ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ANNUS X X X X V - SERIES II - VOL. XX TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS M • DCCCC • LII1 USI: AN. ET YOL. XXXX V 16 IANUARII 1958 (SER. II, t. XX). - N. 1 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII EPISTULA ENCYCLICA AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, ARCHIEPISCOPOS, E P I S C O P O S , ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS ORIENTALIUM ECCLESIARUM, P A C E M E T C O M M U N I O N E M C U M APOSTOLICA SEDE H A B E N T E S , PIUS PP. XII VENERABILES FRATRES S A L U T E M ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Orientales Ecclesias, quae Ss. Patrum praeclara doctrina fulGEANT, et quae antiquissima recentior eque aetate ac nostra profuso martyrum purpurantur sanguine, peculiarissimo modo Nobis cordi esse nemo est qui ignoret. Etenim, vixdum fuimus, nullis Nostris meritis, arcano Dei consilio ad Apostolorum Principis Cathedram evecti, mentem animumque Nostrum ad vos convertimus, et ad eos etiam, qui « extra catholicae Ecclesiae saepta versantur », quique vehementer cupimus ut ad communis Patris ovile, quasi ad avitam domum, quam primum redire velint. Alia paternae benevolentiae Nostrae testimonia per Pontificatus Nostri decursum vobis praebuimus. Nostis siquidem alterum Nos e sacris Antistitibus vestris, Armenorum nempe 1 2 1 Cfr. Nuntius radiophonicus e sacello Sixtino datus d. III Martii a. MC MXXXIX; A. A. S., a. XXXI, ser. I I , vol. VI, p: 86. Cfr. Litt. Enc. Summi Pontificatus; A. A. S., a. XXXI, ser. I I , yol. VI, pp. 418-419; et Litt, Enc. Mystici Corporis; A. A. S., an. XXXV, ser. II, vol. X, pp. 242-243, 3 1 - ACTA, vol. XX, n. 1. - 16-1-1953. Acta 6 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ciliciae Patriarcham, Romanae purpurae dignitate decorasse; ac Iuris Canonici leges, ad vos quod attinet, in unum corpus redigendas curare ; quod quidem gravissimi momenti opus iam est ex parte ad effectum deductum. Sed haud necesse est haec fusius commemorare vobis, quibus procul dubio res est apprime cognita; ac ceteroquin hac Nostra agendi ratione Decessorum Nostrorum vestigiis institimus, qui inde a christianae aetatis exordio non modo singulari caritate maiores vestros prosecuti sunt, sed etiam, quotiescumque eos viderunt vel haereticorum insidiis perturbâtes, vel hostium insectationibus vexatos ac terri tos, eis pro facultate suppetias venire sollemne habuere. Itaque, Apostolica interposita auctoritate, quae a Divino Redemptore fuit Apostolorum Principi eiusque Successoribus demandata, in Conciliis Nicaeno I et II, Constantinopolitano I, II et III, Ephesino ac Chalcedonensi, catholicae doctrinae integritatem iidem lutati sunt; et cum lamentabile discidium Orientales Ecclesias magna ex parte a Romano Pontifice seiunxit, non tantum illud in Concilio Constantinopolitano IV per suos Legatos reprobarunt, sed effecerunt etiam pro viribus ut res feliciter in commune bonum componeretur ; quod quidem, post tot laudabiles difficilesque nisus, in Florentino Concilio actum ratamque fuit, etsi contra bonorum omnium vota, postea non fuit ad rem deductum. Cum vero orientales regiones a novis irruentibus populis invaderentur, ac sacra etiam Palaestinae loca, quae divino Iesu Christi sanguine consecrata fuere, pervastarentur, tum etiam Romani Pontifices, christianos ad tantum defensionis religionisque opus excitarunt Principes. Neque hoc Decessorum Nostrorum erga vestrates sollicitudinis benevolentiaeque studium recentiore aetate remisit, vel defuit; quin immo videtur potius in dies impensius exarsisse. Ad vos, ut probe nostis, non pauci missi sunt, qui catholicam illustrarent doctrinam, suaderentque omnibus ut ad optatissimam unitatem fidei ac regiminis redire vellent: heic vero, apud Beati Petri Sedem, Sacrum Consilium constitutum fuit, seu ut aiunt Sacra Congregatio, cuius esset Orientalium Ecclesiarum negotiis, rationibus, ritibus 3 s Cfr. Litt. Enc. Rerum orientalium; A. A. 8., an. XX, vol. XX, p. 277 sq. Acta, PU Pp. XII prospicere ac consulere; itemque Orientalium studiorum Institutum, quod, data òpera diligenter, rectam vestrarum rerum cognitionem foveret ac proveheret. Sed in praesens, proh dolor, aliud est, quod curam sollicitudinemque postulat Nostram. Etenim in regiones non paucas, in quibus Orientales Ritus potissimum vigent, nova maiorum procella ingrtiit, quae quidem floren tes Christianorum communitates subvertere, vastare ac misere restinguere conatur. Si superiorum saeculorum decursu aliquod catholicae doctrinae caput oppugnabatur, hodie, ut videtis, ultra temere progreditur; ac sacra omnia iura, instituta, leges, immo etiam quidquid divinum est et ad divina refertur, haec omnia, veluti fabulosum aliquid et infaustum e publica civium consortione, e domestico convictu, ex athenaeis, e scholis, e populi denique vita ut reiciantur contenditur. Quemadmodum igitur gravior est calamitatum congeries, quae lectissimam christianae gentis partem offendit, ita impensior est, Venerabiles Fratres, benevolentia erga vos Nostra, incensius est caritatis studium, quo vos omnes paterno animo amplectimur. Imprimisque cupimus vobis luculentissime patefacere Nos dolores luctusq ue vestros utpote Nostros habere ; ac nihil magis excupere quam ut aegritudines vestras aliquo modo lenire ac mulcere possimus, Nostra praesertim interposita christianorumque omnium deprecatione pro iis omnibus ad Deum admota, qui ob catholicam religionem eiusque sacra iura, ut oportet, defensa, misere vexantur. Novimus plurimos esse in orientalibus plagis christifideles, qui lugent hodie profusis lacrimis, cum suos cernant sacrorum Antistites vel enecatos, vel dispersos, vel ita praepeditos, ut libere nequeant suos greges alioqui, eosque, ut oportet, auctoritate sua moderari; cum non pauca e suis templis videant ad alios usus destinata, vel squalore silere; cum noscant iam ex iisdem non posse supplicantium voces, pulcherrimae liturgiae vestrae normis rationibusque concinnatas, ad Caelum extolli, ut inde supernarum gratiarum imbres demittantur ad mentes 8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale erigendas, ad solandos ánimos, et ad tantorum maiorum cumulo medendum. Novimus multos e vestratibus vel in carceribus, vel in publicae custodiae campis esse detentos, vel, si domi degant, sacrosanctis illis iuribus perfrui non posse, quae ad eos pertinent, ut religionem nempe non modo in suo cuiusque conscientiae sacrario profiteantur, sed in domestico etiam convictu ad subolem rite educandam, sed in scholis quoque ad discipulos recte conf o r m a t o s , aperte doceant, tueantur, praedicent. At novimus etiam Orientalium Ecclesiarum filios, quasi fraterno foedere cum Latini Ritus christifidelibus consociatos, et harum insectationum fortiter una simul perpeti luctus, et pari modo una simul participare martyrium, participare triumphos, participare gloriam. Strenuo siquidem animo suam fidem retinent; christiani nominis hostibus eadem invicta firmitate obsistant, qua olim obstitere maiores vestri; preces supplicationesque si non publice, privatim saltem ad Caelum erigunt; in arctissima cum Romano Pontifice et cum peculiaribus cuiusque suis Pastoribus coniunctione fideliter persistant; itemque Beatam Virginem Mariam caelestium ac terrestrium omnium Reginam amantissimam ac poten tissimam, cuius Immaculato Cordi eos singulos universos consecravimus, colere, deprecari atque amare impensissimo. Atqui haec omnia auspicium profecto sunt futurae tutissimaeque victoriae; illius dicimus victoriae, quae non ex hominum invicem dimincatium cruore oritur, non efíreno terreni dominatus studio alitur, sed aequa legitimaque animorum libertate solidatur; sed iustitia civibus, populis, gentibus non nomine tenus, at re quoque attributa; sed pace fraternaque caritate, quae omnes amicitiae vinculis coniungat; sed religione potissimum, quae mores recto ordine componat, quae privatas cupiditates temperet easque iubeat communi bono inservire, quae mentes ad caelestia erigat, quae denique sit civilis consortionis omniumque concordiae altrix. Haec quidem in votis habemus; sed interea nuntii, qui ad Nos afferuntur, eiusmodi sunt ut dolorem maeroremque Nostrum exacuant atque exacerbent. Interdiu noctuque ad eos mentem Acta Pii Pp. XII 9 animumque Nostrum paterna sollicitudine convertimus, quos ex divino mandato pascere iubemur, quosque non ignoramus alicubi tam indigne haberi, ut ob catholicam fidem, quam mordicus retinent, calumniis afficiantur, ac legitimis priventur iuribus, iis etiam interdum, quae cum humanae naturae insita sint, si vi, si metu, si alia arte eripiantur, eiusdem humanae naturae dignitas depressa ac laesa evadat. In quibus tristissimis perlatis nuntiis, ille recens non modo Nos, non modo christianos omnes, sed quotquot etiam sunt debitae civibus libertatis dignitatisque cultores, summo perculsit dolore : in Bulgaria nempe, ubi parva sed florens vigebat catholicorum communitas, aspéra procella tristes parit Ecclesiae luctus. Usitatis videlicet incusationibus adhibitis, Dei administri, veluti publici criminis rei, insimulati sunt; in quibus Venerabilis Frater Eugenius Bossilkofí, Episcopus Nicopolitanus, capitalis poenae damnatus est, unaque cum eo sacerdotes tres, apostolici eius laboris socii. Alii praeterea non pauci vel in carcerem iam detrusi sunt, vel publica praepediti custodia, quibus catholicorum virorum agmen adiungitur, qui quidem variis mulctantur poenis, atque adeo eadem palma, eodemque honore decorantur. Rem Nos, pro officii Nostri conscientia, cui deesse non possumus, conquerimur, dum illatam Ecclesiae iniuriam universo christiano nomini denuntiamus. Ii enim idcirco quod catholicam religionem non modo profitentur, sed aperte quoque strenueque tutari enisi sunt, utpote rei publicae infensi habiti sunt, cum contra nemini cedant in patria caritate, nemini in publica potestate observanda, nemini denique in editis legibus obtemperando, dummodo eaedem aliquid non imperent, quod naturalibus, divinis, ecclesiasticisve iuribus repugnet. Quod autem in Bulgaria recentioribus praesertim temporibus evenit, id iam diu in aliis gentibus, in quibus orientalis ritus Ecclesia vigescit, misere contingit; in Romenorum nempe, in Ukrainorum, et in aliis quoque gentibus. Ad primam gentem quod attinet, datis iam superiore mense Martio Apostolicis Litteris, tot luctus, quibus ritus vestri christifideles una cum La4 5 4 Cfr. IOAN., XXI, s Cfr. A. S., A. an. 15-17. XXXXIV, ser. II, vol. XIX, p. 249 sq. 10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Oßdale tinis afñictantur, vehementer conquesti sumus, ac paterno eos omnes sumus animo adhortati, ut invicta ea, qua praestant, firmitate in avita, religione perstent. In praesens autem ad alium populum Nobis sane carissimum, mentem animumque maerentes convertimus Nostrum; ad Ukr ai num nempe populum, apud quem haud pauci sunt christifideles, qui Romam summo desiderio impensoque amore respiciunt, atque hanc Apostolicam Sedem veluti christianae religionis caput reverentur christianaeque veritatis magistram ex Iesu Christi mandato falli nesciam. Ii tamen, quod vehementi dolore accepimus, haud minoribus insectationibus vexantur, haud minus acerba rerum condicione iam diu utuntur, quam ceterae gentes, quarum vobis mentionem, Venerabiles Fratres, per has litteras fecimus. Peculiari autem modo eos orientalis ritus Episcopos commemorare volumus, qui inter primos, defendendae religionis causa, aerumnas, luctus, iniurias tolerarunt; quique in Kioviensem urbem translati, ibi, instituta causa, variis poenis damnati fuere; in Kioviensem urbem dicimus, unde olim per illas omnes regiones christianae doctrinae lumen eluxit, christianique nominis cultus propagatus fuit. Horum nonnulli gloriosam iam mortem oppetiere ; atque adeo, ut sperare licet, e supernae, qua fruuntur, beatitatis sede suos filios suosque pacifici certaminis sodales amantissime respiciunt, eisque a Deo validissimam impetrant tutelam. Praeterea, eos latini orientalisque ritus christifideles silentio praeterire non possumus, qui e suis regionibus e domesticisque laribus pulsi et in longinquas ignotasque terras deportati, suos ibi legitimos non habent sacrorum administros, qui eos solentur, adiuvent, moderentur, quique eis superna religionis adiumenta praebeant. Haec omnia tam acerrimo Nos maerore afficiunt, ut lacrimas cohibere non possimus; dum ciernentissimum Deum ac misericordiarum Patrem adprecamur, ut benigne velit eorum mentes divina sua luce collustrare, e quibus tam misera condicio pen6 6 Cfr. MATTH., X V I , 18-19; IOAN., X I , 15-17; Luc, XXII, 32. Acta PU Pp. XII 11 det; ac velit etiam quam primum tot maiorum cumulo finem imponere. Attamen, Venerabiles Fratres, in tot tantisque luctibus, ob quos Noster ac vester animus doloribus perfunditur, est cur aliquid solacii ex acceptis nuntiis hauriamus. Etenim perspectum Nobis est eos, qui in lamentabile hoc discrimen adducti sunt, in sua perstare virtute, ea quidem intrepida constantia, quae Nobis, quae bonis omnibus admirationem permoveat. Habeant igitur iidem omnes a Nobis paternae laudis praeconium, quod eorum firmitatem augeat ac magis magisque corroboret; atque etiam certissimum habeant Nos, utpote communem Patrem, quem « sollicitudo omnium Ecclesiarum » tenet ac « caritas... Christi urget », ad Deum incensa cotidie fundere vota, ut quam primum Iesu Christi Regnum, quod pacem animis, pacem populis, pacem gentibus afferat, apud omnes triumphet. Ante aerumnosum eiusmodi maiorum spectaculum - quibus non tantum Nostri e laicorum ordine filii sed ii potissimum, qui ad sacerdotalem fuere dignitatem evecti, ea de causa conflictati sunt, ut illud eveniat, quod in Sacris Litteris legitur: « Percutiam pastorem, et dispergentur oves gregis » - facere non possumus quin in omnium mentem revocemus, per saeculorum decursum, non modo apud excultas, sed apud barbaras etiam gentes, religionis administros utpote inter Caelum hominesque conciliatores debita observantia venerationeque habitos esse. Cum vero Divinus Redemptor, fugatis errorum tenebris, caelestem nos edocuit veritatem, suumque benignissime voluit nos aeternum participare sacerdotium, tum hoc observantiae venerationisque studium summopere increbuit; atque adeo Episcopi et sacerdotes ut patres amantissimi habiti sunt, qui nihil aliud quaererent, nisi commune demandati populi bonum. Verumtamen Divinus ipse Redemptor dixerat: « Non est discipulus supra magistrum »; « si me persecuti sunt, et vos persequentur », « beati estis, cum maledixerint vobis et perse7 8 9 10 ' ¿7 Cor., XI, 28. Ibid., V, 1 4 . 8 9 10 MATTH., XXVI, 3 1 ; cfr. MARC, XIV, 2 7 ; ZACH., XIII, 7. MATTH., X, 2i. 12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cuti vos fuerint, et dixerint omne malum adversus vos, mentientes, propter me; gaudete et exultate, quoniam merces vestra copiosa est in caelis Haud miremur igitur, si nostra hac aetate, magis fortasse quam elapsis iam saeculis, Iesu Christi Ecclesia ac praesertim sacrorum administri vexationibus, mendaciis, calumniis, omneque genus miseriis ac iacturis divexantur; sed in eo potius tutissimam spem nostram reponamus, qui, si haec adventura mala iam praedixerat, hisce tamen verbis nos praemonitos voluit: <( In mundo pressuram habetis; sed confìdite, ego vici mundum »." Longe igitur absit, Venerabiles Fratres, ut animo concidatis. Quemadmodum maiores vestri tot difficultates, insidias, pericula, strenua voluntate ad martyrium usque decertando, in vieti superarunt, ita vos ex Orientalium Rituum Ecclesiis, una cum Latini Ritus christifidelibus arctissime coniuncti, caelestium gratiarum auxilio innixi, nihil timeatis. Ac pro eis potissimum qui in graviore rerum discrimine versantur, supernam opem, communibus ad Dominum et amantissimam eius Matrem admotis precibus, supplici animo contendite, ut qui tam acriter hodie acerrimeque periclitantur, christiana fortitudine roborentur, utque tandem aliquando ab omnibus intellegatur, quod ceteroquin luce clarius refulget, « arma militiae nostrae non carnalia esse, sed potentia Deo » ; atque adeo Catholicam Ecclesiam non terrenarum rerum potentatum, sed aeternam animorum salutem quaerere ; non publicae rei moderatoribus insidiari, sed per impertita Evangelii praecepta, quae ad optimos civium conformandos mores pertinent, humanae quoque consortioni tutiora praebere fundamenta, Si igitur eadem divinitus sibi debita polleat libertate, suamque vim publice elicere possit, navitatemque suam palam in populum edere queat, multum profecto conferet ad commune provehendum bonum, ad civium ordines, auspice iustitia concordiaque altrice, mutuo inter se conciliandos, et ad gentes universas ad eam sinceri nominis pacem tranquillitatem1 3 11 MATTH., V , 1 1 - 1 2 . 1 2 IOAN., X V I , 3 3 . 13 77 Cor., X , 4 . Acta PU Pp. XII 13 que adducendis, quae ut in omnium votis est, ita in omnium esse debet voluntatibus. Quam ad rem optatissimam impetrandam, cupimus, Venerabiles Fratres, ut publicas supplicationes indicatis, efficiatisque adhortationibus vestris ut greges curis vestris commissi hisce precibus paenitentiae quoque opera coniungant ad propitiandam, tot tantisque iniuriis offensisque laesam, divinam maiestatem. Haec Sacrarum Litterarum verba meminerint omnes : « Orate pro persequentibus et calumniatibus vos » ; « Et si quid patitur unum membrum, compatiuntur omnia membra ». Oportet siquidem Divini Eedemptoris exemplum imitari, qui acerbis affectus doloribus e cruce pendens clamavit: «Pater, dimitte illis: non enim sciunt quid faciunt». Sed oportet etiam adimplere ea, quae desunt passionum Christi, in carne nostra, pro corpore eius, quod est Ecclesia; quamobrem pro afflictis filiis ac fratribus non modo preces debemus ad Deum adhibere nostras, sed nostros etiam angores, ac nostras quoque voluntarie susceptas afflictationes atque aerumnas libenter offerre. Si non possumus, ad innumeras eas hominum multitudines quod attinet, qui in regionibus illis infirmitates, dolores maeroresque patiuntur, vel in vincula coniecti sunt, illam Iesu Christi sententiam ad rem deducere: « Infirmus [eram], et visitastis me; in carcere eram et venistis ad m e ; possumus tamen aliquo modo id ipsum efficere: hoc est nostris supplicationibus nostrisque paenitentiae actibus impetrare, ut benignissimus Deus ad hos maerentes fratres filiosque Nostros velit solatores suos angelos mittere, itemque uberrima eis velit caelestia sua munera concedere, quae eorum animos recréent, confirment, roborent et ad superna erigant. Peculiari autem modo exoptamus ut sacrorum omnes administri, qui cotidie possunt Eucharisticum offerre Sacrificium, 14 15 16 17 18 14 MATTH., V, 44. " / Cor., XII, 25-26. " L u c , XXXIII, 34. " Cfr. Coloss., I, 24. " MATTH., XXV, 36. 14 Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale eorum Episcoporum ac sacerdotum supplices recordentur, qui, longe a propriis templis a propriisque gregibus, facultate carent ad altare, sacrificandi causa, accedendi, divinoque illo se suosque pascendi pabulo, ex quo quidem animi nostri suavitatem hauriunt, quae omne desiderium exsuperat, eamque percipiunt fortitudinem, quae parit victoriam. Hoc ipsum christifideles fraterno foedere consociati faciant, qui eamdem mensam idemque sacrificium participant ; ita quidem ut undique terrarum ac ritibus omnibus, quibus Catholica decoratur Ecclesia, unanimes ad Deum ad eiusque almam Genetricem adprecantium voces admoveantur, quibus pro afflictis horum christianorum communitatibus divina impetretur misericordia. Cum proximo Ianuario mense publicae multis locis supplicationes in octavum diem ea de causa haberi soleant, ut ii quam primum, qui ab Ecclesiae unitate seiuncti sunt, ad unum redeant ovile, opportunum Nobis videtur illis praesertim diebus impensas ab omnibus ad Deum adhiberi preces, non modo ut quam citissime divini Redemptoris votum ad effectum deducatur: « Pater sancte, serva eos in nomine tuo, quos dedisti mihi : ut sint unum sicui et nos »; sed ut etiam carceres aperiantur ac dissolvantur vincula, quibus tam plurimi hodie, idcirco quod religionis instituta ac iura invicto animo defendere ac tueri enisi sunt, misere aiflictantur ; ac christiana veritas, iustitia, concordia et pax, quae singulorum universorumque suprema bona sunt, ubique gentium triumphent. Quarum laetissimarum rerum auspex esto, paternaeque benevolentiae Nostrae pignus, Apostolica Benedictio, quam vobis, Venerabiles Fratres, ac gregibus vestrae cuiusque curae commissis, iisque peculiari modo, qui iniustis condicionibus vexantur, effusa caritate impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die xv mensis Decembris, anno MDCCCCLII, Pontificatus Nostri quarto decimo. 19 PIUS PP. XII " IOAN., X V I I , 1 1 . Acta Pii Pp. CONSTITUTIO XII 15 APOSTOLICA DE DISCIPLINA SERVANDA QUOAD I E I U N I U M E U C H A R I S T I C U M PIUS SERVUS EPISCOPUS SERVORUM DEI AD P E R P E T U A M REI M E M O R I A M 1 Christus Dominus, « in qua nocte tradebatur», cum postrema vice veteris Legis celebravit Pascha, coena facta, accepit panem, et gratias agens fregi t, deditque discipulis suis dicens: « Hoc est corpus meum, quod pro vobis tradetur»; itemque calicem eis porrexit asseverans: «Hic est sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effundetur »,* «Hoc facite in meam commemorationem ». Quibus ex Sacrarum Litterarum locis omnino patet Divinum Redemptorem ultimae huic paschali celebrationi, in qua agnus ex Hebraeorum ritibus manducabatur, voluisse substituere novum Pascha, ad saeculorum usque obitum permansurum, esum videlicet immaculati Agni, immolandi pro mundi vita, ita ut novum Pascha novae Legis Phase vetus terminaret, et umbram fugaret veritas. Quandoquidem autem utriusque coenae eiusmodi coniunctio idcirco habita fuit, ut ex antiquo Paschate ad novum significaretur transitus, facile perspici potest cur Ecclesia, in Eucharistico Sacrificio ex Divini Redemptoris iussu in eius commemorationem renovando, a veteris agapes more discedere potuerit, et Eucharisticum ieiunium in usum inducere. Etenim inde ab antiquissima aetate consuetudo invaluit 2 3 5 6 1 I Cor. XI, 23. 3 Cfr. L u c , XXII, 20. I Cor., XI, 24. 3 * MATTH., XXVI, 28. « Cfr. I Cor., XI, 24-25. • Cfr. hymn. Lauda Sion (Missale Rom.). Acta 16 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 7 Eucharistiam christifidelibus ieiunis administrandi. Saeculo autem exeunte quarto iam in variis Conciliis ieiunium iis praecipiebatur, qui Eucharisticum celebraturi essent Sacrificium. Itaque anno CCCLXXXXIII Hipponense Concilium haec decrevit : « Sacramenta altaris non nisi a ieiunis hominibus celebrentur » ; quod praeceptum paulo post, hoc est anno CCCLXXXXVII, ex Carthaginensi Concilio I I I iisdem verbis edebatur; ac saeculo ineunte quinto haec consuetudo satis communis et immemorabilis dici potest; quamobrem S. Augustinus affirmat sanctissimam Eucharistiam a ieiunis semper accipi itemque per universum orbem morem istum servari. Procul dubio haec agendi ratio gravissimis innitebatur causis, in quibus ea ante omnia memorari potest, quam Apostolus gentium lamentatur, cum de fraterna christianorum agape agit. Etenim cibo potuque se abstinere cum summa illa reverentia congruit, quam supremae Iesu Christi maiestati debemus, cum eum Eucharisticis delitescentem velis sumpturi sumus. Ac praeterea, dum, ante quodlibet alimentum, eius pretiosissimo Corpore ac Sanguine vescimur, luculenter demonstramus illud esse primum ac summum nutrimentum, quo animus alatur noster eiusque augeatur sanctitas. Quapropter idem Augustinus haec monet: « Placuit Spiritui Sancto ut in honorem tanti Sacramenti in os christiani prius Dominicum Corpus intraret, quam ceteri cibi ». Neque debitum solummodo honoris munus hoc ieiunium Divino tribuit Redemptori, sed pietatem etiam fovet; ideoque ad salubérrimos illos sanctitatis fructus augendos conferre potest, quos bonorum omnium fons et auctor Christus a nobis, gratia ditatis, elici postulat. Nemo ceteroquin est, qui experiundo non agnoscat ex ipsis 8 9 10 11 12 7 8 8 " Cfr. BEN. X I V , De Syn. Dioec, 1. 6, c. 8, n. 1 0 . Conc. Hipp., can. 28 : MANSI, I I I , 9 2 3 . Conc. Carth. I I I , cap. 2 9 : MANSI, I I I , 8 8 5 . Cfr. S. AUGUST., 1 1 Cfr. / Cor.. 1 2 S. AUGUST., XI, Ep. 21 sq. LC LIV ad Ian., cap. 6: MIGNE, PL, XXXIII, 203. Acta Pii Pp. XII 17 humanae naturae legibus contingere ut, cum corpus cibo oneratum non sit, mens erigatur agilior, atque impensiore moveatur virtute ad arcanum illud excelsumque meditandum mysterium, quod in animo, tamquam in templo, agitur, divinam adaugens caritatem. Quanta cura Ecclesia Eucharisticum ieiunium servandum curaverit ex eo etiam erui potest, quod illud, gravibus quoque poenis violatoribus impositis, imperavit. Etenim Concilium Toletanum VII, anno DCXXXXVI, excommunicationem ei comminatum est, qui non ieiunus sacris fuisset operatus ; anno autem D L x x i i Concilium Bracarense I I I , et anno DLXXXV Concilium Matisconense I I iam decreverant eum, qui huius rei evasisset reus, de sui muneris honorisque sede deponendum esse. Attamen, volventibus saeculis, illud quoque diligenter consideratum est, interdum nempe esse opportunum, ob peculiaria rerum adiuncta, hanc ieiunii legem, ad christifideles quod attinet, aliquatenus relaxare. Quam ad rem Constantiae Concilium, anno MCCCCXV, dum eiusmodi sacrosanctam legem confirmat, addit quoque quoddam temperamentum : « ... sacrorum canonum auctoritas, laudabilis et approbata consuetudo Ecclesiae servavit et servat, quod huiusmodi sacramentum non debet confici post coenam, neque a fidelibus recipi non ieiunis, nisi in casu infirmitatis aut alterius necessitatis a iure vel Ecclesia concesso vel admisso ». Placuit haec in memoriam ea de causa reducere, ut omnes perspectum habeant Nos, quamvis novae temporum rerumque condiciones suadeant ut non paucas facultates ac venias hac in re concedamus, velle tamen per Apostolicas has Litteras summam huius legis consuetudinisque vim confirmare ad Eucharisticum quod attinet ieiunium; ac velle etiam eos admonere, qui eidem legi obtemperare queant, ut id facere pergant 13 14 1 5 16 13 14 10 10 Conc. Conc. Conc. Conc. Tolet. VII, cap. 2: MANSI, X, 76S. Bracar. III, can. 1 0 : MANSI, IX, 8 4 1 . Matiscon. II, can 6: MANSI, IX, 952. Constant., sess. XIII: MANSI, XXVII, 727. 2 - ACTA, vol. XX, n. 1. - 16-1-1953. 18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale diligenter, ita quidem ut ii solummodo, qui in necessitate versentur, hisce concessionibus frui possint secundum eiusdem necessitatis rationes. Suavissimo Nos solacio afficimur — quod libet heic, etsi breviter, declarare — cum pietatem cernimus erga Augustum altaris Sacramentum cotidie magis increbrescere non modo in christifidelium animis, sed ad divini cultus etiam splendorem quod pertinet, qui ex publicis populorum manifestationibus saepenumero emicat. Quam ad rem haud parum procul dubio contulere sollicitae Summorum Pontificum curae, ac praesertim Beati Pii X, qui quidem, ad priscam Ecclesiae consuetudinem renovandam omnes advocans, eos adhortatus est, ut quam creberrime, immo cotidie si possent, ad Angelorum mensam accederent; ac parvulos quoque ad caeleste hoc pabulum invitans, sapienti consilio statuit praeceptum sacrae Confessionis sacraeque Communionis ad eos singulos universos spectare, qui iam ad rationis usum pervenissent; quod etiam in iuris canonici Codice sancitum est. Hisce Summorum Pontificum curis christifideles ultro libenterque respondentes, ad sacram Synaxim frequentiores usque accessere. Atque utinam haec caelestis Panis fames divinique Sanguinis sitis in omnibus cuiusvis aetatis hominibus in omnibusque civium ordinibus exardescant! Animadvertendum tamen est ea quibus vivimus tempora eorumque peculiares condiciones multa in societatis usum in communisque vitae actionem induxisse, ex quibus graves difficultates oriantur, quae possint homines a divinis participandis mysteriis abstrahere, si Eucharistici ieiunii legi eo prorsus modo ab omnibus obtemperandum sit, quo ad praesens usque tempus obtemperandum erat. Imprimisque patet omnibus clerum hodie ingravescentibus 17 18 19 17 S. Congr. Concilii, Decretum Sacra Tridentina Synodus, d. d. xx mensis Decem bris, an. MCMV Acta S. Sedis, XXXVIII, 400 sq. S. Congr. de Sacramentis, Decretum Quam singulari, d. d. VIII mensis Augusti, an. MCMX: Acta Ap. Sedis, II, p. 577 sq. C. I. C , can. 863; cfr. can. 854, § 5. : 18 19 Acta Pii Pp. XII 19 christianorum necessitatibus numero imparem esse ; qui quidem festis praesertim diebus nimium saepe laborem tolerare debet, cum serius Eucharisticum Sacrificium ac non raro etiam bis vel ter celebrare debeat, cumque interdum officio quoque teneatur longinquum faciendi iter, ut sacra ne desint haud parvis sui gregis partibus. Enervantes eiusmodi apostolici labores sacerdotum valetudinem procul dubio debilitant; idque eo vel magis quod non modo Missae litandae cum Evangelii explicatione, itemque sacris Confessionibus audiendis, catechesi impertiendae, ceterisque sui muneris partibus increscenti studio increscentique opera vacare debent, sed iis etiam rationibus rebusque diligenter prospicere ac consulere, quas asperum illud certamen adversus Deum eiusque Ecclesiam postulat, tam late hodie, tam callide acriterque excitatum. At mens animusque noster ad eos potissimum advolat, qui procul a patria cuiusque sua, in longinquis operantes terris, huic Divini Magistri invitationi iussionique generosi responderunt : « Euntes ergo docete omnes gentes » ; ad Evangelii praecones dicimus, qui, gravissimis etiam exantlatis laboribus atque itinerum difficultatibus omne genus superatis, eo omni nisu contendunt, ut christianae religionis lumen omnibus pro facultate affulgeat, utque suos greges, saepenumero a catholica suscepta fide adhuc recentes, angelico illo enutriant cibo, qui virtutem alat pietatemque refoveat. Iisdem fere in rerum adiunctis ii quoque christifideles versantur, qui vel in non paucis regionibus a catholicis Missionalibus excultis, vel in aliis locis commorantes, cum proprium apud se non habeant sacrorum administrum, alterius sacerdotis adventum in seras horas exspectare debent, ut Eucharisticum participare queant Sacrificium, seseque divino enutrire pabulo. Ac praeterea, postquam machinae omne genus in usum inductae fuere, saepissime contingit ut opifices non pauci vel officinis, vel vehicularibus maritimisque muneribus, vel aliis 20 2 0 MATTH., X X V I I I , 1 9 . Acta 20 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale publicae utilitatis officiis addicti, non modo per diem sed per noctem etiam alternis iteratisque laboris vicibus occupentur, ita quidem ut debilitátae eorum vires eos interdum compellere possint ad aliquid nutrimenti accipiendum, atque adeo iidem impediantur quominus ad Eucharisticam mensam ieiuni accedant. Ad hanc eamdem mensam matres quoque familias saepenumero venire nequeunt, antequam domesticis curis prospexerunt, quae multas saepe ab eis postulant laboris horas. Parique modo evenit ut in puerorum puellarumque scholis ac litterarum ludis plurimi habeantur, qui divino illi invitamento respondere cupiant : « Sinite parvulos venire ad me », cum fore omnino confidant ut ille, qui «pascitur inter lilia» suum ipsorum animi candorem morumque integritatem contra iuvenilis aetatis illecebras ac mundi insidias tutetur; verumtamen perdifficile interdum iisdem est, antequam ad scholam se conferant, sacras adire aedes ibique sese Angelico enutrire Pane, postea vero domum redire ut necessarium suscipiant nutrimentum. Hoc praeterea animadvertendum est saepe hodie contingere ut frequentissimae populi multitudines ex alio ad alium locum postmeridianis horis ea de causa transgrediatur, ut religiosas celebrationes, vel coetus de re sociali habendos participent; si igitur hisce etiam datis occasionibus liceat Eucharisticum peragere Mysterium, quod divinae gratiae vitalis fons est voluntatesque iubet ad virtutem adipiscendam exardescere, haud dubium est inde vim hauriri posse, qua omnes ad christiane penitus sentiendum operandumque excitentur, et ad legitimis etiam obtemperandum legibus. Peculiaribus hisce considerationibus haec adicere opportunum videtur, quae ad omnes spectant; quamvis nempe nostris hisce temporibus ars medica ac disciplina illa, quae hygiène dicitur, tantos progressus fecerint, tantumque contulerint ad 21 22 21 MARC, X, 1 4 . 22 Cani., II, 1 6 ; V I , 2 . Acta PU Pp. XII 21 mortuorum numerum in puerili praesertim aetate minuendum, nihilo secius praesentis vitae condiciones atque ea, quae ex immanibus huius saeculi bellis consecuta sunt incommoda, eiusmodi sunt, ut non parum corporum constitutionem valetudinemque debilitaverint. x Hisce de causis, quo praesertim experrecta in Eucharistiam pietas facilius augeatur, e variis Nationibus Episcopi non pauci, officiosis datis litteris petiere, ut haec ieiunii lex aliquantulum mitigaretur; atque iam haec Apostolica Sedes peculiares hac in re facultates ac venias sacrorum administris ac christifidelibus benigne concessit. Ad quas concessiones quod attinet, memorare libet Decretum, quod Post Editum inscribitur, a S. Congregatione Concilii die vii mensis Decembris, anno MCMVI, pro infirmis datum; ac Litteras die xxn mensis Maii, anno MCMXXIII, Locorum Ordinariis a S. S. C. S. Officii pro sacerdotibus datas. Postremis hisce temporibus, Episcoporum hac de re petitiones crebriores impensioresque fuere, atque ampliores pariter fuerunt facultates concessae, eae potissimum quae belli occasione dilargitae sunt. Id procul dubio luculenter indicat novas, graves, non intermissas ac satis generales exstare causas, quibus nimis difficile sit, multiplicibus in rerum adiunctis, cum sacerdotes Eucharisticum sacrificium celebrare, tum christifideles Angelico vesci Pane ieiunos. Quamobrem, ut gravibus hisce incommodis ac difficultatibus occurramus, utque indultorum diversitas in actionum discrepantiam ne cedat, necessarium ducimus Eucharistici ieiunii disciplinam ita mitigando statuere, ut, quam largissime fieri potest, in peculiaribus etiam temporum locorum ac christifidelium condicionibus, eiusmodi legi omnes obtemperare facilius queant. Haec Nos decernentes, fore confidimus ut haud 23 24 23 Acta S. Sedis, XXXIX, p. 603 sq. S. S. Congr. S. Officii Litterae locorum Ordinariis datae super ieiunio eucharistico ante Missam: Acta Ap. Sedis, XV, p. 151 sq. 24 22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale parum conferre possimus ad Eucharisticae pietatis incrementum, atque adeo aptius permovere atque excitare omnes ad Angelorum participandam Mensam, adaucta procul dubio Dei gloria ac Mystici Iesu Christi Corporis sanctimonia. Haec igitur omnia, quae sequuntur, Apostolica auctoritate Nostra decernimus ac statuimus: I. Ieiunii eucharistici lex, a media nocte pro iis omnibus vigere pergit, qui in peculiaribus condicionibus non ver sentur, quas per Apostolicas has Litteras exposituri sumus. Principium tamen generale et commune omnibus in posterum esto, sive sacerdotibus, sive christifidelibus: aquam videlicet naturalem Eucharisticum ieiunium non frangere. IL Infirmi, etiamsi non decumbant, aliquid sumere possunt, de prudenti confessarii consilio, per modum potus, vel verae medicinae, exceptis alcoholicis. Eadem facultas sacerdotibus infirmis conceditur Missam celebraturis, III. Sacerdotes, qui vel tardioribus horis, vel post gravem sacri ministerii laborem, vel post longum iter celebraturi sunt, aliquid sumere possunt per modum potus, exclusis alcoholicis; a quo tamen se abstineant saltem per spatium unius horae, ante quam sacris operentur. IV. Qui autem bis, vel ter Missam celebrent, ablutiones sumere possunt, quae tamen, in hoc casu, non vino, sed aqua tantum fieri debent. V. Christifideles pariter, etiamsi non infirmi, qui ob grave incommodum — hoc est, ob debilitantem laborem, ob tardiores horas, quibus tantum ad Sacram Synaxim accedere possint, vel ob longinquum iter, quod suscipere debeant — ad Eucharisticam mensam omnino ieiuni adire nequeant, de prudenti confessam consilio, hac perdurante necessitate, aliquid sumere possunt per modum potus, exclusis alcoholicis; a quo tamen se abstineant saltem per spatium unius horae, antequam Angelico enutriantur Pane. VI. Si rerum adiuncta id necessario postulant, locorum Acta PU Pp. XII 23 Ordinariis concedimus ut Missae celebrationem vespertinis, ut diximus, horis permittere queant, ita tamen ut haec initium non habeat ante horam iv post meridiem, sive in festis de praecepto, quae adhuc vigent, sive in illis quae olim viguerunt, sive primis uniuscuiusque mensis feriis sextis, sive denique in illis sollemnibus, quae cum magno populi concursu celebrentur, atque etiam, praeter hos dies, semel in hebdomada, servato a sacerdote ieiunio trium horarum quoad cibum solidum et potus alcohólicos, unius autem horae quoad ceteros potus non alcohólicos. In his autem Missis christifideles ad Sacram Synaxim accedere poterunt, hac eadem servata norma ad ieiunium Eucharisticum quod attinet, firmo praescripto can. 857. Evangelii autem praeconibus, in territoriis Missionum, peculiarissimis perpensis condicionibus in quibus versantur, ob quas raro plerumque habentur sacerdotes, qui longinquas stationes invisere queant, Locorum Ordinarii eiusmodi facultates concedere poterunt ceteris etiam hebdomadis diebus. Locorum tamen Ordinarii diligenter curent, ut quaelibet vitetur interpretatio, quae concessas facultates amplificet, utque ab omni abusu et irreverentia hac in re caveatur ; in hisce enim dilargiendis facultatibus, quas hominum, locorum temporumque condiciones hodie postulant, Nos etiam atque etiam volumus Eucharistici ieiunii momentum, vim atque efficacitatem confirmare ad eos quod attinet, qui Divinum Redemptorem sub Eucharisticis velis latentem accepturi sunt. Ac praeterea, quotiescumque corporis incommodum minuitur, animus debet pro facultate rem supplere, sive interna paenitentia, sive aliis modis, ex tradito Ecclesiae more; quae quidem cum ieiunium mitigai, alia opera adimplenda imperare solet. Qui igitur datis hac in re facultatibus perfrui queant, impensiores ad Caelum admoveant preces, quibus Deum adorent, eidem grates agant, ac praesertim admissa expient novaque impetrent superna auxilia. Cum omnes perspectum habeant oporteat Eucharistiam 24 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 25 « tamquam passionis suae memoriale perenne » a Iesu Christo institutam fuisse, ex animis sensus illos eliciant christianae humilitatis christianaeque paenitentiae, quos Divini Redemptoris cruciatuum ac mortis meditatio excitare debet. Itemque eidem Divino Redemptori, qui, perpetuo in altaribus se immolans, maximum renovat sui amoris documentum, adauctos offerant omnes suae erga proximos caritatis fructus. Hac profecto ratione conferent omnes ad illud Apostoli gentium cotidie'magis explendum : « Unus panis, unum corpus multi sumus, omnes qui de uno pane participamus ». Quaecumque autem hisce Litteris decreta continentur, ea omnia stabilia, rata ac valida esse volumus, contrariis quibuslibet non obstantibus, peculiarissima etiam mentione dignis; atque abolitis ceteris omnibus privilegiis ac facultatibus, quomodocumque a Sancta Sede concessis, ut ubique omnes hanc disciplinam aeque riteque servent. Quae quidem omnia, supra statuta, vim suam obtineant a promulgationis die per Acta Apostolicae Sedis factae. Datum Romae, apud S. Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, die sexta mensis Ianuarii, in Epiphania Domini, Pontificatus Nostri anno quarto decimo. 26 PIUS P P . XII 24 S. THOM., Opuse. LVII, Offic, de Festo Corporis Christi, lect. I V , Opera omnia. Romae, 26 MDLXX, vol. X V I I . I Cor., X, 17. Acta PU Pp. XII COSTITUZIONE 25 APOSTOLICA DELIA DISCIPLINA DA OSSERVARE CIRCA IL DIGIUNO EUCARISTICO PIO VESCOVO SERVO DEI SERVI DI DIO A PERPETUA MEMORIA 1 Nostro Signore Gesù Cristo « nella notte in cui fu tradito », quando per l'ultima volta celebrò la Pasqua del Vecchio Testamento, dopo le cena, prese del pane, rese grazie, lo spezzò e lo distribuì ai suoi discepoli, dicendo : « Questo è il mio corpo, che sarà immolato per voi » : similmente porse loro il calice dicendo : « Questo è il mio sangue del JSTuovo Testamento, il quale sarà sparso per molti ». « Fate questo in memoria di me ». Tali passi della Sacra Scrittura manifestano chiaramente come il Divin Eedentore a quest'ultima celebrazione pasquale, in cui si mangiava l'Agnello secondo il rito ebraico, volle sostituire la nuova Pasqua, la quale dovrà durare sino alla fine dei secoli, la consumazione, cioè, dell'Agnello immacolato, da immolare per la salvezza del mondo, perchè la nuova Pasqua della nuova Legge chiudesse la fase antica e la verità fugasse l'ombra. 2 3 4 5 6 Poiché la congiunzione delle due cene avvenne per significare il passaggio dall'antica alla nuova Pasqua, si può facilmente intuire perchè la Chiesa nel Sacrifìcio eucaristico che, secondo il comando del Divin Redentore, deve rinnovarsi in commemorazione di lui, potè discostarsi dalle regole osservate nella vecchia agape e introdurre l'uso del digiuno eucaristico. Fin dall'antichissima età, infatti, invalse la consuetudine di distribuire l'Eucaristia ai fedeli digiuni. Già verso la fine del secolo iv si stabiliva in vari Concili che coloro i quali dovevano celebrare il sacrifìcio eucaristico osservassero il digiuno. Nell'anno 393 il Concilio d'Ippona decretò : « Il Sacramento dell'Altare non sia celebrato se non 7 1 1 Cor., XI, 2 3 . - Cfr. L u c , XXII, 20. I Cor., XI, 2 4 . 3 4 MATT., XXVI, 2 8 . Cfr. I Cor., XI, 2 4 , 2 5 . , * Cfr. Inno Lauda Sion (Messale Romano). Cfr. B E N . XIV, De Syn Dioec, 1. 6, c. 8, n. 1 0 . 5 7 Acta 26 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 8 da persone digiune ». Tale precetto venne poco dopo, cioè nell'anno 397, promulgato con le medesime parole dal I I I Concilio di Cartagine; a principio del secolo v questa consuetudine poteva dirsi abbastanza comune e ab immemorabili, per cui Sant'Agostino potè affermare : <( La Santissima Eucaristia è ricevuta sempre da persone digiune, e tale uso è universale ». 9 10 Senza dubbio questa prassi poggiava su gravissime ragioni, tra le quali si può, anzi tutto, ricordare ciò che l'Apostolo delle genti lamentava a proposito dell'agape fraterna dei cristiani. L'astinenza, infatti, dal cibo e dalla bevanda si addice alla somma riverenza che dobbiamo avere verso la suprema Maestà di Gesù Cristo, quando ci accostiamo a riceverlo nascosto sotto i veli eucaristici. Inoltre, ricevendo il suo corpo e il suo sangue preziosissimo, prima di qualsiasi alimento, dimostriamo chiaramente che esso è il primo e sommo nutrimento, che sostenta la nostra anima e ne accresce la santità. Ben a ragione, quin di, Sant'Agostino osserva : « Piacque allo Spirito Santo che ad onore di sì grande Sacramento il Corpo del Signore entrasse nella bocca del cristiano prima di qualunque altro cibo ». 11 12 Questo digiuno, poi, non costituisce solo un doveroso tributo di onore al Divin Redentore, ma fomenta anche la pietà, e può, perciò, contribuire ad aumentare quei saluberrimi frutti di santità, che Gesù Cri sto, fonte e autore di ogni bene, ci chiede di produrre, con l'aiuto della grazia. Del resto tutti sanno per esperienza che, secondo le stesse leggi della natura umana, quando il corpo non è aggravato dal cibo, la mente diviene più agile e si applica con maggiore efficacia a meditare su quell'ineffabile e sublime mistero, che si compie nello spirito come in un tempio, accrescendone l'amore divino. Quanto la Chiesa abbia avuto a cuore l'osservanza del digiuno eucaristico si può arguire anche dalle gravi pene irrogate a coloro che lo violavano. Infatti il V I I Concilio di Toledo (a. 646) comminò la sco munica a chi avesse celebrato i sacri misteri non digiuno ; e già 13 • Conc. d'Ippona, can. 28: MANZI, III, 928. " Conc. Cartag., III, cap. 29: MANZI, III, 885. 10 Cfr. S. AGOSTINO, Ep. LIV ad Jan., cap. 6 : 11 Cfr. I Cor., XI, 21 ss. 13 S. AGOST., 1. c. i3 Conc. di Toledo, VII, cap. 2: MANZI, X, 768. MIGNE, PL, XXXIII, 203. Acta PU Pp. XII ZI- 14 15 nel 572 il I I I Concilio di Braga e nel 585 il II Concilio di Macon avevano decretato la deposizione dall'officio e dalla dignità di cài si fosse reso reo di tale colpa. Tuttavia, nel corso dei secoli, si è anche considerato attentamente che qualche volta fosse opportuno, in particolari circostanze, dispensare in qualche modo i fedeli da questa legge del digiuno. Perciò il Concilio di Costanza (a. 1415), mentre conferma tale sacrosanta legge, aggiunge qualche limitazione : « A norma dei sacri canoni e secondo una lodevole consuetudine, approvata dalla Chiesa e costantemente osservata fino al presente, tale Sacramento non deve essere fatto dopo la cena, nè ricevuto dai fedeli non digiuni, se non in caso d'infermità o di altra necessità, ammessa dal diritto o dalla Chiesa ». Abbiamo voluto ricordare queste cose, affinchè tutti sappiano bene che Noi, quantunque le nuove condizioni di tempi e di cose Ci suggeriscano di concedere non poche facoltà e permessi in tale materia, intendiamo, tuttavia, con questa Costituzione Apostolica confermare in tutto il suo vigore la legge e la consuetudine del digiuno eucaristico ed esortare coloro che possono farlo a continuare nell'esatta osservanza di essa, in maniera che solamente quelli che versano nella necessità s'avvalgano di tali concessioni e nei limiti imposti dalla stessa necessità. ti per il Nostro animo motivo di dolce consolazione — e siamo lieti di dichiararlo qui pur brevemente — il rilevare che la devozione verso l'Augusto Sacramento dell'Altare cresce continuamente non solo nell'animo dei fedeli, ma anche nello splendore del eulto, che rifulge spesso nelle pubbliche manifestazioni dei popoli. Senza dubbio, hanno a ciò non poco contribuito le premurose cure dei Sommi Pontefici, e specialmente del Beato Pio X, il quale, richiamando tutti a rinnovare l'antica consuetudine, ha esortato ad accostarsi molto spesso e possibilmente ogni giorno alla mensa degli Angeli. Al medesimo tempo invitò i fanciulli a questo celeste convito, e con sapiente disposizione dichiarò che il precetto della Confessione e della Comunione annuale obbliga tutti coloro che abbiano raggiunto l'uso di ragione ; il che è 16 17 1 8 14 Conc. di Conc. di Conc. di Decreto bre 1905 : Acta 18 14 17 18 Braga, III, can. 10: MANZI, IX, 841. Macon, II, can. 6 : MANZI, IX, 952. Costanza, sess. XIII : MANZI, XXVII, 727. della S. Congr. del Concilio, Sacra Tridentina Synodus, del 20 dicemS. Sedis XXXVIII, 400 ss. Decreto della A. A. S., II, p. 577 ss. S. Congr. dei Sacramenti Quam singulari, dell'8 agosto 1910: 28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 19 stato sancito anche nel Codice di diritto canonico. E i fedeli corrispondendo con entusiasmo alle sollecitudini dei Sommi Pontefici si sono accostati sempre più numerosi alla sacra Mensa. Voglia il Signore che questa fame del pane celeste e questa sete del sangue divino diventino sempre più ardenti in tutti gli uomini di quasiasi età e condizione sociale! Dobbiamo, tuttavia, riconoscere che le particolari condizioni dei tempi in cui viviamo hanno introdotto molte modificazioni negli usi della società e nella vita comune, per cui sorgerebbero gravi difficoltà, che potrebbero allontanare gli uomini dalla partecipazione ai divini misteri, se la legge del digiuno eucaristico dovesse osservarsi pienamente, come si è fatto finora. Anzi tutto è ben noto che il numero dei sacerdoti è oggi impari alle sempre crescenti necessità dei fedeli : essi, specialmente nei giorni di festa, debbono sottoporsi a lavoro spesso eccessivo, sono talvolta obbligati a celebrare il sacrifìcio eucaristico molto tardi, non di rado a binare o a trinare, o ad affrontare un disagiato cammino per non lasciare senza la santa Messa non piccole porzioni del loro gregge. Questo sner vante lavoro richiesto dal sacro ministero indebolisce certamente la salute dei sacerdoti; ciò maggiormente perchè essi, oltre alla celebrazione della santa Messa e alla spiegazione del Vangelo, debbono attendere alle confessioni, alla catechesi, soddisfare a tutti gli altri obblighi del loro ufficio, i quali richiedono sempre più impegno e attività. A ciò si aggiungono i mezzi da preparare e da adoperare per respingere gli attacchi, oggi tanto subdoli, quanto aspri, mossi da più parti con tro Dio e la sua Chiesa. Ma il Nostro pensiero corre in maniera specialissima a coloro che, lasciata la propria patria, si sono recati a lavorare in lontane regioni» per rispondere generosamente all'invito e comando del Divin Maestro : «Andate, dunque, insegnate a tutte le g e n t i » ; vogliamo dire agli araldi del Vaugelo, i quali, sostenendo fatiche talvolta molto gravose e superando molteplici difficoltà di viaggio, grandemente si sforzano perchè a tutti risplenda la luce della religione cristiana e perchè nutriscano del pane angelico, che alimenta la virtù e ravviva la pietà, le loro greggi, di cui molte composte di neofiti. Presso a poco nelle medesime condizioni si trovano pure i fedeli, residenti in non poche terre di missione, o in altre regioni, i quali sono privi di un sacro Ministro addetto alla loro cura spirituale e, perciò, 2 0 19 O. I . C , can. 863; cfr.. can. 854, § 5. 2 0 MATT., X X V I I I , 1 9 . Acta PU Pp. XII 29 costretti ad attendere l'arrivo, a tarda ora, di un altro sacerdote per poter partecipare ai Sacrificio Eucaristico e ricevere la santa Comunione. Inoltre con lo sviluppo di ogni tipo d'industria avviene spesso che molti operai, addetti alle oûîcine, ai trasporti, ai lavori portuali o ad altri pubblici servizi, siano occupati in turni, non solo di giorno ma anche di notte, e, perciò, possano trovarsi, talvolta, nella necessità di prendere un nutrimento per ristorarsi ; e in tal modo vengono impediti di accostarsi digiuni alla Mensa Eucaristica. Avviene, parimente, con frequenza, che le madri di famiglia non possono accostarsi alla medesima sacra Mensa, prima di avere atteso alle faccende domestiche, le quali spesso richiedono molte ore di lavoro. Similmente sono molti gli alunni delle scuole che desiderano di rispondere all'invito divino : « Lasciate che i fanciulli vengano a me » , perchè confidano che Colui il quale « si pasce tra i gigli » custodirà il candore della loro anima e l'integrità dei loro costumi dalle seduzioni dell'età giovanile e dalle insidie del mondo. Senonchè, talvolta, riesce loro molto difficile recarsi, prima di andare alla scuola in chiesa, nutrirsi del Pane degli Angeli e, poi, tornare a casa, per prendere il necessario alimento. 2 1 2 2 È da osservare pure che spesso oggi i fedeli si portano in gran numero nelle ore pomeridiane da un luogo all'altro, per partecipare a celebrazioni religiose o a manifestazioni di carattere sociale. Pertanto, se anche in queste occasioni fosse permesso di celebrare il Mistero Eucaristico, che è viva fonte di grazia divina e che infiamma le volontà spronandole all'acquisto della virtù, non v'è dubbio che i fedeli ne attingerebbero la forza necessaria per sentire ed operare pienamente da cristiani e anche per obbedire alle giuste leggi. A queste considerazioni di carattere particolare sembra opportuno aggiungerne altre di ordine generale e, cioè, che, pur avendo la medicina e l'igiene fatto ai nostri tempi tanti progressi e molto contribuito alla diminuzione della mortalità, specialmente infantile, tuttavia le presenti condizioni di vita e i disagi derivati dalle immani guerre di questo secolo hanno non poco indebolito la costituzione fisica e la salute degli uomini. Per queste ragioni e specialmente al fine di facilitare l'incremento della risvegliata pietà eucaristica, numerosi Vescovi eli diverse Nazioni 21 MARCO, X , 1 4 . 22 Cani., II, 1 0 ; VI, 2. Acta 30 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ufficialmente implorarono che la legge del digiuno fosse alquanto mitigata; e questa Sede Apostolica ha già elargito benevolmente facoltà e dispense ai sacerdoti e ai fedeli. Eiguardo a tali concessioni Ci piace di ricordare il Decreto Post Editum, emanato dalla Sacra Congregazione del Concilio, in data 7 dicembre 1906, in favore degli infermi; e per i sacerdoti la Lettera diretta dalla Suprema Sacra Congregazione del Sant'Offizio agli Ordinari dei luoghi il 22 maggio 1923. In questi ultimi tempi, poi, le istanze dei Vescovi sono divenute più frequenti e più pressanti, e più ampie sono state le facoltà concesse, specialmente in occasione della guerra. Ciò mostra chiaramente che vi sono cause nuove, gravi, continue e abbastanza generali, le quali, in molteplici circostanze, rendono molto difficile ai sacerdoti di celebrare e ai fedeli di comunicarsi digiuni. Per ovviare, pertanto, a tali gravi inconvenienti e difficoltà, nonché per eliminare le diversità causate nella pratica dalla varietà degli indulti, riteniamo necessario mitigare la disciplina del digiuno eucaristico e regolarla in modo che tutti siano messi in grado di ottemperare a tale legge il più largamente possibile e nella misura adatta alle particolari condizioni di tempi, di luoghi e di persone. Con tali disposizioni nutriamo fiducia di contribuire non poco all'incremento della devozione eucaristica e di muovere e spronare efficacemente tutti a partecipare alla Mensa degli Angeli : ciò certamente ridonderà a maggior gloria di Dio e accrescerà la santità del Corpo Mistico di Gesù Cristo. Pertanto di Nostra Autorità Apostolica stabiliamo e decretiamo quanto segue : I. Quelli che non si troveranno nelle particolari condizioni, che indicheremo in appresso, dovranno continuare a osservare il digiuno eucaristico dalla mezzanotte. Diamo, però, come norma generale, valevole, d'ora innanzi, per i sacerdoti e per i fedeli, che l'acqua naturale non rompe il digiuno eucaristico. <> IL Gli infermi, anche se non degenti, possono prendere, con il prudente consiglio del confessore, qualche cosa a modo di bevanda o di vera medicina, esclusi gli alcoolici. La stessa concessione vale per i sacerdoti infermi, che celebrano la santa Messa. I I I . I sacerdoti che celebrano ad ora tarda, o dopo grave lavoro del sacro ministero, o dopo lungo cammino, possono prendere qualche 28 24 25 24 Acta S. Sedis, XXXIX, p. 603 ss. A. A. S., XV, p. 151 ss. Acta, PU Pp. XII 31 cosa a modo di bevanda, esclusi gli alcoolici; da ciò, tuttavia, devono astenersi almeno per lo spazio di un'ora, prima della celebrazione della Messa. IV. I sacerdoti, che binano o trinano, possono prendere anche nella prima e seconda Messa le abluzioni, le quali, tuttavia, in questo caso, non debbono essere fatte col vino, ma con la sola acqua. V. Parimente i fedeli, anche se non infermi, ai quali, per grave incomodo — cioè, per lavoro debilitante, per ragioni dell'ora tarda, in cui soltanto sono in grado di prendere parte alla sacra Sinassi, o perchè hanno dovuto fare un lungo cammino — riesce impossibile di accostarsi del tutto digiuni alla Mensa Eucaristica, possono, col prudente consiglio del confessore, e per il tempo in cui perdura tale stato di necessità, prendere qualche cosa a modo di bevanda, esclusi gli alcoolici, ma debbono astenersene per lo spazio di almeno un'ora, prima della santa Comunione. VI. Se le circostanze necessariamente lo esigono concediamo agli Ordinari dei luoghi di permettere la celebrazione della santa Messa nelle ore vespertine, la quale, tuttavia, non può avere inizio prima delle sedici, nelle feste di precetto, non escluse quelle soppresse, nei primi venerdì del mese, e in quelle altre solennità che vengono celebrate con grande concorso di popolo ; e una volta durante la settimana ; osservato dal sacerdote il digiuno di tre ore relativamente al cibo solido e alle bevande alcooliche e di un'ora quanto alle altre bevande non alcooliche. Durante tali Messe, poi, i fedeli potranno accostarsi alla santa Comunione, purché abbiano osservato il digiuno come è prescritto per il celebrante, fermo il disposto del can. 857. Quanto alle terre di missione, avuto riguardo alle loro particolari condizioni, per le quali solo raramente i sacerdoti possono visitare le stazioni lontane, concediamo agli Ordinari dei luoghi di potere nsare di tali facoltà tutti i giorni della settimana. Gli Ordinari dei luoghi, tuttavia, vigilino attentamente, perchè sia impedita qualsiasi interpretazione che amplii le facoltà concesse e sia evitato ogni abuso e irriverenza. Noi abbiamo accordato tali facoltà, oggi richieste dalle condizioni di persone, di luoghi e di tempi, ma intendiamo confermare tutta l'importanza, il valore e l'efficacia del digiuno eucaristico per coloro che ricevono il Divin Redentore, nascosto sotto i veli eucaristici. Inoltre, ogni volta che il disagio fisico viene ad essere diminuito, lo spirito deve supplirvi, per quanto gli è possibile, sia con la penitenza interna sia in altri modi, secondo la prassi tradi- Acta 32 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale zionale delia Chiesa, la quale, quando mitiga il digiuno, suole preserivere altre opere pie. Perciò quelli che potranno usufruire delle facoltà concesse dovranno innalzare più ardenti al cielo le loro preghiere per adorare, ringraziare Dio e, sopra tutto, per ottenere il perdono dei loro peccati ed implorare nuovi aiuti dal cielo. Pensando che Gesù Cristo ha istituito l'Eucaristia quale « ricordo perenne della sua passione » eccitino i loro animi a quei sensi di cristiana umiltà e di cristiana penitenza, che la meditazione dei patimenti e della morte del Divin Redentore deve in tutti destare. Offrano al Divin Redentore, che, immolandosi continuamente sugli altari, rinnova la prova massima del suo amore, tutti i propri frutti di carità verso il prossimo, sempre più abbondanti. In tal modo tutti contribuiranno, certamente, ad attuare sempre più quell'unione di cui parla l'Apostolo : « Un pane solo, un solo corpo siamo noi molti, quanti di quel solo pane partecipiamo » . Ordiniamo che si abbia come fermo e valido quanto abbiamo decretato e stabilito con questa Costituzione, non ostante qualsiasi disposizione in contrario, anche se degna di specialissima menzione, e aboliamo tutti gli altri privilegi e facoltà in qualsiasi forma concesse dalla Santa Sede, affinchè dovunque tutti osservino uniformemente questa disciplina. Le presenti norme andranno in vigore dal giorno della pubblicazione negli Acta Apostolicae Sedis. Dato a Roma, presso S. Pietro, nella Pesta dell'Epifania del Signore, il 6 gennaio 1953, decimo quarto del Nostro Pontificato. 2 5 26 PIUS P P . XII 2fi S. TOMMASO, Opuse. LYII, Offic, de Testo Corporis Christi, lect. IV, Opera omnia, Roma, 1570, vol. XVII. I Cor., X, 17. 26 Acta PU Pp. XII 33 NUNTIUS RADIOPHONICUS A BEATISSIMO PATRE DATUS, IN PERVIGILIO NATIVITATIS D. N. IESU CHRISTI A. MCMLII, ADSTANTIBUS EMIS P P . DD. CARDINALIBUS ET EXCMIS DD. EPISCOPIS AC ROMANAE CURIAE PRAELATIS. Il Natale cristiano grande speranza di salvezza Levate capita vestra : ecce appropinquat redemptio vestra : Alzate le vostre teste, perchè la vostra redenzione è vicina. Questo fausto preannunzio del divino Maestro, destinato al supremo giorno in cui Egli tornerà nuovamente sulla terra « con potestà grande e maestà », per riprendere con la umanità il suo colloquio in veste di sovrano Giudice, è ricordato e rivolto ai credenti dalla liturgia natalizia come invito a scuotere ogni velo di angoscia dalle loro fronti e ad accogliere nelle loro anime la grande speranza di salvezza che, rinnovata in ogni Santo Natale, s'irradia dall'umile culla di Betlemme, rivelatrice della benignità e della misericordia del sommo Dio. Questo medesimo invito a levare il vostro sguardo verso il sole della speranza intendiamo oggi di far Nostro come saluto ed augurio di Padre a voi tutti, diletti figli e figlie. Il dolce mistero del Natale cristiano vi attragga a compiere ciò che il celeste Bambino nascendo ha iniziato ; il mistico fulgore della santa Notte si riverberi, foriero di certa speranza e di fondato conforto, negli animi vostri, dell'una e dell'altro più che mai assetati, mentre l'una e l'altro, quali gemme di cielo, invano cerchereste sull'arida terra. 1 2 3 Il dolente coro dei poveri e degli oppressi Ma il Nostro augurale saluto è rivolto, prima che ad altri, ai poveri, agli oppressi, a coloro che per qualsiasi motivo gemono nelle afflizioni, e la cui vita è quasi condizionata dal respiro di speranza che loro si sa infondere e dalla misura di soccorso che loro si riesce a procurare. Sono tanti e tanti questi diletti figli! Il dolente coro di preghiere e d'invocazioni d'aiuto, lungi dal segnare quella diminuzione, che i non pochi anni ormai trascorsi dalla fine del conflitto mondiale facevano a buon diritto sperare, perdura e diviene talvolta più intenso per bisogni 1 Lue. 21, 28. * ibU. 27. Cfr. Tit. 3, 4. s 3 - ACTA, vol. XX, n. 1. — 16-1-1953 . Acta 34 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale urgenti e molteplici, levandosi verso di Noi, si può dire, da ogni parte del mondo e straziando l'animo Nostro per quanto esso rivela di angustie e di lacrime. Una triste esperienza Ci ha ormai insegnato che anche quando giunge notizia di miglioramento nelle condizioni generali di un determinato Paese, si deve essere tuttavia preparati all'annunzio di forse nuove calamità in un altro, con nuove miserie e nuovi bisogni. Per quanto allora possano gravare sul Nostro cuore le pene incessanti di tanti figli, la parola del divino Maestro : Non turbetur cor vestrum neque formidet... vado et vento ad vos Ci è di valido incitamento a mettere in opera quanto è da Noi per confortare e rimediare. Vero è che in questo desiderio di provvedere e di soccorrere non siamo soli. Innumerevoli proposte e progetti, che si prefìggono di prevenire le miserie e di apportarvi rimedio, sono formulati quotidianamente da enti pubblici e privati. Molti di essi, che Ci vengono presentati da parte di singoli e di gruppi, senza dubbio denotano il buon volere dei loro autori ; tuttavia la loro abbondanza eteroclita e le frequenti contraddizioni, in cui incorrono, manifestano uno stato di generale perplessità. 4 La salvezza non può venire unicamente dalla produzione e dalla organizzazione Si direbbe che la umanità di oggi, che ha pur saputo costruire la mirabile e complessa macchina del mondo moderno, soggiogando al suo servizio ingenti forze della natura, si mostri poi inetta a dominarne il corso, quasi che il timone le sia sfuggito di mano, e pertanto corra pericolo di essere da quelle travolta e schiacciata. Tale incapacità di controllo dovrebbe da per se suggerire agli uomini, che ne sono vittime, di non attendersi la salvezza unicamente dai tecnici della produzione e della organizzazione. L'opera di questi, soltanto se legata e indirizzata a migliorare e rafforzare i veri valori umani, potrà contribuire, e notevolmente, a risolvere i gravi ed estesi problemi che angustiano la terra ; ma in nessun caso — oh quanto vorremmo che tutti se ne rendessero conto al di là e al di qua dell'oceano! — varrà a formare un mondo senza miserie. Frattanto, in così urgente problema di portare soccorso agli animi in angustie, è necessario che l'umanità sollevi lo sguardo all'azione di Dio, per apprendere costantemente dal suo operare, infinitamente sapiente ed efìicace, il modo di aiutare e redimere gli uomini dai loro mali. Ora precisamente il mistero natalizio getta su ciò una luce maravigliosa. In che cosa infatti consiste la sostanza di questo ineffabile mistero, se non nell'opera di Dio intrapresa e via via condotta a termine in soccorso della 4 IOAK. 14, 27-28. Acta PU Pp. XII 35 sua creatura, per risollevarla dal profondo della più grave e generale miseria in cui era caduta : la miseria del peccato e l'allontanmento dal sommo Bene? Due concetti fondamentali dell'opera salvatrice di Dio Guardate con umile e illuminante contemplazione come Dio conduce la sua opera salvatrice. Due concetti fondamentali, quasi due canoni, dettati dalla infinita sua sapienza, reggono e guidano l'esecuzione del suo disegno di redenzione, imprimendole l'inconfondibile carattere dell'armonia e dell'efficacia, che è proprio dello stile divino. Alieno anzitutto dal turbare l'ordinamento preesistente da Lui stabilito nella creazione, Iddio mantiene saldo tutto il vigore di quelle leggi generali che governano il mondo e la natura dell'uomo, anche se infirmata dalle contratte debolezze. In quell'ordinamento, costituito anch'esso a salute della creatura, Egli nulla sconvolge e ritira, ma inserisce un nuovo elemento, destinato a integrarlo e superarlo : la Grazia, per il cui lume soprannaturale la creatura potrà meglio conoscerlo, e per la cui forza sovrumana potrà meglio osservarlo. In secondo luogo, per rendere efficace l'ordinamento generale in ogni singolo caso concreto, che non è mai identico con altri, Iddio stabilisce con gli uomini un contatto personale ed immediato, e l'attua nel mistero dell'Incarnazione, per cui la seconda Persona della Trinità Santissima si fa uomo tra gli uomini, gettando così quasi un ponte sopra la infinita distanza che corre fra la Maestà soccorrevole e la creatura indigente, e concordando mutuamente l'immutabile efficacia della legge generale con le esigenze proprie dei singoli. Chi contempla questa ineffabile armonia dell'azione divina, che di Dio impegna la sapienza, l'onnipotenza e l'amore, non può non esclamare con assoluta fiducia: O Rex gentium, ... qui facis utraque unum: veni et salva hominem; non può non additarla quale modello, quando si tratti d'impostare, sopra un piano terreno, un'azione di soccorso alle umane miserie. 5 Due false vie Si direbbe pur troppo che la umanità moderna non è più capace, specialmente nel caso di miserie assai estese, di attuare questa dualità nella unità, questo necessario adattamento dell'ordinamento generale alle condizioni concrete e sempre diverse, non solo dei singoli individui, ma anche dei popoli che si vogliono soccorrere. O si assegna la salvezza a qualche 6 Brev. Rom. Antif. a. Nativ. 22 dee. 36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ordinamento rigorosamente uniforme ed inflessibile, abbracciante tutto il mondo, ad un sistema che dovrebbe agire con la sicurezza di una esperimentata medicina, ad una nuova formula sociale redatta in freddi articoli teorici ; ovvero, respingendo tali ricette generali, la si añida alle forze spontanee dell'istinto vitale e, nella migliore ipotesi, agl'impulsi affettivi degl'individui e dei popoli, senza curarsi se poi ne derivi lo sconvolgimento dell'ordine esistente, e quantunque sia chiaro che la salvezza non può nascere dal caos. Ambedue queste vie sono false, e tanto meno rispecchiano la sapienza di Dio, primo ed esemplare soccorritore della miseria. Attendere la salute da rigide formule, materialmente applicate all'ordine sociale, è superstizione, perchè attribuisce ad esso un potere quasi prodigioso che non possono avere; mentre il riporre la speranza esclusivamente sulle forze creatrici della azione vitale di ogni singolo individuo, è contrario ai disegni di Dio, che è il Signore dell'ordine. Sull'una e sull'altra deformazione desideriamo di attirare l'attenzione di coloro che si offrono a soccorritori dei popoli ; ma particolarmente sulla superstizione, secondo la quale si terrebbe per certo che la salvezza debba scaturire dall'organizzazione di uomini e di cose in una stretta unità capace del più alto potere produttivo. Se si riesce — essi pensano — a coordinare le forze degli uomini e le disponibilità della natura in un solo complesso organico, proteso ad assicurare la massima e sempre crescente capacità di produzione, mediante una organizzazione studiata e mandata ad effetto con le cure più minuziose nelle grandi linee come nei minimi particolari, ne scaturirà ogni sorta di beni desiderabili : l'agiatezza, la sicurezza dei singoli, la pace. La vita sociale non può costruirsi a guisa di una gigantesca macchina industriale Si sa ove è da ricercare il tecnicismo nel pensiero sociale : nelle gigantesche imprese della industria moderna. Non abbiamo qui l'intenzione di pronunziare un giudizio sulla necessità, la utilità e gl'incovenienti di simili forme della produzione. Senza dubbio esse sono attuazioni maravigliose della potenza inventiva e costruttiva dello spirito umano; a buon diritto vengono additate all'ammirazione del mondo queste intraprese, che, secondo norme maturamente riflettute, riescono, nella fabbricazione e nell'amministrazione, a coordinare e a conglobare l'azione degli uomini e delle cose; nessun dubbio egualmente che il loro solido ordine e non di rado la bellezza tutta nuova e propria delle loro forme esterne siano motivo di legittimo orgoglio alla presente età. Ciò che invece dobbiamo negare è che esse possano e debbano valere come modello generale per la conformazione e l'ordinamento della moderna vita sociale. Acta Pii Pp. XII 37 ' È innanzi tutto un chiaro principio di saggezza che ogni progresso è veramente tale, se sa aggiungere nuove conquiste alle antiche, nuovi beni a quelli acquisiti nel passato, in una parola, se sa far tesoro dell'esperienza. Ora la storia insegna che altre forme della economia nazionale hanno sempre avuto un positivo influsso su tutta la vita sociale ; influsso di cui si sono avvantaggiate sia le istituzioni essenziali, come la famiglia, lo Stato, la proprietà privata, sia quelle costituitesi in forza di libera associazione. Indichiamo ad esempio gl'indiscutibili vantaggi avveratisi là ove predominava l'impresa agricola o artigiana. Senza dubbio anche la moderna impresa industriale ha avuto benefìci effetti ; ma il problema, che oggi si presenta, è questo : Sarà egualmente valido ad esercitare un felice influsso sulla vita sociale in genere, e su quelle tre istituzioni fondamentali in specie, un mondo che non riconosca se non la forma economica di un enorme organismo produttivo? Dobbiamo rispondere che il carattere impersonale di un tale mondo contrasta con la tendenza del tutto personale di quelle istituzioni, che il Creatore ha date alla umana società. Infatti il matrimonio e la famiglia, lo Stato, la proprietà privata, tendono per natura loro a formare e a sviluppare l'uomo come persona, a proteggerlo e a renderlo capace di contribuire, con la sua volontaria collaborazione e personale responsabilità, al mantenimento e allo sviluppo, altresì personale, della vita sociale. La sapienza creatrice di Dio resta dunque estranea a quel sistema di unità impersonale, che attenta alla persona umana, fonte e scopo della vita sociale, immagine di Dio nel suo più intimo essere. La «spersonalizzazione» dell'uomo moderno Pur troppo non è il caso al presente di ipotesi e di previsioni, poiché è già in atto questa triste realtà : là ove il demone della organizzazione invade e tiranneggia lo spirito umano, si svelano subito i segni del falso e anormale orientamento dello sviluppo sociale. — In non pochi Paesi lo Stato moderno va divenendo una gigantesca macchina amministrativa. Esso stende la sua mano su quasi tutta la vita : l'intiera scala dei settori politico, economico, sociale, intellettuale, fino alla nascita e alla morte, vuol farsi materia della sua amministrazione. Nessuna maraviglia quindi se in questo clima dell'impersonale, che tutta la vita tende a penetrare ed avvolgere, il senso del bene comune si attutisce nelle coscienze dei singoli, e lo Stato perde sempre più il primordiale carattere di una comunità morale dei cittadini. In tal guisa si rivela l'origine e il punto di partenza della corrente, che travolge in stato di angoscia l'uomo moderno : la sua « spersonalizza- 38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale zione ». Gli si è tolto in larga misura il suo volto e il suo nome ; in molte delle più importanti attività della vita è stato ridotto a puro oggetto della società, poiché questa, alla sua volta, viene trasformata in sistema impersonale, in una fredda organizzazione di forze. Effetti del molteplice disconoscimento della persona umana Chi nutrisse ancora dubbi su questo stato di cose, volga lo sguardo al popoloso mondo della miseria, e chieda alle tanto svariate categorie d'indigenti quali risposte suole dar loro la società, avviata com'è verso il disconoscimento della persona. Si chieda all'indigente comune, privo di ogni risorsa, non certo raro ad incontrarsi nelle città, come nei borghi e nelle campagne ; si chieda al padre di famiglia bisognoso, cliente assiduo dell' Ufficio di assistenza sociale, e i cui figli non posono attendere lontane e vaghe scadenze di una età d'oro sempre da venire. Si chieda pure a tutto un popolo dal livello di vita inferiore o assai basso, che, prendendo posto nella famiglia delle nazioni al lato di fratelli, che vivono nella sufficienza o anche nell'abbondanza, attende invano da una Conferenza internazionale all'altra un miglioramento stabile della sua sorte. Qual'è la risposta che spesso dà la società odierna anche al disoccupato, il quale si presenta agli sportelli dell'Ufficio del lavoro, disposto forse, per abitudine, a ricevere una nuova delusione, ma non rassegnato all'immeritato destino di stimarsi un essere inutile? E quale è quella che vien data ad un popolo, il quale, per quanto faccia e si dibatta, non riesce ad affrancarsi dalla morsa atrofizzante della disoccupazione in massa? A tutti questi già da lungo tempo si ripete incessantemente che il loro caso non può essere trattato come personale e individuale * che la soluzione deve essere trovata in un ordinamento da stabilirsi, in un sistema che tutto abbraccerà e che, senza pregiudizio essenziale alla libertà, condurrà uomini e cose ad una più unita e crescente forza di azione, valendosi di un sempre più profondo sfruttamento del progresso tecnico. Quando sarà attuato tale sistema, scaturirà — si afferma — automaticamente la salvezza per tutti : un tenore di vita in costante aumento e il pieno impiego in ogni dove. Lontani dal credere che il persistente rimando alla futura potente organizzazione di uomini e di cose sia un misero diversivo escogitato da chi non vuole soccorrere ; stimando anzi che esso sia una ferma e sincera promessa, atta a comunicare la fiducia ; non si vede tuttavia su quali seri fondamenti questa possa appoggiarsi, dal momento che le esperienze fatte finora inducono piuttosto allo scetticismo verso il prescelto sistema. Que- Acta PU Pp. XII 39 sto scetticismo è perarltro giustificato da una sorta di circolo chiuso, nel quale il fine prefisso e il metodo adottato si rincorrono senza mai raggiungersi e accordarsi : infatti là ove si vuole assicurare il pieno impiego con un continuo crescendo del tenore di vita, si ha motivo di chiedersi con ansia fin dove potrà aumentare senza provocare una catastrofe, e soprattutto senza portare disoccupazione in massa. Sembra quindi che si debba tendere a conseguire il più alto possibile grado d'impiego, ma cercando al tempo stesso di mettere al sicuro la sua stabilità. Nessuna fiducia può dunque illuminare un simile panorama dominato dallo spettro di quella insolubile contraddizione, nè mai si evaderà dalla sua spirale, se si perduri a contare sull'unico elemento dell'altissima produttività. Occorre non più considerare i concetti di tenore di vita e d'impiego della mano d'opera come fattori puramente quantitativi, ma piuttosto come valori umani nel pieno senso della parola. Chi pertanto vuole arrecare soccorso ai bisogni degl'individui e dei popoli non può attendere la salvezza da un sistema impersonale di uomini e di cose, anche se fortemente sviluppato sotto l'aspetto tecnico. Ogni disegno o programma deve essere ispirato dal principio che l'uomo, come soggetto, custode e promotore dei valori umani, è al di sopra delle cose, anche al di sopra delle applicazioni del progresso tecnico, e che occorre soprattutto preservare da una malsana « spersonalizzazione » le forme fondamentali dell'ordine sociale, che abbiamo or ora menzionate, e utilizzarle per creare e sviluppare le relazioni umane. Se le forze sociali saranno dirette a questo scopo, non solo adempiranno una loro naturale funzione, ma arrecheranno un potente contributo al soddisfacimento delle presenti necessità, perchè ad esse spetta la missione di promuovere la piena solidarietà reciproca degli uomini e dei popoli. La solidarietà reciproca degli uomini e dei popoli Sulla base di questa solidarietà Noi invitiamo ad edificare la società, e non su vani e instabili sistemi. Essa richiede che spariscano le sproporzioni stridenti ed irritanti nel tenore di vita dei diversi gruppi di un popolo. Per questo urgente scopo, alla esterna costrizione si preferisca l'azione efficace della coscienza, la quale saprà imporre i limiti alle spese di lusso, e parimenti indurrà i meno abbienti a pensare innanzi tutto al necessario e all'utile, e poi a risparmiare, se ve ne è, il resto. La solidarietà degli uomini fra di loro esige, non solo in nome del sentimento fraterno, ma della stessa convenienza reciproca, che si utilizzino tutte le possibilità per conservare i posti di lavoro esistenti e per 40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale crearne nuovi. Perciò coloro, che sono capaci d'investire capitali, considerino, in vista del bene comune, se essi possano conciliare con la loro coscienza di non fare, nei limiti delle possibilità economiche, nelle proporzioni e al momento opportuno, simili investimenti e di ritrarsi con vana cautela in disparte. Dall'altro lato agiscono contro coscienza coloro che, sfruttando egoisticamente le proprie occupazioni, sono causa che altri non riescano a trovare lavoro e divengano disoccupati. Dove poi la iniziativa privata resta inoperosa o sia insufficiente, i pubblici poteri sono obbligati a procurare, nella maggior misura possibile, posti di lavoro, intraprendendo opere di utilità generale, e a facilitare col consiglio e con altri aiuti l'assunzione al lavoro per coloro che lo cercano. Ma il Nostro invito a rendere fattivo il sentimento e l'obbligo della solidarietà si estende altresì ai popoli come tali : che ogni popolo, in ciò che concerne il tenore di vita e l'assunzione al lavoro, sviluppi le sue possibilità e contribuisca al progresso corrispondente di altri popoli meno dotati. Sebbene l'attuazione anche più perfetta della solidarietà internazionale difficilmente possa conseguire la eguaglianza assoluta dei popoli, tuttavia urge che sia praticata almeno in misura da modificare sensibilmente la condizione odierna, la quale è ben lontana dal rappresentare un'armonica proporzione. In altri termini, la solidarietà dei popoli esige la cessazione delle ingenti disproporzioni nel tenore di vita, e con ciò negli investimenti e nel grado di produttività del lavoro umano. Un simile risultato però non si otterrà mediante un ordinamento meccanico. La società umana non è una macchina, e non si deve rendere tale, nemmeno nel campo economico. Al contrario, si deve far leva incessantemente sull'apporto della persona umana e della individualità dei popoli, come sul fulcro naturale e primordiale, dal quale si dovrà sempre partire per tendere al fine della pubblica economia, vale a dire per assicurare il permanente soddisfacimento in beni e servizi materiali, diretti alla lor volta all'incremento delle condizioni morali, culturali e religiose. Quindi la solidarietà e le desiderate migliori proporzioni di vita e di lavoro dovrebbero effettuarsi nelle varie regioni, anche se relativamente grandi, ove la natura e lo sviluppo storico dei popoli interessati più facilmente possono offrire per ciò una base comune. Le sofferenze di coscienza nella società odierna Le difficoltà economiche non sono tuttavia le sole, di cui l'uomo soffre nella società odierna. Spesso in connessione con esse sorgono le difficoltà di coscienza, soprattutto per il cristiano, sollecito di vivere secondo i dettami della legge naturale e divina. Quella coscienza, alla quale do- Acta Pii Pp. XII 41 vrebbe confidarsi in massima parte il risanamento e la salvezza, viene così condannata dai sostenitori della concezione impersonale della società a intime torture. È forse questa l'estrema distanza che l'opera soccorritrice dell'uomo raggiunge nel suo allontanamento dal divino modello. La società moderna, infatti, che tutto vuole prevedere e organizzare, viene in conflitto, a causa della sua concezione meccanica, con ciò che vive e che perciò non può sottostare a calcoli quantitativi, e più precisamente con quei diritti che l'uomo esercita secondo natura con la sua sola responsabilità personale, vale a dire come autore di nuove vite, di cui egli resta pur sempre il principale tutore. Tali intimi conflitti t r a sistema e coscienza sono quindi velati dai nomi : questione delle nascite e problemi dell'emigrazione. Questione delle nascite e problema dell'emigrazione Quando gli sposi intendono di restare fedeli alle leggi intangibili della vita stabilite dal Creatore, o quando per salvaguardare questa fedeltà cercano di svincolarsi dalle strettezze che li serrano nella loro patria, e non trovano altro rimedio che la emigrazione — altre volte suggerito dalla brama di guadagno, oggi spesso imposto dalla miseria —, eccoli urtarsi, come contro una legge inesorabile, ai provvedimenti della società organizzata, al nudo calcolo che ha già determinato quante persone in determinate circostanze un Paese può e deve nutrire, al presente o in avvenire. E sulla via dei calcoli preventivi si tenta di meccanizzare anche le coscienze : ed ecco le pubbliche ordinanze per il controllo delle nascite, la pressione dell'apparato amministrativo della cosiddetta sicurezza sociale, e l'influsso esercitato sulla opinione pubblica nello stesso senso, e finalmente il diritto naturale della persona di non essere impedita nella emigrazione o immigrazione, non riconosciuto o praticamente annullato col pretesto di un bene comune falsamente inteso o falsamente applicato, ma che provvedimenti legislativi o amministrativi sanciscono e rendono valevole. Questi esempi son sufficienti a dimostrare come la organizzazione ispirata dal freddo calcolo, nel tentativo di comprimere la vita tra le anguste cornici di fìsse tabelle, quasi fosse un fenomeno statico, diviene negazione e offesa della vita stessa e del suo caratere essenziale che è il dinamismo incessante, ad essa comunicato dalla natura e manifesto nella scala variatissima delle circostanze individuali. Le conseguenze ne sono ben gravi. Numerose lettere, che Ci pervengono, rivelano l'afflizione di degni e bravi cristiani, la cui coscienza è tormentata dalla rigida incomprensione di una società inflessibile nei suoi ordinamenti, che come una 42 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale macchina si muove secondo i calcoli, ma senza pietà comprime e passa sopra i problemi, che personalmente e profondamente li toccano nella loro vita morale. Non saremo eertamente Noi a negare che questa o quella regione sia al presente gravata da una relativa superpopolazione. Ma voler trarsi d'imbarazzo con la formula che il numero degli uomini deve essere regolato secondo la economia pubblica, equivale a sovvertire l'ordine della natura e tutto il mondo psicologico e morale ad essa legato. Quale errore sarebbe il riversare sulle leggi naturali la colpa delle presenti angustie, mentre è manifesto che queste derivano dalla manchevole solidarietà degli uomini e dei popoli fra di loro! Oppressioni e persecuzioni Le coscienze soffrono oggigiorno anche altre oppressioni. Così là dove s'impongono ai genitori, contro le loro convinzioni e la loro volontà, gli educatori dei loro figli ; o quando si fa dipendere l'accesso al lavoro o al luogo del lavoro dall'appartenenza a determinati partiti o ad organizzazioni che hanno origine dal mercato di lavoro. Tali discriminazioni sono sintomo di una inesatta idea della funzione propria delle organizzazioni sindacali e del loro fine proprio, la tutela cioè degl'interessi dell'operaio salariato nel seno della odierna società, divenuta sempre più anonima e collettivista. Qual è infatti lo scopo essenziale dei sindacati, se non la pratica affermazione che l'uomo è il soggetto, non l'oggetto delle relazioni sociali ; se non il far scudo all'individuo di fronte alla irresponsabilità collettiva di anonimi proprietari; se non il rappresentare la persona del lavoratore dinanzi a chi è portato a considerarlo soltanto come forza produttiva con determinato prezzo? Come potrebbero quindi essi trovar normale che la difesa dei diritti personali del lavoratore sia sempre più nelle mani di una collettività anonima, che opera mediante gigantesche organizzazioni di natura monopolistica? Il lavoratore, leso così nei suoi diritti personali, dovrà provare come particolarmente penosa l'oppressione della sua libertà e della sua coscienza, preso com'è nelle ruote di una immane macchina sociale. Ohi trovasse infondata questa Nostra sollecitudine per la vera libertà, nel riferirci, come facciamo, a quella parte del mondo che suol chiamarsi « mondo libero », dovrebbe considerare che anche là, prima la guerra propriamente detta, poi la guerra « fredda », hanno spinto forzatamente i rapporti sociali in una direzione che inevitabilmente decurta l'esercizio della libertà medesima, mentre in un'altra parte del mondo questa tendenza si è sviluppata pienamente fino alle ultime sue conseguenze. Acta Pii Pp. XII 43 In vaste regioni, ove il peso dell'assoluto potere piega anime e corpi, la Chiesa è la prima a soffrirne acuta angoscia. I suoi figli sono vittime di una permanente persecuzione, diretta o indiretta, ora aperta e ora subdola. Antiche cristianità o comunità, note per l'ardore della loro fede, per la gloria dei loro Santi e delle loro Sante, per lo splendore delle loro opere di scienza teologica e di arte cristiana, e soprattutto per la diffusione della carità e della civiltà in mezzo al popolo, si vedono vicine alla rovina della loro esterna grandezza. Giovani cristianità, — vigna del Signore ricca di promesse, irrigata dal sudore e dal sangue di nuovi apostoli, — sostenute dalle preghiere e dai sacrifici di tutto il mondo cattolico, sono state subitamente battute dal medesimo uragano, che schianta senza pietà al suo passaggio l'annosa quercia e il tenero virgulto. Che resterà di queste cristianità, antiche e giovani, quando verrà la (( fine delle tribolazioni », che Noi incessantemente imploriamo? È il segreto imperscrutabile di un Dio sempre buono. Intanto il libro della vita registra dappertutto in quel misero mondo le gesta di intima forza d'animo, gl'innumerevoli eroismi destati dallo Spirito Santo per la difesa del Regno di Dio, del nome di Gesù, unica salvezza, e dell'onore della sua Santissima Madre. I cristiani perseguitati sanno che questi • beni supremi possono esigere, e spesso di fatto esigono, amare rinunzie ed anche il sacrifìcio della vita. Noi non idealizziamo. Vi saranno oggi, come sempre, durante le persecuzioni, casi, non di rado comprensibili, sebbene non giustificabili, di debolezza e di capitolazione; casi anche di tradimento. Tuttavia le informazioni che vengono diffuse per una buona parte non dicono il vero che a metà, quand'anche non lo deformano o non lo falsano completamente. In tal guisa, con la cospirazione del silenzio e l'alterazione dei fatti, si sottrae alla conoscenza del pubblico la dura lotta che Vescovi, sacerdoti e laici debbono sostenere per la difesa della fede cattolica. Le sofferenze dei poveri Ed ora il Nostro pensiero si volge con particolare e affettuosa sollecitudine all'esercito dolorante dei poveri sparsi nel mondo ; poveri noti o sconosciuti, in paesi civili o in regioni non ancora rigenerate dalla cultura cristiana o semplicemente umana. Passano dinanzi agli occhi dello spirito le famiglie, sulle quali incombe, come spettro minaccioso, il pericolo dell'inaridirsi della fonte di ogni guadagno col repentino cessare del lavoro ; per altre, a questa precarietà della mercede si aggiunge la insufficienza di essa, tale che non consente loro di acquistare un conveniente vestito, e nemmeno il vitto 44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale necessario per non ammalare. La condizione peggiora, quando esse sono costrette ad abitare in poche stanze senza mobilia e del tutto prive di quelle modeste comodità che rendono meno stentata la vita. Se poi la stanza è una sola e deve servire a cinque, sette, dieci persone, ognuno può immaginarne il disagio ! E che dire di quelle famiglie, che hanno un qualche lavoro, ma non una casa, e vivono in baracche posticcie, in tane che non si assegnerebbero neanche alle bestie? Amara è altresì la miseria di coloro che, rimasti pressoché spogli di ogni loro reddito per la costante e quasi cronica svalutazione della moneta, sono caduti nella più grama indigenza, spesso dopo una vita di parsimonia e di faticoso lavoro, ora costretta a concludersi nel rossore del mendicare. Ma lo spettacolo più desolante si presenta allo sguardo, quando si tratta di famiglie, alle quali manca tutto. Famiglie in « miseria nera » : il babbo non lavora; la mamma vede languire i suoi bambini nell'assoluta impossibilità di soccorrerli ; ogni giorno manca il pane, ogni giorno manca di che ricoprirsi, e guai a tutti quando la malattia viene ad annidarsi in quella caverna trasformata in abitazione umana. Mentre il Nostro pensiero va a queste visioni di povertà e di miseria, il Nostro cuore si riempie di ansia ed è oppresso —possiamo dirlo — da una tristezza mortale. Noi pensiamo alle conseguenze della povertà, alle conseguenze specialmente della miseria. Per alcune famiglie è un morire di tutti i giorni e di tutte le ore ; un morire, particolarmente per i genitori, moltiplicato per il numero delle persone care che vedono soffrire e languire. Intanto le malattie si aggravano, perchè non curate convenientemente ; colpiscono soprattutto i piccoli, perchè mancano i mezzi atti a prevenirle. Si aggiunga l'infiacchimento e la conseguente inferiorità fisica di intere generazioni, la diseducazione civile di larghi ceti della popolazione, il malcostume di tante povere figliuole, spinte al fondo dell'abisso, perchè hanno creduto di trovare così l'unica via di uscita dalla loro vergognosa indigenza. Non è inoltre raro il caso della miseria che induce al delitto. Chi pratica, per debito di carità, le carceri, continua ad affermare che non pochi uomini, dal fondo onesto, sono finiti in prigione, perchè la estrema inopia li aveva spinti a qualche atto inconsulto. Gesù e i poveri Considerando tutto ciò, sorge la domanda: che cosa ha insegnato agli uomini l'esempio di Cristo? in qual modo si comportò Gesù, durante il suo soggiorno terreno, verso la povertà e le miserie? Certamente la sua Acta Pii Pp. XII 45 missione di Redentore fu di liberare gli uomini dalla schiavitù del peccato, somma miseria. Tuttavia la magnanimità del suo cuore sensibilissimo non poteva fargli chiudere gli occhi sui dolori e i doloranti, in mezzo ai quali aveva scelto di vivere. Figlio di Dio e araldo del celeste suo Regno, stimò delizia il chinarsi commosso sulle piaghe della umana carne e sui cenci della povertà. Nè si tenne soddisfatto di proclamare la legge della giustizia e della carità, nè di condannare con roventi anatemi i duri, i disumani, gli egoisti, nè di ammonire che la sentenza definitiva del giudizio ultimo prenderà norma ed espressione dall'esercizio della carità, come prova dell'amore di Dio; ma di persona si prodigò ad aiutare, a guarire, a nutrire. Certo Egli non chiese se e fino a qual punto la miseria, che aveva dinanzi, ricadeva a difetto o a mancanza dell'ordinamento politico ed economico del suo tempo. Non però quasi che ciò fosse a lui indifferente. Al contrario, Egli è il Signore del mondo e del suo ordine. Ma come personale fu la sua azione di Salvatore, così volle andare incontro alle altre miserie col suo amore operante da persona a persona. L'esempio di Gesù è oggi, come sempre, uno stretto dovere per tutti. Il soccorso delle miserie Noi stessi negli anni così ardui del Nostro Pontificato, abbiamo voluto che quanto affluiva a Noi da varie parti del mondo per la carità dei fedeli più facoltosi, si riversasse con flusso costante a soccorrere i Nostri figli più poveri e abbandonati. Abbiamo voluto essere accanto ai profughi e aiutarli a tornare alle loro case; abbiamo cercato gli orfani per assicurare loro un tetto, un pane, un'altra mamma. Ci siamo studiati di raggiungere i carcerati, i malati, i prigionieri di guerra trattenuti ancora lontani dalle loro terre, le vittime delle terribili inondazioni. Pur troppo ogni volta abbiamo dovuto notare con sommo dolore che i Nostri sforzi erano e sono inadeguati alla gravità e alla moltitudine dei bisogni. Per questo vorremmo che un più intenso e, per così dire, moltiplicato amore verso i poveri susciti come un fiume di soccorso, santamente impetuoso, il quale penetri ovunque è un vecchio abbandonato, un malato indigente, un bambino che soffre, una madre che si strugge di non poter far nulla per lui. Diletti figli, poveri e miseri di tutta la terra! Noi preghiamo Gesù che vi faccia sentire quanto siamo vicini a voi con la Nostra ansia paterna, piena di angoscia e di trepidazione. Sa il Signore come Noi vorremmo avere la onnipresenza e la onnipotenza di Lui per entrare in ciascuna delle vostre dimore a portarvi aiuto e conforto, pane e lavoro, serenità 46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale e pace. Vorremmo esservi daccanto, mentre siete oppressi dalla stanchezza nei campi e nelle officine, mentre siete desolati per le malattie che vi affliggono o straziati dai morsi della fame. Non potremmo infine omettere di osservare che la migliore organizzazione caritativa non basterebbe da sè sola all'assistenza degli uomini in miseria. Occorre aggiungere necessariamente l'azione personale, piena di premure, sollecita a superare le distanze fra il bisognoso e il soccorritore, e che si appressa all'indigente, perchè è fratello di Cristo e anche fratello nostro. La grande tentazione di un'epoca che si dice sociale, nella quale — oltre la Chiesa — lo Stato, i Comuni e gli altri Enti pubblici si dedicano a tanti problemi sociali, è che le persone, anche credenti, quando il povero batte alla loro porta, lo rinviino semplicemente all'Opera, all'Ufficio, alla organizzazione, stimando che il loro dovere personale sia già sufficientemente adempiuto coi contributi prestati a quelle istituzioni mediante il pagamento di imposte o doni volontari. Senza dubbio il bisognoso riceverà allora il vostro aiuto per quell'altra via. Ma spesso egli conta anche su voi stessi, almeno sopra una vostra parola di bontà e di conforto. La vostra carità deve rassomigliare a quella di Dio, che viene in persona a portare il soccorso. È questo il contenuto del messaggio di Betlemme. Finalmente gli Uffici non possono sempre accordare la loro assistenza in una maniera così individuale, come sarebbe necessario : perciò l'istituzione caritatevole ha bisogno, come indispensabile complemento, di ausiliari volontari. Esortazione Tutto ciò C'incoraggia ad invocare la vostra collaborazione personale. Gl'indigenti, coloro che la vita ha duramente ridotti a mal termine, gl'infelici di ogni sorta l'attendono. Per quanto dipende da voi, fate che niuno debba più dire mestamente, come già l'uomo del Vangelo infermo da trentotto anni : « Signore, non ho nessuno » ! Con l'augurio che il genuino amore cristiano, nutrito da una viva e profonda fede cattolica, mitighi le sofferenze materiali e spirituali e vinca la inimicizia dei cuori, impartiamo con affetto a tutti voi, diletti figli e figlie, che Ci ascoltate, e a coloro che vi sono vicini nella fede in un Dio vero e personale, come anche alle vostre famiglie e a tutte le persone e le cose che vi sono care, la Nostra Apostolica Benedizione. 6 J Io. 5, 7. Suprema Sacra Congregatio S. Officii 47 ACTA 88. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OEEICII INSTRUCTIO DE DISCIPLINA CIRCA IEIUNIUM EUCHARISTICUM SERVANDA Constitutio Apostolica Christus Dominus, hoc ipso die a Summo Pontifice Pio XII, feliciter regnante, data, largitur quidem non paucas facilitâtes ac dispensationes circa legis ieiunii eucharistici observantiam, sed normas maxima ex parte quoad substantiam quoque confirmat Codicis Iuris Canonici (can. 808 et 858, § 1) impositas sacerdotibus et fidelibus, qui eidem legi obtemperare queant. Attamen hisce etiam extenditur favorabile ipsius Constitutionis primum praescriptum, cuius vi aqua naturalis (id est sine ulla cuiuslibet elementi adiectione) non amplius frangit ieiunium eucharisticum (Const., n. I). Quod vero attinet ad ceteras concessiones, iis tantum uti possunt sacerdotes et fideles, qui in peculiaribus versantur condicionibus, de quibus in Constitutione cautum est, vel Missas vespertinas celebrant aut in iisdem sacram communionem recipiunt ex licentia Ordinariorum, intra limites novarum facultatum, quae iisdem tributae sunt. Itaque, ut normae ad huiusmodi concessiones pertinentes ubique conformi ratione serventur atque evitetur quaelibet interpretatio, qua« concessas facultates amplificet, utque ab omni abusu hac de re caveatur, Suprema haec Sacra Congregatio Sancti Officii, iussu mandatuque Summi ipsius Pontificis, statuit quae sequuntur : Quoad infirmos sive fideles sive sacerdotes (Const., n. II) 1. Fideles infirmi, etiamsi non decumbant, aliquid sumere possunt per modum potus, exceptis alcoholicis, si, suae infirmitatis causa, usque ad sacrae communionis receptionem ieiunium, absque gravi incommodo, nequeunt servare integrum; possunt etiam aliquid sumere per modum medicinae, sive liquidum (exclusis alcoholicis), sive solidum, dummodo 48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale de vera medicina agatur, a medico praescripta vel uti tali vulgo recepta. Advertendum autem est, non posse tamquam medicina haberi quodlibet solidum pro nutrimento sumptum. 2. Condiciones, quibus quis dispensatione a lege ieiunii frui possit, nulla adiecta ante communionem temporis limitatione, prudenter a confessario perpendendae sunt, neque quisquam sine eius consilio uti potest. Confessarius autem suum consilium dare poterit sive in foro interno sacramentali, sive in foro interno extra-sacramentali, etiam semel pro semper, perdurantibus eiusdem infirmitatis condicionibus. 3. Sacerdotes infirmi, etiamsi non decumbant, dispensatione pariter uti possunt, sive sint Missam celebraturi, sive sanctissimam Eucharistiam recepturi. Quoad sacerdotes qui in peculiaribus adiunctis versantur (Const., nn. III et IV) 4. Sacerdotes non infirmi, qui a) vel tardioribus horis (i. e. post horam nonam), b) vel post gravem sacri ministerii laborem (v. gr. iam a summo mane seu per longum tempus), c) vel post longum iter (i. e. saltem 2 km. circiter pedibus percurrendum, vel proportionate longius pro variis vehiculis adhibitis, difficultatis quoque itineris vel personae habita ratione), celebraturi sunt, aliquid sumere possunt per modum potus, exclusis alcoholicis. 5. Tres casus supra numerati tales sunt, ut omnia comprehendant rerum adiuncta, in quibus legislator praefatam facultatem concedere intendit ideoque quaelibet vitetur interpretatio quae facultates concessas amplificet. 6. Sacerdotes, qui in hisce adiunctis versantur aliquid sumere possunt per modum potus semel vel pluries, servato ieiunio unius horae ante Missae celebrationem. 7. Praeterea omnes sacerdotes, qui bis vel ter sunt Missam celebraturi, possunt in prioribus Missis duas ablutiones a rubricis Missalis praescriptas sumere, sed tantum adhibita aqua, quae quidem, iuxta novum principium, ieiunium non frangit. Qui tamen die Nativitatis Domini vel in Commemoratione omnium fidelium defunctorum tres Missas sine intermissione celebrat, quod ad ablutiones attinet, rubricas observare tenetur. 8. Si vero sacerdos, qui bis vel ter Missam celebrare debet, per inadvertentiam vinum quoque in ablutione sumat, non vetatur quominus secundam et tertiam Missam celebret. Suprema Sacra Congregatio S. Officii 49 Quoad fideles qui in peculiaribus adiunctis versantur (Const., n. V) 9. Fidelibus pariter, qui non infirmitatis causa, sed ob aliud grave incommodum ieiunium eucharisticum servare nequeunt, aliquid sumere licet per modum potus, exceptis tamen alcoholicis et servato ieiunio unius horae ante sacrae communionis receptionem. 10. Causae autem gravis incommodi tres enumerantur, quas extendere non licet. a) Labor debilitans ante sacram communionem susceptus. Hoc labore afficiuntur tum opifices, qui, officinis vel vehicularibus maritimisque muneribus vel aliis publicae utilitatis officiis addicti, diu noctuque per vices occupantur; tum illi, qui ex officio vel ex caritate noctem vigilem transigunt (v. gr. valetudinarii, custodes nocturni, etc) ; tum mulieres praegnantes et matresfamilias quae, antequam ecclesiam adire queant, in domesticis negotiis per longum tempus incumbere debent; etc. 6) Hora tardior, qua sacra communio recipitur. Sunt enim haud pauci fideles, qui tantummodo serioribus horis possunt apud se sacerdotem habere, qui sacris operetur; sunt pueri complures, quibus nimis grave est, antequam ad scholam se conferant, ecclesiam adire, angelico pane vesci, postea vero domum reverti, ientaculi sumendi gratia; etc. c) Longum iter peragendum, ut ad ecclesiam perveniatur. Longum autem hac super re habendum iter, ut supra explicatum est (n. 4), si saltem 2 km. circiter pedibus percurrendum, vel proportionate longius pro variis vehiculis adhibitis, difficultatis quoque itineris vel personae habita ratione. U. Causae quidem gravis incommodi sunt prudenter a confessario pensitandae in foro interno sacramentali vel non sacramentali; neque absque eiusdem consilio fideles non ieiuni sanctissimam Eucharistiam recipere possunt. Confessarius autem consilium eiusmodi dare potest etiam semel pro semper, causa eadem gravis incommodi perdurante. Quoad Missas vespertinas (Const., n. VI) Constitutionis vi Ordinarii locorum, (cfr. can. 198) facultate fruuntur permittendi in proprio territorio Missae vespertinae celebrationem, si adiuncta id necessario exigunt, praescripto can. 821, § 1, non obstante. 4 - ACTA, vol. XX, n. 1. - 16-1-1953. 60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Bonum enim commune aliquando sacrorum mysteriorum celebrationem post meridiem expostulat : v. gr. pro quarundam industriarum opificibus, qui festis quoque diebus laboribus succedunt in vices ; pro illis operariorum classibus, qui matutinis festorum horis occupantur, ut muneribus portuum addicti; pro iis pariter, qui ex dissitis etiam regionibus maxima frequentia in unum locum conveniunt, ad quandam festivitatem religiosam vel socialem celebrandam, etc. 12. Tamen eiusmodi Missae celebrari possunt non ante horam quartam post meridiem, ac tantummodo in certis diebus taxative statutis, seu a) festis de praecepto vigentibus, ad normam can. 1247, § 1 ; b) festis de praecepto suppressis, iuxta Indicem a S. Congregatione Concilii editum, die 28 Decembris 1919 (cfr. A. A. S., vol. XII [1920], pp. 42-43) ; c) primis cuiusque mensis feriis sextis ; d) ceteris sollemnibus, qui cum magno populi concursu celebrantur ; e) die uno in hebdomada, praeter dies supra memoratos, si bonum peculiarum personarum classium id postulat. 13. Sacerdotes, qui pomeridianis horis Missam celebrant, itemque fideles qui in eadem sacram communionem recipiunt, possunt inter refectionem, permissam usque ad tres horas ante Missae vel communionis initium, sumere congrua moderatione alcohólicas quoque potiones inter mensam suetas (v. gr. vinum, cerevisiam, etc.), exclusis quidem liquoribus. Quoad potus autem, quos sumere possunt ante vel post dictam refectionem, usque ad unam horam ante Missam vel communionem, excluditur omne alcoiholicorum genus. 14. Sacerdotes, eodem die, nequeunt mane et vespere Sacrum litare, nisi potestatem expressam bis terve Missam celebrandi habeant, ad normam can. 806. Fideles pariter, eodem die, nequeunt mane et vespere ad sacram Synaxim accedere, ad praescriptum can. 857. 15. Fideles, quamvis non sint de eorum numero, pro quibus Missa vespertina forte instituta sit, ad sacram Synaxim libere accedere possunt, infra dictam Missam vel proxime ante et statim post (cfr. can. 846, § 1), servatis, quod attinet ad ieiunium eucharisticum, normis supra relatis. 16. In locis vero, ubi non ius commune, sed ius missionum viget, Ordinarii Missas vespertinas omnibus in hebdomada diebus, iisdem condicionibus, permittere possunt. Suprema Sacra Congregatio S. Officii 61 Monita ad normas exsequendas 17. Ordinarii sedulo invigilent, ut omnis abusus et irreverentia erga sanctissimum Sacramentum plane vitetur. 18. Pariter curent, ut nova disciplina a cunctis subditis uniformiter observetur, eosque doceant, omnes facultates et dispensationes, tum territoriales tum personales, hactenus a Sancta Sede concessas, abrogatas esse. 19. Constitutionis atque huius Instructionis interpretatio textui fideliter adhaereat, neque ullo modo facultates tam favorabiles amplificet. Quod ad consuetudines attinet, quibus a nova disciplina discrepare contingat, clausula illa abrogativa animadvertenda est : « contrariis quibuslibet non obstantibus, peculiarissima etiam mentione dignis ». 20. Ordinarii et sacerdotes, qui datis a Sancta Sede facultatibus perfrui debent, fideles studiose excitent, ut frequenter Missae Sacrificio adstare velint et pane eucharistico reficiantur opportunisque inceptis, praesertim sacra praedicatione, illud promoveant spirituale bonum, cuius adipiscendi gratia Summus Pontifex Pius XII Constitutionem edere voluit. Summus Pontifex, hanc Instructionem approbans, statuit, ut ipsa promulgetur per editionem in Actis Apostolicae Sedis una cum Constitutione Apostolica Christus Dominus. Ex Aedibus Sancti Ofiicii, die vi mensis Ianuarii, anno MDCCCCLHI. £9 I. Card. PIZZARDO, a Secretis L. © S. A. Ottaviani, Adsessor ISTRUZIONE SULLA DISCIPLINA DEL DIGIUNO EUCARISTICO La Costituzione Apostolica Christus Dominus, emanata in questo stesso giorno dal Sommo Pontefice Pio XII, felicemente regnante, concede non poche facoltà e permessi circa la osservanza del digiuno eucaristico, ma conferma anche nella massima parte, sostanzialmente, le norme del Codice di Diritto Canonico (can. S08 et 858, § 1), per i Sacerdoti e i fedeli che siano in grado di osservare tale legge. Anche ad essi, tuttavia, si estende la mitigazione a tutti concessa, che l'acqua naturale (e quindi priva dell'aggiunta di qualsiasi elemento) non rompe il digiuno eucaristico (Cost., n. I). Quanto alle altre concessioni, invece, 52 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale possono avvalersene solo i Sacerdoti e i fedeli che si trovano nelle particolari condizioni previste dalla Costituzione o che partecipano alle Messe vespertine, autorizzate dagli Ordinari nei limiti delle nuove facoltà ad essi acccordate. Affinchè le norme relative a tali concessioni siano dovunque uniformemente osservate, si eviti ogni interpretazione che allarghi le facoltà concesse, e sia impedito ogni abuso in tale materia, questa Suprema Sacra Congregazione del Sant'Offizio, per espresso mandato del Sommo Pontefice, dà le norme seguenti : Per gli infermi sia fedeli sia Sacerdoti (Cost., n. II) 1. I fedeli infermi, sebbene non decumbentes, possono prendere qualche cosa a modo di bevanda, esclusi gli alcoolici, se, a causa della loro infermità, non possono, senza vero incomodo, stare digiuni fino alla Santa Comunione ; possono prendere pure qualche cosa a modo di medicina sia liquida (esclusi gli alcoolici) che solida, purché si tratti di vera medicina, ordinata dal medico o riconosciuta comunemente in ogni caso come tale. Si tenga presente che non si può ritenere vera medicina qualsiasi solido che si prende per nutrimento. 2. Le condizioni per poter usufruire di tale dispensa dal digiuno, per la quale non è prescritto un limite di tempo precedente alla S. Comunione, devono essere prudentemente considerate dal confessore, e senza il suo consiglio nessuno può avvalersene. Il confessore potrà dare il suo consiglio sia in foro interno sacramentale sia in foro interno extra-sacramentalè, anche una volta tanto, perdurando le stesse condizioni d'infermità. 3. I Sacerdoti infermi, anche se non decumbentes, possono avvalersi parimenti della dispensa, sia che intendano celebrare la Santa Messa, sia che intendano ricevere soltanto la Santissima Eucaristia. Per i Sacerdoti che si trovano in particolari circostanze (Cost., nn. I I I e IV) 4 . 1 Sacerdoti non infermi, che celebrano a) o in ora tarda (cioè dopo le ore 9) b) o dopo grave lavoro di sacro ministero (p. e. già fin dalle prime ore del mattino o per lungo tempo) c) o dopo lungo cammino (cioè di almeno circa due chilometri, da percorrere a piedi, o proporzionatamente più lungo, a seconda dei mezzi di locomozione impiegati, tenendo Suprema Sacra Congregatio S. Officii 63 conto delle difficoltà del percorso e delle condizioni della persona), possono prendere qualche cosa a modo di bevanda, esclusi gli alcoolici. 5. I tre casi sopra numerati sono tali da comprendere tutte le circostanze per le quali il legislatore intende concedere la suddetta facoltà: è, pertanto, esclusa ogni interpretazione tendente ad ampliare la concessione. 6. I Sacerdoti che si trovano in queste condizioni possono prendere qualche cosa a modo di bevanda, una o più volte, ma solo fino ad un'ora prima dell'inizio della santa Messa. 7. Indipendentemente dalle altre concessioni della Costituzione, tutti i Sacerdoti che binano o trinano possono prendere nelle prime Messe le due abluzioni prescritte dalle Rubriche del Messale, adoperando, tuttavia, solo l'acqua, in applicazione del principio generale che l'acqua non rompe il digiuno. Chi, però, celebra le Messe una dopo l'altra, come nel giorno di Natale e della Commemorazione dei Defunti, deve osservare le rubriche quanto alle abluzioni. 8. Qualora al Sacerdote che deve binare o trinare accadesse per inavvertenza di prendere abluzioni col vino, non gli sarà vietato di celebrare le seconda o terza Messa. Per i fedeli che si trovano in particolari circostanze (Cost., n. V) 9. Anche ai fedeli, i quali non per infermità ma per altro grave incomodo non possono osservare il digiuno eucaristico, è concesso di ac costarsi alla sacra Mensa dopo di avere preso qualcosa a modo di be vanda, fino ad un'ora prima della Santa Comunione, esclusi sempre gli alcoolici. 10. Le cause del grave incomodo richiesto sono (esclusa ogni amplificazione) specificate in tre categorie : a) lavoro debilitante che precede la Santa Comunione. Vi sono compresi i casi degli operai addetti alle officine, ai trasporti, ai lavori portuali o ad altri publici servizi, i quali sono occupati in turni di giorno e di notte; coloro che per dovere di ufficio o di carità passano la notte in veglia (infermieri, personale di ospedale, guardie notturne, ecc.); le donne gestanti e le madri di famiglia, che prima di potersi recare alla chiesa debbono attendere per lungo tempo alle faccende domestiche; ecc. b) Ora tarda in cui si fa la Santa Comunione. 54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Vi sono compresi i casi dei fedeli che solo a tarda ora possono avere tra loro il Sacerdote che celebra il sacrificio eucaristico; dei fanciulli per i quali è troppo gravoso recarsi alla chiesa, fare la Santa Comunione, poi tornare a casa per la colazione e quindi andare a scuola ; ecc. c) Lungo cammino da percorrere per giungere alla chiesa. Deve trattarsi almeno di circa due chilometri di strada, percorsi a piedi, o di un cammino proporzionatamente più lungo se fatto con mezzi di locomozione, tenendo conto delle difficoltà della strada e delle condizioni della persona (cfr. sopra n. 4). 11. Le ragioni di grave incomodo devono essere prudentemente valutate dal confessore, in foro interno sacramentale o non sacramentale; senza il suo consiglio i fedeli non possono fare la Santa Comunione non digiuni. Tale consiglio può anche essere dato una volta tanto perdurando la causa del grave incomodo. Circa le Messe Vespertine (Cost., n. VI) La Costituzione concede agli Ordinari locorum (cfr. can. 198) la facoltà di autorizzare la celebrazione di Messe vespertine nel loro territorio, quando ciò sia reso necessario dalle circostanze, nonostante il disposto del can. 821 § 1. U bene comune, infatti, richiede talvolta la celebrazione dei sacri misteri nel pomeriggio : ed es. per gli operai di certe industrie nelle quali i turni di lavoro si succedono anche nei giorni festivi, per certe categorie di lavoratori i quali sono occupati nella mattina del giorno festivo (ad es. i portuali); in occasione di riunioni di carattere religioso o sociale, alle quali partecipa una grande moltitudine di fedeli provenienti da paesi anche lontani, ecc. 12. Tali Messe, però, potranno essere celebrate solo dopo le ore quattro del pomeriggio e l'Ordinario potrà permetterle solo nelle seguenti ri coerenze, tassativamente enumerate : a) feste di precetto vigenti a norma del can. 1247 § 1; b) feste di precetto soppresse, secondo l'Indice pubblicato dalla Sacra Congregazione del Concilio, il 28 dicembre 1919 (cfr. A. A. 8., XII [1920], p. 42-43); c) primi venerdì del mese ; d) solennità che si celebrano con grande concorso di popolo ; e) un giorno della settimana, oltre quelli sopra numerati, quando ciò è necessario per determinate categorie di persone. 13. I Sacerdoti che celebrano la S. Messa nelle ore pomeridiane, co- Suprema Sacra Congregatio S. Officii 65 me pure i fedeli che in tali circostanze si accostano alla S. Comunione possono, durante il pasto, permesso fino a tre ore prima dell'inizio della Messa o della Comunione, prendere, con la conveniente moderazione, le bevande alcooliche solite a prendersi durante i pasti (p. es. vino, birra, ecc.), esclusi sempre i liquori. Quanto, poi, alle bevande, che possono prendere prima o dopo detta refezione, fino ad nn'ora prima della S. Messa o della S. Communione, sono esclusi gli alcoolici di qualsiasi specie. 14. I Sacerdoti non possono celebrare la Santa Messa al mattino e al pomeriggio di uno stesso giorno, se non hanno il permesso espresso di binare o trinare, a norma del can. 806. I fedeli non possono mai accostarsi alla Santa Comunione al mattino e alla sera dello stesso giorno, a norma del can. 857. 15. Tutti i fedeli, anche se non appartengono alle categorie per le quali la Messa vespertina è stata eventualmente istituita, possono liberamente accostarsi alla Santa Comunione durante la Messa o immediatamente prima o subito dopo (cfr. can. 846, § 1), osservando, però, quanto al digiuno eucaristico le norme sopra esposte. 16. Nei territori, dove non vige lo ius commune ma lo ius missionum, gli Ordinari possono permettere, alle medesime condizioni, le Messe pomeridiane anche in tutti i giorni della settimana. Avvisi per l'esecuzione 17. Gli Ordinari debbono vigilare perchè ogni abuso e irreverenza verso il Ssmo Sacramento sia evitata. 18. Debbono pure vigilare perchè la nuova disciplina sia da tutti uniformemente osservata, e facciano conoscere ai loro sudditi che sono cessate le speciali facoltà e dispense, sia territoriali che personali, concesse finora dalla Santa Sede. 19. La Costituzione e la presente Istruzione debbono essere interpretate, stando fedelmente al testo ed evitando qualsiasi ampliamento delle già larghe concessioni. Riguardo ad eventuali consuetudini, che differissero dalla nuova disciplina, si tenga presente la clausola abrogativa : « non ostante qualsiasi disposizione in contrario, anche se degna di specialissima menzione ». 20. Gli Ordinari e i Sacerdoti sappiano avvalersi della benevola concessione della Santa Sede per esortare i fedeli ad assistere frequentemente alla Santa Messa, ad accostarsi alla Santa Comunione e promuovano con opportune iniziative, e specialmente con la predicazione, quel Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bene spirituale, in vista dei quale il Santo Padre Pio XII ha emanato la Costituzione. Il Sommo Pontefice, nelPapprovare la presente Istruzione, ha disposto che venga promulgata mediante la pubblicazione negli Acta Apostolicae Sedis insieme con la Costituzione Apostolica Christus Dominus. Dal Palazzo del S. Uffizio, il 6 gennaio 1953. £B G. Card. PIZZARDO, Segretario. L. rB S. A. Ottaviani, Assessore. SACRA CONGREGATIO R I T U M i S. HYACINTHI BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI LUDOVICI ZEPHYRINI MOREAU, EPISCOPI S. HÏACINTITI. SUPER DUBIO An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Leo Papa XIII bona, quibus Canadenses fruuntur, Catholicae Ee clesiae actioni tribuit, quatenus : « Virorum apostolicorum generosi matt nipuli, utique cum christianae Sapientiae lumine elegantiorem cultum (( atque artium honestissimarum semina » attulerunt, unde Canadensium natio in contentionem urbanitatis et gloriae cum excultis gentibus (( sera, non impar, venit ». Quae bona permanent, atque prae ceteris : « Ille, profecto permagnus amor in catholica multitudine studiumque « vehemens divinae religionis, quam scilicet maiores vestri primum et «maxime ex Gallia, tum ex Hibernia mox quoque aliunde auspicato ad(fvecti, et ipsi sancte coluerunt et posteris inviolate servanda tradide« runt ». Additque : « Quamquam si optimam hanc hereditatem tuetur « posteritas memor, facile intelligimus quantam huius laudis partem «sibi iure vindicet vigilantia atque opera vestra, Venerabiles Fratres, « quantam etiam vestri sedulitas cleri » (Enc. Affari, 8 Dec. 1897). Laudem hanc Canadensis catholicus populus meretur, qui vivacem fidem profitetur atque in actum deducit seu erga Deum seu erga Ecclesiam Romanumque Pontificem cuius iura, effuso quoque sanguine, elapso saeculo defendit : meretur clerus, qui scientia atque operibus populum Sacra Congregatio Rituum 57 sibi commissum esurire non sinit; merentur Episcopi qui, forma facti gregis, suas oves päverunt indefesse ac nunc quoque pascunt. Inter hos duo Servi Dei eminent, Franciscus de Montmorency Laval, primus Quebecensis Episcopus, atque Ludovicus Zephyrinus Moreau, de cuius causae Introductione nunc agitur. Tredecim filios pii coniuges agrieolae Ludovicus Zephyrinus Moreau et Margarita Champoux genuerunt, quorum quinto idem nomen ac patris in sacro baptismo fuit impositum. Hic die 1 Aprilis a. 1824 in oppido Bécancour, intra tunc Quebecensis dioecesis nunc Mcoletanae fines in Canadensi ditione, natus est. Pius, mitis, oboediens, mature non modo ad pietatem, sed ad studia quoque proclivem se ostendit; ideo parentes huic indoli non sine magno incommodo faverunt. Verum pietatem hanc generose rependit Deus : alter enim filius sacerdotio quoque fuit auctus, duae autem filiae religiosam vitam sunt amplexatae. Ludovicus Zephyrinus iuges cum in pietate tum in studiis progressiones faciens, iam inde velut magno virtutum splendore nitens inter aequales habebatur. Ad sacerdotium vehementer aspirans, sui Episcopi consensu, qui, tenui perpensa valetudine, sacram ordinationem ei conferre renuerat, ab Episcopo Marianopolitano fuit exceptus atque die 19 Decembris anno 1846 ab Episcopo Carolo Ioanne Prince eius coadiutore ad Presbyteratum fuit promotus. Plura successive munia ei fuere concredita, quibus ipse summa diligentia, sollicitudine, prudentia, scientia iuris, studio, amore, suavitate fungebatur, adeo ut omnium, prae sertim sacerdotum, aestimationem et amorem sibi compararet. Anno 1852 dioecesi S. Hyacinthi, noviter erectae, B. P. D. Carolus Ioannes Prince Episcopus fuit ab Apostolica Sede datus, qui secum Dei Famulum uti a secretis assumpsit. In nova hac Dioecesi Servus Dei, etsi corpore debilis, animo fortis, indefessus nulli parcebat labori, nullam sibi concedebat requiem, ut christiani populi necessitatibus, postulatis, aequis desideriis atque con sultationibus satisfaceret; unde vir consiliorum merito aestimatus. Trium S. Hyacinthi Episcoporum Secretarii officio functus est, bis eodem tempore Cathedralis Ecclesiae parochus, immo quater, Sede vacante, Dioecesim administrivit ; fuit quoque Vicarius Generalis. Quibus in muneribus aliisque exercendis virtutum omnium mira specimina exhibuit, ob quae ab Apostolica Sede, post Episcopi Caroli La Rogue mortem, die 1 Ianuarii anno 1876, cuncto populo cleroque plaudente, eiusdem dioecesis Episcopus fuit electus. Probe quidem Servus Dei sub mitra, ut dicere solebat, spineam coronam abscondi sciebat, sibique utpote vere humilis erat persuasum se tanta indignum esse dignitate, « sed, 58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale <( ut S. Gregorius docet, divinis dispositionibus subditus atque a vitio « obstinationis alienus, cum sibi regiminis culmen imperatur, si iam « donis praeventus est, quibus et aliis prosit, et ex corde debet fugere « et invitus oboedire » (Reg., p. I, c. VI), ipse, licet invitus, sapienter oboedivit. Re enim vera omnibus, quibus Episcopus ornari debet, dotibus erat praeventus, non solum canonica scientia, sed etiam, ut diximus, dioecesanae Curiae praxi. Romano itaque Pontifici oboediens et grave hoc onus suscipiens, ab obstinationis vitio alienum se ostendit divinoque nutui est obsecutus, sed insimul totam fiduciam in Deo posuit, uti in ipso quoque episcopali stemmate exhibuit illud Apostoli axioma, quasi totius suae vitae propo situm assumens : Omnia possum in eo qui me confortât (Philip., 4, 13). In episcopatu gerendo virtutes, quas semper coluerat, eminentius claruerunt; fuit enim, ut S. Gregorius in Episcopo requirit: « Cogita« tione mundus, actione praecipuus, discretus in silentio, utilis in verbo, « singulis compassione proximus, prae cunctis contemplatione suspen (( sus, bene agentibus per humilitatem socius, contra delinquentium viii tia per zelum iustitiae erectus, internorum curam in exteriorum occu« patione non minuens, exteriorem providentiam in internorum solli(f citudine non relinquens » (Ib., 1. 2, c. 1). Huiusmodi virum Deus iugiter in omnibus confortavit. Dioecesim quinque supra viginti annos ipse sancte gubernavit; Cathedrale templum erexit, Institutum Sororum a S. Ioseph fundavit, pias sodalitates aliaque pia opera in bonum materiale ac spirituale constituit, adeo ut canadensium episcoporum perfectum exemplar haberetur eorumque consiliarius. Licet magni aestimare tur, semper humillimus mansit, et, quia humilis, potens fuit apostolico opere ac sermone pro Dei, Ecclesiae Romamque Pontificis iuribus tuendis. Fractus viribus, languore potius, quam morbo, die 24 Maii a. 1901, sanctam oppetiit mortem. Sanctitatis fama, qua vivens fruebatur, vehementius post obitum erupi t. Annis 1935-36 canonicae Episcopi S. Hyacinthi auctoritate inquisitiones fuere peractae Urbeinque delatae. Ex eius scriptis nil est inventum quod causae obstaret, uti decretum est die 12 Ianuarii 1950. Interim duo Cardinales, decem Archiepiscopi, plures Episcopi, Vicarii Generales, Capitula Canonicorum, Parochi, Generalis Superiorissa Sororum a S. Ioseph, aliique plurimi, postulatorias litteras Summo Pontifici pro beatificationis causae Introductione obtulerunt. Instante itaque Rmo Hyacintho Parisio, Antistite Urbano, causae Postulatore, Emus ac Rmus Cardinalis Adeodatus Ioannes Piazza, Epi- Sacra Congregatio Rituum 59 scopus Sabinen, et Mandelen., causae Relator, die 17 Iunii anni huius in Ordinario S. R. C. Coetu dubium posuit discutiendum : Ad signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur de eaque retulit. Emi Patres relationem hanc atque Officialium Praelatorum suffragia nec non R. P. D. Salvatorem Natueci Generalem Fidei Promotorem auscultaverunt, et, re perpensa, rescripserunt : Signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta autem Beatissimo Patri subsignato die ab infrascripto Cardinali relatione, Sanctitas Sua, Emorum Patrum rescriptum ratum habens, commissionem Introductionis causae Servi Dei Ludovici Zephyrini Moreau Sua manu subsignare dignata est. Datum Romae, die 2 Iunii a. D. 1952. £B C. Card. MIGARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius II SCIAOCEUVEN. BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS MARTYRII SERVORUM DEI, E SOCIETATE S. FRANCISCI SALESII, ALOISII VERSIGLIA, EPISCOPI CARYSTEN., VICARII APOSTOLICI DE SHIUCHOW, ET CALLISTI CARAVARIO, SACERDOTIS PROFESSI IN } ODIUM FIDEI, UT FERTUR, INTEREMPTORUM. SUPER DUBIO An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Insignis plane vir, S. Ioannes Bosco, cui Deus dedit prudentiam multam nimis et latitudinem cordis, quasi arenam quae est in littore maris (Reg. I I I , 4, 29), animorum zelo exardescens, totum optabat mundum ad Christum adducere. Quapropter, vix ei licuit, missionales viros Ioanne Cagliero duce, ad Patagones misit, eosque evangelii lumine perfnsos ad Petri ovile compulit. Nec satis ; alios quoque meridionalis Americae Indos, in vastissimis regionibus dissipa tos, catholicae Ecclesiae per suos filios adiunxit. S. Francisci Xaverii ad instar, Sinense imperium Christo subigere vehementi desiderio flagrabat. Yerum, quod ipsi viventi non est datum, duodeviginti annis post beatum eius exitum feliciter atque abun- 60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dantius est completum. Anno enim 1906 primi e Societate S. Francisci Salesii missionales viri Sinas appulerunt, eisque Apostolicum Vicariatum anno 1920 a S. C. de Propaganda Fide fuit concreditum, atque Aloisius Versiglia Vicarius Apostolicus nominatus. Abundantius diximus, glorioso enim martyrio idem Apostolicus Vicarius et Sacerdos Callistus Garavario fuere coronati. Pauca de utroque delibemus. Aloisius Versiglia in loco « Olivo Gessi », Tortonen, dioecesis, die 5 Iunii a. 1873 natus est. Parentes Ioannem et Mariam Giorgi, pietate claros est nactus, duodecennis a S. Ioanne Bosco in Taurinensi Oratorio fuit exceptus. Anno 1888 clericales vestes induit Salesianaeque familiae se adiunxit. Perpetuis votis nuncupatis, Fulgitii ac Eomae in Pontificia Gregoriana Universitate studiorum curriculo emenso, anno 1895 die 21 Decembris ad sacrum Presbyteratus ordinem Eporediae (Ivrea) fuit promotus. Etsi missionalis ad exteras gentes, Sinicas praecipue, fieri optabat, tironum Romanae provinciae moderatoris munere aliisque ministeriis decennium ex oboedientia functus est. Anno 1906 iuxta suum votum condenda Sinensis missio in Macaonensi urbe ei est concredita, religiosaque familia moderanda. Sacra Congregatio de Propaganda Fide anno 1920 novum erexit Apostolicum Vicariatum de Shiuchow, quem Salesianae Familiae concessit, Servumque Dei Apostolicum Vicarium die 22 Aprilis a. 1920 elegit atque Episcopum titulo Carysten. Die 9 Ianuarii a. 1921, in urbe Canton, episcopalem consecrationem accepit. Unanimi concordia testes eius virtutes mirabundi enarrant, humilitatem, pietatem, carnis mortificationem, fidei dilatandae zelum ceterasque, quibus missionales atque episcopos ornari decet ; dignum itaque se martyrio reddidit. Callistus Caravario in oppido Cuorgné, in Taurinensi Archidioecesi anno 1903 die 8 Ianuarii e piissimis parentibus Petro ac Rosa Morgando natus, inde a puero pietate, oboedientia, studio, animi candore enituit. Salesiano Taurinensi Oratorio ascitus, studiis incubuit; postea vero eidem religiosae familiae adhaesit, in qua anno 192-1 perpetua vota nuncu pavit. Vocatum se persentiens ad missiones, a superioribus ad Sinas eodem anno missus fuit. Adhuc autem clericus, prout licuit, missionale ministerium in urbe Schangai, in insula Timor denique in Vicariatu de Shiuchow, exercuit, in quo ab Episcopo Versiglia, die 18 Maii a. 1929, Sacerdotio fuit auctus. Unanimi consensu testes de eius virtutibus omne genus, de indefesso missionali zelo, de religionis regularum observantia in exemplum, deque tenerrima pietate erga Sacrosanctum Eucharisticum Sacramentum deponunt. Non est ab re commemorare ipsum, cum proficiscebatur ab insula Ti- Sacra Congregatio Rituum 61 mor, sociis dixisse : Eamus, nosque paremur ad martyrium in Sinis. Tam itaque se ad martyrium comparaverat. Iamvero die 25 Februarii a. 1930 ambo simul a latronibus occisi sunt. Quod autem martyrii fama, quae statim exorta est, sit legitima, occisionis adiuncta sunt perpendenda. Episcopus cum D. Callisto atque 3 puellis fluviali itinere ad oppidum Lincho w pergebat. Latrones, ad minus decem, sclopetis instructi minaciter coëgerunt viatores ut ad ripam appropinquarent. Tunc cymbam conscenderunt, atque ab Episcopo magnam pecuniae vim postularunt. Episcopus, fassus est se pecuniam non habere. Verum, vix latrones puellas adesse adverterunt, mutato consilio, eas rapere moliti sunt. Missionales, ne hoc facinus latrones exsequerentur, suo corpore eas tueri conati sunt. Tunc ipsi puellas raptaverunt, atque furenti odio missionales atrociter percusserunt, ad terram vinculis alligatos traxerunt atque igneis ballisti» occiderunt. Quod latrones, eos necando, ab odio in christianam religionem et a libidine fuerint permoti aperte ostenditur eo quod crucifixi imaginem violenter abreptam e manibus unius puellae, blasphemando in flumen proiecerint et quod mortem intulerint missionalibus, quod latrones facere non solent quando pecuniam quaerunt ; immo una ex raptatis puellis deponit eos dixisse se Europeos occidisse, eo quod illi rapere puellas non permitterent. Alia testis deponit eosdem missionalibus dixisse : Nolumus pecu niam sed vitam hominis; vos diaboli Europaei estis contra nos. Haec verba significant mentem communistarum, qui catholicam Ecclesiam ferissimo odio prosequuntur. Haec, omissis ceteris, martyrii famam, quae viget, comprobant. Instante itaque Societate S. Francisci Salesii, in Apostolico Vicariatu de Shiuchow ordinaria auctoritate constructi sunt processus super scriptis atque martyrii fama. E scriptis nihil obstare quominus ad ulteriora posset procedi, S. R. C. die 18 Martii 19-19 decrevit. Plures quoque oblatae sunt Summo Pontifici litterae trium S. R. E. Cardinalium, plurimorum Archiepiscoporum atque Episcoporum, Apostolicorum Vicariorum et Praefectorum, praesertim Sinensium, Maioris Rectoris. Soc. S. Francisci Salesii, Fidelium Sinensium, Municipium oppidi Cuorgné, Cooperatorum Salesianorum nec non Vicariae Gen. Filiarum Mariae Auxiliatricis, enixe causae Introductionem postulantes. Rmo itaque D. Francisco Tomasetti, causarum Societatis Salesianae Generali Postulatore, instante, Emus ac Rmus D. Cardinalis Benedictus Aloisi Masella, Episcopus Praenestinus, causaeque Ponens, in Ordinaria Sacrorum Rituum Congregatione die 27 Maii anni huius Acta 62 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale habita, dubium proposuit discutiendum. An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur, de eaque retulitEmi Patres hac relatione, Officialium Praelatorum suffragiis et R. P. P. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, auditis, rescribere censuerunt : Signandam esse commissionem si SSmo placuerit. Facta autem a subscripto Cardinali Sanctitati Suae subsignato die relatione, Beatissimus Pater, rescriptum Emorum Patrum ratum habens, Commissionem Introductionis causae Aloisii Versiglia et Callisti Caravario Sua manu dignatus est subscribere. Datum Romae, die 13 Iunii a. D. 1952. £8 C. Card. MIGARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus h. % S. t A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius ¡Sacra Romana Rota 63 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis ALBA JULIEN. NULLITATIS MATRIMONII (NAGY-ANTHAL) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Iulii Anthal, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Romae, Palazzo della Cancelleria) die 22 Martii 1953 hora decima secunda cum dimidio ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Iulii Anthal, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* Dinus Staffa, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 15 Decembris 1952. E. Fiore, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Jules Anthal, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 22 mars 1953, à 12 heures et demi, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. (Jonst-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Jules Anthal devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistente al Soglio Pontificio 30 dicembre 1949. S. E. Revma Monsig. Auvity Francesco, Vescovo titolare di Dionisiana. Protonotari Apostolici ad instar participantium : 8 settembre 1947. Monsig. Germain Ottavio, della diocesi di Lisieux. 24 » 1952. Monsig. Lisibach Gustavo, della diocesi di Basilea. Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 31 dicembre 1952, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare Pillino e Revmo Monsig. Carlo Corvo, Sotto-Segretario della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. Parimenti con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Prelati Domestici di Sua Santità : 28 gennàio 1946. Monsig. Trezzini Celestino, dell'amministrazione apost. di Lugano. 8 maggio 1950. Monsig. Gallo Gerolamo, della diocesi di Piracicaba. 28 marzo 1951. Monsig. Lindeboom Enrico, della diocesi di Nottingham. 2 giugno » Monsig. Geerdinck Giovanni Antonio, dell'arcidiocesi di Utrecht. 6 » » Monsig. Contreras Giuseppe Umberto, dell'arcidiocesi di Merida. » » » Monsig. Moreno Eliseo, della medesima arcidiocesi. 13 ottobre » Monsig. Grafenhorst Enrico, della diocesi di Muenster. 21 » » Monsig. Hughes Giovanni, dell'arcidiocesi di Pretoria. 27 » » Monsig. Simmerstaetter Francesco, dell'arcidiocesi di Salisburgo. 28 dicembre >< Monsig. Gabriel Giovanni, dell'arcidiocesi di Vienna. ONORIFICENZA Con Breve Apostolico, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Gran Croce dell'Ordine Piano 8 agosto 1952. A S. E. il Signor Gomez Castro Laureano, Presidente della Repubblica di Colombia. An. et voi. XXXXV 16 Februarii 1953 (Ser. II, v. XX) - N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM ACTA SACRUM PII OFFICIALE PP. X I I CONSISTORIUM i CONSISTORIUM SECRETUM Feria secunda, die xn mensis lannuarii anno MCMLIIL, in consueta aula Palatii Apostolici Vaticani fuit Consistorium secretum, cuius acta ex ordine referuntur. I - CAMERARIUS SACRI COLLEGII Reverendissimus Cardinalis Mercati detulit p er illam Sacri Collegii S. R, E. Cardinalium Beatissimo Patri, qui eam tradidit Reverendissimo Cardinali Bruno, pro hoc anno ipsius Sacri Collegii Cardinalium Camerario. II - ALLOCUTIO SSMI DOMINI NOSTRI VENERABILES FRATRES Ex quo Sacrum Collegium vestrum, septem abhinc annos, novis adlectis Purpuratis Patribus, supplevimus, multas illud, ut nostis, gravesque iacturas fecit; ac cupimus imprimis Eminentissimos eos Viros maesto commemorare animo, quorum ho die praesentiam una vobiscum desideramus. Ut autem novos vobis conlegas donaremus, non modo id suasit, ut nempe amplissimum Ecclesiae Senatum, numero de minutam, redintegraremus, sed ut etiam lectissimos Praesules, 5 - ACTA, vol. XX, n. 2. — 16-2-1953. Acta 66 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale qui vel in Pontificiis Legationibus, vel in sibi creditis dioecesibus, vel in Romana Curia studiosam, sollertem prudentemque suam navando operam summopere Nobis se probavere, multumque ad christiani nominis contulerunt incrementum, digno aflBceremus praemio. Ac gratissimum Nobis fuisset — id cupimus heic vobis coram declarare — aliis quoque, qui vel suo consilio suaque operositate tam prope Nobis adsunt, vel longe a Nobis adsidue laborantes, virtutum laude promeritisque praestant, eandem impertire dignitatem. Attamen quem Patrum Cardinalium numerum Decessor Noster fel. rec. Xistus V, per Apostolicas Litteras Postquam verus, die III mensis Decembris, anno MDLXXXVI datas, decrevit ac statuit, et Codex Iuris Canonici iterum sanxit, haud visum Nobis est, re diligenter perpensa, in praesentibus rerum adiunctis immutare; eis cupimus nihilo secius, quos, etsi dignos, non potuimus tanto decorare honore, aestimationis ac benevolentiae Nostrae significationem hoc in sollemni consessu declarare. Aliud praeterea est, quod silentio praeterire nolumus: lectissimos nempe Praesules duos, qui pro sua cuiusque parte Officio praesunt publicis procurandis Ecclesiae negotiis, in Sa crum Collegium vestrum cooptare Nobis in animo erat, eorumque iam erant nomina in primis a Nobis scripta, cum legendorum Cardinalium indicem comparavimus. Iidem tamen Prae sules, insigni virtutis testimonio, tam instanter a Nobis petiere ut sineremus eos amplissimum hoc declinare munus, ut eorum iteratis votis ac precibus satisfaciendum putaverimus. Quod cum fecimus, eorum voluimus virtutem aliquo honestare praemio; atque adeo eos, ut nostis, ad altioris honoris gradum proveximus, qui satius aptiusque operosae eorum navitatis campum testaretur. In novis vero deligendis Patribus Cardinalibus ea mente moti sumus ut videlicet, quantum fieri possit, Sacrum Colle1 : 1 Can. 231. Actu Pii Pp. XU 67 gium vestrum veluti viventem imaginem referat totius Ecclesiae, cuius amplissimus Senatus dicitur; Ecclesia nempe Catholica — cuius haec Apostolica Sedes caput est providentis Dei consilio constitutum — nulli genti, nulli populo extranea est, sed ad omnes pertinet, omnesque eadem caritate eademque cura complectitur. Quin immo hoc videtur Nobis summa consideratione summaque meditatione dignum: dum nimirum nationum communitas ac civium compages nostris hisce temporibus dissidiis discordiisque disiunguntur atque interdum etiam in grave adducuntur discrimen, at contra quae fuit a Divino Redemptore ad omnium reparandam salutem condita societas, eam suapte natura unam esse, ac singulos universos cuiusvis stirpis cuiusvis gentis veluti matrem amantissimam considerare filios. Hanc singularem indolem, quae eam supra varias nationes ponit, Sacrum Collegium vestrum, ut videtis, participat, quamvis aliquando ex aliis, aliquando vero ex aliis dioecesibus ac populis, pro rerum opportunitate, Purpurati Patres deligan tur. Nulli enim peculiari sedi haec excelsa Ecclesiae dignitas coniungitur, vel necessario tribuenda est; ac praeterea qui eam adepti fuerint, ii procul dubio, ut Nobis perspectum est, in hoc perhonorifico fungendo munere, Ecclesiam universam potissimum prae animo habent. In praesens autem, dum vos, Venerabiles Fratres, Nobis eo ram cernimus perlibenter, facere non possumus quin ad Venerabilem Fratrem Zagrabiensem Archiepiscopum, cui ob rerum condiciones, in quibus versatur, datum non fuit ut libero commeatu hanc Urbem peteret communemque Patrem adiret, maerentem voluntatem convertamus Nostram. Etsi absentem paterna Nos eum caritate amplectimur ; ac cupimus vehementer ut noscant omnes Nos, cum eum Romanae purpurae maiestate decorandum statuimus, non aliud quaesivisse, nisi eximia illius promerita digno honestare praemio, atque etiam universae eius genti testari benevolentiam Nostram; singularique ratione dilectos filios Nostros ac filias dilaudare impenseque solari, qui Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale strenua sua animi fortitudine, difficillimis hisce temporibus, catholicam suam profitentur fidem. Peculiarique modo longissime a vero abest nos illum ea mente in Sacrum Collegium vestrum exoptandum decrevisse, ut publicos Jugoslaviae Moderatores provocando offenderemus. Neque Nos hac nuntiata electione voluimus asperrimo illi loquendi modo respondere, quo Nos una cum Apostolica hac Sede detrectamur : asperrimum dicimus loquendi modum, cui quidem, veniam ex animo dantes, ignoscimus. Verumtamen conscientiae Nostrae officium Nobis haud permittere poterat, ut illarum accusationum fundamentum agnosceremus ac probaremus; quae, ut nostis, eo processerunt, ut Zagrabiensis Archiepiscopus gravissima damnaretur poena. Ac praeterea spei exspectationique non satisfacere non potuimus catholici orbis christifidelium ac non paucorum etiam acatholicorum, quibus hic ad Romanae purpurae dignitatem evectionis nuntius sacri Antistitis apostolico studio christianaque fortitudine praestantis, pergratus fuit. Ceterum Patrum Cardinalium munus ecclesiastica tantummodo dignitas est ; qua tamen ii solent, qui publicae rei gubernacula tractant eorumque populi, cum de eorum cive agitur in vestrum adlecto Collegium, summopere laetari. Aliud denique est, quod magna animum Nostrum aegritudine afficit. Paucis ante diebus Venerabilis Frater Stephanus Wyszynski, Archiepiscopus Gnesnensis et Varsaviensis, brevissimis nuntiavit verbis se non posse, ut in votis erat, hanc almam petere Urbem. Quibus de causis id agere non possit, adhuc Nobis ignotum est. Certissimum est tamen — idque cupimus ut omnes perspectum habeant — Nos, cum eum statuimus ad Romanae purpurae dignitatem evehere, non modo voluisse hunc sacrum Antistitem, de Ecclesia optime meritum, digno decorare praemio, sed nobilissimae etiam Polonorum Nationi, quae in christiani nominis fastis, arduis quoque asperisque temporibus, paginas scripsit summa laude summaque gloria dignas, paternam amantissimamque significare voluntatem Nostram. Acta PU Pp. XU 69 Ac postremo virum desideratissimum vobis coram commemoratum volumus, Venetiarum nempe Patriarcham, qui postquam a Nobis nuntiatum fuerat eum proxime fore eadem vestra dignitate augendum, e mortali hac vita decessit. Is apostolicae suae operositatis praemium non heic a Nobis, sed a Deo ipso, ut confidimus, in sempiterna beatitate accepit. III - CREATIO ET PUBLICATIO PATRUM CARDINALIUM Iam deveniamus igitur ad amplissimum supplendum Ordi nem vestrum, quattuor ac viginti lectissimos Praesules in illum adlegendo, quos ob sua cuiusque eximia promerita ob suasque virtutum laudes hoc tanto honore tantoque munere dignamus. Hi sunt : Archiepiscopus tit. Theodosiopolitanus in Arcadia ac Secretarius S. Congregationis Propagandae Fidei; A U G U S T U S ALVARUS DA SILVA, Archiepiscopus S. Salvatoris in Brasilia; CAIETANUS CICOGNANI, Archiepiscopus tit. Ancyranus et Apo stolicus in Hispania Nuntius; A N G E L U S IOSEPHUS RONCALLI, Archiepiscopus tit. Mesem brianus et Apostolicus in Gallia Nuntius; VALERIUS VALERI, Archiepiscopus tit. Ephesinus et Adsessor S. Congregationis Orientali Ecclesiae praepositae; P E T R U S CIRIACI, Archiepiscopus tit. Tarsensis, et Apostolicus in Lusitania Nuntius; FRANCISCUS BORGONGINI DUCA, Archiepiscopus tit. Heracleensis in Europa et Apostolicus in Italia Nuntius; MAURITIUS FELTIN, Archiepiscopus Parisiensis; MARCELLUS M I M M I , Archiepiscopus Neapolitanus; CAROLUS MARIA DE LA TORRE, Archiepiscopus Quitensis; A L O I S I U S STEPINAC, Archiepiscopus Zagrabiensis ; GEORGIUS FRANCISCUS XAVERIUS MARIA GRENTE, Archiepiscopus Episcopus Cenomanensis ; CELSUS COSTANTINI, 70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Archiepiscopus Ianuensis; IOANNES D ' A L T O N , Archiepiscopus Armachanus; IACOBUS FRANCISCUS Me INTYRE, Archiepiscopus Angelorum in California; IACOBUS LERCARO, Archiepiscopus Bononiensis; STEPHANUS WYSZYNSKI, Archiepiscopus Gnesnensis et Varsaviensis ; B E N I A M I N U S DE ARRIBA ET CASTRO, Archiepiscopus Tarraconensis ; FERNANDUS QUIROGA ET PALACIOS, Archiepiscopus Compostellanus ; P A U L U S A E M I L I U S LÉGER, Archiepiscopus Marianopolitanus; CHRYSANTHUS L U Q U E , Archiepiscopus Bogotensis in Columbia ; VALERIANUS GRACIAS, Archiepiscopus Bombayensis; IOSEPHUS WENDEL, Archiepiscopus Monacensis et Frisingensis ; IOSEPHUS SIRI, ALFREDUS OTTA VIANI, Adsessor S. Congregationis S. Officii. Quid vobis videtur? Itaque auctoritate omnipotentis Dei, Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra creamus et publicamus S. E. E. Cardinales Ex Ordine Presbyterorum: C E L S U M COSTANTINI, A U G U S T U M ALVARUM DA SILVA, CAIETANUM CICOGNANI, A N G E L U M IOSEPHUM RONCALLI. VALERIUM VALERI, P E T R U M CIRIACI, FRANCISCUM BORGONGINI DUCA, MAURITIUM FELTIN, MARCELLUM M I M M I , CAROLUM MARIAM DE LA TORRE, Acta Pii Pp. XII ALOISIUM STEPINAC, GEORGIUM FRANCISCUM IOSEPHUM SIRI, IOANNEM XAVERIUM M. 71 GRINTE, D'ALTON, IACOBUM FRANCISCUM Me IACOBUM LERCARO, STEPHANUM INTYRE, WYSZYNSKI, B E N I A M I N U M DE ARRIBA ET CASTRO, FERNANDUM PAULUM QUIROGA ET PALACIOS, AEMILIUM CHRYSANTHUM VALERIANUM IOSEPHUM LÉGER, LUQUE, GRACIAS, WENDEL, Ex Ordine Diaconorum : ALFREDUM OTTAVIANI. Cum dispensationibus, derogationibus et clausulis necessa riis et opportunis. In nomine Pa£gtris et Fiorii et Spiritus £g Sancti. Amen. Reliquum est ut Ecclesiis, suo viduatis Pastore, consulamus. iv - PROVISIO ECCLESIARUM Postea Ssmus per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatos sacrorum Antistites pubblicavit, videlicet : ARCHIEPISCOPOS Eierapolitanum, Leonein Iacobum Ossola, iam Episcopum Novariensem, nuper vita functum. Sancti Andreae et Edimburgensem, Gordon Gray. Seattlensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Thomam Arcturum Connolly, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Novae Segobiae, dioecesi in archidioecesim evecta, Iacobum Sancho, iam Episcopum eiusdem dioecesis. 72 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cacerensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Petrum Paulum San tos Song-co, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Iarensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Iosephum Cuenco, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Cagayanum, dioecesi in archidioecesim evecta, Iacobum Thomam Hayes, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Verae Crucis, dioecesi in archidioecesim evecta, Emmanuelem Pium López Estrada, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Mopsuestenum, Iosephum Gotthardt, Vicarium Apostolicum de Windhoek. Aprensem, Philippum Franciscum Pocock, iam Episcopum Saskatoonensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P., D. Alphridi Arcturi Sinnott, Archiepiscopi Winnipegensis, cui iam successit. Aeniensem, Ludovicum Morel, iam Archiepiscopum Soeiiüenensem. Soeiiiienensem, Franciscum Wang. Cotradensem, Hugonem Bressane de Araujo, iam Episcopum Guaxupensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Antonii dos Santos Cabrai, Archiepiscopi Bellohorizontini. Sancti Ludovici in Maragnano, Iosephum de Medeiros Delgado, iam Episcopum Caicoënsem. Corinthiensem, Ianuarium Verolino, Nuntium Apostolicum apud Respublicas Guatimalensem et Salvatorianam. Macrensem in Rhodope, Ioannem Dooley, Delegatum Apostolicum in Indosina. Ileliopolitanum in Phoenieia, Danielem Rivero, iam Archiepiscopum Sucrensem. Nicaenum, Hilarium Alcini, iam Episcopum Dionysiensem. Sucrensem, Iosephum Clementem Maurer, iam Episcopum Ceaensem. Olindensem et Recifensem, Antonium Almeida Moraes, iam Episcopum Montisclarensem. Philadelphienseni, Ioannem Franciscum O' Hara, iam Episcopum Buffalensem. Goritiensem et Cradiscanum, Hyacinthum Ioannem Ambrosi, iam Episcopum Clodiensem. Acta PU Pp. XII 73 Bizyenum, Alexandrum Tokic, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Nicolai Dobreeic, Archiepiscopi Antibarensis. Sebastenum in Armenia, Alaphridum Arcturum Sinnott, iam Archiepiscopum Winnipegensem. Cabalensem, Ignatium Mobarak, iam Archiepiscopum Berytensem Maronitarum. Berytensem Maronitarum, Ignatium Ziade', iam Episcopum Aleppensem Maronitarum. Coadiutorem cum iure successionis, Excmi P. D. Philippi Servuli Desranleau, Archiepiscopi Sherbrookensis, nuper vita functi, Georgium Cabana, Archiepiscopum Anchialitanum, qui iam successit. Manaënsem, dioecesi in archidioecesim evecta, Albertum Gaudentium Ramos, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Natalensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Marcolinum de Souza Dantas, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Ilierapolitanum in Syria, Rosalvum Costa Rego, iam Episcopum Marcianensem. Preslavensem, Mauritium Baudoux, iam Episcopum Sancti Pauli in Alberta, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Arcturi Béliveau, Archiepiscopi Sancti Bonifacii. Nicomediensem, Paulum Bertoli, Delegatum Apostolicum in Turcarum Republica. Sanctae Severinae, Ioannem Dadone. Bononiensem, Iacobum Lercaro, iam Archiepiscopum Ravennatensem et Episcopum Cerviensem. Pompeiopolitanum in Cilicia, Raphaelem Ignatium Arias Blanco, iam Episcopum Sancti Christophori in Venezuela, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Lucae Gulielmi Castillo Hernández, Archiepiscopi Caracensis. Carpathiensem, Nicolaum Eugenium Navarro, iam Episcopum Usulensem. Odessitanum, Ioannem Baptistam Geisler, iam Episcopum Brixinensem, nuper vita functum. Laodicenum in Syria, Beniaminum Roland-Gosselin, iam Episcopum Siguitanum, nuper vita functum. 74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Pedachtoënum, Gregorium Hindié, iam Archiepiscopum Aleppensem Armenorum. Rhoinensem, Ioannem Landàzuri, Coadiutorem Emi P. D. Ioannis Gualberti S. R. E. Cardinalis Guevara, Archiepiscopi Limani. Ravennatensem et Episcopum Cerviensem, Aegidium Negrin. Proconnesium, Cornelium Sebastianum Cuccarono, iam Archiepiscopum Hydruntinum. Brysiensem, Iosephum Bartholomaeum Evangelisti, Coadiutorem Excmi P. D. Evangelistae Vanni, Archiepiscopi Agraensis. Aprensem, Antonium Gregorium Vuccino, iam Archiepiscopum Corcyrensem. Laodicenum in Syria, Paulum Bernier, Nuntium Apostolicum apud Respublicas Costaricensem et Panamensem. Taipehensem, noviter erecta archidioecesi, Iosephum Kuo. Monacensem et Frisingensem, Iosephum Wendel, iam Episcopum Spir en sem. Teresianum, dioecesi in archidioecesim evecta, Severinum Vieira de Melo, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Kansanopolitanum in Kansas, dioecesi in archidioecesim evecta, Eduardum Iosephum Hunkeler, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Anchialitanum,, Iacobum Vilanova et Meléndez, iam Episcopum Sanctae Annae. Neapolitanum, Marcellum Mimmi, iam Archiepiscopum Barensem. Sancti Iosephi in Costarica, Rubén Odio Herrera. HadrianopoUtanum in Haemimonto, Carolum Falcinelli, iam Episcopum Aesinum. Barensem, Henricum Nicodemo, iam Episcopum Miletensem. Novarcensem, Thomam Aloisium Boland, iam Episcopum Patersonensem. Mocissenum, Vigilium Fridericum Dalla Zuanna, iam Episcopum Carpen sem. Nicopolitanum in Epiro, Coelestinum Iosephum Damiano, Delegatum Apostolicum in Africa Meridionali. Madytensem, Iosephum Gawlina, iam Episcopum Mariammitanum. Acta PU Pp. XII 75 Aleppensem Armenorum, Aloisium Batanian, iam Archiepiscopum Gabulensem. Scythopolitanum*, Antonium Tani, iam Archiepiscopum Urbinatensem. EPISCOPOS Elatensem, Dominicum Tang. Czestochoviensem, Zdzislaum Golinski, iam Episcopum Hemeriensem. Theodosiopolitanum in Armenia, Antonium Baraniak, Auxiliarem Excmi P. D. Stephani Wyszyúski, Archiepiscopi Gnesnensis et Varsa viensis. Heracleensem Ponticum, Stephanum Bäuerlein, Auxiliarem Ecmi P . D . Antonii Aksamovic, Administatoris Apostolici dioecesis Sirmiensis. Berolinensem, Gulielmum Weskamm, iam Episcopum Rhandensem. Nuscanum, Guidonem Casullo. Dodgepolitanum, noviter erecta dioecesi, Ioannem Baptistam Franz. Ceucevensem, noviter erecta dioecesi, Aloisium Li Paiyu. Bencennensem, Loras Thomam Lane, Auxiliarem Excmi P. D. Henrici Patricii Rohlman, Archiepiscopi Dubuquensis. Seguntinum, Paulum Giirpide Beope. Atorensem, Ioannem de Vienne, iam Episcopum Tienzinensem. Faliscodunensem et Aquipendiensem, dioecesibus in personam unitis, Aloisium Boccadoro. lentaevensem, Alphonsum Tsung Huai-Mo. Sambalpurensem, noviter erecta dioecesi, Hermannum Westermann. Niciotanum, Ioannem Baptistam Tran Huu Due, Vicarium Apostoli cum de Vinh. A~berdonensem, Franciscum Walsh. Phyteanum, Iosephum Schoiswohl. Cernitzensem, Aemilium Eliam Verhille, Vicarium Apostolicum Arcis Rousset. Edistianensem, Petrum Iosephum Rivera Mejia, Auxiliarem Excmi P. D. Bernardi Botero Alvarez, Episcopi Sanctae Marthae. Novariensem, Gillam Vincentium Gremigni, iam Episcopum Teramensem et Hatriensem. 76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Mylasensem et Praelatum nullius Batanensem et Babuyanensem, Peregrinum De la Fuente. Jamnitenum, Thomam Asagoro Wakida, iam Episcopum Yokohamaénsem. Aegaeum, Gerardum Coderre, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Anastasii Forget, Episcopi Sancti Ioannis Quebecensis. Qaurianensem, Ernest um Aurelium Ghiglione, Vicarium Apostolicum Bengasinum. Hiltensem, Norbertum Forero et Garcia, Auxiliarem Excmi P. D. Raphaelis Afanador et Cadena, Episcopi Neo Pampilonensis. Druensem, Gulielmum Guy Van Zuylen, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Ludovici Iosephi Kerkhofs, Episcopi Leodiensis. Junellensem, noviter erecta dioecesi, Dermot O'Flanagan. Yakimensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Dougherty. Abaradirensem, Iosephum Fady, primum Vicarium Apostolicum Likuniensem. Syedrensem, Franciscum Xaverium Ñuño, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Ignatii Placencia et Moreira, Episcopi Zacate censis. Nagporensem, Eugenium Ludovicum Reginaldum D'Souza. Dibrugarhensem, noviter erecta dioecesi, Orestem Marengo. Kyotensem, noviter erecta dioecesi, Paulum Yoshiyuki Furuya. Abiddensem, Gulielmum Duschak, primum Vicarium Apostolicum Calapanensem. Sanctae Annae Pocatierensis, noviter erecta dioecesi, Brunonem Décrocher s. Cidramenum, Franciscum Miranda Vicente, Auxiliarem Emi P. D. Henrici S. R. E. Cardinalis Pia y Deniel, Archiepiscopi M e t a n i . Dorylaënsem, Henricum Dupont, Auxiliarem Emi P. D. Achillei S. R. E. Cardinalis Liénart, Episcopi Insulensis. Insulae Grandis, Ioannem Paschang. Neritonensem, Conrandum Ursi. ßegobricensem, Iosephum Pont Gol. Abydenum, Lancillottum Goody, Auxiliarem Exmi P. D. Raymundi Prendiville, Archiepiscopi Perthensis. Acta Pii Pp. XII 77 Eelenopolitanum in Palaestina, Matthiam Wehr, Coadiutorem cum iure successionis Exciiii P. D. Francisci Rodulphi Bornewasser, Archiepiscopi Episcopi Trevirensis, cui iam successit. Anastasiopolitanum, Theodoricum de Angelis, iam Episcopum Nucerinum Paganorum. Palmyrenum Melchitarum, Leonem Kilzi, riensem. iam Episcopum Caesa- Caesariensem, Athanasium EI Chaer. Rhandensem, Paulum Chevalier, Auxiliarem Excmi P. D. Georgii Francisci Xaverii M. G rente, Archiepiscopi Cenomanensis. Uelensem, Iosephum Ioachimum Gonçalves, Coadiutorem Excmi P. D. Aloisii Scortegagna, Episcopi Spiritus Sancti, iam vita functi. Aurelianensem, Robertum Picard de la Vacquerie, iam Episcopum Doarensem. Botrianensem, Ioannem Lesourd, primum Vicarium Apostolicum Nbunensem. Be Aguas Calientes, Salvatorem Quezada. Orurensem, Bertholdum Bûhl, iam Episcopum Cartennitanum. Cocliabambensem, Ioannem Tarcisium Senner, iam Episcopum Rusaditanum. Tliagastensem, Antonium Poma, Auxiliarem Excmi P. D. Dominici Menna, Episcopi Mantuani. Neocaesariensem in Syria, Marcellum Riopel, Auxiliarem Emi P. D. Clementis Aemilii S. R. E. Cardinalis Roques, Archiepiscopi Rhedonensis. Hipponensem, Gulielmum Bosetti, Auxiliarem Excmi P. D. Hyacinthi Tredici, Episcopi Brixiensis. Chomatitanum, Aloisium Carolum Borromeo, Auxiliarem Excmi P. D. Petri Calchi Novati, Episcopi Laudensis, iam vita functi. TagUlaranum, Emmanuelem Mascariñas, iam Episcopum Palensem. Palensem, Linum Gonzaga. Wollongongensem, noviter erecta dioecesi, Thomam Me Cabe, iam Episcopum Portus Piriensis. 78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Jonopolitanum, H über t um Iosephum Paulissen, iam Episcopum Kumasiensem. Dionysiensem, Carolum Celik. Yerbiamum, Petrum Ossola, iam Episcopum Montis Alti et Ripanum. Arethusium, Bonaventuram Jàuregui, Auxililarem Excmi P. D. Ioachimi García Benítez, Archiepiscopi Medellensis. Montis Alti et Ripanum, dioecesibus in personam unitis, Vincentium Radicioni. Chusirensem, Fridericum Rintelen, Auxiliarem Excmi P. D. Laurentii Jaeger, Archiepiscopi Paderbornensis. RaigarJvensem-Ambilcajmrensem, noviter erecta dioecesi, Anscharium Sevrin, iam Episcopum de Ranchi. Yijayavadanum, Ambrosium De Battista. Iennganensem, Pacificum Ly-Hsüante. Yokohamaënsem, Lucam Katsusaburo Arai. Bruzenum, Iosephum Pavlislc, Auxiliarem Excmi P. D. Victoris Buric, Episcopi Seniensis. Avensensem, Alaphridum Lanctôt, Vicarium Apostolicum de Bukoba. Febianensem, Laureanum Rugambwa, primum Vicarium Apostolicum de Kagera Inferiore . Spiritus Sancti, Iosephum Ioachimum Gonçalves, iam Episcopum Helensem. Citiensem, Blasium D'Agostino, Auxiliarem Excmi P. D. Oddonis Bernacchia, Episcopi Larinensis et Thermularum. Barbastrensem, Petrum Cantero Cuadrado. Cartennitanum, Andream Jacquemin, Coadiutorem Ecxmi P. Francisci Mariae Picaud, Episcopi Baiocensis. D. Ampuriensem et Templensem, Carolum Re, iam Episcopum Hadrunietinum. Laganitanum, Xaverium Geeraerts, Vicarium Apostolicum Constermanspolitanum. Stectorenum, Petrum Marinimi Arntz, Vicarium Apostolicum Bandungensem. Thapsitanum, xlntonium Torasso, primum Vicarium Apostolicum Florentiae. Acta Pii Pp. Burcensem, Mbnluensem. Patricium Winters, XII primum 79 Vicarium Apostolicum Cnossianum, Georgium Leonem Landry, iam Episcopum Hearstensem. Bismarckiensem, Lambertum Hoch. Gordenum, Henricum Baaken, Auxiliarem Excmi P. D. Michaelis Keller, Episcopi Monasteriensis. Clodiensem, Ioannem Baptistam Piasentini, iam Episcopum Anagninum. Hieracensem, Pacificum Aloisium Mariam Perantoni. Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Antonii Iosephi dos Santos, Episcopi Assisensis, Iosephum Lazzarum Neves, Episcopum Abaritanum. Sancti Fiori, Franciscum Marty. Doarensem, Alexandrum Moscicki, Auxiliarem Excmi P, D. Ceslai Falkowski, Episcopi Lomzensis. Buffalensem, Iosephum Aloisium Burke, iam Episcopum Vitensem. Rhasensem, Thomam Gorman, iam Episcopum Renensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iosephi Patricii Lynch, Episcopi Dallasensis. Minensem, Iosephum Me Shea, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Francisci 0'Hara, Archiepiscopi Philadelphiensis. Teramensem et Atriensem, Stanislaum Hamilcarem Battiste Iii, iam Episcopum Soanensem-Pitilianensem. Nolanum, Adulphum Binni. Hemceuvensem, Iosephum Wan Tsu-Chang. Carrianensem, Aloisium Bigiurumvvami, primum Vicarium Apostolicum Nyndoënsem. Astypalaeensem, Jesseltonensem. Iacobum Buis, primum Vicarium Apostolicum Cnidiensem, Ioannem Vos, primum Vicarium Apostolicum Kuchingensem. Muranum, Matthaeum Guidonem Sperandeo, iam Episcopum Samiensem. 80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Baparensem, Xaverium Michaelem Ariz Huarte, Coadiutorem cum iure successionis Excmi V.T). Iosephi Garcia Grain, Vicarii Apostolici Portus Maldonadi. Adrasenum, Matthaeum Garkovic. Eadrumetinum, Georgium Manrique, Auxiliarem Excmi P. D. Abelis Isidori Antezana et Rojas, Archiepiscopi Pacensis in Bolivia. Andriensem, Aloisium Pirelli. Saskatoonensem, Franciscum Iosephum Klein. Thibaritanum, Leonellum Audet, Auxiliarem Excmi P. D. Mauritii R o j , Archiepiscopi Quebecensis. Salditanum, Helderium Cámara, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii. Coadiutorem cum iure successionis, Excmi P. D. Iosephi Eduardi Me Carty, Episcopi Portlandensis, Danielem Feeney, Episcopum Sitensem. Montisclarensem, Aloisium Victorem Sartori. Bacolodensem, Emmanuelem Yap, iam Episcopum Capicensem. Capicensem, Iosephum Frondosa. Attudensem, Gulielmum Escobar Vêlez, Auxiliarem Excmi P. D. Aloisii Andrade Valderrama, Episcopi Antioquiensis. Cuemavaeensem, Sergium Méndez Arceo. Rivi Nigri, Aloisium Mousinho, iam Episcopum Cajazeirasensem. Portus Piriensis, Bryan Gallagher. Amaurensem, Stephanum Loosdregt, primum Vicarium Apostolicum Vient ianensem. Castabalensem, Iosephum Gabrielem Mariam Tissot, primum Vicarium Apostolicum Berberatensem. Carcassonensem, Petrum Mariam Puech, iam Episcopum Dolichenum Vitensem, Franciscum Oroczo Lonielin, Auxiliarem Excmi P. D. Aloisii Martínez, Archiepiscopi Mexicani. De Chittagong, Raimundum Larose. Jalpaiguriensem, noviter erecta dioecesi, Ambrosium Galbiati. (xunelensem, Ioannem Iosephum Boardman, Auxiliarem Excmi P. D. Thomae Edmundi Molloy, Archiepiscopi-Episcopi Bruklyniensis. Acta Pii Pp. XII 81 * Severianensem, Gabrielem Bukatko. Hermianensem, Iosephum Villalón Mercado, Auxiliarem Excmi P. D. Aloisii Martínez, Archiepiscopi Mexicani. Siguitanum, Beniaminum Roland-Gosselin, iam Episcopum Versaliensem, iam vita functum. Aezanitanum, Fridericum Emanuel, iam Episcopum Castri Maris. Monopolitanum, Carolum Ferrari. Helensem et Praelatum nullius de Rio Branco, noviter erecta praelatura, Iosephum Nepote-Fus. Photicensem et Praelatum nullius Tefensem, noviter erecta praelatura, Ioachimum de Lange. Ceaensem et Praelatum nullius Solimoes superioris, noviter erecta praelatura, Wenceslaum Nazarenum Ponti, iam vita functum. Philadelphiensem in Arabia, Michaelem Fontevecchia, iam Episcopum Aquinatensem, Soranum et Pontiscurvi. Sanctae Rosae de Copan, Carolum Aloisium Geromini. Brixinensem, Iosephum Gargitter. Sancti Christophori in Venezuela, Alexandrum Fernández-Feo Tinoco. Nucerinum Paganorum, Fortunatum Zoppas. Zipaquirensem, noviter erecta dioecesi, Tullium Botero Salazar, iam Episcopum Maridensem. Coadiutorem cum iure successionis, Excmi P. D. Fortunati Chirichigno, Episcopi Piurensis, nuper vita functi, Fridericum Pérez Silva, Episcopum Carystensem, qui iam successit. Soanensem-Pitilianensem, retento titulo archiepiscopali ad personam, Pacificum lulium Vanni, iam Archiepiscopum Singanensem. Huajuapamensem, Caelestinum Fernández et Fernández, iam Episcopum Bindaeum. Arcis Gulielmi, noviter erecta dioecesi, Eduardum Quintinum Jennings, iam Episcopum Kamloopsensem. Kumasiensem, Andream Van den Bronk, iam Episcopum Tentyritanum. Legaspiensem, Flavianum Ariola. Indorensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Simons. 6 - ACTA, vol. XX, n. 2. — 16-2-1953. 82 Acta Apostolicae isedis - Commentarium Officiale Attanasensem, Laurentium Hardman, primum Vicarium Apostolicum Zombaënsem. Aeheloium, Aemilium Durrheimer, primum Vicarium Apostolicum de Katiola. Peoriensem, Gulielmum Cousins, iam Episcopum Formensem. Renensem, Robertum Dwyer. (ruaxupensem, Ioannem dal Monte, iam Episcopum Agbiensem. Thennesiensem, Aloisium Rodríguez, Auxiliarem Excmi P. D. Augustini Arce, Episcopi Sanctae Crucis de Sierra. Hearstensem, Aloisium Lévesque. Caicoënsem, Iosephum Adelinum Dantas. Qurzensem, Felicem Honoratum Verdet, Auxiliarem Excmi P. D. Pauli Réniond, Archiepiscopi Episcopi Nicensis. Polybotensem, Thomam YVilczynski, Auxiliarem Excmi P. D. Petri Kalwa, Episcopi Lublinensis. Sancti Pauli in Alberta, Aloisium Philippum Lussier. Coccinensem, Alexandrum Edezhat. Aleppeyensem, noviter erecta dioecesi, Michaelem Arattukulam. Catulensem, Leonem Paulum Seitz, Vicarium Apostolicum de Kontum. Legiensem, Gulielmum Van Rester, Vicarium Apostolicum Basankusuensem. Eutymensem, Gulielmum Motulese, Auxiliarem Excmi P. D. Fer di nandi Bernardi, Archiepiscopi Tarentini. Bindaeum, Eugenium Seiterich, Auxiliarem Excmi P. D. Vendelini Rauch, Archiepiscopi Friburgensis. Caliensem, Benedictum Zorzi, iam Episcopum Ilheosensem. M ardane n sem, Petrum Brot, Auxiliarem Excmi P. D. Mauritii Fel tin, Archiepiscopi Parisiensis. Tremitìi u dum, Regina! d um Duprat, iam Episcopum Princip. Alberti. Fr in cip. Alberti, Leonem Biais. Maridensem, Leonem Richardum Smith, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Aloisii Burke, Episcopi ß uff alen sis. Acta Pii Pp. XII 83 TAviensem, Franciscum Köning, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Michaelis Memelauer, Episcopi Sancti Hippolyti. Gisipensem, Basilium Salvatorem Theodorum Peres, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Vietoris Rosarii Fernandes, Episcopi Mangalorensis. Philadelphenum minorem, Leonardum Fey, Auxiliarem Excmi P. I). Cleti Loayza Gumiel, Episcopi Potosiensis in Bolivia. Sorsogonensem, noviter erecta dioecesi, Theopistum Alberto et Valderrama. Bennefensem, Prosperum Dodds, primum Vicarium Apostolicum de Ziguingor. Portugallensem, Antonium Ferreira Gómez, iam Episcopum Portalegrensem. Agbiensem, Alphonsum Zaplana Bellizza, Auxiliarem Excmi P. D. Aurelii Macedonii Guerrero, Archiepiscopi Truxillensis. Cepliasenum, Michaelem Medina et Medina, Auxiliarem Excmi P. D. Iulii Caicedo, Episcopi Caliensis. Uthinensem, Iosephum Mariam Cavaliere, Auxiliarem Excmi P. D. Alphridi Viola, Episcopi Saltensis in Uruguay, Gandidae Gasae, Iosephum Me Gee. Bassianensem, Gualterium Kampe, Auxiliarem Excmi P. D. Gulielmi Kempf, Episcopi Limburgensis. Viglevwiemem, Aloisium Barbero. Omoitanum, Iacobum Navagh, Auxiliarem Excmi P. D. Vincentii Stanislai Water s, Episcopi Raleighiensis. Brugensem, Aemilium De Smedt, iam Episcopum Elusanum. Sedunesem, Nestorem Adam. Ru sadifmi um, Iosephum Howard Hodges, Auxiliarem Excmi P. D. Petri Leonis Ireton, Episcopi Richmondiensis. Valentinensem, Iosephum Urtasun. Geritanum, Hyaeinthum Argaya et Goicoechea, Auxiliarem Excmi P. D. Marcellini Olaechea et Loizaga, Archiepiscopi Valentini. Caeciritanum, Raymundum Masnon et Boixeda, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Perei Io et Pou, Episcopi Vicensis. 