ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ANNUS X X X I X - SERIES II - VOL. X I V TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS M • DCCCC • XLV1I An. et vol. XXXIX 28 Ianuarii 194-7 (Ser. II, v. XIV) - N. 1 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ALLOCUTIONES I A Summo Pontifice, die dominica, XXII mensis Decembris a. MGMXLVI habita, coram christifidelibus Urbis, in foro $. Petri in Vaticano providentissimo atque amatissimo Patri conclamantïbus. Una indicibile commozione si desta nell'animo Nostro al vedere in questo momento il diletto popolo di Roma, accorso verso di Noi, mosso dall'impulso potente, irresistibile, della stia devozione e del suo amore filiale. Veramente. l'anima cattolica della Città Eterna, pacifica nella santa libertà dei figli di Dio, impavida e forte nella lotta, viene ancora una volta ad effondersi nel seno del Padre comune. Quali ricordi la vostra immensa adunata richiama al Nostro spirito ! Innanzi tutto quel 12 Marzo dell'anno di guerra 1944, quando le.moltitudini dei profughi e degli erranti si mescolavano con la folla dei cittadini romani, trepidi per la.loro patria, per i loro focolari e per le loro famiglie; essi venivano a cercare sicurezza e conforto nella parola e nella benedizione del loro Padre e Vescovo, ansioso egli stesso e operoso per la salvezza dell'Urbe e del suo popolo. Poi, dopo meno di tre mesi, la sfolgorante giornata del 6 Giugno ! Koma, uscita prodigiosamente incolume da immani pericoli, volle qui festeggiare con traboccante gioia le prime ore della sua liberazione. E infine la memorabile Domenica di Passione del 1945. Mentre da lungi ancora sinistramente rumoreggiava il cannone, voi imploravate la misericordiosa protezione del Cielo, e Noi vi esortavamo a non essere 6 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale dimentichi dei rostri cristiani doveri di pietà, di virtù, di onestà, di amore fraterno, a custodire nell'onore la santa eredità lasciatavi dai vostri padri. Ed ecco che oggi voi siete parimente accorsi in folla, come nei grandi giorni, presso di Noi, figli e figlie di questa Roma, la cui sorte, nei giorni sereni come negli oscuri, è stata sempre ed è l'oggetto dei Nostri pensieri e delle Nostre preghiere, delle Nostre cure e delle Nostre sollecitudini ; siete accorsi per proclamare dinanzi ai vostri concittadini,, ai vostro Paese, a tutto il mondo cristiano, che vi sentite strettamente congiunti con la Sede di Pietro e con le tradizioni cattoliche della vostra Città natale, in una santa unità, che supera e vince ogni minaccia e ogni ostilità, ogni esitazione e ogni prova. Con dolore e con indignazione voi vedete il volto sacro di Roma (di questo luogo santo, sede per disposizione divina del Vicario di Cristo) esposto — per mano di empi negatori di Dio, profanatori delle cose divine, adoratori del senso, — ad essere macchiato d'ignominia, coperto di fango. Ma ecco : esso si mostra oggi qui, davanti a voi, in tutto il suo splendore, in tutta la sua intatta, inviolata bellezza. Mai forse la missione di Roma non è stata più grande, più benefica, più indispensabile che nell'ora presente. Dai sette colli, protese le braccia materne, essa estende il suo impero spirituale sul mondo, che misteriosamente avvolge nella sua luce. Quella luce, che prima apparve, quando la Chiesa, Sposa di Cristo, si sciolse dalle gramaglie delle persecuzioni e, coronata con segno di vittoria, uscì dai circhi e dagli anfiteatri dianzi ruggenti alla- sua rovina; quando, immortale vindice della verità, più sicura dell'avvenire che il pontefice di Giove ascendente con la tacita vergine il Campidoglio, dum Capitolium scandet cum tacita virgine Pontifex si accinse con la spada dello spirito, che è il Verbo di Dio, a continuare e ad estendere la pacifica religiosa conquista di un mondo di popoli, più vasto di quello domato dal ferro e dalle legioni dei Cesari. l y Fate che la vostra vita e la vostra condotta, i vostri giudizi e le vostre opere, siano profondamente pervasi e regolati dalla vigile e chiaroveggente coscienza di quella singolare missione, non meno onorifica che grave di responsabilità e di doveri. Le innumerevoli schiere dei vostri martiri e dei vostri Santi vi guardano. Mostratevi degni di loro. Dal suolo romano il primo Pietro, circondato dalle minacce di un pervertito potere imperiale, lanciò il fiero grido d'allarme : « Resistete 3 Horat. Cann., III, 80, 8-9 Acta Pii Pp. XII 7 2 forti nella fede». Su questo medesimo suolo Noi ripetiamo oggi con raddoppiata energia quel grido a voi, la cui Città natale è ora il teatro di sforzi incessanti volti a rinfiammare la lotta fra i due opposti campi : per Cristo o contro Cristo, per la sua Chiesa, o contro la sua Chiesa. Destatevi, o romani. L'ora è sonata, per non pochi fra voi, di svegliarvi da un troppo lungo sonno. Agire fortemente e fortemente patire : è la divisa del nome romano. 3 Su di voi, prediletti di Cristo, da Lui chiamati a portare, in un settore così segnalato della grande battaglia spirituale del nostro tempo, il vessillo di Cristo attraverso i venti e le marèe degli errori e delle passioni ; su di voi — ma anche, sì, anche su coloro che combattono e vilipendono la Religione e i suoi Ministri, perchè l'amore della Chiesa è sempre più grande della loro colpa — Noi invochiamo l'abbondanza della protezione e della grazia invincibile dell'Onnipotente Signore, mentre con effusione di cuore vi impartiamo la Nostra paterna Apostolica Benedizione, pegno ed auspicio di carità, di giustizia e di pace per Roma, per l'Italia, per il mondo. H ,1 Beatissimo Patre habita, die XXIV m. Decembris a. MGMXLVI, in pervigilio Nativitatis D. N. Iesu Christi, adstantibus Mmis PP. DD. Cardinalibus et Eœcrhis DD. Episcopis ac Romanae Curiae Praelatis. LA VOCE DÎSLLA COSCIENZA Vi fu mai nella storia del genere umano, nella storia della Chiesa, una Pesta natalizia ed un volger dell'anno, in cui più viva che al presente ardesse nei cuori e si manifestasse la brama di veder dileguarsi il contrasto fra il messaggio di pace di Betlemme e le interne ed esterne agitazioni di un mondo, che tanto spesso abbandona la diritta via della verità e della giustizia? L'umanità, uscita appena dagli, orrori di una guerra crudele, le cui conseguenze la colmano ancora di angoscia, contempla con stupore l'abisso aperto fra le speranze di ieri e le attuazioni dell'oggi; abisso che anche gli sforzi più tenaci difficilmente valgono a sormontare, perchè l'uomo, capace di distruggere, non è sempre da lui solo idoneo a restaurare. - 1 Petr. 5, 9. * Cfr. Rom. 13, 11 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 8 Ecco ormai quasi due anni da che tace il rombo del cannone. Gli avvenimenti militari sui campi di battaglia hanno condotto ad una incontestabile vittoria di una delle parti belligeranti e ad una sconfìtta senza precedenti dell'altra. Bare volte nella storia mondiale la spada aveva tracciato una così netta linea di divisione fra vincitori e vinti. L'ebbrezza gioiosa ed esuberante della vittoria è svanita. Le inevitabili difficoltà si sono manifestate in tutta la loro crudezza. Come? — Sopra tutti i disegni e gli ordinamenti umani sta la parola del Signore: a Ego fructibus eorum cognoscetis eos n. Una cosa rimane fuori di ogni dubbio : i frutti della vittoria e le sue ripercussioni sono stati finora non solo d'indicibile amarezza per i soccombenti, ina si sono fatti sentire come una sorgente di molteplici ansie e di pericolose scissioni anche fra i vincitori. 1 I riflessi di queste divisioni sono andati, in passato, man mano crescendo a tal segno, che nessun vero amante della umanità, — e ancor meno la Chiesa di Cristo, sempre sollecita di corrispondere alla sua missione, — ha potuto chiudere gli occhi dinanzi a tale spettacolo. La Chiesa, che dal Salvatore divino è stata mandata a tutti i popoli per condurli alla loro eterna salute, non intende d'intervenire e di parteggiare in controversie su oggetti puramente terreni. Essa è madre. Non domandate a una madre di favorire o di combattere la parte di uno o dell'altro dei suoi figli. Tutti debbono egualmente trovare e sentire in lei quell'amore chiaroveggente e generoso, quella intima e inalterabile tenerezza, che dà ai suoi figli fedeli la forza di camminare con passo più fermo nella via regia della verità e della luce, e ai traviati e agli erranti ispira la brama di tornare sotto la sua guida materna. Giammài forse là Chiesa di Cristo, giammai i suoi ministri e i suoi fedeli di ógni ceto é classe non hanno avuto tanto bisogno di questo amore illuminato, pronto al sacrifìcio e che non conosce nessun limite terreno e nessun pregiudizio umano, quanto nelle angustie del tempo presente, in paragóne delle quali sembrano impallidire le dolorose vicende del passato. Soltanto, dunque, 'lo spirito di carità, il sacro dovere del Nostro ministero apostolico, oggi, in questa vigilia del Santo Natale, Ci aprono le labbra ; essi solo Ci inducono a rivolgerci al inondo intero, ad affidare alle onde eteree, perchè le portino sino alle estremità della terra, l'espres-. 1 MATTH. 7, 20. Acta Pii Pp. XII 9 sione delle Nostre cure e dei Nostri timori, delle Nostre preghiere e delle Nostre più ardenti speranze — nella fiducia che molti cuori nobili e comprensivi, anche fuori della comunione cattolica, faranno eco a questo Nostro grido e Ci presteranno la loro efficace collaborazione. Non intendiamo di criticare, ma di stimolare. Non di accusare, ma di soccorrere. « Intenti di pace e non di afflizione » muovono il Nostro cuore e vorremmo destarli nel fondo delle anime di coloro che Ci ascoltano. Noi ben sappiamo che le Nostre parole e le Nostre intenzioni rischiano di essere male interpretate o svisate a scopi di propaganda politica. Ma la possibilità di tali erronei o malevoli commenti non potrebbe chiuderci la bocca. Noi Ci stimeremmo indegni del Nostro ufficio, della Croce che il Signore ha posto sulle Nostre deboli spalle, crederemmo di tradire le anime che attendono da Noi il lume della verità e una sicura guida, se, per schivare sinistre interpretazioni, esitassimo, in un'ora così critica, a fare quanto è da Noi per ridestare le coscienze assopite e richiamarle ai doveri della santa milizia di Cristo. Nessun diritto di veto, da qualunque parte esso venga, potrebbe valere contro il precètto di Cristo «Andate e insegnate ». Con una obbedienza indefettibile al divino Fondatore della Chiesa, Noi Ci adoperiamo e continueremo ad adoperarci, fino all'estremo limite delle Nostre 'forze, per adempire la Nostra missione di difensore della verità, di tutore del diritto, di propugnatore degli eterni principi della umanità e dell'amore. Nell'esercizio di questo Nostro dovere ben potremo incontrare resistenze e incomprensioni. Ma Ci conforta il pensiero della sorte toccata allo stesso Kedentore e a coloro che hainno seguito le sue vestigia, e Ci tornano alla mente le umili, ma fiduciose parole dell'Apostolo Paolo: «A me importa pochissimo di essère giudicato... dagli u o m i n i c h i mi giudica è il Signore». 2 3 I UN LUNGO E PENOSO CAMMINO Era ben da temere, nelle condizioni rovinose e confuse in cui l'immane conflitto lasciava il mondo, che l'itinerario dalla fine della guerra alla conclusione della pace sarebbe stato lungo e penoso. Ma la durata di quello, a cui al presente assistiamo, senza poter ancora prevedere, non2 3 1ER, 29, 11. l Cor 4, \. 10 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ostante alcuni notevoli progressi ormai acquisiti, nè quando nè come giungerà al suo termine, questo prolungarsi indefinito di uno stato, anormale d'instabilità e d'incertezza, è il chiaro sintomo di un male, che costituisce la triste caratteristica dell'epoca nostra. L'umanità, che è stata testimone di una prodigiosa attività in tutti i campi della potenza militare, formidabile di precisione e di ampiezza nella preparazione e nella organizzazione, fulminea di rapidità e d'improvvisazione nell'adattamento continuo alle circostanze e ai bisogni, vede ora svolgersi la elaborazione e la formazione della pace con una grande lentezza e fra contrasti non ancora superati nella determinazione degli scopi e dei metodi. Allorché la Carta atlantica venne per la prima volta annunziata, i popoli furono tutti in ascolto ; finalmente si respirava. Che cosa è ora rimasto di quel messaggio e delle sue disposizioni? Anche in alcuni di quegli Stati che — o per propria elezione, o sotto l'egida di altre e più grandi Potenze — amano di presentarsi alla umanità di oggi come antesignani di nuovo e vero progresso, le «quattro libertà », dianzi salutate con entusiasmo da molti, non sembrano quasi più che un'ombra o una contraffazione di quel che erano nel pensiero e nelle intenzioni dei più leali fra i loro promulgato ri. Noi ben volontieri riconosciamo gl'incessanti sforzi di insigni Uomini di Stato, che, da circa un anno, in una serie quasi ininterrotta di laboriose conferenze si sono adoperati a conseguire ciò che gli onesti di tutto il mondo desideravano o a cui ardentemente aspiravano. Pur troppo i contrasti di opinione, la sfiducia e i sospetti reciproci, il valore discutibile, in fatto e in diritto, di non poche decisioni già prese o da prendersi ancora, hanno reso incerta e fragile la consistenza e la vitalità di compromessi e di soluzioni fondate sulla forza o sul prestigio della potenza politica e che lasciano nel fondo di molti cuori delusione e scontento. Invece d'incamminarsi verso una reale pacificazione, in vasti territori del globo terrestre, in ampie regioni soprattutto di Europa, i popoli si trovano in uno stato di costante agitazione, da cui in un tempo più o meno vicino potrebbero sorgere le fiamme di nuovi conflitti. Acta Pii Pp. XII 11 II UN TRIPLICE INVITO AI REGGITORI DEI POPOLI Chi tutto ciò vede e medita, rimane intimamente compreso della gravità dell'ora presente e prova il bisogno di invitare i reggitori dei popoli, nelle cui mani sono le sorti del mondo, e dalle cui deliberazioni dipendono l'esito e il progresso ovvero il fallimento della pace, a una triplice considerazione : I La prima condizione per corrispondere all'attesa dei popoli, per attenuare e gradualmente dissipare i turbamenti, di cui soffrono all'interno, per rimuovere le pericolose tensioni internazionali, è che tutte le vostre energie e tutto il vostro buon volere mirino a far cessare l'intollerabile stato presente d'incertezza, ad accelerare il più possibile — nonostante le difficoltà che nessuno spirito sereno può disconoscere — l'avvento di una pace definitiva fra tutti gli Stati. La natura umana durante i lunghi anni della guerra e del dopo guerra, in preda a innumerevoli e indicibili sofferenze, ha dato prova di una incredibile forza di resistenza. Ma questa forza è limitata ; per milioni di esseri umani il limite è stato raggiunto; la molla è già troppo tesa ; un nulla basterebbe a spezzarla e la rottura potrebbe avere conseguenze irrimediabili. L'umanità vuole poter di nuovo sperare. Alla rapida e completa conclusione della pace hanno un reale e vivo interesse tutti coloro i quali sanno che soltanto un pronto ritorno a normali relazioni economiche, giuridiche e spirituali fra i popoli può preservare il mondo da incalcolabili scosse e da disordini, che gioverebbero unicamente alle oscure forze del male. Perciò fate sì che l'anno ormai volgente alla fine sia l'ultimo della vana e inappagata attesa ; fate sì che il nuovo anno veda il compimento della pace. 2° L'anno del compimento ! Questo pensiero conduce alla seconda invocazione, che ogni spirito retto rivolge ai reggitori dei popoli : Voi bramate a ragione — come potrebbe essere altrimenti? — di vedere i vostri nomi scritti a lettere d'oro dalla storia sui dittici dei benefattori del genere umano ; il solo dubbio che possano invece un giorno, anche senza colpa volontaria da parte vostra, essere messi alla gogna fra gli autori della sua rovina, vi fa orrore. Applicate dunque tutte le forze del vostro volere e potere per dare alla vostra opera di pace il suggello o 12 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale di una vera giustizia, di una lungimirante saggezza, di un sincero servizio agli interessi solidali della intiera famiglia umana. Il profondo abbassamento, in cui Forribile guerra ha gettato l'umanità, esige imperiosamente di essere superato e risanato mediante una pace moralmente elevata e incensurabile, la quale alle future generazioni insegni a bandire ogni spirito di brutale violenza ed a rendere alla idea del diritto il primato che le era stato iniquamente rapito. Noi giustamente apprezziamo l'arduo ma nobile lavoro di quegli uomini di Stato che, chiusi alle voci ingannevoli della vendetta e dell'odio, si sono adoperati e si adoperano ancora senza tregua per il conseguimento di così alto ideale. Ma, nonostante i loro sforzi generosi, chi mai potrebbe affermare che dalle discussioni e dalle trattative dell'anno che volge al tramonto sia risultato un disegno chiaro, logicamente ordinato nelle sue grandi linee, atto a ridestare in tutti i popoli la fiducia in un avvenire di tranquillità e di giustizia ? Senza dubbio, una così funesta guerra, scatenata da una ingiusta aggressione, e continuata oltre i limiti del lecito, quando cioè essa appariva irreparabilmente perduta, non potrebbe terminare semplicemente in una pace priva di garanzie, che impediscano il ripetersi dissimili violenze. Ma tutte le disposizioni repressive e preventive debbono conservare il loro carattere di mezzi e rimaner quindi subordinate all'alto e ultimo fine di una vera pace, il quale consiste nell'associare gradualmente, con tutte le necessarie guarentigie, vincitori e vinti in un'opera di ricostruzione, a vantaggio non meno della intera famiglia delle Nazioni che di ciascuno dei suoi membri. Ogni osservatore equanime vorrà riconoscere che questi principi indiscutibili hanno fatto nel passato anno, anche in conseguenza delle dolorose ripercussioni sugli interessi vitali degli stessi Stati vincitori, reali progressi in non pochi spiriti. Riesce altresì di soddisfazione il notare come voci autorevoli e competenti sempre più si levano contro un illimitato prevalersi delle presenti condizioni da parte di qualcuno degli Stati vincitori e contro una eccessiva restrizione del tenore di vita e della ripresa economica dei vinti. L'immediato contatto con la indicibile miseria del dopo guerra in alcune zone ha destato in molti cuori la coscienza di una corresponsabilità solidale per l'effettiva mitigazione e il definitivo superamento di tanto male ; sentimento questo non meno onorevole per gli uni, che incoraggiante per gli altri. Un nuovo fattore è venuto in questi ultimi tempi a stimolare il desi- Acta Pii Pp. XII 13 derio di pace e la volontà di più efficacemente promuoverla. La potenza dei nuovi ordigni di distruzione, che la tecnica moderna ha rinforzati e rinforza sempre più sino a farne agli occhi della umanità inorridita quasi spettri d'inferno, ha posto al centro delle discussioni internazionali, sotto aspetti del tutto nuovi e con impulsi prima non mai sentiti, il problema del disarmo, suscitando così la speranza di attuare ciò che i tempi passati avevano invano vagheggiato. Nonostante questi ben fondati motivi di sperare, dei quali niuno più della Chiesa può rallegrarsi, sembra, allo stato presente delle cose, doversi prevedere con grande probabilità che i futuri trattati di pace non saranno che un opus imperfectum, nel quale non pochi dei suoi stessi autori riconosceranno piuttosto la risultante di compromessi tra le tendenze o le pretese delle diverse forze politiche, che la espressione delle loro idee personali appoggiate ai veri e giusti concetti di diritto e di equità, di umanità e di saggezza. 3° Questa considerazione porta naturalmente al terzo invito rivolto ai reggitori dei popoli : Se voi volete dare all'opera vostra per il nuovo ordinamento e la sicurezza della pace intima stabilità e durata, se volete impedire che presto o tardi s'infranga per le sue proprie durezze, per la pratica difficoltà di metterla in atto, per i suoi insiti difetti e mancanze, per le sue oggi forse inevitabili omissioni e insufficienze, per i suoi lontani effetti reali o psichici, che non è al presente dato di calcolare, abbiate cura di lasciare impregiudicata la possibilità di correzioni, secondo una procedura chiaramente determinata, non appena la maggioranza dei popoli, la voce della ragione e della equità mostrino quelle modificazioni opportune e desiderabili, o forse anche doverose. T L na macchina può apparire, sul disegno, di una perfezione indiscutibile per la sua precisione rigorosamente matematica, ma poi manifestarsi gravemente difettosa alla prova reale, ove essa si trova facilmente esposta a una quantità d'incidenti tecnicamente imprevisti. Quanto più, nell'ordine morale, sociale, politico, un progetto può apparire eccellente sulla carta, frutto di laboriose discussioni, ma poi soccombere alla prova del tempo e della esperienza, ove i fattori psicologici hanno un posto di primaria importanza ! Certo, non si può tutto prevedere. Ma è saggio mantenere una porta aperta a futuri ritocchi, a eventuali accomodamenti. Così operando, voi vi paleserete fedeli alle parole pronunziate in memorabili circostanze da interpreti autorizzati della pubblica opinione ; sarete certi di non arrecare alcun pregiudizio al vostro ben inteso u Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale interesse, e darete alla intiera famiglia umana un luminoso esempio per dimostrare non èsservi altra via sicura verso la desiderata pace che quella là quale procede dalla rieducazione della umanità allo spirito di solidarietà fraterna. III LA LUCE DI BETLEMME Pur sapendo di avanzare per la via sicura, è così bello di camminare nella luce ! La luce : guardatela, voi tutti, cui unisce la stessa fede nel Salvatore del mondo ! Per rischiarare il sentiero, essa discende dalla stella che brilla al di sopra di Betlemme. Se si vuol rivenire ai grandi principi della giustizia che conducono alla pace, bisogna passare per Betlemme, bisogna richiamarsi all'esempio e alla dottrina di Colui, il quale, dalla culla alla Croce, non conobbe più alta missione che adempire la volontà del Padre celeste, trarre il mondo dalla notte dell'errore e dal fango della colpa, ove giaceva allora miseramente, risvegliare in lui la consapevolezza della sua soggezione alla maestà della legge divina, come norma di retto pensiero, come impulso di forte volere, come misura di sana e coscienziosa azione. Il « gran ritorno » alle massime del messaggio di Betlemme non è stato mai più che oggi necessario al mondo. Eppure raramente è stato così dolorosamente manifesto in mezzo agli uomini il contrasto fra i precetti di quel divino messaggio e la realtà, quale noi la vediamo. Vorreste voi forse, diletti tigli e figlie, atterriti da questo contrasto, perdervi di coraggio? Vorreste voi aumentare il numero di coloro che, sconcertati dalla instabilità dei tempi, vacillano essi stessi, e in tal guisa, più o meno consapevolmente, fanno il giuoco degli avversari di Cristo? dar prova di pusillanimità dinanzi alla marea crescente dell'orgoglio e della violenza anticristiana? Nessun cristiano ha il diritto di mostrarsi stanco della lotta contro l'ondata antireligiosa dell'ora presente. Poco importa quali siano le forme, i metodi, le armi, le parole melliflue o minacciose, i travestimenti con cui il nemico si copre ! Muno potrebbe essere scusato di rimanere dinanzi a lui le braccia incrociate, la fronte bassa, le ginocchia tremanti. È sempre la medesima tattica contro la Chiesa : « Percuoti il pastore 4 e le pecorelle saranno disperse » . Sempre la medesima tattica impotente 4 ZAC. 13, 7. Acta Pii Pp. XII 15 a rinnovellarsi, sempre non meno vana che ingloriosa ; essa si ripete nei più diversi luoghi, e si cimenta fino al piede della Sede di Pietro. La Chiesa non teme, anche se il suo cuore sanguina, non per sè (essa ha le promesse divine), ma per la perdita di tante anime : i suoi Annali son là per rammentarle quante volte gli assalti più furiosi si sono infranti schiumando contro la rupe forte e calma, su cui, sicura della immortalità, essa riposa. Oggi come ieri, domani come oggi, tutti gli sforzi per vincerla e disgregarla dovranno cedere e spezzarsi dinanzi alla forza vitale del vinculum caritatis, che unisce il pastore al gregge. Se nell'arduo ma fermo compimento del Nostro ufiicio alcunché Ci serena e Ci anima, esso è, dopo la Nostra fiducia in Colui che elegge le cose deboli per confondere l'arroganza dei forti, la convinzione solidamente fondata di poter contare sulla preghiera, sulla fedeltà, sulla vigilanza di una acies ordinata, la cui prontezza ed esperienza ha avuto ragione delle più dure prove. ' 5 Recentemente Noi abbiamo avuto il gaudio di elevare agli onori degli altari una eroica schiera di martiri, che, suggellando col sangue la professione della loro fede, hanno illustrato l'aurora del nostro secolo. Da allora, altre falangi di sacerdoti e di fedeli, militi di Cristo ancora ignoti, gli hanno reso e gli rendono la medesima testimonianza. Terrà il giorno, non ne dubitiamo, che li farà uscire dall'ombra e salire nella gloria, quando la storia del nostro tempo vedrà alfine cadere la pesante cortina, che la vela e la oscura. Possa l'esempio del loro valore e della loro fedeltà sprezzatrice della morte infiammare i cuori dei Nostri diletti figli e figlie e infondere loro quei medesimi sentimenti di fortezza e di fiducia, che assicureranno al vessillo di Cristo la sua pacifica vittoria per il maggior bène di tutta la umanità ! IV IL FLAGELLO DELLA FAME Non possiamo terminare questo Nostro Messaggio Natalizio senza un richiamo ai dolori e ai bisogni derivanti dalle gravi condizioni alimentari e sanitarie delle Nazioni provate dalla guerra. Già il 5 aprile di quest'anno Noi lanciammo un grido d'invocazione ai governanti e ai popoli di quei Paesi, che con le loro riserve potevano venire in aiuto alle popolazioni affamate. E in verità molto è stato fatto. 5 Cant 6, ? r . Í6 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Dinanzi alle tragiche sventure che colpivano soprattutto i deboli, i vecchi, i bambini, il mondo civile non è rimasto insensibile nè pigro, e lode va tributata al senso umano e cristiano di quegli uomini e di quelle Nazioni, che hanno provveduto a creare multiformi opere di soccorso. Bicalcando le vie insanguinate degli eserciti, essi hanno recato alle vittime della guerra aiuti di ogni genere; hanno salvato l'onore della umanità così turpemente calpestato dalla violenza e dall'odio. Volesse il Cielo che quei tesori di energie e di mezzi, caritatevolmente profusi per assistere e sottrarre all'ultima rovina i più miseri, fossero stati sufficienti al bisogno ! Pur troppo non è così ; onde Noi Ci troviamo costretti a rinnovare l'invocazione della primavera scorsa. Sopra vasti territori dell'Europa e dell'Estremo Oriente incombono gli spettri della più spaventosa carestia e della fame nera. Il pane — nel senso letterale della parola — manca a intere popolazioni, che vanno quindi miseramente languendo, consunte, fiaccate, preda delle malattie e della miseria, pericolosamente agitate da sordi stimoli di disperati rancori e di profondi sovvertimenti sociali. Tale è il tremendo pericolo che oscura l'alba del nuovo anno, pericolo tanto più grave perchè da alcuni sintomi, i quali palesano incertezza e stanchezza, quella magnanima opera di solidarietà umana sembra prossima a venir meno, prima ancora che sia posto rimedio ai mali di cui si era fatta soccorritrice. È umano infatti che coloro, cui la fortuna è seconda, siano inclini a mettersi in disparte con l'oblio degli altrui mali. Chiusi l'occhio e il cuore sulle disgrazie di un prossimo ignoto e lontano, stimano di poter giustificare dinanzi alla propria coscienza l'isolamento e il disinteresse verso le altrui necessità ; i bisogni personali esauriscono i proventi che le arti della carità risparmiavano ; e i mezzi di soccorso restano defraudati di quell'azione di conforto, a cui la fraterna pietà li avrebbe destinati. Perciò Noi ripetiamo a tutti coloro che possono porgere una sovvenevole mano : Non si raffreddi il vostro zelo; il vostro aiuto sia sempre più pronto e generoso ! Taccia ogni gretto egoismo, ogni meschina esitazione, ogni amarezza, ogni indifferenza, ogni rancore. Riguardi l'occhio vostro soltanto la miseria, e soprattutto l'affanno di milioni di fanciulli e di giovani, fra i quali la fame fa strage ! In tal guisa voi al tempo stesso darete e riceverete l'ineffabile dono natalizio : Pace in terra agli uomini di buona volontà ! Nulla è infatti così atto a creare gl'indispensabili presupposti spirituali della pace, come il sollievo liberalmente largito, da Stato a Stato, Acta Pii Pp. XII 17 da popolo a popolo, al di sopra di ogni confine nazionale ; così che, placati da ogni parte i sentimenti di rivalità e di vendetta, frenate le brame di dominazione, bandito il pensiero di privilegiato isolamento, i pòpoli imparino dalle loro stesse sventure a conoscersi, a tollerarsi, ad aiutarsi, e sulle rovine di una civiltà dimentica dei precetti evangelici si ricostruisca la città cristiana, dove legge suprema è l'amore. Con tale voto Noi auguriamo a quanti Ci ascoltano, in questa vigilia del Santo Natale, « la pace di Dio che sorpassa ogni intendimento » , mentre con effusione di cuore impartiamo a tutti i Nostri diletti figli e figlie nel mondo intero, come pegno delle più elette grazie del Verbo di Dio fatto uomo, la Nostra paterna Apostolica Benedizione. 6 LITTERAE APOSTOLICAE I VENERABILIS DEI FAMULA MARIA TERESIA DE SOUBIRAN, SOCIETATIS MARIAE AUXILIATRICIS FUNDATRIX; BEATA RENUNTIATUR. PITTS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam — Sacratissimum Iesu Cor animas eorum, qui inscrutabili consilio ad potestatem Dei huic mundo ostendendam eliguntur, ab omnibus caducis atque mortalibus bonis, a voluptatibus et illecebris aliénât, ut illas ad Dfeum per- ducat, easdemque de optima fidei via deflectere non sinit, immo etiam obscuritate involvit ut ipsae, supernis donis ditatae, ad summam perveniant virtutem. Hanc singularem gratiam suam dono dare dignatum est animae dilectissimae Dei Famulae Mariae Teresiae de Soubiran, quae flos apparuit pulcherrimus suaviterque olens. Nam quemadmodum specimen est flos pulchritudo is rerum naturae operis sic Famula Dei nitens super terram Dei prodigium visa est. Utque floris odor magna hominum sensus voluptate perfundit ita Dei Famulae mirifica rum virtutum fragrantia animos permulcebat. In parva Gallica urbe Castronodarii, cui est vulgo nomen « Castelnaudary », prope Carcassonam civitatem, huiusque dioecesis intra fines, nata est die xvi mensis Maii, anno-MDCCCXXXIV Dei Famula, cui postridie, in pervigilio Pentecostés, Sophiae, Teresiae, Augustinae, Mariae nomina, in Sacro Baptismate, imposita sunt. A stirpe generosa atque perantiqua profecta est. Nam eius pater, Iosephus Paulus Baro de Soubiran La Louvière, 6 Phil. 4, 7. 2 - ACTA, vol. XIV, n. 1. — 28-1-947. 18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale materque Noemi de Gélis, nobilissimi, praeclari fuerunt vetustate et amplitudine vinculi affinitatis et consanguinitatis cum optimatibus et familiis summum ad fastigium editis, in quibus Viri Principes, Reges atque etiam Beatus Urbanus Papa V numerantur. Pietatis quoque flore christianarumque virtutum exercitatione enituerunt, vestigia prementes illustrium maiorum, qui Crucem Christi complecti maluerunt quam mundanis honoribus gaudere. Quos inter memoratu sunt digni S. Elzearius, Comes de Sabrán, eius uxor Beata Delphina de Signe et Sancta Roselina « d e Villeneuve ». Dei Famulae avus, cum in Gallia civilis perturbatio furenter saeviret, pro catholica fide firmiter tuenda omnibus suis bonis exutus est et in exitium expulsus. Dei Famulae parentes, vitam sanctam piamque, umbratilem, austeram agentes, amantissime puerulam susceperunt, recte instituerunt ingenueque informarunt. Inde ab infantiae initiis Dei Famula perfectam suam cumulatamque declaravit virtutem. Tertium annum egressa et quartum dimidiatum agens, gravi correpta morbo et febri tiphoide, ab ultimo discrimine mortis ad valetudinem mire rediit, simul ac sacrum aegrotae impositum fuit scapolare Beatae Mariae Virginis. Cui proinde, anno insequenti, in Congregationem Marianam cooptata, plane singulari modo devota permansit. Vivido ac suavi praedita ingenio, mitis amabilisque, parentum voluntati ultro obsequebatur, iisdem honorem ac reverentiam praestans. Sereno ore vultuque omnes semper excipiebat et benigne amanterque tractabat. Praecox, vehemens, firma eius vocatio ad vitam religiosam amplum ferebat signum dulcedinis divini afflatus. A puerilibus obiectationibus aliena, extraordinario orandi studio incensa erat : quemadmodum in solem planta, sic eius animus in Iesu Cor se vertebat. Puerili disciplinae eius interfuit quoque patruus Ludovicus de Soubiran, Canonicus, qui, iam Vicarius Generalis Episcopi Carcassonensis, cum episcopalem dignitatem sibi oblatam recusasset, in oppidum Castronodarii se receperat apud fratrem Iosephum. Sacerdotalibus virtutibus praeditus, pius, Moderator Coetus Filiarum Mariae, puellarum cuiuscumque conditionis numero frequentissimi, enixe incumbebat in eas ad pietatem, ad humanitatem informandas, christianisque praeceptis erudiendas. Ad dictam Sodalitatem rigidus ille Canonicus, propositi tenax, nobilem sui fratris filiolam, apud quam maximam auctoritatem habebat, ut se applicaret sollicitavit. Ea Societas perapta Dei Famulae fuit palaestra virtutum. Liberalibus disciplinis domi a parentibus instituta, singulari enitebat caritate inter Mariani Coetus alumnas, quae eam earam nec non suorum morum exemplar, consiliorum adiutricem habebant. Non paucae studebant Dei Famulam in perfectionis itinere imi- Acta Pii Pp. XII 19 lari et sequi. Sic nobilitatis flos floresque pietatis et amicitiae Christianae inter se néxi videbantur. Annum aetatis duodecimum ingressa, Eucharistica Dape recreata est, animo parata sicuti parva Sancta. Ab Hospite Divino emagitavit ut animum suum ad religiosam vocationem incitaret. Exinde, a matrimonio aliena, voluptates quoque contempsit et Spiritus Sanctus in Chrismatis sacramento eius spiritum ad aspera multa peri erenda heroica patientia firmavit. Austera puella, quatuordecim annorum, votum emisit castitatis, quam ipsa, sicut candidum lilium, sancte et inviolate ad obitum usque servavit. Huiusmodi votum summa dilexerat iucunditate proptereaque carissimum habuit. Per totum vitae curriculum in assidua plenae continentiae et asperae castigationis exercitatione mire eluxit Virginis sanctimonia, ex ipso eius ore ita praefulgens, ut in eorum numéro haberetur de quibus Apostolus : « Vos autem in came non estis, sed in Spiritu » (Rom. V I I I , 9). Valde inclinis ad se in Carmelitarum claustro Deo dieandam, duodevicesimum agens annum, patruo suo quod animo intendebat patefecit. At hic contra sentiebat, quippe qui adulescentulas plurimum in id profuturam existimare^ ut Beghinagium illis simile quae in Belgio exstarent Castronodarii conderet. Summa contentione dimicans, ut Dei voluntatem agnosceret atque sequeretur, cum integrum per annum a Sacratissimo Iesu Corde caeleste lumen efflagitasset ac postremo Carcassonensem Episcopum consuluisset, consilium sese divinae voluntati immolandi cepit patruoque suo obtemperavit. Hoc egregie factum unum est e tantis oboedientiae virtutis speciminibus, quibus Famulae Dei vita, ut herbae rore, gemmata est. Dei Famula, anno vicesimo, in Belgium, comitante patruo, se contulit, mense Augusto anno MDOCCIJV, ut Beghinagia inibi exstàntia propius inspiceret : deinde, Gandavi, Belgicarum Beghinarum vitae instituta regulasque didicit. Paulo post, in patriam reversa, et patre repentina morte vita functo, Castronodarii parvam domum coluit a patrúo aedificatam cui nomen : « Le Bon Secours ». Etsi a multis derisa, qui rei obsistebant novae et insolitae, piam nonnullis cum sodalibus vitam Beghinarum inchoavit. Proximo anno Carcassonensis Episcopus Beghinagium Castronodarii institutum celebravit eiusque Moderatricem elegit Dei Famulam, quae, Mariae Teresiae nomine nomini Sophiae suffecto, religiosa veste induta, vota nuncupavit. Christiana caritate, vehementi et suavi, incensa, Antistita unius et viginti annorum, verbo et exemplo sodales in virtutum exercitatione edocebat; periclitantes a malo sanas incolumesque servabat, immo etiam in rectam semitam firmiter inducebat. E tam vivida atque operosa caritate exortum est Opus vulgo « La Préservation » pro misellis atque in orbitate de- Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale gentibus puellis. Beghinarum numero aucto, amplior domus necessario exstructa est, quae tamen a nefariis impiisque religionis inimicis, aspèrrime ferentibus huiusmodi Instituti uberes fructus, incendio deleta est. Sacellum tamen, ad quod per medias flammas Dei Famula accu rrerat ut Eucharistiae Tabernaculum ab igne eriperet, incendio ab sumptum non est. Ab eodem liberatae quoque sunt Sorores omnes ac puellae, non dubio auxilio B. Mariae Virginis, pro qua fortis et pia Serva Dei votum ardenter conceperat, cum Eius scapulare in ignem conieeit. Ob gratam tanti beneficii memoriam, triplici voto Beatae Mariae Virgini religiosam familiam dica vit; atque expiatoria Sanctissimae Eucharistiae adoratio instituta est, in qua religiosae, salvae et incolumes, anniversariam incendii noctem egerunt, antea singulis mensibus, postea noctibus singulis. Incensum aedificium reiectum est non sine magna religiosarum mercede fideliumque auxilio. Divino iugiter Spirito affiata, Dei Famula, valde cupiens vitam strictius religiosam, ex desiderio quoque complurium sociarum, consiliis auditis gravium virorum, praecipue Carcassonensis Episcopi et R. Patris Pauli Ginhac S. I., cuius ductu per mensem Tolosae exercitiis spiritualibus vacaverat, a patruo suo dissentiens, hanc esse Dei voluntatem cognovit, ut novam formam Instituto, novas regulas nomenque illi dulcissimum Beatae Mariae Virginis daret. Ipsa regulas studiose concinnavit, pervolutans Summarium Constitutionum Societatis Iesu, harum ad instar illas noctu conscribens. In quo enituit mira Dei Famulae prudentia. Prudens in omnibus removendis quae ad iter excelsioris ac perfectioris vitae maturandum impedirent; prudens in amplectenda vocatione religiosa, prudentissima fuit in statuendis regulis, quas Tolosanus Archiepiscopus anno MDCCCLXVii primum quadantenus approbavit, deinde absolute anno MDCCCLXViiii. Mira apparuit eius prudentia eo tempore, cum Dei Famula necesse habuit Beghinagium in religiosam Congregationem convertere. Itemque altior exsurrexit eius fortitudo in eadem instituenda ac propaganda Congregatione, quae, per biennium vulgo « Sainte Marie du Béguinage n appellata, postea nomen « l i a r m e A. uœiliat ricis » firmiter accepit. Hanc vivendi rationem Societas habebat, ut vitam contemplativam cum vita activa consociaret ea mensura et efficacitate, quae sodalium animos ad propriam perfectam virtutem et ad proximorum utilitatem procurandam sollicitaret. Id obtinebat imprimis adoratione coram SS. Sacramento noctu dieque in singulis sodalium domibus factitata atque Officii SS. Cordis Iesu singulis diebus recitatione. Inter fructuosissima opera ad quae praefata Congregatio incumbebat memoratu sunt digna auxilium adulescentibus infirmis et indigentibus atque : Acta Pii Pp. XII cura puellarum, quae, operas suas in urbium officinis, opificiis vel tàbernis locantes, in discrimine honestatis versabàntur. Tutum hospitium, asylum familiare, sedulum solatium nec non auxilium firmum, animorum intensa cura periclitantibus puellis praebebantur. Aliquot post menses a suscepto iterum munere Moderatricis Congregationis, hanc almam Urbem Dei Famula petiit, cui Rev. P. Ginhac die x i n mensis Decembris anno MDCCCLXVIII aditum ad Decessorem Nostrum f. r. Pium PP. IX patefecit, qui laudabilem eiusdem Congregationis finem oretenus probare atque hortari dignatus est. Dein paucos post dies eam benigne confirmavit per Litteras Apostolicas sub anulo Piscatoris datas die x i x mensis Decembris anno MDCCCLXVIII, Archiepiscopo Tolosano inscriptas, quae has laudes ferunt : « Gratulamur itaque tibi, quod apud te floreat altera ex istis piarum virginum societatibus, quae, paucis ab hinc annis Castelliarii in dioecesi Garcassonensi eœcitata proximorumque auxilio devota, ab Auxiliatrice Deipara sibi nomen quaesivit. Iucundissimum vero Nobis accidit praecipua ipsam convertisse studia ad illas maxime, quae vel naturae vitio, vel conditione sollicitiorem curam exposcunt; puellas nempe lumine destituías et eas quae, victum manu sibi quaerere coactae, pronioribus et gravioribus procul a 'paterna domo sunt obnoxiae periculis ». Decessor Noster postea f. r. Leo Pp. XIII a. MCMi Institutum ipsum eiusque Constitutiones probavit; et Pius Pp. XI anno MCMXXIV plene hanc confirmavit approbationem. Cum bellum Francos inter et Germanos anno MDCCCLXX exorsum esset, Dei Famula, paucis sodalibus ad custodiendas domos Castronodariensem et Tolosanam nec non Ambianensem atque Lugdunensem superiore anno conditas, Londinium cum alumnis suis petiit. In Anglia commoratio fons fuit et causa rerum heroice gestarum, cum illae maxima in egestate vitam degerent, intensam tamen christiana perfectione et animorum invandorum studio. Anno insequenti, furore belli exstincto, in Galliam reversa est, ubi non solum veteres domus iterum apertae sunt sed novae quoque, idest Bituricensis, Parisiensis et Andegavensis, conditae sunt. Rebus adversis moeroribusque fortiter a Dei Famula iam pergatis, tunc adiecta est, Deo permittente, formidolosa procella, quae in imam abiectionem eam inique deiecit. Anno MDCCCLXVIII Congregationem ingressa est mulier quaedam, cui nomina in religione indita sunt Mariae Francisca©. Annis matura, perspicua mente et calliditate praedita, rerumque peritissima, lingua fascinaría, post biennium tirocinii evecta est ad Consiliariae et Famulae Dei Adsistentis Generalis munera. Ex Anglia in patriam cum Dei Famula reversa, vehementer Instituti festinavit extensionem. Huic tantum repugnabat Serva Dei prudentis- Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale sima, cui summae erant curae stabilior Instituti confirmatio, vitae spiritualis custodia diligensque rei familiaris studium. Deinde dextera Consiliaria Generalis, id maxime exoptans ut de munere Dei Famula deriperetur, ex improviso et dolose imminentem enuntiavit Congregationis ruinam ob ingens graveque eius aes alienum; ausa est ignominiae loco superbiam, inscitiam, inertiam Antistitae Generalis ferre; ac ceteras Consiliarias callida arte convicit in Dei Famulae caput huiusmodi calamitatis eventum recidisse, seque solam ab interitu Institutum vindicare posse insinuavit. Dei Famula, quae viginti ante annis futura accurate praesenserat mala et supremam suam immolationem, audito R. Patre Ginhac, eius ex consilio Dei voluntatis signum carpens, heroi•cam ostendit fortitudinem in« munere suo deponendo. Bituricensis Archiepiscopus, bona fide omissa Capituli Generalis convocatione, accepta Antistitae Generalis officii abdicazione, paucos post dies ad id muneris Mariam Franciscam elegit. Tunc temporis culmen heroicae Dei Famulae virtutes patientiae et fortitudinis attigerunt. Calumniis cruciata, f ortunis omnibus exturbata, uti mater a filiarum complexu, abrepta ab illa Mariae Auxiliatricis familia quam ipsa condiderat, pro cuius bono et incremento tot tantasque aerumnas, molestias pertulerat, rursum pro bono eiusdem Congregationis perfectam sui immolationem Deo obtulit seque abdidit apud Filias Caritatis in valetudinario vulgo « Glermont-Ferraría» nuncupato, ubi per septem menses commorata est. Frustra in Congregationem reditum imploravit ab illa scelesta et inexorabili Religiosa, quae Dei Famulae huiusmodi optato respondebat Consiliarias suas obstare, quibus falso persuaserat Dei Famulam aegram esse et corpore et animo, ac reverti nolle. Aliud postea illa facinus saevum proterve obire conata est, religiosas nempe omnes a se dissidentes et secundum Mariae Teresiae mores formatas, in domum Londinensem relegare, eique praeponere Dei Famulam, ita ut illa domus e Congregationis Mariae Auxiliatricis trunco redderetur. Sed nobilissima Dei Famula huius scissioni suam praetulit immolationem ; atque cum, aetatis et egestatis causa, in Carmelum et in Visitationem introire nequierit, tandem, Parisiis, mense Septembri anno MDCCCLXXIV in domum confugit Dominae Nostrae a Caritate, ubi fere per tres menses inter Dominas saeculares mansit. E Congregationis Fundatrice conversa in novitiam, atque ex altis Magistrae et Antistitae muneribus in humilem depressa secundae ostiariae gradum, illic quoque mira omnium virtutum specimina dedit. Etsi tabe laborans, inde ab anno MDCCCLXXVII, atque ab eadem lente consumpta, nec sibi nec labori parcens, ne lamentâtionem quidem edens, mortem illam spiritualem per quindecim an- Acta Pii Pp. XII 33 nos obivit, quae, tamquam semita perfectae immutationis et Christi imitationis, sibi praestituta fuerat. Die VII mensis Iunii anno MDCCCLXXXIX extremum vitae spiritum sanctissime edidit. Dei Famulae corpus, primo in Montis Parnassi coemeterii crypta Sororum S. Michaelis humatum, postea, translatum in locum vulgo «Villepiiite », conditum est in sepulcro Sororum Mariae Auxiliatricis. Curriculum Dei Famulae plenum et confertum fuit vividis et mirificis eius sanctimoniae signis et fastigiis, pulcherrimis omnium virtutum floribus coronam nectentibus Eiusdem Capiti in caelesti fulgore reclinato. Fidem, a familia receptam, cuius lumine tota collustrata est eius semita, studio Sacrae Scripturae aluit, unice pro Deo et in Deo vivendo. Spe, quae praeclarum erat familiae de Soubiran dictum « A Dieu te fie », adversa omnia hilaris perpessa est ad exitum usque vitae, quando ad Dominum evolavit, magna haec <( Veni, Domine Iesu, veni » flebiliter sonans. Caritate enituit illa qua Dei (( filia amoris » fuit, ex mystica sua unione cum Divino Redemptore, unde vividum erupit studium in imitanda Eius Passione, in Eius gloria propaganda, in animorum salute procuranda, in exquirenda quoque sui immolationem pro peccatis ab hominibus patratis. Hisce e virtutibus theologalibus micantes profectae sunt ceterae omnes, quarum mira permultaque specimina dedit quarumque heroicus gradus post Dei Famulae mortem splendidius effulsit, solis ad instar e nubibus exeuntis gravibus imbre. Fama Sanctitatis, quam Dei Famula reliquit, post eius mortem increbuit, vix cognitis ex Divina providentia nefariis dolis quibus Serva Dei oppressa fuit. Eaedem Sodales Societatis Mariae Auxiliatricis, quae, intra unius anni spatium, sicut Dei Famula, prophetico spiritu afflata, ante mortem praedixerat, ad pristinum splendorem revocata est, Beatificationis causam promovendam curarunt. Processus itaque cum Parisiis tum Carcassonae Ordinaria auctoritate initi ac instructi sunt de more, quibus in Urbe discussis, recolendae memoriae Decessor Noster Pius PP. X!., die i x mensis Maii, anno MCMXXXIV, Introductionis causae Commissionem manu sua signavit. Inquisitionibus igitur iudicialibus in Curiis eisdem ad iuris normam expletis, ceterisque omnibus rite absolutis, Nos, cum super quoque Dei Famulae virtutibus disceptari coeptum sit, Decreto die VII mensis Augusti anno MCMXL edito, Dei Famulae Mariae Teresiae de Soubiran virtutes heroicum attigisse fastigium declaravimus. Postea quaestio suscepta est de miraculis, quae, ipsa Virgine intercedente, patrata a Deo ferebantur; cumque eadem vera atque èxplorata renuntiata fuerint, Nos, rebus omnibus acerrimo iudicio investigatis, post duas Congregationes, antepraeparatoriam nempe ac praeparatoriam, nec non aliam Generalem } u Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Congregationem, quae coram Nobis die x x i v mensis Aprilis praeterito anno habita est, per Decretum die x x i mensis Maii eiusdem anni editum, de duobus miraculis constare declaravimus, proindeque in casu ulterius procedi posse. Illud tantum discutiendum supererai num Venerabilis eadem Ancilla Dei inter Beatos caelites recensenda tuto foret. Hoc dubium propositum est a Venerabili Fratire Nostro Ianuario Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Granito Pignatelli di Belmonte, Episcopo Ostiensi et Albanensi, Causae Ponente seu Relatore, in Generali Congregatione coram Nobis habita die x u i mensis Novembris anno M C M X L I V ; omnesque qui aderant, tum Cardinales tum Officiales Praelati Patresque Consultores, unanimi consensu affirmative responderunt. Nos tamen in tanti momenti re Nostram aperire mentem distulimus, ut a Deo enixis precibus caeleste auxilium exposceremus ad sententiam in tam gravi negotio ferendam. Quod cum impense fecissemus, tandem die nona mensis Decembris, Dominica secunda Sacri Adventus, praeteriti anni, Eucharistico Sacro trite litato, accitis S. R. E. Cardinalibus Carolo Salotti, Sacrae Rituum Congregationis Praefecto et Ianuario Granito Pignatelli di Belmone, Causae Relatore, nec non Venerabili Fratre Alfonso Carinci, Archiepiscopo titulari Seleuciensi in Isauria, enuntiatae Congregationis a Secretis, et dilecto filio Salvatore Natucci, Promotore Generali Fidei, tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Servae Dei Mariae Teresiae de Soubiran BEATIFICATIONEM auctoritate Nostra ediximus. Quae cum ita sint, Societatis praesertim Sororum Mariae Auxiliatricis vota implentes, praesentium Litterarum tenore, Apostolica Nostra auctoritate, facultatem facimus ut Venerabilis Dei Famula Maria Teresia de Soubiran, Fundatrix Societatis Mariae Auxiliatricis, nomine Beatas in posterum nuncupetur, eiusque corpus ac lipsana seu reliquiae, non tamen sollemnibus in supplicationibus deferenda, publicae Christifidelium venerationi proponantur; itemque permittimus ut eiusdem Servae Dei Imagines radiis decorentur. Praeterea eadem auctoritate Nostra concedimus ut de Beata ipsa quotannis recitetur Officium et Missa celebretur de Communi Virginum, cum lectionibus et orationibus propriis per Nos approbatis, iuxta Missalis et. Breviarii Romani rubricas. Huiusmodi vero Officii recitationem et Missae celebrationem fieri dumtaxat largimur in Carcassonensi dioecesi, ubi nata est Serva Dei, atque in Archidioecesi Parisiensi, cum inibi ipsa ad Dominum migraverit; itemque in templis et sacellis ubique terrarum sitis, quae ad Societatem Sororum Mariae Auxiliatricis, ab eadem fundatam, pertineant, ab omnibus fidelibus qui horas canonicas recitare teneantur, et, quod ad Missas attinet, ab omnibus presbyteris Acta Pii Pp. XII tam e saeculari quam e religioso clero ad templa sive sacella in quibus festum agatur convenientibus. Facultatem demum impertimur ut sollemnia BEATIFICATIONIS Venerabilis Ancillae Dei MARIAE TERESIAE DE SOUBIRAN, servatis servandis, supradictis in templis seu sacellis celebrentur, diebus legitima auctoritate designandis, intra annum postquam sollemnia eadem in Sacrosancta Patriarchali Basilica Vaticana rite peracta fuerint. Non obstantibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis ac Decretis de non cultu editis, ceterisque contrariis quibuslibet. Volumus autem ut harum Litterarum exemplis, etiam impressis, dummodo manu Secretarii Sacrae Rituum Congregationis subscripta sint atque eiusdem Congregationis sigillo munita, in disceptationibus etiam iudicialibus eadem prqlrsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significationi, hisce ostensis Litteris, haberetur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xx mensis Octobris, anno MCMXXXXVI, Pontificatus Nostri octavo. De speciali Sanctissimi mandato Pro Domino Cardinali a Secretis Status DOMINICUS SPADA a Brevibus Apostolicis. II VENERABILIS DEI SERVA TERESIA EUSTOCHIUM VERZERI, INSTITUTI FILIARUM SACRATISSIMI CORDIS IESU FUNDATRIX, BEATA RENUNTIATUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam — Veritatis Magister semper profecto manet et sicut sol micat Christus Dominus non solum in sententiis, immo in revelationibus ex quibus Theologia Dogmatica exstructa fuit, sed ex quibus insuper Theologia Ascetica ad animarum salutem perenniter alitur. Magister ergo est, et Dux, et Sanctificator, Iesus. Exstat in Evangelio sententia illa, quae, dum Iesum humani cordis scrutatorem denotat, tutam indicat methodum, qua ad christianam usque perfectionem pervenitur : <( Omnem palmitem in me non ferentem fructum, (Pater) tollet eum; et omnem, qui fert fructum, purgabit eum, ut fructum plus afferat » (Io. XV, 2). Necesse est ergo, ad perfectionis culmen adipiscendum, ut Divinus Agricola tentationibus plerumque arduis animam fidelem ita exagitet, ut internum ac diuturnum martyrium hilari vultu tolerandum inferat. Oportet insuper animas speciali lumine a Deo dita- Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale tas permulta strenue pati ac sustinere, ut, dum naturales voluntatis inclinationes dotesque corriguntur atque in servitutem rediguntur, virtutes omnes tum naturales tum supernaturales heroico modo exerceantur. Quas inter animas, quibus Sancta Mater Ecclesia abundat, recensenda quidem est genere ac sanctitate nobilis illa Femina bergomensis, Teresia Eiistochium Verzeri, quae saeculo decimo nono floruit. Bergomi, in Superiore Italia, ex piis nobilibusque parentibus, Antonio Verzeri, Equité, atque Helena e Comitibus Pedrocca-Grumelli, nata die trigesima prima mensis Iulii anno millesimo octingentesimo primo, Teresia Eiistochium Verzeri inde iam a pueritia in domestica disciplina palaestram virtutibus omnibus acquirendis augendisque peraptam nacta est. Apud eius familiam in honore fortasse erat cultus Sancti Hieronymi Presbyteri et Ecclesiae Doctoris:, nam Hieronymi nomen Famulae Dei fratri impositum fuit, qui sacerdotali prius est dignitate auctus, ac Brixiensium deindJe episcopalibus Infulis ornatus. Teresia autem Eustochii quoque nomen sibimet ipsi addidit in honorem nobilissimae illius virginis romanae, Paulae matronae filiae, quae in arduis sanctitatis viis ab eodem divo Hieronymo ducta est. Nemini profecto suum ipsius nomen aptius convenire videtur: si enim vocis huius SANCTORUM HONORES DECERNUNTUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Spiritus Domini, qui ubi vult spirat (Ioan.;III, 8), quum per praeclara electorumsuorum gesta orbem terrarum sui amoris fulgurat igne, aliquas solet seligere animas, naturae profuse exornatae donis, pie sancteque flagrantes, arduae, cui Ipse praedestinavit, missionis haud trepidas ; quin immo arcano/Ille suae providentiae consilio abunde eis naturae et gratiae munera largiendo, illas praeparat, informat, dirigit, illuminat, eonf or tat, sustinet, ut suorum sint consiliorum ministrae et sui veluti operis reddantur sociae, et ita ad sanctitatis culmen eas fortiter ac suaviter perducit. Novum quidem praeclarumque electorum istorum exemplar hodie Nobis, Sancto illo Divino Spiritu afflatis, christifidelibus proponere datum est, humilem sane sed virtute grandem fortemque mulierem, Franciscani Xaveriam Cabrini, Instituti Missionariarum a Sacro Corde Iesu Fiindatricem, qui nostra aetate mirum in modum vere effinxit et aequabit sacrorum bibliorum mulierem fortem, quae « accinxit fortitudine tumbos suos et roboravit brachium suum, manum suam.misit ad fortia,' 4 - ACTA, vol. X I V , n. 2. - 24-2-947. 42 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale manum suam aperuit inopi et palmas suas extendit ad pauperem-» (Prov. XXXI, 17-21). In dioecesis Laudensis, in Insubria, oppido a "Sancto Angelo nuncupato, quinta decima die Iulii mensis, anno Domini millesimo octingentesimo quinquagesimo, piis Illa honestisque coniugibus Augustino et Stella Oldini, postrema inter tredecim liberos orta, eadem die lustrali aqua abluta est, eique Maria Francisca nomina, sunt imposita ; nomen vero Xaveriam, ob peculiarem suam erga Sanctum Franciscum Xaverium ¿ f ulgidissimum missionariorum. exemplar, devotionem, sibi ipsa postea assumpsit. .• . Iam cito illius pueritia eximia effulget pietate christianisque ornatur virtutibus; salutari Dei timore suffulta, puerula facile discernitur sua in parentes obedientia, docilitate, sollertia, praesertim vero spiritu orationis ; quare silentium et sui occupationem appétit, aliena semper a puerilibus suae aetatis oblectamentis evincitur, docili de cetero alacrique animo maiori natu sorori nomine Rosae obsequens, quae una cum matre pietatis magistra ipsi exstitit. Haud mirum itaque quod vix sex annos nata puella poenitentiae sacramentum frequentare coeperit, ardenter concupierit Angelorum Pane vesci atque missionalem vitam sibi exoptaverit. Prima die Augusti rnen-^ sis, anno millesimo octingentesimo quinquagesimo octavo, ab Episcopo Laudensi Caietano (tenaglia Sacro Chrismatis sacramento linita, Sancti Spiritus attactum, uti illa postea fassa est, vehementius persentire coepit; sequenti anno, solemni Paschatis die, angelico nitens candore, sacram synaxim primum recepit. ' Exinde adolescentula iam in dies erga Deum ferventior, undecim annos agens, confessario adprobante, Divino Sponso virginitatis voto se dicavit, quod votum sexennio post in perpetuum iterat. Frequentiori interim Sacramentorum usu suam alit virtutem et pietatem; studio vero rudimentorum litterarum, quibus a sorore Rosa primum imbuitur, praeclara naturae dona exercet, quae dein in collegio Filiarum a Sacro Corde Iesu in Arluno- pago adeo perficit ut, egregie superatis periculis, ludimagistrae diploma consecuta sit. i Prae ceteris géographiae studium diligebat ac saepe saepius in tabulis illas missionum ' regiones exquirere solebat, erga quas desiderio alliciebatur, et pari futurae suae missionis instinctu, animi leyandi gratia, ad rivi Venera aquas chartaeeas navículas violis repletas deducebat, animo effingens Sorores Missionarias in Sinas expedire. Virtutibus ac eruditione exornata e collegio domum revertitur paternam, ubi, haud pristinum admittens fervorem, operibus immo paroecialibus adauget, sive Acta Pii Pp. XII puellis in -catechesi eruâiendis,;;sive'aegrotis invisendas atque curandis', ' sive"indigentibus sublevandis, rara ubique suae pietatis caritatisque specimina praebuit, heroicam immo virtutem: prodidit, quum derelictam cancerosam mulierculam constanti sui abnegatione ad mortem usque peramanter curat totique viribus sublevât, quumque deinde variolarum contagio corripitur cum aegrotis succurrit in Laudensi civitate. Vicesimum agens annum, parentibus orjbata et ab omni familiae vinculo soluta, pristinam vocationem, illa, quae Tertio Franeiscali Ordini iampridem sese adscripserat, in aliqua iam constituta religiosa familia cupiens absolvere, Congregationem Filiarum a Sacro-Còrde Iesu, dein vero „Canossianarum Institutum ingredi exposcit ; intentum autem minime attingens, eo quod, nimis pretiosa cum esset virtuosae iuvenis actuositas, loci parochus eius proposito obstitit et proinde illam maluit in oppidum Vidardo mittere, ubi aegrotantis cuiusdam ludimagistrae vices gereret. Fere biennium, curioni suo obediens, magisterium magna cum laude gessit; occasionem nacta eximium zelum ostendit nedum in erudiendis scholastice puellis, vero in iisdem ad pietatem solide informandis, quinimmo ad Deum convertit ipsum civili administrationi praepositum, qui iam religioni infensus neque bonis moribus praecèllebat. Augusto mense anni millesimi octingentesimi septuagesimo quarti Cottenedm se/Contulit, ab huius civitatis parocho Antonio Serrati advo-. cata, ut ad pietatem informaret hospitium quoddam orphanorum, Domum Providentiae appellatum, ubi sex per annos orp.hanotrophio praefuit, iuvenes apostolico suo im^uens studio, virtutum exercitio ita proficiens, ut ab Episcopo Laudensi, Dominico Gelmini, una cum quibusdam sociis tria vota religiosa simplicia perpetua, cui quartum addidit perfectionis,, in manibus praefati Antonii Serrati emittere obtinuerit, et ab eodem Episcopo, qui eximiam mulieris prudentiam admirabatur, domus Divinae Providentiae Antistita constituta sit. . ,' A Sed non sine Dei consilio factum est ut, gravibus exinde exortis difficultatibus quarumdam sororum culpa, quae iam antea domum' illam rexerant, communitas illa a Laudensi Praesule dissoluta sit ; quibus tamen adiunctis Francisca Xaveria heroicam ostendit caritatem, invictam animi fortitudinem, humilem etiam obedientiam ac miram longanimitatem. Episcopus proinde illam minime dereliquit, quinimmo ei auctor fuit ut novum Missionalium Sororum institutum fundaret, quo apostolicum suum zelum libere valeret expendere. " Dei Famula Episcopi consilium, in quo divinam novit voluntatem, Iubenti animo sequuta, domum emit, quae Franciscanum fuerat conventus, eversionis legibus, Napoleone imperatore, clausus, apud parvum 44 • Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale "Cottonei populare Beatae Mariae Virginis Gratiarum Sanctuarium ibique die quarta decima Novembris mensis, anno millesimo octingentesimo octogesimo, prima iecit novi Instituti fundamenta, quod Missionariarum a Sacro Corde Iesu nuncupandam voluit, cuius scopus esset, praeter suorum membrorum sanctificationem, Sacratissimi Cordis Iesu glorificatio et animarum bonum tam inter fideles quam inter infideles. Hocce itaque Instituto canonice fundato et constituto, Dei Famula, pro apostolico quo flagrabat missionali studio, in Sinis primum, ad Evangelii praecones illic adlaborantes opere et sermone alacriter adiuvandos, Missionem aliquam constituere exoptabat ; sed consilio praesertim et hortatu Servi Dei Ioannis Baptistae Scalabrini, Episcopi Piacentini, de Ecclesia ac civitate merentissimi viri, qui popularibus suis in longinquas Americae regiones commigrantibus religiosa- subsidia providendis novum et ipse Institutum nuper fundaverat, atque auctoritate demum suffulta fel. rec. Leonis Papae Tertiidecimi, Praedecessoris Nostri, qui illam non ad orientem sed ad occasum potius vertere oculos suaserat, ad Americae Septentrionalis regiones,pergere constituit. Instituti exordia valde difficilia et humillima fuere; attamen, sicut evangelicum granuin sinapis, quod minimum quidem est omnibus seminibus : cum autem creverit, maius est omnibus oleribus, et fit arbor, ita ut volucres caeli veniant et habitent in ramis eius (Matth. XIII, 32), ita Institutum a Famula Dei Francisca Xaveria Cabrini fundatum, sapientissimis legibus, constitutionibus, praeceptis consiliisque ab ipsamet provisum, quae valde temporibus accommodata adhuc videntur, brevi quidem tempore per eius potissimum heroicam actuositatem, Deo favente, mirum in modum crevit et in orbem propagatum est adhuc ipsa vivente, ita ut ad septem et sexaginta domos rite conditas et constitutas ad fundatricis obitum numerarentur. In gravi suo supremae moderatricis munere, quod Apostolicae Sedis auctoritate usque ad mortem obivit, óbservantissima erga Romanum Pontificem et Ecclesiarum Praesules semper fuit, nihil sibi et filiabus suis spiritualibus proposuit nisi Dei gloriam verbo et exemplo provehere quam maxime, pro Iesu amore, in cuius Sacratissimo Corde semper et unice confisa iuxta Apostoli verba « Omnia possum in eo qui me confortata {Philipp. IV, 13), omnia fortiter et suaviter andere et sustinere, omnia aggredi, quae ad animarum salutem perduc e r e t . Incredibile sane est quot labores, licet tenui valetudine afflicta, pertulerit, quot itinera per Europam et Americam peregerit ut religiosarum domos institueret, ut puellarum christianam educationem promoveret, ut proximi bonum curaret; sed praesertim omnium admirationi fuit, acatholicis ipsis haud exclusis, ardentissima eius missionalis opero- Acta Pii Pp. XII 45 sitas erga misérrimos operarios itálicos, qui, paupertate pressi in Americanas regiones transmigrare coacti, despectui tunc habebantur, sine templo, sine scholis, sine nosocomiis, spirituali auxilio omnino destituti, quos materna caritate ipsa complectitur, curat, religiose sublevat, pericula virili animo spernens, incessanter occasiones illis benefaciëndi sibi comparando; ita ut iure meritoque Italorum emigrantium mater appellata sit, quippe quae vere utpote teneram matrem erga misérrimos illos quos memoravimus operarios eorumque liberos continenter sese ostendit. Quod si tanta actuositate tantoque apostolico zelo pro Dei gloria et animarum salute Famula Dei Francisca Xaveria toto vitae suae decursu adlaboravit, mirandum haud est quod heroicae ab omnibus habeantur tum théologales tum cardinales virtutes ab eadem indesinenter exercitae, adeo ut adhuc vivens praeclarae sanctitatis fama floreret. Quarum omnium eximiis virtutum meritis exornata, unice semper confisa in Sacro Corde Iesu, quod quasi fulgida fax in eius animo eluxit, omnesque eius vitae direxit actiones, quasi fornax ardens suae caritatis flammas in eius corde incendit, et vexillum fuit, ab illa in altum elatum et novae suae Congregationi quasi militiae ad animarum salutem comparatae traditum, die vicesima secunda Decembris mensis, anno millesimo nongentesimo decimo septimo, Chicagiae, dum in hac urbe in nosocomium amplificandum, licet fracta laboribus, incumberet, piissime e vita repente migravit, aetatis suae anno sexagesimo septimo. Eius mortis nuncio magnus fuit ad corpus visendum concursus : quamplurimi convenerunt christifideles, sacerdotes in primis et ipse Archiepiscopus Chicagiensis, qui flexis genibus orabant, omnesque in venerationis signum aliquid exquirebant quod aliquo modo ad Dei Famulam pertinuerit. Apud Italorum praesertim emigratorum coloniam, quorum Sancta dice^ batur obiissë, magnus fuit generalisque luctus; omnesque ephemerides maximis demortuam extulerunt laudibus. Exsequiis, magna cleri, religiosarum familiarum populique frequentia primum Chicagiae et paucos post dies Neo-Eboraci, quo exanime corpus translatum fuit, persolutis, die secunda Ianuarii mensis, subsequenti anno, veneratae exuviae ad locum vulgo West-Park, non longe a NeoEboraco, transvectae, in parva capella ad hoc extructa pie repositae fuere. Nunc vero, a die nempe tertia Octobris mensis anni millesimi nongentesimi trigesimi tertii, corporis Servae Dei recognitione rite peracta, e primo sepulcro in Neo-Eboracensem urbem mortales tantae -mulieris exuviae translatae, in Oratorio Religiosae Domus Fort Washington Ave, 190 Street, in pace Christi qùiescunt. Sanctitatis fama, quam dum viveret Dei Famula Francisca Xaveria 46 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Gabrini apud omnes cuiusvis gradus-et conditionis, quibus nota erat, apud etiam acatholicos/ merito sibi compara verat, post eius mortem, quin elanguerit, numquam interrupta, quin immo in dies aucta est. Quare ad eiusdem Beatificationem obtinendam in ecclesiasticis curiis Chicagiensi et Laudensi informativi processus instituti, atque rite absoluti, ad Sacram Rituum Congregationem transmissi sunt. Servato dein iuris ordine, et Servae Bei scriptorum revisione rite peracta, instante dilecto Filio Augustino a Virgine, Ordinis Ss. Trinitatis Redemptionis Captivorum, sollerti introducendae Causae Postulatore, attentis plurium Cardinalium, Sacrorum Antistitum, Religiosarum Familiarum Moderatorum, nec non cuiusvis ordinis virorum spectabilium postulatoriis litteris, introductionis Causae Commissio die Martii mensis trigesima, anno millesimo nongentesimo trigesimo primo a ven. mem. Pio Papa Undecimo, Praedecessore Nostro, signata est. Apostolicis deinde processibus in memoratis dioecesibus nec non in alma hac Nostra Urbe biennio post rite constructis, pro quorum iuridica vi octava et vicesima die Ianuarii mensis anno millesimo nongentesimo trigesimo sexto editum fuit decretum, dispensatione insuper concessa a canonis Iuris Canonici bismillesimi centesimi primi praescripto, quum nondum quinquaginta anni a Servae Dei obitu defluxerint, ceterisque dé iure servatis, in Antepraeparatoria Congregatione coram dilecto Filio Nostro S. R. B. Cardinale Alexandro Verde, Causae Ponente seu Relatore, praefato anno, die sexta decima Iunii mensis habita, de virtutibus in gradu heroico pertractatum est ; super quibus iterum sexta die Aprilis mensis, sequenti anno, in Preparatoria Congregatione coram Patribus Cardinalibus, denique in Generali Congregatione coram praefato Summo Pontifice sexta et vicesima die Octobris mensis eodem anno, idem Pater Cardinalis Causae Relator dubium proposuit discutiendum an constaret de virtutibus theologalibus et cardinalibus earumque adnexis, in gradu heroico a Famula Dei Francisca Xaveria exercitis. Idem Summus Pontifex, exceptis tum Patrum Cardinalium tum Officialium Praelatorum Patrumque Consultorum votis, suam sententiam edere distulit eo fine, ut ab omnibus una secum ingeminarentur preces ad maius caeleste lumen a Deo implorandum ; quam sententiam suam edere statuit ad diem faustJLSsimam Solemnitatis Praesentationis B. M. Y'., ad postremam scilicet Dominicam post Pentecostem Quocirca ad se accitis cl. mem. Cardinale Laurenti, Sacrae Rituum Congregationis tunc Praefecto, atque quem supra memoravimus Alexandro Cardinale Verde, Causae Ponente seu Relatore, nec non dilectis Filiis Alfonso Carinci eiusdem Congregationis a Secretis et Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, divina Acta Pii Pp. XII 47 Hostia pientissimi ditata, Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate tum in Deum cum in proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis Venerabilis Franciscae Xaveriae C abrini, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur, decrevit. Anno subsequenti ab huius decreti promulgatione ad- eiusdem Dei Famulae Beatificationem obtinendam quaestio agitata est de duabus vere mirandis sanationibus Sacrae Rituum Congregationi exhibitis, quae veri miraculi characteres praeseferre dicebantur ; ambabus in ipsa America, in qua ad Dei gloriam et animarum bonum, pro Italis potissimum, illuc commigrantibus, tantopere Dei Famula adlaboravit, eius apud Deum implorata intercessione, effectis. Omnibus itaque servatis de iure servandis, idem quem supra memoravimus Praedecessor Noster Pius Papa undecimus solemni Decreto, die tricésima prima Iulii mensis eiusdem anni Castri Gandulphi edito, Constare edixit de duobus mïracu^ lis a Deo, Venerabili Francisca Xaveria C abrini intercedente, patratis ; nempe : de instantánea perfectaque sanatione cum Sororis Delphinac Grazioli ab insanabilibus adhderentiis pyloricis ac duodenalibus, tum infantis Petri Smith a compietà et perpetua caecitate ob gravissimas ustiones cor nearum et organorum visus. Paulo post, die videlicet sexta Augusti mensis, idem Romanus Pontifex, iisdem adstantibus quos supra diximus Patribus Cardialibus et S. Congregationis Rituum a Secretis et Fidei Promotore Generali, tuto procedi posse ad solemnem eiusdem Venerabilis Franciscae Xaveriae Beatificationem edixit. Cuius sollemnia in Patriarchali Basilica Nostra Vaticana die tertia decima Novembris mensis, eodem anno, editis ab eodem Pontifice Apostolicis sub anulo Piscatoris Litteris, ingenti pompa et populi concursu celebrata sunt. , Vix hisce peractis, non paucae gratiae obtentae et miracula ferebantur ab omnipotente Deo patrata , novensilis Beatae patrocinio implorato. Quapropter de Causae reassumptione ad eiusdem Beatae canonizationem obtinendam a solertissimo quem antea memoravimus Causae Postulatore ad hanc Sedem Apostolicam oblatae sunt preces, quibus Praedecessor Noster Pius Papa Undecimus benigne annuens, reassumptionis Causae Canonizationis Commissionem die vicesima prima Iunii mensis, sequenti anno, sua manu signavit. Remissionales porro Litterae ad Episcopum Laudenseni missae sunt ut apostolica auctoritate processus construeret super duabus prodigiosis sanationibus, quae in ipsa Laudensi civitate evenisse dicebantur. 51 Altera e duabus istis sanationibus ita breviter describitur : Paulus * Pezzini, Iosephi filius, iam ab anno millesimo nongentésimo decimo Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale quarto ex ustione, ab nitrati argenti solutionis irrigatione effecta, cystica sclerosi laborabat. Februario mense anni millesimi nongentesimi trigesimi noni gravissima bilaterali pneumonitide acutaque glomerulo-nephrite fuit affectus, quae eum fere ad mortis limen adduxerank Humanis remediis adhibitis incassum cedentibus, nullaque medicorum iudicio sanationis spe affulgente, dum magis morbus saeviebat et in agonico aegrotus videbatur statu, eo ferventiores ad intercessionem Beatae Franciscae Xaveriae Cabrini unice effundebantur preces, quas misericors Deus benigne exaudi vit : die namque vicesima Februarii instantánea perfectaque sanatio obtenta fuit non solum a cystite chronica vesicali cum sclerosi, verum etiam a laetari pneumonitide bilaterali et uremia. Eumdem meliori valetudine post obtentam sanationem frui, qua ante aegritudines fruebatur, tabulae radiographicae ostenderunt, atque duo periti physici sub iuramenti fide deposuerunt. Miraculum sine haesitatione tum medicus a cura, tum tres S. Congregationis Rituum periti fassi sunt. Sanatio altera ita evenisse dicitur: Hector Pagetti, Innocenti filius, tam gravi osteo-periostite, fortasse tuberculari, in dextero pede idficiebatur ut a duobus medentibus necessaria edicta fuerit ossis rasio. Primis Augusti mensis diebus anni millesimi nongentesimi trigesimi noni, dum morbus magis ingravescebat, novendiales preces semel atque iterum fusae sunt ante Beatae Franciscae Xaveriae imaginem eiusque reliquiam, in aegroti cubiculo in venerationem expositas, eiusdemque Beatae patrocinium unice invocatum est ad sanationem obtinendam ; quae quidem in instanti perfecteque evenit : medicus enim, qui decima nona illius mensis die postmeridianis horis, morbum in tota sua malitia invalescentem viderat, nimirum : fìstulam morbida sanie manantem, pedem tunndum et aegrotum acri vexatum dolore animadverterat, antemeridianis sequentis diei horis fistulam clausam novaque pelle obtectam, pedem non amplius tumidum, liberumque in motibus, quasi numquam fuisset morbo attactum, invenit, verum proinde miraculum celebrans; prout tres periti ex officio adlecti sanationem instantaneam et perfectam edixerunt. De binis istis miraculis, uti de more, disceptationibus praehabitis tum in antepraeparatoria, quam vocant, tum in praeparatoria congregatione, tum in generalibus comitiis coram Nobis habitis die quarta Maii mensis, anno millesimo nongentesimo quadragesimo tertio, in quibus Patres Cardinales Sacris Ritibus tuendis praepositi, Officiales Praelati et Consultores favorabile suum edidere suffragium, Nos tandem die vicesima Iunii mensis eodem anno> in festo Ss. Trinitatis, ad Nos arcessiri iussimus Venerabilem Fratrem Notrum Carolum S. R. E. Cardinalem Salotti, Acta Pii Pp. XII 49 Episcopum Praenestinum, g. O. Rituum Praefectum, dilectum Filium Nostrum Alexandrum S. R. E. Cardinalem Verde, Causae Relatorem, nec non dilectos Filios Alfonsum Carinci, S. C. Rituum a Secretis, et Salvatorem Natucci, Fidei "Promotorem Generalem, iisque adstantibus, sacra Hostia rite litata, decrevimus : Constare de instantánea perfectumque sanatione cum Pauli Pezzini a chronica sclerosi cystica, a gravissima bilaterali pneumoniiide nec non a glomerulo-nephrite acuta, tum Hectoris Pagetti a gravi osteo-periostite in pede dextero. Item, praefata servata forma, iisdemque adstantibus coram Nobis memoratis Patribus Cardinalibus, S. Rituum Congregationis a Secretis et Fidei Promotore Generali, die vicesima septima Februarii mensis subsequentis anni, Dominica prima in Quadragesima, tuto procedi posse ad Beatae Franciscae Xaveriae Cabrini sollemnem Canonizationem ediximus. Verum ut in re tanti momenti ordo servaretur, a Pontificibus Praedecessoribus Nostris sapientissime constitutus, biennio post ab edito praefato Decreto, bellico tandem seposito furore, quamvis veri nominis pax fatigato ac trepido humano generi nondum affulgeret, venerabiles Fratres Nostros S. R. E. Cardinales ad decimam octavam mensis Februarii huius anni in Consistorium Secretum apud Nos convocavimus; in quo primum praeclarissimos duos ac triginta viros, de re catholicadeque patria cuiusque sua meritissimos, e quinque terrarum orbis partibus adlectos, in Patrum Cardinalium Collegium adscripsimus ; haud paucas deinde vacantes Ecclesias suo providimus Pastore ; ac demum, praehabito a venerabili Fratre Nostro Carolo S. R. E. Cardinale Salotti, Sacrae Congregationis Rituum Praefecto, sermone de vita et miraculis Beati Ioannis de Britto, martyris, e Societate Iesu, Beati Bernardini Realino, confessoris, ex eadem Societate Iesu, Beatae Ioannae Elisabeth Bichier des Ages, virginis, confundatricis Filiarum a Cruce, vulgo Sororum Sancti Andreae, nec non Beatae Franciscae Xaveriae Cabrini, virginis, fundatricis Sororum Missionalium a S. Corde Iesu; ac, recensitis actis, quae in causis Beatificationis et Canonizationis eorumdem Beatorum et Beatarum Sacrorum Rituum Congregatio, praevio accurato examine, admittenda et approbanda censuit, Nos, adstantium Patrum Cardinalium singillatim suffragia exquisivimus et singuli iidem Patres Cardinales Suam aperuerunt sententiam atque ad legitimam Nos ipsarum causarum definitionem uno ore cohortati sunt. Subsequenti autem die vicesima prima Februarii, in Basilica Vaticana, Consistorium Publicum solemniter celebratum est, in quo pro praelatorum Beatorum et Beatarum Canonizatione per dilectos Filios sa- 50 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale crae Consistorialis aulae Advocatos, brevi de vita, virtutibus et miraculis eorumdem; Beatorum relatione praehabita, uti de more ' institerunt ; quam perora tionem pro Beatae Franciscae Xaveriae canonizatione illustris advocatus Aloisius Philippus Re egit. Nos vero, quamvis iam optime noscere diximus quatuor Beatos illos Caelites, quorum causam diserte Advocati egerunt, dignos omnino esse qui sanctitudinis palma decorentur, verumtamen, ut rite omnia ex translaticio more eveniant, non ante incommutabile iudicium Nostrum laturos esse, quam in Consistorio Semipublico, quod vocant, omnes, qui in Urbe adfuturi sint,* Purpurati Patres, Patriarchae, Archiepiscopi et Episcopi suam Nobis sententiam aperuerint. Interea vero adstantes omnes adhorta ti sumus ut, supplicibus admotis ad Deum precibus, uberiora Sancti Spiritus lumina menti Nostrae conciliarent. Curavimus interea ut singulis memoratis Antistitibus legitimi commentarii mitterentur, in quibus Beatorum Ioannis de Britto martyris et Bernardini Realino confessoris, et Beatarum 'Virginum Ioannae Elisabethae Bichier des Ages et Franciscae Xaveriae Cabrini vitae curriculum, praeclara eorum gesta ac patrata a Deo, eorum patrocinio invocato, miracula breviter descripta essent, atque acta omnia in ipsorum Beatorum Canonizationis causis notata. Venerabiles itaque cum Patres Cardinales tum Antistites illos apud Nos die tertia decima proxime elapsi Iunii mensis in Consistorio semipublico convocavimus eosque allocuti, ipsorum sententiam Nobiscum communicare vellent rogavimus. Exceptis autem adstantium suffragiis, laetati sumus admodum concordibus eos vocibus animisque una Nobiscum consentire. Decrevimus igitur quatuor memoratis Caelitibus summos decernere sanctitatis honores; id quidem, ad Beatam Virginem Franciscam Xaveriam Ca brini' quod attinet, sollemnibus caeremoniis, in Vaticana Basilica die hac, septima nempe mensis Iulii facere statuimus ; ad ceteros vero quod pertinet cum primum opportunitas ac facultas daretur. Interea autem adstantes omnes adhortati sumus, ut supplicibus Deo instare precibus ne désistèrent, ut ex hisce faustitatis eventibus cum Catholicae Ecclesiae, tum humanae consortioni universae, tam perturbatae in praesens ac trepidae, uberes oriantur salutaresque fructus. De quibus omnibus, ut acta iuridica conficerentur, uti de more Consistorialis Aulae Advocatis rogantibus, Protonotariis Apostolicis qui adstabant mandavimus. Quum ergo haec a Nobis praestituta dies auspicatissima Canonizationi huic celebrandae advenerit, omnes cum saecularis tum regularis cleri ordines, complures Romanae Curiae Praesules et Officiales, venerabiles Fratres Abbates, Episcopi, Archiepiscopi et Patriarchae, venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales in Patriarchalem Vaticanam Basilicam Acta Pii Pp. XII 51 Nostram magnifico ornatam apparatu et innumeris respondentem Lycnis, ac maxima christifidelium stipátam frequentia, quos inter complures ex totius orbis catholici partibus, ex Italia praesertim et America, plurimae ex Instituto Missionariarum a Sacro Corde Iesu sorores cum merentissima earum Moderatrice Generali, plures ex'institutis ac societatibus religiosis, nec non multi ex Insubriae dioecesibus fideles, quos inter duo etiam viri, qui Beatae patrocinio prodigiosam sanationem ab omnipotente Deo obtinuerant, una cum suo medente a cura, - et Nos Ipsi, solemni pompa, psalmos, laudes et Sanctorum litanias cantantes ingressi sumus. Nos autem, brevi ante altare maximum effusa prece, ad Cathedram Nostram perreximus ibique sedimus. Porro, praestita Nobis ab adstantibus Patribus Cardinalibus et Antistitibus obedientia, mox sollemnis Canonizationis ritus initium habuit. Venerabilis itaque Frater Noster Carolus Cardinalis Salotti, Episcopus Praenestinus, Sacrae Rituum Congregationis Praefectus, huic Canonizationi procurandae praepositus, perorante eius nomine dilecto Filio Aloisio" Philippo Re, Consistorialis Aulae Advocato, instanter, instantius et instantissime a Nobis expostulavit ut. Beatam Franciscam Xaveriam Cabrini, Virginem^ Instituti Missionariarum a Sacro Corde Iesu Fundatricem, in sanctorum album per inerrans oraculum Nostrum referremus. Nos vero, cum de tanto ageretur negotio, ad hoc pervenire noluimus, nisi prius fervidae ab omnibus-ad Sanctum Divinum Spiritum preces admoverentur, ut ab eo menti Nostrae supernae lucis copia magis magisque affulgeret. Quod quidem a Nobis et a cunctis qui aderant pientissime actum est. Tum dein, omnibus - quidem stantibus, Nos vero in-Cathedra sedentes, de Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, Canonizationis formulam ita sollemniter pronunciavimus ; Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, dd exaltationem Fidei Catholicae et Christianae Religionis augmentum, auctoritate'Domini Nostri Iesu Christi, Beatorum Apostolorum Retri et Bauli ac Nostra, matura deliberatione praehabita, et, divina ope saepius implorata, ac de venerabilium Fratrum Nostrorum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium, Patriarcharum, Archiepiscoporum et Episcoporum in Urbe existentium consilio, Beatam FRANCISCAM XAVERIAM CABRINI Sanctam esse decernimus, et definimus ac Sanctorum Catalogo adscribimus, statuentes ab Ecclesia universali illius memoriam quolibet anno, die eius natali, nempe vicesima secunda Decembris, inter' sanctas Virgines non Martyres pia devotione recoli debere. In nomine' Patris et Filii et Spiritus Sancti. Amen. Qua Canonizationis formula a Nobis prolata, precibus annuentes ve- 52 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale nerabilis Fratris Nostri quem antea memoravimus Caroli Cardinalis Salotti per praefatum Advocatum Aloisium Philippum Re Nobis porrectis, de hac ipsa Canonizatione publicum instrumentum Protonotariis Apostolicis construendum mandavimus atque Decretales hasce Litteras confici expedirique iussimus. Debitas deinde omnipotenti Deo gratias agentes, hymnum Te Deum, una cum clero et universo populo gaudio exsultantibus, devote decantavimus. Novensilis deinde Sanctae primum patrocinio invocato^ Nos adstantes venerabiles Fratres et dilectos Filios homilia allocuti sumus, in qua breve de Sancta Francisca Xaveria teximus praeconium, eius virtutem ac magnifica ges ta recolentes, et illam ad imitandum hortati sumus non solum sacras virgines, quae eam legiferam matrem atque magistram sequuntur, sed omnes christifideles, qui profecto habent cur eins virtutes intueantur et imitentur. Discant praeterea ab ea —diximus — quae non modo almam suam terram flagrantissimo amore prosecuta est, sed alienis, etiam regionibus suae caritatis suaeque navitatis fructus indefessa impertiit —.nationes omnes omnesque gentes unam dumtaxat efficere familiam ; quae quidem non obscura ac túrbida simultate, non aeternis ob acceptas iniurias inimicitiis disiungenda ac dissolvendi est, sed fraterno illo amore copulanda, qui ex Iesu Christi praeceptis divinoque exemplo suo oriatur oportet. Id impetret a « Pacis Principe » nostroque omnium Patre novensilis haec sancta virgo, ita quidem ut restincto tandem odio, pacatis animis, ac privatis publicisque rel)us non e ff renato propriae cuiusque utilitatis studio disiectis, sed iustitia aequitateque compositis, pax veri nominis, ex qua communis proflciscatur cotidie auctior prosperitas, humanae consortioni arrideat..Amen. 4 Qua homilia a Nobis pronunciata, apostolicam benedictionem et plenariam peccatorum indulgentiam adstantibus omnibus peramanter imperii vimus et Sacrum deinde solemne litavimus. Splendidis itaque caeremoniis istis Beatae Franciscae Xaveriae Cabrini Canonizationis ritus felicem habuit exitum. Omnibus ergo quae inspicienda erant bene perpensis, certa scientia atque de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine omnia et singula, quae in his Decretalibus Litteris uti supra memoravimus, iterum confirmamus, roboramus, statuimus, decernimus universaeque Ecclesiae denunciarnos. Volumus insuper ut earumdem Litterarum transumptis, ^etiam impressis, manu tamen alicuius Notarii Apostolici subscriptis et sigillo munitis, eadem prorsus habeatur fides, quae hisce praesentibus haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Si quis vero Decretales has Litteras Nostras definitionis,' decreti, adscriptionis, mandati, Acta Pii Pp. XII 53 statuti et voluntatis Nostrae infringere vel eis contraire aut attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo sexto, die septima Iulii mensis, Pontificatus Nostri anno octavo. - A. L. Ego PIUS, Catholicae Ecclesiae Episcopus. £B Ego Episcopus Ostiensis et Albanensis Cardinalis GRANITO PIGNATELLI DI BELMONTE, Sacri Collegii Decanus. £B Ego FRANCISCUS Episcopus Tusculanus Cardinalis MARCHETTI SELIANUARIUS VAGGIANI. £g Ego CAROLUS Episcopus Praenestinus Cardinalis SALOTTI. £8 Ego HENRICUS Episcopus Sabinensis et Mandelensis Cardinalis SiBILIA. £B Ego EUGENIUS Episcopus Portuensis et S. Rufinae Cardinalis Tis- SERANT. £ß Ego CLEMENS Episcopus Veliternus Cardinalis MICARA. Ego ALEXANDER tituli S. Mariae in Cosmedin Presbyter Cardinalis VERDE. Ego AUGUSTUS tituli S. Mariae de Pace Presbyter Cardinalis HLOND. Ego ALOISIUS tituli S. Silvestri in Capite Presbyter Cardinalis LAVITRANO. Ego Fr. RAPHAËL CAROLUS tituli S. Praxedis Presbyter Cardinalis Rossi. Ego PETRUS tituli S. Crucis in Hierusalem Presbyter Cardinalis FUMASONI BIONDI. Ego FRIDERICUS tituli S. Mariae de Victoria Presbyter Cardinalis TEDESCHINI. Ego FRANCISCUS tituli S. Caeciliae Presbyter Cardinalis MARMAGGI. Ego DOMINICUS tituli S. Apollinaris Presbyter Cardinalis JORIO. Ego MAXIMUS tituli S. Mariae in Porticu Presbyter Cardinalis MASSIMI. 54 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Ego. ADBODATUS IOANNES tituli S. Priscae : Presbyter Cardinalis PIAZZA. Ego IOSEPH tituli S, Mariae in Via Lata Presbyter Cardinalis PIZZARDO. Ego BENEDICTUS tituli S. Mariae in Vallicella Presbyter Cardinalis. ALOISI MASELLA. Ego NICOLAUS S. Nicolai in Carcere Tulliano Protodiaconus Cardinalis CANALI, Poenitentiarius Maior. Ego IOANNES S. Georgii in Velo Aureo Diaconus Cardinalis MERCATI. Ego IOSEPH S. Eustachii Diaconus Cardinalis BRUNO. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. G R A N I T O D I B E L M O N T E CAROLUS Card. SALOTTI Decanus 8. Collegii Rituum Congr. Praefectus Vincentius Bianchi-Cagliesi Cancellariae Apostolicae Regens. f Alfonsus Carinci, Archiep. Tit. Selene. Dec. Proton. Apost. Ludo vicus Kaas, Proton. Apost. Alfridus Liberati, Cane. Apost. Adiutor a studiis. Georgius Stara Tedde, Cane. Apost. Adiutor a studiis. '• • EXPEDITA die tertia mensis Decembris, anno octavo Alfridus Marini, Plumbator. Alfridus Marini, Scriptor Apostolicus. Reg. in Cane. Ap., vol. LXXII, n. 20. - Al. Trussardi, a tabulario. CONSTITUTIO APOSTOLICA URBIS ' DIACONIA IN ECCLESIA S. HADRIANI OLIM CONSTITUTA IN ECCLESIAM S. PAULI IN ARENüLA TRANSFERTUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM ' Sancti Hadriani Ecclesia, quae, uti noscitur, antiqua olim erat Populi Romani Senatus Curia, in christianum templum dein conversa quaeque Diaconiae honore decorabatur, quum paucos ante annos, de 55 Acta Pii Pp. XII civilis magistratus mandato, ecclesiastica auctoritate benigne annuente, vetera monumenta restituendi causa in pristinum statum redacta sit, Nos, cupientes ut Diaconiarum in Urbe numerus servetur, omnibus mature perpensis, congruum sane duximus Diaconiam illam in Ecclesiam S. Paulo Apostolo in Arenula dicatam, artis decore conspicuam, sitamque in ea Urbis regione, in qua pie traditur Doctor Gentium mansisse, cum custodíente se milite, transferendam. Quare, supplèto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse, praesumant consensu, de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi Diaconiam, qua praefata Ecclesia Sancti Hadriani decorabatur, in Ecclesiam Sancti Pauli Apostoli in Arenula transferimus ; eique propterea omnia tribuimus iura et privilegia, quae ceteris almae Urbis Diaconus competunt, et cum òmnibus pariter oneribus et obligationibus quibus illae adstringuntur. Contrariis non obstantibus quibuslibet/ haec decernimus, et volumus praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exsistere et fore, suosque plenos et integros effectus sortiri et obtinere illisque ad quos res spectat seu spectare poterit, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri quidquam secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit." Datum Romae apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo sexto, die quinta et vicesima Ianuarii mensis, infesto Conversionis S. Pauli Apostoli, Pontificatus Nostri anno septimo. Pro S. R. E, Cancellario I, Card. GRANITO DI BELMDNTE [MONTE Decanus S. C oliagli Fr. RAPHAEL C. Card. ROSSI S. CS Consistorialis a Secretis Ludovicus Kaas, Proton. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Loco &i Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXX, n. 58 Al. Trussardi. 56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ALLOCUTIONES I Ad Exomum Virum Conradum Traverso, novum Argentinae Reipublicae Oratorem extra ordinem liberis cum mandatis Summo Pontifici Litteras publicas porrigentem.* Señor Embajador : En virtud de la misión, que el Excelentísimo Señor Presidente de la República Argentina le ha confiado, Vuestra Excelencia comparece hoy ante Nos por vez primera, como nuevo representante de una Nación nobilísima que justamente espera verle por Nos acogido con aquella benevolencia y aquélla confianza que se merece la íntima unión de aquel pueblo con el centro de la Iglesia. Las palabras, que ha querido pronunciar en la solemne presentación de las Cartas credenciales, indicando los principios en que se propone inspirarse durante el ejercicio de su elevado cargo, dejan claramente ver, con singular complacencia Nuestra, que el Gobierno y el pueblo de su país desean no olvidar nunca la parte principalísima que corresponde a la ley moral, como fundamento para la instauración y el perfeccionamiento de un orden social edificado sobre los postulados de Ja verdadera justicia, del sano progreso y del bienestar común. Nos ha sido particularmente grato el, reconocimiento, que Vuestra Excelencia acaba de hacer, de la abnegación y de la laboriosidad del clero argentino ; y no podemos ni dudar de que en el porvenir él será merecedor de las mismas alabanzas. Con calor especial ha"trai do Vuestra Excelencia a la memoria Nuestra solicitud por el advenimiento de una paz impregnada del espíritu de la moral cristiana ; y añadía aún la certeza de que los principios fundamentales de esta paz, por Nos diversas veces públicamente expuestos, han vivificado y consolidado, tanto en los circuios gubernativos cuanto en el pueblo argentino, el propósito de colaborar con el mayor empeño en su progresivo desarrollo. Tal seguridad no podía menos de complacernos especialmente en una hora como la presente, cuando en el camino de la paz se atraviesan tantos obstáculos e impedimentos que exigen en los hombres de gobierno un grado no común de previsión y de cordura para poderlos ver a tiempo y para conseguir superarlos enérgicamente. * Habita aie 12 mensis Ianuarii a. 1947. Acta Pii Pp. XII 57 Hoy las naciones, que han disfrutado de la inenarrable felicidad de no ser envueltas en los huracanes que ha traído consigo la más trágica de todas las guerras, son las que tal vez se hallan espiritualmente mejor preparadas y dispuestas, para comprender objetivamente y apreciar con serenidad cuáles son los elementos esenciales, que pueden servir de base a una paz digna y duradera. A ellas, pues, les está reservada una labor, tan importante como no pocas veces ardua, de pacificación a fin de vencer, donde la haya, aquella tendencia al enojo y a la represalia, que no por ser explicable en sí misma es por eso menos peligrosa. Nos tenemos la plena confianza de que la Nación argentina, que hace más de doce años se consagraba ante Nuestros ojos, con piedad inolvidable, al Salvador y Pacificador ¿divino en su maravillosa metrópoli, caerá perfectamente en la cuenta de las circunstancias del momento y de lo que exigen,, y no dejará escapar la'ocasión de colaborar, lo más intensamente que pueda, en tan noble finalidad. Al mismo tiempo sentimos la necesidad de manifestarle todavía otra vez Nuestra viva gratitud por el eficaz interés que su país ha querido repetidamente demostrar en socorro de las víctimas de la guerra en el continente europeo. Y mientras expresamos el deseo de que esta generosidad, en favor de los más pobres entre los pobres, perdure en el porvenir, estamos seguros de que todo sucederá como Nos lo esperamos. En esta certeza Nos confirma la reciente llegada de un hijo de San Juan Bosco, especialmente comisionado por el Gobierno argentino para estudiar sobre el terreno el proyecto de una vasta emigración, que ha de salvar de la miseria espiritual y material a muchos desdichados, a quienes esta Europa empobrecida y devastada no ofrece ya las posibilidades ordiarias de trabajo y de vida. La realización de semejante proyecto no sólo servirá para enriquecer a la República Argentina, incorporándole preciosas fuerzas productoras, sino que con ella quedará también escrita en los anales de, esta turbia y miserable postguerra una página amplia y hermosa de misericordia espiritual y corporal, que las futuras generaciones europeas repasarán siempre con gratitud. Con tan consoladora expectación invocamos la protección y la gracia del Omnipotente sobre el Jefe del Estado, sobre el Gobierno y el pueblo de esta Nación, tan cercana al corazón Nuestro, mientras que garantizamos a Vuestra Excelencia qué en el ejercicio de su importante y honrosa misión hallará continuamente en Nos una ayuda benigna y segura. 5 - A C T A , VO!. XIV, n. 2. — 24-2-947. 58 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale II Ad mulieres Consociationis vulgo « Renovatio Christiana » nuncupatae, ob Conventum ex Italiae regionibus Romae coadunatas.* Il movimento della « rinascita cristiana » All'alba della storia desila Chiesa, durante l'impero di Traiano, S. Ignazio di Antiochia scrisse un pensiero che affascina anche gli animi moderni, come la scoperta di un tesoro di esperienza due volte millenaria : « Nei tempi in cui è oggetto dell'odio del mondo, il cristianesimo non è affare di parole persuasive, ma di grandezza » . Questo passo dell'eroico Vescovo e Confessore della fede Ci torna alla memoria nel vedervi qui raccolte intorno a Noi, dilette figlie. Il vostro movimento di «rinascita» vuol essere l'espressione dello spirito, che dettò quel pensiero al martire di Cristo. E veramente, nella crisi religiosa del nostro tempo — la più grave, forse, che la umanità abbia attraversata dalle origini del cristianesimo —, la ragionata e scientifica esposizione delle verità della fede, per quanto efficace essa possa essere è sia in realtà, da sè sola non basta. E non basterebbe nemmeno la dose, troppo spesso così scarsa, di una vita cristiana fatta: di convenzionale abitudine. È necessaria oggi la grandezza di un cristianesimo vissuto nella sua pienezza con perseverante costanza ; è necessaria la balda e vigorosa schiera di coloro — uomini e donne —, che, vivendo in mezzo al mondo, sono in ogni istante pronti a combattere per la loro fede, per la legge di Dio, per Cristo, con gli occhi fissi su di Lui come modello da imitaré, come capo da seguire nel loro lavoro di apostolato. Tale è la norma che voi, dilette figlie, vi siete proposta. x Fermezza di fede 1. - E innanzi tutto, voi volete essere anime di fede cattolica, piena ed integra. È stato dato anche recentemente al Cristianesimo il consig l i o — se intende di conservare ancora una qualche importanza, se vuol superare il punto morto —, di adattarsi alla vita e al pensiero moderno, alle scoperte scientifiche e alla straordinaria potenza della tecnica, di fronte alle quali le sue forme storiche e i suoi vecchi dogmi non sarebbero ormai che lumi del passato pressoché spenti. * Habita die 22 mensis Ianuarii a. 1Ö47. Ad Romanos, 3, 3. 1 Acta Pii Pp. XII 59 Quale errore, e come esso scopre la vanitosa illusione di spiriti superficiali ! Essi sembrano voler far entrare la Chiesa, come in un letto di Procuste, negli stretti quadri delle organizzazioni puramente umane. Come se la nuova configurazione del mondo, come se il dominio presente della scienza e della tecnica occupassero tutto il campo e non lasciassero più alcuno spazio libero per la vita soprannaturale, che da ogni parte trabocca ! Esse non valgono ad abolirla o ad assorbirla ; anzi quelle mirabili scoperte scientifiche (che la Chiesa favorisce e promuove) fanno risaltare, con maggior forza ed efficacia di prima, P « eterna potenza di Dio » . 2 Ma il pensiero e la vita moderna debbono essere ricondotti e riguadagnati a Cristo. Cristo, la sua verità, la sua grazia, non sono meno necessari alla umanità del nostro tempo che a quella di ieri e di ier P altro,, di tutti i secoli passati e futuri. Tale è Punica fónte di salvezza r la fede cattolica ; non già una fede mutilata, anemica, edulcorata, ma in tutta la sua integrità, la sua purezza e il suo vigore. Alcuni potranno riguardare questa fede come una « stoltezza » ; non e cosa nuova ; èra così anche ai tempi dell'Apostolo Paolo. Per voi invéce è « virtù di Dio » , e voi bramate di comunicarla al vostro secolo con la stessa fiducia nella vittoria, che animava i cuori dei primi cristiani. Noi lodiamo i vostri propositi. Voglia il Signore fecondarli con la sovrabbondanza delle sue benedizioni ! 3 Fortezza di vita cristiana 2. - Alla fermezza della fede voi unite il coraggio di prendere sul serio la osservanza dei comandamenti di Dio e di tutta la legge di Cristo e della sua Chiesa. Ed invero, non è questo un lieve merito, specialmente nelle presenti circostanze. Quando si guardano bene in viso le condizioni in cui voi vi trovate, le odierne concezioni e abitudini di vita, il mondo moderno Con le sue miserie e le sue sventure, ma anche con le sue seduzioni e il suo fascino quasi diabolico, la pressione tirannica di organizzazioni di una mostruosa potenza, bisogna riconoscere che rimaner fedeli, sempre e dappertutto, senza riserve e senza transazioni, ai comandamenti di Dio, richiede giorno per giorno una padronanza di sè, uno sforzo costante, una abnegazione, la quale giunge talvolta fino a quell'eroismo^ che è il segno caratteristico della testimonianza del sangue. Abbiamo detto : senza risèrve ë senza transazioni ; poiché chi potrebbe 2 3 Rom. 1, 20. 1 Cor. 1. 18. 60 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale affermare che un'anima serve fedelmente Dio, se nel compimento delle pratiche cristiane manifesta uno spirito apertamente mondano, se porta in chiesa i suoi pensieri d'interesse, di vanità, di sensualità, se crede di giustificare o santificare una vita frivola e profana, perchè v'inserisce qualche esercizio di una pietà tutta superficiale, quando anche non è una devozione puerilmente superstiziosa? Ben a ragione perciò voi chiedete francamente : La parola di Cristo, «Se alcuno vuol venire dietro a me, rinneghi se stesso, e prenda ogni giorno la sua croce, e mi segua »> vale, sì o no, anche oggi come in passato? Sì? Allora deve essere per noi la regola di vita. E in tutta la sua condotta, così nei riguardi personali, come nelle relazioni sociali — matrimonio, famiglia, professione —-, la donna, non meno dell'uomo, è forse libera di governare se stessa arbitrariamente e a suo piacere? ovvero deve in ogni ordine di cose riconoscere che vi sono questioni, la cui soluzione dipende sempre dagli imprescrittibili ordinamenti di Dio? In questo caso, via ogni pusillanimità, ogni vano timore; se Dio ordina, non mancherà mai di dare col precetto anche l'aiuto per adempirlo. Da c i ò la vostra risoluzione : preparare la via al Signore, alla sua volontà un diritto sentiero, innanzi tutto nella vostra propria vita, poi in quella del prossimo. Noi benediciamo questo vostro intento. Si degni Iddio di vivificarlo con la rugiada celeste della sua graziai 4 5 Fiamma di zelo 3. - Tuttavia la fermezza della fede, il coraggio dell'azione ancora non bastano alle vostre brame; esse debbono accendere nei vostri cuori la fiamma luminosa e ardente dello zelo. Risolute come siete di praticare pienamente nella vostra vita di fanciulle, di spose, di madri, la legge santa di Dio, voi volete collaborare, nel campo in cui le circostanze, preparate dalla Provvidenza, hanno posto ciascuna di voi, a ricondurre le animé all'unico Signore e Maestro, a render loro, nella sottomissione alla volontà divina, nella docilità alla dottrina infallibile, nella santificazióne mediante la grazia, la sola vera libertà che le affranca dalla umiliante servitù dell'errore e del male. Tale è il senso dell'intéra opera della redenzione, e ogni apostolato, qualunque ne sia la forma, non è che una partecipazione a quell'opera redentrice di Cristo. Il voler tirare una netta linea di separazione tra religione e vita, tra soprannaturale e naturale, tra Chiesa e mondo, come se non avessero nulla che fare tra loro, come se i diritti di Dio non avessero valore in * Lue. 9, 23. Cfr. Is. 40, 3 5 61 Acta Pii Pp. XIÏ tutta la multiforme realtà della vita quotidiana, umana e sociale, è completamente alieno dal pensiero cattolico, è apertamente anticristiano. Quanto più dunque oscure potenze aggravano la loro pressione, quanto più si sforzano di bandire la Chiesa e la religione dal mondo e dalla vita, tanto più è necessaria da parte della Chiesa stessa un'azione tenace, perseverante, per riconquistare e sottomettere tutti i campi del vivere umano al soavissimo impero di Cristo, affinchè il suo spirito vi aliti più largamente, la sua legge più sovranamente vi regni, vi trionfi phVvittoriosamente il suo amore. Ecco ciò che si deve intendere per Regno di Cristo. Questo ufficio della Chiesa è ben arduo; ma non sono che disertori incoscienti o illusi coloro i quali, in omaggio a un malinteso supernaturalismo, vorrebbero ridurre la Chiesa nel campo « puramente religioso », come essi dicono, mentre con ciò non fanno che favorire il giuoco dei suoi avversari. Contro simili correnti voi coraggiosamente reagite, come si addice ai nostri tempi. Perciò Noi abbiamo con soddisfazione preso conoscenza della vostra formazione, delle vostre esperienze, dei vostri felici successi. Noi elogiamo la vostra alacrità e invochiamo su di voi la pienezza della forza e della grazia di Cristo. Aspetti vari di apostolato 4. - Per il vostro apostolato voi seguite la* parola del divino Maestro : « Il regno di Dio non viene in modo da attirare gli sguardi». Voi non volete agire con la esibizione di pubbliche manifestazioni ; come, in generale, la parte che riguarda la organizzazione è destinata per voi a rimanére nell'ombra e a restringersi al puro necessario. Noi abbiamo in principio parlato di voi come di una schiera di assalto. Ma la vostra controffensiva si prepara e si eseguisce, non nel rumore e nell'agitazione, ma nella calma e nel raccoglimento, con la orazione silenziosa, con le rinunzie note solo a Dio, col costante buon esempio, con la vigorosa professione delle vostre salde convinzioni e dei principi cristiani in una cerchia di persone che pensano e agiscono diversamente, con la lenta, continua, progressiva azione esercitata su di loro, per ricondurle, a poco a poco, a Cristo. ," 6 Senza dubbio, nessun'opera, qualunque essa sia, può avere stabilità e durata senza un minimo di organizzazione. Tuttavia questa, per quanto indispensabile, rimane sempre un mezzo, e soltanto un mezzo, di apòsto4 Lue. 17, 20. , : -, r 62 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale lato. Parimente le pubbliche manifestazioni hanno il loro valore, anzi in alcuni casi possono essere necessarie, specialmente là ove le forze avverse se ne valgono con grande apparato a scopo di propaganda. Ma per il fine, a cui tende il vostro movimento, voi avete scelto il retto metodo di lavoro ; la via, per la quale avanzate, è sicura e potete seguirla fiduciosamente. La modestia, la discrezione, che convengono all'esercizio dèi vostro zelo, non sono punto passività nè snervante monotonia. Tutt'altro ! Ciascuna di voi, applicata all'opera comune, vi deve venire col suo carat-, tère, col suo temperamento, coi suoi doni, coi suoi mezzi personali. Che anzi il concorso di queste qualità così svariate dà alla vostra amichevole collaborazione la sua armonia e i suoi speciali lineamenti. Tutte potete e dovete mettere in valore l'apostolato della vita esemplare, della preghièra, deL sacrifìcio. Ma appunto qui, al di là di ciò che è per ciascun fedele stretto obbligo, rimane un largo campo, dentro il quale le possibilità fisiche, assai differenti in ognuna, e la generosità di animo, con cui, — supposto sempre un sano giudizio e una retta intenzione — corrispondete agli impulsi della grazia, debbono determinare la giusta e conveniente misura della vostra azione. Questa diversità nella misura e nella forma del bene trova la sua applicazione nell'ordine così materiale come spirituale. A quelle tra voi, cui le condizioni economiche o altre favorevoli circostanze o una speciale ingegnosità e attitudine permettono di esercitare l'apostolato della carità a favore dei bisognosi, Noi diciamo con S. Paolo : « Non lasciatevi vincere dal male, ma vincete nel bene il male » . Allo spirito di calunnia, di bassa delazione, d'invidia, di odio, di crudeltà, di oppressione, voi opponete, senza stancarvi, la bontà e l'amore, l'amore nel cuore, l'amore sulle labbra ; l'amore nelle opere delle vostre mani. 7 Come potremmo Noi a questo punto omettere di rivolgere una Nostra paterna parola allò stuolo delle «Damine della Carità», qui presenti, che hanno tenuto di recente con ottimi risultati un Congresso per rendere il loro lavoro più efficace e più rispondente alle necessità odierne del povero? Vada dunque anche a voi, sempre deste soccorritrici degli indigenti, l'espressione della Nostra compiacenza, del Nostro incoraggiamento e dei Nostri voti, affinchè il vostro Padree e Fondatore S. Vincenzo de' Paoli, fulgido astro di bontà e di soccorso per ogni sventura, vi ottenga con sempre maggior larghezza lo spirito di misericordia, di generosità, di carità, di saggezza. 7 Rom. 12, 2 1 . 63 Acta Pii Pp. XII Eimane da considerare l'apostolato nel senso proprio della parola, l'apostolato dell'azione personale immediata sul prossimo, per guadagnarlo a Cristo. Non è cosa da .tutti. Occorrono speciali qualità, una preparazione, una formazione, che non possono essere se non il privilegio di una « élite». Tuttavia, anche ciò supposto, la capacità per tale apostolato religioso è ben differente secondo le persone. Studiatevi dunque di conoscere voi stesse, per divenire, ognuna a suo modo, messaggiere di Dio. Ma, qualunque sia la maniera e, per così dire, il tratto personale di ciascuna, il carattere dominante, che dovete imprimere in voi tutte, è quella grandezza spirituale così magnificamente esaltata dal martire Ignazio. Voi vi siete prefìsse alti scopi, dilette figlie ! Avete quindi bisogno di uno zelo illuminato e generoso, di una incrollabile fiducia in Dio, di un abbondante e potente aiuto dall'alto, per attuarli e svolgerli con persistente lena. Fate vostra umilmente la preghiera del Salmista : « Viam mandatorum tuorum eurram, cum dilataveris cor meum»: Correrò, o Signore, la via dei tuoi precetti, quando avrai allargato il mio cuore ! E vi lasciamo, quasi augurio finale, le parole del Principe degli Apostoli : <( Il Dio di ogni grazia, che ci ha chiamati all'eterna sua gloria in Cristo Gesù-, con un po' di patire vi perfezionerà, vi conforterà e vi darà vigore. A lui gloria e impero nei secoli >>. 