ACTA
APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM OFFICIALE
ANNUS X X X V I I I - SERIES II - VOL. X I I I
TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS
M • DCCCC • Xl/VI
An. et yol. XXXVIII
23 Ianuarii 19*6
(Ser. II, v . x m ) - N u m i
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM OFFICIALE
ACTA PII PP. XII
E P I S T U L A
E N C Y C L I C A
AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATE S¿ ARCHIEPISCOPOS,
EPISCOPOS, ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM C U M APOSTOLICA SEDE HABENTES: DE INDIGENTIUM, PUERORUM CURA ALACRIUS HODIE SUSCIPIENDA.
PIUS PP. XII
Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam Benedictionem.
— Quemadmodum, cum internecivum saeviebat bellum, quidquid suadendo obtestandoque potuimus non praetermisimus,
ut diuturna nimis conflagratio quam primum restingueretür,
omniaque iure, aequitate rectoque ordine componerentur, ita
in praesens, positis armis, sed nondum restituta pace, pro apostolico quo fungimur munere, nihil intentatum relinquimus
>
ut tot doloribus opportuna lenimenta praebeamus, ac miseriarum cumulum, quo non paucae gentes opprimuntur, quovis
modo detur, allevemus. At in tantis paeneque innumeris acerbitatibus, quas dira dimicatio peperit, nulla magis paternum
laedit ac vulnerat animum Nostrum, quam ea, quae insontiunl
puerorum multitudinem afficit, qui quidem ad decies centena
milia, ut affertur, necessariis ad vitam rebus destituti, multis
in nationibus frigore, fame morbisque tabescunt; ac saepenumero ab omnibus derelicti non modo pane, vestibus, tectoque
6
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
carent, sed illo etiam amore, quo tenera aetatula tantopere
indiget.
Iam Nos, ut nostis, Venerabiles Fratres, quidquid hac etiam
in re potuimus, facere non praetermisimus ; ac gratissimum iis
testamur animum Nostrum, quorum ex largitate Nobis datum
est infantiae ac pueritiae egestati pro viribus mederi. Neque
ignoramus haud paucos, sive singillatim, sive in coetus societatesque coalescentes, opportunum eiusmodi suscepisse propositum et ad rem deducere omni nisu contendere. Quibus quidem, bonorum omnium ut sunt praeconio digni, debitas tribuimus laudes, eorumque operibus, inceptis, institutis bene
omnia a Deo ominamur atque precamur.
Attamen, cum id genus adiumenta ac curae longe absint
ut maiorum immensi tati paria sint, officio Nostro consentaneum
ducimus vos appellare paterneque adhortari, ut peculiari modo
gravissimam egentium puerorum causam cordi habeatis, ac nihil
faciatis reliqui, quod ad eorum condicionem mitigandam relevandamque conferat.
Mandamus igitur ut iri Dioecesi cuiusque vestra diem praestitistis, quo publicis ad propitiandum Deum indictis supplicationibus, per sacrorum quoque administros qui adiutricem
vobis navant operam, de instanti hac necessitate populum moneatis, eumdemque ad hortemini ut qua precibus, qua piis operibus, qua etiam collata stipe, incepta omnia provehat, quorum sit indigentem • derelictamque pueri tiam omni ope omnique cura iuvare. Res agitur, ut facile animadvertitur, quae si
ad cunctos pertinet cuiusvis opinionis cives, dummodo huma^
nitatis pietatisque sensibus polleant, ad christianos tamen peculiari ratione attinet, qui in fraterculis hisce inopibus ac de-,
stitutis expressam Divini Infantis imaginem cernere debent,
quique illud recordari officio tenentur : « Amen dico vobis,
quamdiu fecistis uni ex his fratribus meis minimis, mihi fex
cistis ». ; Ac considerent omnes probeque secum reputent hos
1
MATTH. X X V , 40.
.
<;
7
Acta Pii Pp. XII
fore puerulos futurae aetatis fulcimina, atque adeo opus esse
omnino ut integri animo corporeque succrescant, ne progenies
aliquando habeatur, quae infirmitatis germina referat vitiorumque labes. Nemo igitur gravetur in re tam opportuna ac necessaria suam operam, suas vires suamque pecuniam ponere. Qui
tenuioris fortunae sunt, quidquid possunt, quidquid valent, id
libenti pervolentique animo praestent; qui vero laute opipareque vivunt, ii perpendant ac reminiscantur puerorum indigentiam, mediam, nuditatem apud misericordiarum Patrem severissime eos vehementerque incusare, si plumbeo sint animo,
neque suppetias generose occurrant. Omnes denique sibi suadeant non iacturae, sed lucro suam sibi esse liberalitatem futuram, quandoquidem iure asseverari potest eum, qui aliquid
vel de sua fortuna, vel de sua òpera egentibus tribuat, quodammodo fenerari Deo, qui amplissima mercede sua aliquando erit
largitorem remuneraturum. Spe igitur tenemur bona fore ut,
quemadmodum prisca Apostolorum aetate, cum christiana Hierosolymae communitas insectatione atque inopia vexaretur, a
ceteris christifidelibus prò eadem ubique gentium Deo admövebantur preces, ab iisdemque adiumenta mittebantur,
2
in
praesens quoque eodem amore compulsi atque animati omnes
infantium puerorumque necessitatibus pro viribus succurrant.
Idque faciant, ut diximus, imprimis flagràntibus adhibitis ad
misericordissimum Redemptorem nostrum supplicationibus •
quandoquidem ex piis precibus, ut nostis, arcana vis eiicitur,
quae caelum penetrat, atque a sempiternis sedibus superna
lumina divinasque impulsiones impetrat, quae mentes collústrent hominum, eorumque voluntates ad bonum inflectant,
et ad caritatem suadeant ac móveant.
: r;
Heic autem animadvertere operae pretium est nullo non
tempore Ecclesiam de tenella aetate curam diligentissimam habuisse, eamdemque iure meritoque reputasse veluti partem peculiarissimo modo muneri suo suaeque caritati concreditam.
2
Cf. I Cor.
XVI, 4.
8
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Idque dum egit continenterque facit, procul dubio Divini Conditoris sui vestigiis insistit monitionibusque respondet ; qui quidem puerulos suaviter ad se alliciens; Apostolis eorum matres
increpantibus aiebat : « Sinite párvulos venire ad me, et ne
;
prohibueritis eos ; talium est enim regnum Dei ».
3
Christus
siquidem — ut optime diserteque Decessor Noster imm. mem.
Leo Magnus asseverat — « amat..; infantiam, quam primum
et animo suscepit et corpore. Amat Christus infantiam, humilitatis magistram, innocentiae regulam, mansuetudinis formam.
Amat Christus infantiam, ad quam maiorum dirigit mores, ad
quam senum reducit aetates ; et eos adi suum inclinat exem4
plum, quos ad regnum sublimât aeternum » .
Videtis ex hisce verbis sententiaruinque luminibus,. Venerabiles Fratres, quali amore qualique diligentia ac cura Ecclesia
debeat, exemplo ducta Conditoris sui, infantes ac puerulos prosequi. Ea nempe, dum quidquid potest non praetermittit, ut
eorum corpora neque cibo, neque tecto, neque vestibus careant,
eorum tamen animulas non ignorat vel neglegit, quae, ex divino quasi halitu partae, veluti radium videntur caelestium
pulchritudinum referre. Primum igitur eo contendit ac spectat,
ut eorum innocentia ne polluatur, utque sempiternae eorum
saluti prospiciat ac consulat. Quamobrem paene innúmera sunt
eius instituta atque incepta, quorum est puerilem aetatem recte
educere, ad morum integritatem conformare, atque ad eam
vitae condicionem pro facultate provehere, quae increscentibus
animi corporisque necessitatibus respondeat. Hac in utilis^
sima palaestra, ut nostis, haud paucae religiosorum hominum
ac mulierum sodalitates mirabili cum navitate utilitateqüe certant, quarum actio sapiens, vigilans, impensa ad Ecclesiae civilisque societatis profectum summopere conducit. Ac non modo
in excultis ad humanitatem gentibus nationibusque id uberi
salutarique cum fructu efficitur, sed apud agrestes etiam populos, vel plane nondum christiana collustratos luce, ubi eván? MABC. X, 14.
4
Serm. XXXVII, c. S; ML 54, 258 C.
Acta Pii Pp. XII
9
gelicae veritatis satores — ac peculiari modo Pontificium Institutum illud, quod a Sacra Infantia nuncupatur — puerulos
infantesque tam multos a daemonis pravorumque hominum
servitute in libertatem filiorum Dei vindicant, et ad humanioris vitae cultum traducunt.
Verumtamen hoc in formidoloso historiae nexu,, dum nimis
multae rerum animorumque ruinae coacervan tur in immensum,
haec providentiae caritatisque incepta, quae forte communibus hoc in genere necessitatibus paria videbantur, imparia
procul dubio evadunt. Etenim oculis paene obversantur Nostris, Venerabiles Fratres, ingentes puellorum multitudines, qui
fame languentes ac fere enecti panem teneilis manibus petunt,
5
« et non est qui frangat eis » ; qui domo, qui vestibus destituti
hiberno frigore tremebundi intermoriuntur, nec matres habent
patresve suos, qui eos operiant ac calefaciant; qui denique infirmi ac vel phthisi tabeque confecti, consentaneis carent medicamentis opportunisque curis. Itemque innumeros maerenti
Nos animo quasi cernere Nobis videmur vel per clamosas errare
urbium vias ad otium, ad corruptelas adactos, vel per oppida,
per vicos, per agros circumire incertos ac vagos ; quibus nemo,
proh dolor, tutum adversus egestatem, adversus vitia ac crimina praebet perfugium. Cur igitur Nos, qui hos filiólos Nostros
tam vehementer adamamus « in visceribus Iesu Christi »
6
cur Nos, Venerabiles Fratres, vos singulos universos, unaque vobiscum omnes, quicumque humanitatis, misericordiae
pietatisque sensibus ducuntur, etiam atque etiam non inclamemus, tit quidquid potest, quidquid valet christiana caritas
— valet autem plurimum —in id volentibus generosisque animis conferatis, ut miserrima nempe eorum sors ubique gentium
mitigetur ac relevetur? Nihil intentatum relinquatur, quod nostra aetas hoc in genere suggessit ac suasit; ac novae etiam
excogiten tur rationes, quibus, bonis eni ten tibus omnibus, praesentibus malis, et futuris, quae reformidantur, detrimentis op* Cf. Thre. IV, 4.
Philip. I, 8.
6
10
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
portuna remedia praebeantur. Atque ita quam primum, fiat,
adspirante sufíraganteque Deo, ut vitiorum illecebris, quae tot
pueros derelictos facile transversos agunt, virtutum invitamenta succedant, ut eorum inane otium ac tetricam desidiam
honestus atque hilaris sequatur labor, ut eorum denique fames,
inedia, nuditas a divina Iesu Christi caritate habeant — quam
in eius sectatoribus reviviscere, effervescere augerique quam
maxime hoc tempore oportet — ut necessariis adiumentis ne
careant. Quae quidem omnia non modo ad catholicae religionis
christianaeque virtutis incrementum, sed ad humanae etiam
consortionis civilisque societatis bonum summopere conferent;
quandoquidem, ut omnes norunt, in carceres in publicaeque custodiae loca non tam frequens pro certo constiparetur reorum
scelestorumque turba, si opes rationesque ad crimina praecavenda aptiores in iuvenili praesertim aetate largius opportuniusque adhiberentur; ac si sana, integra, operosa ubique pueritia adolesceret, facilius cives haberentur, qui probitate, fortitudine, ceterisque animi et corporis dotibus; enitererit.
Haec habebamus, Venerabiles Fratres, quae vobis hac gravissima de causa per Encyclicas has Litteras scriberemus, vobis
item mandantes, ut, quae paterne monuimus atque adhoftati
sumus, ea cum gregibus vestris aptiore; quo videbitur,., modo
communicetis ; ac futurum confidimus ut votis Msee hört amantisque Nostris omnes libentibus animis studiosaque largitate et
opera respondeant.
Qua quidem spe freti* caelestium auspicem gratiarum, peculi arisque benevolentiae Nostrae testem, cum vobis singulis,
Venerabiles Fratres, gregibusqúe curae vestrae concreditis, tum
iis nominatim, qui bene quovis modo ac ratione hac de re; promeriti, vel proin eri turi sunt, Apostolicam/Benedictionem amantissime in Domino impertimus.
;
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die .vi mensis /Ianuarii,
in Epiphania Domini Nostri Iesu Christi, anno MDCCCCXXXXVI,
Pontificatus Nostri septimo.
PIUS PP. XII
Acta Pii Pp. XII
il
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
DE DAHOMEY ET ALIOBUM
(NIAMEYEXSIS)
A VICARIATIBUS APOSTOLICIS DE DAHOMEY, DE OUAGADOUGOU, DE FOUMBAN ET
DE KHARTUM, ATQUE A PRAEFECTURIS APOSTOLICIS DE KAD ÜNA ET DE JOS
TERRITORII PARS DISMEMBRATUR ET NOVA EXINDE PRAEFECTURA APOSTOLICA
ERIGITUR, •(( NIAMEYENSIS » NUNCUPANDA.
PIUS
E P I S C O P U S
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ad faciliorem Evangelii praedicationem reddendam et Christi regnum inter infideles populos amplius prolatandum plurimum quidem
confert recta Missionum circumscriptio, quae temporum et locorum adiunctis magis respondeat, tum earum limites immutando, tum novas, si
casus ferat, Missiones condendo. Quod perpendentes Nos, ut in Africae
Occidentalis Gallicae regionibus evangelizationis operi aptius consulatur, novam ibidem Praefecturam Apostolicam erigere statuimus. De
venerabilium igitur Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, suppleto, quatenus opus sit; quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant
consensu, certa scientia et suprema Nostra auctoritate illam coloniae
Gallicae de Dahomey portionem separamus, ad Vicariatum Apostolicum
de Dahomey, Societati pro Missionibus ad Afros concreditum pertinentem, quae a nona parallela linea latitudinis borealis, septentrionem versus, flumen Niger attingit; nec non coloniae Gallicae de Niger portiones,
quae intra fines Vicariatuum Apostolicorum de Dahomey, de Ouagadougou, Societati Missionariorum Africae commissi, de Foumban, Societati
Sacerdotum a S. Corde Iesu concrediti, et dé Khartum, Congregationi
Filiorum S. Cordis Iesu commissi, atque Apostolicarum Praefecturarum de Raduna et de Jos, Societati pro Missionibus ad Afros concreditarum, usque adhuc continebantur, ab iisdem Vicariatibus et Praefecturis distrahimus. Territorium vero ita distractum in novam erigimus
et constituimus Praefecturam Apostolicam, cuius tamen limites septen-
m
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
trionales vigesimam parallelam lineam excedere non debent. Novam
•hanc Praefecturam Apostolicam
Niameyerisem
nuncupari decernimus,
eamque sollertibus Societatis pro Missionibus ad Afros curis, ad Nostrum
tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, committimus. Huic ergo Praefecturae Niameyensi eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia
tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae Apostolicae earumque Praesules iure communi fruuntur
et gaudent,
illosque
pariter
iisdem
adstringimus
oneribus
et
obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis,
etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et
sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem
prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet
exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, concessionis, commissionis, decreti et
voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu
temerario attentari praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac
beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum.
Datum Romae apud S- Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo
quadragesimo secundo, die vigesima octava Aprilis mensis, Pontificatus
Nostri anno quarto.
ALOISIUS Card. MAGLIOME
a Secretis Status
PETRUS Card. FIJMASONI BIONDI
S. G. de Propaganda Fide Praefectus
Proton. Apost.
Proton. Apost.
Carolus Respighi,
Alfridus Vitali,
Loco £8 Plumbi
Reff, in Cane. Ap., vol. LXVI, n. 19. —Al. Trussardi.
Acta Pii Pp. XII
13
II
SANCTI LEONIS DE AMAZONES
(S. IOSEPH DE AMAZONES)
A VICARIATU APOSTOLICO S. LEONIS DE AMAZONES PARS SEIUNGITUR, EX QUA
NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA SUB NOMINE S. IOSEPH DE AMAZONES.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
In catholici orláis regiones, nondum Evangelii lumine penitus con. lustratas, pro apostolico divinitus commisso Nobis munere, mentis
Nostrae aciem convertentes, sollertium missionariorum numerum adaugere et alias sui iuris missiones erigere satagimus, quo facilius et uberius christiana religio prolatetur. Lubenter idcirco, de venerabilium
Fratrum Nostrorum S. B. E. Cardinalium Christiano Nomini Propagando praepositorum consilio, excipiendas duximus preces, quibus ab
Apostolica Sede petitum est ut Vicariatus Apostolici S. Leonis de Amazones, in Peruvia, septentrionalis et orientalis pars a reliquo Vicariatus territorio segregetur et in sui iuris missionem erigatur ob missionariorum potissimum penuriam, qui in regione illa Evangelii praedicationis munere funguntur, illamque Fratrum Minorum Franciscanum apostolicis curis concredatur.
Suppleto itaque, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui
sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis ac certa
scientia, Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine ab Apostolici quem
supra diximus Vicariatus S. Leonis de Amazones territorio partem illam
seiungimus septentrionalem et orientalem, cui hos fines assignamus : ad
septentrionem : limites Reipublicae Peruvianae iuxta Putumayo flumen ;
ad orientem : limites inter Peru viam et Brasiliani; ad meridiem : aquarum divortium inter Napo et Nanay flumina; lineam meridiem versus usque ad Amazones flumen ; tractum huius fluminis, inclusis insulis
(excepta tamen insula quae contra Iquitos urbem sita est) usque ad
Nauta; limites civiles provinciae de Requería usque ad fines cum Republica Brasiliana ; ad occidentem : limites inter Peruviam et Aequatorianam Rempublicam. Hanc autem territorii partem, ita finibus circumscriptam, in novam erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam,
11
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
quam 8. Ioseph de Amazones denominandam decernimus eamque Ordinis Fratrum Minorum Missionariorum curis, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, committimus.
Novae porro huic Apostolicae Praefecturae S. Ioseph de Amazones
eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura et privilegia, honores et potestates, quibus ceteras per orbem Praefecturae Apostolicae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent," eosque
pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri
adstringuntur. Quae omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac
valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, manu tamen
alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem,
quae hisce Litteris haberetur, si exhibitae vel ostensae forent. Nemini
autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, concessionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei
contraire liceat. Si quis vero id ausu tamerario attentare praesumpserit,
indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli
se noverit incursurum—
,
Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo quinto, die tertia decima mensis Iulii, Pontificatus
Nostri anno septimo.
Pro S. R. E. Cancellario
I. Card. GRANITO DI BELMONTE
Decanus Sacri Collegii
P. Card. FUMASONI BIONDI
S. G. de Propaganda Fide Praefectus
Carolus Respighi, Proton. Apost.
Bernardus De Felicis, Proton. Apost.
Loco £&< Plumbi
Reg. in Cane. Ap., vol. LXIX, n. 85. — Al. Trussardi.
15
Acta Pii Pp. XII
SERMO
••
A SSMO D. N. PIO PP. XII HABITUS DIE XXIV MENSIS DECEMBRIS A. MCMXLV,
IN PERVIGILIO NATIVITATIS D. N. IESU CHRISTI, ADSTANTIBUS EMIS PP. DD.
CARDINALIBUS ET EXCMIS DD. EPISCOPIS AC ROMANAE CURIAE PRAELATIS.
. NATALE DI ASPETTAZIONE E DI PREGHIERA
Negli ultimi sei anni, noi tutti, Venerabili Fratelli e diletti figli,
dovemmo assaporare, in questa vigilia della Natività del Signore, l'amaro
contrasto fra i sentimenti di santa allegrezza, d'intima e fraterna unione
nel servizio del Signore, che la cara ricorrenza natalizia infonde negli
animi, e i tristi rancori e le brame di vendetta, imperanti nel mondo;
tra i soavi accenti del Gloria in excelsis Deo et in terra pax hominibus,
e le voci discordanti di odio nei fragori di una guerra fratricida; tra la
dolce chiarezza di Betlemme e il sinistro bagliore degli incendi ; tra il
soave splendore irraggiante dal volto del celeste Infante, e il marchio
di Caino, che rimarrà ancora a lungo impresso sulla fronte del nostro
secolo.
Così, quale sospiro di sollièvo uscì da tutti i nostri petti falla notizia
che il sanguinoso conflitto aveva avuto fine, prima in Europa, poi nell'Asia ! Quante fervide suppliche erano in quéi lunghi anni di lotta salite
al trono dell'Altissimo > affinchè abbreviasse i giorni dell'afflizione e
arrestasse la mano degli* angeli che portano le fiale dell'irà di Dio per i
peccati dèi móndo ! Ora, per la prima volta, l'umana famiglia celebrerà
di nuovo per misericordia divina una festa natalizia, nella quale i terrori
della guèrra in terra, in mare e soprattutto nell'aria non empiranno più
tanti cuori di timore e di angoscia mortale. Per questo mutamento delle
cose siano da noi tutti rese umili grazie all'Onnipotente Signore !
La pace della terra ? La vera pace ? No, ma solamente il « dopo-guerra », espressione dolorosa e fin troppo significativa ! Quanto tempo sarà
necessario per guarire il malessere materiale e morale, quanti sforzi per
cicatrizzare tante piaghe ! Ieri si sono seminate su territori immensi le
distruzioni, le calamità, le miserie ; ed oggi che si tratta di ricostruire,
gli uomini cominciano appena a rendersi conto di quanta perspicacia e
avvedutezza, di quanta rettitudine e buona volontà vi sia bisogno per
ricondurre il mondo dalle devastazioni e dalle rovine fìsiche e spirituali,
al diritto, all'ordine e alla pace.
Così anche questo Natale rimane un tempo di aspettazione, di spe-
16
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
ranza e di preghiera al Piglio di Dio fatto uomo, affinchè Egli, che è il
1
« Rex pacificus,... cuius vultum desiderat universa terra», doni al mondo la sua pace.
IL PROSSIMO CONCISTORO - SUB CARATTERISTICHE
Come è già stato annunziato, per la prima volta, dacché il Signore,
nonostante la Nostra indegnità, volle elevarci al Supremo Pontificato,
addiverremo, a Dio piacendo, alla creazione di nuovi membri del Sacro
Collegio. Nel Nostro discorso Natalizio del passato anno, accennammo
alle, gravi e molteplici difficoltà che Ci avevano purtroppo fino allora impedito di provvedere alle non poche vacanze dolorosamente prodottesi
nella Curia Romana. Quanto dunque Ci tornerà gradito di vederCi prossimamente qui circondati da un numero così considerévole di nuovi Cardinali, i quali per le loro insigni virtù e i loro segnalati meriti Ci sono
sembrati particolarmente degni di essere elevati alla S. Porpora! L'eccezionale avvenimento merita, a Nostro avviso, di èssere illustrato con
alcune speciali considerazioni.
a) Quanto al numero dei futuri Cardinali.
Osserveremo innanzi tutto che con questa promozione il Sacro Collegio verrà ad essere al completo. È noto che il Nostro Predecessore di
f. m. Sisto V con la sua Costituzione Postquam verus del 3 Dicembre
1586, dopo aver rilevato come nei tempi antichi fosse stato troppo ristretto
il Sacro Collegio e nei più recenti invece troppo numeroso, fissò a settanta
il numero dei Cardinali, a somiglianza dei settanta seniori di Israele,
2
proibendo con severissime clausole che per qualsiasi motivo, anche urgentissimo, si oltrepassasse quel numero. Senza dubbio i Romani Pontefici Successori di lui non sarebbero vincolati da tali disposizioni, qualora giudicassero opportuno di aumentarlo o di diminuirlo ; tuttavia non
consta che si sia mai da alcuno di loro derogato a quella leggerla quale
ha avuto una esplicita conferma anche nel can. 231 del Codice di diritto
canonico. Il pieno del S. Collegio con settanta Cardinali si è avuto abbastanza spesso nei secoli xvn e xvin ; non si riscontra invece mai nel
secolo XIX e, fino ad oggi, nel secolo xx. Per citare un solo esempio,
ricorderemo il Concistoro segreto del 17 Maggio 1706, nel quale Clemente XI volle creare tanti Cardinali, ossia venti, quanti ne mancavano
per compire il numero di settanta : « creare intendimus eos omnes, nempe
1
2
Antiph. I in I Vesp. Nativ. Domini.
Cf. Ex. 24, 1. 9. • •
Acta Pii Pp. XII
Ì7
viginti, qui ad septiiagenarium Vestrum numerum complendum in prae3
sens desunt. Cardinales » ; ed anzi, avendo uno dei nuovi nominati, Gabriele Filippucci, rinunziato a quella eminente dignità, Clemente Xî,
nel susseguente Concistoro del 7 Giugno dello stesso anno, mentre accettava tale rinunzia, nominò subito al posto rimasto così vacante Michelangelo Conti, che fu poi il suo immediato Successore col nome di
Innocenzo XIII. Noi abbiamo voluto ritornare a quell'antico uso, che,
mentre porta al completo il numero dei membri del S. Collegio, rispetta
al tempo stesso il limite posto da Sisto V. Siamo dolenti che l'osservanza di questo limite Ci abbia impedito di comprendere in questa Nostra prima creazione non pochi altri Prelati é Religiosi, specialmente
della Curia e del Clero romano, i quali, massime per i lunghi servigi resi
alla Santa Sede, ne sarebbero stati anch'essi beri degni.
4
E tanto più Ci è sembrato conveniente di non oltrepassare quel limite, in quanto che non fu mai creato un così gran numero di nuovi Cardinali, cioè trentadue, in un medesimo Concistoro. Le due più grandi
creazioni si erano avute finora sotto i Papi Leone X e Pio VII, i quali
in un solo Concistoro crearono 31 Cardinali : vogliamo dire, Leone X, il
quale mentre nel Concistoro del 26 Giugno 1517 aveva manifestato il proposito di nominare 27 Cardinali, nel successivo 'del I Luglio di quello
stesso anno ne creò invece 31 ; e Pio VII, che dopo il suo ritorno nell'Urbe, avendo rivolto le sue cure al S. Collegio, molto -diminuito di
numero per gli acerbissimi eventi di quel tempo, nel Concistoro segreto
dell'8 Marzo 1816 creò parimente 31 Cardinali, dei quali però 21 furono
da lui pubblicati e 10 riservati in petto.
o
5
0
b) Quanto alla nazione, a cui essi appartengono
Un'altra caratteristica di questa creazione sarà la varietà delle nazioni a cui appartengono i futuri Cardinali, in quanto abbiamo voluto
che vi siano rappresentati il maggior numero possibile di stirpi e di popoli, e sia quindi un'immagine viva della universalità della Chiesa. In
tal guisa, come abbiamo veduto negli anni trascorsi del Nostro Pontificato confluire nell'Eterna Città, nonostante la guerra, anzi come conseguenza della guerra, uomini di ogni nazione e delle più lontane regioni ;
così avremo ora, cessato il conflitto mondiale, la consolazione — piacendo al Signore — di veder affluire intorno a Noi nuovi membri del
3
4
5
a
Clem. XI P. M. Orationes consister., Romae 1722, p. 32.
Op. cit., p. 38.
Arch. Consist. Acta Vicecancell. 2, fogli 39 e 40.
Cf. Pii VII Allocutio habita in Cons. Secr. die 8 Martii 1816.
2 - ACTA, vol. XIII, n. 1. - 23-1-946.
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
18
S. Collegio provenienti dalle cinque parti del mondo. Roma apparirà in
tal modo veramente come la Città eterna, la Città universale, la Città
Caput mundi, VXJrbs per eccellenza, la Città di cui tutti sono cittadini,
la Città sede del Vicario di Cristo, verso la quale si volgono gli sguardi
di tutto il mondo cattolico ; nè l'Italia, terra benedetta che accoglie nel
suo seno questa Roma, ne rimarrà diminuita, che anzi splenderà agli
occhi di tutti i popoli come partecipe di questa grandezza e di questa
universalità.
LA SOPRANNAZIONALITÀ DELLA CHIESA
La Chiesa cattolica, di cui l'Urbe è il centro, è soprannazionale per
la sua stessa essenza. Ciò ha un duplice senso, uno negativo ed uno positivo. La Chiesa è madre, Sancta Mater Ecclesia, una vera madre, la
madre di tutte le nazioni e di tutti i popoli, non meno che di tutti i singoli uomini, e precisamente perchè madre, non appartiene nè può appartenere esclusivamente a questo o a quel popolo, e neanche ad un popolo più e ad un altro meno, ina a tutti egualmente. È madre, e quindi
non è nè può essere straniera in alcun luogo ; essa vive, o almeno per la
sua natura deve vivere, in tutti i popoli. Inoltre, mentre la madre, col
suo sposo e i suoi figli, forma una famiglia, la Chiesa, in virtù di una
unione incomparabilmente più stretta, costituisce, più e meglio che
una famìglia, il corpo mistico di Cristo. La Chiesa è dunque soprannazionale, perchè è un tutto indivisibile e universale.
LA INDIVISIBILE UNITÀ DELLA CHIESA
La Chiesa è un tutto indivisibile, perchè Cristo, con la sua Chiesa,
è indiviso e indivisibile. Cristo, come Capo della Chiesa, è, per adoperare
7
un profondo pensiero di S. Agostino, totus Christus, il Cristo intero.
Questa interezza di Cristo, secondo il. S. Dottore, ¡significa la indivisibile
unità del Capo e del corpo « in plenitudine Ecclesiae », in quella pienezza di vita della Chiesa, che congiunge tutte le zone e tutti i tempi della
umanità redenta, senza eccezione.
Saldamente stabilita con sì profonda radice, la Chiesa, posta com'è
nel mezzo di tutta la storia del genere umano, nel campo agitato e sconvolto di energie divergenti e di contrastanti tendenze, quantunque esposta a tutti gli assalti diretti contro la sua indivisibile interezza, è così
lontana dall'esserne scossa, che dalla sun propria vita di interezza e di
unità irradia e diffonde sempre nuove forze sanatrici e unificatrici nella
7
Serm. SU c. 1 '- MIGNE, PL, t. 39, col. 1493.
Acta Pii Pp. XII
19
umanità lacerata e divisa, forze di unificante grazia divina, forze dello
Spirito unificante, di cui tutti sono affamati, verità che sempre è dappertutto valgono, ideali che sempre e dappertutto ardono.
Da ciò apparisce che era ed è un sacrilego attentato contro il totus
Christus, il Cristo nella sua integrità, e in pari tempo un colpo nefasto
contro la unità del genere umano, ogniqualvolta si è tentato e si tenta
di far la Chiesa quasi prigioniera e schiava di questo o di quel popolo
particolare, di confinarla negli angusti limiti di una nazione, od anche di
metternela al bando. Tale smembramento della interezza della Chièsa ha
sminuito e sminuisce — tanto più, quanto più a lungo — nei popoli, che
ne sono le vittime, il bene della loro reale e piena vita.
Ma l'individualismo nazionale e statale degli ultimi secoli non ha
soltanto cercato di vulnerare l'interezza della Chiesa, d'indebolire e di
ostacolare le sue forze unitrici e unificatrici, quelle forze che pure ebbero
un tempo una parte essenziale nella formazione dell'unità dell'Occidente
europeo. Un vieto liberalismo volle senza e contro la Chiesa creare la
unità mediante la cultura laica e un umanesimo secolarizzato. Qua e là,
come frutto della sua azione dissolvènte e al tempo stesso come nemico,
gli succedette il totalitarismo. In una parola, quale fu dopo poco più
di un secolo il risultato di tutti quegli sforzi senza e spesso contro la
Chiesa? La tomba della sana libertà umana; le organizzazioni f orzate ;
un mondo, che per brutalità e barbarie, per distruzioni e rovine, soprattutto però per funesta disunione e per mancanza di sicurezza, non aveva
conosciuto l'eguale.
In un tempo turbato, qual'è ancora il nostro, la Chiesa, per il bene
proprio e per quello della umanità, deve fare del tutto per mettere in
valore la sua indivisibile e indivìsa interezza. Essa ha da essere oggi più
che mai soprannazionale. Questo spirito deve penetrare e pervadere il
suo Capo visibile, il Sacro Collegio, tutta l'azione della Santa Sede, su
cui specialmente ora gravano importanti doveri riguardanti non solo
il presente, ma anche più il futuro.
Si tratta qui principalmente di un fatto dello spirito, di avere il senso
giusto di questa soprannazionalità, e non di misurarla o determinarla
secondo proporzioni matematiche o su basi statìstiche rigorose circa la
nazionalità delle singole persone. Nei lunghi periodi di tempo, in cui,
per disposizione della Provvidenza, la nazione italiana, più delle altre,
ha dato alla Chièsa il suo Capo e molti collaboratori al governo centrale della Santa Sede, la Chiesa nel suo complesso ha sempre conservato intatto il suo carattere soprannazionale. Che anzi non poche circostanze hanno contribuito, precisamente per quésta via, a preservarlo
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
da pericoli, che altrimenti avrebbero potuto farsi più sensibili. Si pensi,
per citare un esempio, alle lotte per la egemonia degli Stati nazionali
europei e delle grandi dinastie nei secoli passati.
Anche dopo la Conciliazione fra la Chiesa e lo Stato coi Patti Lateranensi, il clero italiano, nel suo insieme, pur senza alcun pregiudizio
del naturale e legittimo amore di patria, ha continuato ad essere nn
fedele sostegno e un patrocinatore della soprannazionalità della Chiesa.
Noi Ci auguriamo e preghiamo che tale rimanga, specialmente il giovane
clero, in Italia e in tutto l'orbe cattolico; ad ogni modo le delicate condizioni presenti esigono una particolare cura e tutela di quella soprannazionalità e indivisibile unità della Chiesa.
LA UNIVERSALITÀ DELLA CHIESA
Soprannazionale perchè abbraccia con un medesimo amore tutte le
nazioni e tutti i popoli, essa è anche tale, come abbiamo già accennato,
perchè in nessun luogo è straniera. Essa vive e si sviluppa iii tutti i
paesi del mondo, e tutti i paesi del mondo contribuiscono alla sua vita
e al suo sviluppo. Un tempo la vita ecclesiastica, in quanto è visibile,
si svolgeva rigogliosa a preferenza nei paesi della vecchia Europa, donde
si diffondeva, come fiume maestoso, a quella che poteva dirsi la periferia
del mondo ; oggi apparisce invece come uno scambio di vita e di energie
fra tutti i membri del corpo mistico di Cristo sulla terra/Non poche regioni in altri continenti hanno da molto tempo sorpassato il periodo
della forma missionaria della loro organizzazione ecclesiastica, sono
rette da una propria gerarchia e danno a tutta la Chiesa beni spirituali
e materiali, mentre prima soltanto li ricevevano.
Non si svela forse in questo progresso e arricchimento della vita soprannaturale, ed anche naturale, della umanità il vero senso della soprannaturalità della Chiesa ? Essa non sta, a causa di questa soprannazionalità, quasi sospesa, in una inaccessibile e intangibile lontananza,
al di sopra delle nazioni ; ma, come Cristo fu in mezzo agli uomini, così
ánchela Chiesa, in cui Egli continua a vivere, si trova in mezzo ai popoli.
Come il Figlio di Dio assunse una vera natura umana, così anche la
Chiesa prende in sè la pienezza di tutto ciò che è genuinamente umano e lo
eleva a sorgente di forza soprannaturale, dovunque e comunque lo trova.
Si compie così sempre più nella Chiesa di oggi ciò che S. Agostino
magnificava nella sua « Città di Dio » : La Chiesa, egli scriveva, « chiama
da tutte le gentil suoi cittadini, e in tutte le lingue aduna la sua comunità peregrina sulla terra; non cura ciò che è diverso nei costumi, nelle
leggi, nelle istituzioni ; nulla di ciò essa rescinde o distrugge, ma piutto-
Acta Pii Pp. XII
21
sto conserva e segue. Anche quel che è diverso nelle diverse nazioni, è
tuttavia indirizzato all'unico e medesimo fine della pace terrena, se non
impedisce la religione dell'unico sommo e vero Dio ».
8
Come un faro potente, la Chiesa, nella sua universale interezza, getta
il suo fascio di luce in questi giorni oscuri, per i quali passiamo. Non
meno tenebrosi erano quelli, in cui il gran Dottore d'Ippona vedeva quel
mondo, che egli amava tanto, cominciare a sommergersi. Quella luce
allora lo confortava e al suo chiarore salutava, coinè in una visione profetica, la novella aurora di un giorno più bello. Il suo amore verso la
Chiesa, il quale non era altro che il suo amore di Cristo, f u la sua beatificante consolazione. Possano tutti coloro, che oggi, nei dolori e nei
pericoli della loro patria, soffrono pene simili a quelle di Agostino, trovare, come lui, nell'amore della Chiesa, di questa casa universale, che,
secondo la divina promessa rimarrà sino alla fine dei tempi, ristoro
e sostegno !
Da parte Nostra, Noi bramiamo di rendere questa casa medesima
sempre più solida, sempre più abitabile per tutti, senza eccezione. Perciò
nulla vogliamo omettere, che possa esprimere visibilmente la soprannazionalità della Chiesa, quale segno del suo amore verso Cristo, Che
essa vede e a Cui serve nella ricchezza dei suoi membri sparsi per il
mondo intioro.
L'OPERA DI PACE
In quest'ora, in cui celebriamo la nascita di Colui, che venne per
riconciliare gli uomini con Dio e fra loro stessi, Noi non possiamo
omettere di dire una parola sull'opera di pace, che le classi dirigenti
nello Stato, nella politica e nell'economia si sono accinti ad edificare.
Con una dovizia, finora forse non mai avutasi, di esperienza, di buon
volere, di saggezza politica e di potenza organizzatrice, sono stati iniziati i preparativi per l'ordinamento della pace mondiale. Giammai,
forse, da che mondo è mondo, i reggitori della cosa pubblica non si sono
trovati dinanzi ad un'impresa così vasta e complessa per il numero, la
grandezza e la difficoltà delle questioni da risolvere, nè così grave per i
suoi effetti in larghezza e in profondità, per il bene o per il male, come
quella di ridare oggi all'umanità — dopo tre decenni di guerre mondiali,
di catastrofi economiche e di smisurato impoverimento, — ordine, pace
é prosperità. Altissima, formidabile è la responsabilità di coloro che si
apprestano a portare a compimento un'opera così gigantesca.
Non è Nostra intenzione di entrare nell'esame delle soluzioni pratiche
8
De civìt. Dei, 1. lo, c. 17 - MIGNE, PL., t. 41, col. 646.
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
che essi potranno dare a così ardui problemi; crediamo però proprio
del Nostro ufficio, in continuazione dei Nostri precedenti Messaggi Natalizi durante la guerra, di additare i presupposti morali fondamentali
di una vera e durevole pace ; ciò che ridurremo a tre brevi considerazioni :
TRE PRESUPPOSTI FONDAMENTALI DI UNA VERA E DUREVOLE PACE
o
I ) L'ora presente richiede imperiosamente la collaborazione, la buona
volontà, la reciproca fiducia di tutti i popoli. I motivi di odio, di yendetta, di rivalità, di antagonismo, di sleale e disonesta concorrenza,
debbono essere tenuti lontano dai dibattiti e dalle risoluzioni politiche ed economiche. « Chi può dire — aggiungeremo con la Sacra Scrit9
tura — : Ho la coscienza netta, sono puro di colpa ? Doppio peso e
doppia misura, ambedue sono abominevoli presso Dio ». Chi dunque
esige la espiazione delle colpe con la giusta punizione dei criminali
in ragione dei loro delitti, deve avere ogni cura di non fare egli stèsso
ciò che rimprovera ad altri come colpa o delitto. Chi vuole riparazioni,
deve chiederle «ulla base dell'ordine morale, del rispetto a quégl'ìnviolabili diritti di natura, che rimangono anche in coloro, che si sono arresi
incondizionatamente al vincitore. Chi domanda sicurezza per il futuro,
non deve dimenticare che la sola vera garanzia consiste nella propria
forza interna, vale a dire nella tutela della famiglia, dei figli, del lavoro,
nell'amore fraterno, nell'abbandono di ogni odio, di ogni persecuzione
o ingiusta vessazione di onesti cittadini, nella leale concordia fra Stato
e Stato, fra popolo e popolo.
2°) A tal fine è necessario che dappertutto si rinunzi a creare artificiosamente, con la potenza del danaro, di una arbitraria censura, di
giudizi unilaterali, di false affermazioni, una cosidetta pubblica opinione,
che muove il pensiero e il volére degli elettori come canne agitate dal
vento. Si dia il debito valore alla vera e grande maggioranza, formata
da tutti quelli che onestamente e tranquillamente vivono del loro lavoro
in mezzo alle loro famiglie e vogliono fare la volontà di Dio. Ai loro occhi
le contese per più favorevoli confini, la lotta per i tesori della terra, anche se non sono necessariamente e a priori immorali in sè stesse, costituiscono pur sempre un giuoco pericoloso, che non si può affrontare
se non a rischio di cagionare un cumulo di rovine e di morte. È la vasta
maggioranza dei buoni padri e madri di famiglia, che vorrebbero proteggere e difendere l'avvenire dei propri figli contro la pretesa di ogni
9
Prov. 20, 9-10.
Acta Pii Pp. XII
23
politica di pura forza, contro gli arbitri del totalitarismo dello Stato
forte.
3°) La forza dello Stato totalitario! Crudele e sanguinante ironia!
Tutta la superficie del globo, rossa del sangue versato in questi anni terribili, proclama altamente la tirannia di un tale Stato.
L'edificio della pace riposerebbe sopra una base crollante e sempre
minacciosa, se non ponesse fine a un siffatto totalitarismo, il quale riduce l'uomo a non essere più che una pedina nel giuoco politico, un numero nei calcoli economici. Con un tratto di penna esso muta i confini
degli Stati; con una decisione perentoria sottrae l'economia di un popolo, che pure è sempre una parte di tutta la vita nazionale, alle sue
naturali possibilità; con una mal dissimulata crudeltà scaccia anch'esso
milioni di uomini, centinaia di migliaia di famiglie, nella più squallida
miseria, dalle loro case e dalle loro terre, e le sradica e le strappa da una
civiltà e una coltura, alla cui formazione avevano lavorato intiere generazioni. Anch'esso pone arbitrari limiti alla necessità e al diritto di
migrazione e al desiderio di colonizzazione. Tutto ciò costituisce un sistema contrario alla dignità e al bene del genere umano. Eppure, secondo l'ordinamento divino, non è la volontà e la potenza di fortuiti
e mutevoli gruppi d'interesse, ma l'uomo nel mezzo della famiglia e
della società col suo lavoro, il signore del mondo. Così quel totalitarismo
fallisce in ciò che è l'unica misura del progresso, vale a dire nel creare
sempre maggiori e migliori condizioni pubbliche, affinchè la famiglia
possa esistere e svilupparsi come unità economica, giuridica, morale e
religiosa.
Nei confini di ciascuna Nazione particolare, come in seno alla grande
famiglia dei popoli, il totalitarismo dello Stato forte è incompatibile
con una vera e sana democrazia. Come un pericoloso bacillo, esso avvelena la comunità delle Nazioni e la rende incapace di essere la garante
della sicurezza dei singoli popoli. Esso rappresenta un continuo pericolo
di guerra. La futura opera di pace vuol bandire dal mondo ogni uso aggressivo della forza, ogni guerra offensiva. Chi potrebbe non salutare di
cuore un tale proposito, e specialmente la sua efficace attuazione? Se
però questo non deve essere soltanto un bel gesto, occorre escludere ogni,
oppressione è ogni arbitrio dal di dentro e dal di fuori.
Di fronte a questo incontestabile stato di cose, un'unica soluzione
rimane: il ritorno a Dio e all'ordine stabilito da Dio.
Quanto più si sollevano i veli circa il sorgere ed il crescere delle forze
che hanno scatenato la guerra, tanto più chiaro appare che esse erano
le eredi, le portatrici e le cpntinuatriei di errori, dei quali un elemento
24'
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
essenziale era la noncuranza, il sovvertimento, la negazione e il disprezzo
del pensiero e dei principi cristiani.
Sé dunque qui giace là radice del male, non vi è che un solo rimedio :
tornare all'ordine fissato da Dio anche nelle relazioni fra gli Stati ei
popoli; tornare a un vero cristianésimo nello Stato e fra gli Stati. Nè
si dica che questa non è politica realistica. La esperienza dovrèbbe aver
insegnato a tutti che la politica orientata verso le eterne verità e le leggi
di Dio è la più reale e concreta delle politiche. I politici realisti, che
altrimenti pensano, non creano che rovine.
I PRIGIONIERI DI GUERRA E I DETENUTI POLITICI
Ed ora infine il Nostro sguardo, dopo che è andato osservando, per
quanto fugacemente, le condizioni presenti del mondo, non può non soffermarsi ancora una volta sulle schiere, tuttora ingenti, dei prigionieri
di guerra.
Nell'apprestarci, infatti, a trascorrere in raccolta ed interiore letizia
e in fervorosa preghiera la santa festività del Natale, che riafferma e
nobilita con secolare e non mai spenta armonia i vincoli della famiglia
umana e richiama al focolare domestico, quasi a sacro convegno, anche
chi ne vive abitualmente lontano, Noi. pensiamo con profonda tristezza
a tutti coloro che, nonostante la proclamata fine della guerra, dovranno
passare anche quest'anno in terra straniera la dolce ricorrenza e sentire
nella notte del gaudio e della pace il tormento della loro incerta situazione e della loro lontananza dai genitori, dalle spose, dai figli, dai fratelli, dalle sorelle, da quanti sono loro cari.
E mentre vogliamo tributare un giusto riconoscimento ed elogio a
quelle Autorità e a quelle opere e persone, che hanno cercato è cercano
di render meno dura e meno lunga la pesante loro condizione, non possiamo tacere la Nostra pena, quando, oltre alle sofferenze inevitabilmente
portate dalla guerra, abbiamo saputo di quelle quasi volutamente inflitte
ai prigionieri e ai deportati ; quando, in alcuni casi, abbiamo veduto prolungarsi senza ragione sufficiente la durata della loro cattività; quando
il giogo, già per se stesso opprimente della prigionia, è stato aggravato
dal peso di faticosi e non debiti lavori, o quando, in facile disprezzo
delle norme sancite da convenzioni internazionali e di quelle anche più
inviolabili della coscienza cristiana e civile, si è negato con modi disumani il trattamento dovuto anche ai vinti.
A quésti figli, tuttora costretti in prigionia, vada sulle ali degli angeli
del Natale il Nostro paterno Messaggio, e giunga loro, apportatore di
conforto, di speranza e di luce, il Nostro voto, condiviso da quanti hanno
Acta Pii Pp. XII
25
vivo il senso della fratellanza umana, di vederli ordinatamente e sollecitamente restituiti alle loro ansiose famiglie e alle loro normali occupazioni di pace.
E noi siamo certi d'interpretare l'aspirazione di tutti i benpensanti,
se estendiamo questo Nostro voto a quegli uomini, a quelle donne e a
quegli adolescenti, detenuti politici, esposti talvolta ad aspre sofferenze,
ai quali non può, se mai, rimproverarsi altro che il loro passato atteggiamento politico, ma nessuna attività delittuosa, nessuna violazione
della legge. Noi menzioneremo qui anche, con commossa sollecitudine,
i missionari e i civili, nel lontano Oriente, che per effetto di gravi recenti
avvenimenti vivono nell'afflizione e nel pericolo. È un manifesto dovere
di natura che tutti questi infelici siano trattati umanamente; ed anzi
stimiamo che l'auspicata pacificazione e concordia nei popoli e fra i
popoli non potrebbe meglio iniziarsi che con la loro liberazione e, in
quanto sia del caso, con la loro dovuta conveniente ed equa riabilitazione.
Con tali sentimenti ed auguri sul labbro e nel cuore, Nói invochiamo
su di voi, Venerabili Fratelli e diletti figli, come anche su tutti i Nostri
amati figli e figlie sparsi sulla terra, l'abbondanza delle grazie del Salvatore divino, della quale è pegno l'Apostolica Benedizione, che con
paterno affetto v'impartiamo.
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
ACTA
88.
CONGREGATIONUM
SACEA CONGREGATIO CONSISTORIALIS
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 19 Múii 191¡5. — Titulari episcopali Ecclesiae Messeniensi praefecit E. D. Iulianum Weber, e Societate Presbyterorum a S. Sulpitio,
quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iosephi
Eugenii Euch, Episcopi Argentinensis.
die 14 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae de Vera «Paz Exc. P. D.
Baymundum Martín, hactenus Episcopum titularem Trocmadianum.
(Me 29 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Oranensi E. D. Bertrandum Lacaste, e dioecesi Baionensi.
— Titulari episcopali Ecclesiae Orcistanae E. D. Armandum Coupel,
Vicarium generalem archidioecesis Bhedonensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Francisci Ioannis M. Serrand,
Episcopi Briocensis.
— Titolari, episcopali Ecclesiae Iuliopolitanae E. D. Senatum Piérard, Vicarium generalem dioecesis Catalaunensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iosephi M. Tissier, Episcopi
Catalaunensis.
27
Sacra Congregatio Concilii
SACRA CONGREGATIO
CONCILII
INDULTUM
CIRCA ABSTINENTIAM ET IEIUNIUM
Attentis difficilibus rerum adiunctis quae recens bellum sequuta sunt,
Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. XII benigne prorogare dignatus est, in iisdem terminis et donec aliter provideatur, Apostolicum Indultum diei 19 Decembris 1941 circa legem abstinentiae et
ieiunii ecclesiastici {Acta Apostolicae Sedis, vol. XXXIII, pag. 516).
Quapropter omnes locorum Ordinarii, cuiuslibet ritus, concedere poterunt, secundum prudens ipsorum iudicium, in territorio propriae iurisdictionis, generalem dispensationem super lege abstinentiae et ieiunii
ecclesiastici, in favorem quoque Religiosorum et Religiosarum etiam
exemptionis privilegio fruentium.
Firma tamen manet lex abstinentiae et ieiunii ecclesiastici, pro fidelibus ritus latini, Feria IV Cinerum et Feria VI in Parasceve; pro fidelibus vero alius ritus, duobus diebus ab eorum Ordinariis statuendis.
Locorum autem Ordinarii, qui supra memoratam dispensationem concéssuri sunt, hortari curabunt fideles, praesertim Clerum saecularem,
Religiosos ac Religiosas, ut hanc apostolicam concessionem compensaré
studeant voluntatis exercitiis christianae perfectionis et expiationis
atque bonis operibus, praecipue caritatis erga inopes ét aegrotos, neve
omittant pias Deo ad mentem eiusdem Pontificis preces offerre.
Romae, die 22 Ianuarii an. 1946.
£8 F. Card. MARMAGGI, Praefectus.
L. © S.
I, Bruno, Secretarius.
28
Acta Apostolicae Sedis -r- Commentarium Officiale
ACTA TRIBUNALIUM
SACRA ROMANA ROTA
Citatio edictalis
OVETEN.
NULLITATIS MATRIMONII
(RODRIGTJEZ-ZARDAIN)
Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Teresiae Zardain Iglesias;, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum,
sive per se, sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria Apost.) die 26 Aprilis 1946, hora undecima ad concordandum de dubio disputando, vel
infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione.
An constet de matrimonii nullitate in casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de loco commorationis praedictae Dominae Teresiae Zardain
Iglesias, curare debent ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.*
Dinus Staffa, Ponens.
Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 4 Ianuarii 1946.
I,, Stoppini, Notarius.
* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Thérèse Zardain
Iglesias, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre
personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal
de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 26 avril 1946,
à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer
le jour de la décision de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Thérèse Zardain Iglesias devront, dans
la mesure du possible, l'avertir de la présente citation.
Diarium Romanae Curiae
29
DIARIUM ROMANAE CURIAE
SEGRETERIA DI
STATO
ONORIFICENZE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, su è
degnato di conferire:
La Gran Croce dell'Ordine Piano:
2
giugno 1945. A S. E. il sig. Myron Carlo Taylor, Rappresentante Personale di S. E. il sig. Presidente degli Stati
Uniti d'America.
La Commenda con Placca dell'Ordine Piano:
18 giugno
1945. Al sig. Oakleigh Thorne, dell'archidiocesi di Nuova York.
La Commenda dell'Ordine Piano :
18 giugno
1945. Al sig. Wintrop Williams Aldrich, dell'archidiocesi di
Nuova York.
La Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile :
30
»
2
aprile 1945. Al sig. David Ciampini, della diocesi di Ascoli Piceno.
maggio
» Al sig. Alberto Adragna, della diocesi di Trapani.
agosto
Al sig. Oscar Haleckii, dell'archidiocesi di Varsavia.
»
La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile :
24 novembre 1945. Al sig. Marco Kaboha, del Vicariato Apostolico del Ruwenzori.
26
»
» Al sig. Giulio 'Steverlynck, della diocesi di Mercede.
La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile :
1945. Al
»
»
» Al
» maggio
» Al
»
»
» Al
Al
20 giugno
8 luglio
» Al
Al
10 agosto
30
aprile
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Raffaele Ferretti (Italia).
Vincenzo Soro (Italia).
Giuseppe D'Ali Monroj, della diocesi di Trapani.
Giuseppe Di Blasi, della medesima diocesi.
dott. Roberto Ganado, dell'archidiocesi di Malta.
Michele Figueroa y Miranda (Cuba).
Valentino Vecchi, dell'archidiocesi di Trani, Nazareth e Barletta.
30
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
5 settembre 1945. Al sig. cav. Bernardo Tomboochetty, della diocesi di My19
sore.
Al sig. ing. Luciano Giacomuzzi, dell'arehidiocesi di
Udine.
Al sig. dott. Ugo Mancini Cortesi (Roma).
Al sig. Francesco Longoni, dell'arehidiocesi di Milano.
Al sig. Angelo Bonetti, della medesima archidiocesi.
»
21 novembre
28
»
1 dicembre
Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile
8 novembre 1944. Al
»
»
» Al
»
»
» Al
9
»
» Al
»
» Al
»
» Al
»
» Al
30
»
» Al
»
»
» Al
14
marzo 1945. Al
»
»
»
»
»
»
»
»
Al
Al
26
11
aprile
giugno
»
»
Al
Al
16
3
»
agosto
24
»
21 settembre
24
»
15 ottobre
12 novembre
Al
ÀI
Al
Al
AI
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Tommaso A. Brennan, della diocesi di Brooklyn.
Michele F. Walsh, della medesima diocesi.
Patrizio F. ßcanlan, della medesima diocesi.
Riccardo F. Farley, della medesima diocesi.
Carlo J. Dodd, della medesima diocesi.
Tommaso A. Me Goldrick, della medesima diocesi.
Giuseppe P. Carlin, della medesima diocesi.
Bernardo A. Kennedy, della diocesi di La Crosse.
Giovanni E. Fitzpatrick, della diocesi di Omaha.
Ignazio Del Valle, dell'arehidiocesi di S. Cristoforo dell'Avana.
sig. Stanislao Del Valle, della medesima archidiocesi.
sig. Antonio Tarafa y Go vin, della medesima archidiocesi.
•
. sig. Libero Scarpellino (Roma).
sig. Eusebio Crociani, della diocesi di Recanati Loreto.
sig. Lamberto De Oamillis (Roma).
sig. dott. Francesco Carlo Lees, della diocesi di Shillong.
sig. Alfredo Ferrarese, della diocesi di Treviso.
sig. prof. Mario Barberis (Roma).
sig. Giuseppe Carvalheiro De Castro (Portogallo).
sig. Rosario Massimino, della diocesi di Acireale.
sig. Felice Gandini, dell'archidiocesii di Milano.
La Gran Croce dell'Ordine di 8. Silvestro Papa :
2
20
12
31
maggio
»
luglio
»
14 ottobre
18 dicembre
1945. Al sig. Gen. Edgardo ErsMne Hume (Stati Uniti d'America).
Al sig. dott. ing. Bernardino Nogara (Città del Vaticano).
Al sig. Conte Giuseppe Dalla Torre (Città del Vaticano).
Al sig. Pietro Ryckmans, Governatore Generale del Congo
Belga.
Al sig. Augusto Mariotto, della diocesi di Verona.
Al sig. Alvaro Pietro de Souza, del Patriarcato di Lisbona.
Diarium Bomanae Curiae
31
La Placca dell'Ordine M B. Silvestro Papa:
3
luglio 1945. Al sig. comm. Mario Seganti (Città del Vaticano).
17 novembre »
Al sig. Luigi Adragna, della diocesi di Trapani.
La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Silvestro Papa :
5
maggio 1945. Al sig. Maggiore Percy Edward Cokhead (Gran Bretagna).
La Commenda dell'Ordine di 8. Silvestro Papa :
26 novembre 1944. Al sig. (Silvio Gava, della diocesi di Castellammare di
Stabia.
31 gennaio 1945. Al sig. Ermete Bracci, dell'archidiocesi di Camerino.
28 aprile
» Al sig. Salvatore Genovese, della diocesi di Noto.
Al sig. Giacomo Prandelli (Roma).
18 giugno
25
»
» Al sig. Vincenzo Pieri (Roma).
»
» Al sig. cav. Ovidio Menicucci, Maggiore della Guardia Palatina d'Onore di Sua Santità.
luglio
9
» Al sig. Virgilio Pallini (Roma).
» Al sig. Attilio Germano, dell'archidiocesi di Bari.
16
»
Al sig. Francesco De Palma, della medesima archidiocesi.
»
»
»
30
»
» Al sig. Pietro Decimo Toselli, della diocesi di Cuneo.
Al sig. dott. 'Sante Gómez Cornejo, della diocesi di Ma25 settembre »
drid.
Al sig. prof. dott. Lodovico Pontoni, dell'archidiocesi di
»
11 ottobre
Napoli.
» Al sig. Augusto Colangeli, della diocesi di Sabina e Pog22
»
gio Mirteto.
23
»
» Al sig. avv. Giuseppe Grassi Tropea, della diocesi di Acireale.
Al
sig.
Giovanni
Giuseppe Fossataro, dell'archidiocesi di
novembre
8
»
Capua.
Al
sig.
Enrico
Sarri (Roma).
30
»
»
Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Silvestro Papa:
23
19
5
marzo
maggio
giugno
12
25
»
»
»
9
24
»
luglio
»
»
1945. Al sig. Paolo D'Avoli, della diocesi di Anagni.
» Al sig. Giuseppe Coltellacci, della diocesi di Palestrina.
» Al sig. Rodolfo Meomartini, dell'archidiocesi di Benevento.
» Al sig. Cesare Pieroni (Roma).
Al sig. dott. Paolo Spinosi, Tenente della Guardia Pala»
tina d'Onore di Sua Santità.
» Al sig. Angelo Di Giorgio, Tenente della Guardia Palatina d'Onore di 'Sua Santità.
Torquato
Cardilli, dell'archidiocesi! di L'Aquila.
Al
sig.
»
Al
Giuseppe
Ranieri,
dell'archidiocesi di Bari.
sig.
»
» Al sig. Nicola Mincuzzi, della medesima archidiocesi.
32
24
»
26
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
luglio
»
»
1945. Al sig. 'Saverio Centrone, della medesima archidiocesi.
»
Al sig. Luciano Marzollo, della medesima archidiocesi.
»
Al sig. Pico Discepoli, della diocesi di Tivoli.
Al
sig. Francesco Intonti, dell'arehidiocesi di Trani, Na13 agosto
»
zareth e Barletta.
Al sig. Michele Palella, della medesima archidiocesi.
Al sig. Benedetto Róncisvallo, dell'archidiocesi di Ca24
tania.
» settembre »
Al sig. Alberto Costa (Portogallo).
22 ottobre
Al .sig. Cesare Tarquini (Roma).
8 novembre
Al sig. Raffaele Umili, dell'arehidiocesi di Capua.
30
»
Al sig. Domenico Sarri (Roma).
5 dicembre
Al sig. Domenico Passagrilli (Roma).
10
»
Al sig. Giovanni La Manna, dell'arehidiocesi di Taranto.
21
»
Al sig. Alberto Ronzoni, dell'arehidiocesi di Modena.
NECROLOGIO
23 novembre 1945. Monsig. Flaminio Belotti, Vescovo tit. di Sufetula.
8 dicembre »
Monsig. Giuseppe Mazzoli, Arcivescovo tit. di Germa di
Ellesponto, Delegato Apostolico in Bulgaria.
»
Monsig. Mariano Leone Fulman, Vescovo di Lublino.
18
»
Monsig. Adolfo Perez y Muñoz, Vescovo di Cordova nella
21
Spagna.
24
»
»
Monsig. Mariano Hulguin, Arcivescovo di Arequipa.
26
»
»
Monsig. Luciano Martin, Vescovo di Amiens.
3 gennaio 1946. Monsig. Natale Gabriele Moriondo, Arcivescovo tit. di Sergiopoli.
Monsi| Angelo Cambiaso, Vescovo di Albenga.
Monsii Carlo Maria Andrea Ginisty, Vescovo di Verdun.
An. et vol. XXXTffl
25 Ianuarii 1946
(Ser. II, v. XIII) - Num. 2
COMMENTARIUM: OFFICIALE
ACTA PII PP. XII
LITTERAE
VENERABILIBUS
PIS,
FRATRIBUS
EPISCOPIS,
MUNIONEM:
ANNIS,
CITER
EX
QUO
PATRIARCHIS,
ALIISQUE
CUM
ENCYCLICAE
LOCORUM
APOSTOLICA
RUTHENORUM
SEDE
P Ë I M A T I B U S,
ORDINARIIS,
PACEM
HABENTIBUS:
ECCLESIA
ARCHIEPÌSCO-
CCCL
APOSTOLICAE
COAGMENTATA EST.
ET
COM-'
ELAPSIS
SEDI
FELI-
'
PIUS PP. XII
VENERABILES
SALUTEM
ET
FRATRES
APOSTOLICAM
BENEDICTIONEM
.. Orientales omnes Ecclesias — quod historia docet ••— amantissima semper voluntate Romani Pontifices prosecuti sunt ;
atque adeo earum discessum ex unius ovilis caulis gravate ferentes, ac « nulla quidem humana re, sed caritate divina communisque salutis studio permoti
eas iterum iterumque in-
vitaverunt ut ad unitatem illam, ex qua misere discessissenti,
quam citissime se reciperent. Eis siquidem omnino certum exploratumque est ex eiusmodi coniunctione, redintegrata feliciter, cum rei christianae universae, tum peculiari modo Orientalibus ipsis uberrimos fructus ortum iri; quandoquidem ex
1
LEO X I I I , Epist. Apost. Praeclara gratulationis, d. d. 20 Iun. 1894, Acta Leonis XIII, t. XIV, p. 201.
S - ACTA, VOL. XIII, N. 2. — 25-1-946.
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium, Officiale
plena perfectaqüe christianorum omnium unitate mysticum
Iesu Christi corpus eiusque singula membra magnum incrementum non consequi non possunt.
Quam ad rem animadvertendum est minime esse Orientalibus timendum, ne iidem, fidei ac regiminis unitate restituta,
legitimos suos ritus et usus relinquere cogantur; quod quidem
Decessores Nostri non semel clare luculenterque edixerunt.
« Neque est cur dübitetis, quidquam propterea vel Nos, vel
Successores Nostros de iure vestro, de patriarchalibus privilegiis, de rituali cuiusque Ecclesiae consuetudine detracturos ».*
Quamquam vero felix ille dies nondum advenit, quo omnes
orientis populos Nobis liceat, ad unum reversos ovile, paterno
pectore amplecti, laeti tamen non paucos cernimus ex hisce
regionibus filios, qui, cum Beati Petri Cathedram veluti catholicae unitatis arcem agnoverint, hac in eadem unitate tuenda
eonfirmandaque tenacitate summa perseverant.
In quibus quidem hodie peculiari titulo Euthenorum Ecclesiam memorare libet, non modo quod assectatorum numero
praestat fideique retinendae studio, sed quod etiam quinquagesimus ac trecentesimus iam volvitur annus, ex quo eadem
ad Apostolicae Sedis communionem feliciter restituta est. Quem
faustitatis eventum si eos potissimum addecet, quorum res est,
grato animo celebrare, at opportunum etiam ducimus in catholicorum omnium memoriam revocare, tum ut de praeclaro hoc
accepto beneficio immortales Deo grates agant, tum etiam ut
una Nobiscum eum supplices adprecentur, ut praesentes dilectissimi huius populi angustias anxitudinesque relevare benigne
ac mitigare velit, eiusque sanctissimam religionem tutari, constantiam regere, fidem servare incolumem.
! LEO XIIT, loc. cit.
35
Acta Pii Pp. XII
:
•
I
.-"•••'•>
Putamus autem, Venerabiles Fratres, non sine utilitate fore,
si eventus, de quibus agitur, per has Litteras ad historiae fidem
presse breviterque attingamus. Ac principio animadvertendum;
est, antequam etiam Ruthenorum cum Apostolica Sede coniunctio annis MDLXXXXV et MDLXXXXVI laetis auspiciis Romae
peracta et in Brestensi urbe confirmata esset, non semel hos
populos ad Romanam Ecclesiam, utpote ad unam totius christianae communitatis matrem, respexisse, eidemque debitam
habuisse, pro officii sui conscientia, obedientiam venerationeraque. Ita, exempli gratia, S. Vladimirus — eximius ille Princeps,
quem paene innumeri Russicae dicionis populi suae ad christianam fidem conversionis auctorem fautoremque veneran tur
— quamvis liturgicos ritus sacrasque caerimonias ab Orientali
fuisset Ecclesia mutuatus, non solum in catholicae Ecclesiae
unitate, officii memor, pers ti tit, sed curavit etiam diligenter
ut inter Apostolicam Sedem Nationemquè suam amicae mutuaeque intercédèrent rationes. Ex iis autem non pauci, qui
ex nobili eius genere orti sunt, postquam etiam Constantinopolitana Ecclesia diro schismate seiuncta est, Romanorum
Pontificum Legatos debitis honoribus exeepere, fraternaeque
necessitudinis vinculis cum ceteris catholicorum communitatibus devincti sunt.
Quamobrem haud absone egit ab antiquissimis memoriae
traditis Ruthenaé Ecclesiae monumentis Isidorus Kioviae Russiarumque Metropolita, cum anno MCDXXXIX in Oecumenico
Concilio, Elorentiae celebrato, decretum apposito nomine subseripsit, quo Graeca fuit Latinae Ecclesiae sollemniter coagmentata. Nihilo secius a Concilio reversus, etsi Kioviam in sui honoris sedem magno cum gaudio receptus est, subinde tamen
Mosquae in carcerem detrusus, fugam abripere atque ex territorio cedere coactus est.
¡.
Attamen felicis huius Ruthenorum cum Apostolica Sede
Acta Apostolicae Sedis -r Commentarium Officiale
coniunctionis memoria decursu aetatis non omnino obsolevit,
quamvis non una occurreret causa, ob tristissimas temporum
condiciones, cur eadem penitus deleretur. Ita novimus anno
M CDE VIII Gregorium ^Manamas Cpñgtantinopolitanüm Patriarcham hac in alma urbe Gregorium quemdam Ruthenorum
Metropolitam consecrasse,' qui tunc Lithuaniae Magno Duci
subiciebatur; ac novimus etiam unum alterumve ex Metropolitae huius^suecessoribus unitatis vinculum cum Romana Eeclesia redintegrare conatum esse, licet declaratam sollemnemque fieri unitatis huius promulgationem adversa rerum ad-;
iuncta non permitterent.
Vertente autem ad fihem xvi saeculo, magis cotidie magisque
manifestum patuit optatam Ruthenorum Ecclesiae, gravibus
oppressae malis, renovationem reformatiónemque, nisi a redintegrata cum Apostolica Sede coniunctione non esse spérandami
Vel ipsi rerum gestarum scriptores, qui e dissidentibus sunt.,
infélicissimum huius Ecclesiae statum describunt aperteque
confitentur. Ac Ruthenorum proceres anno MDLXXXV Varsaviae,
congregati, cum suas querelas vividis acribusque verbis Metropolitae proponerent, suam Ecclesiam talibus vexari malis•
asseverarunt, qtialibus maiora numquam fuissent, neque in posterum futura esse possent.
, Neque iidem dubitabant Metropolitam ipsum, Episcopos coenobiorumque moderatores in causam vocare, gravibusque incusationibus coarguere ; qua quidem in re, cum ex laicorum
ordine homines adversus hierarchiam exsurgerent, ecclesiasticae, disciplinae vincula non parum relaxari videbantur.
Nihil mirum igitur si ipsi tandem aliquando sacrorum Antistites, variis in cassum adhibitis remediis, solam Ruthenae
Ecclesiae spem in conciliando ad catholicam unitatem reditu
positam esse censuerunt Eo tempore Princeps Constantinus
Ostrogiensis -- quo nemo inter Ruthenos erat potentior — reditui eiusmodi exsequendo favebat, si modo tamen universa Orientalis Ecclesia Occidentali adstipularetur; at postea cum idem,
cernerete eiusmodi consilium non ita, ut ipsi in optatis erat,
m
Acta Pii Pp. XII
initum iri, coniunctioni
instaurandae acerrime; adversatus
f
est. Nihilo secius postridie calendasDecembris, anno MDLXxxxivi
Metropolita ac sex Episcòpi, collatis invicem consiliis, communem ediderunt declarationem, qua sé ad concordiam optatam^
que .unitatem promovendam paratos esse edixerunt. In quam
quidem sententiam, ita scripserunt, dévenimus « considérantes
cum ingenti dolore nostro quanta impedimenta homines ha^
beant ad salutem absque hac unione Ecclesiarum Dei, in qua
incipiendo a Christo Salvatore nostro et sanctis illius apostolis
praedecessores nostri perstiterant, ac unum summum Pastorem
primumque Antistitem in Ecclesia Dei hic in terris —- $rout eä
de re Concilia et canones manifestos habemus —- et non quèmi
piam alium praeter Sanctissimum Papam Romanum profitebantur, illique parebant in omnibus ac quamdiu id uniformiter
in suo robore permansit, semper in Ecclesia Dei ordo cultusque
divini incrementum fuit » .
3
Antequam vero hoc laudabile consilium ad rem feliciter
deducere possent, diuturnas intercedere dinìcillimasque negotiaitónes opus fuit. Tandem, postquam a. d. x calendas Iulias,
anno MDLXXXXV, sacrorum omnium Ruthenorum Antistitum
nomine nova edita fuerat eiusdem generis declaratio^ Septembri
mense vergente res eo progressa erat, ut Cyrillus Terletskyj Episcopus Luceorierisis ac Constantinopolitani Patriarchae Exarf
chus,
itemque Hypatius Potiej
Episcopus Vladimiriensis*
utpote ceterorum omnium Episcoporum procuratores, romanum iter suscipere possent. Quo in itinere documentum ab eis
allatum est, quo condiciones proponebantur, quibus sacrorum
omnes Rutheni Antistites ad Ecclesiae unitatem amplectendam parati erant. Legatis magna cum benevolentia acceptis,
Decessor Noster fel. rec. Clemens V I I I , quod documentum attulerant, Purpuratorum Patrum Consilio diligenter excútiendum
probandumque commisit. Mox initae de universa causa rationes
felicem tandem optatumque habuere exitum: siquidem a. d. x
S
BAKONIUS, Annales, t. VII, Romae 1596, Appendix, p. 681.
38
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
calendas Ianuarias a. MDLXXXXVI iidem Legati coram Summo
Pontifice admissi, postquam Episcoporum omnium declarationem eidem in amplissimo conventu tradidere, sollemnem suo
eorumque nomine catholicae fidei professionem ediderant ac
debitam spopondere obedientiam debitUmque obsequium.,
Eodem die Decessor Noster Clemens V I I I laeti huius eventus
notitiam per Apostolicam Constitutionem Magnus Dominus
et laudabilis nimis ^ cum universo terrarum orbe ; gratulabündus communicavit. Quanto autem cum gaudio quantaque
cum benevolentia Ruthenorum gentem ad ovilis unitatem receptos Romana Ecclesia amplexa fuerit, ex Apostolicis etiam
Litteris patet Benedictus sit Pastor die vii mensis Februarii
anno MDLXXXXVI datis, quibus Pontifex Maximus Metropolitam
ceterosque Ruthenos Episcopos de feliciter adepta totius eorum
Ecclesiae cum Apostolica Sede coagmentatione coniunctioneque
certiores reddit. Quibus quidem Litteris Romanus Pontifex,
postquam quae Romae hac de causa gesta ac pertractata fuerant breviter enarrando explicavit, atque susceptum tandem ex
divina misericordia opus grato extulit animo, Ruthenae Ecclesiae usus legitimosque ritus edixit in viola tos servari posse.
« Ritus enim et caerimonias vestras, quae fidei catholicae integritatem et mutuam Nostram coniunctionem nequaquam impediunt, eadem ratione et modo, quo a Concilio Florentino per5
missum est, et Nos quoque vos retinere permisimus ». Deinde
vero se ab augusto Poloniae Rege petiisse asseverat, ut non
modo Episcopos et quae ad eos pertinerent, patrocinio suo tueri
vellet, sed eos etiam amplissimis decorare honoribus et in Regni
Senatum, prouti iisdem in votis erat, adsciscere. Ac postremo
sacrorum illos Antistites fraterno adhortatur animo, ut in generale ex tota provincia Concilium quam primum conveniant,
atque inibi adeptam Ruthenorum cum Catholica Ecclesia coniunctionem ratam habere ac confirmare velint.
Hoc Concilium, quod non modo omnes Rutheni Episcopi
* A. THEINER. Vetera monumenta Poloniae et Lithuaniae, t. III, p. 240 ss.
5
A. THEIXER, loc. cit., p. 251.
Acta Pii Pp. XII
aliique multi ex ecclesiasticis viris una cum Regiis Legatis, sed
Latini etiam Leopoliensis, Luceoriensis ac Chelménsis Dioecesis Antistites participarunt, qui Romani Pontificis personam
agerent, in Brestensi urbe celebratum est; et quamvis Episcopi
Leopoliensis et Premisliensis a dato consensu misere discessiss e t , attamen a. d. VIII idus Octobres, anno MDLXXXXVI, Ruthenae communitatis cum Catholica Ecclesia coniunctio feliciter
confirmata ac conclamata fuit. Ex qua quidem conciliatione
consociationeque, quae Ruthenae gentis necessitatibus tantopere respondebat, fore sperandum profecto erat, ut uberes, consentientibus omnibus, ederentur fructus.
Verumtamen venit << inimicus homo» et « superseminavit
6
zizania in medio tritici » ; sive nempe ob quorundam virorum
principum cupidinem, sive ob susceptas in re politica, inimicitias, sive denique ob praeviam neglegenter habitam hac de re
cleri populique institutionem praeparationemque, contentiones
acerrimae diuturnaeque calamitates subsecutae sunt, quibus
interdum hoc optimis auspiciis initum opus, ne miserandum in
modum submergeretur, pertimescendum videbatur.
Quod quidem si in ipso rei initio ob insectationes simultatesque non contigit, quibus non modo dissidentes fratres, sed
catholici etiam nonnulli dabant operam, Metropolitis potissimum tribuendum est Hypatio Potiej et Iosepho Velammo
Rutskyj, qui indefatigabili studio hanc causam tutari ac provehere contenderunt; idque peculiari modo effecere ut sacerdotes coenobiorumque sodales sacris disciplinis bonisque moribus conformaren tur omnesque christifideles rectis instituerentur germanae fidei praeceptis.
Non multos autem post annos inceptum hoc conciliationis
opus martyrii cruore consecratum est: siquidem pridie idus
Novembres, anno MDCXXIII, Iosaphatus Kuncevitius, Archiepiscopus Polocensis et Vitebscensis, sanctitudine vitae et apostolico ardore praeclarissimus ac catholicae unitatis adsertor
6
MATTH., XIII-, 25.
Acta Apostolicae Sedis - GomMmtaritim Officiale
invictus, a schismaticis acerbissima simultate conquisitus ad
necem, telis transfossus immanique securi necatus est. Sed sacer huius quoque martyris sanguis christianorum semen quodammodo factus est; nam parricidae ipsi praeter unum omnes,
acti facinoris paenitentes, antequam capitali poena plecterentur, eiurato schismate, suum scelus detestati sunt. Pari modo
quod Meletius Smotrytskyj, acerrimus ad Polocensem obtinendam sedem Iosaphati competitor, anno MDCXXVII ad catholicam fidem rediit, et licet aliquandiu in utramque vacillavissei
partem, mox tamen pactum Ruthenorum reditum ad Catholicae Ecclesiae gremium strenuo animo ad mortem usque tutatus est, id quoque sanctissimi huius martyris patrocinio tribuendum esse videtur.
Attamen difficultates omne genus in annos augebantur, quibus incepta feliciter eiusmodi reconciliatio praepediebatur. Gravissimum autem illud erat, quod Poloniae Reges, qui sub initium rem patrocinio suo promovere videbantur, externorum deinceps hostium vi, domesticarumque f actionum dissidiis coacti,
catholicae unitatis osoribus, qui non deerant, maiora usque concessere. Quamobrem brevi tempore haec sanctissima causa eo
devenit, quemadmodum ipsi Rutheni Episcopi confessi sunt,
ut nullius iam niteretur praesidio, nisi Romanorum Pontificum*
qui, amantissimis datis litteris impertitisque pro facultate auxiliis,- ac praesertim per Apostolicum in Polonia Nuntium, Ruthenam Ecclesiam forti paternoque pectore tinti sunt.
Quo autem tristiora volvebantur tempora, eo vel magis enituit sacrorum Ruthenorum Antistitum sollertia; qui quidem ei
rudem plebem ad christiana praecepta instruere, et sacerdotes
haud satis excultos ad altiorem provehere sacrae doctrinae gradum, et monachos denique, si remissi eorum mores iacerent,
renovato disciplinae ardore sanctitudinisque afflatu imbuere
enisi sunt. Neque iidem cecidere animo, cum anno MDCXXXO
ecclesiastica bona dissidentium fratrum hierarchiae, paulo ante
constitutae, magna fuere ex parte attributa, cumque in pactis
inter Cosacos Polonorumque Regem initis instauratam Ru.
Acta Pii Pp. XII-
-
Ü
thenorum cum Apostolica Sede coniunctionem esse delendam
decretum est; quin immo créditos sibi greges constanter tenaciterque defendere perrexerunt.
.
Deus autem, qui populum suum nimiis amictationibus excruciari non sinit, anno tandem MDCLXVII pace Andrussoviae
composita, Ruthenae Ecclesiae, post tot aerumnas atque iaeturas, tranquilliora tempora affulgere iussit; ex qua quidem parta
tranquillitate, maiora in dies incrementa religio sancta suscepit. Etenim christiani mores christianaque fides ita in exemplum floruere, ut in illis etiam duabus Eparchiis, quae anno
MDLXXXXVI ab unitate seiunctae misere permanserant, de reditu
ad catholicum ovile auctiore cotidie cum omnium consensione
ageretur. Itaque feliciter evenit, ut anno MDCLXXXXI Prèmisi
Mensis Eparchia, Leopoliensis autem anno MDCC Apostolicae
Sedi coagmentarentur; atque adeo universa fere Ruthenorum
gens, quae eo tempore intra Poloniae fines eommorabate,
catholica tandem frueretur unitate. Rebus igitur cotidie magis
florentibus, magno cum christianae rei emolumento,
anno
MDCCXX Metropolita ceterique Ruthenae Ecclesiae Episcopi Zamosciam in Concilium convenerunt ut, collatis inter se consiliis,
succrescentibus christifidelium necessitatibus aptius pro facultate prospicerent, cuius ex Concilii decretis •— quae Decessor
Noster ven. mem. Benedictus XIII per Apostolicam Constitutionem Apostolatus officium d. d. xix mensis Iulii, a. MDCCXXIT
confirmata habuit —- haud mediocres obvenerunt Ruthenorum
communitati utilitates.
Attamen imperscrutabili Dei consilio factum est ut, xvm
saeculo iam vergente, haec eadem communitas insectationibus
vexationibusque non paucis afficeretur; quae quidem, postquam
Poloniae res publica discerpta est, eis in partibus, quae Russorum Imperio coniunctae erant, acriores interdum acerbioresque
fuerunt. Atque, Alexandro I Imperatore vita functo, consilium
de industria ac temerario ausu susceptum est Ruthenorum cum
Romana Ecclesia unitatem penitus infringendi. Iam antea,
huius gentis Eparchiae ab omni fere cum Apostolica Sede com-
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
mercio iñterclusae erant. Sed mox Episcopi electi sunt, qui,
schismatis studio imbuti atque permoti, pedisequi civilis auctoritatis fautores evadere possent; in Vilnensi Seminario, ab
Imperatore Alexandro I excitato, utriusque ritus clericis doctrina impertiebatur Romanis Pontificibus infesta; : Basiliani!s
Ordo, cuius sodales Catholicae Ecclesiae orientalibus ritibus
fruenti maximo semper adiumento fuerant, proprio regimine
propriaque administratione privatus, eius monachi ac coenobia
Eparchialibus Consistoriis penitus subiecta; ac denique latini
ritus sacerdotes ne sacramenta aliave religionis munimina Ruthenis subministrarent, gravibus poenis prohibiti. Ac tandem,
proh dolor, anno MDCCCXXXIX Ruthenae Ecclesiae cum dissidente Russorum Ecclesia copulatio sollemniter conclamata est.
Quisnam enarraverit, Venerabiles Fratres, dolores, iacturae
rerumque angustias, quibus nobilissima Ruthenorum gens eo
tempore affecta est, idcirco solummodo in crimen in culpamque
vocata, quod, per vim, per fraudem cum esset ad schisma compulsa, illatae sibi iniuriae reclamitavit, ac fidem suam retinere
pro f acuítate enisa est ?
Iure igitur meritoque huius rei indignitatem Decessor Noster
p. r. Gregorius XVI, in Allocutione a. d. x calendas Décembres
anno MDCCCXXXIX habita, universo catholico orbi, cönquerendo
deplorandoque, denuntiavit; at neque sollemnes eius expostulation.es reprobationesque exauditae fuere; atque adeo Catholica Ecclesia suos hos filios materno ex gremio iniqua violentia
abstractos defiere debuit.
> Quin immo haud multos post annos Chelmensis etiam Eparchia, ad Poloniae Regnum cum Russorum Imperio unitum pertinens, miseram eamdem sortem perpessa est; et qui christifideles a recta fide desciscere noluerunt, atque impositae anno
MDCCCLXXV cum dissidente Ecclesia coniunctioni, pro officii conscientia, invicto pectore obstiterunt, iidem qua pecuniariis
poenis, qua verberibus, qua exsilio indigne mulctati sunt.
At contra, hoc eodem tempore in Leopoliensi ac Premisliensi
Eparchiis, quae quidem, cum Poloniae res publica discissa èst,
Acta Pii Pp. XII
.
43
Austriae Imperio coagmentatae fuere, Ruthenorum eausa tranquille plaeideque agebatur. Anno MDCCCVII titulus metropolitanus Halicensis inibi restitutus est, perpetuoque cum Leopoliensi Archidioecesi coniunctus. Atque in hac provincia res
tantopere floruerunt, ut duo sübinde Metropolitae, Michael
Levyckyj (a. MDCCCXVI-MDCCCCVIII) ac Silvester . Sembratovyc
(a. MDCCCLXXXII-MDCCCLXXXXVIII), qui egregia prudentia incensoque studio dieioni quisque suae praefuerunt, ob insignes
animi dotes ac singularia promerita Romana Purpura honestati, in supremum Ecclesiae Senatum cooptati sunt. Cumque
catholicorum numerus magis in dies magisque augeretur, Decessor Noster fel. rec. Leo XIII anno MDCCCLXXXV novam Eparchiam, Stanislaopolitanam nempe, legitime constituit; ac sex
post annos felix Galicianae Ecclesiae status peculiari modo confirmatus est, cum sacrorum omnes Antistites una cum Summi
Pontificis Ablegato aliisque e clero pluribus, Leopolim convenerunt, ut ibi ex universa Provincia Concilium celebrarent et
opportunas de re liturgica ac de sacra disciplina normas ederent.
Cum autem, saeculo xix ad exitum vertente atque ineunte
XX, Rutheni bene multi ob rerum oeconomicarum angustias
ex Galiciana terra in Foederatas septentrionalis Americae Civitates, in Canadensem regionem et apud australis Americae
Nationes transmigravissent, Decessor Noster fel. mem. Pius X,
sollicito timens animo, ne hi dilectissimi filii sui, loci linguae
ignari latinisque ritibus non experti, schismaticorum haereticorumque fallaciis irretirentur, vel dubitationibus erroribusque
illaqueati religionem omnem misere abicerent, anno MDCCCCVII
Episcopum certis facultatibus instructum pro iisdem constituit.
Postea vero, cum horum catholicorum numerus necessitatesque augerentur, peculiaris Episcopus Ordinarius pro Ruthenis,
ex Galicia ortis, in Foederatis Americae Civitatibus, atque alter
in Canadensi Regione nominati sunt, praeter Episcopum Ordinarium, christifidelibus huius ritus destinatum, qui vel ex Subcarpatia Russa, vel ex Hungaria, vel ex Jugoslavia suas sedes
Acta ApostolicaeC Sedis'''V- Commentarium Officiale
transtulissent. Ac deinceps cum Sacrum^ Consilium: christiano
nemini propagando* tum Sacrum ,etiam Consilium Orientali
Ecclesiae praepositum ecclesiasticas Ruthenorum res iri iis dicionibus; quas supra memoravimus et in australis etiam Am&i
ricae terris, consentaneis atque: opportunis decretis normis^
ordinaverunt.
Haud mirum igitur est, Venerabiles Fratres, si ob tam magrta
accepta beneficia Catholicorum Ruthenorum communitas non
semel, occasione data, gratum animum suum suamque addi
ctissimam voluntatem: Romanis Pontificibus propalam significare voluit. Quod quidem peculiari modo anno MDCCCLXXXXV
evenit, cum tertium revolutüm est saeculum, postquam felix
maiorum suorum cum Apostolica Sede coniunctio Romae est
habita et in Brestensi urbe confirmata. Etenim, praeterquam
quod in singulis Galieianae provinciae locis f austitas opportunis celebrationibus reculta est, amplissima etiam Romam missa
fuit Metropolitae et Episcoporum Legatio, quae erga Antistitem
sacrorum Maximum ac Successorem B. Petri Ruthenae Ecclesiae amorem panderet, atque observantiam, venerationem, obedientiam eidem profiter e tur. Quam amplissimam Legationem
cum Decessor Noster p. rec. Leo XIII debitis honoribus coram
admisisset, paterno eam gaudio paternaque benevolentia allocutus, Ruthenorum cum Apostolica Sede coniunctionem summis
laudibus extulit, utpote quae esset iis omnibus, qui eam sincero
retinerent animo, verae lucis, inconcussae pacis süpernorumque
fructuum fons saluberrimas.
:
Neque nostra hac aetate minora fuere beneficia, quae Romani Pontifices carissimae huic genti contulere. Cum praesertim primum Europae omniumque fere Nationum bellum regiones illas pervastavit, itemque per insequentes annos, nihil iidem
reliqui fecerunt, quod aliquid posset auxilii ac solacii Ruthenorum communitati impertire. Ac gravibus opitulante Deo superatis difficultatibus, quibus haec catholicorum communitas
premebatur, eam cernere fuit suorum Episcoporum indt fatigabili studio ceterique cleri adiutrici operae actuoso volentique
Acta Pii Pp. XII
animo respondere. At tamen alterum, proh dolor, accessit bellum, idque ut norunt omnes, Ruthenae hierarchiae eiusque
fideli gregi multo quidem gravius multoque perniciosius. Sed
antequam, Venerabiles Fratres, de praesentibus rerum aspe
:
ritatibus atque angustiis breviter scribamus, quas haec Ecclesia
summo cum suae ipsius vitae discrimine patitur, placet aliquid
adiungere, ex quo satius illustriusque pateat quam magna,
quam excelsa beneficia coniunctio illa, CCCL ante annos feliciter
inita, Ruthenorum genti eorumque Ecclesiae pepererit.
II
Siquidem, postquam auspicatissimae huius coagmentatioiiis historiam summatim presseque attigimus, eiusque làetas
interdum, interdum tristissimas vicissitudines vidimus, haec
;Nobis occurrit quaestio : quidnam Ruthenorum genti eorumque Ecclesiae eiusmodi coniunctio profuit? quaenam emolumenta utilitatesque iisdem ex Apostolica hac Sede Romanisque
Pontificibus obvenere? Cui quidem quaestioni dum Nos, uti
«par est, respondemus, rem videmur peropportunam perutilemque facere, cum praesertim Brestensis huius reconciliationis
osores infitiatoresque acerrimi non desint..
Ac principio animadvertendum est nullo non tempore Decessores Nostros legitimis Ruthenorum ritibus tutandis adser^andisque summopere studuisse. Etenim cum eorum Antistites, per Episcopos Vladimiriensem et Luceoriensem Romam
Ii ac de causa missos, a Romano Pontifice expeti vissent « ut Sanctitas Sua administrationem sacramentorum ritusque et caerimonias Orientalis Ecclesiae integre, inviolabiliter atque eo modo
quo tempore unionis illis utebantur... conservare confirmareque, pro Se et Successoribus suis nihil in hac parte innovaturis
7
inquam, dignaretur », Clemens V I I I eorum precibus benigne
astmuens, nihil prorsus hac in re immutandum praescripsit.
r
Cf.
A. THEINER, loo. cit., p. 237.
46
Acta Apostolicae Sedis.- Commentarium Officiale
Ac ne novi quidem Gregoriani calendarii usus — quod, liturgico retento orientalis ritus calendario, Ruthenis quoque usurpandum esse initio videbatur — postea iisdem impositus est;
quandoquidem Iulianum calendarium ad nostra usque tempora apud eos vigere potest.
Praeterea idem Decessor Noster, litteris die xxin mensis
Februarii a. MDLXXXXVI datis, concessit ut qui suffraganei Ruthenorum Episcopi rite nominati essent, eorum electio, quemadmodum in pacta reconciliatione propositum erat, ac secundum priscam Orientalis Ecclesiae disciplinam, a Metropolita
confirmaretur. Aliique Decessores Nostri indulsere ut litterarum ludos ac scholas in quibusvis Russiae partibus Metropolitae condere, easque moderatoribus ac praeceptoribus sibi gratis
libere committere liciteque possent; itemque decrevere ut Rutheni, ad spiritualium favorum largitionem quod attinet, inferiore, quam ceteri catholici, loco ne haberentur; atque adeo,
sicut alii christifideles, omnium indulgentiarum munerum eos
voluere participes esse ac fore, si modo necessariis praescriptis
condicionibus ipsi quoque obtemperarent. Paulus vero V act eos
omnes, qui litterarum disciplinarumque domicilia a Metropolitis constituta celebrarent, peculiares gratias illas pertinere
voluit, quas alumnis e sodalitatibus B. M. V. in sacris aedibus
Societatis Iesu constitutis, Romani Pontifices dilargiti essent;
eos autem, qui Spiritualibus Exercitiis apud S. Basilii monachos vacarent, Urbanus V I I I iisdem donavit indulgentiarum
beneficiis, quae clericis regularibus concessa erant Societatis
Iesu.
Quibus ex rebus liquido patet nullo non tempore Decessores
Nostros eadem prorsus paterna caritate Ruthenos prosecutos
esse, ac ceteros latini ritus catholicos. Sed et eorum etiam hierarchiae iura ac privilegia defendere antiquissimum habuere.
Nam, cum e Latinis non pauci Ruthenum ritum inferioris gradus dignitatisque esse asseverarent, cumque ex ipsis Latinis
Episcopis nonnulli dictitarent Ruthenos sacrorum Antistites
non integris frui Episcopalibus iuribus atque muneribus, sed
Acta Pii Pp. XII
47
sibi esse subiectos, haec Apostolica Sedes iniustas eiusmodi
opinationes ac sententias reiciens, decretum edidit die xxviii
mensis Septembris a. MDCXXXXIII, in quo haec, quae sequuntur,
statuit: « Referente Eminentissimo D. Cardinali Pamphilio diversa decreta Congregationis particularis Ruthenorum unitorum, SS. probavit decretum eiusdem Congregationis particularis, diei XIV Augusti proxime praeteriti, quo decernitur Episcopos Ruthenos unitos esse Episcopos, et ut tales nominari
et haberi debere. Probavit eiusdem Congregationis decretum,
quo decernitur Episcopos Ruthenos posse in suis Episcopatibus erigere scholas pro instruenda in litteris humanis et scientiis eorum iuventute, et Ruthenos ecclesiasticos gaudere privilegiis canonis, fori, immunitatis, libertatis, quibus gaudent
sacerdotes et Ecclesiae Latinae » .
8
Indefessa autem ac sollicita Romanorum Pontificum cura
de Ruthenis ritibus adservandis tutandisque ex diuturnae illius
potissimum quaestionis decursu eruitur, quae ad eiusdem ritus
mutationem pertinet. Etenim, quamvis peculiares propter rationes, ab eorum voluntate omnino alienas, per longissimum temporis spatium, districtum huius mutationis vetitum laicis imponere non potuerint, ex repetitis tamen non semel vetitum illud
praescribendi tentaminibus, itemque ex adhortationibus, quas
ad Episcopos sacerdotesque Latinos habuere, luculenter enitet
quantopere haec-res Decessoribus Nostris cordi fuerit. In decreto ipso, quo Ruthenorum cum Apostolica Sede coniunctio
anno MDLXXXXV feliciter statuta fuit, clara apertaque non ponitur interdictio ab Orientali ritu ad Latinum transeundi. Nihilominus quae iam tum Apostolicae Sedis mens fuerit, ex litteris manifestatur a Generali Praeposito Societatis Iesu anno
MDCVIII datis, in quibus sodalibus scribit, in Polonia commorantibus, eos non posse, qui numquam Latino ritu fruiti fuerint, hunc eumdem ritum post initam reconciliationem suscipere, « cum praeceptum sit Ecclesiae et peculiariter in litteris
• Acta et decr. SS. Conciliorum rec, col. 600, nota 2.
4&
Acia Apostolicae Sedis -Commentarium Officiale
unionis 'factae sub Clemente V I I I statutum,> ut unusquisque:
permaneat in ritu suae Ecclesiae » .
9
'
i Sedcum frequentiores usque querelae haberentur de nobi;
libus Ruthenis iuvenibus latinum ritum adipiscentibusv ^Sak;
eram Consilium christiano nomini provehendo, per decretum
di©: VII mensis Februarii a. MDCXXIV datum,' praecepit « ne de
cetero Ruthenis, unitis, sive laicis, sive ecclesiasticis, tam saecularibus, quam regularibus^ et praesertim monachis S. Basilii
Magni ad latinum ritum quacumque de causa, etiam urgentissima, sine speciali Sedis Apostolicae licentia transire liceat».'';
, Verumtamen, cum ne hoc decretum ad effectum omnino deduceretur Sigismundus III, Poloniae Rex, intercessisset — qui
quidem hoc vetitum ad ecclesiasticos solummodo viros pertinere volebat — Decessor Noster fel. rec. Urbanus V I I I amplissimo huic catholicae unitatis fautori non annuere non potuit.
Quapropter, quod peculiaribus ex causis lege iniunctum non
fuit, hoc Apostolica Sedes assequi praeceptis monitionibusque
enisa est; idque non uno nomine comprobatur.
Siquidem iam in decreti prooemio, die VII mensis Iulii
a. MDCXXIV dati; quo haec latini ritus adeptio sacrorum tantummodo administris interdicebatur, statutum est Latinae Ecclesiae sacerdotes esse monendos, ne in sacris excipiendis confessionibus christifideles e laicorum ordine excitarent ad eamdem assequendam adeptionem.^ Ac saepenumero id genus monita iterata sunt, quae Apostolici in Polonia'Nuntii ex Summorum Pontificum mandato viribus omnibus contendermi t ut
optatum haberent exitum. Quod autem ne posterioribus quidem
temporibus Apostolicae Sedis mens ac sententia hac in re mutata sit, ex litteris etiam patet a Decessore Nostro Benedicto XIV
ad Episcopos Leopoliensem et Premisliensem anno MDCCLI datis,
in quibus inter alia haec habentur: « Vestrae ad Nos delatae>•
sunt litterae, scriptae xvn Iulii, in quibus merito conquerimini
de transitu Ruthenorum a ritu Graeco ad ritum Latinum, ubi,
* Loc. cit., col. 602
Loc. cit., col. 603.
j.
;
:
Acta Pii Pp. XII
49
bène nostis, Venerabiles Fratres, quod Nostri Praedecessores
transitus hos abhorruerunt, et Nos ipsi abhorremus, utpote qui
non destructionem, sed conservationem ritus Graeci summopere desideramus »." Ac praeterea idem Pontifex pollicitus est
se repagüla omnia hac in causa remoturum esse, ac tandem
sollemni decreto eiusmodi transitum esse prohibiturum. Cuius
tamen votis ac pollicitationibus ut iam tunc optatus responderet
exitus, adversae rerum temporumque condiciones non perniisere.
Sed tandem, postquam Romani Pontifices Clemens XIV et
Pius V I I decreverunt Rutheni ritus catholicos, qui in Russiarum regionibus degerent, ad Latinum ritum se convertere non
posse, in conventione illa, quae Concordia dicitur, inter Latinos Ruthenosque Episcopos anno MDCCCLXIII, auspice Sacro
Consilio rei christianae provehendae inita, eiusmodi vetitum
ad Ruthenos omnes pertinere statutum est.
Ex iis, quae adhuc, Venerabiles Fratres, ad historiae fidem
capitulatim breviterque scribendo persecuti sumus, facile eruitur quantopere Apostolica haec Sedes integrae Rutheni ritus
conservationi in vigila verit, sive ad universam communitatem,
sive ad singulos quod attinet; nemo tamen mirabitur si eadem
— praecipuis ritibus illis, qui ad rei essentiam pertineant, sartis semper tectisque manentibus — ob peculiaria rerum temporumque adiuncta, minores quasdam immutationes permiserit,
vel ad tempus probaverit. Ita, verbi gratia, in liturgicis ritibus
nullas fieri mutationes concessit, ex iis etiam quae sensim inductae essent, nisi paucas eas, quae in Zamoscena Synodo a
Ruthenis ipsis Episcopis decretae fuissent.
Verumtamen, cum vaferrimi nonnulli schismatis fautores,
specie quidem ut germanam sui ritus integritatem tuerentur,
re vera autem ut facilius indocta plebs, a catholica fide descisceret, antiquos usus, iam partim obsoletos, iterum inducere privata auctoritate conarentùr, Romani Pontifices, pro
officii sui conscientia, callidis eorum tectisque artibus aperte
1 1
Loc. cit., col. 606.
4 - Acta, vol. XIII, n. 2. - 25-1-946.
50
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
denuntiatas, pravis hisce conatibus obstitere, et « inconsulta
Sede Apostolica, in sacrae liturgiae ritibus nihil esse innovandum etiam nomine instaurandi caerimonias, quae liturgiis ab
eadem Sede probatis magis conformes esse viderentur, nisi ex
gravissimis causis et accedente Sedis Apostolicae auctoritate »
;
12
decreverunt.
Ceterum tantum abest ut Apostolicae Sedi mens fuerit huius
ritus integritati conservationique officere, ut potius Ruthenae
Ecclesiae auctor fuerit ad antiquitus tradita in liturgicis rebus
monumenta religiosissime colenda. Praeclara studiosae huius
erga Ruthenum ritum benevolentiae significatio in nova habetur sacrorum librorum editione Romana, Pontificatu Nostro
inchoata, atque ex parte iam feliciter peracta, qua Apostolica
Sedes, Ruthenorum Antistitum votis libentissime concedens,
liturgicos eorum ritus ad avitas venerandasque eorum memorias restituere enisa est.
Iam alterum, Venerabiles Fratres, menti Nostrae occurrit
beneficium, quod Ruthenorum communitati ex hac cum Apostolica Sede copulatione ortum profecto est. Per eiusmodi
nempe coagmentationem nobilissima haec gens Catholicae Ecclesiae conserta est, cuius proinde vitam vivit, cuius veritate
collustratur, cuius gratiae fit particeps. Hinc supernae scatebrae
rivuli proficiscuntur, qui ita omnia pervadunt ac permeant,
ut pulcherrimi educi queant virtutum omnium flores, atque
uberes gigni saluberrimique fructus.
Etenim, dum ante factum ad unitatem reditum ipsi dissidentes fratres conquesti sunt religionem sanctam in regionibus illis fuisse depopulatam, simoniae vitium in deligendis
Episcopis ceterisque sacrorum administris usque quaque grassari, ecclesiastica esse bona dissipata, corruptos monachorum
mores, coenobiorum disciplinam collapsam ac christifidelium
etiam cum Antistitibus suis obedientiae vincula cotidie magis
" Cf. Pius IX, Litt. Omnem sollicitudinem, d. d. xin Maii a. MDCCCLXXIV, citane Gregorium XVI Inter gravissimus, PII IX Acta, VI, 317.
Acta Pii Pp. XII
51
infirmata esse et in discrimen adducta; contra, post adeptam
unitatem, aspirante iuvanteque Deo, res in melius pedetemptim
commutatae sunt. Sed quanta animi firmitate ac constantia
Episcopis opus fuit, primis praesertim temporibus ob omne
genus perturbationes insectationesque agitatissimis, ut ecclesiasticam ubique restauraren t disciplinam! Quanta operae adsiduitate laborümque patientia iisdem utendum fuit, ut clerum
optimis moribus conformatimi excitarent, ut créditos sibi greges rerum acerbi ta tibu s vexatos consolaren tur, ut eos denique,
quorum anceps nutabat fides, sustentarent, omnique roborarent ope ! Attamen contra omnem humanam spem effectum feliciter est, ut non modo eiusmodi auspicata unitas adversas
omnes procellas eluctaretür victrix, sed ex triumphato certa
:
mine vividior etiam ac fortior emergeret. Àc non ense et verberibus, non pollicitationibus vel minis, sed eximio religiosae vitae
exemplo ac quasi praeclara quadam divinae gratiae manifestatione, catholici nominis Rutheni Leopoliensem et Premisliensem dissidentes Eparchias ad unum tandem ingrediendum ovile
perduxerunt.
Restituta demum tranquillitate ac pace, floridus Ruthenae
Ecclesiae status, saeculo praesertim xvin, extrinsecus etiam
enituit. Cuius quidem rei testes sunt cum princeps Leopoliensis
urbis templum, S. Georgio dicatum, tum sacrae aedes ac coenobia, quae Poczaioviae, Torocanii, Zyrovicii atque alibi excitata sunt, insignia quidem huius temporis monumenta.
Heic autem operae pretium esse videtur aliquid de Basilia_nis monachis summatim attingere, qui, impensa studiosaque
opera sua, tam praeclare, tam optime hac de re universa meriti sunt. Postquam eorum coenobia, auctore Velammo Rütskyj,
ad meliorem sanctioremque formam redintegrata et in Congregationem redacta fuere, inibi sodales bene multi pietate, doctrina et apostolico studio ita in exemplum floruerunt, ut religiosae vitae duces ac magistri christiano populo evaderent. In
litterarum ludis ac scholis, ab se apertis, iuvenibus, saepenumero ingenio praestantibus, non modo egregiam humanarum
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
52
divinarumque disciplinarum institutionem impertierunt, sed
solidam etiam virtutem suam ita cum illis communicarunt, ut
ceteris iidem nullo modo cederent, qui in latinis scholis instituerentur. Quod profecto vel dissidentibus fratribus compertum manifestumque erat, quandoquidem non pauci ex eis, domo
ac patria relicta, ad haec doctrinarum domicilia libentissime se
contulerunt, ut tam suavium fructuum participes et ipsi fierent.
Nec minora beneficia recentioribus temporibus Ruthenorum
communitas ex sua accepit cum Apostolica Sede coniunctione.
Quod quidem omnibus facile patet, si modo Galicianáe Ecclesiae statum considerant, prouti ante immanis huius belli ruinas vastationesque erat. In hac nempe provincia christifideles
ad XXXVI fere centena milia erant, sacerdotes ad MMCCLXXV, ac
curiales aedes, seu paroeciae, ad MMCCXXVI. AC praeterea extra
Galicianam provinciam, ex eademque orti, atque in variis orbis
partibus — in America praesertim — plurimi catholici nominis Rutheni commorabantur, qui ad iv vel v centena milia censeri queunt. Huic autem praestanti christifidelium numero, qui
numquam forte per temporum decursum maior fuerat, praestans item in singulis Eparchiis respondebat virtutis, pietatis,
christianaeque vitae studium.
In eparchialibus seminariis
alumni rite diligenterque instituti ad sacra praeparabantur ea
pessenda munia ; ac christifideles, divinum cultum ad sui ritus
normas summo cum amore venerationeque participantes, laetos
edebant uberesque religionis fructus.
Dum felicem hunc Ruthenae Ecclesiae statum strictim presseque attingendo memoramus, haud possumus silentio praeterire insignem illum Metropolitam Andream Szeptyckyj, qui
per novem fere lustra indefatigatos, navitate allaborans, non
uno nomine, neque ad spirituale tantummodo emolumentum
quod attinet, sibi credito gregi optime se probavit. Cuius per
episcopalis muneris cursum Theologica Societas condita fuit,
quae clerum ad impensius sacrae doctrinae studium profect unique instimularet ; Ecclesiastica fuit Academia Leopoli excitata,
Acta Pii Pp. XII
53
in qua Rutheni iuvenes, ingenio praestantiores, philosophicis,
theologicis, ceterisque altioribus disciplinis — ea quidem ratione, qua studiorum Universitates hisce in rebus uti solent—
opportune vacare possent; scriptiones omne genus sive per libros, sive per ephemeridas et commentarios typis editos, magnum susceperunt incrementum, et apud exteras etiam gentes
floruere laude ; ac praeterea sacrae fuerunt artes secundum avitas huius gentis memorias eiusque peculiare ingenium excultae;
muséum aliaque bonarum artium domicilia praeclaris antiquitatis monumentis fuere instructa; et instituta denique non
pauca inita sunt ac provecta, quibus tenuiorum civium ordinum
necessitatibus ac pauperum inopiae subveniretur.
Neque singularia ea promerita silere possumus, quae Deo
devotae cum virorum, tum mulierum sodalitates hac in re,
haud mediocri cum salutari emolumento, consecutae sunt. Ac
primum quidem Basilianoru m monachorum ac sanctimonialium coenobia commemorare libet, quae, quamvis Iosephi II Austriae Imperatoris tempore, civilem potestatem in res suas non
sine iniuria nec sine detrimento invadentem tolérassent, postea
tamen, anno nempe MDCCCLXXXII et insequentibus, reformatione
illa* quani Dobromiliensem vocant, ad suum tandem fuere restituta decus; et cum umbratilis vitae amore supernoque afflatu,
qui ex S. Conditoris normis exemplisque hauritur, incensum
iungunt apostolatus studium. Ad quae vetera monasticae vitae
coenobia novae accessere pari cum laude religiosae virorum
mulierumque sodalitates : ut Studitarum Ordo, cuius monachi
caelestium rerum contemplationi imprimis vacant, ac Sanctae
paenitentiae operibus; ut Religiosa Rutheni ritus Congregatio
a Ssmo Redemptore, cuius sodales summo cum fructu salutari
tum in Galicia, tum in Canadensi regione laborant.; ut plurimae
denique religiosarum mulierum instituta, quorum est puella:
rum institutionem provehere aegrotorumque curam suscipere,
quaeque vel Ancillae a B. V. M. Immaculata, vel Myrophorae,
vel Sorores a S. Iosepho, a S. losaphato, a Sacra Familia, a
S. Vincentio a Paulo nuncupantur.
54
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Placet praeterea hoc loco Pontificii illius Collegii mentionem facere, S. Iosaphato dicati, quod Decessor Noster fel. rec.
Pius XI in Ianiculensi colle excitavit munificenterque instruxit. Postquam per saecula non pauca selecti iuvenes nonnulli in Pontificio Graecorum Collegio ad sacerdotalia suscipienda munera instituebantur, alius Decessor Noster, imm.
mem. Leo XIII, anno MDCCCLXXXXVII, proprium iis adolescentibus, qui ex Ruthenorum gente ad sacerdotium divino quodam
instinctu vocarentur, Collegium Romae constituit. Sed cum succrescens alumnorum numero hoc aedificium impar iam evasisset, proximus Decessor Noster, pro peculiari sua erga Ruthenorum populum caritate, novam amplioremque sedem, ut diximus, aedificavit, in qua sacerdotii candidati, ad sacras doctrinas peculiaresque sui ritus disciplinas instituti ac conformati,
in venerationem, observantiam, amorem erga Iesu Christi Vicarium et in Ruthenae Ecclesiae spem feliciter adolescerent.
Aliud, Venerabiles Fratres, nec minoris gravitatis emolumentum ornamentunique suscepit Ruthenorum communitas ex
sua cum Apostolica Sede copülatione, cum melita confessorum
martyrumque cohorte honestata est, qui ob catholicam fidem
incolumem servandam et ob studiosam suam retinendam erga
Romanos Pontifices fidelitatem, omne genus laborum aerumnarumque exantlare ac vel ipsam laeti oppetere mortem non dubitarunt, secundum illam Divini Redemptoris sententiam :
<< Beati eritis, cum vos oderint homines et cum separaverint
vos et exprobraverint et eiecerint nomen vestrum tamquam
malum propter Filium hominis. Gaudete in illa die et exsultate ; ecce enim merces vestra multa est in caelo » .
13
Quorum ex numero primus menti Nostrae occurrit sanctissimus ille Pontifex Iosaphatus Kuncevitius, cuius invictae fortitudinis laudes iam supra attigimus, quique a perditissimis catholici nominis osoribus conquisitus ad necem, sponte se carnificibus obtulit, ac se quasi victimam praebuit ut dissidentium
" Lua, VI, 22, 23
Acta Pii Pp. XIÏ
55
fratrum reditus quam primum conciliaretur. Praecipuus ille
quidem eo tempore fuit, sed non unus, catholicae fidei unitatisque martyr; nam eum non pauci ad eiusdem victoriae palmam secuti sunt cum ex sacro, tum ex laicorum ordine qui vel
ferro necati, vel flagellis ad obitum usque atrociter contusi, vel
in Danapro flumine aqua submersi, ex triumphata morte ad
super os evolarunt.
Ac non multos post annos, medio nempe xvii saeculo, cum
Cosaci, contra Polonorum rem publicam aperte arma cepissent, eorum, qui religiosam unitatem aversabantur, odium
etiam atque etiam invaluit vehementiusque efferbuit; quandoquidem iisdem persuasum erat ex invecta eiusmodi unitate,
veluti ex primo fonte, omnia quae incidissent, mala calamitatesque profecta esse ; atque adeo eam omni ope omnique ratione
profligare ac delere sibi proposuerant. Hinc paene innumera
orta sunt catholicae Ruthenorum Ecclesiae detrimenta: plures
fuere sacrae aedes profanatae, expilatae, dirutae, earumque
supellectiles ac fortunae eversae: sacrorum administri non
pauci plurimique christifideles diris verberibus caesi, gravibus
excruciati tormentis, crudelissimaque sublati nece; ac vel ipsi
Antistites suis bonis despoliati ex suaque deturbati honoris
sede, fugam arripere coacti sunt. Attamen iidem, hac etiam
saeviente tempestate, animo non cecidere, neque sibi creditum
gregem, quantum in facultate fuit, incustoditum atque indefensum reliquere; quin immo, in mediis ipsis rerum angustiis,
universam Russiarum Ecclesiam una cum Alexio Imperatore
ad unitatem ovilis perducere precando, contendendo, allaboi'andoque enisi sunt.
Paucis praeterea ante annis, quam Poloniae res publica discerperetur, nova, nec minus acerba, catholici nominis insectatio
inita est. Quo tempore nempe Russorum Imperatricis milites
in Poloniam invaserant, plurimae Rutheni ritus sacrae aedes
catholicis vi et armis ablatae sunt; ac sacerdotes, qui suam
eiurare fidem récusassent, compediti, conculcati, plagis confecti
et in carcerem detrusi, fame, siti, frigore atrociter vexati sunt.
56
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Quibus quidem haud illi in constantia animique fortitudine
eessere sacrorum administri, qui circa annum MDCCCXXXIX
suorum bonorum ipsiusque libertatis iacturam potius fecerunt, quam suae religionis officia desererent. Horum in numero
peculiari modo sacerdotem illum memorare libet Iosephum
Ancevskyj, qui per annos xxxii in coenobio Suzdaliensi dura
in custodia detentus, anno MDCCCLXXVII eximiae suae virtutis
praemium morte pientissima assecutus est. Itemque sacerdotes CLX, qui, cum catholicam fidem aperte profiteren tur, a suis
in miseria relictis familiis distracti et in interiores Russiarum
regiones translati inque coenobia inclusi, fame aliisque vexationibus a proposito suo sanctissimo abigi non potüere.
Nec minore animi fortitudine praestitere non pauci e Chelmensi Eparchia, qui ex sacro, ex laicorumque ordine, catholicae fidei insectatoribus virtute
invicta
obstiterunt.
Ita,
exempli gratia, Pratolinensis vici coloni, cum milites ad sacram aedem occupandam schismaticisque tradendam accederent, non vi vim reverberarunt, sed inermibus suis confertis
corporibus, vivum veluti murum aggredientibus obiecerunt;
atque adeo alii vulnerati sunt dirisque saevitiis affecti, alii per
annos plurimos in carcere detenti, vel in gelida Siberiae loca ,
deportati, alii denique telis confossi suum fu der e sanguinem
pro Christo. Ex quibus qui catholicam fidem sua morte obsignarunt, eorum causa in sua Eparchia iam instituta est; qua
ex re spes affulget fore ut aliquando liceat eos in Beatorum
Caelitum ordinem adsciscere. Haec autem iniqua facinora, proh
dolor, non uno in loco, sed pluribus in urbibus, in oppidis, in
pagis perpetrata fuere; ac postquam sacra omnia catholicorum
templa schismatis assectatoribus permissa sunt, postquam
omnes sacri ordinis administri, e suis sedibus deiecti, demandatum sibi gregem incustoditum relinquere coacti sunt, tum
christifideles in dissidentis Ecclesiae album, nulla eorum vokmv
tatis ratione habita, adscripti sunt. Qui tamen, quamvis suis
orbati pastoribus, suaeque religionis muneribus et auxiliis expertes essent, suam tamen fidem mordicus retinere contende-
Acta Pii Pp. XII
57
runt; atque adeo, cum postea Societatis Iesu sodales, clam ac
permutata veste, non sine gravi vitae discrimine eos idcirco
adivissent, ut divina praecepta, hortamenta, solacia iisdem
impartirent, summa eos cum laetitia ac pietate exceperunt.
Cum vero anno MDCCCCV fuisset cuiusvis profitendae religionis libertas aliquatenus concessa, tum in Ruthenorum regionibus* mirum quoddam laetumque spectaculum cernere fuit:
catholici paene innumeri ex suis latebris in solem et pulveren!
processere, ac conferto agmine, elato crucis vexillo, sacrisque
imaginibus propalam ad venerationem propositis, cum proprii
orientalis ritus sacerdotes non haberentur, ad latini ritus templa
— quorum aditus antea eis erat paenis gravissimis interdictus —
gratas Deo concinentes laudes se contulerunt, ibique a legitimis Ecclesiae administris effiagitarunt ut, patefactis ianuis, eos
eorumque fidei professionem reciperent, itemque eorum nomina
in catholicorum album relata recenserentur. Atque ita factum
est, ut brevi tempore ad duo centena milia christifideles rite
in Ecclesiam reciperentur.
Attamen, neque recentioribus hisce annis causa defuit, cur
Episcopi, sacerdotes fidelesque greges eorum animi fortitudinem atque constantiam demonstrarent in catholica retinenda
fide, tuenda Ecclesia, eiusque sacra defendenda libertate. Quorum ex numero placet heic peculiari honoris titulo recolere Metropolitam Andream Szeptyckyj, qui, primo saeviente Europae
bello, cum Galicia fuisset a Russorum exercitibüs occupata,"è
sua sedé detrusus et in coenobium deportatus, ibi certo saltem
tempore in custodiae loco detentus est; ibique nihil magis optabat, quam ut impensissimam suam erga Apostolicam Sedem
venerationem testaretur, ac pro suo grege, cuius in salutem
iam diu suas vires suasque curas impenderat, martyrium etiam,
si opus esset, divina suffultus gratia, libenter faceret.
58
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
III
Iam vidimus, Venerabiles Fratres, ex rerum gestis ad historiae fidem breviter per has Litteras relatis, quot quanta emolumenta ac bona Ruthenae genti obvenerint ex sua cum catholica Ecclesia coniunctione. Nec mirum sane: nam, si in Christo
« complacuit omnem plenitudinem inhabitare » ,
14
hac eadem
plenitudine is profecto frui nequit, qui ab Ecclesia, « quae est
corpus ipsius »
15
seiunctus sit, quia, ut Decessor Noster vén.
mem. Pelagius II asseverat: « quicumque in pace et unitate
Ecclesiae non fuerit, Deum habere non poterit».
16
Ac vidi-
mus etiam dilectum hunc Ruthenorum populum multas debuisse, ut suam pro viribus defenderet catholicam unitatem,
rerum angustias, iactüras vexationesque tolerare, e quibus tamen providentissimus Deus, non semel restituta pace, eum feliciter liberavit.
In praesens autem, summo cum paterni animi angore cernimus novam, acerrimamque huic Ecclesiae impendere procellam. Nuntii, qui ad aures Nostras perferuntur, etsi pauci, satis
tamen habent cur sollicitudine Nos afficiant, anxitudine repleant. Anniversarius volvitur dies, quo, CCCL abhinc annis antiquissima haec christianorum communitas supremo Pastori
suo Beatique Petri Successori laetis auspiciis coagmentata est ;
at hic idem dies factus est Nobis «. dies tribulationis et angustiae, dies calamitatis et miseriae, dies tenebrarum et caliginis.
dies nebulae et turbinis » .
17
Magno enim cum maerore accepimus illis in regionibus, quae
nuper Russiarum dicioni attributae sunt, carissimos Nobis e
Ruthenorum gente fratres ac filios propter suam erga Sedem
Apostolicam fidelitatem gravibus anici angustiis; neque deesse
54
Col, I, 19.
Eph., I, 23.
" Epist, ad Episcopos Istriae, Acta Conc, Oecum., IV, II, 107.
15
LJ
SOPH., I, 15.
59
Acta Pii Pp. XII
qui omni ope allaborant, ut eos ab Ecclesiae Matris gremio
abstrahant, et ad dissidentium ineundam societatem invitos
ac contra sanctissimi officii conscientiam adducant. Ita Rutheni
ritus clerus, ut affertur, in litteris ad rei publicae moderatores
datis, conquestus est quod sua Ecclesia in Ucraina occidentali,
ut hodie vocatur, in difficillimis rerum condicionibus posita
sit, propterea quod omnes Episcopi atque ex suis sacerdotibus
multi comprehensi sint, unaque simul prohibitum sit ne quis
eiusdem Ruthenae Ecclesiae regimen suscipiat.
Haud sane ignoramus, Venerabiles Fratres, eiusmodi asperitates acerbitatesque politicis ex causis, specie quidem, profoari. Quae tamen agendi ratio non nova est, neque hodie primum usurpata : pluries enim per saeculorum decursum Ecclesiae inimici, cum palam confiteri non essent ausi catholicam
se religionem hostiliter habere eamque aperte divexare, callide vaferrimeque catholicos idcirco insimularunt, quasi contra
rem publicam aliquid molirentur; eodem quippe modo, quo olim
ludaei Divinum ipsum Redemptorem coram Praeside Romano
criminati sunt dicentes : « Hunc invenimus subvertentem gentem nostram, et prohibentem tributa dare Caesari ».
18
Sed res
ipsae atque eventus facile declarant in suaque luce ponunt quaenam fuerit ac sit harum saevitiarum causa. Quis enim ignorat
AÍexium Patriarcham, nuper a dissidentibus Rüssiarum Episcopis delectum, in litteris Ruthenae Ecclesiae datis -— quae
non parum ad eiusmodi insectationem ineundam contulere —
defectionem ab Ecclesia catholica aperte efferre ac praedicare?
Hae autem acerbitates eo vel acrius Nos feriunt, Venerabiles
Fratres, quod universae fere terrarum orbis Nationes cum per
legatos suos in unum convenissent, dum immane adhuc saeviebat bellum, hoc in sollemni coetu inter alia edixere adversus religionem numquam fore insectationem suscipiendam.
Quod quidem spem Nobis iniecerat pacem debitamque libertatem catholicae quoque Ecclesiae ubique concessum iri, eo vel
14
Luc., XXIII, 2.
60
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
magis quod eadem perpetuo docuit ac docet civili auctoritati,
legitime constitutae, quae in suae dicionis ordine ac terminis
praecipiat, semper esse ex officii conscientia, obtemperandum.
At eventus, proh dolor, quos supra scribendo attigimus, spem
ac fiduciam hanc Nostram tam graviter, tam amare — ad Ruthenorum regiones quod attinet — infirmarunt ac paene praet
. ciderunt.
Hisce igitur gravissimis calamitatibus cum humanae opes
impares videantur, nihil aliud superest, Venerabiles Fratres,
nisi ut misericordissimum Deum, qui « faciet... iudicium inopia
et vindictam pauperum »,
19
enixe imploremus, ut velit ipse be-
nignus asperrimam eiusmodi tempestatem sedare eique tandem
finem imponere. Sed vos ac creditum vobis gregem etiam
atque etiam adhortamur, ut una Nobiscum, supplicibus adhibitis precibus piisque paenitentiae operibus, ab eo contendatis,
cuius superna luce hominum mentes collustratur supernoque
nutu eorum nectuntur voluntates, ut pareat populo suo et ne
20
det hereditatem suam in opprobrium, utque quam primum
Ruthenorum Ecclesia ex hoc detrimentoso discrimine libera
emergat.
At peculiari modo hisce in afflictis trepidisque rebus paternus animus Noster ad eos convertitur, qui iisdem tam acriter,
tam acerbe premuntur. Ad vos imprimis, Venerabiles Fratres,
Ruthenae gentis Episcopi, qui, quamvis magnis asperitatibus
excruciati sitis, magis tamen ob vestrorum gregum salutem,
quam ob iniurias ac mala vobis illata, gravati ac solliciti estis,
secundum illud : « Bonus pastor animam suam dat pro ovibus
suis » .
21
Etsi praesentia obscura sunt, ac futura incerta et anxi-
tudinum plena, ne tamen deficiatis animo, sed « spectaculum
facti... mundo et angelis et hominibus »
22
ita eniteatis, ut pa-
tientiam virtutemquë vestram christifideles omnes in exemplum
19
20
21
22
Ps. C XX XI X, 1$.
Cf. IOEL., I I , 17.
Io., X, 11,
I Cor., I V ,
9.
«1
Acta Pii Pp. XII
intueantur. Hostilem eiusmodi insectationem fortiter constanterque ferentes ac divina in Ecclesiam caritate flagrantes, facti
estis « Christi bonus odor... Deo in iis, qui salvi fiunt, et in iis,
qui pereunt » .
23
Quodsi, cum in vinculis sitis a vestrisque filiis
seiuncti, sanctae religionis praecepta iisdem impertiendi facultas vobis non datur, ipsa tamen vincula vestra plenius altiusque
Christum nuntiant ac praedicant.
Vos dein paterne alloquimur, dilecti filii, qui sacerdotio insigniti, Christi, « qui passus est pro nobis »
2 4
propius vestigia
sequi, atque adeo prae ceteris certaminis impetum ferre ac
sustinere debetis. Dum calamitates vestrae tam vehementer Nos
afficiunt, laetamur tamen quod Nobis licet, Divini Redemptoris verba mutuantibus, ita plerosque ex vobis affari: « Novi
opera tua et fidem et caritatem tuam et ministerium et patientiam et opera tua novissima plura prioribus » .
25
Pergite, hor-
tamur, luctuosis hisce temporibus firmi constantesque perstare
In fide vestra; pergite sustinere debiles, vacillantesqué fulcire.
Monete, quatenus opus est, commissos vobis christifideles haudquaquam licere, ne extrinsecus quidem vel ore tenus, Christum
suamque Ecclesiam negare vel deserere; ac callidas eorum artes
detegite, qui hominibus terrena commoda auctioremque in
praesenti vita felicitatem pollicentur, dum eorum animos perdunt Exhíbete vosmet ipsos « sicut Dei ministros in multa
patientia, in tribulationibus, in necessitatibus, in angustiis...
in castitate, in scientia, in longanimitate, in suavitate, in spiritu sancto, in caritate non ficta, in verbo veritatis, in virtute
t)ei, per arma iustitiae a dextris et a sinistris » .
26
Vos denique alloquimur Ruthenae Ecclesiae catholicos universos, quorum dolores rerumque angustias paterno participamus animo. Haud ignoramus gravissimas fidei vestrae parari
insidias. Quin immo timendum esse videtur, ne forte proximis
23
2 4
25
26
/ Petr. II, 21.
Cf. I Cor. IV, 1,
Apoc, II, 19.
17 Cor., VI, 4 ss.
62
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium'Officiale
temporibus aerumnae vel maiores iis superveniant, qui sacrosanctum religionis officium prodere non consentiant. Quapropter Iam nunc, dilectissimi filii, vos enixe in Domino adhortamur, ut nullis comminationibus nullisque detrimentis perterriti,
ac ne exsilii quidem periculo ipsiusque vitae discrimine permoti,
fidem vestram vestramque erga Ecclesiam Matrem fidelitatem
eiuretis numquam. Etenim, ut probe nostis, de thesauro agitur
in agro abscondito, quem qui invenerit homo, « abscondit, et
prae gaudio illius vadit et vendit universa, quae habet, et emit
27
agrum illum ». Ac recordemini quid Divinus ipse Redemptor
in Evangelio dixerit : « Qui amat patrem aut matrem plus quam
me, non est me dignus ; et qui amat filium aut filiam super me,
non est me dignus. Et qui non accipit crucem suam et sequitur
me, non est me dignus. Qui invenit animam suam, perdet illam;
2
et qui perdiderit animam suam propter me, inveniet eam ». *
Cui quidem divinae sententiae illud adicere placet Apostoli
gentium: « Fidelis sermo: nam si commortui sumus, et convivemus; si sustinebimus, et conregnabimus; si negaverimus, et
ille negabit nos; si non credimus, ille fidelis permanet, negare
se ipsum non potest».
29
Paternam hanc adhortationem Nostram, dilecti filii, nullo
Nos aptiore modo confirmare ac concludere posse putamus, nisi
hisce eiusdem Apostoli gentium admonitionibus: «Vigilate,
state in fide, viriliter agite, et eonfortamini » .
positis vestris »
31
30
« Obedite prae-
Episcopis et sacerdotibus cum ad salutem
vestram ac secundum Ecclesiae praescripta vobis praecipiunt;
iis omnibus, qui fidei vestrae quovis modo insidiantur, strenui
resistite, « solliciti servare unitatem spiritus in vinculo pacis.
Unum corpus et unus spiritus, sicut vocati estis in una spe
vocationis vestrae » .
37
MATTH., X I I I , 44.
38
MATTH., X, 37 ss.
39
II Tim., I I , 11 ss
/ Cor., X V I , 13.
30
3 1
Hebr., X I I I , 17
32
Ephes., I V , 3 4
3a
Atque in mediis maeroribus angoribus-
Acta Pii Pp. XII
que omne genus, mementote « quod non sunt condignae passiones huius temporis ad futuram gloriam, quae revelabitur in nobis » .
33
« Fidelis autem Deus est, qui confirmabit vos, et custo-
diet a malo » .
34
Futurum autem omnino confisi, ut hortationibus hisce
Nostris, divina adspirante iuv an teque gratia, fortes volentesque
respondeatis, meliora vobis ac tranqüilliora tempora a misericordiarum Patre Deoque totius consolationis
35
ominamur, sup-
plicesque precamur.
Caelestium interea munerum auspicem, Nostraeque benevolentiae testem, cum vobis singulis, Venerabiles Fratres, vestrisque gregibus, tum peculiarissimo modo Ruthenae Ecclesiae
Episcopis, sacerdotibus universisque christifidelibus, Apostolicam Benedictionem effuso animo impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxm mensis Decembris, anno MDCCCCXXXXV, Pontificatus Nostri septimo.
P I U S PP. X I I
33
Rom., VIII, 18.
»« 17 Thess., III, 3.
Cf. II Cor., I, 3.
3 ä
An. et vol. XXXVm
é Februarii 1946
(Ser.H,v.XHI)-Num.3
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM OFFICIALE
ACTA PII PP.
CONSTITUTIO
DE
SEDE
APOSTOLICA
VACANTE
PIUS
SERVUS
AD
ET
XII
APOSTOLICA
DE
ROMANI
PONTIFICIS
ELECTIONE
Pl SCOPUS
SERVORUM
PERPETUAM
REI
DEI
MEMORIAM
Vacantis Apostolicae Sedis disciplinam Romamque Pontificis electionem quae respicere viderentur disponere ac praescribere, iugiter, saeculorum decursu, Praedecessores Nostri
sollemne habuerunt, ac proinde vigilanti cura incumbere et salubribus normis consulere sategerunt pergravi negotio Ecclesiae divinitus commisso, eligendi videlicet beati Petri Apostolorum Principis Successorem, qui hisce in terris Iesu Christi
Domini Nostri et Salvatoris vices gerat universumque dominicum gregem supremus Pastor et Caput pascat et regat.
Cum autem hae de Romano Pontifice eligendo leges, procedentibus temporibus numero auctae, iam in unum collectae desiderarentur, cumque nonnullae, ob rerum vicissitudines, pecu5 - ACTA, vol. XIII, n. 3. — 4-2-946.
liaribus adiunctis minus accommodatae evasissent, Pius X v. m.
Decessor Noster, quadraginta abhinc annis, sapienti consilio
eas, opportune selectas, in summam redigere decrevit, celeberrima edita Constitutione Vacante Sede Apostolica, die vigesima
quinta Decembris anni millesimi nongentesimi quarti.
Interea vero Pius XI rec. mem. nonnulla huiusmodi Constitutionis capita iam immutanda esse censuit quemadmodum rerum temporumque ratio postulare videbatur; itemque Nos Ipsi
animo reputavimus alia quoque, eadem de causa, esse reformanda.
Quapropter, re mature perpensa, certa scientia et de Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, hanc Constitutionem,
quae eadem est ac illa a Pio X s. m. data, sed passim reformata, edere et promulgare statuimus, « qua — ut verbis utamur eiusdem Praedecessoris Nostri — Sacrum Cardinalium
Collegium, Romana Petri Sede vacante, ac in Romano Pontifice eligendo unice utatur », abrogata idcirco Constitutione
Vacante Sede Apostolica, prout a Pio X Decessore Nostro
fuerat lata.
Praesentis vero Nostrae Constitutionis capita haec quae sequuntur habeantur:
67
Acta Pii Pp. XII
TITULUS
I
DE SEDE APOSTOLICA VACANTE
CAPUT I
DE POTESTATE S. COLLEGII CARDINALIUM, SEDE APOSTOLICA Tacante
1. Sedis Apostolicae vacatione durante, Sacrum Collegium Cardinalium in iis, quae ad Pontificem Maximum dum viveret pertinebant,
nullam omnino potestatem aut iurisdictionem habeat, neque gratiam,
neque iustitiam faciendi, aut factam per Pontificem mortuum executioni
1
demandandi; sed ea omnia futuro Pontifici reservare teneatur. Itaque
irritum et inane esse decernimus quidquid potestatis aut iurisdictionis
ad Romanum, dum vivit, Pontificem pertinentis (nisi quatenus in hac
Nostra Constitutione expresse permittatur) coetus ipse Cardinalium
2
duxerit (eadem vacante Ecclesia) exercendum.
2. Item praecipimus, ne S. Cardinalium Collegium de iuribus Sedis Apostolicae Bomanaeque Ecclesiae quomodolibet disponere valeat,
neque in quopiam iuribus eiusdem sive directe detrahere attentet, sive
indirecte per conni ven tiae speciem, seu per dissimula tionem facinorum
adversus eadem iura, etiam post obitum Pontificis seu vacationis tempore, perpetratorum, attentare videatur; immo volumus ut omnium
virium contentione eadem custodire et defendere debeat.
8
3. Leges a Romanis Pontificibus latae, per coetum Cardinalium
Romanae Ecclesiae, ipsa vacante, corrigi, vel immutari nullo modo
possunt, nec quicquam eis detrahi sive addi, vel dispensari quomodolibet circa ipsas seu aliquam earum partem. Quod potissimum valet de
Constitutionibus pontificiis, ad ordinandum negotium electionis Ro~
1
Pii IV Const. In eligendis, TU Idus Oct. 1562, § 6; Clem. XII Const. Apostolatus officium, iv Non. Oct. 1732, § 6.
Clem. V in Conc. Viennensi, cap. 2, 2fe Romani in pr. de elect., I, 3 in Clem.
Leonis XIII Const. Praedecessores ii ostri, 24 Maii 1882.
2
3
Acta Apostolicae] Sedis-\—. Commentarium Officiale
1
mani Pontificis latis. Immo si quid contra hoc praescriptum fieri vel
attentari forte contigerit, ipsum Suprema Nostra auctoritate nullum
et irritum declaramus.
4. Si quae tamen dubia exoriantur circa sensum praescriptionum,
quae hac Nostra Constitutione continentur, vel etiam circa rationem,
iuxta quam ad usum ea traduci debeat, sive super quovis alio Nostrae
huius Constitutionis capite, edicimus ac decernimus unice penes Sacrum Cardinalium Collegium potestatem esse super his ferendi sententiam; quam in rem eidem S. Cardinalium Collegio plenam tribuimus facultatem, qua hanc Nostram Constitutionem interpretari ac dubia
declarare valeant. Qua quidem in re, quemadmodum in reliquis, de quibus ad Nostrae huius Constitutionis tramites, excepto ipso electionis
actu, deliberari contingat, satis omnino erit si maior congregatorum
Cardinalium pars in eamdem sententiam consentiat.
2
5. Pariter in casu urgentis negotii, quod, ex voto maioris congregatorum Cardinalium partis, in aliud tempus differri non valeatis. Collegium, item iuxta maioris partis sententiam, de opportuno remedia
disponere potest et debet.
3
CAPUT II
De Cardinalium Congregationibus
6. Tempore Sedis vacantis duplex habeatur Cardinalium Congregatio; altera generalis ¿ sive totius Collegii, altera particularis, constans
tribus Cardinalibus antiquioribus, uno ex quoque Ordine, cum S. E. E.
Camerario, quorum officium tertia die post Conclavis ingressum omnino exspirat, in eorumque locum tres alii sequentes in. Ordine quolibet
tertio "die uña cum eodem Camerario succedunt.
v
4
7: Volumus ut in dictis Congregationibus particularibus, quae sive
ante, sive post coeptum Conclave haberi poterunt, levioris dumtaxat momenti, ac III dies seu passim occurrentia negotia expediantur. Si quid
Vero gravioris momenti atque indaginis fuerit, id omne ad Congregationem generalem, seu ad S. Collegium Cardinalium deferatur. Ac
ulterius, quae in una Congregatione particulari decreta, resoluta, VEL
1
Clem. V cap. 2, Ne Romani in pr. de elect., I, 3 in Glem. ; Greg. XV Const. Aeterni
Patris, XVII kal. Dec. 1621, § 20.
Leonis XIII Const. Praedecessores Nostri.
>
'
Greg. X in gener Conc. Lugdun., cap. 3, UM periculum, § 1 de elect., I, 6 in Sext. ;
Pii IV Const, In eligendis, § 6.
* Clero. XII Const. Apostolatus officium, § 7 ; Pii IV Const. In eligendis §§ 7 et 8.