84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Tabudensem, Antonium Añoveros Ataún, Auxiliarem Excmi P. D. Angeli Herrera et Oria, Episcopi Malacitani. Kamloopsensem, Michaelem Alphonsum Harrington. Aearassensem, Paulum Schoenmaeckers, Auxiliarem Emi P. D. Iosephi Ernesti S. B. E. Cardinalis van Boey, Archiepiscopi Mechliniensis. Usulensem, Iosephum Carraro, Auxiliarem Excmi P. D. Antonii Mantiero, Episcopi Tarvisini. Auriensem, Angelum Temiño Saiz. Elusanum, Iosephum Basilium Roper, iam Episcopum Toowoombaënsem. Antaradiensem, Benedictum Varghese, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Georgii Thomae Panickerveetil, Archiepiscopi Trivandrensis Syrorum Malankarensium. Pionitatum, Abilium Dei Campo Barcena, Auxiliarem Excmi P. D. Fidelis García et Martínez, Episcopi Calaguritani et Calceatensis. Astensem, Iacobum Cannonerò, iam Episcopum Messeniensem. Laudensem, Tarcisium Vincentium Benedetti, iam Episcopum Jerichuntinum. Medelitanum, Fulvium Tessa r oli, iam Episcopum Signinum. Ancusensem, Bonaventuram Porta, iam Episcopum Pisaurensem. Cremonensem, Danium Bolognini, iam Episcopum Sidoniensem. Bitensem, Thomam Iosephum Danehy. Cyparissiensem, Iosephum Bowers, Auxiliarem Excmi P. D. Adulphi JSToser, Episcopi Accraënsis. Ceryniensem, Iosephum Zimmermann, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Freundorf er, Episcopi Augu stani Vindelicorum. R e lenopoli tannm in Palaestina, Ioannem Hackett, Auxiliarem Excmi P. D. Henrici O' Brien, Episcopi Hartfortiensis. Liberae U rois et Boënsem, Thomam Brosnahan. Leribensem, noviter erecta dioecesi, Emmanuelem Mabathoana. Sapporensem, noviter erecta dioecesi, Benedictum Tomizawa. Prusensem, Gregorium Eliam Olazar Muruaga, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Athanasii Coelestini Jauregui y Goiri, Vicarii Apostolici de S. Gabriele a Virgine Perdolente de Marañon. Acta PU Pp. XII 86 Acalissensem, Dominicum da Apresentaçâo Fernandes, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Evangelistae De Lima Vidal, Archiepiscopi Episcopi Aveirensis. Demetracensem. Franciscum Arcturum Carvalho, Auxiliarem Excmi P. D. Ludovici Mathias, Archiepiscopi Madraspatani et Meliaporensis. Armeniensem, noviter erecta dioecesi, Jesum Martínez Vargas, iam Episcopum Aulonitanum. Pereiranum, noviter erecta dioecesi, Balthassarem Alvarez Restrepo, iam Episcopum Amyzonensem. Bumanguensem, noviter erecta dioecesi, Hannibalem Muñoz Duque, iam Episcopum Succursensem et Sancti Aegidii. Palmiranum, noviter erecta dioecesi, Jesum Antonium Castro Becerra, iam Episcopum Barranquillensem. Badiensem, Ruben Isaza Restrepo, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Ignatii López, Archiepiscopi Carthaginensis in Columbia. Messeniensem, Franciscum Rendeiro, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Marcellini Antonii Mariae Franco, Episcopi Pharaonensis. Spirensem, Isidorum Emanuel. Fidentinum, Paulum Rota, iam Episcopum Memphitanum. Pisaurensem, Aloisium Carolum Borromeo, iam Episcopum Chômatitanum. Portale gr ensem, Augustinum De Moura. Zaparenum, Ernestum Corripio Ahumada, Auxiliarem Excmi P. D. Seraphini Mariae Armora et González, Episcopi Tamaulipani. Carpensem, Arthemium Prati. Signinum et Auxiliarem Emi P. D. Benedicti S. R. E. Cardinalis Aloisi Masella, Episcopi Praenestini, Petrum Severi, iam Episcopum Germensem in Galatia. Aesinum, Ioannem Baptistam Pardini. ABBATES (( NULLIUS )) Novae Nursiae, Gregorium Gomez. Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Simonis Laurentii Salvi, Episcopi Diocaesariensis in Palaestina et Abbatis nullius Sublacensis, Aegidium Gavazzi. Montis Virginis, Ludovicum Anselmum Tranfaglia. 86 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Denique Beatissimus Pater ratam se habuisse dixit electionem canonice factam in Synodo Episcoporum Chaldaeorum R. P. Zaya Dachtou ad Ecclesiam metropolitanam Urmiensem et ad Ecclesiam cathedralem Salmasiensem ; pariterque se confirmasse electionem canonice factam in Synodo Episcoporum Syrorum Excmi P. D. Iulii Georgii Kandela ad Ecclesiam titularem episcopalem Oeplmsenam eiusdemque translationem canonice peractam in Synodo Episcoporum Syrorum ad Ecclesiam archiepiscopalem Mausiliensem Syrorum. V - POSTULATIO PALLIORUM Deinde personaliter institerunt pro Pallio Antistites Ecclesiarum Metropolitanarum : Goritiensis et Gradiscanae, Ravemmtensis, Hydruntinae (per successionem), Barensis, necnon Ecclesiae Archiepiscopalis Catanensis (per successionem). Per Procuratores vero postulatio Pallii facta est pro Ecclesiis Metropolitanis : Sancti Andreae et Edimburgensis Seattlensi (per elevationem sedis), Novae Segobiae (per elevationem sedis), Cacerensi (per elevationem sedis), Iarensi (per elevationem sedis), Cagayana (per elevationem sedis), Verae Crucis (per elevationem sedis), Soeiiiienensi, Montis Re galis (per successionem), Sancti Ludovici in Maragnano, Sucrensi, Olindensi et Recifensi, Philadelphiensi, Managuensi (per successionem), Monterrejensi (per successionem), Manaënsi (per elevationem sedis), Natalensi (per elevationem sedis), Sherbroolcensi (per successionem), Tai pehensi (noviter erecta), Teresiana (per elevationem sedis), Kansanapolitana in Kansas (per elevationem sedis), Sancti Iosephi in Costarica, Novarcensi, Cameracensi (per successionem). Item pro Ecclesiis Archiepiscopalibus : Sanctae Severinae et Wiwnipegensi (per successionem). II CONSISTORIUM PUBLICUM Feria V, die xv Ianuarii mensis anno MCMLIII, in Basilica Vaticana, Consistorium pubblicum fuit, in quo Sanctissimus D. N. Pius Pp. XII sollemniter imposuit Galerum rubrum Pontificalem Emis et Revmis DD. Cardinalibus : CELSO COSTANTINI, AUGUSTO ALVARO DA SILVA, VALERIO VALERI, FRANCISCO BORGONGINI DUCA, MAURITIO FELTIN, Acta Pii Pp. XU 87 MARCELLO MIMMI, CAROLO MARIAE DE LA TORRE, GEORGIO FRANCISCO XAVERIO MARIAE GRENTE, IOSEPHO SIRI, IOANNI D'ALTON, IACOBO FRANCISCO Me INTTRE, IACOBO LERCARO, PAULO AEMILIO LÉGER, CHRYSANTHO LUQUE, VALERIANO GRACIAS, IOSEPHO WENDEL, ALFREDO OTTAVIANI. Interim per Advocatum Sacri Consistorii, Camillum CorsanegOj peroratio fiebat Causae Servi Dei Iosephi Toniolo. III CONSISTORIUM SECRETUM I - CLATJSIO ORIS ET PROVISIO ECCLESIARUM Publico peracto Consistorio, in consueta aula superiori Palatii Apostolici Vaticani habitum est Consistorium secretum, in quo, Beatissimus Pater, postquam supradictis novis Cardinalibus, ut de more, os clausisset, sequentem proposuit Ecclesiam : Patriarchali Ecclesiae Venetiarum praefecit Emum P. D. Angelum Iosephum S. R. E. Cardinalem Roncalli. Insuper alium per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatum Sacrorum Antistitem publicavit, videlicet : Archiepiscopum Urbinatensem, Anacletum Cazzaniga. II - ORIS APERITIO ET TITULORUM ASSIGNATIO Post haec Beatissimus Pater os aperuit novensilibus Cardinalibus, ut Consistoriis, Congregationibus aliisve functionibus cardinalitiis suas valeant proferre sententias, eisque tradidit anulos singulisque assignavit : Titulum SS. Nerei et Achillei. AUGUSTO ALVARO DA SILVA, Titulum Sancti Angeli in Foro Piscario (diaconia, pro hac vice, in Titulum evecta). VALERIO VALERI, Titulum S. Silvestri in Capite. FRANCISCO BORGONGINI DUCA, Titulum S. Mariae in V alliccila. MAURITIO FELTIN, Titulum S. Mariae de Pace. CELSO COSTANTINI, 88 Acta- Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Titulum S. Callixti. Titulum S. Mariae in A quiro {diaconia, pro hac vice, in Titulum evecta). GEORGIO FRANCISCO XAVERIO MARIAE G RENTE, Titulum S. Bernardi ad Thermas. IOSEPHO SIRI, Titulum S. Mariae de Victoria. IOANNI D'ALTON, Titulum S. Agathae (diaconia, pro hac vice, in Titulum evecta). IACOBO FRANCISCO Me I n t í r e , Titulum S. Anastasias. IACOBO LERCARO, Titulum S. Mariae in Transpontina. PAULO AEMILIO LÉGER, Titulum S. Mariae Angelorum in Thermis. CHRYSANTHO LUQUE, Titulum SS. Cosmae et Damiani (diaconia, pro hac vice, in Titulum evecta). VALERIANO GRACIAS, Titulum S. Mariae in Via Lata (diaconia, pro hac vice, in Titulum evecta). I o s e p h o W e n d e l , Titulum S. Mariae Novae. ALFREDO OTTAVIANI, Diaconiam S. Mariae in Domnica. MARCELLO MIMMI, CAROLO MARIAE DE LA T o r r e , III - POSTULATIO PALLIORUM Deinde Revmus D. Cardinalis Piazza, nomine Revmi D. Cardinalis Roncalli, postulavit Pallium pro Patriarchali Ecclesia Venetiarum ; Revmus D. Cardinalis Mimmi pro Metropolitana Ecclesia Neapolitana; Revmus D. Cardinalis Lercaro pro Metropolitana Ecclesia Bononiensi; Revmus D. Cardinalis Wendel pro Metropolitanis Ecclesiis unitis Monacensi et Frisingensi. Per procuratorem vero postulatio facta est pro Ecclesia Metropolitana JJrbinatensi. CONSTITUTIO SPIRITUS APOSTOLICA SANCTI CANONICORUM COLLEGIUM IN CATHEDRALI TEMPLO DIOECESIS SPIRITUS SANCTI ERIGITUR ET CONSTITUITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quantae et semper fuerit et sit curae Apostolicae Sedi « domus Dei » decorem augere omnibus est tam compertum ut argumentatione non habeat opus. Quam ob rem, cum Canonicorum Collegia, praeter quam quod in Ecclesiarum regimine consilio sunt praesto Episcopis, sacrarum etiam Acta Pii Pp. XII 89 caerimoniarum splendori in principe suae cuiusque dioecesis templo dent operam, eadem condere et constituere, quotiescumque per rerum temporumque adiuncta licet, Nobis non laetum non contingere potest. Quapropter, de consilio venerabilis Fratris Nostri S. R. E. Cardinalis S. Congregationis Consistorialis a Secretis, auditaque sententia venerabilis Fratris Caroli Chiari o, Archiepiscopi titulo Amideni et in Brasiliana Republica Nuntii Apostolici, postulationi libenter concedendum putamus venerabilis Fratris Iosephi Ioachimi Gonealves, Episcopi Spiritus Sancti, qui a Nobis expostulavit ut cathedrale suum templum, ad iuris normam, Canonicorum instruentur Collegio. Suprema igitur auctoritate Nostra eorum omnium, quorum intersit vel qui sua interesse quovis modo arbitrentur, consensum supplentes, in cathedrali templo dioecesis Spiritus Sancti Canonicorum Collegium erigimus et constituimus, duabus constans Dignitatibus, nempe Decano et Praeposito atque octo Canonicis, quorum alteri munus Theologi, alteri vero Praefecti admissis paenitentium expiandis ad iuris normam concredimus. Dignitatum et canonicatuum assignatio, etiamsi primum concedantur, ad normam iuris communis facienda est. Donec vero hi Canonicatus congruo beneficio augeri nequant, facultatem facimus ut iis etiam sacerdotibus dari possint, qui alio etiam beneficio sint praediti, etsi cum christianorum homi num curatione coniuncto. Indulgemus praeterea ut divino officio, choralibus ritibus faciendo, Canonici dioecesis Spiritus Sancti teneantur diebus tantum Nativitatis Domini Nostri Iesu Christi, Paschatis, Pen tecostes, Augusti Sacramenti, dominico die a Palmis, tribus postremis diebus Maioris Hebdomadae, ac quattuor diebus quibus Deipara Virgo Maria praecipue colitur : vel uti cuiusvis labis ab origine expers, vel uti coelo recepta, vel vulgato nomine « de Penha », uti Patrona dioecesis, vel denique titulo « Auxilii Christianorum », quo cathedrale templum insignitum est. Cum autem deceat ut qui in Episcopi senatum et consilium asciscuntur quibusdam insignibus et privilegiis condecorentur, statuimus ut Dignitates et Canonici in capitularibus caerimoniis et intra fines tantum suae dioecesis nigram induant talarem vestem, fimbriis ornatam violaceis, se zona serica eiusdem violacei coloris circumdent, rocheto praeterea amiciantur, quod manicas habeat coccineo colore radiantes nec non mozeta e serico villoso nigro cum fimbriis coccineis, atque cappa pellibus albi coloris opportuno tempore exornentur ; caligas denique viola tinctas induant. Volumus insuper ut capitulares constitutiones ad iuris tramitem et iuxta ea quae supra a Nobis statuta sunt quam primum condantur ; quas ab Episcopo probatas, a Dignitatibus et Canonicis accipi et religiose servari iubemus. Quoad cetera omnia quae 90 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ad Canonicorum Collegium attinent, officia scilicet, munera, iura et privilegia, diligenter serventur normae iuris communis ; ac propterea, Collegio erecto et constituto, dioecesani Consultores, suo munere perfuncti, finem capiant. Haec omnia a Nobis disposita et constituta, vel venerabilis, quem supra memoravimus, Frater Carolus Chiarlo, Archiepiscopus titulo Amidenus et in Brasiliana Republica Apostolicus Nuntius, exsequenda curabit, cui propterea omnes necessarias et opportunas ad id facultates facimus, alii etiam cuivis viro, si opus fuerit, subdelegandas, in ecclesiastica dignitate constituto ; vel ille curabit, qui eo tempore, quo actus exsecutioni mandabitur, Brasilianae Nuntiaturae praeerit; cui venerabili Fratri onus iniungimus peractae exsecutionis acta conficiendi eorumque fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum transmittendi. Has Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque plenos et integros effectus obtinere volumus atque ea quae his Litteris praecipiuntur ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter servari. Si quid contra ea quae a Nobis statuta sunt, a quolibet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter, contigerit attentari, id prorsus irritum et inane erit, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus per praesentes derogamus. Harum vero Litterarum exemplis vel locis, etiamsi impressis, manu tamen alicuius publici tabellionis subscriptis et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce Litteris tribueretur ostensis. Nemini denique iis, quae per Nostras has Litteras statuta sunt, obniti liceat. Quod si quis id attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit mot u rum. Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die duodetricesimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro iS. R. E. Cancellario E. Card. TI S S ERANT S. Collegii Decanus Fr. A. I. Card. PIAZZA S. C. Consistorialis a Secretis Albertus Serafini, Proton. Apost. Iosephus Caprio, Proton. Apost. IiOCO ¡33 Plumbi Reg. in Cano. Ap., vol. LXXXIV - n. 8ß. Acta Pii Pp. XII 91 EPISTULAE I AD EMUM P. D. PETRUM TIT. SANCTAE MARIAE TRANS TIBERIM S. R. E. PRESB. CARDINALEM SEGURA Y SAENZ, ARCHIEPISCOPUM HISPALENSEM, QUINA LUSTRA A SUSCEPTA SACRA PURPURA IMPLENTEM. PIUS P P . XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem — Quinto ac vicesimo exeunte anno, postquam Decessor Noster ven. mem. Pius XI ad amplissimum Ecclesiae Senatum te cooptavit, iucunda sane praebetur Nobis opportunitas Nostra auctoritate adaugendi tuam tuorumque fidelium laetitiam ac fausti eventi celebrationem bonis secundisque ominibus prosequendi. Quapropter tibi, Dilecte Fili Noster, de proxima celebratione ex animo gratulamur, simulque impensa prece Deum exoramus, ut te tuosque fideles supernis donis solaciisque ditare benigne velit. Quo autem sollemnia proxima utiliora populo christiano evadant, tibi libenter potestatem facimus, ut, die constituta, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus Nostro nomine Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium interea munerum conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, cunctoque clero et populo tuae vigilantiae tradito, amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die vi mensis Decembris, anno MDCCCCLII, Pontificatus Nostri quarto decimo. PIUS P P . XII II AD EMUM P. D. NORMANNUM THOMAM TIT. SANCTORUM QUATTUOR CORONATORUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM GILR0Y, ARCHIEPISCOPUM SYDNEYENSEM, QUEM LEGATUM MITTIT AD PRIMUM CONCILIUM PLENARIUM EX UNIVERSO INSULARUM PHILIPPINARUM EPISCOPATU CELEBRANDUM. PIUS P P . XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Peculiari animi delectatione accepimus, universum Insularum Philippinarum Episcopatum concordi voluntate decrevisse ut, ineunte proximo anno, 92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale primum Concilium Plenarium concelebratur. Quae enim statuta sunt in Concilio Provinciali Manilensi, anno MCMVII ante Iuris Canonici Codicis promulgationem habito, neque insigni Hierarchiae episcopalis in illis insulis incremento amplius respondent, neque omnino congruunt cum novis conditionibus, quae illic exstant, postquam, recenti bello exacto, peramplum Philippinarum Insularum archipelagus Respublica sui iuris factum est. Quapropter proximum Concilium Plenarium ad religiosam ac moralem vitam christiani populi renovandam magni ponderis maximaeque erit utilitatis. Quod sane momentum colligitur ex ipsis quoque argumentis, quae in sollemnibus coetibus erunt pertractanda : Christifidelium in primis fovenda religio rectique mores perficiendi, sacrorum administrorum sanctitudo atque animarum cura in dies provehenda, cathechetica institutio in singulis paroeciis inque publicis privatisque scholis incensiore studio peragenda, Curiae episcopales et officia administrationis dioecesana aptiore ratione moderanda, taxae statutae occasione ministrationis Sacramentorum vel Sacramentalium ad normas canonicas reformandae, decor sacrarum aedium legumque liturgicarum observatio atque ecclesiasticarum vocationum opus alumnorumque Seminariorum educatio et institutio omni industria opeque accuranda, sacra quoque praedicatio et incrementa Actionis Catholicae sedulo promovenda. Denique diligenter perpendenda sunt, quod ad exsecutionem attinet, Statuta recenter a Sacra Congregatione Consistoriali approbata de annuis Episcoporum Conventibus, quos vocant Catholic Weifare Organization, decretum eiusdem Sacri Consilii, quo Vicariatus Castrensis in Insulis Philippinis erigitur, et maior sollicitiorque defensio fidei catholicae integritatis morumque catholicorum adversus conatus in dies crebriores dissidentium, qui Agiipay nuncupantur. Haec sunt profecto capita summa, quae Nos Praesulibus aliisque in Concilium conventuris excutienda proponimus. Quo itaque congressioni isti episcoporum plenariae ad Codicis Iuris Canonici praescriptum Nosmet Ipsi praeesse possimus, te, Dilecte Fili Noster, qui, Romanae purpurae splendore nitens, perillustrem sedem Sydneyensem regis, Legatum Nostrum a Latere hisce Litteris eligimus ac renuntiamus, ut, Nostram gerens personam, primum Concilium plenarium ex universo Insularum Philippinarum episcopatu nomine Nostro Nostraque auctoritate rite convoces eiusque sollemnibus coetibus praesideas. Interea omnium bonorum Largitorem instanti prece exoramus, ut mentes animosque eorum, qui in Manilensem civitatem convenient, superna luce gratiaque moderetur, piaque incepta ac studia ad felicem exitum perducat. Cuius quidem caelestis auxilii in auspicium inque peculiaria Nostrae caritatis pignus, Apostoli- Acta Pii Pp. XII 93 eam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, Insularum Philippinarum Praesulibus eorumque gregibus peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die VIII mensis Decembris, in festo Immaculatae Conceptionis B. Mariae Virginis, anno MDCCCCIII, Pontificatus Nostri quarto decimo. PIUS P P . XII III AD BXCMUM P. D. GILLAM VINCENTIUM GREMIGNI, EPISCOPUM NOVARIENSEM, OCTAVO VERTENTE SAECULO EX QUO PETRUS LOMBARDUS QUATTUOR SENTENTIARUM LIBROS IN LUCEM EDIDIT. PIUS P P . XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Rem memoratu dignam vos celebrat uros esse, cum ex tuis, tum ex istius municipii moderatoris litteris, ad Nos humaniter datis, didicimus : octavum circiter exactum saeculum, ex quo Petrus Lombardus « vir magnae scientiae et super Parisienses doctores admirabilis » (Robertus de Monte, Chronica, apud Mon. Germ. hist. ss, t. VI, p. 509/35) quattuor Sententiarum Libros in lucem edidit. Is profecto vobis gloriae ac decori est, sive in urbe ista, sive (( in territorio Novariensi » (Ricobaldus Ferrariensis, Hist. Imperatorum, apud Script. Rer. Ita!., t. IX, p. 124) natus est ; nam saeculo x i i , cum theologicae disciplinae ob singulares nonullorum opinationes per vias transgrederentur, quae in gravia discrimina eas inducere possent, ad severa ille studia Divinarum Litterarum — in quibus peculiari luce praesertim refulgent Psalmorum ac Pauli Apostoli epistularum commentationes — ad Sanctorum Patrum atque ad Ecclesiae doctrinae se totum convertens, veritates divinitus traditas novo lumine collustravit, easque diligenter elucubrando ad quamdam summam redegit, quae sui ingenii monumentum exstat omnibus utilissimum. Ac non modo sacrarum disciplinarum splendore enituit, sed christianae etiam virtutis luminibus, ita quidem ut, Episcopali dignitate auctus, ad illustrem Parisiorum dioecesim moderandam destinatus fuerit. Peculiari autem modo animi demissione christianaque humilitate — etsi in omnium aestimatione erat — praestabat ; quamobrem, cum tanti momenti tantaeque gravitatis opus, hoc est Sententiarum Libros quattuor, inchoavit, hisce verbis proaemiatus est, quae Dantes Aligherius in suo poèmate designat 94 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale (Par., X, 106-108) : « Cupientes aliquid de penuria ac tenuitate nostra cum paupercula in gazophylacium Domini mittere (Cf. L u c , XXI, 2; M a r c , XII, 42-43), ardua scandere, opus ultra vires nostras agere praesumpsimus... Delectat nos veritas pollicentis, sed terret immensitas laboris ; desiderium hortatur proiiciendi, sed dehortatur infirmitas deficiendi, quam vincit zelus domus Dei » (Prolog. Lib. Sententiarum, sec edit., ad Claras Aquas prope Florentiam, ex Typ. Coll. S. Bonav.). Ac parce prudenterque philosophando, contra eos peculiari modo se scribere fatetur, quos « elatiores ac gárrulos ratiocinatores » appellat ; qui quidem « non rationi voluntatem subiciunt, nec doctrinae studium impendunt, sed his, quae somniarunt, sapientiae verba coaptare nitun tur, non veri, sed placiti rationem sectantes... ad fabulas convertentes auditum » (Ibidem). Haud miramur igitur si hoc opus, difficultatibus non paucis facile superatis, quae a nonnullis, vixdum editum fuit, eidem obiciebantur, in publicis Athenaeis magno cum laudis praeconio ii fere omnes interpretati sunt, qui, ut Albertus Magnus, ut Bonaventura, ut Thomas Aquinas, sacrae tradendae doctrinae fuere principes. Petrus enim Lombardus multum profecto contulit, cum ad solida christianae veritatis proponenda illustrandaque fundamenta, quibus eadem innitatur oportet, tum ad illorum philosophorum sententiarum cursui, qui per pronum errorum iter prülabantur, firma opponenda repagula. Quapropter, dum hodie quoque id, quod christianae doctrinae, culturae, humanitatisque veluti sacrum patrimonium est a maioribus traditum, a quibusdam vel oblitteratur, vel in omne genus insidias adducitur, dignum omnino est summeque opportunum has glorias non modo mente repetere, sed publice etiam recolere in suaque luce collocare, ut omnibus exemplo sint. Initum igitur a vobis consilium summopere dilaudamus ; iisque omnibus, qui ad rem conferent, vel saecularibus hisce celebrationibus intererunt, imprimisque tibi, Venerabilis Prater, istiusque municipii moderatori, paternae benevolentiae Nostrae testem ac caelestium munerum auspicem, Apostolicam Benedictionem libentissime in Domino impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die x v mensis Decembris, anno MCMLH, Pontificatus Nostis quarto decimo. PIUS P P . XII Acta PU Pp. XII 95 IV AD EMUM P. D. MAURITIUM TIT. SANCTAE MARIAE DE PACE S. R. E. PRESB. CARDINALEM FELTIN, ARCHIEPISCOPUM PARISIENSEM, QUINQUE EPISCOPATUS LUSTRA CELEBRATURUM. PIUS P P . XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Duplicem profecto faustitatem tuam fideles tibi commissi, clero quidem suadente, in nobilissima sede Parisiensi summa gestiunt concelebrare laetitia, et susceptam nuperrime Romanam purpuram, qua te exornare voluimus, et quinque episcopatus lustra proxime peragenda. Utriusque sane eventus celebratio tibi exstabit .iucundissima, quum praeclarum sit documentum amoris et venerationis, quibus grex iste tibi suaviter devincitur. Semper enim, ubicumque pastorale officium exercuisti, primo in dioecesi Trecensi, deinde in ecclesiis metropolitanis Senonensi et Burdigalensi, denique Parisiis, in urbe Gallorum capite, ingentes doctrinae caritatisque tuae thesauros profundens, « animam pro ovibus » liberaliter dedisti. Industriam ac sollertiam tuam inter cetera testantur novae erectae aedes sacrae et paroeciales, innumerae consociationes conditae ad Actionem catholicam ordinata et efficaci ratione explicandam, adsiduae curae ad populares mores per sacras missiones perficiendos. Strenuus christianae pacis propugnator, quaestionum socialium percallens, omni nisu studuisti, ut oeconomicae et morales condiciones tenuiorum praesertim opificum allevarentur, ut, qui prole onusti inter infandas belli ruinas tectum amiserant, larem familiarem recuperarent. Peculiarem autem sollicitudinem ad vocationes ecclesiasticas excolendas luculenter demonstrasti, quum inchoatum Seminarium clericorum Majus Senonibus feliciter perfecisti, quumque Burdigalae Seminarium Majus et Sancti Mauritii Seminarium serioribus fovendis vocationibus e solo alacriter excitasti. Has quidem praecipuas laudes tuas suavi memoria recolentes, tibi, Dilecte Fili Noster, de pastorali munere, inter graves temporum acerbitates, tam diu actuoseque gesto vehementer gratularum, uberioresque in dies fructus a Deo ominamur. Quo interea sollemnia proxima salutariora christiano populo exsistant, tibi ultro facultatem concedimus, ut, praefinita die, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale iacrandam. Caelestis autem praesidii auxiliique conciliatrix ac praenuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, universoque clero fìdelibusque tuae vigilantiae concreditis, amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xx mensis Ianuarii, anno MDCCCCVIII,, Pontificatus Nostri quarto decimo. PIUS P P . XII NUNTIUS RADIOPHONICUS EPISCOPIS ET CHRISTIFIDELIBUS DATUS, OB SOLLEMNIA CENTENARIA IN HONOREM S. THOMAE APOSTOLI AC S. FRANCISCI XAVERII IN METROPOLITAE URBE ERNACULAMENSI COADUNATIS.* From a heart filled with joy and deep fatherly interest We send you Our greeting, beloved sons and daughters, as you convene in Ernakulam to celebrate the centenaries of the holy Apostle Thomas and St. Francis Xavier, heroes both, who brought to India the glad gospel of our Lord and Saviour Jesus Christ. Malabar and all South India are present in impressive numbers, as well as other sections of your country. Gathered around Our Legate and your Bishops Our Venerable Brothers, in this solemn hour you lift up your hearts and hands to the father of mercies and God of all consolation to render thanks to Him for the priceless gift of faith which you received through those God-sent missionaries. Not without reason are you proud of the fact that the Lord assigned to you that Apostle who was to place his finger in the wounds of the sacred hands and his hand in the side of Jesus, so that he might bring you the divine truth about God and the redemption and with it the whole treasury of His immeasurable love and grace. Nineteen hundred years have passed since the Apostle came to India and in word and deed and utter self sacrifice bore witness to Christ in your land. Mighty was the power of God working in him. During the centuries that India was cut off from the West and despite many trying vicissitudes, the Christian communities formed by the Apostle conserved intact the legacy he left them, and as soon as the sea-passage—at the 1 * Die 31 Decembris mensis a. 1952. II Cor., I, 3. 1 Acta Pii Pp. XII 97 close of the 15th. century— offered a link with their fellow Christians of the West, their union with them was spontaneous. This Apostolic lineage, beloved sons and daughters, is the proud privilege of many among you who glory in the name of St. Thomas Christians, and We are happy on this occasion to acknowledge and hear witness to it. It is Our hope that their vigorous activity, fruitful in so many good works, and their apostolic spirit, to which Catholic India is indebted for so many ministers of Christ's Kingdom and consecrated virgins, may continue to characterize you and advance the growth of religious life. This month marks also the 400th year, since Francis Xavier closed his life and apostolate alone on the island of Sancian. It was at the very moment when he was preparing to push on to the imperial court of China in the very heart of the East-Asiatic world. He was only 46 years old and his w ork in Asia had lasted only 10 years; but it covered the vast region from India's West Coast across Indonesia to J a p a n ; and here in this immense field Francis showed his true greatness. He was great in his farflung plans of spiritual conquest; he was great in his day by day activity; so great that you rightly call him your second Apostle, and the highest authority of the Church has declared him to be the patron of the whole East and then patron of all Missions, a saint, a wonder-worker, reverenced not only by his fellow^ Catholics, but by Hindus too and Moslems and Buddhists. Yours was the good fortune to have had Francis Xavier sow the seed of the gospel and foster its early growth over the years right in the southern section of your country. From that planting, watered and enriched by his prayers and sacrifices, sprang the work of the Missions, namely the growth of the Catholic Church in India during the last 400 years. We do not know if the Catholics of India ever commemorated their two Apostles with such splendour and, what is more important, with hearts so well prepared for the message of God and Jesus Christ as you have done during these doys. But this We believe We can say, that no such celebration ever took place at a moment of such consequence for you and your country. These recent years have seen India enter upon a new era of her history. In laying the foundations of the nascent state she must count on the cooperation of all the sound and competent elements among her people, and she has a right to that cooperation. The powers of good and «vii are contending in bitter conflict for the soul of Asia, and you know T 7 - ACTA, vol. XX, n. 2. - 16-2-1953. Acta 98 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale what hangs on the outcome of that conflict. You realize too the important, dominant and uncomplomising role to be played in this conflict and in the upbuilding of the State by Religion, by the true Faith. At such an hour We call on you: first, to close ranks and stand together! There may be among you differences of rite and other outward practices and maner of living; but you all profess the same faith, you are all brothers and sisters in Jesus Christ, all children of the same mother, His Church. Be you rich or poor, of high or low station—you are all equally members of the great Catholic family and through grace dwelling in your soul are already citizens of heaven. In this union and concord is your strength. If you should give assistance wherever there is need, this obligation holds especially where there is question of those « who are of one family with us in the faith », and it holds above all, when the Church herself appeals to your help for those important undertakings without which „ she cannot accomplish her task of opening the way for the grace of the true faith and the knowledge and love of Jesus Christ. In reminding you of this, We are happy at the same time to praise the zeal with which you have thus far fulfilled this obligation. Let there be a holy rivalry among you in showing each other respect and reverence, and in giving your Bishops that trusting obedience due to those whom the Holy Spirit has appointed to watch over souls, knowing they will have an account to render. Today when the powers of evil fight in serried ranks and the need for concord among those who are on the side of God is more imperious^ We make bold to call on even the separated brethren: Let the division cease; to you the house is open which the Lord in unmistakable words built on the rock of Peter and his successors. May the burning appeal, the high-priestly prayer of Jesus Christi find whole-hearthed response from you a l l : « Holy Father, keep them true to thy name whom Thou hast given to me that they may be one,, as We are one ». Secondly, it is hardly necessary for Us to remind you, that the Catholic Church demands of no one to give up one's native ways and customs, forces no one to adopt foreign ways of living. The Church 2 3 4 5 6 7 2 Cfr. Philipp., I l l , 2 0 . Gal., VI, 10. • Cfr. Rom., XII, 1 0 . • Cfr. Hebr., XIII, 1 7 . 3 • MATTH., XVI, 16-20. ' IOAN., XVII, 1 1 . Acta Pii Pp. XII belongs to the East as well as the West. She is bounden to no particular culture, she is at home with all who respect the commands of God. What is consonant with man's God given nature, is good and simply human, the Church permits, furthers, ennobles and sanctifies. This once made clear, beloved sons and daughters, it is for you to be conscious of your duty to your country and people. Be an army of prayers. Storm heaven with your supplications fortified by your self-sacrifice until God pours out his mercy and grace on your cherished land. Be witness to Jesus Christ. Make it clear, that whatever may be true and good in other religions, finds its deeper meaning and perfect complement in Christ; while the Catholic faith reveals a knowledge of divine truth and a power to save, to sanctify and to unite man with God, which make it infinitely superior. Uphold the word of truth by your example. So live, that your conduct will be a strong argument drawing men to the true faith in Jesus Christ. That is the sublime apostolate to which you all are called. Thus a powerful phalanx will be formed from your ranks against the destructive elements of godlessnes. Against them you are in a position to offer to your people and your government the social teaching of the Church. It is based on social justice, on the duty of each to the community, and of the community to each; its goal is peace in the social order, a composing of conflicting interests, so that the humblest in a nation may have at least what is sufficient; its strength is in its uncompromising reverence for the honour and natural rights of every human being. The people of India should rejoice in the religious spirit rooted in their soul. Through the powerful intercession of Mary, the Blessed Virgin, and your fathers in the faith, the Apostle Thomas and St. Francis Xavier, and through your own courageous profession of the faith in word and deed, may your people in their search for God come to understand the meaning of the high-priestly prayer of our Lord; « Eternal life is knowing Thee, the only true God, and Jesus Christ whom thou hast sent». As a pledge of eternal life and heaven's richest graces, with all the affection of Our heart We impart to Our most worthy Legate, to your Bishops and priests, to all who labour with you for the salvation of souls, to your apostolic works, your families your youth and the entire nation the Apostolic Benediction. 8 * IOAN., X V I I , 3. 100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM SACERDOS LEONARDUS PEENEY EXCOMMUNICATUS DECLARATUR Cum sacerdos Leonardus Feeney, Bostonii (Saint Benedict Center) residens, qui propter graviter denegatam oboedientiam Auctoritati Ecclesiasticae a divinis iamdudum suspensus fuerat, non obstantibus iteratis monitionibus et excommunicationis ipso facto incurrendae comminatione, non resipuerit, Emi ac Revmi Patres rebus fidei ac morum tutandis praepositi, in Plenario Conventu Feriae IV, habito die 4 Februarii 1953, eundem excommunicatum cum omnibus iuris effectibus declaraverunt. Feria autem V, die 12 Februarii 1953, Ssmus D. N. D. Pius Divina Providentia Papa XII Emorum Patrum decretum adprobavit, confirmavit atque publici iuris fieri iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die x i n Februarii a. MCMLIII. Marius Cr o vini, Notarius SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 13 decembris Í962. — Titulari episcopali Ecclesiae Badiènsi praefecit R. D. Rubén Isaza Restrepo, rectorem seminarii dioecesis ManizaSensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Ignatii Lopez, Archiepiscopi Carthaginensis in Columbia. Sacra Congregatio Consistorialis 101 die Ï8 decembris. — Cathedrali Ecclesiae Palmiranae, nuper erectae, Exc. P. D. Iesum Antonium Castro et Becerra, hactenus Episcopum Barranquillensem. — Cathedrali Ecclesiae Pereiranae, nuper erectae, Exc. P. D. Balthassar Alvarez Restrépo, hactenus Episcopum titularem Amyzonensem. — Cathedrali Ecclesiae Armeniensi, nuper erectae, Exc. P. D. Iesum Martínez Vargas, hactenus Episcopum titularem Aulonitanum. die 22 decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Messeniensi R. P. Franciscum Rendeiro, O. P., quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Marcellini M. Franco, Episcopi Pharaonensis. die 27 decembris. — Cathedrali Ecclesiae Portalegrensi R. P. Augustinum De Moura, Superiorem provincialem Lusitanum Congregationis Spiritus Sancti. — Titulari episcopali Ecclesiae Zaparenae R. D. Ernestum Corripio et Ahumada, cancellarium curiae dioecesanae Tamaulipanae, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Seraphini Mariae Armora et González, Episcopi Tamaulipani. EPISTULA CIRCA IL PRESTITO DEL MATERIALE CONSERVATO NEGLI ARCHIVI ECCLESIASTICI IN ITALIA. Roma, SO Dicembre Eccellenza Reverendissima, Non può mettersi in dubbio che i documenti, i manoscritti e le altre scritture d'interesse storico, conservati presso gli archivi e le biblioteche degli Enti ecclesiastici e religiosi, siano compresi tra gli oggetti di storia ed arte sacra, di cui alla Circolare di questa Sacra Congregazione del 24 Maggio 1939 (Acta Apostolicae Sedis, vol. XXXI, pag. 266), e quindi sottoposti alle disposizioni della medesima Circolare. Riguardo, poi, ai prestiti di detti documenti, manoscritti e scritture, richiesti per scopo di studio da Enti o persone residenti in Roma, questa stessa Sacra Congregazione dispone che gli stessi documenti, manoscritti e scritture siano inviati in deposito temporaneo presso l'Archivio Segreto Vaticano, che offre tutte le possibili garanzie per una buona conserva- 102 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale zione e per la debita sorveglianza durante Io studio, oltre la possibilità di fare eseguire fotografie con vari sistemi. Invece per le richieste di prestito a scopo di studio da parte di Enti 0 di persone residenti fuori di Roma, questa Sacra Congregazione si riserva di esaminare le singole richieste, affinchè sia salvo il principio che 1 documenti, i manoscritti e le scritture siano depositate nell'archivio o nella biblioteca di Enti ecclesiastici o religiosi. Nel caso, poi, che nella sede richiesta nessun archivio o biblioteca ecclesiastica o religiosa fosse in condizione di assicurare il servizio per lo studio, questa Sacra Congregazione considererà la convenienza del deposito presso una pubblica biblioteca, che dia le necessarie garanzie. Al riguardo giova pure ricordare che sono tuttora in vigore le proibizioni di estrarre libri, volute da fondatori o da donatori e stabilite dalla Santa Sede per molte biblioteche sotto pena di particolari sanzioni ecclesiastiche. Voglia, pertanto, l'Eccellenza Vostra Reverendissima richiamare l'attenzione anche dei parroci, rettori di chiese e preposti agli altri Enti ecclesiastici e religiosi sopra le presenti disposizioni, nonché sopra le precedenti di cui alla accennata Circolare di questa Sacra Congregazione del 24 Maggio 1939, invitandoli a curarne la regolare osservanza. In tale intesa con particolare ossequio mi professo dell'Eccellenza Vostra Revma affmo come fratello Q$ G. Card. BRUNO, Prefetto •-L. £B S. F. Roberti, Segretario Sacra Romana Rota 103 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis DIVIOKEN. NULLITATIS MATRIMONII (DE CHAUVIGNY - DE SEROUX) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Iacobinae de Seroux, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive perse sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria), die 15 Aprilis 1953 hora meridiana, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae Dominae Jacobinae de Seroux, curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.* A. Wynen, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 21 Ianuarii 1953. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Jacqueline de Seroux défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 15 avril 1953, à midi, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Vonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Jacqueline de Seroux, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 104 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AD REDIGENDUM CODICEM IURIS CANONICI OBIENTALIS RESPONSA AD PROPOSITA DUBIA I LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE (( CREBRAE ALLATAE SUNT )) ( X X I I MÈNSE FEBRUARIO, ANNO MDCCCCXXXXIX). DE DISCIPLINA SACRAMENTI MATRIMONII. CANONIS 85 INTERPRETATIO AUTHENTICA D. I. - Utrum sacerdos, latini ritus, legitime assistens nuptiis inter partem catholicam orientalis ritus et partem acatholicam, sive baptizatam sive non baptizatam, servare debeat praescriptum canonis 1102 § 2 C.I.C., an praescriptum can. 85 Litterarum Apostolicarum « Crebrae allatae sunt ». R. Affirmative ad primam partem ; negative ad alteram. D. I I . - Utrum sacerdos, orientalis ritus, legitime assistens nuptiis inter partem catholicam latini ritus et partem acatholicam, sive baptizatam sive non baptizatam, servare debeat praescriptum canonis 1102 § 2 C.I.C., an praescriptum canonis 85 Litterarum Apostolicarum « Crebrae allatae sunt ». R. Negative ad primam partem ; affirmative ad alteram. II LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE (( POSTQUAM APOSTOLICIS LITTERIS )) ( I X MENSE FEBRUARIO, ANNO M C M L I l ) . DE IUDICIIS. CANONIS 72 § 1 n. 6 INTERPRETATIO AUTHENTICA D. I. - Utrum tribunal appellationis de quo in can. 72 § 1 n. 6 « a Patriarchis partium diversi ritus in causa » designandum, constituendum sit a Patriarchis partium in causa datis decretis pro singulis appellationis causis, an unico decreto pro omnibus. R. Negative ad primam partem; affirmative ad alteram. Pontificia, Commissio ad redigendum Codicem Iuris Canonici Orientalis 105- D. I I . - An verba can. 72 § 1 n. 6 « a Patriarchis partium diversi ritus in causa » intelligenda sint de omnibus Patriarchis fidelium quorum Hierarchae, ad normam can. 39 § 1, convenerunt de unico tribunali constituendo. R. Affirmative. CANONIS 151 § 1 INTERPRETATIO AUTHENTICA D. I. - An verba can. 151 § 1 « in quolibet suae eparchiae loco » ita intelligenda sint ut Episcopus possit, per se vel per alium, intra fines sui territorii, valide et licite actum potestatis iudicialis ponere etiam in locis quae sunt exclusivae iurisdictionis alius ritus, dummodo adsit expressus consensus Hierarchae praedictorum locorum. R. Afiirmative. D. I I . - Utrum interpretatio data in responsione ad I sit declarativa an extensiva. R. Negative ad primam partem ; afiirmative ad secundam. Datum Romae, die 8 m. Ianuarii a. 1953. De speciali mandato Sanctissimi M. Card. MASSIMI,, Praeses L. g* s. • A. Coussa, Basilian. Aleppen., a Secretis 106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO Con Biglietti della Segreteria di Stato in data 2 gennaio 1953, la Santità di Nostro Signore si è benignamente degnata di destinare gli Ill.mi e Rev.mi Monsignori Pietro Pavani, Giacomo Testa, Umberto Mozzoni, Mario Cagna, Giulio Barbetta e Carlo Emanuele Toraldo a portare, in qualità di Ablegati Apostolici, la Berretta Cardinalizia rispettivamente alle LL. EE. RR. i Monsignori Gaetano Cicognani, Nunzio Apostolico in Spagna, Angelo Giuseppe Roncalli, Nunzio Apostolico in Francia, Pietro Ciriaci, Nunzio Apostolico in Portogallo, Francesco Borgongini Duca, Nunzio Apostolico in Italia, Beniamino de Arriba y Castro, Arcivescovo di Tarragona, e Fernando Quiroga y Palacios, Arcivescovo di Santiago di Compost ella. Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato in data 2 gennaio 1953, la medesima Santità Sua si è degnata di destinare le Guardie Nobili Pontificie Luigi dei Marchesi Castiglioni, Luigi dei Marchesi Serlupi d'Ongran, Nob. Filippo Antonucci Lucidi, Conte Lamberto Cantuti Castelvetri, Marchese Silvio Ghini e Conte Edoardo Colacicchi Alessandri, a recare, rispettivamente, alle LL. EE. RR. i Monsignori Gaetano Cicognani, Nunzio Apostolico in Spagna, Angelo Giuseppe Roncalli, Nunzio Apostolico in Francia, Pietro Ciriaci, Nunzio Apostolico in Portogallo, Francesco Borgongini Duca, Nunzio Apostolico in Italia, Beniamino de Arriba y Castro, Arcivescovo di Tarragona, e Fernando Quiroga y Palacios, Arcivescovo di Santiago di Compostella, l'annunzio della loro elevazione alla Sacra Porpora e a porger loro lo zucchetto Cardinalizio. Inoltre con Biglietti della Segreteria di Stato in data 15 gennaio 1953, la Santità di Nostro Signore si è benignamente degnata di assegnare : all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Celso Costantini le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, del Concilio, de Propaganda Fide e dei Riti ; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Augusto Alvaro da Silva le Sacre Congregazioni per la Disciplina dei Sacramenti, dei Religiosi e della Rev. Fabbrica di San Pietro ; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Valerio Valeri le Sacre Congregazioni Concistoriale, per la Chiesa Orientale, per la Disciplina dei Sacramenti e degli Affari Ecclesiastici Straordinari; Diarium Romanae Curiae 107 all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Francesco Borgongini Duca le Sacre Congregazioni del Sant'Offizio, per la Disciplina dei Sa cramenti, de Propaganda Fide e degli Affari Ecclesiastici Straordinari; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Maurizio Feltin le Sacre Congregazioni Concistoriale, del Concilio e dei Riti; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Marcello Mimmi le Sacre Congregazioni del Concilio, dei Religiosi e dei Seminari e delle Università degli Studi ; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Carlo Maria de la Torre le Sacre Congregazioni del Concilio, dei Seminari e delle Università degli Studi e della Rev. Fabbrica di San Pietro; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Giorgio Francesco Saverio Maria Grente le Sacre Congregazioni del Concilio, dei Riti e dei Seminari e delle Università degli Studi ; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Giuseppe Siri le Sacre Congregazioni per la Disciplina dei Sacramenti, del Concilio e dei Seminari e delle Università degli Studi; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Giovanni D'Alton le Sacre Congregazioni per la Disciplina dei Sacramenti, del Concilio e Ceremoniale ; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Giacomo Francesco Me Intyre le Sacre Congregazioni Concistoriale, de Propaganda Fide e Ceremoniale ; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Giacomo Lercaro le Sacre Congregazioni del Concilio, dei Religiosi e dei Seminari e delle Università degli Studi ; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Paolo Emilio Léger le Sacre Congregazioni per la Disciplina dei Sacramenti, dei Riti e della Rev. Fabbrica di San Pietro; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Crisanto Luque le Sacre Congregazioni del Concilio, dei Riti e Ceremoniale; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Valeriano Gracias le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, per la Disciplina dei Sacramenti e de Propaganda Fide; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Giuseppe Wendel le Sacre Congregazioni Concistoriale, dei Religiosi e dei Riti; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Alfredo Ottaviani le Sacre Congregazioni del Sant'Offizio, de Propaganda Fide e degli Affari Ecclesiastici Straordinari e il Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. 108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 21 maggio 1919 L'Emo e Revmo Signor Card. Micara Clemente, Protettore delle Suore Francescane del Santissimo Sacramento del Secondo Ordine di Ktodzko (Polonia). 13 agosto 1952. L'Emo e Revmo Signor Card. Pizzardo Giuseppe, Protettore delle Figlie dello Spirito Santo (S. Luigi di Potosi). 14 ottobre » L'Emo e Revino Signor Card. Pizzardo Giuseppe, Protettore delle Figlie della Carità (Vienna). 27 novembre » S. E. Revma Monsig. Damiano Celestino Giuseppe, Arcivescovo tit. di Nicopoli di Epiro, Delegato Apostolico nell'Africa Meridionale. 3 dicembre » S. E. Revma Monsig. Lucas Martino, Arcivescovo tit. di Aduli, Intemunzio Apostolico in india. 9 gennaio 1953. Il Signor Avv. Torre Giovanni, Avvocato Concistoriale. 15 » » L'Emo e Revmo Signor Card. Ottaviani Alfredo, Pro Segretario della S. S. Congregazione del Sant'Offizio. » » » S. E. Revma Monsig. Bernardini Filippo, Arcivescovo tit. di Antiochia di Pisidia, Segretario della S. Congregazione de Propaganda Fide. Il Revmo P. Cöussa Acacio, Assessore della S. Congregazione per la Chiesa Orientale. L'Emo e Revmo Signor Card. Valeri Valerio, Prefetto 17 » » della S. Congregazione dei Religiosi. S. E. Revma Monsig. Fietta Giuseppe, Arcivescovo tit. di 26 » » Sardica, Nunzio Apostolico in Italia. S. E. Revma Monsig. Zanin Mario, Arcivescovo tit. di 7 febbraio » Traianopoli di Rodope, Nunzio Apostolico in Argentina. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 2 febbraio 1953. S. E. Revma Monsig. Filippo Bernardini, Segretario della Sacra Congregazione de Propaganda Fide, Presidente del Consiglio Superiore Generale della Pont. Opera della Propagazione della Fede. Diarium Romanae Curiae 109 2 febbraio 1953. S. E. Reyñía Monsig. Filippo Bernardini, Segretario della Sacra Congregazione de Propaganda Fide, Presidente del Consiglio Superiore Generale della Pont. Opera di san Pietro Apostolo per il Clero Indigeno. 7 » . » L'Emo e Revmo Signor Card. Alfredo Ottaviani, Membro della ¡Sacra Congregazione Concistoriale. Vescovi Assistenti al Soglio Pontificio: 14 novembre 1952. S. E. Revma Monsig. Battistelli Stanislao, Vescovo di Teramo e Atri. 17 » » S. E. Revma Monsig. Ugliengo Umberto, Vescovo di Susa. Protonotari Apostolici ad instar participantium di Sua Santità: 14 luglio 6 giugno r-i 18 gennaio 1 febbraio 10 marzo aprile 26 maggio » » 29 » 30 luglio 29 ottobre 11 novembre » » » » » 14 18 » 21 » 4 dicembre 12 gennaio 14 » » 1947. Monsig. Germain Ottavio, della diocesi di Bayeux. 1951. Monsig. Hendrickx Francesco, della diocesi di 's-Hertogenbosch. 1952. Monsig. Gibney Uberto, della diocesi di Southwark. Monsig. Hägen Augusto, della diocesi di Rottemburgo. » Monsig. Weinbacher Giacomo, dell'arcidiocesi di Vienna. Monsig. Kastell Guglielmo, della diocesi di Magonza. » Monsig. Wattel Giuseppe, dell'arcidiocesi di Cambrai. » Monsig. Boehler Guglielmo, dell'arcidiocesi di Colonia. » Monsig. Dorran Erberto, della diocesi di Portsmouth. » Monsig. Sommariva Enrico (Roma). » Monsig. Chimenton Costante, della diocesi di Treviso. » Monsig. De Biasi Giuseppe, della diocesi di Vittorio Veneto. Monsig. Fink Leone G., dell'arcidiocesi di Filadelfia. » Monsig. Fitzpatrick Fenton J., della medesima arcidiocesi. » Monsig. Me Nally Tommaso F., della medesima arcidiocesi. » Monsig. Voccà Paolo, dell'arcidiocesi di Salerno. » Monsig. Jaccarino Giuseppe, dell'arcidiocesi di [Sorrento. Monsig, Di Capua Francesco Paolo, della diocesi di Castellammare di Stabia. Maurault Oliviero, dell'arcidiocesi di Montréal. 1953- Monsig. » Monsig. Gouet Giuliano, della diocesi di Le Mans. » Monsig. Lepron Leone, della medesima diocesi. Monsig. Piçhard Luigi, delF arcidiocesi di Parigi. Prelati Domestici di Sua Santità: 27 gennaio 1946.: Monsig. Trezzini Celestino, dell'amministrazione apostolica di Lugano. * 10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 24 agosto 1946. Mönsig. Laverseyn Maurizio, della diocesi di Lilla. 2 gennaio 1952. Monsig. Meyer Enrico, dell'arcidiocesi di Bamberga. » » » Monsig. Rauh Enrico, della medesima arcidiocesi. 9 » » Monsig. Chaudre Alberto,della diocesi di Aquisgrana. 12 » » Monsig. Jouassard Giorgio, dell'arcidiocesi di Lione. 18 » » Monsig. Goftoel Maurizio, dell'arcidiocesi di Malines. 23 » » Monsig. Romain Giorgio, della diocesi di Meaux. 2 febbraio » Monsig. Fleischmann Francesco Saverio, della diocesi di Ratisbona. » » » Monsig. Guenthner Francesco Serafico, della medesima diocesi. » » » Monsig. Hoermann Giovanni Battista, della medesima diocesi. 5 » » Monsig. Wall Bernardo, della diocesi di Southwark. 10 » » Monsig. Scheller Carlo, della diocesi di Fulda. 21 » » Monsig. Guardini Romano della diocesi di Magonza. 22 » » Monsig. Kramer Giuseppe, della diocesi di Limburgo. 3 marzo » Monsig. Yanka Carlo Vittorio, della diocesi di Orléans. 5 » » Monsig. Geith Engelberto, della diocesi di Ratisbona. 26 » » Monsig. Pourchet Maurizio, dell'arcidiocesi di Besanzone. » » » Monsig. Riduet Giuseppe, della medesima arcidiocesi. 1 aprile » Monsig. Seeland Ermanno, della diocesi di Hildesheim. 6 maggio » Monsig. Fischi Giovanni, della diocesi di [Secovia. 12 » » Monsig. Hold Carlo, della diocesi di Sant'Ippolito. » » » Monsig. Triebl Giovanni, della medesima diocesi. 26 » » Monsig. Laguier Luigi, dell'arcidiocesi di Cambrai. » » » Monsig. Chauvin Paolo, della diocesi di La Rochelle. » » » Monsig. Ducoux Francesco, della medesima diocesi. 19 giugno » Monsig. Eckert Luigi, dell'arcidiocesi di Friburgo in Brisgovia. 26 » » Monsig. Morgante Marcello, dell'arcidiocesi di Ravenna. 10 luglio » Monsig. Kainz Eugenio, della diocesi di Wuerzburg. » » » Monsig. Schaefer Antonio, della medesima diocesi. 30 » » Monsig. Smith Giorgio D., dell'arcidiocesi di Westminster. 25 agosto » Monsig. Kuhn Giovanni E., dell'arcidiocesi di Cincinnati. » » » Monsig. Elko Nicola T., dell'esarcato apostolico per i Ruteni di rito bizantino della Podocarpazia negli Stati Uniti d'America. 29 » » Monsig. Cann Giacomo G., della diocesi di sant'Agostino. » » » Monsig. Elslander Carlo L., della medesima diocesi. » » » Monsig. Mullins Giovanni, della medesima diocesi. » » » Monsig. O'Looney Giovanni G., della medesima diocesi. » » » Monsig. Byrne Michele J., della diocesi di San Diego. Diarium Romanae Curiae nr Camerieri Segreti soprannumerari di Sua Santità: 12 ottobre 1949. Monsig. Uchoa Ludolf o, della diocesi di Parnaiba. 17 marzo 1950. Monsig. Moreno de ÍSant'Ana Giuseppe dell'arcidiocesi di San Luigi del Maragnano. Monsig. Cruz Arias, della medesima arcidiocesi. 8 maggio Monsig. Pires Chaves Federico, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Sarrion Giuseppe Maria, della diocesi di Assis. 8 luglio Monsig. Silva Antonio Alfonso, dell'arcidiocesi di Paraiba. Monsig. Bezerra Dantas Pietro Anisio, della medesima ar cidiocesi. 20 luglio » Monsig. Gonçalves Giuseppe del Patrocinio, della diocesi di Bragança. 5 settembre » Monsig. Coelho Raffaele, dell'arcidiocesi di Mariana. 27 febbraio 1951. Monsig. Obendorfer Andrea, della diocesi di Ratisbona. 6 giugno » Monsig. Calles Innocenzo, della diocesi di Barquisimeto. 24 » 1952. Monsig. Miller Giovanni Battista, della diocesi di Rottemburgo. 10 luglio » Monsig. Goebel Carlo, della diocesi di Wuerzburg. » » » Monsig. Heckelmann Antonio, della medesima diocesi. » » » Monsig. Heeger Giuseppe, della medesima diocesi. » » » Monsig. Medermeier Antonio, della medesima diocesi. » » » Monsig. Stoermer Federico, della medesima diocesi. » » » Monsig. Wolpert Leone, della medesima diocesi. 21 » » Monsig. Janssen Nicola Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia. 30 » » Monsig. Sutton Edoardo S., dell'arcidiocesi di Westminster. 13 settembre » Monsig. Moleon Giovanni, dell'arcidiocesi di Santissima Assunzione. Monsig. Gauci Salvatore, dell'arcidiocesi di Malta. 2 ottobre Monsig. Preca Giorgio, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Celiai Fernando, dellal'arcidiocesi di Firenze. 7 Monsig. Dionisi Umberto (Roma). 17 Monsig. Morta Figuls Angelo, della diocesi di Solsona. 29 Monsig. Sutton Edoardo S., dell'arcidiocesi di Westmin30 Monsig. Cavallo Angelo, dell'arcidiocesi di Bari. 5 novembre Monsig. Mincuzzi Michele, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Nuzzi Iolando, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Saponaro Raffaele, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. lochino Cesare, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Cenesi Giovanni Battista dell'arcidiocesi di Bologna. 112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 11 novembre 1952. Monsig. Druetti Enrico, della diocesi di Ginevra, Losanna e Friburgo. » » » Monsig. Sgambetterra Ferdinando, della diocesi di Mileto. >> » » Monsig. Varriale Gennaro, della medesima diocesi. 15 » » Monsig. Del Pietro Luigi, dell'amministrazione aposto lica di Lugano. 18 » » Monsig. Cataneo Alfredo, dell'arcidiocesi di Salerno. » » » Monsig. Noschese Oreste, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Sarno Giovanni, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Tafuri Vincenzo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Vicinanza Aniello, della medesima arcidiocesi. 31 » » Monsig. Formica Rosario, della diocesi di Oppido Mamertina. 23 » » Monsig. Falciani Sante, della diocesi di Montalcino. 24 » » Monsig. Valente Marcellino, della diocesi di Chiavari. » » » Monsig. Fanelli Francesco, della diocesi di San Severo. » » » Monsig. Sessa Mario, della medesima diocesi. 6 dicembre » Monsig. Bani Guido, della diocesi di La Spezia. » » » Monsig. Mazzi Fernando, della medesima diocesi. » » » Monsig. De Lecce Antonio,della diocesi di Ugento. 15 » » Monsig. Talamo Vito, dell'arcidiocesi di Amaltì. Camerieri segreti soprannumerari di spada e cappa dì Sua Santità: 19 dicembre 1952. U Sig. Foroni Lo Faro Anselmo, dell'arcidiocesi di Genova. 14 gennaio 1953. U Sig. Hood Aroldo, dell'arcidiocesi di Westminster. Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità: 18 ottobre 1952. Monsig. Martínez Garcia Giovanni, della diocesi di Ori huela. 6 dicembre » Monsig. Gabrielli Giuseppe, della diocesi di Sovana-Pitigliano. Camerieri d'onore soprannumerari di spada e cappa di Sua Santità: 12 marzo 1951. Il Sig. Pustet Federico, della diocesi di Ratisbona. 21 maggio 1952. Il Sig. Garcia de Olalla Nieto Emanuele, della diocesi di Barcellona. 26 novembre » U Sig. Melchior-Bòiinet Cristiano, dell'arcidiocesi di Parigi. 22 dicembre » Il Sig. Giacomini Giuseppe Saverio (Roma). A.n. et vol. XXXXV 24 Februarii 1953 (Ser. Ii, T. XX) - N. 3 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA P I I PP. XII LITTERAE DECRETALES I BEATAE AEMILIAE DE VIALAR SANCTORUM HONORES DECERNUNTUR PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Superna illa cunctis praesidiis bumanis longe anteponenda caritas, cuius laus praecipua est penes Ecclesiam, mortalium animos ad Deum transfert, pacem inter eos coagmentat plurimumque potest ad sublevandas omnis generis miserias. Ea est enim quae, ut ait Sanctus Augustinus, « ad alios se inclinat, ad alios se erigit, aliis blanda, aliis severa, nulli inimica, omnibus mater» (De catech. rud., XV; P. L., XL, 328). In iis, qui hac virtute maxime praestiterunt, numerum quendam obtinet Aemilia de Vialar, Sororum a Sancto Iosepho ab Apparinone auctor, quam Sanctorum Caelitum ordinibus summa cum caerimonia hodie ascripsimus. Quae ut alios pro sua caritate locupletare^ immanes labores animo firmissimo sustinuit et acerbos dolores toleranter est perpessa. Non mediocrem gloriam consecutum est oppidum Gaillacum, in Gallia Narbonensi intra Albiensis archidioecesis fines positum idemque prisco colore ac specie venustum, quod eximia haec aerumnosorum administra ibi die duodecimo mensis Septembris, anno millesimo septingentésimo nonagésimo septimo, in vitam venit. Quae commendabatur genere parentum, Augusti Antonii de Vialar et Antoniae Aemiliae de Portal, nobilium baronum, ea claritudinem huiusmodi christianarum virtutum splendore erat amplificatura. Ad piae enim matris disciplinam docilis 8 - ACTA, vol. XX, n.'3. - 24-2-1953. 114 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale infantilia, cui ad sacrum fontem nomina Anna, Margarita, Adelaides, Aemilia indita fuere, animum tenellum ad res divinas composuit. Singulari quoque Dei beneficio, sive domi sive in ludo litterario, quem. in patrio oppido obiit, facilem se praebuit in omnes, atque cupiditates frangere ac voluntariis castigationibus semetipsam discruciare maturius quam pro aetate coepit. Anno vero millesimo octigentesimo septimo, sacro chrismate delibuta fuit et corroborata ad christianae vitae certamina ineunda. Quo liberalius institueretur, Aemilia Lutetiam Parisiorum cum matre concessit, quae tamen paulo post, alienissimo familiae suae tempore, mortem ibi occubuit. In eius urbis Abbatia ad Nenius, quam vocant, adulescentula Canonissis Regularibus a Sancto Augustino, seu a Domina Nostra nuncupatis, biennio usa magistris, animum divina sapientia aluit et humana excoluit doctrina. Praeceptis igitur instructa salubribus, augustissimo Christi Corpore, incredibili gaudio perfusa, primum refecta est, qua ex caelesti dape magnum habuit fructum, quandoquidem postea commemoravit tum se coepisse reapse Deum diligere. A patre domum quasi in demortuae matris locum vocata, licet in familiaribus gerendis negotiis, praesertim in educendo Maximino fratre natu minore, operam insumeret, tamen simul tota fuit in pietatis caritatisque ofiiciis; quamobrem parens et morosa quaedam ancilla virgini, iniurias omnes modice ferenti, saepe vehementius suscensebant. Aecrescente enim cum aetate sanctimonia, Aemilia ad unius Dei afflatum atque numen se accommodare solebat et in supernas commentandas res incumbere assidue. Nullum praeter Christum amatorem admittens, nuptias a patre sibi com paratas firmiter renuit paucisque diebus post caelesti Sponso virginitatem voti religione consecravit. Exundantis vero fluminis instar, eius studium animorum atque caritas in cives manaverunt : pueris, in christianae fidei veritatum ignoratione versantibus, exstitit magistra ingeniosa eosque, egestate pressos, in aptam domum, quam Gaillaci hereditate possidebat, tamquam mater sollicita recepit. Virgo paene inscia piaculorum omni ope est annisa ut homines, qui in fiagifcia se misere ingurgitassent, ad bonam reduceret mentem. Pauperes curiati consueverant lectissimae puellae circumfundi, quod erant ei divitiae communes cum ipsi, et, cuius pectus Dei inflammabatur amore, ea aegrotis levationem afferre numquam destitit. Profecto non tantum damna christiano nomini tempore calamitoso illata quo omnis Gallia terrore ac tumultu strepuerat, pro viribus studuit sarcire, sed animum etiam appulit ad Evangelii lumen perferendum in regiones longinquas, errorum tenebris offusas. Quapropter, annos nata Acta Pii Pp. XII 115 duodeviginti, voti sponsione constituit Sanctum Franciscum Xaverium, utpote divini verbi satorem clarissimum, praecipuis venerari obsequiis. Postquam diuturnas Deo adhibuit preces ut sibi ostenderet quod vitae genus tandem sibi esset deligendum, novam sacrarum virginum condere sodalitatem caelesti instinctu destinavit. Cui consilio acerrime obstitit pater, qui in filiam, blande rogantem ut sineret propositum se peragere, ira elatus lagoenam quondam coniecit. Forti autem animo virgo domo discessit, parente invito, persuasum sibi habens Patri qui est in caelis imprimis esse obtemperandum ; atque nuntium remisit saeculo cuius iam pridem respuerat blandimenta. Cum amplissimam hereditatem, ab avo materno acceptam, adiisset, Aemilia, cogitata perficiens, ad domum, haud procul a Sancti Petri aede Gaillaci paratam, cum aliquot sociis se rettulit ut religiosae vitae instituta profiteretur ; eam piam sodalitatem ob singularem suam erga Deiparae Sponsum observantiam a Sancto Iosepho nuncupavit, adiecto nomine ab Apparinone, ut Incarnationis mysterium, huic « viro iusto » ab Angelo significatum (cfr. MATTH., I, 19), recoleretur. Quoniam, ut par fuit, novae societatis vivendi ratio ad normam erat dirigenda, Aemilia statim quaedam praecepta velut primis lineis designavit; nacta autem postea opportunitatem, ante altaris Sacramentum genibus nisa certam Regulam perscripsit, qua sodalibus id praesertim proposuit ut, vitam umbratilem ex virtutis lege agentes, sanctimoniam per sequerentur, atque, actioni simul insistentes, potissimum apud gentes idolorum cultui deditas, iuventutem informarent ad religionem et humanitatem, morbo vexatis assiderent aliasve ob causas doloribus cruciatos delenirent. Quam a Sancto Iosepho societatem Franciscus de Gualy, Albiensis Archiepiscopus, apud quem legifera mater magna erat caritate, aliique Sacrorum Antistites probaverant, decimo anno a positis initiis, eam, propter uberes quos iam messuerat laborum fructus, Sedes Apostolica decreto laudis, quod dicunt, ornavit et auxit. Primae igitur sodales, quae meliorem virtutis disciplinam reperiebant nullam quam contemplationem atque imitationem iuvenis moderatricis, eadem cohortante ac praeclari exempli facem praeferente, per oppidum Gaillacum discurrerunt ne ullius temporibus deessent. Sed non multo post constitutam societatem alacris antistita impetu quodam divino in regionem peregrinam lata est, quo religionis fines latius propagaret. Postquam enim Galli in suam dicionem redegerunt partem Africae quae vergit ad Septentrionem, cum tribus sociis, anno millesimo octingentesimo tricesimo quinto, navi profecta est Icosium. Cum vero in eam urbem exi- 116 Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale tiabilis cholera morbus incidisset, qui contactu in dies ingruebat ac vulgabatur in homines, Aemilia eiusque filiae nulli pepercerunt labori, periculum etiam vitae non dubitanter adierunt ut aegrorum corporibus mederentur animosque aut a vana superstitione ad christianam traducerent veritatem aut a perditis moribus ad bonam frugem revocarent, denique monentes componerent ad pium exitum. Patrimonium lau tum et copiosum, quod ei obtigerat, nobilis Christi alumna prope confecit ut Icosii congregationis suae coenobium exstrueret. In quo litterarum ludus frequenti patebat iuventuti, et valetudine affecti, praesertim Mahometanae religionis secta tores, suis morbis ac vulneribus remedium invenieb a t , singulare studium, quod sacrae virgines ipsis navabant, non perperam admirati. Hae, cum tam commode ab omnibus audirent, Hipponem quoque, Cirtam, Tunetem advocatae sunt ut constituerent domicilia, unde multum boni est in cives derivatum. Cunctis suffragiis summa iam moderatrix creata, Aemilia pluries Romam petiit ut sodalitatis negotia expediret, atque, apud Gregorium XVI, Decessorem Nostrum, propter meritorum copiam gratiosa, et in Urbe domum condidit et multa, quae societatis conducerent rationibus, impetravit. Ad communem salutem sorores in Graeciam, insulam Cyprum, Angliam, Syriam, in Terram Salvatoris incolatu consecratam aliasque regiones Asiae atque etiam in Australiam dimisit, ita ut ante obitum quadraginta amplius domorum auctor sit effecta. Pro gravi suo munere navigationi ac viae saepe se commisit, quibus in peregrinationibus vix dici potest quot incommoda et molestias toleraverit. Transmittens quondam Mare Internum, quod ventis saeviebat, aliquot dies, haud secus ac gentium Apostolus, pro tempestate fluitavit. Postquam autem, in maximo versans discrimine, voti sponsione statuit se in insula Melita, quo fluctibus agebatur, condituram collegium puellis instituendis, periculo defuncta est ac promissum solvit. At multo acerbioribus iisque diuturnis Aemilia affiictata est doloribus ; qua una mercede contingere solet ut immensa Sanctorum hominum opera prospere cedant et felicibus augescant incrementis. Sorores enim, quibus praeerat, e domibus, summo cum labore et impendio in Algeriensi regione constitutis, inique sunt deiectae ; propter perversam rerum administrationem atque improbitatem eorum, in quibus, maximis occupationibus distenta, moderatrix collocaverat fiduciam, totius patrimonii iacturam fecit, et cum ideo iudicium haberet, pluries in eo concidit ; non defuerunt qui sequius de ea loquerentur falsumque crimen, quasi venenatum telum, in ipsam iacerent ; pervicaces quasdam et ofiirmatas sodales Acta PU Pp. XII 117 e societate expeliere coacta est ; domum principem in patrio sitam oppido Gaillaco amisit, quin etiam intra Albiensis archidioecesis fines iussa fuit Sacramentis in tempus abstinere. Emicuerunt tum cum maxime invicta eius firmitas animi atque summum divinae voluntati obsequium adeo ut, quotiescumque in aerumnam incidisset, psalmum cui initium « Laudate Dominum omnes gentes », vel hymnum Ambrosianum cantando, agere Deo gratias soleret. Cum igitur Gaillaci non amplius posset cum sodalibus commorari, Tolosam demigravit ubi societatis sedem principem poneret, sed, quoniam negotium eiusmodi ibi facile nequibat explicari, Massiliam pervenit. Qua in urbe frequente atque negotiosa ex tot curis et sollicitudinibus tandem conquievit, cum invenisset Sacrorum Antistitem qui ipsam comiter exciperet cuiusque obtecta praesidio, magno etiam cum civium fructu, aedes ibi conderet praecipuas. Die denique septimo decimo mensis Octobris, anno millesimo octingentesimo quinquagesimo quinto, Galliae Imperator congregationem Sororum a Sancto Iosepho ab Apparitione in societatibus lege civili constitutis ascripsit, cuius rei nuntio summa antistita fuit non parum allevata. Tantus vero animi vigor totque bene facta proficiscebantur a more, quem sibi fecerat Aemilia, omnem vitam ad religionis pietatisque rationes conformandi. Etiam cum erat in labore et itinere, Deum in animo eo gitabat, et a consuetudine Eidem supplicandi numquam recedebat. Ea praeterea utebatur verecundia ut, quidquid praeclare a se actum esset, non sibi sed uni caelesti Numini tribueret, ac modeste de se ipsa iugiter existimaret. Instituta societatis, quae ab ea repetebatur, diligentissime obiens, studebat vehementer paupertati, cuius dedit specimen eximium cum, aliorum socordia et nequitia de fortunis omnibus deturbata et redacta ad inopiam, tunc se diceret coepisse veram esse mulierem religiosam. Castimoniam ipsa colens vigilanter, eius periculis filias prohibebat, cuius rei gratia mare quondam traicere non dubitavit. Iis qui praeerant, magistris potissimum pietatis atque conscientiae suae iudicibus, parebat animo submisso iisque inconsultis maioris ponderis negotia non aggrediebatur. Congregationem, quae plurium sodalium cooptatione augebatur, viginti quattuor annos ad mortem usque singulari cum prudentia rexit, atque, in sacras virgines suae fidei commissas omnes curas sapienter intendens, erexit iacentes, labantes confirmavit, cunctas ad virtutem incendit. Sibi constans atque obdurans, quamvis tot iactaretur procellis, peculiaribus quoque muneribus supernis a teneris annis erat cumulata. Ì18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarhim Officiale Caritatis autem et religiosi animorum studii exempla, quae edidit Aemilia, huiusmodi fuerunt ut cum admiratione in ea respicerent aequales atque posteri. Hunc, quo exercebatur, divinum ignem nulla valuit restinguere calamitas, nullus labor opprimere, nulla minuere iniuria. Attamen egregiam eius virtutem Deus amplissimo praemio, quod Ipsum diligentes manet, condecorare maturavit. Repentina enim vi eius morbi est exstincta, quem admodum iuvenis ex caritate nacta fuerat, cum magnum pondus tritici attolleret, in pauperes erogandum. Itaque die vicesimo quarto mensis Augusti, anno millesimo octingentesimo quinquagesimo sexto, cunctis morientium praesidiis rite comparata ad Divini Sponsi adventum, Massiliae e corporis vinculis ad Eum evolavit cui caritate, quae « numquam excidit » (I Cor., XIII, S), iungeretur in aevum. Immaturae morti legiferae matris non solum tota Sororum a Sancto Iosepho familia illacrimavit, sed etiam civitas tam praeclarae mulieris desiderio est mota. Funere in templo Dominae Nostrae de Monte, quod vocant, honeste celebrato, exanime corpus in Sancti Caroli sepulcreto conditum fuit, unde quattuor post annos erutum ad Sancti Petri coemeterium est translatum. Anno demum millesimo nongentesimo quarto decimo in sacra aede domus principis eiusdem sodalitatis exculto contectum sepulcro, pio honore etiam nunc ornatur. Percrebrescente autem fama sanctitatis potissimum ob prodigia, quae Deus, Aemilia de Vialar deprecante, patrare ferebatur, causa de ea in Beatorum Caelitum fastos referenda agi coepta est. Processibus igitur ordinaria auctoritate perfectis, Pius XI, Decessor Noster, die decimo nono mensis Maii, anno millesimo nongentesimo vicesimo quinto, commissionem introductionis causae, apud Sacram Rituum Congregationem instituendae, sua signavit manu. Cum deinde exerceretur quaestio de virtutibus sive theologalibus sive cardinalibus Venerabilis Famulae Dei, idem Decessor Noster, omnibus rite perpensis et disceptatis, die undevicesimo mensis Martii, anno millesimo nongentesimo quinto et tricesimo, eas more heroum Ecclesiae cultas esse sollemniter edixit. Quibus absolutis, tractari coeptum est de miraculis, quae Venerabilis huius Virginis invocato nomine, a Deo dicebantur effecta. Itaque, post acres investigationes probationesque, Decessor Noster, quem diximus, die undecimo mensis Decembris, anno millesimo nongentesimo duodequadragesimo, decrevit : Constare de instantánea perfectaque sanatione tum lolandae Della Santa ad ostéomyélite acuta cervicalium vertebrarum cum affections meningea, cum adulescentulae Annae Elias a typha extremae gravitatis. In generali autem congregatione, die vicesimo quarto mensis Ianua- Acta PU Pp. XII 119 rii, anno millesimo nongentesimo tricesimo nono, coram eodem Summo Pontifice coacta, ut dubium excuteretur an Famulae Dei Beatorum Caelitum honores tuto decerni possent, ille diem undevicesimum mensis Februarii constituit quo mentem suam aperiret. Tanto vero Pastore non post multum tempus morte intercepto, Nos, proxime in Petri Cathedra eum subsecuti, die vicesimo sexto mensis Martii, eodem anno, pronuntiavimus : Tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Aemiliae de Vialar Beatificationem. Quae quidem sacra in Vaticana Basilica die duodevicesimo mensis Iunii, anno millesimo nongentesimo tricesimo nono, splendido cum ritu, ut moris est, et Christifidelium astante multitudine, sunt celebrata. Cum vero, novensili Beata deprecante, alia a Deo dicerentur patrata prodigia, instante Carolo Miccinelli, Societatis Iesu presbytero atque causae Postulatore, haec causa die vicesimo sexto mensis Iunii, anno millesimo nongentesimo quadragesimo, resumpta fuit eo consilio ut inclita Virgo provehi posset ad Sanctorum Caelitum honores. Institutis igitur Apostolicis processibus, quos vocant, de miris sanationibus, eadem suffragante, impetratis, duae ab actoribus sunt propositae quibus Aemiliae de Vialar sanctitas comprobaretur. Primum miraculum contigit Teresiae Moran, religiosae familiae, a Beata conditae, sodali, quae diffusa sclerosi laborabat. Cum salutaris ars irrita foret, aegrota eiusque sociae matris legiferae opem enixis precibus implorarunt. Quibus auditis, die decimo mensis Martii, anno millesimo nongentesimo quadragesimo sexto, Teresia puncto temporis ex gravissimo morbo plane convaluit, quam curationem praeter naturae ordinem evenisse medici periti aliique testes affirmaverunt. Nec minus mirabili virtute restituta est valetudo Sorori Mariae Brendan, pottiano morbo, quem vocant, affectae qui unam vertebram destruxerat duasque graviter corroserat. Cunctis remediis frustra adhibitis, medici aegrotanti spem omnem salutis ademerunt, quapropter Beatae Aemiliae praesens auxilium suppliciter est flagitatam. Nec in cassum missae preces. Die enim vicesimo quarto mensis Octobris, anno millesimo nongentesimo quadragesimo tertio, religiosa mulier ad certam sanitatem momento fuit reducta, quemadmodum inter medicos ac testes constat, De utraque curatione ex more in suetis Sacrae Rituum Congregationis comitiis ac postremo coram Nobis die tertio decimo mensis Martii, hoc anno, disceptatum est ; quo in generali conventu, Dilecto Filio Nostro Friderico Presbytero Cardinale Tedeschini, causae Ponente seu Relatore, dubium proponente : An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur, omnes, qui adfuerunt, cum Cardinales tum Prae- 120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lati Officiales Patresque Consultores sanationes propositas vera habenda esse miracula affirmaverunt. Nos autem, pro rei magnitudine, mentem aperire distulimus, ut ad tam gravem sententiam ferendam, Deo impense supplicantes, supernum impetraremus adiumentum. Itaque, die vicesimo septimo eiusdem mensis et anni, accitis Venerabili Fratre Nostro Clemente S. R. E. Cardinale Micara, Episcopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefecto, Dilecto Filio Nostro Friderico Cardinale Tedeschini, causae Relatore quem diximus, Venerabili Fratre Alfonso Carinci, Archiepiscopo titulo Seleuciensi in Isauria atque eiusdem Sacri Consilii Viro a Secretis, et dilecto filio Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, postquam sacris pie sumus operati, sollemniter ediximus : Constare de instantánea perfectaque sanatione, Beata Aemilia de Violar intercedente, cum Sororis Teresiae Moran, a diffusa sclerosi, tum Sororis Mariae Brendan a tuberculari spondylite dorsuali. Quae causa ut ad felicem exitum perveniret, unum dubium supererai expendendum, an, duobus miraculis rite probatis, Sanctorum Caelitum honores tuto decerni possent Beatae Aemiliae de Vialar. Quod dubium in generali conventu, die tertio mensis Aprilis, hoc anno, coram Nobis celebrato, a memorato Cardinale Relatore propositum est; cum vero omnes, qui adfuerunt, Cardinales, Praelati Officiales, Patres Consultores id annuissent, Nos ad certum dandum responsum aliquod temporis spatium interiecimus, quo magnas Deo preces adhiberemus. Die igitur primo mensis Maii, hoc ipso anno, advocatis, quos memoravimus, Patribus Cardinalibus Clemente Micara et Friderico Tedeschini, atque ornatissimis viris Alfonso Carinci et Salvatore Natucci, post Eucharisticum Sacrificium, hanc tulimus sententiam : Tuto procedi posse ad Beatae Aemiliae de Vialar sollemnem Canonizationem. Quibus peractis, tria ex instituto celebrata fuerunt Consistoria, quorum primum, quod secretum dicunt, die duodetricesimo mensis Maii, hoc anno, est coactum. Convocatis igitur apud Nos S. R. E. Cardinalibus, Venerabilis Frater Noster Clemens Micara, Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefectus, sermonem habuit de vita et miraculis Beatorum Confessorum Antonii Mariae Gianelli, Bobiensis Episcopi, auctoris Sororum Beatae Mariae Virginis ab Horto ; Francisci Xaverii Mariae Bianchi, sacerdotis e Congregatione Clericorum Regularium Sancti Pauli Barnabita rum ; Ignatii a Laconi, laici professi Ordinis Fratrum Minorum Capulatorum ; nec non Beatarum Virginum Aemiliae de Vialar, legiferae matris Sororum a Sancto Iosepho ab Apparitione, et Mariae Dominicae Mazzarello, alterius auctoris Instituti Mariae Auxiliatricis; et acta recensuit quae in causis Beatificationis et Canonizationis eorundem Acta Pii Pp. XII 121 Beatorum ac Beatarum Sacra Rituum Congregatio, post diligentem cognitionem, admittenda duxerat et probanda. Postquam dicendi finem fecit, Nos astantes Patres Purpuratos rogavimus sententiam, qui omnes sibi in votis esse professi sunt ut Beati illi atque Beatae Sanctorum Caelitum honoribus decorarentur. Subinde in eadem Sacri Palatii Apostolici aula Consistorium publicum habitum fuit, in quo dilecti Filii Sacri Consistorii Advocati, ante solium Nostrum stantes, pro causis Beatorum Confessorum atque Beatarum Virginum, quos memoravimus, luculenter dixerunt. Causam vero Beatae Aemiliae de Vialar Ioannes Baptista Ferrata ornate peroravit. Quibus Consistorialis Aulae Advocatis dilectus Filius Antonius Bacci, ab epistulis ad Viros Principes, Nostro nomine respondit Nos quoque exoptare, ut Beati illi Caelites sanctitatis insignibus honestarentur, verumtamen, antiquum Sedis Apostolicae morem religiose servantes, non antea Nos certam daturos sententiam quam in Consistorio semipublico, quod appellatur, de hisce causis Patres Cardinales iterum, Patriarchas, Archiepiscopos et Episcopos, quotquot Romam essent adfuturi, adhibuerimus in consilium. Ut autem Sacrorum Antistites de rebus omnibus ad has causas spectantibus certiores fierent, praecepimus ut ad singulos commentarii mitterentur de Beatorum Caelitum illorum vita, virtutibus, miraculis et de iis quae in eorum causis acta essent. Astantes denique hortati sumus ut supernum lumen, supplices preces ad Deum admoventes, Nobis conciliarent. Consistorium autem semipublicum die quarto mensis Iunii, hoc eodem anno, advocavimus ; in quo, congregatos brevi sermone allocuti, rogavimus ut quid de propositis causis sentirent, Nobis singillatim significarent. E latis suffragiis cum animi gaudio cognovimus omnes tum Purpuratos Patres tum Sacrorum Antistites Beatos illos Caelites dignos existimare qui in Sanctorum coetu atque numero reponerentur. Dies igitur praestituimus quibus ob sollemnem -eorundem Caelitum ascriptionem in Sanctorum fastos sacra in Petriano Templo forent celebranda. Ad tribuendus autem simul eiusmodi honores Beatis Virginibus Aemi^ Hae de Vialar et Mariae Dominicae Mazzarello diem diximus vicesimum quartum mensis Iunii, eodem anno. De quibus rebus ut acta rite conscriberent astantibus Protonotariis Apostolicis mandatum est. Cum tandem constitutus illuxisset dies, omnibus tum saecularis tum regularis cleri ordinibus, Romanae Curiae Praesulibus et Oflicialibus, pluribus Abbatibus, Episcopis, Archiepiscopis atque S. R. E. Cardinalibus sollemni pompa praeeuntibus et Sanctorum Litanias atque hymnum Ave Maris Stella concinentibus, Nos Sancti Petri Basilicam, magnifice 122 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale excultam, et ingenti multitudine hominum stipatam, quos inter multi fideles e Gallia atque legiferae huius matris alumnae fuerunt, ingressi sumus, et, brevi ante maximum altare effusa prece, ad Nostram Cathedram perreximus. Tunc, praestita Nobis, ut consuetudo fert, ab astantibus Cardinalibus oboedientia, Venerabilis Frater Noster Clemens Micara, Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefectus et huic duplici Canonizationi procurandae praepositus, perorante dilecto Filio Aloisio Philippo Re, Consistorialis Aulae Advocato, instanter, instantius, instantissime a Nobis flagitant ut Beatis Aemiliae de Vialar et Mariae Dominicae Mazzarello Sanctorum Caelitum honores decerneremus. Cui petenti Nos per dilectum Filium Antonium Bacci, virum ab epistulis ad Principes, quem diximus, Nos quoque cupere respondimus Beatas illas Virgines Sanctorum asserere ordinibus. Itaque, Divini Paracliti lumine una cum clero et fidelibus implorato, in Cathedra sedentes, uti universae Christi Ecclesiae Magister, sollemniter pronuntiavimus : Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad esoaltationem Fidei Catholicae et Christianae Religionis augmentum, auctoritate Domini Nostri Iesu Christi, Beatorum Apostolorum Petri et Pauli ne Nostra, matura deliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de Venerabilium Fratrum Nostrorum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium, Patriarcharum, Archiepiscoporum et Episcoporum in Urbe exsistentium consilio, Beatam AEMILIAM DE VIALAR et Beatam MARIAM DOMINICAM MAZZARELLO, Virgines, Sanctas esse decernimus et definimus ac Sanctorum Catalogo adscribimus, statuentes ab Ecclesia Universali illarum memoriam quolibet anno die earum natali, Aemiliae nempe die vigesima quarta Augusti, et Mariae Dominicae die decima quarta Maii, inter Sanctas Virgines non Martyres pia devotione recoli debere. In nomine PaÇfetris et Fipfalii et Spiritus 83 Sancti. Amen. Qua Canonizationis formula a Nobis prolata, postulationi annuentes eiusdem Cardinalis Clementis Micara, per eundem Advocatum Consistorialem Aloisium Philippum Re Nobis exhibitae, hasce Decretales sub plumbo Litteras confici et expediri iussimus; astantibus vero Protonotariis Apostolicis ut de hac Canonizatione publicum perscriberent instrumentum manda vimus. Gratias deinde Deo Omnipotenti ex animo egimus, hymnum Te Deum laudamus cum conf ertissima multitudine canentes ac primum novensilem Sanctarum patrocinium invocavimus earumque brevi homilia celebravimus laudes, omnes adhortantes ut a fluxis huius saeculi bonis mentes avocarent et ad lucem converterent, a Sanctis hisce Caelitibus refulgentem, seu ad christianam virtutem ; hanc compescere animi motus, ad Acta Pii Pp. XII 123 recte agendum compellere, lenire dolores, piamque alere industriam. Denique, postquam Apostolicam Benedictionem et plenariam admissorum indulgentiam astantibus impertivimus, ad altare accessimus, incruentum Sacrificium oblaturi. Itaque omnibus quae inspicienda erant perpensis, certa scientia ac Nostrae Apostolicae potestatis plenitudine, omnia et singula quae supra diximus iterum confirmamus, roboramus, statuimus, decernimus atque universae Christi Ecclesiae denuntiamus. Mandamus insuper ut harum Litterarum transumptis, vel excerptis, etiam impressis, manu tamen Notarii Apostolici subscriptis eiusque sigillo munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae iisdem haberetur, si exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem has Litteras definitionis, decreti, ascriptionis, mandati, statuti et voluntatis Nostrae infringere vel eis obsistere liceat. Si quis autem id ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem Omnipotentis Dei ac Beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit moturum. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo primo, die vicesimo quarto mensis Iunii, Pontificatus Nostri anno tertio decimo. Ego PIUS, Catholicae Ecclesiae Episcopus. Çfe Ego EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Cardinalis TISSERANT, Sacri Collegii Decanus. £B Ego CLEMENS Episcopus Veliternus Cardinalis MICARA. £B Ego IOSEPH Episcopus Albanensis Cardinalis PIZZARDO. £g Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Cardinalis ALOISI MASELLA. Cß Ego ADEODATUS IOANNES Episcopus Sabinensis et Mandelensis Cardinalis PIAZZA. 124 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ego FRIDERICUS Episcopus Tusculanus Cardinalis TEDESCHINI, Datarius. Ego ALEXANDER titulo S. Mariae in Cosmedin Presbyter Cardinalis £B VERDE. Ego PETRUS titulo S. Crucis in Hierusalem Presbyter Cardinalis Fu- MASONi BIONDI. Ego DOMINICUS titulo S. Apollinaris Presbyter Cardinalis IORIO. Ego MAXIMUS titulo S. Mariae in Porticu Presbyter Cardinalis MASSIMI. Ego NICOLAUS S. Nicolai in Carcere Tulliano, Protodiaconus Cardinalis CANALI, Paenitentiarius Maior. Ego IOANNES S. Georgii in Velo Aureo Diaconus Cardinalis MERCATI. Ego IOSEPH S. Eustachii Diaconus Cardinalis BRUNO. Pro S. R. E. Cancellario •B EUGENIUS Card. TISSERANT Sacri Collegii Decanus f& CLEMENS Card. MICARA S. Rituum Congr. Pro-Praefectus Albertus Serafini, Proton. Apost. Ioseph Caprio, Proton. Apost. Loco Sß Plumbi Reg. m Cane. Ap., Vol. LXXXII, n. 52. H BEATO ANTONIO MARIAE GIANELLI, CONFESSORI PONTIFICI, SANCTORUM HONORES DECERNUNTUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Apostolorum successores episcopos meminisse oportet se iis tamquam servos prodesse debere, quibus praesint, « sicut Filius hominis non venit ministrari, sed ministrare et dare animam suam redemptionem pro multis » (Matth. 20, 28). Si enim populo, quem Sanctus Spiritus ipsi regendum tradiderit, episcopus et verbo et opere utilem esse numquam cunctatus erit, tum demum dignus habebitur qui talem accipiat laudem atque mercedem, qualem speculator ille qui « viderit gladium venientem super terram, et cecinerit buccina, et annuntiaverit populo » (Ezech. 33, 23). Neque umquam talibus Antistitibus, iisque innumerabilibus, caruit sancta Dei Ecclesia, qui operibus declararunt quam perspectum habe- Acta PU Pp. XII 125 rent non de se ipsis tantum, sed de universo suo populo sibi rationem esse reddendam. In quo lectissimo agmine summus caelestium et terrenarum rerum Creator esse voluit Antonium Mariam Gianelli, Bobiensem Episcopum, quem hodie Sanctorum Caelitum, in Christifidelium exemplum, honore sollemniter decoravimus. Antonius Maria Gianelli, in montano pago cui nomen Cereta, in Ianuensi archidioecesi, humilibus agricolis, at pietate insignibus Iacobo Antonio Gianelli et Maria Gianelli ortus, a prima pueritia eximiis pro aetate virtutibus pulcherrime enituit. Suavi enim ac docili praeditus indole, constanti sua oboedientia singularique morum innocentia quanta futurus esset sanctitate iam tunc perspicue ostendit. Cuius mox rei argumentum fuit studiosa precandi assiduitas, quae virtutum omnium mater solet esse et comes perpetua, quemadmodum in eius parentibus fuerat, et incredibilis, qua tenebatur, cupiditas christianas ediscendi veritates. Cum autem, ubi primum ea aetate esse coepit qua litterarum elementis imbui poterat, pio curioni, qui primordiorum ludum condiderat, sedula mater puerum instituendum commisisset, minime eum piguit, bis in die unius horae iter suscipere ut scholam adiret, vespere autem pensum in obscura casula scribere, deficiente nonnumquam lucernae oleo : adeo laboriosas omnes paupertatis aerumnas ac molestias Dei auxilio et forti animo vincere ac superare didicerat! Neque tempus, quod ab audiendo magistro vacuum ipsi erat, in puerilibus ferebat iocis et lusibus aut in desidiosa aequalium societate, sed gnavus et alacer in studia et in preces incumbebat, assiduus adulescentibus christianam doctrinam tradebat, et, praecipue postquam grandiusculus factus est, parentum egestatem opera sua sublevabat lignorum fascibus domum ferendis. Sed vigilabat infinito suo amore Deus pro filiólo hoc suo eique suppeditabat adiumenta, quibus et plenius doctrinis erudiretur, et viam ingrederetur superno consilio signatam. Cum enim anno millesimo octingentesimo septimo Antonii parentes sub misero suo tecto divitem matronam paucos dies hospitem habuissent, haec puerum Ianuensis Seminarii curavit primum scholas frequentare, mox autem ut is in seminarium ipsum reciperetur impetravit. In quo tam singulari profectu Antonius Maria praestitit, ut brevi tempore et germanis genuinisque virtutibus et doctrina ornatissima discipulis omnibus esset exemplo. Inter praecipuas autem animi et ingenii dotes, quibus sacri ephebei alumnus efïulsit, efiicientissimum erat ad eloquendum acumen, quod iam antea ita ostenderat, ut puer concionator vulgo diceretur ; adeoque 126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ut quondam in ipso metropolitano templo, per novendiales Beatae Virginis supplicationes, deficiente concionatore, sermones, Moderatorum iussu, inter maximam populi et frequentiam et laetitiam, habuerit. Tandem, studiorum curriculo facto, in festo augustissimae Trinitatis, die vicesimo quarto mensis Maii anno millesimo octingentesimo decimo secundo, summo animi sui gaudio in Ianuensi Dominae Nostrae Carmelitidis templo sacerdotii munere donatus est. Hoc fuit sacri eius initium itineris, quod, Deum plus quam homines, quam terrena omnia, quam sui ipsius vitam diligens, inconcussa fide ardentique caritate percucurrit, factus animorum pater verus ac magister. Fortis simul et comis, solida imbutus pietate disciplinaeque studio, quae insana ferrent atque inveherent eius aetatis mores, in docendo et agendo accuratissime fugiens, iam tunc illum se « ferreum Sanctum » indicavit, quo nomine eius noti appella turi eum erant. Iam enim tunc tam se ad suadendum habilem ostendit, tam efficacem in paenitentibus exhortandis, tam denique ardentem in hominum animis ad sancta Dei praecepta generosasque virtutes formandis tutissimoque ductu dirigendis ut id singulare prorsus pro iuvenili eius aetate credi posset. Quae excelsae decoraeque virtutes eum semper comitatae sunt, sive cum animorum curationem in Ianuensi archidioecesi suscepit, sive cum rhetoricae magisterium in Aquensi dioecesi primum, mox autem in Ianuensi seminario ipsi commissum est, sive cum ibidem disciplinae rector paulo post creatus est. Quo tamen munere, statim atque animadvertit iuvenum mores, nimis a Tridentini Concilii praeceptis alienos, non licere sibi emendare, sponte abdicavit, ut indefatigabilem suam sollicitudinem in sacras expeditiones et conciones, pro summo, quo tenebatur, animorum amore, totam impenderet. Cum autem iam eius fama magis in dies augeretur, Ianuensis Archiepiscopus, cl. m. Aloisius Cardinalis Lambruschini, eum « pulcherrimum sui horti florem » Clavar um misit, ac S. Ioannis curiae praefecit, ubi eum magnus populus splendidissimo excepit apparatu. Neque spem res fefellit. Nam mox facta ostenderunt quot et quantos fructus eius sedulitas esset latura. Etenim, brevi effecit ut vitia non pauca radicitus exstirparentur ; ut viri complures et mulieres ad sancta Dei sacramenta crebrius accederent; ut extremum plerique fideles in preces magis assidue incumberent. Ex quo factum est ut non raro videres homines, non tantum intra domesticos parietes, sed in deversoriis etiam frequentes Deo fundere preces. Attamen inter tot tantosque officii sui labores ad id in primis cogitationes intendit, ut Deo ministros opportune compararet, id curae Acta Pii Pp. XII 127 constanter habens, ut, cum messis esset multa, operarii non nimis essent pauci. Cum autem sacerdotes, qui e Clavarensi seminario prodibant, non sufficerent ad dioecesis amplitudinem, impense enisus est ut alterum Clavari seminarium conderet. Quod cum, aptis hortationibus et stipe collecta, tandem est consecutus, studiis regundis praefectus mirabili contendit industria ut alumni et virtutibus et doctrina, prout futuros Dei addecet ministros, maxime excellèrent. Neque quidquam neglexit umquam quo sollicitum suum in sacrum illud ephebeum amorem efficienter testaretur. Interim autem, ut reliqui quoque cleri impigram curam ageret, domi suae colloquia et disputationes cotidianas cum sacerdotibus instituebat de sacris disciplinis, imprimis autem de divinis Libris ac de Theologia, quam moralem vocant, quae haud satis accommode eo tempore in seminario tradebatur. Suas vero vires impares esse cum sentiret gravibus animorum iuvandorum necessitatibus, quo magis impensiusque populi pietatem et christianae vitae exercitia foveret, Sodalitatem Missionalium a Sancto Alphonso Maria de Ligorio instituit qui Dei verbum uberius et latius, sacris praesertim habitis expeditionibus, quas missiones vocant, propagarent; quos, maxima cum fidelium, praecipue ruricolarum, religiosa utilitate, coniunctos usque habuit in sacerdotalibus obeundis muneribus socios. Item Sodalitatem condidit Puellarum Mariae Sanctissimae ab Horto, quibus curae praecipuae esset adulescentulas, praesertim e minuto populo, ad pietatem educare, atque aegrotantibus, iis maxime qui egestate premerentur, in valetudinariis adesse. Quae Sodalitas tam ei cordi semper fuit, ut eam sua quoque pecunia saepius sustentaret, deque ea numquam curare destiterit, etiam postquam episcopus est renuntiatus. Sed impensissimus Antonii Mariae erga gregem suum amor mirum in modum anno millesimo octingentesimo tricesimo quinto emicuit. Cum enim, exitiosa peste per finítimas terras cunctas pervadente, Clavarensis populus saevi contagia morbi exhorrescens ad curionem suum confugisset, hic, sponte cruciatibus susceptis, Deum supplici prece exoravit ut percuter et pastorem dummodo grex servaretur. Atque dum populus pastorem admiratur insontem multitudinis peccata expiantem, ut divinum amorem suo rependeret, signum supernum datum est immunem eam civitatem a letali tabe futuram. At talibus animi praedito ornamentis et fortitudine viro, Deo providente, latior patebat excolendus ager. Itaque factum est ut, duodecim annis post susceptam curiae Clava- 128 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pensis administrationem, episcopus Bobiensis renuntiaretur, Carolo Alberto rege, contra quorundam votum, libentissime eum commendante. Cuius nominationis nuntium stupore fletuque primum. Antonius Maria accepit, seque indignum habens qui tantum onus sustineret, enixis precibus illud conatus est a se avertere, sed cognito divinae mentis consilio, ad novam tandem sibi destinatam se contulit sedem, sibi declarans eum non posse oboedientiam recusare qui constanter oboedientiam praedicavisset. Quam arduum esset commissum Antonio Mariae munus clare perspiciet qui cum novensilis Episcopi ardenti pietate prolapsam eo tempore in dioecesi Bobiensi sive cleri sive populi disciplinam contulerit. Istiusmodi propterea mores Dei famulus constanti prudentia et fortitudine, benignitate et severitate, patientia et caritate emendandos studiose suscepit, a seminario, quod sodalitati Missionalium a se conditae moderandum commisit, ut aequum erat, exorsus. Eapropter nihil, quod ad vitia funditus tollenda, ad pietatem colendam, ad divinum cultum restaurandum, ad virtutes fovendas attineret, per octo annos in dioecesi neglexit, sacris maxime expeditionibus et contionibus et christianae doctrinae tradendae et paenitentium confessionibus audiendis strenua data opera. In quibus assiduis sui muneris officiis indefessos habuit adiutores, cum sodales Congregationis Missionalium tum etiam Puellas B. Virginis ab Horto, quos Bobium in hanc rem advocaverat. Sed cum in Dei vinea purganda et in bonis seminibus spargendis uno Christi amore duceretur, ipsum Sodalitatis Missionalium moderatorem alterum, sibi quidem amicissimum, missum facere non dubitavit, qui, frustra ab Episcopo paterne monitus, perversis Gallicae seditionis doctrinis et Iansenismi erroribus deceptus esset. Tam gravibus autem propter Dei gloriam susceptis laboribus ac voluntariis cruciatibus, fieri non poterat quin debilis eius corporis vires confringerentur. Re enim vera, anno millesimo octingentesimo quadragesimo quarto exeunte, pientissimae suae matris obitus, mox vero ingravescens phthisis morbus eius valetudinem paulatim penitus labefactaverunt, ita ut ei Placentiam abeundum fuerit ad mitiore caelo fruendum. Neque tamen quidquam de morbi sui gravitate umquam conquestus est; immo vero illum patientissime tulit, id unum acriter dolens, quod neque iam gregem suum regere neque pietatis officia colere posset. Anno autem millesimo octingentesimo quadragesimo sexto, die septimo Iunii, in festo augustissimae Trinitatis, sancte e terrestri hoc migravit exsilio. Atque defuncti corpus Bobium translatum, in S. Co- Acta PU Pp. XII 129 lumbani templi crypta, quam muniflcentissima pietate instauraverat conditum est, inter assiduos maerentium civium luctus et gemitus. Ex quo tempore sanctitatis fama, quae iam viventem Gomitata erat, et amantissimi Pastoris desiderium, quo christifidelium greges, quos curae habuerat, tenebantur, effecerunt ut complures eum deprecatorem apud Deum habere non désistèrent. Magis autem magisque augescente fama propter complura quae Deus, Antonio Maria deprecante, operatus esse dicebatur prodigia, causa de ipso in Beatorum album referendo, anno millesimo octingentesimo octogesimo nono agi coepta est, pluribus instantibus Episcopis, quos inter memorare Iubet Ioannem Baptistam Porrati, in Bobiensi Sede ven. Gianelli successorem, et Ioannem Baptistam Scalabrini, Placentinum Episcopum. Peractis itaque in Bobiensi, Ianuensi et Clavarensi curiis, ordinariis de eius vitae sanctimonia processibus et a S. Rituum Congregatione rite probatis. Leo XIII Decessor Noster die secundo mensis Iunii, anno millesimo octingentesimo nonagésimo sexto, introductionis causae commissionem sua manu signavit. Apostolicis deinde processibus perfectis, de theologalibus et cardinalibus Ven. Servi Dei virtutibus quaestio disceptata est, quas virtutes Antonium Mariam Gianelli ad heroicum habuisse gradum Benedictus XV, item Decessor Noster, die undecimo mensis Aprilis, anno millesimo nongentesimo vicesimo, astantibus clin. Cardinalibus Antonio Vico, S. Rituum Congregationis Praefecto, et Caietano Bisleti, causae ponente seu Relatore, atque Alexandro Verde, tunc eiusdem Congregationis a Secretis, ad cardinalatum postea evecto, et b. m. Angelo Mariani, S. Fidei Promotore generali, sollemniter declaravit. De duobus deinde miraculis, quae, ven. Antonio Maria deprecante, a Deo ferebantur effecta, disceptatio ineunda erat. Processibus itaque ordinariis rite absolutis, miracula illa investigata fuerunt in suetis eiusdem S. Congregationis ante-praeparatorio et praeparatorio conventibus, ac demum in generali coram Pio XI Decessore Nostro, qui die octavo mensis Iunii anno millesimo nongentesimo vicesimo quarto, ad se arcessitis quos memoravimus Cardinalibus Vico et Bisleti, atque Alexandro Verde et Angelo Mariani, sacris operatus, sollemniter edixit : Constare de utroque proposito miraculo, de primo nempe : instantánea perfectaque sanatione Melaniae Oleose a tuberculosi pulmonari ad ultimum stadium deducta; deque altero : instantánea perfectaque sanatione Eulogii Palacios a gravi vulnere una cum acuta, diffusa et purulenta, quae subsecuta fuerat, peritonitide. Paulo post, die octavo mensis Iulii eiusdem anni habita; est in con9 - ACTA. vol. X X , n. -- 2 1 - 2 - 1 9 5 ? . . 130 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sueta Vaticani Palatii aula congregatio generalis coram eodem Decessore Nostro Pio XI, in qua ab eodem Cardinale Bisleti dubio proposito : An, stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, tuto procedi posset ad sollemnem Yen. Servi Dei Antonii Mariae Gianelli Beatificationem, omnes qui aderant uno velut ore affirmaverunt. Summus vero Pontifex supremum iudicium prorogandum censuit ad diem vice simum mensis Iulii. Quo die, postquam incruenta Hostia litaverat, declaravit : Tuto procedi posse ad sollemnem ven. Servi Dei Antonii Mariae Gianelli beatificationem. Quae quidem in Vaticana basilica, ingenti Christifidelium astante multitudine, die undevicesimo mensis Aprilis, Anno Sacro millesimo nongentesimo vicesimo quinto celebrata est. Cum vero, novensili deprecante Beato, alia dicerentur deinceps a Deo patrata miracula, de eo in Sanctorum canonem adnumerando paulo post cogitatum est; et idem Summus Pontifex Pius XI die vicesimo octavo mensis Iulii anno millesimo nongentesimo vicesimo sexto resumptionis causae Commissionem sua manu signavit. Duae itaque S. Rituum Congregationis examini propositae sunt sanationes, Antonio Maria deprecante, mire a Deo patratae. Harum prima fruita est Ravera Zattera, trimestris puella, quam Clavari, anno millesimo nongentesimo quadragesimo sexto, ob invaginationem ileo-colicam cum occlusione, ut medici asseverarunt, chirurgicae sectioni, die primo Iunii mensis illius anni subici necesse fuit. Cum vero intestinales tunicae iam discissae et emortuae inventae essent, iam iam imminente vitae periculo, medicus vulnerarias a prosequenda ac perficienda sectione se abstinere debuit. At biduo post, B. Antonii Mariae patrocinio implorato, intestini coagmentatio improviso perfecta est, toxihaemia ceterisque mortiferis adiunctis illico cessantibus. Altera autem aeque mirabilis sanatio puerum, Aldum Simonelli respicit. Hic, in Spediensi urbe, purpura haemorragica fuit affectus, atque morbus adeo in peius versus est, ut die decimo septimo mensis Aprilis anno millesimo nongentesimo quadragesimo nono ad praeagonicum statum infirmum adduxerit, uti postea nosocomii Spediensis medentes et infirmorum ministrae testati sunt. Omnis ergo sanationis spes amissa est. At vespere eiusdem diei, postquam aegrotantis corpori apposita fuit B. Antonii Mariae Gianelli imago, atque enixis precibus ipsius Beati patrocinium imploratimi est, infirmus omnino con valuit, morbi signa evanuerunt, et puer exinde perfecta gavisus est valetudine. In Clavarensi Curia apostolicae inquisitiones de priore miraculo, in Spediensi de altero peractae sunt; quibus a S. Rituum Congregatione Acta PU Pp. XII 131 rite probatis, duas illas sanationes Medicorum eiusdem Congregationis Collegium, die decimo octavo mensis Iulii anno millesimo nongentesimo quadragesimo nono et die vicesimo nono mensis Maii anno millesimo nongentesimo quinquagesimo ultra evenisse naturae vires affirmaverunt. De iisdem miraculis disceptatum est in duobus praeparatoriis comitiis, die decimo mensis Ianuarii anno millesimo nongentesimo quinquagesimo et die vicesimo tertio Ianuarii huius anni habitis, ac demum in generali, die tertio Aprilis hoc ipso anno, in consueta Vaticani Palatii aula coram Nobis coactis. In quo generali comitio, dilectus Filius Noster Fridericus, tunc presbyter Cardinalis Tedeschini, qui, uti Causae Ponens seu Relator ei. m. Caietano Cardinali Bisleti successerat, dubium « An et de quibus miraculis in casu et ad effectum de quo agitur » discutiendum proposuit ; et omnes qui aderant Patres Cardinales, Praelati et Consultores suas protulerunt sententias. Quibus auditis, Nos mentem Nostram aperire distulimus ad diem primum subsequentis mensis Maii. Quo die, ad Nos arcessitis venerabilibus Fratribus Nostris Clemente Micara, S. Rituum Congregationis Pro-Praefecto et Friderico Tedeschini Cardinalibus atque venerabili Fratre Alphonso Carinci, qui interea Archiepiscopus Seleuciensis in Isauria electus fuerat, ac Salvatore Natucci, Sacris operati ediximus : « Constare de instantánea perfectaque sanatione cum Raverae Zattera ab invaginatane ileo-colica, tum Aldi Simonelli a purpura haemorragica primitiva ». Quibus expletis, ut praeclara haec causa ad felicem perveniret exitum, unum supererai dubium discutiendum, an, videlicet, duobus miraculis ita probatis, B. Antonio Mariae Gianelli Sanctorum Caelitum honores tuto decerni possent. Nos itaque, certiores facti S. Rituum Congregationem omnia, quae sui sunt iuris, adamussim servavisse et cum Patres Cardinales, tum Officiales Praelatos Patresque Consultores in affirmativum suffragium concessisse, die undecimo mensis Maii hoc eodem anno, adstantibus Cardinalibus Micara ac Tedeschini, atque S. Rituum Congregationis Viro a Secretis, una cum Fidei Promotore Generali, sollemniter decrevimus : « Tuto procedi posse ad sollemnem B. Antonii Mariae Gianelli canonizationem». Quo edito decreto, Decessorum Nostrorum exemplis inhaerentes, sueta Consistoria indiximus. Secretum die vicesimo octavo ipsius mensis Maii in consueta Palatii Apostolici Vaticani aula coactum fuit, et in eo, postquam venerabilis Frater Noster Clemens Cardinalis Micara, Episcopus Suburbicaria Veliternus, S. Rituum Congregationis Pro- 132 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Praefectus, impetrata a Nobis venia, sermonem habuit de vita et miraculis Beatorum Confessorum Antonii Mariae Gianelli, Episcopi Bobiensis, et Legiferi Patris Sororum a Beata Maria Virgine de Horto; Prancisci Xaverii Mariae Bianchi, sacerdotis, e Congregatione Clericorum Regularium S. Pauli; Ignatii a Laconi, laici professi ex Ordine Fratrum Minorum Capulatorum; atque Beatarum Virginum Aemiliae de Vialar, Legiferae Matris Instituti Sororum a Sancto Iosepho ab Apparitione, et Mariae Dominicae Mazzarello, alterae Legiferae Matris Instituti a Maria Auxiliatrice, recensuit acta quae in causa beatificationis et canonizationis eorundem Beatorum et Beatarum S. Rituum Congregatio, praevio accurato examine, admittenda et probanda censuerat. Qua relatione expleta, singuli qui aderant Patres Cardinales, a Nobis rogati, suam aperuerunt sententiam. Consistorio secreto absoluto, statim in eadem aula Consistorium publicum fuit, in quo dilecti Filii Consistoriales Advocati de eorum, quos modo diximus, Beatorum ac Beatarum vita, virtutibus et miraculis breviter singillatim retulerunt, a Nobis enixe postulantes ut Beatis illis Sanctorum coronam quamprimum imponere dignaremur. Pro canonizatione autem Beati Antonii Mariae Gianelli dilectus Filius Camillus Corsanego, unus ex Advocatis illis, ornato sermone peroravit. Quibus Advocatis Nos per dilectum Filium Antonium Bacci, ab Epistolis ad Viros Principes, respondimus Nos quoque vehementer exoptare serenam illorum Caelitum frontera fulgentioribus exornare gemmis eosdemque pleniore in luce ponere ut quam plurimi ad eorum insistendum vestigiis allicerentur ; attamen, moris a maioribus traditi custodes Nos ipsi religiosissimi, graves non velle causas illas ante decernere quam in Consistorio semipublico, octo post dies celebrando, Purpuratorum Patrum iterum eorumque omnium, quotquot in Urbem venturi essent, Patriarcharum, Archiepiscoporum, Episcoporum suffragia exquisiverimus. Ut autem Sacrorum Antistites de rebus omnibus ad causam ipsam pertinentibus certiores fierent, man da vimus ut, S. Rituum Congregationis cura, eorum singulis commentaria mitterentur de Beatorum et Beatarum illarum vita, virtutibus et miraculis, deque eorum causis, simulque astantes omnes hortati sumus ut, interim, effusis ad Deum precibus, uberiora Sancti Spiritus lumina menti Nostrae impetrare vellent. Die autem quarto mensis Iunii, hoc eodem anno, Consistorium semipublicum habitum est, in quo brevi prius oratione astantes allocuti, ipsos rogavimus ut, re plene cognita, quid de propositis causis sentirent singillatim patefacere vellent. Quorum suffragiis exceptis, valde laetati sumus tum Patres Cardinales tum Sacrorum Antistites una mente* una Acta Pii Pp. XII 133 voce et illos exoptare ac petere ut Beati illi Caelites quinque in Sancto-^ rum album referrentur. Minime igitur cunctandum censentes, ad uniuscuiusque Beatorum ac B.eatarum illarum canonizationem sollemni ritu in Vaticana Basilica celebrandam diem diximus. Pro Beatis vero Antonio Maria Gianelli, Francisco Xaverio Maria Bianchi atque Ignatio a Laconi diem statuimus vicesimum primum proximi mensis Octobris. Interea astantes rogavimus ut supplicibus una Nobiscum Deo instarent precibus ut haec, quae omnibus in votis erant, ad Dei gloriam et ad Ecclesiae ornamentum utilitatemque quam plurimum conferrent; et, Consistorialis Aulae Advocatis rogantibus, Protonotariis Apostolicis mandavimus ut de omnibus, quae in Consistorio illo acta erant, authenticum conficerent instrumentum. Cum itaque praestitutus ille dies illuxit, omnes regularis et saecularis Cleri Ordines, Romanae Curiae Praesules et Officiales, non pauci Abbates, Episcopi, Archiepiscopi atque amplissimum Patrum Cardinalium Collegium in Petrianam Basilicam convenerunt, magnificentissime exornatam, atque densissima fidelium multitudine iam stipatam, quos inter plurimi cernebantur e regionibus in quibus Caelites illi ortum habuerunt, ac frequentes Sodales tum ex Ordine Fratrum Minorum Capulatorum tum e Congregatione Clericorum Regularium S. Pauli, tum ex Instituto Sororum a B. Virgine ab Horto. Quibus omnibus pia supplicatione praeeuntibus ac Sanctorum Litanias recitantibus et hymnum Ave Maris Stella praecinentibus, Nos ipsi eandem Basilicam, universo clero et populo plaudente, ingressi sumus, brevique prins ad altare maximum effusa prece, ad Nostram Cathedram perreximus. Tunc, praestita Nobis, uti de more, ab astantibus Cardinalibus oboedientia, venerabilis Frater Noster Clemens Cardinalis Micara, S. Rituum Congregationis Pro-Praefectus, trium illorum Beatorum Canonizationi procurandae praepositus, perorante dilecto Filio Camillo Corsanego Advocato Consistoriali, instanter, instantius et instantissime a Nobis postulavit ut Beatis, quos diximus, Sanctorum decerneremus honorem. Cui peroranti Advocato per dilectum, quem memoravimus, Filium Antonium Bacci respondimus Nos iam in eo esse ut petitioni satisfaceremus ; sed antea Divini Paracliti lumen hymno Veni Creator esse implorandum. Quo hymno expleto, Nos, e divi Petri Cathedra, uti universae Ecclesiae Magister, sollemniter pronuntiavimus : Ad honorem Sanctae et individuae Trinitatis, ad exaltationem Fidei Catholicae et Christianae Religionis augmentum, auctoritate Domini Nostri Iesu Chri- 134 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sti, Beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de venerabilium Fratrum Nostrorum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium, Patriarcharum, Archiepiscoporum et Episcoporum in Urbe exsistentium consilio; Beatos Confessores Antonium Mariam Gianelli, Franciscum Xaverium Mariam Bianchi et Ignatium a Laconi Sanctos esse decernimus ac definimus et Sanctorum Catalogo adscribimus; statuentes illorum memoriam quolibet anno, die eorum natali, Antonii Mariae, nempe, die septimo Iunii inter Sanctos Pontifices et Confessores, Francisci Xaverii Mariae, die tricesimo primo Ianuarii, et Ignatii, die undecimo Maii, inter Sanctos Confessores non Pontifices pia devotione recoli debere. In nomine Pa £B tris et Fi £g Iii et Spiritus £g Sancti. Amen. Qua Canonizationis formula a Nobis prolata, idem Cardinalis Micara, per eundem Advocatum Consistorialem petiit ut de uniuscuiusque Sanctorum illorum Canonizatione Decretales sub plumbo Litteras expediri et publica confici acta iuberemus. Quibus precibus annuentes has Decretales Litteras de Sancto Antonio Maria fieri expedirique praecepimus atque astantibus Protonotariis Apostolicis mandavimus ut de rebus omnibus in Canonizatione hac gestis instrumentum legitima forma exaratum construerent. Debitas deinde omnipotenti Deo ex animo gratias egimus, hymnum Te Deum laudamus cum cleri populique conf ertissima multitudine canentes, ac novensilium Sanctorum patrocinium primi invocavimus eorumque laudes brevi homilia teximus. Qua homilia recitata, apostolicam benedictionem et plenariam admissorum indulgentiam peramanter imperii vimus ; et, sollemni pontificali sacro ad aram maximam celebrato, Canonizationis caeremoniis finem imposuimus. Quo ritu expleto, Nostrarum esse partium ducimus christifideles omnes monere et hortari ut ad lectissimum hunc virum, caput nunc radianti gloria redimitum, mentem advertant suam, inter terrestres hasce varietates exemplum ab eo sumpturi atque praesidium. Sed ut in illum intueantur praesertim cupimus sacrorum Antistites, quippe qui in eo formam habeant et veluti legem ad quam gravissimum suum componant officium. Item illum habeant, precamur, salutarem apud Deum patronum, ut dum eorum munera maiorem quam antehac ostendunt in praesentia amplitudinem, ad eadem possint vigilantiam et actionem, robur et prudentiam, eo auspice, enixius infundere. Omnibus itaque, quae inspicienda erant, bene perpensis, certa scientia ac Nostrae Apostolicae auctoritatis plenitudine, quae supra memoravimus, confirmamus, roboramus atque iterum statuimus, decernimus Acta Pii Pp. XII 135 atque universae Christi Ecclesiae adnuntiamus, mandantes ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius apostolici tabellionis subscriptis et sigillo munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae iisdem hisce Nostris Litteris haberetur, si exhibitae vel ostensae forent. Nemini autem iis quae per has Litteras Nostras mandavimus, minime obniti liceat. Quod si quis temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei et Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit moturum. Datum Bomae, apud S. Petrum, die vicesimo primo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo primo, Pontificatus Nostri tertio decimo. Ego PIUS, Catholicae Ecclesiae Episcopus. ££i Ego EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Cardinalis TISSERANT, Sacri Collegii Decanus. £g Ego CLEMENS Episcopus Veliternus Cardinalis MICARA. ££i Ego IOSEPH Episcopus Albanensis Cardinalis PIZZARDO. f$ Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Cardinalis ALOISI MASELLA. £g Ego ADEODATUS IOANNES Episcopus Sabinensis et Mandelensis Cardinalis PIAZZA. £8 Ego FRIDERICUS Episcopus Tusculanus Cardinalis TEDESCHINI, Datarius. Ego ALEXANDER titulo S. Mariae in Cosmedin Presbyter Cardinalis VERDE. Ego PETRUS titulo S. Crucis in Hierusalem Presbyter Cardinalis FuMASONi BIONDI. Ego DOMINICUS titulo S. Apollinaris Presbyter Cardinalis IORIO. 136 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale Ego MAXIMUS titulo S . Mariae in Porticu Presbyter Cardinalis MASSIMI. Ego NICOLAUS S. Nicolai in Carcere Tulliano, Protodiaconus Cardinalis CANALI, Paenitentiarius Maior. Ego IOANNES S . Georgii in Velo Aureo Diaconus Cardinalis MERCATI. Ego IOSEPH S . Eustachii Diaconus Cardinalis BRUNO. Pro S. R. E. Cancellario *B EUGENIUS Card. TISSERANT Sacri Collegii Decanus © CLEMENS Card. MICARA S. Rituum Congr. Pro-Praefectus Albertus Serafini, Proton. Apost. Ioseph Caprio, Proton. Apost. Loco B Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXII, n. 5//. III BEATO IGNATI0 A IACONI, CONFESSORI, SANCTORUM HONORES DECERNUNTUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Aeternus hominum Servator, Christus Iesus, qui hisce in terris ignotus atque obscurus apparens, totam paene vitam in silentio laboreque exegit ac praecellens sanctitatis exemplar omnibus se praebuit, cruci postremo passus est afñgi, ut iis, quibus vivens arcana e Patris sinu concredidisset, robur et gratiam suam moriens largiretur; quos enim enixe vocaverat ad angustam salutis viam ingrediendam et ad ipsam suam crucem fortiter ferendam, eosdem auxilio suo se firmatorum in perpetuum promiserat. Qui propterea hoc asperum vitae institutum fideliter ceperit ac suave iugum leveque onus Domini, « qui mitis est et humilis corde » (Matth., 11, 29), susceperit, certe dignus erit qui eius vocem, post brevem huius vitae cursum, laetissime audiat : « Euge, serve bone et fidelis, quia super pauca fuisti fidelis, super multa te constituant : intra in gaudium Domini tui » (Matth., 25, 21-23). Cum vero difficillimum sit hoc aggredi opus ob pravas perturbationes, quae hominum animos remorantur, ii ergo viri clarissimi praefulgent, « in medio nationis pravae et perversae... sicut luminaria in mundo » Acta, PU Pp. XU 137 (Phil., 2, 15), qui constanti diligentia ac silentii studio, rebus suis omnibus abdicatis et voluptatibus commodisque posthabitis, Christo tota vita obsecuti sint. Quos inter praedicamus demissum laicum Franciscalem Capulatum, Ignatium a Laconi, qui Christi crucem amplexatus totusque asperae religiosae vitae in latebris abditus, virtutis viam strenue cucurrit atque felicissimae aeternitatis limina intravit. Ignatius, cui hodie caelestes decretae sunt religiones, in Sardiniae oppidulo, quod vulgo Laconi appellant, intra fines Arborensis archidioecesis, die decimo septimo mensis Decembris, anno millesimo septingentésimo primo, humili genere natus est. Pater, nomine Mathias Peis Cad elio, cui pia uxor fuit Anna Maria Sanila Casu, in agrorum cultu pecorumque custodia diem exercebat, operam assiduitate ac sollertia cibos domesticis suppeditans. Qui coniuges, quamvis tenui censu essent, ab omnibus tamen pagi incolis plurimi aestimabantur, non modo ob praeclarum, quod edebant, religionis pietatisque exemplum, sed ob christianam etiam liberorum educationem, quos novem, quasi caelestium pignora bonorum, susceperunt. Postero die quam natus est, infans lustrali sacri fontis aqua est expiatus; cui nomina Francisco Ignatio Vincentio indita sunt, quorum postremo ad religiosae usque vitae professionem communi consuetudine appellatus est. Arcano Dei consilio optimam nactus familiam, iam a teneris rarae inter homines virtutis specimina cotidie in humili domo a parentibus cepit, divinaeque praecepta sapientiae animo imbibit suo, quamquam ne prima quidem litterarum elementa didicerat, nec umquam in posterum didicit, quod tunc deerant, praesertim in rusticorum vicis, primordiorum ludi. Mirum igitur non est Ignatium flagranti quadam ac tenera erga Deum pietate longe aliis excelluisse; ita ut puerulus, saepissime iocis amotis, in templum properaret ac preces inibi daret sollicito ore ; quin immo secum non semel socios ducebat, ut eos Gabrielis Archangeli voce Virginem Mariam, cui addictissimus semper fuit, salutare deceret ; atque e lecitilo, vix albescente luce, omni festinatione surgebat, ut Sacris maxima diligentia interesset. Puer annorum ferme sex, die decimo septimo mensis Maii, anno millesimo septingentésimo septimo, ab Arborensi Archiepiscopo chrismatis obsignatus est sacramento ; et duodecimo forsitan aetatis suae anno, uti 138 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale communis illorum temporum mos et consuetudo ferebat, Angelorum Pane primum enutritus ac pastus est. Postquam autem ad Eucharisticam Mensam primum accessit, creberrime de altari sacra libare consuevit, ut animum ad adulescentiae certamina et pericula adeunda assidue reficeret ac roboraret: utpote qui sanctitatis Auctorem, in augusto arae Mysterio latentem, veluti columen et quasi invictum totius vitae suae robur, ardenter esuriret. His igitur fultus caelestis gratiae donis, Ignatius virtutum omnium cultu ac severa morum integritate crescebat, Dei voluntati parentumque unice obsequens. Qui cum aliquot annos, ut propinquorum levaret necessitates, apud avunculum Petrum Sanna commoratus esset, domum reversus, alacris iuventae vires atque industriam promptissimo animo contulit ad domestica officia, ad segetum culturam, ad gregum armentorum custodiam et ad cetera agrestia munera, quibus patrem fratresque iuvaret. Attamen in horum varietate operum laborumque asperitate suas omnes cogitationes in uno Deo ita Agebat, ut totus caelesti contemplationi addictus esse videretur. Iamque tum ad asperae vitae genus agendum usque eo animi cupiditatem intendebat ut vel a quolibet pomo ruri abstineret, ac cotidie illud servaret ieiunium, quod catholici homines ex Ecclesiae Sanctae instituto quadraginta dierum spatio servare solent. Qua mentis fortitudine virtuteque instructus, divino favore ita brevi vigere coepit, ut gigantem mutaretur salutis viam currentem (cfr. Ps. XVIII, 6). Qui duodevicesimum agens annum, cum in tam gravem morbum delapsus esset ut ad extrema prope descenderet, de parentum venia, se totum ardenti voluntate Deo devovit, Franciscanum Capulatorum religionem se professurum, si e morbo evasisset, promittens. Sed quamvis brevi post convaluisset, Ignatius, qui, antequam in illam aegritudinem incideret, numquam eiusmodi consilium aperuerat, veluti voti sponsionem oblitus, ad rura virilesque labores rediit ; quamquam christianae vitae praecepta sueta severitate fidelissime colere numquam intermisit. Occulta enim hominis quisnam mentis acumine perspicere perscrutarique potest, nisi Deus? Qui eum tamen paulo post ad promissa implenda vehementiore quodam numine sollicita vit. Cum enim quondam in sua rura veniret, et equus, quo vehebatur, subita ferocitate exsultans praecipitem se fugae mandavisset, adulescens, viarum asperitatibus ac locorum declivibus praeruptisque commotus, praeteriti memor voti, denuo sese summo vitae Auctori in religiosam servitutem dicaturum spopondit, si e gravissimo hoc periculo incolumis Acta Pii Pp. XII 139 evadere potuisset. Atque audiit conceptum votum benignus Deus. Nam subito asper equus mirum in modum mansuevit, et Ignatius, domum reversus, simul obstupescentibus suis factum narravit, simul ad promissa facienda et ad religiosae vitae institutum capiendum se animo atque consilio paratum dixit. Neque parentes, quibus in more erat Dei voluntati semper honestissime obsequi, a tenendo proposito filium detorquere ausi sunt. Die propterea tertio mensis Novembris, anno millesimo septingentésimo vicesimo primo, quo die feriae piorum manium agebantur, cum mane rei divinae in subsidium animarum piaculari igni addictarum factae interfuisset et caeleste convivium participasset, salute lugenti matri suisque omnibus nuntiata, Caralim una cum patre contendit, ut Franciscanum Capulatorum familiae, voti memor, se dicaret. Sed Magister illi religiosorum virorum provinciae moderandae aegre in primo habuit Ignatium, infirmae valetudinis causa, sacro Capulatorum coetu ascribere; attamen postea, viro clarissimo rogante atque efflagitante, in noviciorum domum, e Sancti Benedicti nomine nuncupatam, admissus fuit, quae asperae vitae laude in tota Sardinia celebrabatur; ibique tanta perfectioris vitae cupiditate, in primis oboedientia, animique demissione enituit, ut post dies tantum septem quam eam domum ingressus erat, dignus plane habitus fuerit qui Sancti Francisci sago rite indueretur. Tum Ignatius vel vehementiore coepit ardere in Deum pietate ; ratasque nihil posse nos generosius facere quam si Christi Iesu patientis ingressi fuerimus vestigia, eius cruciatus pro viribus imitari voluit. Corpus propterea suum poenis sponte susceptis affligebat et subigebat, ac zona ferréis rigente cuspidibus se continenter cingebat. Verumtamen, sinente Deo, pietatem virtutesque, quas Ignatius sincera fide observabat, sodales in suspicionem vocaverunt, invidiose criminantes tironem tam recte se gerere, ut hominum captaret laudes. Nihilominus has inter afflictationes animum servans inturbatum, Dei famulus silentio ac mansuetudine obtrectatores omnes devicit, consecutusque est — quod iam sibi fere desperandum erat — ut, sollemnibus denique nuncupatis votis, die decimo mensis Novembris, anno millesimo septingentésimo vicesimo secundo, laetitia exsultans, uti sodalis laicus, sacrae illi se addixerit familiae. Tirocinio peracto, ad Ecclesiense missus est coenobium, beatae Mariae Virgini, quam de Valverde vocant, sacrum, virorum frequentia integraeque vitae cultu conspicuum. 140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Inibi Ignatio, utpote novicio sodali, penariae cellae cura est tradita officiumque commissum stipem ex oboedientia ab agricolis, in finibus illis inviis deviisque, quaeritandi. In quibus ministeriis impigro promptoque animo obeundis, numquam laboris asperitatem vel incommoda questus est. Enimvero hoc tempore in Christi mysterium, quod submissis tantum animis aperitur, silentio, cruciatibus ac instituti diligentia altius descendit. Quo in perfectioris vitae curriculo cum se quindecim annos exercuisset et in multis Sardiniae coenobiis degisset, Caralim denique arcessitus, lanificam artem concreditam habuit, ut fratrum tegumenta contexeret. Sed eius rei tam imperitum se exhibuit, ut operariorum magistri saepe ceperit reprehensiones. Attamen longe alia ei Deus munera praestituerat, quibus eius sanctimonia, indefesso aucta studio, clarius usque fulgeret. Etenim Consilium religiosae Sodalitati per provinciam regendae, anno millesimo septingentésimo quadragesimo primo, Dei famulo officium oblata a populo dona conquirendi commisit; qui ad huiusmodi negotium tam apte se accommodatum ostendit, ut summae dilectionis, patientiae ac consilii specimina, per illud etiam tempus, palam ederet. Nam in his tam demissis partibus implendis, quibus facultatem habebat omnes oppidi domos ostiatim frequentandi, stipem dum emendicat, divinae verbis sapientiae mentes conserebat, lites ac controversias sedabat, a christianis praeceptis devios ad bonam frugem, uti dicitur, restituebat et virtutem pietatemque in omnium animis fovebat. Tunc universo paene populo indolis facilitatem suae et lenitudinem probavit, modo generosos cives, modo plebem in viis, in plateis, in ipso urbis portu, vitae praecepta comiter docens. Pueros autem, qui eius adventibus omni festinatione laetisque vocibus se offerebant, religione ac christianae elementis disciplinae, quam ipse solo caelestis gratiae auxilio didicerat, summa diligentia imbuebat. At cum praecipua quadam caritate in afflictos ferretur, miseris aegrisque solatium praebebat atque opem petentibus, quamvis et ipse mendicus esset, dabat, ita ut vere formam et tamquam faciem Christi hominum Servatoris fideliter exprimere videretur. Quae praeclara animi ornamenta ac benefacta quam grata atque accepta aeterno Dei Numini essent, mirabili quodam modo multa patefecerunt portenta, quae a Deo ipso per Ignatium eo tempore patrata esse tradebantur. Profecto Ignatius hanc prope caelestem eximiamque virtutem ab Acta PU Pp. XII 141 ipso divinitatis fonte cotidie hauriebat, sollicitis precibus sinceraeque pietati assidue addictus ; maiore enim in dies religione Deum, omnis sanctitatis originem, peramanter colebat, solam supernarum rerum meditationem animo gerens. Cui quidem contemplationi cum totus deditus esset, non modo magnam diei partem divinis rebus insistebat, sed noctes etiam, nonnumquam quidem integras, in templo agebat, ubi abalienato a rebus omnibus animo in Deum saepe rapiebatur : dignus propterea qui in eorum virorum numero haberetur, de quibus Paulus Apostolus scribit : « Mortui enim estis et vita vestra abscondita est cum Christo in Deo » (Gal, 3, 3). Attamen ut mirabile hoc divinae sapientiae opus plenius perficeretur, adhuc variis molestisque corporis doloribus, sicut in Dei Sanctis fieri assolet, Ignatius probandus erat, quibus ad expletam ac perfectam vitae formam sensim perveniret. Quare caecitate illis annis cum laboraret, nec iam stipem, eam ob causam, quaerere posset, coenobii tamen valetudinarium ingredi constanter renuit, etsi moderatores id impense ei suaderent; quin immo nil de religiosae vitae disciplina ac diligentia ullo pacto remittere voluit. Cum vero in tam arduo vitae instituto aetatem honestissime exegisset, in rerum caelestium amorem hominumque bonum unice intentam, Ignatius, « Christi bonus odor » (II Cor., 2, 15) omnibus factus, ad supernum iam properabat praemium. Ingravescentibus igitur eius malis, senio confectus, piissimeque Ecclesiae Sanctae refectus ac roboratus sacramentis, die undecimo mensis Maii, anno millesimo septingentésimo octogesimo primo, octogenarius in Domini amplexu placide obiit. De eius morte rumor, qui statim per compita manavit urbis, incolarum animos vehementer commovit, cum omnium voce virum sanctum esse mortuum diceretur. Atque funus, ad quod cuiusvis ordinis cives convenerunt, quam sollemniter celebratum est, undique turbis convolantibus, ex iis praesertim qui a viro Dei acceperant beneficia. Defuncti corpus denique, tres post obitum dies, in Capulatorum templo conditum fuit. Statim post eius mortem de Causae introductione ad eius beatificationem et canonizationem obtinendam cogitatum est. At, ob illorum temporum perturbationes, res producta est ad annum millesimum octingentesimum quadragesimum quartum. Quo anno, sedula cura Archiepiscopi Calaritani Emmanuelis Marangiu-Nurra, instante quoque Minorum Capulatorum Ordine, iudiciales institutiones auctoritate ordinaria condi coeptae sunt. Quibus rite absolutis et a S. Rituum Congregatione probatis, Pius IX, Decessor Noster, die quarto mensis Maii, anno millesimo 142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale octingentesimo quinquagesimo quarto, introducendam esse causam decrevit. Apostolicis processibus deinde institutis super Ignatii a Laconi vita, gestis, virtutibus, miraculis et sanctitatis fama, ipsisque districte expensis in suetis S. Rituum Congregationis comitiis, idem Pius IX die vicesimo sexto mensis Maii, anno millesimo octingentesimo sexagesimo nono, sollemni decreto sanxit Ignatium a Laconi tum théologales cum cardinales ceterasque virtutes heroum more coluisse. Deinde de miraculis, quae, eodem servo Dei deprecante, a Deo patrata ferebantur, instituta est disceptatio. Iuxta probatas S. Rituum Congregationis normas quatuor requirebantur eo tempore prodigia ad beatificationem obtinendam. At a fel. rec. Pio XI, Decessore Nostro, petita et obtenta fuit quarti miraculi venia. Causae itaque Patroni tres elegerunt miras sanationes. Quae maturo iudicio expensae fuerunt in suetis eiusdem S. Congregationis conventibus ; in antepraeparatorio, videlicet, in praeparatorio ac demum in generali coram Nobis die secundo mensis Aprilis, anno millesimo nongentesimo quadragesimo habito. In quo generale conventu, dilectus Filius Noster Alexander S. R. E. Cardinalis Verde, Causae Ponens, dubium proposuit : A.n et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur; et omnes qui aderant, tum Patres Cardinales tum S. Rituum Congregationis Officiales Praelati et Consultores suam quisque mentem aperuerunt. Nos vero supremum iudicium Nostrum distulimus in diem quartum decimum eiusdem mensis. Quo die, ad Nos arcessitis S. R. E. Cardinalibus Carolo Salotti, Episcopo Praenestina et S. Rituum Congregationis Praefecto, ac quem modo memoravimus Alexandro Verde, una cum dilectis Filiis Salvatore Natucci, S. Fidei Promotore Generali, et Henrico Dante, ipsius S. Congregationis substituto, post sacrum factum, sollemniter ediximus : Constare de tribus miraculis, venerabili Ignatio a Laconi intercedente, a Deo patratis; scilicet, de primo: instantaneae perfectaeque sanationis Aloisii Salis a coxite tuberculari suppurata larva; de altero: instantaneae perfectaeque sanationis Barbarne Loi ex gravissimo in iecore tumore; de tertio: instantaneae perfectaeque sanationis Francisci Romagna ab hernia inguinali infiammata et irreducibili. Die autem vicesimo tertio ipsius mensis in generalibus comitiis coram Nobis habitis, dilectus quem memoravimus Filius Alexander S. R. E. Cardinalis Verde dubium discutiendum proposuit: An, stante virtutum et trium miraculorum approbatione, Tuto procedi posset ad sollemnem Ven. Servi Dei beatificationem; et omnes qui convenerant purpurati Patres, Officiales Praelati et Consultores suffragia sua singillatim propitia ediderunt. Nos autem distulimus Nostrum proferre iudi- Acta PU Pp. XII 143 cium ad diem tertium decimum subsequentis mensis Maii. Quo die, adstantibus quos diximus Cardinalibus Salotti ac Verde una cum dilectis Filiis Salvatore Natucci et Henrico Dante, sacris prius operati, rite decrevimus : Tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Servi Dei Ignatii a Laconi beatificationem. Huiusmodi autem beatificationis Litterae Apostolicae in forma brevi, die sexto decimo mensis Iunii, ipso anno millesimo nongentesimo quadragesimo datae sunt, eiusque sollemnia in Vaticana Basilica splendido cultu celebrata sunt. Cum vero post beatorum Caelitum honores B. Ignatio a Laconi tributos, alia, eius invocato nomine, miracula dicerentur a Deo patrata, a dilecto Filio Nostro Maurilio S. R. E. Cardinale Fossati, Archiepiscopo Taurinensi, qui fuerat olim Nuorensis Episcopus ac postea Archiepiscopus Turritanus in Sardinia, ab omnibus totius Sardiniae Archiepiscopis et Episcopis, atque ab Ordinis Minorum Capulatorum Ministro Generali, Causae reassumptio enixe expetita est. Nos autem, omnibus mature perpensis, Commissionem reassumptionis Causae B. Ignatii a Laconi die secundo mensis Augusti, anno millesimo nongentesimo quadragesimo secundo, propria manu signavimus. Duae propterea sanationes, quae infra breviter narrantur, S. Rituum Congregationi propositae sunt. Primum miraculum obtigit Raphaëlae Tocco uxori Aloisii Spiga, quae in oppido vulgo « Quartu S. Elena », Calaritanae Archidioecesis, degebat. Quae anno millesimo nongentesimo quadragesimo quinto incurabili omnino attacta fuit hepático carcinomate, uti cum medentes tum periti ex officio medicorumque S. Rituum Congregationis Collegium concorditer asseverant. Desperata igitur re atque in peius celeriter rúente infirmitate, mulier, die decimo sexto mensis Ianuarii, anno millesimo nongentesimo quadragesimo sexto, postremis Ecclesiae Sanctae sacramentis refecta fuit. At die decimo tertio insequentis mensis Februarii infirma, ingeminatis precibus, Beati Ignatii opem imploravit, cuius imaginem acceperat, placideque per totam noctem obdormivit. Sequenti mane expergefacta, sanatam se esse sensit, e lecto surrexit statimque ad pristina redivit domestica officia. Sanationem hanc nullo modo naturae viribus tribui posse in medica arte periti affirmant. Secundum miraculum experta est Gratia Garroni, Melchioris filia, Norii in Sardinia nata, quae cum tuberculari diathesi affecta esset et tuberculari fibrocaseosa peritonite attacta cum infausta prognosi, die vicesimo septimo mensis Augusti, anno millesimo nongentesimo quadragesimo septimo, mane in tam gravi condicione versabatur, ut, saeviente morbi malignitate, puellae obitus praedicentur imminens. At paulo 144 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale post meridiem, Gratia, B. Ignatio ferventer invocato, valetudinem adeo recuperavit ut eodem die e domo valuerit exire, templum petere, Deo et B. Ignatio gratias actura, ac suum medentem invisere. Periti medici nullum morbi indicium superesse nullumque in eundem reddendi periculum atque sanationem naturae vires excedere concorditer affirmarunt. In archiepiscopali Calaritana curia pro primo miraculo, in Nuorensi pro altero, apostolica auctoritate constructi sunt processus, quorum iuridica vis a S. Rituum Congregatione recognita fuit. Medicorum eiusdem Congregationis collegium de utraque sanatione die septimo decimo mensis Octobris, anno millesimo nongentesimo quadragesimo nono, sedulo disceptavit. De iisdem autem sanationibus ad iuris normam disputatum est prius in praeparatorio conventu, die vicesimo tertio mensis Maii, anno millesimo nongentesimo quinquagesimo habito, ac postea in generali die tertio decimo mensis Martii, hoc anno coram Nobis coacto, in quo dilectus quem diximus Filius Noster Cardinalis Verde dubium discutiendum proposuit : An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur. Nos vero, Patrum Cardinalium, Officialium Praelatorum atque Consultorum suffragiis exceptis, Nostrum iudicium differre statuimus ad diem vicesimum septimum eiusdem mensis. Eo die, ad Nos advocatis Cardinalibus Verde et Micara una cum venerabili Fratre Alfonso Carinci, Archiepiscopo titulo Seleuciensi in Isauria, S. Rituum Congregationis a Secretis, et Salvatore Natucci, S. Fidei Promotore Generali, sacrosancto Eucharistiae sacrificio religiose litato, sollemniter ediximus : Constare de instantánea perfectaque sanatione. Beato Ignatio a Laconi intercedente, cum Raphaëlae Spiga Tocco ab hepático sarcomate, tum Gratiae Garroni a tuberculari fibrocaseosa peritonitide. Ad praeclarae igitur huius Causae exitum unum tantum deerat dubium discutiendum, an scilicet, duobus, quae narra vimus, miraculis rite probatis, ad Beati illius sollemnem Canonizationem tuto procedi posset. Quod quidem dubium a S. R. E. Cardinale Verde in generali Congregatione, die tertio mensis Aprilis hoc anno coram Nobis habito propositum fuit. Nos vero, ut Sancti Spiritus lumine clarius perfunderem nr, astantium suffragiis exceptis, Nostram edere sententiam distulimus ad diem primum venientis mensis Maii; quo die, ad Nos advocatis S. R. E. Cardinalibus Clemente Micara, S. Rituum Congregationis Pro-Praefecto, et Alexandro Verde, Causae Ponente, ac quos supra memoravimus Alfonso Carinci et Salvatore Natucci, sacris prius operati, declaravimus : Tuto procedi posse ad Beati Ignatii a Laconi sollemnem canonizationem. Quod decretum rite promulgari mandavimus. Acta PH Pp. XII 145 Decessorum porro Nostrorum vestigia sectantes, primum quidem amplissimum S. R. E. Cardinalium Collegium ad diem vicesimum octavum eiusdem mensis Maii in Consistorium secretum apud Nos in consuetam Palatii Apostolici Vaticani aulam convocavimus, in quo Consistorio Venerabilis Frater Noster Clemens S. R. E. Cardinalis Micara sermonem habuit de vita, gestis et miraculis Beatorum Confessorum Antonii Mariae Gianelli, Episcopi Bobiensis, Legiferi Patris Sororum Beatae Mariae ab Horto ; Francisci Xaverii Mariae Bianchi, sacerdotis e Congregatione Clericorum Regularium Sancti Pauli ; Ignatii a Laconi, laici professi Ordinis Fratrum Minorum Capulatorum ; nec non Beatarum Virginum Aemiliae de Vialar, Legiferae Matris Instituti Sororum a Sancto Iosepho ab Apparitione, et Mariae Dominicae Mazzarello, quae una cum Sancto Ioanne Bosco Institutum a Maria Auxiliatrice condidit ; ac recensuit acta, quae in causis beatificationis et canonizationis eorundem Beatorum ac Beatarum S. Rituum Congregatio, praevio accurato examine, admittenda et probanda censuerat. Relatione expleta, Nos astantium S. R. E. Cardinalium singillatim suffragia exquisivimus et suam quisque Nobis sententiam aperuit. Subinde in eadem Palatii Apostolici aula publicum habuimus Consistorium pro sollemni Causarum eorundem Beatorum ac Beatarum canonizationis peroratione, quam singillatim egerunt dilecti Filii Consistorialis Aulae Advocati Camillus Corsanego, Paulus Guidi, Franciscus Xaverius Parisi, Ioannes Baptista Ferrata, Aloisius Philippus Re, qui Nos enixe rogaverunt ut ad optatam canonizationem quam primum devenire dignaremur. Pro Beato Ignatio a Laconi eleganter peroravit Franciscus Xaverius Parisi. Nomine quidem Nostro dilectus Filius respondit Antonius Bacci, Litterarum ad Principes a Secretis, Nos quoque vehementer exoptare Beatos illos ac Beatas, tam excelsa virtute mirandos, sanctitatis diademate decorare et illorum exemplum ante omnium oculos proponere ; attamen, ut in hac re normae a maioribus traditae religiose servarentur, non ante de singulis Causis Nostrum prolaturos esse decretor!" um iudicium quam in Consistorio, quod semipublicum vocant, Patres Cardinales iterum, atque venerabiles Fratres Sacrorum Antistites, quotquot in Urbe adfuturi essent, de sententia in re tam gravi rogavissemus. Mandavimus igitur ad singulos Sacrorum Antistites de ipsorum Beatorum ac Beatarum vita, virtutibus et miraculis ac de rebus in eorum Causis actis commentarios interea transmitti, ut ipsi, re plene cognita, suam possent sententiam aperire. Quod semipublicum Consistorium die quarto mensis Iunii hoc ipso anno coram Nobis coactum est, in eoque Nos, astantes Patres Cardinales 10 - ACTA, vol. XX, n. 3. — 24-2-iü.sH 146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale atque Praesules brevi prius sermone allocuti, omnes rogavimus ut singuli Nobis quidquid sentirent de supremis caelitum honoribus Beatis quos memoravimus decernendis patefacere vellent. Votis autem exceptis, Cardinalium Praesulumque sententiam cum Nostra convenire valde laetati sumus. Placuit igitur canonizationibus illis sollemni ritu in Vaticana Basilica celebrandis diem iam tunc statuere ; canonizationi autem Beatorum Antonii Mariae Gianelli, Francisci Xaverii Mariae Bianchi et Ignatii a Laconi simul celebrandae praefinivimus diem vicesimum primum proximi mensis Octobris. De quibus omnibus ut acta iuridica confluerent, Consistorialis Aulae Advocatis rogantibus, Protonotariis Apostolicis qui aderant de more mandavimus. Statuto tandem adveniente die, omnes tum saecularis tum regularis cleri ordines, Romanae Curiae Praesules et Officiales, plures Abbates, Episcopi et Archiepiscopi, atque amplissimum S. R. E. Cardinalium Collegium in Vaticana Basilicam convenerunt. Quibus omnibus sollemni pompa praeeuntibus, Sanctorum Litanias recitantibus et hymnum Ave Maris Stella canentibus, eandem Basilicam magni ficen tissime exornatam et innumera iam stipatam fidelium multitudine, in qua non pauci cerne^ bantur Ordinis Capulatorum sodales, multique e Sardinia fideles, qui cum universis paene Sardiniae Episcopis Romam advenerant, Nos ipsi ingressi sumus, et brevi prius ante altare maximum effusa prece, ad Nostram Cathedram propera vimus. Tunc, praestita Nobis, uti de more, a Patribus Cardinalibus oboedientia, venerabilis Frater Noster Clemens S. R. E. Cardinalis Micara, S. Rituum Congregationis Pro-Praefectus et huic triplici canonizationi procurandae praepositus, perorante dilecto Filio Camillo Corsanego, Consistorialis Aulae Advocato, instanter, instantius, instantissime a Nobis postulavit ut Beatis Antonio Mariae Gianelli, Episcopo Bobiensi ; Francisco Xaverio Mariae Bianchi, sacerdoti e Congregatione Clericorum Regularium a S. Paulo et Ignatio a Laconi, laico professo ex Ordine Fratrum Minorum Capulatorum, Sanctorum honores decerneremus. Cui perorationi Nos per dilectum Filium Antonium Bacci respondimus Nos iam in eo esse ut tres illos Beatos, Divini Spiritus lumine prius implorato, fulgida sanctitatis infula decoraremus. Hymnum itaque Veni Creator una cum magna fidelium multitudine cecinimus, a Paraclito Spirito implorantes ut ab eo superni luminis copia magis magisque menti Nostrae coruscaret. Quo hymno expleto, Nos in divi Petri Cathedra sedentes, uti supremus universae Christi Ecclesiae Magister sollemniter pronuntiavimus : « Ad honorem Sanctae et individuae Trinitatis, ad exaltationem Fidei Catholicae et Christianae Acta PU Pp. XII religionis augmentum, auctoritate Domini Nostri Iesu Christi, Beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de venerabilium Fratrum Nostrorum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium, Patriarcharum, Archiepiscoporum in Urbe exsistentium consilio; Beatos Confessores ANTONIO MARIAM GIANELLI, FRANCISCUM XAVERIUM MARIAM BIANCHI et IGNATIUM A Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum Catalogo adscribimus; statuentes illorum memoriam quolibet anno die eorum natali, Antonii nempe die septima I iunii inter Sanctos Pontifices et Confessores, Francisci die trigesima prima Ianuarii et Ignatii die undecima Maii inter Sanctos Confessores non Pontifices pia devotione recoli debere. In nomine Pafßtris et FiÇjilii et Spiritus £B Sancti. Amen. Qua canonizationis formula a Nobis prolata, precibus annuentes S. R. E. Cardinalis Clementis Micara, per eundem Consistorialem Advocatum Nobis adhibitis, hasce Decretales sub plumbo Litteras confici expedirique iussimus, astantibusque Protonotariis Apostolicis ut de eiusdem canonizationis actis publicum conficerent instrumentum inandavimus. Gratias deinde Deo optimo maximo ex animo egimus, hymnum Te Deum laudamus cum christifidelium turba caneutes, atque novensilium Sanctorum primi invocavimus patrocinium, illorumque elogium brevi homilia texuimus. Apostolicam denique benedictionem et plenam admissorum indulgentiam impertivimus, et sive incruenti Sacrificii sive canonizationis caeremoniae finem fecimus. Antequam vero Decretales hasce Litteras concludamus, quae de vita agunt Ignatii a Laconi, eumque demonstrant immobili nunc gloria inter Su peros splendentem, opportunum ducimus omnes, quotquot habemus per terrarum orbem filios, hortari et monere ut in virum hunc, christianarum virtutum speculum, intueantur eodemque validissimo in huius mundi periculis ac perturbationibus apud Deum deprecatore utantur. LACONI At praesertim cupimus exsultent Franciscales Capulati ob strenuum sui Ordinis sodalem, Ignatium, hodie ab alto fulgentem virtutum honore « in splendoribus Sanctorum ». Discant ab illo existimare « omnia detrimentum esse propter eminentem scientiam Iesu Christi» (Phih, 3, 8); eam dicimus scientiam qua fallaces huius cupiditates saeculi quasi umbrae sunt habendae; qua animus, solo divinarum amore rerum incensus, ardere potest vehementer. Praeclaram igitur Ignatii vitae rationem assiduo imitentur studio sollertique aggrediantur voluntate, ut qui Deo in. ActaApostolicae 148 Sedis - Commentarium Officiale religiosam servitutem sese dicaverunt, laetos in sanctitatis instituto processus cotidie habeant. Ad ea autem nunc venientes quae sunt harum Litterarum propria, omnibus quae inspicienda erant bene perpensis, certa scientia ac Nostrae apostolicae auctoritatis plenitudine, quae supra memoravimus confirmamus, decernimus atque universae Christi Ecclesiae denuntiamus, mandantes ut harum Litterarum transumptis vel excerptis, etiam impressis, manu tamen alicuius apostolici tabellionis subscriptis et sigillo munitis, eadem prorsus tribuatur fides, quae iisdem hisce Nostris Litteris haberetur exhibitis. Nemini autem iis, quae per has Litteras Nostras manda vimus, ullo modo obniti liceat. Quod si quis id temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum. Datum Romae apud S. Petrum, die vicesimo primo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo primo, Pontificatus Nostri tertio decimo. Ego PIUS, Catholicae Ecclesiae Episcopus. Ego EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Cardinalis TISSERANT, Sacri Collegii Decanus. £g Ego CLEMENS Episcopus Veliternus Cardinalis MICARA. £g Ego IOSEPH Episcopus Albanensis Cardinalis PIZZARDO. £g Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Cardinalis ALOISI MASELLA. Ego ADEODATUS IOANNES Episcopus Sabinensis et Mandelensis Cardinalis PIAZZA. Ego FRIDERICUS Episcopus Tusculanus Cardinalis TEDESCHINI, Datarius. Ego ALEXANDER titulo S. Mariae in Cosmedin Presbyter Cardinalis ï$ VERDE. Acta Pii Pp. XII Ego PETRUS 149 titulo S. Crucis in Hierusalem Presbyter Cardinalis F u - MASONi BIONDI. Ego DOMINICUS titulo S. Apollinaris Presbyter Cardinalis IORIO. Ego MAXIMUS titulo S. Mariae in Porticu Presbyter Cardinalis MASSIMI. Ego NICOLAUS S. Nicolai in Carcere Tulliano, Protodiaconus Cardinalis CANALI, Paenitentiarius Maior. Ego IOANNES S. Georgii in Velo Aureo Diaconus Cardinalis MERCATI. Ego IOSEPH S. Eustachii Diaconus Cardinalis BRUNO. Pro S. R. E. Cancellario rB EUGENIUS Card. TISSERANT Sacri Collegii Decanus >£ CLEMENS Card. MICARA S. Rituum Congr. Pro-Praefectus Albertus Serafini, Proton. Apost. Ioseph Caprio, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXII, n. 56. LITTERAE APOSTOLICAE I BEATAE MARIAE V VULGO (( DEI LÀTTANI )) DICTA, TITULO <( REGINA MUNDI )) v HONESTA TA, DIOECESIUM CALVENSIS ET THEANENSIS CAELESTIS PATRONA CONFIRMATUR. PIUS P P . X I I Ad perpetuam rei memoriam. — Vitae huius iactati procellis atque tenebris offusi, Christifideles oportet ad Almam Deiparam fidentibus animis confugiant, quae, ex providentis Dei consilio, miseris est perfugium et praesidium salutis. Hoc quidem sentiunt incolae dioecesium Calvensis ac Theanensis, qui ad Templum Dei Genetricis, ((dei Làttani» vulgo appel latae, frequentes solent accedere, unde, Dei Matris invocato nomine, mu nera caelestia, a quique fere saeculis, in supplices ubertim proficiscuntur. Qui cultus ampliora sumpsit incrementa, postquam die vi mensis Augusti, anno MCML, per Venerabilem Fratrem Nostrum Clementem Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalem Micara, Episcopum Veliternum ac Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefectum, Imago illa, inter populi gestientis vota, Nostro nomine et auctoritate, aurea redimita est corona. Ceterum Beatae Mariae Virginis religionem in animis fidelium altius quoque insedisse accepimus, cum eius simulacrum per oppida et vicos in pia quadam peregrinatione circumferretur. Hac igitur acti pietate erga Deiparam, « dei Làttani » nuncupatam, cui etiam adiectum nomen « Regina 150 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mundi », utriusque dioecesis sacerdotes, magistratus, christifideles eam Caelestem sibi Patronam statuerunt adoptare. Quae electio ut Nostra firmaretur auctoritate, Venerabilis Frater Iacobus Palombella, Episcopus Calvensis et Theanensis, enixas preces ad Nos admovit. Nos autem, quibus magnopere cordi est ut cultus Beatae Mariae Virginis quoquoversus pro pagetur, vota huiusmodi libenti animo statuimus explere. Audito igitur Purpurato Patre, quem supra memoravimus, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, vulgo «dei Làttani» dictam, titulo «Regina mundi» honestatem, dioecesium Calvensis et Theanensis praecipuam apud Deum Caelestem Patronam confirmamus seu constituimus et renuntiamus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus regionum Patronis rite competunt, ad d ita que facultate eius festum die xxiv mensis Maii quotannis celebrandi. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter conti gerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xn mensis Maii, anno MCMLTI, Pontificatus Nostri quarto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis II SANCTUS FRANCISCUS XAVERIUS SODALITATIS (( FEDERACIÓN ESPAÑOLA DE SINDICATOS DE INICIATIVA Y TURISMO » NUNCUPATAE CAELESTIS PATRONUS CONFIRMATUR. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Consociati in honesta consilia homines Sanctorum Caelitum patrocinium non perperam exposcunt, quo et animarum commodo aptius prospiciant et in rebus gerendis ampliore utantur praesidio superno. His permoti, sodales consociationis quae Acta Pii Pp. XU 151 Hispanice appellatur « Federación Española de Sindicatos de Iniciativa y Turismo», Sanctum Franciscum Xaverium, qui, ut religionis fines propagaret, plures orbis partes peragravit, summo consensu Caelestem sibi Patronum adoptare statuerunt. Quam electionem ut Nostra auctoritate confirmaremus, dilectus filius Moderator Consilii huiusmodi Foederationi praepositi submissas preces ad Nos admovit. Quae vota, Venerabilis Fratris Kigoberti Domenech y Valls, Archiepiscopi Caesaraugustana commendatione suffulta, libenti animo explere decrevimus. Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus rei momentis attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctum Franciscum Xaverium, Confessorem. consociationis quae nuncupatur « Federación Española de Sindicatos de Iniciativa y Turismo » Caelestem apud Deum Patronum confirmamus seu constituimus et declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis quae praecipuis coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv mensis Iunii, anno MOMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis 152 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE s e g r e t e r ì a di s t a t o NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 6 maggio 1949. S. E. Revma Monsig. Picha Maurizio, Vescovo di Hradec Kralové, Assistente al Soglio Pontificio. 17 febbraio 1053. S. E. Revma Monsig. Saniore Antonio, Arcivescovo tit. di Tirnovo, Segretario della Sacra Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 17 febbraio 1953. Gli lllmi e Revmi Monsignori Carlo Grano e Angelo Dell'Acqua, Sostituti della Segreteria di Stato per gli Affari Ordinari e Segretari della Cifra. » » » L'Illmo e Revino Monsignor Ermenegildo Brugnola, Cancelliere dei Brevi Apostolici. Prelati Domestici di Sua Santità: 29 agosto 1952. Monsig. Hannon Edoardo, della diocesi di san Diego. Monsig. O'Sullivan Malachia, della medesima diocesi. » » Bertele Alfonso, dell'arcidiocesi di Detroit. Monsig. 30 settembre Monsig. Borkowicz Vincenzo, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Margherita Tommaso, della diocesi di Castel 20 ottobre laneta. 11 novembre Monsig. Ferrazzo Domenico, della diocesi di Mileto. » » Monsig. Sorrentino Aurelio, della medesima diocesi. Monsig. Truglia Vito, della medesima diocesi. » Monsig. Baum Alfonso, dell'arcidiocesi di Filadelfia. 14 Monsig. Boy Ian Giacomo A., della medesima arcidiocesi. » Monsig. Boyle Giovanni L., della medesima arcidiocesi. » Monsig. Bruehl Carlo P., della medesima arcidiocesi. Monsig. Connery Giovanni P., della medesima arcidiocesi. » Monsig. Cox Giuseppe G., della medesima arcidiocesi. » Monsig. Cunnie Edoardo F., della medesima arcidiocesi. Monsig. Donahue Filippo E., della medesima arcidiocesi. » Monsig. Fasig Scott A., della medesima arcidiocesi. Diarium. 'Romanae Curiae 153 14 novembre 1952. Monsig. Flood Howard R. della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Gorham Giuseppe A., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Green Giovanni T., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Hertkorn Francesco J., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Klekotka Pietro J., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Me Caffrej Giuseppe W., della medesima arci diocesi. » » » Monsig. Me. Giuley Carlo B., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Miller Newton T., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. O'Brien Cornelio V., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. O'Donnell Giuseppe P., della medesima arcidio cesi. » » » Monsig. Pasto Michele, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Petro Giorgio, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Reilly Edoardo M., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. VaJanciunas Ignazio, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Wächter Giovanni N., della medesima arcidiocesi. 15 » » Monsig. Martinoli Luigi, dell'amministrazione apostolica di Lugano. 18 » » Monsig. Egbring Erberto G., della diocesi di Covington. » » » Monsig. O'Bryan Giorgio G., della medesima diocesi. » » » Monsig. Towell Carlo A., della medesima diocesi. » » » Monsig. Gieringer Paolo A., della diocesi di Harrisburg. » » » Monsig. Keffer Roy C, della medesima diocesi. » » » Monsig. Reardon Dionisio P., della medesima diocesi. » » » Monsig. ÍSchott Lorenzo F., della medesima diocesi. » » » Monsig. Stanton Giovanni F., della medesima diocesi. » » » Monsig. Masi Donato, dell'arcidiocesi di Salerno. 19 » » Monsig. Costa Franco, dell'arcidiocesi di Genova. » » » Monsig. Angelini Fiorenzo (Roma). 26 » » Monsig. Paro Gino, della diocesi di Treviso. 2 dicembre » Monsig. Romeo Antonino, dell'arcidiocesi di Reggio Calabria. » » » Monsig. Tinello Francesco, della diocesi di Squillace. 4 » » Monsig. Vaccaro Giuseppe, della diocesi di Nocera dei Pagani. 5 » » Monsig. Fenocchio Giuseppe, della diocesi di Albenga. 10 » » Monsig. Ferrofino Giovanni, della diocesi di Alessandria. » » » Monsig. Righi Lambertini Egano, dell'arcidiocesi di Bo logna. 15 » » Monsig. Corvo Carlo (Roma). 21 » » Monsig. Lombardini Igino, della diocesi di Guastalla. 154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 22 dicembre 1952. Monsig. Papa Francesco, della diocesi di Andria. 12 gennaio 1953. Monsig. Champagne Arturo, dell'arcidiocesi di Montréal. » » » Monsig. Deniger Giorgio,della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Godin Donato, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Lussier Ireneo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Mitchell Roberto, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Presseault Lorenzo, della diocesi di San Girolamo'. 14 » » Monsig. Lieser Lodovico, dell'arcidiocesi di Colonia. ». » » Monsig. Teusch Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Porteboeuf Leone, della diocesi di Le Mans. » » » Monsig. Sevin Andrea, della medesima diocesi. » » » Monsig. Worlock Teodorico, dell'arcidiocesi di Westmin ster. 17 » .» Monsig. De Jorio Arturo, della diocesi di Calvi e Teano. » •» » Monsig. Crovini Mario, della diocesi di Fidenza. » « » Monsig. O'Flaherty Ugo, della diocesi di Kerry. Camerieri Segreti soprannumerari di Sua Santità: 17 dicembre 1952. Monsig. Gaspari Mario Pio, dell'arcidiocesi di Bologna. » » » Monsig. Zoli Carlo, della diocesi di Forlì. » » » Monsig. Zannoni Guglielmo, della diocesi di Ri mini. 29 » » Monsig. Sullivan Giuseppe, della diocesi di Rochester. » » » Monsig. Squilla Gaetano, della diocesi di Sora. 10 gennaio 1953. Monsig. Cardarelli Ernesto, della medesima diocesi. » » » Monsig. Peracchi Agostino, della diocesi di Tarquinia. » •» » Monsig. Carnicella Paolo, della diocesi di Terlizzi. 14 » » Monsig. Fernandez Placido Edoardo, dell'arcidiocesi di Bombay. » » » Monsig. Rodríguez Michele, della medesima arcidiocesi. 17 ». » Monsig. Másala Sebastiano, dell'arcidiocesi di Sassari. 20 » » Monsig. Cerruti Flaminio, della diocesi di Casale Monferrato. »• » » Monsig. Ferrarotti Leopoldo, dell'arcidiocesi di Vercelli. ONORIFICENZE Con biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Q-ran Croce dell'Ordine Piano: 22 dicembre 1952. A S. E. il sig. Nosolini Giuseppe, Ambasciatore del Portogallo presso la S. Sede. Diarium Romanae Curiae 155 Il Cavalierato dell'Ordine Piano, 7 gennaio 1953. A sig. sig. sig. sig. sig. sig. Serlupi d'Ongran dei Marchesi Luigi (Soma). Ghini Marchese Silvio( Roma). Castiglioni dei Marchesi Luigi (Roma) Antonucci Lucidi Nob. Filippo (Roma). Cantuti Castelvetri Conte Lamberto (Roma). Colacicchi Alessandri Conte Edoardo (Roma). La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 22 dicembre 1952. A S. E. il sig. Harfouche Giuseppe, Ministro del Libano presso la S. Sede. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 3 gennaio 1953. Al sig. De Porcellinis Gustavo (Roma). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 17 luglio 1952. Al sig. gen. Scattini Arturo (Roma). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 6 aprile 17 maggio » » 6 giugno 16 luglio 18 settembre 22 novembre 25 » 11 dicembre 12 gennaio » » 30 » 14 febbraio » » 22 » » 23 marzo 4 maggio 18 » 1950. Al sig. de Oliveira Francesco dell'arcidiocesi di San Sebastiano di Rio de Janeiro. » Al sig. Gandolphe Teodoro, dell'arcidiocesi di Cartagine. » Al sig. Marcille Renato, della medesima arcidiocesi. 1951. Al sig. Steger Alfonso Maria, della diocesi di Haarlem, » Al sig. Colleye Uberto, dell'arcidiocesi di Malines. » Al sig. Lemaingre Giorgio, della diocesi di Blois. » Al sig. Nonnenmuehlen Pietro, della diocesi di Aquisgrana. » Al sig. Zemann Venceslao, dell'arcidiocesi di Vienna. » Al sig. Pierard Gabriele, dell'arcidiocesi di Cambrai. » Al sig. Leonhard Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia. 1952. Al sig. Chapas Giorgio, dell'arcidiocesi di Lione. Al sig. Gounot Emanuele, della medesima arcidiocesi. Al sig. Von der Lippe Vittorio, dell'arcidiocesi di Vienna. Al sig. Caudron Pietro dell'arcidiocesi di Cambrai. Al sig. de Lavergnolle Giovanni della diocesi di Limoges. Al sig. Deckers Giuseppe, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. Louwers Ottavio, della medesima arcidiocesi. Al sig. Stracke Arturo, della medesima arcidiocesi. Al sig. Pirnay Luigi, della diocesi di Liegi. Al sig. Schmidt Pietro, della diocesi di Strasburgo. Al sig. de Brouwer Ivo, dell'arcidiocesi di Malines. 156 30 1 17 10 23 25 12 14 21 » 18 19 » 21 3 Icta Apostolicae Sedis --Commentarium Officiale maggio 1952. Al sig. Lefébure Guglielmo, della diocesi di Séez. » giugno Al sig. Ricci Curbastro Lorenzo, della diocesi di Imola settembre » Al sig. Reynolds Guglielmo P., della diocesi di Salford ottobre » Al sig. Riccioni Emilio, della diocesi di Osimo. » Al sig. Sanz Gonzales Ignazio, della diocesi di Pamplona. » Al sig. Saviolo Andrea, dell'arcidiocesi di Milano. » novembre » Al sig. Elincx Francesco, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. Virno Vincenzo (Roma). » Al sig. Oberto Giovanni, della diocesi di Ivrea. » » » » Al sig. Magnani Bernardo, della diocesi di Pescia. dicembre Al sig. Ciarlo Alfio, della diocesi di Grosseto. » » Al sig. De La Codre Felice, della diocesi di Mmes. » » Al sig. Del Re Achille( Roma). » » Al sig. Poch y Gutiérrez de Caviedes Antonio (Spagna). gennaio 19^3. Al sig. Lopez Giovanni (Roma). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 17 luglio 1952. Al sig. gen. Mazzocchi Armando (Roma). 27 novembre » Al sig. Jorquera Pietro (Cile). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse civile: 18 maggio 1950. Al sig. Clément Luigi, della diocesi di Piracicaba. Al sig. Coquelin Maurizio, dell'arcidiocesi di Parigi. 28 luglio 22 maggio 1951. Al sig. van der Lugt Guglielmo, della diocesi di Haarlem. Al sig. Zeegers Giorgio E. L. della medesima diocesi. » » 10 giugno Al sig. Haase Francesco, della medesima diocesi. 16 » » Al sig. de Boer Enrico G., della medesima diocesi. 20 luglio Al sig. van Eick Lodovico Carlo, della medesima diocesi. 26 » » Al sig. Bachg Francesco, della medesima diocesi. 21 agosto » Al sig. Dings Martino Giuseppe, della diocesi di Ruremonda. 6 ottobre » Al sig. van Rooij Carlo G. M., della diocesi di Breda. 18 » » Al sig. Klinkenberg Mario, dell'arcidiocesi di Utrecht. 19 » » Al sig. Burnod Maurizio, della diocesi di Chartres. » Al sig. Dagory Alano, della medesima diocesi. » » Al sig. Delatouche Pietro, della medesima diocesi. » » » » » Al sig. Papin Raimondo, della medesima diocesi. 25 » » Al sig. Heijmeijer van Heemstede Enrico, dell'arcidioce si di Utrecht. Al sig. van den Bergli Gisberto Leonardo, della diocesi 30 » di 's-Hertogenbosch. 22 novembre » Al sig. Bellugou Enrico, della diocesi di Angers. » » Al sig. Bodinat Pietro, della medesima diocesi. Diarium 22 novembre 1951. Al sig. » Al sig. » 11 dicembre » Al sig. » » Al sig. » » Al sig. » » 14 dicembre » Al sig. gennaio 1952. 12 ¿1.1 sig. » » Al sig. » » Al sig. Al sig. 14 » » Al sig. 23 Al sig. 29 22 febbraio Al sig. » » » Al sig. Al sig. » » » » Al sig. » » » Al sig. » Al sig. 2 marzo 17 » Al sig. 22 29 » » 2 19 aprile » » » » » » 4 maggio » »• » » » 16 maggio » 7 giugno » 21 » 29 » agosto » » » 6 novembre 14 » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Romanae Curiae 157 Gouze Antonio G., della medesima diocesi. Poupart-Lafarge Enrico, della medesima diocesi. Denoyelle Paolo, dell'arcidiocesi di Cambrai. Ducatteau Enrico, della medesima arcidiocesi. Masse Renato, della medesima arcidiocesi. Boonen Pietro, dell'arcidiocesi di Malines. Dubie Giorgio, dell'arcidiocesi di Lione. Ratelade Giovanni, della medesima arcidiocesi. Savey-Casard Paolo, della medesima arcidiocesi. Cordemans Marcello, dell'arcidiocesi di Malines. Mayolle Pietro, della diocesi di Versailles. Kristen Emilio, dell'arcidiocesi di Vienna. Binje Gastone, dell'arcidiocesi di Malines. Corthals Bernardo, della medesima arcidiocesi. Gesp Uberto, della medesima arcidiocesi. Nys Teofilo, della medesima arcidiocesi. Verbraken Gonzales, della medesima arcidiocesi. Favre Mario, dell'arcidiocesi di Lione. Judali Braliam Taylor, del vicariato apostolico di Giamaica. Chenain Amedeo, dell'arcidiocesi di Parigi. Cazenave Luigi, della diocesi di Baiona. Dartiguelongue Bernardo, della medesima diocesi. Mandron Andrea, dell'arcidiocesi di Cambrai. Chamussy Daniele, dell'arciidiocesi di Lione. Gormand Enrico, della medesima arcidiocesi. Jandot Marcello, della medesima arcidiocesi. Mulsant Giorgio, della medesima arcidiocesi. Clerc Giuseppe, della diocesi di Strasburgo. Heidet Andrea, della medesima diocesi. Mack Enrico, della medesima diocesi. Bentz Giulio, dell'arcidiocesi di Parigi. Le Roy Giovanni, della diocesi di Amiens. Beltran y Mendoza Luigi, dell'arcidiocesi di Mes- sico. Biane Mario F., della diocesi di San Diego. Mahedy Guglielmo P., della medesima diocesi. Sidenfaden Guglielmo R., della medesima diocesi. Smith Martino M., della medesima diocesi. Topouzian Parsegh, del patriarcato di Cilicia degli Armeni. Losano Giovanni, dell'arcidiocesi di Torino. Al sig. Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. Acta 158 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 21 novembre 1952. Ai sig. de Bittencourt Berenguer Fernando Cesare (Brasile). Al sig. Manzella Michele Edoardo (Argentina). 25 » 3 gennaio 1953. Al sig. Mercuri Edmondo (Roma). La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 2 novembre 1952. A S. E. Yrarrázaval Raoul, Ambasciatore del Cile presso la S. Sede. 24 » Al sig. de Ussia Antero (Spagna). 15 dicembre » Al sig. Bonnelly Walter Giuseppe (Stati Uniti d'America). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 8 dicembre 1952. Al sig. Maltarello Agostino (Roma). » » » Al sig. Moruzzi Giovanni (Roma). I La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 6 giugno 22 « » » 29 novembre 5 gennaio 14 » » 18 18 22 febbraio » » » » 23 marzo 18 maggio » » » » » » 20 giugno 7 luglio 2 agosto 4 ottobre 8 » 30 » 5 novembre 1950. Al sig. Correio e Castro D jalma Silvio, della diocesi di Guaxupé. » Al sig. Gonçalves Luigi, della diocesi di Ribeirâo Prete Al sig. Belian Walter, dell'arcidiocesi di San Sebastiano di Rio de Janeiro. 