8 9 Con tale voto e speranza impartiamo di cuore a voi tutte, alle opere vostre, alle vostre famiglie, a tutte le persone che vi sono care, in pegno dei più eletti favori celesti, la Nostra Apostolica Benedizione. 8 9 Ps. 118, 32. 1 Petr. 5, 10-11. 64 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 6 Decembris 1946. — Titulari episcopali Ecclesiae Chusirensi praefecit R. D. Paulum Ceslaum Rydzewski, professorem S. Scripturae in Seminario Maiori Lomzae, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Stanislai Kostka Lukomski, Episcopi Lomzensis. die 12 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Maxulitanae R. D. Franciscum Jedwabski, archidioecesis Posnaniensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Valentini Dymek, Archiepiscopi Posnaniensis. die 14 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Trocmadianae R. D. Carolum Pekala, Directorem societatis « Caritas », quem deputavit Auxiliarem Exc. P, D. Ioannis Stepa, Episcopi Tarnoviensis. die 30 Decembris. — Metropolitanae Ecclesiae Portalegrensi in Brasilia Exc. P. D. Vincentium Scherer, hactenus electum Episcopum titularem Hemeriensem, nondum consecratum. die 11 Ianuarii I 9 4 7 . — Cathedrali Ecclesiae Vallensi in Lucania R. D. Dominicum Savarese, Canonicum subcantorem Capituli cathedralis Aversani et Rectorem Seminarii dioecesani. — Titulari episcopali Ecclesiae Ruspensi R. D. Iosephum Carroll Me Cormick, parochum archidioecesis Philadelphiensis, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi Domini Dionysii S. R. E. Card. Dougherty, Archiepiscopi Philadelphiensis. die 18 Ianuarii. — Metropolitanae Ecclesiae S. Ludovici in Maragnano Exc. P. D. Adalbertum Sobral, hactenus Episcopum Pasqueirensem. — Cathedrali Ecclesiae Fulginatensi R. D. Secundum Chiocca, Archipresbyterum-Parochum ecclesiae S. Bartholomaei loci Cartusiae in archidioecesi Ianuensi. Sacra Congregatio Consistorialis •65 die SI Ianuarii. — Metropolitanae Ecclesiae Ravennatensi, cui unita est Cathedralis Ecclesia Cerviensis, R. D. Iacobum Lercaro, Antistitem Urbanum et Praepositum Basilicae Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virginis in civitate Ianuensi. — Cathedrali Ecclesiae Nuorensi R. D. Iosephum Melas, Cancellarium Curiae archiepiscopalis Calaritanae. die 8 Februarii. — Metropolitanae Ecclesiae Birmingamiensi R. D. Iosephum Masterson, Vicarium Generalem dioecesis Salfordensis. — Cathedrali Ecclesiae Menevensi R. D. Ioannem Petit, rectorem Collegii St. Edmundi in civitate Cambridge. — Titulari episcopali Ecclesiae Cyrenensi Exc. P. D. Antonium di Tommaso, hactenus Episcopum Uritanum. — Titulari episcopali Ecclesiae Calydoniensi R. D. Ioannem Baptistam Neuhäusler, canonicum metropolitanae Ecclesiae Monacensis et Frisingensis, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi D. Michaelis S. R. E. Cardinalis de Faulhaber, Archiepiscopi Monacensis et Frisingensis. die 15 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Achadensi R. D. Iacobum Fergus, parochum in oppido « Ballinzobe », archidioecesis Tuamensis. — Cathedrali Ecclesiae Wichitensi R. D. Marcum Carroll, parochum Ecclesiae S. Margaritae in civitate S. Ludovici. -•" — Titulari episcopali Ecclesiae Irenopolitanae in Cilicia R. D. Allen Bábeock, parochum metropolitanae Ecclesiae Detroitensis, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi Domini Eduardi S. R. E. Cardinalis Mooney, Archiepiscopi Detroitensis. * 66 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale SAGRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA EIDE DE BRÖKEN HILL (LUSAKENSIS) DECRETUM ' DE SEDIS ET NOMINIS MUTATIONE Cum in Praefectura Apostolica de Bröken Hill, in Rhodesia septemtrionali, Patribus Societatis Iesu concredita, ob aliquarum territorii portionum distractionem, quibus Praefecturae Apostolicae de Victoria Falls et de Ndpla pluribus abhinc annis erectae sunt, ita Bröken Hill urfys iuxta limites sita manserit, ut sedem Praefecturae eiusdem in Lusaka urbem, ubi etiam gubernium civile residet, transferri oportuerit, visum est etiam Praefecturae ipsius nomen immutare. Quapropter Emi ac Revmi Patres huic S. Dicasterio praepositi in plenario coetu, die 10 vertentis mensis et anni habito, Praefecturam •Apostolicam de Bröken Hill deinceps « Praefecturam Apostolicam Lusakensem » nuncupandam esse censuerunt. Quam Emorum Patrum sententiam, Ssmo Domino Nostro Pio DivProv. Papae XII ab infrascripto huius Sacrae Congregationis Secretario in audientia diei 13 eiusdem mensis et anni relatam, Summus Pontifex benigne excipiens ratam habuit et confirmavit, praesensque ad id Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis de Propaganda Fide, die 13 Iunii a. D. 1946. P. Card. FUMASONI BIONDI,, Praefectus. L. Cfr S. f C. Costantini, Archiep. tit. Theodos., Secretarius. Diarium Romanae Curiae 67 DIARIUM ROMANAE CURIAE Domenica, 12 gennaio 1947, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott. C o n r a d o T r a v e r s o , Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica Argentina, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI , Martedì, 14 gennaio 1947, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti 'preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù del Ven. Servo di Dio Bartolomeo Canale, sacerdote professo della Congregazione dei Chierici Regolari di S. Paolo Apostolo, Barnabiti. Martedì, 28 gennaio 1947, nel Palazzo Apostolico Vaticano, all'augusta presenza del &anto Padre, si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi (Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi, hanno dato il loro voto sul Tuto alla .Canonizzazione del Beato Giuseppe Cafado, Confessore, sacerdote secolare, Rettore del Collegio ecclesiastico di Torino, e sui miracoli del. Venerabile Servo di Dio Fratel Benildo, 'dell'Istituto dei Fratelli delle Scuole Cristiane. Martedì, 18 febbraio 1947, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto, alla presenza dell'Emo Signor'Cardinale Alessandro Verde, Ponente o Relatore della causa del Servo di Dio Ezechiele Moreno Diaz, dell'Ordine degli Eremitani Recolletti di (Sant'Agostino, Vescovo di Pasto, si è adunata la S* Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso' sulla eroicità delle virtù del suddetto Servo di Dio. 68 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SEGRETERIA DI STATO -' " NOMINE ' " -Con Biglietti della Segreteria di Statò il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : .10 gennaio 1947. U Revmo Don Oppenheim Filippo, dell'Ordine di San Benedetto, Consultore della Sacra Congregazione dei Riti per la Sacra Liturgia. » » ,» U Revmo Padre Stano Gaetano, dell'Ordine dei Frati Minori Conventuali, Consultore della Sacra Congregazione dei Riti per le Cause di Beatificazione e Canonizzazione. » » » TI Nobile Pericoli Mario, Colonnello Comandante della Gendarmeria Pontificia. Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XI E, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 13 -agosto 1946. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Micara Clemente, Protettore dèlia Pontificia Insigne Accademia Artistica dei Virtuosi al Pantheon. 2 gennaio 1947. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Micara Clemente, Protettore della Congregazione delle Figlie del Ssmo Crocifisso (Livorno). 12 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Micara Clemente, Protettore della Congregazione dei aCellites ou Frères Alexiensy) (Aix-la-Chapelle). 24 » » L'Illñip e Revmo Monsig. Di Jorio Alberto, uditore Generale della Reverenda Camera Apostolica. Assistenti al Soglio Pontificio : 4 ottobre 1946. S. E. Revma Monsig. Poli Giuseppe Angelo, Vescovo ti: ^ •• • • •• ' • tolare di Perta. > 21 novembre » • S. E. Revma Monsig. Stohr Alberto, Vescovo di Magonza. » dicembre » S. E; Revma Monsig. Mazzocco Guido, Vescovo di Adria. c Prelati domestici di Sua Santità: 27 novèmbre 1940. Monsig. Diaz Giuseppe Emmanuele, dell'arcMdiocesi di Bogota. 3 aprile 1946. Monsig. Santopietro Paolo, della diocesi di Aquino, Sora e Pontecorvo. » gennaio 1946. Monsig. Soullard Leone Maria, della diocesi di Luç'on. Diarium Romanae Curiae 69 3 gennaio 1946. Monsfg. Grelier Enrico, della medesima diocesi, 2 giugno » Monsig. Parker Giorgio A., dell'archidiocesi di Chicago. » • » » Monsig. Fasnacht Gualtiero, della medesima archidiocesi. » » ». Monsig. Eisenbacher Giorgio, della medesima archidiocesi. » y » Monsig. Lange Giovanni M., della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Cholewinski Stanislao, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Busch Francesco, della medesima archidiocesi. » w » Monsig. McCarthy Francesco O., della medesima archi. diocesi. » » » Monsig. McNamara Martino, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. McGuire Patrizio J., della medesima archidiocesi. 13 ottobre » Monsig. Vigano Edoardo, dell'archidiocesi di Milano. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, si è benignamente degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine Piano : 23 gennaio 1947. Al sig. Conte Marzotto Gaetano, della diocesi di Vicenza. La Gran Croce dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe militare: 20 ottobre 1946. Al sig. Generale De Castro Abreu e Mota Amilcare (Portogallo). La Commenda con Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile : 30 luglio 1946. Al sig. ing. Rovelli Aldo (Roma). 14 settembre » Al sig. Radeliffe Everardo J., della diocesi di Middlesbrough. 20 ottobre » Al sig. Athias Giacomo (Portogallo). )) » » Al sig. Da Conceiçao Pereira Agostino Lorenzo (Portogallo). ! La Placca dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 10 giugno 24 ottobre 1946. Al sig. comm. Lamb Giuseppe F., dell'archidiocesi di New York. » Al sig. comm. Bassetti Pietro, della diocesi di Forlì. Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile: 27 giugno 1941. Al sig. Perrin Giuseppe, della diocesi di Angers. 24 ottobre 1942. Al sig. Terra Arocena Orazio, dell'arçhidiocesil di Montevideo. ZO - Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 21 ottobre 1942. Al sig\ Reyes Lerena Gioacchino, della medesima archidiocesi. 21 novembre » Al sig. Legourd Giorgio, delia diocesi di Versailles. 19 gennaio 1943. Al sig. Leijendecker Marcello Emilio Edoardo, della medesima diocesi. 22 febbraio » Al sig. Martínez Vera Lorenzo, dell'archidiocesi di Montevideo. » ». » Al sig. Zaffaroni Luigi, della medesima archidiocesi. 18 maggio » Al sig. Pallasse Eugenio, dell'archidiocesi di Lione. 20 ottobre » Al sig. Dugas Du Villard Antonio, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Tournassus Giovanni, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Neyret Gonzaga, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Fustier Andrea, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. cav. Waton Antonio, dell'archidiocesi di Lione. 9 novembre » Al sig. Glynn Giuseppe, dell'archidiocesi di Dublino. 11 •>,• » Al sig. Pree Pietro Oliviero, della diocesi di Angers. 7 febbraio 1944. Al sig. Jucker Carlo, dell'archidiocesi di Milano. ^ 6 -novembre 1945. Al sig. de Siqueira y "Silva da Fonseea Giuseppe, della diocesi di Valencia nel Brasile. » » » Al sig. Coutinho Cintra Ildebrando, dell'archidiocesi di San Paolo del Brasile. 28 » » Al sig. Toomey Giovanni Edoardo, della diocesi di Mobile. 10 giugno 1946. A T sig. Heazel Francesco J., della diocesi di Raleigli. 13 » » Al sig. Morshuis Enrico Gregorio Giuseppe, dell'archidiocesi di Utrecht. » » » Al sig. Tellegen Antonio Ottone Ermanno, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Kuttschrütfer Francesco, della medesima archidio-* . cesi.. 21 » » Al sig. Leon Emanuele, dell'archidiocesi di Messico. » » » Al sig. Lainè Giovanni, della medesima archidiocesi. 6 agosto » Al sig. Bulgarini d'Elei Conte Giuseppe, della diocesi di Volterra. 24 » » Al sig. Ronzano Adolfo, della diocesi di Acqui. Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe militare: 23 luglio 1946. Al sig. Fidanzia Luigi (Molfetta). Diarium Romanae Curiae 71 La Gran Croce dell'Ordine di S. Silvestro Papa : 5 agosto 1946. Al sig. Strake Giorgio W., della diocesi di Gal veston. 20 ottobre » Al-sig. Da Guerra Quaresma Vianua Enrico (Portogallo). La Commenda con Placca dell'Ordine di S. Silvestro Papa: 16 luglio 20 ottobre 1946. Al sig. Generale Ermens Paolo, Vice-Governatore Generale del Congo Belga. » Al sig. Capitano Neves Silva Monteiro Sebastiano (Portogallo). La Commenda dell'Ordine di^S. Silvestro Papa: 9 novembre 1943. Al sig. prof. Magennis Guglielmo, delParchidiocesi di Dublino. * 7 febbraio 1944. Al sig. Del Buio Giordana Sebastiano, della diocesi di" * Brescia. 22 aprile » Al sig. Campos; Torreblanca Francesco, del vicariato apostolico di Magellano. » » » Al sig. Braum Hamburguer Maurizio, del medesimo vicariato apostolico. Al sig. Brahm Appel Carlo, della diocesi di Puerto Montt. 15 dicembre » 13 giugno 1946. Al sig. Serventi Alfonso (Roma). 17 » Al sig. cav. Di Martino' Giovanni, delParchidiocesi di Pisa. » 2 Al sig. Mandi eh Giuseppe (Roma). luglio » )) ' Al sig. dott. Pierantoni Claudio (Roma). Al sig. Colonnello Oliver Carlo A. (Inghilterra). 11 » » » » Al sig. Ten. Colonnello Savini Luigi (U. S. A.). 16 » » Al sig. Damiani Pio (Roma). Al sig. Poli Vincenzo (Roma). » » » Al sig. Bernini Arturo, della diocesi di Acqui. 21 agosto Al sig. avv. Lecis Romolo Riccardo (Roma). » » 28 Al sig. Gortani Michele, dell'archidiocesi di Udine. 29 » Al sig. Brancaccio Catello, della diocesi di Castellammare 12 settembre di iStabia. Mosca Giuseppe, della diocesi di Como. 1947. Al sig. 17 gennaio TI Cavalierato di S. Silvestro Papa : 1940. Al sig. Santana Nogales Arturo, dell'archidiocesi di Bogota. 25 novembre 1942. Al sig. Diaz Arrieta Francesco, dell'archidiocesi di La Serena. 13 ottobre 1943. Al sig. Gutiérrez Granier Giovanni Luigi, dell'archidiocesi di La Paz. 22 agosto 72 . Acta Apostolicae. Sedis — Commentarium Officiale 15 dicembre 1944. Al sig. Schwerter Kneer Giovanni, della diocesi di Puerto Montt. 3 maggio 1946. Al sig. Canzi Remo, dell'archidiocesi di Milano. 21 giugno » Al sig. Ghiglia Alessandro, della diocesi di Casale Monferrato. » » » Al sig. Micheletti Mario, della medesima diocesi. 16 luglio » Al sig. Capochiani Francesco, della diocesi di Molfetta. » » » Al sig. Massari Luigi, della medesima diocesi. » ' » » Al sig. Bocc&rdi Domenico, della medesima diocesi. » » » Al sig. Cozzoli Vito Onofrio, della medesima diocesi. 19 » •» Al sig. Mitolo Augusto (Roma). 25 » » Al sig. Martucci Giuseppe (Roma). 28 agosto » Al sig. Pozzi Pietro, della diocesi di Rimini» »" » Al sig. Floridi Alfredo, della medesima diocesi. 16 settembre » Al sig. Miloni Domenico (Roma). 4 novembre » Al sig. Lavagetti Carlo, della diocesi di Tortona. 18 » » Al sig. Negri Battista (Roma). NECROLOGIO 6 gennaio 1947. Monsig. Prat Emanuele, Vescovo di Amoy. 17 )) » Emo Sig, Card. VILLENEUVE RODRIGO, del Titolo di S. Maria degli Angeli, Arcivescovo di Quebec. 30 » » Monsig. Nathan Giuseppe, Vescovo tit. di Aricanda. 1 febbraio » Monsig. Cortesi Filippo, Arcivescovo tit. di Siracé, Nunzio Apostolico in Polonia. 3 » » Monsig. Durieux Pietro, Arcivescovo di Chambéry. 5 » » Monsig. Hilfrich Antonio, Vescovo di Limburgo. » » » Monsig. Akhras Michele, Arcivescovo tit. di Anazarbo. 12 » » .Monsig. Trocchi Tito, Arcivescovo tit. di Lacedemonia, Vice-Camerlengo di S. R. 0. 13 » » Monsig. Villar y Sanz Giovanni, Vescovo di Lérida. An. et yol. XXXIX (Ser. U, v. XIY) - N. 3 11 Martii 1947 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PIT PP. X I I CONSTITUTIONES I APOSTOLICAE • VANCUVERIENSIS (KAMLOOPSENSIS) AB ARCHIDIOECESI VANCUVERIENSI TERRITORII PARS DISMEMBRATIO, EX QUA NOVA ERIGITUR DIOECESIS « KAMLOOPSENSIS » NUNCUPANDA, METROPO- LITANAE ECCLESIAE VANCUVERIENSI SUFFRAGANEA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quae rei sacrae procurationi melius gerendae aeternaeque christifidelium saluti facilius assequendae utilia videntur, ea pro supremi apostolatus munere, Nobis divinitus commisso, vigili studio praestare satagimus ac potissimum itaque curare ut ex dioecesibus nimio redundahtibus territorio partes seiungantur et novae exinde, iuxta temporum et locorum adiuncta, dioeceses erigantur, aliorum Antistitum regimini concredendam Quod quidem perpendentes, petitioni annuendum censuimus venerabilis Fratris Gulielmi Marci Düke, Archiepiscopi Vancuveriensis, qui ab hac Apostolica Sede postulavit ut amplissima sua Archidioecesis dismembretur et nova constituatur Dioecesis. De consilio igitur venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium consilio, suffragante quoque venerabili Fratre, Hildebrando Antoniutti, Archiepiscopo titulari Synnadensi in Phrygia, Delegato Apostolico in Ditione Canadensi, 6 - ACTA, vol. XIV, n. 3. - 11-3-947. 74 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant, consensu, omnibus mature perpensis, certa scientia, de Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine ab archidioecesis Vancuveriensis territorio regionem illam separamus, vulgo Kamloops nuncupatam, quae hisce continetur finibus : ad septentrionem : gradu quinquagesimo tertio latitudinis (53°) ; ad meridiem : gradu quinquagesimo latitudinis (50°) ; ad orientem : linea meridionali centesima undevicesima (119 ); ad occidentem : linea meridionali centesima vicesima quarta (124 ); atque ex ita avulso territorio novam erigimus dioecesim « Kamloopsensem» ab urbe Kamloops denominandam. Huius novae Dioecesis episcopalem sedem in ipsa Kamloops urbe constituimus, quam idcirco ad civitatis episcopalis fastigium extollimus; Episcopi vero cathedram in templo Sacratissimo Cordi Iesu dicato, ibidem exstante, figimus, illudque propterea ad Cathedralis Ecclesiae gradum et dignitatem evehimus eique et Kamloopsënsibus pro tempore Episcopis omnia tribuimus honores, insignia, iura, privilegia, favores et gratias, quibus ceterae Cathedrales Ecclesiae earumque Antistites iure communi gaudent, eosque pariter iisdem astringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Novam porro hanc Kamloopsensem Dioecesim suffraganeam constituimus Metropolitanae Ecclesiae Vancuveriensi, eiusque pro tempore Episcopos metropolitico Archiepiscopi Vancuveriensis iuri subiicimus. Quum autem praesentis temporis adiuncta haud permittant quominus in nova ista Dioecesi Canonicorum Capitulum modo instituatur, indulgemus ut interim pro Canonicis Consultores Dioecesani ad iuris tramitem eligantur et adhibeantur. Quod vero attinet ad Dioecesis Kamloopsensis regimen et administrationem, ad Seminarii erectionem, ad clericorum et fidelium iura et onera aliaque id genus, servanda iubemus quae sacri canones ad rem praescribunt. Quod autem ad clerum peculiariter spectat decernimus ut simul ac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem demandatae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae illi. censeantur adscripti, in cuius territorio legitime degunt. Volumus insuper ut a Cancellaria Archidioecesis Vancuveriensis, quum primum fieri poterit, tradantur Curiae novae Dioecesis Kamloopsensis documenta omnia et acta, quae Dioecesim istam eiusque clericos et fideles respiciunt, ut in eius archivo diligenter asserventur. Ad quae omnia Ut supra disposita et constituta exsecutioni mandanda venerabilem quem supra diximus Fratrem Hildebrandum Antoniutti, in Canadensi Ditione Delegatum Apostolicum, deligimus eidemque propterea necessarias ad id et opportunas tribuimus facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eique ; onus facimusa a Ib Acta Pii Pp. XII authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad S. Congregationem Consistorialem quam primum fas erit transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint, vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis, vel obreptionis, aut nullitatis vitio seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse; sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus ; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. Volumus denique ut harum Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius Notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, concessionis, subiectionis,- statuti, mandati), decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario' attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo quinto, die secunda et vicesima Decembris mensis, Pontificatus Nostri anno septimo. Pro S. R. E. Cancellario L Card. GRANITO DI BELMONTE Fr. RAPHAEL C. Card, ROSSI Decanus Sacri Collegii S. C. Consistorialis a Secretis. L. Kaas, Proton. Apost. A. Mazzoni, Proton. Apost. Loco ® Plumbi Reg: in Conc. Ap., vol. LXXI, n. 5 - Al. Trussardi . : Acta Apostolicae Sedis -r Commentarium Officiale 76 • :•• II DE MWANZA . . . - 'A' ••• : , ; (MUSOMENSIS E T MASWENSIS) A VICARIATU APOSTOLICO DE MWANZA TERRITORII PARS DISTRAHITUR, EX QUA NOVUS ERIGITUR VICARIATUS APOSTOLICUS <( MUSOMENSIS ET MASWENSIS » ' NUNCUPANDUS. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo in Tanganikensi Africae Orientalis Anglicae regione evangelizationis incremento aptius et utilius consulatur, peropportunum videtur peramplum Vicariatus Apostolici de Mwanza territorium dividere et novum exinde Apostolicum Vicariatum constituere. De venerabilium itaque Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis, certa scientia, de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, e praefati Vicariatus Apostolici de Mwanza, sollértibus Societatis Missionariorum Africae (vulgo Pères Blancs) sodalium curis concrediti, territorio integros districtus civiles, quibus nomina Musoma et Maswa, nec non eam districtus civilis de Watyerewe partem, quae territorium de Ukara et Ukerewe non complectitur, distrahimus et in novum Vicariatum Apostolicum erigimus et constituimus, Musomensem et Maswensem nuncupandum, eumque praefatae Missionariorum Africae Societati, quae in regione illa indefesso studio iam adlaborat, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, committimus. Huic itaque novo Vicariatui eiusque pro tempore Vicariis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem Vicariatus Apostolici eorumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis seu excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus Litteris habe- Acta Pii Pp. XII 77 returV si exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotens Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo sexto, die undecima Aprilis mensis, Pontificatus Nostri anno octavo. Pro Si R. E Cancellario I. Card: GRANITO DI BELMENTE P. Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praef Carolus Respighi, Proton. Apost. Franc. H. Ferretti, Proton. Apost. Loco iß Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXI, n. J i - Al. Trussardi. t III NICTHEROYENSIS et BARRENSTS de P I R A H Y (PETROPOLITANA) A DIOECESIBUS NICTHEROYENSI ET BARRENSI DE PIRAHY TERRITORII PARS DISMEMBRATA, EX QUA NOVA ERIGITUR DIOECESIS, SUB NOMINE £i Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXX.I, n. 8j - Al. Trussardi. 84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale VI VICARIATUS PATRIARCHALIS MARONITARUM IN AEGrYPTO (CAHIREN SIS MARONITARUM) VICARIATUS PATRIARCHALIS MARONITARUM IN AEGYPTO IN DIOECESIM ERIGITUR, « CAHIRENSEM MARONITARUM » NUNCUPANDAM. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Inter praecipuas supremi quo fungimur apostolatus officii curas ea sane est ut novae erigantur Dioeceses prout locorum temporumque adiuncta ac spirituale Christifidelium bonum id exigat. Quam Nostrae sollicitudinis partem modo requirunt fideles Maronitae in Aegypto degentes, regimini hucusque subiecti Patriarchae Antiocheni Maronitarum, qui in eos plenam hucusque exercuit iurisdictionem per ecclesiasticum virum, Vicarii patriarchalis titulo insignitum. Cum itaque Maronitarum numerus ex Libano in Aegyptum immigrantium in dies excreverit, eorumque coetus, stabile in regione illa domicilium habentium, in civitatibus praesertim Cahiran, Alexandria et Mansouhram, adeo sit frequens ut in prosperam communitatem iam coaluerit, ecclesiis, oratoriis et scholis ditatam, ipsius Vicariatus spiritualis ac temporalis condicio eo devenit ut opportunum congruumque videatur illum in dioecesim constitui. Qua dé re, praemissa absolutaque praedicti Vicariatus Patriarchalis Visitatione Apostolica, praehabito quoque venerabilium Fratrum tum Antonii Petri Arida, Patriarchae Antiocheni Maronitarum, tum Arthuri Hugues, Episcopi titularis Hieropolitàni, Delegationis Apostolicae in Aegypto Regentis, favorabili voto, Nos, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationis pro Ecclesia Orientali praepositorum consilio, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, re mature perpensa, deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, Vicariatum Patriarchalem Maronitarum in Aegypto in Dioecesim pro fidelibus ritus Antiocheni Maronitarum in regione illa degentibus erigimus et constituimus, a dicta Cahiran urbe Cahirensem Maronitarum nuncupandam. Huius novae Dioecesis fines iidem erunt, qui Vicariatus Patriarchalis erant fines, videlicet quibus Aegypti regnum hodie limitatur. Intra quos fines idcir- Acta Pii Pp. XII 85 eo plena exinde Episcopo Cahirensi Maronitarum competei episcopalis iurisdictio in omnes et singulos ritus maronitici fideles et coetus nec non suae ipsius Dioecesis curam, regimen et administrationem tum in spiritualibus tum in temporalibus ad normam sacrorum canonum propriaque Maronitarum Ecclesiae iuris. Volumus vero ut idem Cahirensis Episcopus hanc. eamdem iurisdictionem exercere valeat iii omnes quoque fideles ritus Antiocheni Maronitarum regionem vulgo «Sudan» incolentes! Ipsius novae Dioecesis sedem in Cáhiran urbe, a qua Dioecesis nomen mutuatur, constituimus, eamque igitur ad civitatis episcopalis fastigium evehimus cum omnibus iuribus et privilegiis ad civitates episcopales pertinentibus. Episcopi vero cathedram in Ecclesia Deo in honorem S. Ioseph dicata, in Cahiran urbe exstante, figimus, quam igitur ecclesiam ad Cathedralis Ecclesiae gradum et dignitatem extollimus eique propterea et Cahirensibus Maronitarum Episcopis iura omnia tribuimus, honores, insignia, privilegia et praerogativas, quibus ceterae Cathedrales Ecclesiae ritus Antiocheni Maronitarum earumque Antistites pollent, dummodo cum probatis ritibus et legitimis consuetudinibus consonent, illosque pariter, Ecclesiam Cathedralem et Episcopum, iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quod vero attinet ad huius Dioecesis regimen et administrationem, ad clericorum et fidelium iura et onera aliaque huiusmodi servanda iubemus quae sacri canones et Ecclesiae Antiochenae Maronitarum normae et legitimae consuetudines praescribunt. Episcopalem autem mensam ipsius Dioecesis constituent bona et reditus exstincti Vicariatus Patriarchalis, Curiae episcopalis emolumenta nec non oblationes, quae a fidelibus praeberi solent. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta ad exsecutionem mandanda venerabilem Fratrem Delegationis Apostolicae in Aegypto Regentem deputamus, cui propterea necessarias ad id et opportunas tribuimus facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum, in ecclesiastica dignitate constitutum, eidemque onus imponimus authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad S. Congregationem pro Ecclesia Orientali quamprimum fieri poterit transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet, quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint, vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis, aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse; sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 86 plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter attentari contigerit, irritum prorsus et inane esse et f ore volumus et decernimus : non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus univérsalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. Volumus denique nt harum Litterarum transumptis vel excerptas, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam erectionis, constitutionis, concessionis, subiectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo sexto, die secunda et vigesima Iunii mensis, Pontificatus Nostri anno octavo. Pro S. R. E. Cancellario 1. Card. GRANITO DI BELMONTE Decanus S Collegii E. Card. TISSERANT S.. C. pro Ecclesia Orientali a Secretis Ludo vicus Kaas, Proton. Apost. Alfridus Vitali, Proton. Apost. Loco SB Plumbi Reg in Cane. Ap., vol. LXXI, n. 100. - Al. Trussaxdi. Acta Pii Pp. XII 87 EPISTULA AD EMUM P. D. EMMANUELEM TIT. SANCTI LAURENTII IN LUCINA S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM ARTEAGA Y BETANCOURT, ARCHIEPISCOPUM SANCTI CHRISTOPHORI DE HABANA, QUEM LEGATUM MITTIT AD CONVENTUM EUCHARISTICUM E TOTA NATIONE CUBANA HABANAE CELEBRANDUM. PIUS PP. XII Dilecte Pili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. -—Perlibenter nuntium accepimus, ut iam tibi recens significavimus, Conventum apparari e tota Cubana natione Eucharisticum, vertente proximo Februario mense, in praeclara ista urbe capite celebrandum. Constat enim inter omnes, ex hisce fervidis fidei pietatisque erga augustum Sacramentum significationibus plane effici, ut probi fideles ad christianos mores acriore studio sese informandos excitentur, ac torpentes propter diutinam divini cultus negligentiam homines ad Christum sub eucharisticis velis delitescentem allici trahique se sentiant atque, segnitie vitiisque comploratis, ad amplexum caelestis Salvatoris feliciter redeant confugiantque. Pro certo itaque habemus, proximam istic Congressionem Eucharisticam Cubano populo ea allaturam superna bona, quae ex similibus coetibus iam ubique, favente Deo, percipi licuit. Quamobrem ad augendum eiusdem celebrationis splendorem, te, Dilecte Fili Noster, qui Metropolitanae Sedis Sancti Christophori de Habana gubernacula tenes, quique, ad amplissimum Ecclesiae Senatum elapso anno cooptatus, Romana purpura praefulges, Legatum Nostrum a Latere eligimus ac renuntiàmus, ut Congressui e tota Cubana natione Eucharistico, proximo mense in urbe capite ineundo, nomine Nostro Nostraque auctoritate praesideat. Minime autem dubitamus, quin, pro tua egregia pietate ac sollertia, perhonorifico munere sis utiliter feliciterque perfuncturus. Caelestis interea praesidii auxiliique conciliatrix et nuntia, singularisque Nostrae caritatis testis sit Apostolicae Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, itemque clero ac populo tuae curae demandato, nec non universis iis, qui sacris sollemnibus intererunt, amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x mensis Ianuarii, arino MDCCCCXXXXVii, Pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. XII 88 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ALLOCUTIO Ad Excmum Virum Ioannem Wu Chirig Hsiung, novum Reipublicae Sinensis Legatum extra ordinem liberis cum mandatis. Summo Pontifici Litteras publicas porrigentem. * Mr. Minister, In the détermination of His Excellency the President of the Chinese Republic to entrust you with the high onice of Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary to the Holy See, We discern a gesture whose deep significance can escape no one. It is a gesture of particular considerationwhich will not only be appreciated in ali its importance by the entire Catholic world, but above ali, will it be greeted by the Catholics of China with profound satisfaction and lively gratitude. Henee, We heartily welcome Your Excellëncy as a son and représentative of a people of more than 400 millions, whose country was the eradle of Asia's oriental civilization. After thousands of years and despite all sorts of trials and misfortunes they have kept their vigour and their youth—for which not a few other nations could envy them; and a wäre of their reserves of material and spiritual energy, they look to the future with that calmness and security, which is characteristic only of the strong and the brave. At the same time We greet Your Excellency as a loyal son of thé Church, whose journey to the Catholic faith was illumined by Dante's Divine Comedy and whose thought and actions unite in an exemplary way the love of God and the dévotion to your native land. The noble words you have just pronounced in the présentation of your credential letters revéal, together with your religious and patriotic sentiments, a thorough and sincère acknowledgment of the serions duties that are common to mankind. There is no place where such an acknowledgment could find a truér echo than in the house of the Pather of Christianity, Who cherishes an equal benevolence for all peoples regardless of any limitations of time and space, of origin and language, of race and culture. Today, discordi and conflicting interests stili divide the nations—a tragic conséquence of the dreadful years of war. Habita die 16 m, Februarii a 1947. Acta Pii Pp. XII W But in every country the mòre noble, farseeing and mature minds have learned in the school of suffering in the recent past that despite all their différences they have a common élément so essential that no one can tamper with it withóut imperiling the vëry foundations and the prosperity of his own people. For this reason We regard the exalted sentiments of Your Excellency as the reflection of the mind of a people that after sombre expériences in the past, rises to a wider and truer knowledge of reciprocai functions and duties, determined to adapt its thought, its will and its action in the international fleld, to the moral concept that each member of thè great family of nations be assured of what belongs to it—-suum cuique tribuere. As an outstanding Jurist and an active member of Legislative Commissions and International Conferences, Your Excellency is in a better position than many others to judge how far the présent results obtained by the rulërs of the nations concerning the fundamentáis of a secure and lasting peace have satìsfìed or deluded the legitímate expectations of humanity. It is because We observe that Your Excellency, an authority in post-war international questions, afiirms principies of brotherhood and love among nations as indispensable factors of international justice, that Our hope increases that such sentiments be realised and that they may overeóme the opposing forces that aim at prevénting or delaying the advent of a true peace. The fact that, in the présence of représentatives of thë whole world, and for the first time in the history of the Ghurch, We chose to elect a son of China to be a member of the Sacred College; the establishment there of the episcopal Hierarchy ; the privilège that was Ours ih raising to the honours of the aitar a glorious band of Chinese Martyrs; Our sending to your beloved country an Internuncio Apostolic, and now the éntrusting of Your Excellency as the first Catholic Minister Plenipotentiary with such an important mission in the centre of Christendom : all thèse show the progress and the happy development in the relations between the Holy See and China. We have no doubt that the value of this for the welfare of the entiré nation will be recognised even by those who do not belong to the Catholic Church. The mission of Your Excellency now consists in promoting and extending what has been so successfully attained. To your task you bring rieh gifts of mind and heart united with an expérience that has been acquired and perfected through many years of tireless labour. You are beginning with such lofty sentiments that We feel particular pleasure 7 - ACTA vol. XIV, n. 3. - 11-3-947. 90 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale in assuring yon that in the exercise of your high office you .will èver find in Us the most ready and benevolent support. While We reciprocate with equa! cor diali ty the kindly good wishes you brought Us f rom His Excellency the President Of the Chinese Republic, Our thoughts go out with paternal affection to Our Belo ved Sons and Daughters of China, to ail of whom We lovingly impart Our Apostolic Bénédiction. And as the colonnade of the Vatican basilica opens its large arnis towards the East, so Wé now lift Our hands tôwards the Orient and invoke the protection of the Almighty over the rugged and arduous journey of the Chinese people from twilight to dawn, which We hope will soon shine forth in a secure internal and externa! peace. NUNTIUS RADIOPHONICUS CHRISTIFIDELIBUS CUBANAE REIPUBLICAE DATUS, OB NATIONALEM CONVENTUM EUCHARISTICUM HABANAE COADUNATIS. * Venerables Hermanos y amados hijos : La conciencia de Nuestro deber pastoral y el paternal amor que constantemente Nos impulsa a querer tomar parte en las alegrías y en las tristezas de todos y cada uno de Nuestros hijos, hubiesen sido más que suficientes para hacernos acceder a la petición de que os dedicásemos unas palabras, como clausura de vuestro primer Congreso Eucaristico nacional. Pero en el caso presente Nos pareció que las razones se multiplicaban. Porque, antes que nada, este Congreso abre en Cuba la serie de los E acari sticos nacionales, y Nos, que tanto anhelamos la propagación de estas públicas reuniones, llamadas — como incendio de salvación — a encender de nuevo en las almas el ardor divino, no podíamos menos de saludar con alborozo la aparición de un foco nuevo ; se trata, luego, de un Congreso doblemente precioso y prometedor, pues en tan feliz oportunidad no sólo habéis unido vuestra voz al coro universal, que anhela ver brillar una corona más en las sienes de la Madre de Dios y por eso impetra la definición dogmática de su Asunción gloriosa al cielo, sino que también — con determinación que nunca alabaríamos suficientemente — habéis consagrado vuestra patria a los dulcísimos Corazones de Jésus y de * Die 28 m. Februarii a. IMI. Acta Pii Pp. XII 91 María, es decir, habéis pasado con resolución al bando de los que quieren alimentarse no de odio ateo, sino de amor fraterno, os habéis comprometido a vivir, de hoy en addante, una vida de cristianos fervorosos, de excelentes hijos de la Iglesia, de respetuosos y fieles ciudadanos, que todo esto supone una consagración semejante, cuando es llevada sinceramente a la práctica. ¡Cuántos temas, cuántas emociones y cuántas enseñanzas! El Señor, hijos amadísimos de la República de Cuba, os ha regalado una patria, hermosa como un jardín espléndido anclado en un mar encantador, donde el cielo siempre es azul, donde la tierra, casi espontáneamente, brinda entre sonrisas sus frutos dulces y aromáticos. Los que venís de las colinas de Pinar del Río, o de la llanura de Colón, lo mismo que los llegados de la sabana de Sancti Spiritus o de la planicie serena de Camagüey, o de los altos picos de Oriente, todos todos os sentís orgullosos de haber visto la luz — como alguien felizmente dijo — « e n la tierra más hermosa que ojos humanos vieron» ^y dais gracias a Dios porque os hizo hijos de la Perla de las Antillas! Pero precisamente en esta placidez f suavidad del fácil vivir, en esta perenne y casi irresistible sugestión de una naturaleza luminosa y exhuberante, en esta prosperidad alegre y confiada se esconde acaso el enemigo; por el tronco airoso de vuestra palma real, que el suave soplo de la brisa hace cabecear airosamente, nos parece ver que perezosamente se desliza la serpiente tentadora : « ¿por qué no coméis?... — os dice —; seréis como dioses » . Y si todo el esplendor de esta poderosa atracción puramente natural no se compensara con una vida sobrenatural potente y robusta, la derrota sería cierta. He aquí, pues, la oportunidad de vuestro Congreso, que debe dejar una huella definitiva en vuestra historia religiosa. No es que ignoremus que, por la infinita misericordia del Señor, hace ya años que en vuestra patria retoña una prometedora primavera de las almas, — primavera que Nos mismo hemos querido acelerar y decorar, haciendo lucir en medio de vosotros por vez primera la brillante rosa de una púrpura romana, llamada a ser ornamento de su patria, de las Antillas y de toda la América central. Pero hoy vuestro Congreso os ha procurado la última lección, recordándoos que una vida sobrenatural, robusta y potente, ha de tener siempre como centro de gravedad y como fuente la Sagrada Eucaristía. Ella, efectivamente, estimulando el fervor de la caridad, uniendo las 1 1 Gfr. Gen. -3. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 92 2 aimas a Cristo — « in me manet et ego in illo » —- y transformándolas en El, produce en la vida sobrenatural efectos semejantes a los causados por el alimento material en la corporal; ella conserva la verdadera vida — « qui manducat meam carnem et bibit meum sanguinem, habet vitam aeternam » — fortificándola espiritualmente y marcándola con la contraseña que aleja los asaltos del enemigo; ella la aumenta y la perfecciona, multiplicando las energías divinas de las almas y uniéndolas.con Dios, su último fin, por medio de aquella unión, que es camino y es prenda de la eterna —; « et futurae gloriae nobis pignus datur »; ella, finalmente, restaura sus fuerzas decaídas y las inunda de místicos goces, preludio de la felicidad sin fin. jCorred, amados hijos, a este místico banquete, a este eterno sacrificio, a este perpetuo « Deus vivens in medio vestri » ; si no queréis veros hundir por la oleada del materialismo, si deseáis no ver ahogada vuestra palma real entre la mala hierba, bajo los cardos y las espinas! Y si buscáis una mano que os sostenga y os guíe, ved que os la está alargando aquella Señora, que tuvo la misión dé poner el pan espiritual dé los Angeles a nuestro alcance, haciéndolo carne y sangre en sus purísimas entrañas; aquella que todos los días nos repite la invitación de la Sabiduría « et a generationibus meis implemini » , — para que nos saciemos de sus frutos; acudid a la « Mater divinae gratiae », porque si « Eva comió un fruto que nos ha privado del eterno festín, María nos ha presentado otro, que nos abre las puertas del banquete celestial » . Corría a su ocaso el año de gracia de 1511; Cuba, que había ya visto consagrado su suelo al ofrecerse por primera vez el Santo Sacrificio en el segundo viaje del Gran Almirante, iba a contar ahora con la primera población estable en Baracoa; y cuándo Diego Velázquez quiso ponerle un nombre, la llamó de Nuestra Señora ele la Asunción. Hoy, a la vuelta de los siglos, los hijos de Cuba piden, henchida el alma de júbilo, la definición dogmática del misterio, porque piensan sin duda, con el que con razón ha sido llamado Doctor Eximio, que « hoc privilegium... ad gloriam Dei spectat, Christique Domini; et dignitatem Virginis, summamque innocentiam, puritatem et caritatem maxime decet», que este privilegio... mira a la gloria de Dios y de Jesucristo Nuestro Señor, y sumamente 3 4 5 6 7 2 Io. 6, 57. Cfr. S. T H . 3 p. q. Io. 6, 54. * los. 3, 1 0 Eccli. 24, 18. 3 79, a. 4 in c: 4 6 7 S. PETRI DAM. Serm. 7/5 in Nat. B. V. M.; MIGNE, PL, t. 144 col. 743 93 Acta Pii Pp. XII conviene con la altísima dignidad, inocencia, pnreza y caridad de la Virgen. Cuba es tierra de la Madre de Dios, porque sobre ella reina como patrona, desde hace casi medio siglo, Nuestra Señora de la Caridad del Cobre; Cuba fué la liza de aquel varón apostólico, el Beato Antonio María Claret, que consagró su obra principal al Inmaculado Corazón de María, dejando este título como estandarte de victoria a sus celosos hijos. Que por su intercesión y por las oraciones y las enseñanzas de este Congreso el Dios eucaristico os conceda veros libres de la plaga universal; pues aunque los efectos del materialismo neo-pagano han mostrado con macabra elocuencia al mundo de qué cosa es capaz el hombre cuando piensa que solamente es materia, sin embargo estamos, por desgracia, bien lejos de tener la impresión de que la lección haya sido aprovechada y nos embarga el temor de que a un materialismo no quiera suceder otro, no menos fatal y pernicioso. En este gran día, remate de vuestro Congreso y conmemoración para vosotros de históricas glorias nacionales, queremos bendeciros con toda la efusión de Nuestro corazón paternal, deseando que esta Bendición llegue no solamente a los presentes — a Nuestro dignísimo Cardenal Legado, al Episcopado y al clero, a todos las autoridades y a todos los fieles —, sino que luego se derrame por toda la Isla, por todo el mar, por todos los continentes, para difusión del reino del espíritu, que es el Reino de Cristo, «reino de verdad y de vida, reino de santidad y de gracia, reino de justicia, de amor y de paz » . 8 9 8 SUÁREZ, Opera omnia, Parisiis 1866, t. 19 p. 318. " Praef, de Iesu Christo Rege. 04 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ACTA 88. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i PROVISIO ECCLESIARUM Singulis, ut infra, datis Decretis Sacri Consilii Christiano Nomini propagando, Ssmus Dnus Noster Pius div. Trov. Pp. XII dignatus est sequentes providere Ecclesias, nimirum : die 12 Decembris 1946. — Metropolitanae Ecclesiae Chaef omensi praefecit R. P. Caietanum Pollio, Pontificii Instituti a Ss. Petro et Paulo et a Ss. Ambrosio et Carolo pro missionibus ad exteras gentes sodalem. — Cathedrali Ecclesiae Lucknowensi R. P. Albertum De Vito (P. Conradum a Providenti), Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum. — Titulari episcopali Ecclesiae Turuzitanae R. P. Dionysium Eugenium Hurley, Oblatorum B. M. V. Immaculatae, quem constituit Vicarium Apostolicum Natalensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Themisonensi R. P. Petrum Bonneau, Congregationis Sancti Spiritus sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum de Douala. — Titulari episcopali Ecclesiae Ucrensi R. .P. Bernardum Stewart, Archidioecesis Melbournensis presbyterum, quem constituit hodierni Episcopi Sandhurstensis Coadiutorem cum successionis iure. die 9 Ianuarii 191+7. — Cathedrali Ecclesiae Chimsciensi R. P, Leopoldum Brellinger, Societatis Iesu. — Cathedrali Ecclesiae Malacensi R. P. Michaelem Olçomendy, Societatis Parisiensis missionum ad exteras gentes sodalem. — Titulari episcopali Ecclesiae Sufetulensi R. P. Ioseph Cabana, Societatis Missionariorum Africae presbyterum, quem constituit Vicarium Apostolicum Ugandensem. die 6 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Fussalensi R. P. Franciscum Aldegunde Dorrego, O. F. M., quem constituit hodierni Vicarii Apostolici Maroquensis Coadiutorem cum iure successionis. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 95 II NOMINATIONES Decretis, ut infra, datis, Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit : die 25 Octobris 191fö. — R. P. Hierotheum Valbuena Alvarez, Ordinis Carmelitarum discalceatorum, Praefectum Apostolicum de Esmeraldas (in Aequatore). die 8 Novembris. — R. P. Venceslaum a Spoleto, Ordinis Minorum Capuccinorum, Praefectum Apostolicum Solimôes Superioris. • die 1J{ Novembris. — R. P. Eugenium Carcagente, Ordinis Minorum Capuccinorum, Praefectum Apostolicum Sancti Andreae. die 28 Novembris. — R. P. Gustavum Prévost, e Societate pro Missionibus exteris Provinciae Quebecensis, Praefectum Apostolicum de Lintung. die 18 Ianuarii 1947. — R. P. Iacobum Buis, e Societate Missionariorum S. Ioseph de Mill Hill, Praefectum Apostolicum de Borneo Septentrionali. III MARIANNEN. DECRETUM MARIANNENSES INSULAE, VICARIATUI APOSTOLICO GUAMENSI ADNEXAE, DITIONI DELEGATI APOSTOLICI STATUUM FOEDERATORUM AMERICAE SEPTENTRIONALIS SUBIICIUNTUR. Cum Ssmus D. N. Pius Div. Prov. Papa XII, in Audientia hac die 4 mensis Iulii infrascripto Cardinali S. Congregationis de Propaganda Fide Praefecto concessa, eas Mariannenses insulas quae usque nunc ad Apostolicum Vicariatum Mariannensem, Carolinensem et de Marshall pertinuerunt, Vicariatui Apostolico Guamensi adnexuisset, in eadem Audientia constituit quoque ut Mariannenses insulae ex Apostolici Delegati, Japoniae in Delegati Apostolici Foederatorum Americae Septentrionalis Statuum ditionem transferantur, cuius curae Apostolicus V i cariatus Guamensis concreditus iam erat. 96 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Cuius rei documentum praesens Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 4 mensis Iulii, a. D. 1946. P. Card. FTJMASONI BIONDI, Praefectus L. © S. f O. Costantini, Archiep. tit. Theodos., a Secretis. IY DECRETUM DE MUTATIONE TITULI DELEGATIONI^ APOSTOLICAE Cum Apostolicae Delegationis Africae, quae per Litteras Apostolicas die 11 Ianuarii mensis anno 1930 datas erecta est, titulus « pro Missionibus a S. Congregatione de Propaganda Fide dependentibus » novis rerum condicionibus non amplius respondeat, visum est illum in aliam appellationem rebus congruentiorem immutare. Quapropter haec Sacra Congregatio Christiano Nomini Propagando praeposita, cum omnia in casu mature perpendisset, Delegationem illam dehinc « Delegationem Apostolicam Africae Orientalis et Occidentalis Britannicae » nuncupandam censuit. Quam autem deliberationem, ab infrascripto eiusdem S. Congregationis Cardinali Praefecto in Audientia hodie Ssmo relatam, Ipse Summus Pontifex ratam habuit et confirmavit praesemsque ad rem Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die"2 Ianuarii A. D. 1947. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L. £g S. t Celsus Costantini, Archiep. tit. Theodos., a Secretis: Sacra Congregatio Rituum 97 SACRA CONGREGATIO RITUUM i DERTHUSEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI EMMANTJELIS DOMINGO Y SOL, SACERDOTIS, FUNDATORIS CONGREGATIONIS SACERDOTUM OPERARIORUM DIOECESANORUM. SUPER DUBIO An signanda sit commissio introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Pius X ven. mem. in prima, quam edidit, encyclica epistula, omnibus orbis Episcopis curas quas in clericis educandis debent impendere instanter inculcans : « Curarum haec prima sunto, scribit, ut Christum formemus in iis, qui, formando in ceteris Christo, officio muneris, destinantur. Ad Sacerdotes mens spectat, Venerabiles Fratres, Sacris namque, quotquot initiati sunt, eam in populis, quibuscum versantur, provinciam sibi datam norint, quam Paulus suscepisse testatus est amantissimis iis verbis : Filioli mei, quos iterum parturio, donec formetur Christus in vobis ». Verum Sacerdotes ad tantum opus impares sunt, nisi prius et in ipsis, dum in sacris Seminariis educantur, Christus fuerit formatus. «Quamobrem, prosequitur idem Pontifex, pars potior diligentiarum vestrarum sit de seminariis sacris rite ordinandis moderandisque, ut pariter integritate doctrinae et morum sanctitate floreant ». Quantum autem emolumenti dioeceses ex Seminariis rite moderatis assequantur, nemo est qui non videat. Verum multa persaepe obsunt impedimenta, quominus Episcopi huic officio valeant satisfacere : quod in Hispania sub anteacti saeculi fine factum est, praesertim rei publicae conversionis causa, quae Ecclesiam pessumdare intenta vit. Tanto huic malo divina misericordia remedium attuli^ viros suscitans, qui speciali charismate ad populi mores per missionales expeditiones ref ormandos, ad cleri disciplinam restaurandam atque sacra Seminaria ordinanda ac moderanda visi sunt ditati. Quos inter Servus Dei Emmanuel Domingo y Sol videtur accensendus, qui die 1 Aprilis mensis anno 1836 undecimus e duodecim filiis e 98 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Francisco Domingo atque Iosepha Sol Derthusae ortus, sequenti die lustralibus baptismi aquis fuit ablutus, novennis vero Confirmationis sacramento roboratus. Pietatis germina, quae, matris praecipue cura, in eo obsita fuerant, cum aetate succrescebant, atque ad sacerdotalem vocationem viam sternebant. Quare anno 1851 Dioecesanum Seminarium est ingressus, in quo virtutibus, quae alumnum decent, enituit. Ad sacrum Presbyteratus ordinem novem post annos promotus, sacerdotem in exemplum se ostendit. Animarum zelo incensus qua catechesim docendo, qua verbo Dei praedicando, aliisque sacris ministeriis implendis totum se dedidit. Sui Episcopi nutui pendens, ruralem prius rexit paroeciam, Valentiae paulo post academicum in sacra theologia gradum est assecutus, qui aptiorem eum reddidit ad animorum salutem' procurandam. Anno 1871 tertio Ordini Franciscali nomen dedit. Fere innumera fuerunt opera, quibus manus apposuit ad Dei gloriae Ecclesiaeque emolumentum. Horum autem princeps est habenda Congregatio Operariorum Dioecesanorum, quam anno 1883 fundavit, ut huius sodales ad Episcoporum nutum adlaborarent. Quare factum est ut in aliis Quoque dioecesibus, praeter praedicationum ministeria, clericorum Seminaria moderanda huic Congregationi concederentur. Ulterius ut arctiori vinculo Romano Pontifici haec devinciretur, Hispanicum S. Ioseph Collegium in Urbe constituit, quod uberrimos in Hispania fructus attulit. Nec martyrii triumphus, cum in Mexicana dicione, tum in Hispania, Sacerdotibus seu Operariis, seu eorum alumnis iii nuperrima communistarum decem abhinc annis insectatione defuit, qui sanguinem effundere atque tormenta sustinere pro nomine Christi non dubitarunt. Servus Dei, horum pretiosorum fructuum sator, meritis plenus, Ecclesiae sacramentis munitus, sanctam oppetiit mortem die 25 mensis Ianuarii a. D. 1909. Sanctitatis fama virescente, Ordinaria auctoritate in Derthusensi Curia super eadem, super scriptis nec non super prphibito cultu non praebito canonicae inquisitiones annis 1933 sequentique fuere peractae. Scriptis perpensis, favorabile Sacra haec Congregatio, die 5 Februarii a. 1941, decretum edidit. Plures interim Romano Pontifici oblatae sunt Postulatoriae litterae pro causae introductione, ex quibus duae a Cardinalibus, sexdecim ab Archiepiscopis et Episcopis, plures alias a generalibus Moderatoribus Ordinum ac Congregationum, a Capitulis, a Ministro nationalis edu^ cationis Hispaniae, a provincialibus deputationibus, a Derthusensi Municipio. Sacra Congregatio Rituum m Omnibus itaque ad iuris normam paratis, Revmo D. Carolo Calaf, Operariorum Dioecesanorum generali Postulatore instante, Emus ac Revmus D. Cardinalis Fridericus Tedeschini, in Ordinariis S. R. C. Comitiis, die 9 Iulii mensis anni huius habitis, dubium posuit disceptandum : An signanda sit commissio Introductionis Causae, in casu et ad effectum de quo agitur, atque de ea retulit. Emi ac Revmi Patres Cardinales, relatione hac audita, auditis quoque Officialium Praelatorum sententiis, nec non R. P. D. Salvatore Catucci, generali Fidei Promotore, respondere censuerunt : Signandam esse commissionem Introductionis Causae si Sanctissimo placuerit. Facta autem, subsignato die, ab infrascripto Cardinali S. R. C. Praefecto, Beatissimo Patri relatione, Sanctitas Sua Emorum Patrum rescriptum ratum habens cmnmissionem Introductionis causae Servi Dei Emmanuelis Domingo y Sol Sua manu dignata est subsignare. Datum Romae, die 12 Iulii a. D. 1946. i' • £8 C. Card. SALOTTI, Ep. Praen., Praefectus. L. $ S. A. Carinci, Secretarius. II TAURINEN. CANONIZATIONIS B. IOSEPHI CAFASSO, SACERDOTIS SAECULARIS, COLLEGII ECCLESIASTICI TAURINENSIS MODERATORIS. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur. Sanctus Ioannes Chrysostomus illud Evangelii commentans : Vos estis sal terrae, quibus virtutibus apostoli et sacerdotes ornari debent declarat, dicens: « Debet esse pauper ut avaritiam libera voce castiget... mansuetus ut magis indulgendo quam vindicando regat Ecclesiam... Misericors aliis sibi autem austerus, ut sibi quidem grave pondus iustitiae ponat, aliis leve... Si ergo omnibus his virtutibus fuerit ornatus, tunc est quasi optimum sal et totus populus de illo conditur, magis videndo, quam audiendo» (hom. X, init.). Beatus Iosephus Oafasso, taurinensis cleri insigne decus et ornamentum, anteacto saeculo, ecclesiastico collegio praepositus, sibi austerus 100 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale aliis misericors, sibi pauper erga alios Überaus, sacerdotes suae curae commissos opere ac magisterio, Sancto Doctore Alfonso de Ligorio duce, ad sanam doctrinam informavit, iansenianaeque luis, quae tunc in Italia quoque hae illae grassabatur, mala germina penitus eradicare sategit ; felici sane exitu, ob suam praeclaram scientiam et insignem vitae sanctitatem. Haec ab Ecclesia fuit sollemniter recognita cum Beatificationis gloria, anno 1925, fuit honestatus. Nec satis. Deus enim hunc fidelem famulum ad supremos canonizationis honores videtur velle elevare, quia post beatificationem duas alias sanationes eius interventu patravit. Quare die 13 Iunii a. 1934, canonizationis causa fuit resumpta. Super hisce miris sanationibus Apostolicae inquisitiones in Taurinensi Curia fuere peractae, pro quarum iuridica vi sacra haec Congregatio die 31 Iulii a. 1935 decretum edidit. I. Prior, quae affertur sanatio, in loco, vulgo Netro in Bugellen. Dioecesi contigit. Remus Chioso ab anno 1931 tuberculari coxite sinistra coepit anici, quae adeo invaluit, ut femoris caput cum acetábulo coagmentatum fuerit, coxae motus sine dolore impossibiles factae sint, ideoque ipse claudicaret atque scipionibus subalari fulcro uti cogeretur, aliaque morbi adiuncta pateretur, quibus deambulatio difficilis fpcta fuerit isque per totam vitam ad operandum fere ineptus redditus esset. Sex medici a cura, cum quibus tres periti ex officio a S. R. C. adlecti, de diagnosi ac prognosi conveniunt, perspectis quoque radiographicis tabulis cum ante tum post sanationem peractis. Cum variis de causis efficaci curationi subici non potuerit, una cum suis aliisque preces effudit ad B. Iosephi Cafasso intercessionem implorandum, ut a tam molesto acerboque morbo liberaretur. Quibus in precibus ultra trimestre perseveratum est. Die 30 Aprilis in eadem conditione versabatur, mane vero diei primi Maii a. 1932, surgens e lecto perfecte sanatum se sensit, quam sanationem miraculo esse tribuendam tres a cura medici in actis deponunt eiusdemque sententiae sunt tres ex officio periti. II. Sanatio altera Augustae Taurinorum evenit. Iosephina Morelli, quinquennis puellula, tuberculari diathesi obnoxia, anno 1924 coxite eiusdem naturae tentari coepit. Paucos post menses ossifluens abscessus advenit, qui notabiliter infirmae conditiones adeo aggravavit, ut eius vitam in discrimen adduxérit. Incassum remediis, curisque medicis, cedentibus, mater cum familiaribus Beato Iosepho Cafasso toto animi fervore per novendialem preces supplicavit, quas die 4 Novembris eiusdem anni incepit, ut a tam exitiali abscessu absque chirurgico interventu, filióla sanaretur. Has preces Beatus benigne excepit, atque die Sacra Congregatio Rituum 101 12 Novembris, ultimo novendialium precum, puella ab abscessu penitus sanata inventa est. Subi tan eam sanationem huius tubercularis afeseessus nullo pacto naturae viribus tribui posse nos docent tres taurinensis Universitatis professores, qui curationes infirmae praestiterant, duo periti physici, qui post sanationem puellam accurate inspexerunt, quatuor denique periti éx officio ab hac sacra Congregatione adlecti, qui concorditer miraculum conclamane De hisce sanationibus, de altera praesertim, acerrime disceptatum est, primo in Antepraeparatoria Congregatione die 17 Decembris habita anno 1935, coram Revmo Cardinali Caietano Bisleti fel. rec. Causae Ponente ; in Praeparatoria die 10 Novembris a. 1942 ; in nova alia Praeparatoria die 14 Maii 1946 ; demum in Generali coram Ssmo D. N. Pio Papa XII die 19 Novembris huius anni, in qua infrascriptus Cardinalis, Causae Ponens atque S. R. C. Praefectus, dubium proposuit disceptandum : An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales, Officiales Praelati, Patresque Consultores suum tulere suffragium. Beatissimus vero Pater suam edere sententiam distulit ad hodiernum usque diem, quo Immaculatam B. M. V. Conceptionem sancta Mater Ecclesia festiva celebritate commemorat. Eapropter subscriptum Cardinalem, R. P. Salvatorem Natucci, Fidei Promotorem generalem, meque Secretarium ad Se accivit, sacroque Eucharistico Sacrificio, religiose litato decrevit : Constare de instantánea perfectaque sanatione cum adulescentis Remi Chioso a gravi coxite tuberculari sinistra, tum puellae Iosephinae Morelli a gravi abscessu tuberculari in coxa sinistra. Hoc autem decretum promulgari atque in acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 8 Decembris, Festo Immaculatae Conceptionis B. Mariae Virginis, anno Domini 1946. £g C. Card. SALOTTI, Ep. Praen., Praefectus. L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleucien., Secretarius. 102 Acta Apostolicae Sedis— Commentarium Officiale- ACTA TRIBUNALIUM SACEA ROMANA ROTA Citationes edictales I NEAPOLITANA NULLITATIS MATRIMONII (BALDASSARRE-SOROS) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Orestis Sorge, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Palazzo della Cancelleria) die 18 Iunii 1947, hora duodecima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Orestis Sorge, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Arcturus Wynen, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 27 Februarii 1947. I. Stoppini, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Oreste Sorge, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 18 juin 1947, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Oreste .Sorge devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 103 Sacra Romana Rota II ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (GALLEGRA-WALSH) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Iosephinae Mariae Walsh, in causa conventae, eamdem citamus ad comparen dam, sive per se, sive per Procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Palazzo della Cancelleria) die 12 Iunii 1947, hora duodecima ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum, et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae Dominae Iosephinae Mariae Walsh, curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. * Gullielmus Heard, Ponens: Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 28 Februarii 1947. I. Stoppini, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Joséphine Marie Walsh, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou pai un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal dé la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 12 juin 1947, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais sance du lieu de la résidence de la dite Joséphine-Marie Walsh devront, dans la mesure du possible, Paver tir de la présente citation. 104 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Domenica, 16 febbraio 1947, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott. Prof. G i o v a n n i W t t C h i n g H s i u n g , Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica di Cina, per la presentazione delle Lettere Credenziali. S A C R A C O N G R E G A Z I O N E DEI RITI Martedì, 25 febbraio 1947, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la ¡S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso : 1) .Sulla introduzione della Causa del Servo di Dio Bartolo Longo, fonda tore del .Santuario di Pompei e delle Opere annesse. 2) Sulla introduzione della Causa del Servo di Dio Matteo Talbot, operaio irlandese. Martedì, 11 marzo 1947, nel Palazzo "delle Congregazioni a S. Callisto, alla presenza di S. Em. Revma il iSignor Cardinale Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte, Vescovo di Ostia e di Albano, Ponente o Relatore della Causa del Servo di Dio Carlo Giuseppe Eugenio de Mazenod, Vescovo di Marsiglia, fondatore della Congregazione degli Oblati della Beata Vergine Maria Immacolata, si è adunata la Sacra Congregazione dei Riti ante-preparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali e i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù del predetto Servo di Dio. 29 Martii 1947 An. et vol. XXXIX (Ser. H, v. XIV) - N. à ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII SACRUM CONSISTORIUM i CONSISTORIUM SECRETUM Feria secunda, die x mensis Martii a. MCMXLVII in consueta aula Palatii Apostolici Vaticani fuit Consistorium secretum, cuius acta ex ordine referuntur. I - CAMERARIATUS SACRI COLLEGII Reverendissimus Cardinalis Tedeschini detulit ac reddidit peritiam Sacri Collegii S. R. E. Cardinalium Ssmo Dno Nostro Papae, qui eam tradidit Reverendissimo Cardinali Marmaggi, pro hoc anno ipsius Sacri Collegii Camerario. II - PROVISIO ECCLESIARUM Deinde Ssmus sequentium Ecclesiarum propositionem peragere dignatus est, nimirum : Archiepiscopali Ecclesiae Amalphitanae praefecit Exc. P. D. Angelum Rossini, hactenus Episcopum tit. Germensem in Galatia. Cathedrali Ecclesiae Zamorensi R. D. Iosephum Anaya, Protonotarium Apostolicum ad instar Participantium et secretarium Delegationis Apostolicae in Mexico. Cathedrali Ecclesiae Anglonensi-Tursiensi R. D. Paschalem Quaremba, archipresbyterum-parochum ecclesiae cathedralis Muranae. 8 - ACTA, ^ol. XIV, n. 4. — 29-3-947. 106 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Titulari episcopali Ecclesiae MempMtanae R.. D. Paulum Rota, Antistitem Urbanum, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Ioannis Cazzani, Archiepiscopi-Episcopi Cremonensis. Titulari episcopali Ecclesiae Thenitanae R. D. Thomam Me Donough, Antistitem Urbanum, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Patritii Hurley, Episcopi Sancti Augustini. Insuper alios per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatos sacrorum Antistites publicavit, videlicet : PATRIARCHAM : Indiarum Occidentalium, Leopuldum Eijo y Garay, Episcopum Matritensem. ARCHIEPISCOPOS : Fuceuvensem, archidioecesi noviter erecta, Theodorum Labrador, iam Episcopum Punimensem. Hancheuvensem, archidioecesi noviter erecta, Iosephum Ferruccium Mauritium Rosa. Nanciamensem, archidioecesi noviter erecta, (Chou Chi-shih), iam Episcopum Paotimensem. Iosephum Céuzisce Sancti Ludovici, Iosephum Elmerium Ritter, iam archiepiscopum Indianapolitanum. Indianopolitanum, thiensem. Paulum Schulte, iam Episcopum Leavenwor- Paltenum, Iacobum Franciscum Me Intyre, iam Episcopum Cyrenensem, Coadiutorem Emi P. D. Francisci S. R. E. Cardinalis Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. Leucadensem, Liberatum Tosti, Nuntium Apostolicum in Paraguay. Acheruntinum et Materanensem, Vincentium Cavalla. Compsanum et Episcopum S. Angeli de Lombardis et Bisaciensem, Christophorum Dominicum Carullo, Episcopum Laquedoniensem. Truœillensem, Aurelium Guerrero. Nicaenum, Martinum Stanislaum Gillet. Madytensem, Stephanum Corbini, iam Episcopum Fulginatensem. Pragensem, Iosephum Beran. Acta Pii Pp. XII 107 Phullitanum, Franciscum. I. Bekmann, iam Archiepiscopum Dubuquensem. Granatensem, Balbinum Santos y. Olivera, iam Episcopum Malacitanum. Driziparenum, Vlodimirum Bronislaum Jasinski, iam Episcopum Lodzensem. Ghaefomensem, archidioecesi noviter erecta, Caietanum Pollio. Portalegrensem in Brasilia, Vincentium Scherer, iam Episcopum electum Hemeriensem. Sancti Ludovici in Maragnano, Adalbertum Sobral, iam Episcopum Pesqueirensem. Ravennatensem et Episcopum Gerviensem, Iacobum Lercaro. Birmingamiensem, Iosephum Masterson. EPISCOPOS : RocJchamptoniensem, Andream Gerardum Tynan. Jaurinensem, Colomannum Papp. Ealicarnassensem, Bernardum Iacobum Sullivan, iam Episcopum Patnensem. Cadossensem, Antonium Démets, Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iacobi Moris, Episcopi Rosensis. Antiphrensem, Andream Sorin, Vicarium Apostolicum Portus Moresby. Siniandenum, Bona venturam Arana Goigoras, iam Episcopum de Vijayapuram. Sidoniensem, Danium Bolognini, Auxiliarem Eimi P. D. Ioannis Baptistae S. R. E. Cardinalis Nasalli Rocca de Corneliano, Archiepiscopi Bononiensis. Victoriensem in Insula Vancouver, Iacobum Hill. Tagbilaranum, noviter erecta dioecesi, Iulium Rosales. Asculanum Apuliae et Ceriniolensem, Donatum Pafundi. Tianum, Leonem Dworschak, Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Ioannis Ieremiae Lawler, Episcopi Rapidopolitani. Sitensem, Danielem Feeney, Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Eduardi Me Carthy, Episcopi Portlandensis. 108 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Elidensem, Georgium Brunner, Auxiliarem Exc. P. D. Thomae Shine, Episcopi Medioburgensis. Semtensem, Hectorem Catry, iam Episcopum Lahorensem. Curiensem, Abelem Ribeiro Camelo, Auxiliarem Exc. P. D. Emmanuelis Gomez de Oliveira, Archiepiscopi Goyasensis. Pertensem, Iosephum. Angelum Poli, densem. iam Episcopum Allahaba- Adraenum, Iacobum Siedle, Vicarium Apostolicum Karemensem. Ammaedarensem, Iosephum Gerardum Holland, Vicarium Apostolicum de Volta Inferiore. Cercinitanum, Ioannem Me Carty, Vicarium Apostolicum Zanzibariensem. Athribitanum, Ludovicum Mariam Iosephum Durrieu, Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Ioannis Thevenoud, Vicarii Apostolici de Ouagadougou in Sudan Gallico. Doarensem, Robertum Picard de la Vacquerie. Ueihoivensem, dioecesi noviter erecta, Marium Civelli, iam Episcopum Hanciomensem. Cahirensem Maronitarum, noviter erecta dioecesi, Petrum Dib, iam Episcopum Tarsensem. Tentyritanum, Andream van den Bronk, Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iulii Girard, Vicarii Apostolici Deltae Mli. Europensem, Danielem Ivancho, Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Basilii Takach, Exarchi Apostolici pro fidelibus ruthenis byzantini ritus e Podocarpatia in Statibus Foederatis Americae septentrionalis. Ilheosensem, Benedictum Zorzi. Bagenum, Georgium Marcos de Oliveira, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii. Lesvitanum, Timotheum Manning, Auxiliarem Exc. P. D. Ioannis Cantwel, Archiepiscopi Angelorum. Aulonitanum, Emmanuelem Martin Del Campo, Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Hemeterii Valverde y Téllez, Episcopi Leonensis. Acta Pii Pp. XII 109 Narensem, Patritium Dunne, Auxiliarem Exc. P. D. Ioannis Me Quaid, Archiepiscopi Dublinensis. Cantanensem, Eduardum Antonium Fitzgerald, Auxiliarem Exc. P. D. Henrici Rohlman, Coadiutoris cum iure successionis Exc. P. D. Francisci Bekmann, Archiepiscopi Dubuquensis, cui iam successit. Antip$rgensem, Richardum Ramos de Castro Vilella, iam Episcopum Nazarensem in Brasilia. Lampsacenum, Aurelium Marena, Auxiliarem Emi P. D. Alexii S. R. E. Cardinalis Asealesi, Archiepiscopi Neapolitani. Montis Alti et Ripanum, Petrum Ossola, iam Episcopum Axomitanuni. Bisicensem et Praelatum nullius S. Iosephi de Alto Tocantins, Franciscum Prada Carrera. Citharizenum, Pium Albertum Fariña, Auxiliarem Emi P. D. Iosephi M. S. R. E. Cardinalis Caro Rodríguez, Archiepiscopi Sancti Iacobi in Chile. Veszprimiensem, Ladislaum Bánáss. Cardicensem, Antonium Vovk, Auxiliarem Exc. P. D. Gregorii Rozman, Episcopi Labacensis. A brittenum, Maximilianum D^zecnik, Auxiliarem Exc. P. D. Ioannis Iosephi Tomazic, Episcopi Davantini. Huanoayensem, Danielem Figueroa Villon, iam Episcopum Parnàssenum. Oarystensem, Fridericum Pérez Silva, Auxiliarem Emi P. D. Ioannis Gualberti S. R. E. Cardinalis Guevara, Archiepiscopi Limani. Paphiensem, Beniaminum Webster, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi Caroli S. R. E. Cardinalis Me Guigan, Archiepiscopi Tor on tini. Scilitanum et Praelatum nullius Portus Veteris, Ioannem Baptistam Costa. Melensem, Lucianum Bernacki, Auxiliarem Emi P. D. Augusti S. R. E. Cardinalis Hlond, Archiepiscopi Gnesnensis et Varsaviensis; Ganathenum, Silvinum Martínez, Auxiliarem Emi P. D. Antonii S. R. E. Cardinalis Caggiano, Episcopi Rosariensis. Plataeaensem, Ioannem Carolum Aramburu, Auxiliarem Exc. P. D. Augustini Barreré, Episcopi Tucumanensis. Leriensem, Aemilium Blanchet, iam Episcopum Sancti Deodati. 110 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Pampilonensem, Henricum Delgado Gómez, iam Episcopum Almeriensem. Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iosephi Miralies y Sbert, Archiepiscopi-Episcopi Majoricensis, Ioannem Hervás Benet, Episcopum Alindensem. Leucenum, Gabrielem Paulinum Bueno Couto, Auxiliarem Exc. P. D. Antonii Augusti de Assis, Archiepiscopi-Episcopi Jaboticaballensis. Axomitanum, Ioannem Urbani. Jacarézinhoensem, Gerardum Sigaud Proença. Sinus Albi, Geminianum Esorto, iam Episcopum Birthensem. Sancti Ludovici in Argentina, Aemilium Di Pasquo. Constantinianum, Leonem Duval. Leavenworthiensem, Georgium Iosephum Donnelly, iam Episcopum Coelenum. Midilensem, Basilium Hopkow, Auxiliarem Exc. P. D. Pauli Petri Gojdic, Episcopi Fragopolitani. lcensem, dioecesi noviter erecta, Franciscum Rubén Berroa y Bernedo, iam Episcopum Huanucensem. Sancti Miniati, Felicem Beccaro, iam Episcopum Nuorensem. Caesariensem in Mauretania et Praelatum nullius Sanctae Luciae, Aloisium Cammarata. Chusirensem, Paulum Ceslaum Rydzewski, Auxiliarem Exc. P. D. Stanislai Kostka Lukomski, Episcopi Lomzensis. Bidensem, Aloysium Willinger, iam Episcopum Poncensem, Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Philippi Scher, Episcopi Monter eyensis Fresnensis. Petriculanum, Albertum Fletcher, iam Episcopum Samiensem. Lucknowensem, Albertum Conradum De Vito. Ucrensem, Bernardum Stewart, Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Ioannis Mae Carty, Episcopi Sandhurstensis. Themisonensem, Petrum Bonneau, Vicarium Apostolicum dé Douala. Turuzitanum, Dionysium Eugenium Hurley, Vicarium Apostolicum Natalensem. Acta Pii Pp. XII iii Muxulitanum, Franciscum Jedwabski, Auxiliarem Exc. P. D. Valen tini Dymek, Archiepiscopi Posnaniensis. Trocmadianum, Carolum Pekala, Auxiliarem Exc. P. D; Ioannis Stepa, Episcopi Tarnoviensis. Malacensem, Michaelem Olçomendy. Chimsciensem, dioecesi noviter erecta, Leopuldum Brellinger. Sufetulensem, dénsem. Iosephum Cabana, Vicarium Apostolicum Ugan- Vallensem in Lucania, Dominicum Savarese. Ruspensem, Iosephum Carrol Me Cormick, Auxiliarem Emi P. D. Dionysii S. R. E. Cardinalis Dougherty, Archiepiscopi Philadelphiensis. Fulginatensem, Secundum Chiocca. Nuorensem, Iosephum Melas. Lodzensem, Michaelem Klepacz. Fussalensem, Franciscum Aldegunde Dorrego, Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iosephi Betanzos, Vicarii Apostolici Marroquiensis. Cyrenensem, Antonium di Tommaso, iam Episcopum Uritanum. Menevensem, Ioannem Petit. Calydoniensem, Ioannem Baptistam Nieühäusler, Auxiliarem Emi P. D. Michaelis S. R. E. Cardinalis de Faul haber. Archiepiscopi Monacensis et Frisingensis. 3 Achadensem, Iacobum Fergus. Wichitensem, Marcum Carroll. Irenopolitanum in Cilicia, Allen Iacobum Babcok, Auxiliarem Emi P. D. Eduardi S. R. E. Cardinalis Mooney, Archiepiscopi Detroitensis. Dacchensem, Laurentium Leonem Graner. Araxensem, Ioannem Baptistam Fauret, Vicarium Apostolicum de Loango. Aspendiensem, Iosephum Futy,"Vicarium Apostolicum de Antsirabé. Attalensem in Pamphylia, Ioannem Batiot, Vicarium Apostolicum de Majunga. Carianum, Renatum Van Heusdem, Vicarium Apostolicum Sakaniensem. 112 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Tarbiensem et Lourdement, Petrum Theas, iam Episcopum Montis Albani. Suessionensem, Petrum Augustinum Douillard. Ambianensem, Albertum Droulers. M'urinensem, Alphridum Ancel, Auxiliarem Emi P. D. Petri S. R. E. Cardinalis Gerlier, Archiepiscopi Lugdunensis. Samiensem, Antonium Aloysium Weber, iam Episcopum Litomericensem. III - RELATIO CAUSAE CANONIZATIONIS Reverendissimus Cardinalis Salotti, Congregationis Rituum Praefectus, impetrata Beatissimi Patris venia, disertimi sermonem habuit de vita et miraculis Beati Iosephi Cafasso, Confessoris, Sacerdotis saecularis, Moderatoris Collegii ecclesiastici Taurinensis; Beati Ludovici Mariae Grignion de Montfort, Confessoris, Sacerdotis, Fundatoris Presbyterorum Missionariorum Societatis Mariae et Filiarum Sapientiae ; Beati Michaelis Garicoïts, Confessoris, Sacerdotis, Fundatoris Societatis Presbyterorum Sacratissimi Cordis Iesu; Beati Nicolai De Flüe, Confessoris, Eremitae Helvetici ; et Beatae Catharinae Labouré, Virginis, e Societate Puellarum caritatis Sancti Vincentii a Paulo ; ac recensuit acta universa, quae in causa beatificationis et canonizationis eorumdem Beatorum et dictae Beatae Sacrorum Rituum Congregatio, praevio accurato examine, admisit et adprobavit. Relatione expleta, Ssmus Dominus Noster Revmorum Patrum Cardinalium singillatim suffragia exquisivit, quae singuli stantes aperteque capite reddiderunt. IV - POSTULATIO PALLIORUM Tum Exc. P. D. Iacobus Lercaro personaliter institit pro Pallio suae metropolitanae Ecclesiae Ravennatensis. Per Procuratores autem "facta est postulatio Palliorum ab Ecclesiis metropolitanis : Fuceuvensi (noviter erecta), Ilancheuvensi (noviter erecta), Nanciamensi (noviter erecta), Sancti Ludovici, Indianopolitani, Acheruntina et Materanensi, Gasheliensi (per successionem), Gompsana, Truxillensis Pragensi,Dubuquensi (per successionem), Granatensi, Ghaefomensi (noviter erecta), Portalegren si in Brasilia, Sancti Ludovici in Maragnano, Birmingamiensi : item ab archiepiscopali Amalphitana, atque (ex privilegio) ab episcopalibus Tarbiensi et Lourdensi ac Suessionensi. Acta Pii Pp. XII 113 II CONSISTORIUM PUBLICUM Secreto peracto Consistorio, habitum est in eadem Aula Consistorium publicum pro solemni peroratione Causae Canonizationis Beatorum et Beatae, de quibus actum fuit in praecedenti Consistorio secreto. Perorationem peragerunt Ulini Domini Sacrae Aulae Consistorialis Advocati : Aloisius Philippus Re, pro causa Beati Iosephi Cafasso ; Franciscus Xaverius Parisi, pro causa Beati Ludovici Mariae Grignion de Montfort ; Ioannes Baptista Ferrata, pro causa Beati Michaelis Garicoïts ; Aloisius Philippus Re, pro causa Beati Nicolai de Flüe ; Camillus Corsanego, pro causa Beatae Catharinae Labouré. Nomine vero Sanctitatis Suae, Illmus et Revmus Dominus Antonius Bacci, Secretarius a Brevibus ad Principes, haec respondit : « Dum nonnulli hodie temerario ausu conantur intaminatam Iesu Christi Sponsam turpitudinis maculis aspergere, valde.procul dubio opportunum est eius splendorem sanctitudinis, quae una ex notis est, quibus per omne aevum vera internoscitur Ecclesia, in nova fulgentissimaque luce poni. Id eveniet profecto si proxime — ut omnibus in votis est — Beati Caelites quinque, quorum vos causam ex credito munere hoc in amplissimo consessu egistis, in Sanctorum referentur album». « Ii quidem, etsi diverso tempore diversaque fulsere luce, omnes tamen catholicae religionis gloriam praedicant • ac per sua quisque praeclara facinora non modo aequalibus, sed posterioris etiam aetatis hominibus in exemplum praelucente. Etenim Ludovicus Maria Grignion de Montfort, Michael Garicoïts ac Iosephus Cafasso luculentissime testantur divinam caritatem, si mortalium animos urgeat, moltorum posse mulcere aerumnas, pacare anxitudines, componere discordias; eosque, etsi terrenis distentos rebus, etsi peccatis obcallatos pluribus, atque in vitia misere pronos, ad caelestia erigere et ad virtutem revocare ». <( Docet Nicolaus De Flüe vitae sanctimoniam, ad Evangelicam perfectionem conformatam, amorem Patriae non minuere, sed augere quam maxime, suisque civibus immensa beneficia parere». <( Admonet denique Beata Catharina Labouré summum esse Deo dicatae virginitatis pretium ac praemium, atque flagrantem in Deiparam pietatem auspicium exsistere caelestis assequendae beatitatis ». « Valde igitur avet Augustus Pontifex petitioni vestrae vestrisque votis concedere ; verumtamen, ut omnia ex translaticio more agantur, non ante fallentem numquam sententiam suam laturus est, quam in Consisto- .114 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale rio Semipublico, quod dicitur, omnes, qui aderunt, Patres Cardinales, Archiepiscopi et Episcopi, alii ex aliis servato ordine, mentem quisque suam patefecerint ». « Interea vero per me vos adhortatur omnes, ut, admotis ad Deum precibus, uberius usque lumen e supernis sedibus ad gravissimam eiusmodi decernendam causam impetretis ». CONSTITUTIO APOSTOLICA DE STATIBUS CANONICIS INSTITUTISQUE SAECULARIBUS CHRISTIANAE PERFECTIONIS ADQUIRENDAE. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM ' Provida Mater Ecclesia, quanto studio maternoque affectu contenderat, ut suae praedictionis filios, qui totam vitam Christo Domino mancipantes, Ipsum per viam consiliorum libere et ardue sequuntur, tam coelesti proposito et angelica vocatione dignos iugiter redderet ac eorum vivendi rationem sapienter ordinaret, frequentissima Pontificum, Conciliorum, Patrum documenta; et monumenta testantur, atque integer historiae ecclesiasticae cursus omnisque canonicae disciplinae ratio, ad nostra usque tempora, luculenter demonstrat. 1 2 3 Profecto, inde a primis rei christianae incunabulis, Christi et Apostolorum doctrinam atque exempla ad perfectionem allicientia, Ecclesia reapse magisterio illustrare sategit, secure docendo qua ratione vita perfectioni dicata ducenda esset apteque componenda. Opera autem ministerio que suo ita impense plenam Christo deditionem et consecrationem fovit et propagavit, ut primis temporibus communitates christianae consiliis evangelicis bonam terram semini paratam optimosque fructus se4 1 Pius XI, Nuncium radiophonicum, 12 febr. 1931 (ad religiosos). Cfr. AAS, XXIII <1931), p. 67. 2 Cfr. TERTULLIANUS, Ad uxorem, lib. I, c. IV (ML, 1, 1 2 8 1 ) ; AMBROSIUS, D e virgini- bus,!, 3, .11 (ML. 16, 202) ; EUCHERIUS LUGDUN., Exhortatio ad Monachos, 1 (ML. 50, 865); BERNARDUS, Epístola CDXLIX/ (ML. 182, 641) ; id., Apologia dd Guillelmum, c. X (ML. 182, 912). 3 M T . XVI, 24; XIX, 10-12, 1 6 - 2 1 ; Me. X, 17-21, 2 3 - 3 0 ; Lc. XVIII, 18-22, 24-29; XX, 34-36. * 1 Cor. VII, 25-35, 37-38, 40; MT. XIX, 2 7 ; Me. X. 2 8 ; Lc. XVIII, 2 8 ; Act. XXI, 8-9; Apoc. XIV, 4-5, Acta Pii Pp. XII 115 5 cure promittentem ultro offerebant, pauloque post, ut ex Patribus Apostolicis et antiquioribus ecclesiasticis scriptoribus facile comprobari potest, in diversis ecclesiis vitae perfectionis professio adeo iam ñoruerit, ut ipsius sectatores, veluti ordinem classemque socialem variis nominibus — ascetarum, continentium, virginum, aliisque — clare recognitam et multis probatam atque honoratam, in ecclesiasticae societatis sinu inciperent constituere. 6 7 Saeculorum decursu, Ecclesia Christo Sponso fidelis sibique semper constans, sub Spiritu Sancti ductu, continuato certoque incessu, usque ad conditum hodiernum Canonici Iuris Codicem status perfectionis disciplinam pedetemptim evolvit. In illos niaternê inclinata, qui animo volenti diversis formis externe ac publice vitae perfectionem profitebantur, eisdem omnimodis in tam sancto proposito, duplici respectu favere numquam destitit. Singularem in primis, semper tamen coram Ecclesia et publica ratione factam, perfectionis professionem — ut priscam illam ac venerandam, quae liturgice peragebatur, virginum benedictionem et consecrationem — Ecclesia ipsa non solum recepit ac recognovit, sed sapienter sanxit strenueque defendit, plures etiam eidem attribuens canonicos effectus. Praecipuus tamen Ecclesiae favor diligentior que cura, erga illam perfectionis plenam professionem strictius publicam, a primis temporibus, post pacem constantinianam adeptam, iure meritoque conversa sunt atque exercita, quae in societatibus collegiisque emittebatur ex ipsius venia, approbatione, iussu, erectis. • 8 Quam arcte atque intrinsece, historia sanctitatis Ecclesiae et aposto3 Lc. VIII, 15; Act. IV, 32, 34-35; 1 Cor. VII, 25-35, 37-38, 40; EUSEBIUS, Historia ecclesiastica, III, 39 (MG. 20, 297). • 6 IGNATIUS, Ad Polyearp., V (MG. 5, 724) ; POLYCARPUS, Ad Philippen,., V, 3 (MG. 5, 1009); IUSTINUS PHILOSOPHUS, Apologia I pro christianis (MG. 6, 349); CLEMENS ALEXAN- DRINUS, Stremata (MG. S, 224); HYPPOLYTUS, In Proverò (MG. 10, 628); id., De Virgine Corinthiaca (MG. 10, 871-874); ORIGENES, In Num., hom. 2, 1 (MG. 12, 5£0); METHODIUS, Convivium decem virginum (MG. 18, 27-220); TERTULLIANUS, Ad uxorem', lib. I, c. VIIVIII (ML. 1, 1286-1287) ; id., De resurrectione carnis, c. VIII (ML. 2, 806) ; CYPRIANUS, Epistola XXXVI (ML. 4, 327) ; id., Epist. LXII, II (ML. 4, 366) ; id., Testimon. adv. iudaeos, lib. III, c. LXXIV (ML. 4, 771); AMBROSIUS, De viduis, Jly 9 et sqq. (ML. 16, 250251); CASSIANUS, De tribus generibus monachorum, V (ML. 49, 1094); ATHENAGORAS, Legatio pro christianis (MG. 6, 965). 7 Act. XXI, 8-10; cfr. IGNATIUS ANTIOCH., Ad Smyrn., XIII (MG. 5, 717); id., Ad Pò- lyc., V (MG. 5, 723); TERTULIIANUS, De virginibus velandis (ML. 2, 935 sqq.); id,, De exhortatione castitatis, c. VII (ML. 2, 922); CYPRIANUS,De habitu virginum, II (ML. 4, 443); HIERONIMUS, Epistola LV1II, 4-6 (ML. 22, 582, 583) ; AUGUSTINUS, Sermo CCXIV (ML. 38, 1070); id., Contra Faustum Manicháeum, lib. V, c. IX (ML. 42, 226). Cfr. OPTATUS, De schismate donatistarum, lib. VI (ML. 11, 1071 sqq.); Pontificale Romanum, II : De. benedictione et consecratione virginum. 8 116 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale latus catholici, cum historia fästisque vitae religiosae canonicae, Spiritus Sancti iugiter vivificantis gratia, mira varietate in dies succrescentis et nova magis magisque altiore atque firmiore unitate roboratae, coniuncta sit, in comperto apud omnes est. Nihil mirum, si Ecclesia, etiam in iuris provincia, agendi rationem fideliter retinens, quam providens Sapientia Dei clare innuebat, ita statum canonicum perfectionis, consulto prosequuta fuerit et ordinaverit, ut iure meritoque supra ipsum, aedificium ecclesiasticae disciplinae, tamquam supra unum ex angularibus lapidibus superaedificare voluerit. Hinc, in primis status publicus perfectionis inter tres praecipuos ecclesiasticos status recensitus fuit, atque ex ipso Ecclesia secundum personarum canonicarum ordinem gradumque unice petivit (c. 107) Res sane digna quae attente pondere; tur : dum alii duo canonicarum personarum ordines, scilicet clericorum et laicorum, divino iure, cui ecclesiastica adiungitur institutio (cc. 107, 108, § 3), ex Ecclesia petuntur, quatenus ipsa est Societas hierarchice constituta'et ordinata; haec media, inter clericos et laicos, religiosorum classis, quae utrisque clericis et laicis communis esse potest (c. 107), ex arcta peculiarique relatione ad Ecclesiae finem, sanctificationem nempe, efficaciter, rationibusque adaequatis prosequendum, tota desumitur. Neque haec fuerunt satis. Ne professio publica ac solemnis sanctitatis frustraretur atque in cassum cederet, Ecclesia, hunc canonicum perfectionis statum, semper maiore rigore in societatibus recognoscere tantum voluit ab ipsa erectis atque ordinatis, scilicet in Religionibus o (c. 488, I ) , quarum generalis forma et ratio, post maturum lentumque examen, magisterio suo probaverat, quorum in singulis casibus institutum atque statuta non solum doctrinaliter et abstracte, semel iterumque ad trutinam revocaverat, sed facto et reapse experta erat. Haec in iure Codicis ita sunt severe et absolute definita, ut nullo in casu, ne per exceptionem quidem, admittatur canonicus status perfectionis, nisi ipsius professio in Religione emittatur ab Ecclesia approbata. Denique, canonica status perfectionis, qua status publici, disciplina, ita ab Ecclesia sapienter ordinata fuit, ut pro Religionibus clericalibus, in illis generatim, quae clericalem religiosorum vitam respiciunt, Religiones vice dioeceseos fungerentur, et adscriptio Religioni, incardinationis clericalis dioecesi locum obtineret (cc. 111 § 1, 115, 585), Postquam Codex Pianus-Benedictinus, in Parte Secunda Lib. II Religiosis dicata, diligenter collecta, recognita, atque accurate expolita Religiosorum legislatione, statum canonicum perfectionis, sub- respectu etiam publico, multipliciter confirmaverat atque inceptum opus Leo- 117 Acta Pii Pp, XII 9 nis XIII f. m. in sua immortali Constitutione « Conditae a Christo » sapienter perficiendo, Congregationes votorum simplicium inter stricte sumpta» Religiones admiserat, nihil in disciplina status canonici perfectionis addendum esse videbatur. Ecclesia tamen, magna qua gaudet animi mentisque largitate, tractuque vere materno, brevem titulum legislationi religiosae, veluti peropportuni complementi gratia, adiungendum censuit. In ipso (tit. XVII, Lib. II) ad statum canonicum perfectionis, satis plene Ecclesia aequiparare statuit Societates, de ipsa et frequenter etiam de civili societate optime meritas, quae quamvis aliquibus' iuridicis sollemnitatibus ad statum perfectionis canonicum completum necessariis, ut votis publicis (cc. 488, I et 7°; 487), carerent, tamen in ceteris quae ad vitam perfectionis substantialia reputantur, veris Religionibus arcta similitudine et veluti necessitate coniunguntur. o His omnibus sapienter, prudenter ac peramanter ordinatis, amplissime provisum fuerat animarum multitudini, quae relicto saeculo amplecti cuperent novum statum canonicum stricte dictum, perfectioni •adquirendam unice atque ex integro consecratum. Verum benignissimus Dominus, qui absque personarum acceptione, omnes fideles semel iterumque ad perfectionem ubique sequendam et exercendam invitavit, mirabili Divinae suae Providentiae consilio disposuit ut etiam in saeculo, tot vitiis depravato, nostris praecipue temporibus, plures floruerint ác floreant animarum selectarum copiae quae, nedum perfectionis individualis studio aestuent, sed peculiari Dei vocatione in mundo manentes, optimas novas invenire possint Consociationum formas, temporum necessitatibus apprime respondentes, in quibus vitam ducere queant adquirendae christianae perfectioni admodum consentaneam. 10 11 Spiritualium Moderatorum prudentiae ac studio ex animo commendantes, singulorum nobiles perfectionis conatus, in foro interno, de Associationibus nunc solliciti sumus quae coram Ecclesia in foro, uti dicitur, externo ad vitam solidae perfectionis proprios sodales quasi manu ducere satagunt atque nituntur. Non tamen de omnibus Consociationibus hic quaestio est, quae in saeculo perfectionem christianam sincero corde sectantur, sed iis tantum, quae in interna constitutione, in hierarchica regiminis ordinatione, in plena nullisque aliis vinculis limitata deditione, quam a membris proprie dictis requirunt, in consiliorum evangelicorum professione, in ratione denique ministeria et aposto9 Const. Conditae a Christo Ecclesiae, S dec. 1900: cfr. LEONIS X I I I Acta, vol. X X , pp. 317-327. 2 Par. X I X , 7 ; Rom. I I , 11 ; Eph. V I , 9 ; Col. I I I , 25. MT. V , 48; X I X , 12 ; Col,. I V , 12; IAC. I , 4. 10 1 1 118 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale latum exercendi, propius quoad substantiam accedunt ad status canonicos perfectionis, ac speciatim ad Societates absque votis publicis (tit. XVII), quamvis non vita communi religiosa, sed aliis externis formis utantur. Hae Consociationes, quae inde « Institutorum saecularium » nomine venient, non sine speciali Divinae Providentiae afflatu, primo elapsi saeculi dimidio condi ceperunt, ut fideliter «consilia evangelica in saeculo sequerentur et caritatis officia maiore libertate obirent, a quibus per temporum nequitiam exercendis, religiosae familiae aut paene aut omnino prohibebantur». Cum antiquiora eiusmodi Instituta bonum de se specimen dederint, et operibus factisque satis semperque magis comprobarent per severam prudentemque suorum sodalium selectionem, per accuratam satisque longam eorum formationem, per adaequatam, firmam simul et agilem vitae ordinationem, etiam in saeculo peculiari Dei vocatione favente, divinaeque gratiae auxilio, obtineri certo posse satis strictam atque efficacem suipsius, non internam tantum sed externam et fere religiosam, Domino consecrationem, et instrumentum valde opportunum penetrationis et apostolatus haberi, hac multiplici de causa «istae fidelium Societates, non secus ac verae religiosae Congregationes a Sancta Sede laudatae» non semel fuerunt. 12 13 Ex felici horum Institutorum incremento in dies clarius apparuit quam multiplici respectu eadem in efficax Ecclesiae et animarum subsidium verti possent. Ad vitam perfectionis semper et ubique serio ducendam; ad ipsam etiam in pluribus casibus amplectendam in quibus vita religiosa canonica possibilis vel conveniens non erat ; ad impensam familiarum, professionum ac civilis societatis christianam renovationem per contactum intrinsecum et quotidianum eum vita perfecte et omnino sanctificationi consecrata; ad multiformem apostolatum et ad ministeria exercenda locis, temporibus et rerum adiunctis sacerdotibus religiosisque vetitis, vel imperviis, haec Instituta adhiberi et converti facile possunt. Ex adverso, experientia comprobatum est difficultates ac pericula non defuisse, quae haec perfectionis vita libere diucta, et absque externo religiosae vestis subsidio, communisque conviventiae auxilio, absque vigilantia Ordinariorum, a quibus reipsa facile ignorari poterat, Superiorumque, qui non raro longe aberant, interdum, immo et faciliter secum ferebat. Disputari etiam coeptum fuit de natura iuridica horum Institutorum, et de Sanctae Sedis mente in illis approbandis. 12 S. O. Episcoporum et Regularium dec Ecclesia Catholica, d. 11 augusti 1889 : cfr AS8, XXIII, 634. Ibid. 13 Acta Pii Pp. XII Heic opportunum ducimus mentionem facere illius Decreti «Ecclesia Catholica », quod Sacra Congregatio Episcoporum et Regularium edidit, et die x i mensis Augusti a. MDCCCLXXXIX a Decessore Nostro im. mem. Leone XIII confirmatum fuit. In ipso non vetabatur horum Institutorum laudatio et approbatio, edicebatur tamen Sacram Congregationem, quando haec Instituta laudabat vel approbabat, ea voluisse laudare et approbare, non quidem ut Religiones votorum solemnium, aut veras religiosas Congregationes votorum simplicium, sed tantum ut pias sodalitates, in quibus, praeter alia, quae iuxta hodiernam Ecclesiae disciplinam desiderantur, religiosa professio proprie dicta non emittitur, sed vota, si quae fiant, privata censentur, non publica, quae nomine Ecclesiae a legitimo Superiore acceptantur. Haec insuper sodalitia — ita addebat Sacra eadem Congregatio —, sub hac essentiali conditione laudantur vel approbantur, quod plene perfecteque Ordinariis innotescant cuiusque suis, ac eorum omnino subsint iurisdictioni. Haec Sacrae Congregationis Episcoporum ac Regularium praescripta ac declarationes, ad efûngendam naturam horum Institutorum opportune contulerunt, eorumque evolutionem atque progressum ordinaverunt quin tamen impedirent. 14 Nostro hoc saeculo Instituta saecularia multiplicata silenter sunt> pluresque, satis inter se diversas, formas sive autónomas, sive diversimode Religionibus Societatibusve unitas induerunt. De ipsis nihil cavit Apostolica Constitutio «Conditae a Christo», quae tantum de Congregationibus religiosis fuit sollicita. Codex etiam Iuris Canonici consulto de his Institutis siluit, et quae pro ipsis essent constituenda, cum adhuc matura non viderentur, reliquit futurae legislationi. Haec omnia Nobiscum, pro conscientiae Nostrae officio, et pro paterna illa dilectione qua erga animas ferimur, quae in saeculo tam generose sanctitatem sectantur, semel iterumque considerantes ; itemque eo consilio ducti ut sapiens nempe ac severa fieri valeat Societatum discriminatio, illaque tantum ut vera Instituta agnoscantur, quae plenam perfectionis vitam authentice profiteantur ; ut pericula vitentur erectionis novorum semper Institutorum — quae non raro imprudenter atque inconsulto conduntur —; ut illa autem Instituta, quae approbationem mereantur, talem obtineat peculiarem iuridicam ordinationem, quae eorum naturae finibus, adiunctis apte pleneque respondeant, id ipsum pro Institutis saecularibus perficere cogitavimus ac decrevimus, quod im. mem. Decessor Noster Leo XIII pro Congregationibus votorum simplicium 14 Ibid. 120 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale per Apostolicam Constitutionem « Conditae a Christo » tam prudenter atque sapienter praestitit. Igitur statutum generale Institutorum saecularium, quod a Suprema Sacra Congregatione Sancti Officii ad competentiam suam quod spectat, examinatum diligenter fuerat et a Sacra Congregatione de Religiosis accurate, iussu ductuque Nostro, ordinatum ac expolitum fuit, per praesentes has Litteras approbamus; atque ea omnia, quae sequuntur. Apostolica auctoritate Nostra declaramus, decernimus ac constituimus. Hisce autem ut supra constitutis, ad ea omnia exsecutioni mandanda Sacram Congregationem de Religiosis deputamus, cum omnibus f acnitatibus necessariis atque opportunis. : Leœ peculiaris Institutorum saecularium Art. I Societates, clericales vel laicales, quarum membra, christianae perfectionis adquirendae atque apostolatum plene exercendi causa, in saeculo consilia evangelica profitentur, ut ab aliis fidelium communibus Associationibus (Pars Tertia, Lib. II, C. I. C.) apte distinguantur, Institutorum seu Institutorum saecularium proprio nomine veniunt, atque huius Constitutionis Apostolicae normis subiiciuntur. Art. II § 1. Instituta saecularia, cum nec tria publica religionis vota (cc. 1308 § 1 et 488, I ) admittant, nec communem vitam seu commorationem sub eodem tecto suis membris, ad normam canonum, imponant (cc. 487 sqq. et 673 sqq.) : O 1° Iure, ex regula, nec sunt nec proprie loquendo dici queunt Religiones (cc. 487 et 488, I ) vel Societates vitae communis (c. 673 § 1) ; 2° Religionum aut Societatum vitae communis proprio peculiarique iure non obligantur, neque ipso uti possunt, nisi quatenus aliquod huius iuris praescriptum, illius praecipue quo Societates absque votis publicis utuntur legitime ipsis, per exceptionem, accommodatum fuerit atque applicatum. E § 2. Instituta, salvis communibus iuris canonici normis quae ipsa respiciant, tamquam proprio iure, peculiari eorum naturae et conditioni arctius respondent^ his praescriptis reguntur : I Generalibus huius Constitutionis Apostolicae normis, quae omnium Institutorum saecularium veluti proprium statutum constituunt; O 121 Acta Pii Pp. XII 2° Normis quas Sacra Congregatio de Religiosis, prout necessitas ferat atque experientia suffragetur, sive Constitutionem Apostolicam interpretando sive ipsam perficiendo atque applicando pro omnibus vel pro aliquibus ex bis Institutis edere censuerit ; 3° Particularibus Constitutionibus, ad normam Articulorum qui sequuntur (Art. V-VIII), approbatis, quae generales iuris atque peculiares supra descriptas normas (nn. I et 2°), singulorum Institutorum finibus, necessitatibus, adiunctis, non parum inter se diversis, prudenter accommodent. Art. III o § 1. Ut aliqua pia fidelium Consociatio, ad normam Articulorum qui sequuntur, erectionem in Institutum saeculare consequi valeat, haec (§§ 2-4), praeter alia communia, habeat necesse est requisita: § 2. Quoad vitae consecrationem et christianae perfectionis professionem. Sodales, qui ut membra strictiore sensu sumpta, Institutis adscribi cupiunt, praeter illa pietatis et abnegationis exercitia, quibus omnes, qui ad perfectionem vitae christianae adspirant, incumbant necesse est, ad ipsam peculiaribus etiam rationibus, quae hic recensentur, efficaciter tendere debent : 1° Professione nempe coram Deo facta coelibatus et castitatis perfectae, quae voto, iuramento, consecratione in conscientia obligant!, ad normam Constitutionum, firmetur; 2° Obedientiae voto vel promissione, ita- ut stabili vinculo ligati totos Deo et caritatis seu apostolatus operibus se dedicent, et in omnibus sub manu et ductu semper moraliter sint Superiorum, ad normam Constitutionum ; 3° Paupertatis voto vel promissione, vi cuius bonorum temporalium usum non liberum habeant, sed definitum ac limitatum, ad normam Constitutionum. § 3. Quoad incorporationem Sodalium Instituto proprio et quoad vinculum ex ipsa ortum. Vinculum quo Institutum saeculare et ipsius membra, proprie dicta, inter se coniungi oportet, debet esse : 1° Stabile, ad normam Constitutionum, sive perpetuum sive temporarium, elapso tempore renovandum (c. 488, I ) ; 2° Mutuum ac plenum, ita ut, ad normam Constitutionum, Sodalis se totum Instituto tradat, et Institutum de Sodali curam gerat atque respondeat. § 4. Quoad communes Institutorum saecularium sedes ac domos. o 9 - ACTA, vol. XIV, n. 4. - 29-3-947. 122 acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Instituta saecularia, etsi communem vitam seu commorationem sub eodem tecto suis membris ad normam iuris non imponant (Art. II, § 1), tamen pro necessitate, vel utilitate unam vel plures communes domos habere oportet, in quibus : T Residere valeant qui Instituti regimen, supremum praecipue vel regionale, exercent ; 2° Commorari vel ad quas convenire queant Sodales, ad institutionem accipiendam et complendam, ad exercitia spiritualia peragenda et ad alia huiusmodi ; 3° Recipi possint Sodales, qui ob infirmam valetudinem, vel ob alia rerum adiuncta sibi providere non valeant, vel quibus non expediat, ut apud se vel apud alios ipsi privatim remaneant. Art. IV § 1. Instituta saecularia (Art. I) a Sacra Congregatione de Religiosis dependent, salvis iuribus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, ad normam c. 252 § 3, quoad Societates et Seminaria Missionibus destinata. § 2. Consociationes, quae rationem non habent seu plene finem non profitentur in Art. I descriptum, illaeque etiam, quae aliquo ex elementis carent in Art. I et III huius Constitutionis Apostolicae recensitis, iure reguntur Associationum fidelium, de quibus in cc. 684 sqq. et a Sacra Congregatione Concilii dependent, salvo praescripto c. 252 § 3, quoad territoria Missionum. Art. V % 1. Instituta saecularia Episcopi, non autem Vicarii Capitulares vel Generales condere et in personam moralem, ad normam c. 100 §§ 1 et 2, erigere possunt. § 2. Ea tamen Instituta Episcopi ne condant neque condi sinant, inconsulta Sacra Congregatione de Religiosis, ad normam c. 492 § 1 et Art., qui sequitur. Art. V I § 1. Ut Episcopis, de erectione Institutorum ad normam Art. V § 2 in antecessum consulentibus, Sacra Congregatio de Religiosis licentiam concedat eadem erigendi, de iis, congrua congruis ipsius iudicio referendo, edoceri debet, quae pro erectione Congregationis Societatisve vitae communis iuris dioecesani in Normis ab eadem Sacra Congregatione impertitis definiuntur (nn. 3-5) atque de aliis quae ex stilo et praxi eiusdem Sacrae Congregationis inducta sunt, vel in posterum inducentur. Acta Pii Pp. XII 123 § 2. Obtenta ab Episcopis Sacrae Congregationis de Religiosis licentia, nihil obstabit quominus, ipsi iure proprio uti libere possint et erectionem peragere. De erectione peracta officiale nuntium eidem Sacrae Congregationi Episcopi mittere ne omittant. Art. V I I § 1. Instituta saecularia, quae approbationem vel laudis decretum a Sancta Sede consequuta fuerint, iuris pontificii efficiuntur (cc. 488, 3° ; 673 § 2). § 2. Ut Instituta saecularia iuris dioecesani laudis vel approbationis decretum consequi valeant, illa generatim, congrua congruis Sacrae Congregationis de Religiosis iudicio referendo, requiruntur quae ex Normis (nn. 6 sqq.) et ex eiusdem Sacrae Congregationis stilo ac praxi pro Congregationibus et Societatibus vitae communis praescripta et definita sunt, vel in posterum definientur. § 3. Ad horum Institutorum eorumque Constitutionum primam, ulteriorem, si casus ferat, ac definitivam approbationem ita procedatur : I Causae, de more paratae et unius saltem Consultoris voto ac dissertatione illustratae, in Consultorum Commissione, sub ductu Excmi eiusdem Sacrae Congregationis Secretarii aliusve ipsius vices gerentis, prima fiet disceptatio ; o 2° Inde res tota, praeside Enlo Sacrae Congregationis Cardinali Praefecto, atque invitans ad causam diligentius excutiendam, prout necessitas seu utilitas suggérât, peritis seu peritioribus Consultoribus, pieni Sacrae Congregationis Congressus examini ac decisioni subiiciatur ; 3° Congressus resolutio ab Emo Cardinali Praefecto vel ab Excmo Secretario Audientia Ssmo Domino referenda Ipsiusque supremo iudicio submittenda erit. Art. V I I I Instituta saecularia, praeterquam propriis, si quae adsint vel in posterum ferentur legib.us, ad normam iuris pro non exemptis Congregationibus et Societatibus vitae communis vigentis, Ordinariis locorum subiecta sunt. Art. IX Regimen internum Institutorum saecularium hierarchice ad instar regiminis Religionum et Societatum vitae communis, congrua congruis eiusdem Sacrae Congregationis iudicio referendo, pro ipsorum Institutorum natura, finibus, et adiunctis ordinari potest. 124 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Art. X Quoad iura et obligationes Institutorum, quae condita iam sunt et ab Episcopis, consulta Sancta Sede, vel ab ipsa Sancta Sede fuerunt approbata, hac Constitutione Apostolica nihil immutatur. Haec edicimus, declaramus ac sancimus, decernentes pariter Apostolicam hanc Constitutionem firmam, validam et efficacem semper esse ac fore, suosque plenos et integros effectus sortiri atque obtinere, contrariis quibuslibet non obstantibus, peculiarissima etiam mentione dignis. Nulli igitur hominum liceat hanc Constitutionem a Nobis promulgatam infringere, vel eidem temerario ausu contraire. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die II Februarii, Purificationi Beatae Virginis Mariae sacra, anno MDCCCCXXXXVII, Pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. XII ALLOCUTIO Ad Excmum Virum Carolum Hélou, primum Reipublicae Liban>ensis Legatum extra ordinem liberis cum mandatis, Summo Pontifici Litteras públicas porrigenternd Monsieur le Ministre, Voici que, pour la première fois au cours de l'histoire, il est donné à un Pontife Romain de saluer ici un fils du Liban, appelé à représenter officiellement au centre de la Chrétienté cette noble Patrie qui, après de longs siècles des vicissitudes les plus diverses, à la suite d'une période si chargée des événements les plus extraordinaires, vient d'obtenir la plénitude de sa liberté et de son indépendance. Les paroles mêmes, par lesquelles Votre Excellence Nous présentait, il y a un instant, ses Lettres de créance, sont pour Nous la preuve la plus évidente que le choix de Monsieur le Président de la République Libanaise s'est arrêté sur une personnalité qui, dans les circonstances exceptionnelles de l'heure présente, sait voir en sa haute charge, par dessus même l'importante fonction qui lui est assignée, une providentielle mission. Profondément pénétré de la grandeur du rôle qui vous incombe, vous * Habita die 17 Martii a. 1947. Acta Pii Pp. XII 125 prenez possession de votre poste d'Envoyé extraordinaire et Ministre plénipotentiaire près le Saint-Siège et vous en abordez les responsabilités avec une conviction et une conscience, dont tous les citoyens de la jeune République, sans distinction de communautés ethniques, sauront apprécier la juste valeur et la véritable dignité. Dans l'inauguration des relations officielles directes et permanentes entre le Saint-Siège et le Liban, Votre Excellence tient à voir, non pas une innovation, mais bien la continuation, le progrès, en conformité avec l'esprit moderne, de rapports qui, en réalité, remontent aux premières origines de l'ère chrétienne. Les termes, dans lesquels vous vous êtes exprimé, Nous ont fait éprouver, Monsieur le Ministre, le très vif plaisir de constater que les principes proclamés par ce Siège Apostolique et par Noùs-même comme base morale d'une paix véritable et d'une équitable collaboration des peuples, y compris les petits et les faibles, ont trouvé, dans le cœur des Libanais, un profond et reconnaissant écho. De l'issue de la lutte pour la suprématie du droit dépend la montée ou la décadence des peuples. Il est temps, grand temps que la supputation mathématique des ressources respectives de la force matérielle cède le pas à la mesure des valeurs morales, devant lesquelles le fort lui-même n'a qu'à s'incliner, si l'on veut affranchir les Nations du cauchemar de nouveaux conflits pour l'avenir et leur frayer la route vers le retour au bien-être. Nul n'a plus d'intérêt à cette transformation de la mentalité que les Etats qu'on appelle les « petits ». Mais ces « petits » savent montrer par de glorieux exemples que, eux aussi, et précisément comme tels, peuvent être les pionniers d'un authentique et lumineux progrès. Plaise à Dieu, Monsieur le Ministre, que dans cet acheminement vers une morale supranationale plus pure, votre Nation ait aussi à- jouer un rôle bienfaisant et efficace ! De ce rôle qui lui est réservé, Nous pouvons, croyons-Nous, signaler entre autres un trait caractéristique. Les coteaux et les terrasses, char-. gés d'une splendide végétation, luxuriante et variée, par lesquels le Liban s'abaisse en pente douce vers la mer, Nous semblent offrir une image de son antique civilisation qui, riche de fruits heureux, descend jusqu'à la génération actuelle depuis la lointaine et florissante époque des Phéniciens, offrant à l'histoire l'exemple d'un peuple toujours, et aujourd'hui encore, très ouvert à toute saine nouveauté. Ce double caractère de parfaite maturité et de souple adaptation, joint à la fermeté du senti- 126 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ment essentiellement religieux, unanime dans le culte d'un Dieu personnel, font de ce même peuple un solide rempart contre les assauts de l'athéisme, destructeur de toute civilisation. Grâce à l'heureuse conjonction de ces trois éléments à sa base spirituelle, la République du Liban, à présent dans l'épanouissement et la vigueur de sa jeunesse, forme un précieux trait d'union entre le monde de l'occident et celui de l'orient. Ainsi votre Patrie, comparable, dans la variété de ses éléments ethniques et linguistiques à l'aigle aux ailes chatoyantes de mille couleurs que le prophète Ezechiel vit planer au-dessus du Liban semble, Monsieur le Ministre, appelée par vocation singulière à réaliser cette douce et fraternelle communauté de vie, dont parle le Psalmiste, même entre membres différents par l'origine et par la pensée. L'exemple vivant d'un si précieux sentiment fraternel, si favorable au bien commun dé tous, pourrait être, au milieu des agitations du Proche Orient, d'une noble et instructive signification. Aussi caressons-Nous la belle espérance de voir tous les catholiques Libanais des différents rites, en plein accord avec les maximes de l'Evangile, et selon Nos propres intentions qui toutes visent à la réconciliation des peuples et à rétablissement d'une paix assurée, unir leurs efforts en vue de pénétrer, d'imprégner leur jeune Etat, dans la personne de tous ses fils, d'un esprit chaque jour plus conforme à cet idéal. Le zèle des citoyens catholiques à prêter leur concours dans cet effort commun trouvera un encouragement et un stimulant puissant dans la confiance fondée qu'ils auront de voir mises à effet les assurances données au Saint-Siège à l'occasion de la reconnaissance de l'Etat Libanais et tout spécialement celles qui regardent la libre pratique de la religion, l'exercice sans entrave du magistère et de la juridiction ecclésiastique, la protection de la famille chrétienne, l'éducation intellectuelle et morale de la jeunesse en harmonie avec la doctrine catholique, le droit d'association. 