Passagrilli (Roma). 10 » Al sig. Giovanni La Manna, dell'arehidiocesi di Taranto. 21 » Al sig. Alberto Ronzoni, dell'arehidiocesi di Modena. NECROLOGIO 23 novembre 1945. Monsig. Flaminio Belotti, Vescovo tit. di Sufetula. 8 dicembre » Monsig. Giuseppe Mazzoli, Arcivescovo tit. di Germa di Ellesponto, Delegato Apostolico in Bulgaria. » Monsig. Mariano Leone Fulman, Vescovo di Lublino. 18 » Monsig. Adolfo Perez y Muñoz, Vescovo di Cordova nella 21 Spagna. 24 » » Monsig. Mariano Hulguin, Arcivescovo di Arequipa. 26 » » Monsig. Luciano Martin, Vescovo di Amiens. 3 gennaio 1946. Monsig. Natale Gabriele Moriondo, Arcivescovo tit. di Sergiopoli. Monsi| Angelo Cambiaso, Vescovo di Albenga. Monsii Carlo Maria Andrea Ginisty, Vescovo di Verdun. An. et vol. XXXTffl 25 Ianuarii 1946 (Ser. II, v. XIII) - Num. 2 COMMENTARIUM: OFFICIALE ACTA PII PP. XII LITTERAE VENERABILIBUS PIS, FRATRIBUS EPISCOPIS, MUNIONEM: ANNIS, CITER EX QUO PATRIARCHIS, ALIISQUE CUM ENCYCLICAE LOCORUM APOSTOLICA RUTHENORUM SEDE P Ë I M A T I B U S, ORDINARIIS, PACEM HABENTIBUS: ECCLESIA ARCHIEPÌSCO- CCCL APOSTOLICAE COAGMENTATA EST. ET COM-' ELAPSIS SEDI FELI- ' PIUS PP. XII VENERABILES SALUTEM ET FRATRES APOSTOLICAM BENEDICTIONEM .. Orientales omnes Ecclesias — quod historia docet ••— amantissima semper voluntate Romani Pontifices prosecuti sunt ; atque adeo earum discessum ex unius ovilis caulis gravate ferentes, ac « nulla quidem humana re, sed caritate divina communisque salutis studio permoti eas iterum iterumque in- vitaverunt ut ad unitatem illam, ex qua misere discessissenti, quam citissime se reciperent. Eis siquidem omnino certum exploratumque est ex eiusmodi coniunctione, redintegrata feliciter, cum rei christianae universae, tum peculiari modo Orientalibus ipsis uberrimos fructus ortum iri; quandoquidem ex 1 LEO X I I I , Epist. Apost. Praeclara gratulationis, d. d. 20 Iun. 1894, Acta Leonis XIII, t. XIV, p. 201. S - ACTA, VOL. XIII, N. 2. — 25-1-946. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium, Officiale plena perfectaqüe christianorum omnium unitate mysticum Iesu Christi corpus eiusque singula membra magnum incrementum non consequi non possunt. Quam ad rem animadvertendum est minime esse Orientalibus timendum, ne iidem, fidei ac regiminis unitate restituta, legitimos suos ritus et usus relinquere cogantur; quod quidem Decessores Nostri non semel clare luculenterque edixerunt. « Neque est cur dübitetis, quidquam propterea vel Nos, vel Successores Nostros de iure vestro, de patriarchalibus privilegiis, de rituali cuiusque Ecclesiae consuetudine detracturos ».* Quamquam vero felix ille dies nondum advenit, quo omnes orientis populos Nobis liceat, ad unum reversos ovile, paterno pectore amplecti, laeti tamen non paucos cernimus ex hisce regionibus filios, qui, cum Beati Petri Cathedram veluti catholicae unitatis arcem agnoverint, hac in eadem unitate tuenda eonfirmandaque tenacitate summa perseverant. In quibus quidem hodie peculiari titulo Euthenorum Ecclesiam memorare libet, non modo quod assectatorum numero praestat fideique retinendae studio, sed quod etiam quinquagesimus ac trecentesimus iam volvitur annus, ex quo eadem ad Apostolicae Sedis communionem feliciter restituta est. Quem faustitatis eventum si eos potissimum addecet, quorum res est, grato animo celebrare, at opportunum etiam ducimus in catholicorum omnium memoriam revocare, tum ut de praeclaro hoc accepto beneficio immortales Deo grates agant, tum etiam ut una Nobiscum eum supplices adprecentur, ut praesentes dilectissimi huius populi angustias anxitudinesque relevare benigne ac mitigare velit, eiusque sanctissimam religionem tutari, constantiam regere, fidem servare incolumem. ! LEO XIIT, loc. cit. 35 Acta Pii Pp. XII : • I .-"•••'•> Putamus autem, Venerabiles Fratres, non sine utilitate fore, si eventus, de quibus agitur, per has Litteras ad historiae fidem presse breviterque attingamus. Ac principio animadvertendum; est, antequam etiam Ruthenorum cum Apostolica Sede coniunctio annis MDLXXXXV et MDLXXXXVI laetis auspiciis Romae peracta et in Brestensi urbe confirmata esset, non semel hos populos ad Romanam Ecclesiam, utpote ad unam totius christianae communitatis matrem, respexisse, eidemque debitam habuisse, pro officii sui conscientia, obedientiam venerationeraque. Ita, exempli gratia, S. Vladimirus — eximius ille Princeps, quem paene innumeri Russicae dicionis populi suae ad christianam fidem conversionis auctorem fautoremque veneran tur — quamvis liturgicos ritus sacrasque caerimonias ab Orientali fuisset Ecclesia mutuatus, non solum in catholicae Ecclesiae unitate, officii memor, pers ti tit, sed curavit etiam diligenter ut inter Apostolicam Sedem Nationemquè suam amicae mutuaeque intercédèrent rationes. Ex iis autem non pauci, qui ex nobili eius genere orti sunt, postquam etiam Constantinopolitana Ecclesia diro schismate seiuncta est, Romanorum Pontificum Legatos debitis honoribus exeepere, fraternaeque necessitudinis vinculis cum ceteris catholicorum communitatibus devincti sunt. Quamobrem haud absone egit ab antiquissimis memoriae traditis Ruthenaé Ecclesiae monumentis Isidorus Kioviae Russiarumque Metropolita, cum anno MCDXXXIX in Oecumenico Concilio, Elorentiae celebrato, decretum apposito nomine subseripsit, quo Graeca fuit Latinae Ecclesiae sollemniter coagmentata. Nihilo secius a Concilio reversus, etsi Kioviam in sui honoris sedem magno cum gaudio receptus est, subinde tamen Mosquae in carcerem detrusus, fugam abripere atque ex territorio cedere coactus est. ¡. Attamen felicis huius Ruthenorum cum Apostolica Sede Acta Apostolicae Sedis -r Commentarium Officiale coniunctionis memoria decursu aetatis non omnino obsolevit, quamvis non una occurreret causa, ob tristissimas temporum condiciones, cur eadem penitus deleretur. Ita novimus anno M CDE VIII Gregorium ^Manamas Cpñgtantinopolitanüm Patriarcham hac in alma urbe Gregorium quemdam Ruthenorum Metropolitam consecrasse,' qui tunc Lithuaniae Magno Duci subiciebatur; ac novimus etiam unum alterumve ex Metropolitae huius^suecessoribus unitatis vinculum cum Romana Eeclesia redintegrare conatum esse, licet declaratam sollemnemque fieri unitatis huius promulgationem adversa rerum ad-; iuncta non permitterent. Vertente autem ad fihem xvi saeculo, magis cotidie magisque manifestum patuit optatam Ruthenorum Ecclesiae, gravibus oppressae malis, renovationem reformatiónemque, nisi a redintegrata cum Apostolica Sede coniunctione non esse spérandami Vel ipsi rerum gestarum scriptores, qui e dissidentibus sunt., infélicissimum huius Ecclesiae statum describunt aperteque confitentur. Ac Ruthenorum proceres anno MDLXXXV Varsaviae, congregati, cum suas querelas vividis acribusque verbis Metropolitae proponerent, suam Ecclesiam talibus vexari malis• asseverarunt, qtialibus maiora numquam fuissent, neque in posterum futura esse possent. , Neque iidem dubitabant Metropolitam ipsum, Episcopos coenobiorumque moderatores in causam vocare, gravibusque incusationibus coarguere ; qua quidem in re, cum ex laicorum ordine homines adversus hierarchiam exsurgerent, ecclesiasticae, disciplinae vincula non parum relaxari videbantur. Nihil mirum igitur si ipsi tandem aliquando sacrorum Antistites, variis in cassum adhibitis remediis, solam Ruthenae Ecclesiae spem in conciliando ad catholicam unitatem reditu positam esse censuerunt Eo tempore Princeps Constantinus Ostrogiensis -- quo nemo inter Ruthenos erat potentior — reditui eiusmodi exsequendo favebat, si modo tamen universa Orientalis Ecclesia Occidentali adstipularetur; at postea cum idem, cernerete eiusmodi consilium non ita, ut ipsi in optatis erat, m Acta Pii Pp. XII initum iri, coniunctioni instaurandae acerrime; adversatus f est. Nihilo secius postridie calendasDecembris, anno MDLXxxxivi Metropolita ac sex Episcòpi, collatis invicem consiliis, communem ediderunt declarationem, qua sé ad concordiam optatam^ que .unitatem promovendam paratos esse edixerunt. In quam quidem sententiam, ita scripserunt, dévenimus « considérantes cum ingenti dolore nostro quanta impedimenta homines ha^ beant ad salutem absque hac unione Ecclesiarum Dei, in qua incipiendo a Christo Salvatore nostro et sanctis illius apostolis praedecessores nostri perstiterant, ac unum summum Pastorem primumque Antistitem in Ecclesia Dei hic in terris —- $rout eä de re Concilia et canones manifestos habemus —- et non quèmi piam alium praeter Sanctissimum Papam Romanum profitebantur, illique parebant in omnibus ac quamdiu id uniformiter in suo robore permansit, semper in Ecclesia Dei ordo cultusque divini incrementum fuit » . 3 Antequam vero hoc laudabile consilium ad rem feliciter deducere possent, diuturnas intercedere dinìcillimasque negotiaitónes opus fuit. Tandem, postquam a. d. x calendas Iulias, anno MDLXXXXV, sacrorum omnium Ruthenorum Antistitum nomine nova edita fuerat eiusdem generis declaratio^ Septembri mense vergente res eo progressa erat, ut Cyrillus Terletskyj Episcopus Luceorierisis ac Constantinopolitani Patriarchae Exarf chus, itemque Hypatius Potiej Episcopus Vladimiriensis* utpote ceterorum omnium Episcoporum procuratores, romanum iter suscipere possent. Quo in itinere documentum ab eis allatum est, quo condiciones proponebantur, quibus sacrorum omnes Rutheni Antistites ad Ecclesiae unitatem amplectendam parati erant. Legatis magna cum benevolentia acceptis, Decessor Noster fel. rec. Clemens V I I I , quod documentum attulerant, Purpuratorum Patrum Consilio diligenter excútiendum probandumque commisit. Mox initae de universa causa rationes felicem tandem optatumque habuere exitum: siquidem a. d. x S BAKONIUS, Annales, t. VII, Romae 1596, Appendix, p. 681. 38 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale calendas Ianuarias a. MDLXXXXVI iidem Legati coram Summo Pontifice admissi, postquam Episcoporum omnium declarationem eidem in amplissimo conventu tradidere, sollemnem suo eorumque nomine catholicae fidei professionem ediderant ac debitam spopondere obedientiam debitUmque obsequium., Eodem die Decessor Noster Clemens V I I I laeti huius eventus notitiam per Apostolicam Constitutionem Magnus Dominus et laudabilis nimis ^ cum universo terrarum orbe ; gratulabündus communicavit. Quanto autem cum gaudio quantaque cum benevolentia Ruthenorum gentem ad ovilis unitatem receptos Romana Ecclesia amplexa fuerit, ex Apostolicis etiam Litteris patet Benedictus sit Pastor die vii mensis Februarii anno MDLXXXXVI datis, quibus Pontifex Maximus Metropolitam ceterosque Ruthenos Episcopos de feliciter adepta totius eorum Ecclesiae cum Apostolica Sede coagmentatione coniunctioneque certiores reddit. Quibus quidem Litteris Romanus Pontifex, postquam quae Romae hac de causa gesta ac pertractata fuerant breviter enarrando explicavit, atque susceptum tandem ex divina misericordia opus grato extulit animo, Ruthenae Ecclesiae usus legitimosque ritus edixit in viola tos servari posse. « Ritus enim et caerimonias vestras, quae fidei catholicae integritatem et mutuam Nostram coniunctionem nequaquam impediunt, eadem ratione et modo, quo a Concilio Florentino per5 missum est, et Nos quoque vos retinere permisimus ». Deinde vero se ab augusto Poloniae Rege petiisse asseverat, ut non modo Episcopos et quae ad eos pertinerent, patrocinio suo tueri vellet, sed eos etiam amplissimis decorare honoribus et in Regni Senatum, prouti iisdem in votis erat, adsciscere. Ac postremo sacrorum illos Antistites fraterno adhortatur animo, ut in generale ex tota provincia Concilium quam primum conveniant, atque inibi adeptam Ruthenorum cum Catholica Ecclesia coniunctionem ratam habere ac confirmare velint. Hoc Concilium, quod non modo omnes Rutheni Episcopi * A. THEINER. Vetera monumenta Poloniae et Lithuaniae, t. III, p. 240 ss. 5 A. THEIXER, loc. cit., p. 251. Acta Pii Pp. XII aliique multi ex ecclesiasticis viris una cum Regiis Legatis, sed Latini etiam Leopoliensis, Luceoriensis ac Chelménsis Dioecesis Antistites participarunt, qui Romani Pontificis personam agerent, in Brestensi urbe celebratum est; et quamvis Episcopi Leopoliensis et Premisliensis a dato consensu misere discessiss e t , attamen a. d. VIII idus Octobres, anno MDLXXXXVI, Ruthenae communitatis cum Catholica Ecclesia coniunctio feliciter confirmata ac conclamata fuit. Ex qua quidem conciliatione consociationeque, quae Ruthenae gentis necessitatibus tantopere respondebat, fore sperandum profecto erat, ut uberes, consentientibus omnibus, ederentur fructus. Verumtamen venit << inimicus homo» et « superseminavit 6 zizania in medio tritici » ; sive nempe ob quorundam virorum principum cupidinem, sive ob susceptas in re politica, inimicitias, sive denique ob praeviam neglegenter habitam hac de re cleri populique institutionem praeparationemque, contentiones acerrimae diuturnaeque calamitates subsecutae sunt, quibus interdum hoc optimis auspiciis initum opus, ne miserandum in modum submergeretur, pertimescendum videbatur. Quod quidem si in ipso rei initio ob insectationes simultatesque non contigit, quibus non modo dissidentes fratres, sed catholici etiam nonnulli dabant operam, Metropolitis potissimum tribuendum est Hypatio Potiej et Iosepho Velammo Rutskyj, qui indefatigabili studio hanc causam tutari ac provehere contenderunt; idque peculiari modo effecere ut sacerdotes coenobiorumque sodales sacris disciplinis bonisque moribus conformaren tur omnesque christifideles rectis instituerentur germanae fidei praeceptis. Non multos autem post annos inceptum hoc conciliationis opus martyrii cruore consecratum est: siquidem pridie idus Novembres, anno MDCXXIII, Iosaphatus Kuncevitius, Archiepiscopus Polocensis et Vitebscensis, sanctitudine vitae et apostolico ardore praeclarissimus ac catholicae unitatis adsertor 6 MATTH., XIII-, 25. Acta Apostolicae Sedis - GomMmtaritim Officiale invictus, a schismaticis acerbissima simultate conquisitus ad necem, telis transfossus immanique securi necatus est. Sed sacer huius quoque martyris sanguis christianorum semen quodammodo factus est; nam parricidae ipsi praeter unum omnes, acti facinoris paenitentes, antequam capitali poena plecterentur, eiurato schismate, suum scelus detestati sunt. Pari modo quod Meletius Smotrytskyj, acerrimus ad Polocensem obtinendam sedem Iosaphati competitor, anno MDCXXVII ad catholicam fidem rediit, et licet aliquandiu in utramque vacillavissei partem, mox tamen pactum Ruthenorum reditum ad Catholicae Ecclesiae gremium strenuo animo ad mortem usque tutatus est, id quoque sanctissimi huius martyris patrocinio tribuendum esse videtur. Attamen difficultates omne genus in annos augebantur, quibus incepta feliciter eiusmodi reconciliatio praepediebatur. Gravissimum autem illud erat, quod Poloniae Reges, qui sub initium rem patrocinio suo promovere videbantur, externorum deinceps hostium vi, domesticarumque f actionum dissidiis coacti, catholicae unitatis osoribus, qui non deerant, maiora usque concessere. Quamobrem brevi tempore haec sanctissima causa eo devenit, quemadmodum ipsi Rutheni Episcopi confessi sunt, ut nullius iam niteretur praesidio, nisi Romanorum Pontificum* qui, amantissimis datis litteris impertitisque pro facultate auxiliis,- ac praesertim per Apostolicum in Polonia Nuntium, Ruthenam Ecclesiam forti paternoque pectore tinti sunt. Quo autem tristiora volvebantur tempora, eo vel magis enituit sacrorum Ruthenorum Antistitum sollertia; qui quidem ei rudem plebem ad christiana praecepta instruere, et sacerdotes haud satis excultos ad altiorem provehere sacrae doctrinae gradum, et monachos denique, si remissi eorum mores iacerent, renovato disciplinae ardore sanctitudinisque afflatu imbuere enisi sunt. Neque iidem cecidere animo, cum anno MDCXXXO ecclesiastica bona dissidentium fratrum hierarchiae, paulo ante constitutae, magna fuere ex parte attributa, cumque in pactis inter Cosacos Polonorumque Regem initis instauratam Ru. Acta Pii Pp. XII- - Ü thenorum cum Apostolica Sede coniunctionem esse delendam decretum est; quin immo créditos sibi greges constanter tenaciterque defendere perrexerunt. . Deus autem, qui populum suum nimiis amictationibus excruciari non sinit, anno tandem MDCLXVII pace Andrussoviae composita, Ruthenae Ecclesiae, post tot aerumnas atque iaeturas, tranquilliora tempora affulgere iussit; ex qua quidem parta tranquillitate, maiora in dies incrementa religio sancta suscepit. Etenim christiani mores christianaque fides ita in exemplum floruere, ut in illis etiam duabus Eparchiis, quae anno MDLXXXXVI ab unitate seiunctae misere permanserant, de reditu ad catholicum ovile auctiore cotidie cum omnium consensione ageretur. Itaque feliciter evenit, ut anno MDCLXXXXI Prèmisi Mensis Eparchia, Leopoliensis autem anno MDCC Apostolicae Sedi coagmentarentur; atque adeo universa fere Ruthenorum gens, quae eo tempore intra Poloniae fines eommorabate, catholica tandem frueretur unitate. Rebus igitur cotidie magis florentibus, magno cum christianae rei emolumento, anno MDCCXX Metropolita ceterique Ruthenae Ecclesiae Episcopi Zamosciam in Concilium convenerunt ut, collatis inter se consiliis, succrescentibus christifidelium necessitatibus aptius pro facultate prospicerent, cuius ex Concilii decretis •— quae Decessor Noster ven. mem. Benedictus XIII per Apostolicam Constitutionem Apostolatus officium d. d. xix mensis Iulii, a. MDCCXXIT confirmata habuit —- haud mediocres obvenerunt Ruthenorum communitati utilitates. Attamen imperscrutabili Dei consilio factum est ut, xvm saeculo iam vergente, haec eadem communitas insectationibus vexationibusque non paucis afficeretur; quae quidem, postquam Poloniae res publica discerpta est, eis in partibus, quae Russorum Imperio coniunctae erant, acriores interdum acerbioresque fuerunt. Atque, Alexandro I Imperatore vita functo, consilium de industria ac temerario ausu susceptum est Ruthenorum cum Romana Ecclesia unitatem penitus infringendi. Iam antea, huius gentis Eparchiae ab omni fere cum Apostolica Sede com- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mercio iñterclusae erant. Sed mox Episcopi electi sunt, qui, schismatis studio imbuti atque permoti, pedisequi civilis auctoritatis fautores evadere possent; in Vilnensi Seminario, ab Imperatore Alexandro I excitato, utriusque ritus clericis doctrina impertiebatur Romanis Pontificibus infesta; : Basiliani!s Ordo, cuius sodales Catholicae Ecclesiae orientalibus ritibus fruenti maximo semper adiumento fuerant, proprio regimine propriaque administratione privatus, eius monachi ac coenobia Eparchialibus Consistoriis penitus subiecta; ac denique latini ritus sacerdotes ne sacramenta aliave religionis munimina Ruthenis subministrarent, gravibus poenis prohibiti. Ac tandem, proh dolor, anno MDCCCXXXIX Ruthenae Ecclesiae cum dissidente Russorum Ecclesia copulatio sollemniter conclamata est. Quisnam enarraverit, Venerabiles Fratres, dolores, iacturae rerumque angustias, quibus nobilissima Ruthenorum gens eo tempore affecta est, idcirco solummodo in crimen in culpamque vocata, quod, per vim, per fraudem cum esset ad schisma compulsa, illatae sibi iniuriae reclamitavit, ac fidem suam retinere pro f acuítate enisa est ? Iure igitur meritoque huius rei indignitatem Decessor Noster p. r. Gregorius XVI, in Allocutione a. d. x calendas Décembres anno MDCCCXXXIX habita, universo catholico orbi, cönquerendo deplorandoque, denuntiavit; at neque sollemnes eius expostulation.es reprobationesque exauditae fuere; atque adeo Catholica Ecclesia suos hos filios materno ex gremio iniqua violentia abstractos defiere debuit. > Quin immo haud multos post annos Chelmensis etiam Eparchia, ad Poloniae Regnum cum Russorum Imperio unitum pertinens, miseram eamdem sortem perpessa est; et qui christifideles a recta fide desciscere noluerunt, atque impositae anno MDCCCLXXV cum dissidente Ecclesia coniunctioni, pro officii conscientia, invicto pectore obstiterunt, iidem qua pecuniariis poenis, qua verberibus, qua exsilio indigne mulctati sunt. At contra, hoc eodem tempore in Leopoliensi ac Premisliensi Eparchiis, quae quidem, cum Poloniae res publica discissa èst, Acta Pii Pp. XII . 43 Austriae Imperio coagmentatae fuere, Ruthenorum eausa tranquille plaeideque agebatur. Anno MDCCCVII titulus metropolitanus Halicensis inibi restitutus est, perpetuoque cum Leopoliensi Archidioecesi coniunctus. Atque in hac provincia res tantopere floruerunt, ut duo sübinde Metropolitae, Michael Levyckyj (a. MDCCCXVI-MDCCCCVIII) ac Silvester . Sembratovyc (a. MDCCCLXXXII-MDCCCLXXXXVIII), qui egregia prudentia incensoque studio dieioni quisque suae praefuerunt, ob insignes animi dotes ac singularia promerita Romana Purpura honestati, in supremum Ecclesiae Senatum cooptati sunt. Cumque catholicorum numerus magis in dies magisque augeretur, Decessor Noster fel. rec. Leo XIII anno MDCCCLXXXV novam Eparchiam, Stanislaopolitanam nempe, legitime constituit; ac sex post annos felix Galicianae Ecclesiae status peculiari modo confirmatus est, cum sacrorum omnes Antistites una cum Summi Pontificis Ablegato aliisque e clero pluribus, Leopolim convenerunt, ut ibi ex universa Provincia Concilium celebrarent et opportunas de re liturgica ac de sacra disciplina normas ederent. Cum autem, saeculo xix ad exitum vertente atque ineunte XX, Rutheni bene multi ob rerum oeconomicarum angustias ex Galiciana terra in Foederatas septentrionalis Americae Civitates, in Canadensem regionem et apud australis Americae Nationes transmigravissent, Decessor Noster fel. mem. Pius X, sollicito timens animo, ne hi dilectissimi filii sui, loci linguae ignari latinisque ritibus non experti, schismaticorum haereticorumque fallaciis irretirentur, vel dubitationibus erroribusque illaqueati religionem omnem misere abicerent, anno MDCCCCVII Episcopum certis facultatibus instructum pro iisdem constituit. Postea vero, cum horum catholicorum numerus necessitatesque augerentur, peculiaris Episcopus Ordinarius pro Ruthenis, ex Galicia ortis, in Foederatis Americae Civitatibus, atque alter in Canadensi Regione nominati sunt, praeter Episcopum Ordinarium, christifidelibus huius ritus destinatum, qui vel ex Subcarpatia Russa, vel ex Hungaria, vel ex Jugoslavia suas sedes Acta ApostolicaeC Sedis'''V- Commentarium Officiale transtulissent. Ac deinceps cum Sacrum^ Consilium: christiano nemini propagando* tum Sacrum ,etiam Consilium Orientali Ecclesiae praepositum ecclesiasticas Ruthenorum res iri iis dicionibus; quas supra memoravimus et in australis etiam Am&i ricae terris, consentaneis atque: opportunis decretis normis^ ordinaverunt. Haud mirum igitur est, Venerabiles Fratres, si ob tam magrta accepta beneficia Catholicorum Ruthenorum communitas non semel, occasione data, gratum animum suum suamque addi ctissimam voluntatem: Romanis Pontificibus propalam significare voluit. Quod quidem peculiari modo anno MDCCCLXXXXV evenit, cum tertium revolutüm est saeculum, postquam felix maiorum suorum cum Apostolica Sede coniunctio Romae est habita et in Brestensi urbe confirmata. Etenim, praeterquam quod in singulis Galieianae provinciae locis f austitas opportunis celebrationibus reculta est, amplissima etiam Romam missa fuit Metropolitae et Episcoporum Legatio, quae erga Antistitem sacrorum Maximum ac Successorem B. Petri Ruthenae Ecclesiae amorem panderet, atque observantiam, venerationem, obedientiam eidem profiter e tur. Quam amplissimam Legationem cum Decessor Noster p. rec. Leo XIII debitis honoribus coram admisisset, paterno eam gaudio paternaque benevolentia allocutus, Ruthenorum cum Apostolica Sede coniunctionem summis laudibus extulit, utpote quae esset iis omnibus, qui eam sincero retinerent animo, verae lucis, inconcussae pacis süpernorumque fructuum fons saluberrimas. : Neque nostra hac aetate minora fuere beneficia, quae Romani Pontifices carissimae huic genti contulere. Cum praesertim primum Europae omniumque fere Nationum bellum regiones illas pervastavit, itemque per insequentes annos, nihil iidem reliqui fecerunt, quod aliquid posset auxilii ac solacii Ruthenorum communitati impertire. Ac gravibus opitulante Deo superatis difficultatibus, quibus haec catholicorum communitas premebatur, eam cernere fuit suorum Episcoporum indt fatigabili studio ceterique cleri adiutrici operae actuoso volentique Acta Pii Pp. XII animo respondere. At tamen alterum, proh dolor, accessit bellum, idque ut norunt omnes, Ruthenae hierarchiae eiusque fideli gregi multo quidem gravius multoque perniciosius. Sed antequam, Venerabiles Fratres, de praesentibus rerum aspe : ritatibus atque angustiis breviter scribamus, quas haec Ecclesia summo cum suae ipsius vitae discrimine patitur, placet aliquid adiungere, ex quo satius illustriusque pateat quam magna, quam excelsa beneficia coniunctio illa, CCCL ante annos feliciter inita, Ruthenorum genti eorumque Ecclesiae pepererit. II Siquidem, postquam auspicatissimae huius coagmentatioiiis historiam summatim presseque attigimus, eiusque làetas interdum, interdum tristissimas vicissitudines vidimus, haec ;Nobis occurrit quaestio : quidnam Ruthenorum genti eorumque Ecclesiae eiusmodi coniunctio profuit? quaenam emolumenta utilitatesque iisdem ex Apostolica hac Sede Romanisque Pontificibus obvenere? Cui quidem quaestioni dum Nos, uti «par est, respondemus, rem videmur peropportunam perutilemque facere, cum praesertim Brestensis huius reconciliationis osores infitiatoresque acerrimi non desint.. Ac principio animadvertendum est nullo non tempore Decessores Nostros legitimis Ruthenorum ritibus tutandis adser^andisque summopere studuisse. Etenim cum eorum Antistites, per Episcopos Vladimiriensem et Luceoriensem Romam Ii ac de causa missos, a Romano Pontifice expeti vissent « ut Sanctitas Sua administrationem sacramentorum ritusque et caerimonias Orientalis Ecclesiae integre, inviolabiliter atque eo modo quo tempore unionis illis utebantur... conservare confirmareque, pro Se et Successoribus suis nihil in hac parte innovaturis 7 inquam, dignaretur », Clemens V I I I eorum precibus benigne astmuens, nihil prorsus hac in re immutandum praescripsit. r Cf. A. THEINER, loo. cit., p. 237. 46 Acta Apostolicae Sedis.- Commentarium Officiale Ac ne novi quidem Gregoriani calendarii usus — quod, liturgico retento orientalis ritus calendario, Ruthenis quoque usurpandum esse initio videbatur — postea iisdem impositus est; quandoquidem Iulianum calendarium ad nostra usque tempora apud eos vigere potest. Praeterea idem Decessor Noster, litteris die xxin mensis Februarii a. MDLXXXXVI datis, concessit ut qui suffraganei Ruthenorum Episcopi rite nominati essent, eorum electio, quemadmodum in pacta reconciliatione propositum erat, ac secundum priscam Orientalis Ecclesiae disciplinam, a Metropolita confirmaretur. Aliique Decessores Nostri indulsere ut litterarum ludos ac scholas in quibusvis Russiae partibus Metropolitae condere, easque moderatoribus ac praeceptoribus sibi gratis libere committere liciteque possent; itemque decrevere ut Rutheni, ad spiritualium favorum largitionem quod attinet, inferiore, quam ceteri catholici, loco ne haberentur; atque adeo, sicut alii christifideles, omnium indulgentiarum munerum eos voluere participes esse ac fore, si modo necessariis praescriptis condicionibus ipsi quoque obtemperarent. Paulus vero V act eos omnes, qui litterarum disciplinarumque domicilia a Metropolitis constituta celebrarent, peculiares gratias illas pertinere voluit, quas alumnis e sodalitatibus B. M. V. in sacris aedibus Societatis Iesu constitutis, Romani Pontifices dilargiti essent; eos autem, qui Spiritualibus Exercitiis apud S. Basilii monachos vacarent, Urbanus V I I I iisdem donavit indulgentiarum beneficiis, quae clericis regularibus concessa erant Societatis Iesu. Quibus ex rebus liquido patet nullo non tempore Decessores Nostros eadem prorsus paterna caritate Ruthenos prosecutos esse, ac ceteros latini ritus catholicos. Sed et eorum etiam hierarchiae iura ac privilegia defendere antiquissimum habuere. Nam, cum e Latinis non pauci Ruthenum ritum inferioris gradus dignitatisque esse asseverarent, cumque ex ipsis Latinis Episcopis nonnulli dictitarent Ruthenos sacrorum Antistites non integris frui Episcopalibus iuribus atque muneribus, sed Acta Pii Pp. XII 47 sibi esse subiectos, haec Apostolica Sedes iniustas eiusmodi opinationes ac sententias reiciens, decretum edidit die xxviii mensis Septembris a. MDCXXXXIII, in quo haec, quae sequuntur, statuit: « Referente Eminentissimo D. Cardinali Pamphilio diversa decreta Congregationis particularis Ruthenorum unitorum, SS. probavit decretum eiusdem Congregationis particularis, diei XIV Augusti proxime praeteriti, quo decernitur Episcopos Ruthenos unitos esse Episcopos, et ut tales nominari et haberi debere. Probavit eiusdem Congregationis decretum, quo decernitur Episcopos Ruthenos posse in suis Episcopatibus erigere scholas pro instruenda in litteris humanis et scientiis eorum iuventute, et Ruthenos ecclesiasticos gaudere privilegiis canonis, fori, immunitatis, libertatis, quibus gaudent sacerdotes et Ecclesiae Latinae » . 8 Indefessa autem ac sollicita Romanorum Pontificum cura de Ruthenis ritibus adservandis tutandisque ex diuturnae illius potissimum quaestionis decursu eruitur, quae ad eiusdem ritus mutationem pertinet. Etenim, quamvis peculiares propter rationes, ab eorum voluntate omnino alienas, per longissimum temporis spatium, districtum huius mutationis vetitum laicis imponere non potuerint, ex repetitis tamen non semel vetitum illud praescribendi tentaminibus, itemque ex adhortationibus, quas ad Episcopos sacerdotesque Latinos habuere, luculenter enitet quantopere haec-res Decessoribus Nostris cordi fuerit. In decreto ipso, quo Ruthenorum cum Apostolica Sede coniunctio anno MDLXXXXV feliciter statuta fuit, clara apertaque non ponitur interdictio ab Orientali ritu ad Latinum transeundi. Nihilominus quae iam tum Apostolicae Sedis mens fuerit, ex litteris manifestatur a Generali Praeposito Societatis Iesu anno MDCVIII datis, in quibus sodalibus scribit, in Polonia commorantibus, eos non posse, qui numquam Latino ritu fruiti fuerint, hunc eumdem ritum post initam reconciliationem suscipere, « cum praeceptum sit Ecclesiae et peculiariter in litteris • Acta et decr. SS. Conciliorum rec, col. 600, nota 2. 4& Acia Apostolicae Sedis -Commentarium Officiale unionis 'factae sub Clemente V I I I statutum,> ut unusquisque: permaneat in ritu suae Ecclesiae » . 9 ' i Sedcum frequentiores usque querelae haberentur de nobi; libus Ruthenis iuvenibus latinum ritum adipiscentibusv ^Sak; eram Consilium christiano nomini provehendo, per decretum di©: VII mensis Februarii a. MDCXXIV datum,' praecepit « ne de cetero Ruthenis, unitis, sive laicis, sive ecclesiasticis, tam saecularibus, quam regularibus^ et praesertim monachis S. Basilii Magni ad latinum ritum quacumque de causa, etiam urgentissima, sine speciali Sedis Apostolicae licentia transire liceat».''; , Verumtamen, cum ne hoc decretum ad effectum omnino deduceretur Sigismundus III, Poloniae Rex, intercessisset — qui quidem hoc vetitum ad ecclesiasticos solummodo viros pertinere volebat — Decessor Noster fel. rec. Urbanus V I I I amplissimo huic catholicae unitatis fautori non annuere non potuit. Quapropter, quod peculiaribus ex causis lege iniunctum non fuit, hoc Apostolica Sedes assequi praeceptis monitionibusque enisa est; idque non uno nomine comprobatur. Siquidem iam in decreti prooemio, die VII mensis Iulii a. MDCXXIV dati; quo haec latini ritus adeptio sacrorum tantummodo administris interdicebatur, statutum est Latinae Ecclesiae sacerdotes esse monendos, ne in sacris excipiendis confessionibus christifideles e laicorum ordine excitarent ad eamdem assequendam adeptionem.^ Ac saepenumero id genus monita iterata sunt, quae Apostolici in Polonia'Nuntii ex Summorum Pontificum mandato viribus omnibus contendermi t ut optatum haberent exitum. Quod autem ne posterioribus quidem temporibus Apostolicae Sedis mens ac sententia hac in re mutata sit, ex litteris etiam patet a Decessore Nostro Benedicto XIV ad Episcopos Leopoliensem et Premisliensem anno MDCCLI datis, in quibus inter alia haec habentur: « Vestrae ad Nos delatae>• sunt litterae, scriptae xvn Iulii, in quibus merito conquerimini de transitu Ruthenorum a ritu Graeco ad ritum Latinum, ubi, * Loc. cit., col. 602 Loc. cit., col. 603. j. ; : Acta Pii Pp. XII 49 bène nostis, Venerabiles Fratres, quod Nostri Praedecessores transitus hos abhorruerunt, et Nos ipsi abhorremus, utpote qui non destructionem, sed conservationem ritus Graeci summopere desideramus »." Ac praeterea idem Pontifex pollicitus est se repagüla omnia hac in causa remoturum esse, ac tandem sollemni decreto eiusmodi transitum esse prohibiturum. Cuius tamen votis ac pollicitationibus ut iam tunc optatus responderet exitus, adversae rerum temporumque condiciones non perniisere. Sed tandem, postquam Romani Pontifices Clemens XIV et Pius V I I decreverunt Rutheni ritus catholicos, qui in Russiarum regionibus degerent, ad Latinum ritum se convertere non posse, in conventione illa, quae Concordia dicitur, inter Latinos Ruthenosque Episcopos anno MDCCCLXIII, auspice Sacro Consilio rei christianae provehendae inita, eiusmodi vetitum ad Ruthenos omnes pertinere statutum est. Ex iis, quae adhuc, Venerabiles Fratres, ad historiae fidem capitulatim breviterque scribendo persecuti sumus, facile eruitur quantopere Apostolica haec Sedes integrae Rutheni ritus conservationi in vigila verit, sive ad universam communitatem, sive ad singulos quod attinet; nemo tamen mirabitur si eadem — praecipuis ritibus illis, qui ad rei essentiam pertineant, sartis semper tectisque manentibus — ob peculiaria rerum temporumque adiuncta, minores quasdam immutationes permiserit, vel ad tempus probaverit. Ita, verbi gratia, in liturgicis ritibus nullas fieri mutationes concessit, ex iis etiam quae sensim inductae essent, nisi paucas eas, quae in Zamoscena Synodo a Ruthenis ipsis Episcopis decretae fuissent. Verumtamen, cum vaferrimi nonnulli schismatis fautores, specie quidem ut germanam sui ritus integritatem tuerentur, re vera autem ut facilius indocta plebs, a catholica fide descisceret, antiquos usus, iam partim obsoletos, iterum inducere privata auctoritate conarentùr, Romani Pontifices, pro officii sui conscientia, callidis eorum tectisque artibus aperte 1 1 Loc. cit., col. 606. 4 - Acta, vol. XIII, n. 2. - 25-1-946. 50 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale denuntiatas, pravis hisce conatibus obstitere, et « inconsulta Sede Apostolica, in sacrae liturgiae ritibus nihil esse innovandum etiam nomine instaurandi caerimonias, quae liturgiis ab eadem Sede probatis magis conformes esse viderentur, nisi ex gravissimis causis et accedente Sedis Apostolicae auctoritate » ; 12 decreverunt. Ceterum tantum abest ut Apostolicae Sedi mens fuerit huius ritus integritati conservationique officere, ut potius Ruthenae Ecclesiae auctor fuerit ad antiquitus tradita in liturgicis rebus monumenta religiosissime colenda. Praeclara studiosae huius erga Ruthenum ritum benevolentiae significatio in nova habetur sacrorum librorum editione Romana, Pontificatu Nostro inchoata, atque ex parte iam feliciter peracta, qua Apostolica Sedes, Ruthenorum Antistitum votis libentissime concedens, liturgicos eorum ritus ad avitas venerandasque eorum memorias restituere enisa est. Iam alterum, Venerabiles Fratres, menti Nostrae occurrit beneficium, quod Ruthenorum communitati ex hac cum Apostolica Sede copulatione ortum profecto est. Per eiusmodi nempe coagmentationem nobilissima haec gens Catholicae Ecclesiae conserta est, cuius proinde vitam vivit, cuius veritate collustratur, cuius gratiae fit particeps. Hinc supernae scatebrae rivuli proficiscuntur, qui ita omnia pervadunt ac permeant, ut pulcherrimi educi queant virtutum omnium flores, atque uberes gigni saluberrimique fructus. Etenim, dum ante factum ad unitatem reditum ipsi dissidentes fratres conquesti sunt religionem sanctam in regionibus illis fuisse depopulatam, simoniae vitium in deligendis Episcopis ceterisque sacrorum administris usque quaque grassari, ecclesiastica esse bona dissipata, corruptos monachorum mores, coenobiorum disciplinam collapsam ac christifidelium etiam cum Antistitibus suis obedientiae vincula cotidie magis " Cf. Pius IX, Litt. Omnem sollicitudinem, d. d. xin Maii a. MDCCCLXXIV, citane Gregorium XVI Inter gravissimus, PII IX Acta, VI, 317. Acta Pii Pp. XII 51 infirmata esse et in discrimen adducta; contra, post adeptam unitatem, aspirante iuvanteque Deo, res in melius pedetemptim commutatae sunt. Sed quanta animi firmitate ac constantia Episcopis opus fuit, primis praesertim temporibus ob omne genus perturbationes insectationesque agitatissimis, ut ecclesiasticam ubique restauraren t disciplinam! Quanta operae adsiduitate laborümque patientia iisdem utendum fuit, ut clerum optimis moribus conformatimi excitarent, ut créditos sibi greges rerum acerbi ta tibu s vexatos consolaren tur, ut eos denique, quorum anceps nutabat fides, sustentarent, omnique roborarent ope ! Attamen contra omnem humanam spem effectum feliciter est, ut non modo eiusmodi auspicata unitas adversas omnes procellas eluctaretür victrix, sed ex triumphato certa : mine vividior etiam ac fortior emergeret. Àc non ense et verberibus, non pollicitationibus vel minis, sed eximio religiosae vitae exemplo ac quasi praeclara quadam divinae gratiae manifestatione, catholici nominis Rutheni Leopoliensem et Premisliensem dissidentes Eparchias ad unum tandem ingrediendum ovile perduxerunt. Restituta demum tranquillitate ac pace, floridus Ruthenae Ecclesiae status, saeculo praesertim xvin, extrinsecus etiam enituit. Cuius quidem rei testes sunt cum princeps Leopoliensis urbis templum, S. Georgio dicatum, tum sacrae aedes ac coenobia, quae Poczaioviae, Torocanii, Zyrovicii atque alibi excitata sunt, insignia quidem huius temporis monumenta. Heic autem operae pretium esse videtur aliquid de Basilia_nis monachis summatim attingere, qui, impensa studiosaque opera sua, tam praeclare, tam optime hac de re universa meriti sunt. Postquam eorum coenobia, auctore Velammo Rütskyj, ad meliorem sanctioremque formam redintegrata et in Congregationem redacta fuere, inibi sodales bene multi pietate, doctrina et apostolico studio ita in exemplum floruerunt, ut religiosae vitae duces ac magistri christiano populo evaderent. In litterarum ludis ac scholis, ab se apertis, iuvenibus, saepenumero ingenio praestantibus, non modo egregiam humanarum Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 52 divinarumque disciplinarum institutionem impertierunt, sed solidam etiam virtutem suam ita cum illis communicarunt, ut ceteris iidem nullo modo cederent, qui in latinis scholis instituerentur. Quod profecto vel dissidentibus fratribus compertum manifestumque erat, quandoquidem non pauci ex eis, domo ac patria relicta, ad haec doctrinarum domicilia libentissime se contulerunt, ut tam suavium fructuum participes et ipsi fierent. Nec minora beneficia recentioribus temporibus Ruthenorum communitas ex sua accepit cum Apostolica Sede coniunctione. Quod quidem omnibus facile patet, si modo Galicianáe Ecclesiae statum considerant, prouti ante immanis huius belli ruinas vastationesque erat. In hac nempe provincia christifideles ad XXXVI fere centena milia erant, sacerdotes ad MMCCLXXV, ac curiales aedes, seu paroeciae, ad MMCCXXVI. AC praeterea extra Galicianam provinciam, ex eademque orti, atque in variis orbis partibus — in America praesertim — plurimi catholici nominis Rutheni commorabantur, qui ad iv vel v centena milia censeri queunt. Huic autem praestanti christifidelium numero, qui numquam forte per temporum decursum maior fuerat, praestans item in singulis Eparchiis respondebat virtutis, pietatis, christianaeque vitae studium. In eparchialibus seminariis alumni rite diligenterque instituti ad sacra praeparabantur ea pessenda munia ; ac christifideles, divinum cultum ad sui ritus normas summo cum amore venerationeque participantes, laetos edebant uberesque religionis fructus. Dum felicem hunc Ruthenae Ecclesiae statum strictim presseque attingendo memoramus, haud possumus silentio praeterire insignem illum Metropolitam Andream Szeptyckyj, qui per novem fere lustra indefatigatos, navitate allaborans, non uno nomine, neque ad spirituale tantummodo emolumentum quod attinet, sibi credito gregi optime se probavit. Cuius per episcopalis muneris cursum Theologica Societas condita fuit, quae clerum ad impensius sacrae doctrinae studium profect unique instimularet ; Ecclesiastica fuit Academia Leopoli excitata, Acta Pii Pp. XII 53 in qua Rutheni iuvenes, ingenio praestantiores, philosophicis, theologicis, ceterisque altioribus disciplinis — ea quidem ratione, qua studiorum Universitates hisce in rebus uti solent— opportune vacare possent; scriptiones omne genus sive per libros, sive per ephemeridas et commentarios typis editos, magnum susceperunt incrementum, et apud exteras etiam gentes floruere laude ; ac praeterea sacrae fuerunt artes secundum avitas huius gentis memorias eiusque peculiare ingenium excultae; muséum aliaque bonarum artium domicilia praeclaris antiquitatis monumentis fuere instructa; et instituta denique non pauca inita sunt ac provecta, quibus tenuiorum civium ordinum necessitatibus ac pauperum inopiae subveniretur. Neque singularia ea promerita silere possumus, quae Deo devotae cum virorum, tum mulierum sodalitates hac in re, haud mediocri cum salutari emolumento, consecutae sunt. Ac primum quidem Basilianoru m monachorum ac sanctimonialium coenobia commemorare libet, quae, quamvis Iosephi II Austriae Imperatoris tempore, civilem potestatem in res suas non sine iniuria nec sine detrimento invadentem tolérassent, postea tamen, anno nempe MDCCCLXXXII et insequentibus, reformatione illa* quani Dobromiliensem vocant, ad suum tandem fuere restituta decus; et cum umbratilis vitae amore supernoque afflatu, qui ex S. Conditoris normis exemplisque hauritur, incensum iungunt apostolatus studium. Ad quae vetera monasticae vitae coenobia novae accessere pari cum laude religiosae virorum mulierumque sodalitates : ut Studitarum Ordo, cuius monachi caelestium rerum contemplationi imprimis vacant, ac Sanctae paenitentiae operibus; ut Religiosa Rutheni ritus Congregatio a Ssmo Redemptore, cuius sodales summo cum fructu salutari tum in Galicia, tum in Canadensi regione laborant.; ut plurimae denique religiosarum mulierum instituta, quorum est puella: rum institutionem provehere aegrotorumque curam suscipere, quaeque vel Ancillae a B. V. M. Immaculata, vel Myrophorae, vel Sorores a S. Iosepho, a S. losaphato, a Sacra Familia, a S. Vincentio a Paulo nuncupantur. 54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Placet praeterea hoc loco Pontificii illius Collegii mentionem facere, S. Iosaphato dicati, quod Decessor Noster fel. rec. Pius XI in Ianiculensi colle excitavit munificenterque instruxit. Postquam per saecula non pauca selecti iuvenes nonnulli in Pontificio Graecorum Collegio ad sacerdotalia suscipienda munera instituebantur, alius Decessor Noster, imm. mem. Leo XIII, anno MDCCCLXXXXVII, proprium iis adolescentibus, qui ex Ruthenorum gente ad sacerdotium divino quodam instinctu vocarentur, Collegium Romae constituit. Sed cum succrescens alumnorum numero hoc aedificium impar iam evasisset, proximus Decessor Noster, pro peculiari sua erga Ruthenorum populum caritate, novam amplioremque sedem, ut diximus, aedificavit, in qua sacerdotii candidati, ad sacras doctrinas peculiaresque sui ritus disciplinas instituti ac conformati, in venerationem, observantiam, amorem erga Iesu Christi Vicarium et in Ruthenae Ecclesiae spem feliciter adolescerent. Aliud, Venerabiles Fratres, nec minoris gravitatis emolumentum ornamentunique suscepit Ruthenorum communitas ex sua cum Apostolica Sede copülatione, cum melita confessorum martyrumque cohorte honestata est, qui ob catholicam fidem incolumem servandam et ob studiosam suam retinendam erga Romanos Pontifices fidelitatem, omne genus laborum aerumnarumque exantlare ac vel ipsam laeti oppetere mortem non dubitarunt, secundum illam Divini Redemptoris sententiam : << Beati eritis, cum vos oderint homines et cum separaverint vos et exprobraverint et eiecerint nomen vestrum tamquam malum propter Filium hominis. Gaudete in illa die et exsultate ; ecce enim merces vestra multa est in caelo » . 13 Quorum ex numero primus menti Nostrae occurrit sanctissimus ille Pontifex Iosaphatus Kuncevitius, cuius invictae fortitudinis laudes iam supra attigimus, quique a perditissimis catholici nominis osoribus conquisitus ad necem, sponte se carnificibus obtulit, ac se quasi victimam praebuit ut dissidentium " Lua, VI, 22, 23 Acta Pii Pp. XIÏ 55 fratrum reditus quam primum conciliaretur. Praecipuus ille quidem eo tempore fuit, sed non unus, catholicae fidei unitatisque martyr; nam eum non pauci ad eiusdem victoriae palmam secuti sunt cum ex sacro, tum ex laicorum ordine qui vel ferro necati, vel flagellis ad obitum usque atrociter contusi, vel in Danapro flumine aqua submersi, ex triumphata morte ad super os evolarunt. Ac non multos post annos, medio nempe xvii saeculo, cum Cosaci, contra Polonorum rem publicam aperte arma cepissent, eorum, qui religiosam unitatem aversabantur, odium etiam atque etiam invaluit vehementiusque efferbuit; quandoquidem iisdem persuasum erat ex invecta eiusmodi unitate, veluti ex primo fonte, omnia quae incidissent, mala calamitatesque profecta esse ; atque adeo eam omni ope omnique ratione profligare ac delere sibi proposuerant. Hinc paene innumera orta sunt catholicae Ruthenorum Ecclesiae detrimenta: plures fuere sacrae aedes profanatae, expilatae, dirutae, earumque supellectiles ac fortunae eversae: sacrorum administri non pauci plurimique christifideles diris verberibus caesi, gravibus excruciati tormentis, crudelissimaque sublati nece; ac vel ipsi Antistites suis bonis despoliati ex suaque deturbati honoris sede, fugam arripere coacti sunt. Attamen iidem, hac etiam saeviente tempestate, animo non cecidere, neque sibi creditum gregem, quantum in facultate fuit, incustoditum atque indefensum reliquere; quin immo, in mediis ipsis rerum angustiis, universam Russiarum Ecclesiam una cum Alexio Imperatore ad unitatem ovilis perducere precando, contendendo, allaboi'andoque enisi sunt. Paucis praeterea ante annis, quam Poloniae res publica discerperetur, nova, nec minus acerba, catholici nominis insectatio inita est. Quo tempore nempe Russorum Imperatricis milites in Poloniam invaserant, plurimae Rutheni ritus sacrae aedes catholicis vi et armis ablatae sunt; ac sacerdotes, qui suam eiurare fidem récusassent, compediti, conculcati, plagis confecti et in carcerem detrusi, fame, siti, frigore atrociter vexati sunt. 56 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Quibus quidem haud illi in constantia animique fortitudine eessere sacrorum administri, qui circa annum MDCCCXXXIX suorum bonorum ipsiusque libertatis iacturam potius fecerunt, quam suae religionis officia desererent. Horum in numero peculiari modo sacerdotem illum memorare libet Iosephum Ancevskyj, qui per annos xxxii in coenobio Suzdaliensi dura in custodia detentus, anno MDCCCLXXVII eximiae suae virtutis praemium morte pientissima assecutus est. Itemque sacerdotes CLX, qui, cum catholicam fidem aperte profiteren tur, a suis in miseria relictis familiis distracti et in interiores Russiarum regiones translati inque coenobia inclusi, fame aliisque vexationibus a proposito suo sanctissimo abigi non potüere. Nec minore animi fortitudine praestitere non pauci e Chelmensi Eparchia, qui ex sacro, ex laicorumque ordine, catholicae fidei insectatoribus virtute invicta obstiterunt. Ita, exempli gratia, Pratolinensis vici coloni, cum milites ad sacram aedem occupandam schismaticisque tradendam accederent, non vi vim reverberarunt, sed inermibus suis confertis corporibus, vivum veluti murum aggredientibus obiecerunt; atque adeo alii vulnerati sunt dirisque saevitiis affecti, alii per annos plurimos in carcere detenti, vel in gelida Siberiae loca , deportati, alii denique telis confossi suum fu der e sanguinem pro Christo. Ex quibus qui catholicam fidem sua morte obsignarunt, eorum causa in sua Eparchia iam instituta est; qua ex re spes affulget fore ut aliquando liceat eos in Beatorum Caelitum ordinem adsciscere. Haec autem iniqua facinora, proh dolor, non uno in loco, sed pluribus in urbibus, in oppidis, in pagis perpetrata fuere; ac postquam sacra omnia catholicorum templa schismatis assectatoribus permissa sunt, postquam omnes sacri ordinis administri, e suis sedibus deiecti, demandatum sibi gregem incustoditum relinquere coacti sunt, tum christifideles in dissidentis Ecclesiae album, nulla eorum vokmv tatis ratione habita, adscripti sunt. Qui tamen, quamvis suis orbati pastoribus, suaeque religionis muneribus et auxiliis expertes essent, suam tamen fidem mordicus retinere contende- Acta Pii Pp. XII 57 runt; atque adeo, cum postea Societatis Iesu sodales, clam ac permutata veste, non sine gravi vitae discrimine eos idcirco adivissent, ut divina praecepta, hortamenta, solacia iisdem impartirent, summa eos cum laetitia ac pietate exceperunt. Cum vero anno MDCCCCV fuisset cuiusvis profitendae religionis libertas aliquatenus concessa, tum in Ruthenorum regionibus* mirum quoddam laetumque spectaculum cernere fuit: catholici paene innumeri ex suis latebris in solem et pulveren! processere, ac conferto agmine, elato crucis vexillo, sacrisque imaginibus propalam ad venerationem propositis, cum proprii orientalis ritus sacerdotes non haberentur, ad latini ritus templa — quorum aditus antea eis erat paenis gravissimis interdictus — gratas Deo concinentes laudes se contulerunt, ibique a legitimis Ecclesiae administris effiagitarunt ut, patefactis ianuis, eos eorumque fidei professionem reciperent, itemque eorum nomina in catholicorum album relata recenserentur. Atque ita factum est, ut brevi tempore ad duo centena milia christifideles rite in Ecclesiam reciperentur. Attamen, neque recentioribus hisce annis causa defuit, cur Episcopi, sacerdotes fidelesque greges eorum animi fortitudinem atque constantiam demonstrarent in catholica retinenda fide, tuenda Ecclesia, eiusque sacra defendenda libertate. Quorum ex numero placet heic peculiari honoris titulo recolere Metropolitam Andream Szeptyckyj, qui, primo saeviente Europae bello, cum Galicia fuisset a Russorum exercitibüs occupata,"è sua sedé detrusus et in coenobium deportatus, ibi certo saltem tempore in custodiae loco detentus est; ibique nihil magis optabat, quam ut impensissimam suam erga Apostolicam Sedem venerationem testaretur, ac pro suo grege, cuius in salutem iam diu suas vires suasque curas impenderat, martyrium etiam, si opus esset, divina suffultus gratia, libenter faceret. 58 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale III Iam vidimus, Venerabiles Fratres, ex rerum gestis ad historiae fidem breviter per has Litteras relatis, quot quanta emolumenta ac bona Ruthenae genti obvenerint ex sua cum catholica Ecclesia coniunctione. Nec mirum sane: nam, si in Christo « complacuit omnem plenitudinem inhabitare » , 14 hac eadem plenitudine is profecto frui nequit, qui ab Ecclesia, « quae est corpus ipsius » 15 seiunctus sit, quia, ut Decessor Noster vén. mem. Pelagius II asseverat: « quicumque in pace et unitate Ecclesiae non fuerit, Deum habere non poterit». 16 Ac vidi- mus etiam dilectum hunc Ruthenorum populum multas debuisse, ut suam pro viribus defenderet catholicam unitatem, rerum angustias, iactüras vexationesque tolerare, e quibus tamen providentissimus Deus, non semel restituta pace, eum feliciter liberavit. In praesens autem, summo cum paterni animi angore cernimus novam, acerrimamque huic Ecclesiae impendere procellam. Nuntii, qui ad aures Nostras perferuntur, etsi pauci, satis tamen habent cur sollicitudine Nos afficiant, anxitudine repleant. Anniversarius volvitur dies, quo, CCCL abhinc annis antiquissima haec christianorum communitas supremo Pastori suo Beatique Petri Successori laetis auspiciis coagmentata est ; at hic idem dies factus est Nobis «. dies tribulationis et angustiae, dies calamitatis et miseriae, dies tenebrarum et caliginis. dies nebulae et turbinis » . 17 Magno enim cum maerore accepimus illis in regionibus, quae nuper Russiarum dicioni attributae sunt, carissimos Nobis e Ruthenorum gente fratres ac filios propter suam erga Sedem Apostolicam fidelitatem gravibus anici angustiis; neque deesse 54 Col, I, 19. Eph., I, 23. " Epist, ad Episcopos Istriae, Acta Conc, Oecum., IV, II, 107. 15 LJ SOPH., I, 15. 59 Acta Pii Pp. XII qui omni ope allaborant, ut eos ab Ecclesiae Matris gremio abstrahant, et ad dissidentium ineundam societatem invitos ac contra sanctissimi officii conscientiam adducant. Ita Rutheni ritus clerus, ut affertur, in litteris ad rei publicae moderatores datis, conquestus est quod sua Ecclesia in Ucraina occidentali, ut hodie vocatur, in difficillimis rerum condicionibus posita sit, propterea quod omnes Episcopi atque ex suis sacerdotibus multi comprehensi sint, unaque simul prohibitum sit ne quis eiusdem Ruthenae Ecclesiae regimen suscipiat. Haud sane ignoramus, Venerabiles Fratres, eiusmodi asperitates acerbitatesque politicis ex causis, specie quidem, profoari. Quae tamen agendi ratio non nova est, neque hodie primum usurpata : pluries enim per saeculorum decursum Ecclesiae inimici, cum palam confiteri non essent ausi catholicam se religionem hostiliter habere eamque aperte divexare, callide vaferrimeque catholicos idcirco insimularunt, quasi contra rem publicam aliquid molirentur; eodem quippe modo, quo olim ludaei Divinum ipsum Redemptorem coram Praeside Romano criminati sunt dicentes : « Hunc invenimus subvertentem gentem nostram, et prohibentem tributa dare Caesari ». 18 Sed res ipsae atque eventus facile declarant in suaque luce ponunt quaenam fuerit ac sit harum saevitiarum causa. Quis enim ignorat AÍexium Patriarcham, nuper a dissidentibus Rüssiarum Episcopis delectum, in litteris Ruthenae Ecclesiae datis -— quae non parum ad eiusmodi insectationem ineundam contulere — defectionem ab Ecclesia catholica aperte efferre ac praedicare? Hae autem acerbitates eo vel acrius Nos feriunt, Venerabiles Fratres, quod universae fere terrarum orbis Nationes cum per legatos suos in unum convenissent, dum immane adhuc saeviebat bellum, hoc in sollemni coetu inter alia edixere adversus religionem numquam fore insectationem suscipiendam. Quod quidem spem Nobis iniecerat pacem debitamque libertatem catholicae quoque Ecclesiae ubique concessum iri, eo vel 14 Luc., XXIII, 2. 60 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale magis quod eadem perpetuo docuit ac docet civili auctoritati, legitime constitutae, quae in suae dicionis ordine ac terminis praecipiat, semper esse ex officii conscientia, obtemperandum. At eventus, proh dolor, quos supra scribendo attigimus, spem ac fiduciam hanc Nostram tam graviter, tam amare — ad Ruthenorum regiones quod attinet — infirmarunt ac paene praet . ciderunt. Hisce igitur gravissimis calamitatibus cum humanae opes impares videantur, nihil aliud superest, Venerabiles Fratres, nisi ut misericordissimum Deum, qui « faciet... iudicium inopia et vindictam pauperum », 19 enixe imploremus, ut velit ipse be- nignus asperrimam eiusmodi tempestatem sedare eique tandem finem imponere. Sed vos ac creditum vobis gregem etiam atque etiam adhortamur, ut una Nobiscum, supplicibus adhibitis precibus piisque paenitentiae operibus, ab eo contendatis, cuius superna luce hominum mentes collustratur supernoque nutu eorum nectuntur voluntates, ut pareat populo suo et ne 20 det hereditatem suam in opprobrium, utque quam primum Ruthenorum Ecclesia ex hoc detrimentoso discrimine libera emergat. At peculiari modo hisce in afflictis trepidisque rebus paternus animus Noster ad eos convertitur, qui iisdem tam acriter, tam acerbe premuntur. Ad vos imprimis, Venerabiles Fratres, Ruthenae gentis Episcopi, qui, quamvis magnis asperitatibus excruciati sitis, magis tamen ob vestrorum gregum salutem, quam ob iniurias ac mala vobis illata, gravati ac solliciti estis, secundum illud : « Bonus pastor animam suam dat pro ovibus suis » . 21 Etsi praesentia obscura sunt, ac futura incerta et anxi- tudinum plena, ne tamen deficiatis animo, sed « spectaculum facti... mundo et angelis et hominibus » 22 ita eniteatis, ut pa- tientiam virtutemquë vestram christifideles omnes in exemplum 19 20 21 22 Ps. C XX XI X, 1$. Cf. IOEL., I I , 17. Io., X, 11, I Cor., I V , 9. «1 Acta Pii Pp. XII intueantur. Hostilem eiusmodi insectationem fortiter constanterque ferentes ac divina in Ecclesiam caritate flagrantes, facti estis « Christi bonus odor... Deo in iis, qui salvi fiunt, et in iis, qui pereunt » . 23 Quodsi, cum in vinculis sitis a vestrisque filiis seiuncti, sanctae religionis praecepta iisdem impertiendi facultas vobis non datur, ipsa tamen vincula vestra plenius altiusque Christum nuntiant ac praedicant. Vos dein paterne alloquimur, dilecti filii, qui sacerdotio insigniti, Christi, « qui passus est pro nobis » 2 4 propius vestigia sequi, atque adeo prae ceteris certaminis impetum ferre ac sustinere debetis. Dum calamitates vestrae tam vehementer Nos afficiunt, laetamur tamen quod Nobis licet, Divini Redemptoris verba mutuantibus, ita plerosque ex vobis affari: « Novi opera tua et fidem et caritatem tuam et ministerium et patientiam et opera tua novissima plura prioribus » . 25 Pergite, hor- tamur, luctuosis hisce temporibus firmi constantesque perstare In fide vestra; pergite sustinere debiles, vacillantesqué fulcire. Monete, quatenus opus est, commissos vobis christifideles haudquaquam licere, ne extrinsecus quidem vel ore tenus, Christum suamque Ecclesiam negare vel deserere; ac callidas eorum artes detegite, qui hominibus terrena commoda auctioremque in praesenti vita felicitatem pollicentur, dum eorum animos perdunt Exhíbete vosmet ipsos « sicut Dei ministros in multa patientia, in tribulationibus, in necessitatibus, in angustiis... in castitate, in scientia, in longanimitate, in suavitate, in spiritu sancto, in caritate non ficta, in verbo veritatis, in virtute t)ei, per arma iustitiae a dextris et a sinistris » . 26 Vos denique alloquimur Ruthenae Ecclesiae catholicos universos, quorum dolores rerumque angustias paterno participamus animo. Haud ignoramus gravissimas fidei vestrae parari insidias. Quin immo timendum esse videtur, ne forte proximis 23 2 4 25 26 / Petr. II, 21. Cf. I Cor. IV, 1, Apoc, II, 19. 17 Cor., VI, 4 ss. 62 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium'Officiale temporibus aerumnae vel maiores iis superveniant, qui sacrosanctum religionis officium prodere non consentiant. Quapropter Iam nunc, dilectissimi filii, vos enixe in Domino adhortamur, ut nullis comminationibus nullisque detrimentis perterriti, ac ne exsilii quidem periculo ipsiusque vitae discrimine permoti, fidem vestram vestramque erga Ecclesiam Matrem fidelitatem eiuretis numquam. Etenim, ut probe nostis, de thesauro agitur in agro abscondito, quem qui invenerit homo, « abscondit, et prae gaudio illius vadit et vendit universa, quae habet, et emit 27 agrum illum ». Ac recordemini quid Divinus ipse Redemptor in Evangelio dixerit : « Qui amat patrem aut matrem plus quam me, non est me dignus ; et qui amat filium aut filiam super me, non est me dignus. Et qui non accipit crucem suam et sequitur me, non est me dignus. Qui invenit animam suam, perdet illam; 2 et qui perdiderit animam suam propter me, inveniet eam ». * Cui quidem divinae sententiae illud adicere placet Apostoli gentium: « Fidelis sermo: nam si commortui sumus, et convivemus; si sustinebimus, et conregnabimus; si negaverimus, et ille negabit nos; si non credimus, ille fidelis permanet, negare se ipsum non potest». 29 Paternam hanc adhortationem Nostram, dilecti filii, nullo Nos aptiore modo confirmare ac concludere posse putamus, nisi hisce eiusdem Apostoli gentium admonitionibus: «Vigilate, state in fide, viriliter agite, et eonfortamini » . positis vestris » 31 30 « Obedite prae- Episcopis et sacerdotibus cum ad salutem vestram ac secundum Ecclesiae praescripta vobis praecipiunt; iis omnibus, qui fidei vestrae quovis modo insidiantur, strenui resistite, « solliciti servare unitatem spiritus in vinculo pacis. Unum corpus et unus spiritus, sicut vocati estis in una spe vocationis vestrae » . 37 MATTH., X I I I , 44. 38 MATTH., X, 37 ss. 39 II Tim., I I , 11 ss / Cor., X V I , 13. 30 3 1 Hebr., X I I I , 17 32 Ephes., I V , 3 4 3a Atque in mediis maeroribus angoribus- Acta Pii Pp. XII que omne genus, mementote « quod non sunt condignae passiones huius temporis ad futuram gloriam, quae revelabitur in nobis » . 33 « Fidelis autem Deus est, qui confirmabit vos, et custo- diet a malo » . 34 Futurum autem omnino confisi, ut hortationibus hisce Nostris, divina adspirante iuv an teque gratia, fortes volentesque respondeatis, meliora vobis ac tranqüilliora tempora a misericordiarum Patre Deoque totius consolationis 35 ominamur, sup- plicesque precamur. Caelestium interea munerum auspicem, Nostraeque benevolentiae testem, cum vobis singulis, Venerabiles Fratres, vestrisque gregibus, tum peculiarissimo modo Ruthenae Ecclesiae Episcopis, sacerdotibus universisque christifidelibus, Apostolicam Benedictionem effuso animo impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxm mensis Decembris, anno MDCCCCXXXXV, Pontificatus Nostri septimo. P I U S PP. X I I 33 Rom., VIII, 18. »« 17 Thess., III, 3. Cf. II Cor., I, 3. 3 ä An. et vol. XXXVm é Februarii 1946 (Ser.H,v.XHI)-Num.3 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. CONSTITUTIO DE SEDE APOSTOLICA VACANTE PIUS SERVUS AD ET XII APOSTOLICA DE ROMANI PONTIFICIS ELECTIONE Pl SCOPUS SERVORUM PERPETUAM REI DEI MEMORIAM Vacantis Apostolicae Sedis disciplinam Romamque Pontificis electionem quae respicere viderentur disponere ac praescribere, iugiter, saeculorum decursu, Praedecessores Nostri sollemne habuerunt, ac proinde vigilanti cura incumbere et salubribus normis consulere sategerunt pergravi negotio Ecclesiae divinitus commisso, eligendi videlicet beati Petri Apostolorum Principis Successorem, qui hisce in terris Iesu Christi Domini Nostri et Salvatoris vices gerat universumque dominicum gregem supremus Pastor et Caput pascat et regat. Cum autem hae de Romano Pontifice eligendo leges, procedentibus temporibus numero auctae, iam in unum collectae desiderarentur, cumque nonnullae, ob rerum vicissitudines, pecu5 - ACTA, vol. XIII, n. 3. — 4-2-946. liaribus adiunctis minus accommodatae evasissent, Pius X v. m. Decessor Noster, quadraginta abhinc annis, sapienti consilio eas, opportune selectas, in summam redigere decrevit, celeberrima edita Constitutione Vacante Sede Apostolica, die vigesima quinta Decembris anni millesimi nongentesimi quarti. Interea vero Pius XI rec. mem. nonnulla huiusmodi Constitutionis capita iam immutanda esse censuit quemadmodum rerum temporumque ratio postulare videbatur; itemque Nos Ipsi animo reputavimus alia quoque, eadem de causa, esse reformanda. Quapropter, re mature perpensa, certa scientia et de Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, hanc Constitutionem, quae eadem est ac illa a Pio X s. m. data, sed passim reformata, edere et promulgare statuimus, « qua — ut verbis utamur eiusdem Praedecessoris Nostri — Sacrum Cardinalium Collegium, Romana Petri Sede vacante, ac in Romano Pontifice eligendo unice utatur », abrogata idcirco Constitutione Vacante Sede Apostolica, prout a Pio X Decessore Nostro fuerat lata. Praesentis vero Nostrae Constitutionis capita haec quae sequuntur habeantur: 67 Acta Pii Pp. XII TITULUS I DE SEDE APOSTOLICA VACANTE CAPUT I DE POTESTATE S. COLLEGII CARDINALIUM, SEDE APOSTOLICA Tacante 1. Sedis Apostolicae vacatione durante, Sacrum Collegium Cardinalium in iis, quae ad Pontificem Maximum dum viveret pertinebant, nullam omnino potestatem aut iurisdictionem habeat, neque gratiam, neque iustitiam faciendi, aut factam per Pontificem mortuum executioni 1 demandandi; sed ea omnia futuro Pontifici reservare teneatur. Itaque irritum et inane esse decernimus quidquid potestatis aut iurisdictionis ad Romanum, dum vivit, Pontificem pertinentis (nisi quatenus in hac Nostra Constitutione expresse permittatur) coetus ipse Cardinalium 2 duxerit (eadem vacante Ecclesia) exercendum. 2. Item praecipimus, ne S. Cardinalium Collegium de iuribus Sedis Apostolicae Bomanaeque Ecclesiae quomodolibet disponere valeat, neque in quopiam iuribus eiusdem sive directe detrahere attentet, sive indirecte per conni ven tiae speciem, seu per dissimula tionem facinorum adversus eadem iura, etiam post obitum Pontificis seu vacationis tempore, perpetratorum, attentare videatur; immo volumus ut omnium virium contentione eadem custodire et defendere debeat. 8 3. Leges a Romanis Pontificibus latae, per coetum Cardinalium Romanae Ecclesiae, ipsa vacante, corrigi, vel immutari nullo modo possunt, nec quicquam eis detrahi sive addi, vel dispensari quomodolibet circa ipsas seu aliquam earum partem. Quod potissimum valet de Constitutionibus pontificiis, ad ordinandum negotium electionis Ro~ 1 Pii IV Const. In eligendis, TU Idus Oct. 1562, § 6; Clem. XII Const. Apostolatus officium, iv Non. Oct. 1732, § 6. Clem. V in Conc. Viennensi, cap. 2, 2fe Romani in pr. de elect., I, 3 in Clem. Leonis XIII Const. Praedecessores ii ostri, 24 Maii 1882. 2 3 Acta Apostolicae] Sedis-\—. Commentarium Officiale 1 mani Pontificis latis. Immo si quid contra hoc praescriptum fieri vel attentari forte contigerit, ipsum Suprema Nostra auctoritate nullum et irritum declaramus. 4. Si quae tamen dubia exoriantur circa sensum praescriptionum, quae hac Nostra Constitutione continentur, vel etiam circa rationem, iuxta quam ad usum ea traduci debeat, sive super quovis alio Nostrae huius Constitutionis capite, edicimus ac decernimus unice penes Sacrum Cardinalium Collegium potestatem esse super his ferendi sententiam; quam in rem eidem S. Cardinalium Collegio plenam tribuimus facultatem, qua hanc Nostram Constitutionem interpretari ac dubia declarare valeant. Qua quidem in re, quemadmodum in reliquis, de quibus ad Nostrae huius Constitutionis tramites, excepto ipso electionis actu, deliberari contingat, satis omnino erit si maior congregatorum Cardinalium pars in eamdem sententiam consentiat. 2 5. Pariter in casu urgentis negotii, quod, ex voto maioris congregatorum Cardinalium partis, in aliud tempus differri non valeatis. Collegium, item iuxta maioris partis sententiam, de opportuno remedia disponere potest et debet. 3 CAPUT II De Cardinalium Congregationibus 6. Tempore Sedis vacantis duplex habeatur Cardinalium Congregatio; altera generalis ¿ sive totius Collegii, altera particularis, constans tribus Cardinalibus antiquioribus, uno ex quoque Ordine, cum S. E. E. Camerario, quorum officium tertia die post Conclavis ingressum omnino exspirat, in eorumque locum tres alii sequentes in. Ordine quolibet tertio "die uña cum eodem Camerario succedunt. v 4 7: Volumus ut in dictis Congregationibus particularibus, quae sive ante, sive post coeptum Conclave haberi poterunt, levioris dumtaxat momenti, ac III dies seu passim occurrentia negotia expediantur. Si quid Vero gravioris momenti atque indaginis fuerit, id omne ad Congregationem generalem, seu ad S. Collegium Cardinalium deferatur. Ac ulterius, quae in una Congregatione particulari decreta, resoluta, VEL 1 Clem. V cap. 2, Ne Romani in pr. de elect., I, 3 in Glem. ; Greg. XV Const. Aeterni Patris, XVII kal. Dec. 1621, § 20. Leonis XIII Const. Praedecessores Nostri. > ' Greg. X in gener Conc. Lugdun., cap. 3, UM periculum, § 1 de elect., I, 6 in Sext. ; Pii IV Const, In eligendis, § 6. * Clero. XII Const. Apostolatus officium, § 7 ; Pii IV Const. In eligendis §§ 7 et 8. 2 3 'Acta Pii Pp. XII denegata fuerint, in alia revocari, mutari, aut concedi nequeant, sed id faciendi ius habeat ipsa tantum Congregatio generalis per pluralitatem suffragiorum., 1 8. Cardinalium Congregationes generales in Aedibus Apostolicis Vaticanis habeantur, vel, si rerum adiuncta id postulent, in alio oppor tuniori loco, iudicio ipsorum Cardinalium, eisque praesit Cardinalis S. Collegii Decanus, vel, ipso impedito, Subdecanus. ¿ 9. Suffragia in Cardinalium Congregationibus, cum de rebus gravioris momenti agatur, non ore, sed secretis calculis dentur. 10. Inter generales Congregationes singulari mentione dignae sunt quae ante ingressum in Conclave habentur, eaedemque Congregationes praeparatoriae appellari possunt. 11. Congregationes generales praeparatoriae quotidie omnino locum habere debent a die post obitum Pontificis prudenti trium Cardinalium in unoquoque Ordine priorum et S. R. E. Camerarii iudicio statuendo, usque ad diem quo Conclave Cardinales ingrediuntur, etiam diebus, quibus exsequia defuncti Pontificis persolvuntur, idque eo consilio fiat ut liberum sit tum Cardinali Camerario sententiam S. Collegii exquirere atque cum ipso quae necessaria vel opportuna iudicaverit, communicare, tum singulis Cardinalibus sententiam suam circa occurrentia negotia aperire, in rebus dubiis explicationes sciscitari, et opportuna proponere. 12. In memoratis Congregationibus generalibus haec praecipue negotia expedienda sunt, rerum agendarum ordine prius cum Cardinalibus communicato 2 a) In primis Congregationibus integre legenda erit praesens haec Constitutio, eaque perlecta, iusiurandum ab omnibus Cardinalibus praesentibus iuxta praescriptam formulam [ ] praestandum. Quod iusiurandum pariter emittere tenentur omnes alii Cardinales, qui serius ad locum electionis pervenerint, sive nondum sive iam inceptis Comitiis. 3 1 Clem. XII Const. Apostolatus officium, § 7. Clem. XII, Chirografo Avendo Noi, 24 Dec. 1732, n. 17. [ ] Formula iurisiurandi ab Emis ac Revmis S. R. E. Cardinalibus praestandi : «Nos Episcopi, Presbyteri et Diaconi S. R. E. Cardinales promittimus, vovemus et iuramus, inviolabiliter ei ad unguem omnes et singulos Nos esse observaturos contenta omnia in Constitutione Summi Pontificis Pii Decimi secundi De Sede Apostolica vacante et de Romani Pontificis electione, quae incipit Vacantis Apostolicae Sedis, data die octavo decembris anni millesimi nongentesimi Quadragesimi quinti. Item promittimus, vovemus, et iuramus quod quilibet ex Nobis in Romwnum Pontificem, Deo sic disponente, erit assumptus iura spiritualia et etiam temporalia, praesertim de civili Romani Pontificis principatu, libertatemque Sanctae Sedis integre ac strenue adserere atque tueri et, si opus fuerit, vindicare numquam desistei. 2 3 « Praecipue autem promittimus et iuramus, sub poenis in praedicta Pii Decimi secundi 70 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale b) Cardinales quam cito ea omnia decernere ac disponere debent, quae ad Conclave inchoandum urgentiora sunt. c) Constituendus est dies, hora ac modus, quo corpus defuncti Pontificis in Basilicam Si Petri transferatur, illic de more publicae fidelium venerationi exponendum. d) Item Cardinales omnia opportune paranda curabunt, ut Pontificiae exsequiae per novem continuos dies persolvantur, et praefinient: dies quibus sex priores habendae erunt. 1 e) Deputentur duo viri ecclesiastici, qui orationes De Pontifice defuncto et De eligendo Pontifice recitare debeant. /) Constituatur dies, quo, si ab ipsis petatur, tum Legatis civilium Regiminum tum Equitibus Ordinis Hierosolymitani S. Collegium conveniendi aditus detur. Praedicti autem Legati nonnisi simul congregati admittantur, neque singulis facultas concedatur S. Collegium adeundi. g) Nominentur singulares duorum vel trium Cardinalium coetus, vulgo Commissiones: a) pro inquisitione de qualitatibus Conclavistarum eorumque approbatione, itemque pro eorum designatione, qui Conclavi qualibet ratione inservire debeant nec non pro ipsis servitiis ordinandis et moderandis; ß) pro constructione et clausura Conclavis, ac pro cellarum dispositione. 2 3 Constitutione Vacantis Apostolicae Sedis statutis, Nos religiosissime et quoad omnes, etiam familiares seu Conclavistas nostros, secretum esse servaturos in iis omnibus quae ad electionem Romani Pontificis quomodolibet pertinent, et in iis quae in Cardinalium Congregationibus, ante Conclave vel ipso durante habitis, de hac re acta vel decreta sint, itemque de iis quae in Conclavi seu in loco electionis aguntur, scrutinium directe vel indirecte respicientibus, neque secretum praefatum quoquomodo violaturos, sive ipso Conclavi durante, sive etiam post novi Pontificis electionem, nisi peculiaris facultas aut expressa dispensatio ab eodem futuro Pontifice Nobis tributa fuerit; itemque nullo modo a quavis civili potestate, quovis praetextu, munus proponendi Veto sive Exclusivam, etiam sub forma simplicis desiderii, esse recepturos, ipsumve hoc Veto, qualibet ratione Nobis cognitum, patefacturos, sive universo Cardinalium Collegio simili congregato, sive singulis purpuraUs Patribus, sive scripto, sive ore, sive directe ac proxime, sive oblique ac per alios, sive ante Conclave sive ipso perdurante; nullique interventui, intercessioni, aliive cuilibet modo, quo laicae potestates cuiuslibet gradus et ordinis voluerint sese in Pontificis electione immiscere, auxilium vel favorem praestituros ». Hanc formulam Cardinalis Decanus coram omnibus Cardinalibus iubeat a Praefecto Apostolicarum Caeremoniarum elata voce legi. Deinde singuli Cardinales dicent : Et Ego N. Cardinalis N. spondeo, voveo, ac iuro. Et imponentes utramque manum super Evangelium, adiungent : Sic me Deus adiuvet ei haec Sancta Dei Evangelia. Pii XI, Motu proprio Cum proxime, 1 Mart. 1922, n. 1. Pii IV Const. In eligendis, § 17. * Pii IV Const. In eligendis, § 15; Clem. XII Const. Apostolatus officium, § 10. 1 â 71 Acta Pii Pp. XII h) Proponantur atque approbentur expensae Conclavis. T) Epistolae Imperatorum, Regum aliorumque civitatum Moderatorum, item Nuntiorum relationes, omniaque alia, quae S. Collegii interesse possint, cum ipso communicentur. lc) Perlegantur, si quae sint, documenta a defuncto Pontifice SAcro Cardinalium Collegio relicta. I) Frangantur Annulus Piscatoris et Plumbum Cancellariae Apostolicae. m) Cellae Conclavis Cardinalibus sorte distribuantur, nisi alicuius Cardinalis aetas vel infirma valetudo aliter suadere videantur. n) Constituantur dies et hora ingressus in Conclave. 1 CAPUT III De nonnullis peculiaribus officiis, Sede Apostolica vacante 13. S. R. E. Camerarii et Poenitentiarii Maioris officia non cessant per obitum Pontificis. 2 14. Si autem contigerit alterius vel etiam utriusque officii vacatio quo tempore Romanus Pontifex supremum diem obiit, vel contingat ante novi Pontificis electionem, tunc in prima Congregatione generali, in priori casu, vel in alia quae habebitur triduo post secutam vacationem alterutrius ex praefatis officiis, vota seu suffragia Cardinalium simul congregatorum pro deputatione illius, qui S. R. E. Camerarii vel Poenitentiarii Maioris vices suppleat usque ad electionem novi Pontificis, exquirantur, denturque per schedulas secretas, a Magistris Caeremoniarum etiam ab infirmis Cardinalibus colligendas, ac coram tribus Cardinalibus eo tempore in ordine Prioribus, praesentibus S. Collegii Secretario atque eisdem Caeremoniarum Magistris, aperiendas ; isque deputatus habeatur, in quem maior pars votorum seu suffragiorum praefatorum convenerit, ac sic deputato facultates omnes, quas ipse S. R. E. Camerarius vel Poenitentiarius Maior exercere poterat, quamdiu Sedes vacaverit, attribuimus. Quod si forsan vota paria fuerint, ille deputatus habeatur, qui fuerit Ordine dignior, vel, si eiusdem Ordinis, senior, optione videlicet ad Ordinem episcopalem, inter Cardinales istius 3 1 Pii IV Const. In eligendis, § 13. Clem. V, cap. 2, Ne Romani, § 1, de elect., I, 3 in Clem.; Pii IV Const. In eligendis, § 9 ; Clem. XII Const. A postulatus officium, § 15. Clem. V, cap. 2, Ne Romani, § 1, de elect., I, 3 in Clem. ; Clem. XII Const. Apostolus officium, § 15; Bened. XIV Const. In Apostolicae, Idibus Apr. 1744, § 4. a 3 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Ordinis, elevatione autem ad sacram purpuram inter Cardinales aliorum Ordinum. 15; Cardinali S; JR. E. Camerario, vacante Sede Apostolica, incumbit cura et administratio bonorum ac iurium temporalium ipsius S. Sedis, adsistëntibus ei in suo officio Cardinalibus eo tempore in ordine Prioribus seu Capitibus Ordinum, et praehabitis semel pro levioribus, ac semper pro gravioribus negotiis suffragiis S. Collegii. Hinc Cardinalis S. R. E. Camerarius, statim ac a secreti Cubiculi Praefecto nuncium de Pontificis obitu acceperit, ad Apostolicum Vaticanum Palatium perget, ut ipsius possessionem, sicut, sive per se, sive per delegatum, utriusque quoque Palatii ad Lateranum et ad Castrum Gandulphi, capiat ac eorum regimen exerceat. Eiusdem Camerarii erit Pontificis mortem iure recognoscere, adstantibus Praelatis Clericis Reverendae Camerae Apostolicae, cum Secretario-Cancellario, cuius est authenticum mortis actum conficere; statuere, auditis Cardinalibus Capitibus Ordinum, modum ad conservationem corporis defuncti Pontificis pro temporum conditionibus magis convenientem et aptum (nisi forte Pontifex ipse vivens suam hac de re voluntatem manifestaverit); privatis eiusdem Pontificis aedibus sigilla apponere; ipsius obitum cum Cardinali in Urbe Vicario communicare, qui de re Populum Romanum singulari Edicto edocebit; eaque omnia, nomine et consensu S. Collegii, curare, quae ad iura Apostolicae Sedis tuenda et ad ipsius administrationem recte gerendam rerum temporumque adiuncta suadebunt. 16. Cardinalis autem S. Collegii Decani erit, vix dum ab eodem secreti Cubiculi Praefecto de Pontificis morte fuerit edoctus, ceteris Cardinalibus vacationem Sedis Apostolicae significare, eosque ad Palatium Apostolicum advocare, itemque Pontificis mortem communicare cum exterarum Nationum Oratoribus, nec non cum iis qui ipsarum supremo potiuntur imperio. 17. Poenitentiarius Maior eiusque officiales, Sede vacante, ea facere et expedire valeant, quae a fel. rec. Pio XI constituta ac definita sunt. 18. Cancellarii 8. R. E. officium per obitum Romani Pontificis non expirat: Apostolicarum tamen sub plumbo Litterarum per eum expeditio, vacante Apostolica Sede, suspenditur. Datarli vero ministerium per eiusdem Pontificis obitum omnino expirat. 1 2 3 1 Pii XI Const. Ad incrementum, 15 Aug. 1934, ii. XCVIII. Const. Quae divinitus, 25 Mart. 1935, n. 12; cfr. Benedicti XIV Const. Pastor bonus, Idibus Apr. 1744, §§ 51 55. Pii IV Const. In eligendis, § 11. 2 3 73 Acta Pii Pp. XII 19. Item per obitum Pontificis cessat munus Cardinalis Secretarii Status, eoque munere, Sede vacante, fungitur Praelatus S. Collegii Secretarius. Quod si boc officium iam vacaverit, vel ipsa Sede Apostolica vacante, vacare contingat, eiusdem S. Collegii erit, aliquem ad illud, quamdiu scilicet Sedes Apostolica vacaverit, per pluralitatem suffragiorum deputare. 20. E contra Cardinalis in Urbe Vicarii officium et iurisdictio non exspirant morte Romani Pontificis. Quod si ipsum Vicarium Urbis, Sede vacante, e vivis decedere contigerit, ne Christifideles Urbis eiusque Districtus aliquod inde accipiant in spiritualibus detrimentum, tunc exsistens Vicesgerens, quamdiu Sedes vacaverit, omnes et singulas habebit facultates, auctoritatem et potestatem, quae eidem Vicario pro exercitio officii Vicariatus quomodolibet competebant, quasque Pontifex ipse, occurrente vacatione Vicariatus Sede plena, Vicesgerenti praedicto quandoque per aliquod tempus, donec scilicet successorem Vicarium deputaverit, attribuere solet. 1 21. Item Legatorum, Nuntiorum ac Delegatorum Apostolicorum offi cium et potestas non cessant Sede vacante. 22. Probe autem scientes eo maximo tempore, cum de creando Pontifice agitur, divinam opem per assiduas preces, aliaque christianae pietatis et caritatis opera impensius expetendam, ac promereri satagendum esse; ideo sicuti magnopere commendamus, ita quoque retineri volumus laudabilem morem huc usque observatum, ut defuncti Pontificis Eleemosynarius secretus id muneris exercere pergat cum debita S. Collegio Cardinalium subiectione et ab eo dependentia, donec novus Pontifex eligatur, utque eadem pecuniae vis in subventionem eorumdem pauperum et egenorum Sede vacante per ipsum Eleemosynarium dispensetur ac erogetur, quae vivente Pontifice distribui solet, ad quem effectum consueta mandata a tribus Cardinalibus eo tempore in Ordine Prioribus, seu deputatis expediantur. 2 23. Sede Apostolica vacante, universa civilis potestas Romani Pontificis circa regimen et gubernium Status Civitatis Vaticanae spectat ad S. Cardinalium Collegium, quod tamen leges condere non poterit, nisi urgente necessitate et pro tempore vacationis Sedis, in posterum tantum valituras si novus Pontifex eas confirmare statuerit. 3 1 2 3 Clem. XII Const Apostolatus officium, § 17. Clem. XII Const. Apostolatus officium, § 25. Legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano, 7 giugno 1929, n. 1. 74 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale CAPUT IV De Sacris Romanis Congregationibus et Tribunalibus eorumque facultatibus Sede Apostolica vacante 24. Circa facultates Sacrarum Romanarum Congregationum, Sede vacante, hae, quae sequuntur, normae ab omnibus servandae sunt, non obstantibus privilegiis quibusvis. 25. Sacrae Congregationes, eadem Sede vacante, nullam potestatem habent in iis, quae Sede plena facere et expedire non possunt nisi facto verbo cum Ssmo, vel ex audientia Ssmi, vel vigore specialium et extraordinariarum facultatum quae a Romano Pontifice earumdem Congregationum Praefectis vel Secretariis concedi solent. } 26. Facultates vero quae ipsis per Litteras apostolicas attributae sunt, et proinde tamquam ordinariae atque ipsarum Congregationum propriae censentur, eae morte Romani Pontificis non extinguuntur. 27. Volumus tamen ut his facultatibus ordinariis Sacrae Congregationes solummodo in iis gratiis concedendis, quae minoris momenti sunt, libere, pro rei opportunitate, utantur. In iis vero expediendis definiendisque negotiis quae graviora vel controversa esse videntur, illud statuimus ut, si res talis sit, quae in aliud tempus differri valeat, futuro Pontifici reservetur omnino : sin autem nullam admittat moram, tunc S. Collegio concedimus ut committere possit negotium Praefecto et aliquot aliis Cardinalibus eius Congregationis, ad quam Pontifex illud examinandum verisimiliter commisisset, qui, negotio accurate discusso, ea desuper decernere possint, per modum tamen provisionis, donec eligatur Pontifex, quae, iuxta datam sibi a Domino prudentiam, iuribus et rationibus ecclesiasticis custodiendis ac tuendis apta et consentanea censuerint. 1 28. Tribunal S. R. Rotae et Supremum Tribunal Signaturae Apostolicae Sede vacante ius dicere pergunt iuxta leges sibi proprias, servatis tamen quae cann. C. I. C, 244 § 1 et 1603 § 2 praescripta sunt. CAPUT V De exsequiis Romani Pontificis 29. Romano Pontifice vita functo, Cardinales exsequias pro eius Anima de more per novem continuos dies persolvent, nisi forte in illis novera diebus aliquod festum ex praecipuis et magnis incidat, propter 1 Clem. XII Const. Apostolatus officium, § 18. Acta Pii Pp. XII 7& cuius observantiam exsequiae intermittendae videantur, vel etiam causa quaedam vere gravis et urgens occurrat quae prudenti Cardinalium iudicio exequiarum ordinem suspendere cogat : exsequiae autem forte intermissae erunt resumendam, si tempus sufficiat. Tribus vero postremis diebus solemniori ritu exsequiae ipsae celebrabuntur; et ultimo earumdem exsequiarum die a viro ecclesiastico ad hoc deputato habebitur oratio De Pontifice defuncto. 30. Tumulationis authenticum instrumentum, si ipsa fiat in Basilica Vaticana, Notarius conficiet Capituli eiusdem Basilicae. Postea vero Clericus unus Rev. Camerae Apostolicae nec non delegatus aliquis a Praefecto secreti Cubiculi defuncti Pontificis separatim documenta conficiant quae fidem faciant peractae tumulationis, primus coram Reverenda Camera Apostolica, alter coram Praefecto Cubiculi. 1 31. Si contingat Romanum Pontificem extra Urbem supremum diem obire, S. Cardinalium Collegii erit omnia opportune disponere pro digna ac decora translatione cadaveris ad Vaticanam Basilicam S. Petri. TITULUS II DE ELECTIONE ROMANI PONTIFICIS CAPUT I De electoribus Romani Pontificis 32. Ius eligéndi Romanum Pontificem ad S. R. E. Cardinales unice et privative pertinet, excluso prorsus atque remoto quolibet cuiuspiara alterius Ecclesiasticae dignitatis, aut laicae potestatis cuiuslibet gradus et ordinis interventu. 33. Si quando contingat ut Romanus Pontifex decedat, perdurante celebratione alicuius Concilii generalis, sive Romae illud habeatur, sive in alio quovis orbis terrarum loco, electio novi Pontificis ab uno S. R. E. Cardinalium Collegio semper et exclusive fieri debet, minime vero ab ipso Concilio, cuius acta quae quomodocumque privativum ius Sacri Cardinalium Collegii auso temerario labefactare viderentur, ipso iure irrita declaramus, atque etiam omnino exclusis ab eadem electione peragenda quibuslibet aliis personis cuiusvis, licet ipsius Concilii, auctoritate forte deputandis, praeter Cardinales praedictos. Quin imo, ut in 2 1 Cfr. Pii XI Const. Ad incrementum, n. C. Pii IX Const. In hac sublimi, x kal. Septembr. 1871 et Consulturi, 10 Oct. 1877 ; Leonis XIII Const. Praedecessores Nostri. 8 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale eiusmodi electione memorati Cardinales, omni prorsus impedimento submoto et quavis perturbationum et dissidiorum occasione sublata, liberius et expeditius procedere queant, ipsum Concilium in quibuslibet statu et terminis exsistat, statim ab accepto certo nuntio demortui Pontificis, suspensum ipso iure intelligi debet, adeo ut, nulla prorsus interiecta mora, cessare statim debeat a quibuslibet conventibus, congregationibus et sessionibus, et a quibusvis decretis seu canonibus conficiendis, sub poena nullitatis eorumdem, nec ob quamlibet causam, etiamsi gravissima et speciali mentione digna videatur, ulterius progredi, donec novus Pontifex canonice electus illud reassumi et conti1 nuari iusserit. 34. Nullus* Cardinalium, cuiuslibet excommunicationis, suspensionis, interdicti aut alius ecclesiastici impedimenti praetextu vel causa a Summi Pontificis electione activa et passiva excludi ullo modo potest; quas quidem censuras ad effectum huiusmodi electionis tantum, illis 2 alias in suo robore permansuris, suspendimus. 35. Postquam aliquis S. R. E. Cardinalis in Consistorio creatus et publicatus fuit, is statim vocem et ius eligendi Pontificem habet, et consequenter etiamsi cardinalitia galerus nondum illi traditus sit, neque os clausum, vel si clausum fuerit, nondum tamen apertum sit. Etenim huiusmodi claudendi oris ritus ad praecipuam Cardinalium facul tatem, quae circa Summi Pontificis electionem versatur, non pertinet, sed caeremonia quaedam est, ea de causa introducta, ut Cardinales, antequam in Consistoriis et Congregationibus suffragium ferant, de modestia, quae ab ipsis in his et aliis actibus adhiberi debet, quodam3 modo admoneantur. 36. Cardinales canonice depositi, vel qui dignitati cardinalitiae, consentiente Romano Pontifice, renuntiaverunt, nullum ius ad electionem habent. Immo, Sede vacante, nec potest S. Collegium restituere et habilitare Cardinales per Papam privatos seu depósitos, ne ad vocem 4 quidem. 37. Statuimus etiam, ut cum Pontificem de hac vita migrare contigerit, praesentes Cardinales expectare debeant absentes per quindecim1 Pii IX Const Cum Romanis Pontificibus, pridie Nonas Dec. 1869; Cod. I. C. can. 229. Clem. V, cap. 2, Ve Romani, § 4, de'elect., I, 3 in Clem.; Pii IV Const. In, eligendis, § 29; Greg. XV Const. Aeterni Patris, § 22. Pii V decr. die 26 Ian. 1571 ; Caeremoniale Greg. XV, >§ Porro; Cod. I. Ç. can 233, § 1. * Bonif. VIII, cap. un., de schismatic, V, 3 in Sext. ; Pii IX Litt. Quamquam, 29 Septembris 1867. 2 3 Acta Pii Pp. XII 77 tantummodo solidos dies, facta tamen potestate S. Cardinalium Collegio ingressus in Conclave etiam per alios duos trësve dies proferendi,ea tamen lege ut decem et octo ad summum diebus elapsis, quibus exsequiae defuncti Pontificis celebrantur, Cardinales, quotquot praesentes aderunt, statim Conclave ingredi et ad electionis negotium procedere teneantur. 1 2 38. Si tamen Cardinales absentes supervenerint, re integra, id est antequam Ecclesiae sit de Pastóre provisum, in eodem negotio, in illo statu, in quo ipsum invenerint, admittantur. 3 39. Omnibus autem Cardinalibus in virtute sanctae obedientiae praecipimus et mandamus, ut, postquam per Cardinalem Decanum, vel, ipso impedito, per alium Cardinalem, de vacatione Sedis Apostolicae certiores facti, atque ad novi Pontificis electionem advocati fuerint, nisi legitimo impedimento, a S. Cardinalium Collegio recognoscendo, detineantur, indictionis litteris obtemperare, et ad locum eisdem designatum pro perficienda Pontificis electione statim se conferre debeant. 4 40. Si quis vero forte Conclave intrare noluerit, vel ingressus, absque manifesta infirmitatis causa iuramento medicorum et a maiori parte Cardinalium approbata, exiverit; tunc, ipso minime requisito, nec in eiusdem electionis negotio ulterius admittendo, per alios ad eligendum Summum Pontificem libere procedatur. Si vero, infirmitate su perveniente, aliquem eorum e Conclavi exire contingat, ipsa etiam infirmitate durante, poterit, eius suffragio non requisito, ad electionem procedi; sed si ad Conclave, post sanitatem sibi redditam, seu ante, redire voluerit, rursus admittatur. : 5 41. Cardinales omnes et singuli, valetudine non impediti, cum tertio pulsata per loca solita conclavis campanula fuerit, ad scrutinium conr venire debent; cui legi si quis non obtemperaverit, latae sententiae •excommunicationis poenam incurrat. 5 7 42. Tandem ut normae iam traditae de ratione vestimentorum quii 1 Pii XI Motu proprio Cum proxima, n. 1. Greg. X, cap. 3, Ubi periculum, § 1, de elect., I, 6 in Sext. ; Pii IV Const. In eligendis, §§ 2, 3, 5. Greg. X, cap. 3, Ubi periculum, § 1, de elect., I, 6 in Sext Leonis XIII Const. Praedecessores Nostri. Greg. X, cap. 3, Ubi periculum, § 1, de elect., I, 6 in Sext. ; Pii IV Const. In eligendis, § 4. * Greg. XV Const. Aetemi Patris, § 17. S. Congr. Caeremonialis, Norme ceremoniali per gii Emi Signori Cardinali, 6 Gen2 3 4 5 7 naio 1943, n. 33. 78 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale bus S. R. E. Cardinales, Sede vacante, uti debent, hic opportune recolantur, haec quae sequuntur sunt animadvertenda. Habitus quem vocant cardinalitium, eadem Sede vacante, violáceus erit et laneus, sicuti et cappa; eiusdemque coloris fascia serica cum floccis aureis, collare, et caligae; rochetum adhibebitur simplex, opere pinnato ornatum, tum in ore, tum in extremis manicis, quod tamen trium centimetrorum altitudinem non excedat ; mozzeta sine mantelleto supra rochetum induatur ; pileolum et biretum erunt rubri coloris, sed ex lana ; galerus usualis rubeus ; calcei nigri. Cardinales ex Ordinibus monasticis et mendicantibus assumpti, habitum sibi proprium de more adhibebunt. In Congregationibus generalibus quae ante Conclave celebrantur, Cardinales uti debebunt rocheto et mozzeta ; itemque rocheto et mozzeta durantibus scrutiniis in Conclavi : in sacris functionibus quae Cappellae vocantur, cappam induent. CAPUT II De Conclavistis ac de aliis in Conclavi partem habentibus 43. Cuilibet Cardinali in Conclavi liberum sit duobus servientibus clericis, vel laicis, vel uno clerico et uno laico, uti; liceat tamen unum tantum eumque laicum in Conclave secum adducere : infirmis autem et graviter affectis, a maiori parte S. Collegii, vel a Cardinali S. R. E. Camerario una simul cum Cardinalibus Capitibus Ordinum, de consensu maioris partis S. Collegii, tertius indulgeri potest. 1 2 44. Conclavistae Praelati esse non possunt, neque consanguinei vel affines in primo et secundo gradu Cardinalium, etiamsi expensis eorum viverent, neque eiusdem Ordinis seu Congregationis religiosae : iis autem omnibus ne fas esto in Conclavi aliis Cardinalibus deservire, quamvis cum istis nullum sive consanguineitatis sive affinitatis sive religionis habeant vinculum. Et de qualitatibus Conclavistarum, qui integritate morum, singulari prudentia et insigni erga S. Sedem religione debent esse conspicui, Cardinales deputati ante ingressum in Conclave diligenter inquisitionem habere, et eos approbare, ac post ingressum denuo diligenter inquirere debent. 3 45. Conclavistae iusiurandum, quod ab ipsis iuxta statutam for5 a 3 Pii XI Motu proprio Cum proxime, n. II. Pii IV Const. In eligendis, § 16. Pii IV Const. In eligendis, § 17. Acta Pii Pp. XII x mulam [ j edi debet, serio ac religiose, pro rei gravitate, praestent. Qaam ob rem S. R. E. Camerarii erit cavere, nt ab ipsis praedictum iusiurandum saltem una vel altera die ante ingressum in Conclave emifc tatur, postquam unusquisque eorum eiusdem iurisiurandi momentum ac formulae sententiam probe intellexerit. [*] Formula iurisiurandi a Magistris Caeremoniarum atque ab omnibus aliis Conclavistis ecclesiasticis praestandi, una vel altera die ante ingressum in Conclave, coram S. Collegii Secretario, Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto adstante, ad rem deputatis : constitutus coram te factis per me SS. Dei Evangeliis coram me positis, promitto et iuro me inviolabile servoturum esse secretum in omnibus et singulis, quae de novi Pontificis electione in Cardinalium Congregationibus acta vel decreta sint et in Conclavi seu in loco electionis aguntur, scrutinium directe vel indirecte respicientia, quaeque omnia quovis modo cognoverim, adeo ut nec directe, nec indirecte, neque nutu, neqw verbo, neque scriptis, vel alias quomodolibet, ipsum mihi violare liceat; itemque promitto et iuro me nullo modo in Conclavi usurum esse instrumentis quibuslibet ad vocem transmittendam vel recipiendam, vel ad imagines luce exprimendas quovis modo aptis, et hoc nedum sub poena excommunicationis latae sententiae, futuro Pontifici speciali modo reservatae, privative etiam quoad S. Poenitentia' riam, sed etiam sub poena privationis cuiuscumque beneficii, pensionis, officii vel muneris ipso facto incurrendae in casu transgressionis. Quod secretum accuratissime ac religiose servabo etiam post peractam novi Pontificis electionem, nisi ab eodem Pontifice peculiaris facultas aut expressa dispensatio mihi concessa fuerit. «.Pariter prtmitto et iuro nullo modo a quavis civili potestate, quovis praetextu, munus proponendi Veto seu Exclusivam, etiam sub forma simplicis desiderii, esse recepturum, ipsumque hoc Veto, qualibet ratione mihi cognitum, patefacturum, sive universo Cardinalium Collegio simul congregato, sive singulis Cardinalibus, sive scripto, sive ore, sive directe ac proxime, sive oblique ac per alios, sive ante ingressum in Conclave, sive ipso perdurante; nullique interventui, intercessioni, aliive cuilibet modo, quo laicae potestates cuiuslibet gradus et ordinis voluerint sese in Pontificis electione immiscere, auxilium vel favorem praestiturum. > « Sic me Deus adiuvet et haec sancta Dei Evangelia, quae propriis manibus tango ». Formóla del giuramento per i Conclavisti ed altri inservienti laici : «Jo . . . . . . . . stando dinanzi a toccando colle mie proprie mani i Santi Evangeli, prometto e giuro che osserverò rigoroso e inviolabile segreto su tutte e singole quelle cose, le quali in qualunque modo venissi a conoscere, circa l'elezione del nuovo Pontefice, trattate e definite nelle Congregazioni dei Cardinali, come pure nel Conclave o nel luogo dell'elezione, riguardanti direttamente o indirettamente gli scrutini, e che non violerò in alcun modo questo segreto, nè direttamente, nè indirettamente, nè con parole* nè con scritti, nè con segni, od in altra qualsiasi guisa; inoltre prometto e giuro di non usare nel Conclave di apparecchi radio, di telefono, microfono o di qualsivoglia altro strumento trasmittente o ricevente, e di non mare neppure di macchine fotografiche e cinematografiche, e ciò non solo sotto pena di scomunica, riservata in modo speciale al futuro Pontefice, ad esclusione anche della Sacra Penitcn sieria, e da incorrersi senz'altro dichiarazione col solo fatto della violazione del giurai» SQ Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 40. Conclavistae vero, et quicumque alii servientes, e Conclavi, ex causa infirmitatis manifestae et notabilis a medicis iureiurando probar tae, et de consensu deputatorum, quorum etiam conscientiam oneramus, et non aliter exituri, nullo modo reverti possunt; sed eorum loco> si necessitas ferat, alii eodem prorsus tempore, quo infirmi exibunt, legitime adprobati et admissi, ac iurisiurandi religione iam adstricti, ingrediantur. 1 47. Item si quem Cardinalem in Conclavi vita fungi accidat, ipsius Conclavistae statim e Conclavi exire debent neque ad alterius Cardinalis famulatum in eodem Conclavi assumi poterunt. 48. S. Collegii quoque Secretarius, itemque Sacri Palatii Apostolici Sacrista cum uno vel pluribus, ad S. Collegii arbitrium, Clericis coadiutoribus in officio Sacristiae, nec non Praefectus Apostolicarum Caeremoniarum et Magistri Caeremoniarum non plures quam sex Conclave ingrediantur, muneribus quae ad ipsos pertinent vacaturi. 2 49. Adsint praeterea unus Eeligiosus pro confessionibus excipiendis, duo Medici, unus Chirurgus, unus Aromatarius cum uno aut duobus servientibus, qui omnes a maiori parte Cardinalium vel a Cardinali . S. R. E. Camerario una simul cum Cardinalibus Capitibus Ordinum, de consensu maioris partis Cardinalium, erunt eligendi; aliique Conclavis utilitati atque commoditati servientes, qui tamen plures esse non debent quam quod necessitas postulaverit, quique a Cardinalium Commissione eligentur (cfr. n. 12g). 3 segreto, ma pure sotto altre pene anche gravissime che la stessa Santità Sua potrà infliggermi in caso di trasgressione. Il qual segreto io prometto e giuro che manterrò coscienziosamente anche dopo avvenuta l'elezione del nuovo Pontefice, a meno che non mi venga su ciò concessa dal medesimo Pontefice una espressa e speciale facoltà di parlare. a Parimente prometto e giuro che non riceverò in nessuna maniera e da nessuna potestà civile, sotto qualsiasi pretesto, l'incarico di proporre il Veto o Esclusiva, anche sotto forma di semplice desiderio, e che non manifesterò questo Veto, in qualunque modo da me conosciuto, nè dinanzi a lutto il S. Collegio dei Cardinali, riunito, nè ai singoli Cardinali, nè per iscritto, nè a voce, nè direttamente e prossimamente, nè indirettamente o per mezzo di altri, nè prima dell'ingresso nel Conclave, nè esso durante, e che non presterò mai aiuto o favore a qualsiasi intervento, intercessione o altro modo qualsiasi col quale le autorità civili di qualunque grado ed ordine volessero immischiarsi nell'elezione del Romano Pontefice. «Così Dio mi aiuti e questi Santi Evangeli, che tocco colle mie mani». 1 Pii IV Const. In eligendis, §24. Clem. XII Chirogr. Avendo Noi, n. 16. * Pii IV Const. In eligendis, § 18; Clem. XII Const. Apostolatus officium, § 13. 2 Acta Pii Pp. XII CAPUT III ,, 1 De ingressu in Conclave 50. Exsequiis defuncti Pontificis, ut supra, persolutis, et interim Conclavi opportune praeparato, Cardinales, die statuta, in Basilicam Sancti Petri, vel alio pro temporis et loci opportunitate, conveniunt,, ubi per Decanum S. Collegii, vel eo impedito per alium ex antiquioribus .Cardinalibus, Missa de Spiritu Sancto celebratur, et in fine per aliquem Praelatum aut alium virum ecclesiasticum doctum habeatur oratio, qua moneantur, ut, sepositis omnibus privatis affectibus, solum Deum prae oculis habentes, Sanctae Romanae et universali Ecclesiae de Pastore sufficienti et idoneo providere, omni qua possunt brevitate et diligentia curent. 51. Re divina peracta, statim, vel, si Patribus potius libuerit, vespere, fit ingressus in Conclave. Magister Caeremoniarum Crucem Pa pa-lem ferens, procedit: quem Cardinales sequuntur, Episcopi primum, deinde Presbyteri, postremo Diaconi, omnes vestibus et mozzeta violaceis laneis cum fascia serica eiusdem coloris et rocheto simplici induti :. Crucem praecedunt Familiares Cardinalium, et immediate Cantores Hymnum Veni, Creator Spiritus cantantes : post Cardinales sequuntur Praelati, atque ita ordine procedentes, Conclave ingrediuntur, et cum ad Cappellani pervenerint, Cardinalium Decanus apud Altare dicit ora-, tionem Deus qui corda fidelium ; qua finita et ab Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto intimato extra omnes a Sacello, praesens Constitutio (praetermissis iis, quae nonnisi res iam peractas respiciunt) iterum legitur; ac iusiurandum, iuxta superius praescriptam formam, ab omnibus Cardinalibus rursus emittitur. Deinde Cardinalis Decanus Cardinales omnes brevi sermone convenientibusque verbis ad electionis negotium rite et recte peragendum hortatur. 52. His omnibus absolutis, Praelatus secreti Cubiculi Praefectus, qui est Gubernator Conclavis, et Mareschallus perpetuus S. R: E;, qui Conclavis est Custos, iusiurandum emittere debent iuxta statutas formulas [ 1 coram Cardinali Decano, praesentibus omnibus Cardinalibus, : 2 1 Cfr. Caeremoniale Greg. XV. [ ] Formula iurisiurandi a Praelato Gubernatore Conclavis et a Praelatis quibus custodia Rotarum Conclavis committitur : 2 a Ego : : : — —i......... spondeo, voveo et iuro officio meo diligenter ac religiose me esse functurum^ secundum praescripta apostolica et normas traditas a Sacro Cardinalium Collegio. « Sic me Deus adiuvet et haec sancta Dei Evangelia ». : 6 - ACTA, vol. XIII, n. 3. — Í-2-946. 83 Acta Apostolicae Sedis -r Commentarium Officiale idemque praestant Praelati, quibus Rotarum Conclavis custodia concreditur, videlicet, Archiepiscopi et Episcopi Pontificio Solio Assistentes, Protonotarii Apostolici de numero Participantium, Auditores S. B. Rotae et Praelati Clerici Reverendae Camerae Apostolicae. 1 53. His expletis, Cardinales ad cellas, sorte inter eos distributas, divertunt, exceptis Cardinalibus in unoquoque Ordine prioribus et Cardinali S. R. E. Camerario, qui in Sacello remanent ut ad clausuram Conclavis procedant. Interim vero Officiales Conclavis et alii in Conclavi servientes iusiurandum iam emissum (cfr. n. 45) iuxta praescriptas formulas iterum praestant coram S. Collegii Secretario, adstante Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto, ad rem deputatis a Cardinali S. R. E. Camerario, coram quo antea et ab ipsis iusiurandum emittenduin est. [ ] z 54. Tandem postquam ter, iussu Cardinalis Decani, campanula personata fuerit, exclusis omnibus, qui in Conclavi remanere non debent, facibus accensis, tres Cardinales Capita Ordinum et S. R. E. Camerarius, una cum Secretario Conclavis, Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto et Magistris, nec non Architecto Conclavis, latebras et ángulos omnes Conclavis diligenter perquirant, ne quis ex iis, qui esse in Conclavi prohibentur, intus remanserit; post haec autem Conclave intus claudatur et claves Cardinali S. R. E. Camerario et Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto concredantur. In Conclavi autem esse possunt Familiares Cardinalium et alii Officiales et Ministri Conclavis, quos superius recensuimus; omnium autem istorum Cohelavistarum recognitio fieri debet, ne quis inter illos forte sit ex iis, qui in Conclavi esse non possunt : quae recognitio, ut certius fiat, iubentur Conclavistae omnes intrare Cappellani, et postea singillatim recensentur. Formóla del giuramento per il Maresciallo-Custode : prometto e giuro di compiere con religiosa fedeltà e diligenza il mio ufficio, secondo le norme stabilite dai Sommi Pontifici e le disposizioni date dal Sacro Collegio dei Cardinali. « Così Dio mi aiuti e questi Santi Evangeli ». J Pii XI Const. Ad incrementum, nn. XXXVII, LXX, CHI. [ ] Formula iurisiurandi a Secretario S. Collegii et ab Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto praestandi eadem est ac formula iurisiurandi ab aliis Conclavistis ecclesiasticis emittendi (n. 45, not. 4), praeter initium quod ita habebitur: 2 « Ego j • ._ .; „. taciis SS. Dei Evangeliis coram me positis, promitto et iuro fidelem in omnibus et singuli» me futurum Sacro Cardinalium Collegio et diligenter ac religiose officio meo esse functurum. Item promitto et iuro me inviolabile, etc. 83 Acta Pii Pp. XII : 55. Eodem tempore quo intus. Conclave et extra, claudatur a Gu bernatore et a Mareschallo Conclavis, cum suo uniuscuiusque comi tatù, necnon a Decano Praelatorum Clericorum Reverendae Camerae Apostolicae cum Secretario-Cancellario, a Cardinali S.. R. E. Carnem rario deputato, cum Magistris Caeremoniarum et Architectis,, debitis antea adhibitis diligentiis et explorationibus : claves autem MareschalloCustodi adsignentur. 56. Utriusque peractae clausurae instrumentum respective conficiatur^ unum a Praefecto Apostolicarum Caeremoniarum, a Secretario Conclavis et ab ipso Caeremoniarum Praefecto, Notarii munere fungente, subsignandum, testibus adhibitis duobus Caeremoniarum Magistris ; aliud ab aliquo e Praelatis Clericis Rev. Camerae Apostolicae simul cum Secretario-Cancellario a Cardinali S. R. E. Camerario deputatis, et quidem in aedibus Mareschalli Conclavis, adstantibus et subscribentibus ipso Mareschallo, Praelato Gubernatore Conclavis, Commissario generali eiusdem Conclavis, qui debet esse unus e Collegio Advocatorum Aulae Consistorialis, et Gubernatore Civitatis Vaticanae. : 1 . 2 . . . CAPUT IV De clausura Conclavis, ac de secreto servando in iis omnibus quae in Conclavi aguntur 57. Electio Summi Pontificis fieri debet in Conclavi, et eo clauso/ sublata tamen nullitate electionis a Gregorio XV (vel alio quovis decreto pontificio) hac de re statuta. 58. Tenentur quoque Cardinales pro tempore deputati, per se vel pei* alios, cellas Cardinalium et alia Conclavis loca saepius visitare et diligenter perquirere, ne Conclavis clausura ullo modo violetur. Et si quid tale deprehensum fuerit, auctores e Conclavi expellantur et gravibus poenis futuri Pontificis arbitrio plectantur. 4 59. Clauso Conclavi, nulli ad colloquium cum Cardinalibus vel aliis in Conclavi partem habentibus admittantur, nisi praesentibus Praelatis, quibus Conclavis custodia concreditur, et nisi voce et idiomate intelligibili loquantur. Et si quis forte (quod absit) clam ipsum Con1 Bened. XIV Const. Inter conspicuos, iv kal. Septembr. 1744, § 31. Cfr. Pii XI Const. Ad incrementum, n. CIL Greg. X cap. 3, UM periculum, § 1, de elect:, I, 6 in Sext; ; Greg. XV Const. Aeterffî Patris, § 1. Pii IV Const. In eligendis, § 15. 2 1 4 Acta Apostolicae Sedis r- Commentarium Officiale clave ingrediatur, omni honore, gradu, atque officio et beneficio ipso 1 facto privatus existat. 60. Volumus item ut epistolae, aut cuiusvis generis scripta, etiam typis edita, tum ad eos, qui in Conclavi sunt (non exceptis ipsi» R. E. Cardinalibus), tum praesertim e Conclavi ad eos, qui foris sunt, mitti nullatenus possint, nisi prius omnia et singula S. Collegii Secretarii, ac simul Praelatorum, qui ad custodiam Conclavis deputati sunt, examini atque inspectioni subiiciantur. Ab hac regula tamen excipitur litterarum commercium, quod liberum erit atque expeditum, inter Officium Sacra« Poenitentiariae et Cardinalem Poenitentiarium Maiorem in Conclavi degentem; eaeque litterae, sigillo Officii munitae, 2 nulli examini et inspectioni erunt obnoxiae. Absolute autem omnibus interdicimus, ne ephemerides quotidianaè vel periodicae extra Conclave et in Conclave mittantur. Qui vero contra omnia superius enun8 ciata fecerint, poenae excommunicationis latae sententiae subiaceant. 61. Praeterea, uti iam in supra relatis, tam pro S. R. E. Cardinalibus quam pro Conclavistis, iurisiurandi formulis expressum est, severe praecipimus et mandamus ut ab omnibus in Conclavi partem habentibus secretum religiosissime servetur in iis omnibus, quae ad electionem Romani Pontificis pertineant, et in iis quae in Conclavi, seu in loco electionis agantur. Hinc quaecumque directe vel indirecte secretum violare quomodolibet poterunt, sive verba, sive scripta, sive 4 signa, aut alia quaevis, omnia vitare et cavere omnino tenentur, ita ut hanc legem violantes excommunicationem latae sententiae incur rant, a qua, sicut ab alia quavis et contra quoslibet in hac Constitutione imposita et irrogata, seu infra imponenda et irroganda, poena excommunicationis, a nullo, ne a Maiori quidem Poenitentiario, cuiuslibet facultatis vigore, praeterquam a Romano Pontifice, nisi in mortis 3 articulo, absolvi possint. 62. Specialiter autem, sub eiusdem excommunicationis poena, Cardinales prohibemus, ne suis Familiaribus seu Conclavistis vel aliis quibusvis ea pandant, quae scrutinium directe vel indirecte respiciant, 1 Greg. X cap. 3, Ubi periculum, § 1. de elect., I, 6 in Sext.; Pii IV Const. In eligendis, § 19. Pii XI Const. Quae divinitus, n. 12. * Greg. X cap. 3, Ubi periculum, § 1, de elect., I, 6 in Sext. ; Pii IV Const. In eligendis, §20 ; Clem..XII Const. Apostolatus officium, § 11. * Greg. XV Const. Aeterni Patris, § 20. Greg. XV Const Aeterni Patris, § 19. 2 5 85 Acta Pii Pp. XII itemque quae in Cardinalium Congregationibus, sive ante Conciare sive ipso durante habitis, de Pontificis electione acta vel decreta sint. 63. Insuper praecipimus, graviter onerata ipsorum conscientia, S. R. E. Cardinalibus ut secretum huiusmodi servetur etiam post peractam novi Pontificis electionem, neque ullo modo ipsum violari liceat, nisi ab eodem Pontifice peculiaris ad hoc facultas aut expressa dispensatio concessa fuerit. Quod praeceptum extendi volumus ad alios omnes, qui in Conclavi partem habuerunt, si quid forte, bona vel mala, fide, de iis, quae in Conclavi gesta sint, cognoverint. 64. Tandem, ut secreto servando strictius consulatur, omnino prohibemus ne in Conclave introducantur, sub quocumque praetextu, instru-, menta quae dicunt telegraphica, telephonica, microphonica, radiophonica, photographica, cinematographica et alia huiusmodi. CAPUT V 1 De forma electionis 65. Mane sequenti, post clausum praecedenti nocte Conclave, ac post solitum campanulae sonum, conveniunt Cardinales in eo praer sentes, qui infirmitate non sunt impediti, ad designatum Sacellum, et ibi celebrata consueta Missa, et facta Cardinalium Communione, qui se a Sacro peragendo quavis de causa sponte abstinuerint ac postea a Sacrista recitato Hymno Veni, Creator Spiritus cum oratione de Spk ritu Sancto, necnon a Praefecto Apostolicarum Caeremoniarum instrumentis perlectis utriusque Conclavis clausurae, statim ad negotium electionis procedere debent, quod quidem uno tantum ex tribus, qui infra exponuntur, modis sive formis peragendum est, alioquin electio nullitatis vitio subiacet. 2 66v Primus modus est, qui quasi per inspirationem vocatur, quando scilicet omnes Cardinales, quasi afflati Spiritu Sancto, aliquem unani miter et viva voce, libere ac sponte Summum Pontificem proclamant; circa quem modum infrascripta notanda sunt. Primum, haec forma electionis adhiberi potest solum in Conclavi, et eo clauso. Secundo, debet fieri electio secundum hanc formam ab omnibus et singulis Cardinalibus in Conclavi praesentibus, etiam iis, qui ob infirmitatem in cellis detinentur. Tertio, communiter, et nemine 1 2 Cfr. Caeremoniale Greg XV. Pii XI Motu proprio Cum proxime, n I I I . ' * L • -"' V/ ; 86 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale eorum dissentiente. Quarto, nullo praecedente de persona speciali tractatu, per verbum «eligo» intelligibili voce prolatum, aut scripto expressum, si voce non possit proferri. Exemplum autem huius, potest esse huiusmodi. Si quis e Patribus clauso Conclavi, nullo, ut prae,s fertur, praecedente speciali tractatu, diceret: «Reverendissimi Domini, > perspecta singulari virtute et probitate Reverendissimi Domini N. iudicaA rent illum eligendum esse in Summum Pontificem, et ex nunc ego ipsum eligo in Papam». Deinde hoc audito, si ceteri Patres, nemine excepto, , sequentes primi sententiam eodem verbo « eligo » intelligibili voce proSATO, aut, si non potest, in scriptis expresso, eumdem N:, de quo nullus specialis tractatus praecessit, communiter eligerent, ipse -N. esset canonice electus et verus Papa secundum hanc electionis formam, quae dicitur per inspirationem. ^ ; 67. Secundus modus est per compromissum, quando scilicet in quibusdam peculiaribus rerum adiunctis, Cardinales ad electionem per hanc formam seu viam procedere volentes, committerent aliquibus ex Patribus eligendi potestatem, ut vice omnium Ecclesiae Catholicae provideant de Pastore, cuius formae praxis debet esse huiusmodi. Primo omnes et singuli Cardinales in Conclavi clauso praesentes, nemine eorum dissentiente, in aliquos ex Patribus (L e. in tres vel quinque vel septem^ non in minorem vel maiorem numerum) compromissum faciunt, exempli gratia in hanc formam: « In nomine Domini, Amen. Anno etc ; mense etc. die etc. Nos Episcopi, Presbyteri et Diaconi S. R. E. Cardinales omnes et singuli in Conclavi existentes, videlicet iV. N., (et singillatim omnes nominentur Cardinales) degimus, et eligimus per viam procedere compromissi, et unanimiter et concorditer nemine discrepante, eligimus compromissarios A ., W. et N. Cardinales, etc., quibus damus 7 plenariam facultatem et potestatem providendi S. R. E. de Pastóre sub hac forma videlicet» (Hic necesse erit ut Cardinales Compromittentes exprimant modum et formam secundum quam Compromissarii debent eligere, et secundum quam electus debet censeri verus et legitimus Papa, ut puta si electi sint tres Compromissarii, declarandum est an ad hoc ut electio sit valida, prius proponere debeant S. Collegio personam ab ipsis nominandam ad Pontificatum, an vero absolute debeant electionem peragere; an omnes tres debeant convenire in unam personam; an vero sufficiat, quod duo in unam concordent, et an debeant nominare aliquem de Collegio, vel etiam aliquem extra Collegium, et alia his similia). His autem, vel aliis similibus expressis, addi compromisso debet tempus, ad quod usque volunt Cardinales po- 87 Acta Pii Pp. XII testatem Compromissarios habere eligendi, et postea subiungantur haec yerba: «Et promittimus nos illum pro Romano Pontifice habituros, quem DD. Compromissarii secundum formam praedictam duxerint eligendum», vel alia ad formam Compromissariis praescriptam accommodata. . Secundo, completo huiusmodi mandato, Compromissarii ad partem in aliquo loco separato et clauso se conferunt, et de electione facienda tractant,, et debet inter eos praemitti protestatio, quod per quamcumque prolationem verborum suum dare consensum non intelligunt, nisi in scriptis illum expresse ponant. Et haec protestatio necessaria est inter Compromissarios, ut verbis humanis et reverentialibus inter se, sine praeiudicio, uti possint. Tertio, facta per Compromissarios electione secundum formam eis praescriptam, et in Conclavi promulgata, electus per huiusmodi viam compromissi, est canonicus et verus Papa. t)8. Tertius et ordinarius modus, seu forma electionis Romani Pontificis est, quae vocatur per scrutinium. Qua in re plenissime confirmamus legem iam latam ac per plura deinde saecula semper religiosissime servatam, qua nempe statutum est ut ad validam Romani Pontificis electionem requirantur duae saltem ex tribus partibus suffragiorum, eandem tamen modo innovamus quatenus decernimus ut duabus ex tribus suffragiorum partibus unum insuper addatur suffragium, alioquin electio sit ipso iure nulla atque irrita, ita ut ille tantummodo Romanus Pontifex habendus sit in quem duae saltem ex tribus parti bus Cardinalium, uno plus, in Conclavi praesentium per secreta sche^ dülarum suffragia convenerint. 1 Quod autem decretum inducendum et observandum iubemus ut quaer libet praecaveatur occasio dubitandi ne in duabus tertiis partibus suffragiorum suffragium ipsius Electi numerari queat, cum nemo unquam sive scrutinii sive compromissi via procedatur, seipsum eligere, seu suffragium sibi dare ullatenus possit : electi tamen persona, si in Conclavi sit, debeat in numerum Cardinalium computari. 