1951. Al sig. Amiel Enrico (Stati Uniti d'America). 1952. Al sig. Fouarge Leopoldo, dell'arcidiocesi di Malines. » Al sig. Hoornaert Andrea, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Verhoeven Luigi, della medesima arcidiocesi. » Al sig. de Roeck Luigi, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Rodary Paolo, dell'arcidiocesi di Parigi. » Al sig. Goossens Alfredo, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. Mertens Edmondo, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Ocket Adolfo, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Jousset Bernardo, dell'arcidiocesi di Parigi. » Al sig. Borghgraef Cirillo, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. De Mees Oscar, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Jacqmain Lodovico, delia medesima arcidiocesi. » Al sig. Kottenhoff Giorgio, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Simons Enrico, della medesima arcidiocesi. Al sig. Silvi Ugo (Roma). » Al sig. A resti Angelo (Roma). » Al sig. Battelli Giulio (Roma). » Al sig. Casale de Bustis y Figoroa Guido (Roma). Al sig. Ippolito Gaetano, dell'arcidiocesi di Spoleto. Al sig. Sorbelli Tommaso, dell'arcidiocesi di Modena. Al sig. Aprile Umberto, dell'arcidiocesi di Bari. Diarium 5 novembre 1952. Al 12 » » Al Al » » Al 14 » » » Al » » Al 21 Al » » Al » 23 Al 25 » 27 » Al 9 dicembre » Al )) 12 » Al » » Al 19 » » » Al Al » » Al Al Al » » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Romanae Cunae 159 Candura Giovanni, della medesima arcidiocesi. Depasse Valerio, dell'arcidiocesi di Malines. Paschetta Bartolo (Roma). Arreghini Antonio, dell'arcidiocesi di Milano. Azimonti Giovanni, della medesima arcidiocesi. Baladi Alfredo (Egitto). Gabriel Luigi, della diocesi di Ivrea. Cella Franco, della diocesi di Tortona. Mueller Ottone, dell'arcidiocesi di Salisburgo. Zinani Augusto, della diocesi di Reggio Emilia. Palumbo Salvatore, della diocesi di Calvi. Barbareschi Rosolino, dell'arcidiocesi di Milano. Bonhomme Giovanni, della diocesi di Nîmes. Brun Stefano, della medesima diocesi. Doria Roberto, della medesima diocesi. Graindart Giorgio, della medesima diocesi. Laccassagne Marcello, della medesima diocesi. Boissier Giacomo, della medesima diocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 16 gennaio 1952. Al sig. Joris Ferdinando, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. Steinmetz Francesco, della diocesi di Bruges. » 18 Al sig. Bogaerts Renato, dell'arcidiocesi di Malines. 22 febbraio Al sig. Provis Andrea, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. van den Oever Costante, della medesima arcidiocesi » » Al sig. Voet Luigi, della medesima arcidiocesi. Al sig. d'Andlau Umberto, della diocesi di Strasburgo. 4 maggio Al sig. Pfister Luigi, della medesima diocesi. » Al sig. Roederer Giovanni, della medesima diocesi. » Al sig. Walliser Enrico, della medesima diocesi. » » 18 » » Al sig. Baest Francesco, dell'arcidiocesi di Malines. » » » Al sig- Libotte Camillo, della medesima arcidiocesi. Al sig. Vanbereven Giorgio, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Versé Armando, della medesima arcidiocesi. 21 giugno » Al sig. Rovaio y Fernandez Carlo, dell'arcidiocesi di Mes2 agosto 13 ottobre 23 » 12 novembre 14 » 18 » » » Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sico. Bottacci Bruno (Roma). Shak Giuseppe Stefano, della diocesi di Hong-Kong. Marcopoli Giuseppe, dell'arcidiocesi di Rodi. Goreux Giacomo, dell'arcidiocesi di Malines. Burrus Ruggero, della diocesi di Sion. Valiante Mario, della diocesi di Vallo della Lu cania. t#t> ¿ícta 28 novembre 1952. Al 6 dicembre » Al » » Al » » » Al » » » Al » Al .14 » » » » » » » » » » 18 » » Apostolicae sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. Al Al » Al » » Al 3 gennaio 1953. Al sig. sig. sig. sig. sig. » » 19 » Sedis - Commentarium Officiale Ferrini Giovanni (Roma). Patrone Italo Edoardo, della diocesi di Brugnato. Musesti Giovanni, della diocesi di Luni. Moruzzo Tito, della diocesi di Sarzana. Saudino Corrado Alfonso, della medesima diocesi. Mamarbachi Pietro, della diocesi di Aleppo dei Siri. Gilbert Maurizio, dell'arcidiocesi di Malines. Sledsens Luigi, della medesima arcidiocesi. van Ufcelen Adriano, della medesima arcidiocesi. Truini Ferdinando, della diocesi suburbicaria di Albano. Tappi Guerrino, della diocesi di Cesena. D'Amati Gioacchino (Roma). Labella Mariano (Roma). Volpi Augusto (Roma). Vallania Roberto (Roma). NECROLOGIO eo 24 novembre 1952. Monsig. Six Giorgio, Vescovo tit. di Baliana, Vicario Apo stolico di Léopoldville. » 1 dicembre Monsig. Lapierre Luigi, Vescovo di Szepingkai. 28 » Monsig. Agostini Carlo, Patriarca di Venezia. » 2 gennaio 1953. Monsig. Chirichigno Fortunato, Vescovo di Piura. » » Monsig. Scher Filippo Giorgio, Vescovo di MontereyFresno. » 13 Monsig. Tessaroli Fulvio, Vescovo tit. di Medeli. 17 » Monsig. Vilanova y Meléndez Giacomo Riccardo, Vescovo di sant'Anna nel Salvador. » 31 Monsig. Leven Enrico, Vescovo tit. di Arca di Armenia. » 14 febbraio Monsig. Santos y Olivera Balbino, Arcivescovo di Granata. » 18 Monsig. Giardina Pio, Vescovo di Mcosia. 19 • » Monsig. Anselmo Giovanni Battista, Vescovo tit. di Adrianopoli di Onoriade. » 20 Monsig. Baumann Agostino, Vescovo tit. di Casio. » 21 Martii 1953 An. et vol. XXXXV (Ser. II, v. XX) - N. 4 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PIT PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE SIANGYANG (SIAMIAMENSIS) PRAEFECTURA APOSTOLICA DE SIANGYANG EVEHITUR AD DIOECESIS DIGNITATEM, QUAE SIAMIAMENSIS APPELLATUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Nihil refugit haec Apostolica Sedes ab honoribus largiendis et a tribuendis dignitatibus, quoties per hoc christianae Religionis dilatandae vel augendae spes vera affulgeat. Cum igitur venerabilis Prater Antonius Riberi, Archiepiscopus titulo Barensis idemque in Sinis Apostolicus Internuntius, proposuerit Praefecturam Apostolicam de Siangyang ad Dioecesis gradum et dignitatem esse evehendam hoc ratus Praesulem, si episcopali dignitate augeatur, ampliore quoque auctoritate florere ; cumque Consilium Fidei christianae Propagandae oblatas rogationes censuerit esse probandas ; Nos, de Ecclesiae universalis bono anxii, post auditum dilectum Filium Nostrum eiusdem Consilii Praefectum, et rem attentissimo animo consideratam, eorum consensum supplentes quorum interest, ac certa scientia eorum quae sumus acturi, suprema Nostra auctoritate haec quae sequuntur statuenda decernimus. Apostolicam Praefecturam de Siangyang clero saeculari concreditam iisdem servatis finibus ad Dioecesis dignitatem extollimus, eamque ab urbe principe mutuato nomine, 11 - ACTA, vol. XX, n. 4. - 21-3-1953. 182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Siamiamensem appellari volumus ac metropolitanae Hancheuvensi Ecclesiae suffraganeam constituimus. Novae igitur huius dioecesis pro tempore Praesul metropolitanae eiusdem Ecclesiae Archiepiscopi iuri obnoxius erit. Cuius Episcopus ipsam Siamiamensem urbem suae Dioecesis sedem habebit, cathedra episcopali in eiusdem urbis templo collocata, quod usque huc pro cathedrali habebatur. Huius novae Ecclesiae iura, onera, privilegia, obligationes eadem prorsus erunt ac ceterarum eiusdem dignitatis per orbem Ecclesiarum ; similiter eius Praesulibus pro tempore eadem prorsus compétent quae solent omnibus pari dignitate Antistitibus. Interea vero, quoadusque ob rerum adiuncta Collegium Canonicorum erigi nequeat, Consultores Dioecesani, ut dicuntur, eligantur, qui Episcopum adiuvare possint sive in sacris sollemni ritu peragendis, sive in muneribus sui ofiicii obeundis. Praecipimus tamen ut Seminarium condatur, in quo pueri, qui ad Sacerdotii munus a Deo fuerint vocati, educi ac educari possint ad Christi praecepta. Quod vero ad mensam episcopalem spectat, iis bonis ea constituetur quae Praefecturae Apostolicae de Siangyang accedebant, vel etiam Curiae emolumentis, vel denique oblatis sive a S. Congregatione Fidei Propagandae sive a fidelibus christianis rebus et pecuniis. Regimen et administratio novae Dioecesis, electio Vicarii Capitularis seu Administratoris, iura et onera sive populi sive cleri, haec omnia Iuris Canonici praescriptis regantur. Ut autem omnia, quae his Litteris praecipimus, exsecutioni mandentur, eum deligimus qui, quo tempore res conficietur, Internuntiaturae ad Sinenses praeerit, concessis ad id omnibus necessariis iuribus quae poterunt etiam, si opus fuerit, cuidam viro subdelegari, dummodo in ecclesiastica dignitate vel officio constituto. Eidem autem onus iniungimus peractae exsecutionis acta conficere eorumque fide dignum exemplum ad S. Congregationem Fidei Propagandae quam primum transmittere. * Has vero Litteras firmas, validas et eflicaces esse et fore suosque plenos et integros effectus obtinere volumus atque ab omnibus ad quos spectant inviolabiliter observari decernimus. Quod si super his a quolibet, quavis auctoritate, sciente vel ignorante, aliquid contigerit attentari, id prorsus irritum erit et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus denique ut harum Litterarum exemplis vel locis sive impressis sive manu exaratis eadem prorsus tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen ab aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini vero iis quae per has Litteras a Nobis sunt statuta obsistere liceat. Quod si quis ausu Acta Pii Pp. XII 163 temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ae beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum. Datum Romae apud S. Petrum, die decimo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo primo, Pontificatus Nostri tertio decimo. Pro S. R. B. Cancellario E. Card. TISSERANT P. Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus f Alfonsus Carinci, Arch. tit. Seleucien. in I., Decanus Proton. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXV, n. 21. II DE PUCHI (PÜOHIVANAE) APOSTOLICA PRAEFECTURA DE P U C H I , IN SINIS, AD DIOECESIS DIGNITATEM EVEHITUR, PUCHIVANAE POSTHAC APPELLAND AE. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui universum hominum genus a summo Deo, licet immeriti, habemus commendatum, gravissima illa verba numquam obliviscimur, quae quasi ad Nos facta putamus : « Pasce populum tuum in virga tua, gregem here ditatis tuae )) {Mich. 7, 14), ideoque summo cogitamus studio ut christifidelium omnium utilitati maiore in dies cura consulamus, ipsisque copiam demus in recta fide morumque honestate magis magisque proiiciendi. Quapropter animo valde laetamur cum Nobis rerum adiuncta novas sinunt condere dioeceses, quae Christi Evangelium ac gratiam aptius fructuosiusque longe lateque diffundant. Cum vero turbidis rerum adversitatibus Ecclesia sancta in Sinarum regionibus aspere iactaretur, venerabilis Frater Antonius Riberi, Archiepiscopus titulo Darensis et in Sinis Apostolicus Internuntius, enixe poposcit ut Apostolica Praefectura de Puchi ad dioecesis dignitatem eveheretur ut Praesule tandem donaretur,, qui sacram obtineat pontificalem dignitatem utque praeterea labores Si- 16é Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nensium sacerdotum, quibus ipsa est commissa, praeclaro honestarentur praemio. Nos igitur, qui hanc rem laeto videmus et diiudicamus animo, quippe quae uberrimos sit paritura fructus, audita sententia venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Consilio Christiano Nomini Propagando praepositorum, consensum supplentes eorum omnium, quorum intersit aut qui sua interesse quavis arbitrentur ratione, haec quae sequuntur, consulto et cogitata, apostolica Nostra auctoritate decernimus et constituimus. Apostolicam Praefecturam de Puchi in dioecesis dignitatem perducimus, « Puchivanae » in posterum ab ipso principis urbis nomine nuncupandae ; cuius praeterea fines ac termini iidem posthac erunt qui adhuc erant Apostolicae Praefecturae de Puchi. Eandemque dioecesim curis committimus saecularis cleri Sinensis, ibidem tam sollerter ad hodiernum diem allaborantis. Novam hanc Pnchivanam dioecesim suffraganeam facimus metropolitanae Sedi Hancheuvensi, cuius Metropolitae iuribus Puchivanos pro tempore Praesules subicimus. Qui Praesules sedem ac domicilium in ipsa urbe Puchi habebunt, cathedram vero in templo, quod usque nunc procathedrale ob suam dignitatem appellatum est, recto iure collocabunt. Hanc sane Puchivanam Ecclesiam, quam nuper constituimus, omnibus iis decoramus iuribus et privilegiis, quibus ceterae eiusdem dignitatis Ecclesiae honestantur ; atque eius Praesules iisdem iuribus, privilegiis atque honoribus fruentur, quibus omnes ornantur per terrarum orbem Episcopi ; itemque iisdem oneribus et obligationibus obstringentur. Quoadusque autem, ob temporum rerumque difficultates, Canonicorum Collegium nequeat constitui, facultatem facimus ut, eorum loco, dioecesani consultores renuntientur, qui Episcopum consilio et sapientia adiuvent in moderandis dioecesis negotiis. Cum autem provida mater Ecclesia enixe curet ut iuvenes, qui in spem Ecclesiae succrescunt et magnam sunt rei christianae opem laturi, omni excolantur atque instituantur studio, volumus ut continuo dioecesanum seminarium pro ipsorum cultu erigatur, ad normam tamen sacrorum canonum et a S. Consilio Fidei Propagandae traditarum legum. Episcopalem denique mensam, quam dicunt, novae huius dioecesis bona constituent Apostolicae Praefecturae, quam nuper in dioecesim eveximus, nec non Curiae emolumenta atque eae pecuniae, quas vel S. Congregatio de Propaganda Fide transmittet vel fideles incolae sua sponte Offerent. Quod ad regimen et administrationem huius Puchivanae dioecesis attinet, vel etiam ad electionem Vicarii Capitularis seu Administratoris, cum Sedes vacabit, vel praeterea ad cleri populique iura et onera, ea plane serventur iussa quae Codex Iuris Canonici praecipit. Quae omnia ita decernimus et constituimus ut optimo polleant iure, contrariis quibuslibet non Acta, PU Pp. XII 165 obstantibus. Ut autem ea quae Nostris bis Litteris iubemus efficiantur, venerabilem, quem diximus, Fratrem Antonium Riberi deligimus, vel eum qui eo tempore, quo haec decreta ad rem adducentur, Sinensi praeerit Internuntiaturae ; cui propterea omnes necessarias ad id facultates facimus, quae alii etiam cuilibet viro subdelegari poterunt, qui tamen sacri exsequatur officium sacerdotii. Iubemus autem ut idem venerabilis Frater hoc confectum negotium in tabulas referat, quarum fide digna exempla ad S. Consilium Christianae Fidei Propagandae quam primum transmittet. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in posterum esse, suamque vim et effectum obtinere volumus ac praecepta, quae iisdem describuntur, ab omnibus ad quos spectant fideliter servari decernimus. Quod si quid adversus ea, quae hisce Litteris statuimus, a quolibet, quavis auctoritate, vel sciente vel imprudente, attentatum fuerit, id irritum sane et inane erit, contrariis quibusvis non obstantibus, quibus omnibus per has Litteras obrogamus. Nemo pariter Nostris his iussis obsistat ; quod si quis id temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum. Volumus denique ut harum Litterarum exempla vel loci, aut impressa aut manu exarata, eandem plane mereantur fidem, quae hisce ipsis tribueretur ostensis; dummodo tamen ab aliquo publico tabellione sint subscripta et sigillo viri munita, qui sacerdotii munere fungatur. Datum Romae apud S. Petrum, die decimo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo primo, Pontificatus Nostri tertio decimo. Pro S. R. E. Cancellario P. Card. FUMASONI BIONDI 8. C. de Propaganda Fide Praefectus Albertus Serafini, Proton. Apost. Ioseph Caprio, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Reg. m Cane. Ap., vol. LXXXV, n. 19. 166 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale HI S. LUDOVICI (KANSANOPOLITANA E IN KANSAS) A PROVINCIA ECCLESIASTICA S. LUDOVICI SUFFRAGANEAE SEDES KANSANOPOLITANI, QUAE EST IN REGIONE ( ( K A N S A S ) ) , SALINENSIS, VICHITENSIS ET DODGEPOLITANA SEIUNGUNTUR, ATQUE EX ILLIS NOVA ERIGITUR ECCLESIASTICA PROVINCIA, (( KANSANOPOLITANI IN KANSAS )) APPELLANDA. METROPOLIS H U I U S ECCLESIASTICAE PROVINCIAE SEDES ERIT KANSANOPOLITANA IN KANSAS, QUAE, HAC DE RE, AD METROPOLITANAE ECCLESIAE GRADUM ET DIGNITATEM EVEHITUR. \ PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Grave sane officium, a Divino ipso Ecclesiae Conditore Romanis Pontificibus commissum, prae ceteris a Nobis expostulat ut Ecclesia rum omnium, quae longe lateque sunt per universum terrarum orbem diffusae, moderationi et administrationi prospiciamus. Omni igitur studio curare debemus ut illarum circumscriptio temporum et locorum necessitatibus, quantum fieri potest, respondeat. Quas Nostri muneris partes modo a Nobis requirit latissima S. Ludovici ecclesiastica Provincia, quae in Foederatis Americae Septentrionalis Statibus habetur, cuius territorium ad duos civiles Status se protendit. Eius enim pars altera in Statu, qui vulgo « Kansas )) appellatur, sita est, altera vero, in qua exstat ipsa Metropolitana Sedes, in Statu, cui in vulgus ((Missouri)) nomen, iacet ; ita ut dioeceses, unam eandemque ecclesiasticam Provinciam efformantes, pluries inter se, quod ad civiles res, discrepare contingat. Ad quam causam alia accedit quod dioeceses scilicet, quae in Statu « Kansas » positae sunt, longius absunt a Metropolitana Sede S. Ludovici. Qua de causa, ne possit res incommodis et difficultatibus affici, precibus concedentes venerabilis Fratris Hamleti Ioannis Cicognani, Archiepiscopi titulo Laodicensis in Phrygia, eiusdemque ad Americae Septemtrionalis Foederatos Status Apostolici Delegati; simul ad sententiam descendentes venerabilium Fratrum Iosephi Elmeri Ritter, S. Ludovici Ecclesiae Archiepiscopi, et Eduardi Iosephi Hunkeler, Kansanopolitanae in Kansas Ecclesiae Episcopi; simulque veuerabilk Fratris Nostri S. R. E. Cardinalis S. Congregationis Consistorialis Acta Pii Pp. XII 167 a- Secretis, exquisita consilia sequentes; ac denique eorum, quorum interest, aut interesse possit, consensum supplentes; re mature perpensa, haec, quae sequuntur, statuere decrevimus. Ab Archiepiscopi S. Ludovici iure Kansanopolitanam in Kansas, Salinensem, Wichitensem et Dodgepolitanam Ecclesias eximentes, eas omnes in novam ecclesiasticam Provinciam redigimus, ex urbe Kansas, quae inter finítimas civitates et catholicorum hominum frequentia et operum fervore excellit, Kansanopolitanam in Kansas appellandam. Quae Kansánopolitana in Kansas Ecclesia earum, quas supra memoravimus, Ecclesiarum erit metropolitana Sedes sive gradu sive dignitate. Ei igitur eadem erunt iura propria et onera, quae sunt aliis eiusdem dignitatis Ecclesiis; simili modo, erunt eius Praesulibus iura, privilegia, dignitates, onera et obligationes, quae solent et aliis Metropolitis competere : quae omnia in primis compétent venerabili Fratri Iosepho Hunkeler, quem, usque modo Kansanopolitanam in Kansas Ecclesiam regentem, nunc, hisce Litteris, ad Archiepiscopatus honorem et dignitatem producimus. His igitur Praesulibus, prae ceteris, ferendae Crucis intra suae ecclesiasticae Provinciae fines erit potestas et pallio utendi, cum illud in S. Consistorio et expostulatum fuerit et obtentum. Ceterae Ecclesiae: Salinensis scilicet, Wichitensis et Dodgepolitana erunt Kansanopolitanae in Kansas Ecclesiae suffraganeae et subiectae. Similiter et earum Praesules pro tempore erunt metropolitae Kansanopolitano pro tempore subiecti. Novae autem huius ecclesiasticae Provinciae fines iidem erunt, qui usque modo fuerunt. Ut autem omnia, uti supra disposita et constituta, exsecutioni mandentur, venerabilem, quem supra diximus, Fratrem Hamletum Ioannem Cicognani, ad Americae Septentrionalis Foederatos Status Apostolicum Delegatum, deligimus, vel eum qui, eo tempore quo actus exsecutioni mandabitur, eidem Delegationi praeerit; eique ad hoc necessarias et opportunas tribuimus facultates, quas et subdelegare poterit cuilibet viro, in ecclesiastica dignitate constituto. Eidem venerabili Fratri insuper onus iniungimus peractae exsecutionis acta conficiendi, eorumque fide dignum exemplum ad S. Congregationem Consistorialem quam primum transmittendi. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore, suosque plenos et integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectat inviolabiliter observari iubemus et decernimus. Quodsi quid super his a quolibet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, id prorsus irritum et inane erit, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus denique ut harum Litterarum exemplis, sive impressis sive manu exaratis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce ipsis haberetur 168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ostensis, dummodo tamen ab aliquo publico tabellione ea sint subscripta et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munita. Nemini vero iis, quae per has Litteras a Nobis sunt statuta, obsistere liceat. Quod, si quis ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum. Datum ex Arce Gandulphi prope Romam, die nono mensis Augusti, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. R. E. Cancellario CLEMENS Card. MICARA Sacri Collegii Fr. A. I. Card. PIAZZA Suodecamis /S. Congr. Consistorialis a Secretis Albertus Serafini, Proton. Apost. Ioseph Caprio, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXJ.V. n. 67. IV S. LUDOVICI IN MAGAGNANO ( TERE S T ANA E) ECCLESIASTICA PROVINCIA S. LUDOVICI IN MAR AGNINO DIVIDITUR AC TRIBUS EX EA EXCERPTIS DIOECESIBUS : TERESIANA, PARNAIBENSI ET OETRENSI, AC PRAELATURA (( NULLIUS )) PONI IESU DE PIAUÌ (DE BOM IESUS IN PIAUHYÌ, NOVA ECCLESIASTICA PROVINCIA ERIGITUR (( TERESIANA » APPELLANDA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quemadmodum insignis ac prudens templi aedificatur, antequam saxorum lapidumque molem in altitudinem efferat, singulas aedium partes describit ut ad hoc, quod unum instituerat sua arte consequendum, maxime accommodentur; ita Nos, quibus est a Domino rerum grave munus commissum Ecclesiae suae sanctae « vivis et electis lapidibus » accessiones adiungendi, nihil omnino praetermittimus, quin templum hoc, quod in eandem, qua mundus universus, patet amplitudinem, quodque tanti stat atque Christi sanguis, et Dei maiestate sit dignum et christianorum po- Acta PU Pp. XII 169 pulorum necessitatibus, quoad fieri potest, conveniat. Cum ergo gravis ac probabilis caussa simulque horum ratio temporum id exigere videntur, Nostrum esse arbitramur ita Dioecesium statum immutare, ut singulis Ecclesiis insita vis magis ac magis promoveatur. Quod in praesens Nobis agendum esse videtur de Sancti Ludovici in Maragnano Archidioecesi, quae est in Brasilia posita. Hanc enioi partiri ac dividi oportere cum magnae necessariaeque rationes suadent tum preces Venerabilium Fratrum : Iosephi de Medeiros Delgado, S. Ludovici in Maragnano Archiepiscopi; Philippi Condurti Pacheco, Parnaibensis Episcopi; Francisci Expediti Lopes, Episcopi Oeirensis; ac denique Innocentii López Santamaria, Praelati « nullius » Boni Iesu de Piani. Quapropter Nos, de sententia Venerabilis Fratris Caroli Chiurlo, Archiepiscopi titulo Amideni eiusdemque in Brasilia Apostolici Nuntii; ac post capta consilia a Venerabili Fratre Nostro S. R. E. Cardinali S. Congregationis Consistorialis a Secretis; atque eorum, quorum interest vel quovis modo interesse potest, consensum suppl entes ; agenda r unique rerum denique pienissima scientia ac potestate, haec quae sequuntur decernimus. Primum Dioeceses: Teresia u am, Parnaibensem, Oeirensem, ac Praelaturam « nullius » Boni Iesu de Piaui, ex ampliore S. Ludovici ecclesiastica Provincia seiungimus, atque ab eiusdem Archidioecesis Metropolitae iure eximimus ; easque omnes in novae ecclesiasticae Provinciae formam redigimus. Cuius erunt iidem fines, quibus eaedem Dioeceses ac Praelatura «nullius)) terminaban!ur; dum S. Ludovici in Maragnano ecclesiastica Provincia et eiusdem nominis Archidioecesis, atque Dioecesis Caxiensis in Maragnano, ac denique Praelaturarum « nullius » Pinerensis et S. Iosephi de Grajahu finibus claudetur. Modo igitur a Nobis erectae, per has Litteras, Provinciae erit S. Teresiae Ecclesia caput et sedes; cuius rei gratia et « Teresianam » appellandam censemus et ad gradum ac dignitatem archiepiscopalis metropolitanae Ecclesiae extollimus. Nova ergo Archidioecesis S. Teresiae habebit Dioeceses Parnaibensem, et Oeirensem ac Praelaturam «nullius)) Boni Iesu de Piaui subiectas et suffraganeas, atque non solum iisdem iuribus, privilegiis, potestatibus, praerogativis cumulabitur quibus ornantur omnes per terrarum orbem metropolitanae Ecclesiae, sed iisdem etiam oneribus et obligationibus, quibus ceterae, tenebitur. Haec autem omnia iura et onera eius quoque pro tempore Praesules contingent, in primis vero Venerabilem Fratrem Severinum Vieira de Melo, hucusque Teresianae Ecclesiae Episcopum, quem nunc hisce Litteris Archiepiscopatus honore augemus. Poterit igitur hic Venerabilis Frater Crucem deferre, modo intra fines suae Provinciae, sive humerum onerare pallio iuxta liturgicas leges, cum illud 170 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tamen in s. Consistorio expostulatum fuerit et obtentum. Concedimus postremo ut quod Teresianae Ecclesiae canonicorum Collegium communibus usque modo iuribus fruebatur, nunc ad gradum, titulum et honorem Archiepiscopalis metropolitam Collegii evehatur, iisdemque iuribus atque honoribus gaudeat, quibus iure donari solent eiusmodi canonicorum Collegia. Haec omnia autem, quae supra statuimus, iam a Nobis memoratus Venerabilis Prater Carolus Chiarlo, Archiepiscopus titulo Amidenus idemque in Brasilia Apostolicus Nuntius exsequenda curabit vel ille qui eo tempore, quo haec decreta exsecutioni mandabuntur, Nuntiaturae Brasilianae praeerit ; quos propterea omnibus necessariis vel opportunis facultatibus instructos volumus, etiam alii cuilibet viro, si opus fuerit, subdeiegandis, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Oneri erit praeterea eidem Venerabili Fratri peractae exsecutionis documenta conficere eorumque fide digna exempla, cum primum poterit, ad Congregationem Consistorialem trasmitiere. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque plenos et integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectat observari volumus ac decernimus, quod si quid super his a quolibet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, id prorsus irritum erit et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus denique ut harum Litterarum exemplis, sive impressis sive manu exaratis, eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo ab aliquo publico tabellione ea subscribantur et sigillo viri, in ecclesiastica dignitate vel officio constituti, muniantur. Nemini vero iis, quae per has Litteras a Nobis statuta sunt, obsistere liceat. Quod si quis ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac sanctorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum. Datum ex arce Gandulphi, prope Romam, die nono mensis Augusti, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. R. E. Cancellario E. Card. TISSERANT S. Collegii Decanus Fr. A. I. Card. PIAZZA C. Consistorialis a Secretis Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco £6 Plumbi Reg. in Cane. Ap. vol. LXXXIV, n. 79. Acta Pii Pp. XII 171 V PASSOFITNDENSIS CANONICORUM COLLEGIUM IN PASSOPUNDENSt CATHEDRALI TEMPLO ERIGITUR ET CONSTITUITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Pro apostolico, quo fungimur, officio, pergratum sane Nobis pertingere putamus quidquid vel ad aptiorem singularum dioecesium administrationem spectat, vel ad divini cultus decorem. Quam ob rem, cum Canonicorum Collegia ex vetustissimo Ecclesiae instituto huc pertineant ut et Episcopis (( quos Spiritus Sanctus posuit regere Ecclesiam Dei » (Act- 20, 28) ad nutum prope praesto sint, et eorum senatum quasi efficiant sacrorumque rituum augeant splendorem, facere non possumus quin eiusmodi condi Collegia libenter videamus. Aequo igitur animo preces admittendas ducimus venerabilis Fratris Claudii Colling, Passofundensis Episcopi, qui a Nobis postulavit ut ad cathedralem suam aedem Canonicorum Collegium ad iuris normam erigeretur. Quapropter; audita sententia venerabilis Fratris Caroli Chiarlo, Archiepiscopi titulo Amideni et in Brasiliana republica Apostolici Nuntii, et de consilio venerabilis Fratris Nostri S. R. E. Cardinalis S. Congregationis Consistorialis a Secretis; atque eorum omnium, quorum intersit vel qui sua, quavis ratione, interesse arbitrentur, consensum supplentes, Nos, certa scientia ac de suprema Nostra auctoritate, ea quae sequuntur decernimus. Canonicorum Collegium in Passofundensis dioecesis cathedrali templo erigimus et constituimus, quod una tantum Dignitate, quam vocant, condecorabitur, nempe Archidiaconatu, atque e sex Canonicis constabit, quorum alteri munus Theologi, alteri vero munus Praefecti admissis paenitentium expiandis tribuetur. Quae Dignitas, Canonicatus et munera, etiamsi primum concedantur, ad normam tamen communis iuris conferenda sunt. Usquedum vero Dignitas et Canonicatus congruo beneficio augeri nequeant, facultatem facimus ut iis etiam sacerdotibus concredantur, qui aliud habeant beneficium, quamvis cum christianorum 'hominum curatione coniunctum. Indulgemus praeterea ut divino officio, choralibus, quas dicunt, caeremoniis faciendo, Dignitas et Canonici diebus tantum obstringantur Nativitatis Domini, Paschatis, Pentecostes, Sacramenti Augusti, Deiparae Virginis Mariae caelo recep- 172 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tae, die festo eiusdem B. Virginis Mariae quam « Aparecida » appellant, cui cathedrale templum est sacratum, ac denique Dominico die Palmarum et tribus postremis diebus Maioris Hebdomadae. Decet praeterea hos Sacerdotes, qui in Episcopi consilium et quasi Senatum asciscuntur, propriis condecorari insignibus, quibus super ceteros emineant : quam ob rem Dignitati Canonicisque Passofundensis Ecclesiae concedimus ut, infra fines modo suae dioecesis et in sacris choralibus caeremoniis, nigram induant vestem talarem, fimbriis ornatam violaceis, se zona circumdent eiusdem violacei coloris, rocheto praeterea amiciantur, quod manicas habeat coccineo colore radiantes, nec non mozetam e serico villoso nigro, coccineis fimbriis distincto atque cappa ex pellibus albi coloris, opportuno tempore exornentur ; caligas denique induant viola tinctas. Volumus vero ut capitulares, quas dicunt, leges sive ad iuris communis normam, sive secundum ea quae hisce Litteris a Nobis statuta suirt quam citius condantur; quas Episcopus sanciet et Dignitas ac Canonici religiose accipient. Quoad vero cetera omnia, officia scilicet et munera, quibus cathedralia Canonicorum Collegia obstringuntur, atque iura et privilegia, quibus eadem decorantur, cummunis iuris normae diligenter serventur; ac propterea, post constitutum hoc Collegium, dioecesani Consultores, suo munere perfuncti, finem capiant. Haec omnia, quae a Nobis statuta sunt, vel venerabilis, quem memoravimus, Frater Carolus Chiarlo, Archiepiscopus titulo Amidenus et in Brasilia Apostolicus Nuntius exsequenda curabit ; cui propterea omnes necessarias opportunasque ad id facimus facultates, alii etiam cuilibet viro, si opus fuerit, subdelegandas, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto; vel ille qui eo tempore, quo haec Decreta ad rem adducentur, Brasilianae Nuntiaturae praeerit. Eidem vero venerabili Fratri onus iniungimus peractae exsecutionis acta conficiendi eorumque fide digna exempla, cum primum poterit, ad S. Congregationem Consistorialem pro officio suo trasmittendi. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in posterum esse suosque plenos et integros effectus obtinere atque ab omnibus, quorum interest, servari volumus ac decernimus. Quod si quid contra ea, quae a Nobis statuta sunt, a quolibet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, id prorsus irritum et inane erit ; quibuslibet contrariis minime obstantibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus autem ut harum Litterarum exempla vel loci, sive impressa sive manu exarata, eandem prorsus mereantur fidem, quae hisce ipsis haberetur ostensis ; dummodo tamen ea ab aliquo publico tabellione subscripta sint et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti instructa sint. Nemini denique Acta Pii Pp. XII 173 iis, quae per Nostras has Litteras statuta sunt, obniti liceat. Quod si quis temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri ac Pauli se noverit moturum. Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die duodevicesimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. R. E. Cancellario E. Card. TI S SER ANT Sacri Collegii Decanus Fr. A. I. Card. PIAZZA S. C. Consistorialis a Secretis f A. Carinci, Archiep. tit. Selene, in Is., Decanus Proton. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton, Apost. Loco © Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXIV. n. 84. , LITTERAE APOSTOLICAE I BASILICAE MINORIS TITULO AC DIGNITATE AFFICITUR ECCLESIA B. MARIAE V. IN CAELUM ASSUMPTAE, IN MONTE (( PLAIN )) INTRA ARCHIDIOECESIS SALISBURGENSIS FINES. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Gementium Solatrix eademque ad caelestem gloriam Assumpta, Beata Maria Virgo in Templo, supra amoenum montem « Plain », quem vocant, prope Salisburgum posito, religiosis ornatur obsequiis estque ibi Christifidelibus perfugium salutis ac praesidium. Cuius quidem Aedis laudes potissimum vulgatae sunt propter eiusdem Deiparae Simulacrum, ante quod, preces fundentes, miram supernorum munerum largitatem pluries experti sunt Dei Genetriéis diligentissimi cultores. Haec enim Imago, Ratisbonae olim exstans et, anno MDCLII, primum in summo colle locata, post nonnullos casus, anno MDCCXXXII, restituta fuit atque, sex fere lustris expletis, Bene dicti Pp. XIV, Decessoris Nostri, fel. r e c , nomine et auctoritate, aureo diademate redimita. Loco Sacelli lignei, iam dudum ibi conditi, et minoris Templi, in octo ángulos postmodum exstructi, Maximilianus de Kuenburg, Archiepiscopus Salisburgensis, anno MDCLXXI, novam amplioremque Ecclesiam eo genere aedificandam curavit quod a renatis 174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale antiquorum artibus dicere consueverunt. Duae sacrae turres, camera praecelsa, statuae ex marmore eam condecorant haud mediocriter ; maximum quoque altare, quattuor columnis tortilibus insigne, Tabernaculum aere inaurato obductum, Imagines Sanctorum, cancelli ex ferro artificiose facti, huic Aedi, Monachis Ordinis Sancti Benedicti creditae, plurimum addunt nitoris atque ornamenti. Quo vero Christifideles ad Caelorum Reginam magis magisque in dies excolendam pro vocarentur, Venerabilis Frater Andreas Rohracher, Archiepiscopus Salisburgensis, preces ad Nos admovit ut hoc Templum Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quas pias expostulationes Nos, quibus summopere cordi est ut homines, gravis huius saeculi iactati procellis, ad Dei Matrem fidentes confugiant, libentissime statuimus audire. Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus rei momentis perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum-Xitterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam Deo in honorem Beatae Mariae Virginis in Caelum Assumptae in monte « Plain », intra Archidioecesis Salisburgensis fines, consecratam, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae eidem titulo rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die x x n mensis Septembris, anno MCMLI, Pontificatus Nostri tertio decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis Acta PU Pp. XII no II SANCTUS FRANCISCUS ASISINAS, C PAROECIAE LOCI ((LLAVALLOL)), INTRA FINES v ARCHIDIOECESIS PLATENSIS POSITAE, PRAECIPUUS CAELESTIS PATRONUS CONSTITUITUR. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Asisinas civis, Sanctus Franciscus, iam dudum orbi quasi praeclara lux affulsit, ut qui Evangelii praecepta diligentius ipse sit exsecutus et ad virtutem vocarent homines, saeculi caligine obtectos. Mhil proinde mirandum quod Christifideles haud intermisso studio eum excolunt atque rebus in arctis sibi adoptant Patronum. Ex quorum numero sunt loci « Llavallol », intra Platensis Archidioecesis fines, incolae, praesertim sacrorum administri, magistratus, curialium consociationum sodales, qui « pauperi Asisinati » peculiarem adhibent reverentiam. Hi ergo preces ad Nos deferendas curaverunt ut se in tanti Caelitis fidem tradere dignaremur. Quae vota, Venerabilis Fratris Thomae Solari, Archiepiscopi Platensis, amplo commendationis officio suffulta, benigne statuimus explere. Audito igitur Venerabili Fratre Nostro Clemente, Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Micara, Episcopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefecto, omnibusque attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctum Franciscum Asisinatem, Confessorem, paroeciae loci « Llavallol », intra fines Archidioecesis Platensis positae, praecipuum apud Deum Caelestem Patronum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, quae principalibus locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si 176 Acta Apostolicae Sedis - vommeniarium Officiale quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Octobris, anno MCMLI, Pontificatus Nostri tertio decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis III PAROECIALE TEMPLUM SACRATISSIMO CORDI IESU IN URBE AC DIOECESI GRATIA NOPOLITANA DICATUM BASILICAE MINORIS TITULO HONORIBUSQUE AUGETUR. PIUS P P . XII . Ad perpetuam rei memoriam. — Voti religione Sacratissimo Cordi Iesu in urbe ac dioecesi Gratianopoli tana dicatum Templum curiale, quamvis non ab antiqua repetatur aetate, tamen propter divinorum rituum splendorem, populi christiani frequentiam, piarum consociationum alacritatem, molis amplitudinem atque artificiosa, quibus iam condecor a t a ^ opera huiusmodi est ut potioribus sacris Aedibus, a Sede Apostolica peculiari honore ornatis, merito videatur annumerandum. Anno enim MCMXViii, coeptum est exstrui eo genere quod Basilicarum proprium est, atque mox in famam provectum ob egregias, quas strictim attigimus, laudes. Quo igitur cultus Sacratissimi Cordis Iesu ampliora sumeret incrementa Templique huius dignitas magis augeretur, dilectus filius eiusdem Ecclesiae parochus submissas preces Nobis adhibuit ut eam Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quae vota Venerabilis Fratris Alexandri Caillot, Episcopi Gratianopolitani, commendationis officio suffulta, libenti animo statuimus explere. Quapropter, audito quoque Venerabili Fratre Nostro Clemente Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Micara, Episcopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis ProPraefecto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, paroecialem Ecclesiam, Sacratissimo Cordi Iesu in urbe ac diocesi Gratianopolitana consecratam, honore Basilicae Minoris afiicimus et exornamus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Templis, hoc Acta Pii Pp. XII 177 nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvi mensis Iunii, anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diplomatious expediendis IV BEATA MARIA VIRGO A MISERICORDIA TOTIUS DIOECESIS INTERAMNENSIS CAELESTIS PATRONA AEQUE PRINCIPALIS CUM SANCTO VALENTINO, P. M., DE CLARATUR. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Quae Mater constituta est generis humani, Beata Maria Virgo, pie exorata, mortalibus aerumnosis misericordiae sinum aperit eosque studiosa complectitur caritate. Cuius benignitatis specimina edidit praeclara Interamnae in urbe negotiosa et industria, quam miris quibusdam, ut tradunt, illustravit signis cumulavitque munerum supernorum largitate. Eius igitur Imago, a Carolo Maratta, quemadmodum dicunt, summa colorum venustate depicta et in culto sacello Templi principis asservata, tam religiosa est apud eiusdem urbis cives atque etiam continentis regionis incolas ut perpetuis eam ornent honoribus et, potissimum mense Maio atque praecipuo festo die, qui Sabbato ante secundam Dominicam mensis Iulii quotannis agitur, peregrinatorum in modum eo accedant. Augescente vero in dies eiusmodi pietate erga Beatam Mariam Virginem a Misericordia — hanc 12 - ACTA, vol. XX, n. 4. - 21-3-1953. 178 Acta A postolicae Sedis — Commentarium Officiale enim appellationem non perperam Ipsi indiderant — factum est ut, anno millesimo nongentesimo tricesimo septimo, ex Petriani Canonicorum Collegii consulto, Dilectus Filius Noster Nicolaus Sanctae Romanae Ecclesiae Protodiaconus Cardinalis Canali, gestientis populi circumfusus laetitiis, Simulacrum aureo redimirei diademate. Cuius singularis cultus sollemnia semel saecularia, anno proxime elapso, studio ac diligentia Venerabilis Fratris Ioannis Baptistae Dal Prà, Interamnensis et Narniensis Episcopi, fuerunt celebrata, adstante complurium Praesulum ornatissimo coetu et Christifidelium acclamantium multitudine, cui conventui memorando praefuit idem lectissimus Pater Purpuratus. Hanc occasionem nacti, omnes, sive Templi principis Canonici sive ceteri sacrorum administri sive laicorum ordines, Beatam Mariam Virginem a Misericordia cum Sancto Valentino, Pontifice et Martyre, caelestem sibi Patronam adoptare una sententia statuerunt. Re quidem vera, iam anno millesimo octingentesimo nonagésimo septimo, omnis Clerus Interamnensis, vota exhibens Christifidelium, quorum numerus duodecim millium fuit, postulaverat ut melita haec dioecesis in Dei Genetricis, nomine illo ornatae, traderetur fidem ac tutelam. Qua re tum temporis haud explicata, Venerabilis Fratre, quem diximus, optata enuntians illius contionis marialis, praeterito anno advocatae, Nos rogavit ut Beatam Mariam Virginem a Misericordia totius Interamnensis dioecesis Patronam cum Sancto Valentino renuntiare dignaremur. Nos autem, quibus sollemne est Almae Deiparae religioni quam maxima afferre incrementa, votis huiusmodi libenti animo constituimus obsecundare. Collatis igitur consiliis cum Venerabili Fratre Nostro Clemente Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Micara, Episcopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefecto, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem a Misericordia totius dioecesis Interamnensis caelestem apud Deum Patronam aeque principalem cum Sancto Valentino, Pontifice et Martyre, confirmamus, seu facimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis quae praecipuis dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super Acta Pii Pp. XII 179 his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die xxv mensis Iulii, anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis EPISTULA ALUMNIS SCHOLARUM CATHOLICARUM STATUUM FOEDERATORUM AMERICAE SEPTENTRIONALIS AD SOLLICITANDA M CARITATEM ERGA PUEROS INDIGENTES ALIARUM NATIONUM. To Our Dearly Beloved Children of the Catholic Schools in the United States of America. Dear children of America : Once again this year at the beginning of Lent "We come to you, beloved children, for a little talk together. But this year influenza, or as you so often call it, the « flu », has found its way even into the Vatican here in Rome, and We, like so many of you, have to stay in bed for a while in order to get well and strong again. That is why the doctors say that this year We should not speak to you over the radio. But at leas t We wanted t o send you this short letter. Tou children of America have been so good and generous these past few years in giving your gìfts to help your brothers and sisters in the lands across the sea ! We know that our dear Lord has blessed you for this many times over, because He acts just as if you gave your gifts of clothes or food or money to Him. «Whatever you do to one of these little ones », He said, « you do to Me ». And of course nobody can ever (( get ahead » of Our Lord in giving. So He certainly blesses you much more in return, for He gives you the love and kindness of your dear Mother and Pather, of your brothers and sister, of your good teachers ; He gives you your grand Catholic éducation and, best and most wonderful of ali. He gives you Himself, when He comes into your heart in 180 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Holy Communion. No, Our Lord nevers forgets a favor done to one of these (( little ones » of His across the sea. And this year too they need your help again. Too many of them stili are hungry and cold and homeless. Too many stili need medicines, and vitamins and milk. Too many, just your age, have to wear ciò thes that do not protect their little blodies f rom the wind and the rain and the cold. And now just lately, because of the terrible floods in Holland and England and Belgium, many more thousands of children have lost their homes and everything they once had. So your clothes, and coins, and canned goods, and whatever else you can give, as your teachers will explain to you, will mean so much to them. Do not say, « But my offering is so little. What is this for so many poor children? ». Remember, each one of you perhaps can give only a little. But there are many thousands of you, and when everything is collected and put ^ogether, it makes a great deal, just ac the mighty océan is made of many drops of water, though each one of them is very tiny. So We know you will be generous, dear children, with your gifts, and stili more with your prayers and sacrifices. Por the most important thing of ali, even more important than keeping your poor little friends warm and healthy and well-fed, is to keep them good and free f rom sin. So you must pray hard that their misfortune does not make them bad, or lead them in their trouble to forget our dear Lord. Perhaps you can say at least one extra Hail Mry every day during Lent that Our Lady, their Mother as well as yours, guide them and keep them safe f rom sin. Off er your little acts of sacrifice for them. Try to be especially good and obedient during Lent for them. Receive Our Lord often in Holy Communion, and when you have Our Lord in your heart and are praying to Him for your Mother and Father and your brothers and sisters, remind Him too of these other children of His who need His help so much. Pray too for Us, who here in Vatican City from a Father's heart send you and ali your dear ones a Father's blessing. From the Vatican, lOth February 1953. PIUS P P . XII Acta PU Pp. XII 181 ALLOCUTIO Ad Docentes et Alumnos Collegii Brugensis, vulgo « Collège d'Europe» nuncupati. * Vous savez, Messieurs, comme Nous accueillons toujours volontiers les représentants du savoir et ceux-là surtout qui, justement préoccupés des intérêts supérieurs de l'humanité, consacrent leurs efforts à la construction d'un monde meilleur et d'une paix durable. C'est pourquoi l'hommage que Nous rendent aujourd'hui les Professeurs et les Etudiants du Collège d'Europe Nous cause un vif plaisir et Nous voudrions vous dire tout l'intérêt que Nous accordons à. vos travaux. Lorsqu'après la dernière guerre, les dirigeants de certains pays se décidèrent à mettre sur pied des institutions internationales chargées d'organiser la paix, l'expérience cruelle du demi-siècle passé pesait sur leurs discussions et ne cessait de leur rappeler qu'il ne suffit pas d'une idée généreuse pour s'assurer des chances valables de réussite. La réalisation pratique de l'unité européenne en particulier, dont tous pressentaient l'urgence et vers laquelle instinctivement on s'orientait, se heurtait à deux obstacles majeurs, l'un inhérent à la structure de l'Etat, l'autre psychologique et moral. Le premier comporte une série de problèmes économiques, sociaux, militaires et politiques. Les membres qui désirent s'associer se trouvent à des niveaux différents tant sur le plan des ressources naturelles et du développement industriel que sur celui des réalisations sociales : ils ne pourront engager une vie commune qu'après avoir assuré les moyens de maintenir l'équilibre de l'ensemble. Mais, bien plus pressante encore, s'affirme l'exigence de ce qu'on appelle l'esprit européen, la conscience de l'unité interne, fondée non point sur la satisfaction de nécessités économiques, mais sur la perception de valeurs spirituelles communes, perception assez nette pour justifier et maintenir vivace la volonté ferme de vivre unis. C'est pour étudier ce double problème que fut établi le Collège d'Europe, et la seule considération du but poursuivi suffit à mettre en lumière la signification réelle de vos activités. Préparer les hommes qui seront capables d'affronter ces questions au sein des divers organismes responsables, de proposer des solutions viables malgré les divergences parfois énormes de tendances et de points de vue, capables surtout de remonter * Habita die Io Martii mensis a. 1958. 182 Acta Apostolicae aedis - Commentarium Officiale aux sources de l'esprit européen, d'en devenir les protagonistes qualifiés, ce n'est pas une tâche aisée. Nous sommes heureux qu'il se soit trouvé des hommes pour oser l'entreprendre et la poursuivre avec la patiente espérance qui en assure les débuts. Comme Nous ne pouvons en détailler les aspects multiples, Nous voudrions en souligner au moins un, parce qu'il rejoint Nos préoccupations dominantes et les soucis quotidiens de Notre mission de Pasteur d'âmes. Nous venons à l'instant de parler de l'esprit européen. Nul doute qu'il doive constituer un objectif capital, sans lequel rien de solide ne pourra se construire. Qu'il Nous soit permis d'insister sur les conditions de son avènement. On reconnaît sans peine que des concessions sérieuses seront exigées de tous les partenaires d'une Europe unie. Transfert d'industries, réadaptation de la main d'œuvre, fluctuations et difticultés locales dans tel ou tel secteur de la production ; voilà quelques-unes des éventualités auxquelles devrontsfaire face les gouvernements et les peuples. Ces malaises peuvent être passagers, mais aussi durables; il n'est pas certain qu'ils seront toujours compensés à brève échéance par des avantages économiques, tout comme, déjà à l'intérieur d'un pays, les régions plus pauvres ne jouissent d'un niveau de vie égal que grâce à l'apport des régions plus fortunées. Il faudra donc faire admettre des renoncements, peut-être permanents, par l'opinion publique de chaque nation, lui en expliquer la nécessité, lui inspirer le désir de rester malgré cela unie aux autres, de continuer à les aider. On devine la réaction naturelle des égoïsmes, le repli sur soi quasi instinctif, arme dangereuse aux mains des opposants et de tous ceux dont les fins équivoques s'accommodent bien des querelles d'autrui. Il faut donc, dès le départ, s'en persuader : la perspective de profits matériels ne garantira pas la volonté de sacrifices indispensables à la réussite. Tôt ou tard, elle se révélera illusoire et trompeuse. On alléguera, alors les intérêts de la défense commune : sans doute la peur suscite facilement une réaction violente, mais, d'habitude, assez brève et dépourvue de force contructive, non susceptible de canaliser et de coordonner des énergies diverses au service d'une même fin. Si l'on cherche des garanties solides pour la collaboration entre pays, comme d'ailleurs pour toute collaboration humaine, dans le domaine privé ou public, dans les cercles restreints comme sur le plan international, seules des valeurs d'ordre spirituel se révéleront efficaces, seules elles permettront de triompher des vicissitudes que les circonstances fortuites ou, plus souvent, la malignité des hommes ne tardent pas à faire éclo- Actu Pii Pp. XII 183 re. Entre lés nations comme entre les personnes, rien ne dure sans , une véritable amitié. Un sentiment d'une telle qualité, faut-il le dire, ne se crée pas en quelques années ni par des moyens artificiels. Mais grâce à Dieu, ce sentiment existe déjà, un peu alangui ici ou là, trop inconscient de lui-même, trop peu au fait de ses propres ressources et de sa puissance incomparable. Nous n'en voulons comme preuve, que le splendide témoignage de générosité, qui, tout récemment encore, a suscité l'affluence des secours aux victimes des inondations. Il faut saluer avec joie ce signe d'un vrai désintéressement, d'une vraie compréhension mutuelle, d'une volonté efficace de collaboration pour la défense non point de profits mercantiles, mais d'authentiques valeurs humaines. Il vous revient, comme spécialistes des questions européennes, de scruter les causes et les ressorts psychologiques de ces attitudes. Il ne Nous échappe pas que, si l'Empire Romain a posé les premiers fondements juridiques et culturels de l'Europe en diffusant la civilisation gréco-latine, le christianisme a modelé l'âme profonde des peuples, il a dégagé en eux, en dépit de leurs différences les plus marquées, les traits distinctifs de la personne libre, sujet absolu de droit et responsable devant Dieu non seulement de sa destinée individuelle, mais aussi du sort de la société où elle est engagée. Dans cette conviction s'enracinent le respect d'autrui, le sens de sa dignité inaliénable et de l'aide réciproque que l'on se doit pour san vegarder et promouvoir ces biens que toutes les richesses de la terre ne sauraient payer. Ces sentiments, encore trop confus à présent, il importe de les aviver,- de les éclairer sous toutes les incidences, de les diffuser dans la masse, de leur permettre de se traduire en gestes analogues à ceux que Nous admirions tantôt. La volonté de vivre ensemble qui cimentera l'Europe de demain se gardera de la défaillance à la vue des dangers externes qui la menacent; mais au lieu de se laisser pousser vers le but, un peu contre son gré, ne vaut-il pas mieux que chacun y soit attiré par un élément positif? Des éléments de ce genre, on les retrouve déjà dans le domaine économique et politique. L'Europe unie se propose de garantir l'existence de chacun de ses membres et celle du tout qu'ils constituent, de favoriser la prospérité économique, de sorte que sa puissance politique puisse être en mesure de se faire respecter, comme il convient, dans le concert des puissances mondiales. Voilà certes un but positif appréciable des efforts présents vers une Europe unie. Ce que Nous avons déjà souligné en d'autres circonstances, Nous croyons pouvoir le répéter encore devant vous, parce que c'est une con- 184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale viction que l'expérience affermit en Nous, non seulement d'année en année, mais pour ainsi dire, de mois en mois : au delà de ce but économique et politique, l'Europe unie doit se donner pour mission l'affirmation et la défense des valeurs spirituelles qui, autrefois, constituaient le fondement et le soutien de son existence, qu'elle avait jadis la vocation de transmettre aux autres parties de la terre et aux autres peuples, et qu'elle doit rechercher aujourd'hui, par un effort pénible, pour se sauver ellemême : Nous voulons dire la foi chrétienne authentique comme base de sa propre civilisation et de sa propre culture, mais aussi de toutes les autres. Nous le disons bien clairement, parce que Nous craignons que l'Europe, sans cela, ne possède pas la force interne pour conserver, devant des adversaires plus puissants, non seulement l'intégrité de ses idéals, mais aussi son indépendance terrestre et matérielle. Ce n'est pas sans motif que le Collège d'Europe a choisi pour siège une ville riche de passé, et Nous sommes heureux de le souligner, de passé chrétien. Que la'paix de ses eaux tranquilles soit le symbole de celle que vous travaillez à assurer, en rendant aux hommes d'aujourd'hui la conscience de leurs affinités, en les aidant à consentir les nécessaires renoncements, grâce à l'attirance d'une vocation qui leur promet encore d'inestimables conquêtes. Que le Seigneur daigne protéger vos personnes, vos familles et vos efforts, sur le chemin du bien. Suprema Saera Congregatio S. Officii 185 ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM PKOSCRIPTIO LIBRI Feria IV, die 7 Ianuarii 1953 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis S. Officii Emi ac Revmi DD. Cardinales rebus fidei et morum tutandis praepositi, praehabito RR. DD. Consultorum voto, damnarunt atque in Indicem librorum prohibitorum inserendum mandarunt librum qui inscribitur : Les événements et la foi 191^0-1952 (Jeunesse de l'Eglise), Editions du Seuil, Paris. Et sabbato, loco feriae V, die 14 Martii 1953, Ssmus D. N. D. Pius divina Providentia Pp. XII, in audientia Emo ac Revmo D. Cardinali Pro Secretario Sancti Officii concessa, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit, confirmavit et publicari iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 16 Martii 1953. M. Crovini, Notarius I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 18 Decembris 1952. — Cathedrali Ecclesiae Bumanguensi, nuper erectae, praefecit Exc. P. D. Hannibalem Muñoz Duque, hactenus Episcopum Suceursensem et Sancti Aegidii. die 28 Ianuarii 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Ierichuntinae R. D. Albertum Castelli, canonicum ad honorem Capituli metropolitani Mediolanensis et professorem in Catholica Universitate a Ssmo Corde 186 Acta Apostolicae Sedis - Gommerntarium • Officiale Iesu, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Adeodati Ioannis S. R. E. Cardinalis Piazza, Episcopi Sabinensis et Mandelensis. die 7 Februarii 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Aulonitanae R. D. Gulielmum Sedlmeier, canonicum Capituli cathedralis Rottenburgensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Leiprecht, Episcopi Rottenburgensis. die 10 Februarii 195S. — Metropolitanae Ecclesiae Manilensi Exc. P. D. Ruphinum Santos, hactenus Episcopum titularem Barcaeum. — Cathedrali Ecclesiae Kerriensi Exc. P. D. Dionysium Moynihan, hactenus Episcopum Rossensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Ceaensi R. P. D. Laurentium B. Casey, Antistitem Urbanum et parochum ecclesiae cathedralis Roffensis in America, quem deputavit Auxiliarem Exc. P . D . Iacobi Eduardi Kearney, Episcopi Roffensis in America. — Titulari episcopali Ecclesiae Rhaedestenae R. D. Emmanuelem Alphonsum De CarvalhoYex archidioecesi Bracharensi, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Gulielmi Augusti Da Cunha Guimarâes, Episcopi Angrensis. die 12 Februarii 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Medelitanae R. D. Marinum Bergonzini, praepositum Capituli metropolitani Muti neu sis et Cancellarium Curiae archiepiscopalis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Caesaris Boccoleri, Archiepiscopi Mutinensis et Abbatis nullius Nonantulani. die lk Februarii 1953. — Cathedrali Ecclesiae Versaliensi Exc. P . D . Felicem Guiller, hactenus episcopum Apamiensem. die 17 Februarii 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Sophenensi Revmum P. Patritium Harman Shanley, Administratorem Apostolicum Praelaturae nullius Infantensis, quem constituit Praelatum nullius Infantensem. die 20 Februarii 1953. — Cathedrali Ecclesiae Succursensi et Sancti Aegidii Exc. P. D. Petrum Iosephum Rivera Mejía, hactenus Episcopum titularem Edistianensem. — Cathedrali Ecclesiae Barranquillensi Rev. D. Franciscum Gallego Pérez, parochum in urbe Yarumal, dioecesis Sanctae Rosae de Osos. die 10 Martii 1953. — Cathedrali Ecclesiae Anagninae R. P. Henri cum a S. Teresia, ex Ordine Fratrum Carmelitarum discalceatorum, in saeculo Romulum Compagnone, professorem theologiae dogmaticae in Facultate theologica Collegii Internationalis Ordinis Fratrum Carmelitarum discalceatorum et qualificatorem Sacrae Congregationis Sancti Officii. Sacra Congregatio Consistorialis II KERRIENSIS ET AGHADONENSIS DECRETUM DE NOMINIS MUTATIONE Cum nuper ab Apostolica Sede expostulatum sit ut dioecesis Kerriensis et Aghadonensis in posterum, dempto altero titulo, Kerriensis tantum appelletur, SSmus Dominus Noster P I U S Divina Providentia P P . XII, praesenti Consistoriali Decreto, benigne decernere dignatus est ut praefata dioecesis in posterum Kerriensis tantum nuncupetur. Contrariis quibusvis non obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 20 Decembris 1952. <£8 Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. gì S. I. Ferretto, Adsessor SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE DE SALISBURY - ARCIS VICTORIAE DECRETUM DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS Cum per Decretum hodierna die editum in Rhodesia Meridionali haec Sacra Congregatio de Propaganda Fide Praefecturam Apostolicam Umtaliensem, territorii partibus tum a Vicariatu Apostolico de Salisbury, Societati Iesu concredito, tum a Vicariatu Apostolico Arcis Victoriae, Societati Missionum Exterarum de Bethlehem in Helvetia commisso, distractis erexisset, ac propterea memoratus Vicariatus Apostolicus Arcis Victoriae nimis territorio suo deminutus mansisset, utque in territorii de Salisbury Vicariatus parte, cui nomen « G velo » et « Selukwe » evangelizationis operi aptius consuleretur, visum est ad novam inter duos, quos diximus, Vicariatus limitum definitionem procedere. Quamobrem haec Sacra Congregatio memoratam territorii partem Acta 188 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale de « Gwelo » et de « Selukwe », quae hucusque ad Vicariatum Apostolicum de Salisbury pertinebat, ab ipso Vicariatu Apostolico de Salisbury distrahendam atque Vicariatui Apostolico Arcis Victoriae adne ctendam censuit. Quod Sacrae Congregationis de Propaganda Fide consilium eiusdem Sacrae Congregationis Cardinalis Praefectus, vigore specialium facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Pio Div. Prov. Papa XII die 11 Octobris 1952 concessarum, ratum habens atque confirmans, memoratum territorium de « Gwelo » et de (( Selukwe » a Vicariatu Apostolico de Salisbury distraxit et Vicariatui Apostolico Arcis Victoriae adnexuit, presensque ad rem Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 2 Februarii a. D. 1953. P. L. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus fB s. C. Corvo, Subsecretarius SACRA CONGREGATIO RITUUM i VICARIATUS APOSTOLICI R A B A U L E N . BEATIFICATIONIS SEU DECLARATIONIS MARTYRII SERVORUM DEI MATTHAEI RASCHER, E CONGREGATIONE MISSIONARIORUM S. C. ET SOCIORUM IN ODIUM FIDEI, UT FERTUR, INTEREMPTORUM. SUPER DUBIO An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Tota sanctificationis hominis oeconomia in eo consistit, ut ipse divinae gratia respondens, dum vivit, similis in passione Christo fiat, ut simili gloria coronetur in caelis, docente Apostolo : Scimus quoniam diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum iis qui secundum propositum vocati sunt sancti. Nam quos praestavit ei praedestinavit conformes fieri imaginis Filii sui, ut sit ipse primogenitus in multis fratribus (Rom. 8, 28-29). In Servis Dei, de quibus modo fit sermo, divina « gratia vacua non fuit », huius impulsui morem gerentes, dignos se reddiderunt ut Christo fierent similes in passione ideoque similes in gloria. Sacra Congregano Rituum 189 Decem hi Dei Servi Christi gloriae, salutique animorum tot infidelium attendentes, patria vitaeque commodis relictis, missionalem vitam apud crudeles, barbaras, antropophagas gentes amplexati sunt, « Christum daturi aut sanguinem ». Christum dederunt et sanguinem. Nunc de singulis pauca delibemus : 1. Matthaeus Rascher die 12 Novembris a. 1868 in oppido Sambach in Bavaria natus, in Congregatione Missionariorum S. Cordis a. 1889 prima vota nuncupavit. Sacerdos die 15 Iulii a. 1895 factus, die 23 Septembri mense eiusdem anni ad Apostolicum Vicariatum tunc Novae Pomeraniae nunc Rabaulensem in Oceania perrexit, quo pervenit die 16 Novembris. Constitit in loco « Vunamarita ». Amicitia cum feroci gente Baining inita, S. Pauli stationem constituit, novosque ad fidem conversos ibi collegit eosque moderabatur; similes normas servans, quibus celeberrimae Reductiones Paraguaienses a Patribus Soc. Iesu institutae regebantur. Albertus H a hl, Germanicum Gubernator, amplas facultates ei concredidit. Martyrium optabat; agnita enim a quodam indigena, voluntate alterius indigenae eum occidendi, respondit : « Si vult interficere me, peribo propter Iesum; Iesus enim sanctificavit unum virum et unam uxorem, ne quis ducat duas uxores ». 2. P. Henricus Rutten natus est Tilburgi in Hollandia die 30 Ianuarii a. 1873; eamdem Congregationem die 21 Novembris a. 1893 est ingressus; ad sacerdotium promotus die 5 Augusti a. 1900, mensibus duobus post ad eamdem missionem transmeavit. 3. Fr. Aloisius (Franciscus Iosephus Bley) Ord. Cisterc. reformati. Natus in Haltern (Westfalia) die 25 Ianuarii 1865. Missus fuerat ut novum Monasterium in Nova Pomerania constitueret. Interim quasi alter ex Missionariis S. C. pro aedificanda S. Pauli Ecclesia adlaborabat. Suavissimi erat ingenii : in labore indefessus. Martyrium optabat. 4. Fr. Ioannes Schellekens, natus in Osterwijk in Hollandia die 26 Februarii 1873. Congregationem Missionariorum S. C. 1894 die 8 Decembris ingressus est. Mense Septembri 1899 in Novam Pomeraniam missus, die occisionis cum aliis apud Ecclesiam S. Pauli proxime consecrandam versabatur. 5. F r . Eduardus Plaschaert, natus in Overslag in Belgio die 17 Iulii a. 1871, Congregationi Missionariorum S. C. 8 Decembris 1894 se adiunxit. Decembri mense a. 1900 in eumdem Vicariatum pervenit. In Ecclesia S. Pauli die occisionis inventus est. 6. Soror Anna (Catharina Utsch) nata die 15 Novembris a. 1887 in Mundersbach in Renania Borussica, die 25 Martii a. 1901 Instituto Mis- 190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sionariarum S. C. Hiltrup se adiunxit. Infìrmariae diplomate ornata, die 1 Novembris a. 1902 ad Novam Pomeraniam pervenit et S. Pauli domus Superiorissa renuntiata. 7. Sor. Sophia (Anna Schmith) nata. in Mulben (Baden) die 26 Oct. 1879. Eidem Instituto nomen dedit die 2 Febr. a. 1902. Infìrmariae diploma et ipsa est consecuta, et ad eumdem Apostolicum Vicariatum missa. 8. Sor. Agatha (Elisabeth Rath) nata in Senden (Westfalia) die 13 Maii a. 1877, eiusdem Instituti professa die 15 Augusti 1901, ad missionem die 18 Martii a. 1904 pervenit. 9. Sor. Angela (Guiielma Balta), nata in Zalesczycki (Galitiai die 7 Oct. a. 1875. In eodem Instituto die 13 Maii 1902 prima vota nuncupavit. Musicam et historiam in saeculo docuerat. In Novam Pomeraniam missa, quotidie orabat pro martyrio obtinendo. 10. Sor. Agnes (Catharina Holler), nata die 31 Augusti 1881 in Ruhmansfelden (Bavaria) eidem Instituto die 25 Martii 1901 adhaesit; in Novam Pomeraniam die 1 Nov. a. 1902 pervenit. Litteras, artem, musicen in Instituto docuerat. Die 13 Augusti a. 1094 secreta coniuratione ab indigena To Mari inita, novem ad S. Pauli occisi sunt : P. Rutten vero in loco Nacha runep. Verum hos subiisse martyrium dubitari non posse videtur, quod martyrii fama in loco vigens confirmat. Etenim idem To Mari patris Rascher opera a servitute redemptus, ad fidem conversus est, baptismumque a P. Bernardo Bley Miss. S. C. recepit. Hic vir acri ingenio praeditus et ad plura exsequenda aptus Servi Dei confidentiam sibi comparaverat. Uxorem auxerat, sed, adulterino impulsus amore, reiecta uxore, alteri mulieri, maritali vinculo ligatae, adhaesit. Missionales nulli pepercerunt industriae, ut eum a peccato retraherent, at incassum. To Mari enim, diabolico odio permotus eos occidere statuit. Est autem mos apud Bainingos ut simul cum capite omnes quoque de eius familia seu societate aut sodalitate occidantur. Ut itaque horrendum hoc facinus in actum deduceret, nonnullos alios in coniurationem attraxit, arctissimo secreto imposito, singulis singulas victimas assignavit ut, dato signo, victimas interficerent. Die igitur 13 Augusti anni 1904 To Mari in P. Rascher irruit eumque occidit, occidit quoque Sororem Annam et fratrem Aloisium Bley. Eodem momento a designatis sicariis, Soror Sophia, Fr. Ioannes. Fr. Eduardus, Sor. Agatha, Sor Angela et Sor Agnes impetu facto necati sunt. P. Rutten in Nacharunep, dum acta martyrum legebat ab alio sicario, quem Sacra Congregatio Rituum 191 idem pater beneficiis cumula verat, occisus fuit. Eodem igitur momento hi púgiles sua corpora hostiam viventem, sanctam, Deo placentem exhibuere (Cfr. Eom. 12, 1). Quod autem hi decem veri Christi Martyres possint haberi licet inopinato fuerint interfecti praeter animi dispositionem quam singuli a priori fovebant; ad missionem enim perrexerant infidelium crudelium immo anthropophagorum nec non a posteriori, uti constat ex actis pro nonnullis, validum argumentum magister nostri fori affert Lamber tinius. Loquens enim de necessaria acceptione martyrii per voluntatem, docet: «Actualis est, optima,... virtualis sufficit, quae non sit retractata (i et influat in actum : item habitualis, puta si quis martyrium optasset, <( postea nihil de eo cogitans, sed praedicans aut aliud quid meritorium « faciens, per insidias occideretur ex odio in fidem etc. » et paulo inferius : « Idipsum etiam dicendum esset de eo, qui dormiens occideretur, si formalem prius habuisset voluntatem martyrium subeundi » (De Serv. D. beatif. etc., I. I I I , c. XVI, n. 5). Hisce praeiactis, martyrium, occisio nempe horum decem est evidens ; evidens quoque est formale sive ex parte tyranni, sive ex parte victimarum. To Mari enim, a quo ceteri sicarii dependebant, Patres ceterosque voluit occidere, quia matrimonii sanctitatem et unitatem omnes cum Patribus Pascher et Kütten inculcabant, eiusque adulterium damnabant ; unanimis est enim testium consensus, adulterae quoque. Ex parte etiam victimarum eo quod non modo Patres, sed alii missionales, Sorores quoque, idem « non licet » inculcantes, parati erant pro fide et Christi lege animum effundere. Martyres ab ipsis indigenis habentur uti constat ex fama, quae apud ipsos viget. Perpensa concordia hac in martyrio agnoscendo, ordinaria auctoritate in Apostolico Vicariatu Rabaulensi annis 1933-35, constructi sunt processus cum Rogatorialibus (a. 1934) in Curiis Banialucen., Rockf or dien, ac Monasterien. super fama martyrii, scriptis et oboedientia urbanianis decretis de cultu Dei Servis non praestando. Plures Summo Pontifici oblatae sunt litterae causae Introductionem postulantes, - Emo Cardinali, Sydneyensi Archiepiscopo, ac Excmo Apostolico totius Oceaniae Delegato praeeuntibus - ab Archiepiscopis, Episcopis, Generalibus Ordinum seu Congregationum Moderatoribus nec non Generali Superiorissa Filiarum a Domina Nostra a S. C. I. Die 3 Decembris a. 1944 Sacra haec Congregatio, scriptis perpensis, nil obstare decrevit quominus ad ulteriora procedi posset. Die autem 2 Acta 192 Apostolicae Sedis - Commentarium 'Officiale Maii anni huius, Rmo p. Aemilio Costanzi, Congregationis Missionariorum S. C. I. Generali Postulatore instante, infrascriptus Cardinalis S. R. C. Pro-Praefectus, Causae Ponens, in Ordinario sacrae Congregationis Coetu, dubium proposuit discutiendum : An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad efectum, de quo agitur, de eaque retulit. Emi ac Rmi PP. relatione hac, suffragiisque Officialium Praelatorum auditis, audito quoque R. P. P. Salvatore Natucci, Generali Fidei Promotore, rescribere censuere : Signandam esse commissionem si Sanctissimo placuerit. Facta autem Beatissimo Patri ab eodem Cardinali, subsignata die, relatione, Sanctitas Sua, rescriptum Emorum Patrum ratum habens, commissionem Introductionis causae Servorum Dei Matthaei Rascher et Sociorum Sua manu dignata est subscribere. Datum Romae die 13 Iunii, a. D. 1952. C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L. ©S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius II VICTORIEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI RAPHAËLAE DE YBARRA, VID. DE VILALLONGA, FUNDATRICIS INSTITUTI SORORUM ANGELORUM CUSTODUM. SUPER DUBIO An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Misericordissimus Deus, qui omnes homines vult salvos fieri (1. Tim. 2, 4) his ad salutem viam tutam ostendit dicens : Qui vult venire post me abneget semetipsum, tollat crucem suam et sequatur me (Mt. 16, 24). invitamento hoc omnes quidem allicit, sed pauci perfectissima huic respondent iique sunt qui eius amore, terrenis omnibus spretis, in quali bet condicione versentur, generose divino servitio ad eius gloriam animorumque salutem se dedunt. Mirabile hac in re Serva Dei Raphaela de Ybarra vidua de Vilallonga nobis exhibet exemplum. Et sane. Die 16 Ianuarii anno 1843 a Gabriele de Ybarra Gutiérrez de Cabiedes et Maria a Rosario de Arambarri-Mancebo, nobilibus piisque Sacra Congregatio Rituum 193 parentibus, Flaviobrigae (Bilbao) nata est Raphaela, sequentique die per sacras baptismi aquas renata. Biennis sacro Chrismate fuit linita; undecim autem annos nata maximo sui animi profectu ad sacram mensam primum accessit. Domi ac Baionae studia confecit. Decimum octavum annum agens, pio ac diviti viro Iosepho de Vilallonga nupsit. In matrimoniali statu constituta, piissime se gessit; omnia erga virum, filios, famulatui addictos officia in exemplum exercuit. Triginta septem annos in matrimonio vixit, iuges spirituales progressiones faciens. Stupendum autem est ipsam de viri ac animi sui moderatoris consensu anno 1890 tria religiosa nuneupasse vota, quibus quartum, maxime arduum, addidit, faciendi id quod sibi perfectius videretur. Quae vota ad amussim servavit. Etenim dives quum esset, pauperrimam ducebat vitam, sed überaus seminariis, hospitiis, nosocomiis, pauperibus familiis aliisque piis operibus largissime subveniebat. Ut oboedientiam servaret, piam vetulam e suis famulabus elegit, cui voluit subici. Purissimam quoque vitam egit. Virum summe dilexit, qui eam simili rependebat amore. Septem genuit filios ; verum duo mature mortui sunt ; hos tanto amore, prudentia, pietate instituit, ut commendabilis eorum vita ostendit. Quinque defunctae sororis filios suam in domum excepit, eorumque maternam curam habuit, parique exitu. Poenitentiae studio, ieiuniis aliisque asperitatibus corpus affligebat. Quotidiana corporis Domini sumptione ac continua oratione animum sa gin abat, atque ad caelestia intendebat, vires inde ad tot tantaque opera facienda resumens. Nullum enim erat miseriae genus, cui ipsa opere ac pecunia praesto non esset. Animorum salutis zelo permota, peccato acerrimum bellum indixit ; praesertim vero mirabili industria magnisque impensis ad mulieres e vitiorum coeno, puellasque e periculis retrahendas toto nisu incumbebat. Pro quibus collegium condidit, quod rudimentum fuit Instituti Sororum Angelorum Custodum, quod ipsa ad periclitantium adulescentularum praeservationem ac perseverantiam fundavit atque moderabatur quidem, sed, familiaribus aliisque officiis retenta, ei non potuit se adiungere, nec postquam eius vir die 8 Maii 1898, sancte, ut vixerat, in Domino quievit. Difficile dictu est quantos labores in ministerio hoc exantlaverit ; quanta ludibria, irrisiones, calumnias, pericula, dolores passa sit : sed Deo confisa, fortiter omnia superavit pro Dei amore et gloria animorumque salute. Bennio a sui viri,morte nondum exacto, gravi morbo implicita, die 23 Februarii a. 1900 purissimum animum Deo reddidit. Sanctitatis fama, quam Serva Dei virtutibus sanctisque operibus, 13 - ACTA, vol. XX, n. 4. — 21-3-1953. 194 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale charismatis confirmata, quibus a Deo fuerat praedita, ea demortua, fortius erupit. Quare in Victoriensi Curia canonicae inquisitiones super scriptis, sanctitatis fama et oboedientia Urbanianis decretis de vetito cultu annis 1929-1931 peractae sunt, Urbemque delatae. Plures interim litterae Causae Introductionem postulantes Summo Pontifici oblatae sunt a Cardinali Archiepiscopo Hispalen., a pluribus Archiepiscopis et Episcopis, a Religionum Moderatoribus, a Praesidibus Provincialium Deputationum de Vizcaya et de Alava, atque a. Syndico Malacitano. Instante itaque Riho P. Augustino a Virgine, Causae Postulatore, infrascriptus Cardinalis, causae relator, die 8 mensis huius in Ordinario S. R. C. coetu dubium posuit discutiendum: An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur, de eaque retulit. Elmi Patres, relatione hac auscultata, auditis quoque Officialium Praelatorum suffragiis necnon R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Generali Promotore, rescribere censuerunt : Signandam esse commissionem, si Ssmo placuerit. Facta autem ab eodem Cardinali relatione beatissimo Patri, Sanctitas Sua, rescriptum Emorum Patrum ratum habens, commissionem introductionis causae Servae Dei Raphaelas de Ybarra Vid. de Vilallonga Sua manu dignata est subsignare. Datum Romae, die 11 Iulii a. D. 1952. © C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius III ROMANA Sanctissimus Dominus noster Pius Divina Providentia Papa XII precibus quamplurimis Sibi porrectis libenter deferens, statuere benigne dignatus est ut invocationibus in fine Missae et in Benedictione Ssmi Sacramenti recitandis, post verba : Benedetto il nome di Maria Vergine Madre, addatur : Benedetta la sua gloriosa Assunzione. Datum Romae die 23 Decembris 1952. £g C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius Sacra Congregatio Rituum 195 IV ROMANA Quamplurimi Sacrorum Italiae Antistites Sanctissimo Domino nostro Pio Papae XII enixas preces detulerunt ut, ad intelligentiam ac pietatem populi fovendam, in administratione Sacramenti Baptismatis tam parvulorum quam adultorum quaedam formulae vernacula lingua proferri valeant. His precibus Sacrorum Rituum Congregatio deferens, versionem in italicam linguam interrogationum ac responsionum in administratione Baptismatis praeparare sategit, quam Eidem Sanctissimo Domino nostro pro opportuna approbatione reverenter subiecit. Referente vero infrascripto Sacrae Rituum Congregationis Cardinali Pro Praefecto in audientia diei 9 Maii anno 1952, Sanctitas Sua interrogationes et responsiones praefatas, prouti in inferiori prostant exemplari, probavit easque adhiberi posse indulsit benigne; hac tamen conditione ut in editionibus Ritualis Romani textus latinus cum versione italica ponatur. Servatis de cetero servandis. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 2 Februarii 1953. £B C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L. © S. t A. Carinci, Archiep. Selene, Secretarius ORDO BAPTISMI PARVULORUM (Numeri marginales correspondent numeris Eitualis Eomani) 1. Sacerdos interrogat infantem (si plures sint baptizandi, singulariter singulos) : N., che cosa domandi alla Chiesa di Dio? Patrinus respondet : La fede. Sacerdos : Che cosa ti procura la fede? Patrinus : La vita eterna. 2. Sacerdos (etiam singulariter singulos) : Se, dunque, vuoi avere la vita eterna, osserva i comandamenti : Amerai il Signore Dio tuo con tutto il tuo cuore, con tutta la tua anima, con tutta la tua mente, e il prossimo tuo come te stesso. 196 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 10. Postea sacerdos... N., entra nel tempio di Dio, per aver parte con Cristo nella vita eterna. R!. Così sia. 11. G um fuerint ecclesiam ingressi... Io credo in Dio Padre onnipotente... Padre nostro che sei nei cieli... 14. Postea interrogat baptizandum nominatim, dicens (singulariter singulis) : N., rinnnzi a Satana? Respondet patrinus : Rinunziò. Sacerdos : E a tutte le sue opere? Patrinus : Rinunzio. Sacerdos : E a tutte le sue seduzioni? Patrinus : Rinunzio. 17. Sacerdos ad fontem interrogat : N., credi in Dio Padre onnipotente, Creatore del cielo e della terra? I?. Credo. Credi in Gesù Cristo, suo unico Figliolo, nostro Signore, che nacque e patì per noi? J$. Credo. Credi nello Spirito Santo, la Santa Chiesa Cattolica, la comunione dei Santi, la remissione dei peccati, la risurrezione della carne, la vita eterna? I?. Credo. 18. Subinde... N., vuoi essere battezzato? Respondet patrinus : Si, lo voglio. 26. Postremo dicit : N., va in pace, ed il Signore sia con te. 1$. Così sia. ORDO BAPTISMI ADULTORUM 5. Tum sacerdos interrogat... Come ti chiami? Catechumenus respondet : N. Sacerdos : N., che cosa domandi alla Chiesa di Dio? K. La fede. Sacerdos : Che ti procura la fede? 1$. La vita eterna. Sacra Congregatio Rituum 197 Sacerdos: Se, dunque, vuoi avere la vita eterna, osserva i comandamenti : Amerai il Signore Dio tuo con tutto il tuo cuore, con tutta la tua mente, e il prossimo tuo come te stesso. Questi due comandamenti riassumono tutta la legge ed i profeti. La fede consiste nell'adorare un solo Dio in tre persone e la Trinità nell'unità, senza confondere le persone nè dividere la natura. Altra è la persona del Padre, altra quella del Figlio, altra quella dello Spirito Santo : ma queste tre persone non sono che una sola natura, una sola e identica divinità. 6. Et rursus interrogat : N., rinunzi a Satana? 1$. Rinunzio. Interrogat : E a tutte le sue opere? R'. Rinunzio. Interrogat : E a tutte le sue seduzioni? 0 . Rinunzio. 7. Deinde sacerdos interrogat de Symbolo Fidei, dicens : Credi in Dio Padre onnipotente, Creatore del cielo e della terra? ty. Credo. Interrogat : Credi in Gesù Cristo, suo unico Figliolo, nostro Signore,, che nacque e patì per noi? R. Credo. Interrogat : Credi nello Spirito Santo, la santa Chiesa Cattolica, la comunione dei Santi, la remissione dei peccati, la risurrezione della carne, la vita eterna? I?. Credo. 16. Deinde sacerdos dicit... Prega, eletto di Dio, inginocchiati e dì : Padre nostro... Sacerdos subiungit: Alzati, compi la tua preghiera e d ì : Così sia. Et ille surgens... B. Così sia. Sacerdos dicit patrino : Fa su di lui il segno della croce. Deinde electo : Avvicinati. Et patrinus pollice signat eum... : In nome del Padre, del Figliolo e dello Spirito Santo. 17. Tum sacerdos quoque facit crucem... : In nome del Padre, del Figliolo e dello Spirito Santo. (Questo formulario si ripete nei numeri 18,19, 20, 21 ; e altre tre volte: in femminile per le donne, nei numeri 22, 23, 24, 25, 26, 27). 29. His peractis... N., entra nella santa Chiesa di Dio, per ricevere da Nostro Signore 198 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Gesù Cristo la benedizione celeste ed aver parte con Lui e con i suoi Santi. 32. Ita etiam si plures sunt... Io Credo in Dio Padre onnipotente... Padre nostro... 35. Deinde interrogat electum... : Come ti chiami? Et ipse respondet : N. Interrogat : 2V\, rinunzi a Satana? 1$. Rinunzio. Interrogat : E a tutte le sue opere? Bf. Rinunzio. Interrogat : E a tutte le sue seduzioni? 1$. Rinunzio. 37. Et cum fuerit... : Come ti chiami? Respondet : N. 38. Interrogat : N., credi in Dio Padre onnipotente, creatore del cielo e della terra? Ri. Credo. Interrogat : Credi in Gesù Cristo, suo unico Figliolo, nostro Signore, che nacque e patì per noi? . 0. Credo. Interrogat : Credi nello Spirito Santo, la santa Chiesa Cattolica, la comunione dei Santi, la remissione dei peccati, la risurrezione della carne, la vita eterna? 1$. Credo. Iterum interrogat : N., che cosa chiedi? Respondet : Il Battesimo. Interrogat : Vuoi essere battezzato? Respondet : Si, lo voglio. 50. Postea sacerdos... : N., va in pace, e il Signore sia con te. Così sia. Sacra G Romana Rota 199 T A T ' RI B U N A L I U M SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I NOVARIEN. NULLITATIS MATRIMONII (FERRARIS-KALIBERDA) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Ginae Kaliberda, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. E. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 10 Iunii 1953 hora decima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam hebentes de loco commorationis praedictae Dominae Ginae Kaliber da, curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.* I. M. Pinna, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 17 Februarii 1953. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Gina Kaliberda défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 10 juin 1953, à 10 heures pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Gina Kaliberda, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 200 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II TAURINEN. NULLITATIS MATRIMONII ( GALLO - COFFANO) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Aemilii Coffano, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se, sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 30 Maii 1953 hora decima ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti domini Aemilii Coffano cu rare debent, ut de hac -edictali citatione ipse moneatur.* A. Canestri, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 25 Februarii 1953. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Emile Coffano, défendeur eu cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 30 mai 1953, à 10 heurs, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Oonst-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Emile Coffano devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 201 DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Venerdì, 9 gennaio 1953, nella S. Congregazione dei Riti si è tenuto un Congresso nel quale, in forza delle facoltà straordinarie concesse dal Santo Padre, si è discusso sulla validità dei Processi dei Servi di Dio : 1. Sui miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione del Beato Pio X. 2. Sulle virtù del Ven. Servo di Dio Francesco Giuseppe Rudigier, Vescovo di Linz. 3. Sulle virtù della Serva di Dio Maria Teresa Scherer, confondatrice delle Suore della Carità della Croce di Inghembol. 4. Sulle virtù della Serva di Dio Teresa Maria della Croce, fondatrice delle Suore del III Ordine di S. Teresa di Gesù. Martedì, 20 gennaio 1953. nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed e i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Elena Guerra, fondatrice delle Oblate dello Spirito Santo, dette « Suore di S. Zita ». Gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno inoltre discusso sulla riassunzione della Causa di canonizzazione delle Beate: 1. Maria Bertilla Boscardin, Vergine, dell'Istituto delle Suore Maestre di S. Dorotea Figlie dei Sacri Cuori. 2. Maria Desolata Torres Acosta, Vergine, fondatrice dell'Istituto delle Serve di Maria, Ministre degli Infermi. 3. Maria De Mattias, Vergine, fondatrice della Congregazione delle Suore Adoratrici del Preziosissimo Sangue di N. S. G. C. Martedì, 17 febbraio 1953, nel Palazzo delle Congregazioni a S. Callisto, alla presenza dell'Emo e Revmo Signor Cardinale Benedetto Aloisi Masella, Vescovo di Palestrina, Ponente o Relatore della Causa della Serva di Dio Maria del Divin Cuore (Droste zu Vischering), della Congregazione di N. S. della Carità del Buon Pastore, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della predetta Serva di Dio. Martedì, 17 marzo 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti nuova preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Maria Margherita Dufrost de Lajemmerais, ved. D'Youville, fondatrice della Congregazione delle Suore di Carità. Gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno inoltre 202 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale discusso in una Congregazione ordinaria sulla riassunzione della Causa dei seguenti Beati : 1. Vincenzo Pallotti, Confessore, fondatore della Società dell'Apostolato Cattolico. 2. Rosa Venerini, Vergine, fondatrice delle Maestre Pie. 3. Raffaella Maria del Sacro Cuore, Vergine, fondatrice dell'Istituto delle Ancelle del Sacro Cuore di Gesù. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 6 Febbraio 1953. L'Emo e Revmo Signor Card. Tedeschini Federico, Protettore delle « Misioneras Hijas de la Sagrada Familia de Nazaret » (Vich). » » » L'Emo e^Revmo Signor Card. Tedeschini Federico, Protettore delle Suore Francescane Alcantarine (Roma). 17 » » L'Illmo e Revmo Monsig. Sericano Silvio, Protonotario Apostolico « de numero Participantium ». 19 » » L'Emo e Revmo Signor Card. Tisserant Eugenio, Protettore delle Suore Minime del Sacro 'Cuore di Maria (Rodez). 20 » » L'Illmo e Revmo Monsig. De Jorio Arturo, Prelato Referendario del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. » » » L'Illmo e Revmo Monsig. Piolanti Antonio, Prelato Referendario del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. 6 marzo » S. E. Revma Monsig. Testa Gustavo, Arcivescovo tit. di Amasea, Nunzio Apostolico in Svizzera. 19 » » S. E. Revma Monsig. Pappalardo Paolo, Arcivescovo tit. di Apamea di Siria, Internuncio Apostolico in Siria. Con Biglietto della Segreteria di Stato in data. 17 marzo 1953, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare 1'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Giacomo Lercaro, Membro della Commissione Pontificia per gli Studi Biblici. Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Vescovo Assistente al Soglio Pontificio: 9 gennaio 1953. S. E. Revma Monsig. O'Connor Martino Giovanni, Vescovo titolare di Tespia. Diarium Romanae Curiae 203 ProtonOtari Apostolici ad instar participantium di Sua Santità: 7 giugno 1952, Monsig. Tessens Francesco, dell'arcidiocesi di Malines. 24 gennaio 1953. Monsig. Longo Vittorio dell'arcidiocesi di Napoli Prelati Domestici di Sua Santità: 26 maggio 1952. Monsig. Kesters Uberto, della diocesi di Liegi. 7 giugno » Monsig. van Cauwenberg Stefano, dell'arcidiocesi di Malines. 26 » » Monsig. Bannan Patrizio M., della diocesi di Rockhampton. Monsig. Me Elhinney Guglielmo G., della medesima dio» » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. 10 agosto Monsig. » » Monsig. » » 22 dicembre » Monsig. 10 gennaio 1953. Monsig. 16 » » Monsig. 24 » » Monsig. Monsig. » » 30 Monsig. » cesi. Murtagh Giacomo G., P., della della medesima medesima diocesi. O'Keeffe Patrizio diocesi. Rafferty Giuseppe, dell'arcidiocesi di Perth. Wallace Giovanni, della medesima arcidiocesi. Lonergan Riccardo, dell'arcidiocesi di Sydney. Barreca Antonio (Roma). Margreth Pasquale, dell'arcidiocesi di Udine. Luciani Luciano, della diocesi di Trieste. Pirozzi Felice, dell'arcidiocesi di Napoli. Sparano Giovanni, della medesima arcidiocesi. Fiamingo Concetto, della diocesi di Mcastro. Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità: 6 giugno 16 luglio » » 20 ottobre » 16 » » » » » » 23 » » » » 29 » 6 novembre 1951. Monsig. Calles Innocenzo Raimondo, della diocesi di Bar quisimeto. Monsig. Laakman Ernesto, della diocesi di Muenster. Monsig. Roer Enrico, della medesima diocesi. Monsig. Reitmeier Giovanni, della diocesi di Lajes. Monsig. Deilmann Clemente, della diocesi di Muenster. Monsig. Bezerra Vincenzo Augusto, della diocesi di Grato. » Monsig. De Moráis Emanuele Carlo, della medesima dioc. » Monsig. Rocha de Oliveira Pietro, della medesima diocesi. » Monsig. Hobold Federico, dell'arcidiocesi di Florianopolis. Monsig. Niehues Alfonso, della medesima arcidiocesi. » Monsig. da Silva Coutinho Giuseppe, dell'arcidiocesi di Paraiba. » Monsig. Miranda Cavalcanti Severino, della medesima arcidiocesi. )) Monsig. Pereira da Costa Emanuele, della medesima arcidiocesi. Monsig. Pessôa da Costa Giuseppe G., della medesima ar» cidiocesi. » Monsig. Pires Ferreira Severino, della medesima arcidiocesi. )) )) Monsig. De Souza Giuseppe Camillo, della diocesi di Montesclaros. Monsig. Belpaire Giovanni, dell'arcidiocesi di Malines. Acta 204 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 27 novembre 1951. Monsig. Fischer Giuseppe, dell'arcidiocesi di Friburgo di Br. 1 dicembre » Monsig. Pasetto Luigi G., della diocesi di Lins. » » » Monsig. Ribeiro Mazzei Vittorio, della medesima diocesi. 9 gennaio 1952. Monsig. Aspoeck Lodovico, della medesima diocesi. » » Monsig. Schulte Francesco, della diocesi di Muenster. » » » Monsig. Schellauf Francesco, della diocesi di Secovia. 28 » » Monsig. Carranza Clemente, dell'arcidiocesi di Managua. 26 febbraio » Monsig. Siepmann Ferdinando, dell'arcidiocesi di Paderborn. 10 marzo Monsig. Kaetzler Giovanni, dell'amministrazione apostolica di Innsbruck. Monsig. Kurz Giovanni, dell'arcidiocesi di Vienna. » » 20 Monsig. Signowski Francesco, dell'arcidiocesi di Colonia. » » 23 Monsig. Hasebrink Giuseppe, della diocesi di Muenster. » » 1 aprile Monsig. Fuessel Francesco, della diocesi di Berlino. » » » Monsig. Zinke Giovanni, della medesima diocesi. 5 Monsig. de Urtiaga y Alcibar Arrechuluaga Pietro, della diocesi di Cienfuegos. Monsig. Novo Giuseppe, della medesima diocesi. » » Monsig. Volkmann Guglielmo, della diocesi di Muenster. » 12 maggio Monsig. W^odka Giuseppe, della diocesi di S. Ippolito. » 13 Monsig. Bendi Giuseppe, della diocesi di Rottemburgo. » Monsig. Sauter Ermanno, della medesima diocesi. » » Monsig. Schupp Giuseppe, della medesima diocesi. » » » Monsig. Vogel Giuseppe, della medesima diocesi. » » » 25 » Monsig. Ridder Bernardo, dell'arcidiocesi di Colonia. 29 » Monsig. Edelhauser Giuseppe, della diocesi di S. Ippolito. » » Monsig. Heinrich Carlo, della medesima diocesi. 10 agosto » Monsig. Byrne Federico M., dell'arcidiocesi di Perth. » » » Monsig. Lenihan Tommaso, della medesima arcidiocesi. 22 dicembre Monsig. Tessaro Marco, del patriarcato di Venezia. 10 gennaio 1953. Monsig. Brasini Giuseppe, del T arcidiocesi di Ravenna. 20 » » Monsig. Piccione Vincenzo, della diocesi di Noto. Monsig. Roscetti Igino, dell'abbazia nullius di Subiaco. » 24 Monsig. Capano Michele, dell'arcidiocesi di Napoli. » Monsig. Leonetti Antonio, della medesima arcidiocesi. » » 27 Monsig. Badii Gaspare, della diocesi di Arezzo. » >> Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità: 29 marzo » » » » 27 9 7 12 ottobre gennaio febbraio maggio » » » » 1951. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. 1952. Monsig. Monsig. Monsig. » » Monsig. » Monsig. Monsig. Brucherseifer Carlo, della diocesi di Aquisgrana. Mollen Giovanni, délai medesima diocesi. Schnabel Engelberto, della medesima diocesi. Innerhofer Giovanni, dell'arcidioc. di Salisburgi». Käser Giovanni, della diocesi di Linz. Penali Luigi, dell'arcidiocesi di Vienna. Goedt Carlo, della diocesi di Sant'Ippolito. Hobbiger Antonio, della medesima diocesi. Rauscher Francesco, della medesima diocesi. Sabelko Adolfo, della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 205 12 maggio 1952. Monsig. Waltenberger Francesco, della medesima diocesi. 29 » » Monsig. Berger Silvestro, della diocesi di Sant'Ippolito. » » » Monsig. Hofbauer Giorgio, della medesima diocesi. 12 gennaio 1953. Monsig. D'Ascanio Fioravante, della diocesi di Teramo. » » » Monsig. Di Pietro Alberto, della medesima diocesi. 2 febbraio » Monsig. Cascone Giovanni, della diocesi di Ragusa. Camerieri d'onore extra Urbem di Sua Santità: 27 ottobre 1951. Monsig. Premm Mattia, dell'arcidiocesi di Salisburgo. Cameriere d'onore soprannumerario di spada e cappa di Sua Santità: 26 novembre 1952. Il sig. Melchior-Bonnet Cristiano, dell'arcidiocesi di Parigi. Cappellano segreto d'onore di Sua Santità: 27 ottobre 1951. Monsig. Wasner Francesco, dell'arcidiocesi di Salisburgo. ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine Piano: 12 gennaio 1953. A S. E. il Sig. Castiella y Maiz Fernando M., Ambasciatore di Spagna presso la S. Sede. » » » A S. E. il Sig. Mameli Francesco Giorgio, Ambasciatore d'Italia presso la S. Sede. La Commenda dell'Ordine Piano: 12 gennaio 1953. Al Duca de la Force Augusto (Francia). » » » Al sig. Leveque Marcello dell'arcidiocesi di Parigi. La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 2 gennaio 1953. A S. E. il Sig. Figi Leopoldo, Cancelliere Federale della Repubblica Austriaca. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse civile : 2 gennaio 1953. Al sig. Boeck-Greissau Giuseppe, Ministro di Stato (Austria). » » » Al sig. Raab Giulio (Austria). » » » Al sig. Margaretha Eugenio (Austria). » » » Al sig. Kraus Giuseppe (Austria). 12 » » Al sig. de Azevedo Machado Benicio (Brasile). » » » Al sig. Chiaramonte Epifanio (Italia). » » » Al sig. De Zerbi Renato (Italia). Acta 206 Apostolicae ¡Sedis - Commentarium Officiale La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 12 gennaio 1953. Al sig. Salat Rodolfo (Rep. Federale di Germania). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 2 aprile 19 » 10 agosto 1952, Al sig. Bribosia Enrico, della diocesi di Namur. » Al sig. Renders Paolo, della diocesi di Tournai. » Al sig. de Merode Westerlo Federico, dell'arcidiocesi di Malines. » » » Al sig. Heymans Paolo, della medesima arcidiocesi. 8 ottobre » Al sig. Biti Sergio, della diocesi di Recanati-Loreto. 16 » » Al sig. Hulpiau Augusto, della diocesi di Bruges. Al sig. Mulier Arturo, della medesima diocesi. » 3 novembre Al sig. van Outryve d'Ydewalle Stanislao, della medesima diocesi. S gennaio 1953. Al sig. Giunta Antonino, della diocesi di Noto. Al sig. Villa Antonio, dell'arcidiocesi di Milano. » » Al sig. Tinti Guido (Roma). » » » Al sig. Garzia Raffaele, della diocesi di Ugento. 9 Al sig. Odorizzi Tullio, dell'arcidiocesi di Trento. 12 Al sig. Casorati Vittorio (Italia). Al sig. Da Rienzo Enrico (Italia). » » » Al sig. Da Roma Antonio (Italia). » » » Al sig. Suzanne Francesco, dell'arcidiocesi di Parigi. » Al sig. Queiroz Muniz Antonio, dell'arcidiocesi di S. Salvatore della Baia. 21 Al sig. Brenninkmeyer Bernardo, dell'arcidioc. di Utrecht. Al sig. Brenninkmeyer Guglielmo, della medesima arcidiocesi. La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 12 gennaio 1953. Al sig. Col. Guérin Giovanni (Francia). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse civile: 1952. Al » Al » Al Al » Al Al » » » Al 1 ottobre Al Al » » Al » Al » » 21 novembre Al Al » » » 3 gennaio 1953. Al 15 marzo 19 aprile 25 giugno 11 luglio 10 agosto sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Delgrange Raoul, della diocesi di Tournai. Denis Arturo, della medesima diocesi. Claeys Bouuaert Andrea, della diocesi di Gand. Injodi Inasu Iyyappen, della diocesi di Trichur. Jacques Alberto, della diocesi di Tournai. Ligny Giovanni, della medesima diocesi. Préat Arsenio, della medesima diocesi. Schütz Luigi, dell'arcidiocesi di Malines. Wauters Norberto, della medesima arcidiocesi. Binard Giorgio, della diocesi di Tournai. Simon Giuseppe, della medesima diocesi. Offergeld Andrea R. E., dell'arcidioc. di Malines. Pycke Riccardo, della medesima arcidiocesi. De Martino Benedetto, del vicariato apostolico di Alessandria di Egitto. Diarium 12 gennaio 1953. 14 » » 21 » » » » • » Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. Romanae Curiae 207 Mandrillon Giulio, dell'arcidiocesi di Parigi. Berghoff Alfredo, dell'arcidiocesi di Los Angeles. Giorgi Gioacchino, dell'arcidiocesi di Camerino. Alonso Martinez Criado Mattia, dell'arcidiocesi di Montevideo. Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 12 gennaio 1953. Al sig. Cap. de Brémond d'Ars Pietro (Francia). » » » Al sig. Cap. des Essarts Loick (Francia). La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 24 dicembre 1952. Al sig. Lenti Agostino (Roma). 2 gennaio 1953. Al sig. Gleissner Enrico (Austria). » » » Al sig. Steinboeck Giovanni (Austria). 12 » » A S. E. il sig. Schuberth Giovanni, Ministro delle Poste e Comunicazioni della Repubblica Federale di Germania. A S. E. il sig. Schwalber Giuseppe, Ministro dell'Educa» » zione e del Culto della Baviera. 20 A S. E . il sig. Hundhammer Luigi, Presidente della Dieta » della Baviera. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 25 maggio 1952. Al sig. 2 gennaio 1953. Al sig. Al sig. » » » » Al sig. Al sig. » 12 » » Al sig. Bekaert Leone, della diocesi di Bruges. Ilg Udalrico (Austria). Krainer Giuseppe (Austria). Karall Lorenzo (Austria). Grauss Luigi (Austria). Picella Nicola (Italia). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 1952. Al sig. van Kerckhoven Guglielmo, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. Castellucci Edmondo, dell'arcidiocesi di Ravenna. 26 » 1 ottobre Al sig. Appelmans Renato, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. Elström Enrico, della medesima arcidiocesi. » » 8 » » Al sig. Beccaceci Luigi, della diocesi di Recanati-Loreto. Al sig. Tang King Po Pietro, della diocesi di Hong Kong. 14 » 2 gennaio 1953. Al sig. Geisz Carlo, della diocesi di Linz. » » » Al sig. Guerth Oscar, dell'arcidiocesi di Vienna. Al sig. Koncki Carlo, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Schramm Federico, della medesima arcidiocesi. » 3 » Al sig. Rigagli Giuseppe, della diocesi di Prato. 12 Al sig. von Gumpemberg Levi (Baviera). » » » Al sig. Boeck Carlo (Baviera). Al sig. Nevóla Saturno (Italia). » » » Al sig. Feron Giacomo, dell'arcidiocesi di Parigi. Al sig. de Gois Mascarenhas Carlo, dell'arcidiocesi di San Salvatore della Baia. 25 giugno )) 208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 23 gennaio 1953. Al sig. Neglia Giuseppe, della diocesi di Acqui. 28 » » Al sig. Canova Celso, dell'arcidiocesi di Bologna. » » » Al sig. Nuti Nino, della medesima arcidiocesi. 3 febbraio » Al sig. Piva Luigi, della diocesi di Concordia. Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 26 giugno 1952. Al sig. Carbognin Giusto, dell'arcidiocesi di Ravenna. » » Al sig. Sanguinetti Cesare, della medesima arcidiocesi. » 23 luglio » Al sig. de Meeus Giovanni, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. De Buyserie Giacinto, dell'arcidiocesi di Malines. ottobre » Al sig. Duyn Guglielmo, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Garçous Giacomo, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Sips Florimondo, della medesima arcidiocesi. Al sig. van Eeckhoudt Enrico, della medesima arcidiocesi. VI sig. Coussée Vittorio, della diocesi di Bruges. » Al sig. Impe Giuseppe, della medesima diocesi. » » Al sig. Buccari Giuseppe, della diocesi di Rimini. 15 novembre Al sig. Pasquini Roberto, della medesima diocesi. 25 agosto » Al sig. Janssens de Varebeke Luca, dell'arcidiocesi di 21 » Malines. » Al sig. Louveaux Pietro, della medesima arcidiocesi. Al sig. van Muylders Guglielmo, della medesima arcidiocesi. 2 gennaio 1953. Al sig. Glaser Giuseppe, dell'arcidiocesi di Vienna. Al sig. Loibl Antonio, della medesima arcidiocesi. Al sig. Nebel Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Al sig. Oelzant Francesco, della medesima arcidiocesi. Al sig. Polacek Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Al sig. Stanek Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Al sig. Stipek Rodolfo, della medesima arcidiocesi. Al sig. Stoegerer Giovanni, della medesima arcidiocesi. Al sig. Camilleri Ennio, del vicariato apostolico di Alessandria di Egitto. Al sig. Giannone Giuseppe, della diocesi di Noto. » Al sig. Occhipinti Ignazio, della medesima diocesi. » Al sig. De Leonardis Donato, della diocesi di Troia. » » Al sig. Ghirardini Camillo, dell'arcidiocesi di Ravenna. 7 » Al sig. Minardi Guido, della medesima arcidiocesi. )) Al sig. Mezzone Federico, della diocesi di Arezzo. » 11 Al sig. Calliari Cornelio, dell'arcidiocesi di Trento. )) Al sig. Di Paolo Lorenzo, dell'arcidiocesi di Camerino. » 21 Al sig. Rosnati Giuseppe, dell'arcidiocesi di Milano. » » Al sig. Sandri Ugo, dell'arcidiocesi di Bologna. » 26 Al sig. Giavarini Antonio, dell'arcidiocesi di Milano. 29 Al sig. Alessandroni Franco (Roma). febbraio An. et vol. XXXXV 27 Aprilis 1953 (Ser. U, v. XX) - N. 5 ACTA APOSTOLICAE SEDIS \ COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I S. CAROLI DE PINEAL CANONICORUM COLLEGIUM IN CATHEDRALI AEDE S. CAROLI DE PINHAL ERIGITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Divinus animorum Pastor, Christus Dominus, « qui dilexit Ecclesiam et seipsum tradidit pro ea... ut exhiberet ipse sibi gloriosam Ecclesiam non habentem maculam aut rugam aut aliquid huiusmodi, sed ut sit sancta et immaculata » (Eph. 5, 25-27), eandem Nobis, in Beati Petri cathedra sedentibus, commendavit ut, inter ceteras Apostolici Nostri muneris gravissimas curas, casto eius decori augendo consulamus. Quod omni ratione facere nitimur, sive in maximis minoribusve Ecclesiae negotiis, sive etiam cum, ex maiorum instituto, a Nobis sunt Episcopis Canonicorum Collegia tribuenda, quae et ipsis corona sint atque ornamentum et ad divinum cultum quiddam conferant fulgidius. Quam ob rem postulationi libenter concedentes venerabilis Fratris Ruderici Serra, S. Caroli de Pinhal Episcopi, qui a Nobis poposcit ut cathedrale suum templum, ad iuris normam, Canonicorum instrueretur Collegio; audita sententia venerabilis Fratris Caroli Chiarlo, Archiepiscopi titulo Amideni et in Brasiliana republica Apostolici Nuntii, ac de consilio venerabilis Fratris Nostri S. E. E. Cardinalis S. Congregationis Consistorialis a Secretis ; atque eorum omnium, quorum intersit 14 - ACTA, vol. X X , n. 5. - 2 7 - 4 - 1 9 5 3 . 210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale aut qui sua interesse quovis modo arbitrentur, consensum supplentes; Nos, magna cum fiducia eiusdem dioecesis utilitati sacrorumque rituum honori quam rectissime prospiciendi, de suprema Nostra potestate, haec quae sequuntur, consulto et cogitata decernimus et constituimus. In cathedrali templo dioecesis S. Caroli de Pinhal Canonicorum Collegium erigimus, quod ex decem constabit Canonicis, quorum alteri munus Theologi, alteri munus Praefecti admissis paenitentium expiandis tribuetur. Qui Canonicatus et munera, tametsi primum conceduntur, ad iuris communis normam conferenda sunt. Donec vero hi Canonicatus congruo beneficio augeri nequeant, facultatem facimus ut iis etiam sacerdotibus assignari possint, qui alio etiam beneficio sint praediti, etsi cum animorum curatione coniuncto. Indulgemus praeterea ut divino officio, choralibus, quos vocant, ritibus, Canonici dioecesis S. Caroli de Pinhal teneantur diebus tantum Nativitatis Domini, Paschae, Pentecostes, Augusti Sacramenti, Deiparae Virginis Mariae caelo receptae nec non die festo S. Caroli Ep. Conf. cui cathedrale templum est dicatum ac denique Dominico die Palmarum et tribus postremis diebus Maioris Hebdomadae. Maxime praeterea decet hos viros, qui « Episcopum, ad normam sacrorum canonum, tamquam eiusdem senatus et consilium adiuvent» (C. I. C. can. 391, 1), propriis condecorari insignibus, quibus super ceteros emineant : qua re hisce Canonicis concedimus ut, intra fines tantum suae dioecesis et in sacris sui Collegii caeremoniis, nigram induant vestem talarem, fimbriis ornatam violaceis, se zona serica eiusdem violacei coloris circuindent, rocheto praeterea amiciantur, quod manicas habeat coccíneo colore radiantes, nec non mozeta e serico villoso nigro cum fimbriis coccineis, atque cappa cum pellibus albi coloris, opportuno tempore exornentur; caligas denique viola tinctas induant. Volumus vero ut capitulares, quas vocant, leges sive ad iuris communis normam, sive ad Nostra iussa, hisce Nostris Litteris descripta, quam primum condantur ; quas item Episcopus sanciet et Canonici religiose accipient. Quoad vero cetera omnia, officia et munera, iura et privilegia, quae ad cathedrale Canoricorum Collegium attinent, iuris communis normae serventur; ac propterea, post constitutum hoc Collegium, dioecesani Consultores, quippe suo munere prefuncti, finem capiant. Haec omnia, quae a Nobis statuta sunt, vel venerabilis, quem diximus, Frater Carolus Chiarlo, Archiepiscopus titulo Amidenus et in Brasilia Apostolicus Nuntius, exsequenda curabit, cui propterea omnes necessarias opportunasque ad id facimus facultates, alii etiam cuivis viro, si opus fuerit, subdelegandas, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto; vel ille curabit, qui eo tempore, quo actus exsecutionis mandabitur, Acta Pii Pp. XII 211 Brasilianae Nuntiaturae praeerit; cui venerabili F r a t r i onus iniungimus peractae exsecutionis acta conficiendi eorumque fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum transmittendi. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque plenos et integros effectus sortiri, atque ab omnibus, quorum interest, servari volumus ac decernimus. Quod si quid contra ea, quae a Nobis statuta sunt, a quolibet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter, contigerit attentari, id prorsus irritum et inane erit, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus per bas Litteras derogamus. Volumus autem ut harum Litterarum exemplis et locis, aut impressis aut manu exaratis, eadem plane tribuatur fides, quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen ea ab aliquo publico tabellione subscripta sint et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munita sint. Nemini denique iis, quae per has Litteras Nostras statuta sunt, obsistere liceat. Quod si quis temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit moturum. Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die quinto decimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. R. B. Cancellario E. Card. TI S SE R A NT Fr. A. I. Card. PIAZZA Sacri Collegii Decanus S. C. Consistorialis a Secretis f A. Carinci, Archiep. tit. Seleuc. in Is., Decanus Proton. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton, Apost. Loco £8 Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXIV, n. 88. II CURITIBENSIS METROPOLITANUM CANONICORUM COLLEGIUM IN ARCHIEPISCOPALI TEMPLO» CURITIBENSI ERIGITUR ET CONSTITUITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ex antiquissima maiorum consuetudine, legibus Codicis Iuris Canonici recentiore tempore descripta, Romana Sedes in templis et metropolitanis et cathedralibus Canonicorum, uti appellant. Collegia, cum rerum adiuncta id sinant, libenter instituit, quippe quae « sollemnio- 212 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rem cultum Deo exhibeant et Episcopum, ad normas sacrorum canonum, tamquam eiusdem senatus ac consilium adiuvent ac, sede vacante, eius vices suppleant in dioecesis regimine ». (Cfr. C. I. C, can. 391, 1). Cum igitur a Nobis venerabilis Prater Emmanuel de Silveira d'Elboux, Curitibensis Archiepiscopus, enixis poposcerit precibus ut metropolitanum suum templum, ad iuris praescripta, Canonicorum instrueretur Collegio, easdem plane admittendas censemus. Qua de re, audita sententia Venerabilis Fratris Caroli Chiarie, Archiepiscopi titulo Amideni et in Brasiliana republica Apostolici Nuntii, consiliumque secuti venerabilis Fratris Nostri S. B. E. Cardinalis S. Congregationis Consistorialis a Secretis, atque eorum omnium, quorum intersit aut qui sua interesse quavis ratione arbitrentur, consensum supplentes, Nos, qui laetam concipimus spem eiusmodi Collegium suae archidioecesis utilitati sacrorumque rituum honori egregie profuturum esse, de suprema Nostra auctoritate, certa scientia, haec quae sequuntur decernimus. In Curitibensis archidioecesis metropolitano templo Canonicorum Collegium erigimus et constituimus, quod ex octo constabit Canonicis, quorum alteri munus Theologi, alteri vero munus Praefecti admissis paenitentium expiandis assignetur. Qui Canonicatus et munera, tametsi primum concredantur, ad iuris communis normam conferenda sunt. Quoad vero hi Canonicatus congruo beneficio donari non poterunt, facultatem facimus ut iis etiam sacerdotibus tribuantur, qui alio iam beneficio sint praediti, etiam cum christianorum hominum curatione coniuncto. Indulgemus praeterea ut Canonici Curitibensis archidioecesis divino officio choralibus, quas vocant, caeremoniis faciendo diebus tantum teneantur Nativitatis Domini, Paschatis, Pentecostes, Augusti Sacramenti, Sanctissimae Virginis Mariae caelo receptae ac die festo eiusdem Dominae Nostrae, quam a Luce vocant, cui metropolitanum templum est dicatum ; et denique dominico die a Palmis ac tribus postremis diebus Maioris Hebdomadae. Cum autem maxime deceat eos viros, qui in Episcopi consilium et tamquam ornamentum asciscantur, propriis condecorari insignibus, quibus super ceteros emineant, hisce Canonicis concedimus ut, intra fines tantum suae archidioecesis et in sacris sui Collegii ritibus, nigram induant vestem talarem, fimbriis ornatam violaceis, se zona serica eiusdem violacei coloris circumdent, caligas eiusdem coloris induant; rocheto praeterea amiciantur, quod manicas habeat coccineo colore radiantes, nec non mozeta e serico villoso nigro cum coccineis fimbriis ; cappa denique cum pellibus albi coloris opportuno exornentur tempore. Volumus vero ut capitulares, quas dicunt, leges sive ad iuris communis normam, sive ad Nostra haec praescripta, quam cito condantur ; quas vero Episcopus Acta Pii Pp. XII 215 sanciet et Canonici religiose servabunt. Quod praeterea ad cetera omnia attinet, officia et munera, iura et privilegia, quae ad metropolitanum Canonicorum Collegium spectant, iuris communis serventur normae. Quam ob rem, post erectum hoc Collegium, dioecesani Consultores, suo munere perfuncti, finem capient. Haec omnia, quae a Nobis statuta sunt, vel Venerabilis, quem diximus, Frater Carolus Chiarlo, Archiepiscopus titulo Amidenus et in Brasilia Apostolicus Nuntius, exsequenda curabit, cui propterea omnes necessarias opportunasque ad id facimus facultates, alii etiam cuilibet viro, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto, si opus fuerit, subdelegandas ; vel ille curabit, qui eo tempore, quo haec decreta ad rem adducentur, Brasilianae Nuntiaturae praeerit ; cui venerabili Fratri onus iniungimus peractae exsecutionis acta conficiendi eorumque fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum mittendi. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in perpetuum esse suosque plenos et integros effectus obtinere nec non praecepta, quae iisdem describuntur, ab omnibus, ad quos spectat, fideliter servari volumus ac decernimus. Quod si quid contra ea quae a Nobis statuta sunt, a quolibet, quavis auctoritate, ve] sciente vel imprudente, contigerit attentari, id sane irritum et inane erit, contrariis quibuslibet minime obstantibus, quibus omnibus per Nostras has Litteras derogamus. Volumus autem ut harum Litterarum exemplis et locis, aut impressis aut manu exaratis, eadem plene tribuatur fides, quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen ea ab aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini denique iis, quae per has Litteras statuta sunt, obsistere liceat. Quod si quis temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri ac Pauli se noverit moturum. Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die primo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. R. E. Cancellario E. Card. TI S SER AN Sacri Collegii Decanus T Fr. A. I. Card. PIAZZA S. C. Consistorialis a Secretis Albertus Serafini, Proton. Apost. Iosephus Caprio, Proton. Apost. Loco © Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXIV - n 85. 214 Acta Apostolicae Sedis - III Commentarium Officiale . MADRASPOLITANAE ET S. THOMAE DE MELIAPOR (VELLORENSIS ET TANJORENSIS) ARCHIDIOECESIS MADRASPOLITANA ET DIOECESIS S. THOMAE DE MELIAPOR DIVIDUNTUR ET EX DISTRACTIS TERRITORIIS DUAE NOVAE DIOECESES FIUNT : VELLORENSIS ET TANJORENSIS. EX RELIQUO TERRITORIO SIVE ARCHIDIOECESIS MADRASPOLITANAE SIVE DIOECESIS S. THOMAE DE MELIAPOR UNA NOVA ARCHIDIOECESIS EFFICITUR (( MADRASPOLÏTANA-MELIAPORENSIS )) APPELLANDA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ex primaevae Ecclesiae historia maxime autem ah Apostolo Paulo discimus evenire saepissime ut sacrarum di vinar umque rerum opus intentius et uberius evadat si, quae suppeditant, vires in unum colligantur ; alias vero earundem virium sapientiorem atque aptiorem dispositionem requiri. Quae in oculis animoque habentes nihil dubitandum hodie Nobis censemus tum latissimam Archidioecesim Madraspolitanam ac Sancti Thomae de Meliapor dividere ac paruri, tum quae sunt reliqua territoria earum Dioecesium inter se copulare. De consilio igitur Venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Fidei Propagandae praepositorum ; eorum insuper quorum interest aut quoquo modo interesse potest consensum supplentes ; omnibus in animo maturius consideratis certaque scientia eorum quae sumus acturi ; Nostra demum apostolica potestate, quam in universam Ecclesiam a Christo accepimus, haec statuimus. Eas partes Madraspolitanae Archidioecesis, quae eorum lingua North Arcot et Chittoor cognominantur, ab reliquo territorio per has Litteras seiungimus ac separamus atque in novam Dioecesim constituimus. « Vellorensem )) appellandam et Societati Sancti Francisci Salesii concredendam. Huius Vel lorensis Dioecesis sedes erit in ipsa urbe Vellore, cathedra vero episcopalis in Sanctae Mariae caelo receptae templo exstabit. Itidem ab Dioecesi Sancti Thomae de Meliapor eam partem quae a meridie abiacet, quaeque a reliquo eiusdem Dioecesis territorio separatur et abest, dividentes in novae Dioecesis formam redigimus : quae ab urbe Tan j ore « Tanjorensis » nomen inditum habebit ac saecularibus sacerdotibus curae erit. Sedem huius Tanjorensis Ecclesiae eandem Tan- Acta Pii Pp. XII 215 jore urbem censemus habendam, Episcopi autem cathedram in templo ab Iesu Corde nominato collocandam. Statuimus super haec ut de cetero territorio sive Archidioecesis Madraspolitanae sive Dioecesis Sancti Thomae de Meliapor una fiat nova Archidioecesis cuius appellatio sit « Madraspolitana-Meliaporensis », cuiusque cathedra in templo Sancti Thomae in urbe Meliapor collocetur, Sanctae Mariae Angelorum templo, quod est in urbe Madras, concathedralis titulo condecorato. Meliaporensis urbs erit insuper novae Archidioecesis sedes. Tanjorensem Ecclesiam, cuius territorium a Goanensi Patriarchae iure per has Litteras eximimus, et Vellorensem Archidioecesi Madraspolitanae-Meliaporensi suffraganeas et subiectas volumus ; cui eas quoque Dioeceses et Praefecturas Apostolicas subicimus quae usque modo Ecclesiae Madraspolitanae subdebantur. Nuper constitutae Dioeceses et Archidioecesis iisdem iuribus, privilegiis, dignitatibus fruentur quae solent ceteris Ecclesiis eiusdem dignitatis tribui; item iisdem oneribus teneri ac ceterae necesse erit. Similiter habebunt harum Ecclesiarum Praesules eadem prorsum iura et onera quae sunt aliis eiusdem gradus et dignitatis Praesulibus. Volumus praeterea ut in utraque Dioecesi quas constituimus Seminarium erigatur pueris ad sacerdotale munus educendis et erudiendis iuxta Iuris Canonici leges vel a S. Congregatione nomini christiano Propagando traditas normas. Collegium quoque Canonicorum in iisdem Dioecesibus erigendum censemus, qui Episcopum in suis muneribus obeundis adiuvent sive consiliis datis sive exhibita opera. Quoad vero, ob adversa temporum adiuncta, constitui nequeant hi Canonicorum coetus, concedimus ut eorum loco possint Consultores dioecesani ab Episcopo deligi, qui tamen a munere cessabunt cum cathedrale Canonicorum Collegium constituere licebit. Mensam episcopalem, quae dicitur, Vellorensis et Tanjorensis Dioecesium tum iis bonis constituetur, pro rata tamen parte, quae ante peractam Archidioecesis Madraspolitanae et Dioecesis S. Thomae de Meliapor territoriorum divisionem iisdem ipsis Ecclesiis accedebant; tum Curiae emolumenta; tum denique eae, quae vel a S. Congregatione Fidei Propagandae mitti, solent vel a fidelibus christianis offerri pecuniae. Quod vero ad novae Archidioecesis mensam attinet, fere idem dicendum ac supra de mensa Dioecesium diximus ; nisi quod unitis Sedibus Madraspolitana et Sancti Thomae de Meliapor eorum quoque bona Madraspolitanae-Meliaporensi Ecclesiae cedunt et aggerantur. Ea postremo, quae ad regimen et administrationem novarum Dioecesium et novae Archidioecesis respiciunt, vel etiam, sede vacante, ad Vicarii Capitularis seu Administratoris electionem, vel denique ad Cleri populique iura et onera, Iuris Canonici praescriptis omnino regantur. Universo autem clero onus iniungimus ibi 216 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ministerio suo fungi ubi quisque ad hoc temporis inveniatur. Ut autem ea omnia quae his Litteris decrevimus prosequatur eum deligimus qui eo temporis quo actus exsecutioni mandabitur Internuntiaturae ad Indos praeerit, cui necessarias et opportunas facultates ad id tribuimus quae et alii poterunt subdelegari dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Eundem insuper iubemus peractae exsecutionis documenta conficere, quorum certae fidei exemplum ad Sacram Congregationem nomini christiano Propagando praepositam quam citius mittatur. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque plenos et integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectant inviolabiliter servari volumus et decernimus. Quod si super his a quolibet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter aliquid contigerit attentari, id prorsus irritum et inane erit, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus denique ut harum Litterarum exemplis sive impressis sive manu exaratis, eadem prorsus tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen ab aliquo publico tabellione sint subscripta et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti munita. Nemini vero iis quae per has Litteras a Nobis sunt statuta obsistere liceat. Quod si quis ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum. Datum ex arce Gandulphi, prope Romam, die decimo tertio mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontificatus Nostri quartodecimo. Pro S. B. E. Cancellario E. Card. TISSERANT Sacri Collegii Decanus P. Card. FUMASONI BIONDI S. C. de Propaganda Fide Praefectus Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco j^j-Plmmbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXIV, n.. 91. Acta Pii Pp.'XII 217 IV DE CHOCÓ ET ANTIOQUIENSIS (QUIBDUANUS ET ISTMINA1ËNSIS) EX PRAEFECTURA APOSTOLICA DE CHOCÓ ATQUE EX DIOECESI ANTIOQUIENSI ALIQUA MUNICIPIA DISTRAHUNTUR QUIBUS EFFORMANTUR: DUO APOSTOLICI VICARIATUS QUIBDUANUS SCILICET ET ISTMINAËNSIS. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum usu cotidiano cognitum habeatur religiosarum rerum opus, si bene dispertiatur et designetur, magnos hominibus parere fructus ac valde prodesse ad christianae rei incrementum, idcirco, cum spes utilitatis emergat, nihil dubitamus aliquid de Ecclesiarum regimine et administratione immutare. Quoniam igitur venerabilis Prater Antonius Samoré, Archiepiscopus titulo Ternobenus idemque in Republica Columbiana Apostolicus Nuntius, petiit ut latissima Praefectura Apostolica de Chocó divideretur ac fines ecclesiasticarum circumscriptionum civilis regionis limitibus aptarentur cui nomen « Departamento de Chocó », Nos, ea sancientes quae S. Congregatio Fidei Propagandae post ánditos, quorum interest, Episcopos et Sacram Congregationem Negotiis Ecclesiasticis extraordinariis expediendis, decreverit, re insuper qua par est prudentia et gravitate in animo considerata ac proinde certa scientia eorum quae acturi sumus, ea denique auctoritate qua universo Ecclesiae gregi pascendo praesidemus, quae sequuntur statuere decernimus. A territorio ex quo constat Praefectura Apostolica de Chocó quasiparoecias, quas vulgo de « Pueblorrico » et de ((S. Antonio de Chami » appellant, distrahimus, condendae Pereiranae Dioecesi adnectendas. Reliquam eiusdem Praefecturae regionem in duas partes dividimus : quarum alteram in novi Apostolici Vicariatus formam redigimus « Quiòduani » appellandi ; altera vero Vicariatum Apostolicum « Istminaënsem » efformabit. Vicariatus Apostolicus Quibduanus amplectetur muniçipia de « Riosucio » et « Aeandi » quae usque modo Dioecesi Antioquiensi accedebant, ac municipia de « Quibdó » et « Bagado » ad hunc diem partem Praefecturae Apostolicae de Chocó; et Congregationi Missionariorum Filiorum ab Immaculato Corde B. M. V. concredetur, ad No- 218 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale strum tamen et Apostolicae huius Sedis nutum. Vicariatus vero Istminaënsis iis mnnicipiis constituetur quae sunt Praefecturae Apostolicae de Chocó reliqua, scilicet : « Istmina », (( Tadó », « Condoto » « Nónita », « S. José del Palmar », « Baudó » et « Nuquí » ; quae omnia territoria novum hunc Vicariatum Apostolicum efformantia Instituto Exteris Missionibus provehendis curae erunt, ad Nostrum pariter nutum et Apostolicae Sedis. His Apostolicis Vicariatibus a Nobis his Litteris constitutis quorumque limites civilium municipiorum e quibus constant coaequandi sunt, ea omnia sive onera et obligationes, sive iura et privilegia erunt propria quibus solent alii omnes Vicariatus Apostolici teneri et frui. Idem de eorum Praesulibus pro tempore dicendum est. Has vero Litteras validas et efficaces esse et fore suosque plenos et integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectant inviolabiliter servari volumus et decernimus. Quod si super his a quolibet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter aliquid contigerit attentari, id prorsus irritum et inane erit, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus per has Litteras obrogamus. Volumus denique ut harum Litterarum exemplis sive impressis sive manu exaratis eadem prorsus tribuatur fides, quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen ab aliquo tabellione publico subscribantur et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini vero iis, quae per has Litteras a Nobis sunt statuta, obsistere liceat. Quod si quis ausu temerario praesumpserit attentare, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum. Datum ex Arce Gandulphi prope Romam, die decimo quarto mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. S. B. Cancellario P. Card. FUMASONI BIONDI S. C. de Propaganda Fide Praefectus Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXV, n. 9. Acta Pii Pp. XII 219 LITTERAE APOSTOLICAE I BEATA MARIA V. ((DE AFRICA )) URBIS SEPTENSIS PRAECIPUA APUD DEUM CAELESTIS PATRONA CONFIRMATUR. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Tanta est, quemadmodum accepimus, civium Septensium pietas erga Beatam Mariam Virginem « de Africa » appellatam, ut eam iam anno MDCLI caelestem sibi adoptaverint Patronam atque per hominum aetates praecipuis excoluerint obsequiis. Quam electionem ut Nostra auctoritate confirmaremus, Venerabilis Frater Thomas Gutiérrez Diez, Episcopus Gadicensis et Septensis, Nos rogavit oravitque. Quas preces pro eo, quo flagramus, studio Almae Deiparae religioni quam amplissima afferendi incrementa, libenti animo statuimus audire. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatam Mariam Virginem (( de Africa » urbis Septensis praecipuam apud Deum caelestem Patronam confirmamus seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegis liturgicis, quae principalibus locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i mensis Maii, anno MCMXLIX, Pontificatus Nostri undecimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA Officium Regens* Pontificiis Diplomatibus expediendis Acta 220 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II BEATA MARIA V. A ROSARIO (( DE LOS NIÑOS )) APPELLATA, OPPIDI (( PUENTE LA HIGUERA )), INTRA FINES VALENTINAS ARCHIDIOECESIS, PATRONA CAELESTIS DECLARATUR. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Piissima Dei Parens hominumque Mater non uno modo per saecula ostendit, quo singulari studio et amore pueros puellasque complecteretur. Cuius rei praeclarum dedit specimen, uti tradunt, in Valentinae Archidioecesis oppido, quod «Fuente la Higuera » appellatur, ubi infantium turba, honori Deiparae a Rosario pompam ducens, mirabili Eius auxilio a morte servata fuit incolumis. Hoc egregio eventu municipum animi incredibiliter sunt commoti, ita ut Beatam Mariam Virginem a Rosario puerisque nuncupatam Caelestem sibi Patronam adoptarent Ipsiusque diem festum solemnemque eiusdem rei memoriam peragerent quotannis. Quam superni Patrocinii renuntiationem ut Nostra auctoritate ratam haberemus memorati oppidi curio submisse Nos rogavit. Nos vero, pro peculiari erga Reginam a Rosario pietate eiusque provehendae studio, huiusmodi preces, Valentini Ordinarii commendatione suffultas, libenti animo statuimus audire. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatam Mariam Virginem a Rosario (( des los niños » appellatam atque in oppido « Fuente la Higuera », intra fines Valentinae Archidioecesis, excultam., eiusdem loci praecipuam caelestem apud Deum Patronam confirmamus, seu constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, quae principalibus locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irri- Acta Pii Pp. XII 22| tumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scièntei-'sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xx mensis Iunii, anno MCMXLIX, Pontificatus Nostri undecimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis • III BEATA MARIA V VULGO (( NOTRE-DAME DU REMPART )) INVOCATA, TOTIUS CIVIV TATIS NAMURCENSIS PATRONA CAELESTIS AEQUE PRINCIPALIS CUM SANCTO ALBANO RENUNTIATUR. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Vetus est apud Namurcenses Beatae Mariae Virginis cultus et religio, quandoquidem primum in eorum oppido exstructum Templum Deiparae nomine fuit dedicatum, cui saeculo x (( collegialis » Aedis honor est adiunctus. Neque defuit Caelorum Regina fidelium temporibus, cum, inter bella religionis causa oborta, illos ab haereseos veneno servaverit immunes. Numquam igitur animorum alacritate deficiente, sollemnia, pompae, ludi ad tantae tutricis honorem celebrantur pluresque ab ea nuncupatae sodalitates in divinarum rerum actuosa versantur exercitatione. Iuvat memorare quotannis, tertia die Dominica mensis Iulii, per vicos et fora urbis deferri Simulacrum Beatae Mariae Virginis ab origine Immaculatae, quam et « Dominam Nostram ad moenia » vel vulgari sermone « Notre-Dame du Rempart » appellant. Quam insignem Effigiem, superiore bello, quod per orbem flagraverat, confecto, Namurcensium tum Antistes, rec. mem. Pii Pp. XI, Decessoris Nostri, nomine et auctoritate, aurea corona, inter populi plaudentis vota, redimivit. Urbis vero moderatores, ab inclita Dei Genetrice nullum non sperantes praesidium, anno MCMXXXV, iterumque anno MCMXLIV, cum plurimis in locis rursus concurreretur armis, ei civitatem devotam voluerunt. Quibus permotus, Venerabilis Frater Andreas Maria Charue, Namurcensis Episcopus, vota quoque excipiens Cleri, m a g i s t r a r u m omnisque populi, preces ad Nos admovit ut Beatam Mariam Virginem, ut «Dominam Nostram ad moenia» seu 222 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vulgo « Notre-Dame du Eempart » invocatam, totius civitatis Namurcensis Caelestem apud Deum Patronam aeque principalem cum Sancto Albano renuntiare dignaremur. Nos autem, qui omne studium conferimus ad augendam Christifidelium pietatem erga Dei hominumque Matrem, has supplicationes libenti animo statuimus excipere. Audito igitur Venerabili Fratre Nostro Clemente Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Micara, Episcopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefecto, omnibusque rei momentis attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem ut « Dominam Nostram ad moenia » seu vulgari sermone « Notre-Dame du Rempart » pie excultam, Caelestem apud Deum Patronam aeque principalem cum Sancto Albano totius civitatis Namurcensis constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XIII mensis Aprilis, anno MCMLI, Pontificatus Nostri tertio decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis / Acta PU Pp. XII 223 IV ' ABBATIALIS ECCLESIA, DEO IN HONOREM SANCTI ANDREAE APOSTOLI IN CIVITATE BRUGENSI CONSECRATA, AD DIGNITATEM BASILICAE MINORIS EXTOLLITUR. P I U S P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Quanto praesentius in longinquioribus etiam regionibus colitur catholicae romanitatis studium, eo dignius omni laude profecto videtur. Neminem autem latet quam mirifice de Ecclesia meriti sint Monachi Benedictini, quippe qui catholicos hos romanitatis sensus in septentrionales dissitasque Europae plagas, inde ab antiquis temporibus, scite invexerint atque, labentibus annis ac frustra inimicorum novatorumque insidiis oppugnantibus, illic servaverint. Hoc clare patet in Benedictina quoque Abbatia Sancti Andreae Apostoli, in Belgica exstante urbe Brugensi, cuius Ecclesia Abbatialis anno MCMX exaedificata est, ut septem principes Almae Urbis Basilicas memoraret. Etenim, dum Sacrae Aedis navis praecipua Beato Petro Apostolo est dicata, ad laevam illa conspicitur quae Sanctum Paulum commemorat. Ad dextram, vero, navis est consecrata Sancto Benedicto, Monachorum Patriarchae, cuius simulacrum udo ulitis operibus praecipua eius miracula effingentibus circumdatum est. Cetera autem sacella, Sanctis Ioannis nempe Lateranensis, Sanctae Mariae Maioris, Sancti Laurentii, Sancti Sebastiani >et Sanctae Crucis in Ierusalem, circum praecipuum stant, siderum instar. Ecclesia haec pie exstructa est pro pervetusta illa, perturbationis Gallicae tempore nefarie deleta, quae, anno MC, a Roberto Hierosolymitano, Flandriae Comite, condita erat. Insignis huius Templi, amplitudine et pulchritudine conspicui, est admiranda absis maior, quam ornant speciosis lineamentis imagines musivo opere confectae stilo, ut aiunt, romano. Conspicitur insuper venusta Deiparae Virginis efiSgies, affabre ficta, pro ea quae olim in ipsa Gallica perturbatione fuit amissa. Affatim Templum idem, a Dilecto Filio Nostro Al arrido Ildefonso Sanctae Romanae Ecclesiae Presbytero Cardinali Schuster, Archiepiscopo Mediolanensi, sollemni ritu, anno MCMXXXV, consecratum, ditatum est sacra supellectile Sanctorumque Reliquiis, quas inter Corpus Sancti Faustini Martyris magna colitur veneratione. Cum divini cultus Sacrorumque magnificentiae large consulere queat Abbatia, in liturgicas functiones decore peragendas assidui diligentesque incumbunt magno numero Monachi, ita ut Sanctuarium a compluribus celebretur Christifidelibus. Quapropter dilectus filius Theodorus Neve, Ordinis Sancti 224 Acta Apostolicae Sedia - Commentarium Officiale Benedicti, Abbas Sancti Andreae, ab eadem Abbatia feliciter restaurata faustam quinquagesimi anni occasionem nactus, humiliter ad Nos detulit preces, ut Ecclesiam Abbatialem Sancti Andreae, in urbe Brugensi, Basilicam Minorem renuntiare dignaremur. Nos autem, quo maiorem tam copiosis rebus gestis adiungeremus splendorem maioresque fierent fidelium pietas ac frequentia, huiusmodi vota, amplissimis cumulata, commendationibus cum Venerabilis Fratris Fernandi Cento, Archiepiscopi titulo Seleuciensis pierii, Nostri in Belgio Apostolici Nuntii, tum Venerabilis Fratris Henrici Lamiroy, Episcopi Brugensis, excipienda propensa quidem voluntate censuimus. Omnibus igitur rite perpensis, ex consulto Sacrae Rituum Congregationis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam Abbatialem, Deo in honorem Sancti Andreae Apostoli, in civitate Brugensi, consecratam, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris, omnibus adiectis privilegiis liturgicis quae eidem titulo rite competunt, evehimus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse aMoisi Masella, Episcopus Praenestinus, Causae huius Ponens, dubium discutiendum posuit : An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur de eaque retulit. Emi Patres relatione hac auscultata, auditisque Officialium Praelatorum suffragiis nec non R. P. D. Salvatore Nat ucci, Generali Fidei Promotore, rescribere censuerunt : Signandam esse commissionem, si Ssmo placuerit. Infrascriptus Cardinalis S. R. C Pro-Praefectus, Beatissimo Patri Emorum Patrum sententiam subsignato die retulit. Sanctitas Sua, Cardinalium rescriptum ratam habens, commissionem Introductionis causae Servae Dei Mariae Teresiae a Iesu, Sua manu signare dignata est. Datum Romae, die 11 Iulii a. D. 1952. £B C. Card. MICARA_, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L. rji S. t A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius Sacra Congregatio Rituum 309 II TUNQUINEN. CANONIZATIONIS BEATI VALENTINI BERRIO OCHOA, EPISCOPI MARTYRIS, O. P. SUPER DUBIO An signanda sit Commissio Reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Christi Ecclesiae summopere interest in fidelium conspectu ponere et extollere viros illos, quorum vita in singulari et admirabili Dei servitio fuit impensa et mors in eius conspectu extitit pretiosa, ut ad virtutum admirationem exercitationemque iidem fideles alliciantur. Quos inter merito recensendus est Beatus Valentinus Berrio Ochoa, qui anno 1827 in oppidulo vulgo nuncupato Elorio, Vasconiae regionis, Hispanicae ditionis, natus, mira sui abnegatione et patientia omnia superavit ut, divinae assentiens vocationi, sacerdos fieret. Magister pietatis sacrorum alumnis excolendis in Seminario dioecesano deputatus, doctrina ac exemplo alumnis in perfectione assequenda validissimum praebuit auxilium. Desiderio maioris semper ardens perfectionis, ordinem S. Dominici ingressus est et, professione solemniter emissa, ad Missiones Annamitarum gentium est destinatus; ubi, primo supra trigesimum aetatis suae anno, Episcopus consecratus, post transactum mensem, Vicarius Apostolicus Tunkini Meridionalis constituitur. Denique, post tres annos, animam suam pro ovibus posuit, et pro fide fortiter mortem subiit anno 1861. Iuridicis probationibus de ipsius Martyrio eiusque causa itemque de signis Martyrium ipsum confirmantibus rite expensis, Beatus Pius X huic Christi athletae Beatorum caelitum honores, die 20 Maii 1906, concessit. Ex hoc autem tempore magis magisque semper pia fidelium devotio erga hunc praeclarissimum Sancti Dominici filium excrevit ; nec fiducia in efficaciam eius intercessionis ad Deum est imminuta. Quum itaque nova, eo intercedente, signa ferantur accepta, enixis Postulatoriis Litteris Emus ac Revmus D. Petrus Card. Segura y Saenz, Archiepiscopus Hispalensis, atque permulti Excmi Archiepiscopi et Episcopi totusque Praedicatorum Ordo, a Summo feliciter regnante Pontifice, Pio Papa XII, Reassumptionem causae Canonizationis praefati Beati postulant, ut eum veluti exemplar proponat episcopis, sacerdotibus, religiosis, seminariorum alumnis, laicis, operariis non exclusis, quippe qui, in vitae suae 34 annorum curriculo, omnia haec ipse obivit munera et officia, in iisque omnium dedit exempla virtutum. 310 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Instante igitur Revmo P. Christophoro Berutti, Ordinis Praedicatorum Postulatore Generali, Emus ac Revmus D. Benedictus Cardinalis Aloisi Masella, Episcopus Praenestinus, eiusdem Causae Relator, in Ordinariis Sacrorum Rituum Congregationis Comitiis subsignata die ad Vaticanum habitis, sequens dubium discutiendum proposuit : An signanda- sit Commissio Reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Emi ac Revmi Patres Cardinales, sacris ritibus tuendis praepositi, post ipsius Cardinalis Ponentis relationem, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, omnibus rite discussis ac perpensis, rescribendum censuerunt : Affirmative, seu signandam esse Commissionem Reassumptionis Causae, si Ssmo placuerit. Die 28 Octobris 1952. Facta autem Beatissimo Patri ab infrascripto Cardinali, die subsignata, relatione, Sanctitas Sua, Emorum Patrum rescriptum ratum habens, Commissionem Reassumptionis Causae canonizationis Beati Valentini perrio Ochoa, Episcopi Martyris, Sua manu dignata est subsignare. Saturn Romae, die 21 Novembris, in festo Praesentationis B. M. V., > anno Domini 1952. £8 C. Card. MICARA, Ep. Veliter., Pro-Praefectus L. © S. t A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius Sacra Paenitentiaria Apostolica 311 ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM DE INDULGENTIIS) DECRETUM INDULGENTIA CONCEDITUR MARIALEM CORONAM GERENTIBUS Ssmus D. N. Pius divina Providentia Pp. XII, in Audientia infra scripto Cardinali Paenitentiario Maiori die 12 mensis Martii vertentis anni concessa, ad devotionem in Beatam Virginem Mariam magis magisque augendam, benigne dilargiri dignatus est quingentarum dierum indulgentiam, semel in die lucrandam a fidelibus, qui Marialem Coronam, rite benedictam, super se devote delatam deosculati fuerint unaque simul Salutationis Angelicae verba « Ave Maria, gratia plena; Dominus tecum : benedicta Tu in mulieribus, et benedictus fructus ventris tui, Iesus » pia mente recitaverint. Praesenti in perpetuum valituro absque ulla Apostolicarum Litterarum in forma brevi expeditione et contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Paenitentiariae Apostolicae, die 30 mensis Martii 1953. N. Card. CANALI, Paenitentiarius Maior L. © S. S. Luzio, Regens Acta Apostolicae 312 Sedis - Commentarium Officiale ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AD REDIGENDUM CODICEM IURIS CANONICI ORIENTALIS LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE (( CREBRAE ALLATAE SUNT )) (XXII MENSE FEBRUARIO, ANNO MDCCCCXXXXIX), DE DISCIPLINA SACRAMENTI MATRIMONII. INTERPRETATIONES AUTHENTICAE *ê CAN. 18 § 2 D. I. - An loci Hierarcha, in cuius eparchia matrimonium celebratur, dispensare possit ad normam can. 18 § 2 a publicationibus matrimonii contrahentes eadem lege adstrictus, diversi tamen ritus. R. Affirmative, dummodo sit Hierarcha proprius eius qui dispensatione eget. D. I I . - An Hierarcha loci, in cuius eparchia matrimonium celebratur, dispensare possit ad normam can. 18 § 2 a publicationibus matrimonii contrahentes eiusdem quidem ritus ac ipse Hierarcha, qui tamen non sit eorum Hierarcha proprius. R. Negative. CAN. 31 D. - Cuius gradus in singulis casibus censendum sit impedimentum quod ex diverso computandi modo, orientali vel latino, sit maioris vel minoris gradus iuxta can. 31. R. Impedimentum censendum est illius gradus cuius est in disciplina Hierarchae qui dispensationem dedit. CAN. 32 § 5 D. I. - An per verba can. 32 § 5 « dispensatio petatur ab Hierarcha viri » excludatur potestas Hierarchae mulieris valide dispensandi ab impedimento quod dumtaxat hanc liget. R. Negative. Pontificia Commissio ad redigendum Codicem Iuris Canonici Orientalis 313 D. II. - An praescriptum can. 32 § 5 applicandum sit si contrahentes eiusdem ritus pertineant ad eparchias diversi ritus. R. Affirmative. CAN. 85 § 2 D. - Utrum per verbum can. 85 § 2 « benedicentis » intelligatur simplex benedictio an requiratur certus ritus liturgicus. R. Affirmative ad primam partem, negative ad secundam. CAN. 86 § 1 n. 2 D. - An verba can. 86 § 1 n. 2 : « ... sive contrahentes sunt subditi, sive non subditi, modo sint sui ritus », collata cum verbis can. 1095 § 1 n. 2 O. I. O. : « ... in quo (territorio) matrimoniis nedum suorum subditorum, sed etiam non subditorum valide assistunt », ita intelligenda sint ut parochus et loci Hierarcha orientalis ritus valeant valide assistere matrimonio duorum fidelium latini ritus, itemque ut parochus et loci Hierarcha latini ritus valide assistere valeant matrimonio duorum fidelium orientalis ritus. R. Negative. CAN. 88 § 3 D. - An praescriptum can. 88 § 3 « matrimonia autem catholicorum mixti ritus in ritu viri et coram eiusdem parocho sunt celebranda... » abroget praescriptum can. 1097 § 2 C. I. O. « ... matrimonia autem catholicorum mixti ritus, nisi aliud particulari iure cautum sit, in ritu viri et coram eiusdem parocho sunt celebranda ». R. Affirmative. Datum Romae, die 3 mensis Maii a. 1953. De speciali mandato Sanctissimi M. Card. MASSIMI, Praeses L. $ S. A. Coussa, a Secretis Acta 314 Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietto della Segreteria di Stato, in data 11 maggio 1953, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare il Revino Padre Balie Carlo, dell'Ordine dei Frati Minori, Consultore della Sacra Concrezione del Sant'Officio. Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Prelati Domestici di Sua Santità : 4 settembre 1952. Monsig. Hervé Giovanni Maria, della diocesi di SaintBrieuc. Monsig. Mirande Giustino, della diocesi di Baiona. 16 » » Monsig. Vallecilla Gustavo, dell'arcidiocesi di Popayan. 23 ottobre 4 novembre Monsig. Lorsung Pietro, della diocesi di S. Clodoaldo. 9 » Monsig. Lopez da Cruz Emanuele, del patriarcato di Lisbona. 11 » Monsig. Horgan Giovanni, dell'arcidiocesi di Dublino. 18 » Monsig. Desprez Luigi, della diocesi di Langres. Monsig. Thomas Paolo, della medesima diocesi. » » Monsig. Mandia Sono, della diocesi di Palo. » » » Monsig. Sabenicio Felice, della medesima diocesi. 1 dicembre » Monsig. Coady Giovanni, dell'arcidiocesi di Washington. » » Monsig. Hayes Walter, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Moran Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Winter Girolamo,. della medesima arcidiocesi. 2 » » Monsig. Le Roy Paolo, della diocesi di Bayeux. » » Monsig. Collangettes Gabriele, della diocesi di Soissons. 15 » Monsig. Cody Giovanni, della diocesi di Dodge City. Monsig. Grellner Giuseppe, della medesima diocesi. » » » » » Monsig. Meyers Antonio, della medesima diocesi. 29 » » Monsig. Connell Walter C, della diocesi di Springfield Massachusetts. Monsig. Harrington Giovanni, della medesima diocesi. » » » Monsig. Marshall Eugenio, della medesima diocesi. Monsig. O'Connell Giovanni, della medesima diocesi. » » » » Monsig. Sheehan Geremia, della medesima diocesi. 10 gennaio 1953. Monsig. Montiani Guido, della diocesi di Montepulciano. » » » Monsig. Freking Federico Guglielmo, della diocesi di Wi1 febbraio Ti ATI O. HUUcv. Monsig. Benso Massimo, dell'arcidiocesi di Los Angeles. Diarium 1 febbraio 1953. Monsig. » » Monsig. » Monsig. Monsig. » » » Monsig. » 10 » 11 » )) » » » » » 14 23 9 20 1 marzo » » » » 8 » Monsig. » » » aprile » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Romanae Curiae 315 Brady Edoardo, della medesima arcidiocesi. Healy Patrizio, della medesima arcidiocesi. Me Carthy Tommaso, della medesima arcidiocesi. Morris Tommaso, della medesima arcidiocesi. North Guglielmo Edoardo, della medesima arci diocesi. Houlahan Francesco I., dell'arcidiocesi di Du buque. Finocchi Amedeo, della diocesi suburbicaria di Palestrina. Francia Ennio (Roma). Costa Paolo, dell'arcidiocesi di Torino. Poletti Ugo, della diocesi di Novara. Biondi Luigi (Roma). Bernardi Francesco, della diocesi di Asti. Tickle Gerardo, della diocesi di Shrewsbury. Brandano Pasquale, della diocesi di Penne-Pescara. Jannucci Antonio, della medesima diocesi. Tobia Giulio, della medesima diocesi. Cammarano Domenico, della diocesi di Pollastro. Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità: 1 dicembre 1952. Mnnsig. » Monsig. » Monsig. 4 » » Mnnsig. 29 Monsig. » » 14 gennaio 1953, Monsig. » » 20 1 febbraio 2 » 14 » 17 23 » » 2 marzo » » » 9 » 16 24 » » » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Mnnsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Arthur Roberto, della arcidiocesi di Washington. Hannan Filippo, della medesima arcidiocesi. Phelan Russell A., della medesima arcidiocesi. Cerro Salvatore, della diocesi di Pontecorvo. Bickauskas Casimiro, della diocesi di Fort Wayne. Fernandes Placido Edoardo, dell'arcidiocesi di Bombay. Rodrigues Michele, della medesima arcidiocesi. Guerrini Oreste, della diocesi di Viterbo. Trower Enrico, dell'arcidiocesi di Los Angeles. Tombari Amedeo, della diocesi di Nepi e Sutri. Splendiani Giulio, dell'arcidiocesi di Camerino. Criscito Angelo, dell'arcidiocesi di Gonza. Carpaneto Giuseppe Mario, dell'arcidiocesi di Genova. Marchese Agostino, della medesima arcidiocesi. Cheli Giovanni, della diocesi di Asti. Brambilla Franco, della diocesi di Como. Laghi Pio, della diocesi di Faenza. Pandozy Giacinto, della diocesi di Tivoli. Me Devitt Gerardo, dell'arcidiocesi di Filadelfia. Cain Giovanni, dell'arcidiocesi di Newark. Aimar Giacomo, della diocesi di Saluzzo. Ginestroni Pietro, della diocesi di Arezzo. Acta 316 1 » » » aprile » » » 1953. » » » Apostolicae Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Sedis - Commentarium Officiale Barlaam Ernesto, della diocesi di Penne-Pescara. D'Agostino Cesare, della medesima diocesi. Di Carlantonio Remo, della medesima diocesi. Valentini Antonio della medesima diocesi. Camerieri segreti soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità : 17 giugno 1952. Il sig. Conte d'Andigné Amedeo, dell'arcidiocesi di Parigi. 22 dicembre » Il Nob. Aoquarone dei Conti Mario, dell'arcidiocesi di Genova. » » » Il Nob. Tosi Giuseppe (Roma). Comerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità: 4 dicembre 1952. » » » » » » 20 gennaio 1953. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Polano Luigi, della diocesi di Fiume. De Biasi Luigi, della diocesi di Treviso. Noacco Davide, dell'arcidiocesi di Udine. D'Antrassi Marcello, della diocesi di Veroli. Cameriere d'onore soprannumerario di Spada e Cappa di Sua Santità : 3 febbraio 1953. Il sig. Scacchi Casimiro, della diocesi di Como. Capponano segreto d'onore di Sua Santità: 2 febbraio 1953. Monsig. Roselli Sante, della diocesi di Ruvo. ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine Piano : 10 aprile 1953. Al sig. Sacchetti dei Marchesi Don Giulio, Coadiutore del Foriere Maggiore dei SS. PP. AA. La Plaeea dell'Ordine Piano : 6 marzo 1953. Al sig. Conte Moroni Federico (Roma). La Commenda dell'Ordine Piano : 6 marzo 1953. Al sig. Conte Aluffì Pentini Massimo (Roma). La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 9 marzo 30 » » » 1953. A S. E. il sig. Lara Bustamante Fernando, Ministro degli Esteri di Costarica. » A S. E. il sig. Uribe-Holguin Giovanni, Ministro degli Esteri della Colombia. » A S. E. il sig. Andrade Luigi Ignazio, Ministro degli Interni della Colombia. Diarium Romanae Curiae 317 La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 12 gennaio 1953. Al sig. Alarcon Falconi Roberto (Equatore). 7 marzo » Al sig. de Moura Altamir (Brasile). 20 » » Al sig. Estrada Monsalve Gesù, dell'arcidiocesi di Bogotá. 30 » » Al sig. de German Ribon Michele (Colombia). 31 » » Al sig. de Margerie Christian (Francia). 8 aprile Al sig. Rives Lopez Giuseppe (Spagna). La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 30 gennaio 1953. Al sig. Millot Ruggero, dell'arcidiocesi di Parigi. La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : co 12 luglio 1952. Al sig. Giraudel-Mareille Elia, della diocesi di Périgueux. 27 » » Al sig. Lavai Edoardo, dell'arcidiocesi di Parigi. 17 settembre » Al sig. Cattand Giorgio, della medesima arcidiocesi. 27 novembre » Al sig. Dubly Enrico Luigi, della medesima arcidiocesi. 1 febbraio 1953. Al sig. Doherty Francesco, dell'arcidiocesi di Los Angeles. » » Al sig. Dougherty Francesco, della medesima arcidiocesi. Al sig. Hickey Tommaso, della medesima arcidiocesi. » » » » Al sig. Me Cormick Paolo Giovanni, della medesima arcidiocesi. 2 Al sig. Solustri Emilio (Roma). » 3 Al sig. Guidetti Pietro, dell'arcidiocesi di Firenze. » » 10 » » Al sig. Kripp Paolo, dell'amministrazione apostolica di Innsbruck. 16 Al sig. Antiliei Fernando (Roma). » » » » Al sig. Lupi Pietro (Roma). » » » Al sig. Vastano Michele (Roma). 17 » Al sig. Gilberti Pietro, della diocesi di Bergamo. 4 marzo » Al sig. Cartoni Remigio Arturo (Roma). » » Al sig. Pietromarchi dei Conti Ruggero (Roma). 16 » » Al sig. Tessarolo Costantino (Roma). 25 Al sig. Bacchi Giuseppe, dell'arcidiocesi di Bologna. » 30 » Al sig. Restrepo del Corrai Edoardo (Colombia). 1 aprile » Al sig. Schneider Giuseppe, della diocesi di Basilea e Lugano. Al sig. van Houtte Alberto, dell'arcidiocesi di Malines. » » » 15 » Al sig. Carraud Pietro (Francia). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 19 febbraio 1952 Al » » » Al giugno 21 » Al 7 luglio Al Al 11 » 12 » » Al Al 23 » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig Lazo Vincenzo, dell'arcidiocesi di Nuova Segovia. Rosario Costantino, della medesima arcidiocesi. De Nicolay Aymar, della diocesi di Le Mans. Chariot Emilio, della diocesi di Tulle. de la Vernette Filiberto, della diocesi di Autun. Hommell Antonio, della diocesi di Saint-Dié. Lavagne Andrea, dell'arcidiocesi di Parigi. Acta 318 30 luglio 18 agosto » 23 » 1952. Al Al » Al » Al 20 ottobre » 10 novembre 14 » » » Apostolicae sig. sig. sig. sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. » Al sig. » » Al sig. » Al Big. Al sig. » Al sig. » » » Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. » » » Al sig. » Al sig. » Al sig. » Al^ág. 9 dicembre Al sig. » Al sig. Al sig. » » AI sig. » » Al sig. 21 febbraio 1953. Al sig. 16 » Al sig. » » Al sig. » » 20 » » Al sig. 26 » » Al sig. 3 marzo » Al sig. 16 Al sig. » » » 23 » » Al sig. Al sig. Sedis — Commentarium Officiale Magagli Roberto, della diocesi di Mzza. Cbirinos Giovanni Carlo, della diocesi di Viedma. Linares Emanuele, della medesima diocesi. Villepelet Leonzio Gervasio, dell'arcidiocesi di Bourges. Swarowski Daniele, dell'amministrazione apostolica di Innsbruck. Scott Walter, dell'arcidiocesi di Cincinnati. Caby Giorgio, della diocesi di Lilla. Caulliez Edoardo, della medesima diocesi. Decornet Francesco, della medesima diocesi. Dewaele Maurizio, della medesima diocesi. Duprez Enrico, della medesima diocesi. Duriez Luigi, della medesima diocesi. Everard Luigi, della medesima diocesi. Lefebvre Carlo, della medesima diocesi. Michaux Paolo, della medesima diocesi. Moreel Leone, della medesima diocesi. Salomé Iuvence, della medesima diocesi. Segard Andrea, della medesima diocesi. Valenduc Gaston, della medesima diocesi. Wattinne Enrico, della medesima diocesi. Gallon Giovanni, dell'arcidiocesi di Parigi. Bogan Giovanni, della diocesi di Lincoln. Dosek Edoardo, della medesima diocesi. Geiger Guglielmo, della medesima diocesi. Riley Dan, della medesima diocesi. Splain Guglielmo, della medesima diocesi. Petraroli Biagio, dell'arcidiocesi di Genova. Costantini Ferdinando (Roma). Parisi Mario (Roma). Rossi Mario, dell'arcidiocesi di Milano. Lentini Lorenzo, della diocesi di Vallo di Lucania. Tarony Giusto, della diocesi di Alessandria. Pereyra Yraola Giuseppe, dell'arcidiocesi di Buenos Aires. Videla Escalada Federico Mcola, della medesima arcidiocesi. Sacchetto Giuseppe, della diocesi di Adria. II Cavalierato dell'Oroline di san Gregorio Magno, classe militare : 26 febbraio 1953. Al sig. Aprile Francesco Antonio, della diocesi di Vallo di Lucania. La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 13 30 marzo » 1953. A S. E. il sig. del Castillo Francesco (Spagna). » A S. E. il sig. Vasquez Carrizosa Alfredo (Colombia). Diarium Romanae Curiae 319 La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 11 luglio 27 » 18 ottobre 10 novembre » » 27 » 3 gennaio 12 » 21 » 29 » » » 3 febbraio 6 » » 14 20 » 24 » 26 » 4 5 7 9 11 16 20 22 23 » » 24 » 30 8 » marzo » » » » » » » » » » aprile 1952. Al sig. Mohana Gabriele, dell'arcidiocesi di Santiago del Chile. Al sig. Rollet Enrico, dell'arcidiocesi di Parigi. » Al sig. Le Roy Giorgio, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Betti Flaminio, della diocesi di Arezzo. » Al sig. Perrotta Agostino, della diocesi di Cariati; » Al sig. Lahure Augusto, dell'arcidiocesi di Parigi. 1953. Al sig, Romanelli Egidio, della diocesi di Viterbo. Al sig. Mena Caamaño Alberto (Equatore). Al sig. Gargiulo Ugo, della diocesi di Oria. Al sig. Meloni Angelo, della diocesi di Penne-Pescara. Al sig. Pistone Aristide, della medesima diocesi. Al sig. Radici Antonio, dell'arcidiocesi di Milano. Al ¡sig. Bruno Oreste, della diocesi di Agrigento. Al sig. Casa Gerolamo, della medesima diocesi. Al sig. Mazzi Vincenzo, dell'arcidiocesi di Siena. Al sig. Schiavi Edoardo, della diocesi di Albenga. Al sig. Colini Mario (Roma). Al sig. Muzio Gian Roberto, dell'arcidiocesi di Milano. Al sig. Rosei Carlo, della medesima arcidiocesi. Al sig. De Ambroggi Antonio Mario della medesima arcidiocesi. Barbato Vincenzo, della diocesi di Vallo di Luca» Al sig. nia. Al sig. D'Agosto Mattia, della medesima diocesi. Al sig. Jabre Antonio (Libano). Al sig. Smorlesi Gaetano, della diocesi di Macerata. Al sig. Uggetti Luigi, dell'arcidiocesi di Milano. Al sig. Bagnoli Leoniero (Roma). Al sig. Viola Ignazio, dell'arcidiocesi di Catania. Al sig. Grupallo Quinto, della diocesi di Biella. Al sig. Tarrazona Alfonso, dell'arcidiocesi di Bogota. Al sig. Miglio Antonio, della diocesi di Fossano. Al sig. Brigo Amleto, della diocesi di Adria. Al sig. Fasola Felice, della diocesi di Novara. Al sig. Negri Giacomo, della medesima diocesi. Al sig. Tosi Pierpaolo, della diocesi di Biella. Al sig. Beccuti Emilio Oreste, della diocesi di Casale Monferrato. Al sig. Torres Diaz Ernesto (Colombia). Al sig. Scarpellino Giuseppe (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa : 19 febbraio 1952. Al sig. Barcelón y Soriano Emiterio, dell'arcidiocesi di Nuova Segovia. 30 luglio » Al sig. Barrientos Diaz Pietro, dell'arcidiocesi di Santiago del Chile. Acta 320 18 agosto 23 » 18 ottobre » » » » 10 novembre » » » » » 27 14 dicembre 3 gennaio » » 10 febbraio 14 » 16 » 26 » 2 marzo 9 » » » » 21 23 » 24 » » » 8 aprile Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1952. Al sig. Dorrego Novoa Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Al sig. Plank Giovanni, dell'arcidiocesi di Vienna. » Al sig. Bernard Gian Giacomo, dell'arcidiocesi di Parigi. » Al sig. Brillant Maurizio, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Derenne Paolo, della medesima aricidiocesi. » Al sig. Cozzi Lepri Roberto, della diocesi di Chiusi e Pienza. Al sig. De Marchi Carlo, della diocesi di Tortona. » Al sig. Locatelli Rocco, della medesima diocesi. » Al sig. Protat Luigi, dell'arcidiocesi di Parigi. » Al sig. Segura Giorgio, della diocesi di Zipaquirá.' 1953. Al sig. Mari Fausto, della diocesi di Viterbo. » Al sig. Signorili Giovanni, della medesima diocesi. » Al sig. Garotízi Saverio, della diocesi di Verona. Al sig. Grassi Michele, della diocesi di Acireale. » Al sig. Jannetti Antonio (Roma). » Al sig. Sofia Antonio, della diocesi di Vallo di Lucania. » Al sig. Rege Moretto Ettore, della diocesi di Susa. Al sig. Sartorio Clemente, dell'arcidiocesi di Milano. » Al sig. Cupelloni Gino (Roma). » Al sig. Scarafoni Giulio (Roma). Al sig. Colnaghi Enrico, dell'arcidiocesi di Milano. Al sig. Cerbara Amilcare (Roma). Al sig. Orlandi Tálete (Roma). Al sig. Vigliano Mario (Roma). » Al sig. Baglio Garibaldi Giuseppe, dell'arcidiocesi di Lucca. Al sig. Arrostato Tommaso (Roma). NECROLOGIO 25 novembre 1950. Monsig. Byrne Patrizio Giacomo, Vescovo tit. di Gazera, Delegato Apostolico in Corea. 10 marzo 1953. Monsig. Dubowski Ignazio, Arcivescovo tit. di Filippopoli di Arabia. Monsig. Vachon Alessandro, Arcivescovo di Ottawa. 30 » Monsig. Dignan Giovanni, Vescovo di Clonfert. 12 aprile Monsig. Kiley Mose Elia, Arcivescovo di Milwaukee. 15 » Monsig. Groen Giovanni, Vescovo tit. di Sbida, Vicario 18 » Apostolico di Bandjarmasin. 7 maggio » Monsig. Aragone Giovanni Francesco, Arcivescovo tit. di Melitene. Monsig. Bini Francesco Saverio, Vescovo tit. di Vallis. 11 Monsig. García y García Antonio, Arcivescovo di Valla15 dolid. 18 Monsig. Santa Luigi, Vescovo di Rimini. 25 Monsig. Canevá Cesare Antonio, Vescovo di Azul. An. et vol. XXXXY (Ser. I I , t . X X ) - N . 7 30 Maii 1953 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE SAPPORO (SAPPORENSIS) VICARIATUS APOSTOLICUS SAPPORENSIS DE SAPPORO ELEVATUR AD DIOECESIS DIGNITATEM, NOMINANDAE. PIUS SERVUS AD EPISCOPUS SERVORUM PERPETUAM REI DEI MEMORIAM Iis Christi verbis, quibus se ipse exhibet pastorem animorum, moti ac pulsi, Nos, qui divino quodam instinctu pascendi sui gregis munus accepimus, acerrimo usque studio id agimus ut oves quas Redemptor Noster suo sanguine abluit, « vitam habeant et abundantius habeant )) (Io. X, 10), atque Ecclesia sua sancta ad ultimas mundi plagas fines proferre possit. Quod unum in oculis animoque habentes, volentesque simul saeculari clero Iaponensi assidua opera in Vicariatu Apostolico de Sapporo christianae fidei semen serenti meritae laudis testimonium exhibere et animum addere ad novos labores, eundem Sapporensem Vicariatum ad dioecesis dignitatem elevandum censemus. Quod igitur S. Coetui Fidei Propagandae, post venerabilis Fratris Maximiliani de Furstenberg, Archiepiscopi titulo Palteni eiusdemque in Iaponia Apostolici Internuntii consilium auditum, visum fuerit sancientes, Nos dilecti quoque Filii Nostri eiusdem Sacrae Congregationis Praefecti explorata sententia, eorumque omnium quorum interest consensum supplentes, iis insuper 21 - ACTA, vol. XX, n. 7. - 30-5-1953. 322 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale quae in animo consideranda essent mature perpensis, certa igitur scientia ac suprema quam in universam Ecclesiam accepimus auctoritate, ea quae sequuntur statuere decernimus. Vicariatum Apostolicum de Sapporo in Iaponia, clero saeculari concreditum ad Dioecesis dignitatem extollimus, quem, ab urbe principe mutuato nomine, Sapporensem appellari volumus ac metropolitanae ToMensi Ecclesiae suffraganeam constituimus. Novae igitur huius dioecesis pro tempore Praesul metropolitanae eiusdem Ecclesiae Archiepiscopi iuri obnoxius erit. Cuius Episcopus ipsam Sappore urbem suae Dioecesis sedem habebit, cathedra episcèpali in eiusdem urbis templo collocata, quod usque huc pro cathedrali habebatur. Huius novae Ecclesiae iura, onera, privilegia, obligationes eadem prorsus erunt ac ceterarum eiusdem dignitatis per orbem Ecclesiarum ; similiter eius Praesulibus pro tempore eadem prorsus compétent quae solent omnibus pari dignitate Antistitibus. Interea vero, quoadusque ob rerum adiuncta Collegium Canonicorum erigi nequeat, Consultores Dioecesani, ut dicuntur, eligantur, qui Episcopum adiuvare possint sive in sacris sollemni ritu peragendis, sive in muneribus sui officii obeundis. Praecipimus tamen ut Seminarium condatur, in quo pueri, qui ad Sacerdotii munus a Deo fuerint vocati, educi ac educari possint ad Christi praecepta. Quod vero ad mensam episcopalem spectat, iis bonis ea constituetur quae Vicariatui Apostolico de Sappore accedebant, vel etiam Curiae emolumentis, vel denique oblatis sive a S. Congregatione Fidei Propagandae sive a fidelibus christianis rebus et pecuniis. Regimen et administratio novae Dioecesis, electio Vicarii Capitularis seu Administratoris, iura et onera cleri atque populi, haec omnia Iuris Canonici praescriptis regantur. Ut autem omnia quae his Litteris praecipimus exsecutioni mandentur, eum eligimus qui quo tempore res conficietur Internuntiaturae in Iaponia praeerit, concessis ad hoc omnibus iuribus, quae poterunt etiam, si opus fuerit, cuidam viro subdelegari dummodo in ecclesiastica dignitate vel officio constituto. Eidem autem onus iniungimus peractae exsecutionis acta conficere eorumque fide dignum exemplum ad S. Congregationem Fidei propagandae quam primum transmittere. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque plenos et integros effectus obtinere volumus atque ab omnibus ad quos spectant inviolabiliter observari. Quod si super his a quolibet, quavis auctoritate, sciente vel ignorante aliquid contigerit attentari, id prorsus irritum et inane erit, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus denique ut harum Litterarum exemplis vel locis, sive impressis sive manu exaratis, eadem pror- Acta Pii Pp. XII 323 sus tribuatur fides quae bisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen ab aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini vero iis quae per has Litteras a Nobis sunt statuta obsistere liceat. Quod si quis ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum. Datum Romae apud S. Petrum, die decima prima mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. R. E. Cancellario E. Card. TISSERANT P. Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LKXXV, n. 11. II MANIZALENSIS ET DE CHOCO (PEREIRANAE ET ARMENIENSIS) A MANIZ ALEN SI DIOECESI ET A PRAEFECTURA APOSTOLICA DE CHOCÓ ALIQUA TERRITORIA SEPARANTUR EX QUIBUS DUO NOVAE DIOECESES EFFORMANTUR QUORUM NOMINA (( PEREIRANA )) ET (( ARMENIENSIS )). PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Leguntur saepissime superiorum aetatum supremi imperatores modo contracto rei bellicae intendendae causa exercitu hostes superasse, modo latissimo intervallo collocatis ordinibus. Quod Nos quoque peragere solemus, quibus est contra hostem veritatis pugnandum : sive enim, cum opus visum fuerit, dioeceses tollimus, sive novas condimus et fere serimus novis assignatis territoriis aliisque datis Pastoribus. Qua de re, cum spes augendae religionis in Columbiana Republica affulserit, oravit venerabilis Frater Antonius Saniore, Archiepiscopus titulo Ternobenus idemque in eadem Columbiana Republica Apostolicus Nuntius, ut velimus a Manizalensi dioecesi et Praefectura Apostolica de Chocó territoria quaedam separare et novas Ecclesias constituere. Cui consilio non abnuendum 324 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale esse videtur. Quapropter Nos, de sententia venerabilis Fratris Episcopi Manizalensis et dilecti Filii Praefecti Apostolici de Chocó ; eorum insuper quorum interest consensum supplentes; ac denique quae consideranda essent, mature mente revolutis, certaque propterea scientia agendarum rerum, de apostolicae plenitudine potestatis haec quae sequuntur decernimus. ^ Distractis per has Litteras e dioecesis Manizalensis territorio Vicariatibus foraneis qui vulgatis nominibus N. S. de la Valvanera, Apia, Anserma, Riosucio, Armenia, Calarcá, Filandia, cognominantur ; parte territorii paroeciarum vulgo Marsella, id est civili municipio eiusdem nominis, et S. Rosae de Cabal hoc est vicariatu paroeciali cui per volgus nomen Dos Quebradas; a territorio autem Praefecturae Apostolicae de Chocó iis quasi-paroeciis quibus indita nomina a vulgo : Pueblo Rico et S. Antonio de Chami, ex his omnibus duas dioeceses constituimus « Pereiranam » et « Armeniensem » appellandas. Pereirana dioecesis ex iis quae sequuntur territoriis constabit : ex paroeciis : Nuestra Señora de la Pobreza, N. S. de la Valvanera, Virginia, Viterbo, Apía, Santuario, Belén de Umbria, Mistrató, Anserma, Belalcázar, Guática cum suo paroeciali vicariatu a S. Clemente, Risaralda, S. José ea addita parte cui nomen La Libertad, Riosucio eiusque paroeciali vicariatu a S. Laurentio, Quinchía, Supia, Bonafont, Marmato ; ex vicariatibus paroecialibus : Arabia, Balboa et La Celia ; ex partibus paroeciarum Marsella et S. Rosae quas supra memoravimus; ex quasi paroeciis tandem quibus vulgo nomina indita s u n t : Pueblo Rico et S. Antonio de Chami. Quae omnia territoria iisdem ac nunc finibus terminabuntur. Armeniensis vero dioecesis territoria erunt; paroeciae : ab Immaculata Conceptione B. M. V., a Sacratissimo Corde Iesu, a Montenigro, vulgo, La Tebaida, Calarcá, Córboba, Pijao, Genova ; vicariatus paroeciales : Barcelona et Buenavista, Filandia, Circasia, Quimbaya, Salento. Quae omnes regiones iisdem finibus claudentur ac usque modo fuere. Alterius dioecesis, Pereiranae scilicet, caput et sedes erit Pereira urbs, B. M. V. de la Pobreza templo ad cathedralis templi dignitatem evecto. Altera vero dioecesis, quae est Armeniensis, Armeniam ipsam urbem sedem habebit, cuius templum, B. M. V. Immaculatae honori conditum, episcopalem cathedram continebit. Ambas has dioeceses tanto ornatas decore ac dignitate honestas iisdem volumus honoribus, iuribus, privilegiis frui quibus gaudent ceterae per orbem Ecclesiae, iisdemque teneri oneribus et obligationibus quae reliquas dioeceses obstringunt. Quod etiam de eorum Praesulibus pro tempore dicendum est. Tum Pereiranam autem dioecesim tum Armeniensem suffraganeas Medellensi Archidioecesi constituimus; ac similiter Acta Pii Pp. XII 325 earum Praesules Metropolitae iuri subicimus. Censemus super haec ut in utraque Dioecesi Canonicorum Collegium constituatur, iuxta normas per aliud decretum edendas. Quoadusque vero Canonicorum Collegium ob rerum adiuncta constitui nequeat, eorum loco dioecesani Consultores deligantur, qui Episcopos in suis muneribus obeundis iuvare possint tum consilio tum opera. Mensam episcopalem, quam vocant, iis bonis constituent Episcopi quae sive a Reipublicae Columbianae Moderatoribus conventum est dari, sive a Curiae emolumentis proveniunt, sive fideles christiani offerunt. Quod attinet ad divisionem bonorum, servetur praescriptum canonis 1500 ; quod autem ad novarum dioecesium administrationem, ad Vicarii Capitularis seu Administratoris Apostolici electionem, cum sedes vacaverit, ad cleri populique iura et privilegia attinet, haec omnia Codice Iuris Canonici regantur. Pereirano et Armeniensi Ordinariis summopere curae sit saltem minus Seminarium in sua cuiusque dioecesi condere ad normas Iuris Canonici et iuxta regulas a S. Congregatione de Seminariis et Universitatibus studiorum statutas, ex quibus electi iuvenes ad ephebeum olim a Pontifice Maximo Pio IX pueris ex Americae meridionalis regionibus educendis conditum Romam mittantur. Attamen dum haec Seminaria erecta non fuerint, iisdem Ordinariis fas erit in Seminarium maius et minus Manizalense iuvenes mittere. Cum autem harum dioecesium erectio ad effectum deducta fuerit, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur addicti in cuius territorio legitime degunt ; alumni vero qui in praesens in seminario Manizalensi instituuntur, sive sint clerici sive non sint, illi inscribantur Ecclesiae in cuius territorio legitimum habent domicilium. Documenta et acta, quae ad novas dioeceses earumque clericos, fideles et bona temporalia attinent, a Curiis Manizalensi et de Chocó ad Curias Pereiranam et Armeniensem pro sua cuiusque parte transmittantur. Ut autem haec omnia quae his Litteris statuimus perficiantur venerabilem Fratrem quem supra memoravimus Antonium Samoré deligimus vel eum qui eo tempore quo haec decreta exsecutioni mandabuntur Columbianae Nuntiaturae praeerit, facta eis potestate iura subdelegandi, si opus fuerit, cuidam viro in ecclesiastica dignitate constituto. Eidem venerabili Fratri Antonio Samoré onus iniungimus peractae exsecutionis documenta conficere quorum exempla fide digna ad S. Congregationem Consistorialem quam primum mittenda curabit. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque plenos et integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectant inviolabiliter servari volumus et decernimus. Quod si super his a quolibet, quavis auctoritate, sciente vel imprudente aliquid contigerit attentari, Acta, 326 Apostolicae Sedis •- Commentarium Officiale id prorsus irritum et inane erit, contrariis quibuslibet nonobstantibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus denique ut bar um Litterarum exemplis vel locis sive impressis sive manu exaratis, eadem prorsus fides tribuatur, quae bisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen ab aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini vero iis quae per has Litteras a Nobis sunt statuta obsistere liceat. Quod si quis ausu temerario praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum. Datum Romae apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. R. E. Cancellario E. Card. TISSERANT Fr. A. I. Card. PIAZZA Sacri Collegii Decanus S. C. Consistorialis a Secretis Albertus Serafini, Proton. Apost. Ioseph Caprio, Proton, Apost. Loco £8 Plumbi % Reg. in Cane. Ap., vol LXXXV, n. 75. K III PORTUENSIS ET S. RUFINAE IN CATHEDRALI TEMPLO SUBURBICARIARUM DIOECESIUM PORTUENSIS ET S. RUFINAE CANONICORUM COLLEGIUM ERIGITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui cognoverit penitusque consideraverit quibus de causis Canonicorum Collegia sint instituta facile intelliget ipsis propositum esse non modo ut, quasi sui Episcopi senatus, eidem graviora consilia capienti assint, sed etiam ut sacrarum religionum sollemnitate divinas caeremonias condecorent ac, vacante sede, dioecesis rebus per Vicarium Capitularem consulant eiusque regimini intendant. Quod cum animo reputavisset suo venerabilis Frater Noster Eugenius S. R. E. Cardinalis Tisserant, Episcopus suburbicarius Ostiensis, Portuensis et S. Rufinae idemque Sacri Collegii Decanus, qui magno labore ac sumptibus cathedrale templum ad pagum cui nomen in vulgus « La Storta » absolverat Acta PU Pp. XII 327 et perf ecerat, in idemque, a Sacra Congregatione Consistoriali die septimo mensis Martii, anno millesimo nongentesimo quinquagesimo impetrata venia, a Portu Romano transtulerat cathedram, ab hac Apostolica Sede postulavit ut in suis Portuensi ac S. Rufinae dioecesibus Canonicorum Collegium conderetur. Cuius precibus Nos, quibus omnia probantur quae domus Dei splendorem atque vitae christianae studium in populo augeant, volentes aliquo modo venerabili Fratri Nostro fructum quem meruit retribuere, libentissimo animo concedimus. Huius rei gratia, id ratum habentes quod Sacrum Consilium Negotiis Consistorialibus praepositum censuit esse faciendum; simul consensum eorum supplentes qui in hac re aliquid iuris quovis modo habeant ; simulque re attentissimo quo opus erat animo considerata, ideoque certa scientia eorum quae sumus acturi; de Nostra summa et apostolica potestate, quam a Christo in universam Ecclesiam accepimus, haec quae sequuntur statuimus ac decernimus. In cathedrali templo dioecesium Portuensis et S. Rufinae, SS. Cordibus Iesu et Mariae dicato, Canonicorum Collegium erigimus et constituimus, cui pleno iure iam erectae in eodem templo paroeciae cura concreditur. Quod Collegium duabus dignitatibus constabit, Archidiacono videlicet et Praeposito, et duodecim Canonicis, quorum alter vicaria potestate animorum curationi praesit, alter theologi officio fungatur, tertius denique ad iuris normam expiandis christianorum admissis, Poenitentiarii auctus munere, quod dicitur, destinetur. Sanctae Sedis unice erit huius Collegii Dignitates assignare : reliquorum vero Canonicorum beneficia assignabit Episcopus, praeterquam cum haec, aliqua de causa ex iis quae iure describuntur, Apostolicae Sedis iuri erunt obnoxia. Si vero id beneficii tenuitas exigat, poterit Episcopus sive Dignitatum sive Canonicorum munera iis quoque clericis concedere qui alio iam beneficio fruantur, etiamsi onus habeant animorum salutem curandi. Cum autem eos deceat qui in Episcopi consilium et senatum adsciscantur quibusdam insignibus et privilegiis condecoran, indulgemus ut sive Dignitates sive Canonici in sacris sui Collegii caeremoniis rocheto et palliolo, vulgo mozeta, violacei coloris atque cuculio praedito utantur, zona vero violacea cum laciniis eiusdem coloris super vestem talarem nigro colore cum ocellis, globulis, torulo ac subsuto pariter violacei coloris in sacris caeremoniis peragendis, intra fines tamen suarum dioecesium, exornentur. Quod vero ad conventus attinet sacris caeremoniis celebrandis aliisque Canonicorum officiis persolvendis, haec omnia perficienda esse decernimus diebus festis saltem sollemnioribus; hi autem qui sint Canonicorum legibus, quam primum conficiendis, accuratius describetur. In potestate tamen Episcopi erit aliis quoque diebus 328 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Canonicos convocare, si id dioecesium utilitati conducere visum fuerit. Cetera vero, quae iure de Canonicis praescribuntur, omnino serventur. Omnia denique quae bis Litteris statuimus, venerabilis Frater Noster Eugenius S. R. E. Cardinalis Tisserant exsequenda curabit, cui iura et potestates necessarias concedimus, quas poterit cuilibet viro subdelegare in ecclesiastica dignitate constituto. Qui praeterea venerabilis Frater Noster onus habebit peractae rei documenta exarandi eorumque fide digna exempla quam primum ad Sacram Congregationem Consistorialem transmittendi. Has vero Litteras firmas, validas et efiicaces nunc et in posterum esse, suamque vim et effectum habere volumus, ac praecepta quae iisdem describuntur ab omnibus quorum interest fideliter servari decernimus. Quod siquid adversus ea quae hisce Litteris statuimus a quolibet quavis auctoritate, vel sciente vel imprudente, attentatum fuerit, id irritum sane erit et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus autem ut harum Litterarum exemplis vel locis, sive impressis sive manu exaratis, eadem plane tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo ab aliquo publico tabellione subscripta sint et sigillo viri munita in ecclesiastica dignitate, constituti. Nemini denique iis quae per has Litteras Nostras decreta sunt obsistere liceat. Quod siquis temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Pétri et Pauli se noverit esse moturum. Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo quinto mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. E. E. Cancellario Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco ffî Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVI, n. 16. Sacra Romana Rota T R JB" IUN. 329 ALI H M SACRA ROMANA ÍA ROTA i Causae quae in Tribunali Sacrae Romanae Rotae actae sunt anno 1952, quarum definitiva sententia editur tantum in parte dispositiva. I. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus : P. Tocanel. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano. Dubium : « An sententia Rotalis diei 24 Februarii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 8 Ianuarii : « Confirmandam esse, et ideo non constare de nullitate matrimonii, in casu ». II. Rhemen. spensationis - N u l l i t a t i s super Matrimonii ob exclusum bonum prolis et Di- rato. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: O. Bejan. Advocatus ex mandato gratuiti patrocini: M. D'Alfonso. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii in casu »; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu » Sententia diei 8 Ianuarii: «Negative ad utrumque». I I I . R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob non adimpletam conditionem appositam. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Napoleoni. Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu». Sententia diei 9 Ianuarii: « Affirmative ». IV. V e r s a l i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus: O. Bejan. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni. Dubium: «An constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 10 Ianuarii: « Negative ». Acta 330 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V. V a r s a v i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 11 Ianuarii : « Negative ». VI. N. N. SUPER N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et Dispensationis RATO. Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois. Advocati: D. A. Foligno, pro actrice; R. Szenwic, pro convento. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 11 Ianuarii: Ad I. «Negative». Ad II. «Affirmative, vetito tamen viro transitu ad alias nuptias inconsulta S. Sede, idest H. S. T.». VII. R o m a n a N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusionem boni fidei et boni sacramenti. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus: I. Spinelli. Dubium: « Ah sententia Rotalis diei 22 Iulii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 12 Ianuarii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu ». VIII. R o m a n a _ N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: L. Iacobelli, Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 15 Ianuarii: « Afiirmative ». IX. S a n c t i A n d r e a e e t E d i m b u r g e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclu, sum bonum prolis. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, G. Doheny-, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois. Advocatus: R. Romano. Dubium: « An sententia Rotalis diei 25 Iulii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 16 Ianuarii : « Confirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». X. C l e v e l a n d e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: A, Wynen, G. Doheny, Ponens, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocchi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 16 Ianuarii: «Affirmative». Sacra Romana Rota 331 XI. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli, Vinculi Defensor: I. M. Pinna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 18 Ianuarii : « Negative » XII. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus ex mandato gratui patrocinii: F. Cartoni. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 18 Ianuarii : « Negative ». XIII. L a u s a n n e n . G e n e v e n , e t F r i b u r g e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocati: I. B. Ferrata, E. Bufimi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 22 Ianuarii: « Negative ». XIV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusionem boni prolis et ~koni fidei. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, E. Bonet, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 22 Ianuarii: «Negative». XV. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocatus: F. Cartoni. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 26 Ianuarii: «Affirmative». XVI. L e o d i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 29 Ianuarii : « Negative ». XVII. R u p e i l l e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazjzo, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocatus: B. Pellegrini. Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu». Sententia diei 29 Ianuarii: « Negative ». Acta 332 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale XVIII. B o s t o n i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Botalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. D'Alessandri. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 29 Ianuarii: «Affirmative». XIX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulatum consensum; ob exclusionem boni fidei et boni sacramenti. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: I. Lenti. Dubium: « An sententia Rotalis diei 21 Octobris 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 31 Ianuarii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de matrimonii nullitate, in casu ». XX. V e n e t i a r u m - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob defectum formae. Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, T. Pasquazi. Vinculi Defensor deputatus: S. M. Vitale. Advocatus: C. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 31 Ianuarii: « Negative ». XXI. N. N. tionis super N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et Dispensa- rato. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Dobeny. Vinculi Defensor: I. M. Pinna. Advocati: C. Corsanego, H. Graziani. Dubium: « An sententia Rotalis diei 17 Octobris 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu » Sententia diei 1 Februarii « Confirmandam esse, et ideo consilium praestandum esse Sanctissimo pro dispensatione matrimonii rati et non consummati, in casu, vetito tamen viro transitu ad alias nuptias, inconsulta Sede Apostolica, i. e. boc Sacro Tribunali ». XXII. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusionem boni prolis et boni fidei. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fideciccbi, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatus: ,S. M. Vitale. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 1 Februarii: « Negative ». XXIII. N. N. TIONIS N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et Dispensa S U P E R RATO. Turnus Rotalis: A. Fideciccbi, Ponens, F. Brennan, I). Staffa. Vinculi Defensor deputatus: O. Bejan. Advocatus: M. D'Alfonso. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus Sacra Romana Rota 333 negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu». Sententia, diei 5 Februarii: « Negative ad utrumque ». XXIV. A l b a I u l i e n - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: H. Felici. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: E. Albertario. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 7 Februarii: «Affirmative». XXV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, G. Doheny, E. Bonet. Vinculi Denfensor: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocchi. Dubium: « An sententia Rotalis diei 3 Martii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 13 Februarii: Infirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu ». XXVI. H i l d e s h e i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatus: O. Bejan. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: J. De Forgellinis. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 15 Februarii : « Affirmative ». XXVII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. Advocatus: C. Bernardini. Dubium: « An sententia Rotalis diei 23 Octobris 1948 sit confirmanda, rei infirmanda, in casu ». Sententia diei 15 Februarii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimoni, in casu ». XXVIII. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impedimentum disparitatis cultus; ob non adimpletam conditionem positam. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, I. Pasquazi. Vinculi Defensor deputatus: G. Oesterle. Advocati: A. Bertola, E. Ruffini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 16 Februarii : « Negative ». XXIX. M o n t i s v i d e i - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite clandestinitatis. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi. Advocatus: I. Ojetti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 16 Februarii: « Affirmative ». Acta Apostolicae 334 Sedis - Commentarium Officiale F l o r e n t i n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo., Vinculi Defensor deputatus: G.,Andreozzi. Advocatus: F. Bersani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 16 Februarii: «Negative». XXX. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: F. Cartoni. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 19 Februarii : « Negative ». XXXI. XXXII. D e t r o i t e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob non adimpletam conditionem appositam. Turnus Rotalis: A. Fideciccbi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois. Advocatus: P. Ciprotti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 19 Februarii : « Affirmative ». XXXIII. T u r r i t a n a s e u C a l a r i t a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. « Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Doheny, Ponens, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatus: O. Bejan. Advocatus: C. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 20 Februarii: «Affirmative». R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob amentiam mulieris. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Vinculi Defensor deputatus: V. Bartoccetti. Advocatus ex'mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni. Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu». Sententia diei 26 Februarii: «Affirmative». XXXIV. XXXV. N. N. - spensationis super N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam mulieris et Di- rato. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, I. Pasquazi. Vinculi Defensor deputatus: E. Wagner. Advocati: A. D'Alessandri, E. Ruffini. Dubia: I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu »; et quatenus negative : I I . « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 26 Februarii : «Negative ad utrumque». A n c o n i t a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. XXXVI. Saera Romana 335 Rota Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii:^). Bernardini. Dubium: «An sententia Rotalis diei 3 Aprilis 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 26 Februarii : « Confirmandam esse, seu non constare de matrimonii nullitate, in casu ». XXXVII. B r u k l y n i e n - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob invalidam dispensationem. Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi. Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois. Advocatus: P. Ciprotti. Dubium : « An sententia Rotalis diei 4 Aprilis 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 26 Februarii : « Confirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». XXXVIII. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus: H. Raco. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocehi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 28 Februarii: «Negative». XXXIX. V e n e t i a r u m - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, I. Pinna, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus : F. Bersani. Dubium : « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 28 Februarii : « Negative ». XL. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum; ob simulationem totalem; ob exclusum bonum prolis et D i s p e n s a t i o n i s s u p e r r a t o . Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor: I. M. Pinna. Advocati: A. Caparti, I. Ojetti. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 4 Martii: « Negative ad utrumque ». XLI. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: S. M. Vitale. Advocati: C. H. Emprim Guardini, R. Romano. Dubium : « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 4 Martii: «Negative» XLII. et Dubuquen. Dispensationis - super N u l l i t a t i s Matrimonii ob simulationem consensus rato. Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi. 336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium- Officiale Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: E. Ruffini. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative: II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 4 Martii: Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative ». XLIII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatus: I. Sima. Advocati: A. Catalani, I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 7 Martii : « Negative ». XLIV. N. N. - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impotentiam viri. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Canestri, Ponens, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocati: "Ei. Graziani, I. Forchielli, pro actrice; F. A. Liuzzi, pro convento. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 8 Martii : « Negative ». XLV. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: E. Ruffini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 11 Martii: « Negative ». XLVI. N. N. tionis SUPER Nullitatis Matrimonii ob impotentiam viri et Dispensa- RATO. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lenti. Dubia : I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 11 Martii: Ad I. «Negative». Ad II. «Affirmative». XLVII. S. I o a n n i s C a n a d e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob non adimpletam conditionem appositam. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: G. M. Brisebois. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 15 Martii: «Negative». XLVIII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard. Vinculi Defensor: I. M. Pinna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini. Sacra Romana Rota 337 Dubium: « An sententia Rotalis diei 18 Martii 1948 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 15 Martii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de matrimonii nullitate, in casu ». XLIX. C a l a r i t a n a s e u T u r r i t a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Doheny, Ponens, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatus: G. Oesterle. Advocatus: C. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 17 Martii: « Negative ». L. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi. Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. Advocatus: H. Graziani. Dubium: « An sententia Rotalis diei 30 Martii 1949 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 18 Martii : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu: vetito viro transitu ad alias nuptias, inconsulta Apostolica Sede ». LI. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi. Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco. Advocatus: A. De Luca. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 18 Martii i « Negative ». LII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem consensus; ob exclusionem boni sacramenti et boni fidei. Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, E. Bonet. Promotor iustitiae: I. Pendola. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocati: G. Franco, C. Tricerri. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 21 Martii : « Negative ». LIII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob non adimpletam conditionem appositam. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo. Vinculi Defensor: I. M. Pinna. Advocati: P. A. D'Avack, pro actore; C. Corsanego, pro conventa. Dubium: « An sententia Rotalis diei 28 Martii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 22 Martii : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». LIV. Bononien. spensationis super - N u l l i t a t i s Matrimonii ex capite vis et metus et rato. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, F. Brennan. 22 - ACTA, vol. XX, n. 7. — 30-5-1953. Di- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 338 Vinculi Defensor deputatus: I. Sima. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Ojetti. Dubia : I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenus negative: II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 22 Martii : « Negative ad utrumque ». LV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. Advocatus: F. Cartoni. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 25 Martii: « Negative ». LVI. N o v a e A u r e l i a e - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocatus: A. De Luca. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 25 Martii : « Affirmative ». LVII. F l o r e n t i n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis^' I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 25 Martii: «Negative». * LVIII. S a n c t i A n t o n i i - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocatus: I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 25 Martii: «Negative». LIX. B u r d i g a l e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob invalidam dispensationem. Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: I. Moretti. Advocatus: D. Lazzarato. Dubium : « An sententia Rotalis diei 14 Ianuarii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 28 Martii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu ». LX. N. N. tionis SUPER N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri, et RATO. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, E. Bonet, I. M. Pinna. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Dispensa- Sacra Romana Rota 339 Advocati: A. Catelani, H. Graziani, H. Napoleoni, pro actrice; R. Szenwic, pro convento. Dubia: I. « An sententia Rotalis diei 13 Iulii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu » ; et quatenus sit confirmanda : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 29 Martii : « Infirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu, vetito viro transitu ad alias nuptias ». Ad II. « Provisum in primo ». LXI. M a s s i l i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: M. D'Alfonso. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 29 Martii : « Negative ». LXII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem totalem et ob exclusum bonum fidei. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, E. Bonet, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: F. Romita. Advocati: F. Della Rocca, H. Graziani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 1 Aprilis : « Affirmative, vetito tamen mulieri transitu ad alias nuptias, nisi coram Ordinario sub iurisiurandi fide promiserit se recta intentione nupturam fore ». LXIII. P a n o r m i t a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Wynen, A. Canestri, Ponens, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: S. M. Vitale. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 5 Aprilis : « Negative ». LXIV. N o t t i n g h a m e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob defectum formae. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bonet, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: I. Casoria. Advocatus: E. Ruffini. Dubium: « An sententia Rotalis diei 20 Ianuarii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 5 Aprilis : « Confirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». LXV. N e a p o l i t a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli, Vinculi Defensor: I. Stella. Advocati: C. et I. Pacelli. Dubium : « An sententia Rotalis diei 20 Iulii 1949 confirmanda vel infirmanda sit, in casu ». Sententia diei 7 Aprilis: « Confirmandam esse, ideoque non constare de matrimonii nullitate, in casu». Acta 340 LXVI. N. N. tionis s u p e r Apostolicae Sedis - Commentarium N u l l i t a t i s Matrimonii Officiale ob impotentiam viri et Dispensa- rato. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: H. Felice. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: L. Valletta. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus negative : I I . « kn consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 8 Aprilis : « Negative ad utrumque ». LXVII. N. N. - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impedimentum ligaminis, ob errorem in persona, ob vim et metum, ob impedimentum disparitatis cultus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus: A. Oairoli. Advocatus: I. Lombardi. Dubium: «An sententia Rotalis diei 9 Augusti 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 9 Aprilis : « Infirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». LXVIII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum; ob simulationem totalem; ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis. Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, I. Pasquazi, I. M. Pinna. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: A. Angelini Rota. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 18 Aprilis: « Negative ». LXIX. P e d e m o n t a n a s e u Ä s t e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum; ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 19 Aprilis: « Negative ». LXX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, I. M. Pinna. Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 23 Aprilis : « Afiirmative, vetito mulieri transitu ad alias nuptias, nisi Ordinarius loci omnino persuasum habeat conventam renuntiasse pravae exclusioni boni prolis, postquam eadem conventa coram Ordinario loci vel eius Delegato sub fide iuris iurandi declaraverit se novas nuptias cum recta intentione inire velle ». LXXI. M e s s a n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis : Gr. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: H. Felice. Sacra Romana Rota 341 Advocatus: P. Ciprotti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 23 Aprilis: «Affirmative». LXXII. N. N. spensationis super N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam mulieris et Di- rato. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Felici, Ponens, B. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: F. Bersani. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione matrimonii rati et non consummati, in casu ». Sententia diei 23 Aprilis: «Negative ad utrumque». LXXIII. A n t i o c h i e n . M e l c h i t a r u m . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusionem boni prolis, boni sacramenti et boni fidei. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. Advocatus: R. Romano. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 24 Aprilis: «Affirmative». LXXIV. N. N. sationis super N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et Dispen- rato. Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: S. Canals. Advocati: E. Ruffini, C. Bernardini. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 25 Aprilis : « Negative ad utrumque ». LXXV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob conditionem appositam non adimpletam. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensor: I. M. Pinna. Advocatus: A. Merlo. Dubium: « An sententia Rotalis diei 9 Ianuarii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 25 Aprilis : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu ». LXXVI. M o n t i s R e g a l i s i n P e d e m o n t e - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob defectum consensus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Doheny, P. Mattioli, Ponens. Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: A. D'Alessandri. Dubium: « An sententia Rotalis diei 8 Maii 1948 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 26 Aprilis : « Confirmandam esse, ideoque non constare de matrimonii nullitate, in casu ». Acta 342 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LXXVII. A l b i n g a n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Botalis: I. Teodori, Ponens,m. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: L. Valletta. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 28 Aprilis : « Affirmative ». f LXXVIII. U t i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi. Advocatus: I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 29 Aprilis : « Negative ». LXXIX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum; ob conditio* nem appositam. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, I. M. Pinna, Ponens. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocati: R. Fiamingo, R. Costa Alhesi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 29 Aprilis : « Negative ». LXXX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis^ A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Doheny, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: B. Mathis. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 30 Aprilis: « Affirmative ». LXXXI. N. N. sationis super N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et Dispen- rato. Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco. Advocatus: I. Lenti. Dubia : I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 2 Maii: Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative ». LXXXII. L i s b o n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli. Advocati: I. B. Ferrata, H. Napoleoni. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 3 Maii : « Negative ». LXXXIII. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: I. A. Ferrari. Sacra Romana Rota 343 Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 9 Maii : «Negative». LXXXIV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob defectum formae; ob simulationem totalem. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: V. Bartoccetti. Advocatus: B. Pellegrini. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 10 Maii: « Affirmative ». LXXXV. H e l i o p o l i t a n a M a r o n i t a r u m - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob defectum dispensationis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard. Promotor iustitiae: I. Pendola. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocati: P. Ciprotti, pro actrice; C. Bernardini, pro conventa. Dubia: I. « An et quaenam appellationes admittendae sint, in casu ». II. « An sententia Rotalis diei 25 Maii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 10 Maii : Ad I. « Admittendas esse omnes appellationes promotas, in casu». Ad II. «Affirmative, ad primam partem; negative, ad alteram partem, id est sententiam diei 25 Maii 1950 esse confirmandam, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». LXXXVI. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Ottaviani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 13 Maii : « Affirmative ». LXXXVII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Doheny, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. Advocatus: C. Bernardini. Dubium: « An sententia Rotalis diei 14 Aprilis 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 16 Maii : « Infirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». LXXXVIII. V i n d o b o n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i o& simulationem consensus et exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Ottaviani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 16 Maii : « Negative ». LXXXIX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Acta 344 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini. Advocatus: M. D'Alfonso. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 16 Maii: «Negative». XO. N. N. - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impotentiam viri. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Ottaviani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 17 Maii : « Negative ». XCI. N. N. tionis s u p e r N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et Dispensa- RATO. Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, I. M. Pinna. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocatus: F. Cartoni. Dubia : I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 17 Maii: «Negative ad utrumque». XCII. H a r l e m e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob mulieris amentiam. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus : A. Cairoli. Advocatus: R. ottaviani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 20 Maii: « Negative ». XCIII. F l o r e n t i n a -- N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocati: R. Romano, A. Catelani. Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 21 Maii : « Affirmative ». XCIV. N. N. - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impotentiam viri. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. Advocati: M. A. Pacelli, H. Figliuoli, I. Torre. Dubium : « An sententia Rotalis diei 15 Iulii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 24 Maii : « Infirmanda!» esse, id est constare de matrimonii nullitate, in casu, vetito viro transitu ad alias nuptias ». XCV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Szenwic. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 24 Maii : « Affirmative, vetito mulieri transitu ad novas Sacra Romana Rota 345 nuptias, nisi prius coram loci Ordinario promiserit sub iurisiurandi fide se recte coniugalibus officiis vacaturam ». XCVI. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 27 Maii: « Negative ». XOVII. M a t r i t e n . - S e p a r a t i o n i s . Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Promotor iustitiae: I. Pendola. Advocati: I. Torre, pro actrice; O. Bernardini, pro convento. Dubium: « An sententia Rotalis diei 28 Decembris 1949 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 28 Maii : « Infirmandam esse, ideo concedendam non esse separationem mulieri, ob culpam viri, in casu ». XCVIII. M a s s a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: E. Albertario. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 7 Iunii : « Negative ». XCIX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum; ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bonet, Ponens. Vinculi Defensor Deputatus : I. Sirna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 9 Iunii : « Affirmative ». C. R e g i n a t e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus: G. M. Brisebois. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Ottaviani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 10 Iunii : « Negative ». CI. M a t h e l i c e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocatus: H. Graziani. Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 13 Iunii: Negative». CIL R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi Ponens, F. Brennan, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Acta 3á6 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Advocatus: R. Romano. Dubium: « An sententia Rotalis diei 29 Iulii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 13 Iunii : « Confirmandam esse, seu non constare de nullitate matrimonii, in casu ». CUI. Z i n c e u v e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Ébtalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensoris Substitutus: O. Bejan. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 13 Iunii : « Affirmative ». CIV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impotentiam utriusque coniugis; ob simulationem totalem; ob exclusum bonum fidei; et D i s p e n s a t i o n i s s u per rato. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi. Advocatus: A. Capalti. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus negative : IL « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 14 Iunii: « Negative ad utrumque». CV. U r b i n a t e n . s e u F i r m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem consensus; ob vim et metum. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco. Advocatus: A. Merlo, I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 16 Iunii: « Affirmative ». CVL R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus: B. Pellegrini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 18 Iunii : « Affirmative ». CVII. P h i l a d e l p h i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus: H. Graziani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 23 Iunii: «Affirmative». CVIII. T o l o s a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem consensus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Doheny, P. Mattioli, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: G. M. Brisebois. Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: H. Napoleoni, G. Franco. Sacra Romana Bota 347 Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 23 Iunii « Affirmative ». CIX. Versalien. spensationis -super - Nullitatis Matrimonii ob impotentiam viri et Di- rato. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensoris Substitutus: O. Bejan. Advocati: I. B. Ferrata, H. Napoleoni. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 24 Iunii: Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative ». CX. C a h i r e n . M a r o n i t a r u m - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum; ob affinitatem. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 25 Iunii : « Negative ». CXI. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob conditionem appositam non adimpletam. Turnus Rotalis : I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo. Advocatus: F. Cartoni. Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 28 Iunii : « Negative ». CXII. S y r a c u s a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensor deputatus : A. Cairoli. Advocatus: B. Romano. Dubium: « An sententia Rotalis diei 21 Decembris 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 28 Iunii: « Confirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». CXIII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensoris Substitutus: O. Bejan. Advocati: C. Pacelli, I. B. Ferrata. Dubium: « An sententia Rotalis diei 4 Ianuarii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 28 Iunii : « Infirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». CXIV. V i g l e v a n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob conditionem appositam non adimpletam. Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi, B. Filipiak, E. Bonet. Acta 348 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Vinculi Defensor: I. Stella. Advocati: P. A. D'Avack, I. Torre. Dubium: « An sententia Rotalis diei 28 Iunii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 30 Iunii : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». OXV. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusionem boni prolis et boni sacramenti. Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 30 Iunii: «Negative». OXVI. N. N. spensationis super Nullitatis Matrimonii ob impotentiam mulieris et Di- rato. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, F. Brennan, Ponens, I. Pasquazi. Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella. Advocatus: R. Romano. Dubia: I. «An constet de nullitate matrimonii, in casu»; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 1 Iulii: Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative ». CXVII. I a n u e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, I. M. Pinna, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocati: C. et I. Pacelli. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 2 Iulii: « Negative ». CXVIII. A g r i g e n t i n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, I. M. Pinna. Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi. Advocatus: C. Bernardini. Dubium : « An sententia Rotalis diei 3 Aprilis 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». ~ Sententia diei 2 Iulii : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». CXIX. Nov a r c é n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: R. Ottaviani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 4 Iulii : « Negative ». CXX. L a u s a n n e n . G e n e v e n . F r i b u r g e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti et bonum fidei. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Sacra Romana Rota 349 Vinculi Defensor deputatus: G. M. Brisebois. Advocatus: H. Serafini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 8 Iulii: «Negative». CXXI. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Doheny, Ponens, E. Bonet. Vinculi Defensoris Substitutus : O. Bejan. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 8 Iulii : « Negative ». CXXII. B a r e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob amentiam mulieris. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor: I. M. Pinna; A. Del Corpo, Substitutus. Advocati: I. Torre, pro actore; A. Mittiga et A. D'Alessandri, pro conventa. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 11 Iulii : « Affirmative, vetito mulieri transitu ad alias nuptias, inconsulta Sancta Sede ». CXXIII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: E. Alhertario. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 11 Iulii « Affirmative ». CXXIV. V e r s a l i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Vinculi Defensor deputatus: M. Strojny. Advocatus: A. Ferrari. Dubium: « An sententia Rotalis diei 7 Novembris 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 17 Iulii : « Confirmandam esse, et ideo constare de nullitate matrimonii, in casu ». CXXV. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum; ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocatus : A. Ferrari. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 17 Iulii : « Negative ». CXXVT. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Acta 350 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sententia diei 17 Iulii : « Affirmative, vetito mulieri transitu ad novas nuptias, nisi prius coram loci Ordinario promiserit sub iurisiurandi fide se recte coniugalibus officiis vacaturam ». CXXVII. N. sationis SUPER N. - Nullitatis Matrimonii ob impotentiam viri et Dispen- RATO. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini. Dubia: I. «An sententia Rotalis diei 23 Maii 1949 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu » ; et quatenus negative ad primam partem : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 17 Iulii : « Confirmandam esse, seu constare de matrimonii nullitate, in casu ». Ad II. « Provisum in responsione ad primum dubium ». CXXVIII. N a n c e i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem consensus; ob exclusum bonum fidei. Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Graziani. Dubium :« An constet de nullitate matrimonii, in casu». Sententia diei 18 Iulii: «Negative». *> CXXIX. S o u t h w a r c e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocclii. Dubium : « An sententia Rotalis diei 30 Ianuarii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 19 Iulii: « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». CXXX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusionem boni prolis, boni fidei et boni sacramenti. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocatus : A. Angelini Rota. Sententia diei 25 Iulii: « Afiirmative ». CXXXI. I a n u e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Graziani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 25 Iulii « Affirmative ». CXXXII. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo. Sacra Romana Rota 351 Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. Advocatus: I. Galassi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 26 Iulii: « Negative ». CXXXIII. D e t r o i t e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocati: R. Romano, pro actrice; P. Ciprotti, pro convento. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 26 Iulii : « Negative ». CXXXIV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob conditionem appositam non adimpletam. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bonet, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: F. Cartoni. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 26 Iulii : « Negative ». CXXXV. M o n t i s A l b a n i - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: S. Canals. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 26 Iulii: « Negative ». CXXXVI. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini. Advocatus: H. Graziani. Dubium: « An sententia Rotalis diei 16 Ianuarii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 26 Iulii: «Confirmandam esse, ideoque non constare de matrimonii nullitate, in casu ». CXXXYII. A n d r i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus et ob simulationem et D i s p e n s a t i o n i s s u p e r r a t o . Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus: P. Capobjanco. Advocati: V. TroccM, pro actore; R. Baccari, pro conventa ex mandato gratuiti patrocinii. Dubia : I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 30 Iulii : Ad I. « Affirmative ». Ad II. « Provisum in primo ». CXXXVIII. N. N. sationis SUPER N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri et RATO. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Dispen- 352 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli. Advocati: I. B. Nicola, I. Torre. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 31 Iulii : « Negative ad utrumque ». CXXXIX. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem matrimonii, ob exclusionem boni fidei et boni sacramenti. Turnus Rotalis: P. Mattioli, E. Bonet, I. M. Pinna, Ponens. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 2 Augusti : « Affirmative ». CXL. N a n c e i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem matrimonii; ob exclusionem boni fidei et boni sacramenti. Turnus Rotalis: D. .Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi. Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu». Sententia diei 5 Augusti: « Negative ». CXLI. L a u s a n n e n . G e n e v e n , e t F r i b u r g e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob defectum consensus. + Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus F. Bersani. Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 7 Octobris : « Affirmative, vetito mulieri, si forte convaluerit, transitu ad alias nuptias, inconsulta S. Sede ». CXLII. C l e v e l a n d e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, A. Wynen, P. Mattioli, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: R. Ottaviani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 13 Octobris : « Affirmative ». CXLIII. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi. Vinculi Defensor deputatus: G. M. Brisebois. Advocatus: F. Cartoni. Dubium : « An sententia Rotalis diei 15 Novembris 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu » Sententia diei 14 Octobris : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». CXLIV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem eonsensus; ob vim et metum. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Sacra Romana Rota 353 Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus: V. Trocen!. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 15 Octobris: « Negative ». CXLV. N e o E b o r a c e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob impedimentum ligaminis. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. D'Alfonso. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 16 Octobris : « Negative ». CXLVI. B o s t o n i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusionem boni fidei, boni sacramenti et boni prolis. Turnus Rotalis : D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: G. M. Brisebois. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 17 Octobris: « Negative». CXLVII. D e r t h o n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini. Advocatus : F. Bersani. Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 18 Octobris : « Affirmative ». CXLVIII. B e r y t e n . M a r o n i t a r u m - S e p a r a t i o n i s e t A l i m e n t o r u m . Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Promotor iustitiae: I. Pendola. Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini, pro actrice; H. Graziani, pro convento. Dubia: I. « An locus sit separationi, in casu » II. « An et quaenam bona restituenda sint sive mulieri sive viro » : III. « An et quaenam alimentaris pensio solvenda sit actrici ». Sententia diei 21 Octobris : Ad I. « Ius esse mulieri separationi ad indefinitum tempus ». Ad II. « Non constare de obligatione viri restituendi tercentas libellas turcicas áureas, tercentas libellas syriacas et septem titulos ab actrice expetitos. Cetera autem ab eadem vindicata restituenda esse in eo statu in quo nunc inveniuntur, sicuti etiam 550 libellas syriacas». Ad III. « Pensionem alimentarem esse actrici solvendam ea mensura et ab eo tempore quo in exsecutione sententiae Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali, cui committitur, determinaverit suo iudicio iuxta praescripta iuris civilis vel statuti personalis, si huic a iure civili res reservetur ». 7 CXLIX. M e x i c a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi. Advocatus: C. Bernardini. 23 - ACTA, vol. XX, n. 7. — 30-5-1953. 354 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale " Advocatus : A. Angelini Rota. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 8 Novembris: «Negative». CLXII. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 12 Novembris: « Negative ». CLXIII. A l e x a n d r i n a A r m e n o r u m - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard. Ponens. Vinculi Defensoris Substitutus: A. Del Corpo. Advocatus: L. lacobelli. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 15 Novembris: « Affirmative ». CLXIV. P a r i s i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocatus: F. Cartoni. Dubium: « An Constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 17 Novembris: « Negative ». CLXV. I a n u e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum fidei. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi. Advocati: R. Ottaviani, ex mandato gratuiti patrocinii, pro actore; F. Bersani, pro conventa. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 17 Novembris: «Negative». CLXVI. N a n n e t e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Vinculi Defensoris Substitutus : O. Bejan. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: B. Pellegrini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 19 Novembris: «Negative». CLXVII. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum fidei. Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni. Dubium: « An sententia Rotalis diei 12 Februarii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 25 Novembris : « Confirmandam esse, et ideo non constare de matrimonii nullitate, in casu ». Sacra Romana Rota 357 CLXVIII. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim. et metum; ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini. Dubium: «An sententia Rotalis diei 9 Iunii 1952 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 26 Novembris : « Confirmandam esse, seu constare de matrimonii nullitate, in casu ». CLXIX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, E. Bonet. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano. Dubium: « An sententia Rotalis diei 28 Ianuarii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 27 Novembris : « Infirmandam esse, id est constare de matrimonii nullitate, in casu ». CLXX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob ignorantiam naturae matrimonii. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. Advocati : C. Corsanego, C. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 29 Novembris: «Negative». CLXXI. S a n c t i A n t o n i i - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob simulationem consensus. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi. Advocatus: C. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 29 Novembris: « Affirmative ». CLXXII. N. N. spensationis N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam mulieris et Di- S U P E R RATO. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, Gr. Doheny, P. Mattioli, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi. Advocatus: C. Bernardini. Dubia : I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit iSanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato ». Sententia diei 3 Decembris : « Negative ad utrumque ». B u r d i g a l e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre. Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu». Sententia diei 5 Decembris: « Negative ». ÇLXXIII. Acta 358 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale OLXXIV. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Botalis: I. Teodori, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensor deputatus: M. Camera. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 6 Decembris: «Negative». CLXXV. F l o r e n t i n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu », Sententia diei 9 Decembris : « Negative ». CLXXVI. N. N. - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum fidei; ob impotentiam viri; et D i s p e n s a t i o n i s s u p e r r a t o . Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Lombardi. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 9 Decembris : Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative, vetito viro transitu ad aliud matrimonium, inconsulta S. Sede ». CLXXVII. V e n e t i a r u m s e u T r i d e n t i n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob errorem personae; ob conditionem appositam non adimpletum. Turnus Rotulis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi. Vinculi Defensor deputatus: F. Romita. Advocatus: I. Torre. Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 9 Decembris : « Affirmative ». CLXXVIII. A l e x a n d r i n a S t a t i e l l o r u m - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Franco. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 12 Decembris : « Afiirmative, vetito viro transitu ad aliud matrimonium, inconsulto hoc Apostolico Tribunali ». CLXXIX. Privernen..- Nullitatis Matrimonii Dispensationis s u p e r ex capite vis et metus, et rato. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, I. M. Pinna. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocati: F. Cartoni, ex munduto gratuiti patrocinii, pro actore; H. Napoleoni, pro conventa. Dubia: I. «An nova causa propositio concedenda sit, in casu » ; et quatenus affirmative : II. « An sententia Rotalis diei 10 Iulii 1948 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu » ; et quatenus confirmanda sit : III. « An consilium Sacra Romana Rota 359 praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 13 Decembris : Ad 1. « Affirmative». Ad II. « Infirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». Ad III. « Provisum in responsione ad secundum dubium ». CLXXX. R o m a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bonet, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus: I. Ojetti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 17 Decembris : « Affirmative, vetito mulieri transitu ad alias nuptias, inconsulto hoc Sacro Tribunali ». OLXXXI. M a t r i t e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, I. Pasquazi, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. Advocatus: I. Torre. Dubium : « An sententia Rotalis diei 10 Novembris 1948 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 18 Decembris : « Confirmandam esse, et ideo non constare de nullitate matrimonii, in casu ». CLXXXII. N. N. - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob vim et metum; ob impotentiam viri, et D i s p e n s a t i o n i s s u p e r r a t o . Turnus Rotalis: A. Canestri, I. Teodori, P. Mattioli, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: B. Matbis. Advocatus : H. Graziani. Dubia: I. « An constet de matrimonii nullitate, in casu »; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 20 Decembris: « Negative ad utrumque ». CLXXXIII. T a u r i n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis : A. Wynen, G. Heard, Ponens, I. M. Pinna. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus: C. Bernardini. Dubium : « An sententia Rotalis diei 21 Ianuarii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 20 Decembris : « Infirmandam esse, seu constare de nullitate matrimonii, in casu ». CLXXXIV. F l o r e n t i n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi. Dubium: « An sententia Rotalis diei 13 Iulii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 20 Decembris : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu ». 360 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale OLXXXV. B o s t o n i e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi. Vinculi Defensor deputatus : P. Tocanel. Advocatus: R. Ottaviani. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 22 Decembris : Ad I. « Affirmative ». Ad II. « Provisum in primo ». OLXXXVI. F o d i a n a - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocatus: R. Romano. Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 22 Decembris: « Affirmative ». OLXXXVII. M e d i o l a n e n . - N u l l i t a t i s M a t r i m o n i i ob defectum formae. Turnus Rotalis: A. Fideciccbi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: M. Mantovani. Dubium: «An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 23 Decembris: « Negative ». CLXXXVIII. N. N.*spensationis s u p e r N u l l i t a t i s Matrimonii ob impotentiam viri, et Di- RATO. Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini. Advocatus: C. Bernardini. Dubia : I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 23 Decembris : « Ad I. « Affirmative, vetito viro transitu ad aliud matrimonium inconsulta Apostolica Sede ». Ad. II. « Provisum in primo ». II Causae quae eodem anno 1952 transactae fuerunt, vel quae absque definitiva sententia, ex peculiaribus circumstantiis, finem habuerunt ; quibus adduntur decreta quoad recursus contra libellorum reiectionem. I. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni fidei et boni prolis, ob vim et metum, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi. Cum per annum et ultra, post litem contestatam, nullus alius actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Ianuarii, instantiam declarat peremptam et acta causae in archivo reponi iubet. II. C i l i c i a e A r m e n o r u m - Separationis, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, Sacra Romana Rota 361 decreto diei 8 Ianuarii, instantiam peremptam declarat ac iubet acta causae in archivo reponi. ' III. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, oö vim et metum, coram R. P. D. Dino Staffa. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 10 Ianuarii, instantiam desertam declarat et acta in archivo reponi iubet. IV. P a r i s i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob viri amentiam, coram R. P. D. Dino Staffa. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 11 Ianuarii, instantiam declarat desertam et acta in archivo reponi iubet. V. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Dino Staffa. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 13 Ianuarii, instantiam declarat desertam et acta in tabulario reponi iubet. VI. P i c t a v i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob simulatum consensum, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum actrix, attento obitu viri, renuntiaverit recursui ad obtinendam ulteriorem causae propositionem post duplicem conformem sententiam, R. P. D. Ponens, decreto diei 24 Ianuarii, renuntiationem admittit et acta causae in archivo reponi iubet. VII. B o n o n i e n . - Nullitatis Matrimonii, Incidentis, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 24 Ianuarii, recursum adversus decretum Tribunalis Bononiensis desertum declarat et acta in archivo reponi iubet. VIII. T a u r i n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Dino Staffa. Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 25 Ianuarii, instantiam declarat peremptam et acta in tabulario reponi iubet. IX. M a r i a n o p o l i t a n a - Crediti, coram R. P. D. Dino Staffa. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 25 Ianuarii, causam desertam declarat et acta in tabulario reponi iubet. X. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum fidei et ob vim et metum, coram R. P. D. Francisco Brennan. Visa attestatione decessus partis actricis, ab Officiali status civilis H. S. Tribunali transmissa, R. P. D. Ponens, decreto diei 31 Ianuarii, causam declarat finitam et acta in archivo reponi iubet. 362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale XI. P o r t l a n d e n , i n O r e g o n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram E. P. D. Ioanne Teodori. Cum actor diem supremum obierit, cumque sive mulier conventa sive heredes nullum interesse habeant in causa prosequenda, R. P. D. Ponens, decreto diei 31 Ianuarii, causam finitam declarat et acta in archivo reponi iubet. XII. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob non adimpletum conditionem appositam, coram R. P. D. Dino Staffa. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 4 Februarii, causam desertam declarat et acta in tabulario reponi iubet. XIII. A n t i o c h e n . M a r o n i t a r u m - Iurispatronatus, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto 5 Februarii, instantiam peremptam declarat et acta causae in archivo reponi iubet. XIV. T a u r i n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 5 Februarii, instantiam peremptam declarat et acta causae in archivo reponi iubet. XV. Vic. A p o s t . d e ^ O s l o - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Petro Mattioli. Visis litteris Excmi Dñi Vicarii Apostolici, R. P. D. Ponens, decreto diei 12 Februarii, causam finitam declarat et acta in archivo reponi iubet. XVI. P a r i s i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti, coram R. P. D. Guillelmo Heard. Cum actor vita functus sit et heres definitivam interruptionem instantiae petierit, consentiente parte conventa, R. P. D. Ponens, decreto diei 16 Februarii, causam finitam declarat et acta in archivo reponi iubet. XVII. W a y n e C a s t r e n . - Nullitatis Matrimonii, ob non adimpletum conditionem appositam, eorum R. P. D. Petro Mattioli. Ad normam litterarum Supremae S. Congregationis S. Officii, R. P. D. Ponens, decreto diei 20 Februarii, acta omnia causae eidem S. S. Congregationi transmitti iubet. XVIII. P a r i s i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti, coram R. P. D. Dino Staffa. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 29 Februarii, causam declarat desertam et acta in archivo reponi iubet. XIX. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Pericle Felici. Cum a plus quam anno nullus actus processualis positus fuerit, R. P. Sacra Romana Rota 363 D. Ponens, decreto diei 1 Martii, causam declarat desertam et acta in archivo reponi iubet. XX. C y p r e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum et ob elandestinitatem, coram R. P. D. Guillelmo Doheny. Cum intra tempus a iure statutum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 6 Martii, instantiam declarat peremptam et acta in archivo reponi iubet. XXI. A n c o n i t a n a - Iurium seu Crediti, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi. Attenta partium compositione, R. P. D. Ponens, decreto diei 8 Martii, acta causae in archivo reponi iubet. XXII. B e r y t e n . M a r o n i t a r u m - Separationis, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 11 Martii, instantiam peremptam declarat et acta causae in archivo reponi iubet. XXIII. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum per annum et ultra post appellationem nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 21 Martii, appellationem ipsam desertam declarat et acta causae in archivo reponi iubet. XXIV. M a s s e n , s e u F l o r e n t i n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum per annum et ultra post interpositam appellationem, nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 22 Martii, appellationem ipsam desertam declarat et acta in archivo reponi iubet. XXV. N e a p o l i t a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum et ob simulatum consensum, coram R. P. D. Petro Mattioli. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 26 Martii, instantiam peremptam declarat et acta in archivo reponi iubet. XXVI. T a r v i s i n a s e u V e n e t i a r u m - Nullitatis Matrimonii, ob conditionem appositam non adimpletam et ob vim et metum, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi. Cum per duos annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 5 Aprilis, instantiam declarat peremptam et acta causae in archivo reponi iubet. XXVII. B o n o n i e n . - Nullitatis Matrimonii, Incidentis, coram R. P. D. Francisco Brennan. Cum causa apud Tribunal S. R. Rotae finita fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 7 Aprilis, acta in archivo reponi iubet. XXVIII. S. A n d r e a e e t E d i m b u r g e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Guillelmo Heard. 364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 16 Iulii, appellationem declarat desertam et acta in archivo reponi iubet. XXIX. N o v a r i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano. Cum nullus actus processualis intra tempus a iure statutum positus fuerit, Excmus Decanus Ponens, decreto diei 25 Septembris, instantiam peremptam declarat et acta causae in archivo reponi iubet. XXX. S t r i g o n i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum omne ius ad coniugalem actum, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano. Cum intra tempus a iure statutum nullus actus processualis positus fue rit, Excmus Decanus Ponens, decreto diei 25 Septembris, acta causae in archivo reponi iubet. XXXI. S e c o v i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano. Cum intra tempus a iure statutum nullus actus processualis positus fuerit, Excmus Decanus Ponens, decreto diei 25 Septembris, instantiam declarat peremptam et acta causae in archivo reponi iubet. XXXII. N e a p o l i t a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano. Cum a pluribus annis nullus actus processualis positus fuerit, Excmus Decanus Ponens, decreto diei 25 Septembris, appellationem desertam declarat et acta causae in archivo reponi iubet. XXXIII. C a t a n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano. Cum per annum et ultra, nullus actus processualis positus fuerit, Excmus Decanus Ponens, decreto diei 25 Septembris, Commissionem Pontificiam exstinctam declarat et acta causae in archivo reponi iubet. XXXIV. R h e m e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano. Cum a pluribus annis nullus actus processualis positus fuerit, Excmus Decanus Ponens, decreto diei 25 Septembris, appellationem declarat desertam et acta causae in archivo reponi iubet. XXXV. V i l n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano. Cum nullus actus processualis, intra tempus a iure statutum, positus fuerit, Excñius Decanus Ponens, decreto diei 25 Septembris, acta causae in tabulario reponi iubet. XXXVI. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis et ob vim et metum, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi. Cum intra tempus a iure statutum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 3 Octobris, causam declarat desertam et acta in archivo reponi iubet. Sacra Romana Rota 365 XXXVII. N a n c e i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum et ob exclusum bonum sacramenti, coram R. P. D. Iosepho Pasquazi. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 3 Octobris, causam declarat desertam et acta in archivo reponi iubet. XXXVIII. P a n o r m i t a n o - Nullitatis Matrimonii, ob conditionem appositam et ob simulatum consensum, coram Excmo P. D. Andrea Jullien, Decano. Cum nullus actus processualis, intra tempus a iure statutum positus fuerit, Excmus Decanus Ponens, decreto diei 3 Octobris, acta causae in tabulario reponi iubet. XXXIX. I n d i a n a p o l i t a n a ^ Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Augusto Fidecicchi. Cum vir conventus supremum obierit diem, R. P. D. Ponens, decreto diei 8 Octobris, acta causae in archivo reponi iubet. XL. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum sacramenti, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum pars actrix renuntiaverit instantiae et conventus ex sua parte huic renuntiationi se non opposuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 10 Octobris, renuntiationem actricis admittit et acta in archivo reponi iubet. XLI. T a u r i n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Cum intra tempus a iure statutum nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 20 Octobris, appellationem declarat desertam et acta causae in archivo reponi iubet. XLII. B o s t o n i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni fidei et boni sacramenti, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Transacto tempore quod ius statuit, nulloque actu processuali posito, R. P. D. Ponens, decreto diei 20 Octobris, appellationem declarat desertam et acta causae in archivo reponi iubet. XLIII. L i m b u r g e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni fidei et boni sacramenti, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Transacto tempore a iure statuto, nulloque actu processuali posito, R. P. D. Ponens, decreto diei 20 Octobris, appellationem desertam declarat et acta causae in archivo reponi iubet. XLIV. G u a d a l a j a r e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Nullo intra tempus a iure statutum actu processuali posito, R. P. D. Ponens, decreto, diei 20 Octobris, appellationem desertam declarat et acta in archivo reponi iubet. XLV. C l e v e l a n d e n . - Nullitatis Matrimonii, ob defectum consensus et ob conditionem appositam, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Nullo intra tempus a iure statutum actu processuali posito, R. P. D. Po- 366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nens, decreto diei 20 Octobris, appellationem desertam declarat et acta in archivo reponi iubet. XL VI. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Ioanne Teodori. Tempore transacto a iure statuto quin ullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 20 Octobris, appellationem desertam declarat et acta causae in archivo reponi iubet. XLVII. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni sacramenti et boni fidei, et ob simulationem totalem, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum pars conventa supremum obierit diem, cumque actrix actioni renuntiaverit, R. P. D. Ponens, decreto diei 21 Octobris, actricis renuntiationem acceptat, causam finitam declarat et acta in archivo reponi iubet. XLVIII. A q u i s g r a n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob impotentiam mulieris, coram R. P. D. Guillelmo Heard. Cum per annum et amplius nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 23 Octobris, causam declarat desertam et acta in archivo reponi iubet. XLIX. A t N T i o c H E N . M a r o n i t a r u m - Iurium et Alimentorum, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum per plures annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 30 Octobris, appellationem declarat desertam et acta causae in archivo reponi iubet. L. B e r y t e n . M a r o n i t a r u m - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum per biennium nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 31 Octobris, appellationem declarat desertam et acta causae sae in archivo reponi iubet. LI. V e r o n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum per biennium nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 31 Octobris, appellationem declarat desertam et acta causae in archivo reponi iubet. LII. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob impedimentum criminis, coram R. P. D. Pericle Felici. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 5 Novembris, causam declarat desertam et acta in archivo reponi iubet. LIII. M e c h l i n i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Pericle Felici. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 5 Novembris, causam declarat desertam et acta in archivo reponi iubet. Sacra Romana Rota 367 MV. M u t i n e n . - N ulli latis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cnm per biennium nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 13 Novembris, appellationem declarat desertam et acta causae in archivo reponi iubet. LV. V e r s a l i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum actor, ignoti domicilii, per plures annos nullum posuerit actum processualem, R. P. D. Ponens, decreto diei 13 Novembris, appellationem declarat desertam et acta causae in archivo reponi iubet. L V I . A g r i g e n t i n a - Nullitatis Matrimonii, ob ignorantiam naturae matrimonii; ob vim et metum, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum per annum nullus actus processualis positus fuerit, cumque partes reconciliationem inter se instituerint, R. P. D. Ponens, decreto diei 13 Novembris, causam declarat finitam et acta in archivo reponi iubet. L V I I . R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum pars actrix per annum et ultra nullum actum processualem posuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 13 Novembris, eius appellationem declarat desertam et acta causae in archivo reponi iubet. L V I I I . B a r c i n o n e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum fidei coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum actor per plures annos nullum actum processualem posuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 17 Novembris, eius appellationem declarat desertam et acta causae in archivo reponi iubet. LIX. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis, coram R. P. D. Pino Staffa. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 21 Novembris, causam declarat desertam et acta in archivo reponi iubet. LX. L u n g r e n . - Nullitatis Matrimonii, Reiectionis libelli, coram R. P. D. Dino Staffa. Quum S. Congregatio pro Ecclesia Orientali causam commiserit Tribunali Vicariatus Urbis, R. P. D. Ponens, decreto diei 21 Novembris, acta in archivo reponi iubet. LXI. V a r s a v i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum per multos annos, post appellationem interpositam, nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 24 Novembris, appellationem declarat desertam et acta causae in archivo reponi iubet. LX1I. L o d z e n . - Nullitatis Matrimonii, ob conditionem appositam, coram R. P. D. Arcturo Wynen. 368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cum per multos annos actrix nullum posuerit actum processualem, R. P. D. Ponens, decreto diei 24 Novembris, eius appellationem declarat desertam et acta causae in archivo reponi iubet. L X I I I . C o l o c e n , s e u B a c s i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Arcturo Wynen. Cum per multos annos nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 24 Novembris, Commissionem Pontificiam, qua S. R. Rota ut Tribunal novae instantiae constituta est, declarat exstinctam et acta causae in archivo reponi iubet. L X I V . C a l a r i t a n a - Nullitatis Matrimonii, ob vim et metum, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum nullus actus processualis positus fuerit intra tempus a iure statutum, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Decembris, appellationem declarat desertam et acta causae in archivo reponi iubet. LXV. C u r i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob defectum consensus, coram R. P. D. Alberto Canestri. Cum nullus actus processualis positus fuerit intra tempus a iure statutum, R. P. D. Ponens, decreto diei 9 Decembris, appellationem declarat desertam et^icta causae in archivo reponi iubet. LXVI. R o m a n a - Nullitatis Matrimonii, ob exclusum bonum prolis, coram R. P. D. Pericle Felici. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 10 Decembris, causam declarat desertam et acta in archivo reponi iubet. L X V I I . A l g e r i e n . - Nullitatis Matrimonii, ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis, coram R. P. D. Henrico Caiazzo. Cum per annum et ultra nullus actus processualis positus fuerit, R. P. D. Ponens, decreto diei 17 Decembris, appellationem declarat desertam et acta causae in archivo reponi iubet. An. et vol. XXXXV 30 Iunii 1953 (Ser. U, v. XX) - N. 8 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII LITTERAE ENCYCLICAE AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS P A C E M ET C O M M U N I O N E M C U M APOSTOLICA SEDE HABENTES : OCTAVO E X E U N T E SAECULO A P I I S S I M O S. BERNARDI OBITU. PIUS PP. XII VENERABILES FRATRES S A L U T E M ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Doctor Melliflims « ultimus inter Patres, sed primis certe non impar » talibus praestitit ingenii animique dotibus, quae caelestibus fuere a Deo ditatae muneribus, ut in variis ac nimio saepius turbolentis suae aetatis vicibus, sanctitate, sapientia prudentissimoque rerum gerendarum consilio dominari prorsus videretur. Quamobrem non modo a Summis Pontificibus et a Catholicae Ecclesiae scriptoribus, sed non raro ab haereticis etiam magnis honestatur laudibus. Itaque Decessor Noster fel. rec. Alexander III, cum eum laetantibus omnibus in album Sanctorum Caelitum rettulit, haec venerabundus scripsit : «... Reduximus ad memoriam nostram eiusdem beati viri sanctam ac venerabilem vitam: qualiter ipse singulari gratiae praerogativa suffultus, non solum in se ipso sanctitate ac religione praefulserit, sed etiam in universa Ecclesia Dei, fidei 1 1 MABILLON, Bernardi Opera, Praef, generalis, n. 2 3 ; MIGNE, PL, C L X X X I I , 2 6 . 24 - ACTA, vol. X X , n. 8. — 30-6-1953. 370 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et doctrinae lumine radiarit. Fructum vero, quem in domo Domini et verbo operatus est et exemplo, nullus fere terminus sanctae christianitatis ignorat; cum usque ad exteras quoque et barbaras nationes sanctae religionis instituta transmiserit... et infinitam multitudinem peccatorum... ad spiritualis vitae rectitudinem revocarit». «Ipse enim fuit — ut C. Bäronius scribit — vere apostolicus vir, imo verus Apostolus missus a Deo, potens opere et sermone, illustrans ubique et in omnibus suum apostolatum sequentibus signis, ut plane nihil minus habuerit a magnis Apostolis... dicendus... totius Ecclesiae Catholicae ornamentum simul ac fulcimentum». Ad haec summae laudis praeconia, quibus alia paene innumera addi possunt, mentem referimus Nostram, dum octavum occidit saeculum ex quo Sacri Ordinis Cistercensis restitutor et amplificatur ex hac mortali vita, quam tanto doctrinae lumine sanetitaéisque fulgore illustraverat, ad superas pio transitu evolavit. Ac libet admodum excelsa eius promerita ita mente repetere scribendoqüe proponere, ut non modo eius instituti sectatores, sed ii etiam omnes, quos quidquid verum est, quidquid pulchrum, quidquid sanctum summopere delectat, inde habeant ut ad praeclara eius sequenda virtutis exempla se excitatas sentiant. 2 3 Eius doctrina ex Sacrarum Litterarum Sanctorumque Patrum paginis, quas alta mente meditando nocturna versabat manu, versabat diurna, fere tota hausta fuit; non autem ex subtilibus dialecticorum ac philosophorum ratiocinationibus, quas non semel posthabere videtur. Animadvertendum tamen est non eum humanam philosophiam respuere, quae veri nominis philosophia sit, quae nempe ad Deum conducat, ad recte vivendum ad christianamque sapientiam; sed eam potius, quae inani vaniloquentia fallacibusque cavillationum praesti4 2 Litt. Apost. Contigit olim, XV cal. febr. an. 1 1 7 4 Anagniae d. Annal., t. XII, a. 1 1 5 3 , p. 3 8 5 , D - E ; Romae, ex Typographia Vaticana, MDCVII. « Cfr. Serm. in festo SS. Apost. Petri et Pauli, n. 3; MIGNE, PL, CLXXX11I, 4 0 7 ; et Serm. III in festo Pentec, n. 5; MIGNE, PL, CLXXXIII, 3 3 2 - B . 3 Acta PU Pp. XII 371 giis sibi sumat ad divina praefidenti ausu scandere, omniaque Dei arcana perscrutari ; ita quidem ut — quod saepius eo etiam tempore eveniebat .— fidei integritatem violet et in haeresim misere prolabatur. « Vides... — ipse scribit — quomodo [S. Paulus Apostolus ] fructum et utilitatem scientiae in modo sciendi constituit ? Quid ergo dicit modus sciendi ? quid ? nisi ut scias quo ordine, quo studio, quo fine, quaeque nosse oporteat? Quo ordine; ut id prius, quod maturius ad salutem: quo studio; ut id ardentius, quod vehementius ad amorem: quo fine; ut non ad inanem gloriam, aut curiositatem, aut aliquid simile, sed tantum ad aedificationem tuam vel proximi. Sunt namque qui scire volunt eo fine tantum ut sciant; et turpis curiositas est. Et sunt qui scire volunt, ut sciantur ipsi; et turpis vanitas est... Et sunt item qui scire volunt ut scientiam suam vendant, verbi causa, pro pecunia, pro honoribus; et turpis quaestus est. Sed sunt quoque qui scire volunt, ut aedificent; et caritas est. Et item qui scire volunt, ut aedificentur; et prudentia est». Doctrinam autem, vel potius sapientiam, quam ipse sequitur vehementerque adamat, aptissime hisce'verbis describit: (( Est quippe spiritus sapientiae et intellectus, qui instar apis ceram portantis et mel, habet omnino et unde accendat lumen scientiae, et unde infundat saporem gratiae. Neuter ergo se osculum percepisse putet, sive qui veritatem intelligit, nec diligit; sive qui diligit, nec intellegit ». «Quid faceret eruditio absque dilectione? Inflaret. Quid absque eruditione dilectio? Erraret». « Est enim tantum lucere, vanum; tantum ardere parum ; ardere et lucere perfectum ». Unde autem vera germanaque doctrina oriatur, et quomodo cum caritate coniungatur oporteat, hisce verbis explanat: « Sapientia est Deus, et vult se amari non solum dulciter, sed et sapienter... Alioquin 6 6 7 8 9 ß Cfr. I Cor., VIII, 2. In cantica, serm. XXXVI, 3; MIGNE, PL, CLXXXIII, 9 6 8 - 0 , D. ' Ibid., serm. VIII, 6; MIGNE, PL, OLXXXIII, 8 1 3 - A , B. « Ibid., serm. LXIX, 2; MIGNE, PL, OLXXXIII, 1 1 1 3 - A . In Nat. 8. Ioan. Bapt., serm. 3; MIGNE, PL, CLXXXIII, 3 9 9 - B . 6 9 372 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale facillime zelo tuo spiritus illudet erroris, si scientiam negligas; nec habet callidus hostis machinamentum efficacius ad tollendam de corde dilectionem, quam si efficere possit, ut in ea incaute, et non cum ratione ambuletur». Quibus ex verbis luculenter patet Bernardum id unum pervestigando contemplandoque quaesivisse, ut quos undique collegisset veritatis radios, eos amore potius, quam humanarum opinationum subtilitate permotus et actus, ad Summum converteret Verum; lucem ab eo mentibus impetrans, animis caritatis ignem, rectasque moderandis moribus normas. Haec est profecto vera sapientia, quae humana omnia transcendit, et quae omnia ad suum fontem, hoc est ad Deum reducit, ut ad eum convertat homines. Doctor nempe Mellifluus non ingenii sui acie confisus, per incertos maleque tutos ratiocinantis mentis anfractus lento molimine procedit, non laboriosis illis callidisque syììogismis innititur, quibus sui temporis dialectici non pauci saepenumero abutebantur, sed veluti aquila, quae oculis solem intueri conatur, volatu rapidissimo ad veritatis verticem contendit. Caritas enim, qua ipse agebatur, repagula nescit, ac veluti alas mentibus addit. Ei videlicet doctrina non meta ultima est, sed iter potius, quod ducit ad Deum; non frigida res est, in qua inaniter remoretur animus, quasi secum colludens fluctuantibus fulgoribus captus, sed amore movetur, impellitur, regitur. Quamobrem hac sapientia suffultus Bernardus, meditando, contemplando amandoque ad summum ascendit mysticae disciplinae apicem, et cum Deo ipso coniungitur, interdum paene infinita beatitate hac etiam in mortali vita perfruens. Eius autem scribendi genus vivax, floridum, profluens ac sententiarum luminibus distinctum, tali suavitate dulcedineque perfunditur, ut legentium mentem alliciat, delectet, ad superna revocet; ut pietatem excitet, alat, conformet; Ut animum denique ad persequenda bona compellat, quae non caduca, non fluxa sint, sed vera, sed certa, sed perpetuo mansura. Hac de 10 10 In Cantica, serm. X I X , 7; MIGNE, PL, OLXXXIII, 866-D. Acta Pii Pp. XII 373 causa eius scripta magno semper in honore fuere ; atque ex iisdem paginas non paucas, caelestia redolentes, flagran temque spirantes pietatem, Ecclesia ipsa in sacram liturgiam induxit. Videntur enim quasi Divini Spiritus afflatu alitae, ac tali lucis splendore coruscantes, qui numquam per saeculorum decursum restingui queat, cum ex scriptoris animo oriatur veritatem caritatemque sitientis, Ceterosque enutrire ad suique imaginem conformare exoptantis. Placet, Venerabiles Fratres, de hac mystica disciplina nonnullas pulcherrimas sententias ex eius libris in communem utilitatem referre : « Docuimus omnem animam, licet oneratam peccatis, vitiis irretitami, captam illecebris, exsilio captivam, corpore carceratam... licet, inquam, sic damnatam et sic desperatam; docuimus tamen hanc in sese posse advertere, non modo unde respirare in spem veniae, in spem misericordiae queat; sed etiam unde audeat aspirare ad nuptias Verbi, cum Deo unire foedus societatis non trepidet, suave amoris iugum cum Eege ducere angelorum non vereatur. Quid enim non tute audeat apud eum, cuius se insignem cernit imaginem, illustrem similitudinem novit ? » « Talis conformitas maritat animam Verbo, cum cui videlicet similis est per naturam, similem nihilominus ipsi se exhibet per voluntatem, diligens sicut dilecta est. Ergo si perfecte diligit, nupsit. Quid hac conformitate iucundius? quid optabilius caritate, qua fit, ut humano magisterio non contenta, per temet, o anima, fiducialiter accedas ad Verbum, Verbo constanter inhaereas, Verbum familiariter perconteris, consultesque de omni re, quantum intellectu capax, tantum audax desiderio? Vere spiritualis sanctiqUe connubii contractus est iste. Parum dixi, contractus : complexus est. Complexus plane, ubi idem velle, et nolle idem, unum facit spiritum de duobus. Nec verendum ne disparitas 11 12 13 11 Cfr. Brev. Rom. in festo SS. Nom. Iesu; die III infra octavam Concept, immac. B. M. V. ; in octava Assumpt. B. M. V. ; in festo septem Dolor. B. M. V.; in festo sacrat. Rosarii B. M. V. ; in festo S. Iosephi Sp. B. M. V. ; in festo S. Gabrielis Aren. 12 13 Cfr. FÉNELON, Panégyrique de St. Bernard. In Cantica, serm. LXXXIII, 1; MIGNB, PL, CLXXXIII, 1181-C, D. 374 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale personarum claudicare in aliquo faciat convenientiam voluntatum, quia amor reverentiam nescit. Ab amando quippe amor, non ab honorando denominatur... Amor sibi abundat, amor ubi venerit, ceteros in se omnes traduci t et captivât affectus. Propterea qui amat, amat, et aliud novit nihil)). Postquam vero animadvertit Deum magis potiusque velle ab hominibus amari, quam timeri et honorari, haec acute sagaciterque adiungit : « Is [amor] per se sufficit, is per se placet et propter se. Ipse meritum, ipse praemium est sibi. Amor praeter se non requirit causam, non fructum. Fructus eius, usus eius. Amo quia amo; amo ut amem. Magna res amor, si tamen ad suum recurrat principium, si suae origini reditus, si refusus suo fonti, semper ex eo sumat unde iugiter fluat. Solus est amor ex omnibus animae motibus, sensibus, atque affectibus in quo*potest creatura, etsi non ex aequo, respondere Auctori, vel de simili mutuam reddere vicem ». Divinum hunc amorem, quo cum Deo iungi possumus arctissime, cum ipse saepenumero contemplando precandoque expertus fuerit, eius ex animo haec erumpunt incitata verba : a Felix [anima], quae meruit praeveniri in tantae benedictione dulcedinis! Felix, cui tantum felicitatis complexum experiri donatum est ! Quod non est aliud, quam amor sanctus et castus, suavis et dulcis; amor tantae serenitatis, quantae et sinceritatis; amor mutuus, intimus, validusque, qui non in carne una, sed uno plane in spiritu duos iungat, duos faciat iam non duos, sed unum, Paulo dicente : " Qui adhaeret Deo, unus spiritus est" ». Haec excelsa Claravallensis Doctoris de re mystica doctrina, quae humana omnia desideria exsüperat atque explere potest, videtur interdum hac nostra aetate vel neglegi ac posthaberi, vel in oblivionem venisse multorum; qui quidem, cotidianis curis negotiisque distenti, nihil aliud quaerunt atque exoptant, nisi 14 15 16 17 1 4 Ibid., 3 ; M I G N E , Ibid., 4- M I G N E , Cfr. I Cor., VI, " In Cantica, serm. 15 18 PL, CLXXXIII, 1182-C, D. PL, CLXXXIII, 1183-B. 17. LXXXIII, 6; M I G N E , PL, CLXXXIII, 1184-C. Acta PU Pp. XII 375 quod utile aç frugiferum mortali huic vitae sit; ac fere numquam oculos mentemque ad Caelum erigunt; fere numquam ad superna aspirant, non peritura bona. Atqui, etsi non omnes possunt divinae illius contemplationis verticem attingere, de qua Bernardus elatis sententiis elatisque verbis loquitur, etsi non omnes queunt tam intime se cum Deo coniungere, ut arcano quodam modo caelestis connubii vinculis cum Summo Bono se copulatos sentiant; omnes tamen possunt ac debent ex terrenis hisce rebus ad caelestia identidem relevare animum, ac Supremum omnium Largitorem munerum actuosissima voluntate adamare. Quapropter, dum hodie plurimorum in animis caritas erga Deum vel pedetemptim defervescit, vel non raro etiam est omnino restincta, haec Melliflui Doctoris scripta intenta mente meditanda esse putamus; ex eorum enim sententiis, quae ceteroquin ex Evangelio profluunt, cum in privatam uniuscuiusque vitam, tum in publicam etiam hominum consortionem nova sUpernaque vis permanare potest, quae civium mores regat christianisque praeceptis conformet; atque adeo tot tantisque malis, quibus turbatur ac connectatur societas, opportuna remedia praebere possit. Cum enim homines Auctorem suum, ex quo omnia, quaecumque habent, oriuntur, ut oportet non diligunt, tum neque ipsi inter se amant; quin immo — Ut saepius evenit — odio simultateque ab se invicem disiunguntur, ac sibi mutuo acriterque adversantur. Deus autem Pater est amantissimus omnium nostrum; nosque fratres in Christo sumus, quos ipse sacro suo profuso sanguine redemit. Quotiescumque igitur Deum amantem non redamamus, eiusque divinam paternitatem reverentes non agnoscimus, fraterni quoque amoris vincula misere dilacerantur ; atque — ut interdum proh dolor videre est — discordiae, contentiones, inimicitiaeque infeliciter erumpunt; quae quidem eo etiam procedere possunt, ut ipsa humanae communitatis fundamenta subruant atque subvertant. Oportet igitur hanc divinam caritatem, qua Claravallensis 376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Doctor tam vehementer exarsit, omnium animis restituere, si volumus ut christiani ubique refloreant mores, ut catholica religio frugifere suum munus explere possit, utque sedatis dissidiis compositisque iustitia aequitateque rebus omnibus, serena pax fatigato et anxio humano generi affulgeat. Hac caritate, qua cum Deo semper impensissimeque iungamtir necesse est, ii potissimum ferveant, qui Melliflui Doctoris institutum amplexi sunt, itemque omnes e cleri ordine, quibus peculiare officium est ad divinum refovendum amorem cohortari atque excitare ceteros. Quo quidem divino amore — ut diximus — nostris hisce temporibus, si unquam alias, tantopere indigent cives, indiget domesticus convictus, universa indiget hominum societas. Eo enim flagrante, atque impellente animos ad Deum, supremam mortalium metam, ceterae vigescunt virtutes; dum contra, eo remisso, vel restincto, tranquillitas, pax, gaudium ceteraque omnia veri nominis bona sensim remittunt, vel omnino restinguuntur, utpote quae ab eo profluant, qui « caritas est ». De hac divina caritate nemo fortasse tam praeclare, tam alte, tam vehementer, quam Bernardus, locutus est. « Causa diligendi Deum — ita ipse — Deus est; modus, sine modo diligere». «Ubi autem amor est, labor non est, sed sapor». Quod quidem se iam expertum esse fatetur, cum scribit: « O amor sanctus et castus! o dulcis et suavis affectio!... eo suavior et dulcior, quo totum divinum est quod sentitur. Sic affici, deificari est». Atque alibi: ((Bonum mihi, Domine, in tribulatione magis amplecti te, in camino habere te mecum, quam esse sine te vel in Caelo». Cum autem ad summam perfectamque caritatem pervenit, qua cum ipso Deo intimo connubio copulatur, tum tali laetitia, tali pace fruitur, quali nulla alia maior esse potest : « O verae quietis locus... in quo 18 19 20 21 22 38 I IOAN., IV, 8. " De diligendo Deo, c. I ; M I G N E , PL, C L X X X I I , 9 7 4 - A . In Cantica, serm. L X X X V , 8 ; M I G N E , PL, C L X X X I I I , 1 1 9 1 - D . De diligendo Deo, c. X , 2 8 ; M I G N E , PL, C L X X X I I , 9 9 1 - A . In Ps. CLXXXX, serm. X V I I , 4; M I G N E , PL, C L X X X I I I , 2 5 2 - C . 20 21 22 Acta Pii Pp. XII 377 Deus non quasi turbatus ira, nec velut disten tus cura prospicitur; sed probatur voluntas eius in eo bona, et beneplacens, et perfecta. Visio ista non ferret, sed mulcet; inquietam curiositatem non excitat, sed sedat; nec fatigat sensus, sed tranquillat. Hic vere quiescitur. Tranquillus Deus tranquillat omnia; et quietum aspicere, quiescere est». Verumtamen haec perfecta quies non mors animi est, sed vita vera. « Magis... istiusmodi vitalis vigilque sopor sensum interiorem illuminat et, morte propulsata, vitam tribuit sempiternam. Revera enim dormitio est, quae tamen sensum non sopiat, sed ab ducat. Est et mors — quod non dubius dixerim — quoniam Apostolus quosdam in carne adhuc viventes commendando, sic loquitur: "Mortui estis, et vita vestra abscondita est cum Christo in Deo" ». Haec perfecta quies animi, qua amanti Deo redamantes fruimur, et qua nos nostraque omnia ad eum convertimus ac dirigimus, non ad socordiam, non ad ignaviam, non ad inertiam nos reducit, sed ad impigram, sollertem, actuosamque navitatem; qua quidem et nostram salutem, et ceterorum etiam, divina aspirante gratia, procurare contendamus. Excelsa enim eiusmodi contemplatio ac meditatio, quae divino amore agitur atque impellitur, « regit affectus, dirigit actus, corrigit excessus, componit mores, vitam honestat et ordinat, postremo divinarum pariter et humanarum rerum scientiam confert. Haec est, quae confusa disterminat, hiantia cogit, sparsa colligit, secreta rimatur, vera vestigat, veri similia examinat, ficta et fucata explorât. Haec est, quae agenda praeordinat, acta recogitat, ut nihil in mente resideat aut incorrectum, aut correctione egens. Haec est, quae in prosperis adversa praesentia, in adversis quasi non sentit; quorum alterum fortitudinis, alterum prudentiae est ». Ac revera, quamvis in altissima suavissimaque eiusmodi 23 24 25 26 23 24 25 2e In Cantica, serm. Coloss., I I I , 3. In Cantica, serm. De Consid. I , e. X X I I I , 16- LII, 7; 3; MIGNE, MIGNE, MIGNE, PL, PL, CLXXXII, CLXXXIII, 893-A, CLXXXIII, 1031-A. PL, B. 737-A, B. 378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale meditatione contemplationeque defixum se esse percupiat, quae divino spiritu alatur, Claravallensis tamen Doctor cellae suae, quae ((continuata dulcescit» non concluditur parietibus, sed ubicumque Dei Ecclesiaeque agitur causa, consilio, voce et opera promptissimus adest. Asseverabat enim non « cuiquam sibi, sed omnibus esse vivendum». Ac praeterea haec de se de suisque scribebat: «*Sic et fratribus nostris, inter quos vivimus, ipso iure fraternitatis et societatis humanae consilii sumus et auxilii debitores ». Cum vero religionem sanctissimam in discrimen adductam, vel vexationibus turbatam maerenti animo videbat, nullis parcebat laboribus, nullis itineribus, nullisque curis ut eam strenue defenderet ac pro facultate iuvaret. « Nulla, ... quae Dei esse constiterit — ita ipse — a me duco aliena». Atque ad Ludovicum Francorum Regem haec animose scribit : « Nos, Ecclesiae filii, matris iniurias, contemptum et conculcationem omnino dissimulare non possumus... Profecto stabimus et pugnabimus usque ad mortem, si ita oportuerit, pro matre nostra, armis quibus licet; non scutis et gladiis, sed precibus fletibusque ad Deum». Ad Petrum vero Abbatem Cluniacensem : « Et glorior in tribulationibus, si quas dignus habitus sum pro Ecclesia pati. Haec plane gloria mea et exaltans caput meum, Ecclesiae triumphus. Nam si socii fuimus laboris, erimus et consolationis. Collaborandum fuit et compatiendum matri... ». Cum autem mysticum Iesu Christi corpus tam infesto turbaretur schismate, ut boni etiam hinc inde aestuarent animo, ipse in componendis dissidiis et in redintegranda feliciter animorum unitate totus fuit. Cum Principes, terreni dominii ambitu, formidolosis disiungerentur discordiis, ex quibus magna proficisci possent in populos detrimenta, ipse sequester pacis 27 28 29 30 31 32 87 28 29 30 31 32 De imit. Ch., I, 20, 5. In Cantica, serm. XLI, 6; M I G N E , PL, CLXXXIII, 987-B. De Adventu D., serm. I I I , 5; M I G N E , PL, CLXXXIII, 45-D. Epist. 20 (ad Card. Haimericum) ; M I G N E , PL, CLXXXII, 123-B. Epist. 221, 3 - M I G N E . PL, CLXXXII, 386-D, 387-A. Epist, 1; M I G N E , PL, CLXXXII, 304-C. 305-A. m, Acta PU Pp. XII 379 mutuaeque exstitit concordiae conciliatur. Cum denique sacra Palaestinae loca, quae Divinus Redemptor suo sacravit sanguine, summo in discrimine essent, atque externis copiis infense premerentur, ex Pontificis Summi mandato àd novam suscipiendam expeditionem Cruce signatorum elata voce elatioreque caritate christianos Principes ac populos excitavit; quod quidem, si felicem non obtinuit exitum, procul dubio non ei culpae tribuendum est. Et cum potissimum catholicae fidei ac morum integritas, a maioribus quasi sacra hereditate tradita, Abaelardi praesertim, Arnaldi a Brixia ac Gilberti Porretani opera, detrimentosum in periculum adduceretur, tum et scriptis editis sapientissimis, et laboriosis factis itineribus, omnia, quaecumque divina suffultus gratia potuit, conatus est, ut errores profligarentur ac damnarentur, utque errantes, pro facultate, ad rectam viam ad frugemque bonam re vocarentur. Hac autem in re, cum probe nosceret non tam doctorum sapientiam valere, quam Romani praesertim Pontificis auctoritatem, hanc eandem auctoritatem interponendam curavit, quam in dirimendis eiusmodi quaestionibus et summam agnoscebat et omnino falli nesciam. Siquidem Decessori Nostro beatae memoriae Eugenio III, qui olim disciplinae suae alumnus fuerat, haec scribit, quae suam erga eum caritatem reverentiamque impensissimam sapiunt, cum ea animi libertate coniunctam, quae Sanctos addecet : « Amor dominum nescit, agnoscit filium et in infulis... Monebo te proinde non ut magister, sed ut mater; plane ut amans». Ac deinde vehementibus hisce verbis eum appellat: « Quis es? Sacerdos magnus, Summus Pontifex. Tu princeps Episcoporum, tu heres Apostolorum... potestate Petrus, unctione Christus. Tu es cui claves traditae, cui oves creditae sunt. Sunt quidem et alii Caeli ianitores, et gregum pastores; sed tu tanto gloriosius, quanto et differentius utrumque prae ceteris nomen her edit asti. Habent illi sibi assignatos greges, singuli singulos : tibi universi crediti, uni unus. 33 33 De Consid., Prolog.; MIGWB, PL, CLXXXII, 727-A, 728-A, B. Acta 380 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 34 Nec modo ovium, sed et pastorum tu unus omnium pastor ». Et rursus : « Orbe exeundum ei, qui forte volet explorare quae non ad tuam pertinent curam ». Inerráns autem Romani Pontificis magisterium, cum de rebus rationibusque fidei ac morum agitur, plane luculenterque agnoscit. Etenim Abaelardi errores animadvertens, qui « cum de Trinitate loquitur, sapit Arium; cum de gratia, sapit Pelagium; cum de persona Christi, sapit Nestorium » ; « q u i . . . ponit in Trinitate gradus, in maiestate modos, numeros in aeternitate » ; et in quo « omnia usurpât sibi humanum ingenium, fidei nil reservans » ; non modo subtiles, contortulas ac fallaces eius praestigias captionesqüe discutit, diluit, ac refellit, sed etiam ad Decessorem Nostrum imm. mem. Innocentium II de causa huius generis gravissima haec scribit: «Oportet ad vestrum referri apostolatum pericula quaeque... ea praesertim, quae de fide contingunt. Dignum namque arbitror ibi potissimum resarciri damna fidei, ubi non possit fides sentire defectum. Haec quippe huius praerogativa Sedis... Tempus est ut vestrum agnoscatis, Pater amantissime, principatum... In eo plane Petri impletis vicem, cuius tenetis et Sedem, si vestra admonitione corda in fide fluctuantia confirmatis, si vestra auctoritate contentis fidei corruptores ». 35 36 37 38 39 Unde autem hic humilis monachus, qui paene nullis humanis opibus pollebat, vim haurire potuerit, qua difficultates etsi arduas vincerei, quaestiones implicatissimas resolveret, et impeditissimas causas dirimeret, tum solummodo intellegi potest, .cum excelsa illa consideratur, qua fulgebat, vitae sanctimonia, cum impenso veritatis studio coniuncta. Flagrantissima praesertim caritate aestuabat, ut diximus, erga Deum, erga 3 4 3 5 36 37 38 39 Ibid., II, c. 8; M I G N E , PL, CLXXXII, 751-0, D. Ibid., III, c. 1; M I G N E , PL, CLXXXII, 757-B. Epist. 192; M I G N E , PL, CLXXXII, 358-D, 359-A. De error. Abaelardi, I, 2; M I G N E , PL, CLXXXII, 1056-A. Epist. 188; M I G N E , PL, CLXXXII, 353-A, B. De error, Abaelardi, Praef.; M I G N E , PL, CLXXXII. 1053, 1054-D. Acta PU Pp. XII 381 proximos, quae quidem, ut nostis, Venerabiles Fratres, totius Evangelii praecipuum ac quasi compendiarium praeceptum est; ita quidem ut non modo cum caelesti Patre mystico ac perenni vinculo copularetur, sed etiam nihil magis optaret, quam homines lucrari Christo, sanctissima Ecclesiae iura tueri, ac catholicae fidei integritatem strenuo pectore defendere. In tanta autem, qua florebat, apud Summos Pontifices, apud Principes et apud populos gratia aestimationeque, non efferebatur animo, non fluxam inanemque hominum captabat gloriam, sed ea semper renidebat christiana humilitate, quae « virtutes alias accipit... servat acceptas... servatas consummat » ; ita « ut absque ista... nec esse virtutes videantur ». Quamobrem (( non sollicitavit animam eius honor oblatus, nec motus est pes eius ut inclinaret se ad gloriam; nec magis eum delectabat tiara et annulus, quam rastrum et sarculus ». Ac dum tot tantosque in Dei gloriam christianique nominis profectum exantlabat labores, se esse profitebatur « servorum Dei inutilem servum », « vilem vermiculum », «arborem sterilem » , « peccatorem, cinerem ... » . Quam quidem christianam humilitatem ceterasque virtutes adsidua alebat caelestium rerum contemplatio; aiebant incensae ad Deum admotae preces, quibus et sibi suisque inceptis atque operibus supernam conciliabat gratiam. Peculiarissimo modo in Iesum Christum, Divinum Redemptorem, tam vehementi ferebatur amore, ut eo permotus atque excitatus pulcherrimas elatasque exararet paginas, quae omnibus adhuc admirationi sunt, omniumque legentium pietatem refovent. ((Quid aeque mentem cogitantis impinguat... virtutes roborat, vegetat mores bonos atque honestos, castas fovet af40 41 42 43 45 40 41 42 43 44 45 46 44 46 De moribus et off. Episc, seu Epist. Iß, 5, IT ; M I G N E , PL, CLXXXII, 821-A. Ibid. Vita Prima, II, 25; M I G N E , PL, CLXXXV, 283-B. Epist. 87; M I G N E , PL, CLXXXII, 143 B. Epist. 215; M I G N E , PL, CLXXXII, 379-B. Vita Prima, V. 12; M I G N E , PL, CLXXXV, 358-D. In Cantica, serm. LXXI, 5 ; M I G N E , PL, CLXXXIII, 1123-D. 382 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale fectiones ? Aridus est omnis animae cibus, si non oleo isto infunditur; insipidus est, si non hoc sale conditur. Si scribas, non sapit mihi, nisi legero ibi Iesum. Si disputes aut conféras, non sapit mihi, nisi sonuerit ibi Iesus. Iesus mel in ore, in aure melos, in corde iubilus. Sed est et medicina. Tristatur aliquis vestrum? Veniat in cor Iesus, et inde saliat in os; et ecce ad exortum nominis lumen, nubilum omne diffugit, redit serenimi. Labitur quis in crimen? currit insuper ad laqueum mortis desperando? Nonne si invocet nomen vitae, confestim respirabit ad vitam ?... Cui, in periculis palpitanti et trepidanti, invocatum virtutis nomen non statim fiduciam praestitit, depulit metum?... Nihil ita irae impetum cohibet, superbiae tumorem sedat, sanat livoris vulnus... ». Cui quidem in Iesum Christum incensae caritati tenerrima ac suavissima iungebatur pietas erga excelsam eius Genetricem, quam utpote amantissimam matrem redamabat et colebat impense. Potentissimo eius patrocinio ita confidebat, ut haec scribere non dubitaret: « Nihil nos Deus habere voluit, quod per Mariae manus non transiret ». Itemque : « Sic est voluntas eius, qui totum nos habere voluit per Mariam ». Ac placet heic, Venerabiles Pratres, illam meditationi omnium proponere paginam, qua fortasse de Deiparae Virginis laudibus nulla pulchrior habetur, nulla vehementior, nulla ad excitandum in eam amorem nostrum aptior, neque utilior ad refovendam pietatem et ad eius persequenda virtutum exempla: «...Maris stella dicitur, et Matri Virgini valde,convenienter aptatur. Ipsa namque aptissime sideri comparatur; quia sicut sine sui corruptione sidus suum emittit radium, sic absque sui laesione Virgo parturit Filium. Nec sideri radius suam minuit claritatem, nec Virgini Filius suam integritatem. Ipsa est igitur nobilis illa stella ex Iacob orta, cuius radius universum orbem, illuminat, cuius splendor et praefulget in supernis, et inferos penetrat... Ipsa, inquam, est praeclara et eximia stella, 47 48 49 47 4 * 44 In Cantica, serm. XV, 6; M I G N E , PL, CLXXXIII, 846-D, 847-A, B. In vigil. Nat. Domini, serm. I I I , 10; M I G N E , PL, CLXXXIII, 100-A. Serm. in Nat. Mariae, 7; M I G N E , PL, CLXXXIII, 441-B. Acta PU Pp. XII 383 super hoc mare magnum et spatiosum necessario sublevata, micans meritis, illustrans exemplis. Ö quisquis te intelligis in huius saeculi profluvio magis inter procellas et tempestates fluctuare, quam per terram ambulare; ne avertas oculos a fulgore huius sideris, si non vis obrui procellis. Si insurgant venti tentationum, si incurras scopulos tribulationum; respice stellam, voca Mariam. Si iactaris superbiae undis, si ambitionis, si detractionis, si aemulationis : respice stellam, voca Mariam. Si iracundia, aut avaritia, aut carnis illecebra navicülam concusserit mentis: respice ad Mariam. Si criminis humanitate turbatus, conscientiae foeditate confusus, iudicii horrore perterritus, baratro incipias absorberi tristitiae, desperationis abysso: cogita Mariam. In periculis, in angustiis, in rebus dubiis, Mariam cogita, Mariam invoca. Non recedat ab ore, non recedat a corde; et ut impetres eius orationis suffragium, non deseras conversationis exemplum. Ipsam sequens, non devias; ipsam rogans, non desperas; ipsam cogitans, non erras. Ipsa tenente non corruis ; ipsa protegente non metuis ; ipsa duce non fatigaris; ipsa propitia pervenis... ». Putamus autem nullo meliore modo Nos posse Encyclicis hisce Litteris finem facere, quam sì Melliflui Doctoris verbis invitemus omnes ad pietatem impensiore cotidie studio excitandam erga almam Dei Genetricem, itemque ad excelsas^eius virtutes pro peculiari cuiusque suae vitae condicione actuosissime mutandas. Si saeculo vertente duodecimo gravia incumbebant pericula in Ecclesiam in humanamque societatem, haud minora certo discrimina impendent in aetatem hanc nostram. Catholica fides, ex qua suprema oriuntur hominibus solacia, haud raro languescit in animis, ac vel etiam in nonnullis regionibus nationibusque publice impugnatur acerrime. Christiana autem religione vel neglecta, vel hostiliter eversa, cernere proh dolor est privatos publicosque mores a recta deerrare via, atque interdum etiam per errorum anfractus ad vitia misere prolabi. 50 í 0 Horn. II super «Missus est», 17; MIGNE, PL, CLXXXIII, 70-B, C, D, 71-A. 384 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale In caritatis locum, quae perfectionis, concordiae ac pacis vinculum est, odia, simultates, discordiae sufficiuntur. Inquietum aliquid, anxium, ac trepidum incedit animos hominum; pertimescitür nempe ne, si lux Evangelii multorum in mentibus pedetemptim remittat atque elanguescat, vel — quod deterius est — si ab iisdem respuatur prorsus, ipsa civilis ac domesticae consortionis fundamenta labent ; atque ,adeo peiora usque et infeliciora tempora emergant. / Quemadmodum igitur Claravallensis Docto:^ Deipara Virgine Maria opem petiit et obtinuit turbolentae aetati suae, ita nos omnes eadem impensissima pietate supplicationeque a Divina Matre nostra contendamus ut gravibus hisce malis, quae iam ingrüunt, vel timentur, opportuna impetret a Deo remedia; detque, divino auxilio, benigna ac potentissima ut sincera, solida, ac frugifera pax Ecclesiae, populis, gentibus tandem aliquando affulgeat. Hi sunto uberes salutaresque fructus, quos, auspice Bernardo, saeculares piissimi eius obitus celebrationes afferant; hoc supplicando una Nobiscum deprecentur omnes, dum Melliflui Doctoris exempla intuentes meditantesque sanctissimis eius vestigiis studiose alacriterque insistere enitantur. Quorum salutarium fructuum conciliatrix esto Apostolica Benedictio, quam vobis, Venerabiles Fratres, gregibus unicuique vestrum concreditis, atque iis peculiari modo, qui S. Bernardi institutum amplexi sunt, effusa caritate impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die xxiv mensis Maii, in festo Pentecostes, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS PP. XII Acta Pii Pp. XII CONSTITUTIONES 386 APOSTOLICAE I POPAYANENSIS - CALIENSIS (PALMIRANAE) A POPAYANENSI ARCHIDIOECESI ET A CALIENSI DIOECESI QUAEDAM SEPARANTUß OPPIDA, QUAE IN NOVAM REDIGUNTUR DIOECESIM, PAI/MIRANAM APPELLANDAM. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Romanorum partes Pontificum has praecipue esse existimamus, ut nimirum evangelicae lucem veritatis magis magisque omnibus afferendas curent hominibus, quos Christus Iesus « de tenebris vocavit in admirabile lumen suum » ; (I Pt. 2, 9) ; quapropter Nos, qui in Petri Cathedra omnium saluti praesidemus, valde animo laetamur cum, Dei favente gratia, Ecclesias vel condere possumus vel etiam novare, ut rei christianae commodius prospiciatur. Qua de re, admodum Nobis laudandae preces, quas venerabilis Frater Antonius Samoré, Archiepiscopus titulo Ternobenus et in Columbiana Republica Apostolicus Nuntius ac venerabiles Fratres Didacus Maria Gómez Tamayo, Archiepiscopus Popayanensis, et Julius Caicedo, Caliensis Episcopus huic Sanctae Sedi admoverunt ut nova erigeretur dioecesis, post aliquot distractas partes ex archidioecesi Popayanensi atque e dioecesi Caliensi. Consensum eorum omnium supplentes, quorum quoquo modo intersit, de plenitudine apostolicae Nostrae potestatis, quam a summo Deo accepimus, haec quae sequuntur consulto et cogitata decernimus atque statuimus. A Popayanensi archidioecesi haec oppida separamus, quibus vulgo sunt nomina : Florida, Candelaria, Pradera, Palmira, Cerrito, Guacarí et Ginebra; ea autem a Caliensi dioecesi dividimus quae vocant : Buga, San Pedro, Tuluá, Andalucía, Bugalagrande, Sevilla, Caicedonia. Haec sane loca, quae dextra flumen Cauca civilem provinciam « Valle » nuncupatam constituunt, in unum veluti cogentes, novam erigimus dioecesim quam Palmiranam appellandam volumus. Huius novae dioecesis episcopalem sedem in urbe statuimus cui nomen Palmira, quam igitur in civitatis episcopalis gradum, ad iuris communis normam, perducimus. Episcopi vero cathedram 26 - ACTA, vol. XX. n. 8. - 30-6-1953. 386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in templo collocari iubemus Deiparae Virgini dicato a Sacro Rosario, cui propterea tribuimus iura et privilegia, onera et obligationes quae ceterarum cathedralium aedium sunt propria. Haec igitur Palmirana Ecclesia eiusque Praesules iisdem iuribus, privilegiis atque honoribus fruentur, quibus omnes ornantur per terrarum orbem Ecclesiae eorumque Antistites; item iisdem oneribus et obligationibus obstringentur. Hanc praeterea Palmiranam Sedem suffraganeam esse volumus metropolitanae Ecclesiae Popayanensi, cuius Metropolitis Archiepiscopis pro tempore Palmirani Episcopi recto iure subicientur. Quoadusque autem, ob rerum difficultates, Canonicorum Collegium constitui nequeat, facultatem facimus ut, ad Iuris Canonici praescripta, dioecesani consultores eorum loco renuntientur, qui Episcopum adiuvent in moderandis dioecesis negotiis. Episcopalem mensam, quam vocant, constituent sive bona quae e partitione bonorum mensarum Popayanensis et Caliensis, pro rata parte, novae obveniunt dioecesi, sive Curiae pecuniae ac bona, si quae sint, sive a fidelibus oblatae res ; quod vero spectat ad bonorum divisionem, serventur iussa canone 1500 Iuris Canonici descripta. Quod autem attinet ad Vicarii Capitularis seu Administratoris, sede vacante, electionem, ad iuvenum institutionem qui in spem Ecclesiae succrescunt, ad fidelium et clericorum iura et onera aliaque huiusmodi servanda, ea iussa praecipimus quae Iure Canonico describuntur. Quod vero ad clerum nominatim spectat decernimus ut simulac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem deductae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur adscripti, in cuius finibus legitime degunt. Volumus denique ut omnia documenta atque acta, quae ad novam Palmiranam dioecesim respiciunt, a Curiis Popayanensi et Caliensi quam cito mittantur ad eiusdem novae dioecesis Cancellariam. Quae omnia ita decernimus et constituimus ut optimo polleant iure, contrariis quibuslibet non obstantibus. Ut autem ea quae Nostris his Litteris iubemus efficiantur, venerabilem quem diximus Fratrem Antonium Samoré deligimus, vel eum qui eo tempore, quo haec decreta ad rem adducentur, Columbianae praeerit Nuntiaturae ; cui propterea omnes necessarias ad id potestates facimus, quae cuilibet viro subdelegari poterunt, qui tamen in sacro sacerdotio obtinuerit dignitatem. Iubemus praeterea ut idem venerabilis Frater hoc confectum negotium in tabulas referat, quarum fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum transmittet. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in posterum esse, suamque vim et effectum obtinere volumus ac praecepta, quae iisdem describuntur, ab omnibus ad quos spectant fideliter servari decernimus. Acta Pii Pp. XII 387 Quod si quid adversus ea, quae hisce Litteris statuimus, a quolibet, quavis auctoritate, vel sciente vel imprudente, attentatum fuerit, id irritum sane et inane erit, contrariis quibusvis non obstantibus, quibus omnibus per has Litteras obrogamus. Nemo pariter Nostris hisce iussis obsistat ; quod si quis id temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit moturum. Volumus denique ut harum Litterarum exempla vel loci, sive impressa sive manu exarata, eandem plane mereantur fidem, quae hisce ipsis tribueretur ostensis ; dummodo tamen ab aliquo publico tabellione sint subscripta et sigillo viri munita, qui sacerdotali aliqua dignitate fruatur. Datum Romae apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. R. E. Cancellario E. Card. TISSERANT Fr. A. I. Card. PIAZZA Sacri Collegii Decanus S. C. Consistorialis a Secretis Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost, Loco i) Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXV, n. 26. II NEO-PAMPILONENSIS (BUMANGUENSIS) EX TERRITORIO DIOECESIS NEO-PAMPILONENSI S QUAEDAM PARS DISTRAHITUR EX QUA NOVA EFFICITUR DIOECESIS, (( BUMANGUENSI S )) APPELLANDA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum sit latior dioecesis tamquam nimiae magnitudinis ager unius tantum labore excolendus, praestat saepissime eius fines minuere, sive augendae religioni sive intendendi laboris causa. Quandoquidem igitur Neo-Pampilonensis Ecclesia christianae vitae laude florescit, ideo censuimus recte Nos esse facturos, si precibus venerabilis Fratris Antonii Samoré, Archiepiscopi titulo Ternobeni eiusdemque in Columbiana Republica Apostolici Nuntii concedentes, ex eiusdem Neo-Pampilonensis Ecclesiae territorio quaedam partes eximamus exque iisdem novam dioe- 388 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cesim constituamus. De consensu igitur venerabilis Fratris Neo-Pampilonensis Ecclesiae Episcopi ; re intento animo considerata, certaque idcirco intelligentia eorum quae sumus acturi ; eorumque denique quorum interest consensum supplentes, qua potestate a Christo in universam Ecclesiam accepimus, haec statuimus. E dioecesi Neo-Pampilonensi eius territorii partem distrahimus quae in Provinciam protenditur cuius cognomen est in vulgo « Santander del Sur », eamque in novae dioecesis formam redigimus, « Bumanguensis » appellandam Novae Ecclesiae caput et sedes erit in urbe <( Bucaramanga », ex qua dioecesis nomen accipit, paroeciali templo, in honorem S. Nazarethanae Familiae condito, ad cathedralis dignitatem elato. Huius tantae dignitatis causa sive Ecclesia Bumanguensis, sive cathedrale templum, sive Praesules pro tempore iis omnibus honoribus, iuribus, privilegiis, potestatibus augebuntur quibus frui licet ceteris in orbe Episcopis, cathedralibus templis, Ecclesiis •eiusdem gradus et dignitatis. Neque tamen oblivisci volumus eosdem similibus oneribus et obligationibus quibus reliqui teneri. Est praeterea voluntas ut dioecesis Bumanguensis sit Ecclesiae Bogotensi in Columbia suffraganea eiusque Praesul Bogotensi Archiepiscopo obnoxius. Volumus insuper ut religionis et cultus decori promovendo in nova dioecesi Bumanguensi Canonicorum Collegium quam primum constituatur iuxta normas per aliud decretum edendas. Quamdiu tamen ob rerum adiuncta hoc Collegium constitui nequeat, Consultores dioecesanos sinimus eligi, qui Antistitem in muneribus sui officii obeundis adiuvent consiliis et opera. Mensam, quae dicitur, episcopalem sive bona constituent quae ex divisione pro rata parte bonorum Neo-Pampilonensis Ecclesiae dioecesi Bumanguensi obvenient, sive pecunia a Reipublicae Columbianae Moderatoribus danda, sive Curiae emolumenta et fidelium oblationes. Quod ad divisionem bonorum pertinet, servetur praescriptum Canonis 1500 Codicis Iuris Canonici; quod vero ad novae dioecesis regimen et administrationem, Vicarii Capitularis seu Administratoris Apostolici electionem, cum sedes vacaverit, et cetera huiusmodi, servetur omnino quod Iure Canonico prescribitur. Quam primum fieri potest vero, Ordinarius Bumanguensis Seminarium saltem minus exstruendum curabit, ad normas Iuris Canonici et iuxta regulas a S. Congregatione de Seminariis et Studiorum Universitatibus statutas, unde lecti iuvenes Romam mittantur in Pontificium Ephebeum a Summo Pontifice Pio IX conditum educendis ad sacerdotalia munia iuvenibus. Interim vero Episcopus Neo-Pampilonensis pro tempore pueros et iuvenes novae dioecesis Bumanguensis ad statum clericalem instituendos in Seminarium dioecesanum sive minus sive maius recipere perget. Aes vero alienum, Seminario dioecesano Neo-Pampilonensi Acta Pii Pp. XII 38» exstruenda conflatum, ab Ordinariis Neo-Pampilonensi et Bumanguensi pro rata parte solvatur. Erecta vero dioecesi, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur addicti in cuius territorio legitime degunt. Alumni vero, sive sint clerici sive non sint, qui nunc in Seminario Neo-Pampilonensi instituuntur, quique domicilium habent in territorio dioecesis Bumanguensis, eidem dioecesi Bumanguensi inscribantur. Quod vero ad documenta et acta quae novam dioecesim eiusque clericos, fideles et bona temporalia respiciunt, a Curia Neo-Pampilonensi ad Curiam Bumanguensem trasmittantur. Ut autem quae supra statuimus perficiantur, venerabilem Fratrem Antonium Samoré deligimus in Columbiana Republica Apostolicum Nuntium, vel illum qui eo tempore quo haec decreta exsecutioni mandabuntur ei Nuntiaturae praeerit, iisdem potestate facta etiam subdelegandi quae perficiendae rei concedimus iura cuilibet viro in ecclesiastica dignitate constituto. Volumus praeterea ut idem venerabilis Frater onus habeat peractae exsecutionis documenta coniicere eorumque fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum transmittere. Has vero Litteras validas, firmas et efficaces esse et fore suosque plenos et integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectant inviolabiliter servari volumus et decernimus. Quod si super his a quolibet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter aliquid contigerit attentari, id prorsus irritum erit et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus denique ut harum Litterarum exemplis vel locis sive impressis sive manu exaratis eadem prorsus fides tribuatur quae hisce-haberetur ostensis, dummodo tamen ab aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini vero iis quae per has Litteras sunt a Nobis statuta obsistere liceat : quod si quis ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. R. E. Cancellario Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco iii Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXV, n. 80. 390 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE SANCTUS CASSIANUS, MARTYR, TACHYGRAPHORUM ITALICORUM CAELESTIS PATRONUS ELIGITUR. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Actuaría scribendi ars, iam in veterum hominum versata usu, hisce temporibus, ut omnes noverunt, nova ratione est exculta magnisque aucta incrementis. Quin sodalitates constitutae sunt tachygraphorum, quorum est brevioribus et compendiariis notis res exprimere atque verba dictantis vel dicentis excipere citissime. Quos expedire visum est peculiari obtegi praesidio superno ut ex caelestis Patroni virtute similitudinem ducerent et ad christianae vitae obeunda instituta nullo non tempore excitarentur. Cum enim superiore anno Neapoli conventus italicae actuariorum societatis, cui « Gabelsberger Noe » est nomen, ageretur, omnes qui acuerunt, una sententia Sanctum Cassianum, Märtyrern, Patronum sibi statuerunt adoptare. Qui inclitus Christi athleta, in urbe Foro Cornelii magister fuerat, ut ait Prudentius {Perist., IX, 23-24), «verba notis brevibus comprendere cuncta peritus raptimque punctis dicta praepetibus sequi » ; sed, cum nollet a suprema veritate desciscere, a puerorum turba, quos in honestae huius artis exercitationem docuerat adhibere stilos, his ipsis est, multiplici illato vulnere, impie necatus. Preces igitur ad Nos admotae sunt ut tantum virum tachygraphis ex Italia caelestem constitueremus Patronum ; quas, Ordinarii Neapolitani commendatione suffultas, libenti animo censuimus admittendas. Quocirca, audito Venerabili Fratre Nostro Clemente Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Micara, Episcopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefecto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Cassianum, Märtyrern, tachygraphorum italicorum caelestem apud Deum Patronum eligimus, facimus, renuntiamus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis quae coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritum- Acta Fit Pp. XII 391 que ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXIII mensis Decembris, anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis EPISTULAE I AD EMUM P. D. IOANNEM S. R. E. PRESB. CARDINALEM DE JONG, ARCHIEPISCOPUM ULTRAIECTENSEM ATQUE AD EXCMOS PP. DD. HOLLANDIAE EPISCOPOS, EXACTUM SAECULUM CELEBRATURUS EX QUO CATHOLICA HIERARCHIA RESTITUTA FUIT. PIUS P P . XII Dilecte Fili Noster et Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam Benedictionem. Plura afferebant cum perhonorifica vobis, tum Nobis apprime laetabilia litterae, obsequii plenae, per quas Nos edocuistis mense Maio huius anni per plures dies istic sacra habitum iri sollemnia ad recolendum fauste exactum saeculum, ex quo per fel. rec. Decessorem Nostrum Pium IX in Hollandiae Regno Catholica Hierarchia restituta fuit. Id unanima consensione et communibus coeptis vultis peragere; nec dubium est, quin sacrorum Pastorum promptae industriae et sollertiae populi obsecutura sit studiosa voluntas. Aequum sane est Deo de tanto benefacto gratias agere, ex quo nationi vestrae multae gravisque momenti utilitates exortae sunt, quodque non absimile reputandum est illi immortali memoria consecrato eventui, cum Sergius I, Apostolicae Sedis Antistes, Willibrordum sanctissimum virum episcopum suis manibus Romae unxit eundemque, sacro pallio ipsi imposito et nomine Clemente indito, Ultraiectensi Ecclesiae praefecit. Per hos centum emensos annos Hollandiae sacrorum Praesules vosque ipsi, eorum aemulati religionis studium, necnon 392 Acta Apostolicae ßedis - Commentarium Officiale utriusque militiae clerus certatimque qui catholico istic censentur nomine, mirifica contentione, Dei afflante gratia, sine qua nihil, quacum possumus cuncta, connisi estis, ut catholica fides virtutem suam exserat explicetque non tantum mentes caelitus delapsa veritate collustrando, sed privatae quoque ac publicae vitae actus temperando et mores. Nam compertum omnibus est eandem fidem etiam sublime ferre et augere Ínclitas natura ipsa genti vestrae inditas dotes, cui quidem cum audacia in gerendis rebus pulchro firmoque iunguntur foedere constantia, gravitas, humanitas. Vestrum est magna non loqui, sed agere. Ipsum civium consortium inde assecutum est praesidium adiumentumque, quod optimus quisque aequo aestimat. Quid? Animi motus in officio continere, laedere neminem, suum cuique tribuere, mutuam benevolentiam colere, iniuriis facile ignoscere, patriis legibus obtemperare, potestates vereri — quae omnia sanctissima religio praecipit — nonne id ad propellenda a civitate pericula et ad eius decora incrementaque provehenda vis est, qua nulla alia efficientior? Gratulamur igitur vehementer in exemplum istic vigere caritatig incepta, quibus tum intra patriae fines, tum in extimis terris hominum allevantur calamitates, comparantur egenis auxilia. Quod quidem praesertim evenit, cum mare, saeviente procella, multos oppositos sibi óbices istic effregit et, in oppida et arva exundans, haud parvas ruinas et luctus invexit. Tunc apud vos in benefaciendo iis qui praegravi calamitate erant oppressi, perpetuo memoratu dignum exortum est certamen; et eisdem adiumenta afferendi increverunt aliarum quoque nationum aemula studia^ ita ut manifesto eluxerit Hollandicum nomen omnium ad se gratiam convertere. Commendant etiam christianas virtutes, quae familias vestras exornant, multi religiosi sodales, qui nuncupandorum votorum nodo Deo et Ecclesiae totos se dedere cupiunt, permultae sacrae virgines, quibus congrui S. Ambrosii laus : « Beatae virgines, quae tam immortali spiratis gratia, ut horti floribus, ut templa religione, ut altaria sacerdote » (De virginibus, lib. II, 18, PL, XVI, col. 223). Dumque alibi saepius sacrorum administrorum penuria laboratur, vos ipsi sacerdotum cohortibus praediti estis, quin etiam complures Christi praecones in dissitas oras mittitis, ut ethnici evangelicae doctrinae luce illustrentur ac simul humano civilique cultu assuescant. Laeta Nos spes tenet haec omnia, quae satis bene adhuc cedunt, nedum relaxentur, maiora captura esse incrementa, cum in commemorando reparatae istic Catholicae Hierarchiae fausto felicique eventu sapienter vultis caritatem in quovis vitae statu et conditione alere, fa- Acta. Pii Pp. XII - 393 miliae nexus solidare, ut ea magis magisque christiana dignitate et gratia colluceat, catholicarum scholarum necessitatibus strenue consulere, sacrarum expeditionum studium fovere, addita quoque bonarum artium exhibitione, quam accurate et scite parandam aequa laude et flagrantibus votis salutamus. Tam asperis in rerum adiunctis, in quibus aetas nostra ob christiani nominis osores misere versatur, dilecta Hollandia ex statis celebrandis festis magis magisque erecto et libero animo consurgat, ut de christianae humanitatis cultu splendidius usque mereatur : vosque cum clero curae vestrae commisso quam attentissime advigilate, ut contra impíos homines catholicae fidei veritates et praecepta defendantur itemque ut in re sociali provehenda solidae iunctaeque sint catholicae vires atque cohortes. Perita virtus vestra, quae pulcherrime patiendo agendoque Servatoris nostri Regnum colit et provehit, consortionem communitatemque vestram similiorem usque efficiat supernae illius civitatis, « cuius rex veritas, cuius lex caritas, cuius modus aeternitas » S. August. Ep. CXXXVIII, ad Marcellinum cap. III, 17, PL, x x x i n , col. 533) et, in vitae usum ducenda, illa S. Pauli Apostoli ob oculos monita praeceptaque habeat : « Quaecumque sunt vera, quaecumque pudica, quaecumque iusta, quaecumque sancta, quaecumque amabilia, ... haec cogitate» (Philip., 4, 8). Dum certiores vos facimus, Dilecte Fili Noster et Venerabiles Fratres, Nos in sacris istic agendis sollemnibus opimorum fructuum haud defuturam spem collocare, nihil aliud reliquum habemus, nisi ut Apostolicam Benedictionem vobis atque ovibus gregum, quorum custodiam vigiles amantesque pastores geritis, impertiamus; atque, Dei invocata ope, divitem salutis messem ex saeculari celebranda memoria restitutae Catholicae Hierarchiae, cuius vos officio nunc pie fungimini, peramanter adprecemur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x i x mensis Martii, anno MDCCCCLin, Pontificatus Nostri quinto decimo. P I U S P P . XII 394 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale H AD CHRISTIFIDELES HOLLANDIAE FAUSTE EXACTUM SAECULUM EX QUO CATHOLICA HIERARCHIA RESTITUTA FUIT CELEBRANTES. Beminde Zonen en Dochters van Nederland. Het in voor Ons een grote vreugde, deel te kunnen nemen aan de feestelijke herdenking van het herstel der kerkelijke Hiërarchie in Nederland. Met vurige dankbaarheid zien Wij met U terug op de belangrijke en troostvolle ontwikkeling, die de Katholieke Kerk tijdens de laatste honderd jaar in Uw land heeft doorgemaakt. Gij zij t gegroeid tot een geestelijke kracht, die in Uw nobel vaderland en ver daarbuiten de rechtmatige bewondering afdwingt van allen die de rijkdom van Uw katholiek leven mochten leren kennen. Dankbaarheid vervult Ons daarom op de eerste plaats jegens de algoede God, die de ijver van Nederlands katholieken zo overvlodig heeft gezegend; dankbaarheid ook jegens de Bisschoppen, Priesters en gelovigen, die met zoveel zelfopoffering hebben gewerkt, gestreden en geleden voor de steeds breder en diepere vestiging van Christus' Rijk in hun vaderland. Dierbare katholieken van Nederland, laat deze terugblik in het verleden een krachtige prikkel voor U zijn, niet alleen om de erfenis van Uw vaderen ongeschonden aan Uw kinderen door te geven, maar vooral om op het voorbeeld van Uw vaderen alle krachten in te spannen om die erfenis grootser, rijker en meer innerlijk te maken. Daarvoor is nodig dat gij, in dankbare bescheidenheid, maar ook met grote standvastigheid, volhardt in de strijd, want de Kerk op aarde is en blijft steeds een strijdende Kerk. Bewaart de eenheid als een onderpand van Gods kracht in U. Werkt altijd verder, onbaatzuchtig, in onderlinge liefde, vol eerbied voor elkander, onder de leiding von Uw Bisschoppen en Priesters, opdat de liefde van Christus steeds meer moge heersen in Uw harten, in Uw gezinnen, in heel Uw vaderland en overal ter wereld waar zovele kinderen van Uw volk als missionarissem arbeiden. Opdat gij met Gods genade dit moogt verwezenlijken, schenken W ij U allen van ganser harte Onze vaderlijke en apostolische Zegen. Vanuit het Vatikaan, 17 Mei 1953. T P I U S P P . XII Acta PU Pp. XII 395 III AD EXCMUM P. D. IOSEPHUM PLACIDUM NICOLINI, EPISCOPUM ASISINATEM OB SEPTIMUM REVOLUTUM SAECULUM A PIO TRANSITU SANCTAE CLARAE. PIUS P P . XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Pro ximo mense augusto septimum explebitur saeculum ex quo Clara « prima plántula sororum Pauperum Sancti Damiani de Asisio, aemulatrix praecipua beati Francisci in conservanda perfectione evangelica » (Speculum perfectionis, c. 108), ex hoc terrestri exsilio ad Superos pio obitu evolavit. Tantae virginis, hac data occasione, celebrare memoriam addecet quidem Asisium urbem, cuius praestantiam a Seraphico Patriarcha partam eo vel amplius commendant Clarae nomen et virtus, addecet frequentissimam Franciscanum familiam, cuius est inditum decus, sed maiore etiam titulo Catholica exoptat Ecclesia, quae in ea praeclarissimum virginalis sanctimoniae specimen laetabunda cernit. Dum nos huius sanctae Caelitis vitam mente recolimus ac venerabundi recogitamus quid ipsa, divina favente gratia, fecerit ; quid egerint ab ea condita sodalitas ceteraque exinde profecta instituta — quae innumera per saeculorum decursum floruerunt — asseverare non dubitamus multum profecto Ecclesiam ac civilem ipsam societatem huic virgini debere. Atque simul non admirari non possumus providentissimi Dei consilium, qui, cum acriores in christianum nomen ingruant hostes, novas in Ecclesia excitat héroes heroidesque, qui, temporibus pares, alacri actuosoque animo rem catholicam tueantur. Horum in numero profecto sublimis extollitur Clara, virtute clarens et nomine, e tenebricosis illis emersa temporibus, quibus illustrandis emendandisque S. Franciscus Asisinas auspicato apparuit; quo in opere, haec virgo ipsi praecipua laboris socia divinitus data, caelestisque misericordiae administra, una cum Seraphico Patre nitidissima luce refulsit. Nobili genere Asisii orta, ac nobilioribus etiam ex natura ipsa exornata dotibus, vixdum novos christianae pacis ac paenitentiae nuntios a Seraphico praecone allatos adolescens audivit, in eiusmodi evangelicam vivendi formam a Francisco propositam exarsit, eamque in se referre haud mora constituit. A quo quidem proposito non fragilis aetas, 396 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale non adversa parentum voluntas, non asperrimum suscipiendum vitae genus ipsam amovere potuerunt ; quin etiam, invitante beatissimo Patre Francisco, clam quadam nocte paternam domum relinquens, ad S. Mariae de Portiuncula perfugit, ibique saeculi pompis libentissime valedicens, rudem abiectamque tunicam induit, paupertatem sibi sociam et comitem in omni vita futuram constituit, totamque se Deo devovit. Quo primo superato feliciter certamine, ut supernarum rerum sibi liceret contemplationi vacare, intra Sancti Damiani angusta septa excipitur, atque inibi « abscondita cum Christo in Deo » (Col. I I I , 3), per duos et quadraginta annos nihil aliud suavius habuit, nihilque magis assequi enisa est, quam ut Francisci disciplinam perfectissime in se referret aliosque pro viribus conformaret. Fulgidissima tamen ea lux, qua solitarius ille pauperrimusque recessus radiabat, diu latere non potuit ; multae siquidem cum ex optimatium tum ex popularium genere eo convolant virgines, quae. Clarae sanctitatis fama permotae, castumque erga Divini Sponsi amorem mundi oblectamentis praeoptantes, eius se concredere disciplinae excupiunt. Quapropter « in huius caverna maceriae, columba deargentata nidificaws, virginum Christi collegium genuit... pauperumque dominarum Ordinem inchoavit » (Legenda Sanctae Clarae Virginis, n. 10). Exinde Divi Francisci familia, quasi valida excrescens arbor divinae gratiae rore alita ac foecundata, in duos ramos bipartitur, quorum alter ad apostolicae vitae actionem praesertim pertinet, alter vero has virgines Deo devotas amplectitur, quae intra sacri claustri septa caelestium rerum potissimum contemplationi vacent ac suas ceterorumque labes precando paenitendoque abluant. Quonam autem studio perfectissimarum virtutum exercitatione se Clara ad inserviedum divinae misericordiae consiliis paraverit, si mente facilius effingi potest, describere autem perarduum est. Revera quam maxime « satagebat pauperi Crucifixo paupertate perfectissima conformari » (Legenda Sanctae Clarae, n. 14), atque, etsi innocentiae integritate florebat, virginale corpus voluntariis extenuabat ieiuniis, asperisque cruciabat ciliciis. Divini Redemptoris assidue recolendo dolores, eundemque amantem impense redamando, uberes profundebat lacrimas. In Eucharistiae praeterea Sacramentum vehementi ferebatur ardore, idemque non tantum suae vitae fulcimentum et gaudium habuit, sed etiam sui Instituti caput et praesidium. Divina autem caritate potissimum eius agebatur atque impellebatur animus, qua quidem ut erga Deum flagrabat, ita universos complectebatur homines, peculiarique modo sibi creditas filias. Quae enim corpus suum aspere duriterque tractabat, eique Acta PU Pp. XII 397 nihil solacii, nihil quietis indulgebat, cum etiam postremis suae vitae annis morborum vi torqueretur, ea, cum de alienis angustiis, miseriis, infirmitatibus agebatur, exquisita animi lenitate effusaque misericordia renidebat ; atque omnibus in comperto est suorum civium, cum iidem in gravi discrimine versarentur — supplicibus ad Deum adhibitis precibus atque data etiam virili animo opera — quam eximia exstiterit concordiae fautrix, pacis signifera, hostiumque haud semel invicta expultrix. Praeterea dictu incredibile est huic feminae, quae se rebus humanis poenitus despoliaverat, quanta caelestis sapientiae large copioseque dona affluxerint. Ad eam enim non tantummodo confluebat cupida audiendi multitudo, sed eius utebantur consilio Episcopi, Patres Cardinales ac vel etiam Romani Pontifices. Ipse quoque Seraphicus Pater, in difficillimis sui Ordinis rerum adiunctis, Claram adire sollemne habuit; quod tum potissimum evenit, cum anceps causa agebatur, utrum primis sui Ordinis sodalibus tantummodo caelestium rerum contemplationem, an sacra etiam apostolatus opera ipse praeciperet ; tunc, quo certius sibi divina consilia innotescerent, ad Claram se contulit, eiusque responso quasi oraculo acquievit. Cum igitur tot virtutum esset praesidio cumulata, digna profecto fuit, quam Franciscus eam prae ceteris diligeret, in eaque validum auxilium cernerei religiosae suae asservandae disciplinae suique promovendi Instituti ; quam quidem fiduciam feliciter haud semel confirmarunt eventus. Late in terris redoluit huiusmodi intemeratae pulchritudinis flos, cuius suavissimum odorem Clárales virgines, quasi legiferae Matris virtutum pulcherrima perpetuoque revirescens propago, ad haec usque servavere tempora. Harum opera, Clarae exempla et praecepta, veluti aquae vivae flumen irrigando Ecclesiae agro, adeo utiliter per saeculorum decursum populo Dei Auxerunt ad salutem, ut verissima hodie quoque appareant quae de ipsa Dec. Noster f. r. Alexander IV protulit elata verba : « Haec fuit altum sanctitatis candelabrum vehementer in tabernaculo Domini rutilans ; ad cuius ingentem splendorem plurimae properaverunt et properant, suas de illius lumine lampades accendentes. Haec profecto in agro fidei plantavit, et coluit vineam paupertatis, de qua fructus salutis pingues et divites colliguntur... Haec fuit pauperum Primiceria, Ducissa humilium, magistra continentium et poenitentium Abbatissa » (Litt. Apost. « Clara claris » datae Anagniae, anno 1255). Nemo propterea miretur, post tam diuturnum a Beatae Clarae obitu intervallum, catholicorum in eam admirationem atque pietatem, nedum deferbuerint, novo quodam ardore efïervescere. Quod quidem satis ostendunt sacra ac civilia quae multis in locis apparantur sollemnia, at in ea potissimum 398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale urbe, quam ipsa vivens praesentia sua, sanctitatis luce et miraculorum gloria nobilitavit. Haec omnia libenti animo dilaudamus atque commendamus, plane fore confisi, ut exinde non pauci salutis fructus cum in singulorum hominum tum in civilis societatis utilitatem redundent. Siquidem multa habent quae ex hac virgine imitanda suscipiant tempora haec nostra, haud omnino iis, in quae Clara incidit, dissimilia. Non enim leviora, uti omnes vident, incumbunt in christianam rem publicam pericula, nec morum demutatio sane est minor : misere enim frigescente caritate, contentiones, odia, effrenaque rerum caducarum appetitio multorum animos perturbant, atque una simul domestici publicique ordinis fundamenta subvertere enituntur. In hanc igitur inditam Caelitem, per harum saecularium celebrationum decursum, venerabundi intueantur catholici omnes, atque inde sumant generosae virtutis incitamentum. Ab ea discant potissimum a terrenis rebus recte aestimatis suum abalienare animum, voluntaria castigatione domitas habere cupiditates, fraterna proximos caritate complecti ; sentiat molle hoc saeculum quanti sit et quam beatum, humilem sequi Christum, animoseque eius Crucem amplecti. Quae si effecta dentur, sperare licet christianam illam morum renovationem, ordinatamque rerum publicarum instaurationem, quae bonorum omnium iamdiu sunt in votis. Iam nunc suavi spe recreamur haec ab Omnipotenti Deo ubertim impetraturam inditam Claram. Eam, supplici admota prece, enixe rogamus, ut praevalido patrocinio suo tueatur Catholicam Ecclesiam ac benigna usque respiciat addictissimum sibi populum Asisinatem. Adsit denique universae Franciscanum familiae, peculiarique modo Claralibus virginibus, ac per eos praesertim efficiat, ut in dies magis magisque salutaris ille vigescat Franciscalis spiritus, qui, si perturbatam ac paene collabentem olim societatem erexit ad melioresque reduxit mores, procul dubio saeculi quoque nostri poterit immensis opportune mederi malis feliciterque resarcire detrimenta. Qua suavissima spe freti, tibi Venerabilis Frater, cunctae S. Francisci et S. Clarae suboli, universoque Asisinati populo, caelestem gratiarum auspicem, Apostolicam Benedictionem effuso animo impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x v mensis Maii, anno MDCCCCVIII Pontificatus Nostri quinto decimo. P I U S P P . XII Acta Pii Pp. XII 399 ALLOCUTIONES I Sociis Sodalitatis Scriptorum Urbe degentibus/ ephemeridum eœterarum Nationum in Nous nous réjouissons, Messieurs, de pouvoir finalement vous recevoir en cette Maison, vous qui représentez plus de trente Etats, et d'exaucer ainsi un souhait, que les correspondants de la Presse étrangère à Rome Nous avaient exprimé déjà au commencement de Notre Pontificat. Ils désiraient alors venir vers Nous à l'occasion du 9 Congrès de leur Association. Les événements tragiques de la deuxième guerre mondiale firent échouer ce plan. Votre présence ici Nous en est d'autant plus agréable après un intervalle de presque quatorze ans, pendant lesquels, si la face de la terre ne s'est pas, hélas!, renouvelée dans le sens du texte connu de l'Ecriture, elle s'est du moins considérablement modifiée. Quand vous foulez le sol de l'Etat de la Cité du Vatican, vous n'entrez pas seulement sur le territoire d'une autre souveraineté; toute l'atmosphère spirituelle, que vous respirez ici, se veut différente de celle des centres de la vie politique. Beaucoup de membres de votre profession, habitués à penser selon les seules catégories politiques, ont déjà éprouvé probablement de la peine à la comprendre, lorsque, transférés à Rome, ils ont dû exercer aussi dans le monde du Vatican leur rôle d'information. Le Saint-Siège est l'autorité suprême de l'Eglise catholique, et donc d'une société religieuse, dont les buts sont situés dans le surnaturel et dans l'au-delà. Bien sûr, l'Eglise vit dans le monde. Ses fils et ses filles, soit 400 muions de catholiques, appartiennent chacun à un peuple et à un Etat déterminés : c'est toujours une des tâches essentielles du SaintSiège de veiller à ce que, dans le monde entier, régnent entre l'Eglise et l'Etat des relations normales et si possible amicales, afin que les catholiques puissent vivre tranquillement et pacifiquement de leur foi, et que l'Eglise puisse en même temps fournir à l'Etat l'appui solide qu'elle constitue partout où elle peut librement déployer ses forces. Les événements politiques influent par conséquent aussi sur l'Eglise et le Saint-Siège, mais seulement par contre-coup, dans la mesure où, souvent d'une manière soudaine et radicale, ils altèrent la situation de e * Habita die 12 Maii mensis a. 1953. 400 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale l'Eglise dans un pays. Une puissance politique cependant, c'est-à-dire une puissance qui poursuit des buts politiques avec des moyens politiques, l'Eglise ne veut pas l'être et elle ne l'est pas. Elle est une puissance religieuse et morale, dont la compétence s'étend aussi loin que le domaine religieux et moral, et celui-ci à son tour embrasse l'activité libre et responsable de l'homme considéré en lui-même ou dans la société. . Vis-à-vis des puissances politiques, l'Eglise reste neutre, ou mieux encore, puisque ce terme est trop passif et trop ambigu, impartiale et indépendante. Le Saint-Siège ne se laisse prendre en remorque par aucune puissance ou groupe de puissances politiques, même si on affirme mille fois le contraire. Il peut parfois se faire, par suite des circostances, que la route du Saint-Siège rencontre celle d'une puissance politique. Mais en ce qui concerne le point de départ et le but de leur chemin, l'Eglise et son Chef suprême suivent uniquement leur loi propre, la mission qu'ils ont héritée de leur divin Fondateur et qui consiste à conquérir à Dieu tous les hommes sans distinction et à les Lui amener, quelle que soit leur nationalité. Assurément, la mission de l'Eglise lui donne, ainsi qu'à son gouvernement suprême, des valeurs, des normes, des buts communs, que les oppositions et les luttes terrestres ne détruiront ni ne compromettront, des réserves de forces spirituelles et morales, nourries de la forte sève de la foi chrétienne, et dont la vigueur et la fonction universelle sont reconnues, sinon de tous, du moins de beaucoup d'hommes. Toujours, elles sont prêtes à intervenir, désintéressées et bienfaisantes, là où le requiert le bien de l'humanité. Voilà l'atmosphère qui caractérise cette demeure et cette Cité. Ne vous laissez pas égarer par l'aspect humain, que vous pouvez rencontrer dans l'Eglise. La loi fondamentale, que Nous avons brièvement exposée, détermine les actes, qui engagent le gouvernement suprême de l'Eglise ; une tradition constamment mise à l'épreuve et dotée d'une riche expérience lui montre le chemin et lui enseigne à garder envers tous son impartialité et son indépendance, même au milieu de la plus violente agitation des événements politiques. A vous-mêmes, Messieurs, Nous adressons Nos plus vifs souhaits pour l'exercice de votre profession magnifique, mais difficile et lourde de responsabilités. Pouvons-Nous toucher brièvement deux difficultés de votre métier? La première ressort déjà du principe immuable, qui régit la presse : rendre les derniers événements accessibles au public le plus large et cela de la manière la plus rapide et la plus régulière. Maintenant, les pro- Acta Pii Pp. XII 401 grès de la technique ont réduit au minimum la distance entre le fait et sa publication et, dans ce minimum de temps, vous devez transmettre un compte-rendu fidèle, qui présente clairement et sous une forme expressive tous les éléments essentiels. Vraiment, c'est une exigence presque exorbitante. Vos prédécesseurs, qui vivaient avant la radio, le télégrahe et le téléphone avaient une tâche bien plus facile que vous aujourd'hui. La deuxième difficulté est beaucoup plus sérieuse. La qualité principale du journaliste reste toujours un amour incorruptible de la vérité. Cependant combien de tentations essaient de vous en écarter : tentations venant des intérêts de parti et peut-être de la presse elle-même pour le compte de laquelle vous travaillez. Comme il peut être difficile d'y résister et de respecter les limites que la véracité interdit absolument de franchir ! Sans oublier non plus que la « conspiration du silence » peut aussi offenser gravement la vérité et la justice. Ensuite, tentations de la part de l'opinion publique, ou plus exactement des opinions du public, que le journaliste ne peut suivre sans réserves, lui qui précisément doit les ajuster à la vérité et au droit, et donc les purifier et les guider. Vous savez par votre propre expérience quotidienne comme il est souvent malaisé d'assurer à la pure vérité, dans le champ de l'opinion publique, ne fût-ce qu'une partie de cette considération sur laquelle peuvent fréquemment compter le mensonge et les demi-vérités, quand elles étonnent et séduisent. Jean de la Fontaine n'a-t-il pas exprimé une observation semblable dans les vers bien connus : « L'homme est de glace aux vérités ; il est de feu pour les mensonges »? Comparaison qui renferme plus qu'une parcelle de vrai. Mais s'il existe en ce bas monde un tempus belli : temps pour la guerre, et un tempus pacis : temps pour la paix, un tempus loquendi : temps pour parler, et un tempus tacendi : temps pour se taire, il n'y a pas de tempus veri : temps pour la vérité, et tempus falsi, temps pour l'erreur, Quand il s'agit des relations entre les nations et les Etats, l'éducation de l'opinion publique à regarder les choses comme elles sont, à considérer la vérité sans passion, dans le calme et la dignité, est une des conditions essentielles à l'aplanissement des oppositions, au rapprochement et à la paix. Chacun de vous entend servir son pays. Mais servez-le avec la persuasion que ses bonnes relations avec les autres Etats, la compréhension de leur caractère et le respect de leurs droits appartiennent aussi au bonum commune de son propre peuple, et qu'ils préparent et consolident la paix plus efficacement que beaucoup d'autres moyens. La guerre et i'a1 1 Fables, 1. I X , 6. 26 - ACTA, v o l . X X , n. 8. — 3 0 - 6 - 1 9 5 3 . 402 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale près-guerre — malgré leurs horreurs et leurs misères — ont eu cela de bon qu'elles ont rendu les hommes beaucoup plus sensibles à ce fait. Nous avons parlé de la paix. L'après-guerre a fait grand usage de ce mot; elle en a aussi mésusé. Nous croyons pouvoir Nous rendre ce témoignage que, dans Nos messages, Nous avons donné à la paix, telle que le monde en a réellement besoin, un sens net et réaliste. Pour l'instant, Nous ne pouvons qu'exprimer l'espoir — s'il Nous est possible de hasarder ce mot — de voir s'établir entre les puissances un dialogue ouvert et loyal. Sans assurer encore la paix, c'en est au moins la première et irremplaçable condition, à défaut de laquelle on ne saurait faire un pas vers elle. Daigne le Seigneur, qui donne et aime la paix — auctor pacis et amator — comme dit l'Eglise, vous concéder à tous la lumière, l'énergie et la constance, pour devenir chaque jour de plus vaillants hérauts de la vérité, des défenseurs intrépides du droit, de sages pionniers d'une vraie paix. Voila ce que Nous vous souhaitons à vous tous et à vos collègues, pour l'heure présente où l'umanité oscille entre la crainte et l'attente anxieuse ; et tandis que Nous invoquons la protection du Très Haut sur les peuples et les nations que vous représentez, Nous implorons les bénédictions du Seigneur sur vous sur ceux qui vous sont chers et sur toutes les personnes qui vous sont attachées d'esprit et de cœur. II Adscriptis Sodalitati catholicae ex Operariis Italicis, ob commendationem Litterarum Encyclicarum « Rerum novarum » coadunatis* Coloro i quali stimano che il Cristianesimo sia causa di tedio e di tristezza, dovrebbero essere presenti ad una delle tante Udienze, che si sono andate moltiplicando in questi ultimi tempi, fino a raggiungere quasi il ritmo dell'Anno Santo. Noi stessi torniamo sempre con letizia in mezzo a queste moltitudini devote, che Ci chiedono una parola di conforto e di benedizione. Ed eccoCi oggi a dare il benvenuto a migliaia di lavoratori prevalentemente romani, a Noi perciò doppiamente cari, persuasi tutti che, accogliendoli in questa insigne Basilica, Noi avremmo manifestato anche a loro tenero affetto, simile a quello che nutriva e nutre per essi Gesù, il divino Lavoratore di Nazareth. * Habita die 14 Maii mensis a. 1953. Acta Pii Pp. XII 403 Diletti figli! Oggi la Chiesa commemora l'Ascensione di Cristo al cielo. — Dal giorno di Pasqua la sacra Liturgia è stata tutto un prorompere di melodie e di armonie festose, in cui V Alleluja era sempre la nota dominante, ripetuta da ogni anima, da ogni coro di anime. Se però oggi continuano i canti di gioia e di gloria, non manca tuttavia qualche nota di rattenuta mestizia. Gesù lascia i discepoli e sale al cielo ; manderà lo Spirito Santo : intanto Egli non è più in mezzo a loro vivo e visibile. Ma mentre gli Apostoli guardano Gesù che si eleva e scompare dietro la nube, ecco apparire due angeli in bianche vesti, che dicono loro : « O uomini di Galilea, che cosa state guardando in cielo? y). Essi, cioè, invitano gli Apostoli a non tenere lo sguardo fisso inutilmente in alto; li aspetta ora la terra, dove è il cammino che li porterà alla mèta, dove è la vigna che dovranno coltivare, dove è il campo delle loro pacifiche lotte. Un giorno, sì, vedranno Gesù tornare dal cielo con grande potenza e maestà. Ma il suono di queste parole ricorda un'altra domanda, che avete chi sa quante volte udita in senso completamente opposto : « O uomini, perchè state a guardare il cielo? Il paradiso non c'è; sarebbe quindi vano sperare di raggiungerlo. Non vi è Dio ; l'anima non è immortale. Guardate dunque piuttosto la terra coi suoi problemi; studiatevi di trovare qui la loro soluzione. O uomini, non guardate il cielo, e se qualcuno vuole il paradiso, procuri di formarselo quaggiù, con ogni mezzo ». Naturalmente queste parole non sono pronunciate da un'unica voce. Però a dirle è sempre lo stesso nemico, unico e multiforme, che sino alla fine dei secoli tenterà di rompere il fronte del bene, per seminarvi distruzione e morte. Nè vengono sempre pronunciate così brutalmente. Infatti, quando sia utile, lo spirito delle tenebre sa vestirsi anche da angelo di luce. Allora, secondo i luoghi, le cirostanze, lo stato d'animo di chi ascolta, egli muta tono e linguaggio ; ma la sostanza del discorso rimane sempre la stessa : « Uomini, non guardate il cielo ; pensate soltanto alla terra ». Questa parola, che ha mosso e muove persone delle più diverse condizioni sociali, è stata per molti decenni, ed è oggi ancora, l'arma di assalto più pericolosa e micidiale per le anime di tanti lavoratori, protagonisti anch'essi nel dramma del mondo moderno. Oggi molti di essi hanno dimenticato il cielo e si ostinano a volgersi soltanto alla terra; chiedendo a questa di strasformarsi in paradiso, dove nulla manchi, dove il cuore umano senta quietarsi le ansie e colmarsi il vuoto che lo angoscia. 1 2 1 Act. 1, 11. 2 Cfr. MATTH. 24, 30. 