1 2 Avec la ferme conviction que Votre Excellence apportera dans sa nouvelle charge toutes les énergies de son intelligence, toute l'ardeur de son cœur à renforcer et aviver cette confiance, Nous lui donnons l'assurance que, de Notre côté, elle rencontrera un constant et bienveillant appui. Veuillez, Monsieur le Ministre, transmettre à Son Excellence Monsieur le Président de la République, à son Gouvernement, à tous les 1 EZECÏI. 17, 3. 2 Ps. 132, 1. 127 Acta Pii Pp. XII groupes constituant le peuple Libanais, Notre salut et Nos vœux paternels. La langage biblique, passé dans le domaine spirituel commun des peuples civilisés, a fait du Cèdre, dont se pare le drapeau de votre Nation, le symbole de la force, de la vitalité, de la fécondité, de la résistance tranquille aux coups de la tempête. Cette vigueur de résistance, au sein d'un monde convulsé par les ouragans, est fonction de la force, de la profondeur, de la solidité des racines, qui s'enfoncent dans le sol des principes éternels. Car. selon l'avertissement de l'Apôtre des Gentils aux chrétiens de son temps, si la racine est sainte, les branches le seront aussi. 3 En invoquant la protection du Très Haut sur tous ceux que le Cèdre du Liban abrite sous son ombre, Nous leur donnons à eux tous Nos chers Fils et Filles, et d'une manière particulière à Votre Excellence, comme gage des faveurs divines, Notre Bénédiction Apostolique. NUNTIUS RADIOPHONICUS ALUMNIS SCHOLARUM CATHOLICARUM STATUUM FOEDERATORUM AMERICAE SEPTENTRIONALIS DATUS AD SOLLICITATAM CARITATEM ERGA PUEROS INDIGENTES EUROPAE ET ASIAE ORIENTALIS/ NE FAME PEREANT.* Our foving greetings to you, dear children of the Catholic schools of America. Fou are more than two million strong in the elementary classes. Addi to your number another half milion of your older brothers and sisters in the High Schools and Colleges, and what a massive testimony you présent to the faith of your mothers and fathers, to their spirit of self-denial and generosity in safeguarding that faith for you, their dearest treasures. You can never thank your parents enough for sending you to your Catholic schools, where you are being taught how to become good Citizens of your country and faithful, holy children of your Church. This is the first time We have ever addressed Our words to you, dear boy s and girls; and there is a special reason why We do so now. Let Us teli you what it is. You are very happy in your beautiful schools, some small, some very big. You have light and heat, and ali the books you need to learn your lessons well. When schóol is over, you put on your warm over-coats, wrap up well and go out to play even in the 3 Cfr. Rom. 11, 16. * -Datus die 19 mensis Februarii a. 1947. 128 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale snow; becausé your shoes and stockings are strong and protect you securely against the cold and wet. When evening comes, you will sit down to a warm sùpper thàt mother has prepared to make you grow up healthy and happy. But you must know that there are other millions of children here in Europe and out in the far East, whose life is very différent. They are yonng boy s and girls just your age, and they too should be growing up happy and healthy. Instead, they are falling victims to dread disease, they are hungry, some of them are starving, and many of them are going to die so very young. They shiver in the cold; their clothes are thin and worn ; many have only rags to cover their f rail bodies, have no stockings, no shoes. And their mother s, who love them just as much as your mothers love you, can give them only a little bite to eat at the end of the day. What is sadder, thousands of these 'children have no fathérs or mothers to take care of them. They died during the terrible war ; and these children now walk the city streets, wander over country roads little conscious of the périls around them, and at night must look for some shelter in cold cellars or are crowded together in rude barracks, only to begin another lonesome, aimless, dangerous day when the sun comes up again. And what dangers are awaiting them! There are often no attractive schools for them. They are not taught, as you are, by devoted retigious, Sisters and Brothers, ali the wonderful things about God : how He created them for Himself; how He loves them and sent His only begotten Son to redeem them and help them get to heaven ; how they must love God, be good and obey the commandments of God and ali that the Church téaches them. They feel that they have been abandoned; and how easily they learn to do what is very wrong. You remember that charming scene in the life of Jesus, when the children gathered around Hirn and would not let Him go ; and some of His friends wanted to drive them away : but He said : no, let the children be, do not prevent them from coming t o m e . And with love He laid His sacred hand upon their heads in blessing. Today the millions of sufiering children are looking with appealing eyes to the Vicar of Jesus. Let them come to U s ; let no one hold them off. We love them ali with the love of Christ, and We cannot rest so long as the pangs of hunger make them cry out for help and their immortai souls are in perii of being set upon by the enemy of God. Charitable benefactor s throughout the world, and ëspecially the Catholics of America Acta Pii Pp, XII m have sent Us thousands of tons of food and clothing, which We have been distributing among those in greatest distress. Bounteous funds have been placed at Our disposai to save the children f rom the Street with all its evil and to provide for them a decent lodging and home, where they may be educated into honourable and God-fearing Citizens, But still more is needed. That is why your bishops and priests in their, untiring generosity are asking all to make yet one more effort to head off sickness and hunger and soul-starvation from the homeless, helpless, harried peoples of Europe and Asia. And We have been told that you, dear boy s and girls of the elementary schools, want to do your little part in this beautiful mission of mercy. That is why We wished to speak to you today. We wished to thank you for that noble désire and to encourage you to do your best to make this drive the most successiul of all. Lent begins today, and you will be wanting to off er some little penance to the Lord you love dearly and whom you wish never to offend. This penance will allow you to save your pennies and dimes, and they will buy the bread or the medicine that will help to save the life of some less fortunate child, and protect him from the danger of sinning against. God. And how God will love you for it, and will bless you and your future and ali those at home ! As a.proof of Our great joy for your holy resolution to share some of your comfort and happiness with the children who have none, and a token of Our affection for each and every one of you, We will now impart to you, to your dear parents, to your devoted teachers and to all who assist in this truly Christ-like campaign the Apostolic Bénédiction. 13Ö Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ACTA 88. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM DE VEXILLORUM BENEDICTIONE Proposito dubio : « An vexilla cuiusvis civium partis (partito politico) benedicere liceat », Emi ac Revmi DD. Cardinales fidei moribusque tutandis praepositi, attento decreto huius Supremae, diei 31 augusti 1887, in generali consessu habito feria IV, die 5 Martii 1947, respondendum decreverunt : Negative. Et sequenti feria V, die 6 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. D. Pius Divina Providentia Papa XII, in Audientia Excmo Dno Adsessori S. Officii impertita, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem ratam habuit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 20 Martii 1947. SEBASTIANUS FRAGHÌ, Supr. S. Congreg. S. Officii Notarius. SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : Die 17 Februarii 1947. — Cathedrali Ecclesiae Tarbiensi et Lourdensi praefecit Exc. P. D. Petrum Theas,, hactenus Episcopum Montis Albani. — Cathedrali Ecclesiae Suessionensi R. D. Petrum Augustum Douillard, archipresbyterum parochum, e dioecesi Andegavensi. — Cathedrali Ecclesiae Ambianensi R. D. Albertum Droulers, Moderatorem doctrinae ecclesiasticae tradendae in dioecesi Insulensi. Sacra Congregatio Consistorialis 131 — Titulari episcopali Ecclesiae Myrinensi R. D. Alaphridum Ancel, ex archidioecesi Lugdunensi, Moderatorem generalem Instituti vulgo <( Prado », quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Petri S. R. E. Card. Gerlier, Archiepiscopi Lugdunensis. die 22 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Aeliensi R. P. Iosephum Hascher, e Congregatione S. Spiritus, quem constituit Praelatum nullius Juruensem. die 29 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Parnassenae R. D. Danielem Tavares de Baeta, Thesaurarium Curiae archiepiscopalis Mariannensis, quem constituit Auxiliarem Excmi P. D. Helvetii Gomes de Oliveira, Archiepiscopi Mariannensis. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS DECRETUM Publici iuris iam facta Constitutione Apostolica Provida Mater Ecclesia, omnia diligenter parare oportet quae ad ipsius interpretationem, applicationem, complementa, necessaria seu opportuna videntur. Ideo ex Audientia Ssmi, habita ab infrascripto Cardinali huius Sacrae Congregationis Praefecto die 24 vertentis mensis Martii, specialis Commissio iurisperitorum instituitur, quae Sacrae Congregationi in illis omnibus assideat, quae ad legislationem Instituta saecularia quoquo modo respicientem et ad ipsorum Institutorum approbationem atque evolutionem spectant. Commissarii, quibus alii, prout necessitas vel utilitas suggérât, addentur, sequentes Revmi Patres recensentur : Revmus P. Emmanuel Suárez, Magister Generalis Ordinis Praedicatorum; Revmus P. Ioseph Grendel, Superior Generalis Congregationis Verbi Divini ; Revmus P. Agatangelus a Langasco, Procurator Generalis Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum ; Revmus P. Ioseph Creusen, S. I., in Pontificia Gregoriana Universitate Iuris Canonici Professor ; Revmus P. Servus Goyeneehe, C. M. F., Professor Iuris Canonici in Pontificio Athenaeo Utriusque Iuris Lateranensi ; 132 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Revmus D. Alvarus del Portillo, Procurator Generalis Instituti saecularis ((Opus D e i » , a secretis. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Religiosis, die 25 Martii 1947. • : £ß A. Card. LAVITRANO, Praefectus L . © S. f Fr. L. H. Pasetto, Archiep. tit. Iconien., Secretarius. SACRA CONGREGATIO RITUUM TAURINEN, CANONIZATIONIS B. IOSEPHI CAFASSO, CONFESSORIS, SACERDOTIS SAECULARIS COLLEGII ECCLESIASTICI TAURINENSIS MODERATORIS. SUPER DUBIO An, stante approbatione duorum miraculorum, post indultam Eidem Beato ab Apostolica Sede Venerationem, Tuto procedi possit ad sollemnem Eiusdem Canonizationem. Magna est sacerdotum dignitas ! Sacerdotibus enim Christus Dominus Ecclesiae suae regimen concredidit, ut homines ad caelestem patriam dirigant. Sacerdos itaque, ut concinne Petrus Comestor scribit, ((est pastor, est et iudex, est et intercessor : pastor in Ecclesia, iudex in cathedra, intercessor in Missa ; pastor ut sane erudiat, iudex ut iuste definiat, intercessor ut pie subveniat » (P. L. 198, col. 1833). Taurinensis Archidioecesis plures insignes sacerdotes se habere merito gloriatur, qui sub decimioctavi finem et elapso saeculo pastorali zelo, doctrina ac vitae sanctitate fulserunt; atque validum munimen contra pervadentem iansenismum constituerunt. Quoniam autem uniformis atque inconcussa doctrina valde iuvat ad efficaciter-pugnandum, sollertia et ardenti horum sacerdotum zelo, quos honoris causa dignum et gratum est commemorare, sodalitas quaedam cui nomen ((Amicitia Sacerdotalis » constituta fuit a P. de Diessbach eiusque valido adiutore Dei Servo Pio Brunone Lanteri, qui postea, vix pace restituta in Europa, una cum theologo Guala ecclesiasticum Collegium seu Convictum condidit, in quo triennium novensiles sacerdotes in theologiam pastoralem ac moralem ad mentem S. Alfonsi de Ligorio incumberent. B. Iosephus Cafasso, anno 1811 in oppido <( Castelnuovo di Asti » natus, ad presbyteratum promotus, anno 1834 hoc Collegium ingressus est; ubi sub theo- Sacra Congregatio Rituum 133 logi Guala sapienti disciplina adeo in scientia ac sanctitate profecit, ut eidem theologo, unanimi bonorum plausu, in Collegio moderando, anno 1848 succësserit. Inter plures magni meriti viros, qui eo regente floruerunt, S. Ioannes Bosco eminuit. Non annis sed meritis plenus die 23 Iunii anno 1860 B. Iosephus ad Superos evolavit. Anno 1906 Pius X commissionem Introductionis causae subsignavit, Benedictus XV decretum approbationis virtutum edi iussit, Pius XI, miraculis approbatis, beatorum fastis a. 1925 eum accensuit. Resumpta sub eodem Pontifice causa anno 1934, Ssmus D. N. Pius Pp. XII duo miracula post eius beatificationem a Deo eiusdem interventione patrata approbavit, edito a S. R. C. decreto die octava Decembris mensis elapso anno. His approbatis, ut iuridice constet a Sacra hac Congregatione omnia servata esse quae a iure et praxi ab ea requiruntur antequam Summus Pontifex ad consistorialia acta procedat proxime ad Canonizationem spectantia in generali coetu, coram eadem Sanctitate Sua, Revmis Cardinalibus, Praelatis officialibus atque Consultoribus dubium est proponendum : An, stante approbatione duorum miraculorum post indultam Eidem Beato venerationem, Tuto procedi possit ad sollemnem Eiusdem Canonizationem. Dubium hoc ab infrascripto Cardinali S. R. C. Praefecto nec non huius causae Ponente, die 28 Ianuarii mensis, decurrentis anni fuit propositum; cui omnes unanimi favorabili suffragio responderunt. Beatissimus vero Pater suam edere sententiam distulit ad hanc usque diem, 16 Februarii mensis, Dominicam Quinquagesimae, ut impensius divinam mentis illustrationem suis, praesentiumque precibus imploraret. Quapropter infrascriptum Cardinalem S. C. Praefectum atque causae Ponentem, nec non R. P. Salvatorem Natucci, Fidei Promotorem generalem meque Secretarium ad Se ad vocavit, sacroque Eucharistico sacrificio pientissime litato, edixit: Tuto procedi posse ad Beati Iosephi Cafasso sollemnem Canonizationem. Hoc autem decretum rite promulgari atque in acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, d. 16 Februarii, Dominica Quinquagesimae, a. D. 1947. '£& C. Card. L. m SALOTTI, Ep.Praen., Praefectus. s. t A. Carinci, Archiep. Seleiic, Secretarius. 134 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS DECRETUM PONTIFICIA UNIVERSITAS CATHOLICA S. PAULI IN BRASILIA ERIGITUR Mira bonorum opulentia praeclara Sancti Pauli civitas in ditione Brasiliensi cum refulgeat, aequum est, decorum atque pulchrum, non modo materiali civium felicitati consulere, sed etiam scientia ac doctrina animis hominum excolendis prospicere, utpote qui, a Deo creati et sanguine Christi redempti, in summum spirituale bonum incessanter adspirent. Quod consilium Eminentissimus Vir S. R. E. Cardinalis Carolus Carmelus de Vasconcellos Motta, Archiepiscopus Metropolita Sancti Pauli in Brasilia, ardenter fovens atque prudenter aperiens, laetum excepit plausum ab omnibus Ecclesiasticae Provinciae Episcopis necnon a plurimis Catholicorum optimisque viris, qui, incepto alacres ovantes, opus cui nomen « Fundatio Sancti Pauli » catholicae doctrinae tuendae ac provehendae constituerunt. Brevi Catholicorum spes ad effectum deducta est : modico enim temporis lapsu, exstantibus iam et in unum redactis Disciplinarum diversis Facultatibus, exoptata studiorum Sancti Pauli Universitas exsurgit, quae die x x n mensis Augusti praeteriti anni iuridico titulo publice donata fuit dieque III Septembris sollemniter dicata. Nuper idem Eminentissimus Vir Cardinalis Archiepiscopus Sancti Pauli enixe efflagitavit ut Sedes Apostolica hanc Universitatem Catholicam, tam feliciter auspicatam, suprema sua auctoritate probaret ac firmaret. His Viri Eminentissimi votis, quibus universae Provinciae Ecclesiasticae Sancti Pauli Episcoporum fideliumque vota adiungebantur, Ssmus D. N. Pius div. Prov. Pp. XII, infrascripto huius Sacrae Congregationis Cardinali Praefecto referente in Audientia diei xn volventis mensis et anni, benigne et libenter obsecundare dignatus est. Quam ob rem haec Sacra Congregatio, nomine et auctoritate Summi Pontificis, Universitatem Catholicam Sancti Pauli in Brasilia praesenti decreto canonice erigit atque erectam declarat, iis Facultatibus, Scholis et studiorum Cursibus constitutam, qui necessarii seu utiles nunc yiden- Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus 135 tur vel, pro rerum adiunctis, in posterum videbuntur, cum omnibus iuribus, privilegiis et honoribus, quibus huiusmodi Instituta a Sede Apostolica dependentia merito fruuntur ; deoernitque ut haec nova Universitas, quae statutis et normis a Sancta Sede approbandis regetur, Pontificio titulo decoretur. Servatis normis et praescriptionibus Sedis Apostolicae; contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Callisti, d. x x v m. Ianuarii, in Festo Conversionis Sancti Pauli Ap., anno Domini MCMXLVII. L Card. PIZZARDO, Praefectus. L. $ S. f I. Rossino, Archiep. Thessalonicensis, Secretarius. v 136 Acta Apostolicae Sedis -> Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Lunedì, 17 marzo 1947, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Dott. C a e l o H é l o u , Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica del Libano, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SEGRETERIA DI STATO NOMINE * v Con Brevi Apostolici, il Sa,nto Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 24 gennaio 1947. L'Emo e Revmo 'Signor Cardinale Micara Clemente, Protettore delle Figlie della Croce (Liegi). 2 febbraio » L'Emo e Revmo .Signor Cardinale Tedeschini Federico, Protettore delle Suore della Carità della Beata B. Capitanio (Milano). » » » L'Emo e Revino Signor Cardinale Tedeschini Federico, Protettore delle Figlie dei Sacri Cuori di Gesù e Maria (Genova). 3 )) » L'Emo e Revmo 'Signor Cardinale Micara Clemente, Protettore della Pia Società Torinese di 8. Giuseppe (Roma). 15 » » L'Emo e Revmo iSignor Cardinale Lavitrano Luigi, Protettore delle Suore della Croce del Ssmo Cuore di Gesù (Messico). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Lavitrano Luigi, Protettore dei Missionari dello Spirito Santo (Città di Messico). 24 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Canali Nicola, Protettore delle Piccole Ancelle del S. Cuore (Città di Castello). 21 marzo » S. E. Revma Monsig. Zanin Mario, Arcivescovo Tit. di Traianopoli di Rodope, Nunzio Apostolico nella Repubblica del Chile. 22 » » S. E. Revma Monsig. Marina Alcide, Arcivescovo Tit. di Eliopoli di Fenicia, Nunzio Apostolico nella Repubblica del Libano. An. et vol. XXXIX 15 Aprilis 1947 (Ser. II, v. XIY) - N. 5 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA P I I PP. X I I LITTERAE ENCYCLICAE AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS, ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET C O M M U N I O NEM C U M APOSTOLICA SEDE HABENTES: DECIMOQUARTO EXACTO SAECULO A PIENTISSIMO S. BENEDICTI OBITU. PIUS PP. XII VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Fulgens radiatur, quasi in noctis caligine sidus, Benedictus a Nursia, Italiae non modo, sed totius etiam Ecclesiae decus. Cuius qui ritam inditam suspexerit, ac tetricam illam, qua vixit, tempestatum ad historiae fidem expiraverit, is procul dubio divinae sententiae veritatem sentiet, qua Christus Apostolis et ab se conditae societati spopondit : « . . . Ego vobiscum sum omnibus diebus, usque ad consummationem saeculi»., Quae quidem sententia ac pollicitatió vim suam nullo tempore pro certo amittit, sed ad omnem saeculorum respicit cursum, qui divino nutu dirigitur. Quin immo, cum acriores in christianum nomen hostes ingruunt, cum asperioribus fluctibus 1 1 MATTH., XXVII, 20. 1 0 - ACTA, vol. XIV, n. 5. — 15-4-947. 138 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale fatidica Petri navis iactatur, cum omnia denique labare videntur nec ulla humanae opis spes affulget, tum sponsor, solator supernaeque virtutis altor adest Christus, qui novos idcirco excitat athletas suos, ut rem catholicam tueantur, in pristinum restituant, eidemque auctiora usque incrementa, caelesti aspirante suífraganteque gratia, impertiant. Horam in numero Noster praeclara luce renidet et « gratia Benedictus et nomine », qui providentis Dei consilio e tenebricoso saeculo emersit, cum Eqclesiae non modo, sed civilis etiam humanique cultus status ac fortuna summo discrimine periclitabatur. Romanum Imperium, quod ad tantae gloriae apicem pervenerat, ac tot populos, gentes nationesque sapienti iuris temperatone aequitateque ita sibi coagmentaverat, ut « patrocinium orbis terrae, verius quam imperium potuisset nominari », iam, ut terrenae res omnes, ad occasum declinaverat ; quandoquidem intus debilitatum ac corruptum, foris autem barbarorum incursionibus, a septemptrionibus irruentium, diffraetum, immani ruina sua in occidentalibus regionibus obrutum erat. Hac in tam saeva procella tantaque rerum iactura, undenam civili hominum consortioni spes illuxit, undenam eidem auxilium ac tutamen est ortum, quo veluti ex naufragio posset se suarum que rerum reliquias saltem incolumes servaret Ex catholica profecto Ecclesia : etenim, dum terrena incepta, terrenaque instituta omnia, utpote quae humano solummodo consilio humanaque vi polleant, alia ex aliis decursu temporum succrescunt, ad fastigium perveniunt, ac deinde suapte natura misere demittunt, decidunt, ac corruunt; quam tamen Redemptor noster communitatem constituit, ea ex divino habet Conditore suo, ut superna vita virtuteque perpetuo fruatur; qua_ quidem alita atque innixa ita temporum, rerum hominumque iniurias eluctatur victrix, ut ex eorum detrimentis ac ruinis novam queat felicioremque aetatem educere, novamque civium, 2 3 2 3 S. GREG.. M., Lib. Dial., II, Prol. ; P. L., LXVI, 126. Cf, C i c , De Off., II, 8. 139 Acta Pii Pp. XII populorum ac gentium christiana doctrina christianoque afflatu componere ac conformare. societatem. Quam autem partem hac in redintegratione renovationeque rerum Benedictus egerit, placet, Venerabiles Fratres, per Encyclicas has Litteras presse ac summatim attingere, dum videtur hoc anno quartum ac decimum expleri saeculum, postquam ipse, innumeris laboribus in Dei gloriam hominumque in salutem exantlatis, terrestre exsilium caelesti patria feliciter mutavit. I 4 Is, « liberiori genere ex provincia Nursiae exortas », « spiritu iustorum omnium plenus fuit», ac miro quodam modo rem christianam virtute,, prudentia sapientiaque sua suffulsit; etenim, dum saeculum vitiis consenüerat, dum Italia atque Europa miserrimum digladiantium populorum theatrum videbatur, ac monasticum etiam institutum, terreno respersum pulvere, ad corruptelarum illecebris resistendum repugnandumque minus poterat, quam opus erat, Benedictus perennem Ecclesiae iuventutem praeclara opera sanctitateque sua testatus est, morum disciplinam doctrina exemploque suo renovavit, ac religiosae vitae claustra tutioribus saepsit sanctioribusque legibus. Neque id satis; nam per se per suosque sectatores barbaras Stirpes ex fero vitae usu ad civilem christianumque cultum reduxit, easdemque, ad virtutem, ad laborem et ad pacifica artium litterarumque studia convertens, fraterna necessitudine fraternaque caritate coniunxit. In primo aetatis flore, Eomae liberalibus disciplinis addiscendis traditur; at ibi summo cum animi maerore videt haereses omneque genus errores serpere, multorumque decipere ac deformare mentes; privatos publicosque mores in pronum dilabi; ac plurimos praesertim iuvenes, mundulos ac concinnos, 5 6 4 5 6 S. GREG, M., Lib. Dial., I l , Prol., loc. cit., 126. Ibidem, II, 8; loc. cit., LXVI, 150. Cf. S. GREG. M., Lib. Dial., II, Prol. ; loc. cit., 126. 140 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale in voluptatem caeno miserrime volutari; ita quidem ut de Romana societate illud reapse asseverari posset : « Moritur et ridet. Et ideo in omnibus fere partibus mundi risus nostros lacrimae consequuntur ». Ipse tamen, gratia Dei praeventus, « nulli animum voluptati dedit ... sed cum ... multos ire per abrupta vitiorum cerneret, eum, quem quasi in ingressu mundi posuerat, retraxit pedem ... Despectis itaque litterarum studiis, relicta domo rebusque patris, soli Deo placere desiderans, sanctae conversationis habitum quaesivit ». Commoditatibus igitur vitae ac corrupti saeculi illecebris non modo, sed allicientibus etiam futurae aetatis fortunae et honorabilibus muneribus, quibus inhiare poterat, libentissime vale dixit; ac Roma secedens, silvestres et solitarias regiones petiit, ubi supernarum rerum sibi liceret contemplationi vacare. Itaque Sublaqueum pervenit, ibique in angustum specum se recipiens, caelestem potius quam humanam vitam agere incepit. 7 8 9 Absconditus cum Christo in Deo, illam inibi per triennium ubere cum fructu assequi enisus est evangelicam perfectionem sanctitudinemque, ad quam divino quodam instinctu vocabatur. Terrena omnia refugere ac caelestia solummodo vehementer appetere; diu noctuque cum Deo colloqui, ac preces ad eum fundere incensissimas pro sua proximorumque salute; corpus voluntaria castigatione cohibere ac temperare, pravosque sensuum motus refrenare ac compescere sollemne habuit. Atque ex hac vivendi agendique ratione tam suavem animo percipiebat dulcedinem, ut quas ex terrenis opibus ac commodis iam antea expertus esset oblectationes, eas omnes summo in fastidio haberet oblivioneque quadam oblitteratas. Cum vero humani generis nostis quodam die acerrimis eum libidinis stimulis agitaret, illico, ut nobili ac forti animo erat, strenua voluntate obstitit; ac se in veprium aculea urticarumque asperitates proiciens, erueiatibus hisce ultro susceptis internum in7 SALVIAN., De gub. mundi, V I I , 1; P. L., L U I , 130. « S. GREG M . , Lib. Dial., I I , Prol.; loc. cit., 126. 9 Cf. Col., III, 3. Acta Pii Pp. XII 141 cendium seda vit atque restinxit; ac sui ipsius victor evadens, superna gratia veluti in praemium confirmatus est. « Ex quo videlicet tempore, sicut post discipulis ipse perhibebat, ita in eo est temptatio voluptatis edomita, ut tale aliquid in se minime sentiret. .... Liber quippe a temptationis vitio, iure iam factus est virtutum magister». Itaque Noster, per diuturnum „hoc umbratilis ac solitariae vitae spatium in Sublaqueensi specu latens, sanctissime semet ipsum conformavit roboravitque, ac solida illa iecit christianae perfectionis fundamenta, quibus innixo in posterum sibi liceret magnam eximiae celsitudinis exstruere fabricam. Ut enim probe nostis, Venerabiles Fratres, sanctae navitatis sanctique apostolatus opera inania ac vacua procul dubio evadunt, nisi si eadem ex animo proficiscantur christianis illis ornamentis ditato, quibus tantummodo humana incepta possunt, superna suffragante gratia, ad Dei gloriam animarumque salutem recto itinere dirigi. Id quidem omnino sibi persuasum exploratumque habebat Benedictus; quamobrem, antequam grandia illa consilia ac proposita, ad quae divino afflante Numine vocabatur, exsequenda efficiendaque susciperet, eam, quam ceteris impertire cupiebat sanctitatis formam, ad evangelicae integritatem doctrinae compositam, in se luculenter referre quam maxime contendit, atque a Deo enixis precibus impetravit. Cum autem excelsae eius sanctitudinis fama circumquaque manaret, ac magis in dies magisque percrebresceret, non modo monachi, qui in vicinia commorabantur, eius se disciplinae concredere exoptarunt, sed oppidanorum etiam multitudo ad eum turmatim convolare coepit, quae suavem eius vocem audire, quae praeclaram eius admirari virtutem, quaeque miranda ea cernere cupiebat signa, Deo donante ab eodem non raro perpetrata, Quin immo vivida illa lux, quae ex opaGa Sublaqueensi spelunca radiabatur, tam late diffusa est, ut ad longinquas etiam regiones diffunderetur. Quamobrem « coe10 1 0 S. GREG. M . , Lib. Dial., I I , 3 ; loc. c i t , 132. IM Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale pere etiam tunc ad eum Romanae urbis nobiles et religiosi concurrere, suosque ei filios Omnipotenti nutriendos dare». Tum sanctissimus vir tempus advenisse intellexit, providentis Dei consilio praestitutum, quo religiosorum hominum familiam conderet, eamdemque omni nisu ad Evangelicam perfectionem conformaret^ Idque optimis sub initium evenit auspiciis. Multi enim fuere u ab eeo in loco eodem ad Omnipotentis Dei ... servitium congregati: ita ut illic duodecim monasteria cum Omnipotentis Iesu Christi Domini opitiilatione construere^ in quibus statutis patribus duodenos monachos deputavit; paucos vero secum retinuit, quos adhuc in sua praesentia aptius erudiri iudicavit». 11 12 Verumtamen, dum res — ut diximus — felici utebantur auspicio, ac iam uberes salutaresque edebant fructus, maioresque etiam in posterum pollicebantur, summo Noster cum animi maerore vidit turbidam in süccrescentes segetes ingruere procellam, quam stridens invidia commoverat, ac terrenae cupidinis desideria concitaverant. Quoniam vero Benedictus non humano, sed divino consilio ducebatur, ne, quod in se potissimum conflatum erat odium, in suorum detrimentum misere reciderei, « invidiae locum dedit, atque oratoria cuncta, quae construxerat, substitutis praepositis adiunctis fratribus ordinavit, et paucis secum monachis ablatis, habitationem mutavit loci » . Itaque, Deo fidens eiusque presentissimo fretus auxilio, ad meridiem perrexit, et ad castrum concessit, « quod Casinum dicitur, in excelsi montis latere situm ubi vetustissimum fanum fuit, in quo ex antiquorum more gentilium a stiilto rusticórum populo Apollo colebatur. Circumquaque etiam in cultu daemonum luci succreverant, in quibus adhuc eodem tempore infidelium insana multitudo sacrificiis sacrilegis insudabat. Illuc itaque vir Dei perveniens, contrivit idolum, subvertit aram, succendit lucos, atque in ipso templo Apollinis oraculum 13 11 12 1S Ibidem, II, 3; loc. cit., 140. Ibidem, loc. cit., 140. Ibidem, II, 8; loc. cit., 148. Acta Pii Pp. XII 143 Beati Martini, ubi vero ara eiusdem Apollinis fuit, oraculum sancti construxit Ioannis; et commorantem circumquaque multitudinem praedicatione continua ad fidem vocabat». Casinum, ut omnes norunt, princeps fuit S. Patriarchae domicilium ac praecipuum eius virtutis sanctitatisque theatrum. Ex illius caciimine montis, dum fere undique ignorantiae vitiorumque tenebrae ventitantes omnia obvolvere atque obruere conabantur, novum refülsit lumen, quod, non tantum humanitatis veteris doctrina civilique cultu enutritum, sed christianis etiam praeceptis fotum, aberrantes per devia populos ac gentes collustravit, et ad veritatem ad Tectumque iter revocavit ac direxit. Ita quidem ut iure meritoque asseverari queat, quod sacrum ibi coenobium exstructum fuit, illud optimarum disciplinarum virtutumque omnium perfugium ac praesidium exstitisse, ac gravissimis illis temporibus « quasi Ecclesiae columen fideique propugnaculum » . 14 15 Heic Benedictus monasticae vitae institutum ad eam perduxit perfectionis formam, ad quam iam diu precando, meditando, experiendoque contenderat. Hoc siquidem peculiare ac praecipuum munus eidem ex providentis Dei consilio demandatum fuisse videtur, ut ex orientalibus nempe regionibus monachorum vivendi rationem non tam in occidentem inveheret, quam Italiae ceterorumque Europae populorum ingenio, necessitatibus ac condicionibus accommodaret atque aptaret feliciter. Itaque serenae illi asceseos doctrinae, quae in orientis coenobiis tantopere fioruerat, operosa per eum adiicitur atque indefatigabilis navitas, qua liceat « contemplata aliis tradere » , ac terrenas non tantum segetes ex incultis terris producere, sed spirituales etiam fructus apostolico edere sudore. Quas solitaria vita asperitates habebat, non omnibus consonas ac nonnullis interdum etiam periculosas, eas lenit ac mulcet fraternus Benedictinae domus convictus, in quo precando, operando, ac 1 6 14 1 5 1 6 Ibidem, loc. cit., 152. Bius X, Litt. Apost. Archicoenobium Casinense, d. d. x Febr. a. MDCGCCXIII. S. THOM., I I - I I « , q. 138, a. 6. 144 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale sacris vacando profanisque disciplinis, beata requies non novit otium neque desidiam; et in quo actio et labor, nedum mentem animumque fatigent, dissipent et ad inutilia abstrahant, serenant potius, confirmant, et ad superna erigunt. Non nimius enim disciplinae rigor, non cruciatuüm acerbitas iubetur, sed Dei amor imprimis ac fraterna erga omnes actuosaque caritas. Siquidem (( regulam suam ita temperavit, ut fortes plura facere cuperent, et infirmi eius severitatem non refugerent.... Studebat potius amore suos regere, quam eis timore dominari». Cum igitur quodam die anachoretam cernerei, qui se vinculis alligatum in angustum specum concluserat, ne iterum ad peccata .et ad saeculi vitam redire posset, eum benigne hisce verbis reprehendit : « Si servus Dei es, non teneat te catena ferri, sed catena Christi » . Itaque peculiaribus illis eremitarum vitae normis ac singularibus praeceptis, quae antea plerumque non omnino certa ac statuta erant, sed saepenumero ex ipsius coenobiarchae nutu pendebant, Benedictina lex monastica successit, praeclarum illud romanae christianaeque sapientiae monumentum, in quo monachorum iura, officia ac ministeria Evangelica benignitate ac caritate tempêrantur, et quod tantopere ad multorum excitandam virtutem sanctitatemque provehendam valuit ac valet. In- hac nempe Benedictina lege prudentia summa cum simplicitate coniungitur, christiana humilitas cum animosa virtute copulato; ac severitatem moderatur lenitas, debitamque obtemperationem sana libertas nobilitai. In ea reprehensio firmitate pollet, sed indulgentia ac benignitas suavitate arridet; praecepta omnino vigescunt, sed obedientia dat quietem mentibus, dat pacem animis; silentium gravitate placet, sed colloquium dulci gratia ornatur; ac vis denique auctoritatis exercetur, sed infirmitas non caret auxilio. 17 1 8 19 17 MABIIXON, Annales Ord. 8. Bened.; Laicae 1739, t I, p. 107. 1 8 S. GREG. M . , Lib. Dial., ITI, 16; P. L., LXXVII, 261. 19 Cf. p. 165 BOSSXTET, Panégyrique de 8. Benoît; Œuvres compi., vol. XII, Paris 1863, Acta Pii Pp. XII 145 Haud miramur igitur si,, quam « vir Dei Benedictus ... scripsit monachorum regulam, discretione praecipuam, sermone luculentam » , eam cordati omnes hodie summis laudibus efferant ; ac libet heic praecipua eius lineamenta breviter scribendo attingere et in sua luce ponere, cum id non modo frequentissimae S. Patriarchae suboli, sed ceteris etiam ex clero christianoque populo gratum fore atque utile confidamus. Monastica communitas ita constituitur ac conformatus ut christianae domui assimUletur, cui quidem abbas, seu coenobiarcha, quasi pater familias praesit, atque omnes ex paterna eius auctoritate omnino pendere debeant. « Vidimus expedire — ita Benedictus — propter pacis caritatisque custodiam, in abbatis pendere arbitrio ordinationem monasterii sui». Quamobrem ei singuli universi ex officii conscientia religiosissime obtemperare debent, in eodemque divinam ipsam respicere ac revereri auctoritatem. Qui tamen ex credito sibi munere monachorum animos regendos et ad evangelicam vitae perfectionem excitandos suscepit, diligentissime recogitet atque perpendat sibi fore aliquando de iisdem supremo Iudici rationem reddendam; atque adeo in gravissima hac causa ita se gerat, ut iusto afficiatur praemio, cum « in tremendo iudicio Dei facienda erit discussio » . Ac praeterea quotiescumque in suo cuiusque coenobio res praecipuae pertractandae sunt, sodales convocet omnes, eorumque consilia, libere deprompta, audiat, accurateque consideret, antequam ad easdem aptiore, quo videbitur, modo decernendas deveniat. 20 21 22 23 2 4 25 Gravis autem difficultas ac salebrosa quaestio inde ab initio emersit, cum agebatur de monasticae vitae candidatis, qui excipiendi vel recusandi essent. Concurrebant enim ad sacra coenobia cooptandi ex omni stirpe ac gente et ex quovis civium 20 S. GREG. M., Lió. Dial., II, 3 6 ; P. L., LXVI, 200. Reg. S. Benedicti, c. 65. Of. Ibidem, e. 3. Cf. Ibidem, c. 2. * Ibidem, c. 2. Of. Ibidem, e. 3. 21 22 23 2 25 146 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ordine: Romani nempe ac barbari, liberi ac servi, vieti ac victores, atque ex patricia nobilitate non pauci ex humiliqüe aeraría plebe. Eiusmodi causam quaestionemque Benedictus grandi animo ac fraterna caritate solvit atque composuit; « quia — ita ipse — sive servus, sive liber, omnes in Christo unum sumus, et sub uno Domino aequalem servitutis militiam bail* lamus.... Ergo aequalis sit ... omnibus caritas; una praebeatur in omnibus secundum merita disciplina » . Iis vero iubet, qui Institutum suum amplexi fuerint, ut « omnia ... omnibus sint communia » ; non vi, vel aliquo coactu, sed sponte ac generosa voluntate. Omnes praeterea in coenobii claustris religiosae vitae stabilitate contineantur; ita tamen ut, non modo divinis precibus librorumque lectioni vacare debeant, sed agrorum etiam culturae, sed fabrilibus etiam artibus, sed sacris quoque apostolatus operibus. Etenim « otiositas inimica est animae; et ideo certis temporibus occupari debent fratres in labore manuum... » . Verumtamen hoc primarium omnibus esto, hoc summa diligentia sumnlaque cura enitèndum, ut nempe «nihil operi Dei praeponatur». Quamquam enim «ubique credimus divinam esse praesentiam. ... Maxime tamen hoc sine aliqua dubitatione credamus, cum ad opus divinum adsistimus. ... Ergo consideremus qualiter oporteat in conspectu Divinitatis et angelorum eius esse, et sic stemus ad psallendum, ut mens nostra concordet voci nostrae » . In praecipuis hisce normis atque sententiis, quas ex Benedictina lege quasi delibare placuit, non modo monasticae eiusdem regulae prudentia, opportunitas, ac mirabilis illa cum humana natura congruentia atque concordia facile cernuuntur 2 6 2 7 28 29 30 3 1 32 3 3 26 27 28 29 30 SI 32 33 Ibidem, c. 2. Ibidem, c. 33. Of. Ibidem, c 48. Of. Ibidem, c. 48. Of. Ibidem, c. 57. Ibidem, c. 48. Ibidem, c. 43. Ibidem, e. 19. Acta Pii Pp. XII 147 atque aestimantur, sed eius etiam momentum eiusque summa gravitas. Dum enim obscura, ea ac turbulenta aetate, agrorum cultura, fabriles ingenuaeque artes, litterarum studia ac sacrae profanaeque disciplinae nullo habebantur in pretio, sed misere fere ab omnibus deserebantur, in Benedictinis coenobiis paene innumera succrevit agricolarum, artificum, doctor unique hominum multitudo, quae non tantum vetustae doctrinae documenta incolumia pro viribus servare contendit, sed veteres etiam novusque populos, saepenumero inter se digladiantes, ad pacem, ad concordiam, ad operosamque navitatem revocavit; eosdemque ex renascenti barbaria, ex vastationibus, ex minis ad humanae christianaeque lenitatis mores, ad laboris patientiam, ad veritatis lumen, et ad civilem redintegrandum cultum, sapientia caritateque conformatimi, feliciter reduxit. Neque id satis; hoc enim in Benedictinae vitae Instituto praecipuum est, ut omnes nempe, dum vel manu, vel mente operantur, in id potissimum respectent atque contendant, ut ad Christum se quisque continenter erigant eiusque perfectissima amore exardescant. Non enim possunt terrenae res, vel universae, animum explere hominum, quem Deus ad se assequendum creavit; sed potius id habent ab Auctore suo demandatum, ut nos veluti per ascendentes gradus ad eumdem potiundum moveant atque convertant. Quamobrem perneçesse imprimis est « nihil amori Christi praeponere » ; « nihil sibi Christo cariüs existimare » ; « Christo omnino nihil praeponere, qui nos ad vitam aeternam perducat » . 3 4 3 5 3 6 Huic autem flagrantissimo in Divinum Redeptorem amori caritas in proximos respondeat oportet, quos omnes veluti fratres amplecti debemus, omnique ope iuvare. Quapropter, dum odia simultatesque alios adversus alios agitant atque propellunt, dum rapinae, caedes, innumeraeque aerumnae ac miseriae ex túrbida illa gentium rerumque conversione proficiscun31 35 36 Ibidem, o. 4. Ibidem, c. 5. Ibidem, c. 72. 148 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale tur, suis asseclis Benedictus sanctissima haec praecepta commendat : .« Pauperum et peregrinorum maxime susceptioni cura sollicite exhibeatur, quia in ipsis magis Christus suscipitur » . « Omnes supervenientes hospites tamquam Christus suscipiantur, quia ipse dicturus est: Hospes fui et suscepistis me » . « Infirmorum cura ante omnia et super omnia adhibenda est, ut, sicut revera Christo, ita eis serviatur, quia ipse dixit: Infirmus fui et visitastis me » . Itaque perfectissima eiusmodi erga Deum, erga proximos caritate animatus atque compulsus opus suum consummavit atque perfecit; et, cum iam laetabundus meritisque plenus, caelestes sempiternae beatitatis auras praecipere!, eiusque praegustaret suavitates, « ante sextum ... sui exitus diem, aperiri sibi sepulturam iubet. Qui mox correptus febribus, acri coepit ardore fatigari; cumque per dies singulos languor ingravesceret, sexta die portari se in oratorium a discipulis fecit, ibique exitum suum Dominici corporis et sanguinis perceptione munivit, atque inter discipulorum manus imbecillia membra sustentans, erectis in caelum manibus, stetit, et ultimum spiritum inter verba orationis efflavit » . 3 7 38 3 9 4 0 II Postquam autem sanctissimus Patriarcha ad superes pio obitu evolavit, quem monachorum Ordinem condiderat, nedum decideret, vel collaberetur, visus est potius non modo presentissimo eius exemplo fuisse nullo non tempore ductus, alitus conformatusque, sed eius quoque caelesti patrocinio ita fuisse suffultus ac roboratus, ut maiora in annos incrementa susciperet. Quantopere vero Benedictini Instituti vis ac virtus in priscam illam aetatem feliciter valuerit, et quot quantaque in 37 38 39 40 Ibidem, c. 53. Ibidem, c. 53. Ibidem, c. 36. S. GREG. M . , Lib. Dial., II, 3 7 ; P. L., LXXVII, 202. Acta Pii Pp. XII 149 subsequentium etiam saeculorum cursum contulerit beneficia, ii omnes agnoscant oportet, qui non praeiudicatis opinionibus moti, sed ex historiae fide humanos eventus dispiciant recteque iudicio existiment. Etenim, praeterquam quod, ut supra diximus, Benedictini sodales paene uni fuere, qui per tenebricosum aevum, in tanta hominum ignorantia rerumque dissolutione, doctrinae litterarumque codices custodirent incolumes diligentissimeqüe transcriberent atque commentarentur, iidem etiam praeprimis fuere, qui artes, qui disciplinas, qui magisteria exercerent omnique ope proveherent. Ita quidem ut, quemadmodum Catholica Ecclesia tribus potissimum prioribus suae vitae saeculis sacro cruore martyrum fuit mira quadam ratione solidata et aucta, atque eodem subsequentique tempore divinae eius doctrinae integritas adversus haereticorum incursus atque fallacias per strenuam sapientemque SS. Patrum operam sarta tectaque servata fuit, asseverari reapse possit Benedictinum Institutum eiusque coenobia fio* rentissima non sine Numinis consilio atque afflatu idcirco excita fuisse, ut, collabente Romano Imperio, ac concursantibüs usquequaque féris gentibus, bellico compulsis furore, christiana res publica et sua resarciret detrimenta, et novis Evangelica veritate caritateque mansuefactis populis, eosdem ad fraternam concordiam, ad fructuosum laborem, ad virtutem denique, quae Redemptoris nostri praeceptis regatur, eiusque enutriatur gratia, sollerti atque indefessa data opera redücerent. Siquidem, ut anteacta aetate per consulares vias Romanae gradiebantur legiones, quae Almae Urbis imperio cunctas gentes subicere contenderet, ita tunc innumerae monachorum cohortes, quorum arma « non carnalia sunt, sed potentia Deo » , a, Pontifice Maximo mittuntur, ut non gladio, non vi, non caede, sed Cruce et aratro, sed veritate et caritate pacificum Iesu Christi Regnum ad terrarum orbis usque terminos feliciter propagarent. Ubicumque autem inermes eiusmodi cohortes, quae ex chri41 41 II Cor., X, 4. 150 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale stianae religionis praeconibus, ex opificibus, ex agricolis, atque ex humanarum divinarumque disciplinarum magistris constabant, sua ponebant vestigia, inibi saltuosae incultaeque terrae ferro proscindebantur ; fabrilium optimarumque artium excitaban tur domicilia; atque ex silvestri feraque vita ad civilem consortionem civilemque cultum homines conformabantur, eisdemque Evangelicae doctrinae virtutisque lumen in exemplum praelucebat. Apostoli innumeri, superna flagrantes caritate, incógnitas ac turbulentas peragrarunt Europae regiones, generoso eas irrorarunt sudore ac sanguine, earumque pacatis populis catholicae veritatis sanctitudinisque invexere lucem. Ita quidem ut reapse affirmari possit, quamvis Roma, multis iam aucta victoriis, ius imperii sui terra marique protulerit, per eos tamen « minus... fuisse quod ei bellicus labor subdidit, quam quod pax christiana subiecit». Siquidem non modo Britannia, Gallia, Batavia, Frisia, Dania, Germania, Pannonia ac Scandia, «sed Slavoniae etiam nationes non paucae horum monachorum apostolatu gloriantur, eosdemque et sua decora existimant, et praeclaros civilis sui cultus auctores. Quot sacrorum Antistites ex eorum Ordine orti sunt, qui^ vel iam constitutas Dioeceses sapienti rexer e regimine, vel novas non paucas condidere, suoque fecundarunt labore. Quot magistri doctoresque eximii celebérrimas studiorum ac liberalium artium exstruxere sedes, ac non modo plurimorum mentes, erroribus infuscatas, collustrarunt, sed in universum etiam sacrarum profanarumque disciplinarum adauxere incrementa. Quot denique sanctissimi viri enituere, qui, in Benedictinam adsciti subolem, Evangelicam pro viribus sunt perfectionem assecuti, ac suae virtutis exemplo, sacris concionibus signisque mirandis prorsus, Deo largiente, patratis, Iesu Christi Regnum omni ope propagarunt. In quibus quidem permulti, ut probe nostis, Venerabiles Fratres, vel Episcopali fuere dignitate insigniti, vel Summi etiam Pontificatus refulsere maiestate. Horum apostolorum, Anti42 42 Cf.. S. LEO M., Serm. I in natali Ap. Petri et Pauli; P L., LIV, 423. Acta Pii Pp. XII 151 stitum, sanctorum virorum Summorumque Pontificum nomina, aureis litteris in Ecclesiae annalibus scripta, longum est heic singillatim recensere; ac,ceteroquin tam vivido splendore lucent, tam magnum habent in historiae cursu momentum, ut facile omnibus innotescant. Valde igitur opportunum ducimus ut haec, quae presse scribendo attigimus, per haec saecularia sollemnia intento reputentur animo omniumque ante oculos nitidissima luce reviviscant, quo facilius omnes inde sumant, non modo ut Ínclitos hos Ecclesiae fastos efterant atque dilaudent, sed ut illa etiam, quae sanctioris vitae documenta ac praecepta ex iisdem proficiscuntur, libenti actuosaque voluntate sequantur. Non enim veteres solummodo aetates habuere, cur innumera ex hoc Patriarcha ex eiusque Instituto beneficia, acciperent, sed multa etiam ac gravia habet aevum hoc nostrum, quae ab eo addiscat. Ii addiscant imprimis — quod ceteroquin non dubitamus — qui ex frequentissima eius familia sunt, praeclaris eius vestigiis auctiore cotidie studio insistere, eiusque virtutis sanctitatisque principia atque exempla in suum cuiusque vitae usum deducere. Ita enim profecto eveniet, ut ei non solum, quam caelestem olim, superno quodam instinctu ducti, secuti sunt vocem, cum monasticam auspicati sunt vitam, libenti animo frugiferaque respondeant opera, non solum ut serenae suae conscientiae requieti, sempiternamque suae saluti apprime consulant, sed ut etiam in communem christiani populi utilitatem in divinamque promovendam gloriam, uberibus cum fructibus, allaborare queant. Ac praeterea omnes quoque civium ordines, si studiosa inten taque mente in S. Benedicti vitam in eiusque praecepta praeclaraque facinora intueantur, facere iidem non poterunt quin suavissimo potentissimoque eius afflatu atque appulsu moveantur; ac sponte recognoscant saeculum etiam nostrum, tot tantisque rerum animorumque ruinis, periculis ac detrimentis perturbatum et anxium, necessaria ab eo posse mutuari remedia. Ante omnia vero meminerint ac probe considerent 152 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale augusta religionis principia eiusque morum normas tutiora esse atque firmiora humanae societatis fundamenta; quibus quidem subversis vel debilitans, necessitate quadam pronum esse omnia pedetemptim collabi, quae ad rectum ordinem, quae ad pacem, quae ad prosperitatem civium populorumque pertineant. Id, quod tam luculenter, ut vidimus, Benedictini Ordinis historia testatur, iam prisca ethnicorum aetate lectissima mens perspexerat, cum eiusmodi sententiam edidit: <( . . / V o s Pontifices, ... diligentius ... urbem religione, quam ipsis moenibus cingitis » , Itemque « . . . Quibus [sanctitate et religione] sublatis, perturbatio vitae sequitur, et magna confusio ; atque haud scio an pietate adversus deos sublata, fides etiam et societas generis humani et una excellentissima virtus, iustitia, tollatur». Primum igitur ac praecipuum hoc est: supremum revereri Numen, eiusque sanctissimis legibus privatim, publice obtemperare ; quibus posthabitis nulla prorsus humana potestas frenos est habitura tantos, ut satis cohibere ac iure componere incitatas plebis cupiditates possit. Una enim religio recti honestique firmamenta continet. At aliud quoque sanctissimus Patriarcha docet et admonet, quo nostra haec aetas tantopere indiget: Deum nempe non modo esse honorandum atque colendüm, sed impensa etiam caritate veluti Patrem adamandum. Quae quidem caritas cum hodie misere frigeat atque torpescat, inde consequitur ut plurimi terrena potius quaerant, quam caelestia; idque incomposita contentione, quae turbas non raro parit, simultatesque et odia alit acerrima. Atqui, cum aeternum Numen vitae nostrae sit auctor, ab eodemque innumera nobis impediantur beneficia, debitum omnibus officium est summo eum amore prosequi, ad eumque potissimum nos nostraque omnia convertere ac dirigere. Atque ex eiusmodi divino amore fraterna erga proximos caritas oriatur oportet, quos omnes cuiusvis stirpis, 4 3 44 43 44 Cic, De nat, Deor., I I , c. 40. Ibidem, I, c. 2.. Acta Pii Pp. XII 153 cuiusvis nationis civilisque ordinis utpote in Christo fratres habeamus; ita quidem ut ex universis gentibus ex cunctisque Civitatis classibus una fiat christiana familia, quam non nimium uniuscuiusque utilitatis studium dissociet, sed mutua adiutricis operae collatio amico animo coniungat. Si haec praecepta, quibus olim Benedictus permotus, collabentem turbulentamque illorum temporum societatem collustravit, recreavi t, erexit, ad melioresque reduxit mores, hodie etiam quam latissime in usum veniant atque vigescant, tum facilius procul dubio nostrum quoque saeculum poterit ex formidoloso eiusmodi naufragio emergere, sua poterit rerum animorumque resarcire detrimenta, suisque immensis malis opportune feliciterqtie mederi. Ac praeterea, Venerabiles Fratres, legifer Benedictini Ordinis auctor nos docet —- quod quidem tam libenter hodie conclamato propalam, sed nimio saepius non recte, ut addecet atque oportet, in vitae usum deducitur — humanum nempe laborem non aliquid esse dignitatis expers, odiosum atque molestum, sed aliquid potius amandum, decorum atque iucundum. Operosa etenim vita, sive agrorum cultura, sive artibus quaestuosis, sive denique ingenuis exerceatur disciplinis, non deprimit animos sed nobilitat; non eos in servitutem redigit, sed verius earum rerum, quae circumstant quaeque laboriose tractantur, dominos quodammodo moderatoresque -efficit. Iesus ipse adolescens, cum adhuc intra domesticos parietes lateret, in nutrì cii sui officina tignarium fabrum agere non dedignatus est, divinoque sudore suo humanum voluit consecrare laborem. Animadvertant igitur ii non modo, qui litterarum doctrinarumque studio vacant, sed ii etiam, qui fabrilibus artibus insudant, ut sibimet ipsis possint cotidianum comparare victum, rem agere nobilissimam, qua suis non tantum cuiusque commodis consulere, sed totius etiam inservire queant civilis communitatis bono. Id faciant tamen, ut Benedictus Patriarcha admonet, mente animoque ad caelum erectis; id non vi, sed amore agant; id denique —- cum etiam legitima sua tueantur iura — non 11 - ACTA, v o l . X I V . n. 5. - 15-4-947. 154 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ceterorum sorti invidentes suscipiant, non incomposite ac per turbas, sed tranquillo recteque ordine. Ac "divinae illius sententiae sint memores: « In sudore vultus tui vesceris pane » ; quod quidem praeceptum est ab omnibus hominibus obedientiae expiationisque causa exsequendum. Hoc vero potissimum ne obliviscantur, ex terrenis nempe caducisque rebus, sive mentis acie excultis ac vestigatis, sive laboriosa tractatis arte, ad caelestia illa perpetuoque mansura nobis esse auctiore cotidie nisu contendendum, quae quidem cum assecuti erimus, tum solummodo licebit pace vera, serena requiete, sempiternaque felicitate perfrui. Cum bellum, proxime saeviens, in Camtpaniae ac Latii oras illatum esset, miserandum in modum, ut nostis, Venerabiles Fratres, sacrum etiam Casini montis verticem attigit; et quamvis Nos, quidquid suadendo, adhortando obtestandoque potuimus, nihil reliqui fecerimus, ut religioni sanctissimae, optimis artibus ipsique civili cultui tam immanis ne inferretur iactura, nihilo secius praeclarum illud studiorum pietatisque domicilium, quod e saeculorum fluctibus quasi fax tenebrarum victrix emerserat, subvertit ac dirait. Itaque, dum urbes, oppida ; castella ac vici circum sunt obruta cladibus atque ruinis, visum est quodammodo Casinense etiam Archicoenobium, princeps Benedictini Ordinis domus, quasi filiorum suorum participare luctum, participare miserias. Ac fere nihil aliud incolume superfuit, nisi sacrum hypogeüm, in quo S. Patriarchae exuviae religiosissime asservantur. In praesens quoque, ubi excelsa fulgebant monumenta, parietinae sunt, maceriae ac rudera, quae vepres miserabundae obvolvunt; ac prope tantummodo parva excitata est haud ita pridem monachorum sedes. At cur sperare non liceat, dum quartum ac decimum commemoratur saeculum, ex quo sanctissimus ille vir, postquam tantum inchoavit perfecitque opus, superorum est potitus beatitatem, cur, dicimus, sperare non 4 5 5 Gen., III, 19. Acta Pii Pp. XII 155 liceat fore ut — conventibus bonis omnibus, iisque imprimis, qui et divitiis affiuunt, et generoso praestant animo — antiquissimum hoc Archicoenobium ad pristinum quam primum restituatur decus ? Hoc profecto Benedicto debet humana societas, quae, si hodie tanto doctrinae lumine splendet, si vetustis laetatur litterarum documentis, id magnam partem eidem eiusque laboriosae suboli acceptum referat necesse est. Futurum igitur confidimus ut spei ac votis hisce Nostris res feliciter respondeat; sitque hoc opus non modo redintegratae restitutionis officium, sed auspicium etiam meliorum temporum, quibus Benedictini Instituti afflatus, eiusque opportunissima prae^ cepta magis in dies magisque vigescant. Qua suavissima spe freti, tum vobis singulis, Venerabiles Fratres, cunctoque gregi curis cuiusque vestris demandato, tum universae monachorum familiae, quae legifero hoc gloriatur magistro ac patre, caelestium gratiarum auspicem Nostraeque benevolentiae testem, Apostolicam Benedictionem effuso animo impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die xxi mensis Martii, in festo S, Benedicti, anno MDCCCCXXXXVII, Pontificatus Nostri nono. PIUS PP. XII MOTU P R O P R I O DE ROTA NUNTIATURAE APOSTOLICAE IN HISPANIA DENUO CONSTI- TUENDA. PIUS PP XII AD PERPETUAM REI M E M O R I A M Apostolico Hispaniarum Nuntio constat iam a saeculo XVI a Summis Pontificibus singulare privilegium collatum fuisse ecclesiasticas causas cognoscendi et terminandi. Quod pervetustum tribunal per Apostolicam Constitutionem Administrandae 156 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Iustitiae, die 26 martii 1771 a Clemente Pp. XIV latam, novam ordinationem et nomen nactum est Rotae Nuntiaturae. Quae Rota Apostolicae Nuntiaturae, a civitate plene recognita ac sustentata, iudicibus ex variis catholicae nationis hispanicae provinciis aeque delectis, quorum plures magnam assecuti sunt famam, diu viguit et floruit. Lamentabilis autem rerum publicarum perturbatio, qua paucis abhinc annis et solemnis cum Sancta Sede conventio abrupta est, et sacramentalis natura matrimonii denegata, et sacra quaeque pessumdata, fecit ut ipsa Rota sub verteretur. Quare decessor Noster Pius Pp. XI fel. rec, die 21 iunii 1932, Rotam Nuntiaturae Apostolicae in Hispania iure suppressit. Nunc vero, cum eiusmodi incommoda remota sint atque sacramentalis matrimonii natura iterum agnita, complurium Hispaniae Antistitum nec non publicae rei Moderatorum votis obsecundare cupientes, denuo constituendam censuimus Rotam Nuntiaturae Apostolicae, tribunal mere ecclesiasticum pro causis ecclesiasticis ad tramitem iuris canonici agendis, eamque praesentibus litteris constituimus atque sequentes normas vim legis habituras eidem tribuimus, nostri temporis condicionibus opportune accommodatas : NORMAE A ROTA NUNTIATURAE APOSTOLICAE IN HISPANIA SERVANDAE CAPUT I De constitutione tribunalis Art. 1. - Rota Nuntiaturae Apostolicae, Matriti constituta, est tribunal collegiale, ordinarium, praesertim ad recipiendas appellationes contra sententias ecclesiasticas in Hispaniae dicione latas. Art. 2. - Rota constat ex septem Auditoribus, quibus praeest eorumdem Decanus, primus inter pares. Iidem vix ac attigerint septuagesimum secundum aetatis annum emeriti evadunt et a munere cessant. Art. 3. - Auditores Sacerdotes sint oportet, civitate hispani, ex legitimo matrimonio nati, maturae aetatis, laurea doctorali saltem in iure canonico praediti, honestate vitae, prudentia et iuris peritia praeclari. Acta Pii Pp. XII 157 Art. 4. - Auditores post Decanum ordine sedent ratione antiquioris nominationis, et in pari nominatione ratione antiquioris ordinationis ad sacerdotium, nisi iunior ordinatus sit a Romano Pontifice, et in pari nominatione et ordinatione presbyterali, ratione aetatis (can. 106, 3°). Art. 5. - Vacante decanatu, in officium Decani ipso iure succedit „ qui primam sedem post decanum obtinet. Art. 6. - 1.° Auditores libere eliguntur a Romano Pontifice, perspecto indice candidatorum, quos conventus Metropolitanorum, collatis consiliis cum suis Suffraganeis, idoneos iudicaverit. 2.° Praeses conventus Metropolitanorum indicem et Nuntio Apostolico et Status Moderatori simul mittet, ut hic, si quas habeat politicas generalioris ordinis difficultates adversus quempiam candidatorum, exponere queat. Cum vero Nuntius Apostolicus Gubernii responsionem acceperit aut cum, triginta diebus ab misso indice praeteritis, nulla ei responsio significata sit, indicem Apostolicae Sedi transferendum curabit. 3.° Auditoris nominatio a Summo Pontifice facta Hispaniae Moderatori significabitur, qui, eadem nominationis die, decretum feret quo novus Auditor uti Status magistratus agnoscitur eique propria tribuuntur civilia iura. 4.° Nominatio eodem tempore promulgabitur ab Apostolica Sede et ab hispanico Gubernio. Art. 7. - Auditores sunt praelati domestici Sanctitatis Suae, eisque competunt omnia iura et privilegia huius gradus propria. Art. 8. - Sunt praeterea Nuntio Apostolico adiuvando Auditor-Adsessor atque Abbreviator, qui eidem praesto erunt prout ipsi opus fuerit. Hi duo Officiales, civitate hispani, libere ab Apostolica Sede deligentur iisdemque iuribus ac officiis fungentur quae hactenus exercuerunt. Art. 9. - Sunt quoque in Rota Promotor iustitiae pro tuendo bono publico et Defensor vinculi matrimonii et sacrae ordinationis; eisque dari possunt substituti, qui, sub eorum ductu, bonum publicum vel sacrum vinculum tueantur. Art. 10. - Promotor iustitiae et Defensor vinculi, eorumque substituti, oportet sint sacerdotes, civitate hispanica gaudentes, laurea saltem in iure canonico insigniti, maturae aetatis, bonis moribus, prudentia ac iuris peritia praestantes. Art. 11. - Promotor iustitiae et vinculi Defensor, nec non eorum substituti, eliguntur a Summo Pontifice, prae oculis habito indice candidatorum quem conventus Metropolitanorum, collatis consiliis cum suis Suffraganeis, per Nuntium Apostolicum exhibuerit. Art. 12. - Ad conficienda et custodienda acta iudicialia sunt quoque 158 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale notarii, seu cancellarii, itemque scriptores ad eadem exscribenda; omnes sacerdotio aucti, civitate hispanica gaudentes, et laurea doctorali aut saltem licentia in iure canonico praediti; eisque a Decano committuntur quoque cura archivi et bibliothecae nec non officia arcarii et ratiocinatoris. Art. 13. - Notarii seu cancellarii et scriptores eliguntur a Nuntio Apostolico, spectato elencho candidatorum a Collegio Rotali exhibito. Art. 14. - Expedit ut omnes Auditores, officiales et ministri tribunalis consecuti sint diploma advocati rotalis, quo melius cognoscant stilum Sacrae Romanae Rotae et cum illo se conformare studeant. Art. 15. - Duo laici, hispani, maturae aetatis et probatae vitae, officia cursorum et apparitorum praestant; iidemque in cura atque custodia habent sedem et aulam tribunalis. CAPUT II De officio Auditorum, officialium et ministrorum tribunalis Art. 16. - Rota posita est sub auctoritate Nuntii Apostolici; quare, nisi aliud caveatur, ad Nuntium Apostolicum spectat eam potestatem in Rotam exercere, quam Episcopi exercent in sua tribunalia. Art. 17. - Auditores, Promotor iustitiae'et vinculi Defensor, itemque ministri Rotae iura et officia habent, quae iudicibus, officialibus et ministris tribunalium ecclesiasticorum competunt, nisi aliter cautum sit. Art. 18. - Singuli Auditores, post nominationem, antequam iudicis officium suscipiant, coram Nuntio Apostolico, adstante Collegio Rotali, et notario in actis referente, iusiurandum praestant de munere rite et fideliter implendo et de secreto servando. Idem iusiurandum praestant Promotor iustitiae, Defensor vinculi eorumque substituti, notarii et scriptores, coram Collegio, nec non cursores seu apparitores coram Decano, in scriptis pariter referente notario. Art. 19. - Decanus, salva auctoritate Nuntii Apostolici, universum» tribunal moderatur; ideoque curat ut omnes officiales et ministri tribunalis suum munus diligenter adimpleant. Art. 20. - Impedito Decano, eius vicem supplet Auditor antiquior qui non sit impeditus. Art. 21. - Rota iudicat per turnos trium Auditorum, ex quocumque numero constiterit tribunal quod in praecedenti instantia .iudicaverit. Art. 22. - Cum causa aliqua legitime ad Rotam pervenit, Decanus turnum statuit, iuxta ordinem temporis quo causae delatae sunt tri- Acta Pii Pp. XII m bunali; itemque Ponentem designat eum qui in turno primam sedem occupat. Art. 23. - In prima Rotali instantia turni eo ordine procedunt, ut primus constet ex Decano et Auditoribus secundo et tertio, alter ex secundo, tertio et quarto; tertius ex tertio, quarto et quinto; et ita deinceps ea lege ut turnus subsequens constituatur ab altero ex Auditoribus praecedentis turni et duobus subsequentibus Auditoribus, iterum incluso Decano Cum duobus postremis Auditoribus, vel cum ultimo ex iisdem Auditoribus et secundo. Art. 24. - Si agatur de appellatione a sententia rotali, turnus ad quem est ille qui constat ex Auditoribus immediate antecedentibus eos quibus turnus a quo constabat. Art. 25. - Si quis Auditor infirmitate aut alia iusta causa impediatur quominus partem habeat in turno, Decanus Nuntium Apostolicum rogat ut alium Auditorem non impeditum substituat. Art. 26. - Si Ponens a Decano designatus iustam causam habeat munus declinandi, idem munus a Decano alii ex Auditoribus de turno committi potest, edito decreto, omnibus, quorum interest, notificando. Art. 27. - Ad Nuntium Apostolicum spectat decernere an in causis contentiosis, ad bonum publicum tuendum, Promotor iustitiae debeat intervenire, nisi iam intervenerit in praecedenti instantia aut eius interventus ex natura rei appareat necessarius, ut in causis impedimenti ad matrimonium contrahendum, separationis inter coniuges, piae fundationis quoad eius exsistentiam, iuris patronatus pro tuenda Ecclesiae libertate, vel ubi agitur de lege processuali tutanda. Art. 28. - Si exceptio suspicionis proponatur contra unum vel alterum Auditorem, aut contra Promotorem iustitiae vel vinculi Defensorem, de eadem iudicat ipsa Rota per turnum a Nuntio Apostolico statutum; si contra maiorem Auditorum partem aut integrum Collegium, de exceptione iudicat Sancta Sedes. Art. 29. - Si unus vel alter Auditor, aut Promotor iustitiae vel vinculi Defensor, ad normam can. 1613 §§ 1-2, abstinere teneantur, vel declarati sint suspecti, Nuntius Apostolicus alios non suspectos substituit. Si vero maior Auditorum pars aut integrum Collegium teneantur abstinere vel suspecta declarata fuerint, causa cognoscenda devolvitur ad Sanctam Sedem. Art. 30. - Omnes officiales et ministri tribunalis debent absentium collegarum partes mutua vice supplere, atque alter alteri adiumento esse, prout Decanus aequum iudicaverit. Art. 31. - Kalendarium iudiciarium, quo indicantur dies et horae 160 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale quibus tribunal vacat causis agendis, et Auditores audientiam concedunt, decreto Nuntii Apostolici statuitur. Art. 32. - Omnes qui tribunal Rotae constituunt eiusdemque officiales et ministri certis stipendiis sustentantur et, firmo praescripto art. 2, a munere cessant iuxta normas iam antea in Hispania legitime probatas; iidem gravi de causa a competenti ecclesiastica auctoritate removeri possunt. Art. 33. - Auditores, Promotor iustitiae, vinculi Defensor eorumque substituti, necnon omnes ministri tribunalis Rotae, prohibentur munera advocati et procuratoris exercere, sive per se sive per interpositam personam, apud quodcumque tribunal; iidemque districte vetantur ne quavis ratione se ingerant in causas ecclesiasticas ad suum munus non pertinentes. Art. 34. - Auditores qui secretum violaverint aut dolo vel gravi negligentia litigantibus detrimentum attulerint, tenentur de damnis et a Nuntio Apostolico puniri possunt vel deferri ad Sedem Apostolicam iudicandi ad normam can. 1625 §§ 1-2. Promotor iustitiae, vinculi Defensor eorumque substituti, necnon omnes ministri tribunalis qui officia sua violaverint, pariter tenentur de damnis et possunt puniri a Rotali Collegio ad normam can. 1625 § 3. CAPUT III De competentia Art. 35. - Ob primatum Romani Pontifici quilibet fidelis in quovis iudicii gradu vel litis stadio potest quamlibet causam ad Sanctam Sedem deferre vel apud eam introducere; recursus autem ad Sedem Apostolicam interpositus non suspendit, excepto casu appellationis, iurisdictionem in iudice qui causam iam cognoscere coeperit (can. 1569 §§ 1-2). Art. 36. - Causae reservatae Romano Pontifici aut tribunalibus Sedis Apostolicae et causae maiores a competentia Rotae Nuntiaturae Apostolicae excluduntur (can. 1557 §§ 1-3,1600). Art. 37. - Contra Ordinariorum decreta non datur appellatio ad Rotam; sed de recursibus exclusive cognoscunt Sacrae Congregationes (can. 1601). Art. 38. - 1. Rota Nuntiaturae Apostolicae iudicat : a) in secunda instantia causas quae iudicatae fuerint in prima instantia a quibusvis Hispaniae tribunalibus metropolitanis vel immediate Apostolicae Sedi subiectis, sublatis tribunalibus semel pro semper designatis ad recipiendas appellationes (can. 1594 § 2) ; Acta Pii Pp. XII mt b) in tertia instantia, quatenus necessaria sit, causas quae a tribunalibus metropolitani» dicionis Hispaniae vel ab ipsa Rota iudicatae fuerint in secunda instantia ; c) in ulteriore instantia causas quae iudicatae fuerint ab ipsa Rota, quatenus ulterior propositio requiratur. 2. Hoc tribunal iudicat etiam in prima instantia causas quas Nuntius Apostolicus, ad petitionem alicuius Episcopi in Hispania competentis, ob graves rationes eidem tribunali commiserit. 3. Ob graves pariter et probatas rationes, utraque parte petente et consentiente Metropolita, poterit Nuntius Apostolicus, pro suo prudenti arbitrio et conscientia, causas circa matrimonii nullitatem a quibuslibet Hispaniae tribunalibus suffraganeis in primo gradu iudicatas, Rotae Nuntiaturae Apostolicae in secunda instantia iudicandas mandare. Art. 39. - Semper integrum erit partibus in hoc mutuo convenientibus causas directe ad Sacram Romanam Rotam per legitimam appellationem deferre, quae a quorumvis Ordinariorum tribunalibus in primo gradu diiudicatae fuerint (can. 1599 § 1, I ) . Art. 40. - Querela nullitatis proponitur ad normam can. 1893 et 1895; restitutio in integrum vero ad normam can. 1906. Art. 41. - Si ob ulteriorem causae propositionem, vel querelam nullitatis, vel restitutionem in integrum, nova instantia requiratur et Rotae Nuntiaturae Apostolicae, quavis ex causa, desint iudices necessarii ad turnum efformandum, causa devolvitur ad Sanctam Sedem. o CAPUT IV De Procuratoribus et Advocatis Art. 42. -r Munera procuratoris et advocati apud Rotam Nuntiaturae Apostolicae exercere possunt : 1.° Advocati consistoriales, Procuratores SS. PP. A A . , Advocati S. Romanae Rotae, si sint hispani ; 2.° Ii omnes qui a Nuntio Apostolico ad eiusmodi munera gerenda admissi sunt. Art. 43. - 1. Advocati et procuratores Rotae oportet sint catholici atque honestate et religionis fama praestantes. Acatholici non admittuntur nisi per exceptionem et ex necessitate, ad normam can. 1657 § 1. 2. Ut quis habituali advocati vel procuratoris munere fungi ac in proprium eorum album referri possit, hispanica civitate pollere debet. Exceptiones huic normae ab Apostolico Nuntio, pro suo prudenti arbitrio et conscientia, admitti poterunt in aliqua tantum peculiari causa. 162 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3. Omnes advocati et procuratores lauream doctoralem saltem in iure canonico consecuti sint oportet atque, post tirocinium apud Sacram Romanam Rotam vel apud Rotam Nuntiaturae Apostolicae laudabiliter absolutum, peculiari periculo satisfecerint. Iidem praeterea obligatione tenentur iusiurandum praestandi de munere rite et fideliter implendo. Art. 44. - Album procuratorum et advocatorum Rotae a Nuntio Apostolico evulgatur. Art. 45. - Procurator, nisi ob peculiaria rerum adiuncta Nuntius Apostolicus aliter indulgeat, Matriti residere debet. Art. 46. - Procuratores et advocati Rotae Nuntiaturae Apostolicae tenentur praestare pauperibus gratuitum patrocinium et observare leges canonicas tum communes tum proprias eiusdem sacri tribunalis. Art. 47. - Procuratores et advocati qui ofiicio suo defuerint, possunt a Rotali Collegio reprehensionis nota inuri, poena pecuniaria mulctari vel etiam, cum adprobatione Nuntii Apostolici, suspendi ab officio et ab Albo expungi. Art. 48. - Procuratorum et advocatorum emolumenta non alia admittuntur quam quae fuerint a Nuntio Apostolico probata. CAPUT V De ordine iudiciario Art. 49. - Apud Rotam Nuntiaturae Apostolicae nullus alius ordo iudiciarius admittitur quam qui iure canonico statuitur, sive in Codice sive in aliis normis ecclesiasticis editis vel edendis, praesertim vero, quod attinet causas matrimoniales, in Instructione Sacrae Congregationis de disciplina Sacramentorum diei 15 augusti 1936, confirmata Pii Pp. XI m. pr. Qua cura, diei 8 decembris 1938. Art. 50. - Cum causa apud Rotam proponitur, petitio vel appellatio dirigitur ad Nuntium Apostolicum, qui Rotae causam committit. Art. 51. - Cum locus est citationi per edictum, Nuntius Apostolicus decernit per quae diaria vel periodica, praeter affixionem ad fores Curiae, decretum citationis edendum sit. Art. 52. - Si causa ad Rotam delata instructione indigeat, Ponens instructionem peragit, sed potest etiam alii Auditori de turno committere, nisi agatur de causa criminali, quo in casu officium instructoris a Decano alii Auditori turno extraneo demandatur. Art. 53. - Contra decreta Ponentis vel iudicis instructoris datur recursus ad turnum a quo causa iudicanda est. Acta Pii Pp. XII Art. 54. - Ad Episcopum domicilii coniugum spectat iudicium ferre de exsistentia condicionum de quibus in art. 38 §§ 2 et 39 b) Instructionis Sacrae Congregationis de disciplina Sacramentorum diei 15 augusti 1936. Art. 55. - Ad Ordinarium coniugis pertinet tutorem vel curatorem admittere vel designare ad normam art. 78 Instructionis Sacrae Congregationis de disciplina Sacramentorum diei 15 augusti 1936. Art. 56. - Scriptae iudicum conclusiones, de quibus in can. 1871 § 2, et sententiae redigendae sunt lingua latina, nisi iusta causa aliud suadeat. Art. 57. - Res iudicata efficitur ad normam can. 1902, l°-3°; et pro causis quae non transeunt in rem iudicatam ulterior causae propositio non admittitur nisi ad normam can. 1903, 1987 et 1989. Art. 58. - Index taxarum et expensarum iudicialium, nec non emolumentorum pro advocatis et procuratoribus, a Nuntio Apostolico decreto sancitur. Art. 59. - Rota Nuntiaturae Apostolicae quotannis tenetur referre de sua activitate Sacrae Congregationi de disciplina Sacramentorum iuxta litteras eiusdem Sacrae Congregationis diei 1 iulii 1932 et m. pr. Qua cura Pii Pp. XI diei 8 decembris 1938, n. V. Quae omnia motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostris, praesentium Litterarum Apostolicarum tenore plenissime adprobamus, eisdemque supremum Apostolicae Nostrae auctoritatis robur adiicimus. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere, eidemque tribunali Rotae Nuntiaturae Apostolicae plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc atque inane fieri si quidquam secus super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, attentari contigerit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die VII mensis Aprilis anno M C M X X X X V I I , Pontificatus Nostri nono. PIUS PP. XII 164 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I MARIANNENSIS, CAROLINENSIS ET DE MARSHALL (GUAMENSIS) B VICARIATU APOSTOLICO MARIANNENSI_, CAROLINENSI ET DE MARSHALL INSULAE MARIANNENSES SEPARANTUR, QUAE VICARIATUI APOSTOLICO GUAMENSI ADNECTUNTUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo expeditius spirituali christifidelium bono in illis Mariànnénsibus Insulis, usque nunc ad Vicariatum Apostolicum Mariannensem, Carolinensem et de Marshall pertinentibus, consuli possit, opportunum visum est insulas ipsas e Vicariatu illo seiungere et Vicariatui Apostolico Guamensi adnectere. Collato itaque cum dilecto Filio Nostro S. R. E. Cardinale Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Praefecto consilio, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit et eorum qui sua interesse praesumant consensu, certa scientia, omnibus mature perpensis, de Apotolicae Nostrae potestatis plenitudine, e Vicariatus Apostolici Mariannensis, Carolinensis et de Marshall territorio insulas Mariannenses separamus easque Vicariatui Apostolico Guamensi adnectimus, ideoque decernimus etiam ut Vicariatus Apostolicus, qui hucusque Mariannensis, Carolinensis et de Marshall appellabatur, tantummodo Carolinensis et de Marshall, deleta scilicet Mariannensis appellatione, in posterum nuncupetur. Quae quidem uti supra disposita ac constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, adnectionis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero ausu 165 Acta Pii Pp. XII temerario id attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo sexto, die quarta. Iulii mensis, Pontificatus Nostri anno octavo. Pro S. B. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE P. Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praef. f A. Carinci, Archiep. tit. Seleuc, Decanus Collegii Proton. Apost. F. H. Ferretti, Proton. Apost. Loco £g Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXI, n. 94 - Al. Trussardi. II ALLAHABADENSIS (DE G ORAKHPUR) A DIOECESI ALLAHABADENSI TERRITORII PARS SEIUNGITUR, EX QUA NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA « DE GORAK-HPUR )) ET DIOECESIS ALLAHABADENSIS CLERO SAECULARI INDIGENAE POSTHAC CONCREDITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad expeditiorem catholici nominis propagationem in Allahabadensi dioecesi in Indiis, praeter alias iam peractas latissima eius territorii dismembrationes, aliam modo peragere, atque ipsius,dioeceseos, regimen et curam clero saeculari indigenae concredere peropportunum ac valde utile visum est. De consilio itaque venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum, atque prae oculis habentes venerabilis Fratris Angeli Poli, Episcopi Allahabadensis, propositionem, et venerabilis Fratris Leonis Kierkels, Archiepiscopi titularis Salaminensis et in Indiis Orientalibus Delegati Apostolici, favorabile votum, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis, certa scientia ac de Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, 166 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ex illa Allahabadensi dioecesi territorium seiungimus, civiles districtus de Goraldipur, Azamgarli, Ballia, Jaunpur, Ghezipur, Behares et Mirza complectens, illudque in novam erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam, quam de Gorahhpur denominandam decernimus. Illam porro apostolicis Fratrum Minorum Capucinorum, qui in regione illa tam sollerter adlaborant, curis, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, concreditam volumus. Dioecesim vero Allahabadensem, praefatis civilibus districtibus imminuta, cui memoratus Ioseph Angelus Poli Episcopus rite renunciavit, clero saeculari Indae nationis posthac concreditam volumus ac decernimus, maxime in Domino confisi uberiores fructus in Christi regno prolatanda inter cives suos percipi posse. Novae igitur Praefecturae Apostolicae de Gorakhpur eiusque pro tempore Praesulibus omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae Apostolicae earumque Antistites iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et. iubemus, contrariis quibuscumque minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel oflicio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praebentibus haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. . Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo sexto, die undecima Iulii mensis, Pontificatus Nostri anno octavo. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Sacri Collegii Decanus P. Card. FUMASONI BIONDI S. C. de Propaganda Fide Praef. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Decanus Collegii Proton. Apost. Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Loco £& Plumbi Reg. in Cana. Ap., vol. LXXII, n. 11. — Al. TrussaMi. Acta Pii Pp. XII 167 III LIMANA (ICENSIS) . • AB ARCHIDIOECESI LIMANA ET A DIOECESI A Y ACUQUEN SI TERRITORII PARS SEIUNGITUR ET NOVA EXINDE « ICENSIS » DIOECESIS CONSTITUITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad maiora christifidelium utilitatem quam maxime prodest dioeceses nimio redundantes territorio dividere et novas exinde constituere aliorum Praesulum regimini concredendas. Peropportunum itaque Nobis visum est preces excipere, quibus ab Apostolica Sede expostulatum est ut quaedam territorii pars Limanae Archidioecesis, quae quidem latius se extendere videtur, separetur, atque exinde, adiecta ipsi paroecia una ab Ayacuquensi dioecesi seiungenda, nova erigatur dioecesis, alteri vigilanti Pastori committenda. Consentientibus igitur venerabilibus Fratribus Archiepiscopo Limano et Episcopo Ayacuquensi, habito quoque venerabilis Fratris Nuntii Apostolici in Republica Peruviana favorabili voto, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium consilio ac suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, Nos, rei opportunitate perpensa, certa scientia, de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine a memorata Archidioecesi Limana totum territorium seiungimus vulgo Departamento civil de Ica, sequentes paroecias complectens : Ingenio, Lurén, Nazca, Palpa, Pueblo Nuevo, San Jerónimo de Ica, San Juan, Carmen, Chincha Alta, Chincha Baja, Sunampe, Humay et Pisco ; a dioecesi autem Ayacuquensi paroeciam distrahimus Chavin, ad memoratum Departamento civil de Ica et ipsam pertinentem, atque istarum omnium paroeciarum territorium in novam erigimus et constituimus dioecesim, quam Icensem nuncupari decernimus. Novae autem huius dioecesis episcopalem sedem in Ica urbe, a qua dioecesis ipsa nomen mutuatur, constituimus, quam propterea ad civitatis episcopalis fastigium extollimus, ecclesiam vero in hac urbe exstantem, Deo in S. Hieronymi Doctoris Maximi honorem dicatam, quae vulgo La Merced denominatur, et in qua Episcopi cathedram Agimus, ad Ecclesiae Cathedralis gradum et dignitatem evehimus. Huic igitur Cathedrali Ecclesiae atque Icensibus pro tempore Episcopis iura omnia, 168 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale honorés, insignia, privilegia tribuimus, quibus ceterae per orbem cathedrales Ecclesiae earumque Antistites iure communi fruuntur; itemque eiusdem Ecclesiae pro tempore Episcopos iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri Antistites devinciuntur. Novam insuper hanc dioecesim suffraganeam constituimus metropolitanae Ecclesia Limanae, cuius propterea Archiepiscopi metropolitico iuri Icenses Episcopos subiectos volumus. Quo magis autem Ecclesiae Cathedralis eniteat decus et suus Episcopus habeat canonicorum senatum, quam primum fieri poterit per alias Apostolicas Litteras Capitulum Cathedrale instituendum curabimus, in quibus normae etiam in Apostolicis Litteris Praeclara inter, die quinta Martii, anno Domini millesimo octingentesimo septuagesimo quinto a fel rec. Pio Nono, Praedecessore Nostro datis, statutae sunt, prae oculis habebuntur ; interea pro canonicis^ndulgemus ut consultores dioecesani ad iuris tramitem eligantur et adhibeantur. Mandamus insuper ut in nova hac dioecesi, quam primum fieri poterit, saltem parvum Seminarium iuxta Codicis iuris Canonici praescripta et normas a S. Congregatione de Seminariis et Universitatibus Studiorum traditas erigatur, et ex eo duo electi iuvenes, aut modo saltem unus, non intermissa vice, ad Collegium Pium Latinum Americanum in Urbe dioecesis expensis mittantur, ibique sub fere oculis Nostris in spem Ecclesiae instituantur. Mensam autem episcopalem, praeter Curiae emolumenta et fidelium oblationes, constituet dos, quam Gubernium Peruvianum assignat. Quod vero ad dioecesis attinet regimen, administrationem, Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem aliaque id genus .praescriptis sacrorum canonum inhaerendum iubemus. Quod autem ad clerum peculiariter spectat, statuimus ut simul ac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem demandatae fuerint eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio legitime exstant. Praescribimus denique ut documenta et acta omnia, quae novam hanc dioecesim respiciunt, a cancellariis archidioecesis Limanae et dioecesis Ayacuquensis ad Cancellariam dioecesis Icensis quam primum transmittantur ut in eius archivo diligenter asserventur. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta exsecutioni mandanda venerabilem Fratrem Aloisium Arrigoni, Archiepiscopum titularem Apamenum in Syria, Nuntium Apostolicum in Peruviana Republica, deputamus, eique propterea necessarias et opportunas tribuimus facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur, quemlibet virum ecclesiasticum in dignitate constitutum, eidemque onus facimus authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad Sacram Congregationem Consistorialem quantocius transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo 169 Acta Pii Pp. XII quod quilibet quorum intersit, vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint, vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super bis a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus ; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. Harum autem Litterarum transumptis aut excerptas etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri, in ecclesiastica dignitate vel officio constituti, munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, subiectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo sexto, die decima Augusti mensis, Pontificatus Nostri anno octavo. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Fr. RAPHAEL C. Card. ROSSI Decanus S. Collegii S. C. Consistorialis a Secretis C. Respighi, Proton. Apost. F. H. Ferretti, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXII, n. J$. - Ai. Trussardi. 11 - Acu, VqI. XiV, ». ß, « iB4-94? t 170 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULA AD EXCMUM P. D. IOSEPHUM FRANCIOLINI, EPISCOPUM CORTONENSEM : SEPTIMO ELAPSO SAECULO TUM AB ORTU SANCTAE MARGARITAE TUM AB OBITU BEATI GUIDONIS, CORTONAE PROTECTORUM. PIUS PP. XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Novimus ex litteris, haud multo ante abs te datis, Cortonensem dioecesim sollemnes apparare celebrationes in duorum caelitum honorem S. Margaritae ac Beati Guidonis, qui per suum cuiusque vitae cursum civitatem vestram sanctitudinis fulgore collustrarunt ; idque vos non modo consociatis concorditer animis, sed grata etiam facturos esse voluntate, cum incolumitatem urbis vestrae per diuturnam elapsi belli tempestatem validissimo eorum patrocinio acceptam referatis. Oui quidem proximae celebrationi vestrae fausta hoc anno praebetur opportunitas, quandoquidem, ut scribis, VII r evolutum est saeculum, ex quo altera terrestris huius vitae inchoavit exsilium, alter vero ad superos pientissimo obitu evolavit. Susceptum a vobis consilium paterno Nos animo dilaudamus, cum habeamus pro certo beatorum caelitum virtutes eorumque sanctissima exempla, si in civium memoriam revocentur, opportunisque modis in sua luce proponantur, uberes non posse in commune bonum salutaresque non edere fructus. Nostis autem quid uterque nostris etiam temporibus doceat ac moneat. Margarita, quae prima aetate saeculi illecebris miserrime indulserat, postquam superno lumine collustrata fuit, divinaeque gratiae impulsione quasi perculsa, caelum suspiciens sordescere terram intellexit ; atque ob ardentem, quam ex natura sortita erat, indolem, in terrenorum bonorum contemptum acerrimamque sui corporis castigationem, in supernarum contemplationem rerum, et in flagrantissimum praesertim Dei amorem, per totum subsequentis suae vitae cursum, studio cotidie auctiore se convertit. Quoniam vero gravium suorum admissorum recordatio alto semper defixa erat in eius animo, suavissimum habebat perennes elicere lacrimas, piaculares voluntarie suscipere cruciatus, Iesum Christum cruci afiixum amplecti, osculari, adamare, ac renovatis suis moribus conversationis veteris emendare ac reparare flagitia, sanctae paenitentiae exemplar publice exsistens. Alter, Assisiatis Patriarchae vestigiis insistens, in eiusque ordinem cooptatus, tam eximiae virtutis laude enituit, tam vehementi apostolatus ardore inflammatus est, ut Acta Pii Pp. XII 171 quam, divino donante Numine, sanctitatem adeptus erat, eam adsiduis precibus ad Deum admotis, indefatigabili labore, atque innumeris concionibus sacris, supernis saepenumero signis mirando prorsus modo confirmatis, frequenti cristifidelium multitudini impertire pro viribus enisus sit. Redeat igitur quodammodo uterque cáeles ante omnium civium oculos per haec sollemnia opportune revocatus, ac doceat mortalis huius vitae angores doloresque emendationis expiationisque causa christiano esse animo tolerandos; doceat caelestia ac sempiterna fluxis et caducis huius mundi bonis potiora esse habenda, atque omnes ofiicio teneri evangelica sese imbuendi doctrina, ita quidem ut eadem conformatis operibus conformatisque moribus, ad supernam patriam perpetuo mansuram, divina suffragante gratia actuose contendant. Haec Nos saecularibus celebrationibus vestris ominamur a Deoque precamur, dum horum sanctissimorum fructuum auspicem, paternaeque benevolentiae Nostrae testem, cum tibi, Venerabilis Frater, tum universo tibi demandato gregi, atque iis omnibus peculiari modo, qui proximis intererunt sollemnibus, Apostolicam Benedictionem effuso animo impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die VII mensis Ianuarii, anno MDCCCCXXXXvir, Pontificatus Nostri octavo. PIUS PP. XII 172 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante,• si è degnato di nominare: 20 marzo 28 » 2 aprile 6 » 1917. S. E. il Principe Colonna Don Aspreno Giuseppe, Principe Assistente al Soglio. » S. E. Revma Monsig. Addeo Felice Agostino, Vescovo tit. di Traianopoli di Frigia e i Reverendissimi Padre Zaccaria da Rivalta, dei Frati Minori Cappuccini, e Padre Sehönegger Arturo, della Compagnia di Gesù, Consultori della Sacra Congregazione del Concilio. » Il Revmo Padre Rutten Pietro, dell'Ordine della Santa Croce, Consultore della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pizzardo Giuseppe, Protettore di « Pax Romana ». Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistenti al Soglio Pontificio: 20 ottobre 1915. S. E. Revma Monsig. Doorly Edoardo, Vescovo di Elphin. 2 luglio 1946. S. E. Revma Monsig. Budelacci Biagio, Vescovo Tit. di Nissa ed Ausiliare di Frascati. 9 novembre » S. E. Revma Monsig. Montaigne Paolo Leone Cornelio, Vescovo Tit. di Sidima. 19 febbraio 1947. S. E. Revma Monsig. ¡Mancinelli Agostino, Arcivescovo di Benevento. Protonotari apostolici ad instar participantium : 15 dicembre 1945. Monsig. Lefebvre Edoardo A., della diocesi di Saginaw. 28 » » Monsig. Bauré Ovidio, della diocesi di La Rochelle. 13 » 1946. Monsig. Longo Dorai Mario, della diocesi di Novara. 14 gennaio 1947. Monsig. Fantaccini Eugenio, della diocesi di Prato. 12 febbraio » Monsig. Vancini Francesco, dell'archidiocesi di Bologna. Diarium Romanae Curiae 173 Prelati domestici di Sua Santità : 22 febbraio 1945. Monsig. Giraud Alessandro, della diocesi di Nizza. 26 ottobre » Monsig. Robert Giuseppe, della diocesi di Versailles. » » » Monsig. Leibaut Felice, della medesima diocesi. » » » Monsig. Dies Augusto, dell'archidiocesi di Rennes. 10 dicembre » Monsig. Viaud Raimondo Eugenio, della diocesi di La Rochelle. 2 giugno 1946. Monsig. Hayes Patrizio Giuseppe, dell'archidiocesi di Chicago. » » » Monsig. Code Giovanni J., della medesima archidiocesi. » » » Monsig. iShewbridge Pietro F., della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Casey Giuseppe A., della medesima archidiocesi. » » )) Monsig. Cuimingham Daniele F., della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Foley Malachia P., della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Neuman Giovanni! A., della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Hillenbrand Federico, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Hillenbrand Remoldo, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Strzycky Giacomo J., della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Koslowski Giovanni J., della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Zelezinski Giovanni, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Blahunka Vittorio, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Kestl Innocenzo, della medesima archidiocesil » » » Monsig. O'Connor Guglielmo A., della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Burke Edoardo M., della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Lux Giuseppe, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. O'Brien Tommaso B., della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Poissant Cirillo, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. McGuire Enrico W., della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Nealis Martino, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. O'Hearn Giovanni J., della medesima archidiocesi. 174 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 2 giugno 14 luglio » » » » » » » » » » 6 18 4 » » » » 1946. Monsig. Long Guglielmo P., della medesima archidiocesi. » Monsig. O'Connor Francesco Giuseppe, dell'archidiocesi di S. Luigi. » » Monsig. Rapien Giuseppe Giovanni, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Thomson AKredo Geraldo, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Hormsey Curtis Giacomo, della medesima archi diocesi. » » Monsig. Hildner Giorgio Giovanni, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Cody Giovanni Patrizio, della medesima archi diocesi. » » Monsig. Vogelweid Giuseppe Andrea, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Lupo Fiorenzo, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Lubeley Giuseppe Francesco, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Rogers Edoardo Luigi, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Hamtil Guglielmo A., della medesima archidiocesi. agosto » Monsig. Regazzoli Stefano, della diocesi di Brescia. ottobre » Monsig. Candiotto Luca, della diocesi di Padova. novembre » Monsig. Tiefenthaler Giuseppe, dell'archidiocesi di Strigonia. » » Monsig. Kecskes Paolo, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Takats Ernesto, della medesima archidiocesi. » » Monsig. Engelhardt Francesco, della diocesi di Veszprimia. » » Monsig. Beöthy Stefano, della medesima diocesi. ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è benignamente degnato di conferire : La Commenda oon Placca dell'Ordine Piano : 12 marzo » » 1946. A S. E. il Principe Pacelli Don Marcantonio, Esente della Guardia Nobile Pontifìcia. » A S. E. il Principe Pacelli Don Giulio, Esente della Guardia Nobile Pontifìcia. Diarium "Romanae Curiae 175 La Placea dell'Ordine Piano: 12 marzo 1946. Al sig. Conte ¡Salimei Giorgio, Esente Aiutante Maggiore della Guardia Nobile Pontificia. Il Cavalierato dell'Ordine Piano : 12 marzo 1946. Al sig. Marchese Avignone Guido, Guardia Nobile Pontifìcia. La Placca dell'Ordine di S. Gregorio Magno, elasse civile: 1 luglio 1946. Al sig. cav. Vigano Giulio, dell'archidiocesi di Milano. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile : 20 9 7 4 ottobre 1943. novembre » febbraio 1944. settembre 1945. Al sig. cav. Waton Antonio, dell'archidiocesi di Lione. Al sig. Glynn Giuseppe, dell'archidiocesi di Dublino. Al sig. Jucker Carlo, dell'archidiocesi di Milano. Al sig. Manera Ettore Costante Antonio, della diocesi di Losanna. 6 novembre » Al sig. de /Siqueira y Silva da Fonseca Giuseppe, della diocesi di Valencia nel Brasile. » » » Al sig. Continuo Cintra Ildebrando, dell'archidiocesi di San Paolo del Brasile. 14 dicembre » Al sig. Grimaud Luigi, della diocesi di Grenoble. 10 giugno 1946. Al sig. Heazel Francesco J., della diocesi di Raleigh. 13 » » Al sig. Morsimi» Enrico Gregorio Giuseppe, dell'archidiocesi di Utrecht. 12 luglio » Al sig. Luparello Michele (Roma). 6 agosto » Al sig. Conte Bulgarini d'Elei Giuseppe, della diocesi di Volterra. La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe militare : 12 marzo 1946. Al sig. Conte Fani-Ciotti Tommaso, Cadetto della Guardia Nobile Pontificia. Il Cavalierato dell'Ordine di S. Gregorio Magno, elasse civile : 15 dicembre 1945. Al sig. Lemaitre Carlo, della diocesi di Grenoble. 21 » » Al sig. Blanc Giuseppe, della diocesi di Montpellier. 15 » » Al sig. avv. Breganze Uberto, della diocesi di Vicenza. La Gran Groee dell'Ordine di S. Silvestro Papa : 7 marzo 1947. Al sig. avv. Capponi Giuseppe, dell'archidiocesi di Genova. 176 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa 1 luglio 1946. Al sig. Vigano Antonio, dell'archidiocesi di Milano. 21 gennaio 1947. Al sig. Guastalla Carlo, della diocesi di Parma. Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Silvestro Papa: 1946 Al Al 22 » Al 10 dicembre Al » » Al 10 agosto sig. sig. sig. sig. sig. Romanelli Romeo (Roma). Ranieri Lorenzo (Roma). Sartogo Danilo (Roma). Manghi iSante, dell'archidiocesi di Torino. Grilli Leandro, della medesima archidiocesi. NECROLOGIO 28 gennaio 1947. Monsig.'Tardy Luigi Michele Francesco, Vescovo tit. di Acalisso. 4 febbraio » Monsig. Eich Giacomo, Vescovo tit. di Cinopoli di Egitto. 2 marzo » Monsig. Pregan Leopoldo, Arcivescovo di Olomouc. 10 » » Monsig. de Paula Freitas Cirillo, Vescovo tit. di Antipatride. 17 » » Monsig. McLaughlin Tommaso Enrico, Vescovo di Paterson. 22 » » Monsig. Mamede da Silva Leite Gioacchino, Vescovo tit. di Sebaste di Frigia. 1 aprile » Monsig. d'Almeida Gioacchino Antonio, Vescovo tit. di Lares. 3 » » Monsig. Ricca Ferdinando, Vescovo di Trapani. 7 » » Monsig. Araujo Porto Aristide, Vescovo di Montesclaros. An. et vol. XXXIX 13 Maii 1947 (Ser. H, v. XIT) - N. 6 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTAEIUM OFFICIALE ACTA P I I PP. X I I SACRUM CONSISTORIUM CONSISTORIUM S E M I P U B L I C I S Die XVII mensis Aprilis a. MDCCCCXLVII, in Palatii Apostolici Vaticani consueta Aula, Consistorium semipublicum habitum est de c a n o n i zatione Beatorum Confessorum Iosephi Cafasso, Ludovici Mariae Grignion de Montfort, Michaelis Garicoïts, Nicolai de Flüe ac Beatae Virginis Catharinae Labouré. Huic actioni Beatissimus Pater sic praefatus est. VENERABILE S FRATRES Nihil iam videtur dubii relinqui Beatos Confessores Iosephum Cafasso, Ludovicum Mariam Grignion de Montfort. Michaelem Garicoïts, Nicolaum de Flüe ac Beatam Virginem Catharinam Labouré dignos omnino esse, quos in sanctorum caelitum album referamus. Etenim, ut nostis, eiusmodi causa apud Sacrum Consilium ritibus tuendis ea fuit disceptationum severitate pertractata, qua idem assolet ; iamque decretum fuit constare omnino de eorum virtutibus deque signis, mirandis prorsus, ab eis Deo donante patratis, atque adeo tuto procedi posse ad eos sanctitatis honoribus decoran dos. Praeterea Con13 - ACTA vol. XIV, n. 6. — 13-5-947. # 178 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale sistoria duo hac super re habita fuere; secretum alterum^ alterum publicum. Postulat tamen antiquissimus Apostolicae Sedis mos, ut vos, hunc in amplissimum consessum convocatus, alium post alium ex vestrae dignitatis ordine sententiam rogemus; quamobrem mandavimus ut commentarii de horum caelitum vita vobis singulis traderentur, quo facilius vobis res explorata ac cognita esse posset. Faveatis igitur in praesens iudicium uniuscuiusque vestrum libere Nobis religioseque aperire^ Exceptis adstantium suffragiis, Summus Pontifex haec addidit verba : Patet ex suffragiis a vobis latis — quod ceteroquin certum iam Nobis erat — vos omnes Nobiscum hac de re consentire; idque Nobis ac vobis gratulamur admodum. Iamvero deliberatum Nobis est sollemnes eiusmodi ritus in Vaticanae Basilicae maiestate per huius anni cursum Deo favente peragere : ac placet iam nunc, ut moris est, singulis caerimoniis tempus praestituere. Die nempe xv mensis Maii Beato Nicolao de Flue, die xxn mensis Iunii Beato Iosepho Gafasso una cum Beatis Ioanne de Britto ac Bernardino Eealino, die vi mensis Iulii Beato Michaeli Garicoïts Confessori una cum Beata Elisabetha Bichier des Ages Virgine, die xx eiusdem mensis Beato Ludovico Grignion de Montfort, ac denique die x x v i i item eiusdem mensis Beatae Catharinae Labouré Virgini summos sanctitudinis honores adspirante iuvanteque Numine decreto! sumus. Interea vero, Venerabiles Fratres, Nostris precibus vestras coniungere ne gravemini, ut haec, quae iam nunc praestolamur, fausta ac salutaria catholico nomini eveniant. De quibus omnibus ut acta iuridica conficerent, Dominis Consistorialis Aulae Advocatis rogantibus, adstantibus Protonotariis Apostolicis mandatum est de more. Acta Pii Pp. XII 179 EPISTULAE I A D E X M U M P . D . G Ü L I B L M Ü M PIANI, A R C H I E P I S C O P U M T I T . N I C O S I E N S E M , I N I N S U L I S P H I L I P P I N I S D E L E G A T U M A P O S T O L I C U M , QUINA AB INITO EPISCOP A T U L U S T R A E T DENA A S U S C E P T O SACERDOTIO P A U S T E C E L E B R A T O R U M . PIUS PP. XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Pergrata quidem animo certiores nuper facti sumus, te, mense Maio propediem futuro, quinque ab inito episcopatu et proximo anno decem a suscepto sacerdotio-lustra fauste esse Deo favente expleturum. Cuius sane duplicis iucundi eventus commemoratio praeclaram Nobis exhibet opportunitatem benevolentiam erga te Nostram publice libenterque exprimendi. Profecto minime Nos fugit, te, hoc diuturno temporis intervallo, de Ecclesia Dei deque Apostolica hac Sede egregie meritum esse. Primo quidem in Pia Societate Salesiana Sancti Ioannis Bosco, cui adscriptus es, munera tibi tradita diligenter obiisti ; deinde, archiepiscopali auctus dignitate, in insulis istis Philippinis, quae, mari Sinico oceanoque Pacifico circumfusae, latissime patent, Delegati Apostolici partes alacriter sustinuisti. Tuis itaque auspiciis consiliisque circumscriptio dioecesium aliarumque ditionum ecclesiasticarum, copia missionariorum clericorumque, sacer cultus erga Augustum Sacramentum ac Deiparam, itemque Actio laicorum Catholica haud parva istic suscepere incrementa. Recenti vero teterrimo aestuante bello, tot vicissitudines ac perturbationes, tot pericula angustiasque cum bonis istis episcopis ac fidelibus aequo animo perpessus es. Merito igitur, Venerabilis Frater, bene gestum sacrum ministerium tibi ex animo gratulamur, simulque Deum instanti prece exoramus, ut caelestibus solaciis te augeat in dies, animarumque bono Ecclesiaeque utilitati quam diutissime benigne tueatur. Interea,, quo proxima sollemnia maiores salutis fructus afferre queant, tibi ultro facultatem damus, ut, die constituta, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicat, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. In auspicium denique horum donorum inque praecipuae Nostrae caritatis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Venerabilis Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 180 Frater, tuis laborum sociis cunctoque Insularum Philippinarum clero ac fideli populo peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xvi mensis Martii, anno MDCCCCXXXXVII, Pontificatus Nostri nono. PIUS PP. XII II AD EMUM P. D. PETRUM TIT. SANCTAE CRUCIS IN HIERUSALEM S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM FUMASONI BIONDI,, SACRAE CONGREGATIONIS DE PROPAGANDA FIDE PRAEFECTUM, DENA LUSTRA SACERDOTII FELICITER EX- PLENTEM. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. —Tertio Nostri Pontificatus anno, peragenti tibi quinque ab inito episcopatu lustra, praecipua tua in Ecclesiam merita suavi memoria repetentes, benevolum animum Nostrum publice declaravimus. Nunc autem, quinquagesimo sacerdotii tui natali feliciter imminente, periucunda Nobis offertur occasio tibi iterum de tua sollertia ac faustitate gratulandi. Illud profecto animarum studium, quod in primaevo iuventutis flore constanter aluis ti atque in officiis tibi concreditis alacriter exercuisti, progrediente vero aetate sacrisque honoribus succrescentibus, magis magisque in dies enituit, ita ut, quum ipse quattuordecim abhinc annos Sacro isti Consilio rei catholicae propagandae auspicato praefectus sis, pleno fulgore coruscavérit. Hoc quidem tempore, complures exterae Missiones conditae sunt, haud paucae clero indigenae commissae, numerus catholicorum fidelium, licet inter turbines iacturasque recentis belli, in locis infidelium fere geminatus. Te sane fautore atque auspice, Pontificia Missionalia Opera et Unio Cleri pro Missionibus haud parva suscepere incrementa, villa in Arce Gandulphi, rusticationi clericorum Collegii Urbani accommoda, post ruinas belli redintegrata est, aedes de Propaganda Fide sunt firmiter consolidatae et vetus coemeterium ac basilica Sancti Alexandri in via Nomentana, quae tam diu in oblivione iacuerant, opportune refecta atque exornata. Recens quoque Nosmet Ipsi, adiutricem te operam navante, episcopalem hierarchiam in amplissima Sinarum regione libentissimo animo constituimus. Merito igitur tui laborum .socii atque amici, Dilecte Fili Noster, quod quinquaginta sacerdotii an- Acta Pii Pp. XII 181 nos propediem es peraeturus, peculiari gaudio afficiuntur tibique gratum addictumque animum demonstrare percupiunt. Iamvero communem banc laetitiam Nos cumulare exoptantes, férvidas gratulationes ac vota Nostra tibi publice exhibemus, instan tique prece Deum exoramus, ut pietatis tuae sollertiaeque merita large remuneret suorumque donorum ubertate longum adhuc in aevum te servet ac tueatur. Cuius quidem caelestis praesidii auxiliique conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, cunctisque industriae tuae consortibus Urbanique Collegii moderatoribus atque alumnis amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x mensis Aprilis, anno MDœccxxxxvn/ Pontificatus Nostri nono. PIUS PP. XII A L L O C U T I O Ad Excmum Virum Alfridum Carbonell-Debali, Reipublicae Uruguayemis Legatum extra ordinem liberis cum mandatis, Summo Pontifici Litteras publicas porrigentern*. Señor Ministro : Al presentar solemnemente las Cartas Credenciales, que le acreditan como Enviado Extraordinario y Ministro Plenipotenciario, Vuestra Excelencia, en términos rebosantes de emoción, ha rendido homenaje al recuerdo dé una ilustre personalidad que, precisamente en los primeros meses de Nuestro Pontificado, había sido mandada a Roma, a fin de cimentar sobre bases nuevas las relaciones oficiales entre la Santa Sede y la República Oriental del Uruguay. Breve fué, por desgracia, la estancia suya en la Ciudad Eterna y su reciente desaparición ha sido ocasión de nò poco dolor para quienes, como Nos mismo, aún esperábamos tanto de sus magníficas dotes intelectuales y de los nobles sentimientos de su alma, para prosperidad de su Patria y bien de la Iglesia de Jesucristo. Hoy colocamos con placer la confianza y la estima que su insigne predecesor Nos había inspirado, en aquél, que en un momento tan grave de la historia, ha merecido que le sea encomendada la continuación de tan alto oficio. * Habita die 23 m. Aprilis a. 1947. 