2
3
'Acta Pii Pp. XII
denegata fuerint, in alia revocari, mutari, aut concedi nequeant, sed
id faciendi ius habeat ipsa tantum Congregatio generalis per pluralitatem suffragiorum.,
1
8. Cardinalium Congregationes generales in Aedibus Apostolicis
Vaticanis habeantur, vel, si rerum adiuncta id postulent, in alio oppor
tuniori loco, iudicio ipsorum Cardinalium, eisque praesit Cardinalis
S. Collegii Decanus, vel, ipso impedito, Subdecanus.
¿
9. Suffragia in Cardinalium Congregationibus, cum de rebus gravioris momenti agatur, non ore, sed secretis calculis dentur.
10. Inter generales Congregationes singulari mentione dignae sunt
quae ante ingressum in Conclave habentur, eaedemque Congregationes praeparatoriae appellari possunt.
11. Congregationes generales praeparatoriae quotidie omnino locum
habere debent a die post obitum Pontificis prudenti trium Cardinalium
in unoquoque Ordine priorum et S. R. E. Camerarii iudicio statuendo,
usque ad diem quo Conclave Cardinales ingrediuntur, etiam diebus, quibus exsequia defuncti Pontificis persolvuntur, idque eo consilio fiat ut
liberum sit tum Cardinali Camerario sententiam S. Collegii exquirere
atque cum ipso quae necessaria vel opportuna iudicaverit, communicare,
tum singulis Cardinalibus sententiam suam circa occurrentia negotia
aperire, in rebus dubiis explicationes sciscitari, et opportuna proponere.
12. In memoratis Congregationibus generalibus haec praecipue negotia expedienda sunt, rerum agendarum ordine prius cum Cardinalibus
communicato
2
a) In primis Congregationibus integre legenda erit praesens haec
Constitutio, eaque perlecta, iusiurandum ab omnibus Cardinalibus praesentibus iuxta praescriptam formulam [ ] praestandum. Quod iusiurandum pariter emittere tenentur omnes alii Cardinales, qui serius ad
locum electionis pervenerint, sive nondum sive iam inceptis Comitiis.
3
1
Clem. XII Const. Apostolatus officium, § 7.
Clem. XII, Chirografo Avendo Noi, 24 Dec. 1732, n. 17.
[ ] Formula iurisiurandi ab Emis ac Revmis S. R. E. Cardinalibus praestandi :
«Nos Episcopi, Presbyteri et Diaconi S. R. E. Cardinales promittimus, vovemus et
iuramus, inviolabiliter ei ad unguem omnes et singulos Nos esse observaturos contenta omnia in Constitutione Summi Pontificis Pii Decimi secundi De Sede Apostolica vacante et
de Romani Pontificis electione, quae incipit Vacantis Apostolicae Sedis, data die octavo
decembris anni millesimi nongentesimi Quadragesimi quinti. Item promittimus, vovemus,
et iuramus quod quilibet ex Nobis in Romwnum Pontificem, Deo sic disponente, erit assumptus iura spiritualia et etiam temporalia, praesertim de civili Romani Pontificis principatu, libertatemque Sanctae Sedis integre ac strenue adserere atque tueri et, si opus
fuerit, vindicare numquam desistei.
2
3
« Praecipue autem promittimus et iuramus, sub poenis in praedicta Pii Decimi secundi
70
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
b) Cardinales quam cito ea omnia decernere ac disponere debent,
quae ad Conclave inchoandum urgentiora sunt.
c) Constituendus est dies, hora ac modus, quo corpus defuncti
Pontificis in Basilicam Si Petri transferatur, illic de more publicae fidelium venerationi exponendum.
d) Item Cardinales omnia opportune paranda curabunt, ut Pontificiae exsequiae per novem continuos dies persolvantur, et praefinient: dies quibus sex priores habendae erunt.
1
e) Deputentur duo viri ecclesiastici, qui orationes De Pontifice
defuncto et De eligendo Pontifice recitare debeant.
/) Constituatur dies, quo, si ab ipsis petatur, tum Legatis civilium Regiminum tum Equitibus Ordinis Hierosolymitani S. Collegium
conveniendi aditus detur. Praedicti autem Legati nonnisi simul congregati admittantur, neque singulis facultas concedatur S. Collegium
adeundi.
g) Nominentur singulares duorum vel trium Cardinalium coetus,
vulgo Commissiones: a) pro inquisitione de qualitatibus Conclavistarum eorumque approbatione, itemque pro eorum designatione, qui
Conclavi qualibet ratione inservire debeant nec non pro ipsis servitiis ordinandis et moderandis; ß) pro constructione et clausura Conclavis, ac pro cellarum dispositione.
2
3
Constitutione Vacantis Apostolicae Sedis statutis, Nos religiosissime et quoad omnes, etiam
familiares seu Conclavistas nostros, secretum esse servaturos in iis omnibus quae ad electionem Romani Pontificis quomodolibet pertinent, et in iis quae in Cardinalium Congregationibus, ante Conclave vel ipso durante habitis, de hac re acta vel decreta sint, itemque de iis quae in Conclavi seu in loco electionis aguntur, scrutinium directe vel indirecte
respicientibus, neque secretum praefatum quoquomodo violaturos, sive ipso Conclavi durante, sive etiam post novi Pontificis electionem, nisi peculiaris facultas aut expressa dispensatio ab eodem futuro Pontifice Nobis tributa fuerit; itemque nullo modo a quavis civili potestate, quovis praetextu, munus proponendi Veto sive Exclusivam, etiam sub forma
simplicis desiderii, esse recepturos, ipsumve hoc Veto, qualibet ratione Nobis cognitum,
patefacturos, sive universo Cardinalium Collegio simili congregato, sive singulis purpuraUs Patribus, sive scripto, sive ore, sive directe ac proxime, sive oblique ac per alios, sive
ante Conclave sive ipso perdurante; nullique interventui, intercessioni, aliive cuilibet modo,
quo laicae potestates cuiuslibet gradus et ordinis voluerint sese in Pontificis electione immiscere, auxilium vel favorem praestituros ».
Hanc formulam Cardinalis Decanus coram omnibus Cardinalibus iubeat a Praefecto
Apostolicarum Caeremoniarum elata voce legi. Deinde singuli Cardinales dicent :
Et Ego N. Cardinalis N. spondeo, voveo, ac iuro.
Et imponentes utramque manum super Evangelium, adiungent :
Sic me Deus adiuvet ei haec Sancta Dei Evangelia.
Pii XI, Motu proprio Cum proxime, 1 Mart. 1922, n. 1.
Pii IV Const. In eligendis, § 17.
* Pii IV Const. In eligendis, § 15; Clem. XII Const. Apostolatus officium, § 10.
1
â
71
Acta Pii Pp. XII
h) Proponantur atque approbentur expensae Conclavis.
T) Epistolae Imperatorum, Regum aliorumque civitatum Moderatorum, item Nuntiorum relationes, omniaque alia, quae S. Collegii
interesse possint, cum ipso communicentur.
lc) Perlegantur, si quae sint, documenta a defuncto Pontifice SAcro Cardinalium Collegio relicta.
I) Frangantur Annulus Piscatoris et Plumbum Cancellariae Apostolicae.
m) Cellae Conclavis Cardinalibus sorte distribuantur, nisi alicuius
Cardinalis aetas vel infirma valetudo aliter suadere videantur.
n) Constituantur dies et hora ingressus in Conclave.
1
CAPUT III
De nonnullis peculiaribus officiis, Sede Apostolica vacante
13. S. R. E. Camerarii et Poenitentiarii Maioris officia non cessant
per obitum Pontificis.
2
14. Si autem contigerit alterius vel etiam utriusque officii vacatio
quo tempore Romanus Pontifex supremum diem obiit, vel contingat ante
novi Pontificis electionem, tunc in prima Congregatione generali, in
priori casu, vel in alia quae habebitur triduo post secutam vacationem
alterutrius ex praefatis officiis, vota seu suffragia Cardinalium simul
congregatorum pro deputatione illius, qui S. R. E. Camerarii vel Poenitentiarii Maioris vices suppleat usque ad electionem novi Pontificis,
exquirantur, denturque per schedulas secretas, a Magistris Caeremoniarum etiam ab infirmis Cardinalibus colligendas, ac coram tribus Cardinalibus eo tempore in ordine Prioribus, praesentibus S. Collegii Secretario atque eisdem Caeremoniarum Magistris, aperiendas ; isque
deputatus habeatur, in quem maior pars votorum seu suffragiorum praefatorum convenerit, ac sic deputato facultates omnes, quas ipse S. R. E.
Camerarius vel Poenitentiarius Maior exercere poterat, quamdiu Sedes
vacaverit, attribuimus. Quod si forsan vota paria fuerint, ille deputatus habeatur, qui fuerit Ordine dignior, vel, si eiusdem Ordinis,
senior, optione videlicet ad Ordinem episcopalem, inter Cardinales istius
3
1
Pii IV Const. In eligendis, § 13.
Clem. V, cap. 2, Ne Romani, § 1, de elect., I, 3 in Clem.; Pii IV Const. In eligendis,
§ 9 ; Clem. XII Const. A postulatus officium, § 15.
Clem. V, cap. 2, Ne Romani, § 1, de elect., I, 3 in Clem. ; Clem. XII Const. Apostolus officium, § 15; Bened. XIV Const. In Apostolicae, Idibus Apr. 1744, § 4.
a
3
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Ordinis, elevatione autem ad sacram purpuram inter Cardinales aliorum
Ordinum.
15; Cardinali S; JR. E. Camerario, vacante Sede Apostolica, incumbit
cura et administratio bonorum ac iurium temporalium ipsius S. Sedis,
adsistëntibus ei in suo officio Cardinalibus eo tempore in ordine Prioribus
seu Capitibus Ordinum, et praehabitis semel pro levioribus, ac semper pro
gravioribus negotiis suffragiis S. Collegii. Hinc Cardinalis S. R. E. Camerarius, statim ac a secreti Cubiculi Praefecto nuncium de Pontificis obitu acceperit, ad Apostolicum Vaticanum Palatium perget, ut
ipsius possessionem, sicut, sive per se, sive per delegatum, utriusque
quoque Palatii ad Lateranum et ad Castrum Gandulphi, capiat ac
eorum regimen exerceat. Eiusdem Camerarii erit Pontificis mortem iure
recognoscere, adstantibus Praelatis Clericis Reverendae Camerae Apostolicae, cum Secretario-Cancellario, cuius est authenticum mortis actum
conficere; statuere, auditis Cardinalibus Capitibus Ordinum, modum
ad conservationem corporis defuncti Pontificis pro temporum conditionibus magis convenientem et aptum (nisi forte Pontifex ipse vivens suam
hac de re voluntatem manifestaverit); privatis eiusdem Pontificis aedibus sigilla apponere; ipsius obitum cum Cardinali in Urbe Vicario communicare, qui de re Populum Romanum singulari Edicto edocebit;
eaque omnia, nomine et consensu S. Collegii, curare, quae ad iura
Apostolicae Sedis tuenda et ad ipsius administrationem recte gerendam
rerum temporumque adiuncta suadebunt.
16. Cardinalis autem S. Collegii Decani erit, vix dum ab eodem
secreti Cubiculi Praefecto de Pontificis morte fuerit edoctus, ceteris Cardinalibus vacationem Sedis Apostolicae significare, eosque ad Palatium
Apostolicum advocare, itemque Pontificis mortem communicare cum exterarum Nationum Oratoribus, nec non cum iis qui ipsarum supremo
potiuntur imperio.
17. Poenitentiarius Maior eiusque officiales, Sede vacante, ea facere
et expedire valeant, quae a fel. rec. Pio XI constituta ac definita sunt.
18. Cancellarii 8. R. E. officium per obitum Romani Pontificis non
expirat: Apostolicarum tamen sub plumbo Litterarum per eum expeditio, vacante Apostolica Sede, suspenditur. Datarli vero ministerium per
eiusdem Pontificis obitum omnino expirat.
1
2
3
1
Pii XI Const. Ad incrementum, 15 Aug. 1934, ii. XCVIII.
Const. Quae divinitus, 25 Mart. 1935, n. 12; cfr. Benedicti XIV Const. Pastor bonus,
Idibus Apr. 1744, §§ 51 55.
Pii IV Const. In eligendis, § 11.
2
3
73
Acta Pii Pp. XII
19. Item per obitum Pontificis cessat munus Cardinalis Secretarii
Status, eoque munere, Sede vacante, fungitur Praelatus S. Collegii Secretarius. Quod si boc officium iam vacaverit, vel ipsa Sede Apostolica
vacante, vacare contingat, eiusdem S. Collegii erit, aliquem ad illud,
quamdiu scilicet Sedes Apostolica vacaverit, per pluralitatem suffragiorum deputare.
20. E contra Cardinalis in Urbe Vicarii officium et iurisdictio non
exspirant morte Romani Pontificis. Quod si ipsum Vicarium Urbis,
Sede vacante, e vivis decedere contigerit, ne Christifideles Urbis eiusque Districtus aliquod inde accipiant in spiritualibus detrimentum, tunc
exsistens Vicesgerens, quamdiu Sedes vacaverit, omnes et singulas habebit facultates, auctoritatem et potestatem, quae eidem Vicario pro
exercitio officii Vicariatus quomodolibet competebant, quasque Pontifex ipse, occurrente vacatione Vicariatus Sede plena, Vicesgerenti
praedicto quandoque per aliquod tempus, donec scilicet successorem
Vicarium deputaverit, attribuere solet.
1
21. Item Legatorum, Nuntiorum ac Delegatorum Apostolicorum offi
cium et potestas non cessant Sede vacante.
22. Probe autem scientes eo maximo tempore, cum de creando Pontifice agitur, divinam opem per assiduas preces, aliaque christianae
pietatis et caritatis opera impensius expetendam, ac promereri satagendum esse; ideo sicuti magnopere commendamus, ita quoque retineri
volumus laudabilem morem huc usque observatum, ut defuncti Pontificis Eleemosynarius secretus id muneris exercere pergat cum debita
S. Collegio Cardinalium subiectione et ab eo dependentia, donec novus
Pontifex eligatur, utque eadem pecuniae vis in subventionem eorumdem
pauperum et egenorum Sede vacante per ipsum Eleemosynarium dispensetur ac erogetur, quae vivente Pontifice distribui solet, ad quem effectum consueta mandata a tribus Cardinalibus eo tempore in Ordine Prioribus, seu deputatis expediantur.
2
23. Sede Apostolica vacante, universa civilis potestas Romani Pontificis circa regimen et gubernium Status Civitatis Vaticanae spectat
ad S. Cardinalium Collegium, quod tamen leges condere non poterit, nisi urgente necessitate et pro tempore vacationis Sedis, in posterum tantum valituras si novus Pontifex eas confirmare statuerit.
3
1
2
3
Clem. XII Const Apostolatus officium, § 17.
Clem. XII Const. Apostolatus officium, § 25.
Legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano, 7 giugno 1929, n. 1.
74
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
CAPUT IV
De Sacris Romanis Congregationibus et Tribunalibus eorumque facultatibus
Sede Apostolica vacante
24. Circa facultates Sacrarum Romanarum Congregationum, Sede
vacante, hae, quae sequuntur, normae ab omnibus servandae sunt, non
obstantibus privilegiis quibusvis.
25. Sacrae Congregationes, eadem Sede vacante, nullam potestatem
habent in iis, quae Sede plena facere et expedire non possunt nisi facto
verbo cum Ssmo, vel ex audientia Ssmi, vel vigore specialium et extraordinariarum facultatum quae a Romano Pontifice earumdem Congregationum Praefectis vel Secretariis concedi solent.
}
26. Facultates vero quae ipsis per Litteras apostolicas attributae
sunt, et proinde tamquam ordinariae atque ipsarum Congregationum
propriae censentur, eae morte Romani Pontificis non extinguuntur.
27. Volumus tamen ut his facultatibus ordinariis Sacrae Congregationes solummodo in iis gratiis concedendis, quae minoris momenti
sunt, libere, pro rei opportunitate, utantur. In iis vero expediendis
definiendisque negotiis quae graviora vel controversa esse videntur,
illud statuimus ut, si res talis sit, quae in aliud tempus differri valeat,
futuro Pontifici reservetur omnino : sin autem nullam admittat moram, tunc S. Collegio concedimus ut committere possit negotium Praefecto et aliquot aliis Cardinalibus eius Congregationis, ad quam Pontifex illud examinandum verisimiliter commisisset, qui, negotio accurate discusso, ea desuper decernere possint, per modum tamen provisionis, donec eligatur Pontifex, quae, iuxta datam sibi a Domino prudentiam, iuribus et rationibus ecclesiasticis custodiendis ac tuendis apta
et consentanea censuerint.
1
28. Tribunal S. R. Rotae et Supremum Tribunal Signaturae Apostolicae Sede vacante ius dicere pergunt iuxta leges sibi proprias, servatis tamen quae cann. C. I. C, 244 § 1 et 1603 § 2 praescripta sunt.
CAPUT V
De exsequiis Romani Pontificis
29. Romano Pontifice vita functo, Cardinales exsequias pro eius
Anima de more per novem continuos dies persolvent, nisi forte in illis
novera diebus aliquod festum ex praecipuis et magnis incidat, propter
1
Clem. XII Const. Apostolatus officium, § 18.
Acta Pii Pp. XII
7&
cuius observantiam exsequiae intermittendae videantur, vel etiam causa
quaedam vere gravis et urgens occurrat quae prudenti Cardinalium
iudicio exequiarum ordinem suspendere cogat : exsequiae autem forte
intermissae erunt resumendam, si tempus sufficiat. Tribus vero postremis diebus solemniori ritu exsequiae ipsae celebrabuntur; et ultimo earumdem exsequiarum die a viro ecclesiastico ad hoc deputato habebitur
oratio De Pontifice defuncto.
30. Tumulationis authenticum instrumentum, si ipsa fiat in Basilica Vaticana, Notarius conficiet Capituli eiusdem Basilicae. Postea
vero Clericus unus Rev. Camerae Apostolicae nec non delegatus aliquis
a Praefecto secreti Cubiculi defuncti Pontificis separatim documenta conficiant quae fidem faciant peractae tumulationis, primus coram Reverenda Camera Apostolica, alter coram Praefecto Cubiculi.
1
31. Si contingat Romanum Pontificem extra Urbem supremum diem
obire, S. Cardinalium Collegii erit omnia opportune disponere pro
digna ac decora translatione cadaveris ad Vaticanam Basilicam S. Petri.
TITULUS II
DE ELECTIONE ROMANI PONTIFICIS
CAPUT I
De electoribus Romani Pontificis
32. Ius eligéndi Romanum Pontificem ad S. R. E. Cardinales unice
et privative pertinet, excluso prorsus atque remoto quolibet cuiuspiara
alterius Ecclesiasticae dignitatis, aut laicae potestatis cuiuslibet gradus et ordinis interventu.
33. Si quando contingat ut Romanus Pontifex decedat, perdurante
celebratione alicuius Concilii generalis, sive Romae illud habeatur, sive
in alio quovis orbis terrarum loco, electio novi Pontificis ab uno S. R.
E. Cardinalium Collegio semper et exclusive fieri debet, minime vero
ab ipso Concilio, cuius acta quae quomodocumque privativum ius Sacri
Cardinalium Collegii auso temerario labefactare viderentur, ipso iure
irrita declaramus, atque etiam omnino exclusis ab eadem electione peragenda quibuslibet aliis personis cuiusvis, licet ipsius Concilii, auctoritate forte deputandis, praeter Cardinales praedictos. Quin imo, ut in
2
1
Cfr. Pii XI Const. Ad incrementum, n. C.
Pii IX Const. In hac sublimi, x kal. Septembr. 1871 et Consulturi, 10 Oct. 1877 ; Leonis XIII Const. Praedecessores Nostri.
8
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
eiusmodi electione memorati Cardinales, omni prorsus impedimento submoto et quavis perturbationum et dissidiorum occasione sublata, liberius et expeditius procedere queant, ipsum Concilium in quibuslibet
statu et terminis exsistat, statim ab accepto certo nuntio demortui
Pontificis, suspensum ipso iure intelligi debet, adeo ut, nulla prorsus
interiecta mora, cessare statim debeat a quibuslibet conventibus, congregationibus et sessionibus, et a quibusvis decretis seu canonibus conficiendis, sub poena nullitatis eorumdem, nec ob quamlibet causam,
etiamsi gravissima et speciali mentione digna videatur, ulterius progredi, donec novus Pontifex canonice electus illud reassumi et conti1
nuari iusserit.
34. Nullus* Cardinalium, cuiuslibet excommunicationis, suspensionis,
interdicti aut alius ecclesiastici impedimenti praetextu vel causa a
Summi Pontificis electione activa et passiva excludi ullo modo potest;
quas quidem censuras ad effectum huiusmodi electionis tantum, illis
2
alias in suo robore permansuris, suspendimus.
35. Postquam aliquis S. R. E. Cardinalis in Consistorio creatus et
publicatus fuit, is statim vocem et ius eligendi Pontificem habet, et
consequenter etiamsi cardinalitia galerus nondum illi traditus sit, neque os clausum, vel si clausum fuerit, nondum tamen apertum sit. Etenim huiusmodi claudendi oris ritus ad praecipuam Cardinalium facul
tatem, quae circa Summi Pontificis electionem versatur, non pertinet,
sed caeremonia quaedam est, ea de causa introducta, ut Cardinales,
antequam in Consistoriis et Congregationibus suffragium ferant, de
modestia, quae ab ipsis in his et aliis actibus adhiberi debet, quodam3
modo admoneantur.
36. Cardinales canonice depositi, vel qui dignitati cardinalitiae,
consentiente Romano Pontifice, renuntiaverunt, nullum ius ad electionem habent. Immo, Sede vacante, nec potest S. Collegium restituere et
habilitare Cardinales per Papam privatos seu depósitos, ne ad vocem
4
quidem.
37. Statuimus etiam, ut cum Pontificem de hac vita migrare contigerit, praesentes Cardinales expectare debeant absentes per quindecim1
Pii IX Const Cum Romanis Pontificibus, pridie Nonas Dec. 1869; Cod. I. C. can. 229.
Clem. V, cap. 2, Ve Romani, § 4, de'elect., I, 3 in Clem.; Pii IV Const. In, eligendis,
§ 29; Greg. XV Const. Aeterni Patris, § 22.
Pii V decr. die 26 Ian. 1571 ; Caeremoniale Greg. XV, >§ Porro; Cod. I. Ç. can 233, § 1.
* Bonif. VIII, cap. un., de schismatic, V, 3 in Sext. ; Pii IX Litt. Quamquam, 29 Septembris 1867.
2
3
Acta Pii Pp. XII
77
tantummodo solidos dies, facta tamen potestate S. Cardinalium Collegio ingressus in Conclave etiam per alios duos trësve dies proferendi,ea tamen lege ut decem et octo ad summum diebus elapsis, quibus exsequiae defuncti Pontificis celebrantur, Cardinales, quotquot praesentes
aderunt, statim Conclave ingredi et ad electionis negotium procedere
teneantur.
1
2
38. Si tamen Cardinales absentes supervenerint, re integra, id est
antequam Ecclesiae sit de Pastóre provisum, in eodem negotio, in illo
statu, in quo ipsum invenerint, admittantur.
3
39. Omnibus autem Cardinalibus in virtute sanctae obedientiae
praecipimus et mandamus, ut, postquam per Cardinalem Decanum,
vel, ipso impedito, per alium Cardinalem, de vacatione Sedis Apostolicae certiores facti, atque ad novi Pontificis electionem advocati fuerint, nisi legitimo impedimento, a S. Cardinalium Collegio recognoscendo, detineantur, indictionis litteris obtemperare, et ad locum eisdem
designatum pro perficienda Pontificis electione statim se conferre debeant.
4
40. Si quis vero forte Conclave intrare noluerit, vel ingressus,
absque manifesta infirmitatis causa iuramento medicorum et a maiori
parte Cardinalium approbata, exiverit; tunc, ipso minime requisito,
nec in eiusdem electionis negotio ulterius admittendo, per alios ad eligendum Summum Pontificem libere procedatur. Si vero, infirmitate su
perveniente, aliquem eorum e Conclavi exire contingat, ipsa etiam
infirmitate durante, poterit, eius suffragio non requisito, ad electionem
procedi; sed si ad Conclave, post sanitatem sibi redditam, seu ante,
redire voluerit, rursus admittatur.
:
5
41. Cardinales omnes et singuli, valetudine non impediti, cum tertio
pulsata per loca solita conclavis campanula fuerit, ad scrutinium conr
venire debent; cui legi si quis non obtemperaverit, latae sententiae
•excommunicationis poenam incurrat.
5
7
42. Tandem ut normae iam traditae de ratione vestimentorum quii
1
Pii XI Motu proprio Cum proxima, n. 1.
Greg. X, cap. 3, Ubi periculum, § 1, de elect., I, 6 in Sext. ; Pii IV Const. In eligendis, §§ 2, 3, 5.
Greg. X, cap. 3, Ubi periculum, § 1, de elect., I, 6 in Sext
Leonis XIII Const. Praedecessores Nostri.
Greg. X, cap. 3, Ubi periculum, § 1, de elect., I, 6 in Sext. ; Pii IV Const. In eligendis, § 4.
* Greg. XV Const. Aetemi Patris, § 17.
S. Congr. Caeremonialis, Norme ceremoniali per gii Emi Signori Cardinali, 6 Gen2
3
4
5
7
naio 1943, n. 33.
78
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
bus S. R. E. Cardinales, Sede vacante, uti debent, hic opportune recolantur, haec quae sequuntur sunt animadvertenda. Habitus quem vocant
cardinalitium, eadem Sede vacante, violáceus erit et laneus, sicuti et
cappa; eiusdemque coloris fascia serica cum floccis aureis, collare, et
caligae; rochetum adhibebitur simplex, opere pinnato ornatum, tum in
ore, tum in extremis manicis, quod tamen trium centimetrorum altitudinem non excedat ; mozzeta sine mantelleto supra rochetum induatur ; pileolum et biretum erunt rubri coloris, sed ex lana ; galerus usualis
rubeus ; calcei nigri. Cardinales ex Ordinibus monasticis et mendicantibus assumpti, habitum sibi proprium de more adhibebunt.
In Congregationibus generalibus quae ante Conclave celebrantur,
Cardinales uti debebunt rocheto et mozzeta ; itemque rocheto et mozzeta durantibus scrutiniis in Conclavi : in sacris functionibus quae Cappellae vocantur, cappam induent.
CAPUT II
De Conclavistis ac de aliis in Conclavi partem habentibus
43. Cuilibet Cardinali in Conclavi liberum sit duobus servientibus
clericis, vel laicis, vel uno clerico et uno laico, uti; liceat tamen unum
tantum eumque laicum in Conclave secum adducere : infirmis autem
et graviter affectis, a maiori parte S. Collegii, vel a Cardinali S. R. E.
Camerario una simul cum Cardinalibus Capitibus Ordinum, de consensu maioris partis S. Collegii, tertius indulgeri potest.
1
2
44. Conclavistae Praelati esse non possunt, neque consanguinei vel
affines in primo et secundo gradu Cardinalium, etiamsi expensis eorum
viverent, neque eiusdem Ordinis seu Congregationis religiosae : iis autem
omnibus ne fas esto in Conclavi aliis Cardinalibus deservire, quamvis
cum istis nullum sive consanguineitatis sive affinitatis sive religionis
habeant vinculum. Et de qualitatibus Conclavistarum, qui integritate
morum, singulari prudentia et insigni erga S. Sedem religione debent
esse conspicui, Cardinales deputati ante ingressum in Conclave diligenter inquisitionem habere, et eos approbare, ac post ingressum denuo
diligenter inquirere debent.
3
45. Conclavistae iusiurandum, quod ab ipsis iuxta statutam for5
a
3
Pii XI Motu proprio Cum proxime, n. II.
Pii IV Const. In eligendis, § 16.
Pii IV Const. In eligendis, § 17.
Acta Pii Pp. XII
x
mulam [ j edi debet, serio ac religiose, pro rei gravitate, praestent.
Qaam ob rem S. R. E. Camerarii erit cavere, nt ab ipsis praedictum
iusiurandum saltem una vel altera die ante ingressum in Conclave emifc
tatur, postquam unusquisque eorum eiusdem iurisiurandi momentum
ac formulae sententiam probe intellexerit.
[*] Formula iurisiurandi a Magistris Caeremoniarum atque ab omnibus aliis Conclavistis ecclesiasticis praestandi, una vel altera die ante ingressum in Conclave, coram
S. Collegii Secretario, Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto adstante, ad rem deputatis :
constitutus coram te
factis per me SS. Dei Evangeliis coram me positis, promitto et iuro me inviolabile servoturum esse secretum in omnibus et singulis, quae de novi Pontificis electione in Cardinalium Congregationibus acta vel decreta sint et in Conclavi seu in loco electionis aguntur,
scrutinium directe vel indirecte respicientia, quaeque omnia quovis modo cognoverim, adeo
ut nec directe, nec indirecte, neque nutu, neqw verbo, neque scriptis, vel alias quomodolibet, ipsum mihi violare liceat; itemque promitto et iuro me nullo modo in Conclavi usurum
esse instrumentis quibuslibet ad vocem transmittendam vel recipiendam, vel ad imagines
luce exprimendas quovis modo aptis, et hoc nedum sub poena excommunicationis latae sententiae, futuro Pontifici speciali modo reservatae, privative etiam quoad S. Poenitentia'
riam, sed etiam sub poena privationis cuiuscumque beneficii, pensionis, officii vel muneris
ipso facto incurrendae in casu transgressionis. Quod secretum accuratissime ac religiose
servabo etiam post peractam novi Pontificis electionem, nisi ab eodem Pontifice peculiaris
facultas aut expressa dispensatio mihi concessa fuerit.
«.Pariter prtmitto et iuro nullo modo a quavis civili potestate, quovis praetextu, munus
proponendi Veto seu Exclusivam, etiam sub forma simplicis desiderii, esse recepturum, ipsumque hoc Veto, qualibet ratione mihi cognitum, patefacturum, sive universo Cardinalium Collegio simul congregato, sive singulis Cardinalibus, sive scripto, sive ore, sive directe ac proxime, sive oblique ac per alios, sive ante ingressum in Conclave, sive ipso perdurante; nullique interventui, intercessioni, aliive cuilibet modo, quo laicae potestates
cuiuslibet gradus et ordinis voluerint sese in Pontificis electione immiscere, auxilium vel
favorem praestiturum.
>
« Sic me Deus adiuvet et haec sancta Dei Evangelia, quae propriis manibus tango ».
Formóla del giuramento per i Conclavisti ed altri inservienti laici :
«Jo
. .
. . . .
. .
stando dinanzi a
toccando colle mie proprie mani i Santi Evangeli, prometto e giuro che osserverò rigoroso
e inviolabile segreto su tutte e singole quelle cose, le quali in qualunque modo venissi a
conoscere, circa l'elezione del nuovo Pontefice, trattate e definite nelle Congregazioni dei
Cardinali, come pure nel Conclave o nel luogo dell'elezione, riguardanti direttamente o
indirettamente gli scrutini, e che non violerò in alcun modo questo segreto, nè direttamente, nè indirettamente, nè con parole* nè con scritti, nè con segni, od in altra qualsiasi
guisa; inoltre prometto e giuro di non usare nel Conclave di apparecchi radio, di telefono,
microfono o di qualsivoglia altro strumento trasmittente o ricevente, e di non mare neppure di macchine fotografiche e cinematografiche, e ciò non solo sotto pena di scomunica,
riservata in modo speciale al futuro Pontefice, ad esclusione anche della Sacra Penitcn
sieria, e da incorrersi senz'altro dichiarazione col solo fatto della violazione del giurai»
SQ
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
40. Conclavistae vero, et quicumque alii servientes, e Conclavi, ex
causa infirmitatis manifestae et notabilis a medicis iureiurando probar
tae, et de consensu deputatorum, quorum etiam conscientiam oneramus, et non aliter exituri, nullo modo reverti possunt; sed eorum loco>
si necessitas ferat, alii eodem prorsus tempore, quo infirmi exibunt,
legitime adprobati et admissi, ac iurisiurandi religione iam adstricti,
ingrediantur.
1
47. Item si quem Cardinalem in Conclavi vita fungi accidat, ipsius
Conclavistae statim e Conclavi exire debent neque ad alterius Cardinalis famulatum in eodem Conclavi assumi poterunt.
48. S. Collegii quoque Secretarius, itemque Sacri Palatii Apostolici Sacrista cum uno vel pluribus, ad S. Collegii arbitrium, Clericis coadiutoribus in officio Sacristiae, nec non Praefectus Apostolicarum Caeremoniarum et Magistri Caeremoniarum non plures quam
sex Conclave ingrediantur, muneribus quae ad ipsos pertinent vacaturi.
2
49. Adsint praeterea unus Eeligiosus pro confessionibus excipiendis,
duo Medici, unus Chirurgus, unus Aromatarius cum uno aut duobus
servientibus, qui omnes a maiori parte Cardinalium vel a Cardinali
. S. R. E. Camerario una simul cum Cardinalibus Capitibus Ordinum, de
consensu maioris partis Cardinalium, erunt eligendi; aliique Conclavis
utilitati atque commoditati servientes, qui tamen plures esse non debent quam quod necessitas postulaverit, quique a Cardinalium Commissione eligentur (cfr. n. 12g).
3
segreto, ma pure sotto altre pene anche gravissime che la stessa Santità Sua potrà infliggermi in caso di trasgressione. Il qual segreto io prometto e giuro che manterrò coscienziosamente anche dopo avvenuta l'elezione del nuovo Pontefice, a meno che non mi venga
su ciò concessa dal medesimo Pontefice una espressa e speciale facoltà di parlare.
a Parimente prometto e giuro che non riceverò in nessuna maniera e da nessuna potestà civile, sotto qualsiasi pretesto, l'incarico di proporre il Veto o Esclusiva, anche sotto
forma di semplice desiderio, e che non manifesterò questo Veto, in qualunque modo da me
conosciuto, nè dinanzi a lutto il S. Collegio dei Cardinali, riunito, nè ai singoli Cardinali,
nè per iscritto, nè a voce, nè direttamente e prossimamente, nè indirettamente o per
mezzo di altri, nè prima dell'ingresso nel Conclave, nè esso durante, e che non presterò
mai aiuto o favore a qualsiasi intervento, intercessione o altro modo qualsiasi col quale
le autorità civili di qualunque grado ed ordine volessero immischiarsi nell'elezione del Romano Pontefice.
«Così Dio mi aiuti e questi Santi Evangeli, che tocco colle mie mani».
1
Pii IV Const. In eligendis, §24.
Clem. XII Chirogr. Avendo Noi, n. 16.
* Pii IV Const. In eligendis, § 18; Clem. XII Const. Apostolatus officium, § 13.
2
Acta Pii Pp. XII
CAPUT III
,,
1
De ingressu in Conclave
50. Exsequiis defuncti Pontificis, ut supra, persolutis, et interim
Conclavi opportune praeparato, Cardinales, die statuta, in Basilicam
Sancti Petri, vel alio pro temporis et loci opportunitate, conveniunt,,
ubi per Decanum S. Collegii, vel eo impedito per alium ex antiquioribus .Cardinalibus, Missa de Spiritu Sancto celebratur, et in fine per
aliquem Praelatum aut alium virum ecclesiasticum doctum habeatur
oratio, qua moneantur, ut, sepositis omnibus privatis affectibus, solum
Deum prae oculis habentes, Sanctae Romanae et universali Ecclesiae
de Pastore sufficienti et idoneo providere, omni qua possunt brevitate
et diligentia curent.
51. Re divina peracta, statim, vel, si Patribus potius libuerit, vespere, fit ingressus in Conclave. Magister Caeremoniarum Crucem Pa
pa-lem ferens, procedit: quem Cardinales sequuntur, Episcopi primum,
deinde Presbyteri, postremo Diaconi, omnes vestibus et mozzeta violaceis laneis cum fascia serica eiusdem coloris et rocheto simplici induti :.
Crucem praecedunt Familiares Cardinalium, et immediate Cantores
Hymnum Veni, Creator Spiritus cantantes : post Cardinales sequuntur
Praelati, atque ita ordine procedentes, Conclave ingrediuntur, et cum
ad Cappellani pervenerint, Cardinalium Decanus apud Altare dicit ora-,
tionem Deus qui corda fidelium ; qua finita et ab Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto intimato extra omnes a Sacello, praesens Constitutio (praetermissis iis, quae nonnisi res iam peractas respiciunt) iterum
legitur; ac iusiurandum, iuxta superius praescriptam formam, ab omnibus Cardinalibus rursus emittitur. Deinde Cardinalis Decanus Cardinales omnes brevi sermone convenientibusque verbis ad electionis negotium rite et recte peragendum hortatur.
52. His omnibus absolutis, Praelatus secreti Cubiculi Praefectus,
qui est Gubernator Conclavis, et Mareschallus perpetuus S. R: E;, qui
Conclavis est Custos, iusiurandum emittere debent iuxta statutas formulas [ 1 coram Cardinali Decano, praesentibus omnibus Cardinalibus,
:
2
1
Cfr. Caeremoniale Greg. XV.
[ ] Formula iurisiurandi a Praelato Gubernatore Conclavis et a Praelatis quibus custodia Rotarum Conclavis committitur :
2
a Ego
:
:
:
—
—i.........
spondeo, voveo et iuro officio meo diligenter ac religiose me esse functurum^ secundum
praescripta apostolica et normas traditas a Sacro Cardinalium Collegio.
« Sic me Deus adiuvet et haec sancta Dei Evangelia ».
:
6 - ACTA, vol. XIII, n. 3. — Í-2-946.
83
Acta Apostolicae Sedis -r Commentarium Officiale
idemque praestant Praelati, quibus Rotarum Conclavis custodia concreditur, videlicet, Archiepiscopi et Episcopi Pontificio Solio Assistentes, Protonotarii Apostolici de numero Participantium, Auditores S. B.
Rotae et Praelati Clerici Reverendae Camerae Apostolicae.
1
53. His expletis, Cardinales ad cellas, sorte inter eos distributas,
divertunt, exceptis Cardinalibus in unoquoque Ordine prioribus et Cardinali S. R. E. Camerario, qui in Sacello remanent ut ad clausuram
Conclavis procedant.
Interim vero Officiales Conclavis et alii in Conclavi servientes iusiurandum iam emissum (cfr. n. 45) iuxta praescriptas formulas iterum
praestant coram S. Collegii Secretario, adstante Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto, ad rem deputatis a Cardinali S. R. E. Camerario, coram quo antea et ab ipsis iusiurandum emittenduin est. [ ]
z
54. Tandem postquam ter, iussu Cardinalis Decani, campanula personata fuerit, exclusis omnibus, qui in Conclavi remanere non debent,
facibus accensis, tres Cardinales Capita Ordinum et S. R. E. Camerarius, una cum Secretario Conclavis, Apostolicarum Caeremoniarum
Praefecto et Magistris, nec non Architecto Conclavis, latebras et ángulos omnes Conclavis diligenter perquirant, ne quis ex iis, qui esse in
Conclavi prohibentur, intus remanserit; post haec autem Conclave intus
claudatur et claves Cardinali S. R. E. Camerario et Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto concredantur. In Conclavi autem esse possunt
Familiares Cardinalium et alii Officiales et Ministri Conclavis, quos
superius recensuimus; omnium autem istorum Cohelavistarum recognitio fieri debet, ne quis inter illos forte sit ex iis, qui in Conclavi esse
non possunt : quae recognitio, ut certius fiat, iubentur Conclavistae
omnes intrare Cappellani, et postea singillatim recensentur.
Formóla del giuramento per il Maresciallo-Custode :
prometto e giuro di compiere con religiosa fedeltà e diligenza il mio ufficio, secondo le
norme stabilite dai Sommi Pontifici e le disposizioni date dal Sacro Collegio dei Cardinali.
« Così Dio mi aiuti e questi Santi Evangeli ».
J
Pii XI Const. Ad incrementum, nn. XXXVII, LXX, CHI.
[ ] Formula iurisiurandi a Secretario S. Collegii et ab Apostolicarum Caeremoniarum
Praefecto praestandi eadem est ac formula iurisiurandi ab aliis Conclavistis ecclesiasticis
emittendi (n. 45, not. 4), praeter initium quod ita habebitur:
2
« Ego
j
• ._
.; „.
taciis SS. Dei Evangeliis coram me positis, promitto et iuro fidelem in omnibus et singuli»
me futurum Sacro Cardinalium Collegio et diligenter ac religiose officio meo esse functurum.
Item promitto et iuro me inviolabile, etc.
83
Acta Pii Pp. XII
:
55. Eodem tempore quo intus. Conclave et extra, claudatur a Gu
bernatore et a Mareschallo Conclavis, cum suo uniuscuiusque comi
tatù, necnon a Decano Praelatorum Clericorum Reverendae Camerae
Apostolicae cum Secretario-Cancellario, a Cardinali S.. R. E. Carnem
rario deputato, cum Magistris Caeremoniarum et Architectis,, debitis
antea adhibitis diligentiis et explorationibus : claves autem MareschalloCustodi adsignentur.
56. Utriusque peractae clausurae instrumentum respective conficiatur^
unum a Praefecto Apostolicarum Caeremoniarum, a Secretario Conclavis et ab ipso Caeremoniarum Praefecto, Notarii munere fungente,
subsignandum, testibus adhibitis duobus Caeremoniarum Magistris ;
aliud ab aliquo e Praelatis Clericis Rev. Camerae Apostolicae simul cum
Secretario-Cancellario a Cardinali S. R. E. Camerario deputatis, et
quidem in aedibus Mareschalli Conclavis, adstantibus et subscribentibus
ipso Mareschallo, Praelato Gubernatore Conclavis, Commissario generali eiusdem Conclavis, qui debet esse unus e Collegio Advocatorum
Aulae Consistorialis, et Gubernatore Civitatis Vaticanae.
:
1
.
2
. . . CAPUT IV
De clausura Conclavis, ac de secreto servando in iis omnibus
quae in Conclavi aguntur
57. Electio Summi Pontificis fieri debet in Conclavi, et eo clauso/
sublata tamen nullitate electionis a Gregorio XV (vel alio quovis decreto pontificio) hac de re statuta.
58. Tenentur quoque Cardinales pro tempore deputati, per se vel
pei* alios, cellas Cardinalium et alia Conclavis loca saepius visitare
et diligenter perquirere, ne Conclavis clausura ullo modo violetur. Et
si quid tale deprehensum fuerit, auctores e Conclavi expellantur et
gravibus poenis futuri Pontificis arbitrio plectantur.
4
59. Clauso Conclavi, nulli ad colloquium cum Cardinalibus vel aliis
in Conclavi partem habentibus admittantur, nisi praesentibus Praelatis, quibus Conclavis custodia concreditur, et nisi voce et idiomate
intelligibili loquantur. Et si quis forte (quod absit) clam ipsum Con1
Bened. XIV Const. Inter conspicuos, iv kal. Septembr. 1744, § 31.
Cfr. Pii XI Const. Ad incrementum, n. CIL
Greg. X cap. 3, UM periculum, § 1, de elect:, I, 6 in Sext; ; Greg. XV Const. Aeterffî
Patris, § 1.
Pii IV Const. In eligendis, § 15.
2
1
4
Acta Apostolicae Sedis r- Commentarium Officiale
clave ingrediatur, omni honore, gradu, atque officio et beneficio ipso
1
facto privatus existat.
60. Volumus item ut epistolae, aut cuiusvis generis scripta, etiam
typis edita, tum ad eos, qui in Conclavi sunt (non exceptis ipsi»
R. E. Cardinalibus), tum praesertim e Conclavi ad eos, qui foris sunt,
mitti nullatenus possint, nisi prius omnia et singula S. Collegii Secretarii, ac simul Praelatorum, qui ad custodiam Conclavis deputati
sunt, examini atque inspectioni subiiciantur. Ab hac regula tamen
excipitur litterarum commercium, quod liberum erit atque expeditum,
inter Officium Sacra« Poenitentiariae et Cardinalem Poenitentiarium
Maiorem in Conclavi degentem; eaeque litterae, sigillo Officii munitae,
2
nulli examini et inspectioni erunt obnoxiae. Absolute autem omnibus
interdicimus, ne ephemerides quotidianaè vel periodicae extra Conclave et in Conclave mittantur. Qui vero contra omnia superius enun8
ciata fecerint, poenae excommunicationis latae sententiae subiaceant.
61. Praeterea, uti iam in supra relatis, tam pro S. R. E. Cardinalibus quam pro Conclavistis, iurisiurandi formulis expressum est, severe praecipimus et mandamus ut ab omnibus in Conclavi partem
habentibus secretum religiosissime servetur in iis omnibus, quae ad
electionem Romani Pontificis pertineant, et in iis quae in Conclavi,
seu in loco electionis agantur. Hinc quaecumque directe vel indirecte
secretum violare quomodolibet poterunt, sive verba, sive scripta, sive
4
signa, aut alia quaevis, omnia vitare et cavere omnino tenentur, ita
ut hanc legem violantes excommunicationem latae sententiae incur
rant, a qua, sicut ab alia quavis et contra quoslibet in hac Constitutione imposita et irrogata, seu infra imponenda et irroganda, poena
excommunicationis, a nullo, ne a Maiori quidem Poenitentiario, cuiuslibet facultatis vigore, praeterquam a Romano Pontifice, nisi in mortis
3
articulo, absolvi possint.
62. Specialiter autem, sub eiusdem excommunicationis poena, Cardinales prohibemus, ne suis Familiaribus seu Conclavistis vel aliis
quibusvis ea pandant, quae scrutinium directe vel indirecte respiciant,
1
Greg. X cap. 3, Ubi periculum, § 1. de elect., I, 6 in Sext.; Pii IV Const. In eligendis, § 19.
Pii XI Const. Quae divinitus, n. 12.
* Greg. X cap. 3, Ubi periculum, § 1, de elect., I, 6 in Sext. ; Pii IV Const. In eligendis, §20 ; Clem..XII Const. Apostolatus officium, § 11.
* Greg. XV Const. Aeterni Patris, § 20.
Greg. XV Const Aeterni Patris, § 19.
2
5
85
Acta Pii Pp. XII
itemque quae in Cardinalium Congregationibus, sive ante Conciare
sive ipso durante habitis, de Pontificis electione acta vel decreta sint.
63. Insuper praecipimus, graviter onerata ipsorum conscientia,
S. R. E. Cardinalibus ut secretum huiusmodi servetur etiam post peractam novi Pontificis electionem, neque ullo modo ipsum violari liceat, nisi ab eodem Pontifice peculiaris ad hoc facultas aut expressa
dispensatio concessa fuerit. Quod praeceptum extendi volumus ad alios
omnes, qui in Conclavi partem habuerunt, si quid forte, bona vel mala,
fide, de iis, quae in Conclavi gesta sint, cognoverint.
64. Tandem, ut secreto servando strictius consulatur, omnino prohibemus ne in Conclave introducantur, sub quocumque praetextu, instru-,
menta quae dicunt telegraphica, telephonica, microphonica, radiophonica, photographica, cinematographica et alia huiusmodi.
CAPUT V
1
De forma electionis
65. Mane sequenti, post clausum praecedenti nocte Conclave, ac
post solitum campanulae sonum, conveniunt Cardinales in eo praer
sentes, qui infirmitate non sunt impediti, ad designatum Sacellum, et
ibi celebrata consueta Missa, et facta Cardinalium Communione, qui
se a Sacro peragendo quavis de causa sponte abstinuerint ac postea
a Sacrista recitato Hymno Veni, Creator Spiritus cum oratione de Spk
ritu Sancto, necnon a Praefecto Apostolicarum Caeremoniarum instrumentis perlectis utriusque Conclavis clausurae, statim ad negotium electionis procedere debent, quod quidem uno tantum ex tribus, qui infra
exponuntur, modis sive formis peragendum est, alioquin electio nullitatis vitio subiacet.
2
66v Primus modus est, qui quasi per inspirationem vocatur, quando
scilicet omnes Cardinales, quasi afflati Spiritu Sancto, aliquem unani
miter et viva voce, libere ac sponte Summum Pontificem proclamant;
circa quem modum infrascripta notanda sunt.
Primum, haec forma electionis adhiberi potest solum in Conclavi,
et eo clauso. Secundo, debet fieri electio secundum hanc formam ab
omnibus et singulis Cardinalibus in Conclavi praesentibus, etiam iis,
qui ob infirmitatem in cellis detinentur. Tertio, communiter, et nemine
1
2
Cfr. Caeremoniale Greg XV.
Pii XI Motu proprio Cum proxime, n I I I .
'
*
L
• -"'
V/
;
86
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
eorum dissentiente. Quarto, nullo praecedente de persona speciali tractatu, per verbum «eligo» intelligibili voce prolatum, aut scripto expressum, si voce non possit proferri. Exemplum autem huius, potest
esse huiusmodi. Si quis e Patribus clauso Conclavi, nullo, ut prae,s fertur, praecedente speciali tractatu, diceret: «Reverendissimi Domini,
> perspecta singulari virtute et probitate Reverendissimi Domini N. iudicaA
rent illum eligendum esse in Summum Pontificem, et ex nunc ego ipsum
eligo in Papam». Deinde hoc audito, si ceteri Patres, nemine excepto,
, sequentes primi sententiam eodem verbo « eligo » intelligibili voce proSATO, aut, si non potest, in scriptis expresso, eumdem N:, de quo nullus
specialis tractatus praecessit, communiter eligerent, ipse -N. esset canonice electus et verus Papa secundum hanc electionis formam, quae
dicitur per inspirationem.
^
;
67. Secundus modus est per compromissum, quando scilicet in quibusdam peculiaribus rerum adiunctis, Cardinales ad electionem per
hanc formam seu viam procedere volentes, committerent aliquibus ex
Patribus eligendi potestatem, ut vice omnium Ecclesiae Catholicae provideant de Pastore, cuius formae praxis debet esse huiusmodi. Primo
omnes et singuli Cardinales in Conclavi clauso praesentes, nemine eorum
dissentiente, in aliquos ex Patribus (L e. in tres vel quinque vel septem^
non in minorem vel maiorem numerum) compromissum faciunt, exempli
gratia in hanc formam: « In nomine Domini, Amen. Anno etc ; mense etc. die etc. Nos Episcopi, Presbyteri et Diaconi S. R. E. Cardinales
omnes et singuli in Conclavi existentes, videlicet iV. N., (et singillatim
omnes nominentur Cardinales) degimus, et eligimus per viam procedere compromissi, et unanimiter et concorditer nemine discrepante,
eligimus compromissarios A ., W. et N. Cardinales, etc., quibus damus
7
plenariam facultatem et potestatem providendi S. R. E. de Pastóre sub
hac forma videlicet» (Hic necesse erit ut Cardinales Compromittentes
exprimant modum et formam secundum quam Compromissarii debent eligere, et secundum quam electus debet censeri verus et legitimus Papa, ut puta si electi sint tres Compromissarii, declarandum
est an ad hoc ut electio sit valida, prius proponere debeant S. Collegio personam ab ipsis nominandam ad Pontificatum, an vero absolute debeant electionem peragere; an omnes tres debeant convenire in
unam personam; an vero sufficiat, quod duo in unam concordent, et
an debeant nominare aliquem de Collegio, vel etiam aliquem extra
Collegium, et alia his similia). His autem, vel aliis similibus expressis,
addi compromisso debet tempus, ad quod usque volunt Cardinales po-
87
Acta Pii Pp. XII
testatem Compromissarios habere eligendi, et postea subiungantur haec
yerba: «Et promittimus nos illum pro Romano Pontifice habituros,
quem DD. Compromissarii secundum formam praedictam duxerint eligendum», vel alia ad formam Compromissariis praescriptam accommodata.
.
Secundo, completo huiusmodi mandato, Compromissarii ad partem
in aliquo loco separato et clauso se conferunt, et de electione facienda
tractant,, et debet inter eos praemitti protestatio, quod per quamcumque prolationem verborum suum dare consensum non intelligunt, nisi in
scriptis illum expresse ponant. Et haec protestatio necessaria est inter
Compromissarios, ut verbis humanis et reverentialibus inter se, sine
praeiudicio, uti possint.
Tertio, facta per Compromissarios electione secundum formam eis
praescriptam, et in Conclavi promulgata, electus per huiusmodi viam
compromissi, est canonicus et verus Papa.
t)8. Tertius et ordinarius modus, seu forma electionis Romani Pontificis est, quae vocatur per scrutinium. Qua in re plenissime confirmamus legem iam latam ac per plura deinde saecula semper religiosissime servatam, qua nempe statutum est ut ad validam Romani Pontificis electionem requirantur duae saltem ex tribus partibus suffragiorum, eandem tamen modo innovamus quatenus decernimus ut duabus
ex tribus suffragiorum partibus unum insuper addatur suffragium,
alioquin electio sit ipso iure nulla atque irrita, ita ut ille tantummodo
Romanus Pontifex habendus sit in quem duae saltem ex tribus parti
bus Cardinalium, uno plus, in Conclavi praesentium per secreta sche^
dülarum suffragia convenerint.
1
Quod autem decretum inducendum et observandum iubemus ut quaer
libet praecaveatur occasio dubitandi ne in duabus tertiis partibus suffragiorum suffragium ipsius Electi numerari queat, cum nemo unquam
sive scrutinii sive compromissi via procedatur, seipsum eligere, seu suffragium sibi dare ullatenus possit : electi tamen persona, si in Conclavi
sit, debeat in numerum Cardinalium computari.
2
69. Scrutinii autem ritus continet tres actiones : alteram, quae antescrutinium, alteram, quae scrutinium, et tertiam, quae post-scrutinium
appellari potest.
70. Antescrutinii actus sunt quatuor, videlicet : praeparatio schedun
1
Alex. III in Concil. Later. cap. 6, Licet de vitanda, de elect., I, 6; Greg. XV Const.
Aeterni Patris, § 1.
Greg. XV Const. Aeterni Patris, § 2.
3
m
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
larum; extractio Scrutatorum, Deputatorum pro votis infirmorum ei
Recognitorum, per sortem ; scriptio schedularum ; earum complicatici
71; Schedularum praeparatio et distributio ad Magistros Caeremoniarum pertinet, qui eas singulis Cardinalibus saltem duas vel tres dis
«tribuent.
72. Forma autem schedulae, quoad eius figuram attinet, erit altera
parte latior hoc est plus lata, quam longa. Iii medio autem anterioris
eius partis, continere debet haec verba, typis impressa, ubi fieri potest*
alioquin unius manu scripta :
Eligo in Summum Pontificem Reverendissimum Dominum meum D. Cardinalem
Exemplar ergo huius schedulae scrutinii hoc erit :
Eligo in Summum Pontificem Rev.mum
D, meum D. Card.
73. Secundus actus antescrutinii est extractio Scrutatorum, Deputatorum pro votis infirmorum, et Recognitorum : quae extractio, an?
tequam ad scrutinium procedatur, sorte facienda est, hoc modo. In uno
saeculo, aut vase, publice ponantur tot schedulae, vel si magis placet,
«pherulae ligneae palam numeratae, quot sunt Cardinales praesentes
in Conclavi cum eorum nominibus : deinde per ultimum Diaconum
extrahantur primo Scrutatores tres, postea tres Deputati pro votis in^
firmorum, qui brevitatis gratia Infirmarii appellar v possunt, ac tandem
Recognitores, de quorum omnium officio inferius suo loco scribetur.
Quod si in extractione Scrutatorum, Infirmariorum et Recognitorum,
extracti fuerint Cardinales, qui ob infirmitatem aliudve impedimentum
muneribus praedictis satisfacere non possint, alii non impediti, loco
illorum, extrahantur. Peracta vero extractione, schedulae, seu spherulae
eorum, qui extracti fuerunt, in saeculum, seu in vas iterum coniiciantur.
74. Tertius actus antescrutinii est schedularum scriptio. Hic, antequam, videlicet, Cardinales nomen eligendi in schedulis scribere coeperint, Secretarius S. Collegii et Magistri Caeremoniarum debent ab
Acta Pii Pp. XII
m
aula discedere, ita ut tempore scrutinii Cardinales soli in Cappella
remaneant.
Porro, post eorum egressum ex aula, ultimi Cardmális ordinis Dia?
conorum erit Ostium Cappellae claudere: ac generatim ipsum, quotiescumque opus fuerit, aperire et claudere, exempli gratia, quum Cardinales Infirmarii ad vota infirmorum colligenda pergunt ac postea quum
ad Cappellani redeunt, vel ob quamcumque aliam necessitatem.
75. Schedularum scriptio ab unoquoque Cardinali secreto fiet, in
media parte schedulae scribendo nomen illius, quem eligit, charactere
tamen, quantum fieri potest, alterato, ne manus scribentis facile cognosci
possit; et caveat ne plura nomina in schedula scribat, quia suffragium
esset nullum.
Exemplar schedulae scriptae esto :
Eligo in Summum Pontificem Rev.mum
D. meum D. Card. Baronium
76. Quartus actus antescrutinii est schedularum complicatio, quae
fiet in medio uniuscuiusque schedulae, ita ut schedula ipsa fere ad
latitudinem pollici redigatur, prout ex figura, quae hic exempli gratia
ponitur, conspici potest.
Eligo in Summum Pontificem Bev.mum
(locus plicaturae)
D. meum D. Card. Baronium
Haec de antescrutinio sufficiant; ceterum, quod attinet ad Cardin»-,
íes infirmos, aut aliter impeditos, inferius suo loco dicetur.
90
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
77; Sequitur secunda actio, quae nomine scrutinii appellata fuit.
Octo sunt huius actionis actus, videlicet : delatio schedulae, iurisiurandi
praestatio, positio schedulae in calicem, schedularum mixtio, earum
numeratio, scrutinii publicatio, schedularum in fil um insertio, earum
depositio seorsum.
: 78. Delatio schedulae, et duo sequentes actus, qui melius simul describuntur ob eorum connexionem, hoc modo fient. Quilibet Cardinalis*
ordine praecedentiae servato, propriam schedulam, postquam illam
scripserit et complicaverit, duobus primis digitis dexterae manus sümet.
ac elevata manu palam deferet ad Altare, penes quod stant Scrutatores, et in quo est calix magnus ad recipiendas schedulas paratus et patena coopertus; ibique genufiectens, aliquantulum orabit; deinde surgens, alta et intelligibili voce, iurabit in hanc formam, quae in tabella
super Altari posita descripta habetur :
Testor Christum Dominum, qui me iudicaturus est, me eligere, quem
secundum Deum iudico eiigi debere.
Post haec schedulam in patenam ponet, et per patenam mittet in
calicem; quo facto inclinabit se ad Altare, et ad suum locum re vertetur.
79. Haec servanda erunt, si Cardinalis ad Altare pergere possit :
nam si ob infirmam valetudinem non possit, et praesens in Cappella
sit, ultimus Scrutator ad eum accedet; et Cardinalis infirmus, postquam
schedulam in loco suo, secreto, ut supra dictum est, confecerit, praevio
iureiurando praedicto, ipsam complicatam eidem Scrutatori tradet, qui
eam palam deferet ad Altare, et sine oratione et iureiurando in patenam
ponet, et per eam iri calicem mittet.
80. Si vero aliqui Cardinales infirmi sint in suis cellis, tres Cardinales Infirmarii, ut supra extracti, ad eos accèdent cum capsula altitudine unius palmi, in cuius superiori parte sit rima, seu foramen, eius
magnitudinis, ut per illud schedula complicata possit per suam latitudinem intus capsulam transmitti; quam capsulam antequam Scrutatores Infirmariis tradant, palam aperient, ut ceteri Cardinales possint
eam inanem et vacuam conspicere, deinde claudent, et clavem ponént
super Altare; deinde Infirmarii cum capsula clausa, et cum parvo disco
sufficientes schedulas continente, ad unumquemque eorum accèdent ; et
infirmi acceptas ex disco schedulas secreto scribent et complicabunt,
et praevio iam dicto iureiurando in capsulam per rimam mittent ; quod
si infirmi scribere non possint, sive aliquis ex tribus Cardinalibus Infirmariis, sive alius ex ordine tamen clericali, cuiuslibet Cardinalis in-
91
Acta Pii Pp. XII
ormi ver Infirmariorum arbitrio deligendus, praestito de secreto sert
vando in manibus ipsorum Infirmariorum iureiurando, praedicta faciet :
#tque hi advertere debent quod non solum iurisiurandi vinculo tenentur
servare secretum, sed etiam in excommunicationem latae sententiae,
.si contrafecerint, incurrent. His peractis, Infirmarii ad Cappellani revertemur eum capsula, quam Scrutatores aperient, et schedulas in ea
contentas palam numerabunt : et tot repertas, quot sunt infirmi, ponent
singillatim in patenam, et per patenam simul omnes in calicem.
: Ne autem nimis in longum protrahatur scrutinii actio, Infirmarii
poterunt proprias schedulas post Decanum conficere et in calicem ponere, deinde dum ceteri Cardinales scrutinium agunt, ad infirmos pergere ad accipienda eorum suffragia eo modo, quo proxime ante dictum est....,;
1
81. Quartus actus scrutinii est schedularum permixtio, quae fiet per
primum Sçrutatorem, calice in quo ipsae schedulae positae fuerunt,
patena cooperta, pluries agitato.
82. Quintus actus est numeratio schedularum, quae palam fiet per
ultimum Scrutatorem, capiendo singillatim unamquamque schedulam
ex calice, eamque ponendo in alium, qui ad hoc paratus sit, calicem
vacuum. Quod si numerus schedularum non respondeat numero Cardinalium, omnes comburendae sunt, et iterum, idest secunda vice, ad
suffragia statim est deveniendum. Si vero numerus schedularum numero Cardinalium respondeat, prosequendi sunt alii actus scrutinii.
83. Sextus actus est publicatio scrutinii, quae per Scrutatores, qui
sedent ad mensam ante Altare positam, fiet hoc modo. Primus Scrutator accipiet unam schedulam, eamque explicabit, et viso in ea schedula electi nomine, eam tradet secundo Scrutatori, qui pariter, eodem
electi nomine perspecto, eamdem tradet tertio, qui illam alta et Intelligibili voce perleget, ut Omnes Cardinales praesentes notare possint
suffragium in folio impresso, quod penes se habebunt cum nominibus
omnium Cardinalium : notabit autem iuxta nomen Cardinalis ex schedula recitati. Idem faciendum erit de ceteris schedulis in calice positis,
usque ad ultimam. Quod si in scrutinii publicatione inveniant ScrUta-
1
Formula huiusmodi iurisiurandi haec erit :
« Ego N. spondeo, voveo ac iuro me fideliter impleturum munus ab Emo Cardinali N.
mihi commissum schedulam eius nomine et vice conscribendi, et inviolabile secretum semper servaturum de iis quae in ea continentur, sub poenis in Constitutione Pii XII Vacantis
Apostolicae Sedis, diei octavi Decembris anni millesimi nongentesimi quadragesimi quinti
statutis.
« Sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia ».
92
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
tores duas schedulas ita complicata« ut ab uno tantum datas fuisse
appareat, si quidem unus et idem in utraque electus fuerit, schedulae
praedictae habebuntur et notabuntur pro uno suffragio, si vero diversi
fuerint nominati, neutrum suffragium validum erit; scrutinium tamen
neutro casu vitiatur. Ceterum suffragia praedicta, finita scrutinii pu
blicatiöne, a Scrutatoribus iuxta nomina Cardinalium, qui ea obtinuerunt, in unam summam redigentur, vel in separato folio notabuntur,
hoc modo : Reverendissimus D. Cardinalis A habet suffragia 20, et
Reverendissimus D. Cardinalis B habet suffragia 15, et sic de aliis; quod
fit ne Cardinales, cum opus est, cogantur semper numerare suffragia;
quae iuxta nomina Cardinalium notarunt.
¿
84. Septimus actus scrutinii est schedularum in filum insertio, quae
ut schedulae ipsae cautius conservari possint excogitata fuit. Haec
autem insertio fiet per ultimum Scrutatorem, inserendo schedulam
unamquamque, postquam eam perlegerit, acu cum filo ad hunc effectum
parato, in loco, ubi est verbum Eligo.
85. Octavus et postremus scrutinii actus est depositio schedularum
seorsum, quae similiter fiet per ultimum Scrutatorem, qui, finita insertione omnium schedularum in filum, capita fili noà*o iunget, et schedulas omnes ita colligatas in alium calicem vacuum, vel in mensa seorsum ponet.
86. Sequitur tertia et postrema actio, quae post scrutinium appellata fuit, cuius actus tres sunt, videlicet : numeratio suffragiorum,
eorum recognitio, et schedularum combustio.
Primus itaque actus est numeratio suffragiorum, quae fiet per Scrutatores semper, sive secuta sit electio, sive non : et si quidem secuta
non sit electio, ut sciatur, quod in eo scrutinio non habetur Papa; si
vero secuta sit, ut constet de canonica Pontificis electione. Fiet autem
haec numeratio suffragiorum hoc modo. Scrutatores in unam summam
redigent suffragia, quae quilibet nominatus in Pontificem obtinuit, c4
si invenerint nullum ex nominatis ad duas tertias partes suffragiorum,
uno insuper addito suffragio, pervenisse, non habetur Papa in illo scrutinio ; si vero invenerint aliquem ex nominatis duas saltem tertias partes
suffragiorum, uno insuper addito suffragio, obtinuisse, electio Papae
habetur, et quidem canonice valida.
Secundus actus postscrutinii est recognitio, quae per Recognitores,
sive secuta sit electio, sive non, fiet inspiciendo tam schedulas scrutinii, quam suffragiorum annotationes factas per Scrutatores, ut pei
Acta Pii Pp. XII
m
huiusmodi recognitionem constare possit an Scrutatores sincere et fideliter muneri suo satisfecerint.
Tertius, et postremus actus postscrutinii est cömbustio omnium
schedularum, quae semper et palam per Scrutatores fiet, statim post
recognitionem, sive electio sit secuta, sive non, antequam Cardinales
discedant ab aula, arcessitis interim ab ultimo Cardinali Diacono, et
adiuvantibus, Secretario Conclavis et Praefecto cum Magistris Caeremoniarum. Si tamen secundum scrutinium, iuxta ea quae inferius praeserventur, peragendum sit, tunc combustio schedularum primi scrutinii nonnisi in fine una cum schedulis secundi scrutinii facienda erit.
87. Omnibus et singulis Cardinalibus in virtute sanctae oboedientiae praecipimus ut, ad secretum tutissime servandum, omne genus
scripturas quas de exitu uniuscuiusque scrutinii apud se habeant, una
cum schedulis comburendas tradant.
88. In Praedecessorum Nostrorum, ac praecipue Gregorii XV, Constitutionibus, ad expeditiorem electionem habendam statutum fuerat
ot, scrutinio publicato, si electio per consensum tunc duarum tantum partium in eo facta non fuerit, statim antequam ad alios actus deveniatur, Cardinales possent, semel in quolibet scrutinio, accedere alicui ex
illis, qui in eodem scrutinio saltem unum suffragium validum obtinuis,-sent, dummodo is non esset, qui ab ipsomet Cardinali fuerat in scrutinio nominatus. Cum tamen huiusmodi forma accessus non parum esset
ad exequendum difficilis, praesertim quoad ea, quae schedularum inspectionem, apertionem et collationem spectabant, immo cum in praesens, attenta nova schedularum forma per Nos inducta, fere impossibilis evaderet, Nos, Praedecessoris Nostri Pii X ordinationem confirmantes, qui et huic incommodo occurrere et nihilominus optatae electionis accelerationi nullimode officere cupiit, iterum statuimus ac praescribimus ut loco ipsius accessus, semel tam mane quam vespere, post
completum iuxta huc usque exposita scrutinium, si quidem in eo secuta
non sit electio, Cardinales statim ad. novum scrutinium peragendum
procedere debeant, in quo rursus suffragia sua ferant, iis, quae in primo
scrutinio lata sunt, minime computatis. Volumus autem ut in hoc secundo scrutinio iidem ac in primo ritus serventur, ita tamen ut Cardinales non teneantur novum emittere iusiurandum, neque novos eligere
Scrutatores, Infirmarios et Recognitores, sed quae in primo scrutinio
quoad haec praestita sunt, sine renovatione valeant etiam pro secundo.
89. Et haec omnia, quae de scrutinii ritibus sunt exposita, servanda
erunt diligenter a Cardinalibus in omnibus scrutiniis, quae singuli*
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
9*
diebus peragi debent inane post solitam Missam, et Hymnum Veni,
Creator Spiritus cum oratione de Spiritu Sancto, et post meridiem,
hora opportuna, pariter post Hymnum Veni, Creator Spiritus et orationem de Spiritu Sancto.
1
90. Quod si electio aliter celebrata fuerit, quam in scrutinio per
secreta schedularum suffragia duarum ex tribus partibus Cardinalium
in Conclavi praesentium, uno insuper addito suffragio; vel per viam
compromissi ab omnibus Cardinalibus similiter in Conclavi praesentibus, nemine dissentiente, initi et ita ut nemo seipsum elegerit; vel quasi
per inspirationem, nullo praecedente de persona speciali tractatu, omnium pariter Cardinalium praesentium in Conclavi, communiter, ne
mine itidem dissentiente, per verbum « eligo » intelligibili voce prolatum aut scripto, si voce non potuerit, expressum; nulla sit et invalida
eo ipso absque ulla declaratione, et ita electo nullum ius tribuat.
2
91. Quae de praecedentibus electionem et de ipsa electione Romani Pontificis hactenus dicta sunt, haec omnia servanda esse declaramus etiam si contingat vacationem Sedis Apostolicae occurrere per
renuntiationem Summi Pontificis.
CAPUT VI
De iis, quae servanda vel vitanda sunt
in electione Romani Pontificis
92. Simoniae crimen, tam divino quam humano iure detestabile, in
electione Romani Pontificis omnino sicut reprobatum esse constat, ita
et Nos reprobamus atque damnamus, huiusque criminis reos poena
excommunicationis latae sententiae innodamus; sublata tamen irritatione electionis simoniacae, quam Deus avertat, a Iulio II (vel alio
qualicumque decreto pontificio) statuta, ut praetextus amputetur impugnandi valorem electionis Romani Pontificis.
3
93. Item sub eadem poena excommunicationis latae sententiae prohibemus ne quis, etiamsi Cardinalatus honore fulgeat, vivente Romano
Pontifice et eo inconsulto, tractare de ipsius Successoris electione, aut
aliquod suffragium polliceri, vel hac de causa privatis conventiculis
factis aliquid deliberare et decernere praesumat.
4
1
Greg. XV Const. A ei emi Patris, §17.
Greg. XV Const. Aeterni Patris, § 19.
Iulii II Const. Cum tam divino, XJX kal. Febr. 1505.
Symmaçhus Tapa in Synod. Rom., c. 2, D. 79; Pauli IV Const. Cum secundum Apostolum, XVII kal. Ian. 1558;
>•
2
3
4
Acta Pii Pp. XII
5
, 94. Quae autem a Praedecessoribus Nostris et praesertim a Pio X
de civili Veto seu Exclusiva, uti vocant, in electione Summi Pontificis
edicta et sancita fuerunt, ut omni externo interventu remòto, plenae
libertati in Summo Pastore eligendo consulatur, ea omnia, hic omni
ex parte atque integré renovantes, confirmata esse volumus. Quamobrem iterum in virtute sanctae oboedientiae, sub interminatione divini
iudicii et poena excommunicationis latae sententiae, omnes et singulos
S'. R. E. Cardinales, tam praesentes quam futuros, pariterque Secre
tarium S. Collegii Cardinalium aliosque omnes in Conclavi partem
habentes, prohibemus ne, quovis praetextu, a quavis civili potestate
munus recipiant Veto sive Exclusivam, etiam sub forma simplicis desiderii, proponendi, ipsumve hoc Veto, qualibet ratione sibi cognitum,
patefaciant sive universo Cardinalium Collegio simul congregato, sive
singulis purpuratis Patribus, sive scripto, sive ore, sive directe ac
proxime, sive oblique ac per alios, sive ante Conclave sive ipso perdurante. Quam prohibitionem extendi volumus ad omnes interventus, intercessiones aliosque modos quoslibet, quibus laicae potestates euiusli
bet gradus et ordinis voluerint sese in Pontificis electione immiscere.
1
95. Cardinales praeterea abstineant ab omnibus pactionibus, conventionibus, promissionibus aliisque quibuscumque obligationibus, quibus adstringi possint ad suffragium alicui vel aliquibus dandum vel
non dandum; quae omnia et singula, si de facto intervenerint, etiam
iureiurando adiecto, nulla et irrita, neque ad eorum observantiam quemquam teneri decernimus, et contra facientes ex nunc latae sententiae
excommunicationis poena innodamus. Tractatus tamen pro electione
habendos, Sede vacante, vetare non intelligimus.
2
96. Pariter interdicimus ne Cardinales, antequam ad electionem deveniant, capitula conficiant, seu quaedam communi consensu statuant^
ad quorum observantiam sese adstringant, si ad Pontificatum assumantur; quae item, si de facto intervenerint, etiam iureiurando adiecto,
nulla et irrita declaramus.
3
97. Iisdem denique, quibus Decessores Nostri, vocibus, S. R. E.
Cardinales vehementer hortamur ut in eligendo Pontifice, nulla propensione animi vel aversione ducti, nullius inclinati gratia aut obsequio, non intercessione in saeculo potentium, non vi vel metu vel aura
1
Const. Commissum Nobis, 20 Ian. 1904.
Greg XV, cap. Ubi periculum, § 4, de elect., I, 6 in Sext. ; Pii IV Const. In eligendis, § 26; Greg. XV Const. Aeterni Patris, § 18.
Pii IV Const. In eligendis, § 3 ; Greg. XV Const. Aeterni Patris, % IS
3
3
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
populari moti, sed unice Dei gloriam et Ecclesiae bonum prae oculis
habentes, in eum sua vota conferant, quem universali Ecclesiae fructuose utiliterque gubernandae prae ceteris idoneum in Domino iudicaverint.
1
98. Cum vero fideles non tam humanae industriae subsidiis, etsi sollicitae, inniti debeant, quam in humilis devotaeque orationis instantia sperare, huic adiicimus sanctioni, ut in omnibus civitatibus, ceterisque locis
saltem insignioribus, ubi primum de Pontificis Obitu nuncium pervenerit,
a Clero et populo, solemnibus pro eo exsequiis celebratis, singulis diebus
(donec Romanae Ecclesiae de suo Pastore fuerit provisum) humiles assiduaeque preces fundantur ad Dominum, ut Ipse, qui concordiam facit in
sublimibus suis, sic efficiat eorumdem Cardinalium corda in eligendo concordia, ut provisio celeris, unanimis et utilis (prout animarum salus exigit, et totius orbis requirit utilitas) ex ipsorum unanimitate sequatur. Et
ne tam salubre praesentis sanctionis edictum, ignorantiae negligi praetextu contingat, praecipimus ut Patriarchae, Archiepiscopi, Episcopi et
alii Ecclesiarum Praelati, ceterique, quibus oflicium est enuntiare verbum
Dei, Clerum et populum, propter hoc specialiter frequentius congregan-i
dos, in suis sermonibus ad supplicum precum suffragia pro celeri et felici
exitu tanti negotii frequentanda solerter excitent, et ipsis eadem auctoritate non solum orationum frequentiam, sed observantiam (prout circumstantiae pensandae suaserint) ieiuniorum hortentur. '
2
99. Electum vero haeredem et Successorem Nostrum rogamus, ne
muneris arduitate deterritus ab eodem subeundo se retrahat, at potius
divinae voluntatis consilio humiliter se subiiciat : nam Deus qui imponit onus, manum etiam Ipse supponetene ei ferendo sit impar; is enim
qui oneris est auctor, Ipse est administrationis adiutor; et ne sub magnitudine gratiae succumbat infirmus, dabit virtutem qui contulit dignitatem.
3
1
Greg. X, cap. 3, Ubi periculum, § 4, de elect., I, 6 in Sext. ; Pii IV Const. In eligendis, § 26; Greg. XV Const. A eterni Patris, § 23; Clem. XII Const. Apostolatus officium, § 5;
Pii IX Const. Licet per Apostolicas, vi Idus Sept. 1874; Leonis XIII Const. Praedecessores
Mostri; Pii X Const. Commissum Nobis.
Greg. X, cap. 3, Ubi periculum, § 5, de elect., I, 6 in Sext.
* Leonis XIII Const. Praedecessores Nostri.
2
/
Acta Pii Pp. XII
97
CAPUT VIT
De acceptatione et proclamatione electionis
nec non de consecratione et coronatione novi Pontificis
100. Post electionem canonice factam, ab ultimo Cardinali Diacono
accitis in aulam Conclavis S. Collegii Secretario, Praefecto Apostolicarum Caeremoniarum atque duobus Caeremoniarum Magistris, consensus electi per Cardinalem Decanum nomine totius S. Collegii Iiis
verbis: Acceptasne electionem de te canonice factam in Summum Pontificemt requiratur.
1
101. Hoc consensu praestito intra terminum, quatenus opus sit, prudenti arbitrio Cardinalium per maiorem votorum numerum determinandum, illico electus est verus Papa, atque actu plenam absolutamque
iurisdictionem supra totum orbem acquirit et exercere potest. Hinc,
si quis litteras super negotiis quibuscumque confectas, quae a Romano
Pontifice ante cöronationem suam emanaverint, audeat impugnare*
excommunicationis sententia, ipso facto incurrendae, eum innodamus.
102. De acceptatione novi Pontificis et de nomine ab Eo assumpto,
Cardinali Decano interrogante: Quo nomine vis vocari? instrumentum
conficitur, Praefecto Apostolicarum Caeremoniarum Notarii munere
fungente, testibus adhibitis Secretario S. Collegii et duobus Caeremoniarum Magistris.
103. Deinde, actis de more agendis, iuxta Caeremoniale Romanum,.
Cardinales primam « adorationem » Summo Pontifici Electo de more exhibent : qua expleta et hymno Te Deum decantato, populo expectanti
novus Romanus Pontifex a Priore Cardinalium Diaconorum publicatur/
pauloqué post ipse Pontifex Apostolicam Benedictionem Urbi et Orbi
impertit. Sequitur deinde secunda « adoratio », quam, cappis violacei»
induti, Cardinales peragunt.
104. Si Electus extra Conclave degit, normae sunt observandae quae
habentur in Caeremoniali Romano lib. I, tit. 1, De Conclavi et Electione
Papae § 37.
2
3
105. Omnibus tandem rite expletis, de mandato novi Pontificis aperitur Conclave, tum intus, tum extra ; huiusque aperturae consuetum
1
Caeremoniale Rom., lib. I, tit. I, de Conclavi et Electione Papae, § 84.
Cod. I. C, can. 219.
Clem. V, cap. 4, De seni, excomm., V, 10 in Extravag. comm
* Caerem. Rom., lib. I, tit. I, de Conclavi et Electione Papae, § 35; Cod: I. C„
2
3
can. 239, § 3.
7 - ACTA, vol. XIII, a.. 3. — 4-2-946.
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
-98
conficitur instrumentum ut de clausura sancitum est superiori n. 56.
Aperto autem Conclavi illi admittuntur gui, de more, electo Pontifici
pro adoratione introduci solent.
106. Ad tertiam adorationem peragendam Cardinales ab Apostolicarum Caeremoniarum Praefecto erunt intimandi cum Summus Pontifex statuerit.
107. Quod si electus nondum sit Presbyter vel Episcopus, a Decano.
S. Collegii Cardinalium, qui tunc pallio utitur, ordinabitur et consecrantur r quod privilegium, absente Cardinali Decano, competit Subdecano, eoque etiam absente, antiquiori Cardinali Episcopo suburbicarios
1
108. Tandem per Cardinalem Protodiaconum Pontifex coronatur, *
«t cum Sibi placuerit Patriarchalis Archibasilicae, Lateranensis, possessionem, ritu praescripto, capit.
Haec igitur, tota rei causa graviter considerata, atque etiam
Decessorum Nostrorum exemplis permoti, statuimus et praescribimus, decernentes praesentes has Litteras et in eis contenta
quaecumque, etiam ex eo quod quilibet in praemissis ius vel
interesse habentes, vel habere praetendentes quomodolibet illis
non consenserint, nec ad ea vocati sive auditi fuerint, aut ex
quibuslibet aliis causis, impugnari minime posse, sed easdem
-semper ac perpetuo firmas, validas et efficaces exsistere et fore,
suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, ac iis
ad quos spectat et pro tempore spectabit suffragari, et ab ei>
Tespective et inviolabiliter observari debere, ac irritum et inane,
si secus super his a quocumque, quavis auctoritate,- scienter vel
ignoranter, contigerit attentari.
Volumus etiam Nostras has Litteras legi coram omnibus
in primis Congregationibus post obitum Pontificis haberi solitis,
ut supra (n. 12 a); rursus post ingressum in Conclave, ut supra
{n. 51); item cum quis ad purpurae honorem fuerit evectus,
interposito sacramento de religiose retinendis iis, quae in praesenti Constitutione decreta sunt.
1
Caerem. Rom., lib. I, tit. II, De ordin, et consecrat, novi Pontificis, § 13.
Cod. I. C , can. 239, § 2.
* Caerem. Rom., lib. I, tit. II, De ordin, et consecrat, novi Pontificis, § 18.
2
Acta Pii Pp. XII
99
Non obstantibus, quatenus opus sit, per Romanos Pontifices
"Praedecessores Nostros editis Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis, quas omnes et singulas abrogatas, ut supra,
declaramus, ceterisque etiam individua ac specialissima mentione et derogatione dignis, contrariis quibuslibet.
Nulli ergo hominum liceat .hanc paginam Nostrae constitutionis, ordinationis, abrogationis, mandati, innodationis, admonitionis, inhibitionis, praecepti, voluntatis infringere, vel ei
ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei, et beatorum Petri
et Pauli Apostolorum eius se noverit incursurum.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo quinto, die octavo mensis
^decembris, in festo Conceptionis immaculatae Beatae Mariae*
Virginis, Pontificatus Nostri anno septimo.
PIUS PP. XII
An. et vol. XXXTIH
7 Martii 1946
(Ser. tí, v. XIII)-Num. 4
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM OFFICIALE
ACTA FIT PP. XII
SACRUM CONSISTORIUM
I
CONSISTORIUM SECRETUM
Feria secunda, die xvni mensis Februarii anno MCMXLVI, in consueta aula Palatii Apostolici Vaticani fuit Consistorium secretum,, cuius
acta ex ordine referuntur.
.
I - CAMERARIUS SACRI COLLEGII
•Reverendissimus Cardinalis Fumasoni Biondi detulit ac reddidit
perulam Sacri Collegii S. R. E. Cardinalium Beatissimo Patri, qui eam
tradidit Reverendissimo Cardinali Tedeschini, pro hoc anno ipsius Sacri
•Collegii Cardinalium Camerario.
IT — ALLOCUTIO SSMI DOMINI NOSTRI
VENERABILES FRATRES
Tribus potissimum dé causis sacrum hodie Collegium vestrum convocavimus, ut Illud nempe novis adlectis Purpuratos
Patribus suppleamus, ut de novorum curemus Episcoporum
cooptatione, utque de quattuor Beatis Caelitibus sanctitudinis
infula decorandis ex translaticio more tractemus.
8 - ACTA, vol. X I I I , n. 4. — 7-3-946.
102
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Multas profecto gravissimasque postremis hisce annis Catholicae Ecclesiae Senatus iacturas fecit; ac cupimus heic Eminentissimos hos viros maerenti animo commemorare; quos Nos,
quos vos bonique omnes tantopere desideramus, quibusque a
summo Pastorum Principe sempiternam requietem suorumque laborum ac virtutum praemium supplices imploramus.
Quominus autem novos conlegas in amplissimum ordinem vestrum maturius cooptaremus, variae ac multiplices prohibuere
difficultates, in quibus eas praesertim recordamur ex bellica
ac diuturna conflagratione ortas, quae quidem universam populorum consortionem adversas infensasque in partes diffractam tenebat, quaeque maris, caeli terrarumque itinera vel
omnino interclusa, vel incerta atque insidiosa habebat.
Hodie tandem positis armis, quamvis nondum veri nominis
pax fatigato ac trepido humano generi affulgeat, Nobis licet hoc
propositam, iam diu in mente versatum, ad rem deducere;
idque eo libentius facimus, quod Nobis datur viros de re catholica deque patria cuiusque sua meritissimos sacrae Purpurae
maiestate honestare. Cumque primum eveniat ut lecitissimi
Praesules, e quinque terrarum orbis partibus in Romanum clerum adsciti, summo laticlavii honore exornentur, illud in nova
luce ponitur, quod peculiaris est Catholicae Ecclesiae nota: eam
nempe non ad aliquam tantummodo stirpem, gentem, nationemve pertinere, sed ad singulos universos humanae familiae
populos; quos quidem, divino Iesu Christi sanguine redemptus,
materno animo amplectitur omnes, ac fraterna invicem caritate
copulatos ad supernam patriam perpetuoque mansuram convertit ac dirigit.
Ac praeterea Dioeceses haud paucae postremis hisce mensibus suo fuere viduatae Pastore, quibus opus est, pro apostolico, quo divinitus fungimur, munere, ut rite consulamus. Res
gravissima, ut probe nostis, agitur; quandoquidem cum ea totius christiani gregis status, disciplina, incrementa coniunguntur quam maxime. Vocamur .siquidem ad eos deligendos prudentissime pientissimosque viros, qui « forma facti gregis ex
Acta Pii Pp. XII
animo »
1
108
sibi créditos populos ad aeternae veritatis pascua
ducant, divinae gratiae pabulo enutriant, suaeque vitae exemplo
virtutisque nitore, non minus quam auctoritate sua, regant
ac moderentur. « Grandis honor — ut Decessoris Nostri Gregorii
Magni verbis utamur — sed grave pondus istius est honoris ».
2
Quamobrem ad causam eiusmodi decernendam, quotiescumque
tractanda occurrit, sedulo diligentique studio accedimus, ac
divinae innixi illius gratiae auxilio, quam Christus Dominus
Ecclesiae Sponsae suae suoque in terris Vicario ad consummationem usque saeculi pollicitus est.
Postquam igitur Spiritum Sanctum Paraclitum suppliciter
deprecati sumus, ut superni luminis sui fulgore mentem Nostram collustrare benigne velit, hos Episcopos renuntiamus ac
publicamus.
I I I - CREATIO ET P U B L I C A T I O P A T R U M C A R D I N A L I U M
Id tamen non ante facimus, quam praeclarissimos duos ac
triginta viros in Patrum Cardinalium Collegium adscribamus,
quos sua quemque virtus ac sapiens variorum administratio
munerum dignos profecto effecere, qui hoc honore decoraren tur.
Hi autem sunt:
GREGORIUS PETRUS AGAGIANIAN, Ciliciae Armenorum Pa-
triarcha ,
IOANNES GLENNON, Archiepiscopus S, Ludovici;
BENEDICTUS ALOISI MASELLA, Archiepiscopus titulo Caesarien-
sis in Mauritania et Apostolicus in Brasilia Nuntius;
CLEMENS MICARA, Archiepiscopus titulo Apamenus in Syria,
Apostolicus in Belgica Nuntius itemque Apostolicus in Luxemburgensi Civitate Internuntius;
ADAMUS STEPHANUS SAPIEHA, Archiepiscopus Cracoviensis;;
EDUARDUS MOONEY, Archiepiscopus Detroitensis;
1
2
I Petr., V, 3.
Horn, in Ev., Il, 26, 5; ML.. 76, .1200.
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
IULIUS SALIÈGE, Archiepiscopus Tolosanus;
IACOBUS CAROLUS MAC GUTGAN, Archiepiscopus Torontinus;
SAMUEL STRITCH, Archiepiscopus Chicagiensis ;
AUGUSTINUS PARRADO Y GARCIA, Archiepiscopus Granatensis;
AEMILIUS ROQUES, Archiepiscopus Rhedonensis;
IOANNES DE JONG, Archiepiscopus Ultraiectensis;
CAROLUS CARMELUS DE VASCONCELLOS MOTTA, Archiepiscopus
S. Pauli in Brasilia;
PETRUS PETIT DE JULLEVILLE, Archiepiscopus Rothomagensis;
NORMANNUS GILROY, Archiepiscopus Sydneyensis;
FRANCISCUS SPELLMAN, Archiepiscopus Neo-Eboracensis;
IOSEPHUS MARIA CARO RODRÍGUEZ. Archiepiscopus S. Iacobi
in Chilia;
THEODOSIUS CLEMENS DE GOUVEIA, Archiepiscopus Laurentii
Marques ;
IACOBUS DE BARROS CÁMARA, Archiepiscopus S. Sebastiani
Fluminis Ianuarii;
HENRICUS PLA Y DENIEL, Archiepiscopus Toletanus;
EMMANUEL ARTEAGA Y BETANCOURT, Archiepiscopus S. Chri-
stophori de Habana;
IOSEPHUS FRINGS, Archiepiscopus Coloniensis;
IOANNES GUALBERTUS GUEVARA, Archiepiscopus Limanus;
BERNARDUS GRIFFIN, Archiepiscopus Westmonasteriensis;
EMMANUEL ARCE Y OCHOTORENA, Archiepiscopus Tarraco-
nensis ;
IOSEPHUS MINDSZENTY, Archiepiscopus Strigoniensis;
ERNESTUS RUFFINI, Archiepiscopus Panormitanus;
CONRADUS VON PREYSING, Episcopus Berolinensis;
CLEMENS AUGUSTINUS VON GALEN, Episcopus Monasteriensis;
ANTONIUS CAGGIANO, Episcopus Rosariensis;
THOMAS TIEN, Episcopus titulo Ruspensis, ac Vicarius Apostolicus Tsingtaoensis ;
IOSEPHUS BRUNO, ab actis Sacri Consilii cleri populique disciplinae praepositi.
Acta Pii Pp. XII
105
Quid vobis videtur?
Itaque auctoritate omnipotentis Dei, sanctorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra creamus et publicamus S. R. E.
Cardinales
Ex Ordine Presbyterorum:
GREGORIUM PETRUM AGAGIANIAN,
IOANNEM GLENNON,
BENEDICTUM ALOISI MASELLA,
CLEMENTEM MICARA,
ADAMUM STEPHANUM SAPIEHA,
EDUARDUM MOONEY,
IULIUM SALIÈGE,
IACOBUM CAROLUM MAC GUIGAN,
SAMUELEM STRITCH,
AUGUSTINUM PARRADO Y GARCIA,
AEMILIUM ROQUES,
IOANNEM DE JONG,
CAROLUM CARMELUM DE VASCONCELIOS MOTTA,
PETRUM PETIT DE JULLEVILLE,
NORMANNUM GILROY,
FRANCISCUM SPELLMAN,
IOSEPHUM M. CARO RODRÍGUEZ,
THEODOSIUM CLEMENTEM DE GOUVEIA,
IACOBUM DE BARROS CÁMARA,
HENRICUM PLA Y DENIEL,
EMMANUELEM ARTEAGA Y BETANCOURT,
IOSEPHUM
FRINGS,
IOANNEM GUALBERTUM GUEVARA,
BERNARDUM GRIFFIN,
EMMANUELEM ARCE Y OCHOTORENA,
IOSEPHUM MINDSZENTY,
ERNESTUM
RUFFINI,
CONRADUM VON PREYSING,
-
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
CLEM^N£EM AUGUSTINUM VON GALEN,
ANTONIUM CAGGIANO,
• .•
\-
.-wrk.¿í
THOMAM TIEN,
Ex Ordine Diaconorum:
IOSEPHUM BRUNO.
Cum dispensationibus, derogationibus et clausulis necessariis et opportunis. In nomine PaQJtris et FiQ^lii et Spiritus ©
Sancti. Amen.
In praesens autem superest ut Ecclesiis, suo viduatis Pastore, consulamus.
IV - OPTIO ECCLESIARUM
Tum Revmus Cardinalis Eugenius Tisserant, dimisso Titulo Sanctae
Mariae supra Minervam, opta vit Ecclesiam suburbicariam Portúensem
et Sanctae Rufinae. Quo ex aula egresso, Beatissimus Pater, panditam
optionem benigno favore prosequi intendens, providit Ecclesiae Portuensi
et S. Rufinae de Revmo Eugenio S. R. E. Presbytero Card. Tisserant
eum praeficiens in Episcopum et Pastorem, prout in decreto expediendo.
In aulam consistorialem iterum ingressus, Revmus Card. Tisserant suum
locum petiit postremum inter Cardinales Ordinis Episcopalis.
Dein Revmus Cardinalis Dominicus Iorio, Diaconus Sancti Apollinaris, optavit ad Ordinem Presbyterorum. Quam optionem Beatissimus
Pater benigno favore excepit, elevans Diaconiam S. Apollinaris, pro
b ac vice, in Titulum Presbyteralem.
Item Revmus Cardinalis Maximus Massimi, Diaconus Sanctae Mariae
in Porticu, optavit ad Ordinem Presbyterorum : eamque optionem Beatissimus Pater pariter excipiens, Diaconiam S. Mariae in Porticu, pro
hac vice, in Titulum Presbyteralem eleva vit.
v - PROVISIO ECCLESIARUM
Postea Ssmus sequentes proposuit Ecclesias :
Metropolitanae Ecclesiae Sancti Germani, nuper evectae, praefecit
Exc. P. D. Georgium Courchèsiie, hactenus eiusdem Ecclesiae Episcopum.
Metropolitanae Ecclesiae Valentinae Exc. P. D. Marcellinum Olaeehea Loizaga, hactenus Episcopum Pampilonensem.
Acta Pii Pp. XII
107
Metropolitanae Ecclesiae Lancvanensi et cathedrali Ecclesiae Ortonensi Exc. P. D. Ioachim Di Leo, hactenus Episcopum titularem Memphitanum.
Titulari archiepiscopali Ecclesiae Serrensi im Macedonia Exc. P.
D. Humbertum Malchiodi, hactenus archiepiscopum Camerinensem,
quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Hersilii
Menzani, Archiepiscopi-Episcopi Piacentini.
Archiepiscopali Ecclesiae Amalphitanae Exc. P. D. Aloisium Martinelli, hactenus Episcopum Titularem Tianum.
Archiepiscopali Ecclesiae Camerinensi B. D. Iosephum D'Avack,
Antistitem urbanum.
Cathedrali Ecclesiae Cordubensi Exc. P. D. Albinum Gonzalez Menéndez Reigada, hactenus Episcopum Sancti Christophori de Laguna.
Cathedrali Ecclesiae Albinganensi Exc. P. D. Raphaelem De Giuli,
hactenus Episcopum Vallensem in Lucania.
Cathedrali Ecclesiae Casertanae Exc. P. D. Bartholomaeum Mangino, hactenus Episcopum Muranum.
Cathedrali Ecclesiae Regiensi in Aemilia Exc. P. D. Beniaminum
Socche, hactenus Episcopum Caesenatensem.
Cathedrali Ecclesiae Placentinae in Hispania R. D. Ioannem Petrum
Zarrans y Pueyo, canonicum magistralem capituli cathedralis Pampilonensis.
Cathedrali Ecclesiae Anagninae R. P. Ioannem Baptistam Piasentini, Definitorem et Procuratorem Generalem Congregationis Clericorum saecularium Scholarum Charitatis.
Cathedrali Ecclesiae Augustanae R. P. Maturinum Blanchet, e Congregatione Oblatorum B. M. V. Immaculatae.
Titulari episcopali Ecclesiae Lyrbitanae R. P. Arthurum Tabera
Araoz, sodalem Congregationis Missionariorum filiorum Immaculati Cordis B. Mariae Virginis, quem constituit Administratorem Apostolicum
dioecesis Barbastrensis.
Abbatiae « nullius » Ssmae Trinitatis Cavensis R. P. Maurum De Caro,
Ordinis S. Benedicti, Priorem eiusdem Abbatiae.
Ì08
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Insuper alios per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatos
sacrorum Antistites publicavit, videlicet :
ARCHIEPISCOPOS
Serrensem, Iosephum Slipyi, Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Andreae Szeptyckyj, Archiepiscopi Leopoliensis Ruthenorum, nuper vita functi, cui iam successit.
Viminaciensem, Emmanuelem da Silva Gomes, iam Archiepiscopum
For talexien sem.
Anchialitanum, Georgium Cabana, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Arthuri Béliveau, Archiepiscopi Sancti Bonifacii.
Cyrrhensem, Hannibalem Mena Porta, iam Episcopum Limnensem,
Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Symphoriani Bogarin,
Archiepiscopi Ssmae Assumptionis.
Caesariensem in Cappadocia, Iosephum Misuraca, Nuntium Apostolicum ih "Venezuela.
Fortaleœiensem, Antonium Lustosa, iam Archiepiscopum Belemensem de Para.
Paderbornensem, Laurentium Jaeger.
Chalceduoñensem, Iulium Victorem Mariam Pichón, iam Archiepiscopum-Episcopum Caiesensem.
Belemensem de Para, Iacobum de Barros Cámara, iam Episcopum
Mossorensem.
Firmanum, Norbertum Perini.
Toletanum, Henricum Pia y Deniel, iam Episcopum Salmantinum.
Denverensem, dioecesi in metropolitanam evecta, Urbanum Ioannem
Vehr, iam Episcopum eiusdem dioecesis.
Sancti Christophori de Habana, Emmanuelem Arteaga y Betancourt.
Dercensem, Ieremiam Kinane. iam Episcopum Vaterfordiensem et
Lismoriensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Ioannis
Harty, Archiepiscopi Casheliensis.
Pelusiotanum, Iosephum Ignatium López, iam Episcopum Garzonensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Petri Brioschi,
Archiepiscopi Carthaginensis in Columbia, nuper vita functi, cui iam
successit.
Acta Pii Pp. XII
109-
Coloniensem, Iosephum Frings.
Camachenum, Mesröp Habozian.
Medellensem, Ioachim Garcia, iam Episcopum Sanctae Marthae.
Pòpayanensem, Ioannem Emmanuelem González, iam Archiepiscopum Aenieñsem.
Monctonensem, Norbertum Robichaud.
Hierapolitanum in Syria, Thomam Valeri, iam Archiepiscopum Brundusinum cum Administratione perpetua Ostunensi.
Antinoitanum, Iustinum Simonds, iam Archiepiscopum Hobartensem,
Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Danielis Mannix, Archiepiscopi Melburnensis.
Antequerensem, Fortinuín Gomez.
Brundusinum, cum Administratione perpetua Ostunensi, Franciscum De Filippis, iam Episcopum Verulanum.
Hobartensem, Ernestum Tweedy.
Bambergensem, Iosephum Kolb, iam Episcopum Veliciensem.
Perusinum, Marium Vianello, iam Episcopum Fidentinum.
Pelusiotanum, Petrum Meda war, Auxiliarem Excmi P. D. Cyrilli IX
Mogabgab, Patriarchae Antiocheni Melchitarum.
Nicaenum, Franciscum Pascucci, iam Episcopum Sionensem, iam
vita functum.
Salisburgensem, Andream Rohracher, iam Episcopum Isbitanum.
Agriensem, Iulium Czapik, iam Episcopum Veszprimiensem.
Colocensem, Iosephum Grösz, iam Episcopum Sabariensem.
Rheginensem et Episcopum Bovensem, dioecesibus unitis in personam, Antonium Lanza.
Arequipensem, Ecclesia in metropolitanam evecta, Marianum Holguin, iam Episcopum eiusdem dioecesis, nuper vita functum.
Cuschensem, Ecclesia in metropolitanam evecta, Philippum Iacobum Hermosa y Sarmiento, iam Episcopum eiusdem dioecesis.
Truxillensem, Ecclesia in metropolitanam evecta, Ioannem Guevara,,
iam Episcopum eiusdem dioecesis.
Sergiopolitanum, Natalem Gabrielem Moriondo, iam Episcopum Ca
sertanum, nuper vita functum.
Serenensem, Alaphridum Cifuentes, iam Episcopum Antofagastensem.
110
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Sanctae Fidei in America Septentrionali, Edvinum Vincentium Byrne, iam Episcopum Sancti "Ioannis Portöriceksis.
-«s
Bituricensem, Iosephum Lefebvre, iam Episcopum Trecensem.
Pacensem in Bolivia, Ecclesia in metropolitanam evecta, Abelem Isidorum Antezana y Rojas, iam Episcopum eiusdem dioecesis.
Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii, Iacobum de Barros Cámaraiam Archiepiscopum Belemensem de Para.
Aleppensem Melchitarum, Isidorum Fattal, iam Episcopum electum
•Caesariensem Philippi Melchitarum.
Colossensem, Ioannem Costantini, iam Episcopum Lunensem seu
Spediensem, Sarzanensem et Brugnatensem.
Bostrensem et Eauranensem, Petrum Chami.
Mocissenum, Rogerium Beaussart, iam Episcopum Elatensem.
Westmonasteriensem, Bernardum Griffin, iam Episcopum Appianum.
i
Melitensem, Ecclesia in metropolitanam evecta, Michaelem Gonzi,
iam Episcopum eiusdem dioecesis.
Yucatanensem, Ferdinandum Ruiz SolozarnoBizyenum, Gerardum Murray, iam Episcopum Saskatoonensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Alaphridi Arthuri Sinnot,
Archiepiscopi Winnipegensis.
Oxyrynchitanum, Ioannem Emmanuelem González, iam Archiepiscopum Popayanensem.
Kingstoniensem, iosephum O' Sullivan, iam Episcopum Carolinapolitanum.
Parianum, Eugenium Baziak, iam Episcopum Phocaeensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Boleslai T war do wski, Archiepiscopi Leopoliensis Latinorum, nuper vita functi, cui iam successit.
Senhaensem Chaldaeorum, Iosephum Cheikho.
Tarraconensem, Emmanuelem Arce Ochotorena, iam episcopum Ovetensem.
Popayanensem, Didacum Gómez, iam Episcopum Pastopolitanum.
Carpathiensem, Franciscum Kamprath, iam Episcopum Stadiensem.
Macrensem in Bhodope, Henricum Rohlman, iam Episcopum Davenportensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Francisci J. Beckman, Archiepiscopi Dubuquensis.
Acta Pii Pp. XII
111
Sancti Pauli in Brasilia, Carolum Carmelum de Vasconeellos Motta,
iam Archiepiscopum Sancti Ludovici in Maragnano. Belemensem de Para, Marium de Miranda Villas Boas, iam Episcopum Garanhunensem.
Bostoniens&m, Richardum Iacobum Cushing, iam Episcopum Melensem.
Trapezuntinum, Carolum Albertum Perrero di Cavallerleone, Ordinarium Militarem in Italia.
Indianapolitanwm, Ecclesia in metropolitanam evecta, Iosephum Ritter, iam Episcopum eiusdem Ecclesiae.
Burgensem, Lucianum Perez Platero, iam Episcopum Segobiensem.
Glaudiopolitanum in Honoriade, Alanum Guinot dé Boismenu, iam
Episcopum Gabalensem et Vicarium Apostolicum de Papua.
Aeniensem, Florentium du Bois de La Villerabel, iam Archiepiscopum Aquensem.
Glasguensem, Donaldum Campbell, iam Episcopum Ergadiensem et
Insularum.
Panamensem, Franciscum Beckmann, iam Episcopum Telmissensem.
Salernitanum, cum perpetua administratione ecclesiae cathedralis
Acernensis, Demetrium Moscato, iam Episcopum Sancti Marci et Bisinianensem.
Marcianopolitanum, Aloysium Le Hunsec, iam Episcopum Europensem.
Silyensem, Thomam Ioannem Flynn, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Eduardi Patricii Roche, Archiepiscopi Sancti Ioannis Terrae Novae.
Soteropolitanum, Anselmum Philippum Pecci, iam Archiepiscopum
Acheruntinum et Materanensem.
Euchaitenum, Octavium Beras, Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Richardi Pittini, Archiepiscopi Sancti Dominici.
Nicopolitanum in Epiro, Valentinum Dymek, iam Episcopum MadytensemOmahensem, Ecclesia nuper in metropolitanam evecta, Iacobum Hugonem Ryan, iam episcopum eiusdem dioecesis.
Adulitanum, Martinum Lucas, Delegatum Apostolicum in Africa
Meridionali.
118
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Strigoniensem, Iosephum Mindszenty, iam Episcopum Veszprimiensem.
Aprensem, Herculanum Marini, iam Archiepiscopum Amalphitanum.
Ratiarensem, Nicolaum Antonomov.
Vercellensem, Franciscum Imberti, iam Episcopum Augustanum.
Panormitanam, Ernestum Rufnni.
Surrentinum, Carolum Serena, iam Archiepiscopum Myrensem.
Adanensem, Herculanum Marini, iam Archiepiscopum Aprensem.
Anazaròensem,, Michaelem Akras, iam Episcopum Aleppensem Maronitarum.
Aquensem, Carolum De Provenchéres.
Anconitanum, cum adnexo titulo Numanensi, Aegidium BignaminL
Cotyaeensem, Antonium Vladislaum Szlagowski, iam Episcopum" Irenopolitanum in Cilicia.
Preslavensem, Thomam Cooray, Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Ioannis Mariae Masson, Archiepiscopi Columbensis in
Ceylon.
Seleuciensem in Isauria, Alphonsum Carinci.
Limanum, Ioannem Gualbertum Guevara, iam Archiepiscopum Truxillensem.
EPISCOPOS
Honoluluensem, noviter erecta dioecesi, Iacobum Iosephum Sweeney.
Midaensem, Rosarium Brodeur, Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Felicis Couturier, Episcopi Alexandrini in Ontario, vita
functi, cui iam successit.
Portus Magni, Ioannem Henricum King, iam Episcopum Opuntium.
Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Mariani Blaha, Episcopi Neosoliensis iam vita functi, Andream Skrábik, Episcopum Scyrium, qui iam successit.
Arenensem, Conradum Chauinont, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi
Charbonneau, Archiepiscopi Marianopolitani.
Opuntium, Laurentium Patritium Whelan, Auxiliarem Excmi P.
D. Iosephi Charbonneau, Archiepiscopi Marianopolitani.
Leucenum, Carolum Lábbé Marquez, iam Episcopum Iquiquensem,
vita functum.
Acta Pii Pp. XII
113
Rossensem, Dionysium Moynihan.
Sancti Georgii Terrae\ Novae, Michaelem O' Reilly.
Cairnensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Heavey, iam Episcopum Coracesiotanum.
Pathanensem, Ioannem Wolfif, Vicarium Apostolicum de Majunga.
Dysthiensem, Andream Dupont, Vicarium Apostolicum de BoboDioulasso.
Egugensem, Vitum Chang, Vicarium Apostolicum de Sinyangchow.
Reatmum, Benignum Lucianum Migliorini, iam Episcopum Letaeum.
Caliensem in Maragnano, noviter erecta dioecesi, Aloysium Gonzaga Marelim.
Lucerinum, Dominicum Vendola,
Glusinum et Pientinwm, Carolum Baldini.
Amarillensem, Laurentium Fitz Simon.
Temucensem, Alexandrum Menchaca Lira.
Cocctnensem, Iosephum Vieira Alvernaz.
Botryensem, Iosephum Garcia Pulgar, Vicarium Apostolicum Sancti Leonis de Amazones nunc de Iquitos.
Iquiquensem, Petrum Aguilera Narbona.
Foroiuliensem, cum adnexo titulo Tolonensi, Augustum Gaudel.
Cadurcensem, Paulum Chevrier.
" Sancti Ludovici Potosiensis, Gerardum Anaya y Diez de Bonilla, iam
Episcopum Chiapasensem.
Pergamenum, Iosephum De Nicola Auxiliarem Emi P. D. Alexii
S. R. E. Cardinalis Ascalesi, Archiepiscopi Neapolitani.
Venetensem, Eugenium Le Bellec.
Lucionensem, Antonium Cazaux.
Eleutheropolitanum in Palaestina, Michaelem Verhoeks, Vicarium
Apostolicum Surabaiensem.
Lamadenum, Iacobum Hubertum Goumans, primum Vicarium Apo
stolicum Bandungensem.
Curiensem, Christianum CaminadaSancti Petri et Arcis Gallicae seu Martxcensem-, Henricum Mariam
Varin de la Brunélière. . . .
114
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Silvdc Portuensis,, Antonium Ildephonsum dos Santos Silva.
Limnensem, Andream Arcoverde de Albuquerque Cavalcanti, iam
Episcopum Taubatensem.
Myricenum, Maximilianum Spiller, Vicarium Apostolicum Napensem.
Jacarézinhoensem, Ernestum Di Paula.
Hemeriensem, Iosephum Mariam Cuenco, Auxiliarem Excmi P. D.
Iacobi Pauli Mae Closkey, Episcopi Jarensis, iam vita functi.
Osakaensem, Paulum Yoshigoro Taguchi.
Sendaiensem, Michaelem Wasaburo Urakawa.
Ipsensem, Rembertum Casimirum Kolwalski, Vicarium Apostolicum de Wuchang.
Parentinum et Polensem, Raphaelem Marium Radossi.
Pueblensem, dioecesi noviter erecta, Iosephum Willging.
Letaeum, Petrum Bartholome, Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Francisci Busch, Episcopi Sancti Clodoaldi.
Teiensem, Eduardum Hettinger, Auxiliarem Excmi P. D. Iacobi
Hartley, Episcopi Columbensis, iam vita functi.
Namurcensem, Andream Charue.
Campinensem, Paulum a Tarso Campos, iam Episcopum de Santos.
Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Antonii Schüler,
Episcopi Elpasensis, nuper vita functi, Sydney Matthaeum Metzgers,
Episcopum Birthensem, qui iam successit.
Ballaratensem, Iacobum O' Collins, iam Episcopum GeraldtonensemMidaensem, Ioannem Livinum Iosephum Sion, Vicarium Apostolicum de Kontum.
Rhodopolitanum, Iosephum Baud, Coadiutorem cum iure successionis Excmi Petri Rossillon, Episcopi Vizagapatamensis.
Pinetensem ad Flumen, Evelium Diaz y Cia.
Superiorensem, Guilelmum O' Connor.
Valentinum in Brasilia, Rodulphum De Oliveira Penna, iam Epi
scopum Barrensem.
Platiensem, Antoninum Catarella.
Pelotensem, Antonium Zattera.
lericoënsem, Antonium Iosephum Jaramillo Tobón.
Acta Pii Pp. XII
115.
Holarensem, Ioannem Gunnarson, Vicarium Apostolicum Islandiae.
Geraldtonensem, Alaphridum Iosephum Gummer.
Lamdiênsem, Sanctum Ubierna, Vicarium Apostolicum de ThaiBinh.
•
Guriensem, Eduardum Rostaing, Vicarium Apostolicum de Antsirabé.
Rusaditanum, Ioannem Tarsicium Senner, Vicarium Apostolicum
de Chiquitos.
Daphnusiensem, Danielem Llórente y Federico, Auxiliarem Excmi
P. D. Emmanuelis de Castro y Alonso, Archiepiscopi Burgensis, iam
vita functi.
Satmariensem, Ioannem SchefflerAugustopolitanum in Phrygia, Antonium Aksamovic iam Episcopum
Sirmiensem.
Attaeatanum, Eduardum Martínez Gonzalez, Auxiliarem Excmi P.
D. Henrici Pia y Deniel, Archiepiscopi Toletani.
Bindaeum, Ioannem D'Alton, Coadiutorem cum iure successionis,
qui iam successit, Excmi P. D. Thomae Mulvany, Episcopi Midensis,.
iam vita functi.
Amargonensem, noviter erecta dioecesi, Florentium Vieira.
Viterbiensem et Tuscanensem et Abbatem « nullius » Sancti Martini ad Montem Giminum, Adelchim Albanesi, iam Episcopum Balneoregiensem.
' Ferentinum, Thomam Leonetti.
Mandetriensem, cum adnexo titulo Dumniensi, Petrum Çule.
Cynopolitanum in Aegypto, Iacobum Eich, Coadiutorem cum iure
successionis Excmi P. D. Iosephi Kleemann, Vicarii Apostolici Magni
Namaqualand, nuper vita functi, cui iam successit.
Olbiensem, Augustinum Danglmayr, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Patricii Lynch, Episcopi Dallasensis.
Lyrbitamtm, Wilhelm um Petrum Hadrianum Mariam Mutsaerts,
Coadiutorem cum iure successionis, qui iam successit, Excmi P. D. Arnoldi Francisci Diepenj Episcopi Buscoducensis, vita functi.
Crisiensem, Ioannem Simrak.
Portugallensem, Augustinum de Jesus y Souza, iam Episcopum Lamacensem.
116
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Trallianum m Asia, Emmanuelem Galea, Auxiliarem Excmi P. D.
Mauri Caruana, Archiepiscopi-Episcopi Melitensis iam vita functi.
Athrïbitanum, Philippum Silvestruin Wang-Tao-Nan, Vicarium Apostolicum de Fengsiangfu.
Leucenum, Georgium Petit, Coadiutorem cum iure successionis, qui
iam successit, Excmi P. D. Caroli Mariae Andreae Ginisty, Episcopi
Virdunensis, nuper vita functi.
Balneoregiensem, Aloysium Rosa.
Carzonensem, Gerardum Martínez.
Barranquillensem, Iulium Caicedo.
C nilopolitanum in Arcadia, Angelum Mariam Ocampo, Coadiutorem
cum iure successionis Excmi P. D. Leonidae Medina, Episcopi Succurrensis et Sancti Aegidii.
Sebastenum in Cilicia, Ildebrandum Vannucci.
Traianopolitanum in Phrygia, Felicem Augustinum Addeo iam Epi
scopum Mcosiensem.
Papiensem, Carolum Allorio.
Laganitanum, Ioannem Garufaloff, Exarcham pro fidelibus ritus
byzantini in Bulgaria.
Prisrianensem, Ioannem Romanoff, Vicarium Apostolicum Sophiae
et Philippopolis.
Mainens.em, Ambrosium Senyshyn, Auxiliarem Excmi P. D. Constantia Bohacevskyj, Exarchae pro fidelibus rutheno-galicianis in Statibus Foederatis Americae Septentrionalis.
Cermensem in Galatia, Angelum Rossini, Auxiliarem Excmi P. D.
Antonii Lega, Archiepiscopi Ravennatensis et Episcopi Cerviensis,
Bathurstensem in Canada, Camillum Leblanc.
Dionysopolitanum, Iosephum Evrard, iam Episcopum Meldensem.
Nicosiensem,, Pium Giardina, iam Episcopum Hephaestiensem.
Barremem, Ioannem Baptistam Muniz.
Nilojjolitanum, Constantinum Stella, Auxiliarem Excmi P. D. Eugenii Beccegato, Episcopi Victoriensis Venetorum, iam vita functi.
Sancti Severi, Franciscum Orlando.
Bendensem, Mauritium Bernardum Despatures, iam Episcopum Bangalorensem.
Acta Pii Pp. XII
117
Vaeiensem, Iosephum Péteri.
Macaonensem, Ioannem de Deo Ramalho.
Sancti Michaelis, Michaelem Angelum Machado y. Escobar.
Sabadiensem, Beniaminum Barrera, Auxiliarem Excmi P. D. Iacobi
Vilanova y Melendez, Episcopi Sanctae Annae.
Caiesensem, Aloysium Colignon.
Molinensem, Georgium Jacquin.
Bangalorensem, Thomam Pothakamuri, iam Episcopum Gunturensem.
Photicensem, Iosephum Guy, iam Episcopum Gravelburgensem.
Colbasensem, Paulum Ro Okamoto, Vicarium Apostolicum de Séoul.
Sufetanum, Irenaeum Kyûbei Hayasaka.
Lystrensem, Franciscum Hoban, iam Episcopum Rockfordiensem,
coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iosephi Schrembs, Archiepiscopi-Episcopi Clevelandensis, nuper vita functi, cui iam successit.
Thespiensem, Martinum O' Connor, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi
Hafey, Episcopi Scrantonensis.
Callinicensem, Thomam Aspe, iam Episcopum Cochabambensem.
Rockfordiensem, Ioannem Boy Ian.
Pinarensem, Leonem Binz, Coadiutorem cum iure successionis Excmi
P. D. Francisci M. Kelley, Episcopi Winonensis.
Aradiensem, Antonium Schüler, iam Episcopum Elpasiensem, nuper
vita functum.
Hephaestiensem, Georgium Leonem Pelletier, Auxiliarem Emi PD. Roderici S. R. E. Cardinalis Villeneuve, Archiepiscopi Quebecensis.
Rhosiensem, Marcum Lacroix, Vicarium Apostolicum Sinus de
Hudson.
Cyprensem Maronitarum, Franciscum AyoubBarcinonensem, Gregorium Modrego Casaus, iam Episcopum Aezanitanum.
Salmantinam, Franciscum Barbado Viejo, iam Episcopum Cauriensem.
Giennensem, Raphaelem García y García De Castro.
TJrgellensem, Raymundum Iglesias Navarri.
9 - ACTA,
vol.
XII [,
n.
4.
— 7-3-946.
118
Acta Apostolicae Sedis -'Commentarium Officiale
Doritanum, Emeterium Echeverría Barrena, Praelatum Cluniensem,
Anaeum, Gulielmum Tiburtium McGarty.
.,, -. ^w.ù>x
:
Kaisedorensem, Theophilum Matulionis, iam EpiscopumMatre
gensem.
Penedensem, Ferdinandum Gomes dos Santos.
Poglensem et Praelatum «nullius » Marajensem, Gregorium Alonso.
Sancti Fiori, Henricum Pinson.
Baretensem, Hugonem 0'Neill, Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Iacobi Whyte, Episcopi Dunedinensis.
Serteitanum, Thomam Mu, Vicarium Apostolicum de Yangku.
Mataritanum in Proconsulari, Laurentium Dèprimoz, Coadiutorem
cum iure successionis Excmi P. D. Leonis Classe, Vicarii Apostolici de
Ruanda, nuper vita functi, cui iam successit.
'Neptensem, Thomam Hughes, primum Vicarium Apostolicum OndoFlorinensem.
Biltensem, Emmanuelem Hurtado Garcia, Auxiliarem Excmi P. D.
Augustini Parrado y Garcia, Archiepiscopi Granatensis.
Aezanitanu\m\, Ioannem Gay, Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Petri Ludovici Genoud, Episcopi Guadalupensis, nuper
vita functi, cui iam successit.
Soranum, Alphonsum Escalante, Vicarium Apostolicum de Pando.
Salutiarum, Aegidium Aloysium Lanzo, iam Episcopum Tiberiensem.
Verulanum, Aemilium Baroncelli.
Agathopolitanum, Casimirum Morcillo Gonzalez, Auxiliarem Excmi
P. D. Leopoldi Eijo y Garay, Episcopi Matritensis.
Clogheriensem, Eugenium 0'Callaghan.
Vaterfordiensem et Lismoriensem, Danielem Cohalan.
Usulensem, Nicolaum Eugenium Navarro.
Bosetanum, Franciscum Van de Bergh, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Aegidii de Boeck, Vicarii Apostolici de Lisala,
nuper vita functi, cui iam successit.
Pharbaethitanum, Franciscum Espino Porras, Auxiliarem Excmi P.
•D. Antonii Guizar y Valencia, Episcopi Chihuahuensis.
Veliciensem, Eduardum Nécsey, Auxiliarem Excmi P. D. Caroli
Kmetko, Episcopi Nitriensis.
119
Acta Pii Pp. XII
Ptolemaidensem Melchitarum, Georgium Hakim.
.«4;et
1
lotanum, Nilum Nicolaum Sávaryn, Auxiliarem Excmi P. D. Ba
silii Ladyka P fidelium ruthenorum ritus byzantini in Ditione Canadensi
Exarchae.
Zenopolitanum in Isauria, Antonium Scharnagl, Auxiliarem Emi P.
D. Michaelis S. R. E.. Cardinalis de Faulhaber, Archiepiscopi Monacensis et Frisingensis.
Arycandensem, Iosephum Nathan.
Vitensem, Iosephum Burke, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Duffy,
Episcopi Buffalensis, iam vita functi.
Diocleanum, Carolum Stoppa, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Castelli, Episcopi Novariensis, iam vita functi.
Beirensem, noviter erecta dioecesi, Sebastianum Soares de Resende.
Fossanensem, Dionysium Borra.
Famagustantim, Hectorem Castelli, iam Episcopum Messeniensem,
Auxiliarem Emi P. D. Alaphridi Hildefonsi S. R. E. Cardinalis Schuster, Archiepiscopi Mediolanensis, vita functum...
Galoënum, Aloisium Niedhammer, Vicarium Apostolicum Bluefieldensem.
Fidentinum, Franciscum Giberti.
Aquensem, Iosephum Dell'Omo.
Carrhenum, Iosephum Turcios, Auxiliarem Excmi P. D. Angeli Navarro, Episcopi Sanctae Rosae de Copan.
Youngstoniensem, noviter erecta dioecesi, Iacobum McFaddem, iam
Episcopum Bidensem.
Peterboroughensem, Joannem Rodericum McDonald.
Ogdensburgensem, Bryan McEntegart.
Vicentinum, Carolum Zinato.
lllerdensem, Ioannem Villar y Sanz, iam Episcopum Iacensem.
Palentinum, Franciscum Xaverium Lauzurica Torralba, iam Episcopum Siniandenum.
Gadicensem et Septensem, Thomam Gutiérrez Diaz, iam Episcopum
Oxomensem.
Vietoriensem, Carmelum Ballester Nieto, iam Episcopum Legionensem.
120
Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale
Almeriensßm, Henricum Delgado Gómez.
Asturicensem, Iesum Marida Perez.
Cónchenseme Innocentium Rodríguez Diez.
G-uadicensem, Raphaelem Alvarez Lara.
CaesaropoUtawam, Marcum Glaser.
de Santos, Idilium Soares, iam Episcopum Petrolinensem.
Palmyrenum, Dominicum Fiori, Auxiliarem Emi P. D. Henrici S.
R. E. Cardinalis Sibilia, Episcopi Sabinensis et Mandelensis.
Castoriensem, Stanislaum Courbe, Auxiliarem Emi P. D. Emmanuelis Caelestini S. R. E. Cardinalis Suhard, Archiepiscopi Parisiensis.
Lebessenum, Paulum Aloysium Touzé, Auxiliarem Emi P. D. Eminanuelis Caelestini S. R. E. Cardinalis Suhard, Archiepiscopi Parisiensis.
Isbitanum, Mauritium Rousseau, Auxiliarem Excmi P. D. Georgii
Audollent, Episcopi Blesensis.
Leopoliensem, noviter erecta dioecesi, Delphinum Ribeiro Guedes.
Bethleemitanum et Abbatem a nullius » Sancti Mauritii Agaunensis,
Ludovicum Haller.
Sancti Ioannis Portoricensis, Iacobum Davis.
Gunturensem, Ignatium Mummadi.
Antandrinum, Ioannem Claudel, Vicarium Apostolicum de Reyes.
Tiberiensem et Praelatum a nullius» Altamurensem et Aquavwensem, Iosephum Delia Cioppa.
Mossorensem, Ioannem Baptistam Portocarrero da CostaVolaterranum, Antonium Bagnoli.
•
Nepesinum et Sutrinum, Iosephum Gori.
Messeniensem, Iosephum Battaglia, Coadiutorem cum iure successionis, qui iam successit, Excmi P. D. Antonii Scarante, Episcopi Faventini, vita functi.
Aulonensem, Thomam J. Solari, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi Aloysii S. R. E. Cardinalis Copello, Archiepiscopi Bonaërensis.
Dyomsiensem, Hiiarium Alcini.
Birthensem, Geminianum Esorto, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis
P. D. Ioannis Chimento, Archiepiscopi Platensis.
Acta Pii Pp. XII
121
Gantanensem, Aloisium Bumçi, iam Episcopum Alexiensem, vita
functum.
Aquis granensem,, Iosephum van der Velden..
Grandormensem, Franciscum Haas.
Lyrbitanum, Michaelem Gonzi, iam Episcopum Gaudisiensem, Coadiutorem cum iure successionis, qui iam successit, Excmi P. D. Mauri
Caruana, Archiepiscopi-Episcopi Melitensis iam vita functi.
Eudociatensem, Arthurum Landgraf, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Kolb, Archiepiscopi Bambergensis.
Trecensem, Iulianum Le Couëdic.
Erizenum, Marcellum Piquet, Vicarium Apostolicum de Quinhon.
Uticensem, Iosephum Stella.
Bidensem, Alexandrum Derouineau, Vicarium Apostolicum de Yannanfu.
Isindensem, Leonardum Rodríguez Ballon, Auxiliarem Excmi P.
D. Petri Paschalis Farfan, Archiepiscopi Limani, iam vita functi.
Alindensem, Ioannem Hervás Benet, Auxiliarem Excmi P. D. Prudentii Melo y Alcalde, Archiepiscopi Valentini.
Bindaeum, Ignatium Krause, primum Vicarium Apostolicum de
Shuntehfu.
Telsensem, Vincentium Borisevicius, iam Episcopum Lysiadensem.
Ghiapasensem, Lucium Torreblanca.
Skialoensem, Linum Aguirre.
Elatensem, Iosephum ZaffonatoRhandensem, Ioannem Mccolai, Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Raymundi Font, Episcopi Tarijensis.
Garpasiensem, Franciscum Ramanauskas, Auxiliarem Excmi P. D*
Vincentii Borisevicius, Episcopi Telsensis.
Gsanadiensem, Andream Hamvas.
Veszprimiensem, Iosephum Mindszenty.
Sabariensem, Alexandrum Kovacs.
De Fukuoka, Domenicum Senyemon Fukahori.
Antiphrensem, Petrum Hermenegildum Focaccia, primum Vicarium
Apostolicum de Yutze.
Acta Apostolicae Sedis —. Commentarium Officiale
Dromorensem, Eugenium 0'Doherty.
fJ
Garolinapoliiamm, Iacobum Boyfèi
íor>¿
Trichuriensem, Georgium Alapatt.
*-¿w
Liviensem, Iosephum Siri, Auxiliarem Emi P. D. Petri S. B. E. Cardinalis Boetto, Archiepiscopi Ianuensis, nuper vita functi.
Dianensem, Eugenium Parent, Auxiliarem Excmi P. D. Georgii
Courchesne, Episcopi Sancti Germani.
* Linoënsem, Alaphridum Obviar Aranda, Auxiliarem Excmi P. D.
Alaphridi Verzosa, Episcopi Lipensis.
Ghristopolitanwm, Franciscum Lyons.
Nottinghamensem, Eduardum Ellis.
Auziensem, Franciscum Hong Takeoka, Vicarium Apostolicum de
Heijo seu Heijoënsem.
Zamorensem, Iacobum Font Andreu.
Seguntinum, Aloisium Alonso Muñoyerro.
Terulensem, cum administratione dioecesis Albarracinensis, Leonem
Villuendas Polo.
Saskatoonensem, Philippum Franciscum Pocock.
Lyddensem, Hieronymum Bartholomaeum Bortignon.
Lyrbitanum, Victorium D'Alessi.
Graveiburgensem, Iosephum Lemieux, iam Episcopum Calydoniensem.
Barcusenum, Ioannem Aloisium Cheng, Vicarium Apostolicum de
Chantaburi.
Petinessensem, Victorem Foley, Vicarium
Apostolicum Insularum
Fidgis.
Antioquiensem, Aloisium Andrade Valderrama, iam Episcopum Dagnensem.
Sophenensem, Michaëlangelum García, Auxiliarem Excmi P. D. Mariani Rossell, Archiepiscopi Guatimalensis.
Matregensem, Raphaelem Gonzalez, Auxiliarem Excmi P. D. Georgii García, Episcopi Alténsis.
Trocmadianum Raymundum M. Martin, Auxiliarem Excmi P. D.
Aloisii Montenegro y Flores, Episcopi de Vera Paz, iam vita functi.
Acta Pii Pp. XII
123
Canathenum, Fridericum Due, Coadiutorem cum iureiîsuccessionis
Excmi P. D. Augusti Grumel, Episcopi Maurianensis.
Uruguayanensem, Iosephum Newton de Almeida Batista.
Lamacensem, cum titulo Archiepiscopi ad personam, Ernèstum Sena
de Oliveira, iam Archiepiscopum Mitylenensem.
Sanctae Marthae, Bernardum Botero Alvarez.
Legionensem, Aloisium Almarcha Hernández.
Tudensem, Iosephum Lopez Ortiz.
ByMiensem, Ferdinandum Fulgentius Pasini, primum Vicarium '
Apostolicum de Sanyuan.
Andedensem, Henricum Albertum Thomine, Vicarium Apostolicum
de Laos, nuper vita functum.
Baionensem, Leonem Terrier, iam Episcopum Tarantasiensem.
Valdipiensem, noviter erecta dioecesi, Arthurum Mery Berkdorf, iam
Episcopum Parnassenum.
Cajazeirasensem, Henricum Gelain.
Coracesiotanum, Aemilium Brigard, Auxiliarem Excmi P. D. Ismaëlis Perdomo, Archiepiscopi Bogotensis in Columbia.
Centuriensem, Stanislaum Czajka, Auxiliarem Excmi P. D. Theodori Kubina, Episcopi Czestochoviensis.
Ovetensem, Beniaminum de Arriba Castro, iam Episcopum Mindoniensem.
Auriensem, Franciscum Blanco Nájera.
Oriolensem, Iosephum García Goldáraz.
Segohricensem, Raymundum Sanahuja Mareé.
Tarantasiensem, Augustum Jauffrés.
Solensem, Honuphrium Brigt, Auxiliarem Excmi P. D. Thomae
Williams, Archiepiscopi Birmingamiensis.
Dagnensem, Bernardum Stein, Auxiliarem Excmi P. D. Francisci
Bornewasser, Episcopi Trevirensis.
Assiensem, Angelum Turrado Moreno, primum Vicarium Apostolicum de Machiques.
Appianum, Theodorum Georgium Romza, Auxiliarem Excmi P. D.
Nicolai Dudas, Administratoris Munkáesiensis.
:
124
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Taubatensem, Franciscum Borges Amaral, iam Episcopum Lorenensem.
Gaudisiensem, Iosephum PaceGalydoniensem, Iosephum Yuen, primum Vicarium Apostolicum de
Ohumatien.
Davenportensem, Raphaelem Hayes, iam Episcopum Hieropolitanum.
Manchesteriensem, Matthaeum Brady, iam Episcopum Burlingtonensem.
Colnmbensem, Michaelem Ready.
Covingtonensem, Gulielmum Mulloy.
Burlingtonensem, Eduardum Ryan.
Evansvicensem, noviter erecta dioecesi, Henricum Grimmelsman.
Lafayettensem in Indiana, noviter erecta dioecesi, Ioannem Bennet.
Iliensem, Eugenium McGuinnes, iam Episcopum Raleighiensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Francisci Kelley, Episcopi
Oklahomensis et Tulsensis.
Melensem, Stanislaum Bona, Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Pauli Petri Rhode, Episcopi Sinus Viridis, nuper vita functi, cui iam successit.
Segobiensem, Danielem Llórente y Federico, iam Episcopum Daphnusiensem.
Cauriensem, Franciscum Caverò Tormo.
Oœomensem, Saturninum Rubio Montiél.
Glaudiopolitanum in Isauria, Richardum Cleire, Vicarium Apostolicum de Kivu.
Aradensem, Vincentium Roig Villalba, Vicarium Apostolicum Goajirensem.
Sauatrensem, loanriem Mariam Mazé, Vicarium Apostolicum de
Hung-Hoa.
Mundinitzensem, Alaphridum Amatum Leonem Marie, Vicarium Apostolicum de Gujana Gallica.
Antofagastensem, Hernandum Frias Hurtado, iam Episcopum Sancti Caroli Ancudiae.
Nucerimum et Tadinensem, Constantinum Stella, iam Episcopum Nilopolitanum.
Acta Pii Pp. XII
126-
Aprutinum seu Theramensem, Gillam Vincentium Gremigni.
Pharsalium, Lucium Crescenzi.
Auximanum et Cingulanum, Dominicum Brizi.
Miletensem, Henricum Nicodemo.
Vadensem, Antonium Jordan, Vicarium Apostolicum de Prince
Rupert.
Emmausensem, Iosephum Donahue, Auxiliarem Excmi P. I). Fran
cisci Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis.
Elusanum, Iosephum Souto Vizoso, Auxiliarem Excmi P. D. Thomae
Muñiz Pablos, Archiepiscopi Compostellana
Cibyrantensem, Adulphum Bolte, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis
Dietz, Episcopi Fuldensis.
Ancusensem, Ioannem Rodericum Mac Donald, iam Episcopum Peterboroughensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iacobi Morrison, Archiepiscopi-Episcopi Antigonicensis.
Buffalensem, Ioannem Franciscum 0'Hara, iam Episcopum Mylasensem.
Crookstoniensem, Franciscum Schenk.
Insulae Grandis, Eduardum Hunkeler.
Raleighiensem, Vincentium Waters.
Steudenvicensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Mussio.
Eartfortiensem, Henricum Iosephum 0'Brien, iam Episcopum Sitensem.
Peterboroughensem, Gerardum Berry.
Mylasensem, Iacobum Connolly, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iacobi Cassidy, Episcopi Riverormensis.
Parnassenum, Danielem Figueroa, Auxiliarem Excmi P. D. Mariani
Holguin, Archiepiscopi Arequipensis, nuper vita functi.
Telmissensem, Andream Iacobum Brennan, iam Episcopum Bichmondiensem.
Lappensem, Carolum Borge Castrillo, Auxiliarem Excmi P. D. Canuti Iosephi Reyes y Valladares, Episcopi Granadensis. .
Themîtanum, Aloysium Kelleher, Auxiliarem Excmi P. D. Richardi
Iacobi Cushing, Archiepiscopi Bostoniensis.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Chariopolitçmum, Timotheum Georgium Rayinundos, iam Episcopum
Sanctoriensem.
Arcadiensem, Philippum Gallego, Auxiliarem Excmi P. D,. Richardi
Pittini, Archiepiscopi Sancti Dominici.
Phocaeensem, Guliëlmum Arnold.
Azotiensem, Thomam Tharayl, Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Alexandri Ghulapar ambii, Episcopi Kottayamensis.
Apolloniensem, Petrum Ludovicum Genoud, iam Episcopum Guadalupensem, nuper vita functum.
Phoenicium, Carolum Leonem Nelligan, iam Episcopum Pémbrokensem.
Pembrokensem, Gulielmum Smith.
Messeniensem, Iulianum Weber, Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Caroli Iosephi Eugenii Ruch, Episcopi Argentoratensis,
nuper vita functi, cui iam successit.
Phacusiensem et Praelatum Ordinarium Cuajar emirensem, Xaverium Rev.
.
Tabasquensem, Iosephum a Iesu Angulo Dei Valle.
Sancti Marci et Bisinianensem, Michaelem Rateni.
: Edmundstonensem, noviter erecta dioecesi, Antonium Mariam Roy.
Sancti Caroli Ancudiae, Candidum Rada Senosiain.
Fabrianensëm et Mathelicensem, Lucium Crescenza, iam Episcopum
Pharsalium.
Naissitanum, Henricum Ròuthier, Coadiutorem cum iure successionis Excnii P. D. Ubaldi Langlois, Vicarii Apostolici de Grouard.
Famagustanum, Dominicum Bernareggi, Auxiliarem Emi P. D. Álaphridi Hildèfonsi S. R. E. Cardinalis Schuster, Archiepiscopi Mediolanensis.
(riircensem, Iosephum Köstner.
Hieropolitanum, Arthurum Hughes.
Piracicabensem, noviter erecta dioecesi, Ernestum Di Paula, iam
Episcopum Jacarezinhoensem.
Huancayensem, noviter erecta dioecesi, Leonardum Iosephum Rodríguez Ballon, iam Episcopum I sind ensem.
Tacnensem, noviter erecta dioecesi, Carolum Albertum Arce Masías.
Acta Pii Pp. XII
127
Huancavelicensem, noviter erecta dioecesi, Albertum^Dèttmann y
Aragon.
Abiïenum Lysaniae, Aloysium Delmotte, iam Episcopum Torna censem.
,
Tornacensem, Stephanum Carton de Wiart, iam Episcopum Taianum.
Diocletianensem, Christophorum Arduinum Terzi, iam Episcopum
Apuaniensem.
Daphnunsiensem, Thaddaeum Le-Huu-Tu, Vicarium Apostolicum de
Phat Diem.