404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale In fatto, però, questo paradiso è apparso sempre meno conseguibile sulla terra. Da una parte, uomini in possesso di tutti gli agi della ricchezza, non hanno con ciò acquistato la felicità da loro agognata, e sono spesso privi anche del minimo di serenità e di pace. Dall'altra, coloro che vivono senza Dio, pronti forse soltanto a bestemmiarlo e a maledirlo, e destituiti dei supremi conforti che soltanto la fede soprannaturale può dare nelle prove più dolorose, gemono in un tormento d'inquietudine e di rivolta. Diletti figli, carissimi lavoratori ! La giornata di oggi è stata quest'anno ben opportunamente prescelta per la consueta commemorazione della Rerum novarum. Ed è notevole che le idee ispirate dalla grande festività odierna, coincidano in qualche modo con gl'insegnamenti contenuti nella memorabile Enciclica del Sommo Pontefice Leone XIII di s. m., come il pensiero fondamentale della Chiesa sulla questione operaia. Ma — domanderà forse qualcuno — non ha Egli allora diretto lo sguardo di tutti i credenti, di tutti gli uomini retti, non precisamente verso il cielo, quanto verso la vita presente, verso il triste stato dei salariati di quel tempo, in mezzo ad un industrialismo ancora assai disordinato e senza freno? Non ha Egli richiesto energicamente in nome di Cristo le riforme, il miglioramento di condizioni ed istituzioni terrene, e indirizzato ai proprietari dei mezzi di produzione e ai capi delle imprese quell'ammonizione, degna di essere anche oggi ascoltata, « che nè le leggi divine nè le umane permettono di opprimere per utile proprio i bisognosi e gl'infelici e trafficare sulla miseria altrui?» Non ha quel sapientissimo Pontefice precisamente congiunto la vera vita cristiana col retto ordine di questo mondo, quando riprendendo le parole di S. Tommaso d'Aquino, confermava nella Rerum novarum che l'uso dei beni temporali « è necessario all'esercizio della virtù », e quindi per condurre sulla terra una vita cristiana degna dell'uomo? Sì : così è. Mentre Leone XIII lanciava il suo grido di verità e di giustizia nella questione operaia, voleva che gli uomini e particolarmente i lavoratori stessero con ambedue i piedi sulla terra. Quaggiù essi dovevano come cristiani, occuparsi del vero ordine. Tuttavia l'uomo, creato e salvato da Dio, non può avere i due piedi sulla terra, senza tenere lo sguardo volto verso Dio, verso il vero fine della vita umana, la unione con Dio nel cielo, là ove soltanto si compie definitivamente ogni ordine ed ogni giustizia. Perciò gli uomini, che nel loro pensiero e nella loro azione si danno tutti alla terra o che addirittura negano la patria celeste, non hanno Acta Pii Pp. XII 405 una solida base nemmeno in questo mondo, anche se esteriormente sembrino possederla o che essi stessi vantino il loro preteso realismo. Un vero ordine umano quaggiù non può essere perfetto nè perfettibile, se non s'indirizza verso l'ai di là. È questa una idea essenziale della Rerum novarum : « Non è possibile (vi si legge) intendere e valutare a dovere le cose terrene, se l'animo non si eleva alla contemplazione di un'altra vita, ossia all'eterna, senza la quale la vera nozione del bene morale necessariamente dileguasi, ed anzi tutto l'universo diviene un mistero inesplicabile ». S'ingannano dunque quei cattolici, promotori di un nuovo ordine sociale, i quali sostengono : innanzi tutto la riforma sociale, poi si penserà alla vita religiosa e morale dei singoli e della società. Non si può infatti separare la prima cosa dalla seconda, perchè non si può disunire questo mondo dall'altro, nè spezzare in due l'uomo che è un tutto vivente. Leone XIII, il grande avvocato dei lavoratori cristiani, ha loro con tutta chiarezza indicato la via, quella di un genuino cristianesimo. Tuttavia nella Rerum novarum non solamente la restaurazione dell'Ordine sociale nel mondo è intimamente congiunta col fine trascendente dell'uomo, ma anche la riforma delle reciproche relazioni fra le persone dedite all'attività economica, la cura dei rapporti umani quotidiani e concreti fra datori di lavoro ed operai, fra capi e dipendenti nelle imprese. Immediatamente prima dei passi testé citati ed in stretta connessione con essi, l'Enciclica insegna che la Chiesa non solo vuole un ordine giusto nella economia, ma « mira più in alto ; a Ravvicinare il più possibile le due classi e a farle amiche ». E quale ne è il preciso e determinante motivo? La eguale dignità umana di tutti, la quale alla sua volta deriva interamente dal fine trascendente a tutti comune. Di fronte a questo fine e alla comune patria nel cielo tutte le altre differenze fra gli uomini rimangono di una importanza secondaria. Leone XIII scrive espressamente : « Che tu abbia in abbondanza ricchezze e altri beni terreni, o che ne sii privo, ciò non importa nulla per la felicità eterna; ma il buono o cattivo uso di quei beni, questo è quello che sommamente importa ». Quando la vera dignità umana e il destino trascendente di tutti gli uomini sono realmente vissuti giorno per giorno, anche l'impresa diviene quella stretta comunanza nel lavoro che la Rerum novarum desidera. Allora gli uni tratteranno gli altri con riguardo nelle parole e negli a t t i ; faciliteranno loro il lavoro e lo stimeranno, anche se minimo ; si studieranno di accordar loro quella funzione, che meglio cor- 406 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale risponde alle capacità e al senso di responsabilità di ciascuno. Si vede così che già prima dei nostri tempi Leone XIII e la Chiesa hanno segnalato la grande importanza della cura delle umane relazioni nella impresa. In alcuni circoli si derisero allora tali idee e desideri, come se non fossero altro che pii sogni. In quale stima si tenevano da loro la dignità umana del lavoratore nella economia e nella produzione? Contava per essi soltanto la misurabile forza di lavoro e il modo di applicarla col maggior possibile rendimento alle energie della natura. Oggi invece si ha cura di promuovere le relazioni umane nella produzione, anche se spesso non per motivi molto nobili o con metodi più teorici che pratici. Ma ancora una volta : si sarebbero evitati gli errori, se con la saggezza di Leone XIII, con la saggezza della Chiesa, si fosse preso il lavoratore per quel che è realmente : Fratello di Cristo e coerede del cielo. È quindi penoso il vedere come oggi alcuni cattolici rifuggano dalPintrodurre nelle imprese le mirabili ricchezze dell'umanesimo cristiano e lo sostituiscano con una forma sbiadita di umanesimo distac-cato dalla fede cristiana. Essi scambiano così la ricchezza con la povertà, l'autentico col succedaneo. Finalmente l'Autore della Rerum novarum era altresì fermamente convinto che l'ordinamento della vita all'ultimo fine, il cielo, e quindi la pratica della vita cristiana, dove essa è e si mantiene veramente tale, « contribuisce anche per sè alla prosperità esteriore ». Per quale motivo? Perchè essa conduce a quelle virtù, che preservano l'uomo dalla stima eccessiva delle cose di questo mondo, e specialmente a coloro che godono dei beni di fortuna danno la fermezza in ciò che a buon diritto fu chiamata l'<( aurea mediocritas » : l'aurea moderazione. In tal modo la giusta misura, l'armonia vera e la genuina stabilità favoriscono il progresso della società umana, progresso conforme alla natura e perciò accetto a Dio. Oggi la produzione e il consumo dei beni economici si effettuano in nna società, che non sa dare al progresso riè misura, nè armonia, nè stabilità. Ecco la fonte, donde deriva — forse anche più che dalle circostanze esteriori del nostro tempo, — quel senso d'incertezza, quella mancanza di sicurezza, che si nota nella economia moderna ; incertezza che nemmeno le speranze dell'avvenire possono rendere più tollerabile. Invano si addurrebbero all'apposto le possibilità della tecnica e della organizzazione, che fanno balenare la promessa di produrre sempre più e a minor costo ; la previsione di un futuro sempre crescente tenore di vita; la quantità dei bisogni materiali, che gli uomini possono an- Acta Pii Pp. XII 407 cora aumentare nel mondo intiero. Invano, abbiamo detto ; poiché invece quanto più esclusivamente e incessantemente si rafforza la tendenza al consumo, tanto più l'economia cessa di avere per oggetto l'uomo reale e normale, l'uomo che ordina e commisura le esigenze della vita terrena al suo ultimo fine e alla legge di Dio. Se — come se ne dipinge un quadro promettitore — la macchina fosse destinata a diminuire sempre più e, per così dire, fino all'estremo il tempo del lavoro e della fatica, il tempo libero dovrebbe anch'esso necessariamente perdere il suo senso naturale di distensione e di riposo tra due momenti di attività. Questo diverrebbe il primo elemento della vita e l'occasione di nuovi e spesso costosi bisogni, come, d'altra parte, una sorgente di guadagno per quelli che li soddisfano. Sarebbe così sconvolto il genuino rapporto del bisogno reale e normale con le esigenze artificialmente suscitate. I redditi necessariamente aumenterebbero, ma ben presto non sarebbero più sufficienti. La mancanza di sicurezza rimarrebbe, perchè l'economia sociale nascerebbe da una umanità e supporrebbe una umanità sviata dalla retta e giusta misura del suo essere. Leone XIII ha invece nella Rerum novarum dinanzi allo sguardo l'uomo sano, che conduce una vita conforme ai principi cristiani. Soltanto se lavora guidata da lui e per lui, la tecnica moderna effettua un progresso armonioso e durevole, di cui anche il benessere temporale è parte integrante. Perciò Egli nella sua Enciclica insiste fortemente sull'osservanza dei giorni festivi. Per Lui essa è un segno che rivela se e fino a qual punto l'uomo sano e la vera armonia del progresso nella società umana ancora sussistono. Egli vede chiaro e profondo, quando mette in rapporto la questione operaia col riposo festivo e la santificazione della domenica : il benessere, esterno, precisamente del lavoratore, non può attendersi da una tecnica della produzione, che esige regolarmente dal lavoratore e dalla sua famiglia il sacrifìcio della domenica; può ancor meno provenire da una condizione di cose, in cui la domenica non fosse, come Iddio la vuole, un giorno di quiete e di ristoro, in un clima di elevata pietà. La tecnica, la economia e la società manifestano il loro grado di santità morale dal modo come favoriscono o contrariano la santificazione della domenica. Non vi è dunque dubbio che l'affermazione del destino trascendente dell'uomo costituisce il cuore della dottrina di Leone XIII sulla questione operaia. Tocca a voi, diletti figli, di fare costantemente nei singoli casi le pratiche applicazioni, cui non abbiamo potuto che brevemente alludere. 408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Diletti figli ! Gesù disse un giorno che coloro i quali cercheranno in primo luogo il regno di Dio e la sua giustizia, avranno in soprappiù tutto il resto. A quella parte della umanità, che vive quasi senza speranza sulla terra perchè ha voluto disinteressarsi del regno di Dio, occorre ripetere con forza e con dolcezza che vi è, sì, il sistema per risolvere i problemi anche umani : cercare nuovamente Dio, guardare nuovamente il cielo ! Ili Dirigentibus Sodalitatum Italicarum de arte gynnica ao de lusoriis corporis exercitationibus, seu (( sport ».* Diletti figli e illustri rappresentanti, nelle attività sportive, della cara gioventù italiana, che Noi auspichiamo sana e forte! Atleti che avete tenuto alto il nome d'Italia nelle maggiori gare internazionali! Convenuti nella Città eterna per la inaugurazione dello Stadio Olimpico, voi stessi avete desiderato che esso sia posto fin dal primo giorno sotto l'egida divina mediante la rituale benedizione. Ci è particolarmente gradito che con voi si siano adunati alla Nostra presenza coloro che promuovono e dirigono le attività sportive nazionali, bramosi tutti non solo di renderci consapevoli della letizia per l'opera da molto tempo vagheggiata ed ora compiuta, ma anche di ascoltare dalla Nostra voce con quali intenzioni e sentimenti cristiani essa debba essere considerata, sia da quelli che ivi si eserciteranno in nobili gare, sia dalle folle che ne saranno spettatrici, poiché ogni cosa creata deve servire quale strumento per glorificare il sommo Dio. Desideriamo anzitutto congratularCi con quanti, superando non lievi difficoltà e dopo lunghe vicende, hanno condotto a termine un'opera ben degna d'inserirsi, per le sue dimensioni, nella tradizione del grandioso e del bello, proprio della Roma di ogni tempo, e che risponde — come Ci è stato riferito — alle esigenze più moderne di simili costruzioni. Esso è sorto, diremmo quasi, nel suo ambiente naturale, perchè la civiltà greco-romana non sapeva quasi mai disegnare e fondare città senza un anfiteatro o un circo o uno stadio i cui ruderi anche oggi attestano il suo glorioso passaggio per le regioni dell'antico mondo. Lo Stadio Olimpico sembra che.compia il volto dell'Urbe, poiché gli edifici di una città sono in qualche modo l'espressione della sua struttura sociale, ossia del corpo vivo della collettività che la popola. * Habita die 16 Maii mensis a. 1953. Acta Pii Pp. XII 409 Facilmente si possono indicare in una città ben ordinata, a somiglianza delle membra nel corpo umano, edifici che hanno funzioni particolari e diverse, ma tutti insieme formano quell'armonia di svariate attività, gerarchicamente disposte, che deve essere propria di ogni comunità sociale. In questo aspetto il vostro Stadio, espressione della sanità e del vigore fisico della gioventù, armonizza con gli edifìci antichi e moderni rispondenti a vari scopi, e, se cristianamente frequentato, non sarà in disaccordo con quella sublime funzione che è prerogativa dell'Urbe, e di cui è simbolo, da tutti compreso, la grande Cupola di Michelangelo. Auspice di questa armonia tra la Cupola e lo Stadio, come tra l'anima e il corpo, è altresì il doppio ricordo storico che questo ravvisa. Il primo è suggerito dal luogo dove esso sorge. Adagiato, da un lato, sulla verde spalliera del Monte Mario, si distende, dall'altro, sulle rive del vecchio Tevere, in prossimità delle vetuste arcate del Ponte Milvio, ove par che ancora echeggi il grido di vittoria che fu definitivo per il futuro destino di Roma. Là infatti Costantino, ardito condottiero di eserciti e accorto governatore di popoli, non meno che fondatore di pace, piegò e vinse dopo aspra battaglia le forze del paganesimo condotte da Massenzio. La vittoria arrise a chi aveva innalzato sul labaro il segno della Redenzione, il quale da quel giorno rifulse sulle legioni vessillo ed arra dell'universale trionfo di Cristo. Voglia Iddio che i Romani, per nascita o per adozione nell'unica fede, non dissipino mai i sommi beni che quel primo ed augurale evento loro elargì. Il secondo richiamo storico, che desideriamo notare, è dato dal titolo « Olimpico », col quale è designato il vostro Stadio. Esso ricorda, ad onore di coloro che si dedicano alle attività ginnico-sportive, quel senso di universalità fra differenti popoli, che le famose Olimpiadi fomentavano, sia pure tenuamente, e che poi, con l'avvento del Cristianesimo, erede e perfezionatore della civiltà che quei giuochi celebrava, si sviluppò nella verità cristiana dell'unica famiglia umana e nel conseguente dovere della mutua carità tra i popoli, suoi membri. Così, anche da questo lato, il vostro Stadio, di cui si arricchisce questa Roma cattolica, maestra ed attrice di schietto universalismo, qui ritrova il suo clima naturale ed una più alta giustificazione del suo nome. Le numerose bandiere, che da oggi in poi sventoleranno affiancate l'una all'altra sui suoi spalti, sono pertanto l'espressione della gloria, forse più bella, dello sport, maturata per virtù del Cristianesimo in smagliante realtà. Ricco di storia e di promesse, il vostro Stadio è pronto ad accogliere sul suo verde tappeto voi, esimi atleti nell'ardore delle vostre gare, e sulle sue gradinate le moltitudini ansiose, per ammirare la perfetta fu- Acta 410 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sione delle umane facoltà, che gli esercizi dello sport hanno il pregio di mettere in mostra. Agli uni e agli altri Noi vorremmo ricordare il principio generale che il cristiano è tale da per tutto e che nessuna circostanza deve impedire al buon odore di Cristo di sprigionarsi dalla sua persona a edifica zione di molti, sia che egli si raccolga in preghiera sotto la volta di un tempio, sia che si conceda il sano svago dello sport sotto il cielo di uno stadio ; che anzi dalla condotta cristiana l'atleta e lo spettatore possono trarre vantaggio per gli scopi che ambedue si propongono : l'uno il conseguire l'alloro, l'altro l'onesto diletto. A voi, atleti, Noi abbiamo già recentemente indicato nel Nostro discorso al Congresso scientifico nazionale dello sport e della educazione fìsica in che modo lo spirito cristiano debba animare i vostri esercizi e cimenti, e quali mezzi cocreti esso vi suggerisca affinchè la vostra attività consegua i suoi fini, mantenga i pregi e bandisca gli abusi. Ed ora la Nostra parola si rivolge anche al pubblico che suole assistere numeroso alle gare ginnico-sportive. Si noti la profonda differenza fra gli antichi stadi del paganesimo e quelli delle città cristiane. Un grande progresso compì già la civiltà latina, allorché per merito del cristianesimo fu abolita dai pubblici spettacoli la barbarie dei ludi gladiatorii e delle cruente venationes. Ma in questo campo la perfezione cristiana vuol salire sempre più in alto e giungere a quella temperanza, che, mentre eleva la dignità dell'uomo, non impedisce la onesta gioia che si domanda allo stadio. La moderazione cristiana richiede innanzi tutto che il richiamo dello stadio stesso non sia di ostacolo all'osservanza dei doveri religiosi, specialmente nei giorni festivi. Essa fa sì che l'incitamento sia nobile, il contrasto con gli emuli rispettoso, il risentimento per le alterne delusioni indulgente, tollerante e in nessun caso tale da spingere alla violenza. Il tono stesso della voce, che poderosa s'innalza dallo stadio di una città cristiana, deve echeggiare in modo differente dall'urlo scomposto di uno stadio pagano ; per dignità e per castigato linguaggio deve essere tale da non contrastare troppo col tono solenne dei cori e delle acclamazioni, che dal medesimo popolo negli stessi stadi salgono verso il cielo in occasione di celebrazioni civili e patrie e di riti religiosi. Mentre pertanto bene auspichiamo all'opera vostra e Ci apprestiamo a benedire la bandiera del Comitato Olimpico Nazionale Italiano, leviamo la Nostra preghiera all'Altissimo, affinchè il nuovo Stadio serva efficacemente al miglioramento fisico e morale del popolo e particolar1 1 Cfr. Osservatore Romano del 9 Novembre 1952. Acta Pii Pp. XII 411 mente della diletta gioventù romana ; che ogni qualvolta le moltitudini traboccanti dal suo ampio abbraccio lo strasformeranno in un'aiuola fremente di vita, contribuisca a rinsaldare il senso della concordia di cui è espressione ; e, finalmente e soprattutto, che in ogni circostanza lo Stadio Olimpico non cessi di cantare con le voci della presente e delle future generazioni la gloria di Dio. Con questo augurio v'impartiamo di tutto cuore, auspice dei celesti favori, la Nostra Apostolica Benedizione. IV Coetui Romano (( Lamreatorum » ab Actione Catholica coram Summo Pontifice venerationis causa coadunato.*' Nel darvi il Nostro cordiale benvenuto, Noi vorremmo, diletti figli, ripetervi con quanto interesse e con quanta premura seguiamo la vita e lo sviluppo del « Movimento Laureati di Azione Cattolica ». E poiché conosciamo il vostro proposito di dar particolare rilievo alla festa di Pentecoste, abbiamo volentieri acconsentito a trovarci oggi in mezzo a voi, per esprimervi il Nostro compiacimento ed esortarvi a rendere sempre più intensa l'opera vostra. Nel giorno di Pentecoste la Chiesa commemora la discesa dello Spirito Santo. Pochi giorni dopo l'ascensione di Gesù al cielo, gli Apostoli stretti intorno a Maria nel Cenacolo, furono investiti da un vento impetuoso e ripieni di Spirito Santo. Inondati di luce, trasformati nell'essere e nell'azione, e perciò fatti irriconoscibili a sè stessi e agli altri, essi, usciti coraggiosamente dal Cenacolo, si trovarono subito in mezzo ad una moltitudine di anime, tutte in trepida attesa di qualche cosa di nuovo e di grande. Et coeperunt loqui : cominciarono a parlare, lasciando cadere il seme della divina parola su un buon terreno, perchè irrorato dalla grazia dello Spirito divino. Perciò la liturgia di oggi è tutta un canto di gioia, il quale par che raggiunga e permei con le sue armonie e risonanze il mondo intero : Quapropter, pro fusis gaudiis, totus in orbe terrarum mundus exsultat (Praef, de Spir. Sancto). Nell'Ufficio divino odierno il Salmo 47 canta: «Grande e degno di somma lode nella sua città è il nostro Dio : il suo sacro monte... è la gioia di tutta la terra ». E il salmo 67, caratteristico per la Pentecoste, e che quindi ritorna nell'Offertorio della Messa, dipinge con * Habita die 24 Maii mensis a. 1953. 412 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ardite e smaglianti immagini le glorie del Dio d'Israele e la vittoria sui suoi nemici, che fuggono dinanzi a Lui, come dilegua il fumo disperso dal vento ; immagine del trionfale ingresso del Signore il dì della Pentecoste nella sua Chiesa, nella quale col dono dello Spirito Santo abiterà sino alla fine dei tempi. Ma è giusto che accanto all'inno della letizia risuoni la fervida invocazione, che si ripete nelle maestose cattedrali delle grandi città, come nei piccoli oratori di campagna e nelle cappellette sperdute sui monti. Emitte Spiritum tuum : Manda il tuo Spirito. Tu vedi, o Signore, come urgono i tempi, e come divengono sempre più maturi per un profondo rinnovamento ; manda dunque il tuo Spirito e rinnovellerai la faccia della terra : Emitte Spiritum tuum... et renovatis faciem terrae. E questa terra vivificala, dando ad essa forma ed anima, mentre sulle acque agitate del mondo sta già librato il tuo Spirito, o Signore, come in principio quando creasti il cielo e la terra. Ed infatti, come agli inizi Cristo mandò il suo Paraclito sui primi Apostoli, così in questa epoca di svolte risolutive per la storia della Chiesa, Egli sta chiamando a raccolta schiere sempre più numerose di nuovi apostoli, per rinnovarli e trasformarli in capaci e ardenti costruttori di un mondo diverso e migliore. Voi siete di questo numero, diletti figli : ecco perchè non possiamo nascondervi la Nostra gioia nel vedere qui riunita intorno a Noi una delle più qualificate assemblee di discepoli di Gesù. E solo il Signore sa con quanto fervore Noi lo supplicavamo stamane di ricondurre anche voi alle vostre dimore ripieni di Spirito Santo, con la mente inondata di luce, con il cuore infiammato d'amore, con la vita offerta a Cristo. Rinnovati intimamente, voi potrete così essere i rinnovatori attesi dal mondo. 1. Lo Spirito Santo vi farà vedere anzitutto ben chiaramente come nessun campo della umana attività possa essere sottratto all'azione rinnovatrice di Cristo : per Quem omnia, in Quo omnia. Già altre volte abbiamo fatto notare il grave errore commesso dagli uomini, quando hanno voluto fare a meno di Lui o si sono addirittura rivoltati contro di Lui nell'atto di por mano a novelle strutture. Nessun dubbio — dicevamo — che Egli è l'unico Salvatore, l'unico Maestro. Al Vangelo deve essere riconosciuto l'ufficio di fermentare integralmente il pensiero umano, e se alcuni sono ancora esitanti di fronte alla necessità di una radicale trasformazione in senso cristiano, voi dovete ricordare loro che l'attività teorica e pubblica in tutti i suoi rami, e quindi anche la stessa attività artistica, debbono avere una ispirazione Acta Pii Pp. XII 413 cristiana, nè possono essere sottratte all'influsso del pensiero e della grazia di Cristo. A questo punto vorremmo fare, diletti figli, una duplice osservazione : Voi volete e dovete essere nel mondo presente i portatori, i messaggeri e gli apostoli del pensiero cristiano e del soffio dello Spirito Santo. Ma allora quel pensiero deve, per così dire, afferrare e penetrare interamente voi stessi. Ora la vita intellettuale moderna è dominata dal pensiero scientifico-tecnico ed economico in tal guisa che il senso delle verità di un ordine superiore — la scienza le chiama verità metafìsiche — e la capacità di percepirle cominciano a scomparire. Noi non abbiamo bisogno di dimostrare come comprendiamo e stimiamo altamente le attività e le conquiste delle scienze naturali e della tecnica. Ma quelle verità metafìsiche sostengono tutto l'essere, il materiale e lo spirituale, il naturale e il soprannaturale. Per gl'intellettuali e i dirigenti cattolici è oggi una vera necessità di ben conoscere questo mondo delle verità perpetuamente valide ed eterne, e di possederle sempre più profondamente, come anche l'intera ricchezza della nostra fede. L'insegnamento religioso, che avete ricevuto nella vostra giovinezza, per quanto eccellente possa essere stato, non basta, nè per la vostra maturità, nè per i nuovi problemi che nel frattempo sono sorti e si sono avanzati al primo posto. Abbiate dunque una profonda intelligenza dei fondamenti della fede, della sua struttura, e delle singole sue verità. L'altra osservazione concerne l'azione pratica. Voi volete collaborare affinchè per virtù dello Spirito Santo il mondo si rinnovelli. Però non vi riuscirete adattandovi senza riserva a ciò che si vuol chiamare lo spirito del tempo, vale a dire al pensiero materialistico trasportato nell'azione, e cedendo ad esso oltre i limiti del lecito ; ma soltanto osservando con fedeltà e costanza la linea cattolica chiaramente tracciata. Senza dubbio ciò richiede un alto grado di perseveranza e di fermezza; ma lo Spirito Santo le susciterà in voi. 2. In secondo luogo, sarete ripieni dello Spirito di amore, ardenti per la divina carità. Sarebbe vano parlare di un mondo rinnovato nel nome di Gesù, se non fosse in voi quella che fu l'ansia suprema di Lui : ut omnes unum sint : affinchè siano tutti una cosa sola. Egli lasciò intendere che questa unità sarebbe stata fra i più validi argomenti a sostegno della fede nella sua divina missione : ut credat mundus quia tu me misisti. 1 1 Io 17. 21. 414 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Siate dunque uniti, diletti figli! Non permettete ene il dèmone della divisione e della discordia penetri fra di voi, rendendo meno forte il vincolo della unità con quelli che potrebbero chiamarsi reparti diversi, ma ugualmente necessari, nell'unica grande milizia cattolica. Era già anche così nelle epoche anteriori; ma è per eccellenza una caratteristica della odierna vita pubblica, che le risoluzioni, alle quali l'individuo coopera, siano sempre e in primo luogo risoluzioni di natura ideologica. Il cattolico, nel prendere la responsabilità della sua cooperazione, non può dunque in ultima istanza lasciarsi determinare da critiche o da desideri particolari, anche se in sè legittimi ; ma la considerazione ideologica, di cui si tratta, deve essere per lui il punto determinante. Questo insegnamento vale per ogni cattolico in tutto il mondo. Se la invocazione « ut omnes unum sint » ha da avere un senso pratico, oggi e precisamente qui deve mostrare la sua forza. Perciò Noi non Ci stancheremo di ammonire che, mentre la casa minaccia di andare in fiamme, mentre attacchi violenti si muovono contro di essa da tante parti, mentre urge l'azione ardimentosa e disciplinata di tutte le forze cattoliche su tutti I fronti, è indispensabile di bruciare col fuoco della carità ogni rancore e di rinunziare generosamente ad ogni personale preferenza, affinchè tutti agiscano tempestivamente e concordi per la causa di Cristo sotto la guida della legittima autorità. 3. Finalmente ricordate il noto detto : quali sono i capi, tale è il popolo. Voi appartenete alle professioni dirigenjj^siete chiamati — non pochi in un modo eminente — ad essere i capi del popolo. Di là viene la vostra grave responsabilità di fronte a coloro, specialmente ai più umili, che chiedono a voi di promuovere con ogni sforzo il progresso e di metterlo, come vuole il retto ordine delle cose, a effettivo servizio dei singoli e della collettività. Possiamo diletti figli, darvi alcune indicazioni pratiche, che oltrepassano i limiti della vostra attività professionale? Quando il sindaco, il giudice, il medico e gli altri professionisti e insegnanti superiori, stimati come maestri nel loro ramo, degni di fiducia e solleciti del bene del popolo, sono al tempo stesso conosciuti come forti credenti, cui è vanto la loro fede, che si vedono nella chiesa in atto di pregare, in tutto osservanti dei comandamenti di Dio e fedeli ai loro doveri morali, l'esempio di tali laici delle classi dirigenti è altrettanto, e talvolta anche più efficace di quello del sacerdote. L'irreligiosità non si è forse diffusa dalle classi dirigenti nel popolo? Possa oggi anche da esse venire la salvezza! Ancora: Voi sapete che molto è stato fatto per aprire la via al- Acta Pii Pp. XII 415 l'ordine-e alla giustizia sociale, mediante la legislazione, come altresì grazie ai provvedimenti delle pubbliche autorità e alle intraprese private. Ma resta ancora non poco da compiere. Noi pensiamo al vasto campo della igiene sociale : vi sono inoltre pur troppo ancora uomini senza timor di Dio, che non si fanno scrupolo di profittare di particolari congiunture, per esempio della mancanza di lavoro, per ridurre il salario ad un minimo intollerabile. I cattolici non solo non hanno nessun motivo per celare simili casi, contrari alla legge divina ed umana, ma debbono adoperarsi a portarvi rimedio. Voi, i dirigenti, il sindaco, il medico, siete forse i primi a venire a conoscenza di tali abusi. Perchè non dovreste allora unirvi in una azione comune e quindi tanto più vigorosa, afiine di far valere i diritti della dignità e della giustizia umana? Ecco, diletti figli, quanto abbiamo creduto di dovervi dire in questo giorno di esultanza per la Chiesa, mentre andavamo invocando su di voi la discesa dello Spirito Santo, rinnovatore della faccia della terra. Abbiate coscienza della vostra vocazione. Vi è oggi una santa battaglia da combattere e da vincere : voi siete fra i capitani più efficienti nella grande milizia cattolica. Vi è tutto il cammino della ricostruzione che gli uomini debbono percorrere, costretti spesso ad arrampicarsi sulle rocce di montagne scoscese : voi siete una eletta falange di guide cristiane. Vi sono fra voi — e affettuosamente li salutiamo — docenti universitari, insegnanti medi, artisti, medici, giuristi, tecnici. Oh si degni lo Spirito Santo di scendere su di voi e di effondere nelle anime vostre l'abbondanza dei suoi doni! Siate docili, diletti figli, alle sue ispirazioni; lasciatevi trasformare in uomini dalle idee chiare e dalla volontà risoluta e tenace. Usciti di qui, mettetevi subito al lavoro. Fuori nel mondo è una moltitudine di anime in ansiosa aspettazione. Se voi e tutti gli uomini della cultura cattolica andrete sempre avanti con retta intelligenza, senza stanchezze, uniti nello sforzo del rinnovamento cristiano, allora Roma, l'Italia e il mondo non tarderanno a riconoscere che il Signore ha fatto dono alla sua Chiesa di una nuova letificante Pentecoste. Acta, 416 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V Sodalibus Adoratoribus SsñU Eucharistici Sacramenti * Come Ci è dolce di accogliere la pia domanda della « Ven. Arciconfraternita della Adorazione notturna al Santissimo Sacramento » e della « Associazione dei Sacerdoti Adoratori », che in preparazione alla loro Assemblea generale hanno desiderato di adunarsi intorno a Noi, bramosi di accrescere in sè e intorno a sè l'amore della Eucaristia, centro di vita e di santificazione. Nella Enciclica « Mediator Dei » sulla sacra Liturgia Noi ricordammo l'insegnamento della Tradizione e dei Concili intorno all'adorazione dell'Eucaristia e lodammo le varie forme di questo culto, annoverando fra le più belle e salutari l'adorazione pubblica del Santissimo Sacramento, praticata specialmente da Associazioni sacerdotali, da Congregazioni religiose e da Confraternite di laici. E nella Esortazione a tutto il Clero « Menti nostrae » sulla santità della vita sacerdotale Noi terminavamo il quadro delle virtù sacerdotali con le seguenti parole : Queste e le altre virtù del sacerdote potranno essere facilmente acquistate dai giovani nei Seminari, se fin dalla prima età essi avranno appreso e coltivato una sincera e tenera devozione a Gesù « veramente, realmente e sostanzialmente » in mezzo a noi presente e dimorante sulla terra, e se faranno di Lui Sacramentato il movente e il fine di tutte le loro azioni, delle loro aspirazioni e dei loro sacrifìci. Come il santo Sacrificio della Messa religiosamente offerto dal sacerdote con la intima partecipazione dei fedeli, in unione con tutta la Chiesa, è e rimane il grande atto del culto divino, così il culto eucaristico viene celebrato dovunque l'Uomo-Dio presente nel Sacramento è adorato, anche e in molteplici forme al di fuori del Sacrifìcio. Senza dubbio il buon Pastore ha voluto essere un vero pane, come cauta il Dottore Angelico nelle sue mirabili poesie così alte e così dense. A lui non basta di essere adorato; vuol essere anche il nostro nutrimento. « Se non mangerete la carne del Figliuolo dell'uomo, ... non avrete in voi la vita w. Il suo amore senza limiti ha messo questa condizione alla nostra felicità : Non avrete parte con me (per usare le parole del Signore stesso), se non vi nutrirete con la mia carne. Ma l'anima, che ha compreso l'amore del suo divino Maestro, non si contenta dei pochi mo1 2 * Habitta die 31 Maii mensis a. 1 9 5 3 . 1 IOAN. 6, 54. A IOAN. 13, 8. Acta Pii Pp. XII 417 menti, in cui il Pane degli angeli riposa sulle sue labbra : ha bisogno di vedere ancora e di adorare a suo agio l'onnipotente Signore, che sotto l'umile immagine del pane si mette al suo servizio; ha bisogno di contemplare instancabilmente quel tenue velo, che al tempo stesso le nasconde e le rivela l'amore del suo Salvatore; ha bisogno di dimorare lungamente dinanzi all'Ostia consacrata e di prendere alla vista della umiltà di Dio un'attitudine del più umile e profondo rispetto. Quale lezione più sublime di questa reale presenza dell'Uomo-Dio sotto la forma di un fragile pane? Il pane è il nutrimento di tutti, è fatto unicamente per servire, per mantenere la vita. Così è il sacerdote secondo il cuore di Cristo ; egli non mette alcuna condizione per il suo servizio, è sempre benefico e intieramente si dona. Ciò che vale eminentemente per il sacerdote, si applica anche ad ogni cristiano, poiché la carità è il comandamento universale, che in sè racchiude tutta la legge del Salvatore. Ricordate la commovente parabola del buon Samaritano, nella quale Gesù ha dipinto il suo Cuore e lo ha dato a noi come esempio : « Va e fa anche tu lo stesso ». Trovate il tempo, le forze, il danaro necessari per soccorrere, nel miglior modo possibile, qualsiasi degli uomini vostri fratelli. Siate per lui utili e buoni come il pane, e in pari tempo umili, poiché altrimenti la vostra carità non penetrerebbe sino al fondo del suo cuore, di quel cuore che bisogna guadagnare a Dio, aprire all'azione della grazia. Chiunque dimora spesso e lungamente prostrato ai piedi dell'Ostia, comprende la lezione del pane eucaristico e prova il bisogno imperioso di metterla in pratica, di obliare completamente sè stesso, di donarsi agli altri senza limite. Da questo appunto tutti riconosceranno che siete discepoli di Cristo, veri adoratori in spirito e in verità, che glorificano il Padre, imitando il Figlio. Non abbiamo detto che una parola della carità, che proviene dal Sacramento di amore, perchè è il comandamento del Signore ; ma la Santa Eucaristia è per i suoi adoratori una sorgente inesauribile di luce e di forza. Coloro specialmente, che nelle ore silenziose della notte si uniscono alla adorazione degli Angeli, e rendono all'Agnello che fu immolato le azioni di grazia che Gli sono dovute, attingono abbondantemente per sè stessi e per tutta la Chiesa acque dalle fonti del Salvatore. Aflìnchè il numero degli Adoratori notturni e quello dei Sacerdoti adoratori 3 4 5 6 3 IOAN. Cfr. 5 Apoc. 5, 12. Cfr. Is. 12, 3. 6 27 Lue. 10, 37. 4 13, 35. - ACTA, vol. XX n. 8. — 30-6-1953. 418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale aumenti costantemente; affinchè il loro fervore sia un esempio e un sollievo per la nostra Città; affinchè il divino Maestro presente e nascosto nel Santissimo Sacramento si lasci commuovere dalle loro perseveranti suppliche e si mostri sensibile ai loro omaggi ; impartiamo di cuore a voi, diletti figli qui presenti e ai membri delle vostre Associazioni che non hanno potuto unirsi a voi, la Nostra paterna Apostolica Benedizione. VI Iis qui interfuerunt primo Conventui Latino de ophtalmologia, Romae habito* Répondant au vif désir qui Nous a été exprimé, Nous sommes heureux, Messieurs, d'accueillir les membres du premier Congrès Latin d'Ophtalmologie, qui se tient actuellement à Rome. La naissance de nouveaux Organismes internationaux de recherche scientifique Nous réjouit toujours, car Nous aimons saluer et encourager la collaboration pacifique et bienfaisante de tous ceux qui se dévouent à la science et au service des hommes. Nous voyons aujourd'hui devant Nous un groupe important d'éminents spécialistes venus non seulement des pays latins d'Europe, mais aussi de plusieurs autres des vastes régions de l'Amérique, qui aiment à s'appeler latines. Cette communauté de culture vous conviait à Rome de préférence, foyer toujours vivant d'une civilisation deux fois millénaire. Nous formons les vœux les plus sincères pour le plein succès de vos travaux, auxquels Nous portons le plus grand intérêt. Parmi les branches de la science médicale, l'ophtalmologie est une des plus délicates et des plus complexes à cause même de son objet, l'œil humain. De tout temps le merveilleux fonctionnement de cet organe a excité l'admiration ; mais la science médicale empirique des anciens demeurait généralement impuissante devant les infirmités de l'œil. C'est pourquoi l'on s'adressait avec plus de confiance aux dieux qu'aux hommes pour obtenir la guérison : dans l'antique temple d'Esculape à Epidaure, les inscriptions concernant les yeux étaient innombrables. D'après les Livres Saints de l'Ancien Testament et du Nouveau, la guérison des yeux malades passait pour tout à fait extraordinaire. Dans le livre de Tobie, la guérison du vieil aveugle tient une place importante et fait l'objet d'un récit fort pittoresque. De même peut-on lire dans * Die 12 Iunii mensis a. 1953. Acta PU Pp. XII 419 les Evangiles plusieurs détails précis concernant l'attitude de Notre Seigneur envers les malades privés de la lumière. Les gestes de Notre Seigneur ne relevaient évidemment pas de la médecine, et s'il jugea bon de déployer une certaine mise en scène, c'était sans doute pour témoigner son affection envers les malades et souligner ainsi son rôle de médecin des âmes. On peut en effet remarquer chez lui l'habitude constante de faire passer des réalités matérielles aux réalités spirituelles, de lalumière du corps à la lumière de l'âme. Cela ne veut pas dire qu'il se désintéressait des maladies du corps ; bien des fois au contraire les Evangélistes ont noté qu'il était ému de compassion devant les souffrances et que ses interventions miraculeuses avaient pour point de départ une misère à soulager. Nous faisions allusion, il y a un instant, à la délicatesse et à la complexité de votre science. Si les organes des sens supposent en général un groupement particulièrement dense de tissus spécialisés, de vaisseaux et de nerfs, l'œil est sans doute le plus riche de tous, et d'autre part sa mobilité dans l'orbite complique extraordinairement ses relations avec le reste de l'organisme. Le nombre de conditions requises simultanément pour le bon exercice de la vue multiplie les risques de perturbation, et par conséquent les maux auxquels l'ophtalmologie doit s'efforcer de remédier. Ce sont, semble-t-il, les défauts d'accommodation, de réfraction, de convergence, qui motivent les recours les plus fréquents à l'oculiste. Grâce à Dieu, les progrès des méthodes d'observation et le perfectionnement des instruments d'optique permettent un examen toujours plus complet et plus exact de la vue et fournissent des remèdes toujours plus adéquats. Mais là ne s'arrête pas, il s'en faut, la spécialité de l'ophtalmologiste. Même si l'appareil dioptrique de l'œil fonctionne normalement, l'état des enveloppes externes peut à lui seul causer un mal profond. Ici prennent place toutes les affections de la conjonctive et de la cornée. Si les tissus intérieurs sont atteints, on se trouve devant les diverses formes d'uvéite, généralement graves et difficiles à traiter. L'hypertension oculaire constitue le glaucome aigu ou chronique, qui nécessite souvent l'intervention chirurgicale. Les déchirures et les décollements de la rétine demandent presque toujours des opérations, où la dextérité et l'ingéniosité des chirurgiens modernes s'exercent avec succès. De la chirurgie également relève l'extraction fréquemment nécessaire d'un cristallin devenue opaque. Le système lacrymal lui-même, qui pourrait sembler accessoire, est au contraire absolument nécessaire, et son mauvais état demande parfois des interventions délicates. 420 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Devant tant de maux divers, qui risquent d'atteindre l'œil humain, on ne peut qu'admirer le fonctionnement extraordinaire de cet organe si complexe, de cet instrument d'analyse incomparable, dont l'Auteur de la lumière a doué sa créature. Plus la science se développe, plus nombreux sont les problèmes qui se posent au spécialiste, et il suffit de parcourir un ouvrage récent d'ophtalmologie pour constater la multitude de questions discutées, d'hypothèses et de solutions provisoires. C'est pourquoi l'on ne saurait trop se féliciter de Congrès comme le vôtre, Messieurs, qui peuvent mettre en commun le résultat de recherches méthodiques encore inédites, et favoriser, par la rencontre de praticiens renommés, l'acquisition de progrès, dont l'humanité entière pourra bénéficier. La spécialité qui vous occupe requiert non seulement une connaissance très approfondie de l'organe et des conditions de la vue, mais elle est si vaste et ses connexions avec la médecine générale si nombreuses et si étroites qu'il faut en quelque sorte être médecin deux fois pour devenir un excellent ophtalmologiste. Dans l'œil en effet le réseau vasculaire est si riche, les tissus si variés, que les affections des principaux organes s'y répercutent facilement et y suscitent des accidents souvent graves. Les maladies fonctionnelles du foie et du rein, les invasions microbiennes, héréditaires ou acquises, les infections bacillaires, créent des troubles de la vue, qu'il faut savoir rattacher à leur vraie cause. Les anomalies de la circulation sanguine, les lésions du système nerveux général ou local sont autant de causes possibles d'un désordre ophtalmique. Il semble vraiment qu'on ne puisse fixer de limites aux relations qui existent entre l'œil et l'ensemble de l'organisme. Et tel est le vaste domaine de vos recherches, le champ de vos activités cliniques, médicales et chirurgicales. Tout se reflète dans l'œil : non seulement le monde visible, mais aussi les passions de l'âme. Un observateur, même superficiel, y découvre l'expression des sentiments les plus variés: colère, peur, haine, affection, joie, confiance, sérénité. Le jeu des divers muscles du visage se trouve en quelque sorte concentré et résumé dans l'œil comme dans un miroir. Mais le regard du spécialiste va plus loin. Il lui suffit parfois de la seule inspection extérieure pour déceler les maux, dont Nous parlions à l'instant : affections du foie, du cœur, des reins, de l'appareil digestif. U dispose d'ailleurs d'instruments, qui lui permettent d'observer avec une précision extraordinaire l'intérieur même de l'œil. Depuis la découverte de Helmholtz, géniale dans sa simplicité, des lampes spéciales sont venues éclairer les régions les plus difficilement accessibles à l'examen, et Acta Pii Pp. XII 421 il ne se passe pas d'années que la technique ne fournisse, soit pour l'observation, soit pour la médication, soit pour la chirurgie, des secours nouveaux. Il arrive même que certaines opérations plus spectaculaires défraient la chronique des journaux, par exemple la chérotoplastie avec greffe de la cornée transparente sur des yeux aveugles ou presque. Le langage populaire de tous les pays a créé un grand nombre de métaphores tirées du sens de la vue. Peut-être un oculiste en comprend-il plus aisément la profondeur, et Nous voudrions pour finir vous proposer cette pensée tirée de l'Evangile : <( Si ton œil est sain, tout ton corps sera éclairé; mais si ton œil est gâté, tout ton corps sera dans les ténèbres De même qu'on ne peut recevoir correctement la lumière d'ici-bas, quand toutes les conditions posées par le Créateur ne sont pas réalisées, à plus forte raison la lumière d'en-haut, qui éclaire tout homme venant en ce monde, suppose-t-elle, pour être perçue, non pas un œil sain, mais un cœur pur, une intention droite. Tel est l'œil, dont parle Notre Seigneur dans la sentence, que Nous venons de citer. Elle formule en d'autres termes la sixième des huit béatitudes évangéliques : « Bienheureux les cœurs purs, car ils verront Dieu )). Ils verront Dieu dès ici-bas dans le miroir de leur conscience, si la vue de leur âme n'est troublée par aucun égoïsme, par aucune passion désordonnée. Quel homme pourrait se vanter de n'opposer aucune opacité, aucune résistance à la lumière d'enhaut? Nous avons tous besoin de répéter à Notre Seigneur, comme l'aveugle qui se tenait au bord de la route : « Seigneur, faites que je voie! » : faites que je voie toujours plus clairement votre toute-puissance, votre immense sagesse, votre très sainte volonté. Tel est le souhait que Nous formons pour vous tous, Messieurs, et pour implorer du Maître des lumières son abondante réalisation, Nous vous donnons, à vous-mêmes et à tous ceux qui vous sont chers, Notre Bénédiction Apostolique. 2 3 4 A estas expresiones — oh, señores! — pronunciadas en aquella lengua que Nos comunmente empleamos en las Audiencias de carácter internacional, querríamos añadir unas breves palabras en sonoro y robusto castellano. Nos mueve a ello, en primer lugar, la parte principal, en cuanto al número, que en el mundo llamado latino representáis vosotros, los oftalmólogos de lengua española ; pero Nos mueve también la calidad de vuestra representación, pues no hay quien no sepa que la oftalmología cuen1 MATTH. 2 Cfr. 6, IOAN. 22-23. 1, * M A T T H . 5, 8. 4 Luc. 18, 41. 9. Acta, 422 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ta entre vosotros con nombres de primera línea, a quienes rinde justicia la estimación universal. Si pudiéramos .hablar así, os diríamos que vosotros sabéis perfectamente (( con qué buenos ojos )) el Papa mira todo ese gran bloque de naciones que reza en castellano y que continuamente quiere distinguirse por su adhesión a la Santa Madre Iglesia, por su amor al Vicario de Cristo. En Nuestro corazón de Padre no falta nunca la justa correspondencia a tan filiales y sentidos afectos. Y cuando, como en la ocasión presente, se puede testimoniar de modo especial incluso vuestra competencia científica y profesional, vosotros sabéis con cuánto placer vuestro Padre, el Vicario de Cristo, aprovecha la oportunidad para hacerlo. ,Que el Señor os bendiga en vuestros trabajos, en vuestras familias, en vuestros deseos y en todo lo que en estos momentos lleváis en la mente y en el corazón. Urna palavra também na lingua de Camóes e Vieira, a quantos entre vós a falam, vindos quer das abençoadas Terras de Santa Cruz, quer do « Jardim da Europa à beira mar plantado ». Nâo précisais que vos digamos, quanto Nos é grata a vossa presença aqui na casa paterna, em meio deste ilustre Congresso, cuja ciencia, na frase da Escritura, torna célebres aos que a possuem, e procura aos homens a saúde, para que melhor vejam e admirem as maravilhas do Criador. Fazémos os melhores votos ao Céu, para que vos ilumine sempre ñas vossas pesquisas e trabalhos científicos, e para que juntamente convosco abençoe os vossos colaboradores e amigos, as vossas familias e a quantos neste momento tendes presentes no vosso espirito. 5 NUNTIUS RADIOPHONICUS CHRISTIFIDELIBUS DANIAE DATUS, OB PRIMUM CONVENTUM NATIONALEM CATHOLICORUM IN URBE (( KOPENHAGEN » COADUNATIS.* Geliebte Söhne und Töchter des katholischen Dänemarks! Gerne und nicht ohne tiefe innere Bewegung entsprechen Wir dem Wunsch eures von Uns geschätzten Oberhirten, den Wir heute als Bischof von Kopenhagen anzureden die Freude haben, zu eurer festlichen Tagung ein Wort zu sprechen und ihr Unseren Segen zu spenden. Es ist das erste Mal, dass der Nachfolger Petri von seinem Sitz in Rom euch in eurem s Cfr. Eccl. 38. * Die 24 Maii mensis a. 1953. Acta Pii Pp. XII 423 eigenen Land anspricht. Nehmt Unser Wort, das die Aetherweilen zu euch tragen, als sinnfälliges Zeichen der väterlichen Sorge und Liebe, welche die Stellvertreter Christi immer für euer Volk wie die Völker von ganz Skandinavien gehegt haben. Unser Gruss geht an euch, die ihr so zahlreich von Jutland und den Inseln in eurer Hauptstadt, der schönen und stolzen Herrin am Sund, zusammengekommen seid. Ihr liebt eure Heimat, und ihr habt Ursache sie zu lieben : diese Welt von eigenartiger schlichter Anmut, mit ihrer ausgeglichenen Natur, ihrem vielfältig verschlungenen Zusammenspiel von Land und Meer, ihrem erfrischenden Wechsel von Wald, See und fruchtbarem Gefilde, ihrer reichen Geschichte und bodenständigen Kultur. Der König der Könige, in dessen Hand die Geschicke der Völker ruhen, schirme und schütze euer Vaterland und verleihe ihm gesicherten Frieden und stetige Wohfahrt! Unser Gruss geht weiter an eure Gäste aus der übrigen katholischen Welt, besonders jene, die aus Norwegen, Schweden und Finnland mit ihren Oberhirten, Unseren ehrwürdigen Brüdern, sich zu eurem Fest eingefunden haben. Er geht endlich an die Katholiken in den weiten Räumen Skandinaviens, die, wenn auch leiblich abwesend, doch im Geiste euch angeschlossen sind. Möchten sie alle durch Unser Wort und eure Feier bestärkt werden in dem Bewusstsein, dass sie nicht allein stehen und sich nicht vereinsamt fühlen sollen, dass sie vielmehr als vollwertige Glieder eingefügt sind in den grossen, lebendigen Organismus, die Liebesgemeinschaft der katholischen Weltkirche. Unser Gedenken geht in dieser Stunde zurück in eure Vergangenheit ; es geht zu den Glaubensboten, die, beginnend mit Willibrord und Ansgar, eure Vorfahren Christus und der Kirche gewannen. Es geht auf jene ragenden Gestalten eurer Geschichte, deren Wirken für Dänemark zugleich nationale Höhe und religiöskirchliche Blüte bedeutet. Wir nennen Knud den Grossen und Knud den Heiligen, Erzbischof Absalon und die Waldemare, endlich die unvergleichliche Königin Margareta, mit und neben der hl. Birgitta sicher die hervorragendste Frau Skandinaviens im Mittelalter. Wir gedenken sodann aller jener, die zur Zeit der unglückseligen Glaubensspaltung und in den folgenden Jahrhunderten sich für die katholische Kirche einsetzten. Einer von ihnen sei mit Namen genannt : Niels Stensen, auf den ihr mit Recht stolz seid, der gross war als Naturforscher und gross durch seine rückhaltlose Hingabe an die Sache Christi in den Nordischen Missionen. Besonders aber gedenken Wir heute der Priester, Ordensmänner, 424 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ordensfrauen und führenden Laien, die seit hundert Jähren, seitdem euer Grundgesetz der katholischen Kirche die Bahn freigab, das katholische Leben in eurem Land wieder aufbauten. Wir dürfen die Hoffnung hegen, dass ihr mutiges Bekenntnis, ihr oft heldenhaftes Beispiel, Beten und Opfern das katholische Leben bei euch neuer Blüte entgegenführen werde. Ihr habt, geliebte Söhne und Töchter, auf eurer Tagung sicher die Sorgen wie frohen Erwartungen, die euch bewegen, und die Aufgaben, die euch gestellt sind, besprochen und beraten. Wenn Wir ein Wort der Ermunterung oder Ermahnung beifügen sollen, so möge es folgendes sein : Wir wünschen euch an erster Stelle ein lebendiges Bewusstsein eurer Gläubenssendung. Etwas von der dankbaren Freude und dem Stolz, die der hl. Paulus empfand, weil Christus ihn berufen hatte, sein Apostel zu sein, durchzittert das ganze Denken, Reden und Handeln der Urchristen. Wie ihr, so waren auch sie nur wenige einer erdrückenden Mehrheit gegenüber, der ihr Glaube unfassbar, ja wie Torheit erschien. Aber sie waren überzeugt von dessen göttlicher Kraft und haben ihn, wenn auch in schwerem Ringen und unter blutigen Opfern, tatsächlich zum Siege geführt. Die Kirche hat sich als lebendiger Organismus gegenüber jenen Zeiten des Anfangs entwickelt und vervollkommnet, und sie kann nicht in die Tage ihrer Kindheit zurückkehren. In ihrem Glaubensgeist bleiben die Urchristen jedoch immer Vorbild — auch für euch. Seid wie sie euch bewusst, dass ihr den Gott Entfremdeten, den Zweifelnden und Suchenden etwas ganz Grosses zu bieten habt : die sichere Antwort auf die letzten Fragen, die sie doch nicht in Ruhe lassen ; den vollen Reichtum der Wahrheit und Gnade, die Christus uns brachte, bis zu den wunderbaren Geheimnissen der Eucharistie, der Auferstehung und des Ewigen Lebens. Gleichsam nur am Rande seien dem gegenüber die Richtlinien und Lehren erwähnt, welche die katholische Weltanschauung auch für eine menschenwürdige und gerechte Regelung der Diesseitsbezirke, der wirtschaftlichen, sozialen und staatlichen bietet. Memand wird der Kirche den Vorwurf zu machen wagen, sie habe jene Bereiche vernachlässigt. Soweit deren Regelung eine sittliche Aufgabe ist, legt die Kirche ein umfassendes, sehr realistiches, vollgültiges Programm vor, vollgültig, weil es bei allem Sinn für die Wirklichkeit das Diesseitsleben der Menschen aus der einzig entscheidenden Schau ihrer letzten und ewigen Bestimmung regelt. 1 i Cfr. I Cor. 1, 18-25. Acta Pii Pp. XII 425 Dies alles ist euer Besitz. Seid dessen froh. Seid aber auch der euch verpflichtenden Sendung eingedenk, diese höchsten Werte in die Welt hinauszutragen und eure Mitmenschen für sie zu gewinnen. Wir wünschen euch als Zweites einen starken Willen zu christlicher Tat, zu einem Leben ganz aus dem katholischen Glauben. Überseht nicht, dass jede Äusserung innerhalb des religiös-kirchlichen Raums, ob Einzelwirken oder Bewegung und organisiertes Handeln, ohne Rücksicht auf jenes eine Entscheidende und losgelöst von ihm, Leerlauf ist, über kurz oder lang zur Unfruchtbarkeit verurteilt. Ganz gewiss verlangt ein Leben aus dem Glauben von euch Grossmut und ein hohes Mass persönlicher Festigkeit. Allein auch hier darf euch das Beispiel der Urchristen nicht ruhen lassen; für sie war es noch unvergleichlich schwieriger, ja menschlich gesprochen aussichtslos, sich gegen die herrschende Strömung durchzusetzen. Und doch haben sie sich durchgesetzt. Wenn Wir eurer religiösen Tat ein Sonderziel aufzeigen sollen, ist es die vollkommene christliche Familie : die Familie, deren Nährboden reines Eheleben nach dem Gesetz des Schöpfers, deren Sonne die Gattin und Mutter ist in Hingabe und Liebe bis zur Selbstentäusserung, deren Kinder unverdorben heranwachsen, stolz auf iheren Vater, wie er ihnen voranleuchtet in Gottesfurcht, vorbildlicher Berufserfüllung und treuer Sorge für die Seinen ; die Familie, auf der die Weihe des täglichen gemeinsamen Gebetes ruht und die jener Friede durchweht, den nur Christus zu geben vermag. Nichts Kostbareres könnt ihr, geliebte Söhne und Töchter, der Kirche wie auch eurem Volk schenken als die vollkommene christliche Familie. Möge eure Tagung der Gnadenfülle des Pfingsfestes teilhaft werden und der Heilige Geist euer Wollen und Vollbringen mit seinem Feuer und seiner Kraft beleben. Möge Maria, die Mutter Jesu, durch ihre mächtige Fürbitte bei ihrem göttlichen Sohn und ihren gütigen Rat wie einst den Aposteln und der jungen Kirche, so auch euch die Mutter der immerwährenden Hilfe sein! Als Unterpfand dessen erteilen Wie euren Oberhirten und Priestern, allen anderen mit ihnen in Seelsorge, Schule und Caritas Tätigen aus dem Ordens- und Laienstand, euch Anwesenden wie allen euren Glaubensbrüdern und Glaubensschwestern in Dänemark und den übrigen Nordischen Ländern aus der Fülle des Herzens den Apostolischen Segen. Wir schliessen mit dem christlichen Gruss in eurer schönen Sprache : « Lovet vaere Jesus Kristus! ». 426 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM DE MISSA VESPERTINA IN NAVI Quaesitum est ab bac Suprema S. Congregatione S. Officii : 1. Utrum Ordinarii locorum, ad normam n. VI Constitutionis Apostolicae « Christus Dominus )), permittere valeant Missae vespertinae celebrationem in favorem christifidelium qui navibus addicuntur, maritimo itinere perdurante ; et quatenus affirmative : .2. Quinam sit Ordinarius loci competens in casu. Eimi ac Revmi Patres huius Supremae S. Congregationis, re mature perpensa, in Plenario Coetu feriae IV, habito die 25 Martii 1953, respondendum decreverunt : Ad 1. Affirmative. Ad 2. Competens est ad praedictam facultatem elargiendam Ordinarius loci, in cuius territorio est portus, in quo navis habitualiter consistit. Ssmus autem D. N. D. Pius divina Providentia Pp. XII, in Audientia Emo Cardinali Pro-Secretario Sancti Officii die 5 Maii 1953 concessa, hoc Emorum Patrum Decretum adprobavit atque promulgari iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 31 Maii 1953. MARIUS CROVINI, Notarius Sacra Congregatio Rituum 427 SACRA CONGREGATIO RITUUM RATISBONEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI VICTRICII AB EGGENFELDEN, SACERDOTIS PROFESSI ORDINIS FRATRUM MINORUM CAPPUCCINORUM. SUPER DUBIO An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. « Sanctus Franciscus, scribit S. Laurentius a Brundusio, summopere castitatem et paenitentiam carnisque afflictationem coluit contra concupiscentiam carnis, paupertatem voluntariam... contra concupiscentiam oculorum, et humilitatem ac subiectionem perpetuam omni creaturae contra superbiam vitae; suamque religionem instituens, contra haec tria vitia mundi, statuit tria vota humillimae obedientiae et subiectionis, altissimae arctissimaeque paupertatis et mendicitatis et purissimae ac nitidissimae castitatis, vitamque instituit arctam valde et asperam ad carnem afilietandam et spiritui subieciendam » (Or. pan. S. F r . ) . His obsequentes sui Patriarchae praeceptis, fere innumeri Fratres Minores trium familiarum triumque Ordinum religiosae perfectionis culmen attigerunt, quos inter Victricius ab Eggenfelden, e Capulatorum familia, ut ex dicendis constare videtur, est annumerandus. In oppido Eggenfelden intra Ratisbonensis dioecesis fines, die 18 Decembris 1842, e Ioanne Antonio Weiss ac Maria Anna Zanneker vita ac religione praestantibus, qui quatuordecim genuerunt filios, natus est Antonius, sequenti die baptizatus. « A prima pueritia et indole praestabat bona et morum innocentia. In disciplinis humanisticis, philosophicis ac theologicis inter aequales facile fuit primus » (Postul. Episc, totius Germaniae) . Anno 1866 Frisingae ad sacerdotium fuit promotus, Monachii per triennium S. Ursulae parochi fuit cooperator. Frisingensi Seminario addictus, studiorum praefecti munere functus est : anno vero 1871 doctorali laurea fuit ornatus cum nota : Profectus prorsus insignis. Si scientia insignis, insigniorem pietate, christianisque virtutibus se reddidit. 428 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Hos ingenii, doctrinae ac singularis pietatis thesauros Antonius in Seminarii alumnorum bonum ac in populi aedificationem expendit, nil sibi reservans, nisi indefessum laborem verbum Dei praedicando, paenitentiae sacramentum ministrando atque cetera sacra exercendo. Verum maioris perfectionis desiderio adactus, anno 1875 inter Minores Capuccinos adscribi postulavit. Voti compos factus. Victricii nomine assumpto, tirocinium iniit, quo sancte perfecto, religionis vota nuncupavit. Eius praeclaris dotibus perspectis, fere nulla fuerunt officia, quae ei non fuerint in Ordine concredita, quae quidem P. Victricius, summo Fratrum plausu, diligentissime ac efficaciter est executus. Unde nil mirum si quinquies Provincialis Minister fuerit electus. Praeter haec nunquam a praedicatione, ab audiendis poenitentium confessionibus, a sacris expeditionibus, a sermonibus sacerdotibus, monialibus, aliisque coetibus habendis, aliisque ministeriis destitit, uberrimos in animorum salutem colligens fructus, quos vitae sanctitate, mira suavitate, qua vel peccatores alliciebat et ad paenitentiam adducebat, atque oratione, a qua nunquam animum abstrahebat, efficaciores reddidit. Nunquam in verbo deliquit, nunquam proximorum, licet notorie peccantium, famam momordit, assuetus eorum defectus, quamquam ab aliis patefactos, caritate tegere aut saltem sagaciter excusare. Paupertatem maxime adamavit, sordes vero, uti S. Bernardus aiebat, sive corporis sive vestium nunquam. Humilitatem Christi imitari studens : « Cum Iesu meo abscondito nesciri volo et pro nihilo reputari » scripsit. Item dolore tactus propter horrenda sacrilegia aliasque iniurias, eos reparare volens, ait : « Cum Iesu meo crucifixo animo et corpore volo esse crucifixus : ut iniurias in Ssmo Sacramento ei illatas paulum reparem ». Quam grata Deo fuerit haec Servi Dei oblatio ex hoc conici posse videtur quod ultimis eius vitae annis, ut maioribus meritis ditaretur, caecitate ac surditate fere absolutis fuerit affectus, necnon plagis in utroque pede ; novissimis vero mensibus quod toto corpore ulceribus excruciaretur. Quos dolores occultare sategit atque laetanter, ut infirmarius affirmat, sustinuit usque ad mortem. Aetate, laboribus, morbisque fractus, Ecclesiae sacramentis refectus, die 8 Octobris anno 1924 sancto fine in conventu Vilsbiburgensi quievit. Sanctitatis fama, qua Dei Famulus vivens, etiam extra claustra fruebatur, post mortem, assertis miraculis ac gratiis eius intercessione obtentis confirmata atque aucta, ratio fuit cur annis 1935-1936 in Ratisbonensi Curia atque per Rogatoriales litteras in Curiis Atheniensi, Sacra Congregatio Rituum 429 Bucurestiensi, Vicariatuum Apostolicorum de Araucania atque de Ucayali Informativi Processus super fama sanctitatis, super scriptis atque prohibito cultu non praestito adornati sint. Interim cunctus Episcopalis Germaniae coetus Fuldae coactus, inter quos Emi Cardinales Faulhaber, Bertram et Schulte, Capitulum Cathedralis Ecclesiae Ratisbonensis, Congregatio Bavarica O. S. B., Rector Academiae Philosophico-Theologicae Ratisbonen., similes Academiae Eystettensis ac Frisingensis, maiusque Seminarium Frisingense, enixis precibus a S. S. Pio Papa XI f. r. Servi Dei causae Introductionem postularunt. Sacra haec Congregatio die 27 Iulii anno 1942, scriptis perpensis, nihil obstare quominus ad ulteriora possit procedi decrevit, cauto tamen ne ea, sacrorum Rituum inconsulta Congregatione, edantur. Servatis itaque omnibus de iure servandis, Rmo P. Bernardino a Senis Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum Generali Postulatore instante, Emus ac Rmus Cardinalis Benedictus Aloisi Masella Episcopus Praenestinus, Causae Ponens seu Relator, die 16 Decembris anni huius in Ordinaria Congregatione dubium proposuit discutiendum : An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur, de eaque retulit. Emi ac Rmi Cardinales, relatione hac auscultata, auditisque Officialium Praelatorum suffragiis ac R. P. D. Salvatore Natucci Fidei Promotore Generali, omnibus mature perpensis, rescribere censuerunt : Signandam esse commissionem si Ssmo placuerit. Facta autem a subscripto Cardinali relatione Beatissimo Patri, Sanctitas Sua rescriptum Emorum Patrum ratum habens, Commissionem Introductionis causae Servi Dei Victricii ab Eggenfelden hodie dignata est subsignare. Datum Romae, die 23 Decembris a. D. 1952. £g C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius 430 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (officium de indulgentiis) OEATIO AD MATREM ADMIRABILEM Ave Maria, gratia plena, lnx fulgida, in qua tres divinae Personae relucent. Nomen tuum, o Maria, vulneribus nostris est balsamina efïusum, nobisque peccatoribus auxilium quod semper suspiramus. Dominus tecum, sicut tu, o Maria, nobiscum es, ut filios illumines, dirigas eosque consoleris qui misere peregrinantur in hac lacrymarum valle, in te oculos intendentes, o nostra propitia stella. Benedicta tu in mulieribus, quia Dominus te elegit, ut sis Mater incarnati Verbi, nunquam permittens ut labe peccati pulchritudo tua suavissima maculetur. Benedictus fructus ventris tui, Iesus, quia per te nobis datus est unicus Salvator, qui a morte nos redemit nobisque caelorum portam iterum aperit. Sancta Maria, Mater Dei, ora pro nobis, qui in terris nunc pugnam sustinemus. Esto nobis semper refugium, ut in mortis benedicta hora suavem tuam faciem in splendore aeternitatis spectare valeamus. Amen. Die 12 Maii 1953 Ssñius S. N. Pius div. Prov. P p . XII, in Audientia infra scripto Cardinali Paenitentiario Maiori concessa, benigne elargiri dignatus est Indulgentias quae sequuntur : partialem trecentorum dierum, a christifidelibus saltem corde Contrito acquirendam quoties supra relatam orationem devota mente recitaverint; plenariam, suetis conditionibus a fidelibus lucrandam, si quotidie per integrum mensem eamdem recitationem pia mente persolverint. Praesenti in perpetuum valituro absque ulla Apostolicarum Litterarum in forma brevi expeditione. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. N. Card. CANALI, Paenitentiarius Maior L. © S. S. Luzio, Regens Sacra Romana Rota 431 SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (FAVAZZA-PEANO) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Aureliae Peano, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Romae, Palazzo della Cancelleria) die 6 Octobris 1953 hora decima ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae Dominae Aureliae Peano, curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.* Albertus Canestri, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 8 Iunii 1953. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Aurelia Peano, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 6 octobre 1953, à 10 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissace du lieu de la résidence de la dite Aurelia Peano, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 432 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA OFFICIORUM COMMISSIO PONTIFICIA DE RE BIBLICA DECLARATIO DE LIBRO R. D. BERNARDI BONKAMP, CUI TITULUS : DIE PSALMEN «Opus a R. D. Bernardo Bonkamp editum : Die Psalmen nach dem hebräischen Grundteœt. Mit einem Vorwort von Univ. Prof. Dr. A. Allgeier. Verlag Wilhelm Visarius, Freiburg i. Br. (Imprimatur: Freiburg, 9. Februar 191^9), VI, 634 PP* satisfacit legibus hermeneuticis catholicis, sed posthabitis traditione catholica et normis Magisterii ecclesiastici, innititur magna ex parte criteriis subiectivis et prorsus arbitrariis. Quare illud opus in Seminaria et in Collegia religiosorum ne introducatur ». Die autem 9 Iunii 1953, in audientia infrascripto Consultori ab Actis benigne concessa, Ssimus Dominus Noster Pius Pp. XII praedictam Declarationem ratam habuit et publici iuris fieri mandavit. Romae, die 9 Iunii a. 1953. } Athanasius Miller, O. S. B., Consultor ab Actis i n . et voi. XXXXY 31 Iulii 1953 (Ser. IL v. XX) - N. 9 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. X I I LITTERAE DECRETALES BEATO FRANCISCO XAVERIO MARIAE BIANCHI, CONFESSORI, SANCTORUM HONORES DECERNUNTUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum illidunt in Ecclesiae naviculam magnae maiorum ac turbulentae tempestates circumfusique eius lateribus Auctus sentinam implere conantur, iactatam navem si possint ad ima demergere; cumque obductae caelo nubes serenitatem turbant occaecantque densa caligine diem, Nobis, qui Dei numine ad regimen universae Christi Ecclesiae elati sumus, ingens gaudii cumulus affertur ex iis hominibus intuendis qui, praecedente ac ducente Dei gratia, iuvenili quodam ardore heroumque more luctantes perenni fronde coronam adepti sunt. Ii enim non solum magno solacio sunt nobis cum in caelorum regnum ingressi divinae bonitatis dona nobis impetrent efficacius, sed hoc praesertim quod, cum hic degerent, per gratiae semitas firmius incedentes, facti sunt hominibus omnis virtutis propriora exempla maximeque imitanda. Iii quos defigere oculos, eorum quae sunt eminentia meditari, eos denique effusis precibus suppliciter rogare de ope largienda in cotidiano certamine christifidelibus gratum et fructuosum sane accidit. Quod hodie fit Nobis beato Francisco Xaverio Maria Bianchi sanctorum honoribus condecorato. Nascitur puer Arpini, quae est urbs in Samnitibus, die secundo mensis Decembris eius anni qui fuit millesimus septingentesimus quadragesimus tertius, eique parentes Carolus et Faustina Morelli, cum postridie salutari lavacro ablutus fuit, ut erant religiosissimi, Dei 28 - ACTA. vol. XX, n. 9. — 31-7-1953. 434 Acta/ Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale instinctu nomina dederunt quae omini futura essent: Franciscum Xaverium, Philippum, Iustinianum. Hunc ergo filiolum parentes ad recte vivendum et ad christianas virtutes easque non mediocres ipsi datis praesertim pietatis caritatisque exemplis instituerunt. Cuius propensi.ad pietatem animi parvum at magnae significationis indicium ex eo quod sequitur colligere licet. Non revertentem quondam, hora qua solebat, puerum diu exspectant magna anxietate parentes, quaeruntque requiruntque, nequiquam omni domus excusso recessu. Mox euntibus forte illis in quandam cellam se ostendit tenellus puer denudatus humeros corpusque plurimo sanguine flagellans. Voluerat scilicet innocentissimus puer idem per flagella consequi quod S. Leonardus a Portu Mauritii, qui orationibus habitis de rebus divinis caesum corpus cruentabat, sua aliorumque peccata expiandi causa. Quinquennis vix erat, cum sacro inunctus chrismate Spiritus Sancti donis ditatus fuit. Qua ab aetate tanta in eo elucebat oris et morum modestia, ut aequales, ipso praesente, ne verbum quidem inverecundum auderent proferre. Post acceptam a parentibus educationem, primum est a pio quodam sacerdote, mox a Sodalibus Sancti Pauli, quibus « Barnabitae » per vulgus appellatio, Arpini degentibus, christiana disciplina ac litterarum rudimentis imbutus. Franciscus Xaverius tamen sic religiosorum Sodalium vitam ac consuetudinem appetebat, quemadmodum earum est avi èt cupidum appetere nid um, ut ibi Deum castissime coleret et eximiam sanctitatis formam, quam animo comprehensam habebat, imitando effingeret et exprimeret. Concupientem autem puerum Barnabitarum agendae vitae fieri participem prohibuere parentes, qui id roganti persaepe filio haec semper ingeminabant verba : « placet te, fili, sacerdotem fieri : nullo te modo fieri religiosum Sodalem »! Cum paulo post iuxta morem tonsus esset ac in sacros ordines, quos minores vocant, receptus, Nolam, in vetustam Campaniae urbem, mittitur, non solum ad philosophiam et physicam per triennium in Seminario discendas, sed etiam eo consilio ut ingrediendae religiosae domus voluntatem deponeret. Contra tamen accidit, optimorum consiliorum auctore Santo Alphonso M. de Ligorio, quem puer in eadem civitate forte cognovit. Parentibus autem eius ingenio divinoque instinctui obsistentibus, Neapolim petere cogitur iuris civilis lauream adepturus. At quis potest eius qui Dei numine feratur intercludere iter? Factum Acta Pii Pp. XII 435 est igitur ut, Deo opitulante, decideret adversa patris matrisque voluntas, difficultates evanescerent, eique Barnabitarum domus ultro patesceret. Tum missus fuit in oppidum cui nomen apud plebem « Zagarolo ». Quem proficiscentem huiusmodi prosecuti sunt eius moderatores testimonio, quod ei maximae laudi cedebat : « magna scilicet esse iuvenem sollertia et acumine ingenii, ornate scribere, nullis religionibus angi, qui demisso animo et constanti voluntate persaepe sacramentis reficeretur ». Post exactum tirocinium, quod dicunt, ii qui educendis iuvenibus praeerant, nulla rerum amplificatione testati sunt : « insignibus portendi indiciis magnos eum progressus effecturum, eumque fore et Sodalitati decori et aliis utilitati ». Quam rerum futurarum praedictionem mira Francisci Xaverii sanctitas omnino implevit. Visus igitur fuit dignus qui die vicesimo octavo mensis Decembris, anno millesimo septingentésimo sexagesimo tertio exeunte, sollemni ritu religiosa vota nuncuparet. Cum vero sive Maceratae philosophiae sive Romae et Neapoli theologiae operam dedisset, tum anno denique millesimo septingentésimosexagésimo septimo, die vicesimo quinto mensis Ianuarii sacerdos factus est. O beatum diem, quo Christum specie panis velatum manibus contigit! Suscepto sacerdotio, eius munus fuit tum latinas et italicas litteras Arpini edocere iuvenes, tum Neapoli philosophiam et mathematicám tradere in ephebeo a S. Carolo. Educendorum autem puerorum mores praecipue ad pietatem et virtutem conformabat, nullaque ab ipso est neglecta occasio loquendi Christum discipulis, cuius ipse amore tenebatur. Vere autem qui fuit annus millesimus septingentesimus septuagésimas tertius ephebeum a S. Maria in Cosmedin ei regendum concreditur in eadem urbe Neapoli. Quod opus erat multo labore et sudore conficiendum : cum enim immoderata rei publicae potestas in proximo decessore eligendo nimium valuisset, cumque non iam eodem studio quo antea religiosae domus res administraretur, magna patientia ac vigore animi opus erat, si quis vellet collapsam disciplinam in pristinum restituere ac Sodales divino quodam ardore permovere. Quae omnia est Franciscus Xaverius miro modo consecutus tum consilio, quod erat illi maximum, tum suae ipsius vitae exemplo, quo omnes trahi et rapi solebant. Quanta hinc fulget lux quodque exemplum iis patet, quibus animorum 436 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale iuvandorum cura et disciplinae regularis tuendae officium a Deo sunt demandata ! Sed cum non tantum virtutibus sed etiam ingenio excelleret, tamque magna esset eius doctrina atque sive in humanis sive in divinis rebus laus et fama, rogatus fuit ut in Eegia Studiorum Universitate Theo logiam Dogmaticam doceret deque fidei defensione iuvenes erudiret ; quin etiam Academicis annumeratus est, quibus munus erat Litteras et Scientias altius excolere. Vere autem anni millesimi septingentesimi septuagesimi noni coactus est Mediolani coetus negotiis agendis novisque totius Barnabitarum Ordinis Moderatoribus creandis. Cui coetui cum interesset Franciscus Xaverius, ut Provinciae Neapolitanae legatus, prae ceteris potissimum electus fuit qui « Cancellarii » munere fungeretur. Quod is tali alacritate et prudentia gessit, ut Scipio Peruzzi, qui tunc universae Barnabitarum Sodalitatis moderator fuit renuntiatus, eum socium ac comitem asciverit ad collegia invisenda quae in Gallia Cisalpina, in Liguria, in Pedemontio, in Flaminia regione exstarent. At ille, confectis itineribus, fiante Dei numine, alta contemplationis petere, in intimum animum suum redire. Factum est igitur ut a terrestrium rerum sollicitudine et ab omnibus quae a Dei consuetudine avocare solent abductus paulatim omnibus fere libris careret, amicorum sermones neglegeret ac perangustae cellae spatio eiusdemque in extremo coenobio contentus esset, in qua vehementius orationi vacaret. Quinam tunc aestus, quinam tunc ardores in eius pectore! At ceciderunt in eum, effuso maiorum imbre, quae numquam non in piorum vitam cadere solent verba : (( Quia Deo acceptus eras, necesse fuit ut tentatio probaret te )) (Tob. 12, 13). Tum utique abstractus eius animus a saecularibus rebus habita a nonnullis dementia et insipienti^ visa; tum in ieiunum corpus a daemoniorum principe inveni coeptum est; tum denique saevire in eius sanctitatem tentationum cumulus, incorruptumque eius cor exagitari. At Franciscus Xaverius, etsi miseriis aerumnisque pressus, implorata Dei ope, ceu rupes aut elatum mari saxum, adversa omnia vicit. Incepit ei tum maxime nova aetas : sicut exsiliens e solo fons refunditur in saucias pratorum herbas, ita eius virtus ac plenitudo pietatis in sauciatum populum est delapsa et fusa, qui potuit igitur non exiguis haustibus iustitiam bibere : urgebat enim in eius animo Christus ut sanguis temptatis pollice venis. In poenitentium admissis expiandis eluxit praesertim eius egregia virtus. Quare in sacro poenitentiae tribunali abditum ac per plures horas Acta Pii Pp. XII 437 patientissime aliorum peccata audientem simulque gratiam largientem primum adire pauperes ac simplices : aulici videlicet, mercatores, ambulatores ; mox proceres : eruditissimi quique homines, Praesules, Ecclesiarum Antistites, doctores litteris tradendis; omnesque, dum abirent, exclamabant : « latet in eo sanctitas! ». Ac sane fiebat ut vespere, post clausum templum, saepiret populus eius coenobii cellam, alii aliis rebus egentes, alii alia petentes. Nihil humani in eius sermonibus ; at eius verba, ieiuna et exilia, et Christi verbis simillima, peragrabant per animos qui mox Dei amore fervebant. Nec quisquam Franciscum adibat quin melior ab eo discederet. Cuius rei testimonium est publicus ille apparitor, qui se munere quo triginta annos functus fuerat adbicavit, ut orbis utroque parente pueris emendicato pane subveniret, eorumque, quos miseriarum cumulus exagitaret ac fere mergeret, amantissimus fieret pater ; ac multi alii sive sacerdotes sive laici qui, spretis divitiis ac saeculi voluptatibus, ingressi sunt christianarum virtutum iter. Solet enim semper virtus effectrix esse magnarum virtutum. Quibus in laboribus is « qui consolatur nos in omni tribulatione nostra » (II Cor. I, 14) non defraudavit quandoque servum suum iusto virtutis solacio. Cum enim Pentecostes die anno millesimo octingentesimo in templo Divino Amori sacro preces funderet, intentisque oculis candentem hostiam ad sollemnia altari superpositam intuereti*r, emissis inde radiis repente ictus fuit : cadere ille in terram, voluptate, quae fuit illi summa, perfusus, admovere ad pectus trepidas manus, ac resoluta paene mente gaudio iacere. Surrexit tandem composi toque vultu et habitu iis qui auxilio venerant gratias cum egisset, abiit modestus et trepidus. Sed Deo sinente novus miseriarum turbo irruit in eum. Tunc eius crura turgentia facta sunt et gravia, quibus omnes curationes eaeque acerbissimae frustra sunt adhibitae ; ita ut quaerentibus medicis et amicis unde laboraret, aequo animo responderet (( spinis ac ferventi igne sibi torqueri pedes ». Quibus corporis cruciatibus mox accessere animi dolores. Nam anno millesimo octingentesimo decimo, exactis domo per seditiosas leges fratribus, solus solusque superfuit, Filio Dei afiixo cruci simillimus, ulcerosus, plagosos, transfossus acerbitate dolorum, admota arae victima, amoris igne flagrans. Quem utinam omnes christiani mutentur, quos Deus sapientissimus in aerumnis perielitatus fuerit! Non pauca ferebantur, eo deprecante, a Deo patrata miracula, pluraque ab eo rerum futurarum promissa quae vaticinia sapiunt. Qui re- 438 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vera, omnibus curis in Dei honore aliorumque salute defixis, totusque divinis rebus deditus, iam non ipse vivere videbatur, sed in eo Christus qui, terrenarum omnium rerum excusso studio, virtutes in dies magis excitabat. Servata ab eo diligentissime religiosorum Sodalium propria officia : integritas nempe morum, oboedientia ac paupertatis studium ; ita ut quae vota magno et excelso animo ineunte aetate Deo voverat, haec nullo non tempore reddiderit. De aeterna hominum salute tam fuit per totum suae vitae tempus sollicitus ut in vulgus «Neapolitanae civitatis apostoli » cognomine auctus fuerit. Ac iure meritoque : nemini enim eorum quos haberet regendos ad pietatemque moderandos defuit, siquando lectulo aegri decumberent ; quin omni ope tum ipse iuvit, tum impetratis nonnumquam a Deo singularibus beneficiis. Eos quoque, qui in publicis valetudinariis degebant aegrotantes, invisebat saepissime, ut et consolaretur et hortaretur ad superna. Puellarum, quae de integritate morum periclitatae essent, vehementer misertus, earum recessus quibus a Sancto Raphaele, a Providente Deo, ab Iesu et Mariae Cordibus, a Maria Magdalena de Pazzis, a Visitatione Virginis indita nomina, in praecipuam veluti fidem recepit. Nec dubitavit necessitate urgente ad alendas et educendas puellas stipem emendicare alienaque ipse vivere misericordia. Eos vero, qui ad se sive admissorum expiandorum sive consiliorum exquirendorum causa ventitarent, numquam moleste tulit ; quin potius suorum immemor dolorum, tranquilla ac serena fronte excipiebat et ab molestiarum cruciatibus levabat. Ac tantum temporis curarumque in aliorum utilitatem impendebat ut nonnumquam lassitudine captus coram iis qui adessent, in eius virtute stupentes, obdormisceret. Eius igitur in alios caritas velut ignis ardens haberi poterat quo tota eius vita ab sumpta fuit. Quod utinam et nostrae aetatis christiani imitentur ! Qui tamen in fratres amor nonnisi amoris erat fructus quo in aeterni Dei voluntatem ferebatur quique eum iam a puero invaserat. Nam fuit Deus in eius vitae portu lumen sublime, immo portus ipse in cuius tranquillitatem bacchantibus austris confugerat, ratio denique omnium eius animi motuum. At flagrans eius erga Deum caritas maxime in Eucharistiae Sacramento conficiendo elucebat. Etenim cum sacra faceret, seque Christi carne reficeret, incredibili perfundebatur gaudio fereque eius animus calescebat. Extremo quoque vitae tempore, etsi corpore fractus ac quasi sui ipsius ruina, numquam adduci potuit ut a sacro litando abstine- Acta Pii Pp. XII 439 r e t ; ita scilicet ut dicere potuerit: « Cum me iam audientis non peragere sacra, mortuum existímate ». Deiparam Virginem quasi parentem habuit atque sui itineris sidus. O quanta rapiebatur suavitate, cum vel eam precaretur, vel eius laudes praedicaret! Cui flagrantissimae pietati, quae innocentium puerorum simplicitatem imitabatur, caelorum Eegina singulari praestita tutela respondit signisque eius gratia non semel patratis. Qui eius animos Deiparae Mariae studiosissiinus vel eo die maxime eluxit, cum aeger decumbens caelestis Matris imaginem in sinu habere voluit nec finem faciebat ingenua ardentique pietate deosculandi. Qua pietate confisus nihil mirum si extremo quoque vitae tempore, cum coepit ei iterum in dies ingravescere morbus, tranquillo animo dolorum acerbitatem ferebat. Quorum illi gravissimus fuit iam non posse sacris operari. Instabat enim ei vitae finis : ac revera die tricesimo primo mensis Ianuarii, anno millesimo octingentesimo decimo quinto piissime sumpto Christi Corpore ad aeterna praemia migravit. Tristis rumor brevi dissipatus est per cives : qui statim ad eius cellam ultro confluxerunt, inter sese hortantes : « Eamus, ut sanctum Dei virum postremum videamus! ». Proximo autem die eius funeri omnia iusta soluta sunt magna sacerdotum populique frequentia, ac eius corpus in templo Sanctae Mariae ad Portam Novam inhumatum et conditum ; unde quinque post annos ad templum S. Iosephi in pago, quem in vulgus Pontemcurvum vocant, translatum fuit. Nomen vero suum fidelis Dei famulus sempiterno commendavit aevo sive praeclarissima vivendi ratione, cum aetatem ageret, sive post mortem variis prodigiis quae, eodem deprecante, a Deo ferebantur patrata. Quam ob rem de Beatorum caelitum honoribus eidem decernendis Causa coepta est agitari. Itaque anno millesimo octingentesimo decimo sexto in archiepiscopali Curia Neapolitana de eius sanctimonia inquisitiones auctoritate ordinaria sunt institutae. Quibus rite absolutis iisque a S. Rituum Congregatione probatis, Pius VII, Decessor Noster, adhibitis sibi precibus concedens, die vicesimo tertio aprilis anno millesimo octingentesimo vicesimo secundo ut Causa induceretur indulsit. Ceteris ad iuris normam religiose exactis, inquisitiones apostolicae habitae sunt de venerabilis Servi Dei virtutibus sive theologalibus sive cardinalibus quas heroicum gradum attigisse Pius IX, Decessor Noster, 440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale omnibus rite perpensis die vicesimo tertio mensis Februarii anno millesimo octingentesimo quinquagesimo septimo sollemni sanxit decreto. Tum quaestio de miraculis quae eodem deprecante Dei viro patrata dicebantur, antea in « antepraeparatorio » et « praeparatorio » comitiis agitata fuit, ac deinde in generali coram Leone XIII, Decessore Nostro, habito. Quibus rite peractis, idem Pontifex die vicesimo quinto mensis Martii, anno millesimo octingentesimo nonagésimo secundo ad altare sacris operatus, sollemniter decrevit : constare de duobus miraculis a Deo, intercedente venerabili Francisco Xaverio Maria Bianchi, patratis, nempe de instantánea perfectaque sanatione tum Mariae Rosae Casabona a paralisi accedentibus tabe, 'surditate, lacrimarum effusione aliisque infirmitatibus; tum Philumenae Varazzo, neapolitanae, ab exczcmate impetiginoso, quod vocant. Unum porro erat discutiendum dubium : an stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, venerabilis Dei servus Franciscus Xaverius Maria Bianchi ad beatorum caelitum honores tuto provehi posset. De quo dubio actum est die vicesimo sexto mensis Aprilis anno millesimo octingentesimo nonagésimo secundo coram eodem Summo Pontifice Leone XIII, qui, secunda omnium sententia audita, die octavo mensis Septembris eiusdem anni proprio decreto sanxit : tuto procedi posse ad sollemnem venerabilis Servi Dei Beatificationem. Huius autem Beatificationis sollemnia statis celebribusque caeremoniis in superiore Petrianae Basilicae pronao die vicesimo secundo mensis Ianuarii anno millesimo octingentesimo nonagésimo tertio magno cum splendore ingentique fidelium frequentia habita sunt. Cum vero post decretos eidem Beato supernorum caelitum honores eiusdem cultus percrebruisset, et ipso deprecante nova dicerentur a Deo effecta miracula, supplices Apostolicae huic Sedi preces admotae sunt ut causa eiusdem Beati sanctitatis infula decorandi resumeretar. Quibus Decessor Noster Pius XI die decimo secundo mensis Iulii anno millesimo nongentesimo tricesimo secundo libenter annuit. Duo propterea miracula Sacrorum Rituum Congregationi proposita sunt quae hic breviter narrantur. Primum miraculum contigit Iudithae Santivecchi vid. Iacarella; quae ob horridum cancrum in stomacho et intestinis iam iam erat obitura. Sed cum sanationis petendae causa novendiales supplicationes honori Beati Francisci Xaverii Mariae Bianchi coeptae essent, altero precationis die aegrota omnino ex morbo convaluit. Alterum miraculum opificem quendam spectat nomine Vincentium De Rosa, in officina exstruendis incendiariis siluris operam praestantem. Acta Pii Pp. XII 441 Qui cum ob purulentam otomastoiditideni tam graviter aegrotare coepisset ut necesse videretur extrema medicorum experiri, admotis a matre ac sororibus enixe Deo precibus ad sepulcrum Beati Francisci, repente sanus factus est die tertio mensis Novembris anno millesimo nongentesimo trigesimo septimo et a quovis languore confirmatus. Quod periti medici et radiologi, qui dicuntur, statuerunt. Utrumque hoc signum a S. Rituum Congregatione diligenti examine expensum est. Cuius rei gratia plures conventus sunt habiti : « antepraeparatoriis )), die nono mensis Februarii anno millesimo nongentesimo quadragesimo tertio coram dilecto Filio Nostro Alexandro S. R. E. Cardinale Verde, Causae Ponente seu Relatore ; coetus medicorum quorum collegium ab Apostolica Sede interea institutum fuerat, die tricesimo primo mensis Martii anno millesimo nongentesimo quadragesimo nono et tertiodecimo Februarii insequentis anni ; « praeparatorius », in Palatio Vaticano die tertio mensis Ianuarii anno millesimo nongentesimo quinquagesimo ; « generalis » demum die tertio mensis Aprilis habitus coram Nobis in sueta Vaticani palatii aula hoc anno millesimo nongentesimo quinquagesimo primo, in quo idem Cardinalis Alexander Verde dubium disceptandum proposuit : « An et de quibus miraculis post indultam eidem Beato ab Apostolica Sede venerationem constet in casu et ad effectum de quo agitur ». De quo qui aderant tum Patres Cardinales, tum ipsius S. Congregationis Praelati et Officiales propositas sanationes miraculo tribuendas esse afiirmarunt. Nos vero ad Nostrum proferendum iudicium cune tan dum esse censuimus ut pleniorem superni luminis copiam enixis precibus imploraremus. Die autem primo mensis Maii eodem anno ad Nos accitis venerabili Fratre Nostro Clemente S. R. E. Cardinale Micara, Episcopo Veliterno, S. Rituum Congregationis Pro-Praefecto, et dilecto Filio Nostro Alexandro Cardinale Verde, Causae Ponente; venerabili Fratre Alphonso Carinci, Archiepiscopo titulo Seleuciensi in Isauria et eiusdem S. Congregationis a Secretis; nec non dilecto Filio Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali; postquam ad altare sacris operati sumus, sollemniter decrevimus : Constare de duobus miraculis a Deo per Beati Francisci Xaverii Mariae Bianchi intercessionem patratis : nimirum de instantánea perfectaque sanatione cum Iudithae Santivecchi, viduae Iacarella, a cancro stomachi et intestinorum; tum Vincentii De Rosa a chronica otomastoiditide purulenta cum carie ossea et stenosi in aure dextera. Post haec vero, quamvis S. R. E. Cardinales, Officiales, Praelati, 442 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale Patresque consultores scripto signjficavissent tuto procedi posse ad Beati Francisci Xaverii Mariae Bianchi canonizationem, cum duo signa, quae supra diximus, probata essent post indultam eidem ab Apostolica Sede venerationem, Nos interponendum duximus temporis spatium ad expetendam locupletioris gratiae lucem. Die autem decimo quinto mensis Maii hoc anno, sacris operati, astantibus quos supra nominavimus Cardinalibus Clemente Micara et Alexandro Verde atque venerabili Fratre Alphonso Carinci et dilecto Filio Salvatore Natucci, edicto sanximus : « tuto procedi posse ad Beati Francisci Xaverii Mariae Bianchi sollemnem Canonizationem. Quibus omnibus quemadmodum descripsimus comparatis, ut ordo a Decessoribus Nostris sapientissime constitutus plene servaretur, primum quidem in Consistorium secretum S. R. E. Cardinales die vicesimo octavo mensis Maii hoc anno eorum sententiam rogaturi ad Nos accivimus. In quo Venerabilis Fratrer Noster Clemens Cardinalis Micara S. Rituum Congregationis Pro-Praefectus, de vita, rebus gestis, virtutibus, miraculisque Beatorum Confessorum : Antonii Mariae Gianelli, Episcopi Bobiensis, Legiferi Patris Sororum a Beata Maria Virgine ab Horto ; Francisci Xaverii Mariae Bianchi, sacerdotis, e Congregatione Clericorum Regularium Sancti Pauli ; Ignatii a Laconi, laici professi, ex Ordine Fratrum Minorum Capulatorum; ac Beatarum Virginum : Aemiliae de Vialar, Legiferae Matris Sororum a Sancto Ioseph ab Apparitione et Mariae Dominicae Mazzarello, quae una cum S. Ioanne Bosco Institutum a Maria Auxiliatrice condidit, brevem orationem habuit et acta recensuit, quae in illorum Causis, uti vocant, Beatificationis et Canonizationis S. Rituum Congregatio, re prius considerata, probaverat, ac magno studio ostendit aequum esse ut tantorum heroum memoria summis honoribus consecraretur. Quibus peractis, Nos singulos astantes Cardinales sententiam rogavimus. Eodem die, Consistorio secreto absoluto, statim Consistorium publicum habuimus, in quo dilecti Filii Advocati Sacri Consistorii ante solium nostrum stantes Causam peroraverunt eorundem Beatorum ac Beatarum sanctitudinis honore decorandorum. Pro Beato vero Francisco Xaverio Maria Bianchi ornata oratione dixit dilectus Filius Paulus Guidi, Consistorialis Aulae Advocatus, qui Nos enixe rogavit ut ad optatissimum illum ritum quam primum deveniremus. Nos vero, quamvis rem properare cuperemus, de ea non antea decreturos respondimus quam, secundum translaticium Decessorum Nostrorum morem, in Consistorio semipublico, quod vocant, iterum Purpurati Patres ac Sacrorum Antistites in Urbe affuturi suos Nobis Acta Pii Pp. XII 443 sensus aperirent. Iussimus propterea ut de singulorum Beatorum, quos diximus, vita, virtutibus, miraculis ajc de actis in eorum Causis a S. Rituum Congregatione commentariola Sacrorum Antistitibus mitterentur, ut ipsi, re plene cognita, suam ferre possent sententiam. Astantes vero denique hortati sumus ut interea Spiritus Sancti lumen Nobis continenter precarentur. Die porro quarto mensis Iunii hoc eodem anno Consistorium semipublicum in sueta Vaticani Palatii aula coactum est ibique Nos, brevi prius oratione Patres Cardinales et Sacrorum Antistites qui aderant allocuti, eos rogavimus ut quid de propositis Causis sentirent singuli Nobis significare vellent. Omnium ergo suffragiis exceptis, laeto animo didicimus eos concordi sententia Beatos ac Beatas Caelites de quibus agebatur, plane dignos aestimare qui fulgido Sanctorum diademate decorarentur. Nos quidem minime cunctandum esse affirmavimus quin statutos hos honores eis decerneremus, ac propterea diem diximus ad eiusmodi sollemnia in Vaticana Basilica celebranda. Diem vero vicesimum primum mensis Octobris huius anni constituimus ut Beatus Franciscus Xaverius Maria Bianchi, Antonius Maria Gianelli et Ignatius a Laconi Confessores Sanctorum fastis simul adscriberentur ; de quibus omnibus ut acta ad Iuris Canonici normam conficerentur dilectis Filiis Protonotariis Apostolicis, qui astabant, mandavimus. Cum itaque faustissimus ille dies a Nobis constitutus illuxit, omnes e saeculari et regulari Clero Ordines, Romanae Curiae Praesules et Ofiiciales, non pauci Abbates, Episcopi, Archiepiscopi atque amplissimum Patrum Cardinalium Collegium in Petrianam Basilicam magnifice exornatam et innumera prope fidelium multitudine, quos inter plurimi e Societate Sancti Pauli Barnabitarum, iam confertam convenerunt. Qui omnes cum pia supplicatione praeirent, ac precationes Caelestium Curiae admoverent hymnumque (( Ave Maris stella » praecinerent, Nos eandem Basilicam universo Clero et populo plaudente ingressi sumus et ad Cathedram Nostram, brevi ad altare maximum effusa prece, perreximus. Tunc praestita prius Nobis, ut assolet, ab astantibus Cardinalibus oboedientia, Venerabilis Frater Noster Clemens Cardinalis Micara, S. Rituum Congregationis Pro-Praefectus ac caelestibus honoribus Beato Antonio Mariae Gianelli, Beato Francisco X. M. Bianchi et Ignatio a Laconi decernendis praepositus, per dilectum Filium Aloisium Philippom Re, Advocatum Sacri Consistorii, instanter, instantius, instantissime 444 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a Nobis postulavit ut Beatos, quos diximus, in Sanctorum numerum adscriberemus. Cui Advocato per dilectum Filium Antonium Bacci, ab Epistulis ad Principes, respondimus iam in eo esse ut Nos praeclaros illos viros, qui e caelesti beatitatis sede iam Nobis arrident, sanctitatis corona honestaremus. Hymnum igitur « Veni Creator Spiritus » una cum fidelium multitudine cecinimus a Sancto Dei Spiritu Paraclito implorantes ut ab eo superni luminis copia magis magisque menti Nostrae coruscaret. Postea vero Nos in Divi Petri cathedra sedentes uti supremus universae Christi Ecclesiae Magister sollemniter pronuntiavimus : « Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem Fidei catholicae et christianae Religionis augmentum, auctoritate Domini Nostri Iesu Christi^ Beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione praehabita et divina ope saepe implorata, ac de Venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. B. Cardinalium, Archiepiscoporum, et Episcoporum in Urbe exsistentium consilio; Beatos Confessores Antonium Mariam Ciancili, Franciscum Xaverium Mariam Bianchi et Ignatium a Laconi Sanctos esse decernimus ac Sanctorum Catalogo adscribimus, statuentes illorum memoriam quolibet anno die eorum natali, Antonii nempe die septima Iunii inter Sanctos Pontifices et Confessores, Francisci die trigesima prima Ianuarii et Ignatii die undecima Maii, inter Sanctos Confessores non Pontifices pia devotione recoli debere. In nomine Papßtris et FiCßlii et SpiritusÇfeSancti. Amen. Qua augusta formula a Nobis edicta, precibus annuentes eiusdem Cardinalis Clementis Micara per eundem Advocatum Consistorialem Nobis exhibitis, hasce decretales sub plumbo Litteras confici expedirique iussimus; astantibus vero Protonotariis Apostolicis ut sollemnis huius Consecrationis tabellas obsignarent mandavimus. Gratias mox omnipotenti Deo egimus hymnum « Te Deum laudamus » cum ingenti multitudine canentes et novensilium Sanctorum patrocinium primi invocavimus, deque illis brevi oratione praeconium peregimus, omnes hortantes ut de hodierna Ecclesiae Sanctae celebritate in Domino gauderent ex eaque fructus quam uberrimos caperent. Postquam vero Apostolicam Benedictionem et plenam admissorum indulgentiam impertívimus, atque divina hostia ad aram maximam pontificali ritu litavimus, sollemni caeremoniae finem fecimus, animo gestientes quod providentissimus Deus nova haec sidera in triumphantis Ecclesiae firmamento per Nos revelare fuerit dignatus. Nihil igitur est reliquum Nobis quam christifideles omnes vehementer Acta Pii Pp. Xli 445 hortari, at eos maxime quos eadem Clericorum Regularium Sancti Pauli Barnabitarum Familia complectitur, ut non modo gaudeant ac laetentur in imo corde tanta hodie Beato Francisco parta immortalitate et gloria, sed etiam ut eius vestigiis insistentes in sua' ipsorum salute operanda solliciti sint. Eius ergo exemplum secuti, integritatem illibatam servent; Deum unice diligant, quippe qui sit rerum omnium effector et gubernator; aliorum hominum salutem denique impigre quaerant, altissimi Domini auxilio effusis saepe precibus humillime invocato. Omnibus itaque quae inspicenda erant bene perpensis, certa scientia ac Nostrae Apostolicae auctoritatis plenitudine quae supra memoravimus confirmamus, roboramus et iterum statuimus, decernimus atque universae Christi Ecclesiae denuntiamus, mandantes ut harum Litterarum fide dignis exemplis vel excerptis locis sive impressis sive manu exaratis dummodo tamen a Protonotario Apostolico subscribantur ac sigillo muniantur, eadem prorsus tribuatur fides quae hisce Nostris Litteris haberetur si exhibitae vel ostensae forent. Nemo autem iis, quae per has Litteras Nostras praecepimus, obniti audeat. Quod si quis temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum. Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo primo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo primo, Ponti* ficatus Nostri tertio decimo. Ego PIUS, Catholicae Ecclesiae Episcopus. £ß Ego EUGENIUS, Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Cardinalis TISSERANT, Sacri Collegii Decanus. £g Ego CLEMENS, Episcopus Veliternus Cardinalis MICARA. 83 Ego IOSEPH, Episcopus Albanensis Cardinalis PIZZARDO. Acta 446 Ego Apostolicae BENEDICTUS, Sedis - Commentarium Officiale Episcopus Praenestinus Cardinalis ALOISI MA- SELLA. £g Ego ADEODATUS IOANNES, Episcopus Sabinensis et Mandelensis Cardinalis PIAZZA. £g Ego FRIDERICUS, Episcopus Tusculanus Cardinalis TEDESCHINI, Datarius. fß Ego ALEXANDER, titulo S. Mariae in Cosmedin Presbyter Cardinalis VERDE. £g Ego PETRUS, titulo S. Crucis in Hierusalem Presbyter Cardinalis FUMASONI BIONDI. QJ' Ego £ß Ego titulo S. Apollinaris Presbyter Cardinalis IORIO. titulo S. Mariae in Porticu Presbyter Cardinalis MAS- DOMINICUS, MAXIMUS, SIMI. £8.Ego NICOLAUS, S. Nicolai in Carcere Tulliano Protodiaconus Cardinalis CANALI, Paenitentiarius Maior. £g Ego IOANNES, S. Georgii in Velo Aureo Diaconus Cardinalis MERCATI. £g Ego IOSEPH, S. Eustacbii Diaconus Cardinalis BRUNO. Pro S, R. E. Cancellario EUGENIUS Card. TI S SER ANT Sacri Collegii CLEMENS Card. MICARA Decanus S. Rituum Congr. Pro-Praefectus Hamletus Tondini Cancellariam Apostolicam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Silvius Sericano, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi Reg. in Cane. Ap. Vol. LXXXII n, 55. Acta PU Pp. XII 447 CONSTITUTIONES APOSTOLICAE • I PASLETANAE IN PASLETANA DIOECESI CANONICORUM COLLEGIUM ERIGITUR PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Est in antiquo Ecclesiae more prudentissimos ac boni nominis viros de clero eligi, qui magno in honore ac reverentia habiti et quasi lecti in senatum Episcopo assistant eumque in gravissimis Ecclesiae rebus sive consiliis datis sive exhibita opera adiuvent. Quae cum ita sint, Nos Decessorum Nostrorum vestigiis inhaerentes, quotiens id casus ferre videatur, libenti animo Canonicorum Collegia erigimus, cum persuasum habeamus ab huiusmodi Sacerdotum coetibus et iuvari Antistites et sacrorum rituum splendorem promoveri. Qua de re, cum venerabilis Prater Iacobus Black, Pasletanus Episcopus, magnis precibus expostulaverit ut in suae dioecesis cathedrali templo Canonicorum Collegium constitueretur, cumque venerabilis Frater Gulielmus Godfrey, Archiepiscopus titulo Cianensis et in Magna Britannia Apostolicus Delegatus idem petierit, Nos id ratum habentes quod Sacrum Consilium Negotiis Consistorialibus praepositum censuerit esse faciendum, post rem attente consideratam, de Nostra apostolica potestate haec quae sequuntur decernimus. In cathedrali templo Ecclesiae Pasletanae Canonicorum Collegium per has Litteras constituimus una ornatum Dignitate, qui est Praepositus, atque ex octo Canonicatibus constans ; quorum alteri theologi munus inhaereat, alteri vero admissorum remittendorum officium. Hi Canonicatus, etiamsi primum concedantur, ad iuris normam sunt assignandi : quousque tamen debitis beneficiis careant, poterunt iis quoque sacerdotibus concedi qui iam alio beneficio fruantur, etsi christianorum animos curandi onus habeant. Cum autem eos deceat qui in Episcopi consilium adsciscantur quibusdam insignibus et privilegiis condecorar!, indulgemus, ut sive Dignitas sive Canonici distinctiore habitu, modo tamen intra fines suae dioecesis, sese induere valeant : talari scilicet veste, non tamen serica, violacei coloris panno rubro extremis oris adsuta, cum globulis pariter rubris ; superpelliceo manicato seu rocheto cum fìmbria seu texto denti culato non magis duodecim pollices alto, iuxta anglicum metiendi modum; poterunt quoque palliolo seu mozeta uti violacei coloris, non Acta 448 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tamen serica-, panno vel laneo violacei coloris subsuta, quae extremis oris pellem albam mustelae alpinae, seu ermellini, praeferat cum globulis coloris rubri Quod vero ad conventus divinis officiis persolvendis vel sacris caeremoniis peragendis attinet, indulgemus ut hora tantum tertia, quae dicitur, recitata absolvantur ac una conventuali Missa cum cantu celebrata, semel saltem in mense diebus festis sollemnioribus; hi autem qui sint, Canonicorum legibus, quam primum conficiendis, accuratius determinabitur. Poterit tamen Episcopus, si id visum fuerit, aliis quoque diebus Canonicos convocare. Cetera omnia quae huiusmodi coetus respiciunt, ad iuris normam regantur. Ea omnia autem quae supra a Nobis statuta sunt venerabilis Frater Gulielmus Codfrey, quem supra noininavimus, exsequenda curabit, vel ille qui eo tempore quo haec decreta perficientur ei Delegationi praeerit. Utrique autem ^conficiendae rei potestates tribuimus quae poterunt alii quoque viro subdelegari, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Eidem vero venerabili Fratri oneri erit actarum rerum documenta exarare eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem mittere cum primum poterit. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in posterum esse, suamque vim et effectum habere volumus; ac praecepta quae iisdem describuntur ab omnibus quorum interest fideliter servari decernimus. Quod siquid adversus ea quae hisce Litteris statuimus a quolibet, quavis auctoritate vel sciente vel imprudente attentatum fuerit, id irritum sane erit et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus autem ut harum Litterarum exemplis vel locis, sive impressis sive manu exaratis, eadem plane tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo ab aliquo publico tabellione subscripta sint et sigillo viri munita in ecclesiastica dignitate constituti. Nemini denique iis quae per has Litteras descripta sunt obsistere liceat. Quod siquis temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum. Datum ex Arce Gandulphi, prope Eomam, die octava mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo. Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. R. E. Cancellario EUGENIUS Card. TISSERANT Sacri Collegii Decanus Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA S. Congr. Consistorialis a Secretis Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco $8 Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXIV, n. 98. Acta Pii Pp. XII 449 II MATRISFONTIS CANONICORUM COLLEGIUM IN CATHEDRALI TEMPLO MATRISFONTIS DIOECESIS ERIGITUR ET CONSTITUITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui summi voluntate Dei ad sublime Apostolicae auctoritatis fastigium licet immerentes vocati sumus, gravissimas inter Nostri muneris curas, quibus cotidie afficimur, magnopere studemus ut Ecclesia sancta, quae hisce in terris florescit, umbra veluti et imago supernae Civitatis, quam maximo honestetur decore ; quod quavis ratione facere nitimur in omnibus Ecclesiae negotiis. In quo negotiorum genere ponendum esse censemus nova etiam Canonicorum Collegia condere, quippe ex quibus laetam concipiamus spem eadem honori dioecesium non parum esse profutura. Cum igitur venerabilis Frater Eduardus Douglas, dioecesis Matrisfontis Episcopus, enixe poposcerit ut cathedrale suum templum, ad iuris praescripta, Canonicorum instrueretur Collegio, S. Congregatio Consistorialis, audito venerabili Fratre Gulielmo Godfrey, Archiepiscopo titulo Oianensi et in Magna Britannia Apostolico Delegato, eius precibus concedendum esse censuit. Nos igitur valde libenter huic assentimur sententiae; et suprema Nostra potestate utentes, qua universae Christi Ecclesiae praesidemus, eorumque omnium quorum res intersit consensum supplentes, ea quae sequuntur consulto et cogitata decernimus ac statuimus. In Matrisfontis dioecesis cathedrali templo Canonicorum Collegium erigimus, quod ex una constabit Dignitate, e Praeposito videlicet, atque ex decem Canonicis, quorum alteri munus Theologi, alteri vero munus Praefecti admissis paenitentium expiandis assignetur. Qui Canonicatus et Dignitas, tametsi primum concredantur, ad iuris communis normam conferenda sunt. Quoad vero Dignitas et Canonicatus congruo beneficio donari non poterunt, facultatem facimus ut iis etiam sacerdotibus tribuantur, qui aliquo iam fruantur beneficio etiam cum 2 9 - ACTA, vol. X X , u . 9 . — 3 1 - 7 - 1 9 5 3 . 450 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale christianorum hominum curatione coniuncto. Cum autem deceat eos viros, qui in Episcopi consilium et tamquam senatum asciscantur, propriis condecorará, insignibus, quibus super ceteros emineant, Matrisfontis Ecclesiae Canonicis concedimus ut intra fines tantum suae dioecesis et in sacris sui Collegii ritibus violaceam induant vestem talarem, non tamen sericam, panno rubro extremis oris adsutam, cum globulis pariter rubris ; superpelliceo manicato seu rocheto amiciantur cum fìmbria seu texto denticulato, non amplius duodecim pollices alto ; palliolo sen mozeta violacei coloris exornentur, non tamen serica, panno etiam laneo eiusdem violacei coloris subsuta, quae extremis oris pellem albam praeferat mustelae alpinae seu ermellini, cum globulis rubri coloris. Canonici praeterea divinum facient ofiicium psalmis horae tertiae recitatis Missaque sollemni ritu celebrata; indulgemus tamen ut his caeremoniis teneantur singulis saltem mensibus sollemnioribus diebus festis, quos capitulares leges, quam primum faciendae, nominatim constituent. Episcopus tamen aliis quoque diebus Canonicos cogere poterit quotiescumque id dioecesis utilitati conducere visum fuerit. Quod vero ad cetera attinet officia et munera, iura ac privilegia, quae ad cathedrale Canonicorum Collegium attinent, iuris communis religiose serventur normae. Haec ergo omnia quae a Nobis statuta sunt vel venerabilis Frater Gulielmus Godfrey, Archiepiscopus titulo Cianensis et in Magna Britannia Apostolicus Delegatus, exsequenda curabit, cui propterea omnes necessarias opportunasque ad id facimus potestates, alii etiam cuilibet viro, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto, si opus fuerit, subdelegandas ; vel ille curabit qui eo tempore, quo haec decreta ad rem adducentur Britannicae Delegationi praeerit; cui venerabili Fratri onus iniungimus hoc confectum negotium in tabulas referendi, quarum fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum transmittet. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in posterum esse suamque vim et effectum obtinere volumus et praecepta quae iisdem describuntur ab omnibus ad quos spectant fideliter servari decernimus. Quod si quid adversus ea quae hisce Litteris statuimus a quolibet, quavis auctoritate, vel sciente vel imprudente, attentatum fuerit, id irritum sane et inane erit, contrariis non obfuturis quibus omnibus per has Litteras obrogamus. Nemo igitur Nostris hisce iussis obsistat ; siquis autem id temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei beatorumque Apostolorum Petri et Pauli se noverit moturum. Praecipimus denique ut harum Litterarum exempla vel loci, sive impressa sive manu exarata, eandem plane mereantur fidem quae iisdem tribueretur ostensis, dummodo tamen ab aliquo publico tabellione sint sub- Acia PU Pp. XII 451 scripta et sigillo viri munita, qui in sacro sacerdotio aliqua fruatur dignitate. Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die octavo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. R. E. Cancellario EUGENIUS Card. TISSERANT Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi Reg. in Cane. Ap,, vol. LXXXIV, n. 97. LITTERAE APOSTOLICAE I BEATA MARIA V. IN CAELUM ASSUMPTA ZIPAQUIRBNSIS DIOECESIS CAELESTIS PATRONA RENUNTIATUR. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Ex quo ut supremus Ecclesiae Catholicae Magister certam pronuntiavimus veritatem Almam Deiparam corpore et anima ad caelestem gloriam esse assumptam, huiusmodi religio feliciter aucta est atque propagata. Recte igitur Venerabilis Frater Tullius Botero Salazar, Antistes novae Zipaquirensis dioecesis, hoc anno in Columbiana Dicione erectae, Nos adprecatus est et rogavit ut in Beatae Mariae Virginis caelo receptae peculiarem tutelam tradere dignaremur Ecclesiam sibi commissam. Quae vota, pro Nostro erga Dei Matrem amore eodemque Christifideles devinciendi voluntate, libenti animo statuimus explere. Audito ergo Venerabili Fratre Nostro Clemente Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Micara, Episcopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefecto, omnibusque attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem in Caelum Assumptam totius recens erectae dioecesis Zipaquirensis caelestem apud Deum Patronam facimus ac renuntiamus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis quae praecipuis regionum Patronis rite competunt. 452 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die xn mensis Augusti, anno MCMLii, Pontificatus Nostri quarto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis II TEMPLUM SANCTI ANTONII, (( DO EMBARÈ )) NUNCUPATUM, IN URBE AC DIOECESI (( DE SANTOS )) POSITUM, TITULO BASILICAE MINORIS ORNATUR. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Praeclaro Templo curiali Sancti Antonii « do Embarè », quod dicunt, urbi « Santos » eiusdemque nominis dioecesi, quemadmodum accepimus, non mediocre affertur decus atque ornamentum. Haec enim Aedes, circiter ante viginti annos excitata, non solum propter molis amplitudinem probatur, sed etiam ob structurae genus « Gothicum », opera, ad artis rationem efiicta, et imagines, summa colorum venustate expressas. Sacra quoque supellectile eaque magni pretii ita est instructa ut nihil videatur esse desiderandum quod ad domus Dei nitorem atque dignitatem. Sed, quod potissimum Nostra interest, Sodales Franciscales Cappuccini, quibus est Ecclesia concredita, et Christifideles in cultu ac religione impigri versantur atque opificum societates, ad paroeciam pertinentes, pio vigent labore et industria amplamquè fructuum metunt copiam. Quibus permotus, religiosis illis Sodalibus ea in regione Praepositus submisse Nos rogavit ut Templum, tot laudibus ornatum, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus, Venerabilis Fratris Idilii Soares, Episcopi de « San- Acta Pii Pp. XII 453 tos », commendatione suffultis, libenter admissis, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum paroeciale Templum Sancti Antonii « do Embarè » nuncupatum et in urbe ac dioecesi « de Santos )) positum, honore ac titulo Basilicae Minoris condecoramus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae Aedibus eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac aefiniendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die III mensis Novembris, anno MDCCCCLII, Pontificatus Nostri quarto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis. GILDO BRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis III BEATA MARIA V., (( A SEPTEM DOLORIBUS » APPELLATA, DIOECESIS PINNENSIS-PISCARIENSIS CAELESTIS PATRONA AEQUE PRINCIPALIS CUM SANCTO CETAEO ET SANCTO MAXIMO DECLARATUR. P I U S P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Augusta Dei Genetrix Maria, a septem doloribus nuncupata atque vetusto expressa simulacro, in urbis Piscariensis curiali Templo, ab eadem Deipara appellato, perpetuis, ut accepimus, excolitur obsequiis. Quae religio, a saeculo xvi repetenda, non solum numquam resedit, sed per hominum aetates amplioribus est aucta incrementis; potissimum eadem perfusi sunt eius urbis atque continentis regionis cives, cum imago illa non ita pridem circumferretur, ac si Alma virgo ipsa longe lateque peregrinantur ut homines ad christiana instituta diligentius obeunda revocaret. Ex quo factum est ut anniversa- 454 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rio piae huius « peregrinationis » die Christifideles plurimi ad Aedem illam Piscariensem accederent, Sanctam Mariam a septem doloribus praecipuis honoribus veneraturi. Quo igitur laudata haec animorum alacritas magis magisque confirmaretur, Venerabilis Frater Benedictus Falcucci, Episcopus Pinnensis-Piscariensis, Nobis supplicavit ut Almam Deiparam hoc nomine insignem eiusdem dioecesis praecipuam Patronam cum Sancto Cetaeo et Sancto Maximo renuntiare dignaremur. Quae vota pro Nostro erga Caelorum Reginam amore eiusque cultus propagandi studio, libenter statuimus explere. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto omnibusque attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra ac de Apostolicae potestatis plenitudine} harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Virginem Mariam, a septem doloribus appellatam, Caelestem dioecesis Pinnensis Piscariensis Patronam aeque principalem cum Sancto Cetaeo et Sancto Maximo constituimus et declaramus, omnibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, quae praecipuis dioecesium Patronis rite competunt, additaque facultate eius sollemnia die xv mensis septembris ritu duplici primae classis cum octava quotannis celebrandi. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die III mensis Decembris, anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA Pontificiis Officium Regens Diplomatibus expediendis Acta PU Pp. XII 455 EPISTULAE I AD EMUM P. D. IGNATIUM TIT. BASILICAE X I I APOSTOLORUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM TÁPPOUNI, PATRIARCHAM SYRORUM ANTIOCHENUM DENA LUSTRA EPISCOPATUS AC QUINA LUSTRA PATRIARCHAE MUNERIS FAUSTE CELEBRATORUM. PIUS P P . XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Pergratae Nobis exstitere litterae, quibus, appetente Nativitatis Domini die, tuam erga Nos observantiam et fervida prosperitatis omina exhibere voluisti. Quae quidem humanitatis officia eo iucundius libentiusque tibi rependimus, quod novimus te proxime esse celebraturum et quinquagesimum a suscepto episcopatu annum et quinque fere lustra, postquam ad patriarchatum Syrorum Antiochenum cunctis suffragiis auspicato electus es. Semper enim in diuturna sacri muneris perfunctione divinum honorem animarumque salutem peculiari cura et sollertia es persecutus. In ipso iuventutis flore clericos docuisti in Seminario SyroChaldaeo a Sancto Ioanne, Fratrum Praedicatorum, operam navasti apud Delegationem Apostolicam de Mausilio et Mesopotamia, itemque scholae Syriacae regimen tenuisti. Deinde episcopali auctus dignitate, quum esses in civitate Mardensi Vicarius Patriarchalis, priore bello per orbem atrociter saeviente, a Turcis Aleppum deportatus, per sex menses in tenebris carceris misere iacuisti ; tum, innocentia tua omnibus patefacta, liberatus, omnia studia nisusque convertisti ad vitam christianorum cuiuslibet ritus servandam, ad servitutem tot orphanorum in discrimine versantium avertendam. Ea quidem tempestate multae infidelium familiae in sinum Ecclesiae receptae sunt. Postea electus Archiepiscopus Aleppensis, plures scholas aedesque sacras condidisti et, bona ecclesiastica prudenter administrando, ad fovendam gregis prosperitatem e jusque mores perficiendos omnia consilia opesque tribuisti. Denique Patriarcha Syrorum Antiochenus creatus, assiduas curas impendisti, ut novae sacrae missiones instituerentur, ut monasterium in urbe Charfet apte amplifìcaretur, ut e solo excitarentur plures ecclesiae, scholae et ipsa Patriarchatus sedes, affabre exornata. Quae quidem egregia merita Pius XI, Noster ven. mem. Decessor, benigne respiciens, ad amplissimum Ecclesiae Senatum te voluit cooptare. Nos autem, qui 456 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale probe novimus constantem tuam cum Apostolica hac Sede et Nobiscum coniunctionem et desiderium, quo ipse flagras, videndi dissidentes istic filios ad Romanam Ecclesiam feliciter redire, oblata in praesens occasione, tibi, Dilecte Fili Noster, de sacro ac pastorali ministerio tam diuturne actuoseque gesto ex animo gratulamur, simulque Deum rogamus, ut supernis te donis liberaliter augeat, traditique gregis utilitati quam diutissime incolumem servet ac tueatur. Quo interea sollemnia proxima uberiores salutis fructus christiano populo afferre queant, tibi ultro potestatem largimur, ut, statuta die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium autem gratiarum in auspicium, inque peculiaris Nostrae caritatis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, universoque clero ac populo tuae vigilantiae demandato peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die ix mensis Februarii, anno MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quarto decimo. PIUS P P . XII II AD EXCMUM P. D. CAROLUM PASCHALEM GRECO, EPISCOPUM ALEXANDRINUM, OB REVOLUTUM SAECULUM AB EADEM DIOECESI CONDITA. P I U S P P . XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Primo abeunte saeculo a condita dioecesi, tum Alexandriae, tum in urbe quoque Natchitochensi, quae eiusdem ditionis usque ad annum MCMX prior exstitit sedes, opportunum initum est consilium iucundi eventus conimemorationem habendi, ut sollemnes pro collatis beneficiis Deo gratiarum raddantur actiones. Ista enim dioecesis ab humili origine, centum labentibus annis, felicia profecto suscepit incrementa. Dum initio quinque sacerdotibus, curae animarum praepositis, et una schola catholica tantummodo constabat, nunc vero tot floret sacris administris et religiosis sodalibus, tot viget paroeciis cum suis scholis, novis ecclesiis et sacellis pro sacris missionibus, tot fovet pietatis caritatisve instituta itemque monasteria ; quorum omnium haud parvus numerus tibi ipsi debetur, qui etiam novas sedes Minori clericorum Seminario et cu- Acta Pii Pp. XII 457 riae dioecesanae constituisti, novasque erexisti domos exercitiis agendis spiritualibus, iuventuti christianae instituendae, infirmis apta ratione curandis. Haec sane pia instituta ac salutaria opera in Ecclesiae civilisque consortionis bonum atque prosperitatem proficient. Nos igitur, quos pro apostolico Nostro ministerio sollicitudo omnium ecclesiarum semper angit atque sollicitat, sollemnibus saecularibus proxime paragendis cumulum addere volumus Nostris votis atque ominibus, quae hisce litteris tibi publice declaramus; tibique libenter facultatem tribuimus, ut, die statuta, in utraque dioecesis sede, priore et altera, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae conditionibus lucrandam. Denique certa fiducia freti, te moderante, cura sacrorum ministrorum favente et adiuvantibus Actionis Catholicae sodalibus, dioecesim istam maiora in dies accepturam esse incrementa, Apostolicam Benedictionem tibi, Venerabilis Frater, cunctoque clero et fideli populo tuae vigilantiae tradito peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x i mensis Aprilis, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS P P . XII III AD EMUM P. D. EMMANUELEM TIT. SANCTORUM MARCELLINI ET PETRI S. R. E. PRESB. CARDINALEM GONÇALVES CEREJEIRA, PATRIARCHAM LISBONENSEM, QUINTUM AC VICESIMUM ANNUM A SUSCEPTO EPISCOPATU IMPLENTEM. PIUS P P . XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Faustum laetumque eventum, episcopatus nempe tui natalem quintum ac vicesimum, proximo Iunio mense tibi contingere ineundo sane animo intelleximus. Quam quidem oblatam occasionem publice confirmandi Nostram erga te benevolentiam nolumus praeteriri silentio. Constat enim te, hac temporis diuturnitate, in praenobili ista sede patriarchali, primo tamquam Auxiliarem Archiepiscopum, deinde ut Patriarcham, Romanae purpurae splendore exornatum, pastorale munus actuose obiisse. Exstant inter cetera sollertiae tuae egregia documenta sedes utriusque Seminarii tam affabre congruenterque conditae et sollicitae 458 . Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale curae sive ad clericorum doctrinas virtutesque perficiendas sive ad consociationes laicorum de Actione catholica omni studio provehendas. Recens autem, ut alia oinittamus, ipse es feliciter perfunctus legationis munere, quod tibi concredimus, ut nomine Nostro saecularibus praeesses sollemnibus, quae in obitus Sancti Francisci Xaverii memoriam Goae superiore exeunte anno peracta sunt. Quas quidem laudes suaviter memorantes, tibi, Dilecte Fili Noster, de pastorali officio tam diu utiliterque gesto ex animo gratulamur, precibusque Deo instanter admotis, superna dona ac solacia impense adprecamur. Quo autem sacri eventus celebratio salutarior exsistat, potestatem tibi concedimus, ut, die constituta, Sacris pontificali ritu operatus, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Caelestis interea auxilii in auspicium, inque peculiaris Nostrae caritatis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, tuisque Auxiliariis Episcopis itemque universo clero ac populo tuae vigilantiae tradito amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Maii, anno MDCCCCVIII,, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS P P . XII IV AD EXCMUM P. D. THOMAM EDMUNDUM MOLLOY., ARCHIEPISCOPUM EPISCOPUM BRUKLYNIENSEM, PRIMO ABEUNTE SAECULO AB EADEM DIOECESI CONDITA. PIUS P P . XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quum mox centum revolventur anni, postquam dioecesis, cui moderarás, constituta est, optimo iure censuisti recolenda esse tot beneficia, quae hac temporis diuturnitate fideli isti populo Deus munifica largitate conferre voluit. Ex parvo sane catholicorum grege, quae initio quindecim milia fidelium complectebatur, ad ter decies centena et quadraginta milia eorum numerus felicissime increvit, congruentesque aedes sacrae, praesertim paroeciales^ sacrorum administrorum copia, sodales religiosi, scholae et collegia, pietatis caritatisve instituta multiplicata sunt magisque in dies florent vigentque. Dum igitur tibi et decessoribus tuis meritam laudem tribuimus ob sollertiam atque alacritatem, Acta Pii Pp. XII 459 quibus in pastorale officium incubuistis, proxima saecularia sollemnia fervidis secundisque votis prosequimur ac Deum admota prece exoramus, ut fideles tibi traditi et copia bonorum operum et salutis fructuum ubertate maiores in posterum adauctus suscipiant. Interea libenter tibi potestatem damus, ut, die constituta, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestis denique praesidii nuntia ac peculiaris Nostri amoris testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Venerabilis Prater, cunctoque clero ac populo tuae vigilantiae commisso amantissime in .Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xxvi mensis Iunii, anno MDCCCCVIII,, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS P P . XII 460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i DE POUSO ALEGRE - GUAXUPENSIS DECRETUM COMMUTATIONIS FINIUM Cum nuper expostulatum fuerit ab Apostolica Sede ut limites inter dioecesim de Pouso Alegre et dioecesim Guaxupensem cohaererent cum limitibus civilibus, Ssmum Dominus Noster Pius Divina Providentia P P . XII, perpendens petitionem in bonum spirituale fidelium cessuram, eidem benigne annuendum censuit. Quare, attento favorabili voto Excmi P. D. Caroli Cbiarlo, Archiepiscopi titularis Amideni et in Brasiliana Republica Nuntii Apostolici, necnon consensu Excmi P. D. Octavii Chagas de Miranda, Episcopi de Pouso Alegre et Excñii P. D. Hugonis Bressane de Araujo, Archiepiscopi titularis Cotradensis et Administratoris Apostolici Guaxupensis, de Apostolicae potestatis plenitudine atque suppleto, quatenus opus sit, consensu aliorum interesse habentium aut habere praesumentium, statuit ut, vi praesentis Consistorialis Decreti, perinde valituri ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent, fines praefatarum dioecesium deinceps circumscribantur prout in sequentibus : « Começa no entroncamento do divisor da vertente da margem esquerda do corrego do Tamanduá com o divisor de aguas do ribeirâo da Prata, no marco n. 79 da Linha divisoria com o Estado de S. Paulo; segue pelo espigáo divisor de aguas da margem esquerda do corrego do Tamanduá e desee pelo espigáo até atingir a foz do corrego do Tamanduá no ribeirâo das Antas ; sóbe por este ribeirâo até a foz do corrego Mata-Vaca ; sóbe por este corrego até sua cabeceira, no Alto da Consulta ; continúa pelo divisor de aguas do Sacra Congregatio Consistorialis 461 Rio Verde e do ribeiräo Laranjeiras até defrontar a cabeceira do eorrego do Olaudino ; desee por este e pelo eorrego da Angolinha até sua foz no rio Pardo e por este rio até a f oz do eorrego das Foices ; continúa pelo divisor da vertente da margem direita do corrego das Foices, contorna as cabeceiras do corrego Capituva, passando pela serra do Milho Verde, e continúa pelo divisor de aguas dos rios Cabo Verde e Machado de um lado e rio Pardo de outro lado, até a serra do Tripui, no ponto fronteiro à cabeceira do afluente do corrego Sepultura, cuja foz está cerca de dois e meio quilómetros acima da foz deste corrego, no rio Machado ; da serra do Tripui, no ponto fronteiro à cabeceira do corrego do Retiro, pelo espigâo alcança a cabeceira do afluente do corrego da Sepultura, desee por este afluente até o córrego da Sepultura, e por este até o rio Machado ; desee pelo rio Machado até a cachoeira do Poco Fundo, sobé a encosta da margem esquerda do rio e continúa pelo divisor dos rios Machado e do Peixe até o entroncamento do divisor entre os rios Muzambo e do Peixe, na serra Negra ; prosseque por este divisor, passando pelas serras Negra e da Piedade, até o seu entroncamento com o divisor da vertente da margem direita do corrego da Conceiçâo ; segue por este divisor e pelo divisor da vertente da margem esquerda do córrego do Barreirinho atingindo, por espigâo, o rio Machado, na foz do ribeiräo Grâo Mogol ; sóbe a encosta da margem direita do rio Machado e segue pelo divisor da vertente da margem esquerda do ribeiräo Gräo Mogol até o ponto fronteiro à cachoeira acima da fazenda da Limeira; desee a encosta e atinge o ribeiräo Gräo Mogol, na foz do seu primeiro afluente da margem esquerda, acima da referida cachoeira; sóbe pelo ribeiräo Gräo Mogol e pelo seu afluente direito, cerca de um quilómetro abaixo da fazenda do Gräo Mogol, atéacabeceira deste afluente ; segue pela serra do Arranca Rabo no divisor dos rios Machado e Dourado, passando pelo Alto do Buracäo, até a cabeceira do córrego do Pinhalzinho ; segue por este córrego até sua foz no ribeiräo do Ouvidor ; desee por este ribeiräo até a foz dos córregos Maria Barbara e Pio ; desee pelo ribeiräo do Ouvidor até a foz do córrego da Pequetita; sóbe por este até sua cabeceira; segue pelo espigâo contornando as cabeceiras do córrego Congonhal, de um lado, e córregos José Saturnino e Capituva de outro lado, até defrontar a cabeceira do córrego da Rocinha; desee por este córrego tate o rio Dourado e por este até sua foz no rio Sapucahy ». Ad haec omnia executioni mandanda Ssmus Dominus deputare dignatus est memoratum Excmum Nuntium Apostolicum, tribuens ei necessarias et opportunas facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere 462 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale etiam imposito ad hanc Sacram Congregationem Consistorialem mittendi, quam primum, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 19 Ianuarii 1952. •£g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. ffî S. Iosephus Ferretto, Adsessor II SANTAREMENSIS - XINGUENSIS DECRETUM COMMUTATIONIS FINIUM Paroecia vulgo « Almeirim », Praelaturae nullius Santaremensi, in Brasilia, obnoxia, a flumine <( Rio dos Amazonas » in duas partes dividitur ; fidelium vero in parte paroeciae quae ad dexterum fluvii cursum patet commorantium, spiritualem curam, viginti abhinc annos, exercent — consentiente Praelato Santaremensi — Sodales Congregationis Pretiosissimi Sanguinis, quibus finitimae Praelaturae nullius Xinguensis concredita est administratio. Nunc autem Excmi P P . DD. Ioannes Loewenau, Episcopus titularis Drivastensis, Praelatus nullius Santaremensis et Clemens Geiger, Episcopus titularis Olenensis, Praelatus nullius Xinguensis, collatis consiliis, ab Apostolica Sede expostulaverunt ut praedicta pars paroeciae « Almeirim » a Praelatura Santaremensi distraheretur et Praelaturae Xinguensi perpetuo aggregaretur. Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia P P . XII, attento favorabili voto Excmi P. ,D. Caroli Chiarlo, Archiepiscopi titularis Amideni et in Brasiliana Republica Nuntii Apostolici atque de consilio infrascripti Cardinalis, huius S. Congregationis Secretarii, ratus petitionem in bonum spirituale fidelium cessuram, benigne annuendum censuit. Quapropter, suppleto quatenus opus sit aliorum interesse habentium aut habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis, paroeciae partem, quam supra memoravimus, a territorio Praelaturae nullius Santaremensis seiungit et territorio Praelaturae nullius Xinguensis adnectit. Sacra Congregatio Consistorialis 463 Proinde ntrinsqne Praelaturae in hac parte novus limes initium sumet a loco in quo fluvius vulgo « Xingú » confluii in flumen vulgo « Rio dos Amazonas )) ; huius amnis servato cursu, pervenit ad locum ubi laeva ripa fluminis vulgo « Guajará » ipsum « Rio dos Amazonas » occurrit, ita ut et ambas insulas ibi extantes includat. Confinium inde sequens juga montium qui fluvios vulgo « TJruaru » et « Guajará » separant, iterum attingit limitem utriusque Praelaturae. Ad haec omnia exsecutioni mandanda eadem Sanctitas Sua deputare dignata est praefatum Excmum Nuntium Apostolicum, tribuens ei necessarias et opportunas facultates, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere etiam imposito ad hanc S. C. Consistorialem mittendi, quam primum, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus presens edi iussit Consistoriale Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 2 Augusti 1952. SB F r . A. I. Card. Piazza, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor III DE POUSO ALEGRE - CAMPANIENSIS IN BRASILIA DECRETUM COMMUTATIONIS FINIUM Concredito gregi sollicite studentes, Excmi P P . DD. Octavius Chagas de Miranda, Episcopus de Pouso Alegre et Innocentius Engelke, Episcopus Campaniensis in Brasilia, expostulaverunt ab Apostolica Sede ut limites suarum dioecesium ita immutarentur ut cum limitibus civilibus in pluribus cohaererent. Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia P P . XII, ratus petitionem in bonum spirituale fidelium cessuram, porrectis precibus benigne annuendum censuit. Quare, attenta favorabili sententia Excmi P. D. Caroli Chiarlo, Archiepiscopi tit. Amideni et in Brasiliana Republica Nuntii Apostolici, 464 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale conveniente quoque Emo Cardinali S. Congregationis Consistorialis a Secretis, suppleto quatenus opus sit aliorum interesse habentium aut habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis, statuit ut praefatarum dioecesium fines prout in sequentibus deinceps circumscribantur : « Começa no rio Sapucahy, na foz do rio Dourado, e sóbe pelo rio Sapucahy até a foz do corrego Catanduva ; continúa subindo pelo rio Sapucahy até o corrego do Quilombo ou Ouro Canta ; continúa pelo espigáo divisor da margem esquerda do córrego do Quilombo ou Ouro Canta até o divisor da margem esquerda do ribeirâo Santa Barbara, defrontando a cabeceira do córrego da Bezerra e do córrego do Quilombo ou Ouro Canta ; segue poe esse divisor até a foz do ribeirâo Santa Barbara no rio Sapucahy; sóbe por este rio até a foz do rio Turvo no Sapucahy; sóbe pelo rio Turvo até a foz do ribeirâo do Areado; continúa subindo o rio Turvo até a divisa com Santa Catarina, na ponte proxima à fazenda Santa Maria- continúa por espigöes até o alto, ñas proximidades do Cafundó; segue pelo divisor da vertente da margem esquerda do rio Turvo até o spigâo dos Henriques, por este espigáo atinge o córrego que desee dos Fagundes, atravessa-o e continúa pelo espigáo dos Fagundes até encontrar o divisor de aguas do ribeirâo Vermelho e ribeirâo Capituva, na serra do Balaio ; continúa pelo mesmo divisor, constituido pela serra do Balaio e pelo divisor da vertente da margem direita do ribeirâo Vemelho, até a foz deste ribeirâo no rio Sapucahy; sóbe pelo rio Sapucahy até a foz do rio Lourenço Velho; segue pelo rio Lourenço Velho até a ponte da estrada de ferro Rôde Mineira de Viaçâo ; segue por um espigáo, rumo nascente ao alto da serra de S. Joâo ou Pedräo, segue voltando um pouco, abrangendo os lugares denominados Lagôa e Pedra Prêta, pertencentes à freguenzia de Pedralva, volta ao espigáo aguas vertentes, atravessa a estrada de ferro no lugar denominado Garganta no tejuco Preto; continúa no mesmo rumo e sempre aguas vertentes até a serra dos Pintos, dai voltando para o Sul desee aguas vertentes até o rio Lourenço Velho, entre os lugares denominados Barra à esquerda e Invernada à direita; sóbe pelo rio Lourenço Velho até o ponto fronteiro à ponta do espigáo da Cachoeirinha, trezentos metros abaixo da ponte do Mogyano ; continúa a subir pelo rio Lourenço Velho até a foz do córrego Itaguari; sóbe por esse córrego até sua cabeceira na serra da Mantiqueira, nos limites com o Estado de S. Paulo ». Ad haec omnia exsecutioni mandanda Ssnius Dominus deputare dignatus est memoratum Excmum Nuntium Apostolicum, tribuens ei necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de Sacra Congregatio Consistorialis 465 quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere etiam imposito ad banc Sacram Congregationem Consistorialem mittendi, quam primum, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent. Contrariis quibusvis non obstantibus. Datum Eomae, ex Aed. S. C. Consistorialis, die 11 novembris 1952. £ß Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. ÍB s. Iosephus Ferretto, Adsessor IV PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 27 Aprilis 1953. — Cathedrali Ecclesiae Cajazeirasensi praefecit Revmum D. Zachariam Rolim de Moura, parochum ecclesiae B. Mariae Virginis, quam Rectricem vocant, in oppido « Patos » nuncupato. die 13 Maii 1953. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Anchialitanae Exc. P. D. Petrum Rivière, hactenus Episcopum Monoecensem. — Cathedrali Ecclesiae Monoecensi R. D. Aegidium Barthe ex Archidioecesi Albiensi. die 14 Maii 1953. — Cathedralibus Ecclesiis Gravinensi et Montis Pelusii, invicem perpetuo unitis, R. D. Aldum Forzoni, parochum ecclesiae collegialis S. Laurentii in oppido vulgo « Montevarchi », in dioecesi Fesulana. die 21 Maii 1953. — Cathedrali Ecclesiae S. Agathae Gothorum R. D. Constantinum Caminada, praepositum parochum et vicarium foraneum loci « Angera » in archidioecesi Mediolanensi. die 29 Maii 1953. — Cathedrali Ecclesiae Aliphanae Revmum D. Virginium Dondeo, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae, canonicum Capituli Cathedralis Cremonensis et rectorem Seminarii dioecesani. — Titulari episcopali Ecclesiae Serrensi in Proconsulari R. D. Franciscum Green, Vicarium Generalem dioecesis Tucsonensis et parochum Ss. Petri et Pauli Apostolorum in eadem civitate, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Danielis Iacobi Gercke, Episcopi Tucsonensis. 3 0 - ACTA, r o l . X X n . 9 — 3 1 - 7 - 1 9 5 3 466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale die 17 Iunii 1958. — Titulari episcopali Ecclesiae Methonensi Exc. P. D. Bertholdum Bühl, hactenus Episcopum Orurensem. — Cathedrali Ecclesiae Orurensi Exc. P. D. Aloisium Rodríguez, hactenus Episcopum titularem Thennesiensem. die 20 Iunii 1953. — Metropolitanae Ecclesiae Ottaviensi Exc. P. D. Iosephum Mariam Lemieux, hactenus Episcopum Gravelburgensem. die 2k Iunii 1953. — Cathedrali Ecclesiae Mcosiensi Exc. P. D. Clementem Gaddi, Antistitem Urbanum, Pro Vicarium Generalem dioecesis Comensis, praepositum parochum ac vicarium foraneum loci « Cernobbio ». die 30 lumi 1953. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Ephesinae Revmum P. D. Sebastianum Baggio, e dioecesi Vicentina, Antistitem Urbanum, S. C. Consistorialis Substitutum, quem deputavit Nuntium Apostolicum in Chilena Republica. die 3 Iulii 1953. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Selgensi Exc. P. D. Ioannem Baptistam Por tocar rer o Costa, hactenus Episcopum Mossorensem, quem constituit Coadiutorem sedi datum Metropolitanae Ecclesiae Olindensis et Recifensis. die 11 Iulii 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Cadoënae R. D. Ioannem J. Krol, Cancellarium Curiae Episcopalis Clevelandensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Edoardi Francisci Hoban, Archiepiscopi-Episcopi Clevelandensis. SACKA CONGREGATIO RITUUM i TAURINEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI FRIDERICI ALBERT, VICARII PAROECIALIS ET FORANEI LANCEI TAURINENSIS, FUNDATORIS CONGREGATIONIS SORORUM VINCENTIAN ARUM AB IMMACULATA CONCEPTIONE. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus, Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis, in casu et ad effectum de quo agitur. Alma Sanctorum atque plurium Dei Servorum mater, Taurinensis Archidioecesis merito est existimanda. E suo enim sinu elapso saeculo orti sunt Iosephus Benedictus Cottolengo, Ioannes Bosco, Iosephus Ca- Sacra Congregatio Rituum 467 fasso, qui abhinc paucos annos Canonizationis gloriam, Dominicus Savio Beatificationis, sunt assecuti; duodecim saltem ad Beatificationem properare videntur; Ven. Fridericus Albert vero tot tantisque virtutibus enituit, ut heros sit existimandus, uti ex dicendis comprobatur. Augustae Taurinorum ortus est Servus Dei die 16 Octobris mensis anno 1820 ex Aloisio et Lucia Riccio morum honestate et religione claris, qui sex filios genuerant, quos recte educarunt, quorum primus Fridericus extitit. Hic eorum curae egregie respondit, eis reverentiam ac oboedientiam praestans. De vitae statu capessendo Deum enixe adprecatur, vocari ad sacra ministeria persensit, atque ecclesiasticis disciplinis sedulo incumbens, a. 1842 doctoralem lauream in sacra theologia magna laude est assecutus. Sequenti anno ad presbyteratum promotus sacerdotalia munia coepit exercere, uberes colligens fructus, magnamque aestimationem. Quapropter a. 1847 Regius Cappellanus fuit electus, quod officium, ut sacerdotem decet, exercuit. Nam sacram Missam summa devotione celebrabat, quod adstantium pietatem mire fovebat, atque paenitentiae sacramentum ministrando fidelium, ex aula quoque regia, fiduciam sibi conciliabat : in verbo autem Dei praedicando, iuxta Apostoli praeceptum : Verbum Dei non est alligatum (2. Tim., 2, 9) evangelica libertate vitia, procerum quoque eiusdem aulae, fortiter arguere non haesitabat. Fuit quoque paroeciae S. Caroli rector. Lancei Taurinensis Vicarius Paroecialis ac Foraneus electus, forma spiritualis gregis factus, in huius bonum se impendit ac superimpendit studiosissime. Parochiale fatiscens templum renovavit atque non solum, quum pingendi ac sculpendi artem calleret, sua manu ornavit, sed non abhorrait a manuali labore, saxa e longe congregans ac suis humeris portans ad eius aedificationem. Divinum cultum sedulo promovit, erga sacrum Cor Iesu religionem primo in suam paroeciam invexit, Sacra* mentorum frequentiam excitavit. Sanctitate, aspero vitae genere, ferventi oratione ac effusissima in pauperes et egenos caritate plurimos Deo reconciliavit, morum licentiam compescuit atque intermissa pietatis officia reflorescere fecit. At hic non restitit. Quum efficaci eloquentia esset ditatus, praedicationibus ac sacris expeditionibus hac illae, ipso Archiepiscopo impellente, assidue vacavit. Plurimorum puerorum ac puellarum a parentibus, agrestibus laboribus necessario intentis, interdiu absque custodia relictorum condicionem miseratus, asylum, hospitia, educationis domum constituit ; periclitantibus puellis providit; collegium agrariamque coloniam fundavit, divinae Providentiae auxilio confisus, quae nunquam ei defuit. Ut horum omnium regimini consuleret, pluribus difficultatibus superatis. 468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale novam Sororum religiosam instituit familiam, cui nomen imposuit : Congregatio Sororum S. Vincentii a Paulo ab Immaculata Conceptione. Quae Congregatio aliaque eius opera adhuc supersunt ac forent. Insignia eius merita Apostolica Sedes perpendens bis ad Episcopalem sedem, Bugellensem prius, Pineroliensem postea, regendam eligere conata est, sed humillimus Dei Servus adeo, ne onus cogeretur suscipere, institit, ut Summus Pontifex eius postulationi acquiescere!;, maximo eius gaudio. Die 28 Septembris a. 1876 dum super contabulatione in sacello B. Ioseph dicato eius ornatui incumbit, praeceps ruit. Capite graviter fracto, adhuc biduum perstitit sensibus destitutus : ac tandem Extrema Unctione perunctus animam egit. Cum sanctitatis fama vehementius eo demortuo erupisset, B. P. D. Gastaldi, Taurinensis Archiepiscopus, splendida de eius virtutibus atque operibus praeconia peregit. Eum dixit parochorum exemplar atque indefessum Dei praeconem in sacris expeditionibus ad populum; in eo miro fulgore micuisse fidem, pietatem, humilitatem, corporis atque animi mortificationem, prudentiam, et praecipue caritatem, qua totum, sui oblitum, sacro se ministerio mancipasset; instituta in animarum utilitatem a se condita alte conclamare ac testari eius mentem, quae tempora ferrent praeoccupantem, et cor zelo, morae impatiente, fervens. Fama hac recognita, Beatificationis causa die 13 Iunii a. 1934, Pio Papa XI f. r. commissionem subsignante, fuit introducta. Peractis quoque Apostolicis inquisitionibus de earum atque informativi processus iuridica vi favorabile decretum die 17 Aprilis anno 1940 fuit editum. Hisce praemissis, Antepraeparatoria super virtutibus Congregatio coram Rmo Cardinali Carolo Salotti causae Ponente, die 24 Octobris a. 1944 habita est ; Praeparatoria vero die 20 Iulii a. 1948 ; Generalis, demum, coram Ssmo D. N. Pio Papa XII, die 4 Novembris nuper elapsi anni in qua Rmus Cardinalis Benedictus Aloisi Masella, Episcopus Praenestinus, causae Ponens dubium proposuit discutiendum : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum, tum in proximum nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Rmi Cardinales, Officiales, Praelati, Patresque Consultores suum ediderant suffragium. Beatissimus vero Pater mentem suam aperire de more distulit, caeleste lumen Suis atque adstantium precibus imploraturi. Porro diem hunc selegit ut Suam ederet sententiam. Coactis itaque eodem Riño Cardinali causae Ponente atque infrascripto Cardinali Sacra Congregatio Rituum 469 S. E. O. Pro-Praefectq, nec ñon R. P. Salvatore Natucci Generali Fidei Promotore meque Secretario, Eucharistico sacrificio religiose litato, edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum, tum in proximum nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine, earumque adnexis Venerabilis Servi Dei Friderici Albert in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem decretum promulgari ac in acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 16 Ianuarii a. D. 1953. £8 C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L.ffîS. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius II SANCTI FLORI BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI CATHARINAE JARRIGE E TERTIO ORDINE S. DOMINICI. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Miserentis Dei Providentia, dum atroces saeviunt contra catholicam Ecclesiam insectationes, viros quosdam ac mulieres suscitare assolet, qui Christi confessoribus multiplex adiumentum afferant, Sacerdotes absconditos, ne in impiorum manus incidant, industria admoneant, ut hi sacramenta fidelibus valeant tuto administrare, atque Eucharisticum sacrificium occulte celebrare. Nec raro contigit eos ipsum sacrum Christi corpus carcere detentis afferre in eorum solamen ac viaticum. Acta non solum veterum sed etiam recentiorum immo nostri temporis martyrum plura horum specimina nobis exhibent. In teterrima gallica eversione saeculi decimi octavi elabentis ac decimi noni ineuntis plures héroes, periculis ipsius vitae spretis talia operati sunt, e quibus commemorare iuvat: S. Magdalenam Postel, S. Elisabeth Bichier des Ages, S. Andream Hubertum Fournet, S. Ioannam 470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Antidam Thouret, B. Annam Mariam Javouhey aliosque non paucos. Quos inter merito Venerabilis Catharina Jarrige e tertio Ordine S. Dominici est annumeranda. Huic, humillimo loco natae e piis honestisque parentibus Petro et Maria Céladier, die 4 Octobris mensis anni 1754 in pago Doumis apud Mauriac Claramontanae tunc Dioecesis, modo S. Fiori, in sacro baptismo Catharinae nomen inditum est. Horum diligenti studio ad pietatem morumque honestatem septem, quos genuerunt, filii instituti sunt. Catharina autem, ut videtur, ceteros bonitate praestabat. Familiari inopia pressus pater famulatui se locavit. Catharina ipsa, sicut et ceteri fratres sororesque, licet vix novem annorum puella, famulatui pariter destinata est quod quidem munus sedulo absolvit, cuius officiis diligenti studio fungebatur, a dominis ipsis saepe laudata. Tertio Ordini S. Dominici adscribi voluit, ut ad perfectionem christianam via sibi facilior pateret, domicilium in oppido Mauriac collocans; ubi spiritualibus auxiliis abundantius f meretur. Gallica oborta ac saeviente insectatione, Servae Dei virtus heroica facta est. Etenim ut spirituali proximorum bono pro suo posse consuleret, nulli pepercit industriae, nulli se subtraxit incommodo, nulli molestiae, nulli periculo. Devios revocare, bonos in fide ac religione confirmare, pueris baptismum absente sacerdote ministrare, sacerdotibus praecipue suppetias ferre, sacra paramenta, calicem, materiam pro sacrificio deferre, diu noctuque vigilare ne fideles sacris assistentes a satellitibus agerentur in vincula, in deliciis habuit. Carcerem passa, nunquam a recto tramite declinavit. Politicis rebus aliquanto sedatis, ad mortem usque, in animorum salutem impensius adlaboravit. In bona senectute die 4 Iulii a. 1836, sacramentis refecta, meritis onusta, pienissime animam Deo reddidit. Sanctitatis fama, qua vivens fruebatur, post eius mortem non deferbuit, sed viva permansit. Verum Ordinaria auctoritate inquisitiones sero peractae sunt, nempe a. 1911, quinque supra septuaginta annos a Servae Dei morte, quod magnum causae detrimentum attulit ad probationem specificam virtutum quod attinet. Verum dilatio haec non labefactavit sanctitatis famam ; quae tempore Ordinarii processus vigebat, vigetque adhuc. Quare Pius XI f. r. commissionem Introductionis causae die 12 Iunii a. 1929 Sua manu signavit. Apostolico condito processu, Antepraeparatoria Congregatio die 9 Ianuarii a. 1945 coram Emo Cardinali Rossi f. m. habita fuit. Ob deficientiam testium de visu atque insufficientiam testium de auditu a videntibus Historicae Nostrae Congregationis Sectioni officium est commissum documenta Sacra Congregatio Rituum 471 inquirere ac iuxta criticae leges cribrare ac de eorum vi probativa iudicare. Ex hoc studio huius Servae Dei vita tuto ac iuridice undequaque vera prosiluit. Praeparatoria itaque Congregatio potuit celebrari die 22 Iunii a. 1948; denique die 4 Novembris elapsi nuper anni, coram Ssmo D. N. Pio Papa XII habita est generalis, in qua Cardinalis infrascriptus Causae Ponens, dubium discutiendum proposuit : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Rmi Cardinales, Officiales, Praelati, Patresque Consultores suum edidere suffragium. Beatissimus vero Pater noluit tunc suam mentem aperire maius a Deo imploraturus lumen, Suis aliorumque precibus. Diem hunc glorioso martyri Marcello Pontifici Summo sacrum ad edendam sententiam constituit. Accivit itaque infrascriptum Cardinalem S. R. C. Pro-Praefectum, Causaeque Ponentem, R. P. Salvatorem Natucci Fidei Generalem Promotorem meque Secretarium, atque, divina litata Hostia, edixit : Ita constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tempetantia, Fortitudine earumque adnexis, Venerabilis Catharinae Jarrige, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur, ut ad ulteriora procedi possit, ad disceptationem nempe trium miraculorum. Datum Romae, die 16 Ianuarii a. D. 1953. Çfe C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus ©S. t A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius 472 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Giovedì 28 maggio 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. ANOUAR H A T E M , Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica di Siria, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Giovedì, 2 luglio 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. D. Luis ALFONSO ORTIZ BILBAO, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica dell'Equatore, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Lunedì, 20 luglio 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Maestà SALÓTE T U P O U , Regina di Tonga. SAGRA CONGREGAZIONE DEI RITI Nel Congresso della S. Congregazione dei Riti ,tenuto sabato 18 aprile, è stato discusso sulla validità dei Processi delle Serve di Dio: 1. Caterina Kasper, fondatrice dell'Istituto delle Suore Povere di Gesù Cristo. 2. Marta Le Bouteiller, religiosa professa dell'Istituto delle Suore delle Scuole Cristiane della Misericordia. 3. Eugenia Joubert, religiosa professa della Congregazione delle Suore della S. Famiglia del Sacro Cuore. Ë stato ancbe discusso sul non culto dei Servi di Dio Giovanni Battista Turpin du Cormier e Compagni; Maria Lbuillier e Compagni ; Giacomo Burin, Parroco, uccisi in odio alla fede nel 1794. Martedì 21 aprile 1953, nel Palazzo Apostolico "Vaticano, all'augusta presenza del Santo Padre si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno dato il loro voto sulla eroicità delle virtù dei Servi di Dio : 1. Michele Rua, sacerdote della Società Salesiana di S. Giovanni Bosco (Salesiani). 2. Elena Guerra, fondatrice delle Oblate dello Spirito Santo, dette « Suore di S. Zita ». Diarium Romanae Curiae 473 Martedì 28 aprile 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti nuova preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi tanno discusso sulla eroicità delle virtù del Servo di Dio Lodovico Edoardo Cestac, sacerdote, fondatore della Congregazione delle Serve di Maria. Gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno inoltre preso in esame le relazioni dei Revisori teologi sopra gli scritti dei Servi di Dio : 1. Giuseppe Maria Chiron, sacerdote del III Ordine di San Francesco. 2. Giovanni Giacomo Bazin, sacerdote, fondatore della Congregazione delle Suore della Misericordia. 3. Antonio Basilio Moreau. sacerdote, fondatore della Congregazione di Santa Croce. 4. Giovanna di Gesù, religiosa del III Ordine di S. Francesco, fondatrice dell'Istituto delle Francescane Penitenti Recollette. Martedì 12 maggio 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione della beata Maria Crocifissa Di Rosa, Vergine, fondatrice dell'Istituto delie Ancelle della Carità. Gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno inoltre esaminato le relazioni dei Revisori teologi degli scritti dei Servi di Dio : 1. Francesco Crusàts, sacerdote professo della Congregazione dei Missionari Figli del Cuore Immacolato di Maria. 2. Guido Negri, laico. 3. Celina Chludzinska, vedova Borzecka, fondatrice dell Istituto delle Suore della Risurrezione di N. S. G. C. Martedì 26 maggio 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Clelia Barbieri, fondatrice delle Minime della Vergine Addolorata. Martedì 9 giugno 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione del beato Pietro Luigi Maria Chanel, sacerdote della Società di Maria (Maristi) protomartire dell'Oceania. Gli Emi e Revmi Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno inoltre discusso sugli scritti del Servo di Dio Daniele Comboni, vescovo tit. di Claudiopoli, Vicario Apostolico dell'Africa centrale, fondatore dell'Istituto dei Figli del Sacro Cuore (Missioni Africane di Verona) e della Congregazione delle Madri della Mgrizia. s 474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Martedì 30 giugno 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Eiñi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Maria Eugenia di Gesù, fondatrice dell'Istituto delle Suore dell'Assunzione. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 3 gennaio 1953. L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Pizzardo Giuseppe, Protettore delle Suore delle Divine Vocazioni di Pianura (Pozzuoli). 27 marzo » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Ottaviani Alfredo, Protettore del Pontificio Collegio Nepomuceno in Roma. » » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Tisserant Eugenio, Protettore della Congregazione dei Sulpiziani (Parigi). 28 » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Valeri Valerio, Protettore delle Povere Ancelle della Madre di Dio (Roma). 2 aprile » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Valeri Valerio, Protettore delle Figlie di Gesù di Saint-Joseph de Kermaria, Locminé (Vannes). » » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Micara Clemente, Protettore delle Maestre Pie dell'Addolorata (Rimini). 10 » » S. E. Revma Monsig. Cunial Ettore, Arcivescovo tit. di Soteropoli, Secondo Vicegerente di Roma. 11 » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Ottaviani Alfredo, Protettore dei Missionari del Sacro Cuore di Gesü (Roma). 14 » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Borgongini Duca Francesco, Protettore delle Figlie del Sacro Cuore di Gesù (Roma). 16 » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Lercaro Giacomo, Protettore delle Suore Mantellate Serve di Maria Addolorata di Galeazza Pepoli (Bologna). 27 » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Ottaviani Alfredo, Protettore delle Orsoline di Maria Immacolata (Piacenza). 30 » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Dalla Costa Elia, Protettore delle Suore Oblate Ospedaliere di Santa Maria Nuova (Firenze). Diarium 30 aprile ' » » » » 7 maggio 19 giugno 25 » 30 » Romanae Curiae 475 1953. L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Borgongini Duca Francesco, Protettore delle Orsoline della Unione Romana. » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Lercaro Giacomo, Protettore delle Ancelle del Sacro Cuore di Gesù, sotto la protezione di San Giuseppe (Bologna). » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Piazza Adeodato Giovanni, Protettóre delle Sorelle Minime della Ca. rità di Maria Addolorata « Campostrini » (Verona) . » S. E. Revma Monsig. Berteli Paolo, Arcivescovo tit. di Mcomedia, Nunzio Apostolico in Colombia. » S. E. Revma Monsig. Testa Giacomo, Arcivescovo tit. di Eraclea di Europa, Delegato Apostolico in Turchia. » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Ottaviani Alfredo, Protettore delle Suore di San Francesco dell'Adorazione perpetua (La Crosse, Wisconsin). » S. E. Revma Monsig. Baggio Sebastiano, Arcivescovo tit. di Efeso, Nunzio Apostolico nel Cile. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 16 maggio 1953. L'Illmo e Revmo Monsig. Sensi Giuseppe, Osservatore Permanente della Santa Sede presso Va U. N. E. S. C. 0. ». 24 giugno » U Revmo Padre Teofilo Garcia, dell'Ordine dei Frati Minori Cappuccini, Consultore della Pontificia Commissione per gli Studi Biblici. 27 » » S. E. Revma Monsig. Kierkels Leone Pietro, Arcivescovo tit. di Salamina, Consultore della Sacra Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari. 4 luglio » L'Illmo e Revmo Monsig. Civardi Ernesto, Sostituto della Sacra Congregazione Concistoriale. Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Vescovi Assistenti al soglio Pontificio : 4 luglio 19 aprile 1952. S. E. Revma Monsig. Coelho Mose, Arcivescovo di Paraiba. 1953. S. E. Remva Monsig. Debernardi, Giuseppe, Vescovo di Pistoia e Prato. Protonotari Apostolici ad instar participantium: 28 marzo 1952. Monsig. Lauzière Emilio, della diocesi di Mcolet. 26 maggio » Monsig. O'Neill Giovanni, dell'arcidiocesi di Ottawa. 11 agosto )) Monsig. Leelaire Giovanni Carlo, della diocesi di S. Giacinto. 476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 11 agosto 1952. Monsig. Quintal Vittorio, della medesima diocesi. 12 settembre » Monsig. Roy Elia, dell'arcidiocesi di Québec. 28 ottobre » Monsig. Doyon Paolo Emilio, della diocesi di Trois-Rivières. 17 aprile 1953. Monsig. Assemani Paolo, del patriarcato di Antiochia dei Maroniti. » Monsig. Bedeschi Camillo, dell'arcidiocesi di Ferrara. 27 Prelati domestici di Sua Santità: 14 ottobre 1949. Monsig. Coghlan Michele, della diocesi di Wheeling. » » » Monsig. Schwertz Federico, della medesima diocesi. 6 marzo 1952. Monsig. Gomes da Silva Emanuele Fiorentino, dell'arcidiocesi di S. Sebastiano di Rio de Janeiro. » » Monsig. Gonçalves de Rezende Giovanni, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Berners Adolfo, della diocesi di Nicolet. 28 » 14 giugno » Monsig. do Amarai Teixeira Gerardo Maiella, della diocesi di Guaxupé. » Monsig. Madureira Mancini Girolamo, della medesima diocesi. » Monsig. Dufour Giorgio Enrico, della diocesi di Chicouluglio timi. » Monsig. Bourdeau Guglielmo, della diocesi di London. 14 » Monsig. Morrison Guglielmo, della medesima diocesi. » » Monsig. O'Donnell Edoardo A., della medesima diocesi. » Monsig. Roney Giovanni Agostino, della medesima diocesi. » Monsig. Rooney Giovanni Alfonso, della medesima diocesi. » Monsig. Osés Giovanni Crisotomo, della diocesi di Salto. 2 agosto » Monsig. de Aguiar Severino Mariano, della diocesi di Campiña Grande. » Monsig. Delorme Napoleone, della diocesi di S. Giacinto. 13 » Monsig. Revelo Salvatore, dell'arcidiocesi di San Salva25 tore. » Monsig. Fernandes dos Santos Sebastiano, dell'arcidio30 » cesi di Diamantina. 12 settembre » Monsig. Boivin Giovanni Battista, dell'arcidiocesi di Québec. Monsig. Dion Natale, della medesima arcidiocesi. Monsig. Ferland Giuseppe, della medesmia arcidiocesi. » Monsig. Lemieux Ernesto, della medesima arcidiocesi. Monsig. Rochette Rocco, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Thomassin Réal, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Desbiens Eudoro, dell'arcidiocesi di S. Germa16 no di Rimouski. Monsig. Me Mahon Patrizio, della diocesi di Charlotte17 town. 3 ottobre » Monsig. Peters Bernardo, dell'arcidiocesi di Florianopolis. 10 » » Monsig. Bruggaier Lodovico, della diocesi di Eichstädt. 15 » » Monsig. Beckers Giuseppe, della diocesi di Aquisgrana. Diarium Romanae Curiae 477 15 ottobre 1952. Monsig. Vincke Giovanni, dell'arcidiocesi di Friburgo Br. » Monsig. George Giacomo Norberto, della diocesi di Pem18 broke. Monsig. Jones Carlo Giuseppe, della medesima diocesi. Monsig. Kimpton Giovanni, della medesima diocesi. Monsig. McDonald Osvaldo Giuseppe, della medesima diocesi. » Monsig. Warnock Giuseppe Tommaso, della medesima diocesi. Monsig. Haussner Filippo, della diocesi di Spira. 20 Monsig. Bourgeois Carlo Edoardo, della diocesi di TroisRivières. » » » Monsig. Saint Arnaud Francesco Saverio, della medesima diocesi. 9 marzo 1953. Monsig. Berardi Francesco, della diocesi di Asti. 20 » Monsig. De Maria Giulio, della diocesi di Lugano. 1 aprile Monsig. Solari Giovanni Battista, della diocesi di Chiavari. Monsig. Fontana Giuseppe, dell'arcidiocesi di Udine. Monsig. De Nictolis Constantino, dell'abbazia « nullius » 20 di Ssma Trinità di Cava dei Tirreni. Shaw Stefano, dell'arcidiocesi di Westminster. Monsig. » » Veuillot Pietro, dell'arcidiocesi di Parigi. Monsig. 6 maggio Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità: 26 17 marzo aprile 1952. Monsig. Merano Pietro, della diocesi di Albenga. 1953. Monsig. Recanati Primo, della diocesi di Recanati. Cameriere d'onore soprannumerario di spada e cappa di Sua Santità: 4 maggio 1953. Al sig. de Habicht Miecislao, della diocesi di Losanna, Ginevra e Friburgo. ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine Piano : 10 ottobre 1952. Al sig. von Thurn und Taxis P.pe Francesco Giuseppe, della diocesi di Ratisbona. La Commenda con Placca dell'Ordine Piano: 8 aprile 1953. Al sig. Klaiber Manfredi (Germania). Il Cavalierato dell'Ordine Piano : 24 marzo 1953. Al sig. Stahl Giovanni F., dell'arcidiocesi di Panama. Acta 478 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 6 marzo 1952. Al sig. Rocha Lagoa Filho Francesco da Paola, dell'arcidiocesi di S. Sebastiano di Rio de Janeiro. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 8i settembre 1952. Al sig. Cárdenas Emilio, dell'arcidiocesi di Buenos Aires. 10 ottobre » Al sig. De Schirnding Bar. Ottone Carlo, della diocesi di Ratisbona. 8 aprile 1953. Al sig. Herwarth von Bittenfeld Bar. Hans Heinrich (Germania). 30 » » Al sig. Bosio Giovanni Jack (Italia). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : Gignac Enrico, della diocesi di London. King Maurizio, della medesima diocesi. Brien Ruggero, della diocesi di Mcolet. Marier Giuseppe, della medesima diocesi. » Coelho Levindo Edoardo, della diocesi di Leopol» dina. settembre » Al sig. De Coninck Carlo, dell'arcidiocesi di Québec. » » Al sig. Gagné Giulio Arturo, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Vezina Carlo, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Kfoury Filippo, del patriarcato di Antiochia dei Melchiti. ottobre » Al sig. Hoffmann Giuseppe, della diocesi di Aquisgrana. » » Al sig. Kuen Enrico, dell'arcidiocesi di Bamberga. aprile 1953. Al sig. Dallorso Giovanni, della diocesi di Chiavari. » » Al sig. Peverati Giovanni, della diocesi di Acqui. » » Al sig. Pignone Francesco, della medesima diocesi. » » Al sig. Cruciani Umberto, dell'arcidiocesi di Milano. maggio » Al sig. Gessi Leone (Roma). 14 luglio » » 23 agosto » 27 12 » » 19 15 25 18 21 » 23 5 1952. » » » » Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 30 maggio 1952. Al sig. Col. Zaki bey Wabha, del patriarcato di Alessandria dei Copti. 18 agosto » Al sig. Bajetto Massimiliano, della diocesi di Haarlem. 19 » » Al sig. Gen. Groppe Teodoro, della diocesi di Fulda. Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 9 » giugno » » » 14 ottobre 26 marzo 9 giugno 1949. Al sig. Fick Lodovico, della diocesi di Haarlem. » Al sig. Vink Enrico Guglielmo, dell'arcidiocesi di Utrecht. » Al sig. Smulders Lodovico, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Caminetti Paolo, della diocesi di Wheeling. 1952. Al sig. Maurenbrecher Werner, della diocesi di Aquisgrana. » Al sig. Grol Cornelio G. P., dell'arcidiocesi di Utrecht. Diarium Romanae Curiae 479 1952. Al sig. Koops Giovanni Antonio, della diocesi di Ruremonda. 14 » Al sig. Tillmann Guglielmo Giuseppe, della diocesi di London. Al sig. Watson Earl, della medesima diocesi. » 23 » » Al sig. van Spaendonck Carlo, della diocesi di 's-Hertogenbosch. Al sig. van de Meerendonck Lamberto, della diocesi di 10 agosto Ruremonda. » » Al sig. Chabot Vittorio, della diocesi di S. Giacinto. 11 » » Al sig. Dupré Arturo, della medesima diocesi. » » » Al sig. Picard Ernesto, della medesima diocesi. » » Al sig. Poliquin Renato, della medesima diocesi. » » » Al sig. Saint-Pierre Renato, della medesima diocesi. 17 settembre » Al sig. Mac Donald Rodrigo, della diocesi di Charlottetown. » » Al sig. Kfoury Enrico, del patriarcato di Antiochia dei 19 Melchiti. » Al. sig. Boekholt Alberto Domenico, dell'arcidiocesi di 23 Utrecht. » Al sig. Margrij Giuseppe Cornelio, della diocesi di 10 ottobre Haarlem. » 30 » Al sig. Schölte Stefano Arnoldo, dell'arcidiocesi di Utrecht. 5 novembre » Al sig. Mannaerts Giuseppe della diocesi di 's-Hertogenbosch. » Al sig. Zimmer Augusto, dell'arcidiocesi di Friburgo Br. 18 9 dicembre » Al sig. Daalderop Giovanni Nicola, dell'arcidiocesi di Utrecht. 11 luglio La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 6 marzo 8 11 aprile » 6 maggio 1952. Al sig. Calmon Pietro, dell'arcidiocesi di S. Sebastiano di Rio de Janeiro. 1953. Al sig. Hallstein Walter (Germania). » Al Nob. Guasco Gallarate di Bisio e Francavilla Marchese Emilio., della diocesi di Tortona. Al sig. Arias Espinosa Riccardo, secondo Vice-Presiden» te della Repubblica del Panama. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa : 6 maggio 1953. Al sig. Eleta Carlo (Panama). » » » Al sig. Vallarino Bolivar E. (Panama). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa : 15 febbraio 1992. Al sig. Maas Alberto, della diocesi di Aquisgrana. 19 giugno » Al sig. Hens Guglielmo Maria, del vicariato apostolico di Djakarta. » » » Al sig. Bogaardt Arcibaldo Teodoro, del medesimo vicariato apostolico. Acta 480 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 18 luglio 1952. Al sig. de Arruda Anania, dell'arcidiocesi di Fortaleza. 10 agosto » Al sig. Kuebn Sigfrido, dell'arcidiocesi di Friburgo Br. 13 novembre » Al sig. de Carvalbo Giovanni Emanuele, della diocesi di Spirito Santo. Al sig. von den Driesch Giovanni, della diocesi di Aqui15 ottobre » sgrana. 9 marzo 1953. Al sig. Bagnoli Leoniero (Boma). » Al sig. Stornelli Lorenzo, della diocesi di Valva e Sut 1 aprile mona. » Al sig. Gaino Francesco, della diocesi di Acqui. » 11 11 » Al sig. Verdi Gualtiero, dell'arcidiocesi di Milano. Al sig. Mannarelli Alberto (Boma). 16 » 21 » » Al sig. Gucchiani Cesare, dell'arcidiocesi di Milano. Al sig. Pecci Domenico, dell'abbazia « nullius » di San » » tissima Trinità di Cava dei Tirreni. » Al sig. Palmieri Ottorino, della diocesi di Foligno. 25 » Al sig. Carlini Sabatino, della diocesi di Narni. » » Al sig. Gaddi Lodovico, della diocesi di Orvieto. » » » » Al sig. Marianeschi Pasquale, della diocesi di Terni. » 7 maggio Al sig. Messori Severino, della diocesi di Reggio Emilia. Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa 21 giugno 14 luglio » » » 1952, Al » Al » Al Al » 23 27 » 23 agosto 10 ottobre » 14 novembre » 9 co » marzo » maggio sig. sig. sig. sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al 1953. Al » Al Al sig. sig. sig. sig. Alink Giovanni, della diocesi di Haarlem. Fuerth Antonio F., della diocesi di London. Janisse Giorgio, della medesima diocesi. Me Hale Giovanni Giuseppe, della medesima diocesi. Oudshoorn Andrea E., della diocesi di Haarlem. Vorgrimler Martino, dell'arcidiocesi di Friburgo Br. Vroom Wolberto, della diocesi di Haarlem. Athmer Giovanni Enrico, dell'arcidiocesi di Utrecht. Hendriks Leonardo, della diocesi di Haarlem. Cupelloni Gino (Roma). Scarafoni Giulio (Roma). Caselli Giovanni (Roma). An. et vol. XXXXV 26 Augusti 195í? (Ser. lì, v. XX) - N. IO ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I HYDERABADENSIS (WARANGALENSIS) EX DIOECESI HYDERABADENSI QUAEDAM TERRITORIA SEIUNGUNTUR, EX QUIBUS NOVA ECCLESIA EFFICITUR (( WARANGALENSIS )) APPELLANDA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum de Hyderabadensi Ecclesia dividenda deque nova erigenda dioecesi ex distractis territoriis huic apostolicae Sedi propositum sit, Nos quos Deus omnipotens rectorem universi christianorum gregis haberi voluit, nihil eorum omitientes quae quoquo modo uberiores fructus Ecclesiae Christi parere possint, id quod Consilium venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Fidei Christianae Propagandae praepositorum hac de re disposuerit probandum censemus. Re igitur attentissimo animo considerata, eorum consensum supplentes quorum intersit, certaque scientia eorum quae Nobis agenda sunt, de apostolica denique Nostrae potestatis plenitudine, haec decernimus. Ex civilibus districtibus de Karimnagar, Warangal et Nalgonda per has Litteras a dioecesi Hyderabadensi separatis, novam dioecesim constituimus, ab urbe Warangal « Warangalensis » nomine appellandam; cuius religiosarum rerum curam sacerdotibus ex Instituto Pontificio a ss. Apostolis Petro et Paulo et a ss. Ambrosio et Carolo 31 - AOTA, vol. XX, n. 10. - 26-.8-1953. 