182 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Vuestra Excelencia con fina penetración ha dado el justo relieve al motivo fundamental, que el Gobierno de su país invocó ante el Parlamento para precisar el importante objetivo, que entonces se perseguía con la Misión del Señor Doctor Don Joaquín Secco Illa: es decir, colaborar con el centro de la Cristiandad en la obra encaminada al mantenimiento de la paz entre las naciones y al alejamiento del peligro de la guerra, que en aquellos meses amenazaba a la humanidad. . El dignísimo representante del Uruguay pudo ver con sus propios ojos, cómo en aquellas horas el espíritu de violencia ganaba por la mano al espíritu de justicia, mientras que la voz del Padre de la Cristiandad, densa de advertencias y de súplicas, era sofocada por la sed de dominio y por las arrogancias de una ideología, en cuya esencia latía el desprecio de toda ley humana y divina. Ahora en cambio Vuestra Excelencia, como enviado de su nación ante la Santa Sede, podrá ser testigo de un periodo de transición, amargo y dolorido, de la historia de esta humanidad, que pujando fatigosamente y peleando con obstáculos casi insuperables, trata de abrirse paso entre las ruinas amontanadas por la guerra hasta llegar a ver los primeros albores de un más halagüeño porvenir. En su calidad de profundo conocedor del « Ius gentium », con la experiencia acumulada en varias e importantes Conferencias internacionales y con su larga práctica de los diversos ramos del servicio diplomático Vuestra Excelencia, mejor que muchos otros, puede pronunciar un diagnóstico seguro sobre esta grave crisis, que está atraversando el mundo de la postguerra. Su compenetración con la vida eclesiástica y con las diversas categorías sociales de un país como el suyo, en cuya bandera campean la importancia y la ineludible necesidad del factor religioso para la victoria espiritual contra los males de hoy, Nos hace estar ciertos de que tiene plena conciencia de las premisas y de las condiciones que son necesarias para un incremento, confiado y eficaz, de las relaciones entre la Iglesia y el Estado en su patria. Precisamente este año se celebra el primer centenario de tales relaciones, unidas de modo entrañable al recuerdo de uno de Nuestros grandes Predecesores, a quien la Providencia, en sus años juveniles, quiso poner en contacto con la gente y con la tierra uruguaya y en cuyo corazón quedaron para siempre, como eco de una añoranza, aquella paternal benevolencia y aquel vivo interés que continuamente demostró por el desarrollo y el progreso del. Estado que nacía, recostado en la orilla izquierda del imponente estuario del Plata. Acta Pii Pp. XII 183 Ahora, cuando Vuestra Excelencia, siguiendo la añosa tradición, baje a la Basílica Vaticana, para caer de hinojos junto a la tumba del primer Vicario de Jesucristo, podrá ver, sobre la vetusta estatua broncínea del Príncipe de los Apóstoles, un mosaico con el retrato de aquel Papa, el único que hasta entonces llegaba a los años de Pedro, de Pío IX, del gran.amigo del Uruguay que, poco antes de cerrar los ojos a la luz de este mundo, manifestó su propensión a acoger la petición del Gobernador provisional de la República Señor D. Lorenzo Latorre, en favor de la erección de la diócesis de Montevideo, « u t aperte pateat — son expresiones del Augusto Pontífice — perfecta sacram civilemque potestatem iungi concordia », para que sea patente la perfecta concordia que une a la potestad sagrada y a la civil; erección, que pudo ser llevada a cabo por su glorioso Sucesor — León XIII — en sus primeros meses die Pontificado. Nò hemos de mencionar aquí las múltiples y penosas vicisitudes que después han caracterizado a las relaciones entre la Iglesia y el Estado en el Uruguay. Pero queremos en este momento manifestar con toda claridad — y como recuerdo de aquella jornada otoñal en que, a la vuelta del solemne Congreso Eucaristico Internacional de Buenos Aires, pusimos el pie en tierra uruguaya — que, en cuanto de Nos dependa, no dejaremos de tentar ningún camino, para que se convierta en realidad, dentro de las circunstancias de nuestros días, aquella perfecta concordia entre los dos poderes, que fué ardiente deseo en el corazón del inmortal Pío IX. Todos los pueblos de la tierra, beligerantes o neutrales de la última guerra, tropiezan hoy con problemas y con deberes, que los tiempos pasados no conocieron. En el campo político, lo mismo que en el social, económico o espiritual, se registran tensiones y contrastes, capaces de sobrecoger incluso a los corazones mejor templados. Las conferencias de los hombres de Estado no podrán dar la paz al mundo, cansado de luchar, si todos, gobernantes y gobernados, no respetan y tienen en cuenta los fundamentos morales, que son la base de un espíritu de sincera concordia. Pero la conciencia de este necesario sentimiento de fraternidad y su actuación en los propósitos y en las obras, no podrán jamás desgajarse de la fe en un Padre, que está en los cielos, sin la cual le faltaría su nobleza ética a cualquier ordenanza que quisiera regular la convivencia humana. El Estado y las instituciones que saquen resueltamente de este reco- 184 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale nocimiento todas sus consecuencias y que dejen a los ciudadanos creyentes la plena libertad de aplicar sus convicciones religiosas también en el campo político, social, educativo y de caridad, no tendrán nada que perder, antes bien de todo ello obtendrán no poco provecho para su consistencia interna y para su verdadero adelanto. La América Latina es todavía un continente relativamente joven; pero precisamente en ésta juventud posee un tesoro de promesas para el mañana. Por eso esperamos, llenos de confianza, que Nuestros hijos del Uruguay caerán cumplidamente en la cuenta de la gravedad del momento que está pasando y de los especiales deberes que trae consigo; y estamos seguros de que cuando un día se escriba la historia de este importante período de la vida del Uruguay, no dejerá de leerse allí la importancia de la aportación con que sus hijos creyentes han cooperado al sano progreso y al desarrollo social y ético de su patria, haciéndose así merecedores del reconocimiento y de la gratidud de las generaciones futuras. Con tan sinceros deseos, y mientras correspondemos a los fervientes votos del Excñio. Señor Presidente de la República e invocamos las mejores bendiciones del cielo en favor de todo el amado pueblo uruguayo, le damos, Señor Ministro, Nuestra cordial bienvenida y le garantizamos que, en el ejercicio de su importante Misión, hallara siempre en Nos el más amplio y benévolo apoyo. Sacra Romana Rota 185 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA i Causae quae in Tribunali Sacrae Romanae Rotae actae sunt anno 1946, quarum definitiva sententia editur tantum in parte dispositiva. I. MEDIOLANEN. - POSSESSIONIS ET IURIUM. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. T. Heard, A. Canestri. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Advocati: I. B. Ferrata, D. Lazzarato, pro PP. Barnabitis; C. Bernardini, pro Emo Ordinario loci. Dubia: I. « An actio possessoria admittenda sit, in casu » ; et quatenus affirmative : II. « An PP. Barnabitae ius habeant retinendi possessionem bonorum et quasi-possessionem iurium, de quibus in casu». III. « An praeter actionem possessoriam admittenda sit actio petitoria, in c a s u » ; et quatenus affirmative : IV. « A n proprietas bonorum, sive immobilium sive mobilium, Collegii S. Iosephi in oppido Monza pertineat ad Archiepiscopum Mediolanensem ». Sententia diei 11 Ianuarii : Ad I. « Affirmative ». Ad II. « Negative ». Ad III. « Affirmative ». Ad IV. « Negative ». II. NEO-EBORACEN. - NULLITATIS MATRIMONII 'ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Rutili. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 19 Ianuarii : « Affirmative ». III. VARSAVIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem indissolubilitatis. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, C. Pecorari. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo. Acta 186 Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Advocati: I. B. Ferrata, B. Romano. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 19 Ianuarii : « Negative ». IV. BERYTEN. MARONITARUM - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Roberti, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso. Dubium: ((An constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 22 Ianuarii : « Affirmative ». V. PINEROLEN. SEU TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus : A. Mittiga. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 22 Ianuarii : « Affirmative ». V I . PREMISLIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite.vis et metus. Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, F. Roberti. Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. Capalti. Dubium: u .An constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 23 Ianuarii : ((Affirmative». VII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam mulieris et DI- SPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard. Vinculi Defensor: I. Trezzi; R. Bidagor, deputatus. Advocatus: D. Lazzarato. Dubia: I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 26 Ianuarii : « Negative ad utrumque ». V I I I . N. N . - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam mulieris et SPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, F. Roberti. Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. DI- Sacra Romana Rota 187 Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii : I. A. Ferrari. Dubia: \. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : II. (( An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu». Sententia diei 30 Ianuarii : Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative, vetito tamen tamen mulieri transitu ad novas nuptias, inconsulta Sede Apostolica ». IX. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocati: F. Delia Rocca, H. Graziani. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 2 Februarii: «Negative». ob clandestinitatem. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, F. Roberti, A. Fidecicchi. Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Napoleoni. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 16 Februarii : « Negative ». X . IANUEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo. Advocatus: Th. Ragusa. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia die 16 Februarii : « Negative ». X I . PLACENTINA. - NULLITATIS MATRIMONII XII. MEDIOLANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus et ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Vinculi Defensor deputatus: P. M. Lalli. Advocatus: R. Romano. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 7 Martii : « Affirmative ». XIII. N. N. r- NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo. 188 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Advocati: R. Romano, pro actore; C. Bernardini, pro conventa. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 11 Martii : « Affirmative, vetito tamen actori transitu ad alias nuptias inconsulta Sancta Sede ». XIV. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Botalis: I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, H. Caiazzo. Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo. Advocatus: I. Limongelli. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 18 Martii : « Affirmative ». XV. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus, ob vim et metum, ob raptum. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, C. Pecorari. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus : Th. Ragusa. .• . Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 18 Martii : « Negative ». XVI. VILNEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Da Silva. Dubium : « An sententia Rotalis diei 15 Ianuarii 1942 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 23 Martii : « Confirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». XVII. AESERNIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: G. Oesterle. Advocati: C. Pacelli, C. Bernardini. Dubium: « An sententia Rotalis diei 6 Iunii 1945 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 26 Martii : « Confirmandam esse, seu constare de nullitate matrimonii, in casu ». XVIII. AQUEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sacra Romana Rota 189 Sententia diei 28 Martii : « Affirmative, vetito mulieri transitu ad alias nuptias nisi coram Ordinario loci sub fide iurisiurandi declaraverit se matrimonium iuxta leges divinas et ecclesiasticas inituram esse ». ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Graziani. Dubia: « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : I I . « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia die 30 Martii : Ad I. « Negative ». Ad I I . « Affirmative ». X I X . CLOGHERIEN. - NULLITATIS MOTRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: V. Caselli. Advocati: P. Fedele, R. Romano. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in casu». Sententia diei 1 Aprilis : « Negative ». X X . VERULANA. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 11 Aprilis : « Affirmative ». X X I . ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus et ob exclusionem boni prolis. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensor deputatus: G. Oesterle. Advocatus: R. Romano. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 13 Aprilis : « Affirmative, vetito viro transitu ad alias nuptias nisi coram Ordinario loci sub fide iurisiurandi declaraverit se novas nuptias initurum esse cum recta intentione prout decet homines christianos ». XXII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob simulationem consensus, ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, C. Pecorari. XXIII. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 190 Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Advocatus: P. A. D'Avack. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 16 Aprilis : « Affirmative, vetito parti conventae transitu ad ulteriores nuptias inconsulta Sede Apostolica ». ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo. Advocatus: C. Bernardini. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 16 Aprilis : « Negative ». X X I V . CÀRTHAGINEN. - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo. Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: G. Felici, pro actore; I. Spinelli, pro conventa. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu»., Sententia diei 16 Aprilis : « Affirmative ». X X V . ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob defectum consensus, ob exclusam indissolubilitatem, ob appositam conditionem, ob impotentiam mulieris. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: G. Cesterie. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. D'Alessandri. Dubia: I. « A n constet de nullitate matrimonii, in casu»; et quatenus negative : I I . « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 27 Aprilis : « Negative ad utrumque ». XXVI. XXVII. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob impedimentum li- gaminis. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, H. Caiazzo. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 29 Aprilis : « Affirmative ». ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. X X V I I I . ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII Sacra Romana Rota Vinculi Defensor deputatus: O. Bejan. Advocati: A. Mittiga, C. Bernardini. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 30 Aprilis : « Negative ». XXIX. ASCULANA IN PICENO. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensor deputatus: V. Caselli. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: L. Iacobelli. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 4 Maii : « Negative ». XXX. ROMANA. - NULLITATIS MATRIMONII ob impedimentum criminis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, F. Brennan, Ponens, D. Staffa. Promotor Iustitiae deputatus: I. Stella. Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo. Advocatus: Th. Ragusa. Dubium: « An sententia Rotalis diei 26 Iulii 1945 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 4 Maii : « Confirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». XXXI. PANORMITANA - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem appositam, ob simulationem consensus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, C. Pecorari. Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Advocatus: P. A. D'Avack. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 17 Maii: «Negative». XXXII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni sacra- menti et boni prolis, et DISPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus: M. Mantovani. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 29 Maii : « Negative ad utrumque ». 192 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale XXXIII. RHEGINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob impedimentum raptus, ob defectum consensus. Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 5 Iunii : « Negative ». XXXIV. KATOVICEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus : I. Casoria. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: Q. Felici. Dubium : « An sententia Rotalis diei 15 Aprilis 1944 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 5 Iunii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu ». XXXV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus et ob ignorantiam naturae matrimonii. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, H. Gaiazzo. Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Felici.Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 17 Iunii : « Negative ». XXXVI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob defectum consensus. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensor deputatus: R. Bidagor. Advocati : C. Bernardini, pro actore; C. Corsanego, pro conventa. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 13 Iulii : « Negative ». XXXVII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: JT. Cartoni. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 13 Iulii : « Negative ». XXXVIII. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. 1S3 Sacra Romana Rota Advocati: A. Catelani, R. Romano. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 16 Iulii : « Affirmative ». XXXIX. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob defectum consensus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, G. Heard, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: P. M. Lalli. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre. Dubium: « An sententia Rotalis diei 16 Iunii 1945 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 16 Iulii : « Confirmandum esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». XL. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem contra bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensor deputatus: F. Romita. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Da Silva Dubium: « A n sententia Rotalis diei 26 Februarii 1945 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 16 Iulii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de matrimonii nullitate, in casu ». XLI. SUTRINA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus : P. M. Lalli. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: L Torre. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu». S mt entia diei 20 Iulii : « Affirmative ». XLII. NEO-EBORACEN. sanguinitatis. - NULLITATIS MATRIMONII ob impedimentum con- Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Fidecicchi, F. Brennan, Ponens. Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: Th. Ragusa. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 20 Iulii : « Affirmative ». XLIII. N . N . - NULLITATIS MATRIMONII SPENSATIONIS SUPER RATO. ob impotentiam viri, et DI- ' Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. 14 - ACTA, vol. XIV, n. 6. — 13-5-947. m Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Vinculi Defensor deputatus: G. Oester le. Advocatus: D. Lazzarato. Duòia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu». Sententia diei 9 Octobris : Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative, vetito tamen viro transitu ad alias nuptias, inconsulta Sancta Sede ». XLIV. TAURINEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem boni prolis et boni sacramenti. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, D. Staffa. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Vinculi Defensor deputatus: I. M. Casoria. Advocati: I. B. Ferrata, O. Bernardini. Dubium: ((An sententia Rotalis diei 23 Aprilis 1942 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 16 Octobris : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». XLV. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Wynen, F. Brennan, Ponens, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: A. Schönegger. Advocati: F. Della Rocca, H. Oraziani. Dubium: ((An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 21 Octobris : « Negative ». i XLVI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ob impedimentum raptus, ob vim et metum. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, C. Pecorari, H. Oaziazzo. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Liuzzi. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 24. Octobris : « Affirmative ». X L V I I . CHICAGIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob conditionem apposi- tam et ob exclusum bonum prolis, et DISPENSATIONIS SUIES RATO. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, A. Wynen, G. Heard. V inculi Defensor deputatus: A. a Langasco. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii:C Da Silva. Dubia: I. « A n constet de nullitate matrimonii, in c a s u » ; et qua- Sacra Romana Mota 195 tenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu». Sententia diei 30 Octobris : Ad I. « Affirmative ». Ad II. « Provisum in primo ». XLVIII. MUTILEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: O. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: G. Oesterle. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. Marroncello. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 6 Novembris : « Affirmative ». XLIX. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, C. Pecorari. Vinculi Defensor deputatus: I. Calvi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii : F. Cartoni. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 8 Novembris: «Negative». L. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus et ob simulationem consensus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, C. Pecorari. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Napoleoni. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 8 Novembris : « Negative ». LI. BABYLONEN. SYRORUM - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: C. Da Silva. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 9 Novembris : « Affirmative ». LII. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus et simulati consensus et DISPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, D. Staffa. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Vinculi Defensor: I. Trezzi. Advocati: I. Torre, Th. Ragusa, pro actore; A. Mittiga, pro conventa. 196 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Dubium: « An sententia Rotalis diei 19 Iunii 1943 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 16 Novembris : « Confirmandam esse quoad nullitatem matrimonii, et infirmandam quoad dispensationem Sanctissimo consulendam, idest non constare de matrimonii nullitate, sed consilium praestandum esse Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu, vetito viro transitu ad alias nuptias, inconsulta Sancta Sede ». LUI. ROMANA - NULLITATIS MATRIMONII eœ capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Advocatus eœ mandato gratuiti patrocinii: F. Bersani. Dubium: « An sententia Rotalis diei 26 Maii 1945 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 19 Novembris : « Confirmandam esse, seu constare de nullitate matrimonii, in casu ». LI V. MONTIS REGALIS IN PEDEMONTE - NULLITATIS MATRIMONII ex ca- pite vis et metus. Turnus Rotalis: C. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: P. Palazzini. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. D'Alessandri. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 23 Novembris : « Affirmative ». LV. EPOREDIEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex captte vis et metus. Turnus Rotalis: I. Teodòri, Ponens, C. Pecorari, C. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus : P. Tocanel. Advocati: I. B. Nicola, H. Napoleoni. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 23 Novembris : « Negative ». LVI. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob exclusum bonum prolis, ob vim et metum. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensoris Substitutus : I. Stella. Advocatus: R. Romano. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 27 Novembris: « Afiirmative ». 197 Sacra Romana Rota L V I I . N . N . - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPEN- SATIONIS SUPER RATO. Turmes Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: D. Lazzarato. Dubia: I. « An sententia Rotalis diei 7 Martii 1945 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 30 Novembris : Ad I. « Infirmandam esse, et ideo constare de nullitate matrimonii, in casu ». Ad II. « Provisum in primo ». LVIII. FLORENTINA - NULLITATIS MATRIMONII ob amentiam mulieris. Turnus Rotalis : A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo. Advocati: A. Catelani, R. Romano. Dubium : « An sententia Rotalis diei 20 Iunii 1944 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 7 Decembris : « Confirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». LIX. MEDIOLANEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Promotor Iustitiae: I. Pendola. ' . Vinculi Defensor deputatus: P. Palazzini. Advocatus: R. Romano. Dubium : « An sententia Rotalis diei 7 Martii 1946, sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 7 Decembris : « Confirmandam esse, idest constare de nullitate matrimonii, in casu ». LX. SOUTHWARCEN. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam mulieris et DISPENSATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo. Advocatus: R. Romano. Dubia: I. « A n constet de matrimonii nullitate, in c a s u » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». 198 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale - Sententia diei 12 Decembris: « A d I. ((Negative». Ad II. «Affirmative ». LXI. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPEN- SATIONIS SUPER RATO. Turnus Rotalis: O. Pecorari, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: O. Bejan. Advocatus : Th. Ragusa. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 18 Decembris : « Negative ad utrumque ». LXII. AGRIGENTINA - NULLITATIS MATRIMONI ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo. Advocatus: C. Bernardini. Dubium: «'An constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 19 Decembris : « Affirmative ». LXIII. KIELCEN. - NULLITATIS MATRIMONII ex capite vis et metus. -Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. vinculi Defensoris Substitutus: I. Stella. Advocatus: M. Strojny. Dubium: « A n constet de matrimonii nullitate,'in casu». Sententia diei 21 Decembris : « Affirmative ». II Causae quae eodem anno 1946 transactae fuerunt, vel quae absque definitiva sententia, ex peculiaribus circumstantiis, finem habuerunt; quibus adduntur decreta quoad recursus contra libellorum reiectionem. I. BASILEEN. - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 2 Ianuarii, declarat appellationem disertam esse et acta causae in archivo reponi iubet. II. PISANA - Nullitatis matrimonii, ob amentiam mulieris, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Sacra Romana Rota 199 Cum per annum et ultra nullus actus iudicialis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 2 Ianuarii, declarat instantiam peremptam et mandat acta causae reponi in archivo. III. PARISIEN. - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Caesare Pecorari. Cum intra tempus a iure statutum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 15 Ianuarii, instantiam partis actricis declarat desertam et acta causae reponi in archivo iubet. IV. DREPANEN. *- Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram Excmo P. D. Andrea Julliën, Decano. Cum nullus actus processualis ab anno et ultra positus fuerit, Excmus P. D. Decanus Ponens, decreto diei 19 Ianuarii, recursum peremptum declarat et iubet acta causae in archivo reponi. V. ROMANA - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano. Cum ab anno et ultra actus processualis nullus positus fuerit, Excmus P. D. Decanus Ponens, decreto diei 23 Ianuarii, declarat appellationem desertam, actaque causae in archivo reponi iubet. V I . IANUEN. - Nullitatis matrimonii, ob defectum consensus, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, Excmus P. D. Decanus Ponens, decreto diei 23 Ianuarii, declarat recursum interpositum esse desertum, atque iubet acta in archivo reponi. VII. LAURETANA - Nullitatis matrimonii, ob defectum consensui, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, Excmus P. D. Decanus Ponens, decreto diei 23 Ianuarii, declarat appellationem desertam, atque iubet acta in archivo reponi. VIII. MEDIOLANEN. - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Caesare Pecorari. Cum intra terminos in iure statutos, appellationem a sententia Tribunalis Ianuensis, diei 12 Februarii 1942, actor prosequutus non fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Februarii, declarat appellationem desertam, atque iubet acta in archivo reponi. IX. UTINEN. - Nullitatis matrimonii, oh amentiam mulieris, coram R. P. D. Francisco Roberti. 200 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Attenta renuntiatione Patroni partis actricis, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Februarii, iubet acta in archivo reponi, dummodo Patronus habuerit speciale mandatum. X. ROMANA - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Francisco Roberti. Cum nullus actus processualis positus fuerit per annum et amplius, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Februarii, processum declarat peremptam, et acta in archivo poni iubet. XI. ROMANA - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, et ob simulationem consensus, coram R. P. D. Francisco Roberti. Cum nullus actus processualis positus fuerit per annum, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Februarii, declarat appellationem desértam, et acta causae iubet in archivo reponi. XII. KATOVICEN. - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum et ob simulationem consensus, coram R. P. D. Francisco Roberti. Cum plus quam biennium defluxerit quin ullus actus processualis sit positus, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Februarii, appellationem declarat desertam, et acta reponi iubet in archivo. XIII. MASSANA - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Cum nullus actus processualis positus sit per biennium et ultra, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Februarii, declarat appellationem desertam, et acta causae iubet in archivo reponi. XIV. AGRIEN. - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Cum statuto a iure tempore, nullus actus processualis positus sit ad appellationem prosequendam, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Februarii, eamdem appellationem declarat desertam, et acta causae in archivo reponi iubet. XV. MOLINEN. - Nullitatis matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Cum plus quam quadriennium defluxerit sine alicuius actus processualis positione, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Februarii, appellationem declarat desertam, et in archivo acta reponi iubet. XVI. VILNEN. - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram P. D. Ioanne Teodori. R. Sacra Romana Rota mt Cum plus quam quinquennium transierit sine alicuius actus processualis positione, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Februarii, appellationem declarat desertam, et in archivo reponi iubet acta causae. Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Francisco Roberti. Cum nullus actus processualis positus sit per annum et amplius, R. P. D. Ponens, decreto diei 18 Februarii, processum declarat peremptam, et acta causae iubet in archivo reponi. X V I I . ROMANA - Nullitatis matrimonii, ob conditionem appositam, coram R. P. D. Francisco Roberti. Cum per biennium et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Martii, declarat instantiam peremptam, quapropter iubet acta in archivo reponi. X V I I I . NERITONEN. - X I X . FLORENTINA - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram Guillelmo Heard. Cum per annum et amplius nullus positus sit actus processualis, R. P. D. Ponens, decreto diei 7 Martii, causam declarat desertam, et acta in archivo poni iubet. Nullitatis matrimonii, ob impotentiam viri et ob defectum consensus, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano. Attenta morte actoris, Excmus P. D. Decanus Ponens, decreto diei 9 Martii, iubet acta in archivo reponi. X X . BONONIEN. - Nullitatis matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Caesare Pecorari. Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 11 Martii, instantiam declarat peremptam, et acta in archivo reponi iubet. X X I . PARISIEN. - X X I I . RHEMEN. - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Caesare Pecorari. Cum nullus actus processualis tempore utili positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 11 Martii, instantiam declarat peremptam, et acta in archivo poni iubet. Separationis, coram R. P. D. Caesare Pecorari. Cum per ultra biennium nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 11 Martii, declarat instantiam peremptam, et acta in archivo poni iubet. X X I I I . VALENTINA - Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale X X I V . MAZARIEN. Nullitatis matrimonii, ob defectum consensus, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum utraque pars renuntiaverit prosecutioni causae, R. P. D. Ponens, decreto diei 13 Martii, declaravit causam esse finitam, et acta in archivo reponi iussit. X X V . PARISIEN - Nullitatis matrimonii, ob clandestinitatem et ob impedimentum consanguinitatis, coram R. P. D. Arcturo Wyneñ. Cum pars conventa supremum obierit diem, cumque pars actrix causam prosequi nolit, R. P. D. Ponens, decreto diei 13 Martii, declaravit causam esse finitam, et acta in archivo reponi iussit. Iurium, coram R. P. D . Caesare Pecorari. R. P. D. Ponens, decreto diei 16 Martii, causam per mortem actoris declarat finitam, et acta in archivo reponi iubet. X X V I . SALUTIARUM - Nullitatis matrimonii, ob impotentiam viri, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum pars actrix renuntiaverit prosecutioni causae, et cum altera pars demonstraverit se nullum habere interesse circa prosecutionem causae, R. P. D. Ponens, decreto diei 18 Martii, declarat causam esse finitam, et acta in archivo reponi iubet. X X V I I . FLORENTINA - Nullitatis matrimonii, ob impotentiam viri, coram R. P. D. Caesare Pecorari. Cum actor obierit, causam, ad cuius prosecutionem pars conventa nullum interesse habet, R. P. D. Ponens, decreto diei 20 Martii, declarat finitam, et acta iubet poni in archivo. 'XXVIII. CORCAGIEN. X X I X . FLORENTINA - - Nullitatis matrimonii, Incidentis, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi. Cum nullus processualis actus habitus sit, R. P. D. Ponens, decreto diei á Aprilis, acta causae in archivo reponi iussit. Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum vir conventus supremum obierit diem, cumque actrix causam prosequi nolit, R. P. D. Ponens, decreto diei 10 Aprilis, declaravit causam finitam esse, et acta in archivo reponi iussit. X X X . FLORENTINA - Nullitatis matrimonii, ob conditionem contra indissolubilitatem, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi. X X X I . COLONIEN. - Sacra Romana Rota 203 Cum actor supremum diem obierit, R. P. D. Ponens, decreto diei 24 Aprilis, declaravit causam finitam esse, et acta reponi in archivo iussit. XXXII. Vic. APOST. DANIAE - Nullitatis matrimonii, super reiectione libelli, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum intra tempus a iure statutum nullus actus iudicialis fuerit emissus, R. P. D. Ponens, decreto diei 1 Maii, declarat recursum interpositum esse desertum, et acta in archivo reponenda. XXXIII. ROMANA - Nullitatis matrimonii, ob clandestinitatem, coram R . P . D . Arcturo Wynen. Cum actrix prosecutioni causae renuntiaverit, cumque vir conventus, ignoti domicilii, interrogari nequeat án ipse causam prosequi velit, R. P. D. Ponens, decreto diei 18 Maii, declaravit causam esse finitam, et acta in archivo reponi iussit. XXXIV. LEODIEN. - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R . P . D . Alberto Canestri. Cum intra praefinitum tempus nullus actus iudicialis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 25 Maii, causam declarat desertam, et acta iubet in archivo reponi. XXXV. LYCIEN. - Nullitatis matrimonii, Incidentis, coram R . P. I). Ioanne Teodori. Cum actrix in gratiam cum parte conventa rediverit, R. P. D. Ponens, decreto diei 27 Maii, acta reponi iubet in archivo. XXXVI. TAURINEN. - Nullitatis matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Cum intra statutum tempus duorum mensium actrix non solverit expensas praecedentis instantiae, R. P. D. Ponens, decreto diei 27 Maii, acta in archivo reponi iubet. XXXVII. STATUS CIVITATIS VATICANAE - Poenarum, coram R . P. D . Ioanne Teodori. Cum per annum et amplius nullus fuerit positus actus iudicialis, R. P. D. Ponens, decreto diei 27 Maii, appellationem declarat desertam, et acta reponi in archivo iubet. XXXVIII. QUEBECEN. - Iurium, coram R . P. D . Caesare Pecorari. R. P. D. Ponens, decreto diei 3 Iunii, renuntiationem actoris admittit, iubens ut acta incidentalis causae, nondum definitae, in archivo ponantur. 204 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale XXXIX. ROMANA - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum statuto a iure tempore nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 6 Iunii, declarat appellationem esse desertam, et iubet acta causae in archivo reponi. XL. MANTUANA SEU IANUEN. - Nullitatis matrimonii, ob impotentiam mulieris, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum statuto a iure tempore nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 6 Iunii, declarat appellationem desertam, et iubet acta in archivo reponi. XLI. IANUEN. - Proprietatis, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano. \ Cum nullus actus processualis per annum et ultra positus sit, Excmus P. D. Decanus Ponens, decreto diei 26 Iunii, causam declarat desertam, et acta in archivo poni iubet. XLII. MATRITEN. - Piae Fundationis, Incidentis de lite finita et de competentia, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano. Cum tempore a iure statuto nullus actus processualis positus sit, Excmus P. D. Decanus Ponens, decreto diei 26 Iunii, causam declarat peremptam, et acta in archivo reponi iubet. XLIII. SMYRNEN. - Nullitatis matrimonii, ob errorem et oö defectum consensus, coram R. P. D. Caesare Pecorari. Cum nullus actus processualis, quin obstiterit legitimum impedimentum, per biennium et ultra positus fuerit, instantiam R. P. D. Ponens, decreto diei 2 Iulii, declarat peremptam, et acta in archivo poni iubet. XLI V . ROMANA. - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum per annum et ultra nullus actus iudicialis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Iulii, declarat instantiam peremptam esse, et mandat acta reponi in archivo. XL V . WESTMONASTERIEN. - Nullitatis matrimonii, ob impedimentum ligaminis, coram R. P. D. Guillelmo Heard. Cum nullus actus processualis per annum positus sit, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Iulii, appellationem declarat desertam, et causae acta in archivo poni iubet. Sacra Bomana Bota 205 XL V I . P A R I S I E N . - Nullitatismatrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Guillelmo Heard. Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus sit, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Iulii, appellationem declarat desertam, et acta causae in archivo poni iubet. XLVII. N E A P O L I T A N A - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Guillelmo Heard. Cum nullus actus processualis positus sit per annum, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Iulii, appellationem declarat desertam, et acta in archivo poni iubet. XL VIII. V I T E R B I E N . - Nullitatis matrimonii, ob impotentiam viri, coram R. P. D. Guillelmo Heard. Cum per annum nullus actus processualis positus sit, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Iulii, appellationem declarat desertam, et acta in archivo poni iubet. XIL. S A V O N E N . - Nullitatis matrimonii, ob conditionem appositam, coram R. P. D. Guillelmo Heard. Cum nullus actus processualis per annum positus sit, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Iulii, appellationem declarat desertam, et acta in archivo poni mandat. L. C A L V E N . - Incidentis, coram R. P. D. Guillelmo Heard. Cum nullus actus processualis per annum positus sit, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Iulii, appellationem declarat desertam, et acta in archivo poni iubet. LI. N E A P O L I T A N A - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 26 Iulii, declarat instantiam peremptam esse, et mandat acta causae reponi in tabulario. LII. S I R A C U S A N A - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 27 Iulii, instantiam declarat peremptam, atque mandat acta causae reponi in tabulario. LIII. I A N U E N . - Nullitatis matrimonii, ob amentiam mulieris et ob vim vel metum, coram R. P. D. Caesare Pecorari. 206 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cum nullus actus processualis intra tempus a iure statutum positum fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 28 Septembris, instantiam declaravit peremptam, actaque in archivo poni iussit. L I V . TERGESTINA - Nullitatis contractus, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum conventus supremum obierit diem, R. P. D. Ponens, decreto diei 8 Octobris, causam exstinctam declarat, et iubet acta in archivo reponi. Nullitatis matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum actrix prosecutioni appellationis renuntiaverit, R. P. D. Ponens, decreto diei 26 Octobris, appellationem declarat desertam, ideoque acta causae in archivo reponi iubet. L V . VALENTINA - Separationis, coram R . P. D. Guillelmo Heard. Attenta renuntiatione partis appellantis, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Novembris, instantiam declarat esse finitam, et sententiam secundae instantiae in rem iudicatam transiisse. L V I . ZAGRABIEN. - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R . P. D. Henrico Caiazzo. Cum nullus actus processualis positus fuerit intra tempus a iure statutum, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Novembris, instantiam peremptam esse declarat, et mandat causae acta reponi in tabulario. L V I I . PLATIEN. - 1 Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum per biennium et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 22 Novembris, declarat causam peremptam esse, et mandat causae acta reponi in tabulario. L V I I I . ALGERIEN. - Separationis, coram R . P. D. Henrico Caiazzo. Attenta responsione Cnriae, R. P. D. Ponens, decreto diei 23 Novembris, declarat retinendum esse coniuges causae renuntiasse, atque mandat acta reponi in tabulario. L I X . VARSAVIEN. - Separationis, coram R . P. D. Henrico Caiazzo. Elapso tempore a iure statuto, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Decembris, decernit sententiam primae instantiae in exsecutionem demandari, atque mandat acta causae in tabulario reponi. L X . GRANATENSIS - Sacra Romana Rota 207 LXI. COLOCEN, -r Nullitatis matrimonii, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Cum supra appellatis sententiis Sanctissimus Dominus benigne sanationem concesserit, R. P. D. Ponens, decreto diei 16 Decembris, acta causae in archivo reponi iubet. LXII. VARSAVIEN. - Iurium, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Cum pars conventa diem supremum obierit, R. P. D. Ponens, decreto diei 16 Decembris, acta causae in archivo reponi iubet. LXIII. MEDIOLANEN. - Nullitatis matrimonii, ob impotentiam viri, coram R. P. D. Guillelmo Heard. Cum nullus actus processualis per annum positus sit, R. P. Ponens, decreto diei 19 Decembris, appellationem declarat desertam, et acta in archivo poni iubet. LXIV. IANUEN. Nullitatis matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Guillelmo Heard. Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 19 Decembris, appellationem declarat desertam, et acta in archivo poni iubet. LXV. VARSAVIEN. - Nullitatis matrimonii, ob vim vel metum, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum intra tempus a iure statutum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 19 decembris, causam declarat desertam, et acta in archivo reponi iubet. LXVI. VARSAVIEN. - Nullitatis matrimonii, ob impedimentum clandestinitatis, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum nullus actus processualis intra tempus a iure statutum positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 19 Decembris, causam declarat desertam, et acta in archivo poni iubet. LXVII. VARSAVIEN. - Nullitatis 'matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum intra tempus a iure statutum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 19 Decembris, causam declarat esse finitam, et acta in archivo reponi iubet. 208 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Mercoledì, 23 aprile 1947, il Santo Padre ha, ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor Prof. A l f r e d o C a r b o n e l l D e b a l i , Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica deLVUruguay, per la presentazione delle Lettere Credenziali. S A C R A C O N G R E G A Z I O N E DEI RITI Martedì, 25 marzo 1947, nel Palazzo Apostolico Vaticano, alla augusta presenza del Santo Padre, si è adunata la S. Congregazione dei Riti genera le, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali «ed i Revmi Consultori teologi hanno dato il loro voto sul Tuto alla Beatificazione del Ven/ Servo di Dio Frate! Benildo, dell'Istituto dei Fratelli delle Scuole Cristiane, e sulla eroicità delle virtù del Servo di Dio Lodovico Pavoni, sacerdote, fondatore della Congregazione dei Figli di Maria Immacolata. Martedì, 22 aprile 1947, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù del 'Servo di Dio Raffaele Ohylinski, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori Conventuali. Martedì, 29 aprile 1947, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto, alla presenza dell'Emo Signor Cardinale Alessandro Verde, Ponente o Relatore della Causa della Serva di Dio Suor Maria Bertilla Boseardin, dell'Istituto delle Suore di S. Dorotea, Figlie dei Sacri Cuori, si è adunata la » » Monsig. Lenihan Daniele J., della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Martin Michele Giuseppe, della medesima archi diocesi. » Monsig. Meyer Alfredo P., della medesima archidiocesi. . » Monsig. Miller Carlo Giuseppe, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Mulligan Francesco P., della medesima archi diocesi. » » » Monsig. Murphy Riccardo Paolo, della medesima archi diocesi. » » •"» Monsig. Rooney Tommaso J., della medesima archidiocesi. »» •» Monsig. Zeven Giuseppe J., della medesima archidiocesi. 23 febbraio » Monsig. Pontieri Giuseppe,, della diocesi di Cassano alL'Ionio. .. . '• » » » Monsig. Raimondi Pietro, della medesima diocesi. » » » Monsig. Paolini Renato, della diocesi di Montefeltro. » » » Monsig. Giorgetti Dante, della diocesi di Orvieto. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 244 27 marzo 1946. Monsig. Bravo Paredes Ferdinando, della diocesi di Tulancingo. 11 aprile » Monsig. Feron Francesco Giuseppe, della diocesi di Ru remonda. 28 » » Monsig. Grabowski Giovanni Eugenio, della diocesi di Wihona. • 8 maggio » Monsig. Cappelletti Virgilio, dell'archidiocesi di Milano. 17 giugno » Monsig. Poggi Costantino, della diocesi di Bobbio. » » » Monsig. Cassidy Giuseppe G., della diocesi di Savannah Atlanta. » » » Monsig. Dodwell Edoardo J., della medesima diocesi. 9 luglio » Monsig. Goossens Tommaso, della diocesi di s'Hertogen bosch. 14 » » Monsig. Kallarakel Giacobbe, della diocesi di Changana cherry. » » » Monsig. Kattakayam Giacobbe, della medesima diocesi. » » » Monsig. Öamanis Giuseppe, dell'archidiocesi di Riga. 20 » » Monsig. Del Frate Angelo, dell'archidiocesi di Milano. 5 agosto » Monsig. Sweere Pietro, della, diocesi di Breda. » » » Monsig. van Gils Leonardo, della medesima diocesi. 21 » » Monsig. Long Giacomo, della diocesi di Ohristchureh. 21 ottobre » Monsig. Van Hove Alfonso, della diocesi di Bruges. » » » Monsig. Lebon Giuseppe, della diocesi di Namur. » » » Monsig. Litt Fernando, della diocesi di Liegi. » » » Monsig. Maere Renato, della diocesi di Gand. 30 » » Monsig. De Sonsa Antonio Paolo Lino, della diocesi di Goccino. » » » Monsig. Platinbo do Rosario Monteiro Francesco Gaetano, della medesima diocesi. » » » Monsig. Bargagnati Pietro, della diocesi di Fabriano. 31 » » Monsig. Fragni Sebastiano, della diocesi di Ozieri.15 novembre » Monsig. Eoenraadt Guglielmo, della diocesi di Breda. » » » Monsig. Alba Giuseppe Michele, dell'archidiocesi di Guadalajara» » » Monsig. Flores Severo, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Ruiz Vidaurri Giuseppe, della medesima árchi. diocesi. » » » Monsig. Morabito Francesco, delFarchidiocesi di ìteggio Calabria. 23 » » •' Monsig^ Torriani Carió," duella diócesi di Alessaáaítria. » » » Monsig. Ghihaudo Giovanni, della diocesi di Cuneo. » » » Monsig. Oorséllini Domenico, dell'archidiocesi di Genova. » » » MOnsig. Lei'caro Giacomo, della medesima archidiocesi. Diarium Romanae Curiae 23 novembre 1946. Monsig. Monsig. » » Monsig. Monsig. » )) Monsig. 9 dicembre » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. 17 » Monsig- 12 gennaio 1947. Monsig. Monsig. 22 Monsig. Monsig. Monsig. 12 febbraio Monsig. 15 » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. 27 » Monsig. » Monsig. marzo 13 23 » » » 12 22 aprile Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » 245 Adam Leonida, della diocesi di Sherbooke. Boviner Leone, della medesima diocesi. Bara valle Nicola, dell'archidiocesi di Torino. Garn eri Giuseppe, della medesima archidiocesi. Allevi Luigi, dell'archidiocesi di Camerino. Cecchini Luigi, della medesima archidiocesi. Marangoni Carlo, della medesima archidiocesi. André Leonzio, della diocesi di Namur. Blaimont Pietro, della medesima diocesi. Collard Armando, della medesima diocesi. Koerperich Riccardo, della medesima diocesi. Brosseau Ettore David, dell'archidiocesi di Ottawa. Brunet Paolo Edoardo, della medesima archidiocesi. Varga Giovanni, della diocesi di Sabana. Ceria Giuseppe, della diocesi di ChiavariPiro Leonardo, della diocesi di Ischia. Ponti Enrico (Roma). Tosatti Luigi, della diocesi di Carpi. . Agostini Enrico (Roma). Li ,Santi Giorgio, dell'archidiocesi di Palermo. Mancini Giuseppe (Roma). Veches Abelardo, della diocesi di Vacia. Duarte Mira Raul, della diocesi di Aveiro. Saniore Antonio, della diocesi di Piacenza. Santopaolo Beniamino, dell'archidiocesi di Fermo. Attard 'Salvatore, della diocesi di Gozo. Cauchi Maurizio, della medesima diocesi. Bob Giorgio, della diocesi di Maramures. Bicchierai Giuseppe, dell'archidiocesi di Milano. Escrivá de Balaguer y Albas Giuseppe, della dio cesi di Madrid. Camerieri segreti soprannumeri di Sita Santità: giugno » » ». ' ». » 1939. » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Koudis Raffaele, della diocesi di Telsia|. Narjauskas Giorgio, • dçlla medesima diocesi. Simaitis Antonio, della medésima diocesi. V.ytautas DikavrciuS, dèlia medesima diocesi. : Cìiraitis Francesco, della diocesi di Vilkaviskis. Povilaitis Adamo Simone, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 246 8 5 giugno luglio 1939. Monsig. Valáitis Giovanni, della medesima diocesi. » Monsig. Hogan Terenzio Ottone, della diocesi di Hallahabad. tí maggio 1943. Monsig. Lukac Antonio, dell'amministrazione apostolica di Satumare in Cecoslovachia. 16 marzo 1944. Monsig. Markle Basilio, dell'archidiocesi di Toronto. 4 febbraio 1945. Monsig. Ormaechea Carlo, della diocesi di Ponce. 14 luglio 1946. Monsig. Hale Giuseppe J., della diocesi di Winona. 5 agosto » Monsig. Semaan Neemeh, del patriarcato latino di Gerusalemme. » » » Monsig. Vergani Antonio, del medesimo patriarcato. 13 ottobre » Monsig. Tobolak Giovanni, dell'archidiocesi di Cracovia. » » » Monsig. Saydon Pietro Paolo, dell'archidiocesi di Malta. » ». » Monsig. Campanella Giovanni, dell'archidiocesi di Messina. » » » Monsig. Ohiantore Luigi, dell'archidiocesi di Torino. 21 » » Monsig. Desckers Matteo Francesco, della diocesi di s'Hertogenbosch. 30 » » Monsig. Pellecchia Raffaele, della diocesi di Avellino. » » » Monsig. Perniola Giovanni, dell'archidiocesi di Bari. » » » Monsig. Neduparambil Giorgio, della diocesi di Coccin o. » » » Monsig. Bove Carlo, della diocesi di Privemo. » » » Monsig. -Turrìni Giuseppe, della diocesi di Verona. 15 novembre » Monsig. Mirra Antonio, della diocesi di Lacedonia. 23 » » Monsig. Mariani Angelo, dell'archidiocesi di Benevento. » » » Monsig. Montini Carlo, della diocesi di Brescia. » » » Monsig. Perriccioli Luigi, della diocesi di Città della Pieve. » » » Monsig. Canevaro Luigi, dell'archidiocesi di Genova. » » » Monsig. Cicali Giovanni, della medesima archidiocesi. » ». » Monsig. Di Cole Domenico, della diocesi di Mar-si. » » » Monsig. Borgiiezio Pompeo, dell'archidiocesi di Torino. » ' » » Monsig. Gorgellino Luigi, della medesima archidiocesi. 21 » » Monsig. Palla Pio, della diocesi di Rieti. 25 » » Monsig. Conigli Abele, dell'archidiocesi di Modena. ^ » » Monsig. Righi Adelmo, della medesima archidiocesi. 9 dicembre- » Monsig. Fálger Leone Antonio, dell'archidiocesi-di Du buque. ' : » » » Monsig. Ciceri Pietro, della diocesi di Novara. » » » Monsig: Tirazzi Giuseppe, della medesima diocesi. » » » Monsig. Prestinoni Mario, della medésima diocesi. » » » Monsig. Zolla Giulio, della medesima diocesi. 1" » » Monsig. Francini Egidio, della diocesi di Arezzo. Diarium Romanae Curiae mi 17 dicembre 1946. Monsig. Chaloux Adeodato, dell'archidiocesi di Ottawa. » » » Monsig. O'Neül Giovanni, della medesima archidiocesi. » » » Monsig. Tessier Massimo, della medesima archidiocesi. 21 » »• Monsig. Asguti Adamo, della diocesi di Alba Reale. » » » Monsig. Beiczy Giulio, della medesima diocesi. » » » Monsig. Bonafede Mentore, della diocesi di Amelia. » Monsig. Calvo Oscar, del vicariato apostolico di Guam. » » » » Monsig. De Marte Nicola, della diocesi di Oppido Manier » tino. » » Monsig. De Martino Nicola, della diocesi di Lodi. » » Monsig. Dömötor Stefano, della diocesi di Alba Reale. » » Monsig. Doroszlai Adalberto, della medesima diocesi. » » Monsig. Piersanti Giuseppe M., dell'archidiocesi di Camerino. » » » Monsig. Q.uitadamo Nicola, dell'archidiocesi di Manfredonia. » » » Monsig. Salvagno Tullio, della diocesi di Ohioggia. )) » » Monsig. Szen Giuseppe, della diocesi di Casso via. )) » » Monsig. Virgili Lavinio (Roma). 22 » » Monsig. Doroszlai Adalberto, della diocesi di Alba Reale, fi gennaio 1947. Monsig. Piotanti Antonio, della diocesi di Bertinoro. 12 » » Monsig. Fogliani Ambrogio, della diocesi di Como. 21 » » Monsig. M asia Giovanni, dell'archidiocesi di Sassari. » » » Monsig. Sechi Vincenzo, della medesima archidiocesi. )) » » Monsig. Tedde Antonio, della medesima archidiocesi. 22 » » Monsig. Danesi Giovanni, della diocesi di Chiavari. » » » Monsig. Zimino Antonio, della medesima diocesi. » » » Monsig. D'Arco Agostino, della diocesi di Ischia. 25 febbraio » Monsig. Giovannetti Alberto, della diocesi suburbicaria di Sabina e Poggio Mirteto, li marzo » Monsig. Eecher Celestino, dell'archidiocesi di Trento. 20 » » Monsig. De Liva Ottavio, dell'archidiocesi di Udine. 27 » » Monsig. Haberle Alfredo, della diocesi di Basilea. 22 aprile » Monsig. Grienti Salvatore, della diocesi di Noto. )) » » Monsig. Grillo Luigi, della diocesi di Policastro. 2 maggio » Monsig. Filbrij Francesco Bernardo G. M., della diocesi ~ di Haarlem. » » » Monsig. Henning Cornelio Giuseppe, della medesima diocesi. Acta 248 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Camerieri segreti oli spada e cappa soprannumerari di Bua Santità : 24 febbraio 1944. IT giugno » » 22 1946. » . dicembre » 23 » » 19 febbraio 1947. 18 aprile » Il sig. De Maupéou Monbail Gastone, della diocesi di To Ione. Il sig. Haverty Clarenzio, della diocesi di SavannahAtlanta. 11 sig. Spalding Ugo, della medesima diocesi. Il sig. Conte de Rorthays Raimondo, della diocesi di Lu Con. Il sig. Conte Forni Paolo, dell'archidiocesi di Modena. Il sig. Conte Çataldi Enrico (Roma). U sig. Barone Donna Giovanni, dell'archidiocesi di To r ino. Il sig. Ward Erberto, della diocesi di Portsmouth. Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità: lo novembre 1946. Monsig. Gentile Italo, della diocesi di Pontremoli. 12 gennaio 1947. Monsig . Fagiolo Bruno, della diocesi di Segni. lo febbraio Monsig. Fornelli Francesco, della diocesi di Bitonto. » » , » Monsig. Mancini Rocco, della medesima diocesi. Monsig. Tosti Alfredo Nicola, della diocesi di Anàgni. Monsig. De Palo Gioacchino, della diocesi di Ruvo. Cameriere d'onore « extra Urbem » di Sua Santità : 25 marzo IUL Monsig . Beltrán Ezechiele, dell'archidiocesi di La Paz. Camerieri d'onore di spada e cappa soprannumerari di Sua Santità: 20 maggio 1946. 23 dicembre 1946. » » » » » » » 26 gennaio 1947. 11 sig. Il sig. U sig. Il sig. Il sig. U sig. Camera Salvatore (Roma). Antiliei Fernando (Roma). Lumia Fausto, della diocesi di Terni. Milani-Valerio Oreste (Roma). Ricciardi Giuseppe, dell'archidiocesi dì Milano. Veronese Vittorino (Roma). Cappellani d'onore « extra Urbem » di Sua Santità : 30 novembre 1943. Monsig. Mercado Macedonio, dell'archidiocesi di La Paz. 21 dicembre 1946. Monsig. Nemeth Ladislao, della diocesi di Alba Reale. An. et vol. XXXIX 15 Iulii 1947 (Ser. n, v. XIV) - N. 8 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA P I I P R X I I IN SOLLEMNI CANONIZATIONE BEATORUM IOANNIS DE BRITTO MARTYRIS, BERNARDINI REALINO ET IOSEPHI CAFASSO CONFESSORUM j DIE X X I I MENSIS IUNII A. MDCCCCXXXXVII IN VATICANA BASILICA PERACTA. Antequam Summus Pontifex decretoriam ederet sententiam, qua Beati Caelites Ioannes de Britto Martyr ac Bernardinus Realino et Iosephus Cafasso Confessores sanctitatis honoribus decorati fuerunt. Revmus D. Antonius Bacci, ab Epistulis ad Principes, nomine Sanctitatis Suae, haec verba'fecit : Sollemne iam advenit horae momentum, quo Pontifex Maximus in hac Vaticanae Basilicae maiestate, quae innumeris stellata lychnis aliquid caelestium splendorum referre videtur, Beatis Ioanni de Britto Martyri ac Bernardino Realino et Iosepho Cafasso Confessoribus, quorum causa ad obrussam exacta ac probata fuit, summos sanctitatis honores decreturus est. Venerabundi igitur Summi Pontificis oraculum audiamus; atque excelsam horum caelitum virtutem admirati, sanctissimis eorum vestigiis generosi ac volentes insistamus, eorumque validum patrocinium tum nobis ac nostris, tum universae populorum consortioni, tam acriter hodie perturbatae et anxiae, supplicibus conciliemus precibus. Tum vero Ssmus Dnus Noster, sedens, ex Cathedra Divi Petri sollemniter pronunciavit : Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem Fidei Catholicae et Christianae Religionis augmentum, 18 - ACTA, vol. XIV. n. 8. - 15-7-947. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 250 auctoritate Domini Nostri Iesu Christi, Beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra; matura deliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de Venerabilium Fratrum Nostrorum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium, Patriarcharum, Archiepiscoporum et Episcoporum in Urbe existentium consilio; Beatos Ioannem de Britto Märtyrern, Iosephum Cafasso et Bernardinum Realino Confessores, Sanctos esse decernimus et definimus ac Sanctorum Catalogo adscribimus; statuentes ab Ecclesia Universali illorum memoriam quolibet anno die eorum natali, nempe Ioannis de Britto die quarta Februarii, Iosephi Cafasso die vigesimatertia Iunii, Bernardini Realino die secunda Iulii, pia devotione recoli debere. In nomine Pa£ßtris et Figglii et Spiritus Ç Sancti. Amen. HOMILIA SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI VENERABILES FRATRES, DILECTI FILII, Quae hodie in fulgentibus Ecclesiae caelis nova licet sidera cernere, Ínclitos dicimus viros, quos nuper, Divino adspirante Numine, sanctitudinis infula decoravimus, eo nos advocant suaviterque invitant, ubi non túrbida ac volucria caducae huius vitae adipiscemur gaudia, sed plena, stabili ac perpetua aliquando fruentur beatitate : « Loquitur enim eorum voce virtus ipsa »/ christiana nempe virtus, qua per aspera ad astra nobis fortiter strenueque volentibus ac caelesti fretis auxilio, iter patet et aditus. Iuvat igitur praeclara eorum intueri exempla, ut ad ea imitanda ac persequenda impensiore studio exardescamus. Ioannes de Britto, superna quadam impulsione permotus supernoque spiritu afflatus, ex Regia Lusitaniae Aula, ubi honorifico fungebatur ministerio, requieta petiit Societatis Iesu claustra; ibique tam rite, tam sancte institutus ac conformatus succrevit, ut non modo sodalibus, sed moderatoribus etiam 1 O f . C i c , TUSC. I l , e . I S . Acta Pii Pp. XII suis admirationi esset. Atque apostolatus ardore vehementísimo inflammatus, sibi summo honori duxit patriam relinquere suam, atque, immensis oceani transnavigatis tractibus, amplissimas adire Indiarum regiones, ibique Iesu Christi doctrinam* amorem Regnumque praedicare. Quot labores indef atigabili alacritate éxantlavit, quot pericula superavit acerrima, quot denique rerum miracula Déo donante patravit, ut innumeros homines, quibus catholica religio vel omnino ignota, vel despicientiae ac dedecori esset, ad Divini Redemptoris traduceret praecepta, ac sacro expiatos lavacro, supernae vitae efficeret supernaeque beatitatis heredes. S. Francisci Xaverii imitator atque aemulator studiosissimus vivida vigebat actuosaque fide, flagranti aestuabat caritate, et cum omnem spem suam in Deo posuisset, nullis umquam difficultatibus victus, nullis umquam perterritus minis, civilem christianumque cultum novis gentibus invexit, ac fines Iesu Christi Regni ad ignotas usque terras omni ope produxit ac propagavit. Ac postremo grandem illam Apostoli gentium sententiam usurpare poterat : « Mihi... vivere Christus est, et mori lucrum » ; nam et ipse, post diuturnos susceptos apostolicos labores, post itinera asperrima ipsiusque vitae discrimina non semel superata, ex hostili ethnicorum furore habuit ut in carcerem detrusus, ac deinde capite truncatus, martyrii palmam piissimo obitu assequeretur. 2 Quod vero Ioannes de Britto in longinquis exterisque regionibus sanctissime gessit, non minoribus cum fructibus saluribus Bernardinus Realino egit in patria sua. Siquidem, paternis reiectis bonis, honestoque abdicato, quo fungebatur, munere, in Loyolaeam Societatem et ipse asciscitur; atque inibi fidelissime vivens, omnium virtutum laudibus ita enituit, ut, brevi temporis spatio, sanctitatis apicem attigisse videretur. Quas quidem virtutum laudes postquam feliciter, divina opitulante gratia, assecutus est, nihil reliqui fecit, ut eas, qua concionibus aptis ad cuiusvis ordinis cives habitis, qua consiliis 2 PMlvpp., I, 21. 252 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ac suasionibus impertitis prudentissime, et qua praesertim praelucenti exemplo suo, ceteris omnibus, quotquot adire posset, impenso studio adipiscendas commendaret. Cum autem sacrum concionatorem ageret vel apud rudem proletariamque plebem, vel apud elatioris fortunae culturaeque viros, vel apud clerum etiam — cuius rectam institutionem, disciplinam ac sanctimoniam tantopere provexit — ita sibi feliciter auditorum conciliabat animos, ut eos ad admissa cuiusque sua deflenda et ad opportuna suscipienda renovatae vitae proposita vehementer permoveret. At in sacro potissimum paenitentiae tribunali uberrimos messuit salutaresque fructus. Ibi enim, vel cum hiemali frigore algerent membra, vel cum àestivo sudore maderent, per diuturnum horarum spatium omnes benigno suavique excipiebat vultu; obcallatos vitiis obfirmatosqtie in peccatis animos ad lacrimas excitabat ad frugemque bonam; aerumnosos ac miseros omni ope solabatur; dubios, vacillantes ac spe deiectos confirmabat, erigebat prudenterque moderabatur ; quos vero segnes, neglegentes, vel non satis virtute praestantes experiebatur, eos suasu impulsuqüe suo ad cotidie magis in christiana perfectione proficiêndum enixe adhortabatur. Atque ita factum est ut, quando post mortem pientissimam ad superos evolavit, omnes eum quasi patrem, magistrum, apostolum insoiabiliter dolerent ac lacrimarent. Iosephus Cafasso iam a puero sanctitatis indicia praebuit praeclarissima. Candidum innocentiae lilium, paenitentiae spinis saeptum, illibatum servavit; atque aequales, quoscumque occasione data attingere poterat, suavitate animi, notationibus exemplisque suis vehementer ad virtutem allexit. Sacerdotali autem dignitate auctus, universam suae vitae actionem superna vi supernoque afflatu ita pervasi!, ut iam non ipsemet vivere videretur, sed in eo Christus. Aberrantes ac via deceptos homines ad rectum revocare iter, obfuscatas eorum mentes divina collustrare veritate, ingurgitâtes in vitia animos ad impetrandam a misericordiarum Patre veniam excitare salutariter, infortunatos omneque genus miseros solari atque ad aeternarum Acta Pii Pp. XII 253 rerum spem erigere, carceribus detentos visitare et ad frugem bonam reducere, eorum denique, qui capitali poena damnati essent, extremas detergere lacrimas, piumque caelestibus muneribus consecrare obitum, haec omnia nullo non tempore summis in deliciis habuit. At quod peculiare videtur munus, eidem providentis Dei consilio concreditum, hoc est : clerum nempe evangelicae integritate doctrinae instituere ac conformare, eumdemque non sine uberrimis fructibus ad sacerdotalem perfectionem excitare quam maxime. Cum igitur, virtutibus ac meritis refertus, ad mortalis suae vitae exitum pervenisset, non mortem reformidavit, sed libenter oppetiit; ac suaviter arridens, elatisque ad caelum ulnis, quasi qui caelestia iam praeciperet ac delibaret gaudia, ad superûm choros evolavit. Habetis, Venerabiles Fratres ac dilecti filii, haec praeclara sanctitatis exempla veluti ante oculos posita; in ea igitur studioso volentique animo intueamini. Ii discant potissimum a S. Ioanne de Britto apostolatus ardorem invictamque ad mortem usque fortitudinem, qui sacris apud exteras gentes expeditionibus dant operam ; discant vero, qui apud suos in animarum incumbunt salutem procurandam, a S. Bernardino Realino et a S. Iosepho Cafasso indefessam alacritatem, patientiam, benignitatem atque adsiduam imprimis in sancta precatione constantiam, quandoquidem, non propitia to Deo, inanis est atque inefficax quivis hominum labor. Omnes denique ab iisdem ad christianam assequendam perfectionem sese excitatas sentiant, quicumque volunt — ut gravissimum officium est — ex hoc terrestri exsilio ad caelestem contendere patriam, ubi sempiterna tandem pace fruemur summaque felicitate. Amen. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULAE I AD EMUM P. D. IACOBUM CAROLUM TIT. S. MARIAE DE POPULO S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM MC GUISAN, ARCHIEPISCOPUM TORONTINUM, QUEM LEGATUM MITTIT AD CONVENTUM MARIALEM E TOTA CANADIA IN URBE OCTAVIA CELEBRANDUM. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Ab Octaviensi Archidioecesi condita cum mox centum revolvendi sint anni, illius sollers sacrorum Antistes pro conlatis beneficiis sollemnes vult Uni Trinoque Deo gratiarum reddere actiones, atque ut hoc debitum religionis et pietatis ofiicium acceptius sempiterno Numini exsoIvatur> id materno B. Mariae Virginis patrocinio ^committere studet. Quam ob rem in urbe Octavia e tota Canadia Marialem Conventum indixit, qui sacrarum caerimoniarum nitore, cleri populique frequentia, doctrinae evolvendis argumentis, morum inculcandis praeceptis, spiritalis demum messis exspectata opulentia insignis futurus èsse prospicitur. Quoniam autem quidquid ad pia fidelium studia excitanda pertinet, et debemus et avemus provehere, non solum stata celebritate palam gaudemus, verum etiam, pro Nostra in Canadenseni Nationem benevolentia, ei laetitiae sanctae accessionem praebere percupimus. Te igitur, dilecte Fili Noster, Legatum deligimus, renuntiamus, facimus, qui Nostro nomine et auctoritate Marialis Conventus sollemnibus praesideas; neque dubitamus, quin honorifico tibi demandato munere ita perfuncturus sis, ut Ecclesiae profectum, Nobis gaudium, tibi ubertim promerita compares. Tuum igitur erit ad Marialia festa illa conventuris et imprimis Octaviensis Ecclesiae fidelibus, Nostra omina et hortamenta proferre. Cogitantibus vero diu Nobis, quid huic tempori magis accommodatum et salutare, interpres Noster ac veluti os Nostrum effectus, illuc conventuros perdoceas, hoc menti Nostrae affulsit consilium. Quid aevo nostro magis necessarium et optabile quam libertas et rectus libertatis usus in Dei gloriam et ad veram fidem profitendam tuendamque? Libertas, caeleste donum praecipuum, quo homo sponte Dei maiestati legique paret itaque suae nobilitatis et felicitatis fit f aber et universalis ordinis servator et cultor, qua via acquiratur, quo tendat, quo limite coërceatur, Acta Pii Pp. XII 255 divina oracula apertissime edicunt : « Si vos manseritis in sermone meo, vere discipuli mei eritis, et cognoscetis veritatem, et veritas liberabit 1 v o s » . Non est libertas, si recte ea aestimetur, quidquid audendi effrenata potestas, non. est in errando et in delinquendo impunita nequitia. Veritas parens libertatis est; veritas ipsius est lux, vehiculum, gloria. Atqui Christus Veritas est, qua cognoscimus abscondita et iusta perficimus, et Christus per Mariam invectus est mundo : « Veritas, quae est in sinu Patris, de terra orta est, ut esset etiam in sinu matris. Veritas, qua mundus continetur, de terra orta est, ut foemineis manibus porta2 retur » . Qua ratione et vera libertas a Maria proficiscitur, quae fuit omnium libérrima, quia omnium sanctissima, eademque^ cunctarum magistra virtutum, filios clientesque suos erudit, quomodo se liberare possint a falso et a malo et ita exigere mortalis tempora vitae, ut bono suo Consulentes, aliis bene facientes, Deo auctiorem laudem comparantes, continenter ad meliora cönscendant. Nomine igitur et auxilio freti Deiparae contendant et pugnent universi, qui re christiani vocantur et sunt, ut contra eos, qui libertatem conterunt aut adulterant, huius dignitatem, spem salutemque generis humani, servent atque apprime suos mores ad Mariae mores componant : hi enim imitabili gratia renident et alucíente luce fulgescunt : « Quid nobilius Dei matre? Quid splen3 didius ea, quam Splendor elegit? » . Haec, dilecte Fili Noster, in Octaviensi coetu Nostris verbis alloquere et hortare adstantes, eos id etiam monens Nos in actuosa et florentissima Canadia spem ponere in gravissimo, quod urgent, incepto restaurandi videlicet omnia in Christo et Evangelii norma et afflatu saeculum, heu nimium in transversum actum, emendandi et in auspicatum ordinem et statum restituendi. Ut autem Marialis supra memoratus Conventus maiores spiritales fructus progignat, id tibi facultatis facimus, ut, quo volueris die, post Sacrum pontificali ritu peractum Nostra auctoritate adstantibus christifidelibus Apostolicam Benedictionem impertías, plenaria indulgentia iisdem proposita, consueto Ecclesiae praescripto lucranda. Nihil demum aliud Nobis restat, nisi ut tibi, dilecte Fili Noster, et Venerabili Fratri Octaviensi Archiepiscopo necnon Episcopis, sacerdotibus et fidelibus, qui Octaviensibus sacris Marialibus sollemnibus intererunt vel eis utcumque favebunt, effusa caritate benedicamus, multum optantes, ut omnes cum Maria et per Mariam, Dei hominumque matrem, veritatis et libertatis, 1 IOANN., V I I I , 32. 2 S. AUGUSTINUS, Sermo CLXXXV, 1; MIGNE, PL, t. X X X V I I I , c 9&7. 3 S. AMBROSIUS, De virginibus, lib. I I , c. I I , 1; MIGNE, PL-, t. X V I , c. 220. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 256 quae ex Deo sunt et ad Deum ducunt, eximii sitis amatores et diserti praecones. Datum Romae apud S. Petrum, die x x v mensis Martii, in festo Annuntiationis B. Mariae Virginis, anno MDCCCCXLVII^ Pontificatus Nostri nono. PIUS PP. XII II AD BXCMTJM P. D. IOSEPHUM CHARBONNEAU, ARCHIEPISCOPUM MARIANOPOLITANUS! : DE CONVENTIBUS A IUVENIBUS OPERARIIS CHRISTIANIS CANADIENSIBUS INDICTIS. Dans quelques semaines, votre Métropole accueillera de nombreux jeune travailleurs, venus de tous les points du Canada, et rassemblés sous le signe du Christ Jésus, pour célébrer ensemble un Congrès National de la Jeunesse Ouvrière Chrétienne du Canada. A cette occasion, élargissant leur horizon, ces chers jeunes gens tiendront une Semaine d'études, à laquelle ils convient leurs frères des Amériques et de tous les pays, voulant montrer par là la fraternité spirituelle, qui unit toute la jeunesse du monde du travail, sous quelques cieux qu'elle milite, comme aussi l'unité et la coordination des moyens d'apostolat mis en œuvre, pour rendre à tant d'âmes matérialisées leur dignité et leur liberté d'enfants de Dieu. C'est là un événement d'importance, dont le Père commun des fidèles ne pouvait se desintéresser. Déjà, à la veille de cette guerre dévastatrice, Il s'apprêtait à recevoir dans la Ville Eternelle des légions de jeunes travailleurs chrétiens, et à leur réserver le plus paternel accueil. En attendant que les circonstances mondiales permettent à nouveau de réaliser ce projet, c'est avec joie qu'il profite de l'occasion de ces prochaines assises canadiennes pour leur renouveler, par votre bienveillant intermédiaire, ses exhortations et ses encouragements. La place qu'ils occupent dans la grande famille catholique est bien digne en effet d'une particulière considération. N'ont-ils pas, plus encore que d'autres, besoin d'aide et de réconfort, comme prenant une part plus grande, de par leur état, à la peine des hommes, et comme étant exposés aussi à plus de dangers? Et sera-t-on surpris, dès lors, que le Vicaire de Jésus-Christ réserve, dans son cœur, une place de choix à ces chers enfants? Nous vous prions donc de leur faire savoir, ou plutôt de leur redire — car Nous leur en avons déjà donné mainte preuve — que Nous les chérissons d'un Acta Pii Pp. XII 257 amour de prédilection et qu'ils sont tout spécialement l'objet de Nos prières et sollicitudes pastorales. Le Congrès de Montréal leur fournira aussi l'occasion de réfléchir à nouveau sur les grands principes, qui doivent guider leur formation et leur zèle. A la base, une solide connaissance des vérités de la Foi, que leurs cercles d'études approfondiront et fortifieront en eux : car des aspirations, si généreuses fussent-elles, sans la lumière de la doctrine révélée, ne seraient que feux de paille ou illusions ; une pratique loyale de la morale chrétienne, alimentée par la fréquentation des sacrements, où la grâce divine est puisée à sa source; un grand attachement à l'Eglise, columna veritatis, par le moyen de la Hiérarchie, en qui réside l'autorité même de Notre Seigneur Jésus-Christ. Telles sont les conditions essentielles de toute véritable Action Catholique, par laquelle les laïques ont à exercer eux-mêmes, comme dit saint Pierre dans une métaphore inspirée, un sacerdoce royal. Les jeunes travailleurs, les jeunes, travailleuses y sont spécialement appelés. Notre prédécesseur Pie XI, d'heureuse mémoire, ne disait-il pas, dans sa célèbre encyclique Quadragesimo anno, que « les apôtres des ouvriers seront les ouvriers » ? C'est ce qu'a si bien compris le grand mouvement de la Jeunesse Ouvrière Chrétienne, et les résultats, dont pourra faire état le Congrès de Montréal, après une période déjà riche d'expériences, seront la preuve la plus convaincante de l'excellence de cet apostolat. 1 Mais Nous savons aussi que les problèmes se posent désormais, non seulement localement, mais souvent, comme on l'a dit, à l'échelle mondiale. Les barrières tendent, grâces à Dieu, à s'abaisser entre pays et même entre continents, par où s'affirme davantage l'unité du genre humain. Et le progrès des techniques vient à son tour favoriser de plus en plus l'interpénétration des peuples. On comprend dès lors que même les questions se référant à l'apostolat soient à envisager sous l'angle international. Le front du travail, en particulier, qui tend à s'instaurer partout, depuis la guerre, comporte des aspects d'ordre spirituel, qui veulent aussi être abordés, avec les mêmes soucis d'universalité. Aussi n'est-il pas indifférent que le Congrès et la Semaine d'Etudes jocistes de Montréal, avec la participation de tant de délégations étrangères, se préoccupent d'assurer à la Jeunesse Ouvrière Chrétienne, dans tous les pays où elle est établie, une unité de méthode et d'action, tout en sauvegardant, bien entendu, les règles institutionnelles et les traditions imprescriptibles de l'Eglise. Nul doute alors que la solution de ce pro1 I Tim. 3, 15. 258 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale blême, ne puisse et ne doive être trouvée. Nous comptons pour cela sur la sagesse et la perspicacité des chefs formés par la Jeunesse Ouvrière Ghrétienne, sur la profondeur de leur sens chrétien, en même temps que sur les directives appropriées de la Hiérarchie. Nul doute enfin que, si bien intentionnés, les membres du Congrès de Montréal n'accomplissent, sous votre égide éclairée, un excellent travail, que le Seigneur ne manquera pas de féconder de ses lumières et de ses énergies divines. Nous attendons donc beaucoup de ces journées canadiennes, qui seront d'un grand exemple pour les sections jocistes de tous pays. Encore une fois, Nous Nous réjouissons vivement des saintes victoires, que ce mouvement a déjà remportées partout ; Nous en félicitons de tout cœur son fondateur, ses dirigeants, ses aumôniers, et Nous faisons passer, par vos mains empressées, à l'intention de cette portion choisie du troupeau du Christ Jésus, comme gage des meilleurs faveurs célestes, Notre Apostolique Bénédiction. * Du Vatican, le 24 Mai 1947. PIUS PP. XII ALLOCUTIONES I Ad E mos PP. Cardinales, in festo S. Eugenii I Pp., Beatissimo Patri fausta ominantes* L'ANNO 1947 Ancora una volta la ricorrenza della festa del Nostro santo Predecessore e céleste Patrono Ci offre l'occasione d'intratteherCi .alquanto con voi, Venerabili Fratelli, intorno alle grandi questioni, ai formidabili eventi dell'ora presente, ai pericoli che minacciano il mondo intero. Questa effusione della Nostra mente e del Nostro cuore e la corrispondenza di pensieri e di sentimenti, di cui il vostro venerato Decano Ci ha dato così grata testimonianza, siano per ciascuno di voi, Nostri intimi consiglieri e fedeli collaboratori, e per Noi stessi, di impulso a continuare con rinnovata fiducia, con raddoppiata energia, con serena dedizione, quell'opera di apostolato, che oggi più che mai grava su tutti gli operai della vigna del Signore, su tutti i ministri del Santuario. L'anno 1947 ! Quale sarà il giudizio che ne daranno le età venture ? Die 2 mensis Iunii a. 1947. Acta Pii Pp. XII 259 Esso è quasi giunto alla metà della sua corsa, e fino ad ora, fino a questo momento in cui vi parliamo, ha forse portato al mondo altra cosà che P apparentemente inconciliabile antitesi fra la terribile alluvione dei problemi da risolvere, in cui affonda e si impiglia, e la umiliante povertà delle loro soluzioni? Il verdetto della storia corrisponderà ai frutti che gli avvenimenti e le deliberazioni produrranno nei mesi dell'anno che restano ancora da percorrere. , Le future generazioni lo benediranno o lo malediranno, secondo che esso rappresenterà per la grande famiglia umana un punto di partenza verso il risvegliarsi del sentimento di fraternità, che si attui in un ordinamento di diritto e di pace degno dell'uomo, a tutti utile e dà tutti tollerabile, o invece un progressivo decadimento in quelle paludi stagnanti della discordia e della violenza, dal cui fango non possono esalare che i miasmi mefìtici e deleteri di nuove e incalcolabili calamità. LA SICUREZZA Le ferite cagionate dalla guerra non sono ancora cicatrizzate; alcune anzi si sono piuttosto approfondite e irritate. Si è mai tanto parlato di sicurezza generalesche avrebbe dovuto essere il frutto della vittoria? Ma dove è? Sono forse svanite, o si sono almeno attenuate, l'impressione della incertezza, la, paura della guerra? Se si considerano le cose nella loro realtà, occorre riconoscere che non è possibile, anche col miglior buon volere, di stabilire di punto in bianco quella sicurezza, a cui la umanità così ardentemente aspira. Ma allora, deh ! non si prendano quelle disposizioni di dopoguerra e di pace, le quali nulla hanno che vedere con la punizione dei criminali di guerra, ma suscitano le più amare delusioni specialmente in coloro che nessuna responsabilità portano per le colpe di passati regimi, da cui anzi furono perseguitati ed oppressi ! Oppure, si pensa forse di provvedere alla edificazione della sicurezza generale, accumulando nelle sue fondamenta vaste rovine, non solo materiali, ma anche di umanità vivente? Come potrebbe sentirsi sicura una Europa, le cui membra fossero in preda alla disperazione e allo sconforto, oscure e lugubri potenze di disgregazione, di cui facilmente abuseranno i sobillatori di domani, come fecero quelli di ieri? Noi conosciamo pur troppo l'estensione e la gravità degli orrori senza nome, con cui un vinto sistema coprì di desolazione la faccia dell'Europa, nè vogliamo diminuire il cumulo delle sue colpe. Ma come potrebbero, 260 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale i popoli vincitori adottare alla lor volta o tollerare i metodi di odio e di violenza, con cui quel sistema visse ed agì, adoperare le armi, il cui uso in altre mani sollevò la loro giusta indignazione ? E quale uomo sensato vorrebbe mai cercare nella rovina e nella miseria del vicino una garanzia per la propria sicurezza e stabilità ? Perciò, ancora una volta, Noi vorremmo esortare e ammonire i popoli : La sicurezza, in quanto essa è conseguibile quaggiù, non può avere altra solida base che la sanità,fìsica e morale del popolo, il retto ordine pubblico all'interno e, all'esterno, le normali relazioni di buon vicinato. Ora tali relazioni normali, anche dopo la seconda guerra mondiale, è tuttora possibile di riannodarle. Possano i reggitori degli Stati non lasciarsi sfuggire questa occasione ; essa potrebbe (Dio non voglia !) essere l'ultima. LA PROSPERITÀ Si è parlato tanto anche di una universale prosperità, che avrebbe egualmente dovuto maturarsi come frutto della vittoria. Ove è essa? Senza dubbio, vi sono Paesi in cui le macchine girano con rapido moto e lavorano senza interruzione a pieno rendimento. Produzione, soprapproduzione ! È la chiave d'oro di Sesamo, il segreto per cancellare fino agli ultimi vestigi i misfatti della guerra, per colmare tutte le voragini che essa ha scavate. Ma la prosperità delle nazioni non può essere salda e sicura, se non è la sorte comune di tutte. Perciò non è escluso che la inerzia e la impedita possibilità di scambi, a cui si vedessero costretti alcuni popoli, portino con sè, in tempo non lontano, crisi economiche e disoccupazione anche negli altri. LA LIBERTÀ Si è tanto parlato altresì dell'ordinamento della libertà, che sarebbe un altro frutto squisito della vittoria, libertà trionfante sull'arbitrio e sulla violenza. Ma essa non può fiorire che là, ove il diritto e la legge imperano ed assicurano efìicacemente il rispetto della dignità così dei singoli come dei popoli. Intanto il mondo è ancora ad attendere, a chiedere che il diritto e la legge creino stabili condizioni per gli uomini e per le società ; intanto milioni di esseri umani continuano a vivere sotto l'oppressione e l'arbitrio. Nulla è per loro sicuro : nè il tetto, nè i beni, nè la libertà, nè l'onore ; e così si viene spegnendo nel loro cuore l'ultimo raggio di serenità, l'ultima scintilla di ardore. Nel Nostro Messàggio natalizio del 1944 Noi, rivolgendoci ad un mondo tutto entusiasta della democrazia e bramoso di esserne il eam- Acta Pii Pp. XII 261 pione e il propagatore, Ci studiammo di esporre i sommi postulati morali di un retto e sano ordinamento democratico. Oggi non pochi temono che la fiducia in quell'ordinamento rimanga sminuita dall'urtante contrasto fra la « democrazia a parole » e la concreta, realtà. Se Noi leviamo in questo momento la Nostra voce, non è per scoraggiare le molte buone volontà, che si sono già messe all'opera, o per deprezzare ciò che è stato finora ottenuto, ma soltanto per il desiderio di contribuire, in quanto è da Noi, a un miglioramento dello stato presente. Non è ancora troppo tardi perchè i popoli della terra possano con un comune e leale sforzo attuare le condizioni indispensabili così alla vera sicurezza, alla generale prosperità, o almeno allo stabilimento di un modo di vivere tollerabile, come ad un benefico ordinamento della libertà. LA GIOVENTÙ Un interesse primordiale rende necessario questo comune sforzo : il bene della gioventù e della famiglia. La Chiesa, tenera madre, non è la sola a temere per la sorte della gioventù. In alcuni Paesi, le nuove generazioni soffrono, fin dall'adolescenza, fin dall'infanzia, di languore, di anemia fisica e spirituale, cagionata dalla povertà materiale con tutto il suo corteggio di miserie, dalla insufficienza od anche dall'assenza completa della vita di famiglia, dalla mancanza di educazione e d'istruzione, o finalmente forse dai lunghi anni di prigionia o di esilio. Nei popoli, invece, che vivono in condizioni migliori, pericoli di altro genere —derivanti spesso da eccesso di agiatezza e di piacere — minacciano — e quanto più tristemente ! — la salute fìsica e morale del giovane. Ma ecco ciò che è più grave ancora e rende il male più difficilmente guaribile : la crisi generale, prolungandosi indefinitamente, coi turbamenti che essa provoca, con l'incertezza del domani che fatalmente apporta, semina nel cuore della crescente gioventù la sfiducia verso gli anziani, che fa responsabili di tutti i mali di cui soffre, lo scetticismo a riguardo di tutti i principi e di tutti i valori, che questi ultimi hanno tanto esaltati e le hanno tramandati. Vi è serio pericolo che numerosi giovani, intossicati da questi fermenti malsani, finiscano col cadere in un assoluto nichilismo. Guai ai popoli il giorno in cui nell'anima della gioventù viene ad estinguersi il fuoco sacro della fede, dell'ideale, della prontezza al sacrifìcio, dello spirito di dedizione ! Per poco che duri una tale condizione di cose, quale potrà divenire il loro destino? 262 Acta Apostolicae .Sedis - Commentarium Officiale LA FAMIGLIA In simile Stato di precarietà e d'incertezza che tende a perpetuarsi, quale può essere anche'la sorte della famiglia, di questo naturale vivaio é di questa scuola, ove cresce e si prepara l'uomo del domani? Strazianti notizie Ci giungono dai territori più provati sulla miseria della famiglia, della giovane, della donna. Tragica soprattutto è la condizione di quei focolari — se si possono ancora chiamar tali quei gruppi erranti —, su cui la fedeltà degli sposi alla legge di Dio aveva attirato la benedizione di una ricca corona di figli. Dopo aver spesso pagato, più che altri, il loro tributo di sangue durante la guerra, debbono oggi più particolarmente soffrire le conseguenze della generale mancanza di abitazioni e di viveri. Ora non certo Iddio manca alla sua parola, come insinuano i sogghigni degli egoisti e dei gaudenti ; ma la incomprensione, la durezza, il malvolere altrui rendono la vita pesante e quasi insopportabile agli eroi del dovere coniugale. Soltanto, infatti, un vero eroismo, sostenuto dalla grazia divina, può mantenere nel cuore dei giovani sposi il desiderio e la letizia di una numerosa figliolanza. Ma quale umiliazione è per il mondo di esser caduto così in basso, in uno stato sociale così contrario alla natura ! Dinanzi a Dio, dinanzi alla dolorosa verità, invochiamo con tutte le Nostre forze un pronto rimedio, e confidiamo che questo Nostro grido di angoscia risuoni fino alle estremità del mondo e trovi un'eco nell'anima di coloro, i quali, preposti alla cosa pubblica, non possono ignorare che, senza una famiglia sana e vigorosa, un popolo e una nazione sono perduti. Non vi è nulla forse che così urgentemente esiga la pacificazione del mondo, quanto la indicibile miseria della famiglia e della donna ! NON TEMETE ! Qual è però la realtà ? Ohi oserebbe affermare che i due anni trascorsi dopo la cessazione delle ostilità abbiano segnato notevoli passi in avanti nel sentiero della restaurazione e del progresso sociale ? Nel veder succedersi le infruttuose conferenze, allungarsi la serie delle trattative interrotte o differite, i popoli, amaramente delusi nel loro desiderio di ordine, di pace e di ricostruzione, finiscono col perdere fiducia e pazienza. e Noi non vogliamo muovere accuse. Dinanzi agli occhi abbiamo un più alto fine che di portare un giudizio sul passato ; Noi tendiamo a prevenire nuovi e più gravi mali in un prossimo o in un remoto avvenire. 263 Acia Pii Pp. XII In tempi di profondo perturbamento degli spiriti e di sconcertanti avvenimenti, Noi riponiamo tutta la Nostra fiducia in Dio, Padre del Signor nostro Gesù Cristo e Signore dei dominanti e, dopo Dio, nei fedeli di tutto il mondo. Perciò a questi Noi rivolgiamo le parole che il divino Maestro ripeteva ai suoi discepoli : Non temete ! Se vi è oggi qualche còsa che deve far paura, è la paura stessa. Non vi è peggiore consigliera, specialmente nelle congiunture presenti. Essa non vale che a dar le vertigini -, ad accecare, ad allontanare dalla retta e sicura via della verità e della giustizia. Falsi profeti senza scrupoli diffondono con l'astuzia e con la violenza, concezioni del mondo e dello Stato contrarie all'ordine naturale, anticristiane ed atee, e come tali condannate dalla Chiesa, particolarmente nell'Enciclica Quadragesimo anno del Nostro grande Predecessore Pio XI. Nè le difficoltà del momento, nè il fuoco incrociato di quelle propagande debbono intimorirvi o traviarvi. La paura, vergognosa di se stessa, eccelle nel travestirsi. Così, in alcuni si vela con l'ingannevole veste di un asserito amore verso gli oppressi ; come se i popoli sofferenti potessero trarre vantaggio dalle falsità e dalle ingiustizie, dalla tattica demagogica e da promesse che mai non potranno essere mantenute ! In altri, invece, essa si copre con le apparenze della prudenza cristiana, e con questo pretesto resta muta, quando il dovere esigerebbe di dire ai ricchi e ai potenti il « Non licet » intrepido, di ammonirli apertamente : Non è lecito, per obbedire alla brama di lucro o di dominio, di allontanarsi dalla linea inflessibile dei principi cristiani, fondamento della vita sociale e politica, che la Chiesa ripetutamente e con tutta chiarezza ha ricordato agli uomini del nostro tempo. A voi soprattutto è rivolto l'invito di collaborare senza riserve all'avvento di un pubblico ordinamento, che attui, in un grado il più possibile elevato, una sana economia e la giustizia sociale, di guisa che ai profittatori delle lotte di classe sia tolta la possibilità di adescare i delusi e i diseredati di questo mondo, dipingendo loro la fede cristiana e la Chiesa cattolica sotto l'aspetto non di una alleata, ma di una nemica. Per disposizione della Provvidenza divina la Chiesa cattolica ha elaborato e promulgato la sua dottrina sociale. Essa indica la via da seguire, e nessun timore di perdere beni o vantaggi temporali, di apparire meno amanti della civiltà moderna, o meno nazionali o meno sociali, potrebbe autorizzare i veri cristiani a deviare, anche di un sol passo, da questo cammino. 1 1 II Cor., I, 3; I Tim., VI, 15. 264 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LA PACE Dinanzi alla triste realtà dei funesti e molteplici contrasti, che così dolorosamente lacerano oggidì il mondo e gli sbarrano il sentiero della pace, sarebbe egualmente colpevole di chiudere gli occhi per non vedere 0 d'incrociare le braccia per non agire, allegando per scusa che non vi è più nulla da fare. Più nulla da fare ? Precisamente quando i cristiani possono opporre a tante esitazioni dissolventi e soffocanti quel valore intrepido, il quale, più che la felice esuberanza di una ricca natura, è la manifestazione di una forza soprannaturale, alimentata dalle virtù teologali della fede, della speranza e dell'amore? In virtù di questa forza, una grande corrente di aria pura passerà attraverso il mondo, dissipando l'atmosfera di panico e di pessimismo che minaccia di contaminarlo ; gli occhi dissigillati si apriranno alla chiara visione della verità e della giustizia ; gli sviati, di buona fede e di buona volontà, scopriranno la strada per uscire da uno stato divenuto quasi intollerabile e incamminarsi verso l'adeguamento dei contrasti apparentemente insormontabili. Poiché per coloro che vedono le cose nella luce dell'ordine divino, non vi è dubbio che anche ner più gravi antagonismi d'interessi umani e nazionali vi è sempre posto per un pacifico accomodamento. Non è forse questa la missione del cristiano, del cattolico, nel vortice delle agitazioni sociali e politiche del tempo presente? Ecco appunto la ragione dell'odio che nutrono verso la Chiesa tutti coloro che, vivendo dei dissensi e dei conflitti, hanno a cuore di attizzarli sempre più. Essi sentono quasi per istinto che la Chiesa, stabilita da Dio come rocca di fratellanza e di pace, non può patteggiare con gli idolatri adoratori della violenza brutale, delle lotte esterne o intestine per la egemonia universale. Questa osservazione dovrebbe esser bastevole per empire voi, cattolici, di santo orgoglio, poiché l'odio, con cui è perseguita, mette in luce la grandezza spirituale e morale della Chiesa e della sua azione per il bene della umanità. Siate consapevoli di tale grandezza ! Essa significa missione, dovere, responsabilità. Non invano la Provvidenza divina ha disposto che mai forse più profondamente che adesso si manifesti in tutti 1 membri della Chiesa sulla terra la coscienza di una forte comune appartenenza allo stesso Corpo mistico. Che se anche lo sforzo delle oscure potenze della decomposizione, della discordia e della distruzione si estende oggi sul mondo intero, tanto più grande ha da essere l'efficacia dell'azione preponderante dei cristiani, delle loro forze di unione, di ordine e di pace. Qua! vero cattolico potrebbe pensare di sottrarsi a così urgente do- 265 Acta Pii Pp. XII vere ? Applicatevi dunque tutti con ardore a tale azione : intrepidi fra i timorosi, credenti fra gl'increduli, fiduciosi fra gli scoraggiati, amanti fra gli scettici senz'amore. L'AMORE Il vostro amore è intenso e vasto come il mondo. Noi lo conosciamo per esperienza e possiamo in qualche modo misurarlo dalla ammirabile generosità, con cui i cattolici dei Paesi rimasti prosperi contribuiscono a sollevare i bisogni delle popolazioni più misere. Anzi essi hanno dato incomparabilmente più di quanto le cifre pubblicate in alcuni luoghi lasciano supporre. Alla rinnovata espressione della Nostra gratitudine verso tutti i donatori Noi uniamo anche questa volta la Nostra fervida esortazione : Non s'intiepidisca il vostro amore, ma si dilati a nuove opere. Vi sono ancora tante regioni, dalle quali sale verso il cielo un grido di affanno e d'implorazione. Il cielo ascolta questo grido di angoscia, ma vuole esaudirlo mediante il ministero della vostra carità. La parola di Cristo : « Tutte le volte che avete fatto qualche cosa a uno di questi minimi tra i miei fratelli, l'avrete fatta a me » , si può anche invertire, dicendo egualmente : Il bene che ciascuno di voi ha fatto al prossimo bisognoso, l'ha fatto Cristo. Cristo stesso aiuta in voi e per voi i poveri e i derelitti. Perciò, nella beatificante certezza che Cristo vive ed opera in ciascuno di noi, diciamo a tutti i Nostri figli e figlie dell'universo : Resistite fortes in fide! L'avvenire appartiene ai credenti, non agli scettici e ai dubbiosi. L'avvenire appartiene ai vigorosi, che fermamente sperano e agiscono, non ai timidi e agli irresoluti. L'avvenire appartiene a coloro che amano, non a quelli che odiano. La missione della Chiesa nel mondo, lungi dall'essere terminata e perenta, va incontro a nuove prove e a nuove imprese. L'ufficio a voi affidato dalla Provvidenza in quest'ora cruciale non è di concludere una languida e pusillanime pace col mondo, ma di stabilire per il mondo una pace veramente degna al cospetto di Dio e degli uomini. L'implorare questa pace —-che l'umanità non può conseguire con le sue proprie forze — dalla misericordia divina sulla povera", dilaniata e martoriata terra, è un dovere che tutti, Pastori e greggi, debbono adempire con ardente fervore, specialmente in questo mese consacrato al Cuore del Redentore divino. 2 2 MATTH., X X V , 40. 19 - ACTA, vol. XIV, n. 8. — 15-7-947. 266 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Animati da una fiducia inconcussa nella forza di questa preghiera supplichevole, e in auspicio della sua efficacia, impartiamo con effusione eli cuore a voi, Venerabili Fratelli, e a tutti i Nostri diletti figli ë figlie sparsi sulla faccia della terra, la Nostra Apostolica Benedizione. II Ad Eœomum Virum Ioannem Victorem Peroivne C. M. G., Angliae Legatum extra ordinem liberis cum mandatis, Summo Pontifici Litteras publicas porrigentem* Mr. Minister : It is with sincere feelings of gratitude and esteem that We reciprocate the good wishes which the King, your gracious Sovereign, has so kindly expressed for Us through you, his new représentative to the Holy See, The recali of your predecessor, whose per son and services We learned to value highly, and your appointaient as Envoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary come at a time of grave and universal concern. The international atmosphère is tense with suspicion, arising in part from conflicting ideáis and leading to alarming distrust ; the human soul, having survived the horror s of a war without parallel in history, is being torn and tortured between fear and expectancy. That the King's choice at such a moment should have fallen on a diplomai whose many years of responsible activity have enriched him with expérience and knowledge of men and events, on which to draw for the successful fulfilment of his présent mission, is a cause of great satisfaction to Us. And the words which you have just spoken, reflecting the earnestness with which you enter on your mission, give assurance that the friendly relations between the Holy See and your country, which in the course of very eventful years have developed and been confirmed, will be maintained by you with the same solicitude the same exquisite tact and delicaey, which characterized and did honour to the tenure of office of your worthy predecessor. At a time when the voice of passion and préjudice all too often sniothers the voice of reason and humanity, when feelings of resentment, sad but not unexpected legacy of a bitter war, stand in the way of that mental re-orientation so vitally necessary for an honourable peace, when serious obstacles and delays are constantly interfering with the definite * Habita die 30 mensis Iunii a. 1947. Acta Pii Pp. XII 267 laying of the just basis of such a peace, We find relief and encouragement in your statement that His Majesty's Government, while striving unwaveringly and insistently for true peace, is one with TJs in hopes and aims. Düring the war the British people endured what was almost beyond human endurance. They did so, not only in defence of their own lives and liberties, but as the vanguard fighting for those human freedoms which must be dear to every right-minded man. Though victorious in the field of battle, they have not yet done with suffering and sacrifice in pur suit of their goal. Indeed the post-war years have found them with mounting burdens and problems which are equalled only by their fixed détermination to master them through dignified self-discipline. With a clear perception of reality, which one would like to see shared by others, the British people take into account the fact, that any further delay in initiating the work of reconstruction is to the disadvantage of both victor and conquered. The disastrous conséquences of such delay would fall at first and most heavily on the latter; but inevitably thè former, too, sooner or later would surfer because of it. Fortunately the British people are not alone in realizing this fact, not alone in their readiness to face up to its logicai conclusion. Far-seeing statesmen and clear, dispassionate thinkers in the new world, for all its vast industriai power, have brought it to be common knowledge with their people, and in many other countries also experienced unbiassed men are coming to admit, its cogent truth. We can only express the ardent wish, that this concept of the task of reconstruction—there is no other at once realistic, honourable and Christian—which présents it as an organized plan of renewed coopération, supplanting former enmities, may make headway in the Councils of the nations' leaders. In the hope that your noble nation may soon be able to report perceptible progress in advancing the cause of aflflicted humanity and of an enlightened sensé of Christian principies, We invoke God's gracious protection on the King, on the Royal House, on His Majesty's Government a.nd the entire British people. As their chosen représentative yon may aiways count on Our complete confidence and ready help. Acta 268 Apostolicae NUNTIUS Sedis Commentarium Officiale RADIOPHONICUS CHRISTIFIDELIBUS DATUS E TOTA CANADIA OB CONVENTUM MARIALEM IN URBE OCTAVIA COADUNATIS.* C'est avec une douce et paternelle émotion que Nous Nous, rendons en esprit au Congrès Mariai d'Ottawa et que, par la voie des ondes, Nous adressons à Nos chers fils, qui s'y trouvent réunis dans un unanime élan de piété envers la Mère de Dieu, notre Mère, l'expression de Nos encouragements, de Nos félicitations, de Nos vœux. S'il est vrai, comme l'a dit Bossuet, que « quand Jésus entre quelque part il y entre avec sa Croix » , il est également vrai qu'il n'y entre jamais sans Marie. x Le Canada, lorsqu'il accueillit la Bonne Nouvelle que, au prix de leurs sueurs et de leur sang, lui apportaient d'intrépides Missionnaires, ne pouvait faire exception à cette règle d'or, à cette économie divine. Le jour où Jacques Cartier plantait la Croix sur les rives du Saint-Laurent et sur chaque point où il abordait, — la montrant du doigt aux sauvages et levant les yeux vers le eiel, — le jour où, appliquant contre un arbre une image de Marie, il lui confiait le salut de son expédition atteinte par la maladie; Jésus prenait possession de votre terre, avec sa Croix, avec sa Mère. Bien humble entrée? Voyez donc ! N'est-ce pas plutôt le prélude d'une marche triomphale qui ne cessera de progresser? et dont les solennités d'aujourd'hui, avec tout leur éclat, ne marquent qu'une nouvelle étape, un stade préparatoire à de nouveaux triomphes de Jésus, de sa Croix, de sa Mère? A mesure qu'elle se déroule depuis plus de quatre siècles, la voix des foules, loin de se taire, s'est faite plus sonore, plus vibrante, plus enthousiaste, dans l'hosanna au Béni qui vient au nom du Seigneur, dans la louange à Celle par qui il est venu. Et sans qu'elle se tût, est venue se joindre, puissante, la voix du bronze qui, sur l'initiative de Champlain s'est mise, en 1634, à sonner, comme dans la mère patrie, l'Angelus du matin, du midi et du soir, la voix des pierres aussi qui, à leur tour, se sont mises à chanter, dans des centaines et des centaines de chapelles et d'églises, le nom de la Beine du ciel et de la terre, proclamée souveraine du Canada. Consacrant à Marie, le 8 Décembre 1635, toutes les missions présentes et futures du Canada, saint Jean * Datus die 19 mensis Iunii a. 1947. Panégyrique de St Jean, premier point. 1 Acta Pii Pp. XII 269 de Brébeuf et ses compagnons dédiaient à l'Immaculée Conception un humble sanctuaire sur un petit fortin : tel fut le berceau de la vaste et opulente cité de Québec, où se dresse aujourd'hui le temple de Notre-Dame-des-Victoires. Depuis, quelle floraison ! Témoignage plus éloquent encore celui du sang des martyrs, du zèle des apôtres, évêques, prêtres, religieux et religieuses, depuis les Ordres plus anciens jusqu'aux plus récentes familles religieuses et aux nombreuses phalanges de l'apostolat laïque ; tous, voués au culte et au service de la Mère de Dieu, se sont appliqués à la faire connaître, à la faire aimer; tous ont placé sous son patronage leur œuvre d'évangélisation et de sanctification. D'un océan à l'autre, des grands centres industriels aux steppes glacés des Esquimaux ; sur toute l'étendue de votre immense patrie, rayonne avec la splendeur de Jésus, le maternel sourire de Marie. Et comment ne pas donner en cette mémorable circonstance une mention spéciale aux dignes fils du grand évêque Mazenod, dont le nom même d'Oblats de Marie Immaculée est à lui seul tout un programme, dont l'activité, déployée à Ottawa même, dans cette magnifique Université déjà célèbre, reçoit en ce jour la plus encourageante récompense? Quel chemin parcouru sous le regard de la Vierge Immaculée et quelles perspectives s'ouvrent sur un avenir plus glorieux "et plus fécond encore! Visiblement, la douce étoile a, depuis l'origine, brillé sur l'Eglise Catholique du Canada; elle continue de briller sur elle et de la protéger. Que toujours, de plus en plus, votre espérance se repose en elle, qui vous conduira par les voies saintes et sûres. A elle Nous vous confions au debut de ces radieuses journées mariales. A son amour et à son intercession, Nous confions votre bien-aimée patrie : que par Marie, celle-ci jouisse dans le calme et dans la paix des trésors de la nature dont Dieu l'a favorisée ; que, dans la reconnaissance envers le Créateur de tous ces biens, fidèle à la servir, elle poursuive sa mission de charité, venant fraternellement en aide aux poignantes nécessités d'autres peuples. A l'amour et à l'intercession de Marie, Nous vous recommandons; vous-mêmes, chers fils et chères filles, afin que vous gardiez et que vous. mettiez en valeur, comme votre bien le plus précieux, l'héritage de foi et de vie chrétienne que vous ont légué vos pères et auquel il Nous est bien doux de rendre en ce moment hommage. Oui, gardez jalousement, vos magnifiques traditions ; défendez-les vaillamment contre tout ce qui pourrait les ruiner ou les affaiblir. Loin de là, soyez bien persuadé» que, en elles, votre peuple possède ses meilleures garanties d'avenir. Ouvrez les yeux et, d'un regard large et profond scrutez l'horizon. Acta Apostolicae Sßdis - Commentarium Officiale 270. pour prendre conscience des devoirs que comportent les problèmes sociaux d'aujourd'hui et que la justice sociale vous impose. Et puis, soyez unis entre vous. Votre commune participation à un même pain eucharistique, votre commun attachement à la Mère céleste, la conscience de la commune responsabilité que portent ensemble tous les fidèles d'une même terre, voilà bien de quoi vous maintenir dans la solidarité d'un grand amour, devant lequel tombent misérablement les préoccupations trop personnelles et mesquines qui pourraient tendre à diviser et à séparer. « Vivez unis et dans la paix; et le Dieu d'amour et de paix sera avec vous » . Daigne Marie se montrer à vous médiatrice de cette paix et de cet amour ! 