Ariminensem, Aloysium Santa, iam Episcopum Metelitanum.
Calv.&nsem et Theanensem, Vincentium Bonaventuram Medori.
Eurooensem in Epiro, Aetium Barbieri, Auxiliarem Excmi P. D. Gabrielis Vettori, Archiepiscopi Pisani.
Tarquiniensem et Centumcellarum, Iulium Bianconi.
Marsorum, Dominicum Valerii.
Zabensem, Iosephum Halsall, Auxiliarem Excmi P. D. Richardi
Downey, Archiepiscopi Liverpolitani.
Oliveirensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Medeiros Leite.
Pharsalium, Gulielmum Scully, Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Edmundi Gibbons, Episcopi Albanensis in America.
Metelitanum, Ioannem Treacy, Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Iosephi MacGavick, Episcopi Crossensis.
Ioppitanum, Apolliiiarem Gulielmum Baumgartner, Vicarium Apo
stolicum de Guam.
Lunehsem, seu Spediensem, Sarzanensem et Brugnatensem, Iosephum Stella, iam Episcopum Uticensem.
Novariensem, Leonem Iacobum Ossola, iam Episcopum Salonitanum.
Bellunensem et Feltrensem, Hieronymum Bartholomaeum Bortignon,
iam Episcopum Lyddensem.
Leopolitanum, Henricum Dutoit, iam Episcopum Atrebatensem.
Dionysianensem, Franciscum Auvity, iam Episcopum Mimatensem:
Nilopolitanum, Laurentium Iacobum Inglese, iam Episcopum Anglonensem - Tur siensem.
Lojanum, Robertum Aguirre, iam Episcopum Hippenum.
í:28
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Victoriensem Venetorum, Iosephum Zafïbnato, iam Episcopum Eiatensem.
Sar sinat ensem, Carolum Stoppa, iam Episcopum Diocleanum.
Goncordiensem, Victorium D'Alessi, iam Episcopum Lyrbitanum.
Diliensem, noviter erecta dioecesi, Iacobum Garcia Goulart.
Lausannensem, Genevensem et Friburgensem, Franciscum Charrière. '
Dorylaënsem, Iosephum Baeten Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Petri Hadriani Gulielmi Hopmans, Episcopi Bredani.
Alexandrinum Statiellorum, Petrum Iosephum Gagnor, iam Episcopum Thennesiensem.
Apuaniensem, Carolum Boiardi.
Mimatensem, Mauritium Rousseau, iam Episcopum Isbitanum.
Blesensem, Aloysium Robin.
Atrebatensem, Victorium Perrin.
Aradiensem, Aloysium Perez Hernández, Auxiliarem Excmi P. D.
Ismaëlis Perdomo, Archiepiscopi Bogotensis in Columbia.
Gurubitanum, Iosephum Strebber, Vicarium Apostolicum Lomensem.
Isindensem, Leonem Iosephum Suenens, Auxiliarem Emi P. D. Iosephi Ernesti S. R. E. Cardinalis Roey, Archiepiscopi Mechliniensis.
De Vera Paz, Raymundum Martin; iam Episcopum Trocmadianum.
Lyddensem, Laurentium Shean, Auxiliarem Excmi P. D. Michaelis
Iosephi Curley, Archiepiscopi Baltimorensis et Washingtonensis.
larensem seu Sanctae Elisabeth, Iosephum Cuenco, iam Episcopum
Hemeriensem.
Flaviensem, Raymundum Castellano, Auxiliarem Excmi P. D. Firmimi Lafitte, Archiepiscopi Cordubensis in Argentina.
Mindoniensem, Fernandum Quiroga Palacios.
lacensem, Iosephum Mariam Bueno Monreal.
Gelsonensem, Vincentium Enrique Tarancon.
Messeniensem, Maximum Yurramendi Alcain, Administratorem Apostolicum Civitatensem.
Limericiensem, Patricium 0'Neill.
Acta Pii Pp. XII
129
Ergadiensem et Insularum, Kennet Grant.
Garanhunensem, Iuventium Britto, iam Episcopum Caëtitensem.
Gaspesiensem, Albenum Le Blanc, iam Episcopum Hearstensem.
Sinus Sancti Laurentii, nuper erecta dioecesi, Napoleonem Alexandrum La Brie, iam Episcopum Limatensem.
Diocleanum, Benedictum Falcucci, Auxiliarem Excmi P. D. Iose
phi Venturi, Archiepiscopi Theatini.
Oranensem, Berthrandum Lacaste.
Orcistenum, Armanum ' Coupel, Coadiutorem cum iure successionis'Excmi P. D. Francisci Ioannis Mariae Serrand, Episcopi Brio•censis.
Iuliopolitanum, Renatum Piérard, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iosephi Mariae Tissier, Episcopi Catalaunensis.
Aleooiensem, Franciscum Gjini, iam Episcopum Semtensem et Abbatem (t nullius » Sancti Alexandri de Crosci.
ABBATEM « NULLIUS ))
Archicoenobii Montis Casini, cum adnexa praepositum Athinae, Il
dephonsus Rea, iam Abbatem ((nullius» Sanctissimae Trinitatis Cavensis.
Denique Beatissimus Pater confirmasse se dixit electionem canonice
factam Excmi P. D. Iosephi Bakhache ad Ecclesiam titularem episcopalem Edessenam in Osrhoene Syrorum ; pariterque ratam habuisse electionem canonice factam Excmi P. D. Leonis Kilzi ad Ecclesiam titularem episcopalem Caesariensem Philippi Melchitarum.
VI - PRAESTATIO IURAMENTI
Provisione Ecclesiarum peracta, Revmus Cardinalis Tisserant, Epi
scopus Portuensis et Sanctae Rufinae, iuramentum de more praestitit.
VII - RELATIO CAUSARUM
Revmus Cardinalis Carolus Salotti, Praefectus Congregationis Sacrorum Rituum, impetrata Beatissimi Patris venia, sermonem habuit
de vita et miraculis Beati Ioannis de Britto, martyris, e Societate Iesu ;
Beati Bernardini Realino, confessoris, e Societate Iesu ; Beatae Ioannae
.130
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Elisabeth Biçhier des Ages, virginis, conf undatricis Congregationis Filiarum a Cruce, vulgo, Sororum Sancti Andreae ; necnon Beatae Franciscae Xaveriae Cabrini, virginis, fundatricis Instituti Sororum Missionalium a S. Corde Iesu; ac recensuit acta quae, in causa Beatificationis et
Canonizationis eorumdem Beatorum et Beatarum, Sacrorum Rituum
Congregatio, praevio accurato examine admittenda ac approbanda
censuit.
Relatione expleta, Ssmus Dominus Noster Revmorum Patrum Cardinalium singillatim suffragia exquisivit et singuli Patres Cardinales sententiam suam aperuerunt.
VIII - POSTULATIO PALLIORUM
Deinde personaliter institerunt pro Pallio Antistites Ecclesiarum
Metropolitanarum : Firmanae, Brundusinae, Reginensis, Landanensis
necnon Ecclesiarum Archiepiscopalem : Perusinae, Anconitanae -, Amaiphitanae, Camerinensis, et Ecclesiae Episcopalis Anagninde, ex privilegio.
Per Procuratores vero postulatio Pallii facta est pro Ecclesiis Metropolitanis : Portus Hispaniae, F ortalexiensis, Paderbornensis, Denveriensis (per elevationem Sedis), Moreliensis (per successionem), Medellensis, Monotonensis, Antequerensis, Bambergensis,
Salisburgensis,
Agriensis, Colocensis, Carthaginensis in Columbia (per successionem),
Cuschensis (per elevationem Sedis) Serenensis, Sanctae Fidei in America
Septentrionali, Bituricensis, Pacensis in Bolivia (per elevationem Sedis),
Yucatensis, Kingstoniensis, Popayanensis, Belemensis de Para, Bostoniensis, Indianopolitanae (per elevationem Sedis), Leopoliensis Ruthenorum (per successionem), Burgensis, Salernitanae, Angelorum {per successionem), Omahensis (per elevationem Sedis), Vercellensis, Surrentinae, Leopoliensis Latinorum (per successionem), Aquensis, Sancti Germani, (per elevationem Sedis), Valentinae.
Pro Ecclesiis archiepiscopalibus: Hobartensi, Glasguensi et Panamensi.
Pro Ecclesiis episcopalibus (ex privilegio) : Papiensi, Vaciensi, Barcinonensi, Volaterrana et Virodunensi (per successionem).
Acta Pii Pp. XII
13É.
ib'**"'
MU:
»'
!
—
•
*- II
,
"
r
-
'
- • •
CONSISTORIUM PUBLICUM
Feria.V, die 21 mensis Februarii anno 1946, in Basilica Vaticana,,
publicum Consistorium fuit, tum pro solemni peroratione Causarum Ca
nonizationis Beatorum Ioannis de Britto, martyris, sacerdotis professi
S. I.; Bernardini Realino, confessoris, sacerdotis professi S. I., nec noi*
Beatarum Ioannae Elisabethae Biehier des Ages, virginis, confundatri
eis Instituti Filiarum Crucis, vulgo « Sororum S. Andreae ». et Franciscae Xaveriae Cabrini, virginis, fundatricis Instituti Sororum Missionariarum Sacri Cordis Iesu : tum pro solemni impositione Galeri rubri;
Pontificalis Emis et Revmis Cardinalibus praesentibus, in Consistorio
secreto feriae II praecedentis creatis.
Praestita itaque a Revmis DD. Cardinalibus Summo Pontifici obedientia, DD. Augustus Milani, Franciscus Xaverius Parisi, CamillusCorsanego, Aloisius Philippus Re, sacrae Consistorialis aulae Advocati, retulerunt vitam, virtutes et miracula Beatorum, qui supra commemorati sunt, atque pro canonizatione de more institerunt.
R. P. D. Antonius Bacci, Apostolicarum litterarum ad Principes Secretarius, stans a sinistro pontificii Solii latere, DD. Advocatis in genua provolutis Sanctitatis Suae nomine his verbis respondit :
« Quamvis Augustus Pontifex iam optime noverit quottuor Beatos
Caelites, quorum causam diserte, ut assoletis, egistis, dignos omnino
esse qui sanctitudinis palma decorentur, vobis tamen, dum eorum virtutum laudes efìerebatis, aures dedit libentissime. Etenim, vobis loquentibus, veluti ante oculos reviviscentes cernere licuit Beatas VirginesElisabétham Biehier des Ages ac Franciscam Xaveriam Cabrini; quarum altera, magis quam generis, nobilitate mentis animique enituit, divina gratia supernisque muneribus paene in immensum aucta ; altera
vero naturali fortitudine suavitateque ingenii tantopere praestitit ut,
semper aliquid agens ac moliens, indefatigabili illa navitate, quae ex
intima eliciebatur caritatis flamma, uberrimos sui laboris ederet salutaresque fructus. Itemque quasi cernere licuit duo illa inditae Societatis
Iesu decora; Bernardinum nempe Realinum, qui ad christianos redintegrandos mores ad Deique provehendam gloriam tam sedulo, tam impense, tam utiliter allaboravit ; ac Ioannem de Britto, S. Francisci Xaverii,
aemulatorem studiosissimum, qui, evangelicae veritatis praeco ac martyr invictus, latissimas Indiarum regiones apostolico sudore éffusoque
irroravit sanguine».
432
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
« Quemadmodum autem ii, qui spectandorum siderum arti se dedunt,
tum summo afficiuntur gaudio, cum eorum armata oculorum acies novum
.attingit astrum, eiusque rotantem orbem rutilantemque nitorem perscrutari possunt, ita Pontifex Maximus tum magna laetitia fruitur, cum
Eidem datur nova sanctimoniae exempla, diuturno sapientique studio
•comprobata, a Deoque ipso mirandis consecrata signis, in totius terrarum orbis luce collocare. Siquidem, ut per infinita caeli spatia fere in
numera sidera fulgent, sempiternique Numinis splendorem, sapientiam
potentiamque referunt, ita per Ecclesiae aetates saeculorumque decursum
sanctitatis iubar numquam deest ; quin immo quo tristiora sunt tempora,
eo pulchriores videntur ex eorum fluctibus emergere evangelicae virtutis
iidsertores effectoresque, qui sicut stella a stella, ita di ff ertimi in claritate (cf. I Cor. X V , 41) ».
,
« Percupit igitur Pontifex Maximus Beatis hisce Caelitibus sanctitatis
honores sollemniter decernere; verumtamen, ut rite omnia ex translaticio more eveniant, non ante incommutabile iudicium suum laturus est,
quam in « Consistorio Semipublico », quod vocant, omnes, qui aderunt,
Purpuratos Patres, Patriarchas, Archiepiscopos et Episcopos sententiam rogaverit ».
(( Interea vero per me vos adhortatur omnes ut, supplicibus admotis ad
Deum precibus, uberiora Sancti Spiritus lumina menti Suae concilietis ».
(( Haec habebam, quae postulationibus vestris, Augusti Pontificis nomine, responderem».
Post haec Ssmus D. N. Pius Papa X I I sollemniter imposuit Galerum
rubrum Pontificalem Emis ac Revmis DD. Cardinalibus :
GREGORIO PETRO AGAGIANIAN,
•IOANNI GLENNON, •
BENEDICTO ALOISI MASELLA,
CLEMENTI MICARA,
ADAMO STEPHANO SAPIEHA,
EDUARDO MOONEY,
IACOBO CAROLO MAC GUIGAN,
SAMUELI STRITCH,
AUGUSTINO PARRADO Y GARCIA,
AEMILIO ROQUES,
CAROLO CARMELO DE VASCONCELLOS MOTTA,
PETRO PETIT DE JULLEVILLE,
NORMANNO GILROY,
-
FRANCISCO SPELLMAN,
THEODOSIO CLEMENTI DE GOUVEIA,
,
Acta Pii Pp. XII
133
IACOBO DE BARROS C AMABA,
HENRICO PLA Y DENIEL>
IOSEPHO FRINGS,
BERNARDO GRIFFIN,
EMMANUELI ARCE Y OCHOTORENA,
IOSEPHO MINDSZENTY,
ERNESTO RUFFINI,
CONRADO VON PREYSING,
CLEMENTI AUGUSTINO VON GALEN,
ANTONIO CAGGIANO,
THOMAE TIEN,
IOSEPHO BRUNO.
III
CONSISTORIUM SECRETUM
Feria VI, die 22 mensis Februarii anno 1946, in Aula superiori Pa
latii Apostolici Vaticani habitum est Consistorium secretum, in quo,
Beatissimus Pater, postquam os supradictis novis Cardinalibus, ut de
more, clausisset, sequentes proposuit Ecclesias.
I - PROVISIO ECCLESIARUM
Cathedrali Ecclesiae Rivi Nigri praefecit Exc. P. D. Emmanuelem
Silveira d'Eboux, hactenus Episcopum titularem Barcaeum.
Cathedrali Ecclesiae Kamloopsensi, nuper erectae, Exc. P. D. Eduardum Jennings, hactenus Episcopum titularem Salenum.
Cathedrali Ecclesiae Parnaibensi, noviter erectae, Exc. P. D. Philippum Oonduru Pacheco, hactenus Episcopum Ilheosensêm.
Cathedrali Ecclesiae Madisonensi, nuper erectae, Exc. P. D. Gulielmum 0'Connor, hactenus Episcopum Superiorensem.
Cathedrali Ecclesiae Alexandrinae R. D. Carolum Paschalem Greco,
Antistitem Urbanum et Vicarium Generalem archidioecesis Novae Aureliae.
Cathedrali Ecclesiae Superiorensi R. D. Albertum Meyer, Antistitem
Urbanum et rectorem Seminarii Maioris Milwaukiensis.
Cathedrali Ecclesiae Trißuvianensi in Canada R. D. Mauritium Roy,
rectorem Seminarii maioris Quebecensis.
Cathedrali Ecclesiae Eearstensi R. D. Georgium Leandry, parochum
oppidi (( Louisdale ».
10 - ACTA, vol. XIII, ¡a. 4. - 7-3-946.
134
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Titulari episcopali Ecclesiae Salonitanae R. D. Thomam Laurentium
Noa, Antistitem Urbanum et rectorem Seminarii Grandormensis, quem
constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Edmundi KeeIan, Episcopi Siopolitani.
Titulari episcopali Ecclesiae Andedeñsi R. I). Laurentium Bereciartùa Balerdi, canonicum Capituli metropolitani Caesaraugustana quem
deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Rigoberti Domenech y Valls, Archiepiscopi Caeseraugustani.
Titulari episcopali Ecclesiae Aemnitanae R. D. Arnaldum Aparicio,
e Societate S. Francisci Salesii, quem deputavit Auxiliarem Excmi
P. D. Aloisii Chavez y Gonzales, Archiepiscopi Sancti Salvatoris in
America.
Titulari episcopali Ecclesiae Europensi R. I). Franciscum Gerardum
Constantem Kramér, ex Ordine Fratrum Minorum, quem constituit Vicarium Apostolicum de Luanf u.
Titulari episcopali Ecclesiae Celenderitanae R. D. Renatum Desideratum Romanum Boisguérin, sodalis Societatis Parisiensis missionum ad
exteras gentes, quem constituit Vicarium Apostolicum de Suifù.
Titulari episcopali Ecclesiae Termessensi R. D. Stephanum Kuypers,
e Congregatione Ssmi Redemptoris, quem constituit Vicarium Apostolicum Guyanae Hollandicae.
u - ORIS APERITIO ET TITULORUM ASSIGNATIO
Post haec Beatissimus Pater os aperuit novensilibus Cardinalibus,
ut in Consistoriis, Congregationibus aliisve functionibus cardinalitiis
suas valeant proferre sententias, eisque tradidit anulos, singulisque
assignavit :
Titulum $. Bartholomaei in Insula.
IOANNI GLENNON, Titulum S. Clementis.
BENEDICTO ALOISI MASELLA> Titulum S. Mariae in Vallicella.
CLEMENTI MICARA, Titulum, S. Mariae supra Minervam.
ADAMO STEPHANO SAPIEHA, Titulum S. Mariae Novae.
EDUARDO MOONEY, Titulum S. Susannae.
IACOBO CAROLO MAC GUIGAN, Titulum ß. Mariae de Populo.
SAMUÉLI STRICH, Titulum S. Agnetis extra moenia.
AUGUSTINO PARRADO Y GARCÍA, Titulum $. Augustini.
AEMILIO ROQUES, Titulum 8. Balbinae.
CAROLO CARMELO DB VASCONCBLLOS MOTTA, Titulum $. Pancratii.
GREGORIO PETRO AGAGIANIAN,
Acta Pii Pp. XII
135
Titulum S. Mariae in Aquiro.
Titulum Ss. Quatuor Coronatorum.
FRANCISCO SPELLMAN, Titulum Ss. Ioannis et Pauli:
THEODOSIO CLEMENTI DE GOUVEIA, Titulum S: Petri ad vincula.
IACOBO DE BARROS CÁMARA, Titulum Ss. Bonifacii et Alexii.
HENRICO PLA Y DENIEL, Titulum S. Petri in Monte Aureo,
IOSEPHO FRINGS, Titulum S. Ioannis ante Portam Latinam,
BERNARDO GRIFFIN, Titulum Ss. Andreae et Gregorii ad Glimim Sçauri.
EMMANUELI ARCE Y OCHOTORENA, Titulum S. Vitalis.
IOSEPHO MINDSZENTY, Titulum S. Stephani in Coelio Monte.
ERNESTO RUFFINI, Titulum S. Sa binae.
CONRADO VON PREYSING, Titulum S. Agathae.
CLEMENTI AUGUSTINO VON GALEN, Titulum S. Bernardi ad Thermas.
ANTONIO CAGGIANO, Titulum S. Laurentii in Panisperna.
THOMAE TIEN, Titulum S. Mariae in Via.
IOSEPHO BRUNO, Diaconiam S. Eustachii.
PETRO PETIT DE JULLEVILLE,
NORMANNO GILROY,
iii - POSTULATIO PALLIORUM
Deinde personaliter institerunt pro Pallio Emus P. D. Cardinalis de
Vasconcellos pro metropolitana Ecclesia Sancti Pauli m Brasilia,
Emus P. D. Cardinalis de Barros Cámara pro metropolitana Ecclesia
Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii, Emus Cardinalis Pia y Deniel pro
metropolitana Ecclesia Toletana, Emus P. 1). Cardinalis Frings pro
metropolitana Ecclesia Coloniensi, Emus P. D. Cardinalis Griffin pro
metropolitana Ecclesia Westmonasteriensi, Emus P. D. Cardinalis Arce
y Ochotoréna pro metropolitana Ecclesia Tarraconensi, Emus P. D. Cardinalis Mindszenty pro metropolitana Ecclesia Strigoniensi, Emus P.
D/Cardinalis Ruffini pro metropolitana Ecclesia Panormitana.
Per Procuratores vero postulatio facta est pro metropolitanis Ecclesiis S. Christophori de Habana et Limana.
Deinde personaliter institit pro Pallio Excmus P. D. Michael Gonzi
pro metropolitana Ecclesia Melitensi (per elevationem sedis).
Feria autem V, die xxvin mensis Februarii anno MCMXLVI, Beatissimus Pater, sueto ritu, Galerum rubrum Pontificalem tradidit Emis et
Revmis Cardinalibus Emmanueli Arteaga y Betancourt atque Ioanni
Gualberto Guevara, in Consistorio secreto diei xvin eiusdem mensis et
anni creatis, eisque Emis Patribus respective Titulum S. Laurentii in
Lucina ac Titulum S. Eusebii assignavit..
¿ .
...
-
136
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Martedì 29 gennaio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott.
FRANCO,
T U L I O FRANCO
Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della -Re-
pubblica Dominicana, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Giovedì 31 gennaio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott.
v
JORRIN,
ALFONSO FORCADE
Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario di
Cuba, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Sabato 2 febbraio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott.
ERRAZLTRIZ,
L U I G I STTBERCASEAUX
Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della
Repubblica del Cile, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Lunedì 4 febbraio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne
Udienza Sua Eccellenza il Signor Prof. Dott.
SALAZAR,
A R T U R O GARCÍA
Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della
Repubblica del Perù, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Mercoledì 6 febbraio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Prof. Dott.
D I A Z GONZALEZ,
JOAQUIM
Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenzia-
rio degli Stati Uniti del Venezuela,, per la presentazione delle
Lettere Credenziali.
Domenica 10 febbraio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in
solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Marchese Dott. P A SQUALE DIANA,
Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario
d'Italia, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
137
Diarium "Romanae Curiae
Mercoledì 13 febbraio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in
solenne Udienza Soia Altezza Serenissima il Principe
DE CBÖY,
REGINALDO
Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Bel-
gio, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
Sabato 16 febbraio 1946, il Santo Padre ha .ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza Don
TRES,
Marchese
DE AYCINENA,
PABLO DE CHTJRRTJCA Y D O -
Ambasciatore Straordinario e Ple-
nipotenziario di Spagna, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
S A C R A CONGREGAZIONE DEI RITI
Martedì, 15 gennaio 1940, liei Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata
la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli limi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi han
discusso sulla eroicità delle virtù del Servo di Dio Lodovico Pavoni, sacerdote, fondatore della Congregazione dei Figli di Maria Immacolata.
Martedì, 29 gennaio 1946, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata
la 'S. Congregazione dei Riti ord mar la, nella quale gli Emi e Revmi Signori
Cardinali ed i Revíñi Prelati Officiali, han discusso sulla introduzione della
causa delle seguenti Serve di Dio :
l).'Suor Mercede Molina di Gesù, fondatrice dell'Istituto delle Suore
della beata Maria Anna di Gesù.
2) Maria Caterina Kasper, fondatrice della Congregazione delle Povere
Serve di Gesù.
Hanno poi esaminato le relazioni dei Revisori teologi degli scritti dei
Servi di Dio :
1) Sisto Riario Sforza, cardinale, arcivescovo di Napoli.
2) Giacomo Cusmano, sacerdote, fondatore dell'Istituto delle Suore dette
« Del Boccone del povero».
Martedì, 12 febbraio 1946, nel Palazzo Apostolico Vaticano, s.i è adunata
la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e ReviM Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi han
discusso sulla eroicità delle virtù del Servo di Dio Antonio Maria Pucci, sacerdote professo dell'Ordine dei Servi di Maria.
Martedì, 26 febbraio 1946, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto,
alla presenza dell'Emo e Revmo Signor Cardinale Carlo Salotti, Vescovo di
Palestrita, Prefetto della S. Congregazione dei Riti, si è adunata la S. Con-
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
138
gregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed
i Revmi Consultori teologi lian discusso sul martirio dei Servi di Dio Pietro
Olivaint, Leone Ducoudray, Alessio Olere, Giovanni Caubert ed Anatolio
de Bengy, sacerdoti professi della Compagnia di Gesù, uccisi in odio alla
fede a Parigi nel 1871.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato in data 22 febbraio 1946, la Santità di Nostro -Signore si è benignamente degnata di assegnare ai sotto indicati Eminentissimi Porporati le seguenti Sacre Congregazioni :
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Gregorio Pietro XV Agagianian le
Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, dei Sacramenti e de Propaganda Fide;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Giovanni Glennon le Sacre Congregazioni Concistoriale, del Concilio e della Rev. Fabbrica di S. Pietro;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Benedetto Aloisi Masella le Sacre
Congregazioni Concistoriale, dei Sacramenti, dei Religiosi, de Propaganda
Fide, dei Riti e degli Affari Ecclesiastici Straordinari;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Clemente Micara, le Sacre Congregazioni Concistoriale, dei Sacramenti, dei Religiosi, de Propaganda Fide,
dei Riti e degli Affari Ecclesiastici Straordinari;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Adamo Stefano ¡Sapieha le Sacre
Congregazioni Concistoriale, per la Chiesa Orientale, e dei Seminari e delle
Università degli Studi;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Edoardo Mooney le ¡Sacre Congregazioni del Concilio, de Propaganda Fide e dei Riti;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Giacomo Carlo MacGuigan le Sacre Congregazioni Concistoriale, de Propaganda Fide e della Rev. Fabbrica
di S. Pietro;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Samuele Striteli le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, de Propaganda Fide e dei Seminari e delle
Università degli Studi;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Agostino Parrado y García le Sacre Congregazioni del Concilio, dei Religiosi e della Rev. Fabbrica di S. Pietro ;
all'Emo e Revmo -Signor Cardinale Emilio Roques le Sacre Congregazioni Concistoriale, Ceremoniale e dei Seminari e delle Università degli Studi ;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Carlo Carmelo de Vasconcellos Motta
le Sacre Congregazioni dei Religiosi, Ceremoniale e dei Seminari e delle Università degli Stùdi :
;
Diarium Bomanàe Curiae
all'Emo e Revmo.Signor Cardinale Pietro Petit De Julleville le Sacre
Congregazioni per la Chiesa Orientale, Ceremoniale e dei .Seminari e delle
università degli Studi;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Normanno Gilroy le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, de Propaganda Fide e della Rev. Fabbrica
di S. Pietro;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Francesco Spellman le Sacre Congregazioni Concistoriale, de Propaganda Fide e dei .Seminari e delle Università degli Studi;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Teodosio Clemente de Gouveia le
Sacre Congregazioni dei Sacramenti, de Propaganda Fide e dei Seminari e
delle Università degli Studi ;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Giacomo de Barros Cámara le Sacre Congregazioni dei Religiosi, dei Riti e della Rev. Fabbrica di S. Pietro;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Enrico Pia y Deniel le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, dei Religiosi e dei Riti ;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Frings le Sacre Congregazioni dei Religiosi, dei Riti e dei Seminari è delle Università degli Studi ;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Bernardo Griffin le Sacre Congregazioni Concistoriale, de Propaganda Fide e della Rev. Fabbrica di S. Pietro ;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Emanuele Arce y Ochòtorena le Sacre Congregazioni! Concistoriale, per lai Chiesa Orientale e dei Riti ;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Mindszenty le Sacre Congregazioni dei Sacramenti, Ceremoniale e dei Seminari e delle Università degli Studi;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Ernesto Ruffini le Sacre Congregazioni dei /Sacramenti, del Concilio e dei Seminari e delle Università degli
Studi;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Corrado von Preysing le Sacre Congregazioni Concistoriale, del Concilio e Ceremoniale;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Clemente Agostino von Galen le
Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, del Concilio, e della Rev. Fabbrica di S. Pietro;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Antonio Oaggiano le Sacre Congregazioni del Concilio, dei Riti e della Rev. Fabbrica di S. Pietro;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Tommaso Tien le Sacre Congregazioni dei Religiosi, de Propaganda Fide e Ceremoniale;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Bruno le Sacre Congregazioni dei Sacramenti, del Concilio e dei Religiosi, nonché il Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica.
140
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Inoltre con Biglietti della Segreteria di Stato in data 28 febbraio 1946
la medesima Santità Sua si è benignamente degnata di assegnare :
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Emanuele Árteaga y Betancourt le
Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, del Concilio e Ceremoniale;
all'Emo e Revmo Signor Cardinale Giovanni Gualberto Guevara le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, dei Riti e della Rev. Fabbrica
di S. Pietro.
Parimenti con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare :
•
24 gennaio 1946. L'Illmo e Revmo Monsig. Roberto Devreesse, Vice-Prefetto
della Biblioteca Apostolica Vaticana.
22 febbraio
»
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Bruno, Mem-
bro della Commissione Pontificia per l'interpretazione autentica del Codice di Diritto Canonico.
»
»
» Gli Emi e R e vini Signori Cardinali Gregorio Pietro XV
Agagianian e Giuseppe Bruno, Membri della
Commissione Pontificia per la redazione del
Codice di Diritto Canonico Orientale.
27
»
»
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Francesco Spellman,
Membro della Sacra Congregazione per la Chiesa
Orientale.
»
»
»
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giacomo de Barros Cá-
mara, Membro della Sacra Congregazione dei
Seminari e delle Università degli Studi.
»
»
»
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Emilio Roques, Mem-
bro della Sacra Congregazione della Reverenda
Fabbrica di S. Pietro.
3
marzo
»
Il Revmo Padre Acacio Coussa, Segretario della Commis-
sione Pontificia per Vinterpretazione autentica
del Codice di Diritto Canonico.
11
»
»
Il Revmo Padre Gerardo Oesterle, O. S. B., Consultore
delia Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale.
An. et vol. XXXYffl
1 Aprilis 1946
(Ser. H, v. XIII)-Num. 5
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM OFFICIALE
ACTA PII PP. XII
ALLOCUTIONES
I
Beatissimus Pater, die W mensis Februarii a. 19Iß, adstantibus Emis
ac Revmis Patribus GardMalibus recenter creatis haec verba fecit.
SALUTO AI NUOVI CARDINALI
.La elevatezza e la nobiltà dei sentimenti, che il vostro eminente interprete Ci ha espressi in nome Vostro, Venerabili Fratelli, i primi da Noi
ascritti al Senato della Chiesa Romana, sono tornate particolarmente
gradite al Nostro cuore. La Nostra voce si dirige ora a voi, — per adoperare in questa solenne circostanza le parole del grande Agostino —, a
voi novelli germi di santità, dischiusi al soffio dello Spirito santo, fiori
dell'onor Nostro, frutti della Nostra elezione, coronati in quest'ora da
Noi, con diadema non risplendente di oro e di gemme, ma di colore di
fiamma e di sangue, perchè nella fiamma e nel sangue è tutta la carità
di Cristo, che sorpassa ogni scienza. I vostri nomi, le vostre virtù, i vostri meriti, le lotte da non pochi di voi sostenute con eroico coraggio contro l'oppressore per la difesa della verità e della giustizia, sono così noti
al mondo intiero, che Ci sentiamo dispensati dal ricordare particolarmente ciò che con plauso è stato da tutti salutato ed accolto.
1
Il Nostro sguardo si riposa serenamente su di voi e contempla in voi,
giunti da tutte le parti del mondo, la intiera Chiesa, questa « casa del
Dio vivente », come la chiama il Concilio Vaticano, questa casa paterna
I
Cfr. 8. Aug. Serm., ed. Morin, Romae, Typ. Vatic. 1930, Serra. LXXXIX, p. 330;
Misceli. Agost. vol. I.
II - ACTA, vol. X I I I , n. 5. —
I - i 946,
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
2
« che accoglie tutti i fedeli uniti col vincolo dell'unica fede e carità » .
Voi siete venuti a Pietro, nel quale, secondo le parole dello stesso Concilio, l'Episcopato ei fedeli trovano « il principio e il visibile fondamento
dell'unità ».
3
MANIFESTAZIONE DELLA SOPRANNA ZIONALITA E UNIVERSALE UNITÀ
DELLA CHIESA
Allorché Noi nel discorso della vigilia del S. Natale annunziammo
al S. Collegio la Nostra intenzione di elevarvi alla Sacra Porpora, eravamo ben consapevoli del profondo interesse, Che una tale manifestazione del carattere soprannazionale della Chiesa e della sua universale
unità avrebbe suscitato nel mondo; povero mondo, che dappertutto ha
fame e sete di unità e in vario modo lotta per conseguirla ! Nelle Nostre
parole i fedeli hanno trovato un nuovo motivo di consolazione e di incoraggiamento ; agli altri — intendiamo di parlare delle persone oneste,
non di coloro che sono schiavi del « padre della menzogna » —- esse
hanno offerto materia di seria riflessione. La Chiesa, come allora esponemmo, possiede in Dio, nell'Uomo-Dio, in Cristo, l'invisibile, ma incrollabile principio della sua unità e della sua interezza, vale a dire della
unità del suo Capo e delle sue mèmbra nella intiera pienezza della sua
propria vita, la quale abbraccia e santifica tutto ciò che è veramente
umano, e le molteplici aspirazióni e i fini particolari rivolge e ordina
allo scopo totale e comune dell'uomo, che è là'sua somiglianza il più
possibile perfetta con Dio. È questa Chiesa si leva oggi, ih/ mèzzo al
mondo lacerato e diviso, come un segno ammonitore, coinè uh signum
levatum in nationes, che invita a sè coloro i quali ancora non credono,
è conferma i suoi figli nella fede che professano, poiché senza Dio e
lontano da Dio non può esservi fra gli uomini alcuna vera, solida e sicura unità.
4
5
INFLUSSO DELLA CHIESA SUL FONDAMENTO DELLA SOCIETÀ UMANA, PER CIÒ
CHE RIGUARDA ...
Se dunque oggi tanti da ogni parte, in una ansiosa aspettazione e ìli
una trepida speranza, si volgono alla Chiesa, e le chiedono quale sia la
sua parte nella salvezza della società umana, nello stabilimento di quel
2
Sess. IV Const. dogm. prima de Eccl. Christi - Coll. Lac. t. VII, p. 4S2 segg.
3
:
1
Ibid.
"
'
•
Io. 8, 44.
« Conc. Vatic.''Sess. III Const. dogm. de 'fide cath. - Coli. Lac. t. VII p. 251 4
/* 11. 12..
Acta Pii Pp. XII
143
bene inestimabile, più prezioso di tutti i tesori, che è una durevole pace
interna ed esterna, la risposta della Chiesa può essere molteplice e varia,
come svariate sono le sue possibilità. Tuttavia la grande, la definitiva
risposta, alla quale si possono ricondurre tutte le altre, rimane sempre
la unità e la interezza della Chiesa fondata in Dio e in Cristo. Donde la
necessità, —in primo luogo per i figli stessi della Chiesa, ma anche per
la società umana in generale, — di avere una nozione chiara ed esatta
dell'influsso praticamente esercitato da quella unità e da quella interezza. Tale influsso si esercita sul fondamento, sulla struttura e sulla
dinamica della società umana. L'importanza principale del primo di
questi tre punti Ci invita a farne, in congiunzione col ricordato discorso
natalizio, l'oggetto delle parole che vi indirizziamo oggi, in questa solenne e straordinaria occasione, che riunisce intorno a Noi i novelli
membri del S. Collegio, degni rappresentanti della universalità della
Chiesa.
1° la solidità e la sicurezza. - La Chiesa e Vimperialismo moderno
La unità e la interezza della Chiesa, messa in luce dalla manifestazione della sua soprannazionalità, è di grande importanza per il fondamento della vita sociale. Non già quasi che sia ufficio della Chiesa di
comprendere e in qualche modo di abbracciare, come un gigantesco Impero mondiale, tutta la società umana. Questo concetto della Chiesa,
come Impero terreno e dominazione mondiale, è fondamentalmente falso ; in nessuna epoca della storia è stato vero e corrispondente alla realtà,
a meno che si vogliano erroneamente trasportare ai secoli passati le idee
e la terminologia proprie del nostro tempo.
La Chiesa — pur adempiendo il mandato del suo divino Fondatore
di diffondersi per tutto il mondo e di conquistare al Vangelo ogni creatura — non è un Impero, massime nel senso imperialistico, che si suol
dare ora a questa parola. Essa segna nel suo progresso e nella sua espansione un cammino inverso a quello delPimperialismo moderno. Essa progredisce innanzi tutto in profondità, poi in estensione e in ampiezza.
Essa cerca primieramente l'uomo stesso ; si studia di formare l'uomo, di.
modellare e perfezionare in lui la somiglianza divina. Il suo lavoro si
compie nel fondo del cuore di ognuno, ma ha la sua ripercussione su
tutta la durata della vita, su tutti i campi della attività di ciascuno. Con
uomini così formati la Chiesa prepara alla società umana una base, sulla,
quale questa può riposare con sicurezza. L'imperialismo moderno, al
contrario, segue una via opposta. Esso procede in estensione e in am6
6
Marc. 16, 15.
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
piezza. Non cerca l'uomo in quanto tale, ma le cose e le forze, alle quali
lo fa servire ; con ciò porta in sè germi, che mettono in pericolo il fondamento della convivenza umana. In tali condizioni può forse recar meraviglia l'ansia presente dei popoli per la loro reciproca sicurezza? Ansia
la quale deriva dalla smodata tendenza alla espansione, che ha in sè il
verme roditore della continua inquietudine, e fa sì che a un bisogno di
sicurezza ne sussegua senza intermissione un altro, forse anche più
urgente.
2° la coesione e Vequilibrio. - Azione della Chiesa nell'intimo dell'uomo
Ma inoltre vana sarebbe la solidità- della base, se la costruzione mancasse di coesione e di equilibrio. Ora la Chiesa contribuisce anche alla
coesione e all'equilibrio di tutti i molteplici e complessi elementi dell'edifizio sociale. Anche qui la sua azione è innanzi tutto interiore. I
puntelli, i contrafforti applicati dal di fuori a un edificio vacillante non
sono che un palliativo precario e non possono che ritardare alquanto il
crollo fatale. Se le ingiurie del tempo, che non hanno risparmiato tanti
monumenti di data più recente, hanno rispettato le magnifiche cattedrali
gotiche del secolo XIII, se queste hanno continuato ad ergersi serene al
di sopra delle rovine che le circondano, è perchè i loro speroni non fanno
che apportare un concorso, prezioso, sì, ma accessorio, dal di fuori, alla
potenza intrinseca dell'organismo ogivale, di un'architettura geniale,
non meno ferma e precisa che audace e leggiera.
Così la Chiesa : essa agisce nel più intimo dell'uomo, dell'uomo nella
sua dignità personale di creatura libera, nella sua dignità infinitamente
più alta di figlio di Dio. Questo uomo la Chiesa forma ed educa, perchè
egli solo, completo nell'armonia della sua vita naturale e soprannaturale,
nell'ordinato sviluppo dei suoi istinti e delle sue inclinazioni, delle sue
ricche qualità e delle sue svariate attitudini, è al tempo stesso l'origine
e lo scopo della vita sociale, e con ciò anche il principio del suo equilibrio;
Ecco perchè l'Apostolo delle Genti, parlando dei cristiani, proclama
che essi non sono più come « bambini vacillanti », dall'andatura incerta
in mezzo alla società umana. Il Nostro Predecessore di f. m. Pio XI,
nella sua Enciclica sull'ordine sociale « Quadragesimo anno», traeva da
Questo stesso pensiero una conclusione pratica, allorché enunciava un
principio di generale valore, vale a dire : ciò che gli uomini singoli possono fare da sè e con le proprie forze, non deve essere loro tolto e rimesso
alla comunità; principio che vale egualmente per le comunità minori e
di ordine inferiore di fronte alle maggiori e più alte. Poiché — così pro7
7
Eph. 4, 14.
Acta Pii Pp. XII
145
seguiva il sapiente Pontefice — ogni attività sociale è per natura sua
sussidiaria; essa deve servire di sostegno per i membri del corpo sociale;
e non mai distruggerli e assorbirli. Parole veramente luminose, che valgono per la vita sociale in tutti i suoi gradi, ed anche per la vita della
Chiesa, senza pregiudizio della sua struttura gerarchica.
Ed ora, Venerabili Fratelli, con questa dottrina e con questa prassi
della Chiesa paragonate, nella loro realtà, le tendenze imperialistiche.
Qui voi non trovate alcun principio di equilibrio interno; e così la solidità della convivenza umana subisce un nnovò e ingente danno. Se in^
fatti tali giganteschi organismi non hanno alcun reale fondamento morale, essi si evolvono necessariamente verso un sempre maggiore accentramento e una sempre più stretta uniformità. Pertanto il .loro*eqùilibrio,
la loro stessa coesione si mantengono unicamente con la forza e la costrizione esteriore delle condizioni materiali e degli espedienti giuridici,
degli avvenimenti è delle istituzioni, e ñon in virtù della intima adesione
degli uomini, della lóro attitudine e prontézza a prendere iniziative e
ad assumere responsabilità. Il cosiddetto ordine internò si riduce quasi
a una semplice tregua fra i vari gruppi, con la continua minaccia di rottura del loro equilibrio ad ogni variazione sia degli interessi in giuoco;
sia della proporzione fra le rispettive forze. Essendo così fragili e instabili nella loro costituzione interna, questi organismi sono tanto più
esposti a divenire pericolosi anche per la intiera famiglia degli Stati.
8
3° l'uguaglianza. - L'uomo completo al centro dell'ordine sociale
Senza dubbio ben diverso è il caso di un Impero fondato sopra una?
base, il cui carattere spirituale si è stabilito e rafforzato nel corso della
storia, e che trova il suo appoggio nella coscienza di una grande maggioranza dei cittadini. Ma non presta esso forse il fianco a un pericolo di
un'altra natura, quello cioè di accordare una stima esagerata, un'attenzione esclusiva a tutto ciò che è proprio, e di non saper apprezzare, o
anche soltanto conoscere ciò che gli è estraneo ? Ed ecco di nuovo l'unità*
é la integrità della comunanza umana scosse per la breccia fatta al suo
fondamento in un punto essenziale; ecco vulnerato il principio sacro
della uguaglianza e della parità fra gli uomini.
Anche qui la Chiesa è quella che può curare e guarire una tale ferite.
Anche qui essa lo fa, penetrando nelle più intime profondità dell'essere
umano e ponendolo al centro di tutto l'ordine sociale. Ora questo essere
umano non è l'uomo astratto, nè considerato solamente nell'ordine della
pura natura, ma l'uomo completo, qual esso è agli occhi di Dio, suo
8
Cfr. Acta Ap. B., vol. 23, 1931, pag. 203.
146
Acta Apostolicae Sedis — Commentariuth Officiale
Creatore e Redentore, qual'è nella sua realtà concreta e storica, che hon
si potrebbe perdere di vista senza compromettere l'economia normale
della convivenza umana. La Chiesa lo sa ed agisce conseguentemente. Se.
in determinati tempi e luoghi, Puna o l'altra civiltà, l'uno o l'altro
gruppo etnico o ceto sociale hanno fatto più che altri sentire il loro influsso sulla Chiesa, ciò non significa però che essa s'infeudi ad alcuno,
uè che s'impietrisca, per così dire, in un momento della storia, chiudendosi ad ogni ulteriore sviluppo. Al contrario, china com'è sull'uomo
con una incessante attenzione, ascoltando tutti i battiti del suo cuore,
essa ne conosce tutte le ricchezze, ne percepisce tutte le aspirazioni con
quella chiaroveggente intuizione e penetrante finezza, che possono derivare soltanto dal lume soprannaturale della dottrina di Cristo e dal
calore soprannaturale della sua divina carità. Così la Chiesa nel suo
progresso segue senza sosta e senza urto il cammino provvidenziale dei
tempi e delle circostanze. Tale è il senso profondo della sua legge vitale
di continuo adattamento, che alcuni, incapaci di sollevarsi a questa
magnifica concezione, hanno interpretato e presentato come opportunismo. No,'la comprensione universale della Chiesa non ha nulla che vedere con la strettezza di una setta, nè con la esclusività di un imperialismo prigioniero della sua tradizione.
Essa tende con ogni cura allo scopo che S. Tommaso d'Aquino, alla
scuola del filòsofo di Stagira, dà alla vita comune, che è di stringere tra
di loro gli uomini coi legami dell'amicizia. E stato detto che, con tutti
i moderni mezzi di comunicazione, i popoli é gli uomini sono ora più
isolati che non siano mai stati prima. Ciò però non deve potersi dire dei
cattolici, dei membri della Chiesa.
9
4° il normale sviluppo nello spazio e nel tempo. - Le deportazioni dei
popoli.
La Chiesa è infatti la società perfetta, la società universale, che abbraccia e unisce fra loro nella unità del Corpo mistico di Cristo tutti gli
uomini : « Omnes gentes quas fecisti, venient et adorabunt te, Domine ».
Tutti, i popoli e gli uomini singoli, sono chiamati a venire alla Chiesa.
Ma questa parola u venire » non richiama allo spirito nessuna idea di
migrazione, di espatriazione, di quelle deportazioni con le quali i pubblici poteri o la dura forza degli avvenimenti strappano le popolazioni
dalle loro terre e dai loro focolari ; non implica l'abbandono di salutari
tradizioni, di venerandi costumi ; non la permanente o almeno lunga
10
9
a
Cfr. S. Th. I 2™ q. 92 a. 2.
Acta Pii Pp. XII
separazione violenta di sposi, genitori e figli, fratelli, parenti e amici;
non la degradazione degli uomini nella umiliante condizione di una
« massa ». Questa funesta specie di trasferimenti degli uomini è pur troppo oggi divenuta più frequente, ma anch'essa, nelle sue forme antiche e
nuove, in molteplici modi direttamente e indirettamente si ricollega con
le tendenze imperialistiche del tempo. Il «venire» alla Chiesa non richiede questi tristi trapiantamene, sebbene la mano di Dio misericordiosa e potente si serva anche di queste stesse angustie per condurre
tante delle loro vittime alla Chiesa, alla casa paterna; tuttavia non il
suo cuore le ha volute ; egli non ne aveva bisogno, e S. Agostino lo espresse assai giustamente quando scriveva : « Non enim de locis suis migrando
venient, sed in locis suis credendo ».
11
Con questa intima attrazione spirituale, Venerabili Fratèlli, la Chiesa
non ha forse contribuito e non contribuisce ancora efficacemente a costituire il solido fondamento della società umana? L'uomo, quale Iddio lo
vuole e la Chiesa lo abbraccia, non si sentirà mai férmamente fissato
nello spazio e nel tempo senza territorio stabile e senza tradizioni. Qui
i forti trovano Ja sorgente della loro vitalità ardente e fecondale i déboli,
che sono la maggioranza, dimorano al sicuro contro la pusillanimità e
l'apatia, contro il decadimento della loro dignità; umana. La lunga esperienza della Chiesa come educatrice dèi popoli lo conferma ; essa perciò
ha cura di congiungere in ogni modo la vita religiosa coi costumi della
patria e cura con particolare sollecitudine coloro che l'emigrazione o il
servizio militare tiene lontani dal paese nativo. U naufragio di tante
anime dà tristemente ragione a questa materna apprensione della Chiesa
e obbliga a concludere che la stabilità del territòrio é l'attaccamento alle
tradizioni avite, indispensabili alla sana integrità dell'uomo, sono anche
elementi fondamentali della comunità umana. Sarebbe però evidentemente un capovolgere e convertire nel suo contrario il benefico effètto
di questo postulato, se alcuno volesse servirsene per giustificare il rimpatrio forzato e la negazione del diritto di asilo riguardo a coloro ehe
per gravi ragioni desiderano di fissare altrove la loro residenza.
La Chiesa vivente nel cuore dell'uomo e l'uomo vivente nel seno della
Chiesa, ecco, Venerabili Fratelli, la unione più profonda e operante che
possa concepirsi. Con questa unione la Chiesa eleva l'uomo alla perfezione del suo essere e della sua vitalità per dare alla società umana
uomini così formati : uomini costituiti nella loro inviolabile integrità
come immagini di Dio ; uomini fieri della loro dignità personale e della
loro sana libertà ; uomini giustamente gelosi della parità coi loro simili
11
Epist. 199 cap. 12 n. 47 - Migne, PL, t. 33 col. 923.
148
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
in tutto ciò che tocca il fondo più intimo della dignità umana; uomini
stabilmente attaccati alla loro terra e alla loro tradizione; uomini, in
una parola, caratterizzati da questo quadruplice elemento, ecco ciò che
conferisce alla società umana il suo solido fondamento e le procura sicurézza, equilibrio, uguaglianza, normale sviluppo nello spazio e nel tempo.
Tale è dunque anche il vero senso e l'influsso pratico della soprannazionalità della Chiesa, che, — ben lungi dall'essere simile a un Impero, —
elevandosi ai di sopra di tutte le differenze, di tutti gli spazi e i tempi,
incessantemente costruisce sul fondamento inconcusso di ogni società
umana. Abbiamo fiducia in lei; se tutto vacilla intorno à lei, essa rimane
ferma. A lei si applica anche ai nostri giorni la parola del Signore :
<( Etsi moveatur terra cum omnibus incolis suis, ego firmavi columnas
eius ».
12
LÉ DUE COLONNE PRINCIPALI DELLA SOCIETÀ UMANA : FAMIGLIA E STATO
Sopra un tale fondamento riposano soprattutto le due colonne principali, l'armatura della umana società, quale è stata concepita e voluta
da Dìo : la famiglia e lo Stato. Appoggiate sopra un tale fondaménto,
esse possono adempire sicuramente e perfettamente i loro scopi rispettivi : la famiglia come fonte e scuola di vita, lo Stato quale tutore del
diritto, che, come la società stessa in generale, ha la sua origine prossima e il suo fine nell'uomo completo, nella persona umana, immagine
di Dio. L'Apostolo chiama i fedeli con due magnifici nomi : « concittadini dei santi » e « membri della famiglia di Dio », « cives sanctorum et
domestici Dei » . Non vediamo noi forse che di queste due parole la prima
si riferisce alla vita dello Stato e la seconda a quella della famiglia ? E
non è forse permesso di scorgervi un'allusione al modo in cui la Chiesa
contribuisce a stabilire il fondamento della società secondo la sua struttura intima, nella famiglia e nello Stato f
13
Questa concezione e questa maniera di agire avrebbero oggi perduto
il loro valore? Le due colonne maestre della società, discostandosi dal
loro centro di gravità, si sono pur troppo staccate dal loro fondamento.
E che cosa ne è risultato, se non che la famiglia ha veduto declinare la
sua forza vitale ed educatrice, e che lo Stato, dal canto suo, è sul punto
di rinunziare alla sua missione di difensore del diritto per tramutarsi
in quel Leviathan dell'Antico Testamento, che tutto domina, perchè
quasi tutto vuol trarre a sè ? Senza dubbio oggi, nella inestricabile confusione in cui il mondo si agita, lo Stato si trova nella necessità di as12
13
Ps. 74, 4.
Eph. 2, 19.
Acta Pii Pp. XII
Ì49-
sumere a sè un immenso péso di doveri e di uffici; ma questa anormale
condizione di cose non minaccia forse di compromettere gravemente la
sua intima forza e l'efficacia della sua autorità?
L ' A R D U A M I S S I O N E DELLA C H I E S A
Ed ora che cosa da tutto ciò consegue per la Chièsa? Essa dovrà oggi
più che mai vivere la sua missione ; dovrà più energicamente che mai
respingere quella falsa e angusta concezione della sua spiritualità e della
sua vita interiore, che vorrebbe confinarla, cieca e muta, nel ritiro del
santuario.
La Chiesa non può, rinchiudendosi inerte nel segreto dei suoi templi,,
disertare la sua missione divinamente provvidenziale di formare l'uomo
completo, e con ciò di collaborare senza posa alla costituzione del solido
fondamento della società. Tale missione è in lei essenziale. Considerata
da questo lato, la Chiesa può dirsi la società di coloro che, sotto l'influsso
soprannaturale della grazia, nella perfezione della loro dignità personale
di figli di Dio e nello sviluppo armonico di tutte le inclinazioni e le energie umane, edificano la potente armatura della convivenza umana.
Sotto questo aspetto, Venerabili Fratelli, i fedeli, e più precisamente
i laici, si trovano nella linea più avanzata della vita della Chiesa ; per
loro la Chiesa è il principio vitale della società umana. Perciò essi,
specialmente essi, debbono avere una sempre più chiara consapevolezza
non soltanto di appartenere alla Chiesa, ma di essere la Chiesa, vale a
dire la comunità dei fedeli sulla terra sotto la condotta del Capo comune,
il Papa, e dei Vescovi in comunione con lui. Essi sono la Chiesa, e perciò
fin dai primi tempi della sua storia, i fedeli, col consenso dei loro Ve
scovi, si sono uniti in associazioni particolari concernenti le più diverse
manifestazioni della vita. E la Santa Sede non ha mai cessato di approvarle e di lodarle.
r
Così il senso precipuo della soprannazionalità della Chiesa è di dare
durevolmente figura e forma al fondamento della società umana¿ al di
sopra di tutte le diversità, al di là dei limiti dello spazio e del tempo.
Uña tale opera è ardua, specialmente ai nostri giorni, in cui la vita sociale sembra essere divenuta per gli uomini un enigma, un inestricabile
viluppo. Circolano nel mondo erronee opinioni che dichiarano un uomo
colpévole e responsabile, soltanto perchè è membro o parte di uña determinata comunità, senza curarsi di ricercare od esaminare se da parte sua
vi sia stata veramente una colpa personale di azione o di omissione. Ciò
significa un arrogarsi i diritti di Dio, Creatore e Redentore, che solo-
150
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
nei misteriosi disegni-della sua sempre amorosa Provvidenza è Signore
assoluto degli avvenimenti e come tale concatena, se così giudica nella
sua infinita sapienza, le sorti del colpevole e dell'innocente, del responsabile e del non responsabile. A questo si aggiunge che soprattutto le
eomplicazioni di ordine economico e militare hanno fatto della società
-come una macchina gigantesca, di cui l'uomo non ha più la padronanza,
e che anzi temè. La continuità nel tempo era sempre apparsa essenziale
alla vita sociale, e sembrava che questa.non potesse concepirsi isolando
l'uomo dal passato, dal presènte e dal futuro. Ora tale è appunto lo sconcertante fenomeno, di cui siamo oggi testimoni. Troppo spesso di tutto
il passato non si sa più quasi nulla, o appena quanto basta per. indovinarne la traccia confusa nel cumulo delle sue rovine. Il presente non è
per molti che la fuga disordinata di un torrente, il quale precipita gli
uomini, come relitti, verso la notte oscura di un avvenire, in cui essi
vanno a perdersi insieme con la corrente stessa che li trascina.
LE ARCANE VIRTÙ DEL SANTO SACRIFICIO DELLA MESSA PER IL BENE DELLA
SOCIETÀ UMANA.
Soltanto la Chiesa può ricondurre l'uomo da quelle tenebre alla luce;
essa soltanto può rendergli la coscienza di un vigoroso passato, la padronanza del presente, la sicurezza dell'avvenire. Ma la sua soprannazionalità non opera a guisa di un Impero, che protende i suoi tentacoli in
tutte le direzioni con la mira di una dominazione mondiale. Come una
madre di famiglia, essa ogni giorno raduna nella intimità tutti i suoi
figli sparsi nel mondo; essa li raccoglie nella unità del suo vitale prin
•cipio divino. Non vediamo noi forse tutti i giorni sui nostri innumerevoli
altari, come Cristo Vittima divina, con le braccia che si estendono da una
estremità all'altra del mondo, avvolge e contiene al tempo stesso nel
«uo passato, nel suo presente, nel suo avvenire la intera società umana ?
È la santa Messa, quel sacrificio incruento istituito dal Redentore nell'ultima Cena, « quo cruentum illud semel in cruce peragendum repraesentaretur eiusque memoria in finem usque saeculi permaneret, atque
illius salutaris virtus in remissionem eorum, quae a nobis quotidie committuntur, peccatorum applicaretur » . Con quéste parole lapidarie del
Concilio di Trento, scolpite a perpetua memoria in una delle ore più
gravi della storia, la Chiesa difende e proclama i suoi migliori e più alti
valori, che sono anche i migliori e più alti valori per il bene della società, i quali uniscono indissolubilmente il suo passato, il suo presente
14
14
Conc. Trid. Sess. XXII, Cap. 1, ed. Gœrfes., tom. octavus (Actorum pars quinta),
pag. 960.
151
Acta Pii Pp. XII
e il suo futuro e gettano una viva luce sugli inquietanti enigmi del nostro
tempo. Nella santa Messa gli uomini divengono sempre più consapevoli
del loro passato di colpe e in pari tempo degli immensi benefìci divini
nel ricordo del Golgota, del più grande avvéniménto della storia della
umanità, ricevono la forza per liberarsi dalla più profonda miseria del
presenté, la miseria dèi peccati quotidiani, mentre anche i più derelitti
«entono un soffio del personale amore der misericordioso Iddio; e il loro
sguardo viene indirizzato verso un sicuro avvenire, verso la consumazione dei tempi nella vittoria del Signore là sull'altare, di quél Giudice
supremo, che pronunzierà un giorno l'ultima e definitiva sentenza.
Venerabili Fratelli, nella santa Messa la Chièsa presta dunque il suo
più grande sostegno al fondamento della società umana. Tutti i giorni,
da dove nasce il sole fin dove tramonta, senza distinzione di popoli e. di.
nazioni, si offre un'oblazione pura, a cui partecipano in intima frater
nità tutti i figli della Chiesa sparsi nell'universo, e tutti vi trovano il
rifugio nelle loro necessità e la sicurezza nei loro pericoli.
15
AMIAMO LA CHIESA
Amiamo la Chiesa, questa Chiesa santa, amorévole e forte, questa
Chiesa veramente soprannazionale. Facciamola amare da tutti i popoli
e da tutti gli uomini. Siamo noi stessi il fondamento stabile della società ; che essa divenga effettivamente 1'« una gens », di cui parla il grande Vescovo d'Ippona. « Una gens », «quia una fides'/quia una spes, quia
una caritas, quia una expectatio ».
Affinchè pertanto coloro, che la grazia del Signore ha chiamato alla
sua Chiesa « da tutte le tribù e lingue e popoli e nazioni » , siano nella
grave ora presente consapevoli del loro sacro dovere d'irradiare dalla
loro fede viva e operosa lo spirito e l'amore di Cristo nella società umana ;
affinchè alla loro volta tutti i popoli e gli uomini, vicini alla Chiesa o
ancora da lei lontani, riconoscano che essa è la salute di Dio fino alla
estremità della terra; impartiamo di cuore a voi, Venerabili Fratelli,
ai Vescovi e ai sacerdoti che collaborano con voi nell'apostolato, ai fedeli
delle vostre diocesi, alle vostre famiglie e a tutte le persone è le istituzioni che vi sono care, alle vostre nazioni, ai vostri popoli, alla Chiesa
tutta e alla intiera famiglia umana, con particolare affetto la Nostra paterna Apostolica Benedizione.
16
17
18
16
16
Cfr. Malach. 1, 11.
Enarr. in Ps. 85 n. U - Migne, PL, t. 37, col. 1092.
Apoc. 5, 9.
Cfr. Is. 49, 6.
f
17
18
152
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
II
Die 25 mensis Februarii d. 19^6, nobilissimis verbis, quibus, adstantibusEmis ac Revmis Patribus Cardinalibus, Excmus Tir Antonius Carneiro-Pacheco, Lusitaniae Orator extra ordinem, qua Decanus praesentium Legatorum ceterarum Nationum devoti gratique animi sensus
post recens Consistorium Beatissimo Patri expressit, Sanctitas Sua
haec benigne respondit.
Monsieur l'Ambassadeur,
L'élévation des pensées, la noblesse des sentiments que l'illustre
Corps Diplomatique vient de Nous exprimer par Pòrgane de Votre Excellence, son éloquent et délicat interprète, est bien à la hauteur dé cette
circonstance exceptionnellement solennelle.
L'hommage que vous avez Voulu venir Nous rendre aujourd'hui Nous
émeut plus profondément que Nous ne saurions diré. Et pourtant, à la>
grande consolation de Notre cœur, au grand réconfort de Notre âme
par-dessus l'hommage, Nous voyons, dans cette démarche commune la
manifestation d'une adhésion spontanée aux grands principes de paix
et d'union que, depuis Notre avènement, Nous avons sans cesse rappelés
au monde ; Nous y voyons surtout le témoignage le plus convaincant d'une
volonté unanime de collaborer dans cet esprit à la grande restauration de
la société humaine, à l'établissement d'un ordre nouveau fondé sur la
vérité, la justice et l'amour.
r
N'est-ce pas cela en effet que signifie cette assemblée incomparable
des Représentants d'un si grand nombre de nations, réunis autour de
Nous, si autorisés par leur mission officielle, en même temps que si éminénts par leurs qualités et leurs mérites personnels, en présence de ce
Sacré Collège qui, lui aussi, est composé de nations différentes répandues
sur toute la surface du globe?
Cette double universalité du Sacré Collège et du Corps Diplomatique
donne une image visible de la vraie supranationalité de l'Eglise qui, loin
de porter ombrage aux nationalités particulières et de prétendre les
fondre toutes ensemble dans une grise uniformité, les favorise, au contraire et met en valeur, grâce à une heureuse harmonisation, les caractères et les ressources de chacune dans le respect de leur autonomie et de
leur originalité.
Heureuse harmonisation, disons-Nous, et la comparaison Nous semble appropriée. U est une sorte d'harmonie, où les parties d'accompagné-
Acta Pii Pp. XII
153
ment, dans leurs accords verticaux, ne font que docilement souligner
une mélodie et humblement servir le chant d'un ou de quelques solistes.
Il en est une autre : elle résulte uniquement du concours de toutes lés
voix qui, dans la diversité de timbre, de mouvement, d'élan, avec même
des nuances dans l'expression de la pensée et du sentiment, chantent,
chacune à sa manière, ce que leur dicte à toutes l'inspiration commune.
Celle-ci est la grande polyphonie classique. Telle est l'harmonie qui devrait résulter de l'accord de toutes les nations, grandes et petites, fortes
et faibles, différentes de physionomie ou d'intérêts particuliers, mais
toutes également admises à se faire entendre parce que toutes fondées
sur la même base, la dignité personnelle de l'homme complet, parce que
toutes enflammées d'un même désir de paix.
Il a pu sembler, tandis que se déroulait le drame, que le concert fût
partout muet. Il ne l'était point et, si le tumulte assourdissant des armes en étouffait la résonnance, Nous n'avons pourtant point cessé, ici,
de l'entendre. Comment oublier ces messes des nuits de Noël, comment
oublier ces imposantes et graves cérémonies de supplications dans Notre
Basilique de St-Pierre où, côte à côte, les diplomates des nations les plus
diverses, les plus distantes, même des nations en conflit, Nous*entouraient? De tels spectacles n'étaient possibles qu'ici dans l'atmosphère
créée par la haute idée de la supranationalité de l'Eglise. Bien plus, durant toute cette guerre, la plus effroyable qui se soit jamais déchaînée
sur l'humanité, au sein de ce monde secoué par l'ouragan qui faisait rage,
au centre même dé ce pays entraîné tragiquement dans le tourbillon
affolant — cette Cité du Vatican, cet Etat minuscule de quelques arpents
et sans défense, cernée de tous côtés par les rafales de feu, restait, territorialement et juridiquement, mais surtout spirituellement et moralement, comme, une oasis de paix dont le vent brûlant n'osait franchir
les abords. Nous en rendons au Seigneur d'humbles actions de grâces,
mais sachant aussi de quel appoint fut pour Notre effort d'absolue impartialité et pour Notre zèle au service de la paix la compréhension et le
doigté des diplomates accrédités près de Nous, Nous sommes heureux de
leur en dire Notre merci.
Votre illustre Corps a su montrer, même en des conjonctures si extraordinairement épineuses, quel est le rôle de la diplomatie dans sa conception la plus haute et comment, encore au-dessus des remarquables
services qu'elle rend par la solution amicale de tant de questions particulières et de problèmes délicats, elle constitue une permanente rencontre de la grande famille des nations.
Avec une exquise finesse de sentiment, votre interprète vient de rap-
154
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
peler Nos efforts pour soulager les innombrables et indicibles souffrances,
misères et détresses dérivées de la guerre; une fois de plus Nous tenons
à manifester Notre profonde reconnaissance envers les nations qui Noua
ont prêté leur généreux concours en ces œuvres de chrétienne charité.
Il parlait aussi des messages et autres démarches multipliés par Nous
en vue de défendre et promouvoir « les grands principes élémentaires de
l'ordre moral, les droits de la vérité et de la justice», et il Nous assurait
en même temps que, si « Notre voix n'a pas été toujours écoutée, jamais
elle ne fut sans un écho profond dans les consciences». Nous le croyonsvolontiers et chaque jour Nous en arrivent, des sources les plus variées
comme les plus lointaines, .de réconfortants témoignages.
En aucune occasion Nous n'avons voulu dire un seul mot qui fût
injuste, ni manquer à Notre devoir de réprouver toute iniquité, tout acte
digne de réprobation, en évitant néanmoins, alors même que les faits
l'eussent justifiée, telle ou telle expression qui fût de nature à faire plus
de mal que de bien, surtout aux populations innocentes courbées sous la
férule de l'oppresseur. Nous avons eu la préoccupation constante d'enrayer un conflit si funeste à la pauvre humanité. C'est pour cela, en particulier, qué Nous Nous sommes gardé, malgré certaines pressions tendancieuses, de laisser échapper de Nos lèvres ou de Notre plume une
seule parole, un seul indice d'approbation ou d'encouragement en faveur
de la guerre entreprise contre la Russie en 1941. Assurément, nul ne saurait compter sur Notre silence dès lors que sont en jeu la foi ou. les
fondements de la civilisation chrétienne. Mais d'autre part, il n'est aucun
peuple à qui Nous ne souhaitions avec toute la sincérité de Notre âme,
de vivre dans la dignité, dans la paix, dans la prospérité à l'intérieur
de ses frontières. Ce que Nous avons eu toujours en vue dans toutes les
manifestations de Notre pensée et de Notre volonté, c'était de reconduire
les peuples du culte de la force au respect du droit ét de promouvoir entre tous la paix, paix juste et solide, paix apte à garantir à tous une vie
au moins tolerable.
Une telle paix ne sera pas l'œuvre d'un jour : elle coûtera beaucoup de
temps, beaucoup de peines. Si l'on Nous demande en quoi les Représentations diplomatiques peuvent, indépendamment de leurs fonctions officielles, la favoriser, il Nous semble pouvoir signaler à leur bonne volonté
une double sphère d'activité.
La première est d'ordre pratique; elle vise à des réalisations immédiates. Les diplomates ont désormais, la guerre finie, maintes occasions
de faciliter dans la mesure du possible les communications et les relations
dé Pays à Pays. Or, à présent que des millions d'hommes, honnêtes et
Acta Pii Pp. XII
laborieux, épient avec une impatience anxieuse le moment de retourner
à leurs patries, à leurs familles, dont ils sont séparés peut-être depuis
de longues années, que d'autres sont tristement en quête d'une nouvelle
patrie pour y vivre une nouvelle vie parmi de nouvelles occupations,
quelle œuvre de charité et de paix on accomplit en leur venant en aide ?
Dans l'autre sphère, le fruit du travail est à bien plus longue échéance. Souvent le monde diplomatique se trouve en contact avec le monde de
la propagande. Mais cette propagande doit se faire une loi sainte et
sacrée de la vérité et de l'objectivité. Quelle contribution on apporte à
l'oeuvre de la pacification universelle, en coopérant, comme savent et
peuvent faire d'habiles et généreux diplomates, à un si digne objet l
De leur côté, Nos Vénérables Frères du Sacré Collège, presque tou<*
pasteurs des âmes dans leurs nations respectives, y porteront, avec l'éclat
de la pourpre romaine, la grande lumière de l'Eglise, une dans son universalité, universelle dans son indivisible unité; ils y porteront, avec
la sollicitude de leur dévouement, le cœur maternel de l'Eglise et sa tendresse pour tous les hommes; ils y porteront le zèle de l'Eglise à promouvoir la vitalité, la santé, la paix de la société humaine et de chaque
patrie sur les bases et selon l'ordre établis par le Créateur, Souverain
tout-puissant et Père tout aimant.
C'est Lui que, du plus profond de Notre âme, Nous invoquons pour
que, vous comblant de ses bénédictions et de ses faveurs, et fécondant
de sa grâce votre noble mission, U donne, par son accomplissement; à
chacune de vos patries et à la grande famille des peuples et des nations
l'unité, la prospérité, la grande et divine paix.
EPISTULAE
•
I
AD R. P. STEPHANUM CRUVEILLER, MODERATOREM GENERALEM MISSIONARIORUM B. M. V. A « LA S ALETTE » EXEUNTE SAECULO AB APPARITIONE EIUSDEM
B. M. V. IN OPPIDO « L A SALETTE».
PIUS PP. XII
Notre dévotion envers la Très Sainte Vierge Marie, au Cœur Immaculé de laquelle Nous avons consacré l'Eglise et le monde, ne peut que se
dilater devant les douces perspectives, que votre lettre Nous laisse entrevoir, du prochain Centenaire de l'Apparition de Notre-Dame de la Salette, dont le procès canonique, institué en son temps par l'autorité dio-
1 5 6
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
-césaine, s'avéra favorable. Il est bien compréhensible que votre famille
religieuse, dont Monseigneur Philibert de Bruillard jeta la semence,
•comme « une perpétuelle mémoire de l'apparition miséricordieuse de
Marie», ait pris spécialement à cœur la commémoration séculaire de
«ette bénie soirée du 19 Septembre 1846, où la Madone en larmes, ainsi
-qu'on le rapporte, venait adjurer ses enfants d'entrer résolument dans
la voie de la conversion à son divin Fils et de la réparation pour tant
•de péchés, qui offensent l'auguste et éternelle Majesté.
Le Comité national Français des Congrès Mariais a, lui aussi, été
bien inspiré, en décidant, avec le plein assentiment de l'Assemblée des
dardinaux et Archevêques de France, et d'accord avec Notre vénérable
Frère Alexandre Caillot, Evêque de Grenoble, de tenir à cette occasion
les assises de son 5 Congrès dans le diocèse et aux lieux mêmes honorés,
H y a cent ans, de cette exceptionnelle faveur.
ème
Votre Congrégation, d'ailleurs spécialement préposée à la garde 4u
Sanctuaire de la Salette et au rayonnement de la dévotion à Marie Réconciliatrice, ne pourra donc que travailler très efficacement à la réalisation de ce magnifique projet, et c'est bien volontiers que, de Notre
•côté, Nous adressons à cet égard Nos vœux et Nos encouragements paternels aux chers Missionnaires de Notre-Dame de la Salette, dans la douce
'Confiance que la Très Sainte Vierge voudra en retour leur obtenir, pour
la fécondité de leur multiple ministère et jusque sur leurs champs d'apostolat les plus durs et les plus lointains, une grande abondance de grâces
•et de consolations.
Nul doute non plus que la célébration de ce Centenaire ne contribue
fort à propos, par un regain de ferveur spirituelle, au relèvement d'un
monde encore si bouleversé par les suites de la guerre et particulièrement
KIU cher pays de France, qui voudra s'affirmer toujours plus, Nous l'espérons bien, pour son vrai bonheur et sa pleine prospérité, « le royaume
•de Marie ».
Aussi est-ce de tout cœur que Nous souhaitons un complet et surnaturel succès à ces solemnités jubilaires et que Nous vous envoyons, ainsi
qu'à vos chers fils, comme à tous ceux qui y collaboreront par leurs
prières, leurs œuvres et leurs générosités, en gage des meilleures récompenses célestes, la Bénédiction Apostolique.
Du Vatican, le 8 Octobre 1945.
PIUS PP. XII
157
Acta Pii Pp. XII
.
AD
R.
AR
.
P.
.
G E R V A S I U M QUÉNARD,
ASSUMPTIONE,
SAECULO
,
n
PRAEPOSITUM
IMPLIÍTO
AP.
GENERALEM AUGUSTINIANORUM
ORTU
EIUSDEM
PIAE
SOCIETATIS.
PIUS PP. XII
Il y aura donc un siècle, en la prochaine fête de Noël, que la famille
assomptionniste est venue au monde. C'est un jubilé, qui ne pouvait
certes Nous laisser indifférent. Nous avons en effet trop apprécié les multiples activités de votre Congrégation, spécialement en Notre qualité
de Protecteur des Augustin s de l'Assomption, pour ne pas prendre aujourd'hui une part tout paternelle à la célébration d'un centenaire, dont
il y a tant de motifs de rendre grâces à Dieu.
Lorsqu'en 1845, le vénéré Père Emmanuel d'Alzon jetait au Collège
de Nîmes, les fondements de cette Pieuse Société, qui se réclamait du
nom et du patronage de la Très Sainte Vierge dans le mystère de son
Assomption, en même temps que de l'esprit*et des règles monastiques
de Saint Augustin, qui donc aurait jamais pensé que ce pitxiïltis grcr.
naissant dans l'humilité de Bethléem, serait appelé à devenir une phalange si imposante, ut castro) um acies ordinata, pour les bons combats
du Christ et de l'Eglise? C'est qu'évidemment le doigt de Dieu était la,
et il n'est que juste et salutaire, en cette étape centenaire, d'en faire remonter tout honneur et toute gloire à l'immortel et invisible Boi des
siècles, au Père des lumières, d'où provient omne datum optimum et
omne donum perfectum.
Emmanuel d'Alzon, sicut bonus mües C liristi, dont le cœur d'apotre
et; de soldat brûlait d'affermir e C d'étendre ici-bas le règne de Dieu,
avait fait de VA d ve nia t regnum tuum la devise de sa Congrégation, et
assigné à ses ii Is, avec l'enseignement chrétien, principal objectif de
leur apostolat, toutes les autres œuvres destinées à con f rebattre, à l'intérieur comme au dehors, les sombres desseins des ennemis du nom catholique et romain. De là, ces initiatives hardies, soit dans le domaine
scolaire, où le Père d'Alzon préludait, en des temps déjà si difficiles pour
la liberté de l'enseignement, à l'organisation des Instituts Catholiques,
tandis qu'avec un sens très averti de la pédagogie chrétienne, il fondait
des collèges et des alumnats, où la jeunesse fournirait au clergé séculier
et régulier de précieuses recrues ; soit dans le champ des missions et des
œuvres sociales, où l'on se doit de mentionner au moin l'Œuvre de
Notre-Dame du Salut et l'Union des Œuvres ouvrières; soit dans le
ii - ACTA, v o l . X i î î » i i . 5 . ~ 1 4 * 9 4 6 ,
158
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
champ des pèlerinages, avec l'Hospitalité de Notre-Dame du Salut;
soit dans ces divers établissements culturels et apostoliques au cœur
de l'Orient chrétien, pour le retour des dissidents à l'unité de l'Eglise ;
soit sur le terrain si disputé du journalisme catholique, avec la Bonne
Presse et ses frondaisons multiples, qui ne seront pas le moins beau
fleuron de la couronne assomptionniste.
De fait, Nous ne pouvons laisser passer une telle occasion sans souligner encore l'importance de l'opportunité de cet instrument moderne
de formation et d'apostolat. Nous Nous étions plu à l'illustrer dans une
conférence, que Nous tînmes, en 103C, au Congrès romain de La Croix.
Nous l'avions déjà proclamé, .quatre ans plus tôt, au nom de Notre grand
Prédécesseur Pie XI, dans une lettre pour les noces d'or de votre Maison
de la rue Bayard, où Nous rappelions, entre autres faits, que,••« héritier des pensées du vénérable Instituteur des Augustins de l'Assomption,
le Père Vincent de Paul Bailly, sous le pseudonyme du Moine, fut, avec
le Père Picard, le génial organisateur et animateur de cette Bonne Presse, dont Tm Croix est, on peut bien le dire, la maîtresse pièce ». Enfin
la visite, que Nous eûmes à cœur de rendre à la Maison de la Bonne
Presse, lors de Notre Légation Pontificale aux solennités lexovienries,
ne disait-elle pas assez l'estime et l'intérêt, que Nous portons à cette
œuvre essentielle, à ses dirigeants et artisans, à la méritante famille
religieuse, qui en reste l'âme?
C'est donc sur cet arbre presque séculaire de l'Assomption qu'allait
déferler, non sans bien des épreuves parfois, comme pour toutes les institutions, la terrible tempête de cette guerre. Pourtant, rien, grâce à Dieu,
n'a pu l'ébranler, et Nous avons confiance qu'un regain de sève l'animera demain, pour étendre de nou.velle?s ramures toujours plus loin
tit toujours plus haut, en vue des tâches encore insoupçonnées qui s'offriront; dans un proche avenir à l'evangéli sa ti on d'un monde si bouleversé.
Ce sont par conséquent des vœux bien fervents et des félicitations
bien sincères, que Nous vous adressons, ainsi d'ailleurs qu'aux Œuvres
et Congrégations féminines, providentiellement issues du tronc originel,
sicut novellae olivarum, in circuita mensae tuae. A tous et à toutes, en
votre personne, Nous envoyons très volontiers, comme gage d'abondantes consolations célestes et de surnaturels succès, la Bénédiction Apostolique.
Du Vatican, le 19 Octobre 1945.
P I U S PP, XII
Sacra Paenitentiaria Apostolica
159
ACTA TRIBUNALIUM
SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA
(OFFICIUM
DE INDULGENTIIS)
I
DECRETUM
INDULGENTIA DITATUR PRAEFECTORUM APOSTOLICORUM ANULI OSCULUM
Ssmus D. N. Pius div. Prov. Pp. X I I , in Audientia infra scripto Car
dinali Paenitentiario Maiori die 8 Novembris 1945 concessa, ut magis effulgeat Christi gregis Pastorum dignitas ac insimul- per Ecclesiae thesaurum fidelium bono spirituali uberius consulatur, quorumdam' Praefectorum Apostolicorum preces libenter excipiens, benigne elargiri dignatus
est
partialem
quinquaginta
dierum
Indulgentiam,
a
christifide-
libus lucrandam quoties eorumdem Praelatorum anulum devote deosculati fuerint. Praesenti in perpetuum valituro, absque ulla Apostolicarum
Litterarum in forma brevi expeditione et contrariis quibuslibet minime
obstantibus.
Datum Romae, ex aedibus S. Paenitentiariae Apostolicae, die 21 Novembris 1915.
N.
Card.
CANALI,
Paenitentiarius
Maior.
L ©S.
S.
Luzio,
Regens.
160
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
- rr
v DUBIA p
DE "PIO * EXERCITIO VIAE CRUCIS
Sacrae Paenitentiariae Apostolicae dubia quae sequuntur pro opportuna solutione proposita fuerunt :
-• , . - T
I. Utrum norma decreti d . d . 6 Augusti 1757, quo statuitur ut pro pio
exercitio Viae Crucis, quando perturbatio excitari potest, unoquoque de
populo suum locum tenente, sacerdos cum duobus clericis sive cantoribus
circumeat ac sistens in qualibet statione ibique recitans consuetas preces, ceteris alternatim respondentibus, valeat tantum pro publico Viae
Crucis exercitio in ecclesia peracto vel etiam quando a religiosis peragitur in suis oratoriis?
I I . Utrum in circumstantiis, de quibus in decretis d. d. 27 Februarii
1901 et 7 Maii 1902, quando scilicet in oratoriis religiosorum ob angustiami loci omnes religiosi simul a statione ad stationem sine perturbatione procedere nequeunt, ipsi Indulgentias pió Viae Crucis exercitio
adnexas lucrari possint, si unus tantum religiosus vel, respective, uña
tantum religiosa circumeat et ad quamlibet stationem suetas preces' praelegat, ceterique suo loco manentes, inibi pro qualibet statione exurgant
et genuflectant?
I I I . Utrum in iisdem circumstantiis iam relatis pro religiosis et methodo ab ipsis servata, christifideles qui vitam communem, agunt, de
quibus in can. 929 C. I. C . , Indulgentias pro pio Viae Crucis exercitio
adnexas lucrari possint, si unus vir vel, respective, una mulier stationes
Viae ("Tiicis circumeat et suetas orationes recitet ?
Et Sacra Paenitentiaria Apostolica die 25 Ianuarii vertentis anni respondendum censuit :
Ad I. Affirmative ad primam partem, negative ad secundam.
Ad II et III. Affirmative.
Facta autem de praemissis relatione Ssmo I). N. Pio div. Prov.
Pp. XII ab infrascripto Cardinali Paenitentiario Maiore in Audientia
diei 18 huius mensis, idem Ssmus Dominus resolutionem Sacrae Paenitentiariae approbavit, confirmavit et publicandam mandavit.
Datum Bomae, ex Aedibus Sacrae Paenitentiariae, die 20 Martii 1946.
N. Card.
C a n a l i . ,
Paenitentiarius Maior.
L. © S.
S. Luzio, Regens.
Sacra Romana Rota
SACRA ROMANA ROTA
Citatio
edictalis
BOSTONIEN.
NULLITATIS MATRIMONII (PRBNCH-PBACOCK)
:
¡ '"
Cum ignoretur locus actualis commorationis I)ñi Francisci Peacock,
in causa conventi, en indem citamus ad comparendum, sive per se sive per
procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae
(Roma, Palazzo della Cancelleria) die 17 Iulii 1946, hora duodecima ad
concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et
ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione.
An constet de matrimonii nullitate in casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Dñi Francisci Peacock,
curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.*
Arcturus Wynen, Ponens.
Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 28 Februarii 1.946.
I . Stoppini, Notarius.
•* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr François Peacock,
défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Koma, Palazzo della Cancelleria) le 17 juillet 1946, à
12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer
le jour de la décison de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit François Peacock devront, dans la mesure
du possible, l'avertir de la présente citation.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
162
ACTA OFFICIORUM
PONTIFICIA COMMISSIO
AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS
RESPONSA
AD
PROPOSITA
DUBIA
Emi Patres Pontificiae Com missionis ad Codicis canones authentice
interpretandos, propositis in plenario coetu quae sequuntur dubiis, responderi nmndarunt ut infra ad singula :
I - DE FIDELIUM ASSOCIATIONIBUS
D. An canon 692 ita intelligendus sit ut: ad fruendum associationis
iuribus, privilegiis, indulgentiis aliisque gratiis spiritualibus, necessaria
quoque sint pia opera ad id legitime praescripta.
R. Affirmative.
II - DE IURE FUNERANDI
D. An ad normam canonis 1216 § 1, collati cum canone 1226 § 1, sepulcrum maiorum in aliqua ecclesia constitutum habendum sit post Codicem tamquam legitima electio ecclesiae funerantis.
R. Negative.
III - DE IURE ACCUSANDI MATRIMONIUM
D. An inhabilitas coniugis ad accusandum matrimonium, a canone 1971 § 1 n. 1 statuta, secumferat incapacitatem standi in iudicio, ita
ut sententia vitio insanabilis nullitatis laboret iuxta canonem 1892 n. 2.
R. Negative.
Datum Romae, e Civitate Vaticana, die i Ianuarii) a. 1946.
Card. M . MASSIMI, Praeses
L. ©
s .
I. Bruno, Secretarius.
Diarium Romanae Curiae
163
DIARIUM ROMANAE CURIAE
SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI
Martedì, 5 marzo 194f>, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la
S. Congregazione dei Riti ordinaria particolare, nella quale dagli Emi e
Revmi Signori Cardinali e dai Revmi Prelati Officiali della stessa S. Congregazione è stato discusso sul non culto del Servi di Dio :
1) Giacinto M. Cormier, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Predicatòri .
2) Filippo Jeningen, sacerdote professo della Compagnia di Gesù.
-3) Luigi Balbiano, sacerdote, vicario cooperatore di Avigliana.
4) Teresa Maria della- Croce, fondatrice delle Suore del Terz'Ordine di
S. Teresa. '
È stato inoltre trattato sulla validità dei Processi delle Serve di Dio :
1) Maria di Gesù (Oultrémonf), fondatrice della Società delle Suore, di
Maria Riparatrice.
2) Filomena Giovanna Genovese, del Terz'Ordine di S. Francesco.
Martedì, 2(5 marzo 1940, nel Palazzo delle Congregazioni a-S. Callisto,
alla, presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Gennaro Granito
Pignatelli di Belmonte, Vescovo di Ostia ed Albano, Ponente o Relatore della
Causa del Servo di Dio Stefano Fernet, Sacerdote della Congregazione degli
Agostiniani dell'Assunzione, fondatore dell'Istituto delle Piccole Suore dell'Assunzione, si è tenuta la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella
quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi, hanno discusso
sulla eroicità delle virtù del predetto servo di Dio.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
C o n Brevi Apostolici il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante^ si è
degnato di nominare.
•
15 novembre 1915. S. E. R e v n i a Monsig. Giuseppe Beltrami, Arcivescovo tit.
di DM masco, N'linzio. Apostolico in Colombia.
18 dicembre
»
S, E. Bevuta Monsig. Giovanni M. Emilio Castellani, Ar-
civescovo tit. di Perge, Nunzio Apostolico in
Guatemala e in Salvador.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
9
marzo
1946. S. E. Revíña Monsig. Fernando Cento, Arcivescovo tit. di
\ r : '-..-i
»
»
»
v
Selencia .'pieria, Nunzio Apostolico in Belgio e
Intertiunzio Apostolico .nel Lussemburgo.
S. E. Revma Monsig. Ginseppe Rossino, Arcivescovo tit.
di Tessalonica, Segretario delia Sacra Congi egaz i o n c dei Seminari e delle Università degli
Stadi.
»
»
: »
S. E. Revma Monsig. Francesco Roberti^ Segretario delia
. Sacra Congregdziovw dei Concilio.
19
»
»
S. E. ReviTia Monsig. Carlo Oliarlo, Arcivescovo tit. di
Amida, Nunzio Apostolico in Brasile.
NECROLOGIO
8 dicembre 1945. Monsig. Gioacchino Filippo Olaiz y Zabalza, Vescovo tit.
di Docimio.
1 gennaio 1946. Monsig. Salvatore Pietro Walleser, Vescovo tit. di Tanaglia, Vicario Apost, di Tsinchow.
Monsig. Ireneo Kyfìbei Hayasaka, Vescovo tit. di Sufes,
Amministratore Apost, del Vicariato Apost.
»
Monsig. Gaspare Michele Monconi!! y Viladot, Vescovo
tit. di Ca dossi a, Vicario Apost, di Caqueta.
28
. » '
Monsig. Guglielmo Rice, Vescovo tit. di Rusicadé, Vicario Apost, di Belize.
2
marzo
Monsig. Antonio Galati, Arcivescovo di Santa Severina
e Vescovo di Crotone.
9
»
Emo Signor Card. GIOVANNI GLENNON, del Titolo di S. Clemente, Arcivescovo di San Luigi. (S. IT. A.).
Monsig. Vittorio Consigliere, Vescovo di Ascoli Satriano
15
))
e Cerigliela.
»
»
Monsig. Giuseppe Sak, Vescovo tit. di Scilio, Vicario
Apost, di Sakania.
22
»
Emo Signor Card. CLEMENTE AGOSTINO VON GALEN, del Titolo di S. Bernardo alle Terme, Vescovo di
Münster.
.
1
aprile
Monsig. Cesare Orsenigo, Arcivescovo tit. di Tolemaide
di Lidia, -Nunzio Apostolico in Germania.
;
7. Maii 1946
An. et vol. XXXVIH
( S e r . v . X I I I ) -Num*ß
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM OFFICIALE
ACTA PII PP. XII
NUNTIUS RADIOPHONICUS
UNIVERSO ORBI D I E IV MENSIS APRILIS A. MCMXLVI DATUS, AD SOLLICITANDUM
MUTUUM INTER NATIONES AUXILIUM, NE INDIGENTES FAME PEREANT.
Stretto il cuore da intima angoscia, lanciamo oggi coli questo Nostro
messaggio un grido d'invocazione alla coscienza del mondo, al senso di
responsabilità dei dirigenti nella politica e nella pubblica economia, alla
umana comprensione e alia mutua generosità dei popoli :
A quanti hanno occhi per vedere e orecchie per udire.
A quanti sono capaci di elevarsi al di sopra dei contrasti di pensiero,
d'imporre silenzio ai rancori nati dalla guerra, e hanno conservato la
mente è il cuore aperti alia santa voce della fratellanza umana.
E in modo particolare a tutti coloro che, uniti con Noi nella fede
cristiana, nutriti della dottrina e della legge di Cristo, sanno vedere,
nel ricorso al loro animo fraterno, la pietra di paragone del sincero e
profondò amore di Dio.
Appena uscita dal fiume di sangue che ha attraversato durante gli
anni di guerra, la povera umanità sale, nella ricerca della pace, per ufi
sentiero sempre più aspro, sempre più erto!, sempre più ingombro dì
rovi. Ad ogni passo sorgono nuovi impedimenti ed ostacoli, la Cui gravità;
nella prima ebbrezza della vittoria faticosamente conseguita, ben pochi
sospettavano.
Mentre gli Uomini di Stato si adoperano, nelle loro spesso difficili
deliberazioni, a porre i primi fondamenti della ricostruzione politica ed
economica e a togliere o almeno a mitigare le inevitàbili discrepanze di
opinioni é d'interessi, ecco che sorge diètro di loro lo spettro minaccioso
della fame/
''
'
•
'
Chini sulle lóro statistiche, i periti, a mano à mano che si allungano
¡
13 - ACTA, \ol. XIII, n. 6. — 7 - 5 - 9 4 « .
166
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
sotto i loro occhi le colonne di cifre, vedono farsi sempre più stringente
l'amara certezza : Sopra almeno un quarto della popolazione totale del
globo grava l'ombra sinistra della fame; attraverso immense contrade
essa minaccia di mietere intiere moltitudini, il cui numero (se non vi si
ponesse tempestivo rimedio) farebbe impallidire quello, già tanto impressionante, dei combattenti e dei non combattenti colpiti su tutti i
fronti dell'ultima guerra.
Varie non prevedute nè prevedibili circostanze sono venute ad aggravare le già formidabili difficoltà del vettovagliamento : nell'Europa orientale insufficiente coltivazione dei campi a causa degli avvenimenti bellici
e del susseguente forzato allontanamento di gran parte della popolazione
locale ; cattive raccolte del grano nell'Europa meridionale e nei territori
limitrofi; scarse raccolte, specialmente del r|so, nell'Asia orientale e
sud-orientale; siccità nell'Africa meridionale.
Le conseguenze appariscono con una evidente chiarezza : un accresciuto e indispensabile bisogno di importazioni per l'Europa in questi
mesi fino al prossimo raccolto ; la imperiosa necessità di aiuto alle popolazioni degli altri territori che abbiamo nominati, i quali in tempi normali bastavano a se stessi.
Senza dubbio vaste regioni producono molto più del bisogno della
proprie popolazioni. Ma, senza parlare di quelle che si sono trovate pur
troppo coinvolte anch'esse nella conflagrazione mondiale ed hanno subito
le devastazioni della guerra e del dopo-guerra ; notevoli scorte già accumulate sono state durante il conflitto sottratte all'alimentazione umana
ed utilizzate come foraggio per il bestiame, o sottoposte a lavorazioni
chimico-industriali. Ad ogni modo, pur con le provviste ancora esistenti,
la congiuntura con la prossima raccolta non potrà farsi che a gran péna
e a condizione di adoperare tutti i possibili mezzi. Anche così, al principio della raccolta le riserve si troveranno estremamente scemate. La difficile condizione alimentare non sarà dunque neanche allora definitivamente rimossa, ma potrà (che Dio non voglia) persistere fino alla raccolta susseguente. Almeno sedici mesi dunque, durante i quali la preghiera, che anche in tempi di prosperità eleviamo tutti i giorni al Padre
celeste, dovrà divenire sempre più intensa e supplichevole : Dacci oggi il
nostro pane quotidiano !
Noi non dubitiamo che i popoli, i quali hanno dimostrato un così
grande potere di organizzazione e un così eroico spirito di sacrifìcio per
il conseguimento dei loro scopi bellici, daranno prova di queste medesime
qualità ora che occorre strappare alla-morte milioni di creature umane.
Si tratta di rendere libere le provviste ancora esistenti e di costituire
Acta Pii Pp. XII
167
poi le nuove; di impedire lo spreco dei viveri o il loro non necessario
impiego ad altro fine immediato che non sia l'alimentazione umana ; di
evitare sconsigliate o ingiustificabili cessazioni del lavoro ; di consacrare
a tale scopo i mezzi adatti di trasporto : di prendere i provvedimenti
finanziari opportuni; di cercare e di utilizzare tutte le possibilità di
seminagione ; cose tutte che richiedono abilità di organizzazione e spirito
di sacrifìcio.
Ciò nonostante, se l'organizzazione, per quanto geniale e potente, si
riducesse a non essere che una politica amministrativa; se lo spirito di
sacrifìcio, anche portato fino all'eroismo, non si accendesse a un ideale
più alto che quello di una semplice disciplina militare o nazionale ; sarebbe ben poco. U genere umano è minacciato dalla fame. E la fame è
essa stessa causa d'incalcolabili perturbamenti, in mezzo ai quali la futura pace, ancora appena in germe, correrebbe pericolo di rimanere
soffocata anche prima di nascere. Eppure la pace è tanto necessaria a
ciascun popolo della terra !
Dinanzi a questo comune pericolo non vi è più posto per i pensieri di
vendetta o di rappresaglia, nè per brame di potere o di dominazione, nè
per alcun desiderio d'isolamento o privi]egio di vincitore. Ciò è stato assai
ben compreso nell'America del Nord. In questa grande offensiva mondiale
contro la fame, gli Stati Uniti si sono messi generosamente alla testa
del movimento; essi hanno posto al servizio di questa santa causa la
loro gigantesca forza di produzione, hanno raddoppiato i loro sforzi per
aumentare l'eccedenza delle derrate alimentari destinate alla esporta-,
zione. Noi sappiamo che anche il Canada con la sua tradizionale liberalità percorre la stessa via. Dal canto suo la Gran Bretagna, mentre ha
con provvida sollecitudine convocato nella sua Metropoli una Conferenza internazionale per le questioni del vettovagliamento, ha continuato a mantenere nell'uso di molti commestibili le restrizioni del tempo
di guerra. È certo che anche un piccolo, appena sensibile razionamento
dei paesi meglio provvisti renderebbe possibili risparmi di viveri, che
apporterebbero ad altri* popoli"-più duramente colpiti dalla carestia un
notevole sollievo nei loro più urgenti bisogni. Perciò il Nostro sguardo
si volge pieno di fiducia verso gli Stati dell'America Latina. Già in
passato il nobile cuore dei loro cittadini, Nostri amatissimi figli e figlie,
ha saputo mostrarsi largamente aperto a tutte le invocazioni della
carità, a tutti i grandi interessi della umanità. Un'opera magnifica la
Provvidenza divina ai giorni nostri ha affidata loro, per farne i dispensatori dei suoi doni ; un'opera simile a quella che negli anni di carestia
ebbe il patriarca Giuseppe, preposto all'amministrazione dei granai del-
168
Acta Apostolicae Sedis^-^-Clommmtarium Officiale
F Egitto. Veri granai del mondo, l'Argentina, il Brasile, hanno veduto.,
alla vigilia delle elamita presenti, le loro immense terre rispondere allé
loro cure e ai loro metodi agricoli con una fecondità che ha superato
quella dell'anteguerra. Essi sono quindi felicemente in grado di ristabilire in larga misura lo scosso equilibrio, portando soccorso ai fratelli
più bisognosi;
:
;;
Possa penetrare dappertutto il convincimento che la presente minaccia della fame è un pericolo comune, che deve congiungere tuttid popoli
in una solidarietà e in una comunanza fraterna, la quale lascia dietro; ;di
sè tutte le differenze, tutti i contrasti, tutti gli interessi particolari. Ohe
importa, in questo momento^ di sapere ove furono le responsabilità, ; o
quale sia stata la¡ parte di ognuno nei torti o nelle negligenze f atali ?
Glie importa di ricercare chi sia più o meno dégno di aiuto? Oiò che verar
mente ora preme è che il soccorso giunga prontoj sufficiente:, ovnnque
stringe il bisogno.
!
;i
È oggi più che mai l'ora di prestare ascolto alle parole del Salvatore : « Tutte le volte che avete fatto qualche cosai a uno di quésti minimi
tra i miei fratelli, l'avete fatta ¡a m e » ; ma anche d'intendere l'amara
irìprovazioné che Egli rivolge a chiunque, per egoismo o per semplice
indifferenza, non viene'in soccorso del prossimo in stato di manifesta
necessità. Praticamente: questi ammonimenti indicano una grave respon-;
sabilità innanzi a Dio di tutti coloro che per le loro speciali qualità e per
le loro condizioni sono chiamati ad allontanare quel pericolo,; nella direzione o nella esecuzione per ufficio o privatamente; una,grave respp>*~
sabilità innanzi a Dio di-tutti quelli che: con l'avvedutezza, la diligenza;,
la saggia economia, nella produzione, nei trasporti, nella distribuzione
dei viveri, potrebbero-alleviare la miseria di molti ;¡ una¡ anche più grave
responsabilità innanzi a Dio di coloro, il cui crudele egoismo,; accumulando e occultando le provviste^ o in altro qualsiasi modo, sfrutta qdiot
sámente là miseria del prossimo, delle singole persone o dei-popoli, a pro
prlo personale profitto e forse anché per arricchirsi con iUecite sneeii^
Iasioni 0 cól più' vile commercio; ;
;; KS ;
1
>
;
;
Sarebbe però funèsto di credere che la erisi possa essere superata fujor
che nella tranquillità e nell'ordine'pubblico. È necessario che tutti mantengano la calma. La stòria Ci mostra troppo spesso i disastrosi effetti
dell'illusione, che spinge alla rivolta e al saccheggio le folle affamate.
Sarebbe lo stesso che pretendere di fecondare i campi, seminando .scintille nelle stoppie desoíate: Guai a quelli che volessero destare l'incendio;
T
1
'
.
•
'•l'i
1
MATTH.
.
:
..
25, '40.'''
;. . I i i
¡i :
.
; ¡ ¡
;
:
" ' ' ' "'
,
;
u
' '
j i
"''
y
:
;,
,:
• - ' -
!;
.•.
:
• -• ;'
... _
;
:
;
;- •
- l e f a
Pii
Pp.
m
XII
eccitando a inutili sommosse ! Guai a coloro che lo attizzano con Io spettacolo del loro lusso scandaloso e dei loro sprechi !
Lo spreco ! Padri e madri di famiglia, fate che i vostri figli conoscano
meglio quali sacre cose siano il pane e la terra che ce lo dà. Il tempo nostro lo aveva troppo dimenticato ; da una onesta semplicità di vita era
insensibilmente sdrucciolato verso la ricerca e il soddisfacimento di gioie
malsane e di bisogni fittizi ; ed ecco che il Signore, facendo più raro il
dono del suo pane, ha voluto con questa dura lezione richiamarlo sul
retto sentiero. Possa questa lezione, docilmente compresa, servire allo
stabilimento di un ordine migliore economico e sociale Î
La morte, durante gli anni di guerra, è passata e ripassata lungo il
fronte di battaglia, è penetrata nelle profondità dei territori, abbattendo
al suolo innumerevoli vittime fra i combattenti e fra le popolazioni ciV¡Ui. È tempo che le sbarriamo il passo, ora che, la vediamo apprestarsi
a cagionare stermini incomparabilmente più vasti di quelli prodotti con
le armi e col,fuoco. Non permettiamo che essa incida su milioni di tombe
d'innocenti fanciulli le parole tragicamente aecusatrici : «I pargoli domandavano pane, e non era chi loro lo desse ».
Voi tutti, singole persone o popoli, che siete in grado, in una maniera
o in un'altra, di venire in soccorso dei vostri fratelli, ascoltate .l'esortazione del Profeta: «Spezza il tuo pane a chi ha fame». Ma issate il
vostro sguardo sulla grande visione : non soltanto gli affamati della terra
tendono in questo momento verso di, voi le loro m^ni supplichevoli;
Cristo stesso vi chiede il pane di cui i, suoi poveri hanno bisogno.
;< Ogni boccone di pane, che loro date, è dato a Lui. Ogni boccone, che
loro negate, è negato a Lui.
,,.
: Verrà un giorno in oui ciò. che molti oggi ancora non vedono, diverrà
manifesto agli occhi di tutti* quando il Giudice supremo."apparirà nella
maestà della sua giustizia per pronunziare dinanzi allá intiera umanità
la sua sentenza senza appello.
2
ì
3
: Infelici!per sempre coloro» alle cui orecchie risonerà la terribile condanna : « Andate via da me, maledetti, ... poiché io ebbi fame e non mi
deste da mangiare ».
4
Ma beati quelli che, udiranno le divine parole infinitamente dolci r
«Venite, o benedetti dal Padre mio, ...perchè, io ebbi fame e mi saziaste... Tutto il bene che avete fatto al più piccolo dei
m i e i
fratelli, lo
avete fatto a me » Ir
2
: i
T I
,
4
fhren. 4, 4. •
• <
I s , 5S, 7.
.
MATTH, 25, 41-42."
MATTH! '25, 34-35-40.
•• •
. ,•
' " "
,
|
'
;
1
'
;
'
!
"
.. .\ > . _
:
L
!
!
i
• ;
'•
(\:
1
170
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
MOTU PROPRIO
DE ORDINE IUDICIALI ET DE RATIONE PROCEDENDI IN CAUSIS CIVILIBUS IN STATU
CIVITATIS VATICANAE SERVANDIS.
Con la legge n. II dei 7 giugno 1929, il Nostro predecessore Pio XI
di f. m., dopo aver indicato le fonti principali del diritto per lo Stato
della Città del Vaticano, disponeva che nelle materie alle quali non
provvedevano le dette fonti principali del diritto oggettivo, in via suppletiva e fino a che non fosse stato provveduto con leggi proprie della
Città del Vaticano, fossero osservate alcune leggi e regolamenti emanati
dai Regno d'Italia fino all'entrata in vigore detta ricordata legge 7 giugno 1929 sulle fonti del diritto, sotto la generale riserva che essi non
fossero contrari ai precetti di diritto divino, nè ai principi generali del
diritto canonico, nonché alle norme del Trattato e del Concordato stipulati tra la Santa Sede e il Régno d'Italia l'undici febbraio 1929, e sempre che, in relazione allo stato di fatto esistente nella Città del Vaticano,
risultassero ivi applicabili.
Sciogliendo in parte la riserva sopra espressa, il Nostro predecessore
Pio XI, di venerata memoria, con Motuproprio 21 settembre 1932 (Ada
Apostolicae Sedis, 1932, 332), al fine di sempre meglio provvedere all'or
dinamento dei Tribunali della Città del Vaticano ed alla procedura dà
seguire per la sollecita trattazione delle cause civili avanti ai medesimi/
costituì una Conimissione, composta da Monsignor Massimo Massimi,
Recano della S, R, Rota, Presidente, Mons. Giulio Grazioli, Uditore
di Rota, Paolo Pericoli, Presiderite del Tribunale di Prima istanza,
Agostino Schmid, ff. di Promotore di Giustizia presso detto Tribunale,
e Paolo Guidi, Giudice supplente nello stesso Tribunale, Segretario, con
incarico di redigere un progetto di legge sull'ordinamento giudiziario
e sulla procedura civile dei Tribunali dello Stato della Città del Vaticano.
¿
1
La Commissione, che nel corso dei lavori aveva perduto uno dei suoi
membri nella persona di Agostino Schmid e che si era giovata di osservazioni redatte, sopra sua richiesta, da Edoardo Ruffini e da Corrado Bernardini, presentò nel 1935 il progetto richiesto, il quale, dopo lievi ritocchi, fu, nel luglio 1937, per ordine del Nostro predecessore Pio XI
e a cura del Consigliere Generale dello Stato della Città del Vaticano,
il Principe Don Carlo Pacelli, reso di pubblica ragione, al fine di provocare sul medesimo progetto il giudizio della critica scientifica.
Si ebbero, così, specialmente da parte dell'Università Cattolica del
Acta Pii Pp. XII
171
Sacro Cuore, che l'aveva preso a soggetto di un suo pregiato studio pubblicato nel 1938, alcune osservazioni, sia di carattere generale che particolare.
Sebbene tali osservazioni fossero state dichiarate espressamente di
non grande rilievo e non avessero impedito anche all'Università Cattolica del Sacro Cuore di esprimere un giudizio complessivo favorevole all'elaborato progetto, uniformemente al giudizio di insigni processualisti
italiani, Noi ordinammo che le osservazioni medesime fossero valutate
dal Presidente insieme col Segretario della Commissione, e che Ci fosse
sottoposto un progetto definitivo,.
Compiuta tale revisione con Nostra soddisfazione;
ritenendo che il progetto definitivo così elaborato corrisponda agli
scopi per i quali ne fu ordinata la redazione dal Nostro predecessore
Pio XI ;
considerato che l'ordinamento giudiziario disposto in via provvisoria, con il ricordato Motu-proprio del 21 settembre 1932, sebbene abbia
dato buona prova, non può costituire una soluzione permanente del problema ;
considerato che la ricordata riserva, fatta nella legge 7 giugno
1929 sulle fonti del diritto, di provvedere con leggi proprie dèlia Città
del Vaticano alle materie regolate, in via suppletiva, dalle leggi italiane
applicabili per eccezione nel Nostro Stato, va sciolta innanzi tutto relativamente all'ordinamento giudiziario e alla procedura civile, in quanto
le relative norme hanno un particolare bisogno di certezza, costituendo
la garanzia dei singoli nella tutela dei loro diritti, tanto che esse sono
state raccolte in leggi organiche, anche in quei paesi dove non è stata
accolta la pratica della codificazione del diritto civile ;
Disponiamo e stabiliamo di motu proprio quanto appresso:
I. - L'ordinamento giudiziario e il codice di procedura civile allegati
al presente Motu-proprio sono approvati e andranno in vigore a cominciare dal I novembre 1946.
II. - Un esemplare dell'ordinamento giudiziario e del codice di procedura civile, firmati da Noi, costituiranno l'originale e saranno depositati
e custoditi nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano.
o
II L - La pubblicazione dei predetti ordinamento giudiziario e codice
di procedura civile si eseguirà con la pubblicazione del presente Motuproprio negli <( Acta Apostolicae Sedis » e con la consegna di un esemplare stampato al Governatore dello Stato della Città del Vaticano, il
quale provvederà a tenerlo a disposizione del pubblico fino al giorno
del)'entrata in vigore.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
IV. - Qualsiasi disposizione contraria al presente Motupròprio è
abrogata.
V. - Le Commissioni, costituite con il Motu-proprio 21 settembre
1932, continueranno a funzionare, con il procedimento di cui nello stesso
Motu-proprio, esclusivamente per le liti che, al momento dell'entrata in
vigore del nuovo ordinamento giudiziario, fossero pendenti dinanzi alle
Commissioni medesime.
Tutto ciò Noi abbiamo stabilito e stabiliamo, nonostante qualunque
cosa in contrario, anche se degna di speciale menzione.
Dato in Roma, presso S. Pietro in Vaticano, il giorno primo del mese
di maggio dell'anno millenovecento quarantasei, ottavo del Nostro Pontificato.
PIUS PP. XII
EPISTULAE
." I
AD EMUM P. D. AUGUSTUM TIT. S. MARIAE DE PACE S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM HLOND, ARCHIEPISCOPUM GNESNENSEM ET POSNANIENSEM CETEROSQUE POLONIAE ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS LOCORUMQUE ORDINARIOS:
ÒPPICIOSIS LITTERIS RESPONDET E COMMUNI CONVENTU CZESTOCHOVIENSI
'
DATIS.
PIUS PP. XII
Dilecte Fili Noster ac Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam
Benedictionem. — Czestochoviensis Beatae Mariae Virginis apud sacrarium post confectum bellum in episcopalem coetum primum congregati,
postquam ad Apostolicam Sedem, quae catholicae fidei veluti arx atque
praesidium est, cogitationes vestras cònvertistis, Petri Cathedrae reverentiam adhibuisti^, Christi in terris Vicario obsequium professi estis,
inivistis et conseruistis labores, qui eo spectabant, ut in dilecta patria
vestra religionis morumque robur et decus restaurarentur. Libenter
litteras illinc Nobis missas legimus et meditati sumus quae ipsi palatii
scripsistis et quae magis silendo quam loquendo adumbrastis. Subsignatis vestris nominibus vidimus deésse nomina sacrorum Pastorum,
qui superiori Czestochovieñsi id genus conventui sex abhinc annis celebrato, aderant. Nonnulli enim sacrorum Antistites flagrante bello extorres patria vel in publicae custodiae locis mortui sunt ; alii vero tristis*
simis iussibus procul nunc a suis vivere gregibus coguntur. Vobiscum
recolimus mortuos, qui, perpetua digni memoria, pro Christi regno et
Acia PU Pp. XII
m
nomine contumelias passi sunt, qui invicta patientiae constantia pastoralis officii sanctitudinem consecrarunt, qui terrae vestrae promerita
pepererunt, quae — ut spes bonis affulget — laetam in posterum salutarium fructuum sobolem gignente Operam — quamvis adhuc frustra —
dedimus dabimusque sollertem, ut episcopi a suis sedibus abacti ad sua
loca redeant ; consulemus autem, ut viduatis dioecesibus cito prospiciatur, quod adhuc facere nequivimus. Profecto episcopalis vester coetus
incidit in adiuncta temporis, quae Ecclesiae in Polonia difficilia et arcta
evenerunt. Paulo antea., ut ipsi innuisti s, civiles potestates Concordatum resciderunt, quod viginti abhinc annis ictum Ecclesiae et Civitatis
in Polonia necessitates et rationes regebat continebatque. Sollemnis
Conventio abiciebatur, quasi Ecclesia obligatam pactionibus fidem fefellisset ; iniuriosa sane accusatio, quam refutare non est opus : adeo namque inanis et futtilis est, ut nequaquam consistere possit. Enimvero
vobis persuasum est, si belli tempore extraordinariae provisiones in
Polonia initae sint, quas christifidelium necessitas postularet et eogeret,
has nullo modo pactis conventis obstitisse eademque f regisse. ^Resolutio
ideo Concordati praeter quam Nos laederet, causam Nobis dedit moerendi, propterea quod demonstravit 'aliquibus istic inesse lamentabileni;
proclivitatem, quae ipsos contra religionis instituta et praecipua gentis;!
vestrae bona ferat. Qui Noster metus iam iustus sólidusque patet : nova
enim apud vos promulgatur lex quae nuptiarum foederis sanctitudini
et ^firmitati minatur. Ut officii vestri ratio poscebat, omnem operam
contulistis, ut invulnerata servaretur familia, quae, totius humanae
societatis fundamentum civitatisqúe seminarium, sua ipsius sponte et
natura id praebet, unde recte et rite hominis persona adolescat et for-!
metur. At vox vestra inaudita personuit r Connitimini Igitur, pro pastoralis sollicitudinis vestrae alacritate, ut christifideles doceantur Dei leges
per contraria hominum scita neque labefactari neque,minui neve velint,
contra fas in rumpendis connubiis uti indultis, quae superni Numinis;
praescriptionibus adversentur. Laude autem Nostra dignum ducimus
propositum, quod semper vigil gregum cura animis vestris inicit, sacras
videlicet expeditiones ad populi pietatem excolendam provehendi. Hae
magno usui esse sueverunt, ut, sopito fidei studio expergefacto, ipsis
rebus adversis permoti, sontes ad caelestis pietatis veniam redeant atque
omnes calamitatibus afflicti in interioris aulae pace et in emendatorum
morum composita sapientia quaerant quietis dulcedinem, quam frustra
foris petierunt : quod internum enim aeternum, et soluni quod aeternum
est inimensis animorum desideriis obviam eundo satisfacit. Alia volumus stricte attingere. Ex orientalibus regionibus in occidentales plagas
:
174
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
turmatim confluunt homines, acerbis saepe casibus percussi, relictis rebus dolentes, ob suam inopinatam sortem haud tarda miseratione digni.
Opera hortatuque tacite, dilecte Fili Noster ac Venerabiles Fratres, ut
vos, sacerdotes fidelesque vestri, iis providae et opiferae misericordiae
auxilia conferatis. Animorum cura iis nequaquam desit, ut fidei ac spei
christianae solamina ipsos reficiant et ad salutiferam viam sanctae Crucis carpendam corroborent. Quodsi res hominesque perturbantur, immotae consistere debent iustitiae leges, quae iura aliena vereri et nemini
nocere iubent : harum namque imperio non labilis civitatis ordo consistit et humana consortio decore et tranquille ea assequitur commoda
et bona, quae communia vota efflagitant. Nonne bene regere est sempiternae iustitiae legibus subesse ? Iterum moeste commoti sumus, cum
etiam per recens istinc missas relationes comperimus multos sacerdotes
in dioecesibus vestris desiderari : ex iis partim relegatione abscessisse,
partim morte saepius crudeliter illata in sanctorum lucem intrasse.
Horum nomina in Ecclesiae annalibus aureis sculpta sunt litteris, eorum
virtutes in exemplum fulgentes optimum quemque ad imitandam numquam fractam fidei constantiam traducunt, eorum animae in Christo,
perpetuae iuventae vita fruentes, Poloniae sortibus advigilant. Ubi ii
fuerunt, prodeant sacrorum alumnorum agmina, qui tantae pietatis haud
desides sint heredes et, illorum vestigia insistentes, sacerdotalem vitam
efficiant, quemadmodum rei veritatique congruit, devotum servitium et
operosum affectum, fecundo foederis nodo humilitatem et caritatem cqnnecténtes. Summopere igitur adnitimini, ut Sacra Seminaria omni disciplinae et doctrinarum cultu magis magisque vigescant ; itemque ut adolescentes utriusque sexus maxima cura christiana institutione imbuantur et evangelicae dignitatis moribus conformentur: hanc ad rem, ceterum, ut par erat, in episcopali coetu aequas iam cogitationes couvertistis. Haec cum vobis scribimus, spe bona afficimur fore, ut dilectae No
bis Poloniae magnae gloriae aevum albescat. Quodsi virtus luctaminibus
implicita et doloribus locuples promerita cumulat et veri nominis magnitudinem parit, hac excellere praestantia ducimus Poloniam, cuius fortitudo inter aspera non flectitur, duris obluctans non cedit. Ecclesiae vero
sincera doctrina et purus afflatus, quae immortalitatem semper victricem pollicentur et gignunt, eius spem iugiter fulciant viresque consolident. Quid timendum, si adest vivax et imperiosus Ecclesiae spiritus,
qui est ipse Spiritus Dei? « Nihil enim fortius Ecclesia. Spes tua Ecclesia, salus tua Ecclesia, refugium tuum Ecclesia... Numquam senescit, sed semper viget. Quamobrem eius firmitatem stabilitatem que demonstrans. Scriptura montem illam vocat : eius incorruptibilitatem, ap-
Acta Pii Pp. XII
m
pellat virginem : magnifieentiam eius, reginae nomine declarat ; cognationem, quam cum Deo habet, filiae voce indicat ». Haec vota Nostra
Deo commendantes, ut ea gratiae Suae munere benigne perficiat, quidquid est salutare, candidum, optabile vobis, dilecte Fili Noster et Venerabiles Fratres, gregibusque vestris adprecamur, inque caeleste donorum pignus Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus?.
x
Datum Romae apud S. Petrum, die xvn mensis Ianuarii anno Domini MCMXLVi, Pontificatus Nostri septimo.
PIFS PP. XII
II
AD EXCMUM P. D. MAURILITJM SILVANI, ARCHIEPISCOPUM TIT. NAUPACTENSEM,
IN REPUBLICA CHILENA NUNTIUM APOSTOLICUM, QUEM LEGATUM MITTIT
AD CONVENTUM EUCHARISTICUM E TOTA CHILENA REPUBLICA MAGELLANI
CELEBRANDUM.
PIUS PP. XII
Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem, r— Haud
parva animi delectatione nuper intelleximus, sollemnem ex illustri Na-¡
tione Chilena Congressum Eucharisticum proximo Februario mense
Magellani, in extrema scilicet ad meridiem vergenti regione continentis
Americae, fauste feliciterque, Dei favente gratia, celebratum iri. Si enim-,
vero in praesentium maiorum causas diligenter inquiratur, ea profecto
inde Auxisse reperiuntur, quod hominum plerumque inter ipsos caritas,
amore erga Deum in dies frigescente, referbuerit. Ipsi namque se esse
Dei filios atque in Iesu Christo fratres obliti sunt; nihil prope, nisi sua
quisque, curant, aliena non modo negligunt, sed non raro oppugnant in
eaque invadunt. Inde crebrae inter civium ordines simultates et contentiones, in tenuioribus suspiciones, invidiae, secessiones. Quibus quidem
malis frustra tantummodo a legum providentiis, a poenarum metu, a consiliis humanae prudentiae quaeritur sanatio. Illud est omni studio rationeque enitendum, ut civium classes atque sodalitates mutua inter se
concilientur officiorum vicissitudine et coniunctione, quae a Deo profecta,
opera edat genuinum Iesu Christi spiritum et caritatem prae se ferentia.
Hoc itaque Verbum caro factum voluit, quum augustum Eucharistiae
Sacramentum institueret, excitanda dilectione in Deum, mutuam inter
homines fovere caritatem. Illud sane pulcherrimum ac per iucundum
est christianae fraternitatis exemplar, una simul gregatimque ad sacra
1
a
S. Ioannes Chrysostomus, Homilia JT in Entropium, Migne, Patr. Or., LH, 402. '
176
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
altaria, ad publicas sollemnesque pompas cireumfundi patritium et popularem, divitem et pauperem, doctum et indoctum, eiusdem aeque participes convivii caelestis. Nos igitur, qui nihil potius habemus, quam ut
fidelium animi, per intimam cum Christo coniunctionem, fraterna inter
se necessitudine colligentur, civiumque concordiae et prosperitatis maximum conferant incrementum, proximam Chilenae Nationis Eucharisticam celebrationem non modo laude Nostra faustisque votis prosequimur,
verum etiam eidem quodammodo adesse et praeesse exoptamus. Te itaque, Venerabilis Frater, qui pro munere tibi credito in praenobili Chilena Republica iam Nostram geris personam, quique animi Nostri consilia et vota cognita plane habes, Legatum Nostrum, ut paulo ante annuntiavimus, deligimus atque constituimus, ut proximam Congressionem Eucharisticam ex tota ista Natione Magellani celebrandam nomine
Nostro Nostraque auctoritate meas eiusque sollemnibus coetibus et caeremoniis praesidens. Minime autem dubitamus, quin ipse, pro egregia pietate ceterisque virtutibus, quibus nites, perhonorifieum munus tibi demandatum sis feliciter utiliterque expleturus. Caelestium interea luminum
auxiliorumqué conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae caritatis
testis esto ApostólicaBenedictio, quam tibi, Venerabilis Frater, cunctisque iis qui ^sollemnibus eucharisticis intererunt, amantissime in Domino
impertimus.
>
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxn mensis Ianuarii,
anno MDCCCCXXXXVI, Pontificatus Nostri septimo.
PIUS PP. XII
;
in
AD. EMUM P.: D. MICHAELEM TIT. SANCTAE ANASTASIAS S. It. E. PRESBYTERUM
CARDINALEM DE FAULHABER, ARCHIEPISCOPUM MONACENSEM ET FRISINGEN
SEM
?
QUINQUE ABHINC LUSTRA AD PURPURATORUM
PATRUM
ORDINEM
ADLECTUM, i'
PIUS PP. XII
pilêcte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Perlibenter cognovimus, te.quidem, proximo mense Martio, quintum ac vigesimum ëxpléturum annum, ex quo a Decessore Nostro fel. rec. Bene^
dicto XV ad amplissimum Ecclesiae Senatum es feliciter cooptatus. Manifesta est enim cura tua pastoralis, singulari pietate proximorumque
caritate flagrans, qua ad mores christianos in grege tibi tradito efficaciter fovendos, ad episcopalis muneris Ecclesiaeque iura fideliter tuenda
177
Acta Pii Pp. XII
indesinenter constanterque ineubuisti. Quae quidem virtus atque industria, peculiari animi fortitudine innixa et libera integreque eloquentia pollens, extremis bisce annis, tot tantisque asperitatibus cladibttsque
cumulátis, splendide glorioseque refulsit. Nos igitur, qui fidelem tuam
in beati Petri Cathedram observantiam probe novimus, laboresque in diur
turno officio pastorali abs te exantlatos plane cognitos habemus, proximam f austitatis istius opportunitatem nacti, tibi, Dilecte Fili NiosteJP)
effuso animo etiam atque etiam gratulamur, laetique eventi celebratio;
nein faustis secundisque ominibus prosequimur. Quo autem sollemnia
ipsa in maiorem cedant gregis tui utilitatem, ultro tibi facultatem damus, ut, die constituta, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam iisdem
indulgentiam proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrändann
Caelestis interea praesidii opisque conciliatrix et nuntia, práeeipuaeque
Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili
Noster, universoque clero ac populo tuae vigilantiae demandato, amán.^
tissime in Domino impertimus.
;
; ;
;
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xi mensis; Februarii,
anno MDCCCOXXXXVI, Pontificatus Nostri septimo;-.
i
r
PIUS PP. XII
IV
AD EMUM P. I>. FRANCISCUM EPISCOPUM TUSCULANUM S. R. E. CARDINALEM
MARCHETTI SELVAGGIANI, S. S. CONGREGATIONIS S. OFFICII A SECRETIS,
VICE SACRA IN URBE ANTISTITEM, DEN A LUSTRA SACERDOTI t FELICITER EXPLENTEM.
•' •
PIUS PP. XII ••
'
1
•
'•
;
•'
- ' v W v :
Venerabilis Frater noster, salutem et Apostolicam Benedictionem, —
Tribus abhinc annis, tibi quintum iac vigesimum episcopatus tui natajLem
diem feliciter peragent! gratulationes Nostras libenti quidem wm-Çi&fa
tefèeimus. Nunc autem ipsimet, deiia ab inito sacerdotio luistiraia/m iam
explenti, pergratum est Nobis benevolentiam erga te Hostram publice
palamque confirmandi. Volventibus enim postremis hisce annis,¡ tottam
que ingentium aerumnarum calamitatumque plenis, quae ex diuturno
acerrimoque bello profectae sunt, pastorales sané curae; et. sollicitudines
in hac quoque alma urbe necessario percrebuerunt.: ; Sed quo-graviora
exstiterunt mala, quae ex ordine oeconomico et sociali inipsaxn oo mmu
nis vitae rationem moralem ac religiosam redundarunt, i ¡ 0 0 , 1 amplius
T
;
T
m
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
acriusque studium industriamque tuam exacuerunt, ad auetas Romani
gregis nécessitâtes sublevandas. Tibi igitur, Venerabilis Frater Noster,
qui a sacerdotii tui primordiis in proximorum utilitatem iugiter incubuisti, quique in praeclaris nobilissimisque officiis, tibi hoc haud brevi
aetatis spatio concreditis, inque Ecclesia ipsa Romana moderanda, adiutricem vigilantemque operam Summo Pontifici navasti, de proxima faustitate ex animo gratulamur, eamque secundis votis ominibusque prosequentes, omnia felicia, prospera, iucunda a Domino adprecamur. Quo
interea sacri eventus celebratio Christi fidelibus salutarior evadat, tibi
ultro facultatem tribuimus, ut, die constituta, post Sacrum peractum
nomine Nostro Nostraque auctoritate adstantibus benedica*, plenariam
indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Donorum denique solaciorumque caelestium praenuntia et conciliatrix, peculiarisque Nostrae caritatis testis esto Apostolica Benedictio,
quam tibi, Venerabilis Frater Noster, cunctis adiutoribus tuis impri
misque sollerti Archiepiscopo in Urbe Vicesgerenti, archibasilicae Lateranensis Capitulo ceteroque clero ac populo Romano, itemque Tusculano
gregi tuae curae demandato amantissime in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxvin mensis Martii,
anno MDCCCCXXXXVI. Pontificatus Nostri octavo.
PIUS PP. XII
ALLOCUTIONES
I
Ad Excmum virum Paschalem Diana, novum Italiae Oratorem extra ordinem liberis cum mandatis, die X mensis Februarii a. MGMXLVI',
Beatissimo Patri litteras publicas porrigentem.
Signor Ambasciatore. Le nobili parole che Vostra Eccellenza Ci ha rivolte nel momento in cui inaugura il suo alto ufficio, esprimono con
accento di profonda commozione la sua intima consapevolezza della importanza della missione che le è affidata e delle responsabilità straordinariamente delicate, che essa comporta nelle congiunture presenti, nelle
difficili e instabili condizioni di un dopo-guerra ancora indeciso ed
incerto.
Il popolo italiano, di cui Ella è ora presso di Noi rappresentante e
patrocinatore, è stato sempre da Noi singolarmente amato, e in questi
anni di sofferenze e di angosce è più che mai vicino al Nostro cuore.
Vittima di una guerra, nella quale fu coinvolto contro i sentimenti e
:
•Acia Pii Pp. XII
179
la volontà della sua grande maggioranza, e che Noi stessi invano cercammo di scongiurare, esso Ci è divenuto doppiamente caro, e la sua
predente angustia è un nuovo e particolare titolo alla Nostra sollecitudine paterna e alla Nostra premura di venire in suo aiuto.
Mentre perciò stendiamo la Nostra mano per soccorrere in modo speciale i suoi figli e le sue figlie più duramente colpiti dall'immane conflitto,
nello spirito del divino Samaritano, Noi obbediamo non solo a un dovere
di carità, ma anche ad un intimo impulso dell'animo Nostro.
Intiere generazioni, forse, dovranno portare la pesante eredità della
orrìbile guerra.
Eppure, Noi abbiamo fiducia nella generosità? nel valore, nella forza
di sopportazione, nei ricchi doni di natura, e nella robusta fede cristiana,
che sono il vanto del popolo italiano, fiducia soprattutto nell'ausilio della
Provvidenza divina, che lo scelse per stabilire in mezzo a lui la rocca
incrollabile su cui riposa la Sede di Pietro. Onde non dubitiamo che
esso, raccogliendo con senso di concordia e di disciplina tutte le proprie
forze, e sostenuto dalla saggia comprensione e dall'assistenza benevola
di altri popoli, sarà in grado di prestare alla sua volta un prezioso contributo alla costituzione di un nuovo ordine fondato sulla equità e sul
diritto.
In tale aspettazione e con tale speranza impartiamo di cuore a Sua Altezza Reale il Luogotenente Generale del Regno, alla Reale Famiglia, al
Governo e a tutto il popolo italiano, e in particular modo a Vostra Eccellenza, la implorata Apostolica Benedizione-
II
Ad Serenissimum Principem Reginaldum de Cray, novum Belgii Oratorem extra ordinem liberis cum mandatis, die XIII mensis Februarii
a. MCMJLVI, Beatissimo Patri litteras publicas porrigentem.
Monsieur l'Ambassadeur,
Dans les paroles d'une haute élévation que Votre Altesse Serenissime
vient de Nous adresser en Nous présentant les Lettres par lesquelles Son
Altesse Royale le Prince Régent de Belgique, au nom de Sa Majesté le
Roi des Belges, vous accrédite auprès de Nous comme Ambassadeur
Extraordinaire et Plénipotentiaire, Nous avons été heureux de trouver,
une fois de plus, le solennel témoignage des sentiments de fidélité aux
traditions religieuses qui font l'honneur de la Nation Belge et dont elle
est légitimement
fière.
.
,
La Nation Belge ! Cette Nation qui, malgré son amour passionné de
;
180
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
la paix, a été, par deux fois,, en une seule génération, le théâtre de guerres exterminatrices; cette Nation dont la liberté et l'indépendance fut,
durant des années, non point courbée, certes ! mais meurtrie par le joug
de la domination étrangère; cette Nation qui, aux heures les plus sombres, a su,.sous l'oppression, demeurer fidèle à elle-même et à sa mission, attendre aréc une héroïque constance sa libération et travailler,
dès le premier instant de sa liberté recouvrée, à faire surgir des ruines
une vie nouvelle : une telle Nation si grièvement blessée par une avidité
effrénée de domination, se sent, du fait même de sa douloureuse expérience, d'autant plus pleinement liée à sa noble tâche de favoriser, d'une
manière efficace et dans un esprit haut et large, l'œuvre de la paix.
t
Nous supplions le Seigneur de conduire cette ardente aspiration des
peuples à une plus palpable réalité. Or la première et indispensable condition est l'empressement loyal de tous les Etats, des grandes Puissances
mondiales en particulier, à consacrer leurs forces au service du droit et
non à sa plus ou moins franche violation.;.
Avec" la ferme confiance que la noble Nation belge pourra goûter les
heureux fruits d'une si désirable évolution, Nous recommandons d'un
cœur fervent à la protection du Tout-Puissant votre Auguste Souverain,
Son Altesse Royale le Prince Régent, là famille Royale, le gouvernement
et le peuple belge tout entier, ce peuple tant aimé et d'autant plus aimé
de Nous que ses souffrances ont été plus grandes et son héroïsme plus
admirable. Baigne; le Seigneur bénir et féconder son œuvre si ardue de
reconstruction de l'avenir dans un esprit de justice et de paix.
A Votre Altesse, enfin, Nous avons plaisir à donner l'assurance que,
dans l'accomplissement de la mission qui lui est confiée, Elle trouvera
toujours de Notre part le plus bienveillant appui, en gage duquel Nous
lui accordons de grand cœur, selon son désir, Notre paternelle Bénédiction.
III
Ad Excmum virum Paulum de Ghurruca y Dotres, mafchionem de .Aycinena, novum Hispaniae Oratorem extra ordinem liberis cum mandatis,,
die XVI mensis Februarii ai MCMXLVI, Beatissimo Patri litteras
publicas porriçfentem.
: :
>
1
; ¡Señor Embajador. ; . .
;
¡MS
Üoh viva ÄMäceiön hemos recibido, de manos de Vuestra Excelencia, que ha sabido acompañar el solemne acto con tan nobles y elevadas
expresiones,- las Garfas credenciales, con las que el Jefe del Estado
Acta Pii Pp. XII
181
español le acredita junto a Kos, como Embajador Extraordinario y
Plenipotenciario.
Tiene lugar el principio de su nueva y honrosa misión en un momento,
en el que insignes prelados, de todas las partes de la tierra, se reúnen en
el centro de la Cristiandad, ofreciendo a un mundo, que lentamente se
repone de las amargas consecuencias de la guerra, el edificante espectáculo de una unidad y de una fraternidad, que tienen en Dios Nuestro
Señor su fundamento.
Porque cuanto más difícil resulta para los pueblos, que han sufrido
los horrores de la guerra, desenredarse de los contrastes y de los estorbos
pasados y volverse lealmente hacia aquellos pensamientos de paz, que
han de formar el ambiente propicio para la sana libertad y la reconstrucción ; tanto más la Iglesia experimenta el deber maternal de ofrecer,
como exige su misión, a este mundo, agitado y atormentado por fuerzas
opuestas, un ejemplo patente y luminoso de lo que es una actitud justa
y proporcionada a lo que se le debe a cada pueblo.
El pueblo español, no menos que las demás naciones, ha sabido comprender y apreciar dignamente el simbólico significado de este primer
Consistorio de la postguerra; y ahora este pueblo, cuya fidelidad a
Jesucristo, cuya valerosa confesión de la fe no menos que sus preclaros
méritos en la conservación y en la propagación de la religión católica
quedan para siempre escritos con caracteres indelebles en el libro de la
Historia de la Iglesia; este pueblo, que en su viva unión con la Sede de
Pedro ha reconocido siempre una de las claves de su tradición nacional,
tiene el gozo de contemplar que también a sus hijos, en este momento
histórico, se les concede el merecido puesto de honor.
Por una amorosa disposición de la Divina Providencia, a la nación
española se le han ahorrado los horrores de la guerra mundial. Que el
Omnipotente vele también sobre ella en el porvenir y le haga encontrar
y seguir el recto sendero, que la lleve al progresivo desarrollo de su
bienestar interior y a una eficaz colaboración en las urgentes necesidades
comunes de esta humanidad, hambrienta de paz y de justicia.
Con este deseo, que estrecha en un abrazo de amor a todos los estados
y a todas las clases de la nación, acogemos gustosos el ruego que se Nosha manifestado y damos de todo corazón al Jefe del Estado, al Gobierno,
a todo el pueblo español, para Nos amadísimo, y de manera especial a
Vuestra Excelencia, con afecto paternal la Bendición Apostólica.
14 - hcvK, vol. XIII. i i - 6. - 7-ÍWHS.
182
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
HORTATIO PASTORALIS
AD PAROCHOS URBIS ET CONCIONATORES SACRI TEMPORIS QUADRAGESIMALIS *
1
'
Paterno saluto
Ci torna sempre sommamente gradito di vedervi qui riuniti intórno
a Noi, diletti figli, in questa ricorrenza del tempo e della predicazione
quaresimale. Il Nostro primo pensiero va al Venerabile Fratello il Signor Cardinale Vicario, che con ferma volontà e illuminato zelo esercita
il suo alto ufficio ; e a lui volentieri associamo i fedeli collaboratori nel
governo della Nostra amatissima diocesi di Roma. Ma queste parole di
saluto paterno s'indirizzano anche a voi, sacri oratori, ea voi, parroci
dell'Urbe, che dovete portare — non pochi in assai larga misura — il
pondus diei et aestus/ le privazioni e le penose rinunzie di questi aspri
e duri anni. U Signore, che vede le vostre opere, la fatica e la pazienza
vostra, ve ne darà la ricompensa.
•
2
1
Contrasti di miserie e di angosce, di conforti e di speranze
Anni ardui, anni sconcertanti per le vicissitudini degli avvenimenti
più straordinari e disparati, per l'alternarsi e il confondersi del bene e
del male, anni trascorsi nelle miserie e nelle angosce, ma al tempo stesso,
col superno presidio della Provvidenza divina, in mezzo agli attestati
della sua infinita misericordia. Anni difficili e pieni di contrasti, anche
per lo zelante pastore, cui la cura delle anime ha imposto singolari esigenze e ha cagionato amare delusioni, ma ha procurato altresì soprannaturali conforti e prove della fecondità dell'opera sua.
Testimoni non di rado impotenti della marea crescente dei corrotti
costumi, voi avete elevato a Dio il grido angoscioso del Salmista : « Mi
trovo immerso in un fango profondo, e non vi è elove fermare il piede...
Mi sono stancato col gridare, e le mie fauci son divenute rauche ». E
davanti al decadimento delle anime che vi erano affidate, forse anche fra
quelle a voi più care, avete esclamato gemendo: « ilanno messo nel mio,
nutrimento il fiele, e nella mia sete mi hanno abbeverato con l'aceto » .
3
4
• '
•
* Habita die 1 6 Martii 1 9 4 6 .
1
2
3
4
M A I I H.
20,
12.
C f r . Apoc. 2 , 2 .
Ps 68, 3 - 4 .
Ib. 2 2 .
• '• '
;
il
-oi'.'.'j
-u
y.
Acta.Pii.Pp.
XII
Ma voi avete potuto osservare come il flagello della guerra, dovunque
ha infierito, ha portato con sè i medésimi o almeno simili effetti. Fer
quanto doloroso sia un tale spettacolo, tuttavia i vostri cuori si sono
aperti alla speranza che il sole della pace, levandosi sull'orizzonte, farà
gradualmente abbassare quelle grandi acque. Ed infatti appariscono qua
e là sintomi di resipiscenza, segni di notévole miglioramento.