2 69. Scrutinii autem ritus continet tres actiones : alteram, quae antescrutinium, alteram, quae scrutinium, et tertiam, quae post-scrutinium appellari potest. 70. Antescrutinii actus sunt quatuor, videlicet : praeparatio schedun 1 Alex. III in Concil. Later. cap. 6, Licet de vitanda, de elect., I, 6; Greg. XV Const. Aeterni Patris, § 1. Greg. XV Const. Aeterni Patris, § 2. 3 m Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale larum; extractio Scrutatorum, Deputatorum pro votis infirmorum ei Recognitorum, per sortem ; scriptio schedularum ; earum complicatici 71; Schedularum praeparatio et distributio ad Magistros Caeremoniarum pertinet, qui eas singulis Cardinalibus saltem duas vel tres dis «tribuent. 72. Forma autem schedulae, quoad eius figuram attinet, erit altera parte latior hoc est plus lata, quam longa. Iii medio autem anterioris eius partis, continere debet haec verba, typis impressa, ubi fieri potest* alioquin unius manu scripta : Eligo in Summum Pontificem Reverendissimum Dominum meum D. Cardinalem Exemplar ergo huius schedulae scrutinii hoc erit : Eligo in Summum Pontificem Rev.mum D, meum D. Card. 73. Secundus actus antescrutinii est extractio Scrutatorum, Deputatorum pro votis infirmorum, et Recognitorum : quae extractio, an? tequam ad scrutinium procedatur, sorte facienda est, hoc modo. In uno saeculo, aut vase, publice ponantur tot schedulae, vel si magis placet, «pherulae ligneae palam numeratae, quot sunt Cardinales praesentes in Conclavi cum eorum nominibus : deinde per ultimum Diaconum extrahantur primo Scrutatores tres, postea tres Deputati pro votis in^ firmorum, qui brevitatis gratia Infirmarii appellar v possunt, ac tandem Recognitores, de quorum omnium officio inferius suo loco scribetur. Quod si in extractione Scrutatorum, Infirmariorum et Recognitorum, extracti fuerint Cardinales, qui ob infirmitatem aliudve impedimentum muneribus praedictis satisfacere non possint, alii non impediti, loco illorum, extrahantur. Peracta vero extractione, schedulae, seu spherulae eorum, qui extracti fuerunt, in saeculum, seu in vas iterum coniiciantur. 74. Tertius actus antescrutinii est schedularum scriptio. Hic, antequam, videlicet, Cardinales nomen eligendi in schedulis scribere coeperint, Secretarius S. Collegii et Magistri Caeremoniarum debent ab Acta Pii Pp. XII m aula discedere, ita ut tempore scrutinii Cardinales soli in Cappella remaneant. Porro, post eorum egressum ex aula, ultimi Cardmális ordinis Dia? conorum erit Ostium Cappellae claudere: ac generatim ipsum, quotiescumque opus fuerit, aperire et claudere, exempli gratia, quum Cardinales Infirmarii ad vota infirmorum colligenda pergunt ac postea quum ad Cappellani redeunt, vel ob quamcumque aliam necessitatem. 75. Schedularum scriptio ab unoquoque Cardinali secreto fiet, in media parte schedulae scribendo nomen illius, quem eligit, charactere tamen, quantum fieri potest, alterato, ne manus scribentis facile cognosci possit; et caveat ne plura nomina in schedula scribat, quia suffragium esset nullum. Exemplar schedulae scriptae esto : Eligo in Summum Pontificem Rev.mum D. meum D. Card. Baronium 76. Quartus actus antescrutinii est schedularum complicatio, quae fiet in medio uniuscuiusque schedulae, ita ut schedula ipsa fere ad latitudinem pollici redigatur, prout ex figura, quae hic exempli gratia ponitur, conspici potest. Eligo in Summum Pontificem Bev.mum (locus plicaturae) D. meum D. Card. Baronium Haec de antescrutinio sufficiant; ceterum, quod attinet ad Cardin»-, íes infirmos, aut aliter impeditos, inferius suo loco dicetur. 90 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 77; Sequitur secunda actio, quae nomine scrutinii appellata fuit. Octo sunt huius actionis actus, videlicet : delatio schedulae, iurisiurandi praestatio, positio schedulae in calicem, schedularum mixtio, earum numeratio, scrutinii publicatio, schedularum in fil um insertio, earum depositio seorsum. : 78. Delatio schedulae, et duo sequentes actus, qui melius simul describuntur ob eorum connexionem, hoc modo fient. Quilibet Cardinalis* ordine praecedentiae servato, propriam schedulam, postquam illam scripserit et complicaverit, duobus primis digitis dexterae manus sümet. ac elevata manu palam deferet ad Altare, penes quod stant Scrutatores, et in quo est calix magnus ad recipiendas schedulas paratus et patena coopertus; ibique genufiectens, aliquantulum orabit; deinde surgens, alta et intelligibili voce, iurabit in hanc formam, quae in tabella super Altari posita descripta habetur : Testor Christum Dominum, qui me iudicaturus est, me eligere, quem secundum Deum iudico eiigi debere. Post haec schedulam in patenam ponet, et per patenam mittet in calicem; quo facto inclinabit se ad Altare, et ad suum locum re vertetur. 79. Haec servanda erunt, si Cardinalis ad Altare pergere possit : nam si ob infirmam valetudinem non possit, et praesens in Cappella sit, ultimus Scrutator ad eum accedet; et Cardinalis infirmus, postquam schedulam in loco suo, secreto, ut supra dictum est, confecerit, praevio iureiurando praedicto, ipsam complicatam eidem Scrutatori tradet, qui eam palam deferet ad Altare, et sine oratione et iureiurando in patenam ponet, et per eam iri calicem mittet. 80. Si vero aliqui Cardinales infirmi sint in suis cellis, tres Cardinales Infirmarii, ut supra extracti, ad eos accèdent cum capsula altitudine unius palmi, in cuius superiori parte sit rima, seu foramen, eius magnitudinis, ut per illud schedula complicata possit per suam latitudinem intus capsulam transmitti; quam capsulam antequam Scrutatores Infirmariis tradant, palam aperient, ut ceteri Cardinales possint eam inanem et vacuam conspicere, deinde claudent, et clavem ponént super Altare; deinde Infirmarii cum capsula clausa, et cum parvo disco sufficientes schedulas continente, ad unumquemque eorum accèdent ; et infirmi acceptas ex disco schedulas secreto scribent et complicabunt, et praevio iam dicto iureiurando in capsulam per rimam mittent ; quod si infirmi scribere non possint, sive aliquis ex tribus Cardinalibus Infirmariis, sive alius ex ordine tamen clericali, cuiuslibet Cardinalis in- 91 Acta Pii Pp. XII ormi ver Infirmariorum arbitrio deligendus, praestito de secreto sert vando in manibus ipsorum Infirmariorum iureiurando, praedicta faciet : #tque hi advertere debent quod non solum iurisiurandi vinculo tenentur servare secretum, sed etiam in excommunicationem latae sententiae, .si contrafecerint, incurrent. His peractis, Infirmarii ad Cappellani revertemur eum capsula, quam Scrutatores aperient, et schedulas in ea contentas palam numerabunt : et tot repertas, quot sunt infirmi, ponent singillatim in patenam, et per patenam simul omnes in calicem. : Ne autem nimis in longum protrahatur scrutinii actio, Infirmarii poterunt proprias schedulas post Decanum conficere et in calicem ponere, deinde dum ceteri Cardinales scrutinium agunt, ad infirmos pergere ad accipienda eorum suffragia eo modo, quo proxime ante dictum est....,; 1 81. Quartus actus scrutinii est schedularum permixtio, quae fiet per primum Sçrutatorem, calice in quo ipsae schedulae positae fuerunt, patena cooperta, pluries agitato. 82. Quintus actus est numeratio schedularum, quae palam fiet per ultimum Scrutatorem, capiendo singillatim unamquamque schedulam ex calice, eamque ponendo in alium, qui ad hoc paratus sit, calicem vacuum. Quod si numerus schedularum non respondeat numero Cardinalium, omnes comburendae sunt, et iterum, idest secunda vice, ad suffragia statim est deveniendum. Si vero numerus schedularum numero Cardinalium respondeat, prosequendi sunt alii actus scrutinii. 83. Sextus actus est publicatio scrutinii, quae per Scrutatores, qui sedent ad mensam ante Altare positam, fiet hoc modo. Primus Scrutator accipiet unam schedulam, eamque explicabit, et viso in ea schedula electi nomine, eam tradet secundo Scrutatori, qui pariter, eodem electi nomine perspecto, eamdem tradet tertio, qui illam alta et Intelligibili voce perleget, ut Omnes Cardinales praesentes notare possint suffragium in folio impresso, quod penes se habebunt cum nominibus omnium Cardinalium : notabit autem iuxta nomen Cardinalis ex schedula recitati. Idem faciendum erit de ceteris schedulis in calice positis, usque ad ultimam. Quod si in scrutinii publicatione inveniant ScrUta- 1 Formula huiusmodi iurisiurandi haec erit : « Ego N. spondeo, voveo ac iuro me fideliter impleturum munus ab Emo Cardinali N. mihi commissum schedulam eius nomine et vice conscribendi, et inviolabile secretum semper servaturum de iis quae in ea continentur, sub poenis in Constitutione Pii XII Vacantis Apostolicae Sedis, diei octavi Decembris anni millesimi nongentesimi quadragesimi quinti statutis. « Sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia ». 92 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale tores duas schedulas ita complicata« ut ab uno tantum datas fuisse appareat, si quidem unus et idem in utraque electus fuerit, schedulae praedictae habebuntur et notabuntur pro uno suffragio, si vero diversi fuerint nominati, neutrum suffragium validum erit; scrutinium tamen neutro casu vitiatur. Ceterum suffragia praedicta, finita scrutinii pu blicatiöne, a Scrutatoribus iuxta nomina Cardinalium, qui ea obtinuerunt, in unam summam redigentur, vel in separato folio notabuntur, hoc modo : Reverendissimus D. Cardinalis A habet suffragia 20, et Reverendissimus D. Cardinalis B habet suffragia 15, et sic de aliis; quod fit ne Cardinales, cum opus est, cogantur semper numerare suffragia; quae iuxta nomina Cardinalium notarunt. ¿ 84. Septimus actus scrutinii est schedularum in filum insertio, quae ut schedulae ipsae cautius conservari possint excogitata fuit. Haec autem insertio fiet per ultimum Scrutatorem, inserendo schedulam unamquamque, postquam eam perlegerit, acu cum filo ad hunc effectum parato, in loco, ubi est verbum Eligo. 85. Octavus et postremus scrutinii actus est depositio schedularum seorsum, quae similiter fiet per ultimum Scrutatorem, qui, finita insertione omnium schedularum in filum, capita fili noà*o iunget, et schedulas omnes ita colligatas in alium calicem vacuum, vel in mensa seorsum ponet. 86. Sequitur tertia et postrema actio, quae post scrutinium appellata fuit, cuius actus tres sunt, videlicet : numeratio suffragiorum, eorum recognitio, et schedularum combustio. Primus itaque actus est numeratio suffragiorum, quae fiet per Scrutatores semper, sive secuta sit electio, sive non : et si quidem secuta non sit electio, ut sciatur, quod in eo scrutinio non habetur Papa; si vero secuta sit, ut constet de canonica Pontificis electione. Fiet autem haec numeratio suffragiorum hoc modo. Scrutatores in unam summam redigent suffragia, quae quilibet nominatus in Pontificem obtinuit, c4 si invenerint nullum ex nominatis ad duas tertias partes suffragiorum, uno insuper addito suffragio, pervenisse, non habetur Papa in illo scrutinio ; si vero invenerint aliquem ex nominatis duas saltem tertias partes suffragiorum, uno insuper addito suffragio, obtinuisse, electio Papae habetur, et quidem canonice valida. Secundus actus postscrutinii est recognitio, quae per Recognitores, sive secuta sit electio, sive non, fiet inspiciendo tam schedulas scrutinii, quam suffragiorum annotationes factas per Scrutatores, ut pei Acta Pii Pp. XII m huiusmodi recognitionem constare possit an Scrutatores sincere et fideliter muneri suo satisfecerint. Tertius, et postremus actus postscrutinii est cömbustio omnium schedularum, quae semper et palam per Scrutatores fiet, statim post recognitionem, sive electio sit secuta, sive non, antequam Cardinales discedant ab aula, arcessitis interim ab ultimo Cardinali Diacono, et adiuvantibus, Secretario Conclavis et Praefecto cum Magistris Caeremoniarum. Si tamen secundum scrutinium, iuxta ea quae inferius praeserventur, peragendum sit, tunc combustio schedularum primi scrutinii nonnisi in fine una cum schedulis secundi scrutinii facienda erit. 87. Omnibus et singulis Cardinalibus in virtute sanctae oboedientiae praecipimus ut, ad secretum tutissime servandum, omne genus scripturas quas de exitu uniuscuiusque scrutinii apud se habeant, una cum schedulis comburendas tradant. 88. In Praedecessorum Nostrorum, ac praecipue Gregorii XV, Constitutionibus, ad expeditiorem electionem habendam statutum fuerat ot, scrutinio publicato, si electio per consensum tunc duarum tantum partium in eo facta non fuerit, statim antequam ad alios actus deveniatur, Cardinales possent, semel in quolibet scrutinio, accedere alicui ex illis, qui in eodem scrutinio saltem unum suffragium validum obtinuis,-sent, dummodo is non esset, qui ab ipsomet Cardinali fuerat in scrutinio nominatus. Cum tamen huiusmodi forma accessus non parum esset ad exequendum difficilis, praesertim quoad ea, quae schedularum inspectionem, apertionem et collationem spectabant, immo cum in praesens, attenta nova schedularum forma per Nos inducta, fere impossibilis evaderet, Nos, Praedecessoris Nostri Pii X ordinationem confirmantes, qui et huic incommodo occurrere et nihilominus optatae electionis accelerationi nullimode officere cupiit, iterum statuimus ac praescribimus ut loco ipsius accessus, semel tam mane quam vespere, post completum iuxta huc usque exposita scrutinium, si quidem in eo secuta non sit electio, Cardinales statim ad. novum scrutinium peragendum procedere debeant, in quo rursus suffragia sua ferant, iis, quae in primo scrutinio lata sunt, minime computatis. Volumus autem ut in hoc secundo scrutinio iidem ac in primo ritus serventur, ita tamen ut Cardinales non teneantur novum emittere iusiurandum, neque novos eligere Scrutatores, Infirmarios et Recognitores, sed quae in primo scrutinio quoad haec praestita sunt, sine renovatione valeant etiam pro secundo. 89. Et haec omnia, quae de scrutinii ritibus sunt exposita, servanda erunt diligenter a Cardinalibus in omnibus scrutiniis, quae singuli* Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 9* diebus peragi debent inane post solitam Missam, et Hymnum Veni, Creator Spiritus cum oratione de Spiritu Sancto, et post meridiem, hora opportuna, pariter post Hymnum Veni, Creator Spiritus et orationem de Spiritu Sancto. 1 90. Quod si electio aliter celebrata fuerit, quam in scrutinio per secreta schedularum suffragia duarum ex tribus partibus Cardinalium in Conclavi praesentium, uno insuper addito suffragio; vel per viam compromissi ab omnibus Cardinalibus similiter in Conclavi praesentibus, nemine dissentiente, initi et ita ut nemo seipsum elegerit; vel quasi per inspirationem, nullo praecedente de persona speciali tractatu, omnium pariter Cardinalium praesentium in Conclavi, communiter, ne mine itidem dissentiente, per verbum « eligo » intelligibili voce prolatum aut scripto, si voce non potuerit, expressum; nulla sit et invalida eo ipso absque ulla declaratione, et ita electo nullum ius tribuat. 2 91. Quae de praecedentibus electionem et de ipsa electione Romani Pontificis hactenus dicta sunt, haec omnia servanda esse declaramus etiam si contingat vacationem Sedis Apostolicae occurrere per renuntiationem Summi Pontificis. CAPUT VI De iis, quae servanda vel vitanda sunt in electione Romani Pontificis 92. Simoniae crimen, tam divino quam humano iure detestabile, in electione Romani Pontificis omnino sicut reprobatum esse constat, ita et Nos reprobamus atque damnamus, huiusque criminis reos poena excommunicationis latae sententiae innodamus; sublata tamen irritatione electionis simoniacae, quam Deus avertat, a Iulio II (vel alio qualicumque decreto pontificio) statuta, ut praetextus amputetur impugnandi valorem electionis Romani Pontificis. 3 93. Item sub eadem poena excommunicationis latae sententiae prohibemus ne quis, etiamsi Cardinalatus honore fulgeat, vivente Romano Pontifice et eo inconsulto, tractare de ipsius Successoris electione, aut aliquod suffragium polliceri, vel hac de causa privatis conventiculis factis aliquid deliberare et decernere praesumat. 4 1 Greg. XV Const. A ei emi Patris, §17. Greg. XV Const. Aeterni Patris, § 19. Iulii II Const. Cum tam divino, XJX kal. Febr. 1505. Symmaçhus Tapa in Synod. Rom., c. 2, D. 79; Pauli IV Const. Cum secundum Apostolum, XVII kal. Ian. 1558; >• 2 3 4 Acta Pii Pp. XII 5 , 94. Quae autem a Praedecessoribus Nostris et praesertim a Pio X de civili Veto seu Exclusiva, uti vocant, in electione Summi Pontificis edicta et sancita fuerunt, ut omni externo interventu remòto, plenae libertati in Summo Pastore eligendo consulatur, ea omnia, hic omni ex parte atque integré renovantes, confirmata esse volumus. Quamobrem iterum in virtute sanctae oboedientiae, sub interminatione divini iudicii et poena excommunicationis latae sententiae, omnes et singulos S'. R. E. Cardinales, tam praesentes quam futuros, pariterque Secre tarium S. Collegii Cardinalium aliosque omnes in Conclavi partem habentes, prohibemus ne, quovis praetextu, a quavis civili potestate munus recipiant Veto sive Exclusivam, etiam sub forma simplicis desiderii, proponendi, ipsumve hoc Veto, qualibet ratione sibi cognitum, patefaciant sive universo Cardinalium Collegio simul congregato, sive singulis purpuratis Patribus, sive scripto, sive ore, sive directe ac proxime, sive oblique ac per alios, sive ante Conclave sive ipso perdurante. Quam prohibitionem extendi volumus ad omnes interventus, intercessiones aliosque modos quoslibet, quibus laicae potestates euiusli bet gradus et ordinis voluerint sese in Pontificis electione immiscere. 1 95. Cardinales praeterea abstineant ab omnibus pactionibus, conventionibus, promissionibus aliisque quibuscumque obligationibus, quibus adstringi possint ad suffragium alicui vel aliquibus dandum vel non dandum; quae omnia et singula, si de facto intervenerint, etiam iureiurando adiecto, nulla et irrita, neque ad eorum observantiam quemquam teneri decernimus, et contra facientes ex nunc latae sententiae excommunicationis poena innodamus. Tractatus tamen pro electione habendos, Sede vacante, vetare non intelligimus. 2 96. Pariter interdicimus ne Cardinales, antequam ad electionem deveniant, capitula conficiant, seu quaedam communi consensu statuant^ ad quorum observantiam sese adstringant, si ad Pontificatum assumantur; quae item, si de facto intervenerint, etiam iureiurando adiecto, nulla et irrita declaramus. 3 97. Iisdem denique, quibus Decessores Nostri, vocibus, S. R. E. Cardinales vehementer hortamur ut in eligendo Pontifice, nulla propensione animi vel aversione ducti, nullius inclinati gratia aut obsequio, non intercessione in saeculo potentium, non vi vel metu vel aura 1 Const. Commissum Nobis, 20 Ian. 1904. Greg XV, cap. Ubi periculum, § 4, de elect., I, 6 in Sext. ; Pii IV Const. In eligendis, § 26; Greg. XV Const. Aeterni Patris, § 18. Pii IV Const. In eligendis, § 3 ; Greg. XV Const. Aeterni Patris, % IS 3 3 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale populari moti, sed unice Dei gloriam et Ecclesiae bonum prae oculis habentes, in eum sua vota conferant, quem universali Ecclesiae fructuose utiliterque gubernandae prae ceteris idoneum in Domino iudicaverint. 1 98. Cum vero fideles non tam humanae industriae subsidiis, etsi sollicitae, inniti debeant, quam in humilis devotaeque orationis instantia sperare, huic adiicimus sanctioni, ut in omnibus civitatibus, ceterisque locis saltem insignioribus, ubi primum de Pontificis Obitu nuncium pervenerit, a Clero et populo, solemnibus pro eo exsequiis celebratis, singulis diebus (donec Romanae Ecclesiae de suo Pastore fuerit provisum) humiles assiduaeque preces fundantur ad Dominum, ut Ipse, qui concordiam facit in sublimibus suis, sic efficiat eorumdem Cardinalium corda in eligendo concordia, ut provisio celeris, unanimis et utilis (prout animarum salus exigit, et totius orbis requirit utilitas) ex ipsorum unanimitate sequatur. Et ne tam salubre praesentis sanctionis edictum, ignorantiae negligi praetextu contingat, praecipimus ut Patriarchae, Archiepiscopi, Episcopi et alii Ecclesiarum Praelati, ceterique, quibus oflicium est enuntiare verbum Dei, Clerum et populum, propter hoc specialiter frequentius congregan-i dos, in suis sermonibus ad supplicum precum suffragia pro celeri et felici exitu tanti negotii frequentanda solerter excitent, et ipsis eadem auctoritate non solum orationum frequentiam, sed observantiam (prout circumstantiae pensandae suaserint) ieiuniorum hortentur. ' 2 99. Electum vero haeredem et Successorem Nostrum rogamus, ne muneris arduitate deterritus ab eodem subeundo se retrahat, at potius divinae voluntatis consilio humiliter se subiiciat : nam Deus qui imponit onus, manum etiam Ipse supponetene ei ferendo sit impar; is enim qui oneris est auctor, Ipse est administrationis adiutor; et ne sub magnitudine gratiae succumbat infirmus, dabit virtutem qui contulit dignitatem. 3 1 Greg. X, cap. 3, Ubi periculum, § 4, de elect., I, 6 in Sext. ; Pii IV Const. In eligendis, § 26; Greg. XV Const. A eterni Patris, § 23; Clem. XII Const. Apostolatus officium, § 5; Pii IX Const. Licet per Apostolicas, vi Idus Sept. 1874; Leonis XIII Const. Praedecessores Mostri; Pii X Const. Commissum Nobis. Greg. X, cap. 3, Ubi periculum, § 5, de elect., I, 6 in Sext. * Leonis XIII Const. Praedecessores Nostri. 2 / Acta Pii Pp. XII 97 CAPUT VIT De acceptatione et proclamatione electionis nec non de consecratione et coronatione novi Pontificis 100. Post electionem canonice factam, ab ultimo Cardinali Diacono accitis in aulam Conclavis S. Collegii Secretario, Praefecto Apostolicarum Caeremoniarum atque duobus Caeremoniarum Magistris, consensus electi per Cardinalem Decanum nomine totius S. Collegii Iiis verbis: Acceptasne electionem de te canonice factam in Summum Pontificemt requiratur. 1 101. Hoc consensu praestito intra terminum, quatenus opus sit, prudenti arbitrio Cardinalium per maiorem votorum numerum determinandum, illico electus est verus Papa, atque actu plenam absolutamque iurisdictionem supra totum orbem acquirit et exercere potest. Hinc, si quis litteras super negotiis quibuscumque confectas, quae a Romano Pontifice ante cöronationem suam emanaverint, audeat impugnare* excommunicationis sententia, ipso facto incurrendae, eum innodamus. 102. De acceptatione novi Pontificis et de nomine ab Eo assumpto, Cardinali Decano interrogante: Quo nomine vis vocari? instrumentum conficitur, Praefecto Apostolicarum Caeremoniarum Notarii munere fungente, testibus adhibitis Secretario S. Collegii et duobus Caeremoniarum Magistris. 103. Deinde, actis de more agendis, iuxta Caeremoniale Romanum,. Cardinales primam « adorationem » Summo Pontifici Electo de more exhibent : qua expleta et hymno Te Deum decantato, populo expectanti novus Romanus Pontifex a Priore Cardinalium Diaconorum publicatur/ pauloqué post ipse Pontifex Apostolicam Benedictionem Urbi et Orbi impertit. Sequitur deinde secunda « adoratio », quam, cappis violacei» induti, Cardinales peragunt. 104. Si Electus extra Conclave degit, normae sunt observandae quae habentur in Caeremoniali Romano lib. I, tit. 1, De Conclavi et Electione Papae § 37. 2 3 105. Omnibus tandem rite expletis, de mandato novi Pontificis aperitur Conclave, tum intus, tum extra ; huiusque aperturae consuetum 1 Caeremoniale Rom., lib. I, tit. I, de Conclavi et Electione Papae, § 84. Cod. I. C, can. 219. Clem. V, cap. 4, De seni, excomm., V, 10 in Extravag. comm * Caerem. Rom., lib. I, tit. I, de Conclavi et Electione Papae, § 35; Cod: I. C„ 2 3 can. 239, § 3. 7 - ACTA, vol. XIII, a.. 3. — 4-2-946. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale -98 conficitur instrumentum ut de clausura sancitum est superiori n. 56. Aperto autem Conclavi illi admittuntur gui, de more, electo Pontifici pro adoratione introduci solent. 106. Ad tertiam adorationem peragendam Cardinales ab Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto erunt intimandi cum Summus Pontifex statuerit. 107. Quod si electus nondum sit Presbyter vel Episcopus, a Decano. S. Collegii Cardinalium, qui tunc pallio utitur, ordinabitur et consecrantur r quod privilegium, absente Cardinali Decano, competit Subdecano, eoque etiam absente, antiquiori Cardinali Episcopo suburbicarios 1 108. Tandem per Cardinalem Protodiaconum Pontifex coronatur, * «t cum Sibi placuerit Patriarchalis Archibasilicae, Lateranensis, possessionem, ritu praescripto, capit. Haec igitur, tota rei causa graviter considerata, atque etiam Decessorum Nostrorum exemplis permoti, statuimus et praescribimus, decernentes praesentes has Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet in praemissis ius vel interesse habentes, vel habere praetendentes quomodolibet illis non consenserint, nec ad ea vocati sive auditi fuerint, aut ex quibuslibet aliis causis, impugnari minime posse, sed easdem -semper ac perpetuo firmas, validas et efficaces exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, ac iis ad quos spectat et pro tempore spectabit suffragari, et ab ei> Tespective et inviolabiliter observari debere, ac irritum et inane, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate,- scienter vel ignoranter, contigerit attentari. Volumus etiam Nostras has Litteras legi coram omnibus in primis Congregationibus post obitum Pontificis haberi solitis, ut supra (n. 12 a); rursus post ingressum in Conclave, ut supra {n. 51); item cum quis ad purpurae honorem fuerit evectus, interposito sacramento de religiose retinendis iis, quae in praesenti Constitutione decreta sunt. 1 Caerem. Rom., lib. I, tit. II, De ordin, et consecrat, novi Pontificis, § 13. Cod. I. C , can. 239, § 2. * Caerem. Rom., lib. I, tit. II, De ordin, et consecrat, novi Pontificis, § 18. 2 Acta Pii Pp. XII 99 Non obstantibus, quatenus opus sit, per Romanos Pontifices "Praedecessores Nostros editis Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis, quas omnes et singulas abrogatas, ut supra, declaramus, ceterisque etiam individua ac specialissima mentione et derogatione dignis, contrariis quibuslibet. Nulli ergo hominum liceat .hanc paginam Nostrae constitutionis, ordinationis, abrogationis, mandati, innodationis, admonitionis, inhibitionis, praecepti, voluntatis infringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei, et beatorum Petri et Pauli Apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo quinto, die octavo mensis ^decembris, in festo Conceptionis immaculatae Beatae Mariae* Virginis, Pontificatus Nostri anno septimo. PIUS PP. XII An. et vol. XXXTIH 7 Martii 1946 (Ser. tí, v. XIII)-Num. 4 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA FIT PP. XII SACRUM CONSISTORIUM I CONSISTORIUM SECRETUM Feria secunda, die xvni mensis Februarii anno MCMXLVI, in consueta aula Palatii Apostolici Vaticani fuit Consistorium secretum,, cuius acta ex ordine referuntur. . I - CAMERARIUS SACRI COLLEGII •Reverendissimus Cardinalis Fumasoni Biondi detulit ac reddidit perulam Sacri Collegii S. R. E. Cardinalium Beatissimo Patri, qui eam tradidit Reverendissimo Cardinali Tedeschini, pro hoc anno ipsius Sacri •Collegii Cardinalium Camerario. IT — ALLOCUTIO SSMI DOMINI NOSTRI VENERABILES FRATRES Tribus potissimum dé causis sacrum hodie Collegium vestrum convocavimus, ut Illud nempe novis adlectis Purpuratos Patribus suppleamus, ut de novorum curemus Episcoporum cooptatione, utque de quattuor Beatis Caelitibus sanctitudinis infula decorandis ex translaticio more tractemus. 8 - ACTA, vol. X I I I , n. 4. — 7-3-946. 102 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Multas profecto gravissimasque postremis hisce annis Catholicae Ecclesiae Senatus iacturas fecit; ac cupimus heic Eminentissimos hos viros maerenti animo commemorare; quos Nos, quos vos bonique omnes tantopere desideramus, quibusque a summo Pastorum Principe sempiternam requietem suorumque laborum ac virtutum praemium supplices imploramus. Quominus autem novos conlegas in amplissimum ordinem vestrum maturius cooptaremus, variae ac multiplices prohibuere difficultates, in quibus eas praesertim recordamur ex bellica ac diuturna conflagratione ortas, quae quidem universam populorum consortionem adversas infensasque in partes diffractam tenebat, quaeque maris, caeli terrarumque itinera vel omnino interclusa, vel incerta atque insidiosa habebat. Hodie tandem positis armis, quamvis nondum veri nominis pax fatigato ac trepido humano generi affulgeat, Nobis licet hoc propositam, iam diu in mente versatum, ad rem deducere; idque eo libentius facimus, quod Nobis datur viros de re catholica deque patria cuiusque sua meritissimos sacrae Purpurae maiestate honestare. Cumque primum eveniat ut lecitissimi Praesules, e quinque terrarum orbis partibus in Romanum clerum adsciti, summo laticlavii honore exornentur, illud in nova luce ponitur, quod peculiaris est Catholicae Ecclesiae nota: eam nempe non ad aliquam tantummodo stirpem, gentem, nationemve pertinere, sed ad singulos universos humanae familiae populos; quos quidem, divino Iesu Christi sanguine redemptus, materno animo amplectitur omnes, ac fraterna invicem caritate copulatos ad supernam patriam perpetuoque mansuram convertit ac dirigit. Ac praeterea Dioeceses haud paucae postremis hisce mensibus suo fuere viduatae Pastore, quibus opus est, pro apostolico, quo divinitus fungimur, munere, ut rite consulamus. Res gravissima, ut probe nostis, agitur; quandoquidem cum ea totius christiani gregis status, disciplina, incrementa coniunguntur quam maxime. Vocamur .siquidem ad eos deligendos prudentissime pientissimosque viros, qui « forma facti gregis ex Acta Pii Pp. XII animo » 1 108 sibi créditos populos ad aeternae veritatis pascua ducant, divinae gratiae pabulo enutriant, suaeque vitae exemplo virtutisque nitore, non minus quam auctoritate sua, regant ac moderentur. « Grandis honor — ut Decessoris Nostri Gregorii Magni verbis utamur — sed grave pondus istius est honoris ». 2 Quamobrem ad causam eiusmodi decernendam, quotiescumque tractanda occurrit, sedulo diligentique studio accedimus, ac divinae innixi illius gratiae auxilio, quam Christus Dominus Ecclesiae Sponsae suae suoque in terris Vicario ad consummationem usque saeculi pollicitus est. Postquam igitur Spiritum Sanctum Paraclitum suppliciter deprecati sumus, ut superni luminis sui fulgore mentem Nostram collustrare benigne velit, hos Episcopos renuntiamus ac publicamus. I I I - CREATIO ET P U B L I C A T I O P A T R U M C A R D I N A L I U M Id tamen non ante facimus, quam praeclarissimos duos ac triginta viros in Patrum Cardinalium Collegium adscribamus, quos sua quemque virtus ac sapiens variorum administratio munerum dignos profecto effecere, qui hoc honore decoraren tur. Hi autem sunt: GREGORIUS PETRUS AGAGIANIAN, Ciliciae Armenorum Pa- triarcha , IOANNES GLENNON, Archiepiscopus S, Ludovici; BENEDICTUS ALOISI MASELLA, Archiepiscopus titulo Caesarien- sis in Mauritania et Apostolicus in Brasilia Nuntius; CLEMENS MICARA, Archiepiscopus titulo Apamenus in Syria, Apostolicus in Belgica Nuntius itemque Apostolicus in Luxemburgensi Civitate Internuntius; ADAMUS STEPHANUS SAPIEHA, Archiepiscopus Cracoviensis;; EDUARDUS MOONEY, Archiepiscopus Detroitensis; 1 2 I Petr., V, 3. Horn, in Ev., Il, 26, 5; ML.. 76, .1200. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale IULIUS SALIÈGE, Archiepiscopus Tolosanus; IACOBUS CAROLUS MAC GUTGAN, Archiepiscopus Torontinus; SAMUEL STRITCH, Archiepiscopus Chicagiensis ; AUGUSTINUS PARRADO Y GARCIA, Archiepiscopus Granatensis; AEMILIUS ROQUES, Archiepiscopus Rhedonensis; IOANNES DE JONG, Archiepiscopus Ultraiectensis; CAROLUS CARMELUS DE VASCONCELLOS MOTTA, Archiepiscopus S. Pauli in Brasilia; PETRUS PETIT DE JULLEVILLE, Archiepiscopus Rothomagensis; NORMANNUS GILROY, Archiepiscopus Sydneyensis; FRANCISCUS SPELLMAN, Archiepiscopus Neo-Eboracensis; IOSEPHUS MARIA CARO RODRÍGUEZ. Archiepiscopus S. Iacobi in Chilia; THEODOSIUS CLEMENS DE GOUVEIA, Archiepiscopus Laurentii Marques ; IACOBUS DE BARROS CÁMARA, Archiepiscopus S. Sebastiani Fluminis Ianuarii; HENRICUS PLA Y DENIEL, Archiepiscopus Toletanus; EMMANUEL ARTEAGA Y BETANCOURT, Archiepiscopus S. Chri- stophori de Habana; IOSEPHUS FRINGS, Archiepiscopus Coloniensis; IOANNES GUALBERTUS GUEVARA, Archiepiscopus Limanus; BERNARDUS GRIFFIN, Archiepiscopus Westmonasteriensis; EMMANUEL ARCE Y OCHOTORENA, Archiepiscopus Tarraco- nensis ; IOSEPHUS MINDSZENTY, Archiepiscopus Strigoniensis; ERNESTUS RUFFINI, Archiepiscopus Panormitanus; CONRADUS VON PREYSING, Episcopus Berolinensis; CLEMENS AUGUSTINUS VON GALEN, Episcopus Monasteriensis; ANTONIUS CAGGIANO, Episcopus Rosariensis; THOMAS TIEN, Episcopus titulo Ruspensis, ac Vicarius Apostolicus Tsingtaoensis ; IOSEPHUS BRUNO, ab actis Sacri Consilii cleri populique disciplinae praepositi. Acta Pii Pp. XII 105 Quid vobis videtur? Itaque auctoritate omnipotentis Dei, sanctorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra creamus et publicamus S. R. E. Cardinales Ex Ordine Presbyterorum: GREGORIUM PETRUM AGAGIANIAN, IOANNEM GLENNON, BENEDICTUM ALOISI MASELLA, CLEMENTEM MICARA, ADAMUM STEPHANUM SAPIEHA, EDUARDUM MOONEY, IULIUM SALIÈGE, IACOBUM CAROLUM MAC GUIGAN, SAMUELEM STRITCH, AUGUSTINUM PARRADO Y GARCIA, AEMILIUM ROQUES, IOANNEM DE JONG, CAROLUM CARMELUM DE VASCONCELIOS MOTTA, PETRUM PETIT DE JULLEVILLE, NORMANNUM GILROY, FRANCISCUM SPELLMAN, IOSEPHUM M. CARO RODRÍGUEZ, THEODOSIUM CLEMENTEM DE GOUVEIA, IACOBUM DE BARROS CÁMARA, HENRICUM PLA Y DENIEL, EMMANUELEM ARTEAGA Y BETANCOURT, IOSEPHUM FRINGS, IOANNEM GUALBERTUM GUEVARA, BERNARDUM GRIFFIN, EMMANUELEM ARCE Y OCHOTORENA, IOSEPHUM MINDSZENTY, ERNESTUM RUFFINI, CONRADUM VON PREYSING, - Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale CLEM^N£EM AUGUSTINUM VON GALEN, ANTONIUM CAGGIANO, • .• \- .-wrk.¿í THOMAM TIEN, Ex Ordine Diaconorum: IOSEPHUM BRUNO. Cum dispensationibus, derogationibus et clausulis necessariis et opportunis. In nomine PaQJtris et FiQ^lii et Spiritus © Sancti. Amen. In praesens autem superest ut Ecclesiis, suo viduatis Pastore, consulamus. IV - OPTIO ECCLESIARUM Tum Revmus Cardinalis Eugenius Tisserant, dimisso Titulo Sanctae Mariae supra Minervam, opta vit Ecclesiam suburbicariam Portúensem et Sanctae Rufinae. Quo ex aula egresso, Beatissimus Pater, panditam optionem benigno favore prosequi intendens, providit Ecclesiae Portuensi et S. Rufinae de Revmo Eugenio S. R. E. Presbytero Card. Tisserant eum praeficiens in Episcopum et Pastorem, prout in decreto expediendo. In aulam consistorialem iterum ingressus, Revmus Card. Tisserant suum locum petiit postremum inter Cardinales Ordinis Episcopalis. Dein Revmus Cardinalis Dominicus Iorio, Diaconus Sancti Apollinaris, optavit ad Ordinem Presbyterorum. Quam optionem Beatissimus Pater benigno favore excepit, elevans Diaconiam S. Apollinaris, pro b ac vice, in Titulum Presbyteralem. Item Revmus Cardinalis Maximus Massimi, Diaconus Sanctae Mariae in Porticu, optavit ad Ordinem Presbyterorum : eamque optionem Beatissimus Pater pariter excipiens, Diaconiam S. Mariae in Porticu, pro hac vice, in Titulum Presbyteralem eleva vit. v - PROVISIO ECCLESIARUM Postea Ssmus sequentes proposuit Ecclesias : Metropolitanae Ecclesiae Sancti Germani, nuper evectae, praefecit Exc. P. D. Georgium Courchèsiie, hactenus eiusdem Ecclesiae Episcopum. Metropolitanae Ecclesiae Valentinae Exc. P. D. Marcellinum Olaeehea Loizaga, hactenus Episcopum Pampilonensem. Acta Pii Pp. XII 107 Metropolitanae Ecclesiae Lancvanensi et cathedrali Ecclesiae Ortonensi Exc. P. D. Ioachim Di Leo, hactenus Episcopum titularem Memphitanum. Titulari archiepiscopali Ecclesiae Serrensi im Macedonia Exc. P. D. Humbertum Malchiodi, hactenus archiepiscopum Camerinensem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Hersilii Menzani, Archiepiscopi-Episcopi Piacentini. Archiepiscopali Ecclesiae Amalphitanae Exc. P. D. Aloisium Martinelli, hactenus Episcopum Titularem Tianum. Archiepiscopali Ecclesiae Camerinensi B. D. Iosephum D'Avack, Antistitem urbanum. Cathedrali Ecclesiae Cordubensi Exc. P. D. Albinum Gonzalez Menéndez Reigada, hactenus Episcopum Sancti Christophori de Laguna. Cathedrali Ecclesiae Albinganensi Exc. P. D. Raphaelem De Giuli, hactenus Episcopum Vallensem in Lucania. Cathedrali Ecclesiae Casertanae Exc. P. D. Bartholomaeum Mangino, hactenus Episcopum Muranum. Cathedrali Ecclesiae Regiensi in Aemilia Exc. P. D. Beniaminum Socche, hactenus Episcopum Caesenatensem. Cathedrali Ecclesiae Placentinae in Hispania R. D. Ioannem Petrum Zarrans y Pueyo, canonicum magistralem capituli cathedralis Pampilonensis. Cathedrali Ecclesiae Anagninae R. P. Ioannem Baptistam Piasentini, Definitorem et Procuratorem Generalem Congregationis Clericorum saecularium Scholarum Charitatis. Cathedrali Ecclesiae Augustanae R. P. Maturinum Blanchet, e Congregatione Oblatorum B. M. V. Immaculatae. Titulari episcopali Ecclesiae Lyrbitanae R. P. Arthurum Tabera Araoz, sodalem Congregationis Missionariorum filiorum Immaculati Cordis B. Mariae Virginis, quem constituit Administratorem Apostolicum dioecesis Barbastrensis. Abbatiae « nullius » Ssmae Trinitatis Cavensis R. P. Maurum De Caro, Ordinis S. Benedicti, Priorem eiusdem Abbatiae. Ì08 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Insuper alios per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatos sacrorum Antistites publicavit, videlicet : ARCHIEPISCOPOS Serrensem, Iosephum Slipyi, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Andreae Szeptyckyj, Archiepiscopi Leopoliensis Ruthenorum, nuper vita functi, cui iam successit. Viminaciensem, Emmanuelem da Silva Gomes, iam Archiepiscopum For talexien sem. Anchialitanum, Georgium Cabana, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Arthuri Béliveau, Archiepiscopi Sancti Bonifacii. Cyrrhensem, Hannibalem Mena Porta, iam Episcopum Limnensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Symphoriani Bogarin, Archiepiscopi Ssmae Assumptionis. Caesariensem in Cappadocia, Iosephum Misuraca, Nuntium Apostolicum ih "Venezuela. Fortaleœiensem, Antonium Lustosa, iam Archiepiscopum Belemensem de Para. Paderbornensem, Laurentium Jaeger. Chalceduoñensem, Iulium Victorem Mariam Pichón, iam Archiepiscopum-Episcopum Caiesensem. Belemensem de Para, Iacobum de Barros Cámara, iam Episcopum Mossorensem. Firmanum, Norbertum Perini. Toletanum, Henricum Pia y Deniel, iam Episcopum Salmantinum. Denverensem, dioecesi in metropolitanam evecta, Urbanum Ioannem Vehr, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Sancti Christophori de Habana, Emmanuelem Arteaga y Betancourt. Dercensem, Ieremiam Kinane. iam Episcopum Vaterfordiensem et Lismoriensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Ioannis Harty, Archiepiscopi Casheliensis. Pelusiotanum, Iosephum Ignatium López, iam Episcopum Garzonensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Petri Brioschi, Archiepiscopi Carthaginensis in Columbia, nuper vita functi, cui iam successit. Acta Pii Pp. XII 109- Coloniensem, Iosephum Frings. Camachenum, Mesröp Habozian. Medellensem, Ioachim Garcia, iam Episcopum Sanctae Marthae. Pòpayanensem, Ioannem Emmanuelem González, iam Archiepiscopum Aenieñsem. Monctonensem, Norbertum Robichaud. Hierapolitanum in Syria, Thomam Valeri, iam Archiepiscopum Brundusinum cum Administratione perpetua Ostunensi. Antinoitanum, Iustinum Simonds, iam Archiepiscopum Hobartensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Danielis Mannix, Archiepiscopi Melburnensis. Antequerensem, Fortinuín Gomez. Brundusinum, cum Administratione perpetua Ostunensi, Franciscum De Filippis, iam Episcopum Verulanum. Hobartensem, Ernestum Tweedy. Bambergensem, Iosephum Kolb, iam Episcopum Veliciensem. Perusinum, Marium Vianello, iam Episcopum Fidentinum. Pelusiotanum, Petrum Meda war, Auxiliarem Excmi P. D. Cyrilli IX Mogabgab, Patriarchae Antiocheni Melchitarum. Nicaenum, Franciscum Pascucci, iam Episcopum Sionensem, iam vita functum. Salisburgensem, Andream Rohracher, iam Episcopum Isbitanum. Agriensem, Iulium Czapik, iam Episcopum Veszprimiensem. Colocensem, Iosephum Grösz, iam Episcopum Sabariensem. Rheginensem et Episcopum Bovensem, dioecesibus unitis in personam, Antonium Lanza. Arequipensem, Ecclesia in metropolitanam evecta, Marianum Holguin, iam Episcopum eiusdem dioecesis, nuper vita functum. Cuschensem, Ecclesia in metropolitanam evecta, Philippum Iacobum Hermosa y Sarmiento, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Truxillensem, Ecclesia in metropolitanam evecta, Ioannem Guevara,, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Sergiopolitanum, Natalem Gabrielem Moriondo, iam Episcopum Ca sertanum, nuper vita functum. Serenensem, Alaphridum Cifuentes, iam Episcopum Antofagastensem. 110 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Sanctae Fidei in America Septentrionali, Edvinum Vincentium Byrne, iam Episcopum Sancti "Ioannis Portöriceksis. -«s Bituricensem, Iosephum Lefebvre, iam Episcopum Trecensem. Pacensem in Bolivia, Ecclesia in metropolitanam evecta, Abelem Isidorum Antezana y Rojas, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii, Iacobum de Barros Cámaraiam Archiepiscopum Belemensem de Para. Aleppensem Melchitarum, Isidorum Fattal, iam Episcopum electum •Caesariensem Philippi Melchitarum. Colossensem, Ioannem Costantini, iam Episcopum Lunensem seu Spediensem, Sarzanensem et Brugnatensem. Bostrensem et Eauranensem, Petrum Chami. Mocissenum, Rogerium Beaussart, iam Episcopum Elatensem. Westmonasteriensem, Bernardum Griffin, iam Episcopum Appianum. i Melitensem, Ecclesia in metropolitanam evecta, Michaelem Gonzi, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Yucatanensem, Ferdinandum Ruiz SolozarnoBizyenum, Gerardum Murray, iam Episcopum Saskatoonensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Alaphridi Arthuri Sinnot, Archiepiscopi Winnipegensis. Oxyrynchitanum, Ioannem Emmanuelem González, iam Archiepiscopum Popayanensem. Kingstoniensem, iosephum O' Sullivan, iam Episcopum Carolinapolitanum. Parianum, Eugenium Baziak, iam Episcopum Phocaeensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Boleslai T war do wski, Archiepiscopi Leopoliensis Latinorum, nuper vita functi, cui iam successit. Senhaensem Chaldaeorum, Iosephum Cheikho. Tarraconensem, Emmanuelem Arce Ochotorena, iam episcopum Ovetensem. Popayanensem, Didacum Gómez, iam Episcopum Pastopolitanum. Carpathiensem, Franciscum Kamprath, iam Episcopum Stadiensem. Macrensem in Bhodope, Henricum Rohlman, iam Episcopum Davenportensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Francisci J. Beckman, Archiepiscopi Dubuquensis. Acta Pii Pp. XII 111 Sancti Pauli in Brasilia, Carolum Carmelum de Vasconeellos Motta, iam Archiepiscopum Sancti Ludovici in Maragnano. Belemensem de Para, Marium de Miranda Villas Boas, iam Episcopum Garanhunensem. Bostoniens&m, Richardum Iacobum Cushing, iam Episcopum Melensem. Trapezuntinum, Carolum Albertum Perrero di Cavallerleone, Ordinarium Militarem in Italia. Indianapolitanwm, Ecclesia in metropolitanam evecta, Iosephum Ritter, iam Episcopum eiusdem Ecclesiae. Burgensem, Lucianum Perez Platero, iam Episcopum Segobiensem. Glaudiopolitanum in Honoriade, Alanum Guinot dé Boismenu, iam Episcopum Gabalensem et Vicarium Apostolicum de Papua. Aeniensem, Florentium du Bois de La Villerabel, iam Archiepiscopum Aquensem. Glasguensem, Donaldum Campbell, iam Episcopum Ergadiensem et Insularum. Panamensem, Franciscum Beckmann, iam Episcopum Telmissensem. Salernitanum, cum perpetua administratione ecclesiae cathedralis Acernensis, Demetrium Moscato, iam Episcopum Sancti Marci et Bisinianensem. Marcianopolitanum, Aloysium Le Hunsec, iam Episcopum Europensem. Silyensem, Thomam Ioannem Flynn, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Eduardi Patricii Roche, Archiepiscopi Sancti Ioannis Terrae Novae. Soteropolitanum, Anselmum Philippum Pecci, iam Archiepiscopum Acheruntinum et Materanensem. Euchaitenum, Octavium Beras, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Richardi Pittini, Archiepiscopi Sancti Dominici. Nicopolitanum in Epiro, Valentinum Dymek, iam Episcopum MadytensemOmahensem, Ecclesia nuper in metropolitanam evecta, Iacobum Hugonem Ryan, iam episcopum eiusdem dioecesis. Adulitanum, Martinum Lucas, Delegatum Apostolicum in Africa Meridionali. 118 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Strigoniensem, Iosephum Mindszenty, iam Episcopum Veszprimiensem. Aprensem, Herculanum Marini, iam Archiepiscopum Amalphitanum. Ratiarensem, Nicolaum Antonomov. Vercellensem, Franciscum Imberti, iam Episcopum Augustanum. Panormitanam, Ernestum Rufnni. Surrentinum, Carolum Serena, iam Archiepiscopum Myrensem. Adanensem, Herculanum Marini, iam Archiepiscopum Aprensem. Anazaròensem,, Michaelem Akras, iam Episcopum Aleppensem Maronitarum. Aquensem, Carolum De Provenchéres. Anconitanum, cum adnexo titulo Numanensi, Aegidium BignaminL Cotyaeensem, Antonium Vladislaum Szlagowski, iam Episcopum" Irenopolitanum in Cilicia. Preslavensem, Thomam Cooray, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Ioannis Mariae Masson, Archiepiscopi Columbensis in Ceylon. Seleuciensem in Isauria, Alphonsum Carinci. Limanum, Ioannem Gualbertum Guevara, iam Archiepiscopum Truxillensem. EPISCOPOS Honoluluensem, noviter erecta dioecesi, Iacobum Iosephum Sweeney. Midaensem, Rosarium Brodeur, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Felicis Couturier, Episcopi Alexandrini in Ontario, vita functi, cui iam successit. Portus Magni, Ioannem Henricum King, iam Episcopum Opuntium. Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Mariani Blaha, Episcopi Neosoliensis iam vita functi, Andream Skrábik, Episcopum Scyrium, qui iam successit. Arenensem, Conradum Chauinont, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Charbonneau, Archiepiscopi Marianopolitani. Opuntium, Laurentium Patritium Whelan, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Charbonneau, Archiepiscopi Marianopolitani. Leucenum, Carolum Lábbé Marquez, iam Episcopum Iquiquensem, vita functum. Acta Pii Pp. XII 113 Rossensem, Dionysium Moynihan. Sancti Georgii Terrae\ Novae, Michaelem O' Reilly. Cairnensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Heavey, iam Episcopum Coracesiotanum. Pathanensem, Ioannem Wolfif, Vicarium Apostolicum de Majunga. Dysthiensem, Andream Dupont, Vicarium Apostolicum de BoboDioulasso. Egugensem, Vitum Chang, Vicarium Apostolicum de Sinyangchow. Reatmum, Benignum Lucianum Migliorini, iam Episcopum Letaeum. Caliensem in Maragnano, noviter erecta dioecesi, Aloysium Gonzaga Marelim. Lucerinum, Dominicum Vendola, Glusinum et Pientinwm, Carolum Baldini. Amarillensem, Laurentium Fitz Simon. Temucensem, Alexandrum Menchaca Lira. Cocctnensem, Iosephum Vieira Alvernaz. Botryensem, Iosephum Garcia Pulgar, Vicarium Apostolicum Sancti Leonis de Amazones nunc de Iquitos. Iquiquensem, Petrum Aguilera Narbona. Foroiuliensem, cum adnexo titulo Tolonensi, Augustum Gaudel. Cadurcensem, Paulum Chevrier. " Sancti Ludovici Potosiensis, Gerardum Anaya y Diez de Bonilla, iam Episcopum Chiapasensem. Pergamenum, Iosephum De Nicola Auxiliarem Emi P. D. Alexii S. R. E. Cardinalis Ascalesi, Archiepiscopi Neapolitani. Venetensem, Eugenium Le Bellec. Lucionensem, Antonium Cazaux. Eleutheropolitanum in Palaestina, Michaelem Verhoeks, Vicarium Apostolicum Surabaiensem. Lamadenum, Iacobum Hubertum Goumans, primum Vicarium Apo stolicum Bandungensem. Curiensem, Christianum CaminadaSancti Petri et Arcis Gallicae seu Martxcensem-, Henricum Mariam Varin de la Brunélière. . . . 114 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Silvdc Portuensis,, Antonium Ildephonsum dos Santos Silva. Limnensem, Andream Arcoverde de Albuquerque Cavalcanti, iam Episcopum Taubatensem. Myricenum, Maximilianum Spiller, Vicarium Apostolicum Napensem. Jacarézinhoensem, Ernestum Di Paula. Hemeriensem, Iosephum Mariam Cuenco, Auxiliarem Excmi P. D. Iacobi Pauli Mae Closkey, Episcopi Jarensis, iam vita functi. Osakaensem, Paulum Yoshigoro Taguchi. Sendaiensem, Michaelem Wasaburo Urakawa. Ipsensem, Rembertum Casimirum Kolwalski, Vicarium Apostolicum de Wuchang. Parentinum et Polensem, Raphaelem Marium Radossi. Pueblensem, dioecesi noviter erecta, Iosephum Willging. Letaeum, Petrum Bartholome, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Francisci Busch, Episcopi Sancti Clodoaldi. Teiensem, Eduardum Hettinger, Auxiliarem Excmi P. D. Iacobi Hartley, Episcopi Columbensis, iam vita functi. Namurcensem, Andream Charue. Campinensem, Paulum a Tarso Campos, iam Episcopum de Santos. Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Antonii Schüler, Episcopi Elpasensis, nuper vita functi, Sydney Matthaeum Metzgers, Episcopum Birthensem, qui iam successit. Ballaratensem, Iacobum O' Collins, iam Episcopum GeraldtonensemMidaensem, Ioannem Livinum Iosephum Sion, Vicarium Apostolicum de Kontum. Rhodopolitanum, Iosephum Baud, Coadiutorem cum iure successionis Excmi Petri Rossillon, Episcopi Vizagapatamensis. Pinetensem ad Flumen, Evelium Diaz y Cia. Superiorensem, Guilelmum O' Connor. Valentinum in Brasilia, Rodulphum De Oliveira Penna, iam Epi scopum Barrensem. Platiensem, Antoninum Catarella. Pelotensem, Antonium Zattera. lericoënsem, Antonium Iosephum Jaramillo Tobón. Acta Pii Pp. XII 115. Holarensem, Ioannem Gunnarson, Vicarium Apostolicum Islandiae. Geraldtonensem, Alaphridum Iosephum Gummer. Lamdiênsem, Sanctum Ubierna, Vicarium Apostolicum de ThaiBinh. • Guriensem, Eduardum Rostaing, Vicarium Apostolicum de Antsirabé. Rusaditanum, Ioannem Tarsicium Senner, Vicarium Apostolicum de Chiquitos. Daphnusiensem, Danielem Llórente y Federico, Auxiliarem Excmi P. D. Emmanuelis de Castro y Alonso, Archiepiscopi Burgensis, iam vita functi. Satmariensem, Ioannem SchefflerAugustopolitanum in Phrygia, Antonium Aksamovic iam Episcopum Sirmiensem. Attaeatanum, Eduardum Martínez Gonzalez, Auxiliarem Excmi P. D. Henrici Pia y Deniel, Archiepiscopi Toletani. Bindaeum, Ioannem D'Alton, Coadiutorem cum iure successionis, qui iam successit, Excmi P. D. Thomae Mulvany, Episcopi Midensis,. iam vita functi. Amargonensem, noviter erecta dioecesi, Florentium Vieira. Viterbiensem et Tuscanensem et Abbatem « nullius » Sancti Martini ad Montem Giminum, Adelchim Albanesi, iam Episcopum Balneoregiensem. ' Ferentinum, Thomam Leonetti. Mandetriensem, cum adnexo titulo Dumniensi, Petrum Çule. Cynopolitanum in Aegypto, Iacobum Eich, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iosephi Kleemann, Vicarii Apostolici Magni Namaqualand, nuper vita functi, cui iam successit. Olbiensem, Augustinum Danglmayr, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Patricii Lynch, Episcopi Dallasensis. Lyrbitamtm, Wilhelm um Petrum Hadrianum Mariam Mutsaerts, Coadiutorem cum iure successionis, qui iam successit, Excmi P. D. Arnoldi Francisci Diepenj Episcopi Buscoducensis, vita functi. Crisiensem, Ioannem Simrak. Portugallensem, Augustinum de Jesus y Souza, iam Episcopum Lamacensem. 116 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Trallianum m Asia, Emmanuelem Galea, Auxiliarem Excmi P. D. Mauri Caruana, Archiepiscopi-Episcopi Melitensis iam vita functi. Athrïbitanum, Philippum Silvestruin Wang-Tao-Nan, Vicarium Apostolicum de Fengsiangfu. Leucenum, Georgium Petit, Coadiutorem cum iure successionis, qui iam successit, Excmi P. D. Caroli Mariae Andreae Ginisty, Episcopi Virdunensis, nuper vita functi. Balneoregiensem, Aloysium Rosa. Carzonensem, Gerardum Martínez. Barranquillensem, Iulium Caicedo. C nilopolitanum in Arcadia, Angelum Mariam Ocampo, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Leonidae Medina, Episcopi Succurrensis et Sancti Aegidii. Sebastenum in Cilicia, Ildebrandum Vannucci. Traianopolitanum in Phrygia, Felicem Augustinum Addeo iam Epi scopum Mcosiensem. Papiensem, Carolum Allorio. Laganitanum, Ioannem Garufaloff, Exarcham pro fidelibus ritus byzantini in Bulgaria. Prisrianensem, Ioannem Romanoff, Vicarium Apostolicum Sophiae et Philippopolis. Mainens.em, Ambrosium Senyshyn, Auxiliarem Excmi P. D. Constantia Bohacevskyj, Exarchae pro fidelibus rutheno-galicianis in Statibus Foederatis Americae Septentrionalis. Cermensem in Galatia, Angelum Rossini, Auxiliarem Excmi P. D. Antonii Lega, Archiepiscopi Ravennatensis et Episcopi Cerviensis, Bathurstensem in Canada, Camillum Leblanc. Dionysopolitanum, Iosephum Evrard, iam Episcopum Meldensem. Nicosiensem,, Pium Giardina, iam Episcopum Hephaestiensem. Barremem, Ioannem Baptistam Muniz. Nilojjolitanum, Constantinum Stella, Auxiliarem Excmi P. D. Eugenii Beccegato, Episcopi Victoriensis Venetorum, iam vita functi. Sancti Severi, Franciscum Orlando. Bendensem, Mauritium Bernardum Despatures, iam Episcopum Bangalorensem. Acta Pii Pp. XII 117 Vaeiensem, Iosephum Péteri. Macaonensem, Ioannem de Deo Ramalho. Sancti Michaelis, Michaelem Angelum Machado y. Escobar. Sabadiensem, Beniaminum Barrera, Auxiliarem Excmi P. D. Iacobi Vilanova y Melendez, Episcopi Sanctae Annae. Caiesensem, Aloysium Colignon. Molinensem, Georgium Jacquin. Bangalorensem, Thomam Pothakamuri, iam Episcopum Gunturensem. Photicensem, Iosephum Guy, iam Episcopum Gravelburgensem. Colbasensem, Paulum Ro Okamoto, Vicarium Apostolicum de Séoul. Sufetanum, Irenaeum Kyûbei Hayasaka. Lystrensem, Franciscum Hoban, iam Episcopum Rockfordiensem, coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iosephi Schrembs, Archiepiscopi-Episcopi Clevelandensis, nuper vita functi, cui iam successit. Thespiensem, Martinum O' Connor, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Hafey, Episcopi Scrantonensis. Callinicensem, Thomam Aspe, iam Episcopum Cochabambensem. Rockfordiensem, Ioannem Boy Ian. Pinarensem, Leonem Binz, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Francisci M. Kelley, Episcopi Winonensis. Aradiensem, Antonium Schüler, iam Episcopum Elpasiensem, nuper vita functum. Hephaestiensem, Georgium Leonem Pelletier, Auxiliarem Emi PD. Roderici S. R. E. Cardinalis Villeneuve, Archiepiscopi Quebecensis. Rhosiensem, Marcum Lacroix, Vicarium Apostolicum Sinus de Hudson. Cyprensem Maronitarum, Franciscum AyoubBarcinonensem, Gregorium Modrego Casaus, iam Episcopum Aezanitanum. Salmantinam, Franciscum Barbado Viejo, iam Episcopum Cauriensem. Giennensem, Raphaelem García y García De Castro. TJrgellensem, Raymundum Iglesias Navarri. 9 - ACTA, vol. XII [, n. 4. — 7-3-946. 118 Acta Apostolicae Sedis -'Commentarium Officiale Doritanum, Emeterium Echeverría Barrena, Praelatum Cluniensem, Anaeum, Gulielmum Tiburtium McGarty. .,, -. ^w.ù>x : Kaisedorensem, Theophilum Matulionis, iam EpiscopumMatre gensem. Penedensem, Ferdinandum Gomes dos Santos. Poglensem et Praelatum «nullius » Marajensem, Gregorium Alonso. Sancti Fiori, Henricum Pinson. Baretensem, Hugonem 0'Neill, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iacobi Whyte, Episcopi Dunedinensis. Serteitanum, Thomam Mu, Vicarium Apostolicum de Yangku. Mataritanum in Proconsulari, Laurentium Dèprimoz, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Leonis Classe, Vicarii Apostolici de Ruanda, nuper vita functi, cui iam successit. 'Neptensem, Thomam Hughes, primum Vicarium Apostolicum OndoFlorinensem. Biltensem, Emmanuelem Hurtado Garcia, Auxiliarem Excmi P. D. Augustini Parrado y Garcia, Archiepiscopi Granatensis. Aezanitanu\m\, Ioannem Gay, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Petri Ludovici Genoud, Episcopi Guadalupensis, nuper vita functi, cui iam successit. Soranum, Alphonsum Escalante, Vicarium Apostolicum de Pando. Salutiarum, Aegidium Aloysium Lanzo, iam Episcopum Tiberiensem. Verulanum, Aemilium Baroncelli. Agathopolitanum, Casimirum Morcillo Gonzalez, Auxiliarem Excmi P. D. Leopoldi Eijo y Garay, Episcopi Matritensis. Clogheriensem, Eugenium 0'Callaghan. Vaterfordiensem et Lismoriensem, Danielem Cohalan. Usulensem, Nicolaum Eugenium Navarro. Bosetanum, Franciscum Van de Bergh, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Aegidii de Boeck, Vicarii Apostolici de Lisala, nuper vita functi, cui iam successit. Pharbaethitanum, Franciscum Espino Porras, Auxiliarem Excmi P. •D. Antonii Guizar y Valencia, Episcopi Chihuahuensis. Veliciensem, Eduardum Nécsey, Auxiliarem Excmi P. D. Caroli Kmetko, Episcopi Nitriensis. 119 Acta Pii Pp. XII Ptolemaidensem Melchitarum, Georgium Hakim. .«4;et 1 lotanum, Nilum Nicolaum Sávaryn, Auxiliarem Excmi P. D. Ba silii Ladyka P fidelium ruthenorum ritus byzantini in Ditione Canadensi Exarchae. Zenopolitanum in Isauria, Antonium Scharnagl, Auxiliarem Emi P. D. Michaelis S. R. E.. Cardinalis de Faulhaber, Archiepiscopi Monacensis et Frisingensis. Arycandensem, Iosephum Nathan. Vitensem, Iosephum Burke, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Duffy, Episcopi Buffalensis, iam vita functi. Diocleanum, Carolum Stoppa, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Castelli, Episcopi Novariensis, iam vita functi. Beirensem, noviter erecta dioecesi, Sebastianum Soares de Resende. Fossanensem, Dionysium Borra. Famagustantim, Hectorem Castelli, iam Episcopum Messeniensem, Auxiliarem Emi P. D. Alaphridi Hildefonsi S. R. E. Cardinalis Schuster, Archiepiscopi Mediolanensis, vita functum... Galoënum, Aloisium Niedhammer, Vicarium Apostolicum Bluefieldensem. Fidentinum, Franciscum Giberti. Aquensem, Iosephum Dell'Omo. Carrhenum, Iosephum Turcios, Auxiliarem Excmi P. D. Angeli Navarro, Episcopi Sanctae Rosae de Copan. Youngstoniensem, noviter erecta dioecesi, Iacobum McFaddem, iam Episcopum Bidensem. Peterboroughensem, Joannem Rodericum McDonald. Ogdensburgensem, Bryan McEntegart. Vicentinum, Carolum Zinato. lllerdensem, Ioannem Villar y Sanz, iam Episcopum Iacensem. Palentinum, Franciscum Xaverium Lauzurica Torralba, iam Episcopum Siniandenum. Gadicensem et Septensem, Thomam Gutiérrez Diaz, iam Episcopum Oxomensem. Vietoriensem, Carmelum Ballester Nieto, iam Episcopum Legionensem. 120 Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale Almeriensßm, Henricum Delgado Gómez. Asturicensem, Iesum Marida Perez. Cónchenseme Innocentium Rodríguez Diez. G-uadicensem, Raphaelem Alvarez Lara. CaesaropoUtawam, Marcum Glaser. de Santos, Idilium Soares, iam Episcopum Petrolinensem. Palmyrenum, Dominicum Fiori, Auxiliarem Emi P. D. Henrici S. R. E. Cardinalis Sibilia, Episcopi Sabinensis et Mandelensis. Castoriensem, Stanislaum Courbe, Auxiliarem Emi P. D. Emmanuelis Caelestini S. R. E. Cardinalis Suhard, Archiepiscopi Parisiensis. Lebessenum, Paulum Aloysium Touzé, Auxiliarem Emi P. D. Eminanuelis Caelestini S. R. E. Cardinalis Suhard, Archiepiscopi Parisiensis. Isbitanum, Mauritium Rousseau, Auxiliarem Excmi P. D. Georgii Audollent, Episcopi Blesensis. Leopoliensem, noviter erecta dioecesi, Delphinum Ribeiro Guedes. Bethleemitanum et Abbatem a nullius » Sancti Mauritii Agaunensis, Ludovicum Haller. Sancti Ioannis Portoricensis, Iacobum Davis. Gunturensem, Ignatium Mummadi. Antandrinum, Ioannem Claudel, Vicarium Apostolicum de Reyes. Tiberiensem et Praelatum a nullius» Altamurensem et Aquavwensem, Iosephum Delia Cioppa. Mossorensem, Ioannem Baptistam Portocarrero da CostaVolaterranum, Antonium Bagnoli. • Nepesinum et Sutrinum, Iosephum Gori. Messeniensem, Iosephum Battaglia, Coadiutorem cum iure successionis, qui iam successit, Excmi P. D. Antonii Scarante, Episcopi Faventini, vita functi. Aulonensem, Thomam J. Solari, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi Aloysii S. R. E. Cardinalis Copello, Archiepiscopi Bonaërensis. Dyomsiensem, Hiiarium Alcini. Birthensem, Geminianum Esorto, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis P. D. Ioannis Chimento, Archiepiscopi Platensis. Acta Pii Pp. XII 121 Gantanensem, Aloisium Bumçi, iam Episcopum Alexiensem, vita functum. Aquis granensem,, Iosephum van der Velden.. Grandormensem, Franciscum Haas. Lyrbitanum, Michaelem Gonzi, iam Episcopum Gaudisiensem, Coadiutorem cum iure successionis, qui iam successit, Excmi P. D. Mauri Caruana, Archiepiscopi-Episcopi Melitensis iam vita functi. Eudociatensem, Arthurum Landgraf, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Kolb, Archiepiscopi Bambergensis. Trecensem, Iulianum Le Couëdic. Erizenum, Marcellum Piquet, Vicarium Apostolicum de Quinhon. Uticensem, Iosephum Stella. Bidensem, Alexandrum Derouineau, Vicarium Apostolicum de Yannanfu. Isindensem, Leonardum Rodríguez Ballon, Auxiliarem Excmi P. D. Petri Paschalis Farfan, Archiepiscopi Limani, iam vita functi. Alindensem, Ioannem Hervás Benet, Auxiliarem Excmi P. D. Prudentii Melo y Alcalde, Archiepiscopi Valentini. Bindaeum, Ignatium Krause, primum Vicarium Apostolicum de Shuntehfu. Telsensem, Vincentium Borisevicius, iam Episcopum Lysiadensem. Ghiapasensem, Lucium Torreblanca. Skialoensem, Linum Aguirre. Elatensem, Iosephum ZaffonatoRhandensem, Ioannem Mccolai, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Raymundi Font, Episcopi Tarijensis. Garpasiensem, Franciscum Ramanauskas, Auxiliarem Excmi P. D* Vincentii Borisevicius, Episcopi Telsensis. Gsanadiensem, Andream Hamvas. Veszprimiensem, Iosephum Mindszenty. Sabariensem, Alexandrum Kovacs. De Fukuoka, Domenicum Senyemon Fukahori. Antiphrensem, Petrum Hermenegildum Focaccia, primum Vicarium Apostolicum de Yutze. Acta Apostolicae Sedis —. Commentarium Officiale Dromorensem, Eugenium 0'Doherty. fJ Garolinapoliiamm, Iacobum Boyfèi íor>¿ Trichuriensem, Georgium Alapatt. *-¿w Liviensem, Iosephum Siri, Auxiliarem Emi P. D. Petri S. B. E. Cardinalis Boetto, Archiepiscopi Ianuensis, nuper vita functi. Dianensem, Eugenium Parent, Auxiliarem Excmi P. D. Georgii Courchesne, Episcopi Sancti Germani. * Linoënsem, Alaphridum Obviar Aranda, Auxiliarem Excmi P. D. Alaphridi Verzosa, Episcopi Lipensis. Ghristopolitanwm, Franciscum Lyons. Nottinghamensem, Eduardum Ellis. Auziensem, Franciscum Hong Takeoka, Vicarium Apostolicum de Heijo seu Heijoënsem. Zamorensem, Iacobum Font Andreu. Seguntinum, Aloisium Alonso Muñoyerro. Terulensem, cum administratione dioecesis Albarracinensis, Leonem Villuendas Polo. Saskatoonensem, Philippum Franciscum Pocock. Lyddensem, Hieronymum Bartholomaeum Bortignon. Lyrbitanum, Victorium D'Alessi. Graveiburgensem, Iosephum Lemieux, iam Episcopum Calydoniensem. Barcusenum, Ioannem Aloisium Cheng, Vicarium Apostolicum de Chantaburi. Petinessensem, Victorem Foley, Vicarium Apostolicum Insularum Fidgis. Antioquiensem, Aloisium Andrade Valderrama, iam Episcopum Dagnensem. Sophenensem, Michaëlangelum García, Auxiliarem Excmi P. D. Mariani Rossell, Archiepiscopi Guatimalensis. Matregensem, Raphaelem Gonzalez, Auxiliarem Excmi P. D. Georgii García, Episcopi Alténsis. Trocmadianum Raymundum M. Martin, Auxiliarem Excmi P. D. Aloisii Montenegro y Flores, Episcopi de Vera Paz, iam vita functi. Acta Pii Pp. XII 123 Canathenum, Fridericum Due, Coadiutorem cum iureiîsuccessionis Excmi P. D. Augusti Grumel, Episcopi Maurianensis. Uruguayanensem, Iosephum Newton de Almeida Batista. Lamacensem, cum titulo Archiepiscopi ad personam, Ernèstum Sena de Oliveira, iam Archiepiscopum Mitylenensem. Sanctae Marthae, Bernardum Botero Alvarez. Legionensem, Aloisium Almarcha Hernández. Tudensem, Iosephum Lopez Ortiz. ByMiensem, Ferdinandum Fulgentius Pasini, primum Vicarium ' Apostolicum de Sanyuan. Andedensem, Henricum Albertum Thomine, Vicarium Apostolicum de Laos, nuper vita functum. Baionensem, Leonem Terrier, iam Episcopum Tarantasiensem. Valdipiensem, noviter erecta dioecesi, Arthurum Mery Berkdorf, iam Episcopum Parnassenum. Cajazeirasensem, Henricum Gelain. Coracesiotanum, Aemilium Brigard, Auxiliarem Excmi P. D. Ismaëlis Perdomo, Archiepiscopi Bogotensis in Columbia. Centuriensem, Stanislaum Czajka, Auxiliarem Excmi P. D. Theodori Kubina, Episcopi Czestochoviensis. Ovetensem, Beniaminum de Arriba Castro, iam Episcopum Mindoniensem. Auriensem, Franciscum Blanco Nájera. Oriolensem, Iosephum García Goldáraz. Segohricensem, Raymundum Sanahuja Mareé. Tarantasiensem, Augustum Jauffrés. Solensem, Honuphrium Brigt, Auxiliarem Excmi P. D. Thomae Williams, Archiepiscopi Birmingamiensis. Dagnensem, Bernardum Stein, Auxiliarem Excmi P. D. Francisci Bornewasser, Episcopi Trevirensis. Assiensem, Angelum Turrado Moreno, primum Vicarium Apostolicum de Machiques. Appianum, Theodorum Georgium Romza, Auxiliarem Excmi P. D. Nicolai Dudas, Administratoris Munkáesiensis. : 124 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Taubatensem, Franciscum Borges Amaral, iam Episcopum Lorenensem. Gaudisiensem, Iosephum PaceGalydoniensem, Iosephum Yuen, primum Vicarium Apostolicum de Ohumatien. Davenportensem, Raphaelem Hayes, iam Episcopum Hieropolitanum. Manchesteriensem, Matthaeum Brady, iam Episcopum Burlingtonensem. Colnmbensem, Michaelem Ready. Covingtonensem, Gulielmum Mulloy. Burlingtonensem, Eduardum Ryan. Evansvicensem, noviter erecta dioecesi, Henricum Grimmelsman. Lafayettensem in Indiana, noviter erecta dioecesi, Ioannem Bennet. Iliensem, Eugenium McGuinnes, iam Episcopum Raleighiensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Francisci Kelley, Episcopi Oklahomensis et Tulsensis. Melensem, Stanislaum Bona, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Pauli Petri Rhode, Episcopi Sinus Viridis, nuper vita functi, cui iam successit. Segobiensem, Danielem Llórente y Federico, iam Episcopum Daphnusiensem. Cauriensem, Franciscum Caverò Tormo. Oœomensem, Saturninum Rubio Montiél. Glaudiopolitanum in Isauria, Richardum Cleire, Vicarium Apostolicum de Kivu. Aradensem, Vincentium Roig Villalba, Vicarium Apostolicum Goajirensem. Sauatrensem, loanriem Mariam Mazé, Vicarium Apostolicum de Hung-Hoa. Mundinitzensem, Alaphridum Amatum Leonem Marie, Vicarium Apostolicum de Gujana Gallica. Antofagastensem, Hernandum Frias Hurtado, iam Episcopum Sancti Caroli Ancudiae. Nucerimum et Tadinensem, Constantinum Stella, iam Episcopum Nilopolitanum. Acta Pii Pp. XII 126- Aprutinum seu Theramensem, Gillam Vincentium Gremigni. Pharsalium, Lucium Crescenzi. Auximanum et Cingulanum, Dominicum Brizi. Miletensem, Henricum Nicodemo. Vadensem, Antonium Jordan, Vicarium Apostolicum de Prince Rupert. Emmausensem, Iosephum Donahue, Auxiliarem Excmi P. I). Fran cisci Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. Elusanum, Iosephum Souto Vizoso, Auxiliarem Excmi P. D. Thomae Muñiz Pablos, Archiepiscopi Compostellana Cibyrantensem, Adulphum Bolte, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Dietz, Episcopi Fuldensis. Ancusensem, Ioannem Rodericum Mac Donald, iam Episcopum Peterboroughensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iacobi Morrison, Archiepiscopi-Episcopi Antigonicensis. Buffalensem, Ioannem Franciscum 0'Hara, iam Episcopum Mylasensem. Crookstoniensem, Franciscum Schenk. Insulae Grandis, Eduardum Hunkeler. Raleighiensem, Vincentium Waters. Steudenvicensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Mussio. Eartfortiensem, Henricum Iosephum 0'Brien, iam Episcopum Sitensem. Peterboroughensem, Gerardum Berry. Mylasensem, Iacobum Connolly, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iacobi Cassidy, Episcopi Riverormensis. Parnassenum, Danielem Figueroa, Auxiliarem Excmi P. D. Mariani Holguin, Archiepiscopi Arequipensis, nuper vita functi. Telmissensem, Andream Iacobum Brennan, iam Episcopum Bichmondiensem. Lappensem, Carolum Borge Castrillo, Auxiliarem Excmi P. D. Canuti Iosephi Reyes y Valladares, Episcopi Granadensis. . Themîtanum, Aloysium Kelleher, Auxiliarem Excmi P. D. Richardi Iacobi Cushing, Archiepiscopi Bostoniensis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Chariopolitçmum, Timotheum Georgium Rayinundos, iam Episcopum Sanctoriensem. Arcadiensem, Philippum Gallego, Auxiliarem Excmi P. D,. Richardi Pittini, Archiepiscopi Sancti Dominici. Phocaeensem, Guliëlmum Arnold. Azotiensem, Thomam Tharayl, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Alexandri Ghulapar ambii, Episcopi Kottayamensis. Apolloniensem, Petrum Ludovicum Genoud, iam Episcopum Guadalupensem, nuper vita functum. Phoenicium, Carolum Leonem Nelligan, iam Episcopum Pémbrokensem. Pembrokensem, Gulielmum Smith. Messeniensem, Iulianum Weber, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Caroli Iosephi Eugenii Ruch, Episcopi Argentoratensis, nuper vita functi, cui iam successit. Phacusiensem et Praelatum Ordinarium Cuajar emirensem, Xaverium Rev. . Tabasquensem, Iosephum a Iesu Angulo Dei Valle. Sancti Marci et Bisinianensem, Michaelem Rateni. : Edmundstonensem, noviter erecta dioecesi, Antonium Mariam Roy. Sancti Caroli Ancudiae, Candidum Rada Senosiain. Fabrianensëm et Mathelicensem, Lucium Crescenza, iam Episcopum Pharsalium. Naissitanum, Henricum Ròuthier, Coadiutorem cum iure successionis Excnii P. D. Ubaldi Langlois, Vicarii Apostolici de Grouard. Famagustanum, Dominicum Bernareggi, Auxiliarem Emi P. D. Álaphridi Hildèfonsi S. R. E. Cardinalis Schuster, Archiepiscopi Mediolanensis. (riircensem, Iosephum Köstner. Hieropolitanum, Arthurum Hughes. Piracicabensem, noviter erecta dioecesi, Ernestum Di Paula, iam Episcopum Jacarezinhoensem. Huancayensem, noviter erecta dioecesi, Leonardum Iosephum Rodríguez Ballon, iam Episcopum I sind ensem. Tacnensem, noviter erecta dioecesi, Carolum Albertum Arce Masías. Acta Pii Pp. XII 127 Huancavelicensem, noviter erecta dioecesi, Albertum^Dèttmann y Aragon. Abiïenum Lysaniae, Aloysium Delmotte, iam Episcopum Torna censem. , Tornacensem, Stephanum Carton de Wiart, iam Episcopum Taianum. Diocletianensem, Christophorum Arduinum Terzi, iam Episcopum Apuaniensem. Daphnunsiensem, Thaddaeum Le-Huu-Tu, Vicarium Apostolicum de Phat Diem. Ariminensem, Aloysium Santa, iam Episcopum Metelitanum. Calv.&nsem et Theanensem, Vincentium Bonaventuram Medori. Eurooensem in Epiro, Aetium Barbieri, Auxiliarem Excmi P. D. Gabrielis Vettori, Archiepiscopi Pisani. Tarquiniensem et Centumcellarum, Iulium Bianconi. Marsorum, Dominicum Valerii. Zabensem, Iosephum Halsall, Auxiliarem Excmi P. D. Richardi Downey, Archiepiscopi Liverpolitani. Oliveirensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Medeiros Leite. Pharsalium, Gulielmum Scully, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Edmundi Gibbons, Episcopi Albanensis in America. Metelitanum, Ioannem Treacy, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iosephi MacGavick, Episcopi Crossensis. Ioppitanum, Apolliiiarem Gulielmum Baumgartner, Vicarium Apo stolicum de Guam. Lunehsem, seu Spediensem, Sarzanensem et Brugnatensem, Iosephum Stella, iam Episcopum Uticensem. Novariensem, Leonem Iacobum Ossola, iam Episcopum Salonitanum. Bellunensem et Feltrensem, Hieronymum Bartholomaeum Bortignon, iam Episcopum Lyddensem. Leopolitanum, Henricum Dutoit, iam Episcopum Atrebatensem. Dionysianensem, Franciscum Auvity, iam Episcopum Mimatensem: Nilopolitanum, Laurentium Iacobum Inglese, iam Episcopum Anglonensem - Tur siensem. Lojanum, Robertum Aguirre, iam Episcopum Hippenum. í:28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Victoriensem Venetorum, Iosephum Zafïbnato, iam Episcopum Eiatensem. Sar sinat ensem, Carolum Stoppa, iam Episcopum Diocleanum. Goncordiensem, Victorium D'Alessi, iam Episcopum Lyrbitanum. Diliensem, noviter erecta dioecesi, Iacobum Garcia Goulart. Lausannensem, Genevensem et Friburgensem, Franciscum Charrière. ' Dorylaënsem, Iosephum Baeten Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Petri Hadriani Gulielmi Hopmans, Episcopi Bredani. Alexandrinum Statiellorum, Petrum Iosephum Gagnor, iam Episcopum Thennesiensem. Apuaniensem, Carolum Boiardi. Mimatensem, Mauritium Rousseau, iam Episcopum Isbitanum. Blesensem, Aloysium Robin. Atrebatensem, Victorium Perrin. Aradiensem, Aloysium Perez Hernández, Auxiliarem Excmi P. D. Ismaëlis Perdomo, Archiepiscopi Bogotensis in Columbia. Gurubitanum, Iosephum Strebber, Vicarium Apostolicum Lomensem. Isindensem, Leonem Iosephum Suenens, Auxiliarem Emi P. D. Iosephi Ernesti S. R. E. Cardinalis Roey, Archiepiscopi Mechliniensis. De Vera Paz, Raymundum Martin; iam Episcopum Trocmadianum. Lyddensem, Laurentium Shean, Auxiliarem Excmi P. D. Michaelis Iosephi Curley, Archiepiscopi Baltimorensis et Washingtonensis. larensem seu Sanctae Elisabeth, Iosephum Cuenco, iam Episcopum Hemeriensem. Flaviensem, Raymundum Castellano, Auxiliarem Excmi P. D. Firmimi Lafitte, Archiepiscopi Cordubensis in Argentina. Mindoniensem, Fernandum Quiroga Palacios. lacensem, Iosephum Mariam Bueno Monreal. Gelsonensem, Vincentium Enrique Tarancon. Messeniensem, Maximum Yurramendi Alcain, Administratorem Apostolicum Civitatensem. Limericiensem, Patricium 0'Neill. Acta Pii Pp. XII 129 Ergadiensem et Insularum, Kennet Grant. Garanhunensem, Iuventium Britto, iam Episcopum Caëtitensem. Gaspesiensem, Albenum Le Blanc, iam Episcopum Hearstensem. Sinus Sancti Laurentii, nuper erecta dioecesi, Napoleonem Alexandrum La Brie, iam Episcopum Limatensem. Diocleanum, Benedictum Falcucci, Auxiliarem Excmi P. D. Iose phi Venturi, Archiepiscopi Theatini. Oranensem, Berthrandum Lacaste. Orcistenum, Armanum ' Coupel, Coadiutorem cum iure successionis'Excmi P. D. Francisci Ioannis Mariae Serrand, Episcopi Brio•censis. Iuliopolitanum, Renatum Piérard, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iosephi Mariae Tissier, Episcopi Catalaunensis. Aleooiensem, Franciscum Gjini, iam Episcopum Semtensem et Abbatem (t nullius » Sancti Alexandri de Crosci. ABBATEM « NULLIUS )) Archicoenobii Montis Casini, cum adnexa praepositum Athinae, Il dephonsus Rea, iam Abbatem ((nullius» Sanctissimae Trinitatis Cavensis. Denique Beatissimus Pater confirmasse se dixit electionem canonice factam Excmi P. D. Iosephi Bakhache ad Ecclesiam titularem episcopalem Edessenam in Osrhoene Syrorum ; pariterque ratam habuisse electionem canonice factam Excmi P. D. Leonis Kilzi ad Ecclesiam titularem episcopalem Caesariensem Philippi Melchitarum. VI - PRAESTATIO IURAMENTI Provisione Ecclesiarum peracta, Revmus Cardinalis Tisserant, Epi scopus Portuensis et Sanctae Rufinae, iuramentum de more praestitit. VII - RELATIO CAUSARUM Revmus Cardinalis Carolus Salotti, Praefectus Congregationis Sacrorum Rituum, impetrata Beatissimi Patris venia, sermonem habuit de vita et miraculis Beati Ioannis de Britto, martyris, e Societate Iesu ; Beati Bernardini Realino, confessoris, e Societate Iesu ; Beatae Ioannae .130 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Elisabeth Biçhier des Ages, virginis, conf undatricis Congregationis Filiarum a Cruce, vulgo, Sororum Sancti Andreae ; necnon Beatae Franciscae Xaveriae Cabrini, virginis, fundatricis Instituti Sororum Missionalium a S. Corde Iesu; ac recensuit acta quae, in causa Beatificationis et Canonizationis eorumdem Beatorum et Beatarum, Sacrorum Rituum Congregatio, praevio accurato examine admittenda ac approbanda censuit. Relatione expleta, Ssmus Dominus Noster Revmorum Patrum Cardinalium singillatim suffragia exquisivit et singuli Patres Cardinales sententiam suam aperuerunt. VIII - POSTULATIO PALLIORUM Deinde personaliter institerunt pro Pallio Antistites Ecclesiarum Metropolitanarum : Firmanae, Brundusinae, Reginensis, Landanensis necnon Ecclesiarum Archiepiscopalem : Perusinae, Anconitanae -, Amaiphitanae, Camerinensis, et Ecclesiae Episcopalis Anagninde, ex privilegio. Per Procuratores vero postulatio Pallii facta est pro Ecclesiis Metropolitanis : Portus Hispaniae, F ortalexiensis, Paderbornensis, Denveriensis (per elevationem Sedis), Moreliensis (per successionem), Medellensis, Monotonensis, Antequerensis, Bambergensis, Salisburgensis, Agriensis, Colocensis, Carthaginensis in Columbia (per successionem), Cuschensis (per elevationem Sedis) Serenensis, Sanctae Fidei in America Septentrionali, Bituricensis, Pacensis in Bolivia (per elevationem Sedis), Yucatensis, Kingstoniensis, Popayanensis, Belemensis de Para, Bostoniensis, Indianopolitanae (per elevationem Sedis), Leopoliensis Ruthenorum (per successionem), Burgensis, Salernitanae, Angelorum {per successionem), Omahensis (per elevationem Sedis), Vercellensis, Surrentinae, Leopoliensis Latinorum (per successionem), Aquensis, Sancti Germani, (per elevationem Sedis), Valentinae. Pro Ecclesiis archiepiscopalibus: Hobartensi, Glasguensi et Panamensi. Pro Ecclesiis episcopalibus (ex privilegio) : Papiensi, Vaciensi, Barcinonensi, Volaterrana et Virodunensi (per successionem). Acta Pii Pp. XII 13É. ib'**"' MU: »' ! — • *- II , " r - ' - • • CONSISTORIUM PUBLICUM Feria.V, die 21 mensis Februarii anno 1946, in Basilica Vaticana,, publicum Consistorium fuit, tum pro solemni peroratione Causarum Ca nonizationis Beatorum Ioannis de Britto, martyris, sacerdotis professi S. I.; Bernardini Realino, confessoris, sacerdotis professi S. I., nec noi* Beatarum Ioannae Elisabethae Biehier des Ages, virginis, confundatri eis Instituti Filiarum Crucis, vulgo « Sororum S. Andreae ». et Franciscae Xaveriae Cabrini, virginis, fundatricis Instituti Sororum Missionariarum Sacri Cordis Iesu : tum pro solemni impositione Galeri rubri; Pontificalis Emis et Revmis Cardinalibus praesentibus, in Consistorio secreto feriae II praecedentis creatis. Praestita itaque a Revmis DD. Cardinalibus Summo Pontifici obedientia, DD. Augustus Milani, Franciscus Xaverius Parisi, CamillusCorsanego, Aloisius Philippus Re, sacrae Consistorialis aulae Advocati, retulerunt vitam, virtutes et miracula Beatorum, qui supra commemorati sunt, atque pro canonizatione de more institerunt. R. P. D. Antonius Bacci, Apostolicarum litterarum ad Principes Secretarius, stans a sinistro pontificii Solii latere, DD. Advocatis in genua provolutis Sanctitatis Suae nomine his verbis respondit : « Quamvis Augustus Pontifex iam optime noverit quottuor Beatos Caelites, quorum causam diserte, ut assoletis, egistis, dignos omnino esse qui sanctitudinis palma decorentur, vobis tamen, dum eorum virtutum laudes efìerebatis, aures dedit libentissime. Etenim, vobis loquentibus, veluti ante oculos reviviscentes cernere licuit Beatas VirginesElisabétham Biehier des Ages ac Franciscam Xaveriam Cabrini; quarum altera, magis quam generis, nobilitate mentis animique enituit, divina gratia supernisque muneribus paene in immensum aucta ; altera vero naturali fortitudine suavitateque ingenii tantopere praestitit ut, semper aliquid agens ac moliens, indefatigabili illa navitate, quae ex intima eliciebatur caritatis flamma, uberrimos sui laboris ederet salutaresque fructus. Itemque quasi cernere licuit duo illa inditae Societatis Iesu decora; Bernardinum nempe Realinum, qui ad christianos redintegrandos mores ad Deique provehendam gloriam tam sedulo, tam impense, tam utiliter allaboravit ; ac Ioannem de Britto, S. Francisci Xaverii, aemulatorem studiosissimum, qui, evangelicae veritatis praeco ac martyr invictus, latissimas Indiarum regiones apostolico sudore éffusoque irroravit sanguine». 432 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale « Quemadmodum autem ii, qui spectandorum siderum arti se dedunt, tum summo afficiuntur gaudio, cum eorum armata oculorum acies novum .attingit astrum, eiusque rotantem orbem rutilantemque nitorem perscrutari possunt, ita Pontifex Maximus tum magna laetitia fruitur, cum Eidem datur nova sanctimoniae exempla, diuturno sapientique studio •comprobata, a Deoque ipso mirandis consecrata signis, in totius terrarum orbis luce collocare. Siquidem, ut per infinita caeli spatia fere in numera sidera fulgent, sempiternique Numinis splendorem, sapientiam potentiamque referunt, ita per Ecclesiae aetates saeculorumque decursum sanctitatis iubar numquam deest ; quin immo quo tristiora sunt tempora, eo pulchriores videntur ex eorum fluctibus emergere evangelicae virtutis iidsertores effectoresque, qui sicut stella a stella, ita di ff ertimi in claritate (cf. I Cor. X V , 41) ». , « Percupit igitur Pontifex Maximus Beatis hisce Caelitibus sanctitatis honores sollemniter decernere; verumtamen, ut rite omnia ex translaticio more eveniant, non ante incommutabile iudicium suum laturus est, quam in « Consistorio Semipublico », quod vocant, omnes, qui aderunt, Purpuratos Patres, Patriarchas, Archiepiscopos et Episcopos sententiam rogaverit ». (( Interea vero per me vos adhortatur omnes ut, supplicibus admotis ad Deum precibus, uberiora Sancti Spiritus lumina menti Suae concilietis ». (( Haec habebam, quae postulationibus vestris, Augusti Pontificis nomine, responderem». Post haec Ssmus D. N. Pius Papa X I I sollemniter imposuit Galerum rubrum Pontificalem Emis ac Revmis DD. Cardinalibus : GREGORIO PETRO AGAGIANIAN, •IOANNI GLENNON, • BENEDICTO ALOISI MASELLA, CLEMENTI MICARA, ADAMO STEPHANO SAPIEHA, EDUARDO MOONEY, IACOBO CAROLO MAC GUIGAN, SAMUELI STRITCH, AUGUSTINO PARRADO Y GARCIA, AEMILIO ROQUES, CAROLO CARMELO DE VASCONCELLOS MOTTA, PETRO PETIT DE JULLEVILLE, NORMANNO GILROY, - FRANCISCO SPELLMAN, THEODOSIO CLEMENTI DE GOUVEIA, , Acta Pii Pp. XII 133 IACOBO DE BARROS C AMABA, HENRICO PLA Y DENIEL> IOSEPHO FRINGS, BERNARDO GRIFFIN, EMMANUELI ARCE Y OCHOTORENA, IOSEPHO MINDSZENTY, ERNESTO RUFFINI, CONRADO VON PREYSING, CLEMENTI AUGUSTINO VON GALEN, ANTONIO CAGGIANO, THOMAE TIEN, IOSEPHO BRUNO. III CONSISTORIUM SECRETUM Feria VI, die 22 mensis Februarii anno 1946, in Aula superiori Pa latii Apostolici Vaticani habitum est Consistorium secretum, in quo, Beatissimus Pater, postquam os supradictis novis Cardinalibus, ut de more, clausisset, sequentes proposuit Ecclesias. I - PROVISIO ECCLESIARUM Cathedrali Ecclesiae Rivi Nigri praefecit Exc. P. D. Emmanuelem Silveira d'Eboux, hactenus Episcopum titularem Barcaeum. Cathedrali Ecclesiae Kamloopsensi, nuper erectae, Exc. P. D. Eduardum Jennings, hactenus Episcopum titularem Salenum. Cathedrali Ecclesiae Parnaibensi, noviter erectae, Exc. P. D. Philippum Oonduru Pacheco, hactenus Episcopum Ilheosensêm. Cathedrali Ecclesiae Madisonensi, nuper erectae, Exc. P. D. Gulielmum 0'Connor, hactenus Episcopum Superiorensem. Cathedrali Ecclesiae Alexandrinae R. D. Carolum Paschalem Greco, Antistitem Urbanum et Vicarium Generalem archidioecesis Novae Aureliae. Cathedrali Ecclesiae Superiorensi R. D. Albertum Meyer, Antistitem Urbanum et rectorem Seminarii Maioris Milwaukiensis. Cathedrali Ecclesiae Trißuvianensi in Canada R. D. Mauritium Roy, rectorem Seminarii maioris Quebecensis. Cathedrali Ecclesiae Eearstensi R. D. Georgium Leandry, parochum oppidi (( Louisdale ». 10 - ACTA, vol. XIII, ¡a. 4. - 7-3-946. 134 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Titulari episcopali Ecclesiae Salonitanae R. D. Thomam Laurentium Noa, Antistitem Urbanum et rectorem Seminarii Grandormensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Edmundi KeeIan, Episcopi Siopolitani. Titulari episcopali Ecclesiae Andedeñsi R. I). Laurentium Bereciartùa Balerdi, canonicum Capituli metropolitani Caesaraugustana quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Rigoberti Domenech y Valls, Archiepiscopi Caeseraugustani. Titulari episcopali Ecclesiae Aemnitanae R. D. Arnaldum Aparicio, e Societate S. Francisci Salesii, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Aloisii Chavez y Gonzales, Archiepiscopi Sancti Salvatoris in America. Titulari episcopali Ecclesiae Europensi R. I). Franciscum Gerardum Constantem Kramér, ex Ordine Fratrum Minorum, quem constituit Vicarium Apostolicum de Luanf u. Titulari episcopali Ecclesiae Celenderitanae R. D. Renatum Desideratum Romanum Boisguérin, sodalis Societatis Parisiensis missionum ad exteras gentes, quem constituit Vicarium Apostolicum de Suifù. Titulari episcopali Ecclesiae Termessensi R. D. Stephanum Kuypers, e Congregatione Ssmi Redemptoris, quem constituit Vicarium Apostolicum Guyanae Hollandicae. u - ORIS APERITIO ET TITULORUM ASSIGNATIO Post haec Beatissimus Pater os aperuit novensilibus Cardinalibus, ut in Consistoriis, Congregationibus aliisve functionibus cardinalitiis suas valeant proferre sententias, eisque tradidit anulos, singulisque assignavit : Titulum $. Bartholomaei in Insula. IOANNI GLENNON, Titulum S. Clementis. BENEDICTO ALOISI MASELLA> Titulum S. Mariae in Vallicella. CLEMENTI MICARA, Titulum, S. Mariae supra Minervam. ADAMO STEPHANO SAPIEHA, Titulum S. Mariae Novae. EDUARDO MOONEY, Titulum S. Susannae. IACOBO CAROLO MAC GUIGAN, Titulum ß. Mariae de Populo. SAMUÉLI STRICH, Titulum S. Agnetis extra moenia. AUGUSTINO PARRADO Y GARCÍA, Titulum $. Augustini. AEMILIO ROQUES, Titulum 8. Balbinae. CAROLO CARMELO DB VASCONCBLLOS MOTTA, Titulum $. Pancratii. GREGORIO PETRO AGAGIANIAN, Acta Pii Pp. XII 135 Titulum S. Mariae in Aquiro. Titulum Ss. Quatuor Coronatorum. FRANCISCO SPELLMAN, Titulum Ss. Ioannis et Pauli: THEODOSIO CLEMENTI DE GOUVEIA, Titulum S: Petri ad vincula. IACOBO DE BARROS CÁMARA, Titulum Ss. Bonifacii et Alexii. HENRICO PLA Y DENIEL, Titulum S. Petri in Monte Aureo, IOSEPHO FRINGS, Titulum S. Ioannis ante Portam Latinam, BERNARDO GRIFFIN, Titulum Ss. Andreae et Gregorii ad Glimim Sçauri. EMMANUELI ARCE Y OCHOTORENA, Titulum S. Vitalis. IOSEPHO MINDSZENTY, Titulum S. Stephani in Coelio Monte. ERNESTO RUFFINI, Titulum S. Sa binae. CONRADO VON PREYSING, Titulum S. Agathae. CLEMENTI AUGUSTINO VON GALEN, Titulum S. Bernardi ad Thermas. ANTONIO CAGGIANO, Titulum S. Laurentii in Panisperna. THOMAE TIEN, Titulum S. Mariae in Via. IOSEPHO BRUNO, Diaconiam S. Eustachii. PETRO PETIT DE JULLEVILLE, NORMANNO GILROY, iii - POSTULATIO PALLIORUM Deinde personaliter institerunt pro Pallio Emus P. D. Cardinalis de Vasconcellos pro metropolitana Ecclesia Sancti Pauli m Brasilia, Emus P. D. Cardinalis de Barros Cámara pro metropolitana Ecclesia Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii, Emus Cardinalis Pia y Deniel pro metropolitana Ecclesia Toletana, Emus P. 1). Cardinalis Frings pro metropolitana Ecclesia Coloniensi, Emus P. D. Cardinalis Griffin pro metropolitana Ecclesia Westmonasteriensi, Emus P. D. Cardinalis Arce y Ochotoréna pro metropolitana Ecclesia Tarraconensi, Emus P. D. Cardinalis Mindszenty pro metropolitana Ecclesia Strigoniensi, Emus P. D/Cardinalis Ruffini pro metropolitana Ecclesia Panormitana. Per Procuratores vero postulatio facta est pro metropolitanis Ecclesiis S. Christophori de Habana et Limana. Deinde personaliter institit pro Pallio Excmus P. D. Michael Gonzi pro metropolitana Ecclesia Melitensi (per elevationem sedis). Feria autem V, die xxvin mensis Februarii anno MCMXLVI, Beatissimus Pater, sueto ritu, Galerum rubrum Pontificalem tradidit Emis et Revmis Cardinalibus Emmanueli Arteaga y Betancourt atque Ioanni Gualberto Guevara, in Consistorio secreto diei xvin eiusdem mensis et anni creatis, eisque Emis Patribus respective Titulum S. Laurentii in Lucina ac Titulum S. Eusebii assignavit.. ¿ . ... - 136 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Martedì 29 gennaio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott. FRANCO, T U L I O FRANCO Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della -Re- pubblica Dominicana, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Giovedì 31 gennaio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott. v JORRIN, ALFONSO FORCADE Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario di Cuba, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Sabato 2 febbraio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott. ERRAZLTRIZ, L U I G I STTBERCASEAUX Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica del Cile, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Lunedì 4 febbraio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Prof. Dott. SALAZAR, A R T U R O GARCÍA Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica del Perù, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Mercoledì 6 febbraio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Prof. Dott. D I A Z GONZALEZ, JOAQUIM Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenzia- rio degli Stati Uniti del Venezuela,, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Domenica 10 febbraio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Marchese Dott. P A SQUALE DIANA, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario d'Italia, per la presentazione delle Lettere Credenziali. 137 Diarium "Romanae Curiae Mercoledì 13 febbraio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Soia Altezza Serenissima il Principe DE CBÖY, REGINALDO Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Bel- gio, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Sabato 16 febbraio 1946, il Santo Padre ha .ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza Don TRES, Marchese DE AYCINENA, PABLO DE CHTJRRTJCA Y D O - Ambasciatore Straordinario e Ple- nipotenziario di Spagna, per la presentazione delle Lettere Credenziali. S A C R A CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 15 gennaio 1940, liei Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli limi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi han discusso sulla eroicità delle virtù del Servo di Dio Lodovico Pavoni, sacerdote, fondatore della Congregazione dei Figli di Maria Immacolata. Martedì, 29 gennaio 1946, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la 'S. Congregazione dei Riti ord mar la, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revíñi Prelati Officiali, han discusso sulla introduzione della causa delle seguenti Serve di Dio : l).'Suor Mercede Molina di Gesù, fondatrice dell'Istituto delle Suore della beata Maria Anna di Gesù. 2) Maria Caterina Kasper, fondatrice della Congregazione delle Povere Serve di Gesù. Hanno poi esaminato le relazioni dei Revisori teologi degli scritti dei Servi di Dio : 1) Sisto Riario Sforza, cardinale, arcivescovo di Napoli. 2) Giacomo Cusmano, sacerdote, fondatore dell'Istituto delle Suore dette « Del Boccone del povero». Martedì, 12 febbraio 1946, nel Palazzo Apostolico Vaticano, s.i è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e ReviM Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi han discusso sulla eroicità delle virtù del Servo di Dio Antonio Maria Pucci, sacerdote professo dell'Ordine dei Servi di Maria. Martedì, 26 febbraio 1946, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto, alla presenza dell'Emo e Revmo Signor Cardinale Carlo Salotti, Vescovo di Palestrita, Prefetto della S. Congregazione dei Riti, si è adunata la S. Con- Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 138 gregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi lian discusso sul martirio dei Servi di Dio Pietro Olivaint, Leone Ducoudray, Alessio Olere, Giovanni Caubert ed Anatolio de Bengy, sacerdoti professi della Compagnia di Gesù, uccisi in odio alla fede a Parigi nel 1871. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato in data 22 febbraio 1946, la Santità di Nostro -Signore si è benignamente degnata di assegnare ai sotto indicati Eminentissimi Porporati le seguenti Sacre Congregazioni : all'Emo e Revmo Signor Cardinale Gregorio Pietro XV Agagianian le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, dei Sacramenti e de Propaganda Fide; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Giovanni Glennon le Sacre Congregazioni Concistoriale, del Concilio e della Rev. Fabbrica di S. Pietro; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Benedetto Aloisi Masella le Sacre Congregazioni Concistoriale, dei Sacramenti, dei Religiosi, de Propaganda Fide, dei Riti e degli Affari Ecclesiastici Straordinari; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Clemente Micara, le Sacre Congregazioni Concistoriale, dei Sacramenti, dei Religiosi, de Propaganda Fide, dei Riti e degli Affari Ecclesiastici Straordinari; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Adamo Stefano ¡Sapieha le Sacre Congregazioni Concistoriale, per la Chiesa Orientale, e dei Seminari e delle Università degli Studi; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Edoardo Mooney le ¡Sacre Congregazioni del Concilio, de Propaganda Fide e dei Riti; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Giacomo Carlo MacGuigan le Sacre Congregazioni Concistoriale, de Propaganda Fide e della Rev. Fabbrica di S. Pietro; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Samuele Striteli le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, de Propaganda Fide e dei Seminari e delle Università degli Studi; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Agostino Parrado y García le Sacre Congregazioni del Concilio, dei Religiosi e della Rev. Fabbrica di S. Pietro ; all'Emo e Revmo -Signor Cardinale Emilio Roques le Sacre Congregazioni Concistoriale, Ceremoniale e dei Seminari e delle Università degli Studi ; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Carlo Carmelo de Vasconcellos Motta le Sacre Congregazioni dei Religiosi, Ceremoniale e dei Seminari e delle Università degli Stùdi : ; Diarium Bomanàe Curiae all'Emo e Revmo.Signor Cardinale Pietro Petit De Julleville le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, Ceremoniale e dei .Seminari e delle università degli Studi; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Normanno Gilroy le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, de Propaganda Fide e della Rev. Fabbrica di S. Pietro; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Francesco Spellman le Sacre Congregazioni Concistoriale, de Propaganda Fide e dei .Seminari e delle Università degli Studi; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Teodosio Clemente de Gouveia le Sacre Congregazioni dei Sacramenti, de Propaganda Fide e dei Seminari e delle Università degli Studi ; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Giacomo de Barros Cámara le Sacre Congregazioni dei Religiosi, dei Riti e della Rev. Fabbrica di S. Pietro; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Enrico Pia y Deniel le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, dei Religiosi e dei Riti ; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Frings le Sacre Congregazioni dei Religiosi, dei Riti e dei Seminari è delle Università degli Studi ; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Bernardo Griffin le Sacre Congregazioni Concistoriale, de Propaganda Fide e della Rev. Fabbrica di S. Pietro ; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Emanuele Arce y Ochòtorena le Sacre Congregazioni! Concistoriale, per lai Chiesa Orientale e dei Riti ; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Mindszenty le Sacre Congregazioni dei Sacramenti, Ceremoniale e dei Seminari e delle Università degli Studi; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Ernesto Ruffini le Sacre Congregazioni dei /Sacramenti, del Concilio e dei Seminari e delle Università degli Studi; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Corrado von Preysing le Sacre Congregazioni Concistoriale, del Concilio e Ceremoniale; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Clemente Agostino von Galen le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, del Concilio, e della Rev. Fabbrica di S. Pietro; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Antonio Oaggiano le Sacre Congregazioni del Concilio, dei Riti e della Rev. Fabbrica di S. Pietro; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Tommaso Tien le Sacre Congregazioni dei Religiosi, de Propaganda Fide e Ceremoniale; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Bruno le Sacre Congregazioni dei Sacramenti, del Concilio e dei Religiosi, nonché il Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. 140 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Inoltre con Biglietti della Segreteria di Stato in data 28 febbraio 1946 la medesima Santità Sua si è benignamente degnata di assegnare : all'Emo e Revmo Signor Cardinale Emanuele Árteaga y Betancourt le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, del Concilio e Ceremoniale; all'Emo e Revmo Signor Cardinale Giovanni Gualberto Guevara le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, dei Riti e della Rev. Fabbrica di S. Pietro. Parimenti con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : • 24 gennaio 1946. L'Illmo e Revmo Monsig. Roberto Devreesse, Vice-Prefetto della Biblioteca Apostolica Vaticana. 22 febbraio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Bruno, Mem- bro della Commissione Pontificia per l'interpretazione autentica del Codice di Diritto Canonico. » » » Gli Emi e R e vini Signori Cardinali Gregorio Pietro XV Agagianian e Giuseppe Bruno, Membri della Commissione Pontificia per la redazione del Codice di Diritto Canonico Orientale. 27 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Francesco Spellman, Membro della Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale. » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giacomo de Barros Cá- mara, Membro della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Emilio Roques, Mem- bro della Sacra Congregazione della Reverenda Fabbrica di S. Pietro. 3 marzo » Il Revmo Padre Acacio Coussa, Segretario della Commis- sione Pontificia per Vinterpretazione autentica del Codice di Diritto Canonico. 11 » » Il Revmo Padre Gerardo Oesterle, O. S. B., Consultore delia Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale. An. et vol. XXXYffl 1 Aprilis 1946 (Ser. H, v. XIII)-Num. 5 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII ALLOCUTIONES I Beatissimus Pater, die W mensis Februarii a. 19Iß, adstantibus Emis ac Revmis Patribus GardMalibus recenter creatis haec verba fecit. SALUTO AI NUOVI CARDINALI .La elevatezza e la nobiltà dei sentimenti, che il vostro eminente interprete Ci ha espressi in nome Vostro, Venerabili Fratelli, i primi da Noi ascritti al Senato della Chiesa Romana, sono tornate particolarmente gradite al Nostro cuore. La Nostra voce si dirige ora a voi, — per adoperare in questa solenne circostanza le parole del grande Agostino —, a voi novelli germi di santità, dischiusi al soffio dello Spirito santo, fiori dell'onor Nostro, frutti della Nostra elezione, coronati in quest'ora da Noi, con diadema non risplendente di oro e di gemme, ma di colore di fiamma e di sangue, perchè nella fiamma e nel sangue è tutta la carità di Cristo, che sorpassa ogni scienza. I vostri nomi, le vostre virtù, i vostri meriti, le lotte da non pochi di voi sostenute con eroico coraggio contro l'oppressore per la difesa della verità e della giustizia, sono così noti al mondo intiero, che Ci sentiamo dispensati dal ricordare particolarmente ciò che con plauso è stato da tutti salutato ed accolto. 1 Il Nostro sguardo si riposa serenamente su di voi e contempla in voi, giunti da tutte le parti del mondo, la intiera Chiesa, questa « casa del Dio vivente », come la chiama il Concilio Vaticano, questa casa paterna I Cfr. 8. Aug. Serm., ed. Morin, Romae, Typ. Vatic. 1930, Serra. LXXXIX, p. 330; Misceli. Agost. vol. I. II - ACTA, vol. X I I I , n. 5. — I - i 946, Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 2 « che accoglie tutti i fedeli uniti col vincolo dell'unica fede e carità » . Voi siete venuti a Pietro, nel quale, secondo le parole dello stesso Concilio, l'Episcopato ei fedeli trovano « il principio e il visibile fondamento dell'unità ». 3 MANIFESTAZIONE DELLA SOPRANNA ZIONALITA E UNIVERSALE UNITÀ DELLA CHIESA Allorché Noi nel discorso della vigilia del S. Natale annunziammo al S. Collegio la Nostra intenzione di elevarvi alla Sacra Porpora, eravamo ben consapevoli del profondo interesse, Che una tale manifestazione del carattere soprannazionale della Chiesa e della sua universale unità avrebbe suscitato nel mondo; povero mondo, che dappertutto ha fame e sete di unità e in vario modo lotta per conseguirla ! Nelle Nostre parole i fedeli hanno trovato un nuovo motivo di consolazione e di incoraggiamento ; agli altri — intendiamo di parlare delle persone oneste, non di coloro che sono schiavi del « padre della menzogna » —- esse hanno offerto materia di seria riflessione. La Chiesa, come allora esponemmo, possiede in Dio, nell'Uomo-Dio, in Cristo, l'invisibile, ma incrollabile principio della sua unità e della sua interezza, vale a dire della unità del suo Capo e delle sue mèmbra nella intiera pienezza della sua propria vita, la quale abbraccia e santifica tutto ciò che è veramente umano, e le molteplici aspirazióni e i fini particolari rivolge e ordina allo scopo totale e comune dell'uomo, che è là'sua somiglianza il più possibile perfetta con Dio. È questa Chiesa si leva oggi, ih/ mèzzo al mondo lacerato e diviso, come un segno ammonitore, coinè uh signum levatum in nationes, che invita a sè coloro i quali ancora non credono, è conferma i suoi figli nella fede che professano, poiché senza Dio e lontano da Dio non può esservi fra gli uomini alcuna vera, solida e sicura unità. 4 5 INFLUSSO DELLA CHIESA SUL FONDAMENTO DELLA SOCIETÀ UMANA, PER CIÒ CHE RIGUARDA ... Se dunque oggi tanti da ogni parte, in una ansiosa aspettazione e ìli una trepida speranza, si volgono alla Chiesa, e le chiedono quale sia la sua parte nella salvezza della società umana, nello stabilimento di quel 2 Sess. IV Const. dogm. prima de Eccl. Christi - Coll. Lac. t. VII, p. 4S2 segg. 3 : 1 Ibid. " ' • Io. 8, 44. « Conc. Vatic.''Sess. III Const. dogm. de 'fide cath. - Coli. Lac. t. VII p. 251 4 /* 11. 12.. Acta Pii Pp. XII 143 bene inestimabile, più prezioso di tutti i tesori, che è una durevole pace interna ed esterna, la risposta della Chiesa può essere molteplice e varia, come svariate sono le sue possibilità. Tuttavia la grande, la definitiva risposta, alla quale si possono ricondurre tutte le altre, rimane sempre la unità e la interezza della Chiesa fondata in Dio e in Cristo. Donde la necessità, —in primo luogo per i figli stessi della Chiesa, ma anche per la società umana in generale, — di avere una nozione chiara ed esatta dell'influsso praticamente esercitato da quella unità e da quella interezza. Tale influsso si esercita sul fondamento, sulla struttura e sulla dinamica della società umana. L'importanza principale del primo di questi tre punti Ci invita a farne, in congiunzione col ricordato discorso natalizio, l'oggetto delle parole che vi indirizziamo oggi, in questa solenne e straordinaria occasione, che riunisce intorno a Noi i novelli membri del S. Collegio, degni rappresentanti della universalità della Chiesa. 1° la solidità e la sicurezza. - La Chiesa e Vimperialismo moderno La unità e la interezza della Chiesa, messa in luce dalla manifestazione della sua soprannazionalità, è di grande importanza per il fondamento della vita sociale. Non già quasi che sia ufficio della Chiesa di comprendere e in qualche modo di abbracciare, come un gigantesco Impero mondiale, tutta la società umana. Questo concetto della Chiesa, come Impero terreno e dominazione mondiale, è fondamentalmente falso ; in nessuna epoca della storia è stato vero e corrispondente alla realtà, a meno che si vogliano erroneamente trasportare ai secoli passati le idee e la terminologia proprie del nostro tempo. La Chiesa — pur adempiendo il mandato del suo divino Fondatore di diffondersi per tutto il mondo e di conquistare al Vangelo ogni creatura — non è un Impero, massime nel senso imperialistico, che si suol dare ora a questa parola. Essa segna nel suo progresso e nella sua espansione un cammino inverso a quello delPimperialismo moderno. Essa progredisce innanzi tutto in profondità, poi in estensione e in ampiezza. Essa cerca primieramente l'uomo stesso ; si studia di formare l'uomo, di. modellare e perfezionare in lui la somiglianza divina. Il suo lavoro si compie nel fondo del cuore di ognuno, ma ha la sua ripercussione su tutta la durata della vita, su tutti i campi della attività di ciascuno. Con uomini così formati la Chiesa prepara alla società umana una base, sulla, quale questa può riposare con sicurezza. L'imperialismo moderno, al contrario, segue una via opposta. Esso procede in estensione e in am6 6 Marc. 16, 15. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale piezza. Non cerca l'uomo in quanto tale, ma le cose e le forze, alle quali lo fa servire ; con ciò porta in sè germi, che mettono in pericolo il fondamento della convivenza umana. In tali condizioni può forse recar meraviglia l'ansia presente dei popoli per la loro reciproca sicurezza? Ansia la quale deriva dalla smodata tendenza alla espansione, che ha in sè il verme roditore della continua inquietudine, e fa sì che a un bisogno di sicurezza ne sussegua senza intermissione un altro, forse anche più urgente. 2° la coesione e Vequilibrio. - Azione della Chiesa nell'intimo dell'uomo Ma inoltre vana sarebbe la solidità- della base, se la costruzione mancasse di coesione e di equilibrio. Ora la Chiesa contribuisce anche alla coesione e all'equilibrio di tutti i molteplici e complessi elementi dell'edifizio sociale. Anche qui la sua azione è innanzi tutto interiore. I puntelli, i contrafforti applicati dal di fuori a un edificio vacillante non sono che un palliativo precario e non possono che ritardare alquanto il crollo fatale. Se le ingiurie del tempo, che non hanno risparmiato tanti monumenti di data più recente, hanno rispettato le magnifiche cattedrali gotiche del secolo XIII, se queste hanno continuato ad ergersi serene al di sopra delle rovine che le circondano, è perchè i loro speroni non fanno che apportare un concorso, prezioso, sì, ma accessorio, dal di fuori, alla potenza intrinseca dell'organismo ogivale, di un'architettura geniale, non meno ferma e precisa che audace e leggiera. Così la Chiesa : essa agisce nel più intimo dell'uomo, dell'uomo nella sua dignità personale di creatura libera, nella sua dignità infinitamente più alta di figlio di Dio. Questo uomo la Chiesa forma ed educa, perchè egli solo, completo nell'armonia della sua vita naturale e soprannaturale, nell'ordinato sviluppo dei suoi istinti e delle sue inclinazioni, delle sue ricche qualità e delle sue svariate attitudini, è al tempo stesso l'origine e lo scopo della vita sociale, e con ciò anche il principio del suo equilibrio; Ecco perchè l'Apostolo delle Genti, parlando dei cristiani, proclama che essi non sono più come « bambini vacillanti », dall'andatura incerta in mezzo alla società umana. Il Nostro Predecessore di f. m. Pio XI, nella sua Enciclica sull'ordine sociale « Quadragesimo anno», traeva da Questo stesso pensiero una conclusione pratica, allorché enunciava un principio di generale valore, vale a dire : ciò che gli uomini singoli possono fare da sè e con le proprie forze, non deve essere loro tolto e rimesso alla comunità; principio che vale egualmente per le comunità minori e di ordine inferiore di fronte alle maggiori e più alte. Poiché — così pro7 7 Eph. 4, 14. Acta Pii Pp. XII 145 seguiva il sapiente Pontefice — ogni attività sociale è per natura sua sussidiaria; essa deve servire di sostegno per i membri del corpo sociale; e non mai distruggerli e assorbirli. Parole veramente luminose, che valgono per la vita sociale in tutti i suoi gradi, ed anche per la vita della Chiesa, senza pregiudizio della sua struttura gerarchica. Ed ora, Venerabili Fratelli, con questa dottrina e con questa prassi della Chiesa paragonate, nella loro realtà, le tendenze imperialistiche. Qui voi non trovate alcun principio di equilibrio interno; e così la solidità della convivenza umana subisce un nnovò e ingente danno. Se in^ fatti tali giganteschi organismi non hanno alcun reale fondamento morale, essi si evolvono necessariamente verso un sempre maggiore accentramento e una sempre più stretta uniformità. Pertanto il .loro*eqùilibrio, la loro stessa coesione si mantengono unicamente con la forza e la costrizione esteriore delle condizioni materiali e degli espedienti giuridici, degli avvenimenti è delle istituzioni, e ñon in virtù della intima adesione degli uomini, della lóro attitudine e prontézza a prendere iniziative e ad assumere responsabilità. Il cosiddetto ordine internò si riduce quasi a una semplice tregua fra i vari gruppi, con la continua minaccia di rottura del loro equilibrio ad ogni variazione sia degli interessi in giuoco; sia della proporzione fra le rispettive forze. Essendo così fragili e instabili nella loro costituzione interna, questi organismi sono tanto più esposti a divenire pericolosi anche per la intiera famiglia degli Stati. 8 3° l'uguaglianza. - L'uomo completo al centro dell'ordine sociale Senza dubbio ben diverso è il caso di un Impero fondato sopra una? base, il cui carattere spirituale si è stabilito e rafforzato nel corso della storia, e che trova il suo appoggio nella coscienza di una grande maggioranza dei cittadini. Ma non presta esso forse il fianco a un pericolo di un'altra natura, quello cioè di accordare una stima esagerata, un'attenzione esclusiva a tutto ciò che è proprio, e di non saper apprezzare, o anche soltanto conoscere ciò che gli è estraneo ? Ed ecco di nuovo l'unità* é la integrità della comunanza umana scosse per la breccia fatta al suo fondamento in un punto essenziale; ecco vulnerato il principio sacro della uguaglianza e della parità fra gli uomini. Anche qui la Chiesa è quella che può curare e guarire una tale ferite. Anche qui essa lo fa, penetrando nelle più intime profondità dell'essere umano e ponendolo al centro di tutto l'ordine sociale. Ora questo essere umano non è l'uomo astratto, nè considerato solamente nell'ordine della pura natura, ma l'uomo completo, qual esso è agli occhi di Dio, suo 8 Cfr. Acta Ap. B., vol. 23, 1931, pag. 203. 146 Acta Apostolicae Sedis — Commentariuth Officiale Creatore e Redentore, qual'è nella sua realtà concreta e storica, che hon si potrebbe perdere di vista senza compromettere l'economia normale della convivenza umana. La Chiesa lo sa ed agisce conseguentemente. Se. in determinati tempi e luoghi, Puna o l'altra civiltà, l'uno o l'altro gruppo etnico o ceto sociale hanno fatto più che altri sentire il loro influsso sulla Chiesa, ciò non significa però che essa s'infeudi ad alcuno, uè che s'impietrisca, per così dire, in un momento della storia, chiudendosi ad ogni ulteriore sviluppo. Al contrario, china com'è sull'uomo con una incessante attenzione, ascoltando tutti i battiti del suo cuore, essa ne conosce tutte le ricchezze, ne percepisce tutte le aspirazioni con quella chiaroveggente intuizione e penetrante finezza, che possono derivare soltanto dal lume soprannaturale della dottrina di Cristo e dal calore soprannaturale della sua divina carità. Così la Chiesa nel suo progresso segue senza sosta e senza urto il cammino provvidenziale dei tempi e delle circostanze. Tale è il senso profondo della sua legge vitale di continuo adattamento, che alcuni, incapaci di sollevarsi a questa magnifica concezione, hanno interpretato e presentato come opportunismo. No,'la comprensione universale della Chiesa non ha nulla che vedere con la strettezza di una setta, nè con la esclusività di un imperialismo prigioniero della sua tradizione. Essa tende con ogni cura allo scopo che S. Tommaso d'Aquino, alla scuola del filòsofo di Stagira, dà alla vita comune, che è di stringere tra di loro gli uomini coi legami dell'amicizia. E stato detto che, con tutti i moderni mezzi di comunicazione, i popoli é gli uomini sono ora più isolati che non siano mai stati prima. Ciò però non deve potersi dire dei cattolici, dei membri della Chiesa. 9 4° il normale sviluppo nello spazio e nel tempo. - Le deportazioni dei popoli. La Chiesa è infatti la società perfetta, la società universale, che abbraccia e unisce fra loro nella unità del Corpo mistico di Cristo tutti gli uomini : « Omnes gentes quas fecisti, venient et adorabunt te, Domine ». Tutti, i popoli e gli uomini singoli, sono chiamati a venire alla Chiesa. Ma questa parola u venire » non richiama allo spirito nessuna idea di migrazione, di espatriazione, di quelle deportazioni con le quali i pubblici poteri o la dura forza degli avvenimenti strappano le popolazioni dalle loro terre e dai loro focolari ; non implica l'abbandono di salutari tradizioni, di venerandi costumi ; non la permanente o almeno lunga 10 9 a Cfr. S. Th. I 2™ q. 92 a. 2. Acta Pii Pp. XII separazione violenta di sposi, genitori e figli, fratelli, parenti e amici; non la degradazione degli uomini nella umiliante condizione di una « massa ». Questa funesta specie di trasferimenti degli uomini è pur troppo oggi divenuta più frequente, ma anch'essa, nelle sue forme antiche e nuove, in molteplici modi direttamente e indirettamente si ricollega con le tendenze imperialistiche del tempo. Il «venire» alla Chiesa non richiede questi tristi trapiantamene, sebbene la mano di Dio misericordiosa e potente si serva anche di queste stesse angustie per condurre tante delle loro vittime alla Chiesa, alla casa paterna; tuttavia non il suo cuore le ha volute ; egli non ne aveva bisogno, e S. Agostino lo espresse assai giustamente quando scriveva : « Non enim de locis suis migrando venient, sed in locis suis credendo ». 11 Con questa intima attrazione spirituale, Venerabili Fratèlli, la Chiesa non ha forse contribuito e non contribuisce ancora efficacemente a costituire il solido fondamento della società umana? L'uomo, quale Iddio lo vuole e la Chiesa lo abbraccia, non si sentirà mai férmamente fissato nello spazio e nel tempo senza territorio stabile e senza tradizioni. Qui i forti trovano Ja sorgente della loro vitalità ardente e fecondale i déboli, che sono la maggioranza, dimorano al sicuro contro la pusillanimità e l'apatia, contro il decadimento della loro dignità; umana. La lunga esperienza della Chiesa come educatrice dèi popoli lo conferma ; essa perciò ha cura di congiungere in ogni modo la vita religiosa coi costumi della patria e cura con particolare sollecitudine coloro che l'emigrazione o il servizio militare tiene lontani dal paese nativo. U naufragio di tante anime dà tristemente ragione a questa materna apprensione della Chiesa e obbliga a concludere che la stabilità del territòrio é l'attaccamento alle tradizioni avite, indispensabili alla sana integrità dell'uomo, sono anche elementi fondamentali della comunità umana. Sarebbe però evidentemente un capovolgere e convertire nel suo contrario il benefico effètto di questo postulato, se alcuno volesse servirsene per giustificare il rimpatrio forzato e la negazione del diritto di asilo riguardo a coloro ehe per gravi ragioni desiderano di fissare altrove la loro residenza. La Chiesa vivente nel cuore dell'uomo e l'uomo vivente nel seno della Chiesa, ecco, Venerabili Fratelli, la unione più profonda e operante che possa concepirsi. Con questa unione la Chiesa eleva l'uomo alla perfezione del suo essere e della sua vitalità per dare alla società umana uomini così formati : uomini costituiti nella loro inviolabile integrità come immagini di Dio ; uomini fieri della loro dignità personale e della loro sana libertà ; uomini giustamente gelosi della parità coi loro simili 11 Epist. 199 cap. 12 n. 47 - Migne, PL, t. 33 col. 923. 148 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale in tutto ciò che tocca il fondo più intimo della dignità umana; uomini stabilmente attaccati alla loro terra e alla loro tradizione; uomini, in una parola, caratterizzati da questo quadruplice elemento, ecco ciò che conferisce alla società umana il suo solido fondamento e le procura sicurézza, equilibrio, uguaglianza, normale sviluppo nello spazio e nel tempo. Tale è dunque anche il vero senso e l'influsso pratico della soprannazionalità della Chiesa, che, — ben lungi dall'essere simile a un Impero, — elevandosi ai di sopra di tutte le differenze, di tutti gli spazi e i tempi, incessantemente costruisce sul fondamento inconcusso di ogni società umana. Abbiamo fiducia in lei; se tutto vacilla intorno à lei, essa rimane ferma. A lei si applica anche ai nostri giorni la parola del Signore : <( Etsi moveatur terra cum omnibus incolis suis, ego firmavi columnas eius ». 