482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pro missionibus ad exteras gentes concredi volumus, tradita ab ipsis, cui hucusque moderabantur, Hyderabadensi dioecesi indigenae clero. Modo erecta Warangalensis dioecesis iisdem iuribus, honoribus, privilegiis ditabitur quibus ceterae per orbem Ecclesiae eiusdem dignitatis ornari solent; habebunt tamen eadem quoque onera et obligationes quae omnibus Ecclesiis impendunt. Similiter habebunt Warangalenses Episcopi omnia iura et onera, privilegia et obligationes quae solent ad ceteros Praesules spectare. Erit super haec nova dioecesis metropolitanae Ecclesiae Madraspolitanae-Maliaporensi suffraganea, cuius Archiepiscopo Hyderabadensis Antistes obnoxius erit. Sedem episcopalem in urbe Warangal constituimus, cathedram vero in templo quod Warangalensi Episcopo aptius videbitur. Ordinarius, cui nova dioecesis moderanda contigerit, curabit ut iuxta normas Iuris Canonici et traditas a S. Congregatione Fidei Propagandae regulas, Seminarium saltem minus pueris ad sacerdotii munus instituendis in suo territorio erigatur : sunt enim pueri germina Horum, Dei amore et verae doctrinae cognitione fovenda. Hortamur quoque ut Canonicorum Collegium constituatur, qui possint datis opera et consilio suo Praesuli auxilio esse in maioribus Ecclesiae negotiis. Quorum loco tamen, si id ferant rerum adiuncta, Consultores dioecesani eligantur. Mensa episcopalis, ut dicitur, iis bonis constituetur quae sive ex divisione bonorum usque modo dioecesi Hyderabadensi propriorum, obveniunt ; sive ex Curiae emolumentis profluent ; sive denique a S. Congregatione Fidei Propagandae mitti solent vel a Christianis fidelibus offerri. Quod vero ad regimen et administrationem novae dioecesis pertinet, ad electionem Vicarii Capitularis seu Administratoris, cum sedes vacaverit, ad cleri populique iura et officia, ad divisionem denique bonorum dioecesis Hyderabadensis, serventur omnino quae Iure Canonico praescribuntur. Quae hisce Litteris mandavimus venerabilis Frater Martinus Lucas, Archiepiscopus titulo Adulitanus idemque in India Apostolicus Internuntius exsequenda curabit, vel ille qui eo tempore quo haec decreta ad effectum deducentur eidem Internuntiaturae praeerit, cui omnia iura ad rem necessaria concedimus quae poterunt etiam alii cuilibet tradi, si opus fuerit, dummodo sacerdoti in aliqua dignitate vel officio constituto. Volumus praeterea ut idem venerabilis Frater onus habeat peractae exsecutionis acta conficere eorumque fide digna exempla ad S. Coetum Fidei Propagandae quam primum transmittere. Has vero Litteras firmas, validas, efficaces esse et fore suosque plenos et integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectant inviolabiliter servari volumus et decernimus. Quod si super his a quolibet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter, aliquid contigerit attentari, id prorr Acta Pii Pp. XII 483 sus irritum et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus denique ut harum Litterarum exemplis vel locis, sive impressis sive manu exaratis, eadem prorsus tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen ab aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini vero iis quae per has Litteras decernuntur obsistere liceat. Quod si quis ausu temerario praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum. Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo secundo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. R. E. Cancellario EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Aposta Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco © Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXV, n. 91. II DE SALISBURY - ARCIS VICTORIAE (UMTALIENSIS) AB APOSTOLICIS VICARIATIBUS DE SALISBURY ATQUE ARCIS VICTORIAE QUAEDAM TERRITORII PARTES SEPARANTUR, E QUIBUS NOVA ERIGITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA, UMTALIENSIS NOMINE. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Apostolicas Praefecturas veluti summae germina spei Christi Vicarius conserere solet in iis praecipue Missionum locis disiunctissimis maximeque diversis, quorum incolae tam laetos uberesque fructus in christiana religione atque in virtutum cultu iam dederint, ut aptiori ipsorum regimini ac maiori utilitati quam accommodate et opportune providendum sit. Quapropter Nos, qui superna Dei voluntate universam Ecclesiam christianumque populum concreditum habemus, benigno vide- 484 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mus ac diiudicamus animo S. Coetus Fidei Propagandae praepositi consilium novae erigendae Apostolicae Praefecturae in Meridionali Rhodesia : qui S. Coetus, post auditos venerabiles Fratres Martinum Lucas, Archiepiscopum titulo Adulitanum et in Africa Meridionali Britannica Apostolicum Delegatum eosque Praesules, ad quorum loca hoc spectat negotium, attentissima de hac re cogitatione suscepta, quasdam partes Apostolicorum Vicariatuum de Salisbury atque Arcis Victoriae distrahendas censuit et ex ipsis novam erigendam Praefecturam. Nos ergo, qui hanc sententiam plane existimamus rei catholicae valde esse profuturam, eo quod ad Evangelii praeconum labores non parum videatur allevandos conferre, eandem libenter probamus ratamque habemus ; atque consensum supplentes eorum omnium, quorum quoquo modo res intersit, de suprema apostolica Nostra potestate haec quae sequuntur consulto et cogitata decernimus atque statuimus. Ab Apostolico Vicariatu de Salisbury, sollertibus sodalium Societatis Iesu curis commendato, •eas separamus regiones, quibus vulgo sunt nomina : « Inyange », « Matoni » et (( Umtali ». Item ab Apostolico Vicariatu Arcis Victoriae, quem Sodales Societatis a Missionibus Exteris de Bethlehem in Helvetia diligenti excolunt studio, regiones vulgo nuncupatas « Melsetter » et « Chipinga » disiungimus. Novam igitur ex his territoriis Apostolicam Praefecturam erigimus atque creamus, quae posthac Umtaliensis appellabitur; quam regendam tradimus, ad Nostrum tamen et Romanae Sedis nutum, Ordini Fratrum a Beata Maria Virgine de Monte Carmelo. Fines praeterea ac termini novae huius Praefecturae iidem erunt ac illarum regionum, quarum supra meminimus. Cui Apostolicae Umtaliensi Praefecturae, quam hodie constituimus, eiusque pro tempore Praesulibus, omnia damus iura, privilegia et honores, quibus ceterae Praefecturae earumque Praesules per terrarum orbem fruuntur ; quos tamen volumus iis etiam oneribus officiisque obstrictos, quibus ceteri onerantur. Quae omnia ita edicimus ac decernimus ut optimo polleant iure, non obstantibus contrariis quibuslibet. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in posterum esse, suamque vim et effectum obtinere volumus ac praecepta, quae iisdem describuntur, ab omnibus ad suos spectant fideli servari obsequio decernimus. Quod si quid adversus ea, quae hisce Litteris iussimus, a quolibet quavis auctoritate, vel sciente vel imprudente attentatum fuerit, id irritum sane et inane erit, contrariis quibusvis minime obstantibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Nemo praeterea Nostris hisce iussis obsistat ; quod si quis id temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei beatorumque Apostolorum Petri et Pauli se Acta Pii Pp. XII 485 noverit moturum. Volumus denique ut harum Litterarum exemplis vel locis, aut impressis aut manu exaratis, eadem tribuatur fides, quae his ipsis haberetur ostensis; dummodo tamen ab aliquo publico tabellione sint subscripta et sigillo viri munita, qui in sacro sacerdotio aliquam obtineat dignitatem. Datum Romae apud S. Petrum, die secundo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. R. E. Cancellario EUGENIUS Card. TISSER ANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. C. de Propaganda Fide Praefectus Arthurus Mazzoni, Proton. Apost» Ioseph Caprio, Proton Apost. Loco £g Plumbi Reg. in Cano. A p . - Vol. L X X X V N. 97. III NORVEGIAE CENTRALIS PRAEFECTURA APOSTOLICA NORVEGIAE CENTRALIS AD VICARIATUS APOSTOLICI DIGNITATEM EVEHITUR SERVATO NOMINE AC IMMUTATIS FINIBUS. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Sollemne est Nobis, qui ad supremum Pontificatum evecti Christi vices in terris gerimus, quique totis viribus conamur eius vestigiis inhaerere, nihil prorsus sive laboris sive curarum omittere, dummodo Dei Ecclesia fines suos in amplitudinem proferat atque intenta sollicitudine omnium mortalium saluti consulere possit. Quapropter, cum de evehenda Praefectura Apostolica Norvegiae Centralis ad dignitatem Vicariatus Apostolici enixe haec Sancta Sedes rogata sit, Nos censentes posse per hoc rebus religiosis huius regionis aptius provideri, libenti animo adhibitis precibus concedimus. Nostra igitur suprema potestate, qua pollemus in universam Ecclesiam, eorumque supplentes consensum quorum quomodolibet intersit, ac certa scientia eorum quae sumus acturi, haec quae sequuntur statuenda decernimus. Apostolicam Praefecturam Norvegiae Acta 486 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Centralis, quae dicitur, eodem nomine ac iisdem finibus servatis, ad dignitatem et gradum Apostolici Vicariatus evehimus: cui proinde eadem iura, honores, onera et obligationes compétent quibus ornari ac teneri solent ceteri eiusdem dignitatis Apostolici Vicariatus. Hunc vero, quem modo Nostra auctoritate constituimus, Sodalibus Congregationis a Sacris Cordibus Iesu et Mariae tradimus curandum et excolendum, ad Nostrum tamen et apostolicae Sedis nutum ; ac certa bonaque spe tenemur eos, quorum multa cura christiana religio in eadem regione profectus acceperit, nulli omnino labori esse parsuros ut christianum nomen magis ibi dilatetur. Has Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque plenos et integros effectus sortiri et obtinere atque ab omnibus ad quos spectant inviolabiliter servari volumus et decernimus. Quod si super his a quolibet, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter, aliquid contigerit attentari, id prorsus irritum erit et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus vero ut harum Litterarum exemplis vel locis, sive impressis sive manu exaratis, eadem prorsus tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen ab aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini autem iis, quae per has Litteras a Nobis sunt statuta, obsistere liceat. Quod si quis ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum. Datum Romae, apud S. Petrum, die quarto mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quarto decimo. Pro S. R. E. Cancellario EUGENIUS Card. TISSERANT Sacri Collegii Decanus PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. C. de Propaganda Fide Praefectus Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleucien., Decanus Proton. Ap. Ioseph Caprio, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi Heg in Cane. Ap., vol. LXXXVI, n. 7. Acta PU Pp. XII 487 LITTERAE APOSTOLICAE I ECCLESIA PAROECIALIS B. MARIAE VIRGINIS (( AUXILIATRICIS CHRISTIANO- RUM )) IN URBE AC DIOECESI NICTHEROYENSI BASILICAE MINORIS TITULO HONORIBUSQUE AUGETUR. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Sacras inter Aedes, quibus opima regio Brasiliensis ornatius quam fortunis atque frugibus circumfluit, artificiosum Templum Beatae Mariae Virginis « Auxiliatricis Christianorum », urbis Mctheroyensis decus admodum spectabile, non immer ito nominatur. Hoc enim in loco Sanctus Ioannes Bosco, qui animum religiose exercebat ut novas orbis plagas Christi placido adiungeret imperio et Opiferae Virginis cultum quoquoversus proveheret, primum suae Societatis in Republica illa domicilium collocavit. Inde quasi e capite ducta est iam vulgaris in Brasilia pietas in Caelestem Christianorum Auxiliatricem, eodemque, excitata a Salesianis Sodalibus Ecclesia cultissima, frequentes turmae fidelium itare cernuntur, ut Adiutrici Matri vota solvant, eius implorent praesidium, ea largiente animos revocent viresque. Ne tanto studio ac voluntati templi deesset magnificentia, Sodales Societatis Sancti Francisci Salesii anno MCMXvn novam Aedem eamque amplissimam genere (( Gothico », quod dictitant, exstruendam curaverunt. Ob augescentem autem huius Ecclesiae celebritatem atque percrebrescentem religionem Marialem eadem Virgo Deipara, ut « Auxilium Christianorum » invocata, instante bo.me. Iosepho Pereira Alves, illius loci Praesule desideratissimos anno M C M X X X i i i totius dioeceseos Mctheroyensis Praecipua apud Deum Patrona ab hac Sede Apostolica constituta est ac renuntiata. In sublimi quidem altari maximo, affabre compacto marmoribusque renidente variis, locatum signum Auxiliatricis Virginis Mariae non modo tamquam opus egregia arte factum admirationi est aspectantibus, sed etiam ad pietatem eos provocat atque observantiam. Propter sacros quoque ritus predicabile est Templum istud, cum plures administri et alumni permulti divinis concinendis laudibus augustisque celebrandis mysteriis non desides insistant. Quo praeterea salutem hauriat uberiorem, maxima vis Christifidelium, ex omni adventans Brasilia, Sacramentis ibi velut in spirituali agro compascuo reiicitur haud imminuta cum alacritate. Ut ergo huius 4:88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ecclesiae laudes Nostra cumularentur eaque publica agnitione populusque ad Opitulantis Deiparae cultum omni ferretur cogitatione, dilectus filius Virginius Fistarol, Collegii Salesiani a Sancta Rosa et Curiae Beatae Mariae Auxiliatricis in urbe ac dioecesi Nictheroyensi hodiernus Moderator, submisse Nobis supplicant, ut ipsi Aedi Basilicae Minoris eximium honorem attribuere dignaremur. Nos autem, ullam nolentes praetermittere occasionem Caelorum Reginae gloriam etiam amplificandi idque percupientes ut filii Nostri, in caliginosi huius saeculi discrimine versantes, deditissimis animis in eius sese traderent fidem ac tutelam, vota huiusmodi, Venerabilis Fratris Ioannis de Matha de Andrade y Amaral, Nictheroyensis Episcopi, tuita commendatione, libenter et ultro statuimus explere. Quocirca, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus rei momentis rite perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam paroecialem Beatae Mariae Virginis « Auxiliatricis Christianorum », in urbe ac dioecesi Nictheroyensi exstantem, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae titulo eidem rite competunt. Con trariis quibuslibet nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere : illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die xn mensis Septembris, anno MCML, Pontificatus Nostri duodecimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis Acta Pii Pp. XII 489 It BASILICAE MINORIS HONORIBUS DECORATUR ECCLESIA SACRATISSIMI CORDIS IESU, IN LOCO (( KOEKELBERG )) VULGO NUNCUPATO, INTRA FINES MECHLINIENSI ARCHIDIOECESIS. P I U S P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Quasi praesidium salutis ac pietatis monumentum urbi Bruxellis imminet augustum Templum quod nobilis Belgarum natio honori Sacratissimi Cordis Iesu excitavit. Septuagesimo enim revoluto anno a quo patria sui iuris facta erat, millesimo nongentesimo quinto p. Ch. n., Leopoldus II Rex, praesente Sacrorum Antistitum lectissimo coetu populique perfrequentis stante corona, lapidem posuit auspicalem. Aedes in colle, quem <( Koekelberg » appellant, exstrui coepta est forma eximia quadam, quod vero opus, primo bello Europaeo suborto, fuit turbatum. Cum igitur Belgica iaceret in maerore, Desideramus Cardinalis Mercier, rec. mem., tum Archiepiscopus Mechliniensis, nomine quoque ceterorum Praesulum, voti religione se obstrinxit ut hoc Templum post pacem conciliatam perficeret. Repositis tandem armis ac mitescente iam saeculo, magna et memorabilis pompa die x x i x mensis Iunii, anno MCMXIX, ducta est in eum locum ubi surrectura erat Aedes Sacratissimi Cordis Iesu, cuius miserenti consilio Belgica in libertatem fuerat vindicata. Itaque constructionem iterum aggressi sunt viri impigri atque sciti, mutata ob temporum adiuncta aedificandi ratione; anno MCMXXXV, prior pars ad finem est perducta incredibili cum laetitia populi fidelis. Sed mox alterum bellum idque superiore acrius exarsit, quo rursum intermissum fuit opus. Post cuius turbas et angustias templum tandem absolutum mense Octobri anni MCMLI sollemni ritu atque caerimonia est consecratum. Amplissimae aedificii moli, eo genere quod nostra aetas fert, exstructae, excelsus impositus est tholus ita ut huius Templi maiestas e longinquo conspiciatur. Quod iure principem quendam obtinet locum, cum etiam reliquiis, artificiosis operibus, specularibus, quae imaginibus sunt distincta, et auri fabrefacti vi abundet aliisque commendetur ornamentis; atque, quod maxime Nostra interest, sedes praecipua est cultus Sacratissimi Cordis Iesu in illa regione, quo perciti Christifideles plurimi peregrinatorum more eo accedere consueverunt. Quo vero huiusce Aedis honor magis augeretur, Dilectus Filius Noster Iosephus Ernestus Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyter Cardinalis van Roey, Archiepiscopus Mechliniensis, vota quoque depromens Sacrorum An- 490 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tistitum, Magistratuum omnisque fidelis gentis Belgicae, Nos rogavit ut eam Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Nos autem qui vehementi studio annitimur ut frigescente hoc saeculo cultui Sacratissimo Cordis Iesu ampliora afferamus incrementa, preces huiusmodi libenti animo statuimus audire. Quapropter, collatis consiliis cum Venerabili Fratre Nostro Clemente Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Micära, Episcopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis Pro Praefecto, omnibusque attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Ecclesiam Sacratissimi Cordis Iesu in loco « Koekelberg » vulgo nuncupato, intra fines Mechliniensis Archidioecesis exstantem, ad dignitatem et honorem Basilicas Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis quae titulo eidem rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXVIII, mensis Ianuarii, anno MCMLII, Pontificatus Nostri tertio decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis III CATHEDRALE TEMPLUM PANENSE HONORIBUS BASILICAE MINORIS INSIGNITUR PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Urbis Fani decus insigne ac peculiare ornamentum perhibetur Templum princeps, quippe quod sit vetustum religionis domicilium et opus summo factum artificio. Quae Aedes honori Almae Deiparae ad super nam gloriam assumptae fuit consecrata, quam Acta Pii Pp. XII 491 corpore et anima Caelo receptam esse nt certam veritatem non ita pridem ediximus. Admireris praesertim huius Templi, amplitudine spectabilis atque prisco colore ac specie venusti, frontem, quae generis Romani, quod vocant, sincera praefert lineamenta. Altarium praeterea et sacerdotum ornatus, sacram supellectilem et reliquias, pretioso vestitas metallo, nemo est quin probet ac dilaudet. Augustum hoc Templum, quod, octavo ab aedificatione saeculo revoluto, ad artis rationem fuerat anno MDCCCCXL reiectum, novissimo bello furente, ex parte disiectum est, at invicta quadam pietate post immanem cladem coeptum restitui. Quo autem religiosae huic apud Fanenses Aedi maius adderetur honestamentum, ornatissimi e Canonicorum ordine viri, sacrorum administri et •Consilium « Actioni Catholicae », quam dicunt, moderandae, quinquagesimum ab inito Sacerdotio annum, quem Venerabilis Frater Vincentius Del Signore, eiusdem loci Antistes, explevit, sollemnibus frequentantes, Nobis supplicaverunt ut idem Templum Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Nos autem, ne voluntatis Nostrae exiguam praeberemus significationem, votis huiusmodi, eiusdem Praesulis commendatione suffultis, libenti animo statuimus obsecundare. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Ecclesiam Cathedralem Fanensem ad dignitatem et honorem Basilicae minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae titulo eidem rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere: illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i x mensis Ianuarii, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quarto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diylomutïbus expediendis 492 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULAE I AD EMUM P. D. ACHILLEM TIT. SANCTI XYSTI S. R. E. PRESB. CARDINALEM LIÉNART, EPISCOPUM INSULENSEM, QUINTUM AC VICESIMUM EPISCOPATUS ANNUM IMPLENTEM. P I U S P P . XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quinque episcopalis officii lustra, salutaribus operibus fructibusque insignia, sunt profecto inter maxima Dei beneficia referenda. Iure itaque ac merito probi isti fideles, faventibus in primis sacris administris, sollemnes divinae liberalitati gratias tecum persolvent tibique animorum venerationem et laetitiam publice palamque declararunt. Nos autem, qui plane compertas habemus ingenii animique tui dotes ac studium, quo Altissimi gloriam bonumque gregis prosequeris, amplae tuorum gratulantium coronae veluti praeeuntes, fervida vota Nostra atque omina deferre tibi exoptamus. Integro enim tempore, quo in nobilissima ista dioecesi pastorale munus obiisti, per cuncta eius loca perque graves ministerii partes, relucentem flammam apostolici tui ardoris omnes conspexerunt. Sollertiae tuae peculiaria exstant testimonia novae aedes paroeciales ecclesiaeque e solo excitatae, novum ampliusque Seminarium Theologicum, curae adhibitae ad perficiendam clericorum laicorumque adulescentium institutionem, ad Actionem Catholicam aptiore ratione exercendam atque exacuendam, ad quaestiones sociales iuxta Romanorum Pontificum praescripta solvendas, ad Sacram Litterarum cognitionem in populo evulgandam. Praeterea industriam tuam extra fines quoque istius dioecesis impendisti, sive sagaciter moderando Consilium Galliae Cardinalium atque Archiepiscoporum, sive opera ad Missiones Catholicas pertinentia studiose fovendo. Quas quidem praecipuas pastoralis tui muneris laudes memorantes, tibi, Dilecte Fili Noster, de diuturno frugiferoque episcopatu hactenus gesto ex animo gratulamur, novamque gratiarum copiam et uberrimos salutis fructus in grege tuo a Deo ominamur. Quo autem benevolentia erga te Nostra manifestior appareat et constans tua coniunctio cum beati Petri cathedra arctior efficiatur, tibi usum Pallii ad personam singulari privilegio ultro tribuimus ad eximiarum virtutum tuarum ornamentum et praemium. Denique tibi facultatem concedimus, ut, statuta die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate be- Acta PU Pp. XII 493 nedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Divinarum interea gratiarum praenuntiam ac praecipuae caritatis Nostrae testem, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, universoque clero ac populo tuae vigilantiae concredito amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xx mensis Iunii, anno MDCCCCVIII,, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS P P . XII II AD EXCMUM P. D. IOSEPHUM DA COSTA NUNES, ARCHIEPISCOPUM GOANUM, DAMANENSEM ET CRANG AÑOREN SEM EUMDEMQUE PATRIARCHAM AD HONOREM INDIARUM ORIENTALIUM^ QUINQUAGESIMUM AB INITO SACERDOTIO ANNUM IMPLETURUM, CUIUS METROPOLITANAE SEDI (( ROSA AUREA )) A SUMMO PONTIFICE DEFERTUR. P I U S P P . XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Exeunte proximo mense Iulio, ut libenter cognovimus, decem a suscepto sacerdotio lustra, opitulante Dei gratia, ipse perficies. Cuius profecto iucundi eventus opportunitatem laeti arripimus, ut secunda vota Nostra atque omina publice tibi significemus. Sacerdotio enim initiatus, credita tibi in primaevo iuventutis flore munera sollerti cura obiisti, praesertim Vicarium Generalem agendo in dioecesi Macaonensi inque clericorum Seminario atque in Lyceo docendo. Postquam dignitate episcopali ornatus es, primo quidem in ditione Macaonensi per viginti annos, deinde in ista, cui praees, patriarchali sede pastorali officio assiduas sedulasque curas tribuisti. Peculiaris autem sollicitudo tua enituit in excolendis ecclesiasticis vocationibus inque operibus missionariis alacriter fovendis. Tibi igitur, Venerabilis Frater, de sacro pastoralique ministerio tam diu actuoseque gesto ex animo gratulamur, saluberrima quaeque ac felicissima a Deo ominantes. Quo interea luculentius exstet memoria sollemnium quater saecularium, quae in honorem Sancti Francisci Xaverii istic, te moderante, tanta magnificentia recens celebrata sunt, decrevimus ad nobilissimam vetustamque sedem istam Rosam Auream deferre, ut custodiatur in Basilica a Bono Iesu, ubi reliquiae celeberrimi illius evangelii praeconis religiose asservantur. Acta 494 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Perspicui sane sunt interiores sensus, qui in hoc dono continentur : scilicet in ipso flore ac splendore auri Iesus Christus eiusque regia maiestas ostenditur, qui flos campi et lilium convallium appellatur, atque in eiusdem floris fragrantia bonus Christi odor commendatur, qui a fidelibus eius vestigia sectantibus late suaviter que diffunditur. Quo autem sacerdotii tui natalis utilior evadat, ultro tibi facultatem damus, ut, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Superni denique auxilii in auspicium, inque peculiaris Nostrae caritatis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Venerabilis Frater, cunctoque clero ac populo tuae curae tradito peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x v n mensis Iunii, anno M C M L i i i , Pontificatus Nostri quinto decimo. P I U S P P . XII III AD REVMUM P. LUDOVICUM PAULUS SEN, S. I PRAESIDEM SECRETARIATUS CENv TRALIS CONGREGATIONUM MARIANARUM : DE EARUNDEM RECENS CONSTITUTA FOEDERATIONE, CUIUS STATUTA APPROBANTUR. P I U S P P . XII Dilecte Fili, Salutem et Apostolicam Benedictionem. — Omnibus, qui Nostram norunt de apostolatu hodierno mentem, compertum est, quantopere Nobis cordi sint Congregationes Marianae earumque iuge spirituale incrementum. In Constitutione Apostolica « Bis saeculari », quae quasi sinthesis est voluntatis Nostrae circa hanc eximiam et peculiarem Actionis Catholicae formam, Apostolica Auctoritate Nostra tales normas et leges statuimus, quibus « hae pietatis actuosaeque christianae vitae palaestrae magis magisque in dies vigeant ac rorobentur y>. Nihil igitur mirum, si magno cum gaudio et solacio accepimus Congregationes Marianas legitime conditas ac Primae Primariae Collegii Romani aggregatae, quo melius « in omni re cum Ecclesia sentiant », in animo habere Foederationem in universo terrarum orbe constituere, qua obsequentes Nostris assiduis exhortationibus de maiore usque unitate provehenda ac mutua invicem conferenda opera, uberiores consequantur x 2 ' A. A. S. 40, pag. 399. 2 Reg Comm. 33. Acta Pii Pp. XII 495 una cum omnibus militantis Ecclesiae huius generis consociationibus salutaresque fructus. Huiusmodi Foederatio, quae ad totam Catholicam Ecclesiam pertinere debet, cum nondum ubique terrarum foederationes « tum eiusdem classis tum eiusdem regionis » constitutae sint, suscepta hac de re proposita ad felicem exitum omnino adducet. Quamobrem Statuta Foederationis huius libentissime approbamus et commendamus, invitantes omnes totius mundi minores foederationes iam existentes, ut universae eidem Foederationi adhaereant. Quoniam vero in votis est, ut primus Foederationis Universalis Congressus Romae proximo anno habeatur, primo nempe exeunte saeculo, ex quo Decessor Noster fel. rec. Pius IX dogma Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virginis sollemniter decrevit ac sanxit, itemque sexagesimo revoluto anno a Nostra Congregationis Marianae consecratione, Congressioni huic eiusque propositis atque inceptis bene omnia precamur. Quo uberiores autem ex eo Congressu oriantur fructus, Nobis visum est, quaedam vobiscum hac de re per has Litteras communicare. Argumentum hisce in coetibus agitandum, quod quidem a « Secretariatu Centrali » Nobis fuit propositum, valde opportunum esse videtur. Hisce siquidem verbis enuntiatur : Maior Dei gloria procuranda, per maiorem selectionem, maiorem cum Hierarchia coniunctionem, maioremque cum ceteris consociationibus apostolicis invicem conferendam adiutricem operam. Haec enim paucis praecipua complectuntur, quae in Constitutione Apostolica « Bis saeculari » a Nobis exposita fuere. Hanc autem Constitutionem volumus ut Sodalitates tamquam primariam le gem sibi teneant, persuasum habentes se eo validiores, prosperiores, efficacioresque fore, quo fidelius eius praescriptionibus conformabuntur/ Maior autem selectio fons omnis renovationis est, ideoque strenue est efficienda, ubi praesertim genuinus spiritus debilitatus est. Ii tantum ad consecrationem perpetuam admitti debent, qui velint et possint, servando Regulas Communes, vitam catholicam agere magis ferventem, magis apostolicam, magisque militantem. Quia Congregationes « pro omni classe fidelium » institutae sunt et reapse in omnibus fidelium coetibus exsistunt, a summo ad infimum, selectio etiam in omnibus, nullo excepto, facienda est. Haec autem selectio, quae eo spectat ut impensior habeatur ex Evangelio derivandus Apostolorum more influxus, neque necessario exigit parvum numerum sodalium, neque impedit quominus 3 5 3 Reg. Comm. 68. i Allocutio 3 Maii 1951. 5 Reg. Comm. 4 496 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sodalitates consentaneis modis coetus largiores pro non sodalibus efforment, praesertim pro iis qui sunt eiusdem condicionis. Ex Allocutione Nostra ad Congressum e catholicis gentibus habitum, in quo actum est de apostolatu laicorum, clare elucet, eo puriorem esse naturam Actionis Catholicae, quo arctior habeatur in apostolatu debita cum Hierarchia coniunctio. Liquet igitur, quantum in Congregationibus Marianis laicorum effulgere debeant notiones Actionis Catholicae propriae : nam eiusmodi Congregationes, semel ac legitime ab Hierarchia conditae sunt, unice et immediate ab Hierarchia pendent in omnibus apostolatus operibus; quapropter, ut iam saepe monuimus, semel ac constitutae sunt, ipso iure et pleno Actio Catholica dicendae sunt atque eodem ordine cum aliis Actionis Catholicae formis sunt censendae. Per novam Universalem Foederationem Congregationes Marianae in sua indole hierarchica nullum detrimentum patiuntur : foederationes enim omnes, nedum debitam coniunctionem cum Hierarchia Ecclesiae débilitent, eam stabiliorem, fortiorem, intimam cotidie magis reddere debent ac volunt. Mutua collatio operis cum aliis consociationibus apostolicis certe inter primarios Foederationis Universalis' fines maior habeatur oportet. Ideo optandum est, ut futurus Congregationum Marianarum Congressus, glorias hac in re a maioribus traditas strenue persequens, uberes afferat fructus. Sodalitates, quae neque ulla nova missione, neque ulla alia associatione indigent, ut Sacris Pastoribus ducibus apostolatum omnimodum, non iam privatum, sed sibi ab Ecclesia demandatum exercere possint, ipsae videant, maiorem Dei gloriam semper intuentes, in quibus rerum adiunctis opportunum sit sodales mittere etiam in alias associationes apostolicas, quarum officia sine spirituali detrimento et operum apostolicorum ipsius Congregationis adimpleri possint. Denique, pergratum Nobis est videre quomodo sodales, quaerentes non quae sua sunt, sed unice maiorem Dei gloriam et Beatissimae Virginis honorem, insignes se praebeant in impenso amore erga Ecclesiae Pastores, in voluntate sincera mutuae cum ceteris omnibus adiutricis conferendae operae, in diligentia assidua ad procurandam secundum Ecclesiae normas conservationem vel renovationem spiritus regularumque verae Congregationis. Hanc erga rem catholicam puram mentis intentionem ex intimo animo extollimus, optime scientes hunc spiritum prae6 7 8 9 4 7 A. A. S. 43, pag. 789. A, A. S 40, pag. 402, n. XII. 8 A. A. S. 40, pag. 402, n. XI. 9 Reg. Comm. 43 et 68. Acta Pii Pp. XII 497 sertim nostris diebus maxime necessarium esse, ut apostolatus laicorum, a Nobis tantopere commendatus, maiorem efficacitatem nansciscatur. Solacio etiam ac gaudio Nobis est Congregationes Sacerdotum itemque sacerdotii candidatorum, quae, ut plurium saeculorum monumenta testantur, tam magna cum utilitate pro Ecclesia elaborarunt, etiam hodie florere ; eas igitur vehementer commendamus ; cum perutiles sint ad optimos Sacerdotes conformandos atque ad futuros ipsarum Congregationum Moderatores opportune praeparandos instruendosque. Neque silentio praetereundi sunt omnes, qui votis Nostris obsequentes, eo vires contendunt, ut, in Exercitia Spiritualia, ut revera oportet, incumbentes, ex hoc limpidissimo fonte inspirationem, lumen et facultates hauriant sive ad vitam evangelico spiritu imbuendam, sive ad ipsas ducendas Congregationes, quemadmodum hodierna exigunt rerum adiuncta. Peculiari autem mentione dignos eos existimamus sodales, Nobis sane addictissimus, in « Ecclesia silentii » viventes, quorum opera, sacrificia et preces in abscondito solus Deus videt ac benignissime excipit. Sciant omnes, qui quoquomodo persecutionem patiuntur propter iustitiam, crucem sibi a divina Providentia oblatam, ad id procul dubio non parum conferre, ut populi, tantis malis oppressi, tandem ad vitam, ad salutem, ad christianam renovationem perveniant. Multa et praeclara, plerumque — ut decet imitatores Sanctissimae Virginis — sine strepitu, sodales perpétrant in formatione et educatione iuventutis, in restauratione vitae paroecialis, familiaris et socialis. Pergant igitur omnes hanc insistere viam, quamvis impedimentis constratam. Pergant ante omnia pietate praestare aetuosissima erga Deiparam Virginem Mariam, itemque interioris vitae studio, navitate apostolica universali, praesertim dedita societati renovandae secundum principia caritatis et iustitiae socialis. Ut haec omnia, auspice et afflante Beata Maria Virgine, effecta dentur, utque Universalis eiusmodi Foederatio ac Congressus proximo anno habendus salutares fructus edant uberrimos, tibi, dilecte Fili, universisque Congregationum Marianarum Moderatoribus, sodalibus iisque, qui ad eos aspirant. Apostolicam Benedictionem effuso animo impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die 2 mensis Iulii, in festo Visitationis B. M. V., anno MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS P P . XII 10 10 A. A. 8. 40, pag. 398. 32 - ACTA, vol XX n. 10. — 26-8-1953. Acta 498 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV AD EMUM P. D. STEPHANUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM WYSZYNSKI, ARCHIEPISCOPUM GNESNENSEM ET VARSAVIENSEM ATQUE AD EXCMOS P P . DD. POLONIAE ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS LOCORUMQUE ORDINARIOS : SEPTIMO VERTENTE SAECULO A CANONIZATIONE SANCTI STANISLAI M EPISCOPI CRAv COVIENSIS. P I U S P P . XII Dilecte Fili Noster ac Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam Benedictionem. — In Poloniae annalibus, qui rebus insigniter gestis clarescunt, numquam defutura sculptum memoria nomen est S. Stanislai, incliti patriae vestrae Praestitis. Cuius in Sanctorum album a Decessore Nostro Innocentio IV relati cum septimum mox abiturum sit saeculum, recordatione dignum eventum vos, dilecte Fili Noster et Venerabiles Fratres, unanimo ducti consilio cum utriusque militiae clero et fidelibus curae vestrae commissis baud impari voluistis celebritatis obsequio recolere. Nosmet, quibus filiorum studio solliciti proxime hoc renuntiastis, cum in urbem Cracoviam huius rei gratia convenistis et per telegraphicum nuntium gratulationes et vota Nostra statim significata excepistis, sacris denuo habendis sollemnibus nunc paternae laetitiae sertum hasce per Litteras Nostras quodam modo imponimus, sanctissimum virum Stanislaum meritae laudis praeconio efferentes et novo vos impellentes hortatu, ut, quemadmodum et agitis, eius patrocinio fulciamini et ab eius fortitudine exempla sumatis. Illustre huius sancti Praesulis nomen fulgidissima luce Polonicae Ecclesiae fastos collustrat, quandoquidem illius opera primaeva christianae religionis aetas in natione vestra martyrii gloria consecrata fuit. Populo vestro adhuc deerat Pastor qui vitam pro ovibus profundens, ob fidei christianorumque morum tutelam, istic consita Evangelii germina magis magisque suo cruore fecundar et. Hoc praestitit Cracoviensis Episcopus, qui divina providentia excitatas, christianae fortitudinis extitit specimen luculentissimum. Pietate in Deum effusaque in proximum caritate conspicuus, S. Stanislaus nihil suavius habuit quam omnem curam in gregem sibi concreditum impendere, ac nihil magis studuit quam ad extremum usque suae vitae tempus perfectissime in se divini Pastoris imaginem referre. Ut autem publici privatique mores evangelicis praeceptis apprime conformarentur, ipse nulli, pepercit labori nullisque deterritus fuit difiicultatibus, ne tunc quidem cum, perditis Boleslai regis palam denuntiatis moribus, ipsius in Acta Pii Pp. XII 499 se fnrorem excitavit. Impius tyrannus Praesulem insectationibus, dirisque cruciatibus vexare potuit, invictum illius animum tamen flectere non potuit; qui quidem, suis ovibus intrepidae constantiae exemplum praebens, potius quam suae conscientiae officio deesset, libentissime vitae suae iacturam fecit eamque martyrii palma coronavit. Quanto autem amore quantaque reverentia eximium hunc Episcopum maiores vestri prosequerentur, manifesto ostendit subita christiani populi indignatio ob tam diram necem in suum Pastorem illatam, acerbusque animorum dolor, qui adeo exarsit, ut impii facinoris auctor — prouti memoriae traditum est — regnum relinquere perpetuumque in exilium coactus fuerit proficisci. Quem quidem amorem atque admirationem erga hunc fortissimum Christi athletam, nedum elabentibus saeculis remiserit, in praesens apud vos cernimus, non sine animi Nostri delectatione suavique spe, novo quodam ardore effervescere. Habent enim acerbitates, in quibus nunc temporis versamini, similitudinem cum immiti aetate, qua illius Martyris praegrandis constantia enituit. Iterum, proh dolor, piae ac semper fideli Poloniae calamitatum nox incubuit : at, late obductis tenebris, rutilantia veluti sidera vestrae refulgent virtutes, quas toto terrarum orbe diffusa iamdudum Ecclesia Dei suspicit. Admiramur Nos, scriptis venerabunda recensebit posteritas id, cui unus Deus, virium dator et spectator certaminum, pro meritis praemia attribuét. Quot istic nunc quoque catholicae fidei inviolatae servandae causa, bona profuderunt et vitam ! Quot episcopi et sacerdotes et religiosi sodales, quia interriti tutores fuerunt iustitiae, in publicae custodiae locis detenti sunt; quot sacri ministri et cuiuslibet coetus et aetatis fideles in vincla coniecti, in gélidas solitudines detracti, civili iure destituti, poenis multati, contumeliis et maledictis oppressi, quia Evangelii integri fuerunt cultores. Sempiterno digni procul dubio sunt honore isti omnes, qui per asperum callem, in diligentibus et segnibus negatum, S. Stanis lai vestigia secuti palam demonstrarunt in Polonica gente priscam adhuc vigere virtutem eandemque, cum nefaria ei iubeantur, extrema quoque mala perpeti potius quam cum dedecore flecti esse paratam. Neve reputa veri tis istiusmodi rebus egregie gestis vim effectumque, serius fortasse magis conspicuum, defecturum esse. Spiritus enim Dei, qui christianorum heroum pia pectora urit eorumque memorabilia facinora excitat, horum per cruciatus ad opimam maturitatem spiritalem alere frugem atque magna actuosae concordiae solet studia provehere : quo quidem feliciter et in Poloniae quoque finibus evenit, cum S. Stanislaus, sese divinae Hostiae adiungens, aram sui sanguinis purpura tinxit. 500 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Haud exigua enim sanctorum virorum suboles, Polonorum immortale decus, ex profuso fortissimi illius Martyris cruore egigni visa est. Satis est pauca exempla proferre. Floruit sane S. Hyacintus Odrowaz ex Ordine Praedicatorum, qui per latissimas regiones innumeros sontes ad Christi pedes veniamque deduxit; eluxerunt beatus Oeslaus, qui Vratislaviam contra impetum et turbas Mongoiorum tutatus est, beatus Sadok eiusque socii duodequinquaginta dominiciani sodales, qui cum Sandomirii, ab eisdem feris hostibus crudelissime torquebantur, cycnea voce Dei hominumque Matrem consalutarunt. Virtutum praestantia imperituram assecuti sunt gloriam beati Praesules Vincentius Kadlubek et strenuissimus ille Ioannes Prandota, qui ad Stanislaum in Sanctorum numero rite censendum magnopere nisus est. Neque feminei sexus tacendi sunt gratissimi et lectissimi flores : S. Hedviges, Silesiae dux et Poloniae patrona; beatae Kinga, lolanta, Salomea, Bronislawa, quarum ad imitanda exempla Hedviges illa Andegavensis Poloniae regina alacri gressu decucurrit, numquam caduca digna admiratione, quia amorem Dei animorumque salutem quibuslibet antetulit blanditiis ac patriae vestrae splendet nunc sidus amicum. Pergratum est. etiam id recensere quod sacri Poloniae Pastores ad honorabiliter consecrandam memoriam beatissimi Stanislai decreverunt in Synodo Leczycae habita, cum centum condebantur anni, postquam is ad caelum evolavit. Iustitiae studium, quo ille incaluit, strenue imitati, providas tunc ipsi leges ideo sanxerunt, ut superbientium oppressorum arcerentur iniuriae ac tenuiorum civium bona iuraque tecta sarta servarentur. Cum iis statim convenit Casimirus Iustus princeps; ac primum tunc Polonorum statutum est foedus, quo, protegente S. Stanislao, vestris in finibus arrogans compescebatur iniquitas. Haud dubie non minus quam iustitiae S. Stanislaus istic altor fuit pacis. Vixdum periato in Poloniam nuntio illum a Romano Pontifice sanctitudinis laurea decoratum fuisse, turmatim gens vestra Cracoviam eius sacras exuvias veneratura confluxit. Illic Apostolicus Legatus, Polonorum Antistites, quinque viri principes, innumera sacerdotum et christifidelium multitudo, omnes religiosam spirantes laetitiam, omnes concordiae redintegrato vinculo una simul nexi sunt. Tota Polonia, antea simultatibus dilacerata, quam vix Mongoiorum aggressio et impetus unire valuerunt, ad S. Stanislai lipsana unanimis, sollers, solida consurrexit. Quam firmissimam animorum coniunctionem retinere prosequimini, ut ardua discrimina, in quibus versamini, superare possitis; eaque erit etiam in posterum vobis summa diligentia servanda, ut quae Deus vobis agenda praeparat, actuose perficiatis : ad magna enim incepta restat emetienda Acta Pii Pp. XII 501 via, quam cum vos volentes persequi prospicimus ex praesenti aegritudine et moestitia haud parcum haurimus solatium. Precibus praeterea, vitae morumque exemplis sermonibusque ii etiam qui Christi saepta reliquerunt, advocandi sunt, ut, reditu suo fratrum laetificantes coronam, in Ecclesia verum colant Deum, a quo abire est tenebris opprimi, ad quem accedere splendescere est. « Non est desperandum ; orate, praedicate, diligite ; prorsus potens est Dominus. Iam coeperunt cognoscere frontem suam ; multi cognoverunt, multi erubuerunt ; aderit Christus, ut cognoscant et caeteri». Cum noveritis igitur vobis adesse invictam dexteram Christi, nullo metu pavidi, in proelio Domini perstate; fiducia vestra basalte sit fir mior; caritas vestra etiam in infensos homines nullam ob iniuriam deferveat; spes vestra etiam cum omnia videantur transversa agi et corruere, lucidior sole, piae constantiae vestra proposita roboret et ad serena portendenda inconcussam evehat mentem. Quid timendum? « Scit Sancta Ecclesia in passionibus crescere, atque inter opprobria honorabilem vitam tenere ; scit nec de adversis deiici, nec de prosperis gloriari ; novit contra prospera mentem suam in deiectione sternere, novit contra adversa animum ad spem superni culminis exaltare ». Cogitate cum animis vestris vocatos nos esse ad militiam Dei vivi, ut peccato et morte destructis, veritatis et caritatis, victricia vexilla coruscent. Quocirca unicuique vestrum hortationem S. Ignatii Antiocheni ad S. Polycarpum adhibemus : « Sta firmus ut incus percussa ». Etenim haud erunt magno sine fructu magni a vobis exantlati labores. Animum Nostrum suavitate quadam perfundi sentimus, cum percipimus almam Dei Matrem ita a vobis et ab ovibus gregum vestrorum adamari, ut hac religione et fiducia nulli cedatis, multos facile snperetis. Benigna igitur Virgo e caelo ac propitia Polonos, qui in ipsius fidem confugiunt, respiciat atque, cum ipsis sit praesidium eo lumen decusque, supplicibus invocata votis, Patrona validissima, transferat in laetitiam quod istic nunc gignit timorem. Quo autem sacra saecularia agenda sollemnia uberiorem vobis spiritalium fructuum copiam proferant, id libenter concedimus, ut sacrorum Antistites, quo voluerint die, suetis more ac lege Apostolicam Benedictionem cum sacra indulgentia plenaria christifidelibus semel Nostro Nomine et auctoritate impertiri valeant; itemque, ut Poloni, qui, sive 1 2 3 4 1 S. AUGUSTINUS, In Ioan. Bvang. tract, VI, 2 4 ; MIGNE P. L. 3 5 , col. 1 4 5 6 . 2 S. GREGORIUS MAGNUS, Moralia in Ioi> 1 . XX, c. 1 9 , n. 4 5 ; MIGNE P. L. 7 6 , col. 1 4 6 . 3 4 TERTULLIANUS, Ad Martyres, c. 3 ; MIGNE P. L. 1 , col. 6 2 4 . AD POLYCARPUM, III, 1. 502 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in patria sive extra patriae fines degentes, aedem quamlibet sacram hoc tantum anno die anniversario S. Stanislai Martyris in album Sanctorum cooptati visitaverint, sacram plenariam indulgentiam semel suetis condicionibus acquirant. Nihil reliquum Nobis est nisi ut vobis, dilecte Fili Noster et Venerabiles Fratres, ac universis et singulis, istis sacerdotibus, religiosis sodalibus et christifidelibus, praesertim iuventuti, de qua anxia est vestra et parentum cura, Apostolicam Benedictionem impertiamus : haec, paternae caritatis testis, vobis praesentem Dei opem conciliet, deprecante ipso S. Stanislao, qui dilectam et inditam patriam vestram quemadmodum glorioso decoravit martyrio, ita potentissimo patrocinio suo tutari contendat. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xvi mensis Iulii, anno MCMLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. P I U S P P . XII V AD EMUM P. D. BERNARDUM TIT. SS. ANDREAE ET GREGORII AD CLIVUM SCAURI S. R. E. CARDINALEM GRIPPIN, ARCHIEPISCOPUM WESTMONASTERIENSEM, OB SOLLEMNIA OCTAVO EXEUNTE SAECULO A CATHOLICA HIERARCHIA IN NORVEGIA CONSTITUTA FAUSTE CELEBRANDA. P I U S P P . XII We have deemed it opportune, Beloved Son, on being informed of your participation in the solemn commémoration of the Eighth Centenary of the Erection of the Catholic Hierarchy and of Episcopal See of Nidaros (Trondheim), in Norway, to addres through you a word of greeting and of encouragement to Our dear children in that country. Your présence is indeed a happy coincidence, recalling that of the great English Cardinal Nicholas Breakspear (later Pope Hadrian IV), who on that memorable occasion in the year 1153 presided as Pontifical Legate at the National Assembly in the présence of the three Kings of Norway, the Bishops and the représentatives of the clergy and laity. The consolidation of the work of his mission by the Cardinal in the nionths that followed, marked an historical epoch in the glorious history of Norway. From the résultant reform of moráis and the decisive impulse given to the life of the country as it emerged from its previous isolation, the effects were soon to be seen religiously, politically, socially and Acta Pii Pp. XII 503 culturally and, with the daring voyages of the intrepid explorers came the establishment, under the authority and encouragement of the Holy See, of the suffragan Sees of Mdaros in Iceland, Greenland, and the Islands of the West. The inspiration that comes from the recalling of this great historical event should fili Our beloved children in Norway with a sense of legitímate pride as it is brought home to them that they are the present-day heirs of this unchanging tradition of the universal Faith which their forefathers, in that glorious age, carried with the Cross of Christ to pagan lands far from the shores of their dear Fatherland. That they may always treasure this greatest of G od's gifts and ever give a good example to their fellow Citizens by their fìdelity to its teachings, is Our heartfelt prayer as We impart to you, Beloved Son, and, through you, to the Bishops, Prelates, Clergy and Faithful participating in the sacred functions of this most noteworthy occasion, Our affectionate and paternal Apostolic Blessing. From the Vatican, July 22, 1953. PIUS P P . XII ALLOCUTIO lis qui interfuerunt Conventui ex « Etats-Généraux du Folklore ».* C'est avec un intérêt tout particulier que Nous saluons aujourd'hui les groupes qui, après avoir participé au Festival International du Folklore à Nice, sont venus jusqu'ici pour Nous témoigner leur défèrent hommage. S'il n'est pas rare de voir se dérouler en cette ville de Rome des congrès internationaux de caractère religieux, social ou scientifique, si l'on y rencontre par ailleurs des pèlerins de toutes les parties du monde qui évoquent, au gré des rencontres, tel ou tel aspect de leur pays d'origine, il est moins fréquent d'y assister à des manifestations comme celle à laquelle vous êtes conviés. Un Festival de ce genre, surtout lorsqu'il est organisé par les (( Etats-Généraux du Folklore », ne donne-t-il pas l'idée d'une rencontre vraiment sympathique entre les peuples et groupes ethniques les plus divers, fiers de leurs traditions nationales ou régionales, riches de tout un passé d'histoire et de culture? On peut alors admirer ce que l'art populaire a produit de plus original et parfois de plus profond, des chefs d'oeuvre de finesse et de grâce, * Habita die 19 Iulii mensis a. 1953. 504 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pour la joie et le profit de ceux qui y assistent ou, mieux encore, y prêtent leur active collaboration. Voici donc que vous apportez à Rome quelques-unes des meilleures traditions du patrimoine culturel de l'Angleterre, des Antilles, d'Espagne, de France, de l'Union Française et d'Italie. Nous vous félicitons parce que vous représentez à Nos yeux tant de peuples qui Nous sont chers et parce que vous n'avez pas épargné votre peine pour faire hon neur à votre patrie. Lorsqu'ils entendent parler de folklore, beaucoup pensent à quelque survivance des temps anciens, digne sans doute d'être mise en valeur dans des occasions exceptionelles, mais sans grand intérêt pour la vie d'aujourd'hui. Qu'une telle idée soit assez répandue, dénonce une des conséquences plutôt regrettables de la civilisation de ce siècle. Trop souvent la société moderne arrache l'homme à son milieu naturel pour le transplanter dans la ville ou l'expatrier. Elle le met au service de vastes complexes industriels ou d'immenses administrations ; elle le groupe dans des agglomérations inorganiques selon la localisation des moyens de production. Même quand elle ne démembre pas la famille, elle l'enlève au sol, où les générations précédentes l'avaient fixée. Sans doute, il s'agit là d'une réalité dont la société, provisoirement du moins, doit s'accommoder. Mais, Nous l'avons souligné au début de cette année en parlant aux élèves des écoles populaires, la profession et ses exigences ne constituent pas exclusivement l'essentiel de l'activité de l'homme. Au-dessus de la profession, il est d'autres tâches qui mettent en ceuvre les ressources personnelles d'esprit et de cœur, qui exaltent les sentiments profonds, ceux qui se rattachent aux événements majeurs de l'existence et aussi ces joies et ces tristesses qui rythment de leurs alternances les épisodes de notre labeur quotidien. Ces sentiments aspirent à s'extérioriser, à se traduire sur le plan social. Mais la civilisation qui impose à l'être humain les lois de la machine, menace aussi de violenter le cours normal de ses loisirs ; elle créera trop facilement le plaisir artificiel, égoïste et banal, le plaisir tout fait qui ne demande aucun effort, aucune initiative, qui replie l'individu sur lui-même au lieu de l'épanouir dans la société. C'est ici que le folklore prend sa véritable signification. Dans une société qui ignore les traditions les plus saines et les plus fécondes, il s'efforce de garder une continuité vivante, non point imposée du dehors, mais issue de l'âme profonde des générations, qui y reconnaissent l'expression de leurs aspirations propres, de leurs croyances, de leurs dé sirs et de leurs regrets, les souvenirs glorieux du passé et les espérances Acta Pii Pp. XII 505 d'avenir. Les ressources intimes d'un peuple se traduisent tout naturellement par l'ensemble de ses usages, par des récits, légendes, jeux et cortèges, où se déploient la splendeur des costumes et l'originalité des groupes et des figures. Les âmes restée en contact permanent avec les dures exigences de la vie possèdent souvent d'instinct un sens artistique qui, d'une matière simple, parvient à tirer de magnifiques réussites. En ces fêtes populaires, où le folklore de bon aloi a la place qui lui revient, chacum jouit du patrimoine commun et s'y enrichit plus encore s'il consent à y apporter sa part. Mais il ne faut pas perdre de vue que, dans les pays chrétiens, ou qui le furent jadis, la foi religieuse et la vie populaire formaient une unité comparable à l'unité de l'âme et du corps. Là où cette unité s'est aujourd'hui dissoute, là où la foi s'est alanguie, les traditions populaires, privées de leur principe vital, se maintiendront-elles et se renouvelleront-elles, fût-ce artificiellement? Dans les régions où cette unité se conserve encore, le folklore n'est donc pas une survivance curieuse d'une époque révolue, mais une manifestation de la vie actuelle qui reconnaît ce qu'elle doit au passé, tente de le continuer et de l'adapter intelligemment aux situations nouvelles. Grâce à l'activité des groupes folkloriques, de précieuses coutumes se maintiennent ou revivent. Aussi ne pouvons-Nous que louer ceux qui, avec compétence et dévouement, s'appliquent à les aider, à diriger leurs efforts, à stimuler leurs initiatives et tous ceux qui leur apportent une collaboration directe. Puissiez-vous pénétrer toute la portée de votre rôle social : rendre aux hommes saturés de divertissements bien souvent falsifiés et mécanisés le goût d'un délassement riche des valeurs humaines les plus authentiques. Sans doute cela demande un effort réel et persévérant, mais n'est-ce pas le moyen de pénétrer la densité et les ressources de vos traditions locales ou nationales? Vous contribuez ainsi à accroître et à diffuser, pour le plus grand profit de vos contemporains, le trésor rassemblé par le travail patient de ceux qui vous ont précédés. Vous gardez alerte l'âme de votre peuple en la préservant de la paresse culturelle, signe de dégénérescence d'un organisme social. En même temps, vous vous rendez plus aptes à apprécier les formes propres d'autres cultures, à en deviner le sens profond, à en percevoir les qualités originales. L'estime réciproque, qui naîtra d'une telle attitude, ne manquera pas de seconder puissamment les efforts de ceux qui tentent d'assurer l'unité des peuples par les traités et conventions économiques, sociales et politiques. Que la Divine Providence étende Sa protection sur vos personnes et vos activités; qu'Elle garde vos familles et ceux qui vous sont chers! 506 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale NUNTIUS RADIOPHONICUS CHRISTIFIDELIBUS NEAPOLI IN BASILICA S. CLARAE COADUNATIS, OB EUNDEM TEMPLUM E RUINI S BELLI RESTITUTUM SACRA SOLLEMNIA CELEBRANTIBUS.* Con l'animo ricolmo di paterna letizia e spiritualmente presenti in mezzo a voi, diletti figli e figlie di Napoli, desideriamo di rivolgervi oggi la Nostra parola, mentre celebrate solennemente il ritorno all'antico splendore della celebre vostra Basilica di Santa Chiara, in così breve tempo risorta dalle ceneri delle belliche devastazioni, quasi per un prodigio di volontà e di fede. Post fata resurgam : par che inneggino i sacri bronzi della salda sua torre, indicando la rinnovata mole del Tempio, che da oltre sei secoli è strettamente legato alle vicende, alla cultura, all'anima popolare di Napoli, sicché il nome della Basilica e del monastero di Santa Chiara ricorre frequentemente non solo nella storia della Città e dell'antico Reame, ma nelle stesse leggende popolari e nel melodioso fraseggio delle vostre canzoni. Comprendiamo pienamente la gioia di ciascuno di voi nel risorgere dell'insigne monumento, Noi che sentimmo nell'animo Nostro lo schianto per la sua distruzione, anche allora spiritualmente presenti nel lutto di quel tragico pomeriggio del 4 Agosto 1948, quando l'ala devastatrice della guerra, quasi nel dimani dello scempio arrecato a questa stessa Nostra Roma, si abbattè spietata sulla vostra bella città, tramutandola in un terrificante rogo, nel quale furono colpiti o incendiati, insieme con venerandi templi, umili case di popolani, palazzi onusti di arte e di storia, cantieri e officine, mietendo innumerevoli vittime fra innocenti e pacifiche famiglie. Quella sola offesa aerea bastò ad accumulare in breve ora maggiori macerie e lutti di qualsiasi cataclisma naturale che la storia della vostra Città dolorosamente ricordi. Eppure, fra tante rovine, su cui piangeste quel giorno, la più lacrimata fu senza dubbio la vostra Basilica di Santa Chiara, percossa quasi a morte o certo più gravemente che gli altri circostanti edifici. Allorché la nube che gravò sulla Città fu dissipata dal vento, la Basilica apparve irriconoscibile nella sua immensa iattura: priva del tetto e con i soli muri esterni anneriti e squarciati, divenuti ormai desolati custodi di un mucchio informe di macerie. Ciò che alcune ore prima erano pregiati * D a t u s die 4 Augusti mensis a. 1953. Acta Pii Pp XII 507 affreschi, antiche sculture, lucidi marmi, sacri a l t a r i : tutto giaceva incenerito; VAula Regis non era ormai più che un rudere fumante. Quelle mortali ferite addolorarono profondamente il cuore di ogni figlio di Napoli, come se avessero colpito qualche cosa di suo proprio e quasi sè stesso. Quanti ricordi infatti serbavano da secoli quelle sacre mura! Quale ricca sorgente di vita religiosa, culturale e caritativa era scaturita e tuttora sgorgava da quella reggia di Dio e dagli annessi conconvento e monastero racchiudenti il celebre chiostro maiolicato! I quali sacri edifìci, insieme con quelli contigui e similmente grandiosi di varie Comunità regolari, rappresentarono in passato il cuore religioso e civile di Napoli; tutti furono in quel pomeriggio più o meno gravemente mutilati. Nondimeno la Basilica di Santa Chiara primeggiava per antichità e venerazione. La sua stessa fondazione, voluta dal Re Roberto d'Angiò, il quale ivi stesso ebbe degno sepolcro, è dalla sua consorte Sancia di Maiorca, cui devesi in particolare il monastero, rifletteva la grandezza di animo e la fede della Napoli del Trecento. Qui furono proclamati e incoronati Re e Regine ; qui, auspice la religione, le Autorità civili prestavano il giuramento ai loro Principi; qui, per volere del Nostro Predecessore S. Pio V, fu consegnato il trofeo della battaglia di Lepanto — che fu vittoria della intera Cristianità — al pio Giovanni d'Austria. Innumeri solenni fasti della Chiesa Partenopea si svolsero tra quelle mura, che videro quasi ininterrottamente pregare e operare alla loro ombra Santi e Sante, dei quali fu sempre madre ed ospite la vostra Città, che ogni anno ama di vederne le argentee statue, recate dal popolo — per antica tradizione che verrà presto ripresa — in Santa Chiara, nel rinnovarsi del Miracolo, per cui è celebre nel mondo il vostro inclito Martire e Patrono S. Gennaro. Non era possibile che una Città, qual'è la vostra, tanto sensibile ai valori spirituali e così fervida fautrice degli studi storici, a cui i suoi migliori ingegni furono sempre dediti, si rassegnasse a considerare irreparabilmente perduto tanto passato di gloria, illustrato e scolpito nei sepolcreti, negli affreschi, nei cimeli, di cui la Basilica era gelosa custode. Nessuno dubitò, dal giorno stesso della devastazione, che S. Chiara sarebbe risorta a ricongiungere il passato con l'avvenire e a ristorare la fresca vena di vita religiosa in mezzo al popolo. A questa concorde certezza devesi attribuire il prodigio della sua rapida rinascita, di cui sono prima di tutti benemeriti i Figli di S. Francesco, accintisi all'immane fatica, si può dire, il domani stesso del disastro. Il loro zelo per la casa di Dio e il comune voto dei Napoletani trovarono fin da principio valida accoglienza presso le Autorità civili, sia della Città che della Nazione, 508 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale le quali elargirono con encomiabile munificenza i fondi adeguati ad una completa ricostruzione. A questa, con alacre animo e provata competenza, si accinsero gli organi destinati alla esecuzione dei difficili restauri,, vale a dire la Sopraintendenza ai Monumenti di Napoli, gli esimi architetti e le operose maestranze. Poiché le sovrastrutture e i rivestimenti settecenteschi erano andati senza riparo distrutti, con felice scelta si stabilì di ridonare al Tempio il suo pristino volto gotico provenzale,, disegnato sul principio del Trecento da Gagliardo Primario. In tal modo, dopo un solo decennio, a voi medesimi che ne piangeste la rovina, è data oggi dalla divina Benignità la letizia di ammirare risorto dalle ceneri l'antico Tempio angioino nella serena austerità degli archi, a sesto acuto, delle bifore, dei rosoni, e nella semplicità lineare delle decorazioni, che vi richiamano con maggior fedeltà alle tradizioni dei padri. Ma alla odierna legittima vostra gioia per aver concordemente voluto portare a termine un'opera così ardua, se ne aggiunge una più alta e duratura, per essere voi stessi oggetto dell'ammirazione Nostra e di tutta la Chiesa. Un popolo, che sente di non poter lasciare nell'abbandono le sue chiese distrutte ; un popolo, che pur angustiato da molteplici necessità di ordine materiale, possiede ardimento ed energie per chinarsi a raccogliere e ricomporre i resti infranti del suo passato religioso e civile ; un popolo, che con la medesima volontà ed alacrità, con cui ricostruisce le proprie dimore e i propri cantieri, sa trovare i modi per riedificare la casa di Dio e della preghiera; è un popolo degno di essere additato all'ammirazione degli Angeli e degli uomini, poiché profonda e viva è la sua fede, elevata e compiuta la sua civiltà. Siano dunque rese grazie al misericordioso Dio, che non pochi sono sulla terra i popoli di tal tempra, i quali, posti in circostanze simili, non tollerano di veder soffocate le rovine delle loro splendide chiese sotto l'erba selvatica dell'abbandono. — Tuttavia a che gioverebbe innalzare sacri edifici o rialzarli dalle macerie, se la Chiesa vivente, di cui ciascuno di voi è pietra, da Cristo scelta e cementata in un unico Corpo, giacesse immolata in uno spirituale letargo? Che avverrebbe di essa, in una determinata regione, se i suoi figli non fossero di continuo vigili e solerti nel riparare le lesioni, che la debolezza della umana natura o i nemici di Dio le cagionarono, strappandole le anime con falsi miraggi? Per voi, diletti figli di Napoli, come per tutti i cattolici provati dalla guerra, la restaurazione dei templi deve essere monito ed impulso al completo ritorno verso il rigoglio religioso del passato. Le anime che conobbero il traviamento provocato dai tristi eventi ormai per divina grazia superati, si risollevino ; le istituzioni di pietà e di carità rinver- Acta Pii Pp. XII 509 discano; i pubblici costumi, che risentirono tanto gravemente le scosse 23 Monsig. Navarro Grazziani Pietro Antonio, della medesi» ma diocesi. Monsig. Ward Edoardo, della diocesi di Clogher. é novembre » IS » » Monsig. Montoya Efrem, della diocesi di Jericó. 21 » » Monsig. Goessens Giovanni Guglielmo, della diocesi di Rur emonda. 28 gennaio 1953. Monsig. Babak Nicola, dell'Esarcato Apostolico per i fedeli ruteni-di rito bizantino della Galizia negli Stati Uniti d'America. » » » Monsig. Batzà Giuseppe, del medesimo Esarcato Apostolico. » » » Monsig. Gresko Demetrio, del medesimo Esarcato Apostolico. » Monsig. Schmondiuk Giuseppe, del medesimo Esarcato Apostolico. » Monsig. Stock Giovanni, del medesimo Esarcato Aposto» » lico. 10 febbraio » Monsig. Isenbart Adamo A., della diocesi di Oklahoma e Tulsa. Monsig. Luecke Silvestro, della medesima diocesi. » 27 Monsig. Sheehan Daniele E., dell'arcidiocesi di Omaha. » Monsig. Bauer Guglielmo B., della diocesi di Sioux City. » 3 Monsig. Vollmer Edoardo Vincenzo, della medesima dioc. » marzo Monsig. McGlynn Giuseppe, dell'arcidiocesi di Filadelfia. » 10 Monsig. Rilley Tommaso ,T., della medesima arcidiocesi. aprile » Monsig. Brady Carlo A., dell'arcidiocesi di New York. » 17 Monsig. Lenahan Enrico, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Bertozzo Antonio, della diocesi di Vicenza. 21 » Monsig. Kasule Giovanni Giovanni, del vicariato apostolico di » Kampala. 2 maggio Monsig. Mbwega Lorenzo, del medesimo vicariato apo stolico. 11 Monsig. Paoletti Orazio, dell'arcidiocesi di Firenze. Monsig. Carroll Giovanni P., dell'arcidiocesi di Boston » 11 agosto 1952. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Sedis Diarium Romanae Curiae 523 11 maggio 1953. Monsig. » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. Monsig. 19 Monsig. » Monsig. » Kearney Filippo, della medesima arcidiocesi. McDonough Edoardo, della medesima arcidiocesi. Riley Arturo, della medesima arcidiocesi. Rossiter Francesco, della medesima arcidiocesi. Sweeney Edoardo, della medesima arcidiocesi. Mattioli Francesco, della diocesi di Montalto. Caivaresi Costantino, della diocesi di Ripatran- Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. sone. Cosma Giorgio, della diocesi di Gran Varadino. Goria Luigi, della diocesi di Asti Celano Nicola, della diocesi di Anglona-Tursi. Conte Antonio Ferdinando, della medesima dioc. Ciafardoni Luigi, della diocesi di Ascoli Piceno. Fabiani Giuseppe, della medesima diocesi. Galosi Francesco, della medesima diocesi. Cortese Michele, della diocesi di Ischia. Polverari Alberto, della diocesi di Senigallia. Bianchi Giuseppe, della diocesi di Acqui. )) )) )) 8 giugno 12 16 » 22 » » » 30 13 » » » luglio » » » » » » » Cameriere segreto soprannumerario di Spada e Cappa di Sua Santità: 26 maggio 1953. Il Sig. Balecki Oscar, dell'arcidiocesi di New York. Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità : 26 marzo 1952. Monsig. Hoffmann Carlo, della diocesi di Aquisgrana. 5 aprile » Monsig. Frings Otto, della medesima diocesi. 13 settembre Monsig. Junginger Gustavo, dell'arcidiocesi di Vienna. » » » Monsig. Pichler Antonio Maria, della medesima arcidio- » » » 7 novembre » » » » » » » » » » » 15 ottobre Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 11 maggio 1953. Monsig. cesi. Gerson Alfonso, della diocesi di Aquisgrana. Willemsen Teodoro, della medesima diocesi. Goldinger Alessandro, dell'arcidiocesi di Vienna. Slanski Gustavo, della medesima arcidiocesi. Sotóla Francesco, della medesima arcidiocesi. Strobl Cario, della medesima arcidiocesi. Stur Martino, della medesima arcidiocesi. Velochowsky Giuseppe, della medesima arcidioc. Wesely Antonio, della medesima arcidiocesi. Moli Federico, della diocesi di Bressanone. Cameriere d'onore extra Urbem di Sua Santità: 18 novembre 1952. Monsig. Feichtelbauer Martino, dell'arcidiocesi di Salisburgo. » » Monsig. Forstner Francesco, della medesima arcidiocesi. Cameriere d'onore soprannumerario di Spada e Cappa di Sua Santità: 17 luglio 1953. Il Sig. Brusati Luigi, dell'arcidiocesi di Milano. 524 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cappellano segreto d'onore di Sua Santità: 5 giugno 1953. Monsig. Pettazzi Giacomo, della diocesi di Asti. Cappellano d'onore extra Urbem di Sua Santità: 18 novembre 1952. Monsig. Kriechbaum Giorgio, dell'arcidioc. di Salisburgo. ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Gran Croce dell'Ordine Piano: 25 maggio 1953. A S. E. il Principe Orsini di Solofra Don Filippo, Assistente al Soglio Pontifìcio. La Commenda dell'Ordine Piano: 26 giugno 1953. Al sig. Federici Elia (Roma). La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 6 gennaio 1952. Al sig. Gonella Guido (Roma). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 6 gennaio 1952. Al sig. Trinchero Mario (Roma). 5 luglio 1953. Al sig. Lesea Carlo (Francia). 7 » » Al sig. Festa Amerigo (Roma). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 6 gennaio 1952. Al sig. D'Antoni Giovanni (Roma). La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 6 gennaio 1952. Al sig. Corsanego Camillo (Roma). 24 aprile 1953. Al sig. Cosgrove Terenzio, dell'arcidiocesi di Los Angeles. 22 maggio » Al sig. Bradley Tommaso, dell'arcidiocesi di New York. La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 6 gennaio 1952. Al sig. Coglitore Domenico (Roma). » » » Al sig. Polito Saverio (Roma). » » » Al sig. Rust Mario (Roma). ' 23 maggio » Al sig. Hernández Ron Giuseppe, dell'arcidiocesi di Caracas. 15 luglio » Al sig. Massimo Lanceliotti nobile dei Principi Francesco (Roma). 23 marzo 1953. Al sig. Giulianelli Gioacchino (Roma). Diarium 25 Romanae Curiae 525 marzo 1953. Al sig. Gallagher Edoardo Felice, dell'abbazia nullius di Santa Maria Ausiliatrice di Belmont. 7 maggio Al sig. Prandina Fabrizio, dell'arcidiocesi di Milano. 13 » » Al sig. Jon Attilio, della diocesi di Ivrea. » Al sig. Fascetti Giuseppe, dell'arcidiocesi di Pisa. Al sig. Alfano Francesco, dell'arcidiocesi di Torino. » » » Al sig. Marsoni Silvio, della diocesi di Treviso. » » » Al sig. Monti Venerio, della medesima diocesi. 21 » » Al sig. D'Antin de Vaillac Luigi, dell'arcidiocesi di Auch. 23 Al sig. De Vincenzi Cosimo, della diocesi di Isernia. » 27 Al sig. Taylor Ugo, della diocesi di Trenton. 29 » Al sig. Bazan Carlo, dell'arcidiocesi di Palermo. 1 giugno Al sig. Abbadessa Antonino, dell'arcidiocesi di Messina. 19 Al sig. Marella Carlo (Roma). » » 27 Al sig. Dextraze Giuseppe Sylva, della diocesi di S. Gia» » cinto. Al sig. Bonnardet Stanislao (Francia). t' luglio Al sig. Fabre Marco (Francia). » » » » Al sig. Forgeot Giovanni (Francia). )) » » Al sig. Dufour Renato (Francia). 6 » » Al sig. Pazzagli Raffaello, della diocesi di Arezzo. La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 6 gennaio 1952. Al » Al » » » Al » Al » » Al 5 luglio 1953. Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. Ginocchietti Angelo, dell'arcidiocesi di Napoli. Amoruso Alfonso (Roma). Aprile Ugo (Roma). Pecorelli Aniello (Roma). Perinetti Carlo (Roma). Generale Grossin Paolo (Francia). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 6 gennaio 1952. Al » » » Al 29 maggio » Al » » » Al 15 luglio » Al Al » » 26 gennaio 1953. Al » » » Al 2 maggio » Al » » » Al 18 » » 25 » » 7 giugno sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Macioci Giuseppe (Roma). Pace Armando (Roma). Shattock Lorenzo, della diocesi di Southwark. Woollen Valfredo, dell'arcidiocesi di Westminster. Spampinato Vito (Roma). Usai Giuseppe (Roma). Gaberino Luigi, della diocesi di Oklahoma e Tu Isa. Pezzetti Giacomo, della medesima diocesi. Deck Giorgio, della diocesi di Buffalo. Alazard Giulio, del vicariato apostolico di Pointe Noire. Al sig. Khayat Bachir Youssef, della diocesi di Aleppo degli Armeni. Al sig. Gasperini Raimondo, della diocesi di Fréjus e Tolone. Al sig. Stambulié Antonio, del vicariato apostolico di Khartoum. Acta 526 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II Cavalierato dell"Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 6 gennaio 1952. Ai sig. Severini Ambrogio, della diocesi suburbicaria di Albano. » » » Al sig. Alessi Gaetano (Roma). » » » Al sig. Cetola Gastone (Roma). » » » Al sig. Pezzatini Ugo (Roma). » » » Al sig. Zinza Cosimo (Roma). 15 luglio » Al sig. Tobia Mario (Roma). 20 giugno 1953. Al sig. Micbeloni Placido (Roma). » » » Al sig. Spinosi Paolo (Roma). La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 19 giugno 1952. Al sig. Di Raimondo Giovanni (Roma). 5 luglio 1953. Al sig. de la Chau viniere Edoardo (Francia). La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 6 gennaio 1952. Al sig. Cioccetti Urbano (Roma). » » » Al sig. Tempesta Pasquale (Roma). 15 luglio » Al sig. Laloni Nicola (Roma). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 6 gennaio 1952. Al sig. Addamiano Natale (Roma). » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 15 luglio » » » » » » » » » Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al .sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Alessio Francesco (Róma). Angelini Ugo (Roma). Ferraguti Mario (Roma). Lupinacci Manlio ¡Roma). Maggi Eugenio (Roma). Solimando Giuseppe (Roma). Caporali Renato (Roma). Bergamini Alberto (Roma). Dalia Torre Paolo (Roma). Monico Umberto (Roma). Saraceni Filippo (Roma). Clarizio Venanzio (Roma). De Fiore Angelo (Roma). Peruta Gerardo (Roma). Ortona Efìcio (Roma). Errico Luigi (Roma). intontì Luigi (Roma). Nàtoli Torquato (Roma). Franci Giovanni (Roma). Pugliese Salvatore (Roma). Coacci Romolo (Roma). Cosmelli Benedetto (liorna). Ricci Michele (Roma). Trebbi Mario (Roma). Laurenti Gioacchino (Roma). Patrassi Angelo (Roma). Diarium Romanae Curiae 527 15 luglio 1952. Al sig. Valeri Carlo (Roma). 6 maggio 1953. Al sig- Magistri Arturo (Roma). 7 » » Al sig. Camilli Alessandro, della diocesi di Orte. 18 » » Al sig. Innamorati Libero (Roma). 19 » » Al sig. Repetti Edmondo (Roma). 20 » » Al sig. Suryo-Di-Puro Suyoto (Indonesia). 21 » » Al sig. De Villa Giuseppe, del patriarcato di Venezia. 25 » » Al sig. Volta Francesco Paolo (Roma). 28 » » Al sig. Fernandez Ruiz Stefano (Spagna). 1 giugno » Al sig. Canforo Vincenzo, della diocesi di Ugento. 19 » Al sig. Izzo Antonio, dell'arcidiocesi di Washington. 20 » » Al sig. Conti Alfredo, della diocesi di Piacenza. » » » Al sig. Di Giorgi Salvatore (Roma). 26 » » Al sig. Giorgi Giulio, dell'arcidiocesi di Lucca. Al sig. Solaro Achille, dell'arcidiocesi di Milano. » » Al sig. Amodio Umberto, della diocesi di Campagna. 27 » 5 luglio » Al sig. Auriol Paolo (Francia). Al sig. Col. Audoui Marco (Francia). » » » » Al sig. Koscziusko-Morizet Giacomo (Francia). II Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 6 gennaio 1952. Al Al » » » » Al » Al » » Al Al » » » Al Al » Al » » Al » Al 14 novembre Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. 15 sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. luglio Al Al » » » » Al » » » Al 7 maggio 1953. Al » » » Al 13 Al 25 Al » 29 » » Al 1 giugno 1953. Al » » » Al 15 » Al » » Al Al 19 Al » » » Al » » Aquino Antonio Salvatore (Roma). Camilli Secondo (Roma). Catucci Angelo (Roma). Floridia Sebastiano (Roma). Pittui Giuseppe (Roma). Rosa Giuseppe (Roma). Sanzò Carmine (Roma). Ciancio Mcola (Roma). Intersimone Giuseppe (Roma). Stefanini Giovanni (Roma). Martínez Marcello (Roma). Auad Giuseppe, della diocesi di Valencia nel Ve nezuela. Orcel Giuseppe (Roma). Puccinelli Vincenzo (Roma). Silvestri Carlo Andrea (Roma). Villani Lamberto (Roma). Sabatini Antonio, della diocesi di Ripatransone. Cerutti Renato, della diocesi di Tortona. Pellegrini Gino, della diocesi di Pescia. Marcellino Mcolino, dell'arcidiocesi di Sassari. Tond uti Pietro, dell'arcidiocesi di Milano. Menga Rachele, dell'arcidiocesi di Trani. Vitalini Prospero, della diocesi di Ugento. Caracci Pietro, dell'arcidiocesi di Udine. Sello Gino, della medesima arcidiocesi. Angeloni Mario (Roma). De Bonis Renzo (Roma). De Strobel Pietro (Roma). Acta 528 19 giugno 24 » » » 26 » » » » » 7 luglio 0 » 15 » 1953. » » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al Al Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Ottaviani Vincenzo (Boma). .Sacchetti Cesare, dell arcidiocesi di Bologna. Lionello Antonio, della diocesi di Padova. Tricella Antonio, dell'arcidiocesi di Milano. Vigano Pietro, della medesima arcidiocesi. Cioci Giacomo, della diocesi di Senigallia. Marsilli Carlo, della diocesi di Trieste. Lenzinger Giacomo, della diocesi di Basilea e Lugano. Al sig. Gioanola Igino, della diocesi di Casale Monferrato. NECROLOGIO 31 maggio 1953. Monsig. Bousch Giuseppe Francesco, Vescovo di Saint Cloud. 16 giugno » Monsig. Downey Riccardo, Arcivescovo di Liverpool. 17 » » Monsig. Bray Patrizio Alberto, Vescovo di San Giovanni nel Canada. 20 » » Monsig. Gounot Carlo Alberto, Arcivescovo di Cartagine. 23 » » Monsig. Bernareggi Adriano, Arcivescovo-Vescovo di Bergamo. 28 » » Monsig. Katcho Stefano, Vescovo tit. di Arsamosata. 7 luglio » Monsig. Rateni Michele, Vescovo di san Marco e Bisignano. 15 » » Monsig. Panickerveetil Ivanios Giorgio Tommaso, Arcivescovo di Trivandrum dei Siro-Malankaresi. 18 » » Monsig. Djibri Stefano, Arcivescovo di Kerkuk dei Caldei. 19 » » Monsig. Boylan Giovanni Giuseppe, Vescovo di Rockford. 5 agosto » Monsig. Leynaud Agostino Fernando, Arcivescovo di Algeri. 14 » » Monsig. Hindo Atanasio Paolo, Arcivescovo di Bagdad dei Siri. 24 » » Monsig. Richa Elias, Vescovo di Eliopoli dei Maroniti. An, et yol. XXXXY 28 Septembris 1953 (Ser. II, t. XX) -. N. 11 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP/ XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I LULUABURGENSIS (KABINDAÊNSIS) A VICARIATU APOSTOLICO LULUABURGENSI CERTA DISTRAHITUR REGIO QUAE IN NOVUM REDIGITUR VICARIATUM APOSTOLICUM, (( KABINDAËNSEM )) APPELLANDUM. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Sanctae Ecclesiae rebus aptius consulere easdemque accommodamus administrare Nostrum esse censemus, qui a summo hominum Servatore christiana agmina suscepimus ad aeternam ducenda salutem, ut, quae omnigeno hostili turbentur incursu atque in universo prope terrarum orbe graviter periclitentur, per Nostras sollicitas curas firmiora obtineant praesidia ad laetam faustamque Christi deproperandam victoriam. Cum igitur a Luluaburgensi Apostolico Vicariatu, quippe qui in nimiam pateat latitudinem, certam visum,sit distrahi regionem ut novus ex ea erigeretur Vicariatus, Nos, qui omnia probamus consilia quae Dei regno amplificando hisce in terris feliciter conducant, hoc quoque libenter admittendum putamus. Explorato igitur quid venerabilis Frater Petrus Sigismondi, Archiepiscopus titulo Neapolitanus in Pisidia atque in Congo Belgico et in Ruanda Urundi Apostolicus Delegatus, de hoc sentiret negotio, consilium audivimus venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Coetui Christiano Nomini Propagando praeposito3 4 - ACTA, vol. X X , n . 1 1 . — 28-9-1953. 530 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rum ; et postquam rem quam diligentissime indicavimus ac perpendimus, certa proinde scientia eorum quae sumus acturi et consensum pariter omnium sua interesse arbitrantium supplentes, de summa Nostra et apostolica potestate, qua omnibus praesidemus Ecclesiis, haec quae sequuntur decernimus atque statuimus. A Vicariatu Apostolico Luluaburgensi, sollertibus concredito curis Sodalium Congregationis ab Immaculato Deiparae Mariae Corde, totam excerpimus regionem quae ad orientem solem vergit et lambentibus fluminibus, quibus vulgo sunt nomina Sankuru, Mbujimayi (quod etiam dicitur Busbimaie) et Lomami, quasi cingitur ac denique missionalium stationum terminis circumscribitur, quae Saint Antoine, Saint Trudon, Katende et Tubeya appellantur quaeque hactenus ad Luluaburgensem Vicariatum pertinebant. Quam regionem in novum redigimus Vicariatum Apostolicum, Kabindaënsem appellandum. Cum praeterea multum addeceat hunc christianum gregem illis concredi viris, qui multum in eodem territorio iam allaboraverint ideoque bene indigenarum mores diuturno noverint usu, novum Kabindaënsem Vicariatum iisdem Sodalibus Congregationis ab Immaculato Corde Virginis Mariae regendum tradimus, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis nutum. Cui Vicariatui, quem nuper constituimus, eiusque pro tempore Praesulibus, omnia tribuimus iura et honores, quibus ceteri Vicariatus eorumque Praesules per terrarum orbem fruuntur; quos tamen volumus iis oneribus officiisque obstrictos, quibus ceteri onerantur. Ut autem ea quae Nostris hisce Litteris praecipimus efficiantur, eundem venerabilem Fratrem Petrum Sigismondi deligimus vel eum qui eo tempore, quo haec decreta ad rem adducentur, Delegationi in Congo Belgico ac Ruanda Urundi praeerit; cui propterea omnes necessarias atque opportunas ad id potestates tribuimus, cuilibet viro, si opus fuerit, subdelegandas, dummodo tamen aliquam in sacro sacerdotio obtineat dignitatem. Iubemus praeterea ut idem venerabilis Frater hoc confectum negotium in tabulas referat, quarum fide digna exempla ad S. Consilium Christianae Fidei Propagandae quam primum transmittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est sedulo serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, aut typis impressis aut manu Acta Pii Pp. XII 531 exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostender en tur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die quarto et vicesimo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Cancellariam Apostolicam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Silvius Sericano, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. Iß. II LÜLÜABÜRGENSIS (MWEKAËNSIS) A VICARIATU APOSTOLICO LULUABURGENSI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR, QUIBUS NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA ERIGITUR (( MWEKAËNSIS )) APPELLANDA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quae verba Christus, cum a mortuis surrexisset, locutus est Apostolis : « Euntes in mundum universum praedicate Evangelium omni creaturae » (Me. 16, 15) Ecclesiae sanctae oneri sunt, ut omnium populorum animos rore ac lumine divinitus revelatae veritatis conspargat, ac tandem fìat unum ovile in universo terrarum orbe et unus pastor. Nos igitur, quos Deus voluit Beati Petri in Ecclesia regenda adire hereditatem, nihil de agendis rebus omittimus quae bonam spem afferant posse aptius Ecclesiae rebus vel regimini consuli. Cum propterea venerabilibus Fratribus Nostris Sacrae Congregationi Fidei Propagandae praepositis visum sit territoria Vicariatus Apostolici Luluaburgensis divi- 532 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dere novamque ex divisa regione Apostolicam Praefecturam erigere, Nos eorum consilium probantes, post auditum venerabilem Fratrem Petrum Sigismondi, Archiepiscopum titulo Neapolitanum in Pisidia, eundemque in Congo Belgico et in Buanda Urundi Apostolicum Delegatum ; re bene considerata, ideoque certa scientia eorum quae acturi sumus; eorum insuper consensum supplentes qui aliquid iuris in hac re se arbitrentur habere ; de Nostra summa et apostolica potestate haec quae sequuntur decernimus. Quae regio fluminibus Sankuru, Lombele, Lulua, Lele, Luele, Lueme et Kasai continetur atque finibus inter territoria civilia de Mw eka, de Mimbelenge, de Demba comprehenditur, missionales stationes de Wweka, de Port-Franqui, de Kakenge, de Domiongo, de Mushenge, et de Bena-Tshiadi complectens, hanc a Vicariatu Apostolico Luluaburgensi distrahimus eamque in Praefecturae Apostolicae dignitatem elevamus Mwehaensem appellandam. Quam, volentes aliquo modo meritum praemium re tribuere Sodalibus Iosephitis Gerardimontensibus, qui magno labore de eodem Vicariatu bene sunt meriti, concredimus regendam, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum. Huic modo erectae Praefecturae Apostolicae omnia iura, potestates, privilegia tribuimus, quae sunt omnium Praefecturarum Apostolicarum propria simulque onera et obligationes. Quae omnia, iura scilicet et onera, ad eius quoque Praesules pro tempore pertinebunt. Quae his Litteris decrevimus venerabilis Frater Petrus Sigismondi, in Congo Belgico et in Buanda Urundi Apostolicus Delegatus, exsequenda curabit vel ille qui eo tempore quo res peragetur ei Delegationi praeerit, concessis rei gerendae iuribus, quae poterunt cuilibet viro subdelegari, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Ei autem cui hoc negotium contigerit exsequendum onus iniungimus documenta exarandi eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est sedulo serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efiicacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis quavis praeditus auctoritate sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur si Acta Pii Pp. XII 533 ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum siquis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die quarto et vicesimo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. B. E. Cancellario EUGENIUS Card. TI S SER ANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Cancellariam Apostolicam Regens Franciscus Hannibal Ferretti^ Proton. Apost. Silvius Sericano, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. 44- III ALIWALENSIS (DE AAR) ALIWALENSIS DIOECESIS DIVISO TERRITORIO, NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA « DE AAR )) CONSTITUITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Nos, quibus gubernandae universae Ecclesiae est onus iniunctum, nihil dubitamus dioecesium administrationis aliquid immutare quotiens id egregiae spei documentum exhibeat posse rem christianam facilius et aptius incrementa capere. Cum igitur venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus e Consilio Fidei Propagandae perutile videatur Aliwalensis dioecesis territorium partiri ex eoque novam Praefecturam Apostolicam condere, Nos admissis precibus venerabilium Fratrum Martini Lucas, Archiepiscopi titulo Adulitani eiusdemque in Africa Meridionali olim Apostolici Delegati, ac Ioannis Lueck, Aliwalensis Episcopi; re attentissimo animo considerata, certaque igitur scientia eorum quae sumus acturi ; eorum insuper consensum supplentes quorum ius est aliquod in hoc negotio ; atque id quod Sacro Consilio Fidei Propagandae placuerit ratum habentes; de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine haec quae sequuntur statuimus. Ex dioecesi Alhvalensi, quae Acta 534 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale est in Unione Africae Meridionalis sita quaeque est archidioecesi Capetownensi suffraganea, civiles districtus De Aar, Hopetown, Hanover, Middelburg, Britstown, Philipstown, Richmond, Oolesberg distrahimus eosque in novam Praefecturam Apostolicam redigimus, « De Aar » appellandam atque sodalibus Congregationis Sacerdotum a S. Corde Iesu, Provinciae Statuum Foederatorum Americae Septentrionalis, inibi iam sollerter allaborantibus, ad Nostrum tamen et huius Apostolicae Sedis nutum, concredendam. Cui modo erectae Praefecturae Apostolicae sive iura, honores, potestates sive onera et obligationes eadem erunt, quae ad ceteras Praefecturas Apostolicas pertinent. Quod idem est de eius Praesulibus pro tempore dicendum. Quae autem per has Litteras a Nobis statuta sunt Apostolicus Delegatus in Africa Meridionali exsequenda curabit, vel ille qui eo tempore quo haec decreta exsecutioni mandabuntur illi Delegationi praeerit. Ei vero qui rem perficiet opportunas tribuimus potestates quae poterunt alii quoque viro subdelegari, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Cui tamen oneri erit actarum rerum documenta exarare eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae mittere cum primum poterit. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in posterum esse, suamque vim et effectum habere volumus ; ac praecepta quae iisdem describuntur ab omnibus quorum interest fideliter servari decernimus. Quod siquid adversus ea quae hisce Litteris statuimus a quolibet, quavis auctoritate, vel sciente vel imprudente attentatum fuerit, id irritum sane erit et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Volumus praeterea ut harum Litterarum exemplis vel locis, sive impressis sive manu exaratis, eadem plane tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo ab aliquo publico tabellione subscripta sint et sigillo viri in ecclesiastica dignitate constituti munita. Nemini denique iis quae his Litteris descripta sunt obsistere liceat. Quod siquis temere ausus fuerit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit esse moturum. Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo quarto mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario EUGENIUS Card. TISSER ANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Loco £$ Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVI, n. 27. Acta Pii Pp. XII 535 IV GABOUENSIS PRAEFECTURA APOSTOLICA GAROUENSIS AD GRADUM ET DIGNITATEM APOSTOLICI VICARIATUS EVEHITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum Christi grex sit divina providentia Nobis curae commissus, magno gaudio et laetitia ea omnia agimus quae quoquo modo universae Ecclesiae profectui Deoque gloriae futura noverimus. Quoniam igitur venerabilibus Fratribus Nostris Sacrae Congregationi christiano nomini propagando praepositis consilium fuerit Apostolicam Praefecturam Garouensem ad Vicariatum Apostolicum esse evehendam, Nos, quibus omnia bona probantur, audito dilecto Filio Nostro S. R. E. Cardinale eiusdem Sacrae Congregationis Praefecto ; de sententia quoque venerabilis Fratris Marcelli Lefebvre, Archiepiscopi titulo Arcadiopolitani, in Europa, eiusdemque Apostolici Delegati de Dakar; eorum insuper quorum interest, si opus sit, consensum supplentes, re denique attentissimo animo considerata, de apostolica Nostra potestate haec quae sequuntur statuimus. Apostolicam Praefecturam Garouensem, quae multo Patrum Societatis Oblatorum a Maria Immaculata labore nonnihil accepto verbo Dei profecerit, ad gradum et dignitatem Vicariatus Apostolici evehimus, eodem nomine appellandi. Quem, volentes aliquo modo meritum praemium retribuere animumque addere ad Ecclesiae fines latius proferendos, iisdem Patribus, quos modo memoravimus, concredimus, ad Nostrum tamen nutum et huius Apostolicae Sedis. Hunc Apostolicum Vicariatum iis omnibus iuribus ditamus simulque obligationibus astringimus quibus solent ceteri Apostolici Vicariatus ditari et astringi. Quod idem de eius Praesulibus pro tempore dicendum est. Quae vero his Litteris decrevimus venerabilis Frater Marcellus Lefebvre, quem supra memoravimus, exsequenda curabit, vel ille qui eo tempore quo exsecutioni mandabuntur ei Delegationi praeerit. Cui autem contigerit haec omnia peragere eidem omnes potestates rei agendae necessarias tribuimus, quae poterunt cuique viro subdelegari dummodo in ecclestiastica dignitate constituto. Cum vero haec decreta ad effectum deducta fuerint, oneri erit ei documenta exarare eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam primum transmittere. Has vero Acta 536 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est sedulo serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per bas Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter siquis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum et inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo et quarto mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario EUGENIUS Card. TISSERANT Sacri Collegii Decanus PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. Congr. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Cancellariam Apostolicam Regens t Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleuc. in Is., Dec. Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. 87. Acta Pii Pp. XII 537 V DANIAE (HAFNIAE) APOSTOLICUS VICARIATUS DANIAE AD DIOECESIS DIGNITATEM EVEHITUR HAFNIAE NOMINE. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Certiores facti sumus florescere Ecclesiam quae est in Dania, ac suos magnopere fines proferre. Quod sane Nobis in magnis constitutis aerumnis ob certamina quae undique in Ecclesiam sanctam concitantur, iucundum ac suave accidit. Exoptantibus igitur Nobis iis sacerdotibus qui sollerti opera magnoque labore dilatando in Dania christiano nomini toti incubuerunt animum addere ad novos rerum religiosarum profectus, simulque volentibus iisdem meritae laudis testimonium retribuere, in animo est Daniae Vicariatum Apostolicum ad gradum dioecesis evehere. Quapropter, quae hac de re Consilium Fidei Propagandae censuit esse facienda rata habentes ; eorumque consensum supplentes qui aliquid iuris in hoc negotio sese habere arbitrentur; post rem attentissimo quo par erat animo consideratam, ideoque certa scientia eorum quae sumus acturi ; de Nostra suprema et apostolica potestate, haec quae sequuntur decernimus. Apostolicum Daniae Vicariatum ad dignitatem dioecesis evehimus, Hafniae nomine appellandae, ac Nostrae auctoritati et huius Apostolicae Sedis directo subicimus. Cuius dioecesis Episcopus in urbe Hafnia sedem ac domicilium habebit; cathedrae vero collocandae S. Ansgarii templum commode adhiberi poterit, quod usque huc uti Vicarii Apostolici proprium templum habebatur. Huic modo erectae dioecesi, adeptae dignitatis caussa, eiusque Praesulibus pro tempore ea omnia iura, privilegia, onera et obligationes tribuimus quibus honestari et onerari solent ceterae Ecclesiae eiusdem dignitatis ceterique per orbem Episcopi. Onus habebit Hafniae Episcopus Collegii Canonicorum constituendi; quoadusque tamen ob rerum difficultates ab hac re prohibeatur, concedimus ut eorum loco dioecesani Consultores eligantur, quorum opera quorumque consilio Praesul iuvari possit. Quia denique haud parum confert ad dioecesium stabilitatem educatio puerorum, quos Deus ad sacerdotale munus vocaverit, iubemus ut Seminarium quam primum condatur. Quod autem ad mensam episcopalem, quam dicunt, attinet, sive iis bonis constituetur, siqua sint, quae Daniae Vicariatui accede- Acta 538 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bant ; sive emolumentis quae Curiae obvenient ; sive denique pecuniis a Sacra Congregatione Fidei Propagandae vel a christianis fidelibus offerendis. Quae vero his Litteris decrevimus venerabilis Frater Ioannes Theodorus Suhr, hucusque Apostolicus Daniae Vicarius, idemque Ecclesiae titulo Balenciensis Episcopus, hoc ipso die Hafniae Episcopus renuntiatus, exsequenda curabit. Ei igitur agendae rei potestates libenti animo tribuimus, quas poterit etiam cuilibet viro subdelegare, qui sit in ecclesiastica dignitate constitutus. Cum vero res ad effectum deducta fuerit, idem venerabilis Frater, quem nuper memoravimus, documenta exarari curabit, eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam primum transmitti. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efiîcaciati nulla cuiusvis generis contraria prae scripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi volumus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel infringere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die nono et vicesimo mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. Cong. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Cancellariam Apostolicam Regens Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. 52. Acta Pii Pp. XII 539 LITTERAE APOSTOLICAE I TITULUS AC PRIVILEGIA BASILICAE MINORIS ECCLESIAE SUBLACENSI SANCTI ANDREAE CONFERUNTUR. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Sancti Andreae Apostoli Templum Sublacense, novissimo bello saeviente, direptum ac paene eversum, Virorum e prioribus atque Christifidelium largitate ad artis rationem est reiectum, quemadmodum accepimus, et in melius reparatum. Tholus enim altius fuit sublatus, frons exquisitius ornata, novum adiectum Sacrarium Beatae Mariae Virginis ab origine Immaculatae, quae peculiari ibi excolitur religione. Admireris praeterea molis amplitudinem, et cathedram atque scamna chori egregio confecta artifìcio. Iuvat quoque memorare Summos Pontifices, Decessores Nostros, plurima contulisse munera in hanc Aedem, potissimum Pium Pp. VI, qui eam curavit exstruendam amplisque auxit privilegiis, atque Pium Pp. IX, qui Templi Cathedralis honorem ei adiunxit. Canonicos aliosque sacrorum administros et Christifideles rerum divinarum diligentes ibidem est conspicere, nec non Sanctorum praeclaras reliquias ac supellectilem pretiosam, ita ut nihil videatur desiderandum quod ad domus Dei decorem atque dignitatem. Faustam igitur nactus occasionem, qua hoc Templum, tot laudibus ornatum, iterum fuit dedicatum, Venerabilis Frater Simon Laurentius Salvi, Episcopus titulo Diocaesariensis in Palaestina atque Abbas Ordinarius Sublacensis, Nos rogavit ut Ecclesiam, quam diximus, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenter admissis, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Ecclesiam Sancti Andreae Sublacensem ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis quae eidem titulo rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; ir- 540 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XTV mensis Decembris, anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis II BEATA MARIA V., NOMINE (( DE LOS LIRIOS )) INVOCATA, OPPIDI « ALCOY )), INTRA VALENTINAE ARCHIDIOECESIS FINES POSITI, PATRONA CAELESTIS ELIGITUR. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Ab origine omnis labis expertem Deiparam Christifideles, qui oppidum, « Alcoy » appellatum et intra fines Valentinae Archidioecesis situm, incolunt, honore, quemadmodum accepimus, venerantur praecipuo. Quod quidem recte faciunt, cum Beata Maria Virgo numquam satis dilaudetur eademque sit sospitalis omnium Mater et hominibus, tot iactatis procellis, salutis perfugium. Probatum autem hunc cultum augere cupientes, eius loci curiones aliique sacrorum administri et piae sodalitates submissas Nobis adhibuerunt preces ut Almam Virginem Mariam ab origine Immaculatam, quam « de los Lirios » appellant, caelestem eiusdem oppidi Patronam renuntiare dignaremur. Quae supplicationes, Venerabilis Fratris Marcellini Olaechea Loizaga, Archiepiscopi Valentini, commendatione suffultas, pro Nostro erga Dei Genetricem amore atque huiusce religionis propagandae studio, libenti animo censuimus admittendas. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, nomine « de los Lirios » invocatam, praecipuam apud Deum oppidi « Alcoy ». intra Valentinae Archidioecesis fines positi, Caelestem Patronam eligimus, constituimus, declaramus, omnibus et singulis adiectis privilegiis liturgicis, quae principalibus locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras Acta Pii Pp. XII 541 firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari : sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super bis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i x mensis Decembris, anno MCMLII, Pontificatus Nostri quarto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA Pontificiis Officium Regens Diplomatibus expediendis III AD DIGNITATEM ET HONOREM BASILICAE MINORIS EVEHITUR ECCLESIA S. PAULI, NARBONENSIS EPISCOPI, IN URBE NARBONE ET INTRA FINES CARCASSONENSIS DIOECESIS POSITA. P I U S P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — « Speciosa Narbo » (Prudent., Peristeph., IV, 35), missis ceteris, quibus amoena efficitur et illustris, Templo Sancti Pauli, primi eiusdem urbis Antistitis magnopere condecoratur. Quae Aedes saeculo iv traditur primum exstructa quasi amplissimum monumentum, quo incliti Praesulis illius ornaretur sepulcrum. Hypogea quoque ibi sunt inventa, in quibus, prope tam insigne conditorium, veteres Christi cultores, vitae laboribus perfuncti, conquiescebant. Iuvat praeterea memorare idem Templum fuisse praecipuum religionis domicilium quandoquidem ibi Canonici Regulares Sancti Augustini eiusdem huius sancte vivendi Praeceptoris obierunt instituta, in quorum locum saeculo xii vergente Canonici saeculares, quos dicunt, substituti sunt. Christifideles quoque hanc Aedem, utpote sacris illis ossibus praeclaram, piae peregrinationis causa solebant adire. Post Gallicarum vero rerum conversionem, quo tempore reliquiae illae impie fuerant combustae, eidem Templo curia est adiecta, cuius populus fidelis, opificum ordine frequens, religionis perhibetur valde studiosus. Hoc etiam est in Aedis laudibus ponendum, quod mole sit spectabilis atque eo structurae genere, quod « Gothicum » appellant. Quae artificiosis praete- 542 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rea operibus et sacra supellectile affluii, ita ut visentes haud modica incedat admiratio. Septimo igitur revoluto saeculo, ex quo Templum, ut nunc cernitur, fuerat aedificatum, Venerabilis Frater Petrus Maria Puech, Episcopus Carcassonensis, Nos rogavit, ut id Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenti animo auditis, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Ecclesiam Sancti Pauli, Narbonensis Episcopi, in urbe Narbone et intra fines Carcassonensis dioecesis positam, ad dignitatem Basilicae minoris evehimus omnibus cum honoribus ac privilegiis, quae Templis itidem insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; iisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i x mensis Ianuarii, anno MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quarto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA Officium Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis IV INTERNUNTIATURA APOSTOLICA IN IRANIANO IMPERIO ERIGITUR P I U S P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Quantum utilitatis e publicis officiorum rationibus, quae Apostolicae huic Sedi intercedunt cum Civitatibus, soleat existere, neminem latet estque usu iam dudum comprobatum. Cum igitur commodum esse visum fuerit Apostolicam Sedem et Iranianum Imperium publicis huiusmodi vinculis inter se coniungi, Nos, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi, in Iraniano Acta Pii Pp. XII 543 Imperio Internuntiaturam Apostolicam erigimus et constituimus, cuius sedem in urbe Teherania collocamus. Eidem ergo sic per Nos erectae Internuntiaturae omnia et singula deferimus officia, privilegia atque indulta, quae huiusmodi Legationum propria sunt. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; eidemque Legationi sic constitutae nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super bis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die II mensis Maii, anno MDCCCCLIII,, Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis Y AD EXCMUM P. D. IOSEPHUM DA COSTA NUNES, ARCHIEPISCOPUM GOANUM ET DAMANENSEM INDIARUMQUE ORIENTALIUM HONORIS CAUSA PATRIARCHAM : AUREA ROSA SEDI GOANAE ET DAMANENSI, DE EVANGELIO PROPAGATO EGREGIE MERITAS, TRIBUITUR. PIUS P P . XII Venerabilis Prater, salutem et Apostolicam Benedictionem.— A Sancti Francisci Xaverii morte, Evangelii praeconis, cuius nomen viget memoria saeculorum, annus quadringentesimus sollemnibus est frequentatus, quibus, Legati Nostri munere functus, praefuit Dilectus Filius Noster Emmanuel Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyter Cardinalis Gonçalves Cerejeira, Patriarcha Lisbonensis. Huius quidem Caelitis promerita Nosmet Ipsi nuntio per aetheris undas misso luculenter recoluimus. Eundem vero Sancti Ignatii sodalem, qui religionis fines propagavit latissime, praecipuis obsequiis ornant Tuae Goanae archidioecesis Christifideles, quorum in urbe principe sacra eius ossa exculto contecta sunt sepulcro. Nos ergo, magno affecti gaudio ob tanto viro tributos eiusmodi honores, ut benevoli animi Nostri praeclarum quod- 544 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dam. exstaret monumentum, ad Goanum Templum Cathedrale rosam auream mittere constituimus. Itaque, motu proprio, certa scientia et matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, Ecclesiae Cathedrali Goanae rosam ex auro conflatam, in Sacra Aede a Bono Iesu appellata in eadem urbe Goa asservandam, harum Litterarum vi, tribuimus et largimur. Quae vero in sollemni Benedictionis rosae huiusmodi, caerimonia a Deo supplices postulavimus, ut nimirum prospera cuncta concederet, adversa destrueret, ea iterum impenso animi studio a misericordiarum Patre effiagitamus ut sacrorum administris et universo populo Goano cumulate impertiat. Ut autem sacrum hoc munus cum honore, quemadmodum par est, suscipiatur, volumus illud eidem Cathedrali Templo dari per dilectum filium Iosephum McGeough, Antistitem Urbanum apud Officium publicis Ecclesiae negotiis accurandis. Cum vero ibidem sacrum sollemne ea de causa rite peragetur, omnibus utriusque sexus Christifidelibus, qui peccata sua confessi ac Sacra Communione refecti, vel eidem sacro interfuerint vel illo die Ecclesiam visitaverint ibique pro Sanctae Ecclesiae bono pias ad Deum preces fuderint, de omnipotentis Dei misericordia ac Beatorum Apostolorum Petri et Pauli atque Nostra auctoritate confisi, indulgentiam plenariam misericorditer in Domino elargimur. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Datum ex Arce Gandulphi, sub anulo Piscatoris, die x x x mensis Augusti, anno MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. P I U S P P . XII EPISTULAE I AD EXCMTJM P. D. EDUARDUM FRANCISCUM RYAN, EPISCOPUM BURLINGTONENSEM, PRIMO EXEUNTE SAECULO AB EIUSDEM DIOECESIS CONSTITUTIONE. P I U S P P . XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — BurJingtonensis ista dioecesis, ut libenter certiores facti sumus, exeunte proximo Iulio mense primum elapsum saeculum commemoratura est, ex quo Sedis Apostolicae auctoritate est constituta. Iure autem ac merito hoc eventum opportunis celebrationibus recoletur, quum vobis respicientibus eiusmodi temporis spatium et quae per sacrorum Antistites ac mi- Acta PU Pp. XII 545 nistros fidelesque apud vos gesta sunt, bonorum omnium Largitori publicae agendae sint grates ob innumera accepta beneficia atque auspicia inde sumenda, ut praeclara maiorum exempla renoventur et fides avita atque virtus nihil praeteriti fulgoris apud vos amisisse videantur. Quot enimvero hodie nitent sacrae aedes post centum annos a condita dioecesi, inter quas templum cathedrale renovato splendore coruscans, quot vigent pia educationis caritatisque instituta et catholicorum sodalitia, quam felicibus presbyterorum fideliumque auctibus grex iste adolevit! Nos itaque, dum de proxima faustitate laeto animo gratulamur, tibi tuisque laborum sociis maiora in dies salutis fructuum incrementa a Domino instanter ominamur. Hac spe freti, tibi, Venerabilis Frater, ultro facultatem tribuimus, ut, die constituta, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Supernorum interea donorum in auspicium, inque peculiaris Nostrae dilectionis testimonium, Apostolicam Benedictionem tibi, Venerabilis Frater, universoque clero ac populo tuae vigilantiae demandato amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x i x mensis Iunii, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. P I U S P P . XII II AD EMUM P. D. AUGUSTUM ALVARUM TIT. SANCTI ANGELI IN FORO PISCARIO S. R. E. PRESB. CARDINALEM DA SILVA, ARCHIEPISCOPUM SANCTI SALVATORIS IN BRASILIA, QUEM LEGATUM DELIGIT AD CONVENTUM EUCHARISTICUM E TOTA NATIONE BRASILIANA INDICTUM ATQUE AD SIMULACRO NOSTRAE DOMINAE DE NAZARETH IN BASILICA URBIS BELEMENSIS DE PARA CORONAM IMPONENDAM. PIUS P P . XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Comperimus sane perlibenter, in urbe Belemensi de Para, Conventum Eucharisticum e tota natione Brasiliana, proximo Augusto mense, sollemniter celebratum iri. Auspicato autem continget ut simulacrum Nostrae Dominae de Nazareth, quod ibidem in Basilica huius nominis religiosissime honoratur, inter dies ipsius Congressionis corona redimiatur. Meritis quoque laudibus probamus argumentum, quod in sollemnibus 3 5 - ACTA. v o l . X X . n . 1 1 . — 2 8 - 9 - 1 9 5 3 . 646 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale coetibus declarandum proponitur, nempe « Sacra Eucharistia » tamquam «Sacramentum unitatis et communitatis». Ipsa enimvero signa, quibus constat huiusmodi Sacramentum, peropportuna sunt incitamenta fraternae inter discipulos Christi coniunctionis. Qua de re Angelicus Doctor ex Augustini sententia (Tract. XXVI in Ioann. n. 13, Migne, P. L. 35,1613) haec habet : « Dominus noster corpus et sanguinem suum in eis rebus commendavit quae ad unum aliquid rediguntur ex multis ; namque aliud (scilicet panis) ex multis granis in unum constat ; aliud (scilicet vinum) in unum ex multis acinis confluit; ... O sacramentum pietatis, o signum unitatis, o vinculum charitatis ! » (Summa Theol. I I I , p. LXXIX, a. 1, Opera omnia S. Thomae Aquin., t. IV, Parmae, MDCCCLiv, pag. 370, col. I I ) . Sincera igitur caritas animorumque concordia bonorumque omnium conspiratio, in salutem utilitatemque societatis ipsius civilis, prosilit ex sanctissima Eucharistia. Nos autem, qui nihil habemus antiquius, quam ut apud singulas nationes amica quaedam mentium ac voluntatum coniuratio in bono communitatis persequendo efficiatur, proximum Brasilianorum Congressum Eucharisticum fervidis votis non modo prosequimur, sed praesentes quodammodo eidem esse ac praeesse exoptamus. Quapropter te, Dilecte Fili Noster, quem Romana purpura nuper exornavimus, quique praenobilem istam Sancti Salvatoris sedem archiepiscopali munere moderaris, ut iam publice ediximus, Legatum Nostrum a Latere deligimus ac renuntiamus, ut Conventui e Brasiliana tota Natione Eucharistico, proxime ineundo, Nostro nomine Nostraque auctoritate praesideas. Praeterea tibi facultatem damus, ut Nostram gerens personam, simulacro Nostrae Dominae de Nazareth, quod in Basilica eiusdem nominis piissime colitur, veluti manibus Nostris coronam sollemniter imponas. Pro certo quidem habemus, te, pro flagranti erga Augustum Sacramentum ac Deiparam pietate, duplicem legationem feliciter utiliterque esse exsecuturum, eosque cives, qui convenient, utilitates plurimas uberesque fructus percepturos. Quorum interea in auspicium, inque peculiaris Nostrae caritatis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, iisque universis, qui sacris sollemnibus intererunt, amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die ix mensis Iulii, anno MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. P I U S P P . XII Acta Pii Pp. XII 547 III AD EXCMUM P. D. IOANNEM IOSEPHUM MITTY, ARCHIEPISCOPUM SANCTI FRANCISCI IN CALIFORNIA, PRIMO EXPLETO SAECULO AB EADEM ARCHIDIOECESI CONDITA. P I U S P P . XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Primo exeunte saeculo, postquam archidioecesis ista Sancti Francisci auspicato condita est, peropportunum initum est consilium huiusmodi eventum sollemniter commemorandi. Centum enimvero annorum decursu, industria ac sollertia sacrorum Antistitum, sollicitudine operaque Ecclesiae administrorum, favore et ope proborum christifidelium ditio Sancti Francisci, inter plures etiam gravesque difficultates, praesertim post ingentes ruinas, quas anno MCMVI in principe urbe terrae motus traxit, felicia nec parva suscepit incrementa. Si hodie exstant tot aedes sacrae ad pietatem populi erga Deum fovendam, tot scholae ad educationem doctrinamque adolescentibus impertiendam, tot religiosae domus et consociationes ad virtutes fidelium exercendas, tam multa caritatis instituta ad angustias civium et infirmitates sublevandas, haec praecipue tribuenda sunt curis decessorum tuorum et laboribus quoque officii tui pastoralis. Itaque, quum Deus prima sit origo omnium bonorum et fons ditissimus, publicae sollemnesque gratiae agendae sunt divinae liberalitati, quae elapso saeculo fideles metropolitanae istius ecclesiae compluribus beneficiis et salutaribus fructibus cumulavit. Proxima igitur saecularia sollemnia Nos in primis faustis ominibus prosequimur, simulque Dominum precamur, ut ista archidioecesis felicibus semper auctibus laete tur ac floreat. Tibi autem, Venerabilis Frater, ultro facultatem damus, ut, praestituta die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Caelestium interea munerum in auspicium, inque praecipuae Nostrae dilectionis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Venerabilis Frater, cunctoque clero ac populo tuae curae tradito peramanter in Domino impertimus. Datum Bomae apud Sanctum Petrum, die xx mensis Iulii, anno MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. P I U S P P . XII Acta 54:8 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV AD EXCMUM P. D. IOANNEM R. MAC DONALD, EPISCOPUM ANTIGONICENSEM AC STUDIORUM UNIVERSITATIS SANCTO FRANCISCO XAVERIO DICATAE CANCELLARIUM : SAECULO IMPLETO AB EADEM UNIVERSITATE CONDITA. P I U S P P . XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. —- Quae hodie Antigonicensis studiorum Universitas ^appellatur, S. Francisco Xaverio dicata, viginti ante lustra, ut comperimus, condita fuit, hoc est paucos post annos ex quo Dioecesis ista rite constituta fuerat; ac reapse dici potest per hoc saeculare temporis spatium illinc et fere omnem clerum vestrum et ex laicorum ordine non paucos lucem mentibus hausisse ad vitam christianis praeceptis conformandam et ad catholicam religionem firmiter alacriterque tuendam. Initio siquidem institutum istud sacrorum alumnis instituendis educandisque peculiari modo inservivit felicissime; atque ex eo plurimi sacerdotes profecti sunt, qui « forma facti gregis ex animo », cum uberibus ac salutaribus fructibus in vinea Domini elaborarunt. Temporis autem decursu humanarum disciplinarum ac liberalium artium magisteria adiecta fuere, haud mediocri cum succrescentem discipulorum profectu; qui quidem in isto Antigonicensi studiorum domicilio plenam ac sanam mentis culturam adipisci potuere, ab erroribus immunem, qui nostra praesertim hac aetate per captiosas insidias innumerasque fallacias tam late serpunt, ac tam facile in iuvenum irrepunt ánimos. x Quod vero, quinque ac viginti abhinc annis, novum Universitati vestrae accessit institutum socialibus excolendis disciplinis ac corporatorum civium sodaliciis constituendis, quae opificum praesertim sortem, haud raro miserarti, relevandam curarent, felices, ut accepimus, ac magnae gravitatis assecutum est exitus; quandoquidem ii, qui illud moderantur, ad eas normas, quae a Decessoribus Nostris et a Nobismet ipsis hac de causa impertitae fuere, actuosissimam suam COD formaran t navitatem, atque in praesens conformare enituntur. Peculiarique modo eos merita volumus honestare laude, qui apud vos agricolarum, piscatorum eorumque qui in fodinis conducti dant operam, tam studiosam impensamque curam suscipiunt, ut nullo socialis ordinis discrimine interposito, eos quasi fratres amplectantur, melioribus usque eorum vitae 1 / Petr. 5, 3. 549 Acta PU Pp. XII condicionibus auctuose prospiciant, atque opportunis hisce rationibus facilius eos ad Christi praeceptis obtemperandum alliciant. Ea igitur mente repetentes, quae adhuc non sine magna utilitate acta fuerunt, habetis omnes quod gratulemini vehementer, debitasque Patri luminum agatis grates, ex quo omne datum optimum et omne donum perfectum descendit; sed habetis etiam cur inde optima, Deo favente, sumatis auspicia. Pergite nimirum suscepta opera diligentissime persequi totisque viribus provehere ; iuvenum mentes animique apud vos divinis humanisque disciplinis, litterarum ac liberalium artium studiis ita exornentur ac polleant, ut nemini prorsus cedant, sed ceteris potius in exemplum praefulgeat. Omnes ad se attrahant non modo doctrinae nitore, sed etiam invitamento virtutis; virtus siquidem vocem habet, quae animos alliciat quam maxime. Illud autem Doctoris Angelici mementote : «Maius est illuminare, quam lucere solum;... maius est contemplata aliis tradere, quam solum con templari ». Quod vestrum igitur est munus, illud studiosissima diligentia curatote, ita quidem ut institutio a vobis tradita in vitae actionem quam latissime profluat, privatae ac publicae cum veri nominis incremento utilitatis. 2 3 Quod vero in opificum condicionem relevandam, in debita tuenda eorum iura, in eorumque animos, ad christianam doctrinam christiani osque mores adducendos diligentem confertis operam, vos dilaudamus libentissime; ac laboribus vestris vestrisque nisibus adiutricem a Deo gratiam supplicibus votis conciliare cupimus, deprecatore fautoreque S. Erancico Xaverio Universitatis istius Patrono. Cuius gratiae auspex esto, Nostraeque benevolentiae testis Apostolica Benedictio, quam tibi imprimis, Venerabilis Prater, cunctisque Antigonicensis studiorum Universitatis moderatoribus, praeceptoribus, alumnis, itemque operariis, quorum curam istitutum vestrum suscepit, eiusque rectoribus, effusa caritate impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxv mensis Iulii, anno MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. P I U S P P . XII 1 Cfr. lac. 1, 17. 3 S. T h o r n . 2-2*«, q. 188, a. 6. 550 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V AD EMUM P. D. MAÜRITIUM TIT. SANCTAE MARIAE DE PACE S. R. E. PRESB. CARDINALEM FELTTN, ARCHIEPISCOPUM PARISIENSEM, QUEM LEGATUM ELIGIT AD SOLLEMNIA CELEBRANDA IN MEMORIAM PRIMI ABEUNTES SAECULI AB OBITU ANTONII FRIDERICI OZANAM. P I U S P P . XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam ^Benedictionem. — Primo abeunte saeculo, postquam Antonius Fridericus Ozanam spiritum Deo reddidit, Societas Vincentiana, ut libenter accepimus, sollemnes celebrationes in memoriam tanti viri apparare contendit. Constat enim inter litterarum rerumque historiae peritos, constat profecto inter christianae sapientiae caritatisque cultores, quam praeclare ille de civili et religioso cultu meritus sit. Inter eius multa et salutaria opera digna est in primis memoratu pia ac fecunda sodalitas, quae appellatur « Conferentiae Sancti Vincentii a Paulo », cuiusque Antonius Ozanam iure conditor habetur. Haec quidem societas, tam late in praesens per terrarum orbem diffusa, magnae est utilitati non modo tot egenis, quibus tum ad vitam in terris agendam tum ad felicitatem caelestem consequendam auxilia suppeditat, verum ipsis quoque sociis, quos per varia christianae misericordiae opera ad perficiendas omne genus virtutes exercet. Quare Nos Ipsi saecularium sollemnium, quae in capite Galliarum urbe Septembri mense peragentur, splendorem adaugere per auctoritatem ac praesentiam Nostram constituimus. Te itaque, Dilecte Fili Noster, quem recens ad amplissimum Ecclesiae Senatum proveximus, quique Parisiorum Lutetiae, in vetusta clarissimaque urbe, pastorale geris ministerium, Legatum Nostrum hisce litteris deligimus ac renuntiamus, ut Nostram agens personam Vincentianis sollemnibus sacrisque caerimoniis Nostro nomine praesideas, hac addita facultate, ut, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus Nostra auctoritate benedicere queas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Minime igitur dubitantes, quin ex commemoratione eximii viri, doctrina ac pietate insignis, dilectione proximorum flagrantissimi, magis magisque in dies caritatis studium in christifidelibus exacuatur, enixe Deum precamur, ut Congregationibus Vincentianis uberrimis donis favere benigne velit. Quorum quidem con- Acta PU Pp. XII 551 eiliatrix et nuntia, praecipuique amoris Nostri testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, cunctisque iis, qui proximis sollemnibus intererunt, itemque clero et populo Parisiensi peramanter in Domino impertimus. Datum Bomae apud Sanctum Petrum, die VIII mensis Augusti, anno MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS P P . XII NUNTIUS RADIOPHONICUS CHRISTIFIDELIBUS DATUS, OB VI CONVENTUM EUCHARISTICUM E TOTA BRASILIA, IN URBE BELEMENSI DE PARA COADUNATIS.* Venerareis Irmäos e amados FilTios, que de todo o católico Brasil convergistes para a cidade de Belém do Para, e ai sob os auspicios de Nossa Senhora de Nazaré, neste luminoso dia da sua gloriosa Assunçao ao céu, tributáis ao Deus da Eucaristía « fruto do seio imaculado da Virgem purissima », as vossas homenagens de fé e adoraçâo, de amor e desagravo, de fidelidade e devoçâo inalterável. Nesta bora solene, Nós, al presente em vosso meio na pessoa do Nosso dignissimo Legado e contemplando em espirito o magnífico exemplo que dais ao mundo, subimos com o pensamento após a Virgem triunfante, até à Jerusalem celeste e contemplamos o espectáculo bem mais deslumbrante que viu o Evangelista-profeta : o Cordeiro de Deus exaltado no seu trono e á volta déle, com as jerarquías angélicas, a multidao inumerável dos escolhidos de todas as tribos e linguas e povos e naçôes, que por èie e com èie, irmanados numa só familia, adoram e amam, bendi zem e glorificam, como endeusados na sua infinita bem-aventurança, a Majestade do Eterno. 1 Jerusalem celeste, ditosa visáo de paz e amor, — eterna, inalterável, beatificante ! Imagem, preparaçâo, preludio daquela divina e eterna visâo é o espectáculo que vos hoje ofereceis unidos na sagrada mesa, ou concentrados em íntima adoraçâo á volta do trono eucaristico ; mas deve-o ser * Die 15 Augusti mensis a. 1953 Cfr. Apoc. VII, 9-12. 1 Acta 552 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale e é, primeiro e em proporçôes imensamente mais grandiosas, a Santa Igreja católica ; a quai, embora espalbada por todo o mundo, é urna sempre na fé e no amor da divina Eucaristia. Multipliquem-se os altares, 6 sempre urna e a mesma Vitima divina que se imola duzentas ou trezentas mil vezes por dia em toda a redondeza da t e r r a ; multiplique-se igualmente a sagrada- mesa, é sempre um e o mesmo manjar divino, que todòs comungam, e a todos, se jam êles milböes, coaduna num só Corpo místico de Cristo. Por isso pode dizer o gènio de S. Agostinbo, que a sagrada Eucaristia é, finalmente, a sociedade dos escolbidos, porque a simboliza, a prepara e a forma. 2 Com efeito, a Eucaristia, éste misterio de misterios e « o milagre máximo » do infinito amor de Cristo — vos o meditastes nêstes dias do vosso sexto Congresso Nacional, — a Eucaristia instituiu-a Jesus principalmente, para que fosse como o coraçâo da Igreja : o centro para onde convergem e onde se fundem num só corpo e numa só alma os fiéis cspalbados em todas as latitudes do globo, e a fonte perene donde todos haurem a seiva nutriente da mesma vida divina. É Eie pròprio que solenemente o assegura com toda a certeza da sua palavra infalivel e omnipotente. « O meu Corpo é verdaderamente manjar e o 'meu Sangue é verdadeiramente bebida. Quem come a minba Carne e bebe o meu Sangue, permanece em mim e eu nêle )). E era depois da primeira coinunhâo, instituida e distribuida por suas mâos divinas, que formulava o seu precetto novo : —Amais-vos uns aos outros, como eu vos amei a vos—; era entâo que formulava, Sacerdote eterno, o voto supremo do seu amor : — Pai santo, guarda em teu nome os que me deste, para que se jam um, como nos somos um —. E nao só os presentes, mas quantos pelos séculos fora bao de crer em mim ; que todos sejam um, como tu, ó Pai, em mim e eu em ti, que também êles sejam um em nos, ... com perfettissima e constante unidade. 3 4 Ó misterio da divina, infinita piedade! ó sinal e sêlo eficaz da unidade ! ó vínculo da caridade, símbolo de paz e concordia !. Urna única e a mesma Vi tima a adorar em todos os altares ; um só e o mesmo divino manjar servido por toda a parte na sagrada mesa ; e todos, sem distincto de estirpes ou nacionalidades, de condiçoes ou classes sociais, todos igual5 3 AUGUST., In Ioann. Ev., tract. X X V I , n. 15-17: 3 IOANN., V I , 5 6 - 5 7 . 4 Cfr. IOANN., X I I I , 34, X V I I , 11, 20-23. 5 AUGUST., In Ioann. Ev., Conc. Trid. Sess. X I I I , c. 8. tràct. X X V I , n. 13: MIGNE P. MIGNE, P. L., t. X X X V , col. 1614. L., t. XXXV, col. 1613; Acta PU Pp. XII 553 mente convidados a crer, a adorar, a comungar, para serem todos igualmente concorpóreos e consanguíneos seus, todos elevados á mesma soberana nobreza, divinae consortes naturae f a firn de que todos se sintam mais que irmäos, membros de um mesmo Corpo mistico de Cristo, amando-se uns aos outros afectiva e efectivamente, como ao pròprio Cristo. E se há obstáculos que superar, interesses opostos, antagonismos, paixöes que produzem a desuniäo, o amor de Jesus-Eucaristia e a graça omnipotente que delà promana, « a quem a recebe, nâo so materialmente, nota S. Agostinho, mas espiritualmente, mas frutuosamente », saberá en firn nivelar, desfazer, vencer as dificuldades e cimentar a paz e concordia. Por isso Jesus, Amor eucaristico, nao hesita em propôr aos seus já nêste mundo in maligno positus, como ideal da caridade de Deus e do próximo que os deve unir, a unidade da Trindade beatissima! É que Ele, instituindo a divina Eucaristia, quis fazer da nossa terra, sobre que pesa a maldicäo da culpa, mais que urna imagem do céu, um paraíso antecipado ! Sentiam-no admiravelmente os primeiros fiéis, que sempre na celebraçao do Santo Sacrificio frequentavam a Eucaristia, e por isso se amavam e auxiliavam mutuamente, a ponto de porem os bens em comum, corno membros da mesma familia, e mais ainda corno quem era « um só coraçâo e urna só alma » diz o historiador inspirado. Por isso oravam ao darem graças : « Como o päo destas partículas, de espalhado que estava sobre os montes, se reuniu e fez um, assim se reuna dos confins da terra, ó Senhor, a vossa Igreja no vosso Reino ». Por isso ainda a tèssera mais certa e mais firme da caridade crista era a Eucaristia, que se mandava aos ausentes, e que as diversas comunidades se enviavam mutuamente. Por isso finalmente estranhava tanto o apóstolo S. Paulo a ulguns dos fiéis de Corinto que introduzissem distinçoes sociais à Mesa do Senhor ñas suas ágapes. Mas para que ir tao longe buscar exemplos, quando os tendes tao eloquentes nos fastos eclesiásticos do Brasil? O Brasil, nao nasceu èie e foi baptizado « Terra de Santa Cruz » ao 7 8 9 10 11 CHRYSOST., In loann., hom. X L V I , n. 3: MIGNE, P. Gr., t. L I X , col. 261; CYRILL. HIER., 6 Cateen., X X I I , n. 3 : MIGNE, P. G., t. X X X I I I , col. 1109; cfr. Lf Petr. 7 Cfr. CHRYSOST. In I Cor., hom. X X I V , 2: 8 Act., I V , 32. ' 1 0 DlDACHE, ItrSTiN., IX, G., t. LXI, I , 4. col. 200. 4. Apol., I , n. 65: MIGNE, P. G., t. V I , col. 428; EUSEBUIS, Hist. Ecc., 1. V . . c. 24: M I G N E / P . G., t. X X , col. 505-508. 11 MIGNE, P. I Cor., X I , 17-21. Acta Apostolicae Sectis - Commentarium 554 Officiale pé do altar e á volta de Jesus Sacramentado, que os aborígenes adoraram antes de o conbecerem, imitando simplesmente e confraternizando com os primeiros descubridores? Nao foi a devoçâo a Jesus Sacramentado a que mais contribuiu para conservar e robustecer a fé ñas povoacoes formadas e para a dilatar ñas numerosas Missöes que por séculos constelaram a Patria brasileira? Ai mesmo ñas imensas regiöes da Amazonia, das quais a cidade de Eelém é capital e porta, quai foi o meio mais eficaz para atrair à fé os aborígenes e unir os coraçôes déles entre si e com os construtores da grande Naçao? Nao foram as Confrarias, primeira e mais eficaz a do Santissimo Sacramento, erigida em todas as povoacoes existentes ou que houvessem de se formar, como decretava por 1660 um dos vossos maiores missionarios, o grande P. Antonio Vieira? E quado numa hora difícil da vossa historia, a invasâo de armas estrangeiras, ervadas de heresia, ameaçava a unidade e mais ainda a integridade da fé católica, nao foi principalmente a devoçâo á divina Eucaristia, aliada á da Virgem Ssma, que uniu os animos para a V i toria? 12 Amados Filhos! Se recordamos estes particulares, que vós certamente meditastes durante o Congresso, è primeiro que tudo, para bendizermos a divina Caridade latente na Eucaristia e que tao luminosamente se manifesta nos seus frutos ; é depois para Nos congratularmos paternamente convosco, que, animados de viva fé, fazeis de Jesus Sacramentado o centro e a fonte da vossa piedade; mas é também e sobretudo para vos exortamos a que saibais haurir do Sacràrio sempre novas energías para um ardente e operoso apostolado. Hoje, como e mais, talvez, que em nenhuma das grandes crises da historia, muitas forças inimigas ameaçam a paz e tendem a destruir a uniäo internacional, nacional, social, familiar, individual, combatendo a unidade da fé, a pureza e santidade da moral, a seriedade e ilibadez dos costumes, a estabilidade e a concordia da familia, enfim a propria vida crista ñas suas bases. Seja-vos Jesus na Eucaristía, como no passado e mais ainda, fonte constante de graças e energias, para näo vos deixardes arrastar pela torrente de erros e vicios que alaga o mundo. Paca das vossas associaçoes e das vossas familias copias vivas da Casa de Nazaré. Inspire-vos e su12 Visita inédita de Vièira, publicada por SERAFIM LEITE S. i. (Eist, da Comp, de Jesus no Brasil, t. IV [Rio de Janeiro 1943], 114). Acta Pii Pp. XII 555 stente o zelò do vosso apostolado, para que toda a grande familia brasileira, unida em verdadeira paz, ordern e progresso e modelando-se pela Sagrada Familia, se mostre digna de que sobre eia reine e espanda toda a munificencia e carinbos de soberana Rainba e Mâe, Sfossa Senbora de Nazaré, ho je solenemente coroada. Em seu nome e em nome do Rei divino oculto sob os véus eucaristicos, corno penhor das melhores bênçâos do céu, a vós, às vossas familias e a toda a vossa grande Pàtria, damos com todo o afecto da Nossa alma a Bênçâo Apostólica. Acta 566 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS, CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i HALIFAXIENSIS DECRETUM DISMEMBRATIONIS ET PRAEFECTURAE APOSTOLICAE INSULARUM BERMUDARUM ERECTIONIS. Quo spiritualibus necessitatibus fidelium, in insulis vulgo « Bermuda » commorantium et per longo Oceani spatio ab archiepiscopali sede Halifaxiensi, ad quam pertinent, seiunctorum, plenius consuleretur, Excmus P. D. Hildebrandus Antoniutti, Archiepiscopus Titularis Synnadensis in Phrygia ac Apostolicus Delegatus in Ditione Canadensi, ab Apostolica Sede enixe postulavit ut praefatae insulae a territorio archidioecesano Halifaxiensi dismembrarentur eaedemque in Praefecturam Apostolicam erigerentur. Ssñius Dominus Noster Pius Div. Prov. P P . XII ratus id in animarum utilitatem cessurum, porrectis precibus benigne annuens, suppleto quatenus opus sit eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis, sejungit a territorio memoratae archidioecesis Halifaxiensis omnes insulas vulgo « Bermuda ». in Oceano Atlantico exstantes, easdemque in Praefecturam Apostolicam erigit, S. Congregationi de Propaganda Fide, ad normam iuris communis, plene subiiciendam. Huius igitur Praefecturae Apostolicae, « Insularum Bermudarum » appellandae, territorium constabit omnibus insulis quae vulgo « Bermuda Islands » nuncupantur quaeque hactenus ad archidioecesim Halifaxiensem pertinebant. Quibus super rebus Idem Ssmus Dominus Noster praesens edi iussit Consistoriale Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent. Ad haec autem exsecutioni mandanda eadem Sanctitas Sua deputare dignata est memoratum Excmum P. D. Hildebrandum Antoniutti, eidem tribuens facultates necessarias et opportunas etiam subdelegandi, Sacra Congregatio Consistorialis 557 ad effectum, de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ipsi imposito ad hanc S. Congregationem Consistorialem, quum primum erit, mittendi authenticum exemplar peractae exsecutionis actus. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 19 Februarii 1953. £8 Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor II SAVONENS1S ET NAULENSIS DECRETUM DE VICARIO CAPITULARI ELIGENDO Cum pro dioecesibus Savonensi et Naulensi, aeque principaliter unitis, una sit ab anno 1910 Curia dioecesana et hodiernus earumdem Episcopus, Excmus P. D. Ioannes Baptista Parodi nuper expostulaverit ut, iisdem Sedibus vacantibus, communis eligeretur Vicarius Capitularis, Ssmus Dominus Noster Pius divina Providentia P P . XII, oblatis precibus benigne adnuens, de consilio infrascripti Cardinalis Sacrae Congregationis Consistorialis a Secretis, praesenti Decreto, decernere dignatus est ut in posterum quotiescumque communem episcopalem sedem Savonensem scilicet et Naulensem vacare contigerit, duobus Capitulis Cathedralibus, in civitatem Savonensem congregatis, ius sit communem Vicarium Capitularem ad Sacrorum Canonum praescripta eligere ; ius autem convocandi et praesidendi Capitula ad praepositum Capituli Savonensis spectare, eoque impedito vel praepositura vacante ad aliam, iuxta ordinem, eiusdem Capituli dignitatem; omnes canonicos convocari debere, nulla habita ratione de diverso numero eorum qui in alterutro Capitulo habeantur. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 25 Februarii 1953. £g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. $ S. Iosephus Ferretto, Adsessor 558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III JARENSIS ET VICARIATUS APOSTOLICI CALAPENSIS DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM Cum Vicario Apostolico Calapensi nonnisi gravi incommodo, itinere maxime impervio periculisque obnoxio, curae spirituali fidelium in Insulis vulgo Semirara degentium, fas fuerit consulere, Excñius P. D. Aegidius Vagnozzi, Arcbiepiscopus titularis Myrensis et in Insulis Philippinis Nuntius Apostolicus, ut, quas supra memoravimus, insulae territorio Archidioecesis Jarensis a d n e c t e r e t u r ab Apostolica Sede enixe postulavit. Ssñius Dominus Noster Pius Divina Providentia P P . XII, praehabitis favorabilius votis Emi P. D. Petri S. R. E. Cardinalis Fumasoni Biondi S. Congregationis De Propaganda Fide Praefecti, necnon Excihorum P P . DD. Iosephi M. Cuenco, Archiepiscopi Iarensis et Gulielmi Duschak Episcopi titularis Abiddensis et Vicarii Apostolici Calapensis, ratus hoc animarum saluti profuturum, de consilio infrascripti Cardinalis S. Congregationis Consistorialis Secretarii, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti decreto censet Insulas vulgo Semirara, id est, Semirara, Calauya, Sibay, Libaton, Sibilon et Libigao, e territorio Vicariatus Apostolici Calapensis distrahendas ac Archidioecesi Iarensi perpetuo adscribendas. Proinde clerici e clero saeculari ibi legitime degentes, simul ac praesens decretum ad effectum fuerit deductum, incardinati censentur Archidioecesi Iarensi; omnia documenta et acta respicientia clericos, fideles et bona temporalia ecclesiastica illarum insularum a Curia Vicariatus Apostolici Calapensis ad Curiam Archiepiscopalem Iarensem transmittantur et quoad divisionem bonorum servetur praescriptum can. 1500 Codicis I. C. Ad haec omnia perficienda Sanctitas Sua deputare dignata est memoratum in Insulis Philippinis Nuntium Apostolicum, tribuens ei necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ipsi imposito transmittendi ad hanc S. C. Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Sacra Congregatio Consistorialis 559 Quibus super rebus praesens edi iussit Oonsistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die xxv Martii 1953. ÈB Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor IV AGRIENSIS ET TUDENSIS DECRETUM DE DIOECESIUM LIMITIBUS Cum ab Apostolica Sede postulatum fuerit ut dubia exorta de limitibus dioecesium Auriensis et Tudensis apud flumen vulgo Avia dignaretur dirimere, Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia P P . XII praehabito voto Eminentissimi P. D. Caietani S. R. E. Cardinalis Cicognani, in Hispania Pro Nuntii Apostolici, de consilio infrascripti Cardinalis S. Congregationis Consistorialis Secretarii, re mature perpensa et de plenitudine Apostolicae potestatis, decernit ut utriusque memoratae dioecesis fines discernat flumen vulgo Avia, ita ut territorium quod ad laevam ripam fluminis exstat ad dioecesim Auriensem pertineat, et quod ad dexteram ad dioecesim Tudensem. Ad haec autem perficienda Sanctitas Sua deputare dignata est memoratum in Hispania Pro Nuntium Apostolicum, tribuens ei necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ipsi imposito remittendi ad S. C. Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi iussit Oonsistoriale Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent. Datum Romae ex Aedibus S. C. Consistorialis, die xiv Aprilis 1953. £g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S- Iosephus Ferretto, Adsessor 560 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 7 Iulii 1.953 — Titulari episcopali Ecclesiae Vallitanae praefecit R. P. D. Alphridum Rubio Díaz, Antistitem Urbanum, rectorem seminarii maioris Bogotensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Bernardi Botero Alvarez, Episcopi Sanctae Marthae. die HI Iulii — Metropolitanae Ecclesiae Milwaukiensi Exc. P. D. Albertum Gregorium Meyer, hactenus Episcopum Superiorensem. die 25 Iulii — Titulari episcopali Ecclesiae Abziritanae R. D. Aemilium Abascal Salmerón, canonicum Capituli Metropolitam Verae Crucis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Octaviani Marquez Toriz, Archiepiscopi Angelorum. die 27 Iulii — Cathedrali Ecclesiae S. Ioannis Canadensi Exc. P. D. Alphridum Beniaminum Leverman, hactenus Episcopum titularem Barenum in Pisidia. die 28 Iulii — Titulari episcopali Ecclesiae Hemeriensi R. P. D. Augustum Gianfranceschi, Antistitem Urbanum, parochum Ssmi Salvatoris Venetiis, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Angeli Iosephi S. R. E. Cardinalis Roncalli, Patriarchae Venetiarum. die 30 iulii — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Aeginensi R. P. D. Raphaelem Forni, Antistitem Urbanum, quem deputavit Internuntium Apostolicum apud Rempublicam Iranianam. — Titulari episcopali Ecclesiae Thennesiensi R. D. Primum Gasbarri, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae, canonicum theologum Capituli Cathedralis Viterbiensis necnon professorem in Pontificio Seminario regionali ad « S. Mariae de Quercu », quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Clementis S. R. E. Card. Micara, Episcopi Veliterni. die 19 Augusti — Cathedrali Ecclesiae Versaliensi Revmum D. Alexandrum Renard, directorem Operum Catholicarum in dioecesi Insulensi. — Titulari episcopali Ecclesiae Araditanae Exc. P. D. Bryan Iosephum Me Entegart, hactenus Episcopum Ogdensburgensem. die 20 Augusti — Titulari episcopali Ecclesiae Cantanensi R. P. D. Franciscum Hengsbach, ex archidioecesi Paderbornensi, Antistitem Ur- Sacra Congregatio Consistorialis 561 banum et Secretarium. Generalem Consilii Primarii Congressuum Catholicorum in Germania, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Laurentii Jaeger, Archiepiscopi Paderbornensis. die 25 Augusti — Metropolitanae Ecclesiae - Vallisoletanas Exc. P. D. Iosephum García et Goldáraz, hactenus Episcopum Oriolensem. — Cathedralibus Ecclesiis Nicotriensi et Tropiensi, invicem perpetuo unitis, R. D. Augustinum Saba, dioecesis Oleastrensis, doctorem Bibliothecae Ambrosianae et professorem in Catholica Universitate a Ssmo Corde Iesu et in Facultate Theologica Seminarii Mediolanensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Amphipolitanae R. P. D. Eduardum V. Dar gin, Antistitem Urbanum, parochum ecclesiae S. Gregorii I Papae, in pago vulgo (( Harrison » et Vicarium Generalem archidioecesis Neo-Eboracensis, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Francisci S. R. E. Card. Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Ioanninensi R. D. Gualterium P. Kallenberg, Cancellarium Curiae metropolitanae Neo-Eboracensis, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Francisci S. R. E. Card. Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Pitanaeae R. P. D. Coleman F. Carroll, Antistitem Urbanum et parochum ecclesiae Sacratissimi Cordis Iesu in urbe Pittsburgensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Ioannis Francisci Dearden, Episcopi Pittsburgensis. die 26 Augusti — Titulari episcopali Ecclesiae Caesariensi in Thessalia R. D. Andream Pangrazio, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae et delegatum episcopalem pro consociationibus Actionis Catholicae in dioecesi Patavina, quem constituit Coadiutorem, etiam sedi datum, Excmi P. D. Hieronymi Cardinale, Episcopi Veronensis die Ì Septembris — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Gangrensi Exc. P. D. Franciscum de Filippis, hactenus Archiepiscopum Brundusinum et Administratorem perpetuum dioecesis Ostunensis. die 7 Septembris — Cathedrali Ecclesiae Ariminensi Exc. P. D. Aemilium Biancheri, hactenus Episcopum Sarsinatensem. die 17 Septembris — Cathedralibus Ecclesiis aeque principaliter unitis S. Marci et Bisinianensi R. D. Augustinum Ernestum Castrillo, Ministrum Provincialem provinciae Salernitano-Lucanae Ordinis Fratrum Minorum. 3 6 - ACTA,'vol. X X n . 1 1 . — 2 8 - 9 - 1 9 5 3 . Acta 562 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale VI PARENTIN, ET POLEN. DECRETUM DESIGNATIO TRIBUNALIS PRO APPELLATIONE Attentis praesentibus peculiaribus circumstantiis, haec Sacra Congregatio Consistorialis, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Pio Div. Prov. P P . XII tributarum, decernit ut Ordinarius Parentinus et Polensis pro appellatione in secunda instantia semel pro semper adeat Tribunal Ordinarii dioecesis Fluminensis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 20 Februarii 1953. £8 Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a /Secretis L. © ' S . Iosephus Ferretto, Adsessor SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i CAJAMARCENSIS - S. FRANCISCI XAVERII DECRETUM DE TERRITORII TRANSLATIONE Cum Excmus P. D. Paulus Ramírez Taboada, Episcopus Cajamarcensis, et Revmus Pater Ignatius Garcia Martin, S. I., Praefectus Apostolicus S. Francisci Xaverii, concorditer postulassent ut illa pars territorii provinciae civilis vulgo Jaen nuncupatae hucusque dioecesi Cajamarcensi subiecta, ab ipsa distraheretur dioecesi atque Praefecturae Apostolicae S. Francisci Xaverii adderetur, Sacra Congregatio de Propaganda Fide, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Ioannis Panico, Archiepiscopi tit. Iustinianensis atque Apostolici in Republica Peruana Nuntii, de consensu Sacrae Congregationis Concistorialis, in congressu diei 23 mensis Ianuarii vertentis anni, vigore specialium facultatum sibi Sacra Congregatio de Propaganda Fide 563 a Ssmo D. N. Pio Div. Prov. Pp. XII tributarum, considerans illam territorii translationem ad Praefecturam Apostolicam S. Francisci Xaverii maxime accomodatam, eandem translationem ratam habuit et confirmavit atque praesens ad rem Decretum confici mandavit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 23 mensis Ianuarii a. D. 1953. £8 P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L. © S. C. Corvo, Subsecretarius II •NOTJNENSIS - GAOENSIS - SIKASSENSIS DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM -- Ad aptius catholicam fidem in Africa occidentali prolatandam preces ad hanc Sacram Congregationem de Propaganda Fide porrectae sunt, ut fines inter Vicariatum Apostolicum Nounensem et Praefecturas Apostolicas Gaoensem atque Sikassensem immutarentur, scilicet, ut circulus civilis de Mopti, subdivisio civilis de Dienne, circulus civilis de Bandiagara, excepto districtu de Bai, et subdiviso civilis de Douentza distraherentur a Vicariatu Apostolico Nounensi et adnecterentur ad Praefecturam Apostolicam Gaoensem atque insuper ut districtus civiles de Bounoumba, Dielizangasso, Dioundiou, Kassorola, Moribila, Menesso, Ouaki, Souroutouna, Toulakoulouba, pertinentes ad circulum civilem de San, distraherentur ab eodem Vicariatu Apostolico Nounensi et adnecterentur ad Praefecturam Apostolicam Sikassensem. Quas preces eadem Sacra Congregatio de Propaganda excipiens, de mandato Ssmi D. N. Pii Div. Prov. Papae XII, vigore scilicet facultatum ab eodem Ssmo D. N. sibi specialiter concessarum, praesenti Decreto statuit, ut territoria, de quibus supra, distrahantur a Vicariatu Apostolico Nounensi et adnectantur ad Praefecturas Apostolicas Gaoensem et Sikassensem. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 6 mensis Martii a. D. 1953. £ß P . Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L © S. C. Corvo, Subsecretarius 564 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM i TARVISINA CANONIZATIONIS BEATAE MARIAE BERTILLAE BOSCARDIN,, INSTITUTI SORORUM MAGISTRARUM A S. DOROTHEA FILIARUM SACRORUM CORDIUM. SUPER DUBIO An signanda sit commissio reassumptionis causae Canonizationis Beatoe Mariae Bertillae Boscardin, Virginis, in casu et ad effectum de quo ogitur. Humillimam, mansuetam, docibilem et patientem atque infirmis perite ac dextere ministrantem Mariam Bertillam Boscardin, Summus feliciter regnans Pontifex superiore anno beatorum caelitum catalogo adscripsit. Ex quo fama sanctitatis novensilis Beatae populique erga eam pietas magis magisque augescit. Et Deus, famulorum suorum iustus remunerator, novis patratis signis, eam amplius exaltare velle videtur. Quapropter Rmus P. Augustinus a Virgine, Ordinis Excalceatorum Ssmae Trinitatis ac ipsius Causae Postulator legitime constitutus, vota quoque depromens Instituti Sororum Magistrarum a S. Dorothea Filiarum Sacrorum Cordium, cui Ecclesiasticae Hierarchiae populique postulatoriae litterae accedunt, Sanctissimum Dominum Nostrum Pium Papam XII suppliciter est deprecatus, ut Canonizationis Causa resunieretur. Itaque in Ordinario Sacrorum Rituum coetu die 20 Ianuarii anni huius habito, Emus ac Rmus Dominus Alexander Cardinalis Verde, Causae Ponens seu Relator, dubium proposuit discutiendum : An signanda sit commissio Reassumptionis causae praedictae Beatae, in casu et ad effectum de quo agitur. Emi ac Revmi DD. Cardinales, sacris tuen dis ritibus praepositi, audita eiusdem Cardinalis relatione, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Generali Promotone, attentis mature rebus expositis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu sigiuindam esse commissionem Reassumptionis causae Cmionizationis Beatae Mariae Bertillae Boscardin, si Sanctissimo placuerit. Facta postmodum, die subsignato, Ssnio D. N. Pio Papae XII per infrascriptum Cardinalem relatione, Sanctitas Sua, rescriptum eiusdem Sacra Congregatio Rituum 565 Sacrae Rituum Congregationis ratum habens, manu signare propria dignata est commissionem reassumptionis causae Canonizationis eiusdem Beatae Mariae Bertillae Boscardin. Datum Romae, die 9 Martii 1953. £8 C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius II ROMANA SEU ANAGNINA CANONIZATIONIS BEATAE MARIAE DE MATTIAS, FUNDATRICIS INSTITUTI SORORUM AB ADORATIONE PRETIOSISSIMI SANGUINIS D. N. I. CSUPER DUBIO An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Venerabilis Maria De Mattias, Instituti Sororum ab Adoratione Pretiosissimi Sanguinis D. N. I. C. fundatrix, die 1 mensis Octobris, anno Iubilaei Maximi MCML, sollemnis Beatificationis honoribus est condecorata. Novae porro gratiae ac iterati favores necnon signa, quae miraculorum speciem prae se ferunt, a quampluribus fidelibus intercessione Beatae Mariae De Mattias impetrata, divinam voluntatem eandem Beatam ad summos altarium honores evehendi connotare videntur. Quare plures postulatoriae litterae Ssmo D. N. Pio Papae XII humillime porrectae sunt, ut huius Beatae canonizationis Causa apud S. Rituum Congregationem resumi queat inter quas Excmorum ac Revmorum Episcoporum Ferentini, Verulani, Aquinatensis, Sorani et Pontiscurvi, Anagnini nec non Episcopi Suffraganei Dioecesis Suburbicariae Praenestinae, quibus adiunguntur et preces Revmi Moderatoris Generalis Congregationis Pretiosissimi Sanguinis et Antistitae Generalis Instituti ab eadem Beata conditi. Quare instante Revmo Augustino a Virgine, Ordinis Ssmae Trinitatis et Causae huius Postulatore legitime constituto, in Ordinario Sacrorum Rituum coetu di 20 Ianuarii anni huius habito, Emus ac Revihus Dominus Alexander Cardinalis Verde, Causae Ponens seu Relator, dubium proposuit : An signanda sit commissio reassumptionis Causae praedictas Beatae in casu et ad effectum de quo agitur. Emi autem et Revmi DD. Acta 566 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Patres Cardinales, sacris tuendis ritibus praepositi, omnibus bisce perpensis, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, rescribere censuerunt: Affirmative, seu: signandam esse commissionem reassumptionis Causae huius, si Sanctissimo placuerit. Subsignata autem die Ssmo D. N. Pio Papae XII ab infrascripto Sacrae Rituum Congregationis Cardinali Pro-Praefecto facta relatione, Sanctitas Sua, eiusdem Sacrae Congregationis rescriptum ratum habens, commissionem reassumptionis Causae Canonizationis B. Mariae De Mattias Sua manu signare dignata est. Datum Romae, die 9 Martii 1953. £B C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus h. % S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius III MATRITEN. CANONIZATIONIS BEATAE MARIAE DESOLATAE TORRES ACOSTA, FUNDATRICIS INSTITUTI SORORUM SERVARUM MARIAE INFIRMIS MINISTRANTIUM. SUPER DUBIO An signanda sit commissio reassumptionis causae Canonizationis praedictae Beatae in casu et ad effectum de quo agitur. Beatorum caelitum honoribus Venerabili Dei Famulae Mariae Desolatae Torres Acosta die 5 Februarii 1950 solemniter conlatis, quibus sanctitas eius vitae, virtutes ac, eadem intercedente, mira signa a Deo patrata palam fuere dilaudata, factum est ut veneratio ac devotio in praedictam Beatam ubique augeretur et in dies augeatur. Favores inde et sanationes, miraculi praeseferentes notas, saepe impetratae feruntur et illius intercessioni adscribuntur. Iter itaque ad ulteriorem glorificationem patefieri videtur. Quam ob rem postulatoriae Sanctissimo Domino Nostro Pio Papae XII porrectae sunt litterae, ut eiusdem Beatae Causa Canonizationis apud S. Rituum Congregationem resumi possit. In Ordinario igitur Sacrorum Rituum Congregationis coetu die 20 Ianuarii anni huius habito, instante Revino P. Augustino a Virgine, Ordinis Excaleeatorum Ssmae Trinitatis ac Causae huius legitime constituto Postulatore, subscriptus Cardinalis S. R. C. Pro-Praefectus et Causae Ponens seu Relator, dubium posuit disceptandum : An signanda Sacra Congregatio Rituum 567 sit commissio reassumptionis causae praedictae Beatae in casu et ad effectum de quo agitur de eaque retulit. Emi ac Revmi Patres, sacris tuendis ritibus praepositi, omnibus mature perpensis, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, ceterisque servatis de iure servandis, rescribere censuere : Affirmative, nimirum : Signandam esse commissionem reassumptionis causae Canonizationis Beatae Mariae Desolatae Torres Acosta, Virginis, si Sanctissimo placuerit. Facta autem, subsignato die, Ssmo D. N. Pio Papae XII per infrascriptum Cardinalem relatione, Sanctitas Sua, rescriptum eiusdem Sacrae Congregationis ratum babens, manu propria commissionem, reassumptionis causae Canonizationis eiusdem Beatae Mariae Desolatae Torres Acosta, Virginis, signare dignata est. Datum Romae, die 9 Martii 1953. © C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius IV ROMANA SEU CORDURBEN. CANONIZATIONIS BEATAE RAPHAELAS MARIAE A SACRO CORDE IESU, VIRGINIS, FUNDATRICIS CONGREGATIONIS ANCILLARUM SSMI CORDIS IESU. SUPER DUBIO An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Venerabilem Dei Servam Raphaèlam Mariam a S. Corde Iesu, fundatricem Congregationis Ancillarum Ssmi Cordis Iesu, heroicum attigisse virtutum fastigium edixit Summus feliciter regnans Pontifex anno 1949, eamque, miraculis claram, superiore anno Beatarum Virginum Albo sollemniter adscripsit. Anno autem ab eius Beatificatione nondum elapso, placuit Deo huius humillimae Famulae suae gloriam novis signis, eius intercessione obtentis, in dies amplius augere, ita ut via ad Canonizationem patefieri videatur. Quare Revmus P. Raymundus Bidagor, S.I., Causae huius Postulator legitime constitutus, Ancillarum Ssmi Cordis vota depromens, Sanctissimum Dominum Nostrum Pium Papam XII supplex rogavit, ut Beatae Raphaëlae Mariae Canonizationis Causa resumeretur. 568 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale In Ordinario itaque Sacrorum Rituum Coetu die 17 elapsi mensis ad Vaticanum habito Emus ac Revmus Dominus Fridericus Cardinalis Tedescumi, Episcopus Tusculanus, Causae huius Ponens seu Relator, dubium posuit disceptandum : An signanda sit commissio reassumptionis Causae praedictae Beatae in casu "et ad' effectum de quo agitur, de eaque retulit. Emi autem ac Revmi Patres Cardinales, sacris tuendis ritibus praepositi, attentis expositis necnon Postulatoriis Litteris Eminentis simorum quorundam Patrum Cardinalium, Archiepiscoporum et Episcoporum plurimorum ac Revmi Praepositi Generalis Societatis Iesu universaeque Familiae Ancillarum Ssmi Cordis Iesu, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, ceterisque servatis de iure servandis, rescribere censuerunt : Affirmative, nimirum Signandam esse commissionem reassumptionis Causae Canonizationis Beatae Raphaëlae Mariae a S. Corde Iesu, si Sanctissimo placuerit. Facta demum, subsignato die, Ssmo D. N. Pio Papae XII per infrascriptum Cardinalem relatione, Sanctitas Sua, rescriptum Emorum Patrum ratum habens, Sua manu commissionem reassumptionis Causae Canonizationis eiusdem Beatae signare dignata est. Datum Romae, die 21 Aprilis 1953. £B C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius. V ROMANA SEU VITERBIEN. CANONIZATIONIS BEATAE ROSAE VENERINI, VIRGINIS, FUNDATRICIS MAGISTRARUM PIARUM. SUPER DUBIO An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Beatorum Caelitum ordinibus sollemni ritu adscripta fuit superiore anno Venerabilis Dei Famula Rosa Venerini, Magistrarum Piarum fundatrix. Eius autem sanctimoniae famam, in dies crescentem, Deus adhuc comprobare videtur caelestibus signis, eadem intercedente, patratis. Quapropter Episcopi et Archiepiscopi haud pauci, fidelium quoque vota expromentes, ad Sanctitatem Suam férvidas direxerunt preces per Po- Sacra Congregatio Rituum 569 stulatorias Litteras, deprecantes ut commissionem reassumptionis Causae Canonizationis Beatae Rosae Venerini signare benigne dignaretur. Instante igitur Revmo P. Carolo Miccinelli, Societatis Iesu, Causae buius Postulatore legitime constituto, Emus ac Revmus Dominus Alexander Cardinalis Verde, eiusdem Causae Relator, in ordinariis Sacrorum Rituum Congregationis comitiis, subsignata die ad Vaticanum habitis, dubium posuit disceptandum : An signanda sit commissio reassumptionis Causae praedictae Beatae in casu et ad effectum de quo agitur. Emi ac Revmi Patres Purpurati, sacris tuendis ritibus praepositi, post ipsius Cardinalis Ponentis relationem, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, omnibus rite discussis ac perpensis, rescribendum censuerunt : Affirmative, nempe Signandam esse commissionem reassumptionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Die 17 Martii 1953. Facta autem Beatissimo Patri ab infrascripto Cardinali, die subsignata, relatione, Sanctitas Sua, Emorum Patrum rescriptum ratum habens, commissionem reassumptionis Causae Canonizationis Beatae Rosae Venerini, propria manu signare dignata est. Datum Romae, die 21 Aprilis, anno Domini 1953. £g C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L. © S . f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius 570 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA OFFICIORUM SEGRETERIA DI STATO Sua Santità Pio XII, nell'Udienza del 15 Giugno 1953 convessa al sottoscritto Pro-Segretario di Stato della medesima Santità Sua per gli Affari Ordinari, Si è degnata di istituire la Pontificia Opera di Assistenza in Italia, con sede in Roma, approvandone e promulgandone Vunito Statuto, ed erigendo la stessa Pontificia Opera di Assistenza in persona giuridica. G. B. MONTINI Pro-Segretario di Stato per gli Affari Ordinari STATUTO DELLA PONTIFICIA OPEBA DI ASSISTENZA IN ITALIA TITOLO I Pontificia Opera di Assistenza Art. 1 La Pontifìcia Opera di Assistenza, istituita da Sua Santità Pio Pp. XII con Bescritto della Sua Segreteria di Stato in data 15 Giugno 1953, ha personalità giuridica. Essa ha la sua sede in Roma. Art. 2 L'alta direzione e la vigilanza della Pontifìcia Opera sono añídate dal Santo Padre a una Commissione Cardinalizia. Art. 3 § 1 - La Pontifìcia Opera promuove attività assistenziali e sociali in Italia, in conformità ai principii della carità evangelica e secondo le disposizioni della Santa Sede. Acta, Officiorum 571 § 2 - In particolare spetta alla Pontificia Opera studiare i problemi caritativi e assistenziali che/per la loro importanza e ampiezza interdiocesana o nazionale, superano i limiti delle singole Diocesi. Ne considera gli aspetti religiosi, morali, sociali, giuridici ed economici ; ne promuove ed agevola la soluzione. § 3 - Compete altresì alla Pontifìcia Opera favorire la costituzione delle Opere Diocesane di Assistenza, di cui al Titolo I I . I 4 - La Pontificia Opera svolge azione d'informazione e, con il consenso degli Ordinari, di coordinamento delle Opere Diocesane di Assistenza. Art. 4 Gli Organi della Pontificia Opera sono : 1. il Consiglio,. 2. la Giunta, 3. il Comitato Economico, 4. il Collegio dei Revisori dei conti, 5. le Delegazioni Regionali. Art. 5 II Consiglio si compone : del Presidente, che è nominato dal Santo Padre per la durata di tre anni, di un Vice-Presidente e di tre membri, nominati ogni tre anni dalia Commissione Cardinalizia con l'approvazione del Santo Padre, di cinque membri cooptati, scelti ogni tre anni, con il benestare della Commissione Cardinalizia, tra i Delegati Regionali di cui all'art. 15, e precisamente : uno dell'Italia Settentrionale, uno dell'Italia Centrale, uno dell'Italia Meridionale, uno della Sicilia e uno della Sardegna, del Delegato del Comitato Economico, ai sensi dell'art. 10, § 2. Il Consiglio nomina un proprio Segretario. Art. 6 Il Consiglio : 1. formula ogni anno il programma generale dell'attività della Pontifìcia Opera e stabilisce le iniziative da prendere ai sensi dell'art. 3, 2. studia i problemi concernenti l'attività della Pontifìcia Opera e delibera al riguardo, 3. esamina ed approva le relazioni del lavoro svolto dalla Presidenza e dalla Giunta, nonché i piani di organizzazione e di assistenza 572 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale elaborati dalla stessa Presidenza e dalla Giunta, con la previa approvazione, per quanto riguarda l'aspetto economico, del Comitato Economico, 4. delibera in merito ai bilanci preventivi e consuntivi della Pontificia Opera, dopo averli sottoposti all'approvazione del Comitato Economico ai sensi dell'art. 11, n. 5, 5. nomina i Delegati Regionali ai sensi dell'art. 15, § 2, 6. stabilisce, su proposta della Presidenza, i temi di studio del Congresso Nazionale, di cui all'art. 14, 7. delibera circa la convocazione dei convegni nazionali o regionali di dirigenti delle Opere Diocesane di Assistenza. Il Consiglio si riunisce ordinariamente ogni tre mesi. Art. 7 § 1 - Il Presidente : 1. rappresenta la Pontifìcia Opera, 2. mantiene i rapporti con le Autorità Ecclesiasticbe e Civili, 3. sottopone all'approvazione della Commissione Cardinalizia il programma generale di attività e le iniziative della Pontifìcia Opera, nonché le deliberazioni del Consiglio, ai sensi dell'art. 6, 4. cura l'attuazione delle deliberazioni del Consiglio, 5. convoca e presiede le riunioni del Consiglio, della Giunta e del Comitato Economico, 6. convoca e prepara il Congresso Nazionale, ai sensi dell'art. 6, n. 6, e dell'art. 14, 7. nei casi d'urgenza può, d'intesa con la Giunta, adottare provvedimenti, che dovrà sottoporre alla ratifica del Consiglio nella prima riunione successiva, 8. dirige, con l'approvazione della Giunta, gli Unici della Pontifìcia Opera e ne nomina il personale, 9. svolge azione informativa, propulsiva e coordinatrice delle Delegazioni Regionali e ne vigila l'attività ; riunisce, d'intesa con la Giunta, i Delegati Regionali ogni volta che lo ritenga necessario, 10. corrisponde con le Opere Diocesane di Assistenza, ai sensi dell'art. 3, §§ 3 e 4, 11. quando le circostanze lo richiedano, convoca con il consenso del Consiglio, e presiede i convegni nazionali o regionali di dirigenti delle Opere Diocesane di Assistenza; a tali convegni partecipano anche i Delegati Regionali. § 2 - Gli atti riguardanti contratti e obbligazioni, stipulati a nome Acta Officiorum 573 della Pontifìcia Opera, debbono, per la loro validità, entrare nell'ambito delle deliberazioni del Consiglio ed essere firmati congiuntamente dal Presidente del medesimo Consiglio e dal Delegato del Comitato Economico. § 3 - In caso di necessità o di impedimento, il Presidente è sostituito dal Vice-Presidente. Art. 8 § 1 - La Giunta si compone : del Presidente del Consiglio della Pontificia Opera, del Delegato del Comitato Economico, e di tre membri scelti dal Consiglio tra i suoi componenti, con il benestare della Commissione Cardinalizia. § 2 - La Giunta nomina un proprio Segretario. § 3 - La Giunta si riunisce ordinariamente due volte al mese. Art. 9 È funzione della Giunta coadiuvare il Presidente, in particolare : 1. nella elaborazione dei piani da sottoporre all'esame e all'approvazione del Consiglio, 2. nell'attuazione delle deliberazioni del Consiglio, 3. nella direzione degli Unici e nella scelta del personale, ai sensi dell'art. 7, § 1, n. 8, a. nella preparazione del Congresso Nazionale, 5. nella preparazione e nello svolgimento delle riunioni dei Delegati Regionali e dei convegni di dirigenti delle Opere Diocesane di Assistenza, a tenore dell'art. 7, § 1, n. 9 e 11. Art. 10 § 1 - Il Comitato Economico si compone : del Presidente del Consiglio della Pontificia Opera, e di otto membri nominati ogni tre anni dalla Commissione Cardinalizia con l'approvazione del Santo Padre. § 2 - Il Comitato Economico sceglie tra i suoi componenti, con il benestare della Commissione Cardinalizia, un Vice-Presidente, un Delegato e un Vice-Delegato. Nomina un proprio Segretario. § 3 - Il Comitato Economico si riunisce ordinariamente una volta al mese. 574 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Art. 11 § 1 - Il Comitato Economico : 1. amministra il patrimonio della Pontificia Opera al fine di fornire i mezzi economici necessari perula sua attività, 2. riceve ed amministra le offerte e i soccorsi che pervengono alla Pontifìcia Opera, 3. delibera sui propri bilanci preventivi e consuntivi, 4. esamina i piani di organizzazione e di assistenza della Pontifìcia Opera, ai sensi dell'art. 6, n. 3, 5. approva i bilanci preventivi e consuntivi della Pontificia Opera, ai sensi dell'art. 6, n. 4, § 2 - È funzione del Delegato del Comitato Economico di eseguire le deliberazioni del Comitato stesso. Art. 12 § 1 - La rappresentanza del Comitato Economico spetta congiuntamente al Presidente e al Delegato. § 2 - In caso d'impedimento, il Presidente è sostituito dai Vice Presidente, e il Delegato da un Vice-Delegato. § 3 - Gli atti riguardanti contratti e obbligazioni, stipulati a nome del Comitato Economico, debbono, per la loro validità, essere contenuti entro l'ambito delle deliberazioni del Comitato stesso ed essere firmati congiuntamente dal Presidente e dal Delegato. Art. 13 § 1 - Il Collegio dei Revisori dei conti si compone di un Presidente e di due membri, nominati ogni tre anni dalla Commissione Cardinalizia con l'approvazione del Santo Padre. § 2 - È funzione del Collegio dei Revisori : 1. di verificare le scritture contabili e l'andamento amministrativo della Pontificia Opera, 2. di esaminare e di esprimere parere sui bilanci preventivi e consuntivi. Art. 14 Almeno ogni tre anni la Pontificia Opera organizza il Congresso Nazionale, per studiare i più importanti e urgenti problemi concernenti l'attività caritativa-assistenziale. Acta Officiorum 575 Al Congresso partecipano di diritto, oltre i membri del Consiglio e del Comitato Economico e i Revisori dei conti, i Delegati Regionali e i dirigenti delle Opere Diocesane di Assistenza. Art. 15 § 1 - In ogni Regione Ecclesiastica è istituita una Delegazione Regionale della Pontificia Opera. § 2 - Le Delegazioni Regionali sono rette da Delegati nominati dal Consiglio della Pontifìcia Opera, con la previa approvazione degli Ordinari della rispettiva Regione. § 3 - T Delegati Regionali durano in carica tre anni. Art. 16 § 1 - Con l'approvazione degli Ordinari interessati, i Delegati Regionali : 1. studiano i problemi e i bisogni caritativi-assistenziali della Regione e propongono agli organi centrali della Pontifìcia Opera iniziative in proposito, 2. sono tramite, nelle rispettive Regioni, con le Opere Diocesane di Assistenza per l'attuazione dei piani caritativi-assistenziali interdioeesani o nazionali della Pontificia opera, ai sensi dell'art. 3, § 3, e dell'art. 7, § 1, n. 11. § 2 - I Delegati Regionali non hanno responsabilità amministrativa, nè economica. TITOLO II Opere Diocesane di Assistenza Art. 17 § 1 - In ogni Diocesi è costituita, possibilmente, l'Opera Diocesana di Assistenza, che dipende direttamente dall'Ordinario e svolge la propria attività sotto la di lui responsabilità. Essa è collegata alla Pontificia Opera di Assistenza, a tenore dell'art. 3, § 4 del presente Statuto. § 2 - L'Opera Diocesana di Assistenza, in conformità alle disposizioni dell'Ordinario : 1. svolge attività caritative-assistenziali a vantaggio e nell'ambito 576 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale della Diocesi, seguendo, in quanto possibile, i criteri della Pontificia Opera di Assistenza, 2. studia, promuove, attua e coordina le varie iniziative di carattere caritativo-assistenziale richieste, a giudizio dell'Ordinario stesso, dalle particolari esigenze e condizioni della Diocesi, 3. collabora con la Pontifìcia* Opera di Assistenza nell'attuazione delle iniziative interdiocesane e nazionali. Art. 18 L'Opera Diocesana di Assistenza è retta da un Consiglio composto dal Presidente e da almeno due membri, nominati dall'Ordinario. Questi affida ad uno di essi, qualora non preferisca riservarlo a sè, l'incarico di tenere, nella qualità di suo Delegato, i rapporti con la Pontificia Opera, ai sensi dell'art. 3, § 4, dell'art. 7, § 1, n. 11 e dell'art. 16, § 1, nn. 1 e 2. Art. 19 Nel costituire l'Opera Diocesana di Assistenza, l'Ordinario vorrà conformarsi, in quanto possibile, alle norme stabilite nel presente Statuto per la Pontifìcia Opera, relative alle competenze del Consiglio e del suo Presidente, alla validità dei contratti e delle obbligazioni, all'amministrazione dei beni, alla redazione e approvazione dei bilanci preventivi e consuntivi e alla revisione dei conti. An. et vol. XXXXV 8 Octobris 1953 (Ser. IT, v. XX) - N. 12 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII LITTERAE ENCYCLICAE AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM PRIMATES, ORDINARIOS, ARCHIEPISCOPOS, PACEM ET COMMU- N I O N E M C U M APOSTOLICA SEDE H A B E N T E S : A N N U S M A R I A N U S U B I QUE G E N T I U M CELEBRANDUS I N D I C I T U R , P R I M O E X E U N T E SAECULO A DEFINITO DOGMATE I M M A C U L A T A E CONCEPTIONIS B. MARIAE V. PIUS PP. X I I VENERABILES FRATRES S A L U T E M ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Fulgens corona gloriae, qua Deiparae Virginis purissima frons a Deo redimita fuit, magis videtur Nobis splendescere, dum diem mente repetimus, quo centum ante annos Decessor Noster fel. rec. Pius IX, amplissimis Purpuratorum Patrum Sacrorumque Antistitum ordinibus stipatus, apostolica auctoritate falli nescia declaravit, pronuntiavit, sollemniterque sanxit « doctrinam, quae tenet Beatissimam Virginem Mariam in primo instanti suae conceptionis fuisse singulari omnipotentis Dei gratia et privilegio, intuitu meritorum Christi Iesu Salvatoris humani generis, ab omni originalis culpae labe praeservatam immunem, esse a Deo revelatam, atque idcirco ab omnibus fidelibus firmiter constanterque credendam». Oraculum Pontificis universa catholicorum communitas> 1 x Bulla Dogm. Ineffabilis Deus, d. vi idus Deeemb. a. MDCCSLIV. 