Urgenti doveri
Ciò nondimeno, le conseguenze della guerra vi mettono sempre di
fronte a numerosi e gravi doveri. Noi pensiamo soprattutto alla protezione della fanciullezza abbandonata, al risanamento delle profonde
ferite inflitte specialmente alla santità del matrimonio, alla fedeltà coniugale ; al qual proposito ripetiamo qui ciò che, or è un anno, ricordane
mo intorno alla questione del divorzio, che cioè il matrimonio fra battezzati validamente contratto e consumato non può èssere sciolto da
nessuna potestà sulla terra, nemmeno dalla Suprema Autorità ecclesia-:
stica. A questi urgenti doveri si aggiunge l'altro, non meno grave, di
ravvivare il senso del diritto e della giustizia in tutta la vita sociale e di
promuovere sempre più le opere di carità cristiana. .¡
L'azione
caritatevole
Noi stessi vogliamo proseguire, fìnchè Ce ne sarà data la possibilità,
la Nostra azióne caritatevole verso gl'infelici che la guerra ha 'gettati
nella indigenza in Roma e fuori. In Roma Ci piace di riconoscere la
vostra valida cooperazione, e ve ne ringraziamo, sicuri come siamo che
la continuerete con la stessa costanza e lo stésso zelo. L'organizzazione
dei soccorso per le vittime della guerra, anche fuori di Roma, ebbe il
suo inizio e il suo sviluppo grazie alla instancabile solerzia delle,varie
Opere da Noi volute, fra le quali merita di essere segnalata la Pontificia
Commissione di Assistenza. Molto si è già conseguito, al di qua e al di là
dei confini d'Italia, con la cura per il rimpatrio dei profughi, con la
istituzione di numerosi Refettòri Pontifici, con lä" distribuzione di milioni e milioni di minestre, con l'assistenza ai prigionieri, ai reduci, ai
danneggiati dalla guerra. Questa attività caritativa, sostenuta dalla
benevolenza e dal concorso di tanti illustri Pastori, è andata ininterrottamente progredendo. Noi la menzioniamo per rendere umili e pròfonde azioni di grazie al Signore, datore di ogni bene, e per esprimere
anche in questa occasione la Nostra riconoscènza verso tutti coloro, in
Europa e nel mondo intero, che per amore di Dio hanno fatto a gara nel
prestarci il loro generoso aiuto. In questa nobile emulazione l'Episco-
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
pato e i cattolici di America si trovano in prima fila. Il movimento dei
nostri magazzini, che, mercè loro tutti, si sono venuti senza sosta riempiendo a mano a mano che si vuotavano a sollievo dei poveri, è, per usare
l'espressione dell'Apostolo g. Paolo, la prova visibile del loro amore e la
giustificazione della Nostra lode.
5
Valore e dignità della cura diretta delle anime
A misura che si svolgeva la serie degli avvenimenti di questi ultimi
anni, già prima della fine della guerra, ma anche più dopo, soprattutto
nel corso dei mesi passati, l'attenzione e l'attività Nostre sono state
straordinariamente assorbite dalla sollecitudine di rispondere ai bisogni
e alle istanze di tanta parte della Cristianità. Innumerevoli anime tendono con speranza é fiducia gli occhi e il cuore y er so la Chiesa Ma appunto questo spettacolo, sempre presente al Nostro spiritò, Ci spinge a
considerare particolarmente la cura diretta, immediata, delle anime, nel
la vita parrocchiale, nella quotidiana azione del sacerdote all'altare,
sul pergamo, nel confessionale, nell'insegnamento, fra la gioventù, al
letto dei malati, nei colloqui personali. Questo assiduo lavoro è stato ed
è dappertutto e in tutti i tempi la base fondamentale e come la solida
armatura che assicura la perenne vitalità della Chiesa.
Con tale lavoro la Chiesa apporta realmente alla restaurazione della
società umana il prezioso contributo, di cui parlavamo in un Nostro recente discorso. Esso invero consiste nel formare l'uomo stesso, l'uomo
completo, immagine e figlio di Dio, l'uomo 'preparato e pronto ad osservare fedelmente nell'ordine naturale e soprannaturale la consegna ricevuta da Dio, suo Creatore e sno Padre. Ma un tale uomo, come lo forma.,
cóme lo prepara la Chiesa se non soprattutto con la quotidiana cura
delle anime ? Questa educazione spirituale mira evidentemente in primo
luogo alla vita soprannaturale ed eterna, ma al tempo stesso assicura
alla società umana la dignità e l'ordine, la felicità e la pace. In tal guisa,
nell'oscuro e incessante lavoro compiuto nel mondo intero dai sacerdoti
su ciascuna delle anime in particolare, si appresta e si disegna l'ardua
e grande opera della Chiesa per il maggior bene della umanità.
Così parlando a voi, diletti figli, Noi intendiamo di dare al vostro
lavoro la lode che merita. Ma, anche più, abbiamo a cuore d'incoraggiarvi e spronarvi a stimarlo voi stessi in grado sempre più alto, per
compirlo con una perfezione sempre crescente, fino alla più semplice
confessione che ascoltate, al più elementare catechismo che impartite
ai fanciulli.
* Cfr. 2 Cor. 8, 24.
Acta Pii Pp. XII
185
Sollecitudine verso coloro che vivono lontani dalla Chiesa
Solleciti delle presenti condizioni della vita cristiana in Roma, vi
esortiamo ancora una volta a non restringere, come pastori di anime, il
vostro zelo a coloro che già da sè prendono parte alla vita della Chiesa,
ma ad andare in traccia, con non minor ardore, dei traviati che vivono
lontani da lei. Essi sono, come sapete, esposti a grave pericolo ; non
però irrimediabilmente perduti. Molti, forse i più, possono ancora essere
guadagnati e richiamati sul retto sentiero. Tutto sta a prender contatto
con loro. Ciò che essi attendono dal sacerdote è il disinteresse e il senso
di giustizia. Nè Puno nè l'altro vi fanno difetto, diletti figli, a voi che li
attingete ogni mattina dal Cuore stesso del Redentore. Fate dunque dell'accostare coloro che si sono alienati dalla Chiesa, del vivere insieme
con gli affaticati e gli oppressi, lo scopo dominante dei vostri pensieri,
il segreto e come l'anima della vostra operosità sacerdotale e apostolica.
II
La predicazione della fede
Il tema assegnato alla predicazione quaresimale di quest'anno è laprima parte del Simbolo Apostolico. Del « Credo » Noi abbiamo parlato
già negli anni passati. Oggi vorremmo dire qualche breve parola sulla
predicazione stessa della fede.
Che essa rappresenti una vera necessità, non abbiamo bisogno di
dimostrarlo. Voi stessi ben conoscete quanto profonda sia la ignoranza
religiosa, come molteplici e spesso grossolani siano gli errori e gli equivoci sulle verità più elementari della fede, e ciò non soltanto in mezzo
al semplice popolo, ma altresì fra coloro che si lusingano di essere « intellettuali ». Questi ultimi si mostrano esigenti anche per ciò che riguarda la forma : occorre quindi che l'insegnamento religioso, parlato o
scritto, sia presentato in uno stile agile e chiaro ; altrimenti a che giova
dire o scrivere le migliori cose, se non si riesce a farsi leggere od ascoltare?
La vera eloquenza
Le buone letture religiose sono in aumento. Senza dubbio non è alla
portata di tutti il praticare lodevolmente un'attività letteraria, che
richiede capacità e attitudine speciale ; ma da ogni sacerdote, da ogni
pastore di anime, da ognuno di voi, si attende una parola accurata e
degna. E ciascuno di voi può realmente darla. Infatti non è tanto questione di arte, di facondia, di abilità oratoria, quanto piuttosto di in-
186
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
tima convinzione personale. Quando S. Paolo negava di predicare con
artifizio e ricercatezza, ciò ch'egli respingeva erano appunto gli ornamenti superflui, le sottigliezze vane, le ampollosità, le frasi d'effetto,
tutta la farragine che disdice alla dignità e alla maestà del pergamo. Ma
la forza dello Spirito, che era in lui, che dava alla sua parola potenza
ed efficacia, metteva in valore tutti i doni della sua ricca natura. Paolo,
mosso dallo Spirito, restava pur sempre lui stesso. Da una tale unione
dello Spirito e della natura nasceva la sua incomparabile, inimitàbile
eloquenza. In una misura modesta, anche la più modesta che si possa
supporre, ogni predicatore partecipa di questa eloquenza, purché, assistito dallo Spirito Santo, rimanga tuttavia lui stesso, e purché, grazie
all'uso che egli fa dei doni della sua natura, la parola sgorghi dalle
sue labbra con un calore, un colorito, un suono "suo proprio, che danno
alla verità, identica in tutti, una forma personale e spontanea6
Il santo Curato d'Ars non aveva certo il genio naturale di un Segneri
o di un Bossuet, ma la convinzione viva, chiara, profonda, da cui era
animato, vibrava nella sua parola, brillava nei suoi occhi, suggeriva
alla sua fantasia e alla sua sensibilità idee, immagini, paragoni giusti,
appropriati, deliziosi, che avrebbero rapito un San Francesco di Sales.
Tali predicatori conquistano veramente il loro uditorio. Chi è pieno di
Cristo, non troverà difficile di guadagnare altri a Cristo.
¡
Noi Ci auguriamo che la nobile brama di conquistare gli uomini per
darli a Cristo non sia per voi l'origine di una altrettanto facile quanto
funesta illusione. Grande sarebbe infatti l'errore del pastore delle anime,
che dedicasse tutta la sua attenzione e tutti i suoi sforzi ai grandi discorsi
per circostanze solenni, piuttosto che alle sue prediche domenicali e ai
suoi catechismi settimanali ; che si contentasse di affidare ai suoi vicari
questa parte, la più umile, ma non sempre la più facile, del suo ministero. Prendete come esémpio quei Paesi, ove il catechismo in chiesa e
nella scuola è considerato uno dei più onorifici uffici del sacerdote, ove
il parroco riserva a se stesso, dopo una seria preparazione, il privilegio
d'insegnarlo in persona la domenica a giovani e ad anziani nella chiesa
piena di popolo.
Oggetto della predicazione della fede
L'oggetto della predicazione della fede è la dottrina cattolica, vale
a dire, la rivelazione con tutte le verità che essa contiene, con tutti ì
fondamenti e le nozioni che presuppone, con tutte le conseguenze che
essa porta per la condotta morale dell'uomo, di fronte a se stesso, nella
6
Cfr, 1 Vor. 2, 1-4.
Acta Pii Pp. XII
187
vita domestica e sociale, nella vita pubblica, anche politica. Religione e
morale nella loro stretta unione costituiscono un tutto indivisibile ; e
l'ordine morale, i comandamenti di Dio valgono egualmente per tutti
i campi dell'attività umana, senza eccezione alcuna; fin dove questi
giungono, si estende anche la missione della Chiesa, e perciò anche la
parola del sacerdote, il suo insegnamento, le sue ammonizioni, i suoi
consigli ai fedeli affidati alle sue cure. La Chiesa cattolica non si lascerà
mai chiudere nelle quattro mura del tempio. La separazióne fra là religione e la vita, fra la Chiesa e il mondo è contraria alla idea cristiana
e cattolica.
Diritti e doveri del sacerdote nelle questioni riguardanti la vita pubblica
Concludiamo con alcune proposizioni più precise e concrete :
1° È un diritto, e al tempo stésso un dovere essenziale della Chiesa
di istruire i fedeli, con la parola e con gii scritti, dal pulpito o nelle altre
forme consuete, intorno a tutto ciò che concerne la fede e i costumi,
ovvero che è inconciliabile con la sua propria dottrina, e quindi inammissibile per i cattolici, sia che si tratti di sistemi filosofici o religiósi,
ò degli scopi che si propongono i loro fautori, o delle loro concezioni morali riguardanti la vita così dei singoli come della comunità.
2° L'esercizio del diritto di voto è un atto di grave responsabilità
morale, per lo meno quando si tratta di eleggere coloro che sono chia
niati a dare al Paese la sua costituzione e le sue leggi, quelle in particolare che toccano, per esempio, la santificazione delle feste, il matrimonio,
la famiglia, la scuola, il regolamento secondo giustizia ed equità delle
molteplici condizioni sociali. Spetta perciò alla Chiesa di spiegare ai
fedeli i doveri morali, che da quel diritto elettorale derivano.
3° L'art. 43 del Concordato del 1929 vieta agli ecclesiastici in Italia
« d'iscriversi e militare in qualsiasi partito politico ». La Chiesa intende
di far rispettare fedelmente questa disposizione, pronta anche a reprimere e a punire eventuali infrazioni di tale obbligo da parte di singoli
ecclesiastici, e non pensa in alcun modo, dal canto suo, d'ingerirsi in
questioni meramente politiche, nelle quali lascia ai cattolici, in quanto
tali, piena libertà di opinione e di azione. Ma, d'altra parte, non può
rinunziare al diritto suaccennato, nè potrebbe ammettere che lo Stato
giudichi unilateralmente il sacerdote nell'esercizio del suo ministero,
' applicando anche sanzioni punitive, nè in ogni caso che lo deferisca al
magistrato penale senza intesa con l'Autorità ecclesiastica, come prescrive l'articolo 8 del Concordato medesimo4° Il sacerdote cattolico non può essere semplicemente equiparato
188
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ai pubblici ufficiali o agli investiti di .un pubblico potere o funzione civile o militare. Questi sono impiegati o rappresentanti dello Stato, da
cui, salva sempre la legge divina, dipendono e del quale curano i legittimi
interessi; lo Stato perciò può emanare disposizioni attinenti alla loro
condotta anche nelle questioni della politica. Il sacerdote invece è ministro della Chiesa ed ha una missione, che, come abbiamo già accennato,
si estende a tutta la cerchia dei doveri religiosi e morali dei fedeli, e
nell'adempimento della quale egli stesso può essere quindi obbligato a
dare, sotto quell'aspetto, consigli o istruzioni riguardanti anche la vita
pubblica. Ora è evidente che gli eventuali abusi di una tale missione non
possono essere per se stessi lasciati al giudizio dei poteri civili, esponendo inoltre i pastori delle anime ad impedimenti e a molestie provocate
da gruppi non bene affetti verso la Chiesa, sotto 11, facile pretesto di voler
separare il clero dalla politica. Non si dimentichi che appunto con l'appiglio di voler combattere il cosiddetto « cattolicismo politico >>, il nazionalsocialismo, il quale in realtà non mirava che a distruggere la Chiesa, mosse contro di questa tutto quell'apparato di persecuzioni, di vessazioni, di spionaggio poliziesco, contro cui ebbero a difendersi e a lottare
coraggiosamente, anche dal pergamo, uomini di Chiesa, il cui eroismo
è oggi ammirato da tutto il mondo.
« Nella chiesa — dicevamo Noi stessi PII. luglio 1937 nel discorso
inaugurale per il nuovo tempio di S. Teresa di Lisieux — Dio detta
ai fedeli della nuova alleanza i precetti della sua santa legge. Dall'alto
della cattedra, che si eleva nelle più maestose cattedrali o nella più umile
chiesa di villaggio, la legge di Dio è predicata senza interruzione nè
debolezze. Dal pergamo riccamente scolpito, come dai poveri pulpiti
tarlati, la stessa dottrina e la stessa legge risuonano attraverso i secoli,
come attraverso i monti e gli oceani. Insieme con la Verità, la Giustizia
vi si manifesta con la imperiosa legge del triplice dovere verso Dio, verso
il prossimo, verso noi stessi, con la chiara e serena condanna di tutte lé
violenze inique, come di tutte le viltà criminali. Dall'alto di tutti i pulpiti di una potente Nazione, che cattivi reggitori vorrebbero trascinare
nella idolatria della razza — proseguivamo con evidente allusione alla
Germania nazionalsocialista di allora — la protesta indignata di un
Pontefice ottuagenario è scesa improvvisa come la voce del Sinai, per ricordare i diritti imprescrittibili del Dio personale, del Verbo incarnato
e del sacro Magistero di cui egli, il Sommo Pontefice, ha ricevuto il
deposito. Sì, Iddio parla per la bocca dei suoi ministri e dei suoi rappresentanti ».
7
"• Cfr. L'Osservatore Romano, 12-13 luglio 1937, n. 160 [23.140], pag. ?..
Acta Pii Pp. XII
Quanto a voi, dilètti figli, quale miglior augurio potremmo indirizzarvi, terminando, di quello che faceva a se stesso l'Apostolo delle Genti,
quando si raccomandava alle preghiere dei fedeli di Efeso : che vi sia
concesso di predicare con tutta franchezza il mistero del Vangelo, e possiate con letizia e libertà parlare, come si conviene agli ambasciatori
di Cristo? E affinchè la carità del divino Maestro empia i vostri cuori
per il più gran bene naturale e soprannaturale dei Nostri diletti diocesani, a voi ea questi impartiamo con tutta l'effusione del Nostro animo
paterno l'Apostolica Benedizione.
8
* Cfr. Eph. 6, 19-20.
190
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium, Officiale
ACTA
TRIBUNALIUM
SACRA ROMANA ROTA
Citatio
edictalis
TYBKAVIEN.
NULLITATIS MATRIMONII (CAIKQ-KARSAY)
Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Alexiae Karsay,
in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se, sive
per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae
(Palazzo della Cancelleria) die 28 Iunii 1946, hora undecima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et
ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione :
An constet de nullitate matrimonii im casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
halantes de loco commorationis praedictae Dominae Alexiae Karsay,
curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.*
Henricus Caiazzo, Ponens.
Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 10 Aprilis 1946.
I. Stoppini, Notarius.
* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Alexa Karsay,
défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de
la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 28 juin 1946, à
11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer
le jour de la décision de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullité du mariage dans le casf
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Alexa Karsay devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation.
Diarium Romanae Curiae
DIARIUM ROMANAE CURIAE
SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI
Martedì, 9 aprile 1946, nel Palazzo Apostolico Vaticano, all'augusta presenza del Santo Padre, si è tenuta la S. Congregazione dei Riti generale nella
quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi
Consultori teologi hanno dato il loro voto sui miracoli della Beata Caterina
Labouré, Vergine, delle Figlie della Carità di S. Vincenzo de' Paoli; e sul
Tuto per la beatificazione della Venerabile iServa di Dio Teresa Eustochio
Verzeri, fondatrice dell'Istituto delle Figlie del Sacratissimo Cuore di Gesù.
Martedì, 30 aprile 1946, nel Palazzo della Dataria Apostolica, alla presenza di Sua Eminenza il Signor Cardinale Federico Tedeschini, Ponente della.
Causa di canonizzazione della Beata Bartolomea Capitanio, si è discusso sulla,
validità di due miracoli, che si propongono per la sua canonizzazione, nella
quale i Prelati e i Consultori della S. Congregazione dei Riti hanno dato il
proprio voto.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente
regnante, si è degnato di nominare:
14 febbraio 1946. I Reverendi Sacerdoti: Mario Aluffi Pentini, Orazio Coev
chetti e Fiorenzo Angelini, Maestri Soprannumerari delle Cerimonie Pontificie.
26 marzo » L'Illmo e Revmo Monsig. Nicola Moscatello, Consultore
della Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale.
27
»
» L'Emo e Revmo Signor Cardinale Rodrigo Villeneuve*
Membro della Sacra Congregazione Consisto:
rial e.
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è
degnato di nominare:
26 febbraio 1945. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Pizzárdo, Protettore della Congregazione del S. Cuore delle
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Suore del Terz'Ordine di S. Domenico (Gaîvestoii).
2
agosto
1945. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Pizzardo, Pro-
tettore delle «.Sisters of the Immaculate Heart
of Mary» (Los Angeles).
»
gennaio 1946. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Federico Tedeschini, Pro
tettore dell'Istituto delle Suore della Provvidenza (Gorizia).
1
aprile
»
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Alessio Ascalesi, Pro-
tettore dell'Istituto delle Povere Figlie di S. A ntonio (Napoli).
12
marzo
»
S. E. il sig. prof. Sir Alessandro Fleming (Inghilterra),
Socio della Pontificia Accademia delle Scienze.
Assistenti al Soglio Pontificio :
2 dicembre 1943. S. E. Revma Monsig. Arturo Celestino Alvarez, Vescovo
di Calabozo.
26 febbraio 1944. S, E. Revma Monsig. Michele Buchberger, Vescovo di R a tisbona.
22
giugno
»
S. E. Revma Monsig. Pietro Innocenzo Verriet, Vescovo
titolare di Eleuterna, Vicario Apostolico di Curaçao.
13 settembre 1945. S. E. Revma Monsig. Guglielmo Giuseppe Hafey, Vescovo
di Scranton.
30 gennaio 1946. S. E. Revma Monsig. Oddo Bernacchia, Vescovo di Larino e Termoli.
Protonotari Apostolici ad instar participantium :
20 novembre 1942. Monsig. Giuseppe Russel, della diocesi di Leeds..
22
giugno
1943. Monsig. Emilio Morales Roque, dell'arehidiocesi di Tegucigalpa,
30 settembre 1944. Monsig. Carlo Gégout, della diocesi di Nancy.
5
maggio
1945. Monsig, Federico Ketter, della diocesi di Evansville.
28 settembre
»
Monsig. Pietro Giuseppe Antonio Bel, della diocesi ni
22
»
Monsig. Giovanni Ceraso, dell'arehidiocesi di Capua.
Agen.
ottobre
12 febbraio 1946. Monsig. Edoardo J. Mungovan, della diocesi di Fort
Wayne.
25
»
»
Monsig. Onorato Maria Ludovico van Waeyenbergli, dell'arehidiocesi di Malines.
27
«
»
Monsig. Ferdinando Vandry, dell'arehidiocesi di Quebec.
Diarium Romanae Curiae
Prelati Domestici di Sua Santità
1943. Monsig Giuseppe Patrizio Stapleton (Inghilterra).
Monsig. Giorgio Weingärtner, della diocesi di Magonza.
30- settembre »
Monsig. Ludovico Bruggaier, della diocesi di Eichstätt.
26 novembre »
10
aprile
1 dicembre
»
Monsig. Federico Wolf, della diocesi di Limburg©.
»
»
»
Monsig. Ludovico Pichler, della diocesi di Secovia.
28
»
»
Monsig. Francesco Seppelt, dell'archidiocesi di Breslavia.
29 gennaio 1944. Monsig. Roberto Heite, dell'archidiocesi di Paderborn.
Monsig. Agostino Quinn, dell'arcliidiocesi di Armagh.
»
»
1
marzo
Monsig. Giuseppe Strake, dell'archidiocesi di Paderborn.
»
»
»
Monsig. Giorgio Meixner, dell'arcliidiocesi di Bamberga.
14
Monsig. Giorgio Blössner, della diocesi di Ratisbona.
Monsig. Rinaldo MacGillivray, della diocesi di Antigonish.
20 ottobre
»
.
Monsig. Eudorio Martin, della diocesi di Bathurst.
»
Monsig. Ira Bourassa, della diocesi di Sherbrooke.
26 novembre
»
Monsig. Arsenio Covette, della medesima diocesi.
»
2 dicembre
Monsig. Alfonso De Los Rios Cock, della diocesi di Ma-
»
Monsig. Edoardo Leon Otiz, dell'arcliidiocesi di Bogota.
nizales.
19
»
.
Monsig. Luigi Andrea Pierre, della diocesi di Saskatoon.
»
Monsig. Pietro Lhermite, della diocesi di Les Cayes.
24
»
11 febbraio 1945. Monsig. Clarence J. Riordan, della diocesi di Lincoln.
Monsig. Tommaso Michele Kealy, della medesima diocesi.
»
»
Monsig. Maurizio Guglielmo Helmann, della medesima dio
»
»
cesi.
Monsig. Francesco J. Kopecky, della medesima diocesi.
14
Monsig. Federico Giuseppe Manns, dell'archidiocesi di Bal-
»
timora e "Washington.
Monsig. Lorenzo J. S neh an, della medesima archidiocesi.
Monsig. Michele Agostino Ryan, della medesima archidiocesi.
Monsig. Giovanni Francesco Fannon, della medesima archidiocesi.
Monsig. Giovanni Keating Cartwright, della medesima archidiocesi.
»
Monsig. Alonzo Giuseppe Olds, della medesima archidio-
»
»
Monsig. Nicola M. Jaselli, della medesima archidiocesi.
»
»
Monsig. Guglielmo Paolo Smith, della medesima archidio-
»
cesi.
cesi.
»
Monsig. Giuseppe Giacomo Leary, della medesima archidiocesi.
m
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
11 febbraio 1945. Monsig. Giovanni Francesco Eckenrode, dèlia medesima archidiocesi.
»
»
» Monsig. Giovanni H. Eckenrode, della medesima archidiocesi.
¡
)) •••))•
)) Monsig. Giuseppe Y Buckley, della medesima archidio•
cesi.
»
»
» Monsig. Giovanni Francesco Antonio Leary, della medesima archidiocesi.
»
»
» Monsig. Giovanni Joyce Russell, della medesima archidiocesi.
30 aprile
» Monsig. Amos E. Giusti, della diocesi di Springfieìd-Iilinois.
«
»
» Monsig. Giovanni B. Franz, della medesima diocesi.
»
»
» Monsig. Luigi Hufker, della medesima diocesi.
8 maggio
» Monsig. Giuseppe J. Hoellmann, della diocesi di Corpus
Christi.
»
»
» Monsig. Giacomo A. .Bulini, della diocesi di Camden.
»
»
» Monsig. Agostino J. Sprigler, dell'arehidiocesi di Indianopolis.
21
»
» Monsig. Ozia Boucher, della diocesi di Fall River.
»
»
» Monsig. Edoardo J. Moriarty, della medesima diocesi.
»
»
» Monsig. Michele Giuseppe O'Reilly, della medesima diocesi.
5 luglio
» Monsig. Giovanni Boland, della diocesi! di Buffalo.
19 settembre » Monsig. Giacomo H. Cotter, della diocesi di • . » • Monsig. Giacomo L. Collins, della medesima archidiocesi.
»
»
» Monsig. Ermanno J. Leising, della medesima archidiocesi.
?
7
Diarium Romanae Curiae
m
22 novembre 1945. Monsig. Clarence G. Issenmann, della medesima archidiocesi.
»
»
))
»
•
4 dicembre
17
»
Monsig. Mattia- F. Heyker, della medesima archidiocesi.
»
Monsig. Edoardo A. Freiing, della medesima archidiocesi.
Monsig. Mario Ghiga, della diocesi di Iglesias.
»
Monsig. Giuseppe Benedetto Illig, della diocesi di Saginaw.
»
Monsig. Giuseppe A. Lewandowski, della medesima diocesi.
»
Monsig. Giovanni B. Surprenant, della medesima, diocesi.
»
Monsig. Giovanni E. Gatzke, della medesima diocesi.
Monsig. Felice Vogt, della medesima diocesi.
Monsig. Giorgio O. Dequoy, della medesima diocesi.
Monsig. Giovanni G. McCullough, della medesima diocesi.
»
Monsig. Luigi Lannutti (Roma).
Monsig. Leone Simonne, della diocesi di Coutances.
24
28
»
»
14
»
Monsig. Desiderato Aubry, della medesima diocesi.
))..
Monsig. Serafino De Angelis, dell'archidiocesi di Rossano.
))
Monsig. Giovanni Sessolo, della diocesi di Vittorio Veneto.
marzo
1946. Monsig. Leone R. Pulling, della diocesi di Buffalo.
aprile
»
Monsig. Emmanuele Aizpuru, della diocesi di Rosario.
»
»
Monsig. Francesco Diez, della medesima diocesi.
ONORIFICENZE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è
benignamente degnato di conferire :
La Commenda dell'Ordim'di S. Gregorio Magno, classe civile:
14
marzo
1943. Al sig. Luigi Augusto Blake de Alencastro (Brasile).
11
aprile
1944. Al sig. Giacomo Emilio Prendergast (Canada).
30 settembre
»
Al sig. cav. Antonio David, dell'archidiocesi di Lione.
27 dicembre 1945. Al sig. avv. Pio Capucci (Roma).
Il Cavalierato dell'Ordine di S, Gregorio Magno, classe eiyiie:,
21 settembre 1944. Al sig. avv. Giovanni Maria Christech, della diocesi di
.i Salto. '
2
ottobre
»
;
•;.
:
'¡'h
Al sig. Carlo Liger De Olignancourt, dell'archidiocesi di
Lione.
26 novembre
»
Al sig. Abele Marion, della diocesi di Sherbrooke.
19 settembre 1945. Al sig. Daniele McCarthy, della diocesi di Evansville.
6
ottobre
»
Al sig. Felice Monnier, dell'archidiocesi di Avignone.
»
»
»
Al sig. Augusto Lapeyre, della medesima archidiocesi.
18
»
»
Al sig. dott. Augusto Michel, dell'archidiocesi di Lione.
196
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
20 ottobre 1945. Al sig. Giovanni Battista Verrier, della medesima archidiocesi.
»
»
»
Al sig. Carlo Theverson, della medesima archidiocesi.
30
»
»
Al sig. Guglielmo Roux, della diocesi di Autun.
»
Al sig. Enrico Luigi Francesco Beauchesne, della dio-
17 novembre
cesi di Le Mans.
La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa-.
28 dicembre 1945. Al sig. Maggiore Felice Pasqualino (Stati Uniti d'America).
La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa :
30
agosto
»
»
1943. Al sig. Salvatore Cupello, dell'arehidiocesi di Caracas.
»
Al sig. Luigi Sosa Baèz, della medesima archidiocesi.
26 novembre 1944. Al sig. dott. Aleardo Tetrault, della diocesi di Trois-Rivières.
»
»
»
Al sig. dott. Augusto Massicotté, della medesima diocesi.
»
»
»
ÀI sig. avv. Giorgio Emilio Ladouceur, della medesima diocesi.
7 gennaio 1945. Al sig. Giuseppe De La Mo the, dell'arehidiocesi di Porto
di Spagna.
25
maggio
»
Al sig. Gabriele Colombe, dell'arehidiocesi di Avignone.
27
agosto
»
Al sig. Antonio Lombardi, della diocesi di Nola.
»
»
»
Al sig. Francesco Lombardi, della medesima diocesi.
21 dicembre
»
»
4
aprile
»
»
»
»
Al sig. prof. Giorgio Caragatza (Romania).
Al sig. ing. Ruggero Slaniceano (Romania).
1946. Al sig. Giuseppe Suti, della diocesi di Rosario.
»
Al sig. Giovanni Francesio, della medesima diocesi.
Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa :
28 settembre 1942. Al sig. Pietro Marello, dell'arehidiocesi di Bogota.
31 gennaio 1944. Al sig. Pietro Crespi, dell'arehidiocesi di La Paz.
19
»
1946. Al sig. Fausto Palazzoli (Roma).
2
aprile
»
Al sig. Paolo Palombi (Roma).
4
»
»
Al sig. a w . Giovanni Bessone, della diocesi di Rosario.
»
»
»
Al sig. Bartolomeo Morra, della medesima diocesi.
»
»
»
Al sig. Pietro Beltramino, della medesima diocesi.
An. et vol. XXXTffl
1 Iunii 1946
(Ser.H, v.XIII)-Num. 7
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM
OFFICIALE
ACTA PII PP. XII
IMPOSITIO GALERI RUBRI PATRIBUS CARDINALIBUS
Feria vi, die xvn mensis Maii anno MCMXLVI, Summus Pontifex, sueto
ritu, Galerum rubrum Pontificalem tradidit Emis et Revmis Cardinalibus
Iulio Saliège, Archiepiscopo Tolosano, atque Iosepho Mariae Caro Rodríguez, Archiepiscopo S. Iacobi in Chilia, in Consistorio secreto
diei XVIII mensis Februarii vertentis anni creatis, eisdemque Emis Patribus respective Titulum S. Pudentianae ac Diaconiam S. Mariae Sca-^
laris, pro hac vice in Titulum evecfcam, assignavit.
CONSTITUTIO
APOSTOLICA
DUBUQUENSIS-OMAHENSIS
CATHEDRALIS ECCLESIA OMAHENSIS A METROPOLITICO ECCLESIAE DUBUQUENSIS
IURE SOLVITUR ET IN NOVAM METROPOLITANAM ECCLESIAM ERIGITUR, CUI
SUFFRAGANEAE CONSTITUUNTUR ECCLESIAE CATHEDRALES LINCOLNENSIS ET
INSULAE GRANDIS, HUCUSQUE DUBUQUENSI ECCLESIAE SUFFRAGANEAE.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Universi dominici gregis regimen Nobis licet immerito divinitus commissum postulat ut hierarchicus dioecesium ordo aliter ordinetur, quoties
id ad cleri populique disciplinam satius provehendam et ad animarum
salutem facilius procurandam conferre videatur. Cum itaque ecclesiastica Dubuquénsis provincia territorii extensione latissime pateat, per15 - ACTA, vol. XIII, n. 7. - 1-6-946.
198
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
opportunum Nobis visum est venerabilium Fratrum buius provinciae
Ordinariorum petitionem excipere, qui postulaverunt, ut ecclesiastica
provincia illa bipartiatur et nova exinde provincia erigatur. De venerabilium igitur Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Consistoriali praepositorum consulto, habito quoque venerabilis Fratris Hamleti Ioannis Cicognani, Archiepiscopi titularis Laodicensis in Phrygia et in Statibus Foederatis Americae Septemtrionalis
Delegati Apostolici, favorabili voto, suppleto, quatenus opus sit, quorum
intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis ac certa scientia, apostolicae potestatis Nostrae plenitudine Omahensem Cathedralem Ecclesiam a metropolitico archiepiscopalis
Ecclesiae Dubuquensis iure solvimus et ad Metropolitanae Ecclesiae gradum et dignitatem evehimus et extollimus, eique eiusque pro tempore
Archiepiscopis omnia et singula tribuimus iura, privilegia, insignia,
honorés et praerogativas, quibus ceterae per orbem metropolitanae Ecclesiae earumque Antistites ad iuris communis normam fruuntur et
gaudent. Archiepiscopis insuper peculiarem concedimus facultatem crucem intra suae provinciae limites ante se ferendi, et sacro Pallio iuxta
liturgicas leges utendi, postquam tamen illud in sacro consistorio rite
postulaverint et obtinuerint. Item eamdem metropolitanam Ecclesiam
eiusque pro tempore Archiepiscopos iisdem adstringimus oneribus et
obligationibus, quibus ceterae metropolitanae Ecclesiae earumque Praesules iure communi adstringuntur. Ab ecclesiastica insuper provincia
Dubuquensi dioeceses Lincolnensem et Insulae Grandis abstrahimus et
eas suffraganeas constituimus novae quam supra diximus metropolitanae Ecclesiae Omahensi, earumque pro tempore Antistites metropolitico Archiepiscopi Omahensis iuri subiicimus. Ad quae omnia uti
supra disposita et constituta exsecutioni mandanda praefatum venerabilem Fratrem Hamletum Ioannem Cicognani, in Statibus Foederatis
Americae Septemtrionalis Delegatum Apostolicum, deputamus eidemque
necessarias et ad id opportunas tribuimus facultates etiam subdelegandi
ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate
constitutum et onus ipsi impohimus authenticum peractae exsecutionis
actorum exemplar ad Sacram Congregationem Consistorialem quamprimum fieri poterit transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis
contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet, quorum intersit, vel qui
sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni
sint, auditi non fuerint vel praemissis non consenserint, nullo umquam
tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, de-
Acta Pii Pp. XII
m
fectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emana tas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari
debere, et, si secus super his, a quocumque quavis auctoritate, scienter vel
ignoranter attentari contigerit, irritum prorsus et inane esse et fore vo^
lumus ac decernimus; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in
synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque conciliis editis,
generalibus vel specialibus constitutionibus et ordinationibus apostolicis
et quibusvis aliis Romanorum Pontificum Praedecessorum Nostrorum
dispositionibus, ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis,
quibus omnibus per praesentes derogamus. Volumus denique ut harum
Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen
alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate
vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce
praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis,
subiectionis, concessionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis
vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum.
Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo
quadragesimo quinto, die vicesima octava Iulii mensis, Pontificatus
Nostri anno septimo.
Pro S. R. E. Cancellario
I. Card. GRANITO DI BELMONTE
Fr. RAPHAEL C. Card. ROSSI
Decanus S. Collegii
S. C. Consistorialis a Secretis
Alfonsus Carinci, Decanus Proton. Apost.
Alfridus Vitali, Proton. Apost.
Loco £& Plumbi
Reg. in Cane. Ap., vol. LXIX, n. 96. — Al. Trussardi.
200
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
LITTERAE APOSTOLICAE
SANCTUS ANTONIUS PATAVINUS, CONFESSOR, ECCLESIAE UNIVERSALIS DOCTOR
DECLARATUR.
PIUS PP. XII
Ad perpetuam rei memoriam. — Exulta, Lusitania felix; o felix
Padua, gaude; tantum enim genuistis terrae caeloque, haud imparem
micanti sideri, virum, qui non solum sanctitudine vitae miraculorumque inclyta fama, sed etiam doctrinae caelestis effuso splendore coruscans, orbem universum illuminavit, et adhuc fulgentissima luce
collustrat. A christianis parentibus, nobilique genere claris, Ulissipone, civitate Lusitaniae principe, ortum, innocentiae atque sapientiae seminibus a Deo omnipotenti fuisse donatum abunde, a primo
propemodum eius diluculo vitae ex pluribus indubiisque signis facile
conici potuit. Adulescentulus adhuc, apud Canonicos Regulares Sancti Augustini indutus humili sago, undecim per annos religiosis virtutibus animum instruere, mentemque caelestis doctrinae thesauris ditare
sategit. Sacerdotio deinceps, aeterni Numinis gratia, feliciter auctus,
dum perfectioris vitae rationem aucupatur, Protomartyres Fratres Minores quinque sodales, in sacris Marrochii expeditionibus, roseas Seraphici
Ordinis auroras tinxerunt sanguine suo. Quo gavisus fidei christianae
glorioso triumpho, ardentissimo Antonius martyrii exarsit amore, et,
navi profectus gaudens Marrochium versus, longinquas Africae felix
attigit oras. Sed paulo post gravi morbo correptus, iterum navim ascendit in patriam reversurus, sed tempestate saevissima maris oborta, ventorum vi hinc inde iactatus in undis, compulsus ad Italiae, sic disponente Deo, exstrema littora fuit. Illic autem ignotus cum omnibus esset,
nec quemquam agnosceret ipse, assisiatem urbem petere cogitavit, in
quam complures nuper convenerant sui Ordinis sodales atque magistri.
Quo cum pervenisset, Franciscum Patrem summa laetitia agnovit, cuius
dulcis aspectus tali tantaque eum suavitate perfudit ut animum eius
seraphici spiritus ardentissimo infiammaverit aestu. Cum vero doctrinae
caelestis Antonii, iam longe lateque fama percrebuerit, Seraphicus Patriarcha, de ea certior factus, Antonio docendi Fratres munus committere voluit, verbis usus, in scribendo, suavissimis illis: «Antonio Episcopo meo, Frater Franciscus salutem. Placet mihi quod sacram Theologiam legas Fratribus, dummodo inter huiusmodi studium sanctae
orationis et devotionis spiritum non extinguas, sicut Regula continetur ». Hoc magisterii officium adamussim explevit Antonius, qui Lecto-
Acta Pii Pp. XII
rum omnium exstitit seraphico in Ordine primus. Bononiae in urbe
docuit, studiorum principe sede; dein Tolosae, postremo Monte Pessula.no ; harum utraque studiorum clarissima in urbe. Edocuit Fratres
Antonius, fructusque collegit uberrimos, neque oratio deferbuit, prout
Seraphicus Patriarcha praeceperat ei. Quin etiam non verbi magisterio
solum, sed exemplo quoque sanctissimae vitae, suos Patavinus instituendos curavit alumnos, puritatis praesertim candidissimum tuitus
florem. Quantum vero earum id Immaculato fuerit Agno, haud omisit
pluries nostro patefacere Deus. Frequenter enim dum solus in sua tacita
cella, stat, orans, Antonius, dulciter in Caelo oculis animoque defixus,
en subito Iesus Infans, fulgentissimo radians lumine, collum Franciscalis iuvenis tenellis amplectitur ulnis, ac, leniter arridens, puerilibus
blanditiis cumulat Sanctum, qui, abstractus a sensibus, et Angelus ex
homine factus, cum Angelis et cum Agno, nunc « pascitur inter lilia »
(Oant., II, 16). Quantam autem lucem Antonii doctrina diffuderit, haud
aliter quam verbi divini praeconium, aequales recentioresque uno testantes assensu, sapientiam eius amplissimis ornant laudibus et sacram dicendi vim ad sidera extollunt. Si quis vero Patavini « Sermones » attente perpenderit, Sacrorum voluminum peritissimus Antonius apparebit; in perscrutandis dogmatibus theologus eximius; in asceticis quoque tractandis ac mysticis rebus insignis doctor atque magister. Quae
omnia, quasi thesaurus quidam artis divinae dicendi, haud exiguam
opem, praesertim Evangelii praeconibus, suppeditare valent; ditissimumque quoddam veluti aerarium constituunt, e quo potissimum sacri
oratores, ad veritatem tutandam, ad propulsandos errores, ad haereses
refellendas, ad perditorum hominum animos in semitam rectam revocandos, haurire abunde argumenta validissima queunt. Quoniam vero Antonius frequentissime usus est testibus sententiisque ex Evangelio depromptis, iure meritoque « Doctoris Evangelici » nomine dignus apparet. Ex
hoc nimirum, quasi profluentis aquae fonte perenni, haud pauci Doctores Theologi et verbi divini praecones iugiter hauserunt hodieque largiter hauriunt, quippe cum Antonium magistrum existiment, eumque
habeant Sanctae Ecclesiae Doctorem. Quo quidem in proferendo iudicio,
ipsi Bomani Pontifices auctores auspicesque fuere, ac suo ipsorum exemplo antecesserunt. Etenim Xistus IV, in Litteris Apostolicis Immensa>
die XII mensis Martii, anno MCCCCLXXH datis, haec scriptis tradidit suis;
« Beatus Antonius de Padua, veluti oriens ex alto, splendissimum sidus
efïulsit, qui, suis amplissimis meritorum virtutumque praerogativis, profunda divinarum rerum sapientia et doctrina ac ferventissimis praedicationibus orthodoxam fidem nostram catholicamque Ecclesiam illustra-
202
Acta Apostolicae Sedis— Commentarium Officiale
vit, ornavit, stabilivit ». Itidem Xistus V in Litteris Apostolicis sub
plumbo datis die xiv mensis Ianuarii anno MDLXXXVI ita scripsit : « Beatus Antonius Ulyssiponensis, eximiae sanctitatis vir fuit..., divina praeterea imbutus sapientia ». Proximus autem Decessor Noster, Pius
Papa XI, rec. mem., in Epistola Apostolica Anton-tana sollemnia septimo exeunte saeculo a felici B. Antonii transitu die i mensis Martii, anno
MDCCCCXXXI data, ad Excmum P. D. Eliam Dalla Costa, Patavinum
Episcopum, nunc S. R. E. Cardinalem Florentinorum Archiepiscopum,
divinam extollit sapientiam illam, qua, praeditus abunde, magnus hic
Franciscalis Apostolus, integritatem Evangelii sanctitatemque instaurare contendit. Sed ex Epistola eadem Decessoris Nostri aptissima
haec renovare verba iuvabit : « Thaumaturgus Patavinus procellosam
aetatem suam, profligatis passim moribus infectam, christiana collustravit sapientia, ac veluti suae virtutis suavitate perfudit... (In Italia)
potissimum apostolica eius vis ac navitas inclaruit ; hic impensissimo, ab
eo exantlati labores ; at in Galliae etiam provinciis bene multis, quandoquidem omnes Antonius, Lusitanos nempe suos, Afros, ítalos, Gallos,
quotquot denique catholica veritate indigere intellexisset, nullo habito
gentis nationisque discrimine actuoso studio suo complectebatur. In
haereticos autem, Albigenses scilicet, Catharos et Patarenos, eo tempore
paene ubique furentes ac germanae fidei lumen in christifidelium animis restinguere conantes, tam strenue feliciterque decertavit, ut « haereticorum malleus» iure merito nuncuparetur ». Nec praetereunda, quin
etiam maximi habenda est ponderis atque momenti, laus summa quam
Gregorius Pp. IX, qui concionantem audierat Antonium eiusque admirabilem conversationem expertus fuerat, Patavino tribuere voluit, « Aream Testamenti » et u Sacrarum Scripturarum scrinium » illum appellans. Memoratu pariter dignissimum esse videtur, quod, die ipsa x x x
mensis Maii anno MCCXXXII^ qua Thaumaturgus Patavinus cooptatus in
Sanctorum Caelitum numerum fuit, mensibus vix undecim a beato transitu emensis, Antonii Canonizatione sollemni Pontificali ritu peracta,
Gregorium Antiphonam Sanctorum Doctorum Ecclesiae propriam elata
voce canendo recitasse tradunt : « O doctor optime, Ecclesiae Sanctae
lumen, beate Antoni divinae legis amator, deprecare pro nobis Filium
Dei». Ex quo factum est ut vel ab initio in sacra Liturgia cultus Sanctorum Doctorum Ecclesiae proprius Beato Antonio tribui coeptus sit,
inserta in eius honorem Missa de Doctoribus in Missali « secundum consuetudinem Romanae Curiae ». Quae porro Missa, etiam post emendationem anno MDLXX a Sancto Pio V in Kalendario peractam, ad nostra usque tempora apud Franciscales Familias universas, atque Patavinae dioe-
Acta Pii Pp. XII
203
céseos nec non Lusitanae ac Brasiliensis ditionum apud clerum utrumque, adhiberi haud destitit unquam. Factum praeterea est, ex iis quae
reseravimus ante, ut, vixdum Sanctorum Caelitum honoribus Antonio
decretis, ita pingi sculpive eius imagines coeperint, ut eaedem Franciscanum magnum Apostolum Christifidelium pietati excolendum proponerent, altera manu, vel prope, librum habentem apertum, sapientiae
doctrinaeque indicem, flammam altera, fidei ardoris symbolum, manu
tenentem. Nihil mirum igitur si complures, nedum ex Seraphico Ordine
qui in suis conventibus generalibus pluries vota deprompsit ut Doctoris
cultus, Patavino Thaumaturgo per saecula tributus, confirmaretur et ad
universam Ecclesiam extenderetur, sed ex omnibus coetibus viri clarissimi ardentissima haec desideria sua detegere non dubitaverit. Quae
vota cum, septingentésimo vertente anno a beato Antonii transitu eidemque caelestibus decretis honoribus quam maxime adaucta sint,.'Franciscanum Minorum Ordo proximo Deçessori Nostro rec. mem. Pio
Pp. XI, nuperrime vero etiam Nobismet Ipsis enixas postulationes adhibuit ut in numerum Sanctorum Ecclesiae Doctorum Antonium rite réferre velimus. Cum praeterea huiusmodi vota tum
S. R. E. Purpurati Patres, tum Archiepiscopi atque Episcopi quam
plurimi, nec non Religiosorum Ordinum seu Congregationum Praelati aliique doctissimi viri, sive e clero sive e popularibus, sive,
denique, e Studiorum Universitatibus atque Institutis Coetibusque,
suis ipsorum suffragiis auxerint et cumulaverint, Nos Romanae Sacrae
Ritibus tuendis Congregationi tanti momenti rem opportunum «pro
voto» committere duximus. Quae quidem Sacra Congregatio mandato
Nostro naviter de more obtemperans, viros ad rem accurate examinandam
idoneos « ex ofi&cio » delegit. Eorundem itaque exquisitis obtentisque
suffragiis separatis, atque etiam praelo impressis, illud tantum supererai, ut qui eidem Congregationi sunt praepositi rogarentur an, consideratis tribus quae post rec. mem. Decessorem Nostrum Benedictum
Pp. XIV in Ecclesiae universalis Doctore enumerari solent requisitis :
insigni, nempe, vitae sanctitate, eminenti caelesti doctrina, nec non
Summi Pontificis declaratione, procedi posse censerent ad S. Antonium
Patavinum Ecclesiae universalis Doctorem declarandum. In ordinario
autem conventu die xn mensis Iunii, anno MDCCCCXLV in Aedibus Vaticanis habito, End S. R. E. Cardinales Sacrorum Rituum Congregationi
praepositi, a Dilecto Filio Nostro Raphaële Carolo S. R. E. Presbytero
Cardinali Rossi, Sacrae Congregationis Consistorialis a Secretis et huius
causae Ponente, debita rerum relatione facta, audito quoque dilecto filio
Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, consenserunt. Quae cum
204
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
ita sint, nos, Franciscanum omnium ceterorumque suffragatorum
votis ultro libenterque concedentes, praesentium Litterarum -tenore,
certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque Apostolicae potestatis plenitudine, Sanctum Antonium Patavinum, Confessorem, Ecclesiae Universalis Doctorem constituimus, declaramus. Non obstantibus constitutionibus atque Ordinationibus Apostolicis ceterisque in
contrarium facientibus quibuslibet. Haec edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere ;
suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere; sicque rite
iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri si
quidquam secus super bis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive
ignoranter attentari contigerit.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvi
mensis Ianuarii, in festo Protomartyrum Franciscanum, a. MDCGCCXLVI^
Pontificatus Nostri septimo.
PIUS PP. XII
EPISTULAE
I
AD EMUM P. D. DYONISIUM TIT. SS. NEREI ET ACHILLEI S. R. E. PRESBYTERUM
CARDINALEM DOUGHERTY, ARCHIEPISCOPUM PHILADELPHIENSEM, QUINQUE ET VIGINTI ANTE ANNOS IN SUPREMUM ECCLESIAE SENATUM! FELICITER
RELATUM.
PIUS PP. XII
Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — In
secundo Nostri Pontificatus anno, quum ipse dena a suscepto sacerdotio
lustra feliciter perageres, complura tua ac praeclara erga Ecclesiam inque civilem consortionem merita suavi memoria repetentes, iucundos
intimosque animi Nostri sensus tibi perlibenter patefecimus. Nunc autem,
exeunte quinto ac vicesimo anno, ex quo Decessor Noster fel. rec. Benedictus XV ad amplissimum Ecclesiae Senatum te cooptavit, nova Nobis
praebetur facultas laetitiam tuam tuorumque fidelium Nostra auctoritate
cumulandi et laeti eventus celebrationem secundissimis votis prosequendi.
Manifesta enim est pastoralis sollicitudo, qua in gregis tibi commissi
utilitatem profectumque iugiter incumbís, itemque inter ceteras virtutes
flagrans caritate liberalitas, qua inopiam et angustias tenuiorum hominum ubique commorantium, per Apostolicam quoque hanc Sedem, subie-
Acta Pii Pp. XII
205*
vare non désinis. Quapropter tibi, Dilecte Fili Noster, de proxima faustitate benignissimo laetoque animo gratulamur, simulque Deum im
pensa prece exoramus, ut incolumem te vegetumque seros servet in annos,
supernis donis fructibusque uberrimis exornatos. Quo autem sollemnia
proxima utiliora populo tuo evadant, tibi ultro potestatem tribuimus,
ut, die constituta, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibusfidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium interea munerum praenuntia et conciliatrix peculiarisque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, Episcopo tuo Auxiliari cunctoque clero ac populo tuae
vigilantiae concredito peramanter in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxvi mensis Ianuarii,,,
anno MDCCCCXXXXVI, Pontificatus Nostri septimo.
PIUS PP. XII
II
AD EMUM P. D. FRIDERICUM TIT. SANCTAE MARIAE DE VICTORIA, S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM TEDESCHINI, PATRIARCHALIS BASILICAE VATICANAE"
ARCHIPRESBYTERUM, SACRI CONSILII PETRIANAE FABRICAE PRAEFECTUM
EUMDEMQUE SUMMI PONTIFICIS DATARIUM, QUINQUAGESIMUM NATALEM
SACERDOTII ITEMQUE QUINTUM ET VICESIMUM EPISCOPATUS ANNUM FELICITER EXPLENTEM.
PIUS PP. XII
Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Suavi
animi delectatione nuper comperimus, te proxime quintum ac vicesimum
episcopatus tui natalem itemque annum a suscepto sacerdotio quinquagesimum fauste esse expleturum. Cuius quidem duplicis eventus commemoratio iucundam Nobis affert opportunitatem tibi publice confirmandi existimationem ac benevolentiam, quibus a primaeva iuventute,
quum in aedibus hisce Vaticanis studium operamque Apostolicae Sedi
una tribueremus, te semper prosecuti sumus. Neque igitur Nos latent
diuturni sacri muneris tui curae et sollicitudines, quas fiorente sub aevo*
in Officio publicis expediendis Ecclesiae negotiis alacri voluntate exercuisti, praesertim quum gravia Cancellarii a Brevibus et Substituti munera
peregisti. Peculiari autem digna est memoratu ea sollertia atque industria, qua, bello initio huius saeculi in Europa acriter aestuante, suscepisti cum adiutoribus tuis turbas virorum ac mulierum huc undique con-
<206
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
fluentes, de incerta carorum suorum sorte ac valetudine anxias et sollicitas. Tum sane amplitudo tuae caritatis maxime enituit, quum Decessori Nostro fel. rec. Benedicto XV in sanandis vel leniendis belli vulneribus operam constantem fidelemque ipse impendisti. Interea catholicae
in Italia iuventuti advigilare atque adesse studebas. Quum vero tibi archiepiscopali dignitate aucto Apostolici Nuntii in Hispania partes traditae sunt, omnia studia et consilia in nobilis illius nationis utilitatem
atque in Actionem praecipue Catholicam fovendam diu contulisti. Quae
quidem inter cetera tua erga Ecclesiam merita Pius XI ven. mem. Decessor Noster aeque perpendens, te in amplissimum Romanae Ecclesiae
Senatum cooptare atque ad munus Datarli evehere benigne voluit. Nos
autem, qui plura tibi iam existimationis documenta dedimus, praecipue
quum in primordiis Nostri Pontificatus Archipresbyteri dignitatem in
Patriarchali Basilica Vaticana, antea Nobis concreditam, demandavimus, nunc, geminatae istius laetitiae commodam nacti occasionem, tibi
de sacro ministerio tam diu utiliterque gesto ex animo gratulamur, felicissima quaeque et saluberrima a Domino adprecantes. Horum interea
donorum auspicem praecipuaeque Nostrae caritatis testem, Apostolicam
Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, cuncto Basilicae Vaticanae clero
tuisque laborum sociis amantissime in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Aprilis, anno MDCCCCXxxxvi, Pontificatus Nostri octavo.
PIUS PP. XII
S aera Congregatio Consistorialis
ACTA
SS.
207
CONGREGATIONUM
SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS
i
ROMANAE - PORTUENSIS et S. RUFINAE
DECRETUM
DE FINIUM DIOECESIUM IMMUTATIONE
Romanus populus quum, hisce praesertim novissimis temporibus, frequentior evasisset, ipsaque sic aucta Romana Civitas adhuc augescens
in dies videretur, novum Coemeterium nuper constitutum est, quod necessitati par esset ac angustiis veteris ad S. Laurentii in agro Verano
iuxta viam Tiburtinam apte moderetur. Ad hoc, autem, selectum est
territorium iuxta viam Flaminiam, non longe ab Urbe, sed existens intra
limites paroeciae vulgo Prima Porta quae ad flnitimam suburbicariam
dioecesim Portuensem et S. Rufinae pertinet. Insuper media inter Romanae dioecesis fines et praedictae paroeciae Prima Porta altera exstat
paroecia vulgo Grotta Rossa, quae pariter ad dioecesim suburbicariam
Portuensem et S. Rufinae pertinet; utraque vero paroecia civili Urbis
ditioni subest.
Proinde Emus et Revmus D. Franciscus S. R. E. Cardinalis Marchetti
Selvaggiani, Episcopus Tusculanus necnon Ssmi Domini Nostri Papae
Vicarius in spiritualibus Generalis, optime ratus plurimum conferre
expeditiori observantiae ecclesiasticae disciplinae si, uti ubique locorum,
et novum Romanorum Coemeterium iurisdictioni Vicariatus Urbis subiiciatur, a Sancta Sede expostulavit ut territorium quod complectitur sive
paroeciam Prima Porta cum novo Coemeterio, sive contiguam paroeciam
Grotta Rossa a dioecesi suburbicaria Portuensi et S. Rufinae distraheretur et dioecesi Romanae attribueretur.
Itaque Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. XII, rei
opportunitate perspecta, de consilio Emi ac Revmi Cardinalis S. C. Consistorialis Secretarii, precibus benigne annuendum censuit, ac porrectam
petitionem excipiendam. Quapropter, suppleto quatenus opus sit quorum-
208
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
eamque interesse habentium vel habere praesumëntium consensu, praesenti Consistoriali Decreto perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo*
Litterae expeditae forent, statuit ut memoratum territorium paroeciarum Prima Porta cum novo Coemeterio et Grotta Rossa a dioecesi suburbicaria Portuensi et S. Rufinae seiungatur et Romano districtui aggregetur mutatis hac ratione utriusque dioecesis finibus.
Ad haec denique exsecutioni mandanda Sanctissimus Dominus Noster ^
deputare dignatus est eundem Cardinalem in Urbe Vicarium in spiritualibus Generalem, ipsi Emo Viro tribuens facultates necessarias et opportunas etiam subdelegandi quemlibet ecclesiasticum in dignitate constitutum, factoque Illi onere quamprimum transmittendi ad S. Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus etiam particulari mentione
dignis.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 5
Ianuarii 1946.
Fr. R. C. Card. Rossi, a Secretis.
L , $ S.
B. Renzoni, Adsessor-
II
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die ll{ Martii 19 iß. — Cathedrali Ecclesiae Muranae praefecit Rev.
D. Iacobum Palombella, Canonicum theologum et Parochum ecclesiae
praelatitiae Aquaevivensis.
die 22Martii. — Cathedrali Ecclesiae Caesenatensi R. D. Vincentium:
Gili, Praepositum Parochum oppidi « Volpiano » in archidioecesi Taurinensi.
die 25 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Lublinensi R. D. Stephanum
Wyszynski, professorem in Seminario maiore Vladislaviensi.
— Cathedrali Ecclesiae Tarnoviensi R. D. Ioannem Stepa, Rectorem
Seminarii Leopoliensis Latinorum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Lystrensi R. P. Petrum Villa, e Congregatione Filiorum S. Cordis Iesu, quem deputavit Auxiliarem Emi ac
Sacra Congregatio Consistorialis
209
Revmi Domini Eugenii Episcopi Suburbicarii Portuensis et S. Rufinae
S. E. E. Cardinalis Tisserant.
die 30 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Marcianensi R. D.
Rosaivum Costa Rego, Vicarium Generalem archidioecesis S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi Domini Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi eiusdem metropolitanae Ecclesiae.
die 3 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Brunensi, R. D. Carolum
Skoupy, Rectorem Seminarii maioris dioecesis Brunensis.
die 6 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Elatensi Exc. P.
D. Ioannem Cody, hactenus Episcopum dioecesis Victoriensis in Insula
Vancouver, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P.
D. Ioannis Thomae Kidd, Episcopi Londonensis.
die 13 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Armachanae Exc. P.
D. Ioannem D'Alton, hactenus Episcopum Midensem.
die £7 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Cimaeae R. D. Iacobum Scanlan, Cancellarium Curiae Archiepiscopalis Westmonasteriensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Ioannis Toner, Episcopi Dunkaldensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Limatensi R. D. Ioannem Raphaelem Hagan, moderatorem dioecesanum Scholarum in civitate « Cleveland ».
die 8 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Crotonensi R. D. Petrum Raimondi, Canonicum Capituli cathedralis Cassanensis.
die 11 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Linciensi Exc P. D. Iosephum
•Calasanctium Fliesser, hactenus Episcopum tit. Gargarenum.
die lk Maii. — Metropolitanae Ecclesiae Ianuensi Exc. P. D. Iosephum Siri, hactenus Episcopum titularem Liviensem.
210
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
SACRA CONGREGATIO R I T U U M
ROMANA s e u BERGOMEK
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVAE DEI M A R I A E TERESIAE ETJSTOC H I O VERZERI, FUNDATRICIS I N S T I T U T I F I L I A R U M S A C R A T I S S I M I CORDIS I E S U .
S U P E R DUBIO
An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur
Ad quantam christiani animi perfectionem Venerabilis Maria Teresia
Eustochio Verzeri pervenerit, Sacra Rituum Congregatio, Pio XI fel. rec.
approbante, per decretum, die 2 Aprilis anno 1922 latum, quo virtute»
eius heroicitatis apicem attigisse edicitur, declaravit.
Et iure merito : sacratissimi enim Cordis Iesu gloriam unice discupiens, activam vitam cum iugi contemplatione coniungens, mirabile in
utraque vitae ratione acquisitae sanctitatis exemplum ostendit.
Profundissimae sui deiectionis, acerrimae paenitentiae, sagacis prudentiae ac fortitudinis, ardentissimae caritatis cunctisque vita officiis
aequabilis imperturbati animi, etsi diros patiebatur angores, stupenda
specimina exhibuit, praesertim in ^Filiarum Sacratissimi Cordis Iesu
Instituto condendo, quod uberrimos Ecclesiae Dei fructus adhuc quoque
affert.
Virtutes hae, summo conamine a Serva Dei adeptae, tantam gloriam
ac gratiam apud caelestem Sponsuru ei comparaverunt, ut eius deprecatio
maxime efficax sit agnoscenda, uti patet ex pluribus beneficiis, eius interventione acceptis, inter quae nonnulla veri nominis miracula ; quibus
duae, quae hic referuntur sanationes, quaeque ad Beatificationem obtinendam a sedulis actoribus proponuntur, sunt indubitanter accensendae.
I. Soror Maria Piróla, e Filiabus Sacratissimi Cordis Iesu in loco
v. d. Darf o in dioecesi Brixien., a pluribus morbidi» phaenomenibus fuit
affecta, e quibus graviora atque evidentiora tantum uti miraculi obiectum selecta sunt, nimirum : Tuberculosis entero-péritonealis ac mesenterica in regione ileo-caecali intestini cum ajfectione renali; quae post
septem circiter annos eam fere ad mortis limen adduxit; quam infaustam prognosim a merentibus edictam, tres Periti, a Sacra Congregatione adlecti, sine haesitatione confirmant.
Sacra Congregatio Rituum
ait
Iamvero, omnibus medicae artis remediis incassum cedentibus, fervidae ad Deum a consodalibus effusae sunt preces, ut, Venerabilis Verzeri intercessione, Ipse pristinam sanitatem infirmae restituere dignaretur.
Enixas bas preces Sacratissimum Cor Iesu mire exaudivit. Porro
hora secunda diei 10 Iunii a. 1922, infirma, vix capta somno, veluti
interna voce edocta, se perfectam sanitatem recuperasse persensit. Mane
facto ad sacellum una cum sororibus accessit, sacraque synaxi refecta
est ; tantum ostentum omnibus demirantibus. Tribus aut quatuor diebuspost, ad gravia adimplenda officia redivit. Exinde bona semper gavisa
est valetudine, nec ullum reviviscentis praeteriti morbi indicium datum
est invenire. Medens, tresque Officiales Periti miraculum intervenisse
fatentur.
II. Duo medentes a curatione atque tres periti ex officio in diagnosi
morborum, quibus Domina Maria Agnes Ranaldi, monialis professa,
chorista Ordinis S. Benedicti in Monasterio S. Andreae, Arpini, in Sorana dioecesi, affecta fuit, plene concordant, h. e. Lymphoadenites cervicalis, et osteo-periostites costalis tuberculares: concordant quoque
in prognosi infausta edicenda, quatenus haec morborum syndrome, quae
a tuberculosi veluti ab unica causa originem ducebat, gravis et curatu
fere impossibilis erat, nullimode vero sanabilis intra paucorum dierum
spatium. Porro die 24 Aprilis anni 1931 moniales pro sanatione, per
Venerabilis Verzeri intercessionem impetranda, novendiales preces Deo
effundere coeperunt. Altero ab his inceptis die, saniei fluxus ex fistulosis;
sinibus fere cessavit ; die vero 2 Maii cetera quoque morborum reliqua
omnino evanuerunt. Exinde Maria Agnes bona fruita est valetudine.
Praeter ceteros testes, ambo medici a cura, tresque periti officiales, unanimi consensu sanationem hanc miraculo esse omnino tribuendam
edicunt.
Super his sanationibus in Congregatione Ordinaria particulari die
9 Aprilis a. 1940 de validitate Apostolicarum inquisitionum cum in
Curia Brixiensi pro priori, tum in Sorana pro altero miraculo habitarum, est disceptatum, atque favorabile decretum die 17 eiusdem mensis
editum est.
Antepraeparatoria Congregatio super utraque sanatione die 20 Iunii
anni 1942, coram infrascripto Cardinali, S. R. C. Praefecto et Causae
Ponente seu Relatore, habita est ; Praeparatoria vero die 14 Decembris
insequentis anni: Generalis demum coram Ssmo D. N. Pio Papa XII,
die 13 Novembris anni huius, in qua idem Cardinalis dubium posuit
discutiendum : An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
de quo agitur. Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores suum quisque pandidit iudicium.
Beatissimus vero Pater in hanc diem Dominicam sacri Adventus
secundam, Decembris mensis nonam, ut suam proferret sententiam distulit, ut a Deo quid Ei placeret, férvidas interim preces effundens, cognosceret. Quapropter eumdem Cardinalem nec non R. P. Salvatorem
JSTatucci, Fidei Promotorem generalem, meque Secretarium advocari
iussit, atque sacrosancto Missae sacrificio religiose celebrato, edixit:
Constare de instantánea perfectaque sanatione cum Sororis Mariae Piróla
[Ponens, A.' Canestri,' I. Teodori.
Vinculi Defensor deputatus: F. Romita.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. Capalti.
Dubium: « An eonstet de nullitate matrimonii, in casu n,
Sententia diei 3 Maii : « Negative ».
XXXII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et D I SPENSATIONIS SUPER RATO.
Turnus Rotalis : I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, H. Caiazzo.
Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo^
Advocatus: H. Tupini.
Dubia: I. ((An constet de nullitate matrimonii, in casu» ; et quatenus negative: II. «An consilium praestandum sit Sanctissimo pro
dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 14 Maii : « Negative ad utrumque ».
XXXIII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impedimentum publicae
honestatis.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Promotor Iustitiae: I.. Pendola.
Vinculi Defensor deputatus: G. Cesterie.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Da Silva.
Dubium : « An sententia Rotalis diei 18 Iunii 1942 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu».
Sententia diei 14 Maii : « Confirmandam esse, ideoque non constare
de nullitate matrimonii, in casu ».
XXXIV. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard.
Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Bersani.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 26 Maii : « Affirmative ».
XXXV. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri.
Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C- Pecorari, H. Caiazzo.
Vinculi Defensor deputatus : I. Moretti.
Advocatus pro convento: A. Capalti.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 28 Maii : « Negative»,
Sacra Romana Rota
XXXVI. AVERSANA. ^ NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, D. Staffa.
Vinculi Defensor: I. Trezzi.
Advocatus: I. Torre.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 16 Martii 1944 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu».
Sententia diei 30 Maii : « Confirmandam esse, idest constare de matrimonii nullitate, in casu ».
XXXVII. N. N. -t NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam mulieris et
DISPENSATIONIS SUPER RATO.
>
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, F.
Brennan.
Vinculi Defensoris Substitutus: Ae. Del Corpo.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti.
Dubia: I. «An sententia Rotalis diei 31 Ianuarii 1940 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu»; et quatenus affirmative ad primam
partem : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 1 Iunii : Ad I. « Affirmative ad primam partem ; negative, ad alteram partem, seu confirmandam esse sententiam appellatam, nec ideo constare de nullitate matrimonii, in casu ». Ad II. « Negative ».
XXXVIII. N, N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et D I SPENSATIONIS SUPER RATO.
Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, F. Roberti, A. Fidecicchi.
Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella.
Advocatus: R. Romano.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro
dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu».
Sententia diei 6 Iunii: Ad I. ((Negative». Ad II. « Affirmative,
vetito tamen viro transitu ad alias nuptias inconsulta S. Sede».
XXXIX. AESERNIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.
Vinculi Defensor deputatus: G. Cesterie.
Advocati: C. Pacelli, C. Bernardini.
Dubium: ((An sententia Rotalis diei 6 Februarii 1943 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ».
Acta Apostolicae Se.äis *-• Commentarium Officiale
Sententia diei 6 Iunii : « Infirmandam' esse, ideoqueconstare de
matrimonii nullitate, in casu ».
XL. R O M A N A . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusionem boni prolis.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, F. Roberti.
Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel.
Advocatio ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato.
Dubium: ((An sententia Rotalis diei 2 Iunii 1937 sit confirmanda,
Tel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 6 Iunii : « Infirmandam esse, seu constare de nullitate matrimonii, in casu ».
XLI. R O M A N A . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Tébdori, C. Pecorari..
Vinculi Defensor deputatus: R. Bidagor.
Advocati: A. Mittiga, pro actore: F. Cartoni, ea? mandato gratuiti
patrocinii, pro conventa.
•
Dubium: « An.constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 9 Iunii : ((Negative».
XLII. V E R S A L I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis,
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
Promotor Iustitiae: I. Pendola.
Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 9 Iunii : ((Negative».
XLIII. FLORENTINA. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob defectum consensus.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, C. Pecorari.
Vinculi Defensor deputatus: P. Lalli.
Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre, pro actore;
P. Guidi, pro conventa.
Dubia: I. «An actor habilis sit ad accusandum matrimonium, in
-casu » ; II. « An constet de matrimonii nullitate, in casu ».
Sententia diei 16 Iunii: «Affirmative ad utrumque».
XLI V .
NORTH ANTONIEN.
-
NULLITATIS MATRIMONII
ob exclusum bonum
prolis.
Turnus Rotalis : G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
Vinculi Defensor deputatus: R. Bidagor.
'223
Sacra Romana Rota
Advocatus: R.•Romano.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 23 Iunii : «Affirmative».
XLV. Q U E B E C E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob amentiam uxoris.
Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, H. Caiazzo.
Vinculi Defensor deputatus: A. Schönegger.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 25 Iunii : « Affirmative ».
XLVI. N E A P O L I T A N A . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: I. M. Pinna.
Advocatus : C.
Bernardini.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 13 Iulii 1944 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 26 Iunii : « Confirmandam esse, seu constare de nullitate matrimonii, in casu».
XL VII. N . N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob amentiam mulieris et ob
conditionem appositam.
Turnus Rotalis: F. Roberti, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensor deputatus: A. a Langasco.
Advocatus: C Bernardini.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 30 Decembris 1937 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ».
Sententia' diei 26 Iunii : ((Confirmandam esse, seu non constare de
nullitate matrimonii, in casu ».
XLVIII.
ANTIOCHEN. M A R O N I T A R U M . ' - N U L L I T A T I S MATRIMONII
ob ex-
clusum bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus : P. M. Rutten.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Benedetti.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 19 Decembris 1941 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu».
Sententia diei 30 Iunii: « Confirmandam esse, nec ideo constare de
nullitate matrimonii, in casu».
2M
Acta Apostolicae Sedis Commentarium Officiale
XLIX. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et D I SPENSATIONIS SUPER RATO.
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, 1. Teodor!, C. Pecorari.
Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: L. Iacobelli.
Dubia : I, « An constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei T Iulii : Ad I. « Affirmative ». Ad II. « Provisum in
primo ».
L, CLUSINA, - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, H. Caiazzo.
Vinculi Defensor deputatus: S. M. Vitale.
Advocati: P. A. D'Avak, A. Mittiga.
Dubium : « An sententia Rotalis diei 6 Iulii 1943 sit confirmanda,,
vel infirmanda, in casu».
Sententia diei 9 Iulii ; « Confirmandam esse, et ideo non constare
de nullitate matrimonii, in casu ».
LI. GRATIANOPOLITANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni
prolis et boni sacramenti.
Turnus Rotalis: A, Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.
Promotor Iustitiae: I. Pendola.
Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Da Silva.
Dubium : « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 12 Iulii : « Negative ».
LII. NOVARIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.
Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard
A. Canestri, I. Teodori, C. Pecorari, H. Caiazzo, F. Roberti, A. Fidecicchi, F. Brennan, D. Staffa.
r
Vinculi Defensor: I. Trezzi.
Advocatus: Ai D'Alessandri.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 23 Iunii 1941 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu».
Sententia diei 16 Iulii : « Confirmandam esse, nec ideo constare de
nullitate matrimonii, in casu».
.
>;i
2-25
Sacra Romana Rota
LUI. NOLANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus.
Turnus Botalis: F. Roberti, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensoris Substitutus: Áe. Del Corpo.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 17 Iulii : «Negative».
XIV. TIMISOAREN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Napoleoni.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 21 Iulii : « Negative ».
LV. MATRITEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis: A. Wynen, F. Brennan, Ponens, D. Staffa.
Vinculi Defensor: I. Trezzi.
Advocati: P. Guidi, I. Torre.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 23 Iulii : « Affirmative ».
LVI. TREVIREN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, F. Brennan, D. Staffa,
Ponens.
Vinculi Defensoris Substitutus ; I. Stella.
Advocatus, ex mandato gratuiti patrocinii: I. Benedetti.
Dubium: ((An sententia Rotalis diei 16 Octobris 1937 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu».
Sententia diei 23 Iulii : « Confirmandam esse, seu non constare de
matrimonii nullitate, in casu ».
-
LVII. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob impedimentum criminis.
Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.
Promotor Iustitiae deputatus : I. Stella.
Vinculi Defensoris Substitutus: Ae. Del Corpo.
!
Advocatus: Th. Ragusa.
Dubium: «An sententia Rotalis diei 24 Februarii 1939 sit Confirmanda, vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 26 Iulii : ((Infirmandam esse, seu constare de matrimonii nullitate, in casu ».
m.
Acta Apostolicae Sedis -r> Commentarium Officiale
LVIII. VENETIARUM. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum
prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard.
Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella.
Advocati: D, Lazzarato, C. Da Silva.
Dubium: «An sententia Rotalis diei 4 Decembris 1943 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 28 Iulii: ((Confirmandam esse, ideoque constare de
nullitate matrimonii, in casu ; vetito tamen viro convento transitu ad
aliud matrimonium, nisi ipse coram Ordinario domicilii sub fide iurisiurandi declaraverit se consensum matrimonialem prouti definitur in
can. 1081 § 2 praestiturum esse ».
LIX. NEO-EBORACEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob clandestinitatemTurnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, F. Roberti, A Fidecicchi.
Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 4 Augusti : « Negative ».
LX. MILETEN. - NULLITATIS MATRIMONII -ea? capite vis et metus.
Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.
Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo.
Advocatus: R. Romano.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 9 Augusti : « Negative ».
LXI. FLORENTINA. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam..
Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: P. Lalli.
Advocatus: G. Rossi Amadori.
Dubium: «An sententia Rotalis diei 28 Decembris 1940 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 10 Octobris : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu».
LXII. DIVIONEN. - NULLITATIS MATRIMONII ea? capite vis et metus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens.
Vinculi Defensor deputatus: R. Bidagor.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Da Silva.
Sacra Romana Rota
Dubium: « An sententia Rotalis die 28 Maii 1942 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 11 Octobris : « Infirmandam esse, seu constare de
nullitate matrimonii, in casu».
LXIII. R O M A N A . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis?
et ob simulationem consensus.
Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.
Vincula Defensor deputatus: A. a Langasco.
Advocatus : A. Capalti.
Dubium:.« An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 16 Octobris: «Negative».
LXIV. R O M A N A . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensor deputatus: O. Béjan.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: Io. Ae. Ferrari.
Dubium: «An sententia Rotalis diei 25 Novembris 1944 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 18 Octobris : « Confirmandam esse, seu non constare
de nullitate matrimonii, in casu ».
LXV. N. N. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob impotentiam, viri.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.
Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo.
Advocatus: F, Ber sani.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 31 Iulii 1944 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 25 Octobris : « Confirmandum esse, idest constare de
matrimonii nullitate, in casu, vetito viro transitu ad alias nuptias ».
LXVI. K I E L C E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis^
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
Vinculi Defensoris Substitutus : L Stella.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Napoleoni.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 27 Octobris : « Negative».
LXVII. P R I V E R N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus„
Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens.,.¥ i Roberti, A. Fidecicchi.
Vinculi Defensoris Substitutus•: Ae. Del Corpo.
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni,
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 27 Octobris: «Negative».
LXVIII. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, F. Brennan, D. Staffa,
Ponens.
Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella.
Advocati; A. Bertola, E. Ruffini, R. Romano.
Dubium : « An sententia Rotalis diei 26 Maii 1943 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 30 Octobris : « Confirmandam esse, idest constare
de nullitate matrimonii, in casu».
LXIX. BBLOGRADEN. - NULLITATIS MATRIMONII ea? capite vis et metus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens.
Vinculi Defensor: I. Trezzi.
Advocati: I. B. Ferrata, I. Torre, pro actore; C. et I. Pacelli, pro
•conventa.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 3 Novembris : « Affirmative ».
LXX. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, F. Roberti.
Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo.
Advocatus: G. Felici.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 7 Novembris: «Negative».
LXXI. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori.
Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso.
Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 10 Novembris : «Negative».
LXXII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et D I SPENSATIONIS SUPER RATO.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard.
Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo.
Sacra Romana Rota
Advocati: E. Rufìini, E. Romano.
Dubia: L « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : I I . « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 16 Novembris: «Negative ad utrumque».
LXXIII.
ROMANA.
- N U L L I T A T I S MATRIMONII
ex capite affinitatis.
Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard.
Vinculi Defensor deputatus: I. Casoria.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A.
Spagnoletti.
Dubium: « An sententia Rotalis diei 16 Iulii 1943 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 21 Novembris : « Confirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ».
LXXIV. N. N. -
N U L L I T A T I S MATRIMONII
ob impotentiam, viri et
DI-
super rato.
Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, C. Caiazzo.
Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella.
Advocatus: Ph. Vassalli.
SPENSATIONIS
Dubia: I. (( An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : I I . « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 20 Novembris: Ad I. ((Negative»; ad I I . « Affirmative, vetito autem viro transitu ad alias nuptias inconsulta Sancta Sede ».
ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri,, I. Teodori.
Vinculi Defensor: I. Trezzi.
LXXV.
ROMANA.
- N U L L I T A T I S MATRIMONII
Advocati: M. A. Pacelli, I. Torre. ^
Dubium: « A n sententia Rotalis diei 20 Decembris 1 9 4 4 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu».
Sententia diei 29 Novembris: « Infirmandam esse, et ideo constare de nullitate matrimonii, in casu ».
LXXVI.
TAURINEN.
- N U L L I T A T I S MATRIMONII
ob conditionem contra
bonum prolis.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard.
Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo.
Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: R. Szenwic, T. Mauro.
17 - ACTA, vol. XIII, n. 7. - 1-6-946.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Dubium: «An sententia Rotalis diei 15 Octobris 1942 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu».
Sententia diei 10 Decembris : « Infirmandam esse, ideoque constare
de nullitate matrimonii, in casu ».
LXXVII. DETROITEN. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob amentiam mulieris.
Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa.
Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubium : « An sententia Rotalis diei 16 Decembris 1943 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 11 Decembris : « Confirmandam esse, seu constare
de nullitate matrimonii, in casu ».
LXXVIII. N. N. -
N U L L I T A T I S MATRIMONII
ob impotentiam relativam
et D I S P E N S A T I O N I S S U P E R RATO.
1
Turnus Rotalis: F. Roberti , Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan.
Vinculi Defensor: I. Trezrzi.
Vinculi Defensor deputatus: I. M. Pinna.
Advocatus: C. Bernardini.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 11 Decembris: Ad I. «Negative»; ad II. «Affirmative ».
LXXIX.
EPOREDIEN.
-
NULLITATIS
MATRIMONII
ob exclusum bonum
prolis.
Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri.
Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo.
Advocati: A. Bertola, E. Ruffini, R. Romano.
Dubium: « An constet de. nullitate matrimonii, in casu ».
Sententia diei 12 Decembris : « Affirmative ».
LXXX. M O N T I S F A L I S C I . - I U R I U M .
Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, C. Pecorari.
Promotor Iustitiae: I. Pendola.
Advocati: I. Benedetti, pro actrice; I. B. Ferrata, H. Napoleoni,
pro parte conventa.
Dubia: I. «An et a quonam tempore actrix non pertineat ad Institutum Magistrarum Piarum "Filippini"»; II. «An Institutum Magistrarum Piarum "Filippini" onus habeat providendi sustentationi
231
Sacra Romana Rota
actricis»; III. «Quaenam menstrua solutio in italicis libellis ei solvenda sit ab Instituto Piarum Magistrarum usque ad praesens! » ;
IV. « Et quatenus ad primum negative, quatenus scilicet actrix ad Institutum Magistrarum Piarum "Filippini" usque adhuc pertineat, an
teneatur ad idem Institutum reverti'; V. « E t quatenus ad quartum
affirmative, si ipsa renuat redire, an et quaenam obligationes Instituto
incumbant ».
Sententia diei 15 Decembris: Ad I et II. ((Negative». Ad III.
«(Provisum in secundo». Ad IV. ((Affirmative, si et quatenus sanitas
ipsius mentis et corporis pertulerit atque Institutum iudicaverit eam
admitti ». Ad V. « Nullae obligationes ».
LXXXI. N. N. SPENSATIONIS
SUPER
NULLITATIS MATRIMONII
ob impotentiam viri et
DI-
RATO.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens.
Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella.
Advocati: C. Corsanego, O. Bernardini.
Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ».
Sententia diei 19 Decembris : Ad I. « Negative ». Ad II. ((Affirmative ».
LXXXII. N. N. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus.
Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard.
Vinculi Defensoris Substitutus : Ae. Del Corpo.
Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Fiamingo.
Dubium: «An sententia Rotalis diei 2 Iulii 1942 sit confirmanda,
vel infirmanda, in casu ».
Sententia diei 19 Decembris : « Confirmandam esse, idest non constare de matrimonii nullitate, in casu ».
II
Causae quae eodem anno 1945 transactae fuerunt, vel quae absque
definitiva sententia, ex peculiaribus circumstantiis, finem habuerunt;
quibus adduntur Decreta quoad recursus contra libellorum reiectionem.
I. O S N ABRU G E N . - Nullitatis matrimonii, ob defectum consensus, coram R. P. D. Alberto Canestri.
Turnus Rotalis, decreto diei 20 Ianuarii, decrevit : « Non esse locum
admissioni retractationi» causae ad normam can. 1989».
232
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
.
:
II.
PARISIEN. -
.
:
411
Nullitatis matrimonii, ob exclusam, unitatem, coram
R . P . D . Francisco Roberti.
Cum per plures annos nullus actus processualis positus sit, R. P. t).
Ponens, decreto diei 6 Februarii, appellationem declaravit desertam et
acta causae in archivo reponi iussit.
III.
MEDIOLANEN.
Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram
-
R . P . D . Francisco Roberti.
Cum nullus actus processualis per annos positus sit, R. P. D. Ponens,
decreto diei 6 Februarii, censuit actricem petitioni novae propositionis
causae renuntiasse et acta in archivo reponi iussit.
I V . V E N E T I A R U M S E U T E R G E S T I N A . - Nullitatis matrimonii, ob exclusionem, boni prolis et boni sacramenti, coram R. P. D. Ioanne Teodöri.
Cum ab anno et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 9 Februarii j appellationem declaravit desertam
et acta causae in tabulario • reponi iussit.
Nullitatis matrimonii, ob intentionem, contra indissolubilitatem e t contra unitatem, coram R . P . D . Ioanne Teodori.
V.
ROMANA. -
Cum statuto a iure tempore nullus actus processualis positus fuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Februarii, appellationem declaravit desertam et acta causae in archivo reponi iussit.
VI.
NEAPOLITANA..
Nullitatis matrimonii, ob impotentiam viri, co-
-
ram R . P . D . Ioanne Teodori.
Cum intra annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit,
R . P . D . Ponens, decreto diei 8 Februarii, appellationem declaravit desertam et acta causae in archivo reponi iussit.
VII.
NEAPOLITANA.
-
Nullitatis matrimonii, ob impotentiam viri, co-
ram R. P. D. Ioanne Teodori.
Cum statuto a iure tempore nullus actus processualis positus fuerit,
R . P . D . Ponens, decreto diei 9 Februarii, appellationem declaravit
desertam et acta causae in archivo reponi iussit.
VIII.
FODIANA.
-
Nullitatis matrimonii, ob impotentiam viri, coram
R . P . D . Ioanne Teodori.
Cum nullus actus processualis intra tempus a iure statutum positus
fuerit, R . P . D . Ponens, decreto diei 9 Februarii, appellationem declaravit desertam et acta causae in tabulario reponi iussit.
Sacra Romana Rota
IX.
MEDIOLANEN. -
Crediti, coram
§33
R . P . D . Ioanne Teodori.
Cum nullus actus processualis per quinquennium et ultra positus
fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Februarii, instantiam desertam
declaravit et acta causae in archivo reponi iussit.
X.
EBROICEN. -
Nullitatis matrimonii, ob vim ot metum, coram
R. P.
D. Ioanne Teodori.
Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Februarii, appellationem declaravit
desertam et acta in archivo reponi iussit.
XI.
MASSILIEN.
-
Nullitatis matrimonii, ob exclusam indissolubilita-
tem, coram R. P. D. Ioanne Teodori.
Cum statuto a iure tempore nullus actus processualis positus fuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Februarii, appellationem declaravit
desertam et acta causae in tabulario reponi iussit.
XII.
MESSANEN.
-
Nullitatis matrimonii, ob exclusionem boni prolis
et boni fidei, coram R. P. D. Caesar e Pecorari.
Cum pars conventa die 21 Novembris 1944 obierit et actor causam
prosequi nolit, R. P. D. Ponens, decreto diei 15 Februarii, causam finitam declaravit et acta reponi in archivo iussit.
XIII.
PI-IILADELPHIEN. -
Nullitatis matrimonii', ob ignorantiam circa
naturam matrimonii, coram R. P. D. Henrico Caiazzo.
Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, et
attento quod actrix anno 1940 recusa vit recipere citationem pro novo
interrogatorio a Defensore vinculi proposito, R. P. D. Ponens, decreto
diei 16 Februarii, ad normam can. 1736 instantiam ipsam peremptam
declaravit.,
XIV.
ROMANA. -
Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram
R.
P. D. Caesare Pecorari.
Cum nullus actus processualis per annos positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 19 Februarii, instantiam peremptam declaravit ad
normam can. 1736.
X V . ROMANA. -
Nulli latis matrimonii, ob vim et metum, coram
R.
P. D. Caesare Pecorari.
Cum nullus actus processualis per annos positus fuerit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 19 Februarii, instantiam peremptam declaravit ad
normam can. 1736.
234
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
XVI. L Y C I B N . - Nullitatis matrimonii, ob defectum consensus, coram
R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum pars actrix a pluribus annis nullum actum processualem posuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 24 Februarii, appellationem desertam
declaravit et acta in archivo reponi iussit.
XVII. R I V E R O R M E N . - Nullitatis matrimonii, ob conditionem contra
bonum prolis, coram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum actrix per quadriennium nullum posuerit actum processualem,
R. P. D. Ponens, decreto diei 3 Martii, appellationem desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit.
XVIII. CALARITANA. - Nullitatis matrimonii, ob impotentiam mulieris, coram R. P. D. Ioanne Teodori.
Cum fuerit prosecutioni appellationis renuntiatum, R. P. D. Ponens,
decreto diei 3 Martii, acta causae in archivo reponi iussitXIX. V E R S A L I E N . - Nullitatis matrimonii, ob conditionem appositam,
coram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum per sexennium nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 3 Martii, acta causae in archivo reponi iussit.
XX. L Ü N E N . - Nullitatis matrimonii, ob intentionem contra bonum
prolis, coram R. P. D. Alberto Canestri.
Cum intra tempus praescriptum nullus actus iudicialis emissus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 17 Martii, causam desertam declaravit
et acta in archivo reponi iussit.
XXL B O S T O N I E N . - Nullitatis matrimonii, ob exclusam indissolubilitatem, coram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum a pluribus annis nullus positus fuerit actus processualis, R. P.
D. Ponens, decreto diei 28 Martii, appellationem desertam declaravit et
acta in archivo reponi iussit.
XXII. P A R I S I E N . - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram R.
P. D. Henrico Caiazzo.
Cum conventus supremum obierit diem et actrix litteris diei 14 Martii, ad Curiam Parisiensem datis, declaraverit se renuntiare appellationi,
R. P. D. Ponens, decreto diei 2 maii, causam esse finitam declaravit et
acta in archivo reponi iussit.
XXIII. N E A P O L I T A N A . - Nullitatis matrimonii, ob impotentiam viri,
coram R. P. D. Francisco Roberti.
Baerà Romana Rota
235
Cum per plures annos nullus actus processualis positus sit, R. P. D.
Ponens, decreto diei 21 Maii, processum declaravit peremptum et acta
in archivo reponi iussit.
XXIV. A B G E N T I N E N . - 'Nullitatis matrimonii, ob simulatum consensum, coram R. P. D. Caesare Pecorari.
Cum inde a mense Octobri anni 1936 nullus actus processualis positus
fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 3 Iunii, causam peremptam declaravit ad normam can. 1736 et acta in archivo reponi iussit.
XXV. BARBASTREN. - Iniuriarum et calumniae, coram R. P. D. Caesare
Pecorari.
Cum controversia inter partes pacifice fuerit composita, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Iunii, causam finitam declaravit et acta in archivo
reponi iussit.
XXVI. D U B L I N E N . - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram
R. P. D. Alberto Canestri.
Cum pervenerit H. S. T. a Curia Daren, et Leighlinen. nuntium mortis actoris, R. P. D. Ponens, decreto diei 15 Iunii, causam finitam declaravit et acta in archivo reponi iussit.
XXVII. R O M A N A , - Nullitatis matrimonii, ob vim et metum et ob simulatum consensum, coram R. P. D. Ioanne Teodori.
Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 2 Iulii, instantiam desertam declaravit et
acta in archivo reponi iussit.
XXVIII. FABRIANEN. - Nullitatis matrimonii, ob conditionem appositam, Reiectionis libelli, coram R. P. D. Guillelmo Heard.
Turnus Rotalis, decreto diei 6 Augusti, declaravit confirmandum
esse decretum Tribunalis Firmam quo libellus in casu reiicitur.
XXIX. MATRITEN. - Nullitatis matrimonii, ex capite simulationis et
ex defectu consensus, coram R. P. D. Arcturo Wynen.
Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P.
D. Ponens, decreto diei 4 Octobris, appellationem declaravit desertam et
acta in archivo reponi iussit.
XXX. CATACEN. - Iurium, coram R. P. D. Alberto Canestri.
Cum per annum nullus actus iudicialis fuerit emissus, R. P. D. Ponens, decreto diei 12 Octobris, causam desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit.
236
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Oficíale
XXXI.
OTTAVIEN. -
Nullitatis matrimonii, ob vim et metum, coram
R. P. D. Alberto Canestri.
Cum injra tempus a lege praescriptum nullus actus iudicialis fuerit
positus, R. P. D. Ponens, decreto diei 13 Octobris, causam desertam
declaravit et acta in archivo reponi iussit.
XXXII.
ROMANA. -
Nullitatis matrimonii, ob conditionem appositam,
coram R. P. D. Alberto Canestri.
Cum pars actrix renuntiaverit instantiae et pars conventa, invitata
ad suam pandendam intentionem, nil responderit, R. P. D. Ponens,
decreto diei 22 Octobris, renuntiationem acceptavit et acta in archivo
reponi iussit.
XXXIII.
iurium, coram R. P. D. Henrico Caiazzo.
VKLITERNA. -
Cum partes ad compositionem pervenerint, R. P. D. Ponens, decreto
diei 21 Novembris, acta causae in archivo reponi iussit.
XXXIV.
PISTORIEN. -
Nullitatis matrimonii, ob impotentiam, mulieris,
coram R. P. D. Caesare Pecorari.
Cum, ad normam can. 1733 n. 1, per mortem partis conventae causa
nondum conclusa, instantia interrupta manserit, et actor usque ad praesentem diem nihil egerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 29 novembris,
causam finitam declaravit et acta in archivo reponi iussit.
XXXV. -
MATRITEN. -
Nullitatis matrimonii, Reiectionis libelli, coram
R. P. D. Henrico Caiazzo.
Cum actor renuntiaverit recursui adversus decretum Tribunalis Matritensis diei 21 Maii 1942, quo actoris libellus reiectus fuit, R. P. I).
Ponens, decreto diei 6 Decembris, renuntiationem admisit et acta in
archivo reponi mandavit.
XXXVI.
PARISIEN. -
Nullitatis matrimonii, ob vim et metum et ob ex-
clusam indissolubilitatem, coram R. P. D. Caesare Pecorari.
Cum nullus actus processualis positus fuerit a die 14 Iulii 1941, R.
P. D. Ponens, decreto diei 18 Decembris, ad normam can. 173G causam
desertam declaravit et acta in archivo reponi iussit.
XXXVII.
PERUSINA. -
Nullitatis matrimonii, ob vim et metum et ob
amentiam viri, coram R. P. D. Caesare Pecorari.
Cum nullus actus processualis per biennium et ultra positus fuerit,
R. P. D. Ponens, decreto diei 18 Decembris, instantiam declaravit peremptam ad normam can. 1736 et acta in archivo reponi iussit.
An. et vol. XXXYIII
6 Iulii 1946
(Ser.H,v.XIII) -Num.8
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM OFFICIALE
SACRUM
CONSISTORIUM
i
CONSISTORIUM SECRETUM
Feria quinta, die xui mensis Iunii anno M C M X L V I , in Palatio Apostolico Vaticano fuit Consistorium secretum, cuius acta ex ordine referuntur :
i - OPTIO
ECCLESIARUM
Revmus Cardinalis Clemens Micara, retento in Commendarti, ad
nutum Summi Pontificis, Titulo Sanctae Mariae supra Minervam, optavit Ecclesiam suburbicariam Veliternam, Quo ex aula egresso, Beatissimus Pater, panditam optionem benigno favore prosequi intendens, providit Ecclesiae Veliternae de Revmo Clemente S. R. E. Presbytero Cardinali Micara, eum praeficiens in Episcopum et Pastorem, prout in
decreto expediendo. In aulam consistorialem iterum ingressus, Revmus
Cardinalis Micara suum locum petiit postremum inter Cardinales Ordinis Episcopalis.
Il - PROVISIO E C C L E S I A R U M
Postea Ssmus sequentes proposuit Ecclesias :
Metropolitanae Ecclesiae Arequipe-nsi praefecit Exc. P. I). Leonardum
Iosephum Rodríguez, hactenus Episcopum Huancayensem.
Cathedrali Ecclesiae Leonensi in Nicaragua Exc. P. D. Isidorum Augustum Oviedo y Reyes, hactenus Episcopum Màtagalpensem.
18 - ACTA, v o l . X I I I ,
n. 8. -
6-7-946.
238
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Cathedrali Ecclesiae Viglevanensi R. D. Antonium Picconi, Antistitem Urbanum et Vicarium Generalem dioecesis Novariensis.
Cathedrali Ecclesiae Petrolinensi R. D. Avelar Vilela Brandäo, canonicum Capituli cathedralis Aracajuensis.
Cathedrali Ecclesiae Lorenensi R. D. Aloisium Gonzaga Peluso, secretarium Curiae episcopalis Brigantiénsis in Brasilia.
Cathedrali Ecclesiae Matagalpensi R. D. Octavium. Iosephum Calderón Padilla, parochum ecclesiae cathedralis Leonensis in Nicaragua.
Titulari episcopali Ecclesiae Lysiadensi R. D .Ioannem Rizzo, rectorem Seminarii Calatanisiadensis, quem deputa vit Auxiliarem Emi P.
D. Ernesti S. R. E. Cardinalis Ruffini, Archiepiscopi Panormitani.
Titulari episcopali Ecclesiae Hemeriensi.il. D. Alphridum Vincentium Scherer, parochum in civitate Portalegrensi in Brasilia.
Insuper alios per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatos sacrorum Antistites publicavit, videlicet :
ARCHIEPISCOPOS
Varsaviensem, Augustum S. R. E. Cardinalem Hlond, archidioecesi
unita ad personam cum Ecclesia metropolitana Gnesnensi.
Pechimensem, archidioecesi noviter erecta, Thomam S. R. E. Cardinalem Tienchensin, iam Episcopum Zimtaovensem.
Apamenum in Bithynia, Davidem Mathew, iam Episcopum Aeliensem, Delegatum Apostolicum in Africa pro Missionibus a S. C. de Propaganda Fide dependentibus.
Fomtienensem, archidioecesi noviter erecta, Ioannem Mariam Blois,
iam Episcopum Lambaesitanum, nuper vita functum.
Coameeuvensem, archidioecesi noviter erecta, Antonium Petrum Ioannem Fourquet, iam Episcopum Themisoniensem.
Lanceuvensem, archidioecesi noviter erecta, Theodorum Buddenbrok
iam Episcopum Issensem.
7
Ciomchimensem, archidioecesi noviter erecta, Aloysium Gabrielem
Jantzen, iam Episcopum Tremithusium.
Zinanensem, archidioecesi noviter erecta, Cyrillum Rodulphum Jarre,
iam Episcopum Metropolitanum in Asia.
Nganchimensem, archidioecesi noviter erecta, Fridericum Melendrp,
iam Episcopum Remesianensem.
239
Acta Pii Pp. XII
Nannimensem, archidioecesi noviter erecta, Iustinum Paulinum Albouy, iam Episcopum Oidyessensem.
Singanensem, archidioecesi noviter erecta, Pacificum Iulium Vanni,
iam Episcopum Zaparenum.
Coeiiamensem, archidioecesi noviter erecta, Ioannem Larrart, iam
Episcopum Aulonitanum.
NancMmensem, archidioecesi noviter erecta, Paulum Yupin, iam
Episcopum Sozusenum in Palaestina.
Hamceuvensem, archidioecesi noviter erecta, Ioannem Iosephum
Georgium Deymier, iam Episcopum Diospolitanum in Thracia.
Soeiiüenensem, archidioecesi noviter erecta, Ludovicum Morel, iam
Episcopum Araxensem.
Taeiüenensem, archidioecesi noviter erecta, Dominicum Lucam Capozi, iam Episcopum Attalensem in Pamphylia.
Ciamsciavensem, archidioecesi noviter erecta, Secundinum Petroniuio
Lacchio, iam Episcopum Praenetiensem.
Coenmimensem, archidioecesi noviter erecta, Alexandrum Derouineau, iam Episcopum Bidensem.
Armachanum, Ioannem D'Alton, iam Episcopum Midensém.
Germiensem, Alaphridum Pacini, Nuntium Apostolicum in Republica
Haitiana et in Republica Dominicana.
Martyropolitanum, Iosephum Ghanima, iam Episcopum Colybrassenum.
Posmniensem, Valentinum Dymek, iam Archiepiscopum Nicopolitanum in Epiro.
Gortyniensem, Iosephum Burzio, Nuntium Apostolicum in Bolivia.
Ianuensem, Iosephum Siri, iam Episcopum Liviensem.
Apamenum in Syria, Aloysium Arrigoni, Nuntium Apostolicum in
Peruvia.
EPISCOPOS
•
Zimtaovensem, noviter erecta dioecesi, Thomam S. R. E. Card. Tienchensin.
Coadiutorem cum iure successionis Exctmi P. D. Fabiani Zoelli Deçelles, modo vita functi, Exc. P. D. Arthurum Douville, Episcopum Vitensem, qui iam successit.
2540
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Dauliensem, Franciscum Jop, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Lorek,
Administratoris Apostolici Sandomiriensis.
'
Siniandenum, Bonaventuram Ioannem Vincentium Arana Golgoras,
iam Episcopum de Vijayapuram.
Murdnum, Iacobum Palombella.
Scyrium, Henricum Alvarez Gonzalez, Vicarium Apostolicum de
Urubamba et Matre Dei.
Isbitanum, Leonellum Scheffer, Vicarium Apostolicum de Labrador.
Sufetanum, Carolum Van Melchebeke, Vicarium Apostolicum de
Mngsia.
Caesenatensem, Vincentium Gill.
Lublinensem, Stephanum Wyszynski.
Tarnoviensem, Ioannem Stepa.
Lystrensem, Petrum Villa, Auxiliarem Emi" P. D. Eugenii S. R. E.
Cardinalis Tisserant, Episcopi Portuensis et Sanctae Rufinae.
Marcianensem, Rosarium Costa Rego, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi
S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi Sancti Sebastiani
Fluminis Ianuarii.
Brunensem, Carolum Skoupy.
Elatensem, Ioannem Cody, iam Episcopum Victoriensem in Insula
Vancouver, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Ioannis
Thomae Kidd, Episcopi Londonensis.
lennganensem, noviter erecta dioecesi, Caeiestinum Ybanez y Aparicio, iam Episcopum Bagenum.
Tienzinensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem De Vienne, iam Episcopum Abrittenum.
; Sciiamenensem, noviter erecta dioecesi, Emmanuelem Prat, iam Episcopum Mactaritanum.
Gemtuanum, noviter erecta dioecesi, Iacobum Victorem Kouchouse,
iam Episcopum Aegeaensem.
Chilinensem, noviter erecta dioecesi, Augustum Gaspais, iam Episcopum Canopitanum.
•
Geholensem, noviter erecta dioecesi, Alovsium Janssens, iam Episcopum Faustinopolitanum.
Acta PiLPp.XII
241
Sciiamchiamensem, noviter erecta dioecesi, Henricum Valtorta, iam
Episcopum Leriensém.
Funimensem, noviter erecta dioecesi, Theodorum Labrador, iam Episcopum Fussalensem.
Taeceuvensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Hugioscian, iam
Episcopum Theodosiopolitanum in Armenia.
Haemenmsem, noviter erecta dioecesi, Simonem Ciuchaémin, iam
Episcopum Lesvitanum.
Camtimensem, noviter erecta dioecesi, Petrum Silvanum Valentin,
iam Episcopum Zeugmatensem in Syria.
Nimpuovensem, noviter erecta dioecesi, Andream Ioannem Franciscum Defebvre, iam Episcopum Gibbensem.
Nimiüenensem, noviter erecta dioecesi, Stanislaum Baudry, iam Episcopum Isauropolitanum.
Nganlomenseni, noviter erecta dioecesi, Alexandrum Carlo, iam Episcopum Hadrianopolitanum in Honoriade.
Haniamensem, noviter erecta dioecesi, Eduardum Galvin, iam Episcopum Myrinensem.
Canceuvensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem 0'Shea, iam Episcopum Midilensem.
Pehaevensem, noviter erecta dioecesi, Gustavum Deswäzieres, iam
Episcopum Maximianensem in Numidia.
Hemceuvensem, noviter erecta dioecesi, Raphaelem Angelum Palazzi,
iam Episcopum Narensem.
Seiamhaevensem, noviter erecta dioecesi, Augustum Haouisée, iam
Episcopum Cercinitanum.
Chinganensem, noviter erecta dioecesi, Caietanum Mignani, iam Episcopum Cassandrensem.
Iompimensem., noviter erecta dioecesi, Eugenium Lebouille, iam Episcopum Conanensem.
TJanscienensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Uamcepu, iam
Episcopum Sindensem.
Scioenohimenseni, noviter erecta dioecesi, Paulum Uamuencem, iam
Episcopum Olenensem.
242
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Iciamensem, noviter erecta dioecesi, Natalem Gubbels, iam Episcopum
Attudensem.
Seiaoceuvensem-j noviter erecta dioecesi, Ignatium Canazei, iam Episcopum Carystensem.
Feniamensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Lieuchinuen, iam
Episcopum Lampsacenum.
PaoUm-ensern, noviter erecta dioecesi, Iosephum Oeuzisce, iam Episcopum Oratiensem.
ßwanzßanwnv, noviter erecta dioecesi, Leonem Desmedt, iam Episcopum Adraenum.
Ciaoscienensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Ciampité, iam Episcopum Antipyrgensem.
Laohocheuvenseni; noviter erecta dioecesi, Alfonsum Mariam Conradum Ferroni, iam Episcopum Aspendiensem.
SepimcMaevensem, noviter erecta dioecesi, Aloysium Lapierre, iam
Episcopum Cardicensem.
Tatomensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Joosten, iam Episcopum Germanicopolitanum.
Iomnieninum, noviter erecta dioecesi, Iosephum Zoeisceusiün, iam
Episcopum Tanaitanum.
Zinimmsem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Fanhemngan, iam
Episcopum Paphiensem.
Scioceuvensem, noviter erecta dioecesi, Edgarium Antonium Haeriug,
iam Episcopum Anthedonensem.
Iiienlimensem, noviter erecta dioecesi, Gutbertum Martinum 0'Gara,
iam Episcopum Elidensem.
Zaoceuvenseni; noviter erecta dioecesi, Franciscum Hoowards, iam
Episcopum Ucrensem.
Scianteuvensemj noviter erecta dioecesi, Carolum Vogel, iam Episcopum Parlaitanum.
Loiamensem, noviter erecta dioecesi, Assuerum Theophanuin Bassi,
iam Episcopum Tabenum.
Hanciomensem, noviter erecta dioecesi, Marium Civelli, iam Episcopum Tabborensem.
Acta Pii Pp. XII
243
Siüceuvensem-, noviter erecta dioecesi, Philippum Côté, iam Episcopum Polystyliensem.
Chiaimensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Xaverium Ford,
iam Episcopum Etennensem.
Siüenhoavensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Ciamgioenpuo,
iam Episcopum Tadamatensem.
Uhuvensem, noviter erecta dioecesi, Zenonem Aramburu, iam Episcopum Eressiensem.
Ienceuvensem, noviter erecta dioecesi, Theodorum Schu, iam Episcopum Trapezopolitanum.
Pampuvensem, noviter erecta dioecesi, Cyprianum Cassini, iam Episcopum Drivastensem.
Ienchivensem, noviter erecta dioecesi, Theodorum Breher, iam Episcopum Hieritanum.
Ceuzüenerisem, noviter erecta dioecesi, Henricum Ambrosium Finger,
iam Episcopum Capitoliensëm.
Coeitevensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Xaverium Ochoa,
iam Episcopum Chusirensem.
Ghiammenensem, noviter erecta dioecesi, Adulphum Ioannem Paschang, iam Episcopum Sasimensem.
Isfgancuovensem», noviter erecta dioecesi, Ioannem Baptistam Uamzeni, iam Episcopum Lamianum.
Iceuvensem, noviter erecta dioecesi, Carolum Weber, iam Episcopum
Daldianum.
Scienscienensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Xaverium Ciaocenscem, iam Episcopum Bisicensem.
Naniamensem, noviter erecta dioecesi, Petrum Massa, iam Episcopum Citharizenum.
Ientaevensem, noviter erecta dioecesi, Ludovicum Prosperum Durand,
iam Episcopum Sebeliensem.
Nancemensem, noviter erecta dioecesi, Patritium Cleary, iam Episcopum Amathusium in Cypro.
Cemtimensem, noviter erecta dioecesi, Iob Oenchimim, iam Episcopum Pertensem.
Uceuvensem, noviter erecta dioecesi, Fridericum Antonium Donaghy,
iam Episcopum Seteensem.
244
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Ciamtemurh, noviter erecta dioecesi, G erar dum Herrero Garrote,
iam Episcopum Zorolensem.
Fuscioenensenij noviter erecta dioecesi, Franciscum Aloysium Lane,
iam Episcopum Hypaepenum.
Iüchianvßnsem, noviter erecta dioecesi, Carolum Gulielmum Quinn,
iam Episcopum Halicarnassensem.
ßiniamensenv, noviter erecta dioecesi, Vitum Ciamzohoan, iam Episcopum Egugensem.
JJoiaméiíisem noviter erecta dioecesi, ¡Rembértum Kowalski, iam
Episcopum Ipsénsem.
Á
Fomsiamensem, noviter erecta dioecesi, Philippum Silvestrum Uamtaonan, iam Episcopum Athribitanum.
Ictmcuvensem, noviter erecta dioecesi, Thomam Meuhoechim, iam Episcopum Serteitanum.
Scioentearmm, noviter erecta dioecesi, Ignatium Krause, iam Episcopum Bindaeum.
lüzmwum, noviter erecta dioecesi, Petrum Herménegildum Focaccia,
iam Episcopum Antiphrensem.
Saniüenensem, noviter erecta dioecesi, Ferdinandum Fulgentium Pasini, iam Episcopum Bybliensem.
Ciumatienensem,; noviter erecta dioecesi, Iosephum Iuencoce, iam
Episcopum Calydoniensem.
Siufuanum, noviter erecta dioecesi, Renatum Desideratum Romanum
Boisguerin, iam Episcopum Celenderitanum.
Lunganen-sem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Gerardum Constantem Kramer, iam Episcopum Europensem.
Nimseianum, noviter erecta dioecesi, Carolum Van Melckébete, iam
Episcopum Sufetanum.
Thennesiensem, Valerianum Gracias, Auxiliarem Excmi P. D. Thomae Roberts, Archiepiscopi Bombayensis.
Bubastitanum, Iosephum Blomjous, primum Vicarium Apostolicum
Musoménsem et Maswensem.
Sandomiriensem, Ioannem Lorek, iam Episcopum Modrenum.
Plocensem, Thaddaeum Zakrzewski, iam Episcopum Carianensem.
Si&lcensem, Ignatium Swirski.
245.
Acta Pii Pp. XII
Culmensem, Casimirum Kowalski.
Aleppensem Maronitarum, Ignatium Ziadè.
Gymaeum, Iacobum Scanlan, Coadiutorem cum iure successionis
Excmi P. D. Ioannis Toner, Episcopi Dunkeldensis.
Limatensem, Ioannem Raphaelem Hagan, Auxiliarem Excmi P.
D. Eduardi Francisci Hoban, Episcopi Clevelandensis.
Tarsensem Maronitarum, Petrum Dib.
Docimensem, Venceslaum Majewski, Auxiliarem Emi P. D. Augusti
S. R. E. Cardinalis Hlond, Archiepiscopi Gnesnensis et Varsaviensis.
Panopolitanum, Sigismundum Choromanski, Auxiliarem Emi P.
D. Augusti S. R. E. Cardinalis Hlond, Archiepiscopi Gnesnensis et
Varsaviensis.
Orisenum, Franciscum Korczynski, Auxiliarem Excmi P. D. Caroli
Randonski, Episcopi Vladislaviensis.
Grotonensem, Petrum Raimondi.
Gemceuvensem, noviter erecta dioecesi, Faustinum Tissot.
Linciensem, Iosephum Calasanctium Fliesser, iam Episcopum Gargarenum.
Liviensem, Aloysium Ferri, iam Episcopum Montis Alti et Ripanum.
III - PRAESTATIO IURAMENTI
Provisione Ecclesiarum peracta. Revmus Cardinalis Micara, Episcopus Veliternus, iuramentum de more praestitit.
IV - POSTULATIO PALLIORUM
.
Deinde Emus P. D. Cardinalis Fumasoni Biondi, nomine Emi P.
D. Cardinalis Tienchensin, S. Pallium postulavit pro Ecclesia Metropolitana Pechinensi.
Per Procuratores vero postulatio facta est pro metropolitanis Ecclesiis Goameeuvensi (noviter erecta), Lanceuvensi (noviter erecta), Giomchimensi (noviter erecta), Zinanensi (noviter erecta), Nganchimensi (noviter erecta), Nannimensi (noviter erecta), Binganensi (noviter erecta),
Ooeiiamensi (noviter erecta), NancJiimensi (noviter erecta), Hamceuvensi
(noviter erecta). Soeüüensi (noviter erecta) Taeiiienensi (noviter erecta),
Giamsciavensi (noviter erecta), Coenmimensi (noviter erecta), Armachana, Posnaniensi, Caracensi (per successionem), Ianuensi, Arequipensi.
•246
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
II
CONSISTORIUM SEMIPUBLICUM
Consistorio secreto sic absoluto, statim habitum est in eadem Aula
Consistorium semipublicum de Canonizatione tum Beatorum Ioannis de
Britto martyris ac Bernardini Realino confessoris, tum Beatarum Virginum Ioannae Elisabethae Bichier des Ages et Franciscae Xaveriae
-Ca brini.
Huic consultationi Beatissimus Pater hisce verbis initium dedit.
VENERABILES FRATRES
Nostis profecto qua de causa vos hodie convocaverimus ; ut
nempe de sanctitatis honoribus sollemni ritu decernendis una
vobiscum pertraetemus, tum Beatis Ioanni de Britto martyri
ac Bernardino Realino confessori e Societate Iesu, tum Beatis
Virginibus Ioannae Elisabethae Bichier des Ages et Franciscae
Xaveriae Cabrini. Res omnis iam fuit, cura Sacri Consilii ritibus tutandis, ex Romani Pontificis mandato, diligentissime pervestigata religioseque recognita; accessere de unaquaque causa
decreta duo a Nobis edita, quibus constat singulos hos caelites,
quoad praesenti vita fruiti sunt, et virtutibus illis enituisse, quibus christianos addeceat héroes, et post mortem, cum deprecatores apud Deum a christifidelibus adhibiti fuissent, rerum
miracula patrasse. Praeterea habita sunt hac eadem super re
consistoria duo, secretum alterum, alterum publicum. Nullus
igitur ambigendi locus superest rationes omnes, iusta in trutina positas, aequa lance fuisse pensatas, iamque tuto procedi
posse ad sollemnem horum caelicolarum consecrationem.
Verumtamen, antequam sanctitudinis fulgore rite eosdem
honestemus, valde cupimus ut, ex Apostolicae Sedis more institutoque maiorum, consilii quoque vestri lumen Nobis ultro
aperteque impertiatis. Faveatis igitur, Venerabiles fratres, alius
SUPREMUM PONTIFICATUM CELEBRANDA.
PIUS PP. XII
Venerabilis Prater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Centesimo vertente anno, ex quo Decessor Noster fel. record. Pius IX ad supremum Pontificatum evectus est, nobilissima tua Senogalliensis sedes
ad revocandam tanti civis ac munificentissimi benefactoris memoriam
publicas indixit grati animi significationes atque celebritates, quae
proxime per Sacrum Pontificale in cathedrali templo peragendum
Acta Pii Pp. XII
315
culmen fauste excipient. Quum autem insignis ille catholici gregis Moderator pro veritate et iustitia invicto semper animo certaverit et virtutum suarum splendore rerumque gestarum amplitudine Apostolicam
hanc Sedem tantopere illustraverit, Nos libenti sane animo consilia
atque incepta eiusmodi merita laude comprobavimus et secundis fervidisque votis prosequuti sumus. Nunc vero, ut proxima sacri eventus
celebratio uberiores salutis fructus afferre queat, tibi ultro, Venerabilis
Frater, potestatem tribuimus, ut, die constituta, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque
auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium interea donorum
nuntia et conciliatrix, peculiarisque Nostri amoris testis sit Apostolica
Benedictio, quam tibi, Venerabilis Frater, cunctoque clero ac populo
tuae vigilantiae concredito amantissime in Domino impertimus.
Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xui mensis Iunii,
anno MDCCCCXXXXVI, Pontificatus Nostri octavo.
PIUS PP. XII
II
AD EGREGIUM VIRUM CAROLUM FLORY, PRAESIDEM COETUS CONVENTIBUS CATHOLICORUM (( SEMAINES SOCIALES » IN GALLIA APPARANDIS.
PIUS PP. XII
C'est un geste bien touchant, que vous, avez finalement accompli, lors
de votre dernier voyage à Rome, en déposant entre Nos mains le compterendu de la Semaine Sociale de Toulouse. L'œuvre que vous repreniez,
juste au lendemain de la guerre, n'allait pas sans difiicultés ; mais Nous
connaissions le zèle et la compétence des catholiques sociaux réunis dans
la métropole Languedocienne, autour du courageux Prélat, que Nous
eûmes la consolation d'élever à la dignité Cardinalice, et Nous constatons aujourd'hui, en feuilletant cet important recueil de vos travaux
toulousains, que ne furent pas vains, bien au contraire, les espoirs que
Nous mîmes en vous et en vos collègues, qu'il Nous plaît de féliciter et
de bénir à nouveau.
Nous voyons dans les travaux de vos nouvelles assises, qui se tiendront, cette fois, dans la capitale Alsacienne, comme le complément et
le, prolongement de la Semaine Sociale de Toulouse, dans un cadre et
une atmosphère, où puissent s'accomplir les justes réformes sociales et
316
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
s'épanouir les institutions postulées par un plus grand besoin de vraie
liberté.
Vous étudierez donc à cet effet les divers problèmes de la communauté nationale, non pas entendue, comme Pont voulu certains philosophes d'inspiration positiviste et an ti-intellectualiste, dans le sens d'une
collectivité, où les impulsions instinctives et les passions grégaires obscurcissent les caractères rationnels, juridiques et moraux de toute vraie
société, mais uniquement pour mieux faire ressortir tout ce qu'un pays
— surtout quand il s'agit d'un pays comme la France et d'un peuple tel
que la nobilissima Gallorum gens — comporte de légitimes diversités
dans son unité nécessaire, de spontanéité aussi et de libre consentement,
de don mutuel au sein de cette famille élargie et transcendante qu'est
la patrie. Ce terme de communauté, ainsi compris, n'a-t-il pas dt'ailleurs
une saveur spécifiquement chrétienne, et l'Eglise primitive elle-même
ne l'a-t-elle pas consacré? Comment enfin ne verrait-on pas dans l'Institution divinement fondée par N. S. Jésus-Christ un incomparable exemplaire, dont les sociétés d'ordre humain elles-mêmes ne trouveraient
qu'avantage à s'inspirer? Eien d'étonnant à cela, l'Eglise étant le modèle
de toute vie sociale précisément par le fait qu'elle a sauvé la véritable
valeur de la personne humaine de la dégradation où l'avaient reléguée
les philosophiis et les mœurs païennes et que, dans cette même personne
humaine, créée à l'image de Dieu, elle reconnaît et défend la racine et
la fin de toute vie sociale.
Vous ne sauriez trop dégager et affirmer ces grandes vérités, qui doivent présider à l'édification du corps social, alors que relèvent la tête
des systèmes exacerbés jusqu'aux prétentions totalitaires en tous domaines, sans autre idéal qu'un égoïsme collectif et sans autre expression qu'un étatisme omnipotent, s'asservissant les individus comme des
pions sur l'échiquier politique ou des numéros dans les calculs économiques. Il est inadmissible qu'un chrétien, fût-ce en vue de maintenir
le cohctact avec ceux qui sont dans l'erreur, se compromette le moins
du monde avec l'erreur elle-même. Ce conctact ne manquera d'ailleurs
pas de s'établir et de se maintenir entre les chrétiens qui usent loyalement et humblement des prérogatives de la vérité et les autres qui,
loyalement et humblement aussi, cherchent la vérité.
Un esprit communautaire de bon aloi doit donc informer les membres
de la collectivité nationale, comme il informe naturellement les membres
de cette cellule-mère qu'est la famille. C'est à cette condition seulement
qu'on y verra prospérer les grands principes de liberté, d'égalité et de
fraternité, dont veulent se réclamer les démocraties modernes, mais qui,
Acta Pii Pp. XII
317
sous peine des pires contrefaçons, doivent être entendus, cela va sans
dire, comme les entendent le droit naturel, la loi évangélique et la tradition chrétienne, qui en sont à la fois — et eux seuls — les inspirateurs
et interprètes authentiques.
Cette remarque s'applique, par exemple, au cas particulier qui vous
intéresse en ce moment : la nationalisation des entreprises. Nos Prédécesseurs et Nous-même avons plus d'une fois touché le côté moral de
cette mesure. Or, il est pourtant évident que, au lieu d'atténuer le caractère mécanique de la vie et du travail en commun, cette nationalisation, même quand elle est licite, risque plutôt de l'accentuer encore et
que, par conséquent, le profit qu'elle apporte au bénéfice d'une vraie
communauté, telle que vous l'entendez, est fort sujet à caution. Nous
estimons que l'institution d'associations ou unités corporatives, dans toutes les branches de l'économie nationale, serait bien plus avantageuse à
la fin que vous poursuivez, plus avantageuse en même temps au meilleur
rendement des entreprises. En tout cas, cela vaut certainement partout
où, jusqu'à présent, la concentration des entreprises et la disparition
des petits producteurs autonomes ne jouaient qu'en faveur du capital
et non de l'économie sociale. Aucun doute d'ailleurs que, dans les circonstances actuelles, la forme corporative de la vie sociale et spécialement
de la vie économique favorise pratiquement la doctrine chrétienne concernant la personne, la communauté, le travail et la propriété privée.
Il n'est donc pas indifférent, aujourd'hui moins que jamais, d'inventorier les conditions d'une telle communauté nationale, vivante et
forte, non exclusive, certes, ni niveleuse des légitimés autonomies, mais
respectueuse de tous les droits et ouverte sur cette communauté plus
vaste qu'est l'humanité.
Strasbourg, où la vie universitaire et catholique a toujours été en
honneur, et dont la position géographique elle-même n'est pas sans accroître son heureuse influence jusque sur lés pays et les peuples, que
baignent les eaux du Rhin, Strasbourg se prêtera particulièrement bien
à cet enseignement de lumière et de paix. Il n'est pas jusqu'à la haute
flèche de sa fameuse cathédrale qui ne Nous paraisse, à cette occasion,
comme le point de ralliement de tous les hommes de bonne volonté,
pour l'élaboration d'une juste et pacifique communauté nationale et internationale.
La Semaine Sociale de Strasbourg, sous l'égide d'un Evêque, en qui
révivent la fermeté de caractère et la bonté d'âme du vénéré et regretté
Monseigneur Ruch, contribuera efficacement à remettre, à cet égard,
de l'ordre dans les esprits et de la charité dans les cœurs. L'Alsace, terre
23 - ACTA, voi. X I H , n. 10. — 14-9-946.
118
Acta Apostolicae Sedis -r Commentarium Officiale
dé bon sens et de solides vertus, méritait bien de voir ce monument de
sagesse chrétienne s'élever de son sol généreux, où confluera, en l'occurrence, une pléiade de professeurs et de techniciens, d'hommes politiques et d'hommes d'oeuvres, auxquels Nous envoyons de tout cœur,
ainsi qu'à leurs nombreux et fervents disciples, et par dessus tout à la
Commission des Semaines Sociales de France et aux membres de la
Hiérarchie, qui ne ménageront pas sur un si important sujet leurs précieux conseils, comme gage de fécond travail et de surnaturel succès, la
Bénédiction Apostolique.
Du Vatican, le 10 Juillet 1946.
PIUS PP. XII
III
AD EXCMUM P. D. CELSUM COSTANTINI, ARCHIEPISCOPUM TIT. THEODOSIOPOLITANUM IN ARCADIA, A SECRETIS SACRI CONSILII CHRISTIANO NOMINI
PROPAGANDO, QUINA EPISCOPATUS LUSTRA FELICITER EXPLENTEM.
PIUS PP. XII
Perlibenter agnovimus te proxime quintum ac vicesimum ab inito
episcopatu annum esse peracturum. Haec enim iucundi eventus faustitas opportunitatem Nobis exhibet benevolum erga te animum publice
confirmandi laetitiamque tuam tuorumque auctoritate Nostra cumulanda Notae sunt enim sollicitudines, quibus in ipso iuventutis flore
animarum curae incubuisti, primo quidem Concordiae, deinde Aquileiae inter aestuantes belli Auctus, tum rursus in Concordiénsi dioecesi
Vicarii Generalis partes sustinendo. In comperto pariter est plura te
scripta de arte sacra edidisse, doctrinae plena ac pietatis, tum ad tuendum decorem domus Dei, tum ad ipsam fidelium religionem, in locis
praesertim sacrarum Missionum, efficaciter fovendam. Postquam vero
ad honorem episcopalem viginti quinque abhinc annos evectus es, sive in
Administratione Apostolica civitatis Fiume per annum, sive ultra decennium in Delegatione Apostolica Sinensi, sive demum in sacro isto Consilio de Propaganda Fide, cuius a secretis munus sollerter geris, ingenii
animique tui thesauros atque ornamenta in animarum bonum profectumque, in Christi regnum amplificandum adsidue profundisti. Merito igitur,
pro egregiis tuis erga Ecclesiam promeritis, de proxima faustitate tibi
ex animo gratulamur, sacrique eventus celebrationem secundis ominibus
Acta Pii Pp. XII
319
prosequuti, Deum impense precamur, ut novas tibi addere vires teque
uberibus donis solaciisque ditare benigne velit. Horum interea caelestium
munerum in auspicium inque peculiaris Nostrae caritatis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Venerabilis Frater, tuisque adiutoribus
nec non Pontificio Athenaeo Urbano de Propaganda Fide, cui sedulo
moderaris, peramanter in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xv mensis Iulii anno
MDCCCCXXXXVI, Pontificatus Nostri octavo.
PIUS PP. XII
IV
AD EXCMUM P. D. LUCAM HERMENEGILDUM PASETTO, ARCHIEPISCOPUM TIT.
ICONIENSEM, A SECRETIS SACRAE CONGREGATIONIS NEGOTIIS RELIGIOSORUM
SODALIUM PRAEPOSITAE, QUINQUAGESIMUM SACERDOTII ANNUM ET VICESIMUM QUINTUM EPISCOPATUS FAUSTE CELEBRATORUM.
PIUS PP. XII
Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quinquagesimum sacerdotii et vicesimum quintum episcopalis honoris tui
natalem, quem, religiosorum sodalium tuorum circumdatus corona es celebraturus, non patitur a Nobis silentio praetermitti benevolentiae caritas, qua Nobis adstrictus es, non sinit bonae aestimationis iudicium,
quo te tuaque magni facimus. Diuturno enim temporis spatio, praeclaris
ingenii et eruditionis laudibus praeditus Apostolicae Sedi ita deservís,
ut haud parva tibi colligas promerita.
Postquam diu Apostolici Praedicatoris munere functus es, in quo
lucida divinarum rerum notitia et copia fandi enituisti, ad episcopalem
dignitatem evectus, alacritate, prudentia, in agendis rebus dexteritate,
conspicuus a Romana Curia tibi multa et difficilia commissa negotia,
praesertim religiosis Institutis invisendis, persolvisti. Nunc autem, cum
sis a secretis Sacri Consilii religiosorum sodalitatibus praepositi, sueto
studio operam impendis, a qua eximiae Ecclesiae utilitates defluere et
exoriri videntur. Tecum debitas agentes grates Deo, qui emensam tuae
vitae semitam supernorum munerum largitate conspersit, uberiorem in
posterum caelestem benignitatem deprecamur, ut acer corpore et mente
laboribus vaces, virtutes excolas, rutilans sempiternae felicitatis sertum
tibi praepares. Vota Nostra compleat Is qui ea animo Nostro suggessit.
320
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Nobis demum nihil reliquum est, nisi ut tibi et iis, qui te tam faustas
anniversariae memorias recolentem laeti circumstabunt, amanter in Domino benedicamus.
Datum Romae, apud S. Petrum, die v Augusti anno MCMXXXXVI,
Pontificatus Nostri octavo.
PIUS PP. XII
ALLOCUTIONES
I
Ad Eœamum Virum Henricum' De Nicola, Praesidem ad interim Reipublicae Italicae .*
Al più alto Magistrato dello Stato italiano, accompagnato dall'Onorevole e illustre Signor Presidente del Consiglio dei Ministri, Ministro
Segretario di Stato per gli Affari Esteri, e dai Personaggi del suo Seguito, diamo con compiacimento il benvenuto in questa Nostra dimora.
In un periodo di transizione, così grave di avvenimenti, qual'è il
presente, Vostra Eccellenza, per le sue eminenti qualità d'intelletto, di
scienza giuridica e di dedizione al bene del Paese, è stata chiamata dalla
fiducia dell'Assemblea Costituente ad un Ufficio che La mette al centro
di profonde trasformazioni.
Una nuova era della storia europea e mondiale sta per sorgere.
Situata fra l'Oriènte e l'Occidente, la Nazione italiana occupa, oggi
più che mai, un posto, le cui crescenti responsabilità e i cui pericoli a
niuno possono sfuggire ; — un posto nel quale contrastanti concezioni
politiche e sociali si trovano di fronte, senza che ad occhio umano sia
dato di prevedere con certézza in quali forme e con quali mezzi esse conseguiranno una retta e salutifera soluzione.
Intanto il popolo, stretto da tormentose angustie, attende dall'opera
dei suoi Reggitori di passare da un torbido e oscuro presente a un più
tranquillo e luminoso avvenire.
Chi è consapevole della grandezza di questa impresa e sa al tempo
stesso che « se il Signore non ha edificato la casa, invano si affaticano
quelli che la edificano »/ eleva lo sguardo e il cuore al Datore di ogni
bene e invoca il suo divino aiuto sul popolo italiano e su coloro che han* Die 31 Iulii mensis a.
Ps. 126, 1.
1
Í946.
Acta Pii Pp. XII
321
no la missione di risollevarlo e di trarlo da nno stato di sofferenza e di
abbattimento a nuova dignità e a rinnovato vigore, in una pace di verità
e di giustizia : di quella verità, che libera da ogni errore di diritto e di
fatto; di quella giustizia, che consiste nel situm cuique tribuere. Ma come
potrebbero la verità e la giustizia pienamente trionfare là ove s'ignorasse la fonte suprema di ogni verità e di ogni giustizia e il nome stesso
di Dio ?
In questa opera di rinascita e di ricostruzione si richiedono alta vigilanza, saggia chiaroveggenza, costanza virile, imperturbabile risolutezza
per discernere il vero e genuino dall'illusorio e fallace, le forze benefiche
dalle energie distr uggì trici, i mezzi di salute dal veleno inebriante, e
per educare il popolo, cui tante dolorose delusioni potrebbero turbare
la serenità del giudizio, a una sicura conoscenza di ciò che veramente
serve al suo bene o che invece presto o tardi diviene sorgente di sventura
e di danno.
Sulla Chiesa, madre e vetusta educatrice dei popoli, ricade in tali
periodi storici, con la sua azione religiosa e morale, una parte importante, a cui essa si consacra con tanto maggior fervore, quanto più impellenti sono i bisogni del popolo.
Ma per l'adempimento di questa salutare attività è necessario che i
rapporti fra i due Poteri assicurino alla Chiesa quella intera libertà di
movimento e di sviluppo, che le deriva dalla volontà del suo divino
Fondatore.
Noi abbiamo piena fiducia che il popolo italiano e i suoi Governanti
saranno sempre consapevoli dei benefìci, i quali provengono dalla riconosciuta permanenza in vigore dei Patti Lateranensi, e metteranno il
loro onore nel dimostrare in terra romana e agli occhi di tutto il mondo
che la « incorrupta fides » e la « dictorum conventorumque constantia et
veritas», ereditate dalla sapienza dei loro avi, sono anche oggi e per
tutti i tempi immutabili leggi.
Prendendo intima parte alle necessità e ai travagli, non meno che
alle speranze e alle aspettazioni della Nazione italiana, così vicina al
Nostro cuore, imploriamo per questo diletto popolo, e in particolar modo
per Vostra Eccellenza e per quanti hanno l'ardua cura di condurlo per
i sentieri della virtù, della onestà, della prosperità e dell'onore, l'assistenza e i lumi più abbondanti dell'Altissimo, dei quali sia auspicio la
Benedizione Apostolica che a tutti con paterno affetto impartiamo.
m
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
II
Ad Delegatos Supremi Consilii Populi Arabici Palestinas.*
Nous sommes heureux, avant tout, de recevoir une Commission, qui
vient au nom d'un Peuple, dont Nous connaissons et apprécions le caractère généreux et l'attachement à certains principes, qui sont à la base
dé la Religion, et par là constituent une indispensable condition d'ordre
social et de civilisation.
En outre, Nous ne pouvons manquer de considérer aussi la façon
dont est composée cette Commission ici présente, qu'il Nous plaît de
saluer comme un symbole de solidarité sociale et de cette pacifique communauté, qui, indépendamment de l'appartenance aux diverses familles
ethniques, devrait avoir, pour ainsi dire, son siège précisément en Palestine, où Jésus, Prince de la paix, annonça et apporta la paix aux
hommes de tous les temps et de toutes les nations.
Sans doute, la paix ne peut se réaliser que dans la vérité et dans la
justice. Cela suppose le respect des droits d'autrui, de certaines positions et traditions acquises, spécialement dans le domaine religieux,
comme d'ailleurs le strict accomplissement des devoirs et obligations,
auxquels chaque groupe d'habitants est astreint.
Voilà pourquoi, après avoir d'ailleurs reçu, ces jours derniers encore,
de nombreux appels et réclamations de diverses parties du monde, et pour
divers motifs, il est superflu de vous dire que Nous réprouvons tout recours à la force et à la violence, d'où que ce soit, comme aussi Nous condannâmes à plusieurs reprises, dans le passé, les persécutions qu'un
fanatique antisémitisme déchaînait contre le peuple hébreu. Cette attitude de parfaite impartialité, Nous l'avons toujours observée dans les
circonstances les plus variées, et NoUs entendons Nous y conformer aussi
à l'avenir.
Mais il est clair que cette impartialité, que Nous impose Notre Ministère Apostolique, qui Nous place au-dessus des conflits, dont la société
humaine est agitée, en ce moment si difficile surtout, ne peut signifier
indifférence. Aussi vous assurons-Nous que, dans la mesure où cela
dépendra de Nous, et selon les possibilités, qui Nous seront offertes,
Nous Nous emploierons pour que la justice et la paix en Palestine deviennent une bienfaisante réalité, créant par l'efficace coopération de
tous les intéressés, un ordre, qui garantisse à chacune des parties présentement en conflit la sécurité de l'existence, en même temps que des
* Die 3 Augusti mensis a. 1946.
Acta Pii Pp. XII
323
conditions physiques et morales de vie, sur lesquelles puisse s'établir
normalement un état de bien-être matériel autant que culturel.
C'est dans ces sentiments que, en vous remerciant de tout cœur de
la visite que vous avez bien voulu Nous faire, Nous vous exprimons
Nos plus paternels souhaits, pour vous, pour vos familles, pour ceux
qui vous sont chers, et pour votre Peuple tout entier.
III
Ad Exofhum Virum Arthurum Maixner, novum Reipublicae Cecoslovachiae Legatum extra ordinem liberis cum mandatis, die 13 mensis
Augusti a. 19Jf6, Summo Pontifici iÂtteras publicas porrigentem.
Monsieur le Ministre,
Les Lettres de créance, par lesquelles Son Excellence Monsieur le
Président de la République Tchécoslovaque Nous communiqué la nomination, en votre personne, d'un nouvel Envoyé Extraordinaire et Ministre Plénipotentiaire auprès du Saint-Siège, mettent le point final à un
passé douloureusement troublé et manifestent la volonté d'aboutir à
un avenir meilleur et plus serein.
Les paroles que Votre Excellence vient de prononcer en cette occurrence solennelle attestent sa résolution d'apporter un concours efficace
au maintien et au développement de relations normales et confiantes
entre l'Eglise et l'Etat après les tragiques années de la plus horrible de
toutes les guerres.
Dans le rétablissement de cette Légation, luisent pour les fidèles catholiques de votre Pays — Nous en avons la ferme assurance — l'espoir
et la conviction d'avoir retrouvé un précieux soutien et un appui solide
pour la sauvegarde de leurs droits et de leurs libertés religieuses.
Nul ne saurait saluer avec plus de satisfaction que Nous la réalisation'
de cette espérance.
Et nul ne saurait avoir un désir plus ardent de faire, de Notre côté,
pour combler cette attente, tout ce qui est en Notre pouvoir et conforme
à la dictée de Notre conscience.
C'est précisément de ce point de vue que Nous apprécions hautement
les nobles expressions par lesquelles Votre Excellence se plaisait à reconnaître le courage dont les catholiques ont su faire preuve en face de
toutes les oppressions qui pesaient sur eux durant les années dé la domination étrangère.