12 LÉ DUE COLONNE PRINCIPALI DELLA SOCIETÀ UMANA : FAMIGLIA E STATO Sopra un tale fondamento riposano soprattutto le due colonne principali, l'armatura della umana società, quale è stata concepita e voluta da Dìo : la famiglia e lo Stato. Appoggiate sopra un tale fondaménto, esse possono adempire sicuramente e perfettamente i loro scopi rispettivi : la famiglia come fonte e scuola di vita, lo Stato quale tutore del diritto, che, come la società stessa in generale, ha la sua origine prossima e il suo fine nell'uomo completo, nella persona umana, immagine di Dio. L'Apostolo chiama i fedeli con due magnifici nomi : « concittadini dei santi » e « membri della famiglia di Dio », « cives sanctorum et domestici Dei » . Non vediamo noi forse che di queste due parole la prima si riferisce alla vita dello Stato e la seconda a quella della famiglia ? E non è forse permesso di scorgervi un'allusione al modo in cui la Chiesa contribuisce a stabilire il fondamento della società secondo la sua struttura intima, nella famiglia e nello Stato f 13 Questa concezione e questa maniera di agire avrebbero oggi perduto il loro valore? Le due colonne maestre della società, discostandosi dal loro centro di gravità, si sono pur troppo staccate dal loro fondamento. E che cosa ne è risultato, se non che la famiglia ha veduto declinare la sua forza vitale ed educatrice, e che lo Stato, dal canto suo, è sul punto di rinunziare alla sua missione di difensore del diritto per tramutarsi in quel Leviathan dell'Antico Testamento, che tutto domina, perchè quasi tutto vuol trarre a sè ? Senza dubbio oggi, nella inestricabile confusione in cui il mondo si agita, lo Stato si trova nella necessità di as12 13 Ps. 74, 4. Eph. 2, 19. Acta Pii Pp. XII Ì49- sumere a sè un immenso péso di doveri e di uffici; ma questa anormale condizione di cose non minaccia forse di compromettere gravemente la sua intima forza e l'efficacia della sua autorità? L ' A R D U A M I S S I O N E DELLA C H I E S A Ed ora che cosa da tutto ciò consegue per la Chièsa? Essa dovrà oggi più che mai vivere la sua missione ; dovrà più energicamente che mai respingere quella falsa e angusta concezione della sua spiritualità e della sua vita interiore, che vorrebbe confinarla, cieca e muta, nel ritiro del santuario. La Chiesa non può, rinchiudendosi inerte nel segreto dei suoi templi,, disertare la sua missione divinamente provvidenziale di formare l'uomo completo, e con ciò di collaborare senza posa alla costituzione del solido fondamento della società. Tale missione è in lei essenziale. Considerata da questo lato, la Chiesa può dirsi la società di coloro che, sotto l'influsso soprannaturale della grazia, nella perfezione della loro dignità personale di figli di Dio e nello sviluppo armonico di tutte le inclinazioni e le energie umane, edificano la potente armatura della convivenza umana. Sotto questo aspetto, Venerabili Fratelli, i fedeli, e più precisamente i laici, si trovano nella linea più avanzata della vita della Chiesa ; per loro la Chiesa è il principio vitale della società umana. Perciò essi, specialmente essi, debbono avere una sempre più chiara consapevolezza non soltanto di appartenere alla Chiesa, ma di essere la Chiesa, vale a dire la comunità dei fedeli sulla terra sotto la condotta del Capo comune, il Papa, e dei Vescovi in comunione con lui. Essi sono la Chiesa, e perciò fin dai primi tempi della sua storia, i fedeli, col consenso dei loro Ve scovi, si sono uniti in associazioni particolari concernenti le più diverse manifestazioni della vita. E la Santa Sede non ha mai cessato di approvarle e di lodarle. r Così il senso precipuo della soprannazionalità della Chiesa è di dare durevolmente figura e forma al fondamento della società umana¿ al di sopra di tutte le diversità, al di là dei limiti dello spazio e del tempo. Uña tale opera è ardua, specialmente ai nostri giorni, in cui la vita sociale sembra essere divenuta per gli uomini un enigma, un inestricabile viluppo. Circolano nel mondo erronee opinioni che dichiarano un uomo colpévole e responsabile, soltanto perchè è membro o parte di uña determinata comunità, senza curarsi di ricercare od esaminare se da parte sua vi sia stata veramente una colpa personale di azione o di omissione. Ciò significa un arrogarsi i diritti di Dio, Creatore e Redentore, che solo- 150 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale nei misteriosi disegni-della sua sempre amorosa Provvidenza è Signore assoluto degli avvenimenti e come tale concatena, se così giudica nella sua infinita sapienza, le sorti del colpevole e dell'innocente, del responsabile e del non responsabile. A questo si aggiunge che soprattutto le eomplicazioni di ordine economico e militare hanno fatto della società -come una macchina gigantesca, di cui l'uomo non ha più la padronanza, e che anzi temè. La continuità nel tempo era sempre apparsa essenziale alla vita sociale, e sembrava che questa.non potesse concepirsi isolando l'uomo dal passato, dal presènte e dal futuro. Ora tale è appunto lo sconcertante fenomeno, di cui siamo oggi testimoni. Troppo spesso di tutto il passato non si sa più quasi nulla, o appena quanto basta per. indovinarne la traccia confusa nel cumulo delle sue rovine. Il presente non è per molti che la fuga disordinata di un torrente, il quale precipita gli uomini, come relitti, verso la notte oscura di un avvenire, in cui essi vanno a perdersi insieme con la corrente stessa che li trascina. LE ARCANE VIRTÙ DEL SANTO SACRIFICIO DELLA MESSA PER IL BENE DELLA SOCIETÀ UMANA. Soltanto la Chiesa può ricondurre l'uomo da quelle tenebre alla luce; essa soltanto può rendergli la coscienza di un vigoroso passato, la padronanza del presente, la sicurezza dell'avvenire. Ma la sua soprannazionalità non opera a guisa di un Impero, che protende i suoi tentacoli in tutte le direzioni con la mira di una dominazione mondiale. Come una madre di famiglia, essa ogni giorno raduna nella intimità tutti i suoi figli sparsi nel mondo; essa li raccoglie nella unità del suo vitale prin •cipio divino. Non vediamo noi forse tutti i giorni sui nostri innumerevoli altari, come Cristo Vittima divina, con le braccia che si estendono da una estremità all'altra del mondo, avvolge e contiene al tempo stesso nel «uo passato, nel suo presente, nel suo avvenire la intera società umana ? È la santa Messa, quel sacrificio incruento istituito dal Redentore nell'ultima Cena, « quo cruentum illud semel in cruce peragendum repraesentaretur eiusque memoria in finem usque saeculi permaneret, atque illius salutaris virtus in remissionem eorum, quae a nobis quotidie committuntur, peccatorum applicaretur » . Con quéste parole lapidarie del Concilio di Trento, scolpite a perpetua memoria in una delle ore più gravi della storia, la Chiesa difende e proclama i suoi migliori e più alti valori, che sono anche i migliori e più alti valori per il bene della società, i quali uniscono indissolubilmente il suo passato, il suo presente 14 14 Conc. Trid. Sess. XXII, Cap. 1, ed. Gœrfes., tom. octavus (Actorum pars quinta), pag. 960. 151 Acta Pii Pp. XII e il suo futuro e gettano una viva luce sugli inquietanti enigmi del nostro tempo. Nella santa Messa gli uomini divengono sempre più consapevoli del loro passato di colpe e in pari tempo degli immensi benefìci divini nel ricordo del Golgota, del più grande avvéniménto della storia della umanità, ricevono la forza per liberarsi dalla più profonda miseria del presenté, la miseria dèi peccati quotidiani, mentre anche i più derelitti «entono un soffio del personale amore der misericordioso Iddio; e il loro sguardo viene indirizzato verso un sicuro avvenire, verso la consumazione dei tempi nella vittoria del Signore là sull'altare, di quél Giudice supremo, che pronunzierà un giorno l'ultima e definitiva sentenza. Venerabili Fratelli, nella santa Messa la Chièsa presta dunque il suo più grande sostegno al fondamento della società umana. Tutti i giorni, da dove nasce il sole fin dove tramonta, senza distinzione di popoli e. di. nazioni, si offre un'oblazione pura, a cui partecipano in intima frater nità tutti i figli della Chiesa sparsi nell'universo, e tutti vi trovano il rifugio nelle loro necessità e la sicurezza nei loro pericoli. 15 AMIAMO LA CHIESA Amiamo la Chiesa, questa Chiesa santa, amorévole e forte, questa Chiesa veramente soprannazionale. Facciamola amare da tutti i popoli e da tutti gli uomini. Siamo noi stessi il fondamento stabile della società ; che essa divenga effettivamente 1'« una gens », di cui parla il grande Vescovo d'Ippona. « Una gens », «quia una fides'/quia una spes, quia una caritas, quia una expectatio ». Affinchè pertanto coloro, che la grazia del Signore ha chiamato alla sua Chiesa « da tutte le tribù e lingue e popoli e nazioni » , siano nella grave ora presente consapevoli del loro sacro dovere d'irradiare dalla loro fede viva e operosa lo spirito e l'amore di Cristo nella società umana ; affinchè alla loro volta tutti i popoli e gli uomini, vicini alla Chiesa o ancora da lei lontani, riconoscano che essa è la salute di Dio fino alla estremità della terra; impartiamo di cuore a voi, Venerabili Fratelli, ai Vescovi e ai sacerdoti che collaborano con voi nell'apostolato, ai fedeli delle vostre diocesi, alle vostre famiglie e a tutte le persone è le istituzioni che vi sono care, alle vostre nazioni, ai vostri popoli, alla Chiesa tutta e alla intiera famiglia umana, con particolare affetto la Nostra paterna Apostolica Benedizione. 16 17 18 16 16 Cfr. Malach. 1, 11. Enarr. in Ps. 85 n. U - Migne, PL, t. 37, col. 1092. Apoc. 5, 9. Cfr. Is. 49, 6. f 17 18 152 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale II Die 25 mensis Februarii d. 19^6, nobilissimis verbis, quibus, adstantibusEmis ac Revmis Patribus Cardinalibus, Excmus Tir Antonius Carneiro-Pacheco, Lusitaniae Orator extra ordinem, qua Decanus praesentium Legatorum ceterarum Nationum devoti gratique animi sensus post recens Consistorium Beatissimo Patri expressit, Sanctitas Sua haec benigne respondit. Monsieur l'Ambassadeur, L'élévation des pensées, la noblesse des sentiments que l'illustre Corps Diplomatique vient de Nous exprimer par Pòrgane de Votre Excellence, son éloquent et délicat interprète, est bien à la hauteur dé cette circonstance exceptionnellement solennelle. L'hommage que vous avez Voulu venir Nous rendre aujourd'hui Nous émeut plus profondément que Nous ne saurions diré. Et pourtant, à la> grande consolation de Notre cœur, au grand réconfort de Notre âme par-dessus l'hommage, Nous voyons, dans cette démarche commune la manifestation d'une adhésion spontanée aux grands principes de paix et d'union que, depuis Notre avènement, Nous avons sans cesse rappelés au monde ; Nous y voyons surtout le témoignage le plus convaincant d'une volonté unanime de collaborer dans cet esprit à la grande restauration de la société humaine, à l'établissement d'un ordre nouveau fondé sur la vérité, la justice et l'amour. r N'est-ce pas cela en effet que signifie cette assemblée incomparable des Représentants d'un si grand nombre de nations, réunis autour de Nous, si autorisés par leur mission officielle, en même temps que si éminénts par leurs qualités et leurs mérites personnels, en présence de ce Sacré Collège qui, lui aussi, est composé de nations différentes répandues sur toute la surface du globe? Cette double universalité du Sacré Collège et du Corps Diplomatique donne une image visible de la vraie supranationalité de l'Eglise qui, loin de porter ombrage aux nationalités particulières et de prétendre les fondre toutes ensemble dans une grise uniformité, les favorise, au contraire et met en valeur, grâce à une heureuse harmonisation, les caractères et les ressources de chacune dans le respect de leur autonomie et de leur originalité. Heureuse harmonisation, disons-Nous, et la comparaison Nous semble appropriée. U est une sorte d'harmonie, où les parties d'accompagné- Acta Pii Pp. XII 153 ment, dans leurs accords verticaux, ne font que docilement souligner une mélodie et humblement servir le chant d'un ou de quelques solistes. Il en est une autre : elle résulte uniquement du concours de toutes lés voix qui, dans la diversité de timbre, de mouvement, d'élan, avec même des nuances dans l'expression de la pensée et du sentiment, chantent, chacune à sa manière, ce que leur dicte à toutes l'inspiration commune. Celle-ci est la grande polyphonie classique. Telle est l'harmonie qui devrait résulter de l'accord de toutes les nations, grandes et petites, fortes et faibles, différentes de physionomie ou d'intérêts particuliers, mais toutes également admises à se faire entendre parce que toutes fondées sur la même base, la dignité personnelle de l'homme complet, parce que toutes enflammées d'un même désir de paix. Il a pu sembler, tandis que se déroulait le drame, que le concert fût partout muet. Il ne l'était point et, si le tumulte assourdissant des armes en étouffait la résonnance, Nous n'avons pourtant point cessé, ici, de l'entendre. Comment oublier ces messes des nuits de Noël, comment oublier ces imposantes et graves cérémonies de supplications dans Notre Basilique de St-Pierre où, côte à côte, les diplomates des nations les plus diverses, les plus distantes, même des nations en conflit, Nous*entouraient? De tels spectacles n'étaient possibles qu'ici dans l'atmosphère créée par la haute idée de la supranationalité de l'Eglise. Bien plus, durant toute cette guerre, la plus effroyable qui se soit jamais déchaînée sur l'humanité, au sein de ce monde secoué par l'ouragan qui faisait rage, au centre même dé ce pays entraîné tragiquement dans le tourbillon affolant — cette Cité du Vatican, cet Etat minuscule de quelques arpents et sans défense, cernée de tous côtés par les rafales de feu, restait, territorialement et juridiquement, mais surtout spirituellement et moralement, comme, une oasis de paix dont le vent brûlant n'osait franchir les abords. Nous en rendons au Seigneur d'humbles actions de grâces, mais sachant aussi de quel appoint fut pour Notre effort d'absolue impartialité et pour Notre zèle au service de la paix la compréhension et le doigté des diplomates accrédités près de Nous, Nous sommes heureux de leur en dire Notre merci. Votre illustre Corps a su montrer, même en des conjonctures si extraordinairement épineuses, quel est le rôle de la diplomatie dans sa conception la plus haute et comment, encore au-dessus des remarquables services qu'elle rend par la solution amicale de tant de questions particulières et de problèmes délicats, elle constitue une permanente rencontre de la grande famille des nations. Avec une exquise finesse de sentiment, votre interprète vient de rap- 154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale peler Nos efforts pour soulager les innombrables et indicibles souffrances, misères et détresses dérivées de la guerre; une fois de plus Nous tenons à manifester Notre profonde reconnaissance envers les nations qui Noua ont prêté leur généreux concours en ces œuvres de chrétienne charité. Il parlait aussi des messages et autres démarches multipliés par Nous en vue de défendre et promouvoir « les grands principes élémentaires de l'ordre moral, les droits de la vérité et de la justice», et il Nous assurait en même temps que, si « Notre voix n'a pas été toujours écoutée, jamais elle ne fut sans un écho profond dans les consciences». Nous le croyonsvolontiers et chaque jour Nous en arrivent, des sources les plus variées comme les plus lointaines, .de réconfortants témoignages. En aucune occasion Nous n'avons voulu dire un seul mot qui fût injuste, ni manquer à Notre devoir de réprouver toute iniquité, tout acte digne de réprobation, en évitant néanmoins, alors même que les faits l'eussent justifiée, telle ou telle expression qui fût de nature à faire plus de mal que de bien, surtout aux populations innocentes courbées sous la férule de l'oppresseur. Nous avons eu la préoccupation constante d'enrayer un conflit si funeste à la pauvre humanité. C'est pour cela, en particulier, qué Nous Nous sommes gardé, malgré certaines pressions tendancieuses, de laisser échapper de Nos lèvres ou de Notre plume une seule parole, un seul indice d'approbation ou d'encouragement en faveur de la guerre entreprise contre la Russie en 1941. Assurément, nul ne saurait compter sur Notre silence dès lors que sont en jeu la foi ou. les fondements de la civilisation chrétienne. Mais d'autre part, il n'est aucun peuple à qui Nous ne souhaitions avec toute la sincérité de Notre âme, de vivre dans la dignité, dans la paix, dans la prospérité à l'intérieur de ses frontières. Ce que Nous avons eu toujours en vue dans toutes les manifestations de Notre pensée et de Notre volonté, c'était de reconduire les peuples du culte de la force au respect du droit ét de promouvoir entre tous la paix, paix juste et solide, paix apte à garantir à tous une vie au moins tolerable. Une telle paix ne sera pas l'œuvre d'un jour : elle coûtera beaucoup de temps, beaucoup de peines. Si l'on Nous demande en quoi les Représentations diplomatiques peuvent, indépendamment de leurs fonctions officielles, la favoriser, il Nous semble pouvoir signaler à leur bonne volonté une double sphère d'activité. La première est d'ordre pratique; elle vise à des réalisations immédiates. Les diplomates ont désormais, la guerre finie, maintes occasions de faciliter dans la mesure du possible les communications et les relations dé Pays à Pays. Or, à présent que des millions d'hommes, honnêtes et Acta Pii Pp. XII laborieux, épient avec une impatience anxieuse le moment de retourner à leurs patries, à leurs familles, dont ils sont séparés peut-être depuis de longues années, que d'autres sont tristement en quête d'une nouvelle patrie pour y vivre une nouvelle vie parmi de nouvelles occupations, quelle œuvre de charité et de paix on accomplit en leur venant en aide ? Dans l'autre sphère, le fruit du travail est à bien plus longue échéance. Souvent le monde diplomatique se trouve en contact avec le monde de la propagande. Mais cette propagande doit se faire une loi sainte et sacrée de la vérité et de l'objectivité. Quelle contribution on apporte à l'oeuvre de la pacification universelle, en coopérant, comme savent et peuvent faire d'habiles et généreux diplomates, à un si digne objet l De leur côté, Nos Vénérables Frères du Sacré Collège, presque tou<* pasteurs des âmes dans leurs nations respectives, y porteront, avec l'éclat de la pourpre romaine, la grande lumière de l'Eglise, une dans son universalité, universelle dans son indivisible unité; ils y porteront, avec la sollicitude de leur dévouement, le cœur maternel de l'Eglise et sa tendresse pour tous les hommes; ils y porteront le zèle de l'Eglise à promouvoir la vitalité, la santé, la paix de la société humaine et de chaque patrie sur les bases et selon l'ordre établis par le Créateur, Souverain tout-puissant et Père tout aimant. C'est Lui que, du plus profond de Notre âme, Nous invoquons pour que, vous comblant de ses bénédictions et de ses faveurs, et fécondant de sa grâce votre noble mission, U donne, par son accomplissement; à chacune de vos patries et à la grande famille des peuples et des nations l'unité, la prospérité, la grande et divine paix. EPISTULAE • I AD R. P. STEPHANUM CRUVEILLER, MODERATOREM GENERALEM MISSIONARIORUM B. M. V. A « LA S ALETTE » EXEUNTE SAECULO AB APPARITIONE EIUSDEM B. M. V. IN OPPIDO « L A SALETTE». PIUS PP. XII Notre dévotion envers la Très Sainte Vierge Marie, au Cœur Immaculé de laquelle Nous avons consacré l'Eglise et le monde, ne peut que se dilater devant les douces perspectives, que votre lettre Nous laisse entrevoir, du prochain Centenaire de l'Apparition de Notre-Dame de la Salette, dont le procès canonique, institué en son temps par l'autorité dio- 1 5 6 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale -césaine, s'avéra favorable. Il est bien compréhensible que votre famille religieuse, dont Monseigneur Philibert de Bruillard jeta la semence, •comme « une perpétuelle mémoire de l'apparition miséricordieuse de Marie», ait pris spécialement à cœur la commémoration séculaire de «ette bénie soirée du 19 Septembre 1846, où la Madone en larmes, ainsi -qu'on le rapporte, venait adjurer ses enfants d'entrer résolument dans la voie de la conversion à son divin Fils et de la réparation pour tant •de péchés, qui offensent l'auguste et éternelle Majesté. Le Comité national Français des Congrès Mariais a, lui aussi, été bien inspiré, en décidant, avec le plein assentiment de l'Assemblée des dardinaux et Archevêques de France, et d'accord avec Notre vénérable Frère Alexandre Caillot, Evêque de Grenoble, de tenir à cette occasion les assises de son 5 Congrès dans le diocèse et aux lieux mêmes honorés, H y a cent ans, de cette exceptionnelle faveur. ème Votre Congrégation, d'ailleurs spécialement préposée à la garde 4u Sanctuaire de la Salette et au rayonnement de la dévotion à Marie Réconciliatrice, ne pourra donc que travailler très efficacement à la réalisation de ce magnifique projet, et c'est bien volontiers que, de Notre •côté, Nous adressons à cet égard Nos vœux et Nos encouragements paternels aux chers Missionnaires de Notre-Dame de la Salette, dans la douce 'Confiance que la Très Sainte Vierge voudra en retour leur obtenir, pour la fécondité de leur multiple ministère et jusque sur leurs champs d'apostolat les plus durs et les plus lointains, une grande abondance de grâces •et de consolations. Nul doute non plus que la célébration de ce Centenaire ne contribue fort à propos, par un regain de ferveur spirituelle, au relèvement d'un monde encore si bouleversé par les suites de la guerre et particulièrement KIU cher pays de France, qui voudra s'affirmer toujours plus, Nous l'espérons bien, pour son vrai bonheur et sa pleine prospérité, « le royaume •de Marie ». Aussi est-ce de tout cœur que Nous souhaitons un complet et surnaturel succès à ces solemnités jubilaires et que Nous vous envoyons, ainsi qu'à vos chers fils, comme à tous ceux qui y collaboreront par leurs prières, leurs œuvres et leurs générosités, en gage des meilleures récompenses célestes, la Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 8 Octobre 1945. PIUS PP. XII 157 Acta Pii Pp. XII . AD R. AR . P. . G E R V A S I U M QUÉNARD, ASSUMPTIONE, SAECULO , n PRAEPOSITUM IMPLIÍTO AP. GENERALEM AUGUSTINIANORUM ORTU EIUSDEM PIAE SOCIETATIS. PIUS PP. XII Il y aura donc un siècle, en la prochaine fête de Noël, que la famille assomptionniste est venue au monde. C'est un jubilé, qui ne pouvait certes Nous laisser indifférent. Nous avons en effet trop apprécié les multiples activités de votre Congrégation, spécialement en Notre qualité de Protecteur des Augustin s de l'Assomption, pour ne pas prendre aujourd'hui une part tout paternelle à la célébration d'un centenaire, dont il y a tant de motifs de rendre grâces à Dieu. Lorsqu'en 1845, le vénéré Père Emmanuel d'Alzon jetait au Collège de Nîmes, les fondements de cette Pieuse Société, qui se réclamait du nom et du patronage de la Très Sainte Vierge dans le mystère de son Assomption, en même temps que de l'esprit*et des règles monastiques de Saint Augustin, qui donc aurait jamais pensé que ce pitxiïltis grcr. naissant dans l'humilité de Bethléem, serait appelé à devenir une phalange si imposante, ut castro) um acies ordinata, pour les bons combats du Christ et de l'Eglise? C'est qu'évidemment le doigt de Dieu était la, et il n'est que juste et salutaire, en cette étape centenaire, d'en faire remonter tout honneur et toute gloire à l'immortel et invisible Boi des siècles, au Père des lumières, d'où provient omne datum optimum et omne donum perfectum. Emmanuel d'Alzon, sicut bonus mües C liristi, dont le cœur d'apotre et; de soldat brûlait d'affermir e C d'étendre ici-bas le règne de Dieu, avait fait de VA d ve nia t regnum tuum la devise de sa Congrégation, et assigné à ses ii Is, avec l'enseignement chrétien, principal objectif de leur apostolat, toutes les autres œuvres destinées à con f rebattre, à l'intérieur comme au dehors, les sombres desseins des ennemis du nom catholique et romain. De là, ces initiatives hardies, soit dans le domaine scolaire, où le Père d'Alzon préludait, en des temps déjà si difficiles pour la liberté de l'enseignement, à l'organisation des Instituts Catholiques, tandis qu'avec un sens très averti de la pédagogie chrétienne, il fondait des collèges et des alumnats, où la jeunesse fournirait au clergé séculier et régulier de précieuses recrues ; soit dans le champ des missions et des œuvres sociales, où l'on se doit de mentionner au moin l'Œuvre de Notre-Dame du Salut et l'Union des Œuvres ouvrières; soit dans le ii - ACTA, v o l . X i î î » i i . 5 . ~ 1 4 * 9 4 6 , 158 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale champ des pèlerinages, avec l'Hospitalité de Notre-Dame du Salut; soit dans ces divers établissements culturels et apostoliques au cœur de l'Orient chrétien, pour le retour des dissidents à l'unité de l'Eglise ; soit sur le terrain si disputé du journalisme catholique, avec la Bonne Presse et ses frondaisons multiples, qui ne seront pas le moins beau fleuron de la couronne assomptionniste. De fait, Nous ne pouvons laisser passer une telle occasion sans souligner encore l'importance de l'opportunité de cet instrument moderne de formation et d'apostolat. Nous Nous étions plu à l'illustrer dans une conférence, que Nous tînmes, en 103C, au Congrès romain de La Croix. Nous l'avions déjà proclamé, .quatre ans plus tôt, au nom de Notre grand Prédécesseur Pie XI, dans une lettre pour les noces d'or de votre Maison de la rue Bayard, où Nous rappelions, entre autres faits, que,••« héritier des pensées du vénérable Instituteur des Augustins de l'Assomption, le Père Vincent de Paul Bailly, sous le pseudonyme du Moine, fut, avec le Père Picard, le génial organisateur et animateur de cette Bonne Presse, dont Tm Croix est, on peut bien le dire, la maîtresse pièce ». Enfin la visite, que Nous eûmes à cœur de rendre à la Maison de la Bonne Presse, lors de Notre Légation Pontificale aux solennités lexovienries, ne disait-elle pas assez l'estime et l'intérêt, que Nous portons à cette œuvre essentielle, à ses dirigeants et artisans, à la méritante famille religieuse, qui en reste l'âme? C'est donc sur cet arbre presque séculaire de l'Assomption qu'allait déferler, non sans bien des épreuves parfois, comme pour toutes les institutions, la terrible tempête de cette guerre. Pourtant, rien, grâce à Dieu, n'a pu l'ébranler, et Nous avons confiance qu'un regain de sève l'animera demain, pour étendre de nou.velle?s ramures toujours plus loin tit toujours plus haut, en vue des tâches encore insoupçonnées qui s'offriront; dans un proche avenir à l'evangéli sa ti on d'un monde si bouleversé. Ce sont par conséquent des vœux bien fervents et des félicitations bien sincères, que Nous vous adressons, ainsi d'ailleurs qu'aux Œuvres et Congrégations féminines, providentiellement issues du tronc originel, sicut novellae olivarum, in circuita mensae tuae. A tous et à toutes, en votre personne, Nous envoyons très volontiers, comme gage d'abondantes consolations célestes et de surnaturels succès, la Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 19 Octobre 1945. P I U S PP, XII Sacra Paenitentiaria Apostolica 159 ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM DE INDULGENTIIS) I DECRETUM INDULGENTIA DITATUR PRAEFECTORUM APOSTOLICORUM ANULI OSCULUM Ssmus D. N. Pius div. Prov. Pp. X I I , in Audientia infra scripto Car dinali Paenitentiario Maiori die 8 Novembris 1945 concessa, ut magis effulgeat Christi gregis Pastorum dignitas ac insimul- per Ecclesiae thesaurum fidelium bono spirituali uberius consulatur, quorumdam' Praefectorum Apostolicorum preces libenter excipiens, benigne elargiri dignatus est partialem quinquaginta dierum Indulgentiam, a christifide- libus lucrandam quoties eorumdem Praelatorum anulum devote deosculati fuerint. Praesenti in perpetuum valituro, absque ulla Apostolicarum Litterarum in forma brevi expeditione et contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex aedibus S. Paenitentiariae Apostolicae, die 21 Novembris 1915. N. Card. CANALI, Paenitentiarius Maior. L ©S. S. Luzio, Regens. 160 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale - rr v DUBIA p DE "PIO * EXERCITIO VIAE CRUCIS Sacrae Paenitentiariae Apostolicae dubia quae sequuntur pro opportuna solutione proposita fuerunt : -• , . - T I. Utrum norma decreti d . d . 6 Augusti 1757, quo statuitur ut pro pio exercitio Viae Crucis, quando perturbatio excitari potest, unoquoque de populo suum locum tenente, sacerdos cum duobus clericis sive cantoribus circumeat ac sistens in qualibet statione ibique recitans consuetas preces, ceteris alternatim respondentibus, valeat tantum pro publico Viae Crucis exercitio in ecclesia peracto vel etiam quando a religiosis peragitur in suis oratoriis? I I . Utrum in circumstantiis, de quibus in decretis d. d. 27 Februarii 1901 et 7 Maii 1902, quando scilicet in oratoriis religiosorum ob angustiami loci omnes religiosi simul a statione ad stationem sine perturbatione procedere nequeunt, ipsi Indulgentias pió Viae Crucis exercitio adnexas lucrari possint, si unus tantum religiosus vel, respective, uña tantum religiosa circumeat et ad quamlibet stationem suetas preces' praelegat, ceterique suo loco manentes, inibi pro qualibet statione exurgant et genuflectant? I I I . Utrum in iisdem circumstantiis iam relatis pro religiosis et methodo ab ipsis servata, christifideles qui vitam communem, agunt, de quibus in can. 929 C. I. C . , Indulgentias pro pio Viae Crucis exercitio adnexas lucrari possint, si unus vir vel, respective, una mulier stationes Viae ("Tiicis circumeat et suetas orationes recitet ? Et Sacra Paenitentiaria Apostolica die 25 Ianuarii vertentis anni respondendum censuit : Ad I. Affirmative ad primam partem, negative ad secundam. Ad II et III. Affirmative. Facta autem de praemissis relatione Ssmo I). N. Pio div. Prov. Pp. XII ab infrascripto Cardinali Paenitentiario Maiore in Audientia diei 18 huius mensis, idem Ssmus Dominus resolutionem Sacrae Paenitentiariae approbavit, confirmavit et publicandam mandavit. Datum Bomae, ex Aedibus Sacrae Paenitentiariae, die 20 Martii 1946. N. Card. C a n a l i . , Paenitentiarius Maior. L. © S. S. Luzio, Regens. Sacra Romana Rota SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis BOSTONIEN. NULLITATIS MATRIMONII (PRBNCH-PBACOCK) : ¡ '" Cum ignoretur locus actualis commorationis I)ñi Francisci Peacock, in causa conventi, en indem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 17 Iulii 1946, hora duodecima ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Dñi Francisci Peacock, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* Arcturus Wynen, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 28 Februarii 1.946. I . Stoppini, Notarius. •* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr François Peacock, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Koma, Palazzo della Cancelleria) le 17 juillet 1946, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer le jour de la décison de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit François Peacock devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 162 ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA Emi Patres Pontificiae Com missionis ad Codicis canones authentice interpretandos, propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, responderi nmndarunt ut infra ad singula : I - DE FIDELIUM ASSOCIATIONIBUS D. An canon 692 ita intelligendus sit ut: ad fruendum associationis iuribus, privilegiis, indulgentiis aliisque gratiis spiritualibus, necessaria quoque sint pia opera ad id legitime praescripta. R. Affirmative. II - DE IURE FUNERANDI D. An ad normam canonis 1216 § 1, collati cum canone 1226 § 1, sepulcrum maiorum in aliqua ecclesia constitutum habendum sit post Codicem tamquam legitima electio ecclesiae funerantis. R. Negative. III - DE IURE ACCUSANDI MATRIMONIUM D. An inhabilitas coniugis ad accusandum matrimonium, a canone 1971 § 1 n. 1 statuta, secumferat incapacitatem standi in iudicio, ita ut sententia vitio insanabilis nullitatis laboret iuxta canonem 1892 n. 2. R. Negative. Datum Romae, e Civitate Vaticana, die i Ianuarii) a. 1946. Card. M . MASSIMI, Praeses L. © s . I. Bruno, Secretarius. Diarium Romanae Curiae 163 DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 5 marzo 194f>, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria particolare, nella quale dagli Emi e Revmi Signori Cardinali e dai Revmi Prelati Officiali della stessa S. Congregazione è stato discusso sul non culto del Servi di Dio : 1) Giacinto M. Cormier, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Predicatòri . 2) Filippo Jeningen, sacerdote professo della Compagnia di Gesù. -3) Luigi Balbiano, sacerdote, vicario cooperatore di Avigliana. 4) Teresa Maria della- Croce, fondatrice delle Suore del Terz'Ordine di S. Teresa. ' È stato inoltre trattato sulla validità dei Processi delle Serve di Dio : 1) Maria di Gesù (Oultrémonf), fondatrice della Società delle Suore, di Maria Riparatrice. 2) Filomena Giovanna Genovese, del Terz'Ordine di S. Francesco. Martedì, 2(5 marzo 1940, nel Palazzo delle Congregazioni a-S. Callisto, alla, presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte, Vescovo di Ostia ed Albano, Ponente o Relatore della Causa del Servo di Dio Stefano Fernet, Sacerdote della Congregazione degli Agostiniani dell'Assunzione, fondatore dell'Istituto delle Piccole Suore dell'Assunzione, si è tenuta la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi, hanno discusso sulla eroicità delle virtù del predetto servo di Dio. SEGRETERIA DI STATO NOMINE C o n Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante^ si è degnato di nominare. • 15 novembre 1915. S. E. R e v n i a Monsig. Giuseppe Beltrami, Arcivescovo tit. di DM masco, N'linzio. Apostolico in Colombia. 18 dicembre » S, E. Bevuta Monsig. Giovanni M. Emilio Castellani, Ar- civescovo tit. di Perge, Nunzio Apostolico in Guatemala e in Salvador. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 9 marzo 1946. S. E. Revíña Monsig. Fernando Cento, Arcivescovo tit. di \ r : '-..-i » » » v Selencia .'pieria, Nunzio Apostolico in Belgio e Intertiunzio Apostolico .nel Lussemburgo. S. E. Revma Monsig. Ginseppe Rossino, Arcivescovo tit. di Tessalonica, Segretario delia Sacra Congi egaz i o n c dei Seminari e delle Università degli Stadi. » » : » S. E. Revma Monsig. Francesco Roberti^ Segretario delia . Sacra Congregdziovw dei Concilio. 19 » » S. E. ReviTia Monsig. Carlo Oliarlo, Arcivescovo tit. di Amida, Nunzio Apostolico in Brasile. NECROLOGIO 8 dicembre 1945. Monsig. Gioacchino Filippo Olaiz y Zabalza, Vescovo tit. di Docimio. 1 gennaio 1946. Monsig. Salvatore Pietro Walleser, Vescovo tit. di Tanaglia, Vicario Apost, di Tsinchow. Monsig. Ireneo Kyfìbei Hayasaka, Vescovo tit. di Sufes, Amministratore Apost, del Vicariato Apost.
  • » Monsig. Gaspare Michele Monconi!! y Viladot, Vescovo tit. di Ca dossi a, Vicario Apost, di Caqueta. 28 . » ' Monsig. Guglielmo Rice, Vescovo tit. di Rusicadé, Vicario Apost, di Belize. 2 marzo Monsig. Antonio Galati, Arcivescovo di Santa Severina e Vescovo di Crotone. 9 » Emo Signor Card. GIOVANNI GLENNON, del Titolo di S. Clemente, Arcivescovo di San Luigi. (S. IT. A.). Monsig. Vittorio Consigliere, Vescovo di Ascoli Satriano 15 )) e Cerigliela. » » Monsig. Giuseppe Sak, Vescovo tit. di Scilio, Vicario Apost, di Sakania. 22 » Emo Signor Card. CLEMENTE AGOSTINO VON GALEN, del Titolo di S. Bernardo alle Terme, Vescovo di Münster. . 1 aprile Monsig. Cesare Orsenigo, Arcivescovo tit. di Tolemaide di Lidia, -Nunzio Apostolico in Germania. ; 7. Maii 1946 An. et vol. XXXVIH ( S e r . v . X I I I ) -Num*ß ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII NUNTIUS RADIOPHONICUS UNIVERSO ORBI D I E IV MENSIS APRILIS A. MCMXLVI DATUS, AD SOLLICITANDUM MUTUUM INTER NATIONES AUXILIUM, NE INDIGENTES FAME PEREANT. Stretto il cuore da intima angoscia, lanciamo oggi coli questo Nostro messaggio un grido d'invocazione alla coscienza del mondo, al senso di responsabilità dei dirigenti nella politica e nella pubblica economia, alla umana comprensione e alia mutua generosità dei popoli : A quanti hanno occhi per vedere e orecchie per udire. A quanti sono capaci di elevarsi al di sopra dei contrasti di pensiero, d'imporre silenzio ai rancori nati dalla guerra, e hanno conservato la mente è il cuore aperti alia santa voce della fratellanza umana. E in modo particolare a tutti coloro che, uniti con Noi nella fede cristiana, nutriti della dottrina e della legge di Cristo, sanno vedere, nel ricorso al loro animo fraterno, la pietra di paragone del sincero e profondò amore di Dio. Appena uscita dal fiume di sangue che ha attraversato durante gli anni di guerra, la povera umanità sale, nella ricerca della pace, per ufi sentiero sempre più aspro, sempre più erto!, sempre più ingombro dì rovi. Ad ogni passo sorgono nuovi impedimenti ed ostacoli, la Cui gravità; nella prima ebbrezza della vittoria faticosamente conseguita, ben pochi sospettavano. Mentre gli Uomini di Stato si adoperano, nelle loro spesso difficili deliberazioni, a porre i primi fondamenti della ricostruzione politica ed economica e a togliere o almeno a mitigare le inevitàbili discrepanze di opinioni é d'interessi, ecco che sorge diètro di loro lo spettro minaccioso della fame/ '' ' • ' Chini sulle lóro statistiche, i periti, a mano à mano che si allungano ¡ 13 - ACTA, \ol. XIII, n. 6. — 7 - 5 - 9 4 « . 166 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sotto i loro occhi le colonne di cifre, vedono farsi sempre più stringente l'amara certezza : Sopra almeno un quarto della popolazione totale del globo grava l'ombra sinistra della fame; attraverso immense contrade essa minaccia di mietere intiere moltitudini, il cui numero (se non vi si ponesse tempestivo rimedio) farebbe impallidire quello, già tanto impressionante, dei combattenti e dei non combattenti colpiti su tutti i fronti dell'ultima guerra. Varie non prevedute nè prevedibili circostanze sono venute ad aggravare le già formidabili difficoltà del vettovagliamento : nell'Europa orientale insufficiente coltivazione dei campi a causa degli avvenimenti bellici e del susseguente forzato allontanamento di gran parte della popolazione locale ; cattive raccolte del grano nell'Europa meridionale e nei territori limitrofi; scarse raccolte, specialmente del r|so, nell'Asia orientale e sud-orientale; siccità nell'Africa meridionale. Le conseguenze appariscono con una evidente chiarezza : un accresciuto e indispensabile bisogno di importazioni per l'Europa in questi mesi fino al prossimo raccolto ; la imperiosa necessità di aiuto alle popolazioni degli altri territori che abbiamo nominati, i quali in tempi normali bastavano a se stessi. Senza dubbio vaste regioni producono molto più del bisogno della proprie popolazioni. Ma, senza parlare di quelle che si sono trovate pur troppo coinvolte anch'esse nella conflagrazione mondiale ed hanno subito le devastazioni della guerra e del dopo-guerra ; notevoli scorte già accumulate sono state durante il conflitto sottratte all'alimentazione umana ed utilizzate come foraggio per il bestiame, o sottoposte a lavorazioni chimico-industriali. Ad ogni modo, pur con le provviste ancora esistenti, la congiuntura con la prossima raccolta non potrà farsi che a gran péna e a condizione di adoperare tutti i possibili mezzi. Anche così, al principio della raccolta le riserve si troveranno estremamente scemate. La difficile condizione alimentare non sarà dunque neanche allora definitivamente rimossa, ma potrà (che Dio non voglia) persistere fino alla raccolta susseguente. Almeno sedici mesi dunque, durante i quali la preghiera, che anche in tempi di prosperità eleviamo tutti i giorni al Padre celeste, dovrà divenire sempre più intensa e supplichevole : Dacci oggi il nostro pane quotidiano ! Noi non dubitiamo che i popoli, i quali hanno dimostrato un così grande potere di organizzazione e un così eroico spirito di sacrifìcio per il conseguimento dei loro scopi bellici, daranno prova di queste medesime qualità ora che occorre strappare alla-morte milioni di creature umane. Si tratta di rendere libere le provviste ancora esistenti e di costituire Acta Pii Pp. XII 167 poi le nuove; di impedire lo spreco dei viveri o il loro non necessario impiego ad altro fine immediato che non sia l'alimentazione umana ; di evitare sconsigliate o ingiustificabili cessazioni del lavoro ; di consacrare a tale scopo i mezzi adatti di trasporto : di prendere i provvedimenti finanziari opportuni; di cercare e di utilizzare tutte le possibilità di seminagione ; cose tutte che richiedono abilità di organizzazione e spirito di sacrifìcio. Ciò nonostante, se l'organizzazione, per quanto geniale e potente, si riducesse a non essere che una politica amministrativa; se lo spirito di sacrifìcio, anche portato fino all'eroismo, non si accendesse a un ideale più alto che quello di una semplice disciplina militare o nazionale ; sarebbe ben poco. U genere umano è minacciato dalla fame. E la fame è essa stessa causa d'incalcolabili perturbamenti, in mezzo ai quali la futura pace, ancora appena in germe, correrebbe pericolo di rimanere soffocata anche prima di nascere. Eppure la pace è tanto necessaria a ciascun popolo della terra ! Dinanzi a questo comune pericolo non vi è più posto per i pensieri di vendetta o di rappresaglia, nè per brame di potere o di dominazione, nè per alcun desiderio d'isolamento o privi]egio di vincitore. Ciò è stato assai ben compreso nell'America del Nord. In questa grande offensiva mondiale contro la fame, gli Stati Uniti si sono messi generosamente alla testa del movimento; essi hanno posto al servizio di questa santa causa la loro gigantesca forza di produzione, hanno raddoppiato i loro sforzi per aumentare l'eccedenza delle derrate alimentari destinate alla esporta-, zione. Noi sappiamo che anche il Canada con la sua tradizionale liberalità percorre la stessa via. Dal canto suo la Gran Bretagna, mentre ha con provvida sollecitudine convocato nella sua Metropoli una Conferenza internazionale per le questioni del vettovagliamento, ha continuato a mantenere nell'uso di molti commestibili le restrizioni del tempo di guerra. È certo che anche un piccolo, appena sensibile razionamento dei paesi meglio provvisti renderebbe possibili risparmi di viveri, che apporterebbero ad altri* popoli"-più duramente colpiti dalla carestia un notevole sollievo nei loro più urgenti bisogni. Perciò il Nostro sguardo si volge pieno di fiducia verso gli Stati dell'America Latina. Già in passato il nobile cuore dei loro cittadini, Nostri amatissimi figli e figlie, ha saputo mostrarsi largamente aperto a tutte le invocazioni della carità, a tutti i grandi interessi della umanità. Un'opera magnifica la Provvidenza divina ai giorni nostri ha affidata loro, per farne i dispensatori dei suoi doni ; un'opera simile a quella che negli anni di carestia ebbe il patriarca Giuseppe, preposto all'amministrazione dei granai del- 168 Acta Apostolicae Sedis^-^-Clommmtarium Officiale F Egitto. Veri granai del mondo, l'Argentina, il Brasile, hanno veduto., alla vigilia delle elamita presenti, le loro immense terre rispondere allé loro cure e ai loro metodi agricoli con una fecondità che ha superato quella dell'anteguerra. Essi sono quindi felicemente in grado di ristabilire in larga misura lo scosso equilibrio, portando soccorso ai fratelli più bisognosi; : ;; Possa penetrare dappertutto il convincimento che la presente minaccia della fame è un pericolo comune, che deve congiungere tuttid popoli in una solidarietà e in una comunanza fraterna, la quale lascia dietro; ;di sè tutte le differenze, tutti i contrasti, tutti gli interessi particolari. Ohe importa, in questo momento^ di sapere ove furono le responsabilità, ; o quale sia stata la¡ parte di ognuno nei torti o nelle negligenze f atali ? Glie importa di ricercare chi sia più o meno dégno di aiuto? Oiò che verar mente ora preme è che il soccorso giunga prontoj sufficiente:, ovnnque stringe il bisogno. ! ;i È oggi più che mai l'ora di prestare ascolto alle parole del Salvatore : « Tutte le volte che avete fatto qualche cosai a uno di quésti minimi tra i miei fratelli, l'avete fatta ¡a m e » ; ma anche d'intendere l'amara irìprovazioné che Egli rivolge a chiunque, per egoismo o per semplice indifferenza, non viene'in soccorso del prossimo in stato di manifesta necessità. Praticamente: questi ammonimenti indicano una grave respon-; sabilità innanzi a Dio di tutti coloro che per le loro speciali qualità e per le loro condizioni sono chiamati ad allontanare quel pericolo,; nella direzione o nella esecuzione per ufficio o privatamente; una,grave respp>*~ sabilità innanzi a Dio di-tutti quelli che: con l'avvedutezza, la diligenza;, la saggia economia, nella produzione, nei trasporti, nella distribuzione dei viveri, potrebbero-alleviare la miseria di molti ;¡ una¡ anche più grave responsabilità innanzi a Dio di coloro, il cui crudele egoismo,; accumulando e occultando le provviste^ o in altro qualsiasi modo, sfrutta qdiot sámente là miseria del prossimo, delle singole persone o dei-popoli, a pro prlo personale profitto e forse anché per arricchirsi con iUecite sneeii^ Iasioni 0 cól più' vile commercio; ; ;; KS ; 1 > ; ; Sarebbe però funèsto di credere che la erisi possa essere superata fujor che nella tranquillità e nell'ordine'pubblico. È necessario che tutti mantengano la calma. La stòria Ci mostra troppo spesso i disastrosi effetti dell'illusione, che spinge alla rivolta e al saccheggio le folle affamate. Sarebbe lo stesso che pretendere di fecondare i campi, seminando .scintille nelle stoppie desoíate: Guai a quelli che volessero destare l'incendio; T 1 ' . • '•l'i 1 MATTH. . : .. 25, '40.''' ;. . I i i ¡i : . ; ¡ ¡ ; : " ' ' ' "' , ; u ' ' j i "'' y : ;, ,: • - ' - !; .•. : • -• ;' ... _ ; : ; ;- • - l e f a Pii Pp. m XII eccitando a inutili sommosse ! Guai a coloro che lo attizzano con Io spettacolo del loro lusso scandaloso e dei loro sprechi ! Lo spreco ! Padri e madri di famiglia, fate che i vostri figli conoscano meglio quali sacre cose siano il pane e la terra che ce lo dà. Il tempo nostro lo aveva troppo dimenticato ; da una onesta semplicità di vita era insensibilmente sdrucciolato verso la ricerca e il soddisfacimento di gioie malsane e di bisogni fittizi ; ed ecco che il Signore, facendo più raro il dono del suo pane, ha voluto con questa dura lezione richiamarlo sul retto sentiero. Possa questa lezione, docilmente compresa, servire allo stabilimento di un ordine migliore economico e sociale Î La morte, durante gli anni di guerra, è passata e ripassata lungo il fronte di battaglia, è penetrata nelle profondità dei territori, abbattendo al suolo innumerevoli vittime fra i combattenti e fra le popolazioni ciV¡Ui. È tempo che le sbarriamo il passo, ora che, la vediamo apprestarsi a cagionare stermini incomparabilmente più vasti di quelli prodotti con le armi e col,fuoco. Non permettiamo che essa incida su milioni di tombe d'innocenti fanciulli le parole tragicamente aecusatrici : «I pargoli domandavano pane, e non era chi loro lo desse ». Voi tutti, singole persone o popoli, che siete in grado, in una maniera o in un'altra, di venire in soccorso dei vostri fratelli, ascoltate .l'esortazione del Profeta: «Spezza il tuo pane a chi ha fame». Ma issate il vostro sguardo sulla grande visione : non soltanto gli affamati della terra tendono in questo momento verso di, voi le loro m^ni supplichevoli; Cristo stesso vi chiede il pane di cui i, suoi poveri hanno bisogno. ;< Ogni boccone di pane, che loro date, è dato a Lui. Ogni boccone, che loro negate, è negato a Lui. ,,. : Verrà un giorno in oui ciò. che molti oggi ancora non vedono, diverrà manifesto agli occhi di tutti* quando il Giudice supremo."apparirà nella maestà della sua giustizia per pronunziare dinanzi allá intiera umanità la sua sentenza senza appello. 2 ì 3 : Infelici!per sempre coloro» alle cui orecchie risonerà la terribile condanna : « Andate via da me, maledetti, ... poiché io ebbi fame e non mi deste da mangiare ». 4 Ma beati quelli che, udiranno le divine parole infinitamente dolci r «Venite, o benedetti dal Padre mio, ...perchè, io ebbi fame e mi saziaste... Tutto il bene che avete fatto al più piccolo dei m i e i fratelli, lo avete fatto a me » Ir 2 : i T I , 4 fhren. 4, 4. • • < I s , 5S, 7. . MATTH, 25, 41-42." MATTH! '25, 34-35-40. •• • . ,• ' " " , | ' ; 1 ' ; ' ! " .. .\ > . _ : L ! ! i • ; '• (\: 1 170 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale MOTU PROPRIO DE ORDINE IUDICIALI ET DE RATIONE PROCEDENDI IN CAUSIS CIVILIBUS IN STATU CIVITATIS VATICANAE SERVANDIS. Con la legge n. II dei 7 giugno 1929, il Nostro predecessore Pio XI di f. m., dopo aver indicato le fonti principali del diritto per lo Stato della Città del Vaticano, disponeva che nelle materie alle quali non provvedevano le dette fonti principali del diritto oggettivo, in via suppletiva e fino a che non fosse stato provveduto con leggi proprie della Città del Vaticano, fossero osservate alcune leggi e regolamenti emanati dai Regno d'Italia fino all'entrata in vigore detta ricordata legge 7 giugno 1929 sulle fonti del diritto, sotto la generale riserva che essi non fossero contrari ai precetti di diritto divino, nè ai principi generali del diritto canonico, nonché alle norme del Trattato e del Concordato stipulati tra la Santa Sede e il Régno d'Italia l'undici febbraio 1929, e sempre che, in relazione allo stato di fatto esistente nella Città del Vaticano, risultassero ivi applicabili. Sciogliendo in parte la riserva sopra espressa, il Nostro predecessore Pio XI, di venerata memoria, con Motuproprio 21 settembre 1932 (Ada Apostolicae Sedis, 1932, 332), al fine di sempre meglio provvedere all'or dinamento dei Tribunali della Città del Vaticano ed alla procedura dà seguire per la sollecita trattazione delle cause civili avanti ai medesimi/ costituì una Conimissione, composta da Monsignor Massimo Massimi, Recano della S, R, Rota, Presidente, Mons. Giulio Grazioli, Uditore di Rota, Paolo Pericoli, Presiderite del Tribunale di Prima istanza, Agostino Schmid, ff. di Promotore di Giustizia presso detto Tribunale, e Paolo Guidi, Giudice supplente nello stesso Tribunale, Segretario, con incarico di redigere un progetto di legge sull'ordinamento giudiziario e sulla procedura civile dei Tribunali dello Stato della Città del Vaticano. ¿ 1 La Commissione, che nel corso dei lavori aveva perduto uno dei suoi membri nella persona di Agostino Schmid e che si era giovata di osservazioni redatte, sopra sua richiesta, da Edoardo Ruffini e da Corrado Bernardini, presentò nel 1935 il progetto richiesto, il quale, dopo lievi ritocchi, fu, nel luglio 1937, per ordine del Nostro predecessore Pio XI e a cura del Consigliere Generale dello Stato della Città del Vaticano, il Principe Don Carlo Pacelli, reso di pubblica ragione, al fine di provocare sul medesimo progetto il giudizio della critica scientifica. Si ebbero, così, specialmente da parte dell'Università Cattolica del Acta Pii Pp. XII 171 Sacro Cuore, che l'aveva preso a soggetto di un suo pregiato studio pubblicato nel 1938, alcune osservazioni, sia di carattere generale che particolare. Sebbene tali osservazioni fossero state dichiarate espressamente di non grande rilievo e non avessero impedito anche all'Università Cattolica del Sacro Cuore di esprimere un giudizio complessivo favorevole all'elaborato progetto, uniformemente al giudizio di insigni processualisti italiani, Noi ordinammo che le osservazioni medesime fossero valutate dal Presidente insieme col Segretario della Commissione, e che Ci fosse sottoposto un progetto definitivo,. Compiuta tale revisione con Nostra soddisfazione; ritenendo che il progetto definitivo così elaborato corrisponda agli scopi per i quali ne fu ordinata la redazione dal Nostro predecessore Pio XI ; considerato che l'ordinamento giudiziario disposto in via provvisoria, con il ricordato Motu-proprio del 21 settembre 1932, sebbene abbia dato buona prova, non può costituire una soluzione permanente del problema ; considerato che la ricordata riserva, fatta nella legge 7 giugno 1929 sulle fonti del diritto, di provvedere con leggi proprie dèlia Città del Vaticano alle materie regolate, in via suppletiva, dalle leggi italiane applicabili per eccezione nel Nostro Stato, va sciolta innanzi tutto relativamente all'ordinamento giudiziario e alla procedura civile, in quanto le relative norme hanno un particolare bisogno di certezza, costituendo la garanzia dei singoli nella tutela dei loro diritti, tanto che esse sono state raccolte in leggi organiche, anche in quei paesi dove non è stata accolta la pratica della codificazione del diritto civile ; Disponiamo e stabiliamo di motu proprio quanto appresso: I. - L'ordinamento giudiziario e il codice di procedura civile allegati al presente Motu-proprio sono approvati e andranno in vigore a cominciare dal I novembre 1946. II. - Un esemplare dell'ordinamento giudiziario e del codice di procedura civile, firmati da Noi, costituiranno l'originale e saranno depositati e custoditi nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano. o II L - La pubblicazione dei predetti ordinamento giudiziario e codice di procedura civile si eseguirà con la pubblicazione del presente Motuproprio negli <( Acta Apostolicae Sedis » e con la consegna di un esemplare stampato al Governatore dello Stato della Città del Vaticano, il quale provvederà a tenerlo a disposizione del pubblico fino al giorno del)'entrata in vigore. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV. - Qualsiasi disposizione contraria al presente Motupròprio è abrogata. V. - Le Commissioni, costituite con il Motu-proprio 21 settembre 1932, continueranno a funzionare, con il procedimento di cui nello stesso Motu-proprio, esclusivamente per le liti che, al momento dell'entrata in vigore del nuovo ordinamento giudiziario, fossero pendenti dinanzi alle Commissioni medesime. Tutto ciò Noi abbiamo stabilito e stabiliamo, nonostante qualunque cosa in contrario, anche se degna di speciale menzione. Dato in Roma, presso S. Pietro in Vaticano, il giorno primo del mese di maggio dell'anno millenovecento quarantasei, ottavo del Nostro Pontificato. PIUS PP. XII EPISTULAE ." I AD EMUM P. D. AUGUSTUM TIT. S. MARIAE DE PACE S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM HLOND, ARCHIEPISCOPUM GNESNENSEM ET POSNANIENSEM CETEROSQUE POLONIAE ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS LOCORUMQUE ORDINARIOS: ÒPPICIOSIS LITTERIS RESPONDET E COMMUNI CONVENTU CZESTOCHOVIENSI ' DATIS. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster ac Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Czestochoviensis Beatae Mariae Virginis apud sacrarium post confectum bellum in episcopalem coetum primum congregati, postquam ad Apostolicam Sedem, quae catholicae fidei veluti arx atque praesidium est, cogitationes vestras cònvertistis, Petri Cathedrae reverentiam adhibuisti^, Christi in terris Vicario obsequium professi estis, inivistis et conseruistis labores, qui eo spectabant, ut in dilecta patria vestra religionis morumque robur et decus restaurarentur. Libenter litteras illinc Nobis missas legimus et meditati sumus quae ipsi palatii scripsistis et quae magis silendo quam loquendo adumbrastis. Subsignatis vestris nominibus vidimus deésse nomina sacrorum Pastorum, qui superiori Czestochovieñsi id genus conventui sex abhinc annis celebrato, aderant. Nonnulli enim sacrorum Antistites flagrante bello extorres patria vel in publicae custodiae locis mortui sunt ; alii vero tristis* simis iussibus procul nunc a suis vivere gregibus coguntur. Vobiscum recolimus mortuos, qui, perpetua digni memoria, pro Christi regno et Acia PU Pp. XII m nomine contumelias passi sunt, qui invicta patientiae constantia pastoralis officii sanctitudinem consecrarunt, qui terrae vestrae promerita pepererunt, quae — ut spes bonis affulget — laetam in posterum salutarium fructuum sobolem gignente Operam — quamvis adhuc frustra — dedimus dabimusque sollertem, ut episcopi a suis sedibus abacti ad sua loca redeant ; consulemus autem, ut viduatis dioecesibus cito prospiciatur, quod adhuc facere nequivimus. Profecto episcopalis vester coetus incidit in adiuncta temporis, quae Ecclesiae in Polonia difficilia et arcta evenerunt. Paulo antea., ut ipsi innuisti s, civiles potestates Concordatum resciderunt, quod viginti abhinc annis ictum Ecclesiae et Civitatis in Polonia necessitates et rationes regebat continebatque. Sollemnis Conventio abiciebatur, quasi Ecclesia obligatam pactionibus fidem fefellisset ; iniuriosa sane accusatio, quam refutare non est opus : adeo namque inanis et futtilis est, ut nequaquam consistere possit. Enimvero vobis persuasum est, si belli tempore extraordinariae provisiones in Polonia initae sint, quas christifidelium necessitas postularet et eogeret, has nullo modo pactis conventis obstitisse eademque f regisse. ^Resolutio ideo Concordati praeter quam Nos laederet, causam Nobis dedit moerendi, propterea quod demonstravit 'aliquibus istic inesse lamentabileni; proclivitatem, quae ipsos contra religionis instituta et praecipua gentis;! vestrae bona ferat. Qui Noster metus iam iustus sólidusque patet : nova enim apud vos promulgatur lex quae nuptiarum foederis sanctitudini et ^firmitati minatur. Ut officii vestri ratio poscebat, omnem operam contulistis, ut invulnerata servaretur familia, quae, totius humanae societatis fundamentum civitatisqúe seminarium, sua ipsius sponte et natura id praebet, unde recte et rite hominis persona adolescat et for-! metur. At vox vestra inaudita personuit r Connitimini Igitur, pro pastoralis sollicitudinis vestrae alacritate, ut christifideles doceantur Dei leges per contraria hominum scita neque labefactari neque,minui neve velint, contra fas in rumpendis connubiis uti indultis, quae superni Numinis; praescriptionibus adversentur. Laude autem Nostra dignum ducimus propositum, quod semper vigil gregum cura animis vestris inicit, sacras videlicet expeditiones ad populi pietatem excolendam provehendi. Hae magno usui esse sueverunt, ut, sopito fidei studio expergefacto, ipsis rebus adversis permoti, sontes ad caelestis pietatis veniam redeant atque omnes calamitatibus afflicti in interioris aulae pace et in emendatorum morum composita sapientia quaerant quietis dulcedinem, quam frustra foris petierunt : quod internum enim aeternum, et soluni quod aeternum est inimensis animorum desideriis obviam eundo satisfacit. Alia volumus stricte attingere. Ex orientalibus regionibus in occidentales plagas : 174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale turmatim confluunt homines, acerbis saepe casibus percussi, relictis rebus dolentes, ob suam inopinatam sortem haud tarda miseratione digni. Opera hortatuque tacite, dilecte Fili Noster ac Venerabiles Fratres, ut vos, sacerdotes fidelesque vestri, iis providae et opiferae misericordiae auxilia conferatis. Animorum cura iis nequaquam desit, ut fidei ac spei christianae solamina ipsos reficiant et ad salutiferam viam sanctae Crucis carpendam corroborent. Quodsi res hominesque perturbantur, immotae consistere debent iustitiae leges, quae iura aliena vereri et nemini nocere iubent : harum namque imperio non labilis civitatis ordo consistit et humana consortio decore et tranquille ea assequitur commoda et bona, quae communia vota efflagitant. Nonne bene regere est sempiternae iustitiae legibus subesse ? Iterum moeste commoti sumus, cum etiam per recens istinc missas relationes comperimus multos sacerdotes in dioecesibus vestris desiderari : ex iis partim relegatione abscessisse, partim morte saepius crudeliter illata in sanctorum lucem intrasse. Horum nomina in Ecclesiae annalibus aureis sculpta sunt litteris, eorum virtutes in exemplum fulgentes optimum quemque ad imitandam numquam fractam fidei constantiam traducunt, eorum animae in Christo, perpetuae iuventae vita fruentes, Poloniae sortibus advigilant. Ubi ii fuerunt, prodeant sacrorum alumnorum agmina, qui tantae pietatis haud desides sint heredes et, illorum vestigia insistentes, sacerdotalem vitam efficiant, quemadmodum rei veritatique congruit, devotum servitium et operosum affectum, fecundo foederis nodo humilitatem et caritatem cqnnecténtes. Summopere igitur adnitimini, ut Sacra Seminaria omni disciplinae et doctrinarum cultu magis magisque vigescant ; itemque ut adolescentes utriusque sexus maxima cura christiana institutione imbuantur et evangelicae dignitatis moribus conformentur: hanc ad rem, ceterum, ut par erat, in episcopali coetu aequas iam cogitationes couvertistis. Haec cum vobis scribimus, spe bona afficimur fore, ut dilectae No bis Poloniae magnae gloriae aevum albescat. Quodsi virtus luctaminibus implicita et doloribus locuples promerita cumulat et veri nominis magnitudinem parit, hac excellere praestantia ducimus Poloniam, cuius fortitudo inter aspera non flectitur, duris obluctans non cedit. Ecclesiae vero sincera doctrina et purus afflatus, quae immortalitatem semper victricem pollicentur et gignunt, eius spem iugiter fulciant viresque consolident. Quid timendum, si adest vivax et imperiosus Ecclesiae spiritus, qui est ipse Spiritus Dei? « Nihil enim fortius Ecclesia. Spes tua Ecclesia, salus tua Ecclesia, refugium tuum Ecclesia... Numquam senescit, sed semper viget. Quamobrem eius firmitatem stabilitatem que demonstrans. Scriptura montem illam vocat : eius incorruptibilitatem, ap- Acta Pii Pp. XII m pellat virginem : magnifieentiam eius, reginae nomine declarat ; cognationem, quam cum Deo habet, filiae voce indicat ». Haec vota Nostra Deo commendantes, ut ea gratiae Suae munere benigne perficiat, quidquid est salutare, candidum, optabile vobis, dilecte Fili Noster et Venerabiles Fratres, gregibusque vestris adprecamur, inque caeleste donorum pignus Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus?. x Datum Romae apud S. Petrum, die xvn mensis Ianuarii anno Domini MCMXLVi, Pontificatus Nostri septimo. PIFS PP. XII II AD EXCMUM P. D. MAURILITJM SILVANI, ARCHIEPISCOPUM TIT. NAUPACTENSEM, IN REPUBLICA CHILENA NUNTIUM APOSTOLICUM, QUEM LEGATUM MITTIT AD CONVENTUM EUCHARISTICUM E TOTA CHILENA REPUBLICA MAGELLANI CELEBRANDUM. PIUS PP. XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem, r— Haud parva animi delectatione nuper intelleximus, sollemnem ex illustri Na-¡ tione Chilena Congressum Eucharisticum proximo Februario mense Magellani, in extrema scilicet ad meridiem vergenti regione continentis Americae, fauste feliciterque, Dei favente gratia, celebratum iri. Si enim-, vero in praesentium maiorum causas diligenter inquiratur, ea profecto inde Auxisse reperiuntur, quod hominum plerumque inter ipsos caritas, amore erga Deum in dies frigescente, referbuerit. Ipsi namque se esse Dei filios atque in Iesu Christo fratres obliti sunt; nihil prope, nisi sua quisque, curant, aliena non modo negligunt, sed non raro oppugnant in eaque invadunt. Inde crebrae inter civium ordines simultates et contentiones, in tenuioribus suspiciones, invidiae, secessiones. Quibus quidem malis frustra tantummodo a legum providentiis, a poenarum metu, a consiliis humanae prudentiae quaeritur sanatio. Illud est omni studio rationeque enitendum, ut civium classes atque sodalitates mutua inter se concilientur officiorum vicissitudine et coniunctione, quae a Deo profecta, opera edat genuinum Iesu Christi spiritum et caritatem prae se ferentia. Hoc itaque Verbum caro factum voluit, quum augustum Eucharistiae Sacramentum institueret, excitanda dilectione in Deum, mutuam inter homines fovere caritatem. Illud sane pulcherrimum ac per iucundum est christianae fraternitatis exemplar, una simul gregatimque ad sacra 1 a S. Ioannes Chrysostomus, Homilia JT in Entropium, Migne, Patr. Or., LH, 402. ' 176 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale altaria, ad publicas sollemnesque pompas cireumfundi patritium et popularem, divitem et pauperem, doctum et indoctum, eiusdem aeque participes convivii caelestis. Nos igitur, qui nihil potius habemus, quam ut fidelium animi, per intimam cum Christo coniunctionem, fraterna inter se necessitudine colligentur, civiumque concordiae et prosperitatis maximum conferant incrementum, proximam Chilenae Nationis Eucharisticam celebrationem non modo laude Nostra faustisque votis prosequimur, verum etiam eidem quodammodo adesse et praeesse exoptamus. Te itaque, Venerabilis Frater, qui pro munere tibi credito in praenobili Chilena Republica iam Nostram geris personam, quique animi Nostri consilia et vota cognita plane habes, Legatum Nostrum, ut paulo ante annuntiavimus, deligimus atque constituimus, ut proximam Congressionem Eucharisticam ex tota ista Natione Magellani celebrandam nomine Nostro Nostraque auctoritate meas eiusque sollemnibus coetibus et caeremoniis praesidens. Minime autem dubitamus, quin ipse, pro egregia pietate ceterisque virtutibus, quibus nites, perhonorifieum munus tibi demandatum sis feliciter utiliterque expleturus. Caelestium interea luminum auxiliorumqué conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis esto ApostólicaBenedictio, quam tibi, Venerabilis Frater, cunctisque iis qui ^sollemnibus eucharisticis intererunt, amantissime in Domino impertimus. > Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxn mensis Ianuarii, anno MDCCCCXXXXVI, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII ; in AD. EMUM P.: D. MICHAELEM TIT. SANCTAE ANASTASIAS S. It. E. PRESBYTERUM CARDINALEM DE FAULHABER, ARCHIEPISCOPUM MONACENSEM ET FRISINGEN SEM ? QUINQUE ABHINC LUSTRA AD PURPURATORUM PATRUM ORDINEM ADLECTUM, i' PIUS PP. XII pilêcte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Perlibenter cognovimus, te.quidem, proximo mense Martio, quintum ac vigesimum ëxpléturum annum, ex quo a Decessore Nostro fel. rec. Bene^ dicto XV ad amplissimum Ecclesiae Senatum es feliciter cooptatus. Manifesta est enim cura tua pastoralis, singulari pietate proximorumque caritate flagrans, qua ad mores christianos in grege tibi tradito efficaciter fovendos, ad episcopalis muneris Ecclesiaeque iura fideliter tuenda 177 Acta Pii Pp. XII indesinenter constanterque ineubuisti. Quae quidem virtus atque industria, peculiari animi fortitudine innixa et libera integreque eloquentia pollens, extremis bisce annis, tot tantisque asperitatibus cladibttsque cumulátis, splendide glorioseque refulsit. Nos igitur, qui fidelem tuam in beati Petri Cathedram observantiam probe novimus, laboresque in diur turno officio pastorali abs te exantlatos plane cognitos habemus, proximam f austitatis istius opportunitatem nacti, tibi, Dilecte Fili NiosteJP) effuso animo etiam atque etiam gratulamur, laetique eventi celebratio; nein faustis secundisque ominibus prosequimur. Quo autem sollemnia ipsa in maiorem cedant gregis tui utilitatem, ultro tibi facultatem damus, ut, die constituta, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam iisdem indulgentiam proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrändann Caelestis interea praesidii opisque conciliatrix et nuntia, práeeipuaeque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, universoque clero ac populo tuae vigilantiae demandato, amán.^ tissime in Domino impertimus. ; ; ; ; Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xi mensis; Februarii, anno MDCCCOXXXXVI, Pontificatus Nostri septimo;-. i r PIUS PP. XII IV AD EMUM P. I>. FRANCISCUM EPISCOPUM TUSCULANUM S. R. E. CARDINALEM MARCHETTI SELVAGGIANI, S. S. CONGREGATIONIS S. OFFICII A SECRETIS, VICE SACRA IN URBE ANTISTITEM, DEN A LUSTRA SACERDOTI t FELICITER EXPLENTEM. •' • PIUS PP. XII •• ' 1 • '• ; •' - ' v W v : Venerabilis Frater noster, salutem et Apostolicam Benedictionem, — Tribus abhinc annis, tibi quintum iac vigesimum episcopatus tui natajLem diem feliciter peragent! gratulationes Nostras libenti quidem wm-Çi&fa tefèeimus. Nunc autem ipsimet, deiia ab inito sacerdotio luistiraia/m iam explenti, pergratum est Nobis benevolentiam erga te Hostram publice palamque confirmandi. Volventibus enim postremis hisce annis,¡ tottam que ingentium aerumnarum calamitatumque plenis, quae ex diuturno acerrimoque bello profectae sunt, pastorales sané curae; et. sollicitudines in hac quoque alma urbe necessario percrebuerunt.: ; Sed quo-graviora exstiterunt mala, quae ex ordine oeconomico et sociali inipsaxn oo mmu nis vitae rationem moralem ac religiosam redundarunt, i ¡ 0 0 , 1 amplius T ; T m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale acriusque studium industriamque tuam exacuerunt, ad auetas Romani gregis nécessitâtes sublevandas. Tibi igitur, Venerabilis Frater Noster, qui a sacerdotii tui primordiis in proximorum utilitatem iugiter incubuisti, quique in praeclaris nobilissimisque officiis, tibi hoc haud brevi aetatis spatio concreditis, inque Ecclesia ipsa Romana moderanda, adiutricem vigilantemque operam Summo Pontifici navasti, de proxima faustitate ex animo gratulamur, eamque secundis votis ominibusque prosequentes, omnia felicia, prospera, iucunda a Domino adprecamur. Quo interea sacri eventus celebratio Christi fidelibus salutarior evadat, tibi ultro facultatem tribuimus, ut, die constituta, post Sacrum peractum nomine Nostro Nostraque auctoritate adstantibus benedica*, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Donorum denique solaciorumque caelestium praenuntia et conciliatrix, peculiarisque Nostrae caritatis testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Venerabilis Frater Noster, cunctis adiutoribus tuis impri misque sollerti Archiepiscopo in Urbe Vicesgerenti, archibasilicae Lateranensis Capitulo ceteroque clero ac populo Romano, itemque Tusculano gregi tuae curae demandato amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxvin mensis Martii, anno MDCCCCXXXXVI. Pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. XII ALLOCUTIONES I Ad Excmum virum Paschalem Diana, novum Italiae Oratorem extra ordinem liberis cum mandatis, die X mensis Februarii a. MGMXLVI', Beatissimo Patri litteras publicas porrigentem. Signor Ambasciatore. Le nobili parole che Vostra Eccellenza Ci ha rivolte nel momento in cui inaugura il suo alto ufficio, esprimono con accento di profonda commozione la sua intima consapevolezza della importanza della missione che le è affidata e delle responsabilità straordinariamente delicate, che essa comporta nelle congiunture presenti, nelle difficili e instabili condizioni di un dopo-guerra ancora indeciso ed incerto. Il popolo italiano, di cui Ella è ora presso di Noi rappresentante e patrocinatore, è stato sempre da Noi singolarmente amato, e in questi anni di sofferenze e di angosce è più che mai vicino al Nostro cuore. Vittima di una guerra, nella quale fu coinvolto contro i sentimenti e : •Acia Pii Pp. XII 179 la volontà della sua grande maggioranza, e che Noi stessi invano cercammo di scongiurare, esso Ci è divenuto doppiamente caro, e la sua predente angustia è un nuovo e particolare titolo alla Nostra sollecitudine paterna e alla Nostra premura di venire in suo aiuto. Mentre perciò stendiamo la Nostra mano per soccorrere in modo speciale i suoi figli e le sue figlie più duramente colpiti dall'immane conflitto, nello spirito del divino Samaritano, Noi obbediamo non solo a un dovere di carità, ma anche ad un intimo impulso dell'animo Nostro. Intiere generazioni, forse, dovranno portare la pesante eredità della orrìbile guerra. Eppure, Noi abbiamo fiducia nella generosità? nel valore, nella forza di sopportazione, nei ricchi doni di natura, e nella robusta fede cristiana, che sono il vanto del popolo italiano, fiducia soprattutto nell'ausilio della Provvidenza divina, che lo scelse per stabilire in mezzo a lui la rocca incrollabile su cui riposa la Sede di Pietro. Onde non dubitiamo che esso, raccogliendo con senso di concordia e di disciplina tutte le proprie forze, e sostenuto dalla saggia comprensione e dall'assistenza benevola di altri popoli, sarà in grado di prestare alla sua volta un prezioso contributo alla costituzione di un nuovo ordine fondato sulla equità e sul diritto. In tale aspettazione e con tale speranza impartiamo di cuore a Sua Altezza Reale il Luogotenente Generale del Regno, alla Reale Famiglia, al Governo e a tutto il popolo italiano, e in particular modo a Vostra Eccellenza, la implorata Apostolica Benedizione- II Ad Serenissimum Principem Reginaldum de Cray, novum Belgii Oratorem extra ordinem liberis cum mandatis, die XIII mensis Februarii a. MCMJLVI, Beatissimo Patri litteras publicas porrigentem. Monsieur l'Ambassadeur, Dans les paroles d'une haute élévation que Votre Altesse Serenissime vient de Nous adresser en Nous présentant les Lettres par lesquelles Son Altesse Royale le Prince Régent de Belgique, au nom de Sa Majesté le Roi des Belges, vous accrédite auprès de Nous comme Ambassadeur Extraordinaire et Plénipotentiaire, Nous avons été heureux de trouver, une fois de plus, le solennel témoignage des sentiments de fidélité aux traditions religieuses qui font l'honneur de la Nation Belge et dont elle est légitimement fière. . , La Nation Belge ! Cette Nation qui, malgré son amour passionné de ; 180 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale la paix, a été, par deux fois,, en une seule génération, le théâtre de guerres exterminatrices; cette Nation dont la liberté et l'indépendance fut, durant des années, non point courbée, certes ! mais meurtrie par le joug de la domination étrangère; cette Nation qui, aux heures les plus sombres, a su,.sous l'oppression, demeurer fidèle à elle-même et à sa mission, attendre aréc une héroïque constance sa libération et travailler, dès le premier instant de sa liberté recouvrée, à faire surgir des ruines une vie nouvelle : une telle Nation si grièvement blessée par une avidité effrénée de domination, se sent, du fait même de sa douloureuse expérience, d'autant plus pleinement liée à sa noble tâche de favoriser, d'une manière efficace et dans un esprit haut et large, l'œuvre de la paix. t Nous supplions le Seigneur de conduire cette ardente aspiration des peuples à une plus palpable réalité. Or la première et indispensable condition est l'empressement loyal de tous les Etats, des grandes Puissances mondiales en particulier, à consacrer leurs forces au service du droit et non à sa plus ou moins franche violation.;. Avec" la ferme confiance que la noble Nation belge pourra goûter les heureux fruits d'une si désirable évolution, Nous recommandons d'un cœur fervent à la protection du Tout-Puissant votre Auguste Souverain, Son Altesse Royale le Prince Régent, là famille Royale, le gouvernement et le peuple belge tout entier, ce peuple tant aimé et d'autant plus aimé de Nous que ses souffrances ont été plus grandes et son héroïsme plus admirable. Baigne; le Seigneur bénir et féconder son œuvre si ardue de reconstruction de l'avenir dans un esprit de justice et de paix. A Votre Altesse, enfin, Nous avons plaisir à donner l'assurance que, dans l'accomplissement de la mission qui lui est confiée, Elle trouvera toujours de Notre part le plus bienveillant appui, en gage duquel Nous lui accordons de grand cœur, selon son désir, Notre paternelle Bénédiction. III Ad Excmum virum Paulum de Ghurruca y Dotres, mafchionem de .Aycinena, novum Hispaniae Oratorem extra ordinem liberis cum mandatis,, die XVI mensis Februarii ai MCMXLVI, Beatissimo Patri litteras publicas porriçfentem. : : > 1 ; ¡Señor Embajador. ; . . ; ¡MS Üoh viva ÄMäceiön hemos recibido, de manos de Vuestra Excelencia, que ha sabido acompañar el solemne acto con tan nobles y elevadas expresiones,- las Garfas credenciales, con las que el Jefe del Estado Acta Pii Pp. XII 181 español le acredita junto a Kos, como Embajador Extraordinario y Plenipotenciario. Tiene lugar el principio de su nueva y honrosa misión en un momento, en el que insignes prelados, de todas las partes de la tierra, se reúnen en el centro de la Cristiandad, ofreciendo a un mundo, que lentamente se repone de las amargas consecuencias de la guerra, el edificante espectáculo de una unidad y de una fraternidad, que tienen en Dios Nuestro Señor su fundamento. Porque cuanto más difícil resulta para los pueblos, que han sufrido los horrores de la guerra, desenredarse de los contrastes y de los estorbos pasados y volverse lealmente hacia aquellos pensamientos de paz, que han de formar el ambiente propicio para la sana libertad y la reconstrucción ; tanto más la Iglesia experimenta el deber maternal de ofrecer, como exige su misión, a este mundo, agitado y atormentado por fuerzas opuestas, un ejemplo patente y luminoso de lo que es una actitud justa y proporcionada a lo que se le debe a cada pueblo. El pueblo español, no menos que las demás naciones, ha sabido comprender y apreciar dignamente el simbólico significado de este primer Consistorio de la postguerra; y ahora este pueblo, cuya fidelidad a Jesucristo, cuya valerosa confesión de la fe no menos que sus preclaros méritos en la conservación y en la propagación de la religión católica quedan para siempre escritos con caracteres indelebles en el libro de la Historia de la Iglesia; este pueblo, que en su viva unión con la Sede de Pedro ha reconocido siempre una de las claves de su tradición nacional, tiene el gozo de contemplar que también a sus hijos, en este momento histórico, se les concede el merecido puesto de honor. Por una amorosa disposición de la Divina Providencia, a la nación española se le han ahorrado los horrores de la guerra mundial. Que el Omnipotente vele también sobre ella en el porvenir y le haga encontrar y seguir el recto sendero, que la lleve al progresivo desarrollo de su bienestar interior y a una eficaz colaboración en las urgentes necesidades comunes de esta humanidad, hambrienta de paz y de justicia. Con este deseo, que estrecha en un abrazo de amor a todos los estados y a todas las clases de la nación, acogemos gustosos el ruego que se Nosha manifestado y damos de todo corazón al Jefe del Estado, al Gobierno, a todo el pueblo español, para Nos amadísimo, y de manera especial a Vuestra Excelencia, con afecto paternal la Bendición Apostólica. 14 - hcvK, vol. XIII. i i - 6. - 7-ÍWHS. 182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale HORTATIO PASTORALIS AD PAROCHOS URBIS ET CONCIONATORES SACRI TEMPORIS QUADRAGESIMALIS * 1 ' Paterno saluto Ci torna sempre sommamente gradito di vedervi qui riuniti intórno a Noi, diletti figli, in questa ricorrenza del tempo e della predicazione quaresimale. Il Nostro primo pensiero va al Venerabile Fratello il Signor Cardinale Vicario, che con ferma volontà e illuminato zelo esercita il suo alto ufficio ; e a lui volentieri associamo i fedeli collaboratori nel governo della Nostra amatissima diocesi di Roma. Ma queste parole di saluto paterno s'indirizzano anche a voi, sacri oratori, ea voi, parroci dell'Urbe, che dovete portare — non pochi in assai larga misura — il pondus diei et aestus/ le privazioni e le penose rinunzie di questi aspri e duri anni. U Signore, che vede le vostre opere, la fatica e la pazienza vostra, ve ne darà la ricompensa. • 2 1 Contrasti di miserie e di angosce, di conforti e di speranze Anni ardui, anni sconcertanti per le vicissitudini degli avvenimenti più straordinari e disparati, per l'alternarsi e il confondersi del bene e del male, anni trascorsi nelle miserie e nelle angosce, ma al tempo stesso, col superno presidio della Provvidenza divina, in mezzo agli attestati della sua infinita misericordia. Anni difficili e pieni di contrasti, anche per lo zelante pastore, cui la cura delle anime ha imposto singolari esigenze e ha cagionato amare delusioni, ma ha procurato altresì soprannaturali conforti e prove della fecondità dell'opera sua. Testimoni non di rado impotenti della marea crescente dei corrotti costumi, voi avete elevato a Dio il grido angoscioso del Salmista : « Mi trovo immerso in un fango profondo, e non vi è elove fermare il piede... Mi sono stancato col gridare, e le mie fauci son divenute rauche ». E davanti al decadimento delle anime che vi erano affidate, forse anche fra quelle a voi più care, avete esclamato gemendo: « ilanno messo nel mio, nutrimento il fiele, e nella mia sete mi hanno abbeverato con l'aceto » . 3 4 • ' • * Habita die 1 6 Martii 1 9 4 6 . 1 2 3 4 M A I I H. 20, 12. C f r . Apoc. 2 , 2 . Ps 68, 3 - 4 . Ib. 2 2 . • '• ' ; il -oi'.'.'j -u y. Acta.Pii.Pp. XII Ma voi avete potuto osservare come il flagello della guerra, dovunque ha infierito, ha portato con sè i medésimi o almeno simili effetti. Fer quanto doloroso sia un tale spettacolo, tuttavia i vostri cuori si sono aperti alla speranza che il sole della pace, levandosi sull'orizzonte, farà gradualmente abbassare quelle grandi acque. Ed infatti appariscono qua e là sintomi di resipiscenza, segni di notévole miglioramento. Urgenti doveri Ciò nondimeno, le conseguenze della guerra vi mettono sempre di fronte a numerosi e gravi doveri. Noi pensiamo soprattutto alla protezione della fanciullezza abbandonata, al risanamento delle profonde ferite inflitte specialmente alla santità del matrimonio, alla fedeltà coniugale ; al qual proposito ripetiamo qui ciò che, or è un anno, ricordane mo intorno alla questione del divorzio, che cioè il matrimonio fra battezzati validamente contratto e consumato non può èssere sciolto da nessuna potestà sulla terra, nemmeno dalla Suprema Autorità ecclesia-: stica. A questi urgenti doveri si aggiunge l'altro, non meno grave, di ravvivare il senso del diritto e della giustizia in tutta la vita sociale e di promuovere sempre più le opere di carità cristiana. .¡ L'azione caritatevole Noi stessi vogliamo proseguire, fìnchè Ce ne sarà data la possibilità, la Nostra azióne caritatevole verso gl'infelici che la guerra ha 'gettati nella indigenza in Roma e fuori. In Roma Ci piace di riconoscere la vostra valida cooperazione, e ve ne ringraziamo, sicuri come siamo che la continuerete con la stessa costanza e lo stésso zelo. L'organizzazione dei soccorso per le vittime della guerra, anche fuori di Roma, ebbe il suo inizio e il suo sviluppo grazie alla instancabile solerzia delle,varie Opere da Noi volute, fra le quali merita di essere segnalata la Pontificia Commissione di Assistenza. Molto si è già conseguito, al di qua e al di là dei confini d'Italia, con la cura per il rimpatrio dei profughi, con la istituzione di numerosi Refettòri Pontifici, con lä" distribuzione di milioni e milioni di minestre, con l'assistenza ai prigionieri, ai reduci, ai danneggiati dalla guerra. Questa attività caritativa, sostenuta dalla benevolenza e dal concorso di tanti illustri Pastori, è andata ininterrottamente progredendo. Noi la menzioniamo per rendere umili e pròfonde azioni di grazie al Signore, datore di ogni bene, e per esprimere anche in questa occasione la Nostra riconoscènza verso tutti coloro, in Europa e nel mondo intero, che per amore di Dio hanno fatto a gara nel prestarci il loro generoso aiuto. In questa nobile emulazione l'Episco- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pato e i cattolici di America si trovano in prima fila. Il movimento dei nostri magazzini, che, mercè loro tutti, si sono venuti senza sosta riempiendo a mano a mano che si vuotavano a sollievo dei poveri, è, per usare l'espressione dell'Apostolo g. Paolo, la prova visibile del loro amore e la giustificazione della Nostra lode. 5 Valore e dignità della cura diretta delle anime A misura che si svolgeva la serie degli avvenimenti di questi ultimi anni, già prima della fine della guerra, ma anche più dopo, soprattutto nel corso dei mesi passati, l'attenzione e l'attività Nostre sono state straordinariamente assorbite dalla sollecitudine di rispondere ai bisogni e alle istanze di tanta parte della Cristianità. Innumerevoli anime tendono con speranza é fiducia gli occhi e il cuore y er so la Chiesa Ma appunto questo spettacolo, sempre presente al Nostro spiritò, Ci spinge a considerare particolarmente la cura diretta, immediata, delle anime, nel la vita parrocchiale, nella quotidiana azione del sacerdote all'altare, sul pergamo, nel confessionale, nell'insegnamento, fra la gioventù, al letto dei malati, nei colloqui personali. Questo assiduo lavoro è stato ed è dappertutto e in tutti i tempi la base fondamentale e come la solida armatura che assicura la perenne vitalità della Chiesa. Con tale lavoro la Chiesa apporta realmente alla restaurazione della società umana il prezioso contributo, di cui parlavamo in un Nostro recente discorso. Esso invero consiste nel formare l'uomo stesso, l'uomo completo, immagine e figlio di Dio, l'uomo 'preparato e pronto ad osservare fedelmente nell'ordine naturale e soprannaturale la consegna ricevuta da Dio, suo Creatore e sno Padre. Ma un tale uomo, come lo forma., cóme lo prepara la Chiesa se non soprattutto con la quotidiana cura delle anime ? Questa educazione spirituale mira evidentemente in primo luogo alla vita soprannaturale ed eterna, ma al tempo stesso assicura alla società umana la dignità e l'ordine, la felicità e la pace. In tal guisa, nell'oscuro e incessante lavoro compiuto nel mondo intero dai sacerdoti su ciascuna delle anime in particolare, si appresta e si disegna l'ardua e grande opera della Chiesa per il maggior bene della umanità. Così parlando a voi, diletti figli, Noi intendiamo di dare al vostro lavoro la lode che merita. Ma, anche più, abbiamo a cuore d'incoraggiarvi e spronarvi a stimarlo voi stessi in grado sempre più alto, per compirlo con una perfezione sempre crescente, fino alla più semplice confessione che ascoltate, al più elementare catechismo che impartite ai fanciulli. * Cfr. 2 Cor. 8, 24. Acta Pii Pp. XII 185 Sollecitudine verso coloro che vivono lontani dalla Chiesa Solleciti delle presenti condizioni della vita cristiana in Roma, vi esortiamo ancora una volta a non restringere, come pastori di anime, il vostro zelo a coloro che già da sè prendono parte alla vita della Chiesa, ma ad andare in traccia, con non minor ardore, dei traviati che vivono lontani da lei. Essi sono, come sapete, esposti a grave pericolo ; non però irrimediabilmente perduti. Molti, forse i più, possono ancora essere guadagnati e richiamati sul retto sentiero. Tutto sta a prender contatto con loro. Ciò che essi attendono dal sacerdote è il disinteresse e il senso di giustizia. Nè Puno nè l'altro vi fanno difetto, diletti figli, a voi che li attingete ogni mattina dal Cuore stesso del Redentore. Fate dunque dell'accostare coloro che si sono alienati dalla Chiesa, del vivere insieme con gli affaticati e gli oppressi, lo scopo dominante dei vostri pensieri, il segreto e come l'anima della vostra operosità sacerdotale e apostolica. II La predicazione della fede Il tema assegnato alla predicazione quaresimale di quest'anno è laprima parte del Simbolo Apostolico. Del « Credo » Noi abbiamo parlato già negli anni passati. Oggi vorremmo dire qualche breve parola sulla predicazione stessa della fede. Che essa rappresenti una vera necessità, non abbiamo bisogno di dimostrarlo. Voi stessi ben conoscete quanto profonda sia la ignoranza religiosa, come molteplici e spesso grossolani siano gli errori e gli equivoci sulle verità più elementari della fede, e ciò non soltanto in mezzo al semplice popolo, ma altresì fra coloro che si lusingano di essere « intellettuali ». Questi ultimi si mostrano esigenti anche per ciò che riguarda la forma : occorre quindi che l'insegnamento religioso, parlato o scritto, sia presentato in uno stile agile e chiaro ; altrimenti a che giova dire o scrivere le migliori cose, se non si riesce a farsi leggere od ascoltare? La vera eloquenza Le buone letture religiose sono in aumento. Senza dubbio non è alla portata di tutti il praticare lodevolmente un'attività letteraria, che richiede capacità e attitudine speciale ; ma da ogni sacerdote, da ogni pastore di anime, da ognuno di voi, si attende una parola accurata e degna. E ciascuno di voi può realmente darla. Infatti non è tanto questione di arte, di facondia, di abilità oratoria, quanto piuttosto di in- 186 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tima convinzione personale. Quando S. Paolo negava di predicare con artifizio e ricercatezza, ciò ch'egli respingeva erano appunto gli ornamenti superflui, le sottigliezze vane, le ampollosità, le frasi d'effetto, tutta la farragine che disdice alla dignità e alla maestà del pergamo. Ma la forza dello Spirito, che era in lui, che dava alla sua parola potenza ed efficacia, metteva in valore tutti i doni della sua ricca natura. Paolo, mosso dallo Spirito, restava pur sempre lui stesso. Da una tale unione dello Spirito e della natura nasceva la sua incomparabile, inimitàbile eloquenza. In una misura modesta, anche la più modesta che si possa supporre, ogni predicatore partecipa di questa eloquenza, purché, assistito dallo Spirito Santo, rimanga tuttavia lui stesso, e purché, grazie all'uso che egli fa dei doni della sua natura, la parola sgorghi dalle sue labbra con un calore, un colorito, un suono "suo proprio, che danno alla verità, identica in tutti, una forma personale e spontanea6 Il santo Curato d'Ars non aveva certo il genio naturale di un Segneri o di un Bossuet, ma la convinzione viva, chiara, profonda, da cui era animato, vibrava nella sua parola, brillava nei suoi occhi, suggeriva alla sua fantasia e alla sua sensibilità idee, immagini, paragoni giusti, appropriati, deliziosi, che avrebbero rapito un San Francesco di Sales. Tali predicatori conquistano veramente il loro uditorio. Chi è pieno di Cristo, non troverà difficile di guadagnare altri a Cristo. ¡ Noi Ci auguriamo che la nobile brama di conquistare gli uomini per darli a Cristo non sia per voi l'origine di una altrettanto facile quanto funesta illusione. Grande sarebbe infatti l'errore del pastore delle anime, che dedicasse tutta la sua attenzione e tutti i suoi sforzi ai grandi discorsi per circostanze solenni, piuttosto che alle sue prediche domenicali e ai suoi catechismi settimanali ; che si contentasse di affidare ai suoi vicari questa parte, la più umile, ma non sempre la più facile, del suo ministero. Prendete come esémpio quei Paesi, ove il catechismo in chiesa e nella scuola è considerato uno dei più onorifici uffici del sacerdote, ove il parroco riserva a se stesso, dopo una seria preparazione, il privilegio d'insegnarlo in persona la domenica a giovani e ad anziani nella chiesa piena di popolo. Oggetto della predicazione della fede L'oggetto della predicazione della fede è la dottrina cattolica, vale a dire, la rivelazione con tutte le verità che essa contiene, con tutti ì fondamenti e le nozioni che presuppone, con tutte le conseguenze che essa porta per la condotta morale dell'uomo, di fronte a se stesso, nella 6 Cfr, 1 Vor. 2, 1-4. Acta Pii Pp. XII 187 vita domestica e sociale, nella vita pubblica, anche politica. Religione e morale nella loro stretta unione costituiscono un tutto indivisibile ; e l'ordine morale, i comandamenti di Dio valgono egualmente per tutti i campi dell'attività umana, senza eccezione alcuna; fin dove questi giungono, si estende anche la missione della Chiesa, e perciò anche la parola del sacerdote, il suo insegnamento, le sue ammonizioni, i suoi consigli ai fedeli affidati alle sue cure. La Chiesa cattolica non si lascerà mai chiudere nelle quattro mura del tempio. La separazióne fra là religione e la vita, fra la Chiesa e il mondo è contraria alla idea cristiana e cattolica. Diritti e doveri del sacerdote nelle questioni riguardanti la vita pubblica Concludiamo con alcune proposizioni più precise e concrete : 1° È un diritto, e al tempo stésso un dovere essenziale della Chiesa di istruire i fedeli, con la parola e con gii scritti, dal pulpito o nelle altre forme consuete, intorno a tutto ciò che concerne la fede e i costumi, ovvero che è inconciliabile con la sua propria dottrina, e quindi inammissibile per i cattolici, sia che si tratti di sistemi filosofici o religiósi, ò degli scopi che si propongono i loro fautori, o delle loro concezioni morali riguardanti la vita così dei singoli come della comunità. 2° L'esercizio del diritto di voto è un atto di grave responsabilità morale, per lo meno quando si tratta di eleggere coloro che sono chia niati a dare al Paese la sua costituzione e le sue leggi, quelle in particolare che toccano, per esempio, la santificazione delle feste, il matrimonio, la famiglia, la scuola, il regolamento secondo giustizia ed equità delle molteplici condizioni sociali. Spetta perciò alla Chiesa di spiegare ai fedeli i doveri morali, che da quel diritto elettorale derivano. 3° L'art. 43 del Concordato del 1929 vieta agli ecclesiastici in Italia « d'iscriversi e militare in qualsiasi partito politico ». La Chiesa intende di far rispettare fedelmente questa disposizione, pronta anche a reprimere e a punire eventuali infrazioni di tale obbligo da parte di singoli ecclesiastici, e non pensa in alcun modo, dal canto suo, d'ingerirsi in questioni meramente politiche, nelle quali lascia ai cattolici, in quanto tali, piena libertà di opinione e di azione. Ma, d'altra parte, non può rinunziare al diritto suaccennato, nè potrebbe ammettere che lo Stato giudichi unilateralmente il sacerdote nell'esercizio del suo ministero, ' applicando anche sanzioni punitive, nè in ogni caso che lo deferisca al magistrato penale senza intesa con l'Autorità ecclesiastica, come prescrive l'articolo 8 del Concordato medesimo4° Il sacerdote cattolico non può essere semplicemente equiparato 188 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ai pubblici ufficiali o agli investiti di .un pubblico potere o funzione civile o militare. Questi sono impiegati o rappresentanti dello Stato, da cui, salva sempre la legge divina, dipendono e del quale curano i legittimi interessi; lo Stato perciò può emanare disposizioni attinenti alla loro condotta anche nelle questioni della politica. Il sacerdote invece è ministro della Chiesa ed ha una missione, che, come abbiamo già accennato, si estende a tutta la cerchia dei doveri religiosi e morali dei fedeli, e nell'adempimento della quale egli stesso può essere quindi obbligato a dare, sotto quell'aspetto, consigli o istruzioni riguardanti anche la vita pubblica. Ora è evidente che gli eventuali abusi di una tale missione non possono essere per se stessi lasciati al giudizio dei poteri civili, esponendo inoltre i pastori delle anime ad impedimenti e a molestie provocate da gruppi non bene affetti verso la Chiesa, sotto 11, facile pretesto di voler separare il clero dalla politica. Non si dimentichi che appunto con l'appiglio di voler combattere il cosiddetto « cattolicismo politico >>, il nazionalsocialismo, il quale in realtà non mirava che a distruggere la Chiesa, mosse contro di questa tutto quell'apparato di persecuzioni, di vessazioni, di spionaggio poliziesco, contro cui ebbero a difendersi e a lottare coraggiosamente, anche dal pergamo, uomini di Chiesa, il cui eroismo è oggi ammirato da tutto il mondo. « Nella chiesa — dicevamo Noi stessi PII. luglio 1937 nel discorso inaugurale per il nuovo tempio di S. Teresa di Lisieux — Dio detta ai fedeli della nuova alleanza i precetti della sua santa legge. Dall'alto della cattedra, che si eleva nelle più maestose cattedrali o nella più umile chiesa di villaggio, la legge di Dio è predicata senza interruzione nè debolezze. Dal pergamo riccamente scolpito, come dai poveri pulpiti tarlati, la stessa dottrina e la stessa legge risuonano attraverso i secoli, come attraverso i monti e gli oceani. Insieme con la Verità, la Giustizia vi si manifesta con la imperiosa legge del triplice dovere verso Dio, verso il prossimo, verso noi stessi, con la chiara e serena condanna di tutte lé violenze inique, come di tutte le viltà criminali. Dall'alto di tutti i pulpiti di una potente Nazione, che cattivi reggitori vorrebbero trascinare nella idolatria della razza — proseguivamo con evidente allusione alla Germania nazionalsocialista di allora — la protesta indignata di un Pontefice ottuagenario è scesa improvvisa come la voce del Sinai, per ricordare i diritti imprescrittibili del Dio personale, del Verbo incarnato e del sacro Magistero di cui egli, il Sommo Pontefice, ha ricevuto il deposito. Sì, Iddio parla per la bocca dei suoi ministri e dei suoi rappresentanti ». 7 "• Cfr. L'Osservatore Romano, 12-13 luglio 1937, n. 160 [23.140], pag. ?.. Acta Pii Pp. XII Quanto a voi, dilètti figli, quale miglior augurio potremmo indirizzarvi, terminando, di quello che faceva a se stesso l'Apostolo delle Genti, quando si raccomandava alle preghiere dei fedeli di Efeso : che vi sia concesso di predicare con tutta franchezza il mistero del Vangelo, e possiate con letizia e libertà parlare, come si conviene agli ambasciatori di Cristo? E affinchè la carità del divino Maestro empia i vostri cuori per il più gran bene naturale e soprannaturale dei Nostri diletti diocesani, a voi ea questi impartiamo con tutta l'effusione del Nostro animo paterno l'Apostolica Benedizione. 8 * Cfr. Eph. 6, 19-20. 190 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium, Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis TYBKAVIEN. NULLITATIS MATRIMONII (CAIKQ-KARSAY) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Alexiae Karsay, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Palazzo della Cancelleria) die 28 Iunii 1946, hora undecima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : An constet de nullitate matrimonii im casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam halantes de loco commorationis praedictae Dominae Alexiae Karsay, curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.* Henricus Caiazzo, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 10 Aprilis 1946. I. Stoppini, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Alexa Karsay, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 28 juin 1946, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le casf Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Alexa Karsay devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 9 aprile 1946, nel Palazzo Apostolico Vaticano, all'augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la S. Congregazione dei Riti generale nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno dato il loro voto sui miracoli della Beata Caterina Labouré, Vergine, delle Figlie della Carità di S. Vincenzo de' Paoli; e sul Tuto per la beatificazione della Venerabile iServa di Dio Teresa Eustochio Verzeri, fondatrice dell'Istituto delle Figlie del Sacratissimo Cuore di Gesù. Martedì, 30 aprile 1946, nel Palazzo della Dataria Apostolica, alla presenza di Sua Eminenza il Signor Cardinale Federico Tedeschini, Ponente della. Causa di canonizzazione della Beata Bartolomea Capitanio, si è discusso sulla, validità di due miracoli, che si propongono per la sua canonizzazione, nella quale i Prelati e i Consultori della S. Congregazione dei Riti hanno dato il proprio voto. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 14 febbraio 1946. I Reverendi Sacerdoti: Mario Aluffi Pentini, Orazio Coev chetti e Fiorenzo Angelini, Maestri Soprannumerari delle Cerimonie Pontificie. 26 marzo » L'Illmo e Revmo Monsig. Nicola Moscatello, Consultore della Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale. 27 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Rodrigo Villeneuve* Membro della Sacra Congregazione Consisto: rial e. Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 26 febbraio 1945. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Pizzárdo, Protettore della Congregazione del S. Cuore delle Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Suore del Terz'Ordine di S. Domenico (Gaîvestoii). 2 agosto 1945. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Pizzardo, Pro- tettore delle «.Sisters of the Immaculate Heart of Mary» (Los Angeles). » gennaio 1946. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Federico Tedeschini, Pro tettore dell'Istituto delle Suore della Provvidenza (Gorizia). 1 aprile » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Alessio Ascalesi, Pro- tettore dell'Istituto delle Povere Figlie di S. A ntonio (Napoli). 12 marzo » S. E. il sig. prof. Sir Alessandro Fleming (Inghilterra), Socio della Pontificia Accademia delle Scienze. Assistenti al Soglio Pontificio : 2 dicembre 1943. S. E. Revma Monsig. Arturo Celestino Alvarez, Vescovo di Calabozo. 26 febbraio 1944. S, E. Revma Monsig. Michele Buchberger, Vescovo di R a tisbona. 22 giugno » S. E. Revma Monsig. Pietro Innocenzo Verriet, Vescovo titolare di Eleuterna, Vicario Apostolico di Curaçao. 13 settembre 1945. S. E. Revma Monsig. Guglielmo Giuseppe Hafey, Vescovo di Scranton. 30 gennaio 1946. S. E. Revma Monsig. Oddo Bernacchia, Vescovo di Larino e Termoli. Protonotari Apostolici ad instar participantium : 20 novembre 1942. Monsig. Giuseppe Russel, della diocesi di Leeds.. 22 giugno 1943. Monsig. Emilio Morales Roque, dell'arehidiocesi di Tegucigalpa, 30 settembre 1944. Monsig. Carlo Gégout, della diocesi di Nancy. 5 maggio 1945. Monsig, Federico Ketter, della diocesi di Evansville. 28 settembre » Monsig. Pietro Giuseppe Antonio Bel, della diocesi ni 22 » Monsig. Giovanni Ceraso, dell'arehidiocesi di Capua. Agen. ottobre 12 febbraio 1946. Monsig. Edoardo J. Mungovan, della diocesi di Fort Wayne. 25 » » Monsig. Onorato Maria Ludovico van Waeyenbergli, dell'arehidiocesi di Malines. 27 « » Monsig. Ferdinando Vandry, dell'arehidiocesi di Quebec. Diarium Romanae Curiae Prelati Domestici di Sua Santità 1943. Monsig Giuseppe Patrizio Stapleton (Inghilterra). Monsig. Giorgio Weingärtner, della diocesi di Magonza. 30- settembre » Monsig. Ludovico Bruggaier, della diocesi di Eichstätt. 26 novembre » 10 aprile 1 dicembre » Monsig. Federico Wolf, della diocesi di Limburg©. » » » Monsig. Ludovico Pichler, della diocesi di Secovia. 28 » » Monsig. Francesco Seppelt, dell'archidiocesi di Breslavia. 29 gennaio 1944. Monsig. Roberto Heite, dell'archidiocesi di Paderborn. Monsig. Agostino Quinn, dell'arcliidiocesi di Armagh. » » 1 marzo Monsig. Giuseppe Strake, dell'archidiocesi di Paderborn. » » » Monsig. Giorgio Meixner, dell'arcliidiocesi di Bamberga. 14 Monsig. Giorgio Blössner, della diocesi di Ratisbona. Monsig. Rinaldo MacGillivray, della diocesi di Antigonish. 20 ottobre » . Monsig. Eudorio Martin, della diocesi di Bathurst. » Monsig. Ira Bourassa, della diocesi di Sherbrooke. 26 novembre » Monsig. Arsenio Covette, della medesima diocesi. » 2 dicembre Monsig. Alfonso De Los Rios Cock, della diocesi di Ma- » Monsig. Edoardo Leon Otiz, dell'arcliidiocesi di Bogota. nizales. 19 » . Monsig. Luigi Andrea Pierre, della diocesi di Saskatoon. » Monsig. Pietro Lhermite, della diocesi di Les Cayes. 24 » 11 febbraio 1945. Monsig. Clarence J. Riordan, della diocesi di Lincoln. Monsig. Tommaso Michele Kealy, della medesima diocesi. » » Monsig. Maurizio Guglielmo Helmann, della medesima dio » » cesi. Monsig. Francesco J. Kopecky, della medesima diocesi. 14 Monsig. Federico Giuseppe Manns, dell'archidiocesi di Bal- » timora e "Washington. Monsig. Lorenzo J. S neh an, della medesima archidiocesi. Monsig. Michele Agostino Ryan, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni Francesco Fannon, della medesima archidiocesi. Monsig. Giovanni Keating Cartwright, della medesima archidiocesi. » Monsig. Alonzo Giuseppe Olds, della medesima archidio- » » Monsig. Nicola M. Jaselli, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Guglielmo Paolo Smith, della medesima archidio- » cesi. cesi. » Monsig. Giuseppe Giacomo Leary, della medesima archidiocesi. m Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 11 febbraio 1945. Monsig. Giovanni Francesco Eckenrode, dèlia medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni H. Eckenrode, della medesima archidiocesi. ¡ )) •••))• )) Monsig. Giuseppe Y Buckley, della medesima archidio• cesi. » » » Monsig. Giovanni Francesco Antonio Leary, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni Joyce Russell, della medesima archidiocesi. 30 aprile » Monsig. Amos E. Giusti, della diocesi di Springfieìd-Iilinois. « » » Monsig. Giovanni B. Franz, della medesima diocesi. » » » Monsig. Luigi Hufker, della medesima diocesi. 8 maggio » Monsig. Giuseppe J. Hoellmann, della diocesi di Corpus Christi. » » » Monsig. Giacomo A. .Bulini, della diocesi di Camden. » » » Monsig. Agostino J. Sprigler, dell'arehidiocesi di Indianopolis. 21 » » Monsig. Ozia Boucher, della diocesi di Fall River. » » » Monsig. Edoardo J. Moriarty, della medesima diocesi. » » » Monsig. Michele Giuseppe O'Reilly, della medesima diocesi. 5 luglio » Monsig. Giovanni Boland, della diocesi! di Buffalo. 19 settembre » Monsig. Giacomo H. Cotter, della diocesi di • . » • Monsig. Giacomo L. Collins, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Ermanno J. Leising, della medesima archidiocesi. ? 7 Diarium Romanae Curiae m 22 novembre 1945. Monsig. Clarence G. Issenmann, della medesima archidiocesi. » » )) » • 4 dicembre 17 » Monsig. Mattia- F. Heyker, della medesima archidiocesi. » Monsig. Edoardo A. Freiing, della medesima archidiocesi. Monsig. Mario Ghiga, della diocesi di Iglesias. » Monsig. Giuseppe Benedetto Illig, della diocesi di Saginaw. » Monsig. Giuseppe A. Lewandowski, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni B. Surprenant, della medesima, diocesi. » Monsig. Giovanni E. Gatzke, della medesima diocesi. Monsig. Felice Vogt, della medesima diocesi. Monsig. Giorgio O. Dequoy, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni G. McCullough, della medesima diocesi. » Monsig. Luigi Lannutti (Roma). Monsig. Leone Simonne, della diocesi di Coutances. 24 28 » » 14 » Monsig. Desiderato Aubry, della medesima diocesi. )).. Monsig. Serafino De Angelis, dell'archidiocesi di Rossano. )) Monsig. Giovanni Sessolo, della diocesi di Vittorio Veneto. marzo 1946. Monsig. Leone R. Pulling, della diocesi di Buffalo. aprile » Monsig. Emmanuele Aizpuru, della diocesi di Rosario. » » Monsig. Francesco Diez, della medesima diocesi. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è benignamente degnato di conferire : La Commenda dell'Ordim'di S. Gregorio Magno, classe civile: 14 marzo 1943. Al sig. Luigi Augusto Blake de Alencastro (Brasile). 11 aprile 1944. Al sig. Giacomo Emilio Prendergast (Canada). 30 settembre » Al sig. cav. Antonio David, dell'archidiocesi di Lione. 27 dicembre 1945. Al sig. avv. Pio Capucci (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di S, Gregorio Magno, classe eiyiie:, 21 settembre 1944. Al sig. avv. Giovanni Maria Christech, della diocesi di .i Salto. ' 2 ottobre » ; •;. : '¡'h Al sig. Carlo Liger De Olignancourt, dell'archidiocesi di Lione. 26 novembre » Al sig. Abele Marion, della diocesi di Sherbrooke. 19 settembre 1945. Al sig. Daniele McCarthy, della diocesi di Evansville. 6 ottobre » Al sig. Felice Monnier, dell'archidiocesi di Avignone. » » » Al sig. Augusto Lapeyre, della medesima archidiocesi. 18 » » Al sig. dott. Augusto Michel, dell'archidiocesi di Lione. 196 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 20 ottobre 1945. Al sig. Giovanni Battista Verrier, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Carlo Theverson, della medesima archidiocesi. 30 » » Al sig. Guglielmo Roux, della diocesi di Autun. » Al sig. Enrico Luigi Francesco Beauchesne, della dio- 17 novembre cesi di Le Mans. La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa-. 28 dicembre 1945. Al sig. Maggiore Felice Pasqualino (Stati Uniti d'America). La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa : 30 agosto » » 1943. Al sig. Salvatore Cupello, dell'arehidiocesi di Caracas. » Al sig. Luigi Sosa Baèz, della medesima archidiocesi. 26 novembre 1944. Al sig. dott. Aleardo Tetrault, della diocesi di Trois-Rivières. » » » Al sig. dott. Augusto Massicotté, della medesima diocesi. » » » ÀI sig. avv. Giorgio Emilio Ladouceur, della medesima diocesi. 7 gennaio 1945. Al sig. Giuseppe De La Mo the, dell'arehidiocesi di Porto di Spagna. 25 maggio » Al sig. Gabriele Colombe, dell'arehidiocesi di Avignone. 27 agosto » Al sig. Antonio Lombardi, della diocesi di Nola. » » » Al sig. Francesco Lombardi, della medesima diocesi. 21 dicembre » » 4 aprile » » » » Al sig. prof. Giorgio Caragatza (Romania). Al sig. ing. Ruggero Slaniceano (Romania). 1946. Al sig. Giuseppe Suti, della diocesi di Rosario. » Al sig. Giovanni Francesio, della medesima diocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa : 28 settembre 1942. Al sig. Pietro Marello, dell'arehidiocesi di Bogota. 31 gennaio 1944. Al sig. Pietro Crespi, dell'arehidiocesi di La Paz. 19 » 1946. Al sig. Fausto Palazzoli (Roma). 2 aprile » Al sig. Paolo Palombi (Roma). 4 » » Al sig. a w . Giovanni Bessone, della diocesi di Rosario. » » » Al sig. Bartolomeo Morra, della medesima diocesi. » » » Al sig. Pietro Beltramino, della medesima diocesi. An. et vol. XXXTffl 1 Iunii 1946 (Ser.H, v.XIII)-Num. 7 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII IMPOSITIO GALERI RUBRI PATRIBUS CARDINALIBUS Feria vi, die xvn mensis Maii anno MCMXLVI, Summus Pontifex, sueto ritu, Galerum rubrum Pontificalem tradidit Emis et Revmis Cardinalibus Iulio Saliège, Archiepiscopo Tolosano, atque Iosepho Mariae Caro Rodríguez, Archiepiscopo S. Iacobi in Chilia, in Consistorio secreto diei XVIII mensis Februarii vertentis anni creatis, eisdemque Emis Patribus respective Titulum S. Pudentianae ac Diaconiam S. Mariae Sca-^ laris, pro hac vice in Titulum evecfcam, assignavit. CONSTITUTIO APOSTOLICA DUBUQUENSIS-OMAHENSIS CATHEDRALIS ECCLESIA OMAHENSIS A METROPOLITICO ECCLESIAE DUBUQUENSIS IURE SOLVITUR ET IN NOVAM METROPOLITANAM ECCLESIAM ERIGITUR, CUI SUFFRAGANEAE CONSTITUUNTUR ECCLESIAE CATHEDRALES LINCOLNENSIS ET INSULAE GRANDIS, HUCUSQUE DUBUQUENSI ECCLESIAE SUFFRAGANEAE. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Universi dominici gregis regimen Nobis licet immerito divinitus commissum postulat ut hierarchicus dioecesium ordo aliter ordinetur, quoties id ad cleri populique disciplinam satius provehendam et ad animarum salutem facilius procurandam conferre videatur. Cum itaque ecclesiastica Dubuquénsis provincia territorii extensione latissime pateat, per15 - ACTA, vol. XIII, n. 7. - 1-6-946. 198 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale opportunum Nobis visum est venerabilium Fratrum buius provinciae Ordinariorum petitionem excipere, qui postulaverunt, ut ecclesiastica provincia illa bipartiatur et nova exinde provincia erigatur. De venerabilium igitur Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Consistoriali praepositorum consulto, habito quoque venerabilis Fratris Hamleti Ioannis Cicognani, Archiepiscopi titularis Laodicensis in Phrygia et in Statibus Foederatis Americae Septemtrionalis Delegati Apostolici, favorabili voto, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis ac certa scientia, apostolicae potestatis Nostrae plenitudine Omahensem Cathedralem Ecclesiam a metropolitico archiepiscopalis Ecclesiae Dubuquensis iure solvimus et ad Metropolitanae Ecclesiae gradum et dignitatem evehimus et extollimus, eique eiusque pro tempore Archiepiscopis omnia et singula tribuimus iura, privilegia, insignia, honorés et praerogativas, quibus ceterae per orbem metropolitanae Ecclesiae earumque Antistites ad iuris communis normam fruuntur et gaudent. Archiepiscopis insuper peculiarem concedimus facultatem crucem intra suae provinciae limites ante se ferendi, et sacro Pallio iuxta liturgicas leges utendi, postquam tamen illud in sacro consistorio rite postulaverint et obtinuerint. Item eamdem metropolitanam Ecclesiam eiusque pro tempore Archiepiscopos iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceterae metropolitanae Ecclesiae earumque Praesules iure communi adstringuntur. Ab ecclesiastica insuper provincia Dubuquensi dioeceses Lincolnensem et Insulae Grandis abstrahimus et eas suffraganeas constituimus novae quam supra diximus metropolitanae Ecclesiae Omahensi, earumque pro tempore Antistites metropolitico Archiepiscopi Omahensis iuri subiicimus. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta exsecutioni mandanda praefatum venerabilem Fratrem Hamletum Ioannem Cicognani, in Statibus Foederatis Americae Septemtrionalis Delegatum Apostolicum, deputamus eidemque necessarias et ad id opportunas tribuimus facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum et onus ipsi impohimus authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad Sacram Congregationem Consistorialem quamprimum fieri poterit transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet, quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint vel praemissis non consenserint, nullo umquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, de- Acta Pii Pp. XII m fectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emana tas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his, a quocumque quavis auctoritate, scienter vel ignoranter attentari contigerit, irritum prorsus et inane esse et fore vo^ lumus ac decernimus; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque conciliis editis, generalibus vel specialibus constitutionibus et ordinationibus apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. Volumus denique ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, subiectionis, concessionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo quinto, die vicesima octava Iulii mensis, Pontificatus Nostri anno septimo. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Fr. RAPHAEL C. Card. ROSSI Decanus S. Collegii S. C. Consistorialis a Secretis Alfonsus Carinci, Decanus Proton. Apost. Alfridus Vitali, Proton. Apost. Loco £& Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXIX, n. 96. — Al. Trussardi. 