2 Avec une confiance sans borne et sans réserve dans sa maternelle sollicitude pour vous, chers fils et chères filles, N Q U S V O U S donnons à vous tous, assemblés en ce moment dans un commun hommage à la Mère de Dieu, à vous tous, évêques, prêtres et fidèles, au bien-aimé archidiocèse d'Ottawa, en cette année centenaire de sa fondation, et à son dévoué Pasteur, ainsi qu'à tout le pays et à tout le peuple du Canada, comme gage des meilleures faveurs célestes, la Bénédiction Apostolique, Beloved Children in Christ Jesus : You have opened a congress which well be memorable in the proud annals of your country. This is not first time that Canadian skies have been pierced by paeans of praise to honour her whom the King, the King of Kings has wished to honour. More than three centuries ago Mary'.s sweet name was given to river and lake, to mountainpeak and bay in your land, and dévotion to her Most Pure Heart was sanctifying the family hearts. A first settlement might be little more than a few ro.ugh cabins along the lower banks of the river, but a chapel was there, dedicated to Cod to honour the Immaculate Conception of Mary. Other brave spirits carne to penetrate farther up the river and their city was to be Mary's own; their battlecry against the savages of the forest was : Ave Purissima! But those early champions of Mary's honour to the glory of her Son, for all their adventuresome fervour, could never have imagined the scene that Canada présents today. In the national capital, before most eminent représentatives of Church and State, thousands have gathered to make public profession of their faith, Canada's rieh héritage f rom Old France and to re-dedicate to Mary Immaculate the country that they love, with whose future are bound up the happiness and welfare of their 2 II Cor., XIII, 11. 271 Acta Pii Pp. XII children and children's children. With keen joy We feel conscious of Our own présence in your midst in the person of Our Cardinal Legate. Surely Our venerable Brother, the devoted Shepherd of your souls, responded to a holy inspiration, when he planned to commemorate the centenary of the diocèse of Ottawa by a Marian Congress, whose sessions and liturgical functions would help you to know better and love more ardently création's incomparable glory, and whose crowning act would be the consécration of ali, — town, city and province — to Mary, the Mother of God. Mother of God! What an ineffable titleï ï h e grâce of the divine maternity is the key which opens up to weak, human scrutiny the untold riches of Mary's soûl ; as it is likewise a challenge commanding for her the utmost révérence of every creature. « She alone by her dignity transcends heaven and earth. None among created beings visible or invisible can compare with her in excellence. She is at once the handmaid and the Mother of God, a Virgin and yet a Mother.» But when the little maid of Nazareth uttered her fiat to the message of the Angel and the Word was made flesh in her womb, she became not only the Mother of God in the physical order of nature, but also in the supernatural order of grace she became the Mother of ali, who through the holy Spirit would be made one under the Headship of her divine Son. The Mother of the head would be the Mother of the members. The Mother of the Vine would be the Mother of the branches. Our filial love of Mary prompts Us to dwell for a space in prayerful méditation with you, beloved children, on thèse beautiful truths. But time will not permit Us. You will ponder them in your hearts during thèse days of extraordinary grace, which are beginning for you. Let the sin-laden soul take courage and know that a Mother's heart filled with merey is pleading with her divine Son for the needed grace of repentance and forgiveness. Let growing youth of both sexes know that a loving Mother's eyes are always on them. No path or circumstance is hidden f rom her anxious care. Go f or war d then with détermination, o dear young men and young women ; vindícate the glory of your Immaculate Mother. In the face of a vicious world prove that young hearts can still be chaste. And oh how much dépends on the genuine, active Catholicity of the home! Eejoice, O most pure One, Mother of God, in the holy desires and resolutions of thy dear children of Canada. They are thine ; they wish 3 4 3 Brev. Rom. Offic. B. V. M., lect. V. * Cfr. S. AUG., De Sancta Virginit., cap. VI; MIGNE, PL, t. 40, c. 3!>9.. 272 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale to cling ever to thy guiding hand. Protect them under the wings of thy affection and mercy. Défend them against the perii that threatens the human family and menaces especially those who wish to be faithful to thy Son ajid His Church, As a pledge of these precious blessing, beloved children, and as a token of Our paternal affection, to you, to all who take part in this Oongress and who have assisted in its préparation, We impart the Apostolic Bénédiction. Sacra Congregatio^ Consistorialis ACTA 88, CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS DECLARATIO Cum nuper in Excmum P. D. Antonium Santin, Episcopum Tergestinum et Iustinopolitanum, quidam violentas manus sacrilege iniicereausi fuerint, Sacra Congregatio Consistorialis eos omnes qui memoratum delictum patraverunt, ad normam can. 2543 § 3 Codicis Iuris Canonici in excommunicationem Sedi Apostolicae speciali modo reserva tam incurrisse declarat. Datum Romae, die 24 Iunii 1947. Fr. R. C. Card. Rossi, a Secretis. L. S. ' B. Renzoni, Adsessor* SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE T DE RYUKYU - GUAMEK DECRETUM DE IURISDICTIONIS ORDINARIAE TRANSLATIONE Ut aptius, in nunc temporis circumstantiis, spirituali curae consulatur insularum de Ryukyu, quae ad Apostolicam Praefecturam de Kagoshima pertinent, haec Sacra Congregatio easdem Administrationi Apostolicae, ad nutum Sanctae Sedis, Ordinarii Vicariatus Apostolici Guamensis committere constituit. Itaque per praesens Decretum insulae de Ryukyu iurisdictioni subiiciuntur, usque dum a Sancta Sede aliter provisum fuerit, Ordinarii pro» Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 274 tempore Vicariatus Apostolici Guamensis, iurisdictione in eas Praefecti Apostolici de Kagoshima penitus silente. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 13 Ianuarii, A. D. 1947. P. Card. FTJMASONI BIONDI, Praefectus L. © S. f C. Costantini, Archiep. tit. Theodos., a Secretis. II BIRMANIAE MERIDIONALIS - DE AKYAB DECRETUM DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS Quum Excmus Dnus Fridericus Ioseph Provost, Episcopus tit. Macrensis in Mauritania necnon Vicarius Apostolicus Birmaniae Meridionalis atque Revmus D. Thomas Albertus Newman, Praefectus Apostolicus de Akyab preces porrexerint ut territorium duos districtus complectens nempe de Prome et de Thayetmyo a Vicariatu Apostolico Birmaniae Meridionalis distraheretur et Praefecturae Apostolicae de Akyab iungeretur, Emi ac Revma Patres huic S. Consilio Christiano Nomini Propagando praepositi, attento favorabili voto Excmi Dñi Leonis Petri Kierkels, Archiepiscopi tit. Salaminensis et in Indiis Orientalibus Delegati Apostolici, in plenariis comitiis die m labentis mensis Februarii habitis, considerantes eam territorii translationem et loci et incolarum natura et ductu viarum et aliis rationibus suaderi, rem Summo Pontifici commendandam censuerunt. Quam Emorum Patrum sententiam, S Sino Dno Nostro Pio Div. Prov. Papae XII ab infrascripto huius S. Congregationis Secretario in Audientia diei X I I I eiusdem mensis et anni relatam, Summus Pontifex ratam habuit et confirmavit et praesens ad rem Decretum confici mandavit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die x m mensis Februarii A. D. M D C C C C X X X X V I I . P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus. L. © S. f C. Costantini, Archiep. tit. Theodos., a Secretis. 275- Sacra Romana Rota ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis IANUEN. NULLITATIS MATRIMONII (VIGO-GANDOLFO) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Aemilii Gandolfo, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se, sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 23 Octobris 1947, hora decima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione : An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Aemilii Gando] f o, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* Albertus Canestri, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 17 Iunii 1947. P. Pollicota, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Emile Gandolfo, défendeur en cette cause, nous le citons a comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 23 octobre 1947, à 10 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessus rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Emile Gandolfo devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 276 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Sabato, 28 giugno 1947, il Santo Padre ha ricevuto in privata Udienza Sua Eccellenza il Signor Prof. GIOACCHINO DIAZ GONZALEZ, dal 6 febbraio 1946 Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario degli Stati Uniti del Venezuela presso la Santa Sede, il quale ha presentato all'Augusto Pontefice le nuove Lettere Credenziali, con le quali il Governo di quella Repubblica, avendo elevata la Legazione al rango di Ambasciata, lo ha accreditato come Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario presso Sua Santità. Lunedì, 30 giugno 1947, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor JOHN Victor PEROWNE C. M. G., Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario di Gran Bretagna, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato in data 15 luglio 1947, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è benignamente degnato di nominare i Reverendissimi Padri Cristoforo Berutti, O. P., Zaccaria da San Marino e Mauro da Grizzana, ambedue dell'Ordine dei Minori Cappuccini, Vittore di Gesù e Maria, dei Carmelitani Scalzi, Raimondo Bidagor, S. I., Giuseppe Rousseau, O. M. L, e Federico Muzzarelli, della Pia Società di San Paolo, Consultori della Sacra Congregazione dei Religiosi. 1 Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 9 gennaio 1947. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Tisserant Eugenio, Protettore delle «Religieuses Ursulines de Jésus» (Luçon). 1 febbraio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Canali Nicola, Protettore del Ven. Collegio Inglese di Roma. Diarium Romanae Curiae 277 22 febbraio 1947. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pizzardo Giuseppe, Protettore delle Suore di S Marcellino, (Milano). 2 aprile » L'Emo e Revmo .Signor Cardinale Fossati Maurilio, Protettore delle Suore di Carità di S. Maria (Torino) . 11 » » L'Emo e Revino Signor Cardinale Canali Nicola, Protettore della Congregazione delle Suore Francescane di S. Giuseppe (Buffalo). 20 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Tedeschini Federico, Protettore della Lega Internazionale « Pro Pontifice et Ecclesia ». 30 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pizzardo Giuseppe, Pro tettore dell'Arciconfraternita di S. Giovanni Battista dei Genovesi (Roma). 2 maggio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Bruno Giuseppe, Protettore delle Suore Benedettine della Divina Provvidenza (Tortona). » » » L'Emo e Revino Signor Cardinale Canali Mcola, Protettore del Collegio Beda (Roma). 12 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale 'Salotti Carlo, Protettore delle Suore della Beata Maria Vergine (Dublino). 20 » » L'Emo e Revnio Signor Cardinale Aloisi Masella Benedetto, Protettore delle Suore di Nostra Signora (Roma). 25 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Micara Clemente, Protettore delle Suore della Carità (Besançon). 26 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Micara Clemente, Protettore delle Suore Ausiliatrici delle Anime Purganti (Parigi). 13 giugno » L'Tllmo e Revmo Monsig. Dante Enrico, Prefetto delle Cerimonie Pontificie. 20 » » L'Emo e Revnio Signor Cardinale Canali Mcola, Protettore delle Suore Francescane Missionarie della Divina Maternità (Portsmouth). r Assistenti al Soglio Pontificio : 18 ottobre 1945. S. E. Revma Monsig. Pérez y Muñoz Adolfo, Vescovo di Cordova in Spagna. 28 dicembre » S. E. Revma Monsig. Diaz y Gomara Michele de Los Santos, Vescovo di Cartagena (Spagna). Protonotario apostolico di numero partecipante : 30 giugno 1947. Monsig. Serafini Alberto (Roma). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 278 Protonotari apostolici ad instar participantium : 23 febbraio 1¡942. Monsig. Henson Edwin (Valladolid). 13 agosto 1943. Monsig. McGettigan Patrizio, dell' archidiocesi di Edimburgo. 20 dicembre 1944. Monsig. Astudillo Alfonso Maria, della diocesi di Guayaquil. 22 gennaio 1945. Monsig. Roussilhe Giuseppe Felice, della medesima diocesi. 13 novembre » Monsig. Alejos y Benavente Emanuele, della diocesi di Vich. 15 agosto 1946. Monsig. Capoano Giuseppe, dell'archidiocesi di Napoli. 18 gennaio 1947. Monsig. Giannini Lino, della diocesi di Apuania. » » » Monsig. Venanzini Lorenzo, dell'archidiocesi di Camerino. 10 febbraio » Monsig. Mignone Giovanni, della diocesi di dilette figlie Missionarie del S. Cuore di Gesù, la carriera terrena della vostra Madre Francesca Saverio Cabrini, immagine della donna forte, conquistatrice, con passi arditi ed eroici, del mondo attraverso il corso della sua vita mortale, ed ora esaltata al fastigio della gloria dei Santi quaggiù, ove al nostro occhio non è dato nè d'immaginare, nè di comprendere lo splendore dei beati nel soggiorno del cielo. Noi la vediamo, questa eroina dei tempi moderni, apparire in mezzo a noi, sorgere come una stella da un umile paese lombardo, elevarsi nella sua luce e varcare gli oceani, spargendo per ogni dove il calore dei suoi raggi, e suscitando intorno a sé la meraviglia dei popoli. Quando Iddio folgora sul mondo i lampi delle gesta dei santi, sceglie qualcuna delle anime riccamente dotate dalla natura, santamente ardenti, non timide dell'altezza della missione a cui le destina ; o meglio, — perchè questo sarebbe un parlare alla maniera umana, — Egli stesso, nell'arcano consiglio della sua Provvidenza, elargendo loro a profusione i doni della natura e della grazia, le prepara, le forma, le avvia, le illumina, le conforta e le sostiene per farle ministre e collaboratrici dei suoi vasti disegni. Mirate il meraviglioso ardore di natura e di grazia posto da Dio in colui, che doveva essere l'Apostolo e il Dottore delle genti, e che tanto lavorò e si * Habita die 9 memis Iulii a. 19 4 6 . Acta Pii Pp. XII 293 affaticò nella diffusione del Vangelo. Guardate l'altro Apostolo, il Saverio, che la vostra Madre elesse per patrono, assumendone e facendone suo il nome, perchè le sembrava di vedere e trovare in lui l'ideale modello della sua vita. Ma concentrate poi il vostro sguardo in lei stessa : quale altezza e forza d'animo ! quale elevatezza e comprensione di pensieri ! quale insaziabile sete di conquiste ! Quale ricchezza ed estesa generosità di amore verso ogni bisogno dell'umanità! Che facciamo Noi, affermando questo concorso e questa cooperazione dei valori umani e delle aspirazioni della creatura con l'azione e Popera onnipotente del Creatore? Contraddiciamo forse alla grande disposizione della mente divina, che suole eleggere le cose deboli del mondo per confondere le forti? No : perchè le cose deboli e inferme del mondo si mutano e si corroborano sotto la mano di Dio, che talora le occulta, finamente lavorandole, migliorandole e rinvigorendole. Così avviene che i doni, da Lui nascosti nei suoi eletti, il Signore sembra talvolta renderli infecondi, e quasi rovinati e perduti ; quel fuoco, prima acceso nel loro cuore, pare che voglia estinguerlo, privandole di ogni alimento. Ma non scorgete voi che Colui, il quale ha donato al grano di frumento la sua fecondità, lo seppellisce prima sotterra, ve lo lascia quasi morire, perchè poi sorga e riviva in fruttuose spighe dorate? Anche un bel blocco di marmo, ma greggio, scelto per la sua finezza e per la bellezza della sua venatura, l'artista, dopo averlo tagliato, scolpito, apparentemente mutilato, lo pone sulla sommità del tempio a nobile suo ornamento. Non dissimile è la storia di Francesca Saverio Cabrini. 1 TRA SFORM AZIONI SPIRITUALI 2. - Forte e soave è il lavorio del Signore nel formare i suoi Santi e renderne le anime più conformi che mai alla immagine del Figlio s u o , incarnatosi per la nostra salute, che non disdegnò i patimenti e i disagi umani fin dalla sua fanciullezza, passando dalla grotta di Betlemme all'Egitto, dall'Egitto al nascondimento nella bottega di Nazaret, pur sempre pensando alle cose del Padre suo celeste, nelle quali conveniva che egli fosse. Tale vita nascosta di Cristo non era rinunzia o ritardo dell'opera sua di Maestro di verità e di santità per tutto il genere umano : nell'umiltà e nell'esempio di lavoro dei suoi primi anni era un Maestro silenzioso, non meno grande e divino. A Lui teneva fìsso lo sguardo la giovane Francesca Cabrini; e nei primordi delle sue aspira2 3 1 2 3 Cfr. 1 Gor. 1, 27. Cfr. Rom. 8, 29. Cfr. Luc. 2, 49. 294 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale zioni devote, meno generosa e meno umile, avrebbe gridato alto la sua delusione, ma non dubitò di sottomettersi di pieno cuore, con tutto lo slancio della vivace sua natura, a tal segno che, mentre tutto ciò, che era di lei, a mano a mano pareva andasse crollando, tutto ciò, che in lei era di Dio, si purificava, si svolgeva, cresceva e rinvigorendosi predominava. Nel suo carattere spontaneo e affettuoso, poco è il dire che la morte prematura dei suoi genitori le apriva l'animo a maggior tenerezza in mezzo ai suoi cari; fa d'uopo però ch'ella nel suo spirito e nella sua natura sia foggiata e plasmata dal cuore senza dubbio amante, ma insieme dalle mani forti e rudi della sua sorella Rosa. L'occhio suo spazia fuori del casolare paterno, sul mondo : ella sogna una vita religiosa dai fervori mistici e un apostolato dai larghi orizzonti; ma alla fanciulla troppo gracile rimane chiusa la Congregazione, che avrebbe meglio corrisposto alle sue aspirazioni, perchè tutta dedicata al Cuore appassionatamente amato di Gesù. Conviene invece che entri in un Istituto dallo spirito stretto, dal cuore freddo, senza ardimento, senza unione, senza carità : nel suo adattarvisi, appare mirabilmente dotata per governare, eroicamente disposta ad obbedire, tanto che l'obbedienza la mette alla testa di quella strana comunità, superiora tiranneggiata e trattata da intrusa. In tale condizione di vita procederà tutta la sua formazione religiosa ; ma da questo inverosimile noviziato, sotto la mano di quel Dio che trasforma, perfeziona, assimila a sè e con la sua grazia sublima le anime secondo il suo benigno consiglio, voi vedrete uscire la « piccola donna » dal carattere fortemente temprato. Quale trasformazione spirituale ! Ella, che non sapeva se non ubbidire, pregare e sempre tacere, ascoltando quel che dicevano le sue compagne dal cantuccio in cui se ne stava a lavorare; che non osava levar gli occhi da terra per timore di venir meno alla modestia ; comprese un giorno che gli occhi era in dovere di tenerli bene aperti per il buon andamento dell'Istituto ; e d'allora in poi nulla ebbe più il potere d'intimorirla o di scuoterne i propositi. Di fatto quale cosa o chi mai potrà farla indietreggiare di un passo nella via da lei intrapresa? Ardire e coraggio, previdenza e vigilanza, avvedutezza e costanza la rendono tetragona in ogni cimento. Contro di lei non valgono a fermarla nel suo avanzamento nè le autorità più venerande, ai rifiuti delle quali ella oppone imperturbabilmente la missione o il beneplacito ricevuto dalla S. Sede; nè i poteri civili, tehe si arrendono dinanzi a lei ; nè gli uomini di legge, ai quali ella tien testa, e di cui sventa i cavilli con la precisione dei suoi contratti e la fermezza delle sue rivendicazioni ; nè i maestri dell'arte e dei mestieri, architetti, Acta Pii Pp. XII 295 ingegneri, imprenditori e operai, ai quali ella comanda e talvolta le accade di sostituirsi. Le difficoltà economiche non l'arrestano nè le scemano l'ardimento. La diffidenza in lei stessa diventa nel suo cuore immensa confidenza in Dio, appoggiata alla quale senz'altri mezzi compra, mobilia*, allestisce in ospedali, in collegi, in case di opere, alberghi, palazzi, castelli. Nell'espansione del suo ardore per il bene altrui non dubitò ella forse, con un misero fondo di cassa, di intraprendere coraggiosamente l'istituzione di una scuola popolare per centinaia e centinaia di bambini? Nemmeno gl'instabili elementi della natura Francesca paventerà : ella, che al ricordo di un incidente occorsole nella sua fanciullezza, tremava incontrando un rigagnolo d'acqua ; ella, che, legata per tradizioni di famiglia al suo paese lombardo, non avrebbe sofferto senza uno sforzo doloroso di perdere di vista la cima del campanile del nativo S. Angelo. Ma la grazia e la vocazione divina vince in lei ogni timore e ogni separazione : eccola che imperterrita attraversa diciannove volte l'oceano, costeggia due volte le sponde del Pacifico, tre volte quelle dell'Atlantico nell'infuriare di terribili tempeste, e non timida degli sconvolgimenti convulsi di un mare, sulle cui onde galleggiano gli avanzi di velieri naufragati, canta le grandezze di Dio nelle opere sue. Voi la vedete percorrere e solcare in tutti i sensi i due emisferi del globo ; varcare la Cordigliera delle Ande, e là, in una salita, al cui pericolo tremavano le stesse guide, voi la scorgete provare nella sua natura il primo deliquio, ma non svenire che pochi istanti dopo fatto il salto. Potente fu in lei il lavorio della grazia, che la fece più che donna, e nei provvidenziali avvenimenti dell'operosissima sua vita volle come richiamare e rinnovare il ricordo dell'Apostolo Paolo, dei suoi naufragi, dei suoi innumerevoli viaggi, coi pericoli dei flutti, pericoli degli assassini, pericoli dei gentili, pericoli nelle città, pericoli nei deserti, pericoli nel mare, con le fatiche e le pene, la fame e la sete, il freddo e il caldo, senza parlare delle quotidiane cure per le sue numerose famiglie e comunità. 4 APOSTOLATO PRODIGIOSO 3. - Nel succedersi di tante multiformi vicende e imprese della sua vita, Francesca sentì la forza delle trasformazioni, che del suo carattere e del suo temperamento andava facendo lo scalpello di Dio nel sodo marmo della sua persona, per metterne in luce tutti i pregi di virtù e di ricchezze spirituali; trasformazioni che penetravano nell'intimo di 4 Cfr. 2 Cor. 11, 23-28. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lei e delle sue aspirazioni per mutare anche il suo ideale, martellato e variato secondo il disegno divino col cesello delle contraddizioni. Eppure il suo ideale era bello e generoso : essere la missionaria del Cuore di Gesù fra le popolazioni della Cina ! Ma davanti agli ostacoli esso non svanirà ; si compirà, diventerà più bello e più fulgido, più ampio e potente, senza paragone, di quel ch'era stato concepito dall'inizio. La Provvidenza, che dove accenna il cammino, non sempre avvia, sembra compiacersi di dissipare anche i devoti sogni e le accese brame che il cielo ispira, a quel modo che il sole, procedendo al suo meriggio, discioglie e disperde le rosate nuvole della sua aurora. Francesca aveva sognato tutto l'estremo Oriente. Ma Dio rovesciò i disegni di lei, e tutto l'Occidente, l'estremo Occidente soprattutto, dall'uno all'altro polo, divenne il vastissimo continente del suo apostolato. Nei suoi ardenti sogni ella aveva veduto i pagani della civiltà pia antica, adoratori degli idoli, il suo campo di azione sarà invece nel seno della civiltà moderna dell'Europa e ultra-moderna delle Americhe, fra i cristiani e particolarmente fra i cristiani indifferenti, adoratori dei beni e dei godimenti materiali. Ivi la gran donna missionaria farà prima presagire, poi conoscere, adorare, amare e servire il Cuore di Gesù, della cui devozione diventa la propagatrice più e meglio di quanto avesse mai pensato, mirando ad essere in ogni luogo la dispensatrice dei suoi benefìci, quasi vivo riflesso della bontà di lui. Il consiglio divino, che la guida, fa di ordini e contrordini, di occasioni, apparentemente fortuite, favorevoli 0 sfavorevoli, di concorsi che si offrono in aiuto, di ostilità che si oppongono, di miserie che si incontrano, altrettanti interventi provvidenziali, che, mentre ad ogni istante sconcertano e sconvolgono le sue vedute e 1 suoi disegni, vi sostituiscono opere incomparabilmente più belle e migliori nella loro innumerevole varietà. * Non sembra forse sconcertare ogni nostra aspettazione il contemplare sul principio il suo zelo impaziente confinato fra le quattro mura di'una piccola scuola comunale di villaggio? Ma non temete dalle minime cose cominciano quelle che si fanno della massima grandezza. In quell'umile scuola alla religiosa maestra rifulgeva il lampo dell'educazione della gioventù, che le apriva e illuminava una immensa visione futura e un orizzonte che la conquistava, in cui vedeva sorgere la scuola, l'orfanotrofio, il laboratorio di Codogno, e in Codogno la culla del grande Istituto già disegnato nei consigli divini. Poi la scuola normale per formare e istruire giovani insegnanti, che moltiplicheranno in tal guisa la sua propria azione e quella delle sue figlie. Codogno fu pertanto a Francesca Cabrini e alla sua Congregazione religiosa l'Oriente sognato, che dalla Acta Pii Pp. XII 297 carità di Cristo, ignara di confini e tutto abbracciante, fu cambiato in pensiero a pro dell'Occidente. Mirate l'ardito e operoso volo di tale pensiero, che da Codogno attraversa l'Europa, varca l'Atlantico e va a gente che di là al pari del sole l'aspetta. È un Oriente che spande luce, è un pensiero che si diffonde, è un fiume che straripando riversa le sue acque per ogni via e ogni regione della convivenza sociale. È uno straripamento meraviglioso per ogni forma di scuola e per tutti i gradi d'insegnamento, a Milano, a Roma, con fondazioni che si succedono più o meno dappertutto in Italia. Ma dall'Italia all'America, dopo il suo arrivo, Francesca aspira a ben più larghe e numerose imprese davanti alle colonie degli «emigrati italiani, nelle quali le par di vedere altrettante « piccole Italie », dove l'opera dell'educazione non è più bastevole ai bisogni e alla strettezze. Tutti si rivolgono a lei, in cui ammirano il genio cristiano di bontà e di beneficenza : alle chiamate di ogni sorta occorre rispondere con ogni sorta di opere. Ecco allora alle scuole povere, ai collegi di educazione superiore, aggiungersi gli oratori festivi, gli orfanotrofi, poi gli ospedali e le cliniche, quindi l'apostolato delle prigioni, l'apostolato nell'Alasca, e, durante l'altra guerra mondiale, la cura dei soldati e dei feriti, dei quali ella raccoglie le bambine. Quanti viaggi, che per lei diventano missioni, dove il suo zelo semina ed edifica, si espande e arriva con tenerezza alle grandi Dame di Parigi e di Madrid, alle orfanelle povere dell'aristocrazia spagnuola, alle piccole emigrate italiane di Londra, e, come un sorriso dei suoi primi sogni, ai « mosquitos » delle riserve indiane dell'America centrale ! Il suo pensiero giganteggiava nel fare il bene, ma non meno in lei si ampliava, dilatando il suo cuore, la sete delle anime, che una volta fece scrivere alla nostra Santa : « Io sento che il mondo intero è troppo piccolo per soddisfare i miei desideri ». Nel leggere queste parole, Ci son tornate alla mente, per ragioni di contrasto, quelle che Shakespeare mette in bocca a Porzia : « My little body is a-weary of this great world » — Il mio piccolo corpo è stanco di questo gran mondo ! In Francesca si manifesta l'ardore di zelo e di santità, che vuole abbracciare il mondo intero, troppo ristretto per le sue brame ; in Porzia è raffigurata la sterile tristezza di molti cuori femminili, che pur in mezzo .alla sovrabbondanza delle ricchezze terrene, sentono il tedio del mondo uè sanno sollevarsi a maggiori altezze. 5 5 The Merchant of Venice, 1, 2 21 - ACTA, vol. XIV, n. 9. - 13-8-947.. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 298 FERVORI MISTICI 4. Oh profani, che non possedete le nozioni delle cose di Dio, non meravigliatevi di vedere questa donna di azione multiforme congiungere alla sua vita esteriore, tanto mossa e operosa, una vita interiore e contemplativa di una rara intensità e fervore. Qui sta veramente il segreto del suo prodigioso apostolato. Infiammata al contatto permanente del Cuore di Gesù, autore della grazia, e del Cuore di Maria, madre di grazia, porta nel suo cuore quel fuoco ardente che non dice mai : « basta » , e che fin dalla prima giovinezza la conquistò alla pietà, alla devozione, al servizio di Cristo, cui si dedicò con ammirabile generosità. Divenuta religiosa, il suo intelletto si allargò e distese a nuovi pensieri, e sorpassando tutto ciò che la circondava, concepì nella preghiera quella grande idea, che doveva farla madre di un nuovo consorzio di figlie amanti del Cuore di Gesù. All'orazione aggiungendo lo studio di costituzioni religiose e di insigni opere ascetiche, scrisse la propria regola, nominandola delle Missionarie del S. Cuore di Gesù, titolo che seppe difendere e mantenere con , sapiente fermezza. Perchè in questo titolo vibrava quello zelo per la salute delle; anime, che, accendendole il cuore, la spronava alla preghiera e ad offrire anche ogni sofferenza e patimento e azione in ogni parte del mondo per adunare adoratori fedeli del divin Cuore. 6 Fra le sue virtù eroiche eroicissima era in lei la carità di Cristo. Il suo cuore, scevro di ogni attaccamento a sè stessa e alle cose del mondo, trovava ogni sua ricchezza e pace e felicità in Cristo, che stava e dimorava nell'anima sua, mentre l'anima sua pur rimaneva nel Cuore di Gesù. Quale intima e sovrumana unione la stringeva al suo Diletto, che adorava sugli altari, esaltandosi come in estatica contemplazione davanti a Lui! A chi la vide parve un serafino del cielo, e che sublimata in Dio non si curasse più di nulla degli affari di questa terra. Di tale amore eucaristico mirò ad accendere le sue figlie, infondendo loro una confidenza illimitata nella potenza del Cuore di Gesù, per trasformarle in anime simili alia sua, e farle obbedienti, tranquille, pronte e preste ad ogni ufficio e fatica, che richiedesse la perfezione dell'opera e della vita religiosa. Nella sua vigilanza di superiora saggia e conoscitrice dei molti rami dell'insegnamento e dei diversi caratteri della gioventù femminile, guidava le direttrici delle scuole, dei collegi e di ogni casa da lei istituita con mano franca, con avvertimenti illuminati, con quella dolcezza e serenità di modi, che fa gradita anche ogni punta di osservazione in apparenza severa. 6 Cfr. Prov. 30. 16. " Acta Pii Pp. XII 299 Mitezza e umiltà di cuore Francesca aveva profondamente apprese dal divin Maestro in quella grande lezione : « Imparate da me che sono mite e umile di cuore e troverete riposo alle anime vostre » . Perciò sul suo stendardo volle scritto : « Imitazione di Cristo ; abnegazione dell'amor proprio; custodia del cuore; i tre sacri vincoli dell'obbedienza, della povertà, della castità ». Così il Cuore di Gesù fu dato da lei alla sua Congregazione come divino modello di perfezione, che deve essere conseguita con le vittorie dell'amor proprio e con la guardia del proprio cuore; e in tale vigilanza sugli affetti e sul trattare anche con le sue figlie, e non solo con le persone esterne, la virtuosa madre sparse per tutta la sua vita in tutte le circostanze, in tutti i luoghi di qua e di là dell'Atlantico, mirabili esempi di virtù, di moderazione e di vigile affabilità. Con quale materna sapienza ammonisse e crescesse ñon solo fin dal noviziato le sue figlie, ma anche le fanciulle e le studenti delle molteplici e varie sue scuole e collegi, parlano molte sue lettere e vari suoi scritti, dove la gran donna manifesta in modo vivo il suo animo, la sua prudenza, le sue aspirazioni di opere e di virtù, i suoi alti propositi nel progresso più ardente di santità religiosa e di azione educativa e benefica, sostenuta come si sentiva da tutta la fiducia del Nostro grande Predecessore Leone XIII, del quale l'esser figlia le dava ogni forza e ardimento e l'assicurazione di avere lo spirito di Dio, come aveva udito da Lui. Fra le Sante dell'età nostra Francesca Saverio Cabrini grandeggiò non solo per instancabile operosità e beneficenza verso tutti i poveri e gli infelici, ma ancora per tutte quelle virtù che fanno di una Superiora religiosa l'esemplare della sua Congregazione e delle regole da lei dettate per le sue figlie. Maestra come suddita nell'insegnare e nel praticare l'obbedienza, riserbando a sè, quand'era Superiora e comandava alle altre, umilissimi uffici e servigi, amò sommamente la povertà, quella povertà di spirito, a cui Dio suole dare per giunta i beni di questa terra, necessari alla vita per i suoi bisogni di opere e di bene. La fede, operante per mezzo dell'amore, nella speranza dell'eterno premio in una vita oltremondana, sempre animò, guidò e sostenne lo spirito di lei nella grandiosa sua attività di Missionaria del Cuore di Gesù, finche questo medesimo Cuore non le concesse di riposare eternamente nelle fiamme dei suo divino amore. 7 8 7 MATTH. 11, 29. 8 Gal. 5, 6. 300 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale INVITO CELESTE 5. - Moriva in America nelle pianure dell'Illinois, presso Chicago, il 22 dicembre 1917, quasi alia vigilia dei S. Natale, di quella morte tranquilla e pacifica, senza spasimi di agonia, con cui un repentino invito •celeste talvolta nei santi tramuta la terra di esilio nella beatitudine del premio. Francesca non troncava morendo la vita menata quaggiù : quell'unione di spirituale amore incontaminato, che fin dalla giovinezza l'aveva stretta come sposa al Cuore di Gesù, ella la continuò oltre la tomba ai piedi del Re dei secoli, nella gloria della Vergine Immacolata, in mezzo ai Santi, dove si asside celeste patrona della sua e vostra Congregazione, o dilette figlie, e impetratrice di grazie per voi e per quanti la invocano dall'oriente all'occidente. Figlie di una tal Madre, levate lo «guardo al cielo, contemplatela negli splendori che la circondano, splendori di tutte quelle perfezioni e di quei carismi divini, che voi in lei vivente quaggiù avete ammirati. Quale più prezioso consiglio potrebbe darvi il Nostro labbro e il Nostro affetto? Guardatela : studiate la via ch'ella ha percorsa per guidare voi quaggiù e avviarvi a seguirla lassù ; è la via dello spirito di Dio ; Noi la supplichiamo d'impetrarvi questo stesso spirito, d'insegnarvi ad attingerlo in sempre maggior copia alla medesima fonte, il Cuore di Gesù. In quella fonte divina voi ritroverete la vostra Madre e con la vostra Madre il vigore e il coraggio di battere il medesimo sentiero, sul •quale ella vi ha lasciato le sante e gloriose sue orme. Intanto, nella fiducia che questo spirito vi farà proseguire e accrescere l'opera da lei affidatavi in retaggio, impartiamo a voi, dilette figlie, a quante, persone e cose, sono sotto la vostra direzione, ai vostri benefattori e a tutti quelli che vi porgono aiuto e sostegno in tutto il bene che compite nel mondo, con particolare affetto la Nostra paterna Apostolica Benedizione. II Ab christifideles qui Romam convenerant ad beatificationem Mariae Teresiae de Soubiran celebrandam* A moins de considérer les choses uniquement sous la lumière surnaturelle de la foi, l'esprit humain demeure déconcerté par le récit de la vie mortelle de votre bienheureuse Mère, chères religieuses et pupilles de Marie-Auxiliatrice, par le contraste entre l'œuvre grandieuse et lumi* Habita die 22 mensis Octobris a. 1946. Acta Pii Pp. XII 30Î neuse à laquelle Dieu la destinait et la série des vicissitudes à travers lesquelles II l'a conduite, par l'apparente contradiction entre les jugements qu'elle-même portait sur son étrange voie. * Toute la vision de son esprit, tout l'élan de son cœur paraissent s'exprimer dans cette exclamation du psaume qui lui est particulièrement chère : « Il m'a ouvert un chemin spacieux, parce qu'il m'a véritablement aimée » . La voie de Marie-Thérèse de Soubiran, un chemin spacieux ouvert par l'amour! Fut-il jamais sentier plus étroit, pins; escarpé, plus raboteux, plus obscur? sentier plus incohérent même, dirait la pauvre sagesse humaine? Et il fut tel toute sa vie, depuis sa prime jeunesse jusqu'au lendemain de sa mort. Les faits vous sont bien connus. x Irrésistiblement attirée à la vie d'oraison intime, elle aspire au Carmel, quand elle se voit lancée dans le soin actif du salut des âmes, Elle s'y livre, dit-elle, entièrement et elle s'y dépense de toutes ses forces dans une congrégation d'Enfants de Marie. Elle a seize ans et elle y reçoit « de vives lumières sur la beauté du travail apostolique » . Sa destinée semble donc désormais orientée vers une de ces formes de la vie mixte où, dans une fraternelle harmonie, s'unissent l'activité de Marthe et la contemplation de Marie, où l'esprit, le cœur, toute l'âme se remplissent continuellement de Dieu et de sa lumière pour la déverser incessamment sur le prochain. Il n'en est rien; il lui faut maintenant commencer une vie nouvelle, une vie qui, bien loin de joindre l'une à l'autre, ainsi qu'elle l'avait rêvé, la splendeur des deux flammes, paraît, fait à dessein pour les éteindre toutes les deux en une existence terne qui ne se consume de zèle ni dans la solitude ardente au fond du cloître, ni dans dl'apostolat frémissant, au milieu du monde, une vie neutre qui comporte à la fois toute la banalité du monde et tout l'isolement du cloître. 2 Elle obéit et déjà l'appel divin la fait monter plus haut; il exige d'elle cette vie mixte à laquelle, par obéissance, elle venait de renoncer ; au sein même de sa congrégation mariale, elle commence à exercer, avec des compagnes choisies, l'apostolat le plus intense, cette fois dans une véritable vie religieuse : l'œuvre de Marie Auxiliatrice se dessine nettement : elle suivra l'appel de Dieu : au prix de quelles angoisses et de quels déchirements! Il lui faut pour cela, elle, ardente mais timide, vaincre des obstacles terribles ; l'un d'eux se trouve levé par Dieu même 1 2 Cfr. Ps. 17, 20: SO, 9. Collection Maîtres spirituels : Marie-Thérèse de Soudiran d'après ses notes intimes, t. I, p. 66. 302 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale qui lui reprend un père tendrement aimé ; l'autre avait été posé par celui qui devait être et qui était depuis la plus petite enfance son guide et son appui, à qui elle était attachée par tous les liens de la parenté, de la reconnaissance, à qui elle avait confié toute la conduite spirituelle de son âme; il lui faut rompre ces liens, le cœur déchiré et l'esprit dans la nuit. Elle n'hésite pas. Est-elle libre enfin? Il semblerait. L'œuvre de Marie Auxiliatrice est fondée, la vie religieuse y est aussi contemplative que possible, aussi apostolique que possible, la tâche qu'on y poursuit est le salut, la félicité temporelle et éternelle, la sanctification des jeunes filles les plus nécessiteuses physiquement, matériellement, spirituellement. Est-ce maintenant que la voie spacieuse va enfin s'ouvrir devant ses pas? C'est maintenant dans l'intime même de Pœuvre, de l'institut, de la famille religieuse douloureusement enfantée par son amour, que se lève la tempête, que sévit l'orage : toute son action est entravée, contrariée, contredite ; elle se courbe dans l'humilité, elle se donne tous les torts. Loin de désarmer une rivalité ombrageuse et hostile, son abnégation la stimule encore. Privée de toute initiative, elle est chargée de toutes les responsabilités, accusée d'attirer sur Marie-Auxiliatrice la malédiction du ciel. Dans sa détresse, toujours obéissante, elle prend conseil de ceux qui lui sembraient donnés par Dieu pour être ses guides, les directeurs de sa vie personnelle,* hommes justement estimés et vénérés, en grande réputation de sagesse, de prudence, de sainteté. La Providence divine permet qu'ils soient aveuglés : ils la condamnent, ils l'abandonnent. Obligée d'assister à la ruine de toute son œuvre, elle en est chassée ignominieusement, exclue de toute participation à la vie religieuse et commune, mais maintenue de force dans des liens qui entravent tous ses pas. Errante, sans feu ni lieu, réduite à passer une nuit à la belle étoile en rase campagne, elle croit du moins voir enfin luire l'espoir de réaliser le rêve de son adolescence, d'aller se réfugier dans cette vie contemplative qui n'a cessé de l'attirer : les cloîtres lui ferment leurs portes; elle se retire à l'hôpital de Clermont : au jour le jour on l'y tolère durant sept mois, mais sans y avoir eu jamais l'assurance du lendemain. Enfin Notre-Dame de la Charité l'accueille; c'est le port où elle terminera sa vie, où elle achèvera sa course ; elle n'y aura désormais de Marie Auxiliatrice et de ses filles que les rares nouvelles qui seront de nature à la torturer davantage ; elle mourra sans avoir revu la lumière. Voilà ce qu'appelle « la voie spacieuse ouverte par l'amour » celle qui fut successivement Sophie de Soubiran La Louvière, Mère Marie-Thérèse, Sœur Marie du Sacré-Cœur. Acta Pii Pp, XII 303 Est-elle donc de bronze cette femme, ou bien l'exaltation mystique a-t-elle rendu son esprit aveugle et son cœur inipassible.au point de ne sentir pas ce qui eût accablé, abattu même tant d'autres femmes du plus mâle courage? Et elle appelle cela i c une voie spacieuse » ! Elle n'est pas insensible, tant s'en faut; tout la blesse au cœur : contradiction, rebuts, ruine de tou sses rêves, de tout son idéal, de toute son œuvre, abandon et isolement sans un conseil ami; plus encore elle souffre de sentir sa misère personnelle, le désarroi de sa vie intérieure. Si nous refaisions avec elle le trajet parcouru le long de la « voie spacieuse », nous entendrions à chaque pas ses gémissements ou ses sanglots. Surprenons du moins au passage quelques-uns seulement de ceux qu'elle laisse échapper et qu'elle permet à sa plume de traduire. Sous la manifestation progressive de sa vocation : « Dégoûts, appréhension, combats contre ce que le Bon Dieu me montrait être sa volonté. Mon âme était remplie d'angoisses; elle se débattait souvent avec violence » . Sous la pression d'un directeur qui est pour elle un père et plus qu un père : « Pendant près de quatre ans, mon âme fu remplie d'obscurités, dé tentation violentes contre la foi..., et cela presque sans relâche » . Sous la croix de la Supériorité : « Pendant vingt ans, mon âme n'a pas trouvé son lieu de repos, toujours obligée par une f orce divine de rester là, toujours comme harcelée, poussée avec violence » . Sous le coup de l'expulsion cruelle qui l'arrache à Marie-Auxiliatrice : « Le 9 février 1874, tout se brisait pour moi, tout semblait se briser autour de moi. La tempête me sépara violemment de tout ce qui m'était justement cher ici-bas. Abandonnée de ceux que j'aimais, de ceux en qui j'avais placé toute ma confiance, je fus rejetée sans asile, chargée de la responsabilité de tout ce qui s'effondrait ». Elle même, héroïquement, se voue au silence et laisse tout peser sur elle, « afin que pour les âmes le scandale ne fût pas plus grand ». « Oh, dit-elle- le poids des âmes est une douleur à nulle autre pareille, et que seul peut comprendre celui qui l'a soufferte » . C'est pourtant de la même main qu'elle écrit : « Il m'a ouvert un chemin spacieux, parce qu'il m'a véritablement aimée »! 3 ? 4 5 6 7 Faut-il croire alors que les consolations, les faveurs célestes vinssent, comme un baume, endormir la douleur des blessures ou bien, par leur intensité, lui faire oublier les tortures passées, la rendant elle-même, bien que par grâce surnaturelle, un peu semblable à ces natures dont 3 4 5 6 7 Op. Op. Op. Op. Op. cit., cit, cit., cit., cit., t. t. t. t. t. I, I, I, I, I, pp 69-70. p. 75. p. 177. p. 89. pp. 98, 191. 304 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale les impressions, moins profondes que vives, ne laissent plus de traces dès que d'autres sont venues les eiïacer? Rien de tout cela non plus. Il est vrai que, parfois, la lumière est,, aux yeux de son esprit, tout éclatante; il est vrai que, parfois, un fleuve de paix vient inonder son âme : mais ces moments sont fugitifs et n'atténuent en rien la vivacité de la peine, l'angoisse de l'agonie. Ce sont des éclairs d'un instant, des « traits de feu », dit-elle. Ils suffisent à la rendre certaine qu'elle marche dans la voie tracée par Dieu ; ils ne suffisent pas à lui donner la joie d'y marcher dans la lumière/ 8 En vain les psycologues avec leurs subtiles analyses, s'évertueront à résoudre ce qui leur paraît contradiction et incohérence : c'est plus haut qu'il faut chercher la clef du mystère; et la voici : Marie-Thérèse est dans la vérité. Or, la vérité lui enseigne deux choses. La première, qu'elle apprend par sa propre expérience, c'est le secret du détachement total qui la libère des défiances du cœur, de l'orgueil de l'esprit, qui lui montre le néant et l'instabilité des choses créées, simples jouets aux mains de leur Créateur. Quelle superbe humilité dans la conclusion qu'elle en tire : « Dieu a fait le mond et II le bouleverse uniquement pour faire des saints, rien que pour cela. Et ne m'associerai-je pas à ce grand mouvement que Dieu donne pour mon salut à toutes choses? » * La seconde, elle la recueille des lèvres mêmes du divin Maître : « Si le grain de froment ne tombe dans la terre et n'y meurt, il reste seul : mais s'il meurt, il portera beaucoup de fruit » . Telles sont les deux grandes leçons qui ont dominé toute la vie de la. bienheureuse Marie-Thérèse de Soubiran. Il nous est donné aujourd'hui d'en admirer la puissant efficacité. Par tant de bouleversements, quelle merveille de sainteté Dieu a réalisée en elle ! De son abaissement, de son enfouissement dans le plus profond abîme de l'humiliation, quelle admirable moisson a germé ! Et quelle voie large et spacieuse l'amour a ouverte sous ses pas! 1 0 "Vous, ses filles et héritières de son œuvre, religieuses de Marie-Auxiliatrice, vivez de son esprit, livrez-vous comme elle à la conduite amoureuse de Dieu qui veut avant tout faire de vous des saintes. Et vous, chères enfants, objet de la tendre sollicitude de cet Institut, rappelezvous de quel amour et de quelles souffrances il est le fruit. Que cette pensée vous soutienne, vous encourage, vous stimule dans vos difficultés et vos peines de toutes sortes ; livrez-vous avec confiance aux soins ma8 9 10 Op. cit., t. I, p. 178. Op. cit., t. II, p. 186. Io., 12, 24. Acta Pii Pp. XII 305 ternels qu'on vous prodigue; sous leur influence pacifiante, devenez, ferventes chrétiennes, tendez à devenir par la grâce de Dieu, apôtres, et saintes, à l'exemple de tant de vos sœurs dont les vertus ont tissé la. délicieuse « légende dorée de Villepinte ». Nous vous confions, chères filles d'une telle Mère, chers pèlerins de France, d'Angleterre et d'Italie, à la protection de la nouvelle Bienheureuse, sous le manteau de Marie-Auxiliatrice et Nous vous donnons de grand cœur, à vous mêmes, à votre méritant Institut, à vos familles,, à ceux et celles qui vous sont chers, Notre Bénédiction Apostolique. III Ad christifideles qui Romam convenerant ad beatificationem TeresiaeEustochio Verzeri celebrandam.* Essere, ed unicamente, uno strumento della Provvidenza, strumento* di una cieca docilità nelle mani di Dio, e al tempo stesso del più perspicace e personale impulso nella esecuzione dei suoi disegni, tale Ci sembra^ Venerabili Fratelli, diletti figli e figlie, la figura della novella Beata Teresa Eustochio Verzeri. Quando, dopo le più sconcertanti vicissitudini, ella passò definitivamente dal soggiorno raccolto e contemplativo di Santa Grata all'alveare ronzante e fremente di Gromo, la parola che sgorgò dal suo cuore fu r Andiamo! È la parola che Gesù pronunziò, passando dal Cenacolo all'orto e al Calvario : « Affinchè il mondo conosca che io amo il Padre, e come il Padre mi ha prescritto, così faccio ; sur gite, eamus, alzatevi, andiamo » . x Anch'ella va alla missione che il Padre le ha data ; va nella gioia dell'amore, del sacrificio, del distacco totale e assoluto, verso le fatiche senza* tregua, verso i molteplici travagli e le penose prove dell'apostolato. È questa non di rado la via del Signore, quando sceglie un'anima per il compimento di qualche grande opera. Egli dapprima la prepara naturalmente e soprannaturalmente, la fa visibilmente atta e pronta a ben adempire il suo ufficio; e poi sembra spogliarla di tutto, inceppa la sua. azione, rende umanamente inattuabile l'esecuzione dei suoi propositi,, fino al giorno in cui le darà centuplicato il frutto delle sue lagrime e dei suoi sudori. Quale può essere il mistero e il motivo di quella apparente contraddizione, se non perchè Iddio vuol mostrare ad un tempo, nella debolezza * Habita die 28 mensis Octobris a. 1946. Io., 14, 31. 1 306 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale e nel nulla della creatura, che l'opera è tutta sua, nei doni e nelle attitudini, in lei largamente profusi, che Egli la chiama nondimeno a una vera e personale collaborazione? Tutta la carriera terrena della Beata Verzeri non è forse una dimostrazione luminosa di questa disposizione divina? Essa fa risaltare in uno spiccante rilievo il carattere di stabilità e di opportunità delle opere autenticamente divine, non di quella opportunità effimera, occasionale, men durevole ancora delle foglie di primavera che il veniente autunno porta via, avvizzite e disseccate. Gli avvenimenti passano, e le geniali invenzioni umane hanno ben presto fatto il loro tempo. L'opportunità delle istituzioni segnate col sigillo di Dio non è che la infinita pieghevolezza e capacità dei principi e dei mezzi eterni ad adattarsi ai bisogni e alle aspirazioni di tutti i tempi. Ciò si rivela anche nella missione della nostra Beata. Dio l'aveva suscitata in un'epoca in cui tutta la società umana era sconvolta. Si trattava di ricostituirla e di rigenerarla in Cristo. Ma, mutilata e disorganizzata com'era, bisognava risollevarla intieramente con tutte le classi che la componevano e operare questo risorgimento cominciando dalla base, valea dire dalla fanciullezza. Ella lavorò a tale impresa con l'amore che avevano ucciso la freddezza rigorosa del giansenismo e il selvaggio furore della rivoluzione, e questo amore ella attinse alla sua sorgente, il Cuore di Gesù. Ecco perchè voi siete, dilette religiose, con tutta verità, non solo per il vostro nome, ma per la vostra origine, non meno che per il vostro spirito « Figlie del Sacro Cuore di Gesù ». È il vostro onore, è il vostro programma, è la condizione e la garanzia del vostro lavoro apostolico ; siate sempre più fedeli a quello spirito : Noi invochiamo ardentemente da Dio su di voi questa grazia per l'intercessione del Cuore immacolato di Maria e della vostra Beata Madre. E voi, diletti figli e figlie, pellegrini della vetusta Bergamo e di Brescia la forte, regioni benedette, ove la maestosa altezza delle Alpi si sposa colla fruttifera bellezza della pianura, terre di antica e alta civiltà, col suo popolo laborioso ed esperto in opere ed in arte, e, ciò che è ancor più, saldo nella fedeltà a Cristo, a Maria e al Papa ! Della Beata, che abbiamo ieri elevato agli onori degli Altari, e che voi con santo orgoglio chiamate vostra, le testimonianze contemporanee esaltano l'eroismo nel servizio di Dio e della Chiesa. Del fuoco di questo eroismo ognuno ed ognuna di voi deve portare una scintilla nel suo petto. Oggidì anche in Italia si tratta di vedere e di determinare se la fede in Dio, la concezione cristiana del matrimonio e della famiglia, della scuola e della educazione, dei costumi e della felicità del popolo, il pen- Acta Pii Pp. XII 307 siero e l'azione cristiana varranno anche per l'avvenire nella vita dei singoli e della società. Occorre quindi che i buoni tengano gli occhi bene aperti e facciano ogni sforzo, affinchè gl'inestimabili tesori della fède cattolica e della morale cristiana, che per quasi due millenni hanno costituito la dignità e il bene del popolo italiano, e con la perdita dei quali tutto andrebbe perduto, siano a lui conservati intatti. Ma a tal fine sono necessari uomini e donne, che preghino, che rimangano, mediante la frequenza ai santi Sacramenti, in stretta, strettissima unione con Cristo, che in quotidiano anelito verso la perfezione sentano in sè tutta la forza della fede; uomini e donne, che, così in privato come in pubblico, nelle città e nei villaggi, in tutte le professioni e in tutti i mestieri, lottino con coraggio, con fermezza, con eroismo, contro ogni insidia aperta o subdola, per la causa di Cristo e della Chiesa. Con questi sentimenti e con questi auguri impartiamo di cuore ai Venerabili Nostri Fratelli qui presenti, ai loro collaboratori del clero e del laicato, a tutti i diletti Nostri figli e figlie che in questa devota adunanza Ci circondano, alle loro famiglie, alle persone che sono loro care, la Nostra paterna Apostolica Benedizione. IV Ad christifideles Romae coadunatos ad beatificationem celebrandam vigintinovem Martyrum, qui in Sinis anno 1900 gloriose occubuerunt* « Riceverete la virtù dello Spirito Santo, che verrà sopra di voi, e mi sarete testimoni in Gerusalemme e in tutta la Giudea e nella Samaria e sino alla estremità del mondo ». Queste parole del divino Maestro ai suoi Apostoli erano dirette ad esprimere il carattere universale del suo regno ; ma il senso cristiano comprese altresì, come per istinto, di quale testimonianza in modo particolare il Redentore parlasse ; intese cioè che la testimonianza per eccellenza era quella del sangue, fino al sacrificio della vita, in omaggio alla « parola di verità ». Da allora la Chiesa, suggellando il suffragio del senso cristiano, ha, in spirito di profondo e religioso rispetto, riservato a questa testimonianza del sangue il nome di « martirio ». Ma anche da allora la Chiesa ha applicato quelle parole, rivolte da Cristo direttamente agli Apostoli, a quanti gli rendono la medesima testimonianza. Questa doveva ben presto estendersi a tutti i tempi ea tutti i luoghi sulla faccia della terra; testimonianza universale, con1 2 * Habita die 27 mensis Novembris a. 1948. Act., 1, 8. Eph., 1, 13. 1 2 308 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale tinua, permanente ; varia per la molteplicità delle sue forme, come per la diversità dei testimoni; e l'Apostolo Giovanni vide nel cielo una innumerevole schiera di eletti, di tutte le tribù e di tutte le nazioni, venuti dalla grande tribolazione, dopo aver lavato le loro stole nel sangue dell'Agnello, componendo coi loro svariati colori la bellezza del manto della Sposa di Cristo, la santa Chiesa. Perchè dunque si parla tanto spesso dell'era dei martiri, della terra del martirio, quasi non si riconoscesse che questa testimonianza e questi testimoni sono di tutti i tempi e di tutti i luoghi? Gli è perchè, quantunque permanente, continua, universale, formante la trama di tutti gli annali della Chiesa, la storia del martirio offre nondimeno a vicenda,, sulle plaghe più distanti, punti più luminosi, focolari più vasti e più intensi : Eoma e l'Oriente, l'Italia e la Francia, la Spagna e la Germania, l'Inghilterra e l'America, l'Africa e le Indie, la Polonia e l'Ungheria, il Giappone e la Cina, hanno rischiarato successivamente il mondo col loro sfolgorante splendore, per « illuminare quelli che giacciono nelle tenebre e nell'ombra della morte e per guidare i loro passi nei sentieri della pace ». U principio del nostro secolo e la terra di Cina segnano uno dei momenti più fulgidi nella storia del martirio. Raramente è apparsa così ricca la varietà mirabile dell'esercito dei martiri : Te Martyrum candidatus laudat exercitus. Tutta la superfìcie di quel vasto impero fu imporporata dal sangue dei testimoni di Cristo : religiosi e religiose, missionari venuti da lontane regioni e sacerdoti indigeni, uomini e donne, vecchi,, giovani e fanciulli, dei ceti più elevati come dei più umili. Oggi la grande famiglia di S. Francesco è al posto d'onore coi ventinove dei suoi figli, delle sue figlie, dei suoi terziari, dei suoi discepoli, dei suoi collaboratori. La storia del martirio negli annali francescani è di un'ampiezza e di una bellezza meravigliose, così antica come la storia dell'inclito Ordine, così giovane com'è esso stesso. 3 4 Alla testa di quei ventinove eroi procedono tre Vescovi, venerandi per età, per saggezza e per diuturno lavoro apostolico ; li seguono cinque religiosi, di cui quattro sacerdoti e un fratello laico ; cinque giovani seminaristi, tutti terziari di S. Francesco; e nove fedeli servi, di cui sei appartenenti egualmente al Terz'Ordine. Un mirabile gruppo di sette religiose Francescane Missionarie di Maria spicca in candida veste in mezzo a loro. Essi provengono da nazioni e paesi diversi : otto dall'Italia, cinque dalla Francia, una dal Belgio, una dall'Olanda; quattordici sono figli 3 Apoc, 7, 9, 14. * L u c , 1, 79. Acta Pii Pp. XII 309 della Cina, che per la salvezza della loro amata patria si lasciarono immolare dai loro eompatriotti. 11 capo di questa trionfale milizia, il Beato Vescovo Gregorio Grassi, ha sessantasette anni, la Beata Maria della Pace ne ha soltanto venticinque e il Beato Giovanni Wang non ne ha che sedici ; è quasi un fanciullo, si diverte e giuoca nel cortile della sua prigione ; allo stupore del suo Superiore, risponde meravigliato egli stesso : « Padre, perchè? Se ci uccideranno, non andremo forse in Paradiso? ». Come è diverso questo piccolo Seminarista dalla dolorosa Beata Maria di San Giusto, di cui tutta la vita fu una lotta eroica contro la ribellione dell'amor proprio e le tempeste interiori ! Mentre altri crescevano in una pietà tranquilla e timida, il Beato Teodorico Balat era nella sua fan: ciullezza un bricconcello che il suo curato dovette più di una volta correggere severamente. Tutti e tutte sono pronti al martirio. La Superiora, Beata Maria Ermellina di Gesù, e la Beata Maria Amandina pregavano ambedue il Signore di « dar la forza ai martiri, ma non di risparmiare il martirio ». E come multiforme apparisce questa grazia dello Spirito nelle anime ! Ciò che aveva attratto la Beata Maria Adolfina alla vita religiosa, era « il desiderio di soffrire per Nostro Signore ». La Beata Maria Chiara partì per la Cina con entusiasmo. A chi le parlava di un lungo sacrifìcio e di una lenta immolazione nel servizio dei lebbrosi, rispose : « Preferisco andare in Cina e farmi uccidere per Gesù ». Il futuro Vicario Apostolico Antonino Fantosati, ancora giovane religioso, ha un tutt'altro carattere ; egli dichiara con ingenua franchezza che non se la sentirebbe molto di andare a farsi trucidare da quei bravi cinesi, ma, poiché il suo Superiore lo desiderava, vi si recherebbe prontamente. Difatti andò e fu martirizzato come i suoi confratelli. Diverso è anche il portamento di quel padre di famiglia, servo avventizio dei missionari, che volle essere unito a loro, dacché li seppe in pericolo, e corse dritto alla prigione, lasciando i suoi figlioletti alle cure della Provvidenza divina. Potremmo continuare a lungo la rassegna dei contrasti che distinguono le figure dei martiri, anche restringendoli a questi ventinove, elevati testé agli onori degli altari. Per qual motivo dunque mettiamo in rilievo tali differenze, se non per far risaltare anche meglio i lineamenti comuni, grazie ai quali tutti si rassomigliano incomparabilmente più di quanto si diversifichino per le loro originarie sembianze? Per tutti la grazia del martirio, questa forma sopra ogni altra eccellente della grazia della.perseveranza finale, è generalmente, da parte di Dio, il coronamento di tutta una serie di grazie.scaglionate nel corso della 310 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale vita ; come, da parte dell'uomo, la testimonianza del sangue è, d'ordinario, la gemma terminale di una lunga catena di corrispondenze alla grazia. Mostrerebbe quindi di non conoscere che in modo assai superficiale il senso del martirio chi troppo facilmente lo attribuisse a qualche circostanza fortuita o a qualche colpo di folgore sulla via di Damasco. Una simile illusione suppone che s'ignorino, da un lato, il lungo e segreto cammino dell'azione divina nell'anima e nel cuore degli eletti, dall'altro, la successione degli atti generosi che, durante una vita in cui non sono forse mancate le ombre, segna arcanamente l'itinerario per il quale recenti convertiti, peccatori penitenti, si trovano inopinatamente trasformati in eroici confessori di Cristo. Questa serie di grazie, mediante le quali Dio conduce i suoi eletti verso il martirio, è spesso accompagnata da una preparazione, in cui il carattere naturale, la nascita, le condizioni di vita, la educazione nella famiglia hanno la loro parte. In fondo al cuore del ragazzo irrequieto, come del giovanetto timido o della delicata fanciulla, arde la fiamma di un puro amore di Dio e delle anime, la brama generosa — vivace o calma — di vincersi, di dominare tutti i capricci della natura. Poco importa che i particolari prosaici della computisteria curvino per lunghe giornate sugli austeri registri la fronte della Beata Maria Ermellina e apparentemente isteriliscano nell'allineamento delle colonne di cifre lo zelo apostolico che la divora ; o che la Beata Maria di Santa Natalia, la contadina robusta, lieta di andare a impiegare in rudi lavori la forza delle sue braccia, non giunga in Cina che per trovarvi, in luogo delle belle fatiche a cui aspira, l'apostolato della continua sofferenza. Ma sotto i morsi del dolore ella si diceva felice, perchè, esclamava, « quando si soffre, il cuore si distacca dalla terra », e fra le torture largamente inflittele da una terapia che non apportava alcun sollievo al suo male, faceva il suo tirocinio per il martirio. Altri lo fanno in maniera diversa; ma è ben raro che esso manchi del tutto. La maggior parte di loro hanno iniziato questa formazione alla sofferenza, questa preparazione al martirio nella scuola di genitori cristiani; l'hanno proseguita nella vita religiosa o almeno in stretto contatto con questa; il che avvenne per i cinesi non meno che per gli europei. Tutti hanno vissuto in un'aura veramente francescana di semplicità, di. generosità, di rinunzia e di costante mortificazione, nella perfetta letizia del Patriarca di Assisi; i seminaristi, ed anche i servi, sono animati dal suo spirito, i più divenuti membri della sua grande famiglia con la loro appartenenza al Terz'Ordì ne. Che dire di quelle sante religiose, formate al sacrificio e all'amore nell'Istituto di Maria della Passione? Questo non Acta Pii Pp. XII 311 aveva ancora venticinque anni di vita ; era al principio del suo sviluppo che doveva esser magnifico ; un immenso campo di lavoro si presentava già al suo zelo; aveva bisogno di religiose in gran numero e di straordinario valore; ed ecco che di un sol colpo sette vittime si offrono al cielo, e quali vittime! vittime che promettevano per la Chiesa di Cristo una mirabile messe. Gli è che esse avevano conosciuto la grande fecondità dell'immolazione, l'invincibile autorità della testimonianza del sangue. E l'avevano compresa a loro modo, dotto o ingenuo, anche quei martiri indigeni, e specialmente quegli adolescenti, dinanzi ai quali la vita apostolica apriva le più larghe e favorevoli previsioni. Spighe cariche di speranza, sembravano dover essere le primizie del clero della loro cara patria. Le spighe sono state falciate; il loro sangue ha bagnato il suolo, ma, seme di cristiani, ha fecondato la terra. Ed ecco che questo clero, il quale umanamente avrebbe dovuto soccombere nelle persecuzioni e nei cataclismi, che si sono succeduti da pili di quaranta anni, ha germogliato, è fiorito, ha fruttificato ; ecco che ha veduto di recente costituita in Cina la Gerarchia episcopale ; ecco che nel suo grembo brilla, quasi riflesso del sangue dei martiri, la porpora di un Principe della Chiesa, accolto trionfalmente da tutto il suo popolo. Unito al sangue di Cristo, il sangue dei martiri grida verso il cielo più altamente che il sangue di Abele, sale al cospetto del Signore come incenso di soave odore per far discendere sull'immenso suolo cinese e sulla terra intiera le grazie del Padre dei lumi e delle misericordie, in auspicio delle quali impartiamo di gran cuore a voi tutti, diletti figli e figlie, la Nostra paterna Apostolica Benedizione. NUNTIUS RADIOPHONICUS CHRISTIFIDELIBUS DATUS OB CONVENTUM EUCHARISTICUM E TOTA GALLIA IN URBE NANNETENSI COADUNATIS.* Chers fils de France, En Nous adressant à vous qui, rassemblés autour de l'Hostie Sainte, célébrez pour la première fois, depuis la guerre dévastatrice, votre Congrès Eucharistique National, Nous revivons en esprit les heures émouvantes où il Nous fut donné naguère de prier, au milieu de vous, pour votre chère patrie, à Lourdes, à Lisieux, à Paris. La tourmente * Datus die 4 mensis Julii a. 1947. ^12 ^ Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a passé, laissant partout derrière elle les traces de sa fureur, et la ville qui vous abrite en ce moment en porte encore, comme tant d'autres, les cicatrices douloureuses. Combien plus néfastes, hélas ! les semences vénéneuses qu'elle a jetées dans les cœurs et dans les âmes. Nous parlions, dans Notre lettre du 29 juin 1940 à l'Episcopat français, des ressources dont la France dispose « pour faire de son malheur le levier d'une nouvelle ascension spirituelle, qui sera pour elle le gage d'un solide *et durable bonheur ». Et votre Congrès Eucharistique National vient aujourd'hui confirmer Nos paroles d'alors. Aussi, renouant d'anciennes et glorieuses traditions, Nous faisons-Nous un vrai plaisir de Nous rendre au milieu de vous, non seulement en la personne d'un très digne et bien-aimé Légat, mais par la voie des ondes, merveilleux véhicule de Notre vivante parole. Les consignes que vous attendez de Nous, en cette heure si grave de la restauration de votre patrie, peuvent se résumer dans les paroles, -que le divin Sauveur adressait à ses disciples, dans cette dernière Cène, où il avait institué l'adorable Eucharistie, dont votre Congrès de Nantes célèbre aujourd'hui les fastes. Que leur disait-il? « Je vous ai choisis... pour que vous alliez, et pour que vous portiez du fruit » . C'est à l'apostolat qu'il vous invite, à cet apostolat pour lequel vos initiatives missionnaires si variées en terre de France, vos divers mouvements d'Action Catholique — générale et spécialisée —, vos Semaines Sociales, vos publications de toutes sortes ont, en ces dernières années, en dépit des pires obstacles, si magnifiquement travaillé. Un chrétien ne peut, en effet, rester inerte devant le déploiement des forces du mal. Le sort de votre patrie est entre vos mains, prêtres et laïcs, vous tous qui vivez du Christ et voulez vous dépenser pour Lui. Mais souvenez-vous que ses méthodes et son esprit ne sont pas ceux du monde. Un chrétien n'est pas un partisan, il n'est l'ennemi de personne, il ne cherche à triompher d'aucun -adversaire. L'esprit de caste lui est étranger. Aujourd'hui plus que jamais et comme aux premiers temps de son existence, c'est surtout de témoins que l'Eglise a besoin, plus encore que d'apologistes, des témoins qui, par toute leur vie, fassent resplendir le vrai visage du Christ et de l'Eglise aux yeux du monde paganisé qui les entoure. A ces hommes innombrables au cœur desquels on cherche — vainement, grâce à Dieu — à étouffer toute aspiration religieuse, vous révélerez l'attrait divin de la douceur et de la charité du Sauveur. Les aimant tous d'un égal amour, ^ous serez les interprètes de la tendresse maternelle de l'Eglise pour les x To 15, 16. Acta Pii Pp. XII 313 opprimés et les égarés. Vous leur montrerez, en l'expliquant — et surtout en l'appliquant — sa lumineuse doctrine sociale, qui seule peut résoudre les problèmes qui les angoissent. Vous serez ainsi les apôtres de notre société moderne, animés de ce véritable esprit chrétien et missionnaire, dont votre patrie a donné en tous temps de si beaux exemples. Telles sont les consignes, que l'Hostie vous rappelle, telles sont les résolutions, que, munis du Pain des forts, vous renouvellerez en vos âmes. C'est pour cela que vous avez choisi comme sanctuaire de votre pieuse veillée d'armes cette Bretagne traditionnellement fidèle et, de l'historique cité nantaise, vous faites monter vers l'Agneau mystiquement immolé sous les voiles eucharistiques, votre hosanna d'action de grâces, vos amendes honorables, vos ardentes supplications, pour que l'ordre et la paix se rétablissent enfin dans les institutions comme dans les cœurs. Nous connaissons bien les immenses ressources de la Fille aînée de l'Eglise, et de la catholique Bretagne en particulier, avec ses pacifiques légions de missionnaires et d'instituteurs, ses florissantes congrégations religieuses — hospitalières, enseignantes ou contemplatives —, ses œuvres évangélisatrices, multiples et diversifiées comme la grâce de Dieu, et répondant plus adéquatement aux impérieuses nécessités des temps présents : tous cela Nous est un sûr garant des saintes conquêtes, par lesquelles vous étendrez en vous et autour de vous le royaume de JésusChrist. Vous en puiserez d'ailleurs les surnaturelles énergies dans cette divine Hostie, que le Congrès de Nantes veut exalter et faire rayonner sur la France entière. Les gloires eucharistiques de la nation française forment sans doute une incomparable couronne, à laquelle pourtant vos assisses armoricaines ajouteront un fleuron plus précieux encore, parce que davantage chargé de promesses et d'espoirs. Tous unis prosternés devant l'adorable Sacrement de nos Autels, vous renouvellerez au Christ, qui aime les Francs, vos serments de fidélité et d'amour ; vous Lui consacrerez, par le Cœur Immaculé de Marie, vos vies, vos familles, vos professions, votre patrie. Son Vicaire ici-bas est au milieu de vous dans cet offertoire mystique ; Il vous présente et recommande à la miséricordieuse bonté du divin Maître; Il vous renouvelle Ses pressantes exhortations de prière, de vigilance et de charité ; Il vous donne enfin dans toute l'effusion de Son cœur paternel, comme gage des meilleurs réconforts célestes, pour les Pasteurs comme pour leurs troupeaux, sans oublier les brebis encore éloignées du bercail, la Bénédiction Apostolique. 22 - ACTA, vol. XIV, n. 9. - 13-8-947. 314 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA 88, CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 22 Martii 19^7. — Titulari episcopali Ecclesiae Salenae praefecit R. D. Floyd Laurentium Begin, Officialem Tribunalis dioecesis Clevelandensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Eduardi Francisci Hoban, Episcopi'Clevelandensis. die IJf Maii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Sergiopolitanae Revmum D. Antonium Taffi, Antistitem Urbanum, deputatum Nuntium Apostolicum apud Rempublicam Cubanam. die 2 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Quebecensi Exc. P. D. Mauritium Roy, hactenus Episcopum Trifluvianensem in Canada. — Cathedrali Ecclesiae Plymutensi. R. D. Franciscum Grimshaw, parochum oppidi « Bath » in dioecesi Cliftoniensi. die 7 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Dolichenae R. D. Petrum Mariam Puech, moderatorem Seminarii Castrensis in archidioecesi AP biensi, quem deputavit Auxiliarem Excimi P . D . Iosephi Moussaron, Archiepiscopi eiusdem archidioecesis Albiensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Uticensi R. D. Mauritium Perrin, parochum in archidioecesi Carthaginensi, quem deputavit Auxiliarem Excimi P. D. Caroli Alberti Gounot, Archiepiscopi eiusdem archidioecesis Carthaginensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Thasiensi R. P. Ioseph M. Marling, Superiorem Provincialem Congregationis Presbyterorum a Pretiosissimo Sanguine in Provincia Americana, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Edvini 0'Hara, Episcopi Kansanopolitani. die Iii Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Sebastopolitanae in Armenia R. D. Georgium Graven, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Bernardi S. R. E. Cardinalis Griffin, Archiepiscopi Westmonasteriensis. Sacra Congregatio Consistorialis 315 die 21 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Patersonensi Exc. P. D. Thomam Boland, hactenus Episcopum titularem Hirinensem et Auxiliarem Exc. P. D. Thomae Iosephi Walsh, Archiepiscopi Novarcensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Selensi R. D. Thomam Ioannem McDonnell, Directorem Nationalem Pontificii Operis a Propagatione Fidei in Statibus Foederatis Americae Septentrionalis, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Francisci S. R. E. Cardinalis Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. die 25 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Budovicensi R. D. Iosephum Hlouch, professorem Theologiae Pastoralis in Facultate Theologica Olomucensi. die 27 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Huanucensi Exc. P. D. Theodosium Moreno, hactenus Episcopum Cajamarcensem. die 19 Iunii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Neopatrensi Exc. P. D. Leonidam Medina, hactenus Episcopum Succursensem et Sancti Aegidii. — Cathedrali Ecclesiae Monasteriensi R. D. Michaelem Keller, rectorem Seminarii Osnabrugensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Coelenae R. P. Candidum Penso, ex Ordine Fratrum Praedicatorum, quem constituit Praelatum Praelaturae nullius Bananalensis, hactenus eiusdem Administratorem Apostolicum. die 26 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Birthensi R. D. Ioannem Michaelem Antonium Hanssen, professorem iuris canonici in Seminario maiori Ruremondensi, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Gulielmi Lemmens, Episcopi Ruremondensis. die 2 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Aberdonensi R. D. Ioannem Matheson, eiusdem dioecesis, parochum in civitate Dufftown. — Titulari episcopali Ecclesiae Zaparenae R. D. Ubertum M. Newell, parochum in civitate Littletown archidioecesis Denveriensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Patricii A. McGovern, Episcopi Cheyennensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Stobensi R. D. Romanum R. Atkielski, Antistitem Urbanum et cancellarium curiae archiepiscopalis Milwaukiensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Moysis E. Kiley, Archiepiscopi Milwaukiensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Methonensi R. D. Iacobum A. McNulty, Cubicularium intimum Sanctitatis Suae necnon parochum Sanctae Birgittae* in civitate Novarcensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Thomae J. Walsh, Archiepiscopi Novarcensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Seteensi R. D. Aloysium Abel Caii- Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 316 louet, parochum Sancti Ioseph in civitate Baton Rouge, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Ioseph Rummel, Archiepiscopi Novae Aureliae. — Titulari episcopali Ecclesiae Taianae R. D. Hugonem Danohoe, ex archidioecesi S. Francisci in California, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis I. Mitty, Archiepiscopi S. Francisci in California. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE MYSXTRIEN. - DE SALEM DECRETUM SEPARATIONIS ET UNIONIS Excmi Ordinarii Dioecesium Mysuriensis et de Salem enixe flagitaverunt, ut duae paroeciae, de Mettur et de Saveriarpalayam cum suo territorio, quippe quae, exstructo in illa regione magno lacu artificiali, faciliores accessus habent ad civitatem de Salem quam ad Mysuriensem et idcirco etiam civiliter ad districtum de Salem translatae sunt, a Dioecesi Mysuriensi distrahantur et Dioecesi de Salem adnectantur. Itaque Emi ac Revmi Patres huic Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositi, accedente etiam suffragio Excñii Dñi Leonis Petri Kierkels, Archiepiscopi tit. Salaminensis et in Indiis Orientalibus Apostolici Delegati, in plenariis comitiis die 24 mensis Martii currentis anni habitis, maiori animarum emolumento consulere volentes, memoratas duas paroecias cum suis fundis in earum territorio sitis a Dioecesi Mysuriensi separandas et Dioecesi de Salem in perpetuum adiungendam esse decreverunt. Quam Emorum Patrum sententiam Ssmo Domino Nostro Pio Prov. Div. Papae XII ab infrascripto huius S. Congregationis Secretario in audientia diei 10 mensis Aprilis c. a. relatam, Sanctitas Sua in omnibus ratam habere et approbare dignata est, atque praesens ad rem Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis de Propaganda Fide, die x mensis Aprilis A . D . M D C C C C X X X X V I I . * I \ Card. L- FUMASONI BIONDI^ Praefectus. © S. f C. Costantini, Archiep. tit. Theodos., a Secretis. 317 Sacra Congregatio Rituum SACRA CONGREGATIO RITUUM DUBLINEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI MATTHAEI TALBOT, VIRI LAICI SUPER DUBIO An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Hibernia pluribus abhinc saeculis Sanctorum insula heroumque al- * trix meruit appellari. Fides enim, quam Palladius, a S. Caelestino Papa ad Hiberniam missus uti primus Episcopus, fortasse vigentem in venerat, praecipue vero paullo post a S. Patrino, quinto christiani aevi saeculo magis magisque propagata, tanta fecunditate succrevit, atque virtutum perfectionem aluit, ut perbelle Dei Servus Fridericus Ozanam scribere non haesitaverit : «Primus fidei ardor, qui alibi ad martyrium adducebat, neophitos hibernos ad monasterium adducebat » {La civilisation chez les Francs, p: 97, Paris, 1849). Porro multa monasteria, inde a sexti saeculi initio, condita sunt, ad quae plura hominum milia accurrebant, ut monasticam vitam profiteantur. Quae monasteria laetissimam sanctorum segetem protulerunt, e quibus nonnulli tantum honoris causa hic nominantur, qui seu monasticis virtutibus eminuerunt seu, apostolicum munus exercentes, fidem praedicaverunt, eamque non pauci, effuso sanguine, confirmavere. Sancti Kiranus, Coëmgenus, Endeus, Brendanus, duo Fihiani, Columba, Livinus, Kilianus, Ffigidianus, Cataldus, Fridolinus, Cumianus, aliique quamplurimi — tantum ut de iis dicamus qui prioribus saeculis floruerunt — sanctorum cultu honestantur. Speciali vero mentione digni sunt Columbanus et Gallus, qui in continenti Europa celeberrima monasteria condiderunt, multorumque monachorum patres sunt effecti. Nec sanctae Virgines desunt, quae pariter Deo dicatae sanctitatis laureolam sunt assecutae e. gr. Ita, Dympna, Attracta, Laelia ; inter quas celeberrima eminet S. Brigida Kildarensis. Nec saeculorum decursu, nisi forte per brevissimum tempus, vivida haec fides aliquantulum eclipsim est passa, immo saevientibus acerrimis haereticorum insectationibus a saeculo xvi ad nostra fere tempora Hiberni admirabili fortitudine atque constantia crudelia supplicia sufferre maluerunt, quam avitam religionem deserere. Plurimi autem, patria extor- 318 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale res, apostoli per universum fere orbem facti, catholicam fidem late propagarunt. Tot heroum sanguis totque passiones non modo mirabilis huius gentis fidem confirmaverunt, sed etiam ei alieni iuris potestatisque immunitatem nostris hisce diebus merito comparaverunt : novumque exortum populare reipublicae regimen Constitutionem sibi sanxit, cuius exordium sollemnem catholicae fidei professionem exhibet. Verum plurimi quidem, inimicorum vexationes patiendo, martyres facti sunt, de quorum nonnullis Beatificationis seu Canonizationis causa pertractatur ; non desunt tamen qui, christianam perfectionem sectando, heroicum videntur assecuti esse gradum, de quibus pariter in sacra hac Congregatione agitur. Hi sunt Maria Aikenhead, Sororum a Caritate in Hibernia fundatrix atque Matthaeus Talbot, operarius, cuius causam Sacra haec Congregatio, admodum probabili felicis exitus spe, modo aggreditur. Faxit Deus ut huius Servi Dei exemplum operarios a doctrinis socialem ordinem evertentibus praeservet, eosque in avita catholica fide confirmet. Dublini anno 1856 humili loco e Carolo Talbot et Elisabeth Bagnai honestis coniugibus, qui duodecim genuerant filios, Matthaeus die 2 Maii natus, die 5 eiusdem mensis lustralibus sacri baptismi aquis regeneratus est. Pueritiam summa morum innocentia domi atque in ludo Fratrum Scholarum Christianarum (Irish Christian Brothers) transegit, cum parentum pientissimorum, tum magistrorum exemplis et hortationibus incitatus. Duodennis manualibus operibus addictus, sensim sine sensu ebriositati indulsit, frustra ab hoc vitio utroque parente eum retrahere conante. Quindecim circiter annos in vitio perseveravit, sacramentorumque frequentiam intermisit ; nec tamen in fide naufragium fecit, neque ab omni religionis opere sese abstinuit, neque in castitate deliquit. Anno 1884 amantissimae divinae providentiae dispositione factum est, ut quodam sabbato, quum ob intermissam per hebdomadam operam pecunia careret, atque ad locum, quo amici convenire ad bibendum solebant, accessisset, sperans se ab eis fore ut invitaretur, spe fuit frustratus. Fucosam amicitiam huiusmodi exosus, divina opitulante gratia, a malo recedere et ad bonam redire frugem regredi statuit. Paenitentiae sacramento se Deo reconciliavit firmumque sollemne propositum {pledge) a quolibet inebrianti liquore ad trimestre se abstinendi emisit. Trimestri proposito fideliter exsoluto, hoc ad annum renovavit, dein in perpetuum nuncupavit, quod ad mortem usque sui victor perfecte servavit. Nec satis : talem enim vitam inauguravit, quae, praesertim in operario, vix concipi potest. Praeterquam quod enim fidelissime ac summa diligentia munia sibi commissa exsequebatur, corporis afflictationes sponte susce- Sacra Congregatio Rituum 319 pit. Nuda tabula pro lecto, assere pro cervicali, obsoletis saccis, hiemali quoque tempore, pro stragulo utebatur. Ferréis catenulis corpus arcte praecinxerat, quae diu noctuque carnem cruciabant. Toto fere anno ieiunabat, parcissimum cibum genuflexus sumens. Somno brevissimo contentus, totam fere noctem orando extrahebat. Erga B. Virginem intensissimo amore flagrabat. Tertio Franciscali Ordini adiunctus, huius regulas sancte observabat. Uno verbo, virtutes omnes ita usque ad mortem exercuit, uf inter aequales vir sanctus haberetur. Die 7 Iunii anno 1925 dum iter facit ad sacrum audiendum subitanea morte fuit correptus. Sex tantum post annos in Dublinensi Curia Informativus processus constructus est super sanctitatis fama, super scriptis, postea vero super cultu numquam exhibito. Die 27 Novembris anno 1937 Sacra haec Congregatio decretum pro scriptis edidit. Plures interim postulatoriae epistolae Summo Pontifici pro huius causae introductione oblatae sunt ab omnibus Archiepiscopis et Episcopis Hiberniae, a Praeside Gubernii, a Nuntio Apostolico, a pluribus Abbatibus, a Superioribus provincialibus plurium Ordinum seu Congregationum, a Syndico Dublinensi, ab Opificum Sodalitatibus, aliisque. Servatis itaque de iure servandis, instante Ulm o ac Revmo P. D. Dionysio Mae Daid, Collegii Hibernorum Rectore atque huius Causae Postulatore legitime constituto, die 25 mensis huius, in ordinario Sacrorum Rituum Congregationis coetu, Emus ac Revmus D. Cardinalis Raphael Carolus Rossi, Causae Ponens seu Relator, dubium proposuit discutiendum : An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur atque de ea retulit. Emi ac Revmi Cardinales, relatione hac suffragiisque officialium Praelatorum, nec non R. P. D. Salvatore Natucci scripto et voce auditis, omnibus mature perpensis, rescribere censuerunt : signandam esse commissionem si Ssmo placuerit. Facta autem ab infrascripto Cardinali die 28 eiusdem mensis relatione Ssmo D. N. Pio Papae XII, Sanctitas Sua, rescriptum Emorum Patrum ratum habens, commissionem Introductionis causae Servi Dei Matthaei Talbot Sua manu dignata est subsignare. Datum Romae, die 28 Februarii a. D. 1947. £g C. Card. SALOTTI, Ep. Praen., Praefectus L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius. 320 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Sabato, 19 luglio 1947, il Santo Padre lia ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Signor FRANÇOIS GENTIL, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario del Principato di Monaco, per la presentazione delle Lettere Credenziali. S A G R A CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 27 maggio 1917, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la ß Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali componenti la stessa S. Congregazione, hanno discusso sulla introduzione della Causa dei seguenti Servi di Dio: 1) Giuseppe Maria Yerovi, dell'Ordine dei Frati Minori, Vescovo tit. di Cidonio e Coadiutore dell'Arcivescovo di Quito. 2) Maria Francesca della. Croce, fondatrice della Congregazione delle Suore della Ssma Addolorata. Hanno inoltre esaminata la relazione dei revisori degli scritti del Servo di Dio Giuseppe Toniolo, professore dell'Università di Pisa, e del Servo di Dio Agostino Pro, sacerdote professo della Compagnia di Gesù. Martedì, 10 giugno 1947, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione della Beata Vincenza Gerosa, Confondatrice delle Suore della Carità della Beata Capitani©. Martedì, 24 giugno 1947, nel Palazzo delle Congregazioni a ¡S. Callisto, alla presenza dell'Emo e Revmo Signor Cardinale Alessandro Verde, Ponente o Relatore della Causa di canonizzazione del Beato Vincenzo Maria 'Strambi, Vescovo di Macerata e Tolentino, della Congregazione deiPassionilsti, si è adunata la iS. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione dello stesso Beato, e che vengono proposti per la sua canonizzazione. Diarium Romanae Curiae Martedì, 8 luglio 1947, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revfîd Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione della Beata Giovanna di Lestonnac, fondatrice dell'Ordine delle Figlie della Beata Maria Vergine, che vengono proposti per la sua canonizzazione. Martedì, 22 luglio 1947, nel Palazzo delle Congregazioni a S. Callisto, alla presenza di Sua Eminenza Revma il (Signor Cardinale Carlo Salotti, Vescovo di Palestrina, Prefetto della S. Congregazione dei Riti e Ponente della Causa di beatificazione e canonizzazione della Serva di Dio Maria della Provvidenza (Eugenia Smet), fondatrice dell'Istituto delle Suore Ausiliatrici delle anime purganti, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della predetta Serva di Dio. Martedì, 29 luglio 1947, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione della Causa dei Servi di Dio : 1) Sisto Riario Sforza, Arcivescovo di Napoli, Cardinale di Santa Romana Chiesa; 2) Giuseppe Moscati, medico, professore della Università di Napoli. Hanno inoltre discusso sulla riassunzione della Causa della Beata Maria Goretti, vergine e martire. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato', il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Camerieri segreti soprannumerari di 8. S. : 21 novembre 1946. Monsig. Luppino Pietro, della diòcesi di Oppido Mamertina. 22 gennaio 1947. Monsig. Borsato Vincenzo, dèlia diocesi di Vicenza. » » » Monsig. Camelotto Carlo, della medesima diocesi. » » . » Monsig. Dovigo Albano, della medesima diocesi. » » » Monsig. Mussaretto Ubaldo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Signorini Antonio, della medesima diocesi. 322 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ONORIFICENZE Con Biglietti della iSegreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : CO La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile : 16 » 26 » » » 24 30 15 23 » » 9 23 29 11 12 » » 24 11 » » » » gennaio 1946. Al sig. Pervitich Augusto, del vicariato apostolico di Còstantinopolil Al sig. Kabis Sobhi, del patriarcato di Alessandria dei aprile Copti. Al sig. Saddik Alessandro bey, del medesimo patriarcato. » » Al sig. Biondi Biondo, dell'archidiocesi di Milano. » giugno Al sig. Roberti Melchiorre, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Sorrento Luigi, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Vuoli Romeo, della medesima archidiocesi. • » » agosto » Al sig. Monteiro de Mëndonça Pinto (Portogallo). ottobre Al sig. Gazzola Pietro, della diocesi di Verona. Al sig. Peutz Giovanni Lorenzo Agostino, della diocesi di novembre » Haarlem. » » Al s%. Ta vani Pietro, della diocesi di Como. Al sig. Luti Fernando, dell'archidiocesi di Firenze. ». » » Al sig. Ravano Alberto, dell'archidiocesi di Pisa. Al sig. Monas» Osvaldo (Roma). dicembre » » Al sig. Bovo Giuseppe, della diocesi, di Verona. Al sig. Petiot Enrico, dell'archidiocesi di Parigi. » 1947. M sig. Ryan Tommaso, della diocesi di Ballarat. gennaio » » Al sig. Zelioli Ennio, della diocesi di Cremona. » » Al sig. Pang Ngoc, della diocesi di Phat Diem. » Al sig. De Margerie Rolando, della diocesi di Sienhsien. » » Al silg. Vido Bernardo Aldo, della diocesi di Ohioggia. febbraio » Al sig. Raffaele Elia, dell'archidiocesi di Ancona. Al sig. Drago Francesco, della diocesi di Cassano al» l'Ionio. » Al sig. Balli Gino, dell'archidiocesi di Firenze. Al sig. Fioravanti Giandomenico, della medesima archi» diocesi. » » Al sig. iSaccardi Primo, della medesima archidiocesi. Al sig. Miranda Sampedro Paolino, dell'archidiocesi di » Manila. » Al sig. Mascia Alberto, dell'archidiocesi! di Milano » Al sig. Valente Giulio, dell'archidiocesi di Napoli. Diarium Romanae Curiae 11 febbraio 1947. Al » Al 17 » » Al » » Al 21 » Al » » 27 27 19 » marzo aprile giugno » 323 sig. sig. sig. sig. sig. Loupart Ottone, della diocesi di s'Hertogenbosch. Greppi Pietro, dell'archidiocesi di Vercelli!. Pagot Francesco, della diocesi di Vittorio Veneto. Sormanti Luigi (Roma). Rodrigues Vilela Alvaro Augusto, dell'archidiocesi di Lisbona. Al sig. Terragni Giuseppe, della diocesi di Como. Al sig. Timiras Nicola (Romania). Al si'g. Vincenzo Palmieri, dell'archidiocesi di Napoli. La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe militare : 24 agosto » » 1946. Al sig. Ten. Col. Alvarez Silva e Costa Antonio Giuseppe (Portogallo). » Al sig. Ten. Col. Martins Umberto (Portogallo). Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile : gennaio 1946. Al Al » Al » 26 » Al » » Al » 7 » » » 11 16 aprile 22 » j) maggio 4 giugno » » » » 17 » » » » » » 2G » » 20 luglio agosto 5 » » 24 30 » » sig. sig. sig. sig. sig. Takes Giovanni Battista, della diocesi di Haarlem. Ravesehot Ettore, dell'archidiocesi di Malines. Heitkamp Giorgio J., dell'archidiocesi di Dubuque. Murphy Giacomo J., della medesima archidiocesi. O'Keefe Giovanni E., della medesima archidio- cesi. Al sig. Sehrup Carlo G., della medesima archidiocesi. Al sig. Rutten Enrico Giovanni, della diocesi di Haarlem. Al sig. Ghali Antonio, del patriarcato di Alessandria dei Copti. Al sig. Van Nispen Tot Pannerden Ermanno Carlo Ma ria, dell'archidiocesi di Utrecht. Al sig. Jansen Giovanni Giuseppe Pietro, della diocesi di Haarlem. Al sig. Stieger Giuseppe, della diocesi di Breda. Al sig. ¡Stulemejjer Carlo, della medesima diocesi. Al sig. Callahan Martino J., della diocesi di SavannahAtlanta. Al sig. Long Augusto Giuseppe, della medesima diocesi. Al sig. Boerrigter Gaspare, della diocesi di Haarlem. Al sig. Schliohting Leone, della medesima diocesi. Al sig. Rossi Achille, dell'archidiocesi di Milano. Al sig. Smeets Alfonso, dell'archidiocesi di Malines. Al sig. Thielmans Emilio, della medesima archidiocesi. Al sig. Ribeiro Carlo (Portogallo). Al sig. Hoogeweegen Enrico I. A., della diocesi di Haarlem. 324 30 » » 13 15 22 23 » » » » » » » » » » » 12 » » » o » ». » » » Il » 27 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale agosto » » 1946. Al sig. Lambot Oscar, della diocesi di Malines. » Aisig. Bronkhorst Guglielmo, dell'archidiocesi di Utrecht. » Al sig. Van Seumeren Giovanni Francesco, della medesima archidiocesi. ottobre » Al sig. Moorsel Mcola Francesco, della diocesi di Haarlem. novembre » Al sig. Jongerius Nicola Antonio, dell'archidiocesi di Utrecht. » » Al sig. Klein Schiphorst Ermanno Giuseppe, della diocesi di Haarlem. » » Al sig. Federici Domenico, della diocesi di Amelia. » » Al sig. Arts Carlo, dell'archidiocesi di Malines. » » Al sig. de Fays Vittorio, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Dyck Giovanni, della medesima archidiocesi. » » Al sig. loos Emilio, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Van Noten Giovanni Battista, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Van Buyten Giulio, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Van der iSteen Agostino, della medesima archi- • , diocesi. » » Al sig. Boisvert Lisardo, della diocesi di Sherbrooke. » » Al sig. Cauchon Alfonso, della medesima diocesi. » » Al sig. Godere Luigi Filippo, della medesima diocesi. » » Al sig. Châtelain Giacomo, del vicariato apostolico di Tañan ari ve. gennaio 1947. Al sig. Fanelli Alfonso, della diocesi di Avellino. » » Al sig. Severini Luigi,, dell'archidiocesi di Benevento. » » Al sig. Rùtolo Raffaele, dell'archidiocesi di Chieti. » » Al sig. Wouters. Guglielmo Giuseppe, del vicariato apostolico di Curaçao. » » Al sig. Ayassé Antonio, della diocesi di Ispahan degli Armeni. » » Al sig. Grau Augusto, del vicariato apostolico di Léopoldville. » » Al sig. Carabelìese Domenico, della diocesi di Molfetta. » » Al sig. Brasseur Paolo, del vicariato apostolico di Natanga. » » Al sig. Di Pietro Aurelio, dell'archidiocesi di Sassari. » » Al sig. Pellegrini Italo, dell'archidiocesi di Pisa. febbraio » Al sig. Sarraf Giorgio, del vicariato caldeo d'Egitto. » » Al s%. Menchini Enrico, della diocesi di Montepulciano. marzo » Al sig. Debaillie Gabriele, della diocesi di Bruges. Diarium Romanae Curiae 325 La Commenda dell'Ordine di S. Silvestro Papa : 28 gennaio 1946. Al sig. Jordan Nicola, della. diocesi di Preáow. 4 aprile » Al sig. Binetti Francesco, dell'archidiocesi di Bari. 15 » » Al sig. Mascarenhas Ulisse, dell'archidiocesi di San Se bastiano di Bio de Janeiro. 25 » » Al sig. Romano Guglielmo, dell'archidiocesi di Napoli. 10 maggio » Al sig. Aldrete Alberto (California Inf.). » » » Al sig. Del Vescovo Umberto, dell'archidiocesi di Siena. » giugno » Al sig. Benvenuti Luigi, del patriarcato di Venezia. 26 » » Al sig. Bevilacqua Elia Eligio, della diocesi di Sulmona. 9 luglio » Al sig. Rossi Giovanni, dell'archidiocesi di Milano. » » » Al sig. Zibecchi Giovanni, della medesima archidiocesi. 10 » » Al sig. Burbatti Angelo, della diocesi d'Ivrea. 5 agosto » Al sig. Gioannetti Ivo, dell'archidiocesi di Bologna. 24 » » Al sig. Carmona e Costa Oscar (Portogallo). » » » Al sig. Cap. Nîmes Carvalho (Portogallo). » » » Al sig. Al ves Rodrigues Augusto (Portogallo). » » » Al sig. Cap. Maia de Loureiro Almiro (Portogallo). » » » Al sig. De Castro e Abreu Armando (Portogallo). 30 » » Al sig. Moar Giovanni, dell'archidiocesi di Trento. 23 novembre » Al sig. Brahimchan Alberto G. (Siria). » » » Al sig. Chelhot Chukri (Siria). » » » Al sig. Fattal Jean Khalil (Siria). » » » Al sig. Ghanimeh Latif (Siria). » » » Al sig. Hindi Razzouq (Siria). » » » Al sig. Jarjour Hanna (Siria). » » •» Al sig. Mausalli Nagib (Siria). » » » Al sig. Rabbat Edmondo (Siria). » » » Al sig. Yaghmour Naim M. (Siria). » » » Ál sig. Da Rocha e Melo Giuseppe Orosio, della diocesi di Leiria. » » » Al sig. Trotta Giovanni Battista, della diocesi di Lucera. » » » Al sig. Savasta Salvatore, dell'archidiocesi di Messina. » » » Al sig. Testori Angelo, dell'archidiocesi di Milano. » » » Al sig. Strauss Ludovico, della diocesi di Pavia. » » » Al sig. Altieri Dante (Roma). » » » Al sig. Schinaia Francesco, dell'archidiocesi di Taranto. » » » Al sig. Salvatori Filippo, della diocesi suburbicaria di Velletri. » » » Al sig. Vitale Raffaele, della diocesi di Viterbo. 9- dicembre » Al sig. Formenti Riccardo, della diocesi di Novara. » » » Al sig. Lagostina Francesco, della medesima diocesi. 326 „ Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 9 dicembre 1946. Al sig. Lazaneo Giovanni, della medesima diocesi. » » » Al sig. Valsesia Virginio, della medesima diocesi. » » » Al sig. Varzi Angelo, della medesima diocesi. 10 gennaio 1947. Al sig. Nati Agapito Augusto (Roma). 12 » » Al sig. Crocco Gian Carlo, dell'archidiocesi di Genova. » » » Al sig. iSiccardi Francesco, dell'archidiocesi di Milano. » » » Al sig. Sironi. Cesare, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Sironi Gaspare, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. D'Orazio Giovanni (Roma). » » s » Al sig. Germini Vincenzo (Roma). 20 » » Al sig. Bertolini Antonio, della diocesi di Mazara del Vallo. » » » Al sig. Guercio Giuseppe, della medesima diocesi. )) » » Al sig. Ingardi Vito, della medesima diocesi. » » » Al sig. Martínez Vito, della medesima diocesi. » » » Al sig. Spano Scipione, della medesima diocesi. 24 » » Al sig. de' Pandis Vincenzo, della diocesi di Lecce. 1 febbraio » Al sig. Modugno Vincenzo, dell'archidiocesi di Bari. 2 » » Al sig. Grimaldi Biagio, della medesima archidiocesi. 11 », » Al sig. Marini Federico, dell'archidiocesi di Ancona. » » » Al sig. Fichera Matteo, dell'archidiocesi di Catania. » » » Al sig. Facciano Andrea, della diocesi di Ivrea. » » » Al sig. D'Avack Alfredo (Roma). » » » Al sig. De Mercurio Domenico (Roma). 15 » » Al sig. Cernili Irelli Giuseppe (Italia). » » » Al sig. Clementi Conte di S. Michele Raffaele (Italia). 17 » » Al sig. Kock Mario (Roma). » » » Al sig. Malfa Rosàrio (Roma). » » » Al sig. Prisco Pasquale (Roma). » » » Al sig. Troili Cesare (Roma). » » » Al sig. Rispoli (Salvatore, dell'archidiocesi di iSiracusa. M » » Al sig. Padovan Renzo, della diocesi di Treviso. 1 marzo » Al sig. Tani Angelo (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di 8. Silvestro Papa : 12 gennaio 1946. Al sig. Navello Mario, della diocesi di Acqui. 4 aprile » Al sig. Maffia Francesco, dell'archidiocesi di Bari. » » » Al sig. Marcati Giuseppe, dell'archi!diocesi di Milano. 16 » » Al sig. Boulos Zaki, del patriarcato di Alessandria dei Copti. 4 giugno » Al sig. Kroon Antonio Gerardo Gregorio, della diocesi di Haarlem. Diarium Romanae Curiae 4 giugno » » 17 » » » 20 luglio » » 5 30 agosto ì> » » 23 novembre » » » » » 9 dicembre » » 1 gennaio 12 » » » » » » 20 » 11 febbraio » » » » » 17 » » >•> » » » » » » 327 1946. Al sig. Locrakker Raimondo Nicola', della medesima diocesi. Al sig. Reffi Clemente Luigi, della diocesi di Montefeltro. » Al sig. Fahy Bernardo S., della diocesi di SavannahAtlanta. Al sig. Kane Bernardo, della medesima diocesi. » Al sig. McCormack Roberto, della medesima diocesi. » Al sig. Gardiner Abraham, della diocesi di Kandy. Al sig. Andreoletti Francesco, dell'archidiocesi di Milano. Al sig. Raja Marco Maurizio, della medesima archidiocesi. Al sig. Van Maastrigt Teodoro, della diocesi di Haarlem. » Al sig. Moar Giovanni, dell'archidiocesi di Trento. » Al sig. Moser Silvio, della medesima archidiocesi. Al sig. Rossano Antonio, dell'archidiocesi di Amalfi. Al sig. Collura Francesco (Roma). Al sig. Collura Giuseppe (Roma). » Al sig. Ricci Luigi (Roma). » » Al sig. Trevisan Mario (Roma). Al sig. Airoldi Ferdinando, della diocesi di Novara. » Al » sig. Cane Virgilio, della medesima diocesi. 1947. Al sig. Volpi Bruno, dell'archidiocesi di Milano. Al sig. El Kotami Ogla, della diocesi di Bostra. Al sig. Khaill Chiniara, della medesima diocesi. » Al sig. Bordoni Agostino, della diocesi di Brescia. » Al sig. Bordoni Costantino, della medesima diocesi. » Al sig. Perzoli Federico, dell'archidiocesi di Milano. » Al sig. Sbordoni Natale (Roma). » Al sig. Solinas Gesui'no, dell'archidiocesi di Sassari. » Al sig. Genna Benedetto, della diocesi di Mazara del » Vallo. Al sig. Messersi Mario, dell'archidiocesi di Ancona. » » Al sig. Flora Alessandro, della diocesi di Andria. Al sig. Pazienza Tommaso, della diocesi di Bitonto. » Al sig. Renner Carlo, della diocesi di Jehol. » Al sig. Colombano Mario, dell'archidiocesi di Fisa. » Al sig. Oacciaglia Egidio (Roma). Al sig. Spinedi Giacomo (Roma). „.;"» )) Al sig. Barbera Giuseppe (Roma). » Ar sig. Fontana Mario (Roma). Al sig. Jannoni Sebastiani Giorgio (Roma). » Al sig. Fanesi Amedeo, della diocesi di Senigallia. » Al sig. Bagnasco Luigi, della diocesi di Tortona. )) » Al sig. Lodi Giovanni, della diocesi di Verona. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 328 7 27 » » •29 » » marzo » » » » » » 1947. » » » » » » Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Cammarata Giacomo, della diocesi di Winona. Lattuca Giovanni, della diocesi di Agrigento. Casagni Livio, dell'archidiocesi di Firenze. Razzolimi Remo, della medesima archidiocesi. Castronovo Domenico (Roma). Catania Cono (Roma). Licheri Francesco (Roma). NECROLOGIO 30 aprile 1947. Monsig. Birraux Giuseppe Maria, Vescovo tit. di Ombi. 6 maggio » Monsig. Monahan Pietro Giuseppe, Arcivescovo di Regina. 16 » . » Monsig. Curley Michele Giuseppe, Arcivescovo di Baltimora e Washington. » » » Monsig. Wall Francesco, Vescovo tit. di Taso. 6 giugno » Monsig. Cogoni Giuseppe, Arcivescovo di Oristano. 10 » » Monsig. Marceillac Pietro, Vescovo di Pamiers, Conserans e Mirepoix. 13 » » Monsig. Magner Francesco Giuseppe, Vescovo di Marquette. 16 » » Monsig. Petronelli Francesco, Arcivescovo di Trani e Barletta. 29 » » Monsig. Jan tausch Paolo, Vescovo tit. di Priene, Amministratore Apostolico di Tirnava. 2 luglio » Monsig. Vettori Gabriele, Arcivescovo di Pisa. 3 » » Monsig. Althoff Enrico, Vescovo di Belleville. » » » Monsig. Ballesteros Santos, Vescovo tit. di Cafarnao. 7 ' » » Monsig. Karosas Antonio, Vescovo di Vilkaviskis. » » » Monsig. Kaller Massimiliano, Vescovo di Warmia. 19 » » Monsig. Fitzgerald Gualtiero, Vescovo tit. di Tiberiade, Vicario Apostolico di Alaska. 21 » » Monsig. Thomas Giuseppe Emanuele, Patriarca di Babilonia dei Caldei. 28 » » Monsig. Masson Giovanni Maria, Arcivescovo di Colombo in Ceylon. 31 » » Monsig. Smets Adriano, Arcivescovo tit. di Gangra. 1 agosto » Monsig. Macchi Alessandro, Vescovo di Como. 5 » » Monsig. Roelens Vittore, Vescovo tit. di Girba. ¡6KKÍ 6 Septembris 1947 An. et vol. XXXIX (Ser. II, v. XIY) - N. 10 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA P I I PP, X I I IN SOLLEMNI CANONIZATIONE BEATI LUDOVICI M A R I A E G R I G N I O N D E MONTFORT, CONFESSORIS, DIE X X M E N S I S I U L I I A . M C M X L V I I , I N VATICANA B A S I L I C A PERACTA. Antequam Summus dovicus fuit, M. Revmus Pontifex Grignion D. decretoriam de Antonius Pontificis nomine haec ferret Montfort Bacci, sententiam, sanctitudinis ad Epistulis qua corona ad B. Lu- decoratus Principes; ipsius verba fecit : Gallia laetetur, sanctorum virorum sanctarumque mulierum feracissima tellus ; nec minore afficiatur gaudio Catholica Ecclesia, quandoquidem Augustus Pontifex iam in eo est ut B. Ludovicum M. Grignion de Montfort, praeclarum virtutum omnium decus, sanctitudinis fulgoribus exornet. Nos vero, dum eventus huius faustitate permoti experimur caelestium pulchritudinem rerum humanas omnes evincere amplitudines, humanasque voluptates in immensum superare, huius Beati Caelitis vestigiis insistere volenti fìrmoque animo polliceamur. Tum Beatissimus Pater, in Cathedra sedens, sic definivit : Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exarationem Fidei Catholicae et Christianae Religionis augmentum, auctoritate Domini Nostri Tfesu Christi, Beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de Venerabilium Fratrum No23 - ACTA, vol. XIV, n. 10. ^ 6-9-947. 330 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale strorum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium, Patriarcharum, Archiepiscoporum, et Episcoporum in Urbe existentium consilio, Beatum Ludovicum Mariam Qrignion a Montfort, confessorem, Sanctum esse decernimus et definimus, ac Sanctorum Catalogo adscribimus, statuentes ab Ecclesia Universali illius memoriam quolibet anno die eius natali nempe die vigesima octava aprilis, pia devotione recoli debere. In nomine Pa£gtris, et Fi£glii, et Spiritus £g Sancti. Amen. ? HOMILIA SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI VENERABILES FRATRES, DILECTI FILII, Cum Ludovicus Maria Grignion de Montfort, quem nuper, Superni Numinis adspirante gratia, sanctitatis honoribus decoravimus, almam hanc Urbem petiisset, ut Beati Petri sepulcrum pientissimo veneraretur animo, a Decessore Nostro fel. rec. Clemente XI didicit se non ad exteras gentes, ut optabat, evangelicae veritatis praeconem destinari, sed potius ad christianos mores in patria sua feliciter redintegrandos. Quamobrem adhortationi huic libentissime obtemperans, Galliam repetiit, ac per totius suae vitae cursum nihil reliqui fecit ut suscepto a Pontifice Maximo invitamento ac consilio actuosa alacritate responderet. Omnes Nationis suae regiones, nec semel dumtaxat, pedes plerumque peragravit; urbes, oppida, castella ac vel solitarios viculos apostolicus peregrinus adivit; et quocumque divinae veritatis nuntius virtutisque excitator stüdiosissimus pervenit, inibi auspicatissima quaedam christianae vitae renovatio habita est; discordiae sedatae, discidia composita, odia restincta sunt; ac fides experrecta revixit, caritas uberrimos edidit salutaresque fructus. Qui passim serpebant errores, saepenumero veritatis fucati specie, eum habuerunt oppugnatorem strenuum atque indefessum; quae vero pietatis formae minus rectae vulgabantur atque interdum etiam ab Ecclesiae praeceptis et a sanctorum virorum normis exemplisque alienae, eis acerrime obstitit; atque Acta Pii Pp. XII 331 adeo id pro viribus obtinuit, ut catholicae doctrinae integritas servaretur incolumis, ac Catholica Religio non modo in mentibus refulgeret, sed in privatos etiam publicosque mores salubriter influer et. Quod autem christianae perfectionis institutum ipse susceperat, atque ad extremum usque vitae halitum provexit, illud utrique ab se conditae Religiosae Sodalitati veluti sacra hereditate reliquit. Quae quidem Sodalitates si diligenter, ut faciunt, eius vestigia persequi enitantur, si eius potissimum erga Deum ac proximos caritatem aemulantur, si flagrantem, ut ipse, in Virginem Deiparam pietatem colunt, eiusque animi demissionem, evangelicae paupertatis amorem atque impensum precandi studium imitantur, tum procul dubio, ut legifer pater ac conditor, suae ceterorumque saluti optime consulere possunt. Ad id efficiendum religiosam eius subolem adhortari, hac eventus faustitate, supervacaneum ducimus; res enim ipsae loquuntur. Placet potius capitulatim breviterque declarare quo modo ipse potuerit tam ingentem hominum multitudinem ad divinum reducere Redemptorem, tot itinera indefatigabilis facere, tot rerum hominumque asperitatis victor superare, ac tot praesertim obfirmatos in vitiis animos ad admissorum paenitentiam et ad frugem bonam revocare. Haec omnia, Venerabiles Fratres ac dilecti filii, haud difficulter intelleguntur, si incensissimüs eius consideratur èrga Christum amor, eiusque flagrans, solida ac recta perspicitur in Dei Genitricem pietas. Deus ei omnia erat; quamobrem nihil antiquius habebat, nihil suavius ac dulcius, quam eum in cunctis cernere rebus, in cunctis cognoscere, adamare; eiusque cupiebat exsequendae voluntati augendaeque gloriae se dedere totum. Cum autem ad populum concionabatur, quae intus ardebat caritas, quasi sententiarum luminibus imaginum que fulgurationibus ita renidebat, ut omnes quodam impetu ad se rraheret; eosdemque, sibi devinctos, ex erroribus ad veritatem, ex vitiis ad paenitentiam, ex indiligentia rerumque caelestium Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 332 taedio ad salutarem ardorem impensumque virtutis sectandae studium revocaret ac quodammodo compelleret. Non igitur ii tantum, qui in conditas ab eo Religiosas Sodalitates adsciti sunt, multum multumque habent, quod addiscant atque imitentur, sed christiani etiam omnes, hoc praesertim tempore, dum catholica langüescit fides, dum mores iacent, vel pessumdantur, et dum, gravi cum communi detrimento, passim discordiae grassantur; neque eas, ut addecet, officium frenat ac continet, vel caritas temperat, componit, moderatur. Redeat, utinam omnium ante oculosomniumque in mentes fulgens ac suavissima Sancti huius Caelitis imago, iterumque doceat homines non terrae esse sed caelo natos; atque adeo eos ad christiana sequenda praecepta, ad fraternam adipiscendam concordiam, ad eam denique virtutem potiundam excitet, qua exornari aliquando poterunt, divina adspirante iuvanteque gratia, sempiterna in caelis beatitate perfrui. Amen. MOTU PROPRIO DE PONTIFICIO HISPANORUM COLLEGIO PATRIARCHALI BASILICAE VATICANAE ADDICENDO. PIUS PP. XII Quemadmodum Decessoribus Nostris per saeculorum decursum curae fuit, ita summopere Nobis cordi est amplissimum omnium catholici orbis templum, Vaticanam nempe Basilicam Apostolorum Principi dicatam, nulla re carere, quae ad liturgicas inibi perfunctiones peragendas utilis atque opportuna videatur. Considerantes autem non solum ad hanc rem Canonicorum.Collegium conferre ceterumque clerum, huic Basilicae addictum, sed iuvenes etiam sacerdotii candidatos, qui sollemnioribus saltem diebus, sacris intersint atque inserviant, consilium duximus causae huic ratione certa ac stabili prospicere, eodem fere modo, quo Decessor Noster imm. mem. Benedictus XV, ad Liberianum templum quod attinet, per Apostolicas Litteras anno M D C C C C X V I I motu proprio datas, consuluit. Quod quidem persequentes consilium, mens Nostra ad Pontificium Acta Pii Pp. XII 333 respexit Hispanorum Collegium, quod idcirco hac in alma Urbe a Dei servo Emmanuele Domingo et Sol conditum fuit, ut sacrorum ex universa Hispania alumni Romae commorantes ita in altiorum disciplinarum studia incumberent omniumque virtutum laudibus exornarentur, ut, ad suos aliquando reversi, ceteris in exemplum praelucere possent. Dum autem ad eiusmodi munus hoc Pontificium Collegium destinamus, rem imprimis gratam clarissimae Hispanorum genti Nos facturos esse putamus, eidemque novum paternae benevolentiae Nostrae praebituros esse testimonium. Atque omnino confidimus eosdem sacrorum alumnos concreditam hanc causam summo fore studio summaque diligentia suscepturos. Novimus enim impensum eorum sacrae Liturgiae amorem, itemque incensam novimus pietatem illam, qua Augustum altaris Sacramentum adorare ac venerari sollemne habent, et qua Deiparam Virginem singulari honore colunt, atque Apostolorum Principem peculiari cultu prosequuntur. Se igitur hac pietate exercere in maximo Catholicae Religionis templo ac prope Romanum Pontificem, cui arctissime devinciuntur, magno procul dubio sibi honori ducent. Itaque, votis ultro libenterque concedentes Dilecti filii Nostri Foderici S. R. E. Card. Tedeschini, eiusdem Basilicae Archipresbyteri, motu proprio atque ex Apostolicae plenitudine potestatis declaramus, statuimus, ac decernimus ut Pontificium hoc Hispanorum Collegium Sacrosanctae Patriarchali Basilicae Vaticanae sit addictum; ita quidem ut eius alumni liturgicas caerimonias ibi peragendas opportuno numero singulis diebus illis participent, quibus idem Cardinalis Archipresbyter sacris sit sollemni ritu operatur us. Quae autem per Apostolicas has Litteras, motu proprio datas, a Nobis declarata, statuta ac sancita sunt, ea in perpetuum valere iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus, peculiarissima etiam mentione dignis. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x x mensis anno M D C C C C X X X X V I I , Pontificatus Nostri nono. PIUS PP. XII Iulii Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 334 CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE FOUMBAN (GAKUENSIS) E VICARIATU APOSTOLICO DE FOUMBAN PARS DISTRAHITUR ET NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA « GARUENSIS ». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD P E R P E T U A M REI M E M O R I A M Quo faciliori via in Africa Aequatoriali Gallica catholica fides inter illas gentes prolatari possit, opportunum videtur quaedam territoria e Vicariatu Apostolico.de Foumban distrahere et novam exinde Praefecturam Apostolicam illic constituere. De venerabilium itaque Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis, certa scientia atque de Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, a Vicariatu Apostolico de Foumban regionem septentrionalem, finibus prout sequitur, circumscribendam, seiungimus et illam in novam erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam, quam Cfaruensem appellari decernimus. Fines autem novae huius Praefecturae Apostolicae Garuensis hoc modo describi possunt: Ad meridiem: ab ortu solis ad occidentem circulus parallelus sextus latitudinis usque ad flumen Mélcéj deinde cursus huius fluminis Méké usque ad eius scaturigines, postea linea recta usque ad locum quo flumen Terant influit in Mbam flumen et cursus fluminis Terant usque ad civiles territorii Camerun Britannici fines; ad occidentem : fines civiles inter Camerun Gallicum et Camerun Britannicum atque Nigeriani Britannicam; ad septentrionem et ad orientem : fines civiles inter Camerun Gallicum et Africam Aequatorialem Gallicam. Novam porro Praefecturam istam, ita finibus circumscriptam, dilectorum Filiorum Congregationis Oblatorum B. M. V. Immaculatae Sodalium curis, ad Nostrum tamen et Sedis Apostolicae beneplacitum, concreditam volumus et decernimus, quam maxime in Domino confisi eos ad rei catholicae provectionem sollerti apostolico studio adlaboraturos. Huic igitur Praefecturae Apostolicae Garuensi eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura, 335 Acta Pii Pp. XII privilegia, honores et potestates, quibus ceterae Praefecturae Apostolicae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent; eosque pariter iisdem adstringimus -oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo septimo, die nona Ianuarii mensis, Pontificatus Nostri anno octavo. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE P. Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praef. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Decanus Collegii Proton. Apost. Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi Reg. in Conc. Ap., vol. LXXII, n. 78. — Al. Trussardi. II DE FOUMBAN - DE KHARTUM - BERBERATENSIS (ARCIS LAMY) E VICARIATIBUS APOSTOLICIS DE FOUMBAN ET DE KHARTUM ATQUE E PRAEFECTURA APOSTOLICA BERBERATENSI TERRITORII PARTES SEIUNGUNTUR AD NOVAM ERIGENDAM PRAEFECTURAM APOSTOLICAM <( ARCIS LAMY ». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo evangelizationis operi in Africa Aequatoriali Gallica aptius con- / suli possit perutile videtur e Vicariatibus Apostolicis de Foumban et de Khartum atque e Praefectura Apostolica Berberatensi quaedam distra- 336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale here territoria et novam exinde illic constituere Praefecturam Apostolicam. Nos itaque, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E: Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensuare mature perpensa ac certa scientia, de Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, a Vicariatu Apostolico de Foumban, a quo septentrionalem partem iam alteris Nostris Litteris Quo faciliori via hac ipsa die datis seiunximus ad novam Praefecturam Apostolicam Garuensem constituendam, atque a Vicariatu Apostolico de Khartum et a Praefectura Apostolica Berberatensi quaedam territoria seiungimus et novam erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam Arcis Lamy nomine nuncupandam, quae finibus prout sequitur continebitur. Novae igitur Praefecturae Apostolicae Arcis Lamy fines iidem erunt ac limites coloniae civilis Tchad, ac tangunt ad septentrionem fines politicos Libyae, ad occidentem fines politicos inter Africain occidentalem Gallicam et Africam Aequatorialem Gallicam, ad orientem fines politicos inter Africam Aequatorialem Gallicam et regionem Sudan Anglo-Aegyptiaci, et ad meridiem fines novae Praefecturae Apostolicae Arcis Lamy tangunt fines politicos inter Africam Aequatorialem Gallicam et Nigeriam Britannicam, fines novae Praefecturae Apostolicae Garuensis, in praefatis Apostolicis Litteris descriptos, et postea fines civiles inter coloniam civilem Tchad et coloniam civilem Oubangui-Chari, ita ut civitas vulgo Fort Archamibault ad novam Praefecturam Apostolicam Arcis Lamy pertineat. Hanc porro Praefecturam Apostolicam, ita finibus circumscriptam, sedulis Societatis Iesu sodalium curis, ad nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, concreditam velum os ac decernimus. Novae insuper Praefecturae huic Apostolicae eiusque pro tempore Praefectis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae Apostolicae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrations, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indigna- 337 Acta Pti Pp. XII tionem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo septimo, die nona Ianuarii mensis, Pontificatus Nostri anno octavo. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE •Baerl Collegii Decanus P. Card. FUMASONI BIONDI 8. C. de Propaganda Fide Praef. Carolus Respighi, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXII, n. 79. — Al. Trussardi. III MAG-ELLANENSIS - DE PUNTA ARENAS VICARIATUS APOSTOLICUS MAGELLANENSIS IN NOVAM EVEHITUR ET CONSTITUITUR DIOECESIM, DE PUNTA ARENAS NOMINE APPELLANDAM. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ut in amplissimo Patagoniae Cilenae territorio, cui nomen Magallanes, catholicae fidei incremento aptius prospici posset, a fel. rec. Benedicto Papa Decimo Quinto, Praedecessore Nostro, iam a die quarta Octobris mensis, anno millesimo nongentesimo decimo sexto erectus et constitutus est Vicariatus Apostolicus Magellanensis nomine, donec in propriam ac distinctam dioecesim constitui posset, et apostolicis Piae. Societatis S. Francisci Salesii sodalium curis concreditus. Quum autem in praesenti tam civilis quam religiosa res magnum illic susceperit profectum, venerabilis Fratris Nuntii Apostolici^ in Republica Chilena porrectas Nobis preces) ut Vicariatus ille in dioecesim constituatur, praehabito Sacrae Congregationis de Propaganda Fide favorabili voto, Iubenti animo excipiendas duximus. Suppleto itaque, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, re mature perpensa ac certa scientia, apostolicae Nostrae potestatis pieni tudine, Vicariatum Apostolicum Magellanensem, eius servato territorio, exceptis vero Malvinas insulis, in Praefecturam Apostolicam erigendis, in novam erigimus et constituimus dioecesim, quam ab urbe principe 338 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Punta Arenas, opibus decoreque praeclara, de Punta Arenas appellandam decernimus. Novae huius dioecesis sedem et cathedram episcopalem in urbe illa Punta Arenas constituimus, una cum omnibus iuribus et privilegiis, quibus ceterae episcopales civitates fruuntur ;, ecclesiam vero paroecialem, Sacratissimo Cordi Iesu et B. Mariae Virgini de Mercede dicatam, in ipsa urbe Punta Arenas exstantein, ad cathedralis gradum et dignitatem evehimus; eidemque et pro tempore Episcopis de "Punta Arenas omnia tribuimus iura, honores, insignia, privilegia, favores et gratias, quibus ceterae cathedrales Ecclesiae earumque Antistites iure communi fruuntur illosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Novam porro dioecesim istam de Punta Arenas metropolitanae Ecclesiae Ss. Conceptionis suffraganeam constituimus et eiusdem pro tempore Archiepiscopi iuri metropolitico Episcopos de Punta Arenas subiectos volumus. Quod autem ad dioecesis attinet regimen, administrationem Vicarii Capitularis seu Administratoris, sede vacante, electionem, ceteraque iura et onera sacrorum canonum praescriptis, inhaerendum iubemus. Cum vero praesentis temporis adiuncta haud permittant quominus in nova illa dioecesi cathedrale canonicorum capitulum modo instituatur, statuimus ut interim pro canonicis, et donec aliter provideatur, ad iuris tramitem dioecesani consultores eligantur et adhibeantur. Mandamus insuper ut quam primum fieri poterit, saltem parvum Seminarium iuxta Codicis iuris canonici praescripta et normas a S. Congregatione de Seminariis et Studiorum Universitatibus traditas in hac etiam nova dioecesi erigatur; et ex eo duo delecti iuvenes, aut modo saltem unus, non intermissa vice, ad Collegium Pium Latinum Americanum in Urbe mittantur, ut sub oculis fere Romani Pontificis in spem ecclesiae instituantur. Episcopalem mensam novae dioecesis constituent Curiae Episcopalis emolumenta et oblationes, quae a fidelibus, in quorum bonum ipsa dioecesis erecta est, praeberi solent, praeter ea quae iam ad hoc collecta sunt et a civili auctoritate ad signari poterunt. Quod autem ad clerum peculiariter spectat, statuimus ut simul ac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem demandatae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur adscripti, in cuius territorio legitime exstant. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta exsecutioni mandanda dilectum Filium Vedastum Mojaiski Perelli, Cubicularium Nostrum Intimum, negotiorum gestorem ad interim in Nuntiatura Apostolica apud Rempublicam Chilenam, deputamus, eique propterea necessarias et opportunas tribuimus facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de. quo agitur, quem libet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eidemque onus impo- 339 Acta Pii Pp. XII nimiis peractae exsecutionis, actorum exemplar ad S. Congregationem Consistorialem quamprimum transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet, quorum intersit vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter attentari contigerit, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus ; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus, universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus constitutionibus et ordinationibus apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum, Praedecessorum Nostrorum, dispositionibus ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. Volumus denique ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam evectionis, erectionis, constitutionis, concessionis, subiectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo septimo, die vicesima septima Ianuarii mensis, Pontificatus Nostri anno octavo. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Fr. RAPHAEL C. Card. ROSSI Decanus S. Collegii S. C. Consistorialis a Secretis f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Decanus Collegii Proton. Apost. Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXIII, n. 21¡. - Al. Trussardi. 340 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE I TEMPLUM IN HONOREM B. MARIAE V. « AB ELEEMOSYNA )), CATANAE, DEO DICATUM, PRIVILEGIIS HONORIBUSQUE BASILICAE MINORIS DITATUR- PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Quinto iam exeunte saeculo ex quo Decessor Noster, felicis recordationis, Eugenius Pp. IV Ecclesiae Sanctae Mariae « a b Eleemosyna» Catanensi in Civitate nuncupatae Insignis Canonicorum Capituli nec non paroecialis iuris privilegia motu proprio concessit, peropportunum Nobis visum est, ad fovendam erga Beatissimam Virginem in dies pietatem, novis luculentisque benevolentiae Nostrae signis eandem Ecclesiam cumulare. Nobis porro compertum est, a septimo iam Christianae Reparationis saeculo, memoratam Ecclesiam, humilem primitus aediculam, dein templum magis magisque temporis progressu auctum ornatumque, atque terrae motu dirutum iterumque aedificatam, Siciliae Regibus, Episcopis, Clero populoque dilectam, prae ceteris, fuisse et etiam nunc esse, ita ut tum a plurimis Summis Pontificibus privilegiis, honoribus indulgentiisque ditata sit, tum ab Aragonensibus Borbonicisque Regibus Regalis Carjpellae titulo honestata. Quandoquidem in ipso Templo celeberrimam Beatae Mariae Virginis <( ab Eleemosyna » Imaginem Catanenses Cives vigilanter custodiunt, Eiusque maternam protectionem nullo non tempore, sicut ex pluribus, iisdemque magni momenti historiae -monumentis exstat, sed praesertim hisce novissimis temporibus, saeviente e terra marique caeloque bellico furore feliciter experti sunt. Maximo igitur solacio animus afficitur Noster ex eo quod in eandem Beatissimam Virginem, tamquam Civitatis Patronam, nec non, per institutum Sodalicium, in Sacratissimum Eucharistiae Sacramentum integra inter Catanenses Cives pietas perseverayerit, atque nunc, iure paroeciali providenter numquam ablato, ad spiritualem Studiorum Universitatis doctorum ac discipulorum utilitatem hoc ipsum Templum adhibeatur. Nos itaque, hisce omnibus iure meritoque perpensis, Venerabilis Fratris Carmeli Patanè, Catanensis Archiepiscopi, votis precibusque, a Venerabili Fratre Nostro Carolo Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Salotti, Praenestino Episcopo atque Sacrae Rituum Congregationis Praefecto, Nobis relatis, benigne indulgentes, certa scientia ac matura deliberatione Nostris, deque Apostolicae Nostrae 341 Acta PU Pp. XII potestatis plenitudine, praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum, Templum in honorem Beatae Mariae Virginis « ab Eleemosyna » Deo dicatum Catanae, titulo ac dignitate Basilicae Minoris, iuribus omnibus privilegiisque eidem titulo convenientibus adiectis, decoramus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse et definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x x i mensis Martii, anno M C M X X X X V I , Pontificatus Nostri octavo. De speciali Sanctissimi mandato pro Dno Cardinali a Secretis Status DOMINICUS SPADA a Brevibus Apostolicis. II E C C L E S I A DEO IANUENSIS IN HONOREM POSITA, AD SANCTAE MARIAE M O N T I S , BASILICAE MINORIS EXTRA DIGNITATEM MOENIA CIVITATIS EVEHITUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. •— Antiquitatis monumentum, in magna est admiratione Ecclesia Sanctae Mariae Montis nuncupata, extra Ianuensis Civitatis moenia exsistens. Saeculo undecimo, ut aiunt, exstructa, insequenti vero ampliata, haec sacra aedes primum Canonicorum Regularium Sanctae Crucis Mortariensium curae credita fuit, deinde, per similes Apostolicas Litteras, sub anulo Piscatoris, die x x v i mensis Aprilis, anno M C C C C X X X X I V , a felicis recordationis Decessore Nostro Eugenio Pp. IV datas, Fratrum Minorum custodiae commissa. Templum continesque coenobium non semel quidem in amplitudinem crevit, venustatem et pulchritudinem, magna nobilium impensa familiarum Ianuensium. Deturbata denuo labente saeculo decimoséptimo. Ecclesia haec nunc pretiosis fulget marmoris laminis atque, graeco-romanae structurae genere miranda, atque operibus arte perfectis praedives, cultu divino sacrisque supplicationibus insignis exstat. Christi- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale fideles autem etiam Civitatis Ianuensis ac iuxta habitantes ferventer Virginis Sanctissimae colunt Imaginem, quae eadem in Ecclesia custoditur quamque iam ab antiquo permulti frequentare sueverunt. Cum dilectus filius Augustinus Calmarmi, Minoriticae Ianuensis Provinciae Sancti Leonardi a Portu Mauritio Minister, nomine suo ac religiosorum virorum quibus praeest, enixas Nobis preces adhibuerit ut Ecclesiam Sanctae Mariae Montis, in qua memorata Virginis Sanctissimae Imago servatur et colitur, privilegiis honoribusque Basilicae Minoris cohonestare dignemur, Nos, ut fidelium Archidioeceseos Ianuensis singularem pietatem erga Deiparam studiumque diligens divini cultus provehendi foveamus, votis commendationis officio suffultis Venerabilis Fratris Ordinarii Ianuensis, et Dilecti Filii Procuratoris Generalis Ordinis Fratrum Minorum, libenter annuendum censemus, occasione Nobis quoque oblata quingentesimi anni ex quo praedicta Sacra Aedes Fratrum Minorum Ordini concredita est. Quapropter, conlatis consiliis cum Venerabili Fratre Nostro Carolo Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Salotti, Episcopo Praenestino et Sacrae Rituum Congregationis Praefecto, certa scientia ac matura deliberatione Nostris deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore perpetuumque in modum, Ecclesiam Ianuensem Sanctae Mariae Montis titulo ac dignitate Basilicae Minoris decoramus omnibus cum honorificentiis atque privilegiis quae de iure competunt. Contrariis quibuslibet nihil obstantibus. Decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam, secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i n mensis Maii, anno M D C C C C X X X X V I . Pontificatus Nostri octavo. De speciali Sanctissimi mandato • pro Dno Cardinali a Secretis Status D O M I N I C U S SPADA a Brevibus Apostolicis. Acta Pii Pp. XII 343 ALLOCUTIONES I Ad christifideles qui Romam convenerant ad beatificationem Contardi Ferrini celebrandam* Con singolare gradimento yi salutiamo, illustri Professori e diletti figli, che siete convenuti in questa eterna Città, madre del diritto, per venerare il novello Beato Con tardo Ferrini, decoro delle Università italiane e specchio di vita cristiana, apparso a risplendere, come fulgido esempio di scienza e di virtù, negli Atenei del sapere. Molto opportuna, dunque, è stata l'opera della benemerita e a Noi carissima Università Cattolica del Sacro Cuore in Milano nel farsi promotrice di questa causa di Beatificazione, perchè scienza e fede resero insigne il nostro Contardo, quella scienza che non osteggia la fede, ma della quale egli si fece un gradino per elevarsi più in alto verso Dio e la religione dei suoi padri, abbracciando, come in una sintesi della sua vita, la scienza umana e la scienza religiosa, per poggiare infine verso un'altra scienza sovreminente, la scienza della carità di Cristo : scire etiam supereminentem scientiae caritatem Christi. Scienza umana, scienza religiosa e scienza della carità di Cristo : ecco i gradi del genio, delle virtù e della santità di Contardo. Ma la santità ha anch'essa un maestro, quel Maestro divino, che già disse ai suoi Apostoli : magister vester unus est Christus; e infatti alla scuola di Cristo Contardo apprese il valore del mondo e dell'anima, e pose i fondamenti di quell'intimo edificio spirituale, che andò costruendo negli anni della sua breve ma operosissima vita. 1 2 Egli aveva compreso che l'uomo è un « ens finitum, quod tendit ad infinitum » ; che ha un'anima immortale, la quale varca l'abisso che divide il mondo materiale dallo spirituale e, separandosi dal corpo, vola a posarsi sulla sponda dell'eternità davanti allo sguardo e al giudizio di Dio. A quell'alta meta egli tenne sempre rivolto e fìsso l'occhio e il pensiero durante il suo terreno cammino, nutrendosi lungo la via con l'alimento del sapere e della scienza umana, storica e giuridica, ma facendo cibo vitale e sostanziale del suo spirito la pietà e le virtù attinte dalla rivelazione divina, per immedesimarsi con Cristo nel fuoco della sua carità. 3 * Habita die 1-1 mensis Aprilis a. 3947. Eph. Z, 19. 1 2 8 MATTH. 23, 10. CoNTABDO FERRINI, Un po' d'infinito. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 344 Formazione scientifica del nuovo Beato « Cor sapientis quaerit doctrinam » : La mente assennata cerca il sapere. Questo detto della Sacra Scrittura brilla come stella polare sulla vita e sull'opera del Ferrini giovane studente delle scienze giuridiche. Appena egli ebbe terminato con ottimo snccesso gli studi secondari, si dedicò con assidua cura alla scienza propriamente detta. In una età, nella quale altri non di rado cominciano col darsi alla spensieratezza goliardica e agli eccessi della libertà universitaria, e così troppo spesso sciupano i loro più begli anni e le loro migliori forze, il Ferrini si applicò subito con raro fervore allo studio. Ben presto si manifestò in lui una spiccata tendenza per la ricerca scientifica, anzi in un campo che può sembrare, a chi non ne conosce il pregio, arido, lontano dal mondo e quasi non giovanile, e che allo studente, il quale deve contare con un sollecito avanzamento nella vita pratica, non promette che scarsi vantaggi esteriori : vogliamo dire il campo della indagine delle fonti e della storia del diritto romano. Ma il Ferrini portava con sè in questa impresa un ricco patrimonio : non solo, cioè, una profonda conoscenza delle lingue antiche e una buona padronanza dei più importanti idiomi moderni, ma anche un puro ed alto idealismo, che gli svelava e gli additava nel diritto romano un riflesso di quella legge naturale, che dallo stesso pensiero pagano fu considerata come-qualche cosa di eterno e di divino, secondo la solenne attestazione di Cicerone : « Hanc igitur video sapientissimorum fuisse sententiam, legem neque hominum ingeniis exagitatam nec scitum aliquod esse populorum, sed aeternum quiddam, quod universum mundum regeret imperandi prohibendique sapientia » . 4 5 Una magnifica laurea all'Università di Pavia, madre gloriosa di numerosi giuristi, con una tesi sulla utilità che la storia del diritto criminale può trarre dai poemi di Omero e di Esiodo, formò il primo coronamento d e ! suo lavoro. Con questo il giovane Dottore si acquistò anche una borsa di studio in una Università estera. Il sentimento poi e l'interesse, da cui era animato per la sua disciplina prediletta, lo indussero a far cadere la sua scelta sopra la Università di Berlino. Pieno quindi il cuore di speranze, ma pur non senza trepide ansietà, il Ferrini nell'autunno del 1880 varcò le Alpi e si diresse verso la Germania, nell'allora splendida metropoli dell'Impero degli Hohenzollern, che, dopo la vittoria conseguita dieci anni prima, si era venuto elevando a Potenza mondiale ; in Berlino che era anche il centro del protestante4 Prov. 15, 14. 5 CICER., De legibus, 1. II, cap. 4. Acta Pii Pp. XII 345 simo germanico e della lotta che il Cancelliere v. Bismarck aveva mosso contro la Chiesa. Chi potrà dire quali prove quel giovane, fervido amante della sua fede avita e risoluto a conservare intatto il giglio della sua purezza, ebbe ad incontrare nel vortice di una città moderna e, nella sua grande maggioranza, non cattolica? Sappiamo però con certezza che egli, al termine dei suoi studi, tornò in patria consolidato e raffermato nella integrità della sua virtù virile, illuminato e rinvigorito nella fermezza della sua fede. Egli aveva potuto osservare coi suoi propri occhi la povertà spirituale di coloro che, fuori della vera Chiesa di Cristo, dovevano vivere senza il sostegno dei Sacramenti, privi del divino conforto della Ssma Eucaristia, « da quel convito di paradiso lontani e digiuni » . Ma al tempo stesso aveva veduto da vicino, con tutto l'entusiasmo della sua anima giovanile, come una minoranza cattolica, nel turbine del Kulturkampf, poteva opporre con indomabile sicurezza di vittoria una eroica ed efficace resistenza, difendere non timida il Regno di Cristo e il suo Vicario in terra, tenersi stretta ed unita in fraterna concordia, e stabilire saldamente, non pavida di fronte a: tutte le forze nemiche, una valida organizzazione delle proprie file. Con particolare fervore il suo cuore si sentiva attratto verso le grandi opere cattoliche di carità e di azione sociale, cui egli potè partecipare come membro attivo delle Conferenze di S. Vincenzo de' Paoli. Tuttavia la sua precipua cura in Berlino era rivolta ai suoi studi di perfezionamento sotto la guida di quegli illustri maestri, che nel campo delle ricerche storiche e segnatamente storicogiuridiche, tenevano in quel tempo il primato. 6 Lo studio del diritto romano intorno al 1880 È cosa a voi ben nota, illustri e dotti ascoltatori, come, sul finire del secolo decimo ottavo, la scienza del diritto romano si era venuta orientando verso le concezioni della scuola del diritto naturale, per poi presto decadere verso la filosofìa dell'illuminismo. Senza dubbio la sana dottrina del diritto di natura, quale era stata insegnata nel grembo della Chiesa dai rappresentanti della « philosophia perennis » e aveva raggiunto il suo apice nelle opere di un Tommaso d'Aquino e di un Suarez, avrebbe potuto avere una feconda efficacia anche sugli Studi romanistica Pur troppo però quella scuola era andata sempre più straniandosi dalle alte verità del pensiero cristiano e si era volta alle insostenibili massime degli enciclopedisti e dei filosofi illuministi. Chi potrebbe quindi meravigliarsi che è legge di bontà e di amore. Con tale augurio impartiamo con effusione di cuore a voi, diletti figli, come a tutti gli Uomini di Azione Cattolica, alle vostre famiglie e a quanti sono affidati alle vostre cure, la Nostra Apostolica Benedizione. 432 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I NYASSAE (NYASSAE SEPTENTRIONALIS) E VICARIATU APOST- NYASSAE PARS SEPTENTRIONALIS SEPARATUR ET NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA NYASSAE SEPTENTRIONALIS. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo in Nyassaland Africae Orientalis Britannicae regione Christi regnum magis prolatari possit et in fidei propagatione Evangelii Praeconum opera facilior evadat, novam illic Praefecturam Apostolicam, erigere peropportunum visum est. De venerabilium itaque Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, audito favorabili voto venerabilis Fratris Davidis Mathew, Archiepiscopi titularis Apameni in Bithynia, Africae Orientalis et Occidentalis Britannicae Delegati Apostolici, omnibus mature perpensis ac certa scientia, de Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, e Vicariatu Apostolico Nyassae septentrionalem territorii partem usque ad Dwangwa flumen distrahimus et eam in novam erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam, Nyassae Septentrionalis nomine appellandam ; quam apostolicis curis Patrum Societatis Missionariorum Africae, qui vulgo Pères Blancs nuncupantur, in praefato Vicariatu plurimos iam annos sedulo adlaborantium, ad Nostrum tamen et Sedis Apostolicae beneplacitum, commissam volumus ac decernimus* Huic igitur novae Praefecturae Nyassae Septentrionalis eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae Apostolicae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem 433 Acta Pii Pp. XII prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id- ausu .temerario attentare praesumpserit, indignationem Omnipotentis Dei et Beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo septimo, die octava Maii mensis, Pontificatus Nostri arino n o n o . Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE P. Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praef. f A. Carinci, Arch. tit. Seleuc, Decanus Coll. Proton. Apost. F. Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXIII, n. 57 — Al Trussardi. II GAOENSIS (NOUENSIS) E PRAEFECTURA APOSTOLICA GAOENSI PARS DISTRAHITUR ET NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA NOUENSIS. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad evangelizationis operi aptius consulendum in Africa Occidentali Gallica, perutile visum est novas erigere Missiones, territorio efformandas e Missionibus distracto, quae nimis amplae videntur, ut, multiplicatis illic Praesulibus, catholica res magis ac magis prolatetur. Quod quidem animo perpendentes, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, oblatas Nobis preces libenter excipiendas duximus, quibus expostulatum est ut a Praefectura Apostolica Gaoensi, nimio territorio redundante, pars separetur, in novam Praefecturam Apostolicam constituenda. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit, vel Acta Apostolicae Sedis 434 - Commentarium Officiale eorum qui sua interesse praesumant consensu, re mature perpensa ac certa scientia, de Apostolica Nostrae potestatis plenitudine, a praefata Apostolica Praefectura Gaoensi civiles districtus distrahimus, videlicet circulum à&Mopti, circulum de San, subdivisionem de Nouna et circulum de Tougan, quorum territorium in novam Praefecturam Apostolicam, Nounensem appellandam, erigimus, quam Sodalium Missionariorum Africae, aliquot annos ibi iam adlaborantium, curis concreditam volumus, ad Nostrum tamen et Sedis Apostolicae beneplacitum. Novae igitur buie Praefecturae Nounensi eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae Apostolicae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia uti S3upra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituto munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, concessionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum,"anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo septimo, die duodecima Iunii mensis, Pontificatus Nostri anno nono. Pro S. it. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Sacri Collegii Decanus P. Card. FUMASONI BIONDI - 8. C. de Propaganda Fide Praef. Ludovicus Kaas, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco © Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXIII, n. 76 — Al. Trussardi. 435 Acta Pii Pp. XII III DE BOBO - D I O T J L A S S O (SIKASSENSIS) . , E VICARIATU APOSTOLICO DE BOBO-DIOULASSO TERRITORII PARS DISMEMBRATUR, QUAE IN NOVAM ERIGITUR PRAEFECTURAM APOSTOLICAM « SIKASSEN » NOMINE APPELLANDAM. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM In dominicis agris Evangelii Praeconibus adhuc concreditis novas erigere Missiones, cum id evangelizationis operam faciliorem reddere videatur, pro supremi quo fungimur apostolatus officio apprime satagimus. Qaod quidem perpendentes Nos, de Venerabilium Fratrum Nostrorum S. E. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, libenter excipiendas duximus preces, quibus ab Apostolica Sede expostulatur est ut a Vicariatu Apostolico de Bobo-Dioulasso territorii pars distrahatur, in novam erigendam Praefecturam Apostolicam. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui.sua interesse praesumant consensu, certa scientia et de Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, a quem supra memoravimus Vicariatu Apostolico de Bobo-Dioulasso illam territorii partem seiungimus, civiles Districtus seu circulos de Sikasso et de Koutiala, quam in novam erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam Sikassensem appellandam, et curis concredimus, ad Nostrum tamen et Sedis Apostolicae beneplacitum, MissiouíM'iorum Africae, qui plures iam annos in regione illa indefesso studio adlaborant, in Domino confisi, eos fidei latius prolatandae adhuc adlaboraturos. Huic autem novae Praefecturae Sikassensi eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, potestates et honores, quibus ceterae Praefecturae earumque Praesules iure communi fruuntur ; illosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri astringuntur. Quae omnia ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce. praesentibus tribueretur, Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 436 si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, concessionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo septimo, die decimasecunda Iunii mensis, Pontificatus Nostri anno nono. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE P. Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praef f A. Carinci, Arch. tit. Seleuc, Decanus Coll. Proton. Apost. P. Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Loco iji Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXT1I, n. 78 — Al. Trussardi. IV ACCEAËNSIS PRAEFECTURA APOSTOLICA ACCRAËNSIS, FINIBUS ALIQUANTUM AMPLIATI S, IN VICARIATUM APOSTOLICUM EVEHITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Si evangélicos fructus quaelibet inter infideles enascens Ecclesia copiosos laetosque retulerit, digna sane videtur quae ad maioris dignitatis gradum evehatur. Quod quidem magno cum gaudio accepimus evenisse praesertim proxime superioribus annis in Praefectura Apostolica Accraënsi in Africa Occidentali Britannica per Societatis Verbi Divini sodalium sedulitatem et industriam. Quapropter Nos, prae oculis habentes favorabile votum venerabilis Fratris Davidis Mathew, Archiepiscopi titularis Apameni in Bithynia et Apostolici Africae Orientalis et Occidentalis Britannicae Delegati, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E.. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit, vel eorum qui sua 437 Acta Pii Pp. XII interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis, certa scientia et Apostolicae potestatis plenitudine, Praefecturam Apostolicam Accraënsem, eodem servato nomine sed finibus, ob districtum de Akimo Occidentali e Vicariatu Apostolico a Litore Aureo iam distractum, eidem adnexum, paulisper amplificatis, in Vicariatum Apostolicum evehimus, erigimus et constituimus, eumque praefatae Societatis Verbi Divini sodalibus, etiam in posterum, ad Nostrum tamen et Sedis Apostolicae beneplacitum, commissum volumus. Novo autem huic Vicariatui Accraënsi eiusque pro tempore Vicariis Apostolicis omnia tribuimus iura privilegia, potestates et honores, quibus ceteri per orbem Vicariatus eorumque Antistites iure communi fruuntur et gaudent, illosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia, ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuscumque minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis vel excerptis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi :§dem, q praesentibus Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam evectionis, erectionis, constitutionis, concessionis, commissionis, statuti, mandati et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. U a e Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo septimo, die decimasecunda Iunii mensis, Pontificatus Nostri anno nono. Pro S. R. E, Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE P. Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praef. f A. Carinci, Archiep. tit. Selene, Decanus Coll. Proton. Apost. F. Hannibal Ferretti, Proton. A.post. Loco SB Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol, LXXIII, n. 82 — Al. Trussardi. 438 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale V DE BAMAKO (KAYESENSIS) E VICARIATU APOSTOLICO DE BAMAKO TERRITORII PARS DISTRAHITUR, QUAE IN NOVAM ERIGITUR PRAEFECTURAM APOSTOLICAM SUB NOMINE KAYESENSEM. . PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Perutile visum est, ad christianum nomen in Africa Occidentali Gallica provehendum et ad spirituale fidelium bonum facilius procurandum, latissimum Vicariatus Apostolici de Bamako in Sudan Gallico territorium bipartire et novam exinde Praefecturam Apostolicam ibi constituere ; de qua re enixae Apostolicae Sedi porrectae sunt preces, quas, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, Nos Iubenti animo excipiendas duximus. Suppleto itaque, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, re mature perpensa ac certa scientia, de Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine ab Apostolico quem supra diximus Vicariatu districtus civiles de Kay es, Kita, Bafouladé, Nioro, Nara et Néma distrahimus ac territorium hisce efformatum districtibus in novam erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam, quam Kayesensem nuncupandam decernimus, et impensis concredimus curis Sodalium Missionariorum Africae, qui in regione illa plurimos iam annos indefesso studio adlaborant, ad Nostrum tamen et Sedis Apostolicae beneplacitum. Novae itaque huic Kayesensi Praefecturae Apostolicae eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae Apostolicae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia uti supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet; minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, conces- Acta Pii Pp. XII «ionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo septimo, die duodecima Iunii mensis, Pontificatus Nostri anno nono. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE P. Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praef. Alfridus Vitali, Proton. Apost. Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Loco £g Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXIII, n. 77 — Al. Trussardi. LITTERAE APOSTOLICAE ECCLESIA PRAEPOSITTJRALIS SAM CTI VICTORIS MARTYRIS, IN OPPIDO VULGO «MISSAGLIA » NUNCUPATO, INTRA FINES MEDIOLANENSIS ARCHIDIOECESIS, BASILICAE MINORIS TITULO AC DIGNITATE DECORATUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Piissima eximiaque, intra Archidioeceseos Mediolanensis fines, regio, cui vulgo « Brianza » est nomen, splendida praedita est gemma, generosae illi stirpi praemio. Re vera gemma appellari merito potest Praeposituralis Ecclesia Deo in honorem Sancti Victoris Martyris dicata, quae in oppido « Missaglia » v. nuncupato exstat, opus politissima arte perfectum. Ubi pervetusta diruta fuit Ecclesia anno MDCCCXXXXIV, eodem erecta fuit loco illa quae duos post annos cultui patuit dieque xiv mensis Augusti anno MCMII a rec. mem. Cardinali Andrea Carolo Ferrari, Mediolanensi Archiepiscopo, consecrata fuit. Recentioris optimae structurae, quam Italice vocant « neoclassica », genere constructum, exemplo sumpto Iacobi Moraglia, insignis Architecti illius temporis, praenobile templum, in quo quater deni pedes per latera et circiter ter deni in fronte, ter deni et quini in altitudinem numerantur, sumptuose marmoribus excultum, tectoriisque operibus pictorum arte insignium, id est Pontii et Morgari, renidens, plus quam quatuor Christifidelium milia excipere potest, et non modo mar- MO Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale moréis plurium colorum laminis perstratum est sed tria quoque e quinque Altaribus, quibus est ditatum, ex marmore exstructa sunt. Ipseque insignis Morgari in Ecclesiae tholo Imaginem Assumptionis Sanctissimae Mariae Virginis, aurea redimitae corona, nitore elegantique manu depinxit. Altare Maius non solum marmore exstructum sed aere quoque et musivo exornatum est, eiusque tabernaculum gravi confectum est ex argento. Alterum e duobus a latere Altaribus ex marmore confectis consecratum anno MCMXXXIII fuit a Dilecto Filio Nostro Alfredo IIdephonso Sanctae Romanae Ecclesiae Presbytero Cardinali Schuster, Archiepiscopo Mediolanensi. Tertium item a latere egregio perpolitum est opere tectorio pluriumque colorum laminis marmori simillimis exstructum. Quarti denique Altaris a latere aureae sunt parietum crustae, illudque praeclara ditatum est confectione Palagli Palagi, idest pala Christi formam ferente Cruci añixi, una cum Virgine Maria Per dolente et Sancto Carolo. Magni insuper sunt pretii opera ab insigni confecta artifice, nomine Pogliaghi, idest Baptisterium marmoribus et aureis tectoriis decoratum et saeculi quinti labrum, etiam marmoreum, quo lustralis aqua suscipitur, mirifice factum. Et plura relliquiaria permagni pretii, copiosa argentea supellex, id est argentum potorium, ostensoria affabre ficta, itemque praecipuae artis supellex in auro, sacerdotalia vestimenta, vexilla, aulaeum, vulgo « Baldacchino » saeculi septimi sine pretio pretiosum, nec non plures tabulae singulari arte pictae a Iulio Caesare et Camillo Procaccini, Campi fratribus, clarisque ab aliis artificibus, quibus « Fiamminghino, Cerano, Moretto » cognomina addita fuerunt, percelebri huic Ecclesiae gloriam compararunt. Imminet prope templum, speciosis lineamentis exstructa, circiter quini deni pedes alta, turris sacra, cuius basis structura, uti aiunt, ((romanica » saeculi octavi, una cum parvo Sancti Patroni loci simulacro res sunt antiquae quae tantum primae Conlegiatae supersunt. Hasta, cella et cuspis tholi ad saeculum decimum sextum referendae sunt. Aedis sacrae aes, quod laetissimis tinniit occasionibus Pastoralium Sancti Caroli Borromei duorum adventuum ad supra dictam Ecclesiam, repositum, octo suffectum est campanis, quarum sonitus concentus elicit concordes lateque diffundit modulatos. Pariterque mirificum est opus Ioseph Moraglia alta irons laudati templi, sine exornatione, iuxta ecclesiasticae structurae genus, sed eleganter constructa. Porticus, quam italice « pronao » vocant, quatuor ornata columnarum ordinibus structura vulgo « dorica » nuncupata, e Numidico lapide: quaeque duabus eiusdem lapidis scalis ascenditur, maiestate et specie admirabilis patet. In liturgicas functiones, quibus magnam affert laetitiam vox bene modulata paroecialis Acta Pii^Pp. XII Ul Scholae Cantorum, decore peragendas, praeter Parochum Praepositum Vicariumque Foraneum, aptus Clerus incumbit, qui in sollemnissiniis festis Paroeciae diebus, id est Sancti Victoria, Ssmi Corporis Domini Nostri I. Christi, et Assumptionis Beatae Mariae Virginis, numerum excedit triginta Sacerdotum. In perampla Paroecia Coetus floren t et Actionis Catholicae et pro iuvenum utriusque sexus spirituali bono nec non duae piae et frequentes mulierum Consociationes. Eademque Paroecia tam late patet, Vicariatus Foraneus Curiaque tantis Ecclesiis, Sacerdotibus tantis abundant, ut satis vel ad dioecesim esse videantur. In laudata Ecclesia, quae Sanctuarium quoque appellatur, Beatae Mariae Virginis in Caelum Assumptae exstat, e ligno affabre factum, Simulacrum, quod summa pietate Christifideles venerantur ; non modo enim ex eadem sed aliis quoque e paroeciis longinquis complures celebrarunt, celebrant, frequentant, opem, auxilium vel in malis solacium Beatae Mariae Virginis sideribus receptae animo fidenti imploraturi. Adventante proximo mense Augusti sollemni caerimonia integri saeculi, primi ex quo Cultui patet Praeposituralis Ecclesia, tertii ab Incoronatane Simulacri, dilectus filius Richardus Beretta, Praepositus Parochus Ecclesiae Plebanae Sancti Victoris, in oppido vulgo » Monsig. Arini Antonino, della diocesi di Mazara del Vallo. » » » Monsig. Laviano Giuseppe, della medesima diocesi. » » » Monsig. Mcolini Settimio, della diocesi di Montefeltro. » » » Monsig. Garatoni Giuseppe, della diòcesi di Pesaro. » » » Monsig. Forestieri Oreste, della diocesi di Pistoia. » » » Monsig. Zalambani Giovanni, dell'archidiocesi di Ravenna. Camerieri segreti di spada e cappa soprannumerari di S. S. : ~20 aprile 1939. Il marchese Mattei Antonio, dell'archidiocesi di Malta,. 25 dicembre 1945. Il sig. Barry Giovanni, dell'archidiocesi di S. Andrea ed Edimburgo. » » » li sig. Hamilton-Dalrimple Ugo, della medesima archidiocesi, x 20 giugno 1947. Il sig. Marchisio Giovenale, della diocesi di Brooklyn. 30 » » Il marchese Castiglioni Guido, della diocesi di Cingoli. Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità : 20 giugno 1947. Monsig. Druga Ladislao, dell'archidiocesi di Strigonia. 1 agosto » Monsig. Messieri Giuseppe, dell'archidiocesi di" Bologna. 29 » » Monsig. Raffa Maurizio, della diocesi di Ventimiglia. 6 settembre » Monsig. Nal di Sebastiano, della diocesi di Imola. 12 ottobre » Monsig. Castelli Giuseppe, della diocesi di Ascoli Piceno. » » » Monsig. Cavassa Antonio, della diocesi di Iglesias. » » » Monsig. Roattino Giovanni, della diocesi di Mondovì. Diarium Romanae Curiae 517 Camerieri d'onore di spada e cappa soprannumerari di 8. 8. : 22 gennaio 1946. Il sig. Young Baldonico, della diocesi di Nottingham. 30 giugno 1947. Il sig. Radogna Domenico (Roma). Cappellani segreti d'onore di 8ua Santità : 14 » 1 luglio 1947. Monsig. Orbán Ladislao, della diocesi di Giavarino. » » Monsig. Poka Giorgio, della medesima diocesi. agosto » Monsig. Molimi Fortunato, della diocesi di Chiavari ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Commenda dell'Ordine di 8. Gregorio Magno, classe civile : 12 febbraio 1946. Al sig. Caso Giovanni, della diocesi di Alife. 15 novembre » Al sig. Dougkerty Giacomo R., della diocesi di Corpus Christi. 12 gennaio 1947. Al sig. iSoertz Francesco Giuseppe, dell'archidiocesi di Colombo. 11 febbraio » Al sig. Dolan Clarenzio, della diocesi di Gallup. 27 » » Al sig. Delniot Francesco (Belgio). 30 aprile » Al sig. Rezk Toufik Jhahim, del vicariato apostolico di Beyrut. » » » Ai sig. Straccali Giulio, della diocesi di Colle Val d'Elsa. » » » Al sig, Pedrinoni Gian Piero, della diocesi di Lodi. » » » Al sig. Butte Alessandro, dell'archidiocesi di Milano. » » » Al sig. Clerici Edoardo, della medesima archidiocesi. » » » Al sig. Mazzetti Antonio (Roma). 22 giugno » Al sig. Cozi Mario (Roma). 24 » » Al sig. Degani Alessandro (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe militare : 22 giugno 1947. Al sig. Orecchia Rinaldo (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe civile : 28 aprile 1946. », » » » » » » » » 6 giugno » 15 novembre » Al sig. McGrory Roberto F. M., della diocesi di Trenton. Al sig. Mulholland Roberto E., della medesima diocesi. Al sig. Rafferty Giovanni J., della medesima diocesi. Al sig. iSchroth Goffredo W., della medesima diocesi. Al sig. O'Keefe Giovanni, della diocesi di Natchez. Al sig. Kenedy Giovanni G., della diocesi di Corpus Christi. 518 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 15 novembre 1946. Al sig. Hiekey Edoardo J., della diocesi di Hartford. » » » Al sig. McKeon Giovanni J., della medesima diocesi. » ' » » Al sig. Reynold Matteo 'S., della medesima diocesi. 23 » » Al sig. de Bi-ower Paolo, della diocesi di Bruges. 12 gennaio 1947. Al sig. Karunaratne Guglielmo Arturo, dell'archidiocesi di Colombo. » » » Al sig. Rodrigo Giovanni, della medesima archidiocesi. 20 » . » Al sig.. Deblieux Giovanni, della diocesi di Alexandria nella Luisiana. )) » » Al sig. Garcia Leonardo, della medesima diocesi. •» » » Al sig. Hunter Roberto, della medesima diocesi. » » » Al sig. Laborde Cliffe Edoardo, della medesima diocesi. » » » Al sig. Looney Franco, della medesima diocesi. » » » Al sig. Me Gowen Xorris, della medesima diocesi. » » » Al sig. Provosty Le Doux, della medesima diocesi. » » » Al sig. Wilfrido Barry, della medesima diocesi, il febbraio » Al sig. Xorris Giacomo Giuseppe, dell'archidiocesi di Newark. »' » » Al sig, Viani Mario, dell'archidiocesi di Firenze. 17 » ' » Al sig. 'Schaepman Cristoforo Giacomo Giuseppe, dell'archidiocesi di Utrecht. 27 marzo » Al sig. Chapelle Enrico (Belgio). » » » Al sig. Lison Luigi (Belgio). » » » Al sig. Moulinasse Roberto (Belgio). » » ». Al-sig. Bodewes Gerardo E. G., della diocesi di s'Hertogenbosch. » » » Al sig. Hegen er Pietro Giovanni F. M., della medesima diocesi. 26 aprile » Al sig. Pike Francesco, della diocesi di Lancaster. 30 » » Al sig. Bonato Pietro, della diocesi di Chiusi. » » » Al sig. Niccolai Augusto, della diocesi di Colle Val d'Elsa. » » » Al sig. Canossa Giovanni, della diocesi di Mantova. » » » Al sig. Piróla Carlo (Roma). 14 maggio » Al sig. Corcoran Carlo L., della diocesi di Cleveland. » » » Al sig. Couglin Tommaso, della medesima diòcesi. » » • » Al sig. Crew Giovanni, della medesima diocesi. » » » Al sig. Murray Giacomo J., della medesima diocesi. » » » Al sig. Neiï Ermanno R., della medesima diocesi. » » » Al sig. O'Donnell Martino J., della medesima diocesi. » » » Al sig. Back Giorgio, della diocesi di Erie. » » » Al sig. Button Giacomo, della medesima diocesi. » » » Al sig. Robaszkiewicz Giacomo, della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 519 1947. Al sig. Spaeder Giovanni, della medesima diocesi. » Al sig. Mackelembergh Giuseppe Giovanni Maria, della diocesi di Bois le Due. » Al sig. Rompa Giovanni Gualtiero, della diocesi di Breda. » Al sig. Neyzen Pietro G. A., della diocesi di Haarlem. » Al sig. Balilinger Federico .T., dell'archidiocesi di Nuova Orleans. » Al sig. Denechaud Carlo I., delia medesima archidiocesi. » Al sig. Desforges Rapier Edoardo, della medesima archidiocesi. » Al sig. Knobloch Francesco L., della medesima archidiocesi. » Al sig. Regan Tommaso F., della medesima archidiocesi. giugno » Al sig. Pellegrini Ulisse, dell'archidiocesi di Sydney. » Al sig. Bonifacio Vincenzo, della diocesi di Agrigento. 24 » Al sig. Denaro Michele, della medesima diocesi. » » Al sig. Mol Cristiano J. M., della diocesi di Breda. » Al sig. De Jong Giovanni H. G., dell'archidiocesi di Utrecht. » Al sig. Kieven Pietro Francesco, della medesima archidiocesi. » Al sig. Proverbio Giovanni, della diocesi di Novara. 30 » Al sig. Kyemwa Andrea, del vicariato apostolico di Uganda. » Al sig. Kigonia Mattia, del medesimo vicariato apostolico. » Al sig. Lumini Ubaldo, della diocesi di Arezzo. 16 luglio 28 settembre » Al sig. Franci Adolfo (Roma). » Al sig. Moretti Lorenzino, dell'archidiocesi di Sassari. 30 .» 14 maggio » 25 La Commenda dell'Ordine di San Silvestro Papa : 10 aprile » » » » » » 30 » » » » » » » » » » » » 1947. Al sig. Cibotto Carlo, della diocesi di Adria. Al sig. Granata Bruno, della medesima diocesi. Al sig. Poli Attilio, dell'archidiocesi di Bari. Al sig. Taddia Enrico, dell'archidiocesi di Bologna. Al sig. Mele ¡Sofero, dell'archidiocesi di Capna. Al sig. Songia Carlo, della diocesi di Como. Al sig. Locatelli Mario, dell'archidiocesi di Milano. Al sig. Ambrogio Paolo (Roma). Al sig. Angeloro Andrea (Roma). Al sig. Nicoli Tullio (Roma). Al sig. Sinigaglia Ermete (Roma). Al sig. Filippi Nicola, della diocesi suburbicaria di Sabina e Poggio Mirteto. 520 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 30 aprile » » » » 14 maggio » » » 16 25 » » » » » » » » » 22 » 1947. Al sig. Angelini Giuseppe, della diocesi di Teramo. » Al sig. Amodeo Attilio, della diocesi di Trapani. » Al sig. Parisi Giuseppe, dell'archidiocesi di Trento. » Al sig. Laloni Mcola (Roma). » Al sig. Padoa Carlo, dell'archidiocesi di Trieste e Capodistria. » » Al sig. Garniel Dante, della medesima archidiocesi. » » Al sig. Menicucci Giovanni (Roma). » » Al sig. Tagher Oscar, del Patr. Antiochia dei Melchiti. » » Al sig. Verga Romolo, dell'archidiocesi di Milano. » » Al sig. Asperi Pietro, della diocesi di Novara. » » Al sig. Colonna Sante, della medesima diocesi. » » Al sig. Fumeo Amedeo, della medesima diocesi. » » Al sig. Lora Lamia Alfredo, della medesima diocesi. • » » Al sig. Evangelisti Luigi (Roma). » . » Al sig. Mancini Aristide (Roma). » » Al sig. Mascherino Renato (Roma). » » Al sig. Pistoia Giuseppe, della diocesi di Vigevano. giugno » Al sig. Ponti Ettore (Roma). » > » Al sig. Sinistri Alberto (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa : 12 gennaio 1947. Al sig. Hamer Enrico Atheling Stanislao, dell'archidiocesi di Colombo. 11 febbraio » Al sig. Perrotta Agostino, della diocesi di Cariati. » » » Al sig. Billeri Gino Carlo, dell'archidiocesi di Firenze. 11 marzo 1947. Al sig. Bossy Raimondo (Boma). 30 aprile » Al sig. Capra Giuseppe, della diocesi di Casale Monferrato. » » » Al sig. Pozzi Virginio, dell'archidiocesi di Milano. )) "» » Al sig. Rossi Agapito, della diocesi suburbicaria di Palestrina. » » » Al sig. Borgognoni Ezio (Roma). » » » Al sig. Lastoria Secondino, della diocesi di Trivento. 25 maggio » Al sig. Paci Giuseppe, della diocesi di Città di Castello. » » » Al sig. Martuzzi Giovanni, della diocesi di Forlì. » » » Al sig. Monsù Leopoldo, della diocesi di Novara. » » » Al sig. Bozzini Giovanni, dell'archidiocesi di Siena. 22 giugno » Al sig. Battelli Enrico (Roma). » » » Al sig. De Stefanis Gaetano (Roma). An. et vol. XXXIX 2 Decembris 1947 (Ser. II, v. XIT) - N. lé ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA P I I PP. X I I LITTERAE ENCYCLICAE AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS PRIMATES ARCHIEPISCOPOS EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET C O M M U N I O N E M C U M APOSTOLICA SEDE HABENTES : DE SACRA LITURGIA. PIUS PP. XII VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM 1 « Mediator Dei et hominum » , pontifex magnus qui penetravit caelos, Iesus filius Dei, cum illud misericordiae opus suscepit, quo humanum genus supernis cumulavit beneficiis, eo procul dubio spectavit, ut ordinis rationem, inter hominem eiusque Creatorem iam peccato perturbatam, redintegrare! utque miseram Adae subolem, hereditaria labe infectam, ad caelestem Patrem, primum omnium principium supremumque finem, reduceret. Quamobrem, cum in terris commorabatur, non modo initae Redemptionis nuntium dedit, auspicatumque Divinum Regnum declaravit, sed adsidue precando seseque devovendo in animarum incubuit salutem procurandam, usque dum e Cruce pendens semet ipsum obtulit immaculatum Deo, ut emundaret conscientiam nostram ab operibus mortuis, ad 2 1 2 1 Tim., II, 5. Cf. Hebr., IV, 14. 35 - ACTA, vol. XIV, n. 14. — 2-12-947. 522 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 3 serviendum Deo viventi. Itaque mortales omnes, ex via feliciter revocati, quae ad exitium ad interitumque eos misere abducebat, ad Deum iterum dirigebantur ; ut per collatam operam cuiusque suam in propriam adipiscendam sanctitatem, quae quidem ex intaminati cruore Agni oritur, debitam Deo tribuerent gloriam. Voluit autem Divinus Redemptor ut quam in mortali corpore supplicationibus suis suoque sacrificio inierat sacerdotalem vitam, eadem per saeculorum decursum non intermitteretur in Corpore suo mystico, quod est Ecclesia; atque adeo perspicibile sacerdotium instituit ad offerendam in omni loco oblationem niundam, ut homines sive in Orientis, sive in Occidentis regionibus a peccato liberati, ex suo conscientiae officio, ultro libenterque Deo servirent. Ecclesia igitur, accepto a Conditore suo mandato fideliter obtemperans, sacerdotale Iesu Christi munus imprimis per sacram Liturgiam pergit. Idque facit primario loco ad altaria, ubi Crucis sacrificium perpetuo repraesentatur et, sola offerendi ratione diversa, renovatur; deinde vero per sacramenta, quae peculiaria instrumenta sunt, quibus superna vita ab hominibus participatur; postremo autem per laudis praeconium, quod Deo Optimo Maximo cotidie offertur. .« Quam iucundum sane — ita Decessor Noster f. m. Pius XI — caelo terraeque spectaculum praebet Ecclesia orans, cum totos continenter dies noctesque totas, psalmi divino afflatu conscripti concinantur in terris : nulla per diem computetur hora, quae propria non consecretur liturgia; nulla humanae vitae ae'tas, quae suum non habeat locum in gratiarum actionibus, laudibus, precibus, piaculis communis huius obseerationis mystici Corporis Christi, quod est Ecclesia». 4 5 6 7 3 Of. Hebr., IX, 14. 4 Of. MAI,., I, 11. s 6 7 Cf. Conc. Trid., Sess. XXII, c. 1. Cf. Ibid., e. 2. Litt. Encycl. Caritate Christi d. d 3 i i Maii a. MCMXXXII Acta Pii Pp. XII 523 Nostis profecto, Venerabiles Fratres, sub superioris saeculi exitum huiusque initium singularem excitatam esse liturgicorum studiorum concertationem cum ex privatorum hominum laudabili nisu, tum praesertim ex impensa ac sedula navitate quorumdam coenobiorum incliti Benedictini Ordinis; itaque non modo in multis Europae nationibus sed in transmarinis etiam terris laude digna ac frugifera succrevit hac in re contentio. Cuius quidem studiosae contentionis salutares fructus ut in sacrarum disciplinarum campo cernere Jicuit, ubi liturgici Occidentalis Orientalisqüe Ecclesiae ritus satius fuere altiusque pervestigati ac cogniti, ita in spirituali etiam privataque multorum christianorum vita. Augustae altaris Sacrificii caerimoniae magis fuere notae, perceptae, existimatae; Sacramenta latius crebriusque participata; liturgicae preces degustatae suavius; atque Eucharistiae cultus — quod reapse retinendum est — christianae veri nominis pietatis fons et caput habitus est. Ac magis praeterea in sua luce est positum christifideles omnes unum arctissimumque efficere corpus, cuius caput est Christus, christianoque populo officium esse liturgicos aequo modo participare ritus. Vobis procul dubio perspectum est Apostolicam hanc Sedem nullo non tempore curavisse diligenter ut credita sibi plebs recto imbueretur actuosoque liturgiae sensu; nec minus diligenter contendisse ut sacri ritus debita dignitate extrinsecus etiam eniterent. Nos ipsi quoque hac eadem super causa, cum quadragenarii temporis concionatores almae huius Urbis anno MDCCCCXXXXIII ex more allocuti sumus, eos sumus adhortati vehementer ad suos cuiusque auditores commonendos, ut Eucharisticum Sacrificium impensius usque participarent; atque haud ita multo ante eo consilio ducti ut liturgicae preces rectius intellegerentur earumque veritas atque suavitas perciperentur facilius, Psalmorum librum, qui in Catholica Ecclesia harum precum tanta pars est, ex primigenio textu iterum in latinum transferendum curavimus. 8 8 Cf. Litt. Ap. Motu Proprio In cotidianis precibus Û. d. xxiv Mart a. MCMXXXXV. 524 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Verumtamen dum id genus studia ob salutares, qui inde proficiscuntur, fructus, haud mediocre Nobis afferunt solacium, conscientiae officium postulat ut ad renovationem illam, prout hac in re a nonnullis praedicatur, animum convertamus Nostrum, curemusque diligenter ut suscepta proposita modum ne excedant, neve vitiosa omnino evadant. Iamvero, si ex una parte valde dolemus nonnullis in regionibus sacrae Liturgiae sensum, intellegentiam ac studium manuum interdum esse ac fere nullum, ex altera vero multa cum sollicitudine, non timoris vacua, animadvertimus nonnullos novitatis nimio studiosiores esse, atque ex rectae doctrinae ac prudentiae via transversos aberrare. Siquidem iis consiliis ac votis, quae suscipiunt, de sacra renovanda Liturgia, principia saepenumero interserunt, quae vel ratione vel re ipsa causam hanc sanctissimam in discrimen adducunt, ac non numquam etiam talibus erroribus inficiunt, qui catholicam fidem atque asceseos doctrinam attingunt. Fidei autem ac morum integritas peculiaris esse debet norma sacrae huius disciplinae, quae sapientissimis Ecclesiae eloquiis consona sit omnimodis oportet. Nobis igitur officium est, quod recte sit factum dilaudare ac commendare, quod vero e iusto itinere deflectat, continere vel reprobare. Haud tamen reputent qui inertes ac segnes sunt, idcirco a Nobis comprobari, quod errantes reprehendimus audacesque refrenamus; neque imprudentes tum se a Nobis exornari laudibus existiment, cum neglegentes corrigimus atque ignavos. Quodsi in Encyclicis hisce Litteris de latina potissimum Liturgia agimus, id non ex eo oritur quod minore aestimatione prosequamur venerandas Orientalis Ecclesiae Liturgias, quarum ritus, ex antiquis nobilibusque monumentis traditi, pari sunt Nobis ratione carissimi; sed ex peculiaribus potius Occidentalis Ecclesiae condicionibus oritur, quae quidem eiusmodi sunt, ut interponendam hac in causa auctoritatem Nostram postulare videantur. Christiani igitur omnes vocem docili animo exaudiant com- Acta Pii Pp. XII munis Patris, qui eos universos, secum arctissime coniunctos, Dei aram adire percupit, eamdem fidem profitentes, eidem obtemperantes legi, idemque Sacrificium una mente unaque voluntate participantes. Id profecto honor Deo debitus postulat; ac postulant etiam nostrorum horum temporum necessitates. Postquam enim diuturnum saevumque bellum simultate ac caede düsiecit populos, recte cordati homines aptiore quovis modo ad concordiam revocare omnes enituntur. Nullum tamen propositum atque inceptum putamus efficacitatem hac in re habere tantam, quantam actuosum illud religionis studium atque afflatum, quo christiani imbuantur ac ducantur necesse est; ita quidem ut eadem veritatis capita sincero animo amplexi, ac legitimis Pastoribus ultro libenterque obsequentes, debitumque praestantes Deo cultum, fraternam quamdam communitatem efficiant, quandoquidem « unum corpus multi sumus, omnes qui de uno pane participamus ». 9 I Illud procul dubio hominibus praecipuum officium est, ut se quisque vitamque suam ad Deum dirigat. « Ipse enim est cui principaliter alligari debemus tamquam indeficienti principio, ad quem etiam nostra electio assidue dirigi debet, sicut in ultimum finem, quem etiam negligentes peccando amittimus, et credendo et fidem praestando recuperare debemus » . Homo autem recto ordine ad Deum dirigitur, cum supremam eius maiestatem, supremumque magisterium agnoscit, cum veritates divinitus patefactas prona suscipit mente, cum legibus ab eo latis religiosa observantia subicitur, omnem actionem navitatemque suam ad eum convertens; cum denique — ut rem breviter perstringamus — debitum cultum atque obsequium per religionis virtutem Deo uni et vero praestat. Quod quidem officium si homines singillatim primo loco obli1 0 9 10 / Cor., X, 17. S. THOM., Summa Theol., II-II, q. LXXXI, art. 1. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 526 gat, at humanam quoque communitatem universam, socialibus ac mutuis nexibus conformatam obstringit, cum et ipsa a summa Dei auctoritate pendeat. Animadvertendum autem est homines peculiari modo hoc officio teneri, quia Deus ad ordinem eos evexit supra naturam positum. Itaque, si Deum consideramus veterem condentem legem, eum cernimus de sacris etiam ritibus edere praecepta, accuratasque decernere normas, quibus populus obtemperet in legitimo eidem praestando cultu. Quamobrem varia statuit sacrificia, variasque designavit caerimonias, quibus dicatum sibi munus offerre tur; eaque omnia perspicue significavit, quae ad foederis aream, ad templum, ad diesque festos pertinerent. Sacerdotalem tribuni et summum sacerdotem constituit; ac vestes etiam indicavit ac descripsit, quibus sacrorum administri uterentur, et quidquid aliud praeterea ad divinum cultum respiceret. 11 Iamvero eiusmodi cultus nihil aliud erat, nisi quaedam illius adumbrata imago, quem Summus Novi Testamenti Sacerdos Patri caelesti erat praestaturus. Siquidem, vixdum divinum « Verbum caro factum est » , sacerdotali munere ditatum se mundo manifestat, Aeterno Patri seipsum subiciens, quod quidem per totius suae vitae cursum intermittit numquam : « Ingrediens mundum dicit : ... Ecce venio ... ut faciam, Deus, voluntatem tuam ... et in cruento Crucis sacrificio mirandum in modum perfecit : « In qua voluntate sanctificati sumus per oblationem corporis Iesu Christi semel » . Actuosa eius vitae ratio in humanis non alio procul dubio spectat. Infantulus, Hierosolymis in templo sistitur Domino: adolescens denuo illud adit; postea vero idem iterum iterumque ingreditur cum ad docendam plebem, tum 12 13 1 5 11 12 Cf. Lib. Levitici. Cf. Hebr., X, 1. 13 IOAN., I, 14 14 Hebr., X. 5-7 Ibidem, X, 10 15 527 Acta Pii Pp. XII ut suam inibi fundat precem. Antequam publicum exordiatur munus, ieiunium per quadraginta dies servat; ac consilio exemploque suo ad diurnas non modo sed ad nocturnas etiam Deo admovendas supplicationes adhortatur omnes. Utpote veritatis magister, « illuminat omnem hominem » , ut rite mortales immortalem Deum agnoscant, neque sint « subtractionis filii in perditionem, sed fidei in acquisitionem animae » r Qua vero Pastor, gregem moderatur suum, eum ad vitae pascua perducit, ac legem ea ratione condit, ut nemo ab eo, ab rectoque demonstrato itinere abstrahatur, sed omnes eo afflante ac movente sanctissime vivant. In novissima caena, sollemni ritu atque apparatu, novum celebrat Pascha, quod quidem, divinitus instituta Eucharistia, continuandum consulit; postridie vero, inter terram ac caelum erectus, salutiferum suae vitae Sacrificium offert, suoque ex transverberato pectore ea quodammodo effundit sacramenta quae Redemptionis thesauros hominum animis impertiant. Quae omnia dum agit, ad caelestis Patris gloriam unice respicit ad hominemque maiore usque sanctitate adornan dum. 16 17 Ad supernae autem beatitatis sedem ingressus, quem, per terrenae suae vitae cursum, sacrum instituit ac praestitit cultum, eum vult intermitti numquam. Siquidem non orbatum hominum genus derelinquit, sed quemadmodum valido praesentissimoque patrocinio suo eidem perpetuo adest, advocati munus in caelo gerens apud Patrem, ita eidem etiam auxiliatur per Ecclesiam suam, in qua divina praesentia sua volventibus saeculis perennat, quamque columnam veritatis ac gratiae dispensatricem constituit, suoque Crucis sacrificio fundavit, consecravit et aeternaliter stabilivit. 18 19 20 Ecclesia igitur commune habet cum Incarnato Verbo prö16 IOAN., I, 9 17 Hebr., X, 39. Cf. I Ioan., I I , 1. " Cf. I Tim., I I I , 15. 1S 2 0 Cf. BONIF. IX, Ab origine mundi, d. d. VII Oct. a. MCCCXCI; CALLIST. III, Summus Pontifex, d. d. i Ian. a. MCCCCLVI ; Pius II, Triumphans Pastor, d. d. xxir Apr. MCOCOLIX; INNOC. XI, Triumphans Pastor, d. d. III Oct. a. MDCLXXVIII. 528 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale positum, officium, munus : hoc est veritatem docere omnes, homines recte regere ac moderari, gratum acceptumque Deo offerre Sacrificium, atque ita admirabilem illam restituere inter summum Creatorem ac res creatas cohaerentiam atque concordiam, quam quidem gentium Apostolus hisce verbis perspicue indicat : « Iam non estis hospites et advenae, sed estis cives sanctorum et domestici Dei, superaedificati super fundamentum Apostolorum et Prophet arum, ipso summo angulari lapide Christo Iesu, in quo omnis aedificatio constructa crescit in templum sanctum in Domino, in quo et vos coaedificamini in habitaculum Dei in Spiritu » . Quamobrem societas a Divino condita Redemptore tum doctrina ac regimine suo, tum Sacrificio ac Sacramentis ab eo constitutis, tum denique ministerio ab eodem accepto, ac profusis supplicationibus et sanguine suo, non alio contendit ac spectat, nisi ut magis in dies amplificetur ac coagmentetur; quod profecto efficitur, cum Christus in mortalium animis quasi instruitur ac dilatatur, et cum vicissim mortalium animi veluti Christo aedificantur atque augentur; ita quidem ut hoc in terrestri exsilio sacrum cotidie magis succrescat templum, in quo divina Maiestas gratum accipit legitimumque cultum. Quapropter in omni actione liturgica una cum Ecclesia praesens adest divinus eius Conditor; praesens adest Christus in augusto altaris Sacrificio, cum in administri sui persona, tum maxime sub Eucharisticis speciebus ; praesens adest in Sacramentis virtute sua, quam in eadem transfundit utpote efficiendae sanctitatis instrumenta; praesens adest denique in Deo admotis laudibus ac supplicationibus, secundum illud : « Ubi enim sunt duo vel tres congregati in nomine meo, ibi sum in medio eorum » . Sacra igitur Liturgia cultum publicum constituit, quem Redemptor noster, Ecclesiae Caput, caelesti Patri habet; quemque christifidelium societas Conditori suo et per ipsum aeterno Patri tribuit; utque omnia breviter perstringamus, integrum constituit publicum cultum 2 1 2 2 ¿í • Ephes., I I , 19-22. 22 MATTH., XVIII, 20. Acta Pii Pp. XII 529 mystici Iesu Christi Corporis, Capitis nempe membrorumque eius. Liturgica autem actio tum initium sumpsit, cum Ecclesia divinitus condita fuit. Priscae siquidem aetatis christiani « erant perseverantes in doctrina Apostolorum et communicatione fractionis panis et orationibus». Quocumque Pastores possunt christifidelium coetum cogere, ibi erigunt aram, in qua sacris operantur, et quam circum ceteri ordinantur ritus, quibus homines possint sanctitate imbui, debitamque Deo tribuere gloriam. Quibus in ritibus primo loco Sacramenta habentur, hoc est septem praecipui salutis fontes; dein vero divinae laudis celebratio, qua christifideles etiam invicem coniuncti hortationi Pauli Apostoli obtempérant: « In omni sapientia docentes et commonentes vosmet ipsos, psalmis, hymnis et canticis spiritualibus, in gratia cantantes in cordibus vestris Deo» ; deinde autem Legis, Prophetarum, Evangelii Apostolorumque epistularum lectio ; ac postremo homilia, seu sacra concio, qua coetus praeses Divini Magistri praecepta in memoriam revocata utiliter commentatur; res eventusqüe graviores vitae Christi commemorat, atque adstantes omnes opportunis adhortationibus et exemplis commonefacit. 23 24 Pro rerum adiunctis christianorumque necessitatibus cultus instruitur, evolvitur novisque ritibus, caerimoniis ac formulis ditatur; idque ea semper ratione, « ut illis rerum signis nos ipsos admoneamus, quantumque ... profecerimus nobis ipsis innotescamus, et ad hoc augendum nos ipsos acrius excitemus : dignior enim sequetur effectus, quem ferventior praecedit affectus » . Itaque animus satius aptiusque ad Deum erigitur; ac Iesu Christi sacerdotium per omnem saeculorum decursum nullo non tempore viget, cum sacra Liturgia nihil aliud sit, nisi huius sacerdotalis muneris exercitatio. Quemadmodum divinum eius Caput, ita Ecclesia filiis suis perpetuo adest, eos adiuvat, eosque 2 5 " Act., II, 42. " Coloss., III, 16. S. AUGUSTIN;,, Epist. 130, ad Probavi, 18. 2 5 530 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ad sanctimoniam adhortatur, ut hoc exornati superno decore ad caelestem Patrem aliquando redeant. Qui hac terrena vita donati sunt, eos, superna vita adauctos, quodammodo regignit; eosdemque, adversus implacabilem hostem luctantes, Spiritus Sancti robore confirmat ; christianos ad altaria advocat, iteratisque impertitis suasionibus invitationibusque ad Eucharisticum rite participandum celebrandum que Sacrificium excitat, atque angelico pabulo nutrit, quo fortiores usque exsistant; quos suum quemque admissum sauciavit foedavitque, eos expiât atque solatur; qui superno quodam afflatu ad sacerdotalia capessenda munia vocantur, eos legitimo consecrat ritu. Qui vero ad christianam condendam instituendamque familiam ordinantur, castum eorum connubium caelesti gratia caelestibusque muneribus corroborat. Ac denique, postquam extremas mortalis huius vitae horas Eucharistico Viatico ac Sacri Opobalsami unctione defecit ac recreavit, suorum filiorum exuvias pietate summa ad sepulcrum comitatur, easque religiose componit Crucisque munimine protegit, ut inde aliquando ex triumphata morte resurgant. Praeterea eis quoque, qui ut religiosae adipiscantur vitae perfectionem, divino servitio mancipantur, benedicit beneque sollemni modo precatur. Postremo vero animabus, qu ae, piaculari igne expiandae, suffragia implorant ac preces, adiutricem porrigit manum, ut easdem tandem ad aeternam feliciter reducat beatitatem. w J& w w JyS. Universus autem, quem Ecclesia Deo adhibet, cultus, ut externus, ita internus esse debet. Externus quidem, nam id natura postulat hominis, qui ex animo corporeque constat; itemque quia divina dispositione factum est, ut « dum visibiliter Deum oognoscimus, per hunc in invisibilium amorem rapiamur » . Praeterea quidquid ex animo profluit, naturali modo per .sensus exprimitur; ac divinus cultus non tantum ad singulos pertinet, sed ad humanam etiam consortionem, atque adeo 2 6 26 Missale Rom., Praef. Nativ. 531 Acta Pii Pp. XII socialis sit oportet, -quod profecto esse nequit, nisi in religionis etiam rebus externa habeantur vincula externaeque significationes. Id denique Mystici Corporis unitatem peculiari modo patefacit in suaque luce ponit, sancta eius studia adauget, eius vires corroborat, eiusque actionem impensiorem cotidie efficit: <. licet enim ipsae caerimoniae nullam secundum se perfectionem, nullam contineant sanctitatem, sunt tamen actus externi religionis, quibus, quasi signis, excitatur animus ad rerum sacrarum venerationem, mens ad superna elevatur, nutritur pietas, fovetur caritas, crescit fides, devotio roboratur, instruuntur simpliciores, Dei cultus ornatur, conservatur religio, et veri fideles a pseudochristianis et heterodoxis discernuntur » . At praecipuum divini cultus elementum internum esse debet: oportet enim semper in Christo vivere, eidemque se totum dedere, ut in eo, cum eo et per eum debita caelesti Patri attribuatur gloria. Sacra autem Liturgia postulat ut intime duo eiusmodi elementa inter se coniungantur; quod ipsamet etiam atque etiam commendare non praetermittit, quotiescumque externum aliquem praecipit religiosi cultus actum. Ita verbi gratia nos adhortatur, cum de ieiunio agitur, « ut quod observantia nostra profitetur exterius, interius operetur effectu » . Quodsi secus aliterque agitur, tum religio procul dubio inanis ritus ac vacua 'formae ratio evadit. Nostis autem, Venerabiles Fratres, Divinum Magistrum eos sacro templo indignos existimare, ex eodemque foras eiciendos esse, qui vocibus tantummodo bene concinneque compositis ac mimorum more se Deum honorare autument, sibique persuadeant se optime posse sempiternae suae saluti consulere, quamvis suis ex animis inveterata vitia radicitus non evellant. Ecclesia igitur percupit ut christifideles omnes ad Redemptoris pedes idcirco se proiciant, ut ei venerationem suam suamque caritatem profiteantur; percupit ut multitudines, puerorum exemplo, qui Christo Hierosolymam 2 7 28 29 27 28 2 " 1. Card. BONA, De divina psalmodia, cap. 19, § 111, 1. Missale Rom,, Secreta feriae V post Dom. II Quadrag. Cf. MARC. VII. (i et Is., XXIX. 13. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale advenienti laetantibus vocibus occurrerent; hymnos concinant, ac Regem regum summumque beneficiorum auctorem gloriae carmine gratiarumque actione prosequantur; utque preces suis ex labiis, supplices interdum, interdum hilares ac gratulantes edant, quibus, uti Apostoli prope lacum Tiberiadis, eius experiantur misericordiae ac potentiae auxilium; vel, uti Petrus in monte Thabor, beatae contemplationis luminibus atque aiflatibus acti, aeterno Deo se suaque omnia permittant. Quamobrem a vera ac germana Sacrae Liturgiae notione ac sententia omnino ii aberrant, qui eam utpote divini cultus partem iudicent externam solummodo ac sensibus obiectam, vel quasi decorum quemdam caerimoniarum apparatum; nec minus ii aberrant, qui eam veluti meram legum praeceptorumque summam reputent, quibus Ecclesiastica Hierarchia iubeat sacros instrui ordinarique ritus. Omnibus igitur exploratum esse debet digne non posse honorari Deum, nisi mentes animique ad vitae perfectionem assequendam erigantur ; cultum autem, quem Ecclesia, una cum divino Capite suo coniuncta, Deo praestat, sanctitudinis adipiscendae habere efficacitatem quam maximam. Quae efficacitas, si de Eucharistico Sacrificio ac de Sacramentis agitur, e x o p e r e o p e r a t o potius ac primo loco oritur. Si vero vel actionem illam consideramus intaminatae Iesu Christi Sponsae, qua eadem precibus sacrisque caerimoniis Eucharisticum adornat Sacrificium et Sacramenta; vel si de « Sacramentalibus » ac de ceteris ritibus agitur, quae ab Ecclesiastica instituta sunt Hierarchia, tum efficacitas habetur potius e x o p e r e o p e r a n t i s E c c l e s i a e , quatenus ea sancta est atque arctissime cum suo Capite coniuncta operatur. Quam ad rem cupimus, Venerabiles Fratres, ut animum intendatis vestrum ad novas illas cogitandi iudicandique rationes de christiana pietate, quam «obiectivam)) vocant; quae quidem rationes, dum Mystici Corporis mysterium, itemque veracem gratiae actionem sanctitatis effectricem divinosque sacramentorum et Eucharistici. Sacrificii actus in perspicuo po- Acta Pii Pp. XII 533 nere conantur, eo tamen contendere videntur, ut « subiectivam » seu (( personalem », quam dicunt, pietatem vel imminuant, vel omnino praetermittant. In liturgicis celebrationibus ac peculiari modo in Augusto altaris Sacrificio Redemptionis nostrae opus procul dubio continuatur, eiusque fructus nobis impertitur. Christus in Sacramentis et in Sacrificio suo singulis diebus saluti nostrae operatur; per eademque nullo non tempore humanum genus expiât Deoque consecrat. Ea igitur « obiectiva », quae dicitur, virtute pollent, quae reapse animos nostros divinae Iesu Christi vitae facit participes. Ideo non ex nostra, sed ex divina virtute eis efíectrix illa vis inest, quae membrorum pietatem cum Capitis pietate coniungit, eamdemque quodammodo reddit totius communitatis actionem. Quibus ex acutis argumentis nonnulli concludunt christiana omnis pietas in Mystici Corporis Christi mysterio consistat oportere, nulla habita « personali » seu « subiectiva », ut aiunt, ratione ; atque adeo cetera religionis opera neglegenda reputant, quae cum Sacra Liturgia arcte non devinciantur et extra cultum publicum absolvantur. Quas tamen circa duplicis pietatis genera conclusiones, quamvis optima sint, quae supra proponuntur, principia, fallaces omnino esse, insidiosas ac perniciosissimas nemo est qui non videat. Utique retinendum est Sacramenta altarisque Sacrificium intimam habere in semet ipsis virtutem, utpote quae sint ipsius Christi actiones, quae divini Capitis gratiam in Mystici Corporis membra transmittant atque diffundant; verumtamen ut eadem debitam efficaciam habeant, opus est prorsus ut rectae animi nostri dispositiones accedant. Itaque, ad Eucharistiam quod attinet, Paulus Apostolus admonet : « Probet autem se ipsum homo, et sic de pane illo edat et de calice bibat». Ideo Ecclesia exercitationes omnes, quibus, quadragenarii ieiunii praesertim tempore, animus expiatur noster, significan30 30 / Cor., XI, 28. 534 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3 1 ter presseque vocat « praesidia militiae christianae » . Sunt enim nisus vel actiones membrorum, quae adspirante iuvanteque gratia divino Capiti suo adhaerere volunt, ut « appareat ... nobis — S. Augustini sententiam mutuamur — in nostro Capite, ipse fons gratiae » . Animadvertendum tamen est haec membra vivere, atque ratione voluntateque propria instructa et exornata esse; quamobrem necesse omnino est ut, labiis appositis fonti, vitale alimentum sumant* in seseque transforment, eaque omnia averruncent, quae huius alimenti efficaciam praepedire possint. Asseverandum igitur est Redemptionis opus, quod in se res est a voluntate nostra non dependens, internum animi nostri nisum requirere, ut sempiternam nos salutem assequi possimus. Si privata atque interna singulorum pietas Augustum altaris Sacrificium ac Sacramenta neglexerit, seseque a salutifera vi subtraxerit, quae ex Capite in membra profluit, ea procul dubio reprobanda ac sterilis res erit. Sed cum omnia pietatis consilia et opera, quae cum Sacra Liturgia arcte non coniunguntur, idcirco dumtaxat ad humanos actus respiciunt, ut eos nempe ad caelestem Patrem erigant, utque homines ad paenitentiam et ad sanctum Dei timorem salutariter excitent, atque ex mundi vitiorumque illecebris aversos ad sanctitatis verticem per arduum iter feliciter reducant, tum profecto eadem non modo summis laudibus digna, sed prorsus necessaria sunt, quandoquidem spiritualis vitae pericula detegunt, ad virtutes adipiscendas nos permovent, et actuosum illud adaugent studium quo Iesu Christi servitio nos nostraque omnia addicamus oportet. Germana verique nominis pietas, quae « devotio » ab Angelico nominatur, quaeque principalis est religionis virtutis actus — quo quidem actu homines recte ordinantur, ad Deum apte diriguntur, atque ultro libenterque ad ea omnia se dedunt quae ad divinum cultum pertinent — supernarum rerum medita3 2 f 3 3 31 32 3 3 Missale Rom., Feria IV Cinerum : orat. post Imposit, cinerum. De praedestinatione sanctorum, 31. Cf. S. THOM.. Summa Theol., I I - I I , q. L X X X I I , a. 1. 535> Acta Pii Pp. XII tione ac spiritualibus exercitationibus indiget, ut alatur, excitetur, vigeat et ad perfectioris vitae institutum nos moveat. Christiana enim religio postulat, si debito colatur modo, ut voluntas potissimum Deo consecretur, in ceterasque sua vi innuat animi facultates. Atqui omnis voluntatis actus intellegentiae praeponit exercitium; et antequam desiderium ac propositum edatur se aeterno Nummi per sacrificium- consecrandi, cognitio necessaria omnino est earum rerum ac- rationum, quae religionem praecipiunt, ut sunt, verbi gratia, finis hominum ultimus ac divinae Maiestatis excellentia; ut officium est quo Creatori omnes obligamur, ut sunt'denique cum inexhausti caritatis thesauri, quibus nos Deus ditare percupit, tum supernae gratiae necessitas ad constitutam nobis assequendam metam, ac peculiare illud iter ex divina nobis providentia destinatum, quandoquidem nos singuli universi, quasi corporis membra, cum Iesu Christo Capite copulati fuimus. Quoniam vero non semper caritatis rationes animum nostrum, pravis interdum motibus perturbatum, suadendo përmovent, valde'etiam opportunum est ut divinae iustitiae consideratio ac contemplatio nos salutariter percellat nosque ad christianam demissionem, paenitentiam morumque emendationem perducat. Haec autem omnia non ut vacua recordatio vel inanis commentatio habeantur, sed eo actuose contendant ut sens as nostri eorumque facultates menti ac rationi subiciantur, quam catholica collustraverit veritas ; ut animus expietur ac purificetur noster, qui arctius cotidie conectatur Christo, qui ei magis magisque conformetur, ab eodemque divinum afflatum divinamque, qua indiget, vim hauriat; utque efficaciora usque incitamenta evadant, quibus homines ad frugem bonam, ad officio cuiusque suo fideliter obtemperandum et ad religionem rite excolendam exardescant virtutemque intensissime exercitandam : (( vos Christi, Christus autem Dei » . Omnia igitur recte ordinata, composita, atque, ut ita dicamus, « theocentrica » sint, si reapse volumus ut omnia ad Dei gloriam dirigantur per vitam 3 4 M Cf. I Cor., III, 23. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 536 virtutemque, quae in nos ex divino Capite permanat : « Habentes itaque, fratres, fiduciam in introitu sanctorum in sanguine Christi, quam initiavit nobis viam novam et viventem per velamen, id est carnem suam, et Sacerdotem magnum super domum Dei, accedamus cum vero corde, in plenitudine fidei, aspersi corda a conscientia mala et abluti corpus aqua munda, teneamus spei nostrae confessionem indeclinabilem ... et consideremus invicem in provocationem caritatis et bonorum operum». Ex quo congruens oritur ac concors membrorum aequilibritas in mystico Iesu Christi Corpore. Dum catholicam fidem nos docet, nosque ad christianis obtemperandum praeceptis adhortatur, Ecclesia sternit ac munit viam ad actionem suam maxime sacerdotalem, sanctitatisque effectricem; itemque ad penitiorem divini Redemptoris vitae contemplationem nos praeparat nosque ad altiorem perducit mysteriorum fidei cognitionem, ut supernum inde alimentum hauriamus, quo roborati et aucti tutum per Christum ad vitae perfectionem processum facere possimus. Non solum per ministros suos, sed singulorum quoque christifidelium ope, qui eiusmodi ratione Iesu Christi spiritum imbiberint, conititur Ecclesia hoc eodem spiritu privatam, coniugalem, socialem ac vel oeconomicam et politicam hominum vitam actionemque permeare, ut facilius ii omnes queant, qui filii Dei vocantur, propositum sibi finem consequi. 35 Itaque privata id genus christianorum opera piusque ille nisus, quo iidem ad suum purificandum animum ducuntur, eorum profecto vires excitant, quibus aptius instruuntur ad Augustum altaris Sacrificium participandum, ad uberiore cum fructu Sacramenta suscipienda, et ad sacros ritus ita celebrandos, ut alacrius inde ad precandi seseque christiano more abnegandi studium animati ac conformati evadant, itemque ad actuose respondendum adspirantis divinae gratiae invitamento et ad Redemptoris nostri magis cotidie magisque virtutem mutandam; idque non modo propriae cuiusque utilitatis causa, sed 35 Hebr., X, 19-24. Acta Pii Pp. XII 537 totius etiam corporis Ecclesiae, in quo quidem quidquid bonum agitur, ex eius Capitis virtute proficiscitur atque in membrorum omnium profectum redundat. In spirituali igitur vita nulla intercedere potest discrepantia vel repugnantia inter divinam illam actionem, quae ad perpetuandam Redemptionem nostram gratiam in animos infundit, ac sociam laboriosamque hominis operam, quae donum Dei vacuum non reddat oportet; itemque inter externi Sacramentorum ritus efficacitatem, quae e x o y e r e o p e r a t o oritur, atque eorum bene merentem actum, qui eadem impertiunt vel suscipiunt, quem quidem actum o p u s o p e r a n t i s vocamus; ac pari modo publicas supplicationes inter privatasque preces; inter rectam agendi rationem supernarumque contemplationem rerum; inter vitam asceticam ac Liturgiae pietatem; ac denique inter ecclesiasticae Hierarchiae iurisdictionem legitimumque magisterium ac potestatem illam, quae proprie sacerdotalis dicitur, quaeque in sacro exercetur ministerio. 36 Gravi de causa Ecclesia instat, ut piae meditationi, diligenti sui ipsius recognitioni ac censurae, ceterisque spiritualibus exercitationibus statis temporibus ii vacent, qui altari ex demandato munere inserviunt, quive religiosae vitae institutum inierunt, quandoquidem iidem peculiari modo liturgicis Sacrificii factitandi divinaeque persolvendae laudis perfunctionibus destinantur. Procul dubio liturgica precatio, cum publica sit melitae Iesu Christi Sponsae supplicatio, privatis precibus potiore excellentia praestat. Quae tamen potior excellentia neutiquam significat duo haec precandi genera inter se discrepare vel repugnare. Uno enim eodemque cum sint studio animata, una simul etiam confluunt ac componuntur secundum illud « omnia et in omnibus Christus » , ad idemque contendunt propositum, donec in nobis formetur Christus. 37 38 39 3 6 3 7 38 3 9 Cf. U Cor., VI, 1. Cf. C. I. C, can. 125, 126, 565, 571, 505, 1367. Coloss.,.III, 11. Cf. Gal., IV, 19. •36 - ACTA, v o i . X I V , n. 14 — 2-12-947. 538 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ^ «J¿"A" "ÎV *7V Ut autem satius aptiusque quid sit sacra Liturgia intellegatur, aliam oportet, nec minoris momenti, notam ac rationem eius considerare. Ecclesia nempe societas est, atque adeo propriam postulat auctoritatem ac Hierarchiam. Si omnia Mystici Corporis membra eadem participant bona et ad eadem diriguntur proposita, non omnia tamen eadem fruuntur facultate, neque omnia possunt eosdem elicere actus. Divinus siquidem Redemptor Regnum suum sacro constare ordine voluit, ac stabili veluti fundamento inniti; qui quidem ordo caelestis Hierarchiae imaginem quodammodo refert. Apostolis solummodo iisque deinceps, qui rite ab eis eorumque successoribus manuum impositionem susceperunt, sacerdotalis tribuitur potestas, qua ut coram sibi credita plebe Iesu Christi personam sustinent, ita coram Deo ipsius populi personam gerunt. Eiusmodi sacerdotium non hereditate nec generis cognatione transmittitur; neque ex christianorum communitate oritur, vel a populo delegatur. Antequam populi nomine apud Deum agat, sacrorum administer divini Redemptoris legatus exsistit; atque idcirco quod Iesus Christus illius Corporis Caput est, cuius christiani sunt membra, ipse Dei vices apud demandatam sibi gentem gerit. Quae igitur ei committitur potestas, nihil natura sua humanum sapit, cum omnino superna sit, atque a Deo proficiscatur. « Sicut misit trie Pater, et ego mitto vos . . . qui vos audit, me audit . . . euntes in mundum universum praedicate evangelium omni creaturae: qui crediderit et baptizatus fuerit, salvus erit » , 40 41 42 Quamobrem adspectabile et externum Iesu Christi sacerdotium non universali, vel generali ac communi ratione in Ecclesia traditur, sed delectis hominibus impertitur per spiri40 IOAN., X X , 2 1 4 1 Luc, 12 MARC, X V I , 15-16. X , 16. • 539 Acta Pii Pp. XII tualem quamdam illius Ordinis generationem, qui unum ex septem Sacramentis est, quique non modo gratiam confert peculiari huic vitae condicioni ac muneri propriam, sed indelebilem etiam « characterem », qui sacrorum administros Iesu Christo sacerdoti conformatos, eosdemque aptos exhibet ad legitimos illos religionis actus eliciendos, quibus et homines sanctitudine imbuuntur et debita Deo tribuitur gloria, secundum normas ac praescripta divinitus data. Etenim, quemadmodum Baptismatis lavacrum christianos omnes distinguit atque a ceteris seiungit, quos piacularis unda non laverit neque membra sint Christi, ita pariter Ordinis Sacramentum a ceteris omnibus christifidelibus, hoc non donatis charismate, sacerdotes discernit, quandoquidem iidem dumtaxat, superno quodam instinctu vocati, augustum ingressi sunt ministerium, quo sacris destinantur aris, ac veluti divina efficiuntur instrumenta, quibus caelestis supernaque vita cum Mystico Iesu Christi Corpore communicatur. Ác praeterea, ut supra diximus, iidem solummodo indelebili nota illa insigniti sunt, qua Christo sacerdoti conforman tur; eorumque tantummodo manus consecratae sunt, « ut quaecumque benedixerint, benedicantur, et quaecumque consecraverint, consecrentur et sanctificentur in nomine Domini nostri Iesu Christi». Ad eos igitur ii omnes convolent, quicumque in Christo vivere cupiunt, nam ab eis solacium, spiritalisque vitae alimentum accipient; ab eis salutare suscipient medicamentum, quo sanati ac confirmati ex vitiorum exitio ac ruina feliciter emergere poterunt; ab eis denique domesticus eorum convictus benedictione consecrantur, atque extremus mortalis huius vitae halitus ad sempiternam ingrediendam beatitatem dirigetur. 43 Quoniam igitur sacra Liturgia imprimis a sacerdotibus Ecclesiae nomine absolvitur, idcirco eius ordinatio, moderatio ac forma ab Ecclesiae auctoritate non pendere non potest. Quod quidem sicut ex ipsa christiani cultus natura consequitur, ita etiam historiae documentis confirmatur. 43 Pontif. Rom., De ordinatione presbyteri, in manuum unctione. 540 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Aliud praeterea est, quod inconcussum hoc Ecclesiasticae Hierarchiae ius comprobat, quod nimirum sacra Liturgia cum iis doctrinae principiis arctissime coniungitur, quae ab Ecclesia ut certissimae veritatis capita proponuntur, atque adeo catholicae fidei praeceptis conformanda est, quae supremi Magisterii auctoritas edidit ad divinitus patefactae religionis integritatem tutandam. Quam ad rem aliquid in recta luce ponendum esse ducimus, quod vobis, Venerabiles Fratres, non ignotum esse putamus; eorum scilicet errorem atque fallaciam, qui sibi sumpsere sacram Liturgiam quasi quoddam experimentum exsistere veritatum ex fide retinendarum ; quatenus nempe, si certa quaedam id genus doctrina per sacros Liturgiae ritus pietatis ac sanctimoniae fructus dederit, eam ab Ecclesia comprobandam esse, si vero secus, reprobandam. Unde effatum illud: « Lex orandi, lex credendi ». Verumtamen non ita docet, non ita praecipit Ecclesia. Cultus, qui ab ea Deo Optimo Maximo datur, ut presse significanterque Augustinus ait, catholicae fidei continuata professio est, ac spei caritatisque exercitium : « fide, spe, caritate — ita ipse affirmat — colendum Deum » . In sacra Liturgia catholicam fidem expresse atque aperte profitemur non modo per mysteriorum celebrationem, ac per confectionem Sacrificii Sacramentorumque administrationem, sed fidei etiam « Symbolum » recitando vel canendo, quod quidem christianorum insigne ac veluti tessera est, itemque tum aliis documentis, tum etiam Sacris perlegendis Litteris, quae Spiritu Sancto afflante conscriptae fuere. Liturgia igitur omnis catholicam fidem continet, quatenus Ecclesiae fidem publice testatur. Hac de causa, quotiescumque de aliqua definienda veritate divinitus data actum est, Summi Pontifices ac Concilia, cum ex « Fontibus Theologicis », quos vocant, haurirent, ex sacra etiam hac disciplina haud raro argumenta duxere; quemadmodum verbi gratia Decessor Noster imm. mem. Pius IX fecit, cum 4 4 44 Enchiridion, cap 'i 541 Acta Pii Pp. XII immaculatam Mariae Virginis conceptionem decrevit. Atque eodem fere modo Ecclesia ac SS. Patres, cum de aliqua veritate dubia controversaque disceptabatur, a venerandis etiam ritibus ex antiquitate traditis lumen petere non praeteriere. Itaque notum et venerandum illud habetur effatum : « Legem credendi lex statuat supplicanti » . Sacra igitur Liturgia catholicam fidem absolute suaque vi non designat neque constituit; sed potius, cum sit etiam veritatum caelestium professio, quae Supremo Ecclesiae Magisterio subicitur, argumenta ac testimonia suppeditare potest, non parvi quidem momenti, ad peculiare decernendum christianae doctrinae caput. Quodsi volumus eas, quae inter fidem sacramque Liturgiam intercedunt, rationes absoluto generalique modo internoscere ac determinare, iure meritoque dici potest: « Lex credendi legem statuat supplicandi ». Idemque asseverandum est, cum de ceteris theologicis virtutibus agitur : « In ... fide, spe et caritate continuato desiderio semper oramus » . 4 5 4 6 Ji. J£. Jt, W W W Nullo non tempore Ecclesiastica Hierarchia hoc in rebus liturgicis iure usa est, divinum instruendo ordinandoque cultum, eumque novo semper, ad Dei gloriam christianorümque profectum, splendore ac decore ditando. Ac praeterea eadem non dubitavit — Eucharistici altaris Sacrificii Sacramentorumque substantia sarta tectaque servata — illud immutare, quod omnino rei congruens non reputaret; idque adicere, quod aptius videretur ad Iesu Christi aügustaeque Trinitatis honorem augendum, atque ad erudiendam et salutariter excitandam christianam plebem. Sacra enim Liturgia ut humanis, ita divinis constat elementis; haec autem, ut patet, cum a Divino Redemptore constituta fuerint, nullo modo ab hominibus mutari possunt; illa vero, 47 45 4 6 4 7 De gratia Dei « Indiculus ». S. AUGUSTIN., Epist. 180, ad Probam, 18. Cf. Const. Divini cultus, d. d. x x Dec. a. MCMXXVIII. * Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale prout temporum, rerum animorumque necessitates postulant, varias commutationes habere possunt, quas Ecclesiastica Hierarchia, S. Spiritus auxilio innixa, comprobaverit. Inde miranda illa oritur orientalium atque occidentalium rituum varietas; inde progrediens incrementum proficiscitur, quo peculiares excolendae religionis consuetudines ac peculiaria pietatis opera pedetemptim evolvuntur, et quorum tenue dumtaxat indicium superioribus aetatibus habebatur; atque inde etiam interdum evenit, ut pia hac in re instituta, temporis decursu oblitterata, iterum in usum revocentur, iterumque renoventur. Haec omnia intemeratae Iesu Christi Sponsae vitam per tot saecula vigentem testantur; sacrum exprimunt eloquium, quod labentibus temporibus eam inter divinumque eius Sponsum intercessit, ut suam ac sibi creditarum gentium fidem suumque amorem inexhaustum profiteretur ; itemque sapientem illam demonstrant institutionem ac disciplinam, qua in credentibus « sensum Christi » excitat ac cotidie magis adauget. Non paucae profecto fuere causae, quibus sacrae Liturgiae processus explicatur atque evolvitur per diuturnas gloriosasque Ecclesiae aetates. Ita, exempli gratia, cum catholica doctrina de Incarnato Dei Verbo, de Eucharistiae Sacramento et Sacrificio, ac de Deipara Virgine Maria certius ac luculentius decerneretur, novae inductae sunt rituum formae, quibus lucem illam, quae splendidius ex Ecclesiastici Magisterii declarationibus affulserat, liturgicae actiones satius aptiusque referebant ac quodammodo reverberabant, ut facilius christiani populi mentes animosque attingere posset. Subsequens Ecclesiasticae disciplinae progressio in Sacramentis impertiendis, ut verbi gratia in Paenitentiae Sacramenti administratione, ac catechumenorum initum institutum eiusque deinceps intermissio, itemque divinae Eucharistiae Communio per unam tantum speciem in Latina Ecclesia habita, haec procul dubio non parum in causa fuere, cur antiquissimi ritus decursu temporum immutarentur, ac novi paulatim inducerentur ritus, Acta Pii Pp. XII 543 qui cum mvectis has in res ordinationibus magis congruere viderentur. Ad quam quidem progressionem conversionemque ea non parum pietatis incepta et opera contulere, quae cum sacra Liturgia non arcte coniunguntur, quaeque insequentibus subinde aetatibus ex mirabili Dei consilio nata, tantopere apud populum increvere: ut verbi gratia auctior ac studiosior cotidie erga divinam Eucharistiam cultus, itemque erga acerbissimos Redemptoris Nostri cruciatus, erga sacratissimum Cor Iesu et in Deiparam Virginem castissimumque eius Sponsum. Atque in id etiam contulere, ad rerum adiuncta quod attinet, cum publicae peregrinationes ad martyrum sepulcra pietatis causa susceptae, tum peculiaria eadem de causa instituta ieiunia, tum denique stativae supplicationes, quae paenitentiae gratia hac in alma Urbe celebrabantur, quibusque non raro Summus etiam Pontifex intererat. Ac facile intellectu est optimarum artium progrediens incrementum, architecturae, picturae ac musices potissimum, ad externa sacrae Liturgiae elementa decernenda varieque conformanda haud parum valuisse. Hoc eodem in rebus liturgicis iure usa est Ecclesia ad divini cultus sanctitatem tutandam adversus privatorum hominum peculiariumque ecclesiarum abusus temerarie imprudenterque invectos. Atque ita factum est ut, cum saeculo x v i id genus usus ac consuetudines nimis magis increvissent, cumque hac in re privatorum incepta fidei pietatisque integritatem in discrimen inducerent, magno cum haereticorum profectu magnaque cum eorum fallaciae errorisque propagatione, tum Decessor Noster imm. mem. Sixtus V, ut legitimos Ecclesiae ritus defenderet, ab iisdemque quidquid impurum inductum fuisset prohiberet, anno MDLXXXVIII Sacrum constituit tuendis ritibus Consilium; ad quod quidem institutum nostra etiam aetate ex credito munere pertinet ea omnia vigilanti cura ordinare ac decernere, quae ad sacram Liturgiam spectent. 48 49 4 8 49 Const. Immensa, d. d. x x n Ian. MDLXXXVIII, C. I. C.„ can. 253. 544 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale w* Quamobrem uni Summo Pontifici ius est quemlibet de divino cultu agendo morem recognoscere ac statuere, novos inducere ac probare ritus, eosque etiam immutare, quos quidem immutandus iudicaverit; Episcopis autem ius et officium est vigilare diligenter ut sacrorum canonum praescripta de divino cultu sedulo observentur. Haud igitur fas est privatorum arbitrio, etsi iidem ex Cleri ordine sint, sacras atque venerandas res illas permittere, quae ad religiosam christianae societatis vitam pertineant, itemque ad Iesu Christi sacerdotii exercitium divinumque cultum, ad debitum sanctissimae Trinitati, Incarnato Verbo, eius Genitrici augustae ceterisque caelitibus honorem reddendum, et ad hominum salutem procurandam attineant; eademque ratione privato nemini ulla facultas est externas hoc in genere actiones moderari, quae cum Ecclesiastica disciplina et cum Mystici Corporis ordine, unitate ac concordia, immo haud raro cum catholicae etiam fidei integritate coniungantur quam maxime. 50 51 Ecclesia procul dubio vivens membrorum compages est, atque adeo in iis etiam rebus, quae ad sacram respiciunt Liturgiam, succrescit, explicatur atque evolvitur, et ad necessitates rerumque adiuncta, quae temporum decursu habeantur, sese accommodât atque conformat, sarta tamen tectaque servata suae doctrinae integritate.. Verumtamen temerarius eorum ausus omnino reprobandus est, qui novas deliberato consilio liturgicas consuetudines invehant, vel obsoletos iam ritus reviviscere iubeant, qui cum vigentibus legibus ac rubricis non concordent. Id autem contingere, Venerabiles Fratres, non sine magno animi dolore novimus, non modo in parvi sed in gravissimi etiam momenti rebus ; non desunt siquidem, qui in augusto peragendo Eucharistiae Sacrificio vulgari lingua utantur, qui nonnullos festos dies, — qui quidem ex rationibus mature per*• Cf. C. I. O., can. 1257. " Of C. I. C, can. 1261. 545- Acta Pii Pp. XII pensis iam decreti ac statuti fuerint — ad alia tempora transferant, et qui denique ex legitimis publicarum precum libris sacra. Veteris Testamenti scripta expungant, quippe quae reputent haud satis aetati huic nostrae congruentia atque opportuna. Latinae linguae usus, ut apud magnam Ecclesiae partem viget, perspicuum est venustumque unitatis signum, ac remedium efficax adversus quaslibet germanae doctrinae corruptelas. In non paucis tamen ritibus vulgati sermonis usurpatio> valde utilis apud populum exsistere potest; nihilominus uniusApostolicae Sedis est id concedere; atque adeo, ea inconsulta eaque non approbante, nihil prorsus hoc in genere fieri fas est, quandoquidem, ut diximus, sacrae Liturgiae ordinatio ab eius consilio ac nutu omnino pendet. Haec eadem iudicandi ratio tenenda est, cum de conatibusagitur, quibus nonnulli enitantur quoslibet antiquos ritus ac caerimonias in usum revocare. Utique vetustae aetatis Liturgia veneratione procul dubio digna est; verumtamen vetus usus, non idcirco dumtaxat quod antiquitatem sapit ac redolet, aptior ac melior existimandus est vel in semet ipso, vel ad consequentia tempora novasque rerum condiciones quod attinet. Recentiores etiam liturgici ritus reverentia observantiaque digni sunt, quoniam Spiritus Sancti afflatu, qui quovis tempore Ecclesiae adest ad consummationem usque saeculorum, orti sunt; suntque iidem pariter opes, quibus melita Iesu Christi Sponsa utitur ad hominum sanctitatem excitandam procurandamque. Ad sacrae Liturgiae fontes mente animoque redire sapiens profecto ac laudabilissima res est, cum disciplinae huius studium, ad eius origines remigrans, haud parum conferat ad festorum dierum significationem et ad formularum, quae usurpantur, sacrarumque caerimoniarum sententiam altius diligentiusque pervestigandam : non sapiens tamen, non laudabile est omnia ad antiquitatem quovis modo reducere. Itaque, ut exemplis utamur, is ex recto aberret itinere, qui priscam altari velit mensae formam restituere ; qui liturgicas vestes velit nigro 52 52 Cf. MATTH., X X V I I I , 20. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale U6 semper carere colore; qui sacras imagines ac statuas e templis prohibeat; qui divini Redemptoris in Crucem acti effigies ita conformari iubeat, ut corpus eius acérrimos non referat, quos passus est, cruciatus ; qui denique polyphonicos, seu multisonos concentus reprobet ac repudiet, etiamsi normis obtempèrent ab Apostolica Sede datis. Quemadmodum enim e catholicis cordatus nemo, eo consilio ductus ut ad veteres revertat formulas, a prioribus Conciliis adhibitas, illas respuere potest de christiana doctrina sententias, quas Ecclesia, adspirante moderanteque divino Spiritu, recentiore aetate, ubere cum fructu, composuit retinendasque decrevit; itemque quemadmodum e catholicis cordatus nemo vigentes leges repudiare potest, ut ad praescripta regrediatur, quae ex antiquissimis hauriantur canonici iuris fontibus; ita pari modo, cum de sacra Liturgia agitur, qui ad antiquos redire ritus consuetudinesque velit, novas repudiando normas, quae ex providentis Dei consilio ob mutatas rerum condiciones fuere inductae, non is procul dubio, ut facile cernere est, sapienti rectoque movetur studio. Haec enim cogitandi agendique ratio nimiam illam reviviscere iubet atque insanam antiquitatum cupidinem, quam illegitimum excitavit-Pistoriense concilium, itemque multiplices illos restituere enititur errores, qui in causa fuere, cur conciliabülum idem cogeretur, quique inde non sine magno animorum detrimento consecuti sunt, quosque Ecclesia, cum evigilans semper exsistat « fidei depositi » custos sibi a divino Conditore concrediti, iure meritoque reprobavi! Etenim prava id genus proposita atque incepta eo contendunt, ut actionem illam exténuent ac débilitent, sanctitatis effectricem, qua sacra Liturgia -adoptionis filios ad caelestem Patrem salutariter dirigit. • 53 Omnia igitur ita fiant, ut debita servetur cum Ecclesiastica Hierarchia coniunctio. Nemo sibi arbitrium sumat normas sibimet ipsi decernendi easdemque ex voluntate sua ceteris impe4 3 Cf. Pius VI, Const. Auctorem fidei, oL d. xxvm Aug. MDCCXCIV, nn. XXXI-XXXIV, XXXIX, LXII, LXVI, LXIX-LXXIV. Acta Pii Pp- XII 547 randi. Summus dumtaxat Pontifex, ut Beati Petri successor est, cui divinus Redemptor curam concredidit universum pascendi gregem, unaque simul Episcopi, quos, Apostolicae obtemperantes Sedi, <( Spiritus Sanctus posuit ... regere Ecclesiam Dei » , iure officioque pollent christianum gubernandi populum. Quamobrem, Venerabiles Fratres, quotiescumque — salutari etiam, si oporteat, adhibita severitate — auctoritatem.tuemini vestram, non modo officium vestrum adimplemini; sed ipsam Ecclesiae Conditoris in tuto ponitis voluntatem. 54 55 II Christianae religionis caput ac veluti centrum Sanctissimae Eucharistiae Mysterium est, quam olim Summus Sacerdos Christus instituit, quamque per suos administros perpetuo in Ecclesia renovari iubet. Cum de sacrae Liturgiae re maxima agatur, opportunum ducimus in hoc aliquantisper immorari, vestrosque, Venerabiles Fratres, in gravissimam hanc causam convertere animos. Christus Dominus, « sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech » , qui, « cum dilexisset suos qui erant in mundo » , « in caena novissima, qua nocte tradebatur, ut dilectae Sponsae suae Ecclesiae visibile, sicut hominum natura exigit, relinqueret sacrificium, quo cruentum illud semel in Cruce peragendum repraesentaretur, eiusque memoria in finem usque saeculi permaneret, atque illius salutaris virtus in remissionem eorum quae a nobis quotidie committuntur, peccatorum applicaretur, ... Corpus et Sanguinem suum sub speciebus panis et vini Deo Patri obtulit, ac, sub earundem rerum symbolis, Apostolis, quos tunc Novi Testamenti sacerdotes con56 57 M Cf. IOAN., X X I , 15-17. 5 * Act., X X , 28. " Psalm. CIX, 4. 57 IOAN., X I I I , 1. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 548 statuebat,, ut sumerent, tradidit; et eisdem eorumque in sacerdotio successoribus ut ofîerrent praecepit » , Augustum igitur altaris Sacrificium non mera est ac simplex Iesu Christi crüciatuum ac mortis commemoratio, sed vera ac propria sacrificalo, qua quidem per incruentam immolationem Summus Sacerdos id agit, quod iam in Cruce fecit, semet ipsum aeterno Patri hostiam offerens acceptissimam. « Una ... eademque est hostia, idem nunc offerens sacerdotum ministerio* qui se ipsum tunc in Cruce obtulit, sola offerendi ratione diversa » . Idem itaque sacerdos, Christus Iesus, cuius quidem sacram personam eius administer gerit. Hic siquidem, ob consecrationem quam accepit sacerdotalem, Summo Sacerdoti assimulatur, ac potestate fruitur operandi virtute ac persona ipsius Christi.* Quamobrem actione sua sacerdotali Christo quodammodo « linguam suam commodat, manum porrigit». Eadem pari modo victima est, divinus nempe Redemptor, secundum humanam naturam suam et in corporis sanguinisque sui veritate. Dissimilis tamen ratio est, qua Christus offertur. In Cruce enim totum semet ipsum suosque Deo obtulit dolores; victimae vero immolatio per cruentam mortem, libera voluntate obitam, effecta est. In ara autem, ob gloriosum humanae naturae suae statum, « mors illi ultra non dominantur » , ideoque sanguinis effusio haud possibilis est; verumtamen ex divinae sapientiae consilio Redemptoris nostri sacrificatio per externa signa, quae sunt mortis indices, mirando quodam modo ostenditur. Siquidem per panis « transubstantionem » in corpus vinique in sanguinem Christi, ut eius corpus reapse praesens habetur, ita eius cruor : eucharisticae autem species, sub quibus adest, cruentam corporis et sanguinis separationem figurant. Itaque memorialis demonstratio eius mortis, 58 59 0 61 62 iS Conc. Trid., Sess. XXII, c. 1. Ibidem, c. 2. Cf. S. THOM., Summa Theol., III, q. XXII, a. 4. IOANN. CHRYS., In loann. Horn., 86, 4. * Rom., VI, 9. 49 60 6 1 2 549 Acta Pii Pp. XII quae reapse in Calvariae loco accidit, in singulis altaris sacrificiis iteratur, quandoquidem per distinctos indices Christus Iesus in statu victimae significatur atque ostenditur. Iidem praeterea praestituti fines sunt; quorum primus gloria est caelesti Patri tribuenda. Ab incunabulis usque ad mortem Iesus Christus procurandae divinae gloriae studio incensus est; atque ex Cruce eius sanguinis immolatio caelum ascendit in odorem suavi tatis. Utque eiusmodi praeconium numquam intermittatur, in Eucharistico Sacrificio membra cum divino suo Capite copulantur, et cum ipso unaque cum Angelis atque Archangelis immortales Deo laudes concinunt, Patri Omnipotenti deferentes omnem honorem ac gloriam. Alter autem, qui praestituitur, finis eo spectat, ut gratiae adhibeantur Deo debitae. Divinus tantummodo Redemptor, utpote dilectissimus Aeterni Patris Filius, cui quidem immensus eius patebat amor, dignum ei potuit gratiae deferre carmen. Hoc iam spectavit, hoc voluit, in novissima caena « gratias agens » . Idque efficere ex Cruce pendens non intermisit; non intermittit in augusto arae Sacrificio, quod gratiarum actionem, seu eucharisticam actionem, significat ; quandoquidem hoc « vere dignum et iustum est, aequum et salutare » . 63 64 6 5 6 6 Tertio autem loco, expiationis, placationis reconciliationisque proponitur finis. Nemo alius procul dubio quam Christus Omnipotenti Deo de humani generis culpis omnino satisfacere poterat; ipse igitur in Cruce immolari voluit « propitiatio pro peccatis nostris, non pro nostris autem tantum, sed etiam pro totius mundi » . Atque in altaribus itidem cotidie sese offert pro redemptione nostra, ut ab aeterna damnatione erepti in electorum gregem adsciscamur. Idque non pro nobis tantum, qui mortali hac vita fruimur, sed etiam « pro omnibus in Christo quiescentibus, qui nos praecesserunt cum signo fidei et dor6 7 63 64 Of. Missale Rom., Praefatio Cf. IMdem, Canon. 6 5 MARC, 66 Missale Rom, Praefatio. I Ioan., I I , 2. 67 XIV, 23. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 550 6 8 miunt in somno pacis » ; nam sive vivimus, sive morimur, « ab uno tamen eodemque Christo non recedimus». Quarto denique loco impetrationis habetur finis. Homo, utpote filius prodigus, bona omnia a caelesti Patre accepta, male consumpsit ac dissipavit, ideoque in egestatem summam summumque in squalorem redactus est. Attamen ex Cruce Christus (( preces supplicationesque... cum clamore valido et lacrimis offerens, exaüditus est pro sua reverentia » . Itemque sacris in aris efficaci eadem ratione noster apud Deum sequester est, ut omni benedictione et gratia repleamur. Facile igitur intellectu est cur sacrosancta Tridentina Synodus asseverat salutarem Crucis virtutem per Eucharisticum Sacrificium nobis impertiri ad cotidiana nostra delenda peccata. Apostolus autem gentium copiosam plenitudinem perfectionemque declarans Sacrificii Crucis, Christum edicit una oblatione consummasse in sempiternum sanctificatos. Huius enim Sacrificii promerita, ut infinita prorsus sunt atque immensa, terminos nesciunt; ad universitatem quippe hominum spectant cuiusvis temporis, cuiusvis loci; quatenus in eo sacerdos ac victima Deus homo est; quatenus eius immolatio, eodem modo ac eius Aeterni Patris voluntati obtemperatio, perfecta omnino fuit; et quatenus ipse mortem oppetiit utpote humani generis Caput : « Vide commercium emptionis nostrae : Christus pendet in ligno, vide quanto emit; ... sanguinem fudit, sanguine suo emit, sanguine Agni immaculati emit, sanguine unici Filii Dei emit ... Emptor Christus est; pretium sanguis; possessio orbis terrarum » . 69 7 0 71 72 7 3 Haec tamen emptio non statim plenum assequitur effectum suum : oportet siquidem Christus, postquam amplissimo 68 6 9 70 71 72 73 Missale Rom., Canon. S. AUGUSTIN., De Trinit., lib. XIII, c. 19 Hebr., Y, 7. Cf. Sess. XXII. c. 1. Cf. Hebr., X, 14, S. AUGUSTIN.. Enarr. in Ps. CXLVII, n. 16. Acta Pii Pp. XII hoc sui ipsius pretio mundum redemerit, in veram reapse animorum hominum possessionem veniat. Quamobrem ut eorum redemptio ac salus, ad singulos quod attinet et ad subsequentes posteritates omnes in finem usque saeculi, opere efficiatur Deoque habeatur accepta, opus est prorsus ut singillatim hominesvitali modo Crucis Sacrificium attingant, ideoque quae ex eo eduntur merita iisdem impertían tur. Dici quodammodo potest in Calvaria Christum piacularem salutaremque instruxisse piscinam, quam suo replevit effuso cruore : at si homines eius non se mergunt in undas, atque inibi suas iniquità tum maculas non detergunt, purificati ac salvi fieri profecto nequeunt. Ut igitur in sanguine Agni singuli peccatores dealbentur,. socius Christifidelium labor requiritur. Licet enim Christus, universe loquendo, totum humanum genus morte sua cruenta Patri reconciliaverit, voluit tamen ut omnes ad Crucem suam. per sacramenta potissimum ac per Eucharistiae Sacrificium, accederent atque adducerentur, ut ab se partos ex Cruce fructus assequerentur salutares. Qua quidem actuosa singulorum participatione, quemadmodum membra divino suo Capiti cotidie magis assimulantur, sic etiam salus ex Capite profluens impertitur membris: ita quidem ut nos possimus divi Pauli iterare verba : « Christo confixus sum Cruci : vivo autem, iam non ego, vivit vero in me Christus». Sicut enim, iam alia opportunitate data, enucleate satis ex suscepto consilio ediximus, Christus Iesus « dum in Cruce emoriens, immensum Redemptionis thesaurum Ecclesiae suae, nihil ea conferente, dilargitus est; ubi de eiusmodi thesauro distribuendo agitur, id efficiendae sanctitatis opus non modo cum intaminata sua Sponsa communicat, sed ex eius etiam opera vult quodammodo oriri » . 74 7 5 Augustum autem altaris Sacrificium eximium est veluti instrumentum, quo promerita e divini Redemptoris Cruce orta credentibus distribuuntur: « quoties huius hostiae commemoratio celebratur, opus nostrae Redemptionis exercetur » . Illud 7 6 74 7 5 76 Gal., II, 19,20. Litt. Encycl. Mystici Corporis, d d. xxix Iun. MOMXLIII Missale Rom., Secreta Dom. IX post Pentee. 3>52 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tamen, nedum cruenti Sacrificii dignitatem minuat, eius potius magnitudinem necessitatemque, ut Tridentina Synodus asseverat, declarat magisque perspicuas reddit. Dum cotidie immolatur, nos admonet aliam non esse salutem, nisi in Cruce Domini Nostri Iesu Christi; eiusmodi autem Sacrificii continuationem « ab ortu ... solis usque ad occasum » Deum ipsum perfici velle, ne gloriae gratiarumque actionis intermittatur hymnus, ab hominibus idcirco Creatori debitus, quod perpetuo eius indigeant auxilio, divinique indigeant Redemptoris sanguine ad ea delenda peccata, quae eius provocant iustitiam. 77 78 79 «ii•ir tv- Expedit igitur, Venerabiles Fratres, christifideles omnes animadvertant summo sibi officio esse summaeque dignitati Eucharisticum participare Sacrificium; idque non quiescenti neglegentique animo et ad alia excurrenti atque vaganti, sed tam impense tamque actuose ut cum Summo Sacerdote arctissime coniugentur secundum illud Apostoli : « Hoc ... sentite in vobis, quod et in Christo Iesu » ; atque una cum ipso et per ipsum illud offerant, unaque cum eo se devoveant. 8 0 Christus utique sacerdos est, sed nobis non sibi sacerdos, cum vota religionisque sensus totius humani generis nomine aeterno Patri deferat; idem pariter victima est, sed nobis, c u m semet ipsum i n vicem hominis culpis obnoxii reponat. Iamvero illud Apostoli «hoc ... sentite in vobis quod et in Christo Iesu » a christianis omnibus postulat, ut eo modo animum in se referant affectum, quantum humana potest facultas, quo divini Redemptoris animus affectus erat, cum sui ipsius faciebat Sacrificium; humilem nempe referant mentis demissiönem, summaeque Dei Maiestati adorationem adhibeant, honorem, laudem gratiarumque actionem. Postulat praeterea ab " Cf. Sess. X X I I , c. 2 et can. 4 78 Cf. Gal., 7 9 MAL., I, 1 1 . 80 Philipp,, I I , 5., V I , 14. Acta Pii Pp. XII 553 iisdem tit victimae condicionem quodammodo sumant, ut semet ipsos ad Evangelii praecepta abnegent, ut paenitentiae ultro libenterque dent operam, utque admissa quisque sua detestentur et expient. Postulat denique ut omnes una cum Christo mysticam in Cruce mortem obeamus, ita quidem ut Pauli sententiam usurpare possimus: « Christo confixus sum Cruci-'».**' Quod tamen christifideles Eucharisticum participant Sacrificium, non idcirco sacerdotali etiam potestate fruuntur. Id quidem vestrorum gregum clare prae oculis ponatis omnino necesse est. Sunt enim, Venerabiles Fratres, qui hodie ad iam olim damnatos errores accedentes, doceant in Novo Testamento sacerdotii nòmine id solummodo venire, quod ad omnes spectet, qui sacri fontis lavacro expiati fuerint ; itemque praeceptum illud, quo Iesus Christus in novissima caena id Apostolis commiserat faciendum, quod ipse fecerat, ad cunctam directo pertinere christifidelium Ecclesiam ; atque exinde, deinceps tantum, hierarchicum consecutum esse sacerdotium. Quapropter populum autumant vera perfrui sacerdotali potestate, sacerdotem autem solummodo agere ex delegato a communitate munere. Quam ob rem Eucharisticum Sacrificium veri nominis « concelebrationem » existimant, ac reputant expedire potius ut sacerdotes una cum populo adstantes « concelebrent », quam ut privatim Sacrificium offerant absente populo. 82 Quantopere captiosi huius generis errores iis contradicant veritatibus, quas iam supra asseveravimus, de gradu tractantes quo sacerdos in Mystico Iesu Christi Corpore pollet, explanare supervacaneum est. Illud tamen in memoriam revocandum esse ducimus, sacerdotem nempe idcirco tantum populi vices agere, quia personam gerit Domini nostri Iesu Christi, quatenus membrorum omnium Caput est, pro iisdemque semet ipsum offert; ideoque ad altare accedere ut ministrum Christi, Christo inferiorem, superiorem autem populo. Populum contra, quippe 83 81 82 S 3 37 - Gal., II, 19. Cf. Conc. Trid., Sess. XXIII, c. L Cf. S. ROBERTUS BELI, ARM.., De Missa, I I , cap. 4 A c r i , vol. X I V , n. 14. — 2-12-947. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale qui nulla ratione Divini Redemptoris personam sustineat, neque conciliatur sit inter seipsum et Deum, nullo modo iure sacerdotali frui posse. Quae quidem fidei certitudine constant; at praeterea christifideles etiam divinam offerre hostiam, diversa tamen ratione, dicendi sunt. Id iam luculentissime nonnulli ex Decessoribus Nostris et Ecclesiae doctoribus declararunt. « Non solum, ita imm. mem. Innocentius III, offerunt sacerdotes, sed et universi fideles : nam quod specialiter adimpletur ministerio sacerdotum, hoc universaliter agitur voto fidelium » . Ac placet unum saltem ex pluribus S. Roberti Bellarmini enatis in hanc rem afferre: « Sacrificium, inquit, in persona Christi principaliter offertur. Itaque ista oblatio, consecrationem subsequens, est quaedam testificatio, quod tota Ecclesia consentiat in oblationem a Christo factam, et simul cum illo offerat ». Eucharistici quoque Sacrificii ritus ac preces haud minus clare significant atque ostendunt victimae oblationem una cum populo a sacerdotibus fieri. Non solum enim post panis ac vini oblationem sacrorum administer, ad populum conversus, significanter dicit : « Orate fratres, ut meum ac vestrum sacrificium acceptabile fiat apud Deum Patrem omnipotentem » ; sed praeterea supplicationes, quibus Deo divina offertur hostia, plurali numero plerumque eduntur; in iisdemque non semel, indicatum est, populum etiam hoc augustum participare Sacrificium, quatenus idem offerentem. Haec enim, verbi gratia, habentur: « P r o quibus tibi offerimus, vel qui tibi offerunt. ... Hanc igitur oblationem servitutis nostrae, sed et cunctae familiae tuae, quaesumus Domine, ut placatus accipias. ... Nos servi tui, sed et plebs tua sancta offerimus praeclarae Maiestati tuae de tuis donis ac datis hostiam puram, hostiam sanctam, hostiam immaculatam n . S 1 8r> 8 6 8 M ss so 87 7 De Sacio Altaris Master io, III, 6. De Missa, I, cap. 27. M issale Rom., Or commoriamur. Per Paschalia sollemnia, quibus Christi triumphus commemoratur, intimo animus noster perfunditur gaudio ; ac probe recogitare debemus nobis quoque una cum Redemptore resurgendum esse ex frigida atque inerti vita ad ferventiorem sanctioremque, plene generoseque nos donando Deo, ac miseram obliviscendo hanc terram, ut unice ad caelum aspiremus : « si consürrexistis cum Christo, quae sursum sunt quaerite, ... quae sursum sunt sapite. » 1 4 7 Pentecostes denique tempore, suis praeceptis Ecclesia suaque nos adhortatur opera, ut ad Spiritus Sancti actionem nos do! 7 * Coloss., III, 1-2 Acta Pii Pp. XII 579 ciles praebeamus; qui quidem animos nostros divina incendere caritate exoptat, ut in virtute studiosius cotidie progrediamur, atque adeo sancti simus, quemadmodum Christus Dominus eiusque Pater, qui est in caelis, sancti sunt. Liturgicus igitur annus veluti magnificus laudis hymnus habendus est, quem christianorum familia per Iesum, perpetuum conciliatorem suum, caelesti Patri admovet; sed diligens etiam ordinatamque studium a nobis postulat, quo magis in dies magisque divinum cognoscamus ac laudemus Redemptorem nostrum; itemque impensum validümque nisum atque indefessum requirit exercitium, quo eius imitemur mysteria, quo dolorum eius iter volentes ingrediamur, et quo tandem aliquando eius gloriam eiusque sempiternam participemus beatitatem. Ex praeceptis hisce, quae usque adhuc tradidimus, luculenter apparet, Venerabiles Fratres, quantum a germana ac sincera Liturgiae ratione ii aberrent nostrorum temporum scriptores, qui, elatioris mysticae disciplinae decepti specie, asseverare audeant non attendendum esse Christum historicum, sed a pneumaticum, vel glorificatami » ; itemque affirmare non dubitent, in christifidelium pietate exercenda, Christum, inducta mutatione, quasi e sua sede deiectum esse, cum Christus glorificatus, qui vivit et regnai in saecula saeculorum et sedet ad dexteram Patris, occultata s sit, in eiusque locum Christus ille sit invectus, qui terrenam hanc vitam degebat. Quamobrem nonnulli eo usque procedunt, ut Divini Redemptoris imagines in Cruce dolentis ex sacris aedibus removere expetant. p Attamen falsa eiusmodi commenta sanae omnino obstant doctrinae, a maioribus traditae. « Credis in Christum, natum in carne, ita S. Augustinus, et pervenies ad Christum natum de Deo, Deum apud Deum » . Sacra autem Liturgia totum nobis Christum proponit in omnibus suae vitae condicionibus: eum nempe, qui Aeterni Patris est Verbum, qui e Deipara Virgine nascitur, qui veritatem nos docet, qui aegrotos sanat, qui mae1 4 8 M 8 . S . AUGUSTIN., Enarr. in Ps. CXXIII, n. 2 580 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rore affectos solatur, qui dolores patitur, qui moritur ; ac deinde qui ex triumphata morte resurgit, qui in caeli gloria regnans Paraclitum in nos immittit Spiritum, qui perpetuo denique in sua Ecclesia vivit: « Iesus Christus heri et hodie: ipse et in saecula » . Ac praeterea non modo eum nobis imitandum praebet, sed magistrum etiam ostendit, cui pronas demus aures, pastorem, quem sequamur; ac salutis nostrae conciliatorem, sanctitatis nostrae principium, et Mysticum Caput, cuius nos membra vita sua früentia sumus. Quoniam vero acerbi eius cruciatus praecipuum constituunt mysterium, ex quo salus nostra oritur, catholicae fidei consentaneum est in maxima illud sua luce poni; est siquidem divini cultus veluti centrum, cum Eucharisticum Sacrificium cotidie illud repraesentet et innovet, et cum Sacramenta omnia arctissimo vinculo Cruci coniungantur. Quapropter liturgicus annus, quem Ecclesiae pietas alit ac comitatur, non frigida atque iners earum rerum repraesentatio est, quae ad praeterita tempora pertinent, vel simplex ac nuda superioris aetatis rerum recordatio. Sed potius est Christus ipse, qui in sua Ecclesia perseverat, quique immensae misericordiae suae iter pergit, quod quidem in hac mortali vita, cum pertransiit benefaciendo, ipse pientissimo eo consilio incepit, ut hominum animi mysteria sua attingerent ac per eadem quodammodo viverent; quae profecto mysteria, non incerto ac subobscuro eo modo, quo recentiores quidam scriptores effutiunt, sed quo modo catholica doctrina nos docet, praesentia continenter- adsunt atque operantur; quandoquidem, ex Ecclesiae Doctorum sententia, et eximia sunt christianae perfectionis exempla, et divinae gratiae sunt fontes ob merita deprecationesque Christi, et effectu suo in nobis perdurant, cum singula secundum indolem cuiusque suam salutis nostrae causa suo modo exsistant. Accedit quod pia Mater Ecclesia, dum Redem1 4 9 150 151 149 , 5 ;;,! Hebr., XIII, 8. ° S. THOM., Summa Theol,, I I I , q. X L I X et q. L X I I , art 5. Gì. Acta, X. 38. 581 Acta Pii Pp. XII ptoris nostri mysteria nobis proponit contemplane!a, precibus suis superna ea dona efflagitat, quibus filii sui eorundem mysteriorum spiritu quam maxime ex virtute Christi imbuantur. Cuius quidem afflatu et virtute nos possumus, per sociam voluntatis nostrae operam, vitalem vim nobis assumere, sicut palmites ex arbore atque ex capite membra; itemque nos pede temptim laborioseque transformare possumus « in mensuram aetatis plenitudinis Christi ». 352 Per liturgici anni decursum non modo Iesu Christi mysteria, sed Sanctorum etiam caelitum festa celebrantur. Quibus in festis, etsi de inferiore ac subiecto ordine agitur, Ecclesia tamen semper eo contendit, ut nempe sanctitatis exempla christifidelibus proponat, quibus iidem permoti, Divini ipsius Redemptoris virtutibus se exornent. Etenim sanctorum caelitum, in quorum virtutibus ipsa Iesu Christi virtus varia ratione resplendet, nos imitatores simus oportet, sicut eius ipsimet imitatores fuere. In aliis siquidem apostolatus studium refulsit, in aliis vero nostrorum heróum fortitudo ad sanguinis usque effusionem viguit; in aliis constans vigilantia enituit, qua divinum praestolabantur Redemptorem, in aliis autem virginalis splenduit animi candor ac modesta praestitit christianae humilitatis suavitas ; in omnibus denique incensissima efferbuit erga Deum, erga proximos caritas. Quae omnia sanctitudinis decora sacra Liturgia nostros ante oculos ponit, ut eadem salutariter intueamur, et ut « quorum gaudemus meritis, accendamur exemplis». Oportet igitur retinere « in simplicitate innocentiam, in caritate concordiam, modestiam in humilitate, diligentiam in administratione, vigilantiam in adiuvandis laborantibus, misericordiam in fovendis pauperibus, in defendenda veritate constantiam, in disciplinae 153 152 Eph., IV, 13. 153 Missale Rom., Collecta III Missae pro plur. Martyr, extra T P. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale hm severitate censuram, ne aliquid ad exemplum bonorum factorum desit in nobis. Haec sunt enim vestigia, quae nobis Sancti, revertentes in patriam, reliquerunt, ut illorum semitis inhaerentes, sequerentur et gaudia». Ut autem nostri quoque sensus salubriter excitentur, vult Ecclesia nostris in templis sanctorum caelitum imagines proponantur, semper tamen eadem ratione permota, ut nempe « quorum colimus imagines, virtutes imitemur » . At aliud praeterea est, cur sanctis caelitibus a christiano populo habeatur cultus, ut scilicet eorum imploretur auxilium, et cr quorum delectaríiur praeconiis, subleventur eorum patrociniis » / Inde facile eruitur, cur sacra Liturgia plurimas precum formulas nobis praebeat, quibus sanctorum caelitum patrocinium invocetur. 354 155 5 6 Sanctos autem inter caelites praestantiore modo colitur Deipara Virgo Maria. Eius siquidem vita, ex munere divinitus accepto, Iesu Christi mysteriis arctissime inseritur,- ac nemo profecto Incarnati Verbi vestigiis propius quam illa atque efficacius institit, nemo maiore gratia potestateque fruitur apud Cor Sacratissimum Filii Dei, ac per illud apud caelestem Patrem. Ipsa Cherubimis ac Seraphimis sanctior est, ac prae ceteris caelitibus ampliore prorsus poti tur gloria, cum sit «gratia plena», sitqüe Dei genitrix, nobisque felici partu suo dederit Redemptorem. 'Ut est igitur « Mater misericordiae, vita, dulcedo et spes nostra », ad eam clamemus omnes « gementes et flentes in hac lacrimarum vallé » , ac nos nostraque omnia patrocinio eius fidentes concredamus. Ipsa Mater nostra exstitit, cum Divinus Redemptor sui ipsius sacrificium perageret; atque adeo, hoc quoque titulo, eius nos filii sumus. Omnes nos. ipsa virtutes docet; nobisque suum porrigit Filium, unaque cum eo 157 1 5 8 S . BEDA VENER., Rom. sub d. LXX in solemn. omnium Sanet. Missale Rom., Collecta Missae S. Ioan. Damascen. S. BERN., Sermo II in festo omnium Sanet. " L u c , I, 28. ) ; < )£S ! 583 Acta Pii Pp. XII cuncta, quibus indigemus, auxilia, quandoquidem Deus « totum nos habere voluit per Mariam » . Per liturgicum hoc iter, quod denuo singulis annis nobis patet, Ecclesiae opera, sanctitatis effectrice, permoti, ac subsidiis exemplisque roborati sanctorum caelitum, imprimisque immaculatae Virginis Mariae, « accedamus cum vero corde, in plenitudine fidei, adspersi corda a conscientia mala et abluti corpus aqua munda » , ad « Sacerdotem Magnum » , ut cum eo vivamus et consentiamus, ac possimus per ipsum penetrare « usque ad interiora velaminis » , ibique caelestem per omne aevum honorare Patrem. Talis est sacrae Liturgiae natura et ratio; ea nempe ad Sacrificium pertinet, ad Sacramenta, ad Deoque tribuendas laudes ; atque itidem spectat ad nostrorum animorum cum Christo coniunctionem et ad eorum sanctimoniam per Divinum Redemptorem adipiscendam, ut Christus honoretur, ac per ipsum et in ipso Sanctissima Trinitas : G l o r i a P a t r i e t F i l i o e t S p i r i t u i 1 5 9 1 6 0 m 162 Sancto. IV Quo facilius errores traiectionesque veritatis, de quibus supra verba fecimus, ab Ecclesia arceantur, et quo tutioribus normis ducti christifideles queant liturgicum apostolatum, uberibus cum fructibus, ad rem deducere, opportunum putamus, Venerabiles Fratres, aliquid adicere, quod propositam doctrinam ad usum adiungat. Cum de germana sinceraque pietate egimus, asseveratum a Nobis est, inter sacram Liturgiam ceterasque religionis actiones — si modo eaedem recto ordine contineantur ad rectamque propositum spectent — veram repugnantiam interesse non posse ; immo quaedam esse pietatis exercitia, quae Ecclesia clero religiosisque sodalibus summopere suadeat. 1 5 9 160 1G1 102 S. B E R N . , in Nativ. B. M. V., 7. Hebr.,, X, 22. Ibidem, X, 21. Ibidem, VI, 19. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 584 Iamvero ab huiusmodi exercitiis christianum quoque populum non alienum esse volumus. Haec autem sunt, ut praecipua tantum attingamus, spiritualium rerum meditatio, diligens sui ipsius recognitio ac censura, sacri secessus aeternis commentandis rebus instituti, piae ad Eucharistica tabërnacula salutationes, ac peculiares illae preces supplicationesque in honorem Beatae Virginis Mariae habitae, in quibus, ut omnes norunt, Mariale excellit Rosarium. Multiplicibus hisce pietatis formis Spiritus Sancti afflatus et actio non adesse non possunt; eo enim spectant, ut animos nostros, etsi varia ratione, ad Deum convertant ac dirigant, ut eos a peccatis expient ad virtutemque excitent assequendam, ut denique ad sincerae pietatis studium salutariter instimulent, cum eos ad aeternas meditandas veritates assuescant, et ad mysteria contemplanda divinae humanaeque Christi naturae aptiores reddant. Ac praeterea, cum impensius in christifidelibus spiritualem vitam alant, eos ad publica participanda sacra uberioribus cum fructibus inducunt, atque a periculo prohibent, quominus liturgicae preces in inanes ritus dilabantur. Ne desistatis igitur pro pastorali diligentia vestra, Venerabiles Fratres, eiusmodi pietatis exercitia commendare ac fovere, ex quibus procul dubio populo vobis credito salutiferi non poterunt non oriri fructus. Idque potissimum ne permittatis — quod nonnulli profitentur, vel renovandae Liturgiae specie decepti, vel effutientes liturgicos dumtaxat ritus efficacia dignitateque pollere — ut templa nempe per horas, publicis sacris non destinatas, occlusa permaneant, quemadmodum in quibusdam regionibus iam evenit; ut Augusti Sacramenti adoratio ac piae ad Eucharistica tabernacula salutationes neglegantur ; utque admissorum confessio, quae pietatis tantum causa peragatur, dissuadeatur; ac cultus Deiparae Virginis, qui ex sanctorum virorum sententia index est « praedestinationis », in iuvenili praesertim aetate ita posthabeatur, ut pedetemptim deferveat 163 165 Cf. C. I. C, can.. 125. Acta Pii Pp. XII 585 atque languescat. Istiusmodi agendi rationes venenati sunt fructus, christianae pietati detrimentosi quam maxime, qui ex infectis sanae arboris ramis oriuntur; succidendi igitur sunt, ut vitalis arboris sucus suaves queat solummodo optimosque alere fructus.. Quia vero opiniones, quae de frequentiore admissorum confessione a nonnullis manifestantur, a Spiritu Christi eiusque intaminatae Sponsae sunt prorsus alienae vitaeque spirituali reapse funestae, ea in memoriam revocamus, quae hac super eausa in Encyclicis Litteris M y s t i c i C o r p o r i s dolenti animo eonscripsimus ; atque iterum iterumque instamus ut, quae ibi gravissimis verbis exposuimus, ea gregibus vestris imprimisque sacerdotii candidatis iuvenique clero, serio meditanda ac docili animo exsequenda proponatis. Peculiari autem modo contendite, ut sacrum secessum menstruum, ac spirituales illas exercitationes, pietatis excolendae causa per statos dies susceptas, quam plurimi participent non modo ex clero, sed ex laicorum etiam ordine, atque ex iis praesertim, qui in religiosa sodalicia, vel in Actionis Catholicae agmina sint adsciti. Ut iam supra diximus, spirituales eiusmodi exercitationes valde utiles, immo etiam necessariae sunt ad sinceram pietatem animis instillandam, ad eosdemque ita sanctitate morum conformandos, ut ex sacra Liturgia efficaciora possint uberioraque educere beneficia. Ad diversas vero rationes quod attinet, quibus eaedem fieri solent, omnibus exploratum perspectumque sit in terrestri Ecclesia, haud secus ac in caelesti, mansiones multas esse ; &tque asceticam disciplinam peculiare alicuius arbitrium esse non posse. Unus Spiritus est, qui tamen « ubi vult spirat » ; ac per varia dona variaque itinera animos, ab se collustratos, -ad sanctimoniam assequendam dirigit. Eorum autem libertas supernaque in iisdem Spiritus Sancti actio res sacrosancta esto, quam nemini quovis titulo liceat perturbare vel proculcare. 1 6 4 1 6 5 1M 1 6 5 Cf. IOAN., X I V , 2 . IOAN., I I I . S 39 - ACTA, vol. XIV, n. H. — 2-12-947. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 586 Id tamen perspicuum est, spiritualia eiusmodi exercitia, quae Sancti Ignatii ratione ac norma peragantur, ob miram suam efficacitatem, a Decessoribus Nostris plene probata vehementerque commendata fuisse. Ea Nos quoque pari ratione probavimus ac commendavimus ; quod quidem in praesens libenter iteramus. Verumtamen oportet omnino afflatus ille, quo quisque ducatur ad peculiaria peragenda pietatis exercitia, a Patre luminum oriatur, ex quo omne datum optimum et omne donum perfectum descendit; cuius quidem rei index profecto efficacitas erit, qua haec exercitia efficere poterunt, ut divinus cultus cotidie magis adame tur ac latius promoveatur, utque christifideles impensiore desiderio compellantur ad Sacramenta rite participanda et ad omnes res sacras debito obsequio debitoque honore prosequendas. Quodsi contra, divini cultus principiis ac' normis impedimenta praebeant, vel iisdem obstent atque officiant, tum procul dubio existimandum est eadem non recto consilio, non prudenti studio ordinari ac dirigi. 166 Alia praeterea pietatis exercitia habentur, quae, quamvis ad sacram Liturgiam districte iure non pertineant, peculiari tamen momento dignitateque pollent, ita ut in liturgicum ordinem quodammodo inserta censeantur, et ab hac Apostolica Sede sacrorumque Antistitibus etiam atque etiam comprobata sint ac dilaudata. Quorum in numerum supplicationes referuntur, quae vel per mensem Maium ad Deiparam Virginem, vel por Iunium mensem ad Sacratissimum Cor Iesu admoveri solent, itemque novendiales vel triduanae preces, ac Iesu Christi ad Calvariam iter per stationes recolitum, nec non cetera eiusmodi. Haec pietatis opera, quoniam christianum excitant populum tum ad Paenitentiae Sacramentum adsidue frequentandum et ad Eucharisticum rite pieque participandum Sacrificium divinamque Mensam, tum ad Redemptionis nostrae mysteria meuitanda et ad praeclara sanctorum caelitum imitanda exempla, 106 Cf IAC . I. 17 Acta Pii Pp. XII 587 idcirco, salutari non sine fructu, liturgici cultus nos participes efficiunt. Quamobrem perniciosam rem egerit ac fallacia plenam, qui sibi temerario ausu sumpserit haec omnia pietatis exercitia reformare, eaque ad liturgicorum rituum rationes ac modos solummodo reducere. Necesse tamen est ut sacrae Liturgiae afflatus eiusque praecepta ita in eadem valeant salubriter, ut nihil prorsus inducatur, quod ineptum sit, vel Dei domus indignum decore, vel denique sacris sit peragendis detrimentosum, sanaeque pietati obstet. Curate igitur, Venerabiles Fratres, ut haec germana sinceraque pietas vestros sub oculos cotidie magis adaugeatur, atque uberius usque florescat. Idque potissimum ne gravemini menti omnium inculcare, christianam nempe vitam non in multis variisque precibus ac pietatis exercitiis consistere, sed in eo potius, quod haec ad spiritualem christifidelium profectum, ideoque ad totius Ecclesiae incrementum reapse conferant. Siquidem Aeternus Pater « elegit nos in ipso [Christo], ante mundi constitutionem ut essemus sancti et immaculati in conspectu eius » . Precationes igitur nostrae pietatisque exercitationes omnes eo contendant oportet, ut spirituales vires nostras ad supremum eiusmodi nobüissimumque exsequendum propositum convertant ac dirigant. 1 6 7 4fe *k 4fe Vos autem enixe adhortamur, Venerabiles Fratres, ut erroribus ac fallaciis remotis, iisque omnibus prohibitis, quae veritatem rectumque ordinem egrediantur, ea incepta provehatis quae altiorem populo impertiant sacrae Liturgiae cognitionem; ita quidem ut ipse aptius queat atque facilius divinos ritus eo animo participare, quo christianos addeceat. Imprimisque enitendum est, ut omnes debito obsequio debitaque fide decretis obtempèrent, quae vel Tridentina Synos 167 Ephes., I, 4, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 588 dus, vel Romani Pontifices ac Sacrum Consilium tutandis ritibus praepositum ediderint, et quae liturgici libri ad externam publici cultus actionem quod attineat, statuerint. In omnibus Liturgiae rebus tria haec potissimum ornamenta splenjdescere debent, de quibus Decessor Noster loquitur Pius X: sanctitudo nempe, quae a quovis profano afflatu abhorreat; rectae imagines ac formae, quibus genuinae optimaeque artes inserviant ac famulentur; universitatis denique ratio, quae — ' legitimis servatis peculiarium regionum moribus ac consuetudinibus — catholicam Ecclesiae unitatem patefaciat. Cupimus autem etiam atque etiam commendare sacrarum aedium sacrorumque altarium decus. Divina illa sententia se quisque sentiat animatum : « Zelus domus tuae comedit me » ; ac pro viribus contendat, ut omnia, sive in sacris aedificiis, sive in vestibus ac liturgica supellectili, etsi non divitiarum copia splendoreque niteant, munda sint tamen atque apta, cum Omnia sint Divinae Maiestati dicata. Quodsi iam supra non rectam eorum rationem reprobavimus, qui, specie redintegrandae antiquitatis, sacras imagines ex templis prohibere velint, at heic officio Nostro consentaneum putamus haud bene conformatam eorum reprehenderé pietatem, qui in aedibus divino cultui destinatis ac vel in ipsis altaribus multiplicia simulacra et effigies, nulla adhibita iusta causa, venerationi proponant, qui reliquias legitima auctoritate non recognitas ostentent, qui denique peculiares parvique momenti res urgeant, dum praecipuas ac necessarias neglegant, atque adeo religionem in deridiculum vertant, eiusque cultus gravitatem minuant. 168 1 6 9 In memoriam quoque decretum illud revocamus « de novis . cultus seu devotionis formis non introducendis » ; quod quidem, ut religiose observetur, vigilantiae vestrae commendamus. Ad res músicas quod attinet, certae praeclaraeque normae in Liturgia religiose serventur, quas Apostolica haec Sedes edi170 1 6 S 165 1 7 0 Cf. Litt. Apost. Motu Proprio Tra le sollecitudini, d., d. xxii Nov. a. MOMIII. Psalm. LKVIII. 1 0 ; IOAN., I I , 17. Suprema S Congr. S. Officii : Decretum d. d xxvi Maii MCMXXXVII. 589 Acta Pii Pp. XII dit. Gregoriani concentus, quos Romana Ecclesia ut rem propriam habet, utpote antiquitus a maioribus acceptam ac per saeculorum decursum sub impensam suam tutelam custoditam, quosque christifidelibus ut rem itidem propriam proponit, atque etiam in nonnullis Liturgiae partibus omnino praescribit, non modo sacrorum Mysteriorum celebrationem magis decoram magisque sollemnem efficiunt, sed summopere etiam conferunt ad adstantium fidem pietatemque adaugendam. Quam ad rem Decessores Nostri imm. mem. Pius X et Pius XI decrevere — idque Nos libenter auctoritate Nostra confirmamus — ut in sacris Seminariis religiosisque Institutis Gregorianus cantus diligenter studioseque coleretur, utque, praecipua saltem apud templa, veteres cantorum Scholae restituerentur; quod quidem haud paucis in locis felici cum exitu factum est. 171 172 Praeterea « quo actuosius fideles divinum cultum participent, cantus Gregorianus, in iis quae ad populum spectant, in usum populi restituatur. Ac revera pernecesse est ut fideles, non tamquam extranei vel muti spectatores, sed penitus Liturgiae pulchritudine affecti, sic caerimoniis sacris intersint ... ut vocem suam sacerdotis vel Scholae vocibus, ad praescriptas normas, alternent; quod si auspicato contingat, iam non illud eveniet ut populus aut nequaquam, aut levi quadam demissoque murmure communibus precibus, liturgica vulgarive lingua propositis, vix respondeat». Coetus, qui intento animo altaris Sacrificio interest, in quo Servator noster una cum filiis suis, sacro cruore redemptis, immensae caritatis suae epithalamium canit, silere procul dubio non potest, quandoquidem (( cantare amantis est » , et quemadmodum iam antiquitus in proverbium venit, « qui bene cantat, bis orat ». Itaque militans Ecclesia, populus nempe una cum Clero, triumphantis Ecclesiae canticis Angelorumque choris suam inserit vocem, omnesque simul magnificum aeternumqüe Sanctissimae Trinitati conci173 1 7 4 1 7 1 1 7 2 1 7 3 1 7 4 Cf. Pius X, Litt. Apost. Motu Proprio Tra le sollecitudini. Cf. Pius X, loc. cit.; Pius XI, Const. Divini cultus, II, V. Pius XI, Const. Divini cultus, IX. S. AUGUSTIN., Serm. CGCXXXVI, n. !.. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 590 riunt laudis hymnum, secundum illud : « cum quibus et nostras voces ut admitti iubeas deprecamur » , Haud tamen asseverari potest hodiernae musices modos atque concentus ex catholicae religionis cultu omnino removendos esse. Quin immo, si nihil iidem habeant, quod profanum sapiat, vel loci ac liturgicae actionis sanctitatem dedeceat, neque ex inani quodam studio miri atque insoliti oriantur, tum ^oportet profecto eis templa nostra pateant, cum ad sacrorum rituum splendorem mentesque ad altiora elevandas simulque ad veram animi refovendam pietatem haud parum conferre queant. Vos adhortamur etiam, Venerabiles Fratres, ut popularis ad religionem pertinens cantus cura vestra promoveatur; atque ea servata, quae par est, dignitate, diligenter effectus detur, cum christianorum multitudinis fidem pietatemque facile exacuat atque incendat. Concordes amplissimique plebis nostrae concentus caelum ascendant veluti resonanti s maris fragor, atque cor unum et animam unam canora elataque voce significent, ut fratres addecet eiusdemque Patris filios. Quod autem de rebus musicis diximus, idem fere de ceteris nobilibus artibus dicendum est, ac praesertim de architecturae ac de sculpturae picturaeque artibus. Eecentes imagines ac formae, ad materiam aptiores, ex qua hodie coniiciuntur, non sunt generali modo atque ex praeiudicata opinione spernendae ac reiciendae; sed rationibus illis aequabiliter ac recte compositis, quae neque ad nudam contendant rerum imitationem, nec ad nimium « symbolismum », quem vocant, ac necessitatibus potius spectatis christianae communitatis, quam peculiari artificum iudicio atque ingenio cuiusque suo, oportet omnino eam nostro-. rum temporum artem liberum habere campum, quae sacris aedibus sacrisque ritibus debita reverentia debitoque honore inserviat; ita quidem tit eadem ad mirabilem illum gloriae concentum, quem summi viri per revoluta iam saecula catho1 7 5 176 177 175 " Missale Rom.., Praefatio 8 177 Cf. S. AMBROS., Hexameron, I I I , o, 23. Cf. Act., IV, 32. Acta Pii Pp. XII 591 licae fidei cecinere, suam queat adiungere vocem. Facere tamen non possumus quin, pro officii Nostri conscientia, eas imagines ac formas, recens a nonnullis inductas, deploremus ac reprobemus, quae sanae artis deformationes depravationesque videantur, quaeque etiam nonnumquam decori, modestiae ac pietati christianae aperte répugnent, sensumque vere religiosum misere offendant; hae quidem a nostris templis arcendae prorsus atque expellendae sunt, ut « generatim quidquid a sanctitate loci absonum sit». Pontificiis normis ac decretis insistentes, curate diligenter, Venerabiles Fratres, ut eorum artificüm mentem animumque collustretis ac dirigatis, quibus hodie concredatur munus, tot templa, belli vi diruta, vel penitus deleta, restituendi vel rursus aedificandi; queant ipsi ac velint ex divina religione modos rationesque haurire, quae aptius ac dignius cultus necessitatibus respondeant; ita enim feliciter eveniet, ut humanae artes, quasi e caelo datae, serena luce splendeant, ad civilem hominum cultum summopere pertineant, et ad Dei gloriam conferant animorumque salutem. Siquidem ingenuae artes tum reapse ad religionem conformantür, cum « quasi ancillae nobilissimae divino cultui inserviant » . At est aliquid etiam maiorisque momenti, Venerabiles Fratres, quod peculiari modo sedulitati studioque vestro apostolico commendemus. Quidquid ad externum religionis cultum attinet suam profecto habet gravitatem; attamen pernecesse potissimum est christianos Liturgiae vitam vivere, eiusque supernum alere ac ref o vere afflatum. Alacriter igitur consulite ut adolescens clerus, cum ad ascéticas, theologicas, iuridicas ac pastorales disciplinas instituitur, ita etiam concordi ratione conformetur, ut sacras caerimonias intellegat, earum maiestatem pulchritudinemque percipiat, easque normas diligenter addiscat, quas rubricas vocant. Idque non modo culturae causa, non ea solummodo ratione, ut 178 1 7 9 178 1 7 3 C. I. O., can. 1178. Pius XI, Const. Divini cultus. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 592 debito ordine, decore dignitateque sacrorum alumnus religionis ritus peragere aliquando valeat, sed ea praesertim, ut arctissima cum Christo sacerdote coniunctione devinctus educetur, ac sanctus fiat sanctitatis administer. Eo quoque omni ope contendite, ut iis rationibus atque adiumentis, quae prudentia vestra ad rem aptiora iudicaverit, clerus populusque mentium animorumque unitate inter se copulentur; atque adeo christiana plebs Liturgiam tam actuose participet, ut haec reapse sacra actio fiat, in qua sacerdos, qui praesertim in sibi credita paroecia animorum curae incumbit, cum populari coetu consociatus, debitum tribuat aeterno Numini cultum. Ad hoc aptius assequendum haud parum profecto conferet probos beneque excultos pueros ex quavis civium classe accurate seligere, qui sponte libenterque accedentes, rite, sedulo studioseque altari inserviant ; quod quidem munus a parentibus altioris etiam ordinis altiorisve culturae magni aestimari debet. Quodsi opportune hi iuvenes excolantur, ac vigilanti sacerdotum cura ad creditum sibi ministerium statutis horis reverenter constanterque obeundum excitentur, tum facile eveniet ut novi ex iisdem sacerdotii candidati oriantur; neque id misere continget, quod Clerus interdum in catholicorum etiam regionibus lamentatur, ut ii nempe omnino desiderentur, qui sibi in augusto conficiendo Sacrificio respondeant ac famulentur. Studiosissima navitate vestra id imprimis efficite, ut christifideles omnes Eucharistico intersint Sacrificio; quo autem uberiores inde hauriant salutíferos fructus, eos sedulo admo nete ut legitimis modis omnibus, de quibus supra scripsimus, pie illud participent. Augustum altaris Sacrificium divini cultus praecipua actio est; oportet igitur christianae etiam pietatis sit fons ac veluti centrum. Apostolico autem studio vestro numquam vos satisfecisse reputate, nisi cum filios vestros freque^ tissimos videritis ad caeleste convivium accedere, quod est sacramentum pietatis, signum unitatis, vinculum caritatis. 180 1 8 0 Cf. S. AUGUSTIN., Tract. XXVI in Ioan., 18 Acta Pii Pp. XII 59£ Ut vero supernis hisee muneribus ditioribus usque christianus populus potiri valeat, de pietatis thesauris, quos sacracontinet Liturgia, eum docete diligenter per opportunas conciones, ac praesertim per dissertationes et acroases certis temporibus indictas, per peculiares coetus studii causa in hebdomadam productos ac per cetera huiusmodi. Qua in re vobis ii profecto praesto erunt, qui in Actionis Catholicae ordinibus, militant, cum semper parati sint adiutricem Hierarchiae praestare operam ad Iesu Christi Regnum provehendum. At prorsus opus est hisce omnibus in rebus intentò vigiletisanimo, ne in agrum dominicum veniat inimicus et superseminet zizania in medio tritici; hoc est ne irrepant in greges vestros subtiles illi perniciosique errores, qui falsus m y s t i c i s m u s ac noxius q u i e t i s m u s audiunt — qui quidem errores iam a Nobis, ut nostis, reprobati sunt — itemque ne animos seducat periculosus quidam H u m a n i s m u s , neve fallax doctrina inducatur ipsam pertürbans catholicae fidei notionem, neve denique nimium restitüendae in liturgicis rebus antiquitatis studium. Parique diligentia curate, ne falsa commenta eorum propagentur, qui perperam reputent ac doceant humanam Christi naturam clarificatam reapse ac semper praesentia sua in « iustificans » habitare, ac vel etiam unam ac numero eamdem, ut dicitur, gratiam coniungere Christum cum Mystici eiusCorporis membris. 181 182 Numquam vobis ob emergentes difficultates animus desit, numquam pastoralis decidat sollertia vestra. « Canite tuba in Sion, ... vocate coetum, congregate populum, sanctificate Ecclesiam, coadunate senes, congregate parvulos et sugentesubera » , omnique ope efficite ut ubique gentium christifidelibus templa stipentur et arae, qui quidem utpote viva membra divino suo Capiti copulata, Sacramentorum gratiis reficiantur, et una cum eo et per eum augustum celebrent Sacrificium^ Aeternoque Patris debitas laudes tribuant. 1 8 3 1 8 1 Cf. MATTH., X I I I , 24-25. 1 8 2 Litt. Encycl. Mystici Corporis. 1 8 3 IOEL, I I , 15-16. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale m .AA. J¿» ^¡L. *7V "TV W Haec habebamus, Venerabiles Fratres, quae vobis scriberemus; idque facimus eo consilio ducti, ut Nostri vestrique filii satius intellegant plurisque faciant pretiosissimum thesaurum, qui in sacra Liturgia continetur : Eucharisticum nempe Sacrificium, Crucis Sacrificium repraesentans et renovans; Sacramenta, quae divinae gratiae divinaeque vitae rivuli sunt; ac laudis hymnum, quem terra caelumque cotidie ad Deum extollunt. Nobis autem fore sperare licet, ut haec hortamenta Nostra segnes ac renitentes moveant non modo ad impensius ac rectius Liturgiae studium, sed ad eius etiam supernum afflatum in actione vitae refovendum, secundum illud Apostoli : « Spiritum nolite extinguere » . Quos vero quaedam immoderatio ad res interdum dicendas vel faciendas compellit, quas Nos dolentes probare non possumus, eis S. Pauli monita iteramus: «Omnia autem probate; quod bonum est, tenete » ; eosque paterno admonemus animo ut suam velint cogitandi agendique rationem ex christiana doctrina sumere, quae praeceptis conformatur intaminatae Iesu Christi Sponsae Sanctorumque Matris. Illud autem in omnium memoriam revocamus, oportere scilicet omnino generosa fidelique voluntate sacris obtemperare Pastoribus, qui quidem iure pollent officioque tenentur totam, imprimisque spiritualem, moderandi Ecclesiae vitam : « Obedite praepositis vestris et subiacete eis. Ipsi enim pervigilant quasi rationem pro animabus vestris reddituri, ut cum gaudio hoc faciant, et non gementes » , Deus, quem colimus, et qui «non est dissensionis Deus, sed pacis » , benignus nobis omnibus concedat ut, una mente unoque animo, hoc in terrestri exsilio sacram participemus Litur- • ' „ - -u 1 8 4 1 8 5 1 8 6 1 8 7 184 185 186 187 I Thess., V, Ib Ibidem, V, 21. Hebr., XIII, 17. / Cor., XIV, 33. Acta Pii Pp. XII 595 giam, quae sit veluti praeparatio quaedam atque auspicium caelestis illius Liturgiae, qua, ut confidimus, una cum summa Dei Genitrice dulcissimaque Matre nostra, aliquando concinemus : « Sedenti in throno et Agno : benedictio et honor et gloria et potestas in saecula saeculorum » . Qua laetissima spe freti, vobis singulis universis, Venerabiles Fratres, ac gregibus vigilantiae vestrae concreditis, divinonörum munerum auspicem, peculiarisque benevolentiae Nostrae testem, Apostolicam Benedictionem amantissime impertimus. Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die xx mensis Novembris, anno MDCCCCXXXXVII, Pontificatus Nostri nono. 1 8 8 PIUS PP. XII Apoc, V, 13 596 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale I INDEX Litterarum E n c y c l i c a r u m « Mediator Dei et h o m i n u m » INTRODUCTIO (pp. 521-525) PAG, Munus sacerdotale Christi Sacra Liturgia continuatur Studium et renovatio liturgica ab Ecclesia laudatur et promovetur . . Specialis tamen directio Summi Pontificis necessaria Peccatur enim defectu et excessu, imo cum periculo puritatis fidei . . Ob conditiones singulares Ecclesiae Occidentalis, res erit praecipue de liturgia latina Momentum argumenti ob populorum discordiam 521 522 524 524 524 525 PARS PRIMA (pp. 525-547) LITURGIAE INDOLES, ORTUS, PROGRESSUS I - LITURGIA EST C U L T U S P U B L I C U S (pp. 525-530) Homo religionis virtute Deum privatim et publice colere tenetur . . . Cultus publicus in Vet. Test, ab ipso Deo ordinatur In Novo Test. Verbum incarnatur ut sit Summus Pontifex : venerando Deum, sanctificando homines. Quod munus exercet per totam vitam, maxime in Coena et in Cruce In caelo munus sacerdotale continuat : per se intercedendo apud Patrem : per Ecclesiam quoque, quam fundavit in Cruce Ecclesia munus sacerdotale Christi perennai, quia in ea et per eam Christus Sacerdos operatur Inde Liturgia est cultus totius Corporis Mystici : Capitis et membrorum Liturgica actio ipsius Ecclesiae incipit post Ecclesiam conditam : . . Cultu publico, qui paulatim caerimoniis formulisque ditatur; Sacramentis et Sacramentalibus, quibus tota vita humana sanctificatur II - LITURGIA E S T C U L T U S EXTERNUS 525 526 526 527 527 528 529 529 ET INTERNUS (pp. 530-537)^ Cultus externus 530 Elementum praecipuum Liturgiae cultus internus 531 Liturgia igitur supponit sanctitatem fidelium; quae prae ceteris efficitur ex opere operato Sacrificii Eucharistici ac Sacramentorum, et ex opere operantis Ecclesiae 532 * Art utilitatem lectorum Index proponitur. Index 597 PAG. Minime autem excluditur pietas personalis : inde nulla oppositio inter pietatem quam vocant obiectivam et subiectivam Imo pietas subiectiva necessaria, ut Sacramenta et Altaris Sacrificium debitam efficaciam habeant Et sicut pietas personalis fit sterilis sine Sacrificio Altaris ac Sacramentis, ita Sacrificii ac Sacramentorum participatio languescit sine meditatione et spiritualibus exercitiis Exercitia autem illa actuosa sint oportet, quibus omnes hominis actiones ad Dei cultum ordinentur Inde oritur aequilibrium concors in Corpore Mystico . . . . . . Et pietas privata iuvabit ad augmentum cultus publici in bonum totius Corporis Ecclesiae . Quare reiciendae variae falsae oppositiones nostris temporibus inventae Et gravi de causa commendantur ab Ecclesia meditatio ac spiritualia exercitia 532 533 534 535 536 536 537 537 III - LITURGIA E S T PRAE CETERIS RES ECCLESIAE HIERARCHICAE (pp. 538-541) Quia Liturgia, concredita imprimis sacerdotibus ut Christi vicariis et administris, ab Ecclesiae auctoritate pendet Insuper arcta connexio Liturgiae et Dogmatis idem postulat : magis lex credendi statuit legem supplicandi quam lex supplicandi legem credendi IV - LITURGIAE PROGRESSUS E T INCREMENTUM • (pp. 541-543) Salvis substantialibus, ad Liturgiae progressum ius peculiare competit Ecclesiae Elementa quidem divina mutari nequeunt ; humana tamen mutari possunt secundum conditiones locorum ac temporum Causae progressus ac mutationum : profundior intelligentia mysteriorum fidei, evolutio disciplinae ecclesiasticae, pietas christiana, artis progressio Liturgiae tuendae causa, erecta fuit Sacra Congregatio Rituum . . . V - PROGRESSUS P E R M I T T I NEQUIT PRIVATO ARBITRIO NEC UNICA NORMA E S T ANTIQUITAS (pp. 544 547) Liturgiae progressus subest auctoritati Summi Pontificis et vigilantiae episcoporum : privatis permitti nequit Licet vita liturgica sequatur vitam Ecclesiae, tamen non licet privatis introducere novas consuetudines vel revocare obsoletas . . •Quod valet etiam de usu linguae latinae Non tantum antiquitus sed etiam hodiedum liturgiae ritus oriuntur Spiritu Sancto afflante Studium antiquitatis utilissimum : non tamen antiquitas unica norma Quare reprobanda est insana quaedam antiquitatis cupiditas, qua renovantur errores Pisorientium 'Episcopi hac in re vigilantes sint oportet . . . 541 541 542, 543 598 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale PARS ALTERA (pp. 547 572; CULTUS EUCHARISTICUS I - NATURA SACRIFICII EUCHARISTICI (pp. 547-552) PAG. Institutum a Christo ut verum sacrificium; a Sacrificio Crucis distinctum, non ratione victimae et Sacerdotis principalis, sed offerendi ratione 547 Gaudet eodem quadruplici line ac Sacrificium Crucis 549 Quo Sacrificio applicantur merita Crucis, non tamen sine actuosa fidelium participatione . . . . . . . 551 Sic Sacrificio Eucharistico opus redemptionis exercetur et giorificatur Sacrificium Crucis . 551 II - FIDELIUM PARTICIPATIO IN OBLATIONE SACR. EUCH. (pp. 552-562) Fideles participare debent sese uniendo Christo Sacerdoti et Christo Victimae 552 Non tamen gaudent sacerdotali potestate, quippe qui non sunt ministri Christi nec mediatores inter Deum et populum 553 a) Fideles offerunt Attamen vera aliqua ratione fideles dicuntur offerre Quod patet documentis Pontificiis, doctrina Doctorum, ipsa liturgia Missae Haec dignitas fidelium fundatur in Sacramento Baptismatis quo deputantur ad cultum divinum , Explicat R. Pontifex quo sensu intelligenda sit oblatio fidelium . . . Rationes remotae Ratio intima et proxima cur dicantur fideles cum Christo et per Christum offerre Ref utantur errores 554 554 555555 555 555 555 b) Fideles ipsi victima Fideles debent semetipsos cum Christo offerre Quod patet ex ipsa liturgia: Ordinatione presbyteri, Liturgia Missae Doctrina Augustini et Bellarmini : Ecclesia offert et offertur . . . . Magna igitur dignitas fidelium 556 558 559 559 c) Media ad promovendam participationem, fidelium Proponuntur media : maior unio fidelium et sacerdotis Non omnibus idem convenit Consilium dioecesanum ad promovendum apostolatum liturgicum . Norma pro religiosis Prae ceteris unio interna 560 561 . 561 562 562 Index III - SACRA (pp. 599 COMMUNIO 562-568) PAG. Communio fidelium non de integritate Sacrificii Missae Commendatur unio spiritualis, imo frequens communio realis . . . . Laudatur communio hostiis in ipsa Missa consecratis : quod tamen non requiritur Communicet populus post communionem sacerdotis; rationes tamen adesse possunt ut ante vel post Missam S. Communio distribuatur . Commendatur graviter gratiarum actio post S. Communionem, etiam post Missam finitam IV - CULTUS ADORATIONIS (pp. (pp. 565 56fr 566 EUCHARISTICI 568-572) Fundamentum theologicum Evolutio historica Approbatio et commendatio Ecclesiae Nulla confusio Christi historici, eucharistici, gloriosi Laudabiliter pietatis exercitia Uniuntur benedictione eucharistica . . Commendatur ut templa pateant visitantibus Eucharistiam . . . . PARS 562 563 568 569 570 570 571 571 TERTIA 572-583) DIVINUM OFFICIUM ET ANNUS LITURGICUS I - DIVINUM (pp. OFFICIUM 572-577) Fundamentum theologicum Evolutio historica '. Div. Officium precatio Corporis Mystici: Corporis et Capitis . . . . Ita orandum ut mens concordet voci Excellentia Psalmorum Laudes vespertinae laicis commendatae ad sanctificationem diei dominicae 572 572 573 574 574 575- II - CYCLUS MYSTERIORUM (pp. 577-581) Mysteria Christi commendantur ut vivamus vitam Christi Varia tempora liturgica suis modis ad hunc effectum iuvant . . . . Per Christum historicum ad Christum glorificatum Exaltatur mysterium Crucis Mysteriorum cyclo Christus ipse in Ecclesia perseverat : quia mysteria Christi sunt causae effectrices salutis, exempla perfectionis, fontes gratiae ob merita Salvatoris 57T 577 579* 580 580» ¿600 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale III - CYCLUS SANCTORUM (pp. 581-583) PAG. Commemorantur Sancti: ut gaudeamus meritis, accendamur exemplis, patrocinium sentiamus 581 Prae aliis colenda Beata Virgo 582 Per Sanctos et B. M. V. ad Christum; per Christum ad Patrem et SS. Trinitatem 583 PARS QUARTA (pp. 583-593) MONITA PRACTICA PASTORALIA I - NON NEGLIGENDA EXERCITIA PIETATIS (pp. 583-587) Nullo modo nocent spiritui liturgico Commendatur meditatio, examen conscientiae, secessus spiritualis, eucharistica salutatio, devotio marialis ?.. VTtuperantur qui vilipendunt devotionem eucharisticam, devotionem marialem, confessionem frequentem Recollectiones et secessus spirituales etiam commendandae laicis . . Variae viae Spiritus Sancti : unicum tamen criterium est cultus Dei et sanctificatio animarum Laudantur supplicationes triduanae, novemdiales, ac pia exercitia per mensem habita in honorem Sacr. Cordis Iesu, vel B. ¡M. V. ; via Crucis Exercitia pietatis non reformanda ad modum ritus liturgici, sed imbuenda spiritu liturgiae. Non multa sed multum . . . . . . . 583 584 585 585 585 586 586 II - FOVENDUS SPIRITUS ET APOSTOLATUS LITURGICUS (pp. 587-593) Observanda decreta Conc. Trid., Rom. Pontificum, S. C. Rituum . . Commendatur zelus domus Dei Servandum decretum S. Officii de novis devotionibus non introducendis Sit cura musicae sacrae : Cantus Gregorianus commendatur etiam in usum populi fidelis 'Sit tamen suus locus musicae modernae Promoveatur cantus religiosus popularis . Architectura, sculptura, pictura modo digno cultui inserviant . . . . Iuvenis clerus et populus imbuendi vero spiritu liturgico : -Concionibus, libris editis, cursibus ac hebdomadis liturgicis . . . . Vigilandum ne inrepant recentes errores : mysticismus, quietismus, gnosticismus, humanismus falsus 587 588 588 588 590 590 590 591 592 593 EPILOGÜS (pp. 594-595) Fiant omnia in spiritu fervoris et prudentiae, sub ductu oboedientiae, in concordia fraterna 594 An. et vol. XXXIX 29 Decembris 1947 (Ser. II, v. XIY) - N. 15 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA P I I PP. X I I EPISTULA ENCYCLICA AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET C O M M U N I O NEM C U M APOSTOLICA SUPPLICATIONES AD SEDE HABENTES: CIVIUM ORDINUM PUBLICAE INDICUNTUR POPULORUMQUE CONCOR- DIAM CONCILIANDAM. PIUS PP. XII Venerabiles Fratres salutem et Apostolicam Benedictionem. — Optatissima pax, quae sit « tranquillitas ordinis » ac « tranquilla libertas » , post cruentas diuturnae conflictationis vices ut tristibus ac trepidis patet omnibus, adhuc labat anceps, ac suspensos et anxios populorum tenet animos; dum in Nationibus non paucis, iam bello vastatis, ac consequentibus inde ruinis egestateque perculsis, civium ordines acri inter se odio permoti, innumeris, ut omnes cernunt, tumultuationibus ac turbis ipsa minan tur concutere ac subruere Civitatum fundamenta. Ob funestum eiusmodi miseriarum spectaculum, summa aegritudine Noster oppletur animus, ac videtur Nobis paternum, quo divinitus fungimur, universaeque munus a Nobis postulare, non modo ut gentes omnes ad restinguendas simultates 1 2 1 2 Cf. S. AUG., De Civ. Dei, 1. XIX, c. 13; S. THOM., Summ. Theol., II-II, 29, 1, ad 1™». C i c , Philipp., II, c. 44. 40 - ACTA, vol. XIV, n. 15. - 29-12-94-7. 602 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale et ad concordiam feliciter redintegrandam adhortemur, sed ut quotquot etiam habemus in Christo filios enixe admoneamus, ut supplices velint incensioresque ad caelum admovere preces, quandoquidem novimus quidquid non propitiato Deo agatur, mancum atque in cassum evadere, secundum divinam illam Psaltae sententiam : « Nisi Dominus aedificaverit domum, in vanum laborant qui aedificant eam ». Pergravia utique sunt mala, quibus medendum est, ac medendum quam citissime potest. Siquidem ex una parte oeconomica res, ob bellica facta impendia eversionesque immanes, multis in Nationibus ita extenuata atque incerta iacet, ut impar ad opportuna süppeditanda remedia saepenumero evadat, et ad utilia illa excitanda incepta, quibus necessarius eis omnibus praebeatur labor, qui ad inane sint otium non volentes coacti; ex altera vero non desunt qui operariae plebis inopiam callido quodam ac tecto consilio exagiten t atque exasperent, atque adeo nobiles illos nisus praepediant, quibus ad dissipatas fortunas recto ordine ac iustitia auspice reiiciendas contendatur. At intellegant omnes opus est non discordiis, non tumultuationibus, non fraternis caedibus renovari posse civium ac rei publicae collapsas vel periclitantes opes, sed actuosa solummodo concordia, sed mutuo collata opera pacificoque labore. 3 Qui ad turbas, qui ad seditiones, qui ad ceterorum offendendam libertatem praemeditata quadam ratione inconsultam multitudinem concitent, ii procul dubio non eius indigentiam relevant, sed potius, ob mutuum refricatum odium et ob perturbatum rerum operumque cursum, necessario adaugent, ac vel etiam possunt ad extremam provocare perniciem. Etenim certamina factionüm « fuerunt eruntque pluribus populis magis exitio, quam bella externa, quam fames morbi ve » . 4 Sed pari modo intellegant omnes oportet tam ingens esse in praesens rerum omnium discrimen, tam formidolosum in po3 4 Ps. CXXVI, 1. Liv., Hist., 1. IV, c. 9. Acta Pii Pp. XII 603 sterum, ut omnino necesse sit privatis suis cuiusque commodis atque profectibus, eorum praesertim qui divitiis affluant, communem anteponere utilitatem. Id vero imprimis ante oculos habeatur, atque intenta consideretur mente, hoc esse prorsus urgens, hominum nempe pacificare animos, eosque ad fraternam consensionem conspirationemque, ad adiutricem invicem operam, et ad ea suscipienda consilia ac proposita reducere^ quae et christianae doctrinae praeceptis et praesentibus rerum adiunctis respondeant. Reminiscantur omnes immania illa, quae superioribus annis perpessi sumus mala ac detrimenta, idcirco potissimum evenisse, quod divina Iesu Christi Religio, mutuae civium, populorum ac gentium caritatis altrix, non in privatam, non in domesticam ac publicam, ut oportebat, dominabatur vitam. Si igitur ob discessum a Christo erratum est, ad eum quam primum est publice privateque regrediendum ; si error fuscavit mentes, ad veritatem illam revertendum est, quae, utpote divinitus patefacta, rectum pandit ad caelum iter; si odium denique fructus edidit mortíferos, ad christianum est redeundum amorem, qui unus potest tot lethales sanare plagas, tot formidolosa superare discrimina, ac tot acérrimos mülcere dolores. Quoniam vero suavissimo illa iam appropinquant Natalicia Sollemnia, quae Puerulum Iesum in cunabulis vagientem atque Angelorum choros, pacem hominibus canentium, in memoriam revocant, opportunum ducimus christianos adhortari omnes, eos nominatim, qui in flore aetatis sunt, ut frequentes sacrum adeant Praesepe, ibique hac de causa preces fundant, ut nempe divinus Infans minaces, quae agitantur, contentionum seditionumque faces restinguere atque arcere benigne velit. Collustret ipse caelesti luce sua eorum mentes, qui saepenumero potius quam pervicaci malitia, erroribus, veritatis specie fucatis, decepti sunt; réprimât ipse ac sedet in animis simultatem, componat discordiam, et christianam reviviscere ac vigere iubeat caritatem. Eos, qui elata fortuna utuntur, generosam doceat 604 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale erga egenos largitatem ; eos vero, qui humili ac misera anguntur sorte, exemplo suo supernaque ope consoletur, et ad caelestia bona, quae potiora ac perpetuo mansura sunt, desideranda imprimis convertat. Multum Nos, in praesentibus rerum angustiis, insontium puerorum precibus confidimus, quos divinus Redemptor peculiari 'modo acceptos habet ac diligit. Candidas igitur voces tenuesqüe manus, internae innocentiae indices, per Natalicia praesertim sollemnia, ad eum erigant, pacem, concordiam mutuamque comprecantes caritatem. Ac praeterea incensissimis suis precibus ea adiungant cupimus christianae pietatis opera christianaeque largitatis munera, quibus liceat divinam placare iustitiam, tot flagitiis offensam,, atque indigentium pro facultate succurrere necessitatibus. Fore autem omnino speramus, Venerabiles Fratres, ut — vobis auctoribus ac suasoribus, ut assoletis, diligentissimis — haec paterna hortamenta Nostra felicibus cum fructibus effecta dentur; atque omnes, ii potissimum, qui fiorenti aetate fruuntur, Nostris vestrisque invitationibus libentes generosique respondeant. Qua suavi spe freti, cum vobis singulis universis, Venerabiles Fratres, tum gregibus unicuique vestrum concreditis, Apostolicam Benedictionem, caelestium gratiarum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, effuso animo impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die xvin mensis Decembris, anno MDCCCCXXXXVII, Pontificatus Nostri nono. PIUS PP, XII Acta Pii Pp. XII 605 CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE CALABAR PRAEFECTURA APOSTOLICA DE CALABAR, IN APRICA OCCIDENTALI BRITANNICA, AD VICARIATUS APOSTOLICI GRADUM ET DIGNITATEM EVEHITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Solet Apostolica Sedes ad maiorem dignitatis gradum illas evehere Praefecturas Apostolicas, in quibus, Deo opitulante, notabile christiana res fecerit incrementum. Cum itaque Praefectura Apostolica de Calabar, in Africa Occidentali Britannica, ob sedulam et industriam Sodalium, quibus concredita est, Societatis S. Patritii in Hibernia pro Missionibus exteris curam, laetos, praesertim proxime superioribus annis, evangélicos retulerit fructus, visum est eam ad Vicariatus Apostolici gradum extollere. Quapropter Nos, praehabito venerabilis Fratris Davidis Mathew, Archiepiscopi Titularis Apameni in Bithinia et Apostolici Africae Orientalis et Occidentalis Britannicae Delegati, favorabili voto, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. E. E. Cardinalium S. Congregationis de Propaganda Fide praepositorum consilio, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis, certa scientia, de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, Praefecturam Apostolicam de Calabar, iisdem servatis nomine ac limitibus, in Vicariatum Apostolicum erigimus et constituimus, et eum praefatae Societatis S. Patritii in Hibernia pro Missionibus exteris sodalibus, qui tam sollerter in regione illa plures iam annos adlaborant, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, concreditum volumus. Novo autem huic Vicariatui de Calabar eiusque pro tempore Vicariis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceteri per orbem Vicariatus Apostolici eorumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent, eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia ut supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 606 vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce Litteris haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam evectionis, erectionis, constitutionis, com missionis, concessionis, et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo septimo, die decimasecunda Iunii mensis, Pontificatus Nostri anno nono. Pro S. R. E. Cancellario I, Card. GRANITO DI BELMONTE Sacri Collegii Becanus P. Card. FUMASONI BIONDI S. C. de Propaganda Fide Praef. f A. Carinci, Arch. tit. Seleuc, Decanus Coll. Proton. Apost. F. Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXIII, n. 1J — Al. Trussardi. T II DE OUAGADOUGOU (OUAHIGOUYAENSIS) E VICARIATU APOSTOLICO DE OUAGADOUGOU PARS DISTRAHITUR ET NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA OUAHIGOUYAENSIS. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quo in Africa Occidentali Gallica christiano nomini propagando aptius prospici possit, peropportunum visum est territorii partem e Vicariatu Apostolico de Ouagadougou distrahere et eam in novam erigere Praefecturam Apostolicam. De venerabilium itaque Fratrum Nostrorum S. E. E. Cardinalium Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, Iubenti animo ad hoc Nobis oblatas preces excipiendas duximus. Suppleto igitur, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis, certa scientia ac de Nostrae apostolicae potestatis plenitudine, e Acta Pii Pp. XII Vicariatus Apostolici de Ouagadougou territorio districtus civiles seu circulos de Ouahigouya et de Koudougon separamus, quorum territorium in novam erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam, Ouahigouyaensem nuncupandam, quam sollertibus Sodalium Missionariorum Africae, plures iam annos in regione illa adlaborantium, curis concreditam volumus, ad Nostrum tamen et Sedis Apostolicae beneplacitum. Huic porro novae Praefecturae Apostolicae eiusque pro tempore Praefectis Apostolicis omnia tribuimus iura, privilegia, honores et potestates, quibus ceterae per orbem Praefecturae Apostolicae earumque Praesules iure communi fruuntur et gaudent ; eosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Quae omnia ubi supra disposita et constituta, rata ac valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet minime obstantibus. Harum vero Litterarum transumptis aut excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eamdem prorsus volumus haberi fidem, quae hisce praesentibus haberetur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam dismembrationis, erectionis, constitutionis, commissionis, concessionis, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationis omnipotentis Dèi et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Komae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo septimo, die duodecima Iunii mensis, Pontificatus Nostris anno nono. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GEANITO DI BELMONTE P. Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praef. Alfridus Vitali, Proton. Apost. Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Loco s$f Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXIII, n. 75 —- AI. Trussardi. 608 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale III MONTIS LAUREI v IN CATHEDRALI ECCLESIA DIOECESIS MONTIS LAUREI CANONICORUM CAPITULUM ERIGITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ex vetusto Ecclesiae instituto Canonicorum Capitula in cathedralibus potissimum templis constituere satagit Apostolica Sedes ut Dei laudes statutis diebus et horis persolvantur et Episcopi ecclesiasticorum virorum senatum habeant, qui sibi consilio et opera in suarum Ecclesiarum regimine et administratione praesto sint et in pontificalibus exercendis administrent. Quod quidem perpendentes, Nos libenter excipiendas duximus preces venerabilis Fratris Ioseph Eugenii Limoges, Episcopi Montis Laurei, qui ab hac Apostolica Sede expostulavit ut, ad divini cultus splendorem in sua cathedrali ecclesia magis augendum et ad suum senatum constituendum, cathedrale Capitulum constituatur. Quapropter, prae oculis habentes venerabilis Fratris Hildebrandi Antoniutti, Archiepiscopi titularis Synnadensis in Phrygia, Delegati Apostolici in Canadensi Ditione, favorabile votum, ac, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, omnibus mature perpensis, certa scientia, et de apostolicae potestatis plenitudine, Capitulum in cathedrali ecclesia Montis Laurei erigimus, constans una Dignitate, nempe Decano, et novem Canonicis, quorum uni Theologi officium, ad sacrorum canonum normas, committatur. Huius autem Capituli Decano et Canonicis iura. omnia et privilegia tribuimus, quae ceteris Capitulis Cathedralibus ex iure communi competunt, praeter ea quae hisce Litteris recensentur. Quoniam vero deficiunt in praesenti canonicales praebendae ac propterea presbyteri in Canonicos eligendi aliis ecclesiasticis muniis, praecipue animarum curae, ex quibus ad vitam necessaria sibi proveniunt, vacare debent, eosdem Capitulares, quousque erecti canonicatus congrua praebenda provisi non fuerint, a residentia penes ecclesiam cathedralem et ab oneribus choralibus interea eximimus et dispensamus, exceptis die duodecima mensis Septembris, in festo Sanctissimi Nominis Beatae Mariae Virginis aliisque festis solemnioribus Episcopo statuendis et exercitiorum spiritualium diebus. Eidem Episcopo facultas erit Canonicos convocandi quoties ipse necessarium vel opportunum iudicaverit ad ipsius Capituli vel Dioecesis negotia agenda, de quibus ex sacrorum canonum praescripto Capituli sententia est exquirenda. Mandamus insuper ut Dignitatis et Canonicatuum Acta Pii Pp. XII 609 collatio ad tramitem iuris fiat cum reservationibus in Codice Iuris Canonici statutis. Cum autem decorum sit illos qui in Episcopi consilium ac senatum adsciscuntur vestibus quoque a ceteris distingui et peculiaribus condecorari insignibus, concedimus ut Dignitas seu Decanus, et Canonici Capituli Cathedralis Montis Laurei in choro et in functionibus capitularibus, intra suae Dioecesis fines dumtaxat, deferre queant rochetum, cappam violaceam, pellibus ermellineis ornatam, vel, iuxta temporum opportunitatem, palliolum (vulgo mozetta) violacei coloris. Volumus porro ut quam primum capitulares constitutiones condantur, Episcopo adprobandam et Dignitati et Canonicis religiose servandae. Ad quae omnia ut supra disposita et constituta exsecutioni mandanda venerabilem quem supra diximus Fratrem Hildebrandum Antoniutti, in Canadensi Ditione Delegatum Apostolicum, deputamus eique propterea ad id necessarias et opportunas tribuimus facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eidemque onus facimus ad Sacram Congregationem Consistorialem peractae exsecutionis actorum authenticum exemplar quam primum transmittendi. Praesentes autem Litteras firmas, validas et efficaces exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, id irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac declaramus, contrariis, quibuslibet minime obstantibus, etiam speciali mentione dignis, quibus derogamus. Harum vero Litterarum transumptis vel excerptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam erectionis, constitutionis, statuti, concessionis, commissionis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Eomae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo septimo, die vigesima octava Iunii mensis, Pontificatus Nostri anno nono. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Fr. RAPHAEL C. Card. ROSSI Decanus S. Collegii S. C. Consistorialis a Secretis f A. Carinci, Arch. tit. Selene, Decanus Coli: Proton. Apost. F. Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXIII, n. 90. Al. Trussardi. Acta 610 Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale IV BOSABIENSIS IN CATHEDRALI ECCLESIA ROSARIENSIS DIOECESIS CAPITULUM CANONICORUM ERIGITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ut in cathedralibus ecclesiis divini cultus splendor augeatur et Sacrorum Antistites in sua quisque dioecesi ecclesiasticorum virorum, doctrina et virtute praestantium, senatum habeant, qui ad sacrorum canonum normam ipsos consilio et opera adiuvet, ac, sede vacante, in dioecesis regimine ipsorum vices suppleat, Apostolicae Sedis est Canonicorum Capitula erigere et constituere. Venerabilis itaque Fratris Antonii S. R. E. Cardinalis Caggiano, Rosariensis Episcopi, Nobis oblatas preces Iubenti animo excipiendas duximus, quibus ipse in sua cathedrali ecclesia Capitulum institui postulavit. De Apostolicae igitur Nostrae potestatis plenitudine, attento Nuntiaturae Apostolicae in Republica Argentina favorabili voto, atque suppleto, quatenus opus sit, aliorum qui sua interesse praesumant consensu, Capitulum in cathedrali ecclesia Rosariensi erigimus et constituimus, quod duabus constabit dignitatibus, nempe Decano et Archidiacono, atque octo Canonicis, quorum alter iuxta iuris canonici praescriptum ad Theologi, alter ad Poenitentiarii officium deputetur. Praebenda canonicalis pro unoquoque capitulari erit dotatio, quae a Reipublicae Argentinae Gubernio praestabitur. Cum vero in praesenti presbyteri in canonicos eligendi aliis ecclesiasticis muniis vacare cogantur, Nos, quousque praesentes rerum condiciones perduraverint, statuimus ut servitium chorale reducatur ad horas canonicas minores recitandas, ad Missam solemnem cum cantu diebus dominicis aliisque festis de praecepto, in festivitate S. Marci et tribus diebus Rogationum Minorum, qui festum D. N. I. C. Ascensionis praecedunt ; ad integrum officium divinum in triduo hebdomadae maioris, nec non ad functionibus pontificalibus in ecclesia cathedrali adsistentiam, atque ad Missae quotidianae applicationem pro benefactoribus ex parte canonici hebdomadam. Dignitatum collationem Apostolicae Sedi ad iuris normam reservatam volumus ; Canonicorum vero nominatio, servatis de iure servandis, ad Episcopum spectabit, dummodo beneficium pro illa vice reservationibus, de quibus in canone 1435, § 1, non sit obnoxium. Cum autem deceat ut qui in Episcopi consilium ac senatum adsciscuntur, quibusdam insignibus et privilegiis condecorentur, % Acta Pii Pp. XII 611 statuimus ut Dignitates et Canonici intra fines tantum suae dioecesis et in functionibus capitularibus, rochetum et mozettam violacei coloris adhibeant. Volumus insuper ut quam primum fieri poterit capitulares constitutiones, ad iuris tramitem et iuxta quae uti supra a Nobis statuta sunt, conficiantur, quas, ab Episcopo adprobatas, ab omnibus postea Dignitatibus et Canonicis religiose observari iubemus. Decernimus denique ut, simul ac Capituli^ erectio ad exsecutionem demandata fuerit, ipso facto absque ulla declaratione Consultores dioecesani actu exsistentes a suo munere cessare debeant. Ad quae omnia uti supra disposita et constituta exsecutioni mandanda Venerabilem Fratrem Nostrum Antonium S. R. E. Cardinalem Caggiano, ipsius Rosariensis dioecesis Episcopum deputamus et ipsi facultates tribuimus ad id necessariam et opportunas, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eidemque onus facimus ad Sacram Congregationem Consistorialem peractae exsecutionis actorum authenticum exemplar quam primum transmittendi. Praesentes autem litteras firmas, validas et efficaces exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere, atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere et, si secus super his a quocumque quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, id irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac declaramus, contrariis quibuslibet minime obstantibus, etiam speciali mentione dignis, quibus derogamus. Harum vero litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam erectionis, constitutionis, statuti, concessionis, derogationis, commissionis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae, apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo septimo, die quinta Iulii mensis, Pontificatus Nostri anno nono. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE Fr. RAPHAEL C. Card. ROSSI Decanus S. Collegii S. O. Consistorialis a Secretis Ludovicus Kaas, Proton. Apost. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco @ Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXIII, n. 91. - Al. Trusüardi. 612 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale V DE KAFIRISTAN ET CASHMIRENSIS (RAWALPINDIENSIS) PRAEFECTURA APOSTOLICA DE KAFIRISTAN ET CASHMIRENSIS, IN INDIIS ORIENTALIBUS, AD DIOECESIS GRADUM ET DIGNITATEM EVEHITUR, SUB NOMINE « RAWALPINDIENSIS ». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Prisca et communis catholici orbis in dioeceses circumscriptio, a Nobis, pro supremo quo fungimur apostolico munere, exigit ut quaeque inter infideles enascens Ecclesia ad maioris dignitatis gradum evehatur, quotiens in illa fidelium frequentia et missionalia opera magnum susceperint incrementum. Cum itaque in Praefectura Apostolica de Kafiristan et Cashmirensi in Indiis Orientalibus ob auctum catholicorum munerum et alia, postremis potissimum hisce annis, suscepta incrementa catholica res non secus se habeat quam in ceteris Indiae Orientalis locis, ac proinde venerabilis Frater Leo Petrus Kierkels, Archiepiscopus titularis Salaminensis, in Indiis Orientalibus Delegatus Apostolicus, Nobis votum detulerit ut Praefectura illa in eumdem adducatur ordinem ac ceterae Indiarum Orientalium Ecclesiae, in quibus catholica hierarchia plurimos iam annos constituta est, Nos, de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, hoc votum libenter excipiendum censuimus. Omnibus igitur mature perpensis, suppleto, quatenus opus sit quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, certa scientia et supremae Nostrae potestatis plenitudine, Praefecturam Apostolicam de Kafiristan et Cashmirensem ad dioecesis gradum et dignitatem evehimus, eamque a Rawalpindi urbe Rawalpindiensem appellandam decernimus, et Societatis Missionariorum S. Ioseph de Mill Hill sodalium, qui in regione illa tam sollerter iam adlaborant, curis, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis beneplacitum, concredimus. Huius novae Dioecesis episcopalem sedem in praefata Rawalpindi urbe, a qua Dioecesis ipsa nomen mutuatur, constituimus, ipsamque urbem propterea ad civitatis episcopalis fastigium extollimus. Episcopi vero cathedram in ecclesia Deo in honorem Sancti Ioseph, Sponsi B. M. V., in eadem urbe exstante, Agimus, quam idcirco ad Ecclesiae Cathedralis gradum et di- Acta Pii Pp. XII 613 gnitatem evehimus eique atque pro tempore Episcopis Eawalpindiensibus omnia tribuimus iura, privilegia, insignia, honores et gratias, quibus ceterae Cathedrales Ecclesiae earumque Antistites iure communi fruuntur et gaudent, illosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus quibus ceteri adstringuntur. Dioecesim autem Eawalpindiensem suffraganeam constituimus Metropolitanae Ecclesiae Delhiensi et Simlensi, cuius propterea Archiepiscopi metropolitico iuri Episcopos pro tempore Eawalpindienses subiectos volumus. Quum vero praesentis temporis adiuncta haud permittant quominus in nova hac Dioecesi Canonicorum Capitulum modo constituatur, indulgemus ut interim pro Canonicis Dioecesani Consultores eligantur et adhibeantur. Quod autem attinet ad huius Dioecesis regimen et administrationem, ad Vicarii Capitularis seu Administratoris, sede vacante, electionem, ad illorum qui in sortem Domini vocati sint institutionem, ad clericorum et fidelium iura et onera aliaque huiusmodi servanda iubemus, quae sacri canones et decreta synodalia in Indiis Orientalibus vigentia praescribunt. Mensae episcopalis dotem constituent curiae emolumenta et oblationes, quae a fidelibus, in quorum bonum nova Dioecesis erecta est, praeberi solent, praeter bona illa, si quae sint, ad Praefecturam Apostolicam de Kafiristan et Cashmirensem iam pertinentia. Ad quae omnia, uti supra disposita ac statuta, exsecutioni mandanda venerabilem quem supra diximus Fratrem Leones Petrum Kierkels, Nostrum in Indiis Orientalibus Delegatum Apostolicum, deligimus eique propterea necessarias ad id et opportunas tribuimus facultates, etiam subdelegandi ad effectum dé quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto eidem onere authenticum peractae exsecutionis actorum exemplar ad S. Congregationem de Propaganda Fide quamcitius transmittendi. Volumus denique ut harum Litterarum transumptis vel exçerptis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, nullo unquam tempore de subreptionis, vel obreptionis, aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae, vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato, defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas tanquam ex certa scientia ac potestatis plenitudine factas et emanatas perpetuo validas exsistere et fore suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum prorsus et inane esse et fore 614 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale volumus ac decernimus ; non obstantibus regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, specialibus vel generalibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis et quibusvis aliis Romanorum Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus ceterisque contrariis, quibus omnibus, etiam speciali mentione dignis, per praesentes derogamus. Nemini ergo liceat banc paginam evectionis, erectionis, constitutionis, concessionis, subiectionis, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud IS. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo septimo, die decima Iulii mensis, Pontificatus Nostri anno nono. Pro S. E E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE P. Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praef. Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Alfridus Vitali, Proton. Apost. Loco £g Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXIII, n. 96 — Al. Trussardi. VI DE TAMENG (TAMIMENSIS) PRAEFECTURA APOSTOLICA DE TAMING IN DIOECESIM « TAMIMENSEM » NOMINE CONSTITUITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Inceptum a Nobis opus episcopalem in Sinis hierarchiam constituendi prosequi cupientes atque animo volventes in Praefectura Apostolica de Taming, opera potissimum sodalium Societatis Iesu eorumque indefesso labore constantique zelo, non mediocre catholicam religionem incrementum suscepisse et missionalia opera multiplicata esse, sane congruum visum est Praefecturam illam ad dioecesis gradum et dignitatem extollere. Nos itaque, attento favorabili voto Internuntii Apostolici in Sinis, Acta Pii Pp. XII 615 de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi de Propaganda Fide praepositorum consilio, precibus annuentes a dilecto Filio Societatis Iesu Praeposito Generali Nobis ad hoc porrectis, suppleto, quatenus opus sit quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, certa scientia deque apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, Praefecturam Apostolicam de Taming in Sinis, iisdem servatis limitibus, in dioecesim a Taming urbe Tamimensem appellandam, erigimus. Huius autem novae dioecesis sedem in Taming urbe constituimus, quam propterea ad civitatis episcopalis fastigium extollimus; Episcopi vero cathedram in ecclesia principe in urbe illa extante figimus, quam proinde ad cathedralis Ecclesiae gradum et dignitatem evehimus eique ac pro tempore Episcopis Tamimensibus omnia tribuimus iura, privilegia, insignia, honores et gratias, quibus ceterae cathedrales Ecclesiae earumque antistites iure communi fruuntur et gaudent ; illosque pariter iisdem adstringimus oneribus et obligationibus, quibus ceteri adstringuntur. Hanc porro Tamimensem dioecesim suffraganeam constituimus metropolitanae Ecclesiae Pechimensi, eiusque igitur pro tempore Episcopos metropolitico Archiepiscopi Pechimensis iuri subiicimus. Cum vero temporum rerumque adiuncta haud permittant quominus in nova ista dioecesi Canonicorum Capitulum modo erigatur, indulgemus ut interim pro Canonicis Dioecesani Consultores eligantur et adhibeantur. Episcopalem mensam constituent Curiae episcopalis emolumenta et oblationes, quae a fidelibus, in quorum bonum ipsa dioecesis erecta est, praeberi solent, praeter bona illa quae ad Praefecturam Apostolicam hucusque spectabant. Ad quae omnia ut supra disposita et constituta exsecutioni mandanda venerabilem Fratrem Antonium Riberi, Archiepiscopum titularem Darensem, in Sinis Internuntium Apostolicum deputamus eique propterea necessarias ad id et opportunas tribuimus facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, eidemque onus impohimus peractae exsecutionis actorum authenticum exemplar ad S. Congregationem de Propaganda Fide quamtocius transmittendi. Praesentes autem Litteras et in eis contenta quaecumque, etiam ex eo quod quilibet quorum intersit vel qui sua interesse praesumant, etiam si specifica et individua mentione digni sint, auditi non fuerint vel praemissis non consenserint, nullo unquam tempore de subreptionis vel obreptionis, aut nullitatis vitio, seu intentionis Nostrae vel quolibet alio, licet substantiali et inexcogitato defectu notari, impugnari vel in controversiam vocari posse, sed eas, tamquam ex certa scientia factas et emanatas, perpetuo validas exsistere et fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri et obtinere 616 Acta Aposvoticae Sedis — Commentarium Officiale atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari debere, et, si secus super his a quocumque, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter attentari contigerit, irritum prorsus et inane esse et fore volumus ac decernimus ; non obstantibus, quatenus opus sit, regulis in synodalibus, provincialibus, generalibus universalibusque Conciliis editis, generalibus vel specialibus Constitutionibus et ordinationibus apostolicis, et quibusvis aliis Romanorum Pontificum Praedecessorum Nostrorum dispositionibus ceterisque contrariis, etiam speciali mentione dignis, quibus omnibus per praesentes derogamus. Volumus denique ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae praesentibus tribueretur, si ipsaemet exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem hanc paginam evectionis, erectionis, constitutionis, subiectionis, statuti, mandati, decreti, delegationis, derogationis et voluntatis Nostrae infringere, vel ei contraire liceat. Si quis vero id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit incursurum. Datum Romae apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quadragesimo septimo, die decima Iulii mensis, Pontificatus Nostri anno nono. Pro S. R. E. Cancellario I. Card. GRANITO DI BELMONTE P. Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praef. f A. Carinci, Arch. tit. Seleuc, Decanus Coll. Proton. Apost. F. Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Loco ¡33 Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXIII, n. 92 — Al. Trussardi. LITTERAE APOSTOLICAE I CATHEDRALIS ECCLESIA THERMULARUM AD DIGNITATEM ET HONOREM BASILICAE MINORIS EVEHITUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Tanta fuit semper gravitas apud omnes populos, tantaque sacrarum aedium dignitas, ut non modo « domus orationis » atque liturgici sacrificii, sed etiam religionis tutamen ac Acta'Pii Pp. XII 617 fidei praesidium firmissime habitae sint. Prae ceteris tamen nationibus, apud Hebraeos, Deo inspirante, sacrum Templi officium penitus intellectum fuisse constat et ad maximum sanctitatis fastigium evectum; splendidissima sollemnia, praesertim Salomonis Regis opera, eiusdem Templi <( dedicationi » comitabantur ; id quod Hebraei poëticis locutionibus exprimebant, ut : « domus Domini firmiter aedificata », « tabernaculum Domini », « domus Dei et porta c a e l i » . Christus autem Dominus, qui venit in mundum non ut « solveret Legem », sed ut «¡ adimpleret », ad potiorem perfectioremque gradum Templi dignitatem eiusque sanctificationis officium tum evexit, cum tabernaculum Dei viventis sub Eucharisticis Speciebus illud effecit, omniaque fere Sacramenta in ipso proprie confici voluit. Decet proinde Apostolicum quoque mandatum Nostrum Templa, vel antiquitate vel celebritate eminentia, peculiari prosequi veneratione et honore. Quas inter Ecclesias potissime memoratu dignum Nobis visum est Thermularum Templum maximum, quod tum Fidei tum in Deum caritatis sollemne testimonium iure meritoque habendum est. Antiquissima eiusdem Ecclesiae historia Evangelii praedicationem initia ibi habuisse incrementumque suscepisse testatur, sive paleo-christianis structuris, sive operibus musivis, sive romanicis gothicisque architecturis, quae omnia etiam nunc maxima admiratione fruuntur, postquam Venerabilis Frater Oddo Bernacchia, Larinensis et Thermularum Episcopus, universo Canonicorum, Cleri, Optimatum populique Coetu plaudente, ne gravissimis quidem, immani bello partis, difficultatibus deterritus, Thermulanam Ecclesiam Cathedralem reficiendam et in pristinum restituendam naviter curavit. Maximum vero ipsius pervetusti Templi thesaurum gloriosa constituunt Martyrum Corpora, in novissima pulcherrimaque crypta religiose nuper reposita, Sancti Bassi Nicensis Episcopi, qui saeculo tertio post Christum natum martyrio e o renatus est ; atque celeberrimi illius Timothei, Sancti Pauli Apostoli asseclae, qui, ab ipso ad Ephesinam Episcopalem Cathedram elatus, duas epistolas « pastorales » recipere ab eodem Apostolo meruit. Unus vero et alter Civitatis ac Dioecesis aeque praecipui sunt Patroni Caelestes, cum Nosmet ipsi Divo Basso Patronum nuperrime Sanctum Timotheum adiunxerimus, sacris huius Ossibus feliciter inventis riteque recognitis. Quam ob rem, publicum luculentumque paternae dilectionis Nostrae pignus celeberrimae illi ac pervetustae Ecclesiae Cathedrali tribuere volentes, enixa supra memorati Ordinarii, Canonicorum, Cleri, Procerum universique Thermulani populi vota excipienda ducimus ; ac, proinde, audito quoque Venerabili Fratre Nostro Carolo Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Salotti, Episcopo Praenestino et Sacrae Rituum Con4 - ACTA, vol. XIV, n. 15. - 29-12-947. 618 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale gregationis Praefecto, certa scientia ac matura deliberatione Nostris, atque Apostolica Nostra auctoritate, praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum. Ecclesiam Cathedralem Thermularum dioeceseos titulo, honoribus ac privilegiis Basilicae Minoris decoramus atque adiicimus. Contrariis quibuslibet nihil obstantibus. Haec edicimus ac statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illique Thermularum Ecclesiae Cathedrali, ad quam pertinent, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v mensis Aprilis, anno MCMXXXXVII, Pontificatus Nostri nono. De speciali Sanctissimi mandato Pro Domino Cardinali a Secretis Status DOMINICUS SPADA a Brevibus Apostolicis. II DELEGATIO APOSTOLICA IN ARCHIPELAGO INDONESIANO ERIGITUR PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — De animarum salute perquam solliciti, mentem animumque Nostrum paternum quoquoversus vertentes, Nos etiam in longinquis diversisque regionibus fidei propagationi fideliumque spirituali bono valde consulimus ac prospicimus, et quidquid opportunum Nobis videtur ad auspicatam messem in arvo Domini ab Evangelii praeconibus serendam condendamque sedulo exsequimur. Quapropter, cum persuasum sit Nobis in Archipelagi Indonesiani insulis, hucusque sub dicione Apostolicae Delegationis Australasiae, propriam Delegationem Apostolicam necessitatibus Christi militum illic fervide pro fide certantium, fideliumque bono satius provisuram esse, audito Dilecto Filio Nostro Petro Sanctae Romanae Ecclesiae Presbytero Cardinali Fumasoni Biondi, Sacrae de Propaganda Fide Congregationis Praefecto, eiusdem Congregationis sententiam ratam firmamque habentes, hisce Litteris Apostolicis atque Nostra auctoritate Apostolicam Delegationem in Archipelago Indonesiano erigimus atque erectam declaramus, 619 Acta Pii Pp. XII eiusque curis committere decernimus tum Maiores tum Minores Sundae Insulas, eas insuper quas Moluccas vocant, nec non Insulae Novae Guineae partem occidentalem usque ad centesimam quadragesimam primam lineam meridianam longitudinis orientalis una cum minoribus adnexis insulis intra eosdem limites. Supra recensitae Delegationi Apostolicae omnia et singula deferimus iura, privilegia atque officia, quae huiusmodi Delegationum iure communi propria sunt. Haec statuimus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos et integros effectus sortiri et obtinere; ipsique Delegationi Apostolicae per Nos in Archipelago Indonesiano constitutae nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri si quidquam, secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Contrariis quibuslibet nihil obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII mensis Iulii, anno MCMXXXXVII, Pontificatus Nostri nono. De speciali Sanctissimi mandato Pro Dno Cardinali a Secretis Status DOMINICUS SPADA - a Brevibus Apostolicis. EPISTULAE I AD EMUM P. D. IACOBUM ALOYSIUM TIT. SANCTI HIERONYMI ILLYRICORUM S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM COPELLO, ARCHIEPISCOPUM BONAËRENSEM, QUEM LEGATUM RENUNTIAT AD MARIALEM CONVENTUM E TOTA ARGENTINA REPUBLICA IN URBE LUJAN CELEBRANDUM. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Laeto quidem animo accepimus, Marialem Congressum e tota Argentina republica in urbe Lujan propediem actum iri. Pro explorato enim habemus, eiusmodi sacros conventus ad religionem divinae Matris in populis fovendam conferre magnopere eiusque validissimum praesidium, tot inter pericula omne genus prementesque asperitates, efficaciter conciliare. Quapropter Nos, qui nihil habemus antiquius, quam ut divinum cultum atque suavissimam erga Deiparam pietatem in christiana plebe exacua- 620 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale mus, non modo studiosos Congressionis apparatus peculiari laude commendationeque prosequimur, verum etiam proximis eiusdem coetibus ritibusque praeesse quodammodo exoptamus. Te igitur, Dilecte Fili Noster, qui, Romana purpura ac dignitate archiepiscopali fulgens, perinsignis Sedis Bonaërensis gubernacula regis, Legatum Nostrum a Latere, ut iam antea nuntiavimus, hisce litteris deligimus, qui Nostram gerens personam Mariali Conventui in urbe Lujan mox habendo Nostra auctoritate praesideas. Id autem fore confidimus, ut, pro tua aliorumque sacrorum Antistitum praesentia ac pietate, quibus certe magna accedet fidelium multitudo, celebria ac salutaria fiant sollemnia sacra, eademque in Virginis Matris triumphum inque religionis incrementum auspicato cedant. Quo interea ipsius rei splendorem animarumque fructum adaugeamus, tibi ultro tribuimus facultatem, ut, constituta die, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque potestate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Divinorum itaque donorum nuntia et conciliatrix, praecipuaeque Nostrae benevolentiae testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, tuisque legationis sociis, nec non iis universis, qui Congressioni Mariali intererunt, amantissime in Domino impertimus. Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die x x i x mensis Septembris, in festo Sancti Michaelis Archangeli, anno MDCCCCXXXXVII, Pontificatus Nostri nono. PIUS PP. XII II AD EXCMUM P. D. ANGELUM ROTTA, ARCHIEPISCOPUM TIT. THEBANUM IN GRASCIA, NUNTIUM APOSTOLICUM, QUINA LUSTRA EPISCOPATUS FELICITER EX-. PLENTEM. PIUS PP. XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Inter asperrimas extremi belli vicissitudines, biennio ante tibi, dena a suscepto sacerdotio lustra peragenti, de sacro munere tam diu naviterque gesto libenter gratulati sumus ac suavi memoria recoluimus tot egregia merita, quae tibi comparasti in Ecclesiae emolumentum ac praesertim in Apostolicae huius Sedis utilitatem, apud dissitas quoque terrarum orbis respublicas legationis munere perfungens. Nunc vero, iam iam instante die episcopatus natali tuo quinto ac vicesimo, nova eaque iucunda Nobis facultas praebetur, ut tibimet ipsi, qui in Vaticanis aedibus adiutricem operam Nostris curis adsidue tribuis, gratum benevolumque animum Acta Pii Pp. XII 621 publice confirmemus. Tecum igitur, Venerabilis Frater, de proxima sacri eventus faustitate ex corde collaetamur et superna dona ac solacia a Deo libéralissimo ominamur. Quorum quidem conciliatrix et nuntia praecipueque Nostrae caritatis testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Venerabilis Frater, tuisque carissimis peramanter in Domino impertimus. Datum ex Arce Gandulphi prope Romam, die xx mensis Octobris,; anno MDCCCXXXXVII, Pontificatus Nostri nono. PIUS PP. XII ALLOCUTIONES I Ad Excmum Virum Michaelem Amado Burgos, Reipublicae Panamensis Legatum extra ordinem liberis cum mandatis, Summo Pontifici Litteras publicas porrigentem.* Señor Ministro : Al recibir de manos de Vuestra Excelencia las Cartas Credenciales por las que el Excelentísimo Señor Presidente de la República de Panamá os acredita en calidad de Enviado Extraordinario y Ministro Plenipotenciario cerca de la Santa Sede, Nuestro corazón paternal renueva los sentimientos de cordial afecto hacia esa amada Nación. Nos no podemos olvidar que fué la tierra de Panamá el lugar primero del Continente americano, donde España puso su planta civilizadora y evangelizadora, fundando la primera ciudad de tierra firme, Nuestra Señora de la Antigua, y consagrando así esa noble tierra desde el primer momento a la excelsa protección de la Madre de Dios. No podemos olvidar que fué la tierra panameña la que vio por vez primera establecida en el gran continente de América la Jerarquía Eclesiástica, y que el primer sucesor de los Santos Apóstoles en esas inmensas regiones se llamó Obispo de Panamá. Para Nos tendrá siempre la Nación, que Vuestra Excelencia dignamente representa, el inolvidable rango de haber sido durante mucho tiempo como el cuartel general de un pacífico y heroico ejército de misioneros, que, en nombre de la Iglesia, mandaba a América la madre España, para dar al Nuevo Mundo descubierto lo mejor y más divino que el viejo poseía : el mensaje de paz y de amor de Nuestro Redentor Jesucristo. * Habita die 11 mensis Novembris a. 1947. 622 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale A esa paz, fundada en la justicia, y predicada en vuestra sonora lengua, desde hace más de cuatro siglos, en las costas de Panamá, alude Vuestra Excelencia, en las gratas palabras que acaba de pronunciar. Y es para Nos de alta satisfacción poder comprobar por ellas la comprensión del Representante de una Nación en su inmensa mayoría católica por Nuestra posición espiritual en medio del inextricable laberinto de pasiones de este mundo turbado. No habrá paz verdadera y soportable, dice Vuestra Excelencia con gran acierto, sin la práctica efectiva de la comprensión y de la justicia. Mas, en las dolorosas circunstancias del momento presente, a la justicia entre los pueblos y entre los individuos no se podrá llegar sin un amplio sentido de desinterés y aun de abnegación, que sólo el espíritu sobrenatural del Cristianismo puede dar. Hoy como nunca es necesario, para regular las relaciones entre los hombres, y abrirles un cauce de auténtica iuridicidad, invocar primero la protección de Dios, como laudablemente lo han hecho en Panamá los Diputados Constituyentes. Hoy más que nunca es necesario deducir hasta las últimas lógicas consecuencias de tal actitud, y llevar este reconocimiento de un ser Supremo y de una Ley divina a la práctica de nuestra vida pública y privada, a la verdadera armonía entre el Dador omnipotente de la Paz y Arbitro de la verdadera justicia con las normas todas que rigen la vida humana, tanto en el campo internacional y social, como en el cultural y familiar. Que ese espíritu de auténtico Cristianismo informe cada vez más y de modo cada vez más perfecto las públicas instituciones de vuestra Patria, para mayor bien de la misma, es Nuestro deseo ardiente, y el objeto de Nuestras oraciones ante el Altísimo. Y por ello también Nos congratulamos hoy de tener cerca de Nos, para estrechar los vínculos que unen a la República de Panamá con esta Sede Apostólica, precisamente a Vuestra Excelencia, en quien, a las excelsas dotes de amplia y varia cultura, y de una, a pesar de su juventud, larga experiencia diplomática, se añade el abolengo familiar de una especial adhesión al Vicario de Cristo. , Con estos sentimientos de paternal benevolencia, invocamos la protección de Dios sobre la noble Nación que representáis, por intercesión de la Virgen del Rosario, a quien desde antiguo los panameños acudían en sus necesidades, y Nos complacemos en impartir de todo corazón al Excelentísimo Señor Presidente de la República, a su Gobierno y a todo •el católico pueblo de Panamá, así como a su digno Representante, Nuestra Bendición Apostólica. 623 Acta Pii Pp. XII II Ad Excmum tum Virum extra publicas ordinem Leonem liberis R. cum Thebaud, Reipublicae mandatis, Summo Haitianae Pontifici LegaLitteras porrigentem* Monsieur le Ministre, Après la pénible interruption du temps de guerre, la Légation Haïtienne, grâce à Pinitiative de Son Excellence Monsieur le Président de la République et du Gouvernement, vient d'être de nouveau confiée à son ancien titulaire. Nous goûtons une particulière satisfaction en vous voyant revenir à Nous comme représentant officiel d'une Nation qui conserve avec reconnaissance le souvenir de l'influence décisive qu'ont exercée sur la conquête de sa liberté et de son indépendance, comme sur son développement social et culturel, la conception foncièrement chrétienne de la vie et de la.'société, l'enseignement et les actes de tant de Nos Prédécesseurs sur la Chaire de saint Pierre. S'il est vrai que, dans le passé, parmi les remous des événements extérieurs et de l'évolution nationale de votre Patrie, le Saint-Siège n'a jamais cessé de témoigner avec amour et vigilance sa sollicitude pour le bien de votre Peuple et de l'adapter avec une prudente clairvoyance aux conditions variables des lieux et des temps, il n'est pas moins vrai, vous pouvez en être bien convaincu, que, en appliquant tous Nos efforts et toute Notre attention bienveillante à développer et à rendre toujours plus intimes, toujours plus confiantes et plus fructueuses les relations entre l'Eglise et l'Etat, Nous avons conscience de ne pas seulement accomplir un devoir de Notre charge, mais aussi de suivre la pente de Notre cœur. Nous avons la certitude de rencontrer le sincère assentiment et la joyeuse coopération de Nos fidèles fils et filles, aux yeux de qui la vie religieuse rendue sans cesse plus intense, et rayonnant comme un foyer de bénédiction sur les divers domaines de la vie sociale, est du plus grand intérêt pour la communauté tout entière et mérite d'être l'objet des plus loyaux efforts. Au cours des années qui se sont écoulées depuis la clôture de cette Légation jusqu'à son rétablissement, la famille des Etats et des Peuples a passé par des catastrophes et des bouleversements inouïs dans l'histoire de l'humanité. Jamais, en effet, l'humanité n'a eu, dans un laps de * Habita die 15 mensis Novembris'a. 1947. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale temps relativement si court, à frémir et à pleurer au spectacle de tant de sang versé, de tant de ruines amoncelées, de tant d'effondrements des valeurs matérielles et spirituelles. A Pénormité de la destruction correspond Pénormité de la tâche de restauration, tâche vaste comme le monde, et dont la lenteur, en dépit des efforts déployés pour l'accélérer, fait peser l'inquiétude comme une chape de plomb sur les épaules des peuples las. Il devient de plus en plus évident que sans une sincère préparation des cœurs, tous les articles des prétendues conventions et pactes de paix ne seront jamais qu'un essai incohérent, un stérile replâtrage : aucun esprit clarvoyant, aucun homme instruit par l'expérience de l'histoire n'osera leur promettre un long avenir. Et cette préparation même des cœurs, parce qu'elle suppose nécessairement, avec la compréhension mutuelle, la communauté des sacrifices, il serait chimérique, de l'attendre du simple jeu des lois et des conventions avec leurs sanctions imparfaites, sans recourir au contact vivant avec la religion, dont les motifs éternels sont incomparablement plus relevés et les impulsions incomparablement plus puissantes. La conclusion qui s'impose à l'esprit avec une aveuglante clarté c'est que le premier pas vers la restauration d'un monde secoué dans toute son armature, ébranlé sur ses bases, doit être la résipiscence, le retour à ces principes moraux, éternels que nul n'a jamais violés impunément. L'Etat qui contribue à renouveler la reconnaissance d'un ordre voulu et établi par Dieu et à promouvoir son rayonnement sur tous les champs si variés de la vie humaine, civique, de la vie qui surpasse le domaine des Etats temporels, cet Etat-là est sur la voie de la vraie prospérité et du vrai progrès. Les paroles que vous venez de prononcer, Monsieur le Ministre, comme aussi tout ce que Nous savons de votre vie personnelle, de votre carrière intellectuelle, de votre multiple activité professionnelle, Nous causent un bien vif plaisir en mettant en pleine lumière le fait que, dans votre pensée, l'Evangile du Christ, Charta Magna de la dignité humaine, de la véritable liberté et de la plus noble fraternité, occupe sur l'échelle des valeurs le rang d'honneur qui lui revient de droit. Abordant et poursuivant dans cet esprit la mission que vous assumez de nouveau, vous pouvez être assuré de Notre confiance et de Notre ferme appui ; vous verrez mûrir, comme fruit de vos labeurs, les bénédictions divines, gage de progrès pour votre noble Patrie qui, lointaine, est pourtant si près de Notre cœur. Dans cette joyeuse attente, Nous adressons à son Excellence Mon- 62& Acta Pii Pp. XII sieur le Président de la République, aux membres du gouvernement, à tous vos compatriotes, l'expression de Notre haute considération et de Notre bienveillance. Et Nous donnons avec la plus grande affection à tous Ños fils et filles, qui Nous sont unis dans le Seigneur, mais tout particulièrement à vous-même, Notre Bénédiction Apostolique. NUNTII RADIOPHONICI I A SUMMO PONTIFICE CHRISTIFIDELIBUS DATUS OB CONVENTUM NATIONALEM, INDICTUM A CONSOCIATIONE (( NATIONAL CONFERENCE OW CATHOLIC CHARITIES )) VULGO NUNCUPATA, IN URBE NOVA AURELIA COADUNATIS.