Dans la nouvelle Europe, cette Europe qui est en train de se dégager
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
péniblement de la crise et des bouleversements de la guerre et de l'aprèsguerre, les peuples de la République Tchécoslovaque ont leur poste marqué, leur rôle assigné et, par le fait même, ils se trouvent en présence
de responsabilités et de risques qui, mettant leur sort en jeu, imposent
à la sagesse, à la vigilance pratique en même temps qu'à la conscience
morale de leurs gouvernants, à l'esprit de discipline et de modération de
tous les citoyens, les efforts les plus vigoureux et les plus constants.
Quiconque a sincèrement à cœur le véritable intérêt des peuples de la
Tchécoslovaquie leur souhaite, en cette heure décisive de leur histoire,
de voir clairement combien, par dessus tous les dissentiments nés de la
guerre, l'avènement d'une paix digne, constructive, vitale, est indissolublement lié à des principes d'ordre juridique et moral que toutes les
habiletés et toutes les énergies politiques du monde ne pourront jamais
remplacer.
Nous vous prions de vouloir bien transmettre à Monsieur le Président de la République, avec Nos remerciements, l'expression de Nos
meilleurs souhaits pour le bonheur de sa personne.
Quant à vous, Monsieur le Ministre, soyez assuré que, dans l'accomplissement de votre haute mission, vous trouverez toujours auprès de
Nous compréhension et cordial appui.
En témoignage des vœux que Nous vous adressons du fond du cœur
pour la prospérité et le progrès pacifique de votre Peuple, Nous donnons
bien volontiers, comme vous venez de Nous le demander, à tous les fidèles
catholiques tchécoslovaques, et particulièrement à Votre Excellence et
à toute sa famille, Notre Bénédiction Apostolique.
NUNTIUS RADIOPHONICUS
A SUMMO PONTIFICE DIE X I X MENSIS IULII A. MCMXLVI CHRISTIFIDELIBUS
DATUS, E TOTA COLUMBIANA REPUBLICA OB CONVENTUM MARIALEM IN URBE
BOGOTENSI COADUNATIS.
Venerables Hermanos y amados hijos, congresistas de Bogotá:
Entre los primeros albores de una paz, todavía incierta, y animados
por la más fervorosa y filial devoción a la Madre de Dios, habéis conseguido finalmente reunir, tras cuatro años de espera, vuestro Congreso
Mariano nacional.
No os sufría el corazón más aplazamiento, porque Colombia, entre
sus muchos títulos de gloria y de nobleza,
que no en balde fué un día
Acta PU Pp. XII
325
puerta para la fe y la civilización — cuenta como uno de los primeros
(d ser un pueblo ardientemente mariano. Su suelo rico y hermoso, lo
mismo en las cimas imponentes de sus cordilleras que en las risueñas
y fecundas tierras bajas, se nos presenta como un manto precioso, donde
fingen perlas y rubíes los incontables Santuarios de la Madre de Dios ;
desde Nuestra Señora de la Peña en Bogotá hasta la Virgen de la Popa
en Cartagena ; desde la del Rosario en Tun ja, o la de Mongüí, o la de la
Candelaria de Medellín, hasta la devotísima Nuestra Señora de las
Lajas, dominando sobre todas estas invocaciones, como el sol entre las
estrellas, Nuestra Señora de Chiquinquirá, solemnemente coronada en
vuestro primer Congreso Mariano de 1919.
j Colombia, tierra de la Virgen ; Colombia, jardín mariano ! ¿No será
ésta una de las causas que hacen de vuestra patria como un firme baluarte de nuestra santa fe en el continente americano, hasta el punto de
que, especialmente en alguna de vuestras regiones, se respira todavía
aquel aura cristiana, sana, ingenua y profunda, que por desgracia va
siendo ya tan rara en el ambiente viciado de nuestro siglo ?
« Grande fué su cuidado nunca interrumpido — ha dicho Nuestro
inmortal Predecesor León XIII, insigne devoto de María — porque la fe
católica se conservara firme en los pueblos y floreciera íntegra y fecunda)). Y los que quieran profundizar un día en el hecho indudable
y admirable de la difusión y conservación de nuestra santa fe en las regiones colonizadas por la Madre España, tendrán que confesar que para
obtener tan grande fruto, el Espíritu Santo inspiró a aquellos heroicos
misioneros que con una mano enarbolasen la Santa Cruz y con otra
mostrasen a aquellos pueblos la imagen de Nuestra Señora plantando
allí profundamente aquel triple amor, que ha resistido a todos los huracanes : amor a la Eucaristía, amor a la Madre de Dios y amor al Sumo
Pontífice. « Bajo los auspicios de Nuestra Señora la Virgen María en el
misterio de su Inmaculada Concepción » decretó la independencia absoluta el colegio electoral de Cundinamarca; e igualmente « bajo la especial
protección de la Santísima Virgen Nuestra Señora » quedó constituido
el Congreso Federativo de las provincias unidas de la Nueva Granada ;
en su nombre ponían el pie en el estribo vuestros abuelos mirando a la
cima que habían de pasar; invocándola se saludaban los caminantes al
cruzarse en el sendero, perdido acaso en el bosque; con la salutación
angélica ungían tres veces su jornada aquellos hombres fuertes que os
precedieron; en el clásico hogar colombiano, lo mismo en la ciudad que
en la aldea o en la hacienda, se ha santificado siempre el final de la
1
1
Enc. «Adiutricem populi christiani». Acta Leonis XIII, vol. XV, p. 304.
326
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
jornada con el santo rosario, entonado reciamente por el jefe de familia
y respondido por todos los de casa, familiares y criados. Y ahora vosotros, reunidos en Congreso Mariano nacional para honrar y coronar a
la Virgen del Carmen, estáis proclamando que la Colombia es siempre
Colombia, es decir, mariana, y por consiguiente, inquebrantablemente
católica.
¡ La Virgen del Carmen, patrona de la gente de mar, que confía su
vida todos los días a la inestabilidad) de las olas y del viento ! Desde
Nuestro puesto de timonel de la barca de Pedro, cuando sentimos rugir
la tormenta y vemos saltar ante Nuestros ojos el furor de la marejada,
que querría dar al traste con Nuestro batel, alzamos la mirada, serenos
y confiados, a la Virgen del Carmen — « Respice stellam, voca Mariam »
y la pedimos que no Nos abandone. Y aunque eT infierno no cese en sus
asaltos y la violencia, la audacia y el furor de las fuerzas del mal aumenten siempre, mientras contemos con su poderoso patrocinio jamás dudaremos de la victoria.
j La Virgen del Carmen, reina de Colombia ! Prometedle solemnemente absoluta fidelidad a la fe de vuestros padres, a la doctrina que
ellos declararon fundamento de vuestra patria, a la Religión Católica,
Apostólica y Romana, « fuente profusa de las bendiciones del cielo »,
como la llamó vuestro Libertador, el gran Simón Bolívar, en un momento
solemne de vuestra vida nacional ; suplicad a la Reina celestial que os
conserve lo que siempre ha sido la base de la felicidad, del bienestar y
de la sana alegría de vuestro pueblo: viva fe, pureza de costumbres,
santidad de vida ; pedidle qué siga mostrándose Madre de la humanidad
— « Monstra te esse Matrem » — porque nuestro pobre siglo tiene necesidad, hoy más que nunca, de su humildad, de su sencillez y de su pureza,
si no quiere acabar de despeñarse en los abismos de la soberbia, de la
doblez y de la corrupción, hacia donde a pasos agigantados se precipita ;
rogadle que consuele a los muchos que hoy sufren, pues, como dijo uno
de vuestros poetas, hablando de la Virgen de las Rocas, « Ella a todos
escucha, a nadie deja, - a todos mira, a todos alboroza, - tiene amor para
el alma que se queja - y ritmos para el alma que solloza ».
Nos os deseamos, y pedimos para vosotros, la plenitud de la protección y del amor maternal de María y sobre todo su poderosa intercesión ante su Divino Hijo. Nos la invocamos fervorosamente en favor de
Nuestro digno Legado, de todos Nuestros amadísimos Hermanos en el
Episcopado con su celoso clero; de las autoridades presentes, de los
congresistas y del entero pueblo colombiano, a quienes de todo corazón
bendecimos.
327
Sacra Romana Rota
ACTA
TRIBUNALIUM
SACRA ROMANA ROTA
Citatio
edictalis
COLOCEN.
NULLITATIS MATRIMONII (FODOR-MESZAROS)
Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Ioannis Meszaros, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se,
sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R.
Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 9 Novembris 1946, hora
decima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandum, qua habebitur Turnus Rotalis pro
causae definitione :
An constet de matrimonii nullitate in casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de loco commorationis praedicti Ioannis Meszaros, curare debent, ut. de hac edictali citatione ipse moneatur.*
Albertus Canestri, Ponens.
Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 23 Iulii 1946.
I. Stoppini, Notamus.
* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Jean Meszaros, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 9 novembre 1946, à
10 heures, pour coucorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer
le jour de la décision de la cause devant la Rote.
Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Jean Meszaros devront, dans la mesure
du possible, l'avertir de la présente citation.
328
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Mercoledì, 31 luglio 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne udienza Sua Eccellenza l'Onorevole E n r i c o DE N i c o l a ,
Presidente provvisorio della Repubblica d'Italia, accompagnatoda Sua Eccellenza l'Onorevole Alcide De G-asperi, Presidente del
Consiglio dei Ministri, Ministro Segretario di Stato per gli Affari Esteri.
Martedì, 13 agosto 1946, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott. A r t u r o Maixner,.
Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica di Cecoslovacchia, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si èiegnato di nominare :
15 marzo 1946. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Lavitrano, Protettore dell'Istituto delle Religiose dei Sacri'
Cuori di Gesù e Maria (Castellammare di
Stabia).
8 aprile
» L'Emo e Revino Signor Cardinale Francesco Marmaggi,,
Protettore dell'Istituto delle Suore del Divin
Salvatore (Roma).
15
»
» L'Emo e Revmo Signor Cardinale Enrico Sibilia, Protettore dell'Istituto delle Religiose di N. S. deliaMercede (Aix).
30
»
» L'Illmo Signor Umberto Tupini, Avvocato Concistoriale.
'21 maggio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Francesco Marmaggi,,
Protettore dell'Istitutß delle Sorelle dei Poveri'
di Santa Caterina da Siena (Roma).
W
»
» . L'Emo e Revmo 'Signor Cardinale Massimo Massimi, Pre-
Diarium Romanae Curiae
329
f etto del Supremo Tribunale della Segnatura
Apostolica.
7
giugno
1946. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Benedetto Aloisi Ma-
sella, Protettore della Congregazione dei Preti
Secolari della Dottrina Cristiana (Roma).
19
»
»
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Federico Tedeschilni,
Protettore
dell' Ordine
dei
Premostratensi
(Roma).
36
luglio
»
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Pizzardo, Pro^
lettore delU Petites Sœurs des Pauvres (Tour
Saint-Joseph).
Assistenti al Soglio Pontificio :
5
luglio
1941. S. E. Revma Monsig. Giuseppe Tupynamba da Frota, Vescovo di Sobral.
29 settembre 1944. S. E. Revma Monsig. Gioacchino Domingues de Oliveira,
Arcivescovo di Florianopolis.
4 dicembre 1945. S. E. Revma Monsig. Angelo Giuseppe Jelmini, Amministratore Apostolico di Lugano.
30
maggio
1946. S. E. Revma Monsig. Giuseppe Gawlina, Vescovo titolare di Mariamme e Ordinario Militare dei Polacchi.
Protonotari apostolici ad instar participantium :
18
ottobre
»
»
1945. Monsig. Giovanni Biava, della diocesi di Bergamo.
»
Monsig. Vincenzo Gallicchio, della diocesi di Sant'Angelo
»
Papas Pietro Paolo Matranga, dell'eparchia di Piana de-
dei Lombardi.
20 dicembre
gli Albanesi.
25
aprile
9
maggio
1946. Monsig. Giorgio J. Casey, dell'archidiocesi di Chicago.
»
Monsig. Salvatore Venturini, della diocesi suburbicaria di
Frascati.
16
luglio
»
Monsig. Sigismondo D'Alessio, della diocesi di Tivoli.
25
»
»
Monsig. Paolo Botto, della diocesi di Chiavari.
Prelati domestici di Sua Santità :
7
giugno
1945. Monsig. Edoardo R. Gaffhey, dell'archidiocesi di NewYork.
»
»
»
Monsig. Roberto E. McCormick, della medesima archidiocesi.
»
»
»
Monsig. Giovanni J. Hartigan, della medesima archidiocesi.
330
•7
»
»
))
»
»
»
2
20
Ì0
10
30
»
3
15
10
»
25
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
giugno 1945. Monsig. Giorgio G. Murdock, della medesima archidiocesi.
»
» Monsig. Filippo J. Furlong, della medesima archidiocesi.
))
» Monsig. Martino A. Scanlan, della medesima archidik>cesi.
»
» Monsig. Giovanni J. O'Brien, della medesima archidiocesi.
»
» Monsig. Tommaso J. Deegan, della medesima archidiocesi.
»
» Monsig. Roberto B. Mulcahy, della medesima archidiocesi.
»
» Monsig. Giuseppe C. Herri'ek, della medesima archidiocesi.
ottobre » Monsig. Giacomo E. O'Connell, della diocesi di Green Bay.
novembre » Monsig. Ahraham Tschen, del vicariatu apostolico di Lanchow.
dicembre » Monsig. Emilio Savi, della diocesi di Lodi.
aprile 1946. Monsig. Giovanni Battista Apear, della diocesi di Ispaban
degli Armeni.
»
» Monsig. Carmelo Merola, della diocesi di Vallo di Lucania.
.»
» Monsig. Angelo Infante, della medesima diocesi.
maggio
» Monsig. Luigi Boccadoro, della diocesi di Ventimiglia.
»
» Monsig. Nazareno Secondini, della diocesi di Pergola.
luglio
» Monsig. Candido Fent, della diocesi di Feltre.
»
» Monsig. Pietro Tiziani, della medesima diocesi.
»
» Monsig. Ugo Rossi (Roma).
ONORIFICENZE
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è
benignamente degnato di conferire :
La Commenda dell'Ordine Piano :
22 aprile 1946. Al sig. ing. Giuseppe De Rossi (Roma).
2 giugno
» Al s%. Carlo 0. Kerwin, dell'arehidiocesi di Chicago.
La Cran Crocs dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile:
10 giugno 1946. Al sig. Giovanni E. Swift, della diocesi di Springfield,
Mass.
La Gran Croce dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare:
3 gennaio 1946. A S. E. il Gen. Eurico. Gaspare Dutra, Ministro della
guerra del Governo brasiliano.
Diarium Romanae Curiae
331
La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile :
13
luglio
1946. Al sig. dott. Giorgio Max Rohde, Ministro Plenipotenziario, Consigliere della Repubblica Argentina
presso la Santa Sede.
La Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile :
12 marzo 1946. Al sig. ing. Francesco Micara (Roma).
La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe eimle:
15 febbraio 1946. Al sig. ing. Antonio Amodio, della prelatura « nullius »
di Pompei.
»
25
Al sig. Wassef Laham, dell'archidiocesi di Tolemaide.
»
Al sig. Antonio Javello, dell'archidiocesi di Torino.
13 giugno
Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile :
CU
20 dicembre 1945. Al sig. Giuseppe Emanuele Rivas Sacconi, dell'archidiocesi di Bogota.
Guglielmo
Hjalmar Schaeffer (Danimarca).
Al
»
sig.
24
»
20 gennaio 1946. Al sig. Giorgio Coello (Honduras).
5 febbraio » Al sig. Ernesto Paganelli, dell'archidiocesi di Palermo.
Al sig. Giacomo Sarkis, del patriarcato di Cilicia degli
10 aprile
Armeni.
giugno 1946. Al sig. David. F. Bremner, dell'archidiocesi di Chicago.
Al sig. Giulio F. Smietanka, della medesima archidiocesi.
»
Al sig. Edoardo J. Doyle, della medesima archidiocesi.
»
»
Al sig. Giuseppe O'Hern, della medesima archidiocesi.
»
»
»
Al sig. Italo Volini, della medesima archidiocesi.
Al sig. Giacomo F. Burns, della medesima archidiocesi.
»
»
Al sig. Clemente Berghoff, della medesima archidiocesi.
»
Al sig. Guglielmo J. Hoffmann, della medesima archidio»
»
»
»
cesi.
Al sig. Ivan A. McKenna, della medesima archidiocesi.
La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Silvestro Papa :
6 dicembre 1944. Al sig. Luigi Rego Monteiro, dell'archidiocesi di San Sebastiano di Rio de Janeiro.
25 aprile 1946. Al sig. gen. Iltyd Mcholl Clayton (Gran Bretagna).
La Commenda dell'Ordine di 8., Silvestro Papa :
24 novembre 1945. Al sig. Attilio Lambíase, della diocesi di Castellammare
di Stabia.
16 gennaio 1946. Al sig. Vincenzo Marajulo (Roma).
332
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
22 febbraio 1946. Al sig.
Al sig.
16 aprile
Al sig.
»
30
))
Al sig.
6 maggio
»
Al sig.
»
10
Al sig.
.. »
13
Al sig.
17
»
Al sig*.
»
»
Al sig.
20
3 giugno
» Al sig.
9
13
»
»
»
»
»
1
luglio
»
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
Augusto Onorio Frascari (Roma).
Giovanni Zironi, dell'arehidiocesi di Modena.
Giuseppe Bosio, dell'arehidiocesi di Torino.
Beniamino Luciani, dell'arehidiocesi di Napoli.
Nicola Migliore (Roma).
Roberto Pagani, della diocesi di Lodi.
Carlo De Micheli, dell'arehidiocesi di Milano.
Emilio Colombo, della diocesi di Trieste.
dott. Eric Spitz (Roma).
Giuseppe Buitoni, della diocesi di Borgo S. Sepolcro.
Rosario Spina, dell'arehidiocesi di Catania.
Lelio Balli, dell'arehidiocesi di Firenze.
Bartolomeo Aprile, dell'arehidiocesi di Torino.
Narbal Costa (Brasile).
TI Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa :.
16 settembre 1945. Al sig.
»
»
Al sig.
25 novembre »
Al sig.
24 dicembre
Al sig.
15 gennaio 1946. Al sig.
24
Al si!g.
»
10 aprile
» Al sig.
»
»
»
»
»
»
••»
»
30
»
2 maggio
21
»
29 giugno
»
»
dott. Luigi Russo, della diocesi di Monopoli.
Giuseppe Campanelli, della medesima diocesi.
avv. Antonio Racchini, della diocesi di Rimini.
Henning Valeur Fausbòll (Danimarca).
Francesco Cesarino, della diocesi di Policastro.
Antonio Perugini (Roma).
Fathallah Assiun, dell'arehidiocesi di Aleppo degli Armeni.
))
Al sig. Elie Khayat, della diocesi di Beirut.
»
Al sig. Giuseppe Tchelebi, del patriarcato di Cilicia degli Armeni.
Al sig. Basile Meguerditch, della diocesi di Beirut.
»
Al sig. Habib Codsi, della diocesi di Damasco.
Al sig. Raffaele Hindiè, del patriarcato di Cilicia degli
Armeni.
» Al sig. Alfonso Edoardo Zuquete, della diocesi di Leiria.
» Al sig. Tommaso Volpiceli! (Roma).
» Al sig. Arnaldo Ferretti, della diocesi suburbicaria dì
Albano.
» Al sig. tenente Felice Villa, della Guardia Palatina d'Onore di 'Sua Santità.
» Al sig. tenente Massimiliano Casali, della Guardia Palatina d'Onore di Sua (Santità.
>>
An. et vol. XXXVHI
3 Octobris 1946
(Ser.II,v.XIII)-Num. 11
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM OFFICIALE
ACTA PII PP. XII
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
'
'
'
1
SINUS DE HUDSON - SINUS S. LAURENTII
PORTUS GRATIAE
(DE LABRADOR)
A VICARIATUUM APOSTOLICORUM SINUS DE HUDSON ET SINUS SANCTI LAURENTII
ET A DIOECESIS PORTUS GRATIAE TERRITORIO PARS SEIUNGITUR ET .NOVUS
ERIGITUR VICARIATUS APOSTOLICUS «DE LABRADOR».
PIUS
EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Quo Christi Regno magis dilatando provideri possit, certo certius
iuvat recta Ecclesiarum inter infideles enascentium circumscriptio. Opportune itaque Apostolicae Sedi nuper propositum est in orientali Canadensi regione Vicariatuum Apostolicorum Sinus de Hudson et Sinus
Sancti Laurentii, nec non Portus Gratiae dioeceseos inter se adiacentes
partes ab iisdem circumscriptionibus segregare et novum Vicariatum
Apostolicum ibidem constituere. Nos igitur, qui nihil antiquius habemus
quam ut magis magisque prolatetur catholica res, lubentissime proposi24 - ACTA, vol. X I I I , n. 11. — 3-10-946.
334
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
tionem accepimus, et, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel
eorum qui sua interesse praesumant consensu, de venerabilium Fratrum
Nostrorum S. R. E. Cardinalium Christiano Nomini Propagando praepositorum consilio, attento quoque Sacrae Congregationis Consistorialis,
cuius in ditione quam supra diximus dioecesis Portus Gratiae posita est,
consensu, certa scientia et omnibus mature perpensis, in regione illa
novum erigimus et constituimus Vicariatum Apostolicum de Labrador
denominandum, cui hi qui sequuntur fines erunt: ad occidentem meridianus circulus 72 a circulo parallelo 53 ad parallelum 56 ; linea a parallelo 56 ad ApisJcigamish lacum; linea per lacum et per emissarium flumen Great Whale usque ad mare ; parallelus localis usque ad meridianum 82 ; hic meridianus ad parallelum 62; inde linea usque ad concursum
paralleli 63,44 cum meridiano 78; ad septemtrionem: linea exinde ad
concursum meridiani 75 cum parallelo 63 ; hic parallelus ad meridianum 73 ; inde linea ad concursum meridiani 71 cum parallelo 63 ; linea
ad intersectionem meridiani 65 cum parallelo 61 ; hic parallelus ad meridianum 64 ; ad orientem : linea exinde ad concursum meridiani 59 cum
parallelo 56 ; linea ad intersectionem meridiani 55 cum parallelo 54 ; meridianus 55 ad parallelum 51,45 ; ad meridiem : parallelus 51,45 ad meridianum 56; linea ad concursum meridiani 59 cum parallelo 50; exinde
linea ad ostium NatashJcwam fluminis, inclusis insulis adiacentibus
flumen idem septemtrionem versus ad parallelum 52; hic parallelus ad
meridianum 63 ; hic meridianus ad parallelum 53 ; hic parallelus ad meridianum 72. Novum hunc autem Vicariatum Apostolicum de Labrador,,
ita erectum et definitum, sollertibus Congregationis Oblatorum a Maria;
Immaculata apostolicis curis, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis beneplacitum, committimus. Isti porro Vicariatui Apostolico eiusque pro*
tempore Praesulibus omnia tribuimus iura, privilegia,'honores et potestates, quibus ceteri in orbe catholico Vicariatus et Vicarii Apostolici
iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus.
oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, uti
supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus,
contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum
transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii
publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini
autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, concessionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, in-
335
Acta Pii Pp. XII
-dignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli
se noverit incursurum.
Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo
quadragesimo quinto, die tertia decima Iulii mensis, Pontificatus Nostri
anno septimo.
rro S. B. E. Cancellario
I. Card. GRANITO DI BELMQNTE
P. Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus
S. C. de Propaganda Fide Praef.
Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.
Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.
Loco £3 Plumbi
Reg. in Cane. Ap., Vol. LXIX, n. 86. - Al. Trussardi.
II
chicoutimiensis e t ' s i n u s s. l a u r e n t i i
(SINUS SANCTI LAURENTII)
A DIOECESI CHICOUTIMIENSI ET A VICARIATU APOSTOLICO SINUS S. LAURENTII
TERRITORII PARS DISMEMBRATI^ ET NOVA EXINDE DIOECESIS ERIGITUR, SUB
NOMINE « SINUS S. LAURENTII », QUAE METROPOLITANAE ECCLESIAE QUEBECENSI SUFFRAGANEA CONSTITUITUR.
PIUS EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ad christifidelium bonum et spiritualis regiminis utilitatem plurimum confert ut ecclesiasticae circumscriptiones, si rerum temporumque adiuncta id exigant» opportune immutentur. Cum itaque venerabilis
Frater Hildebrandus Antoniutti, Archiepiscopus titularis Synnadensis
in Phrygia, Delegatus Apostolicus in Ditione Canadensi, consentientibus venerabilibus Fratribus Georgio Melançon, Episcopo Chicoutimiensi;
et Napoleone Alexandro La Brie, Episcopo titulari Limatensi et Sinus
S. Laurentii Vicario Apostolico, ab Apostolica Sede postulaverit ut
dioecesis Chicoutimiensis et Vicariatus Apostolicus Sinus S. Laurentii
dismembrentur ad novam erigendam dioecesim, Nos, de venerabilium
Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistoriali praepositorum consilio, attento favorabili voto S. Congregationis
de Propaganda Fide, omnibus mature perpensis, rati quidem oblatam
336
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
petitionem ad religionis incrementum cessuram, eam benigne excipiendam censuimus. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, a dioecesis Chicoutimiensis et Vicariatus
Apostolici Sinus S. Laurentii territorio partes seiungimus, quae intra
fines mox describendus continentur, atque ex ita avulso territorio novam erigimus dioecesim, quae Sinus S. Laurentii nuncupantur. Nova
autem haec dioecesis finibus circumscribatur qui sequuntur: ad meridiem : flumina Saguenay et St. Lawrence usque ad Natashquan flumen,
insula Anticosti inclusa ; ad orientem : flumen Natashquan ; ad septemtrionem : fines Vicariatus Apostolici de Labrador, die tertia decima
Iulii mensis hoc ipso anno Apostolicis sub plumbo Litteris a Nobis erecti, usque ad intersectionem cum parallelo LUI y exinde parallelus LUI
usque ad intersectionem cum meridiano LXX ; ad occidentem : meridianus LXX usque ad Saguenay flumen. Intra limites uti supra descriptos
inclusae igitur remanebunt : a) paroeciae Baie-Ste Catherine, Tadoussac, Les Cocumins, St. Paul du Nord cum territorio Saul t au Montón,
Les Bergeronnes, Portneuf, quae usque adhuc ad dioecesim Chicoutimiensem pertinebant ; 6) paroeciae : Forestville, Colombier, Betsiamites,
Ragueneau, Pointe aux Outardes, Baie Cameau, Franquelin, Codbout,
Trinité, Ilets Caribou, Pte aux Anglais, Pentecôte, Shelterbay, Ste Marguerite, Clarice City, Arnaud, Sept Iles, Moisie, Rive au Tonnerre,
Magpie, St. Jean, Mingan, E. St. Pierre, Anticosti, Natashquan, Johan
Beetz, Agouanish, quae hucusque sub Vicariatus Apostolici Sinus
S. Laurentii ditione erant. Novae insuper huius dioecesis sedem et cathedram episcopalem in Baie Cameau urbe constituimus, quam ideo ad civitatis episcopalis fastigium extollimus ; eidemque sedi et cathedrae
atque pro tempore Episcopis Sinus S. Laurentii omnia tribuimus iura
et privilegia, quibus ceterae episcopales sedes et Episcopi iure communi fruuntur eosdemque iisdem oneribus et obligationibus adstringimus, quibus ceteri adstringuntur. Ecclesiae autem paroeciali ibi extanti,
Sanctae Ameliae sacrae, titulum mutari indulgemus, et, in actuosi sacri
ministerii testimonium, quod Congregationis Iesu et Mariae, vulgo Éu«distarum,, sodales illic usque nunc praestiterunt, eam, S. Ioanni Eudes
«Confessori, eiusdem Congregationis Fundatori, posthac dicatam volumus. Hoc vero templum, novo titulo ornatum, ad Ecclesiae Cathedralis
dignitatem evehimus cum praerogativis et privilegiis ad ceteras Cathedrales Ecclesias spectantibus. Novam porro hanc dioecesim Sinus S. Laurentii suffragäneam constituimus metropolitanae Ecclesiae Quebecensi
et eius pro tempore Episcopos metropolitico Archiepiscopi Quebecensis
Acia Pii Pp. XII
337
iuri subiicimus. Indulgemus insuper ut, usque dum Capitulum cathedrale constitui nequeat, Consultores dioecesani ad iuris tramitem eligantur et adhibeantur. Quod vero attinet ad huius Sinus S. Laurentii
dioecesis regimen et administrationem, Seminarium, fidelium iura et
onera aliaque id genus, servanda iubemus quae de rebus istis sacri canones praescribunt. Quod autem ad clerum peculiariter spectat, statuimus ut simul ac novae huius dioecesis erectionis Litterae Nostrae ad
exsecutionem deductae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae- illi censeantur
adscripti, in cuius territorio legitime degunt. Mandamus insuper ut
omnia documenta et acta, quae novam dioecesim respiciunt, quamprimum fieri poterit, a cancellariis in quibus nunc exstant Curiae novae
dioecesis Sinus S. Laurentii tradantur, ut in eius archivo asserventur.
Ad quae omnia exsecutioni 'mandanda venerabilem, quem supra memoravimus, Fratrem Hildebrandum Antoniutti, in Ditione Canadensi Delegatum Apostolicum, deligimus, eidemque facultates necessarias et opportunas tribuimus, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur,
quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, et ei onus imponimus authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad Sacram
Congregationem Consistorialem transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet, quorum
intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et
inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et
emanatas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his, a quocumque, quavis
auctoritate, scienter vel ignoranter attentari contigerit, irritum prorsus et inane.esse et fore volumus et decernimus; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque conciliis editis, generalibus vel specialibus constitutionibus et ordinationibus apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus, ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogantis. Volumus denique ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri' in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis,
eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur, si
338
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam
dismembrationis, erectionis, constitutionis, subiectionis, concessionis,
statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario
attentare praesumpserit indignationem omnipotentis Dei et beatorum
Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum.
Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo quinto, die quarta et vicesima Novembris mensis
Pontificatus Nostri anno septimo.
Pro S. R. E. Cancellario
I. Card. GRANITO DI BELMONTE
Fr. RAPHAEL C. Card. ROSSI
Decanus S. Collegii
S ,C. Consistorialis a Secretis
Ludovicus Kaas, Proton. Apost.
Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.
Loco @ Plumbi
Reg. in Cane. Ap., vol. LXX, n. 62. — Al. Trussardi.
III
PORTUS VETERIS
(DE ESMERALDAS)
A DIOECESI PORTUS VETERIS TERRITORII PARS SEIUNGITUR ET NOVA ERIGITUR
PRAEFECTURA APOSTOLICA « DE ESMERALDAS ».
PIUS
EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ad dominicum gregem facilius pascendum et gubernandum quam
maxime confert non uni, vel vigilantissimo, Praesuli illum regendum
concredere, praesertim si in dioecesibus degat nimio territorio redundantibus. Libenter itaque, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E.
Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum
consilio, precibus annuere censuimus, quibus ab Apostolica Sede petitum
est ut dioecesis Portus Veteris in Republica Aequatoriana, quae latius
extenditur quam ut clerus loci eamdem convenienter administrare possit,
pars ad septemtrionem versus segregetur et in sui iuris Missionem constituatur, apostolicis Ordinis Carmelitarum Excalceatorum curis committendam. Ratione igitur habita consensus eorum quorum intersit, nec
Acta Pii Pp. XII
339
non Sacrae Congregationis Consistorialis, cuius in ditione quam supra
memoravimus dioecesis exstat, de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine a dioecesis Portus Veteris territorio septemtrionalem partem seiungimus, quam in Praefecturam Apostolicam, de Esmeraldas denominandam, erigimus et constituimus. Novae autem huiusmodi Praefecturae
Apostolicae limites hi erunt : ad septemtrionem, limites politici inter
Rempublicam Aequatorianam et Columbianam ; ad meridiem, fines cum
provincia civili de Manaòì ; ad orientem, dioeceses Quitensis et Ibarrensis; ad occidentem, Oceanus Pacificus. Hanc insuper Praefecturam Apostolicam de Esmeraldas, ita erectam et finibus circumscriptam, dilectis
Filiis Carmelitis Patribus Excalceatis, ad Nostrum tamen et Apostolicae
Sedis beneplacitum, concredimus; atque illi eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae Apostolicae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent; eosque pariter iisdem adstruigimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae
omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum
vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica
dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus haberi volumus
fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis,
constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel
ei contraire liceat. Si quis vere ausu temerario id attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et
Pauli se noverit incursurum.
Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo
quadragesimo quinto, die quarta decima Decembris mensis, Pontificatus
Nostri anno septimo.
Pro S. R. E. Cancellario
I. Card. GRANITO DI BELMONTE
P. Card. FUMASONI BIONDI
Sacri Collegii Decanus
S. C. de Propaganda Fide Praef.
Alfonsus Carinci, Decan. Collegii Proton. Apost.
Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.
Loco © Plumbi
Reg. in Cane. Ap., Vol. LXX, n. Iß. - Al. Trussardi.
3*0
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
IV
M I L W A U K I E N S I S - CROSSENSIS - SINUS VIRIDIS
(MADISONENSIS)
AB ARCHIDIOECESI MILWAUKIENSI ET A DIOECESI CROSSENSI TERRITORII PARS
DISMEMBRATI^ EX QUA NOVA ERIGITUR DIOECESIS « MADISONENSIS », IPSI
ARCHIDIOECESI MILWAUKIENSI SUFFRAGANEA. ITEM A DIOECESI SINUS VIRIDIS PARS DISMEMBRATUR, QUAE DIOECESI CROSSENSI ADIUNGITUR.
PIUS
EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ad animarum bonum satius provehendum quam maxime iuvat ita
dioecesium circumscriptionem ordinari ut fidelium necessitatibus pro
locorum adiunctis apprime respondeat.
Quod quidem perpendentes, Iubenti animo precibus annuendum censuimus, quibus venerabiles Fratres Moyses Kiley, Archiepiscopus Milwaukiensis, eiusque Suffraganei Alexander Ioseph Mae Gavick, Episcopus Crossensis, et Stanislaus Bona, Episcopus Sinus Viridis, ab ac Apostolica Sede enixe expostulaverant ut suae cuiusque dioecesis pars dismembretur et alia exinde dioecesis constituatur.
De consilio igitur venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consistorialibus praepositorum, suffragante venerabili
Fratre Hamleto Ioanne Cicognani, Archiepiscopo titulari Laodicensi in
Phrygia et in Americae Septentrionalis Statibus Foederatis Delegato
Apostolico, et suppleto quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis et certa scientia, apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, ab archidioecesis Milwaukiensis
territorio comitatus civiles separamus Dane, Jefferson, Green Rock,
Columbia, Marquette et Green Lake ; a dioecesis vero Crossensis territorio comitatus civiles pariter seiungimus Jowa, Grant, Lafayette et
Sauk atque ex ita avulso territorio novam erigimus et constituimus dioecesim, quam Madisonénsem nuncupari decernimus.
A dioecesis insuper Sinus Viridis territorio comitatum civilem Portage dismembramus et dioecesi Crossensi adiungimus.
Novae autem dioecesis Madisonensis episcopalem sedem in Madison
urbe, a qua dioecesis ipsa nomen mutuatur, constituimus ; quam idcirco
urbem ad civitatis episcopalis fastigium extollimus ; eidemque sedi atque
Acta Pii Pp. XII
Sit
pro tempore Episcopis Madisonensibus omnia tribuimus iura, insignia
et privilegia, quibus ceterae episcopales sedes earumque Episcopi iurecommuni fruuntur eosdemque iisdem adstringimus oneribus et obligationibus/quibus ceteri adstringu^
Templum autem Deo in honorem S. Raphaelis Archangeli dicatum
in praefata urbe exstans, ad ecclesiae cathedralis gradum et dignitatem,
evehimus eique pariter omnia tribuimus iura, honores, insignia et privilegia, quibus ceterae per orbem cathedrales ecclesiae iure communi
gaudent. Novam igitur hanc dioecesim Madisonensem suffraganeam constituimus metropolitanae Ecclesiae Milwaukiensi et eius pro tempore
Episcopos metropolitico Archiepiscopi Milwaukiensis iuri subiicimus.
Praeterea usque dum Capitulum Cathedrale constitui nequeat, indulgemus ut Consultores dioecesani ad iuris tramitem eligantur et
adhibeantur.
Quod autem attinet ad dioecesis Madisonensis regimen et administrationem, ad Seminarii dioecesani 'erectionem, ad fidelium et clericorum
iura et onera aliaque id genus, servanda iubemus quae de rebus istis
sacri canones praescribunt. Quod vero ad clerum peculiariter spectat,
decernimus ut simul ac praesentes Litterae Nostrae ad exsecutionem
demandatae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur adscripti,
in cuius territorio legitime degunt.
Mandamus insuper ut omnia documenta et acta, quae novam hanc
dioecesim respiciunt, a dioecesium Milwaukiensis et Crossensis Cancellariis ad novae Madisonensis Dioecesis Curiam tradantur ; itemque documenta et acta quae comitatum civilem Portage, a dioecesi Sinus "Viridis
disiunctum, respiciunt, ab huius dioecesis Curia ad Crossensem Curiam
episcopalem conferantur, ut in suis cuiusque archivis diligenter serventur.
Ad quae omnia uti supra disposita et constituta ad exsecutionem mandanda venerabilem quem supra memoravimus Fratrem Hamletum Ioannem Cicognani, Delegatum Apostolicum in Statibus Foederatis Americae Septentrionalis, delegamus, eidemque facultates necessarias et opportunas tribuimus, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur,
quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum et ipsi onus imponimus authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad S. Congregationem Consistorialem quam primum transmittendi.
Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex
eo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam
si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint, vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obre-
342
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
ptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio,
licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis
plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus
ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super bis a
quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum, prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus; non
obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus,
generalibus universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis
Romanorum Pontificum,, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus
•ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus
per praesentes derogamus. Volumus autem ut harum Litterarum transumptis, aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii
publici subscriptis et sigillo viri, in ecclesiastica dignitate vel officio constituti, munitis, eadem prorsus habeatur fides quae hisce praesentibus
tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem
hanc paginam dismembrationis, erectionis, adiunctionis, constitutionis,
subiectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu
temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et
beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum.
Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo
quadragesimo quinto, die vicesima secunda Decembris mensis, Pontificatus Nostri anno septimo.
Pro S. B E. Cancellario
I. Card. GRANITO DI BELMONTE
Fr. RAPHAEL C. Card. ROSSI
Decanus 8. Collegii
8. C. Consistorialis a Secretis
Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost.
Arthurus Mazzoni, Proton. Apost.
Loco © Plumbi
Meg. in Cane. Ap., vol. LXX, n. 100. — Al. Trussardi.
Acta Pii Pp. XII
Y
QUEBECENSIS
(S. GERMANI)
A PROVINCIA ECCLESIASTICA QUEBECENSI DIOECESIS S. GERMANI SEPARATUR/
ET AD METROPOLITANAE ECCLESIAE GRADUM EVEHITUR, NOVAQUE EX EA ET
EX DIOECESIBUS GASPESIENSI ET SINUS S. LAURENTII, QUAE ET IPSAE A
QUEBECENSI PROVINCIA SEPARANTUR, NECNON E VICARIATU APOSTOLICO DE
LABRADOR ECCLESIASTICA PROVINCIA CONSTITUITUR.
PIUS
EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Universi gregis dominici regimen Romano Pontifici divinitus commissum postulat ut ierarehicus dioecesium ordo aliter ordinetur, quoties
hoc ad cleri populique disciplinam provehendam satius conferre videatur. Quod quidem perpendentes, libenter excipere censuimus venerabilis
Fratris Nostri Roderici S. R. E. Cardinalis Villeneuve, Archiepiscopi
Quebecensis, petitionem, qua, nomine quoque eius Episcoporum Suffraganeorum, postulavit ut ecclesiastica provincia Quebecensis dismembretur et nova exinde provincia erigatur.
Praehabito igitur voto venerabilis Fratris Hildebrandi Antoniutti,
Archiepiscopi titularis Synnädensis in Phrygia et in Ditione Canadensi
Delegati Apostolici, de dilecti Filii Nostri S. R. E. Cardinalis Sacrae»
Congregationis Consistorialis a Secretis consilio, et suppleto, quatenus
opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, cathedralem Ecclesiam S- Germani ab archiepiscopalis Ecclesiae Quebecensis metropolitico iure solvimus eamque ad metropolitanae Ecclesiae gradum et dignitatem evehimus et extollimus eique propterea eiusque pro tempore
Archiepiscopis omnia tribuimus iura, privilegia, insignia, honores et
praerogativas, quibus ceterae per orbem metropolitanae Ecclesiae earumque Antistites ad iuris tramitem fruuntur et gaudent. Metropolitae insuper peculiarem concedimus facultatem crucem intra suae provinciae
limites ante se ferendi, et sacro Pallio iuxta liturgicas leges utendi, postquam tamen illud in sacro consistorio rite postulaverit et obtinuerit.
Item eamdem novam metropolitanam Ecclesiam eiusque pro tempore
Archiepiscopos iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus
ceteri adstringuntur.
Ab ecclesiastica insuper Provincia Quebecensi dioecesim Gaspesien-
344
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
sem et novam Sinus S. Laurentii dioecesim, apostolicis sub plumbo Litteris « Ad christifidelium bonum », die vicesima quarta Novembris mensis, praeterito anno datis, a Nobis erectam, separamus, easque una cum
Vicariatu Apostolico de Labrador, Apostolicis sub plumbo Litteris « Quo
Christi regno », die tertia decima Iulii mensis, superiore anno datis,
item a Nobis erecto, suffraganeas constituimus novae quam supra diximus metropolitanae Ecclesiae S. Germani, earumque Episcopos et Vicariatus illius Apostolici Antistitem metropolitico Archiepiscopi S. Germani iuri subiicimus.
Ad quae omnia uti supra disposita et constituta ad exsecutionem
mandanda venerabilem quem supra memoravimus Fratrem Hildebrandum Antoniutti, in Ditione Canadensi Delegatum Apostolicum, deputamus eidemque necessarias et opportunas concedimus facultates etiam
subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, et ipsi onus impohimus authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad Sacram Congregationem Consistorialem, quamprimum fas erit, transmittendi.
Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex
éo quod quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et indivisa mentione digni sint, auditi non fuerint, vel
praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel
obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio.
licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia et potestatis
plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus
ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a
quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus ;
non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, generalibus vel spe
cialibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis
Romanorum Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus
ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis : quibus omnibus
per praesentes derogamus. Volumus autem ut harum Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii
publici subscriptis et sigillo viri, In ecclesiastica dignitate vel officio
constituti munitis, eadem prorsus habeatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini
autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, su
biectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis et voluntatis Nostrae
Acta Pii Pp. XII
345
infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum.
Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo
quadragesimo sexto, -die nona Februarii mensis, Pontificatus Nostri
anno septimo.
Pro S. R. E. Cancellario
.1. Card. GRANITO DI BELMWTE
Fr. RAPHAEL C. Card. ROSSI
Decanus 8. Collegii
8. C. Consistorialis a Secretis
Vincentius Bianchi Cagliesi, Proton. Apost.
Alfridus Vitali, Proton. Apost.
Loco £8 Plumbi
Reg. in Cano. Ap., vol. LXXI, n. 26. — Al. Trussardi.
EPISTULA
AD EXCMUM TOKIENSEM ARCHIEPISCOPUM CETEROSQUE JAPONIAE EPISCOPOS.
PIUS PP. XII
A Nos Vénérables Frères les Evêques et Ordinaires du Japon, salut
et bénédiction apostolique. — En prenant connaissance de votre Lettre
collective, par laquelle, après une si longue et douloureuse interruption,
se renouent enfin directement les liens de surnaturelle affection qui
unissent le Pasteur Suprême avec les brebis et les agneaux de l'Eglise
du Japon, Nous avons été profondément ému.
Elle Nous apporte, en effet, le témoignage de la patience et du courage, avec lesquels vous et vos ouailles avez enduré les affres de ce terrible conflit. Nous rendons grâces à Dieu qui vous a largement départi les
vertus nécessaires en des circonstances parfois si tragiques, et Nous ne
doutons pas que, pour prix de votre fidélité, il ne réserve à vos ardeurs
apostoliques une ample et consolante moisson.
Nous ne pouvons pas, cependant, ne pas ressentir aussi un très vif
regret des pertes considérables, que vos Diocèses, vos Paroisses et vos
Œuvres ont éprouvées. Si, grâce à une protection extraordinaire, vous
n'avez à déplorer que peu de pertes en vies humaines, il n'en reste pas
moins que le support temporel de toutes vos activités religieuses a subi
d'immenses dommages, et l'on ne peut évoquer sans douleur la destruction de vos principales cathédrales, de tant d'églises et de presbytères,
l'anéantissement de centres paroissiaux, tels que Urakami et Nakamachi,
où le catholicisme au Japon plongeait ses plus anciennes et vigoureuses
racines, sans compter les séminaires, les écoles, les couvents, les hôpitaux,
346
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
que dans son aveuglement et sa violence, a emportés le fléau de la guerre.
Et pourtant, Vénérables Frères, votre ardeur et votre foi ne vacillent pas devant tant de ruines. On dirait au contraire qu'elles y puisent
un nouvel élan. Déjà vous rassemblez vos chrétientés dispersées, déjà
vous vous mettez au travail pour relever les murs calcinés, rouvrir de
nouveaux sanctuaires, réparer les brèches matérielles et morales causées aux établissements et aux Œuvres catholiques. Nous le savons, l'effort, qui vous est demandé dans ce domaine, est énorme, et Nous voulons
Nous-même Nous y associer, en prenant des dispositions pour que la
charité pontificale vous vienne en aide, dans la mesure du possible, pour
cette lourde tâche de reconstruction.
Mais, non content d'un concours matériel, si indispensable soit-il,
étant donné l'exceptionnelle dureté des temps, c'est d'une assistance
morale, plus importante encore, que Nous voulons vous assurer de toute
Notre âme. Nos prières vous sont promises, plus instantes que jamais,
pour que le Maître de la moisson répande la céleste rosée dé sa grâce
sur vos terres désolées, et y envoie de nombreux et fervents ouvriers
apostoliques. A cet égard, Nous ne manquerons pas non plus d'intervenir auprès des Supérieurs de Congrégations missionnaires pour qu'ils
dirigent vers ces portions éprouvées du champ du Père de famille des
prêtres et des religieux, qui vous soient un précieux renfort dans la
propagation de l'Evangile de paix et d'amour.
C'est qu'en effet s'ouvrent devant vous les perspectives d'un consolant avenir. Dieu fasse que les saintes ambitions nourries par St. François-Xavier à propos de votre patrie déviennent un jour une bienheureuse
réalité. L'Eglise en tressaillira d'une joie maternelle et en dira sa plus
vive reconnaissance au Père des lumières, d'où provient tout don excellent et toute grâce parfaite.
Nous vous adressons donc, Vénérables Frères, l'expression de Notre
paternelle complaisance et de Nos chaleureux encouragements, pour quevous en fassiez part aussi à vos chers et fidèles troupeaux ; et, priant le
Seigneur de sécher vos larmes et de faire renaître chez tous, sous l'égidede vos Martyrs japonais et surtout de leur Reine, la Très Sainte Vierge
Marie, l'espoir invincible et la ferme confiance en un avenir meilleur dans,
l'ordre chrétien, Nous vous accordons avec effusion, ainsi qu'à votre
Clergé, et spécialement aux Missionnaires si méritants, aux religieux
et religieuses, à tous les fidèles du Japon, comme gage de souverain,
réconfort, la Bénédiction Apostolique.
.
Donné à Rome près St. Pierre, le xvn Mai de l'année MDCCCCXXXXVI^
de Notre Pontificat la huitième.
PIUS PP. XII
Sacra Congregatio Consistorialis
ACTA
SS.
34J
CONGREGATIONUM
SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS
PROVISTO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die 18 Iunii 19Iß. — Titulari episcopali Ecclesiae Sidoniensi praefecit R. D. Danium Bolognini, Parochum Priorem Basilicae S. Mariae
Maioris in civitate Bononia, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi
Domini Ioannis Baptistae S. R. E. Cardinalis Nasalli Rocca, de Corneliano, Archiepiscopi Bononiensis.
die 22 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Victoriensi in Ins. Vancouver,
R. D. Iacobum Hill, parochum ecclesiae S. Thomae in Oampoellton
dioecesis Bathurstensis in Canada.
— Cathedrali Ecclesiae Tagbilaranae, noviter erectae, R. D. Iulium
Rosales, parochum loci Tacloban, dioecesis Palensis.
Cathedralibus Ecclesiis invicem perpetuo unitis Asculanae Apuliae et Ceriniolensi R. D. Donatum Pafundi, Antistitem Urbanum et
Archipresbyterum parochum ecclesiae Ss. Petri et Pauli Ap. in Oppido
Lucano, archidioecesis Acheruntinae.
— Titulari episcopali Ecclesiae Tianae, R. D. Leonem Dworschak,.
Vicarium Generalem Fargensis dioecesis, quem constituit Coadiutorem
cum iure successionis Exc. P. D. Ioannis Lawler, Episcopi Rapidopolitani.
—• Titulari episcopali Ecclesiae Sitensi, R. D. Danielem Feeney, parochum ecclesiae Nativitatis B. M. V. in Presque I sie, dioecesis Portlandensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Eduardi Mae
Carthy, Episcopi Portlandensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Elidensi, R. D. Georgium Brunner,
parochum ecclesiae S. Caroli in oppido Hull, dioecesis Medioburgensis,,
quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Thomae Shine, Episcopi Medioburgensis.
x
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
die 6 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Curiensi R.* D. Abelem Ribeiro Camelo, Vicarium Generalem Goyasensem, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Emmanuelis Gomez de Oliveira, Archiepiscopi Goya-sensis.
die 16 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Doarensi R. D. Robertum Picard de la Vacquerie, parochum S. Lamberti Parisiis.
die 20 Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae S. Ludovici Exc. P. D. Iosephum Ritter, hactenus Archiepiscopum Indianapolitanum.
— Metropolitanae Ecclesiae Indianopolitanae Exc. P. D. Paulum
Schulte, hactenus Episcopum Leavenworthiensem.
— Titulari archiepiscopali Ecclesiae Paltenae Exc. P. D. Iacobum
Franciscum Mclntyre, hactenus Episcopum Cyrenensem, quem constituit Coadiutorem Emi ac Revmi Domini Francisci S. R. E. Card. Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis.
die S Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Ilheosensi, R. D. Benedictum
Zorzi, moderatorem seminarii Pelotensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Bagenae R. D. Georgium Marcos de
Oliveira, Directorem Operis vocationum sacerdotalium in civitate Fluminis Ianuarii, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi Domini Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi S. Sebastiani
Fluminis Ianuarii.
— Titulari episcopali Ecclesiae Lesvitanae R. D. Timotheum Manning, Antistitem Urbanum, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Ioannis Cantwel, Archiepiscopi Angelorum.
— Titulari episcopali Ecclesiae Aulonitanae R. D. Emanuelem Martin Del Campo, cancellarium Curiae archiepiscopalis Moreliensis, quem
-constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Hemeterii Valverde Téllez, Episcopi Leonensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Cantanensi R. D. Eduardum Antonium Fitzgerald, parochum Sancti Ioseph in Elkader, archidioecesis
Dubuquensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Henrici Rohlman,
Archiepiscopi titularis Macrensis in Rhodope, Coadiutoris Archiepiscopi Dubuquensis.
die 8 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Narensi R. D. Patritium Dunne, Vicarium generalem Archidioecesis Dublinensis, quem
deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Ioannis McQuaid, Archiepiscopi Dublinensis.
die 16 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Antipyrgensi Exc.
P. D. Richardum Ramos de Castro Vilela, hactenus Episcopum Nazarensem in Brasilia.
Sacra Congregatio Consistorialis
340
die 26 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Lampsacenae, R. D.
Aurelium Marena, Antistitem Urbanum et Canonicum Capituli Metropolitani Neapolitani, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi D. Alexii S. R. E. Cardinalis Ascalesi, Archiepiscopi Neapolitani.
die 1 Septembris. — Cathedralibus Ecclesiis Montis Alti et Ripanae,
in personam unitis, Exc. P. D. Petrum Ossola, hactenus Episcopum titularem Oxomitanum.
die 3 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Bisicensi R.
D. Franciscum Prada Carrera, quem constituit Praelatum Praelaturae
Nullius Sancti Ioseph de Alto Tocantins.
die 8 Septembris. — Metropolitanis Ecclesiis Acheruntinae et Materanensi, invicem perpetuo unitis, R. D. Vincentium Cavalla, Canonicum
theologum Capituli cathedralis Astensis.
die 15 Septembris. — Metropolitanae Ecclesiae Compsanae et Cathedralibus Ecclesiis de Lombardis et Bisaciensi aeque principaliter unitis
Exc. P. D. Christophorum Dominicum Carullo, Episcopum Laquedoniensem, eas coniungens in personam dioecesi Laquedoniensi.
die 30 Septembris. — Archiepiscopali titulari Ecclesiae Nicaenae
R. P. Martinum Stanislaum G iii et, antea Magistrum Generalem Ordinis Fratrum Praedicatorum.
die 1 Octobris. — Archiepiscopali titulari Ecclesiae Madytensi Exc.
P. D. Stephanum Corbini, hactenus Episcopum Fulginatensem.
SACRA CONGREGATIO
DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM
i
DECRETUM
DB CONFIRMATIONE ADMINISTRANDA IIS, QUI EX GRAVI MORBO IN MORTIS PERICULO SUNT CONSTITUTI.
Spiritus Sancti munera sacramento Confirmationis conferri catholica doctrina proclamat. Hinc impensa Ecclesiae cura ut pueri, aquis
baptismi abluti, tali reficiantur sacramento, quo superni Paraclyti charismata adipiscantur ad robur susceptae baptismo fidei adiiciendum, ut
§5 - ACTA, vol. XIII, n. I i . - 3-10-946.
350
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
gratiae amplitudine perfusi Christique militis charactere insigniti &Ú
omne opus bonum instructi evadant àc renuntientur.
Licet explorati iuris sit Confirmationem âd animarum salutem de
necessitate medii haud requiri (can. 787 Codicis I. C ) , ob eius tamen
praecellentiam et ampla quae secumfert praeclara dona, omni ope est
adnitendum parochis ceterisque pastoribus ut christianorum nemo, data
occasione, tam excellens salutiferae Redemptionis mysterium negligat ;
quum admirabili sit adiumento ad acriter decertandum contra diaboli
nequitiam, mundi et carnis illecebras ; ad gratiae virtutumque omnium
in terris, gloriaeque maius incrementum assequendum in coelis.
1
Quamquam nihil intentatum relinquunt vigiles animarum rectores
ut, quantum fieri potest, baptizati omnes hoc sacramento rite muniantur et quidem vix cum ad aetatem rationis participem pervenerint, scilicet circa septennium : quod profecto septennium antevertere licet,
prout expresse cavetur canone 788, « ài infans in mortis periculo sit constitutus, vel ministro id expedire ob iustas et graves causas videatur » ;
permultos nihilominus ex habitis hac de re rationariis constat pueros,
utpote morti magis obnoxios, etiam multo antequam aetatem ratione
Utentem attigerint, ex hac vita sacro chrismate non delibutos decedere,
praesertim hisce nostris temporibus post dirlssimum belli flagitium ;
quod! et de adultis non paucis, qui in puerili aetate variis de causis confirmari non potuerunt, cotidiana experientia testatur.
Hoc quidem incommodum praecavetur in Ecclesia Orientali, ubi
mos est infantes, statim post receptum baptismum, confirmandi. Eadem
disciplina in usu quidem erat primis Ecclesiae saeculis etiam apud Latinos, et adhuc servatur ex legitima consuetudine penes quasdam nationes : communis tamen lex Ecclesiae Latinae, in citato can. 788 recepta,
statuit ut huius sacramenti administratio differatur ad septimum circiter aetatis annum, quo, aequa praemissa catechesis instructione, pueri
uberiores sacramenti sortiantur effectus.
2
Porro ratio praecipua cur tam immodicus christicolarum numeru»
sine susceptione huius sacramenti de hac vita demigret, in eo est reponenda, quod iisdem in vitae discrimine constitutis ob Episcopi absentiam opportunitas non exhibetur hoc sacramentum suscipiendi.
Definitae doctrinae est solum Episcopum esse ordinarium confirma1
S. THOMAS, p. III, quaest. 72, art. 8 ad 4.
Cfr. Instructio S. C. de Sacr. edita die Pentecostes (20 maii) 1934, pro simplici
sacerdote sacr. Confirmationis ex Sedis Apostolicae delegatione administrante (A. A.
vol. XXVII, p. 11 seq.); Instructio S. C. de Prop. Fide 4 maii 1774; Instructio S. Officii
in. iulii 1888.
2
35í
Sacra Congregatio de disciplina Sacramentorum
3
tionis ministrum (can. 782 § 1) : proindeque Apostolica Sedes iugiter
sedulo studuit, ut huius sacramenti collatio Episcopo, tamquam ius et
officium ipsi proprium, quantum fieri potuisset, reservaretur. Haec vero
S. Congregatio semper religiose cavit, ne detrimentum pateretur reverentia huic sacramento debita et offensionem piae plebis exspectatio ob
privationem personae Episcopi, neve illius administrationis conspicuus
obfuscaretur splendor ac sollemnis, qui decet, minueretur apparatus.
Ast, necessitate bonoque fidelium id flagitante, non semel Apostolica
Sedes passim indulgere compulsa est, ut Episcopo, qui in certis rerum
et personarum adiunctis haberi non posset, simplex sacerdos in aliqua
ecclesiastica dignitate constitutus sufficeretur, tamquam administer
extraordinarius huius sacramenti (can. 782 § 2) ; qui congrua pompa eius
administrationem perageret, praemonitis semper fidelibus Episcopum
esse exclusivum ordinarium ministrum huiusce sacramenti illudque, ab
eo sacerdote conferri ex Apostolicae Sedis facultate,; prout complura
pontificia indulta luculenter ostendunt.
:
4
5
Ut igitur prospiciatur etiam spirituali conditioni tot infantium, puerorumque atque adultorum fidelium, qui ob gravem morbum in vitae
discrimen adducantur, et certo certius mortem oppetant, quin sacro
chrismate linantur, si observantia iuris communis quoad ordinarium
ministrum adamussim,urgeatur ; necessarium visum est huic S. Congregationi remedium aliquod exquirere ac suppeditare hac gravissima de
eausa, ut tam notabili fidelium numero offeratur occasio Confirmationis
suscipiendae.
Huius negotii momentum perpendens Ssmus D. N. Pius Papa XII,
animarum saluti plenius consulere studens, prae maxima, quam gerit,
sollicitudine universalis Ecclesiae, committere dignatus est huic S: Congregationi, pro sua potestate in hac solvenda quaestione, ut rèni'diligenter et impense expenderet in plenariis Comitiis, et resolutionem,
quae opportuna sibi visa esset, Ipsi proponeret.
Sacra vero haec Congregatio, praehabitis votis plurium consultorum, doctrina prudentiaque praestantium, et ad trutinam revocati s
insuper omnibus documentis et actis antea super disciplinam Confirmationis comparatis, totam rem sedulo examini subiecit Purpuratorum
Patrum in pluribus Conventibus plenariis.
• '• ' <
Mature autem perspecta, quae inde prodiit, sententia idem Summus
!
3
Conc. Trident., sess. VII, De confirmatione, can. 3.
. .
Cfr. cit. Instr. S. C. de Sacr., III.
Cfr. cit. Instr. S. C. de Sacr,, I, n. 2; cit. Instr. S. C. de Prop. Fide;'cit." instr.
S. Officii; Formulae S. C. de Prop. Fide.
v
4
5
353
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Pontifex, in audientia Excmo huius Sacrae Congregationis Secretario
•die 6 Maii 1946 concessa, huic sacro Dicasterio mandavit ut decretum
ederet quod disciplinam de Confirmatione administranda in peculiaribus adiunctis supra expositis digereret iuxta leges ab Ipso certa scientia
et matura deliberatione probatas atque benigne declaratas.
Apostolico mandato ideo fideliter obsecundans haec Sacra Congregatio de Disciplina Sacramentorum praesentibus litteris, quae infra recensentur, statuenda decrevit :
1. - Ex generali Apostolicae Sedis indulto, tamquam ministris extraordinariis (can, 782 § 2) facultas tribuitur conferendi sacramentum
Confirmationis, in casibus tantum et sub conditionibus infra enumeratis, sequentibus presbyteris, iisdemque dumtaxat :
a) parochis proprio territorio gaudentibus, exclusis igitur parochis
personalibus vel familiaribus, nisi et ipsi proprio, licet cumulativo,
fruantur territorio;
b) vicariis, de quibus in canone 471, atque vicariis oeconomis ;
c) sacerdotibus, quibus exclusive et stabiliter commissa sit in certo
territorio et cum determinata ecclesia plena animarum cura cum omnibus parochorum iuribus et officiis.
2. - Praefati ministri Confirmationem valide et licite conferre valent
per se ipsi, personaliter, fidelibus tantummodo in proprio territorio degentibus, personis non exceptis in locis commorantibus a paroeciali iuris
dictione subductis ; non exclusis igitur seminariis, hospitiis, valetudinariis, aliisque omne genus institutis etiam religiosis quoquo modo exemptis
(cfr. can. 792) ; dummodo hi fideles ex gravi morbo m vero mortis periculo sint constituti j ex quo decessum praevideantur.
Si huiusmodi mandati limites iidem ministri praetergrediantur, probe sciant se perperam agere et sacramentum nullum conficere, incolumi
praeterea manente statuto canonis 2365.
3. - Hac facultate uti possunt tum in ipsa episcopali urbe tum extra
ipsam, sive sedes plena sit sive vacans, dummodo Episcopus dioecesanus haberi non possit vel legitime impediatur quominus Confirmationem
per se ipse valeat conferre, nec alius praesto sit Episcopus communionem habens cum Apostolica Sede, licet titularis tantum, qui sine gravi
incommodo ipsi suffici queat4. - Confirmatio conferatur servata disciplina per Codicem I. C. inducta et ad rem accommodata, nec non ritu adhibito ex Rituali Romano
excerpto, quae fuse et ex integro infra transcribuntur : gratis vero
quovis titulo est conferenda.
Sacra Congregatio de disciplina S-acramentorum
353
5. - Si confirmandi rationis usum sint assecuti, praeter statum gratiae, aliqua dispositio atque instructio requiritur ut fructuose hoc sacramentum valeant suscipere. Ministri igitur est pro singulorum aegrotorum
eaptu eos edocere de his, quae scitu sunt necessaria, intentionem aliquam suscitando percipiendi hoc sacramentum ad robur animae conferendum. Curari autem debet ab his, ad quos spectat, ut si dein convaluerint, opportunis institutionibus circa fidei mysteria, naturam atque
effectum huius sacramenti diligenter instruantur. (Cfr. can. 786).
6
6. - Ad normam can. 798, collati sacramenti adnotationem minister
extraordinarius in paroeciali confirmatorum libro peragat, ibidem in scribendo nomen suum ac nomina confirmati (et si eius subditus non sit,
etiam illius dioecesis et paroeciae), parentum et patrini, diem et locum,
adiectis demum verbis: « confirmatio collata est ex Apostolico indulto,
urgente mortis periculo ob gravem confirmati morbum ». Adnotatio
facienda est etiam in libro baptizatorum ad normam can. 470 § 2.
Si confirmatus sit alienae paroeciae, quamprimum minister ipse de
eollato sacramento parochum confirmati proprium certiorem reddat per
authenticum documentum, quod omnes notitias complectatur, de quibus
supra.
7. - Ministri extraordinarii tenentur praeterea singulis vicibus statim ad Ordinarium dioecesanum proprium authenticum nuntium mittere collatae a se Confirmationis, additis adiunctis omnibus in casu
concurrentibus.
8. - Ordinarii loci est ministros extraordinarios, de quibus supra,
huius decreti praescriptiones meliore, quem censuerit, modo edocere,
iisdemque singillatim explanare ut pares omnino inveniantur tam gravi
negotio obeundo.
9. - Eiusdem Ordinarii loci officium est quolibet anno, sub initio anni
proxime insequentis, relationem mittere ad hanc S. Congregationem de
numero confirmatorum, necnon de ratione a ministris extraordinariis
suae dicionis in tam praeclaro munere perfungendo adhibita.
Ssmus Dominus Noster Pius divina Providentia Pp. XII, in Audientia Excmo Secretario huius Sacrae Congregationis die 20 Augusti 1946
concessa, decretum de quo supra approbare et Apostolica Auctoritate
munire dignatus est, contrariis quibuslibet, etiam speciali mentione dignis, minime obstantibus ; mandavitque ut idem decretum, in Actorum
• Cfr. S. Off., 10 apr. 1861 in Collect. S. O. de Prop. Fide, edit. a. MCMVH. vol. V
p. 663, n. 1213; Cathechismus Romanus, De Confirmatione.
354;
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Apostolicae Sedis commentario officiali edendum, vim legis habere incipiat a die I Ianuarii Î947.
a
Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis de Disciplina Sacramentorum, die 14 Septembris anni 1946.
D. Card. JORIO, Praefectus.
F. Bracci, Secretarius:
' \ ' •
II
DISCIPLINA CODICIS I. C. SERVANDA IN CONFIRMATIONE CONFERENDA VI HUIUS;
APOSTOLICI INDULTI.
1. - Sacerdos, cui facultas haec concessa fuerit, probe sciat sacramentum Confirmationis conferri debere per manus impositionem cum
unctione chrismatis in fronte et per verba in pontificalibus libris ab
Ecclesia probatis praescripta (can. 780).
2. - Hoc sacramentum, quod characterem imprimit, iterari nequit;
si vero prudens dubium exsistat, num revera vel num valide collatum
fuerit, sub conditione iterum conferatur (can. 732).
3. - Chrisma, quod huic sacramento administrando, etiamsi per presbyterum simplicem, inservit, debet esse ab Episcopo, cum Apostolica
Sedé communionem habente, consecratum feria V in Coena Domini proxima superiore ; neque adhibeatur vetus, nisi necessitas urgeat. Mox deficienti oleo benedicto aliud oleum de olivis non benedictum adiiciatur,
etiam iterato, minore tamen copia (can. 734, 781). Numquam vero licet
sine chrismate Confirmationem administrare vel illud ab Episcopis haereticis aut schismaticis accipere. Unctio autem ne fiat aliquo instrui
mento, sed ipsa ministri manu capiti confirmandi rite imposita
(can. 781 § 2).
4. - Presbyter latini ritus cui, vi indulti, haec facultas competat,
Confirmationem valide confert solis fidelibus sui ritus, nisi in indulto
aliud expresse cautum fuerit. Nefas est presbyteris ritus orientalis,
qui facultate vel privilegio gaudent Confirmationem una cum baptismo
infantibus sui ritus conferendi, eandem ministrare infantibus latini
ritus (can. 782
4 et 5).
5. - Presbyter privilegio Apostolico donatus, obligatione tenetur sacramentum hoc illis, quorum in favorem est concessa facultas, rite et
rationabiliter petentibus conferendi (can. 785 §§ 1 et 2).
;
Saera Congregatio de disciplina S-acramentorum
355
6. - Quamquam hoc sacramentum non est. de necessitate medii ad salutem, nemini tamen licet, oblata occasione, illud negligere; imo parochi curent ut fideles ad illud opportuno tempore; accedant (can- 787).
7. - Ex vetustissimo Ecclesiae more, ut in baptismo, ita etiam in Confirmatione adhibendus est patrinus, si haberi possit (can. 793).
8. - Patrinus unum tantum confirmandum aut duos praesentet, nisi
aliud iusta de causa ministro videatur ; unus quoque pro singulis confirmandis sit patrinus (can. 794).
9. - Ut quis sit patrinus, oportet :
1° Sit ipse quoque confirmatus, rationis usum assecutus et intentionem habeat id munus gerendi ;
2° Nulli haereticae aut schismaticae sectae sit adscriptus, nec sententia condemnatoria vel declaratoria sit excommunicatus, aut infamis
infamia iuris, aut exclusus ab actibus legitimis, nec sit clericus depositus vel degradatus;
3° Non sit pater, mater, coniux confirmandi ;
4° A confirmando eiusve parentibus vel tutoribus vel, hi si desint
aut renuant, a ministro vel a parocho sit designatus;
5° Confirmandum in ipso Confirmationis actu per se vel per procuratorem physice tangat (can. 795).
10. - Ut quis licite ad patrini munus admittatur, oportet :
1° Sit alius a patrino baptismi, nisi rationabilis causa, iudicio ministri, aliud suadeat, aut statim post baptismum legitime Confirmatio
conferatur ;
2° Sit eiusdem sexus ac confirmandus, nisi aliud ministro in casibus particularibus ex rationabili causa videatur;
3° Decimum quartum suae aetatis annum attigerit, nisi aliud iusta
de causa ministro videatur ;
4° Non sit propter notorium delictum excommunicatus vel exclusus ab actibus legitimis vel infamis infamia iuris, quin tamen sententia
intercesserit, nec sit interdictus aut alias publice criminosus vel infamis infamia facti ;
5° Fidei rudimenta noverit ;
6° In nulla religione sit novitius vel professus, 'nisi necessitas urgeat et expressa habeatur venia Superioris saltem localis;
7° In sacris ordinibus non sit constitutus, nisi accedat expressa
Ordinarii proprii licentia (can. 796 et 766).
11. - Ex valida Confirmatione oritur inter confirmatum et patrinum
cognatio spiritualis, ex qua patrinus obligatione tenetur confirmatum
perpetuo sibi commendatum habendi eiusque christianam educationem
356
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
curandi (can. 797). Ex hac tamen cognatione spirituali non amplius oritur impedimentum ad matrimonium (can. 1079).
12. - Ad. collatam Confirmationem probandam, modo nemini fiat
praeiudicium, satis est unus testis omni exceptione maior, vel ipsius
confirmati iusiurandum, nisi confirmatus fuerit in infantili aetate
(can. 800).
13. - Presbyter qui nec a iure nec ex Romani Pontificis concessione
facultatem habens sacramentum Confirmationis ministrare ausus fuerit,
suspendatur ; si vero facultatis sibi factae limites praetergredi praesumpserit, eadem facultate eo ipso privatus exsistat (can. 2365).
III
RITUS SERVANDUS A SACERDOTE VI HUIUS APOSTOLICI INDULTI CONFIRMATIO1
NEM CONPERENTE.
Cum tempus advenerit, quo sacerdos, utens facultate sibi ab Apostolica Sede, ut supra, tributa, administrare Confirmationem aegrotanti in
periculo mortis constituto intendit, saltem stola, si superpelliceum habere non possit, indutus, circumstantes admoneat, quod nullus alius,
nisi Episcopus, Confirmationis ordinarius minister est; se vero collaturum esse illam iure per S. Sedem delegato. Cavere debet ne coram haereticis aut schismaticis, et inulto minus eis ministrantibus, confirmet.
Dein moneat patrinum (vel matrinam) ut ponat manum suam dexteram super humerum dexterum confirmandi, sive infantis, sive adulti.
Stans igitur versa facie ad confirmandum, iunctis ante pectus manibus, dicit:
f. Spiritus Sanctus supervéniat în te et virtus Altissimi custodiat
te a peccatis.
Amen.
Deinde, signans se a fronte ad pectus signo crucis, dicit :
f. Adjutórium nostrum in nomine Domini.
R j . Qui fecit caelum et terram.
f. Dómine exaudi orationem meam.
Rj. Et clamor meus ad te veniat.
f. Dominus vobiscum.
R j . Et cum spiritu tuo.
7
Cfr. Rituale Romanum auctoritate Ssmi D. N. PU Pp. XI ad normam Codicis I. C.
accommodatum; editio typica a. MDCCCCXXV
Sacra Congregatio de disciplina S-acramentorum
357
Tunc, extensis versus confirmandum munibus, dicit:
Oremus.
Oratio.
Omnipotens sempiterne Deus, qui regenerare dignatus es hunc fámulum tuum (hanc famulam tuam) ex aqua et Spiritu Sancto, quique
dedisti ei remissionem omnium peccatorum : emitte in eum (eam) septifórmem Spiritum tuum Sanctum Paraclitum de caelis.
Amen.
i. Spiritum sapientiae et intellectus.
R> Amen.
f. Spiritum consilii et fortitudinis.
R/. Amen.
f. Spiritum scientiae et pietatist£. Amen.
Adimple eum (eam) Spiritu timoris tui, et consigna eum (eam) signoCrucis Christi, in vitam propitiátus aeternam.
Per eundem Dominum Nostrum Jesum Christum, Filium tuum : Qui
tecum vivit et regnat in unitate ejusdem Spiritus Sancti Deus, per omnia,
saecula saeculorum.
.
Postea sacerdos inquirit de nomine confirmandi, et, summitate pollieis dexterae manus Chrismate intincta, confirmat eum dicens:
N. Signo te signo Crucéis, quod dum dicit, imposita manu dextera
super caput confirmandi, producit pollice signum crucis in fronte illius,,
deinde prosequitur: et confirmo te Chrismate salutis. In nomine Pa££itri&
et Fi£glii et Spiritus gß Sancti.
RT. Amen.
Et leviter eum in maxilla caedit, dicens:
Pax tecum.
Sacerdos, postquam frontem confirmandi linierit sacro Chrismate^
eam gossypio diligenter abstergat.
Pergit postea cum mica panis, et lavat pollicem et manus super pelvim; deinde aquam lotionis cum pane et gossypio in vase mundo reponat et ad ecclesiam postea deferat, comburat, cineresque proiiciat m
sacrarium.
Post lotionem ab ipso sacerdote dicitur:
Confirma hoc, Deus, quod operatus es in nobis, a templo Sancto tuo,,
quod est in Jerusalem.
358
Acta Apostolicae Seáis — Commentarium Officiale
f. Gloria Patri, et Filio et Spiritai Sancto. Sicut erat in principio
et nunc et semper et in saecula saeculorum.
Rj. Amen.
Et repetitur antiphona: Confirma hoc, Deus, etc.
Qua repetita, sacerdos stans versus infirmum, iunctis ante pectus
manibus, dicit:
f. Osténde nobis, Dómine, misericordiam tuam.
R/. Et salutare tuum da nobis.
f. Dómine, exaudi orationem meam.
R> Et clamor meus ad te veniat.
f. Dominus vobiscum.
iï. Et cum spiritu tuo.
Iunctis vero adhuc ante pectus manibus, dicit:
Oremus.
Oratio
' Deus, qui Apostolis tuis Sanctum dedisti Spiritum, et per eos eorumque successores ceteris fidelibus tradendum esse voluisti; réspice propitius ad humilitatis nostrae famulatum, et praesta, ut ejus cor, cujus
frontem sacro Chrismate delinivimus, et signo Sanctae Crucis signávimus, idem Spiritus Sanctus in eo superveniens, templum gloriae suae
dignánter inhabitándo perficiat : qui cum Patre et eodem Spiritu Sancto Vivis et regnas Deus, in saecula
R> Amen.
Deinde dicit:
Ecce sic benedicatur homo, qui timet Dominum.
Et vertens se ad confirmatum, ac faciens super eum signum Crucis,
dicit :
Bene£&dicat te Dominus ex Sion, ut videas bona Jerusalem ómnibus
-diebus vitae tuae, et habeas vitam.aeternam.
•
R/. Amen.
Sacra Congregatio de Propaganda Fide
359
SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE
i
TABOREN. - DE MWANZA
DECRETUM
DB MUTATIONE FINIUM VICARIATUUM
Cum in territorio Tanganikensi Africae Orientalis Anglicae per erectionem Vicariatus Apostolici « Musomensis et Maswensis», Patribus e
Societate Missionariorum Africae (vulgo « Pères Blancs ») concrediti,
Vicariatus Apostolicus de Mwanza, eiusdem Societatis curis commissus,
a quo territorium novi Vicariatus distractum est, nimis imminutus mansisset, cumque finitimus districtus civilis de Shinyanga, Vicariatus Apostolici Taborensis, Patribus e memorata Societate Missionariorum Africae pariter concréditi, facilius a Missionariis Vicariatus de Mwanza quam
a Missionariis Vicariatus Taborensis evangelizan possit, Emi ac Revmi
Patres huic S. Congregationi Christiano Nomini Propagando praepositi,
in plenario coetu die 8 vertentis mensis huius anni habito, in quo Vicariatus Apostolici Musomensis et Maswensis erectio decreta est, districtum illum civilem de Shinyanga a Vicariatu Apostolico Taborensi distrahendum ipsumque Vicariatui Apostolico de Mwanza adnectendum
censuerunt.
Quam Emorum Patrum sententiam, Ssmo Dno Nostro Pio div. Prov.
Papae XII ab infrascripto huius S. Congregationis Secretario in audientia diei 11 eiusdem mensis et anni relatam, Summus Pontifex, ratam habens atque confirmans, praesens ad rem Decretum confici mandavit.
Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda
Pide, die 11 Aprilis mensis anno Dñi 1946.
P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus.
ii. 68 S..
f Celsus Costantini, Archiep. tit. Theodos., a Secretis.
300
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
II
PROVISIO ECCLESIARUM
Singulis, ut infra, datis decretis Sacri Consilii Christiano Nomini,
propagando, Ssmus Dnus Noster Pius div. Prov. Pp. XII dignatus est
sequentes providere Ecclesias, nimirum :
die 14 Martii 191fi. — Cathedrali Ecclesiae Rockhamptoniensi praefecit R, D. Andream Gerardum Tynan, Archidioecesis Brisbanensis sacerdotem.
die U Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Bubastitanae R. P. Iosephum Blomjous, Societatis Missionum ad Afros sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum Musomensem-Maswensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Tennessiensi R. D. Valerianum Gracias, Archidioecesis Bombayensis Presbyterum et in Bombay urbe ProCathedralis Ss. Nominis Rectorem, quem hodierni Archiepiscopi Bombayensis Auxiliarem deputavit.
die 10 Maii. — Metropolitanae Ecclesiae Pechimensi Emum ac Rmum
Dominum Thomam S. R. E. Cardinalem Tienchensin, hactenus Episcopum titularem Zimtaovensem.
— Cathedrali Ecclesiae Cemceuvensi R. P. Faustinum Tissot, Piae
Societatis Sancti Francisci Xaverii pro exteris missionibus sodalem.
die k Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Halicarnassensi Excmum.
Dnum Bernardum Sullivan, iam Episcopum Patnensem.
die IS Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Fuceuvensi Excmum P. D.
Theodorum Labrador, iam Episcopum Funimensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Cadossensi R. P. Antonium Démets/
Congregationis Ssmi Redemptoris sodalem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis hodierni Episcopi Rosensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Antiphrensi R. P. Andream Sorin, e
missionariis Sacratissimi Cordis, quem constituit Vicarium Apostolicum
Portus Moresby.
die 14 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Siniandenae Exc. P.
D. Bonaventuram Arana Goigoras, hactenus Episcopum de Vijayapuram_
die /f Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Semtensi Exc. P. D. Rectorem Catry, iam Episcopum Lahorensem.
die 11 Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae Hancheuvensi R. P. Iosephum Ferruccium Mauritium Rosa, O. F. M.
Sacra Congregatio de Propaganda Fide
S6Í
— Titulari episcopali Ecclesiae Athribitanae R. P. Ludovicum Durxieu, e Societate Missionariorum Africae, quem constituit Coadiutorem
-eum iure successionis Vicarii Apostolici de Ougadougou.
— Titulari episcopali Ecclesiae Cercinitanae R. P. Ioannem Mae
Carthy, Congregationis Sancti Spiritus sodalem et Apostolicae Delegationis Africae pro missionibus hucusque Regentem, quem constituit
Vicarium Apostolicum Zanzibariensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Ammaedarensi R. P. Iosephum Geraldum Holland, Societatis pro missionibus ad Afros sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum de Volta Inferiore.
— Titulari episcopali Ecclesiae Odrenae R. P. Iacobum Siedle, e
Societate Missionariorum Africae, quem constituit Vicarium Apostolicum Karamensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Pertensi Exc. P. D. Iosephum An
gelum Poli, hactenus Episcopum Allahabadensem.
die 18 Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae Nanciamensi Exc. P. D. Iosephum Chou Ohi-shih, iam Episcopum Paotimensem.
— Cathedrali Ecclesiae Ueihoivensi Exc. P. D. Marium Civelli,
hactenus Episcopum Hanciomensem.
III
NOMINATIONES
Decretis, ut infra, datis Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad
suum beneplacitum renunciavit :
die lit Decembris 19I/5. — R. P. Ioannem Deutsch, e Congregatione
Sacrorum Cordium Iesu et Mariae, Praefectum Apostolicum Norvegiae
'Centralis.
die 21 Ianuarii 19Iß. — R. P- Franciscum Xaverium a Floriana,
Ordinis Min. Capuccinorum, Praefectum Apostolicum de Jhansi.
die 7 Iunii. — R. P. Hieronymum Lingenheim, e Societate pro missionibus ad Afros, Praefectum Apostolicum de Sohodc.
— R. P. Matthaeum Farrelly, e Congregatione Sancti Spiritus, 'Superiorem ecclesiasticum Missionis de Cambia.
die 21 Iunii. — R. P. Henricum Edérle, Societatis Verbi divini, Praefectum Apostolicum Mindorensem.
362
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
— R. P. Camillum Vandekerkhove, C. M., Praefectum Apostolicumúe Bikoro.
die 12 Iulii, — R. P. Benedictum Garcia Guillermo, O. C. Disc.,
Praefectum Apostolicum de Esmeraldas.
— R. P. Ioachim Delange, e Congregatione S. Spiritus, Praefectum
Apostolicam de Te ff è.
— R. P. Ignatium Garcia Martin, S. L, Praefectum Apostolicum
S. Francisci Xaverii.
SACRA CONGREGATIO RITUUM
.
. i ••
PARISIEN, s e u CARCASSONEN.
" BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI MARIAE TERESIAE
DE SOUBIRAN, FUNDATRICIS SOCIETATIS MARIAE AUXILIATRICIS.
SUPER DUBIO
An, stante virtutum et duorum miraculorum approbatione, TUTO procedi
possit ad sollemnem eiusdem Venerabilis Beatificationem.
« Praecessit Iesus baiulans sibi crucem et mortuus est pro te in cruce ;:
ut et tu tuam portes crucem et mori affectes in cruce. Quia si commortui! s
fueris, etiam cum illo pariter vives. Et si socius fueris poenae, eris et
gloriae» (Im. Ch., II, 12).
Venerabilis Maria Teresia de Soubiran plurimos perpessa fuit animi
cruciatus, quos generose Dei amore est amplexa : modo vero a Deo munifice, incomparabili gloria, rependitur.
Porro e nobilissimo genere nata, domesticas divitias, commoditates
iucunditatesque respuens ac deserens, humilitatis studio, Christi vestigia cominus persequi toto animo avide affectavit, atque postquam, morem avúnculo gerens, in paterno oppido Beghinagium instituisset, una.
363*.
Sacra Congregatio Rituum
cum nonnullis eiusdem Beghinagii sodalibus, perfectiorem vitam optantibus, novam religiosam familiam constituit, quam sub Mariae Auxiliatricis nomine voluit nuncupatam.* É sua Congregatione secreta et fraudolenta arte unius e Sodalibus remota, in Ordinem Dominae Nostrae a
Caritate coptari petiit ac obtinuit, in eoque, postquam quindecim annoshumillimis officiis iuncta est, sanctissimam mortem, die 7 Iunii anno
1889, Lutetiae Parisiorum obivit, annos nata quinque supra quinquaginta.
Infamibus machinationibus, non sine Dei consilio, detectis, Sodales
Congregationis Mariae Auxiliatricis suae Matri debitum honorem ardenti studio restituere cupientes; permotae quoque a praestantissimi»
virtutibus quae, rerum veritate patefacta, in Serva Dei, omnibus perpensis adiunctis, eminuerant, ius sibi beatificationis causam promovendi
vindicaverunt. Quae felicem exitum consecuta est.
Etenim, cum Parisiis tum Çarcassonae ordinaria auctoritate constructi sint de inore processus, atque ad Sacram hanc Congregationem
delati, servato iuris ordine, die 20 Aprilis anno 1932 super scriptis favorabile editum est decretum : duos post annos die 9 Maii fel. rec. Pius:
Papa XI Commissionem Introductionis Causae sua manu signavit. Die
18 Iulii anni 1934 S. R. C. constare de non exhibito publico cultu declaravit. Eadem Sacra Congregatio^ Sanctissimo Domino Nostro approbante
eiusque auctoritate, die 7 Augusti anno 1940, de virtutibus heroicis, die
vero 21 mensis Maii hoc anno, de duobus miraculis constare decrevit.
Ut autem ad ulteriora procedi possit, a iure disceptatio praescribitur
dubii : An stante virtutum et duorum miraculorum approbatione, Tuto<
procedi possit ad sollemnem eiusdem Venerabilis Beatificationem.
;
Dubium hoc Revmus Cardinalis Ianuarius Granito PignatelH di Belmonte, Episcopus Ostien. et Albanen., Causae Ponens seu Relator., in
Generali Congregatione, coram Ssmo D. N. Pio Papa Decimo secundo,
die 13 mensis Novembris anni huius discutiendum proposuit, cui Revmi
Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores unanimi affirmativo suffragio responderunt. Beatissimus vero Pater suam edere sententiam distulit, ut rem coram Domino enixis precibus perpenderet,
Diem vero hanc nonam Decembris, Dominicam secundam sacri Adventus, selegit ut suam aperiret mentem.
Quapropter Revmos Cardinales Granito Pignatelli di Belmoiite, Causae Relatorem, atque subscriptum S. R. C. Praefectum, nec non R. P.
Salvatorem Natucci, Promotorem generalem Fidei, meque Secretarium
ad sé advoca vit ; atque, Sacrosancto Missae sacrificio pientissime litato,,,
:
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
edixit: Tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Mariae Teresiae
de Soubiran beatificationem.
Hoc autem decretum rite promulgari atque in acta Sacrae Rituum
Congregationis referri mandavit.
Datum Romae, die 9 Decembris a. D. 1945.
$ ' C . Card. SALOTTI, Ep. Praen., Praefectus.
h.
S.
A. Carinci, Secretarius.
II
ROMANA
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI AUGUSTIN AE PIETRANTONI, EX
INSTITUTO SORORUM A CARITATE.
SUPER DUBIO
An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum
de quo agitur.
Si Servae Dei Augustinae Pietrantoni vitam a teneris unguiculis ad
mortem usque attente perpendimus, aperte divinae Providentiae consilium nobis datum est admirari, quae eius animum ita comparavit, ut
perfectum fieret exemplar Sororis a caritate iuxta monita et documenta
a S. Vincentio a Paulo tradita. « Vera caritas, hic docuit, otiari nescit,
neque intra seipsam contineri, Deum amare atque proximis, vel bonorum
iactura aut ipsius vitae periculo, inservire debemus» (Elev., pregh.,
pensieri. Editr. Fiorent., p. 257). Haec ad amussim Famula Dei servavit.
Porro in oppido Pozzaglia in Sabinis, intra Tiburtinae dioecesis fines,
e Francisco et Catharina Costantini agricolis, pietate praeclaris, secunda
ex undecim filiis, die 27 Martii anni 1864 nata est, eodemque die lustralibus aquis regenerata, sub nominibus Oliva, TJlpia, Candida. Quinquennis sacro Confirmationis sacramento est roborata. Puellula in catechismo addiscendo primas tulit, quem docere fratres, sorores, aliasque puellas in deliciis habuit. Duodecim annos nata ad sacram primitus accessit
synaxim, atque exinde, quam frequentius ei datum erat, caelesti hoc
pane se reficiebat.
Innocentissimam ac piissimam in exemplum duxit in adulescentia
Sacra Congregatio Rituum
365
; quare nil mirum si in ea evoluta est religiosa vocatio. Nonnullis
xemotis impedimentis, die 23 Martii anni 1886 Instituto Sororum a Caritate Romae se adiunxit ; die 14 Octobris anni eiusdem tironum vestibus
est induta ; sequenti anno Sororum habitum assumpsit atque nomen :
Augustina; demum die Angelorum Principi sacro, septem post annos,
religiosa vota nuncupavit.
Titam
In religione virtutum omnium admiranda ostendit specimina; nulli
labori parcebat, solita dicere : In altera vita requiescemus. Inter sanctos,
lepide aiebat, S. Augustinum veneramur, sancta Augustina non est,
volo ego sancta fieri ; atque ad hunc finem obtinendum totam se religiosae
perfectioni adipiscendae dedidit. Ei, urbano archivaletudinario S. Spiritus in Saxia addictae, tuberculosi affectorum cura fuit concredita ;
quo in munere exercendo eximiae eius dotes, summo conatu acquisitae,
eluxerunt, praesertim humilitas, patientia, caritas. Tubercularis morbi
contagionem a quo attingi coeperat, atque ingratum nonnullorum infirmorum animum, qui, pravis impiisque institutis imbuti, eo impudentiae
pervenerunt, ut eam etiam percussionibus afficerent, quin ipsa conquereretur, omnino neglexit, neque provinciam ab obedientia sibi assignatam deserere tentavit, sapienter parata vel mortem oppetere, quo securius ad caelestem patriam perveniret. « Nulla enim tutiori ratione, docuit
idem Sanctus Vincentius, nostram aeternam felicitatem assequi possumus, quam vivendo ac monendo dum pauperibus servimus» (Ibid;,
p. 260). Hoc etiam ei feliciter obtigit. Veri quidem nominis martyrium,
ut optaverat, non fecit, sed mortem passa est, dum sollicita ac sedula
infirmorum servitio operam navat.
Et sane ; quidam ex morbo convalescens, turpibus moribus inquinatus atque a religione alienus, qui obscoenis verbis mulieres, quae in
lintea lavanda incumbebant, lacessiverat, quique a yaletudinarii Praefecto inde fuerat expulsus, falso, ut videtur, existimans se hac poena,
Sororis Augustinae opera, fuisse multatum, diabolico actus odio, atrociter ulcisci statuit. Porro die 13 Novembris anno 1894, clanculum in
nosocomium ingreditur ut Augustinae insidietur. Vix ut eam transeuntem aspicit, statim aggreditur, septem pugionis ictibus percutit tantaque
vehementia, ut cor tripartito discissum in autopsia fuerit inventum.
Mors illico est subsecuta.
;
Iusta funebria, atque corporis translatio ad coemeterium triumphali
potius pompae quam luctuosae comparanda fuere. Maximo enim ad plura
millia hominum concursu ex omni coetus conditione, virtutem Virginis
summis laudibus celebrantium, atrocitatem vero criminis exsecrantium,
honestata fuerunt.
26 - ACTA, vol. X Í I T ,
n. i l . — 3-10-946.
36«
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Non animorum conimotio ex nefando scelere exorta, sed virtutum?
fama, quae post 42 annos adhuc vigebat motivum praebuit inquisitiones:
canonicas faciendi ad Beatificationis viam pendendam. Porro cum im
Romani Vicariatus tum in Tiburtina curia anno 1936 Ordinaria auctoritate incepti sunt processus super sanctitatis fama, super scriptis atque*
super cultu non exhibito. Die 28 Maii anno 1941 sacra haec Congregatio^
decretum edidit, quo, scriptis perpensis, nil obstare quominus ad ulteriora procedi posset, declaravit.
Plures interim Summo Pontifici oblatae sunt preces, causae introductionem postulantes, inter quas trium S. R. E. Cardinalium, pluriumArchiepiscoporum, Episcoporum, Generalium Moderatorum seu Ordinum seu Congregationum religiosarum, Tiburtini Episcopi atque Parochi oppiduli Pozzaglia. Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante Revino P. Augustino a Virgine, Ordinis Ss. Trinitatis, Postulatore legitime constituto, die 4 mensis Decembris anni huius, in OrdinarioSacrae huius Congregationis coetu, infrascriptus Cardinalis Praefectum
atque causae Ponens, dubium proposuit discutiendum : An signanda sit
commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur'
atque de ea retulit. Emi ac Revmi Patres, post relationem hanc, auditis
officialium Praelatorum suffragiis scripto datis, nec non R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore generali, rescribere censuerunt : Signandam esse commissionem si Sanctissimo placuerit.
f
Facta autem infrascripta die ab eodem Cardinali Praefecto relatione
Summo Pontifici Pio Papae XII, Sanctitas Sua, rescriptum Emorum
Patrum ratum habens, commissionem Introductionis causae Servae Det
Augustinae Pietrantoni Sua manu dignata est obsignare.
Datum Romae, die 14 Decembris a. D. 1945.
£& C. Card. SALOTTI, Ep. Praen., Praefectus.
L. © S.
A. Carinci, Secretarius
367
Sacra Congregatio Rituum
III
LIMBERGEN.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS FAMULAE DEI MARIAE, IN SAECULO CATHARINAE KASPER, FUNDATRICIS INSTITUTI PAUPERUM ANCILLARUM IESU
CHRISTI.
SUPER DUBIO
An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum
de quo agitur.
Qui Deum amat ex toto corde suo, ex tota anima sua et proximos sicut
seipsum, hic illam animi perfectionem adipiscitur, quae sanctitatem
constituit, docente Apostolo : Plenitudo legis est dilectio (Rom., 14, 16).
Plenitudinem hanc Serva Dei Maria Kasper videtur assecuta, ut plurimi
testes, qui cum ea vitae consuetudinem habuerunt, aut magnifica opera
ab eadem in Dei gloriam animorumque salutem patrata admirati sunt,
•asseveranter deponunt.
Et sane. Die 26 Maii a. D. 1820, in oppido Dernbach, intra Limburgensis dioecesis — olim Trevirensis — fines, ex piis honestis parentibus Henrico Kasper et Catharina Fassel nata est puella, cui in sacro
baptismo, die 31 mensis eiusdem, Catharinae nomen fuit impositum.
Pietatem in Deum ac proximos veluti, cum laete affatim hausit, parentum exempla secuta. Etenim una cum matre, adhuc puellula, infirmos adire, catechismum pueros docere in deliciis habebat. Tenui cum
laboraret valetudine ludum celebrare vix aliquoties potuit; quod tamen
acquisitae scientiae defuit, acri ingenio ceterisque animi dotibus, quibus
a Deo fuit ornata, cumulate supplevit.
,< .
:
Ex quo ad divinum convivium accessit, magis magisque animum, ad
divina se pertrahi persensit, atque virginitatis, paupertatis, obedientiae infirmorumquë amorem ceterasque virtutes seu théologales, seu morales adeo coluit, ut communis enata fuerit persuasio eam in lethalem
saltem culpam nunquam incidisse.
Intimo divinae gratiae instinctu impulsa, nonnullas puellas in socias
sibi adiunxit, easque ad perfectioris vitae semitam arripiendam hortabatur, quae eius monitis atque exemplo permotae, infirmos invisere et
pauperes corporeis ac spiritualibus adiumentis levare satagebant.
Hoc fuit Instituti Pauperum Ancillarum Iesu Christi humillimum
initium.
368
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Sui spiritus moderatore approbante atque Episcopo annuente, anno 1847 parvam domum aedificavit. Sequenti anno, matre demortua, im
novam hanc domunculam una cum pauperë infirma se transtulit. Hoc
veluti sinapis granum sensim sine sensu, divina gratia affatim favente,
in magnam arborem se evolvit.
Nec mirum; Serva enim Dei eiusque primae sodales, submisse de sesentientes, facultate quidem pauperrimae, sed in Deum fiducia ditissimae, regulas ab Episcopo traditas ad amussim sectantes, communem instauraverunt vitam, orationi instantes, caritatis operibus attendentes,
virtutes omnes summo studio invicem aemulantes. Infirmorum itaquecurae, orphanorum educationi atque popularibus scholis impigram ac
sollicitam operam dabant.
Anno 1852, solidato Instituto, Catharina Religionis nomen assumpsit : Maria ; ceteraeque sodales sua pariter nomina cominutarunt. Nonnullis annis post Pius Papa IX Institutum recognovit eiusque regulas
per quinquennium ad experimentum servari concessit. Anno demum
1890, regulae ab Apostolica Sede omnino approbatae fuere.
Interim novae domus in aliis quoque dioecesibus constitutae sunt.
Saeviente franco-germanico bello, anno 1870 sauciatorum cura in pluribus nosocomiis degentium Instituto fuit concredita, summo corporum
et animorum emolumento.
Si me persecuti sunt, dixit Dominus, et vos persequentur. Quare pronum erat Servam Dei tribulationum igne probandam esse. Revera multas insectationes, ealumnias, angores est passa, tempore praesertim
toO Kulturkampf, quas invicto animo, Deo confisa fortiter sustinuit ;quam virtutem ipse Deus munifice rependit. Plures enim Sodales e Germania in Hollandiam, in Angliam atque in alias mundi plagas transmi-grarunt, novasque domus condiderunt. Itaque factum est ut repulsa Sororum actio e patria, in aliarum gentium salutem fieret.
Prope octuagenaria, die 2 Februarii a D. 1898 Ecclesiae sacramentis
roborata, in domo Instituti principe in Dernbach, ad Superos piissime
evolavit.
Sanctitatis fama, qua vivens fruita fuerat, post obitum non deferbuit, immo increbuit, multique eius intercessioni tribuunt plures a Deoobtentas gratias, inter quas nonnullae vera esse miracula videntur.
Quare ordinaria auctoritate cum in Limburgensi Curia, tum per rogatoriales litteras in curiis Berolinensi, Wayne-Castrensi ac Bellevillensi ab anno 1928 ad annum 1935 super scriptis, sanctitatis ac miraculorum fama atque obedientia Urbani Pp. VIII decretis publicum cultum
Servis Dei prohibentibus, constructi sunt processus. Die 27 Novembris
Sacra Congregatio Rituum
369
a. D. 1937 favorabile ab hac Sacra Congregatione de scriptis editum est
decretum. Interim plures beatissimo Patri litterae Introductionis Causam postulantes oblatae surit, inter quas quatuor S. R. E. Cardinalium,
septem supra decem Archiepiscoporum ac Episcoporum, Germaniae praesertim, plurium que Abbatum, generalium Moderatorum Ordinum seu
Congregationum, Parochi loci Dernbach, aliorumque virorum ac mulierum genere praeclarorum.
Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante R. P. D. Arthurus
Wynen, sacrae Romanae Rotae subdecano, huiusque causae Postulatore
legitime constituto, die 29 mox elapsi Ianuarii mensis, in Ordinario Sacrorum Rituum Congregationis coetu, Emus ac Revmus D. Cardinalis
Alexander Verde, Causae Ponens seu Relator, dubium posuit disceptandum : An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad
efectum de quo agitur, deque ea retulit. Emi ac Revmi Cardinales relatione hac, atque suffragiis officialium Praelatorum auditis nec non voce
ac scripto R. P. D. Salvatore Catucci, Fidei generali Promotore, omnibus mature perpensis, rescribere censuerunt : Signandam esse commissionem Introductionis causae, si Sanctissimo placuerit.
Facta autem, infrascripto die, a R. P. D. Salvatore Catucci, relatione Ssmo D. N. Pio Papae XII, Sanctitas Sua, rescriptum Emorum
Patrum ratum habens, commissionem Introductionis causae Famulae
Dei Mariae Kasper Sua manu dignata est subsignare.
Datum Romae, die 3 Februarii a. D. 1946, Dominica quarta post
Epiphaniam.
83 C. Card. SALOTTI, Ep. Praen., Praefectus.
L. © S.
T A. Carinci, Archiep. Seleucien., Secretarius.
IV
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI TERESIAE EUSTOCHII VERZERI, FUNDATRICIS INSTITUTI FILIARUM SACRI CORDIS IESU.
SUPER DUBIO
An, stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, TUTO procedi
possit ad eiusdem Venerabilis sollemnem Beatificationem.
« In cruce salus, in cruce vita, in cruce protectio ab hostibus, in cruce
infusio supernae suavitatis, in cruce robur mentis, in cruce gaudium
spiritus, in cruce summa virtutis, in cruce perfectio sanctitatis ... Tolle
370
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
ergo crucem tuam et sequere Iesum... si socius fueris poenae, eris et
gloriae» (Im. Chr., 1. 2, c. 12).
Magnificum hoc crucis elogium Venerabilis Teresia Eustochium Verzeri in animo alte defixit. Crucis enim summe amatrix eam, nulli animi
solatio coniunctam, generose utpote ab ipso caelesti Sponso traditam,
cuius « tota vita crux fuit et martyrium », amplexa est, omnes angores
intimos ita fortiter pertulit, ut nemini eos manifestaret, Deoque soli
eos, laetissima obtulit.
Et sane e Verzeria gente, generis nobilitate clara, christianis vero
clariore virtutibus, adeo ut a Bergomensibus civibus claustrum et sanctorum gens vocaretur, nata est Teresia, die 31 Iulii a. D. 1801. Parentes
Antonium atque Helenam comitissam Grumelli, benigna miserentis Dei
providentia, nacta est sub quorum disciplina adúlevit. Tres sorores virginitatem Deo voverunt, Hieronymus autem, eius frater, sacrorum
Antistes renuntiatus, Brixierisem Dioecesim sancte moderatus est. Deo
obsecuta, sub prudentis sacerdotis moderamine Sacri Cordis Iesu Institutum fundavit, quod a Summis Pontificibus Gregorio XVI ac Pio IX
laudatum, ratum, confirmatumque magna cum laude fuit. Multa in hoc
moliendo est passa, multaque sibi ipsa ultro molesta inflixit, nam christianam perfectionem cupidissime avens, horrende ferro et igne corpus
cruciavit, pluribusque altissimae perfectionis votis se obstrinxit, eaque,
sui heroice victrix, fortissime ad mortem usque servavit, quam die 3 Martii a. D. 1852 sancte oppetiit.
Tantas virtutes magnifice divina munificentia rependit, non modo
Institutum ab ea conditum fortunando, sed etiam eam ad altarium honores velut manu ducendo.
Nam Ordinaria auctoritate canonicis inquisitionibus peractis, servatisque omnibus de iure servandis, die 23 Augusti a. 1883 beatificationis causa introducta est ; Apostolica vero auctoritate constructio processibus, die 2 Aprilis a. 1922, Pio XI fel. rec. approbante, S. H. C. decretum virtutes heroicas declarans editum est, die vero 9 Decembris a, proxime elapso, Summo Pontifice approbante, duas sanationes vera esse
miracula decretum est. Quae decreta viam ad beatificationem proxime
straverunt.
Ut autem ad haec sollemnia possit procedi, sapienti nostri fori lege,
a codice Iuris canonici confirmata, praecipitur ut in Generali Congregatione coram Summo Pontifice dubium disceptetur : An, stante virtutum
et duorum miraculorum approbatione Tuto procedi possit ad sollemnem
huius Venerabilis beatificationem.
Dubium hoc die 9 Aprilis a subscripto Cardinali S. R. C. Praefecto
Sacra Congregatio Bituiim
et Causae Ponente fuit propositum, cuín Revmi Cardinales, Officiales
Praelati, Patresque Consultores affirmativo suffragio unanimiter responderunt. "Verum beatissimus Pater cunctandum esse dixit, ut ingeminatis precibus Deum, luminum Patrem, deprecaretür. Hanc vero
Dominicam quintam post paschalia gaudia selegit ut suam aperiret
mentem.
Quapropter accitis ad Se Cardinali eodem, R. P. Salvatore Natucci
Fidei Promotore generali, meque Secretario, sacrosancto Missae sacrificio pie litato, edixit : Tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Teresiae Eustochii Verzeri beatificationem.
Hoc autem decretum promulgari atque in acta S. R. C. referri litterasque Apostolicas sub anulo Piscatoris de Beatificationis sollemnibus
in Vaticana Basilica celebrandis expediri mandavit.
Datum Romae, die 26 Maii a. D. 1946.
© C . Card. SALOTTI, Ep. Praen., Praefectus.
D. © S.
t A. Carinci, Archiep. Seleucien., Secretarius.
V
DECRETUM
DE FACULTATE EDENDI LIBROS LITURGICOS
Quanta sedulitate liturgicis libris edendis Sacra Rituum Congregatio semper advigilaverit, cum decreta identidem in hunc finem lata, tum
reverentia quam sacris Voluminibus ab omnibus haberi voluit, luculenter commonstrant. Hinc reservatio tituli « Typographi Pontificii », quem
paucis tantum et quidem probatis typographis decursu temporis concessit; hinc etiam Sacrorum Librorum revisio, quam ipsamet Congregatio
accuratissime peragere solet.
Attamen iamdudum, varias ob causas, mos invaluit, ut quilibet typographus, accedente consensu atque approbatione proprii Ordinarii,
libros liturgicos et praesertim Missale et Breviarium Romanum, haud
semper ea qua decet forma et textus puritate, in lucem edat. Ut autem
huic incommodo provideatur et decori, quo res ad .divinum cultum pertinentes nitere debent, consulatur, textusque sacri emendatissima exhibeatur lectio, Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa XII haec quae
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
sequuntur statuenda decrevit, sublata quavis concessione atque abusu in
contrarium existente :
1) Uni dumtaxat Typographiae Vaticanae, ceteris exclusis, libros
liturgicos typis excudendi ius esto.
. .
.
2) Quilibet typographus, sive pontificio diplomate gaudet, sive non,
toties a S. Rituum Congregatione licentiam obtinere debebit, quoties
hos libros edere velit.
3) Administrationis Bonorum S. Sedis est pro publica horum librorum divulgatione singulis vicibus condiciones ferre.
4) Concordantia cum editione Vaticana ab Ordinario, iuxta
can. 1390 Cod. Iuris Canonici, concedenda, ne subscribatur ab ipsis nisi
post diligentem atque accuratam viri in re liturgica periti revisionem.
5) Ad huius decreti effectum, hi qui sequuntur liturgici accensentur
libri :
Breviarium Romanum - Missale Romanum - Rituale Romanum Pontificale Romanum - Martyrologium Romanum - Caeremoniale Episcoporum - Memoriale Rituum - Octavarium Romanum - Collectio Decretorum S. Rituum Congregationis.
Contrariis quibuscumque, etiam speciali mentione dignis, non obstantibusRomae, 10 Augusti 1946.
i$i C. Card. SALOTTI, Ep. Praen., Praefectus.
L. © S.
f A. Carinci, Archiep. Seleucien., Secretarius.
An. et vol. XXXVIII
23 Novembris 1946 (Ser.H, v.XIII) -Num. 12
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM OFFICIALE
ACTA PII PP. XII
IMPOSITIO GALERI RUBRI
Sabbato, die xii mensis Octobris anno MCMXLVI, Summum Pontifex,
extra Consistorium, Galerum rubrum Pontificalem tradidit Eminentissimo et Reverendissimo Cardinali Ioanni De Jong, Archiepiscopo Ultraiectensi, in Consistorio secreto diei xvni mensis Februarii vertentis
anni creato, eidemque Titulum Sancti Clementis assignavit.
NUNTIUS
RADIOPHONICUS
A SUMMO PONTIFICE POPULO HELVÉTICO DATUS *
La particulière affection que Nous portons à la Suisse et la confiance
dont Notre cœur est rempli à P égard de ce peuple magnanime, Nous ont
incliné sans peine à céder aux instances qui Nous ont été faites de la part
de votre Radiodiffusion et à vous adresser la parole par son organe,
comme Nous Pavons adressée récemment aux représentants de votre
presse lors de leur voyage à Rome et de leur visite dont Nous gardons
le meilleur souvenir.
A notre époque, où le concept de nationalité de l'Etat, exagéré souvent jusqu'à la confusion, à l'identification des deux notions, tend à
s'imposer comme un dogme, le cas de la Suisse, exceptionnel, fait, aux
yeux de certains, figure de paradoxe; il devrait bien plutôt donner à
réfléchir. Située géeographiquement au point d'intersection de trois civilisations nationales puissantes, la Suisse les embrasse toutes les trois
* Die 14 mensis Septembris a. 1946.
27 - ACTA, rol. XIII, n. 12. — 23-11-946.
374
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
dans l'unité di'un seul peuple. En un temps où le nationalisme semble
dominer presque partout, elle qui, plutôt qu'un Etat national, est une
communauté politique transcendante, jouit de la ; tranquillité et de la
force que procure l'union entre les citoyens et. nul peuple peut-être n'a
plus d'amour pour le foyer et pour la patrie que le peuple suisse, nul n'a
plus vive et plus prof onde la eonsç^n^;4^^ev|(^^|ii^^es. La vigueur,
la puissance créatrice, que d'autres pensent trouver dans l'idée nationale, la Suisse la trouve, elle, à un degré tout au moins aussi élevé, dans
rémulation cordiale et dans la collaboration de ses divers groupes nationaux.
Tous les peuples du monde, surtout au cours des deux grandes guerres, mais aussi durant le pénible entre-guerresj ont senti, à des titres
et sous des formes diverses, le bienfait de la charité helvétique et lui ont
rendu un reconnaissant hommage : accueil réconfortant des prisonniers,
des fugitifs, des persécutes, secours matériels aux individus et aux
nations, sollicitude délicate autant q n'empressée pour les enfants, pour
les malades et les infirmes. Et cela avec une légale amabilité, un sourire
égal pour tous, expression non certes de l'indifférence, mais au contraire
d'une égale compréhension, car tous pouvaient, dans le peuple Suisse,
reconnaître leurs frères. D'un coeur très paternel, en ce moment, Nous
vous en remercions et Nous vous bénissons.
Vous êtes fiers du caractère démocratique de votre pays et vous avez
raison d'en être fiers, car la démocratie, chez vous, n'est point une
construction artificielle ; elle est le fruit longuement mûri de l'expérience
des siècles ; elle harmonise heureusement les avantages et les bienfaits de
l'autonomie federative avec ceux du pouvoir central. Grâce à Dieu, vous
ne voulez pas faire des formes démocratiques une idole, vous avez conscience que l'âme de tout Etat, quel qu'il soit, c'est le sens intime, profond, dn bien commun; c'est le souci non seulement de se procurer à
soi-même la place au soleil, mais de l'assurer aussi, aux autres, chacun
dans la mesure de ses obligations et de ses responsabilités personnelles.
C'est à quoi vise, autant que la loyauté et la justice, une saine et profitable politique sociale, génératrice de paix et de prospérité. Dès lors,
au contraire, que ce sens du bien commun s'oblitère pour laisser place
au règne brutal de l'égoïsme individuel ou collectif, la démocratie de bon
aloi est en péril et la dictature de parti s'installe sournoisement à
sa place.
Le mot « liberté » sonne franc chez vous. Or la vraie liberté, celle qui
mérite vraiment ce nom et qui fait la félicité des peuples, n'a rien de
commun avec la licence eflrénée, le débordement du dévergondage ; la
Acta Pii Pp. XII
vraie liberté est, tout au contraire, celle qui garantit la profession et
la pratique du vrai et du juste dans le domaine des commandements divins et dans le cadre du bien public. Elle a donc besoin de justes limites,
et ce fut la gloire de vos aïeux d'avoir pourvu par de sages et fortes règles à la défense et à la sauvegarde d un bien si précieux.
?
Deux de ces règles méritent ici un souvenir spécial, parce qu'elles touchent au point le plus sensible, au point névralgique comme on dit, des
relations entre précepte et liberté, relations dont la plus légère perturbation est grosse de conséquences fatales. La première de ces deux règles,
c'est l'équité : « Suum cuique, à chacun son dû » : un seul poids et une
seule mesure pour tous. L'autre est l'absolu; respect dei la loi souveraine
de Dieu sur le mariage et la famille. Si le sens profon¡d ¡du; bien commun
est l'âme de tout Etat sain et fort ; la dignité et la sainteté de la vie conjugale et familiale en est comme la colonne vertébrale. Que celle-ci vienne
à subir une grave lésion, c'en èst fait de la vigueur de l'Etat et c'est,
tôt ou tard, la ruine du peuple.
ï
í
Dans toutes vos âmes retentit l'appel vibrant de votre cantique national : ™.
Äd Patres Societatis Iesu in XXIX Congregatione generali electores.*
Quamvis inquieti et difficiles volvantur dies, Romae legitimum coé^
tura vestrum seu generalem Congregationem ipsi, dilectissimi Nobis,
coepistis ; et nunc concorditer et actuose, tranquille et operose, Ordinis
vestri negotiis consulitis, ut is magis magisque, coalescentibus viribus
et disciplina roborata, Dei laudem provehat et Ecclesiae Utilitati deserviat. Ex quo coetu vestro iam praecipuus maturuit fructus : novum enim
d elegistis vestrum generalem Praepositum, quem heic adstantem animo
oculi sq ue Nostris amplectimur. Dignus ipse sit eo, in cuius locum successit, Wlodimiro Ledóchowski, quem profecto pietate, prudentia aliisque
virtutibus inter Praepositos generales insipiem; tum duo ultimi Decessores Nostri, tum Nos ipsi vivum magni fecimus ac defunctum multo
desiderio modo Nos vobiscum deflemus. Supremus hic vester moderator;
eadem constantia et alacritate ac ille, Societatis Iesu bono provideat et
eius novis necessitatibus prospiciat.
Calamitosum recens confectum bellum Ordini vestro, aut saltem compluribus eius Provinciis et sacris expeditionibus, non pepercit. Haud
pauci sodales vestri ob pugnas et missilia morte intercepto; multi ad signa arcessiti vel ad dura opera damnati; multi bello capti frigus, inopiam, vexationes, onerosos labores et praesertim diuturna captivitatis
taedia et aegritudines perpessi sunt.
At Societas Iesu, mater vestra, miscens gaudia moeroribus, Psalmistae iure potest verbis uti : « Cum anxietates multiplicantur in corde mèo,
consortiones tuae delectant animam meam». Nonne id singulari Dei
muneri et benefìcio tribuendum est quod ipsa, quamvis ^procellosa labantur Üempora, gregalium suorum aucta® adihuc videt cohortes et
praeclaris documentis perspicit probatas virtutes? Miramur profecto;
vobiscum evangelicae vitae exempla, quibus sodales vestri inter milites
et captivos versantes enituerunt ; miramur apostolici laboris multiformem sollertiam, qua sacerdotes aliique ex agmine vestro eommilitonibus
Christi salutem, pacem, laetitiam portavefunt. Quid autem dicendum;
de apostolicis inceptis, quae sodales in regionibus a victoribus exercitibus occupatis, interdum non sine capitis periculo, susceperunt? Am1
* Die 17 mensis Septembris a. 1940 habita.
Ps 98, 19
1
i ;
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
piissima quidem eorum virtuti laus debetur aeque et caritati, quam Provinciae vestrae, minoribus belli nocumentis affectae, actuosam contulerunt in commodum atque utilitatem fratrum, qui miseriis et aerumnis
premuntur, qui tot necessariis rebus indigent, qui in lacrimabiles ruinas
reparanda^ incumbunt. Neque operositas vestra his tantum circumscripta
est terminis. Cum bellicae conflagrationi finis impositus est, ipsi, Dei
auxilio freti, non solum adaucta contentione rebus vestris pro vidistis,
novitiorum domus et doctrinae domicilia in pristinum vel meliorem
statum instituistis, sed etiam certatim religiosi, moralis, socialis ordinis
iustaurationi et emendationi, magnae molis opus, vos devovistis et, quantum fieri poterat, animos hominum odii s asperatos lenire contendistis.
Nihil nunc praesentium et,instantius postulatur, dilectissimi Nobis,
quam ut religionis imperium et christiana morum disciplina debitum in
honorem et vigorem restituantur. Pro dolor, diffusa immortalium bonorum neglegentia, in quae tempora incidimus. In quovis hominum coetu
inveniuntur, qui omnino catholicam fidem, immo ipsius religionis rudimenta ignorent; inveniuntur ii, quibus nihil nefas in facinore et in
libidine sit, qui etiam primaria morum praecepta et iustitiae normas negligant; sunt phrenetici, qui saeviant in sacra, et lethargici, qui ea socordes praetermittant; per integras regiones et civitates socialis ordo
penitus immutatur. Mala sunt tempora, quia mali sunt homines. Debent homines fieri boni, ut bona fiant et tempora.
Sentit, intelligit Ecclesia ad se summopere pertinere tantam maiorum
colluviem repellere, aegris gentibus mederi. Et hoc opus ipsa aggreditur,
summe freta Dei auxilio et gratia. Nam etiam ad nostra tempora aptari
potest illud Doctoris gentium : « Ubi abundavit delictum, superabundavit gratia». Etiam nostris temporibus « Sol salutis» refulget, cum
Christus nos quoque ad apostolicum laborem invitet voce illa : « Levate
oculos vestros et videte regiones, quia albae sunt iam ad messem
Haec vox divini Redemptoris die sacris expeditionibus in primis valet
eisque mirum affert solajnen. At valet etiam de terris et populis olim
ex toto christianis et catholicis; passim namque religiosus fervor Christifidelium augetur et novis incitamentis inflammatur; passim oculi et
mentes hominum in Ecclesiam attolluntur, ab ea potius quam a quolibet alio salutem expectantes; passim plurimi sunt ii, qui vere « esuriunt
et sitiunt iustitiam »j* divinaeque lucis et gratiae desiderio flagrant.
2
En grande opus ab Ecclesia perficiendum ! In hoc assequendo propo2
3
Rom. 5, 20.
Io. 4, 35.
Matth. S, 6.
Acta Pii Pp. XII
• .
'
383
sito ipsa vobis- quoque confidit, vestro devovendi vos studio confidit, religiosa professione vestra vestraque doctrina maxime confidit. Num vacua
Nostra decidet spes ? Nullo modo. Experiundo novimus, quantus strenue
agendi amor vos moveat et incendat. Iesu causa agitur; et Societas Iesu
ad sanctissimum huiusmodi parandum triumphum magnopere conferet
et alios multos iii suum traducet exemplum.
Servandae autem vobis sunt nonnullae condiciones, ut quod Nobis
fore spondemus fausto eventu contingat, et exspectationem Nostram
ipsi expleatisj Ante omnia oportet Constitutionibus vestris et universis
earundem praescriptis firme fideles sitis. Instituta Ordinis vestri possunt, si id congruens esse videatur, ad nova temporis adiuncta hic illic
immutando accommodari ; attamen quod praecipuum in iis est, nequaquam tangatur perpetuumque consistat. Exempli gratia : tertäus probationis annus; quemaliae religiosae familiae vos imita ta e sibi adsumpserunt et cuius beneficio intimae spiritalis vitae vena in vobis uberior
succrescit : meditationis et silentii consuetudines praesertimque de;-alumnorum institutione a-maioribus receptae normae indemnes serventur.
Haec vero sueta vobis institutio diuturna est, at hac de causa actuosa et
eflrcax. Quemadmodum ut robustae quercus solidentur, longa temporis
intervalla necessaria sunt, ita longa patientia ad formandum. virum
Dei semper requiritur. Refrenetur igitur iuvenum generosa audentia,
qua ii ad agendum intempestive rapiuntur : nimis própera operositas
magis disperdit quam aedificat, eaque tum agenti tum ipsis apostolicis
operibus nocet.
: ; ; ;
"
i.
;
;
Si veri nominis et intrepidi apostoli esse velitis, in id adsidue nitamini, ut, toti spiritu Exercitiorum S. Patris vestri Ignatii instituti atque
imbuti j solidas supernaturales virtutes vobis comparatis et fide [ardenti
omnes facultates vestras in famulatum Christi Domini impendatis;:
nitamini, ut hac via caelestis gratiae opes, utpote viva mystici Corporis
Christi membra, vobis augeatis; divini Redemptoris caritate permoti,
pravi amoris sui sensus eontundite, abnegate vos, in primis animorum
motus coercendo moderandoque, cuius quidem abstinentiae disciplina
ad omnia officia explenda; ad omnia ardua exantlanda idonei et parati
efiiciemini.
- ;
5
Ex hoc etiam fiet, ut oboedientiae virtus numquam concussis fundamentis innitatur. Tessera vestra, laus vestra, firmitas vestra oboedientia, quae eo quam maxime spectet oportet, ut ad moderatorum vestrorum nutum omnino flexibiles sitis sine querimoniis, sine murmuratioOfr. Epit. Inst. ii.-I. n. 174 bis.
384
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
mim&j i sine reprehendenda censura, quae, nostrae aetatis morbus,' dissipât vires atque languida et infructuosa apostolica reddit incepta- Onerosa, quae austera oboedientia imponit, fient vobis levia, afilante caritate,
quae si adest, Deus ipse adest, quia «Deus caritas est». Sit ergo in
vobis ((caritas de corde puro et conscientia bona et fide non ficta».
Vestrum est nomine et re non solum viros vere religiosos, sed magnae
quoque doctrinae esse. Ipsi ofiicium exercetis, sive ore sive scriptis, theologiam; Sacras Litteras, ceterasque ecclesiasticas disciplinas, philosophiam quoque docendi : eximius hic vobis honor, nobilis labor, at magna
quoque suscepti huius ministerii vobis ratio impendet. Universis et singulis j . quibus haec concredita provincia est, alta sonat Apostoli vox:
«..O; Timothee, depositum custodi, devitans profanas vocum novitates
et;oppositiones falsi nominis scientiae».
,
Societatis Iesu igitur sodales, ut tantae spei fideliter respondeant*
omniídiligentia suas observent leges, quae ipsis praecipiunt, ut ((tamquam i solidiorem, securiorem, magis approbatam Constitutionibusque
consentaneam » doctrinam S. Thomae sequantur iidemque indeflexa
constantia, ¡ agmini vestro consueta, Ecclesiae ^magisterio haereant, haben tc$¿ ut ipsis Sancti Societatis vestrae Conditoris verbis utamur, ((ani
ra» paratum et promptum ad obediendum in omnibus verae Sponsae
Christi. Domini nostri, quae est nostra sancta Mater Ecclesia Hierarehicao), et «credendo inter Christum Dominum nostrum Sponsum et
Ecclesiam eius Sponsam eundem esse spiritum, qui nos gubernat et regit
ad salutem animarum nostrarum; quia per eundem spiritum et Dominum nostrum, qui dedit decem mandata, regitur et gubernatur sancta
nostra Mater Ecclesia ».
6
7
8
9
: Quodsi iidem apprime fidem debent colere, debent etiam accuratam
pèrfectamque scientiam sibi adipisci et, praeclara sui Instituti vestigia
secuti, doctrinarum progressus, quantum possunt et quomodo possunt,
sectari, id sibi pervasum habentes, se hoc itinere, quamvis aspero, plurimum; ad maiorem Dei gloriam et ad aedificationem Ecclesiae conferre
posse. ; Insuper suae aetatis hominibus, sive ore sive scriptis, debent ita
loqui, ut intelligenter et libenter audiantur. Ex quo id infertur, ut in
proponendis et proferendis quaestionibus, in argumentationibus ducendis, in dicendi quoque genere deligendo, oporteat sui saeculi ingenio et
propensioni sapienter orationem suam accommodent. At quod immutaM
(.J it; I
I» 5- •
• .
,
•,.
1 Tim. 6 2 0 .
* Cf. JSpitom. nn .315-318.
E&erc. spirit., Regulae ad sentiendum cum Eccl. I et 18 ..
;
S
8
a
a
Acta Pii Pp. XII
385
bile est, nemo turbet et moveat. Plura dicta sunt, at non satis e x p e r t a
ratione, «de nova theologia» quae cum universis semper vòiventifoùè
rebus, una volvatur, semper itura numquam perventura. Si talis opinio
amplectenda esse videatur, quid fiet de numquam immutandis catholicis
dogmatibus, quid de fidei unitate et stabilitate?
••¡¡\
Dum igitur inocciduam Veritatem vereri sanctum sollemneque ! habetis, operam date problemata, quae labens fert tempus, studiose ih ve*
stigare et exsolvere, praesertim si ea eruditis christifidelibus obstacula et
difiicultates progignere possint; quin etiam eadem illustrando, in auxilium convertentes impedimentum, illorum fidem inde confirmate. Ver
rumtamen, cum novae vel liberae agitantur quaestiones, catholicae
doctrinae principia semper mentibus praef ulgeant ; quod in re theologica
omnino novum sonat, evigilanti cautione perpendatur; certum firmum*
que ab eo, quod coniectura ducitur, ab eo, quod labilis nec semper laudabilis mos etiam in theologiam et philosophiam introducere et invetere
potest, secernatur ; errantibus amica praebeatur manus, nihil autem indulgeatur opinionum erroribus.
Id vos cohortati, dilectissimi Nobis, Apostolicam Benedictionem vobis amanter impertimus ac multa prece Dei auxilium, sine quo nihil,
quocum possumus omnia, vobis devocamus, ut sanctissimae Evangelii
causae antiquo ritu, novo studio vos vestraque addicatis. Fortia fortes
agite. «Crescite vero in gratia et cognitione Domini nostri et Salvatoris
Iesu Christi. Ipsi gloria et nunc et in diem aeternitatis. Amen».
10
II
Ad Patres delegatos ad Capitulum generale Ordinis Fratrum Praedicatorum.*
Par est laeto Nos amantique animo excipere vos, Dominiciani sodales,
qui Romae legitimum religiosae familiae vestrae coetum seu Capitulum
generale, celebratis. Cuius processus operamque attente prosequimur, Aeque dubitamus hoc bonos optatos exitus eventusque parituram esse, ut
Ordo vester, confirmata disciplina et viribus auctis, ad salutares Evangelii triumphus magis magisque conferat.
Quod ut ad sententiam contingat Nobis spem inicit nqyus Magister
generalis, suffragiis vestris delectus. Iuvat igitur eum heic praesentem
10
2 Petr. 3, 1 8 .
* Die 22 mensis Septembris a, 1916 habita
.,
.
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
nunc Nos salutare; iuvat Nos palam agnoscere copiosa promerita) quae
dilectusfilius Martinus Gillet in diuturno fungendo supremi moderatoris
vestri munere sibi comparavit.
Cogitantibus et reputantibus Nobis, in quanam re opportune et utiliter sermo Noster versari posset, aliqua verba, quae in Constitutionibus
vestris ; continentur, oculis Nostris oecurrerunt, quae quietem meditatione digna esse videntur : « in pace continui, in studio assidui, in praedicatione ferventes »- Breve effatum, grandis sententia; exiguus verborum circuitus, grave praeceptorum pondus : enitet namque illic praecipuarum Virtutum forma, quae lectae et dilectae S. Dominici subofi gloriosi itineris erit auspicium, meta, sidus.
1
in pace continui. Non loquimur fucato nomine pacem, difficilem obtentu, facilem amissu, insidiar um plenam. Veram, solidam, sinceram pacem intelligimus, quae filia est caritatis et parens sanctae laetitiae, teste
divino oraculo : •<< Pax multa diligentibus legem tuam » et : « Qui autem
pacis ineunt consilia, sequitur eos gaudium ».
2
:J
Pax huiusmodi pulcberrimum donum est Christi, quod mundus neque dare neque eripere a nobis potest, sed nobis tantum inaniter potest
invidere, quin etiam pax est Christus : « Ipse enim est pax nostra » :
Christus videlicet, qui incolit et animat pectora nostra, cuius sumus, si
bene vivimus. Cum autem pax sit operosaruni virtutum consensio, semper alacriores incumbite, ut corpus sufficientes animo et animum Deo,
evangelica florentes gratia, desiderio et cogitatione Angelis, opere hominibus placeatis. Absistat a vobis quidquid fraternam potest turbare
concordiam, quae religiosos viros summopere decet eosdemque placidae sapientiae afficit ornamento. Sit inter vos praeesse fidele adiumentum, sit subesse iuge holocaustum, praefulgeat caeteris vita vestra ut
viva norma et praeclarum christianae professionis exemplum.
4
in studio assidu/i. Non est pax vestra languidum otium; habet immo
ea negotium, quod quodlibet aliud granditate et praestantia adaequatVestrum enim est doctrinae studio pollere, praesertim divinarum rerum
uberiore in diem notitia ditescere, vera caelitus data meditari, illustrare,
defendere, Unumquemque igitur vestrum exstimulent ad copiosiorem
semper scientiam assequendam, a sanctitudine morum non disclusam, illa
S. Hieronymi opportuna hortamenta: ((Numquam de manu et oculis
tuis recedat liber; discatur Psalterium ad verbum; oratio sine intermis1
N. 452/
Ps. 118, 165.
* Prov. 12, 20.
Eph, 2. 14..
2
4
r'-
Acta Pii Pp. Xï£
387
sione ; vigil sensus, nec variis cogitationibus patens. Corpus pariter animumque tendatur ad Dominum ».
5
ipsi, qui theologiae et philosophiae* excolendis semper praecipuum
locum addixistis, iure meritoque vobis eximiam laudem vindieatis :
S. Thomam Aquinatem, harum disciplinarum communem Magistrum.,
Ecclesiae dedistis, cuius sive in tironibus erudiendis, sive in abscótiditorum veroni m investigatori bu s porro ducendis, singularis est auctoritas, ipso in Codice iuris canonici decretorio modo asserta : « Philosophiae rationalis ac theologiae studia et alumnorum in his disciplinis institutionem professores omnino pertractent ad Angelici Doctoris rationem, doctrinam et principia, eaque sancte teneant».Quod quidem praescriptum quanti faciendum sit, Decessorum Nostrorum consilia vestigiaque secuti, alias animadvertimus. Hac autem in
re nunc minoris videntur esse momenti quaestiones, in quibus sub eccl e
siastici magisterii ductu auspicioque semper libera fuit opinandi et disputandi potestas, quantacumque eaedem in philosophicis et theologicis indagationibus et disceptationibus ducendae sunt. Eoque minus nunc sermo
est de illis doctrinarum ad physica seu adi rerum naturam attinentium
opinationibus et formulis, quae praeteriti temporis propriae et peculiares
erant, aut de illarum consectariis, quatenus quidem opiniones illas nostra
aetate reperta et inventa humanarum disciplinarum exsuperar unt et praetergressa sunt : quibus repertis et inventis Ecclesia favet, nedum adversetur, ea provehit, nedum metuat7
Nunc vero agitur de ipsis philosophiae perennis et theologiae fundamentis, quae quaelibet ratio et disciplina, re ac, nomine catholica aestimanda, agnoscit et veretur ; agitur de scientia et de fide, de earum natura ac mutua ratione ; agitur de ipsa fidei basi, quam nullum censurae
iudicium labefactet ; agitur de veris a Deo patefactis, an nempe mentis
acies ea certis notionibus penetrare atque ex eis ulteriora colligere possiti
Paucis dicimus : de hac re quaeritur, an videlicet quOd S. Thomas Aquinas aedificavit, ultra et supra quodlibet tempus una compositis et compactis elementis, quae omnium temporum christianae'sapientiae cultores:
suppeditaverant, solida rupe innitatur, perpetuo vigeat et valeat, catholicae fidei depositum efficaci praesidio'etiam nunc tueatur," novis quoque
theologiae et philosophiae progressibus securo usui et moderamini sit.
Id sané Ecclesia asserit, cum id sibi persuasum habeat hoc itinere ad
veritatem cognoscendam et solidandam tuto procedi. Ideo .Constitutione
5
S. HIERONYMO Kp. 125 ad Rusticum, n. 11:
« Can. 1366 § 2.
Cfr. Acta Ap. Sedis, W®, pp. 240-247.
7
MI-GNE, P L , t. 22, col. 10TS.
Acta Apostolicae'Sedis V- C'ommentarmm Officiale
m
Apostolica « Deus soientiarunrDominus », die xxi.v Maii anno MCMXXXI
edita, ipsa memoratam praescriptionem Codicis iuris Canonici confirmavit. Philosophia proponatur oportet — hoc ibidem praecipitur — «ita ut
auditores plena cohaerentique synthesi doctrinae ad methodum et principia S. Thomae Aquinatis instituantur»; et in theologia, «veritatibus
fidei expositis et ex sacra Scriptura et Traditione demonstraos, earum
veritatum natura et intima ratio ad principia et doctrinam S. Thomae
Aquinatis investigentur et illustrentur ».
Quodsi opus fuerit arduum non contigerit, ut experientia et usus
ostendunt, laicis hominibus in hodierni sermonis perspicuitatem vertere
et ampliore verborum gyro, explicare formulas quasdam ? ut aiunt, technicas, quae huius disciplinae imperitis obscurae esse consueverunt.
8
Propterea quod haec pondus habent legis, quae cunctis philosophiae
et theologiae catholicis scholis viget, multo magis a vobis speramus fore,
ut non solum externo ductu, verum etiam intimo iudicio et studio celsis
his obsequamini normis ad universam catholicam doctrinam, ad ea quo
que, quae iura et socialem ordinem attingunt, spectantibus.
Adsidua manu versate codices, ubi religionis instituta, leges, historia
continentur ; quae vero nova ferunt tempora sagaci indagatione perpen
dite et in scientiae sacrae usum convertite. Pax vestra, placidae operositatis amica et comes, caelestibus veris reflexis refulgeat. Ita inter arduos
montes lacus abietibus coronatus tranquillus caeruleorum poli arcuum
repercussam reddit imaginem.
Neque volumus silentio praeterire aliud, quod Nobis valde cordi est,
Leonianam videlicet Operum S. Thomae Aquinatis Editionem, quae novo
studio oportet provehatur : de incepto enim agitur, quod eximio vobis
decori erit ac philosophicis et theologicis disciplinis, quarum Doctor Angelicus dux semper peritissimus et inoccidua lux est, emolumento perenniter mansuro et olim aequa aestimatione pendendo.
In praedicatione ferventes. Magnum mysterium, dilectissimi Nobis,
praedicatio. Salus enim humani generis fides; fidem autem praedicatio
progignit, sicut scriptum est : « Eides ex auditu ». Inter Dei Verbi In
carnationem ac praedicationem arcta convenientia, mira propinquitas et
necessitudo. Discipulus Christi similiter ac Beatissima Virgo Maria Christum hominibus praebet, donat, dat ; christifer est. Deipara Virgo Maria
vestivit Christum membrorum indutu. Evangelii praeco eum vestit aereo
Verborum corpore : illic et hic Veritas, quae homines docet, quae homines illuminat et sospitat ; modus inaequalis, virtus eadem.
9
8
Art. 29.
• Rom. 10, IT.
Asta PH Pp. XII
Hic vero maternusihonor, fiaeelaus^ haec dignitas ad vos singulari nomine pertinet. -Servare.Àomen~/vësferam>v .seívaté- vestram militiam.; nemo
a .praedicationis officio,, soeordiaevel metus causa, abstineat.
Immo vestrum est in hoc labore caeteros antecellere. Concordet in
vobis ps semper cum moribus : quod dicitis exemplo fulcite. Quamvis humanae litterae utiliter discendae et colendae sint, ne verbum Dei debito
decore privetur, tamen sermonis Dei robur calestis est Spiritus Sancti
gratia, precibus et piis operibus implorata. «Agit itaque noster iste
eloquens, cum et iusta et sancta et bona dicit, neque enim alia debet
dicere: agit ergo quantum potest, cum ista dicit, ut intelligenter; ut
libenter, ut otedienter audiatur : et haec se posse, si potuerit, et in
quantum potuerit, pietate magis orationum, quam oratorum facultate
non dubitet, ut orando pro se, ac pro illis quos est allociiturus, sit orator
antequam dictor » .
10
Tria igitur sint ea, ad qua« adsiduas curas et cogitationes vestras
convertatis, ut nomine et re Dominiciani sodales sitis : pax, doctrinae
studium, praedicatio : non seiuncta, sed simul iuncta; non separata, sed
simul amata. Hisce praesidiis honorate professionem vestram, occurrite
ministerio Nostro, everso sueçurrite saeculo. « Sit vobiscum gratia, misericordia, pax a Deo Patre et a Christo Iesu Filio Patris in veritate
et caritate». Haec autem ex animo ominati, vobis Apostolicam Benedictionem amanter impertimus.
11
III
Ad Sodales e Societatibus Christianis Operariorum Italiae."
Con paterno affetto vi diamo il benvenuto, diletti tìgli e figlie, ed in
voi salutiamo le molte migliaia di lavoratori e di lavoratrici cattolici, che
voi rappresentate e per il cui maggior bene vi siete in questi giorni adunati nel vostro primo Congresso italiano. Voi sapete che Ci torna sempre
gradito di vedervi riuniti intorno a Noi nella casa del Vicario di Cristo.