200 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE SANCTUS ANTONIUS PATAVINUS, CONFESSOR, ECCLESIAE UNIVERSALIS DOCTOR DECLARATUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Exulta, Lusitania felix; o felix Padua, gaude; tantum enim genuistis terrae caeloque, haud imparem micanti sideri, virum, qui non solum sanctitudine vitae miraculorumque inclyta fama, sed etiam doctrinae caelestis effuso splendore coruscans, orbem universum illuminavit, et adhuc fulgentissima luce collustrat. A christianis parentibus, nobilique genere claris, Ulissipone, civitate Lusitaniae principe, ortum, innocentiae atque sapientiae seminibus a Deo omnipotenti fuisse donatum abunde, a primo propemodum eius diluculo vitae ex pluribus indubiisque signis facile conici potuit. Adulescentulus adhuc, apud Canonicos Regulares Sancti Augustini indutus humili sago, undecim per annos religiosis virtutibus animum instruere, mentemque caelestis doctrinae thesauris ditare sategit. Sacerdotio deinceps, aeterni Numinis gratia, feliciter auctus, dum perfectioris vitae rationem aucupatur, Protomartyres Fratres Minores quinque sodales, in sacris Marrochii expeditionibus, roseas Seraphici Ordinis auroras tinxerunt sanguine suo. Quo gavisus fidei christianae glorioso triumpho, ardentissimo Antonius martyrii exarsit amore, et, navi profectus gaudens Marrochium versus, longinquas Africae felix attigit oras. Sed paulo post gravi morbo correptus, iterum navim ascendit in patriam reversurus, sed tempestate saevissima maris oborta, ventorum vi hinc inde iactatus in undis, compulsus ad Italiae, sic disponente Deo, exstrema littora fuit. Illic autem ignotus cum omnibus esset, nec quemquam agnosceret ipse, assisiatem urbem petere cogitavit, in quam complures nuper convenerant sui Ordinis sodales atque magistri. Quo cum pervenisset, Franciscum Patrem summa laetitia agnovit, cuius dulcis aspectus tali tantaque eum suavitate perfudit ut animum eius seraphici spiritus ardentissimo infiammaverit aestu. Cum vero doctrinae caelestis Antonii, iam longe lateque fama percrebuerit, Seraphicus Patriarcha, de ea certior factus, Antonio docendi Fratres munus committere voluit, verbis usus, in scribendo, suavissimis illis: «Antonio Episcopo meo, Frater Franciscus salutem. Placet mihi quod sacram Theologiam legas Fratribus, dummodo inter huiusmodi studium sanctae orationis et devotionis spiritum non extinguas, sicut Regula continetur ». Hoc magisterii officium adamussim explevit Antonius, qui Lecto- Acta Pii Pp. XII rum omnium exstitit seraphico in Ordine primus. Bononiae in urbe docuit, studiorum principe sede; dein Tolosae, postremo Monte Pessula.no ; harum utraque studiorum clarissima in urbe. Edocuit Fratres Antonius, fructusque collegit uberrimos, neque oratio deferbuit, prout Seraphicus Patriarcha praeceperat ei. Quin etiam non verbi magisterio solum, sed exemplo quoque sanctissimae vitae, suos Patavinus instituendos curavit alumnos, puritatis praesertim candidissimum tuitus florem. Quantum vero earum id Immaculato fuerit Agno, haud omisit pluries nostro patefacere Deus. Frequenter enim dum solus in sua tacita cella, stat, orans, Antonius, dulciter in Caelo oculis animoque defixus, en subito Iesus Infans, fulgentissimo radians lumine, collum Franciscalis iuvenis tenellis amplectitur ulnis, ac, leniter arridens, puerilibus blanditiis cumulat Sanctum, qui, abstractus a sensibus, et Angelus ex homine factus, cum Angelis et cum Agno, nunc « pascitur inter lilia » (Oant., II, 16). Quantam autem lucem Antonii doctrina diffuderit, haud aliter quam verbi divini praeconium, aequales recentioresque uno testantes assensu, sapientiam eius amplissimis ornant laudibus et sacram dicendi vim ad sidera extollunt. Si quis vero Patavini « Sermones » attente perpenderit, Sacrorum voluminum peritissimus Antonius apparebit; in perscrutandis dogmatibus theologus eximius; in asceticis quoque tractandis ac mysticis rebus insignis doctor atque magister. Quae omnia, quasi thesaurus quidam artis divinae dicendi, haud exiguam opem, praesertim Evangelii praeconibus, suppeditare valent; ditissimumque quoddam veluti aerarium constituunt, e quo potissimum sacri oratores, ad veritatem tutandam, ad propulsandos errores, ad haereses refellendas, ad perditorum hominum animos in semitam rectam revocandos, haurire abunde argumenta validissima queunt. Quoniam vero Antonius frequentissime usus est testibus sententiisque ex Evangelio depromptis, iure meritoque « Doctoris Evangelici » nomine dignus apparet. Ex hoc nimirum, quasi profluentis aquae fonte perenni, haud pauci Doctores Theologi et verbi divini praecones iugiter hauserunt hodieque largiter hauriunt, quippe cum Antonium magistrum existiment, eumque habeant Sanctae Ecclesiae Doctorem. Quo quidem in proferendo iudicio, ipsi Bomani Pontifices auctores auspicesque fuere, ac suo ipsorum exemplo antecesserunt. Etenim Xistus IV, in Litteris Apostolicis Immensa> die XII mensis Martii, anno MCCCCLXXH datis, haec scriptis tradidit suis; « Beatus Antonius de Padua, veluti oriens ex alto, splendissimum sidus efïulsit, qui, suis amplissimis meritorum virtutumque praerogativis, profunda divinarum rerum sapientia et doctrina ac ferventissimis praedicationibus orthodoxam fidem nostram catholicamque Ecclesiam illustra- 202 Acta Apostolicae Sedis— Commentarium Officiale vit, ornavit, stabilivit ». Itidem Xistus V in Litteris Apostolicis sub plumbo datis die xiv mensis Ianuarii anno MDLXXXVI ita scripsit : « Beatus Antonius Ulyssiponensis, eximiae sanctitatis vir fuit..., divina praeterea imbutus sapientia ». Proximus autem Decessor Noster, Pius Papa XI, rec. mem., in Epistola Apostolica Anton-tana sollemnia septimo exeunte saeculo a felici B. Antonii transitu die i mensis Martii, anno MDCCCCXXXI data, ad Excmum P. D. Eliam Dalla Costa, Patavinum Episcopum, nunc S. R. E. Cardinalem Florentinorum Archiepiscopum, divinam extollit sapientiam illam, qua, praeditus abunde, magnus hic Franciscalis Apostolus, integritatem Evangelii sanctitatemque instaurare contendit. Sed ex Epistola eadem Decessoris Nostri aptissima haec renovare verba iuvabit : « Thaumaturgus Patavinus procellosam aetatem suam, profligatis passim moribus infectam, christiana collustravit sapientia, ac veluti suae virtutis suavitate perfudit... (In Italia) potissimum apostolica eius vis ac navitas inclaruit ; hic impensissimo, ab eo exantlati labores ; at in Galliae etiam provinciis bene multis, quandoquidem omnes Antonius, Lusitanos nempe suos, Afros, ítalos, Gallos, quotquot denique catholica veritate indigere intellexisset, nullo habito gentis nationisque discrimine actuoso studio suo complectebatur. In haereticos autem, Albigenses scilicet, Catharos et Patarenos, eo tempore paene ubique furentes ac germanae fidei lumen in christifidelium animis restinguere conantes, tam strenue feliciterque decertavit, ut « haereticorum malleus» iure merito nuncuparetur ». Nec praetereunda, quin etiam maximi habenda est ponderis atque momenti, laus summa quam Gregorius Pp. IX, qui concionantem audierat Antonium eiusque admirabilem conversationem expertus fuerat, Patavino tribuere voluit, « Aream Testamenti » et u Sacrarum Scripturarum scrinium » illum appellans. Memoratu pariter dignissimum esse videtur, quod, die ipsa x x x mensis Maii anno MCCXXXII^ qua Thaumaturgus Patavinus cooptatus in Sanctorum Caelitum numerum fuit, mensibus vix undecim a beato transitu emensis, Antonii Canonizatione sollemni Pontificali ritu peracta, Gregorium Antiphonam Sanctorum Doctorum Ecclesiae propriam elata voce canendo recitasse tradunt : « O doctor optime, Ecclesiae Sanctae lumen, beate Antoni divinae legis amator, deprecare pro nobis Filium Dei». Ex quo factum est ut vel ab initio in sacra Liturgia cultus Sanctorum Doctorum Ecclesiae proprius Beato Antonio tribui coeptus sit, inserta in eius honorem Missa de Doctoribus in Missali « secundum consuetudinem Romanae Curiae ». Quae porro Missa, etiam post emendationem anno MDLXX a Sancto Pio V in Kalendario peractam, ad nostra usque tempora apud Franciscales Familias universas, atque Patavinae dioe- Acta Pii Pp. XII 203 céseos nec non Lusitanae ac Brasiliensis ditionum apud clerum utrumque, adhiberi haud destitit unquam. Factum praeterea est, ex iis quae reseravimus ante, ut, vixdum Sanctorum Caelitum honoribus Antonio decretis, ita pingi sculpive eius imagines coeperint, ut eaedem Franciscanum magnum Apostolum Christifidelium pietati excolendum proponerent, altera manu, vel prope, librum habentem apertum, sapientiae doctrinaeque indicem, flammam altera, fidei ardoris symbolum, manu tenentem. Nihil mirum igitur si complures, nedum ex Seraphico Ordine qui in suis conventibus generalibus pluries vota deprompsit ut Doctoris cultus, Patavino Thaumaturgo per saecula tributus, confirmaretur et ad universam Ecclesiam extenderetur, sed ex omnibus coetibus viri clarissimi ardentissima haec desideria sua detegere non dubitaverit. Quae vota cum, septingentésimo vertente anno a beato Antonii transitu eidemque caelestibus decretis honoribus quam maxime adaucta sint,.'Franciscanum Minorum Ordo proximo Deçessori Nostro rec. mem. Pio Pp. XI, nuperrime vero etiam Nobismet Ipsis enixas postulationes adhibuit ut in numerum Sanctorum Ecclesiae Doctorum Antonium rite réferre velimus. Cum praeterea huiusmodi vota tum S. R. E. Purpurati Patres, tum Archiepiscopi atque Episcopi quam plurimi, nec non Religiosorum Ordinum seu Congregationum Praelati aliique doctissimi viri, sive e clero sive e popularibus, sive, denique, e Studiorum Universitatibus atque Institutis Coetibusque, suis ipsorum suffragiis auxerint et cumulaverint, Nos Romanae Sacrae Ritibus tuendis Congregationi tanti momenti rem opportunum «pro voto» committere duximus. Quae quidem Sacra Congregatio mandato Nostro naviter de more obtemperans, viros ad rem accurate examinandam idoneos « ex ofi&cio » delegit. Eorundem itaque exquisitis obtentisque suffragiis separatis, atque etiam praelo impressis, illud tantum supererai, ut qui eidem Congregationi sunt praepositi rogarentur an, consideratis tribus quae post rec. mem. Decessorem Nostrum Benedictum Pp. XIV in Ecclesiae universalis Doctore enumerari solent requisitis : insigni, nempe, vitae sanctitate, eminenti caelesti doctrina, nec non Summi Pontificis declaratione, procedi posse censerent ad S. Antonium Patavinum Ecclesiae universalis Doctorem declarandum. In ordinario autem conventu die xn mensis Iunii, anno MDCCCCXLV in Aedibus Vaticanis habito, End S. R. E. Cardinales Sacrorum Rituum Congregationi praepositi, a Dilecto Filio Nostro Raphaële Carolo S. R. E. Presbytero Cardinali Rossi, Sacrae Congregationis Consistorialis a Secretis et huius causae Ponente, debita rerum relatione facta, audito quoque dilecto filio Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, consenserunt. Quae cum 204 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ita sint, nos, Franciscanum omnium ceterorumque suffragatorum votis ultro libenterque concedentes, praesentium Litterarum -tenore, certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque Apostolicae potestatis plenitudine, Sanctum Antonium Patavinum, Confessorem, Ecclesiae Universalis Doctorem constituimus, declaramus. Non obstantibus constitutionibus atque Ordinationibus Apostolicis ceterisque in contrarium facientibus quibuslibet. Haec edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super bis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvi mensis Ianuarii, in festo Protomartyrum Franciscanum, a. MDCGCCXLVI^ Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII EPISTULAE I AD EMUM P. D. DYONISIUM TIT. SS. NEREI ET ACHILLEI S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM DOUGHERTY, ARCHIEPISCOPUM PHILADELPHIENSEM, QUINQUE ET VIGINTI ANTE ANNOS IN SUPREMUM ECCLESIAE SENATUM! FELICITER RELATUM. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — In secundo Nostri Pontificatus anno, quum ipse dena a suscepto sacerdotio lustra feliciter perageres, complura tua ac praeclara erga Ecclesiam inque civilem consortionem merita suavi memoria repetentes, iucundos intimosque animi Nostri sensus tibi perlibenter patefecimus. Nunc autem, exeunte quinto ac vicesimo anno, ex quo Decessor Noster fel. rec. Benedictus XV ad amplissimum Ecclesiae Senatum te cooptavit, nova Nobis praebetur facultas laetitiam tuam tuorumque fidelium Nostra auctoritate cumulandi et laeti eventus celebrationem secundissimis votis prosequendi. Manifesta enim est pastoralis sollicitudo, qua in gregis tibi commissi utilitatem profectumque iugiter incumbís, itemque inter ceteras virtutes flagrans caritate liberalitas, qua inopiam et angustias tenuiorum hominum ubique commorantium, per Apostolicam quoque hanc Sedem, subie- Acta Pii Pp. XII 205* vare non désinis. Quapropter tibi, Dilecte Fili Noster, de proxima faustitate benignissimo laetoque animo gratulamur, simulque Deum im pensa prece exoramus, ut incolumem te vegetumque seros servet in annos, supernis donis fructibusque uberrimis exornatos. Quo autem sollemnia proxima utiliora populo tuo evadant, tibi ultro potestatem tribuimus, ut, die constituta, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibusfidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium interea munerum praenuntia et conciliatrix peculiarisque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, Episcopo tuo Auxiliari cunctoque clero ac populo tuae vigilantiae concredito peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxvi mensis Ianuarii,,, anno MDCCCCXXXXVI, Pontificatus Nostri septimo. PIUS PP. XII II AD EMUM P. D. FRIDERICUM TIT. SANCTAE MARIAE DE VICTORIA, S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM TEDESCHINI, PATRIARCHALIS BASILICAE VATICANAE" ARCHIPRESBYTERUM, SACRI CONSILII PETRIANAE FABRICAE PRAEFECTUM EUMDEMQUE SUMMI PONTIFICIS DATARIUM, QUINQUAGESIMUM NATALEM SACERDOTII ITEMQUE QUINTUM ET VICESIMUM EPISCOPATUS ANNUM FELICITER EXPLENTEM. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Suavi animi delectatione nuper comperimus, te proxime quintum ac vicesimum episcopatus tui natalem itemque annum a suscepto sacerdotio quinquagesimum fauste esse expleturum. Cuius quidem duplicis eventus commemoratio iucundam Nobis affert opportunitatem tibi publice confirmandi existimationem ac benevolentiam, quibus a primaeva iuventute, quum in aedibus hisce Vaticanis studium operamque Apostolicae Sedi una tribueremus, te semper prosecuti sumus. Neque igitur Nos latent diuturni sacri muneris tui curae et sollicitudines, quas fiorente sub aevo* in Officio publicis expediendis Ecclesiae negotiis alacri voluntate exercuisti, praesertim quum gravia Cancellarii a Brevibus et Substituti munera peregisti. Peculiari autem digna est memoratu ea sollertia atque industria, qua, bello initio huius saeculi in Europa acriter aestuante, suscepisti cum adiutoribus tuis turbas virorum ac mulierum huc undique con- <206 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale fluentes, de incerta carorum suorum sorte ac valetudine anxias et sollicitas. Tum sane amplitudo tuae caritatis maxime enituit, quum Decessori Nostro fel. rec. Benedicto XV in sanandis vel leniendis belli vulneribus operam constantem fidelemque ipse impendisti. Interea catholicae in Italia iuventuti advigilare atque adesse studebas. Quum vero tibi archiepiscopali dignitate aucto Apostolici Nuntii in Hispania partes traditae sunt, omnia studia et consilia in nobilis illius nationis utilitatem atque in Actionem praecipue Catholicam fovendam diu contulisti. Quae quidem inter cetera tua erga Ecclesiam merita Pius XI ven. mem. Decessor Noster aeque perpendens, te in amplissimum Romanae Ecclesiae Senatum cooptare atque ad munus Datarli evehere benigne voluit. Nos autem, qui plura tibi iam existimationis documenta dedimus, praecipue quum in primordiis Nostri Pontificatus Archipresbyteri dignitatem in Patriarchali Basilica Vaticana, antea Nobis concreditam, demandavimus, nunc, geminatae istius laetitiae commodam nacti occasionem, tibi de sacro ministerio tam diu utiliterque gesto ex animo gratulamur, felicissima quaeque et saluberrima a Domino adprecantes. Horum interea donorum auspicem praecipuaeque Nostrae caritatis testem, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, cuncto Basilicae Vaticanae clero tuisque laborum sociis amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Aprilis, anno MDCCCCXxxxvi, Pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. XII S aera Congregatio Consistorialis ACTA SS. 207 CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i ROMANAE - PORTUENSIS et S. RUFINAE DECRETUM DE FINIUM DIOECESIUM IMMUTATIONE Romanus populus quum, hisce praesertim novissimis temporibus, frequentior evasisset, ipsaque sic aucta Romana Civitas adhuc augescens in dies videretur, novum Coemeterium nuper constitutum est, quod necessitati par esset ac angustiis veteris ad S. Laurentii in agro Verano iuxta viam Tiburtinam apte moderetur. Ad hoc, autem, selectum est territorium iuxta viam Flaminiam, non longe ab Urbe, sed existens intra limites paroeciae vulgo Prima Porta quae ad flnitimam suburbicariam dioecesim Portuensem et S. Rufinae pertinet. Insuper media inter Romanae dioecesis fines et praedictae paroeciae Prima Porta altera exstat paroecia vulgo Grotta Rossa, quae pariter ad dioecesim suburbicariam Portuensem et S. Rufinae pertinet; utraque vero paroecia civili Urbis ditioni subest. Proinde Emus et Revmus D. Franciscus S. R. E. Cardinalis Marchetti Selvaggiani, Episcopus Tusculanus necnon Ssmi Domini Nostri Papae Vicarius in spiritualibus Generalis, optime ratus plurimum conferre expeditiori observantiae ecclesiasticae disciplinae si, uti ubique locorum, et novum Romanorum Coemeterium iurisdictioni Vicariatus Urbis subiiciatur, a Sancta Sede expostulavit ut territorium quod complectitur sive paroeciam Prima Porta cum novo Coemeterio, sive contiguam paroeciam Grotta Rossa a dioecesi suburbicaria Portuensi et S. Rufinae distraheretur et dioecesi Romanae attribueretur. Itaque Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. XII, rei opportunitate perspecta, de consilio Emi ac Revmi Cardinalis S. C. Consistorialis Secretarii, precibus benigne annuendum censuit, ac porrectam petitionem excipiendam. Quapropter, suppleto quatenus opus sit quorum- 208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eamque interesse habentium vel habere praesumëntium consensu, praesenti Consistoriali Decreto perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo* Litterae expeditae forent, statuit ut memoratum territorium paroeciarum Prima Porta cum novo Coemeterio et Grotta Rossa a dioecesi suburbicaria Portuensi et S. Rufinae seiungatur et Romano districtui aggregetur mutatis hac ratione utriusque dioecesis finibus. Ad haec denique exsecutioni mandanda Sanctissimus Dominus Noster ^ deputare dignatus est eundem Cardinalem in Urbe Vicarium in spiritualibus Generalem, ipsi Emo Viro tribuens facultates necessarias et opportunas etiam subdelegandi quemlibet ecclesiasticum in dignitate constitutum, factoque Illi onere quamprimum transmittendi ad S. Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus etiam particulari mentione dignis. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 5 Ianuarii 1946. Fr. R. C. Card. Rossi, a Secretis. L , $ S. B. Renzoni, Adsessor- II PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die ll{ Martii 19 iß. — Cathedrali Ecclesiae Muranae praefecit Rev. D. Iacobum Palombella, Canonicum theologum et Parochum ecclesiae praelatitiae Aquaevivensis. die 22Martii. — Cathedrali Ecclesiae Caesenatensi R. D. Vincentium: Gili, Praepositum Parochum oppidi « Volpiano » in archidioecesi Taurinensi. die 25 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Lublinensi R. D. Stephanum Wyszynski, professorem in Seminario maiore Vladislaviensi. — Cathedrali Ecclesiae Tarnoviensi R. D. Ioannem Stepa, Rectorem Seminarii Leopoliensis Latinorum. — Titulari episcopali Ecclesiae Lystrensi R. P. Petrum Villa, e Congregatione Filiorum S. Cordis Iesu, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Sacra Congregatio Consistorialis 209 Revmi Domini Eugenii Episcopi Suburbicarii Portuensis et S. Rufinae S. E. E. Cardinalis Tisserant. die 30 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Marcianensi R. D. Rosaivum Costa Rego, Vicarium Generalem archidioecesis S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi Domini Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi eiusdem metropolitanae Ecclesiae. die 3 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Brunensi, R. D. Carolum Skoupy, Rectorem Seminarii maioris dioecesis Brunensis. die 6 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Elatensi Exc. P. D. Ioannem Cody, hactenus Episcopum dioecesis Victoriensis in Insula Vancouver, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Ioannis Thomae Kidd, Episcopi Londonensis. die 13 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Armachanae Exc. P. D. Ioannem D'Alton, hactenus Episcopum Midensem. die £7 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Cimaeae R. D. Iacobum Scanlan, Cancellarium Curiae Archiepiscopalis Westmonasteriensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Ioannis Toner, Episcopi Dunkaldensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Limatensi R. D. Ioannem Raphaelem Hagan, moderatorem dioecesanum Scholarum in civitate « Cleveland ». die 8 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Crotonensi R. D. Petrum Raimondi, Canonicum Capituli cathedralis Cassanensis. die 11 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Linciensi Exc P. D. Iosephum •Calasanctium Fliesser, hactenus Episcopum tit. Gargarenum. die lk Maii. — Metropolitanae Ecclesiae Ianuensi Exc. P. D. Iosephum Siri, hactenus Episcopum titularem Liviensem. 210 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO R I T U U M ROMANA s e u BERGOMEK BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVAE DEI M A R I A E TERESIAE ETJSTOC H I O VERZERI, FUNDATRICIS I N S T I T U T I F I L I A R U M S A C R A T I S S I M I CORDIS I E S U . S U P E R DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur Ad quantam christiani animi perfectionem Venerabilis Maria Teresia Eustochio Verzeri pervenerit, Sacra Rituum Congregatio, Pio XI fel. rec. approbante, per decretum, die 2 Aprilis anno 1922 latum, quo virtute» eius heroicitatis apicem attigisse edicitur, declaravit. Et iure merito : sacratissimi enim Cordis Iesu gloriam unice discupiens, activam vitam cum iugi contemplatione coniungens, mirabile in utraque vitae ratione acquisitae sanctitatis exemplum ostendit. Profundissimae sui deiectionis, acerrimae paenitentiae, sagacis prudentiae ac fortitudinis, ardentissimae caritatis cunctisque vita officiis aequabilis imperturbati animi, etsi diros patiebatur angores, stupenda specimina exhibuit, praesertim in ^Filiarum Sacratissimi Cordis Iesu Instituto condendo, quod uberrimos Ecclesiae Dei fructus adhuc quoque affert. Virtutes hae, summo conamine a Serva Dei adeptae, tantam gloriam ac gratiam apud caelestem Sponsuru ei comparaverunt, ut eius deprecatio maxime efficax sit agnoscenda, uti patet ex pluribus beneficiis, eius interventione acceptis, inter quae nonnulla veri nominis miracula ; quibus duae, quae hic referuntur sanationes, quaeque ad Beatificationem obtinendam a sedulis actoribus proponuntur, sunt indubitanter accensendae. I. Soror Maria Piróla, e Filiabus Sacratissimi Cordis Iesu in loco v. d. Darf o in dioecesi Brixien., a pluribus morbidi» phaenomenibus fuit affecta, e quibus graviora atque evidentiora tantum uti miraculi obiectum selecta sunt, nimirum : Tuberculosis entero-péritonealis ac mesenterica in regione ileo-caecali intestini cum ajfectione renali; quae post septem circiter annos eam fere ad mortis limen adduxit; quam infaustam prognosim a merentibus edictam, tres Periti, a Sacra Congregatione adlecti, sine haesitatione confirmant. Sacra Congregatio Rituum ait Iamvero, omnibus medicae artis remediis incassum cedentibus, fervidae ad Deum a consodalibus effusae sunt preces, ut, Venerabilis Verzeri intercessione, Ipse pristinam sanitatem infirmae restituere dignaretur. Enixas bas preces Sacratissimum Cor Iesu mire exaudivit. Porro hora secunda diei 10 Iunii a. 1922, infirma, vix capta somno, veluti interna voce edocta, se perfectam sanitatem recuperasse persensit. Mane facto ad sacellum una cum sororibus accessit, sacraque synaxi refecta est ; tantum ostentum omnibus demirantibus. Tribus aut quatuor diebuspost, ad gravia adimplenda officia redivit. Exinde bona semper gavisa est valetudine, nec ullum reviviscentis praeteriti morbi indicium datum est invenire. Medens, tresque Officiales Periti miraculum intervenisse fatentur. II. Duo medentes a curatione atque tres periti ex officio in diagnosi morborum, quibus Domina Maria Agnes Ranaldi, monialis professa, chorista Ordinis S. Benedicti in Monasterio S. Andreae, Arpini, in Sorana dioecesi, affecta fuit, plene concordant, h. e. Lymphoadenites cervicalis, et osteo-periostites costalis tuberculares: concordant quoque in prognosi infausta edicenda, quatenus haec morborum syndrome, quae a tuberculosi veluti ab unica causa originem ducebat, gravis et curatu fere impossibilis erat, nullimode vero sanabilis intra paucorum dierum spatium. Porro die 24 Aprilis anni 1931 moniales pro sanatione, per Venerabilis Verzeri intercessionem impetranda, novendiales preces Deo effundere coeperunt. Altero ab his inceptis die, saniei fluxus ex fistulosis; sinibus fere cessavit ; die vero 2 Maii cetera quoque morborum reliqua omnino evanuerunt. Exinde Maria Agnes bona fruita est valetudine. Praeter ceteros testes, ambo medici a cura, tresque periti officiales, unanimi consensu sanationem hanc miraculo esse omnino tribuendam edicunt. Super his sanationibus in Congregatione Ordinaria particulari die 9 Aprilis a. 1940 de validitate Apostolicarum inquisitionum cum in Curia Brixiensi pro priori, tum in Sorana pro altero miraculo habitarum, est disceptatum, atque favorabile decretum die 17 eiusdem mensis editum est. Antepraeparatoria Congregatio super utraque sanatione die 20 Iunii anni 1942, coram infrascripto Cardinali, S. R. C. Praefecto et Causae Ponente seu Relatore, habita est ; Praeparatoria vero die 14 Decembris insequentis anni: Generalis demum coram Ssmo D. N. Pio Papa XII, die 13 Novembris anni huius, in qua idem Cardinalis dubium posuit discutiendum : An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale de quo agitur. Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores suum quisque pandidit iudicium. Beatissimus vero Pater in hanc diem Dominicam sacri Adventus secundam, Decembris mensis nonam, ut suam proferret sententiam distulit, ut a Deo quid Ei placeret, férvidas interim preces effundens, cognosceret. Quapropter eumdem Cardinalem nec non R. P. Salvatorem JSTatucci, Fidei Promotorem generalem, meque Secretarium advocari iussit, atque sacrosancto Missae sacrificio religiose celebrato, edixit: Constare de instantánea perfectaque sanatione cum Sororis Mariae Piróla [Ponens, A.' Canestri,' I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: F. Romita. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. Capalti. Dubium: « An eonstet de nullitate matrimonii, in casu n, Sententia diei 3 Maii : « Negative ». XXXII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et D I SPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis : I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, H. Caiazzo. Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo^ Advocatus: H. Tupini. Dubia: I. ((An constet de nullitate matrimonii, in casu» ; et quatenus negative: II. «An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 14 Maii : « Negative ad utrumque ». XXXIII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impedimentum publicae honestatis. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Promotor Iustitiae: I.. Pendola. Vinculi Defensor deputatus: G. Cesterie. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Da Silva. Dubium : « An sententia Rotalis diei 18 Iunii 1942 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu». Sententia diei 14 Maii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu ». XXXIV. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Bersani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 26 Maii : « Affirmative ». XXXV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C- Pecorari, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus : I. Moretti. Advocatus pro convento: A. Capalti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 28 Maii : « Negative», Sacra Romana Rota XXXVI. AVERSANA. ^ NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, D. Staffa. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus: I. Torre. Dubium: « An sententia Rotalis diei 16 Martii 1944 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu». Sententia diei 30 Maii : « Confirmandam esse, idest constare de matrimonii nullitate, in casu ». XXXVII. N. N. -t NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam mulieris et DISPENSATIONIS SUPER RATO. > Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, F. Brennan. Vinculi Defensoris Substitutus: Ae. Del Corpo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti. Dubia: I. «An sententia Rotalis diei 31 Ianuarii 1940 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu»; et quatenus affirmative ad primam partem : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 1 Iunii : Ad I. « Affirmative ad primam partem ; negative, ad alteram partem, seu confirmandam esse sententiam appellatam, nec ideo constare de nullitate matrimonii, in casu ». Ad II. « Negative ». XXXVIII. N, N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et D I SPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, F. Roberti, A. Fidecicchi. Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Advocatus: R. Romano. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu». Sententia diei 6 Iunii: Ad I. ((Negative». Ad II. « Affirmative, vetito tamen viro transitu ad alias nuptias inconsulta S. Sede». XXXIX. AESERNIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus: G. Cesterie. Advocati: C. Pacelli, C. Bernardini. Dubium: ((An sententia Rotalis diei 6 Februarii 1943 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Acta Apostolicae Se.äis *-• Commentarium Officiale Sententia diei 6 Iunii : « Infirmandam' esse, ideoqueconstare de matrimonii nullitate, in casu ». XL. R O M A N A . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusionem boni prolis. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, F. Roberti. Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. Advocatio ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubium: ((An sententia Rotalis diei 2 Iunii 1937 sit confirmanda, Tel infirmanda, in casu ». Sententia diei 6 Iunii : « Infirmandam esse, seu constare de nullitate matrimonii, in casu ». XLI. R O M A N A . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Tébdori, C. Pecorari.. Vinculi Defensor deputatus: R. Bidagor. Advocati: A. Mittiga, pro actore: F. Cartoni, ea? mandato gratuiti patrocinii, pro conventa. • Dubium: « An.constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 9 Iunii : ((Negative». XLII. V E R S A L I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis, Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 9 Iunii : ((Negative». XLIII. FLORENTINA. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob defectum consensus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, C. Pecorari. Vinculi Defensor deputatus: P. Lalli. Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre, pro actore; P. Guidi, pro conventa. Dubia: I. «An actor habilis sit ad accusandum matrimonium, in -casu » ; II. « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 16 Iunii: «Affirmative ad utrumque». XLI V . NORTH ANTONIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis : G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: R. Bidagor. '223 Sacra Romana Rota Advocatus: R.•Romano. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 23 Iunii : «Affirmative». XLV. Q U E B E C E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob amentiam uxoris. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: A. Schönegger. Advocatus: C. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 25 Iunii : « Affirmative ». XLVI. N E A P O L I T A N A . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: I. M. Pinna. Advocatus : C. Bernardini. Dubium: « An sententia Rotalis diei 13 Iulii 1944 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 26 Iunii : « Confirmandam esse, seu constare de nullitate matrimonii, in casu». XL VII. N . N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob amentiam mulieris et ob conditionem appositam. Turnus Rotalis: F. Roberti, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensor deputatus: A. a Langasco. Advocatus: C Bernardini. Dubium: « An sententia Rotalis diei 30 Decembris 1937 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia' diei 26 Iunii : ((Confirmandam esse, seu non constare de nullitate matrimonii, in casu ». XLVIII. ANTIOCHEN. M A R O N I T A R U M . ' - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob ex- clusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus : P. M. Rutten. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Benedetti. Dubium: « An sententia Rotalis diei 19 Decembris 1941 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu». Sententia diei 30 Iunii: « Confirmandam esse, nec ideo constare de nullitate matrimonii, in casu». 2M Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale XLIX. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et D I SPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, 1. Teodor!, C. Pecorari. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: L. Iacobelli. Dubia : I, « An constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei T Iulii : Ad I. « Affirmative ». Ad II. « Provisum in primo ». L, CLUSINA, - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: S. M. Vitale. Advocati: P. A. D'Avak, A. Mittiga. Dubium : « An sententia Rotalis diei 6 Iulii 1943 sit confirmanda,, vel infirmanda, in casu». Sententia diei 9 Iulii ; « Confirmandam esse, et ideo non constare de nullitate matrimonii, in casu ». LI. GRATIANOPOLITANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni prolis et boni sacramenti. Turnus Rotalis: A, Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Da Silva. Dubium : « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 12 Iulii : « Negative ». LII. NOVARIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam. Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard A. Canestri, I. Teodori, C. Pecorari, H. Caiazzo, F. Roberti, A. Fidecicchi, F. Brennan, D. Staffa. r Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocatus: Ai D'Alessandri. Dubium: « An sententia Rotalis diei 23 Iunii 1941 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu». Sententia diei 16 Iulii : « Confirmandam esse, nec ideo constare de nullitate matrimonii, in casu». . >;i 2-25 Sacra Romana Rota LUI. NOLANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Botalis: F. Roberti, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensoris Substitutus: Áe. Del Corpo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 17 Iulii : «Negative». XIV. TIMISOAREN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Napoleoni. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 21 Iulii : « Negative ». LV. MATRITEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Wynen, F. Brennan, Ponens, D. Staffa. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocati: P. Guidi, I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 23 Iulii : « Affirmative ». LVI. TREVIREN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, F. Brennan, D. Staffa, Ponens. Vinculi Defensoris Substitutus ; I. Stella. Advocatus, ex mandato gratuiti patrocinii: I. Benedetti. Dubium: ((An sententia Rotalis diei 16 Octobris 1937 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu». Sententia diei 23 Iulii : « Confirmandam esse, seu non constare de matrimonii nullitate, in casu ». - LVII. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob impedimentum criminis. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Promotor Iustitiae deputatus : I. Stella. Vinculi Defensoris Substitutus: Ae. Del Corpo. ! Advocatus: Th. Ragusa. Dubium: «An sententia Rotalis diei 24 Februarii 1939 sit Confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 26 Iulii : ((Infirmandam esse, seu constare de matrimonii nullitate, in casu ». m. Acta Apostolicae Sedis -r> Commentarium Officiale LVIII. VENETIARUM. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocati: D, Lazzarato, C. Da Silva. Dubium: «An sententia Rotalis diei 4 Decembris 1943 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 28 Iulii: ((Confirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ; vetito tamen viro convento transitu ad aliud matrimonium, nisi ipse coram Ordinario domicilii sub fide iurisiurandi declaraverit se consensum matrimonialem prouti definitur in can. 1081 § 2 praestiturum esse ». LIX. NEO-EBORACEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob clandestinitatemTurnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, F. Roberti, A Fidecicchi. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 4 Augusti : « Negative ». LX. MILETEN. - NULLITATIS MATRIMONII -ea? capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo. Advocatus: R. Romano. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 9 Augusti : « Negative ». LXI. FLORENTINA. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.. Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: P. Lalli. Advocatus: G. Rossi Amadori. Dubium: «An sententia Rotalis diei 28 Decembris 1940 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 10 Octobris : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu». LXII. DIVIONEN. - NULLITATIS MATRIMONII ea? capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: R. Bidagor. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Da Silva. Sacra Romana Rota Dubium: « An sententia Rotalis die 28 Maii 1942 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 11 Octobris : « Infirmandam esse, seu constare de nullitate matrimonii, in casu». LXIII. R O M A N A . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis? et ob simulationem consensus. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vincula Defensor deputatus: A. a Langasco. Advocatus : A. Capalti. Dubium:.« An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 16 Octobris: «Negative». LXIV. R O M A N A . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: O. Béjan. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: Io. Ae. Ferrari. Dubium: «An sententia Rotalis diei 25 Novembris 1944 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 18 Octobris : « Confirmandam esse, seu non constare de nullitate matrimonii, in casu ». LXV. N. N. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob impotentiam, viri. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard. Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo. Advocatus: F, Ber sani. Dubium: « An sententia Rotalis diei 31 Iulii 1944 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 25 Octobris : « Confirmandum esse, idest constare de matrimonii nullitate, in casu, vetito viro transitu ad alias nuptias ». LXVI. K I E L C E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis^ Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensoris Substitutus : L Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Napoleoni. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 27 Octobris : « Negative». LXVII. P R I V E R N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus„ Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens.,.¥ i Roberti, A. Fidecicchi. Vinculi Defensoris Substitutus•: Ae. Del Corpo. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni, Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 27 Octobris: «Negative». LXVIII. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, F. Brennan, D. Staffa, Ponens. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocati; A. Bertola, E. Ruffini, R. Romano. Dubium : « An sententia Rotalis diei 26 Maii 1943 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 30 Octobris : « Confirmandam esse, idest constare de nullitate matrimonii, in casu». LXIX. BBLOGRADEN. - NULLITATIS MATRIMONII ea? capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocati: I. B. Ferrata, I. Torre, pro actore; C. et I. Pacelli, pro •conventa. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 3 Novembris : « Affirmative ». LXX. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, F. Roberti. Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo. Advocatus: G. Felici. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 7 Novembris: «Negative». LXXI. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 10 Novembris : «Negative». LXXII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et D I SPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo. Sacra Romana Rota Advocati: E. Rufìini, E. Romano. Dubia: L « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : I I . « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 16 Novembris: «Negative ad utrumque». LXXIII. ROMANA. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite affinitatis. Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus: I. Casoria. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. Spagnoletti. Dubium: « An sententia Rotalis diei 16 Iulii 1943 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 21 Novembris : « Confirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». LXXIV. N. N. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob impotentiam, viri et DI- super rato. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, C. Caiazzo. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus: Ph. Vassalli. SPENSATIONIS Dubia: I. (( An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : I I . « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 20 Novembris: Ad I. ((Negative»; ad I I . « Affirmative, vetito autem viro transitu ad alias nuptias inconsulta Sancta Sede ». ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri,, I. Teodori. Vinculi Defensor: I. Trezzi. LXXV. ROMANA. - N U L L I T A T I S MATRIMONII Advocati: M. A. Pacelli, I. Torre. ^ Dubium: « A n sententia Rotalis diei 20 Decembris 1 9 4 4 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu». Sententia diei 29 Novembris: « Infirmandam esse, et ideo constare de nullitate matrimonii, in casu ». LXXVI. TAURINEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob conditionem contra bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo. Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: R. Szenwic, T. Mauro. 17 - ACTA, vol. XIII, n. 7. - 1-6-946. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Dubium: «An sententia Rotalis diei 15 Octobris 1942 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu». Sententia diei 10 Decembris : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». LXXVII. DETROITEN. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob amentiam mulieris. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo. Advocatus: C. Bernardini. Dubium : « An sententia Rotalis diei 16 Decembris 1943 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 11 Decembris : « Confirmandam esse, seu constare de nullitate matrimonii, in casu ». LXXVIII. N. N. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ob impotentiam relativam et D I S P E N S A T I O N I S S U P E R RATO. 1 Turnus Rotalis: F. Roberti , Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensor: I. Trezrzi. Vinculi Defensor deputatus: I. M. Pinna. Advocatus: C. Bernardini. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 11 Decembris: Ad I. «Negative»; ad II. «Affirmative ». LXXIX. EPOREDIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo. Advocati: A. Bertola, E. Ruffini, R. Romano. Dubium: « An constet de. nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 12 Decembris : « Affirmative ». LXXX. M O N T I S F A L I S C I . - I U R I U M . Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, C. Pecorari. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Advocati: I. Benedetti, pro actrice; I. B. Ferrata, H. Napoleoni, pro parte conventa. Dubia: I. «An et a quonam tempore actrix non pertineat ad Institutum Magistrarum Piarum "Filippini"»; II. «An Institutum Magistrarum Piarum "Filippini" onus habeat providendi sustentationi 231 Sacra Romana Rota actricis»; III. «Quaenam menstrua solutio in italicis libellis ei solvenda sit ab Instituto Piarum Magistrarum usque ad praesens! » ; IV. « Et quatenus ad primum negative, quatenus scilicet actrix ad Institutum Magistrarum Piarum "Filippini" usque adhuc pertineat, an teneatur ad idem Institutum reverti'; V. « E t quatenus ad quartum affirmative, si ipsa renuat redire, an et quaenam obligationes Instituto incumbant ». Sententia diei 15 Decembris: Ad I et II. ((Negative». Ad III. «(Provisum in secundo». Ad IV. ((Affirmative, si et quatenus sanitas ipsius mentis et corporis pertulerit atque Institutum iudicaverit eam admitti ». Ad V. « Nullae obligationes ». LXXXI. N. N. SPENSATIONIS SUPER NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DI- RATO. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocati: C. Corsanego, O. Bernardini. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 19 Decembris : Ad I. « Negative ». Ad II. ((Affirmative ». LXXXII. N. N. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard. Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Fiamingo. Dubium: «An sententia Rotalis diei 2 Iulii 1942 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 19 Decembris : « Confirmandam esse, idest non constare de matrimonii nullitate, in casu ». II Causae quae eodem anno 1945 transactae fuerunt, vel quae absque definitiva sententia, ex peculiaribus circumstantiis, finem habuerunt; quibus adduntur Decreta quoad recursus contra libellorum reiectionem. I. O S N ABRU G E N . - Nullitatis matrimonii, ob defectum consensus, coram R. P. D. Alberto Canestri. Turnus Rotalis, decreto diei 20 Ianuarii, decrevit : « Non esse locum admissioni retractationi» causae ad normam can. 1989». 232 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale . : II. PARISIEN. - . : 411 Nullitatis matrimonii, ob exclusam, unitatem, coram R . P . D . Francisco Roberti. Cum per plures annos nullus actus processualis positus sit, R. P. t). Ponens, decreto diei 6 Februarii, appellationem declaravit desertam et acta causae in archivo reponi iussit. III. MEDIOLANEN. Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram - R . P . D . Francisco Roberti. Cum nullus actus processualis per annos positus sit, R. P. D. Ponens, decreto diei 6 Februarii, censuit actricem petitioni novae propositionis causae renuntiasse et acta in archivo reponi iussit. I V . V E N E T I A R U M S E U T E R G E S T I N A . - Nullitatis matrimonii, ob exclusionem, boni prolis et boni sacramenti, coram R. P. D. Ioanne Teodöri. Cum ab anno et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Februarii j appellationem declaravit desertam et acta causae in tabulario • reponi iussit. Nullitatis matrimonii, ob intentionem, contra indissolubilitatem e t contra unitatem, coram R . P . D . Ioanne Teodori. V. ROMANA. - Cum statuto a iure tempore nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Februarii, appellationem declaravit desertam et acta causae in archivo reponi iussit. VI. NEAPOLITANA.. Nullitatis matrimonii, ob impotentiam viri, co- - ram R . P . D . Ioanne Teodori. Cum intra annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R . P . D . Ponens, decreto diei 8 Februarii, appellationem declaravit desertam et acta causae in archivo reponi iussit. VII. NEAPOLITANA. - Nullitatis matrimonii, ob impotentiam viri, co- ram R. P. D. Ioanne Teodori. Cum statuto a iure tempore nullus actus processualis positus fuerit, R . P . D . Ponens, decreto diei 9 Februarii, appellationem declaravit desertam et acta causae in archivo reponi iussit. VIII. FODIANA. - Nullitatis matrimonii, ob impotentiam viri, coram R . P . D . Ioanne Teodori. Cum nullus actus processualis intra tempus a iure statutum positus fuerit, R . P . D . Ponens, decreto diei 9 Februarii, appellationem declaravit desertam et acta causae in tabulario reponi iussit. Sacra Romana Rota IX. MEDIOLANEN. - Crediti, coram §33 R . P . D . Ioanne Teodori. Cum nullus actus processualis per quinquennium et ultra positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Februarii, instantiam desertam declaravit et acta causae in archivo reponi iussit. X. EBROICEN. - Nullitatis matrimonii, ob vim ot metum, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Februarii, appellationem declaravit desertam et acta in archivo reponi iussit. XI. MASSILIEN. - Nullitatis matrimonii, ob exclusam indissolubilita- tem, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Cum statuto a iure tempore nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Februarii, appellationem declaravit desertam et acta causae in tabulario reponi iussit. XII. MESSANEN. - Nullitatis matrimonii, ob exclusionem boni prolis et boni fidei, coram R. P. D. Caesar e Pecorari. Cum pars conventa die 21 Novembris 1944 obierit et actor causam prosequi nolit, R. P. D. Ponens, decreto diei 15 Februarii, causam finitam declaravit et acta reponi in archivo iussit. XIII. PI-IILADELPHIEN. - Nullitatis matrimonii', ob ignorantiam circa naturam matrimonii, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, et attento quod actrix anno 1940 recusa vit recipere citationem pro novo interrogatorio a Defensore vinculi proposito, R. P. D. Ponens, decreto diei 16 Februarii, ad normam can. 1736 instantiam ipsam peremptam declaravit., XIV. ROMANA. - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Caesare Pecorari. Cum nullus actus processualis per annos positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 19 Februarii, instantiam peremptam declaravit ad normam can. 1736. X V . ROMANA. - Nulli latis matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Caesare Pecorari. Cum nullus actus processualis per annos positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 19 Februarii, instantiam peremptam declaravit ad normam can. 1736. 234 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale XVI. L Y C I B N . - Nullitatis matrimonii, ob defectum consensus, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum pars actrix a pluribus annis nullum actum processualem posuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 24 Februarii, appellationem desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit. XVII. R I V E R O R M E N . - Nullitatis matrimonii, ob conditionem contra bonum prolis, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum actrix per quadriennium nullum posuerit actum processualem, R. P. D. Ponens, decreto diei 3 Martii, appellationem desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit. XVIII. CALARITANA. - Nullitatis matrimonii, ob impotentiam mulieris, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Cum fuerit prosecutioni appellationis renuntiatum, R. P. D. Ponens, decreto diei 3 Martii, acta causae in archivo reponi iussitXIX. V E R S A L I E N . - Nullitatis matrimonii, ob conditionem appositam, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum per sexennium nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 3 Martii, acta causae in archivo reponi iussit. XX. L Ü N E N . - Nullitatis matrimonii, ob intentionem contra bonum prolis, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum intra tempus praescriptum nullus actus iudicialis emissus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 17 Martii, causam desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit. XXL B O S T O N I E N . - Nullitatis matrimonii, ob exclusam indissolubilitatem, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum a pluribus annis nullus positus fuerit actus processualis, R. P. D. Ponens, decreto diei 28 Martii, appellationem desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit. XXII. P A R I S I E N . - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum conventus supremum obierit diem et actrix litteris diei 14 Martii, ad Curiam Parisiensem datis, declaraverit se renuntiare appellationi, R. P. D. Ponens, decreto diei 2 maii, causam esse finitam declaravit et acta in archivo reponi iussit. XXIII. N E A P O L I T A N A . - Nullitatis matrimonii, ob impotentiam viri, coram R. P. D. Francisco Roberti. Baerà Romana Rota 235 Cum per plures annos nullus actus processualis positus sit, R. P. D. Ponens, decreto diei 21 Maii, processum declaravit peremptum et acta in archivo reponi iussit. XXIV. A B G E N T I N E N . - 'Nullitatis matrimonii, ob simulatum consensum, coram R. P. D. Caesare Pecorari. Cum inde a mense Octobri anni 1936 nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 3 Iunii, causam peremptam declaravit ad normam can. 1736 et acta in archivo reponi iussit. XXV. BARBASTREN. - Iniuriarum et calumniae, coram R. P. D. Caesare Pecorari. Cum controversia inter partes pacifice fuerit composita, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Iunii, causam finitam declaravit et acta in archivo reponi iussit. XXVI. D U B L I N E N . - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum pervenerit H. S. T. a Curia Daren, et Leighlinen. nuntium mortis actoris, R. P. D. Ponens, decreto diei 15 Iunii, causam finitam declaravit et acta in archivo reponi iussit. XXVII. R O M A N A , - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum et ob simulatum consensum, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 2 Iulii, instantiam desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit. XXVIII. FABRIANEN. - Nullitatis matrimonii, ob conditionem appositam, Reiectionis libelli, coram R. P. D. Guillelmo Heard. Turnus Rotalis, decreto diei 6 Augusti, declaravit confirmandum esse decretum Tribunalis Firmam quo libellus in casu reiicitur. XXIX. MATRITEN. - Nullitatis matrimonii, ex capite simulationis et ex defectu consensus, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Octobris, appellationem declaravit desertam et acta in archivo reponi iussit. XXX. CATACEN. - Iurium, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum per annum nullus actus iudicialis fuerit emissus, R. P. D. Ponens, decreto diei 12 Octobris, causam desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit. 236 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Oficíale XXXI. OTTAVIEN. - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum injra tempus a lege praescriptum nullus actus iudicialis fuerit positus, R. P. D. Ponens, decreto diei 13 Octobris, causam desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit. XXXII. ROMANA. - Nullitatis matrimonii, ob conditionem appositam, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum pars actrix renuntiaverit instantiae et pars conventa, invitata ad suam pandendam intentionem, nil responderit, R. P. D. Ponens, decreto diei 22 Octobris, renuntiationem acceptavit et acta in archivo reponi iussit. XXXIII. iurium, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. VKLITERNA. - Cum partes ad compositionem pervenerint, R. P. D. Ponens, decreto diei 21 Novembris, acta causae in archivo reponi iussit. XXXIV. PISTORIEN. - Nullitatis matrimonii, ob impotentiam, mulieris, coram R. P. D. Caesare Pecorari. Cum, ad normam can. 1733 n. 1, per mortem partis conventae causa nondum conclusa, instantia interrupta manserit, et actor usque ad praesentem diem nihil egerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 29 novembris, causam finitam declaravit et acta in archivo reponi iussit. XXXV. - MATRITEN. - Nullitatis matrimonii, Reiectionis libelli, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum actor renuntiaverit recursui adversus decretum Tribunalis Matritensis diei 21 Maii 1942, quo actoris libellus reiectus fuit, R. P. I). Ponens, decreto diei 6 Decembris, renuntiationem admisit et acta in archivo reponi mandavit. XXXVI. PARISIEN. - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum et ob ex- clusam indissolubilitatem, coram R. P. D. Caesare Pecorari. Cum nullus actus processualis positus fuerit a die 14 Iulii 1941, R. P. D. Ponens, decreto diei 18 Decembris, ad normam can. 173G causam desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit. XXXVII. PERUSINA. - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum et ob amentiam viri, coram R. P. D. Caesare Pecorari. Cum nullus actus processualis per biennium et ultra positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 18 Decembris, instantiam declaravit peremptam ad normam can. 1736 et acta in archivo reponi iussit. An. et vol. XXXYIII 6 Iulii 1946 (Ser.H,v.XIII) -Num.8 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE SACRUM CONSISTORIUM i CONSISTORIUM SECRETUM Feria quinta, die xui mensis Iunii anno M C M X L V I , in Palatio Apostolico Vaticano fuit Consistorium secretum, cuius acta ex ordine referuntur : i - OPTIO ECCLESIARUM Revmus Cardinalis Clemens Micara, retento in Commendarti, ad nutum Summi Pontificis, Titulo Sanctae Mariae supra Minervam, optavit Ecclesiam suburbicariam Veliternam, Quo ex aula egresso, Beatissimus Pater, panditam optionem benigno favore prosequi intendens, providit Ecclesiae Veliternae de Revmo Clemente S. R. E. Presbytero Cardinali Micara, eum praeficiens in Episcopum et Pastorem, prout in decreto expediendo. In aulam consistorialem iterum ingressus, Revmus Cardinalis Micara suum locum petiit postremum inter Cardinales Ordinis Episcopalis. Il - PROVISIO E C C L E S I A R U M Postea Ssmus sequentes proposuit Ecclesias : Metropolitanae Ecclesiae Arequipe-nsi praefecit Exc. P. I). Leonardum Iosephum Rodríguez, hactenus Episcopum Huancayensem. Cathedrali Ecclesiae Leonensi in Nicaragua Exc. P. D. Isidorum Augustum Oviedo y Reyes, hactenus Episcopum Màtagalpensem. 18 - ACTA, v o l . X I I I , n. 8. - 6-7-946. 238 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Cathedrali Ecclesiae Viglevanensi R. D. Antonium Picconi, Antistitem Urbanum et Vicarium Generalem dioecesis Novariensis. Cathedrali Ecclesiae Petrolinensi R. D. Avelar Vilela Brandäo, canonicum Capituli cathedralis Aracajuensis. Cathedrali Ecclesiae Lorenensi R. D. Aloisium Gonzaga Peluso, secretarium Curiae episcopalis Brigantiénsis in Brasilia. Cathedrali Ecclesiae Matagalpensi R. D. Octavium. Iosephum Calderón Padilla, parochum ecclesiae cathedralis Leonensis in Nicaragua. Titulari episcopali Ecclesiae Lysiadensi R. D .Ioannem Rizzo, rectorem Seminarii Calatanisiadensis, quem deputa vit Auxiliarem Emi P. D. Ernesti S. R. E. Cardinalis Ruffini, Archiepiscopi Panormitani. Titulari episcopali Ecclesiae Hemeriensi.il. D. Alphridum Vincentium Scherer, parochum in civitate Portalegrensi in Brasilia. Insuper alios per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatos sacrorum Antistites publicavit, videlicet : ARCHIEPISCOPOS Varsaviensem, Augustum S. R. E. Cardinalem Hlond, archidioecesi unita ad personam cum Ecclesia metropolitana Gnesnensi. Pechimensem, archidioecesi noviter erecta, Thomam S. R. E. Cardinalem Tienchensin, iam Episcopum Zimtaovensem. Apamenum in Bithynia, Davidem Mathew, iam Episcopum Aeliensem, Delegatum Apostolicum in Africa pro Missionibus a S. C. de Propaganda Fide dependentibus. Fomtienensem, archidioecesi noviter erecta, Ioannem Mariam Blois, iam Episcopum Lambaesitanum, nuper vita functum. Coameeuvensem, archidioecesi noviter erecta, Antonium Petrum Ioannem Fourquet, iam Episcopum Themisoniensem. Lanceuvensem, archidioecesi noviter erecta, Theodorum Buddenbrok iam Episcopum Issensem. 7 Ciomchimensem, archidioecesi noviter erecta, Aloysium Gabrielem Jantzen, iam Episcopum Tremithusium. Zinanensem, archidioecesi noviter erecta, Cyrillum Rodulphum Jarre, iam Episcopum Metropolitanum in Asia. Nganchimensem, archidioecesi noviter erecta, Fridericum Melendrp, iam Episcopum Remesianensem. 239 Acta Pii Pp. XII Nannimensem, archidioecesi noviter erecta, Iustinum Paulinum Albouy, iam Episcopum Oidyessensem. Singanensem, archidioecesi noviter erecta, Pacificum Iulium Vanni, iam Episcopum Zaparenum. Coeiiamensem, archidioecesi noviter erecta, Ioannem Larrart, iam Episcopum Aulonitanum. NancMmensem, archidioecesi noviter erecta, Paulum Yupin, iam Episcopum Sozusenum in Palaestina. Hamceuvensem, archidioecesi noviter erecta, Ioannem Iosephum Georgium Deymier, iam Episcopum Diospolitanum in Thracia. Soeiiüenensem, archidioecesi noviter erecta, Ludovicum Morel, iam Episcopum Araxensem. Taeiüenensem, archidioecesi noviter erecta, Dominicum Lucam Capozi, iam Episcopum Attalensem in Pamphylia. Ciamsciavensem, archidioecesi noviter erecta, Secundinum Petroniuio Lacchio, iam Episcopum Praenetiensem. Coenmimensem, archidioecesi noviter erecta, Alexandrum Derouineau, iam Episcopum Bidensem. Armachanum, Ioannem D'Alton, iam Episcopum Midensém. Germiensem, Alaphridum Pacini, Nuntium Apostolicum in Republica Haitiana et in Republica Dominicana. Martyropolitanum, Iosephum Ghanima, iam Episcopum Colybrassenum. Posmniensem, Valentinum Dymek, iam Archiepiscopum Nicopolitanum in Epiro. Gortyniensem, Iosephum Burzio, Nuntium Apostolicum in Bolivia. Ianuensem, Iosephum Siri, iam Episcopum Liviensem. Apamenum in Syria, Aloysium Arrigoni, Nuntium Apostolicum in Peruvia. EPISCOPOS • Zimtaovensem, noviter erecta dioecesi, Thomam S. R. E. Card. Tienchensin. Coadiutorem cum iure successionis Exctmi P. D. Fabiani Zoelli Deçelles, modo vita functi, Exc. P. D. Arthurum Douville, Episcopum Vitensem, qui iam successit. 2540 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Dauliensem, Franciscum Jop, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Lorek, Administratoris Apostolici Sandomiriensis. ' Siniandenum, Bonaventuram Ioannem Vincentium Arana Golgoras, iam Episcopum de Vijayapuram. Murdnum, Iacobum Palombella. Scyrium, Henricum Alvarez Gonzalez, Vicarium Apostolicum de Urubamba et Matre Dei. Isbitanum, Leonellum Scheffer, Vicarium Apostolicum de Labrador. Sufetanum, Carolum Van Melchebeke, Vicarium Apostolicum de Mngsia. Caesenatensem, Vincentium Gill. Lublinensem, Stephanum Wyszynski. Tarnoviensem, Ioannem Stepa. Lystrensem, Petrum Villa, Auxiliarem Emi" P. D. Eugenii S. R. E. Cardinalis Tisserant, Episcopi Portuensis et Sanctae Rufinae. Marcianensem, Rosarium Costa Rego, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii. Brunensem, Carolum Skoupy. Elatensem, Ioannem Cody, iam Episcopum Victoriensem in Insula Vancouver, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Ioannis Thomae Kidd, Episcopi Londonensis. lennganensem, noviter erecta dioecesi, Caeiestinum Ybanez y Aparicio, iam Episcopum Bagenum. Tienzinensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem De Vienne, iam Episcopum Abrittenum. ; Sciiamenensem, noviter erecta dioecesi, Emmanuelem Prat, iam Episcopum Mactaritanum. Gemtuanum, noviter erecta dioecesi, Iacobum Victorem Kouchouse, iam Episcopum Aegeaensem. Chilinensem, noviter erecta dioecesi, Augustum Gaspais, iam Episcopum Canopitanum. • Geholensem, noviter erecta dioecesi, Alovsium Janssens, iam Episcopum Faustinopolitanum. Acta PiLPp.XII 241 Sciiamchiamensem, noviter erecta dioecesi, Henricum Valtorta, iam Episcopum Leriensém. Funimensem, noviter erecta dioecesi, Theodorum Labrador, iam Episcopum Fussalensem. Taeceuvensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Hugioscian, iam Episcopum Theodosiopolitanum in Armenia. Haemenmsem, noviter erecta dioecesi, Simonem Ciuchaémin, iam Episcopum Lesvitanum. Camtimensem, noviter erecta dioecesi, Petrum Silvanum Valentin, iam Episcopum Zeugmatensem in Syria. Nimpuovensem, noviter erecta dioecesi, Andream Ioannem Franciscum Defebvre, iam Episcopum Gibbensem. Nimiüenensem, noviter erecta dioecesi, Stanislaum Baudry, iam Episcopum Isauropolitanum. Nganlomenseni, noviter erecta dioecesi, Alexandrum Carlo, iam Episcopum Hadrianopolitanum in Honoriade. Haniamensem, noviter erecta dioecesi, Eduardum Galvin, iam Episcopum Myrinensem. Canceuvensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem 0'Shea, iam Episcopum Midilensem. Pehaevensem, noviter erecta dioecesi, Gustavum Deswäzieres, iam Episcopum Maximianensem in Numidia. Hemceuvensem, noviter erecta dioecesi, Raphaelem Angelum Palazzi, iam Episcopum Narensem. Seiamhaevensem, noviter erecta dioecesi, Augustum Haouisée, iam Episcopum Cercinitanum. Chinganensem, noviter erecta dioecesi, Caietanum Mignani, iam Episcopum Cassandrensem. Iompimensem., noviter erecta dioecesi, Eugenium Lebouille, iam Episcopum Conanensem. TJanscienensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Uamcepu, iam Episcopum Sindensem. Scioenohimenseni, noviter erecta dioecesi, Paulum Uamuencem, iam Episcopum Olenensem. 242 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Iciamensem, noviter erecta dioecesi, Natalem Gubbels, iam Episcopum Attudensem. Seiaoceuvensem-j noviter erecta dioecesi, Ignatium Canazei, iam Episcopum Carystensem. Feniamensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Lieuchinuen, iam Episcopum Lampsacenum. PaoUm-ensern, noviter erecta dioecesi, Iosephum Oeuzisce, iam Episcopum Oratiensem. ßwanzßanwnv, noviter erecta dioecesi, Leonem Desmedt, iam Episcopum Adraenum. Ciaoscienensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Ciampité, iam Episcopum Antipyrgensem. Laohocheuvenseni; noviter erecta dioecesi, Alfonsum Mariam Conradum Ferroni, iam Episcopum Aspendiensem. SepimcMaevensem, noviter erecta dioecesi, Aloysium Lapierre, iam Episcopum Cardicensem. Tatomensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Joosten, iam Episcopum Germanicopolitanum. Iomnieninum, noviter erecta dioecesi, Iosephum Zoeisceusiün, iam Episcopum Tanaitanum. Zinimmsem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Fanhemngan, iam Episcopum Paphiensem. Scioceuvensem, noviter erecta dioecesi, Edgarium Antonium Haeriug, iam Episcopum Anthedonensem. Iiienlimensem, noviter erecta dioecesi, Gutbertum Martinum 0'Gara, iam Episcopum Elidensem. Zaoceuvenseni; noviter erecta dioecesi, Franciscum Hoowards, iam Episcopum Ucrensem. Scianteuvensemj noviter erecta dioecesi, Carolum Vogel, iam Episcopum Parlaitanum. Loiamensem, noviter erecta dioecesi, Assuerum Theophanuin Bassi, iam Episcopum Tabenum. Hanciomensem, noviter erecta dioecesi, Marium Civelli, iam Episcopum Tabborensem. Acta Pii Pp. XII 243 Siüceuvensem-, noviter erecta dioecesi, Philippum Côté, iam Episcopum Polystyliensem. Chiaimensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Xaverium Ford, iam Episcopum Etennensem. Siüenhoavensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Ciamgioenpuo, iam Episcopum Tadamatensem. Uhuvensem, noviter erecta dioecesi, Zenonem Aramburu, iam Episcopum Eressiensem. Ienceuvensem, noviter erecta dioecesi, Theodorum Schu, iam Episcopum Trapezopolitanum. Pampuvensem, noviter erecta dioecesi, Cyprianum Cassini, iam Episcopum Drivastensem. Ienchivensem, noviter erecta dioecesi, Theodorum Breher, iam Episcopum Hieritanum. Ceuzüenerisem, noviter erecta dioecesi, Henricum Ambrosium Finger, iam Episcopum Capitoliensëm. Coeitevensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Xaverium Ochoa, iam Episcopum Chusirensem. Ghiammenensem, noviter erecta dioecesi, Adulphum Ioannem Paschang, iam Episcopum Sasimensem. Isfgancuovensem», noviter erecta dioecesi, Ioannem Baptistam Uamzeni, iam Episcopum Lamianum. Iceuvensem, noviter erecta dioecesi, Carolum Weber, iam Episcopum Daldianum. Scienscienensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Xaverium Ciaocenscem, iam Episcopum Bisicensem. Naniamensem, noviter erecta dioecesi, Petrum Massa, iam Episcopum Citharizenum. Ientaevensem, noviter erecta dioecesi, Ludovicum Prosperum Durand, iam Episcopum Sebeliensem. Nancemensem, noviter erecta dioecesi, Patritium Cleary, iam Episcopum Amathusium in Cypro. Cemtimensem, noviter erecta dioecesi, Iob Oenchimim, iam Episcopum Pertensem. Uceuvensem, noviter erecta dioecesi, Fridericum Antonium Donaghy, iam Episcopum Seteensem. 244 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Ciamtemurh, noviter erecta dioecesi, G erar dum Herrero Garrote, iam Episcopum Zorolensem. Fuscioenensenij noviter erecta dioecesi, Franciscum Aloysium Lane, iam Episcopum Hypaepenum. Iüchianvßnsem, noviter erecta dioecesi, Carolum Gulielmum Quinn, iam Episcopum Halicarnassensem. ßiniamensenv, noviter erecta dioecesi, Vitum Ciamzohoan, iam Episcopum Egugensem. JJoiaméiíisem noviter erecta dioecesi, ¡Rembértum Kowalski, iam Episcopum Ipsénsem. Á Fomsiamensem, noviter erecta dioecesi, Philippum Silvestrum Uamtaonan, iam Episcopum Athribitanum. Ictmcuvensem, noviter erecta dioecesi, Thomam Meuhoechim, iam Episcopum Serteitanum. Scioentearmm, noviter erecta dioecesi, Ignatium Krause, iam Episcopum Bindaeum. lüzmwum, noviter erecta dioecesi, Petrum Herménegildum Focaccia, iam Episcopum Antiphrensem. Saniüenensem, noviter erecta dioecesi, Ferdinandum Fulgentium Pasini, iam Episcopum Bybliensem. Ciumatienensem,; noviter erecta dioecesi, Iosephum Iuencoce, iam Episcopum Calydoniensem. Siufuanum, noviter erecta dioecesi, Renatum Desideratum Romanum Boisguerin, iam Episcopum Celenderitanum. Lunganen-sem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Gerardum Constantem Kramer, iam Episcopum Europensem. Nimseianum, noviter erecta dioecesi, Carolum Van Melckébete, iam Episcopum Sufetanum. Thennesiensem, Valerianum Gracias, Auxiliarem Excmi P. D. Thomae Roberts, Archiepiscopi Bombayensis. Bubastitanum, Iosephum Blomjous, primum Vicarium Apostolicum Musoménsem et Maswensem. Sandomiriensem, Ioannem Lorek, iam Episcopum Modrenum. Plocensem, Thaddaeum Zakrzewski, iam Episcopum Carianensem. Si&lcensem, Ignatium Swirski. 245. Acta Pii Pp. XII Culmensem, Casimirum Kowalski. Aleppensem Maronitarum, Ignatium Ziadè. Gymaeum, Iacobum Scanlan, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Ioannis Toner, Episcopi Dunkeldensis. Limatensem, Ioannem Raphaelem Hagan, Auxiliarem Excmi P. D. Eduardi Francisci Hoban, Episcopi Clevelandensis. Tarsensem Maronitarum, Petrum Dib. Docimensem, Venceslaum Majewski, Auxiliarem Emi P. D. Augusti S. R. E. Cardinalis Hlond, Archiepiscopi Gnesnensis et Varsaviensis. Panopolitanum, Sigismundum Choromanski, Auxiliarem Emi P. D. Augusti S. R. E. Cardinalis Hlond, Archiepiscopi Gnesnensis et Varsaviensis. Orisenum, Franciscum Korczynski, Auxiliarem Excmi P. D. Caroli Randonski, Episcopi Vladislaviensis. Grotonensem, Petrum Raimondi. Gemceuvensem, noviter erecta dioecesi, Faustinum Tissot. Linciensem, Iosephum Calasanctium Fliesser, iam Episcopum Gargarenum. Liviensem, Aloysium Ferri, iam Episcopum Montis Alti et Ripanum. III - PRAESTATIO IURAMENTI Provisione Ecclesiarum peracta. Revmus Cardinalis Micara, Episcopus Veliternus, iuramentum de more praestitit. IV - POSTULATIO PALLIORUM . Deinde Emus P. D. Cardinalis Fumasoni Biondi, nomine Emi P. D. Cardinalis Tienchensin, S. Pallium postulavit pro Ecclesia Metropolitana Pechinensi. Per Procuratores vero postulatio facta est pro metropolitanis Ecclesiis Goameeuvensi (noviter erecta), Lanceuvensi (noviter erecta), Giomchimensi (noviter erecta), Zinanensi (noviter erecta), Nganchimensi (noviter erecta), Nannimensi (noviter erecta), Binganensi (noviter erecta), Ooeiiamensi (noviter erecta), NancJiimensi (noviter erecta), Hamceuvensi (noviter erecta). Soeüüensi (noviter erecta) Taeiiienensi (noviter erecta), Giamsciavensi (noviter erecta), Coenmimensi (noviter erecta), Armachana, Posnaniensi, Caracensi (per successionem), Ianuensi, Arequipensi. •246 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale II CONSISTORIUM SEMIPUBLICUM Consistorio secreto sic absoluto, statim habitum est in eadem Aula Consistorium semipublicum de Canonizatione tum Beatorum Ioannis de Britto martyris ac Bernardini Realino confessoris, tum Beatarum Virginum Ioannae Elisabethae Bichier des Ages et Franciscae Xaveriae -Ca brini. Huic consultationi Beatissimus Pater hisce verbis initium dedit. VENERABILES FRATRES Nostis profecto qua de causa vos hodie convocaverimus ; ut nempe de sanctitatis honoribus sollemni ritu decernendis una vobiscum pertraetemus, tum Beatis Ioanni de Britto martyri ac Bernardino Realino confessori e Societate Iesu, tum Beatis Virginibus Ioannae Elisabethae Bichier des Ages et Franciscae Xaveriae Cabrini. Res omnis iam fuit, cura Sacri Consilii ritibus tutandis, ex Romani Pontificis mandato, diligentissime pervestigata religioseque recognita; accessere de unaquaque causa decreta duo a Nobis edita, quibus constat singulos hos caelites, quoad praesenti vita fruiti sunt, et virtutibus illis enituisse, quibus christianos addeceat héroes, et post mortem, cum deprecatores apud Deum a christifidelibus adhibiti fuissent, rerum miracula patrasse. Praeterea habita sunt hac eadem super re consistoria duo, secretum alterum, alterum publicum. Nullus igitur ambigendi locus superest rationes omnes, iusta in trutina positas, aequa lance fuisse pensatas, iamque tuto procedi posse ad sollemnem horum caelicolarum consecrationem. Verumtamen, antequam sanctitudinis fulgore rite eosdem honestemus, valde cupimus ut, ex Apostolicae Sedis more institutoque maiorum, consilii quoque vestri lumen Nobis ultro aperteque impertiatis. Faveatis igitur, Venerabiles fratres, alius SUPREMUM PONTIFICATUM CELEBRANDA. PIUS PP. XII Venerabilis Prater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Centesimo vertente anno, ex quo Decessor Noster fel. record. Pius IX ad supremum Pontificatum evectus est, nobilissima tua Senogalliensis sedes ad revocandam tanti civis ac munificentissimi benefactoris memoriam publicas indixit grati animi significationes atque celebritates, quae proxime per Sacrum Pontificale in cathedrali templo peragendum Acta Pii Pp. XII 315 culmen fauste excipient. Quum autem insignis ille catholici gregis Moderator pro veritate et iustitia invicto semper animo certaverit et virtutum suarum splendore rerumque gestarum amplitudine Apostolicam hanc Sedem tantopere illustraverit, Nos libenti sane animo consilia atque incepta eiusmodi merita laude comprobavimus et secundis fervidisque votis prosequuti sumus. Nunc vero, ut proxima sacri eventus celebratio uberiores salutis fructus afferre queat, tibi ultro, Venerabilis Frater, potestatem tribuimus, ut, die constituta, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium interea donorum nuntia et conciliatrix, peculiarisque Nostri amoris testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Venerabilis Frater, cunctoque clero ac populo tuae vigilantiae concredito amantissime in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xui mensis Iunii, anno MDCCCCXXXXVI, Pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. XII II AD EGREGIUM VIRUM CAROLUM FLORY, PRAESIDEM COETUS CONVENTIBUS CATHOLICORUM (( SEMAINES SOCIALES » IN GALLIA APPARANDIS. PIUS PP. XII C'est un geste bien touchant, que vous, avez finalement accompli, lors de votre dernier voyage à Rome, en déposant entre Nos mains le compterendu de la Semaine Sociale de Toulouse. L'œuvre que vous repreniez, juste au lendemain de la guerre, n'allait pas sans difiicultés ; mais Nous connaissions le zèle et la compétence des catholiques sociaux réunis dans la métropole Languedocienne, autour du courageux Prélat, que Nous eûmes la consolation d'élever à la dignité Cardinalice, et Nous constatons aujourd'hui, en feuilletant cet important recueil de vos travaux toulousains, que ne furent pas vains, bien au contraire, les espoirs que Nous mîmes en vous et en vos collègues, qu'il Nous plaît de féliciter et de bénir à nouveau. Nous voyons dans les travaux de vos nouvelles assises, qui se tiendront, cette fois, dans la capitale Alsacienne, comme le complément et le, prolongement de la Semaine Sociale de Toulouse, dans un cadre et une atmosphère, où puissent s'accomplir les justes réformes sociales et 316 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale s'épanouir les institutions postulées par un plus grand besoin de vraie liberté. Vous étudierez donc à cet effet les divers problèmes de la communauté nationale, non pas entendue, comme Pont voulu certains philosophes d'inspiration positiviste et an ti-intellectualiste, dans le sens d'une collectivité, où les impulsions instinctives et les passions grégaires obscurcissent les caractères rationnels, juridiques et moraux de toute vraie société, mais uniquement pour mieux faire ressortir tout ce qu'un pays — surtout quand il s'agit d'un pays comme la France et d'un peuple tel que la nobilissima Gallorum gens — comporte de légitimes diversités dans son unité nécessaire, de spontanéité aussi et de libre consentement, de don mutuel au sein de cette famille élargie et transcendante qu'est la patrie. Ce terme de communauté, ainsi compris, n'a-t-il pas dt'ailleurs une saveur spécifiquement chrétienne, et l'Eglise primitive elle-même ne l'a-t-elle pas consacré? Comment enfin ne verrait-on pas dans l'Institution divinement fondée par N. S. Jésus-Christ un incomparable exemplaire, dont les sociétés d'ordre humain elles-mêmes ne trouveraient qu'avantage à s'inspirer? Eien d'étonnant à cela, l'Eglise étant le modèle de toute vie sociale précisément par le fait qu'elle a sauvé la véritable valeur de la personne humaine de la dégradation où l'avaient reléguée les philosophiis et les mœurs païennes et que, dans cette même personne humaine, créée à l'image de Dieu, elle reconnaît et défend la racine et la fin de toute vie sociale. Vous ne sauriez trop dégager et affirmer ces grandes vérités, qui doivent présider à l'édification du corps social, alors que relèvent la tête des systèmes exacerbés jusqu'aux prétentions totalitaires en tous domaines, sans autre idéal qu'un égoïsme collectif et sans autre expression qu'un étatisme omnipotent, s'asservissant les individus comme des pions sur l'échiquier politique ou des numéros dans les calculs économiques. Il est inadmissible qu'un chrétien, fût-ce en vue de maintenir le cohctact avec ceux qui sont dans l'erreur, se compromette le moins du monde avec l'erreur elle-même. Ce conctact ne manquera d'ailleurs pas de s'établir et de se maintenir entre les chrétiens qui usent loyalement et humblement des prérogatives de la vérité et les autres qui, loyalement et humblement aussi, cherchent la vérité. Un esprit communautaire de bon aloi doit donc informer les membres de la collectivité nationale, comme il informe naturellement les membres de cette cellule-mère qu'est la famille. C'est à cette condition seulement qu'on y verra prospérer les grands principes de liberté, d'égalité et de fraternité, dont veulent se réclamer les démocraties modernes, mais qui, Acta Pii Pp. XII 317 sous peine des pires contrefaçons, doivent être entendus, cela va sans dire, comme les entendent le droit naturel, la loi évangélique et la tradition chrétienne, qui en sont à la fois — et eux seuls — les inspirateurs et interprètes authentiques. Cette remarque s'applique, par exemple, au cas particulier qui vous intéresse en ce moment : la nationalisation des entreprises. Nos Prédécesseurs et Nous-même avons plus d'une fois touché le côté moral de cette mesure. Or, il est pourtant évident que, au lieu d'atténuer le caractère mécanique de la vie et du travail en commun, cette nationalisation, même quand elle est licite, risque plutôt de l'accentuer encore et que, par conséquent, le profit qu'elle apporte au bénéfice d'une vraie communauté, telle que vous l'entendez, est fort sujet à caution. Nous estimons que l'institution d'associations ou unités corporatives, dans toutes les branches de l'économie nationale, serait bien plus avantageuse à la fin que vous poursuivez, plus avantageuse en même temps au meilleur rendement des entreprises. En tout cas, cela vaut certainement partout où, jusqu'à présent, la concentration des entreprises et la disparition des petits producteurs autonomes ne jouaient qu'en faveur du capital et non de l'économie sociale. Aucun doute d'ailleurs que, dans les circonstances actuelles, la forme corporative de la vie sociale et spécialement de la vie économique favorise pratiquement la doctrine chrétienne concernant la personne, la communauté, le travail et la propriété privée. Il n'est donc pas indifférent, aujourd'hui moins que jamais, d'inventorier les conditions d'une telle communauté nationale, vivante et forte, non exclusive, certes, ni niveleuse des légitimés autonomies, mais respectueuse de tous les droits et ouverte sur cette communauté plus vaste qu'est l'humanité. Strasbourg, où la vie universitaire et catholique a toujours été en honneur, et dont la position géographique elle-même n'est pas sans accroître son heureuse influence jusque sur lés pays et les peuples, que baignent les eaux du Rhin, Strasbourg se prêtera particulièrement bien à cet enseignement de lumière et de paix. Il n'est pas jusqu'à la haute flèche de sa fameuse cathédrale qui ne Nous paraisse, à cette occasion, comme le point de ralliement de tous les hommes de bonne volonté, pour l'élaboration d'une juste et pacifique communauté nationale et internationale. La Semaine Sociale de Strasbourg, sous l'égide d'un Evêque, en qui révivent la fermeté de caractère et la bonté d'âme du vénéré et regretté Monseigneur Ruch, contribuera efficacement à remettre, à cet égard, de l'ordre dans les esprits et de la charité dans les cœurs. L'Alsace, terre 23 - ACTA, voi. X I H , n. 10. — 14-9-946. 118 Acta Apostolicae Sedis -r Commentarium Officiale dé bon sens et de solides vertus, méritait bien de voir ce monument de sagesse chrétienne s'élever de son sol généreux, où confluera, en l'occurrence, une pléiade de professeurs et de techniciens, d'hommes politiques et d'hommes d'oeuvres, auxquels Nous envoyons de tout cœur, ainsi qu'à leurs nombreux et fervents disciples, et par dessus tout à la Commission des Semaines Sociales de France et aux membres de la Hiérarchie, qui ne ménageront pas sur un si important sujet leurs précieux conseils, comme gage de fécond travail et de surnaturel succès, la Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 10 Juillet 1946. PIUS PP. XII III AD EXCMUM P. D. CELSUM COSTANTINI, ARCHIEPISCOPUM TIT. THEODOSIOPOLITANUM IN ARCADIA, A SECRETIS SACRI CONSILII CHRISTIANO NOMINI PROPAGANDO, QUINA EPISCOPATUS LUSTRA FELICITER EXPLENTEM. PIUS PP. XII Perlibenter agnovimus te proxime quintum ac vicesimum ab inito episcopatu annum esse peracturum. Haec enim iucundi eventus faustitas opportunitatem Nobis exhibet benevolum erga te animum publice confirmandi laetitiamque tuam tuorumque auctoritate Nostra cumulanda Notae sunt enim sollicitudines, quibus in ipso iuventutis flore animarum curae incubuisti, primo quidem Concordiae, deinde Aquileiae inter aestuantes belli Auctus, tum rursus in Concordiénsi dioecesi Vicarii Generalis partes sustinendo. In comperto pariter est plura te scripta de arte sacra edidisse, doctrinae plena ac pietatis, tum ad tuendum decorem domus Dei, tum ad ipsam fidelium religionem, in locis praesertim sacrarum Missionum, efficaciter fovendam. Postquam vero ad honorem episcopalem viginti quinque abhinc annos evectus es, sive in Administratione Apostolica civitatis Fiume per annum, sive ultra decennium in Delegatione Apostolica Sinensi, sive demum in sacro isto Consilio de Propaganda Fide, cuius a secretis munus sollerter geris, ingenii animique tui thesauros atque ornamenta in animarum bonum profectumque, in Christi regnum amplificandum adsidue profundisti. Merito igitur, pro egregiis tuis erga Ecclesiam promeritis, de proxima faustitate tibi ex animo gratulamur, sacrique eventus celebrationem secundis ominibus Acta Pii Pp. XII 319 prosequuti, Deum impense precamur, ut novas tibi addere vires teque uberibus donis solaciisque ditare benigne velit. Horum interea caelestium munerum in auspicium inque peculiaris Nostrae caritatis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Venerabilis Frater, tuisque adiutoribus nec non Pontificio Athenaeo Urbano de Propaganda Fide, cui sedulo moderaris, peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xv mensis Iulii anno MDCCCCXXXXVI, Pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. XII IV AD EXCMUM P. D. LUCAM HERMENEGILDUM PASETTO, ARCHIEPISCOPUM TIT. ICONIENSEM, A SECRETIS SACRAE CONGREGATIONIS NEGOTIIS RELIGIOSORUM SODALIUM PRAEPOSITAE, QUINQUAGESIMUM SACERDOTII ANNUM ET VICESIMUM QUINTUM EPISCOPATUS FAUSTE CELEBRATORUM. PIUS PP. XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quinquagesimum sacerdotii et vicesimum quintum episcopalis honoris tui natalem, quem, religiosorum sodalium tuorum circumdatus corona es celebraturus, non patitur a Nobis silentio praetermitti benevolentiae caritas, qua Nobis adstrictus es, non sinit bonae aestimationis iudicium, quo te tuaque magni facimus. Diuturno enim temporis spatio, praeclaris ingenii et eruditionis laudibus praeditus Apostolicae Sedi ita deservís, ut haud parva tibi colligas promerita. Postquam diu Apostolici Praedicatoris munere functus es, in quo lucida divinarum rerum notitia et copia fandi enituisti, ad episcopalem dignitatem evectus, alacritate, prudentia, in agendis rebus dexteritate, conspicuus a Romana Curia tibi multa et difficilia commissa negotia, praesertim religiosis Institutis invisendis, persolvisti. Nunc autem, cum sis a secretis Sacri Consilii religiosorum sodalitatibus praepositi, sueto studio operam impendis, a qua eximiae Ecclesiae utilitates defluere et exoriri videntur. Tecum debitas agentes grates Deo, qui emensam tuae vitae semitam supernorum munerum largitate conspersit, uberiorem in posterum caelestem benignitatem deprecamur, ut acer corpore et mente laboribus vaces, virtutes excolas, rutilans sempiternae felicitatis sertum tibi praepares. Vota Nostra compleat Is qui ea animo Nostro suggessit. 320 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Nobis demum nihil reliquum est, nisi ut tibi et iis, qui te tam faustas anniversariae memorias recolentem laeti circumstabunt, amanter in Domino benedicamus. Datum Romae, apud S. Petrum, die v Augusti anno MCMXXXXVI, Pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. XII ALLOCUTIONES I Ad Eœamum Virum Henricum' De Nicola, Praesidem ad interim Reipublicae Italicae .* Al più alto Magistrato dello Stato italiano, accompagnato dall'Onorevole e illustre Signor Presidente del Consiglio dei Ministri, Ministro Segretario di Stato per gli Affari Esteri, e dai Personaggi del suo Seguito, diamo con compiacimento il benvenuto in questa Nostra dimora. In un periodo di transizione, così grave di avvenimenti, qual'è il presente, Vostra Eccellenza, per le sue eminenti qualità d'intelletto, di scienza giuridica e di dedizione al bene del Paese, è stata chiamata dalla fiducia dell'Assemblea Costituente ad un Ufficio che La mette al centro di profonde trasformazioni. Una nuova era della storia europea e mondiale sta per sorgere. Situata fra l'Oriènte e l'Occidente, la Nazione italiana occupa, oggi più che mai, un posto, le cui crescenti responsabilità e i cui pericoli a niuno possono sfuggire ; — un posto nel quale contrastanti concezioni politiche e sociali si trovano di fronte, senza che ad occhio umano sia dato di prevedere con certézza in quali forme e con quali mezzi esse conseguiranno una retta e salutifera soluzione. Intanto il popolo, stretto da tormentose angustie, attende dall'opera dei suoi Reggitori di passare da un torbido e oscuro presente a un più tranquillo e luminoso avvenire. Chi è consapevole della grandezza di questa impresa e sa al tempo stesso che « se il Signore non ha edificato la casa, invano si affaticano quelli che la edificano »/ eleva lo sguardo e il cuore al Datore di ogni bene e invoca il suo divino aiuto sul popolo italiano e su coloro che han* Die 31 Iulii mensis a. Ps. 126, 1. 1 Í946. Acta Pii Pp. XII 321 no la missione di risollevarlo e di trarlo da nno stato di sofferenza e di abbattimento a nuova dignità e a rinnovato vigore, in una pace di verità e di giustizia : di quella verità, che libera da ogni errore di diritto e di fatto; di quella giustizia, che consiste nel situm cuique tribuere. Ma come potrebbero la verità e la giustizia pienamente trionfare là ove s'ignorasse la fonte suprema di ogni verità e di ogni giustizia e il nome stesso di Dio ? In questa opera di rinascita e di ricostruzione si richiedono alta vigilanza, saggia chiaroveggenza, costanza virile, imperturbabile risolutezza per discernere il vero e genuino dall'illusorio e fallace, le forze benefiche dalle energie distr uggì trici, i mezzi di salute dal veleno inebriante, e per educare il popolo, cui tante dolorose delusioni potrebbero turbare la serenità del giudizio, a una sicura conoscenza di ciò che veramente serve al suo bene o che invece presto o tardi diviene sorgente di sventura e di danno. Sulla Chiesa, madre e vetusta educatrice dei popoli, ricade in tali periodi storici, con la sua azione religiosa e morale, una parte importante, a cui essa si consacra con tanto maggior fervore, quanto più impellenti sono i bisogni del popolo. Ma per l'adempimento di questa salutare attività è necessario che i rapporti fra i due Poteri assicurino alla Chiesa quella intera libertà di movimento e di sviluppo, che le deriva dalla volontà del suo divino Fondatore. Noi abbiamo piena fiducia che il popolo italiano e i suoi Governanti saranno sempre consapevoli dei benefìci, i quali provengono dalla riconosciuta permanenza in vigore dei Patti Lateranensi, e metteranno il loro onore nel dimostrare in terra romana e agli occhi di tutto il mondo che la « incorrupta fides » e la « dictorum conventorumque constantia et veritas», ereditate dalla sapienza dei loro avi, sono anche oggi e per tutti i tempi immutabili leggi. Prendendo intima parte alle necessità e ai travagli, non meno che alle speranze e alle aspettazioni della Nazione italiana, così vicina al Nostro cuore, imploriamo per questo diletto popolo, e in particolar modo per Vostra Eccellenza e per quanti hanno l'ardua cura di condurlo per i sentieri della virtù, della onestà, della prosperità e dell'onore, l'assistenza e i lumi più abbondanti dell'Altissimo, dei quali sia auspicio la Benedizione Apostolica che a tutti con paterno affetto impartiamo. m Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale II Ad Delegatos Supremi Consilii Populi Arabici Palestinas.* Nous sommes heureux, avant tout, de recevoir une Commission, qui vient au nom d'un Peuple, dont Nous connaissons et apprécions le caractère généreux et l'attachement à certains principes, qui sont à la base dé la Religion, et par là constituent une indispensable condition d'ordre social et de civilisation. En outre, Nous ne pouvons manquer de considérer aussi la façon dont est composée cette Commission ici présente, qu'il Nous plaît de saluer comme un symbole de solidarité sociale et de cette pacifique communauté, qui, indépendamment de l'appartenance aux diverses familles ethniques, devrait avoir, pour ainsi dire, son siège précisément en Palestine, où Jésus, Prince de la paix, annonça et apporta la paix aux hommes de tous les temps et de toutes les nations. Sans doute, la paix ne peut se réaliser que dans la vérité et dans la justice. Cela suppose le respect des droits d'autrui, de certaines positions et traditions acquises, spécialement dans le domaine religieux, comme d'ailleurs le strict accomplissement des devoirs et obligations, auxquels chaque groupe d'habitants est astreint. Voilà pourquoi, après avoir d'ailleurs reçu, ces jours derniers encore, de nombreux appels et réclamations de diverses parties du monde, et pour divers motifs, il est superflu de vous dire que Nous réprouvons tout recours à la force et à la violence, d'où que ce soit, comme aussi Nous condannâmes à plusieurs reprises, dans le passé, les persécutions qu'un fanatique antisémitisme déchaînait contre le peuple hébreu. Cette attitude de parfaite impartialité, Nous l'avons toujours observée dans les circonstances les plus variées, et NoUs entendons Nous y conformer aussi à l'avenir. Mais il est clair que cette impartialité, que Nous impose Notre Ministère Apostolique, qui Nous place au-dessus des conflits, dont la société humaine est agitée, en ce moment si difficile surtout, ne peut signifier indifférence. Aussi vous assurons-Nous que, dans la mesure où cela dépendra de Nous, et selon les possibilités, qui Nous seront offertes, Nous Nous emploierons pour que la justice et la paix en Palestine deviennent une bienfaisante réalité, créant par l'efficace coopération de tous les intéressés, un ordre, qui garantisse à chacune des parties présentement en conflit la sécurité de l'existence, en même temps que des * Die 3 Augusti mensis a. 1946. Acta Pii Pp. XII 323 conditions physiques et morales de vie, sur lesquelles puisse s'établir normalement un état de bien-être matériel autant que culturel. C'est dans ces sentiments que, en vous remerciant de tout cœur de la visite que vous avez bien voulu Nous faire, Nous vous exprimons Nos plus paternels souhaits, pour vous, pour vos familles, pour ceux qui vous sont chers, et pour votre Peuple tout entier. III Ad Exofhum Virum Arthurum Maixner, novum Reipublicae Cecoslovachiae Legatum extra ordinem liberis cum mandatis, die 13 mensis Augusti a. 19Jf6, Summo Pontifici iÂtteras publicas porrigentem. Monsieur le Ministre, Les Lettres de créance, par lesquelles Son Excellence Monsieur le Président de la République Tchécoslovaque Nous communiqué la nomination, en votre personne, d'un nouvel Envoyé Extraordinaire et Ministre Plénipotentiaire auprès du Saint-Siège, mettent le point final à un passé douloureusement troublé et manifestent la volonté d'aboutir à un avenir meilleur et plus serein. Les paroles que Votre Excellence vient de prononcer en cette occurrence solennelle attestent sa résolution d'apporter un concours efficace au maintien et au développement de relations normales et confiantes entre l'Eglise et l'Etat après les tragiques années de la plus horrible de toutes les guerres. Dans le rétablissement de cette Légation, luisent pour les fidèles catholiques de votre Pays — Nous en avons la ferme assurance — l'espoir et la conviction d'avoir retrouvé un précieux soutien et un appui solide pour la sauvegarde de leurs droits et de leurs libertés religieuses. Nul ne saurait saluer avec plus de satisfaction que Nous la réalisation' de cette espérance. Et nul ne saurait avoir un désir plus ardent de faire, de Notre côté, pour combler cette attente, tout ce qui est en Notre pouvoir et conforme à la dictée de Notre conscience. C'est précisément de ce point de vue que Nous apprécions hautement les nobles expressions par lesquelles Votre Excellence se plaisait à reconnaître le courage dont les catholiques ont su faire preuve en face de toutes les oppressions qui pesaient sur eux durant les années dé la domination étrangère. Dans la nouvelle Europe, cette Europe qui est en train de se dégager Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale péniblement de la crise et des bouleversements de la guerre et de l'aprèsguerre, les peuples de la République Tchécoslovaque ont leur poste marqué, leur rôle assigné et, par le fait même, ils se trouvent en présence de responsabilités et de risques qui, mettant leur sort en jeu, imposent à la sagesse, à la vigilance pratique en même temps qu'à la conscience morale de leurs gouvernants, à l'esprit de discipline et de modération de tous les citoyens, les efforts les plus vigoureux et les plus constants. Quiconque a sincèrement à cœur le véritable intérêt des peuples de la Tchécoslovaquie leur souhaite, en cette heure décisive de leur histoire, de voir clairement combien, par dessus tous les dissentiments nés de la guerre, l'avènement d'une paix digne, constructive, vitale, est indissolublement lié à des principes d'ordre juridique et moral que toutes les habiletés et toutes les énergies politiques du monde ne pourront jamais remplacer. Nous vous prions de vouloir bien transmettre à Monsieur le Président de la République, avec Nos remerciements, l'expression de Nos meilleurs souhaits pour le bonheur de sa personne. Quant à vous, Monsieur le Ministre, soyez assuré que, dans l'accomplissement de votre haute mission, vous trouverez toujours auprès de Nous compréhension et cordial appui. En témoignage des vœux que Nous vous adressons du fond du cœur pour la prospérité et le progrès pacifique de votre Peuple, Nous donnons bien volontiers, comme vous venez de Nous le demander, à tous les fidèles catholiques tchécoslovaques, et particulièrement à Votre Excellence et à toute sa famille, Notre Bénédiction Apostolique. NUNTIUS RADIOPHONICUS A SUMMO PONTIFICE DIE X I X MENSIS IULII A. MCMXLVI CHRISTIFIDELIBUS DATUS, E TOTA COLUMBIANA REPUBLICA OB CONVENTUM MARIALEM IN URBE BOGOTENSI COADUNATIS. Venerables Hermanos y amados hijos, congresistas de Bogotá: Entre los primeros albores de una paz, todavía incierta, y animados por la más fervorosa y filial devoción a la Madre de Dios, habéis conseguido finalmente reunir, tras cuatro años de espera, vuestro Congreso Mariano nacional. No os sufría el corazón más aplazamiento, porque Colombia, entre sus muchos títulos de gloria y de nobleza, que no en balde fué un día Acta PU Pp. XII 325 puerta para la fe y la civilización — cuenta como uno de los primeros (d ser un pueblo ardientemente mariano. Su suelo rico y hermoso, lo mismo en las cimas imponentes de sus cordilleras que en las risueñas y fecundas tierras bajas, se nos presenta como un manto precioso, donde fingen perlas y rubíes los incontables Santuarios de la Madre de Dios ; desde Nuestra Señora de la Peña en Bogotá hasta la Virgen de la Popa en Cartagena ; desde la del Rosario en Tun ja, o la de Mongüí, o la de la Candelaria de Medellín, hasta la devotísima Nuestra Señora de las Lajas, dominando sobre todas estas invocaciones, como el sol entre las estrellas, Nuestra Señora de Chiquinquirá, solemnemente coronada en vuestro primer Congreso Mariano de 1919. j Colombia, tierra de la Virgen ; Colombia, jardín mariano ! ¿No será ésta una de las causas que hacen de vuestra patria como un firme baluarte de nuestra santa fe en el continente americano, hasta el punto de que, especialmente en alguna de vuestras regiones, se respira todavía aquel aura cristiana, sana, ingenua y profunda, que por desgracia va siendo ya tan rara en el ambiente viciado de nuestro siglo ? « Grande fué su cuidado nunca interrumpido — ha dicho Nuestro inmortal Predecesor León XIII, insigne devoto de María — porque la fe católica se conservara firme en los pueblos y floreciera íntegra y fecunda)). Y los que quieran profundizar un día en el hecho indudable y admirable de la difusión y conservación de nuestra santa fe en las regiones colonizadas por la Madre España, tendrán que confesar que para obtener tan grande fruto, el Espíritu Santo inspiró a aquellos heroicos misioneros que con una mano enarbolasen la Santa Cruz y con otra mostrasen a aquellos pueblos la imagen de Nuestra Señora plantando allí profundamente aquel triple amor, que ha resistido a todos los huracanes : amor a la Eucaristía, amor a la Madre de Dios y amor al Sumo Pontífice. « Bajo los auspicios de Nuestra Señora la Virgen María en el misterio de su Inmaculada Concepción » decretó la independencia absoluta el colegio electoral de Cundinamarca; e igualmente « bajo la especial protección de la Santísima Virgen Nuestra Señora » quedó constituido el Congreso Federativo de las provincias unidas de la Nueva Granada ; en su nombre ponían el pie en el estribo vuestros abuelos mirando a la cima que habían de pasar; invocándola se saludaban los caminantes al cruzarse en el sendero, perdido acaso en el bosque; con la salutación angélica ungían tres veces su jornada aquellos hombres fuertes que os precedieron; en el clásico hogar colombiano, lo mismo en la ciudad que en la aldea o en la hacienda, se ha santificado siempre el final de la 1 1 Enc. «Adiutricem populi christiani». Acta Leonis XIII, vol. XV, p. 304. 326 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale jornada con el santo rosario, entonado reciamente por el jefe de familia y respondido por todos los de casa, familiares y criados. Y ahora vosotros, reunidos en Congreso Mariano nacional para honrar y coronar a la Virgen del Carmen, estáis proclamando que la Colombia es siempre Colombia, es decir, mariana, y por consiguiente, inquebrantablemente católica. ¡ La Virgen del Carmen, patrona de la gente de mar, que confía su vida todos los días a la inestabilidad) de las olas y del viento ! Desde Nuestro puesto de timonel de la barca de Pedro, cuando sentimos rugir la tormenta y vemos saltar ante Nuestros ojos el furor de la marejada, que querría dar al traste con Nuestro batel, alzamos la mirada, serenos y confiados, a la Virgen del Carmen — « Respice stellam, voca Mariam » y la pedimos que no Nos abandone. Y aunque eT infierno no cese en sus asaltos y la violencia, la audacia y el furor de las fuerzas del mal aumenten siempre, mientras contemos con su poderoso patrocinio jamás dudaremos de la victoria. j La Virgen del Carmen, reina de Colombia ! Prometedle solemnemente absoluta fidelidad a la fe de vuestros padres, a la doctrina que ellos declararon fundamento de vuestra patria, a la Religión Católica, Apostólica y Romana, « fuente profusa de las bendiciones del cielo », como la llamó vuestro Libertador, el gran Simón Bolívar, en un momento solemne de vuestra vida nacional ; suplicad a la Reina celestial que os conserve lo que siempre ha sido la base de la felicidad, del bienestar y de la sana alegría de vuestro pueblo: viva fe, pureza de costumbres, santidad de vida ; pedidle qué siga mostrándose Madre de la humanidad — « Monstra te esse Matrem » — porque nuestro pobre siglo tiene necesidad, hoy más que nunca, de su humildad, de su sencillez y de su pureza, si no quiere acabar de despeñarse en los abismos de la soberbia, de la doblez y de la corrupción, hacia donde a pasos agigantados se precipita ; rogadle que consuele a los muchos que hoy sufren, pues, como dijo uno de vuestros poetas, hablando de la Virgen de las Rocas, « Ella a todos escucha, a nadie deja, - a todos mira, a todos alboroza, - tiene amor para el alma que se queja - y ritmos para el alma que solloza ». Nos os deseamos, y pedimos para vosotros, la plenitud de la protección y del amor maternal de María y sobre todo su poderosa intercesión ante su Divino Hijo. Nos la invocamos fervorosamente en favor de Nuestro digno Legado, de todos Nuestros amadísimos Hermanos en el Episcopado con su celoso clero; de las autoridades presentes, de los congresistas y del entero pueblo colombiano, a quienes de todo corazón bendecimos. 327 Sacra Romana Rota ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis COLOCEN. NULLITATIS MATRIMONII (FODOR-MESZAROS) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Ioannis Meszaros, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 9 Novembris 1946, hora decima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandum, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : An constet de matrimonii nullitate in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Ioannis Meszaros, curare debent, ut. de hac edictali citatione ipse moneatur.* Albertus Canestri, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 23 Iulii 1946. I. Stoppini, Notamus. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Jean Meszaros, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 9 novembre 1946, à 10 heures, pour coucorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Jean Meszaros devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 328 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Mercoledì, 31 luglio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne udienza Sua Eccellenza l'Onorevole E n r i c o DE N i c o l a , Presidente provvisorio della Repubblica d'Italia, accompagnatoda Sua Eccellenza l'Onorevole Alcide De G-asperi, Presidente del Consiglio dei Ministri, Ministro Segretario di Stato per gli Affari Esteri. Martedì, 13 agosto 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott. A r t u r o Maixner,. Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica di Cecoslovacchia, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si èiegnato di nominare : 15 marzo 1946. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Lavitrano, Protettore dell'Istituto delle Religiose dei Sacri' Cuori di Gesù e Maria (Castellammare di Stabia). 8 aprile » L'Emo e Revino Signor Cardinale Francesco Marmaggi,, Protettore dell'Istituto delle Suore del Divin Salvatore (Roma). 15 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Enrico Sibilia, Protettore dell'Istituto delle Religiose di N. S. deliaMercede (Aix). 30 » » L'Illmo Signor Umberto Tupini, Avvocato Concistoriale. '21 maggio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Francesco Marmaggi,, Protettore dell'Istitutß delle Sorelle dei Poveri' di Santa Caterina da Siena (Roma). W » » . L'Emo e Revmo 'Signor Cardinale Massimo Massimi, Pre- Diarium Romanae Curiae 329 f etto del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. 7 giugno 1946. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Benedetto Aloisi Ma- sella, Protettore della Congregazione dei Preti Secolari della Dottrina Cristiana (Roma). 19 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Federico Tedeschilni, Protettore dell' Ordine dei Premostratensi (Roma). 36 luglio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Pizzardo, Pro^ lettore delU Petites Sœurs des Pauvres (Tour Saint-Joseph). Assistenti al Soglio Pontificio : 5 luglio 1941. S. E. Revma Monsig. Giuseppe Tupynamba da Frota, Vescovo di Sobral. 29 settembre 1944. S. E. Revma Monsig. Gioacchino Domingues de Oliveira, Arcivescovo di Florianopolis. 4 dicembre 1945. S. E. Revma Monsig. Angelo Giuseppe Jelmini, Amministratore Apostolico di Lugano. 30 maggio 1946. S. E. Revma Monsig. Giuseppe Gawlina, Vescovo titolare di Mariamme e Ordinario Militare dei Polacchi. Protonotari apostolici ad instar participantium : 18 ottobre » » 1945. Monsig. Giovanni Biava, della diocesi di Bergamo. » Monsig. Vincenzo Gallicchio, della diocesi di Sant'Angelo » Papas Pietro Paolo Matranga, dell'eparchia di Piana de- dei Lombardi. 20 dicembre gli Albanesi. 25 aprile 9 maggio 1946. Monsig. Giorgio J. Casey, dell'archidiocesi di Chicago. » Monsig. Salvatore Venturini, della diocesi suburbicaria di Frascati. 16 luglio » Monsig. Sigismondo D'Alessio, della diocesi di Tivoli. 25 » » Monsig. Paolo Botto, della diocesi di Chiavari. Prelati domestici di Sua Santità : 7 giugno 1945. Monsig. Edoardo R. Gaffhey, dell'archidiocesi di NewYork. » » » Monsig. Roberto E. McCormick, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Giovanni J. Hartigan, della medesima archidiocesi. 330 •7 » » )) » » » 2 20 Ì0 10 30 » 3 15 10 » 25 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale giugno 1945. Monsig. Giorgio G. Murdock, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Filippo J. Furlong, della medesima archidiocesi. )) » Monsig. Martino A. Scanlan, della medesima archidik>cesi. » » Monsig. Giovanni J. O'Brien, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Tommaso J. Deegan, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Roberto B. Mulcahy, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Giuseppe C. Herri'ek, della medesima archidiocesi. ottobre » Monsig. Giacomo E. O'Connell, della diocesi di Green Bay. novembre » Monsig. Ahraham Tschen, del vicariatu apostolico di Lanchow. dicembre » Monsig. Emilio Savi, della diocesi di Lodi. aprile 1946. Monsig. Giovanni Battista Apear, della diocesi di Ispaban degli Armeni. » » Monsig. Carmelo Merola, della diocesi di Vallo di Lucania. .» » Monsig. Angelo Infante, della medesima diocesi. maggio » Monsig. Luigi Boccadoro, della diocesi di Ventimiglia. » » Monsig. Nazareno Secondini, della diocesi di Pergola. luglio » Monsig. Candido Fent, della diocesi di Feltre. » » Monsig. Pietro Tiziani, della medesima diocesi. » » Monsig. Ugo Rossi (Roma). ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è benignamente degnato di conferire : La Commenda dell'Ordine Piano : 22 aprile 1946. Al sig. ing. Giuseppe De Rossi (Roma). 2 giugno » Al s%. Carlo 0. Kerwin, dell'arehidiocesi di Chicago. La Cran Crocs dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 10 giugno 1946. Al sig. Giovanni E. Swift, della diocesi di Springfield, Mass. La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare: 3 gennaio 1946. A S. E. il Gen. Eurico. Gaspare Dutra, Ministro della guerra del Governo brasiliano. Diarium Romanae Curiae 331 La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile : 13 luglio 1946. Al sig. dott. Giorgio Max Rohde, Ministro Plenipotenziario, Consigliere della Repubblica Argentina presso la Santa Sede. La Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile : 12 marzo 1946. Al sig. ing. Francesco Micara (Roma). La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe eimle: 15 febbraio 1946. Al sig. ing. Antonio Amodio, della prelatura « nullius » di Pompei. » 25 Al sig. Wassef Laham, dell'archidiocesi di Tolemaide. » Al sig. Antonio Javello, dell'archidiocesi di Torino. 13 giugno Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile : CU 20 dicembre 1945. Al sig. Giuseppe Emanuele Rivas Sacconi, dell'archidiocesi di Bogota. Guglielmo Hjalmar Schaeffer (Danimarca). Al » sig. 24 » 20 gennaio 1946. Al sig. Giorgio Coello (Honduras). 5 febbraio » Al sig. Ernesto Paganelli, dell'archidiocesi di Palermo. Al sig. Giacomo Sarkis, del patriarcato di Cilicia degli 10 aprile Armeni. giugno 1946. Al sig. David. F. Bremner, dell'archidiocesi di Chicago. Al sig. Giulio F. Smietanka, della medesima archidiocesi. » Al sig. Edoardo J. Doyle, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Giuseppe O'Hern, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Italo Volini, della medesima archidiocesi. Al sig. Giacomo F. Burns, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Clemente Berghoff, della medesima archidiocesi. » Al sig. Guglielmo J. Hoffmann, della medesima archidio» » » » cesi. Al sig. Ivan A. McKenna, della medesima archidiocesi. La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Silvestro Papa : 6 dicembre 1944. Al sig. Luigi Rego Monteiro, dell'archidiocesi di San Sebastiano di Rio de Janeiro. 25 aprile 1946. Al sig. gen. Iltyd Mcholl Clayton (Gran Bretagna). La Commenda dell'Ordine di 8., Silvestro Papa : 24 novembre 1945. Al sig. Attilio Lambíase, della diocesi di Castellammare di Stabia. 16 gennaio 1946. Al sig. Vincenzo Marajulo (Roma). 332 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 22 febbraio 1946. Al sig. Al sig. 16 aprile Al sig. » 30 )) Al sig. 6 maggio » Al sig. » 10 Al sig. .. » 13 Al sig. 17 » Al sig*. » » Al sig. 20 3 giugno » Al sig. 9 13 » » » » » 1 luglio » Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. Augusto Onorio Frascari (Roma). Giovanni Zironi, dell'arehidiocesi di Modena. Giuseppe Bosio, dell'arehidiocesi di Torino. Beniamino Luciani, dell'arehidiocesi di Napoli. Nicola Migliore (Roma). Roberto Pagani, della diocesi di Lodi. Carlo De Micheli, dell'arehidiocesi di Milano. Emilio Colombo, della diocesi di Trieste. dott. Eric Spitz (Roma). Giuseppe Buitoni, della diocesi di Borgo S. Sepolcro. Rosario Spina, dell'arehidiocesi di Catania. Lelio Balli, dell'arehidiocesi di Firenze. Bartolomeo Aprile, dell'arehidiocesi di Torino. Narbal Costa (Brasile). TI Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa :. 16 settembre 1945. Al sig. » » Al sig. 25 novembre » Al sig. 24 dicembre Al sig. 15 gennaio 1946. Al sig. 24 Al si!g. » 10 aprile » Al sig. » » » » » » ••» » 30 » 2 maggio 21 » 29 giugno » » dott. Luigi Russo, della diocesi di Monopoli. Giuseppe Campanelli, della medesima diocesi. avv. Antonio Racchini, della diocesi di Rimini. Henning Valeur Fausbòll (Danimarca). Francesco Cesarino, della diocesi di Policastro. Antonio Perugini (Roma). Fathallah Assiun, dell'arehidiocesi di Aleppo degli Armeni. )) Al sig. Elie Khayat, della diocesi di Beirut. » Al sig. Giuseppe Tchelebi, del patriarcato di Cilicia degli Armeni. Al sig. Basile Meguerditch, della diocesi di Beirut. » Al sig. Habib Codsi, della diocesi di Damasco. Al sig. Raffaele Hindiè, del patriarcato di Cilicia degli Armeni. » Al sig. Alfonso Edoardo Zuquete, della diocesi di Leiria. » Al sig. Tommaso Volpiceli! (Roma). » Al sig. Arnaldo Ferretti, della diocesi suburbicaria dì Albano. » Al sig. tenente Felice Villa, della Guardia Palatina d'Onore di 'Sua Santità. » Al sig. tenente Massimiliano Casali, della Guardia Palatina d'Onore di Sua (Santità. >> An. et vol. XXXVHI 3 Octobris 1946 (Ser.II,v.XIII)-Num. 11 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE ' ' ' 1 SINUS DE HUDSON - SINUS S. LAURENTII PORTUS GRATIAE (DE LABRADOR) A VICARIATUUM APOSTOLICORUM SINUS DE HUDSON ET SINUS SANCTI LAURENTII ET A DIOECESIS PORTUS GRATIAE TERRITORIO PARS SEIUNGITUR ET .NOVUS ERIGITUR VICARIATUS APOSTOLICUS «DE LABRADOR». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo Christi Regno magis dilatando provideri possit, certo certius iuvat recta Ecclesiarum inter infideles enascentium circumscriptio. Opportune itaque Apostolicae Sedi nuper propositum est in orientali Canadensi regione Vicariatuum Apostolicorum Sinus de Hudson et Sinus Sancti Laurentii, nec non Portus Gratiae dioeceseos inter se adiacentes partes ab iisdem circumscriptionibus segregare et novum Vicariatum Apostolicum ibidem constituere. Nos igitur, qui nihil antiquius habemus quam ut magis magisque prolatetur catholica res, lubentissime proposi24 - ACTA, vol. X I I I , n. 11. — 3-10-946. 334 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale tionem accepimus, et, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Christiano Nomini Propagando praepositorum consilio, attento quoque Sacrae Congregationis Consistorialis, cuius in ditione quam supra diximus dioecesis Portus Gratiae posita est, consensu, certa scientia et omnibus mature perpensis, in regione illa novum erigimus et constituimus Vicariatum Apostolicum de Labrador denominandum, cui hi qui sequuntur fines erunt: ad occidentem meridianus circulus 72 a circulo parallelo 53 ad parallelum 56 ; linea a parallelo 56 ad ApisJcigamish lacum; linea per lacum et per emissarium flumen Great Whale usque ad mare ; parallelus localis usque ad meridianum 82 ; hic meridianus ad parallelum 62; inde linea usque ad concursum paralleli 63,44 cum meridiano 78; ad septemtrionem: linea exinde ad concursum meridiani 75 cum parallelo 63 ; hic parallelus ad meridianum 73 ; inde linea ad concursum meridiani 71 cum parallelo 63 ; linea ad intersectionem meridiani 65 cum parallelo 61 ; hic parallelus ad meridianum 64 ; ad orientem : linea exinde ad concursum meridiani 59 cum parallelo 56 ; linea ad intersectionem meridiani 55 cum parallelo 54 ; meridianus 55 ad parallelum 51,45 ; ad meridiem : parallelus 51,45 ad meridianum 56; linea ad concursum meridiani 59 cum parallelo 50; exinde linea ad ostium NatashJcwam fluminis, inclusis insulis adiacentibus flumen idem septemtrionem versus ad parallelum 52; hic parallelus ad meridianum 63 ; hic meridianus ad parallelum 53 ; hic parallelus ad meridianum 72. Novum hunc autem Vicariatum Apostolicum de Labrador,, ita erectum et definitum, sollertibus Congregationis Oblatorum a Maria; Immaculata apostolicis curis, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis beneplacitum, committimus. Isti porro Vicariatui Apostolico eiusque pro* tempore Praesulibus omnia tribuimus iura, privilegia,'honores et potestates, quibus ceteri in orbe catholico Vicariatus et Vicarii Apostolici iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus. oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, concessionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, in- 335 Acta Pii Pp. XII -dignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo quinto, die tertia decima Iulii mensis, Pontificatus Nostri anno septimo. rro S. B. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMQNTE P. Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praef. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Loco £3 Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXIX, n. 86. - Al. Trussardi. II chicoutimiensis e t ' s i n u s s. l a u r e n t i i (SINUS SANCTI LAURENTII) A DIOECESI CHICOUTIMIENSI ET A VICARIATU APOSTOLICO SINUS S. LAURENTII TERRITORII PARS DISMEMBRATI^ ET NOVA EXINDE DIOECESIS ERIGITUR, SUB NOMINE « SINUS S. LAURENTII », QUAE METROPOLITANAE ECCLESIAE QUEBECENSI SUFFRAGANEA CONSTITUITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad christifidelium bonum et spiritualis regiminis utilitatem plurimum confert ut ecclesiasticae circumscriptiones, si rerum temporumque adiuncta id exigant» opportune immutentur. Cum itaque venerabilis Frater Hildebrandus Antoniutti, Archiepiscopus titularis Synnadensis in Phrygia, Delegatus Apostolicus in Ditione Canadensi, consentientibus venerabilibus Fratribus Georgio Melançon, Episcopo Chicoutimiensi; et Napoleone Alexandro La Brie, Episcopo titulari Limatensi et Sinus S. Laurentii Vicario Apostolico, ab Apostolica Sede postulaverit ut dioecesis Chicoutimiensis et Vicariatus Apostolicus Sinus S. Laurentii dismembrentur ad novam erigendam dioecesim, Nos, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistoriali praepositorum consilio, attento favorabili voto S. Congregationis de Propaganda Fide, omnibus mature perpensis, rati quidem oblatam 336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale petitionem ad religionis incrementum cessuram, eam benigne excipiendam censuimus. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, a dioecesis Chicoutimiensis et Vicariatus Apostolici Sinus S. Laurentii territorio partes seiungimus, quae intra fines mox describendus continentur, atque ex ita avulso territorio novam erigimus dioecesim, quae Sinus S. Laurentii nuncupantur. Nova autem haec dioecesis finibus circumscribatur qui sequuntur: ad meridiem : flumina Saguenay et St. Lawrence usque ad Natashquan flumen, insula Anticosti inclusa ; ad orientem : flumen Natashquan ; ad septemtrionem : fines Vicariatus Apostolici de Labrador, die tertia decima Iulii mensis hoc ipso anno Apostolicis sub plumbo Litteris a Nobis erecti, usque ad intersectionem cum parallelo LUI y exinde parallelus LUI usque ad intersectionem cum meridiano LXX ; ad occidentem : meridianus LXX usque ad Saguenay flumen. Intra limites uti supra descriptos inclusae igitur remanebunt : a) paroeciae Baie-Ste Catherine, Tadoussac, Les Cocumins, St. Paul du Nord cum territorio Saul t au Montón, Les Bergeronnes, Portneuf, quae usque adhuc ad dioecesim Chicoutimiensem pertinebant ; 6) paroeciae : Forestville, Colombier, Betsiamites, Ragueneau, Pointe aux Outardes, Baie Cameau, Franquelin, Codbout, Trinité, Ilets Caribou, Pte aux Anglais, Pentecôte, Shelterbay, Ste Marguerite, Clarice City, Arnaud, Sept Iles, Moisie, Rive au Tonnerre, Magpie, St. Jean, Mingan, E. St. Pierre, Anticosti, Natashquan, Johan Beetz, Agouanish, quae hucusque sub Vicariatus Apostolici Sinus S. Laurentii ditione erant. Novae insuper huius dioecesis sedem et cathedram episcopalem in Baie Cameau urbe constituimus, quam ideo ad civitatis episcopalis fastigium extollimus ; eidemque sedi et cathedrae atque pro tempore Episcopis Sinus S. Laurentii omnia tribuimus iura et privilegia, quibus ceterae episcopales sedes et Episcopi iure communi fruuntur eosdemque iisdem oneribus et obligationibus adstringimus, quibus ceteri adstringuntur. Ecclesiae autem paroeciali ibi extanti, Sanctae Ameliae sacrae, titulum mutari indulgemus, et, in actuosi sacri ministerii testimonium, quod Congregationis Iesu et Mariae, vulgo Éu«distarum,, sodales illic usque nunc praestiterunt, eam, S. Ioanni Eudes «Confessori, eiusdem Congregationis Fundatori, posthac dicatam volumus. Hoc vero templum, novo titulo ornatum, ad Ecclesiae Cathedralis dignitatem evehimus cum praerogativis et privilegiis ad ceteras Cathedrales Ecclesias spectantibus. Novam porro hanc dioecesim Sinus S. Laurentii suffragäneam constituimus metropolitanae Ecclesiae Quebecensi et eius pro tempore Episcopos metropolitico Archiepiscopi Quebecensis Acia Pii Pp. XII 337 iuri subiicimus. Indulgemus insuper ut, usque dum Capitulum cathedrale constitui nequeat, Consultores dioecesani ad iuris tramitem eligantur et adhibeantur. Quod vero attinet ad huius Sinus S. Laurentii dioecesis regimen et administrationem, Seminarium, fidelium iura et onera aliaque id genus, servanda iubemus quae de rebus istis sacri canones praescribunt. Quod autem ad clerum peculiariter spectat, statuimus ut simul ac novae huius dioecesis erectionis Litterae Nostrae ad exsecutionem deductae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae- illi censeantur adscripti, in cuius territorio legitime degunt. Mandamus insuper ut omnia documenta et acta, quae novam dioecesim respiciunt, quamprimum fieri poterit, a cancellariis in quibus nunc exstant Curiae novae dioecesis Sinus S. Laurentii tradantur, ut in eius archivo asserventur. Ad quae omnia exsecutioni 'mandanda venerabilem, quem supra memoravimus, Fratrem Hildebrandum Antoniutti, in Ditione Canadensi Delegatum Apostolicum, deligimus, eidemque facultates necessarias et opportunas tribuimus, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, et ei onus imponimus authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad Sacram Congregationem Consistorialem transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet, quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his, a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter attentari contigerit, irritum prorsus et inane.esse et fore volumus et decernimus; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque conciliis editis, generalibus vel specialibus constitutionibus et ordinationibus apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogantis. Volumus denique ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri' in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur, si 338 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, subiectionis, concessionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo quinto, die quarta et vicesima Novembris mensis Pontificatus Nostri anno septimo. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Fr. RAPHAEL C. Card. ROSSI Decanus S. Collegii S ,C. Consistorialis a Secretis Ludovicus Kaas, Proton. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Loco @ Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXX, n. 62. — Al. Trussardi. III PORTUS VETERIS (DE ESMERALDAS) A DIOECESI PORTUS VETERIS TERRITORII PARS SEIUNGITUR ET NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA « DE ESMERALDAS ». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad dominicum gregem facilius pascendum et gubernandum quam maxime confert non uni, vel vigilantissimo, Praesuli illum regendum concredere, praesertim si in dioecesibus degat nimio territorio redundantibus. Libenter itaque, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, precibus annuere censuimus, quibus ab Apostolica Sede petitum est ut dioecesis Portus Veteris in Republica Aequatoriana, quae latius extenditur quam ut clerus loci eamdem convenienter administrare possit, pars ad septemtrionem versus segregetur et in sui iuris Missionem constituatur, apostolicis Ordinis Carmelitarum Excalceatorum curis committendam. Ratione igitur habita consensus eorum quorum intersit, nec Acta Pii Pp. XII 339 non Sacrae Congregationis Consistorialis, cuius in ditione quam supra memoravimus dioecesis exstat, de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine a dioecesis Portus Veteris territorio septemtrionalem partem seiungimus, quam in Praefecturam Apostolicam, de Esmeraldas denominandam, erigimus et constituimus. Novae autem huiusmodi Praefecturae Apostolicae limites hi erunt : ad septemtrionem, limites politici inter Rempublicam Aequatorianam et Columbianam ; ad meridiem, fines cum provincia civili de Manaòì ; ad orientem, dioeceses Quitensis et Ibarrensis; ad occidentem, Oceanus Pacificus. Hanc insuper Praefecturam Apostolicam de Esmeraldas, ita erectam et finibus circumscriptam, dilectis Filiis Carmelitis Patribus Excalceatis, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, concredimus; atque illi eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae Apostolicae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent; eosque pariter iisdem adstruigimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus haberi volumus fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vere ausu temerario id attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo quinto, die quarta decima Decembris mensis, Pontificatus Nostri anno septimo. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE P. Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praef. Alfonsus Carinci, Decan. Collegii Proton. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Loco © Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXX, n. Iß. - Al. Trussardi. 3*0 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale IV M I L W A U K I E N S I S - CROSSENSIS - SINUS VIRIDIS (MADISONENSIS) AB ARCHIDIOECESI MILWAUKIENSI ET A DIOECESI CROSSENSI TERRITORII PARS DISMEMBRATI^ EX QUA NOVA ERIGITUR DIOECESIS « MADISONENSIS », IPSI ARCHIDIOECESI MILWAUKIENSI SUFFRAGANEA. ITEM A DIOECESI SINUS VIRIDIS PARS DISMEMBRATUR, QUAE DIOECESI CROSSENSI ADIUNGITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad animarum bonum satius provehendum quam maxime iuvat ita dioecesium circumscriptionem ordinari ut fidelium necessitatibus pro locorum adiunctis apprime respondeat. Quod quidem perpendentes, Iubenti animo precibus annuendum censuimus, quibus venerabiles Fratres Moyses Kiley, Archiepiscopus Milwaukiensis, eiusque Suffraganei Alexander Ioseph Mae Gavick, Episcopus Crossensis, et Stanislaus Bona, Episcopus Sinus Viridis, ab ac Apostolica Sede enixe expostulaverant ut suae cuiusque dioecesis pars dismembretur et alia exinde dioecesis constituatur. De consilio igitur venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consistorialibus praepositorum, suffragante venerabili Fratre Hamleto Ioanne Cicognani, Archiepiscopo titulari Laodicensi in Phrygia et in Americae Septentrionalis Statibus Foederatis Delegato Apostolico, et suppleto quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis et certa scientia, apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, ab archidioecesis Milwaukiensis territorio comitatus civiles separamus Dane, Jefferson, Green Rock, Columbia, Marquette et Green Lake ; a dioecesis vero Crossensis territorio comitatus civiles pariter seiungimus Jowa, Grant, Lafayette et Sauk atque ex ita avulso territorio novam erigimus et constituimus dioecesim, quam Madisonénsem nuncupari decernimus. A dioecesis insuper Sinus Viridis territorio comitatum civilem Portage dismembramus et dioecesi Crossensi adiungimus. Novae autem dioecesis Madisonensis episcopalem sedem in Madison urbe, a qua dioecesis ipsa nomen mutuatur, constituimus ; quam idcirco urbem ad civitatis episcopalis fastigium extollimus ; eidemque sedi atque Acta Pii Pp. XII Sit pro tempore Episcopis Madisonensibus omnia tribuimus iura, insignia et privilegia, quibus ceterae episcopales sedes earumque Episcopi iurecommuni fruuntur eosdemque iisdem adstringimus oneribus et obligationibus/quibus ceteri adstringu^ Templum autem Deo in honorem S. Raphaelis Archangeli dicatum in praefata urbe exstans, ad ecclesiae cathedralis gradum et dignitatem, evehimus eique pariter omnia tribuimus iura, honores, insignia et privilegia, quibus ceterae per orbem cathedrales ecclesiae iure communi gaudent. Novam igitur hanc dioecesim Madisonensem suffraganeam constituimus metropolitanae Ecclesiae Milwaukiensi et eius pro tempore Episcopos metropolitico Archiepiscopi Milwaukiensis iuri subiicimus. Praeterea usque dum Capitulum Cathedrale constitui nequeat, indulgemus ut Consultores dioecesani ad iuris tramitem eligantur et adhibeantur. Quod autem attinet ad dioecesis Madisonensis regimen et administrationem, ad Seminarii dioecesani 'erectionem, ad fidelium et clericorum iura et onera aliaque id genus, servanda iubemus quae de rebus istis sacri canones praescribunt. Quod vero ad clerum peculiariter spectat, decernimus ut simul ac praesentes Litterae Nostrae ad exsecutionem demandatae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur adscripti, in cuius territorio legitime degunt. Mandamus insuper ut omnia documenta et acta, quae novam hanc dioecesim respiciunt, a dioecesium Milwaukiensis et Crossensis Cancellariis ad novae Madisonensis Dioecesis Curiam tradantur ; itemque documenta et acta quae comitatum civilem Portage, a dioecesi Sinus "Viridis disiunctum, respiciunt, ab huius dioecesis Curia ad Crossensem Curiam episcopalem conferantur, ut in suis cuiusque archivis diligenter serventur. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta ad exsecutionem mandanda venerabilem quem supra memoravimus Fratrem Hamletum Ioannem Cicognani, Delegatum Apostolicum in Statibus Foederatis Americae Septentrionalis, delegamus, eidemque facultates necessarias et opportunas tribuimus, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum et ipsi onus imponimus authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad S. Congregationem Consistorialem quam primum transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint, vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obre- 342 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super bis a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum, prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum,, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus •ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. Volumus autem ut harum Litterarum transumptis, aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri, in ecclesiastica dignitate vel officio constituti, munitis, eadem prorsus habeatur fides quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, adiunctionis, constitutionis, subiectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo quinto, die vicesima secunda Decembris mensis, Pontificatus Nostri anno septimo. Pro S. B E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Fr. RAPHAEL C. Card. ROSSI Decanus 8. Collegii 8. C. Consistorialis a Secretis Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Loco © Plumbi Meg. in Cane. Ap., vol. LXX, n. 100. — Al. Trussardi. Acta Pii Pp. XII Y QUEBECENSIS (S. GERMANI) A PROVINCIA ECCLESIASTICA QUEBECENSI DIOECESIS S. GERMANI SEPARATUR/ ET AD METROPOLITANAE ECCLESIAE GRADUM EVEHITUR, NOVAQUE EX EA ET EX DIOECESIBUS GASPESIENSI ET SINUS S. LAURENTII, QUAE ET IPSAE A QUEBECENSI PROVINCIA SEPARANTUR, NECNON E VICARIATU APOSTOLICO DE LABRADOR ECCLESIASTICA PROVINCIA CONSTITUITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Universi gregis dominici regimen Romano Pontifici divinitus commissum postulat ut ierarehicus dioecesium ordo aliter ordinetur, quoties hoc ad cleri populique disciplinam provehendam satius conferre videatur. Quod quidem perpendentes, libenter excipere censuimus venerabilis Fratris Nostri Roderici S. R. E. Cardinalis Villeneuve, Archiepiscopi Quebecensis, petitionem, qua, nomine quoque eius Episcoporum Suffraganeorum, postulavit ut ecclesiastica provincia Quebecensis dismembretur et nova exinde provincia erigatur. Praehabito igitur voto venerabilis Fratris Hildebrandi Antoniutti, Archiepiscopi titularis Synnädensis in Phrygia et in Ditione Canadensi Delegati Apostolici, de dilecti Filii Nostri S. R. E. Cardinalis Sacrae» Congregationis Consistorialis a Secretis consilio, et suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, cathedralem Ecclesiam S- Germani ab archiepiscopalis Ecclesiae Quebecensis metropolitico iure solvimus eamque ad metropolitanae Ecclesiae gradum et dignitatem evehimus et extollimus eique propterea eiusque pro tempore Archiepiscopis omnia tribuimus iura, privilegia, insignia, honores et praerogativas, quibus ceterae per orbem metropolitanae Ecclesiae earumque Antistites ad iuris tramitem fruuntur et gaudent. Metropolitae insuper peculiarem concedimus facultatem crucem intra suae provinciae limites ante se ferendi, et sacro Pallio iuxta liturgicas leges utendi, postquam tamen illud in sacro consistorio rite postulaverit et obtinuerit. Item eamdem novam metropolitanam Ecclesiam eiusque pro tempore Archiepiscopos iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Ab ecclesiastica insuper Provincia Quebecensi dioecesim Gaspesien- 344 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale sem et novam Sinus S. Laurentii dioecesim, apostolicis sub plumbo Litteris « Ad christifidelium bonum », die vicesima quarta Novembris mensis, praeterito anno datis, a Nobis erectam, separamus, easque una cum Vicariatu Apostolico de Labrador, Apostolicis sub plumbo Litteris « Quo Christi regno », die tertia decima Iulii mensis, superiore anno datis, item a Nobis erecto, suffraganeas constituimus novae quam supra diximus metropolitanae Ecclesiae S. Germani, earumque Episcopos et Vicariatus illius Apostolici Antistitem metropolitico Archiepiscopi S. Germani iuri subiicimus. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta ad exsecutionem mandanda venerabilem quem supra memoravimus Fratrem Hildebrandum Antoniutti, in Ditione Canadensi Delegatum Apostolicum, deputamus eidemque necessarias et opportunas concedimus facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, et ipsi onus impohimus authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad Sacram Congregationem Consistorialem, quamprimum fas erit, transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex éo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et indivisa mentione digni sint, auditi non fuerint, vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio. licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia et potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus ; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, generalibus vel spe cialibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis : quibus omnibus per praesentes derogamus. Volumus autem ut harum Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri, In ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus habeatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, su biectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis et voluntatis Nostrae Acta Pii Pp. XII 345 infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo sexto, -die nona Februarii mensis, Pontificatus Nostri anno septimo. Pro S. R. E. Cancellario .1. Card. GRANITO DI BELMWTE Fr. RAPHAEL C. Card. ROSSI Decanus 8. Collegii 8. C. Consistorialis a Secretis Vincentius Bianchi Cagliesi, Proton. Apost. Alfridus Vitali, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi Reg. in Cano. Ap., vol. LXXI, n. 26. — Al. Trussardi. EPISTULA AD EXCMUM TOKIENSEM ARCHIEPISCOPUM CETEROSQUE JAPONIAE EPISCOPOS. PIUS PP. XII A Nos Vénérables Frères les Evêques et Ordinaires du Japon, salut et bénédiction apostolique. — En prenant connaissance de votre Lettre collective, par laquelle, après une si longue et douloureuse interruption, se renouent enfin directement les liens de surnaturelle affection qui unissent le Pasteur Suprême avec les brebis et les agneaux de l'Eglise du Japon, Nous avons été profondément ému. Elle Nous apporte, en effet, le témoignage de la patience et du courage, avec lesquels vous et vos ouailles avez enduré les affres de ce terrible conflit. Nous rendons grâces à Dieu qui vous a largement départi les vertus nécessaires en des circonstances parfois si tragiques, et Nous ne doutons pas que, pour prix de votre fidélité, il ne réserve à vos ardeurs apostoliques une ample et consolante moisson. Nous ne pouvons pas, cependant, ne pas ressentir aussi un très vif regret des pertes considérables, que vos Diocèses, vos Paroisses et vos Œuvres ont éprouvées. Si, grâce à une protection extraordinaire, vous n'avez à déplorer que peu de pertes en vies humaines, il n'en reste pas moins que le support temporel de toutes vos activités religieuses a subi d'immenses dommages, et l'on ne peut évoquer sans douleur la destruction de vos principales cathédrales, de tant d'églises et de presbytères, l'anéantissement de centres paroissiaux, tels que Urakami et Nakamachi, où le catholicisme au Japon plongeait ses plus anciennes et vigoureuses racines, sans compter les séminaires, les écoles, les couvents, les hôpitaux, 346 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale que dans son aveuglement et sa violence, a emportés le fléau de la guerre. Et pourtant, Vénérables Frères, votre ardeur et votre foi ne vacillent pas devant tant de ruines. On dirait au contraire qu'elles y puisent un nouvel élan. Déjà vous rassemblez vos chrétientés dispersées, déjà vous vous mettez au travail pour relever les murs calcinés, rouvrir de nouveaux sanctuaires, réparer les brèches matérielles et morales causées aux établissements et aux Œuvres catholiques. Nous le savons, l'effort, qui vous est demandé dans ce domaine, est énorme, et Nous voulons Nous-même Nous y associer, en prenant des dispositions pour que la charité pontificale vous vienne en aide, dans la mesure du possible, pour cette lourde tâche de reconstruction. Mais, non content d'un concours matériel, si indispensable soit-il, étant donné l'exceptionnelle dureté des temps, c'est d'une assistance morale, plus importante encore, que Nous voulons vous assurer de toute Notre âme. Nos prières vous sont promises, plus instantes que jamais, pour que le Maître de la moisson répande la céleste rosée dé sa grâce sur vos terres désolées, et y envoie de nombreux et fervents ouvriers apostoliques. A cet égard, Nous ne manquerons pas non plus d'intervenir auprès des Supérieurs de Congrégations missionnaires pour qu'ils dirigent vers ces portions éprouvées du champ du Père de famille des prêtres et des religieux, qui vous soient un précieux renfort dans la propagation de l'Evangile de paix et d'amour. C'est qu'en effet s'ouvrent devant vous les perspectives d'un consolant avenir. Dieu fasse que les saintes ambitions nourries par St. François-Xavier à propos de votre patrie déviennent un jour une bienheureuse réalité. L'Eglise en tressaillira d'une joie maternelle et en dira sa plus vive reconnaissance au Père des lumières, d'où provient tout don excellent et toute grâce parfaite. Nous vous adressons donc, Vénérables Frères, l'expression de Notre paternelle complaisance et de Nos chaleureux encouragements, pour quevous en fassiez part aussi à vos chers et fidèles troupeaux ; et, priant le Seigneur de sécher vos larmes et de faire renaître chez tous, sous l'égidede vos Martyrs japonais et surtout de leur Reine, la Très Sainte Vierge Marie, l'espoir invincible et la ferme confiance en un avenir meilleur dans, l'ordre chrétien, Nous vous accordons avec effusion, ainsi qu'à votre Clergé, et spécialement aux Missionnaires si méritants, aux religieux et religieuses, à tous les fidèles du Japon, comme gage de souverain, réconfort, la Bénédiction Apostolique. . Donné à Rome près St. Pierre, le xvn Mai de l'année MDCCCCXXXXVI^ de Notre Pontificat la huitième. PIUS PP. XII Sacra Congregatio Consistorialis ACTA SS. 34J CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISTO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 18 Iunii 19Iß. — Titulari episcopali Ecclesiae Sidoniensi praefecit R. D. Danium Bolognini, Parochum Priorem Basilicae S. Mariae Maioris in civitate Bononia, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi Domini Ioannis Baptistae S. R. E. Cardinalis Nasalli Rocca, de Corneliano, Archiepiscopi Bononiensis. die 22 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Victoriensi in Ins. Vancouver, R. D. Iacobum Hill, parochum ecclesiae S. Thomae in Oampoellton dioecesis Bathurstensis in Canada. — Cathedrali Ecclesiae Tagbilaranae, noviter erectae, R. D. Iulium Rosales, parochum loci Tacloban, dioecesis Palensis. Cathedralibus Ecclesiis invicem perpetuo unitis Asculanae Apuliae et Ceriniolensi R. D. Donatum Pafundi, Antistitem Urbanum et Archipresbyterum parochum ecclesiae Ss. Petri et Pauli Ap. in Oppido Lucano, archidioecesis Acheruntinae. — Titulari episcopali Ecclesiae Tianae, R. D. Leonem Dworschak,. Vicarium Generalem Fargensis dioecesis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Ioannis Lawler, Episcopi Rapidopolitani. —• Titulari episcopali Ecclesiae Sitensi, R. D. Danielem Feeney, parochum ecclesiae Nativitatis B. M. V. in Presque I sie, dioecesis Portlandensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Eduardi Mae Carthy, Episcopi Portlandensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Elidensi, R. D. Georgium Brunner, parochum ecclesiae S. Caroli in oppido Hull, dioecesis Medioburgensis,, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Thomae Shine, Episcopi Medioburgensis. x Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale die 6 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Curiensi R.* D. Abelem Ribeiro Camelo, Vicarium Generalem Goyasensem, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Emmanuelis Gomez de Oliveira, Archiepiscopi Goya-sensis. die 16 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Doarensi R. D. Robertum Picard de la Vacquerie, parochum S. Lamberti Parisiis. die 20 Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae S. Ludovici Exc. P. D. Iosephum Ritter, hactenus Archiepiscopum Indianapolitanum. — Metropolitanae Ecclesiae Indianopolitanae Exc. P. D. Paulum Schulte, hactenus Episcopum Leavenworthiensem. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Paltenae Exc. P. D. Iacobum Franciscum Mclntyre, hactenus Episcopum Cyrenensem, quem constituit Coadiutorem Emi ac Revmi Domini Francisci S. R. E. Card. Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. die S Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Ilheosensi, R. D. Benedictum Zorzi, moderatorem seminarii Pelotensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Bagenae R. D. Georgium Marcos de Oliveira, Directorem Operis vocationum sacerdotalium in civitate Fluminis Ianuarii, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi Domini Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Lesvitanae R. D. Timotheum Manning, Antistitem Urbanum, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Ioannis Cantwel, Archiepiscopi Angelorum. — Titulari episcopali Ecclesiae Aulonitanae R. D. Emanuelem Martin Del Campo, cancellarium Curiae archiepiscopalis Moreliensis, quem -constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Hemeterii Valverde Téllez, Episcopi Leonensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Cantanensi R. D. Eduardum Antonium Fitzgerald, parochum Sancti Ioseph in Elkader, archidioecesis Dubuquensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Henrici Rohlman, Archiepiscopi titularis Macrensis in Rhodope, Coadiutoris Archiepiscopi Dubuquensis. die 8 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Narensi R. D. Patritium Dunne, Vicarium generalem Archidioecesis Dublinensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Ioannis McQuaid, Archiepiscopi Dublinensis. die 16 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Antipyrgensi Exc. P. D. Richardum Ramos de Castro Vilela, hactenus Episcopum Nazarensem in Brasilia. Sacra Congregatio Consistorialis 340 die 26 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Lampsacenae, R. D. Aurelium Marena, Antistitem Urbanum et Canonicum Capituli Metropolitani Neapolitani, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi D. Alexii S. R. E. Cardinalis Ascalesi, Archiepiscopi Neapolitani. die 1 Septembris. — Cathedralibus Ecclesiis Montis Alti et Ripanae, in personam unitis, Exc. P. D. Petrum Ossola, hactenus Episcopum titularem Oxomitanum. die 3 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Bisicensi R. D. Franciscum Prada Carrera, quem constituit Praelatum Praelaturae Nullius Sancti Ioseph de Alto Tocantins. die 8 Septembris. — Metropolitanis Ecclesiis Acheruntinae et Materanensi, invicem perpetuo unitis, R. D. Vincentium Cavalla, Canonicum theologum Capituli cathedralis Astensis. die 15 Septembris. — Metropolitanae Ecclesiae Compsanae et Cathedralibus Ecclesiis de Lombardis et Bisaciensi aeque principaliter unitis Exc. P. D. Christophorum Dominicum Carullo, Episcopum Laquedoniensem, eas coniungens in personam dioecesi Laquedoniensi. die 30 Septembris. — Archiepiscopali titulari Ecclesiae Nicaenae R. P. Martinum Stanislaum G iii et, antea Magistrum Generalem Ordinis Fratrum Praedicatorum. die 1 Octobris. — Archiepiscopali titulari Ecclesiae Madytensi Exc. P. D. Stephanum Corbini, hactenus Episcopum Fulginatensem. SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM i DECRETUM DB CONFIRMATIONE ADMINISTRANDA IIS, QUI EX GRAVI MORBO IN MORTIS PERICULO SUNT CONSTITUTI. Spiritus Sancti munera sacramento Confirmationis conferri catholica doctrina proclamat. Hinc impensa Ecclesiae cura ut pueri, aquis baptismi abluti, tali reficiantur sacramento, quo superni Paraclyti charismata adipiscantur ad robur susceptae baptismo fidei adiiciendum, ut §5 - ACTA, vol. XIII, n. I i . - 3-10-946. 350 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gratiae amplitudine perfusi Christique militis charactere insigniti &Ú omne opus bonum instructi evadant àc renuntientur. Licet explorati iuris sit Confirmationem âd animarum salutem de necessitate medii haud requiri (can. 787 Codicis I. C ) , ob eius tamen praecellentiam et ampla quae secumfert praeclara dona, omni ope est adnitendum parochis ceterisque pastoribus ut christianorum nemo, data occasione, tam excellens salutiferae Redemptionis mysterium negligat ; quum admirabili sit adiumento ad acriter decertandum contra diaboli nequitiam, mundi et carnis illecebras ; ad gratiae virtutumque omnium in terris, gloriaeque maius incrementum assequendum in coelis. 1 Quamquam nihil intentatum relinquunt vigiles animarum rectores ut, quantum fieri potest, baptizati omnes hoc sacramento rite muniantur et quidem vix cum ad aetatem rationis participem pervenerint, scilicet circa septennium : quod profecto septennium antevertere licet, prout expresse cavetur canone 788, « ài infans in mortis periculo sit constitutus, vel ministro id expedire ob iustas et graves causas videatur » ; permultos nihilominus ex habitis hac de re rationariis constat pueros, utpote morti magis obnoxios, etiam multo antequam aetatem ratione Utentem attigerint, ex hac vita sacro chrismate non delibutos decedere, praesertim hisce nostris temporibus post dirlssimum belli flagitium ; quod! et de adultis non paucis, qui in puerili aetate variis de causis confirmari non potuerunt, cotidiana experientia testatur. Hoc quidem incommodum praecavetur in Ecclesia Orientali, ubi mos est infantes, statim post receptum baptismum, confirmandi. Eadem disciplina in usu quidem erat primis Ecclesiae saeculis etiam apud Latinos, et adhuc servatur ex legitima consuetudine penes quasdam nationes : communis tamen lex Ecclesiae Latinae, in citato can. 788 recepta, statuit ut huius sacramenti administratio differatur ad septimum circiter aetatis annum, quo, aequa praemissa catechesis instructione, pueri uberiores sacramenti sortiantur effectus. 2 Porro ratio praecipua cur tam immodicus christicolarum numeru» sine susceptione huius sacramenti de hac vita demigret, in eo est reponenda, quod iisdem in vitae discrimine constitutis ob Episcopi absentiam opportunitas non exhibetur hoc sacramentum suscipiendi. Definitae doctrinae est solum Episcopum esse ordinarium confirma1 S. THOMAS, p. III, quaest. 72, art. 8 ad 4. Cfr. Instructio S. C. de Sacr. edita die Pentecostes (20 maii) 1934, pro simplici sacerdote sacr. Confirmationis ex Sedis Apostolicae delegatione administrante (A. A. vol. XXVII, p. 11 seq.); Instructio S. C. de Prop. Fide 4 maii 1774; Instructio S. Officii in. iulii 1888. 2 35í Sacra Congregatio de disciplina Sacramentorum 3 tionis ministrum (can. 782 § 1) : proindeque Apostolica Sedes iugiter sedulo studuit, ut huius sacramenti collatio Episcopo, tamquam ius et officium ipsi proprium, quantum fieri potuisset, reservaretur. Haec vero S. Congregatio semper religiose cavit, ne detrimentum pateretur reverentia huic sacramento debita et offensionem piae plebis exspectatio ob privationem personae Episcopi, neve illius administrationis conspicuus obfuscaretur splendor ac sollemnis, qui decet, minueretur apparatus. Ast, necessitate bonoque fidelium id flagitante, non semel Apostolica Sedes passim indulgere compulsa est, ut Episcopo, qui in certis rerum et personarum adiunctis haberi non posset, simplex sacerdos in aliqua ecclesiastica dignitate constitutus sufficeretur, tamquam administer extraordinarius huius sacramenti (can. 782 § 2) ; qui congrua pompa eius administrationem perageret, praemonitis semper fidelibus Episcopum esse exclusivum ordinarium ministrum huiusce sacramenti illudque, ab eo sacerdote conferri ex Apostolicae Sedis facultate,; prout complura pontificia indulta luculenter ostendunt. : 4 5 Ut igitur prospiciatur etiam spirituali conditioni tot infantium, puerorumque atque adultorum fidelium, qui ob gravem morbum in vitae discrimen adducantur, et certo certius mortem oppetant, quin sacro chrismate linantur, si observantia iuris communis quoad ordinarium ministrum adamussim,urgeatur ; necessarium visum est huic S. Congregationi remedium aliquod exquirere ac suppeditare hac gravissima de eausa, ut tam notabili fidelium numero offeratur occasio Confirmationis suscipiendae. Huius negotii momentum perpendens Ssmus D. N. Pius Papa XII, animarum saluti plenius consulere studens, prae maxima, quam gerit, sollicitudine universalis Ecclesiae, committere dignatus est huic S: Congregationi, pro sua potestate in hac solvenda quaestione, ut rèni'diligenter et impense expenderet in plenariis Comitiis, et resolutionem, quae opportuna sibi visa esset, Ipsi proponeret. Sacra vero haec Congregatio, praehabitis votis plurium consultorum, doctrina prudentiaque praestantium, et ad trutinam revocati s insuper omnibus documentis et actis antea super disciplinam Confirmationis comparatis, totam rem sedulo examini subiecit Purpuratorum Patrum in pluribus Conventibus plenariis. • '• ' < Mature autem perspecta, quae inde prodiit, sententia idem Summus ! 3 Conc. Trident., sess. VII, De confirmatione, can. 3. . . Cfr. cit. Instr. S. C. de Sacr., III. Cfr. cit. Instr. S. C. de Sacr,, I, n. 2; cit. Instr. S. C. de Prop. Fide;'cit." instr. S. Officii; Formulae S. C. de Prop. Fide. v 4 5 353 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Pontifex, in audientia Excmo huius Sacrae Congregationis Secretario •die 6 Maii 1946 concessa, huic sacro Dicasterio mandavit ut decretum ederet quod disciplinam de Confirmatione administranda in peculiaribus adiunctis supra expositis digereret iuxta leges ab Ipso certa scientia et matura deliberatione probatas atque benigne declaratas. Apostolico mandato ideo fideliter obsecundans haec Sacra Congregatio de Disciplina Sacramentorum praesentibus litteris, quae infra recensentur, statuenda decrevit : 1. - Ex generali Apostolicae Sedis indulto, tamquam ministris extraordinariis (can, 782 § 2) facultas tribuitur conferendi sacramentum Confirmationis, in casibus tantum et sub conditionibus infra enumeratis, sequentibus presbyteris, iisdemque dumtaxat : a) parochis proprio territorio gaudentibus, exclusis igitur parochis personalibus vel familiaribus, nisi et ipsi proprio, licet cumulativo, fruantur territorio; b) vicariis, de quibus in canone 471, atque vicariis oeconomis ; c) sacerdotibus, quibus exclusive et stabiliter commissa sit in certo territorio et cum determinata ecclesia plena animarum cura cum omnibus parochorum iuribus et officiis. 2. - Praefati ministri Confirmationem valide et licite conferre valent per se ipsi, personaliter, fidelibus tantummodo in proprio territorio degentibus, personis non exceptis in locis commorantibus a paroeciali iuris dictione subductis ; non exclusis igitur seminariis, hospitiis, valetudinariis, aliisque omne genus institutis etiam religiosis quoquo modo exemptis (cfr. can. 792) ; dummodo hi fideles ex gravi morbo m vero mortis periculo sint constituti j ex quo decessum praevideantur. Si huiusmodi mandati limites iidem ministri praetergrediantur, probe sciant se perperam agere et sacramentum nullum conficere, incolumi praeterea manente statuto canonis 2365. 3. - Hac facultate uti possunt tum in ipsa episcopali urbe tum extra ipsam, sive sedes plena sit sive vacans, dummodo Episcopus dioecesanus haberi non possit vel legitime impediatur quominus Confirmationem per se ipse valeat conferre, nec alius praesto sit Episcopus communionem habens cum Apostolica Sede, licet titularis tantum, qui sine gravi incommodo ipsi suffici queat4. - Confirmatio conferatur servata disciplina per Codicem I. C. inducta et ad rem accommodata, nec non ritu adhibito ex Rituali Romano excerpto, quae fuse et ex integro infra transcribuntur : gratis vero quovis titulo est conferenda. Sacra Congregatio de disciplina S-acramentorum 353 5. - Si confirmandi rationis usum sint assecuti, praeter statum gratiae, aliqua dispositio atque instructio requiritur ut fructuose hoc sacramentum valeant suscipere. Ministri igitur est pro singulorum aegrotorum eaptu eos edocere de his, quae scitu sunt necessaria, intentionem aliquam suscitando percipiendi hoc sacramentum ad robur animae conferendum. Curari autem debet ab his, ad quos spectat, ut si dein convaluerint, opportunis institutionibus circa fidei mysteria, naturam atque effectum huius sacramenti diligenter instruantur. (Cfr. can. 786). 6 6. - Ad normam can. 798, collati sacramenti adnotationem minister extraordinarius in paroeciali confirmatorum libro peragat, ibidem in scribendo nomen suum ac nomina confirmati (et si eius subditus non sit, etiam illius dioecesis et paroeciae), parentum et patrini, diem et locum, adiectis demum verbis: « confirmatio collata est ex Apostolico indulto, urgente mortis periculo ob gravem confirmati morbum ». Adnotatio facienda est etiam in libro baptizatorum ad normam can. 470 § 2. Si confirmatus sit alienae paroeciae, quamprimum minister ipse de eollato sacramento parochum confirmati proprium certiorem reddat per authenticum documentum, quod omnes notitias complectatur, de quibus supra. 7. - Ministri extraordinarii tenentur praeterea singulis vicibus statim ad Ordinarium dioecesanum proprium authenticum nuntium mittere collatae a se Confirmationis, additis adiunctis omnibus in casu concurrentibus. 8. - Ordinarii loci est ministros extraordinarios, de quibus supra, huius decreti praescriptiones meliore, quem censuerit, modo edocere, iisdemque singillatim explanare ut pares omnino inveniantur tam gravi negotio obeundo. 9. - Eiusdem Ordinarii loci officium est quolibet anno, sub initio anni proxime insequentis, relationem mittere ad hanc S. Congregationem de numero confirmatorum, necnon de ratione a ministris extraordinariis suae dicionis in tam praeclaro munere perfungendo adhibita. Ssmus Dominus Noster Pius divina Providentia Pp. XII, in Audientia Excmo Secretario huius Sacrae Congregationis die 20 Augusti 1946 concessa, decretum de quo supra approbare et Apostolica Auctoritate munire dignatus est, contrariis quibuslibet, etiam speciali mentione dignis, minime obstantibus ; mandavitque ut idem decretum, in Actorum • Cfr. S. Off., 10 apr. 1861 in Collect. S. O. de Prop. Fide, edit. a. MCMVH. vol. V p. 663, n. 1213; Cathechismus Romanus, De Confirmatione. 354; Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Apostolicae Sedis commentario officiali edendum, vim legis habere incipiat a die I Ianuarii Î947. a Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis de Disciplina Sacramentorum, die 14 Septembris anni 1946. D. Card. JORIO, Praefectus. F. Bracci, Secretarius: ' \ ' • II DISCIPLINA CODICIS I. C. SERVANDA IN CONFIRMATIONE CONFERENDA VI HUIUS; APOSTOLICI INDULTI. 1. - Sacerdos, cui facultas haec concessa fuerit, probe sciat sacramentum Confirmationis conferri debere per manus impositionem cum unctione chrismatis in fronte et per verba in pontificalibus libris ab Ecclesia probatis praescripta (can. 780). 2. - Hoc sacramentum, quod characterem imprimit, iterari nequit; si vero prudens dubium exsistat, num revera vel num valide collatum fuerit, sub conditione iterum conferatur (can. 732). 3. - Chrisma, quod huic sacramento administrando, etiamsi per presbyterum simplicem, inservit, debet esse ab Episcopo, cum Apostolica Sedé communionem habente, consecratum feria V in Coena Domini proxima superiore ; neque adhibeatur vetus, nisi necessitas urgeat. Mox deficienti oleo benedicto aliud oleum de olivis non benedictum adiiciatur, etiam iterato, minore tamen copia (can. 734, 781). Numquam vero licet sine chrismate Confirmationem administrare vel illud ab Episcopis haereticis aut schismaticis accipere. Unctio autem ne fiat aliquo instrui mento, sed ipsa ministri manu capiti confirmandi rite imposita (can. 781 § 2). 4. - Presbyter latini ritus cui, vi indulti, haec facultas competat, Confirmationem valide confert solis fidelibus sui ritus, nisi in indulto aliud expresse cautum fuerit. Nefas est presbyteris ritus orientalis, qui facultate vel privilegio gaudent Confirmationem una cum baptismo infantibus sui ritus conferendi, eandem ministrare infantibus latini ritus (can. 782 4 et 5). 5. - Presbyter privilegio Apostolico donatus, obligatione tenetur sacramentum hoc illis, quorum in favorem est concessa facultas, rite et rationabiliter petentibus conferendi (can. 785 §§ 1 et 2). ; Saera Congregatio de disciplina S-acramentorum 355 6. - Quamquam hoc sacramentum non est. de necessitate medii ad salutem, nemini tamen licet, oblata occasione, illud negligere; imo parochi curent ut fideles ad illud opportuno tempore; accedant (can- 787). 7. - Ex vetustissimo Ecclesiae more, ut in baptismo, ita etiam in Confirmatione adhibendus est patrinus, si haberi possit (can. 793). 8. - Patrinus unum tantum confirmandum aut duos praesentet, nisi aliud iusta de causa ministro videatur ; unus quoque pro singulis confirmandis sit patrinus (can. 794). 9. - Ut quis sit patrinus, oportet : 1° Sit ipse quoque confirmatus, rationis usum assecutus et intentionem habeat id munus gerendi ; 2° Nulli haereticae aut schismaticae sectae sit adscriptus, nec sententia condemnatoria vel declaratoria sit excommunicatus, aut infamis infamia iuris, aut exclusus ab actibus legitimis, nec sit clericus depositus vel degradatus; 3° Non sit pater, mater, coniux confirmandi ; 4° A confirmando eiusve parentibus vel tutoribus vel, hi si desint aut renuant, a ministro vel a parocho sit designatus; 5° Confirmandum in ipso Confirmationis actu per se vel per procuratorem physice tangat (can. 795). 10. - Ut quis licite ad patrini munus admittatur, oportet : 1° Sit alius a patrino baptismi, nisi rationabilis causa, iudicio ministri, aliud suadeat, aut statim post baptismum legitime Confirmatio conferatur ; 2° Sit eiusdem sexus ac confirmandus, nisi aliud ministro in casibus particularibus ex rationabili causa videatur; 3° Decimum quartum suae aetatis annum attigerit, nisi aliud iusta de causa ministro videatur ; 4° Non sit propter notorium delictum excommunicatus vel exclusus ab actibus legitimis vel infamis infamia iuris, quin tamen sententia intercesserit, nec sit interdictus aut alias publice criminosus vel infamis infamia facti ; 5° Fidei rudimenta noverit ; 6° In nulla religione sit novitius vel professus, 'nisi necessitas urgeat et expressa habeatur venia Superioris saltem localis; 7° In sacris ordinibus non sit constitutus, nisi accedat expressa Ordinarii proprii licentia (can. 796 et 766). 11. - Ex valida Confirmatione oritur inter confirmatum et patrinum cognatio spiritualis, ex qua patrinus obligatione tenetur confirmatum perpetuo sibi commendatum habendi eiusque christianam educationem 356 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale curandi (can. 797). Ex hac tamen cognatione spirituali non amplius oritur impedimentum ad matrimonium (can. 1079). 12. - Ad. collatam Confirmationem probandam, modo nemini fiat praeiudicium, satis est unus testis omni exceptione maior, vel ipsius confirmati iusiurandum, nisi confirmatus fuerit in infantili aetate (can. 800). 13. - Presbyter qui nec a iure nec ex Romani Pontificis concessione facultatem habens sacramentum Confirmationis ministrare ausus fuerit, suspendatur ; si vero facultatis sibi factae limites praetergredi praesumpserit, eadem facultate eo ipso privatus exsistat (can. 2365). III RITUS SERVANDUS A SACERDOTE VI HUIUS APOSTOLICI INDULTI CONFIRMATIO1 NEM CONPERENTE. Cum tempus advenerit, quo sacerdos, utens facultate sibi ab Apostolica Sede, ut supra, tributa, administrare Confirmationem aegrotanti in periculo mortis constituto intendit, saltem stola, si superpelliceum habere non possit, indutus, circumstantes admoneat, quod nullus alius, nisi Episcopus, Confirmationis ordinarius minister est; se vero collaturum esse illam iure per S. Sedem delegato. Cavere debet ne coram haereticis aut schismaticis, et inulto minus eis ministrantibus, confirmet. Dein moneat patrinum (vel matrinam) ut ponat manum suam dexteram super humerum dexterum confirmandi, sive infantis, sive adulti. Stans igitur versa facie ad confirmandum, iunctis ante pectus manibus, dicit: f. Spiritus Sanctus supervéniat în te et virtus Altissimi custodiat te a peccatis. Amen. Deinde, signans se a fronte ad pectus signo crucis, dicit : f. Adjutórium nostrum in nomine Domini. R j . Qui fecit caelum et terram. f. Dómine exaudi orationem meam. Rj. Et clamor meus ad te veniat. f. Dominus vobiscum. R j . Et cum spiritu tuo. 7 Cfr. Rituale Romanum auctoritate Ssmi D. N. PU Pp. XI ad normam Codicis I. C. accommodatum; editio typica a. MDCCCCXXV Sacra Congregatio de disciplina S-acramentorum 357 Tunc, extensis versus confirmandum munibus, dicit: Oremus. Oratio. Omnipotens sempiterne Deus, qui regenerare dignatus es hunc fámulum tuum (hanc famulam tuam) ex aqua et Spiritu Sancto, quique dedisti ei remissionem omnium peccatorum : emitte in eum (eam) septifórmem Spiritum tuum Sanctum Paraclitum de caelis. Amen. i. Spiritum sapientiae et intellectus. R> Amen. f. Spiritum consilii et fortitudinis. R/. Amen. f. Spiritum scientiae et pietatist£. Amen. Adimple eum (eam) Spiritu timoris tui, et consigna eum (eam) signoCrucis Christi, in vitam propitiátus aeternam. Per eundem Dominum Nostrum Jesum Christum, Filium tuum : Qui tecum vivit et regnat in unitate ejusdem Spiritus Sancti Deus, per omnia, saecula saeculorum. . Postea sacerdos inquirit de nomine confirmandi, et, summitate pollieis dexterae manus Chrismate intincta, confirmat eum dicens: N. Signo te signo Crucéis, quod dum dicit, imposita manu dextera super caput confirmandi, producit pollice signum crucis in fronte illius,, deinde prosequitur: et confirmo te Chrismate salutis. In nomine Pa££itri& et Fi£glii et Spiritus gß Sancti. RT. Amen. Et leviter eum in maxilla caedit, dicens: Pax tecum. Sacerdos, postquam frontem confirmandi linierit sacro Chrismate^ eam gossypio diligenter abstergat. Pergit postea cum mica panis, et lavat pollicem et manus super pelvim; deinde aquam lotionis cum pane et gossypio in vase mundo reponat et ad ecclesiam postea deferat, comburat, cineresque proiiciat m sacrarium. Post lotionem ab ipso sacerdote dicitur: Confirma hoc, Deus, quod operatus es in nobis, a templo Sancto tuo,, quod est in Jerusalem. 358 Acta Apostolicae Seáis — Commentarium Officiale f. Gloria Patri, et Filio et Spiritai Sancto. Sicut erat in principio et nunc et semper et in saecula saeculorum. Rj. Amen. Et repetitur antiphona: Confirma hoc, Deus, etc. Qua repetita, sacerdos stans versus infirmum, iunctis ante pectus manibus, dicit: f. Osténde nobis, Dómine, misericordiam tuam. R/. Et salutare tuum da nobis. f. Dómine, exaudi orationem meam. R> Et clamor meus ad te veniat. f. Dominus vobiscum. iï. Et cum spiritu tuo. Iunctis vero adhuc ante pectus manibus, dicit: Oremus. Oratio ' Deus, qui Apostolis tuis Sanctum dedisti Spiritum, et per eos eorumque successores ceteris fidelibus tradendum esse voluisti; réspice propitius ad humilitatis nostrae famulatum, et praesta, ut ejus cor, cujus frontem sacro Chrismate delinivimus, et signo Sanctae Crucis signávimus, idem Spiritus Sanctus in eo superveniens, templum gloriae suae dignánter inhabitándo perficiat : qui cum Patre et eodem Spiritu Sancto Vivis et regnas Deus, in saecula R> Amen. Deinde dicit: Ecce sic benedicatur homo, qui timet Dominum. Et vertens se ad confirmatum, ac faciens super eum signum Crucis, dicit : Bene£&dicat te Dominus ex Sion, ut videas bona Jerusalem ómnibus -diebus vitae tuae, et habeas vitam.aeternam. • R/. Amen. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 359 SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i TABOREN. - DE MWANZA DECRETUM DB MUTATIONE FINIUM VICARIATUUM Cum in territorio Tanganikensi Africae Orientalis Anglicae per erectionem Vicariatus Apostolici « Musomensis et Maswensis», Patribus e Societate Missionariorum Africae (vulgo « Pères Blancs ») concrediti, Vicariatus Apostolicus de Mwanza, eiusdem Societatis curis commissus, a quo territorium novi Vicariatus distractum est, nimis imminutus mansisset, cumque finitimus districtus civilis de Shinyanga, Vicariatus Apostolici Taborensis, Patribus e memorata Societate Missionariorum Africae pariter concréditi, facilius a Missionariis Vicariatus de Mwanza quam a Missionariis Vicariatus Taborensis evangelizan possit, Emi ac Revmi Patres huic S. Congregationi Christiano Nomini Propagando praepositi, in plenario coetu die 8 vertentis mensis huius anni habito, in quo Vicariatus Apostolici Musomensis et Maswensis erectio decreta est, districtum illum civilem de Shinyanga a Vicariatu Apostolico Taborensi distrahendum ipsumque Vicariatui Apostolico de Mwanza adnectendum censuerunt. Quam Emorum Patrum sententiam, Ssmo Dno Nostro Pio div. Prov. Papae XII ab infrascripto huius S. Congregationis Secretario in audientia diei 11 eiusdem mensis et anni relatam, Summus Pontifex, ratam habens atque confirmans, praesens ad rem Decretum confici mandavit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Pide, die 11 Aprilis mensis anno Dñi 1946. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus. ii. 68 S.. f Celsus Costantini, Archiep. tit. Theodos., a Secretis. 300 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale II PROVISIO ECCLESIARUM Singulis, ut infra, datis decretis Sacri Consilii Christiano Nomini, propagando, Ssmus Dnus Noster Pius div. Prov. Pp. XII dignatus est sequentes providere Ecclesias, nimirum : die 14 Martii 191fi. — Cathedrali Ecclesiae Rockhamptoniensi praefecit R, D. Andream Gerardum Tynan, Archidioecesis Brisbanensis sacerdotem. die U Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Bubastitanae R. P. Iosephum Blomjous, Societatis Missionum ad Afros sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum Musomensem-Maswensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Tennessiensi R. D. Valerianum Gracias, Archidioecesis Bombayensis Presbyterum et in Bombay urbe ProCathedralis Ss. Nominis Rectorem, quem hodierni Archiepiscopi Bombayensis Auxiliarem deputavit. die 10 Maii. — Metropolitanae Ecclesiae Pechimensi Emum ac Rmum Dominum Thomam S. R. E. Cardinalem Tienchensin, hactenus Episcopum titularem Zimtaovensem. — Cathedrali Ecclesiae Cemceuvensi R. P. Faustinum Tissot, Piae Societatis Sancti Francisci Xaverii pro exteris missionibus sodalem. die k Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Halicarnassensi Excmum. Dnum Bernardum Sullivan, iam Episcopum Patnensem. die IS Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Fuceuvensi Excmum P. D. Theodorum Labrador, iam Episcopum Funimensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Cadossensi R. P. Antonium Démets/ Congregationis Ssmi Redemptoris sodalem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis hodierni Episcopi Rosensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Antiphrensi R. P. Andream Sorin, e missionariis Sacratissimi Cordis, quem constituit Vicarium Apostolicum Portus Moresby. die 14 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Siniandenae Exc. P. D. Bonaventuram Arana Goigoras, hactenus Episcopum de Vijayapuram_ die /f Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Semtensi Exc. P. D. Rectorem Catry, iam Episcopum Lahorensem. die 11 Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae Hancheuvensi R. P. Iosephum Ferruccium Mauritium Rosa, O. F. M. Sacra Congregatio de Propaganda Fide S6Í — Titulari episcopali Ecclesiae Athribitanae R. P. Ludovicum Durxieu, e Societate Missionariorum Africae, quem constituit Coadiutorem -eum iure successionis Vicarii Apostolici de Ougadougou. — Titulari episcopali Ecclesiae Cercinitanae R. P. Ioannem Mae Carthy, Congregationis Sancti Spiritus sodalem et Apostolicae Delegationis Africae pro missionibus hucusque Regentem, quem constituit Vicarium Apostolicum Zanzibariensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Ammaedarensi R. P. Iosephum Geraldum Holland, Societatis pro missionibus ad Afros sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum de Volta Inferiore. — Titulari episcopali Ecclesiae Odrenae R. P. Iacobum Siedle, e Societate Missionariorum Africae, quem constituit Vicarium Apostolicum Karamensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Pertensi Exc. P. D. Iosephum An gelum Poli, hactenus Episcopum Allahabadensem. die 18 Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae Nanciamensi Exc. P. D. Iosephum Chou Ohi-shih, iam Episcopum Paotimensem. — Cathedrali Ecclesiae Ueihoivensi Exc. P. D. Marium Civelli, hactenus Episcopum Hanciomensem. III NOMINATIONES Decretis, ut infra, datis Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit : die lit Decembris 19I/5. — R. P. Ioannem Deutsch, e Congregatione Sacrorum Cordium Iesu et Mariae, Praefectum Apostolicum Norvegiae 'Centralis. die 21 Ianuarii 19Iß. — R. P- Franciscum Xaverium a Floriana, Ordinis Min. Capuccinorum, Praefectum Apostolicum de Jhansi. die 7 Iunii. — R. P. Hieronymum Lingenheim, e Societate pro missionibus ad Afros, Praefectum Apostolicum de Sohodc. — R. P. Matthaeum Farrelly, e Congregatione Sancti Spiritus, 'Superiorem ecclesiasticum Missionis de Cambia. die 21 Iunii. — R. P. Henricum Edérle, Societatis Verbi divini, Praefectum Apostolicum Mindorensem. 362 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale — R. P. Camillum Vandekerkhove, C. M., Praefectum Apostolicumúe Bikoro. die 12 Iulii, — R. P. Benedictum Garcia Guillermo, O. C. Disc., Praefectum Apostolicum de Esmeraldas. — R. P. Ioachim Delange, e Congregatione S. Spiritus, Praefectum Apostolicam de Te ff è. — R. P. Ignatium Garcia Martin, S. L, Praefectum Apostolicum S. Francisci Xaverii. SACRA CONGREGATIO RITUUM . . i •• PARISIEN, s e u CARCASSONEN. " BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI MARIAE TERESIAE DE SOUBIRAN, FUNDATRICIS SOCIETATIS MARIAE AUXILIATRICIS. SUPER DUBIO An, stante virtutum et duorum miraculorum approbatione, TUTO procedi possit ad sollemnem eiusdem Venerabilis Beatificationem. « Praecessit Iesus baiulans sibi crucem et mortuus est pro te in cruce ;: ut et tu tuam portes crucem et mori affectes in cruce. Quia si commortui! s fueris, etiam cum illo pariter vives. Et si socius fueris poenae, eris et gloriae» (Im. Ch., II, 12). Venerabilis Maria Teresia de Soubiran plurimos perpessa fuit animi cruciatus, quos generose Dei amore est amplexa : modo vero a Deo munifice, incomparabili gloria, rependitur. Porro e nobilissimo genere nata, domesticas divitias, commoditates iucunditatesque respuens ac deserens, humilitatis studio, Christi vestigia cominus persequi toto animo avide affectavit, atque postquam, morem avúnculo gerens, in paterno oppido Beghinagium instituisset, una. 363*. Sacra Congregatio Rituum cum nonnullis eiusdem Beghinagii sodalibus, perfectiorem vitam optantibus, novam religiosam familiam constituit, quam sub Mariae Auxiliatricis nomine voluit nuncupatam.* É sua Congregatione secreta et fraudolenta arte unius e Sodalibus remota, in Ordinem Dominae Nostrae a Caritate coptari petiit ac obtinuit, in eoque, postquam quindecim annoshumillimis officiis iuncta est, sanctissimam mortem, die 7 Iunii anno 1889, Lutetiae Parisiorum obivit, annos nata quinque supra quinquaginta. Infamibus machinationibus, non sine Dei consilio, detectis, Sodales Congregationis Mariae Auxiliatricis suae Matri debitum honorem ardenti studio restituere cupientes; permotae quoque a praestantissimi» virtutibus quae, rerum veritate patefacta, in Serva Dei, omnibus perpensis adiunctis, eminuerant, ius sibi beatificationis causam promovendi vindicaverunt. Quae felicem exitum consecuta est. Etenim, cum Parisiis tum Çarcassonae ordinaria auctoritate constructi sint de inore processus, atque ad Sacram hanc Congregationem delati, servato iuris ordine, die 20 Aprilis anno 1932 super scriptis favorabile editum est decretum : duos post annos die 9 Maii fel. rec. Pius: Papa XI Commissionem Introductionis Causae sua manu signavit. Die 18 Iulii anni 1934 S. R. C. constare de non exhibito publico cultu declaravit. Eadem Sacra Congregatio^ Sanctissimo Domino Nostro approbante eiusque auctoritate, die 7 Augusti anno 1940, de virtutibus heroicis, die vero 21 mensis Maii hoc anno, de duobus miraculis constare decrevit. Ut autem ad ulteriora procedi possit, a iure disceptatio praescribitur dubii : An stante virtutum et duorum miraculorum approbatione, Tuto< procedi possit ad sollemnem eiusdem Venerabilis Beatificationem. ; Dubium hoc Revmus Cardinalis Ianuarius Granito PignatelH di Belmonte, Episcopus Ostien. et Albanen., Causae Ponens seu Relator., in Generali Congregatione, coram Ssmo D. N. Pio Papa Decimo secundo, die 13 mensis Novembris anni huius discutiendum proposuit, cui Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores unanimi affirmativo suffragio responderunt. Beatissimus vero Pater suam edere sententiam distulit, ut rem coram Domino enixis precibus perpenderet, Diem vero hanc nonam Decembris, Dominicam secundam sacri Adventus, selegit ut suam aperiret mentem. Quapropter Revmos Cardinales Granito Pignatelli di Belmoiite, Causae Relatorem, atque subscriptum S. R. C. Praefectum, nec non R. P. Salvatorem Natucci, Promotorem generalem Fidei, meque Secretarium ad sé advoca vit ; atque, Sacrosancto Missae sacrificio pientissime litato,,, : Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale edixit: Tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Mariae Teresiae de Soubiran beatificationem. Hoc autem decretum rite promulgari atque in acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 9 Decembris a. D. 1945. $ ' C . Card. SALOTTI, Ep. Praen., Praefectus. h. S. A. Carinci, Secretarius. II ROMANA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI AUGUSTIN AE PIETRANTONI, EX INSTITUTO SORORUM A CARITATE. SUPER DUBIO An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Si Servae Dei Augustinae Pietrantoni vitam a teneris unguiculis ad mortem usque attente perpendimus, aperte divinae Providentiae consilium nobis datum est admirari, quae eius animum ita comparavit, ut perfectum fieret exemplar Sororis a caritate iuxta monita et documenta a S. Vincentio a Paulo tradita. « Vera caritas, hic docuit, otiari nescit, neque intra seipsam contineri, Deum amare atque proximis, vel bonorum iactura aut ipsius vitae periculo, inservire debemus» (Elev., pregh., pensieri. Editr. Fiorent., p. 257). Haec ad amussim Famula Dei servavit. Porro in oppido Pozzaglia in Sabinis, intra Tiburtinae dioecesis fines, e Francisco et Catharina Costantini agricolis, pietate praeclaris, secunda ex undecim filiis, die 27 Martii anni 1864 nata est, eodemque die lustralibus aquis regenerata, sub nominibus Oliva, TJlpia, Candida. Quinquennis sacro Confirmationis sacramento est roborata. Puellula in catechismo addiscendo primas tulit, quem docere fratres, sorores, aliasque puellas in deliciis habuit. Duodecim annos nata ad sacram primitus accessit synaxim, atque exinde, quam frequentius ei datum erat, caelesti hoc pane se reficiebat. Innocentissimam ac piissimam in exemplum duxit in adulescentia Sacra Congregatio Rituum 365 ; quare nil mirum si in ea evoluta est religiosa vocatio. Nonnullis xemotis impedimentis, die 23 Martii anni 1886 Instituto Sororum a Caritate Romae se adiunxit ; die 14 Octobris anni eiusdem tironum vestibus est induta ; sequenti anno Sororum habitum assumpsit atque nomen : Augustina; demum die Angelorum Principi sacro, septem post annos, religiosa vota nuncupavit. Titam In religione virtutum omnium admiranda ostendit specimina; nulli labori parcebat, solita dicere : In altera vita requiescemus. Inter sanctos, lepide aiebat, S. Augustinum veneramur, sancta Augustina non est, volo ego sancta fieri ; atque ad hunc finem obtinendum totam se religiosae perfectioni adipiscendae dedidit. Ei, urbano archivaletudinario S. Spiritus in Saxia addictae, tuberculosi affectorum cura fuit concredita ; quo in munere exercendo eximiae eius dotes, summo conatu acquisitae, eluxerunt, praesertim humilitas, patientia, caritas. Tubercularis morbi contagionem a quo attingi coeperat, atque ingratum nonnullorum infirmorum animum, qui, pravis impiisque institutis imbuti, eo impudentiae pervenerunt, ut eam etiam percussionibus afficerent, quin ipsa conquereretur, omnino neglexit, neque provinciam ab obedientia sibi assignatam deserere tentavit, sapienter parata vel mortem oppetere, quo securius ad caelestem patriam perveniret. « Nulla enim tutiori ratione, docuit idem Sanctus Vincentius, nostram aeternam felicitatem assequi possumus, quam vivendo ac monendo dum pauperibus servimus» (Ibid;, p. 260). Hoc etiam ei feliciter obtigit. Veri quidem nominis martyrium, ut optaverat, non fecit, sed mortem passa est, dum sollicita ac sedula infirmorum servitio operam navat. Et sane ; quidam ex morbo convalescens, turpibus moribus inquinatus atque a religione alienus, qui obscoenis verbis mulieres, quae in lintea lavanda incumbebant, lacessiverat, quique a yaletudinarii Praefecto inde fuerat expulsus, falso, ut videtur, existimans se hac poena, Sororis Augustinae opera, fuisse multatum, diabolico actus odio, atrociter ulcisci statuit. Porro die 13 Novembris anno 1894, clanculum in nosocomium ingreditur ut Augustinae insidietur. Vix ut eam transeuntem aspicit, statim aggreditur, septem pugionis ictibus percutit tantaque vehementia, ut cor tripartito discissum in autopsia fuerit inventum. Mors illico est subsecuta. ; Iusta funebria, atque corporis translatio ad coemeterium triumphali potius pompae quam luctuosae comparanda fuere. Maximo enim ad plura millia hominum concursu ex omni coetus conditione, virtutem Virginis summis laudibus celebrantium, atrocitatem vero criminis exsecrantium, honestata fuerunt. 26 - ACTA, vol. X Í I T , n. i l . — 3-10-946. 36« Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Non animorum conimotio ex nefando scelere exorta, sed virtutum? fama, quae post 42 annos adhuc vigebat motivum praebuit inquisitiones: canonicas faciendi ad Beatificationis viam pendendam. Porro cum im Romani Vicariatus tum in Tiburtina curia anno 1936 Ordinaria auctoritate incepti sunt processus super sanctitatis fama, super scriptis atque* super cultu non exhibito. Die 28 Maii anno 1941 sacra haec Congregatio^ decretum edidit, quo, scriptis perpensis, nil obstare quominus ad ulteriora procedi posset, declaravit. Plures interim Summo Pontifici oblatae sunt preces, causae introductionem postulantes, inter quas trium S. R. E. Cardinalium, pluriumArchiepiscoporum, Episcoporum, Generalium Moderatorum seu Ordinum seu Congregationum religiosarum, Tiburtini Episcopi atque Parochi oppiduli Pozzaglia. Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante Revino P. Augustino a Virgine, Ordinis Ss. Trinitatis, Postulatore legitime constituto, die 4 mensis Decembris anni huius, in OrdinarioSacrae huius Congregationis coetu, infrascriptus Cardinalis Praefectum atque causae Ponens, dubium proposuit discutiendum : An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur' atque de ea retulit. Emi ac Revmi Patres, post relationem hanc, auditis officialium Praelatorum suffragiis scripto datis, nec non R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore generali, rescribere censuerunt : Signandam esse commissionem si Sanctissimo placuerit. f Facta autem infrascripta die ab eodem Cardinali Praefecto relatione Summo Pontifici Pio Papae XII, Sanctitas Sua, rescriptum Emorum Patrum ratum habens, commissionem Introductionis causae Servae Det Augustinae Pietrantoni Sua manu dignata est obsignare. Datum Romae, die 14 Decembris a. D. 1945. £& C. Card. SALOTTI, Ep. Praen., Praefectus. L. © S. A. Carinci, Secretarius 367 Sacra Congregatio Rituum III LIMBERGEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS FAMULAE DEI MARIAE, IN SAECULO CATHARINAE KASPER, FUNDATRICIS INSTITUTI PAUPERUM ANCILLARUM IESU CHRISTI. SUPER DUBIO An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Qui Deum amat ex toto corde suo, ex tota anima sua et proximos sicut seipsum, hic illam animi perfectionem adipiscitur, quae sanctitatem constituit, docente Apostolo : Plenitudo legis est dilectio (Rom., 14, 16). Plenitudinem hanc Serva Dei Maria Kasper videtur assecuta, ut plurimi testes, qui cum ea vitae consuetudinem habuerunt, aut magnifica opera ab eadem in Dei gloriam animorumque salutem patrata admirati sunt, •asseveranter deponunt. Et sane. Die 26 Maii a. D. 1820, in oppido Dernbach, intra Limburgensis dioecesis — olim Trevirensis — fines, ex piis honestis parentibus Henrico Kasper et Catharina Fassel nata est puella, cui in sacro baptismo, die 31 mensis eiusdem, Catharinae nomen fuit impositum. Pietatem in Deum ac proximos veluti, cum laete affatim hausit, parentum exempla secuta. Etenim una cum matre, adhuc puellula, infirmos adire, catechismum pueros docere in deliciis habebat. Tenui cum laboraret valetudine ludum celebrare vix aliquoties potuit; quod tamen acquisitae scientiae defuit, acri ingenio ceterisque animi dotibus, quibus a Deo fuit ornata, cumulate supplevit. ,< . : Ex quo ad divinum convivium accessit, magis magisque animum, ad divina se pertrahi persensit, atque virginitatis, paupertatis, obedientiae infirmorumquë amorem ceterasque virtutes seu théologales, seu morales adeo coluit, ut communis enata fuerit persuasio eam in lethalem saltem culpam nunquam incidisse. Intimo divinae gratiae instinctu impulsa, nonnullas puellas in socias sibi adiunxit, easque ad perfectioris vitae semitam arripiendam hortabatur, quae eius monitis atque exemplo permotae, infirmos invisere et pauperes corporeis ac spiritualibus adiumentis levare satagebant. Hoc fuit Instituti Pauperum Ancillarum Iesu Christi humillimum initium. 368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sui spiritus moderatore approbante atque Episcopo annuente, anno 1847 parvam domum aedificavit. Sequenti anno, matre demortua, im novam hanc domunculam una cum pauperë infirma se transtulit. Hoc veluti sinapis granum sensim sine sensu, divina gratia affatim favente, in magnam arborem se evolvit. Nec mirum; Serva enim Dei eiusque primae sodales, submisse de sesentientes, facultate quidem pauperrimae, sed in Deum fiducia ditissimae, regulas ab Episcopo traditas ad amussim sectantes, communem instauraverunt vitam, orationi instantes, caritatis operibus attendentes, virtutes omnes summo studio invicem aemulantes. Infirmorum itaquecurae, orphanorum educationi atque popularibus scholis impigram ac sollicitam operam dabant. Anno 1852, solidato Instituto, Catharina Religionis nomen assumpsit : Maria ; ceteraeque sodales sua pariter nomina cominutarunt. Nonnullis annis post Pius Papa IX Institutum recognovit eiusque regulas per quinquennium ad experimentum servari concessit. Anno demum 1890, regulae ab Apostolica Sede omnino approbatae fuere. Interim novae domus in aliis quoque dioecesibus constitutae sunt. Saeviente franco-germanico bello, anno 1870 sauciatorum cura in pluribus nosocomiis degentium Instituto fuit concredita, summo corporum et animorum emolumento. Si me persecuti sunt, dixit Dominus, et vos persequentur. Quare pronum erat Servam Dei tribulationum igne probandam esse. Revera multas insectationes, ealumnias, angores est passa, tempore praesertim toO Kulturkampf, quas invicto animo, Deo confisa fortiter sustinuit ;quam virtutem ipse Deus munifice rependit. Plures enim Sodales e Germania in Hollandiam, in Angliam atque in alias mundi plagas transmi-grarunt, novasque domus condiderunt. Itaque factum est ut repulsa Sororum actio e patria, in aliarum gentium salutem fieret. Prope octuagenaria, die 2 Februarii a D. 1898 Ecclesiae sacramentis roborata, in domo Instituti principe in Dernbach, ad Superos piissime evolavit. Sanctitatis fama, qua vivens fruita fuerat, post obitum non deferbuit, immo increbuit, multique eius intercessioni tribuunt plures a Deoobtentas gratias, inter quas nonnullae vera esse miracula videntur. Quare ordinaria auctoritate cum in Limburgensi Curia, tum per rogatoriales litteras in curiis Berolinensi, Wayne-Castrensi ac Bellevillensi ab anno 1928 ad annum 1935 super scriptis, sanctitatis ac miraculorum fama atque obedientia Urbani Pp. VIII decretis publicum cultum Servis Dei prohibentibus, constructi sunt processus. Die 27 Novembris Sacra Congregatio Rituum 369 a. D. 1937 favorabile ab hac Sacra Congregatione de scriptis editum est decretum. Interim plures beatissimo Patri litterae Introductionis Causam postulantes oblatae surit, inter quas quatuor S. R. E. Cardinalium, septem supra decem Archiepiscoporum ac Episcoporum, Germaniae praesertim, plurium que Abbatum, generalium Moderatorum Ordinum seu Congregationum, Parochi loci Dernbach, aliorumque virorum ac mulierum genere praeclarorum. Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante R. P. D. Arthurus Wynen, sacrae Romanae Rotae subdecano, huiusque causae Postulatore legitime constituto, die 29 mox elapsi Ianuarii mensis, in Ordinario Sacrorum Rituum Congregationis coetu, Emus ac Revmus D. Cardinalis Alexander Verde, Causae Ponens seu Relator, dubium posuit disceptandum : An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad efectum de quo agitur, deque ea retulit. Emi ac Revmi Cardinales relatione hac, atque suffragiis officialium Praelatorum auditis nec non voce ac scripto R. P. D. Salvatore Catucci, Fidei generali Promotore, omnibus mature perpensis, rescribere censuerunt : Signandam esse commissionem Introductionis causae, si Sanctissimo placuerit. Facta autem, infrascripto die, a R. P. D. Salvatore Catucci, relatione Ssmo D. N. Pio Papae XII, Sanctitas Sua, rescriptum Emorum Patrum ratum habens, commissionem Introductionis causae Famulae Dei Mariae Kasper Sua manu dignata est subsignare. Datum Romae, die 3 Februarii a. D. 1946, Dominica quarta post Epiphaniam. 83 C. Card. SALOTTI, Ep. Praen., Praefectus. L. © S. T A. Carinci, Archiep. Seleucien., Secretarius. IV BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI TERESIAE EUSTOCHII VERZERI, FUNDATRICIS INSTITUTI FILIARUM SACRI CORDIS IESU. SUPER DUBIO An, stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, TUTO procedi possit ad eiusdem Venerabilis sollemnem Beatificationem. « In cruce salus, in cruce vita, in cruce protectio ab hostibus, in cruce infusio supernae suavitatis, in cruce robur mentis, in cruce gaudium spiritus, in cruce summa virtutis, in cruce perfectio sanctitatis ... Tolle 370 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ergo crucem tuam et sequere Iesum... si socius fueris poenae, eris et gloriae» (Im. Chr., 1. 2, c. 12). Magnificum hoc crucis elogium Venerabilis Teresia Eustochium Verzeri in animo alte defixit. Crucis enim summe amatrix eam, nulli animi solatio coniunctam, generose utpote ab ipso caelesti Sponso traditam, cuius « tota vita crux fuit et martyrium », amplexa est, omnes angores intimos ita fortiter pertulit, ut nemini eos manifestaret, Deoque soli eos, laetissima obtulit. Et sane e Verzeria gente, generis nobilitate clara, christianis vero clariore virtutibus, adeo ut a Bergomensibus civibus claustrum et sanctorum gens vocaretur, nata est Teresia, die 31 Iulii a. D. 1801. Parentes Antonium atque Helenam comitissam Grumelli, benigna miserentis Dei providentia, nacta est sub quorum disciplina adúlevit. Tres sorores virginitatem Deo voverunt, Hieronymus autem, eius frater, sacrorum Antistes renuntiatus, Brixierisem Dioecesim sancte moderatus est. Deo obsecuta, sub prudentis sacerdotis moderamine Sacri Cordis Iesu Institutum fundavit, quod a Summis Pontificibus Gregorio XVI ac Pio IX laudatum, ratum, confirmatumque magna cum laude fuit. Multa in hoc moliendo est passa, multaque sibi ipsa ultro molesta inflixit, nam christianam perfectionem cupidissime avens, horrende ferro et igne corpus cruciavit, pluribusque altissimae perfectionis votis se obstrinxit, eaque, sui heroice victrix, fortissime ad mortem usque servavit, quam die 3 Martii a. D. 1852 sancte oppetiit. Tantas virtutes magnifice divina munificentia rependit, non modo Institutum ab ea conditum fortunando, sed etiam eam ad altarium honores velut manu ducendo. Nam Ordinaria auctoritate canonicis inquisitionibus peractis, servatisque omnibus de iure servandis, die 23 Augusti a. 1883 beatificationis causa introducta est ; Apostolica vero auctoritate constructio processibus, die 2 Aprilis a. 1922, Pio XI fel. rec. approbante, S. H. C. decretum virtutes heroicas declarans editum est, die vero 9 Decembris a, proxime elapso, Summo Pontifice approbante, duas sanationes vera esse miracula decretum est. Quae decreta viam ad beatificationem proxime straverunt. Ut autem ad haec sollemnia possit procedi, sapienti nostri fori lege, a codice Iuris canonici confirmata, praecipitur ut in Generali Congregatione coram Summo Pontifice dubium disceptetur : An, stante virtutum et duorum miraculorum approbatione Tuto procedi possit ad sollemnem huius Venerabilis beatificationem. Dubium hoc die 9 Aprilis a subscripto Cardinali S. R. C. Praefecto Sacra Congregatio Bituiim et Causae Ponente fuit propositum, cuín Revmi Cardinales, Officiales Praelati, Patresque Consultores affirmativo suffragio unanimiter responderunt. "Verum beatissimus Pater cunctandum esse dixit, ut ingeminatis precibus Deum, luminum Patrem, deprecaretür. Hanc vero Dominicam quintam post paschalia gaudia selegit ut suam aperiret mentem. Quapropter accitis ad Se Cardinali eodem, R. P. Salvatore Natucci Fidei Promotore generali, meque Secretario, sacrosancto Missae sacrificio pie litato, edixit : Tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Teresiae Eustochii Verzeri beatificationem. Hoc autem decretum promulgari atque in acta S. R. C. referri litterasque Apostolicas sub anulo Piscatoris de Beatificationis sollemnibus in Vaticana Basilica celebrandis expediri mandavit. Datum Romae, die 26 Maii a. D. 1946. © C . Card. SALOTTI, Ep. Praen., Praefectus. D. © S. t A. Carinci, Archiep. Seleucien., Secretarius. V DECRETUM DE FACULTATE EDENDI LIBROS LITURGICOS Quanta sedulitate liturgicis libris edendis Sacra Rituum Congregatio semper advigilaverit, cum decreta identidem in hunc finem lata, tum reverentia quam sacris Voluminibus ab omnibus haberi voluit, luculenter commonstrant. Hinc reservatio tituli « Typographi Pontificii », quem paucis tantum et quidem probatis typographis decursu temporis concessit; hinc etiam Sacrorum Librorum revisio, quam ipsamet Congregatio accuratissime peragere solet. Attamen iamdudum, varias ob causas, mos invaluit, ut quilibet typographus, accedente consensu atque approbatione proprii Ordinarii, libros liturgicos et praesertim Missale et Breviarium Romanum, haud semper ea qua decet forma et textus puritate, in lucem edat. Ut autem huic incommodo provideatur et decori, quo res ad .divinum cultum pertinentes nitere debent, consulatur, textusque sacri emendatissima exhibeatur lectio, Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa XII haec quae Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale sequuntur statuenda decrevit, sublata quavis concessione atque abusu in contrarium existente : 1) Uni dumtaxat Typographiae Vaticanae, ceteris exclusis, libros liturgicos typis excudendi ius esto. . . . 2) Quilibet typographus, sive pontificio diplomate gaudet, sive non, toties a S. Rituum Congregatione licentiam obtinere debebit, quoties hos libros edere velit. 3) Administrationis Bonorum S. Sedis est pro publica horum librorum divulgatione singulis vicibus condiciones ferre. 4) Concordantia cum editione Vaticana ab Ordinario, iuxta can. 1390 Cod. Iuris Canonici, concedenda, ne subscribatur ab ipsis nisi post diligentem atque accuratam viri in re liturgica periti revisionem. 5) Ad huius decreti effectum, hi qui sequuntur liturgici accensentur libri : Breviarium Romanum - Missale Romanum - Rituale Romanum Pontificale Romanum - Martyrologium Romanum - Caeremoniale Episcoporum - Memoriale Rituum - Octavarium Romanum - Collectio Decretorum S. Rituum Congregationis. Contrariis quibuscumque, etiam speciali mentione dignis, non obstantibusRomae, 10 Augusti 1946. i$i C. Card. SALOTTI, Ep. Praen., Praefectus. L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleucien., Secretarius. An. et vol. XXXVIII 23 Novembris 1946 (Ser.H, v.XIII) -Num. 12 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII IMPOSITIO GALERI RUBRI Sabbato, die xii mensis Octobris anno MCMXLVI, Summum Pontifex, extra Consistorium, Galerum rubrum Pontificalem tradidit Eminentissimo et Reverendissimo Cardinali Ioanni De Jong, Archiepiscopo Ultraiectensi, in Consistorio secreto diei xvni mensis Februarii vertentis anni creato, eidemque Titulum Sancti Clementis assignavit. NUNTIUS RADIOPHONICUS A SUMMO PONTIFICE POPULO HELVÉTICO DATUS * La particulière affection que Nous portons à la Suisse et la confiance dont Notre cœur est rempli à P égard de ce peuple magnanime, Nous ont incliné sans peine à céder aux instances qui Nous ont été faites de la part de votre Radiodiffusion et à vous adresser la parole par son organe, comme Nous Pavons adressée récemment aux représentants de votre presse lors de leur voyage à Rome et de leur visite dont Nous gardons le meilleur souvenir. A notre époque, où le concept de nationalité de l'Etat, exagéré souvent jusqu'à la confusion, à l'identification des deux notions, tend à s'imposer comme un dogme, le cas de la Suisse, exceptionnel, fait, aux yeux de certains, figure de paradoxe; il devrait bien plutôt donner à réfléchir. Située géeographiquement au point d'intersection de trois civilisations nationales puissantes, la Suisse les embrasse toutes les trois * Die 14 mensis Septembris a. 1946. 27 - ACTA, rol. XIII, n. 12. — 23-11-946. 374 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale dans l'unité di'un seul peuple. En un temps où le nationalisme semble dominer presque partout, elle qui, plutôt qu'un Etat national, est une communauté politique transcendante, jouit de la ; tranquillité et de la force que procure l'union entre les citoyens et. nul peuple peut-être n'a plus d'amour pour le foyer et pour la patrie que le peuple suisse, nul n'a plus vive et plus prof onde la eonsç^n^;4^^ev|(^^|ii^^es. La vigueur, la puissance créatrice, que d'autres pensent trouver dans l'idée nationale, la Suisse la trouve, elle, à un degré tout au moins aussi élevé, dans rémulation cordiale et dans la collaboration de ses divers groupes nationaux. Tous les peuples du monde, surtout au cours des deux grandes guerres, mais aussi durant le pénible entre-guerresj ont senti, à des titres et sous des formes diverses, le bienfait de la charité helvétique et lui ont rendu un reconnaissant hommage : accueil réconfortant des prisonniers, des fugitifs, des persécutes, secours matériels aux individus et aux nations, sollicitude délicate autant q n'empressée pour les enfants, pour les malades et les infirmes. Et cela avec une légale amabilité, un sourire égal pour tous, expression non certes de l'indifférence, mais au contraire d'une égale compréhension, car tous pouvaient, dans le peuple Suisse, reconnaître leurs frères. D'un coeur très paternel, en ce moment, Nous vous en remercions et Nous vous bénissons. Vous êtes fiers du caractère démocratique de votre pays et vous avez raison d'en être fiers, car la démocratie, chez vous, n'est point une construction artificielle ; elle est le fruit longuement mûri de l'expérience des siècles ; elle harmonise heureusement les avantages et les bienfaits de l'autonomie federative avec ceux du pouvoir central. Grâce à Dieu, vous ne voulez pas faire des formes démocratiques une idole, vous avez conscience que l'âme de tout Etat, quel qu'il soit, c'est le sens intime, profond, dn bien commun; c'est le souci non seulement de se procurer à soi-même la place au soleil, mais de l'assurer aussi, aux autres, chacun dans la mesure de ses obligations et de ses responsabilités personnelles. C'est à quoi vise, autant que la loyauté et la justice, une saine et profitable politique sociale, génératrice de paix et de prospérité. Dès lors, au contraire, que ce sens du bien commun s'oblitère pour laisser place au règne brutal de l'égoïsme individuel ou collectif, la démocratie de bon aloi est en péril et la dictature de parti s'installe sournoisement à sa place. Le mot « liberté » sonne franc chez vous. Or la vraie liberté, celle qui mérite vraiment ce nom et qui fait la félicité des peuples, n'a rien de commun avec la licence eflrénée, le débordement du dévergondage ; la Acta Pii Pp. XII vraie liberté est, tout au contraire, celle qui garantit la profession et la pratique du vrai et du juste dans le domaine des commandements divins et dans le cadre du bien public. Elle a donc besoin de justes limites, et ce fut la gloire de vos aïeux d'avoir pourvu par de sages et fortes règles à la défense et à la sauvegarde d un bien si précieux. ? Deux de ces règles méritent ici un souvenir spécial, parce qu'elles touchent au point le plus sensible, au point névralgique comme on dit, des relations entre précepte et liberté, relations dont la plus légère perturbation est grosse de conséquences fatales. La première de ces deux règles, c'est l'équité : « Suum cuique, à chacun son dû » : un seul poids et une seule mesure pour tous. L'autre est l'absolu; respect dei la loi souveraine de Dieu sur le mariage et la famille. Si le sens profon¡d ¡du; bien commun est l'âme de tout Etat sain et fort ; la dignité et la sainteté de la vie conjugale et familiale en est comme la colonne vertébrale. Que celle-ci vienne à subir une grave lésion, c'en èst fait de la vigueur de l'Etat et c'est, tôt ou tard, la ruine du peuple. ï í Dans toutes vos âmes retentit l'appel vibrant de votre cantique national : ™. Äd Patres Societatis Iesu in XXIX Congregatione generali electores.* Quamvis inquieti et difficiles volvantur dies, Romae legitimum coé^ tura vestrum seu generalem Congregationem ipsi, dilectissimi Nobis, coepistis ; et nunc concorditer et actuose, tranquille et operose, Ordinis vestri negotiis consulitis, ut is magis magisque, coalescentibus viribus et disciplina roborata, Dei laudem provehat et Ecclesiae Utilitati deserviat. Ex quo coetu vestro iam praecipuus maturuit fructus : novum enim d elegistis vestrum generalem Praepositum, quem heic adstantem animo oculi sq ue Nostris amplectimur. Dignus ipse sit eo, in cuius locum successit, Wlodimiro Ledóchowski, quem profecto pietate, prudentia aliisque virtutibus inter Praepositos generales insipiem; tum duo ultimi Decessores Nostri, tum Nos ipsi vivum magni fecimus ac defunctum multo desiderio modo Nos vobiscum deflemus. Supremus hic vester moderator; eadem constantia et alacritate ac ille, Societatis Iesu bono provideat et eius novis necessitatibus prospiciat. Calamitosum recens confectum bellum Ordini vestro, aut saltem compluribus eius Provinciis et sacris expeditionibus, non pepercit. Haud pauci sodales vestri ob pugnas et missilia morte intercepto; multi ad signa arcessiti vel ad dura opera damnati; multi bello capti frigus, inopiam, vexationes, onerosos labores et praesertim diuturna captivitatis taedia et aegritudines perpessi sunt. At Societas Iesu, mater vestra, miscens gaudia moeroribus, Psalmistae iure potest verbis uti : « Cum anxietates multiplicantur in corde mèo, consortiones tuae delectant animam meam». Nonne id singulari Dei muneri et benefìcio tribuendum est quod ipsa, quamvis ^procellosa labantur Üempora, gregalium suorum aucta® adihuc videt cohortes et praeclaris documentis perspicit probatas virtutes? Miramur profecto; vobiscum evangelicae vitae exempla, quibus sodales vestri inter milites et captivos versantes enituerunt ; miramur apostolici laboris multiformem sollertiam, qua sacerdotes aliique ex agmine vestro eommilitonibus Christi salutem, pacem, laetitiam portavefunt. Quid autem dicendum; de apostolicis inceptis, quae sodales in regionibus a victoribus exercitibus occupatis, interdum non sine capitis periculo, susceperunt? Am1 * Die 17 mensis Septembris a. 1940 habita. Ps 98, 19 1 i ; Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale piissima quidem eorum virtuti laus debetur aeque et caritati, quam Provinciae vestrae, minoribus belli nocumentis affectae, actuosam contulerunt in commodum atque utilitatem fratrum, qui miseriis et aerumnis premuntur, qui tot necessariis rebus indigent, qui in lacrimabiles ruinas reparanda^ incumbunt. Neque operositas vestra his tantum circumscripta est terminis. Cum bellicae conflagrationi finis impositus est, ipsi, Dei auxilio freti, non solum adaucta contentione rebus vestris pro vidistis, novitiorum domus et doctrinae domicilia in pristinum vel meliorem statum instituistis, sed etiam certatim religiosi, moralis, socialis ordinis iustaurationi et emendationi, magnae molis opus, vos devovistis et, quantum fieri poterat, animos hominum odii s asperatos lenire contendistis. Nihil nunc praesentium et,instantius postulatur, dilectissimi Nobis, quam ut religionis imperium et christiana morum disciplina debitum in honorem et vigorem restituantur. Pro dolor, diffusa immortalium bonorum neglegentia, in quae tempora incidimus. In quovis hominum coetu inveniuntur, qui omnino catholicam fidem, immo ipsius religionis rudimenta ignorent; inveniuntur ii, quibus nihil nefas in facinore et in libidine sit, qui etiam primaria morum praecepta et iustitiae normas negligant; sunt phrenetici, qui saeviant in sacra, et lethargici, qui ea socordes praetermittant; per integras regiones et civitates socialis ordo penitus immutatur. Mala sunt tempora, quia mali sunt homines. Debent homines fieri boni, ut bona fiant et tempora. Sentit, intelligit Ecclesia ad se summopere pertinere tantam maiorum colluviem repellere, aegris gentibus mederi. Et hoc opus ipsa aggreditur, summe freta Dei auxilio et gratia. Nam etiam ad nostra tempora aptari potest illud Doctoris gentium : « Ubi abundavit delictum, superabundavit gratia». Etiam nostris temporibus « Sol salutis» refulget, cum Christus nos quoque ad apostolicum laborem invitet voce illa : « Levate oculos vestros et videte regiones, quia albae sunt iam ad messem Haec vox divini Redemptoris die sacris expeditionibus in primis valet eisque mirum affert solajnen. At valet etiam de terris et populis olim ex toto christianis et catholicis; passim namque religiosus fervor Christifidelium augetur et novis incitamentis inflammatur; passim oculi et mentes hominum in Ecclesiam attolluntur, ab ea potius quam a quolibet alio salutem expectantes; passim plurimi sunt ii, qui vere « esuriunt et sitiunt iustitiam »j* divinaeque lucis et gratiae desiderio flagrant. 2 En grande opus ab Ecclesia perficiendum ! In hoc assequendo propo2 3 Rom. 5, 20. Io. 4, 35. Matth. S, 6. Acta Pii Pp. XII • . ' 383 sito ipsa vobis- quoque confidit, vestro devovendi vos studio confidit, religiosa professione vestra vestraque doctrina maxime confidit. Num vacua Nostra decidet spes ? Nullo modo. Experiundo novimus, quantus strenue agendi amor vos moveat et incendat. Iesu causa agitur; et Societas Iesu ad sanctissimum huiusmodi parandum triumphum magnopere conferet et alios multos iii suum traducet exemplum. Servandae autem vobis sunt nonnullae condiciones, ut quod Nobis fore spondemus fausto eventu contingat, et exspectationem Nostram ipsi expleatisj Ante omnia oportet Constitutionibus vestris et universis earundem praescriptis firme fideles sitis. Instituta Ordinis vestri possunt, si id congruens esse videatur, ad nova temporis adiuncta hic illic immutando accommodari ; attamen quod praecipuum in iis est, nequaquam tangatur perpetuumque consistat. Exempli gratia : tertäus probationis annus; quemaliae religiosae familiae vos imita ta e sibi adsumpserunt et cuius beneficio intimae spiritalis vitae vena in vobis uberior succrescit : meditationis et silentii consuetudines praesertimque de;-alumnorum institutione a-maioribus receptae normae indemnes serventur. Haec vero sueta vobis institutio diuturna est, at hac de causa actuosa et eflrcax. Quemadmodum ut robustae quercus solidentur, longa temporis intervalla necessaria sunt, ita longa patientia ad formandum. virum Dei semper requiritur. Refrenetur igitur iuvenum generosa audentia, qua ii ad agendum intempestive rapiuntur : nimis própera operositas magis disperdit quam aedificat, eaque tum agenti tum ipsis apostolicis operibus nocet. : ; ; ; " i. ; ; Si veri nominis et intrepidi apostoli esse velitis, in id adsidue nitamini, ut, toti spiritu Exercitiorum S. Patris vestri Ignatii instituti atque imbuti j solidas supernaturales virtutes vobis comparatis et fide [ardenti omnes facultates vestras in famulatum Christi Domini impendatis;: nitamini, ut hac via caelestis gratiae opes, utpote viva mystici Corporis Christi membra, vobis augeatis; divini Redemptoris caritate permoti, pravi amoris sui sensus eontundite, abnegate vos, in primis animorum motus coercendo moderandoque, cuius quidem abstinentiae disciplina ad omnia officia explenda; ad omnia ardua exantlanda idonei et parati efiiciemini. - ; 5 Ex hoc etiam fiet, ut oboedientiae virtus numquam concussis fundamentis innitatur. Tessera vestra, laus vestra, firmitas vestra oboedientia, quae eo quam maxime spectet oportet, ut ad moderatorum vestrorum nutum omnino flexibiles sitis sine querimoniis, sine murmuratioOfr. Epit. Inst. ii.-I. n. 174 bis. 384 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale mim&j i sine reprehendenda censura, quae, nostrae aetatis morbus,' dissipât vires atque languida et infructuosa apostolica reddit incepta- Onerosa, quae austera oboedientia imponit, fient vobis levia, afilante caritate, quae si adest, Deus ipse adest, quia «Deus caritas est». Sit ergo in vobis ((caritas de corde puro et conscientia bona et fide non ficta». Vestrum est nomine et re non solum viros vere religiosos, sed magnae quoque doctrinae esse. Ipsi ofiicium exercetis, sive ore sive scriptis, theologiam; Sacras Litteras, ceterasque ecclesiasticas disciplinas, philosophiam quoque docendi : eximius hic vobis honor, nobilis labor, at magna quoque suscepti huius ministerii vobis ratio impendet. Universis et singulis j . quibus haec concredita provincia est, alta sonat Apostoli vox: «..O; Timothee, depositum custodi, devitans profanas vocum novitates et;oppositiones falsi nominis scientiae». , Societatis Iesu igitur sodales, ut tantae spei fideliter respondeant* omniídiligentia suas observent leges, quae ipsis praecipiunt, ut ((tamquam i solidiorem, securiorem, magis approbatam Constitutionibusque consentaneam » doctrinam S. Thomae sequantur iidemque indeflexa constantia, ¡ agmini vestro consueta, Ecclesiae ^magisterio haereant, haben tc$¿ ut ipsis Sancti Societatis vestrae Conditoris verbis utamur, ((ani ra» paratum et promptum ad obediendum in omnibus verae Sponsae Christi. Domini nostri, quae est nostra sancta Mater Ecclesia Hierarehicao), et «credendo inter Christum Dominum nostrum Sponsum et Ecclesiam eius Sponsam eundem esse spiritum, qui nos gubernat et regit ad salutem animarum nostrarum; quia per eundem spiritum et Dominum nostrum, qui dedit decem mandata, regitur et gubernatur sancta nostra Mater Ecclesia ». 6 7 8 9 : Quodsi iidem apprime fidem debent colere, debent etiam accuratam pèrfectamque scientiam sibi adipisci et, praeclara sui Instituti vestigia secuti, doctrinarum progressus, quantum possunt et quomodo possunt, sectari, id sibi pervasum habentes, se hoc itinere, quamvis aspero, plurimum; ad maiorem Dei gloriam et ad aedificationem Ecclesiae conferre posse. ; Insuper suae aetatis hominibus, sive ore sive scriptis, debent ita loqui, ut intelligenter et libenter audiantur. Ex quo id infertur, ut in proponendis et proferendis quaestionibus, in argumentationibus ducendis, in dicendi quoque genere deligendo, oporteat sui saeculi ingenio et propensioni sapienter orationem suam accommodent. At quod immutaM (.J it; I I» 5- • • . , •,. 1 Tim. 6 2 0 . * Cf. JSpitom. nn .315-318. E&erc. spirit., Regulae ad sentiendum cum Eccl. I et 18 .. ; S 8 a a Acta Pii Pp. XII 385 bile est, nemo turbet et moveat. Plura dicta sunt, at non satis e x p e r t a ratione, «de nova theologia» quae cum universis semper vòiventifoùè rebus, una volvatur, semper itura numquam perventura. Si talis opinio amplectenda esse videatur, quid fiet de numquam immutandis catholicis dogmatibus, quid de fidei unitate et stabilitate? ••¡¡\ Dum igitur inocciduam Veritatem vereri sanctum sollemneque ! habetis, operam date problemata, quae labens fert tempus, studiose ih ve* stigare et exsolvere, praesertim si ea eruditis christifidelibus obstacula et difiicultates progignere possint; quin etiam eadem illustrando, in auxilium convertentes impedimentum, illorum fidem inde confirmate. Ver rumtamen, cum novae vel liberae agitantur quaestiones, catholicae doctrinae principia semper mentibus praef ulgeant ; quod in re theologica omnino novum sonat, evigilanti cautione perpendatur; certum firmum* que ab eo, quod coniectura ducitur, ab eo, quod labilis nec semper laudabilis mos etiam in theologiam et philosophiam introducere et invetere potest, secernatur ; errantibus amica praebeatur manus, nihil autem indulgeatur opinionum erroribus. Id vos cohortati, dilectissimi Nobis, Apostolicam Benedictionem vobis amanter impertimus ac multa prece Dei auxilium, sine quo nihil, quocum possumus omnia, vobis devocamus, ut sanctissimae Evangelii causae antiquo ritu, novo studio vos vestraque addicatis. Fortia fortes agite. «Crescite vero in gratia et cognitione Domini nostri et Salvatoris Iesu Christi. Ipsi gloria et nunc et in diem aeternitatis. Amen». 10 II Ad Patres delegatos ad Capitulum generale Ordinis Fratrum Praedicatorum.* Par est laeto Nos amantique animo excipere vos, Dominiciani sodales, qui Romae legitimum religiosae familiae vestrae coetum seu Capitulum generale, celebratis. Cuius processus operamque attente prosequimur, Aeque dubitamus hoc bonos optatos exitus eventusque parituram esse, ut Ordo vester, confirmata disciplina et viribus auctis, ad salutares Evangelii triumphus magis magisque conferat. Quod ut ad sententiam contingat Nobis spem inicit nqyus Magister generalis, suffragiis vestris delectus. Iuvat igitur eum heic praesentem 10 2 Petr. 3, 1 8 . * Die 22 mensis Septembris a, 1916 habita ., . Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale nunc Nos salutare; iuvat Nos palam agnoscere copiosa promerita) quae dilectusfilius Martinus Gillet in diuturno fungendo supremi moderatoris vestri munere sibi comparavit. Cogitantibus et reputantibus Nobis, in quanam re opportune et utiliter sermo Noster versari posset, aliqua verba, quae in Constitutionibus vestris ; continentur, oculis Nostris oecurrerunt, quae quietem meditatione digna esse videntur : « in pace continui, in studio assidui, in praedicatione ferventes »- Breve effatum, grandis sententia; exiguus verborum circuitus, grave praeceptorum pondus : enitet namque illic praecipuarum Virtutum forma, quae lectae et dilectae S. Dominici subofi gloriosi itineris erit auspicium, meta, sidus. 1 in pace continui. Non loquimur fucato nomine pacem, difficilem obtentu, facilem amissu, insidiar um plenam. Veram, solidam, sinceram pacem intelligimus, quae filia est caritatis et parens sanctae laetitiae, teste divino oraculo : •<< Pax multa diligentibus legem tuam » et : « Qui autem pacis ineunt consilia, sequitur eos gaudium ». 2 :J Pax huiusmodi pulcberrimum donum est Christi, quod mundus neque dare neque eripere a nobis potest, sed nobis tantum inaniter potest invidere, quin etiam pax est Christus : « Ipse enim est pax nostra » : Christus videlicet, qui incolit et animat pectora nostra, cuius sumus, si bene vivimus. Cum autem pax sit operosaruni virtutum consensio, semper alacriores incumbite, ut corpus sufficientes animo et animum Deo, evangelica florentes gratia, desiderio et cogitatione Angelis, opere hominibus placeatis. Absistat a vobis quidquid fraternam potest turbare concordiam, quae religiosos viros summopere decet eosdemque placidae sapientiae afficit ornamento. Sit inter vos praeesse fidele adiumentum, sit subesse iuge holocaustum, praefulgeat caeteris vita vestra ut viva norma et praeclarum christianae professionis exemplum. 4 in studio assidu/i. Non est pax vestra languidum otium; habet immo ea negotium, quod quodlibet aliud granditate et praestantia adaequatVestrum enim est doctrinae studio pollere, praesertim divinarum rerum uberiore in diem notitia ditescere, vera caelitus data meditari, illustrare, defendere, Unumquemque igitur vestrum exstimulent ad copiosiorem semper scientiam assequendam, a sanctitudine morum non disclusam, illa S. Hieronymi opportuna hortamenta: ((Numquam de manu et oculis tuis recedat liber; discatur Psalterium ad verbum; oratio sine intermis1 N. 452/ Ps. 118, 165. * Prov. 12, 20. Eph, 2. 14.. 2 4 r'- Acta Pii Pp. Xï£ 387 sione ; vigil sensus, nec variis cogitationibus patens. Corpus pariter animumque tendatur ad Dominum ». 5 ipsi, qui theologiae et philosophiae* excolendis semper praecipuum locum addixistis, iure meritoque vobis eximiam laudem vindieatis : S. Thomam Aquinatem, harum disciplinarum communem Magistrum., Ecclesiae dedistis, cuius sive in tironibus erudiendis, sive in abscótiditorum veroni m investigatori bu s porro ducendis, singularis est auctoritas, ipso in Codice iuris canonici decretorio modo asserta : « Philosophiae rationalis ac theologiae studia et alumnorum in his disciplinis institutionem professores omnino pertractent ad Angelici Doctoris rationem, doctrinam et principia, eaque sancte teneant».Quod quidem praescriptum quanti faciendum sit, Decessorum Nostrorum consilia vestigiaque secuti, alias animadvertimus. Hac autem in re nunc minoris videntur esse momenti quaestiones, in quibus sub eccl e siastici magisterii ductu auspicioque semper libera fuit opinandi et disputandi potestas, quantacumque eaedem in philosophicis et theologicis indagationibus et disceptationibus ducendae sunt. Eoque minus nunc sermo est de illis doctrinarum ad physica seu adi rerum naturam attinentium opinationibus et formulis, quae praeteriti temporis propriae et peculiares erant, aut de illarum consectariis, quatenus quidem opiniones illas nostra aetate reperta et inventa humanarum disciplinarum exsuperar unt et praetergressa sunt : quibus repertis et inventis Ecclesia favet, nedum adversetur, ea provehit, nedum metuat7 Nunc vero agitur de ipsis philosophiae perennis et theologiae fundamentis, quae quaelibet ratio et disciplina, re ac, nomine catholica aestimanda, agnoscit et veretur ; agitur de scientia et de fide, de earum natura ac mutua ratione ; agitur de ipsa fidei basi, quam nullum censurae iudicium labefactet ; agitur de veris a Deo patefactis, an nempe mentis acies ea certis notionibus penetrare atque ex eis ulteriora colligere possiti Paucis dicimus : de hac re quaeritur, an videlicet quOd S. Thomas Aquinas aedificavit, ultra et supra quodlibet tempus una compositis et compactis elementis, quae omnium temporum christianae'sapientiae cultores: suppeditaverant, solida rupe innitatur, perpetuo vigeat et valeat, catholicae fidei depositum efficaci praesidio'etiam nunc tueatur," novis quoque theologiae et philosophiae progressibus securo usui et moderamini sit. Id sané Ecclesia asserit, cum id sibi persuasum habeat hoc itinere ad veritatem cognoscendam et solidandam tuto procedi. Ideo .Constitutione 5 S. HIERONYMO Kp. 125 ad Rusticum, n. 11: « Can. 1366 § 2. Cfr. Acta Ap. Sedis, W®, pp. 240-247. 7 MI-GNE, P L , t. 22, col. 10TS. Acta Apostolicae'Sedis V- C'ommentarmm Officiale m Apostolica « Deus soientiarunrDominus », die xxi.v Maii anno MCMXXXI edita, ipsa memoratam praescriptionem Codicis iuris Canonici confirmavit. Philosophia proponatur oportet — hoc ibidem praecipitur — «ita ut auditores plena cohaerentique synthesi doctrinae ad methodum et principia S. Thomae Aquinatis instituantur»; et in theologia, «veritatibus fidei expositis et ex sacra Scriptura et Traditione demonstraos, earum veritatum natura et intima ratio ad principia et doctrinam S. Thomae Aquinatis investigentur et illustrentur ». Quodsi opus fuerit arduum non contigerit, ut experientia et usus ostendunt, laicis hominibus in hodierni sermonis perspicuitatem vertere et ampliore verborum gyro, explicare formulas quasdam ? ut aiunt, technicas, quae huius disciplinae imperitis obscurae esse consueverunt. 8 Propterea quod haec pondus habent legis, quae cunctis philosophiae et theologiae catholicis scholis viget, multo magis a vobis speramus fore, ut non solum externo ductu, verum etiam intimo iudicio et studio celsis his obsequamini normis ad universam catholicam doctrinam, ad ea quo que, quae iura et socialem ordinem attingunt, spectantibus. Adsidua manu versate codices, ubi religionis instituta, leges, historia continentur ; quae vero nova ferunt tempora sagaci indagatione perpen dite et in scientiae sacrae usum convertite. Pax vestra, placidae operositatis amica et comes, caelestibus veris reflexis refulgeat. Ita inter arduos montes lacus abietibus coronatus tranquillus caeruleorum poli arcuum repercussam reddit imaginem. Neque volumus silentio praeterire aliud, quod Nobis valde cordi est, Leonianam videlicet Operum S. Thomae Aquinatis Editionem, quae novo studio oportet provehatur : de incepto enim agitur, quod eximio vobis decori erit ac philosophicis et theologicis disciplinis, quarum Doctor Angelicus dux semper peritissimus et inoccidua lux est, emolumento perenniter mansuro et olim aequa aestimatione pendendo. In praedicatione ferventes. Magnum mysterium, dilectissimi Nobis, praedicatio. Salus enim humani generis fides; fidem autem praedicatio progignit, sicut scriptum est : « Eides ex auditu ». Inter Dei Verbi In carnationem ac praedicationem arcta convenientia, mira propinquitas et necessitudo. Discipulus Christi similiter ac Beatissima Virgo Maria Christum hominibus praebet, donat, dat ; christifer est. Deipara Virgo Maria vestivit Christum membrorum indutu. Evangelii praeco eum vestit aereo Verborum corpore : illic et hic Veritas, quae homines docet, quae homines illuminat et sospitat ; modus inaequalis, virtus eadem. 9 8 Art. 29. • Rom. 10, IT. Asta PH Pp. XII Hic vero maternusihonor, fiaeelaus^ haec dignitas ad vos singulari nomine pertinet. -Servare.Àomen~/vësferam>v .seívaté- vestram militiam.; nemo a .praedicationis officio,, soeordiaevel metus causa, abstineat. Immo vestrum est in hoc labore caeteros antecellere. Concordet in vobis ps semper cum moribus : quod dicitis exemplo fulcite. Quamvis humanae litterae utiliter discendae et colendae sint, ne verbum Dei debito decore privetur, tamen sermonis Dei robur calestis est Spiritus Sancti gratia, precibus et piis operibus implorata. «Agit itaque noster iste eloquens, cum et iusta et sancta et bona dicit, neque enim alia debet dicere: agit ergo quantum potest, cum ista dicit, ut intelligenter; ut libenter, ut otedienter audiatur : et haec se posse, si potuerit, et in quantum potuerit, pietate magis orationum, quam oratorum facultate non dubitet, ut orando pro se, ac pro illis quos est allociiturus, sit orator antequam dictor » . 10 Tria igitur sint ea, ad qua« adsiduas curas et cogitationes vestras convertatis, ut nomine et re Dominiciani sodales sitis : pax, doctrinae studium, praedicatio : non seiuncta, sed simul iuncta; non separata, sed simul amata. Hisce praesidiis honorate professionem vestram, occurrite ministerio Nostro, everso sueçurrite saeculo. « Sit vobiscum gratia, misericordia, pax a Deo Patre et a Christo Iesu Filio Patris in veritate et caritate». Haec autem ex animo ominati, vobis Apostolicam Benedictionem amanter impertimus. 11 III Ad Sodales e Societatibus Christianis Operariorum Italiae." Con paterno affetto vi diamo il benvenuto, diletti tìgli e figlie, ed in voi salutiamo le molte migliaia di lavoratori e di lavoratrici cattolici, che voi rappresentate e per il cui maggior bene vi siete in questi giorni adunati nel vostro primo Congresso italiano. Voi sapete che Ci torna sempre gradito di vedervi riuniti intorno a Noi nella casa del Vicario di Cristo. Voi siete qui convenuti da tante regioni del bel cielo italico per implorare la Benedizione del Padre comune su di voi e sulle vostre deliberazioni. Volentieri ve la impartiamo. Sia questa Benedizione segno e sorgente di forza per una triplice solenne promessa di fedeltà, con cui vói ponete fine al vostro Convegno romano : promessa di fedeltà a Dio, alla Chiesa, alla Patria. 1 0 S AUGUSTINUS, 1 1 a Io. 3. De doctrina christiana, c. 15, n. 32: '.UM:--- ; ' .:::.•!•• * Die 29 mensis!Septembris à. 1946 iiabìtà. « 8 - ACTA. vol. XIII, n. 12. — 33-11-946. MIGNE, PL, t. 34, col. 103. 3&0 Acta Apostolicae Sedis -•Oonimentarium Officiale • Siate fedeli a Dio/.In questi oscuri tempi di decadimento spirituale e morale voi in primo luogo dovete ogni giorno prostrarvi innanzi al vostro onnipotente Creatóre e Signore, nella umiltà e nella preghiera, ed adempire coscienziosamente i vostri obblighi religiosi. Abbiate il coraggio di non dare la vostra adesióne e la • vostra collaborazione là dove si disprezzano e si conculcano le leggi di ©io, i sani principi, la dignità umana. Voi sperimenterete come la fedeltà verso Dio vi renderà franchi nelFavanzare, non pavidi in faccia" ai •pericoli, immobili alle minacce, forti al soffrire, insuperabili nella lotta in difesa della giustizia, imperterriti per non soggiacere nella vita privata e pubblica ad allettamenti, ad astuzie, a correnti, cui un cattolico di salda fede non può dare il suo assenso. Voi potete e dovete essere invece il lievito, che penetri nelle masse lavoratrici per trasformarle e vivificarle secondo il pensièro e le virtù cristiane. Siate fedeli alla Chiesa/ Essa non inganna é non delude l'aspettazione del pòpolo. Vale tale affermazione anche per il terribile periodò; appéna chiuso, dell'ultima guerra mondiale e per questo tormentoso dopoguerra ? Quante falsità sono state divulgate, e si divulgano ancora, contro là Chiesa e il Papa, specialmente in mezzo alle classi operaie! Ma ora che le pubblicazioni e le rivelazioni sopra gii eventi d'egli ultimi sette anni sii sono succedute e si succedono le ¡une alle altre con ritmo crescente; non hanno esse forse, consapevolmente o no • smentito le mostruose Calunnie e reso pienamente giustizia all'azione del Papato? Non hanno forse mostrato in questa Sede Apostolica una condotta sempre costante, coerente, rettilinea ? E tale condotta presenta come principali sue note caratteristiche sei scopi, sei mète, verso cui essa ha volto, talora anche contro ogni speranza, tutti i suoi sforzi : impedire la guerra ; abbreviare la guerra ; trattenere lontane dalla guerra le Nazioni, che,- coinè l'Italia, ne erano sul principio rimaste immuni ; salvare dagli eccidi è dalle sofferenze le persone, dalle distruzioni le città ; ovviare allei disastrose conseguenze dell'atróce conflitto, al di sopra di tutti gli odi e di tutti i contrasti, col più alto contributo di soccórsi Caritativi ; promuovere e sollevare le condizioni spirituali e materiali del popolò lavoratore. ; No. La Chiesa non inganna e non delude l'aspettazione del popolo. Essa ha proclamato e diffuso i) suo messaggio sociale, non per conseguire effìmeri vantaggi, ma in adempimento del precetto di Cristo, con sguardo lungimirante, nell'interèsse di tutti i popoli. Il passato ha giustificato il programma sociale della Chiesa, e l'avvenire darà nuova testimonianza alia verità e all'equità, su cui è solidamente fondato. Siate fedeli alla Patria ! L'Italia in questa ora critica e cóme una Acta Vii P p. XII- 391 *na>vè~pèrèòss& dalla: tempia'; ma se essa è scaduta nella sua economia, se è ferita nelle sue vivé carni, è pero fiera dei tesori inapprezzabili che non ha ancora perduti é Che difendè con indomabile energia. In tali momenti una còsa è necessaria : che Ognuno compia il suo dovere e che tutti facciano causa comune, mutuamente aiutandosi. Unitevi, diletti 'figli e figlie, cóntro tutto ciò che è crasso egoismo, turbamento dell'ordine pubblico, violenza e rivolta, propaganda di odiò. La vostra Patria ha bisogno della coóperazionè di (pianti sono buoni, onesti, volonterosi, capaci,anche se vengono da campi politici divèrsi; ha bisogno di un lavoro indefesso, frutto di abnegazione, di pazienza è di tenace costanza, liceo ciò che l'Italia attende da voi e che voi dovete essere orgogliosi di dare al vostro Paese come probi cittadini e cattolici esemplari. Aftinché il Signore abbondantemente fecondi con la sua grazia il vostro volere e la vostra azióne, invochiamo su divoi^ diletti figli e figlie, sui nostri compagni di ' lavóro, sulle vostre organizzazioni, sulle vòstre famiglie, su tutte le persone che vi sono care; le più elette benedizioni del Cielo: • '' - -' ' - ' ' ! 1 : ! ; ¡: ! ; A4. Praelatos Auditores ceterosque Officiales et Administros Tribunalis $. Romanae Rotae necnon eiusdem Tribunalis Advocatos et Procuratores.* . Ecco che già un anno è trascorso, diletti figli, dacché Vi vedemmo l'ultima volta intorno a Noi, un anno per voi del più intenso lavoro, specialmente nel campo delle cause matrimoniali. Continuando lo studio iniziato nel Nostro precedente discorso, Noi cògliamo oggi l'occasione che esso Ci offre per tornare ancora una volta su questa materia, che costituisce la parte preéíptiá della vostra atti vita, e sulla quale si è trattenuto nella sua consueta relazione anche ilnòstro venerato Decano. Noi cominciammo nel passato anno a parlare delle differenze fra l'ordinamento giudiziario ecclesiàstico ed il civile. Avendo infatti esaminata la fondamentale distinzione, nella loro origine e nella lortf natura, dei due supremi Poteri, dei quali la potestà giudiziaria è una importante e necessaria f unzione, ne deducemmo una simile essenziale diversità fra i due ordinamenti'giudiziali, nonostante le molteplici rassomiglianze, che nell'uno e nell'altro si riscontrano. 1 á j Alla' medesima conclusione si giunge, se si mettea confronto Poggetto 1 * Die'6 melisi Octobris a. 1ÍMC habita.. -, •:• Acta Apostolicae Sedis -y Commentarium Officiale m proprii) di ognuno. Anehe qui troviamo elementi e lineamenti comuni. In ambedue le società jper|ette r invero, la• tutejai...,del.ìtowirn,.eß^mim e s i g e . c h e i diritti ,e i beni ¡dlei ,loro mejnbri possano essere per via -giudiziaria attuati, g a r a i i t i t i - r . e m t e g r ^ t L Inoltre quei diritti e quei beni; sqnp in parte gii stessi .^^ajiObiesa/.^neUQ^^tato'.: Poiché anche la Chiesa è una società visibile;, la cui vita ,è necessariamente.-legata al modo di essere fisico, a^...cpn - II. Un altro oggetto, che fa risaltare chiaramente la differenza fra l'ordinamento giudiziario ecclesiastico ed il civile, è il matrimonio. Questo è, secondo la volontà dèi Creatore, uñares sacra. Perciò, quando si tratta della unione fra battezzati, esso rimane per natura sua fuori della competenza dell'autorità civile. Ma anche fra i non battezzati I matrimòni legittimamente contratti sono nell'ordine naturale una cosa sacra, di guisa che i tribunali civili non hanno il potere di scioglierli, nè. laChiesa in simili casi ha mai riconosciuto la validità delle sentenze di divorzio. Ciò non toglie che le semplici dichiarazioni di nullità dei matrimoni medesimi — relativamente rare in paragone dei giudizi di divorziò; — possano in determinate circostanze essere giustamente pronunciate dai tribunali civili, e quindi riconosciute dalla Chiesa. Senza dubbio circa gli effetti puramente civili del matrimonio anche fra battezzati è giudice competente, come è a tutti noto, l'autorità civile. Ma ben j)iù ampia e profonda è la competenza della Chiesa nelle questioni matrimoniali, perchè da lei, per istituzione divina, dipende soprattutto ciò che riguarda la tutela del vincolo coniugale e della santità delle nozze. ' A questa competenza partecipate anche voi, diletti figli, chiamati come siete a pronunciare le vostre sentenze nelle cause matrimoniali. Sé al principio del Nostro discorso vi abbiamo espresso la Nostra paterna riconoscenza per l'assidua opera vostra particolarmente in questo campo, non possiamo ora nascondervi la Nostra sollecitudine per il crescente numero di tali processi, sollecitudine che sappiamo essere anche la vostra, come le considerazioni esposte dal vostro degno interprete Ci hanno testé apertamente manifestato. 2 ; Non sono infatti le cause matrimoniali pendenti dinanzi al vostro Tribunale un indice e non danno forse la misura del progressivo dissolvimento della vita coniugale, dissolvimento che minaccia di avvelenare - Cari. 1016. > Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale : e di corrompere anche i : costami delle --popolád&ni battole"hé?- • Allò- "-svi-• luppo di così funesto disordine, -ambeduelé ¡gueríe¿'moniiial-i/ bná la - seconda incomparabilmente più dèlia prima, hanno largamente contric t i o . Muno può rimanere freddamente insensìbile dinanzi alla tragedia che trascina ancora dietro di sèle sue lamentevoli conseguènze, al pensiero dei milioni di giovani sposi, che una forzata separazione ha tenuti lontani gli uni dagli altri per lunghi mesi ed anni. Quale somma di coraggio, di abnegazione, di pazienza, quale tesoro di amorosa mutua fiducia, quale spirito di fede cristiana, erano necessari per mantenere intatta la fede giurata, per resistere! Molti, senza dubbio, con l'aiuto della grazia implorata nella ;-preghierav ' hanno "'saputo •rimanére. saldi. Ma, accanto a loro, quanti altri sono stati meno forti! Quante rovine di focolari distrutti, quante ferite di anime colpite nella loro dignità umana, nella loro delicatezza coniugale, quante cadute mortali per lafelicità familiare ! : Ora si tratta di riparare queste rovine, di sanare queste piaghe, di curare questi mali. Il cuore materno della Chiesa sanguina alla vista delle indicibili angosce di tanti suoi figli ; per venir loro in aiuto non risparmia alcuno sforzo, e spinge fino all'estremo limite la sua condiscendenza. Questo limite estremo trovasi solennemente formulato nel can. 1118 del Codice di diritto canonico : « Matrimonium validum ratum et consummatum nulla humana, potestate nullaque causa, praeterquam morte, dissolvi potest ». Muño dubita che al presente una delle cure principali della Chiesa deve essere quella di frenare con ogni mezzo il crescente decadimento del matrimonio e della famiglia, ed essa ne ha piena coscienza, pur essendo ben consapevole che le sue premure non potranno conseguire risultati effettivi che nella misura in cui le condizioni generali, economiche, sociali e soprattutto morali, renderanno praticamente meno grave la condotta dì una vita coniugale accetta al Signore. A tale riguardo assai grandi sono le responsabilità che pesano sui poteri pubblici. Frattanto, nell'attesa che questo miglioramento della pubblica moralità si sia ottenuto, voi dovrete, diletti figli, con «fatica e pazienza» sopportare e dominare l'affluire incessante dei processi matrimoniali. Poiché altro è l'azione per il risanamento della vita coniugale e familiare, ed altro la procedura giudiziaria riguardo ai matrimoni. Questa ha l'ufficio dì giudicare e di decidere i casi che le vengono presentati, oggettivamente, secondo Io stato di fatto e le norme del diritto canonico. Con tinnate ad- apportare nell'esercizio della vostra carica, con la majiera- 3 Acta-Pri Pp. XII 3#? bile imparzialità del giudice coscienzioso, la consapevolezza che con ciò voi altamente contribuite alla edificazione della Chiesa. La saggia equità, con cui cuesto Tribunale! ebnsídéijá a£ehe 'iì lato finanziario delle cause medesime nelle difficili condizioni economiche presenti, — equità cui corrisponde la generosa cooperazione degli Avvocati rotali, — mostra già chiaramente che yqi concepite l'opera vostra quale realmente è : un servigio reso al vero bene dei fedeli, alla salute delle anime. ; 5 Ili Fra gli oggetti del potere giudiziario ecclesiastico Noi dobbiamo annoverare anche le materie che (oltre alla tutela della fede) sono proprie del tribunale della Suprema S. Congregazione del S. Offizio. La severità della sua procedura è voluta dalla santità dei beni, che esso ha la missione di difendere, e dalla gravità dei delitti, che è chiamato a giudicare. Non vi sarebbe motivo di farne particolare menzione, se il suo modo di procedere non venisse segnalato come in contrasto col principio, oggi generalmente ammesso, della pubblicità dei giudìzi, considerata come una necessaria garanzia contro arbitri a danno della giustizia. Inattività di quel Supremo tribunale anche nelle cause criminali si svòlge in realtà con l'obbligo del segreto. Ma innanzi tutto è da ricordare che anche la procedura penale degli Stati civili prevede in alcuni casi che il dibattimento abbia luogo, o in tutto o in parte, « a pòrte chiuse», quando cioè un tale provvedimento è richiesto dal bene comune: ora appunto questo stesso principio la Chiesa applica nei processi penali del S. Offizio. D'altra parte però è indispensabile in simili casi che siano assicurate tutte le garanzie essenziali per un giusto ed equo giudizio : contestazione delle accuse all'imputato, con facoltà d'impugnarle o di indicare quanto stimi utile a sua discolpa ; libera difesa sia personale, sia col ministero di un avvocato d'ufficio ovvero scelto dall'accusato ; piena oggettività e coscienziosità dei giudici. Ora tutti questi requisiti trovano la loro attuazione nel tribunale del S. Offizio. U vostro ufficio è ben grave, diletti figli, non soltanto per la sua vastità, ma altresì per le responsabilità che esso importa e per l'intensità dell'austero lavoro che impone. Santo e benefico ufficio, esso è tuttavia ignorato da molti, misconosciuto da altri. Ma il Signore lo riguarda con compiacenza e, vedendo con quale animo voi lavorate per il suo onore, per il servizio della sua Chiesa, per l'interesse delle anime, per la salvezza della società, fa discendere su di voi l'abbondanza delle sue grazie, in auspicio delle quali impartiamo di cuore a voi tutti qui presenti la Nostra paterna Apostolica Benedizione. 