37 - ACTA, vol. X X , n. 1 2 . — 8 - 1 0 - 1 9 5 3 . 578 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quae illud iam diu vehementerque praestolabatür, laetabunda excepit; atque excitata efrerbuit erga Deiparam Virginem christifidelium pietas, ex qua quidem, ut oportet, christianorum mores reflorescunt quam maxime; itemque novo quodam ardore viguere studia, quibus fuere ajmae Dei Genetricis dignitas et sanctitudo in splendidiore sua luce positae. Ac videtur ipsa Beatissima Virgo Maria eam voluisse prodigiali modo quasi confirmare sententiam, quam Divini Filii sui Vicarius in terris, universa plaudente Ecclesia, iam ediderat. Siquidem quattuor nondum erant elapsi anni, cum innocenti ac simplici puellae apud Galliae oppidum, ad Pyrenaeorum montium radices, Deipara Virgo, iuvenili et benigno adspectu, candida veste candidoque pallio contecta, ac caeruleo defluente cingulo succincta, in Massabiellerisi specu se conspiciendam dedit ; atque eidem, illius nomen enixe percontanti, cuius adspectu dignata fuerat, elatis in caelum oculis suaviterque arridens respondit: « Immaculata Conceptio ego sum ». Id, ut aequum erat, christifideles recte intellexere, qui paene innumeri undique gentium pio peregrinantium more ad Lapurdense specus confluentes, suam excitarunt fidem, incenderunt pietatem, ac christianis praeceptis suam conformare vitam enisi sunt; itemque inibi non raro eiusmodi impetrarunt rerum miracula, quae admirationem omnibus commoverent, ac catholicam religionem unam esse a Deo datam probatamque confirmaren!. Id peculiari modo, ut rei consentaneum erat, Romani intellexerunt Pontifices, qui quidem mirabile templum illud, quod, post breve annorum spatium, cleri populique pietas erexerat, caelestibus ditarunt muneribus suaeque benevolentiae beneficiis. I In ipsis vero Apostolicis Litteris, quibus idem Decessor Noster hoc christianae doctrinae caput christifidelibus omnibus firmiter fideliterque retinendum decrevit, nihil aliud fecit, nisi Acta Pii Pp. XII 579 Sanctorum Patrum totiusque Ecclesiae vocem, inde a prisca aetate subsequentium saeculorum cursum quasi supervolantem, diligenter excepit suaque auctoritate consecravit. Primo autem huius doctrinae fundamentum in ipsis Sacris Litteris cernitur, in quibus rerum omnium Creator Deus, post miserum Adae casum, tentatorem corruptoremque serpentem hisce verbis alloquitur, quae non pauci ex Sanctis Patribus Ecclesiaeque Doctoribus atque plurimi probati interpretes ad Deiparam Virginem referunt: « Inimicitiam ponam inter te et mulierem, et semen tuum et semen illius... ». Atqui, si aliquando Beata Virgo Maria, utpote hereditaria peccati labe in suo conceptu inquinata, divinae gratiae evasisset expers, eo saltem, etsi brevissimo, temporis vestigio, inter ipsam et serpentem non ea sempiterna, de qua inde a privaeva « traditione )> usque ad definitionem sollemnem Conceptionis Immaculatae Virginis fit mentio, inimicitia intercessisset, sed potius quaedam subiectio. Ac praeterea cum eadem Sanctissima Virgo « gratia plena » seu xs^aprTWf/ivY), et « benedicta inter mulieres » salutetur, ex istis verbis, prout ((traditio» catholica semper intellexit, manifesto innuitur « hac singulari sollemnique salutatione, numquam alias audita, ostendi Deiparam fuisse omnium divinarum gratiarum sedem, omnibusque Divini Spiritus charismatibus exornatam, immo eorundem charismatum infinitum prope thesaurum abyssumque inexhaustam, adeo ut numquam maledicto obnoxia » fuerit. Hanc doctrinam, primaevae Ecclesiae aetate, nemine repugnante, Sancti Patres clare satis tradiderunt, qui quidem Beatam Virginem fuisse asseverarunt alium inter spinas, terram omnino intactam, immaculatam, semper benedictam, ab omni peccati contagione liberam, lignum immarcescibile, fontem semper illimem, unam et solam non mortis sed vitae filiam, 2 3 4 5 2 Gen. I I I , 15. 3 Luc. I, 28. * Ibid. 42. 6 Bulla Ineffabilis Deus. Acta 580 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale non irae sed gratiae germen, illibatam et undequaque illibatam, sanctam et ab omni peccati sorde alienissimum, venustate venustiorem, sanctiorem sanctitate, solam sanctam, quae, solo Deo excepto, exstitit cunctis superior, et ipsis Cherubim et Seraphim, et omni exercitu Angelorum natura pulcrior, formosior et sanctior. Quibus diligenter, ut oportet, perpensis Beatae Virginis Mariae praeconiis, quisnam dubitare audeat eam, quae purior Angelis et quae omni tempore pura exstitit, quovis, etsi minimo horae momento, fuisse omne genus peccati labis expertem ? Iure igitur meritoque S. Ephraemus Divinum eius Filium hisce verbis alloquitur: « Revera quidem tu et mater tua soli estis qui ex omni parte omnino pulchri estis. Non enim in te, Domine, nec ulla in Matre tua macula ». Quibus ex verbis luculenter patet de una tantummodo inter omnes Sanctos viros Sanctasque mulieres praedicari posse, cum de cuiusvis peccati labe agatur, nullam prorsus haberi posse quaestionem ; itemque hoc singularissimum privilegium, nulli umquam concessum, idcirco eam obtinuisse a Deo, quod ad Dei Matris dignitatem fuisset evecta. Hoc enim excelsum muniis, quod in Ephesina Synodo adversus Nestorii haeresim sollemniter declaratum ac sancitum fuit, et quo nullum aliud posse videtur esse maius, plenissimam postulat divinam gratiam animumque a quavis labe immunem, quandoquidem summam requirit post Christum dignitatem sanctitatemque. Quin immo ex hoc ipso sublimi Deiparae munere, veluti ex arcano fonte limpidissimo, omnia profluere videntur privilegia et gratiae, quae eius animum eiusque vitam praecellenti modo praecellentique ratione exornarunt. Ut recte enim declarat Aquinas : « Beata Virgo ex hoc quod est Mater Dei, habet quandam dignitatem infinitam ex bono infinito, quod est Deus». Ac clarus scriptor id hisce verbis enucleat at6 7 8 9 10 * Bulla Ineffabilis Deus, passim. Cfr. Ibidem. Carmina Nisibena, ed. Bickell, 123. Cfr. P i u s XI, Enc. Lux veritatis, A. A. S., vol. XXIII, p. 493 sq. Cfr. Summa Th., I, tj. 25, a. 6, ad 4«*.' 7 8 3 10 Acta Pii Pp. XII 581 que explicat: « Beata Virgo ..... Mater Dei est; ergo purissima est et sanctissima, adeo ut sub Deo maior puritas intellegi nequeat ». Ac ceteroquin, si rem intento reputamus animo, ac praesertim si incensissimum súavissimumque consideramus amorem, quo Deus Matrem Filii sui Unigeniti procul dubio prosecutus est ac prosequitur, qua ratione vel solummodo arbitrari possumus eam fuisse, etsi brevissimo temporis spatio, peccato obnoxiam divinaque gratia privatam ? Poterat certe Deus, Redemptoris meritorum intuitu, hoc praeclarissimo privilegio eam donare; id igitur factum non esse ne opinari quidem possumus. Decebat siquidem Redemptoris Matrem talem esse, ut exstaret, quantum fieri posset, ipso digna; atqui digna non fuisset, si hereditaria labe infecta, etsi primo tantum conceptionis suae momento, teterrimae fuisset Satanae dominationi subiecta. 11 Neque asseverari potest hac de causa minui Redemptionem Christi, quasi iam non ad universam pertineat Adami subolem ; atque adeo aliquid de ipsius Divini Redemptoris munere ac dignitate detrahi. Etenim si rem funditus diligenterque perspicimus, facile cernimus Christum Dominum perfectissimo quodam modo divinam Matrem suam revera redemisse, cum, ipsius meritorum intuitu, eadem a Deo praeservata esset a quavis hereditaria peccati labe immunis. Quamobrem infinita Iesu Christi dignitas eiusque universalis Redemptionis munus hoc doctrinae capite non extenuatur vel remittitur, sed augetur quam maxime. Immerito igitur acatholici et novatores non pauci hac etiam de causa nostram reprehendunt atque improbant erga Deiparam Virginem pietatem, quasi nos aliquid ex cultu uni Deo ac Iesu Christo debito subducamus ; cum contra, quidquid honoris venerationisque caelesti Matri nostrae tribuimus, id procul dubio in Divini eius Filii decus redundet, non modo quod ex ipso 11 Corn, a Lapide, in Matth., I, 16. 582 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale omnes gratiae omniaque dona, vel excelsa, ut e primo fonte oriuntur, sed etiam quod « gloria filiorum patres eorum ». Quapropter, inde ab antiquissima Ecclesiae aetate, hoc doctrinae caput cotidie magis inclaruit, ac cotidie latius viguit cum apud sacros Pastores, tum in mente animoque christianae plebis. Id testantur, ut diximus*, Sanctorum Patrum scripta; id testantur celebrata Concilia, ac Romanorum Pontificum acta; id testantur denique antiquissimae liturgiae, quarum in sacris libris, vel antiquissimis, hoc festum recensetur utpote ex maiorum more traditum. Ac praeterea etiam inter omnes Orientalium christianorum communitates, quae iamdiu a Catholica Ecclesiae unitate recessere, non defuere nec desunt qui, etsi praeiudicatis adversisqüe opinionibus animati, hanc doctrinam amplexi sunt, haec Immaculatae Virginis sollemnia quotannis celebrant; atqui hoc procul dubio non eveniret, si id iam antiquitus, antequam videlicet eaedem ab uno ovili abstraherentur, non recepissent. Libet igitur Nobis, dum plenum volvitur saeculum, ex quo Pontifex Maximus imm. mem. Pius IX hoc singulare Deiparae Virginis privilegium sollemniter sanxit, hisce eiusdem Pontificis sententiis causam universam quasi in unum referre ac concludere, hanc videlicet doctrinam asseverando « iudicio Patrum Divinis Litteris consignatam, tot gravissimis eorundem testimoniis traditam, tot illustribus venerandae antiquitatis monumentis expressam ac celebratam, ac maximo gravissimoque Ecclesiae iudicio propositam et confirmatam » esse, ita quidem ut Sacris Pastoribus ac christifidelibus omnibus nihil sit « dulcius, nihil carius, quam ferventissimo affectu Deiparam Virginem absque labe originali conceptam ubique colere, venerari, invocare et praedicare ». Ac videtur nobis praetiosissima huiusmodi gemma, qua centum abhinc annos sacrum Beatae Mariae Virginis diadema 12 13 14 12 11 14 Prov. XVII, 6. Bulla Ineffabilis Ibidem Deus. Acta Pii Pp. XII 583 distinctum fuit, spiendidiore hodie luce refulgere, cum divino Providentiae Dei consilio auspicato Nobis contigerit ut, ad exitum vergente Iubilaeo Maximo, anno MDCCCCL — gratissima Nostrum subit memoria animum — almam Dei Genetricem definiremus animo fuisse et corpore in Caelum assumptam; atque ita christiani populi votis satisfaceremus, quae quidem iam tum peculiari modo nuncupata fuere, cum intaminatus Virginis Conceptus sollemniter sancitus fuit. Tunc enim, ut Nosmetipsi in Apostolicis datis Litteris Munificentis simus Deus scripsimus, « christifidelium animi incensiore quadam spe permoti fuere, futurum ut a Supremo Ecclesiae Magisterio dogma quoque corporeae Assumptionis Mariae Virginis in Caelum quamprimum definiretur ». Altiore igitur efficacioreque ratione exinde christifideles omnes ad ipsum Immaculatae Virginis Conceptionis mysterium mentem animumque suum convertere posse videntur. Ob arctissimam enim necessitudinem, qua inter se haec duo dogmata conectuntur, sollemniter promulgata in suaque luce posita Mariae Virginis in Caelum Assumptione — quae quidem est prioris marialis privilegii veluti corona ac complementum — eo ipso effectum est, ut plenius luculentiusque emerserit mirabilis illius divini consilii sapientissimus concentus, quo Deus Beatissimam Virginem Mariam cuiusvis originalis labis esse voluit expertem. Quamobrem ob duo huiusmodi praeclarissima, quibus Deipara Virgo donata fuit, privilegia, ut terrestris eius peregrinationis ortus ita et occasus fulgentissima emicuere luce ; omnimodae eius animi innocentiae ab omni labe immuni, mirabili quadam congruentique ratione respondit amplissima virginei corporis « glorificatio » ; atque eadem, quemadmodum fuit cum Unigènito Filio suo adversus nequissimum inferorum anguem in certamine coniuncta, cum Ipso pariter gloriosissimum de peccato eiusque tristissimis consectariis participavit triumphum. 1S 15 A. A. S., vol. XXXV, p. 744.. Acta 5.84 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II Verumtamen haec saecularis celebratio non modo catholicam fidem impensamque erga Deiparam Virginem pietatem omnium in animis refoveat oportet, sed christianorum etiam mores ad eiusdem Virginis imaginem debet conformare quam maxime. Quemadmodum matres omnes suavissime afficiuntur, cum suorum filiorum vultum cernunt propriam ipsarum faciem peculiari quadam similitudine in se referre, ita dulcissima Mater nostra Ma>ria nihil optatius habet, nihil iucundius, quam cum eos videt, quos sub Cruce Nati in eius vicem suscepit filios, sui animi lineamenta ornamentaque cogitando, loquendo, agendoque exprimere. Verum enim vero quae pietas non inane sit verbum, non fucata religionis species, non infirmus ac caducus unius momenti affectus, sed sincera, sed vera, sed efficax sit, ea procul dubio nos omnes debet, pro nostra cuiusque rerum condicione, a.d virtutem assequendam advocare. Imprimisque necesse est ut nos omnes excitet ad innocentiam integritatemqüe morum, quae a quavis réfugiât atque abhorreat vel levissima peccati macula, cum mysterium illius Sanctissimae Virginis commemoremus, cuius ipse conceptus intaminatus fuit et quavis originali labe immunis. Ac videtur Nobis Beatissima Virgo Maria, quae per totius suae vitae cursum —cum in gaudiis, quibus suavissime affecta fuit, tum in rerum angustiis atrocibusqüe doloribus, quibus martyrum Regina exstitit — numquam a Divini Filii sui praeceptis exemplisque vel minimum discessit, videtur Nobis, inquimus, ea verba nobis singulis universis repetere, quibus Canae nuptias celebrans, convivii administris Iesum Christum quasi digito indicans, eos allocuta est: « Quodcumque dixerit vobis, facite ». Hanc eandem adhortationem, ampliore utique intellectu adhibendam, nobis omnibus hodie iterare videtur, cum 16 " Io. II, 5. Acta Pii Pp. ZÌI 586 omnino pateat maiorum omnium radicem, quibus tam aspere vehementerque afflictantur homines, anguntur populi ac gentes, ex eo praesertim oriri, quod non pauci eum « dereliquerunt fontem aquae vivae, et foderunt sibi cisternas, cisternas dissipatas, quae continere non valent aquas » ; eum dereliquerunt, qui unus est « via et veritas et vita ». Si igitur erratum est, in rectam redeundum est viam; si obductae fuere mentibus errorum tenebrae, quam primum discutiendae sunt luce veritatis ; si mors, quae vera mors est, occupavit animos, sitienter actuoseque apprehendenda est vita; eam dicimus caelestem vitam, quae nescit occasum, cum a Iesu Christo proficiscatur, quem quidem si fidenter fideliterque hoc in mortali exsilio sequemur, sempiterna procul dubio fruemur una cum eo in aeternis sedibus beati tate. Haec nos docet, ad haec nos adhortatur Beata Virgo Maria, dulcissima Mater nostra, quae nos profecto plus quam terrenae omnes genetrices veraci caritate diligit. Adhortationibus autem hisce atque invitamentis, quibus monentur omnes ut redeant ad Christum, eiusque praeceptis se diligenter efncienterqüe conforment, valde indigent hodie homines, ut probe nostis, Venerabiles Fratres, cum christianam fidem ipsorum ex animis non pauci radicitus evellere conentur vel callidis tectisque insidiis, vel etiam tam aperta ac pervicaci illorum errorum elatione praedicationeque, quos iidem petulanter iactant, quasi habendi sint progredientis fulgentisque huius saeculi gloria. At reiecta religione sanctissima, submotoque numine recta et prava sancientis Dei, iam fere nihil valere leges, fere nihil publicam valere auctoritatem nemo est qui non videat; ac praeterea fallacibus hisce doctrinis sublata spe exspectationeque bonorum immortalium, consentaneum est homines suapte natura immodice avideque terrena appetere, aliena vehementer per cupere, atque interdum etiam per vim ad se rapere, quotiens occasio vel aliqua facultas detur. Hinc inter cives oriri odia, invidias, discordias simultatesque; hinc 17 18 17 Ier. I I , 13. " Io. XIV, 6. 586 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale privatim ac publice perturbari vitam; hinc ipsa Civitatum fundamenta pedetemptim subrui, quae haud facile queant legum publicorumque moderatorum adhibita auctoritate contineri ac roborari; hinc denique deformati passim pravis spectaculis, libris, diariis atque adeo sceleribus mores! Haud infitiamur quidem multum eos hac in causa posse, qui publicae rei gubernacula tractant; verumtamen tan torum maiorum altiore ex fonte procul dubio petenda sanatio est; vis nimirum humana maior in auxilium est advocanda, quae mentes ipsas caelesti luce collustret, et quae ipsos attingat animos, eosque renovet divina gratia, atque efficiat ea aspirante meliores. Tum solummodo fore sperare licet ut christiani ubique reflorescant mores; ut quae vera principia sunt, quibus Civitates innitantur, quam maxime solidentur ;, ut civium inter classes mutua, aequa, sinceraque rerum aestimatio, una cum iustitia et caritate coniuncta, intercedat; ut odia tandem conticescant, quorum semina novas miserias pariunt, ac non raro ad humani etiam sanguinis effusionem exacerbatos compellunt animos; ut denique, mitigatis sedatisque inferiorum superiorumque ordinum, quae agitantur, contentionibus, sancta utriusque partis iura aequa lance componantur, ac mutua consensione debitaque verecundia, communi cum utilitate consistere ac conformari queant. Haec omnia procul dubio christiana tantum praecepta, ad quae alacriter actuoseque sequenda Deipara Virgo Maria nos omnes excitat, penitus firmiterque efficere possunt, si modo ad effectum reapse deducantur. Quod quidem, ut oportet, considerantes, vos singulos universos, Venerabiles Fratres, per Encyclicas has Litteras invitamus ut, pro vestro, quo fungimini, munere, clerum pop illumque vobis creditum adhortemini ad Marianum Annum celebrandum, quem a proximo Üecembri mense ad eundem adventuri anni mensem ubique terrarum agendum indicimus, saeculo nempe exeunte primo, ex quo Deipara Virgo Maria plaudenti christiano populo nova gemma refulsit, cum, ut diximus, Decessor Noster imm. rec. Pius IX eam fuisse sol- Acta Pii Pp. XII 687 lemniter decrevit ac sanxit omnis prorsus labis originalis expertem. Ac futurum omnino confidimus ut Marialis haec celebratio eos edere queat optatissimos salutaresque fructus, quos vehementer praestolamur omnes. Ad rem autem facilius ac felicius efficiendam, cupimus ut in singulis Dioecesibus hac de causa habeantur opportunae conciones opportunaeque acroases, quibus hoc christianae doctrinae caput luculentius mentibus patefiat; ita quidem ut populi fides augeatur, eius erga Deiparam Virginem pietas exardescat cotidie magis; atque inde sumant omnes, ut caelestis Matris nostrae vestigiis alacres volentesque insistant. Ac quandoquidem omnibus in urbibus, in oppidis, in viculis, ubicumque christiana religio viget, vel sacellum aliquod, vel saltem ara habetur, in quibus sacra Beatae Virginis Mariae imago christiano populo veneranda renidet, Nos optamus, Venerabiles Fratres, ut eo contendant quam frequentissimi christifideles, ac non tantum privatas, sed publicas etiam una voce unaque mente ad suavissimam Matrem nostram admoveant supplicationes. Ubi vero — quod in omnibus fere Dioecesibus contingit — sacrum exstat templum, in quo Deipara Virgo impensiore pietate colitur, illuc statis per annum diebus, concurrant piae peregrinantium multitudines, ac propalam in solis luce edant pulcherrimas communis fidei communisque erga Virginem Sanctissimam amoris significationes. Id quidem peculiari modo eventurum esse non dubitamus ad Lapurdense specus, ubi Beata Virgo Maria, sine ulla peccati labe concepta, tam incensa pietate colitur. Omnium autem in exemplum praecedat haec alma Urbs, quae inde ab antiquissima christiani nominis aetate caelestem Matrem ac Patronam suam peculiari religione coluit. Non paucae — ut omnes norunt — heic habentur sacrae aedes, in quibus eadem Romanorum pietati proponitur ; at maxima procul dubio est Liberiana Basilica, in qua Decessoris Nostri piae rec. Sixti I I I musivum opus adhuc refulget, divinae maternitatis Acta :588 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Mariae Virginis insigne monumentum ; et in qua « Salus populi Romani » benigne arridet. Illuc igitur praesertim concurrant cives supplicaturi ; atque ante sacratissimam illam imaginem cuncti pia, vota fundant, id potissimum implorantes, ut quae Urbs catholici orbis caput est, eadem sit quoque omnibus fidei, pietatis, sanctitatisque magistra. «Nam — vos Romae filios, Decessoris Nostri s. m. Leonis Magni verbis alloquimur — licet omnem Ecclesiam, quae in toto est orbe terrarum, cunctis oporteat florere virtutibus, vos tamen praecipue inter ceteros populos decet meritis pietatis excellere, quos in ipsa apostolicae petrae arce fundatos, et Dominus Noster Iesus Christus cum omnibus redemit, et Beatus Apostolus Petrus prae omnibus erudivit». Multa quidem sunt, quae a Beatae Virginis tutela, ab eiusque patrocinio ac deprecatrice potentia petant oportet omnes in praesentibus rerum adiunctis. Petant imprimis ut sui cuiusque mores, ut diximus, christianis praeceptis, divina opitulante gratia, cotidie magis conformentur, cum fides sine operibus mortua sit, et cum nemo quidquam possit — ut oportet — in commune bonum efficere, nisi prius ipsemet ceterorum in exemplum virtutibus refulgeat. Petant etiam atque etiam supplicantes, ut generosa ac praefidens iuventus pura integraque succrescat, neu aetatis suae nitentem florem patiatur corrupti huius saeculi afflatu infici vitiisque consenescere ; ut effrena sua studia irrumpentesque ardores aequo regantur moderamine, ët a quibusvis insidiis abhorrendo, non ad detrimentosa et prava convertantur, sed ad quaecumque sunt pulchra, quaecumque sunt sancta, amabilia, excelsa se erigant. Petant unanimi comprecantes, ut virilis ac provecta aetas christiana probitate fortitudineque omnibus praestet ; ut domesticus convictus inviolata fide eniteat, recte sancteque educata prole florescat, ac concordia mutuoque auxilio vigeat. 19 20 " 2 0 Serm. III, 1 4 ; MIGNE P. L., L I V , 1 4 7 - 1 4 8 . Cfr. Iac. II, 20 et 26. Acta Pii Pp. XII 589 Petant denique ut senes bene actae vitae fructibus ita laetentur, ut, adventante aliquando mortalis cursus exitu, nihil habeant quod timeant, nullis conscientiae stimulis angoribusque pungantur, nulla verecundentur causa, sed potius diuturni sui laboris praemium se proxime accepturos esse firmiter confidant. Petant praeterea, Divinae Matri supplicantes, famelicis panem; oppressis iustitiam; extorribus atque exsulibus patriam; domo carentibus hospitale tectum; iis, qui iniuste vel in carcerem, vel in publicae Custodiae loca coniecti fuere, debitam libertatem; iis, qui adhuc captivi post tot revolutos annos a postremo peracto bello, occulte suspirant gemitusque edunt, optatissimum reditum ad patrias sedes; iis, qui caeci vel corpore, vel animo sunt, f ingentis lucis laetitiam ; atque iis omnibus, qui odio, invidia, discordia invicem dissociantur, fraternam comprecando caritatem concilient et eam animorum concordiam operosämque serenitatem, quae veritate, iustitia, mutuaque necessitudine innitatur. Peculiarique modo exoptamus, Venerabiles Fratres, ut precibus, quae per proximam Marialis Anni celebrationem ad Deum incensae adhibebuntur, suppliciter contendatur, ut — auspice Divini Redemptoris Genetrice ac dulcissima Matre nostra — tandem aliquando Catholica Ecclesia ubique gentium sibi debita libertate frui queat, quam eadem, ut luculentissime historia docet, semper in populorum bonum, numquam in eorum detrimentum; semper ad civium, nationum, gentium conciliandam concordiam, numquam vero ad disiungendos animos contulit. Norunt omnes quibus in rerum angustiis Ecclesia Dei alicubi versetur; quibus mendaciis, obtrectationibus ac direptionibus vexetur ; norunt omnes in nonnullis regionibus sacros esse Pastores vel misere dispersos, vel in vincula nulla iusta causa coniectos, vel ita praepeditos, ut libere — quod oportet — suo ipsorum munere fungi nequeant; norunt denique omnes non propriis inibi litterarum ludis ac scholis uti posse, non publice Acta 590 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale editis ephemeridibus ac commentariis christianam posse doctrinam docere, defendere, propagare, ad eandemque recte educatam conformare iuventutem. Quas igitur adhortationes hac de re non semel, occasione data, habuimus, eas etiam atque etiam per Encyclicas has Litteras ex animo iteramus; fore omnino confisi ut per indictum Marialem Annum undique terrarum ad Deiparam Virginem potentissimam suavemque Matrem nostram supplices admoveantur preces, quibus a praesenti ac valido eius patrocinio id potissimum impetretur, ut sacra ea iura, quae ad Ecclesiam spectant, et quae civilis ipse humanitatis libertatisque cultus postulat, ab omnibus palam ac revera agnoscantur, summa procul dubio cum omnium utilitate communisque concordiae incremento. Haec vox Nostra, flagranti permota caritate, ad eos imprimis cupimus advolet, qui ad silentium coacti, atque omne genus insidiis laqueisque impliciti, suam maerenti animo cernunt christianorum communitatem afflictam, perturbatam, omnisque expertem humani auxilii. Hi quoque dilectissimi Fratres ac filii Nostri, una Nobiscum et cum ceteris christifidelibus coniunctissimi, apud misericordiarum Patrem et Deum totius consolationis potentissimum interponant patrocinium Deiparae Virginis Matris nostrae, atque ab ea caeleste petant adiumentum, superna implorent solacia. Ac strenuo invictoque animo in avita fide perseverantes, hanc Melliflui Doctoris sententiam, hoc in gravi discrimine, quasi christianae fortitudinis insigne sibi sumant : (( Stabimus et pugnabimus usque ad mortem, si ita oportuerit, pro [Ecclesia] matre nostra, armis quibus licet; non scutis et gladiis, sed precibus et fletibüs ad Deum». Ac praeterea eos etiam, qui ob vetus schisma a Nobis seiuncti, sunt, et quos ceteroquin paterno adamamus animo, ad has efíundendas concordes preces supplicationesque advocamus, quandoquidem probe novimus eosdem almam Iesu Christi Genetricem venerari quam maxime, eiusque intaminatum cele21 22 21 Cfr. II Cor., I, 2 1 S . BERN., Epist: 221, 3 ; MIGNE P. L., CLXXXII, 3 6 , 3 8 7 . 3. Acta Pii Pp. XII 591 brare conceptum. Cernat eadem Beata Virgo Maria eos universos, qui se christianos esse gloriantur, caritatis saltem vinculis coniunctos, suppliciter oculos, animos, precesque ad ipsam convertere, lucem illam impetrantes, quae mentes superno lumine collustrat, atque illam efflagitantes unitatem, qua tandem aliquando fiat unum ovile et unus Pastor. Concordibus autem hisce supplicationibus pia paenitentiae opera coniungantur; facit enim precationis studium « ut animus sustentetur, instruatur ad fortia, ad divina conscendat; facit paenitentia ut nobismetipsis imperemus, corpori maxime, gravissimo, ex veteri noxa, rationis legisque evangelicae inimico. Quae virtutes, perspicuum est, aptissime inter se cohaerent, inter se adiuvant, eodemque una conspirant, ut hominem caelo natum, a rebus caducis abstrahant, evehantque propemodum ad caelestem cum Deo consuetudinem ». Quoniam vero solida, sincera ac tranquilla pax nondum animis, nondum populis áffulsit, ad eam plene feliciterque adipiscendam ac stabiliendam contendant omnes pie supplicantes, ita quidem ut, quemadmodum Beatissima Virgo Principem pacis edidit, eadem suo patrocinio suaque tutela amico foedere coniungat homines; qui quidem tum solummodo possunt serena ea prosperitate perfrui, quam per mortalis huius vitae cursum nobis assequi datur, cum nempe non mutuis simultatibus disiungantur, non discordiis misere dilacerentur, non minacibus ac formidolosis consiliis in adversas compellantur partes, sed, coniunctis fraterno animo dextris, sibi invicem illius pacis dent osculum, «quae sit tranquilla libertas», et quae, iustitia duce, caritate attrice, ex diversis civium ordinibus, nationibus ac gentibus unam efficiat, ut oportet, concordemque familiam. Haec flagrantissima vota Nostra, quibus, ut fore omnino con23 24 25 26 23 24 Cfr. Io. X, 16. LEO XIII, Enc. Octobri mense, d. 22 Sept., a. 1891; Acta Leonis XIII, XI, p. 312. 25 Cfr. 20 C i c , Phil. II, 44. ISAI., IX, 6. 592 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale fidimus, non modo Nostrorum filiorum vota respondebunt libenter, sed eorum etiam omnium, quibus christianae humanitatis studium civilisque cultus incrementum cordi sint, velit Divinus Redemptor, auspice ac deprecatrice benignissima Matre sua, quam latissime felicissimeque ad effectum deducere. Caelestium interea munerum conciliatrix esto, ac paternae voluntatis Nostrae testis Apostolica Benedictio, quam vobis singulis universis, Venerabiles Fratres, itemque clero populoque vestro peramanter in Domino impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die VIII mensis Septembris, in Festo Nativitatis Beatae Virginis Mariae, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS PP. XII LITTERAE APOSTOLICAE I SANCTUS SYMPHORIANUS, MARTYR, PRAECIPUUS PAGI AB EO APPELLATI ET PROPE URBEM TURONENSEM POSITI PATRONUS CAELESTIS DECLARATUR. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Non est sine nomine, quemadmodum accepimus, pagus a Sancto Symphoriano nuncupatus et prope urbem Caesarodunum seu Turones situs, cum peculiare quoddam habeatur religionis domicilium. Duabus enim in aedibus iuventus in spem Ecclesiae et archidioecesis Turonensis eo in loco instituitur pluresque religiosae familiae, ibidem constitutae, in pietatis versantur muneribus. Memores quoque die festo Sancti Symphoriani, Martyris, nempe vicesimo secundo mensis Augusti, anno millesimo nongentesimo quadragesimo quarto, agrum Turonensem in libertatem esse vindicatum, sacrorum administri et Christifideles voluerunt ut invictus hic athleta Christi et proprio sanguine purpureus verae religionis testis, pagi, quem diximus, caelestis renuntiaretur Patronus. Nos vero preces hac de re a Venerabili Fratre Ludovico Gallard, Archiepiscopo Turonensi> Nobis adhibitas, libenti animo statuimus audire. Quapropter ex Sacrae Rituum Congre- Acta Pii Pp. XU 593 gationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Symphorianum, Märtyrern, Praecipuum pagi ab eo appellati et prope urbem Turonensem positi Caelestem Patronum eligimus et declaramus, omnibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, quae principalibus locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix mensis Aprilis, anno MCMLIII., Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA a Brevibus Apostolicis Ii BASILICAE MINORIS TITULO AC DIGNITATE AFFICITUR TEMPLUM DIVINI SERVATORIS IN URBE (( DINAN )) INTRA BRIOCENSIS DIOECESIS FINES EXSTANS. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Prospicit Oceanum Atlanticum, in Gallia, urbs cui nomen « Dinan », quae, intra Briocensis et Trecorensis dioeceseos fines, ob vetustum castrum quod ei imminet vetustamque Ecclesiam paroecialem qua decoratur, haud mediocri fertur laude. Quae Ecclesia veteris aedificii duodecimi saeculi insignes ostendit partes, « byzantio », ut aiunt, structurae genere confectas, quibus hodierna ingens moles, saeculis xvi et x v n , « classico » stilo exaedificata, est superposita. Tandem, die xx mensis Maii anno MDCLIV, eadem Ecclesia, novis operibus aucta et pulchrior effecta, a Divino Servatore fuit nuncupata, sed nomine Sanctissimae Trinitatis dedicata. Prout Nobis innotuit, memoratum Templum, intus exteriusque maiestatem quamdam praeferens, pluribus iisdemque ornatissimis est decoratum altaribus per38 - ACTA, v o l . X X , n. 12. — 8-10-195.3. 594 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale multaque non minus quam pretiosa affluii supellectile, quam principum civiumque pietas donavit. Permulti quidem, vel religionis vel studiorum causa, ad ipsum Templum accurrunt ibique illud Beatae Mariae Virginis, (( a Virtutibus » appellatae, Simulacrum, quod antiquitatum cultores admiran tur, impense venerantur fideles. Quibus omnibus mature perpensis, Venerabilis Prater Armandus Ooupel, Episcopus Briocensis et Trecorensis, eidem Sacrae Aedi antiquitate et magnitudine tam illustri peculiares tribuere honores atque congruens navitati Cleri fideliumque pietati praemium dare, tertio fere exacto saeculo ab Ecclesia Deo consecrata, cupiens, enixis Nos adiit precibus, ut memoratam Ecclesiam titulo et dignitate Basilicae Minoris benigne augere dignaremur. Nos autem, huiusmodi votis obsecundare volentes, Ordinarii preces excipiendas perlibenter censuimus. Quapropter, ex consulto Sacrae Rituum Congregationis, certa scientia ac matura diliberatione Nostra deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam Divini Servatoris, in Gallica urbe « Dinan » intra Briocensis dioecesis fines positam, ad dignitatem Basilicae Minoris, cum omnibus honoribus ac privilegiis eidem titulo convenientibus, evehimus. Contrariis quibuslibet nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari.. Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v n mensis Aprilis, anno MCMLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis Acta Pii Pp. XI1 595 EPISTULA AD EMUM P. D. ALFRIDUM ILDEFONSUM TIT. SS. SILVESTRI ET MARTINI AD MONTES S. R. E. PRESB. CARDINALEM SCHUSTER, ARCHIEPISCOPUM MEDIOLANENSEM, QUEM LEGATUM MITTIT AD CONGRESSUM EUCHARISTICUM EX ITALORUM NATIONE AUGUSTAE TAURINORUM HABENDUM. P I U S P P . XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem, — Quinto expleto saeculo, postquam in urbe Pedemontii principe mirum illud contigit Eucharisticum, ex quo Augusta Taurinorum « Civitatis sanctissimi Sacramenti » nomen invenit, susceptum est consilium in ea urbe Congressionem e tota natione Italica Eucharisticam sollemniter celebrandi. Ut interea eiusmodi consilium ad secundum plane exitum adducatur, alacres Taurinenses, ut novimus perlibenter, flagranti animorum studio augustisque apparatibus in dies magis contendunt. Argumentum quoque in ipsis coetibus agitandum, id est « Eucharistia in hodierna societate », peropportunum sane videtur. Recenti enim Nostra Constitutione, cuius initinm <( Christus Dominus », in Epiphania Domini data, ideo legis Eucharistici ieiunii normas temperavimus, ut graves removerentur difficultates, ex peculiaribus horum temporum condicionibus exortae, quae possent <( homines a divinis participandis mysteriis abstrahere ». Quae quidem normae in ipso conventu commode declarabuntur, quod spectat praecipue ad civilem domesticamque vivendi rationem haud parum permutatam. Nemo profecto ignorat ex Eucharistiae institutione novam quandam vim in venas omnes societatis civilis et familiaris permanasse : novas inde homini cum homine coniunctiones ; nova publice et privatim iura, officia nova ; disciplinis, artibus, institutis novos cursus : quod autem est caput, animos et studia ad veritatem religionis morumque sanctitudinem traducta; atque ideo communicatam cum homine vitam caelestem plane ac divinam. Huc nimirum pertinent ea, quae in sacris Litteris enuntiantur, verbum vitae, liber vitae, lignum vitae, corona vitae, ac potissimum panis vitae. Nos igitur, qui nihil potius habemus, quam ut Italiae incolae, in civitatem sanctissimi Sacramenti confluentes, divini Redemptoris «vitam habeant et abundantius habeant » (Ioann. X, 10), Conventui ipsi adesse quodammodo ac praeesse decrevimus. Quapropter te, Dilecte Fili Noster, qui, amplissimi Ecclesiae Senatus consors, perinsignem regis Ambrosianam Ecclesiam, Lega- 596 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tum Nostrum a Latere deligimus ac renuntiamus, ut, Nostram gerens personam, Congressui Eucharistico ex Italorum natione Augustae Taurinorum proxime habendo Nostro nomine Nostraque auctoritate praesideat. Non est dubitandum, quin, et incensa qua flagras erga augustum Sacramentum pietate et sacrarum caeremoniarum quo nites decore, perhonorificum munus sis fauste feliciterque exsecuturus. Dum autem instanti prece Deum exoramus, ut ti DÌ tuaeque legationis sociis prospera omnia contingant, in auspicium caelestis praesidii, inque praecipuae caritatis Nostrae pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, iisque universis, qui celebrationi Eucharisticae intererunt, peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xv mensis Augusti, in Assumptione Beatae Mariae Virginis, anno MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. P I U S P P . XII ALLOCUTIONES I Iis qui interfuerunt « Primo Symposio Internationali cae », Romae habito* Qemticae Medi- Soyez les bienvenus, Messieurs, vous qui avez voulu profiter de votre Primum Symposium Internationale G-eneticae Medicae, pour Nous rendre visite. Nous répondons à votre délicate attention en manifestant Notre joie de pouvoir passer quelques instants avec vous. Pendant ces dernières années, un certain nombre de Congrès de sciences naturelles se sont réunis ici. La caractéristique de votre science, ce qui la distingue parmi d'autres branches de la biologie et de la médecine, c'est sa jeunesse. Mais en dépit de son jeune âge, elle se signale par un développement rapide et les objectifs à longue portée, on serait presque tenté de dire téméraires, qu'elle s'est proposés. Ces objectifs suscitent un vif intérêt de la part des institutions qui s'occupent de l'homme comme personnalité morale, de sa formation, de l'éducation qui doit façonner en lui un caractère mûr, ferme, conscient de ses responsabilités, de sa manière de penser et d'agir dans les questions décisives pour le temps comme pour l'éternité. En réponse au souhait * Die 7 Septembris mensis a. 1953. Acta Pii Pp, XII 597 que de votre part on Nous a adressé, Nous n'avons donc pas cru pouvoir refuser de vous dire quelques mots au sujet de vos travaux et de vos efforts. En fait, parmi les branches si diverses de la biologie, les recherches les plus dynamiques sont peut-être celles de la génétique, c'est-à-dire de la science de la transmission héréditaire de caractères déterminés, qui s'effectue d'une génération à l'autre selon des règles fixes. Dans Notre exposé, Nous voudrions d'abord mentionner quelques points que Nous empruntons à la littérature du sujet; ils sont donc du domaine de votre compétence et Nous vous laissons le soin d'en apprécier l'exactitude. A ces données, Nous voudrions rattacher quelques considérations de base, qui puissent servir de norme pour l'appréciation métaphysique et morale de tel ou tel principe théorique de la génétique actuelle et, plus encore, pour leur application dans la réalité de la vie. I Votre science a fait connaître la cellule initiale d'une nouvelle vie engendrée par le moyen de la fécondation. Cette cellule, vous dites qu'elle est formée par la fusion des noyaux de deux cellules sexuelles appartenant aux partenaires de-sexe différent. Vous Nous apprenez que le nouvel être vivant se construit à partir de cette cellule initiale par divisions cellulaires normales et continues sous la direction des gènes contenus dans les noyaux et porteurs de l'héritage des ancêtres. Mais votre science donne une compréhension plus complète et plus profonde de cette cellule initiale dans son origine, sa structure, son dynamisme, sa finalité et sa richesse intime. Elle y voit à la fois un point d'arrivée et un point de départ. Le point d'arrivée d'une longue évolution antérieure et de la transmission du patrimoine héréditaire des deux branches de la parenté par la longue série des générations passées, depuis le début de l'espèce en question jusqu'au nouvel individu. Le point de départ de la série des descendants, auxquels le patrimoine héréditaire peut et doit être transmis pour continuer sans cesse la série des générations. Les ouvrages de génétique jettent ici un regard sur la profondeur et l'étendue de la structure et des lois de la vie : on évoque avec intensité à ce propos les mystères de la physique atomique. Ces ouvrages rendent compte des résultats acquis jusqu'à ce jour : des faits déjà bien établis, mais aussi des nombreux problèmes et des questions qui attendent encore une solution tant au point de vue de la théorie que de son application pratique. 598 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La génétique ne renseigne pas seulement sur les faits, mais aussi sur la nature et les lois de l'hérédité. La transmission du patrimoine héréditaire, dit-elle, s'effectue selon des lois strictes, dont certaines sont bien connues, tandis que d'autres demandent un examen plus approfondi. Les lois mendéliennes, établies d'abord par l'Augustin Gregor Mendel qui a bien mérité de votre science et à qui on a dédié un Institut scientifique dans la ville de Rome, sont des schèmes de la transmission et de la répartition aux descendants des éléments porteurs de l'hérédité, c'est-à-dire des gènes. C'est un groupe de gènes qui se trouvent dans le noyau des cellules sexuelles, qui constitue le support matériel des caractères. La génétique aûirme que l'héritage comprend l'ensemble des gènes de tous les chromosomes des cellules sexuelles; elle indique les multiples combinaisons que produit la rencontre des gènes transmis ; elle parle d'homozygotes et d'hétérozygotes; elle attire l'attention sur le fait que dans les hétérozygotes, c'est-à-dire lors de la rencontre de gènes porteurs de variétés des mêmes caractères, il arrive que certains gènes aient pour ainsi dire le dessous, les gènes <( récessifs », et soient supplantés par les autres, les « dominants ». Cependant ils se conservent intégralement dans l'héritage et sont transmis avec lui si bien que, aux générations suivantes, en l'absence de gènes dominants, ils peuvent réapparaître dans toute leur ancienne fraîcheur. Vos ouvrages soulignent une caractéristique de la transmission héréditaire : les gènes se montrent quasi inattaquables et d'une immutabilité rigide. On aurait prouvé des milliers de fois que, p. ex., des aptitudes acquises ou des mutilations ne les modifient pas et ne passent pas à la postérité. La littérature du sujet désigne cette opinion sous le nom de (( génétique classique ». Néanmoins récemment les généticiens russes l'auraient contestée et auraient nié la stabilité des facteurs héréditaires. Cependant tous reconnaissent sans contestation la capacité d'adaptation et de réaction des facteurs héréditaires vis à vis des circonstances extérieures, en particulier des différents climats. Ainsi une seule et même plante, avec le même patrimoine, pourrait prendre suivant les climats une apparence tellement différente que le profane la regarderait comme une plante d'une autre espèce. La génétique dit ici : le patrimoine ne contient fondamentalement aucune forme extérieure, mais seulement la capacité de réagir aux différents climats par telle ou telle forme extérieure ; le patrimoine ne contiendrait donc ainsi qu'une norme de réaction. De telles modifications, explique la génétique, ne sont pas rares dans le processus de l'hérédité ; il n'y a là cependant aucun changement dans les éléments constitutifs du patrimoine. Les êtres vivants reçoivent leurs Acta Pii Pp. XII 599 caractéristiques individuelles, le « phénotype », du patrimoine et du monde ambiant. Le patrimoine, affirme-t-on, est plus ou moins plastique en ce sens qu'il peut être façonné par le monde ambiant. Chaque vivant, dans son état définitif, est le résultat de la collaboration du patrimoine et du milieu. M le milieu ni le patrimoine ne sont tout. Cependant il existe aussi, toujours d'après la génétique, des changements dans le patrimoine lui-même et qu'on appelle (( mutations ». Elles se produisent d'une manière essentiellement différente des modifications. Les gènes, ces molécules géantes très compliquées peuvent subir un changement de structure par l'intervention de divers agents naturels. Ainsi, p. ex., sous l'action des rayons cosmiques. La molécule-gène modifiée dans sa structure fait apparaître dans les organismes en croissance des caractères différents. Les caractères de l'être vivant, et ils sont des milliers, peuvent muter presque tous. On peut aussi déclancher artificiellement les mutations, p. ex., par certaines irradiations des cellules reproductrices, sans que l'on puisse cependant déterminer d'avance le résultat de telles interventions. Au moyen des mutations, la nature et l'homme peuvent produire des « élites ». L'être adapté et armé pour la vie s'affirme devant les autres moins bien équipés. Souvent il arrivera que ces derniers dégénèrent, périssent et disparaissent. Le fait et la théorie des modifications et des mutations montrent donc que l'inviolabilité du patrimoine, dont on a parlé au début, subit cependant une certaine altération. Ce que la biologie, et la génétique en particulier, disent sur les cellules germinales, les facteurs de l'hérédité, les modifications, les mutations et la sélection dépasse les individus et les diverses espèces et déborde sur la question de l'origine et de l'évolution de la vie en général et de l'ensemble de tous les vivants. On pose la question : cet ensemble est-il constitué par le fait que tous les vivants proviennent d'un être unique et de son germe inépuisable par voie de descendance et d'évolution selon la manière et sous les influences que l'on a indiquées? La question des grands ensembles explique pourquoi les ouvrages de certains généticiens associent la théorie de l'hérédité et celles de l'évolution et de la descendance. L'une déborde sur les autres. Dans les ouvrages récents de génétique, on lit que rien n'explique mieux la connexion de tous les vivants que l'image d'un arbre généalogique commun. Mais en même temps on fait remarquer qu'il ne s'agit là que d'une image, d'une hypothèse, et non d'un fait démontré. On croit même devoir ajouter que si la plupart des chercheurs présentent la doctrine de la descendance comme un « fait », ceci constitue un juge- 600 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ment hâtif. On pourrait très bien formuler aussi d'autres hypothèses. On dit en outre que des savants réputés le font sans pour cela contester que la vie ait évolué et que certaines découvertes puissent être interprétées comme des préformations du corps humain. Mais, continue-t-on, ces chercheurs ont souligné de la manière la plus nette qu'à leur avis on ne sait absolument pas encore ce que signifient réellement et exactement les expressions « évolution », « descendance », « passage » ; que, par ailleurs on ne connaît aucun processus naturel par lequel un être en produit un autre de nature différente; que le procédé par lequel une espèce en engendre une autre reste parfaitement impénétrable, malgré les nombreux stades intermédiaires; qu'on n'a pas encore réussi expérimentalement à faire sortir une espèce d'une autre espèce ; et finalement que nous ne saurions absolument pas à quel endroit de l'évolution l'hominidé a passé tout-à-coup le seuil de l'humanité. On signale encore deux découvertes singulières au sujet desquelles la controverse jusqu'à présent ne se serait pas encore calmée: il ne s'agirait pas ici du degré avancé d'évolution du matériel découvert mais de la datation de la couche géologique. La conclusion dernière qu'on en tire est celle-ci : selon que l'avenir montrera l'exactitude de l'une ou de l'autre interprétation, l'image usuelle de l'évolution de l'humanité y trouvera une confirmation ou bien il faudra s'en donner une image toute nouvelle. On croit devoir dire que les recherches sur l'origine de l'homme sont encore à leurs débuts; la représentation que l'on s'en fait actuellement ne pourrait pas être considérée comme définitive. Voilà ce que l'on dit des relations entre la théorie de l'hérédité et celle de l'évolution. La littérature de la génétique montre que celle-ci n'a pas seulement un intérêt théorique, c'est-à-dire l'enrichissement de nos connaissances sur la nature et son activité, mais qu'elle possède en même temps une haute valeur pratique : d'abord, dans le domaine des êtres privés de raison, elle permet une utilisation meilleure au profit de l'homme du règne végétal et animal. Mais pour l'homme aussi, les lois de l'hérédité sont lourdes de signification. La cellule initiale du nouvel homme est déjà, au premier moment et au stade initial de son existence, d'une architecture étonnante et d'une spécificité des structures incroyablement riche. Elle est pleine de dynamisme téléologique gouverné par les gènes, et ces gènes sont le fondement de tant de bonheur ou de malheur, de ressources vitales ou de langueur, de force ou de démission. Cette considération explique que les recherches sur l'hérédité rencontrent toujours plus d'intérêt et de points d'application. On essaie de garder ce qui est bon et valable, de Acta Pii Pp. XII 601 l'affermir, de le promouvoir et de le perfectionner. Il faut prévenir la détérioration des facteurs héréditaires ; autant que possible, il faut remédier aux déficiences déjà manifestées et prendre garde que les facteurs héréditaires de moindre valeur s'abîment encore plus par la fusion avec ceux d'un partenaire homozygote. P a r contre, il faut veiller à ce que les caractères positifs de pleine valeur s'unissent avec un patrimoine héréditaire semblable. Telles sont les tâches que se proposent la génétique et l'eugénique. De là, leur spécialisation extraordinaire jusqu'à la génétique des groupes sanguins, l'étude des jumeaux et la génétique des jumeaux. Voilà ce que Nos voulions emprunter à votre branche sans vouloir exprimer Notre opinion. L'appréciation des questions purement spécifiques est laissée à la compétence de votre science. Notre exposé avait pour but de fixer une base commune, sur laquelle Nous pourrions développer les considérations de principe que Nous voudrions ajouter maintenant. II Les exigences fondamentales de la connaissance scientifique sont la vérité et la véracité. La vérité doit s'entendre comme l'accord du jugement de l'homme avec la réalité de l'être et de l'action des choses elles-mêmes, par opposition avec les représentations et les idées que l'esprit y introduit. Il régnait et il règne encore aujourd'hui une conception, selon laquelle le message que la réalité objective donne d'elle-même pénètre dans l'esprit comme à travers une lentille et, en cours de route, se modifie qualitativement et quantitativement. On parle, en ce cas, de pensée dynamique, qui imprime sa forme à l'objet, par opposition à la pensée statique qui le reflète simplement, à moins que, par principe, on ne prétende que la première est le seul type possible de connaissance humaine. La vérité serait alors er. fin de compte l'accord de la pensée personnelle avec l'opinion publique ou scientifique du moment. La pensée de tous les temps, basée sur la saine raison, et la pensée chrétienne en particulier sont conscientes de devoir maintenir le principe essentiel : la vérité est l'accord du jugement avec l'être des choses déterminé en lui-même — sans devoir nier pour cela ce qui dans la con ception de la vérité citée plus haut et erronée dans son ensemble est en partie justifiable. Nous avons aussi touché cette question dans Notre Encyclique « Humani generis » du 12 août 1950 et insisté alors sur un point que Nous croyons devoir répéter ici : la nécessité de garder intac- 602 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tes les grandes lois ontologiques, parce que, sans elles, il devient impossible de comprendre la réalité : Nous pensons surtout aux principes de contradiction, de raison suffisante, de causalité et de finalité. Vos écrits Nous permettent de supposer que vous êtes d'accord avec Notre conception de la vérité. Vous voulez dans vos recherches atteindre la vérité et vous baser sur elle pour tirer vos conclusions et bâtir vos systèmes. Vous admettez donc qu'il y a des faits objectifs, et que la science a la possibilité et l'intention de comprendre ces faits, non d'élaborer des phantasmes purement subjectifs. La distinction entre les faits certains et leur interprétation ou leur sjrstématisation est aussi fondamentale pour le chercheur que la définition de la vérité. Le fait est toujours vrai, parce qu'il ne peut y avoir d'erreur ontologique. Mais il n'en va pas ainsi sans plus dans son élaboration scientifique. Ici, on court le danger de formuler des conclusions prématurées et de commettre des erreurs de jugement. Tout cela impose le respect des faits et de l'ensemble des faits, la prudence dans renonciation de propositions scientifiques, la sobriété du jugement scientifique, la modestie si appréciée chez le savant et qu'inspire la conscience des limites du savoir humain ; cela favorise l'ouverture d'esprit et la docilité du véritable homme de science bien éloigné de tenir à ses propres idées, quand elles s'avèrent insuffisamment fondées et, finalement, cela conduit à examiner sans parti-pris les opinions d'autrui et à les juger. Quand on possède cette disposition d'âme, au respect de la vérité s'unit tout naturellement la véracité, c'est-à-dire l'accord entre les convictions personnelles et les positions scientifiques exprimées par la parole et l'écrit. L'exigence de vérité et de véracité appelle encore une observation à propos de la connaissance scientifique : il est rare qu'une seule science s'occupe d'un objet déterminé. Elles sont souvent plusieurs, qui le traitent chacune sous un aspect différent. Si leur enquête est correcte, la contradiction entre leurs résultats est impossible, car cela supposerait une contradiction dans la réalité ontologique. Or la réalité ne peut se contredire. Si malgré tout il surgit des contradictions, elles ne peuvent résulter que d'une observation fautive ou de l'interprétation erronée d'une observation exacte, ou encore du fait que le chercheur, dépassant les limites de sa spécialité, s'est avancé sur un terrain qu'il ne connaît pas. Nous pensons que cette indication aussi s'impose avec évidence à toutes les sciences. Acta Pii Pp. XII 603 Si donc la théorie de l'hérédité, appuyée sur la connaissance de la structure du noyau cellulaire — et récemment aussi de la structure du cytoplasme — et des lois immanentes de la transmission héréditaire, est capable de dire pourquoi un homme présente des caractères déterminés, elle n'est pas encore en état pour autant d'expliquer toute la vie de cet homme. Elle a besoin d'être complétée par d'autres sciences au moment où se pose la question de l'existence et de l'origine du principe spirituel de la vie, l'âme humaine, essentiellement indépendante de la matière. Les conclusions de la génétique sur la cellule initiale et le développement du corps humain par division cellulaire normale sous la direction des gènes, ce qu'elle affirme sur les modifications, les mutations, la collaboration du patrimoine et du milieu ne suffit pas à expliquer l'unité de la nature de l'homme, sa connaissance intellectuelle et sa libre détermination. La génétique comme telle ne peut rien dire sur le fait qu'une âme spirituelle s'unit, dans l'unité d'une nature humaine, à un substrat organique qui jouit d'une autonomie relative. La psychologie et la métaphysique ou ontologie doivent intervenir ici non pour s'opposer à la génétique, mais en accord avec elle, en reprenant mais aussi en complétant substantiellement ses données. Par contre, la philosophie ne peut pas non plus négliger la génétique, lorsque, dans l'analyse des activités psychiques, elle entend rester en contact avec la réalité. On ne peut vouloir déduire tout le psychisme, pour autant qu'il est conditionné par le corps, de l'<( anima rationalis » comme (( forma corporis » et affirmer que la « materia prima » amorphe reçoit toutes ses déterminations de l'âme spirituelle créée immédiatement par Dieu, et rien des gènes contenus dans le noyau cellulaire. La multiplicité et la diversité des sources de connaissance appellent encore l'attention sur un fait d'une importance décisive, la distinction entre le savoir acquis par l'étude personnelle et celui que l'on doit au labeur d'autrui, donc à son témoignage. Quand on est sûr que ce témoignage est digne de foi, il constitue une source normale de connaissance, dont ni la vie pratique ni la science ne peuvent se passer. Abstraction faite de la nécessité impérieuse de recourir tant et tant de fois au témoignage d'autrui, l'attitude d'âme indiquée plus haut chez le vrai savant l'amène à constater que, sur son terrain, le spécialiste éprouvé entretient toujours avec la vérité objective une familiarité plus étroite que. n'importe quel profane. Nous ne pouvons Nous empêcher d'appliquer au témoignage de Dieu, ce que Nous venons de dire du témoignage humain. La Révélation, et donc le témoignage formel et explicite du Créateur, touche aussi cer- Acta 604 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tains domaines des sciences naturelles et certaines thèses de votre spécialité, comme la théorie de la descendance. Or, le Créateur satisfait au suprême degré l'exigence de vérité et de véracité. Jugez donc vous-mêmes s'il est conforme à l'objectivité scientifique de décliner ce témoignage, alors que sa réalité et son contenu offrent toutes les garanties. En ce qui concerne la théorie de la descendance, la question essentielle est ici celle de l'origine de l'organisme physique de l'homme (non de son âme spirituelle). Si vos sciences s'occupent avec diligence de ce problème, la théologie, science qui a pour objet la Révélation, lui a accordé aussi une attention très vive. Nous-même, par deux fois, en 1941 déjà dans une allocution à Notre Académie des Sciences et en 1950 dans l'Encyclique citée tantôt, Nous avons invité à pousser les recherches dans l'espoir d'enregistrer peut-être un jour des résultats assurés, car, jusqu'à présent, rien de définitif n'a été obtenu. Nous avons exhorté à traiter ces questions avec la prudence et la maturité de jugement qu'exige leur grande importance. Des ouvrages de votre spécialité, Nous avons tiré une citation où, après avoir envisagé toutes les découvertes actuelles et l'opinion des spécialistes à leur sujet, on incitait à la même sobriété, et où on réservait un jugement définitif. 1 2 Si vous réfléchissez à ce que Nous avons dit de la recherche et de la connaissance scientifique, il devrait être entendu que ni du côté de la raison, ni du côté de la pensée orientée dans le sens chrétien, on ne met des barrières à la recherche, à la connaissance, à l'affirmation de la vérité. Il y a des barrières, mais elles ne servent pas à emprisonner la vérité. Elles ont pour but d'empêcher que des hypothèses non prouvées soient prises pour des faits établis, que l'on oublie la nécessité de compléter une source de connaissance par une autre et qu'on interprète erronément l'échelle des valeurs et le degré de certitude d'une source de connaissance. C'est pour éviter ces causes d'erreur qu'il y a des barrières; mais il n'y en a pas pour la vérité. La génétique ne possède pas seulement une importance théorique; elle est aussi éminemment pratique. Elle se propose de contribuer au bien des individus et à celui de la communauté, au bien commun. Elle veut s'acquitter de cette tâche principalement sur deux terrains, celui de la physiologie génétique et celui de la pathologie génétique. C'est un fait d'expérience que les dispositions naturelles, bonnes ou défectueuses, influencent très fortement l'éducation de l'homme et sa conduite future. Sans doute le corps avec ses aptitudes et ses organes 1 2 30 Nov. - Acta Ap. Sedis, a. XXXIII, 1941, p. 506. Acta Ap. Sedis, a. XLII, 1950, p. 575 s. Acta Pii Pp. XII 605 n'est que l'instrument, tandis que l'âme est l'artiste qui joue de cet instrument ; sans doute l'habileté de l'artiste peut compenser maint défaut de l'instrument ; mais on joue mieux et plus facilement sur un instrument parfait; et lorsque sa qualité descend en dessous d'une limite déterminée, il devient absolument impossible de l'utiliser — sans tenir compte du fait que, en dehors de toute comparaison, le corps et l'âme, la matière et l'esprit constituent dans l'homme une unité substantielle. Mais cependant, pour en rester à cette comparaison, la génétique enseigne à mieux comprendre l'instrument dans sa structure et ses variations et à le mettre en état de mieux jouer. En observant la lignée d'un homme, on peut, à condition de rester dans certaines limites, établir le diagnostic des dispositions qu'il a reçues dans son patrimoine et le pronostic des caractères hérités qui se manifesteront en bien et, ce qui est encore plus important, de ceux aussi qui trahissent une tare héréditaire. Aussi limitée que puisse être l'influence directe sur le patrimoine héréditaire, la génétique pratique n'est pas du tout réduite au rôle de spectateur passif. La vie quotidienne déjà montre les effets extrêmement nuisibles de certaines façons d'agir des parents dans la transmission naturelle de la vie. De tels procédés avec les intoxications et les infections qu'ils provoquent sont à prohiber autant que possible et la génétique cherche et indique les moyens d'atteindre ce but. Ses conclusions portent en particulier sur les combinaisons de patrimoines de diverses lignées : elle signale celles qu'il faut favoriser, celles que l'on peut tolérer et celles que l'on doit déconseiller au point de vue de la génétique et de l'eugénique. La tendance fondamentale de la génétique et de l'eugénique est d'influencer la transmission des facteurs héréditaires pour promouvoir ce qui est bon et éliminer ce qui est nocif ; cette tendance fondamentale est irréprochable au point de vue moral. Mais certaines méthodes pour atteindre le but donné et certaines mesures de protection sont moralement contestables, de même par ailleurs qu'une estime déplacée pour les fins de la génétique et de l'eugénique. Permettez-Nous de citer les déclarations d'un des plus importants généticiens actuels : dans une lettre qu'il vient de Nous adresser, il regrette que, malgré ses progrès énormes, la génétique « au point de vue technique et analytique se soit empêtrée dans de multiples erreurs doctrinales, telles que le racisme, le mutationnisme appliqué a la Phylogenese pour expliquer en termes modernes l'évolutionnisme darwinien, le contrôle des naissances de tous les tarés ou présumés tels par des moyens préventifs ou des pratiques abortives, l'obligation du certificat prénuptial, etc. ». En fait, il est certaines mesures de défense génétiques et eugéniques 606 Acta Apostolicae Sedis •- Commentarium Officiale que le bon sens moral, et la morale chrétienne surtout, doivent rejeter en principe comme en pratique. Au nombre des mesures qui lèsent la moralité, on compte le « racisme » déjà cité, la stérilisation eugénique. Notre prédécesseur Pie XI et Nous-même avons été amenés à déclarer contraire à la loi naturelle non seulement la stérilisation eugénique, mais toute stérilisation directe d'un innocent, définitive ou temporaire, de l'homme ou de la femme. Notre opposition à la stérilisation était et reste ferme, car, malgré la fin du (( racisme », on n'a cessé de désirer et de chercher à supprimer par la stérilisation une descendance chargée de maladies héréditaires. Un autre chemin conduit au même but : Vinterdiction du mariage ou son impossibilité physique par l'internement de ceux dont l'hérédité est tarée sont également à rejeter. L'objectif poursuivi est bon en soi, mais le moyen de l'obtenir lèse le droit personnel à contracter et à user du mariage. Quand le porteur d'une tare héréditaire n'est pas apte à se conduire humainement, ni par conséquent à contracter mariage, ou lorsque plus tard il est devenu incapable de revendiquer par un acte libre le droit acquis par un mariage valide, on peut l'empêcher d'une manière licite de procréer une nouvelle vie. Hors de ces cas, l'interdiction du mariage et des rapports matrimoniaux pour des motifs biologiques, génétiques et eugéniques est une injustice, quel que soit celui qui porte cette interdiction, uu particulier ou les pouvoirs publics. Certainement, on a raison, et dans la plupart des cas le devoir, de faire remarquer à ceux qui sont certainement porteurs d'une hérédité très chargée, quel fardeau ils sont sur le point de s'imposer à eux-mêmes, au conjoint et à leur descendance ; ce fardeau deviendra peut-être intolérable. Mais déconseiller n'est pas interdire. Il peut y avoir d'autres motifs, surtout moraux et d'ordre personnel, qui l'emportent tellement qu'ils autorisent à contracter et à user du mariage même dans les circonstances indiquées. Pour justifier la stérilisation eugénique directe ou l'alternative de l'internement, on prétend que le droit au mariage et aux actes qu'il implique n'est pas atteint par la stérilisation, même prénuptiale, totale et certainement définitive. Cet essai de justification est condamné à l'échec. Si, pour un esprit sensé, le fait en question est douteux, l'inaptitude au mariage est elle aussi douteuse et c'est le moment d'appliquer le principe que le droit de se marier persiste aussi longtemps que le contraire n'est pas prouvé avec certitude. Aussi dans ce cas, le mariage doit être permis ; mais la question de sa validité objective reste ouverte. Si par contre il ne subsiste aucun doute sur le fait susdit de la stèrili- Acta Pii Pp. XII 607 sation, il est prématuré d'affirmer que le droit au mariage n'est malgré cela pas mis en question et, en tout cas, cette assertion permet les doutes les plus fondés. Il reste à parler des autres tentatives aberrantes pour éviter les tares héréditaires et que le texte cité appelle « moyens préventifs et pratiques abortives ». Elles n'entrent même pas en question pour l'indication eugénique, parce qu'elles sont en soi à rejeter. Voilà, Messieurs, ce que Nous avions à vous dire. Les buts pratiques que poursuit la génétique sont nobles, dignes d'être reconnus et encouragés. Puisse-t-elle seulement dans l'appréciation des moyens destinés à réaliser ces buts rester toujours consciente de la différence fondamentale entre le monde végétal et animal, d'une part, et l'homme d'autre part. Là, les moyens d'améliorer les espèces et les races sont à son entière disposition. Ici par contre, dans le monde de l'homme, elle a toujours devant elle des êtres personnels, aux droits intangibles, des individus qui de leur côté sont tenus par des normes morales inflexibles, quand ils exercent leur aptitude à susciter une nouvelle vie. Ainsi, le Créateur lui-même a établi dans le domaine moral des barrières, qu'il n'appartient à aucun pouvoir humain de lever. Puisse votre science trouver dans la moralité publique et l'ordre social un appui ferme quand il s'agit pour la vie matrimoniale des hommes sains et normaux, et pour la vie matrimoniale en général, de pouvoir se développer facilement et librement d'après les lois que le Créateur lui-même a écrites dans le cœur de l'homme et qu'il a confirmées par sa Révélation. Peut-être trouverez-vous ici le secours le plus précieux pour vos efforts, auxquels Nous souhaitons et sur lesquels Nous appelons les plus abondantes bénédictions de Dieu. Il Sacerdotibus ab Italiae Episcopis pro iuvenibus ab Actione Catholica deputatis qui Studio de recta religiosa iuvenum institutione Romae adfuerunt .* Abbiamo atteso questo incontro, diletti figli, Assistenti diocesani della Gioventù Italiana di Azione Cattolica, con grande desiderio, fin da quando apprendemmo che sareste convenuti in Roma. Ci premeva infatti di manifestarvi il Nostro compiacimento per quanto avete operato in * Habita die 9 Septembris mensis a. 1953. 608 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tutta l'Italia a vantaggio dei carissimi Nostri Aspiranti e Juniores di Azione Cattolica, e volevamo cogliere l'occasione per dirvi anche una parola di affettuoso incoraggiamento e di paterna esortazione. Per mettere in comune le vostre esperienze, per ridurle a sistema, per applicarvi assiduamente allo studio dei principi e dei metodi della educazione cristiana, voi avete voluto organizzare questa Settimana di pedagogia religiosa, i cui lavori Noi benediciamo nuovamente con tutta la effusione dell'animo Nostro, auspicando, che da essa nasca l'impulso e il metodo per una « Catechesi », che non si limiti ad un apprendimento mnemonico, il quale spesso risulta di scarsa efficacia, ma vada oltre, impegnando maestri e discepoli e quanto essi sono ed hanno per natura e per grazia. Benvenuti dunque, diletti figli! Possa lo Spirito Santo scendere su ciascuno di voi, fiamma viva che illumina le menti e riscalda i cuori! Possiate voi lavorare e pregare cum Maria matre Iesu, sicché dal vostro ritrovo, come da un altro Cenacolo, escano apostoli operosi e santi, quali il mondo li attende. Terminati i vostri lavori, voi tornerete in mezzo ai giovani, e allora Noi vorremmo che vi faceste interpreti delle Nostre speranze, delle Nostre ansie e dei Nostri desideri. 1. In questi tempi di tanta trepidazione e così risolutivi per la salvezza degl'individui, per l'ordine nelle nazioni e per la pace fra i popoli, la Chiesa ha chiamato e continua a chiamare a raccolta tutti gli uomini di buon volere, affinchè si considerino come mobilitati per la lotta contro un mondo così disumano, perchè così anticristiano. Noi stessi andiamo ripetendo che, crollate alcune vecchie strutture, occorre intraprendere l'opera della ricostruzione di un mondo in molti aspetti diverso e migliore. Ora Noi guardiamo la Gioventù cattolica come una delle più belle forze, sulle quali si può fare sicuro assegnamento. Oltre 200.000 Iuniores e 300.000 Aspiranti sono certo preziose reclute di un grande, promettente esercito : splendida primavera di giovinezze da poco sbocciate o che stanno per aprirsi alla vita. Ci pare quasi di vedere qui raccolte tutte le anime di questi carissimi figli, pupilla degli occhi Nostri. Voi infatti li portate, in modo misterioso ma vero, nel vostro cuore sacerdotale, e in questo momento state come presentandoli a Noi per invocare su di essi la benedizione di Dio. Dite loro che il Papa li ama di tenerissimo amore e conta su ciascuno di loro. Dite che abbiamo bisogno di giovani eroi, disposti a tutto per amore di Cristo e della sua Chiesa. Noi siamo certi che basterà un Nostro « cenno », una Nostra « voce », perchè l'Altare abbia il suo eser- Acta Pii Pp. XII 609 cito, pacifico ma ardito, pronto alla difesa, alla conquista, alla positiva costruzione. 2. Ma proprio questo tenerissimo amore per i giovani, e le speranze che riponiamo in loro, Ci riempiono talvolta di ansia per i pericoli che essi incontrano quasi dappertutto, fatti — come ognuno vede — oggetto di tante insidie, di tanti assalti, in questo mondo, che li stordisce col suo frastuono, che li stanca con la sua perpetua irrequietezza, che li disorienta col suo relativismo quanto alla verità e all'errore, al bene e al male, che li affascina con la sua policromia, che li avvilisce con la sua volgarità, che l'incatena con la sua lussuria. Non vi è anima pensosa delle sorti del mondo, che non viva in apprensione per i giovani, mentre non è diffìcile di accorgersi che sul loro cammino sono in agguato ladri e malfattori, pronti ad assalirli, a depredarli, a ferirli, e poi a scomparire, lasciandoli semivivi sulla via. In questa strage spirituale, perpetrata giorno per giorno, ora per ora, non si fanno eccezioni per alcuna categoria, non si bada a spese, nè vi è esclusione di mezzi e di colpi da parte di una malvagia e complessa industria del peccato. Sa il Signore la Nostra tristezza di fronte a questo spettacolo di morte : quando domenica scorsa leggevamo nella Messa il Santo Vangelo e consideravamo il pianto sconsolato della vedova di Naim, Noi avremmo voluto supplicare Gesù di tornare nel mondo per asciugare le lacrime della Chiesa. Vi è per le nostre strade come un macabro corteo di anime morte o morenti ! E il peggio si è che non poche di esse, anche se Gesù si avvicinasse loro per operare il miracolo della risurrezione, volgerebbero altrove lo sguardo e preferirebbero la morte alla vita. Poiché i tempi urgono e il multiforme nemico diviene ogni giorno più subdolo e invadente, bisogna al più presto dare inizio a una vasta azione di salvezza e di riacquisto, a cui desideriamo che cooperino tutte le forze cattoliche con intelligente e tenace zelo. 3. E grande dunque l'impresa da compiere : espellere il nemico, che fosse già penetrato in grembo alle vostre Associazioni, sbarrargli il passo ove tenta di entrare, e finalmente uscire in campo per la salvezza di tutti i giovani. Per questa impresa facciamo una solenne esortazione a tutti i Nostri carissimi figli Aspiranti e Iuniores. Siamo sicuri che, se i cinquecentomila ragazzi fossero qui presenti, Noi non avremmo avuto nemmeno il tempo di formulare interamente l'invito, perchè già sarebbe risonato come un tuono il Si dell'adesione pronta e gioiosa. Ma, affinchè l'esito della grande impresa non venga compromesso da ambiguità 39 - ACTA. vn!. XX ti. 12. — 8-10-1953. 610 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale o da esitazioni pericolose, Noi desideriamo che i ragazzi di Azione Cattolica abbiano in primo luogo intelligenza chiara. Occorrono cioè idee precise e convinzioni profonde, perchè esse suscitano l'entusiasmo, la forza di resistenza, la generosità, mentre poco o nulla si conclude con giovani distratti, accidiosi, superficiali. Guai a contentarsi — come accennavamo all'inizio — di formule imparate a memoria senza comprenderne il senso ! Torniamo quindi ad additare la urgente necessità di una « Catechesi » precisa, completa, che non trascuri bensì il sussidio della memoria e del sentimento, ma punti poi sulla ragione e spieghi, per es., che il sincero e cosciente atto di fede è l'atto umano più razionale e più ragionevole. Date ai giovani una visione il più possibile organica della dottrina cattolica. Fate che essi veggano in Gesù l'appagamento del vivo bisogno che è in loro di pienezza, di armonia, di luce nelle loro idee. Ma nessuno studio, nessuna pur seria applicazione, può rendere alcuno infallibile, e tanto meno i giovani, i quali per la loro inesperienza sono più degli adulti esposti al pericolo di errare. E allora occorre che a una mente ricca di idee chiare si accompagni nel giovane cattolico una volontà docile. Questo non significa — come alcuni potrebbero credere — che il giovane debba divenire fiacco, pigro, incapace di proprie determinazioni, e quindi pressoché inutile, praticamente, per la Chiesa, che lo vuole invece pieno di spirito inventivo, sempre vivace e operoso. Ma egli, d'altra parte, deve avere una volontà così forte, da abbracciare, facendola propria, la volontà di chi riconosce come suo superiore. Ora chi può e deve vigilare e sorreggere i giovani cattolici? Evidentemente il sacerdote Assistente, il quale, se sa manovrare il timone con fermezza e con tatto, difficilmente vedrà andare alla deriva la sua Associazione, tanto più che i dirigenti laici sono essi stessi desiderosi e lieti di essere convenientemente illuminati e guidati. Occorre specialmente raccomandare che nulla sia dato alle stampe in sede parrocchiale, diocesana e nazionale, senza che l'Assistente lo abbia prima esaminato. Se i giovani hanno idee chiare, convinzioni profonde, volontà forte e docile, voi tanto più efficacemente potrete additare loro le grandi mete che li attendono nella vita. Alcuni di essi, un giorno, potranno essere Sacerdoti come voi, Ministri di Dio, mediatori fra Dio e gli uomini. Parlate loro con persuasione e con calore delle grandezze del sacerdozio. Dite loro che, mai forse come oggi, la messe è stata tanto copiosa. Ma gli operai sono pochi, e per conseguenza nella impossibilità di accorrere dovunque la loro presenza è ardentemente invocata. Acta Pii Pp. XII 611 Altri giovani — la stragrande maggioranza — sono chiamati da Dio ad essere snoi cooperatori nella procreazione di nuove vite. Fate conoscere loro la bellezza dell'amore cristiano ; e per prepararli alla formazione di nna famiglia onesta e felice, fate loro gustare le beatitudini di una purezza incontaminata. Finalmente vi è una meta, a cui tutti i giovani debbono tendere, qualunque sia la loro specifica vocazione. L'ora presente è veramente l'ora del Vangelo, dopo che sono falliti o stanno per fallire sistemi e dottrine che avevano voluto fare a meno di Dio. Occorrono dunque giovani di integra fede, pronti a rinunciare alla mediocrità, ad uscire dall'equivoco, se mai vi fossero caduti; giovani che vogliano la vita divina, e la vogliano abbondantemente ; giovani che, studiando o lavorando, parlando, pregando e soffrendo, abbiano in cuore — come una fiamma che li brucia — l'amore appassionato per Gesù, l'amore per le anime. NUNTIUS RADIOPHONICUS CHRISTIFIDELIBUS DATUS, OB CONVENTUM EUCHARISTICUM XIV E TOTA ITALIA AUGUSTAE TAURINORUM COADUNATIS.* Ricolmi nell'animo Nostro del medesimo santo giubilo che inonda i vostri petti, diletti figli di Torino e del Piemonte, e di voi tutti convenuti da ogni regione d'Italia per il XIV Congresso Eucaristico Nazionale, ben di cuore abbiamo accolto il vostro desiderio di sentire, per mezzo della Nostra parola, la spirituale presenza del Vicario di Gesù, al quale vivente e nascosto sotto il velo della Eucaristia avete voluto tributare pubblico e solenne trionfo. Prostrati pertanto in spirito dinanzi al fulgido Ostensorio, verso cui convergono gli sguardi e i cuori di cotesta immensa moltitudine osannante, ripetiamo gli stessi accenti che or ora risonavano per le vie e le piazze della nobile Torino : Tantum ergo Sacramentum - veneremur cerimi. E siamo certi che la Nostra supplice voce, cui si unisce il prorompente vostro coro, sarà recata dal regale vostro fiume alle ubertose pianure fino al mare e riecheggiata per ogni dove dalla maestosa -.cerchia delle Alpi, poste a diadema dalle gemme scintillanti dei suoi cento ghiacciai sulla vostra città e l'Italia tutta, come affermazione solenne della fede eucaristica dei vostri padri, di cui Torino fu singolare assertrice. * Die 13 Septembris mensis a. 1953. 612 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Essa è la « città del Santissimo Sacramento », che vide il celebre Miracolo, di cui documenti quasi coevi conservano il ricordo ; essa custodisce come prezioso tesoro la « Santa Sindone », che mostra a nostra commozione e conforto l'immagine del Corpo esanime e del divino volto affranto di Gesù ; in essa fioriscono, genuini frutti della devozione eucaristica, le opere insigni della carità e dell'apostolato, per cui Torino meritamente riscuote le lodi nella Chiesa di Dio. Ben degna dunque di accogliere fra le sue mura l'odierno trionfo eucaristico era ed è la vostra generosa Città, santificata quasi in sul nascere dalla dottrina e dallo zelo del suo grande Vescovo S. Massimo ; sempre alacre lungo i secoli ad egregie imprese per mantenere indenni le libertà civiche, e pronta ai più arditi progressi tecnici, attuati grazie alla industre operosità dei suoi figli, i quali tuttavia sanno contemperare in giusto equilibrio l'ardore per la tecnica ai superiori valori dello spirito, primi fra tutti, ai religiosi. Alla tradizione cristiana, educatrice incomparabile dei popoli, tenacemente rispettata dai vostri avi, tranne brevi parentesi dovute a difficoltose contingenze storiche, si deve in gran parte la quasi costante floridezza della vostra Città e del Piemonte, ma molto più direttamente il carattere amabile e forte della sua gente, popolante le fertili pianure, le incantevoli valli, le verdi colline. Non si dà infatti vero progresso, compiuto in ogni suo aspetto, nè è possibile l'incivilimento degli animi, ove sia bandita la religione, ridotta al silenzio la Chiesa o, in qualsiasi modo, dissipati i tesori religiosi del passato. L'odierno trionfo eucaristico del Piemonte religioso è in tal guisa la felice dimostrazione del necessario nesso tra religione e civiltà ; ma è anche un pubblico voto che Torino intende rimanere tra le perle della smagliante collana di città cattoliche, di cui l'Italia si adorna. A chi, per la mente annebbiata da vieti pregiudizi, chiedesse ancora : come mai la Torino moderna e con essa la progredita Italia ha tuttora in serbo trionfi da decretare alla religione? o domandasse con lo stupore dello straniero : che cosa vogliono queste moltitudini, che pregano nelle piazze dinanzi ai vecchi altari? voi sapreste prontamente rispondere : la moderna Torino e la progredita Italia non abiurano le loro tradizioni religiose, perchè sanno che da esse scaturì la loro alta civiltà ; e noi tutti siamo qui dinanzi al sacro altare per affermare la nostra sete di cielo, per divina grazia sentita più ardentemente di quanto pretende chi non ama la verità ; noi siamo qui convenuti per dire al nostro Dio che lo amiamo e ai nostri fratelli che mutuamente ci amiamo ; siamo qui di ogni classe e professione, per impegnarci dinanzi alla Maestà divina ad operare con Acta PU Pp. XII 613 lena sempre maggiore nell'attuazione di ogni giustizia e di ogni vero progresso, ma soprattutto nella santificazione delle anime nostre ed altrui. In queste memorande giornate eucaristiche, più direttamente voi avete assunto l'impegno della vostra santificazione, consapevoli come siete che l'Ostia divina, nella quale si cela realmente vivo ed operante il Datore di ogni grazia, è la sorgente prima di ogni santità e bontà. Oh, se gli uomini, che di continuo nuovono lamenti per le piaghe da cui il mondo è afflitto, per la sfiducia che isterilisce i rimedi, per il buio che ottenebra le menti, per la stanchezza che snerva la volontà, per la cupidigia che scatena le passioni, conoscessero la inesauribile miniera di spirituali risorse che l'Eucaristia offre ad ogni anima ; quanto differente e più felice sarebbe la storia dell'uomo sulla terra, e come affrettata l'ora del compimento dei suoi nobili ideali ! Lasciate che in questa ora solenne, Noi, Vicario e Parola dell'ascoso ma presente Gesù, vi siamo ancora una volta testimoni della feconda e prodigiosa azione che la divina Eucaristia dispiega nel segreto delle anime e nella comunità dei fedeli. Tutto ciò che di vero, di santo, di eterno, di divino, la Chiesa ha operato nella sua bimillenaria vita, ha avuto l'origine, lo sviluppo, l'alimento, nel mistero eucaristico. La storia è pronta a deporre e a provare che in ogni epoca e in ogni luogo, in cui il culto eucaristico vigoreggiò, là si compirono le mirabili attuazioni cristiane, delle quali mena legittimo vanto il Cristianesimo : dalla eroica resistenza tre volte secolare delle prime comunità, attingenti indomabile energia intorno alle sacre mense della « fractio panis », al prodigioso espandersi delle idee e delle istituzioni cristiane, dalle pronte riprese di vigore, dopo temporanei e locali decadimenti, al fiorire di Santi e di Sante, di istituzioni caritative, scolastiche, scientifiche, e alle meravigliose conquiste missionarie. Nessuna azione soprannaturale e santa, buona e grande, fu compiuta sulla terra dai credenti in Cristo, che non traesse ispirazione e forza dalla Eucaristia, cioè dal Cristo fattosi cibo delle anime. E per venire a tempi più recenti, anzi ai vostri stessi ricordi, non è forse vero che la fioritura d'insigni Santi e di egregie opere nella vostra Torino, la quale si gloria dei nomi di S. Giovanni Bosco, di S. Giuseppe Cottolengo, di S. Giuseppe Cafasso, coincide col rinvigorirsi del culto eucaristico, prima di allora intepidito dal gelido sofìio di correnti giansenistiche? Siate certi, diletti figli, che la riserva per eccellenza delle energie necessarie al rinnovamento della vita e della pietà cristiana, alla difesa e all'azione nel campo di Dio, per tutti e per ciascuno è l'Eucaristia. Come 614 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale per il passato, così al presente, non si dà nella Chiesa progresso di santità, che non tragga garanzia di felice successo dal mistero eucaristico. Parimente, nel dominio della vita sociale, i sommi ideali della pace e * della giustizia, della eguaglianza e della genuina libertà, accarezzati ardentemente dagli uomini moderni, ma tutt'altro che assicurati pur dopo immani sforzi e dolorose esperienze, avrebbero ben più numerosi ed efficienti alleati, se più folte fossero le schiere degli onesti, viventi il Sacramento del Dio-con-noi. Come sarebbe infatti immaginabile che assidui commensali del medesimo celeste banchetto, nutriti dalle carni dell'unico Salvatore divino, adunati come membri del mistico suo Corpo in solidarietà di vita, dal medesimo prezioso suo Sangue irrorati, cui l'identica fede è dottrina, l'identico destino è speranza, avvolti dalla medesima fiamma di amore misericordioso dello stesso Dio umanato e morto per ciascuno e per tutti ; come sarebbe immaginabile — domandiamo — che questi uomini, commensali, membri e fratelli, concepiscano rapporti di mutuo odio, fino a scagliarsi gli uni contro gli altri, nel parossismo distruttore delle guerre? che il fortunato in beni materiali chiuda il cuore e la borsa al povero, immagine del comune Ospite di tutte le anime, e non renda a lui quel che gli è dovuto, ed il povero, alla sua volta, abdicando alle eterne ricchezze, di cui ha in cuore il pegno, cerchi di far valere il suo diritto alla giustizia mediante l'odio, l'irreligione, il delitto, anziché per mezzo di ragionevoli e più efficaci rimedi? che vi siano individui e popoli, i quali sperperano il proprio senza misura, vicino ad altri, per la natura umana simili a loro, che invece languono nella miseria e nella fame, meritevoli quelli perciò del biasimo che già l'Apostolo Paolo inflisse ai membri degeneri di una comunità del suo tempo, in virtù della eguaglianza, ragionevole e possibile, che la Cena del Signore esige? che infine vi sia chi abusando del potere, opprima individui, gruppi, intere nazioni, a cui il Redentore spezzò definitivamente le antiche catene, sia dello spirito che del corpo, associandoli alla sua propria dignità, come figli adottivi di Dio? No ; tali contraddizioni non sarebbero possibili, se i cittadini di una nazione e — Dio voglia — gli uomini tutti conoscessero la realtà del mistero eucaristico e ad esso ispirassero sentimenti e vita. 1 In tal guisa l'odierno trionfo, che voi oggi avete dedicato al mistero della santità e della pace, diviene un voto ardente ed equivale ad una promessa solenne, non soltanto nel dominio del vostro spirito, ma altresì in quello della Chiesa e del mondo tutto. Non vi sorprenda l'ampiezza 1 Cfr. 1 Cor. 11, 18 e segg. Acta Pii Pp XII 615 del suo raggio, nè vi sgomenti, perchè Cristo è l'unico e bastevole Redentore del mondo : Egli il Primogenito delle creature, Egli l'alfa e l'omega della creazione ; da Lni ogni grazia soprannaturale ed ogni umana virtù deriva, in Lui e per Lui si compie il destino della intera umanità. Con questi sensi, proni dinanzi al Mistero dell'amore, che sotto le umili specie del pane sfolgora in questo momento agli occhi della fede di tutta l'Italia cattolica, Noi offriamo « al Re dei secoli, immortale ed invisibile », l'omaggio della intera famiglia cristiana. E mentre chiediamo alla sua misericordia che su questa terra benedetta resti largamente aperta la fonte eucaristica della grazia, e nei cuori, come nell'intero corpo sociale, regnino in fervore di opere la giustizia e la pace, impartiamo di gran cuore a tutti gli ascoltatori, presenti a cotesta piissima celebrazione con la persona e con lo spirito e in primo luogo al degnissimo Nostro Cardinale Legato, allo zelantissimo Cardinale Arcivescovo di Torino, agli altri venerandi Signori Cardinali, Arcivescovi e Vescovi, come anche alle Autorità dello Stato che hanno partecipato a cotesto memorando Congresso, la Nostra Apostolica Benedizione. 616 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA 88. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i COLIMENSIS - TACAMBARENSIS DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Quo melius quarumdam paroeciarum dioecesis Tacambarensis, longe ab episcopali sede remotarum, curae spirituali consultum foret, Exc. P. D. Iosephus Abraham Martínez, Tacambarensis Episcopus, ab Apostolica Sede enixe postulavit ut finitimo territorio dioecesis Colimensis adnecterentur. Sacra Congregatio Consistorialis, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Pio Divina Providentia P P . XII tributarum, praehabitis favorabilibus votis Excmorum P P . DD. Gulielmi Piani, Archiepiscopi titularis Mcosiensis et in Republica Mexicana Delegati Apostolici, atque Ignatii de Alba et Hernández, Episcopi Colimensis, animarum aeternae saluti prospiciens, porrectis precibus annuere dignata est. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, e territorio dioecesis Tacambarensis distractas paroecias vulgo « Aquila, Coahuayana et Villa Victoria », prout nunc limitibus iacent, dioecesi Colimensi perpetuo adscribit. Mandat insuper ut omnia acta et documenta ad memoratas paroecias earumque clericos, fideles et bona temporalia spectantia, a Curia Tacambarensi ad Colimensem transmittantur, atque indulget ut bini parochi ibi animarum curam exercentes dioecesi Tacambarensi adscripti maneant. Quoad divisionem bonorum, piarum fundationum et aliud huiusmodi ius commune servandum erit. Ad haec omnia perficienda eadem Sacra Congregatio deputare dignata est memoratum in Republica Mexicana Delegatum Apostolicum, tribuens ei necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi ad Sacra Congregatio Consistorialis 617 effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Se remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edidit Oonsistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae fuissent. Datum Romae ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 2 mensis Maii anni 1953. £g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor II PORTUS GRATIAE DECRETUM DB CONCATHEDRA LIS ERECTIONE Urbs vulgo « Grand Falls » in dioecesi Portus Gratiae exstans, loci opportunitate felicia labentibus annis suscepit incrementa et eadem iii praesens christifidelium numero incolarumque industria ac negotiis floret. Itaque ab Apostolica Sede petitum est, ad aptius tutiusque totius dioecesis animarum bono consulendum, ut templum in eadem urbe exstans et Deo in honorem Beatae Mariae Virginis sub titulo vulgo « Notre Dame » dicatum, ad dignitatem et fastigium ecclesiae concathedralis Portus Gratiae eveheretur, facta Episcopo Portus Gratiae pro tempore facultate in urbe « Grand Falls » pro suo arbitrio residendi. Porro haec S. Congregatio Consistorialis, vigore specialium facultatum a Ssmo Domino Nostro Pio, divina Providentia P P . XII sibi tributarum, omnibus rerum adiunctis mature perpensis habitoque favorabili voto Excmi P. D. Hildebrandi Antoniutti, Archiepiscopi titularis Synnadensis in Prhygia necnon in Ditione Canadensi Delegati Apostolici, rata id in animarum bonum cessurum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter eadem S. Congregatio praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent, praefatum templum, in urbe « Grand Falls » exstans et Deo in honorem Beatae Mariae Virginis sub titulo vulgo «Notre Dame» dicatum, ad dignitatem et fastigium Ecclesiae concathedralis Portus Gra- Acta 618 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tiae evehit, ita ut in eadem Ecclesia, modo in concathedralem evecta, cathedra episcopalis erigi possit et Episcopus Portus Gratiae pro tempore, prout ipsi magis expedire videbitur, etiam diebus sollemnioribus pontificalia-exercere queat. Itemque eadem S. C. Consistorialis eidem Episcopo Portus Gratiae pro tempore facultatem concedit in urbe « Grand Palis » residendi, etiam tempore et diebus a Can. 338, § 3 Cod. I. C. statutis. Ad haec omnia exsecutioni mandanda S. C. Consistorialis deputat eundem Excmum P. D. Hildebrandum Antoniutti, eidem tribuens facultates necessarias et opportunas etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto ei onere mittendi quam primum ad hanc S. Congregationem authenticum exemplar peractae exsecutionis actus. Contrariis quibusvis minime obstantibus, etiam speciali mentione dignis. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 25 Maii 1953. £g F r . A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor III DECLARATIO Cum nuper in Einum P. D. Stephanum S. R. E. Cardinalem Wyszynski, Archiepiscopum Gnesnensem et Varsaviensem, quidam violentas ma • nus sacrilege iniicere et Eiusdem exercitium iurisdictionis ecclesiasticae impedire ausi fuerint, Sacra Congregatio Consistorialis eos omnes qui memorata delicta patraverunt, ad normam can. 2334 n. 2 et 2343, § 2 Codicis Iuris Canonici, in excommunicationem Sedi Apostolicae speciali modo reservatam incurrisse atque ipso iure infames esse declarat. Datum Romae, die 30 mensis Septembris anni 1953. £g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Episcopus Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. i® S. Iosephus Ferretto, Adsessor Sacra Congregatio de Propaganda Fide 619 SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i BIRMANIAE MERIDIONALIS (DE RANGOON) DECRETUM VICARIATUS APOSTOLICUS BIRMANIAE MERIDIONALIS DEINCEPS (( DE RANGOON )) NUNCUPABITUR. Cum postremis his temporibus probata consuetudo plerumque invaluisset, ut nomen ecclesiasticarum circumscriptionum non ex regione, sed ex civitate, in qua suam quisque loci Ordinarius residentiam constituit, mutuaretur, propositum est ut Vicariatus Apostolicus « Birmaniae Meridionalis », deinceps Vicariatus Apostolicus « De Rangoon » appellaretur, ab urbe principe Reipublicae Birmanae, ubi Ordinarius commoratur. Eminentissimi ac Reverendissimi Sacri Consilii a Fide Propaganda Patres in generalibus Comitiis die 4 mensis Maii currentis anni habitis, propositam nominis mutationem probandam censuerunt. Quam Eminentissimorum Patrum sententiam Sanctissimo Domino Nostro Pio Divina Providentia Papae XII in Audientia die 7 eiusdem mensis Maii ab Excellentissimo huius Sacrae Congregationis Secretario relatam, Sanctitas Sua benigne adprobare ratamque habere dignata est atque praesens ad rem Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 7 mensis Maii a. D. 1953. Cj¿ P . Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L. Cß S. Ph. Bernardini, a Secretis II PROVISIO ECCLESIARUM Singulis, ut infra, datis Decretis Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando, Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII dignatus est sequentes providere Ecclesias, nimirum : die 29 Iunii '1953 — Cathedrali Ecclesiae Osloensi praefecit Exc. P. D. Iacobum Mangers, hactenus Episcopum titularem Seljensem. 620 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale — Titulari episcopali Ecclesiae Casiotanae, R. P. Felicem Sealais, Congregationis Immaculati Cordis Mariae, quem constituit Vicarium Apostolicum Leopoldopolitanum. — Titulari episcopali Ecclesiae Sbidensi, R. P. Ioannem Rodgers, Societatis Mariae, quem constituit Vicarium Apostolicum Insularum Tonga. — Titulari episcopali Ecclesiae Caltadriensi, R. P. Carolum Anasagasti, Ordinis Fratrum Minorum, quem constituit Vicarium Apostolicum de Beni in Bolivia. — Titulari episcopali Ecclesiae Baleciensi, R. P. Augustinum Baroni, Filiorum Sacri Cordis Iesu, quem costituit Vicarium Apostolicum de Khartum. die 20 Iulii — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Melitenaeae R. D. Iacobum Robertum Knox, e clero saeculari Abbatiae « nullius )) Novae Nursiae, quem constituit Delegatum Apostolicum Africae Orientalis et Occidentalis Britannicae. die k Augusti — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Leontopolitanae in Augustamnica, Exc. P. D. Terentium McGuire, hactenus Archiepiscopum Canberrensem et Gulburnensem. die 7 Augusti — Titulari episcopali Ecclesiae Hierapolitanae in Isauria, R. D. Dominicum Ekandem, e clero saeculari Calabarensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iacobi Moynang, Episcopi Calabarensis. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Selymbrianae, Exc. P. D. Rayappen Ambrose, hactenus Episcopum titularem Sidonensem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Augusti Simeonis Colas, Archiepiscopi Pondicheriensis. — Cathedrali Ecclesiae Toowoombaensi, R. D. Gulielmum Brennan, e clero saeculari dioecesis Wilcanniensis. III NOMINATIONES Decretis, ut infra datis, Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit : die 29 Iunii 1953 — R. P. Franciscum Font Garcia, Instituti Hispanici S. Francisci Xaverii pro Missionibus Exteris, Praefectum Apostolicum de WanJcie. Sacra Congregatio Rituum 621 die 2 Iulii — R. P. Stephanum Stella, Ordinis Fratrum Carmelitarum Discalceatorum, Praefectum Apostolicum de Kuwait. die 8 Iulii — R. P. Gregorium Espiga y Infante, Ordinis Recollectorum Sancti Augustini, Praefectum Apostolicum de Palawan, in Insulis Philippinis. SACRA CONGREGATIO RITUUM i ROMANA CANONIZATIONIS BEATI VINCENTII P ALLOTTI, CONFESSORIS, FUNDATORIS SOCIETATIS APOSTOLATUS CATHOLICI. SUPER DUBIO An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Summo gaudio licuit Romano et Catholicae Ecclesiae Episcopo, die 22 Ianuarii Anni Sacri nuper elapsi, Venerabilem Vincentium Pallotti, sacerdotem Romanum, Societatis Apostolatus Catholici fundatorem, centesimo anniversario ab eius obitu recurrente, Beatorum honoribus decorare. Exinde fama sanctitatis novensilis Beati et christifidelium pietas ac fiducia in ipsum magis magisque visa sunt augescere eiusque validissimum patrocinium plurimi fideles sunt experti. Plurima feruntur, Beato Vincentio Pallotti intercedente, beneficia spiritualia ac temporalia a Deo impetrata, quorum nonnullae sanationes miraculi notas praeseferentes asseruntur. Quapropter de supremis altarium honoribus eidem Beato comparandis iam cogitatum est. Enixis namque Litteris Postulatoriis Emi ac Revmi DD. Cardinales Archiepiscopi Vindobonen., Neo-Eboracen., Colonien, et S. Iacobi in Chile, Excnius ac Revmus Urbis Vicesgerens necnon et alii saltem quadraginta Archiepiscopi et Episcopi catholici orbis Sanctissimum Dominum Nostrum Pium Papam XII adprecati sunt ut reassumptionem causae Canonizationis praedicti Beati indulgere benigne dignaretur. Instante igitur Revmo D. Iosepho Ranocchini, e Societate Apostolatus Catholici et huius Causae Postulatore, infrascriptus S. Rituum Congre- Acta Apostolicae 622 Sedis - Commentarium Officiale gationis Cardinalis Pro-Praefectus, eiusdem Causae Relator, in Ordi nariis Sacrorum Rituum Congregationis Comitiis subsignata die ad Vaticanum habitis, sequens dubium discutiendum proposuit: An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Emi porro ac Revmi Patres Cardinales, sacris ritibus tuendis praepositi, post ipsius Cardinalis Ponentis relationem, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, omnibus rite discussis ac perpensis, rescribendum censuerunt : Affirmative, nempe Signandam esse commissionem reassumpionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Die 17 Martii 1953. Facta demum per infrascriptum Cardinalem Beatissimo Patri, die subsignata, relatione, Sanctitas Sua, Emorum Patrum rescriptum ratum habens, commissionem reassumptionis^ausae Canonizationis Beati Vincentii Ballotti, Confessoris et fundatoris Societatis Apostolatus Catholici, Sua manu dignata est subscribere. Datum Romae, 21 Aprilis 1953. :£B C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L.©S. t A. Carinci, Archiep. Seleuc. Secretarius II L U G D U N E N , SEU M E C H L I N I E N , SEU VI V ARIEN. CANONIZATIONIS BEATAE M. VICTORIAE TERESIAE COUDERC, VIRGINIS, CONFUNDATRICIS SOCIETATIS DOMINAE NOSTRAE A RECESSU COENACULI. SUPER DUBIO An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Maria Victoria Teresia Couderc, Societatis Dominae Nostrae a recessu Coenaculi altera auctor, nata anno 1805 in Galliae pago « Le Mas », intra Vivariensis dioecesis fines, a teneris unguiculis ad mortem usque a perfectionis semita declinavit numquam. Piissimi Sacerdotis Stephani Terme efficax adiutrix, Institutum ab eodem informatum ad perfectionem adduxit atque sapienter per decennium moderata est. Verum e regimine deiecta, abscondita in humilitate cum Christo in Deo per septem supra quadraginta annos permansit. Quae autem descenderat, digna fuit quae ascenderei. Quandoquidem, post sanctum eius excessum, vir- Sacra Congregatio Rituum 623 tutum eius heroicitas patenter reniduit, populo eam <( Sanctam » conclamante. Quam famam, in dies crebescentem, Deus caelestibus signis, eadem deprecante, visus est confirmare. Quare, servatis de iure servandis, Pius Papa XI, anno 1935, Venerabilem Mariam Victoriam Teresiam Oouderc heroum in modum coluisse virtutes edixit; duobusque dein approbatis miraculis, Pius Papa XII, feliciter regnans, eam die 4 Novembris 1951, in Patriarchali Basilica Petriana, caelitum Beatorum honoribus solemniter cumulavit. Ex eo die fidelium erga novensilem Beatam pietas ita est aucta, ut cum a pluribus in suis necessitatibus constitutis invocata sit, feliciter contigerit ut iam plures mirae sanationes, eadem intercedente, a Deo effectae asserantur. Idcirco Sacrorum Antistites plures, inter quos tres Eminentissimi Patres Cardinales ipseque Vivariensis Episcopus impensis precibus Sanctissimum Dominum nostrum Pium Papam XII rogaverunt ut Beatam Mariam Victoriam Teresiam Couderc Sanctorum albo adscribere benigne dignaretur. Instante igitur Revmo Domino Rogerio Michaele Jeune, Societatis Presbyterorum a S. Sulpitio Procuratore Generali huiusque Causae Postulatore legitime constituto, infrascriptus Cardinalis S. Rituum Congregationis Pro-Praefectus et Causae ipsius Ponens seu Relator, in ordinario eiusdem S. Rituum Congregationis coetu die 14 huius mensis habito, dubium posuit disceptandum : An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Emi porro ac Revmi Patres Cardinales, sacris tuendis ritibus praepositi, relatione Cardinalis Ponentis auscultata, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, rescribere censuerunt : Affirmative idest signandam esse commissionem reassumptionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Facta demum Beatissimo Patri per infrascriptum Cardinalem, die subsignata, fideli relatione, Sanctitas Sua, Eminentissimorum Patrum sententiam ratam habens, commissionem reassumptionis Causae Canonizationis Beatae Mariae Victoriae Teresiae Couderc, Virginis, propria Ipsius manu subsignare dignata est. Datum Komae, die 26 Iulii 1953. Ç£ C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus Jj. ffi S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius Acta 624 Apostolicae DIARIUM Sedis - Commentarium R O M A N A E Officiale CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII/ felicemente regnante, si è degnato di nominare : 14 maggio 1949. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Tedeschini Federico. Protettore delle Suore Domenicane di 8. Mauro de Fosses (Parigi). 28 marzo 1953. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protettore delle Suore di San Giuseppe di Chambéry (Roma). 25 giugno » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Wyszynski Stefano, Protettore delle Suore Francescane degli Afflitti (Varsavia). 20 luglio » S. E. Revma Monsig. Knox Giacomo Roberto, Arcivescovo titolare di Melitene, Delegato Apostolico nell'Africa Orientale e Occidentale Britannica. 27 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Siri Giuseppe, Protettore delle Suore di San Giovanni Battista e Santa Caterina da Siena, dette « Vergini Medee » (Roma). » .» » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protettore delle Piccole Suore dell'Assunzione (Parigi). 30 » » S. E. Revma Monsig. Oddi Silvio, Arcivescovo titolare di Mesembria, Delegato Apostolico a Gerusalemme e Palestina, Giordania e Cipro. » » » S. E. Revma Monsig. Forni Raffaele, Arcivescovo titolare di Egina, Internunzio Apostolico nell'Iran. 18 agosto » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Borgongini Duca Francesco, Protettore del Ritiro del Sacro Cuore d'Angers (Angers). 28 settembre » S. E. Revma Monsig. Carboni Romolo, Arcivescovo tito lare di Sidone, Delegato Apostolico in Australia, Nuova Zelanda e Oceania. An., et vol. XXXXY 27 Octobris 1958 (Ser. II, v. XX) - N. 13 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE INTER SANCTAM SEDEM ET HISPANIAM SOLLEMNES CONVENTIONES CONCORDATO CONCORDATO TRA LA ENTRE LA SANTA SEDE SANTA SEDE BLA Y SPAGNA ESPANA In nome della Santissima Trinità En el nombre de la Santísima Trinidad La Santa Sede Apostolica e lo Stato spagnuolo, animati dal desiderio di assicurare una feconda collaborazione per il maggior bene della vita religiosa e civile della Nazione spagnuola, banno determinato di stipulare un Concordato che, riassumendo gli Accordi anteriori e completandoli, costituisca la norma che deve regolare le reciproche relazioni delle Alte Parti contraenti, in conformità con la Legge di Dio e la tradizione cattolica della Nazione spagnuola. A tal fine Sua Santità il Papa Pio XII ha nominato Suo Plenipotenziario : Sua Eccellenza Reverendissima La Santa Sede Apostòlica y el Estado español, animados del deseo de asegurar una fecunda colaboración para el mayor bien de la vida religiosa y civil de la Nación española, han determinado estipular un Concordato que, reasumiendo los Convenios anteriores y completándolos, constituya la norma que ha de regular las recíprocas relaciones de las Altas Partes contratantes, en conformidad con la Ley de Dios y la tradición católica de la Nación española. A este fin Su Santidad el Papa Pío XII ha tenido a bien nombrar por su Plenipotenciario a : Su Excelencia Reverendísima 40 - ACTA, vol. XX, n. 13. — 27-10-1953. . 626 Acta Apostolicae Sedis - Monsignor Domenico Tardini, ProSegretario di Stato per gli Affari Ecclesiastici Straordinari, e Sua Eccellenza il Capo dello siato spagnuolo, Don FRANCISCO FRANCO BAHAMONDE, ha nominato Suoi Plenipotenziari : Sua Eccellenza Don Alberto Martin Artajo, Ministro degli Affari Esteri, e Sua Eccellenza Don Fernando Maria Castiella y Maiz, Ambasciatore di Spagna presso la Santa Sede, i quali, scambiati i loro Pieni Poteri e trovatili in buona e dovuta forma, hanno convenuto negli articoli seguenti: 4 Commentarium Officiale Monseñor Domenico Tardini, ProSecretario de Estado para los Asuntos Eclesiásticos Extraordinarios, y Su Excelencia el Jefe del Estado español, Don FRANCISCO FRANCO BAHAMONDE, ha tenido a bien nombrar por Sus Plenipotenciarios al Excmo Señor Don Alberto Martin Artajo, Ministro de Asuntos Exteriores, y al Excmo Señor Don Fernando Maria Castiella y Maiz, Embajador de España cerca de la Santa Sede, quienes, después de entregadas sus respectivas Plenipotencias y reconocida la autenticidad de las mismas, han convenido lo siguiente: Articolo I Artículo I La Religione Cattolica, Apostolica, Romana continua ad essere l'unica religione della Nazione spagnuola e godrà dei diritti e delle prerogative che le spettano in conformità con la Legge Divina e il Diritto Canonico. La Religión Católica, Apostólica, Romana sigue siendo la única de la Nación española y gozará de los derechos y de las prerrogativas que le corresponden en conformidad con la Ley Divina y el Derecho Canónico. Articolo II Artículo II 1. Lo Stato spagnuolo riconosce alla Chiesa Cattolica il carattere di società perfetta e le garantisce il libero e pieno esercizio del suo potere spirituale e della sua giurisdizione, nonché il libero e pubblico esercizio del culto. 2. In particolare, la Santa Sede potrà liberamente emanare e pubblicare in Spagna qualsiasi disposizione relativa al governo della 1. El Estado español reconoce a la Iglesia Católica el carácter de sociedad perfecta y le garantiza el libre y pleno ejercicio de su poder espiritual y de su jurisdicción, así como el libre y público ejercicio del culto. 2. En particular, la Santa Sede podrá libremente promulgar y publicar en España cualquier disposición relativa al gobierno de la Igle- Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Chiesa e comunicare senza impedimento con i Prelati, il clero e i fedeli del Paese, come questi lo potranno con la Santa Sede. Sollemnes Conventiones 627 Delle stesse facoltà godranno gli Ordinari e le altre Autorità ecclesiastiche nei riguardi del loro Clero e dei loro fedeli. sia y comunicar sin impedimento con los Prelados, el clero y los fieles del país, de la misma manera que estos podrán hacerlo con la Santa Sede. Gozarán de las mismas facultades los Ordinarios y las otras Autoridades eclesiásticas en lo referente a su Clero y fieles. Articolo I I I Artículo I I I 1. Lo Stato spagnuolo riconosce la personalità giuridica internazionale della Santa Sede e dello Stato della Città del Vaticano. 2. Per mantenere, nella forma tradizionale, le amichevoli relazioni tra la Santa Sede e lo Stato spagnuolo, continueranno ad essere permanentemente accreditati un Ambasciatore di Spagna presso la Santa Sede ed un Nunzio Apostolico a Madrid. Questi sarà il Decano del Corpo Diplomatico, ai termini del diritto consuetudinario. 1. El Estado español reconoce la personalidad jurídica internacional de la Santa Sede y del Estado de la Ciudad del Vaticano. 2. Para mantener, en la forma tradicional, las amistosas relaciones entre la Santa Sede y el Estado español, continuarán permanentemente* acreditados un Embajador de España cerca de la Santa Sede y un Nuncio Apostólico en Madrid. Este será el Decano del Cuerpo Diplomático, en los términos del derecho consuetudinario. Articolo IV Artículo IV 1. Lo Stato spagnuolo riconosce la personalità giuridica e la piena capacità di acquistare, possedere ed amministrare ogni sorta di beni a tutte le istituzioni ed associazioni religiose esistenti in Spagna all'entrata in vigore del presente Concordato, costituite secondo il Diritto Canonico; in particolare alle Diocesi con le istituzioni annesse, alle Parrocchie, agli Ordini e Congregazioni religiose, Società di vita comune ed Istituti secolari di perfezione cristiana canonicamente rico- 1. El Estado español reconoce la personalidad jurídica y la plena capacidad de adquirir^ poseer y administrar toda clase de bienes a todas las instituciones y asociaciones religiosas, existentes en España a la entrada en vigor del presente Concordato, constituidas según el Derecho Canónico; en particular a las Diócesis con sus instituciones anejas, a las Parroquias, a las Ordenes y Congregaciones religiosas, las Sociedades de vida común y los Institutos seculares de perfección cristiana 628 Acta Apostolicae Sedis nosciuti, siano di diritto pontificio o diocesano, alle loro province ed alle loro case. 2. Di uguale riconoscimento godranno gli enti della natura su indicata, che verranno ulteriormente eretti o approvati in Spagna dalle competenti Autorità ecclesiastiche, alla sola condizione che il decreto di erezione o di approvazione sia ufficialmente comunicato per iscritto alle competenti Autorità dello Stato. 3. La gestione ordinaria e straordinaria dei beni appartenenti a qualsiasi ente ecclesiastico od associazione religiosa, e la relativa vigilanza ed ispezione, spettano alle competenti Autorità della Chiesa. - Commentarium Officiale canònicamente reconocidos, sean de derecho pontifìcio o de derecho diocesano, a sus provincias y a sus casas. 2. Gozarán de igual reconocimiento las entidades de la misma naturaleza que sean ulteriormente erigidas o aprobadas en España por las Autoridades eclesiásticas competentes, con la sola condición de que el decreto de erección o de aprobación sea comunicado oficialmente por escrito a las Autoridades competentes del Estado. 3. La gestión ordinaria y extraordinaria de los bienes pertenecientes a entidades eclesiásticas o asociaciones religiosas y la vigilancia e inspección de dicha gestión de bienes corresponderán a las Autoridades competentes de la Iglesia. Articolo V Artículo V Lo Stato riconosce come festivi tutti i giorni stabiliti dalla Chiesa nel Codice di Diritto Canonico o con particolari disposizioni relative a festività locali, e darà, nella sua legislazione, le facilitazioni necessarie perchè i fedeli possano in tali giorni adempiere i loro doveri religiosi. Le Autorità civili, sia nazionali sia locali, vigileranno perchè sia debitamente osservato il riposo festivo. El Estado tendrá por festivos los días establecidos como tales por la Iglesia en el Código de Derecho Canónico o en otras disposiciones particulares sobre festividades locales, y dará, en su legislación, las facilidades necesarias para que los fieles puedan cumplir en esos días sus deberes religiosos. Las Autoridades civiles, tanto nacionales como locales, velarán por la debida observancia del descanso en los días festivos. Articolo VI Artículo VI Conformemente alle concessioni dei Sommi Pontefici San Pio V e Gre- Conforme a las concesiones de los Sumos Pontífices San Pío V y Gre- Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones gorio XIII, i sacerdoti spagnuoli eleveranno giornalmente preghiere per la Spagna e per il Capo dello Stato, secondo la formula tradizionale e le prescrizioni della Sacra Liturgia. Articolo VII 629 gorio XIII, los sacerdotes españoles diariamente elevarán preces por España y por el Jefe del Estado, según la fórmula tradicional y las prescripciones de la Sagrada Liturgia. Artículo VII Per quel che riguarda la nomina degli Arcivescovi e Vescovi residenziali e dei Coadiutori con diritto di successione, continueranno a valere le norme dell'Accordo stipulato tra la Santa Sede e il Governo spagnuolo il 7 Giugno 1941. Para el nombramiento de los Arzobispos y Obispos residenciales y de los Coadjutores con derecho de sucesión, continuarán rigiendo las normas del Acuerdo estipulado entre la Santa Sede y el Gobierno español el 7 de Junio de 1941. Articolo V I I I Artículo VIII Continuerà a sussistere a Ciudad Real il Priorato Nullius degli Ordini Militari. Per la nomina del Vescovo Priore si applicheranno le norme di cui all'articolo precedente. Continuará subsistiendo en Ciudad Real el Priorato Nullius de las Ordenes Militares. Para el nombramiento del Obispo Prior se aplicarán las normas a que se refiere el artículo anterior. Articolo IX Artículo IX 1. Al fine di evitare, per quanto possibile, che le Diocesi comprendano territori appartenenti a diverse province civili, le Alte Parti contraenti procederanno, di comune accordo, ad una revisione delle circoscrizioni diocesane. Parimenti, la Santa Sede, d'accordo col Governo spagnuolo, prenderà le opportune disposizioni per eliminare gli (( enclaves ». Nessuna parte del territorio spagnuolo o sottoposto alla sovranità della Spagna dipenderà da un Ve- 1. A fin de evitar, en lo posible, que las Diócesis abarquen territorios pertenecientes a diversas provincias civiles, las Altas Partes contratantes procederán, de común acuerdo, a una revisión de las circunscripciones diocesanas. Asimismo, la Santa Sede, de acuerdo con el Gobierno español, tomará las oportunas disposiciones para eliminar los enclaves. Ninguna parte del territorio español o de soberanía de España dependerá de Obispo cuya sede se en- 630 Acta Apostolicae Sedis scovo la cui sede si trovi in territorio soggetto alla sovranità di altro Stato, e nessuna Diocesi spagnuola comprenderà zone di territorio soggetto a sovranità straniera, eccettuato il caso del Principato di Andorra, che continuerà ad appartenere alla Diocesi di Urgel. 2. Per l'erezione di una nuova Diocesi o provincia ecclesiastica e per altri mutamenti di circoscrizioni diocesane che si giudicassero necessari, la Santa Sede si metterà previamente d'accordo con il Governo spagnuolo, salvo che si tratti di minime rettifiche territoriali richieste dal bene delle anime. - Commentarium Officiale cuentre en territorio sometido a la soberanía de otro Estado, y ninguna Diócesis española comprenderá zonas de territorio sujeto a soberanía extranjera, con excepción del Principado de Andorra que continuará perteneciendo a la Diócesis de Urgel. 3. Lo Stato spagnuolo si impegna a provvedere alle necessità economiche delle Diocesi che in futuro venissero erette, aumentando adeguatamente la dotazione stabilita nell'art. XIX. Lo Stato inoltre, per sè o per mezzo delle Corporazioni locali interessate, contribuirà con una sovvenzione straordinaria alle spese iniziali di organizzazione delle nuove Diocesi; in particolare sovvenzionerà la costruzione delle nuove Cattedrali e degli edifìci da destinarsi a residenza del Prelato, agli unici della Curia ed ai Seminari diocesani. 2. Para la erección de una nueva Diócesis o provincia eclesiástica y para otros cambios de circunscripciones diocesanas que pudieran juzgarse necesarios, la Santa Sede se pondrá previamente de acuerdo con el Gobierno español, salvo si se tra tase de mínimas rectificaciones de territorio reclamadas por el bien de las almas. 3. El Estado español se compromete a proveer a las necesidades económicas de las Diócesis que en el futuro se erijan aumentando adecuadamente la dotación establecida en el artículo XIX. El Estado, además, por sí o por medio de las Corporaciones locales interesadas, contribuirá con una subvención extraordinaria a los gastos iniciales de organización de las nuevas Diócesis; en particular subvencionará la construcción de las nuevas Catedrales y de los edificios destinados a residencia del Prelado, oficinas de la Curia y Seminarios diocesanos. Articolo X Artículo X Per la provvista dei Benefici non concistoriali continueranno ad essere applicate le disposizioni dell'Accordo stipulato il 16 Luglio 1946. En la provisión de los Beneficios no consistoriales se seguirán aplicando las disposiciones del Acuerdo estipulado el 16 de Julio de 1946. Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 631 Articolo XI Artículo XI 1. L'Autorità ecclesiastica potrà liberamente erigere nuove Parrocchie e modificare i confini di quelle già esistenti. Quando detti provvedimenti comporteranno un aumento dei contributo economico dello Stato, l'Autorità ecclesiastica, per quanto si riferisce a tale contributo, avrà cura di mettersi d'accordo con quella competente dello Stato. 2. Quando l'Autorità ecclesiastica credesse opportuno raggruppare, in via provvisoria o definitiva, più Parrocchie, sia anidándole ad un solo Parroco assistito da uno o più Viceparroci, sia riunendo in un solo presbiterio più sacerdoti, lo Stato manterrà inalterate le dotazioni assegnate a dette Parrocchie. Le dotazioni delle Parrocchie vacanti non possono essere diverse da quelle delle Parrocchie provviste. 1. La Autoridad eclesiástica podrá libremente erigir nuevas Parroquias y modificar los límites de las ya existentes. Cuando estas medidas impliquen un aumento de contribución económica del Estado, la Autoridad eclesiástica habrá de ponerse de acuerdo, con la competente autoridad del Estado, por lo que se refiere a dicha contribución. 2. Si la Autoridad eclesiástica considerase oportuno agrupar, de modo provisional o definitivo, varias Parroquias, bien sea confiándolas a un solo Párroco, asistido de uno o varios Coadjutores, bien reuniendo en un solo presbiterio a varios sacerdotes, el Estado mantendrá inalteradas las dotaciones asignadas a dichas Parroquias. Las dotaciones para las Parroquias que estén vacantes no pueden ser distintas de las dotaciones para las Parroquias que estén provistas. Articolo XII Artículo XII La Santa Sede e il Governo spagnuolo regoleranno, al più presto possibile, con un Accordo a parte, quanto si riferisce al regime delle Cappellanie e delle Fondazioni pie in Spagna. La Santa Sede y el Gobierno español regularán, en Acuerdo aparte y lo antes posible, cuanto se refiere al régimen de Capellanías y Fundaciones pías en España. Articolo XIII Artículo XIII 1. In considerazione dei vincoli di pietà e devozione che hanno unito 1. En consideración de los vínculos de piedad y devoción que han 632 Acta Apostolicae Sedis la Nazione spagnuola alla Patriarcale Basilica di Santa Maria Maggiore, la Santa Sede conferma le disposizioni e i tradizionali privilegi onorifici in favore della Spagna, contenuti nella Bolla Hispaniarum fidelitas del 5 Agosto 1953. 2. La Santa Sede concede che lo spagnuolo sia considerato come uno degli idiomi ammessi per la trattazione delle cause di beatificazione e canonizzazione presso la Sacra Congregazione dei Riti. - Commentarium : : Officiale e- unido a la Nación española con la Patriarcal Basílica de Santa Maria la Mayor, la Santa Sede confirma los tradicionales privilegios honoríficos y las otras disposiciones en favor de España contenidos en la Bula Hispaniarum fidelitas del 5 de Agosto de 1953. 2. La Santa Sede concede que el español sea uno de los idiomas admitidos para tratar las causas de beatificación y canonización en la Sagrada Congregación de Ritos. Articolo XIV Artículo XIV I chierici e i religiosi non saranno obbligati ad assumere pubblici uffici od incombenze che, secondo le norme del Diritto Canonico, sono incompatibili con il loro stato. Per occupare pubblici impieghi od unici e cariche civili sarà loro necessario il « Nulla Osta » dell'Ordinario proprio, come pure quello dell'Ordinario del luogo dove dovrebbero svolgere la loro attività. Revocato il «Nulla Osta» non potranno continuare ad esercitarli. Los clérigos y los religiosos no estarán obligados a asumir cargos públicos o funciones que, según las normas del Derecho Canónico, sean incompatibles con su estado. Para ocupar empleos o cargos públicos, necesitarán el « Nihil Obstat » de su Ordinario propio y el del Ordinario del lugar donde hubieren de desempeñar su actividad. Revocado el « Nihil Obstat », no podrán continuar ejerciéndolos. Articolo XV Artículo XV I chierici ed i religiosi, sia professi che novizi, sono esenti dal servizio militare, conformemente ai canoni 121 e 614 del Codice di Diritto Canonico. Al riguardo continua ad essere in vigore quanto convenuto tra le Los clérigos y religiosos, ya sean éstos profesos o novicios, están exentos del servicio militar, conforme a los cánones 121 y 614 del Código de Derecho Canónico. Al respecto, continúa en vigor lo convenido entre las Altas Partes Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 633 Alte Parti contraenti nell'Accordo del 5 Agosto 1950 sulla giurisdizione castrense. contratantes en el Acuerdo de 5 de Agosto de 1950 sobre jurisdicción castrense. Articolo XVI Artículo XVI 1. I Prelati di cui al paragrafo 2 del can. 120 del Codice di Diritto Canonico non potranno essere deferiti ad un Tribunale laico senza che sia stata ottenuta prima la necessaria licenza della Santa Sede. 1. Los Prelados de quienes habla el párrafo 2 del canon 120 del Código de Derecho Canónico no podrán ser emplazados ante un juez laico sin que se haya obtenido previamente la necesaria licencia de la Santa Sede. 2. La Santa Sede consiente en que las causas contenciosas sobre bienes o derechos temporales en las cuales fueren demandados clérigos o religiosos sean tramitadas ante los Tribunales del Estado, previa notificación al Ordinario del lugar en que se instruye el proceso al cual deberán también ser comunicadas en su día las correspondientes sentencias o decisiones. 3. El Estado reconoce y respeta la competencia privativa de los Tribunales de la Iglesia en aquellos delitos que exclusivamente violan una Ley eclesiástica, conforme al canon 2198 del Código de Derecho Canónico. Contra las sentencias de estos Tribunales no procederá recurso alguno ante las Autoridades civiles. 4. La Santa Sede consiente en que las causas criminales contra los clérigos o religiosos por los demás delitos, previstos por las leyes penales del Estado, sean juzgadas por los Tribunales del Estado. Sin embargo, la Autoridad judicial, antes de proceder, deberá so- 2. La Santa Sede consente cbe le cause contenziose riguardanti beni o diritti temporali, nelle quali siano convenuti in giudizio chierici e religiosi, vengano trattate presso i Tribunali dello Stato, previa notificazione all'Ordinario del luogo in cui si istruisce il processo, al quale dovranno anche essere poi comunicate le relative sentenze o decisioni. 3. Lo Stato Spagnolo riconosce e rispetta la competenza privativa dei Tribunali della Chiesa per i delitti che ledono esclusivamente una legge ecclesiastica, secondo il can. 2198 del Codice di Diritto Canonico. Contro le sentenze di tali Tribunali non sarà ammesso alcun ricorso alle Autorità civili. 4. La Santa Sede consente che le cause criminali contro chierici o religiosi per gli altri delitti, previsti dalla legge penale dello Stato, siano trattate dai Tribunali dello Stato. Prima però di procedere l'Autorità giudiziaria dovrà chiedere, sen- 63é Acta Apostolicae Sedis za pregiudizio delle misure cautelari del caso, e con il dovuto riserbo, il consenso dell'Ordinario del luogo in cui si istruisce il processo. Nel caso cbe questi, per gravi motivi, ritenga di dover rifiutare tale consenso, dovrà darne comunicazione scritta all'Autorità competente. Il processo sarà circondato dalle necessarie cautele per evitare ogni pubblicità. I risultati dell'istruttoria e la sentenza definitiva del giudizio, tanto in prima che in ulteriore istanza, dovranno essere sollecitamente notificati all'Ordinario del luogo di cui sopra. 5. In caso di arresto o di detenzione i chierici ed i religiosi saranno trattati con i riguardi dovuti al loro stato ed al loro grado gerarchico. Essi sconteranno la pena di privazione della libertà in una casa ecclesiastica o religiosa che, a giudizio dell'Ordinario del luogo e dell'Autorità giudiziaria dello Stato, offra le convenienti garanzie; o almeno in locali distinti da quelli destinati ai secolari, a meno che l'Autorità ecclesiastica competente non abbia ridotto il condannato allo stato laicale. Saranno applicabili ad essi i benefici della libertà condizionale e gli altri stabiliti nella legislazione dello Stato. 6. Nel caso che venga decretato il sequestro giudiziario dei beni, sarà lasciato all'ecclesiastico il necessario - Commentarium Officiale licitar, sin perjuicio de las medidas precautorias del caso, y con la debida reserva, el consentimiento del Ordinario del lugar en que se instruye el proceso. En el caso en que éste, por graves motivos, se crea en el deber de negar dicho consentimiento, deberá comunicarlo por escrito a la Autoridad competente. El proceso se rodeará de las necesarias cautelas para evitar toda publicidad. Los resultados de la instrucción así como la sentencia definitiva del proceso, tanto en primera como en ulterior instancia, deberán ser solícitamente notificados al Ordinario del lugar arriba mencionado. 5. En caso de detención o arresto, los clérigos y religiosos serán tratados con las consideraciones debidas a su estado y a su grado jerárquico. Las penas de privación de libertad serán cumplidas en una casa eclesiástica o religiosa que, a juicio del Ordinario del lugar y de la Autoridad judicial del Estado, ofrezca las convenientes garantías; o, al menos, en locales distintos de los que se destinan a los seglares, a no ser que la Autoridad eclesiástica competente hubiere reducido al condenado al estado laical. Les serán aplicables los beneficios de la libertad condicional y los demás establecidos en la legislación del Estado. 6. Caso de decretarse embargo judicial de bienes, se dejará a los eclesiásticos lo que sea necesario para su Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 635 per la sua onesta sostentazione e per il decoro del suo stato, fermo restando, naturalmente, l'obbligo di soddisfare quanto prima i suoi creditori. 7. I chierici ed i religiosi potranno essere citati come testimoni avanti ai Tribunali dello Stato ; qualora però si tratti di processi criminali per delitti che comportano pene gravi, dovrà chiedersi la licenza dell'Ordinario del luogo in cui si istruisce il processo. In nessun caso però essi potranno essere richiesti dai Magistrati o da altre Autorità di dare informazioni su persone o materie di cui siano venuti a conoscenza per ragioni del Sacro Ministero. honesta sustentación y el decoro de su estado, quedando en pie, no obstante, la obligación de pagar cuanto antes a sus acreedores. 7. Los clérigos y los religiosos podrán ser citados como testigos ante los Tribunales del Estado; pero si se tratase de juicios criminales por delitos a los que la ley señale penas graves deberá pedirse la licencia del Ordinario del lugar en que se instruye el proceso. Sin embargo, en ningún caso podrán ser requeridos, por los Magistrados ni por otras Autoridades, a dar informaciones sobre personas o materias de las que hayan tenido conocimiento por razón del Sagrado Ministerio. Articolo XVII Artículo XVII L'uso dell'abito ecclesiastico o religioso da parte dei secolari o da parte di quei chierici o religiosi ai quali sia stato interdetto con provvedimento definitivo della competente Autorità ecclesiastica, comunicato ufficialmente al Governo, è vietato, e sarà punito con le stesse sanzioni e pene che si applicano a quelli che usano indebitamente la divisa militare. El uso del hábito eclesiástico o religioso por los seglares o por aquellos clérigos o religiosos a quienes les haya sido prohibido por decisión firme de las Autoridades eclesiásticas competentes, está prohibido y será castigado, una vez comunicada oficialmente al Gobierno, con las mismas sanciones y penas que se aplican a los que usan indebidamente el uniforme militar. Articolo XVIII Artículo XVIII La Chiesa può liberamente richiedere ai fedeli i contributi previsti dal Diritto Canonico, organizzare collette e ricevere somme e beni mobili ed immobili per l'attuazione dei propri fini. La Iglesia puede libremente recabar de los fieles las prestaciones autorizadas por el Derecho Canónico, organizar colectas y recibir sumas y bienes, muebles e inmuebles, para la prosecución de sus propios fines. 636 Acta Apostolicae Sedis Articolo XIX - Commentarium Officiale Artículo XIX 1. La Iglesia y el Estado estudiarán, de común acuerdo, la creación de un adecuado patrimonio eclesiástico que asegure una congrua dotación del culto y del clero. 2. Mientras tanto el Estado, a título de indemnización por las pasadas desamortizaciones de bienes eclesiásticos y como contribución a la obra de la Iglesia en favor de la Nación, le asignará anualmente una adecuada dotación. Esta comprenderá, en particular, las consignaciones correspondientes a los Arzobispos y Obispos diocesanos, los Coadjutores, Auxiliares, Vicarios Generales, los Cabildos Catedralicios y de las Colegiatas, el Clero parroquial así como las asignaciones en favor de Seminarios y Universidades eclesiásticas y para el ejercicio del culto. Por lo que se refiere a la dotación Per quel che riguarda le dotazioni dei Benefìci non concistoriali ed i de Beneficios no consistoriales y a contributi per i Seminari e le Uni- las subvenciones para los Seminaversità ecclesiastiche continuano a rios y las Universidades eclesiástivalere le norme fissate nei relativi cas, continuarán en vigor las norAccordi del 16 Luglio e dell'8 Di- mas fijadas en los respectivos Acuerdos del 16 de Julio y 8 de Diciemcembre 1946. bre de 1946. Rimane inteso che se in avvenire Si en el futuro tuviese lugar una si verificheranno notevoli mutazioni alteración notable de las condicionella situazione economica generale, nes económicas generales, dichas dole dotazioni di cui sopra saranno op- taciones serán oportunamente adeportunamente adeguate alle nuove cuadas a las nuevas circunstancias, circostanze, in modo da assicurare de forma que siempre quede asegusempre il mantenimento del culto ed rado el sostenimiento del culto y la un congruo sostentamento del clero. congrua sustentación del clero. 3. Lo Stato, fedele alla tradizione 3. El Estado, fiel a la tradición nazionale, concederà annualmente nacional, concederá anualmente sub1. La Chiesa e lo Stato studieranno, di comune accordo, la creazione di un adeguato patrimonio ecclesiastico che assicuri una congrua dotazione del culto e del clero. 2. Nel frattempo lo Stato, a titolo di indennizzazione per le passate alienazioni di beni ecclesiastici e come contributo all'opera della Chiesa a favore della Nazione, le assegnerà un'adeguata dotazione annua. Questa comprenderà, in particolare, gli assegni da corrispondersi agli Arcivescovi e Vescovi diocesani, ai loro Coadiutori, Ausiliari, Vicari Generali, al Clero dei Capitoli Cattedrali e delle Collegiate, al Clero parrocchiale nonché i contributi in favore dei Seminari e delle Università ecclesiastiche e per l'esercizio del culto. Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 637 sovvenzioni per la costruzione e la conservazione di Chiese parrocchiali e rettorali e di Seminari; per l'incremento degli Ordini, Congregazioni o Istituti ecclesiastici dedicati ad attività missionarie e per il mantenimento dei Monasteri di rilevante valore storico esistenti in Spagna, come anche per aiutare il sostentamento del Collegio Spagnuolo di San Giuseppe e della Chiesa e Residenza spagnuola di Monserrato, in Roma. 4. Lo Stato darà alla Chiesa la propria collaborazione per la creazione ed il finanziamento di istituzioni assistenziali in favore del clero anziano, infermo od invalido, ed assegnerà una adeguata pensione ai Prelati residenziali che, per ragioni di età o salute, si ritirassero dal loro ufìicio. venciones para la construcción y conservación de Templos parroquiales y rectorales y Seminarios ; el fomento de las Ordenes, Congregaciones o Institutos eclesiásticos consagrados a la actividad misional y el cuidado de los Monasterios de relevante valor histórico en España, así como para ayudar al sostenimiento del Colegio Español de San José y de la Iglesia y Residencia españolas de Montserrat, en Roma. Articolo XX Artículo XX 1. Sono esenti da qualsiasi imposta e contributo di indole statale o locale : a) le Chiese e Cappelle destinate al culto, come pure gli edifìci e locali annessi destinati al loro servizio o a sede di associazioni cattoliche ; ö) la residenza dei Vescovi, dei canonici e dei sacerdoti con cura d'anime, quando l'immobile sia di proprietà della Chiesa; 1. Gozarán de exención de impuestos y contribuciones de índole estatal o local : a) las Iglesias y Capillas destinadas al culto, y, asimismo, los edificios y locales anejos destinados a su servicio o a sede de asociaciones católicas ; b) la residencia de los Obispos, de los canónigos y de los sacerdo tes con cura de almas, siempre que el inmueble sea propiedad de la Iglesia ; c) los locales destinados a oficinas de la Curia diocesana y a oficinas parroquiales; d) las Universidades eclesiásti- c) i locali destinati ad unici della Curia diocesana o ad unici parrocchiali ; d) le Università ecclesiastiche 4. El Estado prestará a la Iglesia su colaboración para crear y financiar Instituciones asistenciales en favor del clero anciano, enfermo, o inválido. Igualmente asignará una adecuada pensión a los Prelados residenciales que, por razones de edad o salud, se retiren de su cargo. 638 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale e i Seminari destinati alla formazione del Clero; cas y los Seminarios destinados a la formación del clero ; e) le case degli Ordini, Congregazioni ed Istituti religiosi e secolari canonicamente stabiliti in Spagna ; /) i collegi o altri istituti di insegnamento, dipendenti dalla Gerarchia ecclesiastica, che rivestano il carattere di benefìco-docenti. Sono compresi nell'esenzione gli orti, giardini e dipendenze degli immobili sopra elencati, purché non siano destinati ad industria o ad altro uso di carattere lucrativo. é) las casas de las Ordenes, Congregaciones e Institutos religiosos y seculares canónicamente establecidos en España; /) los colegios u otros centros de enseñanza, dependientes de la Jerarquía eclesiástica, que tengan la condición de benefico-docentes. Están comprendidos en la exención los huertos, jardines y dependencias de los inmuebles arriba enumerados, siempre que no estén destinados a industria o a cualquier otro uso de carácter lucrativo. 2. Gozarán igualmente de total exención tributaria los objetos destinados al culto católico, así como la publicación de las instrucciones, ordenanzas, cartas pastorales, boletines diocesanos y cualquier otro documento de las Autoridades eclesiásticas competentes referente al gobierno espiritual de los fieles, y también su fijación en los sitios de costumbre. 3. Están igualmente exentas de todo impuesto o contribución, las dotaciones del culto y clero a que se refiere el artículo XIX, y el ejercicio del ministerio sacerdotal. 4. Todos los demás bienes de entidades o personas eclesiásticas, así como los ingresos de éstas que no provengan del ejercicio de actividades religiosas propias de su apostolado quedarán sujetos a tributación conforme a las leyes generales del Estado, en paridad de condición con las demás instituciones o personas. 2. Godranno ugualmente di totale esenzione tributaria gli oggetti destinati al culto cattolico, come pure la pubblicazione e l'affissione nei luoghi d'uso, delle istruzioni, ordinanze, lettere pastorali, bollettini diocesani e di qualsiasi altro atto o documento delle competenti Autorità ecclesiastiche riguardante il governo spirituale dei fedeli. 3. Sono ugualmente esenti da ogni imposta o contributo le dotazioni del culto e del clero di cui all'art. XIX e l'esercizio del ministero sacerdotale. 4. Tutti gli altri beni degli enti o delle persone ecclesiastiche e così anche i loro introiti, che non provengano dall'esercizio di attività religiose proprie del loro apostolato, saranno soggetti a tributo secondo le leggi generali dello Stato, a parità di condizioni con le altre istituzioni e persone. Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 639, 5. Le dotazioni, i legati o le eredità destinati alla costruzione di edifici del culto cattolico o di case religiose o, in generale, per finalità di culto e di religione, saranno equiparate, a tutti gli effetti tributari, a quelle destinate ad attività benefiche o benefico-docenti. 5. Las donaciones, legados o herencias destinados a la construcción de edificios del culto católico o de casas religiosas, o, en general, a finalidades de culto o religiosas, serán equiparados, a todos los efectos tributarios, a aquellos destinados a fines benéficos o benéfico-docentes. Artìcolo XXI Artículo XXI 1. In ogni Diocesi sarà formata una Commissione la quale, sotto la presidenza dell'Ordinario, vigilerà circa la conservazione, la riparazione e le eventuali modificazioni dei Templi, Cappelle ed edifici ecclesiastici dichiarati monumenti nazionali, storici o artistici, come anche delle antichità ed opere d'arte di proprietà della Chiesa o a lei affidate in usufrutto o in deposito, che siano state dichiarate di rilevante merito o di importanza storica nazionale. 2. Tali Commissioni saranno nominate dal Ministero dell'Educazione Nazionale e saranno composte per metà da membri scelti dal Vescovo ed approvati dal Governo, e per metà da membri scelti dal Governo, con l'approvazione del Vescovo. 1. En cada Diócesis se constituirá una Comisión que, bajo la presidencia del Ordinario, vigilará la conservación, la reparación y las eventuales reformas de los Templos, Capillas y edificios eclesiásticos declarados monumentos nacionales, históricos o artísticos, así como de las antigüedades y obras de arte que sean propiedad de la Iglesia o le estén confiadas en usufructo o en depósito y que hayan sido declaradas de relevante mérito o de importancia histórica nacional. 2. Estas Comisiones serán nombradas por el Ministerio de Educación Nacional y estarán compuestas, en una mitad, por miembros elegidos por el Obispo y aprobados por el Gobierno y, en la otra, por miembros designados por el Gobierno con la aprobación del Obispo. 3. Dichas Comisiones tendrán también competencia en las excavaciones que interesen a la arquelogia sagrada, y cuidarán con el Ordinario para que la reconstrucción y reparación de los edificios eclesiásticos arriba citados se ajusten a las normas técnicas y artísticas de la legislación general, a las prescripcio- 3. Le suddette Commissioni saranno anche competenti per ciò che riguarda gli scavi che interessano l'archeologia sacra ed avranno cura, con l'Ordinario, che la ricostruzione e la riparazione degli edifìci ecclesiastici di cui sopra si uniformino alle norme tecniche ed artistiche della legislazione generale, alle prescri- 640 Acta Apostolicae Sedis zioni delia Liturgia e alle esigenze dell'Arte Sacra. Esse vigileranno, ugualmente, perchè siano osservate le condizioni stabilite sia dalle leggi civili che canoniche circa l'alienazione e l'esportazione degli oggetti di importanza storica o di rilevante valore artistico di proprietà della Chiesa o ad essa affidati in usufrutto o in deposito. 4. La Santa Sede acconsente che, in caso di vendita di tali oggetti per asta pubblica, fatta a norma del Diritto Canonico, si dia, a parità di condizioni, preferenza di compra allo Stato. 5. Le Autorità ecclesiastiche faciliteranno lo studio dei documenti custoditi negli archivi ecclesiastici pubblici da loro esclusivamente dipendenti. Dal canto suo lo Stato presterà il conveniente aiuto tecnico ed economico per la installazione, catalogazione e conservazione di detti archivi. - Commentarium Officiale nes de la Liturgia y a las exigencias del Arte Sagrado. Vigilarán, igualmente, el cumplimiento de las condiciones establecidas por las leyes, tanto civiles como canónicas, sobre enajenación y exportación de objetos de mérito histórico o de relevante valor artístico que sean propiedad de la Iglesia o que esta tuviera en usufructo o en depósito. 4. La Santa Sede consiente en que, caso de venta de tales objetos por subasta pública, a tenor de las normas del Derecho Canónico, se dé opción de compra, en paridad de condiciones, al Estado. 5. Las Autoridades eclesiásticas darán facilidades para el estudio de los documentos custodiados en los archivos eclesiásticos públicos exclusivamente dependientes de aquellas. Por su parte, el Estado prestará la ayuda técnica y económica conveniente para la instalación, catalogación y conservación de dichos archivos. Articolo XXII Artículo XXII 1. Viene garantita l'immunità delle Chiese, Cappelle, Cimiteri ed altri luoghi sacri, secondo quanto prescrive il can. 1160 del Codice di Diritto Canonico. 2. È ugualmente garantita l'immunità dei Palazzi e delle Curie Vescovili, dei Seminari, delle case e degli uffici parrocchiali e rettorali e delle case religiose canonicamente stabilite. 1. Queda garantizada la inviolabilidad de las Iglesias, Capillas, Cementerios y demás lugares sagrados, según prescribe el canon 1160 del Código de Derecho Canónico. 2. Queda igualmente garantizada la inviolabilidad de los Palacios y Curias Episcopales, de los Seminarios, de las casas y despachos parroquiales y rectorales y de las casas religiosas canónicamente establecidas. Inter Sanctam Sedem et Hispaniam 3. Salvo i casi di urgente necessità, la forza pubblica non può entrare nei detti edifìci, per l'esercizio delle sue funzioni, senza il consenso della competente Autorità ecclesiastica. 4. Occorrendo per gravi necessità pubbliche, particolarmente in tempo di guerra, occupare temporaneamente qualcuno dei detti edifici, dovranno essere presi previ accordi con l'Ordinario competente. Se ragioni di assoluta urgenza non permettessero di farlo, l'Autorità che procede all'occupazione dovrà informarne immediatamente l'Ordinario stesso. 5. Detti edifìci non potranno essere demoliti se non di intèsa con l'Ordinario competente, salvo il caso di assoluta urgenza, come per motivo di guerra, incendio od inondazione. 6. Nel caso di espropriazione per utilità pubblica sarà sempre previamente sentita la competente Autorità ecclesiastica, anche per quanto riguarda l'ammontare dell'indennità. Non sarà comunque esercitato alcun atto di espropriazione senza che i beni da espropriare, quando sia il caso, siano stati privati del loro carattere sacro. 7. Gli Ordinari diocesani ed i Superiori religiosi, secondo le rispettive competenze, sono obbligati a vigilare perchè negli edifìci su ricordati siano osservate le leggi comuni vigenti in materia di sicurezza e di sanità pubblica. 41 - ACTA, vol. X X , n. 1 3 . — 27-10-1953. Sollemnes Conventiones 641 3. Salvo en caso de urgente necesidad, la fuerza pública no podrá entrar en los citados edificios, para el ejercicio de sus funciones, sin el consentimiento de la competente Autoridad eclesiástica. 4. Si por grave necesidad pública, particularmente en tiempo de guerra, fuese necesario ocupar temporalmente alguno de los citados edificios, -ello deberá hacerse previo acuerdo con el Ordinario competente. Si razones de absoluta urgencia no permitiesen hacerlo, la Autoridad que proceda a la ocupación deberá informar inmediatamente al mismo Ordinario. 5. Dichos edificios no podrán ser demolidos sino de acuerdo con el Ordinario competente, salvo en caso de absoluta urgencia, como por motivo de guerra, incendio o inundación. 6. En caso de expropiación por utilidad pública, será siempre previamente oída la Autoridad eclesiástica competente, incluso en lo que se refiere a la cuantía de la indemnización. No se ejercitará ningún acto de expropiación sin que los bienes a expropiar, cuando sea el caso, hayan sido privados de su carácter sagrado. 7. Los Ordinarios diocesanos y los Superiores religiosos, según su respectiva competencia, quedan obligados a velar por la observancia, en los edificios citados, de las leyes comunes vigentes en materia de seguridad y de sanidad pública. 642 Acta Apostolicae Sedis- Commentarium Officiale Articolo XXIII Artículo XXIII Lo Stato spagnuolo riconosce pieni effetti civili al matrimonio celebrato secondo le norme del Diritto Canonico. El Estado español reconoce plenos efectos civiles al matrimonio celebrado según las normas del Derecho Canónico. Articolo XXIV Artículo XXIV 1. Lo Stato spagnuolo riconosce la competenza esclusiva dei Tribunali e Dicasteri ecclesiastici nelle cause riguardanti la nullità del matrimonio .canonico e la separazione dei coniugi, nella dispensa del matrimonio rato e non consumato e nella procedura relativa al Privilegio Paolino. 2. Interposta ed ammessa dinanzi al Tribunale ecclesiastico una domanda di separazione o di nullità, spetta al Tribunale civile dettare, ad istanza della parte interessata, le norme e i provvedimenti cautelari che regolano gli effetti civili connessi col procedimento in pendenza. 3. Le sentenze e le risoluzioni di cui trattasi, quando siano divenute definitive ed esecutive, saranno dal Tribunale ecclesiastico comunicate al Tribunale civile competente, il quale emanerà i decreti relativi alla loro esecuzione quanto agli effetti civili ed ordinerà — quando si tratti di nullità, di dispensa « super rato )) o di applicazione del Privilegio Paolino — che siano annotate nei Registri dello Stato Civile, a margine dell'atto di matrimonio. 4. In generale tutte le sentenze, decisioni in via amministrativa e decreti emanati dalle Autorità ecclesiastiche in qualsiasi materia 1. El Estado español reconoce la competencia exclusiva de los Tribunales y Dicasterios eclesiásticos en las causas referentes a la nulidad del matrimonio canónico y a la separación de los cónyuges, en la dispensa del matrimonio rato y no consumado y en el procedimiento relativo al Privilegio Paulino. 2. Incoada y admitida ante el Tribunal eclesiástico una demanda de separación o de nulidad, corresponde al Tribunal civil dictar, a instancia de la parte interesada, las normas y medidas precautorias que regulen los efectos civiles relacionados con el procedimiento pendiente. 3. Las sentencias y resoluciones de que se trate, cuando sean firmes y ejecutivas, serán comunicadas por el Tribunal eclesiástico al Tribunal civil competente, el cual decretará lo necesario para su ejecución en cuanto a efectos civiles y ordenará — cuando se trate de nulidad, de dispensa « super rato )) o aplicación del Privilegio Paulino — que sean anotadas en el Registro del Estado Civil al margen del acta de matrimonio. 4. En general todas las sentencias, decisiones en vía administrativa y decretos emanados de las Autoridades eclesiásticas en cualquier ma- Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 643 nell'ambito della loro competenza, avranno effetto anche nell'ordine civile quando siano stati comunicati alle competenti Autorità dello Stato, le quali, inoltre, daranno l'appoggio necessario per la loro esecuzione. teria dentro del ámbito de su competencia, tendrán también efecto en el orden civil cuando hubieren sido comunicados a las competentes Autoridades del Estado, las cuales prestarán, además, el apoyo necesario para su ejecución. Articolo XXV Artículo XXV 1. La Santa Sede conferma il privilegio concesso alla Spagna che determinate cause siano trattate e decise dinanzi al Tribunale della Bota della Nunziatura Apostolica, conformemente al « Motu Proprio » Pontifìcio del 7 Aprile 1947, con il quale si ristabiliva detto Tribunale. 2. Faranno sempre parte del Tribunale della Sacra Romana Rota due Uditori di nazionalità spagnuola, che occuperanno i seggi tradizionali di Aragona e di Oastiglia. 1. La Santa Sede confirma el privilegio concedido a España de que sean conocidas y decididas determinadas causas ante el Tribunal de la Rota de la Nunciatura Apostólica, conforme al « Motu Proprio » Pontificio del 7 de Abril de 1947 que restablece dicho Tribunal. 2. Siempre formarán parte del Tribunal de la Sagrada Rota Romana dos Auditores de nacionalidad española que ocuparán las sillas tradicionales de Ara son y Castilla. Articolo XXVI Artículo XXVI In tutti gli istituti di istruzione di qualsiasi ordine e grado, sia statali che non statali, l'insegnamento sarà conforme ai principii del Dogma e della Morale della Chiesa Cattolica. Gli Ordinari eserciteranno liberamente la loro missione di vigilanza sui detti istituti per quel che concerne la purezza della Fede, i buoni costumi e l'educazione religiosa. En todos los centros docentes de cualquier orden y grado, sean estatales o no estatales, la enseñanza se ajustará a los principios del Dogma y de la Moral de la Iglesia Católica. Los Ordinarios ejercerán libremente su misión de vigilancia sobre dichos centros docentes en lo que concierne a la pureza de la Fe, las buenas costumbres y la educación religiosa. Los Ordinarios podrán exigir que no sean permitidos o que sean retirados los libros, publicaciones y Essi potranno esigere che non vi siano permessi o che vengano ritirati libri, pubblicazioni e materiale «44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale d'insegnamento in contrasto con il Dogma e la Morale cattolica. material de enseñanza contrarios al Dogma y a la Moral católica. Articolo XXVII Artículo XXVII 1. Lo Stato spagnuolo garantisce l'insegnamento della Religione Cattolica, come materia ordinaria ed obbligatoria, in tutti gli istituti di istruzione di qualsiasi ordine e grado, sia statali che non statali. Saranno dispensati da tale insegnamento i figli di acattolici, su domanda dei genitori o di chi ne fa le veci. 2. Nelle Scuole primarie dello Stato l'insegnamento della Religione sarà impartito dagli stessi maestri, a meno che, da parte dell'Ordinario, non venga fatta opposizione contro alcuno di essi per i motivi ai quali si riferisce il can. 1381 paragrafo 3 del Codice di Diritto Canonico. Sarà impartito, inoltre, dal parroco o da un suo delegato con lezioni catechistiche periodiche. 3. Nei centri statali di Istruzione Media l'insegnamento della Religione sarà impartito a mezzo di professori sacerdoti o religiosi e, sussidiariamente, a mezzo di professori secolari, nominati dalla competente Autorità civile su proposta dell'Ordinario diocesano. Quando si tratti di Scuole militari la proposta spetterà al Vicario Generale Castrense. 1. El Estado español garantiza la enseñanza de la Religión Católica como materia ordinaria y obligatoria en todos los centros docentes, sean estatales o no estatales, de cualquier orden o grado. Serán dispensados de tales enseñanzas los hijos de no católicos cuando lo soliciten sus padres o quienes hagan sus veces. 2. En las Escuelas primarias del Estado, la enseñanza de la Religión será dada por los propios maestros, salvo el caso de reparo por parte del Ordinario contra alguno de ellos por los motivos a que se refiere el canon 1381 párrafo 3 del Código de Derecho Canónico. Se dará también, en forma periódica, por el Párroco o su delegado por medio de leccion e s catequísticas. 3. En los centros estatales de Enseñanza Media, la enseñanza de la Religión será dada por profesores sacerdotes o religiosos y, subsidiariamente, por profesores seglares nombrados por la Autoridad civil competente a propuesta del Ordinario diocesano. Cuando se trate de Escuelas o Centros Militares, la propuesta corresponderá al Vicario General Castrense. 4. Di comune accordo tra le Auto4. La Autoridad civil y la eclerità ecclesiastiche e civili saranno siástica, de común acuerdo, organiorganizzate, per tutto il territorio zarán para todo el territorio nacionazionale, speciali prove al fine di nal pruebas especiales de suficieno Inter Sanctam Sedem et Hispaniam accertare la sufficienza pedagogica di coloro ai quali dovrà èssere affidato l'insegnamento della Religione nelle Università e nelle Scuole Medie statali. I candidati all'insegnamento in queste ultime scuole, che non siano in possesso di gradi accademici maggiori in Scienze Sacre (Laurea o Licenza o l'equivalente nell'Ordine se si tratta di Religiosi), dovranno sottoporsi anche a speciali esami che accertino la loro sufficienza scientifica. Le Commissioni esaminatrici per entrambe le prove saranno composte da cinque membri, tre dei quali ecclesiastici, e ad uno di questi spetterà la presidenza. 5. L'insegnamento della Religione nelle Università e nei centri assimilati sarà impartito da ecclesiastici in possesso del grado accademico di Dottore, conseguito presso una Università ecclesiastica, o dell'equivalente nell'Ordine se trattasi di religiosi. Superate le prove di capacità pedagogica, la loro nomina sarà fatta su proposta dell'Ordinario diocesano. 6. I professori di Religione, nominati conforme a quanto disposto nei numeri 3, 4 e 5 del presente articolo, godranno degli stessi diritti degli altri docenti e faranno parte del Corpo insegnante del centro di cui si tratti. Essi dovranno essere rimossi quando lo richieda l'Ordinario diocesano per alcuno dei motivi contenuti nel succitato can. 1381 paragrafo 3 del Codice di Diritto Canonico. Sollemnes 645 Conventiones eia pedagógica para aquellos a quienes deba ser confiada la enseñanza de la Religión en las Universidades y en los centros estatales de Enseñanza Media. Los candidatos para estos últimos centros, que no estén en posesión de grados académicos mayores en las Ciencias Sagradas (Doctores o Licenciados o el equivalente en su Orden si se trata de religiosos), deberán someterse también a especiales pruebas de suficiencia científica. Los Tribunales examinadores para ambas pruebas estarán compuestos por cinco miembros, tres de ellos eclesiásticos, uno de los cuales ocupará la presidencia. 5. La enseñanza de la Religión en las Universidades y en los centros a ella asimilados se dará por eclesiásticos en posesión del grado académico de Doctor, obtenido en una Universidad eclesiástica, o del equivalente en su Orden, si se tratase de religiosos. Una vez realizadas la» pruebas de capacidad pedagógica, su nombramiento se hará a propuesta del Ordinario diocesano. 6. Los profesores de Religión nombrados conforme a lo dispuesto en los números 3, 4 y 5 del presente artículo, gozarán de los mismos derechos que los otros profesores y formarán parte del Claustro del centro de que se trate. Serán removidos cuando lo requiera el Ordinario diocesano por alguno de los motivos contenidos en el citado canon 1381 párrafo 3 del Código de Derecho Canónico. o 646 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale El Ordinario diocesano deberá ser L'Ordinario diocesano dovrà essere previamente sentito quando la previamente oído cuando la remorimozione di un professore di Reli- ción de un profesor de Religión fuegione fosse considerata necessaria se considerada necesaria por la Audall'Autorità scolastica competente toridad académica competente por per motivi di ordine pedagogico o motivos de orden pedagógico o de disciplina. disciplinare. 7. Los profesores de Religión en 7. I professori di Religione nelle scuole non statali dovranno essere las escuelas no estatales deberán pomuniti di uno speciale certificato seer un especial certificado de idodi idoneità rilasciato dall'Ordinario neidad expedido por el Ordinario propio. proprio. La revocación de tal certificado La revoca di tale certificato priva senz'altro l'incaricato della capa- les priva, sin más, de la capacidad cità di impartire l'insegnamento re- para la enseñanza religiosa. ligioso. 8. Los programas de Religión para 8. I programmi di Religione per le scuole sia statali che non statali las escuelas, tanto estatales como no saranno fìssati d'accordo con la com- estatales, serán fijados de acuerdo con la competente Autoridad eclepetente Autorità ecclesiastica. siástica. Per l'insegnamento della Religione Para la enseñanza de la Religión, non potranno essere adottati se non no podrán ser adoptados más libros libri di testo approvati dall'Autorità de texto que los aprobados por la ecclesiastica. Autoridad eclesiástica. Articolo XXVIII Artículo XXVIII 1. Le Università dello Stato, d'accordo con la competente Autorità ecclesiastica, potranno organizzare Corsi sistematici, specialmente di Filosofìa Scolastica, Sacra Teologia e Diritto Canonico, con programmi e libri di testo approvati dalla medesima Autorità ecclesiastica. 1. Las Universidades del Estado de acuerdo con la competente Autoridad eclesiástica, podrán organizar Cursos sistemáticos, especialmente de Filosofía Escolástica, Sagrada Teología y Derecho Canónico, con programas y libros de texto aprobados por la misma Autoridad eclesiástica. Podrán enseñar en estos Cursos profesores sacerdotes, religiosos, o seglares que posean grados académicos mayores otorgados por una Potranno insegnare in tali Corsi professori sacerdoti, religiosi, o secolari i quali siano in possesso di gradi accademici maggiori con- Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones seguiti presso una Università ecclesiastica, o di titoli equivalentiottenuti, dai religiosi, nel proprio Ordine, e siano muniti del « Nulla Osta » dell'Ordinario diocesano. 2. Le Autorità ecclesiastiche permetteranno che in qualcuna delle Università da loro dipendenti studenti secolari si iscrivano alle Facoltà Superiori di Sacra Teologia, Filosofìa, Diritto Canonico, Storia Ecclesiastica, ecc., ne frequentino i corsi — tranne quelli che per loro natura siano riservati esclusivamente agli studenti ecclesiastici — e vi conseguano i rispettivi titoli accademici. Universidad eclesiástica, o títulos equivalentes obtenidos en su propia Orden, si se trata de religiosos, y que estén en posesión del « Nihil Obstat » del Ordinario diocesano. 2. Las Autoridades eclesiásticas permitirán que, en algunas de las Universidades dependientes de ellas, se matriculen los estudiantes seglares en las Facultades Superiores de Sagrada Teología, Filosofía, Derecho Canónico, Historia Eclesiástica, etc., asistan a sus cursos —• salvo a aquellos que por su índole estén reservados exclusivamente a los estudiantes eclesiásticos — y en ellas alcancen los respectivos títulos académicos. Articolo XXIX Artículo XXIX El Estado cuidará de que en las Lo Stato curerà che nelle sue istituzioni e servizi di formazione della instituciones y servicios de formapubblica opinione, in particolare nei ción de la opinión pública, en parprogrammi della radio e della tele- ticular en los programas de radiovisione, sia dato un conveniente po- difusión y televisión, se dé el consto alla esposizione e difesa delle ve- veniente puesto a la exposición y rità religiose, per mezzo di sacer- defensa de la verdad religiosa por doti e religiosi designati d'accordo medio de sacerdotes y religiosos designados de acuerdo con el respeccon il rispettivo Ordinario. tivo Ordinario. Articolo XXX Articulo XXX 1. Le Università ecclesiastiche, i Seminari e le altre Istituzioni cattoliche per la formazione e la cultura dei chierici e dei religiosi continueranno a dipendere esclusivamente dall'Autorità ecclesiastica e godranno del riconoscimento e della garanzia dello Stato. 1. Las Universidades eclesiásticas, los Seminarios y las demás Instituciones católicas para la formación y la cultura de los clérigos y religiosos, continuarán dependiendo exclusivamente de la Autoridad eclesiástica y gozarán del reconocimiento y garantía del Estado. 648 Acta Apostolicae Sedis Continueranno ad essere in vigore le norme convenute nell'Accordo dell'8 Dicembre 1946 circa i Seminari e le Università di studi ecclesiastici. Lo Stato procurerà di aiutare economicamente, nella misura possibile, le case di formazione degli Ordini e delle Congregazioni religiose, specialmente quelle di carattere missionario. 2. I gradi accademici maggiori in Scienze ecclesiastiche, conferiti sia a chierici che a laici, dalle Facoltà approvate dalla Santa Sede, saranno riconosciuti, a tutti gli effetti, dallo Stato spagnuolo. 3. Tali gradi maggiori in scienze ecclesiastiche, saranno considerati titoli sufficienti per l'insegnamento, in qualità di professori titolari, delle materie della Sezione di Lettere negli istituti di Istruzione Media dipendenti dall'Autorità ecclesiastica. - Commentarium Officiale Seguirán en vigor las normas del Acuerdo de 8 Diciembre de 1946 en todo lo que concierne a los Seminarios y Universidades de estudios eclesiásticos. El Estado procurará ayudar economicamente, en la medida de lo posible, a las casas de formación de las Ordenes y Congregaciones religiosas, especialmente a aquellas de carácter misional. 2. Los grados mayores en Ciencias eclesiásticas conferidos a clérigos o a seglares, por las Facultades aprobadas por la Santa Sede, serán reconocidos, a todos los efectos, por el Estado español. 3. Dichos grados mayores en Ciencias eclesiásticas, serán considerados título suficiente para la enseñanza, en calidad de profesor titular, de las disciplinas de la Sección de Letras en los centros de Enseñanza Media dependientes de la Autoridad eclesiástica. Articolo XXXI Artículo XXXI 1. La Chiesa potrà liberamente esercitare il diritto che le compete, secondo il can. 1375 del Codice di Diritto Canonico, di organizzare e dirigere scuole pubbliche di qualsiasi ordine e grado, anche per laici. Per quel che riguarda le disposizioni civili relative al riconoscimento, agli effetti civili, degli studi in esse compiuti, lo Stato procederà di accordo con la competente Autorità ecclesiastica. 2. La Chiesa potrà fondare Col- 1. La Iglesia podrá libremente ejercer el derecho que le compete, según el canon 1375 del Código de Derecho Canónico, de organizar y dirigir escuelas públicas de cualquier orden y grado, incluso para seglares. En lo que se refiere a las disposiciones civiles relativas al reconocimiento, a efectos civiles, de los estudios que en ellas se realicen, el Estado procederá de acuerdo con la competente Autoridad eclesiástica. 