Voi siete qui convenuti da tante regioni del bel cielo italico per implorare la Benedizione del Padre comune su di voi e sulle vostre deliberazioni. Volentieri ve la impartiamo. Sia questa Benedizione segno e sorgente di forza per una triplice solenne promessa di fedeltà, con cui vói
ponete fine al vostro Convegno romano : promessa di fedeltà a Dio, alla
Chiesa, alla Patria.
1 0
S AUGUSTINUS,
1 1
a Io. 3.
De doctrina christiana, c. 15, n. 32:
'.UM:---
;
' .:::.•!••
* Die 29 mensis!Septembris à. 1946 iiabìtà. «
8 - ACTA. vol. XIII, n. 12. — 33-11-946.
MIGNE,
PL, t. 34, col. 103.
3&0
Acta Apostolicae Sedis -•Oonimentarium Officiale
• Siate fedeli a Dio/.In questi oscuri tempi di decadimento spirituale
e morale voi in primo luogo dovete ogni giorno prostrarvi innanzi al vostro onnipotente Creatóre e Signore, nella umiltà e nella preghiera, ed
adempire coscienziosamente i vostri obblighi religiosi. Abbiate il coraggio di non dare la vostra adesióne e la • vostra collaborazione là dove si
disprezzano e si conculcano le leggi di ©io, i sani principi, la dignità
umana. Voi sperimenterete come la fedeltà verso Dio vi renderà franchi
nelFavanzare, non pavidi in faccia" ai •pericoli, immobili alle minacce,
forti al soffrire, insuperabili nella lotta in difesa della giustizia, imperterriti per non soggiacere nella vita privata e pubblica ad allettamenti,
ad astuzie, a correnti, cui un cattolico di salda fede non può dare il suo
assenso. Voi potete e dovete essere invece il lievito, che penetri nelle
masse lavoratrici per trasformarle e vivificarle secondo il pensièro e le
virtù cristiane.
Siate fedeli alla Chiesa/ Essa non inganna é non delude l'aspettazione
del pòpolo. Vale tale affermazione anche per il terribile periodò; appéna
chiuso, dell'ultima guerra mondiale e per questo tormentoso dopoguerra ?
Quante falsità sono state divulgate, e si divulgano ancora, contro là
Chiesa e il Papa, specialmente in mezzo alle classi operaie! Ma ora che
le pubblicazioni e le rivelazioni sopra gii eventi d'egli ultimi sette anni
sii sono succedute e si succedono le ¡une alle altre con ritmo crescente;
non hanno esse forse, consapevolmente o no • smentito le mostruose Calunnie e reso pienamente giustizia all'azione del Papato? Non hanno
forse mostrato in questa Sede Apostolica una condotta sempre costante,
coerente, rettilinea ? E tale condotta presenta come principali sue note
caratteristiche sei scopi, sei mète, verso cui essa ha volto, talora anche
contro ogni speranza, tutti i suoi sforzi : impedire la guerra ; abbreviare
la guerra ; trattenere lontane dalla guerra le Nazioni, che,- coinè l'Italia,
ne erano sul principio rimaste immuni ; salvare dagli eccidi è dalle sofferenze le persone, dalle distruzioni le città ; ovviare allei disastrose conseguenze dell'atróce conflitto, al di sopra di tutti gli odi e di tutti i contrasti, col più alto contributo di soccórsi Caritativi ; promuovere e sollevare le condizioni spirituali e materiali del popolò lavoratore.
;
No. La Chiesa non inganna e non delude l'aspettazione del popolo.
Essa ha proclamato e diffuso i) suo messaggio sociale, non per conseguire
effìmeri vantaggi, ma in adempimento del precetto di Cristo, con sguardo
lungimirante, nell'interèsse di tutti i popoli. Il passato ha giustificato
il programma sociale della Chiesa, e l'avvenire darà nuova testimonianza alia verità e all'equità, su cui è solidamente fondato.
Siate fedeli alla Patria ! L'Italia in questa ora critica e cóme una
Acta
Vii
P
p.
XII-
391
*na>vè~pèrèòss& dalla: tempia'; ma se essa è scaduta nella sua economia,
se è ferita nelle sue vivé carni, è pero fiera dei tesori inapprezzabili che
non ha ancora perduti é Che difendè con indomabile energia. In tali momenti una còsa è necessaria : che Ognuno compia il suo dovere e che
tutti facciano causa comune, mutuamente aiutandosi. Unitevi, diletti
'figli e figlie, cóntro tutto ciò che è crasso egoismo, turbamento dell'ordine pubblico, violenza e rivolta, propaganda di odiò. La vostra Patria
ha bisogno della coóperazionè di (pianti sono buoni, onesti, volonterosi,
capaci,anche se vengono da campi politici divèrsi; ha bisogno di un
lavoro indefesso, frutto di abnegazione, di pazienza è di tenace costanza,
liceo ciò che l'Italia attende da voi e che voi dovete essere orgogliosi di
dare al vostro Paese come probi cittadini e cattolici esemplari.
Aftinché il Signore abbondantemente fecondi con la sua grazia il vostro volere e la vostra azióne, invochiamo su divoi^ diletti figli e figlie,
sui nostri compagni di ' lavóro, sulle vostre organizzazioni, sulle vòstre
famiglie, su tutte le persone che vi sono care; le più elette benedizioni
del Cielo:
• '' - -' '
- '
'
!
1
:
!
;
¡:
!
;
A4. Praelatos Auditores ceterosque Officiales et Administros Tribunalis
$. Romanae Rotae necnon eiusdem Tribunalis Advocatos et Procuratores.*
.
Ecco che già un anno è trascorso, diletti figli, dacché Vi vedemmo l'ultima volta intorno a Noi, un anno per voi del più intenso lavoro, specialmente nel campo delle cause matrimoniali. Continuando lo studio iniziato nel Nostro precedente discorso, Noi cògliamo oggi l'occasione che
esso Ci offre per tornare ancora una volta su questa materia, che costituisce la parte preéíptiá della vostra atti vita, e sulla quale si è trattenuto
nella sua consueta relazione anche ilnòstro venerato Decano.
Noi cominciammo nel passato anno a parlare delle differenze fra
l'ordinamento giudiziario ecclesiàstico ed il civile. Avendo infatti esaminata la fondamentale distinzione, nella loro origine e nella lortf natura, dei due supremi Poteri, dei quali la potestà giudiziaria è una importante e necessaria f unzione, ne deducemmo una simile essenziale diversità fra i due ordinamenti'giudiziali, nonostante le molteplici rassomiglianze, che nell'uno e nell'altro si riscontrano.
1
á
j
Alla' medesima conclusione si giunge, se si mettea confronto Poggetto
1
* Die'6 melisi Octobris a. 1ÍMC habita.. -, •:•
Acta Apostolicae Sedis -y Commentarium Officiale
m
proprii) di ognuno. Anehe qui troviamo elementi e lineamenti comuni.
In ambedue le società jper|ette r invero, la• tutejai...,del.ìtowirn,.eß^mim
e s i g e . c h e i diritti ,e i beni ¡dlei ,loro mejnbri possano essere per via -giudiziaria attuati, g a r a i i t i t i - r . e m t e g r ^ t L Inoltre quei diritti e quei beni; sqnp
in parte gii stessi .^^ajiObiesa/.^neUQ^^tato'.: Poiché anche la Chiesa è
una società visibile;, la cui vita ,è necessariamente.-legata al modo di essere
fisico, a^...cpn -
II.
Un altro oggetto, che fa risaltare chiaramente la differenza fra l'ordinamento giudiziario ecclesiastico ed il civile, è il matrimonio. Questo
è, secondo la volontà dèi Creatore, uñares sacra. Perciò, quando si tratta
della unione fra battezzati, esso rimane per natura sua fuori della competenza dell'autorità civile. Ma anche fra i non battezzati I matrimòni
legittimamente contratti sono nell'ordine naturale una cosa sacra, di
guisa che i tribunali civili non hanno il potere di scioglierli, nè. laChiesa in simili casi ha mai riconosciuto la validità delle sentenze di divorzio. Ciò non toglie che le semplici dichiarazioni di nullità dei matrimoni medesimi — relativamente rare in paragone dei giudizi di divorziò;
— possano in determinate circostanze essere giustamente pronunciate
dai tribunali civili, e quindi riconosciute dalla Chiesa.
Senza dubbio circa gli effetti puramente civili del matrimonio anche
fra battezzati è giudice competente, come è a tutti noto, l'autorità civile. Ma ben j)iù ampia e profonda è la competenza della Chiesa nelle
questioni matrimoniali, perchè da lei, per istituzione divina, dipende
soprattutto ciò che riguarda la tutela del vincolo coniugale e della santità delle nozze.
'
A questa competenza partecipate anche voi, diletti figli, chiamati
come siete a pronunciare le vostre sentenze nelle cause matrimoniali.
Sé al principio del Nostro discorso vi abbiamo espresso la Nostra paterna riconoscenza per l'assidua opera vostra particolarmente in questo
campo, non possiamo ora nascondervi la Nostra sollecitudine per il crescente numero di tali processi, sollecitudine che sappiamo essere anche
la vostra, come le considerazioni esposte dal vostro degno interprete Ci
hanno testé apertamente manifestato.
2
;
Non sono infatti le cause matrimoniali pendenti dinanzi al vostro
Tribunale un indice e non danno forse la misura del progressivo dissolvimento della vita coniugale, dissolvimento che minaccia di avvelenare
- Cari. 1016.
>
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
:
e di corrompere anche i : costami delle --popolád&ni battole"hé?- • Allò- "-svi-•
luppo di così funesto disordine, -ambeduelé ¡gueríe¿'moniiial-i/ bná la - seconda incomparabilmente più dèlia prima, hanno largamente contric t i o . Muno può rimanere freddamente insensìbile dinanzi alla tragedia che trascina ancora dietro di sèle sue lamentevoli conseguènze, al
pensiero dei milioni di giovani sposi, che una forzata separazione ha
tenuti lontani gli uni dagli altri per lunghi mesi ed anni. Quale somma
di coraggio, di abnegazione, di pazienza, quale tesoro di amorosa mutua
fiducia, quale spirito di fede cristiana, erano necessari per mantenere
intatta la fede giurata, per resistere! Molti, senza dubbio, con l'aiuto
della grazia implorata nella ;-preghierav ' hanno "'saputo •rimanére. saldi.
Ma, accanto a loro, quanti altri sono stati meno forti! Quante rovine
di focolari distrutti, quante ferite di anime colpite nella loro dignità
umana, nella loro delicatezza coniugale, quante cadute mortali per lafelicità familiare !
:
Ora si tratta di riparare queste rovine, di sanare queste piaghe, di
curare questi mali. Il cuore materno della Chiesa sanguina alla vista
delle indicibili angosce di tanti suoi figli ; per venir loro in aiuto non
risparmia alcuno sforzo, e spinge fino all'estremo limite la sua condiscendenza. Questo limite estremo trovasi solennemente formulato nel can. 1118
del Codice di diritto canonico : « Matrimonium validum ratum et consummatum nulla humana, potestate nullaque causa, praeterquam morte,
dissolvi potest ».
Muño dubita che al presente una delle cure principali della Chiesa
deve essere quella di frenare con ogni mezzo il crescente decadimento del
matrimonio e della famiglia, ed essa ne ha piena coscienza, pur essendo
ben consapevole che le sue premure non potranno conseguire risultati
effettivi che nella misura in cui le condizioni generali, economiche, sociali e soprattutto morali, renderanno praticamente meno grave la condotta dì una vita coniugale accetta al Signore. A tale riguardo assai
grandi sono le responsabilità che pesano sui poteri pubblici.
Frattanto, nell'attesa che questo miglioramento della pubblica moralità si sia ottenuto, voi dovrete, diletti figli, con «fatica e pazienza»
sopportare e dominare l'affluire incessante dei processi matrimoniali.
Poiché altro è l'azione per il risanamento della vita coniugale e familiare,
ed altro la procedura giudiziaria riguardo ai matrimoni. Questa ha l'ufficio dì giudicare e di decidere i casi che le vengono presentati, oggettivamente, secondo Io stato di fatto e le norme del diritto canonico. Con
tinnate ad- apportare nell'esercizio della vostra carica, con la majiera-
3
Acta-Pri Pp. XII
3#?
bile imparzialità del giudice coscienzioso, la consapevolezza che con ciò
voi altamente contribuite alla edificazione della Chiesa. La saggia equità, con cui cuesto Tribunale! ebnsídéijá a£ehe 'iì lato finanziario delle
cause medesime nelle difficili condizioni economiche presenti, — equità
cui corrisponde la generosa cooperazione degli Avvocati rotali, — mostra già chiaramente che yqi concepite l'opera vostra quale realmente
è : un servigio reso al vero bene dei fedeli, alla salute delle anime.
;
5
Ili
Fra gli oggetti del potere giudiziario ecclesiastico Noi dobbiamo annoverare anche le materie che (oltre alla tutela della fede) sono proprie del
tribunale della Suprema S. Congregazione del S. Offizio. La severità
della sua procedura è voluta dalla santità dei beni, che esso ha la missione di difendere, e dalla gravità dei delitti, che è chiamato a giudicare.
Non vi sarebbe motivo di farne particolare menzione, se il suo modo di
procedere non venisse segnalato come in contrasto col principio, oggi
generalmente ammesso, della pubblicità dei giudìzi, considerata come
una necessaria garanzia contro arbitri a danno della giustizia.
Inattività di quel Supremo tribunale anche nelle cause criminali
si svòlge in realtà con l'obbligo del segreto. Ma innanzi tutto è da ricordare che anche la procedura penale degli Stati civili prevede in alcuni
casi che il dibattimento abbia luogo, o in tutto o in parte, « a pòrte chiuse», quando cioè un tale provvedimento è richiesto dal bene comune:
ora appunto questo stesso principio la Chiesa applica nei processi penali
del S. Offizio. D'altra parte però è indispensabile in simili casi che siano
assicurate tutte le garanzie essenziali per un giusto ed equo giudizio :
contestazione delle accuse all'imputato, con facoltà d'impugnarle o di
indicare quanto stimi utile a sua discolpa ; libera difesa sia personale,
sia col ministero di un avvocato d'ufficio ovvero scelto dall'accusato ;
piena oggettività e coscienziosità dei giudici. Ora tutti questi requisiti
trovano la loro attuazione nel tribunale del S. Offizio.
U vostro ufficio è ben grave, diletti figli, non soltanto per la sua vastità, ma altresì per le responsabilità che esso importa e per l'intensità
dell'austero lavoro che impone. Santo e benefico ufficio, esso è tuttavia
ignorato da molti, misconosciuto da altri. Ma il Signore lo riguarda
con compiacenza e, vedendo con quale animo voi lavorate per il suo onore,
per il servizio della sua Chiesa, per l'interesse delle anime, per la salvezza della società, fa discendere su di voi l'abbondanza delle sue grazie,
in auspicio delle quali impartiamo di cuore a voi tutti qui presenti la
Nostra paterna Apostolica Benedizione.
398
ACTA
88.
CONGREGATIONUM
SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS
i
BELLUNENSIS ET FELTRENSIS
'
DECRETUM
,
v
.
KBLTjTJNENSIS ET F E L T R E N S I ^ E P I S C O P U S OBLIGATIONE RJ%IÖEMDI>IN
URBE PEL-
TREÑSI E X O N E R A T U R .
Litteris Apostolicis «De salute Dominici Grecis » Pii Pp. VII t*, r.,
kalendis maii anni 1818 datis, quibus dioeceses Bellunensis et Feltrensis aeque principaliter uniebantur, inter alia statutum fuit ut Episcopus obligationi residendi per sex menses infra annum in unaquaque
civitate Bellunensi et Feltrensi teneretur.
Porro in praesenti, rerum omnium conditione annorum decursu per
saeculum et ultra mutata, ad satius consulendum memoratarum dioecesium regimini et Episcopi residentiae, opportunum visum est ut
Episcopus pro tempore Bellunensis et Feltrensis obligatione residendi
per dimidiam anni partem in Urbe Feltrensi exoneretur et ei facultas
stabiliter commorandi in urbe Bellunensi tribueretur. Est enim Bellunensis civitas caput provinciae civilis et sita in medio territorio duarum dioecesium, proindeque ad eam facilior patet accessus fidelium.
Insuper dioecesis Bellunensis multo amplior est numero paroeciarum
et incolarum quam dioecesis Feltrensis.
His omnibus perpensis, Ssmus Dominus Noster Pius Div. Prov.
Pp. XII, hoc Consistoriali Decreto, Episcopum pro tempore Bellunensëm et Feltrensem exonérât obligatione residendi per sex menses infra
annum in urbe Feltrensi. Contrariis quibusvis non obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 12 Ianuarii
anni 1946.
Fr. R. C. Card. Rossi, # Secretis
L. © . S . .
B. Reiizoni, Adsessw.
-í.
Saera
Congregatio
Ci oiisiatoHaU^
ZW
II
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
die S maii 191fi. — Cathedrali Ecclesiae Iaurinensi praefecit R. D. Colomannum Papp, parochum oppidi Sopron eiusdem dioecesis.
die 21 iulii. — Titulari Patriarcha tui Indiarum Occidentalium. Exc.
P. D. Leopoldum Eijo y Caray, Episcopum Matritenseni, cum indulto
retinendi sedem Matritenseni.
die // septembris. — Cathedrali Ecclesiae Veszprimiensi R. D. Ladislaum Bánáss, hactenus Administratorem Apostolicum eiusdem dioecesis.
die 15 septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Car dicensi Rev.
P. I). Antonium Vovk, Vicarium Generalem dioecesis Labacensis, quem
deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Gregorii Rozman, Episcopi Labacensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Abrittenae R. D. Maximilianum
Drzecnik, moderatorem alumnorum dioecesis Lavantinae in Facultate
Theologica Labacensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Ioannis
Iosephi Tomazic, Episcopi Lavantini.
die 2k septembris. —— Titulari episcopali Ecclesiae Paphiensi R,
D. Benjamin I. Webster, parochum Sanctae Mariae in urbe Weiland, archidioecesis Torontinae, quem deputavit Auxiliarem Emi et
Revmi Domini Iacobi Caroli S. R E. Cardinalis McGuigan, Archiepiscopi Toi ontini.
die 1 octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Scilitanae R. D. Ioannem B. Costa, e Societate S. Francisci Salesii, quem constituit Praelatum Praelaturae nullius Portus Veteris, hactenus eiusdem Admjnistratoreni Apostolicum.
die 6 octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Melensi R. D. Lucia
ii um Bernacki, doctorem in seminario Gnesnensi, quem deputavit Auxiliarem Emi et Revmi Domini Augusti S. R. E. Cardinalis Hlond, Archiepiscopi Gnesnensis et Varsaviensis, pro archidioecesi Gnesnensi.
die 7 octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Canathenae R. D. Silvi num Martínez, Cancellarium Curiae archidioecesis S. Ioannis de Cuyo,
quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi Domini Antonii S. R. E. Cardinalis Caggiano, Episcopi Rosariensis.
— Titulari episcopali Ecclesiae Plataeaensi R. D. Carolum Aram;
400
Acta
Apostolicae
Sedis
-Commentarium -Officiale
bupu, presbyterum dioecesis Bivi Quarti, quem deputavit Auxiliarem
Exc. P. T). Augustini Barreré, Episcopi Tucumanensis.
die 10 octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Leriensi Exc. P. DAémilium Bla neh et, hactenus Episcopum Sancti Deodati.
die 2ß octçbris.— Cathedrali Ecclesiae Pampilonensi Exc. P. D. Henricum Delgado Gómez, hactenus Episcopum Almeriensem,
— Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iosephi Miralies
y Sbert, Archiepiscopi, Episcopi Majoricensis, Exc. P. D. Ioannem
Hervas Benet, Episcopum titularem Alihdensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Leucenae R. P, Gabrielem Bueno
Conto,; Adsistentem Generalem Ordinis Fratrum Carmelitarum, quem
deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Antonii Augustini de Assis, Archiepiscopi Episcopi laboticaballensis.
i T i t u l a r i episcopali Ecclesiae Axomitanae R. D. Ioannem Urbani,
e clero Venetiarum, Antistitem Urbanum et Adsistentem Ecclesiasticum
generalem Actionis Catholicae in Italia.
die 29 octobris. — Cathedrali Ecclesiae Jacarezinhoensi R. P. Gerardum Sigaud Proenea, e Societate Verbi Divini.
die 2 * novembri s. — Cathedrali Ecclesiae Sinus Albi Exc. P. D. Geminiánnm Esorto, hactenus Episcopum titularem Birthensem et Auxiliarem Exc. P. D. Ioannis Chimento, Archiepiscopi Platensis.
— Cathedrali Ecclesiae Sancti Ludovici in Argentina R. P. Aemilium-di Pasquo, presbyterum archidioecesis Bonaërensis.
die J} novembris. — Metropolitanae Ecclesiae Pragensi, R. D. Iosephum Beran, Rectorem Seminarii Maioris Pragensis.
die 8 novembris. — Cathedrali Ecclesiae Constantinianae R. D. Leonem Duval, Vicarium Generalem dioecesis Anneciensis.
die 9 novembris. — Cathedrali Ecclesiae Leavenworthiensi Exc.
P. D. Georgium Iosephum Donnelly, hactenus Episcopum titularem
Còéìeiiiim.'
:;
— Titulari archiepiscopali Ecclesiae Phullitanae Exc. P. D. Franciscum Beckman, hactenus Archiepiscopum Dubuquensem.
!
jSacpa Congregatio Conc>b*
DECLAK4-TIO. . -
.
$0-
r / ;
Iudicialis actio, qua Excmus Aloysius Stepinac, Archiepiscopus
Zagrabiensis, per civilem Iugoslavia^ magistratum fuit arbitrio coniectus in carcerem atque iniuria damnatus, universum catholicum orbem
atque civilem ipsam societatem vehementer commovit.
Ecclesia tribus praesertim Codicis Iuris Canonici praescriptis sacros
Pastores eorumque dignitatem ac libertatem tuetur, comminans excommunicationem ipso facto incurrendam ab "eis
1. qui ad iudicem laicum traxerint Episcopum, praesertim, proprium (can. 2341),
2. qui violentas manus iniecerint in personam Archiepiscopi, seu
Episcopi (can. 2343 § 3 ) ,
3. qui directe vel indirecte impediverint exercitium iurisdictionis
seu potestatis ecclesiasticae, ad hoc recurrentes ad quamlibet laicalem
potestatem (can. 2334, 2°).
Omnes eiusmodi excommunicationes sunt, pro casuum varietate, simplici vel speciali modo Sedi Apostolicae reservatae.:,• ¡ j • ¡ ¡ ¡ ¡ i 1 ¡ i
Sacra Congregatio Concilii igitur, cleri populique -christiani \.Memi
plinae praeposita, quum praefata crimina nullam; habere;causam ;gpa:
viter minuentem imputabilitatem dignoscantur (can. 2205 § 3, 2220
§ 3, 3°), augentes vero habeant, praesertim ob singularem Excmi Viri
offensi dignitatem (can. 2207, 1°), praesentibus declarat eos pmifes^qui
ad memorata delicta patranda physice vel moraliter concurrerint, aut
eorumdem necessarii participes exstiterint (can. 2209 § 1-3), excommunicationes supra relatas incurrisse, eisque subiectos permansura^ do
nec a Sede Apostolica absolutionem impetraverint.
:
Datum Romae, die 14 Octobris 1916.
F. Card.
L. & S.
.
MARMÀGGI,
J
Praefectus.
"'
i,".'''-,!
.
F.
Roberti,
a 'secretis.
Acta Apostolicae} Sedis/-: Gommentürkim Officiale
SACRA ROMANA ROTA
Citationes ¿díctales •
.'
-,. .
1
'
'
:
'
."
'.'..j''
;i
-
'
. 1 . . . ' . . . . . '
BAIOCEN. - L E X O V I 1 N ;
:
NULLITATIS MATRIMONII (MASSEN JACQUEMAIN)
"
Cliniignoretur locus actualis commorationis Domini Petri Jacquemain, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum in Sede
ïribuhaîis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 2 Ianuarii 1947, hora undecima, ad concordandum de dubio disputando, vel in'frascnpto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Bòtalis pro causae definitione :
, Án constet de matrimonii nullitater in .casu,
,
;
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes- de loco commorationis praedicti Domini Petri Jacquemain,
curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* '••
•
?
.
:i
.
.
Guillelmus Heard, Ponens.
Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 4 Octobris 1946.
I. Stoppini, X otar ius.
* Etant inconnu le lieu de ia demeure actuelle de 3£, Pierre Jacquemain,
défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne
ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la
S. Rote Romaine' (Roma, Palazzo della Gancelleria) ,1e 2 janvier 1947, à
11 heures, pour concorder Où souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer
le jour de la décision de la cause devant la Rote.
Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant coiinaássanee du lieu de la résidence du dit Pierre Jacquemain devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation.
Sacra" Romana Bota
II
NULLITATIS MATRIMONII
m
..
(ROZINA-FABBRONI)
Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Edvigis Ro
zina, in causa actricis, eandem citamus ad comparendum in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 27 Ianuarii 1947, hora undecima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione :
/In constet de matrimonii nullitate in casu.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes,de loco": commorationis praedictae Dominae Edvigis ïfcozina,
curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.*
P
PfMciscus Ireöflaii, P Ö Ä « .
Ex Cancellaria, Tribunalis S. R. Rotae, die 14 Octobris 1946.
I. Stoppini, Notarius.
* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Hedvige Rozina,
demanderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre'-personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la
S. Rote Romaine (Roma, Palazzo dèlia Cancelleria) le 27 janvier 1947, à
11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer
le jour de la décision de la ea-nse devant la Rote.
1
Gonstet-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Hedvige Rozinà devront, dans la mesure du possible, Pavertir de la présente citation.
404
Acta
Apostolicae Sedis. —..Commentarium Officiale
I I I
A S O O T Ä N A
!
NULLITATIS MATRIMONII (BAŒHETTi-PËLICETTl)
1
Olim ignórete' locus actuaiis commorationis í)ñi Attilii Felicetti,
in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se, sive
per Procuratorem legitime constitutum, in Sedè Tribunalis S. R. Rotae
(Palazzo dèlia Cancelleria) die 17 febr. 1947 hora undecima ad concord a t u m de dubio disjputaiieoV ' vel" infrascripto - subsèribeMttm\ et ad
diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae "definitione :
1
-
r
An constet de matrimonii nullitate in casu.
,
;
v > uip^na^löeoröiai,! .parochi, : sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de locó commora¿tionis¡ praedicti I)ñi Attilii Felicetti, curare
debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. *
Franciscus Brennan, Ponens.
Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, 'die 4 Nov. 1946.
I. Stoppini, Notarius.
:
¡* citant inconnu le lieu¡ de la demeure actuelle• de M. Attile Felicetti,
défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne
ou paâe un procureur légitimement, constitué, au tsiege du Tribunal: de :1a
S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 17 février 1947, à
11 heures, pour; concorder ou souscrire le doute: ci-dessous rapporté, et fixer
le jour de la décision de la cause devant la Rote.
Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas?
Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du. lieu de la résidence du dit Attile Felicetti devront, dans la mesure
du possible, l'avertir de la présente citation. .
:
Vicariatus Urbis tribunal -<;H¿¡.
APPENDIX
VICARIATU* URBIS TRIBUNAL
••• ^ ,-•:-..}
. Citatio edictalis
•
<• •
AQUIPENDIEN.
NULLITATIS MATRIMONII (^ARINI-MUSTONB)
Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Evaristi Mustone fil. q. Theoclori et q. Mariae Gratiae Freddo, in causa conventi,
eumdem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem
legitime constitutum, in Sede Tribunalis Vicariatus Urbis (Koma, via
della Pigna IS-a) die 29 Ianuarii 1947, hora nona cum dimidio, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum:
An constet de matrimonii nullitate in casu, ex defectu formae.
Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam
habentes de.loco commorationis praedicti Evaristi Mustone, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.
Ex Cancellaria Vicariatus Urbis, die 23 Novembris 194^.
;7 % n i
Petrus Mattioli, Officialis.
:<
Augustinus Grego, V .Cancellarius.
2 0 - ACTA, vol. X I I I , n. 12. — 23-11-946.
Acta Apostolicae, ideáis - (Jomnieniafmm Officiale
:
DIARIUM ROMANAE CURIAE
SEGRETERIA DI STATO
NOMINE
Con Brevi Apostòlici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, hi è
degnato di nominare:
27 giugno 1945. L'I Imo e Revmo Monsig. Bernardo De Felicis, Protono
iario apostolico « de numero participantium ».
2
gennaio
1946. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Federico Tedeschini,
Protettore dell'Istituto delle Suore della Provvidenza (Gorizia).
17
maggio
»
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Adeodato Giovanni
Piazza, Protettore delle Suore Francescane di
Cristo Re (Venezia).
20
»
»
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Federico Tedeschini,
Protettore delle Figlie della Carità del Preziosissimo Sangue , (Nocera dei Pagani).
29
»
»
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Elia Dalla Costa, Pro-
tettore delle Suore Passioniate di San Paolo
della Croce (Firenze).
(5
luglio
»
S. E. Revma Mönsig. Antonio Riberi, Arcivéscovo tit.
»
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Clemente Micara, Pro-
»
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Lavitrano, Pro
di Darà, Internunzio Apostolico in Cina.
19
»
2
ago&to
>,
tettare delle Ancelle della Carità (Brescia).
tettore delle Suore del Santissimo Bambino Gesù
e della Sacra Famiglia (Palermo).
14
»
»
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giovanni Battista Nasalli Bocca di Corneliano, Protettore delle Suore
Francescane dell'Immacolata (Modena).
15
»
»
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Clemente Micara, Pro-
tettore della Compagnia di Sant'Orsola della
Santissima Vergine (Tours).
»
»
»
L'Emo e Revmo Signor Cardinale Clemente Micara, Pro-
tettore della Società del Sacrò Cuore di Cesù
(Roma).
Diarium Romanae Curiae
4m
15 agosto 1946. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Luigi Lavitrano, Pró•
tettore delle Figlie del Cuore di Maria (Parigi).
20
»
» L'Emo e Revmo Signor Cardinale Camillo Caccia Dominioni, Protettore dell'Istituto delle Ausiliatrici
delle Anime del Purgatorio (Parigi).
21
»
» L'Emo è Revmo Signor Cardinale Ernesto Ruffini, Protettore delVIstituto delle Suore Riparatrici dei
Sacri Cuori di G-esù e Maria, dette Suore della
Riparazione (Milano).
21
»
» L'Illiïio e Revmo Monsig. Giuseppe Pasquazi, Uditore della
Sacra Romana Rota.
5 settembre » L'Illmo e Revmo Monsig. Liberato Tosti, Arcivescovo tit.
di Leucade, Nunzio Apostolico nel Paraguay.
4 novembre » S. E. Revma Monsig. Maurilio Silvani, Arcivescovo tit.
di Lepanto, Nunzio Apostolico, Intemunzio in
. Austria.
Assistenti al Soglio Pontificio:
14 febbraio 1944. S. E. Revma Monsig. Ambrogio Giacomo Moriarty, Vescovo di Shrewsbury.
»
S.
E.
Revma
Monsig. Tommaso Shine, Vescovo di Middles25 aprile
brough.
1945.
S.
E.
Revma
Monsig. Michele de Lima Valverde, Arcive3 luglio
scovo di Olinda e Recite.
»
S.
E.
Revma
Monsig. Andrea Giacomo Luigi Brennan,
13 novembre
Vescovo tit. di Telmisso.
3 dicembre » S. E. Revma Monsig. Achille Salvucci, Vescovo di Molfetta, Giovi nazzo e Terlizzi.
» S. E. Revma Monsig. Pietro Rivière, Vescovo- di Monaco
27
»
(Principato).
16 maggio 1946. S. E. Revma Monsig. Onorato Coppieters, Vescovo di
Gand.
» S. E. Revma- Monsig, Serafino Maria Armora y Gonza))
»
lez, Vescovo di Tamaulipas.
» S. E. Revma Monsig. Umberto Rossi, Vescovo di Asti.
14 agosto
» S. E. Revma Monsig. Antonio Santin, Vescovo di Trieste.
20
»
» S. E. Revma Monsig. Ludovico Kerkhofs, Vescovo di
Liegi.
Protonotari apostolici ad instar participantium :
17 ottobre 1942. Monsig. Giulio Royer, della diocesi di Ohâlons sur Marne.
13 agosto 1943. Monsig. Giuseppe Lataste, della diocesi di Aire et Dax.
25
»
» Monsig. Augusto Eugenio Oger, della diocesi di Angers.
Acta Apostolicae ;S'edisy— ^Commentarium Officiale
25
agosto
1943. Monsig. Eugenio Mâchefer, della medesima diocesi
7 settembre
»
13 novembre
»
Monsig. Carlo Payne, della diocesi di Nottingham.
22 dicembre
»
Monsig. Edgardo Fourcy, della diocesi di Amiens.
»
Monsig. Ottavio Demarcy, della medesima diocesi.
»
»
17
marzo
Monsig. Giovanni Calvet, della diocesi di Cahors.
1944. -Monsig; Giorgio Searle Knuckey, della diocesi di Lan-
.. > •,
•• i •• ca-ster..,-. y v
v
21 dicembre. 1945. Monsig. Andrea Keene Gwynn, della diocesi di Charleston.
5
maggio
21
giugno
1946. Monsig. Francesco Lardone, dell'arehidiocesi di Torino.
»
Monsig. Giuseppe Anaya, dell'arehidiocesi di Messico.
»
»
»
Monsig. Pusistano A. Armora, della diocesi di'Tamaulipas.
30,
luglio
»
Monsig. Tommaso Francesco Markham, dell'arehidiocesi
di Boston.
0 novembre » Monsig. Giuseppe Borgbino. della diocesi eli Sai uzzo.
Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 12 ottobre 1946, il Santo
Padre Pio XII, felicemente regnante, si è benignamente degnato di assegnare
all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Giovanni De Jong le
Sacre .Congregazioni del Concilio, dei Sacramenti e Ceremoniale.
Parimenti con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII,
felicemente regnante, si è degnato di nominare:
Prelati domestici di Sua Santità:
14
giugno
25
»
12'
14
1946. Monsig. Eugenio Pelletier, della diocesi di San Giacinto.
»
Monsig. UmbertoScandone, dell'archidiocesi di Napoli.
luglio
»
Monsig. Umberto Cameli, dell'archidiocesi di Fermo,,
»
»
Monsig. Ulderico Décelles, della diocesi di San Giacinto.
» .,
»
Monsig.: Leone Fortin, della medesima diocesi.
26
»
»
Monsig. Lázaro Acquistapace, dell'arehidiocesi di Milano.
»
»
»
Monsig. Giuseppe Di Meglio, della diocesi di Ischia.
»
»
»
»
Monsig. Giacomo Testa, della diocesi di Bergamo.
30
))
»
Monsig. Alfonso Cervone, della diocesi di Atri e Penne.
5
agosto
»
Monsig. Giovanni Di Dio, dell'arehidiocesi di Catania.
»
»
»
Monsig. Giuseppe Donnaloja, della diocesi di Monopoli.
13
»
»
Monsig. Emidio De Sanctis, della diocesi di Rieti.
»
»;
»
Monsig. Benedetto Riposati, della medesima diocesi.
»
»
Monsig. Giuseppe De Vincenti, dell'amministrazione apo-
14
s
stolica di Lugano.
»
»
»
Monsig. Annibale Lanfranchi, della medesima amministrazione'apostolica.
2 settembre
»
Monsig, Ernesto Camagni, dell'arehidiocesi di Milano.
6
»
Monsig. Luigi Grippa, della-medesima archidiocesi.
»
-
Diarium Romanae -Curiae
Camerieri segreti soprannumerari di S. 8. :
23 novembre 1939. Monsig. Luigi JBroks, dell'archidiocesi di Riga.
»
»
»
Monsig; Giuseppe Oamans, della medesima archidiocesi.
» •
»
"
»
Monsig. Domenico Jandzenes, della medesima archidiocesi.
»
»
»
Mons%, Casimiro Kalinka,-'della medesima archidiocesi.
22 febbraio 1945. Monsig. Raffaele de Barrosí' dell'archidiocesi di Parahyba.
»
»
»
»
»
»
15
luglio
r
»
Monsig. Odilone Lobo, della diocesi di Penedo.
»
Monsig. Girolamo Cezar, della diocesi di San Carlo del
»
Monsig. Antonio Salerno, della- diocesi di Valencia nel
Pinhal.
l;
Brasile.
26 gennaio
1945. Monsig. Giuseppe Storti, della diocesi di Luni.
1946. Monsig. Arturo Giacomo Breen, dell'archidiocesi di Du
buque.
»
»
»
Monsig; Raimondo P. Duggan, della medesima archidio-
»
»
»
Monsig. Timoteo J. Gannon, della medesima archidiocesi.
9
marzo
»
Monsig. Luigi Altomare, della diocesi di Aversa.
»
»
»
Monsig. Luigi Ferrara, della medesima diocesi.
cesi.
»
»
»
Monsig; Gennaro Pezzullo, della medesima diocesi.
14
»
»
Monsig. Stanislao •Lokuang,
16
aprile
»
Monsig. Mario Berardi, dell'archidiocesi di Chieti.
»
»
»
Monsig. Antonio lannucci, della medesima archidioeesi.
»
»
»
Monsig. Andrea La Verghetta, della medesima archidio
22
»
»
Monsig. Sante Milano, dell'archidiocesi di Bari.
25
»
»
Monsig. Paolo Nicole, dell'archidiocesi di Quebec.
8
maggio
»
Monsig. Giuseppe Thalhamer, dell'archidiocesi di Monaco
20
»
»
Monsig. Angelo Candidi, della diocesi di Tivoli.
25
»
»
Monsig. Giovanni Chiarodo, della diocesi di Ivrea.
30
»
»
Monsig. Paolino Limongi, dell'archidiocesi di Capua.
dell'archidiocesi di Hang-
chow.
:
cesi.
e Frisinga.
»-
»
»
.Monsig. Giuseppe Cappelletti, della diocesi di Verona.
9
giugno
»
Monsig. Geremia Pacchiani, della diocesi di Bergamo.
»
- »
»
Monsig. Curzio Mancini, della diocesi suburbicaria di Fra
scati.
»
»
»
Monsig. Giovanni Colombo Kirk, della diocesi di Savannah-Atlanta.
17
»-
»
Monsig. Ermanno Emmett Mattingly, della diocesi di Columbus.
íMP
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
Monsig. Francesco Giuseppe Schwendeman, della medesima diocesi.
Monsig. Gennaro Suarez Muniz, della diocesi di Matanzas.
»
»
»
Monsig. Giovanni Mantegazza, della diocesi di Novara.
»' '
Monsig. Nicola De Luca, della diocesi di Atri e Penne.
Monsig. Luigi Bronzoni, della diocesi di Reggio Emilia.
»
»
Monsig. Carlo Fabbro, dell'arehidiocesi di Udine.
Monsig. Antonio Fornaciari, della diocesi di Reggio
25'»
Emilia.
»
Monsig.
Alfredo
Ferraris, della diocesi di Ginevra, LoI * J» '
sanna e Friburgo.
Monsig. Salvatore Garofalo, dell'arehidiocesi di Napoli.
$h
Monsig. Ettore Facioli, della diocesi di Pavia.
luglio
U
Monsig. Giuseppe Filippo Cardoso, del patriarcato di Li
20
»
: »
.. ¿f '''7
sbona.
., »
Monsig. Giovanni Vaccaneo, della diocesi di Alba.
30
».
Monsig. Gilberto Baroni, dell' archidiocesi di Bologna.
•hii i •nb:»; J:-.r ! »
5 agosto
Monsig. Pietro Grillo, della diocesi di Acqui.
»
Monsig.
»
Aurelio Torrazza, dell'arehidiocesil di Genova.
»|j:.;r ,- • »
Monsig. Luigi Crociani, della diocesi di Montefiascone.
»
Monsig. Ildebrando Amori, dell'arehidiocesi di Perugia.
Monsig. Vito Ventura, dell'arehidiocesi di Siracusa.
»
S- »
:
Monsig. Alfredo Lucioli, della diocesi di, Rieti.
«sr i i .
»
»
Monsig. Antonio Quagliotti, dell'arehidiocesi di Torino.
24
Monsig. Luigi Dad aglio, della diocesi di Acqui.
settembre
Monsig. Edoardo Canepari, della diocesi di Piacenza.
|; )i ' ; Monsig. Emanuele Sanguineti, della medesima diocesi.
17
giugno
1946.
fe-
»
,&.;'„>»:•
:
..
:
i. •
{
:
>> •
))
Cameriere segreto di nùmero di spada e cappa di 8. 8. :
12 novembre 1946. 11 sig. Marches© Edoardo Persichètti Ugolini di Castel. . t ; ¡
i
colbuccaro
(Roma).
?
!i;
Camerieri segreti soprannumerari di spada e cappa di 8. 8. :
25 dicembre 1945. Il sig. Enrico Domenico Utley, dell'arehidiocesi di West¡, ; ..
minster.
o r » '
» Il sig. Amedeo Chiaramente dei Baroni di Gebbiarossa, •
r ;r: y
dell'arehidiocesi di Palermo.
Camerieri d'onore in abito paonazzo di 8. 8. :
2J; novembre 193i9. Monsig. Casimiro Jasenas, della diocesi di Liepaja.
»
»
» Monsig. Giovanni Velkme, della medesima diocesi.
>>- ; in », }ì f» Monsig. Paolo Ozolins, dell'arehidiocesi di Riga.
10 maggio 1946. Monsig. Antonio Baldini, della diocesi di Imola.
îïîunum
10
maggio
Romanae'Curiae '-'
1946. Mònsig. Francesco Gianstefani, della medesima^itiô^êsi.
»
»
»
Monsig. Sante Monti, della medesima diocesi.
20
giugno
»
Monsig. Ignazio Jansen Jatobá, della diocesi di Pesqueira;
Cappellani segreti d'onore di 8. 8.:
20
ottobre 1945. Monsig. Guglielmo Meijeririk, del vicariato apostolico deila -Svezia.
9
giugno
1946. Monsig. Nazareno Terella, dell'archidiocesi di Gaeta.
30
luglio
13
agosto -
»
»
Monsig. Michele Oarlone, della diocesi di Tortona.
Monsig. Giovanni Schiff, dell'archidiocesi di Udine.
ONORIFICENZE
Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire;
*-
La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile :
11
aprile
1946.
19
giugno
»
14
luglio
»
»
5
agosto
»
»
Al sig. Gaetano Martelletto, della diocesi di Vicenza.
Al sig. lilario Gherzi (Roma).
Al sig. Val f rè Franchini, dell'archidiocesi di Firenze.
»
Al sig. Vittorino Di Camillo (Roma).
Al sig, Domenico Isola, dell'archidiocesi di Genova.
))
Al sig. Alfredo Colonia Silva, del vicariato apostolico di.
: Napo . •.
' :.. » : ••
-
Al sig. Vittorio Emanuele Gárces,'del medesimo vicariato
apostolico.
»
»
».
»
»
ottobre "
26
c
->>- "
»
Al sig. Angelo Campiglio, della diocesi di Pavia.
Al sig. Emilio.Goj, della medesima diocesi.
AI .sigi: Elia Sednaoui, del vicariato apostolico di II Cairo;
Al sig. Elia Toutouñgi, del medesimo vicariato aposto1
))
• lieo.
.
La Commenda dell'Ordine di 8. Silvestro Papa :
11
maggio
19
giugno
1946.
::
Al sig Giovanni Gorla, della diocesi di Como.
4
Al sig. Gian .Ernesto Leschiutta, del patriarcato di Venezia.
25,
5
9
»
»
Al sig. Bruno Bianchi (Roma)..
Al sig. Enzo Porcinai, dell'archidiocesi di Firenze.
luglio -
Al sig. Celestino Valz Brenta, della diocesi di Treviso:-
»
' j )) ?./;; Al sig. Carlo Cannas, della diocesi suburbicaria di Vel-
10
letri.
14
5
))
agosto-
»
•
"'
Al sig. Giuseppe Jacobuoci (Roma).
Al sig. Luigi Ciocca, della diocesi di Bergamo,
4lâ
5
»
»
»
»
»
;
»
Acta Apostolicae Sedis -- Commentarium Officiale
agosto. 1946, Al
Al
»"
' »
Al
;• ; »
Al
»
»
Al
»
))
Al
Al
»
»
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
Al
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
sig.
»;
»
))
»
»
»
»
))
»
»
))
»
24
))
»
30
))
»
»
»
»
Camillo nichelato, della medesima diocesi.
Giovanni Zojiea, della medesima diocesi.
Dante Petrelli, della diocesi di Fiesole.
Ugo Barbetta, della diocesi dì Grosseto.
Giuseppe Sartori, della medesima diocesi.
Pietro D'Ascia, della diocesi di Ischia.
Giuseppe Governatori, della diocesi di Montehascone.
Fernando Germani (Roma).
,.- "
Ottavio Folco- della: diocesi di Savona.
Francesco Riccato, del patriarcato di Venezia.
Battista Luigi Bagno, dell'arehidiocesi di Vercelli.
Mno Opezzo, della medesima archidiocesi.
Alberto Torri (Roma).
Manuel M. Montenegro (Colombia).
Ignazio Kuciukian, delParchidiocesi di Trento.
Pietro Pozzan (Roma).
Il Cavalierato dell'Ordine di S. Silvestro Papa:
5
»
1946. Al sig. Luigi Matteucei, della diocesi suburbicaria di Sa-
aprile
»
»
:
19
giugno
»
»
1
Iugulo
9
»
10
»
14
»
»
»
»
»
:
»
)>
»
))
»
»
20
»
»
24
»
»
»
»
))
"5 ' agosto
»
»
24,
»
»
))
»
»
30:
»
»
»
agosto
»
, ,
»
»
»
bina e Poggio Mirteto.
Al sig. Leo Paradisi, della medesima diocesi.
Al sig. Silvio Emiliani (Roma).
Al sig. Riccardo Camurri (Roma).
Al sig. Giancarlo Rovigatti, dell'arehidiocesi di Ferrara.
Al sig. Giuseppe Ulisse, döll'archidiocesi di Ancona.
Al sig. Pasquale Saetta (Roma).
*
Al sig. Vincenzo Terlizzi, della diocesi di Andria.
Al sig. 'Guido Ramazzotti, dell'arehidiocesi di Milano.
Al sig. Luigi Baldi (Roma).
Al. sig. Armando Dado (Roma).
Al sig. Antonio Filippetti (Roma).
Al sig. Giuseppe Ùbaldi, della diocesi di Foligno.
Al sig. Angelo Belardetti (Roma).
Al sig. Silvio Barbetta, della diocesi di Grosseto.
Al sig. Andrea Sesta, della medesima diocesi.
Al sig. Guido Meloni, della diocesi di Sovana-Pitigliano.
Al sig. Pietro Reale, dell'arehidiocesi di Vercelli.
Al sig. Alberto Barbetti (Roma).
Al sig. Amilcare Pozzilli, della diocesi di Tivoli.
Al sig. Carlo Nardoni, della medesima diocesi.
An. et vol. XXXVjftl
21 Decembris 1946
(Ser.H, v.XIII) -Num. 13
COMMENTARIUM OFFICIALE
ACTA PII PP, XII
CONSTITUTIONES APOSTOLICAE
I
DE AGUAS CALIENTES
CAPITULUM CATHEDRALE ERIGITUR
PIUS
EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD PERPETUAM REI MEMORIAM
Ut sollemnior in cathedralibus * ecclesiis cultus Deo exhibeatur et
Sacrorum Antistites in dominico sibi credito grege pascendo et gubernando ecclesiasticorum virorum, virtute, prudentia et doctrina praestantium, consilio et opera uti possint, quique, sede vacante, Episcopi
vices suppleant in dioecesis regimine et administration e /Canonicorum
Capitula ab Apostolica Sede ad iuris tramitem eriguntur. Quam ob
rem in Apostolicis Litteris, anno millesimo octingentesimo nonagésimo
nono, die vigesima septima Augusti mensis datis, quibus a fel. rec. Leone
Papa Decimotertio, Praedecessore Nostro, dioecesis de Aguas Calientes
condita fuit, futuri Episcopi sollicitudini demandabatur ut Cathedralis
Ecclesiae Capitulum, cum primum fieri potuerit, instituendum curaret.
Quod tamen mandatum ob iniquas temporum conditiones hactenus ad
effectum deduci non potuit. Nuper vero venerabilis Frater Ioseph a Iesu
Lopez, hodiernus Episcopus de Aguas Calientes, ratus opportunitatem
advenisse exequendi quod tum in sui ipsius, tum in Antecessorum suorum et in suae dioecesis cleri populique votis erat, ab Apostolica Sede
postulavit ut in sua cathedrali ecclesia Canonicorum Capitulum erigatur. Nos autem, perpendentes hoc valde cessurum ad divini cultus.
30 - ACTA, vol. X I I I , n. 13. - 21-12-ÍS46.
41*
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
splendorem augendum et ad christifidelium pietatem fovendam,,oblatas
preces- benigne excipiendas duximus. Quapropter, suffragante venerabili Fratre Aloisio Martínez, Archiepiscopo Mexicano, negotiorum Gestore in Delegatione Apostolica Mexicana, consilio collato cum dilecto
Filio Nostro S. R. E. Cardinale S. Congregationis Consistorialis a Secretis, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua
interesse praesumant consensu, certa scientia deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, in cathedrali Ecclesia de Aguas Calientes
Canonicorum Capitulum per praesentes Litteras erigimus et de eo quae
sequuntur normas statuimus : Una tantum erit Dignitas in Capitulo,
nempe Archidiaconus, cuius beneficii collatio semper Apostolicae Sedi
reservabitur et, pro hac prima vice, attentis animi ingeniique dotibus,
quibus, uti Nobis relatum est, exhibitio;. prnatus.^ectn^^Filius Margar i t e Santiago, Dioecesis Vicarius Generalis, eum Arcnidiaconum Capituli Cathedralis de Aguas Calientes nominamus et constituimus. Insuper quinque alii adnumerabuntur Canonici, quorum unus erit theologus, alter poenitentiarius, iuxta can. 398 § 1 Codicis Iuris Canonici;
quos quidem Canonicatus libere Episcopus conferet,: salvis reservationibus et praescriptionibus in eodem Codice statutis. Ad servitium chorale quod attinet praefati Venerabilis Fratris Aloisii Martínez prudentiae, audito venerabili Fratre Episcopo de Aguas Calientes, statuere
committimus quibus diebus horae canonicae erunt persolvendae. Volumus quoque; ut ex decimis, quae singulis annis in universa Dioecesi colliguntur ; deducta; summa vigesima centenae partis (20%) in sumptus
Curiae episcopalis et in Religionis opera eroganda, tertia pars tribuatur Capitulo Cathedrali eiusque dotem constituet * Quibus autem Digni-j
tati et Canonicis iura omnia ac privilegia tribuimus, quae ceteris Capitulis Cathedralibus Mexicanae ditionis; ex iure communi vel legitima'
consuetudine competunt. Denique ut sacrarum solemniorum functionum
decor effulgeat, et qui in Episcopi senatum adsciscuntur a caeteris ecclesiasticis'viris discrimínente, Archidiacono et Canonicis Capituli Cathedralis de Aguas Calientes privilegium concedimus gestandi, infra,
fines tantum suae dioecesis et dum Episcopo sacra pontificaliter litan ti
adsistant, praeter rochetum, vestem talarem cum mantelletta et collarem violacei coloris. Aliis anni diebus capitulares in choro induent vestes canonicales, quibus caeteri in Capitulis Cathedralibus Mexicanae
nationis canonici utuntur. Volumus porro et mandamus ut quam pri;
miim Capitulares Constitutiones ad iuris normam condantur, quae, ab
Episcopo rite approbatae, a Dignitate et Canonicis postea religiose sei.venturi Ad quae omnia ut supra disposita et constituta exsecutioni,
v-..;.
.. Acta Pii Pp. XII
Ub
mandanda venerabilem quem sapra diximus Fratrem Aloisium Martínez
deputamus? eique propterea omnes ad! id necessarias et opportunas tribuimus facultates etiam subdelegandi, ad effectuip, de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, iacto eidem onere ad
S. Congregationem Consistorialem authenticum peractae exsecutionis
actorum exemplar quam primum fas erit transmittendi. Decernimus
denique praesentes Litteras firmas, validas ët efficaces -exsistere et fore
suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his
a quocumque, scienter vel ignoranter contigerit attentari, id irritum
prorsus et inane esse et fore volumus et iubemus, 'contrariis quibuslibet,
etiam speciali mentione dignis, minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis) manu tamen alicuius
notarii publici subscriptis et sigillo viri in, ecclesiastica dignitate vel
officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur $des,, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae i orent. Nemini
autem! hanc paginam erectionis, constitutionis, statuti, concessionis,'
commissionis, derogationis et voluntatis Nostrae, infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit,
indignationem omnipotentis Dei et Beatorum Apostolorum Petri et
pauli se noverit incursurum.
_
1
N
Datum-Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo
quadragesimo sexto, die quinta Ianuarii, mensis,/ pontificatus Nostri
anno septimo.
*
,„,
Pro S. R. E. Cancellario
I Card. GRANITO DI BELMONTE
Fr. RÀl^kiiËLÎ C Card. ROSSI
Decanus S. Collegii
S .'C'. Consistorialis a Secretis '
Ludovicùs Kaàs, -Pr'ÒtOW.! Apost.
Bernardus' De Péiiëië, '-Pfoton-j •• Apost:,
! J
Jjoko -gß Plumbi
!
-
•
: }
'
•
Beg.Jn Cane. Ap., vol. .LXX, n. $k- — .Ah -Trussardi-
:
!;;
i - ; :H .
i
m.
Acigi*Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
II
CHÀCHAPOYASENVSIS FT ALIARUM
(A S. FRANCISCO XAVERIO)
A D I O E C E S I B U S . C H A C H A P O Y ÁSENSE ET CAJAMARCENSI ET A VICARIATU APOSTOLICO
S.
GABRIELIS A
VIRGINE
T
S E I U N G I T T J R ^ A - Q Ï Î A > OVA
PERDOLENTE DE MARAÑON TERRITORII
líRlí^TUR
PRAEFECTURA APOSTOLICA
: i • AGISCO : XAVERIO' >) . D ^ Q M I N ANDA ì,\ ; -;: •• [ ' [ _ .:
';. "'
V'./.^ï.pÏ.ipr
«A
PARS
S.; FRAN-
' ' : i'
:;,
EPISCOPUS
SERVUS SERVORUM DEI
AD P E R P E T U A M REI M E M O R I A M
In orbis catholici dissitis''regionibus novas constituere' Missiones plurimum, sane iuvat ad Christi regnum amplius prolatandum. Quod! quidem
perpendentes Nos Iubenti animo precibus annuere statuimus, quibus
venerabilis frater Ferdinandus Cento, Archiepiscopus titularis Seleuciensis Piérius et in P^értíviaña Republica Nuntius Apostolicus, iustis
desideriis satisfacere cupiens Societatis Iesu Patrum, in Peruvia söllertium Evangelii Praeconum, ab hac Apostolica Sede expostulavit ut
nova illic Missio constituatur. Attento itaque venerabilium Fratrum
dioecesium Ohachäpbyäsensis ét Cajamarcensis, nec non Vicariatus Apostolici S. Gabrielis à Virgine Perdolente de Marafion Antistitum consensu, annuente quoque Sacra Congregatione Consistoriali, cuius in ditione
duae praefatae dioeceses sunt, atque suppleto etiam, quatenus opus
sit, aliorum quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant
consensu, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium
Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, omnibus mature perpensis, ac certa scientia, apostolicae Nostrae potestatis
plenitudine, a tribus illis ecclesiasticis circumscriptionibus territorium
seiungimus intra limites infra descriptos contentum, et novam ex eo
Praefecturam Apostolicam eligimus et constituimus, quam a S. Francisco Xaverio denominandam decernimus. Limites autem novae huius
Praefecturae hi erunt : ad occidentem : fines regionis Peruvianae de
Pmra et fines Reipublicae Aequatorianae ; ad septentrionem : item fines
cum Republica Aequatoriana ; ad orientein : regiones de Loreto ; ad meridiem: parallela tria chilometra ad oppidi Yambrasvamba septentrionem ducta, usque ad meridianum L X X V I I I Green wich, inde linea recta ad
UtGubamba et Marañon fluminum confluentiam, tractus huius fluminis usque ad limites inter districtus Bellavista et Jaen dei Alto et Ta-
Acta Pii Pp. XII
417
JjaconaSj usque ad Pium? -regionem. Praefeeturam istani; ita 'noviter^erectam : Ms limitibus' praefatis circumscriptam, 'apostolicis; Sodalium Societatis -lete» curis, ad Nostrum tamen et Sanctae /Sedis;beneplacitum,
concreditam volumus, îet illi eiusque pro lempore Praefectis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem
Praefecturae Apostolicae earumque Praesiiles iure? communi fruuntur
et-gaudent, eosque pariter adstringimus oneribus. ;et? obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omniaj uti supra ^disposita: et.constituta,
rata ac valida esse volumus et iubemus, contrarii^ quibuslibet minime
obstantibus. Harumfvero Litterarum transumptis ¡mt excerptas, etiam
impressis, manu tamen alicuius Notarii publici subscriptis, et sigillo viri
in .ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis,; ..eamdem' ' prorsus
volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus Litterishaberetur, si
ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc /paginam
dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. %% quis vero id ausu
temerario attentare praesumpserit, indignationem.omnipotentis Dei et
beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit;incursurum.
Datum Eomae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo sexto, die undecima Januarii mensis, Pontificatus
Nostri anno septimo.
Pro S. K, E. Cancellario
''
T. Card. GRANITO DI BELMONTE
Sacri .0'olle g ii Decanus ' '
Loco
£8
'-V.
"P." Caro!. FÜM'ASONí BIONDI
S. O, de Propaganda Fide Praef.
Carolus Respighi, Protón. Apost.
Alfridus Vitali, "Proton. "Apost.
"-i
'••'•• •
'**.
•"
:
Plumbi
1
Reg. in Cane. Ap., vol.'''LXX , n, 61 — Al. TrussàrcJi: •"*'
' EPISTULAE -...•!
AD
-
EXCMUM
OB
MARIALEM
( ( h.\
T
P.
NAVAL»
I).
'
•
-
MICHAELEM
CONVENTUM
"•'i'---.
;
' '• '.
O'DOHERTY';'
TERTIO
CELEBRANDUM.
.
••• í
/>
; •
'
\. .r
A R C H I E P I ' S C O P U M •' M A N I L E N S E M ,
VERTENTE
SAECULO- Á
PARTA
VICTORIA
r
V
p u i s p p . xi! ,'" _
, y-[ "
\.
^
.'
Venerabilis Prater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Philippinas Insulas, Deo et Ecclesiae dilectas, fide et praeclare gestis inelntas,liben ter comperimusin eo esse, ut festis coeühus, sacrorum ri-
Acta. •ApostoUcaë^&eMé — Goñifdentañum Officiale
tuum insueto splendore et magnifico apparatu trecentos faìistè'condi tos annos concelebrent^ ex quo -maritima victoria ipsarum Incolis'catholica religio et civilis libertas a gravibus instantibus minis et periculis tutae servatae sunt. Cuius recensendi eventus faustitateni
nolumus silentio praeter mittere, quin tibi, Venerabilis Frater, ceterisque sacrorum istis Antistitibus et clero et populo, vestrae curae
commisso, gratulationes et salutares adprecationes Nostras proferamus.
ut paternae Nostrae, caritatis accedente voce, sertum vestrae àugeamus
laetitiae, ac vestra pia studia expergefaeiamus. Maiores vestri non d ii
bitaverunt memoratum triumphum Deiparae Virgini a SS, Rosario —
cuius auxilium summa precumContentione petitum erat - acceptum referre ; itemque pölliciti sunt quotannis se in eiusdem honorem festum
acturos esse, quo praecelsae Parenti ac Reginae perpetuum gratum animum profiteantur; Hac re evenit, ut vestrates Mariale Rosarium in
exemplum colerent idemque plurimi facerent. Quapropter fas non est
huiusmodi morem et institutum, qaiod avis veteribus vestris pergratum
fuit eorumque firmae fidei vivaces sensus aluit, abölescere vel utcumque
languescere. Hoc namque non sinunt adiuncta rerum, quae recens bellum Philippinis Insulis calamitosa reliquit consectaria quaeque expostulant, ut strenue - confitentur et cogantur vires, eae praesertim, quae
ad spiritalis vitae rationes spectent. Reapse ut christianae humanitatis
cultus uberiores usque gignat fructus idemque, dum ad. sempiterna promissa consequenda hominibus facile sternit iter, in terris quoque eos
vitae exornet prosperitate, praesenti statui et condicioni consentanea,
omnino necesse est, ubique et -semper principatus spiritalium rerum
exquiratur et consistat. Magna res libertas, at sponte dilabitur in. licentiam, saepius aeque abiectam ac tyrannidem, nisi illa solidum verum
que rerum ordinem vereatur* quo divina humanis, aeterna caducis, iusta
utilibus praeponantur. Tum vero christianae sapientiae ordo elucet, si
divinis veris et praeceptis penitus mente haereamus et ad ea mores actusque nostros, caelesti opitulante auxilio, coniponamus. Hac autem in
adipiscenda absolutione et perfectione Beatissima Virgo Maria praeit
operibus, antecediti exemplis, patrocinio prodest. Ipsamet tum debellatrix diaboli et peccati^ quibuscum perpetuas exercet inimicitiam, tum
omnigenae virtutis splendore decora, apprime Christi gratia dives, celsa
est vitae forma, quam fideles intueri et in se ref erre debent ; turris fortitudinis, mater pulchrae dilectionis, sedes sapientiae integrum et praevalidum habet in sè christianae religionis afflatum, quem Apostolus ita
describit : « Non enim dedit nobis Deus spiritum timoris, sed virtutis
et dilectionis et sobrietatis» (II Tim., 1, 7i. At vero Mariale Rosarium
v
;
;
:
...
. Actu Vh h>)>. XII
419
efficit, ut Deiparae mysteria;, .prae c^ulis,^béamus,'-eam pio mentis, affectu reputemus, eam amemus, imitemur ac suavi precum instantia: eius
opem rogemus, ut maternae exemplar vitae bene cogitemus et plene imitemur. Totius Evangelii breviarium, dominicOrum mysteriorum meditatio, sacrificium vespertinam, sertum rosaruni, hymnus laudis, supplicatio domestica, christianae vitae institutum, certum caelestis favoris
vadimonium, exspectatae salutis praesidium iterum istic summo in honore sit Marialis corona atque, ea auspice, redeat istuc retinentissima
rècti prisca "virtus et spes relucescat melioris aevi, quo cum sincera in
Dei Numen reverentia fecundo foedere iunctae,: sacrae litterae, omnis
generis disciplinae, ingenuae artes, nobilis morum ur^aÄ&s, socialis
iustitiae imperium, christiana felicitas floreant. In iis autem omnibus,
quae Nobis et vobis ob atrocis belli casus acerbiorem pepererunt dolorem, illud profecto praecipue ponimus quod venerabilis Manilensis aedis
S. Dominici deleta est. Praeclarum templum, religione, mole, artificio,
memoriisvestratibus apprime dilectum, quasi unius gentis vestrae
calamitatum consors, difìractis muris et fastigio, proeidit: at inter eius
ruinas illaesa stetit effigies Deiparae a SS. Rosario, ut inter tot asperitates et acerbitates indubiae resurrectionis pignus exsisteret neve ani
mos dolore fractos serenae futurae aetatis fiducia deficeret. Decet igitur
nunc venerandum delubrum iterum exstrui ac, parili sorte vestra usum,
vobiscum consurgére, qui post tot metus et mala respiratis et ad laudabilia opera et incepta inardescitis. Neque dubitandum est, quin Cae
litum hominumque Regina, tantae observantiae vestrae obsequio honorata copiosas largitura sit vobis et posteris vestris gratiarum opes, ut
Philippinae Insulae, solidum rei christianorum publicae propugnaculum, catholicam religionem, quae cuilibet populo sapientia, laus,
sanitas est praecipua, excolant, in domesticae et socialis vitae usus
traducant, quam largissime provehant. Quid optabilius vobis, quid
historiae vestrae fastis congruentius, quid salutarius, quam Evangelii
gloria praecellere et satores esse lucis, cuius splendori bus beamini ? Per
Catholicam Actionem et pia sodalitia, per cuiuslibet ordinis catholicas
echólas, praesertim per istam Universitatem studiorum a S. Thoma Aqui- N
nate, per missionalia opera et Evangelii praeconum laborem, quem olim
saepius exantlati martyrii sanguis consecravit, facile, ut fides vestra,
Spiritus Sancti fervore concepto, nova opimorum spiritalium fructuum
éorona honoretur. Quod autem ut ad sententiam contingat, praecelsam
Virginem Mariam in vota Nostra, et vestra quoque, vocamus et opíferum eius patrocinium propitiamus. Ut autem centenaria stata festa uberiorem spiritalem segetém secum ferant et Marialis Rosarii usus et cui-
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
tus magis magisque istic invalescat; ultro ac libenter in perpetuum concedimus aliquas sacrae Indulgentiae opes, ut in adiecta hisce Litteris
pagella apparet.
Haec postquam pro Nostra in vos benevolentia, quam penitus novit
qui mentí Nostrae eam ingerit, ominati sumus, nihil Nobis demum restat, ut tibi, Venerabilis Prater, et universis, qui supra memoratae celebritati utcumque favebunt vel intererunt, Apostolicam Benedictionem, divinorum munerum auspicem, libenti animo impertiamus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxxi mensis Iulii anno
Pontificatus Nostri octavo.
MDGCCCXXXXVI,
PIUS PP. XII . :
;.; ., :
II
AD E . M U M P.
D. IOANNEM BAPTISTAM
TIT.
SANCTAE M A R I A E I N TRANSPONTINA
S. R. E; P R E S B Y T E R U M C A R D I N A L E M NASALLT ROCCA DI CORNELIÁNO> A R C H I E P I S C O P U M BONONIENSEM Q U E M L E G A T U M RBN U N T I A T A D TRANSLATIONEM REL I Q U I A R U M S. DOMINICI.
PIUS PP. XII
Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem, — Sanctorum corpora, teste Ioanne Damasceno, perennes sunt in Ecclesia
fontes, ex quibus tamquam rivuli salutares effunduntur in populos christianos dona caelestia, beneficia et ea omnia, quibus maxime indigemus.
Quapropter non mirum est, si, tres abhinc annos, recenti bello circa
turritam Bononiam acrius aestuante, sacrae exuviae Sancti Dominici
Confessoris, inclyti Praedicatorum Ordinis conditoris, ex Arca marmorea, ubi per saecula requiescebant, remotae in cryptam sub aula capitulari effossam atque solidissime munitam reconditae sunt, ne bellicis telis ex aethere imminentibus saeviter laederentur. Nunc autem,
positis iam pridem ubique armis, pium consilium initum est j ut sacra
Üla pignola sollemni pompa et maxima populi frequentia reponantur
in splendido sacello, ubi antea religiosissime asservabatur. Nos itaque,
votis, dilecti filii Martini Stanislai Gillet, Generalis Ordinis Praedicatorum Magistri, benigne annuentes, ad translationis sollemnitatem adtaugendam, te, Dilecte Fili Noster, qui perillustris metropolitanae Sedis
Bononiensis gubernacula tenes et Romanae purpurae splendore praefulges, Legatum Nostrum eligimus et renuntiamus, ut sacris ritibus ac
caerimoniis exuviarum Sancti Dominici translationis, in magnifico templo Bononiensi medio Septembri proximo peragendae, nomine Nostro
Acta Pii Pp. XII
Nostraque auctoritate praesideas. Pro certo autem habemus, eiusmodi
sollemnia ad incrementum religionis avitae et ad pietatis studium non
paulum esse christiano populo profutura. Quo interea festus dies salutarior evadat, tibi ultro potestatem damus, ut, Sacro Pontificali ritu
peracto, .adstantibus fidelibus nomine Nostro ifostííaxpie auctoritate benedicat, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Caelestium autem donorum nuntia et conciliatrix,
praeçipuaeque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedictio, quam
tibi, Dilecte Fili Noster, universo Fratrum Praedicatorum Ordini, cunctoque clero et populo tuae curae tradito amantissime in Domino impertimus.
Datum Romae apud Sanctum Petrum, die iv mensis Augusti, in festo Sancti Dominici Confessoris, anno M D C C C C X X X X V I , Pontificatus Nostri octavo.
PIUS PP. XII
.
III ' '
AD E . M U M P. D. I O S E P H U M MARIAM TIT.
/ '
SANCTAE M A R I A E SCALARÏS S .
R. 9.
P R E S B Y T E R U M CARDINALEM CARO RODRÍGUEZ, A R C H I E P I S C O P U M SANCTI IACOBI I N C H I L I A , L E G A T U M A D C O N C I L I U M
LIENSI
PLENARIUM
EX UNIVERSO C H I -
EPISCOPATU INDICTUM.
. PIUS PP. XII .
Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Libenti admodum animo nuper accepimus totius Chiliae Episcopatus votum proximo Octobri mense plenarium Concilium ineundi, nec facere
possumus, quin magnopere gratulemur, quod tecum omnes sacrorum Antistites Chilienses,'in" re tam gravi tamque opportuna, concordi studio
diligentiaque Consenserint. Ad ea profecto negotia pertractanda animos adiecistis, ad eaque communi iudicio consilia sumenda, quae maxime praesentia tempora locaque vestra expostulare''videntur-.. Praeclara
autem vobis laus erit, communes normas nationi vestrae dare aut sollemni sanctione confirmare. Itaque, ut Concilio isti episcoporum plena»
rio ad Codicis iuris canonici praescriptum Nos ipsi praeesse possimus,
te, Dilecte Fili Noster, qui praenobilem istam sedem metropolitanam
tenes, quemque recens Romanae purpurae splendore exornâvimùs, ìjì
gatum Nostrum, ut iam antea per telegraphicas notas edicendum tibi
curavimus, hisce litteris eligimus ac renuhtiamus, ut proximum' •Concilium plenarium ex universo Chilien si episcopatu nomine Nostro No-
Acta Apostolicae 'Sedis — Commentarium Officiale
straque auctoritate rite con voces eidemque praesideas. Deum interea
supplici prece exoramus, ut mentes animosque omnium, qui istuc sunt
conventuri, illustret atque moderetur, ipsamque congressionem ad felicem exitum perducat. Cuius quidem superni muneris nuntia ; et conci liatrix, praeçipuaeque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedi
ctio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, ceterisque Chiliae Praesuli bus eorumque eieris ac fidelibus amantissime in Domino impertimus!
Datum ex Arce Gandulphi apud Romam, die V I I I mensis Septembri s,, in festo Nativitatis Beatae Mariae Virginis, anno M D C C C C X X X X V I .
pontificatus Nostri octavo.
PIUS PP. XII
IV
A D E M U M E . D . ADEODATUM I O A N N E M T I T .
CARDINALEM
PIAZZA,
PATRIARCHAM
S.
PRISCAE S .
VENETIARUM
AC
R,
E.
PRESBYTERUM
PRAESIDEM
COMMIS-
SIONIS E P I S C O P A L I S MODERATRICIS ACTIONIS C A T H O L I C A E I T A L I C A E , C U I U S
STATUTA
APPROBANTUR.
Signor (•ardim.üe.
Siamo lieti che nell'imminente inizio della XX Settimana Sociale dei
Cattolici d'Italia, convocata in codesta Sede patriarcale, Ci sia offerta
felice occasione di dare la Nostra approvazione al nuovo Statuto delPAzione Cattolica Italiana, preparato dalla Commissione Episcopale a
ciò da Noi nominata ed egregiamente da Lei presieduta ; e, Ci piace rilevare come tale ordinamento, se ancora suscettibile di ulteriori modificazioni che l'avvenire potrà suggerire opportune, raccolga tuttavia in forma
sintetica e fìssi in norme collaudate dall'esperienza una non breve tradizione di lavoro, a cui il laicato cattolico italiano, di concerto col Clero,
ha consacrato immensa'copia di cure e di energie, esercitando una funzione via via più determinata nel campo dell'apostolato ecclesiastico
e dando alla società, gradatamente dimentica dei principi cristiani,
l'impareggiabile beneficio della loro moderna illustrazione nella dottrina
e della loro viva professione nella pratica.
Così che compiendo questo Nostro atto, Ci conforta il pensiero di
poter degnamente riconoscere i lunghi e faticosi sforzi di quei Cattolici
che, di non altro armati all'infuori di un saldo amore a Cristo e alla
sua Chiesa, diedero in questi ultimi tempi valido contributo alla milizia
del nome cristiano e di coronare in- tal.guisa;la,-di#Hrna:.;e; sapiente opera
Acta Pii Pp XII
:
5
dei Rostri ; Predecessóri, Che all'AzioneJ Cattolica rivolsero sempre paterna sollecitudine è'fecero di essa forte e fedele strumento perlài difesa
della Chiesa e la diffusione dei suoi insegnaménti; Ci arride ^altresì la
speranza che così facendo Noi apriamo all'Azione Cattolica, nell'osseivanza delle disposizioni concordatarie che la riguardano, un nuovo periodo di feconda operosità : chiamati i Véscovi a condividere con Noi il
governo di queste crescenti schiere di fedeli desiderosi di perfezionamento spirituale e di attività sociale; nuovamente affidate a dirìgenti
laici, opportunamente scelti, proprie e responsabili funzioni esecutive ;
impegnato il Cleroad-autorevole e ben distribuita missione di assistenza
spirituale e morale; perfezionati gli organi direttivi dei vari gradi dell'intera organizzazione ; aperta la possibilità di espansione con la creazione di nuove opere e l'adesione di nuove istituzioni ; affermata legit
tima l'esistenza di altre differenti associazioni cattoliche e promossa
fra tutte una solidale fraterna collaborazione,, Noi confidiamo che siano
stabiliti quell'equilibrio e quella vitalità che devono essere propri di movimenti nati dall# carità di Cristo e agenti nella sua Chiesa, e che ancor
oggi ne dimostrano la perenne fecondità.
Ma più che alla lettera di norme statutarie, complesse e delicate, si
volge ora la Nostra attenzione al significato che assume la sanzione pon
tificia data a tali norme, al nuovo riconoscimento e all'incoraggiamento,
cioè, della collaborazione dei laici alBapostolato gerarchico, e coneiò ai
monito e all'invito che si rivolge a tutti i buoni cattolici, veramente co
scienti dei bisogni dei tempi, di dare alla professione della loro fede, uno
spirito operante e militante. Veda perciò il Clero nell'Azione Cattolica
affermato il bisogno> reso impellente dalle condizioni della vita moderna
e dalla scarsezza dei sacerdoti, di crearsi fra i laici collaboratori generosi,, ed offertoli metodo ben provato per procedere alla loro formazione
e alla loro organizzazione; e vedano i laici nell'Azione Cattolica uno
stimolo a servire la Chiesa liberamente, ma con disciplina, e un'alta
considerazione dell'opera che ogni semplice fedele può rendere alla causa
di Cristo. E vorremmo altresì che il popolo intero avesse a ravvisare nell'Azione Cattolica, non già una chiusa cerchia di persone iniziate ad
esclusivi ideali, ovvero uno strumento di sterile lotta o di ambiziosa conquista, ma piuttosto un'amica schiera di cittadini che hanno fatto propria la materna intenzione della Chiesa di tutti redimere e di garantire
alla società,PinsostitUiibile e indispensabile fermento della vera civiltà.
;
Con queste esortazioni e con questi voti Noi benediciamo Lei, Signor Cardinale, come pure i componenti della Commissione Episcopale,
gli Assistenti Ecclesiastici, i Dirigenti e soci dell'Azione Cattolica Ita
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
liana, erper essa facciamo Nostra l'invocazione .del salmista al Signore-:
«« Respice de caelo et vide, et visi-ta vitem hanc Et protege,eam, quam
piàntavi t dextera tua
RIDALLA Nostra Residenza di Castel Gaiidolfo; 11 ottobre 194=6. \
.
PIUS PP. xi!
,
, .
V
AD R.' P. "AUGUSTINITil GEMPJLLI, O. F. M . , CATHOLICI A SACRO CORDE IESU
ATHENAEI MEDIOLANENSIS RECTOREM MAGNIFICUM XXV VERTENTE ANNO AB
A H M ' ATHENAEO CONDITO.
;
!
PIUS Pl». XII
Dilecte Fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Cum Athenaeum istud quinque ac viginti abhinc annis feliciter inauguratimi est,
non modo catholicus Italiae populus, cui res iam diu in votis erat, laetábuñdbs oculos animumque spei plenum ad novum convertit studiorum
domicilium, sed Apostolica etiam haec Sedes, quae ut rîullo non tempore
per saeculorum decursum id genus Instituta pro viribus excitavit, fovit
ac provexit, ita nostris potissimum temporibus eadem utpote necessaria
prorsus existimat, commendat et adiuvat; quandoquidem probe noscit
t* christianam educationem causam esse sane gravissimam, quod attinet
non modo ad singulos homines, sed ad domesticam etiam civilemque consortionem, cuius quidem summa Vis atque virtus ex ipsa vi atque virtute
eorum profecto oritur, ex quibus; eadem' tamquam elementis constat )>.'
Nos autem, quibus inde ab initiis'laudabile' hoc inceptum tantopere
eordi est, cupimus vehementer ut grátulántis voluntatis Nostrae significatio iis omnibus ne desit, quorum ope res viget ac ftöret ; ac tibi imprimis, Dilecte Fili, quo auctore sollerti et alacri haec studiorum Universitas, post tot difficultates, tentamenta ac labores, principium sumpsit':
deinde vero ceteris omnibus, qui navanr suam docendo, moderando administrandoque huic causae dant operam; acdeni^uè'îtalorum populo, qui,
Episcopis in exemplum praeeuntibus^ generosa largitate sua effecit ut
bonum semen, quinque ante lustra terrae concreditum, ita in validam
arborem succreverit, ut omnium vicerit exspectationem. •
Quod per hoc temporis spatium, opitulante Deo, fecistis, id procul
dubio auspicium est maiorum usque felicior u m que rerum. Ac placet
Nobis non modo in vestram laudem, sed ad vestrum etiam addendum
;
!
Ps.. 79, 15-16. . •
-? PITTS XI. Litt. Enc.. Divini illius, A.A.S., XXII, 51.
. ,,
" ...
Acta-Pii. Pp-MlL
exeitándumqüe animum, praecipua heic in memoriam revocare in suaque luce ponere : Athenaei magisteria numero incrementoque adaucta ;
scripta typis edita non pauca, quae humanas disciplinas eximio studio
illustrarunt; operam congressionibus, altiori doctrinae promovendae habitis, scite opportuneque datam; philosophiam ea mente eaque ratione
excultam,, quae rectis normis ab Apostolica hac Sede non semel impertitis
apprime respondeat, ac detegendae veritati reapse inserviat; ac denique
frequentiores in dies alumnos doctoresque vestros laurea donatos, qui
rectis apud vos sanisque conformati praeceptis etiam atque etiam queant
in religiosam civilemque culturam, in privatam.. publicamque utilitatem
sedulam sollertiam conferre suam. Quodsi teterrima belli confiagratio,
quae tandem restineta est f apud vo& etiam rerum incrementa necessitate
quadam coangustavit, ac tristissimas in pulcherrima sede vestra coacervava ruinas, at in praesens istius Athenaei auditoria iterum auctiore
alumnorum numero celebrantur , ac novae aedes, ex Nostris, ex vestris,
ex bonorumque omnium votis, extructae apparataeque sunt.
1
Pergite igitur alacri, quo soletis, animo, actuosa, qua soletis, voluntate rem urgere. Nostis quid tempora poscant. Non modo urbes, oppida,
pagi, saeviente bello, multifariam va stat a sunt; non modo innumerae
opes ac divitiae submersae ac deletae fuere ; sed mentes, sed animi non
pauci, vel erroribus obumbrati, vel odio simultateque ex recto abstracti
veritatis caritatisque itinere, transversi aguntur in suam ipsorum multorumque perniciem. Humanae artes liberalesque disciplinae, quas hominum ingenium idcirco pepereraf, n t veritati servirent ac privatis, publicisque commodis, postremis hisce annis, proh dolor, caedis ruinarumque instrumenta fere ubique terrarum effectae" fuere. Atsi humanae huiusmodi artes ac disciplinae christianae sapientiae principiis conformentur¿
si non livoris, sed amoris causa moveantur, tum eaedem profecto non
errorum tenebras, sed lucem veritatis, non invidiam, non ruinas, non cae-,
des, sed fraternam caritatem ac prosperitatem veri nominis hominum societati impertire possunt.
Multa hodie et in rebus et in animis reficienda ac restauranda sunt ;
attamen ut Decessor Noster imm. mem. Pius XI asseverabat, patet omnino «(nullam fore eiusmodi restaurationem, nisi recte educetur iuventus;
nec educatio quaelibet apta est ad assequendum finem, sed illa dumtaxat,
in qua ipsa scientiae institutio religione ac virtute, tamquam fundamento,
nititur, quamque Ecclesia modis omnibus commendare non cessavit».
Haec esto igitur — quod ceteroquin non dubitamus — docendi, instituendi
2
2
Ep. Quandoquidem, d.d. XXV mensis Àpr., a. MCMXXII; A.A.S., XIV, 423.
m.
Acta Apostolicae Beats - Commentarium Officiale
educandique ratio vestra; atque ita pro certo poterit' Athenaeum istud
uberiores usque ac feliciores colligere fructus; Quos vobis fructus Divinus largiatur Redemptor, cuius Cordi Sacratissimo Institutum vestrum
inde ab: initio dedicatum est, et quem cotidie in sacro sacelli vestri si-i
lentio venerabundi adoratis. Veritas enim ac christiana virtus^ quibus
universa ä vobis tradita institutio atque educatio alitur, nisi aspirante
iuvahteque Deo obtineri non potest; nam «omne datum optimum et
omne donum perfectum desursum est descendent a Patre luminum » .
s
Id Nos paterno vobis animo ominamur a Deoque suppliciter precamur: ; dum caelestium munerum auspicem ; peculiarisque benevolentiae!
Nostrae testem, cum tibi, Dilecte Fili, tum iis omnibus^ qui consiliis*
opera, vel largitate sua Athenaeo adsunt, cunctisque praeceptoribus alumnisque eius, Apostolicam Benedictionem peramanter in Domino impertimus. :
'
rf w. , .
¡Batum ex Arce Gandulphi prope Romam,-»die .-"xxiri.mensis,-Octobris,
anno M D C C O C X X X X V T , Pontificatus Nostri octavo:
r
pius pp; xi!
u - : . . . •'
l u r r r .... • • ;,.
' Philosophiae
'
?
ALLOGUTroNES ;
••••m. n j=
Ad
7
•
:' I
' In
i
••;
'
-
X -f
-
• v
;
" Cultores ob Conventum inter i iati on aleni Romae eoa-
hunátos*
ntòòa'particolare compiacimento dell'animo; Nostro, illustri prófes
sori ed esimi cultori della più nobile ed alta disciplina umana, vi vediamo
raccolti intorno a Noi, dopo che, convenuti nella Eterna Città da vicini
e lontani Paesi, vi siete nel vostro Congresso internazionale di Filosofia dedicati a discutere alcuni dei grandi problemi, che al presente affaf
ticano il pensiero umano.
..nr.
" ,
:j
una speciale affinità Ci sembra' -di ravvisare tra il; vostro assiduo lavóro e ià Nostra missione apostolica, affinità che più a Noi vi avvicina
e più grato Ci rende l'accogliervi e l'in trattener Ci con voi.
J Se dà Cristo Noi abbiamo ricevuto l'ufficio di annunziare al mondo
là verità, di guidare le genti a conoscerla, ad; amarla è à metterla in pra-;
tica, di propugnare la pacifica diffusione in ogni-angolo della terra, oltreogni confine nazionale; voi, per libera elezione, per quell'amóre che si è
T
;
:
S
IAC.,
* Die
I,
17
mérisis Ñ o V e b i b r i s a . # 4 6 h a b i t a .
. .
v
/:
Acta Pii Pp. XII
acceso negli animi vostri verso la cognizione delle verità, che la natura
racchiude; vi siete applicati a scrutare, nel campo proprio della ragione,
r sommi principi del vero non tanto per lo sterile esercizio della vostra mente, quanto per l'urgente necessità, dà voi profondamente sentita, di chiarire a voi stessi e agli altri le norme supreme che regolanol'universo visibile, dominano la materia e offrono un fondamento stabile
alla vita. r.:". - ••
:
; - .-:
•'
r.-,..:;;
,
:
1
Perciò 1 esservi adunati in questa Roma,Monde da quasi due millenni
si diffonde il verbo nuovo, che Cristo, araldo divino, portò sulla terra,
e doride, còme da centro luminoso", si dipartono i raggi della verità naturale e soprannaturale, razionale e rivelata; acquista ora un particolare
significato. La vostra presenza nell'Urbe e in questo Palazzo Apostolico
mostra quanto voi siete compresi della necessità di staccare le cure umane
dalle contingenze fugaci del mondò e di sollevare la mente dalle sollecitudini materiali, che minacciano d'intorpidire lo spirito e d'impedirne
il volò vèrso più eccelse sfere, ove ogni cosa si Scolorisce di eternità, e
ove vigoroso e potente si espande l'anelito versoi una visione più ìnte^
graie, più armonica ed unitaria della vita individuale ë sociale. A promuovere questo graduale elevamento degli aiiimi e delle coscienze, questa, sublimazione dèlie tendenze umane verso' alti ideali/ non à -forse
sommamente atta la disciplina che voi coltivate e allá quale rivolgete le
migliori fatiche del vostro intelletto e gli accorgimenti più acuti ;del
Vostro ingegno? Già) secondo la testimonianza di Elio Aristide, Platone definiva filosofi come colorò che, astraendo dalle cose materiali ¿si
innalzano alla contemplazione delle idee: oì tfépìras Wéaè icpa^arevófxcvàì
1
' :T . i
J
Kca rêv crouartöv virepopwvres.
Dai primi albori della speculazione razionale, da quando l'uòmo" cominciò a riflettere sull'universo'esternò e sul suo mondò Interiore, ili filosofo non è mai rimasto pago di osservare'la superficie visibile delle
cose, che cadono immediatamente sotto l'esperiènzag ma si è sempre sforzato di rompere l'involucro esteriore, di penetrare nell'anima loro,; di
coglierne l'essenza, d'indovinarne la natura e la loro intima costituzione,
fino a formarsene un concetto astratto dalle particolarità contingenti, e
a dar loro così una esistènza spirituale nei suo pensiero. Ih tal modo lafilosofia , mentre'spiritualizza è nobilita il reale, scòpre altresì, quanto di.
più razionale nel reale stesso si nasconde come riposto e inaecessibile all'apprensione dei sensi per f èrma* si sull'oggetto piùproprio della mente,
protesa ad abbracciarlo in una visione larga e ; comprensiva.
1
Orat. , ^ ed. Dindorf, Lipsia 1829, vol. II,' pi 408. C.rn-L'.rv
;—
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
E non soltanto,essa spoglia, per così dire, della loro, concretezza materiale le cose tutte, ma anche le inonda della luce della sua universalità.
Come la mente umana non si appaga delle apparenze, non si arresta ai
fenomeni, così non si acquieta nella contemplazione staccata e frammentaria delle parti dell'universo, finche ñon ne veda i nessi, non ne trovi
le càuse e gli effetti, non ne rintracci i principi che le governano, le connettono, le subordinano e coordinano in un quadro compiuto di armonica unità. Niuno pensa a misconoscere o a mettere iñ dubbio il valore
dell'analisi, a" cui tanto deve il progresso moderno. Ma non è fórse vero
che la necessità dell'ora; presente è là sintesi? Non si sente già il pericolo
che la scienza odierna, in quanto è e deve èssere generatrice e tutrice
di civiltà decada e si perda nello sminuzzamento, nel restringimento,
nel predominio assoluto della specializzazione? \
Osservate, o maestri del pensiero, la giovane generazione. Essa volge
ansiósa lo sguardo verso di voi, perchè sente che da voi ha diritto di attendere più che da tanti altri. Essa anela a grandi pensieri, a una sintesi Intellettuale, che dia un senso e un ordine a tutta la sua vita. Dopo
gPimmensi orrori, che questa gioventù ha dovuto subire negli ultimi
anni, essa prova l'intenso bisogno di una concezione e di una dottrina
chiara, forte e saldamente radicata nello spirito, se non deve cadere in
un gretto materialismo o nella ricerca di un successo puramente meccanico ovvero nell'abbattimento e nella inazione.
L'inquietùdine, l'angoscia dell'uomo può essere per un momento
distratta dalla vista e dallo studio di costruzioni erudite e ingegnose:
diversivo di un istante, Come un sogno nel sonno agitato, se la costruzione, per quanto abile e apparentemente equilibrata, non riposa sulla
roccia. Pinché egli non avrà una risposta definitiva e soddisfacente alle
questioni : qual è il senso della vita, il senso del dolore, il senso della
morte, conserverà l'impressione, pur troppo reale, che il terreno gli manchi sotto i piedi. Ma quale risposta può dare la filosofìa, se non si fonda
essa stessa sull'assoluto, su un Dio personale, principio e fine di tutte
le cose?
Una spiegazione meramente deterministica e materialistica dell'essere e della storia, inconciliabile con le più elementari verità psicologiche, morali e storiche, non potrebbe soddisfare l'uomo, nè dargli la
felicità e la pace.
In occasione del vostro Congresso si è parlato dell'esistenzialismo,
come della «filosofìa del disastro», e di due sue ripercussioni : di una
«opposizione all'intellettualismo per un irrazionalismo pessimistico»,
ovvero di un « volontarismo religioso». Filosofia del disastro : dinanzi
Acta PU Pp, XII
cioè al «délaissement», al «Geworfensein)), all'abbandono dell'uomo
nel vortice cosmico, dopo che la ragione avrebbe fallito al suo scopo,
dopo che essa avrebbe invano cercato il punto assoluto, il fondamento
sicuro, su cui possa solidamente edificare la vita. Noi non abbiamo il
proposito di entrare in una trattazione dell'esistenzialismo. Ma chiediamo : rimane alla filosofia altra via che la disperazione, se non trova le
sue soluzioni in Dio, nella eternità e nella immortalità personale? Noi
pensiamo che i fatti degli ultimi decenni hanno parlato uno stringente
linguaggio intorno alle questioni, cui abbiamo ora accennato! La filosofia perenne non corre alcun pericolo di sommergersi in im u irrazionalismo pessimistico)), e nemmeno in un « volontarismo religioso » come
reazione contro un intellettualismo unilaterale; Essa non può essere
ne l'uno nè l'altro, nè volontarismo nè intellettualismo unilaterale, perchè, avendo Dio come chiave di volta del suo pensiero, costituisce necessariamente l'unione di ciò che in ambedue è sano, ossia l'unione di una
chiara conoscenza e di una forte volontà che da quella deriva.
Non si può invero concepire una volontà salda in tutte le condizioni
della vita, se non sorge da una profonda convinzione intellettuale. Anche il prezioso capitale delle venerande tradizioni, delle quali la Roma
classica e soprattutto la Roma cristiana è più ricca di alcun altro centro
di civiltà nel mondo intero, perde ogni valore, se il suo fondamento intellettuale, le dottrine religiose e morali, da cui quelle tradizioni provengono, miseramente svaniscono. Nell'affermazione incondizionata di
un Dio personale, propria della vera filosofia, tutte le cose trovano la
loro spiegazione e la lóro consistenza.
Perchè questa filosofia non è soltanto scienza del pensiero, ina anche
scienza di vita. È maestra che ihse|na all'uomo quali sono i principi di
azione più conformi alla sua essenza spirituale e razionale, quali i doveri
ss*»-
che gli derivano dalla sua speciale e privilegiata posizione in mezzo agli
altri esseri a lui inferiori, quale la missione che è chiamato a svolgere
e alla quale è obbligato a subordinare ogni sua concreta attività. Ed essa
compie questa alta opera moralizzatrice tanto nella vita intellettuale
quanto nella vita sociale, gettando dappertutto il seme fecondo della idea che attira gli animi, corregge le deviazioni e guida nel cammino
aeòn sempre facile di un progresso personale è collettivo, che non sia vano
lustro di avanzamento tecnico, ma sostanziale miglioramento morale e
giuridico della umanità.
,
Illustri Signori! 11 vostro Congresso; che òggi si chiude, e al quale
hanno preso parte insigni studiosi di molte lingue e nazioni, è una prova
che gli uomini del pensièro filosofico sono mossi dal generoso proponi?
31 - ACTA
vol. X I I I , n. 13. _ âl-1t-94«.
430
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
mento di collaborare con la penna e dalla cattedra alla estinzione'degli
odi, alla riconciliazione dei popoli, al consolidamento della pace. Edmcate le nuòve generazioni a sentimenti di vera umanità. Sacro sia ai gio^vani tutto-ciò che ha volto umano; sacra la famiglia; sacro ogni popolo
e ogni nazione, come loro è sacro il proprio popolo e la propria patria;
Si affisi là loro ménte in Dio, padre comune di tutti, in cui la filosofìa
trova la sua sublime metà e la sua più alta giustificazione^
Grati pertanto della vostra presenza, seguiamo, fiduciosi nella ve
rità é nel bene, i vostri studi e invochiamo sulle vostre fatiche, sui tra*vagli interiori'dèi vostro spirito, sui vòstri sani intenti e propositi, sulle
vostre famiglie,'su quanti ascolteranno la vostra parola, frutto di un'in*
dagihe onestà e severa, quei favori celesti, che dirigano il vostro pensiero
e la vostra vita verso le mete segnate dal segreto consiglio della verità
e deli' amore divino, mentre impartiamo di gran cuore, pegno delle più
abbondanti grazie^ a voi ea tutte le persone che vi sono care, la Nostra
Apostolica Benedizione.
•
)
r
•
•
•
•
'
•;'
...
n
A.d Ewcfñum Virum Rodulphum Kohlruss, novum Reipublicae Foederatis
Austriae Legatum extra ordinem liberis cum mandatis die 30 mensis
Novembris a. 19Jf6, Summo Pontifici TÂtteras piiblicas porrigentem.
y
Herr Gesandter !
Einen Vertreter dés nach Kriegsende neu erstandenen, um Wieder*
gewinnurig von Freiheit und Selbständigkeit sich mannhaft mühenden
( Österreichs im Hause des gemeinsamen Vaters der Christenheit wieder
begrüssen zu können, ist Uns Anlass zu inniger Genugtuung und Freude.,
Die Stimmung dieses Wiedersehens ist beherrscht von einer Mehrfalt
sich gegenseitig ergänzender Erwägungen :
Zunächst von der dankbaren Erinnerung an ein — wie Sie schon andeuteten — durch lange Jahrhunderte bis in die nahe Gegenwart währen-^
des fruchtbares Verstehen zwischen Kirche und Staat, ein Verstehen,:
voii dessen vielfachen Segnungen die europäische Geschichte Kunde gibt
und dessen Ergebnisse in feierlichen Vereinbarungen niedergelegt! sind.
Sie ist beherrscht von der Rückschau auf jenen düsteren Zwischenakt
herber Auseinandersetzung mit dem Ungeist einer Weltanschauung, die
mit List und Gewalt auf österreichischem Boden zum Siège geführt
wurde und in derer Terrorlehre und Terrorpraxis es keinen Raum gab
für die unveräusserlichen Lebensrechte dèr Kirche Christi.
.
Acta-Ph Pp.: KI! r
431
Vor allem jedoch ist sie beherrscht Yon dem erwartungsvollon A-TI«biick auf eine Zukunft, für die aus den Leiden und Lehren der jüngsten
Vergangenheit heilsame Folgerungen sich all jenen aufdrängen, denen das
wahre Wohl, die friedliche Weiterentwicklung und die kulturelle
Sendung des österreichischen Volkes am Herzen liegen.
In dieser Stunde eines für beide Teile ersehnten Wiederbegegnens
hören Wir aus dem Munde Eurer Exzellenz mit besonderer Genugtuung
den Hinweis auf ((den lebhaften Wunsch der österreichischen Regierung
und des österreichischen Volkes nach einer immer engeren Gestaltung
der Bande vorbehaltlosen Vertrauens und imvérbrüchlicher Freundschaft ».
'' " *•
••
Wir bitten Sie, Herr Gesandter; Seiner Exzellenz dem Herrn Bundespräsidenten und den Mitgliedern der Regierung zu versichern, dass
Wir Unserseits nichts unversucht lassen werden, um dieses dem Herzen
der überwältigenden Mehrheit des österreichischen Volkes teure Ziel
zu erreichen und vor etwaigen Hemmungen zu bewahren.
Wir glauben Uns nicht zu täuschen, wenn Wir annehmen, dass heute
die Augen aller Gutgesinnten noch viel mehr als früher dem trotz weitgehender Entmachtung europäisch so bedeutsamen Oesterreich zugewandt sind — mit gespanntem Interesse, mit betonter Anteilnahme,
mit unverkennbarem Wohlwollen.
Das Oesterreich von heute liegt im Begegnungsfeld gewaltiger Spannungen zwischen West und Ost, an der Grenzscheide zwischen überkommenen und neuen Gesellschaftsideologien. Infolgedessen vollzieht
sich sein Schicksal in Gegensätzen, die an die Leidensfähigkeit, die
Lebenskraft, den Starkmut, die Heimat-und Glaubenstreue seiner
Söhne und Töchter unerhörte Anforderungen stellen.
Gerade weil Wir wissen, wie hart und wie umdroht der Aufstieg des
österreichischen Volkes zu verdientem Glück inmitten eines von echter
Befriedung noch weit entfernten Europas ist, hegen Wir den heissen
Wunsch, es mögen ihm nie die geistigen Kraftquellen verschüttet werden,
die ihm aü£ der frèieiì Betätigung seines angestammten Glaubens fliessen.
'Wir'fühlen Uns dessen sicher, dass Euer Exzellenz der Erstrebung
dieses hehren Zieles mit dem ganzen Einsatz Ihres Wollens wie Ihres
umfangreichen Wissens dienen werden.
In dieser Erwartung rufen Wir Gottes Schutz und Beistand herab
auf das sich aus tiefer Not zu neuem Aufstieg rüstende teure Oesterreich
und erteilen Ihnen; Herr Gesandter, zürn Antritt Ihres hohen Amtes
in besonderem Wohlwollen den erbetenen Apostolischen Segen.
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
m.
;
III
Ad agrorum Cultores ol) Conventum Confoederationis nationalis Italicae
Romae coadunatos .*
Al particolare compiacimento che Noi proviamo ogniqualvolta Ci è
ciato di accogliere i rappresentanti delle diverse professioni, le cui svariate attività costituiscono nel loro insieme la vita economica e sociale
di un popolo si aggiunge in questo momento la soddisfazione che sentiamo nel salutare in voi, diletti figli, i delegati di una vasta Confederazione Nazionale, comprendente un gran numero di agricoltori, i quali
coltivano essi stessi con le loro famiglie le terre, che o appartengono
loro in proprietà o dai proprietari in virtù di un contratto sono state
loro añídate. Sono le dolci terre, dulcía arva, tanto care al mite Virgilio,
le terre d'Italia, di cui Plinio esaltava la vitale e perenne salubrità, i
fertili campi, i colli aprichi, i boschi ombrosi, la feracità delle viti e degli
olivi, i pingui armenti. O fortunatos nimium, sua si bona norint, agrícolas!* Q veramente fortunati agricoltori, esclamava il gran poeta cairn
pestre, se conoscono i loro beni !
r
1
2
Non vorremmo quindi lasciar passare questa occasione senza rivolgervi ima parola cìj incoraggiamento e di esortazione, tanto più perchè
ben sappiamo quanto il risanamento morale di tutto il popolo dipenda da
una classe di agricoltori socialmente integra e religiosamente salda.
1. - Più che altri, voi vivete in contatto permanente con la natura;
contatto materiale per il fatto che la vostra vita si svolge in luoghi ancora lontani dagli eccessi di una civiltà artificiale ed è tutta volta a far
sorgere dalle profondità del suolo, sotto il sole del Padre divino, le ricchezze abbondanti che la sua mano vi ha nascoste ; contatto anche altamente sociale, perchè le vostre famiglie non sono soltanto comunità di
consumo dei beni, ma anche e particolarmente comunità di produzione.
In questo radicarsi profondo, generale, completo e perciò così conforme alla natura, della vostra vita nella famiglia consiste la forza economica e nei tempi critici anche la capacità di resistenza, di cui siete dotati, come altresì la vostra sperimentata importanza per il retto sviluppo
del diritto e dell'ordine privato e pubblico di tutto il popolo; e final*
D i e
io
m e n s i s
N o v e m b r i s
;
a.
:
1 9 U 5
h a b i t fi.
:
Eclóg. I, 3.
- Nat. Histor: 1, IH* 5, flu 41.
VERO.. Georg. Il, 458-459.
1
¿:;.
v-.
433
mente la indispensabile funzione òhe siete chiamati ad esercitare come
fónte e difesa di vita intemerata, morale e religiósa, còme vivaio di uòmini
sani di anima e di corpo per tutte le professioni, per la Chiesa e per
Io Stato.
Tanto più quindi si deve aver cura acciocché gli elementi essenziali di
quella, che potrebbe chiamarsi genuina civiltà rurale, siano conservati
alla Nazione : laboriosità, semplicità e schiettezza di vita ; rispetto della
autorità, anzitutto dei genitori ; amore di patria e fedeltà alle tradizioni
che si sonò nel corso dei secoli dimostrate feconde di bene; prontezza al
soccorso reciproco, non solo nella cerchia delia pròpria famiglia, ma
anche di famiglia in famiglia, di casa in casa; finalmente quell'uno,
senza di cui tutti quei valori non avrebbero consistenza alcuna, perderebbero ogni loro pregio e si risolverebbero in una sfrenata avidità di guadagno : vero spirita,^^ielj^iöso. Il timor di Dio, la fiducia in Dio, una
fede viva che trova la sua quotidiana espressione nella preghiera in comune della famiglia, reggano e guidino la vita dei lavoratori dei campi;
la chiesa rimanga il cuore del villaggio, il luogo sacro, che, secondo le
santé tradizioni dei padri, di domenica in domenica ne riunisce in sè
gli abitanti, per elevare gli animi loro al di sopra delle còse materiali
a lode e servizio di Dio, per impetrare la forza di pensare e di vivere crP
stianamenté in tutti i giorni della veniente settimana.
Il fatto che l'azienda agricola ha un carattere eminentemente familiare, la rende così importante per la prosperità sociale ed economica
di tutto il popolo, e conferisce all'agricoltore un titolo speciale a trarre
dal suo lavoro il proprio conveniente sostentamento. Senza dubbio chi
guardasse soltanto ad un provento il più possibile alto e rapido delPeconomia nazionale, o ad un approvvigionamento, il più possibile a buon
mercato, della Nazione con prodotti della terra, potrebbe essere sotto
questo aspetto tentato di sacrificare più o meno l'azienda agricola; del
che si hanno parecchi e non incoraggianti esempi nell'ultimo secolo e nel
tempo presente.
'
j
;
A voi dunque appartiene di mostrare che essa, appunto pei* il suo
carattere familiare, non esclude i reali vantaggi di altre forme di azienda
e ne evita i danni. Mostratevi dunque adattabili, attènti e attivi curatori
della zolla nativa, che sempre deve essere usata, giammài sfruttata: Mostratevi uomini riflessivi, parsimoniosi; apèrti al progresso, che coraggiósamente impegnano il proprio e l'altrui capitale,; in quanto giova al
lavoro e non pregiudica l'avvenire della famiglia. Mostratevi onesti venditori, non cupidi calcolatóri a dannò del popolose ben disposti comprafori ài mercato interno del Paese.
* — • • ; ;
;
434
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
: -Noi ben sappiamo quanto -questo ideale faccia non di rado difetto.
Quali che possano esserela rettitudine delle: intenzióni è la dignità della
Condotta, vanto di molti produttori agricoli, non è mén vero Che occórre
oggi una grande fermezza di principi ed energia di volontà per resistere
alla diabolica tentazione del fàcile guadagno, che specula ignobilmente
sulle necessità del prossimo, piuttosto che guadagnare la vita col sudore
della fronte.
, -. • - .
, >.; • ,-,
:
:
:
Spesso quel difetto proviene anche da colpa dei genitori, che troppo
presto adoperano i figli per il lavoro e trascurano la loro spirituale formazione ed educazione,: ovvero da mancanza della necessaria istruzione
scolastica, e soprattutto professionale.; Non vi è infatti più erroneo pregiudizio del credere che il coltivatore dei campi non abbia bisogno di una
seriae adeguata coltura per compiere nel corso dell'anno la sua opera
indefinitamente varia di ogni stagione. ~- Il peccato invero ha reso penoso
il lavoro della terra, ma non lo ha esso stesso introdotto nel mondo.
Prima del peccato Dio aveva dato all'uomo la terra aftinché la coltivasse,
come la occupazione più bella e più onorevole nell'ordine naturale. Continuando l'opera di peccato dei nostri primi genitori, i peccati attuali di
tutta l'umanità hanno fatto pesare sempre più la maledizione,sulla terra.
Colpito successivamente da tutti ; i flagelli,;. diluvi, cataclismi tellurici,
miasmi pestilenziali, guerre devastatrici, il suolo in alcune parti deserto,
sterile, malsano, ed ora celante ordigni micidiali che spiano insidiosamente le loro vittime, si e rifiutato di elargire spontaneamente all'uomo
i suoi tesori. La terra è la grande; ferita, \% grande malata; Chinato su
di lei, non come lo schiavo sulla gleba, ma come il clinico sul letto del
paziente, il coltivatore le prodiga.le sue cure con: amore,. Ma l'amore,
pur così necessario, non basta. Per conoscere la natura e, per così dire,
il temperamento del suo pezzo di terra, talvolta così differente anche
da quello immediatamente vicino, per scoprire i germi che lo guastano,
i roditori che verranno a scavarlo, i vermi; che verranno a divorare il
suo frutto, i logli che verranno a infestare le sue messi, per trovare gli
elementi che gii mancano, per scegliere le colture successive che l'arricchiranno nel suo stesso riposo, per queste e tante altre pose, occorrono
vaste e varie cognizioni.
;
; •
Oltre a ciò, iL terreno ha bisogno in molte regioni — prescindendo
dalla riparazione dei danni bellici — di accurati e ponderati provvedimenti preliminari, prima che si possa attuare una riforma delle condizioni della proprietà e dei rapporti contrattuali. Senza di questo, come
l'esperienza e la storia insegnano, una tale riforma improvvisata si ridurrebbe ad essere una pura demagogia, e quindi, anziché giovevole, inutile
Acta Pn Pp.,XU
e dannosa, particolarmente oggi, quando r umanità deve ancora temere
per U .suo pane, quotidiano. Già più volte nella : storia ìe- grida incomposte di sobillatori hanno reso le popolazioni delle campagne schiave di un
dominio da cui esse intimamente rifuggivano, e oggetto inconsapevole
di sfruttamento.
_
2. - Tale ingiustizia apparisce tanto più grande, quanto più la vita
del contadino ha il suo fondamento nella famiglia, ed è-quindi vicina
alla natura. Essa trova la sua aperta espressione nella opposizione fra
città e campagna, che è pur troppo particolarmente caratteristica del
nostro tempo. Quale ne è il vero motivo?
:
Le città moderne col loro costante ingrandimento, con la loro agglomerazione di abitanti, sono il tipico prodotto del dominio degli interessi
del grande capitale sulla vita economica ; e non solo sulla vita economica,
ma anche sull'uomo stesso, Come infatti il Nostro glorioso Predecessore
Pio XI nella sua Enciclica Quadragesimo anno ha efficacemente mostrato,
accade troppo spesso che non più i bisogni umani regolino secondo la loro
importanza naturale e obiettiva la vita economica e l'impiego del. capitale, ma al contrario il capitale e il suo interesse di acquisto determinino
quali bisogni e in quale misura debbano essere soddisfatti; che quindi
non il lavoro umano destinato al bene comune attiri a sè il capitale e lo
ponga al suo servizio, ma che invece il capitale muova di qua e di là il
lavoro e l'uomo stesso come palle da giuoco.
Se già l'abitante della città soffre per questo stato innaturale, tanto
più esso è contrario all'intima essenza della vita dell'agricoltore. Poiché, nonostante tutte le difficoltà', il lavoratore dei campi rappresenta
ancora l'ordine naturale voluto da Dio, e cioè che l'uomo deve col suo
lavoro dominare le cose materiali, e non le cose materiali l'uomo.
Questa è dunque la causa. prof onda dell'odierno contrasto fra città
e campagna: esso forma uomini addirittura diversi. E tale contrasto
diviene tanto più grande, quanto più il capitale, abdicando la sua nobile
missione di promuovere il bene della società in ciascuna delle famiglie
che la compongono, penetra nel mondo stesso dei coltivatori o altrimenti
io coinvolge negli stessi danni. Esso fa scintillare l'oro e una vita di piacere dinanzi agli occhi abbagliati del lavoratore dei campi, per indurlo
ad abbandonare la terra e a perdere nella città, che non gli riserva il
più delle volte se non delusioni, i risparmi laboriosamente accumulati,
è non di rado anche la salute, le forze, la gioia, l'onore, la stessa anima.
Questa terra così abbandonata il capitale si affretta a farla sua; essa
allora non è più oggetto di amore, ma di freddo sfruttamento. La terra,
nutrice generosa delle città non meno che delle campagne, non produce
436
Acta Apostolicae Sedis -- Commentarium Officiale
più che per la speculazione, e mentre il popolo soffre la fame e l'agricoltore, gravandosi di debiti, va lentamente verso la rovina, l'economia del
Paese si esaurisce per acquistare a caro prezzo rgli approvvigionamenti
che è costretta a far venire dall'estero.
Questo pervertimento della proprietà privata agricola è grandemente
dannoso. Come essa non ha più amore nè interesse per il campo, che
tante generazioni avevano affettuosamente lavorato, così è senza cuore
per le famiglie che lo lavorano e che vi dimorano. Ciò non dipende però
dall'istituto della proprietà privata in quanto tale. Anche là ove lo Stato
avoca a sè interamente il capitale e i mezzi di produzione, gl'interessi
dell'industria e del commercio estero, propri delle città, hanno il sopravvento. Il vero agricoltore soffre allora ancor più. Ad ogni modo rimane
violata la verità fondamentale sempre sostenuta dalla dottrina sociale
della Chiesa, che cioè la economia di un popolo è un tutto organico, nel
quale tutte le possibilità produttive del territorio nazionale debbono
essere sviluppate in sana reciproca proporzione. Mai non sarebbe divenuta così grande la opposizione fra città e campagna, se quella verità
fondamentale fosse stata osservata.
Voi coltivatori certamente non volete un simile contrasto, volete che
ad ogni parte dell'economia nazionale si dia il suo; volete però anche
conservare il vostro. Perciò una ragionevole politica economica e un sano
ordinamento giuridico debbono prestarvi il loro sostegno. Ma l'aiuto
principale deve venire da voi stessi, dalla vostra unione cooperativa,
specialmente anche nei problemi del credito. Porse allora dal settore
dell'agricoltura verrà il risanamento di tutta la economia.
3. - Finalmente una parola intorno ai lavoro. Voi coltivatori costituite con le vostre famiglie ima comunanza di lavoro. Voi siete però anche coi vostri compagni e consoci una comunanza di lavoro; Voi volete
finalmente formare con tutti i gruppi professionali del popolo una grande
comunanza, di lavoro. Questo è secondo l'ordinamento di Dio e della
natura ; questo è il vero concetto cattolico del lavoro. Esso unisce gli
uomini in un servizio comune per i bisogni del popolo, in un medesimo
sforzo per il proprio perfezionamento a onore del loro Creatore e Redentore.
'
'
•
Ad ogni modo, restate fermi nel considerare il vostro lavoro secondo
il suo intimo valore, come contributo vostro è delle vostre famiglie alla
pubblica economia. Con ciò rimane fondato il diritto a un sufficiente
reddito per un sostentamento corrispondènte alla vòstra dignità di uomini e anche ai vostri bisogni culturali ; ina importa anche il vostro riconoscimento dèlia necessaria unione con tutti gli altri gruppi professio-
Acta Pu Pp. Xll
nali che lavorano per i vari bisogni del popolo, e.con ciò anche la vostra
adesione al principio della pace sociale.
Eoi invochiamo di cuore i più eletti favori eeles|Lsu di voi, diletti figli e sulle vostre famiglie, come la Chiesa sempre particolarmente vi ha
benedetti e ha in molteplici maniere introdotto il vostro anno di lavoro
nel suo anno liturgico ; li invochiamo sul lavoro delle vostre mani dal
quale il santo altare di Dio riceve il pane ed il vino. Dia a voi il Signore,
per adoperare le parole dei Libri Santi, « la rugiada del cielo e la pinguedine della terra e copia di grano e di vino » ! Possano le vostre terre,
come già i fertili campi etruschi, che Livio ammirava tra Fiesole e Arezzo,
essere ricche di frumento e di bestiame e per abbondanza di tutte le cose,
frumenti ac pecoris et omnium copia rerum opulenti ! ' Con questi sentiinenti e con questi auguri dipartiamo a voi e a tutte le persone che vi
sono care la Nostra paterna Apostolica Benedizione.
r
4
5
4
5
Gen. 27, 28.
LTV., Ah U roe condita 1. XXII. cap. ?>.
438
Acta, Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS
ACHERUNTINAE et MATERANENSIS"
DECRETUM
DE FINIUM DIOECESIUM COMMUTATIONE
Excmus P. D. Augustus Bertazzoni, Episcopus Potentinus et Mar
sicensis atque Administrator Apostolicus archidioecesium Acheruntinae et Materanensis, nuper Apostolicae Sedi preces sibi ab iis quorum
interest oblatas humiliter porrexit ut territorium paroeciarum « Ber nalda, Ferrandina, Ginosa, G rottole y Laterza, Metaponto, "Miglionico,
Montescaglioso, Pisticci et Pomarico » ad archidiócesim Acheruntinam
'pertinens, ob magnam distantiam ab Urbe cathedrali «Acerenza» ab
ipsa archidioecesi seiungeretur et archidioecesi Materanensi aggrega
retur.
Porro Ssmus Dominus Noster Pius div. Prov. Pp. XII, petitionis
opportunitate perpensa, attentis votis et consensu praef atarum paroeciarum parochorum, Apostolicae potestatis plenitudine atque suppleto
quatenus opus sit, aliorum interesse habentium aut habere praesumendum consensu, postulationi benigne annuendum censuit.
Quapropter per praesens Consistoriale Decretum statuit ut territorium memoratarum paroeciarum ab archidioecesi Acheruntina dismembretur et archidioecesi Materanensi perpetuo incorporetur.
Ad haec omnia autem exsequenda Sanctitas Sua deputavit Excmum
P. D. Augustum Bertazzoni, Administratorem Apostolicum Acheruntinum et Materanensem, eidem tribuens necessarias et opportunas fa
cultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum
in ecclesiastica dignitate constitutum : facta eidem obligatione mittendi
Sucra Congregatio -Gfirißistofialis
quam primum ad hanc S. C. Consistorialem authenticum exemplar actus
peractae exsecutionis: ' —
V,
Contrariis quibusvis non obstantibus.
Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 11 Augusti 1945.
Fr. R. C. Card. Rossi, a Secretis.
L. $i S.
I. Ferretto, Sub st. .
II
PROVISIO ECCLESIARUM
Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :
; die 24 Novembris 19J¡6. — Metropolitanae Ecclesiae Granatensi praefecit Exc: P. D. Balbinum Santos y Olivera, hactenus Episcopum Malacitanum.
die 26 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae S. Miniati Exc. P. D. Felicem Beccaro, hactenus Episcopum Nuorensem.
die h Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Caesariensi in Mauretania R. D. Aloisium Cammarata, Antistitem Urbanum et Archipresbyter um-Parochum in oppido « S. Cataldo » dioecesis Calatanisiadensis,
quem constituit Praelatum Ordinarium Praelaturae nullius S. Luciae.
die 7 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Petriculanae Exc. P. D. Albertum Fletcher, hactenus Episcopum titularem Samiensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Bidensi Exc. P. D. Aloisium Willinger hactenus Episcopum Poncensem, quem constituit Coadiutorem cum
iure successionis Exc. P. D. Philippi Scher, Episcopi Montereyensis
Fresnensis.
440
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
ff ORA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI
PROVISIO ECCLESIARUM
Ssmus D. N. Pius divina Providentia Papa XII, decretis S. Congregationis pro Ecclesia Orientali, singulas quae sequuntur Ecclesias dé
novo Pastore dignatus est providere, scilicet :
die 80 Iulii 19J{6. — Cathedrali Ecclesiae Cahirensi Maronitarum,
nuper erectae, praefecit Exc. P. D. Petrum Dib, hactenus episcopum
titularem Tarsensem.
— Titulari episcopali Ecclesiae Tentyritanae R. P. Andream van
den Bronk, e Societate pro missionibus ad Afros, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iulii Girard, Episcopi Titularis Bullensis, Vicarii Apostolici Deltae Nili.
— Titulari episcopali Ecclesiae Europensi R. D. Danielem Ivancho,
quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Basilii
Takach, Ëxarchi Apostolici pro fidelibus ruthenis byzantini ritus e
Podoçarpatia in Statibus Foederatis Americae septentrionalis.
SACRA CONGREGATIO RITUUM
B OLIVAREN.
BEATIFICATIONIS
FUNDATRICIS
ET
CANONIZATIONIS
INSTITUTI
SERVAIS
SORORUM-'A
SUPER
B.
DEI
MARIA
MERCEDIS
ANNA
A
A
IESU,
MOLINA,
IESU.
DUBIO
An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum
de quo agitur.
Imitatores Dei estote ut filii carissimi, hortatur Apostolus, et ambulate in dilectione sicut et Christus dilexit nos et tradidit semetipsum pro
nobis oblationem et hostiam Deo in odorem suavitatis (Eph., V, 1-2).
Serva Dei Mercedes a Iesu Molina, Beatae Mariae Annae a Iesu de
Sacra Congregatio Rituum
Paredes Virginis Aequatorianae aemula, tota fuit in imitatione,.Dei t
in eius dilectione ambulans, atque Christi vestigia premens se suaque pro
fidelibus atque infidelibus veluti oblationem et hostiam in odorem sua
vitatis tradidit. Quod autem oblatio haec Deo grata fuerit, evidenter
ostenditur ex fructibus inde secutis, uti mox delibabimus.
In parvo oppido v. d. Baba in provincia « Los Rios » in Aequatoriali
dicione, e Michaele Molina ac Rosa Ayala divitibus ac nobili quidem
genere, nobilioribus vero christianarum virtutum exercitio, anno 1828
nata est Mercedes. Non multo post eius nativitatem, familia se transtulit
ad urbem « Guayaquil ». Patre mature orbata, Mercedes sub diligenti
matris cura adulevit. Matite q|$q¿ue circa annum 1841 viam universae
carnis ingressa, Mercedes, divitiis affluens, aliquantulum pietate deferbuit ac mundanis oblectamentisi parumper, licet non immodice, indulsit.
Equo olim delapsa, fracto brachio, quum diu lecto decumbere coacta
esset, fluxarum mundi rerum inanitatem perpendens, vitam pietatis ope:
ribus intentam statuit instaurare. Non multo autem post honestas nuptias, quibus aliquando laverai, invicte repudiavit, nil seu propinquorum seu civium dicteria curans. Cellam a ceteris segregatam in sororis
domo sibi elegit, ut liberius orationi instare et arctissimae paenitentiae
operibus, prout sibi a confessario concessum erat, attendere sibi liceret.
Paupertatis, castitatis et obedientiae vota, laicali condicioni accommodata, emisit, quae ad unguem ipsa servavit. Sui animi moderatori e
Societate Iesu morem gerens, atque totam se proximorum saluti impendendi desiderium complens sororis domum clam deseruit, paupérrimarum orphanarum curam assumens. Deinde eidem moderatori obediens,
in Patrum Societatis Iesu missionalium adiutorium ad Jibaros evangelizandos advolavit, quorum ferociam caritate ac patientia emollivit.
Post missionalium discessum, magno animi dolore missionem relinquere coacta fuit. Post breves moras in urbibus « Cuenca » et « Guayaquil », in urbe Riobamba constitit atque Instituti Sororum, quod sub
patrocinio B. Mariae Annae de Paredes posuit, summopere favente atque
impellente Episcopo, fundamenta iecit, quodque eo spectat ut pauperes
puellae orphanae atque derelictae excipiantur atque educentur ; mulieres
lapsae e vitiorum caeno conversae colligantur atque in bono confirmentur, demum ut adulescentulae, innocentes quidem, sed incautae a malo
praeserventur.
Die 14 Aprilis anno 1873 religiosa' vota coram Episcopo nuncupavit
nomenque Mercedis a. Iesu. assam-psit.
Multa et gravia Famula Dei passa est, quae fortiter Deo confisa superavit, christianarum virtutum relinquens exempla.
Acta Apostolicae Sedm — Commentarium Officiale
Meritis plena, sacramentis roborata- die 13 Iunii anno 1883 sancto
fi
riè*
quievit.
- -.'i--"
i C:
V'... i
:'•
:
^ Sanctitatis fama, post Servae Dei obitum magis magisque invaluit;
quare die 19 Aprilis anno 1886, tribus annis nondum a morte transactis,
informativus processus in Bolivarensi Curia incertus; est, qui tamen
ob politicas, atque ob alias adversas rerum personarumque condiciones,
ä causae bonitate alienas, fuit suspensus, atque post quadraginta annos
redintegratus atque consummatus eum super scriptis, tum super sanctitatis fama, tum denique super liturgico cultu nunquam praestito,
atque in Urbem, una cum rogatoria!i in Curia Conchen annis 1929-30
confecto, delatus.
•••<••'•••
•>
Nonnullae interim litterae Summo Pontifici introductionem causae
huius Servae Dei postulantes fuerunt oblatae.
Die 27 Novembris a. 1937 favorabile super Servae Dei scriptis editum
est decretum. ''
•
1
Omnibus itaque servatis de iure servandis, Revino P. Carolo Micci
nelli, causae Postulatore instante, in Ordinariis Sacrorum Rituum Congregationis comitiis, die 29 Ianuarii anni huius, Emus ac Revmus Di Cardinalis Raphael Carolus Rossi, Causae Ponens, dubium posuit disceptandum : An signanda sit commissio Introductionis Causae, in casu ei dd
effectum de quo agitur, atque de ea retulit. Emi ac Revmi Patres, post
relationem hanc, suffragiis quoque officialium Praelatorum exceptis, necnon audito R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, omnibus mature perpensis, rescribendum censuerunt: Signandam esse commissionem Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur.
v
Facta autem ab infrascripto Cardinali Praefecto die 8 mensis huius
relatione Ssmo D. N. Pio Papae XII, Sanctitas Sua, rescriptum Emorum
Patrum ratum habens, commissionem Introductionis cattsae Servae Dei
Mercedis a Iesu Molina Sua manu óbsignarè dignata est.
Datum Romae, die 8 Februarii ä. D. 194().
;
h.
& s.
i$i C. Card.
SaìMU,
Ep. Praeri:, Praefectus^
. ,
.
:
t A. Carinci, Archiep. Seleneien.. Secretarius-.
¿8aera Congregatio Rituum
.
.....
r
:
jj
•
PARISIEN.
;
V7
;
CANONIZATIONIS BEATAE CATHARINAE L A B O U R É , V I R G I N I S , E SOCIETATE P Ü E L L A R U M CARITATIS S. VINCENTII A P A U L O .
:^
I
-
S U P E R DUBIO
An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae al) Apostolica
Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur.
1
Acta nos docent Beatam Catharinam Labouré, novennem adhuc puel
Iam, matre vix demortua, ad beatae Virginis simulacrum aceurrisse¿
seque Eidem uti filiam maternae Eius curae commendasse. Puellae fiducia quantum tantae Matri placuerit, evidentissime constat ex gratiarum
abundantia, quibus Ipsa Servam Dei ditavit. Etenim ei ut Puellarum a
Caritate S. Vincentii a Paulo Societati se adiungere posset, pluribus
remotis impedimentis, viam complanavit; ut in christiana ac religiosa
perfectione ingentes progressiones faceret, efficacissime adiuvit ; denique
singulare donum ei largita est ut effusissimae suae misericordiae in
totum humanum genus instrumentum fieret, miris apparitionibus eam,
adhuc tirunculam, honestando.
Quod munus fidelissime B. Catharina exsécuta est. Sacrum enim
numisma, in apparitionibus sibi a Beata Virgine ostensum, ad plura
decies centena milia cudere ac diribere per alios curavit, altum insimul
de supernaturali numismatis revelatione accepta silentium per ultra sex
supra quadraginta annos heroico servans.
Humillimam Deus Famulam suam caelesti gloria regaliter rependit,
ut evidenter ostenditur cum ex sollemnis beatificationis honoribus die
28 Maii a. 1933 ei ab Ecclesia collatis, tum ex aliis miraculis post beatificationem a Deo patratis, de quorum duobus in hoc decreto agitur, quae
ad eius Canonizationem viam sternunt.
I. Prior quae ab Actoribus effertur mira sanatio Iosephinam Qoudref respicit. Mulier haec adeo gravi asystolia cum renali insufficientia
fuit attacta, ut ad extremum vitae limen fuerit adducta, ideoque extrema
Sacramenta ei fuerunt collata. B. Catharinae intercessione implorata, a
die 15 ad 20 Iunii mensis, anno 1933 infirma ad bonam transiit valetudinem, cum plena cordis sufticientia.
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
Miraculum agnoscunt duo curantes medici, cum quibus quatuor periti, ex officio a sacra hac Congregatione adlecti, plene concordant.
II. Altera sanatione Soror Irenes Pascal, e Societate Puellarum a
Caritate S. Vincentii a Paulo, fauste fruita est. Soror haec ob graves
âdhaerentias quadruplici chirurgicae laparatomicae actioni subiecta fuit,
at incassum ; immo post unamquamque huiusmodi operationem in peiori
Condicione versabatur, adeo ut curantes medici atque chirurgi nullam
servandae vitae spem superesse absque haesitatione edixerint, mortemque fere imminentem praesagiverint. Die 21 Maii a. .1937, sexto novendialium precum, infirma, nocte incumbente, placido corripitur somno.
Sequenti mane?se perfecte sanatamsentit, solidjam cibum sumit, nullum
praegressi morbi vestigium a medico invenitur, atque exinde Irenes in
recuperata valetudine omnino perseverat. Miraculum contigisse non
modo periti a Sacra hac Congregatione electi, sed etiam curantes medici,
ceterique testes agnoscunt.
Super prima ex his duabus miris sanationibus Apostolica auctoritate
constructus est processus in Curia S. Claudii, super altera vero in Curiis
Monoecen. ac Parisien., pro quorum legali vi die 17 Aprilis a. 1940 editum est decretum.
Servato iuris ordine, super his sanationibus prius in Antepraeparatorio Sacrae Congregationis coetu, coram Revmo Cardinali Alexandro
Verde, Causae Ponente, die 18 Iulii a. 1944 disceptatum est; die vero
26 Iunii elapso anno in Praeparatorio, coram ceteris huic sacrae Congregationi addictis Cardinalibus; demum die 9 Aprilis hoc anno, in Generali coram Ssmo D. N. Pio Papa XII; in quo idem Cardinalis Ponens seu Relator dubium posuit: An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu
et ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales, Officiales Praelati Pa
tresque Consultores suum quisque protulit suffragium. Beatissimus vero
Pater, a sua ferenda sententia ad hunc distulit diem, ut maiori luce ingeminatis precibus a Deo Sua mens illustraretur.
Statuit itaque decretum hac Dominica, post Pascha quinta, S. Philippi Nerii Romae Apostoli festo, promulgari.
Quapropter advocatis ad Se Revmis Cardinalibus Causae Ponente
atque infrascripto S. R. C. Praefecto, nec non R. P. Salvatore Natucci,
Fidei generali Promotore ac me Secretario, sacrosancto Eucharistico
sacrificio religiose litato, edixit: Constare de instantánea perfectaque
sanatione eum losephinae Croudret a gravissima f imwffieientiacardiaca
(asystolia) eum insufficientia, renali, tum Sororis Irenis Pascal d grm
vissima syndrome adhaerentiali.
,r
Sacra Congregatio Rituum
445
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta S. E. C. referri
mandayit: :
. . . . . .
Datum Romae, die 26 Maii, Dominica V post Pascha, anno Domini 1946.
;£8 O. Gard.
SALOTTI,
Ep. Praen., Praefectus.
L. © S.
f A. Carinci, Archiep. Seleucien., Secretarius..
III
NULLIUS
EINSIEDLER.
BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI MEINRADI E U G S T E R , CONVERSI
PROFESSI O. S. B.
S U P E R DUBIO
An signanda sit commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum
de quo agitur.
Pius doctusque Ioannes Tritemius, insignis Abbas S. Martini in
Spanheim in dicione Germanica, Ordinis S. Benedicti, de monachorum
virtutibus disserens : « Qui non amat solitudinem cellae, scribit, et quietem silentii, mentis puritatem nequaquam diligit» (hom. VI circa med.)
«...Monachus, quia miles est, nunquam debet esse otiosus... Labores
autem monachorum ita sunt moderandi, ut nunquam a divinis vacent
colloquiis, sed inter opera manuum, in corde meditatio ferveat Scripturarum : quae posteaquam in ardorem spiritus mentem perduxerit, mox
in orationem devotissimam commutetur» (hom. VII post med,). Quae
monita, quasi, explicatio sunt praecepti a legifero patre Benedicto suis
monachis inculcati : Ora et labora.
Praeceptum hoc ad amussim Frater Meinradus Eugster, Ordinis
S. Benedicti in celeberrimo Einsiedlensi Monasterio Conversus, servavit,
atque per hoc religiosae vitae perfectionem attigisse videtur, uti inquisitionum ordinariarum Ensiedlensum acta testantur.
Re sane vera : in loco vulgo dicto Gätziberg, propter Altstätten, intra
Sancti Galli dioecesis fines, die 23 Augusti anno 1848 natus est eodemque die baptizatus duodecimus filius Ioannis Udalrici Eugster atque
Annae; Mariae Reichsteiner, r cui nomina Iosephus Gebhardus fuerunt
imposita. Parentes ambo, tenui quidem fortuna praediti, sed christia32 - ACTA vol. X I I I , n. 13. - 21-12-946.
446
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
nis virtutibus praestantes, filiólos a Deo sibi concessos sancte educarunt.
Iosephus mature, ut pro suo modulo familiae subveniret iopiae, famulum cuidam sui oppidi mercatori se tradidit, a quo plura beneficia se
accepisse grato animo per totam vitam fassus est. Ad vestitici artem
addiscendam ac perficiendam ad oppida Rapperswill, Rorschach, Feldkirch, Sankt Gallen se contulit; anno demum 1872 ineunte, non sine
B. Virginis instinctu, quam Servus Dei enixe adprecabatur ut sibi via
ad religiosam vitam amplectendam complanaretur, in Einsiedlense Monasterium uti vestificus admissus fuit ; post autem biennium laudabiliter
transactum, die 29 Augusti anno 1874 tirocinium posuit. Sequenti anno,
die 5 Septembris simplicia vota, assumpto Meinradi nomine, die autem
22 Septembris anno 1878 sollemnia vota nuncupavit.
Servus Dei summo mane, plurimos per annos, ut sacris inserviret,
indefesse, ingravescente quoque senectute atque acriter rigescente hieme,
paratum se exhibebat ; ad vestiariam ofiicinam, cui fuerat addictus, deinde accedens, nunquam a laborando se abstinebat, quousque obedientiae
signum eum alio advocaret : nec interim ab oratione animum extrahebat.
Manus quidem et oculos in opus intendebat, mens vero et cor « numquam a divinis vacabat colloquiis», ideo silentii quietem amabat, probe
sciens mentis puritatem se assequi non posse, si aliter se gessisset, uti
a Tritemio audivimus.
Quare factum est ut Meinradus virtutes omnes exercuerit, atque non
pauca earum specimina exhibuerit, humilitatis praesertim et caritatis.
Omnibus omnia factus, nulli pepercit industriae aut incommodo ut confratribus auxilium, quod peterent, immo ultro, conferret. Nullum ex
eius ore verbum fraternam caritatem laedëns excidit. Maternam infirmis curam praestabat, eosque piis colloquiis splabatur. Morosos confratres, Deo sic permittente, eum lacessentes, hilari vultu gratoque animo
tolerabat. Uno verbo, uti testes deponunt, non modo nullus in Servo Dei
notabilis defectus fuit animadversus sed perfectum religiosi Ordinis
S. Benedicti exemplar agnitum.
Paupertatis amantissimum, obedientiae observantissimum, B. Virginis sanctorumque caelitum cultorem fidelissimum iugiter per integrum
vitae curriculum se exhibuit.
Annis ac laboribus fractus, extremis Ecclesiae sacramentis munitus,
die 14 Iunii anno 1925 lectissimam animam Deo reddidit, annos natus
septuaginta sex, menses novem, dies decem et septem.
Sanctitatis fama cum viresceret, in Einsiedlensi Curia Abbatiali
anno 1939 die 28 Aprilis mensis, ordinaria auctoritate inceptae inquisitiones sunt super eadem fama, quae sequenti anno fuere perfectae.
Sacra Congregatio Rituum
447
Item et processiculus diligentiarum, nempe super scriptis alterque
super prohibito cultu non exhibito, ad normam Urbani VIII decretorum,
fuere confecti.
Qui processus ad Sacram hanc Congregationem fuere delati. Plures
interim Summo Pontifici litterae reverenter fuerunt oblatae, Causae
Introductionem postulantes.
Scriptis perpensis, favorabile die 28 Maii a. 1941 editum est decretum. Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante Revmo D. Gerardo Oesterle, O. S. B., Postulatore legitime constituto, die 9 mensis
huius, infrascriptus Cardinalis, S. R. C. Praefectus causaeque huius
Ponens seu Relator, in Ordinario Sacrae Congregationis coetu, dubium
proposuit discutiendum : An signanda sit commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur, deque ea retulit. Emi ac Revmi
Cardinales, relatione hac atque suffragiis officialium Praelatorum perpensis, addito quoque, voce ac scripto, R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei
generali Promotore, omnibus mature consideratis, rescribere censuerunt : Signandam esse commissionem Introductionis Causae si Sanctissimo placuerit.
Facta autem infrascripto die, ab eodem Cardinali, relatione Ssnio
D. N. Pio Papae XII, Sanctitas Sua, rescriptum Emorum Patrum ratum
habens, commissionem Introductionis Causae Servi Dei Meinradi
Eugster Sua manu dignata est subsignare.
Datum Romae, die 12 Iulii a. D. 1946.
£g C. Card. SALOTTI, Ep. Praen., S. B. C. Praefectus.
L. © S.
f A. Carinci, Archiep. Seleucien., Secretarius.
448
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
DIARIUM ROMANAE CURIAE
Sabato, 30 novembre 194.6, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott. R o d o l f o K o h l e t j s s ,
Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica Federale di Austria, per la presentazione delle Lettere Credenziali.
SAGRA GONG REG AZIONE DEI RITI
Martedì, 12 novembre 1946, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata
la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi 'Signori
Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali han discusso sulla introduzione della
Causa dei (Servi di Dio :
1) Antonio Maria da Lavaur, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati
Minori Cappuccini ;
2) Carlo Maria Schilling, sacerdote professo della Congregazione dei
Chierici Regolari di San Paolo, Barnabiti.
Hanno inoltre esaminata la relazione dei Revisori teologi sugli scritti della
Serva di Dio Cecilia Eusepi, del Terz'Ordine dei Servi di Maria.