398 ACTA 88. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i BELLUNENSIS ET FELTRENSIS ' DECRETUM , v . KBLTjTJNENSIS ET F E L T R E N S I ^ E P I S C O P U S OBLIGATIONE RJ%IÖEMDI>IN URBE PEL- TREÑSI E X O N E R A T U R . Litteris Apostolicis «De salute Dominici Grecis » Pii Pp. VII t*, r., kalendis maii anni 1818 datis, quibus dioeceses Bellunensis et Feltrensis aeque principaliter uniebantur, inter alia statutum fuit ut Episcopus obligationi residendi per sex menses infra annum in unaquaque civitate Bellunensi et Feltrensi teneretur. Porro in praesenti, rerum omnium conditione annorum decursu per saeculum et ultra mutata, ad satius consulendum memoratarum dioecesium regimini et Episcopi residentiae, opportunum visum est ut Episcopus pro tempore Bellunensis et Feltrensis obligatione residendi per dimidiam anni partem in Urbe Feltrensi exoneretur et ei facultas stabiliter commorandi in urbe Bellunensi tribueretur. Est enim Bellunensis civitas caput provinciae civilis et sita in medio territorio duarum dioecesium, proindeque ad eam facilior patet accessus fidelium. Insuper dioecesis Bellunensis multo amplior est numero paroeciarum et incolarum quam dioecesis Feltrensis. His omnibus perpensis, Ssmus Dominus Noster Pius Div. Prov. Pp. XII, hoc Consistoriali Decreto, Episcopum pro tempore Bellunensëm et Feltrensem exonérât obligatione residendi per sex menses infra annum in urbe Feltrensi. Contrariis quibusvis non obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 12 Ianuarii anni 1946. Fr. R. C. Card. Rossi, # Secretis L. © . S . . B. Reiizoni, Adsessw. -í. Saera Congregatio Ci oiisiatoHaU^ ZW II PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die S maii 191fi. — Cathedrali Ecclesiae Iaurinensi praefecit R. D. Colomannum Papp, parochum oppidi Sopron eiusdem dioecesis. die 21 iulii. — Titulari Patriarcha tui Indiarum Occidentalium. Exc. P. D. Leopoldum Eijo y Caray, Episcopum Matritenseni, cum indulto retinendi sedem Matritenseni. die // septembris. — Cathedrali Ecclesiae Veszprimiensi R. D. Ladislaum Bánáss, hactenus Administratorem Apostolicum eiusdem dioecesis. die 15 septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Car dicensi Rev. P. I). Antonium Vovk, Vicarium Generalem dioecesis Labacensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Gregorii Rozman, Episcopi Labacensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Abrittenae R. D. Maximilianum Drzecnik, moderatorem alumnorum dioecesis Lavantinae in Facultate Theologica Labacensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Ioannis Iosephi Tomazic, Episcopi Lavantini. die 2k septembris. —— Titulari episcopali Ecclesiae Paphiensi R, D. Benjamin I. Webster, parochum Sanctae Mariae in urbe Weiland, archidioecesis Torontinae, quem deputavit Auxiliarem Emi et Revmi Domini Iacobi Caroli S. R E. Cardinalis McGuigan, Archiepiscopi Toi ontini. die 1 octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Scilitanae R. D. Ioannem B. Costa, e Societate S. Francisci Salesii, quem constituit Praelatum Praelaturae nullius Portus Veteris, hactenus eiusdem Admjnistratoreni Apostolicum. die 6 octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Melensi R. D. Lucia ii um Bernacki, doctorem in seminario Gnesnensi, quem deputavit Auxiliarem Emi et Revmi Domini Augusti S. R. E. Cardinalis Hlond, Archiepiscopi Gnesnensis et Varsaviensis, pro archidioecesi Gnesnensi. die 7 octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Canathenae R. D. Silvi num Martínez, Cancellarium Curiae archidioecesis S. Ioannis de Cuyo, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi Domini Antonii S. R. E. Cardinalis Caggiano, Episcopi Rosariensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Plataeaensi R. D. Carolum Aram; 400 Acta Apostolicae Sedis -Commentarium -Officiale bupu, presbyterum dioecesis Bivi Quarti, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. T). Augustini Barreré, Episcopi Tucumanensis. die 10 octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Leriensi Exc. P. DAémilium Bla neh et, hactenus Episcopum Sancti Deodati. die 2ß octçbris.— Cathedrali Ecclesiae Pampilonensi Exc. P. D. Henricum Delgado Gómez, hactenus Episcopum Almeriensem, — Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iosephi Miralies y Sbert, Archiepiscopi, Episcopi Majoricensis, Exc. P. D. Ioannem Hervas Benet, Episcopum titularem Alihdensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Leucenae R. P, Gabrielem Bueno Conto,; Adsistentem Generalem Ordinis Fratrum Carmelitarum, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Antonii Augustini de Assis, Archiepiscopi Episcopi laboticaballensis. i T i t u l a r i episcopali Ecclesiae Axomitanae R. D. Ioannem Urbani, e clero Venetiarum, Antistitem Urbanum et Adsistentem Ecclesiasticum generalem Actionis Catholicae in Italia. die 29 octobris. — Cathedrali Ecclesiae Jacarezinhoensi R. P. Gerardum Sigaud Proenea, e Societate Verbi Divini. die 2 * novembri s. — Cathedrali Ecclesiae Sinus Albi Exc. P. D. Geminiánnm Esorto, hactenus Episcopum titularem Birthensem et Auxiliarem Exc. P. D. Ioannis Chimento, Archiepiscopi Platensis. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Ludovici in Argentina R. P. Aemilium-di Pasquo, presbyterum archidioecesis Bonaërensis. die J} novembris. — Metropolitanae Ecclesiae Pragensi, R. D. Iosephum Beran, Rectorem Seminarii Maioris Pragensis. die 8 novembris. — Cathedrali Ecclesiae Constantinianae R. D. Leonem Duval, Vicarium Generalem dioecesis Anneciensis. die 9 novembris. — Cathedrali Ecclesiae Leavenworthiensi Exc. P. D. Georgium Iosephum Donnelly, hactenus Episcopum titularem Còéìeiiiim.' :; — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Phullitanae Exc. P. D. Franciscum Beckman, hactenus Archiepiscopum Dubuquensem. ! jSacpa Congregatio Conc>b* DECLAK4-TIO. . - . $0- r / ; Iudicialis actio, qua Excmus Aloysius Stepinac, Archiepiscopus Zagrabiensis, per civilem Iugoslavia^ magistratum fuit arbitrio coniectus in carcerem atque iniuria damnatus, universum catholicum orbem atque civilem ipsam societatem vehementer commovit. Ecclesia tribus praesertim Codicis Iuris Canonici praescriptis sacros Pastores eorumque dignitatem ac libertatem tuetur, comminans excommunicationem ipso facto incurrendam ab "eis 1. qui ad iudicem laicum traxerint Episcopum, praesertim, proprium (can. 2341), 2. qui violentas manus iniecerint in personam Archiepiscopi, seu Episcopi (can. 2343 § 3 ) , 3. qui directe vel indirecte impediverint exercitium iurisdictionis seu potestatis ecclesiasticae, ad hoc recurrentes ad quamlibet laicalem potestatem (can. 2334, 2°). Omnes eiusmodi excommunicationes sunt, pro casuum varietate, simplici vel speciali modo Sedi Apostolicae reservatae.:,• ¡ j • ¡ ¡ ¡ ¡ i 1 ¡ i Sacra Congregatio Concilii igitur, cleri populique -christiani \.Memi plinae praeposita, quum praefata crimina nullam; habere;causam ;gpa: viter minuentem imputabilitatem dignoscantur (can. 2205 § 3, 2220 § 3, 3°), augentes vero habeant, praesertim ob singularem Excmi Viri offensi dignitatem (can. 2207, 1°), praesentibus declarat eos pmifes^qui ad memorata delicta patranda physice vel moraliter concurrerint, aut eorumdem necessarii participes exstiterint (can. 2209 § 1-3), excommunicationes supra relatas incurrisse, eisque subiectos permansura^ do nec a Sede Apostolica absolutionem impetraverint. : Datum Romae, die 14 Octobris 1916. F. Card. L. & S. . MARMÀGGI, J Praefectus. "' i,".'''-,! . F. Roberti, a 'secretis. Acta Apostolicae} Sedis/-: Gommentürkim Officiale SACRA ROMANA ROTA Citationes ¿díctales • .' -,. . 1 ' ' : ' ." '.'..j'' ;i - ' . 1 . . . ' . . . . . ' BAIOCEN. - L E X O V I 1 N ; : NULLITATIS MATRIMONII (MASSEN JACQUEMAIN) " Cliniignoretur locus actualis commorationis Domini Petri Jacquemain, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum in Sede ïribuhaîis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 2 Ianuarii 1947, hora undecima, ad concordandum de dubio disputando, vel in'frascnpto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Bòtalis pro causae definitione : , Án constet de matrimonii nullitater in .casu, , ; Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes- de loco commorationis praedicti Domini Petri Jacquemain, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* '•• • ? . :i . . Guillelmus Heard, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 4 Octobris 1946. I. Stoppini, X otar ius. * Etant inconnu le lieu de ia demeure actuelle de 3£, Pierre Jacquemain, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine' (Roma, Palazzo della Gancelleria) ,1e 2 janvier 1947, à 11 heures, pour concorder Où souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant coiinaássanee du lieu de la résidence du dit Pierre Jacquemain devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Sacra" Romana Bota II NULLITATIS MATRIMONII m .. (ROZINA-FABBRONI) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Edvigis Ro zina, in causa actricis, eandem citamus ad comparendum in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 27 Ianuarii 1947, hora undecima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : /In constet de matrimonii nullitate in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes,de loco": commorationis praedictae Dominae Edvigis ïfcozina, curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.* P PfMciscus Ireöflaii, P Ö Ä « . Ex Cancellaria, Tribunalis S. R. Rotae, die 14 Octobris 1946. I. Stoppini, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Hedvige Rozina, demanderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre'-personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo dèlia Cancelleria) le 27 janvier 1947, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la ea-nse devant la Rote. 1 Gonstet-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Hedvige Rozinà devront, dans la mesure du possible, Pavertir de la présente citation. 404 Acta Apostolicae Sedis. —..Commentarium Officiale I I I A S O O T Ä N A ! NULLITATIS MATRIMONII (BAŒHETTi-PËLICETTl) 1 Olim ignórete' locus actuaiis commorationis í)ñi Attilii Felicetti, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sedè Tribunalis S. R. Rotae (Palazzo dèlia Cancelleria) die 17 febr. 1947 hora undecima ad concord a t u m de dubio disjputaiieoV ' vel" infrascripto - subsèribeMttm\ et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae "definitione : 1 - r An constet de matrimonii nullitate in casu. , ; v > uip^na^löeoröiai,! .parochi, : sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de locó commora¿tionis¡ praedicti I)ñi Attilii Felicetti, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Franciscus Brennan, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, 'die 4 Nov. 1946. I. Stoppini, Notarius. : ¡* citant inconnu le lieu¡ de la demeure actuelle• de M. Attile Felicetti, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou paâe un procureur légitimement, constitué, au tsiege du Tribunal: de :1a S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 17 février 1947, à 11 heures, pour; concorder ou souscrire le doute: ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du. lieu de la résidence du dit Attile Felicetti devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. . : Vicariatus Urbis tribunal -<;H¿¡. APPENDIX VICARIATU* URBIS TRIBUNAL ••• ^ ,-•:-..} . Citatio edictalis • <• • AQUIPENDIEN. NULLITATIS MATRIMONII (^ARINI-MUSTONB) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Evaristi Mustone fil. q. Theoclori et q. Mariae Gratiae Freddo, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis Vicariatus Urbis (Koma, via della Pigna IS-a) die 29 Ianuarii 1947, hora nona cum dimidio, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum: An constet de matrimonii nullitate in casu, ex defectu formae. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de.loco commorationis praedicti Evaristi Mustone, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. Ex Cancellaria Vicariatus Urbis, die 23 Novembris 194^. ;7 % n i Petrus Mattioli, Officialis. :< Augustinus Grego, V .Cancellarius. 2 0 - ACTA, vol. X I I I , n. 12. — 23-11-946. Acta Apostolicae, ideáis - (Jomnieniafmm Officiale : DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostòlici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, hi è degnato di nominare: 27 giugno 1945. L'I Imo e Revmo Monsig. Bernardo De Felicis, Protono iario apostolico « de numero participantium ». 2 gennaio 1946. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Federico Tedeschini, Protettore dell'Istituto delle Suore della Provvidenza (Gorizia). 17 maggio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Adeodato Giovanni Piazza, Protettore delle Suore Francescane di Cristo Re (Venezia). 20 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Federico Tedeschini, Protettore delle Figlie della Carità del Preziosissimo Sangue , (Nocera dei Pagani). 29 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Elia Dalla Costa, Pro- tettore delle Suore Passioniate di San Paolo della Croce (Firenze). (5 luglio » S. E. Revma Mönsig. Antonio Riberi, Arcivéscovo tit. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Clemente Micara, Pro- » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Lavitrano, Pro di Darà, Internunzio Apostolico in Cina. 19 » 2 ago&to >, tettare delle Ancelle della Carità (Brescia). tettore delle Suore del Santissimo Bambino Gesù e della Sacra Famiglia (Palermo). 14 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giovanni Battista Nasalli Bocca di Corneliano, Protettore delle Suore Francescane dell'Immacolata (Modena). 15 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Clemente Micara, Pro- tettore della Compagnia di Sant'Orsola della Santissima Vergine (Tours). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Clemente Micara, Pro- tettore della Società del Sacrò Cuore di Cesù (Roma). Diarium Romanae Curiae 4m 15 agosto 1946. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Lavitrano, Pró• tettore delle Figlie del Cuore di Maria (Parigi). 20 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Dominioni, Protettore dell'Istituto delle Ausiliatrici delle Anime del Purgatorio (Parigi). 21 » » L'Emo è Revmo Signor Cardinale Ernesto Ruffini, Protettore delVIstituto delle Suore Riparatrici dei Sacri Cuori di G-esù e Maria, dette Suore della Riparazione (Milano). 21 » » L'Illiïio e Revmo Monsig. Giuseppe Pasquazi, Uditore della Sacra Romana Rota. 5 settembre » L'Illmo e Revmo Monsig. Liberato Tosti, Arcivescovo tit. di Leucade, Nunzio Apostolico nel Paraguay. 4 novembre » S. E. Revma Monsig. Maurilio Silvani, Arcivescovo tit. di Lepanto, Nunzio Apostolico, Intemunzio in . Austria. Assistenti al Soglio Pontificio: 14 febbraio 1944. S. E. Revma Monsig. Ambrogio Giacomo Moriarty, Vescovo di Shrewsbury. » S. E. Revma Monsig. Tommaso Shine, Vescovo di Middles25 aprile brough. 1945. S. E. Revma Monsig. Michele de Lima Valverde, Arcive3 luglio scovo di Olinda e Recite. » S. E. Revma Monsig. Andrea Giacomo Luigi Brennan, 13 novembre Vescovo tit. di Telmisso. 3 dicembre » S. E. Revma Monsig. Achille Salvucci, Vescovo di Molfetta, Giovi nazzo e Terlizzi. » S. E. Revma Monsig. Pietro Rivière, Vescovo- di Monaco 27 » (Principato). 16 maggio 1946. S. E. Revma Monsig. Onorato Coppieters, Vescovo di Gand. » S. E. Revma- Monsig, Serafino Maria Armora y Gonza)) » lez, Vescovo di Tamaulipas. » S. E. Revma Monsig. Umberto Rossi, Vescovo di Asti. 14 agosto » S. E. Revma Monsig. Antonio Santin, Vescovo di Trieste. 20 » » S. E. Revma Monsig. Ludovico Kerkhofs, Vescovo di Liegi. Protonotari apostolici ad instar participantium : 17 ottobre 1942. Monsig. Giulio Royer, della diocesi di Ohâlons sur Marne. 13 agosto 1943. Monsig. Giuseppe Lataste, della diocesi di Aire et Dax. 25 » » Monsig. Augusto Eugenio Oger, della diocesi di Angers. Acta Apostolicae ;S'edisy— ^Commentarium Officiale 25 agosto 1943. Monsig. Eugenio Mâchefer, della medesima diocesi 7 settembre » 13 novembre » Monsig. Carlo Payne, della diocesi di Nottingham. 22 dicembre » Monsig. Edgardo Fourcy, della diocesi di Amiens. » Monsig. Ottavio Demarcy, della medesima diocesi. » » 17 marzo Monsig. Giovanni Calvet, della diocesi di Cahors. 1944. -Monsig; Giorgio Searle Knuckey, della diocesi di Lan- .. > •, •• i •• ca-ster..,-. y v v 21 dicembre. 1945. Monsig. Andrea Keene Gwynn, della diocesi di Charleston. 5 maggio 21 giugno 1946. Monsig. Francesco Lardone, dell'arehidiocesi di Torino. » Monsig. Giuseppe Anaya, dell'arehidiocesi di Messico. » » » Monsig. Pusistano A. Armora, della diocesi di'Tamaulipas. 30, luglio » Monsig. Tommaso Francesco Markham, dell'arehidiocesi di Boston. 0 novembre » Monsig. Giuseppe Borgbino. della diocesi eli Sai uzzo. Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 12 ottobre 1946, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è benignamente degnato di assegnare all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Giovanni De Jong le Sacre .Congregazioni del Concilio, dei Sacramenti e Ceremoniale. Parimenti con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Prelati domestici di Sua Santità: 14 giugno 25 » 12' 14 1946. Monsig. Eugenio Pelletier, della diocesi di San Giacinto. » Monsig. UmbertoScandone, dell'archidiocesi di Napoli. luglio » Monsig. Umberto Cameli, dell'archidiocesi di Fermo,, » » Monsig. Ulderico Décelles, della diocesi di San Giacinto. » ., » Monsig.: Leone Fortin, della medesima diocesi. 26 » » Monsig. Lázaro Acquistapace, dell'arehidiocesi di Milano. » » » Monsig. Giuseppe Di Meglio, della diocesi di Ischia. » » » » Monsig. Giacomo Testa, della diocesi di Bergamo. 30 )) » Monsig. Alfonso Cervone, della diocesi di Atri e Penne. 5 agosto » Monsig. Giovanni Di Dio, dell'arehidiocesi di Catania. » » » Monsig. Giuseppe Donnaloja, della diocesi di Monopoli. 13 » » Monsig. Emidio De Sanctis, della diocesi di Rieti. » »; » Monsig. Benedetto Riposati, della medesima diocesi. » » Monsig. Giuseppe De Vincenti, dell'amministrazione apo- 14 s stolica di Lugano. » » » Monsig. Annibale Lanfranchi, della medesima amministrazione'apostolica. 2 settembre » Monsig, Ernesto Camagni, dell'arehidiocesi di Milano. 6 » Monsig. Luigi Grippa, della-medesima archidiocesi. » - Diarium Romanae -Curiae Camerieri segreti soprannumerari di S. 8. : 23 novembre 1939. Monsig. Luigi JBroks, dell'archidiocesi di Riga. » » » Monsig; Giuseppe Oamans, della medesima archidiocesi. » • » " » Monsig. Domenico Jandzenes, della medesima archidiocesi. » » » Mons%, Casimiro Kalinka,-'della medesima archidiocesi. 22 febbraio 1945. Monsig. Raffaele de Barrosí' dell'archidiocesi di Parahyba. » » » » » » 15 luglio r » Monsig. Odilone Lobo, della diocesi di Penedo. » Monsig. Girolamo Cezar, della diocesi di San Carlo del » Monsig. Antonio Salerno, della- diocesi di Valencia nel Pinhal. l; Brasile. 26 gennaio 1945. Monsig. Giuseppe Storti, della diocesi di Luni. 1946. Monsig. Arturo Giacomo Breen, dell'archidiocesi di Du buque. » » » Monsig; Raimondo P. Duggan, della medesima archidio- » » » Monsig. Timoteo J. Gannon, della medesima archidiocesi. 9 marzo » Monsig. Luigi Altomare, della diocesi di Aversa. » » » Monsig. Luigi Ferrara, della medesima diocesi. cesi. » » » Monsig; Gennaro Pezzullo, della medesima diocesi. 14 » » Monsig. Stanislao •Lokuang, 16 aprile » Monsig. Mario Berardi, dell'archidiocesi di Chieti. » » » Monsig. Antonio lannucci, della medesima archidioeesi. » » » Monsig. Andrea La Verghetta, della medesima archidio 22 » » Monsig. Sante Milano, dell'archidiocesi di Bari. 25 » » Monsig. Paolo Nicole, dell'archidiocesi di Quebec. 8 maggio » Monsig. Giuseppe Thalhamer, dell'archidiocesi di Monaco 20 » » Monsig. Angelo Candidi, della diocesi di Tivoli. 25 » » Monsig. Giovanni Chiarodo, della diocesi di Ivrea. 30 » » Monsig. Paolino Limongi, dell'archidiocesi di Capua. dell'archidiocesi di Hang- chow. : cesi. e Frisinga. »- » » .Monsig. Giuseppe Cappelletti, della diocesi di Verona. 9 giugno » Monsig. Geremia Pacchiani, della diocesi di Bergamo. » - » » Monsig. Curzio Mancini, della diocesi suburbicaria di Fra scati. » » » Monsig. Giovanni Colombo Kirk, della diocesi di Savannah-Atlanta. 17 »- » Monsig. Ermanno Emmett Mattingly, della diocesi di Columbus. íMP Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Monsig. Francesco Giuseppe Schwendeman, della medesima diocesi. Monsig. Gennaro Suarez Muniz, della diocesi di Matanzas. » » » Monsig. Giovanni Mantegazza, della diocesi di Novara. »' ' Monsig. Nicola De Luca, della diocesi di Atri e Penne. Monsig. Luigi Bronzoni, della diocesi di Reggio Emilia. » » Monsig. Carlo Fabbro, dell'arehidiocesi di Udine. Monsig. Antonio Fornaciari, della diocesi di Reggio 25'» Emilia. » Monsig. Alfredo Ferraris, della diocesi di Ginevra, LoI * J» ' sanna e Friburgo. Monsig. Salvatore Garofalo, dell'arehidiocesi di Napoli. $h Monsig. Ettore Facioli, della diocesi di Pavia. luglio U Monsig. Giuseppe Filippo Cardoso, del patriarcato di Li 20 » : » .. ¿f '''7 sbona. ., » Monsig. Giovanni Vaccaneo, della diocesi di Alba. 30 ». Monsig. Gilberto Baroni, dell' archidiocesi di Bologna. •hii i •nb:»; J:-.r ! » 5 agosto Monsig. Pietro Grillo, della diocesi di Acqui. » Monsig. » Aurelio Torrazza, dell'arehidiocesil di Genova. »|j:.;r ,- • » Monsig. Luigi Crociani, della diocesi di Montefiascone. » Monsig. Ildebrando Amori, dell'arehidiocesi di Perugia. Monsig. Vito Ventura, dell'arehidiocesi di Siracusa. » S- » : Monsig. Alfredo Lucioli, della diocesi di, Rieti. «sr i i . » » Monsig. Antonio Quagliotti, dell'arehidiocesi di Torino. 24 Monsig. Luigi Dad aglio, della diocesi di Acqui. settembre Monsig. Edoardo Canepari, della diocesi di Piacenza. |; )i ' ; Monsig. Emanuele Sanguineti, della medesima diocesi. 17 giugno 1946. fe- » ,&.;'„>»:• : .. : i. • { : >> • )) Cameriere segreto di nùmero di spada e cappa di 8. 8. : 12 novembre 1946. 11 sig. Marches© Edoardo Persichètti Ugolini di Castel. . t ; ¡ i colbuccaro (Roma). ? !i; Camerieri segreti soprannumerari di spada e cappa di 8. 8. : 25 dicembre 1945. Il sig. Enrico Domenico Utley, dell'arehidiocesi di West¡, ; .. minster. o r » ' » Il sig. Amedeo Chiaramente dei Baroni di Gebbiarossa, • r ;r: y dell'arehidiocesi di Palermo. Camerieri d'onore in abito paonazzo di 8. 8. : 2J; novembre 193i9. Monsig. Casimiro Jasenas, della diocesi di Liepaja. » » » Monsig. Giovanni Velkme, della medesima diocesi. >>- ; in », }ì f» Monsig. Paolo Ozolins, dell'arehidiocesi di Riga. 10 maggio 1946. Monsig. Antonio Baldini, della diocesi di Imola. îïîunum 10 maggio Romanae'Curiae '-' 1946. Mònsig. Francesco Gianstefani, della medesima^itiô^êsi. » » » Monsig. Sante Monti, della medesima diocesi. 20 giugno » Monsig. Ignazio Jansen Jatobá, della diocesi di Pesqueira; Cappellani segreti d'onore di 8. 8.: 20 ottobre 1945. Monsig. Guglielmo Meijeririk, del vicariato apostolico deila -Svezia. 9 giugno 1946. Monsig. Nazareno Terella, dell'archidiocesi di Gaeta. 30 luglio 13 agosto - » » Monsig. Michele Oarlone, della diocesi di Tortona. Monsig. Giovanni Schiff, dell'archidiocesi di Udine. ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire; *- La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile : 11 aprile 1946. 19 giugno » 14 luglio » » 5 agosto » » Al sig. Gaetano Martelletto, della diocesi di Vicenza. Al sig. lilario Gherzi (Roma). Al sig. Val f rè Franchini, dell'archidiocesi di Firenze. » Al sig. Vittorino Di Camillo (Roma). Al sig, Domenico Isola, dell'archidiocesi di Genova. )) Al sig. Alfredo Colonia Silva, del vicariato apostolico di. : Napo . •. ' :.. » : •• - Al sig. Vittorio Emanuele Gárces,'del medesimo vicariato apostolico. » » ». » » ottobre " 26 c ->>- " » Al sig. Angelo Campiglio, della diocesi di Pavia. Al sig. Emilio.Goj, della medesima diocesi. AI .sigi: Elia Sednaoui, del vicariato apostolico di II Cairo; Al sig. Elia Toutouñgi, del medesimo vicariato aposto1 )) • lieo. . La Commenda dell'Ordine di 8. Silvestro Papa : 11 maggio 19 giugno 1946. :: Al sig Giovanni Gorla, della diocesi di Como. 4 Al sig. Gian .Ernesto Leschiutta, del patriarcato di Venezia. 25, 5 9 » » Al sig. Bruno Bianchi (Roma).. Al sig. Enzo Porcinai, dell'archidiocesi di Firenze. luglio - Al sig. Celestino Valz Brenta, della diocesi di Treviso:- » ' j )) ?./;; Al sig. Carlo Cannas, della diocesi suburbicaria di Vel- 10 letri. 14 5 )) agosto- » • "' Al sig. Giuseppe Jacobuoci (Roma). Al sig. Luigi Ciocca, della diocesi di Bergamo, 4lâ 5 » » » » » ; » Acta Apostolicae Sedis -- Commentarium Officiale agosto. 1946, Al Al »" ' » Al ;• ; » Al » » Al » )) Al Al » » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. »; » )) » » » » )) » » )) » 24 )) » 30 )) » » » » Camillo nichelato, della medesima diocesi. Giovanni Zojiea, della medesima diocesi. Dante Petrelli, della diocesi di Fiesole. Ugo Barbetta, della diocesi dì Grosseto. Giuseppe Sartori, della medesima diocesi. Pietro D'Ascia, della diocesi di Ischia. Giuseppe Governatori, della diocesi di Montehascone. Fernando Germani (Roma). ,.- " Ottavio Folco- della: diocesi di Savona. Francesco Riccato, del patriarcato di Venezia. Battista Luigi Bagno, dell'arehidiocesi di Vercelli. Mno Opezzo, della medesima archidiocesi. Alberto Torri (Roma). Manuel M. Montenegro (Colombia). Ignazio Kuciukian, delParchidiocesi di Trento. Pietro Pozzan (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 5 » 1946. Al sig. Luigi Matteucei, della diocesi suburbicaria di Sa- aprile » » : 19 giugno » » 1 Iugulo 9 » 10 » 14 » » » » » : » )> » )) » » 20 » » 24 » » » » )) "5 ' agosto » » 24, » » )) » » 30: » » » agosto » , , » » » bina e Poggio Mirteto. Al sig. Leo Paradisi, della medesima diocesi. Al sig. Silvio Emiliani (Roma). Al sig. Riccardo Camurri (Roma). Al sig. Giancarlo Rovigatti, dell'arehidiocesi di Ferrara. Al sig. Giuseppe Ulisse, döll'archidiocesi di Ancona. Al sig. Pasquale Saetta (Roma). * Al sig. Vincenzo Terlizzi, della diocesi di Andria. Al sig. 'Guido Ramazzotti, dell'arehidiocesi di Milano. Al sig. Luigi Baldi (Roma). Al. sig. Armando Dado (Roma). Al sig. Antonio Filippetti (Roma). Al sig. Giuseppe Ùbaldi, della diocesi di Foligno. Al sig. Angelo Belardetti (Roma). Al sig. Silvio Barbetta, della diocesi di Grosseto. Al sig. Andrea Sesta, della medesima diocesi. Al sig. Guido Meloni, della diocesi di Sovana-Pitigliano. Al sig. Pietro Reale, dell'arehidiocesi di Vercelli. Al sig. Alberto Barbetti (Roma). Al sig. Amilcare Pozzilli, della diocesi di Tivoli. Al sig. Carlo Nardoni, della medesima diocesi. An. et vol. XXXVjftl 21 Decembris 1946 (Ser.H, v.XIII) -Num. 13 COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP, XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE AGUAS CALIENTES CAPITULUM CATHEDRALE ERIGITUR PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ut sollemnior in cathedralibus * ecclesiis cultus Deo exhibeatur et Sacrorum Antistites in dominico sibi credito grege pascendo et gubernando ecclesiasticorum virorum, virtute, prudentia et doctrina praestantium, consilio et opera uti possint, quique, sede vacante, Episcopi vices suppleant in dioecesis regimine et administration e /Canonicorum Capitula ab Apostolica Sede ad iuris tramitem eriguntur. Quam ob rem in Apostolicis Litteris, anno millesimo octingentesimo nonagésimo nono, die vigesima septima Augusti mensis datis, quibus a fel. rec. Leone Papa Decimotertio, Praedecessore Nostro, dioecesis de Aguas Calientes condita fuit, futuri Episcopi sollicitudini demandabatur ut Cathedralis Ecclesiae Capitulum, cum primum fieri potuerit, instituendum curaret. Quod tamen mandatum ob iniquas temporum conditiones hactenus ad effectum deduci non potuit. Nuper vero venerabilis Frater Ioseph a Iesu Lopez, hodiernus Episcopus de Aguas Calientes, ratus opportunitatem advenisse exequendi quod tum in sui ipsius, tum in Antecessorum suorum et in suae dioecesis cleri populique votis erat, ab Apostolica Sede postulavit ut in sua cathedrali ecclesia Canonicorum Capitulum erigatur. Nos autem, perpendentes hoc valde cessurum ad divini cultus. 30 - ACTA, vol. X I I I , n. 13. - 21-12-ÍS46. 41* Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale splendorem augendum et ad christifidelium pietatem fovendam,,oblatas preces- benigne excipiendas duximus. Quapropter, suffragante venerabili Fratre Aloisio Martínez, Archiepiscopo Mexicano, negotiorum Gestore in Delegatione Apostolica Mexicana, consilio collato cum dilecto Filio Nostro S. R. E. Cardinale S. Congregationis Consistorialis a Secretis, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, certa scientia deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, in cathedrali Ecclesia de Aguas Calientes Canonicorum Capitulum per praesentes Litteras erigimus et de eo quae sequuntur normas statuimus : Una tantum erit Dignitas in Capitulo, nempe Archidiaconus, cuius beneficii collatio semper Apostolicae Sedi reservabitur et, pro hac prima vice, attentis animi ingeniique dotibus, quibus, uti Nobis relatum est, exhibitio;. prnatus.^ectn^^Filius Margar i t e Santiago, Dioecesis Vicarius Generalis, eum Arcnidiaconum Capituli Cathedralis de Aguas Calientes nominamus et constituimus. Insuper quinque alii adnumerabuntur Canonici, quorum unus erit theologus, alter poenitentiarius, iuxta can. 398 § 1 Codicis Iuris Canonici; quos quidem Canonicatus libere Episcopus conferet,: salvis reservationibus et praescriptionibus in eodem Codice statutis. Ad servitium chorale quod attinet praefati Venerabilis Fratris Aloisii Martínez prudentiae, audito venerabili Fratre Episcopo de Aguas Calientes, statuere committimus quibus diebus horae canonicae erunt persolvendae. Volumus quoque; ut ex decimis, quae singulis annis in universa Dioecesi colliguntur ; deducta; summa vigesima centenae partis (20%) in sumptus Curiae episcopalis et in Religionis opera eroganda, tertia pars tribuatur Capitulo Cathedrali eiusque dotem constituet * Quibus autem Digni-j tati et Canonicis iura omnia ac privilegia tribuimus, quae ceteris Capitulis Cathedralibus Mexicanae ditionis; ex iure communi vel legitima' consuetudine competunt. Denique ut sacrarum solemniorum functionum decor effulgeat, et qui in Episcopi senatum adsciscuntur a caeteris ecclesiasticis'viris discrimínente, Archidiacono et Canonicis Capituli Cathedralis de Aguas Calientes privilegium concedimus gestandi, infra, fines tantum suae dioecesis et dum Episcopo sacra pontificaliter litan ti adsistant, praeter rochetum, vestem talarem cum mantelletta et collarem violacei coloris. Aliis anni diebus capitulares in choro induent vestes canonicales, quibus caeteri in Capitulis Cathedralibus Mexicanae nationis canonici utuntur. Volumus porro et mandamus ut quam pri; miim Capitulares Constitutiones ad iuris normam condantur, quae, ab Episcopo rite approbatae, a Dignitate et Canonicis postea religiose sei.venturi Ad quae omnia ut supra disposita et constituta exsecutioni, v-..;. .. Acta Pii Pp. XII Ub mandanda venerabilem quem sapra diximus Fratrem Aloisium Martínez deputamus? eique propterea omnes ad! id necessarias et opportunas tribuimus facultates etiam subdelegandi, ad effectuip, de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, iacto eidem onere ad S. Congregationem Consistorialem authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar quam primum fas erit transmittendi. Decernimus denique praesentes Litteras firmas, validas ët efficaces -exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque, scienter vel ignoranter contigerit attentari, id irritum prorsus et inane esse et fore volumus et iubemus, 'contrariis quibuslibet, etiam speciali mentione dignis, minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis) manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in, ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur $des,, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae i orent. Nemini autem! hanc paginam erectionis, constitutionis, statuti, concessionis,' commissionis, derogationis et voluntatis Nostrae, infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et Beatorum Apostolorum Petri et pauli se noverit incursurum. _ 1 N Datum-Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo sexto, die quinta Ianuarii, mensis,/ pontificatus Nostri anno septimo. * ,„, Pro S. R. E. Cancellario I Card. GRANITO DI BELMONTE Fr. RÀl^kiiËLÎ C Card. ROSSI Decanus S. Collegii S .'C'. Consistorialis a Secretis ' Ludovicùs Kaàs, -Pr'ÒtOW.! Apost. Bernardus' De Péiiëië, '-Pfoton-j •• Apost:, ! J Jjoko -gß Plumbi ! - • : } ' • Beg.Jn Cane. Ap., vol. .LXX, n. $k- — .Ah -Trussardi- : !;; i - ; :H . i m. Acigi*Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale II CHÀCHAPOYASENVSIS FT ALIARUM (A S. FRANCISCO XAVERIO) A D I O E C E S I B U S . C H A C H A P O Y ÁSENSE ET CAJAMARCENSI ET A VICARIATU APOSTOLICO S. GABRIELIS A VIRGINE T S E I U N G I T T J R ^ A - Q Ï Î A > OVA PERDOLENTE DE MARAÑON TERRITORII líRlí^TUR PRAEFECTURA APOSTOLICA : i • AGISCO : XAVERIO' >) . D ^ Q M I N ANDA ì,\ ; -;: •• [ ' [ _ .: ';. "' V'./.^ï.pÏ.ipr «A PARS S.; FRAN- ' ' : i' :;, EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD P E R P E T U A M REI M E M O R I A M In orbis catholici dissitis''regionibus novas constituere' Missiones plurimum, sane iuvat ad Christi regnum amplius prolatandum. Quod! quidem perpendentes Nos Iubenti animo precibus annuere statuimus, quibus venerabilis frater Ferdinandus Cento, Archiepiscopus titularis Seleuciensis Piérius et in P^értíviaña Republica Nuntius Apostolicus, iustis desideriis satisfacere cupiens Societatis Iesu Patrum, in Peruvia söllertium Evangelii Praeconum, ab hac Apostolica Sede expostulavit ut nova illic Missio constituatur. Attento itaque venerabilium Fratrum dioecesium Ohachäpbyäsensis ét Cajamarcensis, nec non Vicariatus Apostolici S. Gabrielis à Virgine Perdolente de Marafion Antistitum consensu, annuente quoque Sacra Congregatione Consistoriali, cuius in ditione duae praefatae dioeceses sunt, atque suppleto etiam, quatenus opus sit, aliorum quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, omnibus mature perpensis, ac certa scientia, apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, a tribus illis ecclesiasticis circumscriptionibus territorium seiungimus intra limites infra descriptos contentum, et novam ex eo Praefecturam Apostolicam eligimus et constituimus, quam a S. Francisco Xaverio denominandam decernimus. Limites autem novae huius Praefecturae hi erunt : ad occidentem : fines regionis Peruvianae de Pmra et fines Reipublicae Aequatorianae ; ad septentrionem : item fines cum Republica Aequatoriana ; ad orientein : regiones de Loreto ; ad meridiem: parallela tria chilometra ad oppidi Yambrasvamba septentrionem ducta, usque ad meridianum L X X V I I I Green wich, inde linea recta ad UtGubamba et Marañon fluminum confluentiam, tractus huius fluminis usque ad limites inter districtus Bellavista et Jaen dei Alto et Ta- Acta Pii Pp. XII 417 JjaconaSj usque ad Pium? -regionem. Praefeeturam istani; ita 'noviter^erectam : Ms limitibus' praefatis circumscriptam, 'apostolicis; Sodalium Societatis -lete» curis, ad Nostrum tamen et Sanctae /Sedis;beneplacitum, concreditam volumus, îet illi eiusque pro lempore Praefectis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae Apostolicae earumque Praesiiles iure? communi fruuntur et-gaudent, eosque pariter adstringimus oneribus. ;et? obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omniaj uti supra ^disposita: et.constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrarii^ quibuslibet minime obstantibus. Harumfvero Litterarum transumptis ¡mt excerptas, etiam impressis, manu tamen alicuius Notarii publici subscriptis, et sigillo viri in .ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis,; ..eamdem' ' prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus Litterishaberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc /paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. %% quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem.omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit;incursurum. Datum Eomae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo sexto, die undecima Januarii mensis, Pontificatus Nostri anno septimo. Pro S. K, E. Cancellario '' T. Card. GRANITO DI BELMONTE Sacri .0'olle g ii Decanus ' ' Loco £8 '-V. "P." Caro!. FÜM'ASONí BIONDI S. O, de Propaganda Fide Praef. Carolus Respighi, Protón. Apost. Alfridus Vitali, "Proton. "Apost. "-i '••'•• • '**. •" : Plumbi 1 Reg. in Cane. Ap., vol.'''LXX , n, 61 — Al. TrussàrcJi: •"*' ' EPISTULAE -...•! AD - EXCMUM OB MARIALEM ( ( h.\ T P. NAVAL» I). ' • - MICHAELEM CONVENTUM "•'i'---. ; ' '• '. O'DOHERTY';' TERTIO CELEBRANDUM. . ••• í /> ; • ' \. .r A R C H I E P I ' S C O P U M •' M A N I L E N S E M , VERTENTE SAECULO- Á PARTA VICTORIA r V p u i s p p . xi! ,'" _ , y-[ " \. ^ .' Venerabilis Prater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Philippinas Insulas, Deo et Ecclesiae dilectas, fide et praeclare gestis inelntas,liben ter comperimusin eo esse, ut festis coeühus, sacrorum ri- Acta. •ApostoUcaë^&eMé — Goñifdentañum Officiale tuum insueto splendore et magnifico apparatu trecentos faìistè'condi tos annos concelebrent^ ex quo -maritima victoria ipsarum Incolis'catholica religio et civilis libertas a gravibus instantibus minis et periculis tutae servatae sunt. Cuius recensendi eventus faustitateni nolumus silentio praeter mittere, quin tibi, Venerabilis Frater, ceterisque sacrorum istis Antistitibus et clero et populo, vestrae curae commisso, gratulationes et salutares adprecationes Nostras proferamus. ut paternae Nostrae, caritatis accedente voce, sertum vestrae àugeamus laetitiae, ac vestra pia studia expergefaeiamus. Maiores vestri non d ii bitaverunt memoratum triumphum Deiparae Virgini a SS, Rosario — cuius auxilium summa precumContentione petitum erat - acceptum referre ; itemque pölliciti sunt quotannis se in eiusdem honorem festum acturos esse, quo praecelsae Parenti ac Reginae perpetuum gratum animum profiteantur; Hac re evenit, ut vestrates Mariale Rosarium in exemplum colerent idemque plurimi facerent. Quapropter fas non est huiusmodi morem et institutum, qaiod avis veteribus vestris pergratum fuit eorumque firmae fidei vivaces sensus aluit, abölescere vel utcumque languescere. Hoc namque non sinunt adiuncta rerum, quae recens bellum Philippinis Insulis calamitosa reliquit consectaria quaeque expostulant, ut strenue - confitentur et cogantur vires, eae praesertim, quae ad spiritalis vitae rationes spectent. Reapse ut christianae humanitatis cultus uberiores usque gignat fructus idemque, dum ad. sempiterna promissa consequenda hominibus facile sternit iter, in terris quoque eos vitae exornet prosperitate, praesenti statui et condicioni consentanea, omnino necesse est, ubique et -semper principatus spiritalium rerum exquiratur et consistat. Magna res libertas, at sponte dilabitur in. licentiam, saepius aeque abiectam ac tyrannidem, nisi illa solidum verum que rerum ordinem vereatur* quo divina humanis, aeterna caducis, iusta utilibus praeponantur. Tum vero christianae sapientiae ordo elucet, si divinis veris et praeceptis penitus mente haereamus et ad ea mores actusque nostros, caelesti opitulante auxilio, coniponamus. Hac autem in adipiscenda absolutione et perfectione Beatissima Virgo Maria praeit operibus, antecediti exemplis, patrocinio prodest. Ipsamet tum debellatrix diaboli et peccati^ quibuscum perpetuas exercet inimicitiam, tum omnigenae virtutis splendore decora, apprime Christi gratia dives, celsa est vitae forma, quam fideles intueri et in se ref erre debent ; turris fortitudinis, mater pulchrae dilectionis, sedes sapientiae integrum et praevalidum habet in sè christianae religionis afflatum, quem Apostolus ita describit : « Non enim dedit nobis Deus spiritum timoris, sed virtutis et dilectionis et sobrietatis» (II Tim., 1, 7i. At vero Mariale Rosarium v ; ; : ... . Actu Vh h>)>. XII 419 efficit, ut Deiparae mysteria;, .prae c^ulis,^béamus,'-eam pio mentis, affectu reputemus, eam amemus, imitemur ac suavi precum instantia: eius opem rogemus, ut maternae exemplar vitae bene cogitemus et plene imitemur. Totius Evangelii breviarium, dominicOrum mysteriorum meditatio, sacrificium vespertinam, sertum rosaruni, hymnus laudis, supplicatio domestica, christianae vitae institutum, certum caelestis favoris vadimonium, exspectatae salutis praesidium iterum istic summo in honore sit Marialis corona atque, ea auspice, redeat istuc retinentissima rècti prisca "virtus et spes relucescat melioris aevi, quo cum sincera in Dei Numen reverentia fecundo foedere iunctae,: sacrae litterae, omnis generis disciplinae, ingenuae artes, nobilis morum ur^aÄ&s, socialis iustitiae imperium, christiana felicitas floreant. In iis autem omnibus, quae Nobis et vobis ob atrocis belli casus acerbiorem pepererunt dolorem, illud profecto praecipue ponimus quod venerabilis Manilensis aedis S. Dominici deleta est. Praeclarum templum, religione, mole, artificio, memoriisvestratibus apprime dilectum, quasi unius gentis vestrae calamitatum consors, difìractis muris et fastigio, proeidit: at inter eius ruinas illaesa stetit effigies Deiparae a SS. Rosario, ut inter tot asperitates et acerbitates indubiae resurrectionis pignus exsisteret neve ani mos dolore fractos serenae futurae aetatis fiducia deficeret. Decet igitur nunc venerandum delubrum iterum exstrui ac, parili sorte vestra usum, vobiscum consurgére, qui post tot metus et mala respiratis et ad laudabilia opera et incepta inardescitis. Neque dubitandum est, quin Cae litum hominumque Regina, tantae observantiae vestrae obsequio honorata copiosas largitura sit vobis et posteris vestris gratiarum opes, ut Philippinae Insulae, solidum rei christianorum publicae propugnaculum, catholicam religionem, quae cuilibet populo sapientia, laus, sanitas est praecipua, excolant, in domesticae et socialis vitae usus traducant, quam largissime provehant. Quid optabilius vobis, quid historiae vestrae fastis congruentius, quid salutarius, quam Evangelii gloria praecellere et satores esse lucis, cuius splendori bus beamini ? Per Catholicam Actionem et pia sodalitia, per cuiuslibet ordinis catholicas echólas, praesertim per istam Universitatem studiorum a S. Thoma Aqui- N nate, per missionalia opera et Evangelii praeconum laborem, quem olim saepius exantlati martyrii sanguis consecravit, facile, ut fides vestra, Spiritus Sancti fervore concepto, nova opimorum spiritalium fructuum éorona honoretur. Quod autem ut ad sententiam contingat, praecelsam Virginem Mariam in vota Nostra, et vestra quoque, vocamus et opíferum eius patrocinium propitiamus. Ut autem centenaria stata festa uberiorem spiritalem segetém secum ferant et Marialis Rosarii usus et cui- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tus magis magisque istic invalescat; ultro ac libenter in perpetuum concedimus aliquas sacrae Indulgentiae opes, ut in adiecta hisce Litteris pagella apparet. Haec postquam pro Nostra in vos benevolentia, quam penitus novit qui mentí Nostrae eam ingerit, ominati sumus, nihil Nobis demum restat, ut tibi, Venerabilis Prater, et universis, qui supra memoratae celebritati utcumque favebunt vel intererunt, Apostolicam Benedictionem, divinorum munerum auspicem, libenti animo impertiamus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxxi mensis Iulii anno Pontificatus Nostri octavo. MDGCCCXXXXVI, PIUS PP. XII . : ;.; ., : II AD E . M U M P. D. IOANNEM BAPTISTAM TIT. SANCTAE M A R I A E I N TRANSPONTINA S. R. E; P R E S B Y T E R U M C A R D I N A L E M NASALLT ROCCA DI CORNELIÁNO> A R C H I E P I S C O P U M BONONIENSEM Q U E M L E G A T U M RBN U N T I A T A D TRANSLATIONEM REL I Q U I A R U M S. DOMINICI. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem, — Sanctorum corpora, teste Ioanne Damasceno, perennes sunt in Ecclesia fontes, ex quibus tamquam rivuli salutares effunduntur in populos christianos dona caelestia, beneficia et ea omnia, quibus maxime indigemus. Quapropter non mirum est, si, tres abhinc annos, recenti bello circa turritam Bononiam acrius aestuante, sacrae exuviae Sancti Dominici Confessoris, inclyti Praedicatorum Ordinis conditoris, ex Arca marmorea, ubi per saecula requiescebant, remotae in cryptam sub aula capitulari effossam atque solidissime munitam reconditae sunt, ne bellicis telis ex aethere imminentibus saeviter laederentur. Nunc autem, positis iam pridem ubique armis, pium consilium initum est j ut sacra Üla pignola sollemni pompa et maxima populi frequentia reponantur in splendido sacello, ubi antea religiosissime asservabatur. Nos itaque, votis, dilecti filii Martini Stanislai Gillet, Generalis Ordinis Praedicatorum Magistri, benigne annuentes, ad translationis sollemnitatem adtaugendam, te, Dilecte Fili Noster, qui perillustris metropolitanae Sedis Bononiensis gubernacula tenes et Romanae purpurae splendore praefulges, Legatum Nostrum eligimus et renuntiamus, ut sacris ritibus ac caerimoniis exuviarum Sancti Dominici translationis, in magnifico templo Bononiensi medio Septembri proximo peragendae, nomine Nostro Acta Pii Pp. XII Nostraque auctoritate praesideas. Pro certo autem habemus, eiusmodi sollemnia ad incrementum religionis avitae et ad pietatis studium non paulum esse christiano populo profutura. Quo interea festus dies salutarior evadat, tibi ultro potestatem damus, ut, Sacro Pontificali ritu peracto, .adstantibus fidelibus nomine Nostro ifostííaxpie auctoritate benedicat, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Caelestium autem donorum nuntia et conciliatrix, praeçipuaeque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, universo Fratrum Praedicatorum Ordini, cunctoque clero et populo tuae curae tradito amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die iv mensis Augusti, in festo Sancti Dominici Confessoris, anno M D C C C C X X X X V I , Pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. XII . III ' ' AD E . M U M P. D. I O S E P H U M MARIAM TIT. / ' SANCTAE M A R I A E SCALARÏS S . R. 9. P R E S B Y T E R U M CARDINALEM CARO RODRÍGUEZ, A R C H I E P I S C O P U M SANCTI IACOBI I N C H I L I A , L E G A T U M A D C O N C I L I U M LIENSI PLENARIUM EX UNIVERSO C H I - EPISCOPATU INDICTUM. . PIUS PP. XII . Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Libenti admodum animo nuper accepimus totius Chiliae Episcopatus votum proximo Octobri mense plenarium Concilium ineundi, nec facere possumus, quin magnopere gratulemur, quod tecum omnes sacrorum Antistites Chilienses,'in" re tam gravi tamque opportuna, concordi studio diligentiaque Consenserint. Ad ea profecto negotia pertractanda animos adiecistis, ad eaque communi iudicio consilia sumenda, quae maxime praesentia tempora locaque vestra expostulare''videntur-.. Praeclara autem vobis laus erit, communes normas nationi vestrae dare aut sollemni sanctione confirmare. Itaque, ut Concilio isti episcoporum plena» rio ad Codicis iuris canonici praescriptum Nos ipsi praeesse possimus, te, Dilecte Fili Noster, qui praenobilem istam sedem metropolitanam tenes, quemque recens Romanae purpurae splendore exornâvimùs, ìjì gatum Nostrum, ut iam antea per telegraphicas notas edicendum tibi curavimus, hisce litteris eligimus ac renuhtiamus, ut proximum' •Concilium plenarium ex universo Chilien si episcopatu nomine Nostro No- Acta Apostolicae 'Sedis — Commentarium Officiale straque auctoritate rite con voces eidemque praesideas. Deum interea supplici prece exoramus, ut mentes animosque omnium, qui istuc sunt conventuri, illustret atque moderetur, ipsamque congressionem ad felicem exitum perducat. Cuius quidem superni muneris nuntia ; et conci liatrix, praeçipuaeque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedi ctio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, ceterisque Chiliae Praesuli bus eorumque eieris ac fidelibus amantissime in Domino impertimus! Datum ex Arce Gandulphi apud Romam, die V I I I mensis Septembri s,, in festo Nativitatis Beatae Mariae Virginis, anno M D C C C C X X X X V I . pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. XII IV A D E M U M E . D . ADEODATUM I O A N N E M T I T . CARDINALEM PIAZZA, PATRIARCHAM S. PRISCAE S . VENETIARUM AC R, E. PRESBYTERUM PRAESIDEM COMMIS- SIONIS E P I S C O P A L I S MODERATRICIS ACTIONIS C A T H O L I C A E I T A L I C A E , C U I U S STATUTA APPROBANTUR. Signor (•ardim.üe. Siamo lieti che nell'imminente inizio della XX Settimana Sociale dei Cattolici d'Italia, convocata in codesta Sede patriarcale, Ci sia offerta felice occasione di dare la Nostra approvazione al nuovo Statuto delPAzione Cattolica Italiana, preparato dalla Commissione Episcopale a ciò da Noi nominata ed egregiamente da Lei presieduta ; e, Ci piace rilevare come tale ordinamento, se ancora suscettibile di ulteriori modificazioni che l'avvenire potrà suggerire opportune, raccolga tuttavia in forma sintetica e fìssi in norme collaudate dall'esperienza una non breve tradizione di lavoro, a cui il laicato cattolico italiano, di concerto col Clero, ha consacrato immensa'copia di cure e di energie, esercitando una funzione via via più determinata nel campo dell'apostolato ecclesiastico e dando alla società, gradatamente dimentica dei principi cristiani, l'impareggiabile beneficio della loro moderna illustrazione nella dottrina e della loro viva professione nella pratica. Così che compiendo questo Nostro atto, Ci conforta il pensiero di poter degnamente riconoscere i lunghi e faticosi sforzi di quei Cattolici che, di non altro armati all'infuori di un saldo amore a Cristo e alla sua Chiesa, diedero in questi ultimi tempi valido contributo alla milizia del nome cristiano e di coronare in- tal.guisa;la,-di#Hrna:.;e; sapiente opera Acta Pii Pp XII : 5 dei Rostri ; Predecessóri, Che all'AzioneJ Cattolica rivolsero sempre paterna sollecitudine è'fecero di essa forte e fedele strumento perlài difesa della Chiesa e la diffusione dei suoi insegnaménti; Ci arride ^altresì la speranza che così facendo Noi apriamo all'Azione Cattolica, nell'osseivanza delle disposizioni concordatarie che la riguardano, un nuovo periodo di feconda operosità : chiamati i Véscovi a condividere con Noi il governo di queste crescenti schiere di fedeli desiderosi di perfezionamento spirituale e di attività sociale; nuovamente affidate a dirìgenti laici, opportunamente scelti, proprie e responsabili funzioni esecutive ; impegnato il Cleroad-autorevole e ben distribuita missione di assistenza spirituale e morale; perfezionati gli organi direttivi dei vari gradi dell'intera organizzazione ; aperta la possibilità di espansione con la creazione di nuove opere e l'adesione di nuove istituzioni ; affermata legit tima l'esistenza di altre differenti associazioni cattoliche e promossa fra tutte una solidale fraterna collaborazione,, Noi confidiamo che siano stabiliti quell'equilibrio e quella vitalità che devono essere propri di movimenti nati dall# carità di Cristo e agenti nella sua Chiesa, e che ancor oggi ne dimostrano la perenne fecondità. Ma più che alla lettera di norme statutarie, complesse e delicate, si volge ora la Nostra attenzione al significato che assume la sanzione pon tificia data a tali norme, al nuovo riconoscimento e all'incoraggiamento, cioè, della collaborazione dei laici alBapostolato gerarchico, e coneiò ai monito e all'invito che si rivolge a tutti i buoni cattolici, veramente co scienti dei bisogni dei tempi, di dare alla professione della loro fede, uno spirito operante e militante. Veda perciò il Clero nell'Azione Cattolica affermato il bisogno> reso impellente dalle condizioni della vita moderna e dalla scarsezza dei sacerdoti, di crearsi fra i laici collaboratori generosi,, ed offertoli metodo ben provato per procedere alla loro formazione e alla loro organizzazione; e vedano i laici nell'Azione Cattolica uno stimolo a servire la Chiesa liberamente, ma con disciplina, e un'alta considerazione dell'opera che ogni semplice fedele può rendere alla causa di Cristo. E vorremmo altresì che il popolo intero avesse a ravvisare nell'Azione Cattolica, non già una chiusa cerchia di persone iniziate ad esclusivi ideali, ovvero uno strumento di sterile lotta o di ambiziosa conquista, ma piuttosto un'amica schiera di cittadini che hanno fatto propria la materna intenzione della Chiesa di tutti redimere e di garantire alla società,PinsostitUiibile e indispensabile fermento della vera civiltà. ; Con queste esortazioni e con questi voti Noi benediciamo Lei, Signor Cardinale, come pure i componenti della Commissione Episcopale, gli Assistenti Ecclesiastici, i Dirigenti e soci dell'Azione Cattolica Ita Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale liana, erper essa facciamo Nostra l'invocazione .del salmista al Signore-: «« Respice de caelo et vide, et visi-ta vitem hanc Et protege,eam, quam piàntavi t dextera tua RIDALLA Nostra Residenza di Castel Gaiidolfo; 11 ottobre 194=6. \ . PIUS PP. xi! , , . V AD R.' P. "AUGUSTINITil GEMPJLLI, O. F. M . , CATHOLICI A SACRO CORDE IESU ATHENAEI MEDIOLANENSIS RECTOREM MAGNIFICUM XXV VERTENTE ANNO AB A H M ' ATHENAEO CONDITO. ; ! PIUS Pl». XII Dilecte Fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Cum Athenaeum istud quinque ac viginti abhinc annis feliciter inauguratimi est, non modo catholicus Italiae populus, cui res iam diu in votis erat, laetábuñdbs oculos animumque spei plenum ad novum convertit studiorum domicilium, sed Apostolica etiam haec Sedes, quae ut rîullo non tempore per saeculorum decursum id genus Instituta pro viribus excitavit, fovit ac provexit, ita nostris potissimum temporibus eadem utpote necessaria prorsus existimat, commendat et adiuvat; quandoquidem probe noscit t* christianam educationem causam esse sane gravissimam, quod attinet non modo ad singulos homines, sed ad domesticam etiam civilemque consortionem, cuius quidem summa Vis atque virtus ex ipsa vi atque virtute eorum profecto oritur, ex quibus; eadem' tamquam elementis constat )>.' Nos autem, quibus inde ab initiis'laudabile' hoc inceptum tantopere eordi est, cupimus vehementer ut grátulántis voluntatis Nostrae significatio iis omnibus ne desit, quorum ope res viget ac ftöret ; ac tibi imprimis, Dilecte Fili, quo auctore sollerti et alacri haec studiorum Universitas, post tot difficultates, tentamenta ac labores, principium sumpsit': deinde vero ceteris omnibus, qui navanr suam docendo, moderando administrandoque huic causae dant operam; acdeni^uè'îtalorum populo, qui, Episcopis in exemplum praeeuntibus^ generosa largitate sua effecit ut bonum semen, quinque ante lustra terrae concreditum, ita in validam arborem succreverit, ut omnium vicerit exspectationem. • Quod per hoc temporis spatium, opitulante Deo, fecistis, id procul dubio auspicium est maiorum usque felicior u m que rerum. Ac placet Nobis non modo in vestram laudem, sed ad vestrum etiam addendum ; ! Ps.. 79, 15-16. . • -? PITTS XI. Litt. Enc.. Divini illius, A.A.S., XXII, 51. . ,, " ... Acta-Pii. Pp-MlL exeitándumqüe animum, praecipua heic in memoriam revocare in suaque luce ponere : Athenaei magisteria numero incrementoque adaucta ; scripta typis edita non pauca, quae humanas disciplinas eximio studio illustrarunt; operam congressionibus, altiori doctrinae promovendae habitis, scite opportuneque datam; philosophiam ea mente eaque ratione excultam,, quae rectis normis ab Apostolica hac Sede non semel impertitis apprime respondeat, ac detegendae veritati reapse inserviat; ac denique frequentiores in dies alumnos doctoresque vestros laurea donatos, qui rectis apud vos sanisque conformati praeceptis etiam atque etiam queant in religiosam civilemque culturam, in privatam.. publicamque utilitatem sedulam sollertiam conferre suam. Quodsi teterrima belli confiagratio, quae tandem restineta est f apud vo& etiam rerum incrementa necessitate quadam coangustavit, ac tristissimas in pulcherrima sede vestra coacervava ruinas, at in praesens istius Athenaei auditoria iterum auctiore alumnorum numero celebrantur , ac novae aedes, ex Nostris, ex vestris, ex bonorumque omnium votis, extructae apparataeque sunt. 1 Pergite igitur alacri, quo soletis, animo, actuosa, qua soletis, voluntate rem urgere. Nostis quid tempora poscant. Non modo urbes, oppida, pagi, saeviente bello, multifariam va stat a sunt; non modo innumerae opes ac divitiae submersae ac deletae fuere ; sed mentes, sed animi non pauci, vel erroribus obumbrati, vel odio simultateque ex recto abstracti veritatis caritatisque itinere, transversi aguntur in suam ipsorum multorumque perniciem. Humanae artes liberalesque disciplinae, quas hominum ingenium idcirco pepereraf, n t veritati servirent ac privatis, publicisque commodis, postremis hisce annis, proh dolor, caedis ruinarumque instrumenta fere ubique terrarum effectae" fuere. Atsi humanae huiusmodi artes ac disciplinae christianae sapientiae principiis conformentur¿ si non livoris, sed amoris causa moveantur, tum eaedem profecto non errorum tenebras, sed lucem veritatis, non invidiam, non ruinas, non cae-, des, sed fraternam caritatem ac prosperitatem veri nominis hominum societati impertire possunt. Multa hodie et in rebus et in animis reficienda ac restauranda sunt ; attamen ut Decessor Noster imm. mem. Pius XI asseverabat, patet omnino «(nullam fore eiusmodi restaurationem, nisi recte educetur iuventus; nec educatio quaelibet apta est ad assequendum finem, sed illa dumtaxat, in qua ipsa scientiae institutio religione ac virtute, tamquam fundamento, nititur, quamque Ecclesia modis omnibus commendare non cessavit». Haec esto igitur — quod ceteroquin non dubitamus — docendi, instituendi 2 2 Ep. Quandoquidem, d.d. XXV mensis Àpr., a. MCMXXII; A.A.S., XIV, 423. m. Acta Apostolicae Beats - Commentarium Officiale educandique ratio vestra; atque ita pro certo poterit' Athenaeum istud uberiores usque ac feliciores colligere fructus; Quos vobis fructus Divinus largiatur Redemptor, cuius Cordi Sacratissimo Institutum vestrum inde ab: initio dedicatum est, et quem cotidie in sacro sacelli vestri si-i lentio venerabundi adoratis. Veritas enim ac christiana virtus^ quibus universa ä vobis tradita institutio atque educatio alitur, nisi aspirante iuvahteque Deo obtineri non potest; nam «omne datum optimum et omne donum perfectum desursum est descendent a Patre luminum » . s Id Nos paterno vobis animo ominamur a Deoque suppliciter precamur: ; dum caelestium munerum auspicem ; peculiarisque benevolentiae! Nostrae testem, cum tibi, Dilecte Fili, tum iis omnibus^ qui consiliis* opera, vel largitate sua Athenaeo adsunt, cunctisque praeceptoribus alumnisque eius, Apostolicam Benedictionem peramanter in Domino impertimus. : ' rf w. , . ¡Batum ex Arce Gandulphi prope Romam,-»die .-"xxiri.mensis,-Octobris, anno M D C C O C X X X X V T , Pontificatus Nostri octavo: r pius pp; xi! u - : . . . •' l u r r r .... • • ;,. ' Philosophiae ' ? ALLOGUTroNES ; ••••m. n j= Ad 7 • :' I ' In i ••; ' - X -f - • v ; " Cultores ob Conventum inter i iati on aleni Romae eoa- hunátos* ntòòa'particolare compiacimento dell'animo; Nostro, illustri prófes sori ed esimi cultori della più nobile ed alta disciplina umana, vi vediamo raccolti intorno a Noi, dopo che, convenuti nella Eterna Città da vicini e lontani Paesi, vi siete nel vostro Congresso internazionale di Filosofia dedicati a discutere alcuni dei grandi problemi, che al presente affaf ticano il pensiero umano. ..nr. " , :j una speciale affinità Ci sembra' -di ravvisare tra il; vostro assiduo lavóro e ià Nostra missione apostolica, affinità che più a Noi vi avvicina e più grato Ci rende l'accogliervi e l'in trattener Ci con voi. J Se dà Cristo Noi abbiamo ricevuto l'ufficio di annunziare al mondo là verità, di guidare le genti a conoscerla, ad; amarla è à metterla in pra-; tica, di propugnare la pacifica diffusione in ogni-angolo della terra, oltreogni confine nazionale; voi, per libera elezione, per quell'amóre che si è T ; : S IAC., * Die I, 17 mérisis Ñ o V e b i b r i s a . # 4 6 h a b i t a . . . v /: Acta Pii Pp. XII acceso negli animi vostri verso la cognizione delle verità, che la natura racchiude; vi siete applicati a scrutare, nel campo proprio della ragione, r sommi principi del vero non tanto per lo sterile esercizio della vostra mente, quanto per l'urgente necessità, dà voi profondamente sentita, di chiarire a voi stessi e agli altri le norme supreme che regolanol'universo visibile, dominano la materia e offrono un fondamento stabile alla vita. r.:". - •• : ; - .-: •' r.-,..:;; , : 1 Perciò 1 esservi adunati in questa Roma,Monde da quasi due millenni si diffonde il verbo nuovo, che Cristo, araldo divino, portò sulla terra, e doride, còme da centro luminoso", si dipartono i raggi della verità naturale e soprannaturale, razionale e rivelata; acquista ora un particolare significato. La vostra presenza nell'Urbe e in questo Palazzo Apostolico mostra quanto voi siete compresi della necessità di staccare le cure umane dalle contingenze fugaci del mondò e di sollevare la mente dalle sollecitudini materiali, che minacciano d'intorpidire lo spirito e d'impedirne il volò vèrso più eccelse sfere, ove ogni cosa si Scolorisce di eternità, e ove vigoroso e potente si espande l'anelito versoi una visione più ìnte^ graie, più armonica ed unitaria della vita individuale ë sociale. A promuovere questo graduale elevamento degli aiiimi e delle coscienze, questa, sublimazione dèlie tendenze umane verso' alti ideali/ non à -forse sommamente atta la disciplina che voi coltivate e allá quale rivolgete le migliori fatiche del vostro intelletto e gli accorgimenti più acuti ;del Vostro ingegno? Già) secondo la testimonianza di Elio Aristide, Platone definiva filosofi come colorò che, astraendo dalle cose materiali ¿si innalzano alla contemplazione delle idee: oì tfépìras Wéaè icpa^arevófxcvàì 1 ' :T . i J Kca rêv crouartöv virepopwvres. Dai primi albori della speculazione razionale, da quando l'uòmo" cominciò a riflettere sull'universo'esternò e sul suo mondò Interiore, ili filosofo non è mai rimasto pago di osservare'la superficie visibile delle cose, che cadono immediatamente sotto l'esperiènzag ma si è sempre sforzato di rompere l'involucro esteriore, di penetrare nell'anima loro,; di coglierne l'essenza, d'indovinarne la natura e la loro intima costituzione, fino a formarsene un concetto astratto dalle particolarità contingenti, e a dar loro così una esistènza spirituale nei suo pensiero. Ih tal modo lafilosofia , mentre'spiritualizza è nobilita il reale, scòpre altresì, quanto di. più razionale nel reale stesso si nasconde come riposto e inaecessibile all'apprensione dei sensi per f èrma* si sull'oggetto piùproprio della mente, protesa ad abbracciarlo in una visione larga e ; comprensiva. 1 Orat. , ^ ed. Dindorf, Lipsia 1829, vol. II,' pi 408. C.rn-L'.rv ;— Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale E non soltanto,essa spoglia, per così dire, della loro, concretezza materiale le cose tutte, ma anche le inonda della luce della sua universalità. Come la mente umana non si appaga delle apparenze, non si arresta ai fenomeni, così non si acquieta nella contemplazione staccata e frammentaria delle parti dell'universo, finche ñon ne veda i nessi, non ne trovi le càuse e gli effetti, non ne rintracci i principi che le governano, le connettono, le subordinano e coordinano in un quadro compiuto di armonica unità. Niuno pensa a misconoscere o a mettere iñ dubbio il valore dell'analisi, a" cui tanto deve il progresso moderno. Ma non è fórse vero che la necessità dell'ora; presente è là sintesi? Non si sente già il pericolo che la scienza odierna, in quanto è e deve èssere generatrice e tutrice di civiltà decada e si perda nello sminuzzamento, nel restringimento, nel predominio assoluto della specializzazione? \ Osservate, o maestri del pensiero, la giovane generazione. Essa volge ansiósa lo sguardo verso di voi, perchè sente che da voi ha diritto di attendere più che da tanti altri. Essa anela a grandi pensieri, a una sintesi Intellettuale, che dia un senso e un ordine a tutta la sua vita. Dopo gPimmensi orrori, che questa gioventù ha dovuto subire negli ultimi anni, essa prova l'intenso bisogno di una concezione e di una dottrina chiara, forte e saldamente radicata nello spirito, se non deve cadere in un gretto materialismo o nella ricerca di un successo puramente meccanico ovvero nell'abbattimento e nella inazione. L'inquietùdine, l'angoscia dell'uomo può essere per un momento distratta dalla vista e dallo studio di costruzioni erudite e ingegnose: diversivo di un istante, Come un sogno nel sonno agitato, se la costruzione, per quanto abile e apparentemente equilibrata, non riposa sulla roccia. Pinché egli non avrà una risposta definitiva e soddisfacente alle questioni : qual è il senso della vita, il senso del dolore, il senso della morte, conserverà l'impressione, pur troppo reale, che il terreno gli manchi sotto i piedi. Ma quale risposta può dare la filosofìa, se non si fonda essa stessa sull'assoluto, su un Dio personale, principio e fine di tutte le cose? Una spiegazione meramente deterministica e materialistica dell'essere e della storia, inconciliabile con le più elementari verità psicologiche, morali e storiche, non potrebbe soddisfare l'uomo, nè dargli la felicità e la pace. In occasione del vostro Congresso si è parlato dell'esistenzialismo, come della «filosofìa del disastro», e di due sue ripercussioni : di una «opposizione all'intellettualismo per un irrazionalismo pessimistico», ovvero di un « volontarismo religioso». Filosofia del disastro : dinanzi Acta PU Pp, XII cioè al «délaissement», al «Geworfensein)), all'abbandono dell'uomo nel vortice cosmico, dopo che la ragione avrebbe fallito al suo scopo, dopo che essa avrebbe invano cercato il punto assoluto, il fondamento sicuro, su cui possa solidamente edificare la vita. Noi non abbiamo il proposito di entrare in una trattazione dell'esistenzialismo. Ma chiediamo : rimane alla filosofia altra via che la disperazione, se non trova le sue soluzioni in Dio, nella eternità e nella immortalità personale? Noi pensiamo che i fatti degli ultimi decenni hanno parlato uno stringente linguaggio intorno alle questioni, cui abbiamo ora accennato! La filosofia perenne non corre alcun pericolo di sommergersi in im u irrazionalismo pessimistico)), e nemmeno in un « volontarismo religioso » come reazione contro un intellettualismo unilaterale; Essa non può essere ne l'uno nè l'altro, nè volontarismo nè intellettualismo unilaterale, perchè, avendo Dio come chiave di volta del suo pensiero, costituisce necessariamente l'unione di ciò che in ambedue è sano, ossia l'unione di una chiara conoscenza e di una forte volontà che da quella deriva. Non si può invero concepire una volontà salda in tutte le condizioni della vita, se non sorge da una profonda convinzione intellettuale. Anche il prezioso capitale delle venerande tradizioni, delle quali la Roma classica e soprattutto la Roma cristiana è più ricca di alcun altro centro di civiltà nel mondo intero, perde ogni valore, se il suo fondamento intellettuale, le dottrine religiose e morali, da cui quelle tradizioni provengono, miseramente svaniscono. Nell'affermazione incondizionata di un Dio personale, propria della vera filosofia, tutte le cose trovano la loro spiegazione e la lóro consistenza. Perchè questa filosofia non è soltanto scienza del pensiero, ina anche scienza di vita. È maestra che ihse|na all'uomo quali sono i principi di azione più conformi alla sua essenza spirituale e razionale, quali i doveri ss*»- che gli derivano dalla sua speciale e privilegiata posizione in mezzo agli altri esseri a lui inferiori, quale la missione che è chiamato a svolgere e alla quale è obbligato a subordinare ogni sua concreta attività. Ed essa compie questa alta opera moralizzatrice tanto nella vita intellettuale quanto nella vita sociale, gettando dappertutto il seme fecondo della idea che attira gli animi, corregge le deviazioni e guida nel cammino aeòn sempre facile di un progresso personale è collettivo, che non sia vano lustro di avanzamento tecnico, ma sostanziale miglioramento morale e giuridico della umanità. , Illustri Signori! 11 vostro Congresso; che òggi si chiude, e al quale hanno preso parte insigni studiosi di molte lingue e nazioni, è una prova che gli uomini del pensièro filosofico sono mossi dal generoso proponi? 31 - ACTA vol. X I I I , n. 13. _ âl-1t-94«. 430 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale mento di collaborare con la penna e dalla cattedra alla estinzione'degli odi, alla riconciliazione dei popoli, al consolidamento della pace. Edmcate le nuòve generazioni a sentimenti di vera umanità. Sacro sia ai gio^vani tutto-ciò che ha volto umano; sacra la famiglia; sacro ogni popolo e ogni nazione, come loro è sacro il proprio popolo e la propria patria; Si affisi là loro ménte in Dio, padre comune di tutti, in cui la filosofìa trova la sua sublime metà e la sua più alta giustificazione^ Grati pertanto della vostra presenza, seguiamo, fiduciosi nella ve rità é nel bene, i vostri studi e invochiamo sulle vostre fatiche, sui tra*vagli interiori'dèi vostro spirito, sui vòstri sani intenti e propositi, sulle vostre famiglie,'su quanti ascolteranno la vostra parola, frutto di un'in* dagihe onestà e severa, quei favori celesti, che dirigano il vostro pensiero e la vostra vita verso le mete segnate dal segreto consiglio della verità e deli' amore divino, mentre impartiamo di gran cuore, pegno delle più abbondanti grazie^ a voi ea tutte le persone che vi sono care, la Nostra Apostolica Benedizione. • ) r • • • • ' •;' ... n A.d Ewcfñum Virum Rodulphum Kohlruss, novum Reipublicae Foederatis Austriae Legatum extra ordinem liberis cum mandatis die 30 mensis Novembris a. 19Jf6, Summo Pontifici TÂtteras piiblicas porrigentem. y Herr Gesandter ! Einen Vertreter dés nach Kriegsende neu erstandenen, um Wieder* gewinnurig von Freiheit und Selbständigkeit sich mannhaft mühenden ( Österreichs im Hause des gemeinsamen Vaters der Christenheit wieder begrüssen zu können, ist Uns Anlass zu inniger Genugtuung und Freude., Die Stimmung dieses Wiedersehens ist beherrscht von einer Mehrfalt sich gegenseitig ergänzender Erwägungen : Zunächst von der dankbaren Erinnerung an ein — wie Sie schon andeuteten — durch lange Jahrhunderte bis in die nahe Gegenwart währen-^ des fruchtbares Verstehen zwischen Kirche und Staat, ein Verstehen,: voii dessen vielfachen Segnungen die europäische Geschichte Kunde gibt und dessen Ergebnisse in feierlichen Vereinbarungen niedergelegt! sind. Sie ist beherrscht von der Rückschau auf jenen düsteren Zwischenakt herber Auseinandersetzung mit dem Ungeist einer Weltanschauung, die mit List und Gewalt auf österreichischem Boden zum Siège geführt wurde und in derer Terrorlehre und Terrorpraxis es keinen Raum gab für die unveräusserlichen Lebensrechte dèr Kirche Christi. . Acta-Ph Pp.: KI! r 431 Vor allem jedoch ist sie beherrscht Yon dem erwartungsvollon A-TI«biick auf eine Zukunft, für die aus den Leiden und Lehren der jüngsten Vergangenheit heilsame Folgerungen sich all jenen aufdrängen, denen das wahre Wohl, die friedliche Weiterentwicklung und die kulturelle Sendung des österreichischen Volkes am Herzen liegen. In dieser Stunde eines für beide Teile ersehnten Wiederbegegnens hören Wir aus dem Munde Eurer Exzellenz mit besonderer Genugtuung den Hinweis auf ((den lebhaften Wunsch der österreichischen Regierung und des österreichischen Volkes nach einer immer engeren Gestaltung der Bande vorbehaltlosen Vertrauens und imvérbrüchlicher Freundschaft ». '' " *• •• Wir bitten Sie, Herr Gesandter; Seiner Exzellenz dem Herrn Bundespräsidenten und den Mitgliedern der Regierung zu versichern, dass Wir Unserseits nichts unversucht lassen werden, um dieses dem Herzen der überwältigenden Mehrheit des österreichischen Volkes teure Ziel zu erreichen und vor etwaigen Hemmungen zu bewahren. Wir glauben Uns nicht zu täuschen, wenn Wir annehmen, dass heute die Augen aller Gutgesinnten noch viel mehr als früher dem trotz weitgehender Entmachtung europäisch so bedeutsamen Oesterreich zugewandt sind — mit gespanntem Interesse, mit betonter Anteilnahme, mit unverkennbarem Wohlwollen. Das Oesterreich von heute liegt im Begegnungsfeld gewaltiger Spannungen zwischen West und Ost, an der Grenzscheide zwischen überkommenen und neuen Gesellschaftsideologien. Infolgedessen vollzieht sich sein Schicksal in Gegensätzen, die an die Leidensfähigkeit, die Lebenskraft, den Starkmut, die Heimat-und Glaubenstreue seiner Söhne und Töchter unerhörte Anforderungen stellen. Gerade weil Wir wissen, wie hart und wie umdroht der Aufstieg des österreichischen Volkes zu verdientem Glück inmitten eines von echter Befriedung noch weit entfernten Europas ist, hegen Wir den heissen Wunsch, es mögen ihm nie die geistigen Kraftquellen verschüttet werden, die ihm aü£ der frèieiì Betätigung seines angestammten Glaubens fliessen. 'Wir'fühlen Uns dessen sicher, dass Euer Exzellenz der Erstrebung dieses hehren Zieles mit dem ganzen Einsatz Ihres Wollens wie Ihres umfangreichen Wissens dienen werden. In dieser Erwartung rufen Wir Gottes Schutz und Beistand herab auf das sich aus tiefer Not zu neuem Aufstieg rüstende teure Oesterreich und erteilen Ihnen; Herr Gesandter, zürn Antritt Ihres hohen Amtes in besonderem Wohlwollen den erbetenen Apostolischen Segen. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale m. ; III Ad agrorum Cultores ol) Conventum Confoederationis nationalis Italicae Romae coadunatos .* Al particolare compiacimento che Noi proviamo ogniqualvolta Ci è ciato di accogliere i rappresentanti delle diverse professioni, le cui svariate attività costituiscono nel loro insieme la vita economica e sociale di un popolo si aggiunge in questo momento la soddisfazione che sentiamo nel salutare in voi, diletti figli, i delegati di una vasta Confederazione Nazionale, comprendente un gran numero di agricoltori, i quali coltivano essi stessi con le loro famiglie le terre, che o appartengono loro in proprietà o dai proprietari in virtù di un contratto sono state loro añídate. Sono le dolci terre, dulcía arva, tanto care al mite Virgilio, le terre d'Italia, di cui Plinio esaltava la vitale e perenne salubrità, i fertili campi, i colli aprichi, i boschi ombrosi, la feracità delle viti e degli olivi, i pingui armenti. O fortunatos nimium, sua si bona norint, agrícolas!* Q veramente fortunati agricoltori, esclamava il gran poeta cairn pestre, se conoscono i loro beni ! r 1 2 Non vorremmo quindi lasciar passare questa occasione senza rivolgervi ima parola cìj incoraggiamento e di esortazione, tanto più perchè ben sappiamo quanto il risanamento morale di tutto il popolo dipenda da una classe di agricoltori socialmente integra e religiosamente salda. 1. - Più che altri, voi vivete in contatto permanente con la natura; contatto materiale per il fatto che la vostra vita si svolge in luoghi ancora lontani dagli eccessi di una civiltà artificiale ed è tutta volta a far sorgere dalle profondità del suolo, sotto il sole del Padre divino, le ricchezze abbondanti che la sua mano vi ha nascoste ; contatto anche altamente sociale, perchè le vostre famiglie non sono soltanto comunità di consumo dei beni, ma anche e particolarmente comunità di produzione. In questo radicarsi profondo, generale, completo e perciò così conforme alla natura, della vostra vita nella famiglia consiste la forza economica e nei tempi critici anche la capacità di resistenza, di cui siete dotati, come altresì la vostra sperimentata importanza per il retto sviluppo del diritto e dell'ordine privato e pubblico di tutto il popolo; e final* D i e io m e n s i s N o v e m b r i s ; a. : 1 9 U 5 h a b i t fi. : Eclóg. I, 3. - Nat. Histor: 1, IH* 5, flu 41. VERO.. Georg. Il, 458-459. 1 ¿:;. v-. 433 mente la indispensabile funzione òhe siete chiamati ad esercitare come fónte e difesa di vita intemerata, morale e religiósa, còme vivaio di uòmini sani di anima e di corpo per tutte le professioni, per la Chiesa e per Io Stato. Tanto più quindi si deve aver cura acciocché gli elementi essenziali di quella, che potrebbe chiamarsi genuina civiltà rurale, siano conservati alla Nazione : laboriosità, semplicità e schiettezza di vita ; rispetto della autorità, anzitutto dei genitori ; amore di patria e fedeltà alle tradizioni che si sonò nel corso dei secoli dimostrate feconde di bene; prontezza al soccorso reciproco, non solo nella cerchia delia pròpria famiglia, ma anche di famiglia in famiglia, di casa in casa; finalmente quell'uno, senza di cui tutti quei valori non avrebbero consistenza alcuna, perderebbero ogni loro pregio e si risolverebbero in una sfrenata avidità di guadagno : vero spirita,^^ielj^iöso. Il timor di Dio, la fiducia in Dio, una fede viva che trova la sua quotidiana espressione nella preghiera in comune della famiglia, reggano e guidino la vita dei lavoratori dei campi; la chiesa rimanga il cuore del villaggio, il luogo sacro, che, secondo le santé tradizioni dei padri, di domenica in domenica ne riunisce in sè gli abitanti, per elevare gli animi loro al di sopra delle còse materiali a lode e servizio di Dio, per impetrare la forza di pensare e di vivere crP stianamenté in tutti i giorni della veniente settimana. Il fatto che l'azienda agricola ha un carattere eminentemente familiare, la rende così importante per la prosperità sociale ed economica di tutto il popolo, e conferisce all'agricoltore un titolo speciale a trarre dal suo lavoro il proprio conveniente sostentamento. Senza dubbio chi guardasse soltanto ad un provento il più possibile alto e rapido delPeconomia nazionale, o ad un approvvigionamento, il più possibile a buon mercato, della Nazione con prodotti della terra, potrebbe essere sotto questo aspetto tentato di sacrificare più o meno l'azienda agricola; del che si hanno parecchi e non incoraggianti esempi nell'ultimo secolo e nel tempo presente. ' j ; A voi dunque appartiene di mostrare che essa, appunto pei* il suo carattere familiare, non esclude i reali vantaggi di altre forme di azienda e ne evita i danni. Mostratevi dunque adattabili, attènti e attivi curatori della zolla nativa, che sempre deve essere usata, giammài sfruttata: Mostratevi uomini riflessivi, parsimoniosi; apèrti al progresso, che coraggiósamente impegnano il proprio e l'altrui capitale,; in quanto giova al lavoro e non pregiudica l'avvenire della famiglia. Mostratevi onesti venditori, non cupidi calcolatóri a dannò del popolose ben disposti comprafori ài mercato interno del Paese. * — • • ; ; ; 434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale : -Noi ben sappiamo quanto -questo ideale faccia non di rado difetto. Quali che possano esserela rettitudine delle: intenzióni è la dignità della Condotta, vanto di molti produttori agricoli, non è mén vero Che occórre oggi una grande fermezza di principi ed energia di volontà per resistere alla diabolica tentazione del fàcile guadagno, che specula ignobilmente sulle necessità del prossimo, piuttosto che guadagnare la vita col sudore della fronte. , -. • - . , >.; • ,-, : : : Spesso quel difetto proviene anche da colpa dei genitori, che troppo presto adoperano i figli per il lavoro e trascurano la loro spirituale formazione ed educazione,: ovvero da mancanza della necessaria istruzione scolastica, e soprattutto professionale.; Non vi è infatti più erroneo pregiudizio del credere che il coltivatore dei campi non abbia bisogno di una seriae adeguata coltura per compiere nel corso dell'anno la sua opera indefinitamente varia di ogni stagione. ~- Il peccato invero ha reso penoso il lavoro della terra, ma non lo ha esso stesso introdotto nel mondo. Prima del peccato Dio aveva dato all'uomo la terra aftinché la coltivasse, come la occupazione più bella e più onorevole nell'ordine naturale. Continuando l'opera di peccato dei nostri primi genitori, i peccati attuali di tutta l'umanità hanno fatto pesare sempre più la maledizione,sulla terra. Colpito successivamente da tutti ; i flagelli,;. diluvi, cataclismi tellurici, miasmi pestilenziali, guerre devastatrici, il suolo in alcune parti deserto, sterile, malsano, ed ora celante ordigni micidiali che spiano insidiosamente le loro vittime, si e rifiutato di elargire spontaneamente all'uomo i suoi tesori. La terra è la grande; ferita, \% grande malata; Chinato su di lei, non come lo schiavo sulla gleba, ma come il clinico sul letto del paziente, il coltivatore le prodiga.le sue cure con: amore,. Ma l'amore, pur così necessario, non basta. Per conoscere la natura e, per così dire, il temperamento del suo pezzo di terra, talvolta così differente anche da quello immediatamente vicino, per scoprire i germi che lo guastano, i roditori che verranno a scavarlo, i vermi; che verranno a divorare il suo frutto, i logli che verranno a infestare le sue messi, per trovare gli elementi che gii mancano, per scegliere le colture successive che l'arricchiranno nel suo stesso riposo, per queste e tante altre pose, occorrono vaste e varie cognizioni. ; ; • Oltre a ciò, iL terreno ha bisogno in molte regioni — prescindendo dalla riparazione dei danni bellici — di accurati e ponderati provvedimenti preliminari, prima che si possa attuare una riforma delle condizioni della proprietà e dei rapporti contrattuali. Senza di questo, come l'esperienza e la storia insegnano, una tale riforma improvvisata si ridurrebbe ad essere una pura demagogia, e quindi, anziché giovevole, inutile Acta Pn Pp.,XU e dannosa, particolarmente oggi, quando r umanità deve ancora temere per U .suo pane, quotidiano. Già più volte nella : storia ìe- grida incomposte di sobillatori hanno reso le popolazioni delle campagne schiave di un dominio da cui esse intimamente rifuggivano, e oggetto inconsapevole di sfruttamento. _ 2. - Tale ingiustizia apparisce tanto più grande, quanto più la vita del contadino ha il suo fondamento nella famiglia, ed è-quindi vicina alla natura. Essa trova la sua aperta espressione nella opposizione fra città e campagna, che è pur troppo particolarmente caratteristica del nostro tempo. Quale ne è il vero motivo? : Le città moderne col loro costante ingrandimento, con la loro agglomerazione di abitanti, sono il tipico prodotto del dominio degli interessi del grande capitale sulla vita economica ; e non solo sulla vita economica, ma anche sull'uomo stesso, Come infatti il Nostro glorioso Predecessore Pio XI nella sua Enciclica Quadragesimo anno ha efficacemente mostrato, accade troppo spesso che non più i bisogni umani regolino secondo la loro importanza naturale e obiettiva la vita economica e l'impiego del. capitale, ma al contrario il capitale e il suo interesse di acquisto determinino quali bisogni e in quale misura debbano essere soddisfatti; che quindi non il lavoro umano destinato al bene comune attiri a sè il capitale e lo ponga al suo servizio, ma che invece il capitale muova di qua e di là il lavoro e l'uomo stesso come palle da giuoco. Se già l'abitante della città soffre per questo stato innaturale, tanto più esso è contrario all'intima essenza della vita dell'agricoltore. Poiché, nonostante tutte le difficoltà', il lavoratore dei campi rappresenta ancora l'ordine naturale voluto da Dio, e cioè che l'uomo deve col suo lavoro dominare le cose materiali, e non le cose materiali l'uomo. Questa è dunque la causa. prof onda dell'odierno contrasto fra città e campagna: esso forma uomini addirittura diversi. E tale contrasto diviene tanto più grande, quanto più il capitale, abdicando la sua nobile missione di promuovere il bene della società in ciascuna delle famiglie che la compongono, penetra nel mondo stesso dei coltivatori o altrimenti io coinvolge negli stessi danni. Esso fa scintillare l'oro e una vita di piacere dinanzi agli occhi abbagliati del lavoratore dei campi, per indurlo ad abbandonare la terra e a perdere nella città, che non gli riserva il più delle volte se non delusioni, i risparmi laboriosamente accumulati, è non di rado anche la salute, le forze, la gioia, l'onore, la stessa anima. Questa terra così abbandonata il capitale si affretta a farla sua; essa allora non è più oggetto di amore, ma di freddo sfruttamento. La terra, nutrice generosa delle città non meno che delle campagne, non produce 436 Acta Apostolicae Sedis -- Commentarium Officiale più che per la speculazione, e mentre il popolo soffre la fame e l'agricoltore, gravandosi di debiti, va lentamente verso la rovina, l'economia del Paese si esaurisce per acquistare a caro prezzo rgli approvvigionamenti che è costretta a far venire dall'estero. Questo pervertimento della proprietà privata agricola è grandemente dannoso. Come essa non ha più amore nè interesse per il campo, che tante generazioni avevano affettuosamente lavorato, così è senza cuore per le famiglie che lo lavorano e che vi dimorano. Ciò non dipende però dall'istituto della proprietà privata in quanto tale. Anche là ove lo Stato avoca a sè interamente il capitale e i mezzi di produzione, gl'interessi dell'industria e del commercio estero, propri delle città, hanno il sopravvento. Il vero agricoltore soffre allora ancor più. Ad ogni modo rimane violata la verità fondamentale sempre sostenuta dalla dottrina sociale della Chiesa, che cioè la economia di un popolo è un tutto organico, nel quale tutte le possibilità produttive del territorio nazionale debbono essere sviluppate in sana reciproca proporzione. Mai non sarebbe divenuta così grande la opposizione fra città e campagna, se quella verità fondamentale fosse stata osservata. Voi coltivatori certamente non volete un simile contrasto, volete che ad ogni parte dell'economia nazionale si dia il suo; volete però anche conservare il vostro. Perciò una ragionevole politica economica e un sano ordinamento giuridico debbono prestarvi il loro sostegno. Ma l'aiuto principale deve venire da voi stessi, dalla vostra unione cooperativa, specialmente anche nei problemi del credito. Porse allora dal settore dell'agricoltura verrà il risanamento di tutta la economia. 3. - Finalmente una parola intorno ai lavoro. Voi coltivatori costituite con le vostre famiglie ima comunanza di lavoro. Voi siete però anche coi vostri compagni e consoci una comunanza di lavoro; Voi volete finalmente formare con tutti i gruppi professionali del popolo una grande comunanza, di lavoro. Questo è secondo l'ordinamento di Dio e della natura ; questo è il vero concetto cattolico del lavoro. Esso unisce gli uomini in un servizio comune per i bisogni del popolo, in un medesimo sforzo per il proprio perfezionamento a onore del loro Creatore e Redentore. ' ' • Ad ogni modo, restate fermi nel considerare il vostro lavoro secondo il suo intimo valore, come contributo vostro è delle vostre famiglie alla pubblica economia. Con ciò rimane fondato il diritto a un sufficiente reddito per un sostentamento corrispondènte alla vòstra dignità di uomini e anche ai vostri bisogni culturali ; ina importa anche il vostro riconoscimento dèlia necessaria unione con tutti gli altri gruppi professio- Acta Pu Pp. Xll nali che lavorano per i vari bisogni del popolo, e.con ciò anche la vostra adesione al principio della pace sociale. Eoi invochiamo di cuore i più eletti favori eeles|Lsu di voi, diletti figli e sulle vostre famiglie, come la Chiesa sempre particolarmente vi ha benedetti e ha in molteplici maniere introdotto il vostro anno di lavoro nel suo anno liturgico ; li invochiamo sul lavoro delle vostre mani dal quale il santo altare di Dio riceve il pane ed il vino. Dia a voi il Signore, per adoperare le parole dei Libri Santi, « la rugiada del cielo e la pinguedine della terra e copia di grano e di vino » ! Possano le vostre terre, come già i fertili campi etruschi, che Livio ammirava tra Fiesole e Arezzo, essere ricche di frumento e di bestiame e per abbondanza di tutte le cose, frumenti ac pecoris et omnium copia rerum opulenti ! ' Con questi sentiinenti e con questi auguri dipartiamo a voi e a tutte le persone che vi sono care la Nostra paterna Apostolica Benedizione. r 4 5 4 5 Gen. 27, 28. LTV., Ah U roe condita 1. XXII. cap. ?>. 438 Acta, Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS ACHERUNTINAE et MATERANENSIS" DECRETUM DE FINIUM DIOECESIUM COMMUTATIONE Excmus P. D. Augustus Bertazzoni, Episcopus Potentinus et Mar sicensis atque Administrator Apostolicus archidioecesium Acheruntinae et Materanensis, nuper Apostolicae Sedi preces sibi ab iis quorum interest oblatas humiliter porrexit ut territorium paroeciarum « Ber nalda, Ferrandina, Ginosa, G rottole y Laterza, Metaponto, "Miglionico, Montescaglioso, Pisticci et Pomarico » ad archidiócesim Acheruntinam 'pertinens, ob magnam distantiam ab Urbe cathedrali «Acerenza» ab ipsa archidioecesi seiungeretur et archidioecesi Materanensi aggrega retur. Porro Ssmus Dominus Noster Pius div. Prov. Pp. XII, petitionis opportunitate perpensa, attentis votis et consensu praef atarum paroeciarum parochorum, Apostolicae potestatis plenitudine atque suppleto quatenus opus sit, aliorum interesse habentium aut habere praesumendum consensu, postulationi benigne annuendum censuit. Quapropter per praesens Consistoriale Decretum statuit ut territorium memoratarum paroeciarum ab archidioecesi Acheruntina dismembretur et archidioecesi Materanensi perpetuo incorporetur. Ad haec omnia autem exsequenda Sanctitas Sua deputavit Excmum P. D. Augustum Bertazzoni, Administratorem Apostolicum Acheruntinum et Materanensem, eidem tribuens necessarias et opportunas fa cultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum : facta eidem obligatione mittendi Sucra Congregatio -Gfirißistofialis quam primum ad hanc S. C. Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis: ' — V, Contrariis quibusvis non obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 11 Augusti 1945. Fr. R. C. Card. Rossi, a Secretis. L. $i S. I. Ferretto, Sub st. . II PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : ; die 24 Novembris 19J¡6. — Metropolitanae Ecclesiae Granatensi praefecit Exc: P. D. Balbinum Santos y Olivera, hactenus Episcopum Malacitanum. die 26 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae S. Miniati Exc. P. D. Felicem Beccaro, hactenus Episcopum Nuorensem. die h Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Caesariensi in Mauretania R. D. Aloisium Cammarata, Antistitem Urbanum et Archipresbyter um-Parochum in oppido « S. Cataldo » dioecesis Calatanisiadensis, quem constituit Praelatum Ordinarium Praelaturae nullius S. Luciae. die 7 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Petriculanae Exc. P. D. Albertum Fletcher, hactenus Episcopum titularem Samiensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Bidensi Exc. P. D. Aloisium Willinger hactenus Episcopum Poncensem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Philippi Scher, Episcopi Montereyensis Fresnensis. 440 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ff ORA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI PROVISIO ECCLESIARUM Ssmus D. N. Pius divina Providentia Papa XII, decretis S. Congregationis pro Ecclesia Orientali, singulas quae sequuntur Ecclesias dé novo Pastore dignatus est providere, scilicet : die 80 Iulii 19J{6. — Cathedrali Ecclesiae Cahirensi Maronitarum, nuper erectae, praefecit Exc. P. D. Petrum Dib, hactenus episcopum titularem Tarsensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Tentyritanae R. P. Andream van den Bronk, e Societate pro missionibus ad Afros, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iulii Girard, Episcopi Titularis Bullensis, Vicarii Apostolici Deltae Nili. — Titulari episcopali Ecclesiae Europensi R. D. Danielem Ivancho, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Basilii Takach, Ëxarchi Apostolici pro fidelibus ruthenis byzantini ritus e Podoçarpatia in Statibus Foederatis Americae septentrionalis. SACRA CONGREGATIO RITUUM B OLIVAREN. BEATIFICATIONIS FUNDATRICIS ET CANONIZATIONIS INSTITUTI SERVAIS SORORUM-'A SUPER B. DEI MARIA MERCEDIS ANNA A A IESU, MOLINA, IESU. DUBIO An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Imitatores Dei estote ut filii carissimi, hortatur Apostolus, et ambulate in dilectione sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis oblationem et hostiam Deo in odorem suavitatis (Eph., V, 1-2). Serva Dei Mercedes a Iesu Molina, Beatae Mariae Annae a Iesu de Sacra Congregatio Rituum Paredes Virginis Aequatorianae aemula, tota fuit in imitatione,.Dei t in eius dilectione ambulans, atque Christi vestigia premens se suaque pro fidelibus atque infidelibus veluti oblationem et hostiam in odorem sua vitatis tradidit. Quod autem oblatio haec Deo grata fuerit, evidenter ostenditur ex fructibus inde secutis, uti mox delibabimus. In parvo oppido v. d. Baba in provincia « Los Rios » in Aequatoriali dicione, e Michaele Molina ac Rosa Ayala divitibus ac nobili quidem genere, nobilioribus vero christianarum virtutum exercitio, anno 1828 nata est Mercedes. Non multo post eius nativitatem, familia se transtulit ad urbem « Guayaquil ». Patre mature orbata, Mercedes sub diligenti matris cura adulevit. Matite q|$q¿ue circa annum 1841 viam universae carnis ingressa, Mercedes, divitiis affluens, aliquantulum pietate deferbuit ac mundanis oblectamentisi parumper, licet non immodice, indulsit. Equo olim delapsa, fracto brachio, quum diu lecto decumbere coacta esset, fluxarum mundi rerum inanitatem perpendens, vitam pietatis ope: ribus intentam statuit instaurare. Non multo autem post honestas nuptias, quibus aliquando laverai, invicte repudiavit, nil seu propinquorum seu civium dicteria curans. Cellam a ceteris segregatam in sororis domo sibi elegit, ut liberius orationi instare et arctissimae paenitentiae operibus, prout sibi a confessario concessum erat, attendere sibi liceret. Paupertatis, castitatis et obedientiae vota, laicali condicioni accommodata, emisit, quae ad unguem ipsa servavit. Sui animi moderatori e Societate Iesu morem gerens, atque totam se proximorum saluti impendendi desiderium complens sororis domum clam deseruit, paupérrimarum orphanarum curam assumens. Deinde eidem moderatori obediens, in Patrum Societatis Iesu missionalium adiutorium ad Jibaros evangelizandos advolavit, quorum ferociam caritate ac patientia emollivit. Post missionalium discessum, magno animi dolore missionem relinquere coacta fuit. Post breves moras in urbibus « Cuenca » et « Guayaquil », in urbe Riobamba constitit atque Instituti Sororum, quod sub patrocinio B. Mariae Annae de Paredes posuit, summopere favente atque impellente Episcopo, fundamenta iecit, quodque eo spectat ut pauperes puellae orphanae atque derelictae excipiantur atque educentur ; mulieres lapsae e vitiorum caeno conversae colligantur atque in bono confirmentur, demum ut adulescentulae, innocentes quidem, sed incautae a malo praeserventur. Die 14 Aprilis anno 1873 religiosa' vota coram Episcopo nuncupavit nomenque Mercedis a. Iesu. assam-psit. Multa et gravia Famula Dei passa est, quae fortiter Deo confisa superavit, christianarum virtutum relinquens exempla. Acta Apostolicae Sedm — Commentarium Officiale Meritis plena, sacramentis roborata- die 13 Iunii anno 1883 sancto fi riè* quievit. - -.'i--" i C: V'... i :'• : ^ Sanctitatis fama, post Servae Dei obitum magis magisque invaluit; quare die 19 Aprilis anno 1886, tribus annis nondum a morte transactis, informativus processus in Bolivarensi Curia incertus; est, qui tamen ob politicas, atque ob alias adversas rerum personarumque condiciones, ä causae bonitate alienas, fuit suspensus, atque post quadraginta annos redintegratus atque consummatus eum super scriptis, tum super sanctitatis fama, tum denique super liturgico cultu nunquam praestito, atque in Urbem, una cum rogatoria!i in Curia Conchen annis 1929-30 confecto, delatus. •••<••'••• •> Nonnullae interim litterae Summo Pontifici introductionem causae huius Servae Dei postulantes fuerunt oblatae. Die 27 Novembris a. 1937 favorabile super Servae Dei scriptis editum est decretum. '' • 1 Omnibus itaque servatis de iure servandis, Revino P. Carolo Micci nelli, causae Postulatore instante, in Ordinariis Sacrorum Rituum Congregationis comitiis, die 29 Ianuarii anni huius, Emus ac Revmus Di Cardinalis Raphael Carolus Rossi, Causae Ponens, dubium posuit disceptandum : An signanda sit commissio Introductionis Causae, in casu ei dd effectum de quo agitur, atque de ea retulit. Emi ac Revmi Patres, post relationem hanc, suffragiis quoque officialium Praelatorum exceptis, necnon audito R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, omnibus mature perpensis, rescribendum censuerunt: Signandam esse commissionem Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. v Facta autem ab infrascripto Cardinali Praefecto die 8 mensis huius relatione Ssmo D. N. Pio Papae XII, Sanctitas Sua, rescriptum Emorum Patrum ratum habens, commissionem Introductionis cattsae Servae Dei Mercedis a Iesu Molina Sua manu óbsignarè dignata est. Datum Romae, die 8 Februarii ä. D. 194(). ; h. & s. i$i C. Card. SaìMU, Ep. Praeri:, Praefectus^ . , . : t A. Carinci, Archiep. Seleneien.. Secretarius-. ¿8aera Congregatio Rituum . ..... r : jj • PARISIEN. ; V7 ; CANONIZATIONIS BEATAE CATHARINAE L A B O U R É , V I R G I N I S , E SOCIETATE P Ü E L L A R U M CARITATIS S. VINCENTII A P A U L O . :^ I - S U P E R DUBIO An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae al) Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. 1 Acta nos docent Beatam Catharinam Labouré, novennem adhuc puel Iam, matre vix demortua, ad beatae Virginis simulacrum aceurrisse¿ seque Eidem uti filiam maternae Eius curae commendasse. Puellae fiducia quantum tantae Matri placuerit, evidentissime constat ex gratiarum abundantia, quibus Ipsa Servam Dei ditavit. Etenim ei ut Puellarum a Caritate S. Vincentii a Paulo Societati se adiungere posset, pluribus remotis impedimentis, viam complanavit; ut in christiana ac religiosa perfectione ingentes progressiones faceret, efficacissime adiuvit ; denique singulare donum ei largita est ut effusissimae suae misericordiae in totum humanum genus instrumentum fieret, miris apparitionibus eam, adhuc tirunculam, honestando. Quod munus fidelissime B. Catharina exsécuta est. Sacrum enim numisma, in apparitionibus sibi a Beata Virgine ostensum, ad plura decies centena milia cudere ac diribere per alios curavit, altum insimul de supernaturali numismatis revelatione accepta silentium per ultra sex supra quadraginta annos heroico servans. Humillimam Deus Famulam suam caelesti gloria regaliter rependit, ut evidenter ostenditur cum ex sollemnis beatificationis honoribus die 28 Maii a. 1933 ei ab Ecclesia collatis, tum ex aliis miraculis post beatificationem a Deo patratis, de quorum duobus in hoc decreto agitur, quae ad eius Canonizationem viam sternunt. I. Prior quae ab Actoribus effertur mira sanatio Iosephinam Qoudref respicit. Mulier haec adeo gravi asystolia cum renali insufficientia fuit attacta, ut ad extremum vitae limen fuerit adducta, ideoque extrema Sacramenta ei fuerunt collata. B. Catharinae intercessione implorata, a die 15 ad 20 Iunii mensis, anno 1933 infirma ad bonam transiit valetudinem, cum plena cordis sufticientia. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Miraculum agnoscunt duo curantes medici, cum quibus quatuor periti, ex officio a sacra hac Congregatione adlecti, plene concordant. II. Altera sanatione Soror Irenes Pascal, e Societate Puellarum a Caritate S. Vincentii a Paulo, fauste fruita est. Soror haec ob graves âdhaerentias quadruplici chirurgicae laparatomicae actioni subiecta fuit, at incassum ; immo post unamquamque huiusmodi operationem in peiori Condicione versabatur, adeo ut curantes medici atque chirurgi nullam servandae vitae spem superesse absque haesitatione edixerint, mortemque fere imminentem praesagiverint. Die 21 Maii a. .1937, sexto novendialium precum, infirma, nocte incumbente, placido corripitur somno. Sequenti mane?se perfecte sanatamsentit, solidjam cibum sumit, nullum praegressi morbi vestigium a medico invenitur, atque exinde Irenes in recuperata valetudine omnino perseverat. Miraculum contigisse non modo periti a Sacra hac Congregatione electi, sed etiam curantes medici, ceterique testes agnoscunt. Super prima ex his duabus miris sanationibus Apostolica auctoritate constructus est processus in Curia S. Claudii, super altera vero in Curiis Monoecen. ac Parisien., pro quorum legali vi die 17 Aprilis a. 1940 editum est decretum. Servato iuris ordine, super his sanationibus prius in Antepraeparatorio Sacrae Congregationis coetu, coram Revmo Cardinali Alexandro Verde, Causae Ponente, die 18 Iulii a. 1944 disceptatum est; die vero 26 Iunii elapso anno in Praeparatorio, coram ceteris huic sacrae Congregationi addictis Cardinalibus; demum die 9 Aprilis hoc anno, in Generali coram Ssmo D. N. Pio Papa XII; in quo idem Cardinalis Ponens seu Relator dubium posuit: An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales, Officiales Praelati Pa tresque Consultores suum quisque protulit suffragium. Beatissimus vero Pater, a sua ferenda sententia ad hunc distulit diem, ut maiori luce ingeminatis precibus a Deo Sua mens illustraretur. Statuit itaque decretum hac Dominica, post Pascha quinta, S. Philippi Nerii Romae Apostoli festo, promulgari. Quapropter advocatis ad Se Revmis Cardinalibus Causae Ponente atque infrascripto S. R. C. Praefecto, nec non R. P. Salvatore Natucci, Fidei generali Promotore ac me Secretario, sacrosancto Eucharistico sacrificio religiose litato, edixit: Constare de instantánea perfectaque sanatione eum losephinae Croudret a gravissima f imwffieientiacardiaca (asystolia) eum insufficientia, renali, tum Sororis Irenis Pascal d grm vissima syndrome adhaerentiali. ,r Sacra Congregatio Rituum 445 Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta S. E. C. referri mandayit: : . . . . . . Datum Romae, die 26 Maii, Dominica V post Pascha, anno Domini 1946. ;£8 O. Gard. SALOTTI, Ep. Praen., Praefectus. L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleucien., Secretarius.. III NULLIUS EINSIEDLER. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI MEINRADI E U G S T E R , CONVERSI PROFESSI O. S. B. S U P E R DUBIO An signanda sit commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Pius doctusque Ioannes Tritemius, insignis Abbas S. Martini in Spanheim in dicione Germanica, Ordinis S. Benedicti, de monachorum virtutibus disserens : « Qui non amat solitudinem cellae, scribit, et quietem silentii, mentis puritatem nequaquam diligit» (hom. VI circa med.) «...Monachus, quia miles est, nunquam debet esse otiosus... Labores autem monachorum ita sunt moderandi, ut nunquam a divinis vacent colloquiis, sed inter opera manuum, in corde meditatio ferveat Scripturarum : quae posteaquam in ardorem spiritus mentem perduxerit, mox in orationem devotissimam commutetur» (hom. VII post med,). Quae monita, quasi, explicatio sunt praecepti a legifero patre Benedicto suis monachis inculcati : Ora et labora. Praeceptum hoc ad amussim Frater Meinradus Eugster, Ordinis S. Benedicti in celeberrimo Einsiedlensi Monasterio Conversus, servavit, atque per hoc religiosae vitae perfectionem attigisse videtur, uti inquisitionum ordinariarum Ensiedlensum acta testantur. Re sane vera : in loco vulgo dicto Gätziberg, propter Altstätten, intra Sancti Galli dioecesis fines, die 23 Augusti anno 1848 natus est eodemque die baptizatus duodecimus filius Ioannis Udalrici Eugster atque Annae; Mariae Reichsteiner, r cui nomina Iosephus Gebhardus fuerunt imposita. Parentes ambo, tenui quidem fortuna praediti, sed christia32 - ACTA vol. X I I I , n. 13. - 21-12-946. 446 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale nis virtutibus praestantes, filiólos a Deo sibi concessos sancte educarunt. Iosephus mature, ut pro suo modulo familiae subveniret iopiae, famulum cuidam sui oppidi mercatori se tradidit, a quo plura beneficia se accepisse grato animo per totam vitam fassus est. Ad vestitici artem addiscendam ac perficiendam ad oppida Rapperswill, Rorschach, Feldkirch, Sankt Gallen se contulit; anno demum 1872 ineunte, non sine B. Virginis instinctu, quam Servus Dei enixe adprecabatur ut sibi via ad religiosam vitam amplectendam complanaretur, in Einsiedlense Monasterium uti vestificus admissus fuit ; post autem biennium laudabiliter transactum, die 29 Augusti anno 1874 tirocinium posuit. Sequenti anno, die 5 Septembris simplicia vota, assumpto Meinradi nomine, die autem 22 Septembris anno 1878 sollemnia vota nuncupavit. Servus Dei summo mane, plurimos per annos, ut sacris inserviret, indefesse, ingravescente quoque senectute atque acriter rigescente hieme, paratum se exhibebat ; ad vestiariam ofiicinam, cui fuerat addictus, deinde accedens, nunquam a laborando se abstinebat, quousque obedientiae signum eum alio advocaret : nec interim ab oratione animum extrahebat. Manus quidem et oculos in opus intendebat, mens vero et cor « numquam a divinis vacabat colloquiis», ideo silentii quietem amabat, probe sciens mentis puritatem se assequi non posse, si aliter se gessisset, uti a Tritemio audivimus. Quare factum est ut Meinradus virtutes omnes exercuerit, atque non pauca earum specimina exhibuerit, humilitatis praesertim et caritatis. Omnibus omnia factus, nulli pepercit industriae aut incommodo ut confratribus auxilium, quod peterent, immo ultro, conferret. Nullum ex eius ore verbum fraternam caritatem laedëns excidit. Maternam infirmis curam praestabat, eosque piis colloquiis splabatur. Morosos confratres, Deo sic permittente, eum lacessentes, hilari vultu gratoque animo tolerabat. Uno verbo, uti testes deponunt, non modo nullus in Servo Dei notabilis defectus fuit animadversus sed perfectum religiosi Ordinis S. Benedicti exemplar agnitum. Paupertatis amantissimum, obedientiae observantissimum, B. Virginis sanctorumque caelitum cultorem fidelissimum iugiter per integrum vitae curriculum se exhibuit. Annis ac laboribus fractus, extremis Ecclesiae sacramentis munitus, die 14 Iunii anno 1925 lectissimam animam Deo reddidit, annos natus septuaginta sex, menses novem, dies decem et septem. Sanctitatis fama cum viresceret, in Einsiedlensi Curia Abbatiali anno 1939 die 28 Aprilis mensis, ordinaria auctoritate inceptae inquisitiones sunt super eadem fama, quae sequenti anno fuere perfectae. Sacra Congregatio Rituum 447 Item et processiculus diligentiarum, nempe super scriptis alterque super prohibito cultu non exhibito, ad normam Urbani VIII decretorum, fuere confecti. Qui processus ad Sacram hanc Congregationem fuere delati. Plures interim Summo Pontifici litterae reverenter fuerunt oblatae, Causae Introductionem postulantes. Scriptis perpensis, favorabile die 28 Maii a. 1941 editum est decretum. Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante Revmo D. Gerardo Oesterle, O. S. B., Postulatore legitime constituto, die 9 mensis huius, infrascriptus Cardinalis, S. R. C. Praefectus causaeque huius Ponens seu Relator, in Ordinario Sacrae Congregationis coetu, dubium proposuit discutiendum : An signanda sit commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur, deque ea retulit. Emi ac Revmi Cardinales, relatione hac atque suffragiis officialium Praelatorum perpensis, addito quoque, voce ac scripto, R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei generali Promotore, omnibus mature consideratis, rescribere censuerunt : Signandam esse commissionem Introductionis Causae si Sanctissimo placuerit. Facta autem infrascripto die, ab eodem Cardinali, relatione Ssnio D. N. Pio Papae XII, Sanctitas Sua, rescriptum Emorum Patrum ratum habens, commissionem Introductionis Causae Servi Dei Meinradi Eugster Sua manu dignata est subsignare. Datum Romae, die 12 Iulii a. D. 1946. £g C. Card. SALOTTI, Ep. Praen., S. B. C. Praefectus. L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleucien., Secretarius. 448 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Sabato, 30 novembre 194.6, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott. R o d o l f o K o h l e t j s s , Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica Federale di Austria, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SAGRA GONG REG AZIONE DEI RITI Martedì, 12 novembre 1946, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi 'Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali han discusso sulla introduzione della Causa dei (Servi di Dio : 1) Antonio Maria da Lavaur, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori Cappuccini ; 2) Carlo Maria Schilling, sacerdote professo della Congregazione dei Chierici Regolari di San Paolo, Barnabiti. Hanno inoltre esaminata la relazione dei Revisori teologi sugli scritti della Serva di Dio Cecilia Eusepi, del Terz'Ordine dei Servi di Maria. Martedì, 19 novembre 1946, nel Palazzo Apostolico Vaticano, all'augusta presenza del Santo Padre, si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi (Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno dato il loro voto sul Tuto per la Canonizzazione della Beata Caterina Labouré, Vergine, dell'Istituto delle Figlie della Carità di ß. Vincenzo de' Paoli, e sui miracoli del Beato Giuseppe Oafasso, Confessore, Rettore del Collegio ecclesiastico di Torino. Martedì, 26 novembre 1946, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù del Servo di Dio Lorenzo Maria di S. Francesco Saverio, sacerdote professo della Congregazione dei Passionisti. Martedì, 10 dicembre 1946, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto, alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Alessandro Verde, Diarium Romanae Curiae im si è adunata- la S. Congregazione dei Riti, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli operati, come si asserisce, ad intercessione del Ven. Servo di Dio Domenico Savio, giovane dell'Oratòrio Salesiano. Martedì, 17 dicembre 1946, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la 'S. Congregazione dei Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali e i Revmi Prelati Officiali hanno discusso : 1) sui non culto dei Servi di Dio : Meinardo Engster, dell'Ordine di S. Benedetto; Maria Caterina Kasper, fondatrice delle Povere Serve di Gesù Cristo ; Maria Teresa Ledochowska, fondatrice del Pio Sodalizio di S. Pietro Claver per le Missioni Africane; Agostina Petrantoni, religiosa profes'sa dell'Istituto delle iSuore della Carità ; 2) sulla validità dei Processi dei Servi di Dio : Clelia Barbieri, fondatrice delle Suore Minime della Madonna Addolorata ; Gertrude Comensoli, fondatrice dell'Istituto delle Suore del Ssmo Sacramento: Giovanni Martino Moyë, sacerdote dell'Istituto delle Missioni Estere, fondatore dell'Istituto delle Suore della Provvidenza; Adolfo Petit, sacerdote professo della Compagnia di Gesù. SEGRETERIA DI STATO ' • NOMINE Con Biglietto della Segreteria di Stato, in data 11 dicembre 1946, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare il Revmo Padre Abbate D. Emanuele Caronti, O. S. B., Consultore della Suprema S. Congregazione del Santo Offizio. Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Prelati domestici di Sua Santità : 8 settembre 1941. Monsig. Lorenzo Brophi, della diocesi di Leighlin. » » » Monsig. Federico Kerr McClement, dell'archidiocesi di Westminster. 17 ottobre 1942. Monsig. Tommaso Flood, dell'archidiocesi di Cardiff. » » » Monsig. Dionisio Giuseppe Quigley, della medesima archidiocesi. 3 novembre » Monsig. Guglielmo MacMaster, della diocesi di Argyll e Isole. 4 gennaio 1943. Monsig. Giuseppe Francesco Turner, dell'archidiocesi di Liverpool, Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 450 29 marzo 1943. Monsig. Lorenzo Pietro Emery, dell'arehidiocesi di Birmingham. 24 maggio » Monsig. Giovanni Meneguzzi, della diocesi di Caxias. 21 giugno » Monsig. Emanuele Correia de Macedo, dell'arehidiocesi di S. Paolo del Brasile. » » » Monsig. Teodoro Jarland, dell'arehidiocesi di Albi, il agosto » Monsig. Ludovico Deyrieux, dell'arehidiocesi di Lione. 30 settembre » Monsig. Ludovico Pichard, dell'arehidiocesi di Parigi. 1 ottobre » Monsig. Antonio De Oasteljau, della diocesi di Viviers. » » » Monsig. Augusto Jauffrés, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni Bord, della medesima diocesi. 9 novembre » Monsig. Giovanni Ooghlan, della diocesi di Meath. » » » Monsig. Edoardo Dewey, della diocesi di Plymouth. 10 » » Monsig. Patrizio Dunne, dell'arehidiocesi di Dublino. 1 dicembre » Monsig. Giovanni Maguire, della diocesi di Kilmore. 22 » » Monsig. Teofilo Paravy, dell'arehidiocesi di Chambéry. » » » Monsig. Francesco Bollón, della medesima archidiocesi. 15 marzo 1944. Monsig. Riccardo Smith, della diocesi di Lancaster. 23 » » Monsig. Giacomo Sabba Battistoni, della diocesi di S. Sebastiano di Rio de Janeiro. 18 maggio » Monsig. Giorgio Lorenzo Oraven, dell'arehidiocesi di Westminster. 4 dicembre » Monsig. Daniele Fitzpatrick, della diocesi di Kilmore. 26 » » Monsig. Giacomo Oonway, della diocesi di Kildare. 7 gennaio 1945. Monsig. Bernardo Geyer, delParchidibcesi di Colonia. 29 settembre » Monsig. Michele Steines, della diocesi di Syracuse. » » » Monsig. Casimiro Piejda, della medesima diocesi. » » » Monsig. Eduardo P. Buttimer, della medesima diocesi. 13 ottobre » Monsig. Daniele Francesco Curtin, della medesima diocesi. » » » Monsig. David C. Gildea, della medesima diocesi. 20 » » Monsig. Giorgio Daniele Mulcahy, della diocesi di Harrisburg, » » » Monsig. Tommaso V. Shannon, della diocesi di Cleveland. » » » Monsig. Riccardo J. Patterson, della medesima diocesi. » » » Monsig. Venceslao F. Novak, della medesima diocesi. » » » Monsig. Lerne O. Hammer, della medesima diocesi. » » » Monsig. Alberto J. Murphy, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giorgio A. Whitehead, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giuseppe J. Mullen, della medesima diocesi. » » » Monsig. Vincenzo B. Balmat, della medesima diocesi. 21 » » Monsig. Berardo J. Flanagan, della diocesi di Burlington. )? » }> Monsig. Giovanni B. McGarry, della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 21 ottobre 1945. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 21 novembre Monsig. mi Damaso Carrières, della medesima diocesi. Eugenio F. Cray, della medesima diocesi. Carlo L. Pontbriand, della, medesima diocesi!. Giorgio E. L'Ecuyer, della medesima diocesi. Giuseppe A. Dame, della medesima diocesi. Giovanni P. Rand, della medesima diocesi. Guglielmo P. Crosby, della medesima diocesi. Giovanni M. Brown, della medesima diocesi. Leone M. Byrnes, della diocesi di Mobile. Guglielmo Giuseppe Cusick, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni Canepa, della medesima diocesi. » » » Monsig. Giovanni J. Sprangers, della diocesi di Green Bay. 13 dicembre » Monsig. Luigi Bastian, della medesima diocesi. » Monsig. Giulio Chylinski, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni J. Loerke, della medesima diocesi. » Monsig. Giulio J. Looze, della medesima diocesi. » Monsig. Enrico J. Ehr, della medesima diocesi. Monsig. Michele Klosowskii, della medesima diocesi. » Monsig. Claudio V. Hugo, della medesima diocesi. » Monsig. Guglielmo P. Joyce, della diocesi di Helena. 21 Monsig. Francesco Saverio O'Farrell, della medesima dio» cesi. Monsig. Dionisio P. Meade, della medesima diocesi. » Monsig. Giacomo P. Tongas, della medesima diocesi. Monsig. Emmet J. Riley, della medesima diocesi. Monsig. Giovanni B. Pirna t, della medesima diocesi. » Monsig. Bernardo Hilgenberg, della diocesi di Belleville. » Monsig. Alberto R. Zuroweste, della medesima diocesi. » Monsig. Luciano L. Bojnowski, della diocesi di Hartford. Monsig. Dionisio L. Gleason, della medesima diocesi. » Monsig. Giovanni Girolamo Hayes, della medesima dio» cesi. Monsig. Egidio Vagnozzi (Roma). 23 Monsig. Giovanni Dieci (Roma). 20 gennaio 1946. Monsig. Virgilio Valcelli (Roma). » » » Monsig. Ernesto Deschamps, delParchidiocesi di Sen®. 24 » » Monsig. Francesco Ythier, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Ferdinando Feliziani, della diocesi di Osimo e 30 maggio » Cingoli. Monsig. Giuseppe Sensi, dell'archidiocesi di Cosenza. 2 giugno » Monsig. Gabriele Arroyo y Gonzales, della diocesi di Tu21 » » lancingo. » » Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m 8 15 » 19 25 luglio agosto » » » 1946. Monsig. Antonio Pozzoli, dell'archidiocesi di Milano. » Monsig. Enrico Groult, dell'archidiocesi di Rennes. » Monsig. Costante Lamy, della medesima archidiocesi. » Monsig. Andrea Bouquin, dell'archidiocesi di Bourges. » Monsig. Basilio Cupaiolo, dell'archidiocesi di Chieti. NECROLOGIO 1946. Monsig. Augusto Grumel, Vescovo di San Giovanni di Maurienne, Monsig. Luigi Martinelli, Arcivescovo di Amalfi. 16 giugno » Monsig. Damiano Giovanni Theelen, Vescovo di Nico6 agosto » poli in Bulgaria. Monsig. Giovanni Simrak, Vescovo di Crisio. 9 » Monsig. Leandro Guido Le Floch, Vescovo di Ajmer. » » Monsig. Francesco Gonzalez, Vescovo di Cuernavaca. 20 » Monsig. Giuliano M. Leventoux, Vescovo tit. di Legià. 3 settembre Monsig. Giovanni Harty, Arcivescovo di Cashel. 11 » Monsig. Giovanni Michele Buckx, Vescovo tit. di Doliche. 22 » ' Monsig. Ugo Giubbi, Vescovo di San Miniato. 28 » Monsig. Francesco Maria Arsenio Lemasle, Vescovo tit. 27 » di Teuchira, Vicario Apost, di Hué. Monsig. Giovanni Raffaele Hagan, Vescovo tit. di Limata. 28 » » Monsig. Paolo de Huyn, Patriarca di Alessandria dei 1 ottobre » Latini. Emo Signor Card. AGOSTINO PARRADO Y GARCIA, del Titolo 8 » » di S. Agostino, Arcivescovo di Granata. Monsig. Ignazio Canazei, Vescovo di Shiuchow. 12 » Monsig. Pio Eugenio Neveu, Vescovo tit. di Citro. 17 » Monsig. Giovanni Batt. Morris, Vescovo di Little Roch. 22 » Monsig. Atanasio Ignazio Nuri, Arcivescovo tit. di Ge9 novembre rapoli di Siria. 12 » Emo Signor Card. CAMILLO CACCIA DOMINIONI, Primo Diacono di S. Maria in Domnica. Monsig. Antonio Lega, Arcivescovo dii Ravenna e Vescovo 16 » di Cervia. Monsig. Cristiano Winkelmann, Vescovo di Wichita. 18 Monsig. Nicànore Mutiloa, Vescovo di Tarazona e AmnrT 19 nistratore Apostolico dil Tudela. Monsig. Ludovico Francesco Kelleher, Vescovo tit. di Tene. 26 » » Monsig. Giorgio Baraka, Vescovo di Minia dei Copti. 9 dicembre » Monsig. Nicola Nabaa-, Vescovo di Sidone dei Melchiti. 15 » » 11 marzo An. et vol. XXXTffl 31 Decembris 1946 (Ser. n, v. XIII)-Num. 14 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE I INDEX GENERALIS ACTORUM (AN. ET V O L . X X X V I I I — SER. II, v. XIÏI) I - ACTA PII PP. XII SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI : LITTERAE ENCYCLICAE, EPISTULA 33. ENCYCLICA, CONSTITUTIONES Provisio Ecclesiarum, 440. 5. SACRA APOSTOLICAE, 11, 65, 197, 247, 301, 333, 413. LITTERAE APOSTOLICAE, EPISTULAE, 155, 172, PROPRIO, ALLOCUTIONES, 204, 313. 250, 314, 253, 320, 381, 426. NUNTII RADIOPHONICI, 165, 264, 276, 324, 373. SERMO, PASTORALIS, HOMILIA, 270. CANONIZATIONIS, CONSISTORIA, PROPAGANDA Decretum, 359. Provisio Ecclesiarum, 360. Nominationes, 361. 101, 287, 362, 440. 269. 237. III - ACTA TRIBUNALIUM II - ACTA ,SS. CONGREGATIONUM SUPREMA DE Decreta liturgica, 291, 371. Decreta in causis Beatificationis et Canonizationis Servorum Dei, 210, 182. SOLEMNIA SACRA CONGREGATIO FIDE : SACRA CONGREGATIO RITUUM : 15. HORTATIO Indultum, 27. Declaratio, 401. SACRA 178, SA- SACRA CONGREGATIO CONCILII : 273, 170. 141, DISCIPLINA Decretum, 349 ss. 200, 345, 376, 417. MOTU CONGREGATIO DE CRAMENTORUM : SACRA CONGREGATIO S. OF- FICII : Decretum, 280. SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS : Decreta, 207, 398, 438. Provisiones Ecclesiarum, 26, 208, 347, 399, 439. 33 - ACTA, vol. XIII, n. 14. — 31-12-946. SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA: Decretum, 159. Responsa, 160. SACRA ROMANA ROTA : Index Sententiarum, 213. Index decretorum vim definitivam habentium, 231. Citationes edictales, 28, 161, 190, 327, 402. Index generalis actorum IV - ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS : Responsa, 162. APPENDIX VICARIATUS URBIS : Citatio edictalis, 405. Diarium Romanae Curiae: Audientiae sollemniores, 136, 268, 328, 448. :\ Congregationes SS. Rituum, 137, 163, 191, 293, 448. Secretaria Status : Nominationes, * 29, 138, 163, 191, 268, 294, 328, 406. 449. Necrologium, 32, 164, 300, 452. ; * Ad maius inquirendum commodum haec ponitur distincta recensio : PP. Cardinalibus concreditae Protectoriae : 191, 328, 329, 406, 407. PP. Cardinales dati Sacris Consiliis: S. C Consistoriali, 13S, 139, 191; S. C. pro Ecclesia Orientali, 138, 139, 140; S. C. de disciplina Sacramentorum, 138, 139, 268, 408; S. C. Concilii, 138, 139, 140, 408; S. C. de Religiosis, 138, 139, 268; S. C. de Propaganda Fide, 138, 139 ; S. O. Rituum, 138, 139, 140, 268 ; S. C. Caeremoniali, 138, 139, 140, 268, 408; S. C. pro Negotiis EE. EE., 138; S. C. de Seminariis et Studiorum Universitatibus, 138, 139, 140, 268; S. C. Rev. Fabricae S. Petri, 138, 139, 140; S. Tribunali Signaturae Apost., 139, 328; Commissioni Pont. ad Codicis canones Interpretandos, 140; Commissioni Pont. ad redigendum Codicem pro Ecclesia Orientali, 140. Consultores deputati: 140, 191, 449. Officiales renunciati: In S. C. Concilii, 164; Tn S. C. de Seminariis, 164, 295; In Tribun. S. R. Rotae, 407; In Commiss. Pont. ad Codicis can. interpr., 140; In Nuntiaturis et Intérnuntiatùris Apost., 163, 294, 406; In Delegationibus, 294; In Cappella Palatii 191; In Bibliotheca Vaticana, 140. Episcopi Adsistentes Soliò : 192, 329, 407. » Protonotarii Apostolici : de numero, 406 ; ad instar, 192, 329, 407. Advocatus S. Consistorii: 328. Praelati Domestici : 193. 295, 329, 408, 449. Cubicularii secreti supra numerum : 295, 409 Cubicularii secreti ab ense et lacerna : de numero, 100; supranumerarii, 298, 410. Cubicularii honoris in Tiabitu: 298, 410 Cubicularii honoris ab ense et lacerna s. n. : 298. Cappellani secreti hon. : 299, 411. Socii Pont. Academiae Scientiarum : 192. Ex Ordine Piano: Oran Croci, 29; Commendatori con placca, 29; Commendatori, 29, 330. Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croci, cl. mil., 330; cl. civ., 330; Placca, ci. civ., 29, 331 Commendatori con placca ci. civ., 29, 331; Commendatori ci. civ., 29, 195, 299, 331, 411; Cavalieri ci. civ., 30, 195, 299, 331. Ex Ordine S. Silvestri Papae : Gran Croci, 30 ; Placca^ 31 ; Commendatori con placca, 31, 196, 331 ; Commendatori, 31, 196, 299, 331, 411; Cavalieri, 31, 196, 300, 332, 411. II INDEX DOCUMENTORUM CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS I - ACTA PII PP. XII I - LITTERAE ENCYCLICAE PAG. 1945 Dec. 23 Orientales omnes Ecclesias. - Venerabilibus Fratribus Patriarchis, Primatibus, Archiepiscopis, Episcopis, aliisque locorum Ordinariis, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentibus : CCCL elapsis an- nis ex quo Ruthenorum Ecclesia Apostolicae Sedi feliciter coagmentata est II 1946 Ian. - 6 - EPISTULA 33 ENCYCLICA Quemadmodum. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos, aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes : De indigentium puerorum cura alacrius hodie suscipienda III 1942 Apr. - CONSTITUTIONES 5 APOSTOLICAE 28 De Dahomey et aliorum (Mameyensis). - A Vicariatibus Apostolicis de Dahomey, de Ouagadougou, de Foumban et de Khartum, atque a Praefecturis Apostolicis de Kaduna et de Jos territorii pars dismembratur et nova exinde Praefectura Apostolica erigitur, « Mameyensis » nuncupanda 1945 Iunii 23 clesia Amosensi constituitur » Iulii . . . . . . 11 Amosensis. - Canonicorum Capitulum in Cathedrali Ec. . . . . . . . 247 13 Sancti Leonis de Amazones (S. Ioseph de Amazones). A Vicariatu Apostolico S. Leonis de Amazones pars seiungitur, ex qua nova erigitur Praefectura Apostolica sub nomine S. Ioseph de Amazones . » » » . . Sinus de Hudson - Sinus S. Laurentii - Portus Gratiae 13 Index documentorum chronologico ordine digestus PAG. (de Labrador). - A Vicariatuum Apostolicorum Sinus de Hudson et Sinus Sancti Laurentii et a Dioecesis Portus Gratiae territorio pars seiungitur et novus erigitur Vicariatus Apostolicus « de Labrador » . 333 28 Dubuquensis - Omahensis. - Cathedralis Ecclesia Omahensis a Metropolitico Ecclesiae Dubuquensis iure solvitur et in novam Metropolitanam Ecclesiam erigitur, cui suffraganeae constituuntur Ecclesiae Cathedrales Lincolnensis et Insulae Grandis, hucusque Dubuquensi Ecclesiae suffraganeae 197 24 Chieoutimiensis et Sinus S< Laurentii (Sinus Sancti Laurentii). - A Dioecesi Chicoutimiensi et a Vicariatu Apostolico Sinus S. Laurentii territorii pars dismembratur, et nova exinde Dioecesis erigitur, sub nomine « Sinus S. Laurentii », quae Metropolitanae ecclesiae Quebecensi suffraganea constituitur . 335 8 De Sede Apostolica vacante et de Romani Pontificis electione 65 14 Portus Veteris (dè Esmeraldasì. - A Dioecesi Portus Veteris territorii pars seiungitur et nova. erigitur Praefectura Apostolica « de Esmeraldas ». . . . 338 22 Mihvaukiensis - Crossensis - Sinus Viridis (Madisonensis). - Ab Archidioecesi Milwaukiensi et a Dioecesi Crossensi territorii pars dismembratur, ex qua nova erigitur Dioecesis « Ma/disonensis », ipsi Archidioecesi Milwaukiensi suffraganea. Item a Dioecesi Sinus Viridis pars dismembratur, quae Dioecesi Crossensi adiungitur 340 5 De Aguas Calientes. - Capitulum Cathedrale erigitur . 413 11 Chachapoyasensis et aliarum (a ,S. Francisco Xaverio). - A Dioecesibus Ohachapoyasensi et Cajamarcehsi et a Vicariatu Apostolico S. Gabrielis a Virgine Perdolente de Marañon territorii pars seiungitur, ex qua nova erigitur Praefectura Apostolica « a S. Francisco Xaverio » denominanda 416 9 Quebecensis (S. Germani). - A Provincia ecclesiastica •Quebecensi Dioecesis S. Germani separatur, et ad Metropolitanae Ecclesiae gradum evehitur, novaque ex ea et ex Dioecesibus Gaspesiensi et Sinus S. Laurentii, quae et ipsae a Quebecensi Provincia separantur, necnon e Vicariatu Apostolico de Labrador ecclesiastica Provincia constituitur 343 Il Sinarum. - Hierarchia Episcopalis in Sinis instituitur 301 Index documentorum chronologico ordine digestus IV - MOTU PROPRIO . 1946 Maii 1 457 PAG. De ordine iudiciali et de ratione procedendi in causis civilibus in Statu Civitatis Vaticanae servandis . . 170 V - LITTERAE APOSTOLICAE 1946 Ian. » Iulii 16 Exulta, Lusitania felix. - Sanctus Antonius Patavinus, Confessor, Ecclesiae universalis Doctor declaratur 200 6 Permultas gratosque. - Internuntiatura Apostolica in Sinis erigitur . . . . 313 VI 1945 » 1946 Oct. » Ian. 8 19 17 » » » » » Febr. 22 26 11 - EPISTULAE Notre dévotion. - Ad R. P. Stephanum Cruveiller, Moderatorem Generalem Missionariorum B. M. V. a «La Salette», exeunte saeculo ab Apparitione eiusdem B. M. V. in oppido « La Salette » II y aura donc un siècle. - Ad R. P. Gervasium Quénard, Praepositum Generalem Augustinianorum ab Assumptione, saeculo impleto ab ortu eiusdem Piae Societatis . . Czestochoviensis Beatae Mariae Virginis. - Ad Emum P. D. Augustum tit. S. Mariae de Pace S. R., E. Presbyterum Card. Hlond, Archiepiscopum Gnesnensem et Posnaniensem ceterosque Poloniae Archiepiscopos, Episcopos locorumque Ordinarios : officiosi® litteris respondet e communi Conventu Czestochoviensi datis : . . . Haud parva. - Ad Excmum P. D. Maurilium Silvani, Archiepiscopum tit. Naupactensem, in Republica Chilena Nuntium Apostolicum, quem Legatum mittit ad Conventum Eucharisticum e tota Chilena Republica Magellani celebrandum In secundo Nostri Pontificatus anno. - Ad Emum P. D. Dyonisium tit. Ss. Nerei et Achillei S. R. E. Presbyterum Card. Dougherty, Archiepiscopum Philadelphiensem, quinque et viginti ante annos in Supremum Ecclesiae Senatum feliciter relatum . . . Perlibenter cognovimus. - Ad Einum P. D. Michaelem tit. Sanctae Anastasiae S. R. E. Presbyterum Cardinalem de Faulhaber, Archiepiscopum Monacensem et Frisingensem, quinque abhinc lustra ad Purpuratorum Patrum ordinem adlectum . . . . . . 155 157 172 175 204 176 458 Index documentorum chronologico ordine digestus 1946 Martii 21 Cum ad recolendum. - Ad R. P. Petrum Damiani Buffadini, Priorem Generalem Congregationis Monachorum Eremitarum Camaldulensium : saeculo exeunte ab obitu Summi Pontificis Gregorii XVI . » » 28 Tribus abhinc annis. - Ad Emum P. D. Franciscum Episcopum Tuseulanum S. R. E. Card. Marchetti Selvaggiani, S. S. Congregationis S. Officii a Secretis, Vice 'Sacra in Urbe Antistitem, dena- lustra Sacerdotii feliciter explentem » Apr. 28 Celeberrima sollemnia. - Ad Emum P. D. Benedictum tit. Sanctae Mariae in Vallicella S. R. E. Presbyterum Cardinalem Aloisi Masella, quem Legatum mittit ad coronam apponendam simulacro B. Mariae V. de Fatima . . . » » 30 Suavi animi delectatione. •- Ad Emum P. I). Fridericum tit. Sanctae Mariae de Victoria, S. R. E. Presbyterum, Card. Tedeschini, Patriarchalis Basilicae Vaticanae Archipresbyterum, Sacri Consilii Petrianae Fabricae Praefectum eumdemque Summi Pontificis Datarium, quinquagesimum natalem Sacerdotii itemque quintum et vicesimum Episcopatus annum feliciter explentem . . . » Maii 12 Caritas. - Ad R. P. Florindum Rubinil, Ordinis Clericorum Regularium Infirmis Ministrantium Praefectum Generalem: saeculo secundo exeunte a sollemni Canonizatione S. Camilli de Lellis, eiusdem Ordinis conditoris . . » » 17 En prenant connaissance. - Ad Excmum Tokiensem Archiepiscopum ceterosque Japoniae Episcopos . » Iunii 2 Anno proxime elapso. - Ad Emum P. D. Ioannem S. R. E. Presbyterum Cardinalem de Jong, Archiepiscopum Ultraiectensem : ob Conventum e tota Hollandia indictum ad miraculum Eucharisticum in urbe Amstelodamensi sexto elapso saeculo celebrandum » » 5 Quinque ante saecula. - Ad Revmum P. Carolum Pasquini, Ordinis Fratrum Eremitarum a S. Augustino Moderatorem Generalem : quinto vertente saeculo a sollemni! Canonizatione S. Nicolai a Tolentino . . » » 13 Centesimo vertente anno. - Ad Excmum P. D. Humbertum Ravette, Episcopum Senogalliensem : ob sacra sollemnia, centesimo vertente anno ab electione Pii IX ab Supremum Pontificatum celebranda . . 250 177 376 205 251 345 273 274 314 Index documentorum chronologico ordine digestus 16 Peculiari animi. - Ad Emum P. D. Ioannem Gualbertum tit. Sancti Eusebii S. R. É. Presbyterum Cardinalem Guevara, Archiepiscopum Limanum, ad urbem Sucrensem Legatum missum ob Conventum Eucharisticum e tota Boliviana Republica celebrandum 29 Libenti quidem animo. - Ad Excmum P. D. Iosephum Beltrami, Archiepiscopum tit. Damascenum, Nuntium Apostolicum in Columbia, quem Legatum deligit ad Conventum Marialem in urbe Bogotensis e tota Columbiana Republica indictum 10 C'est un geste bien touchant. - Ad egregium virum Carolum Flory, Praesidem coetus conventibus catholicorum « Semaines Sociales » in Gallia apparandis . 15 Perlibenter agnovimus. - Ad Excmum P. D. Celsum Costantini, Archiepiscopum, tit. Theodosiopolitanum in Arcadia, a Secretis Sacri Consilii Christiano nomini Propagando, quina Episcopatus lustra feliciter explentem 27 Le sujet. - Ad R. P. Iosephum Arehambault S. I., Praesidem coetus conventibus catholicorum « Semaines iSociales » in Canada apparandis 31 Philippinas Insulas. - Ad Excmum P. D. Michaelem 0'Doherty, Archiepiscopum Manilensem, ob Marialem Conventum tertio vertente saeculo a parta victoria « La Naval » celebrandum . . . . . . . 4 Sanctorum corpora. - Ad Emum P. D. Ioannem Baptistam tit. Sanctae Mariae in Traspontina S. R. E. Presbyterum Cardinalem Nasalli Rocca di Corneliano, Archiepiscopum Bononiensem quem Legatum renuntiat ad translationem Reliquiarum S. Dominici 5 Quinquagesimum. - Ad Excmum P. D. Lucam Hermenegildum Pasetto, Archiepiscopum tit. Iconiensem, a (Secretis Sacrae Congregationis Negotiis Religiosorum Sodalium Praepositae, quinquagesimum .Sacerdotii annum et vicesimum quintum Episcopatus fauste celebraturam 8 Libenti admodum animo. - Ad Emum P. D. Iosephum Mariam tit. Sanctae Mariae Scalari» S. R. E. Presbyterum Cardinalem Caro Rodríguez, Archiepiscopum Sancti Iacobi in Chilia, Legatum ad Concilium Plenarium ex universo Chiliensi Episcopatu indictum 459 377 378 315 318 379 417 420 319 421 Index documentorum chronologico ordine digestus 460 PAG.. 1946 Oct. » » 11 Siamo lieti. - Ad Emum P. D. Adeodatum Ioannem tit. S. Priscae S. R. E. Presbyterum Cardinalem Piazza, Patriarcham Venetiarum ac Praesidem Commissionis Episcopalis Moderatricis Actionis Catholicae Italicae, cuius statuta approbantur . . . . 422 23 Cum Athenaeum. - Ad R. P. Augustinum Gemelli, O. F. M., Catholici a'S. Corde Iesu Athenaei Mediolanensis Rectorem Magnificum : XXV vertente anno ab eodem Athenaeo condito . 424 VII 1945 Dec. - SERMO 24 Negli ultimi sei anni. - A Ssmo D. N. Pio Pp. XII habitus, in pervigilio Nativitatis D. N. Iesu Christi, adstantibus Emis PP. DD. Cardinalibus et Excmis DD. Episcopis ac Romanae Curiae Praelatis . .. VIII - 15 ALLOCUTIONES 1946 Febr. 10 Ad novum Italiae Legatum » » ' 13 Ad novum Belgii Legatum » » / 1 6 Ad novum Hispaniae Legatum » » 20 Ad Em os ac Revm o s Patres Cardinales recenter creatos » » 25 Ad Legatos Nationum post Consistorium obsequii gratique animi sensus Beatissimo Patri exhibentes . » Iunii 1 Ad Emos PP. DD. Cardinales, in festo S. Eugenii I Pp., Beatissimo Patri fausta ominantes » » 8 Ad novum Legatum Lusitaniae » » 12 Ad novum Legatum Hiberniae » . Iulii 31 Ad Excmum Virum Henricum De Nicola, Praesidem ad interim Reipublicae Italicae » Aug. 3 Ad Delegatos Supremi Consilii Populi Arabici Palaestinae . » » 13 Ad novum Reipublicae Cecoslovachiae Legatum . . . » Sept. 17 Ad Patres Societatis Iesu in XXIX Congregatione generali electores » » 22 Ad Patres delegatos ad Capitulum generale Ordinis Fratrum Praedicatorum » » 29 Ad Sodales e Societatibus Christianis Operariorum Italiae » Oct. 6 Ad Praelatos Auditores ceterosque Officiales et Admini stros Tribunalis S. Romanae Rotae necnon eiusdem Tribunalis Advocatos et Procuratores . . . . . » Nov. 21 Ad Philosophiae Cultores ob Conventum internationalem Romae coadunatos . . . . . . . . . . 178 179 180 141 .152 253 260 262 320 322 323 381 385 389 391 426 Index documentorum chronologico ordine digestus 461 PAG. 1946 » Nov. 30 Ad novum Reipublicae Foederatis Austriae Legatum . 430 » 15 Ad agrorum Cultores ob Conventum Confoederationis nationalis Italicae Romae coadunatos 432 IX 1946 Apr. 4 » Maii 13 » Iunii » » » Iulii » 30 Sept, » 19 14 - NUNTII RADIOPHONICI Stretto il cuore da intima angoscia. - Universo Orbi datus ad soUicitandum mutuum inter nationes auxilium, ne indigentes fame pereant Bendito seja o Senhor. - A Beatissimo Patre Lusitaniae christifidelibus datus, sollemnia celebrantibus ad Sanctuarium B. Mariae V. a Fatima, aurea corona nomine 'Summi Pontificis redimitae . . . . Venerables Hermanos. - A Summo Pontifice christifidelibus datus, ob conventum Eucharisticum e totaBoliviana Republica in Urbe Sucrensi coadunatis . Tandis que vous célébrez. - A Summo Pontifice christifidelibus Belgis datus, in urbe -Leodiensi sacra sollemnia Eucharistica celebrantibus, saeculo septimo exeunte ab institutione festi Corporis Christi in eadem Dioecesi . . . . ; Christifidelibus e tota Columbiana Republica ob Conventum Marialem in urbe Bogotensi coadunatis . La particulière affection. - Populo Helvético datus , . 165 264 276 278 324 373 X - SACRA CONSISTORIA 1946 Febr. » » » » » Iunii 18 Consistorium secretum . . . . . .Camerarius Sacri Collegii . . •• Allocutio Ssmi Domini Nostri Creatio et publicatio Patrum Cardinalium Optio Ecclesiarum Provisio Ecclesiarum Praestatio iuramenti ,. . . . Relatio causarum Postulatio Palliorum 21 Consistorium publicum 22 Consistorium secretum Provisio Ecclesiarum . . . . . . . . . . . Oris aperitio et Titulorum assignatio Postulatio Palliorum . . . . . . . . . .. .. • 13 Consistorium secretum Optio Ecclesiarum Provisio Ecclesiarum . . . . • Praestatio iuramenti * . .....101 • 3-Q.l 101 103 . 106 106 . 129 129 130 131 133 . 133 134 . 135 237 237 • 237 . 245 462 Index documentorum chronologico ordine digestus PAS. 1946 » Iunii » Postulatio Palliorum . ... . . . . 215 13 Consistorium semipublicum . 246 » Consultatio de canonizatione Beatorum Ioannis de Britto, M. ac Bernardini Realino, C, atque Beatarum Virginum Ioannae Elisabethae Biehier des Ages ac Franciscae Xaveriae Cabrini 246 XI - HORTATIO PASTORALIS 1946 Martii 16 Ad Parochos Urbis et concionatores sacri temporis quadragesimalis . . . . 182 XII - HOMILIA IN SOLLEMNI CANONIZATIONE In sollemni Canonizatione Beatae Franciscae Xaveriae Cabrini, Virginis, in Basilica Vaticana die 7 mensis Iulii a. 1946 peracta 269 II - ACTA SS. CONGREGATIONUM I - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII 1946 Iunii 4 Decretum. Sac. Ferdinandus Tartaglia, dioeceseos Parmensis, declaratur excommunicatus vitandus . . . 280 II 1946 Ian. » » » Aug. - SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS 5 Romanae - Portuensis et Rufinae. - Decretum. De finium dioecesium immutatione 207 12 Bellunensis et Feltrensis. - Decretum. Bellunensis et Feltrensis Episcopus obligatione residendi in urbe Feltrensi exoneratur . . 398 11 Acheruntinae et Materanensis. - Decretum de finium Dioecesium commutatione 438 III - SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA .SACRAMENTORUM 1946 Ian. » Maii » Sept. 28 Decretum. De Ordinandis Tribunalibus ecclesiasticis ditionis Canadensis super causis nullitatis matrimonii decidendis 281 13 Normae pro exequendo Decreto diei 28 Ianuarii 1946 de Ordinandis Tribunalibus ecclesiasticis ditionis Canadensis 283 14 Decretum de Confirmatione administranda iis, qui ex gravi morbo in mortis periculo sunt constituti . . 349 463 Index documentorum chronologico ordine digestus IV - SACRA CONGREGATIO CONCILII PAG. 1946 » Ian. Oct. 22 Indultum. Circa abstinentiam et ieiunium 14 Declaratio . . . . 27 401 V - SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE 1946 Apr. 11 Taboren. - de Mwanza, - Decretum de mutatione finium Vicariatuum 359 VI - SACRA CONGREGATIO RITUUM 1945 Maii 21 Saneti Deodati seu Sinarum. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Ven. Servi Dei Ioannis Martini Moyë, Sacerdotis et Societate Parisiensi Missionum ad exteros, Fundatoris Instituti Sororum a Providentia . . . . » Dec. 9 Romana seu Bergomen. - Decretum de miraculis pro beatificatione Ven. Servae Dei Mariae Teresiae Eustachio Verzeri, Fundatricis Instituti Filiarum Sacratissimi Cordis Iesu » » » Parisien, seu Carcassonen. •-- Decretum de Tuto pro beatificatione Ven. Servae Dei Mariae Teresiae de Soubiran, fundatricis Societatis Mariae Auxiliatricis » » 14 Romana. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servae Dei Augustinae Pierantoni, ex Instituto Sororum a Caritate 1946 " Febr. 3 Limburgen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Famulae Dei Mariae, in saeculo Catharinae Kasper, fundatricis Instituti Pauperum Ancillarum Iesu Christi » » 8 Bolivaren. - Decretum introductionis causae pro beatificatione iServae Dei Mercedis a Iesu Molina, fundatricis Instituti Sororum a B. Maria Anna a Iesu » Maii 26 Decretum de Tuto pro beatificatione Ven. iServae Dei Teresiae Eustochii Verzeri, fundatricis Instituti Filiarum iSacri Cordi Iesu » » » Parisien. - Decretum de miraculis pro canonizatione B. Catharinae Labouré, virginis, e Societate Puellarum caritatis S. Vincentii a Paulo » Iunii 1 Urbis et Orbis. - Additiones et variationes in festo S. Antonii de Padua, Confessoris et Ecclesiae Doctoris . » Iulii 12 Nullius Einsiedlen. - Decretum introductionis causae 287 210 362 364 367 440 369 443 291 46í 1946 Index documentorum chronologico ordine digestus Aug. pro beatificatione Servi Dei Meinradi Eugster, conversi professi O. S. B. . . . . . . . . . . 445 10 Decretum de facultate edendi libros liturgicos . . . 371 ; III - A C T A T R I B U N A L I U M I - SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA 1945 Nov. 21 Decretum. Indulgentia ditatur Praefectorum Apostolicorum anuli osculum 159 1946 Martii 20 Dubia. De pio exercitio Viae Crucis 160 II - SACRA ROMANA ROTA 1946 Ian. 4 » Febr. 28 » Apr. 10 » Iulii 23 », Oct. 4 » » » Nov. 14 4 Sententiae editae anno 1945 . . . . . .. . . . Decreta in causis aliter eodem anno finitis . . . . Citationes edictales : Oveten. - Nullitatis matrimonii (Rodríguez-Zardain) . Bostonien. - Nullitatis matrimonii (French - Peacock) . Tyrnavien. - Nullitatis matrimonii (Caiko - Karsay) . Colocen. - Nullitatis matrimonii (Fodor - Meszaros) . Baiocen. - Lexovien. - Nullitatis matrimonii (Massen Jaoquemain) Ianuen. - Nullitatis matrimonii (Rozina - Fabbroni) . Asculana. - Nullitatis matrimonii (Bacchetti - Felicetti) 213 231 28 161 190 327 402 403 404 IV - ACTA OFFÍCÍORUM PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS 1946 Ian. 4 Responsa ad proposita dubia ... . 162 APPENDIX VICARIATUS URBIS TRIBUNAL 1046 Nov. Citatio edictalis : 23 Aquipendien. - Nullitatis matrimonii (Marini - Mustone) 405 < } III INDICES NOMINUM I - INDEX NOMINUM PERSONARUM (OMITTUNTUR NOMINA ACTIS SUBSCRIPTA) Acquistapace L., 408. Adamus P., 296. Addeo F. A., 116. Adragna A., 29. Adragna L., 31. Aegenwort F., 296. Agagianian card. G. P., 103, 138, 140. Aguilera Narbona P., 113. Aguirre L., 121. Aguirre R., 127. Aizpuru E., 195. Akras M., 112. A&samövic A., 115. Alapatt G., Ì22. Albanesi A., 115. Albouy 1. P., 239, 311. Alcini H., 120. Allorio O., 116. Almarcha Hernández A., 123. Aloisi Masella card. B., 103, 138, 329, 376. Alonso G., 118. Altobelli O., 299. Altomare L., 409. Aluffi Pentini M., 191. Alvarez A. C, 192. Alvarez Gonzalez H., 240. Alvarez Lara R., 120. f Al ves de Souza B. P., 300. Amodio A., 331. Amori L, 410. Anaya G., 408. Anaya y Diez de Bonilla G., 113. Andrade Valderrama A., 122. Angelini F., .191. Angulo Del Valle L, 126. Antezana y Rojas A. L, 110. Antonio Maria da Lavaur (S. D.), 448. Antonius Patavinus (S.), 200, 291. Antonomov M, 112. Aparicio A., 134. Apear G. B., 330. Aprile B., 332. Aramburu O., 399. Aramburu Z., 243, 309. Arana Golgoras B. I. V., 240, 360. Arce Masias O. A., 126. Arce y Ochotorena card. E., 104, 110, 139. Archambàult L, 379. Arcoverde de Albuquerque Cavalcanti A., 114. Armora D. A., 408. Armora y Gonzalez S. M., 407. Arnold G., 126. Arrigoni A., 239, 295. Arroyo y Gonzales G., 451. Arteaga y Betancourt card. E., 104, 108, 140. Ascalesi card. A., 113, 192, 349. Ascione A., 297. Aspe T., 117. Assiun F., 332. Aubry D., 195. Audollent G., 120. Auvity F., 127. Ayala R., 441. Ayoub F., 117. B Bacchetti-Felicetti, 404. Baeten L, 128. Bagno B. L., 412. Bagnoli A., 120. Bakhache L, 129. Balbiano L. (S. D.), 163. Baldassini F., 299. Baldi L., 412. Baldini A., 410. Baldini C, 113. Ballester Meto C, 119. Balli L., 332. Balmat V. B., 450. Bánáss L., 399. t Index nominum personarum 466 Bank G., 295. f Baraka G., 452. Barbado Viejo F., 117. Barberis M., 30. Barbetta S., 412. Barbetta U., 412. Barbetti A., 412. Barbieri A., 127. Barbieri C. (S. D.), 449. f Bargiggia G., 300. Baroncelli A., 118. Baroni G., 410. Barrera B., 117. Barreré A., 400. Bartholome P., 114. Bassi A. T., 242. Bastian L., 451. Battaglia I., 120. Battistoni S. G., 450. Baud I., 114. Baudry S., 241, 309. Baumgartner A. G., 127. Baziak E., 110 Beauchesne E. L. F., 196. Beaussart R., 110. Beccaro F., 439. f Beccegato E., 116. Beckman F. J., 110, 111, 400. Behmen B., 296. Bel P. G. A., 192. Belardetti A., 412. Béliveau A., 108. f Belotti F., 32. Beltrami G., 163, 378. Beltramino P., 196. Benilde fr. (S. D.), 293. Bennet I., 124. Bentivoglio L., 298. Beran I., 400. Berardi M., 409. f Berardi P., 300. Beras O., 111. Bereciartùa Balerdi L., 134. Berenbold G., 300. Berghoff C., 331. Bernacchia O., 192. Bernacki L., 399. Bernareggi D., 126. Bernrieder G., 295. v Berry G., 125. Bertmann N., 299. Bessone G., 196. Bianchi B., 411. Bianconi L, 127. Biava G., 329. Biehier des Ages I. E. (B.), 130, 131, 246. Bignamini Áe., 112. Binz L., 117. Biondi A., 299. f Blaha M., 112. Blake de Alencastro L. A., 195. Blanchet A., 400. Blanchet M., 107. Blanco Nájera F., 123. Blaskovics P., 295. f Blois I. M., 238, 300, 306. Blomjous I., 214, 360. Blössner G., 193. Boccadoro L., 330. f Boetto card. P., 122, 164. Bogarin S., 108. Bohacevskyj G., 116. Boiardi O., 128. Bojnowski I. L., 451. Boisguérin R. D. R., 134, 244, 310. Boland G., 194. Bollón F., 450. Bolognini D., 347. Boite A., 125. Bolvin G., 296. Bona S., 124. Bonetti A., 30. Bonkamp B., 296. Boone L. C. M. G., 194. Bord G., 450. Borge Castillo C, 125. Borges Amaral F., 124. Borghino G., 408. Borisevièlus V., 121. Bornewasser F., 123. Borra D., 119. Bortignon H. B., 122, 127. Bosio G., 332. Botero Alvarez B., 123. Bothe G., 295. Botto P., 329. Boucher O., 194. Bourassa I., 193. Bouquin A., 452. Boylan I., 117. Boyle I., 122. Bracci E., 31. Braccini C, 296. Brady D. J., 194. Brady M., 124. Breen A. G., 409. Breher T., 243, 306. Bremner D. F., 331. Brennan A. I., 125, 407. Brennan T. A., 30. Brigard A., 123. Brigt H., 123. f BrioscM P., 108. Britto I., 129. Brizi D., 125. Brocchi A., 299. Brodeur R., 112. Bröks L., 409. Bronzoni L., 410. Brophi L., 449. Brown G. M., 451. Bruggaier L., 193. Brunner G., 347. Bruno card. I., 104, 139, 140. Buchberger M., 192. Buckley G. V., 194. f Buckx G. M., 452. Buddenbrok T'., 238, 308: Bueno Couto G., 400. Bueno Monreal I. M., 128. ' Buffadini P. D., 250. Buitoni G., 332. f Bukraba C, 300. Bulfin G. A., 194. f Bumçi A., 121. Burke G. P., 194. Burke I., 119. Burns G. F., 331. Burzio I., 239, 294. Busch F., 114. Buttimer E. P., 450. Byrne E. V., 110. Byrnes L. M., 451. 467 Index nominum personarum . C . Cabana G,, 108. Cabrini F. X. (B.), 130, 131, 246, 269. Caggiano card. A., 104, 139, 399. f Caccia Dominioni card. C , 407, 452. Cafasso G. (B.), 293, 448. Caicedo I., 116. Caiko-Karsay, 190. Caiola B., 297. Calderón Padilla O. I., 238. Calvet G., 408. Camagni E., 408. Öamans G., 409. f Cambiase-.A., 32. Cameli U., 408. Caminada C, 113. Cammarata A., 439. Campanelli G., 332. Campbell D., 111. Campiglio A., 411. Campos P., 114. Camurri R., 412. f Canazei I., 242, 311, 452. Candidi A., 409. Canepa G., 451. Canepari E., 410. Cangro F. A., 298. Cannas C, 411. Cantwel I., 348. Capitanio B. (B.), 191. Capozi D. L., 239, 308. Cappelletti G., 409. Capacci P., 195. Caragatza G., 196. Cardillo T., 31. Cardoso G. F., 410. Carinci A., 112. Carlesso M., 297. Carlin G. P., 30. Carlo A., 241, 311. Carlo da Sezze (B.), 294. Cartone M., 411. Carneiro-Pacheco A., 152. Caro Rodríguez card. I. M., 104, 197, 268, 421. Caronti E., 449. Carrières D., 451. Carton de Wiart S., 127. f Caruana M., 116, 121. Carullo C. D., 349. Carvalheiro de Castro G., 30. Casali M., 332. Casey G. J., 329. Casey R., 295. Cassidy I., 125. Cassini C., 243, 309. Castellani G. M. E., 163. Castellano R., 128. f Castelli H., 119. f Castelli I., 119. Catarella A., 114. Catry H., 360. f Cattaneo A. C, 164. Caubert G. (S. D.), 138. Cavalla V., 349. Caverò Tormo F., 124. Cazaux A., 113. Cecchetti P. L, 295. Cenehimin J., 243, 307. Cento F., 164. Centrone S., 32. Ceraso G., 192. Cervone A., 408. Cesarino F., 332. Ceuzisce L, 242, 307. Cezar G., 409. Chami P., 110. Chang V., 113. Chiaramonte di Gebbiarossa A., 410. Charbonneau I., 112. Charrière F., 128. Chame A., 114. Chaumont C, 112. Cha vez y Gonzales A., 134. Cheikho I., 110. Cheng I. A., 122. Chevrier P., 113. Chiarlo C, 164. Chiarodo G., 409. Chimento L, 120, 400. f Choquet G., 300. Choromanski S., 245. Chou Chi-shih I., 361. Christech G. M., 195. Chulaparambil A., 126. Chylinski G., 451. Ciamgioenpuo Ï., 243, 307. Ciampini D., 29. Ciampité L, 242, 307. Ciamzohoan V., 244, 309. Ciaocenscem F. X., 243, 307. Cifuentes A., 109. Ciocca L., 411. Cipriota F., 296. Ciuchaemin S., 241, 308. Civelli M., 242, 308, 361. Clarke G. K., 295. f Classe L., 118. Claudel I., 120. Cleary F. A., 194. Cleary P., 243, 310. Cleire R., 124. Clemens Pp. XI, 16. Clerc A. (S. D.), 138. Cocchetti O., 191. Codsi H., 332. Cody I., 209, 240. Coello G., 331. Cogan G. F., 194. Coghlan G., 450. Cohalan D., 118. Cokhead P. E., 31. Colangeli A., 31. Colignon A., 117. Colins G. L., 194. Colonia Silva A., 411. Colombe G., 196. Colombo E., 332. Comensoli G. (S. D.), 449. 4 Conduru Pacheco P., 133. Conforti G. M. (S. p.), 294. Conway G., 450. Coltellacci G., 31. f Colturato A., 300. Connolly I., 125. f Consigliere V., 164. Cooray T., 112. Copello card. I A , 120. ? Index nominum personarum 468 Coppenratk A.. 297. Coppieters O., 407. Corbini S., 349. Cormier G. (S. D.), 163. Correia de Macedo E., 450. Costa, A., 32. Costa I. B., 399. Costa N., 332. Costantini Ca., 364. Costantini Ce., 318. Costantini L, 110. Costa Regó R., 209 , 240. Côté P., 243, 309. Cotter G. H., 194. Coupel A., 26, 129. Courbé S., 120. Courehesne G., 106, 122. Coussa A., 140. f Couturier F., 112. Craven G. L., 450. Cray E. F., 451. Crescenzi L., 125, 126. Crespi P., 196. Crippa L., 408. Crosby G. P., 451. Cruciani E., 30. Crucianî G., 299. Cruciani L., 410. Cruveiller S., 155. Cuenco I. M., 114, 128. Çule P., 115. Cumbo C, 296. Cummins M., 297. Cupaiolo B., 452. Cupello S., 196. Curléy M. I., 128. Curtin D. F., 450. Cushing R. I., III, 125. Cüsick é. G., 451. Cusmano G. (S. D.), 137. Czajka S,, 123. * Czapik È, 109. 1) Dadaglio L., 410. Dado À., 412. D'Alessi V., 122, 128. D'Alessio S., 329. D'Ali Morroj G., 29. Dalla Costa card. E., 406. Dalla Torre G., 30. D'Alton L, 115, 209, 239. D'Alzon E., 157. Dame G. A., 451. Danglmayr A., 115. D'Aniello D., 298. D'Ascia P., 412. da Silva Gomes E., 108. D'Autuono G., 298. D'Avack I., 107. David A., 195. Davis I., 120. D'Avoli P., 31. De Angelis S., 195. de Arriba Castro B., 123. de Assis A. A., 400. de Barros R., 409. de Barros Cámara card. I., 104, 108, 110, 139, 140, 209, 240, 348. de Bengy A. (S. D.), 138. f de Boeck A., 118. de Britto I. (B), 129, 131, 246. de Braillard Ph., 156. De Camillis L., 30. De Caro M., 107. De Casteljau A., 450. f de Castro y Alonso E., 115. Decelles U., 408. de Churruca y Dotres P., 137, 180. De Cröy R., 137, 179. Deegan T. J., 330. de Faulhaber card. M., 119, 176. Defebvre A. I. F., 241, 311. De Felicis B., 406. De Filippis F., 109. De Gasperi A., 328. De Giuli R., 107. de Gouveia card. T. C, 104, 139. f dé Huyn P., 452. de Jesus y Souza A., 115. de Jong card. I., 104, 273, 373, 408. De la Cerda Plaz G., 297.. De la Mothe G., 196. Delange I., 362. de Lellis C. (S.), 251. de Lemos To var P., 260, 268. Delgado Gómez H., 120, 400. Del Gatto G., 297. de Lima Valverde M., 407. Della Cioppa L, 120. Dell'Omo I., 119. Delmotte A., 127. De los RÍOS Cock A., 193. De Lotto L., 298, De Luca N., 410. Del Valle I., 30. Del Valle S., 30. del Villar E., 297. Démange C, 288. Demarcy O., 408. de Maupeau Moubail G., 298. Démets A., 360. De Micheli C, 332. de Miranda Villas Boas M., 111. De Nicola H., 320 , 328. De Nicola I., 113. de Oliveira D. G., 329. De Oliveira Penna R., 114. De Palma F., 31. Dèprimoz L., 118. De Provenchéres C, 112. Dequoy G. O., 195. De Rosa F., 297. De Rossi G., 330. Derouineau A., 121, 239, 312. De Sanctis E., 408. Deschamps E., 451. de 'Schönborn Wisentheid F. C, 298. Desmedt L., 242, 306. de Soden G. M., 299. de Soubiran M. T. (S. D.), 362. Index nominum personarum de Souza A. P., 30. Despatures M. B'., 116. *Deswazières G., 241, 311. de Torote E., 278. Dettmann y Aragon A., 127. Deutsch L, 361. de Vasconcellos Motta card. O. O., 104, 111, 138. De Vienne I., 240, 306. De Vincenti G., 408. Devreesse R., 140. Dewey E., 450. f Dey G., 300. Deymier I. I. G., 239, 310. Deyrieux L., 450. Diana P., 136, 178. Diaz Gonzalez J., 136. Diaz y Cia E., 114. Dib P., 245, 440. Di Blasi G., 29. Di Camillo V., 411. di Castelbarco Albani A., 298. Di Dio G., 408. Dieci G., 451. f Diepen A. F., 115. Dietz L, 125. Diez F., 195. Di Giorgio A., 31. Dignan P. G., 295. Di Leo L, 107. Di Meglio G., 408. di Pasquo A., 400. Di Paula E., 114, 126. di Rosa M. C. (B.), 294. Discepoli P., 32. Dodd C. J., 30. Dolan G. E., 295. Domenech y Valls R., 134. Domingo y Sol E. (S. D.), 293. Dominicus (S.), 420. Donaghy F. A., 243, 311. Donahue L, 125. Donnaloja G., 408. Donnelly G. L, 400. dos Santos Silva A. L, 114. Dougherty card. D., 204. Douville A., 239. Downey R., 127. Doyle E., 331. Drener G., 296. Drzecnik M., 399. du Bois de la Villerabel F., III. Due F., 123. Ducoudray L. (S. D.), 138. Dudas N., 123. f Duffy L, 119. Duggan R. P. 409. Dunne P., 348. Dunne P., 450. f Duparc A. I. M., 300. Dupont A., 113. Durand L. P., 243, 307. Durrieu L., 361. Dutoit H., 127. Dutra E. G., 330. Duval L., 400. Dworschak L., 347. Dymek V., 111, 239. f E Ebner M. S., 296. Ecbelmeyer C, 295. Echeverría Barrena E., 118. Eckenrode G. F., 194. Eckenrode G. H., 194. Ederle H., 361. Ehr E. J., 451. Eich L, 115. Eijo y Garay L., 118, 399. Ellis E., 122. Emery L. P., 450. Emiliani S., 412. Emmett Mattingly E., 409. Erskine Hume E., 30. Escalante A., 118. Esorto G., 120, 400. Esparza F. E., 295. 34 - ACTA, TOI. X H I , n. 1 4 . — 31 - 1 2 - 9 4 6 . m Espino Porras F., 118. Eugster M. (S. D.), 294, 445, 449. Eugster U., 445. Eusepi C, (S. D.), 294, 448. Eustochio Verzeri A., 370. Eustochio Verzeri T. (S. D.), 191, 210, 369. Evrard L, 116. F Fabbro C., 410.Facioli E., 410. Falcucci B., 129. Fanhemngan L, 242, 306. Fannon G. F., 193. f Farfan P. P., 121. Farley R. F., 30. Farrelly M., 361. Fa'ssel C, 367. Pattai L, 110. Feeney D., 347. Felicetti A., 404. Feliziani F., 451. Fent C, 330. Ferrara L., 409. Ferrarese A., 30. Ferrari G., 295. Ferraris A., 410. Ferrerò di Cavallerleone C. A., 111. Ferretti A., 332. Ferretti R., 29. Ferri A., 245. Ferroni A. M. C, 242, 310. Figueroa D., 125. Figueroa y Miranda M., 29. Filippetti A., 412. Fiori D., 120. Fischer A., 295. Fitzgerard E, A., 348. Fitzgerald G., 297. Fitzpatrick G. E., 30. Fitzpatrick D., 450. 470 Index nominum personarum * Fitz Simon L., 113. Flanagan B. J., 450. Fleming A., 192. Fletcher A., 439. Fliesser I. C, 209, 245. Flood T., 449. Flory C., 315. Flynn T. I., 111. 'Focaccia P. H., 121, 244, 308. Fodor-Meszaros, 327. Folco O., 412. Foley V., 122. Font R., 121. Font Andreu I., 122. Forcade y Jorrin A., 136. Ford F. X., 243, 311. Fornaçiari A., 410. Fortin L., 408. Fossataro G. G., 31. Fourcy E., 408. Fourquet A. P. L, 238, 311. Francesi o G.,' 196. Franchini V., 411. Franciscus Xaverius a Floriana, 361. Franco Franco T., 136. Franz G. B., 194. Frascari A. O., 332. Gallego P., 126. Gallicchio V., 329. Galvin E., 241, 310. Gannon T. J., 409. Ganado R., 29. Gandini F., 30. Garces V. E., 411. Garcia G., 122. Garcia I., 109. Garcia M., 122. García Goldáraz I., 123. Garcia Goulart I., 128. Garcia Guillermo B., 362. Garcia Martin L, 362. Garcia Pulgar L, 113. Garcia Sajazar A., 136. Garcia Vega G., 297. García y Garcia De Castro R., 117. f Garic G. S., 300. Garofalo S., 410. Garufaloff I., 116. Gaspais A., 240, 306. f Gasparri card. E., 300. Gatzke G. E., 195. Gaudel A., 113. Gava S., 31. Gawlina G., 329. Gay L, 118. Gégout C, 192. Geiszbuhl M., 299. Gelain H., 123. Gemelli A., 424. . f Genoud P. L., 118, 126. Genovese F. G. (S. D.), 163. Genovese S., 31. f Geraci L., 300. Germani F., 412. Germano A., 31. Geyer B., 450. Ghanima I., 239. Gherzi M., 411. Ghiga M., 195. Giacomuzzi L., 30. Gianstefani F., 411. Giardina P., 116. Gibbons E., 127. Giberti F., 119. Gildea D. C, 450. Gili V., 208, 240. FTench-Peacock, 161. Frering E. A., 195. Frias Hurtado H., 124. Frings card. I., 104, 109, 139. Fukabori D. S. D.), 163. Jennings E., 133. Joannes de Montecortino, 301, Joosten F., 242, 308. Jop F., 240, Jordan A., 125. Joyce G. P.¿ 451. Joyce Russell G., 194. K Kaboha M., 29. Kalinka O., 409. Kalinowski Z., 296. Kamprath F., 110. Kamps G., 295. Karsay A., 190. Kasper H., 367. Kasper M. G. (.S. D.), 137, 367, 449. Kasprzyk L., 297. Kealy T. M., 193. Keating Cartwright G., 193, Keelan E., 134. Keene Gwynn A., 408. m Index nominum personarum f Kelleher A. F., 125, La Brie N. A., 129. Labouré C. (B.), 191, 452. 443, 418. Kelley F. O., 124. Lacaste B., 26, 129. Kelly F. M., 117. Lacchio ,S. P., 239, 310. Kennedy B. A., 30. Lacroix M., 117. Kerkhofs L., 407. Kerr McClement F., 440. Ladouceur G. E., 196. Ladyka B., 119. Kervin O. O., 330. Lafitte F., 128. Ketter F., 192. Labam W., 331. Khayat E., 332. La Manna G., 32. Kidd I. T., 209, 240. Lambíase A., 331. Kiely G. M., 194. La Mennais G. M. R. Kilzi L., 129. Kinane L, 108. (S. D.), 294. King I. H., 112. Lamy O., 452. Kirk G. C,, 409. Landgraf A., 121. f Kleemann I., 115. Lane F. A., 244, 306. Klosowskil M., 451. Lanfranchi A., 408. Kmetko O., 118. Langlois U., 126. Köck E., 298. Lannutti L., 195. Kodatsch G., 295. Lanyi G., 299. Kohlruss R., 430, 448. Lanza A., 109. Kolb I., 109, 121. Lanzo A. A., 118. Kolwalski / R . - C , 114. Lapeyre A., 195. Kopecky F. J., 193. Lapierre A., 242, 306. Korczynski F., 245. Lardone F., 408. Köstner L, 120. Larrart L, 239, 311. Kotarski P., 298. Laraste G., 407. Kovacs A., 121. Lauzurica Torralba F. X., Kowalski O., 245. 119. Kowalski R., 244,- 310. La Verghetta A., 409. Kowalski S,, 298. Lavitrano card. A., 328, Kozlowski C., 295. 406, 407. Kramarzynski A., 300. Lawler L, 347. Kramer F. G. O., 134, Leandry G., 133. Leary G. F. A., 194. 214, 308. Krause I., 121, 244, 307. Leary G. G., 193. Le Bellec E., 113. Kubina T., 123. Le Blanc A., 129. Kuciukian L, 412. Le Blanc C, 116. Kuehn O., 299. LeBouille E., 241, 306. f Kurio G., 300. Le Couëdic L, 121. Kutsch G., 297. L'Ecuyer G. E., 451. Kuypers S., 134. j Kyûbei Hayasaka/ I., Ledochowska M. T. (S. 164. ..D.), 449. Lees F. C., 30. Lefebvre L, 110. L f Le Floch L. G., 452. f Labbé Marquez O., 112. f Lega A., 116, 452. Labrador T., 241, 311, Le Hunsec A., 111. 360. Le-Huu-Tu T., 127. Leising E. J., 194. Lekai L., 296. f Lemasle F. M. A., 452. Lemieux L, 122. Leo Pp. XIII, 262. Leonetti T., 115. León Ortiz E., 193. Leppelt R., 296, Lescbiutta G. E., 411. Lesnik G., 299. Lewandowski G. A., 195. f Leventoux G. M., 452. Lhermite P., 193. Lieuchinuen F., 242, 308. Liger De Clignancourt C., 195. Limongi P., 409. Lingenlieim H., 361. Llórente y Federico D., 115, 124. Lobo O., 409. Loerke G. J., 451. Lokuang S., 409. Lombardi A., 196. Longoni F., 30. Looze G. J., 451. Lopes da Cruz E., 296. Lopez A., 297. López I. L, 108. Lopez Ortiz L, 123. Lorek L, 240, 244. Lorenzo Maria di S. Francesco Saverio (S. D.), 448. Lubowieri E., 297. Lucas M., 111. Luciani B., 332. Lucioli A., 410. Lurtsch G., 299. Lustosa A., 108. Lynch I. P., 115. Lyons F., 122. M Machado y Escobar M. A., 117. Mâchefer E., 408. Maddalena di Canossa (B.), 294. Index nominum personarum Maguire G., 450. Maitz E., 296. Maixher A., 323, 328. Majewski I., 296. Majewski V., 245. Malchiodi H., 107. Mammas G., 36. Mancini C., 409. Mancini Cortesi U., 30. Mangino B., 107. Manning T., 348. Mannix D., 109. Manns F. G., 193. Mantegazza G., 410." Marajulo V., 331. Marchetti Selvaggiani card. F., 177. Marcos de Oliveira G., 348. Marczy G., 296. Marelim A. G., 113. Marello P., 196. Marena A., 349. Margherita d'Ungheria (S.), 294. Maria di Gesù (Oultremont M.) (S. D.), 163. Maria V. de Fatima, 264, 376. Maria V. Regina Fratrum Minorum, 294. Marie A. A. L., 1.24. Marinas A., 297. Marini H., 112. Marini-Mustone, 405. Marin Larrain E., 298. Marion A., 195. Mariotto A., 30. Markham T. F., 408. Marmaggi card. F., 328. Marren G. W., 296. Marteletto G., 411. Martin E., 193. Martin G. J., 296. f Martin L., 32. Martin R., 26, 122, 128. Martin Del Campo E., 348. f Martinelli A., 107, 452. Martínez G., 116. Martínez S., 399. r 473 Martínez Gonzalez E., Melendro F., 238, 309 . Meoni G., 412. 115. Melo y Alcalde P., 121. Martuzalski S., 296. Mena Porta H., 108. Marzollo L., 32. Menchaca Lira A., 113. Mascólo M., 298. Meneguzzi G., 450. Massa P., 243, 309. Massen-Jacquemain, 402. Menga G., 298. Menicucci O., 31. Massicotte A., 196. Massimi card. M., 106, Mennonna À. R., 298. Menzani H., 107. 328. Meomartini R., 31. Massimino R., 30. Mercede di Gesù {Molina Masson I. M., 112. Mathew D., 238, 294. M.), (S. D.), 137, 440. Matranga P. P., 329. Mérida Perez L, 120. ' Matteucci L., 412. Merola C, 330. Mattingly E. E., 409. Mery Berkdorf A., 123. Matulionis T., 118. Meszaros L, 327. Mazé I. M., 124. Metzgers S. M., 114. f Mazzoli G., 32. Meyer A., 133. McCarthy D., 195, picara card. C, 103,138, McCarthy L, 361. 237, 406. McCarthy I. E., 347. Micara F., 331. McCarthy G. T., 118. Michel A., 195. f Me Closkey I. P., 114. Michel C, 295. McCormick R. E., 329. Michelato C, 412. McCullough G. G., 195. Migliore N.', 332. McDonald I. R., 119,125. Migliorini B. L., 11.3. McEntegart B., 119. Mignani C, 241, 310. McFaddem L, 119. Milano S., 409. • McGarry G. B., 450. Mincuzzi N., 31. McGavick I., 127. . Mindszenty Gard. L, 104, McGillivray R., 193. 112, 121, 139. McGoldrick T. A., 30. Miralles y Sbert L, 400. McGuigan card. I. C, Mirra F., 296. 104, 138, 399. Misuraca L, 108. McGuinnes E., 124. Modrego Casaus G., 117. Mclntyre I. F., 348. Mogabgab C. IX, 109. McKenna I. A., 331. Molina A., 297. McMaster G., 449. Molina M. (Mercede di McNamara T. F., 194. Gesù) (S. D.), 137, 440. McQuaid I., 348. Molina M., 441. Meade D. P., 451. f Monconill y Yiladot G. Meda war P., 109. M., 164. Medeiros Leite L, 127. Monnier F., 195. Medina L., 116. Montenegro M. M., 412. Medina T. F., 268. f Montenegro y Flores Medori V. B., 127. A., 122. Meguerditch B., 332. Monti S., 411. Meijerink G., 411. Montini G., 299. Meixner G., 193. Mooney Gard. E., 103, Melani G., 298. 138. 474 Index nominum personarum Moore S. N., 194. Morales Roque E., 192. Morcillo'Gonzalez G.,118. Morel L., 239, 306. Moriarty A. G., 407. Moriarty E. J., 194. f Moriondo N. G., 32, 109. Morra B., 196. f Morris G. B., 452. Morrison I., 125, Moscatello N., 191. Moscato D., 111. f Moser G. S., 296. Moyë I. M. (S. D.), 287, 449. Moynihan D., 113. Mroczck A., 297. Muleahey E., 297. Mulcahy G. D. 450. MulcaM R. B., 330. Mullen G. J., 450. Mulier A., 297. Mulloy G., 121. f Mulvany T., 115. Mummadi I., 120. Mungo van E. J., 192. Munita Portales A., 297. Muniz I. B., 116. Muñiz Pablos T., 125. Muüoyero A. A., 122. Mnrdock G. G., 330. Murphy A. J., 450. Murray G., 110. Mussio I., 125. Mustone E,, 405. t Mutiloa N., 452. Mutsaerts W. P. H. M., 115: Necsey E., 118. Nelligan C. L., 126, Nemeth E., 295. f Neveu P. E., 452. Newton de Almeida Batista I., 123. Niccolai L, 121. Nicholl Clayton I., 331. Nicodemo H., 125. Nicolaus a Tolentino (S,), 274. Nicole P., 409. Niedhammer A., 119. Nieuhoechim T., 244, 307. Niu T., 118. Noa T. L., 134. Nogara B., 30. Nolevaika A., 296. Novak V. P., 450. •f- Nuri A. I., 452. . N f Nabaa N., 452. Nardoni O., 412. Nasalli Rocca di Corneliano Gard. I. B., 347, 406, 420. Pascetti A., 299. Nathan I., 119. Navarro A., 119. Navarro N. E., 118: O O'Brien G. J., 330. O'Brien H. I., 125. Obviar Aranda A., 122. O'Callaghan E., 118. Ocampo A. M., 116. Ochoa F. X., 213, 309. O'Collins I., 114. 0'Connell G. E., 330. O'Connor G., 114, 133. O'Connor M., 117. O'Connor M. F. A., 295. O'Doherty E., 122. O'Doherty M., 417. Odoricus a Portunaone (B.), 301. Oesterle G., 140. O'Farrell F. S., 451. O'Gara G. M., 242, 310. Oger A. E., 407. O'Hara I. F., 125. O'Hern G., 331. Ola echea Loizaga M., 106. f Olaiz y Zabalza C. F., 164. Olds A. G., 193. Olivaint P. (S. D.), 138. O'Neill H., 118. O'Neill P., 128. Opezzo N., 412. O'Reilly M., 113. O'Reilly M. G., 194. Orlando F., 116. f Orler R., 300. f Orsenigo C, 164. O'Shea L, 241, 310. Ossola L. I., 127. Ossola P., 349. O'Sullivan I., 110. Oultremont M. (Maria di Gesù) (S. D.), 163. Oviedo y Reyes I. A., 237. Ozolins P., 410. Pacchiani G., 409. Pace I., 124. Pacelli G., 268. Pacini A., 239, 294. i Pafundi D., 347. Paganelli E., 331. Pagani R., 332. Palazzi! R. A., 241, 310. Palazzoli F., 196. Palella M., 32. Pallini V., 31. Palombella I., 208, 240. Palombi P., 196. Pancrazio A., 297. Panie hi G., 297. Papp C, 399. Paradisi L., 412. Paravy T., 450. Parent A. M.,. 297. Parent E.. 122. f Parrado y Gar ña eard. A., 104, 11 <\ 138, 452. Pascal I., 444. Paschang A. I., 243, 311. f Pascucci F., 109. Pasetto L. EL, 319. Pasini F. F., 123, 244, 308. Pasqualino F., 196. Pasquazi G., 407* Index nominum personarum Pasquini C, 274. Passágrilli D., 32. Patterson R. J., 450. Pau Chao ing S., 299. Pavoni L. (S. D.), 137. Payne C, 408. Pazzaglia G., 298. Peacock F., 161. Pecci A. P., III. Pelletier E., 408. Pelletier G. L., 117. Peluso A. G., 238. Pennini F., 296. Perdomo I., 123, 128. Perez Hernández A., 128. Perez Platero L., 111. f Perez y Muñoz A., 32. Perini N., 108, Pernet S, ('S. D.), 163. Perrin V., 128. Persicheti Ugolini di Castelcolbuccaro E., 410. Perugini A., 332. Poteri L, 117. Petit A. (S. D.), 449. Petit G., 116. Petit de Julleville card. P., 104, 139. Petrelli D., 412. Pezzullo G., 409. Pfanzelt F., 295. Piasentini I. B., 107. Piazza card. A. J., 406, 422. Picard de la Vacquerie R., 348. Pichard L., 450. Pichler L., 193. Pichón I. V. M., 108. Picconi A., 238. Pierantoni C, 298. Pie j da C , 450. PiéVard R., 26, 129. Pieri V., 31. Pierobon G., 296. Pieroni C, 31. Pierre L. A., 193. Pietrantoni A. (S. D.), 364, 449. Pietrantoni F., 364. Pinger H. A., 243, 307. $ Pinson H., 118. Piquet M., 121. Pirnat G. B., 451. Piróla M., 210. Pittini R., Ili, 126. Pius Pp. IX, 314. Pius Pp. XI, 144. Pizzardo card. G., 191, 192, 329. Pia y Deniel card. H., 104, 108, 115, 139. Pocock P. F., 122. Poli I. A., 361. Pontbriand C. L., 451. Pontoni L., 31. Porcinai E., 411. Portale A., 297. Portmann E., 299. Portocarrero da Costa I. B., 120. Pothakamuri T., 117. Pozzan P., 412. Pozzilli A., 412. Pozzoli A., 452. Prada Carrera F., 349. Prandelli G., 31. Prat E., 240, 311. Prendergast E. E., 296. Prendergast G. E., 195. Prochownik L., 297. Pucci A. M. (S. D.), 137. Pula ski L., 298. Pulling L. R., 195. Q Quagliotti A., 410. Quaremba P., 298. Quénard G., 157. Quiel G., 297. Quigley D. G., 449. Quinn A., 193. Quinn C. G., 244, 310. Quiroga Palacios F., 128. R Rabey-Rabel D., 300. Racchini A., 332. Rada Senosiain C., 126. 475 Radossi R. M., 114. Raffaela Maria dei Sacro Cuore (S. D.), 293. Raimondi P., 209, 245. Ramalho L, 117. Ramanauskas F., 121. Ramazzotti G., 412. Ramos de Castro Vilela R., 348. Ranaldi M. A., 211. Ranalli G., 299. Rand G. P., 451. Randonski C, 245. Ranieri G., 31. Rateni M., 126. Bavetta H., 314. Raymundus T. G., 126. Rea I., 129. Ready M., 124. Reale P., 412. Realino B. (B.), 129, 131, 246. Rego Monteiro L., 331. Reichsteiner A. M., 445. Reidy G. B., 194. Rey X., 126. Reyes y Valladares C. L, 125. f Rhode P. P., 124. ¡Riaírio Sforza card. S. (S. D.), 137. Ribeiro Camelo A., 348. Ribeiro Guedes D., 120. Riberi A., 406. f Rice G., 164. Riccato F., 412. Riley E. J., 451. f Rincón Gonzales F., 300. Riordan C. J., 193. Riposati B., 408. Ritter L, 111, 348. Ritter S., 295. Rivas Sacconi G. E., 331. Rivière P., 407. Rizzo L, 238. Robens G., 297. Roberti F., 164. Roberts T., 244. Robichaud N., 109. f Robichez G., 164. 476 Index nominum personarum Robin A., 128. Ryan I. H., 111. Ryan M. A., 193. Robino S., 298. Ryckmans P., 30. Roche E. P., 111. Rodríguez L. L, 237. Rodríguez Ballon L., 121, 126. S Rodríguez Diez I., 120. Saetta P., 412. Rodriguez-Zardain, 28. f Sak G., 164. Rohde G. M., 331. Salerno A., 409. Rohlmán H., 110, 348. Saliège card. I., 104, 197, Rohracher A., 109. 268. Roig Villalba V., 124. Salotti card. C., 129. Romanoff I., 116. Salvucci A., 407. Romza T. G., 123. Sammon M. P., 194. Roncisvallo B., 32. Sanahuja Mareé R., 123. Ronzoni A., 32. Sandoval Pacheco G., Ro Okamoto P., 117. '298. Roques card. A., 104, Sanguineti E., 410. 138, 140. Sansone A., 296. Rosa A., 116. Santa A., 127. Rosa I. F. M., 360. Santarpia N., 298. Rosales L, 347. Santin A., 407. Rossel M., 122. Santos y Olivera B., 439. Rosselïo M. G.' (B.), 293. Sapieha card. A. S., 103, Rossi üg., 330. 138. Rossi Um., 407. SarkisG., 331. Rossillon P„ 114. Sarri D , 32. Rossini A., 116v Sarri E., 31. Rossino G., 164. Sartori G., 412. f Rostaing E., 115, 300. Sauvage G., 194. Roth E., 297. Rouchouse J. V., 21:0, Savaryn N. N., 119. Savi È., 330. 309. Savio D. (S. D.), 149. Rousseau M., 120, 128. Scandone U., 408. Routhier H., 126. Scanlan I., 209, 245. Roux G., 196. Scanlan M. A., 330. Rovigatti G., 412. Scanlan P. F., 30. Roy A/M., 126. f Scarante A., 120. Roy M., 133. Scarpellino D., 30. Royer G., 407. Scharnagl A., 119. Rozina-Fabbroni, 403. Seheffer L., 240. Rozman G., 399. Schefiler I., 115. Rubini F., 251. Schenk F., 125. Rubio Montiél S., 124. f Ruch C. I. E., 26, 126. Scher Ph., 439. Ruffini card. E., 104,112, Scherer A. V., 238. Schiff G., 411. 139, 238, 407. Schilling C. M. (S. D.), Ruiz Solozarno F., 110. 448. Rüssel G., 192, Schmid G., 297. Russo L. 332. Schmitz G., 297. Ryan E., 124. Schmitz M. J., 194. Schneider E., 297. f Schrembs L, 117. Schu T., 243, 307. f Schüler A., 114, 117. Schüler R. B., 296. Schulte P., 348. Schuster card. A. H.., 119, 126. Schwendeman F. G., 410. Sch Wickert R., 297. Scully G., 127. Searle Knuckey G., 408. Secondini N., 330. Sednaoui E., 411. Seganti M., 31. Sena de Oliveira E., 123. Senner I. T., 115. Sensi G., 451. Senyshyn A., 116. Seppelt F., 193. Serena C., 112. Serrand F. I. M., 26,129. Sessolo G., 195. Sesta A., 412. Shannon T. V., 450. Shenan L. J., 128, 193. Shine T., 347, 407. Sibilia card. H., 120, 328. Siedle L, 361. Sigaud Proença G., 400. Signorelli F., 296. Silvani M., 175, 407. Silveira d'Eboux E., 133. Simonds L, 109. Simonne L., 195. f Simrak L, 115, 452. Sinnot A. A., 110. Sion I. L. L, 114. Siri T., 122, 209, 239. Sixtus Pp. V, 16. Skarbek G., 297. Skoupy C., 209, 240. Skrábik A., 112. Slaniceano R., 196. Slipyi L, 108. Smietanka G. F., 331. Smith G., 126. Smith G. P., 193. Smith R., 450. 477 Index nominum personarum Soares I., 120. Soares de Resende S., 119. Bocche B., 107. Solari T. J., 120. Soriani G., 296. Sorin A., 360. Soro V., 29. Sosa Baèz L., 196. Souto Vizoso L, 125. Spani Molella G., 299. ßpellman card. F., 104, 125, 139, 140, 348. Spiller M., 114. Spina R . , 332. Spinosi P., 31. Sprangers G. J., 451. Spitz E., 332. Sprigler A. J., 194. Stapleton G. P., 193. Stein B., 123. Steines M., 450. Stella C., 116, 124:. Stella L, 121, 127. Stelzle G., 296. Stepa I., 208, 240. Stepinac A., 401. Steverlynck G., 29. Stitz E. E., 297. Stoppa C, 119, 128. Storti G., 409. Strake G., 193. Strebber I., 128. •Streidt G., 298. Stricht card. 348. Nganchimen., 238, 245, Mossoren., 108, 120. 304, 309. Moukden., 300. Ngancuoven., 243, 303, Mundinitzen., 124. 307. Munkacsien., 123. Ngancomen., 241, 305, Muran., 107, 208, 240, 311. 298. Mameyen., 11. Musonen. et Maswen., Nicaen., 109, 349. Nicaragua, 268» 244, 359, 360. Nicoletan., 281. Mutinen., 32, 332, 406. Nicopolitan., 452. Mwanza, 359. Nicopolitan. in Epiro, Myiasen., 125. 111, 239. Myren., 112. Nicosien., 116. Myricen., 114. Nilopolitan, 116, 124, Myrinen., 241, 310. 127 Mysurien., 30. Nimiüenen., 241, 304, 309. ; 1-12-946. 35 - ACTA, vol. Xtll, n. 1 4 . — SI- 486 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Nimpuoven, 241, 304, Paderbornem, 108, 130, 311. i : .193. ; Nimsciian., 244, 303,306. 'Palaestina, 322. Ningsia, 240. Palen., 347. Mtrien., 118. Palentin., 119. Nolan., 196, 225. Palmyren., 120; Northantonien., 222. Palten., 348. Norvegia Centralis, 361. Pampilonen., 106, 107, Nottinghamen,, 122, 408. 400. Novae Aureliae, 133. Pampuven., 243, 304, No vareen., 194. 309. Novarien., 119, 127, 224, Panamen., 111, 130. Pando, 118. 238, 410. Nucerin. et Tadinen., Panopolitan., 245. Panormitan., 104, 112, 124. 135, 238, 331, 406, 410. Nucerin. Paganorum, Paotimen., 242, 303, 307, 406. 361. Nuoren., 439. Paphien., 212, 306, 399. Papien., 116, 130,, 410, 411. . ' O Papuasia, 111. Ogdensburgen., 119. Paraguay, 407, Oklahomen. et Tulsen., Parahyben., 409. Parentin, et Polen., 114, 124. Olbien,, 115. 217. Olenen., 241, 310. Parian., 110. Olinden. et Reeifen., 407. Parisien., 120, 138, 216, Oliveiren., 127. 218, 232, 234, 236, 348, Omahen., 30, III, 130, 362, 407, 443, 450. . Parlaitan.,. 242, 311. 197. Parmen., 280, 294. On do - Ilorinen. ; 118. Opuntius, 112. ; Parnaiben., 133; ¡ Oran en:, 26, 129. Parnassen., 123, 125. Dreisten., 26, 129. /v-. Pastopolitan., 110/ Oriolen., 123, Patavin., 296, 297. Orisen., 245, 300. . Patnen., 360. Osaken., 114. Pechimen., 238, 245, 303, Osnabrugen., 231, 296. 360. Ottavien., 236, 282. Pehaeven., 241, 305, 311. Ouagadougou, 11, 361. Peloten., 114, 348; Oveten., 28, 110, 123. Pelusiotan., 108, 109. Oxomen., 119, 124. Pembròken., 126,282; Oxyrynchitan., 110. Peneden., 11.8, 409. Peorien., 194. Pergamen., 113. > Pergen., 163. P Perten., 243, 307, 361. Pacen, in Bolivia, 110, •Perusia'.',' 109, 130; 236, I 410. 130, 196. j Peruvia, 136, 239, 295. Pacten., 297. Pesqueiren., 411. . Peterboroughen., 119, 125, 282.. Petinessen., 122. : Petriculan., 439, 451. i Petrolinen., 120, 238. ; Phacusien., 126. I Pharbaethitan., 118. Pharsai., 125, 126, 127. \ Phatanen., .113. Phat Diem, 127. PhiladelpMen,, 204, 233. Phocaeen., 110, 126. Phoenicius, 126. Photicen., 116. Phullitan., 400. Pinaren., 117. Pineten. ad Flumen., 114. Pinnen, et Atrien., 408, 410. Pinsken., 300. Piracicaben., 126. Pisan., 127. Pisauren., 298. Pistorien., 236; Placentin., 107, 410. Placentin. in Hispania, ,107. Planen. Albanensium, 329. Plataeaen.i, 399. Platen., 120, 400. Platien., 114. Plocen., 244. Poglen., 118.. Plymuten., 450. Policastren., 332. Polonia, 172. Polystylien., 243, 309. Pompeian., 331. Ponçen., 439. . Popayanen., 109, 110, 130. Portagej 340. Portalegren, in Brasilia, 238. Portlanden., 347. Portuen. et Sanctae Rufinae, 106, 207, 209, I 240. 5 Index nominum dioecesium, vicariatuum} etc. Porta-gallen.;, 115., Portus Gratiae, 333. Portus Hispaniae, 130, 196. Portus Magnus, 112. Portus Moresby, 360. Portus Veteris, 338, 399. Posnanien., 239. Pozzaglia, 364. Praenestin., 31. Praenetien., 239, 310. Pragen., 400. Preslaven., 112. Prima Porta, 207, Prince Rupert, 125, 282. Princip. Alberten., 282. Prisrianen., 116. Privernen., 227. Prusien., 300. Ptolemaiden., 331. Ptolemaiden. in Libya, 164. Ptolemaiden. Melchitarum, 119. Pueblen., 114. Q Quebecen., 117, 133, 192, 223, 281, 282, 297, 335, 343, 409. Quinhon, 121. Requena, 13. Reyes, 120. .... Rhanden., 121. Rhedonen., 26, 104, 451. Rheginen., 109, 130. Rhodopolitan., 114. Rhosien., 117. Richmondien., 125. Rigen., 409, 410. Riverormen., 125, 194, 234. Rivi Nigri, 133. Rivi Quarti, 400. Ròckfordien., 117. Rockhamptonien., 360. Romana, 30, 31, 32, 195, 196, 207, 210, 214, 215, 218, 219, 220, 222, 225, 227, 228, 229, 232, 233, 235, 236, 298, 328, 329, 330, 331, 332, 364, 406, 410,411,412,451. Romania, 196. Rosarien., 104, 195, 196, 399. Rosen., 360. Rossarien., 195. Rossen., 113. Rothomagen., 104. Ruanda, 118. Rupellen., 218. Rusaditan., 115. Rusicaden., 164. Ruspen., 104, 307. Rutheni, 33. Ruwenzorì, 29. R Rabat, 300. Raleighien., 124, 125. Rapidopolitaü., 347. Ratiaren., 112, Ratisbonen., 192, 193. Ravennaten., 116, 452. Reatin., 113, 408, 410. Recineten. - Lauretan., 30. Regien, in Aemilia, 107, 410. Reginaten., 282. Rèmesianen., 238, 309. • S Sabadien., 117. Saharien., 109, 121. Sabinen, et Mandelen., 31, 120, 412, , Saginaven., 195. Sakanien., 164. Salen., 133. " Salernitan. et Acerneu., 111, 130. Salisburgen., 109, 130. Salmantin., 108, 117. r 5 487 Salonitam, 127, 134. Salopien., 407. Saiten., 195. Salutiarum, 118, 408. Salvador, 163. Sannen., 439. Sanctae Annae, 117. Sanctae Fidei in America Septentrionali, 110, 130. Sanctae Luciae, 300, 439. Sanctae Mariae Ormen., 282. Sanctae Marthae, 109, 123. Sanctae Rosae de Copan, 119. Sanctae Severinae, 164. Sancti Alexandri de Orosci, 129. Sancti Bonifacii, 108, 282. , Sancti Caroli Ancudiae, i 124, 126. \ 'Sancti Caroli de Pinhal, j 409. • \ Sancti Christophori de ! Habana, 30, 104, 108, 135, 297. Sancti Christophori de Laguna, 107, Sancti Clodoaldi, 114. (Sancti Deodati, 287, 400. Sancti Didaci, 194. iSancti Dominici, 111, 126. Sancti Fiori, 118. Sancti Francisci Xaverii, I 362, 416. :,. Sancti Gabrielis a Virgine Perdolente de Marañon, 416. Sancti Galli, 445. Sancti Georgii Terrae Novae, 113. Sancti Germani, 106,122, i 130, 281,343. - Sancti Hyacinthi, 282, 408. Sancti Jacobi in Chile, 104,197.297,298,421. 488 l erga eam, 178. 320. Iudicium seu Ordo iudicialis in .Statu Civitatis Vaticanae. Vide Codex. Iugoslavia et disciplina S. Sedis et Episcopatus quoad reditum dissidentium in sinum Ecclesiae Catholicae, 393; Ius funerandi quoad sepulcrum maiorum Vide Sepulcrum. Iuventus educanda Vide Educatio K Kasper (S. D.) Maria Catharina. Decretum introductionis causae pro beatificatione, 367 L• Labouré (B.) Catharina. Decretum de miraculis pro canonizatione, 443. Legati a B. P. missi,. 175, 376. 377, 378, 420, 421. Legationum Nationum apud S. Sedem Officiales. Grati animi sensus pro auxilio ab eis S. Sedi praestito durante bello B. P aperit, 153 ; multa praeclara ab ipsis post bellum expectat, 154. Libri liturgici latini ritus sine indulto edi nequeunt, nisi a Typographia Vaticana, 371 Litterae encyclicae, 350 elapsis annis, ex quo Ruthenorum Ecclesia Apostolicae Sedi feliciter coagmentata est : B. P. causas, 35; ac beneficia, 45; fausti illius eventus commemorat atque Ecclesiae Pastores gregesque hortatur ut di: vinum auxilium implorent quo Ruthenorum Ecclesia a praesentibus aerumnis libera evadat, 58. Lusitania. Laus ac vota B. P. erga eam, 260; B. P. ob coronationem simulacri B. Mariae V. de Fatima christifidelibus gratulatur eisque bona omnia adprecatur, 267. ' • M Marchetti Selvaggiani Card. Franciscus. Ei B. P. gratulatur dena lustra sacerdotii expienti, 177. Matrimonium ratum et consummatum inter baptizatos contractum a nulla potestate dissolvi potest, 183. -— obiectum potestatis iudicialis ecclesiasticae, 395. Vide inhabilitas coniugis ad accusandum matrimonium. Vide Tribunalia Metropolitanae Ecclesiae noviter constitutae : Omahensis, 197; Momcuvana, 306; Manceuvensis, 306;; Hopeana, 306 ; Sciantomensis, 307; Sciansiana, 308; Cansuana, 496 Index rerum analyticus 308 ; Ckiamsuana, 308; Nganhoeivensis. 309 ; Honanensis, 309 ; Secivahensis, 309 ; Hupeaha, 310; Hunanensis, 310; Chiamsiana, 310; Cechiamensis, 310; Fuchienensis, 311 ; Coamtomensis, 311 ; Coamsiána, 311: Coeiceuvensis, 311; Iiinnanensis, 312; S. Germani, 343. Missa. Efficacia Divini Sacrificii pro bono humanae societatis a B. P. illustratur, 150. : — in festo S. Antonii de Padua. Additiones et variationes, 291. Molina (S.~ D.) Mercedes a Iesu. Decretum introductionis causae pro beatificatione, 440. Moyë (Ven. 8. D.) Ioannes Martinus. Decretum de virtutibus pro beatificatione, 287. P Paenitentiarius Maior. Eius officium non cessat, sede vacante, 71. Palliorum Postulatio, 130, 135. 245. Pasetto Exc. P. D. Lucas Ermenegildus. Ei B. P. gratulatur quinquagesimum sacerdotii annum celebra turo, 319. Pasquini R. P. Carolus. Ei B. P. scribit quinto vertente saeculo a canonizatione S. Nicolai a Tolentino, 274. Pax : — praesupposita quibus pax vera ac duratura fundari oportet, 22. — a B. P. auspicata, 15, 154, 253, 276 ss. Persecutio religionis inter Ruthenos, 57 ss. et Polonos, 173. Philosophiae Cultores. B. p. alloquitur eosque hortatur, 426. Piazza Card. Adeodatus Ioannes. Ei B. P. N scribit approbans nova Statuta Actionis Catholica Italicae, 422. Nasalli Rocca di Corneliano Card. Ioannes B., Pietrantoni (S. D.) Augustina. Decretum in & B. P, Legatus ad translationem Relitroductionis causae pro beatificatione, quiarum S. Dominici, 420. 364. Nationalisation (La) des entreprises a B. P. Pius Pp. XII : illustratur, 317. — mala ex bello deplorat ac lenire sotagit, Normae; . , 5, 15, 154, 165 ss., 183, 257. -v- pro exsequendo decreto de ordinandis Tri— hortatur, benedicit quotquot auxilium bunalibus ecclesiasticis in Ditione Canapraestarunt ac praestant in operibus padensi, 283. cis, 153, vel caritatis erga victimas belli, — de Confirmatione conferenda a simplici 6, 154, 167, 183, 257. sacerdote iis, qui ex gravi morbo in mortis — Praesupposita exsponit quibus pax vera periculo sint constituti, 349 ss. ac duratura fundari oportet, 22. — anxius de restauratione pacis, 15, 253. 276 ss. O — illustrat efficaciam ex compagine unitatis Ecclesiae in fundamenta humanae SocieObligatio residendi in urbe Feltrensi. Ab ea tatis, 142. Episcopus Bellunensis exoneratur, 398." -- illustrat vigil S. Sedis obsequium erga O'Doherty Exc. P. D. Michael. Ei B. P. scriiura singularum nationum durante bello, bit ob Conventum marialem tertio ver154. tente saeculo a parta victoria «La Na— differentias illustrat inter Potestatem iuval» celebrandum, 417. dicialem ecclesiasticam et civilem quoad Œuvre de Notre-Dame du Salut, a B. P. comobiectum, 391. memoratur, 157. — Legatos Nationum alloquitur : Omnes siOfficium de festo S. Antonii de Padua. Admul, 152; Italiae, 178; Belgii, 179; Hispaditiones et variationes, 291. niae, 180; Lusitaniae, 260; Hiberniae, Officium 8. agit de obiecto proprio Potesta262; Austriae, 430. tis iudicialis ecclesiasticae, 397. Polonia. Moeror, laus, spes et vota B P. erga Operarti christiani. B. P. eos hortatur ut fieam, 172. deles Deo, Ecclesiae Patriaèque persevePraedicatio Fidei a B. P. illustratur, 185. rent, 389. Praefecti Apostolici. Eorum anulum deoscuOrdo Fratrum Praedicatorum. B. P. eius Palantes indulgentiam lucrantur quinquatribus' delegatis ad Capitulum generale ginta dierum, 159. gratulatur ac hortamenta tribuit, 385. Praefecturae Apostolicae : Ordo iudicialis in Statu Civitatis Vaticanae. --• noviter erectae: Mameyensis, 11; S. IoVide Codex. seph de Amazones, 13 ; a S. Francisco XaOrient (L') chrétien a B. P. commendatur, verio, 416; dé Esmeraldas, 338. .158. — partim dismembratae : de Kaduna, 11 ; de Osculum anuli Praefectorum Apostolicorum Jos, 11. indulgentia quinquaginta dierum ditatur, Processus in causis civilibus in Statu Civita159. tis Vaticanae. Vide Codex 497 Proclamatio electionis Summi Pontificis, 97. Provinciae ecclesiasticae i — noviter institutae: Omahensis, 197; in Sinis, 306 ss.; S. Germani, 343. — dismembratae: Dubuquensis, 197; Quebecensis, 343. Pueri. De indigentium puerorum cura alacrius post bellum suscipienda B. P. scribit, 5; curam erga derelictos B. P. urget. 183. Q Quénard R. P. Gervasius. M B. P. scribit saeculo impleto ab ortu Piae Societatis Augustinianorum ab Assumptione, 157. Silvani Exc. P. D. Mauritius. Eum B. P. Legatum mittit ad Conventum Eucharisticum Magellani indictum, 175. Sinae. Hierarchia episcopalis, 301 et Iñternuntiatura Apostolica, 313, in Sinis instituuntur. Societas humana. Vide Ecclesia. Societas Iesu. B. P. eius Patres in XXIX Congregatione generali electores dilaudat, hortatur, 381. Status et familia a B. P. illustrantur ut eolumnae humanae societatis, 148. Statuta Actionis Catholicae Italicae approbantur, 422. Supernationalitas Ecclesiae, 18, 142, 152. T Il Bavetta Exc. P. D. Humbertus, Ep. Senogalliensis. Ei B. P. gratulatur ob sacra sollemnia, centesimo vertente anno ab electione Summi Pontificis Pii IX celebranda, 314. Religiosi peragentes exercitium « Viae Crucis». Responsa ad dubia, 160. Reliquiae S. Dominici, 420. Restauratio humanae Societatis per Ecclesiae ministerium, 143, 184. Ritus servandus a sacerdote vi Apostolici Indulti Confirmationem conferente, 356. Rota S. Romana. Vide Causae. Rubini R. P. Florindus. Ei B. P. scribit saeculo secundo exeunte a canonizatione S. Camilli de Lellis, 251. Russia: S. Sedfs^rga, Russiam, 154. Rutheni. Vide Litterae encyclicae. S Sacerdos: Eius iura et officia quoad res vitam publicam respicientes, 187. Minister extraordinarius Confirmationis. Vide Confirmationis Sacramentum. Sedes Apostolica vacans. Quibus normis regatur, 65. Semaines sociales : in Gallia, 315 ; in Canada, 379; in Italia, 422. Sententia non laborat vitio insanabilis nullitatis quando coniux inhabilis ad accusandum matrimonium stet in iudicio, 162. Sepulcrum maiorum in aliqua ecclesia constitutum non est habendum tamquam legitima electio ecclesiae funerantis, 162. Taf suo Doi Exc. P. D. Petrus, Archiep. Tokiensis ceterique Iaponiae-ÈpÛcôp'i. B. P. Litteris eorum respondens/raponìàe Ecclesiae fidem dilaudat, aerumnas deplorat, cunctisque vota depromit, 345. ••. •: Tedeschini Card. Fridericus. Èi L sacerdotii äc XXV episcopatus annunl feliciter expienti B. P. gratulatur, 205.. ' Tribunalia ecclesiastica in Ditione Canadensi ordinantur super causis nullitatis matrimonii decidendis, 281. { U Union des Œuvres ouvrières, a B. P. commemoratur, 157. V Verzeri {Ven. S. D.) Maria Teresia Eustochio. Decretum de miraculis, 210; Decretum de Tuto pro beatificatione, 369. Viae Crucis exercitium et Religiosi id peragentes. Responsa ad dubia, 160. Vicariati Apostolici: — noviter erectus, de Labrador, 333. — partim dismembrati: de Dahomey, 11; de Ouagadougou, 11; de Foumban, 11; de Khartum, 11 ; S. Leonis de Amazones, 13 ; Sinus S. Laurentii, 333, 335; Sinus de Hudson, 333; S Gabrielis a Virgine Perdolente, 436. — quorum fines mutantur : Taboren. et de Mwanza, 359. Vita publica. Iura et officia sacerdotis erga eam, 187. , i|«aedarn corrigenda in vol. XXXVIII (1946) Commentarii'Acto Apo~ MoMcdeSe.dds... ipäg pag. , pag ,) iT8 W&eà 14^ plrc eó quod èst'fuiiUi8 legendum '/telili*; 318 línea 33 , pro eo quod est profundisti legendum prof udisti. 375 linea 15 pro eo quod est Crucis Christi, in vitam... '.legendum (Jrufftcw Christi, in vitam,... a a TRICESIMUM OCTAVUM VOLUMEN COMMENTARII OFFICIALIS « ACTA APOSTOLICAE SEDIS » ABSOLVITUR DIE XXXI M. DECEMBRIS A. MCMXLVI TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS- . Anno XVII Città del Vaticano, mercoledì 20 febbraio 194$ Num. 1 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO DELLA CITTA STATO 111 DEL VATICANO Pontificato di S. S. PIO X I I - Anno VU N. X X X V - Ordinanza de! Governatore dello Stato relativa alla emissione di una serie di francobolli commemora^ tivi del IV Centenario dell'apertura del Saero Concilio di Trento. W febbraio 1946 IL GOVERNATORE DELLO STATO Visto Part. 5, capov. 1, della legge fondamentale della Città del Vaticano, 7 giugno 1929, n. I, nonché gli art. 2 e 20, lett. c), n. 5, della legge sulle foriti del diritto, 7 giugno 1929, n. I I ; Vista l'ordinanza 30 giugno 1929, n. VIII, relativa al servizio postale ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ; Ordina Art. 1. - È autorizzata l'emissione di una serie di quattordici specie di francobolli commemorativi del IV Centenario dell'apertura del Sacro Concilio di Trento, da valere pel pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. Art. 2. - Il valore dei singoli francobolli di cui all'articolo precedente è, rispettivamente, di : cent. 5, cent. 25, cent. 50, cent. 75, L. 1, L. 1,50, L. 2, L. 2,50, L. 3, L. 4, L. 5, L. 10; Espresso L. 6, Espresso L. 12. 2 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento Art. 3 - 1 francobolli sono stampati in rotocalco, a duc colori, uno per l'incorniciatura e uno per l'interno ; il primo varia a seconda del valore, il secondo è uguale per tutti i valori. Art. 4. - Le caratteristiche dei francobolli sono le seguenti : dimensioni: mm. 30 x 40 compresa la dentellatura; il formato è verticale per i valori comuni, orizzontale per gli espressi; diciture : fuori della cornice : in alto : « POSTE VATICANE » ; in basso, nel centro : « CONCILIVM • OECVMENICVM • xix • IDIBVS • DEC • MDXLV • INITVM • TRIDENTI » ; nel francobollo da L. 10 la parola « INITVM » è sostituita da ((INIVIT»; ai lati : l'indicazione del valore ; negli espressi, l'indicazione del valore è al centro a destra ; a sinistra, è la parola « ESPRESSO » ; nella parte superiore della cornice, eccetto che nel francobollo da cent. 5 : l'indicazione nominativa della rispettiva effige ; colore dell'interno: bruno; colori dell'incorniciatura : per il francobollo da cen. 5 : seppia ; da cent. 25 : viola bluastro ; da cent. 50 : rosso mattone ; da cent. 75 : nero; da L. 1 : viola rossastro; da L. 1,50 : rosso arancio ; da L. 2: verde oliva; da L. 2,50: bleu oltremare; da L. 3: rosso carminato; da L. 4 : giallo bruno ; da L. 5 : bleu cobalto ; da L. 10 : carminio ; espresso da L. 6 : verde scuro; da L. 12: bruno rosso. Le figurazioni rappresentano : per il francobollo da cent. 5 : la facciata della Cattedrale di Trento, entro cornice quadrata ; per il francobollo da cent. 25 : effige di S. Angela Merici, entro cor nice ovale raggiata ; per il francobollo da cent. 50 : effige di S. Antonio Maria Zaccaria, cornice c. s. ; per il francobollo da cent. 75 : effige di S. Ignazio di Loyola, cornice c. s.; per il francobollo da L. 1 : effige di S. Gaetano Thiene, cornice c- s.; per il francobollo da L. 1,50 : effige di S. Giovanni Fisher, éntro cornice ovale con fiocchi ; per il francobollo da L. 2 : effige del Card. Cristoforo Madrussi, cornice c. s.; per il francobollo da L. 2,50 : effige del Card. Reginaldo Pole, cornice c. s.; per il francobolle da L. 3: effige del Card. Marcello Cervini, cornice c. s.; per il francobollo da L. 4: effige del Card. Giovanni Maria Del Monté, cornice C. s.; Leggi e disposizioni dello Stato della Gitta del Vaticano 3 per il francobollo da L. 5 : effige dell'Imperatore Carlo V, entro cornice ovale con scettro e corona ; per il francobollo da L. 10 : effige del Sommo Pontefice Paolo III, entro cornice ovale con Tiara e Somme Chiavi; per l'espresso da L. 6 : effige del Card. Matteo Giberti, entro cornice ovale con Mitra e Pastorale ; per l'espresso da L. 12 : effige del Card. Gaspare Contarini, entro cornice ovale con fiocchi. Art. 5. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore dalla entrata in vigore della presente ordinanza. Art. 6. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione alla porta degli Uffici del Governatorato, nel Cortile di S. Damaso e negli Uffici Postali : essa entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del Vaticano, venti febbraio millenovecentoquarantasei. IL GOVERNATORE CAMILLO SERAFINI Anno XVIII Città del Vaticano, martedì 30 aprile 1946 Num. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DS IPOSZ IO INI DELLO STATO DELLA CITTA fi»! DEL VATC IANO Pontificato di S. S. PIO X I I - Anno V I I I N. X X X V I . - Ordinanza del Governatore dello Stato in materia di tariffe postali. SO aprile 19 Jß IL GOVERNATORE DELLO STATO Visto l'art. 5, capov. 1 della legge fondamentale della Città del Vaticano, 7 giugno 1929, n. I, nonché gli articoli 2 e 20, lettera c) n. 5 della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, n. I I ; Vista l'ordinanza 30 giugno 1929, n. VII, relativa al servizio postale ; Vista l'ordinanza 30 giugno 1945, n. XXXI, in materia di tariffe postali; Visto l'Accordo tra la Santa Sede e l'Italia in materia di tariffe postali, 15 aprile 1946 ; Udito il parere del'Consigliere generale dello Stato; ORDINA ART. 1. - A partire dal 1° maggio 1946, la tabella di cui all'art. 1 dell'ordinanza 30 giugno 1945, n. XXXI, per la francatura di corrispondenza e altri effetti postali diretti dalla Città del Vaticano in Italia, è "sostituita dalla tabella seguente 6 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento CORRISPONDENZE Lettere e biglietti postali: primo porto di grammi 20 per ogni porto successivo di grammi 20 . . . . . . . Cartoline postali di Slato e dell'industria privata : semplici con risposta pagata . . . I > ) ) Cartoline illustrate, comprese quelle di Stato e dell'industria privata non illustrate: con la sola firma dello speditore e la data . . . . . . > con frasi di convenevoli espresse in un massimo di 5 parole » Biglietti da visita: con non più di 5 parole di convenevoli . . » Carte manoscritte: primo porto di grammi 250 . . . . . . . . . . . per ogni porto successivo di 50 grammi o frazione . . . » » Stampe non periodicae e stampe periodiche spedite di seconda mano: per ogni 50 grammi o frazione » 1 Pieghi contenenti libri spediti sottofascia da Case editrici o librarie: per ogni 50 gr. o frazione (limite mass, consentito gr. 700) » 1 Carte punteggiale ad uso dei ciechi: per ogni chilogrammo o frazione di chilogrammo . . . . . • • » 1 Campioni senza, valore: per i primi 100 grammi per ogni 50 grammi in più . » » 4 2 » 12 » » » 10 4 2 . . . . Espressi: oltre la francatura ordinaria . . . . . . . . . 2 . . . '." . . . . . . Raccomandazione : oltre la tassa di francatura per i campioni gratuiti di medicinali per le carte punteggiate ad usò dei ciechi Indennità per oggetti raccomandati smarriti . . . . « . » 100 Assicurazione^ oltre le tasse di francatura e raccomandazione : a) per le prime 200 lire . . , . . . . . . . . > » B 7 Leggi e disposizioni dello Staio della Città del Vaticano per ogni 100 lire o frazione di 100 lire in b) contro i rischi di forza maggiore, oltre il sicurazione normale : per le prime 200 lire . . . . . . • . per ogni 100 lire o frazione di 100 lire in più . . . . L. diritto di as- 4— . .. . " , . » più . . . . » 5— 3— Scatolette con valore dichiarato, oltre i diritti di raccomandazione e di assicurazione : fino a.250 grammi . . . . . . . . . . . . . . per ogni 50 grammi o frazione in più » lo — » 3 — Diritto di ricomposizione in Dogana . . . » 6' — » 5:— . .. . . . . Diritto di assegno, oltre la tassa di francatura e raccomandazione e, eventualmente, di assicurazione . . • . . Avvisi di ricevimento: se domandati prima dell'impostazione, diritto fisso . . . » 5 — s e domandati dopo l'impostazione'. . . . . . . . . » 1 0 Limiti. - I limiti di peso, di dimensione e di valore di tutti gli oggetti di corrispondenza sono quelli stessi stabiliti per il servizio interno dell'Italia. PACCHI Ordinari: fino a Kg. 1 . . da oltre » 1 a 3 » » 3 a 5 » » 5 a 10 » » » » 10 a 15 15 a 20 . . . . . . . . . . . . . » » » . . 25 — .45 — 65 — .105 — . . • • • • • •. .. < • • » 155 — ' . . ' . . . . . . " » 210 — •• Eccipienti vuoti di ritorno . • • • • • • ..30 — Pacchi ordinari e recipienti vuoti di ritorno ingombranti (aumento del 5 0 % sulle tariffe dei pacchi ordinari). Urgenti (la tassa è comprensiva del diritto di recapito per ^ espresso) : -— non ingombranti: fino a Kg. 1 da oltre » » 1 a 3 '. » • 3 a 5 » . •: 60- »105 — » 145 — 8 Acta Apostolicae Sedis -, Supplemento — ingombranti: aumento del 40% sulle tariffe dei pacchi ur- genti non ingombranti. Von assegno, oltre la tassa di spedizione ed eventualmente di assicurazione . . . . . . . . . . . L. 5— Con valore dichiarato, diritto di assicurazione ordinaria, oltre la tassa di spedizione : per le prime 200 lire . • . . . . . . . . . . . . » per ogni 100 lire o frazione in più . ; . . . . . . .• » 8-— 4— Contenenti libri spediti da Case editrici o librarie: riduzione del 50% sulle tariffe dei pacchi ordinari. Indennità di fino a da oltre » » » . smarrimento di pacchi ordinari: Kg.- 3 . . V \ . . . . . » 125 — » 3 a 5 » 200 — » 5 a 1 0 . . . . . . . . . . . . . » 250— » 10 a 15 . . . . . . . .-• • . . . ... .. . » 375 — » 15 a 20 . . » 500 — Indennità, per smarrimento di pacchi con valore dichiarato: pari al danno accertato, con un massimo equivalente all'ammontare del valore dichiarato. Diritti d i ricomposizione i n Dogana . . . . . . . . . » 6--^- V AG LIA Ordinari: fino a L. 50 . . . . . . . . . » oltre L. 50 fino a L. 100 » per ogni 100 lire o frazione di 100 lire in più . . . . . . » 5— 7— 2— Telegrafici: oltre la tassa di emissione e quella telegrafica 5— : . » ART. 2. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli Uffici del Governatorato e negli Uffici postali, ed entrerà in vigore nello stesso giorno della sua pubblicazione. Città del Vaticano, trenta aprile millenoveeentoquarantasei. IL GOVERNATORE CAMILLO SERAFINI Leggi e disposizióni dello Stato della Città del Vaticano 9 N. X X X V I I . - Ordinanza del Governatore dello Stato In materia di tariffe postali. 30 aprile 19Jfi It GOVERNATORE DELLO STATO Visto l'art. 5, capov. 1 della legge fondamentale della Città del Vaticano, 7 giugno 1 9 2 9 , n. I, nonché gli articoli 2 e 2 0 , lettera c) n. 5 della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1 9 2 9 , n. II ; Vista l'ordinanza SO giugno 1 9 2 9 , n. VII, relativa al servizio póstale ; Vista l'ordinanza 19 aprile 1 9 1 5 , n. XXX, in materia di tariffe postali e telegrafiche ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato; ORDINA O ART. 1. - A partire dal I maggio 1 9 1 6 , l'importo della francatura delle corrispondenze e altri oggetti postali diretti all'estero — esclusa l'Italia — è stabilita come segue : Lettere: primo porto di 20 grammi . . ." . '••. . . . . . . . L. lo — per ogni porto successivo di 20 granimi'. . " . . . ".. . ">>'• 10 — Cartoline postali: semplici. . . . • . • . . . . . » 10 — . • . . • . » 20 — con risposta pagata Cartolinie illustrate: con la sola firma dello speditore e la data, ovvero con frasi di convenevoli espresse in un massimo di 5 parole . . . con corrispondenza epistolare . . . • . . . . . • • • »3 » 1 0— Biglietti da visita: con non più di cinque parole di convenevoli . . . . . » 3— Manoscritti e fatture commerciali: f i n o a 2 5 0 grammi (minimo) . . . . . »15 — per ogni 50 grammi, o'frazione, oltre i primi 2 5 0 grammi . » 3 — 10 Ada Apostolicae Sedis - Supplemento Carte punteggiate ad uso dei ciechi: per ogni 1000 grammi o frazione di 1000 grammi . . . . L. 2— Stampe: • per ogni 50 grammi o frazione di 50 grammi » 8 -- Campioni di merci senza valore: fino a 100 grammi (minimo) » 6— per ogni 50 grammi o frazione in più » 8— Espressi, oltre la francatura ordinaria » 30 — Raccomandazione, oltre la francatura ordinaria . . • . . -. . » 20 — Assicurazione: oltre la tassa di francatura ordinaria e di raccomandazione, . per ogni 300 franchi oro o frazione di 300 franchi oro dichiarati » 25— Scatolette con valore dichiarato: oltre i diritti di raccomandazione e di assicurazione : fino a ,250 grammi . . . . . , • • • » 60 — per ogni 50 grammi o frazione in più Diritto di ricomposizione in Dogana . . » 15 — •. '." .. ' . . . . . » 25 — Diritto di assegno » 12 — Avvisi di ricevimento: chiesti all'atto dell'impostazione . chiesti dopo l'impostazione . , . . . . . . . . . . . . . . . . . » 15 — . . » 25 — . . ' » 25 — Reclami e richieste d/'informazioni Carte d i identità . . . . . . . . . » 40 — Minimo di tassa per oggetti di corrispondenza provenienti dall'estero insufficientemente francati . . . . . . . . » 4- — ART. 2. - La presente ordinanza sarà pubblicala, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione ne! Cortile di S. Damaso, alla porta degli Uffici del Governatorato e negli uffici postali, ed entrerà in vigore nello stesso giorno della sua pubblicazione. Città del Vaticano, trenta aprile millenoveeentoquarantasei. IL GOVERNATORE CAMILLO SERAFINI ! Anno XVIII Città del Vaticano, sabato 6 luglio 1946 Num. S ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E • DISPOSIZIONI DELLO DELLA STATO CITTA DEL VATICANO Pontificato di S. S. PIO X I I - Anno T U I N. XXXVIII - Ordinanza del Governatore dello Stato relativa alla fabbricazione ed emissione di monete. 6* luglio Z.9.//6 IL GOVERNATORE DELLO STATO Visto l'art. 5 della legge fondamentale della Città del Vaticano, 7 giugno 1929, n. I; Vista la legge monetaria 31 dicembre 1930, n. XXI e il regolamento per l'esecuzione di essa, approvato con Decreto del Governatore dello Stato, 15 luglio 1931, n. XXII ; Viste le leggi 16 novembre 1937, n. LX, 30 dicembre 1939, n. VII e 9 dicembre 1940, n. XIII ; Vista la Convenzione monetaria tra lo Stato della Città del Vaticano ed il Regno d'Italia, firmata nel 20 giugno 1942; Vista la legge delegata sulla fabbricazione ed emissione di monete, 20 novembre 1943, n. XXIV; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ORDINA Art. 1. - È autorizzata la fabbricazione ed emissione di tremila serie di monete aventi le caratteristiche stabilite nella legge delegata, 20 novembre 1943, n. XXIV, per quanto riguarda sia la composizione metallica, sia i valori, sia le impronte. 14 Acia Apostolicae Sedis - Supplemento Art. 2. - Le monete di cui all'articolo precedente saranno ripartite nei tre anni 1943, 1944 e 1945 in ragione di mille serie per ciascuno degli anni suddetti e porteranno rispettivamente le indicazioni seguenti : data : 1943, 1944, 1945; anno di Pontificato : V, VI, VII. Art. 3. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione alla porta degli Uffici del Governatorato e nei Cortile di S. Damaso ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del Vaticano, sei luglio millenovecentoquarantasei. IL GOVERNATORE C A M I L L O S E R A P I N I Anno XVIII Città del Vaticano, domenica 8 dicembre 1946 Num. 4 ICTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO DELLA STATO CITTA DEL VATICANO Pontificato di S. S. PIO X I I - inno V i l i N. XXXIX. - Decreto della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, con il quale si promulga il nuovo Regolamento organico e di disciplina per il Corpo della Gendarmeria Pontificia. 8 dicembre 1046 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO Ritenuta la necessità di emanare nuove norme concernenti l'organico e la disciplina per il Corpo della Gendarmeria Pontificia ; In virtù dei poteri conferiti dal regnante Sommo Pontefice Pio XII alla Pontificia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939 e con il rescritto della Udienza del 7 dicembre 1946 concessa al Cardinale Presidente della Pontifìcia Commissione ed attestato dal medesimo Cardinale ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato; Ha emanato il seguente REGOLAMENTO ORGANICO E DI DISCIPLINA PER IL CORPO DELA GENDARMERIA PONTIFICIA 18 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento PARTE I REGOLAMENTO ORGANICO TITOLO I COSTITUZIONE DEL CORPO CAPO I Finalità ART. 1. - Il Corpo della Gendarmeria Pontificia vigila sulla incolumità della Sacra e Augusta Persona del Sommo Pontefice. Ha altresì i compiti di difendere il territorio dello Stato della Città del Vaticano, di esercitarvi le funzioni inerenti al servizio di polizia, di ordine interno e di sicurezza, e di farvi osservare le leggi dello Stato, i regolamenti e le ordinanze delle pubbliche autorità. Presta inoltre servizio d'onore. ART. 2. - Il Corpo della Gendarmeria ha per patrono l'Arcangelo S. Michele. ART. 3. - Il Corpo della Gendarmeria dipende dal Cardinale Presidente della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. Per i servizi che si riferiscono alle Udienze Pontificie ordinarie e straordinarie, alle funzioni e cerimonie religiose ó civili, il Corpo della Gendarmeria riceve istruzioni dalle autorità a queste preposte, le quali devono procedere di intesa con il Cardinale Presidente della Pontificia Commissione. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontifìcia 19 Durante il periodo di Sede vacante, la Gendarmeria è a disposizione del Maresciallo del Conclave, per i servizi attinenti al Conclave stesso. CAPO II Organico, ordinamento, ripartizione territoriale ART. 4. - L'organico della Gendarmeria Pontificia comprende : STATO MAGGIORE DEL CORPO Ufficiali superiori: un Colonnello Comandante; un Tenente colonnello Vice-comandante; un Maggiore. Ufficiali inferiori : un Capitano; un Tenente un Sottotenente j ufficiali subalterni. Fanno parte dello Stato Maggiore un Cappellano, equiparato nel grado a tenente colonnello, e un Sanitario, equiparato nel grado a capitano. Tutti gli ufficiali fanno parte della Famiglia Pontificia. SOTTUFFICIALI un Maresciallo d'amministrazione; due Marescialli maggiori; tre Marescialli di sezione; tre Marescialli d'alloggio; dodici Brigadieri; sedici Vice-brigadieri. 20 ACTA APOSTOLICAE SEDIS. - SUPPLEMENTO TRUPPA DODICI APPUNTATI; UN CAPO TROMBETTIERE (APPUNTATO O GENDARME); CENTO GENDARMI, COMPRESI GLI ALLIEVI E I TROMBETTIERI. ART. 5. - L'ORDINAMENTO DELLA GENDARMERIA È IL SEGUENTE : a) COMANDO DEL CORPO; b) COMANDI DI REPARTO; c) UFFICIO DI AMMINISTRAZIONE E MATRICOLA. ART. 6. - DEL COMANDO DEL CORPO FANNO PARTE GLI UFFICIALI SUPERIORI, COMPRESO IL CAPPELLANO, E IL SANITARIO. ART. 7. - IL NUMERO DEI COMANDI DI REPARTO È DETERMINATO DAL COMANDANTE. ART. 8. — L'UFFICIO DI AMMINISTRAZIONE E MATRICOLA È RETTO DA UN UFFICIALE SUPERIORE DESIGNATO DAL COMANDANTE. DETTO ufFICIALE ASSUME LA QUALIFICA DI UFFICIALE RELATORE. ART. 9. - AGLI EFFETTI DELLA DISTRIBUZIONE DEI SERVIZI AFFIDATI AL CORPO DELLA GENDARMERIA PONTIFICIA, LA GIURISDIZIONE TERRITORIALE È RIPARTITA IN ZONE. LA DETERMINAZIONE DELLE ZONE E LE SUCCESSIVE MODIFICAZIONI RICHIESTE DALLE NECESSITÀ DI SERVIZIO SONO DI SPETTANZA DEL COMANDANTE DEL CORPO. CAPO III SERVIZIO D'ISTITUTO ART. 10. - IL SERVIZIO D'ISTITUTO, DEMANDATO AL CORPO DELLA GENDARMERIA, SI DISTINGUE IN SERVIZIO ORDINARIO E SERVIZIO SPECIALE. ART. 11. - IL SERVIZIO ORDINARIO È DISPOSTO DAL COMANDO E PUÒ ESSERE SVOLTO SIA DI GIORNO CHE DI NOTTE, IN RANGO O ISOLATAMENTE, CON PATTUGLIE O CON PIANTONI. HA PER OGGETTO : IL MANTENIMENTO DELL'ORDINE PUBBLICO; LA SICUREZZA DEI CITTADINI E LA L O ^ 4 ^ ^ À ; LA TUTELA DELLA PRONCO UM Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 21 prietà e l'integrità dei beni; l'investigazione sui reati commessi; l'osservanza delle norme per l'accesso alla Città del Vaticano e la circolazione stradale; l'osservanza delle leggio dei regolamenti e di qualsiasi altra disposizione emanata dalle pubbliche autorità; la resa di onori. ART. 12. - Il servizio speciale è disposto personalmente dal Comandante e comprende tutte quelle incombenze che,, hanno attinenza con il servizio di polizia e che non rientrano nel servizio ordinario, ART. 13. - Tutto ciò che riguarda il Corpo della Gendarmeria, i suoi servizi e quanto ha relazione con essi, dev'essere tenuto riservato ; e perciò il militare è rigorosamente obbligato a mantenere il segreto al riguardo. T I T O L O II UFFICIALI CAPO I Nomine e promozioni ART. 14. - La nomina del Comandante è riservata al Sommo Pontefice. ART. 15. - La nomina del Cappellano è fatta, con l'augusta approvazione del Sommo Pontefice, dal Cardinale Presidente della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. ART. 16. - Ai gradi di tenente colonnello e di maggiore, sono rispettivamente promossi, se ne hanno tutti i requisiti, il maggiore e il capitano. il provvedimento è adottato dalla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, su proposta della Commissione di cui all'art. 149. 22 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento^ ART. 17. - Il grado di Capitano è conferito in base a concorso per esami, al quale possono partecipare, oltre il tenente della Gendarmeria, ufficiali subalterni di altri Corpi, che abbiano prestato, per almeno cinque anni, lodevole servizio da ufficiale. I concorrenti devono possedere i seguenti requisiti : o I professare la religione cattolica apostolica romana; 2° essere cittadino vaticano o italiano; 3° appartenere a famiglia onorata e immune da malattie organiche ereditarie; 4° essere di integerrima condotta e di ottima educazione civile; 5° non aver superato i trenta anni di età; 6° avere statura non inferiore a m. 1,75 nè superiore a m. 1,85. 7° essere di sana costituzione fìsica e di complessione ro busta, ed essere esente da difetti e da imperfezioni fìsiche ; 8° non aver rapporti di parentela entro il secondo grado o di affinità in primo grado con militari appartenenti al Corpo. Ai concorrenti sono estese altresì, in quanto applicabili, le norme di cui agli articoli 48 a 52 del presente regolamento. Se il concorrente è coniugato, devono sussistere le condizioni di cui all'art. 30, commi 2° e 3°. II provvedimento di nomina è adottato dalla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, alla quale il Comandante avrà rimesso in precedenza, insieme con la proposta della commissione di cui all'art. 149, tutti gli atti del concorso. ART. 18. - Gli esami che i concorrenti al grado di capitano devono sostenere innanzi alla commissione di cui all'art. 149, vertono sulle seguenti materie : Prove scritte : codice penale vigente nello Stato della Città del Vaticino. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 23 Prove orali : a) leggi e disposizioni per lo Stato della Città del Vaticano; b) regolamento e norme speciali per il Corpo della Gendarmeria Pontifìcia; c) codice di procedura penale vigente nello Stato della Città del Vaticano (nozioni in rapporto all'azione degli ufficiali di polizia giudiziaria e in particolare : degli atti di polizia giudiziaria, della istruzione formale, delle ispezioni, delle perquisizioni, del sequestro, dei testimoni, delle ricognizioni e dei confronti, dell'interrogatorio degli imputati, della libertà personale dell'imputato, dell'arresto); d) storia e geografìa ; e) topografìa dello Stato della Città del Vaticano e delle zone in Roma di cui agli art. 14, 15 e 16 dal Trattato Lateranense. /) lingua francese (conversazione). I candidati devono sostenere anche un esame di religione. II programma di esami è reso noto con ordine del giorno del Comandante. ART. 19. - Le funzioni di sanitario del Corpo sono añídate, con provvedimento della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vatiscanu, a uno dei medici del corpo sanitario della Città del Vaticano su proposta della commissione di cui all'art. 149 e della quale, in questo caso, è membro di diritto il direttore dei servizi sanitari.L'incarico è annuale e può essere rinnovato. ART. 20. - Al grado di tenente è promosso, se ne ha tutti i requisiti, il sottotenente. II provvedimento è adottato dalla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, su proposta della commissione di cui all'art, Í 49, 24 ACTA APOSTOLICAE. SEDIS - SUPPLEMENTO ART. 21. - Il grado di sottotenente è conferito in base a concorso per esami, al quale possono partecipare i marescialli del Corpo, che abbiano riportato, negli ultimi cinque anni,'una qualifica non inferiore a quella di « distinto ». È in facoltà della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano disporre che al concorso siano ammessi anche sottotenenti di altri Corpi, che non abbiano superato i venticinque anni di età e siano forniti degli altri requisiti di cui all'art. 17, commi 2°, 3° e 4°. Il provvedimento di nomina è adottato dalla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, alla quale il Comandante, avrà rimesso in precedenza, insieme con. la proposta della commissione di cui all'art. 149, tutti gli atti del concorso. ART. 22. - Gli esami che i concorrenti al grado di sottotenente devono sostenere innanzi alla commissione di cui all'art. 149, vertono sulle seguenti materie: Prove scritte : a) codice penale vigente nello Stato della Città del Vaticano; b) lingua italiana e nozioni di letteratura italiana. Prove orali : a) leggi e disposizioni per lo Stato della Città del Vaticano ; b) regolamento e norme speciali per il Corpo della Gendarmeria Pontifìcia ; e) codice di procedura penale vigente nello Stato della Città del Vaticano (nozioni in rapporto all'azione degli ufficiali di polizia giudiziaria e in "particolare : degli atti di polizia giudiziaria, della istruzione formale, delle ispezioni, delle perquisizioni, del sequestro, dei testimoni, della ricognizione e dei confronti, dell'interrogatorio degli imputati, della libertà personale dell'imputato, dell'arresto); REGOLAMENTO PER IL CORPO DELLA GENDARMERIA PONTIFICIA 25 d) storia e geografia ; e) topografia dello Stato della Città del Vaticano e delle zone in Roma di cui agli art. 14, 15 e 16 del Trattato Lateranense; f) lingua francese (conversazione). I candidati devono sostenere anche un esame di religione. II programma di esami è reso noto con ordine del giorno del Comandante. CAPO II v Equipaggiamento ART. indennità volta per Città del 23. - Agli ufficiali di nuova nomina è corrisposta una, di primo equipaggiamento in misura da stabilirsi volta dalla Pontificia Commissione per lo Stato della Vaticano, su proposta del Comandante. CAPO III Note caratteristiche e di qualifica ART. 24. - Entro il mese di gennaio di ogni anno, per ciascun ufficiale sono compilate, nel solo testo originale, le note di qualifica individuale, sü apposito modello predisposto dal? Comando. La redazione di tali note deve comprendere brevi ragguagli circa la persistenza o meno dei requisiti indicati nell'art. 17, e circa la diligenza, l'operosità e la capacità professionale dimostrate nel disimpegno del servizio, l'attitudine alle "funzioni del grado superiore e ogni altra annotazione ritenuta opportuna. Il giudizio complessivo è espresso sinteticamente con una delle seguenti qualifiche: ottimo, distinto, buono. ART. 25. - Le note sono redatte: per il capitano, il tenente e il sottotenente dsl tenente colonnello; . 26 Acta Apostolicae Sedis ~ Supplemento per il tenente colonnello e il maggiore, dal Comandante. Le note sono integrate, per la parte religiosa, dal Cappellano e sono rivedute : quelle per il capitano, il tenente e il sottotenente, dal Comandante ; quelle per il tenente colonnello e il maggiore, dal Cardinale Presidente della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. 11 revisore comunica per iscritto all'ufficiale interessato la qualifica attribuitagli e l'eventuale enconfio o richiamo. La comunicazione dev'essere subito restituita al Comando dall'ufficiale con l'annotazione «per presa conoscenza», la data e la firma. CAPO IV Trattamento economico ART. 26. - Lo stipendio mensile per gli ufficiali del Corpo è stabilito nella misura di cui alla tabella allegata al presente regolamento, ed è soggetto alla ritenuta ivi indicata. Agli ufficiali è inoltre corrisposta una indennità mensile, non pensionabile, di polizia, di vestiario e di ordinanza, nella misura complessiva di un quarto dello stipendio del grado, aumentato dell'indennità di caro-vita, esclusi dal computo gli aumenti quinquennali e ogni altra indennità. Al Cappellano è corrisposta, oltre lo stipendio, una indennità mensile di ordinanza pari a due quinti della indennità spettante, a termini del comma precedente, al grado di tenente colonnello. Al sanitario del Corpo è corrisposta l'indennità mensile prevista nella tabella suddetta. ART. 27. - Al Cappellano che per altro ufficio percepisce dalla Santa Sede, direttamente o indirettamente, uno stipendio, è corrisposta, in luogo dello stipendio previsto nella ta- Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 27 bella allegata, una indennità mensile pari alla metà dello stipendio iniziale fissato nella tabella stessa, oltre l'indennità d'ordinanza di cui all'art. 26, comma 3°. ART. 28. - Agli ufficiali che abbiano prestato servizio effettivo da ufficiale per almeno cinque anni in altro Corpo, è riconosciuto, agli effetti del computo della indennità per cessazione dal servizio o della pensione, un aumento di anzianità di cinque anni. ART. 29. - Il maresciallo nominato al grado di sottotenente percepisce lo stipendio base corrispondente al nuovo grado, conservando gli aumenti periodici maturati nei gradi inferiori nella stessa misura stabilita per i medesimi. Il computo degli aumenti quinquennali nella misura disposta per gli ufficiali comincia a decorrere dalla data della predetta nomina; tutravia il complesso degli aumenti non può mai oltrepassare l'importo globale degli aumenti periodici fissati per gli ufficiali. CAPO V Matrimonio ART. 30. - Gli ufficiali che intendono contrarre matrimonio devono prima ottenerne l'autorizzazione dalla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. L'autorizzazione è subordinata all'accertamento che la sposa sia cattolica, d'incensurabile condotta morale e che appartenga a distinta famiglia. Deve inoltre risultare che le condizioni economiche della sposa o di entrambi i futuri coniugi siano tali da permettere la decorosa costituzione di una famiglia. Agli ufficiali si-applicano le disposizioni degli articoli 69, primo comma, 70 e 71. È dichiarato dimissionario d'ufficio l'ufficiale che contrae matrimonio senza autorizzazione. 28 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento CAPO VI Cessazione dal servizio a) Limiti massimi di età ART. 31. - I limiti massimi di età per il congedamento nei vari gradi di ufficiale sono determinati come appresso : anni Comandante . . . . . . Cappellano . . . . i . . Tenente colonnello . . . . Maggiore '- . Capitano Tenente. . . . . ; . . Sottotenente. . . . . . . . 65 . 70 . 62 .60 55 . 50 . 50 b) Congedamento ART. 32. - Gli ufficiali, raggiunto il limite massimo di età stabilito per il loro grado, sono collocati in congedo con provvedimento della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. ART. 33. - Qualora un ufficiale non sia ritenuto mérite-' vole della promozione per inidoneità a ricoprire il grado superiore, è collocato in congedo con tutte le conseguenze di legge. CAPO VII 1 Ufficiali in congedo ART. 34. - Gli ufficiali in congedo possono indossare l'uniforme nelle cerimonie solenni e nelle Udienze Pontificie. L'uniforme che i medesimi ufficiali hanno facoltà di indos sare è la seguente : feluca, marsina con spalline, cordoni e decorazioni, pan- REGOLAMENTO PER IL CORPO DELLA GENDARMERIA PONTIFICIA 29 taloni lunghi, stivalini con elastico muniti di speroni, guanti bianchi. * Essi devono portare la sciabola (con pendaglio d'argento e dragona d'oro) e la bandoliera, ma non possono cingere la sciarpa. Nelle cerimonie e ricevimenti in luoghi aperti è permesso l'uso del mantello. T I T O L O HI SOTTUFFICIALI, APPUNTATI E GENDARMI CAPO 1 A) Promozioni ai vari gradi di sottufficiale a) Disposizioni generali ART. 35. - Le promozioni ai vari gradi di sottufficiale, allorché se ne rendono vacanti i posti, hanno luogo con provvedimento della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, su proposta della commissione di cui all'art. 150, o, nel caso di cui all'art. 355, su proposta del Comandante del Corpo. b) Promozione al grado di maresciallo d'amministrazione ART. 36. - Il grado di maresciallo d'amministrazione è conferito in base a concorso per esami, al quale possono partecipare tutti i marescialli in servizio, che abbiano riportato nell'ultimo biennio almeno la qualifica di «distinto». ART. 37. - Gli esami che i concorrenti al grado di maresciallo d'amministrazione devono sostenere innanzi alla commissione di cui all'art. 150, vertono sulle seguenti materie : Prova scritta : problema di aritmetica e computisteria. 30 ACTA APOSTOLICAE SEDIS - SUPPLEMENTO Prove orali: a) nozioni di aritmetica e computisteria; b) nozioni di ragioneria generale. Il programma di esami è reso noto con ordine del giorno del Comandante. c) Promozione al grado di maresciallo maggiore ART. 38. - Al grado di maresciallo maggiore sono promossi per anzianità i marescialli di sezione che abbiano sempre riportato in questo grado almeno là qualifica di «distinto ». d) Promozione al grado di maresciallo di sezione ART. 39. - Al grado di maresciallo di sezione sono promossi per anzianità i marescialli d'alloggio che nell'ultimo biennio abbiano riportato almeno la qualifica di «distinto». e) Promozione al grado di maresciallo d'alloggio ART. 40. - Il grado di maresciallo d'alloggio è conferito in base a concorso per esami, al quale possono partecipare i brigadieri con almeno due anni di anzianità di grado, che nell'ultimo biennio abbiano riportato la qualifica di « ottimo ». ART. 41. - Gli esami che i concorrenti al grado di maresciallo d'alloggio devono sostenere innanzi alla commissione di cui all'art. 150, vertono sulle seguenti materie: Prova scritta : un rapporto in materia di polizia giudiziaria. Prove orali : a) codice penale vigente nello Stato della Città del Vaticano ; b) codice di procedura penale vigente nello Stato della Città del Vaticano; REGOLAMENTO PER IL CORPO DELLA GENDARMERIA PONTIFICIA 31 c) legge di pubblica sicurezza; d) regolamento del Corpo; e) matematica; /) storia e geografìa. Prove pratiche : a) comando di un plotone in ordine chiuso; b) esercitazione di tiro con pistola e con moschetto. I concorrenti devono sostenere anche un esame di refi " gione. II programma di esami è reso noto con ordine del giorno del Comandante. f) Promozione al grado dì brigadiere ART. 42. - Il grado di brigadiere è conferito ai vice-brigadieri con anzianità di grado non minore di un anno e qualificati almeno ((distinti» negli ultimi due anni, secondo una graduatoria di merito da compilarsi dalla commissione di cui all'art 150, in base alle attitudini militari, condizioni fisiche e capacità, dimostrata nel disimpegno dei vari servizi d'istituto o investigativi, dei singoli candidati. g) Promozione al grado di vice-brigadiere ART. 43. - Il grado di vice-brigadiere è conferito in base a concorso per esami, al quale possono partecipare gli appuntati e i gendarmi che abbiano almeno tre anni di servizio nel Corpo e che negli ultimi tre anni siano stati qualificati rispettivamente ((Ottimi» o ((distinti». I concorrenti possono, su domanda, essere ammessi a frequentare il corso d'istruzione che sarà disposto dal Comando almeno tre mesi prima degli esami di concorso. ART. 44. - Gli esami che i concorrenti al grado di vice-brigadiere devono sostenere innanzi alla commissione di cui all'art. 150, vertono sulle seguenti materie : 32 ACTA P r o v e c a n d i d a t o o u n s c r i v e r e s u l l e p r i m e e d e c i m a l i ; d i u n v e r b a l e o d i u n t e m a i n c u i i l c o r r e t t a m e n t e ; q u a t t r o o p e r a z i o n i r a p p o r t o i n m a t e r i a o r a l i : p e n a l e c o d i c e d i v i g e n t e : p r o c e d u r a n o z i o n i p e n a l e ( l i b r o I o e v i g e n t e : I I o ) ; n o z i o n i ( l i - ) ; l e g g i c ) c a n o d i s a p e r e s e r c i z i i n t e r i c o d i c e b ) I : d i g i u d i z i a r i a . P r o v e a) s v o l g i m e n t o p r o v a r e d a z i o n e p o l i z i a b r o d a r a r i t m e t i c a n u m e r i c ) d i SUPPLEMENTO v i t a l i a n a : d e v e b) c o n SEDIS — s c r i t t e : l i n g u a a ) APOSTOLICAE e f o n d a m e n t a l i s u c c e s s i v e d) n o z i o n i di e) n o z i o n i di / ) s t o r i a , P o n t i f i c i c o n d e l l o m o d i f i c a z i o n i s t o r i a d e l l a Città d e l V a t i - d ' I t a l i a ; geografìa fìsica c o s t i t u z i o n e s p e c i a l e S t a t o ; e e p o l i t i c a o r d i n a m e n t o r i g u a r d o a l C o r p o d ' I t a l i a ; d e i C o r p i d e l l a A r m a t i G e n d a r m e r i a P o n t i f i c i a ; topografìa g) c a z i o n e d e g l i n o z i o n i h ) n o z i o n i i ) P r o v e d i n e d i d i Città p r o n t o p r a t i c h e d e l V a t i c a n o e di R o m a e u b i - C u r i a ; c u l t u r a d i m i l i t a r e e d i e d u c a z i o n e f ì s i c a ; s o c c o r s o . : s m o n t a g g i o a) C o r p o d e l l a U f f i c i e m o n t a g g i o d e l l e a r m i in d o t a z i o n e al ; b) e s e r c i t a z i o n i c ) p r o v a d i di t i r o a t t i t u d i n e a a l b e r s a g l i o ; c o m a n d o d i u n a s q u a d r a i n o r - c h i u s o . I c o n c o r r e n t i d e v o n o s o s t e n e r e a n c h e u n e s a m e d i r e - l i g i o n e . I I d e l p r o g r a m m a C o m a n d a n t e . d i e s a m i è r e s o n o t o c o n o r d i n e d e l g i o r n o Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 33 h) Promozione al grado di appuntato ART. 45. - Il grado di appuntato è conferito ai gendarmi con anzianità non minore di quattro anni e qualificati « distinti » negli ultimi tre anni, secondo una graduatoria di merito da compilarsi dalla commissione di cui all'art. 150, in base alle attitudini militari, cultura, condizioni fisiche, condotta e zelo nell'adempimento dei doveri da parte dei singoli candidati. La promozione ha luogo con apposito ordine del giorno del Comandante. B) Norme e condizioni per l'arruolamento ART. 46. - Ogni anno, nel mese di agosto, il Comandante pubblica, mediante affissione negli uffici del Comando, nell'atrio della caserma e in quegli altri modi che la Pontificia Commissione per lo Stato del Vaticano stabilirà di volta in volta, un bando di concorso per l'arruolamento di nuovi gendarmi. ART. 47. - La domanda di ammissione deve essere indirizzata al Comandante del Corpo e presentata nei termini stabiliti dal bando di arruolamento. L'aspirante deve trovarsi nelle seguenti condizioni : I professare la religione cattolica apostolica romana; 2° essere cittadino vaticano o italiano; 3° appartenere a onorata famiglia; 4° essere d'integerrima condotta e di buona educazione civile ; 5° essere celibe; 6° avere età non superiore agli anni ventidue, e avere soddisfatto, se cittadino italiano, agli obblighi di leva ; 7° avere statura non inferiore a m. 1,75 nè superiore a m. 1,85; 8° essere di sana costituzione fisica e di complessione robusta, ed essere esente da difetti e da imperfezioni fisiche ; o 3 34 ACTA APOSTOLICAE SEDIS - SUPPLEMENTO 9° avere superato l'esame di ammissione alla scuola media,10° appartenere a famiglia immune da malattie organiche ereditarie; 1 I non avere rapporti di parentela entro il secondo grado o di affinità in primo grado con militari appartenenti al Corpo. o ART. 48. - L'aspirante che dichiari di possedere i requisiti stabiliti nell'articolo precedente è sottoposto, a cura del Comando, a visita medica completa da parte di una commissione, composta dal direttore dei servizi sanitari o da un suo delegato, dal sanitario del Corpo e da un terzo sanitario, preferibilmente chirurgo, designato di volta in volta dal direttore dei servizi sanitari. Alla visita assiste il Comandante o il vice-comandante. La commissione deve dichiarare se l'aspirante possiede i requisiti fisici richiesti per compiere incondizionatamente tutti i servizi propri della Gendarmeria Pontificia. ART. 49. - L'aspirante riconosciuto abile a prestare servizio nella Gendarmeria è invitato a presentare i seguenti documenti : 1° certificato di battesimo e di cresima ; 2° attestato di buona condotta, d'istruzione e pratica religiosa e di appartenenza a famiglia religiosa e onesta, rilasciato dal Parroco; 3° certificato di cittadinanza vaticana o italiana; 4° certificato penale generale; 5° certificato di buona condotta morale e politica rilasciato dal sindaco dèi comune ove l'aspirante ha il domicilio o la residenza da almeno un anno; 6° fede di stato libero rilasciata dal Parroco; 7° congedo militare o documento comprovante l'esenzione dal servizio militare, se l'aspirante è cittadino italiano; 8° copia integrale dell'atto di nascita; Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 35 9° certificato di ammissione alla scuola media o altro titolo di studio superiore; 10° certificato di subita vaccinazione; 11° certificato medico di sana costituzione fisica, comprovante anche l'assenza nella famiglia dell'aspirante di malattie ereditarie di qualsiasi specie, con particolare riguardo alle malattie mentali; 12° stato di famiglia. I certificati rilasciati dalle autorità civili italiane devono essere legalizzati, e quelli di cui ai numeri 2, 3, 4, 5, 6, 10, 11, 12 devono essere di data non anteriore di tre mesi a quella della loro presentazione. ART. 50. - Le domande presentate a norma dell'art. 47, corredate della relazione della commissione sanitaria, nonché dei documenti di cui all'art. 49, completati dalle informazioni assunte direttamente dal Comando del Corpo, sono esaminate dalla commissione per l'arruolamento, di cui all'art. 152. ART. 51. - Le domande con i relativi documenti e le proposte della commissione per l'arruolamento sono rimesse dal Comandante alla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano per il relativo provvedimento. ART. 52. - L'anzianità di servizio è regolata secondo la data di ammissione. A parità di data d'ammissione, la precedenza è determinata dalla età. ART. 53. - I nuovi ammessi assumono il titolo di allievigendarmi e sono sottoposti a un esperimento di sei mesi. Durante l'esperimento il Comandante ha facoltà di procedere al licenziamento degli allievi che dimostrino di non corrispondere alle condizioni volute sia dal lato militare, che da quello morale, intellettuale e fisico. ART. 54. - Al termine dell'esperimento gli allievi-gendarmi sono sottoposti a nuova visita sanitaria da parte dello 36 ACTA APOSTOLICAE SEDIS - SUPPLEMENTO commissione di cui all'art. 48, e, se dichiarati fisicamente idonei, sono tenuti a sottoscrivere l'atto di arruolamento che importa la ferma di tre anni decorrenti dalla data d'ammissione nel Corpo. Se siano dichiarati fisicamente inidonei o rifiutino di sottoscrivere l'atto di arruolamento, sono licenziati. CAPO II Corredo civile e militare ART. 55. - Gli aspiranti, al momento della loro ammissione nel Corpo, devono portar con loro due mute complete di vestiario civile, compreso un cappotto, e la biancheria personale. Tutti gli indumenti devono essere in buono stato d'uso. ' ART. 56. - Il primo corredo militare è a carico dell'Amministrazione e .resta di proprietà dell'Amministrazione stessa. ART. 57. - Al mantenimento e rinnovazione del corredo si provvede con la « massa individuale » costituita dall'Amministrazione mediante versamenti mensili a favore di ciascun militare, nella misura : a) di un cinquantesimo dello stipendio e indennità di caro-vita, escluse le altre indennità, nei primi cinque anni di servizio; b) di un ventesimo dello stipendio e indennità di carovita, escluse le altre indennità e gli aumenti quinquennali, negli anni successivi. All'atto del congedamento, il militare ritirerà la rimanenza della « -massa individuale » o rifonderà l'eccedenza delle spese. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 37 CAPO III Note caratteristiche e di qualifica per i sottufficiali, per gli appuntati e per i gendarmi ART. 58. - Entro il mese di gennaio di ogni anno, per ciascun sottufficiale, appuntato e gendarme, sono compilate, nel solo testo originale, le note di qualifica individuale, su apposito modello predisposto dal Comando. La redazione di tali note deve comprendere brevi ragguagli circa la persistenza o meno dei requisiti indicati nell'art. 47, virca la diligenza, l'operosità, e la capacità professionale dimostrate nel disimpegno del servizio, l'attitudine alle funzioni del grado superiore e ogni altra constatazione ritenuta opportuna. ART. 59. - Il giudizio complessivo è espresso sintéticamente con una delle seguenti qualifiche : a) per i sottufficiali e appuntati : ottimo, distinto, buono; h) per i gendarmi : distinto, buono, mediocre. ART. 60. - Non può esser data la classifica massima al militare che, nell'anno, abbia riportato punizione di sala di disciplina o di prigione. ART. 61. - Le note caratteristiche sono redatte dai comandanti di reparto per i militari rispettivamente alle loro dipendenze e sono integrate per la parte religiosa dal Cappellano. L'ufficiale che ha il militare alle proprie dipendenze da meno di sei mesi deve richiedere sul militare stesso un rapporto informativo all'ufficiale comandante del reparto che prima lo aveva in forza. ART. 62. - Le note sono rivedute dal tenente colonnello. Il giudìzio definitivo spetta al Comandante del Corrió. La re- 38 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento iaîiva comunicazione è fatta verbalmente dal Comandante del reparto al militare interessato il quale deve rilasciare dichiarazione scritta di aver ricevuto tale comunicazione, ripetendone il contenuto e apponendovi la data e la firma. CAPO IV Trattamento economico dei militari Art. 63. - La retribuzione per i militari è stabilita nella misura di cui alla tabella allegata, ed è soggetta alla ritenuta ivi indicata. ART. 64. - La spesa per la consumazione del vitto giornaliero presso la mensa della caserma è a carico dei singoli militari che ne usufruiscono. CAPOV Matrimonio dei sottufficiali a) Disposizioni generali ART. 65. - I sottufficiali che intendono contrarre matrimo nio devono prima ottenerne l'autorizzazione dalla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. ART. 66. - La domanda per l'autorizzazione deve essere corredata da un certificato del Cappellano del Corpo dal quale risulti che il richiedente possiede sufficiente istruzione religiosa per poter assumere, dinnanzi a Dio e alla futura famiglia, la grave responsabilità di sposo e di padre secondo il véro spirito cristiano. ART. 67. - La domanda deve essere accompagnata da documenti comprovanti che la sposa è cattolica, d'incensurabile condotta morale, appartiene a buona famiglia, ed c for- REGOLAMENTO PER IL CORPO DELLA GENDARMERIA PONTIFICIA 39 nita di requisiti tali da assicurare la decorosa costituzione di una famiglia. ART. 68. - Normalmente un terzo dei sottufficiali ammogliati deve pernottare a turno in caserma. ART. 69. - Il sottufficiale che non abbia celebrato matrimonio entro i primi sei mesi successivi alla ottenuta autorizzazione, deve, per contrarlo, ottenerne una nuova. È dichiarato dimissionario d'ufficio il sottufficiale che contrae matrimonio senza autorizzazione. b) Stato di famiglia dei militari ART. 70. - Ogni militare che contrae matrimonio deve presentare al Comando, entro i trenta giorni successivi, copia del relativo atto. La nascita dei figli deve essere partecipata al Comando stesso non oltre l'ottavo giorno dall'avvenuta nascita e la partecipazione deve essere accompagnata dalla copia del relativo atto di stato civile e dal certificato di battesimo. ART. 71. - Il militare avente famiglia, in caso di decesso della moglie o dei figli, deve darne immediata comunicazione al Comando, presentando la copia del relativo atto di stato civile nel più breve tempo possibile. Il Comando curerà, ove occorra, la trasmissione dei documenti di cui al presente articolo e all'articolo precedente all'ufficio di stato civile del Governatorato dello Stato della CÌUSL del Vaticano. 40. Acta Apostolicae Sedis - Supplemento CAPO VI Cessazione dal servizio - Congedamento a) Limiti di età e dì servizio ART. 72. - I sottufficiali possono essere trattenuti in servizio con rafferme annuali fino al raggiungimento dei limiti massimi di età appresso indicati : Maresciallo d'amministrazione : » maggiore » di sezione » d'alloggio Brigadiere Vice-brigadiere anni » » » » » 50 50 50 50 48 46 Gli appuntati possono essere trattenuti fino al limite massimo di servizio di anni sette, mediante rafferme annuali. Í gendarmi possono essere trattenuti fino al limite massimo di servizio di anni cinque, con una ferma di tre anni, e due successive rafferme annuali. b) Ferme e rafferme ART. 73. - La domanda di rafferma deve essere inoltrata al Comando del Corpo due mesi prima della scadenza del vincolo di servizio. La mancanza di domanda implica la rinuncia alla continuazione del servizio. Le rafferme sono concesse o negate con provvedimento della Pontificia Commissione per io Stato della Città dei Vaticano, su proposta della commissione di cui all'art. 151. Il provvedimento di cui al comma precedente è comunicato ai militari interessati con ordine del giorno del Comandante del Corpo, almeno dieci giorni prima della scadenza del vincolo di servizio. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 4Í Avverso tale provvedimento non è ammesso alcun reclamo. ART. 74. =- Le rafferme sono subordinate alla buona condotta, alla accertata incondizionata idoneità fìsica a compiere tutti i servizi propri del Corpo, alla capacità e al rendimento in servizio. ART. 75. - L'accertamento sanitario previsto nell'articolo precedente sarà eseguito dalla commissione medica di cui all'art. 48. ART. 76. - La ferma e le rafferme vincolano permanentemente, per tutta la loro durata, il militare che le ha contratte. In casi eccezionali e previo parere della commissione per le rafferme, può essere accordato il proscioglimento dal vincolo di servizio per accertati motivi di famiglia. c) Congedamento ART. 77. - I sottufficiali e i militari di truppa, raggiunto il limite di età o di servizio di cui all'art. 72, sono posti in congedo con provvedimento della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. Agli stessi è rilasciato dal Comando del Corpo il foglio di congedo. ART. 78. - Al sottufficiale che ha compiuto almeno dièci anni di servizio e che faccia domanda di collocamento in congedo può essere concessa una speciale licenza per gli ultimi quindici giorni di servizio, senza ritenuta sugli assegni. ART. 79. - Il militare che si trovi in attesa di giudizio o a scontare una punizione di rigore, non può essere inviato in congedo se non dopo l'esito del giudizio o dopo scontata la punizione. 42 Acta Apostolicae Sedis ~ Supplemento CAPO VII Richiami e riassunzioni in servizio ART. 80. - Quando circostanze straordinarie richiedano ?!'impiego di tutta la forza effettiva o di gran parte di essa, e non rimangano militari sufficienti per essere comandati ai servizi ordinari, ancorché ridotti, il Comandante del Corpo può assumere in servizio temporaneo volontario i più meritevoli e idonei tra i militari congedati i quali, oltre ad aver serbato buona condotta durante l'attività di servizio, si siano in seguito comportati in modo da far onore al Corpo della Gendarmeria. ART. 81. - Il numero dei militari di cui all'articolo precedente deve essere strettamente limitato alle indispensabili sostituzioni; la durata di queste dev'essere parimenti limitata alla durata del servizio straordinario, nel quale sono impiegati i militari in attività di servizio. alla ART. 82. - I militari richiamati in servizio sono soggetti disciplina comune a tutti i militari del Corpo. ART. 83. - I militari richiamati in servizio ricevono un compenso orario per le ore di servizio prestato, commisurato allo stipendio base del gendarme con la indennità di caro-vita, esclusa ogni altra indennità. ART. 84. - Non possono essere riammessi nel Corpo in servizio attivo permanente coloro che, per qualsiasi motivo, abbiano cessato di farne parte in modo definitivo. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 43 T I T O L O IV LICENZE - LIBERA USCITA CAPO I Licenze ART. 95. - Le licenze si distinguono in: I licenza ordinaria; 2° licenza straordinaria ; 3° licenza di convalescenza. Tutte le licenze sono concesse dai Comandante, il militare, giunto nel luogo dove deve trascorrere la licenza, entro le ventiquattro ore dal suo arrivo, deve rendere visita di ossequio al Parroco nella cui giurisdizione prenderà dimora. Dal medesimo Parroco farà apporre un visto sul foglio di licenza. Similmente si regolerà allo scadere della licenza. La licenza non può essere prorogata che in casi gravi e urgenti, in seguito a motivata domanda che l'interessato deve trasmettere al Comando del Corpo in tempo utile per ricevere la risposta prima dello scadere della licenza ottenuta. Il militare che allo scadere della licenza non può per causa di malattia raggiungere il Corpo, deve far pervenire al Comando un certificato medico che, all'occorrenza, dovrà poi rinnovare di cinque in cinque giorni. o ART. 86. - Il militare appartenente a famiglia residente in Roma può fruire della licenza anche continuando a prendere i pasti in caserma e a pernottarvi; deve però rientrare non oltre le ore ventitré. ART. 87. - Al termine di ogni licenza, ciascun militare deve prendere visione degli ordini del giorno e di servizio pubblicati durante la sua assenza. 44 Acta Apostolicae Sedis. - Supplemento Se la licenza fu di durata superiore ai cinque giorni, il militare che ne ha fruito deve essere presentato dall'ufficiale del proprio reparto al Comandante, nell'ora del rapporto. a r t . 88. - Il Comandante, ove lo ritenga necessario, può sospendere le licenze e richiamare al Corpo quei militari che si trovassero a goderne. a) Licenza ordinaria ART. 89. - La licenza ordinaria con diritto a tutti gli assegni, è concessa su domanda e per ordine di anzianità. Essa, di regola, deve essere goduta in una sola volta, secondo turni che il Comandante stabilisce entro il mese di dicembre per l'anno successivo. La distribuzione delle licenze nei vari mesi dell'anno è disposta dal Comandante, dando la precedenza alle domande dei militari più anziani. Non si computano nella durata della licenza i giorni di viaggio di andata e ritorno. ART. 90. - La licenza ordinaria, o parte di essa, non usufruita nel corso dell'anno, non può cumularsi con quella dell'anno successivo. Per ogni giorno di licenza non usufruita per ragioni di servizio è corrisposta al militare una indennità commisurata alla retribuzione giornaliera, escluse le indennità di famiglia. ART. 91. - La durata della licenza ordinaria, salvo il disposto degli art. 322 e 339, è fissata come appresso : Comandante giorni quarantacinque Vice-comandante » quaranta altri Ufficiali » trentacinque Marescialli » trenta Brigadieri e Vice-brigadieri » venticinque Appuntati e Gendarmi » venti. Là licenza ordinaria non può essere concessa ai gendarmi se non dopo che abbiano compiuto almeno un semestre di effettivo servizio. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 45 b) Licenza straordinaria ART. 92. - La licenza straordinaria può essere concessa nei seguenti casi : a) malattia grave o morte di genitori, moglie o figli; b) matrimonio del militare; c) comprovati motivi di famiglia. ART. 93. - La licenza straordinaria in caso di grave malattia con pericolo di vita o in caso di morte di uno dei genitori, della moglie o di un figlio del militare, non può eccedere la durata di otto giorni, esclusi i giorni di viaggio di andata e ritorno, e non importa perdita di assegni. ART. 94. - La licenza straordinaria per matrimonio dèi militare non può eccedere la durata di dieci giorni, non compresi i giorni di viaggio di andata e ritorno, e non importa perdita di assegni. Nel caso che sia cumulata con la licenza ordinaria, i giorni di viaggio si computano una sola volta. ART. 95. - Per comprovati gravi motivi di famiglia può essere eccezionalmente concessa una licenza straordinaria per un periodo di tempo non superiore a quindici giorni, tenute presenti le esigenze del servizio, con perdita di tutti gli asseg n i l a devolversi a un fondo di gratificazioni e premi, istituito presso il Comando e gestito dall'ufficiale relatore. c) Licenza di convalescenza ART. 96. - La licenza di convalescenza è concessa dopo grave malattia, secondo la proposta del sanitario del Corpo ; essa non può, peraltro, avere durata superiore a sei mesi. ART. 97. - I militari che per malattia, anche non grave, sofferta e curata in caserma siano stati dichiarati dal sanitario del Corpo bisognevoli di un periodo di. riposo, superiore a cinque giorni, sono considerati a ogni effetto in licenza di.convalescenza. -: 46 Acta Apostolicae Sedis ~ Supplemento ART. 98. - Durante la licenza di convalescenza, sono mantenuti integralmente tutti gli assegni per i primi tre mesi. Oltre i tre mesi, fino al compimento del sesto, il complesso degli assegni, escluse le indennità di famiglia, è ridotto di un terzo. Tale riduzione non si applica nel caso che l'infermità sia dovuta a causa di servizio, regolarmente accertata, secondo le formalità di cui agli art. 109 e seguenti. ART. 99. - Per la convalescenza conseguente a malattie procurate può essere concessa una licenza di durata non superiore a trenta giorni. Senza pregiudizio di altri provvedimenti disciplinari, sono ritenuti gli assegni che, detratte eventualmente le spese di cura, andranno totalmente a beneficio del fondo gratificazioni e premi, di cui all'art. 95. CAPO II Libera uscita ART. 100. - Le ore di libera uscita sono stabilite dal Comandante del Corpo. La libera uscita può essere sospesa, ove il Comandante, per esigenze di servizio, lo ritenga necessario. TITOLO V INFERMITÀ, LESIONI E M O R T E CAPO I Infermità ART. 101. - Il militare riconosciuto dal sanitario del Corpo affettp da malattia è ricoverato, secondo i casi, nell'infermeria della caserma o nell'ospedale stabilito dal Comando, inteso il sanitario. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 47 ART. 102. - Durante il periodo di degenza all'ospedale il militare concorre alle spese relative con una quota giornaliera pari a quella fissata per i conviventi alla mensa del Corpo. Il pagamento della quota viene effettuato mediante ritenuta sullo stipendio. ART. 103. - Durante il periodo di cura in caserma, il militare riceve gratuitamente i medicinali prescritti dal sanitario del Corpo. Il militare autorizzato a curarsi in famiglia o in un ospedale diverso da quello stabilito dal Comando assume a proprio carico tutte le spese relative, comprese quelle per i medicinali. ART. 104. - Il sottufficiale avente famiglia, alloggiato fuori caserma, in caso di malattia che gli impedisca di presentarsi alla visita medica, deve giustificare l'assenza, facendo sollecitamente pervenire notizia della sua infermità all'ufficiale di servizio. Questi deve informare subito il sanitario del Corpo che visiterà l'ammalato entro le ventiquattro ore, facendone poi relazione al Comandante. ART. 105. - Qualora la malattia non parte del sanitario del Corpo, il militare presentarsi al maresciallo di picchetto, turno di servizio, senza pregiudizio di suo carico. fosse riconosciuta da deve immediatamente per assumere il suo misure disciplinari a ART. 106. - Il militare può anche farsi curare a proprie spese da un medico di sua fiducia, sempre che la malattia sia riconosciuta dal sanitario del Corpo. In tal caso, durante l'assenza dal servizio esso rimane sottoposto al controllo del predetto sanitario. 48 Acta Apostolicae Sedis. - Sapplemento CAPO II Infermità, lesioni derivanti da causa di servizio ART. 107. - Il militare che abbia contratto infermità, o che abbia riportato ferita o lesione, da lui ritenuta dipendente da causa di servizio, può chiedere il riconoscimento di tale rapporto di causalità. La domanda dev'essere presentata per iscritto al Comandante del Corpo, entro tre mesi dalla presunta causa, denunciando specificatamente la natura della infermità, ferita o lesione, le circostanze che vi concorsero, le ragioni che la produssero e le conseguenze rispetto all'attitudine al servizio. ART. 108. - Il Comando del Corpo, su relazione del comandante di reparto, procede d'ufficio, quando risulti che un militare abbia contratto infermità, o abbia riportato ferita o lesione in conseguenza di particolari circostanze di servizio; e detta infermità, ferita o lesione siano tali che possano anche col decorso del tempo divenire causa d'inabilità. ART. 109. - Il Comandante del Corpo, ricevuta la domanda, o venuto a conoscenza dell'evento di servizio, dispone senza indugio tutti gli accertamenti che valgano a provare nel modo più diretto ed efficace la causa e la natura della infermità, ferita o lesione, il tempo, il luogo e tutte le altre circostanze che precedettero, accompagnarono e seguirono dette accidentalità, con l'eventuale connessione di queste con fatti di servizio. Effettuate tali indagini, il Comandante fa sottoporre il militare a visita medica da parte del sanitario del Corpo, al quale devono rendersi noti i risultati degli accertamenti predetti ond'egli possa esprimere il proprio parere,- come all'articolo seguente. ART. 110. - Il sanitario del Corpo, eseguita la visita, descrive in apposita relazione l'infermità, là ferita o lesione ri- Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 49 scontrata, le alterazioni osservate e le rispettive cause accertate o supposte ; enuncia le conclusioni diagnostiche ed esprime, in base ai dati clinici e agli elementi di fatto acquisiti, un parere : a) sulle conseguenze della infermità, ferita o lesione in ordine alla idoneità o meno dell'infermo al servizio; b) sulla dipendenza o meno da causa di servizio della infermità, ferita o lesione. ART. 111. - Sulle conclusioni del sanitario del Corpo il Comandante esprime il proprio avviso motivato, particolarmente in ordine ai pareri di cui alle lettere.a).e b) del precedente articolo, attestando altresì la realtà del fatto di servizio cui è attribuita la infermità, ferita o lesione. ART. 112. - L'intero fascicolò dell'istruttoria è trasmesso a cura del Comando del Corpo, alla commissione sanitaria di cui all'art. 123. È in facoltà della commissione di richiedere al Comando eventuali supplementi d'istruttoria o di compiere direttamente gli ulteriori accertamenti sanitari che ravvisi opportuni per stabilire il rapporto della manifestazione morbosa o traumatica con le circostanze di servizio allegate quali cause di essa. ART. 113. - La commissione di cui al precedente articolo redige un processo verbale nel quale deve essere espresso motivato giudizio sui due punti seguenti : a) se il fatto di servizio, cui viene attribuita l'infermità., ferita o lesione, costituisca causa unica, immediata, diretta della infermità, ferita o lesione; b) se la infermità, ferita o lesione possa considerarsi come avvenuta per vera e propria causa di servizio, e non semplicemente in occasione del servizio. ART. 114. - La commissione si pronuncia a maggioranza di voti e risponde affermativamente al punto di cui alla lettera b) dell'articolo precedente solo se ha concluso positivamente sul punto a) dello stesso articolo. '50 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento Qualora la commissione non possa pronunciarsi sui punti suddetti senza un adeguato periodo di osservazione, può disporre il ricovero del militare in ospedale. La commissione stabilisce infine se il militare sia ancora idoneo a compiere incondizionatamente qualsiasi servizio proprio del Corpo. In caso negativo il militare è proposto per la riforma. ART. 115. - Con la proposta di riforma del militare la commissione deve precisare, per i conseguenti effetti economici, se l'accertata menomazione fìsica importi invalidità permanente, totale o parziale. In entrambi i casi la commissione deve specificare la categoria della infermità secondo le seguenti tabelle : A) Infermità che determinano invalidità permanente totale : a) alterazioni organiche e irreparabili di ambo gli occhi, che abbiano prodotto cecità bilaterale assoluta e permanente, ovvero abbiano ridotto la facoltà visiva al punto da non potérsene giovare in modo proficuo; b) la perdita di entrambi gli arti superiori o inferiori, ovvero delle sole relative estremità; c) la perdita contemporanea di un arto superiore e di uno inferiore o soltanto delle loro due relative estremità; d) le alterazioni delle facoltà mentali, permanenti, insanabili e gravi, al punto da rendere l'individuo totalmente incapace a qualsiasi lavoro proficuo, o pericoloso a sè o agli altri; e) le lesioni del sistema nervoso centrale (encefalo, midollo-spinale) con conseguenze gravi e permanenti di grado tale da portare, o isolatamente o nel loro complesso, profondi e irreparabili perturbamenti alle funzioni più necessarie alla vita organica e sociale ; /) le alterazioni polmonari ed extra polmonari di natura tubercolare e tutte le altre infermità o lesioni organiche e f un- Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 51 zionali permanenti e gravi, al punto da determinare una assoluta incapacità a proficuo lavoro. B) Infermità che determinano invalidità permanente parziale : di I grado a) perdita totale di uno degli arti superiori o inferiori, ovvero della sola relativa estremità; b) sordità completa di ambedue le orecchie; c) perdita totale di tutte le dita di entrambe le mani; o di 11° grado : a) perdita totale di un occhio; b) perdita totale di tutte le dita di una mano ; c) perdita totale di tutte le dita di entrambi i piedi ; o di III grado : a) sordità completa di un orecchio ; b) accorciamento di un arto inferiore in misura non minore di 5 cm.; c) perdita totale del pollice o dell'indice di una delle due mani; d) perdita totale di tutte le dita di un solo piede ; o di IV grado : a) perdita totale di un qualsiasi dito della mano, escluso il pollice o l'indice; b) perdita totale di un qualsiasi dito del piede. C) Ogni altra infermità o lesione organica o funzionale permanente e tale da determinare una parziale incapacità al lavoro profìcuo. Ricorrendo una delle infermità previste nel comma precedente ovvero nel caso di cumulo d'infermità che producano invalidità permanente parziale, la commissione deve precisare a quale dei quattro gradi di cui sopra debba ascriversi la riduzione della capacità lavorativa. 52 Acta Apostolicae Sedis ~ Supplemento ART. 116. - A cura del Comando le conclusioni della commissione sono portate a conoscenza della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano e dell'interessato. ART. 117. - Contro le conclusioni della commissione l'interessato può produrre motivato ricorso alla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano entro il termine di giorni trenta dall'avvenuta partecipazione. ART. 118. - Il ricorso del militare, di cui al precedente articolo, è sottoposto all'esame di una commissone di seconda istanza, composta dal direttore dèi servizi sanitari, presidente, e da due medici da lui liberamente scelti, anche fra estranei- al Corpo sanitario del Governatorato, e dei quali uno, possibilmente, specialista nella materia cui si riferisce il caso in esame. Di tale commissione fanno anche parte il Comandante ed un ufficiale superiore del Corpo. Funge da segretario il medico meno anziano. ART. 119. - La commissione di seconda istanza, presa in esame la pratica, dispone, se lo ritiene opportuno, ulteriori accertamenti, procedendo anche a visita diretta dell'interessato, nella quale questi ha diritto di farsi assistere da un sanitario di sua fiducia; emette a maggioranza di voti il proprio giudizio sull'accoglimento o meno dei ricorso. ART. 120. - Le conclusioni della commissione di seconda istanza hanno carattere definitivo, escluso qualsiasi altro gra vame, e sono portate a conoscenza dell'interessato. ART. 121. - Quando sia stata proposta la riforma, gli atti relativi devono essere trasmessi alla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano per i provvedimenti conseguenti alla cessazione dal servizio. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 53 CAPO III Infermità, lesioni non derivanti da causa di servizio ART. 122. - Il Comando deve sottoporre a rassegna : a) il militare che abbia trascorso sei mesi in licenzadi convalescenza da infermità, ferita o lesione non derivanti da causa di servizio e non sia in grado di riprendere il servizio stesso; b) il militare che risulti assente dal servizio per ragioni di malattia, ferita o lesione non derivanti da causa di servizio per centoventi giorni complessivi nel periodo di dodici mesi consecutivi; c) il militare che risulti assente dal servizio, a causa di malattie procurate, per sessanta giorni complessivi nel periodo di dodici mesi consecutivi; d) il militare che, in qualsiasi altro caso, a giudizio del sanitario del Corpo, non sia più idoneo a compiere incondizionatamente tutti i servizi propri, del Corpo della Gendarmeria. ART. 123. - La rassegna di riforma è deferita a una commissione composta di due medici e del tenente colonnello. La scelta dei medici è fatta dal direttore dei servizi sanitari fra i componenti il Corpo sanitario del Governatorato, escluso il sanitario del Corpo; qualora lo richieda la specialità del caso, può essere chiamato a far parte della commis-^ sione anche un medico non dipendente dal Governatorato. Su designazione del direttore dei servizi sanitari, uno dei due medici funge da presidente e l'altro da segretario. Art. 124. - Il Comando del Corpo provvede a trasmettere alla commissione di cui all'articolo precedente l'intero fasci- colo sanitario del militare, una relazione del sanitario del Corpo, da cui risultino le conclusioni diagnostiche che hanno dato origine al provvedimento, e tutte le altre circostanze ed Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 54 elementi che possano comunque agevolare il compito della commissione. ART. 125. - La commissione sottopone a visita il militare, pronuncia, a maggioranza di voti, il giudizio circa la idoneità o meno del militare stesso a compiere incondizionatamente qualsiasi servizio proprio del Corpo e ne redige processo verbale. Il giudizio della commissione è definitivo. ART. 126. - È dichiarato riformato, cou provvedimento della Pontifìcia Commissione per lo Staio, della Città del Vaticano, il militare che dalla commissione di cui all'art. 123 sia riconosciuto non più in possesso dei requisiti fisici indispensabili per compiere incondizionatamente qualsiasi servizio proprio del Corpo. ART. 127. - Al militare riformato a tenore degli articoli del presente capo si applicano i provvedimenti economici di cui agli articoli 139 e 140. CAPO IV Morte del militare derivante da causa di servizio ART. 128. - Gli aventi diritto di un militare deceduto a seguito d'infermità, ferita o lesione, da essi ritenuta dipendente da causa di servizio, possono chiedere il riconoscimento di tale rapporto di causalità La domanda dev'essere presentata in iscritto al Comandante del Corpo nei termini e nelle forme previste dall'art. 107. ART. i29. - Nel caso che la morte avvenga in attività di servizio e risulti dipendente da causa di servizio, il Comando del Corpo, su relazione del comandante di reparto, procede d'ufficio. ART. 130. - Gli accertamenti amministrativi e sanitari sono effettuati secondo le disposizioni del Capo II : infermità, lesioni derivanti da causa di servizio, in quanto applicabili. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 55 : ART: 131.,- Nel caso di morte di un militare 'derivata da, causa di servizio si applicano i provvedimenti economici di cui all'art. 146, 2° comma. T I T O L O VI PROVVEDIMENTI CONSEGUENTI ALLA CESSAZIONE DAL SERVIZIO CAPO I Disposizioni generali ART. 132. - Agli effetti del trattamento di quiescenza di cui agli articoli seguenti, il servizio effettivamente prestato nel Corpo è computato con l'aumento di un terzo. L'eventuale frazione d'anno risultante dal computo suddetto, se si tratta di diritto a una indennità, si computa sempre per un anno intero. Se invece si tratta di diritto a pensione, la eventuale frazione si considera per un anno intero se superiore a sei mesi, altrimenti si trascura. ART. 133. - 1 provvedimenti che negli articoli seguenti sono connessi alla scadenza delle prime sette rafferme annuali si applicano pure agli ufficiali non provenienti dal Corpo, con riferimento — in questo caso — alla quarta e alle successive sei ricorrenze annuali della data della loro assunzione in servizio. ART. J 3 4 . - Qualora l'Amministrazione, a sgravio degli oneri a lei derivanti dal trattamento di quiescenza di cui al presente titolo, intenda attuare particolari forme di assicurazione e di previdenza, il militare deve sottostare alle necessarie formalità, senza alcun aggravio economico. ART. Í35. - Le disposizioni del presente titolo sostituiscono le norme per il Corpo contenute nella seconda parte 56 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento del Regolamento per le pensioni promulgato con Mota proprio ài Pio Pp. Xldel 31 dicembre 1937. Restano però ferme le disposizioni della prima parte del detto Regolamento, in quanto non modificate dalle disposizioni speciali del presente titolo. CAPO II Restituzione dei contributi individuali di quiescenza ART. 136. - Si fa luogo alla restituzione, senza interessi, dei contributi individuali di quiescenza mensilmente versati mediante ritenuta sugli stipendi, in caso di cessazione dal servizio per licenziamento, nell'ipotesi prevista nell'art. 53, e in caso di cessazione dal servizio anteriormente alla scadenza della prima rafferma annuale. ART. 137. - Lo stesso trattamento è applicato in caso di : a) dimissioni volontarie in corso di ferma, salvo i casi eccezionali previsti nell'art. 76; b) dimissioni d'ufficio previste negli art. 30, comma 5°, e 69, comma 2° ; e) destituzione. CAPO III Indennità e premio di congedamento ART. 138. - Il militare che cessi dal servizio per congedo alla scadenza della prima rafferma annuale o in seguito, ma prima di aver compiuto quindici anni di servizio, ha diritto a conseguire, oltre l'indennità di cui agli articoli 2 e 8 del Regolamento per le pensioni 31 dicembre 1937, un premio di congedamento come appresso : a) nella misura di quattro mensilità di stipendio, se la cessazione dal servizio avviene alla scadenza della prima rafferma annuale; 0 Regolamento per il Corpo della Gendarmeria. Pontificia 57 b) nella misura di dieci mensilità di stipendio, se la cessazione dal servizio avviene alla scadenza della seconda rafferma o delle successive fino alla settima compresa. Per il computo delle indennità e del premio di congedamento si prende come base lo stipendio goduto all'atto della: cessazione dal servizio, al lordo di qualsiasi ritenuta ed integrato dalla eventuale indennità di caro-vita. ART. 139. - 11 militare che cessi dal servizio per riforma causata da infermità, ferita o lesione non derivante da causa di servizio, prima di aver compiuto quindici anni di servizio, ha diritto di conseguire : a) una indennità pari a una mensilità di stipendio per ogni anno di servizio, se la riforma sia stata pronunciata entro i primi quattro anni; b) l'indennità e il premio di congedamento di cui all'art. Í38, se la riforma sia stata pronunciata oltre il predetto termine. % Per i computi relativi si applica la norma di cui all'art 138, ultimo comma. CAPO IV Pensione ordinaria diretta ART. 140. - lì militare ha diritto a pensione dopo quindici anni di servizio. ART. 141. - La pensione ordinaria ai militari che vi abbiano diritto è liquidata in ragione di tanti quarantesimi dell'ultimo stipendio lordo percepito, compresi gli aumenti quinquennali maturati, quanti sono gli anni di servizio. CAPO V Pensione privilegiata ART. 142. - Ai militari riformati per una delle infermità dipendenti da causa di servizio, che determinano invalidità permanente totale a tenore della lettera A) dell'art. 115, si li- 58 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento quida, qualunque sia stata la durata del servizio, una pensione privilegiata, ragguagliata allo stipendio goduto dal militare al momento della cessazione dal servizio, con l'aggiunta degli aumenti quinquennali stabiliti per il grado, anche se non ancora maturati, il tutto aumentato come appresso : a) di un quinto se la riforma sia stata pronunciata prima della seconda rafferma annuale; b) di due quinti se la riforma sia stata pronunciata tra la seconda e la settima rafferma annuale ; c) di tre quinti se la riforma sia stata pronunciata dopo la settima rafferma annuale. ART. 143. - Ai militari riformati per una delle infermità, dipendenti da causa di servizio, che determinano invalidità permanente parziale a termini della lettera B) dell'art. 115, si liquida la pensione ordinaria nella misura stabilita all'articolo 141, aumentata, per le infermità dei primi tre gradi, come appresso : a) ai riformati per una delle infermità di primo grado : di un sesto, se la riforma sia stata pronunciata prima della seconda rafferma annuale; di due sesti, se la riforma sia stata pronunciata tra la seconda e la settima rafferma annuale ; di tre sesti, se la riforma sia stata pronunciata dopo la settima rafferma annuale; b) ai riformati per una delle infermità di secondo grado : di un settimo, se la riforma sia stata pronunciata prima della seconda rafferma annuale ; di due settimi, se la riforma sia stata pronunciata tra la seconda e la settima rafferma annuale; di tre settimi, se la riforma sia stata pronunciata dopo la settima rafferma annuale; c) ai riformati per una delle infermità di terzo grado : di un ottavo, se la riforma sia stata pronunciata prima della seconda rafferma annuale; Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 59 di due ottavi, se la riforma sia stata pronunciata tra la seconda e la settima rafferma annuale; di tre ottavi, se la riforma sia stata pronunciata dopo la settima rafferma annuale. Ai riformati per una delle infermità di quarto grado si liquida la pensione ordinaria a tenore dell'art. 141 senza alcun aumento. CAPO VI Indennità o pensione indiretta ART. 144. - Alla morte di un militare si liquida l'indennità o la pensione che sarebbe spettata al militare stesso, congiuntamente : a) alla vedova, durante lo stato vedovile; b) ai figli, fino al compimento del ventunesimo anno di età è oltre se permanentemente inabili a proficuo lavoro, e alle figlie finché non abbiano contratto matrimonio o fatta professione in un istituto religioso; c) ai genitori, se conviventi e a carico del militare de funto. La indennità o pensione è divisa in parti uguali tra gli aventi diritto. ART. 145. - La misura della indennità è quella prevista al- l'art. 139 lettere a) e b), secondo che la morte sia avvenuta rispettivamente durante od oltre i primi quattro anni di servizio. ART. 146. - La pensione, nel caso che la morte non sia derivata da causa di servizio, è quella prevista dall'art. 141 ed è corrisposta per intero se gli aventi diritto superstiti sono cinque o più ; in ragione di cinque sesti, se quattro ; in ragione di quattro sesti, se tre; in ragione della metà, se due o uno. La pensione agli aventi diritto, nel caso che la morte sia derivata da causa di servizio, è quella prevista all'art. 142, esclusi gli aumenti ivi contemplati riguardanti la invalidità permanente, ed è corrisposta sempre per intero. 60 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento CAPO VII Provvedimenti conseguenti alla morte del militare ART. 147. - Alla morte del militare il Comando del Corpo provvede a darne denuncia alla Parrocchia e air ufficio di stato civile della Città del Vaticano. Il Comando inoltre dispone tempestivamente la formazione dell'inventario di tutto quanto già in possesso del militare, che si rinvenga nella Città del Vaticano, sia di proprietà personale che del Corpo. Alla formazione dell'inventario procede l'ufficiale comandante del reparto assistito da due sottufficiali e, ove sia possibile, con l'intervento di persona di famiglia del militare. Gli oggetti inventariati sono depositati presso l'ufficio di amministrazione del Corpo per le conseguenti formalità di legge, dopo che il Comando avrà provveduto a ritirare quanto fosse di proprietà del Corpo. Il Comando ricupererà anche quegli oggetti di spettanza del Corpo che si trovassero even-' fualmenìe in casa del militare deceduto. ART. 148. - I funerali del militare deceduto in attività di servizio sono a carico dell'Amministrazione. TITOLO VII COMMISSIONI ED ESAMI CAPO I Commissioni ART. 149 - La commissione per la nomina e le promozioni degli ufficiali è composta : dal Comandante, dal Cappellano e da altri tre membri designati dalla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. Il vice-comandante funge da segretario. ; Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 61 ART. 150. - La commissione per l'avanzamento dei sottufficiali, degli appuntati e dei gendarmi è composta : dal Comandante, dal Cappellano e dai vice-comandante. In caso di esami sono aggiunti un giudice effettivo del Tribunale di prima istanza e un altro membro designato dalla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. Ne è segretario un ufficiale subalterno. ART. 151. - La commissione per le rafferme è composta : dal Comandante, dal vice-comandante e dal comandante dèi reparto cui appartiene il militare. ART. 152. - La commissione per l'arruolamento dei gendarmi è composta : dal Comandante del Corpo, dal Cappellano e dal vice-comandante. Ne è segretario un ufficiale subalterno. CAPO II Esami per le nomine e promozioni ART. 153. -- Gli esami di concorso ai gradi di capitano e sottotenente sono indetti con provvedimento della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano; quelli ai gradi di maresciallo d'amministrazione, di maresciallo d'alloggio e di vice-brigadiere sono indetti con ordine del giorno del Comandante. Nel bando di concorso sono indicati : il numero dei posti da coprire, le modalità e i termini per la presentazione delle domande e dei documenti relativi, il programma degli esami, la data delle singole prove e ogni altra prescrizione che si ritenga opportuna. Il Comando del Corpo accerta l'autenticità e la veridicità dei documenti esibiti dai concorrenti. ART. 154. - L'ammissione agli esami è anzitutto subordinata all'accertamento della idoneità fisica del candidato a 62 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento compiere incondizionatamente qualsiasi servizio proprio del Corpo. Tale accertamento, tempestivamente disposto dal Comandante, è effettuato dal sanitario del Corpo, quando il concorrente sia militare in servizio nella Gendarmeria; altrimenti dalla commissione medica di cui all'art. 48. ART. 155. - Le proposte di ammissione agli esami per i gradi di capitano e di sottotenente, formulate dalla commissione di cui all'art. 149, sono inoltrate alla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano unitamente alle domande corredate dei documenti relativi. ART. 156. - L'ammissione o meno agli esami è notificata : a) mediante ordine del giorno del Comandante ai candidati che sono militari già in servizio nella Gendarmeria; b) mediante lettera raccomandata ai candidati esterni. , ART. 157. - Nel giorno fissato per gli esami, la commissione esaminatrice ha cura di accertare, prima del loro inizio, l'identità personale dei candidati. ART. 158. - Durante le prove scritte non è permesso ai concorrenti di comunicare tra loro verbalmente o per iscritto, nè con altri che non siano membri della commissione esaminatrice. Non è consentito portare appunti, manoscritti, libri, pubblicazioni di qualsiasi specie, e neppure carta da scrivere. Ë ammessa soltanto la consultazione di testi o dizionari che dalla commissione fossero messi a disposizione dèi concorrenti; colui che contravviene a questa norma incorre nella esclusione dall'esame. La commissione esaminatrice deve vigilare sull'osservanza delle presenti norme, disponendo all'uopo i necessari provvedimenti. ART. 159. — Tanto le minute come le buone copie, dei sin soli elaborati devono essere scritte, a.pena di nullità, su carta Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 63 fornita dal Corpo e contrassegnata col bollo a secco della Gendarmeria. Ciascun concorrente, a pena di nullità, deve chiudere in busta il proprio elaborato con la minuta, senza apporvi la firma o altro contrassegno, unitamente ad altra busta di minore formato, debitamente chiusa, nella quale abbia posto un foglio col proprio nome, cognome e paternità; dopo di che, chiusa anche la busta più grande, consegna il plico ai membri presenti della commissione. I commissari assistenti alle prove scritte in numero non inferiore a due, appongono sulla busta la propria firma, con la indicazione del mese, giorno ed ora della consegna. Al termine di ogni giornata di esami, tutte le buste sono raccolte in pieghi, che sono suggellati e firmati dal presidente, da un commissario e dal segretario. ART. 160. - La commissione nel giorno stabilito per la revisione dei lavori scritti, verificata, per ciascuna prova, la integrità prima dei pieghi e quindi delle singole buste contenenti i lavori, procede all'apertura delle medesime, segnando su queste, nonché su ogni lavoro e sulla relativa busta che racchiude l'indicazione del nome del candidato, uno stesso numero di riconoscimento. Su ciascun lavoro esaminato si deve segnare il voto : a tal fine ogni commissario dispone di dieci punti. Esaurito l'esame e il giudizio di tutti gli elaborati, si aprono le corrispondenti buste di riconoscimento e quindi su ciascuno di essi si segna il nome dell'autore. La commissione può procedere all'annullamento di quei lavori che risultino interamente o parzialmente copiati. ART. 161. - Sono ammessi alle prove orali i concorrenti che abbiano riportato una media non inferiore ai sette decimi nelle prove scritte o pratiche e non meno di sei decimi in ciascuna di esse. Le prove orali non s'intendono superate se il candidato non ottenga in ciascuna almeno la votazione di sei decimi. 64 .Acta Apostolicae Sedis -- Supplemento La votazione complessiva è stabilita dalla media dei voti riportati nelle prove scritte e di quelli ottenuti" nelle prove orali ed eventualmente in quelle pratiche. Al complesso dei punti ottenuti dai concorrenti che abbiano raggiunto la media di cui al primo comma di questo articolo, saranno dalla commissione aggiunti due punti di merito a coloro che comprovino di conoscere correntemente una lingua straniera. ART. 162. - Di tutte le operazioni degli esami e delle deliberazioni prese dalla commissione si redige giorno per giorno processo verbale che deve essere sottoscritto da tutti i commissari e dal segretario. La commissione delibera a maggioranza di voti e con la presenza di tutti i suoi componenti. Le votazioni sono palesi: la commissione, però, può stabilire di deliberare a votazione segreta. ART. 163. - La graduatoria dei vincitori del concorso è formata dalla commissione esaminatrice secondo l'ordine della votazione complessiva. A parità di voti, ha la precedenza il candidato più anziano di età, salvo eventuali diritti preferenziali stabiliti nel bando di concorso e nell'ordine del giorno del Comandante del Corpo. ART. 164. - Tale graduatoria, insieme ai verbali originali delle operazioni della commissione e agli elaborati dei candidati, è trasmessa alla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. ART. 165. - I concorrenti dichiarati idonei, ma eccedenti il numero dei posti messi a concorso, non acquistano alcun diritto a coprire i posti che si rendano successivamente vacanti. La Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano ha però facoltà di assegnare ai detti concorrenti, su proposta del Comandante del Corpo e secondo l'ordine di graduatoria, i posti che si rendessero disponibili entro un anno dall'approvazione della graduatoria medesima. Regolamentò per il Corpo della Gendarmeria Pontificia ¿65 P A R T E II REGOLAMENTO DI DISCIPLINA TITOLO I NORME GENERALI CAPO I Doveri verso Dio e la religione ART. 166. - La fede in Dio, i'osservanza dei precetti della religione cattolica apostolica romana e la indefettibile devozione al Sommo Pontefice sono requisiti essenziali per l'appartenenza al Corpo della Gendarmeria Pontificia. Ogni militare deve costantemente informare la propria condotta all'adempimento dei conseguenti doveri. ART. 167. - I militari sono tenuti a partecipare alle sacre funzioni e alle istruzioni religiose per loro indette dal Cappellano del Corpo. CAPO 11 Giuramento ART. 168. - I militari, nell'entrare a far parte del Corpo della Gendarmeria Pontifìcia, prestano solenne giuramento di fedeltà al Sommo Pontefice con la seguente formula : (( Giuro dinanzi a Dio, di essere fedele al Sommo Pontefice, di osservare scrupolosamente gli ordini che saranno impartiti da Lui e dagli altri miei superiori e le leggi dello Stato e di adempiere diligentemente tutti i miei doveri ». 5 66 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento ART. 169. - Il Comandante presta giuramento di fedeltà nelle mani del Cardinale Presidente della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, gli ufficiali nelle mani del Comandante, separatamente. I militari di truppa prestano giuramento collettivamente davanti allo stendardo, alla presenza di tutto il Corpo ; il Cappellano ne legge la formula, quindi il Comandante invita a giurare, e tutti, alzando la mano destra, rispondono : « Giuro ». Tutti i militari sono tenuti inoltre a sottoscrivere la formula del prestato giuramento. CAPO III Bandiera e stendardo ART. 170. - La bandiera pontificia è il simbolo della sovra^ nità, del Sommo Pontefice. ART. 171. - Il Corpo della Gendarmeria ha il proprio stendardo che è simbolo dell'onore militare del Corpo. Coloro cui n'è affidata la guardia devono essere ben compresi dell'alta distinzione e della responsabilità di tanto incarico. CAPO IV Resa di onori e saluto ART. 172. - Nei modi stabiliti dalle prescrizioni comuni a tutti i Corpi armati pontifici, i militari : adorano il Santissimo Sacramento ; rendono gli onori al Sommo Pontefice ; rendono gli onori o salutano, secondo i casi, i Sovrani, i Capi di Stato, i Cardinali, i Vescovi, la bandiera pontifìcia, gli stendardi dei Corpi armati pontifici, .gli alti dignitari ecclesiastici e civili, e i superiori appartenenti ai Corpi armati pontifici. ART. 173. - È doveroso atto di riguardo salutare gli ufficiali appartenenti a Corpi armati di nazioni estere, e il saluto, Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 67 anche in tali casi, dev'essere eseguito sempre nella prescritta forma. ART. 174. - I militari comandati in servizio d'onore e di sicurezza, nelle circostanze in cui la loro vigilanza debba essere mantenuta costantemente attiva, anziché rendere gli onori e salutare, si limitano a rettificare la posizione. CAPO V Divisa militare ART. 175. - La divisa militare, detta anche uniforme 0 tenuta, fa distinguere i militari e i Corpi ai quali essi appartengono, i gradi di cui i militari stessi sono rivestiti, e le eventuali cariche che essi ricoprono. ART. 176. - I militari insigniti di decorazioni estere non possono fregiarsene senza l'autorizzazione della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. CAPO VI Tessera di riconoscimento ART. 177. - Tutti i militari sono muniti dal Comando di speciale tessera personale di riconoscimento, che deve essere esibita ogni qual volta occorra dimostrare l'appartenenza al Corpo della Gendarmeria. CAPO VII Uso dell'abito civile ART. 178. - Ai militari della l'uso dell'abito civile nell'interno quando non sono in servizio; non cun oggetto di divisa militare, nè sorta. Gendarmeria è permesso della Città del Vaticano, possono però portarvi alfiori, segni 0 distintivi dì 68 Acta Apostolicae Sedis ~ Supplemento ART. 179. - L'abito civile deve essere serio, decente, scevro di macchie; la calzatura in buono stato e la biancheria pulita. Non sono permessi cappelli e cravatte di foggia, di mensioni o colori esagerati o chiassosi. L'abito civile dev'essere tenuto abbottonato completamente. ART. 180. - Vestendo l'abito civile, il militare non è per questo sottratto ai suoi doveri disciplinari, e in ogni luogo, tempo e occasione, sia nell'interno della Città del Vaticano che fuori, deve serbare il contegno che gli è imposto dal rispetto alla propria posizione e al proprio grado. CAPO VIII Condotta militare e civile ART. 181. - Il militare deve essere compreso della necessità di conservare costantemente in ogni luogo e circostanza una condotta esemplare : occorre quindi ch'egli sia pienamente convinto della dignità del Corpo cui appartiene e dell'importanza dei compiti che sono affidati alla sua probità, fedeltà, fermezza e coraggio. È assolutamente fatto divieto al militare di appartenere a società segrete o a partiti politici. ART. 182. - Il militare deve mostrarsi sempre corretto negli atti, riservato nelle espressioni, fedele e imparziale nelle relazioni di servizio, geloso del proprio e dell'altrui onore. Egli deve aborrire l'odio e la vendetta, evitare ogni personalismo o prevenzione, fuggire la familiarità di persone discreditate, non lasciarsi fuorviare dal proprio dovere per motivi d'interesse, astenersi rigorosamente dall'abuso del vino e delle bevande alcooliche, dal giuoco e da qualsiasi intempe-, ranza. ART. 183. - Il militare deve guardarsi dal suscitare il benché minimo disordine, disgusto o risentimento. La coscienza Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 69 del proprio dovere deve essere l'unico impulso che lo induca ad agire, mentre prudenza, urbanità e fermezza militare de-' vono suggerirgliene i mezzi, a seconda dei casi e delle circostanze. Egli deve mantenersi sempre attivo e vigilante, per evitare eccessi e non cadere in volgarità. Deve altresì adoperarsi, a seconda delle circostanze, a prevenire e ad evitare qualsiasi inconveniente. ART. 184. -11 militare deve astenersi dall'intervenire in tutto ciò che è estraneo alla esecuzione dei propri doveri. Egli non deve curarsi di parole o di gesti volgari, che creda possano essere a lui indirizzati. Solo nel caso di oltraggio o vie di fatto deve reagire con dignità e fermezza, mostrando così che la longanimità non deve degenerare in debolezza. L'uso della forza deve essere praticato solamente, e nei limiti strettamente necessari, quando, riuscito vano ogni tentativo per evitarlo, il militare vi sia, suo malgrado, costretto. ART. 185. - 11 frequentare le osterie e, peggio ancora, il recarsi in luoghi di dubbia moralità è assolutamente proibito. II buon costume è di grande importanza in ogni militare, per impedire quei disordini che diminuiscono e spesso distruggono il vigore del corpo e dello spirito. ART. 186. - Il militare deve aborrire l'ozio, impiegando il tempo che gli rimane libero dal servizio a coltivare la mente con lo studio, con' le buone letture, con l'assistenza a pubbliche conferenze letterarie, scientifiche e sociali, purché in armonia con la dottrina cattolica; nonché a sviluppare le forze fìsiche mediante opportuni esercizi nella palestra. - ART. 187. - È assolutamente vietato sollecitare o accettare occupazioni pubbliche o private, comunque retribuite, ricevere denaro od oggetti a titolo di compenso per qualsivoglia motivo e in qualsiasi occasione, o esercitare qualunque professione o mestiere. '• : 70 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento ART. 188.- Il militare non deve mai dimenticare, oltre alla dignità del suo ufficio e alla onoratezza della sua divisa, l'onorabilità e il benessere della sua famiglia, che sono felicità e quiete sua propria. CAPO IX Disciplina militare a) Norme generali ART. 189. - La disciplina militare consiste nell'adempimento esatto e coscienzioso di tutti i doveri inerenti allo stato militare, e ciò con intima persuasione della loro assoluta necessità, per l'attuazione dei compiti del Corpo della Gendarmeria, e non per timore di pena o speranza di ricompensa. ART. Í90. - Le basi della disciplina sono: la subordinazione e l'obbedienza, lo spirito di corpo, il sentimento dell'onore militare, il cameratismo, l'istruzione, l'ordine e la cura della persona. ART. 191. - La disciplina deve essere mantenuta salda, con giusta severità. Nessuna mancanza deve andare esente da punizione. ART. 192. - Il militare che ha profondo il sentimento della disciplina e possiede piena la coscienza del proprio dovere, sente anche in egual misura la responsabilità del suo stato. ART. Í93. - Il senso della responsabilità è stimolo potente a porre il dovuto impegno nella esecuzione di ogni servizio, e, specialmente di fronte a impreviste difficoltà, o nella impossibilità di ricevere ordini o consigli, spinge ad agire con prontezza e a prendere con fiducia, secondo il criterio di ciascuno, i provvedimenti che si ritengono richiesti dalla circostanza. Dalla coscienza del dovere pertanto, e dal senso Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia della responsabilità deriva lo spirito d'iniziativa, che forma il carattere e perfeziona l'educazione militare. b) Subordinazione e obbedienza ART, 194 - L'autorità dei superiori è una derivazione della sovrana autorità. L'obbedienza che il subalterno deve al superiore è come professata al Sovrano : per questa ragione il militare deve ubbidire al primo cenno del suo superiore o di quel pari grado più anziano che, per esigenze di servizio, si trovi a farne le veci ; deve eseguire gli ordini superiori in tutto ciò che si riferisce al servizio e alla disciplina, senza ricercarne la ragione nè fare osservazione alcuna. Gli è soltanto permesso di non ubbidire, anzi gli è impesto, quando, per deprecabile ipotesi, gli ordini siano dati in manifesta contraddizione al giuramento di fedeltà. ART. 195. - La sottomissione di ciascun grado a quello superiore costituisce la subordinazione, che dall'allievo-gendarme si estende sino al più alto grado di comando ed è condizione essenziale della disciplina militare. ART. 196. - La gerarchia della Gendarmeria Pontifìcia è la seguente : U f fidali superiori: Colonnello ; Tenente colonnello ; Maggiore. Ufficiali inferiori: Capitano; Tenente Sottotenente ¡ ' ufficiali subalterni. i 72 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento Sottufficiali: Maresciallo d'amministrazione; Maresciallo maggiore; Maresciallo di sezione; Maresciallo d'alloggio; Brigadiere ; Vice-brigadiere. Truppa: Appuntato; Gendarme ; Allievo-gendarme. Fa parte degli ufficiali superiori il Cappellano del Corpo, equiparato nel grado a tenente colonnello, e degli ufficiali inferiori il sanitario del Corpo, equiparato nel grado a capitano. ART. 197. - Contrari ai principi della disciplina sono la maldicenza, la critica e la inosservanza degli ordini e delle disposizioni, il sollecitare raccomandazioni. La gravità di queste mancanze è poi maggiore, se commesse in presenza d'inferiori o di estranei al Corpo. ART. 198. - Tra superiore e inferiore non è ammessa alcuna familiarità in servizio, ancorché i medesimi siano legati da vincoli di parentela o di amicizia : l'inferiore è sempre obbligato alla osservanza del più rispettoso contegno, e il superiore non può astenersi dail'esigerlo e dal corrispondergli. ART. 199. - Nelle relazioni con i suoi superiori, l'inferiore deve osservare la subordinazione, e perciò adoprerà sempre, nel redigere rapporti, domande o reclami, quella forma rispettosa che è imposta dalia differenza di grado; ciò vale anche nei riguardi dei superiori di qualunque altro Corpo armato. La stessa rispettosa subordinazione è dovuta, in omaggio ai principi di educazione militare e civile, verso i prelati, i dignitari della Corte pontifìcia e i funzionari dello Stato. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 73 ART. 200. - L'inferiore, dovendo obbedienza anche a su periori degli altri Corpi armati pontifici, ne eseguirà gli ordini eventualmente ricevuti, ma ne informerà poi subito il suo superiore diretto. Egualmente agirà nel caso di ordini ricevuti, non per via gerarchica, da un superiore dello stesso suo Corpo. ART. 201. - L'inferiore deve sempre subordinazione al superiore, di qualsiasi Corpo, qualora lo conosca, anche quando l'uno o l'altro o entrambi indossino l'abito civile. ART. 202. - L'inferiore, il quale si creda in qualche modo ingiustamente gravato da ordini ricevuti, deve sempre ubbidire; può tuttavia ricorrere, per via gerarchica, nelle forme stabilite nel capo XII del presente titolo. c) Spirito di corpo ART. 203. - il sentimento di solidarietà, che unisce tutti i militari di uno stesso corpo allo scopo di tenerne alto il prestigio, costituisce lo spirito di corpo. d) Sentimento dell'onore militare ART. 204. - L'onore militare vincola tutti gli appartenenti al Corpo a non commettere azioni contrarie alla disciplina, ma a comportarsi con la massima correttezza e dignità in ogni circostanza. ART. 205. - Ciascun militare della Gendarmeria deve considerare reputazione sua propria la reputazione del Corpo e deve non solo riprovare coloro che, appartenendo al Corpo, abbiano commesso azioni disonorevoli, ma portare il fatto a conoscenza dei superiori perchè ne sia informato il Comandante; salvo che speciali circostanze di urgenza o di riservatezza non obblighino a derogare dalla via gerarchica. Omettendo di farlo, dimostrerà riprovevole indifferenza, e sarà tenuto responsabile delle eventuali conseguenze dannose alia buona reputazione del Corpo. 74 Acta Apostolicae Sedis. ~ Supplemento e) Cameratismo ART. 206. - Il cameratismo è quel sentimento pel quale i militari che appartengono a uno stesso corpo, si considerano come appartenenti a una stessa famiglia. I militari pertanto devono prestarsi vicendevole assistenza nell'interesse del servizio, senza peraltro contrarre amicizie con inferiori e camerati, che possano comunque costituire un vincolo dannoso alla disciplina. Essi devono altresì rispettarsi reciprocamente astenendosi da ogni parola, gesto, azione, e da quanto altro possa provocare risentimento o esser causa di discordia. A questo riguardo la sorveglianza dei superiori deve essere assidua, e il loro intervento deve essere immediato per sopprimere ogni germe di dissidio, chiarire malintesi, prodigare consigli e infliggere, se del caso, punizioni esemplari. Dall'animo dei militari dev'essere bandito ogni sentimento di gelosia e d'invidia, e i meriti di ciascuno devono essere giustamente riconosciuti e apprezzati, perchè possano generare sani sentimenti di emulazione, con vantaggio dei singoli e dell'intero Corpo. f) Istruzione ART. 207. - L'istruzione costituisce per ogni militare un obbligo della massima importanza perchè, oltre a rendere più agevole a ciascuno l'adempimento delle proprie mansioni, contribuisce a rafforzare l'autorità nel superiore e il sentimento della subordinazione nell'inferiore. Essa non deve rimanere circoscritta nel campo delle cose militari e di quelle del servizio proprio del Corpo, ma deve abbracciare altresì quanto valga ad arricchire la cultura generale. ART. 208. - L'istruzione per i militari del Corpo comprende : a) l'istruzione militare; b) l'istruzione sul servizio d'istituto; c) l'istruzione religiosa. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 75 I programmi dei corsi rispettivi per le istruzioni di cui alle lettere a) e b) sono stabiliti dal Comandante; le lezioni sono impartite da ufficiali designati dal vice-comandante. L'istruzione religiosa è impartita dal Cappellano che ne stabilisce il programma e che può essere coadiuvato da altro ecclesiastico. In preparazione agli esami di concorso per il conferimento dei gradi di sottotenente, maresciallo d'alloggio e vicebrigadiere, il Comando può disporre appositi corsi di istruzioni teorico-pratiche. Parimenti, a giudizio del Comandante, possono essere istituiti corsi di cultura generale, di lingue estere e di materie speciali attinenti al servizio d'istituto; i programmi di tali corsi e la designazione dei relativi insegnanti sono subordinati all'approvazione della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. g) Ordine e cura della persona ART. 209. - Perchè un militare possa bene assuefarsi alla disciplina, deve incominciare dall'acquistare rapidamente l'abitudine dell'ordine, compiendo ogni cosa nel tempo voluto e nel modo stabilito. Deve conservare in caserma il posto assegnatogli, tenendovi nel modo prescritto e in perfette condizioni gli oggetti di armamento, di casermaggio e di corredo, e quelli personali consentiti. ART. 210. - La nettezza della persona, degli indumenti e del posto occupato nella camerata deve essere oggetto di scrupolosa attenzione e di assidua cura da parte di ogni militare, non solo per riguardo a sè stesso, ma anche per riguardo ai compagni. ' ART. 211. - Non è lecito ai militari di portare capelli lunghi e pettinature esagerate; nè di portare barba e fedine. I militari devono recarsi in servizio sempre con barba rasa. troppo 76 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento CAPO X Lingua da usare in servizio ART. 212. - In servizio si deve usare sempre la lingua italiana. L'inferiore paria al superiore in terza persona e nelle risposte userà, secondo i casi, l'espressione « signor, sì » o « signor, no ». Il superiore parla ali'inferiore in terza persona se questi è ufficiale o sottufficiale, dando invece del « voi » all'appuntato e al gendarme. Chiamando a nome un ufficiale o un graduato, è sempre obbligo di premettervi l'indicazione del suo grado, senza titoli di nobiltà o di ordini cavallereschi: ciò che invece non si omette in caso di indirizzo scritto o di citazione di nome, egualmente per iscritto. v CAPO XI Sottoscrizioni collettive e doni ART. 213. - Sono proibite le sottoscrizioni collettive e qualsiasi altra forma di raccolta di offerte in danaro o in natura. Esse possono essere autorizzate dal Comandante nel solo caso che abbiano uno scopo riconosciuto di beneficenza. ART. 214. - Non sono consentite offerte di doni a superiori o pari grado. Il superiore non può accettare doni da un subordinato, nè da parenti di lui, per qualsivoglia titolo, C A P O XII Rapporti, domande, reclami ART. 215. - I rapporti relativi ad argomenti di servizio e di disciplina e le domande possono essere verbali o scritte. I reclami devono essere scritti. Regolamento per it Corpo della Gendarmeria Pontificia 77 I rapporti, le domande e i reclami devono essere limitati alla concisa, ma chiara, esposizione dell'oggetto, evitando espressioni superflue. La firma deve essere preceduta dalla qualifica dello scrivente. ART. 216. - I rapporti e le domande sono trasmessi al superiore a cui sono destinati, seguendo la via gerarchica, a meno che evidenti ragioni di gravità o di urgenza non esigano altrimenti; in tal caso però deve esserne immediatamente informato il superiore gerarchico. I reclami devono essere sempre trasmessi per via gerar chica. ART. 217. - L'inoltro normale per via gerarchica dei rapporti, delle domande e dei reclami non deve subire interruzione, ma i medesimi devono pervenire alla loro destinazione, corredati del visto, del parere, delle osservazioni, e delle eventuali proposte dei superiori intermedi. L'inferiore riceve risposta per la medesima via gerarchica, salvo che il superiore ordini che egli sia ammesso alla sua presenza. ART. 218. - Due o più militari che presentino, separatamente ma di comune intesa, una stessa domanda o reclamo, sia verbalmente che per iscritto, commettono grave mancanza, quando la domanda o il reclamo sia lesivo della disciplina. E sempre considerata tale la domanda o il reclamo firmato da due o più militari, qualunque ne sia l'oggetto. Nella stessa responsabilità incorre il militare che si faccia interprete, sia per iscritto che a voce, del desiderio di altri militari di pari grado. ART. 219. - Commette mancanza disciplinare quel militare che solleciti la risposta a un suo reclamo, prima che sia trascorso almeno un mese dalla presentazione del reclamo stesso ; e grave mancanza commette pure quel militare che senza sopravvenute nuove circostanze insista su una domanda o re- 78 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento CLAMO, CHE DAI SUPERIORI SIA STATO GIUDICATO NON MERITEVOLE DI CONSIDERAZIONE O COMUNQUE INACCETTABILE. ART. 220. - IL MILITARE CHE ABBIA BISOGNO DI ESPORRE AL COMANDANTE ALCUNE CIRCOSTANZE DI CARATTERE PRIVATO O RISERVATO, PUÒ VERBALMENTE DOMANDARE, PER VIA GERARCHICA, DI ESSERGLI PRESENTATO. CAPO xni Caserma ART. 221. - LA DISCIPLINA DELLA CASERMA E DI TUTTI I SERVIZI AD ESSA INERENTI, È AFFIDATA AL CAPITANO SECONDO LE NORME STABILITE DAL COMANDANTE. ART. 222. - NON POSSONO ACCEDERE NELL'INTERNO DELLA CASERMA, SENZA SPECIALE AUTORIZZAZIONE DEL COMANDANTE, GLI ESTRANEI ALLA GENDARMERIA, ANCHE SE APPARTENENTI AD ALTRI CORPI ARMATI PONTIFICI. IN CASO DI URGENZA, TALE AUTORIZZAZIONE PUÒ ESSERE DATA DA ALTRO UFFICIALE ED ECCEZIONALMENTE ANCHE DAL MARESCIALLO DI PICCHETTO. I COLLOQUI COI MILITARI DEL CORPO HANNO LUOGO NEL LOCALE ADIBITO A PARLATORIO. TITOLO II NORME P A R T I C O L A R I CAPO I Doveri dei superiori ART. 223. - IL GRADO CONFERISCE L'AUTORITÀ PER IMPARTIRE ORDINI E DARE DISPOSIZIONI AGLI INFERIORI. CHI NE È RIVESTITO DEVE USARNE UNICAMENTE A VANTAGGIO DEL SERVIZIO E DELLA DISCIPLINA NELL'OSSERVANZA DEI REGOLAMENTI. LA RESPONSABILITÀ DEL GRADO È TANTO MAGGIORE, QUANTO PIÙ ESSO È ELEVATO. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 79; ART. 224. - Nell'ambito delle proprie attribuzioni ogni superiore deve adoperarsi a ben conoscere i propri dipendenti, sia dal lato morale, che fisico e intellettuale. Egli deve curare che fra essi sia mantenuta e osservata la più severa disciplina, e, trattando i medesimi con fermezza e con giustizia, ma nello stesso tempo con dignitosa affabilità, deve procurare di acquistare il necessario ascendente sopra di loro. ART. 225. - Il superiore deve porre la massima diligenza perchè da parte dei suoi subordinati siano osservate tutte le prescrizioni regolamentari. ART. 226. - La vigilanza del superiore non deve limitarsi solamente al tempo in cui i propri inferiori si trovano alle immediate sue dipendenze per ragioni di servizio, ma in qual siasi circostanza egli deve essere sollecito perchè il loro contegno non sia mai contrario alla disciplina e al decoro della divisa. ART. 227. - Il superiore che ha graduati in sottordine, porrà attenzione perchè i medesimi siano sempre all'altezza del proprio grado e autorità, lasciando a ciascuno quella libertà di azione che gli compete, in omaggio ai principi della gerarchia, nonché la relativa responsabilità. Ciò nonostante, egli deve invigilare perchè i graduati a lui inferiori compiano con diligenza e coscienza i loro doveri, nè mancherà di istruirli, consigliarli e dirigerli, come pure di ammonirli e punirli. ART. 228. - Per ogni infrazione alla disciplina e al servizio è fatto obbligo al superiore di adottare le opportune misure disciplinari di sua competenza, consigliate dalla circostanza. ART. 229. - Il superiore deve essere alieno da ogni rigore e punizione che non siano richiesti da necessità disciplinari, ed evitare in ogni tempo qualsiasi atto o parola che possa recare offesa o immeritata mortificazione ai supi inferiori. 80 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento ART. 230. - Quando, per esigenze di servizio, un graduato debba far le veci di un suo superiore, egli deve adempirne gli obblighi con la massima diligenza. CAPO II Doveri e attribuzioni di carattere speciale degli ufficiali ART. 231. - Gli ufficiali del Corpo, ad eccezione del Comandante, sono ufficiali di polizia giudiziaria. Essi devono risiedere nella Città del Vaticano. ART. 232. - Gli ufficiali superiori concorrono con il Comandante nel turno di presenza giornaliera nella sede del Comando. ART. 233. - Gli ufficiali inferiori eseguiscono a turno il servizio di giornata, durante il quale sono responsabili verso il Comandante di tutti i servizi propri del Corpo. ART. 234. - Tutti gli ufficiali concorrono, su designazione del Comandante, alle istruzioni teorico-pratiche e di cultura generale ai militari del Corpo. CAPO III Doveri e attribuzioni del Comandante ART. 235. - Il Comandante dirige e regola il funzionamento in genere del Corpo e ha la responsabilità del buon andamento di tutti i servizi affidati al Corpo stesso. Studia e dispone il coordinamento di tutte le attività dei Corpo e l'impiego delle forze dipendenti. Adotta o provoca tutti i provvedimenti che sono necessari per assicurare al Corpo la regolarità, la speditezza e il maggior 'rendimento, curando l'unità d'indirizzo e la coesione dei comandi dipendenti. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 81 Cura la rigorosa esecuzione di tutto ciò che è prescritto dalle leggi dello Stato, in quanto abbia attinenza con i compiti affidati al Corpo della Gendarmeria ; dà esecuzione agli ordini e alle disposizioni che gli pervengono dalle Autorità superiori. Il Comandante deve rimettere alle medesime Autorità periodiche relazioni sui servizi, ma deve anche riferire loro immediatamente qualunque fatto o avvenimento che rivesra carattere di particolare gravità o interesse. Inoltre il Comandante : a) mantiene i rapporti con i Comandanti degli altri Corpi armati pontifici; b) destina ai reparti i rispettivi comandanti, scegliendoli fra i graduati per ordine di anzianità di grado, tenendo però stretto conto delle capacità di ciascuno; c) assegna a cariche o servizi speciali, temporanei o permanenti, quei militari che dimostrino avervi spiccata attitudine, facendoli concorrere altresì nel margine di tempo disponibile in tutti i servizi d'istituto, quando le circostanze lo richiedessero ; d) dirige la istruzione dei militari; e) si assicura che la disciplina sia esattamente osservata e stabilisce la specie e la durata delle ordinarie punizioni, e, nei casi gravi, promuove il giudizio del consiglio o della commissione di disciplina a carico dei militari manchevoli; /) verificandosi vacanze in qualche grado, promuove le pratiche necessarie per le conseguenti nomine o promozioni; g) concede, nei limiti fissati dal presente regolamento, le licenze ordinarie e straordinarie; concede i permessi giornalieri e serali; stabilisce le ore di libera uscita, fissando l'ora della ritirata; h) è responsabile dell'amministrazione del Corpo e presenta il bilancio preventivo e il conto consuntivo del medesimo alla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano; 82 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento i) assegna gratificazioni e premi, prelevandoli dal relativo fondo ; /) esige la massima cura delle armi, degli oggetti di corredo e del materiale di casermaggio in distribuzione ai militari del Corpo e depositati nei magazzini, affinchè sia costantemente curata la loro conservazione. ART. 236. - Qualora il Comandante debba temporaneamente assentarsi, il Comando del Corpo è retto interinalmente dal tenente colonnello. ART. 237. - In caso di definitiva cessazione dal Comando, il Comandante fa al suo successore o al comandante interinale la consegna completa dell'ufficio, redigendosi, a tal uòpo, processo verbale in duplice copia, firmato da entrambi., CAPO IV Doveri del tenente colonnello vice - comandante ART. 238. - Il tenente colonnello, che ha anche il titolo di vice-comandante, coadiuva il Comandante nel disimpegno delle sue funzioni. Provvede inoltre a quanto segue : a) controlla i turni di servizio; b) vigila sullo stato sanitario dei militari e provvede a che siano osservate le prescrizioni igieniche, d'intesa con il sanitario del Corpo ; c) secondo le disposizioni ricevute dal Comandante, sóvraintende e cura le istruzioni militari; d) in base alle direttive ricevute dal Comandante, impartisce personalmente ai sottufficiali, assistito dagli ufficiali disponibili, le istruzioni per l'educazione morale, l'interpretazione o l'applicazione di nuove disposizioni o la modificazione di quelle esistenti; e) è preposto ai corsi d'insegnamento teorico-pratico per gli aspiranti ai gradi di sottotenente, maresciallo d'alloggio e vice-brigadiere; Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 83 f) in materia disciplinare procede, su richiesta del Comandante, a ulteriori accertamenti, contestazioni, inchieste, per completare i rapporti disciplinari inoltrati dai comandanti di reparto; g) adempie tutti quegli altri incarichi che, nell'ambito e nell'interesse del servizio, il Comandante ritiene di affidargli. ART. 239. - Nel reggere il comando interinale della Gendarmeria, il tenente colonnello non può apportare modificazioni al servizio nè a qualsiasi altra disposizione stabilita dal Comandante, salvo che imprescindibili necessità consiglino a farlo; in tal caso deve redigerne, al più presto, circostanziato rapporto. CAPO V Doveri del Cappellano ART. 240. - È ufficio del Cappellano : a) celebrare la santa Messa e spiegare il santo Vangelo la domenica e le altre feste di precetto ; compiere o assistere a tutte le altre sacre cerimonie riservate ai militari del Corpo ; b) impartire ai militari del Corpo, nei giorni e nelle ore stabilite, l'istruzione religiosa; c) interessarsi, con carità e prudenza, della buona condotta religiosa e morale di tutti i componenti del Corpo, dando, se occorre, ai singoli i necessari ammonimenti e consigli ; ^curare, d'intesa col vice-comandante, la revisione e la scelta dei libri della biblioteca del Corpo. ART. 241. - Dovendo temporaneamente assentarsi, il Cappellano propone al Comandante un sacerdote che possa convenientemente sostituirlo durante la sua assenza. Notifica parimenti al Comandante i sacerdoti che ritenesse opportuno invitare per predicazioni o istruzioni ai militari. 84 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento : ART, 242. - Quando il Cappellano interviene alle riunioni e cerimonie ufficiali, deve indossare i distintivi della carica e del grado. CAPO VI Doveri dell'ufficiale relatore ART. 243. - L'ufficiale relatore sovraintende all'ufficio di amministrazione e matricola e risponde di quanto è in dotazione alla Gendarmeria. Controlla la buona conservazione del materiale di casermaggio, dal corredo, dell'armamento ed equipaggiamento; tiene in consegna il deposito delle munizioni, curandone la conservazione e la distribuzione; ha in consegna il museo d'armi della Gendarmeria e tutto il materiale storico del Corpo. Insieme col Comandante risponde dell'amministrazione del Corpo e mantiene i necessari collegamenti con gli uffici amministrativi del Governatorato dello Stato della Città del Vaticano. Inoltra le richieste e le proposte amministrative , redige i bilanci, controfirma i mandati di riscossione e di pagamento, verifica i registri matricolari. Adempie tutti quegli altri incarichi di ordine amministrativo che, nell'ambito e nell'interesse del servizio, il Comandante ritiene di affidargli. Ha a sua disposizione il maresciallo d'amministrazione. CAPO VII Doveri del maggiore ART. 244. - Al maggiore è affidata, per il servizio d'istituto, la zona più importante della ripartizione territoriale. ART. 245. - Il maggiore coadiuva il tenente colonnello come insegnante delle materie d'istruzione teorico-pratica nei Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 85 corsi di preparazione agli esami per le promozioni ai gradi di sottotenente e di sottufficiale. ART. 246. - 11 maggiore eseguisce le ispezioni diurne e notturne stabilite dal Comandante e adempie tutti quegli incarichi non previsti nel presente regolamento che, rtell'ambito e nell'interesse del servizio, il Comandante ritiene di affidargli. CAPO VIII Doveri del capitano ART. 247. - Al capitano è affidata, per il servizio d'istituto, una delle zone della ripartizione territoriale e, per la disciplina, il comando di un reparto. È responsabile dell'ordine e dell'andamento dei servizi interni di caserma. ART. 248. - Il capitano coadiuva il tenente colonnello come insegnante delle materie d'istruzione pratica nei corsi di preparazione agli esami per le promozioni ai gradi di sottotenente e di sottufficiale. ART. 249. - Il capitano eseguisce le ispezioni diurne e notturne stabilite dal Comandante e adempie tutti quegli incarichi non previsti nel presente regolamento che, nell'ambito e nell'interesse del servizio, il Comandante ritiene di affidargli. CAPO IX Doveri del sanitario ART. 250. - Il sanitario del Corpo esamina giornalmente i militari che chiedono visita medica prescrivendo, se occorre, il periodo di riposo e la cura o disponendo, se del caso, il ricovero nella infermeria della caserma oppure in ospedale. ART. 251. - Il sanitario visita giornalmente e, se necessario, anche più volte nello stesso giorno, i militari ricoverati in infermeria. 86 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento ART. 252. - A richiesta del Comando il sanitario deve effettuare visite domiciliari di controllo a quei militari coniugati che, avvalendosi della facoltà di cui all'articolo 106, intendono farsi curare a proprie spese da un medico di loro fiducia. ART. 253. - Il sanitario inoltre adempie gli obblighi previsti in altri articoli del presente regolamento e gli altri incarichi di carattere sanitario che il Comandante, d'intesa con il direttore dei servizi sanitari, ritiene di affidargli. CAPO X Doveri degli ufficiali subalterni ART. 254. - Principale dovere degli ufficiali subalterni è quello di curare il perfetto addestramento militare degli allievigendarmi e di mantenere in particolar modo efficiente quello dei gendarmi effettivi e dei sottufficiali. ART. 255. - Per il servizio d'istituto gli ufficiali subalterni esplicano le loro mansioni nell'ambito di una delle zone della ripartizione territoriale o come comandanti o in sottordine. ART. 256. - A ciascuno degli ufficiali subalterni è affidato il comando in un reparto. ART. 257. - Gli ufficiali subalterni eseguiscono le ispezioni diurne e notturne stabilite dal Comandante e adempiono tutti quegli incarichi non previsti nel presente regolamento che, nell'ambito e nell'interesse del servizio, il Comandante ritiene di affidar loro. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontifìcia 87 CAPO XI Doveri comuni ai sottufficiali, appuntati, gendarmi e allievi ART. 258. - Ammesso a far parte di uno dei Corpi armati pontifici, il militare della Gendarmeria deve sempre aver impresso nell'animo l'alto onore che, con tale ammissione, gli è stato concesso, e deve sempre mostrarsene degno col costante e diligente adempimento del suo importante e delicato servizio. Arruolatosi volontariamente, egli deve riconoscere la importanza dell'impegno assunto ed essere pienamente compreso delia responsabilità che a lui ne deriva. ART. 259. - Quando è in rango, deve mantenere compostezza e silenzio e prestare attenzione ai comandi; non può allontanarsi dalle file. ART. 260. - Quando è in servizio comandato, deve prestare tutta la sua attenzione alle consegne e alle istruzioni che gli sono date; per poterle eseguire con sicurezza e precisione, potrà domandare gli schiarimenti che riterrà necessari ; omettendo di farlo, si renderà responsabile delle conseguenze che potranno derivarne. ART. 261. - 1 militari, in servizio di piantone o di pattuglia, hanno sempre una consegna da far rispettare, e, compresi della importanza di questa, devono esattamente trasmetterla al militare che subentra nel servizio. ART. 262. - 11 militare di piantone, sebbene non sia da considerarsi nella rigida posizione di sentinella, non può allontanarsi, sotto alcun pretesto, dal suo posto; ma può muoversi nell'ambito del luogo affidato alla sua vigilanza. ART. 263. - I militari di pattuglia non possono mai lasciare la zona che devono perlustrare, tranne che per accor- 88 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento rere altrove, se richiamati da impellenti ragioni di servizio; in tal casa devono riferirne ai superiori appena possibile. ART. 264. - I militari, sia di piantone che di pattuglia, non possono parlare con alcuno, salvo che per ragioni attinenti alla consegna che devono far osservare ; in tal caso devono usare espressioni brevi e modi convenienti. ART. 265. - I militari durante il servizio di piantone o di pattuglia non possono fumare, mangiare o bere. ART. 266. - 1 militari, anche quando sono in servizio di piantone o di pattuglia, devono per quanto è possibile prestare assistenza alle persone che chiedano loro aiuto o protezione. ART. 267. - I militari che sorprendono taluno in flagranza di delitto o che tenti violare di proposito la loro consegna, devono immediatamente fermarlo e condurlo al più vicino corpo di guardia. ART. 268. - I militari che nell'esecuzione del Ipro servizio incontrassero resistenza, devono chiedere possibilmente man forte ai militari più vicini ea chiunque sia in grado di coadiuvarli. Se poi la resistenza è seguita da violenza con vie di fatto ed essi vedono seriamente minacciata la propria o l'altrui vita, e non hanno la possibilità di valersi del concorso di altre persone per scongiurare il pericolo, devono far uso delle armi, perchè, cedendo, si renderebbero responsabili di grave mancanza. ART. 269. - Di notte, o anche di giorno, durante forti perturbazioni atmosferiche, i militari di servizio raddoppieranno la loro vigilanza, assicurandosi bene del transito di tutte le persone, nonché della loro identità, e sorvegliandone, eventualmente, il contegno. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 89 CAPO XII Doveri del maresciallo d'amministrazione ART. 270. - Il maresciallo d'amministrazione, che è anche maresciallo di maggiorità, di matricola e di magazzino, è addetto al Comando ed è incaricato e responsabile della regolare tenuta dei libri di amministrazione, delle riscossioni e dei pagamenti, e della redazione dei bilanci preventivi e consuntivi. ART. 271. - Della cassa del Corpo, esistente nell'ufficio del Comandante, è solidamente responsabile con il relatore e il Comandante. ART. 272. - A lui sono affidati, per la custodia e per la tenuta al corrente : a) l'archivio di prima divisione con le posizioni e il protocollo relativi; b) i registri matricolari dei militari del Corpo con le relative rubriche; c) il registro degli ordini del giorno e il relativo protocollo; d) i registri di distribuzione dei vari capi di corredo ; e) i registri delle armi, munizioni e buffetterie in consegna ai militari; f) il magazzino vestiario e calzature; il deposito delle stoffe e degli accessori di uniforme; il deposito delle armi e delle buffetterie; il museo d'armi della Gendarmeria; g) l'inventario dei casermaggio. ART. 273. - Il maresciallo d'amministrazione provvede, secondo le disposizioni regolamentari e sotto il controllo del relatore, alla fornitura degli effetti di corredo militare, alla lavorazione e riparazione di ogni parte di vestiario e delle calzature, esigendone dai fornitori o dagli operai la regolare consegna. Così pure s'incarica della loro distribuzione e 90 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento provvede, sempre sotto la direzione del relatore, alla consegna e registrazione delle armi, munizioni e buffetterie che sono distribuite ai militari. ART. 274. - Egli è responsabile anche di quanto è contenuto negli uffici del Comando e della riservatezza del car^ teggio e della corrispondenza di ufficio. ART. 275. - Deve far acquistare al sottufficiale addetto al protocollo e all'archivio generale del Comando la necessaria pratica per metterlo in condizioni di poter assumere temporaneamente le funzioni di maresciallo^ d'amministrazione e di matricola, nelle sue eventuali assenze. ART. 276. - Provvede a controllare l'operato del quartigliere incaricato della tenuta del magazzino di casermaggio. CAPO XIII Doveri speciali dei sottufficiali ART. 277. - I sottufficiali, per gli obblighi loro devoluti in quanto ufficiali di polizia giudiziaria, devono mantenersi sempre edotti, in generale, delle leggi e regolamenti emanati per lo Stato della Città dei Vaticano. ART. 278. - Di ogni inconveniente riguardante il servizio devono render edotto senza ritardo il loro superiore immediato per le necessarie disposizioni da prendere. In caso di urgenza, possono riferire direttamente al Comandante del Corpo. ART. 279. - I sottufficiali devono mantenere fra loro rapporti di cordiale cameratismo e guardarsi dal dare cattivo esempio ai loro dipendenti con maniere che non siano consone alla dignità del loro grado. ART. 280. - Per il fatto che essi si trovano a più immediato contatto con gli appuntati e coi gendarmi, è loro principale Regolamento per it Corpo detta Gendarmeria Pontificia 91 dovere d'istillare, con le parole e con Fesempio, nell'animo dei loro dipendenti, il rispetto e l'obbedienza ai superiori, il sentimento del dovere, le abitudini all'ordine e all'esattezza; e di mantenere la buona armonia e la concordia tra i loro dipendenti. ART. 281. - Devono usare particolare cura nell'osservare le inclinazioni, le attitudini, la condotta e il comportamento in servizio dei loro dipendenti diretti, per essere sempre in grado di riferire, sul conto dei medesimi, tutte quelle informazioni di cui siano richiesti dagli ufficiali del Corpo. CAPO XIV Doveri speciali degli appuntati ART. 282. - Gli appuntati sono, come i gendarmi, agenti di polizia giudiziaria. All'occorrenza fanno le veci dei sottufficiali e in tale circostanza ne hanno l'autorità e la responsabilità. CAPO XV Azioni giudiziarie ART. 283. - Nessun militare può intentare azioni giudiziarie private, sia in materia penale che civile, senza preventiva autorizzazione del Comandante del Corpo, a meno che si tratti di flagrante delitto commesso fuori della Città del Vaticano contro la sua persona o proprietà o contro persona della sua famiglia; in tal caso il militare deve renderne edotto, appena possibile, il Comandante. ART. 284. - Nello stesso modo deve regolarsi ogni militare nel caso che sia citato a comparire in giudizio o sia stato comunque invitato a presentarsi alle autorità giudiziarie 0 di polizia. 92 Acta Apostolicae Sedis. - Supplemento T I T O L O III MANCANZE E PUNIZIONI CAPO I Norme generali ART. 285. - È mancanza disciplinare qualunque inosservanza del proprio dovere. Tutte le infrazioni ai regolamenti militari, alle disposizioni e agli ordini superiori, le negligenze nella esecuzione dei servizio, devono essere represse con punizioni disciplinari senza pregiudizio di altre sanzioni, qualora il fatto costituisca reato. ART. 286. - I superiori devono porre il massimo impegno nel prevenire le mancanze, e soprattutto devono evitare tutto ciò che possa provocarle. ART. 287. - Ogni superiore ha il dovere di non transigere sulle mancanze: pertanto, se queste sono di una certa gravità, deve intimare immediatamente al militare manchevole la consegna o se del caso la prigione, e inoltrare senza indugio, per via gerarchica, al Comandante del Corpo, per gli effetti di cui all'art. 235 lett. e), circostanziato rapporto con la precisa motivazione della punizione. ART. 288. Le punizioni, perchè non perdano la loro efficacia^ devono essere inflitte con giustizia e moderazione, con la più rigorosa imparzialità e senza maniere risentite o espressioni offensive. Il superiore, neiPinfliggerle, deve dimostrare che la sua severità è dettata solo dal sentimento del dovere, nell'interesse della disciplina e del servizio. ART. 289, - Nel determinare la punizione, si deve tener conto dell'indole e dell'abituale condotta del militare, Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 93 sia in servizio che fuori servizio, delle circostanze aggravanti 0 attenuanti. ART. 290. - Tutte le mancanze recidive o abituali, quelle contro la subordinazione, quelle commesse in servizio o in presenza di altri militari, quelle che abbiano avuto conseguenze gravi, devono essere represse con maggior rigore ; e perciò a una punizione di rigore, inflitta nel suo limite massimo, ne può essere aggiunta totalmente o parzialmente una di grado inferiore. Devesi tener presente che le mancanze sono tanto più gravi, quanto più elevato è il grado del manchevole o maggiore la sua anzianità. ART. 291. - Fra le mancanze da punire con più severa sanzione, vanno considerate la bestemmia, il mal costume, 1 giuochi di azzardo, la intemperanza nel bere e l'abitudine di far debiti. L'ubriachezza deve essere sempre punita con grande rigore. Sarà considerata come circostanza aggravante, qualora altre mancanze disciplinari siano state commesse in stato di ubriachezza. Grave responsabilità assumono quei militari che contraggono debiti con i loro inferiori. ART. 292. - Il superiore ha il dovere di intervenire in qualunque luogo — anche fuori della Città del Vaticano — in qualunque momento e in qualsiasi circostanza verso l'inferiore, che sia da lui sorpreso nel commettere una mancanza: deve evitare peraltro di farlo in pubblico e in presenza d'inferiori, a meno che non si tratti di un fatto notato anche dalle persone presenti, le quali riporterebbero sfavorevole impres sione per la mancata repressione immediata. ART. 293. - Non è permesso ad alcun graduato di rimproverare o di prendere provvedimenti disciplinari in presenza di un suo superiore. 9.4 Acta Apostolicae Sedis ~ Supplemento ART. 294. - Ë dovere di ogni militare di intervenire nell'interno della Città del Vaticano nei confronti di un militare di uno dei Corpi armati pontifici, quando in mancanza di altri superiori, le circostanze, per la loro evidente gravità, impongano la cessazione di uno scandalo, che torni a disdoro degli stessi Corpi armati. In tal caso, dev'essere immediatamente data sommaria partecipazione del fatto al Comandante della Gendarmeria o all'ufficiale di servizio, il quale, qualora si tratti di militare appartenente ad altro Corpo, provvede ad informarne subito quel Comandante. \ ART. 295. - Qualora la mancanza commessa da un militare del Corpo costituisca reato, il colpevole è deferito dal Comandante all'autorità giudiziaria competente dello Stato della Città del Vaticano, per essere giudicato a norma di legge. Per quanto attiene ai reati militari, si applicano, sotto le riserve specificate nell'art. 3 della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, n. II, le disposizioni del codice penale militare vigente in Italia. ART. 296. - Il militare sottoposto a giudizio per delitto può essere sospeso dal servizio con privazione dello stipendio; deve essere immediatamente sospeso quando sia stato emesso contro di lui mandato di cattura. Il provvedimento di sospensione è adottato dalla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, su proposta del Comandante del Corpo. Se il procedimento penale ha termine con ordinanza o sentenza definitiva, che escluda l'esistenza del fatto imputato, o, pure ammettendo il fatto, escluda che il militare vi abbia preso parte, la sospensione è revocata e il militare riacquista il diritto agli stipendi non percepiti. Tuttavia il Comandante, quando ritenga che dal procedimento penale siano emersi fatti e circostanze che rendono Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 95 passibile il militare di punizione disciplinare, può provvedere ai sensi delle disposizioni del presente titolo. La stessa norma si applica nel caso di assoluzione per insufficienza di prove o di non luogo a procedere anche per difetto o desistenza di istanza privata. ART. 297. - Durante il periodo di sospensione può essere concesso a favore del militare o dei congiunti a suo carico un assegno alimentare non superiore a due terzi dello stipendio. ART. 298. - Per speciale ed eccezionale motivo, il Comandante del Corpo può disporre la interruzione della punizione limitatamente alla durata del motivo stesso. ART. 299. - Ï militari puniti devono essere presentati ai Comandante del Corpo, nel giorno successivo al termine della punizione, dal superiore che l'ha intimata. CAPO II Punizioni per gli ufficiali ART. 300. - Le punizioni disciplinari per gli ufficiali sono : a) il rimprovero semplice ; ib) il rimprovero, scritto; c) gli arresti da uno a quindici giorni; d) la dispensa dal servizio; e) la destituzione. Tutte le punizioni, eccettuato il rimprovero semplice, sono inscritte sul foglio personale dell'ufficiale. a) Rimprovero semplice ART. 301. - Il rimprovero semplice consiste in una ammonizione verbale e può essere inflitta all'ufficiale da qualunque suo superiore, per lievi mancanze od omissioni. 96 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento Rimprovero b) scritto ART. 302. - Il rimprovero scritto è inflitto dal Comandante del Corpo all'ufficiale che persista nelle lievi mancanze per cui ebbe già a subire un rimprovero semplice. Arresti c) ART. 303. - Gli arresti sono inflitti agli ufficiali per gravi trasgressioni ai loro doveri, o per recidiva in mancanze per le quali fu già inflitto il rimprovero scritto. ART. 304. - L'ufficiale punito di arresti deve restare nella sua abitazione in tutte le ore in cui non è di servizio. Scontata la punizione, l'ufficiale deve presentarsi al superiore che l'ha punito. d) Dispensa dal servizio ART. 305. - È dispensato dal servizio quell'ufficiale che, dimostrandosi insensibile a ripetuti mezzi di correzione, si sia reso nuovamente responsabile di grave mancanza. e) Destituzione ART. 306. - Se la gravità della mancanza sia tale da non essere compatibile con la dignità della divisa, l'ufficiale responsabile è destituito e incorre nella perdita del grado, dell'impiego e del trattamento di quiescenza, salvo il disposto dell'art. 137. Qualora, in conseguenza della destituzione, sia disposta la revoca di onorificenza pontificia di cui il punito fosse stato insignito, le relative insegne, i brevi e i diplomi devono essere restituiti al Comando del Corpo. ART. 307. - Tanto la dispensa dal servizio che la destituzione sono disposte, su parere del consiglio di disciplina^ di cui all'art. 309, con provvedimento della Pontificia Commissione per lo Stato dello Città del Vaticano, Regolamento për il Corpo della Gendarmeria Pontificia 97 CAPO HI Consiglio di disciplina ART. 308. - L'ufficiale responsabile di mancanza, per cui possa essere ritenuto passibile della dispensa dal servizio o della destituzione, è sottoposto al giudizio del consiglio di disciplina. Il relativo provvedimento, in seguito a rapporto del Co mandante, è adottato dalla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. In attesa del giudizio, l'ufficiale deve considerarsi agli arresti e non può prestare servizio. Se il giudicando è ufficiale in congedo o comunque non in servizio attivo, sarà intimato a presentarsi innanzi al consiglio di disciplina : non presentandosi, il consiglio emetterà ugualmente il proprio parere. ART. 309. - Il consiglio di disciplina è composto di cinque membri, compreso il presidente, dei quali tre ufficiali di grado non inferiore al giudicando e gli altri scelti tra i funzionari dello Stato. La nomina dei membri e la designazione del presidente sono fatte con provvedimento della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. Il meno elevato in grado, e, a parità di grado, il meno anziano degli ufficiali, funge anche da segretario. ART. 310. - Non possono far parte del consiglio ufficiali o funzionari che abbiano legami di parentela o affinità con l'ufficiale giudicando nè gli autori dei rapporti o reclami che provocarono la convocazione del consiglio stesso. ART. 311. - Il provvedimento che dispone la costituzione del consiglio di disciplina, con l'indicazione degli addebiti, è immediatamente comunicato dal segretario del consiglio stesso all'ufficiale che vi è sottoposto. Questi, senza essere obbligato a esporne le ragioni, ha facoltà di chiedere la sosti7 98 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento tuzione di un membro con un altro, da designarsi definitivamente con provvedimento della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. ART. 312. - A cura del Comandante del Corpo devono essere trasmessi al presidente tutti i documenti relativi ai fatti e alle circostanze che hanno provocato il procedimento, corredati da un rapporto sulla condotta dell'ufficiale e da copia del foglio matricolare personale. ART. 313. - il presidente designa uno dei membri per l'istruttoria : questi è assistito dall'ufficiale segretario. Ultimata l'istruttoria, il presidente stabilisce la data di riunione del consiglio. Il giorno, l'ora e il luogo della seduta sono comunicati all'ufficiale sottoposto a consiglio almeno tre giorni prima. ART. 314. - Nel giorno della riunione del consiglio, il presidente, fatto chiamare l'ufficiale, fa dare lettura dal segretario degli atti istruttori e di quelli forniti dal Comando. L'ufficiale può esporre ulteriori chiarimenti, servendosi all'uopo anche di memoria scritta, e dare a ciascun membro del consiglio, che a mezzo del presidente ne faccia richiesta, ogni opportuna spiegazione. Se non occorra uh supplemento d'istruttoria, il presidente fa ritirare l'ufficiale, e propone al consiglio i quesiti sui quali esso deve procedere alla votazione. ART. 315. - La votazione, fatta a scrutinio segreto, ha luogo per ordine inverso di anzianità o di grado; ciascun membro ha un-voto deliberativo e non può astenersi. ART. 316. - 11 segretario redige verbale delle operazioni del consiglio. Il verbale e tutti i documenti allegati, sono sottoscritti dai membri, sempre in ordine inverso di anzianità o di grado. ART. 317. - Il verbale del consiglio di disciplina è > trasmesso, insieme con tutti i documenti relativi, alla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. Del recapito è incaricato il segretario del consiglio stesso. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 99 ART. 3 1 8 . - Qualunque sia stato il deliberato del consiglio, il provvedimento definitivo è adottato dalla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, e comunicato all'interessato dal Comandante del Corpo. ART. 3 1 9 . - Qualora a carico dell'ufficiale sottoposto a consiglio di disciplina non sia adottato provvedimento di dispensa dal servizio o di destituzione, resta fermo il potere del Comandante di applicare altre punizioni. C A P O IV Punizioni per i marescialli ART. 3 2 0 . - Le punizioni per i marescialli sono : a) il rimprovero semplice; b) gli arresti da uno a venti giorni ; c) la dispensa dal servizio; d) la destituzione. Tutte le punizioni, eccetto il rimprovero semplice, sono pubblicate in apposito ordine del giorno, riservato ai soli marescialli, e sono inscritte nel foglio matricolare. ART. 3 2 1 . -- Si applicano, per le punizioni dei marescialli, gli stessi criteri e le stesse modalità stabilite per le corrispondenti punizioni degli ufficiali, salvo il disposto dell'articolo seguente e dell'articolo 3 4 4 . ART. 3 2 2 . - Qualora gli arresti abbiano superato complessivamente, entro un anno, la durata di giorni venti, è ridotta della metà la licenza ordinaria. 100 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento CAPO V Punizioni per i brigadieri, vice-brigadieri, appuntati e gendarmi ART. 323. - Le punizioni per i brigadieri e per i vice-brigadieri sono : a) il rimprovero semplice ; b) la consegna da uno a quarantacinque giorni; c) la sala di disciplina da tre a trenta giorni; d) la dispensa dal servizio; e) la destituzione. ART. 324. - Le punizioni per gli appuntati e per i gendarmi sono : a) il rimprovero semplice; b) la consegna da uno a quarantacinque giorni ; e) la prigione da tre a trenta giorni; d) la dispensa dal servizio; e) la destituzione. ART. 325. - Le punizioni elencate negli articoli 323 e 324, eccettuato il rimprovero semplice, sono pubblicate in apposito ordine del giorno, riservato ai sottufficiali, quando si tratta di punizione inflitta a un brigadiere o vice-brigadiere. Le dette punizioni sono inscritte nel foglio matricolare di ciascun punito. ART. 326. - Le punizioni di cui alle lettere b) e e) degli articoli 323 e 324 hanno inizio dal momento in cui sono intimate, e terminano alle ore 24 del loro ultimo giorno. ART. 327. - Le punizioni di cui alle lettere a), b) e c) dell'art. 324 sono applicabili anche agli allievi-gendarmi. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia Rimprovero a) 101 semplice >4RT. 328. - .11 rimprovero semplice è inflitto verbalmente da qualsiasi superiore per correggere lievi mancanze od omissioni. b) Consegna ART. 329. - Con la consegna si puniscono i militari responsabili di mancanze non gravi contro la disciplina o a danno del servizio. ART. 330. - La consegna consiste nel divieto di uscire dalla caserma e dalle sue pertinenze se non per motivi di' servizio. c) Sala di disciplina e prigione ART. 331. - 1 responsabili di mancanze rilevanti contro la disciplina e il servizio, o recidivi in mancanze per cui ebbero a subire punizioni di consegna, sono puniti con la sala di disciplina, se brigadieri o vice-brigadieri; con la prigione se appuntati, gendarmi o allievi. ART. 332. - I sottufficiali sono rinchiusi per cura del maresciallo di picchetto in una stanza separata e possibilmente isolati. ART. 333. - Gli appuntati, i gendarmi e gli allievi sono rinchiusi, per cura del maresciallo di picchetto, nella prigione. ART. 334. - Tanto i sottufficiali che i militari di truppa, puniti di sala o di prigione, prendono parte alle istruzioni varie e concorrono in tutti i servizi. Nei giorni festivi assistono alla santa Messa insieme con gli altri. Essi consumano il vitto nel locale di punizione. ART. 335. - 11 maresciallo di picchetto, così all'inizio della punizione come tutte le volte che i puniti devono rientrare nel locale di punizione, ha l'obbligo di assicurarsi, sotto la 102 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento sua responsabilità, che i puniti stessi non abbiano con sè oggetti qualsiasi che possano recare offesa alla persona o facilitare l'evasione; con frequenti visite e minute perquisizioni mantiene, inoltre, la sorveglianza. Prima di far entrare i puniti nel locale di punizione, fa un'accurata ispezione al locale stesso in tutte le sue parti, assicurandosi del buono stato e funzionamento delle serrature. Per la vigilanza è comandato a turno un piantone fisso con speciale consegna, secondo le circostanze. Le chiavi dei locali di punizione sono sempre tenute dal maresciallo di picchetto. ART. 3 3 6 . Ai militari rinchiusi nei locali di punizione è vietato di avere colloqui con chicchessia, tranne che con gli ufficiali del Corpo o sottufficiali di servizio, e per ragioni di servizio. In casi di grave necessità, secondo il criterio dell'ufficiale di servizio o di chi per lui, è loro concesso di parlare coi propri famigliari per breve durata, sotto sorveglianza discreta, ma sempre vigile. ART. 3 3 7 . - Qualora si riscontri la necessità di procedere alla immediata segregazione di un militare, qualunque ufficiale o sottufficiale può disporre che egli sia rinchiuso nella s>ala di disciplina o nella prigione, in attesa delle superiori determinazioni. ART. 3 3 8 . - La segregazione di cui all'articolo precedente non può, normalmente, oltrepassare le ventiquattro ore, entro il qual termine devono essere adottati i definitivi provvedimenti. Art. 339. - Al brigadiere, al vice-brigadiere, all'appuntato e al gendarme che, entro un anno, abbia avuto complessivamente più di trenta giorni di sala o di prigione, è ridotta di un terzo la licenza ordinaria Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia c) Dispensa dal 103 servizio ART. 3 4 0 . - Qualora un brigadiere, vice-brigadiere, apappuntato o gendarme per la sua abituale cattiva condotta o per qualche fallo gravissimo, non lesivo dell'onore, si dimostrasse immeritevole di essere mantenuto in servizio, ne è dispensato. f) Destituzióne ART. 3 4 1 . - In caso di mancanza che leda l'onore, per cui 'il militare si sia reso indegno del grado che riveste e della divisa che indossa, egli è destituito e incorre nella perdita del grado, dell'impiego e del trattamento di quiescenza, salvo il disposto dell'art. 137. Qualora, in conseguenza della destituzione, sia disposta la revoca di onorificenza pontificia di cui il punito fosse stato •insignito, le relative insegne, brevi o diplomi devono essere restituiti al Comando del Corpo. ART. 3 4 2 . - Per la destituzione il Comandante del Corpo, con apposito ordine del giorno, convoca nella sala d'istru- zione o nell'ufficio del Comando gli ufficiali o militari di truppa di grado uguale o superiore al punito. Questi, indossati gli abiti civili, e accompagnato dal Comandante del proprio reparto, è ammesso alla presenza dei convocati e del Comandante dal quale gli è comunicato il provvedimento di destituzione. Se il giudicando è militare in congedo o comunque non in servizio attivo, si applica la disposizione dell'ultimo comma dell'art. 308. ART. 3 4 3 . - Tanto la dispensa dal servizio che la destitu- zione sono disposte, su parere della commissione di disci- plina di cui all'art. 3 4 5 , con provvedimento della Pontifìcia (Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. 104 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento C A P O VI Commissione di disciplina ART. 344. - È sottoposto alla commissione di disciplina il sottufficiale, appuntato o gendarme, responsabile di mancanza, per cui possa essere ritenuto passibile della dispensa dal servizio o della destituzione. Il relativo provvedimento, su rapporto del Comandante, è adottato dalla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. \ ART. 3 4 5 . - La commissione di disciplina è composta di tre membri, compreso il presidente, dei quali due ufficiali della Gendarmeria e un funzionario dello Stato. La nomina dei membri e la designazione del presidente sono fatte con provvedimento della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. Il meno elevato in grado degli ufficiali funge anche da segretario. ART. 3 4 6 . - In attesa della decisione, il militare deferito alla commissione di disciplina cessa di prestare servizio e «rimane rinchiuso nella sala di disciplina o prigione. ART. 3 4 7 . - Durante l'attesa nel locale di punizione, ove deve rimanere sempre isolato, il militare, nell'ora stabilita dal Comandante, potrà essere condotto a prendere aria in qualche luogo prossimo e isolato, sotto la sorveglianza del maresciallo di picchetto se sottufficiale, o di un graduato se appuntato o gendarme. ART. 3 4 8 . - Al militare sottoposto a commissione di disciplina non è permesso tenere alcun mezzo per scrivere : solo in caso di grave necessità gli è concesso di corrispondere con la famiglia. La corrispondenza, messa in una busta aperta, su cui il militare stesso porrà l'indirizzo del de- stinatario, deve essere da lui chiusa in altra indirizzata al vice-comandante del Corpo. Questi, assicuratosi che il con- Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 105 tenuto della lettera non sia contrario alla disciplina e non alluda alle circostanze, per cui lo scrivente stesso è stato deferito alla commissione, ne cura la spedizione, che deve essere sempre raccomandata. ART. 349. - L'ufficiale di servizio, cui è anche data facoltà di prendere, secondo il caso, misure di sorveglianza più rigorose, è responsabile verso il Comandante del Corpo della scrupolosa osservanza di quanto sopra è stabilito e di tutte le altre prescrizioni che il Comandante stesso crederà opportuno di aggiungere. ART. 350. - La commissione di disciplina, esaminati gli atti trasmessi dal Comando e, sentito il militare, emette il proprio parerecon le formalità di cui agli art. 315, 316 e 317. Per il provvedimento definitivo valgono le disposizioni contenute negli articoli 318 e 319. t ì t o l o iv RICOMPENSE MILITARI CAPO I Ricompense ordinarie e straordinarie ART. 3 5 Í . - Le ricompènse per i militari si distinguono in ordinarie e straordinarie. Le ricompense ordinarie sono : a) l'encomio semplice; b) l'encomio solenne. Le ricompense straordinarie sono : a) l'avanzamento per merito eccezionale; b) le onorificenze. Tutte le suddette ricompense sono annotate nel foglio matricolare del militare a cui sono conferite. 106 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento a) Encomio semplice ART. 3 5 2 . - L'encomio semplice è tributato dal Comandante per mezzo di ordine del giorno al militare che si distingua per spiccata diligenza, attività nell'adempimento del proprio dovere, oppure siasi distinto nella perfetta esecuzione di uno speciale servizio. b) Encomio solenne ART. 3 5 3 . - L'encomio solenne è conferito Quando il merito sia rilevante. In tal caso l'encomio è pubblicato nell'ordine del giorno e comunicato dal Comandante alla presenza dei militari del Corpo. ART. 3 5 4 . - Tanto l'encomio semplice quanto l'encomio solenne possono riferirsi anche a più militari. c) Avanzamento per merito eccezionale ART. 3 5 5 . - L'avanzamento per merito eccezionale può essere conferito ai sottufficiali e militari di truppa per circostanze di straordinaria benemerenza, con dispensa dall'anzianità di grado e dall'eventuale esame prescritti dal regolamento organico. La proposta è inoltrata dal Comandante alia Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. d) Onorificenze ART. 356. - I militari che si siano distinti per meriti speciali o per lungo e lodevole servizio, possono essere proposti dal Comandante per il conferimento di onorificenze in corrispondenza ai diversi gradi. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 107 C A P O II Gratificazioni e licenze-premio ART. 3 5 7 . - Gratificazioni e licenze-premio possono essere concesse dal Comandante dei Corpo per premiare i militari che abbiano compiuto servizi di istituto di rilevante importanza. Le gratificazioni non possono eccedere la metà dello stipendio base e le licenze i dieci giorni. ART. 3 5 8 . - 11 Comandante può anche concedere gratificazioni in minor misura, non eccedente cioè un quarto dello stipendio base, in riconoscimento di gravosi servizi straordinari o per premiare l'assiduità nell'esecuzione del servizio ordinario. Tutte le gratificazioni e le licenze-premio possono essere, sussidiarie delle ricompense di cui al precedente capo I e devono essere pubblicale nell'ordine del giorno. Î08 Acta Apostolicae Sedis — Supplemento PARTE III DISPOSIZIONI DI A T T U A Z I O N E E T R A N S I T O R I E TITOLO I DISPOSIZIONI GENERALI Akt. 359. - Ai militari in servizio all'entrata in vigore del presente regolamento sono conservati i diritti acquisiti circa l'anzianità, il grado e lo stipendio, salvi gli effetti di più favorevoli disposizioni contenute in questo titolo. Art. 3 6 0 . - Ai militari in servizio all'entrata in vigore del presente regolamento è riconosciuto il diritto di opzione per uno dei seguenti trattamenti di quiescenza : a) sottostare ai regolamenti di pensione a cui ciascuno è soggetto; b) sottostare ai regolamenti di pensione a cui ciascuno è soggetto limitatamente però al periodo di anzianità maturato alia data di entrata in vigore del presente regolamento, e per il periodo di anzianità successivo sottostare alle norme di cui al titolo VI della parte I del presente regolamento, compresa la misura del contributo individuale di quiescenza del 6,5% dello stipendio. 11 diritto di opzione può essere esercitato entro il termine di un mese dall'entrata in vigore del presente regolamento : in difetto si applica la norma di cui alla lettera b). Art. 3 6 1 . - Ai militari in servizio all'entrata in vigore del presente regolamento, e soggetti al regolamento per le pen- Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 109 sioni 31 dicembre 1937, i quali domandino di essere congedati prima di maturare il termine utile per conseguire la pensione, è assegnato, oltre l'indennità di cui all'art. 8 del menzionato regolamento, un premio di congedamento nella misura pari a quella indicata all'art. 138, leti, b) del presente regolamento. Hanno diritto a tale trattamento i militari che permangono in servizio almeno per un anno dall'entrata in vigore del pre sente regolamento. ART. 3 6 2 . - L'aumento di anzianità di cui all'art. 132 per i militari in servizio all'entrata in vigore del presente regolamento, si applica soltanto se abbiano optato, secondo il disposto del precedente art. 360, per il trattamento di quiescenza di cui alla lettera b) dello stesso articolo. Tale aumento di anzianità è computato sul servizio effettivamente prestato dalla data di entrata in vigore del presente regolamento. T I T O L O ..II DISPOSIZIONI PARTICOLARI PER GLI UFFICIALI ART. 3 6 3 . - Agli ufficiali in servizio all'entrata in vigore del presente regolamento si conferiscono, con provvedimento di carattere transitorio e ad personam, i gradi previsti nei nuovi quadri con il corrispondente trattamento economico, nel modo appresso indicato : a) il maggiore, vice-comandante assume iL grado di tenente colonnello, vice comandante; a b) il tenente in I assume il grado di maggiore; a c) il tenente in 2 assume il grado di capitano; d) il sottotenente di amministrazione assume il grado di tenente. La permanenza in servizio dell'attuale sottotenente d'ani- no Acta Apostolicae Sedis - Supplemento mihistrazione cesserà all'atto della nomina del maresciallo d'amministrazione. ART. 364. - Fino a che non si sia provveduto a coprire i posti di ufficiale risultanti vacanti nei nuovi quadri, la distribuzione delle funzioni tra gli ufficiali attualmente in servizio è determinata dal Comandante. TITOLO III DISPOSIZIONI PARTICOLARI PER I SOTTUFFICIALI ART. 365. - I sottufficiali in servizio all'entrata in vigore del presente regolamento rimangono soggetti ai limiti di età e di servizio stabiliti nel regolamento per il Corpo della Gendarmeria, 8 maggio 1933, n. X L . Essi conservano il grado che rivestono, conseguendo però il trattamento economico ad esso corrispondente secondo il nuovo ordinamento, L'attuale maresciallo capo assume il grado di maresciallo maggiore. ART. 366. - Fino a che non si sia provveduto a coprire i posti di sottufficiale risultanti vacanti nei quadri, la ripartizione dei servizi fra gli attuali sottufficiali è determinata dal Comandante. ART, 367. - Per un'anno dalla entrata in vigore del presente regolamento, nelle nomine e promozioni ai vari gradi di sottufficiale sarà fatta astrazione dal requisito dell'anzianità nel grado inferiore. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia llì T I T O L O IV DISPOSIZIONI PARTICOLARI PER GLI APPUNTATI E I GENDARMI ART. 368. - Gli appuntati e i gendarmi in servizio all'entrata in vigore del presente regolamento rimangono soggetti ai limiti di età e di servizio stabiliti nel regolamento per il Corpo della Gendarmeria, 8 maggio 1933, n. XL. ART. 369. - Verificandosi, con l'entrata in vigore del presente regolamento, una eccedenza nel numero degli appuntati in relazione a quello fissato nei nuovi quadri, gli attuali titolari conserveranno ad personam il loro grado. ART. 370. - In via del tutto eccezionale, agli appuntati e ai gendarmi in servizio all'entrata in vigore del presente regolamento è estesa l'applicazione delle norme relative al matrimonio dei sottufficiali, di cui al precedente capo V del titolo III della parte I. ART. 371. - Al primo arruolamento, dopo l'entrata in vigore del presente regolamento, potranno concorrere candidati : a) ancora soggetti ad obblighi di leva, purché muniti di titolo di studio, almeno di terza media; b) di età superiore ai ventidue, ma non ai ventiquattro anni. 112 Acta Apostolicae Sedis ~ Supplemento TITOLO V ENTRATA IN VIGORE ART. 3 7 2 . - Il presente regolamento entrerà in vigore il giorno successivo a quello della sua pubblicazione. L'originale del presente decreto, cori l'unito regolamento e la relativa tabella, munito del sigillo dello Stato, sarà depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano, e il testo corrispondente sarà pubblicato nel Supplemento degli Acta Apostolicae Sedis, mandandosi a chiunque spetti di osservarlo e di farlo osservare. Città del Vaticano, otto dicembre millenovecentoquarantasei. NICOLA Card. CANALI, Presidente fr. RAFFAELLO CARLO Card. Rossi GIUSEPPE Card. PIZZARDO Primo Principi, Segretario. Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 113 T A B E L L A STIPENDI allegata al decreto della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, 8 dicembre 1946, n. XXXIX. ORADO Stipendio mensile lordo iniziale dopo 5 anni dopo 10 anni 3.500 3.850 4.200 4.500 2.250 2.500 2.750 3.000 Colonnello Comandante. . Tenente colonnello Vicecomandante T Maresciallo dopo 15 anni dopo 20 anni — 2.250 2.500 2.750 3.000 —' 2.000 2.250 2.500 2.750 — 1.750 2.000 2.250 2.500 — 1.500 1.750 2.000 2.250 — 1.250 1.500 1.750 2.000 — 1,000 a titolo d'indennità mensile d'amministra1.100 1.200 1.300 1.400 1.500 Maresciallo maggiore. . . 1.000 1.100 1.200 1.300 1.400 Maresciallo di sezione . . 975 1.075 1.175 1.275 1.375 Maresciallo d'alloggio . . 950 1.050 1.150 1.250 1.350 900 1.000 1.100 1.200 1.300 875 975 1.075 1.175 1.275 825 925 Vice-brigadiere Gendarme e allievo . . . 800 NOTE: a) Gli stipendi sono soggetti alla ritenuta del 6,5 per cento, quale contributo individuale di quiescenza. b) Ai militari comandati in servizio fuori sede è corrisposta una indennità di trasferta da stabilirsi volta per volta.