* Venerable Brethren Dearly Beloved Children Under the kindly, paternal guidance of Our Venerable Brother the Archbishop of New Orleans your National Congress has been enjoying the gracious hospitality of the South, and now before closing its sessions you have wished to hear a word from the common Eather of ali. Though far removed in body We feel Ourselves in your midst in spirit, and gladly send you a word of greeting. On the order of your Congress'day was one subject : Charity. Charity is a word sometimes loosely used to signify any sort of benevolent or philanthropie activity. But for you charity has a sacred and consecrated meaning. Charity is différent from any other human love, because it is a replica of Christ's love for man. « A new commandment I give you, that you love one another; that you love one another as I have loved you ». That is charity. St. Paul writes to the Romans 1 « Befriend one another as Christ has befriended you for God's honour ». That is charity. You will love one another, Christ said, as I have loved you. « Not as they love who corrupt innocence or faith », comments the immortal Augustine ; « not as men love each other, simply because they are fellows of the same human race; but as they love, whö know and profess that all men are kin to God, sons of the Most High, in whom must be formed and perfected a brother's likeness to the only begotten Son ». 2 * Datus die 12 Octobris mensis a. 1947. 1 15, 7. 2 In Ioannis Evang. tract. 65 c. 13 ; MIGNE PL, t. 35 col. 1808-1809. Acta Apostolicae Sedis.- Commentarium Officiale 626 « You will love one another as I have loved y o u » . And what did Christ love in man except God? Not in the sense that He found God already in every man, but in the sense that he hoped through love to restore God to every man. A doctor is said to love the sick; yet what is it in the sick that he loves? Surely not the disease. No, he loves the health that he hopes to restore to the patient. Charity means that you love ea eh other thus with a view to bringing God more and more into the lives of each other, so that linked together as so many members by the Spirit of divine Love you may cooperate in forming a body not unworthy of a Head divine. 3 Brothers of St. Vincent de Paul and ali apostles of Catholic Charities, y ours is a sublime vocation. When that great exemplar of Christian charity, Frederick Ozanam, first launched his Conferences, his purpose was to demónstrate that the teachings of Christ are stili workable in the présent. The Society of St. Vincent de Paul was a challenge of Catholic youth to a race of men that had grown sceptical of men being able any longer to live out their lives according to the principies of the Gospel. Of the six young men who formed the first Conference not one had passed his twentieth year. The race of men they challenged is still with you, beloved children, as expérience has taught you. Like the traveller of whom the Gospel speaks, it has fallen among thieves who steal away its treasure of faith and love and lea ve it to 1 angui sh in helpless want. Though you be only laymen of the world, accost this great invalid ; and while you bring it bread to nourish the body and strive personally to provide for its varied needs, like good Samaritans bend low and try gently to probe its wounds and pour into them the oil of Christ's alleviating message. Whisper into ears, long since perhaps deaf to priestly counsel, words of encouragement and hope and peace, and the example of your Christ-like love will hasten the day when an embittered victim of sorrow or failure or injustice will return to those whom God has constitued the guardians and physicians of souls. Oh, We know the immense good the Conferences and other Catholic Charities are doing in so many parishes of your country and We bless it with ali heart. But charity should never look behind, but always ahead. The number of her past deeds is always small, whereas the présent and future miseries which she must solace are without end. With Ozanam We too would wish to see all young men of head and heart united for some work of Christian charity. It is not a question of 3 Ibid. Acta Pii Pp. XII 627 giving money; it is a question of giving seif. Such an apostolate would. revitalize their faith, give direction and stability to a correct attitude towards the frivolous things of life, awaken powers of leadership, the while it would help powerfully to remedy the evils of social and racial inequalities. Oh, compassionate Heart of Jesus, pour Thy love and comfort irito the lives of the poor, the suffering, those distressed in body or soul : all very dear members of Thy Body; and let Thy own sweet spirit of pity and charity continue to fili the hearts of Our American youth so that they may be in very fact Thy « fellow-workers for the truth » . 4 II A SUMMO TOTA PONTIFICE ARGENTINA CHRISTIFIDELIBUS IN URBE LUJAN DATUS OB CONVENTUM MARIALEM E COADUNATIS.* Venerables Hermanos y amados hijos, congresistas marianos de Lujan : Era el día 14 de Octubre del año 1934. Vibraban todavía en el aire los gritos de júbilo y los cantos entusiastas de las imponentes solemnidades de la víspera, latían fuerte aún los corazones acelerados por el fervor y agolpábanse en Nuestra retina las recientísimas imágenes de aquel trigésimo segundo Congreso Eucaristico Internacional, que el día antes habíamos clausurado, cuando, dejando atrás la encantadora metròpoli, escenario de tantas maravillas, Nos adentrábamos muy de mañanita hacia el interior del país, espaciando la mirada por las puertas de esa pampa vuestra que por lo majestuosa, lo solemne y dilatada puede evocar la grandeza imponente del mar. ¿A dónde íbamos? A cumplir con un amable deber. La masma Asamblea había sido un triunfo sin precedentes y este éxito — que como todos los casos de tan compleja organización podía depender de un detalle cualquiera de los que escapan al hombre — se le debía, después de Dios, a la Patrona oficial del Congreso, a la Pura y Limpia Concepción del Río Lujan ; ante su imagen se había orado sin interrupción para que i a Patria — como alguien dijo — « cuya bandera tiene los colores de su manto, fuera digna de su tradición »; y Ella misma, dos fechas antes había tenido la condescendencia de presidir el « Día de la Patria », que Nos presenciamos, admirando de qué modo los dos grandes amores de 4 3 loann. S. * Datus die 12 Octobris mensis a. 1947. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 628 toda alma noble — Dios y Patria — pueden fundirse armoniosamente en el único culto verdadero. ¡íbamos a pagar a María Santísima su visita y a darle las gracias! . Y mientras ante Nuestros ojos se desarrollaba silenciosa la calma del paisaje, recordábamos primero todo lo que sobre vuestra Patrona nos refiere la piadosa tradición, y luego la historia de aquel Santuario cuyas dos torres, como dos gritos de triunfo que suben al cielo, Nos saludaban ya desde el horizonte. Fué Ella la que quiso quedarse allí, pero el alma nacional argentina había sabido comprender que allí tenía su centro natural. Y al entrar en aquellas espaciosas naves, al ver las banderas que Belgrano ganó en Salta o la espada que San Martín blandió en el Perú, al leer los mármoles que recuerdan la solemne coronación de 1887 — la primera en América — o el reconocimiento de su Patrocinio sobre las tierras Del Plata de 1930, al subir a aquel camarín, tan rico como devoto, entonces, sólo entonces Nos pareció que habíamos llegado al fondo del alma grande del pueblo argentino. Porque el pueblo argentino, como todos los pueblos cristianos, sabe — y vuestro Congreso actual os lo ha repetido —, que el culto a la Madre de Dios, por Ella misma profetizado cuando anunció : « Beatam me dicent omnes generationes »,* es un elemento fundamental en la vida cristiana. Efectivamente, ¿quién de los que por este mundo pasamos cargados con el peso de tantas debilidades y expuestos a tantos peligros, no tendrá necesidad de ayuda? Pues oid al Doctor Eximio, que os dice : « Tenemos á la Virgen abogada universal para todo, porque es más poderosa en cualquier necesidad que los demás Santos en las particulares » . Honrémosla, pues, reconociendo el brillo sin par de su hermosura, los primores de su bondad y lo irresistible de su poder ; por la excelsitud de sus virtudes y por la dignidad incomparable de su misión, reverenciémosla proclamando su grandeza, manifestándole nuestro respeto y pidiéndole su intercesión; finalmente, imitémosla sin cejar en tan noble empeño, porque para citar las palabras de un grande Pontífice mariano, del inmortal Leon XIII, « Dios bueno y providente nos presentó en María el modelo más acabado de toda virtud... ; y nosotros, atraídos por la misma afinidad de la común naturaleza, nos esforzamos más confiadamente en imitarla » . 2 3 El pobre mundo, como si quisiera retroceder veinte siglos hasta las 1 2 3 Luc. 1, 48. SUAREZ, In III, disp. XXIII, sect. III, n. 5, ed. Paris, tom. 19, 1869, p. 336 b. Enc. Magnae Dei Matris, 8 Sept. 1892, LEON. XIII Acta, ed. Rom. vol. XII, p. 232. Acta Pii Pp. XII 629 aberraciones de la decadente sociedad pagana, pone sobre sus altares los ídolos vanos de la lujuria, de la soberbia, de la codicia y, como consecuencia natural, del odio contra todo el que pueda disputarle su ración mezquina de placer, su miserable parcela de dominio, o una gota que pueda apagar aquella que no es sed de agua, sino de metal. Vosotros, en cambio, queréis en este momento renovar vuestro vasallaje a la que es símbolo de toda pureza — « Mater castissima » — encarnación de la más completa humildad — « Ecce ancilla Domini » —, y personificación del más total desprendimiento ; a Aquélla que, como nadie, es « Mater pulchrae dilectionis », ejemplar perfecto de caridad y amor. Prometed a María que os dedicaréis con todas vuestras fuerzas a conservar y favorecer la dignidad y santidad del matrimonio cristiano ; la instrucción religiosa de la juventud en las escuelas; y la aplicación de las enseñanzas de la Iglesia en la ordenación de las condiciones económicas y en la solución de la cuestión social : el ser fieles a la Iglesia en estos puntos fundamentales de la civilización cristiana será hoy una prueba palmaria del verdadero y genuino amor a María y a su Divino Hijo. Prometedle también, de acuerdo con el espíritu del Congreso, profundizar cada día más en su devoción, que si es la que debe ser, no podrá menos de conduciros a la aplicación integral de los principios y de las normas de vida cristiana, sin incurrir en el error de los que quieren visiblemente pavonearse dándoselas de cristianos y al mismo tiempo sostener aquellas doctrinas que con el Cristianismo son incompatibles. ¡ Amadísimos congresistas del primer Congreso Mariano nacional argentino ! Que el Dios de bondad y de misericordia acepte vuestros propósitos y que esta nueva serie de Asambleas Marianas, que ahora inauguráis, sea tan fecunda en frutos espirituales como la serie gemela de vuestras reuniones eucarísticas ; que María Santísima según continuamente la rezáis, proteja « vuestra villa de Lujan y vuestro pueblo argentino en sus diversas provincias, conceda igual protección a los hermanos del Uruguay y del Paraguay, mantenga a todos en la fe católica, a pesar de las maquinaciones de los incrédulos, os dé sacerdotes celosos de vuestra salvación, autoridades honradas y cristianas, e inspire a todos fe, abnegación y caridad » f que la que habéis invocado : « Oh, Santa María — Oh nuncio de paz ! — de Dios eres Madre — al mundo salvad », obtenga finalmente para el mundo una paz próxima, estable y justa y que en este momento solemne, que tanto consuelo ha procurado a Nuestro atormentado corazón de Padre, las bendiciones mejores de lo alto 4 Ofr. Oración a Ntra Sra. de Lujan. 630 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale desciendan sobre todos vosotros, sobre Nuestro dignísimo Cardenal Legado, sobre todos Nuestros celosos Hermanos en el Episcopado, con su clero y fieles y con todos los paises que ellos representan, sobre las autoridades, que con su cooperación y presencia han querido contribuir al mayor esplendor de estas solemnidades y sobre todo el amadísimo pueblo argentino, tan presente siempre en Nuestro recuerdo y en Nuestro paternal afecto. III A SUMMO PONTIFICE DATUS CHRISTIFIDELIBUS FOEDERATORUM STATUUM AMERICAE SEPTENTRIONALIS, PRO NATIONIBUS INDIGENTIBUS AUXILIA COLLIGENTIBUS.* Beloved Children of America, Another Winter is approaching, heartless and relentless, which promises to cut a wide swath through the ruined, ineffectuai tenements of hundreds of cities in Europe and the East, opening the way for grim death to follow fast on cold and famine and stark exposure unimpeded. But, no ! There stands Christian charity, rising'to the full stature of its nobility, to block the path ; and thousands of doomed victims, freed from a hopeless terror, will live on to thank God for the spirit that unités all men as children of their Father who is in heaven, and makes their hearts beat fast with sympathy for their brothers in suffering and distress. Under the tireless leadership of a large-hearted, devoted Hierarchy you, beloved sons and daughters of America are in the vanguard of that army of Christian charity. This year you have chosen, and chosen well to amass your resources during a week characterized in your country by the dominant note of thanksgiving to God. The highest authority of the State has summoned you—and what an ennobling and refreshing summons it is to hear in the world today—to pause in the midst of your varied occupations to render thanks to Almighty God, the Father of Lights from whom is every best and perfect gift. 1 In the words of the Angel of the Schools, your gratitude must first be an acknowledgment that you are the récipients of gifts, unnumbered gifts ; then it demands that you give thanks for the gifts received ; and lastly that you in turn make whatever off ering your position allows to your benefactor. But what can you offer to God? "What hast thou 2 * Datus die 23 Novembris mensis a. 1947. I A C . 1, 17. ' 8. Th. 2* q. 107, a. 2 in c. 1 631 Acta Pii Pp. XIÌ s that thou hast not received? " . Must you not pray the prayer of King David : " Lord God of Israel, our Father from eternity to eternity : - Thine, O Lord, is magnificence and power and gìory and victory: - And to Thee is praise. For all that is in heaven and in earth is thine ; - Thine is the kingdom, « O Lord, and thou art above ail princes. - Thine are riches and thine is the glory. Thou hast dominion over all, in thy hand is power and might, - In thy hand greatness and the empire of all things. - Now therefore, our God, we give thanks to thee. And we praise thy glorious name " . What indeed can you offer to God but your thankful praise and faithful service? For Himself God asks nothing more. But in His infinite love for the human créatures of His omnipotence He has wished to identify Himself with those who do need your offerii]gs. " F o r I was hungry ", He says, "and you gave me to eat; I was thirsty and you gave me to drink ; I was a stranger and you took me in, naked and you covered me, sick and you visited me ; I was in prison and you came to me". Because "as long as you did it to one of these my Jeast brethren, you did it to me " . What loving condescension on the part of God! Because of it the generous response that you will make to the appeal of your Bishops for those who are living in destitution and hunger and whose future is so darkened by the ghastly shadow of disease in body and soul, will lift your souls up from the common chorus of grateful acknowledgment of God's gifts to the holy imitation of that divine bounty which has enriched you with so many blessings. Your thanksgiving will be purified, perfected and made beauteous by charity. 4 5 Beloved children, you have been made acquainted with the appalliiig condition of millions of men, women and children, guiltless prey to the cruel, often unnecessarily cruel, aftermath of war : nor is there any need to teil you how Our heart, the heart of the common Father of all, bleeds with anguish for His children who turn appealing eyes towards Hirn in hope that He will save them from their hopelessness. But We would teil you how consoled and grateful We are for the bounteoùs and never failing assistance you have given Us for Our Crusade of Worldwide charity. Your sacrifices make that charity possible. I3 1 Cor. 4, 7. 4 1 Par. 29, 10-13. 5 MATTH. 25, 35-36, 40. 632 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale As a pledge of God's eternai reward and as a token of Our affectionate and abiding gratitude We impart to ali the faithful, to the Religious, Clergy and sacred Hierarchy of the United States the Apostolic Bénédiction. IV * A SUMMO PONTIFICE CHRISTIFIDELIBUS DATUS, OB CONVENTUM INTERNATIONALEM PIARUM CONGREGATIONUM MARIALIUM IN HISPANIA BARCINONE COADUNATIS.* Nos sentimos animados de un sincero gozo siempre que podemos dirigirnos a un Congreso, donde se hallan reunidos tantos amados hijos Nuestros venidos de todos los confines del mundo, y que Nos profesan filial afecto y adhesión incondicional. Por ello es hoy grande Nuestra alegría, al hablar a representantes de las Congregaciones Marianas, a las cuales profesamos entrañable amor, no solamente con el paterno afecto del Pastor Supremo de la Iglesia hacia una de sus más escogidas milicias, sino también porque renováis en Nos dulcísimos recuerdos personales de Nuestra juventud, cuando Nos fué concedida la gracia de consagrarnos a la Madre de Dios, en la Congregación Mariana. Nos satisface además saber que os habéis juntado en torno a la ejemplar Congregación de Barcelona, que, no sólo es modelo de viva espiritualidad j de eficaz actividad, mas también ejemplo perspicuo de lo que pudo y puede, con la gracia de Dios y la ayuda de la Madre Inmaculada, el esfuerzo confiado y constante de sus celosos Directores en procurar el florecimiento de una Congregación Mariana. Mas no se trata tan sólo de la benemérita Congregación de Barcelona, sino de todas las del mundo, especialmente las de España. En las Congregaciones de esa católica Nación, que os ha acogido con tanto amor, tenéis el ejemplo de la gran variedad, dentro de la unidad esencial, que estás pueden revestir, adaptándose de día en día con notable flexibilidad a las más diversas necesidades de la Iglesia, y a las circunstancias más diferentes del momento actual, aunque permaneciendo siempre fieles a sus formas esenciales de espiritualidad y apostolado. Cuantas veces, tanto Nuestro Predecesor, de gloriosa memoria, cuanto Nos mismo, hemos recordado la rica tradición y la actual eficacia de las Congregaciones Marianas, así como los imperiosos deberes, que en la hora presente pesan sobre ellas y sobre las demás organizaciones semejantes para la formación espiritual de sus miembros, y para el intenso ejer* Datus die 7 Decembris mensis a. 1947. Acta Pii Pp. XII 633 cicio del apostolado, tantas otras veces hemos también declarado que la Congregación Mariana, al colaborar fraternalmente con todos por la causa de Dios y el bien de las almas, puede conservarse siempre fiel a sus formas y características propias. Pues en este magnífico movimiento mundial de seglar apostolado, tan caro a Nuestro corazón, precisa evitar dos engaños, que pueden insinuarse aun en almas de buena voluntad. Uno es el peligro de exclusivismo, ya del elemento externo, de un trabajo superficial y naturalista, que Nos hemos llamado en otro lugar « la herejía de la acción y), ya del elemento interior, con una excesiva y tímida limitación a la piedad, que se compagina poco con aquellas palabras del Señor: « F u e g o he venido a traer a la tierra, ¿y qué quiero sino que prenda? » . En segundo lugar, es necesario prevenir el error, que algunos, impulsados de buen celo, pueden tener, de querer uniformar las actividades en pro de las almas y someterlas todas a una forma común, con miopía de concepción del todo ajena a las tradiciones y al suave espíritu de la Iglesia, heredera de la doctrina de San Pablo : « Unos tienen un don, y otros, otro : pero todos el mismo Espíritu » . Y, como en los ejércitos de la tierra, diversas armas y cuerpos aseguran con su diferencia la armónica cooperación común que lleva a la victoria, del mismo modo, junto a otras formas de celo, por importantes y aun principales que sean, la Iglesia desea y alienta la existencia de organizaciones de apostolado seglar, como las Congregaciones Marianas, y que prosperen y se desarrollen en sus formas y métodos, siendo dentro del ejército de Cristo una bella muestra de la fecunda multiplicidad del apostolado católico, manifestado en diversas obras y organizaciones, que trabajan todas intensamente bajo la guía y protección de la Cabeza Suprema de la Iglesia. 1 2 3 Nos conmueve además el saber cómo en estos momentos, en esa hermosa ciudad española, se han reunido Congregantes de todo el mundo, que, llevados de su fervoroso sentimiento filial para con su Madre y Beina, se unen en un haz apretado de amor y confianza, y están rogando a Dios, Supremo Glorificador, se digne añadir un nuevo florón a los privilegios de Nuestra Señora. Ello Nos recuerda el espectáculo impresionante de hace casi un siglo, cuando también las Congregaciones Marianas, uniéndose a las súplicas de toda la Cristiandad, se volvían a Nuestro Predecesor, de santa memoria, y asimismo Congregante Mariano, en 1 Epist. Apost, saeculo exeunte a Precationis Apostolatus constitutione, 16 iunii 1944, Acta Apostolicae Sedis, XXXVI, p. 239. L u c , XII, 19. I Cor., XII, 4. 2 3 42 - ACTA, vol. X I V , n. 15. — 29-12-947. 634 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale humilde demanda de la proclamación del Dogma de la Inmaculada ; y después de tan-instantes ruegos, parecían callar en actitud expectante, como diciendo en sus corazones : <( Et nunc, Petre, doce nos ». Con paternal benevolencia os auguramos nuevos progresos en la vida espiritual y en las obras de celo, elementos esenciales de vuestras Congregaciones, para que ese pacífico ejército de María esté dispuesto a la defensa abnegada y heroica de la Iglesia de Jesucristo. Nos pedimos a vuestra Madre Inmaculada, que reina gloriosa en cuerpo y alma desde el cielo, que, por su intercesión, la gracia sobreabundante de lo alto descienda sobre las dignas Autoridades Eclesiásticas y Civiles, que aun desde los más eminentes cargos han querido realzar este Congreso con su presencia o adhesión, sobre vosotros, amados Congregantes, que unís en el suave lazo del amor a María todas las condiciones humanas, las más diversas clases sociales y las más apartadas naciones, sobre aquéllos que amáis y sobre las almas que se benefician de vuestro celo, mientras que, en prenda de Nuestro particular amor, os impartimos de todo corazón Nuestra Bendición Apostólica. Sacra Congregatio Consistorialis Ö35 ACTA 88, CONGREGATIO™ SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i TARVISINA DECRETUM COLLATIONIS TITULI ABB AIT A LI S Inclita Ordinis S. Benedicti familia, decimo vertente saeculo, exstructa abbatiali monasterio, locum incoluit qui nunc vulgo Monastier nuncupatur ; ibique omnium bonarum artium, potissimum in commodum ruricularum, per plura saecula altrix providentissima extitit, ita ut hodiernus pagus ex eodem monasterio ortum sumeret et nomen mutuaret. At, proh dolor, cum per Italiae regiones neapoleonica vexatio grassaretur, monachis dispersis bonisque abbatiae usurpati», priscus monasterii splendor evanuit. Cuius tamen monumentum usque ad nostra tempora superfuit ecclesia abbatialis, quae clero Tarvisinae dioecesis cum cura animarum concredita fuit. Haec quidem vetus abbatialis ecclesia anno 1918, bello magno saeviente, bellicis offensionibus graviter laesa et paene diruta est. Nunc autem, arte et decore insignis, in pago Monastier nova ecclesia paroecialis, sumptu magno fideliumque oblationibus aptiorique in loco, a fundamentis est excitata. Quibus expositis Excmus P. D. Antonius Mantiero, Episcopus Tarvisinus, a Sanctissimo Domino Nostro Pio Divina Providentia Pp. XII expostulavit ut nova ecclesia paroecialis praedicta eiusque pro tempore rector seu parochus titulo abbatiali condecoraretur. Quapropter Beatissimus Pater, hisce omnibus mature perpensis, oblatas petitiones benigne excipiendas esse censuit ideoque ne perantiquae olim insignis abbatiae nomen et a monachis O. S. B. egregie gestorum memoria pereat, atque ad ostendendum signum Suae peculiaris benevolentiae erga Clerum et populum pagi Monastier ob bene merita in aedificatione novae ecclesiae paroecialis, eamdem ecclesiam illiusque parochum pro tempore existentem titulo abbatiali in perpetuum decorare dignatus est. Insuper de consulto Sacrae Rituum Congregationis, Abbati-Parocho 636 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale ut supra memorato, durante munere et intra fines dioeceseos, quae sequuntur privilegia libenter indulsit : 1) Titulo Monsignore cohonestar i. 2) Habitum praelatitium coloris violacei in sacris functionibus gestare, idest caligas, collare, talarem vestem cum cauda numquam explicanda, sericam zonam cum duobus flocculis pariter sericis a laeva pendentibus, et palliolum seu mantelletum, supra rocchetum; insuper nigrum biretum flocculo ornatum coloris violacei; pileum item nigrum cum vitta serica, opere reticulato exornato eiusdem coloris violacei; rubini autem coloris erunt et seriei : ocelli, globuli, exiguus torulus collum et anteriores extremitates vestis et mantelleti exornans, eorum subsutum, itemque reflexus (paramani) in manicis (etiam rocchetti). 3) Alio habitu, Eomanae Curiae praelatorum proprio vulgo piano appellato, uti in conventibus, solemnibus audientiis ecclesiasticis et civilibus : idest caligis et collari violacei coloris, veste talari nigra cum ocellis, globulis, torulo ac subsuto, ut supra, rubini coloris, serica zona violacea cum laciniis pariter sericis et violaceis, peramplo pallio talari item serico violaceo, non ondulato, absque subsuto aut ornamentis quibusvis alterius coloris, ac pileo nigro cum chordulis et sericis flocculis violacei coloris. Communi habitu incedens, caligas et collare violacei coloris ac pileum, ut supra dicitur, gestare. 4) Habere presbyterum adsistentem in Missis solemnibus cum cantu. 5) Tandem palmatoria uti (a qua tamen abstinendum coram Ordinario vel maiori) in Missis cum cantu vel etiam lectis cum aliqua solemnitate celebranda; item in Vesperis aliisque solemnibus functionibus. Quibus super rebus Sanctissimus Dominus praesens edi iussit Decretum perinde valiturum ac si super iisdem Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Ad haec exsecutioni mandanda Sanctitas Sua deputare dignata est Excmum P. D. Antonium Mantiero, Episcopum Tarvisinum, cum facultatibus necessariis et opportunis ad effectum de quo agitur, etiam subdelegandi virum ecclesiasticum in dignitate constitutum, cum onere quam citius ad hanc S. Congregationem Consistorialem mittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus etiam peculiari mentione dignis. Datum Romae, ex Aedibus S. Consistorialis Congregationis, die 25 Martii 1947, in festo Annuntiationis B. Mariae Virginis. Fr. R. O. Card. Rossi, a Secretis. L. © S. B. Renzoni, Adsessor. Sacra Congregatio Consistorialis 637 II PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 4 Octobris 191ft. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Germensi in Hellesponto praefecit, R. D. Laurentium Gargiulo, Canonicum Capituli Cathedralis Nolani, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Dionysii Casaroli, Archiepiscopi Caietani. die 22 Octobris. — Metropolitanae Ecclesiae Chamberiensi R. D. Ludovicum de Bazelaire, moderatorem Seminarii Maioris dioecesis Nanceiensis. die SO Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Jasensi R. D. Antonium Durcovici, Vicarium generalem archidioecesis Bucurestiensis. die 8 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Hephaestiensi R. D. Andream Ledere, Vicarium generalem archidioecesis Parisiensis; quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Emmanuelis Cardinalis Suhard, Archiepiscopi Parisiensis. die 10 Novembris. — Metropolitanae Ecclesiae Tranensi et archiepiscopali Ecclesiae Barolensi, aeque principaliter unitis, cum adnexis titulo archiepiscopali Nazareno et administratione perpetua dioecesis Vigiliensis, R. D. P. Reginaldum Iosephum Addazi, ex Ordine Fratrum Praedicatorum, in Studio generali Provinciae Neapolitanae Theologiae Dogmaticae Magistrum. — Cathedrali Ecclesiae Drepanensi R. D. Philippum Jacolino, Vicarium generalem dioecesis Agrigentina^. die 13 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Celenderitanae Exc. P. D. Aloisium Hadrianum Díaz, hactenus episcopum Caliensem. die 17 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Maximianensi in Numidia Exc. P. D. Henricum Mariam Dubuc, hactenus episcopum Barquisimetensem. die 20 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Comensi Exc. P. D. Felicem Bonomini, hactenus Episcopum Interamnensem et Narniensem. die 26 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Ombitanae R. D. Antonium Ignatium Camargo, parochum S. Alexii in civitate vulgo « Boconó » Archidioecesis Emeritensis in Venezuela, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Arthuri Coelestini Alvarez, Episcopi Calabocensis. die 29 Novembris. — Metropolitanae Ecclesiae Reginatensi R. D. Mi 638 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale chaël Corneliuin O'Neill, Antistitem Urbanum et rectorem ecclesiae cathedralis Edmontonensis. — Cathedrali Ecclesiae Rellevillensi E. I). Albertum Rodulphum Zuroweste, Antistitem Urbanum et parochum ecclesiae S. Ioseph, in urbe vulgo dicta (( East St. Louis » eiusdem dioecesis. — Titulari episcopali Ecclesiae Sasimensi R. D. Wendelinum J. Nold, Antistitem Urbanum et parochum ecclesiae Christo Regi dicatae in urbe Dallasen si, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. I). Christophori Eduardi Byrne, Episcopi Galvestoniensis. die 8 Decembris. — Metropolitanae Ecclesiae Tegucigalpensi Exc. P. D. Iosephum a Cruce Tureios, hactenus episcopum titularem Carrhenum. die 9 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Meloënsi in Isauria Exc. P. D. Paulum Rusch, Administratorem Apostolicum Oenipontalium, hactenus Episcopum titularem Lycopolitanum. die IS Decembris — Cathedrali Ecclesiae de Punta Arenas Exc. P. D. Candidum Rada Senosiain, hactenus Episcopum S. Caroli Ancudiae. — Titulari episcopali Ecclesiae Girbitanae R. P. Carolum Saboia Bandeira de Mello, Ordinis Fratrum Minorum, quem constituit Praelatum nullius Palmensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Conanensi R. P. Anselmum Pietrulla, Ordinis Fratrum Minorum, quem constituit Praelatum nullius Santaremensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Colybrassenae R. P. Iosephum Alvarez, Ordinis Recollectorum S. Augustini, quem constituit Praelatum nullius Labreanum. — Titulari episcopali Ecclesiae Modrenae R. P. Emmanuelem Könner, Societatis Verbi Divini, quem constituit Praelatum nullius de Fox de Iguassu. — Titulari episcopali Ecclesiae Prusiensi R. D. Paulum Petrum Pinier, a secretis in Instituto catholico Andegavensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Augustini Laynaud, Archiepiscopi Algeriensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Sebastenae in Palaestina R. D. Franciscum Bottino, Pro Vicarium Generalem archidioecesis Taurinensis, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Maurilii Fossati, Archiepiscopi eiusdem archidioecesis Taurinensis. die 20 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Hieropolitanae R. D. Benignum Carrara, Praepositum parochum Sanctae Catharinae in civitate Bergomensi, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Paulini Ioannis Tribbioli, Episcopi Imolensis. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 639 SACKA CONGREGATIO D E P R O P A G A N D A F I D E i PROVISIO ECCLESIARUM Singulis, ut infra, decretis Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando Ssmus Dominus Noster Pius div. Prov. Pp. XII dignatus est sequentes providere Ecclesias, nimirum : die 8 Maii 19J/Î. — Cathedrali Ecclesiae Timceuvensi praefecit R. P. Ioannem Wernerium Lesinski, O. P. — Titulari episcopali Ecclesiae Rusicadensi R. P. Eduardum Mason, Congregationis Filiorum S. Cordis Iesu sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum de Bahr-el-Ghazal. die 12 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Lambaesitanae R. P. Iacobum Moynagh, e Societate S. Patritii in Hibernia, hucusque Praefectum Apostolicum de Calabar, quem constituit Vicarium Apostolicum de Calabar. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Dercensi R. D. Petrum Thomam McKeefry, dioecesis Aucopolitanae presbyterum, quem constituit Coa^ diutorem cum iure successionis Exc. P. D. Thomae 0'Shea, Archiepiscopi Wellingtonensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Germanoeopolitanae R. P. Iosephum Aurelianum Bilgeri, Congregationis Ottiliensis O. S. B. monachum, quem constituit Vicarium Apostolicum de Eshowe. — Titulari episcopali Ecclesiae Anthedonensi R. P. Marcellum Lefebvre, Congregationis S. Spiritus sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum de Dakar. — Titulari episcopali Ecclesiae Capitoliensi R. P. Adulphum Noser, e Societate Verbi Divini, quem constituit Vicarium Apostolicum Accraensem. — Cathedrali Ecclesiae Lahorensi R. P. Marcellum Rogerium Buyse, Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum. — Cathedrali Ecclesiae Patnensi R. P. Augustinum Wildermuth, S. I. die 19 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Sufetanae R. P. Carolum Cavallera, Instituti Missionum a Consolata, hucusque Pont. Collegii Urbani de Propaganda Fide Rectorem, quem constituit Vicarium Apostolicum de Nyeri. 640 Acta Apostolicae Seáis — Commentarium Officiale die 10 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Trincomaliensi R. P. Ignatium Glennie, S. I., Rectorem Pontificii Seminarii Kandiensis. — Cathedrali Ecclesiae Rawalpindiensi R. P. Nicolaum Hettinga, Missionarium S. Iosephi de Mill Hill. — Titulari episcopali Ecclesiae Parlaitanae R. P. Iacobum Grent, Congregationis Missionariorum S. Cordis Iesu, quem constituit Vicarium Apostolicum Novae Guineae Neerlandicae. — Titulari episcopali Ecclesiae Polystyliensi R. P. Ludovicum Augustum Chorin, e Societate Parisiensi missionum ad exteras gentes sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum de Bangkok. — Titulari episcopali Ecclesiae Rhinocorutanae R. P. Iacobum Hieronymum Adam, Congregationis Sancti Spiritus sacerdotem, quem constituit Vicarium Apostolicum Librevillensem. die 12 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Biltensi R. P. Ansgarium Nelson, O. S. B. monachum, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Ioannis Erici Müller, Vicarii Apostolici Sueciae. II NOMINATIONES Decretis, ut infra, datis Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit : die 6 Iunii 191fì. — R. P. Hieronymum a S. Eligio, Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum, Praefectum Apostolicum de Qordkpur. die IS Iunii. — R. P. Prosperum Dodds, Congregationis Sancti Spiritus sacerdotem, Praefectum Apostolicum Ziguinchorensem. — R. P. Ioannem Hart, e Societate Missionariorum S. Iosephi de Mill Hill, Praefectum Apostolicum de Kodok. — R. P. Marcellum Saint-Denis, Societatis Missionariorum Africae, Praefectum Apostolicum Nyassae Septentrionalis. — R. D. Bartholomaeum Kim, Praefectum Apostolicum de Chonju. die 4 Iulii. — R. P. Stephanum Garon, Missionarium B. M. V. a La Salette, Praefectum Apostolicum de Morondava. die 17 Octobris. — P. Aemilium Durrheimer, Societatis pro Missionibus ad Afros, Praefectum Apostolicum de Korhogo. — R. P. Antonium van Oorschot, e Societate Missionariorum Africae, Praefectum Apostolicum de Tuhuyu. — R. P. Petrum Ledere, Societatis .Missionariorum Africae, Praefectum Apostolicum Gaoensem. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 641 — E. P. Desiderium de Móntelos, e Societate Missionariorum Africae, PraefectumApostolicumSiJcassensem. — R. P. Ioannem Lesourd, hactenus Praefectum Apostolicum Gaoensem, Praefectum Apostolicum Nounensem. die 24 Octobris. — R. P. Iosephum Bretault, e Societate Missionariorum Africae, Praefectum Apostolicum Ouahigouyaensem. die 7 Novembris. — R. P. Stephanum Courtois, e Societate Missionariorum Africae, Praefectum Apostolicum Kayesensem. die 28 Novembris. — R- P. Bernardum Arango Henao, S. L, Praefectum Apostolicum Fluminis Magdalenae. SACRA CONGREGATIO RITUUM BRIXIEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI LUDOVICI PAVONI, SACERDOTIS, FUNDATORIS CONGREGATIONIS FILIORUM M. IMMACULATAE. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus Fide,: Spe et Cantate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Ille perfectionis culmen attingit, qui tota animi contentione Christi exempla imitari conatur. Difficilis quidem est ausus, sed homini Dei gratia adiuto et corroborato metam hanc datur attingere; uti omnes sancti aperte commonstrant et ipsa Dei Servi Ludovici Mariae Pavoni vita confirmat. Re sane vera, nobilitate generis, opibus ac pietate praestantes Alexandrum ac Laeliam Poncarali Ludovicus parentes nactus est : qui Brixiae die 11 Septembris anno Domini 1784 primam lucem aspexit atque post biduum sacri baptismi aquis est ablutus. Iam inde a pueritia qualis ac quantus futurus esset coniici licuit. Parentum enim curis, matris praesertim, christianis virtutibus imbutus, egregie huic educationi respondit. Porro orationi instare, ieiunum bis in hebdomada servare, aequalibus puerulis verba facere ut eos ad pietatem alliceret, eorum necessitatibus subvenire, suis quoque vestibus se expolians ut 60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eos his indueret, puerilia oblectamenta despicere atque officia omnia suae condicioni atque aetati congrua perfecte adimplere puer et adulescens in deliciis habuit. Die 21 Februarii anno 1807 Sacerdos factus, totum sacris ministeriis, verbum Dei praedicando, paenitentiae sacramentum administrando atque caetera quae ad Sacerdotem spectant, peragendo, se dedidit ; praecipue vero, sub parochorum disciplina maximam in iuvenes curam impendit, ut catechismum eos doceret atque pauperes in Oratoriis excoleret. Egregia haec facinora Brixiensis Episcopus perpendens, eum sibi a secretis constituit, quo munere in exemplum Servus Dei functus est, magno animarum et ipsius Episcopi emolumento, non omissa interim cura Oratorii a se fundati, titulo S. Mariae a Passione, quod uberrimos salutaresque fructus protulit, adeo ut a populo alter Philippus Nerius appellaretur. Ad Cathedralis Ecclesiae Canonicatum promotus, maxima diligentia in cleri ac populi aedificationem chorale officium obivit. In concreditam sibi postea S. Barnabae Ecclesiam Oratorium transtulit, atque ita illud amplificare potuit. Hinc factum est ut adiutores sibi comparare necesse fuerit : quod Congregationis Filiorum Mariae Immaculatae fuit initium, quae anno 1848 approbata fuit, nunc vero admodum propagata, fundatoris spiritu salubriter imbuta, pauperes adulescentes a mundi periculis abstractos ad omne opus bonum religiosum ac civile instituit. Porro Servus Dei stupendorum operum, quae paulo post S. Ioannes Bosco amplissime protulit, praecursor merito est habendus. In his operibus moliendis insignia virtutum omnium specimina exhibuit. Canonicatu se abdicavit, dives cum esset, Christum imitatus factus est pauper, familiares enim divitias in bonum novae Congregationis atque Instituti generose effudit, pauperem vivendi rationem amplectens religiosaque vota professus. Mirabilia in ipso fuerunt orationi» spiritus, maxima animi demissio, castitas perfecta, asperrimum vitae genus, vigil prudentia cum summa tamen in divinam Providentiam fiducia coniuncta, quae nunquam ei defuit, qua in virtute S. Iosephi Benedicti Cottolengo perfectus extitit aemulator. Bello saeviente, Brixiam cum sociis deserere coactus, in probationis domum se contulit, in qua gravissimo correptus morbo, Ecclesiae sacramentis piissime receptis, verba proferens : Fiat voluntas Dei, die 1 Aprilis anno 1849 lectissimam animam efflavit. Etsi fama sanctitatis vigebat, variis tamen de causis ordinaria auctoritate canonicae inquisitiones nonnisi post fere sexaginta annos inceptae Sacra Congregatio Rituum 643 sunt. Die 12 Aprilis a. 1916 editum fuit super scriptis decretum. Die 12 Martii anno 1919 Benedictus XV fel. rec. commissionem Introductionis causae subsignavit. Die 10 Decembris anno 1919 huius S. C. decretum edidit super liturgico cultu nunquam praestito. Apostolico processu adornato, die 23 Maii anno 1944 coram Revmo Cardinali Raphaele Carolo Rossi Antepraeparatoria Sacrae huius Congregationis coetus coactus fuit, quem Praeparatorius die 15 Ianuarii elapsi anni est subsecutus. Demum die 25 Martii mensis anni huius in Generali Congregatione coram Sanctitate Sua idem Revmus Cardinalis dubium proposuit disceptandum : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores suum panderunt suffragium : Beatissimus vero Pater suam proferre sententiam ad hunc usque diem, sollemnitati sacratissimi Corporis Christi dicatum, differre statuit. Quapropter Revtños Cardinales causae Ponentem atque infrascriptum S. R. C. Praefectum, nec non R. P. Salvatorem Natucci, Fidei Promotorem generalem, meque Secretarium arcessivit, atque, sacrosancto Missae sacrificio religiose litato, edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis Venerabilis Servi Dei Ludovici Pavoni in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem decretum rite promulgari atque in acta S. R. C. referri mandavit. Datum Romae, die 5 Iunii, Ssnn Corporis Christi festo, a. D. 1947. £8 C. Card. SALOTTI, Ep. Praen., Praefectus. L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius. 644 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Martedì, 11 novembre 1947, il Santo Padre ha ricevuto in solenne udienza Sua Eccellenza il Signor Dott. MICHELE AMADO BTJEGOS, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica del Panama, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Venerdì, 15 novembre 1947, il Santo Padre ha ricevuto in solenne udienza Sua Eccellenza il Signor Dott. LEON R. THÉBAUD, Inviato Straordinario* e Ministro Plenipotenziario della Repubblica di Haiti, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SACRA CO NG REG AZIONE DEI RITI Martedì, 28 ottobre 1947, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la Sacra Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e i Revmi Consultori teologi, hanno discusso sulla eroicità delle virtù del Venerabile Servo di Dio Giuliano Maunoir, Sacerdote professo della Compagnia di Gesù. Martedì, 11 novembre 1947, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto, alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Alessandro Verde, Ponente della Causa della Ven. Serva di Dio Vincenza M. Lopez Vicuña, fondatrice delle Figlie di Maria Immacolata per le Giovani addette al servizio domestico, si è adunata la Sacra Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali e i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati per intercessione della predetta Ven. Serva di Dio. Martedì, 25 novembre 1947, nel Palazzo Pontificio di Castelgandolfo, si è tenuta, alla presenza del Santo Padre, la Congregazione generale dei Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revíñi Prelati Officiali e i Revmi Consultori teologi hanno dato il loro voto sulle virtù del Servo di Dio Antonio Pucci, Sacerdote professo dell'Ordine dei Servi di Maria. Martedì, 9 dicembre 1947, nel Palazzo delle Congregazioni a S. Callisto, si è adunata la Sacra Congregazione dei Riti antepreparatoria, alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Alessandro Verde, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi han discusso sulla eroicità delle virtù del Servo di Dio Michele Rua, sacerdote della Pia Società di S. Francesco di Sales, Salesiani. Diarium Romanae Curiae 645 Martedì, 16 dicembre .1947, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la Sacra Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi, han discusso sulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Rosa Venerint fondatrice delle Maestre Pie Venerini. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato in data 30 novembre 1947, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare i Revmi Sac. Steinmueller Giovanni E. e Padre Renié Giulio E. della Società di Maria, Consultori della Commissione Pontificia per gli Studi Biblici. ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Pio XII, felice mente regnante, si è degnato di conferire : La Commenda dell'Ordine di S. Gregorio Magno, classe civile : 30 6 24 » » 30 » 16 24 1 23 27 24 28 1947. Al sig. Masina Francesco, dell'amministrazione apostolica di Lugano. Al sig. Santi Alberto, dell'archidiocesi di Palermo. giugno Al sig. Cagnolati Tonino, della diocesi di Guastalla. » Al sig. Oapuzzello Fortunato, della diocesi di Lecce. » Al sig. Carnielli Teodoro, della diocesi di Vittorio Veneto. Al sig. Claeys Gastone, dell'archidiocesi di Malines. » Al sig. Ciocci Paolo, della diocesi di Marsi. » Al sig. Garganico Piero, della diocesi di Novara. » Al sig. Macchi Natale, della medesima diocesi. » Al sig. Bracci Torsi Harry, dell'archidiocesi di Pisa. luglio Al sig. dei Conti della Macchia Pietro Carlo, della diocesi di Alba. Al sig. Pallotta Eraldo (Roma). » Al sig. dott. Gauss E., del vicariato apostolico di Cape agosto Town. Al sig. Ghisleri Luigi, dell'archidiocesi di Milano, Al sig. Braga da Cruz Giuseppe Maria, dell'archidiocesi di Braga. Al sig. Priori Domenico, dell'archidiocesi di Chieti. settembre » Al sig. Jacobelli Guglielmo (Roma). » » aprile Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ö46 28 settembre 1947. Al Ten . Col. Saverio Bernardo Francesco (Roma). Al sig. Masse Luciano, dell'archidiocesi di Ottawa. 28 ottobre Al sig. McMillan Guglielmo F. Parnell, della diocesi di 5 novembre Chariottetown. Al sig. Sommerville Enrico, dell'archidiocesi di Toronto. » » Il Cavalierato dell'Ordine di $. Gregorio Magno, classe civile : 28 ottobre 1947. Al Al » » Al » » » » Al » Al 29 Al » » » Al » Al » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Bourque Adecio E., dell'archidiocesi di Ottawa. Guertin Waldo, della medesima archidiocesi. Kennelly Royden, della medesima archidiocesi. Peters Francesco M., della medesima archidiocesi. Ambrosio Antonio, della diocesi di Tricarico. Bruno Luigi, della medesima diocesi. Falotico Vincenzo, della medesima diocesi. Armani Arnaldo, dell'archidiocesi di Udine. La Commendo. dell'Ordine di 8. Silvestro Papa : • 24 giugno » )) » » » )) » 0 » » » » 20 » » » » )) 30 )) » » » » » » » » )) » » 1947. Al » Al » Al » Al » Al Al Al Al » Al Al » Al » Al AI Al » Al Al Al » Al » Al » Al Al » Al Al » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sigsig. sig. sig. sac. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Liotta Salvatore, della diocesi di Agrigento. Damian Virgilio, dell'archidiocesi di Bucarest. Frigerio Federico, della diocesi di Como. D'Amanzo Alberto, della diocesi di Lecce. Michele Maddalo, della medesima diocesi. Crespi Stefano, dell'archidiocesi di Milano. Casólo Giuseppe, della medesima archidiocesi. Giambelli Agostino, della medesima archidiocesi. Falanga Vincenzo, dell'archidiocesi di Napoli. !S acar Carmine, della medesima archidiocesi. Filippone Carlo, della diocesi di Teramo. Hilber Paolo, della diocesi di Basilea. Troller Luigi, della medesima diocesi. Bottaliga Mario (Roma). Ciravegna Raffaele, della diocesi di Acqui. Lamboglia Carmelo, della diocesi di Albenga. Setti Mario, della diocesi di Alessandria. Vergi Francesco, della diocesi di Cariati. Sgorbini Nello, della diocesi di La Spezia. Vaccari Eugenio, della medesima diocesi. D'Angelo Nicola, della diocesi di Marsi. Gamia Arnaldo, dell'archidiocesi di Milano. Cardillo Giovanni, della diocesi di Nocera dei PaT gani. Al sig. Pucci Raffaele, della medesima diocesi. Al sig. de Heredia Guglielmo (Roma). Diarium Romanae Curiae 30 16 giugno luglio » » » » » » » » 1 agosto » 27 28 settembre 10 ottobre 29 » 1947. Al » Al » Al » Al Al » Al » Al » Al » Al » Al Al Al » Al » » » » Al Al Al Al 647 sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Gabrielli Ettore, della diocesi di San Sepolcro. Me Gloskey Giovanni B., della diocesi di Brooklyn. Buschi Mario, del vicariato apostolico di Eritrea. Stortini Giuseppe, dell'archidiocesi di Fermo. Pollini Guido, dell'archidiocesi di Milano. Carbonella Antonio, dell'archidiocesi di Napoli. Senatori Fernando (Roma). Botta Andrea, dell'archidiocesi di Torino. Torchio Michele, della medesima archidiocesi. Cristiani Alfredo (Roma). Mallucci Secondo (Roma). Manzi Pietro (Roma). Pereira Ignazio Saverio, della diocesi di Tutico- sig. sig. sig. sig. rin. Jantaffi Cappioli Giov. Battista (Roma). Milani Guido Marco (Roma). Lo Palco Giuseppe, dell'archidiocesi di Napoli. Galli Temistocle (Roma). 11 Cavalierato dell'Ordine di 8. Silvestro Papa : 24 giugno » » » » » » » » » » » 30 » )) )) 26 1947. Al » Al » Al » Al » Al Al » Al » Al Al » Al » » » » » » 16 luglio » )) » » » 1 agosto » » )) » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Cazzullo Carlo, dell'archidiocesi di Milano. Pagani Francesco, della medesima archidiocesi. Ventura Angelo, della medesima archidiocesi. Burgess Virgilio, della diocesi di Peoria. Ceccanti Carlo, dell'archidiocesi di Pisa. Rosario Gaetano, della diocesi di Policastro. Banchi Giuseppe (Roma). Gallotti Filippo, della diocesi di Tortona. Orlando Pietro, della diocesi di Treviso. Timmermans Uberto F., dell'archidiocesi di Utrecht. Lusternberger Francesco, della diocesi di Basilea. Schmid Alfredo, della medesima diocesi. Franchi Giacomo, della diocesi di Chiavari. Cantaers Pietro, dell'archidiocesi di Malines. Torre Alfredo, dell'archidiocesi di Milano. Innocenti Giuseppe, dell'archidiocesi di Vercelli. Giganti Luigi, della diocesi di Civitavecchia. Russo Raffaele, dell'archidiocesi di Napoli. Fontana Liberto, della diocesi di Terni. Frigero Luigi, dell'archidiocesi di Torino. Marcelli Pietro (Roma). Porretti Giorgio (Roma). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 648 4 agosto 1947. Al sig. Vastano Michele (Roma). 27 » » Al sig. Borgonovo Tommaso, della diocesi di Sarsina. 30 settembre » Al sig. Grazìani Luigi, della diocesi di Forlì. 10 ottobre » Al sig. dott. Cochaux Giovanni, del vicariato apostolico di Kassai Superiore. » » » Al sig. Messina Pietro, della diocesi di Ischia. » » » Al sig. Guys Fernando Giorgio Oscar, dell'archidiocesi di Smirne. NECROLOGIO 30 4 1 8 .10 24 30 11 23 » 10 13 19 20 » 21 22 » 23 1947. Monsig. Eloy Andrea Leonzio Giuseppe, Vescovo tit. di Magido, Vicario Apostolico di Vinh. » Monsig. Grandin Marcello Augusto, Vescovo tit. di Foragosto nos maggiore, Vicario Apostolico di Bangui. » Monsig. Argnani Domenico, Vescovo di Macerata e Toottobre lentino. » Monsig. Mejia Michele Antonio, Vescovo di Guayana. » » Monsig. Emanuelli Francesco, Vescovo di Ales e Terralba. » >• » Emo Sig. Card. SALOTTI CARLO, Vescovo suburbicario di » Palestrina, Prefetto della S. Congregazione dei Riti. » Monsig. Romza Teodoro Giorgio, Vescovo tit. di Appia. » Monsig. Cantwell Giovanni G., Arcivesc. di Los Angeles. •» » Monsig. Venturi Giuseppe, Arcivescovo di Chieti. novembre » Monsig. Ryan Giacomo Ugo, Arcivescovo di Omaha. » » Monsig. Mileta Girolamo Maria, Vescovo di Sebenico. » dicembre » Emo Sig. Card. PETIT DE JULLEVILLE PIETRO, del tit. di S. Maria in Aquiro, Arcivescovo di Rouen. » Monsig. Tanghe Ottavio Basilio, Vescovo tit. di Tigava, Vicario Apostolico di Ubanghi Belga. » Monsig. Antaraz Emaldi Eugenio, Vescovo tit. di Cotenna, Vicario Apostolico di Bacninn. ». Monsig. Coppieters Giuseppe Onorato, Vescovo di Gand. » Monsig. Margaría Santino, Vescovo di Civita Castellana. » Monsig.- Yelle Emilio, Arcivescovo tit. di Arcadiopoli di Europa. » Monsig. Pereira Al ves Giuseppe, Vescovo di Mctheroy. » Monsig. Silvani Maurilio, Arcivescovo tit. di Lepanto, Nunzio Internunzio Apostolico in Austria. » Monsig. Miralles y Sbert Giuseppe, Arcivescovo tit. di Beroe e Vescovo di Majorca. luglio An. et vol. XXXIX 31 Decembris 1947 (Ser. II, v. XIY) - N. 16 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE I I N D E X G E N E R A L I S ACTORUM (AN. ET VOL. X X X I X — SER.-II, v. X I V ) I - A C T A PII PP. XII SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS : Declaratio, 273. Decreta, 225, 500, 635. Provisiones Ecclesiarum, 64, 130, LITTERAE ENCYCLICAE, 137, 521. LITTERAE DECRETALES, 4 1 . EPISTULA ENCYCLICA, 601. CONSTITUTIONES 227, 314, 419, 637. APOSTOLICAE, 54, 73, 114, 164, 334, 383, 432, 473, 605. LITTERAE APOSTOLICAE, Ï7, 213, SACRA CONGREGATIO PRÒ ECCLESIA ORIENTALI : 340, 390, 439, 616. Provisio^ Ecclesiarum, 459. S ACRA CONGREGATIO CONCILII : EPISTULA APOSTOLICA, 285. Declaratio, 420. CHIROGRAPHUS, 380. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS : MOTU PROPRIO, 155, 332. •SOLLEMNES CANONIZATIONES, 209 , 249, 281, 329, 377. EPISTULAE, 3 2 , 8 7 , 170, 179, 223, 254, 290, 442, 478, 619. DE PROPAGANDA Decreta, 66, 95, 96, 229, 273, 316, 461, 501. Provisiones Ecclesiarum, 94, 231, SACRA CONSISTORIA, 105, 177. 639. NUNTII RADIOPHONICI, 90, 127, 268, 3 1 1 , 156, 625. Nominationes : 95, 233, 640. SACRA CONGREGATIO RITUUM : ALLOCUTIONES, 5, 5 6 , 88, 124, 181, 258, 292, 343, 391, 425, 480, 621. II - A C T A SS. C O N G R E G A T I O N U M SACRA CONGREGATIO FIDE : HOMILIAE, 210, 250, 282, 330, 378, 452. SUPREMA Decretum, 131. SACRA CONGREGATIO FICII : Decretum, 130. 43 - ACTA, vol. XIV, n. 16. — 31-12-947. ¡S. OF- Decreta, 36, 240. Decreta in causis Beatificationis et Canonizationis Servorum Dei, 37, 97, 132, 233, 317, 463, 502, 641. SACRA CONGREGATIO DE STUDIORUM SEMINARIIS ET UNIVERSITATIBUS : Decretum, 134. Index generalis actorum 650 III - ACTA TRIBUNALIUM PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE INTERPRETANDOS : SACRA ROMANA ROTA : Index sententiarum, 185. Index decretorum vim definitivam habentium, 198. Citationes edictales, 39, 102, 242, 275, 466, 507. IV - A C T A OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO DE RE BIBLICA : Responsum, 508. Responsa, 373. Diarium Romanae Curiae: Audientiae sollemniores, 67, 104, 136, 208, 276, 320, 509, 644. Congregationes Ss. Rituum, 67, 104, 208, 320, 644 Secretaria Status : Nominationes, * 68, 136, 172, 243, 276, 321, 375, 421, 467, 509, 645. Necrologium, 72, 176,328,424, 648. * Ad maius inquirentium commodum haec ponitur distincta recensio : PP. Cardinalibus concreditae protectoriae : 68, 136, 172, 276y 277, 467, 468. PP. Cardinales dati Sacris Consiliis : S. O. pro Ecclesia Orientali, 243. Consultores deputati : 68, 172, 276, 421, 470, 645. Officiales renunciati: in Tribun. S. R. Rotae, 468; in Rev. Camera Apost., 68; in Nuntiaturis : 136, 467, 468 ; In D e l e g a t i o n e s Apost. : 467, 468. Praefectus Magistr. Caeremoniarum: 277. Episcopi Adsistentes Solio : 68, 172, 277, 468. Princeps Solio Pont. adsistens, 172. Protonotarii Apostolica: de numero, 277; ad, instar, 172, 278, 469. Praelati Domestici : 68, 173 , 243, 278, 375, 421, 469, 509. Cubicularii Secreti supra numerum : 245, 321, 376, 423, 514. Cubicularii secreti ab ense et lacerna s. n. : 248, 516. Cubicularii honoris in habitu : 248, 424, 516. Cubicularii honoris extra Urbem : 248. Cubicularii honoris ab ense et lacerna s. n. : 248, 424, 517. Praefectus Pontificiae vigilum Cohortis, 68. Cappellani honoris extra Urbem: 248. Cappellani secreti hon. : 517. Ex Ordine Piano: Gran Croci, 69, 279, 470; Placca, 175; Comm. con placca, 174; Comm. 279; Cav., 175, 471. Ex Ordine S. Gregorii Magni : Gran Croci cl. mil., 69; cl. civ., 471; Placca ci. civ., 69, 175, 279 ; Comm. con placca ci. civ., 69, 471; cl. mil., 279, 471 ; Comm. cl. civ., 175, 279, 322, 471, 517, 645; Comm. cl. mil., 175, 323; Cav. cl. civ., 69, 175, 280, 323, 471, 517, 646; Cav. cl. mil., 70, 517. Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croci: 71, 175 , 280, 472; Comm. con placca, 71. 472; Comm., 71, 176, 280, 325, 472, 519, 646; Cav., 71, 176, 280, 326, 472, 520, 647. II I N D E X DOCUMENTORUM CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS I - ACTA PII PP. X I I I - LITTERAE ENCYCLICAE PAG. 1947 » Martii Nov. 21 20 Fulgens radiatur. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates» Archiepiscopos, Episcopos, aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes : decimoquarto exacto saeculo a pientissimo S. Benedicti obitu Mediator Dei et hominum. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos, aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: de Sacra Liturgia II 1946 Iulii 7 1947 Dec. 18 1945 Dec. 1946 Ian. » Apr. » » » Maii 41 - EPISTULA ENCYCLICA Optatissima pace. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes : publicae indicuntur supplicationes ad civium ordinum populorumque concordiam conciliandam IV 521 - LITTERAE DECRETALES Spiritus Domini. - Beatae Franciscae Xaverio Cabrini, fundatrici Instituti Missionariarum a Sacro Corde Iesu, Sanctorum honores decernuntur III 137 601 - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE 22 Vancuveriensis (Kamloopsensis). - Ab Archidioecesi Vancuveriensi territorii pars dismembratur, ex qua nova erigitur Dioecesis «Kamloopsensis» nuncupanda, Metropolitanae Ecclesiae Vancuveriensi suffraganea 25 XJrMs. - Diaconia in Ecclesia S. Hadriani olim constituta in Ecclesiam S. Pauli in Arenula transfertur 11 De Micanza (Musomensis et Maswensis). - A Vicariatu Apostolico de Mwanza territorii pars distrahitur, ex qua novus erigitur Vicariatus Apostolicus, « Musomensis et Maswensis» nuncupandus . 13 Nictheroyensis et Barrensis de Pvrahy (Petropolitanae - A Dioecesibus Nictheroyensi et Barrensi de Pirahy territorii pars dismembratur, ex qua nova erigitur Dioecesis, sub nomine «Petropolitana », Metropolitanae Ecclesiae S. Sebastiani Fluminis Ianuarii suffraganea . . . .• . 10 Tanganikensis (Kigomensis et Karemensis). - Vicariatus Apostolicus Tanganikensis bipartitur et novus exinde Vicariatus Apo- 73 54 76 77 652 Index documentorum chronologico ordine digestus PAG. 1946 Iunii 13 » » » Iulii 4 » » n » Aug. 10 .1947 Ian. 9 » » » -» » 27 « Febr. 2 » Martii 22 3 y> » 13 » Maii 8 » » - » » » 25 » » y •» Iunii » » » » » » 12 » » » stolicus Karemensis erigitur; residua vero pars posthac Vicariatus Apostolicus Kigomensis nuncupabitur Papuasiae (Portus Moresby-Samaraiensis). - E Vicariatu Apostolico Papuasiae pars separatur, quae in novam erigitur Praefecturam Apostolicam «Samaraiensem» nuncupandam; residua autem Vicariatus pars « Portus Moresby » posthac nuncupabitur. Vicariatus Patriarchalis Maronitarum in Aegypto (Oahirensis Maronitarum). - Vicariatus Patriarchalis Maronitarum in Aegypto in Dioecesim erigitur, «Cahirensem Maronitarum » nuncupandam . . . . . . , . .. . . . :. . . . Mariannensis, Carolinensis et de Marshall (Guamensis). - E Vicariatu Apostolico Mariannensi, Carolinensi et de Marshall insulae Mariannenses separantur, quae Vicariatui Apostolico Guamensi adnectuntur . . . . . . . . . •. . . Allahabadensis (de Gorakhpur). -- A Dioecesi Allahabadensi territorii pars seiungitur, ex qua nova erigitur Praefectura Apostolica « d e Gorakhpur» et dioecesis Allahabadensis clero saeculari indigenae posthac concreditur Limana (Icensis). - Ab Archidioecesi Limana et a dioecesi Ayacuquensi territorii pars seiungitur et nova exinde « Icensis » dioecesis constituitur . . . . . . . . . . . . . . . . De Foumban (Garuensis). - E Vicariatu Apostolico de Foumban pars distrahitur et nova erigitur Praefectura Apostolica «Garuensis» De Foumban - De Khartum - Berbèratensis (Arcis Lamy). - E Vicariatibus Apostolicis de Foumban et de Khartum atque e Praefectura Apostolica Berberatensi territorii partes seiunguntur ad novam erigendam Praefecturam Apostolicam « Arcis Lamy » . . Magellanensis - De Punta Arenas. - Vicariatus Apostolicus Magellanensis in novam evehitur et constituitur dioecesim, de Punta Arenas nomine appellandam Provida Mater Ecclesia. - De statibus canonicis institutisque saecularibus christianae perfectionis adquirenda© Platensis et Mercedensis (S. Nicolai de los Arroyos). - Ab archidioecesi Platensi et a dioecesi Mercedensi territorii partes seiunguntur, et nova exinde dioecesis S. Nicolai de Los Arroyos erigitur, metropolitanae Ecclesiae Bonaerensi suffraganea De Tshumbe. - Praefectura Apostolica de Tshumbe in Congo Belgico in Vicariatum Apostolicum extollitur . . De Tingchow. - Praefectura Apostolica de Tingchow in dioecesim, Timceuvensis nomine, erigitur et constituitur Nyassae (Nyassae septentrionalis). - E Vicariatu Apost. Nyassae pars septentrionalis separatur et nova erigitur Praefectura Apostolica Nyassae septentrionalis . Glasguensis et Gandidae Casae seu Gallovidiensis (Matrisfontis Pasletana). - Ab Archidioecesi Glasguensi tres separantur territorii partes, quarum una Dioecesi Candidae Casae seu Gallovidiensi adiungitur, duae aliae in novas Dioeceses, sub nomine Matrisfontis et Pasletanae, eriguntur . Glasguensis. - Archiepiscopalis Ecclesia Glasguensis in Metropolitanam erigitur atqtie nova constituitur Provincia ecclesiastica . Gaoensis (Nounensis). - E Praefectura Apostolica Gaoensi pars distrahitur et nova erigitur Praefectura Apostolica Nounensis . De Bobo -Dioulasso (Sikassensis). - E Vicariatu Apostolico de BoboDioulasso territorii pars dismembratur, quae in novam erigitur Praefecturam Apostolicam « Sikassen » nomine appellandam . . Accraënsis. - Praefectura Apostolica Accraënsis, finibus aliquantum ampliatis, in Vicariatum Apostolicum evehitur De Bamako (Kayesensis). - E Vicariatu Apostolico de Bamako territorii pars distrahitur, quae in novam erigitur Praefecturam Apostolicam sub nomine Kayesensem . 80 82 84 164 165 167 834 835 337 114 883 386 387 432 473 476 433 435 436 438 Index documentorum chronologico ordine digestus 653 PAG. 1947 Iunii » » » » » Iulii » » » » . 12 De Calabar. - Praefectura Apostolica de Calabar, in Africa Occidentali Britannica, ad Vicariatus Apostolici gradum et dignitatem evehitur ^. ., ,. . » De Ouagadougou (Ouahigouyaensis). - E Vicariatu Apostolico de Ouagadougou pars distrahitur et nova erigitur Praefectura Apostolica Ouahigouyaensis 28 Montis Laurei. - In cathedrali ecclesia dioecesis Montis Laurei Canonicorum Capitulum erigitur 5 Rosariensis. - In cathedrali ecclesia Rosariensis Dioecesis Capitulum Canonicorum erigitur . . 10 De Kapristan et Cashmirensis (Rawalpindiensis). - Praefectura Apostolica de Kafiristan et Cashmirensis, in Indiis Orientalibus, ad dioecesis gradum et dignitatem evehitur, sub nomine « Rawalpindiensis » » De Taming (Tamimensis). - Praefectura Apostolica de Taming in dioecesim « Tamimensem » nomine constituitur . . . . . . 605 606 608 • 610 612 614 V - LITTERAE APOSTOLICAE 1946 Martii 31 » Maii 13 » » 20 » Iulii 30 » Oct. 20 » » 27 » Nov. 24 1947 Febr. 11 » Martii 21 » Apr. 25 » Iulii 7 Quinto iam exeunte. - Templum in honorem B. Mariae V. « ab Eleemosyna», Catanae, Deo dicatum, privilegiis honoribusque Basilicae Minoris ditatur 340 Antiquitatis monumentum. - Ecclesia Deo dicata in honorem Sanctae Mariae Montis, extra moenia civitatis Ianuensis posita, ad Basilicae Minoris dignitatem evehitur 341 uberrimos sane gratiae. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris honestatur templum in honorem Sancti Bernardini, Confessoris, in Civitate Aquilana Deo dicatum 390 Piissima eximiaque. - Ecclesia praeposituralis Sancti Victoris Martyris, in oppido vulgo « Missaglia » nuncupato, intra fines Mediolanensis Archidioecesis, Basilicae Minoris titulo ac dignitate decoratur 439 Sacratissimum Iesu Cor. - Venerabilis Dei Famula Maria Teresia de Soubiran, Societatis Mariae Auxiliatricis fundatrix, Beata renuntiatur 17 Veritatis Magister. - Venerabilis Dei Serva Teresia Eustochium Verzeri, Instituti Filiarum Sacratissimi Cordis Iesu fundatrix, Beata renuntiatur 25 Illud per saecula - Venerabiles Dei Famuli Gregorius Grassi, Ep. Orthosien, in Phoen., Vic. Ap. de Scian-Si Sept., modo de Tai-Yüan-Fu, Franciscus Fogolla, Ep. Bagen., eius Coadiutor, Antoninus Fantosati, Ep. Adraen., Vic. Ap. Hunanen. Merid., modo de Hengkow, ex Ordine Fratrum Minorum, et XXVI socii, Martyres, Beati renuntiantur . - .. . 213 Flagrans erga. - Beatissima Virgo Maria, Gratiarum Mater, vulgo « Madonnina di Castellazzo », in Alexandrina Statiellorum dioecesi venerata, raedariorum birotas ignifero latice incitas moderantium Patrona caelestis praecipua pro Italia declaratur . . 221 Ad christifidelium salutem. - Nuntiatura Apostolica in Repubblica Libanensi erigitur 223 Tanta fuit. - Cathedralis ecclesia Thermularum ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehitur 616 De animarum. - Delegatio Apostolica in Archipelago Indonesiano erigitur 618 VI - EPISTULA APOSTOLICA 1947 Apr. 23 Ad Emos ac Revmos PP. Cardinales et Excmos PP. Archiepiscopos, Episcopos ceterosque locorum Ordinarios Brasiliae: de vocationibus sacerdotalibus opportune fovendis riteque curandis . . . 285 654 Index documentorum chronologico ordine digestus VII - CHIROGRAPHUS PAG. 1947 Aug. 26 We have just. - Ad Excmum Virum Harry S. Truman, Foederatarum Civitatum Americae Septentrionalis Praesidem: ob humanissimas litteras Summo Pontifici missas . 380 VIII - MOTU PROPRIO 1947 Apr. 7 » Iulii * 30 Apostolico Hispaniarum Nuntio. - De Rota Nuntiaturae Apostolicae in Hispania denuo constituenda . Quemadmodum Decessoribus Nostris. - De Pontificio Hispanorum Collegio Patriarchali Basilicae Vaticanae addicendo . . . . 155 332 IX - SOLLEMNES CANONIZATIONIS s 1947 Maii » Iunii » Iulii » » » » 15 Beati Nicolai de Flüe, Confessoris, in Basilica Vaticana peracta. Proclamatio 209 Homilia 210 22 Beatorum Ioannis de Britto, Martyris, Bernardini Realino et Iosephi Cafasso, Confessorum, in Vaticana Basilica peracta. Proclamatio. 249 Homilia 250 6 Beati Michaelis Garicoïts, Confessoris, et beatae Elisabethae Bichier des Ages, Virginis, in Vaticana Basilica peracta. Proclamatio . 281 Homilia 282 20 B. Ludovici M. Grignion de Montfort, Confessoris, in Basilica Vaticana peracta. Proclamatio 329 Homilia 330 27' B. Catharinae Labouré, Virginis, in Basilica Vaticana peracta. Proclamatio . . . . . . , 377 Homilia .378 X - HOMILIA 1947 Sept. 18 Beatissimi Patris inter Missarum sollemnia celebrata in Basilica Patriarchali S. Pauli extra moenia ob decimum quartum exactum saeculum ab obitu S. Benedicti Nursini V. Sollemnes Canonizationes. XI 1946 Iulii » Oct. » Dec. 1947 Ian. » » » Martii 25 452 - EPISTULAE Proximo exeunte Octobri mense. - Ad Exc. P. D. Georgium Iosephum Caruana, Archiepiscopum tit. Sebastenum in Armenia, Nuntium Apostolicum in Republica Cubana, vicesimo quinto anno ab Episcopatu suscepto . . . . . . . . . . . . . * \ . 3 2 16 Proximo exeunte mense Novembri. - Ad Emum P. D. Samuelem tit. Sanctae Agnetis extra Moenia S. R. E. Presbyterum Cardinalem Stritch. Archiepiscopum Chicagiensem, XXV Episcopatus annum feliciter explentem 33 8 Dulcis profecto senectus. - Ad Emum P. D. Ioannem diaconum S. Georgii in Velabro Card. Mercati, S. R. E. Bibliothecarium, octogesimum aetatis annum feliciter explentem 34 7 Novimus ex litteris. - Ad Excmum P. D. Iosephum Franciolini, Episcopum Cortonensem : septimo elapso saeculo tum ab ortu Sanctae Margaritae tum ab obitu Beati Guidonis, Cortonae Profectorum 170 10 Perlibenter nuntium accepimus. - Ad Emum P. D. Emmanuelem tit. Sancti Laurentii in Lucina S. R. E. Presbyterum Cardinalem Arteaga y Betancourt, Archiepiscopum Sancti Christophori de Habana, quem Legatum mittit ad Conventum Eucharisticum e tota natione Cubana Habanae celebrandum 87 16 Pergrato quidem animo. - Ad Excmum P. D. Gulielmum Piani, Index documentorum chronologico ordine digestus 655 PAG. 1947 Martii 21 » » 25 » Apr. 10 » » 12 » Maii 24 » Iunii 16 » » » » Iulii 18 » Aug. 6 » » » » 15 » » 31 » Sept. 29 » Oct. 2 ' 7 Archiepiscopum tit. Nicosiensem, in Insulis Philippinis Delegatum Apostolicum, quina ab inito episcopatu lustra et dena a suscepto sacerdotio fauste celebraturum Nono ac dimidio. - Ad Excmos PP. DD. Archiepiscopos atque Episcopos Reipublicae Cecoslovachiae : nono ac dimidio exeunte saeculo ab obitu Sancti Adalberti, Episcopi Pragensis ac Martyris . . . Ab Octaviensi Archidioecesi. - Ad Emum P. D. Iacobum Carolum tit. S. Mariae de Populo S. R. E. Presbyterum Cardinalem McGuigan, Archiepiscopum Torontinum, quem Legatum mittit ad Conventum Marialem e tota Canadia in urbe Octavia celebrandum Tertio Nostri. - Ad Emum P. D. Petrum tit. Sanctae Crucis in Hierusalem S. R. E. Presbyterum Cardinalem Fumasoni Biondi, Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Praefectum, dena lustra sacerdotii feliciter explentem Venerandam vetustamque. - Ad Emum P. D. Emmanuelem tit. Sancti Vitalis S. R. E. Presbyterum Cardinalem Arce y Ochotorena, Archiepiscopum Tarraconensem, Legatum Summi Pontificis ad Sanctuarium B. Mariae V. de Monte Serrato hispaniensi . . . Ad Excmum P. D. Iosephum Charbonneau, Archiepiscopum Marianopolitanum : de Conventibus a iuvenibus operariis christianis canadiensibus indictis Non sine peculiari. - Ad Emum P. D. Aemilium tit. Sanctae Balbinae S. R. E. Presbyterum Cardinalem Roques, Archiepiscopum Rhedonensem, Dolensem et Sancti Maclovii, Legatum ad Eucharisticum Conventum e tota Gallia in urbe Nannetensi celebrandum Suavi animi laetitia. - Ad Excmum P. D. Fernandum Cento, Archiepiscopum tit. Seleuciensem Pierium, Nuntium Apostolicum in Belgio atque Internuntium Apostolicum Lucemburgensem, a suscepto Episcopatu annum vicesi'mumquintum fauste impletur um Nous avons lu. - Ad egregium virum Carolum Flory, Praesidem Coetus conventibus catholicorum « Semaines Sociales » in Gallia apparandis Decem ab inito sacerdotio. - Ad Emum P. D. Iosephum Ernestum tit. Sanctae Mariae de Aracaeli S. R. E. Presbyterum Cardinalem Van Roey, Archiepiscopum Mechliniensem, dena sacerdotii lustra fauste celebraturum Divinae Providentiae confidere. - Ad R. P. Ioannem Llabrés, Ordinis Clericorum Regularium vulgo Theatinorum Praepositum Generalem : quarto vertente saeculo ab obitu Sancti Caietani Thienensis Laeto admodum animo. - Ad Emum P. D. Ioannem tit. Sancti Clementis S. R. E. Presbyterum Cardinalem de Jong, Archiepiscopum Ultraiectensem, quem Legatum deligit ad Marialem Conventum e tota Hollandia Trajecti ad Mosam celebrandum . . C'est un suffît. - Ad R. P. Iosephum Archambault, S. I., Praesidem Coetus conventibus catholicorum « Semaines Sociales » in Canada apparandis Laeto quidem animo. - Ad Emum P. D. Iacobum Aloysium tit. Sancti Hieronymi Illyricorum S. R. E. Presbyterum Cardinalem Copello, Archiepiscopum Bonaërensem, quem Legatum renuntiat ad Marialem Conventum e tota Argentina republica in urbe Lujan celebrandum Tertio Nostri Pontificatus anno. - Ad Emum P. D. Dominicum tit. Sancti Apollinaris S. R. E. Presbyterum Cardinalem .Torio, Sacrae Congregationis de Disciplina Sacramentorum Praefectum, natalem diem octogesimum feliciter impleturum . . . . 179 223 254 180 442 256 290 291 444 447 448 451 478 619 452 Index documentorum chronologico ordine digestus 656 1947 Oct. ; 20 Inter asperrimas. - Ad Excmum P. D. Angelum Rotta, Archiepiscopum tit. Thebanum in Graecia, Nuntium Apostolicum, quina lustra episcopatus feliciter explentem 620 XII - SACRA CONSISTORIA 1947 .Martii » » » Apr. 10 Consistorium secretum: Camerariatus Sacri Collegii „ Provisio Ecclesiarum . Relatio causarum . Postulatio Palliorum . . . 10 Consistorium publicum . . 17 Consistorium semipublicum : De Beatorum canonizatione : Allocutio . . 105 105 105 112 112 113 177 XIII - NUNTII RADIOPHONICI 1947 Febr. 19 » » 23 » Iunii 19 » Iulii 4 » Sept. 5 » Oct. 12 » » » » Nov. 23 » Dec. 7 Our loving greetings to you. - Alumnis Scholarum Catholicarum Statuum Foederatorum Americae Septentrionalis ad sollicitandam caritatem erga pueros indigentes Europae et Asiae Orientalis, ne fame pereant La conciencia de Nuestro deber pastoral. - Christifidelibus Cubanae Reipublicae datus, ob nationalem Conventum Eucharisticum Habanae coadunatis Christifidelibus datus e tota Canadia ob Conventum Marialem in urbe Octavia coadunatis Christifidelibus datus ob Conventum Eucharisticum e tota Gallia in urbe Nannetensi coadunatis Christifidelibus datus ob Conventum Marialem e tota Hollandia Trajecti ad Mosam coadunatis A Summo Pontifice christifidelibus datus ob Conventum Nationalem, indictum a consociatione «National Conference of Catholic Charities» vulgo nuncupata, in urbe Nova Aurelia coadunatis . . A Summo Pontifice christifidelibus datus ob Conventum Marialem e tota Argentina in urbe Lujan coadunatis A Summo Pontifice datus christifidelibus Foederatorum Statuum Americae Septentrionalis, pro nationibus indigentibus auxilia colligentibus A Summo Pontifice christifidelibus datus, ob Conventum Internationalem Piarum Congregationum Marialium Barcinone coadunatis 127 90 268 311 456 625 627 630 632 XIV - ALLOCUTIONES 1946 Iulii 9 » Oct. 22 » » 28 » Nov. 27 » Dec. 22 » » 24 - Summus Pontifex exaltat ac illustrat mirabilem vitam Sanctae Franciscae Xaxerio Cabrini, adstantibus christifidelibus Ob sollemnia eius canonizationis Romae coadunatis 292 Ad christifideles qui Romam convenerant ad beatificationem Mariae Teresiae d e Soubiran celebrandam . . * . . . . . . . . 300 Ad christifideles qui Romam convenerant ad beatificationem Teresiae Eustochio Verzeri celebrandam 305 Ad christifideles Romae coadunatos ad beatificationem celebrandam vigintinovem Martyrum, qui in Sinis anno 1900 gloriose occubuerunt 307 A Summo Pontifice habita coram christifidelibus Urbis, in foro S. Petri in Vaticano providentissimo atque amatissimo Patri conclamantibus 5 A Beatissimo Patre habita, in pervigilio Nativitatis D. N. Iesu Christi, adstantibus EñYis PP. DD. Cardinalibus' et Excmis DD. Episcopis ac Romanae Curiae Praelatis 7 Index documentorum chronologico ordine digestus 657 PAG. 1947 Ian. 12 » » 22 » Febr. 16 » Martii 17 » Apr. 14 » » 23 » » 28 » * Maii 5 » » 16 » Iunii 2 » » 23 » » » Iulii 30 7 » » » » » Sept. 21 28 7 » » 11 » » » Oct. » » 17 28 29 » » » Nov. » » 1 11 15 Ad Legatum Argentinae Ad mulieres Consociationis « Renovatio Christiana » . Ad Legatum Reipublicae Sinensis Ad Legatum Reipublicae Libahensis . . . . . • • • • • Postridie beatificationis Contardi Ferrini . . . . . . . . . Ad Legatum Reipublicae Uruguayensis . . " . Postridie beatificationis Mariae Goretti Postridie beatificationis Alexiae L e Clerc . . . . . . . . Postridie canonizationis S. Nicolai de Flüe . Ad Emos PP. Cardinales, in festo S. Eugenii I Pp., Beatissimo Patri fausta ominantes . . . . . . . . . . . . Postridie canonizationis Ss. Ioannis de Britto, Bernardini Realino et Iosephi Cafasso'. Ad Britanniae Legatum . Postridie canonizationis S Michaelis Garicoïts et S. Ioannae Elisabethae Bichier des Ages Postridie canonizationis S. Ludovici M. Grignion a Montfort . . . Postridie canonizationis S. Catharinae Labouré A Summo Pontifice habita coram multitudine ex hominibus ab Actione Catholica cunctarum Italiae dioecesium Romae coadunatis, una simul cum ceteris de populo Urbis ante Basilicam Vaticanam veneratissimo Patri acclamantibus . . . . . . Ad Delegatas Unionis internationalis Sodalitatum mulierum catholicarum o b communem Conventum Romae coadunatas . . . . Ad Legatum Aegypti Ad Legatum Reipublicae Salvatorianae . Ad Praelatos Auditores ceterosque Officiales et Administros Tribunalis Sacrae Romanae Rotae necnon eiusdem Tribunalis Advocatos et Procuratores Ad Legatum Boliviae Ad Legatum Reipublicae Panamensis .Ad Legatum Reipublicae Haitianae 56 58 88 124 343 181 352 358 364 258 391 266 401 408 414 425 480 488 491 493 498 621 023 II - ACTA SS. CONGREGATIONUM I - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICIT 1947 Maii 20 Decretum. De vexillorum benedictione. II - SACRA 1947 » » » » Ian. 130 CONGREGATIO CONSISTORIALIS 18 Conversanensis et Monopolitanae. - Decretum. De finium dioecesium immutatione . . . . . . . Febr. 15 Cerviensis et Comaclensis. - Decretum. De finibus immutandis . . » 22 Ravennatensis et Cerviensis. - Decretum unionis dioecesium . . . Martii 25 Tarvisina. - Decretum. Collationis tituli abbatialis Iun. 24 Declaratio . 500 225 226 635 273 III - SACRA CONGREGATIO CONCILII 1947 Sep. 8 Declaratio 420 IV - SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS 1947 Martii 25 Decretum. - Commissio iurisperitorum constituitur pro institutis saecularibus christianae perfectionis ádquireñdae . . . . . 131 Index documentorum chronologico ordine digestus 658 V - SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE 1946 Iunii » Iulii 1947 Ian. » » » » » » 13 » » 13 Febr. 13 Apr. Iunii 10 » Iulii 12 » 10 » 17 De Bröken Hill (Lusakensis). - Decretum. De sedis et nominis mutatione . . . . . . 66 Mariannen. - Decretum. Mariannenses insulae, Vicariatui Apostolico Guamensi adnexae, ditioni Delegati Apostolici Statuum Foederatorum Americae Septentrionalis subiiciuntur . . . . 95 Decretum. De mutatione tituli Delegationis Apostolicae Africae . 96 De Foumban - Berberaten. - Decretum de mutatione finium . . . 230 Allahabaden. et de Gorakpur - Decretum dimembrationis et unionis. 230 De Khartum - Banguen. - Decretum de mutatione finium Vicariatuum 229 De Ryukyn - Guarnen. - Decretum de iurisdictionis ordinariae translatione 273 Birmaniae meridionalis - de Akyab. - Decretum dismembrationis et unionis . 274 Mysurien - D e Salem. - Decretum separationis e t unionis . . . . 316 Decretum. Delegatio Apostolica hucusque Australasiae, deinceps « Australiae, novae Zealandiae et Oceaniae^ appellabitur . . . 501 De Beni - De Kwu. - De finium immutatione 460 Litoris aurei- Accraënsis. - De finium immutatione 461 Decretum. Praefectura Apostolica Misuratensis Ordinis Fratrum Minorum curis committitur . . . . . . . . . . . . 461 De Majunga-De Ambanja. - De finium immutatione . . . . . 462 Decretum. Pro Missionibus Coreae Visitator Apostolicus nominatur. 463 5 VI - SACRA CONGREGATIO RITUUM 1946 Iulii » Aug. » Nov. » » » Dec. » » 1947 Febr. » » » » » Apr. » Iunii » » 12 Derthusen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Emmanuelis Domingo y Sol, sacerdotis, fundatoris Congregationis Sacerdotum Operariorum Dioecesanorum . . . . . 97 4 Romana seu Setina. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione B. Caroli a Setia, Confessoris, Laici professi Ordinis Fratrum Minorum 233 22 Brugen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Caroli M. Schilling, Sacerdotis professi Congregationis Clericorum Regularium S. Pauli Barnabitarum 235 26 Preces pro Italica Republica. - Post Missam Conventualem recitandas in ditionibus Italiae ad normam articuli 12 Pacti cum Apostolica Sede concordati 36 8 Parisien. - Decretum de Tuto pro canonizatione Beatae Catharinae Labouré, Virginis, e Societate Puellarum Caritatis S. Vincentii a Paulo . . 37 8 Taurinen. - Decretum de miraculis pro canonizatione Beati Iosephi Cafasso, sacerdotis saecularis, Collegii Ecclesiastici Taurinensis moderatoris 99 16 Taurinen. - Decretum de Tuto pro canonizatione Beati Iosephi Cafasso, confessoris sacerdotis saecularis, Collegii Ecclestiastici Taurinensis moderatoris . . . . 132 16 Aniden. - Decretum de miraculis pro beatificatione Servi Dei fratris Benildi, Religiosi professi ex Instituto Fratrum Scholarum Christianarum 238 28 Dublinen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Matthaei Talbot, viri laici 317 25 Lucionen. - Decretum. De Fundatore Fratrum Instructionis Christianae a S. Gabriele 240 5 Aniden. - Decretum de Tuto pro beatificatione Servi Dei fratris Benildi, religiosi professi ex Instituto Fratrum Scholarum Christianarum . . . . . 463 5 Brixien. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Ven. Servi Dei ; Index documentorum chronologico ordine digestus 659 PAG. 1947 Iunii 13 » Aug. 3 Ludovici Pavoni, sacerdotis, fundatoris Congregationis Filiorum M. Immaculatae . . . Nepesina. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servae Dei Franciscae Streitel, fundatricis Instituti a Matre Dolorosa . Neapolitana. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Xysti Riario e Dynastis Sforza 641 502 504 VII - SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET DE STUDIORUM UNIVERSITATIBUS 1947 Ian. 25 Decretum. Pontificia Universitas Catholica S. Pauli in Brasilia erigitur 134 III - A C T A T R I B U N A L I U M SACRA ROMANA ROTA Sententiae editae anno 1946 . Decreta in causis aliter eodem anno finitis Citationes edictales : 1947 Ian. 23 Taurinen. - Nullitatis matrimonii (Tarasco - Gindro) . . . . . » » 28 Alba Iulien. - Nullitatis matrimonii (Imecs -Olàh) . » Febr. 27 Neapolitana. - Nullitatis matrimonii (Baldassarre - Sorge) . . . » » 28 Romana. - Nullitatis matrimonii (Gallegra - Walsh) » Maii 13 Varsavien. - Nullitatis matrimonii ( Jurkowski - Echaust) . . . . » Iun. 17 Ianuen. - Nullitatis matrimonii (Vigo - Gandolfo) » Oct. 8 Babylonen. (Syrorum). - Nullitatis matrimonii (Abdul Fadi-Clara J. Laurence) » Nov. 14 Glasguen. - Nullitatis matrimonii (Brodie - Robertson) . . . . . 185 198 39 4 0 102 103 242 275 466 507 IV - ACTA OFFICIORUM I - PONTIFICIA COMMISSIO DE BE BIBLICA 1947 Oct. 22 Responsum. - De usu novi Psalterii latini extra horas canonicas . 508 II - PONTIFICIA COMMISSIO AD CODICIS CANONES AUTHENTICE- INTERPRETANDOS 1947 » Maii Iunii 29 26 Responsa ad proposita dubia Responsa ad proposita dubia . 373 374 III INDICES NOMINUM I - INDEX NOMINUM PERSONARUM (OMITTUNTUR NOMINA ACTIS SUBSCRIPTA) A Abib Scandar A., 243. Adalbertus (S.), 223. Adam I. H., 640. Adam L., 245. Addazi R. I., 637.Addeo F. A., 172. Agatangelus a Langaseo, .131. Agostini E., 245. Aguayo Blaitt A., 470. Aguilar M., 514. Aguilera-Pagan N., 509. Aichinger M. J., 278. Aikenhead M. (S. D.), 318. Airoldi F., 327. t Akhras M., 72. Alba G. M., 244. Albizu de Murrieta G., 470. Albuoy E., 422. Aldegunde Dorrego F., 94, III. Aldrete A., 325. Alejos y Benavente E., 278. Allevi L., 245. Aloisi Masella card. B., 243, 277, 467. Alterio C, 233. t Althoff E., 328. Altieri D., 325. Alvarez A. O., 637. Alvarez I., 638. Alvarez Silva e Costa A. G., 323. Alvarez Vidaurre A., 491, 509. Alves de iSiqueira A., 228. Alves Rodrigues A., 325. Amado G. G., 424. Amado Burgos M., 621, 644. Ambrogio P., 519. Ambrosio A., 646. Amodeo A., 520. Anaya I., 105. ^Bacherotti A., 472. Ancel A., 112, 131. Back G., 518. André L., 245. Baeza Guzman L. E., 470. Andreoletti F., 327. Bagnai E., 318. Angelini G., 520. Bagnasco L., 327. Angeloro A., 519. Bahlinger F. J., 519. Annabring G., 375. Balat T. (B.), 216, 309. f Antaraz Emaldi E., 648. Baldassarre-Sorge, 102. Antilìci F., 248. f Ballesteros S., 328. Aramburu I . C , 109. Balli G., 322. Arana Goigoras B., 107. Balwin G. F., 375. Arango Henao B., 641. Balzini G., 423. f Araujò Porto A., 176. Bánáss L., 109. Arce y Ochotorena card. E., Banchi G., 647. 442. Banci U., 423. Baravalle L., 245. Archambault I., 478. Barbera G., 327. t Argnani D., 648. Barbieri B., 469. Arini A., 516. Barbiero G., 423. Armani A., 646. Bardos S., 512. Arnold F. P., 279. Arteaga y Betancourt card. Bargagnati P., 244. Bargellini G., 472. E., 87. Barkoczy A., 512. Arts C, 324. f Barlassina L., 424. Asagoro Wakida T., 232. Barreré A., 109. Ascai esi card. A., 109. Barry G., 516. Asguti A., 247. Barry T. I., 469. Asperi P., 520. Barry W., 518. Aste L., 472. Bartocci-Fontana G., 471. Astudillo A. M., 278. Bartolazzi F., 515. Athias G., 69. Bassetti P., 69. Atkielski R. R., 315. Batiot I., 111, 231. Atkins A., 278. Battelli E., 520. Attard S., 245. Bauer A. (B.), 216. Avignone G., 175. Bauré O., 172. Ayassé A., 324. Bayet C, 232. Beauchamps E., 469. Beauvais O. F., 514. B Beccaro F., 110. Beck G. V., 511. Babbi L., 515. Bedford G. J., 512. Babcock A., 65, 111. Begin F. L., 314. Babook A. J., 375. Beiczy G., 247. Babuscio Rizzo F., 280. Index nominum personarum Bejot G., 227. Bekmann F. I., 107, 109. Belko A., 515. Belt G., 472. Beltrán B., 248. Bench G., 514. Benedictus a Nursia (S.), 137, 452. Beneventano F. .S., 422. Benevento R., 515. Benildus fr. (S. D.), 67, 208, 238, 463. Benjamin C, 422. Benvenuti L., 325. Beöthy 174. Beran I., 106. Béres S., 515. Berg E., 235. Bernacki L., 109. Bernini A., 71. Bertolini A., 326.. Berutti O., 2761 Betanzos I., 111. Betowski E., 423. Bevilacqua E. E., 325. Bicchierai G., 245. Bichier des. Ages A. E. (S.), 281, 401. Bidagor R., 276. Bilgeri I. A., 639. Billeri G. O., 520. Binetti F., 325. Bini V., 423. Biondi B., 322. t Birraux G. M., 328. Blahunka V., 173. Blaimont P., 245. Blanc G., 175. Blanchet A., 109. Blasco D., 511. Bob G., 245. Bobal T. J., 421. Boccardi D., 72. Bodewes G. E. G., 518. Boerrigter G., 323. Boffa A., 647. . Boffia O., 424. Boggiano Pico A., 280. Boisvert L., 324. Roland T., 315. Bolognini D., 107. Bonafede M., 247. Bonato P., 518. Bonazzi E., 513. Bonifacio V., 519. Bonneau P., 94, 110. Bonomini F., 637. Bonzano A., 70. Borghezio P., 246. Borgognoni E., 520. Borgonovo T., 648. Borsato V., 321. Borsellino R., 472. Boscardin M. B. (S. D.), 208. Bossilkoff E., 459. Bossy R., 520. Botero González Ae., 419. Bottaliga M., 646. Bottino F., 638. Boudreaux G., 511. Boulos Z., 326. Bourque A. E., 646. Bove C, 246. Bovhier L., 245. Bovo G., 322. Bozzini G., 520. Bracci Torsi H., 645. Braga da Cruz G. M., 645. Bragança M., 470. Brahimchan A. G., 325. Brahm Appel C, 71. Brancaccio C, 71. Brasseur P., 324. Brault H., 420. Braum Hamburguer M., 71. Bravo Paredes F., 244. Breganze TJ., 175. Brellinger L., 94, 111. Brennan R., 515. Bretault I., 641. Brigida Kildaren. (S.), 317. Brodie-Robertson, 507. Bronckaert G., 279. Bronkhorst G., 324. Brosseau E. D., 245. Brunei P. E., 245. Brunner G., 108. Bruno card. I., 277, 468. Bruno L., 646. Budelacci B., 172. Bueno Couto G. P., 110. Buis I., 95. Bulesic M., 420. Bulgarini d'Elei G., 175. Burbatti A., 325. Burgess V., 647. Burke E. M., 173. Burke G., 375. Burke G. M., 512. Burton G., 518. Buschi M., 647. Butté A., 517. . Buyse M. R., 639. Byrne C. E., 638. Byrne L I . , 228. • Byrne P. I., 463. C Cabana L, 94, 111. Cabrini A., 42. Cabrini F. X. (S.), 41, 292. 661 Cacciaglia E., 327. Caceres Avila G., 511. Cacolini A., 515. Cafaro S., 279. Cafaro V., 469. Cafasso G. (S.), 67, 99, 112, 113, 132, 177, 249, 391. Caggiano card. A., 109. Cagnolati T., 645. Cahill E". A., 375. Caietanus Thienensis (S.), 448. Caillonet L. A., 511. Caillouét A. A., 315. Calandrini A., 422. Callaghan TJ., 514. Callahan G. F., 421. Callahan M., 375. Callahan M. J., 323. Calvo O., 247. Camanis G., 244. Camargo A. I., 637. Camelotto C, 321. Camera S., 248. Cammaert F., 511. Cammarata A., 110. Cammarata G., 328. Campanella G., 246. Campelli A., 515. Campos Fuente-Alba G. d. C , 471. Campos Torreblanca F., 71. Canale B. (S. D.), 67. Canali card. N., 136, 276, 277. Candiotto L., 174. Cane V., 327. Canelli F., 514. Canevaro L., 246. Cannarella G., 514. Cannonerò G., 515. Canossa G., 518. Cantaers P., 647. Cantagali E., 280. f Cantwell G. G., 108, 648. Ganzi R., 72. Capoano G., 278. Capobianco R., 516. Capochiani F., 72. Cappelletti V., 244. Capponi G., 175. Capra G., 520. Caprio G., 423. •Cápuzzello F., 645. Carabellese D., 324. Carbonell-Debali A., 181, 208. Carbonelli A., 647. Carboni A., 516. Carcagente E., 95. Cardillo G., 646. Carlin E. A., 421. Index Cannona e Costa O-, 325. Carnago G., 472. Carniel D., 520. Carnielli- T., 645. Carolus a Setia (B.), 233. Caro Radriguez card. I., 109. Carra G., 375. Carrara B., 638. Carrol-Albing G., 469. Carroll M., 65, 111. Cartier J., 268. Cartwright U., 422. Caruana G. I., 32, 468. Carullo C. D., 106. Carvajal Aspee A., 470. Casagni L., 328. Casaroli D., 637. Casey G., 375. Casey G. A., 173. Caso F., 516. Caso G., 517. Casólo G., 646. Cassidy G. G., 244. Cassulo A.,. 467. Castel G. J., 511. Castellani E., 424. Castelli G., 516. Castiglioni G., 516'. Castiñeiras L. ¡S., 470. Castronovo D., 328.. Cataldi E., 248. Catania C, 328. Catry H., 108. Cattaneo I., 504. Cattaneo M., 504. Cattani G., 516... Cattorini P., 423. Cauchi M., 245. Cauchon A., 324. Cavalla V., 106. Cavallera C, 639. Cavallotto E., 423. Cavanagh G., 510. Cavassa A., 516. Cawley F. P., 376. Cazzani I., 106. Cazzullo C, 647. Ceccanti C.,. 647. Cecchini L., 245. Ceria G., 245. Cerulli Irelli G., 326. Cento F., 291. Ceuzisce I. (Chou Chi-Shih), 106. Chaloux A., 247. Chamberland A., 423. Chapelle E., 518. Charbonneau I., 256. Châtelain G., 324. Cheikho P., 459. Chelhot C, 325. nominum personarum Chiantore L., 246. Chiavetta A., 514. Chiesa Bini C, 422. Chiocca S., 64, 111. Chioso E., 100. Cholewinski S., 69. Chorin L. A., 640. Chou Chi-Shih (Ceuzisce I.), 106. Chylinski R. (S. D.), 208. Ciancio F., 514. Cibotto C, 519. Cicali G., 246. Ciceri P., 246. Cilia S., 514. Ciocci P., 645. Ciravegnà R., 646. Citton R., 423. Civelli M., 108. Claeys G., 645. Clark E., 469. Clarke O., 513. Claus G., 469. Clementi di S. Michele R., 326. Clerici E., 517. Clune P. J., 375. Coburn R. F., 470. Cochaux G., 648. Code G. J., 173. Godere L. F., 324. Codini A., 515. Cody E. R., 513. Cody G. P., 174, 228. Coffano P., 421. Coffey M. J., 513. f Cogoni G., 328. Collard A., 245. Collins G. L, 421. Collins T., .510. Collura F., 327. Collura G., 327. Colombano M., 327. Colonna A. G., 172. Colonna S., 520. Columbanus (S.), 317. Cornette E., 280. Conigli A., 246. Conlon A., 422. Conradus a Providenti (De Vito A.), 94. Conry E. B., 511, Contardi P., 514. Copello card. I. A., 619. Copenolle L. J., 278. f Coppieters G. O., 648. Corbini S„ 106. Corcoran C. L., 518. Cordeschi D., 513. Corr G., 422. Çorreja Afonso F., 471. Corrigan G. A., 510. Corsellini D., 244. t Cortesi F., 72. Cosentino E. A., 513. Costa I. B., 109. Couglin T., 518. . Courtemanehe F., 233. Courtois S., 641. Coutinho Cintra I., 175. Cozi M., 517. Cozzoli V. O., 72. Creagh G. T., 470. Crespi 'S., 646. Creusen I., 131. Crew G., 518. Cristiani A., 647. Crocco G. C, 326. Crous y Salichs C. P., 232. Crowley E. F., 376. Cruchaga Ossa A., 471. Cullinan G., 510. Cummins S. A., 512. Cummins T. J., 512. Cunningham D. F., 173. Curaitis F., 245. Curella A., 512. t Curley M. G., 328. Curran C. F., 514. Cushing R. I., 228. Cusumano C, 512. D Da Conceiçao Pereira A. L., 69. Da Guerra Quaresma Vianna E., 71. Daguzan A. E., 469. Dal Colle A., 423. t d'Almeida G. A., 176. Dalton A. C, 515. Daly G., 422. D'Amanzo A., 646. Damian V., 646. Damiani P., 71. Damiano D., 515. Danesi G., 247. D'Angelo N., 646. Danohoe H., 316. Dante E., 277. D'Arco Ad., 278. D'Arco Ag., 247. Da Rocha e Melo G. O., 325. Da Silva E., 423. Da Silva Gonçalves I)., 278. D'Avack A., 326. Davey C. G., 469. Deady C, 375. De Angelis T., 468. de Assis A. A., 110. Debaillie G., 324. de Barros Cámara card. 1.^ 108. Index De Barry L., 375. de Bazelaire L., 637. Deblieux G., 518. de Brébeuf J. (S.), 269. de Britto I. (S.), 249, 391. de Brower P., 518. De Capua G., 512. De Castro Abreu e Mota A., 69. De Castro e Abreu A., 325. de Courrèges d'Uston A., 420. de Faulhaber card. M., 65, 111. de Fays V., 324. De Figueiredo N., 423. De Flüe N. (S.)., 112, 113, 177, 209, 364. de Fonseka G. P., 424. de Furstenberg M., 511. Degan G. A., 376. Degani A., 517. de Gélis N., 18. de Heredia G., 646. De Jong G. H. G., 519. de Jong card. I., 451. De Jonghe D'Ardoye G., 468. De Keuwer S. G., 510. Delaney G. E., 278. Del Buio Giordana S., 71. Del Frate A., 244. Delgado Gómez H., 110. De Liva O., 247. Delia Chiesa G., 279. della Macchia P. C, 645. delle Nocche R., 468. Delmot F., 517. Del Pino Gómez A., 227. del Portillo A., 132. Del Vescovo U., 325. De Margerie R., 322. De Marte N., 247. Demarteau G., 279. De Martino N., 247. De Maupéou-Monbail G., 248. de Mazenod C. G. E. (S. D.), 104. De Mercurio D., 326. Démets A., 107. de Móntelos D., 641. Denaro M., 519.. Denechaud C I . , 519. De Palo G., 248. de' Pandis V., 326. f de Paula Freitas C, 176. de Rorthays R., 248. Desckers M. F., 246. Desforges Rapier E., 519. Deshayes G., 241. de Signe D. (B.), 18. de Siqueira y Silva da Fonseca G., 175. nominum 663 personarum de Soubiran M. T. (B.), 17, 300. de Soubiran La Louvièrë I. P., 17. De Sousa A. P. L., 244. De Stefanis G., 520. Dettori Altea G., 515. Devan F. P., 515. de Vasconcellos Motta card. C. C , 228.. De Vito A. (Conradus a Providenti), 94, 110. de Vizcarra y Arana Z., 227. Devlin Gio., 515. Devlin Gu., 510. Dias da Affonseca G., 376. Diaz A. A., 637. Diaz G. E., 68. Diaz Arrieta F., 71. Diaz Gonzalez G., 276. Diaz y Gomara M., 277. Dib P., 108. Di Bartolo M., 512. Di Cole D., 246. Dierk A. (Maria Adolphina) (B.), 217, 309. Dies A., 173. Di Giacomo L., 514. Di Gioia S., 422. Di Jorio A., 68. di Lestonnac. G, (B.), 321. Di Martino G., .71. Di Pasquo A., 110. Di Pietro A.,, 324. Dirichs F., 420. . di Tommaso A-, 65, III. Dodds P., 640. Dodwell E. J., 244. Dolan C, 517. Domasik S., 279. Domingo F., 98. Domingo y Sol E. (S. D.), 97, 333. Dömötor S., 247. Donati L, 239. Donetti V., 422. D.onna G., 248. Donnelly B., 421. •Donnelly E., 375. Donnelly G. I., 110. Donohoe U. A., 512. Donovan D. J., 515. Donovan G. F., 513. Donovan G. G., 278. Doorly E., 172.. D'Orazio G., 326. Dordoni A., 327. Dordoni C, 327. Doroszlai A., 247. Dos Santos Pabrinhos G. L., 516. Dougherty card. D . 64, III. s Dougherty G. R., 517. Douillard P. A., 112, 130. Dovigo A., 321. Doyle M., 376. Drago F., 322. Droulers A., 112, 130. Druga L., 516. Drzecnik M., 109. Duarte Mira R., 245. du Bouehet I., 233. Dubourg M., 227. Dubuc H. M., 637. Duda F. A., 511. Dugan G., 511. Dugas Du Villard A., 70. Dünne N. R., 278. Dünne P., 109. Dunphy E. J., 376. Dunphy G., 510. Duranti P., 279. Durastante D., 516. Durcovici A., 637. f Durieux P., 72. Durigon E., 423. Durrheimer Ae., 640. Durrieu L. M. I., 108. Duval L., 110. Dyck G., 324. Dymek V., 64, 111. Dworschak L., 107. E Eccher C, 247. Echaust C, 242. Egan G., 423. f Eich G., 176. Eijo y Garay L., 106. Eisenbacher G., 69. El Kotami O., 327. f Eloy A. L. G., 648. Elzearius (S.), 18. t Emanuelli F., 648. Empey G., 510. Engelhardt F., 174. Ercole P., 469. Ermens P., 71, Esscrivá de Balaguer y Albas G., 245. Esorto G., 110. Espino A., 419. Eustochio Verzeri T. (B.), 25, 305. Evangelisti L., 520. F Facchini E. (B.), 216. Facciano A., 326. Faccioli A., 472. 664 Index nominum personarum I Forestieri O., 516. Fadi-Laurence, 466. Formenti R., 325. Fagiolo B., 248. Formicòni M., 513. Fahy B. S., 327. Fornelli F., 248. Falanga V., 646. Forni P., 248.Falconieri da Gunha O., 279. Fortuna B. V., 469. Falger L. A., 246. Fossati card. M., 277, 638. Falotico V., 646. Fossati E., 472. Falvey R. J., 512. Fraghì S., 244, 420. Fanelli A., 324. Franchi G., 647. Fanesi A., 327. Franci A., 519. Fani-Oiotti T., 175. Francini E., 246. Fanni A., 422. Franciolini I., 170. Fantaccini E., 172. Franey L. G., 278. Fantosati Ä. (B.), 213, 309. Franklin G. M., 514. Fariña P. A., 109, 469. Frigerio F., 646. Farrelly M. J., 243. Frigero L., 647. Fasnacht G., 69. Fumasoni Biondi card. P., Fattal J. K., 325. Fauret I. B., 111, 232. 180, 467. Fauvel A., 227. Fumeo A., 520. Federici D., 324. Fun-te M. (B.), 217. Feeney D., 107. Furey F., 422. Félégyházy G., 515. Furlong W., 376. Felici P., 468, 514. Fustier A., 70. Fergus I., 65, 111. Futy I., I l i , 231. Fernandez y Fernandez G., Füzessény de Tons O., 423. 279. Feron F. G., 244. Ferrari M., 279. ' G' Ferretti A. J., 375. Ferrini O. (B.), 343. Gabrielli E., 647. Fichera M., 326. Galindo N. V., 498, 509. Fidanzia L., 70. Gallegra-Walsh, 108. Figueroa Villón D., 109. Galletto A., 423. Filbrij F. B. G. M., 247. Galli T., 647. Filipiak B., 468, 514. Gallotti F., 647. Filippi N., 519. Gallus (S.), 317. Filippone O., 646. Gambaro I. M. (B.), 218. Filippucci I. B., 459. Gamboa G., 470. Filitti B., 423. Ganado R., 471. Filmer G. E., 469. Gandolfo Ae., 275. Fioravanti G., 322. Ganna A., 646. Fiore F., 515. Gannon G. M., 514. Fischer E. I., 511. Garatoni G., 516. Fitzgerald E. A., 109. Garcia G., 376. f Fitzgerald G., 328. Garcia L., 518. Fitzpatrick D. E., 513. Garcia Irigoyen P., 280. Flaherty M. J;, 470. Garcia Lopez F., 472. Fletcher A., 110. Gardiner A., 327. Fletcher G., 376. Garganico P., 645. Flora A., 327. Gargallo L., 637. Flores S., 244. Garicoïts M. (S.), 112, 113, Floridi A., 72. 177, 281, 401. Flory O., 444. Garneri G., 245. Fogliani A., 247. Garon S., 640. Fogolla F. (B.), 213. Garrone G., 227. Foley M. P., 173. Gasbarri P., 423. Folletete E. C., 469. Gauss E., 645. t Font R., 424. Gazzola P., 322. Fontana E., 280. Genna B., 327. Fontana L., 647. Gentil F., 320. Fontana M., 327. Gentile L, 248. Geraghty E., 511, Gerlier card. P., 112, 131. Germini V., 326. Gerosa V. (B.), 320. Ghali A., 323. Ghanimen L., 325. Ghibaudo G., 244. Ghiglia A., 72. Ghisleri L., 645. Giacomantönio G. (B.), 219. Giambelli A., 646. Giannini L., 278. i f Giardini M., 424. I Gibbons R. P., 511. I Giblin C, 422. Giganti L., 647. Gillet M. S., 106. Gilli L., 176. Gindro D., 39. -Gjoannetti I., 325. Giòia P., 515. Giorgetti D., 243. Giovannetti A., 247. Girard L, 108, 459. Giraud A., 173. Giuliani M. A. (Maria a Pace) (B.), 216, 309. j Giustozzi A., 513. I Gleason M. J., 513. I Glenn P. J., 470. Glennie I.,-640. Glynn G., 175. Gojdic P. P., 110. i Golinski Z., 227. ! Ocmez de Oliveira E., .108. j Gomez de Oliveira H., 131. ¡ Gonçalves E., 423. Goody L. G., 513. Goossens T., 244. Goretti M. (B.), 321, 352. Gorgellino L., 246. Gortani M., 71. Gounot C. A., 314. Govaert G. F., 511. Goyeneche S., 131. Grabowski G. E., 244. Granata B., 519. t Grandin M. A., 648. Graner L. L., I l i , 232. Grassi G. (B.), 213, 309. Grau A., 324. Graven G., 314. Graziani L., 648. Grelier E., 69. Grendel I., 131. Grent L, 640. Greppi P., 323. Gresl G. F., 513. Grienti S., 247. Griffin G. M., 512. Griffin L., 376. Griffin card. B., 314. 5 665 Index nominum personarum Grignion de . Montfort L. (S.), 112, 118, 177, 240, 329, 408. Grigorcea B., 471. Grillo L., 247. Grimaldi B., 326. Grimaud L., 175. Grimshaw F., 314. Grivot M. I. (Maria Ermellina) (B.), 216, 309. Guastalla O., 176. Guercio G., 326. Guerrero A., 106. Guertin W., 646. Guevara card. I. G., 109. Guidati A., 459. Guido a Cortona (B.), 170. Guiller F., 420. Guimard A., 509. Gut B., 228. Gutiérrez Granfer G. L., 71. Guys F. G. O., 648. H Haberle A., 247. Haertle O. A., 278. Hafey G. I., 228. Hagendorens I. A., 232. Haitinger E. A., 375. Haie G. J., 246. Halloran F. I., 376. Hamer E. A. S., 520. Hamilton-Dalrimple U., 516. Hammond R. H., 512. Hamtil G. A., 174. Häne A., 233. Hannon O., 421. Hans G. E., 278. Hanssen I. M. A., 315. Hardiman G. C, 516. Hardy W., 375. Harsányi L., 511. Hart I., 640. Hartigan P., 513. Hascher I., 131. Haverty C, 248. Hayes P. G., 173. Hayes T. A., 278. Heazel F. J., 175. Heelan E., 419. Hegener P. G. F. M., 518. Heitkamp G. J., 323. Hélou C, 124, 136. Henao Botero F., 510. Henning C. G., 247. Henson E., 278. Herckenrath G., 514. Herrera Oria A., 227. Hertling L., 421. Hérvás Benet. I., 110. 44 - Acta. vol. XIV, n. 16. — Hettinga N., 640. Hewetson G. E., 3 7 5 , Hickey E. G., 469. Hickey E. J., 518,. Hidalgo A., 278. Hieronymus a.S. Eligio, 640, Hilber P., 646. Hildner G. G., 174. t Hilfrich A., 72. Hill I., 107. Hillenbrand F., 173. Hillenbrand R., 173. Hindi R., 325. Hlond card. A., 109. Hlouch I., 315. Hoban E. F., 314. Hoen L., 375. Hogan T. O., 246. Holland I. G., 108. Hoogeweegen E. I. A., 323. Hopkow B., 110. Hoppenot B., 471. Hörhammer F., 502. Hormsey C. G., 174. Hornikiewicz M., 509. Howard G. E., 510. Hradecky V. C, 243. Hrtanek C. G., 422. Hughes A., 419, 468. Huneeus Cox A., 470. Hunter R., 518. Hurley D. E., 94, 110. Hurley I. P., 106. Hurtado García E., 227. I Iacolino F., 512, 637. Ien-Kutun I. (B.), 217. Imecs G., 40. Ingardi V., 326. Innocenti G., 647. Ioos E., 324. Ivancho D., 108. J Jacobelli G., 645. Iacobi A. G., 511. Jannoni Sebastianini G., 327. Jansen G. G. P., 323. .Tantam Cappioli G. B., 647. f Jantausch P., 328. Jarjour H., 325. Jasinski V. B., 107. Jedwabski F., 64, 111. Jeuris P. (Maria Amandina) (B.), 217, 309. Jongerius N. A., 324. Jordan N.,.325. 31-12-947. Jorio card. D., 452. Jucker C, 175. Jurkowski-Echaust, 242. E Kabis S., 322. Kallarakel G., 244. t Kaller M., 328. Kane B., 327. t Karosas A., 328. Karunaratne G. A., 518. Katcho S., 459. Kattakayam G., 244. Kavanagh G., 422. Kearney M., 375. Kecskes P., 174. Kedidjan P., 421. Keller M., 315. Kellerman E. G., 470. Kenedy G. G., 517. Kennedy E., 513. Kennedy G. M., 421. Kennelly R., 646. Kerguin I. M. (Maria a Sancta Natalia) (B.), 217, 310. Kestl I., 173. Khaill C, 327. Kieven P. F., 519. Kigonia M., 519. Kiley M. E., 315. Kilgallen P. G., 470. Kim B., 640. Klein Schiphorst E. G., 324. Klepacz M., 111. Klonowski H. T., 228. Knobloch F. L., 519. Kock M., 326 Koechlin A., 280. Koenes E., 422. Koenraadt G., 244. Koerperich R., 245. Konner E., 638. Kopp R., 469. Korompay T., 515. Koslowski G., 173. Koudis R., 245. Kovacs G., 515'. Kriebs G. F., 243. Kroon A. G. G., 326. Kuttschrütter F., 70. Kyemwa A., 519. Kyne I., 228. L Laborde E., 518. Labouré C. (S.), 37, 112, 113, 177, 377, 414. Labrador T., 106. 666 Index Lagostina F., 325. Laine G., 70. Laloni N., 520. Lamb G. F., 69. Lambe G., 510. Lamboglia C, 646. Lambot O., 324. Landry A*. P., 513. Lange G., 69. Larenas A., 471. Lastoria S., 520. Lattuca G., 328. Laurence O. J., 466. Lavagetti O., 72. Laviano G., 516. Lavitrano card. L., 136, 467. Lawler I. I., 107. Lawniczak O., 422. Laynaud A., 638. Layotte F., 279. Lazanco G., 326. Leach W. G., 515. Lebaut F., 173. Lebon G., 244. Lecis E,. R., 71. Le Clerc A. (B.), 358. Ledere A., 637. Ledere P., 640. Le Doux P., 518. Lefebvre E. A., 172. Lefebvre M., 639. Lefevre L. A., 232. Legourd G., 70. Leijendecker M. E. E., 70. Lemaitre C, 175. Le Mével G., 280. Lemmens G., 315. Lemonnier D. A., 419. Lenihan D. J., 243. Leon E., 70. Lercaro L, 65, 107, 244. Lesinski I. W., 639. Lesourd I., 641. Licheri F., 328. Liotta S., 646. Li Santi G., 245. Lison L., 518. Liston D., 232. Litt F., 244. Llabrés I., 448. Locateli! M., 519. Locrakker R. N., 327. Lodi G., 327. Lombardi G., 513. Long A. G., 323. Long G., 244. Long G. P., 174. Long P., 469. Longo B. (S. D.), 104. Longo Domi M., 172. Looney F., 518. Lo Palco G., 647. Lopez Vicuña V. M. (S. D.), 644. Lora Lamia A., 520. Loupart O., 323. Lourenço A., 423. Lubeley G. F., 174. Lukac A., 246. Lucidi L., 515. Lueck I., 232. Lukomski S. K., 64, 110. Lumia F., 248. Lumini U., 519. Luparello M., 175. Lupo F., 174. Luppino P., 321. Lusternberger F., 647. Luti F., 322. Lux G., 173. Lydon P. J., 513. Lynch P., 421. Lyne E. J., 512. Lyons G., 469. nominum personarum M Mac Carty L, 110. f Macchi A., 328. Macchi N., 645. Machado G., 422. Machay F., 279. Mackelembergh G. G. M., 519. Mackey G. P., 514. Maddalo M., 646. Maere R., 244. Maffia F., 326. Magennis G., 71. t Magner F. G., 328. Mäher R., 376. Maia de Loureiro A., 325. Malfa R., 326. Mallucci S., 647. , Malvezzi Campeggi R., 471. t Mamede da Silva Leite G., 176. Mancinelli A., 172. Mancini A., 520. Mancini G., 245. Mancini R., 248. Mandich G., 71. Manera E. C. A., 175. Manghi S., 176. Manich F., 279. Manley G. P., 375. Manning T., 108. Manzi P., 647. Marangoni C, 245. Marcati G., 326. f Marceillac P., 328. Marcelli P., 647. Marchisio G., 516. Marcos de Oliveira G., 108. Marena A., 109. f Margaría S., 648.. Margarita a Cortona (S.), 170. Maria Adolphina (Dierk A.> (B.), 217, 309. Maria Amandina (Jeuris P.) (B.), 217, 309. Maria a Providentia (Smet E.) (S. D.), 321. Maria a Sancta Natalia (Kerguin I. M.) (B.), 217,. 310. Maria a S. Iusto (Moreau A.) (B.), 217, 309. Maria Clara (Nanetti C.) (B.), 217, 309. Maria a Pace (Giuliani M. A.) (B.), 216, 309. Maria Ermellina (Grivot M. I.) (B.), 216, 309. Maria Francisca a Cruce (S. D.), 320. Maria V. Gratiarum Mater (Castellazzo), 221. Mariani A., 246. Marina A., 136. Marini F., 326. Maride B., 246. Marling I. M., 314. Marmaggi card. F., 105. Marsh G., 510. Martin M. G., 243. Martin del Campo E., 108. Martínez G., 279. Martínez Gr., 279. Martínez L., 468. Martínez S., 109. Martínez V., 326. Martínez Vera L., 70. Martins U., 323. Martucci G., 72. Martuzzi G., 520. Marzotto G., 69. Mascarenhas U., 325. Mascherino R., 520. Mascia A., 322. Masetti L., 514. Masia G., 247. Masina F., 645. Masón E., 639. Massari L., 72. Masse L., 646. t Masson G. M., 328. Masterson I., 65, 107. Matheson L, 315. Mathieu G. C, 421. Mattei A., 516. Maunoir G. (S. D.), 644. Mauro da Grizzana, 276. Mausalli N., 325. Index Mazzetti A., 517Mazzocco G., 68. McCarty G., 227. McCarty I., 108. McCarthy I. E., 107. McCarthy F. O., 69. McCloskey G. B., 647. McConnell G. J., 376. McCormack B,., 327. McCormick I. C, 64, III. McDonald G. F., 375. McDonald R. B., 514. McDonnell T. I., 315. McDonough T., 106, 470. McDowell H., 513. McGarr G., 512. McGettigan P., 278. McGettingan D., 422. McGloin G. F., 469. McGovern P. A., 315. McGowan G., 423. MeGowen N., 518. McGrory R. F. M., 517. McGuigan card. I. C, 109, 254. McGuire E. W., 173. McGuire P. J., 69. Mclntyre I. F., 106. McKeefry P. T., 639. McKenna G., 422. McKeon G. J., 518. t McLaughlin T. E., 176. McMahon G. T., 513. McManaman E. P., 511. McManus I., 228. McMillan G. F., 646. McNamara M.. 69. McNearney P., 375. McNulty I. A., 315. McQuaid I., 109. McQuillen A., 514. Medina L., 315. t Mejia M. A., 648. Mêlas I., 65, 111. Mele S., 519. Melis M., 516. Memelauer M., 468. Menchini E., 324. Menicucci G., 520. Mercado M., 248. Mercati card. I., 34. Mesa Pavez R., 470. Messer si M., 327. Messieri G., 516. Messina P., 648. Meyer F. A., 511. Meyer A. P., 243. Meyer P. F., 375. Micara card. C, 68, 136, 277, 467, 468. Mieheletti M., 72. nominum 667 personarum Middleton G., 423. Mignone G., 278. Milani G. M., 647. Milani-Valerio O., 248. Milano G., 469. f Mileta G. M., 648. Miller C. G., 243. Miller V. F., 511. Miloni D., 72. t Miralles y Sbert I., 110, 648. Miranda Sampedro P., 322. Mirra A., 246. Misklow E. G., 422. Missionario O., 376. Mitolo A., 72. Mitty I. I., 316. Moar G., 327. Modugno V., 326. f Mogabgab Cirillus IX, 424. Mol C. J. M., 519. Molfini F., 517. Molinari S., 422. Molnár L., 512. Monaco F., 514. t Monahan P. G., 328. Monass O., 322. Monsù L., 520. Montaigne P. L. C, 172. Montana R., 512. Montante M., 514. Monteiro de Mendonça P., 322. Monti E., 472. Montini C, 246. Moodie E., 422. Mooney card. E., 65, 111. Moorsel N. F., 324. Morabito F., 244. Moreau A. (Maria a S. Iusto) (B.), 217, 309. Morelli I., 100. Moreno T., 315. Moreno Diaz E. (S. D.), 67. Moretón G. P., 513. Moretti A., 512. Moretti L., 519. Moris I., 107. Morshuis E. G. G., 175. Mosca G., 71. Moscati G. (S. D.), 321. Moser S., 327. Moss E., 513. Moulinasse R., 518. Moussaron I., 314. Moynagh I., 639. Mueller I. M., 419. Mulholland R. E., 517. Müller I. E., 640. Müller W., 472. Mulligan F. P., 243. Muñoz Nájar M., 279. Murga Sans V., 509. Muriaido L. (S. D.), 208. Murphy C, 509. , Murphy D., 510. Murphy F., 423. Murphy G., 511. Murphy G. J., 323. Murphy R. P., 243. Murray G. J., 518. Murray I. G., 228. Mussaretto U., 321. Mussi L., 423. Mutara Rudahigwa C. rex, 471. Muzzarelli F., 276. .N Nacar C, 646. Nagel A. F., 376. Nag,y G., 423. Naldi S., 516. Nanetti C. (Maria Clara) (B.), 217, 309. Naranjo Orozco A. O., 509. Narjauskas G., 245. Nasalli Rocca de Corneliano card. I. B., 107, 468. t Nathan G., 72. Nati A. A., 326. Navello M., 326. Navin R. B., 511. Nealis M., 173. Neduparambil G., 246. N e u 0 E. R., 518. Negri B., 72. Nelson A., 640. Nelson E., 280. Nemeth L., 248. Neuhäusler I. B., 65, III. Neuman G. A., 173. Neves Silva Monteiro S., 71. Newell U . M., 315. Neyret G., 70. Neyzen P. G. A., 519. Niccolai A., 518. Nicoli T., 519. Nicolini S., 516. Nicolini T., 514. Nix C. S., 278. Noa T. L.", 419. Nolan G. M., 280. Nold W. J., 638. Norris G. G., 518. Noser A., 639. Nothofer P., 510. t Noviello L., 424. Nunes C, 325. Nuwer R. J., 375. Index nominum 668 O O'Brien R. A., 424. O'Brien T. B., 173. Occhetta E., 424. 0'Connell G. E., 513. 0'Connor F. G., 174. 0'Connor G. A., 173. O'Doherty M., 419. O'Donnell M. J., 518. O'Donnell R. A., 512. 0'Driscoll G., 509. O'Flaherty R., 515. 0'Hara E., 314. 0'Hearn G. J., 173. 0'Keefe G., 517. 0'Keefe G. E., 323. Olah-Imecs, 40. Olçomendy M., 94, 111. Oldini S., 42. Oliver O. A., 71. O'Neill F., 375. O'Neill F. M., 375. O'Neill G., 247. O'Neill M. C., 638. Oppenheim F., 68. Orbán L., 517. Orecchia R., 517. Orlando P., 647. Ormaechea C, 246. O'Shea T., 639. Ossola P., 109. Ott F. O., 421. P Pacelli G., 174. Pacelli M., 174. Paci G., 520. Padoa O., 520. Padovan R., 326. Pafundi D., .107. Pagani F., 647. Pagetti H., 48. Pagot F., 323. Pailhol G., 469. Palla P., 246. Pallasse E., 70. Pallotta E., 645. Palmas A., 515. Palmieri V., 323. Pang N., 322. ' Pantol M., 515. Panzali F., 514. Paolini R., 243. Papai G., 423. Papp O., 107. Parente P., 470. Parisi G., 520. Parker G. A., 69. Parker T. L., 469. personarum Pauley A. G., 422. Pavoni A., 641. Pavoni L. (