Martedì, 19 novembre 1946, nel Palazzo Apostolico Vaticano, all'augusta
presenza del Santo Padre, si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale,
nella quale gli Emi e Revmi (Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed
i Revmi Consultori teologi hanno dato il loro voto sul Tuto per la Canonizzazione della Beata Caterina Labouré, Vergine, dell'Istituto delle Figlie della
Carità di ß. Vincenzo de' Paoli, e sui miracoli del Beato Giuseppe Oafasso,
Confessore, Rettore del Collegio ecclesiastico di Torino.
Martedì, 26 novembre 1946, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata
la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno
discusso sulla eroicità delle virtù del Servo di Dio Lorenzo Maria di S. Francesco Saverio, sacerdote professo della Congregazione dei Passionisti.
Martedì, 10 dicembre 1946, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto,
alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Alessandro Verde,
Diarium Romanae Curiae
im
si è adunata- la S. Congregazione dei Riti, nella quale i Revmi Prelati Officiali
ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli operati, come si
asserisce, ad intercessione del Ven. Servo di Dio Domenico Savio, giovane
dell'Oratòrio Salesiano.
Martedì, 17 dicembre 1946, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata
la 'S. Congregazione dei Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali
e i Revmi Prelati Officiali hanno discusso :
1) sui non culto dei Servi di Dio : Meinardo Engster, dell'Ordine di S. Benedetto; Maria Caterina Kasper, fondatrice delle Povere Serve di Gesù Cristo ;
Maria Teresa Ledochowska, fondatrice del Pio Sodalizio di S. Pietro Claver
per le Missioni Africane; Agostina Petrantoni, religiosa profes'sa dell'Istituto delle iSuore della Carità ;
2) sulla validità dei Processi dei Servi di Dio : Clelia Barbieri, fondatrice delle Suore Minime della Madonna Addolorata ; Gertrude Comensoli,
fondatrice dell'Istituto delle Suore del Ssmo Sacramento: Giovanni Martino
Moyë, sacerdote dell'Istituto delle Missioni Estere, fondatore dell'Istituto
delle Suore della Provvidenza; Adolfo Petit, sacerdote professo della Compagnia di Gesù.
SEGRETERIA DI STATO
' • NOMINE
Con Biglietto della Segreteria di Stato, in data 11 dicembre 1946, il Santo
Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare il Revmo Padre Abbate D. Emanuele Caronti, O. S. B., Consultore della Suprema S. Congregazione del Santo Offizio.
Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è
degnato di nominare:
Prelati domestici di Sua Santità :
8 settembre 1941. Monsig. Lorenzo Brophi, della diocesi di Leighlin.
»
»
» Monsig. Federico Kerr McClement, dell'archidiocesi di
Westminster.
17 ottobre 1942. Monsig. Tommaso Flood, dell'archidiocesi di Cardiff.
»
»
» Monsig. Dionisio Giuseppe Quigley, della medesima archidiocesi.
3 novembre » Monsig. Guglielmo MacMaster, della diocesi di Argyll e
Isole.
4 gennaio 1943. Monsig. Giuseppe Francesco Turner, dell'archidiocesi di
Liverpool,
Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale
450
29
marzo
1943. Monsig. Lorenzo Pietro Emery, dell'arehidiocesi di Birmingham.
24 maggio
» Monsig. Giovanni Meneguzzi, della diocesi di Caxias.
21 giugno
» Monsig. Emanuele Correia de Macedo, dell'arehidiocesi di
S. Paolo del Brasile.
»
»
» Monsig. Teodoro Jarland, dell'arehidiocesi di Albi,
il agosto
»
Monsig. Ludovico Deyrieux, dell'arehidiocesi di Lione.
30 settembre » Monsig. Ludovico Pichard, dell'arehidiocesi di Parigi.
1 ottobre
» Monsig. Antonio De Oasteljau, della diocesi di Viviers.
»
»
» Monsig. Augusto Jauffrés, della medesima diocesi.
»
»
» Monsig. Giovanni Bord, della medesima diocesi.
9 novembre » Monsig. Giovanni Ooghlan, della diocesi di Meath.
»
»
» Monsig. Edoardo Dewey, della diocesi di Plymouth.
10 »
» Monsig. Patrizio Dunne, dell'arehidiocesi di Dublino.
1 dicembre » Monsig. Giovanni Maguire, della diocesi di Kilmore.
22
»
»
Monsig. Teofilo Paravy, dell'arehidiocesi di Chambéry.
»
»
» Monsig. Francesco Bollón, della medesima archidiocesi.
15 marzo 1944. Monsig. Riccardo Smith, della diocesi di Lancaster.
23
»
» Monsig. Giacomo Sabba Battistoni, della diocesi di S. Sebastiano di Rio de Janeiro.
18 maggio » Monsig. Giorgio Lorenzo Oraven, dell'arehidiocesi di Westminster.
4 dicembre » Monsig. Daniele Fitzpatrick, della diocesi di Kilmore.
26
»
» Monsig. Giacomo Oonway, della diocesi di Kildare.
7 gennaio 1945. Monsig. Bernardo Geyer, delParchidibcesi di Colonia.
29 settembre » Monsig. Michele Steines, della diocesi di Syracuse.
»
»
» Monsig. Casimiro Piejda, della medesima diocesi.
»
»
» Monsig. Eduardo P. Buttimer, della medesima diocesi.
13 ottobre
» Monsig. Daniele Francesco Curtin, della medesima diocesi.
»
»
» Monsig. David C. Gildea, della medesima diocesi.
20
»
» Monsig. Giorgio Daniele Mulcahy, della diocesi di Harrisburg,
»
»
» Monsig. Tommaso V. Shannon, della diocesi di Cleveland.
»
»
» Monsig. Riccardo J. Patterson, della medesima diocesi.
»
»
» Monsig. Venceslao F. Novak, della medesima diocesi.
»
»
» Monsig. Lerne O. Hammer, della medesima diocesi.
»
»
» Monsig. Alberto J. Murphy, della medesima diocesi.
»
»
» Monsig. Giorgio A. Whitehead, della medesima diocesi.
»
»
» Monsig. Giuseppe J. Mullen, della medesima diocesi.
»
»
» Monsig. Vincenzo B. Balmat, della medesima diocesi.
21
»
» Monsig. Berardo J. Flanagan, della diocesi di Burlington.
)?
»
}> Monsig. Giovanni B. McGarry, della medesima diocesi.
Diarium Romanae Curiae
21 ottobre 1945. Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
Monsig.
21 novembre
Monsig.
mi
Damaso Carrières, della medesima diocesi.
Eugenio F. Cray, della medesima diocesi.
Carlo L. Pontbriand, della, medesima diocesi!.
Giorgio E. L'Ecuyer, della medesima diocesi.
Giuseppe A. Dame, della medesima diocesi.
Giovanni P. Rand, della medesima diocesi.
Guglielmo P. Crosby, della medesima diocesi.
Giovanni M. Brown, della medesima diocesi.
Leone M. Byrnes, della diocesi di Mobile.
Guglielmo Giuseppe Cusick, della medesima diocesi.
Monsig.
Giovanni
Canepa, della medesima diocesi.
»
»
»
Monsig. Giovanni J. Sprangers, della diocesi di Green Bay.
13 dicembre »
Monsig.
Luigi Bastian, della medesima diocesi.
»
Monsig. Giulio Chylinski, della medesima diocesi.
Monsig. Giovanni J. Loerke, della medesima diocesi.
»
Monsig. Giulio J. Looze, della medesima diocesi.
»
Monsig. Enrico J. Ehr, della medesima diocesi.
Monsig. Michele Klosowskii, della medesima diocesi.
»
Monsig. Claudio V. Hugo, della medesima diocesi.
»
Monsig. Guglielmo P. Joyce, della diocesi di Helena.
21
Monsig. Francesco Saverio O'Farrell, della medesima dio»
cesi.
Monsig. Dionisio P. Meade, della medesima diocesi.
»
Monsig. Giacomo P. Tongas, della medesima diocesi.
Monsig. Emmet J. Riley, della medesima diocesi.
Monsig.
Giovanni B. Pirna t, della medesima diocesi.
»
Monsig. Bernardo Hilgenberg, della diocesi di Belleville.
»
Monsig. Alberto R. Zuroweste, della medesima diocesi.
»
Monsig. Luciano L. Bojnowski, della diocesi di Hartford.
Monsig. Dionisio L. Gleason, della medesima diocesi.
»
Monsig. Giovanni Girolamo Hayes, della medesima dio»
cesi.
Monsig. Egidio Vagnozzi (Roma).
23
Monsig.
Giovanni Dieci (Roma).
20 gennaio 1946.
Monsig. Virgilio Valcelli (Roma).
»
»
»
Monsig. Ernesto Deschamps, delParchidiocesi di Sen®.
24
»
»
Monsig. Francesco Ythier, della medesima archidiocesi.
»
»
»
Monsig.
Ferdinando Feliziani, della diocesi di Osimo e
30 maggio
»
Cingoli.
Monsig. Giuseppe Sensi, dell'archidiocesi di Cosenza.
2 giugno
»
Monsig. Gabriele Arroyo y Gonzales, della diocesi di Tu21 »
»
lancingo.
» »
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale
m
8
15
»
19
25
luglio
agosto
»
»
»
1946. Monsig. Antonio Pozzoli, dell'archidiocesi di Milano.
»
Monsig. Enrico Groult, dell'archidiocesi di Rennes.
» Monsig. Costante Lamy, della medesima archidiocesi.
» Monsig. Andrea Bouquin, dell'archidiocesi di Bourges.
»
Monsig. Basilio Cupaiolo, dell'archidiocesi di Chieti.
NECROLOGIO
1946. Monsig. Augusto Grumel, Vescovo di San Giovanni di
Maurienne,
Monsig. Luigi Martinelli, Arcivescovo di Amalfi.
16 giugno
»
Monsig. Damiano Giovanni Theelen, Vescovo di Nico6 agosto
»
poli in Bulgaria.
Monsig. Giovanni Simrak, Vescovo di Crisio.
9
»
Monsig. Leandro Guido Le Floch, Vescovo di Ajmer.
»
»
Monsig. Francesco Gonzalez, Vescovo di Cuernavaca.
20
»
Monsig. Giuliano M. Leventoux, Vescovo tit. di Legià.
3 settembre
Monsig. Giovanni Harty, Arcivescovo di Cashel.
11
»
Monsig.
Giovanni Michele Buckx, Vescovo tit. di Doliche.
22
» '
Monsig. Ugo Giubbi, Vescovo di San Miniato.
28
»
Monsig. Francesco Maria Arsenio Lemasle, Vescovo tit.
27
»
di Teuchira, Vicario Apost, di Hué.
Monsig. Giovanni Raffaele Hagan, Vescovo tit. di Limata.
28
»
»
Monsig. Paolo de Huyn, Patriarca di Alessandria dei
1 ottobre
»
Latini.
Emo Signor Card. AGOSTINO PARRADO Y GARCIA, del Titolo
8
»
»
di S. Agostino, Arcivescovo di Granata.
Monsig. Ignazio Canazei, Vescovo di Shiuchow.
12
»
Monsig.
Pio Eugenio Neveu, Vescovo tit. di Citro.
17
»
Monsig. Giovanni Batt. Morris, Vescovo di Little Roch.
22
»
Monsig.
Atanasio Ignazio Nuri, Arcivescovo tit. di Ge9 novembre
rapoli di Siria.
12
»
Emo Signor Card. CAMILLO CACCIA DOMINIONI, Primo Diacono di S. Maria in Domnica.
Monsig. Antonio Lega, Arcivescovo dii Ravenna e Vescovo
16
»
di Cervia.
Monsig.
Cristiano
Winkelmann, Vescovo di Wichita.
18
Monsig. Nicànore Mutiloa, Vescovo di Tarazona e AmnrT
19
nistratore Apostolico dil Tudela.
Monsig. Ludovico Francesco Kelleher, Vescovo tit. di Tene.
26
»
»
Monsig.
Giorgio Baraka, Vescovo di Minia dei Copti.
9 dicembre »
Monsig. Nicola Nabaa-, Vescovo di Sidone dei Melchiti.
15
»
»
11
marzo
An. et vol. XXXTffl
31 Decembris 1946
(Ser. n, v. XIII)-Num. 14
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
COMMENTARIUM OFFICIALE
I
INDEX GENERALIS ACTORUM
(AN. ET V O L . X X X V I I I — SER. II, v. XIÏI)
I - ACTA PII PP. XII
SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI :
LITTERAE ENCYCLICAE,
EPISTULA
33.
ENCYCLICA,
CONSTITUTIONES
Provisio Ecclesiarum, 440.
5.
SACRA
APOSTOLICAE,
11,
65,
197, 247, 301, 333, 413.
LITTERAE
APOSTOLICAE,
EPISTULAE,
155,
172,
PROPRIO,
ALLOCUTIONES,
204,
313.
250,
314,
253,
320,
381,
426.
NUNTII
RADIOPHONICI,
165,
264,
276,
324, 373.
SERMO,
PASTORALIS,
HOMILIA,
270.
CANONIZATIONIS,
CONSISTORIA,
PROPAGANDA
Decretum, 359.
Provisio Ecclesiarum, 360.
Nominationes, 361.
101,
287, 362, 440.
269.
237.
III - ACTA TRIBUNALIUM
II - ACTA ,SS. CONGREGATIONUM
SUPREMA
DE
Decreta liturgica, 291, 371.
Decreta in causis Beatificationis et
Canonizationis Servorum Dei, 210,
182.
SOLEMNIA
SACRA
CONGREGATIO
FIDE :
SACRA CONGREGATIO RITUUM :
15.
HORTATIO
Indultum, 27.
Declaratio, 401.
SACRA
178,
SA-
SACRA CONGREGATIO CONCILII :
273,
170.
141,
DISCIPLINA
Decretum, 349 ss.
200,
345, 376, 417.
MOTU
CONGREGATIO DE
CRAMENTORUM :
SACRA
CONGREGATIO
S.
OF-
FICII :
Decretum, 280.
SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS :
Decreta, 207, 398, 438.
Provisiones Ecclesiarum, 26, 208,
347, 399, 439.
33 - ACTA, vol. XIII, n. 14. — 31-12-946.
SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA:
Decretum, 159.
Responsa, 160.
SACRA
ROMANA
ROTA :
Index Sententiarum, 213.
Index decretorum vim definitivam
habentium, 231.
Citationes edictales, 28, 161, 190,
327, 402.
Index generalis actorum
IV - ACTA OFFICIORUM
PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS :
Responsa, 162.
APPENDIX
VICARIATUS URBIS :
Citatio edictalis, 405.
Diarium Romanae Curiae:
Audientiae sollemniores, 136, 268,
328, 448.
:\
Congregationes SS. Rituum, 137,
163, 191, 293, 448.
Secretaria Status : Nominationes, *
29, 138, 163, 191, 268, 294, 328, 406.
449.
Necrologium, 32, 164, 300, 452.
;
* Ad maius inquirendum commodum haec ponitur distincta recensio :
PP. Cardinalibus concreditae Protectoriae : 191, 328, 329, 406, 407.
PP. Cardinales dati Sacris Consiliis: S. C Consistoriali, 13S, 139, 191; S. C. pro
Ecclesia Orientali, 138, 139, 140; S. C. de disciplina Sacramentorum, 138, 139, 268, 408;
S. C. Concilii, 138, 139, 140, 408; S. C. de Religiosis, 138, 139, 268; S. C. de Propaganda
Fide, 138, 139 ; S. O. Rituum, 138, 139, 140, 268 ; S. C. Caeremoniali, 138, 139, 140, 268, 408;
S. C. pro Negotiis EE. EE., 138; S. C. de Seminariis et Studiorum Universitatibus, 138,
139, 140, 268; S. C. Rev. Fabricae S. Petri, 138, 139, 140; S. Tribunali Signaturae Apost.,
139, 328; Commissioni Pont. ad Codicis canones Interpretandos, 140; Commissioni Pont.
ad redigendum Codicem pro Ecclesia Orientali, 140.
Consultores deputati: 140, 191, 449.
Officiales renunciati: In S. C. Concilii, 164; Tn S. C. de Seminariis, 164, 295; In Tribun. S. R. Rotae, 407; In Commiss. Pont. ad Codicis can. interpr., 140; In Nuntiaturis et
Intérnuntiatùris Apost., 163, 294, 406; In Delegationibus, 294; In Cappella Palatii 191; In
Bibliotheca Vaticana, 140.
Episcopi Adsistentes Soliò : 192, 329, 407.
»
Protonotarii Apostolici : de numero, 406 ; ad instar, 192, 329, 407.
Advocatus S. Consistorii: 328.
Praelati Domestici : 193. 295, 329, 408, 449.
Cubicularii secreti supra numerum : 295, 409
Cubicularii secreti ab ense et lacerna : de numero, 100; supranumerarii, 298, 410.
Cubicularii honoris in Tiabitu: 298, 410
Cubicularii honoris ab ense et lacerna s. n. : 298.
Cappellani secreti hon. : 299, 411.
Socii Pont. Academiae Scientiarum : 192.
Ex Ordine Piano: Oran Croci, 29; Commendatori con placca, 29; Commendatori,
29, 330.
Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croci, cl. mil., 330; cl. civ., 330; Placca, ci. civ.,
29, 331 Commendatori con placca ci. civ., 29, 331; Commendatori ci. civ., 29, 195, 299,
331, 411; Cavalieri ci. civ., 30, 195, 299, 331.
Ex Ordine S. Silvestri Papae : Gran Croci, 30 ; Placca^ 31 ; Commendatori con placca,
31, 196, 331 ; Commendatori, 31, 196, 299, 331, 411; Cavalieri, 31, 196, 300, 332, 411.
II
INDEX DOCUMENTORUM
CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS
I - ACTA PII PP. XII
I
- LITTERAE ENCYCLICAE
PAG.
1945
Dec.
23 Orientales omnes Ecclesias. - Venerabilibus Fratribus
Patriarchis, Primatibus, Archiepiscopis, Episcopis,
aliisque locorum Ordinariis, pacem et communionem
cum Apostolica Sede habentibus :
CCCL
elapsis an-
nis ex quo Ruthenorum Ecclesia Apostolicae Sedi
feliciter coagmentata est
II
1946
Ian.
- 6
-
EPISTULA
33
ENCYCLICA
Quemadmodum. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas,
Primates, Archiepiscopos, Episcopos, aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes : De indigentium puerorum cura
alacrius hodie suscipienda
III
1942 Apr.
-
CONSTITUTIONES
5
APOSTOLICAE
28 De Dahomey et aliorum (Mameyensis). - A Vicariatibus Apostolicis de Dahomey, de Ouagadougou, de
Foumban et de Khartum, atque a Praefecturis Apostolicis de Kaduna et de Jos territorii pars dismembratur et nova exinde Praefectura Apostolica erigitur, « Mameyensis » nuncupanda
1945
Iunii
23
clesia Amosensi constituitur
»
Iulii
.
.
.
.
.
.
11
Amosensis. - Canonicorum Capitulum in Cathedrali Ec.
.
.
.
.
.
.
.
247
13 Sancti Leonis de Amazones (S. Ioseph de Amazones). A Vicariatu Apostolico S. Leonis de Amazones pars
seiungitur, ex qua nova erigitur Praefectura Apostolica sub nomine S. Ioseph de Amazones .
»
»
»
.
.
Sinus de Hudson - Sinus S. Laurentii - Portus Gratiae
13
Index documentorum chronologico ordine digestus
PAG.
(de Labrador). - A Vicariatuum Apostolicorum Sinus de Hudson et Sinus Sancti Laurentii et a Dioecesis Portus Gratiae territorio pars seiungitur et novus erigitur Vicariatus Apostolicus « de Labrador » . 333
28 Dubuquensis - Omahensis. - Cathedralis Ecclesia Omahensis a Metropolitico Ecclesiae Dubuquensis iure
solvitur et in novam Metropolitanam Ecclesiam erigitur, cui suffraganeae constituuntur Ecclesiae Cathedrales Lincolnensis et Insulae Grandis, hucusque
Dubuquensi Ecclesiae suffraganeae
197
24 Chieoutimiensis et Sinus S< Laurentii (Sinus Sancti
Laurentii). - A Dioecesi Chicoutimiensi et a Vicariatu Apostolico Sinus S. Laurentii territorii pars
dismembratur, et nova exinde Dioecesis erigitur,
sub nomine « Sinus S. Laurentii », quae Metropolitanae ecclesiae Quebecensi suffraganea constituitur . 335
8 De Sede Apostolica vacante et de Romani Pontificis
electione
65
14 Portus Veteris (dè Esmeraldasì. - A Dioecesi Portus
Veteris territorii pars seiungitur et nova. erigitur
Praefectura Apostolica « de Esmeraldas ». . . . 338
22 Mihvaukiensis - Crossensis - Sinus Viridis (Madisonensis). - Ab Archidioecesi Milwaukiensi et a Dioecesi
Crossensi territorii pars dismembratur, ex qua nova
erigitur Dioecesis « Ma/disonensis », ipsi Archidioecesi Milwaukiensi suffraganea. Item a Dioecesi Sinus Viridis pars dismembratur, quae Dioecesi Crossensi adiungitur
340
5 De Aguas Calientes. - Capitulum Cathedrale erigitur . 413
11 Chachapoyasensis et aliarum (a ,S. Francisco Xaverio).
- A Dioecesibus Ohachapoyasensi et Cajamarcehsi et
a Vicariatu Apostolico S. Gabrielis a Virgine Perdolente de Marañon territorii pars seiungitur, ex
qua nova erigitur Praefectura Apostolica « a S. Francisco Xaverio » denominanda
416
9 Quebecensis (S. Germani). - A Provincia ecclesiastica
•Quebecensi Dioecesis S. Germani separatur, et ad
Metropolitanae Ecclesiae gradum evehitur, novaque
ex ea et ex Dioecesibus Gaspesiensi et Sinus S. Laurentii, quae et ipsae a Quebecensi Provincia separantur, necnon e Vicariatu Apostolico de Labrador
ecclesiastica Provincia constituitur
343
Il Sinarum. - Hierarchia Episcopalis in Sinis instituitur 301
Index documentorum chronologico ordine digestus
IV -
MOTU
PROPRIO
.
1946
Maii
1
457
PAG.
De ordine iudiciali et de ratione procedendi in causis
civilibus in Statu Civitatis Vaticanae servandis . . 170
V - LITTERAE APOSTOLICAE
1946
Ian.
»
Iulii
16 Exulta, Lusitania felix. - Sanctus Antonius Patavinus, Confessor, Ecclesiae universalis Doctor declaratur
200
6 Permultas gratosque. - Internuntiatura Apostolica in
Sinis erigitur . . . .
313
VI
1945
»
1946
Oct.
»
Ian.
8
19
17
»
»
»
»
»
Febr.
22
26
11
-
EPISTULAE
Notre dévotion. - Ad R. P. Stephanum Cruveiller, Moderatorem Generalem Missionariorum B. M. V. a
«La Salette», exeunte saeculo ab Apparitione eiusdem B. M. V. in oppido « La Salette »
II y aura donc un siècle. - Ad R. P. Gervasium Quénard, Praepositum Generalem Augustinianorum ab
Assumptione, saeculo impleto ab ortu eiusdem Piae
Societatis . .
Czestochoviensis Beatae Mariae Virginis. - Ad Emum
P. D. Augustum tit. S. Mariae de Pace S. R., E.
Presbyterum Card. Hlond, Archiepiscopum Gnesnensem et Posnaniensem ceterosque Poloniae Archiepiscopos, Episcopos locorumque Ordinarios : officiosi®
litteris respondet e communi Conventu Czestochoviensi datis
: . . .
Haud parva. - Ad Excmum P. D. Maurilium Silvani,
Archiepiscopum tit. Naupactensem, in Republica
Chilena Nuntium Apostolicum, quem Legatum mittit ad Conventum Eucharisticum e tota Chilena Republica Magellani celebrandum
In secundo Nostri Pontificatus anno. - Ad Emum
P. D. Dyonisium tit. Ss. Nerei et Achillei S. R. E.
Presbyterum Card. Dougherty, Archiepiscopum Philadelphiensem, quinque et viginti ante annos in Supremum Ecclesiae Senatum feliciter relatum . . .
Perlibenter cognovimus. - Ad Einum P. D. Michaelem
tit. Sanctae Anastasiae S. R. E. Presbyterum Cardinalem de Faulhaber, Archiepiscopum Monacensem
et Frisingensem, quinque abhinc lustra ad Purpuratorum Patrum ordinem adlectum . . . . . .
155
157
172
175
204
176
458
Index documentorum chronologico ordine digestus
1946 Martii 21 Cum ad recolendum. - Ad R. P. Petrum Damiani
Buffadini, Priorem Generalem Congregationis Monachorum Eremitarum Camaldulensium : saeculo
exeunte ab obitu Summi Pontificis Gregorii XVI .
»
»
28 Tribus abhinc annis. - Ad Emum P. D. Franciscum
Episcopum Tuseulanum S. R. E. Card. Marchetti
Selvaggiani, S. S. Congregationis S. Officii a Secretis, Vice 'Sacra in Urbe Antistitem, dena- lustra Sacerdotii feliciter explentem
»
Apr. 28 Celeberrima sollemnia. - Ad Emum P. D. Benedictum
tit. Sanctae Mariae in Vallicella S. R. E. Presbyterum Cardinalem Aloisi Masella, quem Legatum
mittit ad coronam apponendam simulacro B. Mariae V. de Fatima . . .
»
»
30 Suavi animi delectatione. •- Ad Emum P. I). Fridericum tit. Sanctae Mariae de Victoria, S. R. E. Presbyterum, Card. Tedeschini, Patriarchalis Basilicae
Vaticanae Archipresbyterum, Sacri Consilii Petrianae Fabricae Praefectum eumdemque Summi Pontificis Datarium, quinquagesimum natalem Sacerdotii itemque quintum et vicesimum Episcopatus annum feliciter explentem
. . .
»
Maii 12 Caritas. - Ad R. P. Florindum Rubinil, Ordinis Clericorum Regularium Infirmis Ministrantium Praefectum Generalem: saeculo secundo exeunte a sollemni Canonizatione S. Camilli de Lellis, eiusdem
Ordinis conditoris
. .
»
»
17 En prenant connaissance. - Ad Excmum Tokiensem
Archiepiscopum ceterosque Japoniae Episcopos .
»
Iunii 2 Anno proxime elapso. - Ad Emum P. D. Ioannem
S. R. E. Presbyterum Cardinalem de Jong, Archiepiscopum Ultraiectensem : ob Conventum e tota
Hollandia indictum ad miraculum Eucharisticum
in urbe Amstelodamensi sexto elapso saeculo celebrandum
»
»
5 Quinque ante saecula. - Ad Revmum P. Carolum Pasquini, Ordinis Fratrum Eremitarum a S. Augustino
Moderatorem Generalem : quinto vertente saeculo a
sollemni! Canonizatione S. Nicolai a Tolentino . .
»
»
13 Centesimo vertente anno. - Ad Excmum P. D. Humbertum Ravette, Episcopum Senogalliensem : ob sacra sollemnia, centesimo vertente anno ab electione
Pii IX ab Supremum Pontificatum celebranda . .
250
177
376
205
251
345
273
274
314
Index documentorum chronologico ordine digestus
16 Peculiari animi. - Ad Emum P. D. Ioannem Gualbertum tit. Sancti Eusebii S. R. É. Presbyterum Cardinalem Guevara, Archiepiscopum Limanum, ad urbem Sucrensem Legatum missum ob Conventum Eucharisticum e tota Boliviana Republica celebrandum
29 Libenti quidem animo. - Ad Excmum P. D. Iosephum
Beltrami, Archiepiscopum tit. Damascenum, Nuntium Apostolicum in Columbia, quem Legatum deligit ad Conventum Marialem in urbe Bogotensis e
tota Columbiana Republica indictum
10 C'est un geste bien touchant. - Ad egregium virum Carolum Flory, Praesidem coetus conventibus catholicorum « Semaines Sociales » in Gallia apparandis .
15 Perlibenter agnovimus. - Ad Excmum P. D. Celsum
Costantini, Archiepiscopum, tit. Theodosiopolitanum
in Arcadia, a Secretis Sacri Consilii Christiano nomini Propagando, quina Episcopatus lustra feliciter explentem
27 Le sujet. - Ad R. P. Iosephum Arehambault S. I.,
Praesidem coetus conventibus catholicorum « Semaines iSociales » in Canada apparandis
31 Philippinas Insulas. - Ad Excmum P. D. Michaelem
0'Doherty, Archiepiscopum Manilensem, ob Marialem Conventum tertio vertente saeculo a parta victoria « La Naval » celebrandum . . . . . . .
4 Sanctorum corpora. - Ad Emum P. D. Ioannem Baptistam tit. Sanctae Mariae in Traspontina S. R. E.
Presbyterum Cardinalem Nasalli Rocca di Corneliano, Archiepiscopum Bononiensem quem Legatum
renuntiat ad translationem Reliquiarum S. Dominici
5 Quinquagesimum. - Ad Excmum P. D. Lucam Hermenegildum Pasetto, Archiepiscopum tit. Iconiensem,
a (Secretis Sacrae Congregationis Negotiis Religiosorum Sodalium Praepositae, quinquagesimum .Sacerdotii annum et vicesimum quintum Episcopatus fauste celebraturam
8 Libenti admodum animo. - Ad Emum P. D. Iosephum
Mariam tit. Sanctae Mariae Scalari» S. R. E. Presbyterum Cardinalem Caro Rodríguez, Archiepiscopum Sancti Iacobi in Chilia, Legatum ad Concilium Plenarium ex universo Chiliensi Episcopatu
indictum
459
377
378
315
318
379
417
420
319
421
Index documentorum chronologico ordine digestus
460
PAG..
1946
Oct.
»
»
11 Siamo lieti. - Ad Emum P. D. Adeodatum Ioannem
tit. S. Priscae S. R. E. Presbyterum Cardinalem
Piazza, Patriarcham Venetiarum ac Praesidem Commissionis Episcopalis Moderatricis Actionis Catholicae Italicae, cuius statuta approbantur . . . . 422
23 Cum Athenaeum. - Ad R. P. Augustinum Gemelli,
O. F. M., Catholici a'S. Corde Iesu Athenaei Mediolanensis Rectorem Magnificum : XXV vertente anno
ab eodem Athenaeo condito .
424
VII
1945
Dec.
-
SERMO
24 Negli ultimi sei anni. - A Ssmo D. N. Pio Pp. XII
habitus, in pervigilio Nativitatis D. N. Iesu Christi,
adstantibus Emis PP. DD. Cardinalibus et Excmis
DD. Episcopis ac Romanae Curiae Praelatis .
..
VIII -
15
ALLOCUTIONES
1946 Febr. 10 Ad novum Italiae Legatum
»
» ' 13 Ad novum Belgii Legatum
»
» / 1 6 Ad novum Hispaniae Legatum
» » 20 Ad Em os ac Revm o s Patres Cardinales recenter creatos
»
»
25 Ad Legatos Nationum post Consistorium obsequii gratique animi sensus Beatissimo Patri exhibentes .
»
Iunii 1 Ad Emos PP. DD. Cardinales, in festo S. Eugenii I Pp.,
Beatissimo Patri fausta ominantes
»
»
8 Ad novum Legatum Lusitaniae
»
»
12 Ad novum Legatum Hiberniae
» . Iulii 31 Ad Excmum Virum Henricum De Nicola, Praesidem ad
interim Reipublicae Italicae
»
Aug. 3 Ad Delegatos Supremi Consilii Populi Arabici Palaestinae .
»
»
13 Ad novum Reipublicae Cecoslovachiae Legatum . . .
»
Sept. 17 Ad Patres Societatis Iesu in XXIX Congregatione generali electores
»
»
22 Ad Patres delegatos ad Capitulum generale Ordinis
Fratrum Praedicatorum
»
»
29 Ad Sodales e Societatibus Christianis Operariorum
Italiae
»
Oct.
6 Ad Praelatos Auditores ceterosque Officiales et Admini
stros Tribunalis S. Romanae Rotae necnon eiusdem
Tribunalis Advocatos et Procuratores . . . . .
»
Nov. 21 Ad Philosophiae Cultores ob Conventum internationalem Romae coadunatos . . . . . . . . . .
178
179
180
141
.152
253
260
262
320
322
323
381
385
389
391
426
Index documentorum chronologico ordine digestus
461
PAG.
1946
»
Nov. 30 Ad novum Reipublicae Foederatis Austriae Legatum . 430
»
15 Ad agrorum Cultores ob Conventum Confoederationis
nationalis Italicae Romae coadunatos
432
IX
1946
Apr.
4
»
Maii
13
»
Iunii
»
»
»
Iulii
»
30
Sept,
»
19
14
-
NUNTII
RADIOPHONICI
Stretto il cuore da intima angoscia. - Universo Orbi
datus ad soUicitandum mutuum inter nationes auxilium, ne indigentes fame pereant
Bendito seja o Senhor. - A Beatissimo Patre Lusitaniae christifidelibus datus, sollemnia celebrantibus
ad Sanctuarium B. Mariae V. a Fatima, aurea corona nomine 'Summi Pontificis redimitae . . . .
Venerables Hermanos. - A Summo Pontifice christifidelibus datus, ob conventum Eucharisticum e totaBoliviana Republica in Urbe Sucrensi coadunatis .
Tandis que vous célébrez. - A Summo Pontifice christifidelibus Belgis datus, in urbe -Leodiensi sacra
sollemnia Eucharistica celebrantibus, saeculo septimo exeunte ab institutione festi Corporis Christi
in eadem Dioecesi . . . . ;
Christifidelibus e tota Columbiana Republica ob Conventum Marialem in urbe Bogotensi coadunatis .
La particulière affection. - Populo Helvético datus , .
165
264
276
278
324
373
X - SACRA CONSISTORIA
1946
Febr.
»
»
»
»
»
Iunii
18
Consistorium secretum
.
.
.
.
.
.Camerarius Sacri Collegii . .
••
Allocutio Ssmi Domini Nostri
Creatio et publicatio Patrum Cardinalium
Optio Ecclesiarum
Provisio Ecclesiarum
Praestatio iuramenti
,. . . .
Relatio causarum
Postulatio Palliorum
21 Consistorium publicum
22 Consistorium secretum
Provisio Ecclesiarum . . . . . . . . . . .
Oris aperitio et Titulorum assignatio
Postulatio Palliorum . . . . . . . . . .. .. •
13 Consistorium secretum
Optio Ecclesiarum
Provisio Ecclesiarum . . . .
•
Praestatio iuramenti
* .
.....101
• 3-Q.l
101
103
. 106
106
. 129
129
130
131
133
. 133
134
. 135
237
237
• 237
. 245
462
Index documentorum chronologico ordine digestus
PAS.
1946
»
Iunii
»
Postulatio Palliorum . ... . . . .
215
13 Consistorium semipublicum
. 246
» Consultatio de canonizatione Beatorum Ioannis de
Britto, M. ac Bernardini Realino, C, atque Beatarum Virginum Ioannae Elisabethae Biehier des Ages
ac Franciscae Xaveriae Cabrini
246
XI
-
HORTATIO
PASTORALIS
1946 Martii 16 Ad Parochos Urbis et concionatores sacri temporis
quadragesimalis . . . .
182
XII
-
HOMILIA
IN
SOLLEMNI
CANONIZATIONE
In sollemni Canonizatione Beatae Franciscae Xaveriae
Cabrini, Virginis, in Basilica Vaticana die 7 mensis Iulii a. 1946 peracta
269
II - ACTA SS. CONGREGATIONUM
I - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII
1946
Iunii
4
Decretum. Sac. Ferdinandus Tartaglia, dioeceseos Parmensis, declaratur excommunicatus vitandus . . . 280
II
1946
Ian.
»
»
»
Aug.
- SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS
5
Romanae - Portuensis et
Rufinae. - Decretum. De
finium dioecesium immutatione
207
12 Bellunensis et Feltrensis. - Decretum. Bellunensis et
Feltrensis Episcopus obligatione residendi in urbe
Feltrensi exoneratur . .
398
11 Acheruntinae et Materanensis. - Decretum de finium
Dioecesium commutatione
438
III - SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA .SACRAMENTORUM
1946
Ian.
»
Maii
»
Sept.
28 Decretum. De Ordinandis Tribunalibus ecclesiasticis ditionis Canadensis super causis nullitatis matrimonii
decidendis
281
13 Normae pro exequendo Decreto diei 28 Ianuarii 1946
de Ordinandis Tribunalibus ecclesiasticis ditionis
Canadensis
283
14 Decretum de Confirmatione administranda iis, qui ex
gravi morbo in mortis periculo sunt constituti . . 349
463
Index documentorum chronologico ordine digestus
IV - SACRA CONGREGATIO CONCILII
PAG.
1946
»
Ian.
Oct.
22 Indultum. Circa abstinentiam et ieiunium
14 Declaratio
. . . .
27
401
V - SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE
1946 Apr. 11 Taboren. - de Mwanza, - Decretum de mutatione finium
Vicariatuum
359
VI - SACRA CONGREGATIO RITUUM
1945
Maii
21 Saneti Deodati seu Sinarum. - Decretum de virtutibus
pro beatificatione Ven. Servi Dei Ioannis Martini
Moyë, Sacerdotis et Societate Parisiensi Missionum
ad exteros, Fundatoris Instituti Sororum a Providentia
. . . .
»
Dec. 9 Romana seu Bergomen. - Decretum de miraculis pro
beatificatione Ven. Servae Dei Mariae Teresiae Eustachio Verzeri, Fundatricis Instituti Filiarum Sacratissimi Cordis Iesu
»
»
» Parisien, seu Carcassonen. •-- Decretum de Tuto pro
beatificatione Ven. Servae Dei Mariae Teresiae de
Soubiran, fundatricis Societatis Mariae Auxiliatricis
»
»
14 Romana. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servae Dei Augustinae Pierantoni, ex Instituto Sororum a Caritate
1946 " Febr. 3 Limburgen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Famulae Dei Mariae, in saeculo Catharinae Kasper, fundatricis Instituti Pauperum Ancillarum Iesu Christi
»
»
8 Bolivaren. - Decretum introductionis causae pro beatificatione iServae Dei Mercedis a Iesu Molina, fundatricis Instituti Sororum a B. Maria Anna a Iesu
»
Maii 26 Decretum de Tuto pro beatificatione Ven. iServae Dei
Teresiae Eustochii Verzeri, fundatricis Instituti Filiarum iSacri Cordi Iesu
»
»
» Parisien. - Decretum de miraculis pro canonizatione
B. Catharinae Labouré, virginis, e Societate Puellarum caritatis S. Vincentii a Paulo
»
Iunii 1 Urbis et Orbis. - Additiones et variationes in festo
S. Antonii de Padua, Confessoris et Ecclesiae Doctoris
.
»
Iulii 12 Nullius Einsiedlen. - Decretum introductionis causae
287
210
362
364
367
440
369
443
291
46í
1946
Index documentorum chronologico ordine digestus
Aug.
pro beatificatione Servi Dei Meinradi Eugster, conversi professi O. S. B. . . . . . . . . . . 445
10 Decretum de facultate edendi libros liturgicos . . . 371
;
III - A C T A T R I B U N A L I U M
I - SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA
1945
Nov.
21 Decretum. Indulgentia ditatur Praefectorum Apostolicorum anuli osculum
159
1946 Martii 20 Dubia. De pio exercitio Viae Crucis
160
II - SACRA ROMANA ROTA
1946 Ian.
4
»
Febr. 28
»
Apr. 10
»
Iulii 23
»,
Oct. 4
»
»
»
Nov.
14
4
Sententiae editae anno 1945 .
. . . . .. . . .
Decreta in causis aliter eodem anno finitis . . . .
Citationes edictales :
Oveten. - Nullitatis matrimonii (Rodríguez-Zardain) .
Bostonien. - Nullitatis matrimonii (French - Peacock) .
Tyrnavien. - Nullitatis matrimonii (Caiko - Karsay) .
Colocen. - Nullitatis matrimonii (Fodor - Meszaros) .
Baiocen. - Lexovien. - Nullitatis matrimonii (Massen Jaoquemain)
Ianuen. - Nullitatis matrimonii (Rozina - Fabbroni) .
Asculana. - Nullitatis matrimonii (Bacchetti - Felicetti)
213
231
28
161
190
327
402
403
404
IV - ACTA OFFÍCÍORUM
PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS
1946
Ian.
4
Responsa ad proposita dubia
... . 162
APPENDIX
VICARIATUS URBIS TRIBUNAL
1046
Nov.
Citatio edictalis :
23 Aquipendien. - Nullitatis matrimonii (Marini - Mustone) 405
<
}
III
INDICES
NOMINUM
I - INDEX NOMINUM PERSONARUM
(OMITTUNTUR NOMINA ACTIS SUBSCRIPTA)
Acquistapace L., 408.
Adamus P., 296.
Addeo F. A., 116.
Adragna A., 29.
Adragna L., 31.
Aegenwort F., 296.
Agagianian card. G. P.,
103, 138, 140.
Aguilera Narbona P.,
113.
Aguirre L., 121.
Aguirre R., 127.
Aizpuru E., 195.
Akras M., 112.
A&samövic A., 115.
Alapatt G., Ì22.
Albanesi A., 115.
Albouy 1. P., 239, 311.
Alcini H., 120.
Allorio O., 116.
Almarcha Hernández A.,
123.
Aloisi Masella card. B.,
103, 138, 329, 376.
Alonso G., 118.
Altobelli O., 299.
Altomare L., 409.
Aluffi Pentini M., 191.
Alvarez A. C, 192.
Alvarez Gonzalez H., 240.
Alvarez Lara R., 120.
f Al ves de Souza B. P.,
300.
Amodio A., 331.
Amori L, 410.
Anaya G., 408.
Anaya y Diez de Bonilla
G., 113.
Andrade Valderrama A.,
122.
Angelini F., .191.
Angulo Del Valle L, 126.
Antezana y Rojas A. L,
110.
Antonio Maria da Lavaur (S. D.), 448.
Antonius Patavinus (S.),
200, 291.
Antonomov M, 112.
Aparicio A., 134.
Apear G. B., 330.
Aprile B., 332.
Aramburu O., 399.
Aramburu Z., 243, 309.
Arana Golgoras B. I. V.,
240, 360.
Arce Masias O. A., 126.
Arce y Ochotorena card.
E., 104, 110, 139.
Archambàult L, 379.
Arcoverde de Albuquerque Cavalcanti A., 114.
Armora D. A., 408.
Armora y Gonzalez S.
M., 407.
Arnold G., 126.
Arrigoni A., 239, 295.
Arroyo y Gonzales G.,
451.
Arteaga y Betancourt
card. E., 104, 108, 140.
Ascalesi card. A., 113,
192, 349.
Ascione A., 297.
Aspe T., 117.
Assiun F., 332.
Aubry D., 195.
Audollent G., 120.
Auvity F., 127.
Ayala R., 441.
Ayoub F., 117.
B
Bacchetti-Felicetti, 404.
Baeten L, 128.
Bagno B. L., 412.
Bagnoli A., 120.
Bakhache L, 129.
Balbiano L. (S. D.), 163.
Baldassini F., 299.
Baldi L., 412.
Baldini A., 410.
Baldini C, 113.
Ballester Meto C, 119.
Balli L., 332.
Balmat V. B., 450.
Bánáss L., 399.
t
Index nominum personarum
466
Bank G., 295.
f Baraka G., 452.
Barbado Viejo F., 117.
Barberis M., 30.
Barbetta S., 412.
Barbetta U., 412.
Barbetti A., 412.
Barbieri A., 127.
Barbieri C. (S. D.), 449.
f Bargiggia G., 300.
Baroncelli A., 118.
Baroni G., 410.
Barrera B., 117.
Barreré A., 400.
Bartholome P., 114.
Bassi A. T., 242.
Bastian L., 451.
Battaglia I., 120.
Battistoni S. G., 450.
Baud I., 114.
Baudry S., 241, 309.
Baumgartner A. G., 127.
Baziak E., 110
Beauchesne E. L. F., 196.
Beaussart R., 110.
Beccaro F., 439.
f Beccegato E., 116.
Beckman F. J., 110, 111,
400.
Behmen B., 296.
Bel P. G. A., 192.
Belardetti A., 412.
Béliveau A., 108.
f Belotti F., 32.
Beltrami G., 163, 378.
Beltramino P., 196.
Benilde fr. (S. D.), 293.
Bennet I., 124.
Bentivoglio L., 298.
Beran I., 400.
Berardi M., 409.
f Berardi P., 300.
Beras O., 111.
Bereciartùa Balerdi L.,
134.
Berenbold G., 300.
Berghoff C., 331.
Bernacchia O., 192.
Bernacki L., 399.
Bernareggi D., 126.
Bernrieder G., 295.
v
Berry G., 125.
Bertmann N., 299.
Bessone G., 196.
Bianchi B., 411.
Bianconi L, 127.
Biava G., 329.
Biehier des Ages I. E.
(B.), 130, 131, 246.
Bignamini Áe., 112.
Binz L., 117.
Biondi A., 299.
f Blaha M., 112.
Blake de Alencastro L.
A., 195.
Blanchet A., 400.
Blanchet M., 107.
Blanco Nájera F., 123.
Blaskovics P., 295.
f Blois I. M., 238, 300,
306.
Blomjous I., 214, 360.
Blössner G., 193.
Boccadoro L., 330.
f Boetto card. P., 122,
164.
Bogarin S., 108.
Bohacevskyj G., 116.
Boiardi O., 128.
Bojnowski I. L., 451.
Boisguérin R. D. R.,
134, 244, 310.
Boland G., 194.
Bollón F., 450.
Bolognini D., 347.
Boite A., 125.
Bolvin G., 296.
Bona S., 124.
Bonetti A., 30.
Bonkamp B., 296.
Boone L. C. M. G., 194.
Bord G., 450.
Borge Castillo C, 125.
Borges Amaral F., 124.
Borghino G., 408.
Borisevièlus V., 121.
Bornewasser F., 123.
Borra D., 119.
Bortignon H. B., 122,
127.
Bosio G., 332.
Botero Alvarez B., 123.
Bothe G., 295.
Botto P., 329.
Boucher O., 194.
Bourassa I., 193.
Bouquin A., 452.
Boylan I., 117.
Boyle I., 122.
Bracci E., 31.
Braccini C, 296.
Brady D. J., 194.
Brady M., 124.
Breen A. G., 409.
Breher T., 243, 306.
Bremner D. F., 331.
Brennan A. I., 125, 407.
Brennan T. A., 30.
Brigard A., 123.
Brigt H., 123.
f BrioscM P., 108.
Britto I., 129.
Brizi D., 125.
Brocchi A., 299.
Brodeur R., 112.
Bröks L., 409.
Bronzoni L., 410.
Brophi L., 449.
Brown G. M., 451.
Bruggaier L., 193.
Brunner G., 347.
Bruno card. I., 104, 139,
140.
Buchberger M., 192.
Buckley G. V., 194.
f Buckx G. M., 452.
Buddenbrok T'., 238, 308:
Bueno Couto G., 400.
Bueno Monreal I. M.,
128.
'
Buffadini P. D., 250.
Buitoni G., 332.
f Bukraba C, 300.
Bulfin G. A., 194.
f Bumçi A., 121.
Burke G. P., 194.
Burke I., 119.
Burns G. F., 331.
Burzio I., 239, 294.
Busch F., 114.
Buttimer E. P., 450.
Byrne E. V., 110.
Byrnes L. M., 451.
467
Index nominum personarum
.
C
.
Cabana G,, 108.
Cabrini F. X. (B.), 130,
131, 246, 269.
Caggiano card. A., 104,
139, 399.
f Caccia Dominioni card.
C , 407, 452.
Cafasso G. (B.), 293, 448.
Caicedo I., 116.
Caiko-Karsay, 190.
Caiola B., 297.
Calderón Padilla O. I.,
238.
Calvet G., 408.
Camagni E., 408.
Öamans G., 409.
f Cambiase-.A., 32.
Cameli U., 408.
Caminada C, 113.
Cammarata A., 439.
Campanelli G., 332.
Campbell D., 111.
Campiglio A., 411.
Campos P., 114.
Camurri R., 412.
f Canazei I., 242, 311,
452.
Candidi A., 409.
Canepa G., 451.
Canepari E., 410.
Cangro F. A., 298.
Cannas C, 411.
Cantwel I., 348.
Capitanio B. (B.), 191.
Capozi D. L., 239, 308.
Cappelletti G., 409.
Capacci P., 195.
Caragatza G., 196.
Cardillo T., 31.
Cardoso G. F., 410.
Carinci A., 112.
Carlesso M., 297.
Carlin G. P., 30.
Carlo A., 241, 311.
Carlo da Sezze (B.), 294.
Cartone M., 411.
Carneiro-Pacheco
A.,
152.
Caro Rodríguez card. I.
M., 104, 197, 268, 421.
Caronti E., 449.
Carrières D., 451.
Carton de Wiart S., 127.
f Caruana M., 116, 121.
Carullo C. D., 349.
Carvalheiro de Castro G.,
30.
Casali M., 332.
Casey G. J., 329.
Casey R., 295.
Cassidy I., 125.
Cassini C., 243, 309.
Castellani G. M. E., 163.
Castellano R., 128.
f Castelli H., 119.
f Castelli I., 119.
Catarella A., 114.
Catry H., 360.
f Cattaneo A. C, 164.
Caubert G. (S. D.), 138.
Cavalla V., 349.
Caverò Tormo F., 124.
Cazaux A., 113.
Cecchetti P. L, 295.
Cenehimin J., 243, 307.
Cento F., 164.
Centrone S., 32.
Ceraso G., 192.
Cervone A., 408.
Cesarino F., 332.
Ceuzisce L, 242, 307.
Cezar G., 409.
Chami P., 110.
Chang V., 113.
Chiaramonte di Gebbiarossa A., 410.
Charbonneau I., 112.
Charrière F., 128.
Chame A., 114.
Chaumont C, 112.
Cha vez y Gonzales A.,
134.
Cheikho I., 110.
Cheng I. A., 122.
Chevrier P., 113.
Chiarlo C, 164.
Chiarodo G., 409.
Chimento L, 120, 400.
f Choquet G., 300.
Choromanski S., 245.
Chou Chi-shih I., 361.
Christech G. M., 195.
Chulaparambil A., 126.
Chylinski G., 451.
Ciamgioenpuo Ï., 243,
307.
Ciampini D., 29.
Ciampité L, 242, 307.
Ciamzohoan V., 244, 309.
Ciaocenscem F. X., 243,
307.
Cifuentes A., 109.
Ciocca L., 411.
Cipriota F., 296.
Ciuchaemin S., 241, 308.
Civelli M., 242, 308, 361.
Clarke G. K., 295.
f Classe L., 118.
Claudel I., 120.
Cleary F. A., 194.
Cleary P., 243, 310.
Cleire R., 124.
Clemens Pp. XI, 16.
Clerc A. (S. D.), 138.
Cocchetti O., 191.
Codsi H., 332.
Cody I., 209, 240.
Coello G., 331.
Cogan G. F., 194.
Coghlan G., 450.
Cohalan D., 118.
Cokhead P. E., 31.
Colangeli A., 31.
Colignon A., 117.
Colins G. L., 194.
Colonia Silva A., 411.
Colombe G., 196.
Colombo E., 332.
Comensoli G. (S. D.),
449.
4
Conduru Pacheco P., 133.
Conforti G. M. (S. p.),
294.
Conway G., 450.
Coltellacci G., 31.
f Colturato A., 300.
Connolly I., 125.
f Consigliere V., 164.
Cooray T., 112.
Copello card. I A , 120.
?
Index nominum personarum
468
Coppenratk A.. 297.
Coppieters O., 407.
Corbini S., 349.
Cormier G. (S. D.), 163.
Correia de Macedo E.,
450.
Costa, A., 32.
Costa I. B., 399.
Costa N., 332.
Costantini Ca., 364.
Costantini Ce., 318.
Costantini L, 110.
Costa Regó R., 209 , 240.
Côté P., 243, 309.
Cotter G. H., 194.
Coupel A., 26, 129.
Courbé S., 120.
Courehesne G., 106, 122.
Coussa A., 140.
f Couturier F., 112.
Craven G. L., 450.
Cray E. F., 451.
Crescenzi L., 125, 126.
Crespi P., 196.
Crippa L., 408.
Crosby G. P., 451.
Cruciani E., 30.
Crucianî G., 299.
Cruciani L., 410.
Cruveiller S., 155.
Cuenco I. M., 114, 128.
Çule P., 115.
Cumbo C, 296.
Cummins M., 297.
Cupaiolo B., 452.
Cupello S., 196.
Curléy M. I., 128.
Curtin D. F., 450.
Cushing R. I., III, 125.
Cüsick é. G., 451.
Cusmano G. (S. D.), 137.
Czajka S,, 123.
* Czapik È, 109.
1)
Dadaglio L., 410.
Dado À., 412.
D'Alessi V., 122, 128.
D'Alessio S., 329.
D'Ali Morroj G., 29.
Dalla Costa card. E.,
406.
Dalla Torre G., 30.
D'Alton L, 115, 209, 239.
D'Alzon E., 157.
Dame G. A., 451.
Danglmayr A., 115.
D'Aniello D., 298.
D'Ascia P., 412.
da Silva Gomes E., 108.
D'Autuono G., 298.
D'Avack I., 107.
David A., 195.
Davis I., 120.
D'Avoli P., 31.
De Angelis S., 195.
de Arriba Castro B., 123.
de Assis A. A., 400.
de Barros R., 409.
de Barros Cámara card.
I., 104, 108, 110, 139,
140, 209, 240, 348.
de Bengy A. (S. D.),
138.
f de Boeck A., 118.
de Britto I. (B), 129, 131,
246.
de Braillard Ph., 156.
De Camillis L., 30.
De Caro M., 107.
De Casteljau A., 450.
f de Castro y Alonso E.,
115.
Decelles U., 408.
de Churruca y Dotres
P., 137, 180.
De Cröy R., 137, 179.
Deegan T. J., 330.
de Faulhaber card. M.,
119, 176.
Defebvre A. I. F., 241,
311.
De Felicis B., 406.
De Filippis F., 109.
De Gasperi A., 328.
De Giuli R., 107.
de Gouveia card. T. C,
104, 139.
f dé Huyn P., 452.
de Jesus y Souza A., 115.
de Jong card. I., 104,
273, 373, 408.
De la Cerda Plaz G., 297..
De la Mothe G., 196.
Delange I., 362.
de Lellis C. (S.), 251.
de Lemos To var P., 260,
268.
Delgado Gómez H., 120,
400.
Del Gatto G., 297.
de Lima Valverde M.,
407.
Della Cioppa L, 120.
Dell'Omo I., 119.
Delmotte A., 127.
De los RÍOS Cock A., 193.
De Lotto L., 298,
De Luca N., 410.
Del Valle I., 30.
Del Valle S., 30.
del Villar E., 297.
Démange C, 288.
Demarcy O., 408.
de Maupeau Moubail G.,
298.
Démets A., 360.
De Micheli C, 332.
de Miranda Villas Boas
M., 111.
De Nicola H., 320 , 328.
De Nicola I., 113.
de Oliveira D. G., 329.
De Oliveira Penna R.,
114.
De Palma F., 31.
Dèprimoz L., 118.
De Provenchéres C, 112.
Dequoy G. O., 195.
De Rosa F., 297.
De Rossi G., 330.
Derouineau A., 121, 239,
312.
De Sanctis E., 408.
Deschamps E., 451.
de 'Schönborn Wisentheid F. C, 298.
Desmedt L., 242, 306.
de Soden G. M., 299.
de Soubiran M. T. (S.
D.), 362.
Index nominum personarum
de Souza A. P., 30.
Despatures M. B'., 116.
*Deswazières G., 241, 311.
de Torote E., 278.
Dettmann y Aragon A.,
127.
Deutsch L, 361.
de Vasconcellos Motta
card. O. O., 104, 111,
138.
De Vienne I., 240, 306.
De Vincenti G., 408.
Devreesse R., 140.
Dewey E., 450.
f Dey G., 300.
Deymier I. I. G., 239,
310.
Deyrieux L., 450.
Diana P., 136, 178.
Diaz Gonzalez J., 136.
Diaz y Cia E., 114.
Dib P., 245, 440.
Di Blasi G., 29.
Di Camillo V., 411.
di Castelbarco Albani A.,
298.
Di Dio G., 408.
Dieci G., 451.
f Diepen A. F., 115.
Dietz L, 125.
Diez F., 195.
Di Giorgio A., 31.
Dignan P. G., 295.
Di Leo L, 107.
Di Meglio G., 408.
di Pasquo A., 400.
Di Paula E., 114, 126.
di Rosa M. C. (B.), 294.
Discepoli P., 32.
Dodd C. J., 30.
Dolan G. E., 295.
Domenech y Valls R.,
134.
Domingo y Sol E. (S.
D.), 293.
Dominicus (S.), 420.
Donaghy F. A., 243, 311.
Donahue L, 125.
Donnaloja G., 408.
Donnelly G. L, 400.
dos Santos Silva A. L,
114.
Dougherty card. D., 204.
Douville A., 239.
Downey R., 127.
Doyle E., 331.
Drener G., 296.
Drzecnik M., 399.
du Bois de la Villerabel
F., III.
Due F., 123.
Ducoudray L. (S. D.),
138.
Dudas N., 123.
f Duffy L, 119.
Duggan R. P. 409.
Dunne P., 348.
Dunne P., 450.
f Duparc A. I. M., 300.
Dupont A., 113.
Durand L. P., 243, 307.
Durrieu L., 361.
Dutoit H., 127.
Dutra E. G., 330.
Duval L., 400.
Dworschak L., 347.
Dymek V., 111, 239.
f
E
Ebner M. S., 296.
Ecbelmeyer C, 295.
Echeverría Barrena E.,
118.
Eckenrode G. F., 194.
Eckenrode G. H., 194.
Ederle H., 361.
Ehr E. J., 451.
Eich L, 115.
Eijo y Garay L., 118,
399.
Ellis E., 122.
Emery L. P., 450.
Emiliani S., 412.
Emmett Mattingly E.,
409.
Erskine Hume E., 30.
Escalante A., 118.
Esorto G., 120, 400.
Esparza F. E., 295.
34 - ACTA, TOI. X H I , n. 1 4 . — 31 - 1 2 - 9 4 6 .
m
Espino Porras F., 118.
Eugster M. (S. D.), 294,
445, 449.
Eugster U., 445.
Eusepi C, (S. D.), 294,
448.
Eustochio Verzeri A.,
370.
Eustochio Verzeri T. (S.
D.), 191, 210, 369.
Evrard L, 116.
F
Fabbro C., 410.Facioli E., 410.
Falcucci B., 129.
Fanhemngan L, 242,
306.
Fannon G. F., 193.
f Farfan P. P., 121.
Farley R. F., 30.
Farrelly M., 361.
Fa'ssel C, 367.
Pattai L, 110.
Feeney D., 347.
Felicetti A., 404.
Feliziani F., 451.
Fent C, 330.
Ferrara L., 409.
Ferrarese A., 30.
Ferrari G., 295.
Ferraris A., 410.
Ferrerò di Cavallerleone
C. A., 111.
Ferretti A., 332.
Ferretti R., 29.
Ferri A., 245.
Ferroni A. M. C, 242,
310.
Figueroa D., 125.
Figueroa y Miranda M.,
29.
Filippetti A., 412.
Fiori D., 120.
Fischer A., 295.
Fitzgerard E, A., 348.
Fitzgerald G., 297.
Fitzpatrick G. E., 30.
Fitzpatrick D., 450.
470
Index nominum personarum *
Fitz Simon L., 113.
Flanagan B. J., 450.
Fleming A., 192.
Fletcher A., 439.
Fliesser I. C, 209, 245.
Flood T., 449.
Flory C., 315.
Flynn T. I., 111.
'Focaccia P. H., 121, 244,
308.
Fodor-Meszaros, 327.
Folco O., 412.
Foley V., 122.
Font R., 121.
Font Andreu I., 122.
Forcade y Jorrin A., 136.
Ford F. X., 243, 311.
Fornaçiari A., 410.
Fortin L., 408.
Fossataro G. G., 31.
Fourcy E., 408.
Fourquet A. P. L, 238,
311.
Francesi o G.,' 196.
Franchini V., 411.
Franciscus Xaverius a
Floriana, 361.
Franco Franco T., 136.
Franz G. B., 194.
Frascari A. O., 332.
Gallego P., 126.
Gallicchio V., 329.
Galvin E., 241, 310.
Gannon T. J., 409.
Ganado R., 29.
Gandini F., 30.
Garces V. E., 411.
Garcia G., 122.
Garcia I., 109.
Garcia M., 122.
García Goldáraz I., 123.
Garcia Goulart I., 128.
Garcia Guillermo B., 362.
Garcia Martin L, 362.
Garcia Pulgar L, 113.
Garcia Sajazar A., 136.
Garcia Vega G., 297.
García y Garcia De Castro R., 117.
f Garic G. S., 300.
Garofalo S., 410.
Garufaloff I., 116.
Gaspais A., 240, 306.
f Gasparri card. E., 300.
Gatzke G. E., 195.
Gaudel A., 113.
Gava S., 31.
Gawlina G., 329.
Gay L, 118.
Gégout C, 192.
Geiszbuhl M., 299.
Gelain H., 123.
Gemelli A., 424. .
f Genoud P. L., 118, 126.
Genovese F. G. (S. D.),
163.
Genovese S., 31.
f Geraci L., 300.
Germani F., 412.
Germano A., 31.
Geyer B., 450.
Ghanima I., 239.
Gherzi M., 411.
Ghiga M., 195.
Giacomuzzi L., 30.
Gianstefani F., 411.
Giardina P., 116.
Gibbons E., 127.
Giberti F., 119.
Gildea D. C, 450.
Gili V., 208, 240.
FTench-Peacock, 161.
Frering E. A., 195.
Frias Hurtado H., 124.
Frings card. I., 104, 109,
139.
Fukabori D. S. D.), 163.
Jennings E., 133.
Joannes de Montecortino, 301,
Joosten F., 242, 308.
Jop F., 240,
Jordan A., 125.
Joyce G. P.¿ 451.
Joyce Russell G., 194.
K
Kaboha M., 29.
Kalinka O., 409.
Kalinowski Z., 296.
Kamprath F., 110.
Kamps G., 295.
Karsay A., 190.
Kasper H., 367.
Kasper M. G. (.S. D.),
137, 367, 449.
Kasprzyk L., 297.
Kealy T. M., 193.
Keating Cartwright G.,
193,
Keelan E., 134.
Keene Gwynn A., 408.
m
Index nominum personarum
f Kelleher A. F., 125, La Brie N. A., 129.
Labouré C. (B.), 191,
452.
443, 418.
Kelley F. O., 124.
Lacaste B., 26, 129.
Kelly F. M., 117.
Lacchio ,S. P., 239, 310.
Kennedy B. A., 30.
Lacroix M., 117.
Kerkhofs L., 407.
Kerr McClement F., 440. Ladouceur G. E., 196.
Ladyka B., 119.
Kervin O. O., 330.
Lafitte F., 128.
Ketter F., 192.
Labam W., 331.
Khayat E., 332.
La Manna G., 32.
Kidd I. T., 209, 240.
Lambíase A., 331.
Kiely G. M., 194.
La Mennais G. M. R.
Kilzi L., 129.
Kinane L, 108.
(S. D.), 294.
King I. H., 112.
Lamy O., 452.
Kirk G. C,, 409.
Landgraf A., 121.
f Kleemann I., 115.
Lane F. A., 244, 306.
Klosowskil M., 451.
Lanfranchi A., 408.
Kmetko O., 118.
Langlois U., 126.
Köck E., 298.
Lannutti L., 195.
Kodatsch G., 295.
Lanyi G., 299.
Kohlruss R., 430, 448.
Lanza A., 109.
Kolb I., 109, 121.
Lanzo A. A., 118.
Kolwalski / R . - C , 114.
Lapeyre A., 195.
Kopecky F. J., 193.
Lapierre A., 242, 306.
Korczynski F., 245.
Lardone F., 408.
Köstner L, 120.
Larrart L, 239, 311.
Kotarski P., 298.
Laraste G., 407.
Kovacs A., 121.
Lauzurica Torralba F. X.,
Kowalski O., 245.
119.
Kowalski R., 244,- 310.
La Verghetta A., 409.
Kowalski S,, 298.
Lavitrano card. A., 328,
Kozlowski C., 295.
406, 407.
Kramarzynski A., 300.
Lawler L, 347.
Kramer F. G. O., 134, Leandry G., 133.
Leary G. F. A., 194.
214, 308.
Krause I., 121, 244, 307. Leary G. G., 193.
Le Bellec E., 113.
Kubina T., 123.
Le Blanc A., 129.
Kuciukian L, 412.
Le Blanc C, 116.
Kuehn O., 299.
LeBouille E., 241, 306.
f Kurio G., 300.
Le Couëdic L, 121.
Kutsch G., 297.
L'Ecuyer G. E., 451.
Kuypers S., 134.
j Kyûbei Hayasaka/ I., Ledochowska M. T. (S.
164.
..D.), 449.
Lees F. C., 30.
Lefebvre L, 110.
L
f Le Floch L. G., 452.
f Labbé Marquez O., 112. f Lega A., 116, 452.
Labrador T., 241, 311, Le Hunsec A., 111.
360.
Le-Huu-Tu T., 127.
Leising E. J., 194.
Lekai L., 296.
f Lemasle F. M. A., 452.
Lemieux L, 122.
Leo Pp. XIII, 262.
Leonetti T., 115.
León Ortiz E., 193.
Leppelt R., 296,
Lescbiutta G. E., 411.
Lesnik G., 299.
Lewandowski G. A., 195.
f Leventoux G. M., 452.
Lhermite P., 193.
Lieuchinuen F., 242, 308.
Liger De Clignancourt
C., 195.
Limongi P., 409.
Lingenlieim H., 361.
Llórente y Federico D.,
115, 124.
Lobo O., 409.
Loerke G. J., 451.
Lokuang S., 409.
Lombardi A., 196.
Longoni F., 30.
Looze G. J., 451.
Lopes da Cruz E., 296.
Lopez A., 297.
López I. L, 108.
Lopez Ortiz L, 123.
Lorek L, 240, 244.
Lorenzo Maria di S. Francesco Saverio (S. D.),
448.
Lubowieri E., 297.
Lucas M., 111.
Luciani B., 332.
Lucioli A., 410.
Lurtsch G., 299.
Lustosa A., 108.
Lynch I. P., 115.
Lyons F., 122.
M
Machado y Escobar M.
A., 117.
Mâchefer E., 408.
Maddalena di Canossa
(B.), 294.
Index nominum personarum
Maguire G., 450.
Maitz E., 296.
Maixher A., 323, 328.
Majewski I., 296.
Majewski V., 245.
Malchiodi H., 107.
Mammas G., 36.
Mancini C., 409.
Mancini Cortesi U., 30.
Mangino B., 107.
Manning T., 348.
Mannix D., 109.
Manns F. G., 193.
Mantegazza G., 410."
Marajulo V., 331.
Marchetti
Selvaggiani
card. F., 177.
Marcos de Oliveira G.,
348.
Marczy G., 296.
Marelim A. G., 113.
Marello P., 196.
Marena A., 349.
Margherita d'Ungheria
(S.), 294.
Maria di Gesù (Oultremont M.) (S. D.), 163.
Maria V. de Fatima, 264,
376.
Maria V. Regina Fratrum Minorum, 294.
Marie A. A. L., 1.24.
Marinas A., 297.
Marini H., 112.
Marini-Mustone, 405.
Marin Larrain E., 298.
Marion A., 195.
Mariotto A., 30.
Markham T. F., 408.
Marmaggi card. F., 328.
Marren G. W., 296.
Marteletto G., 411.
Martin E., 193.
Martin G. J., 296.
f Martin L., 32.
Martin R., 26, 122, 128.
Martin Del Campo E.,
348.
f Martinelli A., 107, 452.
Martínez G., 116.
Martínez S., 399.
r
473
Martínez Gonzalez E., Melendro F., 238, 309 .
Meoni G., 412.
115.
Melo y Alcalde P., 121.
Martuzalski S., 296.
Mena Porta H., 108.
Marzollo L., 32.
Menchaca Lira A., 113.
Mascólo M., 298.
Meneguzzi G., 450.
Massa P., 243, 309.
Massen-Jacquemain, 402. Menga G., 298.
Menicucci O., 31.
Massicotte A., 196.
Massimi card. M., 106, Mennonna À. R., 298.
Menzani H., 107.
328.
Meomartini R., 31.
Massimino R., 30.
Mercede di Gesù {Molina
Masson I. M., 112.
Mathew D., 238, 294.
M.), (S. D.), 137, 440.
Matranga P. P., 329.
Mérida Perez L, 120. '
Matteucci L., 412.
Merola C, 330.
Mattingly E. E., 409.
Mery Berkdorf A., 123.
Matulionis T., 118.
Meszaros L, 327.
Mazé I. M., 124.
Metzgers S. M., 114.
f Mazzoli G., 32.
Meyer A., 133.
McCarthy D., 195,
picara card. C, 103,138,
McCarthy L, 361.
237, 406.
McCarthy I. E., 347.
Micara F., 331.
McCarthy G. T., 118.
Michel A., 195.
f Me Closkey I. P., 114.
Michel C, 295.
McCormick R. E., 329.
Michelato C, 412.
McCullough G. G., 195.
Migliore N.', 332.
McDonald I. R., 119,125. Migliorini B. L., 11.3.
McEntegart B., 119.
Mignani C, 241, 310.
McFaddem L, 119.
Milano S., 409. •
McGarry G. B., 450.
Mincuzzi N., 31.
McGavick I., 127.
. Mindszenty Gard. L, 104,
McGillivray R., 193.
112, 121, 139.
McGoldrick T. A., 30.
Miralles y Sbert L, 400.
McGuigan card. I. C, Mirra F., 296.
104, 138, 399.
Misuraca L, 108.
McGuinnes E., 124.
Modrego Casaus G., 117.
Mclntyre I. F., 348.
Mogabgab C. IX, 109.
McKenna I. A., 331.
Molina A., 297.
McMaster G., 449.
Molina M. (Mercede di
McNamara T. F., 194.
Gesù) (S. D.), 137, 440.
McQuaid I., 348.
Molina M., 441.
Meade D. P., 451.
f Monconill y Yiladot G.
Meda war P., 109.
M., 164.
Medeiros Leite L, 127.
Monnier F., 195.
Medina L., 116.
Montenegro M. M., 412.
Medina T. F., 268.
f Montenegro y Flores
Medori V. B., 127.
A., 122.
Meguerditch B., 332.
Monti S., 411.
Meijerink G., 411.
Montini G., 299.
Meixner G., 193.
Mooney Gard. E., 103,
Melani G., 298.
138.
474
Index nominum personarum
Moore S. N., 194.
Morales Roque E., 192.
Morcillo'Gonzalez G.,118.
Morel L., 239, 306.
Moriarty A. G., 407.
Moriarty E. J., 194.
f Moriondo N. G., 32,
109.
Morra B., 196.
f Morris G. B., 452.
Morrison I., 125,
Moscatello N., 191.
Moscato D., 111. f
Moser G. S., 296.
Moyë I. M. (S. D.), 287,
449.
Moynihan D., 113.
Mroczck A., 297.
Muleahey E., 297.
Mulcahy G. D. 450.
MulcaM R. B., 330.
Mullen G. J., 450.
Mulier A., 297.
Mulloy G., 121.
f Mulvany T., 115.
Mummadi I., 120.
Mungo van E. J., 192.
Munita Portales A., 297.
Muniz I. B., 116.
Muñiz Pablos T., 125.
Muüoyero A. A., 122.
Mnrdock G. G., 330.
Murphy A. J., 450.
Murray G., 110.
Mussio I., 125.
Mustone E,, 405.
t Mutiloa N., 452.
Mutsaerts W. P. H. M.,
115:
Necsey E., 118.
Nelligan C. L., 126,
Nemeth E., 295.
f Neveu P. E., 452.
Newton de Almeida Batista I., 123.
Niccolai L, 121.
Nicholl Clayton I., 331.
Nicodemo H., 125.
Nicolaus a Tolentino (S,),
274.
Nicole P., 409.
Niedhammer A., 119.
Nieuhoechim T., 244, 307.
Niu T., 118.
Noa T. L., 134.
Nogara B., 30.
Nolevaika A., 296.
Novak V. P., 450.
•f- Nuri A. I., 452.
. N
f Nabaa N., 452.
Nardoni O., 412.
Nasalli Rocca di Corneliano Gard. I. B., 347,
406, 420.
Pascetti A., 299.
Nathan I., 119.
Navarro A., 119.
Navarro N. E., 118:
O
O'Brien G. J., 330.
O'Brien H. I., 125.
Obviar Aranda A., 122.
O'Callaghan E., 118.
Ocampo A. M., 116.
Ochoa F. X., 213, 309.
O'Collins I., 114.
0'Connell G. E., 330.
O'Connor G., 114, 133.
O'Connor M., 117.
O'Connor M. F. A., 295.
O'Doherty E., 122.
O'Doherty M., 417.
Odoricus a Portunaone
(B.), 301.
Oesterle G., 140.
O'Farrell F. S., 451.
O'Gara G. M., 242, 310.
Oger A. E., 407.
O'Hara I. F., 125.
O'Hern G., 331.
Ola echea Loizaga M.,
106.
f Olaiz y Zabalza C. F.,
164.
Olds A. G., 193.
Olivaint P. (S. D.), 138.
O'Neill H., 118.
O'Neill P., 128.
Opezzo N., 412.
O'Reilly M., 113.
O'Reilly M. G., 194.
Orlando F., 116.
f Orler R., 300.
f Orsenigo C, 164.
O'Shea L, 241, 310.
Ossola L. I., 127.
Ossola P., 349.
O'Sullivan I., 110.
Oultremont M. (Maria di
Gesù) (S. D.), 163.
Oviedo y Reyes I. A.,
237.
Ozolins P., 410.
Pacchiani G., 409.
Pace I., 124.
Pacelli G., 268.
Pacini A., 239, 294. i
Pafundi D., 347.
Paganelli E., 331.
Pagani R., 332.
Palazzi! R. A., 241, 310.
Palazzoli F., 196.
Palella M., 32.
Pallini V., 31.
Palombella I., 208, 240.
Palombi P., 196.
Pancrazio A., 297.
Panie hi G., 297.
Papp C, 399.
Paradisi L., 412.
Paravy T., 450.
Parent A. M.,. 297.
Parent E.. 122.
f Parrado y Gar ña eard.
A., 104, 11 <\ 138, 452.
Pascal I., 444.
Paschang A. I., 243, 311.
f Pascucci F., 109.
Pasetto L. EL, 319.
Pasini F. F., 123, 244,
308.
Pasqualino F., 196.
Pasquazi G., 407*
Index nominum personarum
Pasquini C, 274.
Passágrilli D., 32.
Patterson R. J., 450.
Pau Chao ing S., 299.
Pavoni L. (S. D.), 137.
Payne C, 408.
Pazzaglia G., 298.
Peacock F., 161.
Pecci A. P., III.
Pelletier E., 408.
Pelletier G. L., 117.
Peluso A. G., 238.
Pennini F., 296.
Perdomo I., 123, 128.
Perez Hernández A., 128.
Perez Platero L., 111.
f Perez y Muñoz A., 32.
Perini N., 108,
Pernet S, ('S. D.), 163.
Perrin V., 128.
Persicheti Ugolini di Castelcolbuccaro E., 410.
Perugini A., 332.
Poteri L, 117.
Petit A. (S. D.), 449.
Petit G., 116.
Petit de Julleville card.
P., 104, 139.
Petrelli D., 412.
Pezzullo G., 409.
Pfanzelt F., 295.
Piasentini I. B., 107.
Piazza card. A. J., 406,
422.
Picard de la Vacquerie
R., 348.
Pichard L., 450.
Pichler L., 193.
Pichón I. V. M., 108.
Picconi A., 238.
Pierantoni C, 298.
Pie j da C , 450.
PiéVard R., 26, 129.
Pieri V., 31.
Pierobon G., 296.
Pieroni C, 31.
Pierre L. A., 193.
Pietrantoni A. (S. D.),
364, 449.
Pietrantoni F., 364.
Pinger H. A., 243, 307.
$
Pinson H., 118.
Piquet M., 121.
Pirnat G. B., 451.
Piróla M., 210.
Pittini R., Ili, 126.
Pius Pp. IX, 314.
Pius Pp. XI, 144.
Pizzardo card. G., 191,
192, 329.
Pia y Deniel card. H.,
104, 108, 115, 139.
Pocock P. F., 122.
Poli I. A., 361.
Pontbriand C. L., 451.
Pontoni L., 31.
Porcinai E., 411.
Portale A., 297.
Portmann E., 299.
Portocarrero da Costa I.
B., 120.
Pothakamuri T., 117.
Pozzan P., 412.
Pozzilli A., 412.
Pozzoli A., 452.
Prada Carrera F., 349.
Prandelli G., 31.
Prat E., 240, 311.
Prendergast E. E., 296.
Prendergast G. E., 195.
Prochownik L., 297.
Pucci A. M. (S. D.), 137.
Pula ski L., 298.
Pulling L. R., 195.
Q
Quagliotti A., 410.
Quaremba P., 298.
Quénard G., 157.
Quiel G., 297.
Quigley D. G., 449.
Quinn A., 193.
Quinn C. G., 244, 310.
Quiroga Palacios F., 128.
R
Rabey-Rabel D., 300.
Racchini A., 332.
Rada Senosiain C., 126.
475
Radossi R. M., 114.
Raffaela Maria dei Sacro
Cuore (S. D.), 293.
Raimondi P., 209, 245.
Ramalho L, 117.
Ramanauskas F., 121.
Ramazzotti G., 412.
Ramos de Castro Vilela
R., 348.
Ranaldi M. A., 211.
Ranalli G., 299.
Rand G. P., 451.
Randonski C, 245.
Ranieri G., 31.
Rateni M., 126.
Bavetta H., 314.
Raymundus T. G., 126.
Rea I., 129.
Ready M., 124.
Reale P., 412.
Realino B. (B.), 129,
131, 246.
Rego Monteiro L., 331.
Reichsteiner A. M., 445.
Reidy G. B., 194.
Rey X., 126.
Reyes y Valladares C. L,
125.
f Rhode P. P., 124.
¡Riaírio Sforza card. S.
(S. D.), 137.
Ribeiro Camelo A., 348.
Ribeiro Guedes D., 120.
Riberi A., 406.
f Rice G., 164.
Riccato F., 412.
Riley E. J., 451.
f Rincón Gonzales F.,
300.
Riordan C. J., 193.
Riposati B., 408.
Ritter L, 111, 348.
Ritter S., 295.
Rivas Sacconi G. E., 331.
Rivière P., 407.
Rizzo L, 238.
Robens G., 297.
Roberti F., 164.
Roberts T., 244.
Robichaud N., 109.
f Robichez G., 164.
476
Index nominum personarum
Robin A., 128.
Ryan I. H., 111.
Ryan M. A., 193.
Robino S., 298.
Ryckmans P., 30.
Roche E. P., 111.
Rodríguez L. L, 237.
Rodríguez Ballon L., 121,
126.
S
Rodríguez Diez I., 120.
Saetta P., 412.
Rodriguez-Zardain, 28.
f Sak G., 164.
Rohde G. M., 331.
Salerno A., 409.
Rohlmán H., 110, 348.
Saliège card. I., 104, 197,
Rohracher A., 109.
268.
Roig Villalba V., 124.
Salotti card. C., 129.
Romanoff I., 116.
Salvucci A., 407.
Romza T. G., 123.
Sammon M. P., 194.
Roncisvallo B., 32.
Sanahuja Mareé R., 123.
Ronzoni A., 32.
Sandoval Pacheco G.,
Ro Okamoto P., 117.
'298.
Roques card. A., 104,
Sanguineti E., 410.
138, 140.
Sansone A., 296.
Rosa A., 116.
Santa A., 127.
Rosa I. F. M., 360.
Santarpia N., 298.
Rosales L, 347.
Santin A., 407.
Rossel M., 122.
Santos
y Olivera B., 439.
Rosselïo M. G.' (B.), 293.
Sapieha card. A. S., 103,
Rossi üg., 330.
138.
Rossi Um., 407.
SarkisG., 331.
Rossillon P„ 114.
Sarri D , 32.
Rossini A., 116v
Sarri E., 31.
Rossino G., 164.
Sartori G., 412.
f Rostaing E., 115, 300.
Sauvage G., 194.
Roth E., 297.
Rouchouse J. V., 21:0, Savaryn N. N., 119.
Savi È., 330.
309.
Savio D. (S. D.), 149.
Rousseau M., 120, 128.
Scandone U., 408.
Routhier H., 126.
Scanlan I., 209, 245.
Roux G., 196.
Scanlan M. A., 330.
Rovigatti G., 412.
Scanlan
P. F., 30.
Roy A/M., 126.
f
Scarante
A., 120.
Roy M., 133.
Scarpellino
D., 30.
Royer G., 407.
Scharnagl A., 119.
Rozina-Fabbroni, 403.
Seheffer L., 240.
Rozman G., 399.
Schefiler I., 115.
Rubini F., 251.
Schenk F., 125.
Rubio Montiél S., 124.
f Ruch C. I. E., 26, 126. Scher Ph., 439.
Ruffini card. E., 104,112, Scherer A. V., 238.
Schiff G., 411.
139, 238, 407.
Schilling C. M. (S. D.),
Ruiz Solozarno F., 110.
448.
Rüssel G., 192,
Schmid G., 297.
Russo L. 332.
Schmitz G., 297.
Ryan E., 124.
Schmitz M. J., 194.
Schneider E., 297.
f Schrembs L, 117.
Schu T., 243, 307.
f Schüler A., 114, 117.
Schüler R. B., 296.
Schulte P., 348.
Schuster card. A. H..,
119, 126.
Schwendeman F. G., 410.
Sch Wickert R., 297.
Scully G., 127.
Searle Knuckey G., 408.
Secondini N., 330.
Sednaoui E., 411.
Seganti M., 31.
Sena de Oliveira E., 123.
Senner I. T., 115.
Sensi G., 451.
Senyshyn A., 116.
Seppelt F., 193.
Serena C., 112.
Serrand F. I. M., 26,129.
Sessolo G., 195.
Sesta A., 412.
Shannon T. V., 450.
Shenan L. J., 128, 193.
Shine T., 347, 407.
Sibilia card. H., 120,
328.
Siedle L, 361.
Sigaud Proença G., 400.
Signorelli F., 296.
Silvani M., 175, 407.
Silveira d'Eboux E., 133.
Simonds L, 109.
Simonne L., 195.
f Simrak L, 115, 452.
Sinnot A. A., 110.
Sion I. L. L, 114.
Siri T., 122, 209, 239.
Sixtus Pp. V, 16.
Skarbek G., 297.
Skoupy C., 209, 240.
Skrábik A., 112.
Slaniceano R., 196.
Slipyi L, 108.
Smietanka G. F., 331.
Smith G., 126.
Smith G. P., 193.
Smith R., 450.
477
Index nominum personarum
Soares I., 120.
Soares de Resende S.,
119.
Bocche B., 107.
Solari T. J., 120.
Soriani G., 296.
Sorin A., 360.
Soro V., 29.
Sosa Baèz L., 196.
Souto Vizoso L, 125.
Spani Molella G., 299.
ßpellman card. F., 104,
125, 139, 140, 348.
Spiller M., 114.
Spina R . , 332.
Spinosi P., 31.
Sprangers G. J., 451.
Spitz E., 332.
Sprigler A. J., 194.
Stapleton G. P., 193.
Stein B., 123.
Steines M., 450.
Stella C., 116, 124:.
Stella L, 121, 127.
Stelzle G., 296.
Stepa I., 208, 240.
Stepinac A., 401.
Steverlynck G., 29.
Stitz E. E., 297.
Stoppa C, 119, 128.
Storti G., 409.
Strake G., 193.
Strebber I., 128.
•Streidt G., 298.
Stricht card. 348.
Nganchimen., 238, 245,
Mossoren., 108, 120.
304, 309.
Moukden., 300.
Ngancuoven., 243, 303,
Mundinitzen., 124.
307.
Munkacsien., 123.
Ngancomen., 241, 305,
Muran., 107, 208, 240,
311.
298.
Mameyen., 11.
Musonen. et Maswen., Nicaen., 109, 349.
Nicaragua, 268»
244, 359, 360.
Nicoletan., 281.
Mutinen., 32, 332, 406.
Nicopolitan., 452.
Mwanza, 359.
Nicopolitan. in Epiro,
Myiasen., 125.
111, 239.
Myren., 112.
Nicosien., 116.
Myricen., 114.
Nilopolitan, 116, 124,
Myrinen., 241, 310.
127
Mysurien., 30.
Nimiüenen., 241, 304,
309.
;
1-12-946.
35 - ACTA, vol. Xtll, n. 1 4 . — SI-
486
Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.
Nimpuoven, 241, 304, Paderbornem, 108, 130,
311.
i : .193. ;
Nimsciian., 244, 303,306. 'Palaestina, 322.
Ningsia, 240.
Palen., 347.
Mtrien., 118.
Palentin., 119.
Nolan., 196, 225.
Palmyren., 120;
Northantonien., 222.
Palten., 348.
Norvegia Centralis, 361. Pampilonen., 106, 107,
Nottinghamen,, 122, 408.
400.
Novae Aureliae, 133.
Pampuven., 243, 304,
No vareen., 194.
309.
Novarien., 119, 127, 224, Panamen., 111, 130.
Pando, 118.
238, 410.
Nucerin. et Tadinen., Panopolitan., 245.
Panormitan., 104, 112,
124.
135, 238, 331, 406, 410.
Nucerin. Paganorum,
Paotimen., 242, 303, 307,
406.
361.
Nuoren., 439.
Paphien., 212, 306, 399.
Papien., 116, 130,, 410,
411.
. '
O
Papuasia, 111.
Ogdensburgen., 119.
Paraguay, 407,
Oklahomen. et Tulsen., Parahyben., 409.
Parentin, et Polen., 114,
124.
Olbien,, 115.
217.
Olenen., 241, 310.
Parian., 110.
Olinden. et Reeifen., 407. Parisien., 120, 138, 216,
Oliveiren., 127.
218, 232, 234, 236, 348,
Omahen., 30, III, 130,
362, 407, 443, 450. .
Parlaitan.,. 242, 311.
197.
Parmen., 280, 294.
On do - Ilorinen. ; 118.
Opuntius, 112. ;
Parnaiben., 133; ¡
Oran en:, 26, 129.
Parnassen., 123, 125.
Dreisten., 26, 129. /v-.
Pastopolitan., 110/
Oriolen., 123,
Patavin., 296, 297.
Orisen., 245, 300. .
Patnen., 360.
Osaken., 114.
Pechimen., 238, 245, 303,
Osnabrugen., 231, 296.
360.
Ottavien., 236, 282.
Pehaeven., 241, 305, 311.
Ouagadougou, 11, 361.
Peloten., 114, 348;
Oveten., 28, 110, 123.
Pelusiotan., 108, 109.
Oxomen., 119, 124.
Pembròken., 126,282;
Oxyrynchitan., 110.
Peneden., 11.8, 409.
Peorien., 194.
Pergamen., 113. >
Pergen., 163.
P
Perten., 243, 307, 361.
Pacen, in Bolivia, 110, •Perusia'.',' 109, 130; 236,
I 410.
130, 196.
j Peruvia, 136, 239, 295.
Pacten., 297.
Pesqueiren., 411. .
Peterboroughen., 119,
125, 282..
Petinessen., 122.
: Petriculan., 439, 451.
i Petrolinen., 120, 238.
; Phacusien., 126.
I Pharbaethitan., 118.
Pharsai., 125, 126, 127.
\ Phatanen., .113.
Phat Diem, 127.
PhiladelpMen,, 204, 233.
Phocaeen., 110, 126.
Phoenicius, 126.
Photicen., 116.
Phullitan., 400.
Pinaren., 117.
Pineten. ad Flumen.,
114.
Pinnen, et Atrien., 408,
410.
Pinsken., 300.
Piracicaben., 126.
Pisan., 127.
Pisauren., 298.
Pistorien., 236;
Placentin., 107, 410.
Placentin. in Hispania,
,107.
Planen. Albanensium,
329.
Plataeaen.i, 399.
Platen., 120, 400.
Platien., 114.
Plocen., 244.
Poglen., 118..
Plymuten., 450.
Policastren., 332.
Polonia, 172.
Polystylien., 243, 309.
Pompeian., 331.
Ponçen., 439.
. Popayanen., 109, 110,
130.
Portagej 340.
Portalegren, in Brasilia,
238.
Portlanden., 347.
Portuen. et Sanctae Rufinae, 106, 207, 209,
I 240.
5
Index nominum dioecesium, vicariatuum} etc.
Porta-gallen.;, 115.,
Portus Gratiae, 333.
Portus Hispaniae, 130,
196.
Portus Magnus, 112.
Portus Moresby, 360.
Portus Veteris, 338, 399.
Posnanien., 239.
Pozzaglia, 364.
Praenestin., 31.
Praenetien., 239, 310.
Pragen., 400.
Preslaven., 112.
Prima Porta, 207,
Prince Rupert, 125, 282.
Princip. Alberten., 282.
Prisrianen., 116.
Privernen., 227.
Prusien., 300.
Ptolemaiden., 331.
Ptolemaiden. in Libya,
164.
Ptolemaiden. Melchitarum, 119.
Pueblen., 114.
Q
Quebecen., 117, 133, 192,
223, 281, 282, 297, 335,
343, 409.
Quinhon, 121.
Requena, 13.
Reyes, 120. ....
Rhanden., 121.
Rhedonen., 26, 104, 451.
Rheginen., 109, 130.
Rhodopolitan., 114.
Rhosien., 117.
Richmondien., 125.
Rigen., 409, 410.
Riverormen., 125, 194,
234.
Rivi Nigri, 133.
Rivi Quarti, 400.
Ròckfordien., 117.
Rockhamptonien., 360.
Romana, 30, 31, 32, 195,
196, 207, 210, 214, 215,
218, 219, 220, 222, 225,
227, 228, 229, 232, 233,
235, 236, 298, 328, 329,
330, 331, 332, 364, 406,
410,411,412,451.
Romania, 196.
Rosarien., 104, 195, 196,
399.
Rosen., 360.
Rossarien., 195.
Rossen., 113.
Rothomagen., 104.
Ruanda, 118.
Rupellen., 218.
Rusaditan., 115.
Rusicaden., 164.
Ruspen., 104, 307.
Rutheni, 33.
Ruwenzorì, 29.
R
Rabat, 300.
Raleighien., 124, 125.
Rapidopolitaü., 347.
Ratiaren., 112,
Ratisbonen., 192, 193.
Ravennaten., 116, 452.
Reatin., 113, 408, 410.
Recineten. - Lauretan.,
30.
Regien, in Aemilia, 107,
410.
Reginaten., 282.
Rèmesianen., 238, 309.
•
S
Sabadien., 117.
Saharien., 109, 121.
Sabinen, et Mandelen.,
31, 120, 412, ,
Saginaven., 195.
Sakanien., 164.
Salen., 133.
"
Salernitan. et Acerneu.,
111, 130.
Salisburgen., 109, 130.
Salmantin., 108, 117.
r
5
487
Salonitam, 127, 134.
Salopien., 407.
Saiten., 195.
Salutiarum, 118, 408.
Salvador, 163.
Sannen., 439.
Sanctae Annae, 117.
Sanctae Fidei in America
Septentrionali,
110, 130.
Sanctae Luciae, 300, 439.
Sanctae Mariae Ormen.,
282.
Sanctae Marthae, 109,
123.
Sanctae Rosae de Copan,
119.
Sanctae Severinae, 164.
Sancti Alexandri de Orosci, 129.
Sancti Bonifacii, 108,
282. ,
Sancti Caroli Ancudiae,
i 124, 126.
\ 'Sancti Caroli de Pinhal,
j 409. •
\ Sancti Christophori de
! Habana, 30, 104, 108,
135, 297.
Sancti Christophori de
Laguna, 107,
Sancti Clodoaldi, 114.
(Sancti Deodati, 287, 400.
Sancti Didaci, 194.
iSancti Dominici, 111,
126.
Sancti Fiori, 118.
Sancti Francisci Xaverii,
I 362, 416. :,.
Sancti Gabrielis a Virgine Perdolente de Marañon, 416.
Sancti Galli, 445.
Sancti Georgii Terrae
Novae, 113.
Sancti Germani, 106,122,
i 130, 281,343.
- Sancti Hyacinthi, 282,
408.
Sancti Jacobi in Chile,
104,197.297,298,421.
488
l erga
eam, 178. 320.
Iudicium seu Ordo iudicialis in .Statu Civitatis Vaticanae. Vide Codex.
Iugoslavia et disciplina S. Sedis et Episcopatus quoad reditum dissidentium in sinum Ecclesiae Catholicae, 393;
Ius funerandi quoad sepulcrum maiorum
Vide Sepulcrum.
Iuventus educanda Vide Educatio
K
Kasper (S. D.) Maria Catharina. Decretum
introductionis causae pro beatificatione,
367
L•
Labouré (B.) Catharina. Decretum de miraculis pro canonizatione, 443.
Legati a B. P. missi,. 175, 376. 377, 378, 420,
421.
Legationum Nationum apud S. Sedem Officiales. Grati animi sensus pro auxilio ab
eis S. Sedi praestito durante bello B. P
aperit, 153 ; multa praeclara ab ipsis post
bellum expectat, 154.
Libri liturgici latini ritus sine indulto edi nequeunt, nisi a Typographia Vaticana, 371
Litterae encyclicae, 350 elapsis annis, ex quo
Ruthenorum Ecclesia Apostolicae Sedi feliciter coagmentata est :
B. P. causas, 35; ac beneficia, 45; fausti illius eventus commemorat atque Ecclesiae Pastores gregesque hortatur ut di:
vinum auxilium implorent quo Ruthenorum Ecclesia a praesentibus aerumnis libera evadat, 58.
Lusitania. Laus ac vota B. P. erga eam,
260; B. P. ob coronationem simulacri
B. Mariae V. de Fatima christifidelibus
gratulatur eisque bona omnia adprecatur,
267. ' •
M
Marchetti Selvaggiani Card. Franciscus. Ei
B. P. gratulatur dena lustra sacerdotii expienti, 177.
Matrimonium ratum et consummatum inter
baptizatos contractum a nulla potestate
dissolvi potest, 183.
-— obiectum potestatis iudicialis ecclesiasticae, 395. Vide inhabilitas coniugis ad accusandum matrimonium. Vide Tribunalia
Metropolitanae Ecclesiae noviter constitutae :
Omahensis, 197; Momcuvana, 306; Manceuvensis, 306;; Hopeana, 306 ; Sciantomensis, 307; Sciansiana, 308; Cansuana,
496
Index rerum analyticus
308 ; Ckiamsuana, 308; Nganhoeivensis.
309 ; Honanensis, 309 ; Secivahensis, 309 ;
Hupeaha, 310; Hunanensis, 310; Chiamsiana, 310; Cechiamensis, 310; Fuchienensis, 311 ; Coamtomensis, 311 ; Coamsiána,
311: Coeiceuvensis, 311; Iiinnanensis, 312;
S. Germani, 343.
Missa. Efficacia Divini Sacrificii pro bono
humanae societatis a B. P. illustratur,
150.
:
— in festo S. Antonii de Padua. Additiones
et variationes, 291.
Molina (S.~ D.) Mercedes a Iesu. Decretum
introductionis causae pro beatificatione,
440.
Moyë (Ven. 8. D.) Ioannes Martinus. Decretum de virtutibus pro beatificatione, 287.
P
Paenitentiarius Maior. Eius officium non cessat, sede vacante, 71.
Palliorum Postulatio, 130, 135. 245.
Pasetto Exc. P. D. Lucas Ermenegildus. Ei
B. P. gratulatur quinquagesimum sacerdotii annum celebra turo, 319.
Pasquini R. P. Carolus. Ei B. P. scribit
quinto vertente saeculo a canonizatione
S. Nicolai a Tolentino, 274.
Pax :
— praesupposita quibus pax vera ac duratura fundari oportet, 22.
— a B. P. auspicata, 15, 154, 253, 276 ss.
Persecutio religionis inter Ruthenos, 57 ss.
et Polonos, 173.
Philosophiae Cultores. B. p. alloquitur eosque hortatur, 426.
Piazza Card. Adeodatus Ioannes. Ei B. P.
N
scribit approbans nova Statuta Actionis
Catholica Italicae, 422.
Nasalli Rocca di Corneliano Card. Ioannes B., Pietrantoni (S. D.) Augustina. Decretum in
& B. P, Legatus ad translationem Relitroductionis causae pro beatificatione,
quiarum S. Dominici, 420.
364.
Nationalisation (La) des entreprises a B. P.
Pius Pp. XII :
illustratur, 317.
— mala ex bello deplorat ac lenire sotagit,
Normae; . ,
5, 15, 154, 165 ss., 183, 257.
-v- pro exsequendo decreto de ordinandis Tri— hortatur, benedicit quotquot auxilium
bunalibus ecclesiasticis in Ditione Canapraestarunt ac praestant in operibus padensi, 283.
cis, 153, vel caritatis erga victimas belli,
— de Confirmatione conferenda a simplici
6, 154, 167, 183, 257.
sacerdote iis, qui ex gravi morbo in mortis
— Praesupposita exsponit quibus pax vera
periculo sint constituti, 349 ss.
ac duratura fundari oportet, 22.
— anxius de restauratione pacis, 15, 253.
276 ss.
O
— illustrat efficaciam ex compagine unitatis
Ecclesiae in fundamenta humanae SocieObligatio residendi in urbe Feltrensi. Ab ea
tatis, 142.
Episcopus Bellunensis exoneratur, 398."
-- illustrat vigil S. Sedis obsequium erga
O'Doherty Exc. P. D. Michael. Ei B. P. scriiura singularum nationum durante bello,
bit ob Conventum marialem tertio ver154.
tente saeculo a parta victoria «La Na— differentias illustrat inter Potestatem iuval» celebrandum, 417.
dicialem ecclesiasticam et civilem quoad
Œuvre de Notre-Dame du Salut, a B. P. comobiectum, 391.
memoratur, 157.
— Legatos Nationum alloquitur : Omnes siOfficium de festo S. Antonii de Padua. Admul, 152; Italiae, 178; Belgii, 179; Hispaditiones et variationes, 291.
niae, 180; Lusitaniae, 260; Hiberniae,
Officium 8. agit de obiecto proprio Potesta262; Austriae, 430.
tis iudicialis ecclesiasticae, 397.
Polonia. Moeror, laus, spes et vota B P. erga
Operarti christiani. B. P. eos hortatur ut fieam, 172.
deles Deo, Ecclesiae Patriaèque persevePraedicatio Fidei a B. P. illustratur, 185.
rent, 389.
Praefecti Apostolici. Eorum anulum deoscuOrdo Fratrum Praedicatorum. B. P. eius Palantes indulgentiam lucrantur quinquatribus' delegatis ad Capitulum generale
ginta dierum, 159.
gratulatur ac hortamenta tribuit, 385.
Praefecturae Apostolicae :
Ordo iudicialis in Statu Civitatis Vaticanae.
--• noviter erectae: Mameyensis, 11; S. IoVide Codex.
seph de Amazones, 13 ; a S. Francisco XaOrient (L') chrétien a B. P. commendatur,
verio, 416; dé Esmeraldas, 338.
.158.
— partim dismembratae : de Kaduna, 11 ; de
Osculum anuli Praefectorum Apostolicorum
Jos, 11.
indulgentia quinquaginta dierum ditatur,
Processus in causis civilibus in Statu Civita159.
tis Vaticanae. Vide Codex
497
Proclamatio electionis Summi Pontificis, 97.
Provinciae ecclesiasticae i
— noviter institutae: Omahensis, 197; in Sinis, 306 ss.; S. Germani, 343.
— dismembratae: Dubuquensis, 197; Quebecensis, 343.
Pueri. De indigentium puerorum cura alacrius post bellum suscipienda B. P. scribit, 5; curam erga derelictos B. P. urget.
183.
Q
Quénard R. P. Gervasius. M B. P. scribit
saeculo impleto ab ortu Piae Societatis
Augustinianorum ab Assumptione, 157.
Silvani Exc. P. D. Mauritius. Eum B. P. Legatum mittit ad Conventum Eucharisticum
Magellani indictum, 175.
Sinae. Hierarchia episcopalis, 301 et Iñternuntiatura Apostolica, 313, in Sinis instituuntur.
Societas humana. Vide Ecclesia.
Societas Iesu. B. P. eius Patres in XXIX Congregatione generali electores dilaudat, hortatur, 381.
Status et familia a B. P. illustrantur ut eolumnae humanae societatis, 148.
Statuta Actionis Catholicae Italicae approbantur, 422.
Supernationalitas Ecclesiae, 18, 142, 152.
T
Il
Bavetta Exc. P. D. Humbertus, Ep. Senogalliensis. Ei B. P. gratulatur ob sacra sollemnia, centesimo vertente anno ab electione Summi Pontificis Pii IX celebranda,
314.
Religiosi peragentes exercitium « Viae Crucis». Responsa ad dubia, 160.
Reliquiae S. Dominici, 420.
Restauratio humanae Societatis per Ecclesiae
ministerium, 143, 184.
Ritus servandus a sacerdote vi Apostolici Indulti Confirmationem conferente, 356.
Rota S. Romana. Vide Causae.
Rubini R. P. Florindus. Ei B. P. scribit
saeculo secundo exeunte a canonizatione
S. Camilli de Lellis, 251.
Russia: S. Sedfs^rga, Russiam, 154.
Rutheni. Vide Litterae encyclicae.
S
Sacerdos: Eius iura et officia quoad res vitam publicam respicientes, 187. Minister
extraordinarius Confirmationis. Vide Confirmationis Sacramentum.
Sedes Apostolica vacans. Quibus normis regatur, 65.
Semaines sociales : in Gallia, 315 ; in Canada,
379; in Italia, 422.
Sententia non laborat vitio insanabilis nullitatis quando coniux inhabilis ad accusandum matrimonium stet in iudicio, 162.
Sepulcrum maiorum in aliqua ecclesia constitutum non est habendum tamquam legitima electio ecclesiae funerantis, 162.
Taf suo Doi Exc. P. D. Petrus, Archiep. Tokiensis ceterique Iaponiae-ÈpÛcôp'i. B. P.
Litteris eorum respondens/raponìàe Ecclesiae fidem dilaudat, aerumnas deplorat,
cunctisque vota depromit, 345. ••. •:
Tedeschini Card. Fridericus. Èi L sacerdotii
äc XXV episcopatus annunl feliciter expienti B. P. gratulatur, 205.. '
Tribunalia ecclesiastica in Ditione Canadensi
ordinantur super causis nullitatis matrimonii decidendis, 281.
{
U
Union des Œuvres ouvrières, a B. P. commemoratur, 157.
V
Verzeri {Ven. S. D.) Maria Teresia Eustochio. Decretum de miraculis, 210; Decretum de Tuto pro beatificatione, 369.
Viae Crucis exercitium et Religiosi id peragentes. Responsa ad dubia, 160.
Vicariati Apostolici:
— noviter erectus, de Labrador, 333.
— partim dismembrati: de Dahomey, 11; de
Ouagadougou, 11; de Foumban, 11; de
Khartum, 11 ; S. Leonis de Amazones, 13 ;
Sinus S. Laurentii, 333, 335; Sinus de
Hudson, 333; S Gabrielis a Virgine Perdolente, 436.
— quorum fines mutantur : Taboren. et de
Mwanza, 359.
Vita publica. Iura et officia sacerdotis erga
eam, 187.
, i|«aedarn corrigenda in vol. XXXVIII (1946) Commentarii'Acto Apo~
MoMcdeSe.dds...
ipäg
pag.
, pag
,)
iT8 W&eà 14^ plrc eó quod èst'fuiiUi8 legendum '/telili*;
318 línea 33 , pro eo quod est profundisti legendum prof udisti.
375 linea 15 pro eo quod est Crucis Christi, in vitam... '.legendum (Jrufftcw
Christi, in vitam,... a
a
TRICESIMUM OCTAVUM VOLUMEN
COMMENTARII OFFICIALIS « ACTA APOSTOLICAE SEDIS »
ABSOLVITUR DIE XXXI M. DECEMBRIS A. MCMXLVI
TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS- .
Anno XVII
Città del Vaticano, mercoledì 20 febbraio 194$
Num. 1
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI
DELLO
DELLA
CITTA
STATO
111
DEL
VATICANO
Pontificato di S. S. PIO X I I - Anno VU
N. X X X V - Ordinanza de! Governatore dello Stato relativa
alla emissione di una serie di francobolli commemora^
tivi del IV Centenario dell'apertura del Saero Concilio
di Trento.
W febbraio 1946
IL GOVERNATORE DELLO STATO
Visto Part. 5, capov. 1, della legge fondamentale della Città del Vaticano, 7 giugno 1929, n. I, nonché gli art. 2 e 20, lett. c), n. 5, della legge
sulle foriti del diritto, 7 giugno 1929, n. I I ;
Vista l'ordinanza 30 giugno 1929, n. VIII, relativa al servizio postale ;
Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ;
Ordina
Art. 1. - È autorizzata l'emissione di una serie di quattordici specie
di francobolli commemorativi del IV Centenario dell'apertura del Sacro
Concilio di Trento, da valere pel pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano.
Art. 2. - Il valore dei singoli francobolli di cui all'articolo precedente
è, rispettivamente, di : cent. 5, cent. 25, cent. 50, cent. 75, L. 1, L. 1,50,
L. 2, L. 2,50, L. 3, L. 4, L. 5, L. 10; Espresso L. 6, Espresso L. 12.
2
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
Art. 3 - 1 francobolli sono stampati in rotocalco, a duc colori, uno per
l'incorniciatura e uno per l'interno ; il primo varia a seconda del valore,
il secondo è uguale per tutti i valori.
Art. 4. - Le caratteristiche dei francobolli sono le seguenti :
dimensioni: mm. 30 x 40 compresa la dentellatura; il formato è
verticale per i valori comuni, orizzontale per gli espressi;
diciture : fuori della cornice : in alto : « POSTE VATICANE » ; in basso,
nel centro : « CONCILIVM • OECVMENICVM • xix • IDIBVS • DEC • MDXLV • INITVM • TRIDENTI » ; nel francobollo da L. 10 la parola « INITVM » è sostituita
da ((INIVIT»; ai lati : l'indicazione del valore ; negli espressi, l'indicazione del valore è al centro a destra ; a sinistra, è la parola « ESPRESSO » ;
nella parte superiore della cornice, eccetto che nel francobollo da
cent. 5 : l'indicazione nominativa della rispettiva effige ;
colore dell'interno: bruno;
colori dell'incorniciatura : per il francobollo da cen. 5 : seppia ; da
cent. 25 : viola bluastro ; da cent. 50 : rosso mattone ; da cent. 75 : nero;
da L. 1 : viola rossastro; da L. 1,50 : rosso arancio ; da L. 2: verde oliva;
da L. 2,50: bleu oltremare; da L. 3: rosso carminato; da L. 4 : giallo
bruno ; da L. 5 : bleu cobalto ; da L. 10 : carminio ; espresso da L. 6 :
verde scuro; da L. 12: bruno rosso.
Le figurazioni rappresentano :
per il francobollo da cent. 5 : la facciata della Cattedrale di Trento,
entro cornice quadrata ;
per il francobollo da cent. 25 : effige di S. Angela Merici, entro cor
nice ovale raggiata ;
per il francobollo da cent. 50 : effige di S. Antonio Maria Zaccaria,
cornice c. s. ;
per il francobollo da cent. 75 : effige di S. Ignazio di Loyola, cornice c. s.;
per il francobollo da L. 1 : effige di S. Gaetano Thiene, cornice c- s.;
per il francobollo da L. 1,50 : effige di S. Giovanni Fisher, éntro
cornice ovale con fiocchi ;
per il francobollo da L. 2 : effige del Card. Cristoforo Madrussi,
cornice c. s.;
per il francobollo da L. 2,50 : effige del Card. Reginaldo Pole, cornice c. s.;
per il francobolle da L. 3: effige del Card. Marcello Cervini, cornice c. s.;
per il francobollo da L. 4: effige del Card. Giovanni Maria Del
Monté, cornice C. s.;
Leggi e disposizioni dello Stato della Gitta del Vaticano
3
per il francobollo da L. 5 : effige dell'Imperatore Carlo V, entro
cornice ovale con scettro e corona ;
per il francobollo da L. 10 : effige del Sommo Pontefice Paolo III,
entro cornice ovale con Tiara e Somme Chiavi;
per l'espresso da L. 6 : effige del Card. Matteo Giberti, entro cornice ovale con Mitra e Pastorale ;
per l'espresso da L. 12 : effige del Card. Gaspare Contarini, entro
cornice ovale con fiocchi.
Art. 5. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore
dalla entrata in vigore della presente ordinanza.
Art. 6. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi
ordinari, mediante affissione alla porta degli Uffici del Governatorato,
nel Cortile di S. Damaso e negli Uffici Postali : essa entrerà in vigore nel
giorno stesso della sua pubblicazione.
Città del Vaticano, venti febbraio millenovecentoquarantasei.
IL GOVERNATORE
CAMILLO SERAFINI
Anno XVIII
Città del Vaticano, martedì 30 aprile 1946
Num. 2
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DS
IPOSZ
IO
INI
DELLO STATO
DELLA CITTA fi»! DEL VATC
IANO
Pontificato di S. S. PIO X I I - Anno V I I I
N. X X X V I . - Ordinanza del Governatore dello Stato in materia di tariffe postali.
SO aprile 19 Jß
IL GOVERNATORE DELLO STATO
Visto l'art. 5, capov. 1 della legge fondamentale della Città del Vaticano, 7 giugno 1929, n. I, nonché gli articoli 2 e 20, lettera c) n. 5 della
legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, n. I I ;
Vista l'ordinanza 30 giugno 1929, n. VII, relativa al servizio postale ;
Vista l'ordinanza 30 giugno 1945, n. XXXI, in materia di tariffe
postali;
Visto l'Accordo tra la Santa Sede e l'Italia in materia di tariffe postali, 15 aprile 1946 ;
Udito il parere del'Consigliere generale dello Stato;
ORDINA
ART. 1. - A partire dal 1° maggio 1946, la tabella di cui all'art. 1 dell'ordinanza 30 giugno 1945, n. XXXI, per la francatura di corrispondenza e altri effetti postali diretti dalla Città del Vaticano in Italia, è
"sostituita dalla tabella seguente
6
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
CORRISPONDENZE
Lettere e biglietti postali:
primo porto di grammi 20
per ogni porto successivo di grammi 20 .
.
.
.
.
. .
Cartoline postali di Slato e dell'industria privata :
semplici
con risposta pagata . . .
I
>
)
)
Cartoline illustrate, comprese quelle di Stato e dell'industria
privata non illustrate:
con la sola firma dello speditore e la data . . . . . . >
con frasi di convenevoli espresse in un massimo di 5 parole »
Biglietti da visita:
con non più di 5 parole di convenevoli .
.
»
Carte manoscritte:
primo porto di grammi 250 . . . . . . . . . . .
per ogni porto successivo di 50 grammi o frazione . . .
»
»
Stampe non periodicae e stampe periodiche spedite di seconda
mano:
per ogni 50 grammi o frazione
»
1
Pieghi contenenti libri spediti sottofascia da Case editrici o
librarie:
per ogni 50 gr. o frazione (limite mass, consentito gr. 700)
»
1
Carte punteggiale ad uso dei ciechi:
per ogni chilogrammo o frazione di chilogrammo . . . . . • • »
1
Campioni senza, valore:
per i primi 100 grammi
per ogni 50 grammi in più .
»
»
4
2
»
12
»
»
»
10
4
2
.
.
.
.
Espressi: oltre la francatura ordinaria .
.
.
.
.
.
.
.
.
2
. . . '." .
.
.
.
.
.
Raccomandazione :
oltre la tassa di francatura
per i campioni gratuiti di medicinali
per le carte punteggiate ad usò dei ciechi
Indennità per oggetti raccomandati smarriti .
.
.
.
«
.
» 100
Assicurazione^ oltre le tasse di francatura e raccomandazione :
a) per le prime 200 lire .
.
,
.
.
.
.
. . .
.
> »
B
7
Leggi e disposizioni dello Staio della Città del Vaticano
per ogni 100 lire o frazione di 100 lire in
b) contro i rischi di forza maggiore, oltre il
sicurazione normale :
per le prime 200 lire . . . . . . • .
per ogni 100 lire o frazione di 100 lire in
più . . . . L.
diritto di as-
4—
. .. . " , . »
più . . . . »
5—
3—
Scatolette con valore dichiarato, oltre i diritti di raccomandazione e di assicurazione :
fino a.250 grammi . . . . . . . . . . . . . .
per ogni 50 grammi o frazione in più
» lo —
» 3 —
Diritto di ricomposizione in Dogana . . .
»
6' —
»
5:—
.
..
.
.
.
.
Diritto di assegno, oltre la tassa di francatura e raccomandazione e, eventualmente, di assicurazione . . • . .
Avvisi di ricevimento:
se domandati prima dell'impostazione, diritto fisso . . . » 5 —
s e domandati dopo l'impostazione'. . . . . . . . . » 1 0
Limiti. - I limiti di peso, di dimensione e di valore di tutti
gli oggetti di corrispondenza sono quelli stessi stabiliti
per il servizio interno dell'Italia.
PACCHI
Ordinari:
fino a Kg. 1 . .
da oltre »
1 a 3
»
»
3 a 5
»
»
5 a 10
»
»
»
»
10 a 15
15 a 20
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
»
»
»
. .
25 —
.45 —
65 —
.105 —
. . • • • • • •. .. < • • » 155 —
' . . ' . . . . . . " » 210 —
•• Eccipienti vuoti di ritorno .
• •
• • • •
..30 —
Pacchi ordinari e recipienti vuoti di ritorno ingombranti (aumento del 5 0 % sulle tariffe dei pacchi ordinari).
Urgenti (la tassa è comprensiva del diritto di recapito per
^
espresso) :
-— non ingombranti:
fino a Kg. 1
da oltre
»
» 1 a 3 '.
» • 3 a 5
»
.
•:
60-
»105 —
» 145 —
8
Acta Apostolicae Sedis -, Supplemento
— ingombranti: aumento del 40% sulle tariffe dei pacchi ur- genti non ingombranti.
Von assegno, oltre la tassa di spedizione ed eventualmente di
assicurazione
. . . . . . . . . . . L.
5—
Con valore dichiarato, diritto di assicurazione ordinaria, oltre la tassa di spedizione :
per le prime 200 lire . • . . . . . . . . . . . . »
per ogni 100 lire o frazione in più . ; . . . . . . .• »
8-—
4—
Contenenti libri spediti da Case editrici o librarie: riduzione
del 50% sulle tariffe dei pacchi ordinari.
Indennità di
fino a
da oltre
»
»
» .
smarrimento di pacchi ordinari:
Kg.- 3 .
. V \ . . . . . » 125 —
»
3 a 5
» 200 —
»
5 a 1 0 . . . . . . . . . . . . . » 250—
» 10 a 15 . . . . . . . .-• • . . . ... .. . » 375 —
» 15 a 20
. .
» 500 —
Indennità, per smarrimento di pacchi con valore dichiarato:
pari al danno accertato, con un massimo equivalente all'ammontare del valore dichiarato.
Diritti d i ricomposizione i n Dogana .
.
.
.
.
.
.
.
.
»
6--^-
V AG LIA
Ordinari:
fino a L. 50
. . . . . . . . . »
oltre L. 50 fino a L. 100
»
per ogni 100 lire o frazione di 100 lire in più . . . . . . »
5—
7—
2—
Telegrafici: oltre la tassa di emissione e quella telegrafica
5—
:
.
»
ART. 2. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi
ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli
Uffici del Governatorato e negli Uffici postali, ed entrerà in vigore nello
stesso giorno della sua pubblicazione.
Città del Vaticano, trenta aprile millenoveeentoquarantasei.
IL GOVERNATORE
CAMILLO
SERAFINI
Leggi e disposizióni dello Stato della Città del Vaticano
9
N. X X X V I I . - Ordinanza del Governatore dello Stato In
materia di tariffe postali.
30 aprile 19Jfi
It GOVERNATORE DELLO STATO
Visto l'art. 5, capov. 1 della legge fondamentale della Città del Vaticano, 7 giugno 1 9 2 9 , n. I, nonché gli articoli 2 e 2 0 , lettera c) n. 5 della
legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1 9 2 9 , n. II ;
Vista l'ordinanza SO giugno 1 9 2 9 , n. VII, relativa al servizio póstale ;
Vista l'ordinanza 19 aprile 1 9 1 5 , n. XXX, in materia di tariffe postali
e telegrafiche ;
Udito il parere del Consigliere generale dello Stato;
ORDINA
O
ART. 1. - A partire dal I maggio 1 9 1 6 , l'importo della francatura delle
corrispondenze e altri oggetti postali diretti all'estero — esclusa l'Italia — è stabilita come segue :
Lettere:
primo porto di 20 grammi . . ." . '••. . . . . . . . L. lo —
per ogni porto successivo di 20 granimi'. . " . . . ".. . ">>'• 10 —
Cartoline postali:
semplici.
.
.
. • . • . . . . .
» 10 —
. • . . • .
» 20 —
con risposta pagata
Cartolinie illustrate:
con la sola firma dello speditore e la data, ovvero con frasi
di convenevoli espresse in un massimo di 5 parole . . .
con corrispondenza epistolare . . . • . . . . . • • •
»3
» 1 0—
Biglietti da visita:
con non più di cinque parole di convenevoli .
.
.
.
.
»
3—
Manoscritti e fatture commerciali:
f i n o a 2 5 0 grammi (minimo) .
. . .
.
»15 —
per ogni 50 grammi, o'frazione, oltre i primi 2 5 0 grammi . » 3 —
10
Ada Apostolicae Sedis - Supplemento
Carte punteggiate ad uso dei ciechi:
per ogni 1000 grammi o frazione di 1000 grammi . . . . L. 2—
Stampe:
•
per ogni 50 grammi o frazione di 50 grammi
»
8 --
Campioni di merci senza valore:
fino a 100 grammi (minimo)
» 6—
per ogni 50 grammi o frazione in più
» 8—
Espressi, oltre la francatura ordinaria
» 30 —
Raccomandazione, oltre la francatura ordinaria . . • . . -. . » 20 —
Assicurazione:
oltre la tassa di francatura ordinaria e di raccomandazione,
. per ogni 300 franchi oro o frazione di 300 franchi oro dichiarati
» 25—
Scatolette con valore dichiarato:
oltre i diritti di raccomandazione e di assicurazione :
fino a ,250 grammi . . . .
.
,
• • • » 60 —
per ogni 50 grammi o frazione in più
Diritto di ricomposizione in Dogana .
. » 15 —
•. '." ..
' .
.
.
.
.
» 25 —
Diritto di assegno
» 12 —
Avvisi di ricevimento:
chiesti all'atto dell'impostazione .
chiesti dopo l'impostazione . ,
.
.
. .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. . .
» 15 —
.
.
» 25 —
.
. ' » 25 —
Reclami e richieste d/'informazioni
Carte d i identità .
.
. . .
.
.
.
.
» 40 —
Minimo di tassa per oggetti di corrispondenza provenienti dall'estero insufficientemente francati . . . .
.
.
.
.
» 4- —
ART. 2. - La presente ordinanza sarà pubblicala, oltre che nei modi
ordinari, mediante affissione ne! Cortile di S. Damaso, alla porta degli
Uffici del Governatorato e negli uffici postali, ed entrerà in vigore nello
stesso giorno della sua pubblicazione.
Città del Vaticano, trenta aprile millenoveeentoquarantasei.
IL GOVERNATORE
CAMILLO SERAFINI
!
Anno XVIII
Città del Vaticano, sabato 6 luglio 1946
Num. S
ACTA APOSTOLICAE SEDIS
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E • DISPOSIZIONI
DELLO
DELLA
STATO
CITTA
DEL
VATICANO
Pontificato di S. S. PIO X I I - Anno T U I
N. XXXVIII - Ordinanza del Governatore dello Stato relativa alla fabbricazione ed emissione di monete.
6* luglio Z.9.//6
IL GOVERNATORE DELLO STATO
Visto l'art. 5 della legge fondamentale della Città del Vaticano,
7 giugno 1929, n. I;
Vista la legge monetaria 31 dicembre 1930, n. XXI e il regolamento
per l'esecuzione di essa, approvato con Decreto del Governatore dello
Stato, 15 luglio 1931, n. XXII ;
Viste le leggi 16 novembre 1937, n. LX, 30 dicembre 1939, n. VII e
9 dicembre 1940, n. XIII ;
Vista la Convenzione monetaria tra lo Stato della Città del Vaticano
ed il Regno d'Italia, firmata nel 20 giugno 1942;
Vista la legge delegata sulla fabbricazione ed emissione di monete,
20 novembre 1943, n. XXIV;
Udito il parere del Consigliere generale dello Stato
ORDINA
Art. 1. - È autorizzata la fabbricazione ed emissione di tremila serie
di monete aventi le caratteristiche stabilite nella legge delegata, 20 novembre 1943, n. XXIV, per quanto riguarda sia la composizione metallica, sia i valori, sia le impronte.
14
Acia Apostolicae Sedis - Supplemento
Art. 2. - Le monete di cui all'articolo precedente saranno ripartite
nei tre anni 1943, 1944 e 1945 in ragione di mille serie per ciascuno degli
anni suddetti e porteranno rispettivamente le indicazioni seguenti :
data : 1943, 1944, 1945; anno di Pontificato : V, VI, VII.
Art. 3. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi
ordinari, mediante affissione alla porta degli Uffici del Governatorato e
nei Cortile di S. Damaso ed entrerà in vigore nel giorno stesso della
sua pubblicazione.
Città del Vaticano, sei luglio millenovecentoquarantasei.
IL GOVERNATORE
C A M I L L O
S E R A P I N I
Anno XVIII
Città del Vaticano, domenica 8 dicembre 1946
Num. 4
ICTA APOSTOLICAE SEDIS
SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI
DELLO
DELLA
STATO
CITTA
DEL VATICANO
Pontificato di S. S. PIO X I I - inno V i l i
N. XXXIX. - Decreto della Pontificia Commissione per lo Stato della
Città del Vaticano, con il quale si promulga il nuovo Regolamento
organico e di disciplina per il Corpo della Gendarmeria Pontificia.
8 dicembre 1046
LA PONTIFICIA COMMISSIONE
PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO
Ritenuta la necessità di emanare nuove norme concernenti
l'organico e la disciplina per il Corpo della Gendarmeria Pontificia ;
In virtù dei poteri conferiti dal regnante Sommo Pontefice
Pio XII alla Pontificia Commissione col provvedimento 20
marzo 1939 e con il rescritto della Udienza del 7 dicembre 1946 concessa al Cardinale Presidente della Pontifìcia
Commissione ed attestato dal medesimo Cardinale ;
Udito il parere del Consigliere generale dello Stato;
Ha emanato il seguente
REGOLAMENTO
ORGANICO E DI DISCIPLINA PER IL CORPO
DELA GENDARMERIA PONTIFICIA
18
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
PARTE I
REGOLAMENTO
ORGANICO
TITOLO I
COSTITUZIONE DEL CORPO
CAPO I
Finalità
ART. 1. - Il Corpo della Gendarmeria Pontificia vigila
sulla incolumità della Sacra e Augusta Persona del Sommo
Pontefice. Ha altresì i compiti di difendere il territorio dello
Stato della Città del Vaticano, di esercitarvi le funzioni inerenti al servizio di polizia, di ordine interno e di sicurezza, e
di farvi osservare le leggi dello Stato, i regolamenti e le ordinanze delle pubbliche autorità.
Presta inoltre servizio d'onore.
ART. 2. - Il Corpo della Gendarmeria ha per patrono l'Arcangelo S. Michele.
ART. 3. - Il Corpo della Gendarmeria dipende dal Cardinale Presidente della Pontifìcia Commissione per lo Stato della
Città del Vaticano.
Per i servizi che si riferiscono alle Udienze Pontificie ordinarie e straordinarie, alle funzioni e cerimonie religiose ó
civili, il Corpo della Gendarmeria riceve istruzioni dalle autorità a queste preposte, le quali devono procedere di intesa con
il Cardinale Presidente della Pontificia Commissione.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontifìcia
19
Durante il periodo di Sede vacante, la Gendarmeria è a
disposizione del Maresciallo del Conclave, per i servizi attinenti al Conclave stesso.
CAPO II
Organico, ordinamento, ripartizione territoriale
ART. 4. - L'organico della Gendarmeria Pontificia comprende :
STATO MAGGIORE DEL CORPO
Ufficiali
superiori:
un Colonnello Comandante;
un Tenente colonnello Vice-comandante;
un Maggiore.
Ufficiali
inferiori
:
un Capitano;
un Tenente
un Sottotenente
j
ufficiali
subalterni.
Fanno parte dello Stato Maggiore un Cappellano, equiparato nel grado a tenente colonnello, e un Sanitario, equiparato nel grado a capitano.
Tutti gli ufficiali fanno parte della Famiglia Pontificia.
SOTTUFFICIALI
un Maresciallo d'amministrazione;
due Marescialli maggiori;
tre Marescialli di sezione;
tre Marescialli d'alloggio;
dodici Brigadieri;
sedici Vice-brigadieri.
20
ACTA
APOSTOLICAE
SEDIS.
-
SUPPLEMENTO
TRUPPA
DODICI APPUNTATI;
UN CAPO TROMBETTIERE (APPUNTATO O GENDARME);
CENTO GENDARMI, COMPRESI GLI ALLIEVI E I TROMBETTIERI.
ART. 5. - L'ORDINAMENTO DELLA GENDARMERIA È IL SEGUENTE :
a) COMANDO DEL CORPO;
b) COMANDI DI REPARTO;
c) UFFICIO DI AMMINISTRAZIONE E MATRICOLA.
ART. 6. - DEL COMANDO DEL CORPO FANNO PARTE GLI UFFICIALI SUPERIORI, COMPRESO IL CAPPELLANO, E IL SANITARIO.
ART. 7. - IL NUMERO DEI COMANDI DI REPARTO È DETERMINATO
DAL COMANDANTE.
ART. 8. — L'UFFICIO DI AMMINISTRAZIONE E MATRICOLA È RETTO
DA UN UFFICIALE SUPERIORE DESIGNATO DAL COMANDANTE. DETTO ufFICIALE ASSUME LA QUALIFICA DI UFFICIALE RELATORE.
ART. 9. - AGLI EFFETTI DELLA DISTRIBUZIONE DEI SERVIZI AFFIDATI
AL CORPO DELLA GENDARMERIA PONTIFICIA, LA GIURISDIZIONE TERRITORIALE È RIPARTITA IN ZONE.
LA DETERMINAZIONE DELLE ZONE E LE SUCCESSIVE MODIFICAZIONI RICHIESTE DALLE NECESSITÀ DI SERVIZIO SONO DI SPETTANZA DEL
COMANDANTE DEL CORPO.
CAPO III
SERVIZIO D'ISTITUTO
ART. 10. - IL SERVIZIO D'ISTITUTO, DEMANDATO AL CORPO DELLA
GENDARMERIA, SI DISTINGUE IN SERVIZIO ORDINARIO E SERVIZIO
SPECIALE.
ART. 11. - IL SERVIZIO ORDINARIO È DISPOSTO DAL COMANDO
E PUÒ ESSERE SVOLTO SIA DI GIORNO CHE DI NOTTE, IN RANGO O ISOLATAMENTE, CON PATTUGLIE O CON PIANTONI.
HA PER OGGETTO : IL MANTENIMENTO DELL'ORDINE PUBBLICO; LA
SICUREZZA DEI CITTADINI E LA L O ^ 4 ^ ^ À ; LA TUTELA DELLA PRONCO
UM
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
21
prietà e l'integrità dei beni; l'investigazione sui reati commessi; l'osservanza delle norme per l'accesso alla Città del
Vaticano e la circolazione stradale; l'osservanza delle leggio
dei regolamenti e di qualsiasi altra disposizione emanata dalle
pubbliche autorità; la resa di onori.
ART. 12. - Il servizio speciale è disposto personalmente dal
Comandante e comprende tutte quelle incombenze che,, hanno
attinenza con il servizio di polizia e che non rientrano nel servizio ordinario,
ART. 13. - Tutto ciò che riguarda il Corpo della Gendarmeria, i suoi servizi e quanto ha relazione con essi, dev'essere tenuto riservato ; e perciò il militare è rigorosamente obbligato a mantenere il segreto al riguardo.
T I T O L O II
UFFICIALI
CAPO I
Nomine e promozioni
ART. 14. - La nomina del Comandante è riservata al
Sommo Pontefice.
ART. 15. - La nomina del Cappellano è fatta, con l'augusta approvazione del Sommo Pontefice, dal Cardinale Presidente della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del
Vaticano.
ART. 16. - Ai gradi di tenente colonnello e di maggiore,
sono rispettivamente promossi, se ne hanno tutti i requisiti,
il maggiore e il capitano.
il provvedimento è adottato dalla Pontifìcia Commissione
per lo Stato della Città del Vaticano, su proposta della Commissione di cui all'art. 149.
22
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento^
ART. 17. - Il grado di Capitano è conferito in base a concorso per esami, al quale possono partecipare, oltre il tenente della Gendarmeria, ufficiali subalterni di altri Corpi,
che abbiano prestato, per almeno cinque anni, lodevole servizio da ufficiale.
I concorrenti devono possedere i seguenti requisiti :
o
I professare la religione cattolica apostolica romana;
2° essere cittadino vaticano o italiano;
3° appartenere a famiglia onorata e immune da malattie organiche ereditarie;
4° essere di integerrima condotta e di ottima educazione
civile;
5° non aver superato i trenta anni di età;
6° avere statura non inferiore a m. 1,75 nè superiore a
m. 1,85.
7° essere di sana costituzione fìsica e di complessione ro
busta, ed essere esente da difetti e da imperfezioni fìsiche ;
8° non aver rapporti di parentela entro il secondo grado
o di affinità in primo grado con militari appartenenti al Corpo.
Ai concorrenti sono estese altresì, in quanto applicabili, le
norme di cui agli articoli 48 a 52 del presente regolamento.
Se il concorrente è coniugato, devono sussistere le condizioni di cui all'art. 30, commi 2° e 3°.
II provvedimento di nomina è adottato dalla Pontifìcia
Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, alla quale
il Comandante avrà rimesso in precedenza, insieme con la
proposta della commissione di cui all'art. 149, tutti gli atti
del concorso.
ART. 18. - Gli esami che i concorrenti al grado di capitano devono sostenere innanzi alla commissione di cui all'art. 149, vertono sulle seguenti materie :
Prove scritte :
codice penale vigente nello Stato della Città del Vaticino.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
23
Prove orali :
a) leggi e disposizioni per lo Stato della Città del Vaticano;
b) regolamento e norme speciali per il Corpo della
Gendarmeria Pontifìcia;
c) codice di procedura penale vigente nello Stato della
Città del Vaticano (nozioni in rapporto all'azione degli ufficiali di polizia giudiziaria e in particolare : degli atti di polizia giudiziaria, della istruzione formale, delle ispezioni, delle
perquisizioni, del sequestro, dei testimoni, delle ricognizioni
e dei confronti, dell'interrogatorio degli imputati, della libertà personale dell'imputato, dell'arresto);
d) storia e geografìa ;
e) topografìa dello Stato della Città del Vaticano e delle
zone in Roma di cui agli art. 14, 15 e 16 dal Trattato Lateranense.
/) lingua francese (conversazione).
I candidati devono sostenere anche un esame di religione.
II programma di esami è reso noto con ordine del giorno
del Comandante.
ART. 19. - Le funzioni di sanitario del Corpo sono añídate, con provvedimento della Pontifìcia Commissione per lo
Stato della Città del Vatiscanu, a uno dei medici del corpo sanitario della Città del Vaticano su proposta della commissione
di cui all'art. 149 e della quale, in questo caso, è membro
di diritto il direttore dei servizi sanitari.L'incarico è annuale e può essere rinnovato.
ART. 20. - Al grado di tenente è promosso, se ne ha tutti
i requisiti, il sottotenente.
II provvedimento è adottato dalla Pontificia Commissione
per lo Stato della Città del Vaticano, su proposta della commissione di cui all'art, Í 49,
24
ACTA
APOSTOLICAE. SEDIS
-
SUPPLEMENTO
ART. 21. - Il grado di sottotenente è conferito in base a
concorso per esami, al quale possono partecipare i marescialli del Corpo, che abbiano riportato, negli ultimi cinque
anni,'una qualifica non inferiore a quella di « distinto ».
È in facoltà della Pontifìcia Commissione per lo Stato
della Città del Vaticano disporre che al concorso siano ammessi anche sottotenenti di altri Corpi, che non abbiano superato i venticinque anni di età e siano forniti degli altri requisiti di cui all'art. 17, commi 2°, 3° e 4°.
Il provvedimento di nomina è adottato dalla Pontificia
Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, alla quale
il Comandante, avrà rimesso in precedenza, insieme con. la
proposta della commissione di cui all'art. 149, tutti gli atti
del concorso.
ART. 22. - Gli esami che i concorrenti al grado di sottotenente devono sostenere innanzi alla commissione di cui all'art. 149, vertono sulle seguenti materie:
Prove scritte :
a) codice penale vigente nello Stato della Città del Vaticano;
b) lingua italiana e nozioni di letteratura italiana.
Prove orali :
a) leggi e disposizioni per lo Stato della Città del Vaticano ;
b) regolamento e norme speciali per il Corpo della
Gendarmeria Pontifìcia ;
e) codice di procedura penale vigente nello Stato della
Città del Vaticano (nozioni in rapporto all'azione degli ufficiali di polizia giudiziaria e in "particolare : degli atti di polizia giudiziaria, della istruzione formale, delle ispezioni, delle
perquisizioni, del sequestro, dei testimoni, della ricognizione
e dei confronti, dell'interrogatorio degli imputati, della libertà personale dell'imputato, dell'arresto);
REGOLAMENTO PER IL CORPO DELLA
GENDARMERIA PONTIFICIA
25
d) storia e geografia ;
e) topografia dello Stato della Città del Vaticano e delle
zone in Roma di cui agli art. 14, 15 e 16 del Trattato Lateranense;
f) lingua francese (conversazione).
I candidati devono sostenere anche un esame di religione.
II programma di esami è reso noto con ordine del giorno
del Comandante.
CAPO II
v
Equipaggiamento
ART.
indennità
volta per
Città del
23. - Agli ufficiali di nuova nomina è corrisposta una,
di primo equipaggiamento in misura da stabilirsi
volta dalla Pontificia Commissione per lo Stato della
Vaticano, su proposta del Comandante.
CAPO III
Note caratteristiche e di qualifica
ART. 24. - Entro il mese di gennaio di ogni anno, per ciascun ufficiale sono compilate, nel solo testo originale, le note
di qualifica individuale, sü apposito modello predisposto dal?
Comando.
La redazione di tali note deve comprendere brevi ragguagli circa la persistenza o meno dei requisiti indicati nell'art. 17, e circa la diligenza, l'operosità e la capacità professionale dimostrate nel disimpegno del servizio, l'attitudine
alle "funzioni del grado superiore e ogni altra annotazione ritenuta opportuna.
Il giudizio complessivo è espresso sinteticamente con una
delle seguenti qualifiche: ottimo, distinto, buono.
ART. 25. - Le note sono redatte:
per il capitano, il tenente e il sottotenente dsl tenente
colonnello;
.
26
Acta Apostolicae Sedis ~ Supplemento
per il tenente colonnello e il maggiore, dal Comandante.
Le note sono integrate, per la parte religiosa, dal Cappellano e sono rivedute :
quelle per il capitano, il tenente e il sottotenente, dal
Comandante ;
quelle per il tenente colonnello e il maggiore, dal Cardinale Presidente della Pontifìcia Commissione per lo Stato
della Città del Vaticano.
11 revisore comunica per iscritto all'ufficiale interessato la
qualifica attribuitagli e l'eventuale enconfio o richiamo.
La comunicazione dev'essere subito restituita al Comando
dall'ufficiale con l'annotazione «per presa conoscenza», la
data e la firma.
CAPO IV
Trattamento economico
ART. 26. - Lo stipendio mensile per gli ufficiali del Corpo
è stabilito nella misura di cui alla tabella allegata al presente
regolamento, ed è soggetto alla ritenuta ivi indicata.
Agli ufficiali è inoltre corrisposta una indennità mensile,
non pensionabile, di polizia, di vestiario e di ordinanza, nella
misura complessiva di un quarto dello stipendio del grado,
aumentato dell'indennità di caro-vita, esclusi dal computo gli
aumenti quinquennali e ogni altra indennità.
Al Cappellano è corrisposta, oltre lo stipendio, una indennità mensile di ordinanza pari a due quinti della indennità
spettante, a termini del comma precedente, al grado di tenente
colonnello.
Al sanitario del Corpo è corrisposta l'indennità mensile
prevista nella tabella suddetta.
ART. 27. - Al Cappellano che per altro ufficio percepisce
dalla Santa Sede, direttamente o indirettamente, uno stipendio, è corrisposta, in luogo dello stipendio previsto nella ta-
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
27
bella allegata, una indennità mensile pari alla metà dello stipendio iniziale fissato nella tabella stessa, oltre l'indennità
d'ordinanza di cui all'art. 26, comma 3°.
ART. 28. - Agli ufficiali che abbiano prestato servizio effettivo da ufficiale per almeno cinque anni in altro Corpo, è riconosciuto, agli effetti del computo della indennità per cessazione dal servizio o della pensione, un aumento di anzianità
di cinque anni.
ART. 29. - Il maresciallo nominato al grado di sottotenente
percepisce lo stipendio base corrispondente al nuovo grado,
conservando gli aumenti periodici maturati nei gradi inferiori
nella stessa misura stabilita per i medesimi. Il computo degli
aumenti quinquennali nella misura disposta per gli ufficiali
comincia a decorrere dalla data della predetta nomina; tutravia il complesso degli aumenti non può mai oltrepassare
l'importo globale degli aumenti periodici fissati per gli ufficiali.
CAPO V
Matrimonio
ART. 30. - Gli ufficiali che intendono contrarre matrimonio devono prima ottenerne l'autorizzazione dalla Pontificia
Commissione per lo Stato della Città del Vaticano.
L'autorizzazione è subordinata all'accertamento che la
sposa sia cattolica, d'incensurabile condotta morale e che appartenga a distinta famiglia.
Deve inoltre risultare che le condizioni economiche della
sposa o di entrambi i futuri coniugi siano tali da permettere
la decorosa costituzione di una famiglia.
Agli ufficiali si-applicano le disposizioni degli articoli 69,
primo comma, 70 e 71.
È dichiarato dimissionario d'ufficio l'ufficiale che contrae
matrimonio senza autorizzazione.
28
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
CAPO VI
Cessazione dal servizio
a) Limiti massimi di età
ART. 31. - I limiti massimi di età per il congedamento nei
vari gradi di ufficiale sono determinati come appresso :
anni
Comandante . . . . . .
Cappellano . . . . i . .
Tenente colonnello . . . .
Maggiore
'- .
Capitano
Tenente. . . . . ; . .
Sottotenente. . . . . . .
. 65
. 70
. 62
.60
55
. 50
. 50
b) Congedamento
ART. 32. - Gli ufficiali, raggiunto il limite massimo di età
stabilito per il loro grado, sono collocati in congedo con provvedimento della Pontificia Commissione per lo Stato della
Città del Vaticano.
ART. 33. - Qualora un ufficiale non sia ritenuto mérite-'
vole della promozione per inidoneità a ricoprire il grado superiore, è collocato in congedo con tutte le conseguenze di
legge.
CAPO VII
1
Ufficiali in congedo
ART. 34. - Gli ufficiali in congedo possono indossare l'uniforme nelle cerimonie solenni e nelle Udienze Pontificie.
L'uniforme che i medesimi ufficiali hanno facoltà di indos
sare è la seguente :
feluca, marsina con spalline, cordoni e decorazioni, pan-
REGOLAMENTO PER IL CORPO DELLA GENDARMERIA PONTIFICIA
29
taloni lunghi, stivalini con elastico muniti di speroni, guanti
bianchi. *
Essi devono portare la sciabola (con pendaglio d'argento
e dragona d'oro) e la bandoliera, ma non possono cingere la
sciarpa.
Nelle cerimonie e ricevimenti in luoghi aperti è permesso
l'uso del mantello.
T I T O L O HI
SOTTUFFICIALI, APPUNTATI E GENDARMI
CAPO 1
A) Promozioni ai vari gradi di sottufficiale
a) Disposizioni generali
ART. 35. - Le promozioni ai vari gradi di sottufficiale, allorché se ne rendono vacanti i posti, hanno luogo con provvedimento della Pontificia Commissione per lo Stato della
Città del Vaticano, su proposta della commissione di cui all'art. 150, o, nel caso di cui all'art. 355, su proposta del Comandante del Corpo.
b) Promozione al grado di maresciallo d'amministrazione
ART. 36. - Il grado di maresciallo d'amministrazione è
conferito in base a concorso per esami, al quale possono partecipare tutti i marescialli in servizio, che abbiano riportato
nell'ultimo biennio almeno la qualifica di «distinto».
ART. 37. - Gli esami che i concorrenti al grado di maresciallo d'amministrazione devono sostenere innanzi alla
commissione di cui all'art. 150, vertono sulle seguenti materie :
Prova scritta :
problema di aritmetica e computisteria.
30
ACTA
APOSTOLICAE
SEDIS
-
SUPPLEMENTO
Prove orali:
a) nozioni di aritmetica e computisteria;
b) nozioni di ragioneria generale.
Il programma di esami è reso noto con ordine del giorno
del Comandante.
c)
Promozione
al
grado
di
maresciallo
maggiore
ART. 38. - Al grado di maresciallo maggiore sono promossi per anzianità i marescialli di sezione che abbiano sempre riportato in questo grado almeno là qualifica di «distinto ».
d) Promozione
al
grado
di
maresciallo
di
sezione
ART. 39. - Al grado di maresciallo di sezione sono promossi per anzianità i marescialli d'alloggio che nell'ultimo
biennio abbiano riportato almeno la qualifica di «distinto».
e) Promozione
al
grado
di
maresciallo
d'alloggio
ART. 40. - Il grado di maresciallo d'alloggio è conferito
in base a concorso per esami, al quale possono partecipare i
brigadieri con almeno due anni di anzianità di grado, che nell'ultimo biennio abbiano riportato la qualifica di « ottimo ».
ART. 41. - Gli esami che i concorrenti al grado di maresciallo d'alloggio devono sostenere innanzi alla commissione
di cui all'art. 150, vertono sulle seguenti materie:
Prova scritta :
un rapporto in materia di polizia giudiziaria.
Prove orali :
a) codice penale vigente nello Stato della Città del Vaticano ;
b) codice di procedura penale vigente nello Stato della
Città del Vaticano;
REGOLAMENTO PER IL CORPO DELLA GENDARMERIA PONTIFICIA
31
c) legge di pubblica sicurezza;
d) regolamento del Corpo;
e) matematica;
/) storia e geografìa.
Prove pratiche :
a) comando di un plotone in ordine chiuso;
b) esercitazione di tiro con pistola e con moschetto.
I concorrenti devono sostenere anche un esame di refi "
gione.
II programma di esami è reso noto con ordine del giorno
del Comandante.
f) Promozione al grado dì brigadiere
ART. 42. - Il grado di brigadiere è conferito ai vice-brigadieri con anzianità di grado non minore di un anno e qualificati almeno ((distinti» negli ultimi due anni, secondo una
graduatoria di merito da compilarsi dalla commissione di
cui all'art 150, in base alle attitudini militari, condizioni fisiche e capacità, dimostrata nel disimpegno dei vari servizi
d'istituto o investigativi, dei singoli candidati.
g) Promozione al grado di vice-brigadiere
ART. 43. - Il grado di vice-brigadiere è conferito in base
a concorso per esami, al quale possono partecipare gli appuntati e i gendarmi che abbiano almeno tre anni di servizio
nel Corpo e che negli ultimi tre anni siano stati qualificati
rispettivamente ((Ottimi» o ((distinti».
I concorrenti possono, su domanda, essere ammessi a
frequentare il corso d'istruzione che sarà disposto dal Comando almeno tre mesi prima degli esami di concorso.
ART. 44. - Gli esami che i concorrenti al grado di vice-brigadiere devono sostenere innanzi alla commissione di cui
all'art. 150, vertono sulle seguenti materie :
32
ACTA
P r o v e
c a n d i d a t o
o
u n
s c r i v e r e
s u l l e
p r i m e
e
d e c i m a l i ;
d i
u n
v e r b a l e
o
d i
u n
t e m a
i n
c u i
i l
c o r r e t t a m e n t e ;
q u a t t r o
o p e r a z i o n i
r a p p o r t o
i n
m a t e r i a
o r a l i
:
p e n a l e
c o d i c e
d i
v i g e n t e :
p r o c e d u r a
n o z i o n i
p e n a l e
( l i b r o
I
o
e
v i g e n t e :
I I
o
) ;
n o z i o n i
( l i -
) ;
l e g g i
c )
c a n o
d i
s a p e r
e s e r c i z i
i n t e r i
c o d i c e
b )
I
:
d i
g i u d i z i a r i a .
P r o v e
a)
s v o l g i m e n t o
p r o v a
r e d a z i o n e
p o l i z i a
b r o
d a r
a r i t m e t i c a
n u m e r i
c )
d i
SUPPLEMENTO
v
i t a l i a n a :
d e v e
b)
c o n
SEDIS —
s c r i t t e :
l i n g u a
a )
APOSTOLICAE
e
f o n d a m e n t a l i
s u c c e s s i v e
d)
n o z i o n i
di
e)
n o z i o n i
di
/ )
s t o r i a ,
P o n t i f i c i
c o n
d e l l o
m o d i f i c a z i o n i
s t o r i a
d e l l a
Città
d e l
V a t i -
d ' I t a l i a ;
geografìa
fìsica
c o s t i t u z i o n e
s p e c i a l e
S t a t o
;
e
e
p o l i t i c a
o r d i n a m e n t o
r i g u a r d o
a l
C o r p o
d ' I t a l i a ;
d e i
C o r p i
d e l l a
A r m a t i
G e n d a r m e r i a
P o n t i f i c i a ;
topografìa
g)
c a z i o n e
d e g l i
n o z i o n i
h )
n o z i o n i
i )
P r o v e
d i n e
d i
d i
Città
p r o n t o
p r a t i c h e
d e l
V a t i c a n o
e
di
R o m a
e
u b i -
C u r i a ;
c u l t u r a
d i
m i l i t a r e
e
d i
e d u c a z i o n e f ì s i c a ;
s o c c o r s o .
:
s m o n t a g g i o
a)
C o r p o
d e l l a
U f f i c i
e
m o n t a g g i o
d e l l e
a r m i
in
d o t a z i o n e
al
;
b)
e s e r c i t a z i o n i
c )
p r o v a
d i
di
t i r o
a t t i t u d i n e
a
a l
b e r s a g l i o ;
c o m a n d o
d i
u n a
s q u a d r a
i n
o r -
c h i u s o .
I
c o n c o r r e n t i
d e v o n o
s o s t e n e r e
a n c h e
u n
e s a m e
d i
r e -
l i g i o n e .
I I
d e l
p r o g r a m m a
C o m a n d a n t e .
d i
e s a m i
è
r e s o
n o t o
c o n
o r d i n e
d e l
g i o r n o
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
33
h) Promozione al grado di appuntato
ART. 45. - Il grado di appuntato è conferito ai gendarmi
con anzianità non minore di quattro anni e qualificati « distinti » negli ultimi tre anni, secondo una graduatoria di merito da compilarsi dalla commissione di cui all'art. 150, in
base alle attitudini militari, cultura, condizioni fisiche, condotta e zelo nell'adempimento dei doveri da parte dei singoli
candidati.
La promozione ha luogo con apposito ordine del giorno
del Comandante.
B) Norme e condizioni per l'arruolamento
ART. 46. - Ogni anno, nel mese di agosto, il Comandante
pubblica, mediante affissione negli uffici del Comando, nell'atrio della caserma e in quegli altri modi che la Pontificia
Commissione per lo Stato del Vaticano stabilirà di volta in
volta, un bando di concorso per l'arruolamento di nuovi gendarmi.
ART. 47. - La domanda di ammissione deve essere indirizzata al Comandante del Corpo e presentata nei termini stabiliti dal bando di arruolamento.
L'aspirante deve trovarsi nelle seguenti condizioni :
I professare la religione cattolica apostolica romana;
2° essere cittadino vaticano o italiano;
3° appartenere a onorata famiglia;
4° essere d'integerrima condotta e di buona educazione
civile ;
5° essere celibe;
6° avere età non superiore agli anni ventidue, e avere
soddisfatto, se cittadino italiano, agli obblighi di leva ;
7° avere statura non inferiore a m. 1,75 nè superiore a
m. 1,85;
8° essere di sana costituzione fisica e di complessione
robusta, ed essere esente da difetti e da imperfezioni fisiche ;
o
3
34
ACTA
APOSTOLICAE
SEDIS
-
SUPPLEMENTO
9° avere superato l'esame di ammissione alla scuola
media,10° appartenere a famiglia immune da malattie organiche
ereditarie;
1 I non avere rapporti di parentela entro il secondo grado
o di affinità in primo grado con militari appartenenti al Corpo.
o
ART. 48. - L'aspirante che dichiari di possedere i requisiti stabiliti nell'articolo precedente è sottoposto, a cura del
Comando, a visita medica completa da parte di una commissione, composta dal direttore dei servizi sanitari o da un
suo delegato, dal sanitario del Corpo e da un terzo sanitario,
preferibilmente chirurgo, designato di volta in volta dal direttore dei servizi sanitari. Alla visita assiste il Comandante o il
vice-comandante. La commissione deve dichiarare se l'aspirante possiede i requisiti fisici richiesti per compiere incondizionatamente tutti i servizi propri della Gendarmeria Pontificia.
ART. 49. - L'aspirante riconosciuto abile a prestare servizio nella Gendarmeria è invitato a presentare i seguenti
documenti :
1° certificato di battesimo e di cresima ;
2° attestato di buona condotta, d'istruzione e pratica religiosa e di appartenenza a famiglia religiosa e onesta, rilasciato dal Parroco;
3° certificato di cittadinanza vaticana o italiana;
4° certificato penale generale;
5° certificato di buona condotta morale e politica rilasciato dal sindaco dèi comune ove l'aspirante ha il domicilio o la residenza da almeno un anno;
6° fede di stato libero rilasciata dal Parroco;
7° congedo militare o documento comprovante l'esenzione dal servizio militare, se l'aspirante è cittadino italiano;
8° copia integrale dell'atto di nascita;
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
35
9° certificato di ammissione alla scuola media o altro titolo di studio superiore;
10° certificato di subita vaccinazione;
11° certificato medico di sana costituzione fisica, comprovante anche l'assenza nella famiglia dell'aspirante di malattie
ereditarie di qualsiasi specie, con particolare riguardo alle malattie mentali;
12° stato di famiglia.
I certificati rilasciati dalle autorità civili italiane devono
essere legalizzati, e quelli di cui ai numeri 2, 3, 4, 5, 6, 10,
11, 12 devono essere di data non anteriore di tre mesi a quella
della loro presentazione.
ART. 50. - Le domande presentate a norma dell'art. 47,
corredate della relazione della commissione sanitaria, nonché dei documenti di cui all'art. 49, completati dalle informazioni assunte direttamente dal Comando del Corpo, sono
esaminate dalla commissione per l'arruolamento, di cui all'art. 152.
ART. 51. - Le domande con i relativi documenti e le proposte della commissione per l'arruolamento sono rimesse
dal Comandante alla Pontificia Commissione per lo Stato
della Città del Vaticano per il relativo provvedimento.
ART. 52. - L'anzianità di servizio è regolata secondo la
data di ammissione. A parità di data d'ammissione, la precedenza è determinata dalla età.
ART. 53. - I nuovi ammessi assumono il titolo di allievigendarmi e sono sottoposti a un esperimento di sei mesi. Durante l'esperimento il Comandante ha facoltà di procedere
al licenziamento degli allievi che dimostrino di non corrispondere alle condizioni volute sia dal lato militare, che da
quello morale, intellettuale e fisico.
ART. 54. - Al termine dell'esperimento gli allievi-gendarmi sono sottoposti a nuova visita sanitaria da parte dello
36
ACTA
APOSTOLICAE
SEDIS
-
SUPPLEMENTO
commissione di cui all'art. 48, e, se dichiarati fisicamente
idonei, sono tenuti a sottoscrivere l'atto di arruolamento che
importa la ferma di tre anni decorrenti dalla data d'ammissione nel Corpo. Se siano dichiarati fisicamente inidonei o rifiutino di sottoscrivere l'atto di arruolamento, sono licenziati.
CAPO II
Corredo civile e militare
ART. 55. - Gli aspiranti, al momento della loro ammissione nel Corpo, devono portar con loro due mute complete
di vestiario civile, compreso un cappotto, e la biancheria personale.
Tutti gli indumenti devono essere in buono stato d'uso.
' ART. 56. - Il primo corredo militare è a carico dell'Amministrazione e .resta di proprietà dell'Amministrazione stessa.
ART. 57. - Al mantenimento e rinnovazione del corredo
si provvede con la « massa individuale » costituita dall'Amministrazione mediante versamenti mensili a favore di ciascun militare, nella misura :
a) di un cinquantesimo dello stipendio e indennità di
caro-vita, escluse le altre indennità, nei primi cinque anni di
servizio;
b) di un ventesimo dello stipendio e indennità di carovita, escluse le altre indennità e gli aumenti quinquennali,
negli anni successivi.
All'atto del congedamento, il militare ritirerà la rimanenza
della « -massa individuale » o rifonderà l'eccedenza delle spese.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
37
CAPO III
Note caratteristiche e di qualifica
per i sottufficiali, per gli appuntati e per i gendarmi
ART. 58. - Entro il mese di gennaio di ogni anno, per ciascun sottufficiale, appuntato e gendarme, sono compilate, nel
solo testo originale, le note di qualifica individuale, su apposito
modello predisposto dal Comando.
La redazione di tali note deve comprendere brevi ragguagli circa la persistenza o meno dei requisiti indicati nell'art. 47, virca la diligenza, l'operosità, e la capacità professionale dimostrate nel disimpegno del servizio, l'attitudine
alle funzioni del grado superiore e ogni altra constatazione
ritenuta opportuna.
ART. 59. - Il giudizio complessivo è espresso sintéticamente con una delle seguenti qualifiche :
a) per i sottufficiali e appuntati : ottimo, distinto, buono;
h) per i gendarmi : distinto, buono, mediocre.
ART. 60. - Non può esser data la classifica massima al
militare che, nell'anno, abbia riportato punizione di sala di
disciplina o di prigione.
ART. 61. - Le note caratteristiche sono redatte dai comandanti di reparto per i militari rispettivamente alle loro
dipendenze e sono integrate per la parte religiosa dal Cappellano.
L'ufficiale che ha il militare alle proprie dipendenze da
meno di sei mesi deve richiedere sul militare stesso un rapporto informativo all'ufficiale comandante del reparto che
prima lo aveva in forza.
ART. 62. - Le note sono rivedute dal tenente colonnello.
Il giudìzio definitivo spetta al Comandante del Corrió. La re-
38
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
iaîiva comunicazione è fatta verbalmente dal Comandante del
reparto al militare interessato il quale deve rilasciare dichiarazione scritta di aver ricevuto tale comunicazione, ripetendone il contenuto e apponendovi la data e la firma.
CAPO IV
Trattamento economico dei militari
Art. 63. - La retribuzione per i militari è stabilita nella
misura di cui alla tabella allegata, ed è soggetta alla ritenuta
ivi indicata.
ART. 64. - La spesa per la consumazione del vitto giornaliero presso la mensa della caserma è a carico dei singoli
militari che ne usufruiscono.
CAPOV
Matrimonio dei sottufficiali
a) Disposizioni generali
ART. 65. - I sottufficiali che intendono contrarre matrimo
nio devono prima ottenerne l'autorizzazione dalla Pontifìcia
Commissione per lo Stato della Città del Vaticano.
ART. 66. - La domanda per l'autorizzazione deve essere
corredata da un certificato del Cappellano del Corpo dal
quale risulti che il richiedente possiede sufficiente istruzione
religiosa per poter assumere, dinnanzi a Dio e alla futura famiglia, la grave responsabilità di sposo e di padre secondo
il véro spirito cristiano.
ART. 67. - La domanda deve essere accompagnata da documenti comprovanti che la sposa è cattolica, d'incensurabile condotta morale, appartiene a buona famiglia, ed c for-
REGOLAMENTO PER IL CORPO DELLA GENDARMERIA PONTIFICIA
39
nita di requisiti tali da assicurare la decorosa costituzione di
una famiglia.
ART. 68. - Normalmente un terzo dei sottufficiali ammogliati deve pernottare a turno in caserma.
ART. 69. - Il sottufficiale che non abbia celebrato matrimonio entro i primi sei mesi successivi alla ottenuta autorizzazione, deve, per contrarlo, ottenerne una nuova.
È dichiarato dimissionario d'ufficio il sottufficiale che contrae matrimonio senza autorizzazione.
b)
Stato
di
famiglia
dei
militari
ART. 70. - Ogni militare che contrae matrimonio deve
presentare al Comando, entro i trenta giorni successivi, copia del relativo atto.
La nascita dei figli deve essere partecipata al Comando
stesso non oltre l'ottavo giorno dall'avvenuta nascita e la
partecipazione deve essere accompagnata dalla copia del relativo atto di stato civile e dal certificato di battesimo.
ART. 71. - Il militare avente famiglia, in caso di decesso
della moglie o dei figli, deve darne immediata comunicazione
al Comando, presentando la copia del relativo atto di stato
civile nel più breve tempo possibile.
Il Comando curerà, ove occorra, la trasmissione dei documenti di cui al presente articolo e all'articolo precedente
all'ufficio di stato civile del Governatorato dello Stato della
CÌUSL del Vaticano.
40.
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
CAPO VI
Cessazione dal servizio - Congedamento
a) Limiti di età e dì servizio
ART. 72. - I sottufficiali possono essere trattenuti in servizio con rafferme annuali fino al raggiungimento dei limiti
massimi di età appresso indicati :
Maresciallo d'amministrazione :
»
maggiore
»
di sezione
»
d'alloggio
Brigadiere
Vice-brigadiere
anni
»
»
»
»
»
50
50
50
50
48
46
Gli appuntati possono essere trattenuti fino al limite massimo di servizio di anni sette, mediante rafferme annuali.
Í gendarmi possono essere trattenuti fino al limite massimo di servizio di anni cinque, con una ferma di tre anni,
e due successive rafferme annuali.
b) Ferme e rafferme
ART. 73. - La domanda di rafferma deve essere inoltrata
al Comando del Corpo due mesi prima della scadenza del
vincolo di servizio.
La mancanza di domanda implica la rinuncia alla continuazione del servizio.
Le rafferme sono concesse o negate con provvedimento
della Pontificia Commissione per io Stato della Città dei Vaticano, su proposta della commissione di cui all'art. 151.
Il provvedimento di cui al comma precedente è comunicato ai militari interessati con ordine del giorno del Comandante del Corpo, almeno dieci giorni prima della scadenza del
vincolo di servizio.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
4Í
Avverso tale provvedimento non è ammesso alcun reclamo.
ART. 74. =- Le rafferme sono subordinate alla buona condotta, alla accertata incondizionata idoneità fìsica a compiere
tutti i servizi propri del Corpo, alla capacità e al rendimento in
servizio.
ART. 75. - L'accertamento sanitario previsto nell'articolo precedente sarà eseguito dalla commissione medica di
cui all'art. 48.
ART. 76. - La ferma e le rafferme vincolano permanentemente, per tutta la loro durata, il militare che le ha contratte. In casi eccezionali e previo parere della commissione per
le rafferme, può essere accordato il proscioglimento dal vincolo di servizio per accertati motivi di famiglia.
c) Congedamento
ART. 77. - I sottufficiali e i militari di truppa, raggiunto il
limite di età o di servizio di cui all'art. 72, sono posti in congedo con provvedimento della Pontifìcia Commissione per lo
Stato della Città del Vaticano. Agli stessi è rilasciato dal Comando del Corpo il foglio di congedo.
ART. 78. - Al sottufficiale che ha compiuto almeno dièci
anni di servizio e che faccia domanda di collocamento in congedo può essere concessa una speciale licenza per gli ultimi
quindici giorni di servizio, senza ritenuta sugli assegni.
ART. 79. - Il militare che si trovi in attesa di giudizio o a
scontare una punizione di rigore, non può essere inviato in
congedo se non dopo l'esito del giudizio o dopo scontata la
punizione.
42
Acta Apostolicae Sedis ~ Supplemento
CAPO VII
Richiami e riassunzioni in servizio
ART. 80. - Quando circostanze straordinarie richiedano
?!'impiego di tutta la forza effettiva o di gran parte di essa, e
non rimangano militari sufficienti per essere comandati ai servizi ordinari, ancorché ridotti, il Comandante del Corpo può
assumere in servizio temporaneo volontario i più meritevoli
e idonei tra i militari congedati i quali, oltre ad aver serbato
buona condotta durante l'attività di servizio, si siano in seguito comportati in modo da far onore al Corpo della Gendarmeria.
ART. 81. - Il numero dei militari di cui all'articolo precedente deve essere strettamente limitato alle indispensabili sostituzioni; la durata di queste dev'essere parimenti limitata
alla durata del servizio straordinario, nel quale sono impiegati i militari in attività di servizio.
alla
ART. 82. - I militari richiamati in servizio sono soggetti
disciplina comune a tutti i militari del Corpo.
ART. 83. - I militari richiamati in servizio ricevono un
compenso orario per le ore di servizio prestato, commisurato
allo stipendio base del gendarme con la indennità di caro-vita,
esclusa ogni altra indennità.
ART. 84. - Non possono essere riammessi nel Corpo in
servizio attivo permanente coloro che, per qualsiasi motivo,
abbiano cessato di farne parte in modo definitivo.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
43
T I T O L O IV
LICENZE - LIBERA USCITA
CAPO I
Licenze
ART. 95. - Le licenze si distinguono in:
I licenza ordinaria;
2° licenza straordinaria ;
3° licenza di convalescenza.
Tutte le licenze sono concesse dai Comandante,
il militare, giunto nel luogo dove deve trascorrere la licenza, entro le ventiquattro ore dal suo arrivo, deve rendere
visita di ossequio al Parroco nella cui giurisdizione prenderà
dimora. Dal medesimo Parroco farà apporre un visto sul foglio di licenza. Similmente si regolerà allo scadere della licenza.
La licenza non può essere prorogata che in casi gravi e
urgenti, in seguito a motivata domanda che l'interessato deve
trasmettere al Comando del Corpo in tempo utile per ricevere la risposta prima dello scadere della licenza ottenuta.
Il militare che allo scadere della licenza non può per causa
di malattia raggiungere il Corpo, deve far pervenire al Comando un certificato medico che, all'occorrenza, dovrà poi
rinnovare di cinque in cinque giorni.
o
ART. 86. - Il militare appartenente a famiglia residente in
Roma può fruire della licenza anche continuando a prendere
i pasti in caserma e a pernottarvi; deve però rientrare non
oltre le ore ventitré.
ART. 87. - Al termine di ogni licenza, ciascun militare deve
prendere visione degli ordini del giorno e di servizio pubblicati durante la sua assenza.
44
Acta Apostolicae Sedis. - Supplemento
Se la licenza fu di durata superiore ai cinque giorni, il
militare che ne ha fruito deve essere presentato dall'ufficiale
del proprio reparto al Comandante, nell'ora del rapporto.
a r t . 88. - Il Comandante, ove lo ritenga necessario, può
sospendere le licenze e richiamare al Corpo quei militari che
si trovassero a goderne.
a) Licenza ordinaria
ART. 89. - La licenza ordinaria con diritto a tutti gli assegni, è concessa su domanda e per ordine di anzianità. Essa,
di regola, deve essere goduta in una sola volta, secondo turni
che il Comandante stabilisce entro il mese di dicembre per
l'anno successivo.
La distribuzione delle licenze nei vari mesi dell'anno è
disposta dal Comandante, dando la precedenza alle domande
dei militari più anziani. Non si computano nella durata della
licenza i giorni di viaggio di andata e ritorno.
ART. 90. - La licenza ordinaria, o parte di essa, non usufruita nel corso dell'anno, non può cumularsi con quella dell'anno successivo. Per ogni giorno di licenza non usufruita
per ragioni di servizio è corrisposta al militare una indennità
commisurata alla retribuzione giornaliera, escluse le indennità di famiglia.
ART. 91. - La durata della licenza ordinaria, salvo il disposto degli art. 322 e 339, è fissata come appresso :
Comandante
giorni quarantacinque
Vice-comandante
»
quaranta
altri Ufficiali
»
trentacinque
Marescialli
»
trenta
Brigadieri e Vice-brigadieri
» venticinque
Appuntati e Gendarmi
» venti.
Là licenza ordinaria non può essere concessa ai gendarmi
se non dopo che abbiano compiuto almeno un semestre di effettivo servizio.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
45
b) Licenza straordinaria
ART. 92. - La licenza straordinaria può essere concessa
nei seguenti casi :
a) malattia grave o morte di genitori, moglie o figli;
b) matrimonio del militare;
c) comprovati motivi di famiglia.
ART. 93. - La licenza straordinaria in caso di grave malattia con pericolo di vita o in caso di morte di uno dei genitori, della moglie o di un figlio del militare, non può eccedere
la durata di otto giorni, esclusi i giorni di viaggio di andata e
ritorno, e non importa perdita di assegni.
ART. 94. - La licenza straordinaria per matrimonio dèi militare non può eccedere la durata di dieci giorni, non compresi i giorni di viaggio di andata e ritorno, e non importa
perdita di assegni. Nel caso che sia cumulata con la licenza
ordinaria, i giorni di viaggio si computano una sola volta.
ART. 95. - Per comprovati gravi motivi di famiglia può essere eccezionalmente concessa una licenza straordinaria per
un periodo di tempo non superiore a quindici giorni, tenute
presenti le esigenze del servizio, con perdita di tutti gli asseg n i l a devolversi a un fondo di gratificazioni e premi, istituito presso il Comando e gestito dall'ufficiale relatore.
c) Licenza di convalescenza
ART. 96. - La licenza di convalescenza è concessa dopo
grave malattia, secondo la proposta del sanitario del Corpo ;
essa non può, peraltro, avere durata superiore a sei mesi.
ART. 97. - I militari che per malattia, anche non grave,
sofferta e curata in caserma siano stati dichiarati dal sanitario
del Corpo bisognevoli di un periodo di. riposo, superiore a cinque giorni, sono considerati a ogni effetto in licenza di.convalescenza.
-:
46
Acta Apostolicae Sedis ~ Supplemento
ART. 98. - Durante la licenza di convalescenza, sono mantenuti integralmente tutti gli assegni per i primi tre mesi.
Oltre i tre mesi, fino al compimento del sesto, il complesso degli assegni, escluse le indennità di famiglia, è ridotto
di un terzo.
Tale riduzione non si applica nel caso che l'infermità sia
dovuta a causa di servizio, regolarmente accertata, secondo
le formalità di cui agli art. 109 e seguenti.
ART. 99. - Per la convalescenza conseguente a malattie
procurate può essere concessa una licenza di durata non superiore a trenta giorni. Senza pregiudizio di altri provvedimenti disciplinari, sono ritenuti gli assegni che, detratte eventualmente le spese di cura, andranno totalmente a beneficio
del fondo gratificazioni e premi, di cui all'art. 95.
CAPO II
Libera uscita
ART. 100. - Le ore di libera uscita sono stabilite dal Comandante del Corpo.
La libera uscita può essere sospesa, ove il Comandante,
per esigenze di servizio, lo ritenga necessario.
TITOLO V
INFERMITÀ, LESIONI E M O R T E
CAPO I
Infermità
ART. 101. - Il militare riconosciuto dal sanitario del Corpo
affettp da malattia è ricoverato, secondo i casi, nell'infermeria della caserma o nell'ospedale stabilito dal Comando, inteso il sanitario.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 47
ART. 102. - Durante il periodo di degenza all'ospedale il
militare concorre alle spese relative con una quota giornaliera
pari a quella fissata per i conviventi alla mensa del Corpo. Il
pagamento della quota viene effettuato mediante ritenuta sullo
stipendio.
ART. 103. - Durante il periodo di cura in caserma, il militare riceve gratuitamente i medicinali prescritti dal sanitario
del Corpo.
Il militare autorizzato a curarsi in famiglia o in un ospedale diverso da quello stabilito dal Comando assume a proprio carico tutte le spese relative, comprese quelle per i medicinali.
ART. 104. - Il sottufficiale avente famiglia, alloggiato fuori
caserma, in caso di malattia che gli impedisca di presentarsi
alla visita medica, deve giustificare l'assenza, facendo sollecitamente pervenire notizia della sua infermità all'ufficiale di
servizio. Questi deve informare subito il sanitario del Corpo
che visiterà l'ammalato entro le ventiquattro ore, facendone
poi relazione al Comandante.
ART. 105. - Qualora la malattia non
parte del sanitario del Corpo, il militare
presentarsi al maresciallo di picchetto,
turno di servizio, senza pregiudizio di
suo carico.
fosse riconosciuta da
deve immediatamente
per assumere il suo
misure disciplinari a
ART. 106. - Il militare può anche farsi curare a proprie
spese da un medico di sua fiducia, sempre che la malattia sia
riconosciuta dal sanitario del Corpo. In tal caso, durante l'assenza dal servizio esso rimane sottoposto al controllo del predetto sanitario.
48
Acta Apostolicae Sedis. - Sapplemento
CAPO II
Infermità, lesioni derivanti da causa di servizio
ART. 107. - Il militare che abbia contratto infermità, o che
abbia riportato ferita o lesione, da lui ritenuta dipendente da
causa di servizio, può chiedere il riconoscimento di tale rapporto di causalità. La domanda dev'essere presentata per
iscritto al Comandante del Corpo, entro tre mesi dalla presunta causa, denunciando specificatamente la natura della infermità, ferita o lesione, le circostanze che vi concorsero, le
ragioni che la produssero e le conseguenze rispetto all'attitudine al servizio.
ART. 108. - Il Comando del Corpo, su relazione del comandante di reparto, procede d'ufficio, quando risulti che un
militare abbia contratto infermità, o abbia riportato ferita o
lesione in conseguenza di particolari circostanze di servizio;
e detta infermità, ferita o lesione siano tali che possano anche col decorso del tempo divenire causa d'inabilità.
ART. 109. - Il Comandante del Corpo, ricevuta la domanda, o venuto a conoscenza dell'evento di servizio, dispone
senza indugio tutti gli accertamenti che valgano a provare nel
modo più diretto ed efficace la causa e la natura della infermità, ferita o lesione, il tempo, il luogo e tutte le altre circostanze che precedettero, accompagnarono e seguirono dette
accidentalità, con l'eventuale connessione di queste con fatti
di servizio.
Effettuate tali indagini, il Comandante fa sottoporre il militare a visita medica da parte del sanitario del Corpo, al
quale devono rendersi noti i risultati degli accertamenti predetti ond'egli possa esprimere il proprio parere,- come all'articolo seguente.
ART. 110. - Il sanitario del Corpo, eseguita la visita, descrive in apposita relazione l'infermità, là ferita o lesione ri-
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
49
scontrata, le alterazioni osservate e le rispettive cause accertate o supposte ; enuncia le conclusioni diagnostiche ed
esprime, in base ai dati clinici e agli elementi di fatto acquisiti, un parere :
a) sulle conseguenze della infermità, ferita o lesione in
ordine alla idoneità o meno dell'infermo al servizio;
b) sulla dipendenza o meno da causa di servizio della
infermità, ferita o lesione.
ART. 111. - Sulle conclusioni del sanitario del Corpo il
Comandante esprime il proprio avviso motivato, particolarmente in ordine ai pareri di cui alle lettere.a).e b) del precedente articolo, attestando altresì la realtà del fatto di servizio
cui è attribuita la infermità, ferita o lesione.
ART. 112. - L'intero fascicolò dell'istruttoria è trasmesso
a cura del Comando del Corpo, alla commissione sanitaria
di cui all'art. 123.
È in facoltà della commissione di richiedere al Comando
eventuali supplementi d'istruttoria o di compiere direttamente
gli ulteriori accertamenti sanitari che ravvisi opportuni per
stabilire il rapporto della manifestazione morbosa o traumatica con le circostanze di servizio allegate quali cause di essa.
ART. 113. - La commissione di cui al precedente articolo
redige un processo verbale nel quale deve essere espresso
motivato giudizio sui due punti seguenti :
a) se il fatto di servizio, cui viene attribuita l'infermità.,
ferita o lesione, costituisca causa unica, immediata, diretta
della infermità, ferita o lesione;
b) se la infermità, ferita o lesione possa considerarsi
come avvenuta per vera e propria causa di servizio, e non
semplicemente in occasione del servizio.
ART. 114. - La commissione si pronuncia a maggioranza
di voti e risponde affermativamente al punto di cui alla lettera b) dell'articolo precedente solo se ha concluso positivamente sul punto a) dello stesso articolo.
'50
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
Qualora la commissione non possa pronunciarsi sui punti
suddetti senza un adeguato periodo di osservazione, può disporre il ricovero del militare in ospedale.
La commissione stabilisce infine se il militare sia ancora
idoneo a compiere incondizionatamente qualsiasi servizio proprio del Corpo. In caso negativo il militare è proposto per la
riforma.
ART. 115. - Con la proposta di riforma del militare la
commissione deve precisare, per i conseguenti effetti economici, se l'accertata menomazione fìsica importi invalidità permanente, totale o parziale.
In entrambi i casi la commissione deve specificare la categoria della infermità secondo le seguenti tabelle :
A) Infermità che determinano invalidità permanente totale :
a) alterazioni organiche e irreparabili di ambo gli occhi,
che abbiano prodotto cecità bilaterale assoluta e permanente,
ovvero abbiano ridotto la facoltà visiva al punto da non potérsene giovare in modo proficuo;
b) la perdita di entrambi gli arti superiori o inferiori,
ovvero delle sole relative estremità;
c) la perdita contemporanea di un arto superiore e di
uno inferiore o soltanto delle loro due relative estremità;
d) le alterazioni delle facoltà mentali, permanenti, insanabili e gravi, al punto da rendere l'individuo totalmente
incapace a qualsiasi lavoro proficuo, o pericoloso a sè o agli
altri;
e) le lesioni del sistema nervoso centrale (encefalo, midollo-spinale) con conseguenze gravi e permanenti di grado
tale da portare, o isolatamente o nel loro complesso, profondi
e irreparabili perturbamenti alle funzioni più necessarie alla
vita organica e sociale ;
/) le alterazioni polmonari ed extra polmonari di natura
tubercolare e tutte le altre infermità o lesioni organiche e f un-
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 51
zionali permanenti e gravi, al punto da determinare una assoluta incapacità a proficuo lavoro.
B) Infermità che determinano invalidità permanente parziale :
di I grado
a) perdita totale di uno degli arti superiori o inferiori,
ovvero della sola relativa estremità;
b) sordità completa di ambedue le orecchie;
c) perdita totale di tutte le dita di entrambe le mani;
o
di 11° grado :
a) perdita totale di un occhio;
b) perdita totale di tutte le dita di una mano ;
c) perdita totale di tutte le dita di entrambi i piedi ;
o
di III grado :
a) sordità completa di un orecchio ;
b) accorciamento di un arto inferiore in misura non minore di 5 cm.;
c) perdita totale del pollice o dell'indice di una delle due
mani;
d) perdita totale di tutte le dita di un solo piede ;
o
di IV grado :
a) perdita totale di un qualsiasi dito della mano, escluso
il pollice o l'indice;
b) perdita totale di un qualsiasi dito del piede.
C) Ogni altra infermità o lesione organica o funzionale
permanente e tale da determinare una parziale incapacità al
lavoro profìcuo.
Ricorrendo una delle infermità previste nel comma precedente ovvero nel caso di cumulo d'infermità che producano
invalidità permanente parziale, la commissione deve precisare a quale dei quattro gradi di cui sopra debba ascriversi la
riduzione della capacità lavorativa.
52
Acta Apostolicae Sedis ~ Supplemento
ART. 116. - A cura del Comando le conclusioni della commissione sono portate a conoscenza della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano e dell'interessato.
ART. 117. - Contro le conclusioni della commissione l'interessato può produrre motivato ricorso alla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano entro il termine
di giorni trenta dall'avvenuta partecipazione.
ART. 118. - Il ricorso del militare, di cui al precedente
articolo, è sottoposto all'esame di una commissone di seconda istanza, composta dal direttore dèi servizi sanitari,
presidente, e da due medici da lui liberamente scelti, anche
fra estranei- al Corpo sanitario del Governatorato, e dei quali
uno, possibilmente, specialista nella materia cui si riferisce
il caso in esame.
Di tale commissione fanno anche parte il Comandante ed
un ufficiale superiore del Corpo. Funge da segretario il medico meno anziano.
ART. 119. - La commissione di seconda istanza, presa in
esame la pratica, dispone, se lo ritiene opportuno, ulteriori
accertamenti, procedendo anche a visita diretta dell'interessato, nella quale questi ha diritto di farsi assistere da un sanitario di sua fiducia; emette a maggioranza di voti il proprio
giudizio sull'accoglimento o meno dei ricorso.
ART. 120. - Le conclusioni della commissione di seconda
istanza hanno carattere definitivo, escluso qualsiasi altro gra
vame, e sono portate a conoscenza dell'interessato.
ART. 121. - Quando sia stata proposta la riforma, gli atti
relativi devono essere trasmessi alla Pontifìcia Commissione
per lo Stato della Città del Vaticano per i provvedimenti conseguenti alla cessazione dal servizio.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
53
CAPO III
Infermità, lesioni non derivanti da causa di servizio
ART. 122. - Il Comando deve sottoporre a rassegna :
a) il militare che abbia trascorso sei mesi in licenzadi
convalescenza da infermità, ferita o lesione non derivanti da
causa di servizio e non sia in grado di riprendere il servizio
stesso;
b) il militare che risulti assente dal servizio per ragioni
di malattia, ferita o lesione non derivanti da causa di servizio
per centoventi giorni complessivi nel periodo di dodici mesi
consecutivi;
c) il militare che risulti assente dal servizio, a causa di
malattie procurate, per sessanta giorni complessivi nel periodo di dodici mesi consecutivi;
d) il militare che, in qualsiasi altro caso, a giudizio del
sanitario del Corpo, non sia più idoneo a compiere incondizionatamente tutti i servizi propri, del Corpo della Gendarmeria.
ART. 123. - La rassegna di riforma è deferita a una commissione composta di due medici e del tenente colonnello.
La scelta dei medici è fatta dal direttore dei servizi sanitari fra i componenti il Corpo sanitario del Governatorato,
escluso il sanitario del Corpo; qualora lo richieda la specialità del caso, può essere chiamato a far parte della commis-^
sione anche un medico non dipendente dal Governatorato.
Su designazione del direttore dei servizi sanitari, uno dei
due medici funge da presidente e l'altro da segretario.
Art. 124. - Il Comando del Corpo provvede a trasmettere
alla commissione di cui all'articolo precedente l'intero fasci-
colo sanitario del militare, una relazione del sanitario del
Corpo, da cui risultino le conclusioni diagnostiche che hanno
dato origine al provvedimento, e tutte le altre circostanze ed
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
54
elementi che possano comunque agevolare il compito della
commissione.
ART. 125. - La commissione sottopone a visita il militare, pronuncia, a maggioranza di voti, il giudizio circa la
idoneità o meno del militare stesso a compiere incondizionatamente qualsiasi servizio proprio del Corpo e ne redige processo verbale.
Il giudizio della commissione è definitivo.
ART. 126. - È dichiarato riformato, cou provvedimento
della Pontifìcia Commissione per lo Staio, della Città del Vaticano, il militare che dalla commissione di cui all'art. 123 sia
riconosciuto non più in possesso dei requisiti fisici indispensabili per compiere incondizionatamente qualsiasi servizio
proprio del Corpo.
ART. 127. - Al militare riformato a tenore degli articoli
del presente capo si applicano i provvedimenti economici di
cui agli articoli 139 e 140.
CAPO IV
Morte del militare derivante da causa di servizio
ART. 128. - Gli aventi diritto di un militare deceduto a seguito d'infermità, ferita o lesione, da essi ritenuta dipendente
da causa di servizio, possono chiedere il riconoscimento di
tale rapporto di causalità La domanda dev'essere presentata
in iscritto al Comandante del Corpo nei termini e nelle forme
previste dall'art. 107.
ART. i29. - Nel caso che la morte avvenga in attività di
servizio e risulti dipendente da causa di servizio, il Comando
del Corpo, su relazione del comandante di reparto, procede
d'ufficio.
ART. 130. - Gli accertamenti amministrativi e sanitari sono
effettuati secondo le disposizioni del Capo II : infermità, lesioni
derivanti
da
causa
di
servizio,
in
quanto applicabili.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 55
:
ART: 131.,- Nel caso di morte di un militare 'derivata da,
causa di servizio si applicano i provvedimenti economici di
cui all'art. 146, 2° comma.
T I T O L O VI
PROVVEDIMENTI CONSEGUENTI ALLA CESSAZIONE
DAL SERVIZIO
CAPO I
Disposizioni generali
ART. 132. - Agli effetti del trattamento di quiescenza di
cui agli articoli seguenti, il servizio effettivamente prestato nel
Corpo è computato con l'aumento di un terzo.
L'eventuale frazione d'anno risultante dal computo suddetto, se si tratta di diritto a una indennità, si computa sempre per un anno intero. Se invece si tratta di diritto a pensione, la eventuale frazione si considera per un anno intero se
superiore a sei mesi, altrimenti si trascura.
ART. 133. - 1 provvedimenti che negli articoli seguenti
sono connessi alla scadenza delle prime sette rafferme annuali si applicano pure agli ufficiali non provenienti dal
Corpo, con riferimento — in questo caso — alla quarta e alle
successive sei ricorrenze annuali della data della loro assunzione in servizio.
ART. J 3 4 . - Qualora l'Amministrazione, a sgravio degli
oneri a lei derivanti dal trattamento di quiescenza di cui al
presente titolo, intenda attuare particolari forme di assicurazione e di previdenza, il militare deve sottostare alle necessarie formalità, senza alcun aggravio economico.
ART. Í35. - Le disposizioni del presente titolo sostituiscono le norme per il Corpo contenute nella seconda parte
56
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
del Regolamento per le pensioni promulgato con Mota proprio ài Pio Pp. Xldel 31 dicembre 1937.
Restano però ferme le disposizioni della prima parte del
detto Regolamento, in quanto non modificate dalle disposizioni speciali del presente titolo.
CAPO II
Restituzione dei contributi individuali di quiescenza
ART. 136. - Si fa luogo alla restituzione, senza interessi,
dei contributi individuali di quiescenza mensilmente versati
mediante ritenuta sugli stipendi, in caso di cessazione dal servizio per licenziamento, nell'ipotesi prevista nell'art. 53, e in
caso di cessazione dal servizio anteriormente alla scadenza
della prima rafferma annuale.
ART. 137. - Lo stesso trattamento è applicato in caso di :
a) dimissioni volontarie in corso di ferma, salvo i casi
eccezionali previsti nell'art. 76;
b) dimissioni d'ufficio previste negli art. 30, comma 5°,
e 69, comma 2° ;
e) destituzione.
CAPO III
Indennità e premio di congedamento
ART. 138. - Il militare che cessi dal servizio per congedo
alla scadenza della prima rafferma annuale o in seguito, ma
prima di aver compiuto quindici anni di servizio, ha diritto a
conseguire, oltre l'indennità di cui agli articoli 2 e 8 del Regolamento per le pensioni 31 dicembre 1937, un premio di
congedamento come appresso :
a) nella misura di quattro mensilità di stipendio, se la
cessazione dal servizio avviene alla scadenza della prima
rafferma annuale;
0
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria. Pontificia
57
b) nella misura di dieci mensilità di stipendio, se la cessazione dal servizio avviene alla scadenza della seconda rafferma o delle successive fino alla settima compresa.
Per il computo delle indennità e del premio di congedamento si prende come base lo stipendio goduto all'atto della:
cessazione dal servizio, al lordo di qualsiasi ritenuta ed integrato dalla eventuale indennità di caro-vita.
ART. 139. - 11 militare che cessi dal servizio per riforma
causata da infermità, ferita o lesione non derivante da causa
di servizio, prima di aver compiuto quindici anni di servizio,
ha diritto di conseguire :
a) una indennità pari a una mensilità di stipendio per
ogni anno di servizio, se la riforma sia stata pronunciata entro
i primi quattro anni;
b) l'indennità e il premio di congedamento di cui all'art. Í38, se la riforma sia stata pronunciata oltre il predetto
termine.
%
Per i computi relativi si applica la norma di cui all'art 138,
ultimo comma.
CAPO IV
Pensione ordinaria diretta
ART. 140. - lì militare ha diritto a pensione dopo quindici
anni di servizio.
ART. 141. - La pensione ordinaria ai militari che vi abbiano diritto è liquidata in ragione di tanti quarantesimi dell'ultimo stipendio lordo percepito, compresi gli aumenti quinquennali maturati, quanti sono gli anni di servizio.
CAPO V
Pensione privilegiata
ART. 142. - Ai militari riformati per una delle infermità
dipendenti da causa di servizio, che determinano invalidità
permanente totale a tenore della lettera A) dell'art. 115, si li-
58
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
quida, qualunque sia stata la durata del servizio, una pensione
privilegiata, ragguagliata allo stipendio goduto dal militare al
momento della cessazione dal servizio, con l'aggiunta degli
aumenti quinquennali stabiliti per il grado, anche se non ancora maturati, il tutto aumentato come appresso :
a) di un quinto se la riforma sia stata pronunciata prima
della seconda rafferma annuale;
b) di due quinti se la riforma sia stata pronunciata tra la
seconda e la settima rafferma annuale ;
c) di tre quinti se la riforma sia stata pronunciata dopo
la settima rafferma annuale.
ART. 143. - Ai militari riformati per una delle infermità,
dipendenti da causa di servizio, che determinano invalidità
permanente parziale a termini della lettera B) dell'art. 115,
si liquida la pensione ordinaria nella misura stabilita all'articolo 141, aumentata, per le infermità dei primi tre gradi, come
appresso :
a) ai riformati per una delle infermità di primo grado :
di un sesto, se la riforma sia stata pronunciata prima della
seconda rafferma annuale;
di due sesti, se la riforma sia stata pronunciata tra la seconda e la settima rafferma annuale ;
di tre sesti, se la riforma sia stata pronunciata dopo la settima rafferma annuale;
b) ai riformati per una delle infermità di secondo grado :
di un settimo, se la riforma sia stata pronunciata prima
della seconda rafferma annuale ;
di due settimi, se la riforma sia stata pronunciata tra la
seconda e la settima rafferma annuale;
di tre settimi, se la riforma sia stata pronunciata dopo la
settima rafferma annuale;
c) ai riformati per una delle infermità di terzo grado :
di un ottavo, se la riforma sia stata pronunciata prima
della seconda rafferma annuale;
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
59
di due ottavi, se la riforma sia stata pronunciata tra la seconda e la settima rafferma annuale;
di tre ottavi, se la riforma sia stata pronunciata dopo la
settima rafferma annuale.
Ai riformati per una delle infermità di quarto grado si liquida la pensione ordinaria a tenore dell'art. 141 senza alcun
aumento.
CAPO VI
Indennità o pensione indiretta
ART. 144. - Alla morte di un militare si liquida l'indennità
o la pensione che sarebbe spettata al militare stesso, congiuntamente :
a) alla vedova, durante lo stato vedovile;
b) ai figli, fino al compimento del ventunesimo anno di
età è oltre se permanentemente inabili a proficuo lavoro, e
alle figlie finché non abbiano contratto matrimonio o fatta professione in un istituto religioso;
c) ai genitori, se conviventi e a carico del militare de
funto.
La indennità o pensione è divisa in parti uguali tra gli
aventi diritto.
ART. 145. - La misura della indennità è quella prevista al-
l'art. 139 lettere a) e b), secondo che la morte sia avvenuta
rispettivamente durante od oltre i primi quattro anni di servizio.
ART. 146. - La pensione, nel caso che la morte non sia
derivata da causa di servizio, è quella prevista dall'art. 141
ed è corrisposta per intero se gli aventi diritto superstiti sono
cinque o più ; in ragione di cinque sesti, se quattro ; in ragione
di quattro sesti, se tre; in ragione della metà, se due o uno.
La pensione agli aventi diritto, nel caso che la morte sia
derivata da causa di servizio, è quella prevista all'art. 142,
esclusi gli aumenti ivi contemplati riguardanti la invalidità
permanente, ed è corrisposta sempre per intero.
60
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
CAPO VII
Provvedimenti conseguenti alla morte del militare
ART. 147. - Alla morte del militare il Comando del Corpo
provvede a darne denuncia alla Parrocchia e air ufficio di
stato civile della Città del Vaticano.
Il Comando inoltre dispone tempestivamente la formazione
dell'inventario di tutto quanto già in possesso del militare, che
si rinvenga nella Città del Vaticano, sia di proprietà personale
che del Corpo. Alla formazione dell'inventario procede l'ufficiale comandante del reparto assistito da due sottufficiali e,
ove sia possibile, con l'intervento di persona di famiglia del
militare. Gli oggetti inventariati sono depositati presso l'ufficio
di amministrazione del Corpo per le conseguenti formalità di
legge, dopo che il Comando avrà provveduto a ritirare quanto
fosse di proprietà del Corpo. Il Comando ricupererà anche
quegli oggetti di spettanza del Corpo che si trovassero even-'
fualmenìe in casa del militare deceduto.
ART. 148. - I funerali del militare deceduto in attività di
servizio sono a carico dell'Amministrazione.
TITOLO VII
COMMISSIONI ED ESAMI
CAPO I
Commissioni
ART. 149 - La commissione per la nomina e le promozioni degli ufficiali è composta : dal Comandante, dal Cappellano e da altri tre membri designati dalla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano.
Il vice-comandante funge da segretario.
;
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 61
ART. 150. - La commissione per l'avanzamento dei sottufficiali, degli appuntati e dei gendarmi è composta : dal Comandante, dal Cappellano e dai vice-comandante.
In caso di esami sono aggiunti un giudice effettivo del Tribunale di prima istanza e un altro membro designato dalla
Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano.
Ne è segretario un ufficiale subalterno.
ART. 151. - La commissione per le rafferme è composta :
dal Comandante, dal vice-comandante e dal comandante dèi
reparto cui appartiene il militare.
ART. 152. - La commissione per l'arruolamento dei gendarmi è composta : dal Comandante del Corpo, dal Cappellano e dal vice-comandante.
Ne è segretario un ufficiale subalterno.
CAPO II
Esami per le nomine e promozioni
ART. 153. -- Gli esami di concorso ai gradi di capitano e
sottotenente sono indetti con provvedimento della Pontifìcia
Commissione per lo Stato della Città del Vaticano; quelli ai
gradi di maresciallo d'amministrazione, di maresciallo d'alloggio e di vice-brigadiere sono indetti con ordine del giorno
del Comandante.
Nel bando di concorso sono indicati : il numero dei posti
da coprire, le modalità e i termini per la presentazione delle
domande e dei documenti relativi, il programma degli esami,
la data delle singole prove e ogni altra prescrizione che si
ritenga opportuna.
Il Comando del Corpo accerta l'autenticità e la veridicità
dei documenti esibiti dai concorrenti.
ART. 154. - L'ammissione agli esami è anzitutto subordinata all'accertamento della idoneità fisica del candidato a
62
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
compiere incondizionatamente qualsiasi servizio proprio del
Corpo.
Tale accertamento, tempestivamente disposto dal Comandante, è effettuato dal sanitario del Corpo, quando il concorrente sia militare in servizio nella Gendarmeria; altrimenti
dalla commissione medica di cui all'art. 48.
ART. 155. - Le proposte di ammissione agli esami per i
gradi di capitano e di sottotenente, formulate dalla commissione di cui all'art. 149, sono inoltrate alla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano unitamente alle
domande corredate dei documenti relativi.
ART. 156. - L'ammissione o meno agli esami è notificata :
a) mediante ordine del giorno del Comandante ai candidati che sono militari già in servizio nella Gendarmeria;
b) mediante lettera raccomandata ai candidati esterni.
, ART. 157. - Nel giorno fissato per gli esami, la commissione esaminatrice ha cura di accertare, prima del loro inizio,
l'identità personale dei candidati.
ART. 158. - Durante le prove scritte non è permesso ai
concorrenti di comunicare tra loro verbalmente o per iscritto,
nè con altri che non siano membri della commissione esaminatrice.
Non è consentito portare appunti, manoscritti, libri, pubblicazioni di qualsiasi specie, e neppure carta da scrivere.
Ë ammessa soltanto la consultazione di testi o dizionari
che dalla commissione fossero messi a disposizione dèi concorrenti; colui che contravviene a questa norma incorre nella
esclusione dall'esame.
La commissione esaminatrice deve vigilare sull'osservanza delle presenti norme, disponendo all'uopo i necessari provvedimenti.
ART. 159. — Tanto le minute come le buone copie, dei sin
soli elaborati devono essere scritte, a.pena di nullità, su carta
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
63
fornita dal Corpo e contrassegnata col bollo a secco della
Gendarmeria.
Ciascun concorrente, a pena di nullità, deve chiudere in
busta il proprio elaborato con la minuta, senza apporvi la
firma o altro contrassegno, unitamente ad altra busta di minore formato, debitamente chiusa, nella quale abbia posto
un foglio col proprio nome, cognome e paternità; dopo di
che, chiusa anche la busta più grande, consegna il plico ai
membri presenti della commissione.
I commissari assistenti alle prove scritte in numero non
inferiore a due, appongono sulla busta la propria firma, con
la indicazione del mese, giorno ed ora della consegna.
Al termine di ogni giornata di esami, tutte le buste sono
raccolte in pieghi, che sono suggellati e firmati dal presidente,
da un commissario e dal segretario.
ART. 160. - La commissione nel giorno stabilito per la
revisione dei lavori scritti, verificata, per ciascuna prova, la
integrità prima dei pieghi e quindi delle singole buste contenenti i lavori, procede all'apertura delle medesime, segnando
su queste, nonché su ogni lavoro e sulla relativa busta che
racchiude l'indicazione del nome del candidato, uno stesso numero di riconoscimento.
Su ciascun lavoro esaminato si deve segnare il voto : a tal
fine ogni commissario dispone di dieci punti.
Esaurito l'esame e il giudizio di tutti gli elaborati, si
aprono le corrispondenti buste di riconoscimento e quindi
su ciascuno di essi si segna il nome dell'autore.
La commissione può procedere all'annullamento di quei
lavori che risultino interamente o parzialmente copiati.
ART. 161. - Sono ammessi alle prove orali i concorrenti
che abbiano riportato una media non inferiore ai sette decimi
nelle prove scritte o pratiche e non meno di sei decimi in ciascuna di esse.
Le prove orali non s'intendono superate se il candidato
non ottenga in ciascuna almeno la votazione di sei decimi.
64
.Acta Apostolicae Sedis -- Supplemento
La votazione complessiva è stabilita dalla media dei voti
riportati nelle prove scritte e di quelli ottenuti" nelle prove
orali ed eventualmente in quelle pratiche.
Al complesso dei punti ottenuti dai concorrenti che abbiano raggiunto la media di cui al primo comma di questo articolo, saranno dalla commissione aggiunti due punti di merito a coloro che comprovino di conoscere correntemente una
lingua straniera.
ART. 162. - Di tutte le operazioni degli esami e delle deliberazioni prese dalla commissione si redige giorno per
giorno processo verbale che deve essere sottoscritto da tutti
i commissari e dal segretario.
La commissione delibera a maggioranza di voti e con la
presenza di tutti i suoi componenti.
Le votazioni sono palesi: la commissione, però, può
stabilire di deliberare a votazione segreta.
ART. 163. - La graduatoria dei vincitori del concorso è formata dalla commissione esaminatrice secondo l'ordine della
votazione complessiva. A parità di voti, ha la precedenza il
candidato più anziano di età, salvo eventuali diritti preferenziali stabiliti nel bando di concorso e nell'ordine del giorno
del Comandante del Corpo.
ART. 164. - Tale graduatoria, insieme ai verbali originali
delle operazioni della commissione e agli elaborati dei candidati, è trasmessa alla Pontificia Commissione per lo Stato
della Città del Vaticano.
ART. 165. - I concorrenti dichiarati idonei, ma eccedenti
il numero dei posti messi a concorso, non acquistano alcun diritto a coprire i posti che si rendano successivamente vacanti.
La Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano ha però facoltà di assegnare ai detti concorrenti, su
proposta del Comandante del Corpo e secondo l'ordine di
graduatoria, i posti che si rendessero disponibili entro un
anno dall'approvazione della graduatoria medesima.
Regolamentò per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
¿65
P A R T E II
REGOLAMENTO
DI
DISCIPLINA
TITOLO I
NORME GENERALI
CAPO I
Doveri verso Dio e la religione
ART. 166. - La fede in Dio, i'osservanza dei precetti
della religione cattolica apostolica romana e la indefettibile devozione al Sommo Pontefice sono requisiti essenziali
per l'appartenenza al Corpo della Gendarmeria Pontificia.
Ogni militare deve costantemente informare la propria condotta all'adempimento dei conseguenti doveri.
ART. 167. - I militari sono tenuti a partecipare alle sacre
funzioni e alle istruzioni religiose per loro indette dal Cappellano del Corpo.
CAPO 11
Giuramento
ART. 168. - I militari, nell'entrare a far parte del Corpo
della Gendarmeria Pontifìcia, prestano solenne giuramento di
fedeltà al Sommo Pontefice con la seguente formula :
(( Giuro dinanzi a Dio, di essere fedele al Sommo Pontefice, di osservare scrupolosamente gli ordini che saranno impartiti da Lui e dagli altri miei superiori e le leggi dello Stato
e di adempiere diligentemente tutti i miei doveri ».
5
66
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
ART. 169. - Il Comandante presta giuramento di fedeltà
nelle mani del Cardinale Presidente della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, gli ufficiali
nelle mani del Comandante, separatamente.
I militari di truppa prestano giuramento collettivamente
davanti allo stendardo, alla presenza di tutto il Corpo ; il Cappellano ne legge la formula, quindi il Comandante invita a giurare, e tutti, alzando la mano destra, rispondono : « Giuro ».
Tutti i militari sono tenuti inoltre a sottoscrivere la formula del prestato giuramento.
CAPO III
Bandiera e stendardo
ART. 170. - La bandiera pontificia è il simbolo della sovra^
nità, del Sommo Pontefice.
ART. 171. - Il Corpo della Gendarmeria ha il proprio stendardo che è simbolo dell'onore militare del Corpo.
Coloro cui n'è affidata la guardia devono essere ben compresi dell'alta distinzione e della responsabilità di tanto incarico.
CAPO IV
Resa di onori e saluto
ART. 172. - Nei modi stabiliti dalle prescrizioni comuni a
tutti i Corpi armati pontifici, i militari : adorano il Santissimo
Sacramento ; rendono gli onori al Sommo Pontefice ; rendono
gli onori o salutano, secondo i casi, i Sovrani, i Capi di Stato,
i Cardinali, i Vescovi, la bandiera pontifìcia, gli stendardi dei
Corpi armati pontifici, .gli alti dignitari ecclesiastici e civili,
e i superiori appartenenti ai Corpi armati pontifici.
ART. 173. - È doveroso atto di riguardo salutare gli ufficiali appartenenti a Corpi armati di nazioni estere, e il saluto,
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 67
anche in tali casi, dev'essere eseguito sempre nella prescritta
forma.
ART. 174. - I militari comandati in servizio d'onore e
di sicurezza, nelle circostanze in cui la loro vigilanza debba
essere mantenuta costantemente attiva, anziché rendere gli
onori e salutare, si limitano a rettificare la posizione.
CAPO V
Divisa militare
ART. 175. - La divisa militare, detta anche uniforme 0 tenuta, fa distinguere i militari e i Corpi ai quali essi appartengono, i gradi di cui i militari stessi sono rivestiti, e le eventuali cariche che essi ricoprono.
ART. 176. - I militari insigniti di decorazioni estere non
possono fregiarsene senza l'autorizzazione della Pontifìcia
Commissione per lo Stato della Città del Vaticano.
CAPO VI
Tessera di riconoscimento
ART. 177. - Tutti i militari sono muniti dal Comando di
speciale tessera personale di riconoscimento, che deve essere
esibita ogni qual volta occorra dimostrare l'appartenenza al
Corpo della Gendarmeria.
CAPO VII
Uso dell'abito civile
ART. 178. - Ai militari della
l'uso dell'abito civile nell'interno
quando non sono in servizio; non
cun oggetto di divisa militare, nè
sorta.
Gendarmeria è permesso
della Città del Vaticano,
possono però portarvi alfiori, segni 0 distintivi dì
68
Acta Apostolicae Sedis ~ Supplemento
ART. 179. - L'abito civile deve essere serio, decente, scevro di macchie; la calzatura in buono stato e la biancheria
pulita. Non sono permessi cappelli e cravatte di foggia, di
mensioni o colori esagerati o chiassosi. L'abito civile dev'essere tenuto abbottonato completamente.
ART. 180. - Vestendo l'abito civile, il militare non è per
questo sottratto ai suoi doveri disciplinari, e in ogni luogo,
tempo e occasione, sia nell'interno della Città del Vaticano
che fuori, deve serbare il contegno che gli è imposto dal rispetto alla propria posizione e al proprio grado.
CAPO VIII
Condotta militare e civile
ART. 181. - Il militare deve essere compreso della necessità di conservare costantemente in ogni luogo e circostanza una condotta esemplare : occorre quindi ch'egli sia
pienamente convinto della dignità del Corpo cui appartiene e
dell'importanza dei compiti che sono affidati alla sua probità,
fedeltà, fermezza e coraggio.
È assolutamente fatto divieto al militare di appartenere a
società segrete o a partiti politici.
ART. 182. - Il militare deve mostrarsi sempre corretto negli atti, riservato nelle espressioni, fedele e imparziale nelle
relazioni di servizio, geloso del proprio e dell'altrui onore.
Egli deve aborrire l'odio e la vendetta, evitare ogni personalismo o prevenzione, fuggire la familiarità di persone discreditate, non lasciarsi fuorviare dal proprio dovere per motivi d'interesse, astenersi rigorosamente dall'abuso del vino
e delle bevande alcooliche, dal giuoco e da qualsiasi intempe-,
ranza.
ART. 183. - Il militare deve guardarsi dal suscitare il benché minimo disordine, disgusto o risentimento. La coscienza
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
69
del proprio dovere deve essere l'unico impulso che lo induca
ad agire, mentre prudenza, urbanità e fermezza militare de-'
vono suggerirgliene i mezzi, a seconda dei casi e delle circostanze. Egli deve mantenersi sempre attivo e vigilante, per
evitare eccessi e non cadere in volgarità. Deve altresì adoperarsi, a seconda delle circostanze, a prevenire e ad evitare
qualsiasi inconveniente.
ART. 184. -11 militare deve astenersi dall'intervenire in
tutto ciò che è estraneo alla esecuzione dei propri doveri.
Egli non deve curarsi di parole o di gesti volgari, che creda
possano essere a lui indirizzati. Solo nel caso di oltraggio o
vie di fatto deve reagire con dignità e fermezza, mostrando
così che la longanimità non deve degenerare in debolezza.
L'uso della forza deve essere praticato solamente, e nei
limiti strettamente necessari, quando, riuscito vano ogni tentativo per evitarlo, il militare vi sia, suo malgrado, costretto.
ART. 185. - 11 frequentare le osterie e, peggio ancora, il
recarsi in luoghi di dubbia moralità è assolutamente proibito.
II buon costume è di grande importanza in ogni militare, per
impedire quei disordini che diminuiscono e spesso distruggono il vigore del corpo e dello spirito.
ART. 186. - Il militare deve aborrire l'ozio, impiegando il
tempo che gli rimane libero dal servizio a coltivare la mente
con lo studio, con' le buone letture, con l'assistenza a pubbliche conferenze letterarie, scientifiche e sociali, purché in armonia con la dottrina cattolica; nonché a sviluppare le forze
fìsiche mediante opportuni esercizi nella palestra.
- ART. 187. - È assolutamente vietato sollecitare o accettare occupazioni pubbliche o private, comunque retribuite, ricevere denaro od oggetti a titolo di compenso per qualsivoglia
motivo e in qualsiasi occasione, o esercitare qualunque
professione o mestiere.
'•
:
70
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
ART. 188.- Il militare non deve mai dimenticare, oltre alla
dignità del suo ufficio e alla onoratezza della sua divisa, l'onorabilità e il benessere della sua famiglia, che sono felicità
e quiete sua propria.
CAPO IX
Disciplina militare
a) Norme generali
ART. 189. - La disciplina militare consiste nell'adempimento esatto e coscienzioso di tutti i doveri inerenti allo stato
militare, e ciò con intima persuasione della loro assoluta necessità, per l'attuazione dei compiti del Corpo della Gendarmeria, e non per timore di pena o speranza di ricompensa.
ART. Í90. - Le basi della disciplina sono: la subordinazione e l'obbedienza, lo spirito di corpo, il sentimento dell'onore militare, il cameratismo, l'istruzione, l'ordine e la cura
della persona.
ART. 191. - La disciplina deve essere mantenuta salda, con
giusta severità. Nessuna mancanza deve andare esente da
punizione.
ART. 192. - Il militare che ha profondo il sentimento della
disciplina e possiede piena la coscienza del proprio dovere,
sente anche in egual misura la responsabilità del suo stato.
ART. Í93. - Il senso della responsabilità è stimolo potente
a porre il dovuto impegno nella esecuzione di ogni servizio, e, specialmente di fronte a impreviste difficoltà, o nella
impossibilità di ricevere ordini o consigli, spinge ad agire con
prontezza e a prendere con fiducia, secondo il criterio di ciascuno, i provvedimenti che si ritengono richiesti dalla circostanza. Dalla coscienza del dovere pertanto, e dal senso
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
della responsabilità deriva lo spirito d'iniziativa, che forma
il carattere e perfeziona l'educazione militare.
b) Subordinazione e obbedienza
ART, 194 - L'autorità dei superiori è una derivazione
della sovrana autorità.
L'obbedienza che il subalterno deve al superiore è come
professata al Sovrano : per questa ragione il militare deve ubbidire al primo cenno del suo superiore o di quel pari grado
più anziano che, per esigenze di servizio, si trovi a farne le
veci ; deve eseguire gli ordini superiori in tutto ciò che si riferisce al servizio e alla disciplina, senza ricercarne la ragione
nè fare osservazione alcuna.
Gli è soltanto permesso di non ubbidire, anzi gli è impesto, quando, per deprecabile ipotesi, gli ordini siano dati in
manifesta contraddizione al giuramento di fedeltà.
ART. 195. - La sottomissione di ciascun grado a quello
superiore costituisce la subordinazione, che dall'allievo-gendarme si estende sino al più alto grado di comando ed è condizione essenziale della disciplina militare.
ART. 196. - La gerarchia della Gendarmeria Pontifìcia è
la seguente :
U f fidali superiori:
Colonnello ;
Tenente colonnello ;
Maggiore.
Ufficiali inferiori:
Capitano;
Tenente
Sottotenente
¡
' ufficiali subalterni.
i
72
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
Sottufficiali:
Maresciallo d'amministrazione;
Maresciallo maggiore;
Maresciallo di sezione;
Maresciallo d'alloggio;
Brigadiere ;
Vice-brigadiere.
Truppa:
Appuntato;
Gendarme ;
Allievo-gendarme.
Fa parte degli ufficiali superiori il Cappellano del Corpo,
equiparato nel grado a tenente colonnello, e degli ufficiali
inferiori il sanitario del Corpo, equiparato nel grado a capitano.
ART. 197. - Contrari ai principi della disciplina sono la
maldicenza, la critica e la inosservanza degli ordini e delle
disposizioni, il sollecitare raccomandazioni. La gravità di queste mancanze è poi maggiore, se commesse in presenza d'inferiori o di estranei al Corpo.
ART. 198. - Tra superiore e inferiore non è ammessa alcuna familiarità in servizio, ancorché i medesimi siano legati
da vincoli di parentela o di amicizia : l'inferiore è sempre obbligato alla osservanza del più rispettoso contegno, e il superiore non può astenersi dail'esigerlo e dal corrispondergli.
ART. 199. - Nelle relazioni con i suoi superiori, l'inferiore
deve osservare la subordinazione, e perciò adoprerà sempre,
nel redigere rapporti, domande o reclami, quella forma rispettosa che è imposta dalia differenza di grado; ciò vale anche
nei riguardi dei superiori di qualunque altro Corpo armato.
La stessa rispettosa subordinazione è dovuta, in omaggio ai
principi di educazione militare e civile, verso i prelati, i dignitari della Corte pontifìcia e i funzionari dello Stato.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia 73
ART. 200. - L'inferiore, dovendo obbedienza anche a su
periori degli altri Corpi armati pontifici, ne eseguirà gli ordini
eventualmente ricevuti, ma ne informerà poi subito il suo superiore diretto. Egualmente agirà nel caso di ordini ricevuti,
non per via gerarchica, da un superiore dello stesso suo
Corpo.
ART. 201. - L'inferiore deve sempre subordinazione al
superiore, di qualsiasi Corpo, qualora lo conosca, anche
quando l'uno o l'altro o entrambi indossino l'abito civile.
ART. 202. - L'inferiore, il quale si creda in qualche modo
ingiustamente gravato da ordini ricevuti, deve sempre ubbidire; può tuttavia ricorrere, per via gerarchica, nelle forme
stabilite nel capo XII del presente titolo.
c) Spirito di corpo
ART. 203. - il sentimento di solidarietà, che unisce tutti i
militari di uno stesso corpo allo scopo di tenerne alto il prestigio, costituisce lo spirito di corpo.
d) Sentimento dell'onore militare
ART. 204. - L'onore militare vincola tutti gli appartenenti
al Corpo a non commettere azioni contrarie alla disciplina,
ma a comportarsi con la massima correttezza e dignità in ogni
circostanza.
ART. 205. - Ciascun militare della Gendarmeria deve considerare reputazione sua propria la reputazione del Corpo e
deve non solo riprovare coloro che, appartenendo al Corpo,
abbiano commesso azioni disonorevoli, ma portare il fatto a
conoscenza dei superiori perchè ne sia informato il Comandante; salvo che speciali circostanze di urgenza o di riservatezza non obblighino a derogare dalla via gerarchica.
Omettendo di farlo, dimostrerà riprovevole indifferenza, e
sarà tenuto responsabile delle eventuali conseguenze dannose
alia buona reputazione del Corpo.
74
Acta Apostolicae Sedis. ~ Supplemento
e) Cameratismo
ART. 206. - Il cameratismo è quel sentimento pel quale i
militari che appartengono a uno stesso corpo, si considerano come appartenenti a una stessa famiglia. I militari pertanto devono prestarsi vicendevole assistenza nell'interesse
del servizio, senza peraltro contrarre amicizie con inferiori e
camerati, che possano comunque costituire un vincolo dannoso alla disciplina. Essi devono altresì rispettarsi reciprocamente astenendosi da ogni parola, gesto, azione, e da quanto altro possa provocare risentimento o esser causa di discordia. A questo riguardo la sorveglianza dei superiori deve essere assidua, e il loro intervento deve essere immediato per
sopprimere ogni germe di dissidio, chiarire malintesi, prodigare consigli e infliggere, se del caso, punizioni esemplari.
Dall'animo dei militari dev'essere bandito ogni sentimento
di gelosia e d'invidia, e i meriti di ciascuno devono essere
giustamente riconosciuti e apprezzati, perchè possano generare sani sentimenti di emulazione, con vantaggio dei singoli
e dell'intero Corpo.
f) Istruzione
ART. 207. - L'istruzione costituisce per ogni militare un
obbligo della massima importanza perchè, oltre a rendere più
agevole a ciascuno l'adempimento delle proprie mansioni, contribuisce a rafforzare l'autorità nel superiore e il sentimento
della subordinazione nell'inferiore. Essa non deve rimanere
circoscritta nel campo delle cose militari e di quelle del servizio proprio del Corpo, ma deve abbracciare altresì quanto
valga ad arricchire la cultura generale.
ART. 208. - L'istruzione per i militari del Corpo comprende :
a) l'istruzione militare;
b) l'istruzione sul servizio d'istituto;
c) l'istruzione religiosa.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
75
I programmi dei corsi rispettivi per le istruzioni di cui alle
lettere a) e b) sono stabiliti dal Comandante; le lezioni sono
impartite da ufficiali designati dal vice-comandante.
L'istruzione religiosa è impartita dal Cappellano che ne
stabilisce il programma e che può essere coadiuvato da altro
ecclesiastico.
In preparazione agli esami di concorso per il conferimento dei gradi di sottotenente, maresciallo d'alloggio e vicebrigadiere, il Comando può disporre appositi corsi di istruzioni teorico-pratiche.
Parimenti, a giudizio del Comandante, possono essere
istituiti corsi di cultura generale, di lingue estere e di materie
speciali attinenti al servizio d'istituto; i programmi di tali corsi
e la designazione dei relativi insegnanti sono subordinati all'approvazione della Pontifìcia Commissione per lo Stato della
Città del Vaticano.
g) Ordine e cura della persona
ART. 209. - Perchè un militare possa bene assuefarsi alla
disciplina, deve incominciare dall'acquistare rapidamente l'abitudine dell'ordine, compiendo ogni cosa nel tempo voluto
e nel modo stabilito. Deve conservare in caserma il posto assegnatogli, tenendovi nel modo prescritto e in perfette condizioni gli oggetti di armamento, di casermaggio e di corredo,
e quelli personali consentiti.
ART. 210. - La nettezza della persona, degli indumenti e
del posto occupato nella camerata deve essere oggetto di scrupolosa attenzione e di assidua cura da parte di ogni militare,
non solo per riguardo a sè stesso, ma anche per riguardo ai
compagni.
' ART. 211. - Non è lecito ai militari di portare capelli
lunghi e pettinature esagerate; nè di portare barba e
fedine. I militari devono recarsi in servizio sempre con barba
rasa.
troppo
76
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
CAPO X
Lingua da usare in servizio
ART. 212. - In servizio si deve usare sempre la lingua italiana. L'inferiore paria al superiore in terza persona e nelle
risposte userà, secondo i casi, l'espressione « signor, sì » o
« signor, no ».
Il superiore parla ali'inferiore in terza persona se questi
è ufficiale o sottufficiale, dando invece del « voi » all'appuntato
e al gendarme.
Chiamando a nome un ufficiale o un graduato, è sempre
obbligo di premettervi l'indicazione del suo grado, senza titoli di nobiltà o di ordini cavallereschi: ciò che invece non si
omette in caso di indirizzo scritto o di citazione di nome,
egualmente per iscritto.
v
CAPO XI
Sottoscrizioni collettive e doni
ART. 213. - Sono proibite le sottoscrizioni collettive e qualsiasi altra forma di raccolta di offerte in danaro o in natura.
Esse possono essere autorizzate dal Comandante nel solo caso
che abbiano uno scopo riconosciuto di beneficenza.
ART. 214. - Non sono consentite offerte di doni a superiori
o pari grado. Il superiore non può accettare doni da un subordinato, nè da parenti di lui, per qualsivoglia titolo,
C A P O XII
Rapporti, domande, reclami
ART. 215. - I rapporti relativi ad argomenti di servizio e di
disciplina e le domande possono essere verbali o scritte.
I reclami devono essere scritti.
Regolamento per it Corpo della Gendarmeria Pontificia 77
I rapporti, le domande e i reclami devono essere limitati
alla concisa, ma chiara, esposizione dell'oggetto, evitando
espressioni superflue.
La firma deve essere preceduta dalla qualifica dello scrivente.
ART. 216. - I rapporti e le domande sono trasmessi al superiore a cui sono destinati, seguendo la via gerarchica, a
meno che evidenti ragioni di gravità o di urgenza non esigano
altrimenti; in tal caso però deve esserne immediatamente informato il superiore gerarchico.
I reclami devono essere sempre trasmessi per via gerar
chica.
ART. 217. - L'inoltro normale per via gerarchica dei rapporti, delle domande e dei reclami non deve subire interruzione, ma i medesimi devono pervenire alla loro destinazione,
corredati del visto, del parere, delle osservazioni, e delle
eventuali proposte dei superiori intermedi. L'inferiore riceve risposta per la medesima via gerarchica, salvo che il superiore ordini che egli sia ammesso alla sua presenza.
ART. 218. - Due o più militari che presentino, separatamente ma di comune intesa, una stessa domanda o reclamo,
sia verbalmente che per iscritto, commettono grave mancanza, quando la domanda o il reclamo sia lesivo della disciplina. E sempre considerata tale la domanda o il reclamo
firmato da due o più militari, qualunque ne sia l'oggetto.
Nella stessa responsabilità incorre il militare che si faccia
interprete, sia per iscritto che a voce, del desiderio di altri
militari di pari grado.
ART. 219. - Commette mancanza disciplinare quel militare che solleciti la risposta a un suo reclamo, prima che sia trascorso almeno un mese dalla presentazione del reclamo stesso ;
e grave mancanza commette pure quel militare che senza sopravvenute nuove circostanze insista su una domanda o re-
78
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
CLAMO, CHE DAI SUPERIORI SIA STATO GIUDICATO NON MERITEVOLE DI
CONSIDERAZIONE O COMUNQUE INACCETTABILE.
ART. 220. - IL MILITARE CHE ABBIA BISOGNO DI ESPORRE AL
COMANDANTE ALCUNE CIRCOSTANZE DI CARATTERE PRIVATO O RISERVATO, PUÒ VERBALMENTE DOMANDARE, PER VIA GERARCHICA, DI ESSERGLI PRESENTATO.
CAPO
xni
Caserma
ART. 221. - LA DISCIPLINA DELLA CASERMA E DI TUTTI I SERVIZI
AD ESSA INERENTI, È AFFIDATA AL CAPITANO SECONDO LE NORME STABILITE DAL COMANDANTE.
ART. 222. - NON POSSONO ACCEDERE NELL'INTERNO DELLA CASERMA, SENZA SPECIALE AUTORIZZAZIONE DEL COMANDANTE, GLI
ESTRANEI ALLA GENDARMERIA, ANCHE SE APPARTENENTI AD ALTRI
CORPI ARMATI PONTIFICI. IN CASO DI URGENZA, TALE AUTORIZZAZIONE
PUÒ ESSERE DATA DA ALTRO UFFICIALE ED ECCEZIONALMENTE ANCHE DAL
MARESCIALLO DI PICCHETTO. I COLLOQUI COI MILITARI DEL CORPO
HANNO LUOGO NEL LOCALE ADIBITO A PARLATORIO.
TITOLO II
NORME P A R T I C O L A R I
CAPO I
Doveri dei superiori
ART. 223. - IL GRADO CONFERISCE L'AUTORITÀ PER IMPARTIRE
ORDINI E DARE DISPOSIZIONI AGLI INFERIORI. CHI NE È RIVESTITO DEVE
USARNE UNICAMENTE A VANTAGGIO DEL SERVIZIO E DELLA DISCIPLINA
NELL'OSSERVANZA DEI REGOLAMENTI. LA RESPONSABILITÀ DEL GRADO
È TANTO MAGGIORE, QUANTO PIÙ ESSO È ELEVATO.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
79;
ART. 224. - Nell'ambito delle proprie attribuzioni ogni superiore deve adoperarsi a ben conoscere i propri dipendenti,
sia dal lato morale, che fisico e intellettuale. Egli deve curare
che fra essi sia mantenuta e osservata la più severa disciplina, e, trattando i medesimi con fermezza e con giustizia,
ma nello stesso tempo con dignitosa affabilità, deve procurare
di acquistare il necessario ascendente sopra di loro.
ART. 225. - Il superiore deve porre la massima diligenza
perchè da parte dei suoi subordinati siano osservate tutte le
prescrizioni regolamentari.
ART. 226. - La vigilanza del superiore non deve limitarsi
solamente al tempo in cui i propri inferiori si trovano alle
immediate sue dipendenze per ragioni di servizio, ma in qual
siasi circostanza egli deve essere sollecito perchè il loro contegno non sia mai contrario alla disciplina e al decoro della
divisa.
ART. 227. - Il superiore che ha graduati in sottordine,
porrà attenzione perchè i medesimi siano sempre all'altezza
del proprio grado e autorità, lasciando a ciascuno quella
libertà di azione che gli compete, in omaggio ai principi della
gerarchia, nonché la relativa responsabilità.
Ciò nonostante, egli deve invigilare perchè i graduati a lui
inferiori compiano con diligenza e coscienza i loro doveri, nè
mancherà di istruirli, consigliarli e dirigerli, come pure di
ammonirli e punirli.
ART. 228. - Per ogni infrazione alla disciplina e al servizio è fatto obbligo al superiore di adottare le opportune misure disciplinari di sua competenza, consigliate dalla circostanza.
ART. 229. - Il superiore deve essere alieno da ogni rigore e punizione che non siano richiesti da necessità disciplinari, ed evitare in ogni tempo qualsiasi atto o parola che
possa recare offesa o immeritata mortificazione ai supi inferiori.
80
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
ART. 230. - Quando, per esigenze di servizio, un graduato
debba far le veci di un suo superiore, egli deve adempirne
gli obblighi con la massima diligenza.
CAPO II
Doveri e attribuzioni
di carattere speciale degli ufficiali
ART. 231. - Gli ufficiali del Corpo, ad eccezione del Comandante, sono ufficiali di polizia giudiziaria.
Essi devono risiedere nella Città del Vaticano.
ART. 232. - Gli ufficiali superiori concorrono con il Comandante nel turno di presenza giornaliera nella sede del Comando.
ART. 233. - Gli ufficiali inferiori eseguiscono a turno il
servizio di giornata, durante il quale sono responsabili verso
il Comandante di tutti i servizi propri del Corpo.
ART. 234. - Tutti gli ufficiali concorrono, su designazione
del Comandante, alle istruzioni teorico-pratiche e di cultura
generale ai militari del Corpo.
CAPO III
Doveri e attribuzioni del Comandante
ART. 235. - Il Comandante dirige e regola il funzionamento
in genere del Corpo e ha la responsabilità del buon andamento di tutti i servizi affidati al Corpo stesso.
Studia e dispone il coordinamento di tutte le attività dei
Corpo e l'impiego delle forze dipendenti.
Adotta o provoca tutti i provvedimenti che sono necessari
per assicurare al Corpo la regolarità, la speditezza e il maggior
'rendimento, curando l'unità d'indirizzo e la coesione dei comandi dipendenti.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
81
Cura la rigorosa esecuzione di tutto ciò che è prescritto
dalle leggi dello Stato, in quanto abbia attinenza con i compiti
affidati al Corpo della Gendarmeria ; dà esecuzione agli ordini
e alle disposizioni che gli pervengono dalle Autorità superiori.
Il Comandante deve rimettere alle medesime Autorità periodiche relazioni sui servizi, ma deve anche riferire loro immediatamente qualunque fatto o avvenimento che rivesra carattere di particolare gravità o interesse.
Inoltre il Comandante :
a) mantiene i rapporti con i Comandanti degli altri
Corpi armati pontifici;
b) destina ai reparti i rispettivi comandanti, scegliendoli fra i graduati per ordine di anzianità di grado, tenendo
però stretto conto delle capacità di ciascuno;
c) assegna a cariche o servizi speciali, temporanei o permanenti, quei militari che dimostrino avervi spiccata attitudine, facendoli concorrere altresì nel margine di tempo disponibile in tutti i servizi d'istituto, quando le circostanze lo richiedessero ;
d) dirige la istruzione dei militari;
e) si assicura che la disciplina sia esattamente osservata
e stabilisce la specie e la durata delle ordinarie punizioni, e,
nei casi gravi, promuove il giudizio del consiglio o della commissione di disciplina a carico dei militari manchevoli;
/) verificandosi vacanze in qualche grado, promuove le
pratiche necessarie per le conseguenti nomine o promozioni;
g) concede, nei limiti fissati dal presente regolamento, le
licenze ordinarie e straordinarie; concede i permessi giornalieri e serali; stabilisce le ore di libera uscita, fissando l'ora
della ritirata;
h) è responsabile dell'amministrazione del Corpo e presenta il bilancio preventivo e il conto consuntivo del medesimo alla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del
Vaticano;
82
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
i) assegna gratificazioni e premi, prelevandoli dal relativo fondo ;
/) esige la massima cura delle armi, degli oggetti di corredo e del materiale di casermaggio in distribuzione ai militari
del Corpo e depositati nei magazzini, affinchè sia costantemente curata la loro conservazione.
ART. 236. - Qualora il Comandante debba temporaneamente assentarsi, il Comando del Corpo è retto interinalmente dal tenente colonnello.
ART. 237. - In caso di definitiva cessazione dal Comando,
il Comandante fa al suo successore o al comandante interinale la consegna completa dell'ufficio, redigendosi, a tal uòpo,
processo verbale in duplice copia, firmato da entrambi.,
CAPO IV
Doveri del tenente colonnello vice - comandante
ART. 238. - Il tenente colonnello, che ha anche il titolo
di vice-comandante, coadiuva il Comandante nel disimpegno
delle sue funzioni.
Provvede inoltre a quanto segue :
a) controlla i turni di servizio;
b) vigila sullo stato sanitario dei militari e provvede a
che siano osservate le prescrizioni igieniche, d'intesa con il
sanitario del Corpo ;
c) secondo le disposizioni ricevute dal Comandante, sóvraintende e cura le istruzioni militari;
d) in base alle direttive ricevute dal Comandante, impartisce personalmente ai sottufficiali, assistito dagli ufficiali
disponibili, le istruzioni per l'educazione morale, l'interpretazione o l'applicazione di nuove disposizioni o la modificazione
di quelle esistenti;
e) è preposto ai corsi d'insegnamento teorico-pratico
per gli aspiranti ai gradi di sottotenente, maresciallo d'alloggio e vice-brigadiere;
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
83
f) in materia disciplinare procede, su richiesta del Comandante, a ulteriori accertamenti, contestazioni, inchieste,
per completare i rapporti disciplinari inoltrati dai comandanti
di reparto;
g) adempie tutti quegli altri incarichi che, nell'ambito e
nell'interesse del servizio, il Comandante ritiene di affidargli.
ART. 239. - Nel reggere il comando interinale della Gendarmeria, il tenente colonnello non può apportare modificazioni al servizio nè a qualsiasi altra disposizione stabilita dal
Comandante, salvo che imprescindibili necessità consiglino
a farlo; in tal caso deve redigerne, al più presto, circostanziato rapporto.
CAPO V
Doveri del Cappellano
ART. 240. - È ufficio del Cappellano :
a) celebrare la santa Messa e spiegare il santo Vangelo
la domenica e le altre feste di precetto ; compiere o assistere a
tutte le altre sacre cerimonie riservate ai militari del Corpo ;
b) impartire ai militari del Corpo, nei giorni e nelle ore
stabilite, l'istruzione religiosa;
c) interessarsi, con carità e prudenza, della buona condotta religiosa e morale di tutti i componenti del Corpo, dando,
se occorre, ai singoli i necessari ammonimenti e consigli ;
^curare, d'intesa col vice-comandante, la revisione e
la scelta dei libri della biblioteca del Corpo.
ART. 241. - Dovendo temporaneamente assentarsi, il Cappellano propone al Comandante un sacerdote che possa convenientemente sostituirlo durante la sua assenza.
Notifica parimenti al Comandante i sacerdoti che ritenesse opportuno invitare per predicazioni o istruzioni ai militari.
84
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
: ART, 242. - Quando il Cappellano interviene alle riunioni
e cerimonie ufficiali, deve indossare i distintivi della carica e
del grado.
CAPO VI
Doveri dell'ufficiale relatore
ART. 243. - L'ufficiale relatore sovraintende all'ufficio di
amministrazione e matricola e risponde di quanto è in dotazione alla Gendarmeria.
Controlla la buona conservazione del materiale di casermaggio, dal corredo, dell'armamento ed equipaggiamento;
tiene in consegna il deposito delle munizioni, curandone la
conservazione e la distribuzione; ha in consegna il museo
d'armi della Gendarmeria e tutto il materiale storico del
Corpo.
Insieme col Comandante risponde dell'amministrazione
del Corpo e mantiene i necessari collegamenti con gli uffici
amministrativi del Governatorato dello Stato della Città del
Vaticano.
Inoltra le richieste e le proposte amministrative , redige i
bilanci, controfirma i mandati di riscossione e di pagamento,
verifica i registri matricolari.
Adempie tutti quegli altri incarichi di ordine amministrativo che, nell'ambito e nell'interesse del servizio, il Comandante ritiene di affidargli.
Ha a sua disposizione il maresciallo d'amministrazione.
CAPO VII
Doveri del maggiore
ART. 244. - Al maggiore è affidata, per il servizio d'istituto, la zona più importante della ripartizione territoriale.
ART. 245. - Il maggiore coadiuva il tenente colonnello
come insegnante delle materie d'istruzione teorico-pratica nei
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
85
corsi di preparazione agli esami per le promozioni ai gradi di
sottotenente e di sottufficiale.
ART. 246. - 11 maggiore eseguisce le ispezioni diurne e
notturne stabilite dal Comandante e adempie tutti quegli incarichi non previsti nel presente regolamento che, rtell'ambito e nell'interesse del servizio, il Comandante ritiene di affidargli.
CAPO VIII
Doveri del capitano
ART. 247. - Al capitano è affidata, per il servizio d'istituto,
una delle zone della ripartizione territoriale e, per la disciplina, il comando di un reparto.
È responsabile dell'ordine e dell'andamento dei servizi
interni di caserma.
ART. 248. - Il capitano coadiuva il tenente colonnello
come insegnante delle materie d'istruzione pratica nei corsi
di preparazione agli esami per le promozioni ai gradi di sottotenente e di sottufficiale.
ART. 249. - Il capitano eseguisce le ispezioni diurne e
notturne stabilite dal Comandante e adempie tutti quegli incarichi non previsti nel presente regolamento che, nell'ambito
e nell'interesse del servizio, il Comandante ritiene di affidargli.
CAPO IX
Doveri del sanitario
ART. 250. - Il sanitario del Corpo esamina giornalmente
i militari che chiedono visita medica prescrivendo, se occorre,
il periodo di riposo e la cura o disponendo, se del caso, il ricovero nella infermeria della caserma oppure in ospedale.
ART. 251. - Il sanitario visita giornalmente e, se necessario, anche più volte nello stesso giorno, i militari ricoverati in
infermeria.
86
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
ART. 252. - A richiesta del Comando il sanitario deve effettuare visite domiciliari di controllo a quei militari coniugati che, avvalendosi della facoltà di cui all'articolo 106, intendono farsi curare a proprie spese da un medico di loro fiducia.
ART. 253. - Il sanitario inoltre adempie gli obblighi previsti in altri articoli del presente regolamento e gli altri incarichi
di carattere sanitario che il Comandante, d'intesa con il direttore dei servizi sanitari, ritiene di affidargli.
CAPO X
Doveri degli ufficiali subalterni
ART. 254. - Principale dovere degli ufficiali subalterni è
quello di curare il perfetto addestramento militare degli allievigendarmi e di mantenere in particolar modo efficiente quello
dei gendarmi effettivi e dei sottufficiali.
ART. 255. - Per il servizio d'istituto gli ufficiali subalterni esplicano le loro mansioni nell'ambito di una delle zone
della ripartizione territoriale o come comandanti o in sottordine.
ART. 256. - A ciascuno degli ufficiali subalterni è affidato
il comando in un reparto.
ART. 257. - Gli ufficiali subalterni eseguiscono le ispezioni diurne e notturne stabilite dal Comandante e adempiono tutti quegli incarichi non previsti nel presente regolamento che, nell'ambito e nell'interesse del servizio, il Comandante ritiene di affidar loro.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontifìcia 87
CAPO XI
Doveri comuni ai sottufficiali, appuntati,
gendarmi e allievi
ART. 258. - Ammesso a far parte di uno dei Corpi armati
pontifici, il militare della Gendarmeria deve sempre aver impresso nell'animo l'alto onore che, con tale ammissione, gli
è stato concesso, e deve sempre mostrarsene degno col costante e diligente adempimento del suo importante e delicato
servizio.
Arruolatosi volontariamente, egli deve riconoscere la importanza dell'impegno assunto ed essere pienamente compreso delia responsabilità che a lui ne deriva.
ART. 259. - Quando è in rango, deve mantenere compostezza e silenzio e prestare attenzione ai comandi; non può
allontanarsi dalle file.
ART. 260. - Quando è in servizio comandato, deve prestare tutta la sua attenzione alle consegne e alle istruzioni
che gli sono date; per poterle eseguire con sicurezza e precisione, potrà domandare gli schiarimenti che riterrà necessari ; omettendo di farlo, si renderà responsabile delle conseguenze che potranno derivarne.
ART. 261. - 1 militari, in servizio di piantone o di pattuglia,
hanno sempre una consegna da far rispettare, e, compresi
della importanza di questa, devono esattamente trasmetterla
al militare che subentra nel servizio.
ART. 262. - 11 militare di piantone, sebbene non sia da
considerarsi nella rigida posizione di sentinella, non può
allontanarsi, sotto alcun pretesto, dal suo posto; ma può
muoversi nell'ambito del luogo affidato alla sua vigilanza.
ART. 263. - I militari di pattuglia non possono mai lasciare la zona che devono perlustrare, tranne che per accor-
88
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
rere altrove, se richiamati da impellenti ragioni di servizio;
in tal casa devono riferirne ai superiori appena possibile.
ART. 264. - I militari, sia di piantone che di pattuglia, non
possono parlare con alcuno, salvo che per ragioni attinenti
alla consegna che devono far osservare ; in tal caso devono
usare espressioni brevi e modi convenienti.
ART. 265. - I militari durante il servizio di piantone o di
pattuglia non possono fumare, mangiare o bere.
ART. 266. - 1 militari, anche quando sono in servizio di
piantone o di pattuglia, devono per quanto è possibile prestare assistenza alle persone che chiedano loro aiuto o protezione.
ART. 267. - I militari che sorprendono taluno in flagranza di delitto o che tenti violare di proposito la loro consegna, devono immediatamente fermarlo e condurlo al più
vicino corpo di guardia.
ART. 268. - I militari che nell'esecuzione del Ipro servizio incontrassero resistenza, devono chiedere possibilmente
man forte ai militari più vicini ea chiunque sia in grado di
coadiuvarli.
Se poi la resistenza è seguita da violenza con vie di fatto
ed essi vedono seriamente minacciata la propria o l'altrui
vita, e non hanno la possibilità di valersi del concorso di altre persone per scongiurare il pericolo, devono far uso delle
armi, perchè, cedendo, si renderebbero responsabili di grave
mancanza.
ART. 269. - Di notte, o anche di giorno, durante forti
perturbazioni atmosferiche, i militari di servizio raddoppieranno la loro vigilanza, assicurandosi bene del transito di
tutte le persone, nonché della loro identità, e sorvegliandone,
eventualmente, il contegno.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
89
CAPO XII
Doveri del maresciallo d'amministrazione
ART. 270. - Il maresciallo d'amministrazione, che è anche
maresciallo di maggiorità, di matricola e di magazzino, è addetto al Comando ed è incaricato e responsabile della regolare tenuta dei libri di amministrazione, delle riscossioni
e dei pagamenti, e della redazione dei bilanci preventivi e
consuntivi.
ART. 271. - Della cassa del Corpo, esistente nell'ufficio
del Comandante, è solidamente responsabile con il relatore
e il Comandante.
ART. 272. - A lui sono affidati, per la custodia e per la
tenuta al corrente :
a) l'archivio di prima divisione con le posizioni e il protocollo relativi;
b) i registri matricolari dei militari del Corpo con le
relative rubriche;
c) il registro degli ordini del giorno e il relativo protocollo;
d) i registri di distribuzione dei vari capi di corredo ;
e) i registri delle armi, munizioni e buffetterie in consegna ai militari;
f) il magazzino vestiario e calzature; il deposito delle
stoffe e degli accessori di uniforme; il deposito delle armi e
delle buffetterie; il museo d'armi della Gendarmeria;
g) l'inventario dei casermaggio.
ART. 273. - Il maresciallo d'amministrazione provvede,
secondo le disposizioni regolamentari e sotto il controllo del
relatore, alla fornitura degli effetti di corredo militare, alla
lavorazione e riparazione di ogni parte di vestiario e delle
calzature, esigendone dai fornitori o dagli operai la regolare
consegna. Così pure s'incarica della loro distribuzione e
90
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
provvede, sempre sotto la direzione del relatore, alla consegna e registrazione delle armi, munizioni e buffetterie che
sono distribuite ai militari.
ART. 274. - Egli è responsabile anche di quanto è contenuto negli uffici del Comando e della riservatezza del car^
teggio e della corrispondenza di ufficio.
ART. 275. - Deve far acquistare al sottufficiale addetto
al protocollo e all'archivio generale del Comando la necessaria pratica per metterlo in condizioni di poter assumere
temporaneamente le funzioni di maresciallo^ d'amministrazione e di matricola, nelle sue eventuali assenze.
ART. 276. - Provvede a controllare l'operato del quartigliere incaricato della tenuta del magazzino di casermaggio.
CAPO XIII
Doveri speciali dei sottufficiali
ART. 277. - I sottufficiali, per gli obblighi loro devoluti
in quanto ufficiali di polizia giudiziaria, devono mantenersi
sempre edotti, in generale, delle leggi e regolamenti emanati per lo Stato della Città dei Vaticano.
ART. 278. - Di ogni inconveniente riguardante il servizio
devono render edotto senza ritardo il loro superiore immediato per le necessarie disposizioni da prendere. In caso di
urgenza, possono riferire direttamente al Comandante del
Corpo.
ART. 279. - I sottufficiali devono mantenere fra loro rapporti di cordiale cameratismo e guardarsi dal dare cattivo
esempio ai loro dipendenti con maniere che non siano consone alla dignità del loro grado.
ART. 280. - Per il fatto che essi si trovano a più immediato
contatto con gli appuntati e coi gendarmi, è loro principale
Regolamento per it Corpo detta Gendarmeria Pontificia
91
dovere d'istillare, con le parole e con Fesempio, nell'animo
dei loro dipendenti, il rispetto e l'obbedienza ai superiori,
il sentimento del dovere, le abitudini all'ordine e all'esattezza;
e di mantenere la buona armonia e la concordia tra i loro
dipendenti.
ART. 281. - Devono usare particolare cura nell'osservare
le inclinazioni, le attitudini, la condotta e il comportamento in
servizio dei loro dipendenti diretti, per essere sempre in grado
di riferire, sul conto dei medesimi, tutte quelle informazioni
di cui siano richiesti dagli ufficiali del Corpo.
CAPO XIV
Doveri speciali degli appuntati
ART. 282. - Gli appuntati sono, come i gendarmi, agenti
di polizia giudiziaria. All'occorrenza fanno le veci dei sottufficiali e in tale circostanza ne hanno l'autorità e la responsabilità.
CAPO XV
Azioni giudiziarie
ART. 283. - Nessun militare può intentare azioni giudiziarie private, sia in materia penale che civile, senza preventiva autorizzazione del Comandante del Corpo, a meno che
si tratti di flagrante delitto commesso fuori della Città del
Vaticano contro la sua persona o proprietà o contro persona
della sua famiglia; in tal caso il militare deve renderne
edotto, appena possibile, il Comandante.
ART. 284. - Nello stesso modo deve regolarsi ogni militare nel caso che sia citato a comparire in giudizio o sia stato
comunque invitato a presentarsi alle autorità giudiziarie 0 di
polizia.
92
Acta Apostolicae Sedis. - Supplemento
T I T O L O III
MANCANZE E PUNIZIONI
CAPO I
Norme generali
ART. 285. - È mancanza disciplinare qualunque inosservanza del proprio dovere.
Tutte le infrazioni ai regolamenti militari, alle disposizioni e agli ordini superiori, le negligenze nella esecuzione
dei servizio, devono essere represse con punizioni disciplinari
senza pregiudizio di altre sanzioni, qualora il fatto costituisca
reato.
ART. 286. - I superiori devono porre il massimo impegno
nel prevenire le mancanze, e soprattutto devono evitare tutto
ciò che possa provocarle.
ART. 287. - Ogni superiore ha il dovere di non transigere
sulle mancanze: pertanto, se queste sono di una certa gravità, deve intimare immediatamente al militare manchevole
la consegna o se del caso la prigione, e inoltrare senza indugio, per via gerarchica, al Comandante del Corpo, per gli
effetti di cui all'art. 235 lett. e), circostanziato rapporto con
la precisa motivazione della punizione.
ART. 288. Le punizioni, perchè non perdano la loro efficacia^ devono essere inflitte con giustizia e moderazione, con
la più rigorosa imparzialità e senza maniere risentite o espressioni offensive.
Il superiore, neiPinfliggerle, deve dimostrare che la sua
severità è dettata solo dal sentimento del dovere, nell'interesse della disciplina e del servizio.
ART. 289, - Nel determinare la punizione, si deve tener conto dell'indole e dell'abituale condotta del militare,
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
93
sia in servizio che fuori servizio, delle circostanze aggravanti
0 attenuanti.
ART. 290. - Tutte le mancanze recidive o abituali, quelle
contro la subordinazione, quelle commesse in servizio o in
presenza di altri militari, quelle che abbiano avuto conseguenze gravi, devono essere represse con maggior rigore ; e
perciò a una punizione di rigore, inflitta nel suo limite massimo, ne può essere aggiunta totalmente o parzialmente una
di grado inferiore.
Devesi tener presente che le mancanze sono tanto più
gravi, quanto più elevato è il grado del manchevole o maggiore la sua anzianità.
ART. 291. - Fra le mancanze da punire con più severa
sanzione, vanno considerate la bestemmia, il mal costume,
1 giuochi di azzardo, la intemperanza nel bere e l'abitudine di
far debiti.
L'ubriachezza deve essere sempre punita con grande rigore. Sarà considerata come circostanza aggravante, qualora
altre mancanze disciplinari siano state commesse in stato di
ubriachezza.
Grave responsabilità assumono quei militari che contraggono debiti con i loro inferiori.
ART. 292. - Il superiore ha il dovere di intervenire in qualunque luogo — anche fuori della Città del Vaticano — in qualunque momento e in qualsiasi circostanza verso l'inferiore,
che sia da lui sorpreso nel commettere una mancanza: deve
evitare peraltro di farlo in pubblico e in presenza d'inferiori,
a meno che non si tratti di un fatto notato anche dalle persone presenti, le quali riporterebbero sfavorevole impres
sione per la mancata repressione immediata.
ART. 293. - Non è permesso ad alcun graduato di rimproverare o di prendere provvedimenti disciplinari in presenza di un suo superiore.
9.4
Acta Apostolicae Sedis ~ Supplemento
ART. 294. - Ë dovere di ogni militare di intervenire nell'interno della Città del Vaticano nei confronti di un militare
di uno dei Corpi armati pontifici, quando in mancanza di altri
superiori, le circostanze, per la loro evidente gravità, impongano la cessazione di uno scandalo, che torni a disdoro degli
stessi Corpi armati.
In tal caso, dev'essere immediatamente data sommaria
partecipazione del fatto al Comandante della Gendarmeria o
all'ufficiale di servizio, il quale, qualora si tratti di militare appartenente ad altro Corpo, provvede ad informarne subito
quel Comandante.
\
ART. 295. - Qualora la mancanza commessa da un militare del Corpo costituisca reato, il colpevole è deferito dal
Comandante all'autorità giudiziaria competente dello Stato
della Città del Vaticano, per essere giudicato a norma di
legge.
Per quanto attiene ai reati militari, si applicano, sotto le
riserve specificate nell'art. 3 della legge sulle fonti del diritto,
7 giugno 1929, n. II, le disposizioni del codice penale militare
vigente in Italia.
ART. 296. - Il militare sottoposto a giudizio per delitto
può essere sospeso dal servizio con privazione dello stipendio; deve essere immediatamente sospeso quando sia stato
emesso contro di lui mandato di cattura.
Il provvedimento di sospensione è adottato dalla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, su proposta del Comandante del Corpo.
Se il procedimento penale ha termine con ordinanza o
sentenza definitiva, che escluda l'esistenza del fatto imputato,
o, pure ammettendo il fatto, escluda che il militare vi abbia
preso parte, la sospensione è revocata e il militare riacquista
il diritto agli stipendi non percepiti.
Tuttavia il Comandante, quando ritenga che dal procedimento penale siano emersi fatti e circostanze che rendono
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
95
passibile il militare di punizione disciplinare, può provvedere
ai sensi delle disposizioni del presente titolo.
La stessa norma si applica nel caso di assoluzione per insufficienza di prove o di non luogo a procedere anche per difetto o desistenza di istanza privata.
ART. 297. - Durante il periodo di sospensione può essere
concesso a favore del militare o dei congiunti a suo carico un
assegno alimentare non superiore a due terzi dello stipendio.
ART. 298. - Per speciale ed eccezionale motivo, il Comandante del Corpo può disporre la interruzione della punizione
limitatamente alla durata del motivo stesso.
ART. 299. - Ï militari puniti devono essere presentati ai
Comandante del Corpo, nel giorno successivo al termine
della punizione, dal superiore che l'ha intimata.
CAPO II
Punizioni per gli ufficiali
ART. 300. - Le punizioni disciplinari per gli ufficiali sono :
a) il rimprovero semplice ;
ib) il rimprovero, scritto;
c) gli arresti da uno a quindici giorni;
d) la dispensa dal servizio;
e) la destituzione.
Tutte le punizioni, eccettuato il rimprovero semplice,
sono inscritte sul foglio personale dell'ufficiale.
a) Rimprovero semplice
ART. 301. - Il rimprovero semplice consiste in una ammonizione verbale e può essere inflitta all'ufficiale da qualunque suo superiore, per lievi mancanze od omissioni.
96
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
Rimprovero
b)
scritto
ART. 302. - Il rimprovero scritto è inflitto dal Comandante del Corpo all'ufficiale che persista nelle lievi mancanze per cui ebbe già a subire un rimprovero semplice.
Arresti
c)
ART. 303. - Gli arresti sono inflitti agli ufficiali per gravi
trasgressioni ai loro doveri, o per recidiva in mancanze per
le quali fu già inflitto il rimprovero scritto.
ART. 304. - L'ufficiale punito di arresti deve restare
nella sua abitazione in tutte le ore in cui non è di servizio.
Scontata la punizione, l'ufficiale deve presentarsi al superiore che l'ha punito.
d)
Dispensa
dal
servizio
ART. 305. - È dispensato dal servizio quell'ufficiale che,
dimostrandosi insensibile a ripetuti mezzi di correzione,
si sia reso nuovamente responsabile di grave mancanza.
e)
Destituzione
ART. 306. - Se la gravità della mancanza sia tale da non
essere compatibile con la dignità della divisa, l'ufficiale responsabile è destituito e incorre nella perdita del grado, dell'impiego e del trattamento di quiescenza, salvo il disposto
dell'art. 137.
Qualora, in conseguenza della destituzione, sia disposta
la revoca di onorificenza pontificia di cui il punito fosse stato
insignito, le relative insegne, i brevi e i diplomi devono essere restituiti al Comando del Corpo.
ART. 307. - Tanto la dispensa dal servizio che la destituzione sono disposte, su parere del consiglio di disciplina^ di
cui all'art. 309, con provvedimento della Pontificia Commissione per lo Stato dello Città del Vaticano,
Regolamento për il Corpo della Gendarmeria Pontificia
97
CAPO HI
Consiglio di disciplina
ART. 308. - L'ufficiale responsabile di mancanza, per cui
possa essere ritenuto passibile della dispensa dal servizio o
della destituzione, è sottoposto al giudizio del consiglio di disciplina.
Il relativo provvedimento, in seguito a rapporto del Co
mandante, è adottato dalla Pontificia Commissione per lo
Stato della Città del Vaticano.
In attesa del giudizio, l'ufficiale deve considerarsi agli
arresti e non può prestare servizio.
Se il giudicando è ufficiale in congedo o comunque non
in servizio attivo, sarà intimato a presentarsi innanzi al consiglio di disciplina : non presentandosi, il consiglio emetterà
ugualmente il proprio parere.
ART. 309. - Il consiglio di disciplina è composto di cinque membri, compreso il presidente, dei quali tre ufficiali
di grado non inferiore al giudicando e gli altri scelti tra i funzionari dello Stato. La nomina dei membri e la designazione
del presidente sono fatte con provvedimento della Pontificia
Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. Il meno
elevato in grado, e, a parità di grado, il meno anziano degli
ufficiali, funge anche da segretario.
ART. 310. - Non possono far parte del consiglio ufficiali
o funzionari che abbiano legami di parentela o affinità con
l'ufficiale giudicando nè gli autori dei rapporti o reclami che
provocarono la convocazione del consiglio stesso.
ART. 311. - Il provvedimento che dispone la costituzione
del consiglio di disciplina, con l'indicazione degli addebiti, è
immediatamente comunicato dal segretario del consiglio stesso all'ufficiale che vi è sottoposto. Questi, senza essere obbligato a esporne le ragioni, ha facoltà di chiedere la sosti7
98
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
tuzione di un membro con un altro, da designarsi definitivamente con provvedimento della Pontifìcia Commissione per
lo Stato della Città del Vaticano.
ART. 312. - A cura del Comandante del Corpo devono
essere trasmessi al presidente tutti i documenti relativi ai fatti
e alle circostanze che hanno provocato il procedimento, corredati da un rapporto sulla condotta dell'ufficiale e da copia
del foglio matricolare personale.
ART. 313. - il presidente designa uno dei membri per l'istruttoria : questi è assistito dall'ufficiale segretario. Ultimata
l'istruttoria, il presidente stabilisce la data di riunione del consiglio. Il giorno, l'ora e il luogo della seduta sono comunicati
all'ufficiale sottoposto a consiglio almeno tre giorni prima.
ART. 314. - Nel giorno della riunione del consiglio,
il
presidente, fatto chiamare l'ufficiale, fa dare lettura dal segretario degli atti istruttori e di quelli forniti dal Comando.
L'ufficiale può esporre ulteriori chiarimenti, servendosi all'uopo anche di memoria scritta, e dare a ciascun membro
del consiglio, che a mezzo del presidente ne faccia richiesta,
ogni opportuna spiegazione.
Se non occorra uh supplemento d'istruttoria, il presidente
fa ritirare l'ufficiale, e propone al consiglio i quesiti sui quali
esso deve procedere alla votazione.
ART. 315. - La votazione, fatta a scrutinio segreto, ha
luogo per ordine inverso di anzianità o di grado; ciascun
membro ha un-voto deliberativo e non può astenersi.
ART. 316. - 11 segretario redige verbale delle operazioni
del consiglio.
Il
verbale e tutti i documenti allegati, sono
sottoscritti dai membri, sempre in ordine inverso di anzianità
o di grado.
ART. 317. - Il verbale del consiglio di disciplina è > trasmesso, insieme con tutti i documenti relativi, alla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano. Del
recapito è incaricato il segretario del consiglio stesso.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
99
ART. 3 1 8 . - Qualunque sia stato il deliberato del consiglio,
il provvedimento definitivo è adottato dalla Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, e comunicato
all'interessato dal Comandante del Corpo.
ART. 3 1 9 . - Qualora a carico dell'ufficiale sottoposto a
consiglio di disciplina
non
sia adottato
provvedimento
di
dispensa dal servizio o di destituzione, resta fermo il potere
del Comandante di applicare altre punizioni.
C A P O IV
Punizioni per i marescialli
ART. 3 2 0 .
- Le punizioni per i marescialli sono :
a) il rimprovero semplice;
b) gli arresti da uno a venti giorni ;
c) la dispensa dal servizio;
d) la destituzione.
Tutte le punizioni, eccetto il rimprovero semplice, sono
pubblicate in apposito ordine del giorno, riservato ai soli marescialli, e sono inscritte nel foglio matricolare.
ART. 3 2 1 . -- Si applicano, per le punizioni dei marescialli, gli stessi criteri e le stesse modalità stabilite per le
corrispondenti punizioni degli ufficiali, salvo il disposto dell'articolo seguente e dell'articolo 3 4 4 .
ART. 3 2 2 . - Qualora gli arresti abbiano superato complessivamente, entro un anno, la durata di giorni venti, è ridotta della metà la licenza ordinaria.
100
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
CAPO V
Punizioni per i brigadieri, vice-brigadieri,
appuntati e gendarmi
ART. 323. - Le punizioni per i brigadieri e per i vice-brigadieri sono :
a) il rimprovero semplice ;
b) la consegna da uno a quarantacinque giorni;
c) la sala di disciplina da tre a trenta giorni;
d) la dispensa dal servizio;
e) la destituzione.
ART. 324. - Le punizioni per gli appuntati e per i gendarmi sono :
a) il rimprovero semplice;
b) la consegna da uno a quarantacinque giorni ;
e) la prigione da tre a trenta giorni;
d) la dispensa dal servizio;
e) la destituzione.
ART. 325. - Le punizioni elencate negli articoli 323 e 324,
eccettuato il rimprovero semplice, sono pubblicate in apposito ordine del giorno, riservato ai sottufficiali,
quando si
tratta di punizione inflitta a un brigadiere o vice-brigadiere.
Le dette punizioni sono inscritte nel foglio matricolare di
ciascun punito.
ART. 326. - Le punizioni di cui alle lettere b) e e) degli
articoli 323 e 324 hanno inizio dal momento in cui sono
intimate, e terminano alle ore 24 del loro ultimo giorno.
ART. 327. - Le punizioni di cui alle lettere a), b) e c)
dell'art. 324 sono applicabili anche agli allievi-gendarmi.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
Rimprovero
a)
101
semplice
>4RT. 328. - .11 rimprovero semplice è inflitto verbalmente
da qualsiasi superiore per correggere lievi mancanze od
omissioni.
b)
Consegna
ART. 329. - Con la consegna si puniscono i militari responsabili di mancanze non gravi contro la disciplina o a
danno del servizio.
ART. 330. - La consegna consiste nel divieto di uscire
dalla caserma e dalle sue pertinenze se non per motivi di'
servizio.
c)
Sala
di
disciplina
e
prigione
ART. 331. - 1 responsabili di mancanze rilevanti contro
la disciplina e il servizio, o recidivi in mancanze per cui
ebbero a subire punizioni di consegna, sono
puniti con la
sala di disciplina, se brigadieri o vice-brigadieri; con la prigione se appuntati, gendarmi o allievi.
ART. 332. - I
sottufficiali sono rinchiusi per cura del
maresciallo di picchetto in una stanza separata e possibilmente isolati.
ART. 333. - Gli appuntati, i gendarmi e gli allievi sono
rinchiusi, per cura del maresciallo di picchetto, nella prigione.
ART. 334. - Tanto
i
sottufficiali che i militari di truppa,
puniti di sala o di prigione, prendono parte alle istruzioni
varie e concorrono in tutti i servizi. Nei giorni festivi assistono alla santa Messa insieme con gli altri. Essi consumano
il vitto nel locale di punizione.
ART. 335. - 11 maresciallo di picchetto, così all'inizio della
punizione come tutte le volte che i puniti devono rientrare
nel locale di punizione, ha l'obbligo di assicurarsi, sotto la
102
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
sua responsabilità, che i puniti stessi non abbiano con sè oggetti qualsiasi che possano recare offesa alla persona o facilitare l'evasione; con frequenti visite e minute perquisizioni
mantiene, inoltre, la sorveglianza.
Prima di far entrare i puniti nel locale di punizione, fa
un'accurata ispezione al locale stesso in tutte le sue parti,
assicurandosi del buono stato e funzionamento delle serrature.
Per la vigilanza è comandato a turno un piantone fisso con
speciale consegna, secondo le circostanze.
Le chiavi dei locali di punizione sono sempre tenute dal
maresciallo di picchetto.
ART. 3 3 6 . Ai militari rinchiusi nei locali di punizione è
vietato di avere colloqui con chicchessia, tranne che con gli
ufficiali del Corpo o sottufficiali di servizio, e per ragioni di
servizio.
In casi di grave necessità, secondo il criterio dell'ufficiale di servizio o di chi per lui, è loro concesso di parlare
coi propri famigliari per breve durata, sotto sorveglianza
discreta, ma sempre vigile.
ART. 3 3 7 . - Qualora si riscontri la necessità di procedere
alla immediata segregazione di un militare, qualunque ufficiale o sottufficiale può disporre che egli sia rinchiuso nella
s>ala di disciplina o nella prigione, in attesa delle superiori
determinazioni.
ART. 3 3 8 . - La segregazione di cui all'articolo precedente
non può, normalmente, oltrepassare le ventiquattro ore, entro il qual termine devono essere adottati i definitivi provvedimenti.
Art. 339. - Al brigadiere, al vice-brigadiere, all'appuntato e al gendarme che, entro un anno, abbia avuto complessivamente più di trenta giorni di sala o di prigione, è
ridotta di un terzo la licenza ordinaria
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
c)
Dispensa
dal
103
servizio
ART. 3 4 0 . - Qualora un brigadiere, vice-brigadiere, apappuntato o gendarme per la sua abituale cattiva condotta o
per qualche fallo gravissimo, non lesivo dell'onore, si dimostrasse immeritevole di essere mantenuto in servizio, ne è
dispensato.
f)
Destituzióne
ART. 3 4 1 . - In caso di mancanza che leda l'onore, per cui
'il militare si sia reso indegno del grado che riveste e della divisa che indossa, egli è destituito e incorre nella perdita del
grado, dell'impiego e del trattamento di quiescenza, salvo il
disposto dell'art. 137.
Qualora, in conseguenza della destituzione, sia disposta
la revoca di onorificenza pontificia di cui il punito fosse stato
•insignito, le relative insegne, brevi o diplomi devono essere
restituiti al Comando del Corpo.
ART. 3 4 2 . - Per la destituzione il Comandante del Corpo,
con apposito ordine del giorno, convoca nella sala d'istru-
zione o nell'ufficio del Comando gli ufficiali o militari di
truppa di grado uguale o superiore al punito. Questi, indossati
gli abiti civili, e accompagnato dal Comandante del proprio
reparto, è ammesso alla presenza dei convocati e del Comandante dal quale gli è comunicato il provvedimento di destituzione.
Se il giudicando è militare in congedo o comunque non in
servizio attivo, si applica la disposizione dell'ultimo comma
dell'art. 308.
ART. 3 4 3 . -
Tanto la dispensa dal servizio che la destitu-
zione sono disposte, su parere della commissione di disci-
plina di cui all'art. 3 4 5 , con provvedimento della Pontifìcia
(Commissione per lo Stato della Città del Vaticano.
104
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
C A P O VI
Commissione di disciplina
ART. 344. - È sottoposto alla commissione di disciplina
il sottufficiale, appuntato o gendarme, responsabile di mancanza, per cui possa essere ritenuto passibile della dispensa
dal servizio o della destituzione.
Il relativo provvedimento, su rapporto del Comandante,
è adottato dalla Pontificia Commissione per lo Stato della
Città del Vaticano.
\
ART. 3 4 5 . - La commissione di disciplina è composta di
tre membri, compreso il presidente, dei quali due ufficiali
della Gendarmeria e un funzionario dello Stato.
La nomina dei membri e la designazione del presidente
sono fatte con provvedimento della Pontificia Commissione
per lo Stato della Città del Vaticano. Il meno elevato in grado
degli ufficiali funge anche da segretario.
ART. 3 4 6 . - In attesa della decisione, il militare deferito
alla commissione di disciplina cessa di prestare servizio e
«rimane rinchiuso nella sala di disciplina o prigione.
ART. 3 4 7 . - Durante l'attesa nel locale di punizione, ove
deve rimanere sempre isolato, il militare, nell'ora stabilita
dal Comandante, potrà essere condotto a prendere aria in
qualche luogo prossimo e isolato, sotto la sorveglianza del
maresciallo di picchetto se sottufficiale, o di un graduato se
appuntato o gendarme.
ART. 3 4 8 . - Al militare sottoposto a commissione di disciplina non è permesso tenere alcun mezzo per scrivere :
solo in caso di grave necessità gli è concesso di corrispondere con la famiglia. La corrispondenza, messa in una busta
aperta,
su cui il militare stesso porrà l'indirizzo del de-
stinatario, deve essere da lui chiusa in altra indirizzata al
vice-comandante del Corpo. Questi, assicuratosi che il con-
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
105
tenuto della lettera non sia contrario alla disciplina e non
alluda alle circostanze, per cui lo scrivente stesso è stato deferito alla commissione, ne cura la spedizione, che deve essere sempre raccomandata.
ART. 349. - L'ufficiale di servizio, cui è anche data facoltà di prendere, secondo il caso, misure di sorveglianza più
rigorose,
è
responsabile verso il Comandante del
Corpo
della scrupolosa osservanza di quanto sopra è stabilito e di
tutte le altre prescrizioni che il Comandante stesso crederà
opportuno di aggiungere.
ART. 350. - La commissione di disciplina, esaminati gli
atti trasmessi dal Comando e, sentito il militare, emette il
proprio parerecon le formalità di cui agli art. 315, 316 e 317.
Per il provvedimento
definitivo valgono
le
disposizioni
contenute negli articoli 318 e 319.
t ì t o l o iv
RICOMPENSE MILITARI
CAPO I
Ricompense ordinarie e straordinarie
ART. 3 5 Í . - Le ricompènse per i militari si distinguono in
ordinarie e straordinarie.
Le ricompense ordinarie sono :
a) l'encomio semplice;
b) l'encomio solenne.
Le ricompense straordinarie sono :
a) l'avanzamento per merito eccezionale;
b) le onorificenze.
Tutte le suddette ricompense sono annotate nel foglio matricolare del militare a cui sono conferite.
106
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
a) Encomio
semplice
ART. 3 5 2 . - L'encomio semplice è tributato dal Comandante per mezzo di ordine del giorno al militare che si distingua per spiccata diligenza, attività nell'adempimento del proprio dovere, oppure siasi distinto nella perfetta esecuzione di
uno speciale servizio.
b) Encomio
solenne
ART. 3 5 3 . - L'encomio solenne è conferito Quando il merito sia rilevante. In tal caso l'encomio è pubblicato nell'ordine del giorno e comunicato dal Comandante alla presenza
dei militari del Corpo.
ART. 3 5 4 . - Tanto l'encomio semplice quanto l'encomio
solenne possono riferirsi anche a più militari.
c)
Avanzamento
per
merito
eccezionale
ART. 3 5 5 . - L'avanzamento per merito eccezionale può
essere conferito ai sottufficiali e militari di truppa per circostanze di straordinaria benemerenza, con dispensa dall'anzianità di grado e dall'eventuale esame prescritti dal regolamento
organico. La proposta è inoltrata dal Comandante alia Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano.
d) Onorificenze
ART. 356. - I militari che si siano distinti per meriti speciali o per lungo e lodevole servizio, possono essere proposti
dal Comandante per il conferimento di onorificenze in corrispondenza ai diversi gradi.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
107
C A P O II
Gratificazioni e licenze-premio
ART. 3 5 7 . - Gratificazioni e licenze-premio possono essere concesse dal Comandante dei Corpo per premiare i militari che abbiano compiuto servizi di istituto di rilevante importanza. Le gratificazioni non possono eccedere la metà dello
stipendio base e le licenze i dieci giorni.
ART. 3 5 8 . - 11 Comandante può anche concedere gratificazioni in minor misura, non eccedente cioè un quarto dello
stipendio base, in riconoscimento di gravosi servizi straordinari o per premiare l'assiduità nell'esecuzione del servizio
ordinario.
Tutte le gratificazioni e le licenze-premio possono essere,
sussidiarie delle ricompense di cui al precedente capo I e devono essere pubblicale nell'ordine del giorno.
Î08
Acta Apostolicae Sedis — Supplemento
PARTE
III
DISPOSIZIONI DI A T T U A Z I O N E E T R A N S I T O R I E
TITOLO I
DISPOSIZIONI GENERALI
Akt. 359. - Ai militari in servizio all'entrata in vigore del
presente regolamento sono conservati i diritti acquisiti circa
l'anzianità, il grado e lo stipendio, salvi gli effetti di più favorevoli disposizioni contenute in questo titolo.
Art. 3 6 0 . - Ai militari in servizio all'entrata in vigore del
presente regolamento è riconosciuto il diritto di opzione per
uno dei seguenti trattamenti di quiescenza :
a) sottostare ai regolamenti di pensione a cui ciascuno
è soggetto;
b) sottostare ai regolamenti di pensione a cui ciascuno
è soggetto limitatamente però al periodo di anzianità maturato
alia data di entrata in vigore del presente regolamento, e per
il periodo di anzianità successivo sottostare alle norme di cui
al titolo VI della parte I del presente regolamento, compresa
la misura del contributo individuale di quiescenza del 6,5%
dello stipendio.
11 diritto di opzione può essere esercitato entro il termine
di un mese dall'entrata in vigore del presente regolamento :
in difetto si applica la norma di cui alla lettera b).
Art. 3 6 1 . - Ai militari in servizio all'entrata in vigore del
presente regolamento, e soggetti al regolamento per le pen-
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
109
sioni 31 dicembre 1937, i quali domandino di essere congedati
prima di maturare il termine utile per conseguire la pensione,
è assegnato, oltre l'indennità di cui all'art. 8 del menzionato
regolamento, un premio di congedamento nella misura pari
a quella indicata all'art. 138, leti, b) del presente regolamento.
Hanno diritto a tale trattamento i militari che permangono
in servizio almeno per un anno dall'entrata in vigore del pre
sente regolamento.
ART. 3 6 2 . - L'aumento di anzianità di cui all'art. 132 per
i militari in servizio all'entrata in vigore del presente regolamento, si applica soltanto se abbiano optato, secondo il disposto del precedente art. 360, per il trattamento di quiescenza di
cui alla lettera b) dello stesso articolo. Tale aumento di anzianità è computato sul servizio effettivamente prestato dalla data
di entrata in vigore del presente regolamento.
T I T O L O ..II
DISPOSIZIONI PARTICOLARI PER GLI UFFICIALI
ART. 3 6 3 . - Agli ufficiali in servizio all'entrata in vigore
del presente regolamento si conferiscono, con provvedimento
di carattere transitorio e
ad personam, i gradi previsti nei
nuovi quadri con il corrispondente trattamento economico, nel
modo appresso indicato :
a) il maggiore, vice-comandante assume iL grado di tenente colonnello, vice comandante;
a
b) il tenente in I assume il grado di maggiore;
a
c) il tenente in 2 assume il grado di capitano;
d) il sottotenente di amministrazione assume il grado di
tenente.
La permanenza in servizio dell'attuale sottotenente d'ani-
no
Acta Apostolicae Sedis - Supplemento
mihistrazione cesserà all'atto della nomina del maresciallo
d'amministrazione.
ART. 364. - Fino a che non si sia provveduto a coprire i
posti di ufficiale risultanti vacanti nei nuovi quadri, la distribuzione delle funzioni tra gli ufficiali attualmente in servizio
è determinata dal Comandante.
TITOLO
III
DISPOSIZIONI PARTICOLARI PER I SOTTUFFICIALI
ART. 365. - I sottufficiali in servizio all'entrata in vigore
del presente regolamento rimangono soggetti ai limiti di età e
di servizio stabiliti nel regolamento per il Corpo della Gendarmeria, 8 maggio 1933, n. X L . Essi conservano il grado che
rivestono, conseguendo però il trattamento economico ad esso
corrispondente secondo il nuovo ordinamento,
L'attuale maresciallo capo assume il grado di maresciallo
maggiore.
ART. 366. - Fino a che non si sia provveduto a coprire i
posti di sottufficiale risultanti vacanti nei quadri, la ripartizione dei servizi fra gli attuali sottufficiali è determinata dal
Comandante.
ART, 367. - Per un'anno dalla entrata in vigore del presente regolamento, nelle nomine e promozioni ai vari gradi di
sottufficiale sarà fatta astrazione dal requisito dell'anzianità
nel grado inferiore.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
llì
T I T O L O IV
DISPOSIZIONI PARTICOLARI PER GLI APPUNTATI
E I GENDARMI
ART. 368. - Gli appuntati e i gendarmi in servizio all'entrata in vigore del presente regolamento rimangono soggetti
ai limiti di età e di servizio stabiliti nel regolamento per il
Corpo della Gendarmeria, 8 maggio 1933, n. XL.
ART. 369. - Verificandosi, con l'entrata in vigore del presente regolamento, una eccedenza nel numero degli appuntati in relazione a quello fissato nei nuovi quadri, gli attuali
titolari conserveranno
ad personam il loro grado.
ART. 370. - In via del tutto eccezionale, agli appuntati e ai
gendarmi in servizio all'entrata in vigore del presente regolamento è estesa l'applicazione delle norme relative al matrimonio dei sottufficiali, di cui al precedente capo V del titolo III
della parte I.
ART. 371. - Al primo arruolamento, dopo l'entrata in vigore del presente regolamento, potranno concorrere candidati :
a) ancora soggetti ad obblighi di leva, purché muniti di
titolo di studio, almeno di terza media;
b) di età superiore ai ventidue, ma non ai ventiquattro
anni.
112
Acta Apostolicae Sedis ~ Supplemento
TITOLO V
ENTRATA IN VIGORE
ART. 3 7 2 . - Il presente regolamento entrerà in vigore il
giorno successivo a quello della sua pubblicazione.
L'originale del presente decreto, cori l'unito regolamento
e la relativa tabella, munito del sigillo dello Stato, sarà depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano, e il testo corrispondente sarà pubblicato nel Supplemento degli
Acta Apostolicae Sedis,
mandandosi a chiunque
spetti di osservarlo e di farlo osservare.
Città del Vaticano, otto dicembre millenovecentoquarantasei.
NICOLA Card.
CANALI,
Presidente
fr. RAFFAELLO CARLO Card. Rossi
GIUSEPPE Card.
PIZZARDO
Primo Principi,
Segretario.
Regolamento per il Corpo della Gendarmeria Pontificia
113
T A B E L L A STIPENDI
allegata al decreto della Pontificia Commissione per lo Stato
della Città del Vaticano, 8 dicembre 1946, n. XXXIX.
ORADO
Stipendio
mensile
lordo
iniziale
dopo
5 anni
dopo
10 anni
3.500
3.850
4.200
4.500
2.250
2.500
2.750
3.000
Colonnello Comandante. .
Tenente colonnello Vicecomandante
T
Maresciallo
dopo
15 anni
dopo
20 anni
—
2.250
2.500
2.750
3.000
—'
2.000
2.250
2.500
2.750
—
1.750
2.000
2.250
2.500
—
1.500
1.750
2.000
2.250
—
1.250
1.500
1.750
2.000
—
1,000
a titolo d'indennità mensile
d'amministra1.100
1.200
1.300
1.400
1.500
Maresciallo maggiore. . .
1.000
1.100
1.200
1.300
1.400
Maresciallo di sezione . .
975
1.075
1.175
1.275
1.375
Maresciallo d'alloggio . .
950
1.050
1.150
1.250
1.350
900
1.000
1.100
1.200
1.300
875
975
1.075
1.175
1.275
825
925
Vice-brigadiere
Gendarme e allievo . . .
800
NOTE: a) Gli stipendi sono soggetti alla ritenuta del 6,5 per cento, quale
contributo individuale di quiescenza.
b) Ai militari comandati in servizio fuori sede è corrisposta una indennità
di trasferta da stabilirsi volta per volta.