2. La Iglesia podrá fundar Cole- Inter Sanctam Sedem, et Hispaniam Sollemnes Conventiones 649 legi Maggiori e Residenze, ascritti al rispettivo distretto universitario, i quali godranno dei benefìci previsti dalla legge per simili istituzioni. gios Mayores o Residencias, adscritos a los respectivos distritos universitarios, los cuales gozarán de los beneficios previstos por las leyes para tales instituciones. Articolo XXXII Artículo XXXII 1. L'assistenza religiosa alle Forze 1. La asistencia religiosa a las Armate continuerà ad essere rego- Fuerzas Armadas seguirá regulada lata dall'apposito Accordo del 5 Ago- conforme al Acuerdo del 5 de Agosto 1950. sto de 1950. 2. Los Ordinarios diocesanos, cons2. Gli Ordinari diocesani, consapevoli della necessità che sia assicu- cientes de la necesidad de asegurar rata una adeguata assistenza spiri- una adecuada asistencia espiritual tuale a quanti prestano servizio sot- a todos los que prestan servicio bajo to le armi, considereranno parte del las armas, considerarán como parte loro dovere pastorale provvedere il de su deber pastoral proveer al ViVicariato Castrense di un numero cariato Castrense de un número susufìiciente di sacerdoti zelanti e ben ficiente de sacerdotes celosos y bien preparati per adempiere degnamente preparados para cumplir dignamente su importante y delicada misión. l'importante e delicata missione. Articolo XXXIII Artículo XXXIII Lo Stato, d'accordo con la competente autorità ecclesiastica, provvederà a che negli ospedali, sanatori, penitenziari, orfanotrofi e centri simili siano assicurate la conveniente assistenza religiosa ai ricoverati e la formazione religiosa del personale addetto alle istituzioni stesse. El Estado, de acuerdo con la competente Autoridad eclesiástica, proveerá lo necesario para que en los hospitales, sanatorios, establecimientos penitenciarios, orfanatos y centros similares, se asegure la conveniente asistencia religiosa a los acogidos, y para que se cuide la formación religiosa del personal adscrito a dichas instituciones. Igualmente procurará el Estado que se observen estas normas en los establecimientos análogos de carácter privado. Altrettanto procurerà che sia fatto anche negli analoghi istituti di carattere privato. 650 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Articolo XXXIV Artículo XXXIV Le Associazioni dell'Azione Cattolica Spagnuola potranno liberamente svolgere il loro apostolato, alla immediata dipendenza della Gerarchia ecclesiastica, mantenendosi, per quanto si riferisce ad attività di altro genere, nell'ambito della legislazione generale dello Stato. Las Asociaciones de la Acción Católica Española podrán desenvolver libremente su apostolado, bajo la inmediata dependencia de la Jerarquía eclesiástica, manteniéndose, por lo que se refiere a actividades de otro género, en el ámbito de la legislación general del Estado. Articolo XXXV Artículo XXXV 1. La Santa Sede e il Governo spagnuolo procederanno di comune accordo a risolvere le difficoltà o i dubbi che potessero sorgere circa l'interpretazione o l'applicazione di qualche disposizione del presente Concordato, ispirandosi ai principii che lo informano. 2. Le materie relative a persone e cose ecclesiastiche, delle quali non si è trattato negli articoli precedenti, saranno regolate secondo il Diritto Canonico vigente. 1. La Santa Sede y el Gobierno español procederán de común acuerdo en la resolución de las dudas o dificultades que pudieran surgir en la interpretación o aplicación de cualquier cláusula del presente Concordato, inspirándose para ello en los principios que lo informan. 2. Las materias relativas a personas y cosas eclesiásticas de las cuales no se ha tratado en los artículos precedentes serán reguladas según el Derecho Canónico vigente. Articolo XXXVI Artículo XXXVI 1. Il presente Concordato, i cui testi in lingua italiana e spagnuola fanno ugualmente fede, entrerà in vigore allo scambio degli strumenti di ratifica, il quale dovrà avvenire entro il termine di due mesi dalla firma. 1. El presente Concordato, cuyos textos en lengua española e italiana hacen fe por igual, entrará en vigor desde el momento del canje de los instrumentos de ratificación, el cual deberá verificarse en el término de los dos meses subsiguientes a la firma. 2. Con la entrada en vigor de este Concordato, se entienden derogadas todas las disposiciones contenidas en Leyes, Decretos, Ordenes y 2. Con l'entrata in vigore di questo Concordato si intendono abrogate tutte le disposizioni contenute in Leggi, Decreti, Ordinanze e Re- Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 651 golamenti che, in qualsiasi maniera, siano in opposizione con quanto in esso si stabilisce. Lo Stato spagnnolo emanerà, entro lo spazio di un anno, le disposizioni di diritto interno che fossero necessarie per l'esecuzione di questo Concordato. Reglamentos que, en cualquier forma, se opongan a lo que en él se establece. El Estado español promulgará, en el plazo de un año, las disposiciones de derecho interno que sean necesarias para la ejecución de este Concordato. In fede di che i Plenipotenziari firmano il presente Concordato. En fe de lo cual, los Plenipotenciarios firman el presente Concordato. Fatto in doppio originale. Hecho en doble original. Città del Vaticano, 27 Agosto 1953. ' Ciudad del Vaticano, Agosto de 1953. L. © S. L. © S. DOMENICO TARDINI 27 de ALBERTO MARTÍN ARTAJO L. © S. FERNANDO MARÍA CASTIELLA Y MAÍZ PROTOCOLLO FINALE PROTOCOLO FINAL Al momento di procedere alla firma del Concordato oggi conchiuso fra la Santa Sede e la Spagna i sottoscritti Plenipotenziari, dovutamente autorizzati, hanno fatto le seguenti concordi dichiarazioni, che formeranno parte integrante del Concordato medesimo : En el momento de proceder a la firma del Concordato que hoy se concluye entre la Santa Sede y España, los Plenipotenciarios que suscriben han hecho, de común acuerdo, las siguientes declaraciones que formarán parte integrante del mismo Concordato : Circa l'articolo I En relación con el artículo I Nel territorio nazionale continuerà ad essere in vigore quanto En el territorio nacional seguirá en vigor lo establecido en el ar- 652 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale stabilito nell'articolo 6 del « Fuero de los Españoles ». Per quanto si riferisce alla tolleranza dei culti non cattolici nei territori di sovranità spagnuola in Africa continuerà a mantenersi lo «statu quo» osservato fino ad ora. ticulo 6 del « Fuero de los Españoles ». Por lo que se refiere a la tolerancia de los cultos no católicos, en los territorios de soberanía española en Africa continuará rigiendo el «statu quo » observado basta ahora. Circa l'articolo II En relación con el artículo II Le Autorità ecclesiastiche .godranno dell'appoggio dello Stato nello svolgimento della loro attività, e, al riguardo, continuerà ad essere in vigore quanto stabilito nell'art. 3 del Concordato del 1851. Las Autoridades eclesiásticas gozarán del apoyo del Estado en el desenvolvimiento de su actividad, y, al respecto, seguirá rigiendo lo establecido en el artículo 3 del Concordato de 1851. Circa l'articolo XXIII En relación con el artículo XXIII A) Ai fini del riconoscimento degli effetti civili ai matrimoni canonici da parte dello Stato, sarà sufficiente che l'atto di matrimonio venga trascritto negli appositi Registri civili. Tale trascrizione continuerà ad effettuarsi come al presente. Restano però convenuti i seguenti punti : A) Para el reconocimiento, por parte del Estado, de los efectos civiles del matrimonio canónico, será suficiente que el acta del matrimonio sea transcrita en el Registro civil correspondiente. Esta transcripción se seguirá llevando a cabo como en el momento presente. No obstante, quedan convenidos los siguientes extremos : 1. In nessun caso la presenza del funzionario statale alla celebrazione del matrimonio canonico sarà ritenuta condizione necessaria affinchè a questo vengano riconosciuti gli effetti civili. 1. En ningún caso la presencia del funcionario del Estado en la celebración del matrimonio canónico será considerada condición necesaria para el reconocimiento de sus efectos civiles. Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 653 2. La trascrizione di un matrimonio canonico, che non sia stato annotato nei Registri civili subito dopo la sua celebrazione, potrà sempre essere effettuata a richiesta di qualsivoglia delle parti e di chiunque vi abbia un interesse legittimo. 2. La inscripción de un matrimonio canònico que no haya sido anotado en el Registro inmediatamente después de su celebración, podrá siempre efectuarse a requerimiento de cualquiera de las partes o de quien tenga un interés legitimo en ella. Sarà sufficiente, a tal fine, che sia presentata all'Ufficio civile competente copia autentica dell'atto di matrimonio, rilasciata dal Parroco nella cui Parrocchia il matrimonio fu celebrato. Dell'avvenuta trascrizione sarà data comunicazione al Parroco competente, dall'incaricato del Registro civile. A tal fin, será suficiente la presentación en las oficinas de Registro civil de una copia auténtica del acta de matrimonio extendida por el Párroco en cuya Parroquia aquel se haya celebrado. La citada inscripción será comunicada al Párroco competente por el encargado del Registro civil. 3. Non sarà ostacolo alla trascrizione la morte di uno o di entrambi i coniugi. 3. La muerte de uno o de ambos cónyuges no será obstáculo para efectuar dicha inscripción» 4. Gli effetti civili di un matrimonio debitamente trascritto si intendono sempre decorrenti dalla data nella quale è avvenuta la celebrazione canonica del matrimonio medesimo. Tuttavia, qualora la trascrizione sia richiesta trascorsi i cinque giorni dalla celebrazione, essa non pregiudica i diritti legittimamente acquisiti dai terzi. 4. Se entiende que los efectos civiles de un matrimonio efesiamente transcrito regirán a partir de la fecha de la celebración canónica de dicho matrimonio. Sin embargo, cuando la inscripción del matrimonio sea solicitada una vez transcurridos los cinco días de su celebración, dicha inscripción no perjudicará los derechos adquiridos, legítimamente, por terceras personas. B) Le norme civili riguardanti il matrimonio dei figli sia minorenni che maggiorenni, saranno armonizzate con quanto disposto nei canoni 1034 e 1035 del Codice di Diritto Canonico. B) Las normas civiles referentes al matrimonio de los hijos, tanto menores como mayores, serán puestas en armonía con lo que disponen los cánones 1034 y 1035 del Código de Derecho Canónico. 654 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale C) In materia di riconoscimento di matrimonio misto tra persone cattoliche ed acattoliche, lo Stato armonizzerà la propria legislazione con il Diritto Qanonico. O) En materia de reconocimiento de matrimonio mixto entre personas católicas y no católicas, el Estado pondrá en armonía su propia legislación con el Derecho Canónico. D) Nella regolamentazione giuridica del matrimonio per i non battezzati non saranno stabiliti impedimenti opposti alla Legge naturale. D) En la reglamentación jurídica del matrimonio para los no bautizados, no se establecerán impedimentos opuestos a la Ley natural. Circa l'articolo XXV La concessione di cui al n. 2 di questo articolo si intende condizionata all'impegno del Governo Spagnuolo di provvedere al sostentamento dei due Uditori della Sacra Romana Rota. En relación con el artículo XXV La concesión a que se refiere el apartado número 2 del presente artículo se entiende condicionada al compromiso por parte del Gobierno español de proveer al sostenimiento de los dos Auditores de la Sagrada Rota Romana. Circa l'articolo XXXII En relación con el artículo XXXII L'articolo VII dell'Accordo del 5 Agosto 1950 circa la giurisdizione castrense e l'assistenza religiosa alle Forze Armate viene modificato come segue : El artículo VII del Acuerdo de 5 de Agosto de 1950 sobre la jurisdicción castrense y asistencia religiosa de las Fuerzas Armadas queda modificado en la siguiente forma : « La jurisdicción del Vicario General Castrense y de los Capellanes es personal; se extiende a todos los militares de Tierra, Mar y Aire en situación de servicio activo (esto es bajo las armas) a sus esposas e hijos, cuando vivan en su compañía, a los alumnos de las Academias y de las « La jurisdicción del Vicario General Castrense y de los Capellanes es personal ; se extiende a todos los militares de Tierra, Mar y Aire en situación de servicio activo (esto es bajo las armas) a sus esposas e hijos, cuando vivan en su compañía, a los alumnos de las Academias y de las Inter Sanctam Sedem et Hispaniam Sollemnes Conventiones 655 Escuelas Militares y a todos los fieles de ambos sexos, ya seglares ya religiosos, que presten servicio establemente, bajo cualquier concepto, en el ejército, con tal de que residan babitualmente en los cuarteles o en los lugares reservados a los soldados, Escuelas Militares y a todos los fieles de ambos sexos, ya seglares ya religiosos, que presten servicio establemente, bajo cualquier concepto, en el ejército, con tal de que residan habitualmente en los cuarteles o en los lugares reservados a los soldados. La misma jurisdicción se extiende también a los miembros del Cuerpo de la Guardia Civil y de la Policía Armada así como a sus familiares, en los mismos términos en que se expresa el párrafo anterior ». La misma jurisdicción se extiende también a los miembros del Cuerpo de la Guardia Civil y de la Policía Armada así como a sus familiares, en los mismos términos en que se expresa el párrafo anterior ». Città del Vaticano, 27 Agosto 1953. Ciudad del Vaticano, Agosto de 1953. L. © S. L. © S. DOMENICO TARDI NI 27 de ALBERTO MARTÍN ARTAJO l . £B S. FERNANDO MARÍA CASTIELLA Y MAÍZ 656 Acta Apostolicae Sedis - PROCESSO Commentarium Officiale VERBALE Essendosi fra la Santa Sede e la Spagna conchiuso e dai rispettivi Plenipotenziari sottoscritto il giorno 27 agosto del corrente anno un Concordato; oggi 27 ottobre 1953, Sua Eccellenza Reverendissima Monsignor Domenico Tardini, Pro Segretario di Stato per gli Affari Ecolesiastici Straordinari, e Sua Eccellenza il Professor Don Fernando M. Castiella y Maiz, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Spagna presso la Santa Sede, riuniti nel Palazzo Apostolico Vaticano, previa lettura dei rispettivi strumenti di ratifica, li hanno trovati pienamente conformi in tutti e singoli i loro articoli. ìn seguito di che, hanno entrambi proceduto allo scambio delle ratifiche medesime ed in fede di tale Atto hanno sottoscritto di loro propria mano il presente pfocesso verbale in doppio originale, apponendovi il loro sigillo. Dal Palazzo Apostolico Vaticano, il 27 ottobre 1953. L. £g S. DOMENICO TARDINI L. £ß S. FERNANDO M. CASTIEIÌLA Y MAÍZ An. et vol. XXXXV (Ser. ÍI, y. XX) - N. U 15 Novembris 195S ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII IMPOSITIO PATRIBUS GALERI RUBRI CARDINALIBUS Feria V, die x x i x mensis Octobris anno MCMLIII, Summus Pontifex, sueto ritu, Galerum rubrum Pontificalem tradidit Emis et Revmis Cardinalibus Caietano Cicognani, Angelo Iosepho Roncalli, Petro Ciriaci, Beniamino de Arriba y Castro, Fernando Quiroga y Palacios, in Consistorio secreto diei xii mensis Ianuarii vertentis anni creatis. Subinde Beatissimus Pater eisdem Emis Patribus tradidit anulos singulisque assignavit : CAIETANO CICOGNANI, ANGELO IOSEPHO PETRO CIRIACI, Titulum 8. Caeciliae. RONCALLI, Titulum 8. Priscae. Titulum 8. Praxedis. BENIAMINO DE ARRIBA Y CASTRO, Titulum 8. Y italis. FERNANDO QUIROGA Y PALACIOS, Titulum 8. Augustini. 42 - ACTA, yol. XX, n. 14. — 15-11-1953. 658 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULAE I AD REVMUM P. PETRUM ABELLÁN, S. I . , RECTOREM MAGNIFICUM PONT. STUDIORUM UNIVERSITATIS GREGORIANAE IN URBE : QUARTO EXPLETO SAECULO AB EIUSDEM UNIVERSITATIS CONSTITUTIONE. PIUS P P . XII Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Opportuno sane consilio voluit Pontificia Studiorum Universitas Gregoriana memoriam quarti expleti a sua constitutione saeculi sollemni celebratione frequentique alumnorum et doctorum virorum ex omni gente concursu, renovare, ut debitae primum Deo grates persolverentur pro tot tantisque beneficiis per haec saecula in se collatis, atque ut animorum coniunctio cum antiquis recentibusque alumnis cumque ceteris Academiis et Athenaeis, iis praesertim quae sacros administros instituendos curant, in commune nonum omni ope proveheretur. Etenim, superiorum temporum res gestas recognoscentes, gratos in primis nos esse decet erga Deum, qui iactum medio saeculo decimo sexto a Sancto Ignatio semen ita voluit beneficiorum imbre irrogatum, ut saeculorum decursu quasi alta arbor in dies grandescens, viris recondita eruditione ornatis Ecclesiam Catholicam honestaverit, protulerit praeclara omnis doctrinae monumenta, ac lucem veritatis, alumnis ministris, in caligantem mundum late diffuderit. Siquidem Gregoriana Universitas quae est « Pontificium disciplinarum ecclesiasticarum Studium generale, proxime subiectum auctoritati ipsius Summi Pontificis, qui eidem moderatur per Sacram Congregationem de Seminariis et Studiorum Universitatibus, rectionem vero et procurationem Societati Iesu commisit » (Statuta, a. 1, § 1), in eum nobilissimum finem est condita (( ut esset in Urbe quoddam omnium nationum Seminarium, Ecclesiae continenter suppeditans electam doctorum copiam, qui genuinam Iesu Christi doctrinam Bomae e sincerissimis fontibus haustam, una cum reverentia, amore, fidelitate erga Beati Petri Cathedram per totum orbem propagarent atque diffunderent » (Statuta a. 1, § 2). Haec autem et Studiorum et Alumnorum univer solitas, haec integra semper erga Sedem Romanam fides, hic spiritus apostolicus in Dei mini- Acia PU Pp. XU 659 stris instituendis, eximiae sunt huius Universitatis proprietates, quae cum illam quattuor iam saeculis ornaverint, nostra maxime aetate, Deo favente, décorant. Enim vero Collegium Romanum, quod Sanctus Ignatius de Loyola humillimis quidem initiis, angusta in domo, sub Capitolino monte inchoaverat anno millesimo quingentésimo quinquagesimo primo, iam post duos annos, cum adhuc sanctus eius conditor viveret, Studium generale factum est, coniunxitque cum liberalibus artibus Philosophiae ac Theologiae disciplinas, quibus, facta a Romanis Pontificibus potestate conferendi gradus academicos aequo iure atque celeberrimae eius aetatis Academiae, Parisiensis nempe, Salmanticensis, Lovaniensis, Complutensis, verae Universitatis naturam induit. Additis tandem seriore tempore ex Summorum Pontificum concessu et munere, Facultatibus iuris Canonici, Historiae Ecclesiasticae et Missiologiae, consociatisque a Decessore Nostro fel. rec. Pio XI Pontificiis Institutis Biblico et Orientalium Studiorum, — his tamen proprio iure fruentibus — feliciter evasit, ut eiusdem Decessoris Nostri verbis utamur, « vera, perfecta pleneque ad temporum necessitates accomodata studiorum omnium ecclesiasticorum Universitas » (Pius XI, Motu Proprio ((Quod Maxime )) 30 Sept. 1927). % Iure igitur meritoque factum est, ut « tot inter Athenaea in hoc christiani orbis centro feliciter erecta vel auspicato erigenda una pro prii ac veri nominis Universitas seu omnium sacrarum disciplinarum studium generale et plenius fieret et apertius appareret », sicuti idem Decessor Noster habet in Litteris Apostolicis « Gregorianam Studiorum Universitatem » die x x i mensis Iunii, anno m d c c c c x x x i i , quibus Nosmetipsi, eo tempore Cardinalis a publicis Ecclesiae negotiis munere fungentes, nomen subscripsimus, quasque nunc ad Romanam Cathedram evecti libenter confirmamus. His porro veri nominis Facultatibus, aliae accessere ex Summorum Pontificum voluntate disciplinae in hoc Athenaeo tradendae, ut Schola Theologiae Asceticae, Schola Superior Litterarum Latinarum, Altius pro laicis religionis Magisterium. Ac praeterea, ex Pontificum hortationibus, qui rerum socialium studium nostra aetate pernecessarium summa cura saepenumero inculcarunt, Institutum Socialium disciplinarum cum Philosophiae Facultate coniunctum, laudabiliter conditum est laetosque iam reddit fructus. Nec modo Studiorum, verum etiam Gentium Universitas iure optimo potest Gregoriana Universitas appellari. Iam enim a principio ea fuit Sancti Ignatii mens Summorumque Pontificum voluntas, ut Collegium Romanum esset sacrorum administrorum seminarium, in quod adulescen- 660 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tes sacris initiandi ex omni orbe confluerent, ut, ad pietatem informati sacrisque eruditi disciplinis, quae hic didicissent, efficacius deinde in variis gentibus verbo spargerent et exemplo moribusque confirmaren!. Itaque brevi factum est, ut studiosa variarum gentium iuventus Romae sua haberet collegia, Universitatis Gregorianae magistris operam datura. Et iam quadraginta clericorum saecularium collegia et octoginta Religiosorum virorum Ordines et Congregationes suos ad hanc Studiorum Universitatem alumnos mittunt instituendos, quae mirabile proinde praebet unius universalisque Ecclesiae Catholicae exemplum. Hoc videlicet praeviderat fel. rec. Gregorius XIII Decessor Noster, cuius nomen accepit haec Studiorum Universitas, quique cum auspicali lapide novi Collegii summa munificentia extruendi, nummi demitterentur voluit, ad rem procusi, et Pontificis propositum hisce insculptis verbis referentes : « Collegium Omnium Nationum, Omnium Nationum Seminarium ». Quam uberes vero fructus ex hac Universitate Studiorum in Ecclesiae bonum expectarentur, satis probarunt assidua et perpetua cura studiumque singulare, quibus statim ab initio Romani Pontifices hoc opus sunt prosequuti. Summa enim cum Apostolica Sede coniunctio et ex vicinitate et ex Magistrorum animis illius studiosissimis orta, de integritate doctrinae deque amore ac fidelitate erga Petri Successores spondebat. Nec decepta est exspectatio ; siquidem alumni ex quavis regione, nullo habito religionis discrimine, Romani Collegii auditoria frequentarunt, et in patriam dein, studiis peractis, reversi, integram sinceramque catholicae fidei doctrinam praedicarunt, et amorem coniunctionemque cum Sede Apostolica promoverunt fortes ac fideles, fusoque haud raro sanguine consecrarunt. Non sine ratione igitur Universitas Gregoriana, superiorum tem porum monumenta evolvens, patronum suum Robertum Bellarminum delegit, praeclarum illum Ecclesiae Doctorem et Cardinalem quem olim Professorem Rectoremque habuit ; cuius ipsum nomen laborem sonat adsiduum Sedique Apostolicae obsequentem ; cuius eximia doctrina et praeclara volumina « De controversiis christianae fidei » novam in re theologica viam aperuerunt iisque omnibus arma validissima pararunt, qui futuri erant post ipsum catholicae fidei assertores. Bellarminum vero alii secuti sunt huius Athenaei Doctores, qui recondita sua in sacris disciplinis eruditione egregiam dederunt operam Sanctae Sedi, sive in amplissimis gerendis muneribus, sive consultores adiuvando Sacra Ecclesiae Consilia, sive haud parum laboris conferentes ad eius insigniora acta paranda, ut fuerunt Calendarii ref or- Acta PU Pp. III 661 matio a Gregorio XIII confecta, Vaticana Synodus Oecumenica, sollemnes definitiones dogmaticae de Immaculato Beatae Virginis Conceptu, deque eius gloriosa in Caelum Assumptione. Hanc vero Professorum Alumnorumque in catholica fide tuenda integritatem, eorumque operam Sedi Apostolicae assidue ab iisdem praestitam, numquam Decessores nostri non agnoverunt apertis verbis; quae quidem nunc in memoriam revocantes facimus nostra. Haec siquidem Leo XII in Litteris Apostolicis « Cum multa » die xvn mensis Maii, anno MDCCCXXIV datis, praeteritam recolens aetatem sollemniter asserit : (( Cum multa in Urbe hac Nostra fuerint a Summis Pontificibus providentissime constituta, quae ad salutem et commodum Christiani populi maxime pertinent, eminet certe inter ea Romanum Collegium quod religioni et bonis moribus tradendis, ex fel. rec. Gregorii XIII liberalitate, molitione ingenti ac magnificentissima exstructum, insignia semper impensae sollicitudinis paternaeque dilectionis testimonia a Praedecessoribus Nostris omni aetate est promeritum ». Et expleto ab his prolatis verbis saeculo, Decessor Noster fel. rec. Pius XI, haec, quae sequuntur, asserere non dubitavit : « Recolentibus enim Nobis res ab Athenaei restitutione gestas., bene multa occurrunt unde comprobatur talem illius magistros operam Apostolicae huic Sedi per id temporis spatium praestitisse, quae omnem ipsius expectationem abunde compleret » (Pius XI, Litt. Apost. ((Ea inter opera)}, d. d. v mensis Maii, a. MDCCCCXXIV). Cum autem idem Decessor Noster Pius XI statuit ut Magnus Cancellarius Pontificiae Universitatis Gregorianae et Pontificiorum Institutorum Biblici et Orientalis cum eadem consociatorum, esset in posterum S. R. E. Cardinalis Praefectus pro tempore Sacrae Congregationis Seminariis et Studiorum Universitatibus praepositae, hoc insigne benevolentiae pignus concessit « singularibus prorsus peculiaris subiectionis ac vigilantiae nexibus attentis, quibus Gregoriana Universitas Apostolicae huic Sedi ita iugiter devincta est atque etiam nunc, si unquam alias, devincitur » (Pius XI, « Gregorianam Studiorum Universitatem », Litt. Apost. d. d. x x i mensis Iunii, a. MOCCCCXXXII). Hanc denique peculiarem Sedis Apostolicae potestatem in Universitatem Gregorianam, idem Summus Pontifex Pius XI iterum significavit, eam volens « in Lateranensibus quoque Pactionibus cum Regno Italico initis, qua Pontificiam rem agnitam peculiaribusque iuribus ornatam » (Pius XI, Gregorianam Studiorum Universitatem », d. d. x x i , mensis Iunii, a. MDCCCCXXXII) . Quae clarissima Romanorum Pontificum in Universitatem Gregoria- 662 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nam benevolentiae signa, caelestium donorum pignora ei semper exstiterunt. Voluit enim Omnipotens Deus ex eius alumnis, tam recte ac Sedis Apostolicae amorem et obsequium informatis, plurimos ex quavis mundi plaga ad episcopale munus evehere; voluit multos, qui ipsi Pontifici Maximo assisterent consilio, in amplissimum ordinem Purpuratorum Patrum cooptare ; voluit ex his tredecim ad supremi Pontificatus honores extollere, quorum nomina inter Pontifices praeclariores refulgen! : Gregorium XV dicimus, Urbanum VIII, Innocentium X, Clementem IX, Clementem X, Innocentium XII, Clementem XI, Innocentium XIII, Clementem XII, Leonem XIII, Benedictum XV, Pium XI ; voluit denique inscrutabili suae Providentiae consilio Nos etiam, qui iuvenili aetate scholas Gregorianas frequentavimus, ad Romanae Cathedrae fastigium perducere. Ne vero nimii simus in viris illis recolendis, qui spectatae virtutis exemplo enituere, eos saltem Nobis liceat commemorare, qui Sanctorum Caelitum honore^ habuerunt : Robertum Bellarminum, Camillum de Lellis, Leonardum a Portu Mauritio, Ioannem Baptistam De Rossi, Ioannem Leonardi, Aloisium Gonzaga, Ioannem Berchmans ; quibus plurimi addendi sunt in Beatorum numerum relati, qui vel eximia virtutum omnium exercitatione excelluerunt, vel suo purpurati sanguine per vulnera et mortem praeclarum amoris testimonium erga Christum eiusque Ecclesiam dederunt. Haec igitur maiorum vestrorum praeclara virtutum et doctrinae exempla, vobis, Almae Matris Professores et Alumni, tutum ac gloriosum iter commonstrant, et ad illud pro viribus insistendum vehementer hortantur. Pergatis fovere in vestro Athenaeo studiorum et gentium universitatem, ut eius conditor et Romani Pontifices voluerunt et Universitatis nomen requirit; pergatis tenere perfectissimam doctrinae et caritatis unitatem, eamque perfirmam cum Petri Sede communionem defenderé ; pergatis apostolicum illum animum excolere et exercere, quo tantum maiores vestri valuerunt. Gloriatur merito Athenaeum vestrum pari semper gressu se doctrinarum progressiones persecutum esse, immutabili veritati mordicus haer ens, in veri indagatione numquam iners. Heic longa humanior um litterarum experientia et usus, mirabilem illum Codicem paravit, seu « Rationem Studiorum », quae fuit per saecula constante fama notissima ; heic philosophiam perennem, prudenter ceterarum disciplinarum progressibus aptastis, sancteque servato antiquorum theologorum thesauro^ ad studium etiam SS. Patrum, Theologiae Moralis, Sacrorum Canonum, Historiae Ecclesiasticae vos contulistis. Acta Pii Pp. XII 663 Quare, cum Leo XIII, Decessor Noster imm. mem., innovare voluit Philosophiam et Theologiam per instauratum Angelici Doctoris doctrinae studium, fidissimis eius seetatoribus voluistis annumerari. Sic pariter nostro tempore, cum docendi discendique ratio in sacris disciplinis esset ad novas necessitates amplificanda ; aliis institutis magisteriis, quibus apti doctores ad subtiliores amplioresque doctrinas appararentur, novas de altioribus studiis normas condidistis, quas Constitutio Apostolica « Deus scientiarum Dominus » postea confirmavit, et quas vos etiamnunc pergitis cum fide et utiliter servare. Curate igitur ut gloriosa haec a maioribus tradita studiorum ratio maneat incorrupta, et solidas doctrinas tenentes, novos investigationum progressus sollicite persequi ne spernatis. Hac studiorum amplitudine et apta temporibus accommodatione illecti alumni ex toto Orbe terrarum in posterum etiam, ut fore omnino confidimus, ad vos convenient magno numero, certa spe freti posse se in hac Alma studiorum Matre perfecta illa institutione donari, qua valeant in sua quisque natione apostolicum munus explere. Sentiant, dum vestras scholas frequentant, eam animorum coniunctionem qua voluntates ad idem munus conglutinantur et Ecclesiae unitas per caritatem ad vivum exprimitur. Etenim hac nostra aetate, si alias unquam, consociati conspirantesque singulorum labores, non vero disiuncti, victoriam de hostibus consequentur. Deerit autem, ut probe nostis, et laborum conspiratio et plena certaque victoria, si proelium contra erroris et peccati nequitiam non uno duce Christo et eius in terris Vicario committatur. Sit denique haec Universitas Studiorum, quae a Magno Pontifice appellata est Gregoriana, reapse semper Pontificia, quod facile vobis erit, cum sitis cum Romana veritatis Cathedra ita propinquitate finitimi, ut ex hoc fonte ipso possitis incorruptam veritatem haurire. Sancti Ignatii, Collegii Romani conditoris ac patris, vestigia sequentes, qui mirabiles illas regulas « ad sentiendum cum Ecclesia » tradidit et sua vita expressit, teneatis firmiter Christi doctrinam, quae integra servatur infallibili Petri Cathedrae Magisterio, integra traditur. Concedat Deus propitius, ut ex huius Universitatis scholis prodeant in apertum apostolatus campum novae semper sacerdotum turmae, quae cum reconditiore doctrina copulent studium animarum, quae non sibi gloriam conquirant, sed Iesu Christo, et aeternam hominum salutem, nulla habita patriae ratione, nullo praetermisso labore, nulla non fortiter sublata, etiam vitae, iactura. Concedat et Beatissima Virgo Maria, quam « Sedem Sapientiae » invocatis et Patronam, ut memores beneficiorum et rerum superiore Acta Apostolicae 664 Sedis - Commentarium Officiale aetate gestaruni, traditas vobis a maioribus doctrinas atque virtutes, studium praesertim ac fidem erga Apostolicam Sedem, tanquam gloriosam hereditatem servetis integram iidemque posteris tradatis. Quarum salutarium rerum sit auspex Nostraeque benevolentiae testis Apostolica Benedictio, quam tibi imprimis, dilecte fili, ac singulis universis Gregorianae studiorum Universitatis moderatoribus, magistris et alumnis paterna caritate impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xn mensis Augusti, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS P P . XII II AD EXCMUM P. D. MARTINUM IOANNEM 0'CONNOR, EPISCOPUM TIT. THESPIENSEM, RECTOREM PONTIFICII COLLEGII FOEDERATARUM AMERICAE CIVITATUM IN URBE. PIUS P P . XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Cum Foederatarum Americae Civitatum Antistites consilium susceperunt suum Pontificium in Urbe Collegium in Ianiculum collem transferendi eique ibidem ampliorem exaedificandi sedem, amplissimam Nostram habuerunt gratulationem. Sacrorum enim alumnis qui tuae, Venerabilis Frater, nunc curae et vigilantiae commissi sunt, latiores patere aedes peropportunum indicavimus, neque parvo duximus hoc fore emolumento nationi vestrae, ubi, largiente Deo, catholici nominis robur et decus increbrescunt. Quam quidem nationem vestram tanto meritae prosequimur benevolentiae affectu, ut, quod ei prodesse videatur, nullum umquam praetermittamus officium. Quemadmodum igitur fausta adprecati sumus Collegio vestro cuius novam consurgentem molem laete oculis Nostris e Vaticanis aedibus adspeximus, ita nunc id feliciter conditum gratulamur. Floreat id alumnorum frequentia, niteat virtutis et doctrinae clarioribus usque ornamentis. Qui istic in cleri spem succrescunt, saepe secum recogitent quantum Dei liberalitati et gratiae sit tribuendum, cum copia eis detur Romae divinis et humanis disciplinis mentem animumque imbuendi. Quodsi almae huic Urbi est gloria, quae quidem consenescere non potest, humanitatis lumen gentibus se invexisse, cumulatior ei est honor, cum facta fuerit fidei magistra, evangelicae veritatis et pacis toto terrarum orbe divitias dispertiisse. Christianae Historiae, cuius hic cardo Acta Pii Pp. XII 665 vertitur, volventes annales ac monumenta, quae multa hic exstant, studioso considerantes obtutu, Deo ac Nobis dilecti iuvenes, gentis vestrae flos, velint divite haustu suam augere Romanam fidem, quam laudavi! gentium Apostolus (cfr. Rom. I, 8), suam erga Romanum Pontificem cotidie magis observantiam pietatemque alere, et ab eis incitamentum sumant, qui hac in alma Urbe caritate, ingenio, constantia, utilitatum suarum despicentia ceterisque virtutibus supernae obsecuti sunt voluntati atque sapientiae plena perfecerunt consilia. Dum itaque supplicibus votis Deiparam Virginem Mariam invocamus, cuius in tutelam Collegium istud tradimus, ut id adsiduo praesidio suo communiât, tibi, Venerabilis Frater, ceterisque moderatoribus industriae tuae auxiliatricem operam navantibus et universis alumnis, qui nunc sunt et qui in posterum advenient, itemque iis omnibus qui sollicitudine, prece, largitate de eodem Collegio egregie meriti sunt ac merebuntur, Apostolicam Benedictionem ex animo impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x i n mensis Septembris anno MDCCCCLIII,, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS P P . XII III AD EMUM P. D. FRIDERICUM EPISCOPUM TUSCULANUM S. R. E. CARDINALEM TEDESCHINI, PATRIARCHALIS BASILICAE VATICANAE ARCHIPRESBYTERUM, SACRI CONSILII PETRIANAE FABRICAE PRAEFECTUM EUMDEMQUE SUUM DATARIUM, SEXDECIM A DIE NATALI LUSTRA FAUSTE IMPLENTEM. P I U S P P . XII Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quum octogesimum aetatis annum propediem sis auspicato expleturus, hoc profecto laetabile eventum Nostra gratulatione secundisque ominibus prosequi et nobilitare placet. Immo eo libentius, quod ipse in iuventutis flore ex eodem studiorum instituto, ex quo Nos, sacram doctrinam hausisti, Nosterque socius et consors fuisti in hisce aedibus Vaticanis tam nobilium laborum, suavibusque arctisque amicitiae vinculis Nobiscum devinctus es. Exinde usque ad istam provectam aetatem, nullo non tempore Ecclesiae Sedique huic Apostolicae, quattuor Romanis Pontificibus fidelissime inserviens, sollertem adsiduamque operam navasti. In comperto sunt enim partes etiam graviores, quas in Ofiicio publicis curandis Ecclesiae negotiis quondam sustinuisti, praesertim inter prioris magni belli 666 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale aestus atque calamitates, quas omni studio ac sollicitudine delenire atque allevare contendisti, dum catholicae in Italia iuventuti paterna vigilantia moderabaris. Notae sunt pariter curae, quibus Apostolici Nuntii munus in Hispania persolvisti, relationes inter Romanam Ecclesiam civilesque praenobilis illius nationis magistratus prudenter actuoseque fovendo. Quapropter Pius XI, ven. mem. Decessor Noster, te in amplissimum Ecclesiae Senatum adsciscere tibique Datarii officium concredere decrevit. Nos autem, qui plura iam tibi existimationis et benevolentiae testimonia publice protulimus, atque recens quoque Tusculanae Ecclesiae regimen tradidimus teque Legatum Nostrum a Latere renuntiavimus, ut Congressui ex omnibus nationibus Eucharistico praeesses, qui Barcinone tanto splendore et magnificentia superiore anno est conceleb r a n s , octogesimi natalis tui sollemnia adaugere exoptantes, de diuturna vita tam nobiliter utiliterque transacta ex animo gratulamur, superna dona ac solacia a Deo instanti prece ominantes. Quo interea ex ista faustitate maiorem fructuum copiam fideles tibi commissi Tusculani percipere queant, tibi ultro potestatem tribuimus, ut, quo volueris die, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstanti populo nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam eidem proponens, usitatis Ecclesiae conditionibus lucrandam. Caelestium denique gratiarum in auspicium, inque peculiaris Nostrae caritatis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Venerabilis Frater Noster, tuis propinquis laborumque sociis cunctoque clero et fidelibus Tusculanis amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die III mensis Octobris, anno MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS P P . XII ALLOCUTIONES I Iis qui interfuerunt Conventui internationali sexto de (( Microbiologia », Romae habito* En ce mois de septembre, si propice aux congrès scientifiques, vous avez voulu, vous aussi, Messieurs, tenir à Rome votre VI Congrès International de Microbiologie, organisé en sections et « symposia » d'une e * D i e 13 Septembris mensis a. 1953. Acta Pii Pp. XII 667 manière aussi vaste que soigneuse, et venir, à cette occasion, Nous rendre visite. Nous sommes particulièrement sensibles à votre démarche, car, vous le savez, Nous ne ménageons pas Notre estime aux hommes de science et, en général, à tous ceux qui consacrent leurs forces aux idéals qui ennoblissent l'humanité. Si l'on résume habituellement l'histoire de l'homme en une succession de guerres qui tuent sans pitié et souvent, hélas !, sans raison, il est d'autres batailles non moins meurtrières, plus ardues à mener et plus sournoises, celles qui se livrent contre des ennemis invisibles, les infiniment petits, les microbes. Un ennemi d'apparence bien inoffensive, cependant, dont les dimensions varient de quelques millièmes à quelques millionièmes de millimètre, mais doté du pouvoir de se multiplier avec une rapidité prodigieuse et d'élaborer de redoutables toxines, qui empoisonnent et souvent détruisent l'organisme qui s'est laissé envahir. Saura-t-on jamais ce qu'était aux époques antérieures la terreur des malheureux, sur qui s'abattaient les épidémies ; des villes, des pays se dépeuplaient en quelques semaines, faute d'un remède capable d'arrêter le mal, en neutralisant sa cause. L'un de ces fiégux, le typhus exanthématique, dont les victimes se sont comptées par millions, semblait si intimement lié au sort de l'humanité qu'on lui a donné le nom d'(( historique ». Déjà dans l'Antiquité, l'historien de la guerre du Péloponèse, Thucydide, a tracé de la « peste d'Athènes » une description fameuse et tragique dans sa précision. Mais il a suffi, pour tracer la voie à des mesures prophylactiques efficaces que Charles Nicolle découvrît quel insecte transmettait le microbe responsable. Depuis lors la pratique systématique de la désinfection a supprimé l'une des conséquences les plus meurtrières qu'entraînaient presque inévitablement les guerres du Moyen Age et des temps modernes. A présent, peste, typhus, choléra, variole ne sont presque plus, dans les pays d'Occident du moins, que des noms sur lesquels plane encore un sentiment d'effroi, le souvenir de catastrophes lointaines et celui des héros, qui n'ont pas hésité à exposer et à donner leur vie pour venir au secours des infortunés. Aujourd'hui, on connaît les agents de ces maladies, on sait comment les empêcher de nuire et surtout prévenir leur invasion. De vastes laboratoires, datés d'équipements modernes, fabriquent en abondance vaccins et sérums qui fourniront à l'organisme le moyen de lutter efficacement contre l'infection. Au x i x siècle déjà, mais surtout ces dernières années, on a remporté aussi des succès spectaculaires. Que de vies sauvées par l'emploi des antibiotiques, en particulier pendant la dernière guerre! e Acta 668 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La microbiologie se glorifie donc avec raison d'avoir rendu des services éminents aux hommes, services tellement connus et appréciés qu'il n'est pas besoin de Nous y étendre plus longuement. Mais à cette utilité pratique, elle joint encore un intérêt scientifique des plus vifs. Pour le simple motif d'abord que l'homme se passionne aisément pour tout ce qui concerne le mystère de sa vie, et les microbes sont, en bien comme en mal, intimement liés à la nôtre. Et puis, au fur et à mesure que l'on étudie les êtres les plus élémentaires, on découvre avec stupeur que, sous leur simplicité apparente, ils renferment encore une prodigieuse complexité et posent des problèmes, dont la difficulté stimule le chercheur et aiguise sa curiosité. Histoire captivante que celle de votre science ! L'existence des microbes est affirmée au xvi siècle par quelques précurseurs et prouvée au XVII per le naturaliste Van Leeuwenhoek, qui pour la première fois utilise à cette fin le microscope. Mais ce n'est que depuis un peu plus de cent ans que l'on connaît leur rôle dans la genèse et la transmission des maladies infectieuses. En 1835, en effet, après vingt-cinq ans de recherches patientes sur une maladie du ver à soie, et gracê à l'application d'une méthode expérimentale rigoureuse, Augustin Bassi da Lodi démontrait clairement les propriétés pathogènes d'une cryptogame parasite. Depuis lors, une avance rapide, jalonnée de découvertes célèbres et de noms illustres, comme ceux de Pasteur et de Koch, a permis à la microbiologie de se constituer en un corps de science imposant. Pourtant quelles recherches délicates et compliquées ! Il s'agit d'observer et de décrire les formes de la vie les plus ténues et les plus fugaces, des êtres extrêmement rudimentaires parfois, dont les diverses fonctions s'exercent par des organes à peine différenciés. Après un siècle de travail, on est arrivé à une connaissance suffisante des micro-organismes et de leurs caractéristiques morphologiques et fonctionnelles. Cependant, malgré les instruments d'optique, malgré le microscope électronique, dont les grossissements vont jusqu'à cinquante mille fois et permettent de photographier les virus les plus petits, que de points encore obscurs, que d'inconnues encore au sujet de la structure des microbes, de leur composition chimique, de leurs variations, de la manière dont elles exercent leur pouvoir pathogène! 6 6 On doit s'émerveiller cependant devant l'ingéniosité des moyens d'investigation : le choix et la composition des terrains de culture, les méthodes d'isolement, les techniques de coloration, l'expérimentation sur l'animal. Pour chacun de ces micro-organismes, il a fallu employer des procédés adéquats, observer leur comportement, l'évolution des souches, Acta Pii Pp. Iii 669 car ces êtres vivants se modifient, acquièrent de nouvelles propriétés, développent devant les attaques, dont ils sont l'objet, de nouveaux moyens de défense : on connaît bien les cas de résistance aux sulfamides et aux antibiotiques. Les ressources propres à la vie apparaissent ici de façon encore plus frappante que chez les êtres supérieurs. Ne faut-il pas souligner la propriété de certaines espèces bactériennes qui, pour assurer leur reproduction, forment des spores revêtues d'une épaisse membrane et se rendent par là capables de résister aux agents externes physiques et chimiques, à la dessication, à la lumière solaire, aux températures élevées. L'une des plus intéressantes conquêtes de la microbiologie, où se sont déployées toutes les ressources de cette science, est certainement la découverte et l'étude des virus filtrables. Les maladies qu'ils provoquent ont pu être combattues avant que l'on connût leur nature exacte. Jenner et Pasteur ignoraient que la variole et la rage fussent différentes fondamentalement d'autres maladies infectieuses. Mais depuis le début du siècle, des recherches sur la filtrabilité de ces germes ont permis de déterminer leur taille et, grâce à l'emploi de techniques variées, comme la centrifugàtion, la polarisation rotatoire, la diffraction aux rayons X, d'acquérir des données plus précises sur leur forme. En 1935 on découvrait non sans étonnement un virus sous forme de produit chimique pur et cristallisable ; ainsi surgissait la question difiîcile de la nature des virus. Après que certaines théories eurent tenté de les assimiler à des mollécules géantes de nucleo-protéine, le microscope électronique permit enfin de les voir et d'observer chez les plus gros d'entre eux certains détails de structure, qui firent évoluer les théories vers des positions plus nuancées. S'agit-il d'êtres possédant une vie rudimentaire, réduite à l'extrême et dotés de la seule fonction de reproduction? Ont-ils une origine indépendante, ou sont-ils des formes filtrables dérivées d'organismes cellulaires? Questions dont l'étude est sans doute réservée aux spécialistes, mais dont l'intérêt scientifique n'échappe pas aux esprits cultivés, et qui même, occasionnellement, intéressent le grand public. A ce propos, Nous Nous plaisons à mentionner expressément la Microbiologie appliquée à l'agriculture, la Microbiologie industrielle et des fermentations et la Microbiologie marine, elles aussi admirables conquêtes de l'activité humaine pour le progrès scientifique et industriel. Les aspects de la microbiologie, que Nous venons de parcourir rapidement, mettent en relief mieux que de longues considérations les qualités intellectuelles et morales requises de ceux qui s'y consacrent, 670 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et parmi lesquelles Nous soulignerons volontiers la ténacité. Qui dira le courage et la persévérance du savant appliqué durant des dizaines d'années à une même recherche, se heurtant à d'invisibles obstacles, épuisant ses ressources à l'invention de nouveaux procédés d'investigation, plus précis et plus rapides, à l'affût du détail infime qui renferme la clef dû problème et semble se jouer de ses ruses les plus raffinées. Tous les grands savants l'ont éprouvé et plus d'un l'a répété avec force : telle ou telle réussite est le fruit de longs efforts systématiques et d'une infinie patience. Si le hasard vient parfois avancer l'heure de la découverte, il n'en est jamais qu'un facteur tout à fait secondaire, car il ne suffit pas de voir, il faut encore comprendre la portée du phénomène observé et en tirer tout le parti possible. Aussi, soucieux des développements ultérieurs de votre science, et des services précieux qu'elle peut encore rendre aux hommes, vous ne céderez pas aux tentations de facilité, à la fatigue, au découragement. Il est incontestablement plus aisé d'affirmer sans preuves suffisantes, que d'avouer l'état encore hypothétique de telle connaissance ou d'organiser à grand peine une expérience décisive. Vous saurez aussi accepter la vérité d'où qu'elle vienne, même si elle condamne vos propres hypothèses. La modestie du vrai savant ne manque jamais de susciter l'admiration et garantit plus que beaucoup d'autres facteurs le succès de son travail. Cette soumission au réel le préservera de l'étroitesse d'esprit, si affligeante chez un homme consacré aux travaux intellectuels, et lui permettra d'accepter les limites de sa spécialité, et par le fait même de les dépasser. Enfin, il n'est pas possible d'étudier attentivement la nature sans découvrir sans cesse dans sa fécondité inépuisable, dans la complexité et la délicatesse des êtres même les plus humbles, dans l'ordonnance totale des différentes espèces végétales et animales et leur relation à l'homme, un reflet, voilé sans doute, mais toujours perceptible de la perfection du Créateur. Dieu, source de toute existence, se dérobe aux sens, mais il faut aller vers Lui par une démarche de l'intelligence et du cœur. Vous avez la joie de scruter de près son oeuvre, mais surtout de devenir les collaborateurs de sa Providence paternelle. A côté de ses fins intellectuelles, en effet, votre science est ordonnée, comme Nous l'avons montré, à la sauvegarde de la vie humaine. Que le souvenir de ces inestimables bienfaits, de tant d'hommes préservés de la maladie ou arrachés à la mort, vous soit un stimulant dans l'austérité de vos occupations quotidiennes. Vous y trouverez le courage inlassable, qui va de l'avant malgré les échecs et les désillusions. De grands progrès restent à accomplir, des Acta Pii Pp. XII 671 découvertes nouvelles éclaireront mieux le mode d'action des germes pathogènes et permettront de les combattre avec plus de succès encore, sans parler des applications importantes de ces acquisitions scientifiques dans le domaine agraire et industriel. Les conquêtes de l'avenir apporteront, Nous osons l'espérer, des résultats aussi lourds de conséquences que ceux dont vous pouvez vous réjouir à présent. Daigne l'Auteur de toute vie, vous donner avec l'intelligence profonde de son œuvre, le désir d'apporter une aide toujours plus appréciée à tant de souffrances humaines. Qu'il bénisse vos personnes, vos familles, vos collaborateurs et tous ceux qui vous sont chers. II Sodalibus Ordinis S. Benedicti, qui Conventui e Congregationibus Confederatis Romae interfuerunt.* Omnibus probe cognitam Benedictinorum sodalium erga Apostolicam Sedem observantiam atque reverentiam, a Legifero Patre suo traditam, hodie luculenter confirmat praesentia vestra, dilecti filii, quam amanti bus verbis perplacet nunc Nobis consalutare, quaeque animum Nostrum haud mediocri afficit solatio et gaudio. Gravis et magni momenti causa vos ad hanc Urbem christiani nominis principem undique adduxit. Convenistis, siquidem, ad normam Legis vestrae Confederationis propriam, ut per opportunos habendos coetus, coniunctis consiliis ac studiis, eas simul expenderetis quaestiones, quae ad provehenda Benedictini Ordinis rationes atque incepta maxime pertineant, adeo ut inditum Institutum vestrum novis insurgentibus necessitatibus occurrens, suis obeundis muneribus aptius evadat, auctioribusque in dies gaudeat incrementis. Concordem huiusmodi sociamque operam, quae ob temporum rerumque adiuncta expostulari omnino videtur, atque ad firmanda inter omnes Benedictinorum familias vincula apprime conferet, Nos profecto et merita honestamus laude, et fervidis votis ominibusque gratulando prose quimur. Nobis enim in comperto est, quam provido sane consilio Decessor Noster fel. rec. Leo XIII prospexerit ut variae Benedictinorum sodalitates vinculis coalescerent fraternae Confederationis, cuius fructus, uberrimos quidem, testantur et increscens in dies sodalium numerus et auctum per hoc temporis spatium Benedictini Ordinis nomen et decus. Quapropter * Habita die 24 Septembris mensis a. 1953. Acta 612 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nos ipsi, occasione data, ad hanc studiorum coniunctionem vos enixe non semel adhortati sumus, sive Litteris Encyclicis die x x i mensis Martii anno M C M X L V i i , quarto decimo revoluto saeculo a S. Benedicti obitu, sive sacro sermone die xvn mensis septembris eodem anno in Basilica Ostiensi habito, sive etiam Apostolicis Litteris quibus elapso anno Legen propriam Benedictinae Oonfederationis auctoritate Nostra confirma vim us. Optandum igitur est obsecrandumque, ut uberrimis gratiae suae auxiliis Deus vestros fortunet conatus, inceptisque bonos optatos det exitus, non Ecclesiae tantum sed ipsi civili hominum consortioni verissime profuturos. Quis enim Ecclesiae civilisque cultus fastos revolvens, vestri Instituti ignorare potest egregia promerita, ac summopere non aestimare salutiferum illum christianum afflatum a S. Benedicto, non sine providentis Dei consilio, excitatum? Quo quidem afflatu compulsae, olim innumerae monachorum cohortes non gladiis et bello, sed Cruce et aratro, caritate et veritate, ubicumque invexere Evangelii lumen, atque bar baros Europae populos ad leniores mores Iesu Christi praeceptis conformandos, ad pacem, ad concordiam, operosamque navitatem adduxere, ex qua nova humano generi affulsit aetas. Quandoquidem vero hodie non pauci, in nonnullis praesertim Nationibus, a recta eiusmodi aberrarunt via, mirum non est tot eos tantisque periculis iactari, laborare calamitatibus, discordiaeque impulsionibus miserrime disiungi. Necesse igitur est, ut quem maiores vestri tam eximia laude in commune populorum bonum susceperunt laborem, eum vos hodie, praesentibus necessitatibus aptatum, alacriores cotidie studio iterum iterumque suscipiatis; Benedictinum enim Institutum vestrum salutiferam illam vim in praesens etiam elicere valet, quae ingruentibus malis opportunum queat praebere remedium, atque divinae liturgiae, monasticae disciplinae et evangelicae virtutis incremento, ad christiani nominis emolumentum magnopere conferre possit. Quam ad rem summopere interest, dilecti filii, ut « solliciti servare unitatem spiritus in vinculo pacis » omni studio Oonfederationis vestrae vincula arctius solidare contendatis, adeo ut variae Benedictinorum sodalitates quasi in unam coeant familiam. Quo fit ut Ordo vester, exinde novam efficacioremque vim sortitus, plenius respondeat maternis Apostolicae Sedis curis, quarum istud, quo convenistis, in Urbe S. An selmi Collegium vobis praeclarissimum exstat testimonium. Huic autem, quae Nobis tantopere cordi est, firmae compagini, minime officit unius cuiusque Congregationis autonomia : singula enim monastica Instituta, propriam ipsius vivendi formam integre servando, cum veluti tot J 1 Eph. 4, 3. Acta Pii Pp XII 673 sureuli. ex valido uno caudice a S. Benedicto consito prodierint, mani festo ostendunt quanam multiplici virtute Benedictinus Ordo polleat, et quanam vitae urbertate vigescat. Neque necessario inficitur institutorum vestrorum veneranda vetustas, ea, quam exquiritis, cum mutatae aetatis necessitatibus congruentia : quae quidem progredientis, non senescentis vel enervatae disciplinae monasticae argumentum censenda est, dummodo, uti die x n i decembris anno MCML, in allocutione ad delegatos Religiosorum Ordinum sodales monuimus, caveatis ne « accipiatis a saeculo, quod triste et iniquum id tenet, sed ei vestrum inseratis quod probum et sanctum sit et salubribus illius impulsionibus consonum. Quod igitur in aliis timide bonum est curantes, expoliantes, augentes, ex eo veluti ex auri particulas pretiosa fingite vasa, ex eo veluti ex rivulis deducite amnes ». Coeptum igitur nobile iter pergite, dilecti filii, eo uberiores navitatis vestrae laturi fructus, quo magis Conditoris vestri praecepta et Apostolicae Sedis normas inviolate retinueritis, atque, de vobis difftsi, omnem in Deo posueritis prosperi successus fiduciam. Ipse vestras augeat vires novaque vobis praebeat auxilia, quorum auspicem Apostolicam Benedictionem vobis et singulis universis sodalibus, quibus praeestis, amantissime impertimus. Í r i Iis qui interfuerunt Conventui XXVI a Sodalitate Italica de Xhologia indicto .* Nous vous saluons, Messieurs, vous qui, à l'occasion de votre Congrès d'Urologie, avez voulu Nous donner le plaisir de votre visite. Vous représentez une spécialité de la médecine et vous vous efforcez de faire reconnaître à ce domaine particulier de la science et de l'art médical la place qui lui revient, aussi bien dans les études médicales que dans l'équipement des grandes cliniques. Nous souhaitons à vos projets le succès que mérite en fait l'objet tellement important de votre science. Il s'agit pour vous de secourir l'infirmité humaine et de sauvegarder, en les conservant à leur profession, la capacité de travail d'hommes qui ont encore une lourde tâche à accomplir. Vous Nous avez demandé d'expliquer deux questions. La première d'entr'elles concerne votre pratique médicale; la seconde, votre activité d'experts : « periti, peritiores, peritissimi », dans les procès matrimoniaux. * Habita die 8 Octobris mensis a 1953. 43 - ACTA, vol. XX, n. 14. - 15-11-1953. 674 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale I La première question, vous Nous l'avez posée sous la forme d'un cas particulier, typique cependant de la catégorie à laquelle il appartient, c'est-à-dire l'amputation d'un organe sain pour supprimer le mal qui affecte, un autre organe, ou du moins pour arrêter son développement ultérieur avec les souffrances et les dangers qu'il entraîne. Vous vous demandez si cela est permis. En ce qui concerne votre diagnostic et votre pronostic, il ne Nous appartient pas d'en traiter. Nous répondons à votre question, en supposant que tous les deux sont exacts. Trois choses conditionnent la licéité morale d'une intervention chirurgicale qui comporte une mutilation anatomique ou fonctionnelle : d'abord que le maintien ou le fonctionnement d'un organe particulier dans l'ensemble de l'organisme provoque en celui-ci un dommage sérieux ou constitue une menace ; ensuite que ce dommage ne puisse être évité, ou du moins notablement diminué que par la mutilation en question et que l'efficacité de celle-ci soit bien assurée; finalement, qu'on puisse raisonnablement escompter que l'effet négatif, c'est-à-dire la mutilation et ses conséquences, sera compensé par l'effet positif : suppression du danger pour l'organisme entier, adoucissement des douleurs etc. Le point décisif ici n'est pas que l'organe amputé ou rendu incapable de fonctionner soit malade lui-même; mais que son maintien ou son fonctionnement entraîne directement ou indirectement pour tout le corps une menace sérieuse. 11 est très possible que, par son fonctionnement normal, un organe sain exerce sur un organe malade une action nocive de nature à aggraver le mal et ses répercussions sur tout le corps. Il peut se faire aussi que l'ablation d'un organe sain et l'arrêt de son fonctionnement normal enlève au mal, au cancer par exemple, son terrain de croissance ou, en tout cas, altère essentiellement ses conditions d'existence. Si l'on ne dispose d'aucun autre moyen, l'intervention chirurgicale sur l'organe sain est permise dans les deux cas. La conclusion, que Nous venons de tirer, se déduit du droit de disposition que l'homme a reçu du Créateur à l'égard de son propre corps, d'accord avec le principe de totalité, qui vaut ici aussi, et en vertu duquel chaque organe particulier est subordonné à l'ensemble du corps et doit se soumettre à lui en cas de conflit. P a r conséquent, celui qui a reçu l'usage de tout l'organisme a le droit de sacrifier.un organe Acta Pii Pp. XII 675 particulier, si son maintien ou son fonctionnement cause au tout un tort notable, qu'il est impossible d'éviter autrement. Puisque vous assurez que, dans le cas proposé, seule l'ablation des glandes séminales permet de combattre le mal, cette ablation ne soulève aucune objection du point de vue moral. Nous nous voyons cependant amenés à attirer l'attention sur une fausse application du principe expliqué ci-dessus. Il n'est pas rare, lorsque des complications gynécologiques entraînent une intervention chirurgicale, ou même indépendamment de celle-ci, qu'on extirpe les oviductes sains ou bien qu'on les rende incapables de fonctionner pour prévenir une nouvelle grossesse et les dangers graves qui pourraient peut-être en résulter pour la santé ou même la vie de la mère, dangers dont la cause relève d'autres organes malades, comme les reins, le cœur, les poumons, mais qui s'aggravent en cas de grossesse. Pour justifier l'ablation des oviductes on allègue le principe cité tantôt, et l'on dit qu'il est moralement permis d'intervenir sur des organes sains, quand le bien du tout l'exige. Ici cependant on en appelle à tort à ce principe. Car en ce cas, le péril que court la mère ne provient pas, directement ou indirectement, de la présence ou du fonctionnement normal des oviductes ni de leur influence sur les organes malades, reins, poumons, cœur. Le danger n'apparaît que si l'activité sexuelle libre entraîne une grossesse qui pourrait menacer les organes susdits trop faibles ou malades. Les conditions qui permettraient de disposer d'une partie en faveur du tout en vertu du principe de totalité font défaut. Il n'est donc pas permis moralement d'intervenir sur les oviductes sains. 11 La deuxième question que vous Nous proposiez concerne, comme Nous l'avons déjà dit, votre activité comme experts dans les procès matrimoniaux. Le principe décisif se déduit de la nature et de la finalité de cette activité. Que, d'après cela, l'expert dise donc ce que ses connaissances médicales lui imposent de dire et qu'il le dise avec les nuances et les distinctions exigées par son savoir. Les conclusions qui découlent de l'expertise médicale pour la sentence judioiaire ne sont pas de la compétence du (( peritus » ou « peritissimus ». Le serment, qu'il a prêté, oblige donc le médecin-expert à proposer en son âme et conscience au tribunal ce qu'il a trouvé et à donner son avis 676 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale à ce sujet : qu'il présente les faits médicaux comme des faits, leur interprétation médicale comme une interprétation, les conclusions médicales telles quelles, les avis médicaux comme des avis. Ce dernier terme désigne les déclarations du client au médecin, par lesquelles celui-ci grâce à sa compétence obtient peut-être des éclaircissements, auxquels le client lui-même probablement n'a pas pensé du tout, et que le profane, et même le juge dépourvu de formation médicale, n'aperçoivent pas. L'expert doit donner son avis de telle sorte que les nuances indiquées soient clairement perceptibles. Mais vous mentionnez des détails concrets et voulez être renseignés à ce propos. Nous en prenons le point central que vous désignez par ces mots : « il nous arrive d'émettre des avis dans les procès d'annulation de mariage pour " impotentia generandi " )). ' Pour répondre exactement à cette question, il peut être utile avant tout de dissiper les malentendus autour du concept d'« impotentia ou potentia generandi ». « Potentia generandi » revêt parfois un sens si large, qu'il comprend tout ce que doivent posséder les deux partenaires pour procréer une nouvelle vie : les organes internes et externes, ainsi que l'aptitude aux fonctions qui répondent à leur finalité. L'expression est prise aussi en un sens plus étroit et ne comprend alors que ce qui est exigé en marge de l'activité personnelle des époux, pour que cette activité puisse réellement engendrer la vie sinon dans tous les cas, au moins par elle-même et d'une façon générale. En ce sens, la « potentia generandi » s'oppose à la « potentia Coeundi ». Les conditions requises pour la « potentia coeundi » sont déterminées par la nature et se déduisent du mécanisme de l'acte. En cela l'action des conjoints, au point de vue biologique, est au service de la matière séminale qu'elle transmet et reçoit. A quoi peut-on voir que la « potentia coeundi » existe réellement et que par conséquent l'acte des époux comporte tous ses éléments essentiels? Un critère pratique bien qu'il ne vaille pas sans exception dans tous les cas, en est la capacité d'accomplir de façon normale l'acte externe. Il est vrai qu'un élément peut manquer sans que les partenaires s'en rendent compte. Cependant ce « signum manifestativum » doit suffire en pratique dans la vie, car celleci demande que, pour une institution aussi ample que le mariage, les bommes possèdent, dans les cas normaux, un moyen sûr et facilement reconnaissable de constater leur aptitude à se marier; cela suffit parce que la nature a coutume de bâtir l'organisme humain de telle sorte que la réalité interne réponde à la forme et à la structure externe. En outre la « potentia coeundi » comporte de la part de l'époux la Acta Pii Pp. XII 677 capacité de transmettre de façon naturelle le liquide des glandes séminales; il n'est pas question de chacun des éléments spécifiques et complémentaires constituants de ce liquide. Le manque de sperme actif n'est pas d'habitude une preuve que l'époux ne peut exercer la fonction de transmission. Aussi l'azoospermie, l'oligospermie, l'asthenospermie, la nécrospermie n'ont rien à faire en soi avec l'(( impotentia coeundi », parce qu'elles concernent les éléments constitutifs du liquide séminal lui-même, et non la faculté de le transmettre. En tout cela, il faut maintenir que cette action des époux est et reste au service d'une finalité : l'éveil d'une nouvelle vie. Il est erroné d'affirmer que la médecine et la biologie auraient un autre concept de la « potentia coeundi » que la théologie et le droit canon, et que ce dernier vise par cette expression autre chose que ce qu'ont déterminé la nature et le Créateur. Vous n'avez qu'à lire le texte du canon 1068 sur la « puissance » physique pour voir qu'il veut parler non du droit positif, mais du droit naturel. Certainement le bon sens des hommes et la pratique de l'Eglise ne laissent aucun doute sur le fait que des valeurs personnelles sont engagées dans le mariage et sa consommation ; valeurs qui dépassent de loin le biologique et que les époux souvent comprennent beaucoup mieux que les fins immédiatement biologiques de la nature. Mais la raison et la révélation suggèrent aussi et donnent à entendre que la nature introduit cet élément personnel et supra-biologique parce qu'elle appelle au mariage non des êtres sensitifs privés de raison, mais des hommes doués d'intelligence, de cœur et de dignité personnelle, et qu'elle les charge de procréer et d'éduquer une vie nouvelle ; parce que, dans le mariage, les époux se consacrent à une tâche permanente et à une communauté de vie indissoluble. La biologie et la médecine ont — aujourd'hui plus que jamais — la mission d'orienter de nouveau les contemporains vers une conception approfondie du sens biologique de la collaboration des époux et du motif pour lequel la nature n'autorise cet acte que dans le mariage. De nos jours, on écoute peut-être parfois plus volontiers le médecin que le prêtre. Mais le médecin lui-même doit posséder un jugement sûr, guidé par la nature, et assez d'indépendance personnelle pour y rester fidèle. Ceci dit, Nous pouvons répondre à votre question : L'expertise exigée par le tribunal ecclésiastique dans les procès (( de nullitate ex titulo impotentiae » ne consiste généralement pas à constater 1'« impotentia generandi », mais 1'« impotentia coeundi ». L'« impotentia generandi », pour autant qu'on l'oppose à 1'« impotentia coëun- 678 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale di », ne suffit pas, d'après la jurisprudence habituelle, pour obtenir un jugement de nullité. On pourrait donc, dans la très grande majorité des cas, omettre l'examen microscopique du sperme. On peut démontrer d'une autre manière, si cela devait avoir quelque utilité, que le tissu séminal possède encore quelque aptitude fonctionnelle et, de même, que les canaux qui relient ces glandes aux organes d'évacuation fonctionnent encore, ne sont pas entièrement détériorés ou définitivement obstrués. L'examen du sperme par lui seul peut difficilement procurer une sécurité suffisante. Du reste, le St-Office a décidé déjà le 2 août 1929 (Acta Ap. Sedis, v. XXI, a. 1929, p. 490, II) qu'une ((masturbatio directe procurata ut obtineatur sperma» n'est pas licite ; ceci quel que soit le but de l'examen. Autre chose est si le médecin prélevait le sperme de l'organisme d'une autre manière licite, au cas où ce serait réellement possible, ou si, sans intervenir, il reçoit de l'intéressé la matière à examiner. Il n'est pas responsable des actes de l'autre, tandis que l'examen et l'utilisation de ses données ne sont pas moralement reprehensibles. Si des tribunaux ecclésiastique parfois ignorent ou rejettent expressément des expertises basées sur ce procédé, c'est pour ne pas sembler, en les utilisant, favoriser un abus. Vous Nous avez encore proposé d'autres cas qui se présentent dans votre activité d'experts. Le médecin doit témoigner de l'impuissance d'un homme. Pour tel ou tel motif, il ne reste que des facteurs indirects, et l'expert en est réduit à la « preuve morale ». La démonstration se meut ici sur un terrain moins sûr, où le pour et le contre sont exposés à une certaine indécision. L'expert peut-il alors en vertu de sa conviction personnelle conférer à son jugement une précision et une force qui dépassent les bases médicales, prises matériellement? Vous posez cette question en faisant d'ailleurs remarquer que la conviction personnelle influe toujours, même quand on dispose à suffisance de preuves matérielles. Mais à présent vous voudriez savoir comment le « peritus » ou « peritissimus » doivent se comporter quand les bases médicales convaincantes font défaut. Nous croyons avoir déjà apporté la réponse à votre question en exposant plus haut les normes générales ; mais Nous voulons insister encore une fois sur ce qui suit : quand l'expert dans son rapport relate en termes médicaux des déclarations de témoins, il n'introduit pas dans ces déclarations des éléments qui ne s'y trouvaient pas, mais il en extrait ce qu'elles renferment, ce que le profane ne serait guère capable d'en Acta Pii Pp XII 679 tirer. Dans le cas présent «. de nullitate », l'expertise médicale ne falsifie certainement pas les faits, quand elle rend par des expressions techniques les déclarations sincères de l'épouse. Un jugement global, qui s'appuie sur la totalité des éléments acquis, mais mentionne en passant l'avis du « peritus » et du « peritissimus », ne mérite assurément aucune critique. Cependant cette note personnelle doit apparaître comme telle au juge. Voilà ce que Nous croyions devoir répondre à vos questions. Nous voudrions enfin attirer votre attention sur ceci : qnand vous êtes invités à témoigner comme experts dans une cause matrimoniale, regardez alors d'un point de vue supérieur le sens de votre collaboration : d'une part, elle concourt à sauvegarder la sainteté du mariage et, d'autre part, elle soutient l'effort consciencieux pour conserver à des hommes, qui peut-être se trouvent dans une grande détresse, la liberté à laquelle ils ont un droit personnel devant Dieu et devant les hommes. Daigne la Bénédiction du Dieu tout-puissant, que vous découvrez tous les jours dans son œuvre créatrice, descendre abondante sur vos recherches et votre activité médicale. ÍV Emis. PP. DD. Cardinalibus atque Eœcmis PP. Archiepiscopis et Episcopis ceterisque adstantibus Benedictioni ab Ipso Summo Pontifice impertitae Aedibus in colle Ianiculo Urbis exstructis ad novam Sedem Pontificii Collegii Foederatarum Civitatum Americae Septentrionalis* On this day of joyous fulfìllment and promise, most eminent Members of the Sacred College, Venerable Brothers and dearly beloved sons, the mind naturally goes back to that January day ninety-three years ago, when Our predecessor of saintly memory went to the old convent building on the via dell'Umiltà, to honour by His présence and encourage by His fatherly counsel the nascent North American College, most recent child of His pontifical zeal and universal charity ; and there seemed to come clear over the span of almost a Century a voice calling for another Pius to dedicate to God and the service of the Church the successor to via dell'Umiltà. So We have come to be with you this morning, to give a palpable proof that Our heart beats in unisón with your paean of jubilation and thanksgiving to God. * Habita die 14 Octobris mensis a. .1953. 680 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiate For several years now We have followed with keen interest the préparations and the construction of your new seminary. Our Venerable Brother, the Rector, devoted, courageous, vigilant of every detail, kepi Us informed of its progress, until with Our own eyes We saw it, reflecting the morning sun, like a city seated on a mountain. Let Us teli you some of the thoughts it stirred within Our soul. This is a building that has its foundations set deep on the gênerons and often trying sacrifices of the Bishops, the Alumni and the loyal faithful whom they serve. God reward them. Its large and majestic though severe Unes, drawn by an architect of rare distinction in his profession, have been measured by the far-seeing wisdom of a zealous hierarchy. Its completion lights a stronger flame of hope for the Church in the United States of America and in the world. Ali this, it seemed to Us, adds up to a grave and sacred responsibility that rests on you, Our dear young seminarians, and on those who are to follow you. Will the sacrifices cheerfully offered for your sake be repaid in kind and with interest? Will the hopes and plans cherished by your Bishops, cherished by Us, be fulfilled? Your eager hearts are quick to answer : yes. But reflect a moment. That will be true only under one condition, that you become priests worthy of the name. In the priesthood man is elevated to an almost staggering height, a mediator between a world in travail and the celestial kingdom of peace. Christ's ambassador, steward of God's mysteries, he exercises a divine power. Heir to the priestly and kingly ofiices of the divine Re deemer, he is commissioned to carry on the task of salvation, bringing souls to God and giving God to souls. Never, then, unmindful of the supreme importance of such a vocation, the priest will not busy himself with useless things. Modeling his life on that of Him he represents he will gladly spend and be spent on behalf of souls. Souls he seeks everywhere and always, not what the world can offer him. « To be a priest and to be a man dedicated to work is one and the same thing », wrote Bl. Pius X ; and he liked to quote the words of the synod presided over by St. Charles Borromeo : « let every cleric repeat again and again : he has been called not to a life of ease and leisure, but to hard work in the spiritual army of the Church ». Those words, beloved sons, recali another fact one dare not forget. We belong to the Church militant ; and she is militant because on earth the powers of darkness are ever restless to encompass her destruction. Not only in the far-off centuries of the early Church, but down through the ages and in this our day, the enemies of God and Acta Pii Pp. XII 681 Christian civilization make bold to attack the Creator's supreme dominion and sacrosanct human rights. No rank of the clergy is spared ; and the faithful—their number is légion—inspired by the valiant endurance of their shepherds and fathers in Christ, stand firm, ready to suffer and die, as the martyrs of old, for the one true Faith taught by Jesus Christ. Into that militia you seek to be admitted as leaders. Imprisonment and martyrdom, We know, do not loom on the horizon that spreads before your eyes. In an atmosphère of untrammeled freedom, where (( the word of God is not bound », the Church in your country has grown in numbers, in influence, in strength of leadership in ali that makes for the good of the commonwealth. The college on the via dell'Umiltà has seen your priests increase from twenty-fìve hundred to forty-fìve thousand and more-proud and glorious tribute to the unselfìsh, clear-visioned Catholic family life that prevails among you ; a mission country become a seminary of apostles for foreign fìelds. But the Church militant is « one body, with one Spirit ... with the same Lord, the same faith, the same baptism )). And that Spirit calis for more than a dash of heroism in every priest who would be worthy of the name, whatever the external circumstances of time and place. The spirit of the martyrs breathes in every priestly soul, who in the daily round of pastoral duties and in his cheerful, unrelenting efforts to increase in wisdom and in grace, gives witness to the Prince of shepherds, who endured the cross, despised the shame « when He gave Himself up on our behalf, a sacrifice breathing out fragrance as He offered it to God ». x 2 We raise a fervent prayer to Mary Immaculate, under whose patronage you have placed your country, to Mary gloriously assumed into heaven, whom you have wished to honour in your chapel here, that she would always show a mother's loving care of the clergy of America, and guide you, beloved seminarians, bearers of such high hopes, along the way that leads to that holiness which will bring her to recognize in you a greater and greater resemblance to her own divine Son. And thus, venerable Brothers of America, this seminary will be your pride and your delight. Ali the diocèses of your country will, We hope, receive of its apostolic power. For générations to come it will stand as a monument to your love of Rome and dévotion to the See of Peter, and your successors and their successors will take inspiration from your enlightened and admirable pastoral zeal to carry the 1 2 Eph., 4, 4 ff. Eph., 5, 2. 682 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Church in your loved country on to yet greater conquests of souls for God's eternai Kingdom. May the Apostolic Blessing, which We impart to you, venerable Brothers, beloved sons, to ali here présent, to ali the alumni and to ali who contribute to support this seminary, be a token of Our deep affection and a Channel of rich grâces for your souls. y Adstantibus Emo P. D. Cardinali Magno Cancellario, Revmis Moderatoribus ac Doctoribus Decurialibus Pontificiae Gregorianae Studiorum Universitatis ceterisque praeclaris viris atque olim alumnis, qui convenerant ad celebrandum quartum expletum saeculum ab eadem Universitate condita* Animus Noster gaudio perfunditur, cum nunc vos, Purpurati Patres, Venerabiles Fratres et dilecti filii, hoc fausto felicique die coram admissos oculis Nostris complectimur. Singulari benevolentia salutamus hic adstantes professores vosque, alumni Nostrae Gregorianae studiorum Universitatis, qui laeti et pii huc convenistis, ducibus iis qui in vestro maximo sacrarum disciplinarum domicilio potestate pollent, scilicet Cardinali Praefecto Sacrae Congregationis Seminariis studiorumque Universitatibus praepositae, utpote Magno Cancellario, cum Moderatore Generali Societatis I e s U j qui eius vices gerit, et eiusdem Universitatis insigni sollertique Rectore. Salutamus episcopos et sacerdotes ex utriusque cleri militia, qui vestri Athenaei olim alumni fuerunt, frequens agmen lectamque coronam, necnon eos qui his in praesens aliorum Athenaeorum vel Universitatum studiorum partes sustinent, ceterosque hospites profecto dignos, qui omni humanitatis suscipiantur officio. Vos universi Romam sponte et ultro confluxistis ad celebrandum quartum expletum saeculum, ex quo Gregoriana studiorum Universitas condita fuit et a Nobis ipso ore aspectuque vestro poscitis, ut ei salutariter precemur et ad novum maiorisque usque honoris suscipiendum iter alloquio Nostro incitamenta adiciamus. A vero deerrare Nos non putamus, si id asserimus postrema per decennia perfecte absoluteque in effectum deductum esse consilium, quod Sanctus Ignatius secum agitabat, cum ad Collegium Romanum instituendum curas convertebat. Quod quidem sanctissimus vir cupiebat, quod excelso animo volebat, hoc certo erat : huc, ubi totius Ecclesiae arx est * Habita die 17 Octobris mensis a. 1953. Acta Pii Pp. XII 683 atque praesidium, ex omnibus orbis terrarum partibus arcessere iuvenes, ut, sacerdotes Christi et apostoli Evangelii domum reversuri, ipsi excultum ingenium et solidas virtutes sibi compararent. Quod quidem Ignatii aetate et sat diuturno tempore post eius obitum, ex male superandis locorum intervallis aliisque obiectis impedimentis, contingere non poterat, — debitae Deo reddantur gratiae — feliciter nunc contingit. Ex quinquaginta octo nationibus et Rebus Publicis quinque terrarum orbis continentium in hanc Urbem congregati, iuvenes, in cleri spem succrescentes, pleno haustu purissimi fontis discendo sibi acquirunt totum complexum principiorum et legis naturae, veritatis a Deo revelatae opes, catholicae fidei divitias ; penitus cognoscunt de Ecclesia Christi, qua structura ipsa consistat, qua vita floreat, quibus in crementis provehatur, quae metuenda et nocentia eius possint itineri obsistere ; perdiscunt Ecclesiae historiam, iura, vias et rationes, quibus Christi Regnum exactis aevis per mundi plagas diffusum fuit et nunc per sacras expeditiones propagandum est; accipiunt denique disciplinam fortium et intemeratorum administrorum Dei, quae quidem hoc est sentire cum Ecclesia, et pro Christi causa usque ad extremum vitae halitum se devovere. Collegium Romanum seu Gregoriana studiorum Universitas Romanorum Pontificum adsiduam gratiam et benevolentiam merito sibi conciliavit. Ex quibus nimis longum est memorando recolere eos, qui Gregorianae Universitati singulariter faverunt. Liceat Nobis, occasione nunc data, nonnullorum saltem honestam mentionem facere : Iulii I I I et Pauli IV, qui Collegium Romanum ad gravioris disciplinae philosophicam et theologicam scholam evexerunt; Gregorii XIII, qui largissima liberalitate de Instituto vestro optime meritus est et huius veluti parens habetur, a quo nomen iure recepit. Tacendum quoque esse non putamus Benedictum XIV, qui cum non nullis eiusdem professoribus, ut Rogero Boscovich, praecipua familiaritate utebatur et cum iis artiorem coniunctionem disciplinarum quae experimentis innituntur cum philosophia et theologia spectativi generis prosequebatur ; Leonem XII, qui Collegium Romanum restitutae Societati Iesu administrandum tradidit eique nomen novum Gregorianae studiorum Universitatis imposuit. Huic Summi Ecclesiae Antistites decimi noni et vicesimi saeculi tot ac tantas benevolentiae significationes dederunt, ut iniuriam ceteris facere videamur, si alium alii antetulerimus. Ad philosophicas et theologicas doctrinas quod attinet, Institutum vestrum in exordiis suis, dimidii saeculi spatio, tot magistris et doctoribus magnam laudem assecutis floruit, ut aetas illa iure aurea appellari 684 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale potuerit. At hoc minime detrahit subsequentium fastorum gloriam. Nam Praepositi generales Societatis Iesu nullo non tempore, usque ad praesens, operam dederunt, ut ibidem peritorum et etiam optimorum professorum copia suppeditaretur. Laudamus scholasticam methodum, quae apud vos in usu versatur, Quam alibi haud raro negligi et contemni Nos minime latet. Ut ii ab ista incuria vel despicatione desistant, meminerint Summos Pontifices huiusmodi methodum saepe commendasse, quin etiam hortatos esse, ut ea in philosophicis et theologicis scholis in honore semper haberetur. Id, quod scholastica methodus assequi contendit, ut scilicet hominis ratio revelatas a Deo veritates et eorum philosophica ediumenta perlustret, expoliendo illas quae eis insunt notiones et afferendo argumenta, quibus eorum certitudo solide fulcitur ; utque praeterea quae contra disputantur resolvat, et veritates omnes tum naturales metaphysicas tum divinitus revelatas concorditer apteque componere conetur : hoc semper fuit et est philosophiae et theologiae certum firmumque propo situm. Neque opinandum est mysteria fidei et eorum supposita philosophica ab unoquoque ita comparari posse, ut facile vel ultro ab intellectu nostro obtineantur, neque opus esse, ut diuturno studio et apta methodo ratiocinando et meditando pertractentur. Neve timueritis, ne ob studia spectativi generis illae quae « posi tivae » scientiae nuncupantur et praecipue theologia « positiva » aliquid detrimenti capiant. Inter utrasque enim nulla oppositio, quin etiam illae eo securius prodeunt, quo firmius hisce superstruuntur. Exemplo sunto vobis ipse Doctor Angelicus, qui « positivarum » cognitionum appetens erat, et ex primaevi Athenaei vestri theologis Franciscus Suarez, qui iure post Sanctum Thomam primoribus sa crae theologiae cultoribus accensendus est, recens autem — sal tem unum memoria repetere fas Nobis sit — Ioannes Baptista Cardinalis Franzelin, qui utriusque ordinis disciplinis diligentissimum tribuit cultum easdemque mirabili modo in unum coniunxit. Ipsa vestra studiorum ratio et programmata vestra annualia abundantiam rerum « positivarum », nostrorum temporum sacerdotibus valde utilium, continent, et quod summum est, in tractatibus vestris dogmaticis theologiae « positivae » amplum spatium praebetur ; et utinam studium Sanctorum Patrum et Scriptorum ecclesiasticorum apud vos floreat et augeatur. Quod vero ad studia vestra et ad apostolatum vestrum attinet, ne indistincte permisceantur doctrina catholica et veritates naturales illi cohaerentes, et ab omnibus catholicis agnitae, cum eruditorum hominum Acta Pii Pp. XII 685 conatibus ad eas explicandas itemque cum propriis elementis peculiari busque rationibus, quibus varia philosophica et theologica systemata, quae in Ecclesia inveniuntur, inter sese discriminantur ; neve umquam ita agendum est, quasi sacrarum concionum materies et religiosa institutio hinc emanent atque dependeant. Nulla huiusmodi disciplina et ratio porta est, qua quis in Ecclesiam ingrediatur; maioreque ratione nefas hanc est asserere unicam portam patere. Etiam sanctissimo et praestantissimo Doctore numquam Ecclesia veluti primigenio veritatis fonte usa est neque nunc utitur. Doctores utique magnos habet et summis decorat laudibus Thomam et Augustinum ; at falli nescios tantum Sacrarum Sripturarum caelitus inspiratos auctores profitetur. Ecclesia nempe Dei mandatu Sacrarum Scripturarum interpres et custos, in se viventis Sacrae Traditionis depositaria, ipsa est ad salutem adipiscendam porta, ipsa, sub tutela ductuque Spiritus Sancti, sibi fons est veritatis. Varia doctrinarum systemata, quae Ecclesia teneri sinit, omnino conveniant oportet cum omnibus iis, quae philosophiae et antiquae et christianae ab eiusdem Ecclesiae exordiis perspecta erant. Haec vero a nullo alio doctore tam lucide, tam perspicue, tam perfecte proposita sunt sive singularum mutua consensio partium ob oculos habetur, sive cum veritatibus fidei considerantur coniunctio et harum splendidissima cohaerentia, a nullo tam apta solidaque structura una simul composita sunt quemadmodum a Sancto Thoma Aquinate, ut Praecessor Noster Leo XIII hisce verbis sculpsit potius quam dixit : « Rationem, ut par est, a fide apprime distinguens, utramque tamen amice consocians, utriusque tum iura conservavit, tum dignitati consuluit, ita quidem ut ratio ad humanum fastigium Thomae pennis evecta, iam fere nequeat sublimius assurgere, neque fides a ratione fere possit plura aut validiora adiumenta praestolari, quam quae iam est per Thomam consecuta »In iis quae modo breviter attigimus, enumerentur, exempli causa, quae spectant ad naturam cognitionis nostrae ; ad propriam veritatis rationem ; ad principia metaphysica in veritate solidata eaque absoluta ; ad Deum infinitum, personalem, Creatorem omnium rerum ; ad hominis naturam, animi immortalitatem, personae congruentem dignitatem, officia, quae morum lex ei ex natura indita denuntiat et imperat. His rebus haud dubio mentis retinendis assensu apponenda non sunt ea, quae, ad verum in natura « positivum » quod attinet, apud Sancti Thomae magnos commentatores et optimae notae discipulos adhuc in controversia sint. Neque de his loquamur, de quibus disputatur, an ad doctrinam Angelici Doctoris pertineant vel quomodo interpretanda 1 1 Enc. AeternA Patris Leonis XIII Acta, ed. Romana, I (1881) pag. 274. Acta 686 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sint ; itemque utpote caduca silentio premimus ea quae reapse consectaria sunt veterum hominum cognitionis et mancae et ieiunae de naturae rebus physicis, chymicis, biologicis vel alius generis. Talem esse sensum illius legis, qua Codex iuris canonici Sanctum Thomam ducem atque magistrum omnibus catholicis scholis praeficit, felicis recordationis Decessor Noster Pius XI hisce verbis asseruit : « Sanctum igitur unicuique eorum esto quod in Codice iuris canonici praecipitur ut " philosophiae rationalis ac theologiae studia et alumnorum in his disciplinis institutionem professores omnino pertractent ad Angelici Doctoris rationem, doctrinam et principia, eaque sancte teneant " ; atque ad hanc normam ita se omnes gerant, ut eum ipsi suum vere possint appellare magistrum. At ne quid eo amplius alii ab aliis exigant, quam quod ab omnibus exigit omnium magistra et mater Ecclesia : neque enim in iis rebus, de quibus in scholis catholicis inter melioris notae auctores in contrarias partes disputari solet, quisquam prohibendus est eam sequi sententiam quae sibi veri similior videatur ». Hac prorsus ratione insignes vestri auctores et magistri pulchro consociarunt foedere fidelitatem, quam Summo Doctori continenter servabant, cum magni aestimanda libertate, quae doctrinarum pervestigationi debetur, a Decessoribus Nostris, Leone scilicet XIII et iis qui in Petri Cathedra eum subsecuti sunt, semper in tuto collocata. 2 3 Unicuique igitur professorum integrum sit, intra assignatos limites, qui praetervehendi non sunt, alicui scholae adhaerere, quae in Ecclesia domicilii iure potita est, hac autem lege, ut veritates ab omnibus retinendas prorsus distinguat ab iis, quae lineamenta et elementa peculiaris sunt scholae, et in docendo haec discrimina notet, ut bene cordatura, decet magistrum. Sed iam ad ceteras veniamus disciplinas, quae in Gregoriana studiorum Universitate docentur. Ab ea initium facimus, quae ibidem postremo tradi coepta est, ab Instituto nempe doctrinarum socialium, nuper Philosophicae Facultati aggregato. Probe nostis, dilecti filii, quale momentum studio socialis quaestionis eiusdemque rectae solutioni, si eam sperare licet, Ecclesia tribuat; adeo ut afiirmare non dubitaverimus, Apostolicam Sedem vix in ulla re tantas recens locasse curas quantas in huiusmodi quaestionibus enodandis. Quapropter paterno animo dilaudamus hoc Institutum eo consilio a vobis conditum, ut inibi sacerdotes sacrorumque alumni, etsi non ipsi unice, peculiari tamen modo, doctrinis socialibus instituantur. Revera huius Instituti studiorum ratione 2 Can., 1S66 § 2. 3 Litterae Encyclicae Studiorum ducem, 29 Sept. 1923 - A. A. S. XV, 1923, p. 324, 1. Acta Pii Pp. XII 687 perspecta, facere non possumus quin ex animo gratulemur, meritaque honestemus laude sive animi alacritatem qua coepistis, sive doctrinae copiam, qua discipuli imbuuntur. Hoc Institutum Ecclesiae de re sociali doctrinam tradendam suscepit, cuius quidem capita praecipua in Apostolicae Sedis documentis continentur, in Encyclicis Litteris nempe, in Allocutionibus et in Pontificiis Epistulis. Ad rem quod attinet, variae de re sociali scholae exortae sunt, quae pontificia documenta explanarunt, evolverunt atque in systemata redigerunt. Quod quidem iure meritoque factum esse arbitramur. At illud evitari nequibat, ut eaedem scholae in principiis applicandis atque in conclusionibus deducendis aliae aliter procederent, multumque haud raro inter se discreparent. Quapropter hac etiam in re id cavendum est, quod de catholicae fidei doctrina deque theologicis scholis supra monuimus, ne scilicet vera genuinaque Ecclesiae de re sociali doctrina cum variis ac propriis cuiusque scholae sententiis permisceatur; quae duo quidem semper inter se sunt apprime distinguenda. Ad theologicorum vestrorum provinciam pertinent etiam Facultates Iuris Canonici, Historiae Ecclesiasticae atque Missionologiae. Ut ad ea veniamus quae ius canonicum respectant, gratissima animum Nostrum subit eorum temporum memoria, cum sive qua sacrorum alumnus, sive a sacerdotio recentes in huiusmodi studia peculiari modo incubuimus, vel etiam cum asciti ad adiutricem praestandam operam Codici Iuris Canonici redigendo, plures annos in hoc ipso iure versati sumus. Hac autem oblata occasione, silentio praeterire nolumus praeclarissimum illum per tot annos vestrae studiorum Universitatis Professorem, itemque Societatis Iesu moderatorem supremum, Franciscum Xaverium Wernz, quocum tunc temporis saepe de rebus iuridicis collocuti sumus quique inter primarios suae aetatis disciplinae huiusmodi magistros excelsum tenuisse locum videtur. Diuturna igitur hac vitae experientia edocti, haec duo vobis commendanda censemus, quorum alterum ad rectam iuris canonici scientiam acquirendam, alterum vero ad sacerdotale obeundum ministerium spectant. Quid vir iuris canonici addiscendi studiosus praestare debet, ut illud funditus pernoscat? Imprimis ipse iuris vigentis systema adeo teneat necesse est, ut universas normas perspicuas habeat, secundum earum sensum « positivum » et « speculativum ». Nequaquam enim recte vir Canonici Iuris peritus appellari potest, qui, etsi in canonum interpretatione sit versatus, non tamen iuris principia apprime noverit neque mutuas eorum rationes. Vestrae autem ducitur laudi quod huic rei efficiendae provehendaeque vim magnam tribuitis. 688 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quod similiter pro studio Theologiae moralis valere hic inserere iuvat. Theologia moralis, ut optime nostis, in Universitate vestra inde ab eius initiis peculiari modo excolebatur, duce Ioanne Cardinali de Lugo, Collegii Romani quondam magistro, qui doctrinam « speculativam » cum disciplinae « positivae » applicationibus mirabiliter coniunxit. Pergite igitur, ut egregie facitis, veritates morales divinas, naturales et « positivas », hominibus nostri temporis, qui non solum quoad mores in discrimine versantur, sed ipsa principia moralia in disceptationem vocant, adhibitis omnibus subsidiis, quae tum a disciplinis iuridicis, tum a recentioribus pervestigationibus suppeditantur, accurate, fideliter, ac rationibus usui accommodatis proponere et explanare. Deinde qui iuris, canonici disciplinam apprehendere contendit, gradum ad iuris historiam faciat oportet, quae quidem ad res iuris mature aestimandas plurimum confert : adeo ut veterum sententiam circa eadem instituta iuridica exploratam habeat, iuris originem, progressionem nec non mutationes discat, atque exinde varia inter se iuris systemata comparare valeat. Denique studium theoreticum complendum manet per cognitionem usus et exercitii iuris, cui rei (( exercitationes » vestrae apte inservire possunt, eo vel magis quod heic in alma Urbe opportunitas datur — quae nusquam alibi in Ecclesia habetur — frequentandi « studia » quae apud Apostolicae Sedis Officia habentur. In consideranda suorum munerum natura iuris canonici peritus hoc persuasum sibi habeat, quemadmodum omnia quae in Ecclesia sunt, ita ius canonicum quoque omnino in animorum curationem contendere, ut homines praesidio quoque nutuque legum veritatis et gratiae Christi sint compotes ac sancte, pie, fideliter vivant, crescant, moriantur. Sive cum is ecclesiasticas res administrat, sive cum iudicia exercet, sive cum sacrorum administros aut christifideles consilio iuvat, adsidue cogitet a se de animorum salute, quibus multum quidem utilitatis, sed etiam multum nocumenti afferre possit, rationem esse reddendam. Quam ob rem iuri tradendo schola, cum apostolatui exercendo debeat esse praevia, ad hunc fructuose obeundum alumnos, qui ibi sacrarum legum notitia imbuuntur, aequa diligentia et severitate praeparet summopere oportet. Nobis vehementer placet in Athenaeo vestro historiae ecclesiasticae studium ad uberiora incrementa provectum esse, et propriam esse Facultatem constitutam, cui quidem ea accedunt, quae Missiologica Facultas facit ad sacrarum expeditionum res gestas pervestigandas, atque ad huiusmodi incepta per insignia opera ad ethnologiam, sinologiam et islamologiam pertinentia provehenda. In Ecclesiae historia colenda hoc vobis unum ex praecipuis est certum Acta Pii Pp. XII 689 statimque propositum, ut huius disciplinae alumni criticae investigationis methodum sive ad eius praecepta, sive ad usum quod attinet ediscant. Neque mirum, immo laudabile est in id operam conferri, eo vel magis quod alienum praelucet exemplum. Quam appetenter, quam frugifere Instituta de rebus historicis colendis et studiosi viri, qui catholico non censentur nomine, praesertim postquam Vaticana secreta Tabularia patuerunt, repetendo diu recondita scripta documentaque, quae per longum praeteritarum aetatum decursum Ecclesiae labores et opera testantur, inde plurima cognitu utilia hauserunt, collegerunt, typis mandarunt ! Quanta fructuum ubertate etiam catholica Instituta et catholici homines, splendidis insistentes vestigiis tum Maurinorum benedictinorum doctorum, tum Bollandistarum, Societatis Iesu honoris et decoris, id genus investigationibus curas adhibuerunt! Gratulamur igitur Nostrae Gregorianae studiorum Universitati, quod idem praeclarum terit iter et adhuc viginti per annos alumnos suos in huiusmodi ingenii industria, saepe eos ad Apostolicae Bibliothecae et Vaticani Tabularii pegmata mittens, exercet. Eadem in re Nobis persuasum est vix esse aliud quod magis quam Ecclesiae historiae studium ecclesiastice sentiendi vim facultatemque alat, acuat, maturet, dummodo id teneatur, quod prorsus modus et prudentia exigunt : ne particulatim et plus aequo in hoc vel illo tantum eventu aut discrimine inspiciendo haereatur, sed singula referantur ad totum, negativa relata ad « positiva » ; ac magna et duratura ut magna perpetuaque habeantur, minora vero et transitura ut talia pari modo videantur. Idque imprimis menti praesens habeatur, quod ceteroquin a reverentia veritati debita omnino requiritur, Ecclesiam, quamvis in ea hominum menda deprehendantur, semper esse Ecclesiam Christi, eandemque veram et in servando ac tradendo sacro fidei deposito, veritatis scilicet et caelestis gratiae, falli nesciam sanctamque, ipsam denique esse « Ecclesiam Dei, quam acquisivit sanguine suo ». Cum Deus semper magnus et mirabilis est in operibus suis, tum maxime talis certo censendus est, ubi summa eius caritas fulget, ubi copiosa eius pro nobis redemptio perficitur, nempe in Catholica Ecclesia. Quam igitur viam ingressi estis, hac pergite, illam ingeminantes Pauli Apostoli vocem : « Deo gloria in Ecclesia, et in Christo Iesu ». Illis ex vobis, qui provectioris aetatis sunt, professores in memoriam libenter revocamus, qui, ut Ludovicus Billot — unum ex eis nominamus — qua animi praestantia et qua ingenii acie alumnos ad sacra stu4 5 4 5 Act., 20, 28. Eph., 3, 21. 44 - ACTA, vol. XX, n. 14. — 15-11-1953. 690 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dia diligenda, et ad amplissimam sacerdotii dignitatem eiusque amorem incitabant. Tales alumnis magistros exoptamus ; eosque, qui in praesens apud vos exscolunt disciplinas, hisce verbis adhortamur : Ex vestra studiorum Universitate, per saeculorum decursum, prodierunt agmina virorum, qui eius nomen insigniter honestarunt : prodierunt haud pauci, qui Sanctorum et Beatorum Caelitum serto decorati sunt, fortissimi Martyres, Antistites et sacerdotes, qui Evangelii praeconio, animorum curatione, scientia apprime sacra, iuvenum institutione, magisteriis, ecclesiastici iuris tutela, opere, sermone, calamo, actione vitae tum in terris ubi antiquitus catholica fides viget, tum in oris, quo recens invectum est Evangelium, enituerunt. Ii omnes triplici exardescebant igne, qui ipsorum pectora invaserai : studio animorum salutis, studio disciplinarum colendarum et exantlandi laboris, ac denique impenso precandi ac sese abnegandi studio. Quia aetherio fiammati erant igne, ii se alacres et utiles praestiterunt. Nunc discendi studio vos anici oportet, lectissimi et dilectissimi Nobis iuvenes, ut, hac praevia nunc posita conditione, vobis suppetant Olim vires ad egregia pro Christo et Ecclesia patranda. Hoc in amplissimo consessu summo sempiternoque Deo pio mentis absequio gratias persolvimus magnis pro incrementis, quibus Collegium Eomanum seu Gregorianam studiorum Universitatem quattuor per saecula provexit et auxit ; novum autem quod albescit saeculum caelesti eius Numini supplicibus cum votis dicamus, ut id Spiritus Sancti sui effusis muneribus repleat; moderatoribus, docentibus et discentibus universis perquam dilecti Nobis Athenaei necnon iis, qui prece et qualibet ope ei auxiliantur, omnia bona et salutaria ab Eo, qui unus est bonus et omnium auctor donorum, invocamus. Quod Deipara Virgo Maria, sapientiae sedes et pulchri mater amoris, cuius patrocinio et tutamini vos omnes credimus, materna praesenti deprecatione a Filio suo, Domino nostro Iesu Christo, imploret. Testem denique benevolentiae Nostrae et supernae gratiae pignus, quae omnem exspectationem superet, vobis Apostolicam Benedictionem ex animo impertimus. Acta PU Pp XII 691 NUNTIUS EPISCOPIS, SACERDOTIBUS, CUNCTISQUE PER ORBEM EVANGELII PRAECONIBUS ATQUE COOPERATORIBUS : OB DIEM PRO MISSIONIBUS DATUS. * 1 C'est d'un cœur paternel et « largement ouvert » qu'à l'occasion de la Journée annuelle des Missions, Nous Nous adressons à vous, Vénérables Frères et chers fils, qui avez l'honneur d'être, sur tous les rivages du monde, les artisans infatigables des progrès de l'Evangile et parfois aussi, hélas, les témoins douloureux ou les glorieuses victimes des plus tragiques épreuves. Comment, à une heure si grave pour l'avenir de tant de Missions, Notre voix ne s'élèverait-elle pas pour vous porter, jusque dans les postes les plus reculés, un message de réconfort et d'espérance? Que chacun d'entre vous, en recevant Notre parole, sache la sollicitude affectueuse de Notre cœur de Père et de Pasteur; car, selon les paroles du Prophète : (( Comme le berger s'inquiète de son troupeau, quand il se trouve au milieu de ses brebis éparses, ainsi m'inquiéterai-je du mien )). 2 Là même où les Missions connaissent depuis quelques années des progrès décisifs qui autorisent de légitimes espoirs pour l'avenir, les difficultés quotidiennes sont le pain de l'apôtre du Christ. Nous savons la générosité du sacrifice consenti, mais aussi les souffrances de l'isolement et les lassitudes au soir des rudes journées; Nous savons les joies du ministère sacerdotal ou du dévouement charitable, mais aussi les découragements qui guettent les meilleurs devant l'ampleur d'une tâche trop vaste; Nous savons les angoisses des pasteurs qui voient mûrir les moissons nouvelles et souffrent du manque d'ouvriers et de la pénurie des ressources. N'est-il pas vrai, au surplus, que des motifs d'inquiétude, nouveaux et graves, viennent, en de nombreuses contrées, assaillir les missionnaires conscients des périls qui, du dedans comme du dehors, menacent leurs jeunes chrétientés? Il n'est plus de territoires aujourd'hui qui soient à l'abri des propagandes, déguisées ou manifestes, du Communisme athée ; il n'est pas de peuples jeunes chez qui ne s'éveillent des aspirations nouvelles et des prétentions parfois impatientes, qui créent aux pasteurs responsables et soucieux du vrai bien de leurs peuples d'impérieux devoirs; il n'est plus * Die 18 Octobris mensis a. 1953. II Cor., 6, 11. Ez., 34, 12. 1 2 Acta 692 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale de pays enfin qui échappent aux remous de la vie internationale et des rivalités économiques avec toutes leurs répercussions d'ordre culturel et social. Dans Notre Encyclique « Evangelii Praecones », Nous avons précisé divers points qui appellent votre vigilance particulière et, en vertu de Notre charge pastorale, Nous vous avons donné les instructions opportunes. Nous les confions de nouveau à votre réflexion, et Nous tenons à les accompagner aujourd'hui, Vénérables Frères, de ce témoignage personnel de Notre sollicitude attentive, de Notre constante prière et de Notre affection : vos peines et vos préoccupations sont les Nôtres, comme aussi vos joies et vos espérances. Et, dans Notre pensée, Nous ne séparons pas des pasteurs, les membres de leur clergé, séculier et régulier, qui partagent avec eux labeurs et sacrifices, les séminaristes, espoirs des nouvelles chrétientés, les frères et les religieuses, qui se dépensent aux oeuvres d'évangélisation, d'enseignement ou de charité, les laïcs d'action catholique, appelés à l'honneur de collaborer à l'apostolat hiérarchique en une heure peut-être décisive pour l'avenir de leur pays, tous les fidèles et catéchumènes enfin, dont Nous souhaitons de voir le nombre s'accroître toujours davantage. N'est-ce pas là en effet, à l'exemple de l'Apôtre, « Notre souci quotidien, la sollicitude de toutes les églises! Qui est faible, que je ne sois faible? Qui vient à tomber, qu'un feu ne me dévore? ». 3 Mais, de même qu'une mère se penche avec plus de tendresse vers ceux de ses enfants qui souffrent davantage, Nous Nous tournons avec une affection accrue vers les chères et glorieuses Missions d'Extrême Orient, qui offrent aujourd'hui au monde un héroïque spectacle de fidélité au Seigneur et à son Vicaire sur la terre. Chers fils, voici que pour la cause de la foi, dont vous êtes les intrépides témoins, pour celle de l'espérance qui ne déçoit pas, et dont vous portiez la lumière aux multitudes « assises dans les ténèbres et l'ombre mortelle », pour celle enfin de la charité qui faisait de vous les messagers d'une paix fraternelle, vous êtes désormais, comme aux jours des pires persécutions, traités en ennemis du bien public, mis au ban de la société, livrés à la prison et à la mort. Et, ce qui est plus douloureux que la mort même pour vous tous, chers missionnaires en exil, vous êtes condamnés à abandonner dans la tourmente qui les ravage ces Missions lentement fondées, patiemment établies, fortement organisées, et vous assistez impuissants — loin de cette seconde patrie à qui vous avez 4 3 4 II Cor., 11, 29. Ps., 1 0 6 , 1 0 . Acta Pii Pp. XII 693 donné votre cœur — à la dispersion de vos ouailles, à l'écroulement de ce que vous aviez édifié au prix de tant de sacrifices. Et cependant grâces soient rendues à Dieu, Père de toute miséricorde, qui a permis que, sous les coups de la persécution matérielle comme sous la pression des propagandes les plus insidieuses et perverses, le courage de la plupart des fidèles ne faiblît pas et que ne fléchît point non plus leur admirable résistance. Tout est déraciné dans vos champs de labeur, hormis la foi, l'espérance et l'amour. Et si la prédication et l'instauration du catholicisme sont compromis par la violence des adversaires, ceux-ci ne peuvent empêcher les vrais fidèles du Christ, ces pierres vivantes de l'édifice chrétien, de crier la vérité par le témoignage héroïque de leur fidélité : Verbum Dei non est alligatum. Non, « la parole de Dieu n'est pas enchaînée )). 5 Cette dure épreuve de vos anciennes et glorieuses missions rappelle les contradictions que dut traverser l'Eglise primitive. Comme vos devanciers des premières générations chrétiennes, « vous avez soutenu de longs et douloureux combats. Tantôt donnés en spectacles sous les opprobres et les humiliations, tantôt prenant moralement part aux peines de ceux qui avaient à les subir, vous avez compati au sort des prisonniers, vous avez supporté avec joie la confiscation de vos biens, dans la certitude que vous possédiez de meilleures richesses, et qui ne périssent pas ». Nous avons sous les yeux et Nous gardons dans le livre d'or des fastes sacrés de l'Eglise les noms glorieux des communautés chrétiennes qui gémissent à présent sous les rafales de la tempête ; et, avec ces noms, la longue liste des victimes qui en ces dernières années payèrent de leurs biens, de leur liberté, de leur vie même, l'honneur de rendre à Jésus Christ, à la face du monde, le glorieux témoignage de leur foi et de leur constante adhésion à l'Eglise. En évoquant ces longues souffrances des églises d'Extrême Orient, Notre pensée ne peut d'ailleurs pas ne pas se porter également, avec douleur mais aussi avec fierté et reconnaissance, vers ces Evêques, ces prêtres, ces religieux et ces fidèles de plusieurs pays d'Europe, terres d'antiques chrétientés, qu'un même déchaînement des forces du mal unit à vous dans la même épreuve, qu'une même fidélité vous associe dans la même confession de leur foi. De tous les points de l'univers, Nous parviennent à l'heure actuelle d'innombrables témoignages de l'émotion et de l'indignation du monde catholique à la suite des violences récemment exercées contre un nouveau membre du Sacré Collège, Notre très cher & 5 8 II Tim., 2, 9. Hebr., 10, 32-34. Acta 694 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Fils le Cardinal Etienne Wyszynski, Archevêque de Gniezno et de Varsovie, Primat de Pologne; et Nous saisissons l'occasion qui s'offre à Nous pour lui redire Notre paternelle affection et pour élever Nousmême la plus douloureuse et la plus ferme protestation contre cette violation des droits sacrés de l'Eglise Catholique. Celle-ci, nul ne l'ignore, ne revendique hautement la liberté de sa divine mission que pour con courir plus efficacement au bien véritable des peuples en même temps qu'au salut de tous ses enfants. Le témoignage de tant de valeureux serviteurs de l'Eglise a d'ailleurs une efficacité spirituelle qui autorise, au fort même de la lutte, les plus légitimes espérances. (( Courage, j ' a i vaincu le monde! ». Cette exhortation du Christ à la veille de sa Passion rédemptrice soutient depuis vingt siècles l'élan des messagers de la Vérité sur tous les continents. Elle vous rappelle, Vénérables Frères et chers fils, la valeur de vos propres souffrances pour la cause de l'Evangile, et le rôle privilégié qui vous échoit dans la grande entreprise de la propagation de la foi, dès que l'épreuve s'abat sur vous. Par la Passion, la foi s'est affermie dans le monde : c'est par elle encore que la lumière évangélique pénètre dans les âmes et dans les sociétés, c'est par elle que se gagnent les victoires définitives du Christ. Vous tous qui souffrez, vous êtes les premiers dépositaires de ces grandes espérances. Avec la grâce de Dieu, soyez dignes de l'attente de l'Eglise! 7 Sachez enfin que l'Eglise vous regarde avec émotion et reconnaissance. Plus que jamais, dans les conjonctures présentes « elle appelle tous ses fils, où qu'ils se trouvent, à aider selon leurs moyens les semeurs intrépides de l'Evangile par leurs offrandes, leurs prières et l'appui donné aux vocations missionnaires. Elle les presse maternellement de manifester des entrailles de miséricorde et de partager le travail apostolique, sinon de fait du moins de cœur ». Quand on considère en effet cette immense multitude encore privée de la vérité évangélique et que l'on mesure toute la gravité du danger où se trouvent tant d'hommes, comment n'être pas, comme Nous le sommes Nous-même, saisi d'une vive angoisse et poussé à promouvoir partout et de toutes ses forces les oeuvres de l'apostolat missionnaire. Dieu veuille qu'une légion toujours plus nombreuse de jeunes gens et de jeunes filles 8 9 10 7 8 9 10 Io., 16, 33. Cfr. Col., 3, 12. Enc. «Evangelii Praecones».*4. .4. S. 43. pag. 527. Cfr. ibid. Acta Pii Pp. XII 695 entendent F appel des missions ; Dieu veuille que les terres de chrétienté comprennent chaque jour davantage leur devoir d'aider par toutes les initiatives opportunes le labeur des Missionnaires : n'est-ce pas d'ailleurs pour vous le meilleur réconfort dans vos peines de sentir croître chez les fidèles du monde entier cette sainte émulation et cette magnifique solidarité pour le progrès de l'Eglise? C'est dans cette confiance et avec ces sentiments de paternelle affection, que Nous implorons sur vous tous, Vénérables Frères et chers fils, la plus grande effusion de l'Esprit de force et de vérité, et que Nous vous envoyons le réconfort de la Bénédiction Apostolique. 696 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (officium de indulgentiis) DECRETUM FAVORES SPIRITUALES CONCEDUNTUR OCCASIONE ANNI MARIANI Ssmus D. N. Pius div. Prov. Pp. XII, ad uberiores fructus spirituales ex Mariani Anni celebratione, per Litt. Enc. Fulgens corona gloriae, d. d. 8 Sept. a. 1953, indicti, assequendos, primo exeunte saeculo a definito Dogmate Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virginis, in Audientia infra scripto Cardinali Paenitentiario Maiori die 10 vertentis mensis data, sequentes dignatus est concedere favores spirituales, per integrum Marianum Annum valituros : I. Plenariam Indulgentiam ab omnibus christifidelibus toties lucrandam quoties ipsi, peccatorum venia obtenta et Eucharistica Mensa refecti, quodlibet templum in honorem Beatae Mariae Virginis extractum, vel sacellum, si de locis Missionum agatur, devote visitaverint et. ad Summi Pontificis mentem preces fuderint die, quo Marianus Annus initium capit itemque quo clauditur, nempe die octava mensis decembris anni 1953, et die octava eiusdem mensis anni 1954; pariterque in festis Nativitatis, Annuntiationis, Purificationis, Septem Dolorum et Assumptionis Beatae Mariae Virginis. I I . Item christifideles, praefatis adimpletis conditionibus, Indulgentiam plenariam consequi valent singulis Anni Mariani sabbatis et quoties peregrinationem ad eadem templa turmatim instituerint. I I I . Iidem christifideles qui, uti supra dispositi, alicui sacrae functioni in honorem Beatae Mariae Virginis celebrandae devote interfuerint, Indulgentiam plenariam pariter lucrari possunt; si vero saltem corde contrito hoc egerint, Indulgentia decem annorum ipsis conceditur. IV. Singulis locorum Episcopis facultas facta est Papalem Benedictionem cum plenaria adnexa Indulgentia impertiendi diebus quibus idem Annus inchoatur ac clauditur Acta 697 Tribunalium inter sacra solemnia pontificali ritu peracta. V. Omnia Altaria, Beatae Mariae Virgini dicata, erunt privilegiata in favorem animae alicuius christifidelis in Dei gratia vita functi, in cuius suffragium ibi Missa a quocumque Sacerdote celebrabitur. VI. Ubi vero peculiare Sanctuarium habetur, in quo Deipara Virgo Maria singularissima pietate colitur, et ad quod peregrinantium multitudines e dissitis etiam locis pie se conferre solent, in eo christifideles, praeter omnes recensitas gratias spirituales, lucrari possunt Indulgentiam plenariam non modo singulis sabbatis, sed etiam ceteris Anni Mariani diebus, dummodo rite confessi ac sacris Epulis refecti, Sanctuarium illud devote visitaverint et ad mentem Summi Pontificis preces fuderint. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Paenitentiariae Apostolicae, die 11 mensis Novembris 1953. N. Card. CANALI, Paenitentiarius Maior L. © S. I. Rossi, a Secretis 698 Acta Apostolicae ßedis - Commentarium Officiale SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I ALBANEN. IN AMERICA NULLITATIS MATRIMONII (SGAMBLORB -WERELEY) Cum ignoretur locus commorationis actualis Dominae Marion Wereley, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis Sacrae Romanae Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 7 Ianuarii 1954, bora meridiana, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus rotalis pro causae definitione. An constet de nullitate matrimonii in casu. } Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae dominae Marion Werele.v curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.* Guillelmus Heard, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 3 Octobris 1953. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Marion Wereiey, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 7 Janvier 1954, à midi, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Marion "Wereley, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Sacra Romana Rota 699 il MADISONIEN. NULLITATIS MATRIMONII (PANKHURST-CONRAD) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Eleonorae Luisae Conrad, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 8 Martii 1954, hora decima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et diem disignandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae Dominae Eleonorae Luisae Conrad curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.* Guillelmus Doheny, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 27 Octobris 1953. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Eleonora Louise Conrad défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Concelleria) le 8 mars 1.954, à 10 heures pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fideles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Eleonora Louise Conrad, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la presente citation. 700 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE Martedì, 20 ottobre 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Maestà H U S S E I N TALAI I , Re di Giordania. Martedì, 20 ottobre 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il VISCONTE Dott. IOSEPH BERRYER, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Brasile, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Mercoledì, 21 ottobre 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. CHRISTIANO MONTEIRO M A CHADO, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Brasile, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Giovedì, 22 ottobre 1 9 5 3 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. IOSEPH SAOUDA, primo Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Libano, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SEGRETERÌA dì stato Con Biglietti della Segreteria di Stato in data 29 Ottobre 1953, la San tità di Nostro Signore Si è benignamente degnata di assegnare: alPEminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Gaetano Cico gnani le Sacre Congregazioni del Concilio, per la Disciplina dei Sacramenti, dei Riti e degli Affari Ecclesiastici Straordinari; alPEminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Angelo Giusep pe Roncalli le Sacre Congregazioni per la Chiesa Orientale, de Propaganda Fide e dei Religiosi; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Pietro Ciriaci le Sacre Congregazioni Concistoriale, de Propaganda Fide, degli Affari Ec clesiastici Straordinari e dei Seminari e delle Università degli Studi; alPEminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Beniamino de Diarium Romanae Curiae 701 Arriba y Castro le Sacre Congregazioni dei Religiosi, dei Riti e della Rev. Fabbrica di San Pietro ; all'Eminentissimo e Reverendissimo Signor Cardinale Fernando Quiroga y Palacios le Sacre Congregazioni del Concilio, dei Riti e Ceremoniam. NOMINE Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 9 ottobre 1953, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare Sua Eccellenza Revma Monsig. Giuseppe Ferretto, Consultore della Suprema Sacra Congregazione del Santo Offizio. Parimente, con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistenti al Soglio Pontificio : 18 marzo 22 27 luglio » 2 agosto 19 » 1953. S. E. Revma Monsig. Hachens Giuseppe Gottardo, Vescovo di Hildesheim. » S. E. Revma Monsig. Zinato Carlo, Vescovo di Vicenza. » S. E. Revma Monsig. Mangino Bartolomeo, Vescovo di Caserta. » S. E. Revma Monsig. Faggiano Eugenio Raffaele, Vescovo di Cariati. » S. E. Revma Monsig. Pirastru Giovanni, Vescovo di Iglesias. Protonotari Apostolici ad instar participantium : 29 23 18 20 13 18 16 11 » » 9 30 10 11 » aprile 1948. Monsig. Hecker Ermanno, dell'arcidiocesi di Colonia. marzo 1952. Monsig. Boucher Alberto, della diocesi di Chartres. » Monsig. Foulquier Pietro, della diocesi di Rodez. ottobre gennaio 1953 Monsig. Mahieu Enrico, della dioecsi di Bruges. Monsig. Méricq Onorato, della diocesi di Tarbes e Lourdes. febbraio Monsig. Burke Giovanni, dell'arcidiocesi di Delhi e Simia. » marzo Monsig. O'Brien Riccardo, della diocesi di Buffalo. » aprile Monsig. Lannon Giovanni Giuseppe, della diocesi di Cormaggio pus Christi. » Monsig. Mullen Clarenzio, della medesima diocesi. » » Monsig. Oberste Guglielmo A., della medesima diocesi. » settembre » Monsig. Petazzi Francesco, dell'arcidiocesi di Milano. » Monsig. Agostini Giuseppe, della diocesi di Treviso. » » Monsig. Bruggaier Lodovico, della diocesi di Eichstätt. ottobre » Monsig. Casey Giovanni, dell'arcidiocesi di Nuova York. » Ï> Monsig. Maguire Giovanni, della medesima arcidiocesi. » 702 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 11 ottobre 1953. Monsig. Shea Francesco S., della medesima arcidiocesi. 15 » » Monsig. Campbell Giovanni, dell'arcidiocesi di Chicago. » » » Monsig. Czastka Teodoro, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Fasnacht Walter, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Kealy Geraldo, della medesima arcidiocesi. )) » » Monsig. Kelly Riccardo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Maguire Roberto, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. McGuire Patrizio, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Mielcarek Giovanni, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Parker Giorgio, della medesima arcidiocesi. Prelati domestici di Sua Santità : 10 maggio 1949. Monsig. Blaine Ambrogio, della diocesi di Achonry. 25 ottobre 1950. Monsig. Arena Ignazio, dell'arcidiocesi di Palermo. » » » Monsig. Napoli Giuseppe, della medesima arcidiocesi. 15 marzo 1951. Monsig. Marino Francesco Paolo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Reverberi Giuseppe, della medesima arcidiocesi. 2 agosto 1952. Monsig. Wenner Giuseppe, dell'arcidiocesi di Paderborna. 15 ottobre » Monsig. Schuemmer Giovanni Enrico, della diocesi di Aquisgrana. » » » Monsig. Buchholz Pietro, dell'arcidiocesi di Colonia. 18 » » Monsig. Ferrieu Giuseppe, della diocesi di Rodez. 4 dicembre » Monsig. Fritscb Ermanno Enrico, dell'arcidiocesi di Colonia. » » » Mnnsig. Oswald Giuseppe, della diocesi di Passavia. 14 » » Monsig. Fernandez Vincenzo, della diocesi di Kottar. 14 gennaio 1953. Monsig. Lieser Lodovico, dell'arcidiocesi di Colonia. » » » Monsig. Teusch Giuseppe, della medesima arcidiocesi. 20 » » Monsig. Quaegebeur Adolfo, della diocesi di Bruges. » » » Monsig. Kraus Giovanni, della diocesi di Magonza. 7 aprile » Monsig. Büchner Francesco Saverio, della diocesi di Eichstaett. » » » Monsig. Lechner Giuseppe, della medesima diocesi. » » » Monsig. Sperber Giovanni Battista, della medesima diocesi. 10 » » Monsig. Bernard Daniele, della diocesi di Lafayette. » » » Monsig. Beruhe Gustavo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Bodin Giorgio, della medesima diocesi. » » » Monsig. De Blanc Irving, della medesima diocesi. » » » Monsig. Hamel Enrico, della medesima diocesi. 11 » » Monsig. Gehlen Andrea, dell'arcidiocesi di Colonia. » » » Monsig. Gielen Carlo, della medesima arcidiocesi. Diarium 17 21 aprile » Romanae Curiae 703 1953. Monsig. Lang Alberto, della diocesi di Ratisbona. . » Monsig. Dunne Kevin Antonio, della diocesi di Corpus Christi. Ï> Monsig. Miller Edoardo, della medesima diocesi. » » Monsig. Palmer Aroldo, della medesima diocesi. » Monsig. Schmitt Alberto, della medesima diocesi. » » Monsig. Gosselin Giuseppe, della diocesi di Salt Lake City. » /> Monsig. Vaughan Guglielmo, della medesima diocesi. a Monsig. Miller Leone F., della diocesi di Toledo ri Ame23 rica. » Monsig. Magyary Giulio, dell'arcidiocesi di Strigonia. » Monsig. Baumjohann Gerardo, dell'arcidiocesi di Pader30 borna. 26 giugno » Monsig. Ubaldi Giovanni, dell'arcidiocesi di Urbino. 28 luglio » Monsig. Braulio de J. Fernandes Edmondo M., dell'arcidiocesi di Goa e Damào. » » » Monsig. das Chagas Fernandes Antonio Valentino, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Riberio de Sant'Ana Aitino, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Losavio Saverio, della diocesi di Conversano. 29 » » Monsig. Massimi Giuseppe, della diocesi suburbicaria di 31 Sabina e Poggio Mirteto. 7 agosto Monsig. Vannini Francesco, dell'arcidiocesi di Ancona, » » Monsig. Galassini Antonio, della diocesi di Faenza. 12 Monsig. Cafarelli Sipontino, dell'arcidiocesi di Manfredonia. » Monsig. Ruggieri Luigi, della diocesi di Vieste. Monsig. Maiellaro Giovanni, della diocesi di Monopoli. 13 » Monsig. Olivieri Antonio, della medesima diocesi. » Monsig. Stepanian Stefano, del patriarcato di Cilicia » 27 degli Armeni. Cavallaro Amedeo, della diocesi di Diano-Teg » 28 » Monsig. giano. » Monsig. Drius Francesco, della diocesi di Trieste. 2 settembre » Monsig. Labor Marcello, della medesima diocesi. » Monsig. Marinelli Emireno, della dioecsi suburbicaria di 7 » Albano. » Monsig. Kearns Bernardo, dell'arcidiocesi di Detroit. 26 s> Monsig. Matyn Alberto, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Ryan Giovanni, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Lehane Tommaso, della diocesi di San Diego. » » Monsig. Purcell Giovanni, della medesima diocesi. » » Monsig. Stack Kenneth, della medesima diocesi. » Acta, 704 » • » ' » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » )) » • Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Monsig. Thompson Matteo, della medesima diocesi. Monsig. van Veggel Giovanni, della medesima diocesi. Monsig. Byrne Leone Cristoforo, dell'arcidiocesi di San Luigi. Monsig. Dieckmann Francesco E., della medesima arcidiocesi. Monsig. Drumm Guglielmo Martino, della medesima arcidiocesi. Monsig. Ebner Marco, della medesima arcidiocesi. Monsig. Faris Charle ville B., della medesima arcidiocesi. Monsig. Johnston Giacomo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Mullally Guglielmo F., della medesima arcidiocesi. Monsig. O'Toole Edoardo L., della medesima arcidiocesi. Monsig. Sprenke Federico, della medesima arcidiocesi. Monsig. Stitz Enrico E., della medesima arcidiocesi. Monsig. Stumpf Luigi, della medesima arcidiocesi. Monsig. Sullivan Lloyd Antonio, della medesima arcidio cesi. NECROLOGIO 1953. Monsig. Focaccia Pietro Ermenegildo, Vescovo di Yütze. » Monsig. Jantzen Francesco Saverio, Arcivescovo tit. di Fasi. 29 » » Monsig. Haas Francesco, Vescovo di Grand Rapids. Monsig. Castellani Giovanni M. Emilio, Arcivescovo tit. 30 » » di Perge, Nunzio Apostolico. Monsig. Batiot Giovanni, Vescovo tit. di Attalea di Pam31 » » fìlia, Vicario Apostolico di Majunga. Monsig. Langlois Ubaldo, Vescovo tit. di Bisinio, Vica18 settembre » rio Apostolico di Grouard. 19 » » Monsig. Debernardi Giuseppe, Vescovo di Pistoia e Prato. 2 ottobre » Monsig. Ugliengo Umberto, Vescovo di Susa. 10 » » Monsig. Vicentini Roberto, Patriarca di Antiochia dei Latini. 13 » » Monsig. Bertoglio Bernardo, Vescovo di Bobbio. » » » Monsig. Vismara Dionigi, Vescovo tit. di Timbriade. 5 novembre » Monsig. Guynot de Boismenu Alano, Arcivescovo tit. di Claudiopoli di Onoriade. 12 28 agosto » An. et vol. XXXXT 30 Novembris 1953 (Ser. II, r . XX) - N. IS ACTA APOSTOLICAE COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PIT PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE AFRICA ORIENTALI BRITANNICA IN KENIA, UGANDA, TANGANICA REGIONIBUS CATHOLICORUM ORDO EPISCOPORUM CONSTITUITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quemadmodum ad Nos, Dei numine et voluntate ad supremi Pontificatus fastigium elatos, redeunt omnium christianarum nationum luctus et dolores, cum in Ecclesiae sanctae navem illidunt procellarum impetus et maris commotio, ita ad Nos redeunt gaudia, cum fides catholica, quae est pupula oculorum Nostrorum, libero gressu fines profert novisque filiis ditatur non secus ac primo vere solent arbores viridi fronde laetari. Quod felici nuntio evenire novimus in Africa Orientali Britannica, ubi, etsi non multa praeterlapsa sunt decennia ex quo christiani nominis praecones eo pervenerunt et regionem errore involutam evangelica veritate conspargere coeperunt, tamen multa messis Ecclesiae parta est. Quae cum ita sint, hoc praesertim persuasum habentes ibi catholicam fidem posse aptius foveri latiusque dilatari ubi ordo Episcoporum constituatur, de sententia venerabilis Fratris Davidis Mathew, Archiepiscopi titulo Apameni in Bithynia, atque in Africa Orientali et Occidentali Britannica Apostolici Delegati; de consilio venerabilium Fratrum No* 45 - ACTA, vol. XX, n. 15. — 30-11-1953. 706 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale strorum S. E. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Fidei Propagandae praepositorum ; eorum consensum supplentes qui aliquid iuris hoc in negotio sese habere arbitrentur ; re denique in animo diu revoluta ac proinde certa scientia eorum quae sumus acturi, de suprema et apostolica potestate ea quae sequuntur statuimus. Omnes Apostolicos Vicariatus, quos Africa Orientalis Britannica complectitur, ad dioecesium dignitatem evehimus; atque eandem regionem quae Keniae, Ugandae, Tanganicae oris efformatur, in quattuor ecclesiasticas Provincias dividimus. Quarum prima erit Provincia ecclesiastica Ugandae quae constabit territorio metropolitanae archidioecesis Rubagensis, ac dioecesibus Masakensi, Kampalensi, Tororensi, Guluensi et Mbararensi e Vicariatu Apostolico orta qui de Ruwenzori appellabatur. Altera ecclesiastica Provincia Keniae appellabitur atque territoriis quae sequuntur constituetur : metropolitana archidioecesi Nairobensi, e Vicariatu Apostolico Zanzibariensi orta, ac suffraganeis dioecesibus JSTyerensi et Kisumensi. Tertiam Provinciam, quae Tanganicae orientalis nomen habebit, earum Ecclesiarum territoria constituent quibus sunt indita nomina : Daressalamensis, quae erit metropolitana archidioecesis, Iringaensis, de Moshi, quae ad hoc temporis a iugo Kilima-Njaro cognominabatur, Morogorensis, e Vicariatu Apostolico Bagamoyensi orta, Dodomensis et Mbuluensis. Ultimae denique Provinciae, quae est Tanganicae occidentalis, metropolitana praeerit archidioecesis Taborensis, cui suffraganeae erunt dioeceses : Bukobaensis, Rutaboensis, orta e Vicariatu Apostolico de Kagera Inferiore, de Mwanza, Maaswensis, Kigomensis, Karemensis et Mbeyaensis. Decernimus praeterea ut sive abbatiae nullius dioecesis de Peramiho et de Ndanda, sive praefecturae apostolicae de Mem, de Tanga et de Musoma ad gradum dioecesium nondum evectae, quam metropolitanam Sedem habeant suo territorio propinquiorem, eam episcopalium conventuum, quos vocant, causa adeant. Volumus praeterea ut omnes dioeceses quas commemoravimus, sint residentiales ; atque iis sint suffraganeae et subiectae, quas in sua cuiusque provincia ecclesiastica metropolitanas constituimus. Cunctae autem Sedes, sive metropolitanae sive suffraganeae, Sacrae Congregationi Fidei Propagandae iurisdictione contineri iubemus et decernimus. Qui metropolitanis Ecclesiis praeerunt Bubagensi, Nairobensi, Daressalamensi, Taborensi, iis omnibus • iuribus, privilegiis, honoribus frui poterunt quibus ceteri eiusdem gradus et dignitatis Praesules : ut est crucem ante se ferre, intra fines suae provinciae, et pallio uti, postquam tamen fuerit expostulatum Acta Pii Pp. XII 707 in publico Consistorio et impetratum, iuxta liturgicas leges; tenebuntur autem iisdem officiis et obligationibus quibus Metropolitae omnes iure adstringuntur. Metropolitanae vero Sedes iisdem ornabuntur iuribus aut onerabuntur obligationibus, quae ceterarum Ecclesiarum eiusdem dignitatis sunt propria. Item dioeceses earumque Praesules iisdem fruentur privilegiis et obstringentur oneribus, quae reliquis dioecesibus reliquisque Praesulibus competunt. Sive Archiepiscoporum sive Episcoporum sedes ac domicilium in iis suae cuiusque Ecclesiae urbibus collocabuntur, quae sunt in regione principes e quibusve nomen archidioeceses vel dioeceses inveniunt. Cathedram vero statuent Antistites in eo urbium templo quod sive amplitudine sive maiestate dignius existiman t u r . Iubemus insuper ut in unaquaque dioecesi, ut est in iure, Collegium Canonicorum condatur. Quod si alicubi statim fieri nequeat, indulgemus ut Consultores dioecesani interea eligantur, quorum opera iuventur Episcopi. Qui, ut patet, erecto Canonicorum Collegio, a suo munere cessabunt. Educendis autem atque instituendis pueris, quos Pater caelestis ad sacerdotii honorem vocaverit, seminarium saltem elementarium in qualibet dioecesi erigatur, iuxta eas normas quae tum Codice Iuris Canonici continentur, tum a Sacra Congregatione Fidei Propagandae editae fuerint. Quae res si ad effectum adduci non poterit, qua tamen meliore potest ratione huiusmodi adolescentium institutioni consulatur. Mensae episcopales, quas vocant, iis bonis, si quae sint, constituentur quae unicuique Vicariatui Apostolico, ante dioecesium erectionem, accedebant; vel etiam iis pecuniis quas solet Sacra Congregatio Fidei Propagandae mittere ; vel denique iis sive bonis sive pecuniis, quae a fidelibus christianis suppeditabuntur. Quod ad electionem Vicarii Capitularis vel Administratoris Apostolici sede vacante, vel ad clericorum et populi iura et onera, in his omnibus religiose serventur quae iure praecipiuntur. Iubemus autem ut quibus religiosis Sodalitatibus curae fuerint Vicariatus Apostolici qui harum Litterarum vi in dioeceses redacti sunt, eorum laboribus, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, concredantur. Spes enim certa Nobis est nihil eos, qui sunt hucusque de Ecclesiae sanctae bono quam qui optime meriti, esse praetermissuros quod ad utilitatem sui cuiusque gregis conferat. Volentes autem nunc earum archidioecesi o m et dioecesium, quas Nostris hisce Litteris constituimus, regimini consulere, eadem summa et apostolica potestate, quam a divino Redemptore in universum christianum populum accepimus, deque eorum venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium, quos supra memoravimus, consilio simulque de 708 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale venerabilis Fratris Davidis Mathew, Apostolici in Africa Orientali et Occidentali Britannica Delegati, sententia decernimus et statuimus ut qui iisdem archidiocesibus vel dioecesibus praesunt, ii residentialium Episcoporum honore augeantur et afficiantur. Qua de re eos, a prioribus Ecclesiarum vinculis quibus detinebantur solutos, ad Sedes quarum nomina hic subiciuntur, tranferimus, scilicet : Venerabilem Fratrem Iosephum Cabana, Societatis Missionum ad Afros Sodalem, ab Ecclesia titulo Sufetulensi ad archiepiscopalem Sedem Bubagensem. Venerabilem Fratrem Franciscum Xaverium Lacoursière, e Societate Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Vulturiensi ad Sedem episcopalem Mbararensem. Venerabilem Fratrem Iosephum Kiwanuka, e Missionum Societate ad Afros, ab Ecclesia titulo Thibicensi ad episcopalem Sedem Masakensem. Venerabilem Fratrem Vincentium Billington, e Societate de Mill-Hill, ad Ecclesia titulo Avissensi ad episcopalem Sedem Kampalensem. Venerabilem Fratrem Ioannem Greif, Sodalem Societatis S. Ioseph de Mill-Hill, ab Ecclesia titulo Belabitenensi ad episcopalem Sedem Tororensem. Venerabilem Fratrem Ioannem Baptistam Cesana ab Ecclesia titulo Cerbalitana ad Sedem episcopalem Guluensem. Venerabilem Fratrem Ioannem Baptistam McCarthy ab Ecclesia titulo Cercinitana ad archiepiscopalem Sedem Nairobensem. Venerabilem Fratrem Carolum Cavallera, ex Instituto Missionum a Consolata, ab Ecclesia titulo Sufetana ad Sedem episcopalem Nyerensem. Venerabilem Fratrem Federicum Hall, e Societate S. Ioseph de Mill-Mill, ab Ecclesia titulo Albensi maritima ad Ecclesiam episcopalem de Kisumu. Venerabilem Fratrem Edgarum Aristidem Maranta, Sodalem Ordinis Fratrum Minorum Ca pulatorum, ab Ecclesia titulo Vindenensi ad Sedem archiepiscopalem Daressalamensem. Venerabilem Fratrem Attilium Beltramino, Instituti Missionum a Consolata Sodalem, ab Ecclesia titulo Tuburnicensi ad episcopalem Sedem Iringensem. Venerabilem Fratrem Iosephum Byrne, e Congregatione a Spiritu Sancto, ab Ecclesia titulo Vasadensi ad episcopalem Sedem de Moshi. Venerabilem Fratrem Gerardum Hilhorst, Congregationis a Spiritu Sancto Sodalem, ab Ecclesia titulo Metellopolitana ad episcopalem Sedem Morogorensem. Venerabilem Fratrem Antonium Pesce, e Congregatione Ss. Crucis et Passionis D. N. I. C, ab Ecclesia titulo Caesariensi in Bithynia, ad episcopalem Sedem Dodomensem. Venerabilem Fratrem Patritium Winters, Societatis ab Apostolatu catholico Sodalem, ab Ecclesia titulo Burcensi ad episcopalem Sedem Mbuluensem. Venerabilem Fratrem Cornelium Bronsweld, e Societate Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Caralliensi ad ar- Acta Pii Pp. XII 7Ö9 chiepiscopaíem Sedem Taborensem. Venerabilem Fratrem Alfredum Lanetot, Sodalem Societatis Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Avensensi ad episcopalem Sedem Bukobensem. Venerabilem Fratrem Laureanum Rugambwa ab Ecclesia titulo Febianensi ad episcopateni Sedem Rutaboensem. Venerabilem Fratrem Iosephum Blomjous, e Societate Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Bubastitana ad Sedem episcopalem de Mwanza. Venerabilem Fratrem ioannem van Sambeek ab Ecclesia titulo Gergitana ad episcopalem Sedem Kigomensem. Venerabilem Fratrem Iacobum Siedle, Sodalem Societatis Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Adraensi ad episcopalem Sedem Karemensem. Venerabilem Fratrem Antonium van Oorschoot, e Societate Missionum ad Afros, ab Ecclesia titulo Oenensi ad episcopalem Sedem Mbeyaensem. Harum Ecclesiarum Praesules ipsarum regimen et administrationem sive religiosarum rerum sive temporalium bonorum habebunt. Placet insuper sive Archiepiscopos sive Episcopos, antequam in suarum dioecesium canonicam possessionem veniant, coram quolibet catholico Praesule, sincerae fidei caritatisque vinculo cum Petri Sede coniuncto, iusiurandum fidelitatis erga Romanum Pontificem dare, iuxta statutas formulas, quarum exempla his Litteris adiciuntur. Haec vero sigillo impresso et subscripto nomine ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam primum transmittenda curabunt. Ab iteranda tamen fidei professione de Nostra apostolica potestate libera m ns. Haec omnia, quae praesentes Litterae continent, exsequenda curabit venerabilis Frater David Mathew in Africa Orientali et Occidentali Britannica Apostolicus Delegatus, idemque Archiepiscopus titulo Apamenus, in Bithynia ; cui ergo conficiendae rei potestates tribuimus. Quas, si id visum fuerit, poterit etiam cuilibet viro subdelegare, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Volumus autem ut qui negotium perfecerit documenta quoque actae rei exaranda curet, quorum fide digna exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam pri mum transmittat. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi volumus. Nemini Acta 710 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat : quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum siquis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas qui summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo quinto mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario f& EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Serafini, Proton. Apost. Silvius Sericano, Proton. Apost. loco @ Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVII, n. 6. II S. MARIAE MONTIS OLI VETI MAIORIS IN ABBATIALI TEMPLO S. MARIAE MONTIS OLIVETI MAIORIS CANONICORUM COLLEGIUM ERIGITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Nullus hominum ignorat saepe in Sacris Litteris eos laude praedicari qui, gloriae Summi Dei solliciti, eius quoque templi splendorem augendum curarunt. Quod prae oculis habentes, qui universae Ecclesiae regendae munus accepimus, nihil earum rerum omittimus quae aeterno Dei Numini decori cedere videantur quibusque cultus nitor et caeremoïuarum promoveatur. Quae cum ita sint, preces Nobis exhibitas a dilecto Filio Romualdo Maria Zilianti, Ordinis S. Benedicti Montis Oliveti su- Acta Pii Pp. XII 711 premo Moderatore eodemque Abbatiae « nullius dioecesis » eiusdem nominis Abbate, admittendas censemus qui, cum fuisset Abbatia S. Mariae Montis Olive ti Maioris trium curiarum accessione maiore firmitate donata, expostulavit ab hac Apostolica Sede ut in abbatiali templo ad iuris normam Canonicorum Collegium conderetur. Quam ob causam ea probantes quae Sacra Congregatio Consistorialibus Negotiis expediendis praeposita decrevit esse facienda; eorumque consensum supplentes qui ius aliquod in his rebus habere arbitrentur; postquam id quod sumus acturi attento animo consideravimus, de Nostra summa et apostolica potestate, quae sequuntur statuimus. In abbatiali templo S. Mariae Montis Olive ti Maioris Canonicorum Collegium erigimus et constituimus, una tantum Dignitate ornatum, Primicerio scilicet, octoque Canonicis constans : quorum alter erit theologi munere insignitus, alter vero Poenitentiarii. His praeterea duo beneficiarii, qui vocantur, aggregabuntur. Beneficiorum omnium assignatio sive Dignitatis, sive Canonicorum, sive Beneficiariorum, fiet ad normam iuris communis et legum Ordinis S. Benedicti Montis Oliveti. Quod autem ad beneficia, ea bonis Abbatiae S. Mariae Montis Oliveti Maioris rusticis constituentur. Iubemus insuper leges Collegii quam primum fieri; cetera omnia, quae Canonicos respiciant, iure communi regi atque condendis ab eis constitutionibus. Quae his Litteris praecipimus dilectus Filius Romualdus Maria Ziiianti, quem supra memoravimus, exsequenda curabit : cui propterea omnes potestates agendae rei libenti animo, tribuimus cuilibet viro subdelegandas, si opus fuerit, dummodo ecclesiastica dignitate praedito. Habebit autem idem dilectus Filius onus peractae rei documenta exarandi eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efiicacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum erit atque inane. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri, qui ecclesiasticam dignitatem fuerit adeptus, simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta siquis in universum Acta 712 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subitarum iis iure statutas qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario f& EUGENIUS Card. TISSERANT Fr. ADEODATÜS I. Card. PIAZZA Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco SB Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. 51. III THARENSIS (UBONENSIS-UDONTHANENSIS) EX VICARIATU APOSTOLICO THARENSI QUAEDAM TERRITORIA SEPARANTUR, EX QUIBUS NOVUS VICARIATUS APOSTOLICUS NOVAQUE APOSTOLICA PRAEFECTURA ERIGUNTUR, QUIBUS SUNT NOMINA INDITA « UBONENSIS )) ET (( UDONTHANENSIS ». PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Nos, quibus ad fastigium Pontificalis muneris evectis cuncta christianorum familia contigit Dei voluntate gubernanda, tunc praecipue singulare gaudii ac laetitiae argumentum sumimus, cum nempe novimus Ecclesiam sanctam fidei soliditate firmari, et Divini Redemptoris asseclas editis virtutibus ac studio adipiscendae sanctitatis florescere. Quod unum prae oculis animoque habentes, nihil facere moramur, quod spem afferat posse alicubi rei christianae faciem in melius immutari. Cum igitur videatur catholico nomini proferendo aptius provideri si, diviso territorio Vicariatus Apostolici Tharensis, in Thailandia, novae circum- Acta Pii Pp. XII 713 scriptiones ecclesiasticae, quae dicuntur, constituantur, Nos de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Fidei Propagandae praepositorum, de sententia venerabilis Fratris Ioannist)ooley, Archiepiscopi titulo Macrensis in Rhodope eiusdemque in Indosina Apostolici Delegati; eorum consensum supplentes qui in hoc negotio aliquid iuris se arbitrentur habere; post rem attentissimo animo consideratam, de Nostra summa et apostolica potestate, haec quae sequuntur decernimus. Ab Apostolico Vicariatu Tharensi duas partes distrahimus : quarum primam, quae civiles districtus Mahasarakham, Roiet, Sisaket, ITbon, Xaiyaphum, Buriram, Khorat, Surin complectitur, in novum Vicariatum Apostolicum redigimus Uoonensem appellandum, ac Sodalibus Societatis Parisiensis sacris Expeditionibus ad exteras gentes promovendis concredimus, qui ad hunc diem Vicaria tum Tharensem rexerunt. Alteram vero partem quam civiles districtus Loi, Nongkhai, Khonken, Udon terminant, per has Litteras Apostolicam Praefecturam constituere decernimus, eamque Congregationis a SS. Redemptore Sodalibus administrandam tradimus. Apostolicus igitur Vicariatus Tharensis, territoriis quae numeravimus imminutus civilesque tantum districtus : Kalasin, Nakhon-Phanom et Sakon-Nakhon comprehendens, clero saeculari curae erit, qui ut est divinae gloriae augendam cupidus, nulli labori nullique operae parcet uti christianae lumen veritatis quam latissime potest diffundatur. Sive novus Vicariatus Apostolicus, sive Praefectura, sive eorum Praesules pro tempore ob suam dignitatem iis omnibus privilegiis, iuribus, oneribus, obligationibus fruentur ac tenebuntur quibus solent ceteri Vicariatus, Praefecturae, Praesules eiusdem gradus per terrarum orbem. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis praescripta contraria officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis quavis auctoritate praeditus, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi volumus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis vel locis sive impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur si o s t e n d e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se Acta 714 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale poenas esse subiturum iis iure statutas qui summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario ÉB EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Silvius Sericano, Proton. Apost. Loco ffi Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. 61. LITTERAE APOSTOLICAE I BASILICAE MINORIS HONORIBUS PRIVILEGIISQUE DECORATUR ECCLESIA PAROECIALIS DEO IN HONOREM B. MARIAE VIRGINIS DICATA ET IN LOCO (( ARCACHON.,)) ARCHIDIOECESIS BURDIGALENSIS POSITA. P I U S P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Exstat in Gallia, intra Burdigalensis archidioecesis fines, urbs quaedam non ita frequens, vulgato nomine « Arcachon » appellata, quae per unius circiter saeculi decursum adeo in crevit, ut, e « solitudine » prope mare Cantabricum in « vicum » conversa fuerit et « civitas » mox evadat. Praeterquam loci naturae caelique salubritati nec non hominum industriae, peculiari sane Dei ac Virginis Mariae benevolentiae civile hoc incrementum tribuendum esse videtur. Etenim, sicuti Nobis relatum est, religiosus quidam sodalis ex Ordine Sancti Francisci Asisinatis, Thomas Illyricus, parvum ex alabastro confectum Signum, Beatae Mariae Virginis cum Puero Iesu effigiem praeferens, decimo sexto vixdum ineunte saeculo, invenisse traditur, in cuius honorem parvam Sacram Aedem ex ligno exstruxit. Quae postea, decursu temporis, lapidibus denuo aedifieata et dilatata, in maio- Acta Pii Pp. XII 715 re Templo, pluries ampliato et, anno MDCCCLIV, paroeciali titulo aucto, inclusa est. Cum Deiparae ab « Arcachon » Effigies, per Litteras Apostolicas sub anulo Piscatoris Pii P P . IX, fel. r e c , Decessoris Nostri, anno MDCCCLXX datas, aurea corona esset redimita, Ecclesia, quae Lauretanae Sacrae Domui, inde ab anno MDCCCLIV, fuerat consociata, solum tamen anno MCMXXXIV consecrata fuit. Illuc innumeri conveniunt, peregrinantium more, fideles ac praesertim finitimi nautae, qui, die festo Mariae ab Angelo salutatae et mense Augusto, sollemnem pompam in mari ducentes, Mariale Simulacrum pia cum animorum alacritate quotannis ferunt. Tam flagrans est civium religio, ut, novissimo saeviente atrocissimo bello, ipsi magnum se oblaturos Virgini Mariae per viginti annos cereum voverint. Quae cum ita sint, Venerabilis Frater Paulus Maria A. Richaud, Archiepiscopus Burdigalensis, nomine quoque Cleri populique, enixe a Nobis flagitavit ut Ecclesiae paroeciali Nostrae Dominae de « Arcachon » dicatae dignitatem Basilicae Minoris benigne tribuere dignaremur. Nos autem, ex consulto Sacrae Rituum Congregationis, ad augendam erga Deiparam Virginem pietatem, huiusmodi vota excipienda perlibenter censuimus. Quapropter, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam paroecialem, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis dicatam et in loco « Arcachon » archidioeceseos Burdigalensis positam, titulo ac dignitate Basilicae Minoris, cum omnibus iuribus et privilegiis rite competentibus, augere et honestare statuimus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos pertinent seu pertinere poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix mensis Martii, anno MCMLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis 716 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II BEATA MARIA V., A (( CHÈVREMONT )) VULGO NUNCUPATA, OMNIUM EX LEODIENSI REGIONE CORPORA LUDI CAUSA EXERCITANTIUM, QUOS « SPORTIFS WALLONS )) DICUNT, PATRONA CAELESTIS ELIGITUR. P I U S P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Christianam vitam similem ducens certaminis ludicri, ait Sanctus Paulus afflatu divino tactus recti bonique praeceptor : « Nescitis quod ii, qui in stadio currunt, omnes quidem eurrunt, sed unus accipit bravium? Sic currite ut comprehendatis >> (I Cor., IX, 24). Quas quidem lusorias corporis exercitationes hisce temporibus maxime invaluisse neminem fugit. Meminerint igitur, qui huiuscemodi concertant agone, in palaestra quoque virtutum sibi procedendum esse in solem et pulverem atque supernum appetendum praemium animi continentia ac bene factorum laude. Quod ut expeditius âssequeren tur, socii Leodiensis sodalitatis corporibus exercitandis Beatam Mariam Virginem, a « Chèvremont » vulgo appellatam, cuius Aedem, piae peregrinationis causa, quotannis mense Maio solent adire, Caelestem sibi Patronam statuerunt adoptare. Hoc autem recte fecerunt, cum Alma Deipara, submisse invocata, mortalibus, in hoc saeculo luctantibus, praesens adsit facilioremque victoriam paret. Preces igitur ad Nos delatae sunt ut in Dei Genetricis, nomine illo insignis, praecipuam tutelam, conimitteremus sodales, corpora ludiere exercitantes, ex regione Leodiensi. Quas postulationes, Venerabilis Fratris Ferdinandi Cento, Archiepiscopi titulo Seleuciensis pierii, Nostrique in Belgica Nuntii Apostolici, et Venerabilis Fratris Ludovici Iosephi Kerkhofs, Leodiensis Episcopi, commendatione suffultas, benigne statuimus audire. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatam Mariam Virginem a « Chèvremont » vulgo nuncupatam, omnium ex Leodiensi regione corpora ludi causa exercitantium, quos « Sportifs Wallons » dicunt, praecipuam apud Deum Caelestem Patronam eligimus et renuntiamus, cunctis adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus coetuum Patronis rite competant. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant, seu spectare Acta PU Pp. XII 717 poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXVII mensis Martii, anno MCMLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA a Brevibus Apostolicis EPISTULAE T AD BXCMUM T. D. CAROLUM CHIARLO, ARCHIEPISCOPUM TIT. AMIDENUM, NUNTIUM APOSTOLICUM IN BRASILIA, QUINQUE AB INITO EPISCOPATU LUSTRA ET DECEM A SUSCEPTO SACERDOTIO CELEBRANTEM. PIUS P P . XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam benedictionem. — Laeto admodum comperimus animo, te Octobri mense proximo quinque ab inito episcopatu lustra et decem a suscepto sacerdotio, favente Dei gratia, fauste iucundeque esse celebraturum. Utriusque enimvero sacri eventus commemoratio commodam exhibet opportunitatem tibi publice significandi existimationem ac benevolentiam, quibus te semper prosecuti sumus. Postquam profecto, sacerdotio initiatus, officia tibi in flore aetatis conlata ad animarum bonum actuose obieras, Apostolicae huic Sedi adsiduam sollertemque operam navasti. Primo equidem Pontificiis Legationibus Limanae et Varsaviensi studium consiliumque contulisti ; deinde vero archiepiscopali auctus dignitate, in Bolivia, in Media America, inque Brasilia Apostolici Nuntii munus gessisti, dum per aliquot annos Nobismet Ipsis in aedibus Vaticanis curam industriamque tuam impendisti. Qua autem prudentia et sagacitate in expediendis Ecclesiae negotiis praeditus sis, qua veneratione populi tecum caritate coniuncti te prosequantur, concordia ipsa testantur studia, quibus nunc sacrorum Antistites fidelesque Brasiliani ad sacerdotii atque episcopatus tui laudes celebran- Acta 718 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale das fervide apparantur. Sollemnia igitur proxima Nostris votis o m n i busque adaugere exoptantes, tibi, Venerabilis Frater, gratulanti animo omnia fausta, prospera a Deo adprecamur. Quo interea duplicis eventus celebratio maiorem fructuum copiam christiano populo afferre queat, tibi ultro libenterque damus potestatem, ut statuta die, sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Denique in caelestium donorum auspicium, inque peculiaris Nostrae caritatis testimonium, Apostolicam Benedictionem tibi, Venerabilis Frater, cunctisque Brasiliae Praesulibus, sacris administris et fidelibus peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x v mensis Septembris, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS P P . XII II AD EMUM P. D. IACOBUM ALOISIUM TIT. S. R. QUEM E. PREB. LEGATUM ARGENTINAE SANCTI HIERONYMI ILLYRICORUM CARDINALEM COPELLO, ARCHIEPISCOPUM DELIGIT AD PRAESIDENDUM CONCILIO BONAËRENSEM, PLENARIO EX EPISCOPATU. PIUS P P . XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Perii benter nuntium accepimus, universae Argentinae episcopatum decrevis se, ut, vertente proximo Novembri mense, Concilium Plenarium in sede ista Metropolitana concelebretur. Quod sane susceptum opportune consilium et merita laude exornamus et Nostra quidem exhortatione commendamus. Plurimum enimvero ad animarum salutem progressionemque fovendam conferunt et Praesulum cuiusque nationis voluntatum conspiratio et legum praeceptorumque concordia, ut, studiis omnium in unum collatis, communis quaedam norma ratioque in pascendis gregibus habeatur. Praecipua autem capita, quae in Concilio agitanda in primis Nobis videntur, sunt profecto quae sequuntur : De catechetica institutione tum pueris iuvenibusque in paroeciis scholisque tum adultis quoque hominibus in ecclesiis tradenda, ad praescripta Decreti Sacrae Congregationis Concilii « Provido sane », die xn Ianuarii an. MDCCCCXXXV dati; de catholica fide a Novatorum, Francomurariorum et communistarum studiis insidiisque strenue tuenda ; de Actione Acta Pii Pp. XII laicorum catholica aliisque piis consociationibus suâdendis atque amplificandis; de domesticis publicisque moribus fideliter servandis vel redintegrandis; de ecclesiasticis fovendis omni ope vocationibus, deque animis clericorum adolescentium rite fingen dis, deque sacrorum administrorum praesertim paroecialium disciplina, pietate industriaque magis magisque provehenda; de quaestione sociali eiusque solutione ad evangelica praecepta et Sanctae Sedis praescripta alacriter promovenda ; de recta bonorum ecclesiasticorum administratione atque diligenti exsecutione onerum, quae pia legata piasque fundationes gravant. Quum autem ex Codicis Iuris Canonici norma Concilium Plenarium per Nostrum Legatum, qui eidem praesideat, sit Nobis convocandum, te, Dilecte Pili Noster, qui clarissimae sedis istius gubernacula tenes et Romanae purpurae splendore praefulges, Legatum Nostrum eligimus ac renuntiamus, ut Concilio Plenario, ex Argentinae episcopatu proxime istic habendo, nomine Nostro Nostraque praesis auctoritate. Pro certo quidem ducimus, sollemnes eiusmodi coetus ad religionis pietatisque avitae incrementum christiano populo plane esse profuturos, Deum effusa prece exorantes, ut omnium, qui istuc convenerint, mentes animosque caelesti gratia illustret ac moderetur, eademque congressio ad secundum felicemque exitum perducatur. Cuius interea superni auxilii conciliatrix et nuntia, praecipuaeque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, ceterisque Argentinae Antistitibus in primisque Cardinali Episcopo Rosariensi, eorumque cleris et fidelibus amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Septembris in festo Sancti Hieronymi, Presbyteri et Ecclesiae Doctoris, ann& MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS P P . XII 720 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ALLOCUTIONES I Sacerdotibus qui Romae Conventui de aptiore Catecheseos institutione adjuerwnt, atque iuvenibus qui de christiana doctrina certamen, (.(Veritas)) nuncupatum, vicerunt, a Consilio nationali Italico pro Catechesi indictum.* U primo nostro paterno saluto è per voi, diletti figli, sacerdoti periti di attività catechistiche. Voi, rispondendo con prontezza e con zelo all'invito del Centro Nazionale, vi siete adunati in Roma per studiare i problemi del catechismo : per accertare i bisogni che urgono in questo campo, per ben considerare le forze di cui si può disporre, e in genere per discutere su ciò che potrebbe e dovrebbe essere fatto da sacerdoti e da laici. Sappiamo che domani, tornando alle vostre diocesi, vi metterete al servizio dei Vescovi e dello stesso Centro Nazionale, e andrete ovunque sarà necessario il vostro aiuto e l'opera vostra per organizzare l'insegnamento catechistico in tutta l'Italia. Ci è anche noto che intendete di rivolgere particolari cure a quelle zone che risulteranno meno provviste e perciò spiritualmente più depresse. Se saprete superare, nell'obbedienza ai vostri Pastori, con spirito di cattolica carità, i confini delle diocesi ; se saprete correre ovunque vi è bisogno di voi, Noi ve ne saremo gratissimi e vi esprimiamo fin d'ora il Nostro vivo compiacimento. Siccome, poi, desiderate da Noi non un complesso di ammaestramenti — il che sarebbe impossibile in questa occasione —-, ma soltanto una parola di consiglio, eccovela nella sua pur semplice brevità. Nell'insegnamento del catechismo si ha naturalmente premura che gli alunni apprendano bene quel che si viene loro spiegando; ciò è talmente indispensabile che, se mancasse, non si potrebbe parlare in alcun senso di vera scuola catechistica. Ma forse non altrettanta cura si pone nell'aiutare la mente degli alunni a emettere l'atto di fede; mentre è chiaro che a nulla gioverebbe saper bene, se poi non si credesse fermamente quanto Dio ha rivelato e quanto la S. Chiesa propone a credere. D'altra parte — e su questo richiamiamo particolarmente la vostra attenzione — voi catechisti non avreste conseguito il vostro scopo, se non vi studiaste di portare i vostri alunni alla pratica di ciò che hanno appreso, di ciò che hanno creduto. * Habita die 30 Septembris mensis a. 1953. Acta Pii Pp. XII 721 Se dunque dovessimo lasciarvi un breve motto per i vostri alunni grandi e piccoli, diremmo così : che essi sappiano bene, credano ferma mente, pratichino integralmente. Con questi sentimenti e coi rinnovati sensi del Nostro paterno compiacimento per quel che fate e farete, vi impartiamo di gran cuore la Nostra Apostolica Benedizione. F r a tante gare di velocità, di forza, di resistenza, nessuna — per dir così — ha dovuto rallegrare il Cuore divino di Gesù come la vostra, diletti figli, vincitori del Concorso « Veritas » 1953. Eravate duecento mila studenti italiani, e già questo numero così confortante rivela lo sviluppo della provvida istituzione, che Noi abbiamo già incoraggiata, ed ora torniamo a benedire con tutta l'effusione dell'animo Nostro. Tanto più che il valore delle cifre mostrateci dai suoi organizzatori indica chiaramente un crescendo sempre più intenso di interesse e di partecipazione al Concorso « Veritas ». In un solo anno, per esempio, si è avuto un aumento di quaranta mila concorrenti, e alcune particolari mete già raggiunte fanno intravedere come possibile un avvio risoluto verso la quasi totale partecipazione degli alunni: a Ivrea, per esempio, su 2942 alunni delle scuole secondarie hanno preso parte al Concorso 2368, e inoltre tutti gli alunni del triennio superiore. A Firenze è quasi raddoppiato il numero delle classi partecipanti, mentre a Gaeta tutte le scuole medie della diocesi si sono presentate agli esami per la gara. Abbiamo citato tre esempi scelti quasi a caso, poiché sarebbe presso che impossibile di descrivere anche soltanto sommariamente il lavoro fatto e i risultati ottenuti nelle diocesi dove tale azione si è svolta con tenace e perseverante zelo. Di tutto questo diamo lode al Centro Nazionale di Attività Catechistiche, esortando tutti i Nostri diletti figli, i Sacerdoti che ne fanno parte, a moltiplicare, se fosse possibile, le industrie che potranno condurre allo scopo. Quando apprendemmo che voi, carissimi giovani, volevate vedere il Papa e per questo avevate espresso il desiderio che fosse scelta Roma come sede del vostro convegno, Noi Ci affrettammo a disporre affinchè l'Udienza avvenisse nel miglior modo possibile. Perciò abbiamo voluto vedervi qui a parte, per stare più a Nostro agio con voi e parlarvi più liberamente. Forse non immaginate nemmeno, diletti figli e figlie, con quanta gioia vi diamo il Nostro paterno affettuoso benvenuto, e come siamo felici che l'aura di una così promettente e prorompente primavera abbia invaso oggi la Casa del Padre comune dei fedeli. 46 - ACTA. vol. XX, n. 15. - 30-11-1953. Acta 722 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Vorremmo avere tempo e possibilità d'intrattenerCi con ognuno di voi; vorremmo, non diciamo proprio cingervi la fronte di alloro, ma almeno appuntarvi una medaglia sul petto, perchè a voi, ai vostri genitori, ai vostri insegnanti, ai vostri compagni tutti, fosse segno di quanto è soddisfatto il Vicario di Cristo, e come quindi è contento lo stesso Gesù. Egli vi benedica, come Noi vi benediciamo, per lo sforzo silenzioso e costante che vi ha sostenuti nella gara e vi ha condotti alla vittoria. Oggi — ne siamo sicuri -r— voi siete già in possesso di quella cultura religiosa, che è possibile alla vostra età e nel grado dei vostri studi. Avete dunque la certezza assoluta dell'esistenza di Dio, il Quale può parlare agli uomini e farsi intendere da loro. Con l'aiuto dei vostri insegnanti, e anche più con la vostra personale fatica, voi vi siete resi certi non solo dell'autenticità, ma anche del valore storico dei Libri sacri. E siccome vi siete convinti che in questi testi autentici e storici viene presentato un vero Uomo, che parla da Dio, agisce da Dio, vive da Dio, muore da Dio, e risorge come solo Dio può risorgere, cioè per virtù propria, voi avete potuto — anzi avete dovuto — emettere con piena coscienza e con serena gioia il vostro atto di fede esplicito e solenne. Ma questo vostro fermo e giocondo credere Noi vorremmo che rima nesse in voi tale anche quando sarete nel pieno vigore della gioventù; quando la navicella della vostra anima potrebbe correre pericoli che forse oggi nemmeno immaginate. Diletti figli e figlie! Agli inizi di questo mese, rivolgendoci agli Assistenti Ecclesiastici Diocesani di Azione Cattolica, Noi abbiamo raccomandato di preparare alla Chiesa un esercito di giovani eroi, pronti a qualsiasi ardimento. Volete anche voi essere coraggiose avanguardie di questo pacifico esercito? Volete corrispondere pienamente a ciò che la Chiesa aspetta dalla sua gioventù studiosa? Dopo il felice successo nel Concorso « Veritas », vi attende un'altra vittoria : quella sopra un mondo senza Cristo, senza Dio. Ma non si combatte e non si vince una tale battaglia spirituale, se non con una fede viva, integra, coerente. Haec est victoria, quae vincit mundum, fides nostra. Essa potrebbe però vacillare per scarsa solidità di fondamenti, potrebbe frantumarsi contro gli scogli del dubbio, potrebbe essere addirittura sommersa nel fango della passione. Se dunque volete corrispondere a ciò che la Chiesa aspetta da voi, dovete prepararvi a sostenere la vostra fede e a difenderla con ogni mezzo. 1 1 I Io. o, 4. Acta Pii Pp. XII 723 1. Nessuno pretenderà da voi, per estensione e per profondità, la cultura propria di chi frequenta un regolare corso di teologia ; voi dovete, però, ugualmente rifuggire da certi piccoli manuali assolutamente insufficienti per gli uomini di cultura e vi guarderete da una superficialità che crea facili illusioni, e dà poi le immancabili delusioni a chi si contenta, per esempio, di sole formule mnemoniche. Non vi è dubbio — e Noi cogliamo volentieri l'occasione per insisterv i — che la gioventù studiosa cattolica debba eccellere in ogni ramo della cultura : lo esige il dovere e lo vuole la Chiesa, che, oggi come sempre, deve difendere la civiltà cristiana ed umana dagli attacchi di uno spesso ben mascherato materialismo. Ma è altrettanto certo che lo sviluppo sempre crescente delle vostre cognizioni storiche, letterarie, scientifiche senza il necessario adeguato approfondimento della religione potrebbe essere sommamente pericoloso alle vostre anime. Ecco perchè, carissimi giovani, vi scongiuriamo di continuare nello studio, con l'impegno e la costanza che vi ha portati quest'anno alla vittoria nel Concorso ((Veritas». Non stimatevi soddisfatti fino a quando non sarete penetrati — il più possibile — nell'intimo senso della verità religiosa, e fino a quando la verità stessa non sia penetrata profondamente in voi: nella vostra intelligenza, nella vostra fantasia, nel vostro cuore, in tutto il vostro essere. 2. Questo studio assiduo, attento e profondo, oltre che assicurare la solidità dei fondamenti della vostra fede, vi farà evitare o superare gli scogli del dubbio : altro pericolo cui va incontro l'anima dei giovani. Non si vuol parlare, qui, del dubbio che potremmo chiamare (( dinamico » ed è fecondo, costruttivo ; del dubbio, cioè, che (( nasce a pie del vero » ed è stimolo a nuovo studio e a nuove conquiste. Ci riferiamo, invece, al dubbio « statico », che quasi sempre affonda le sue radici nell'ignoranza, o quanto meno nella scarsa ed imperfetta conoscenza. Bisognerà quindi provvedere a risolvere ogni volta e radicalmente tutte le difficoltà che si presentassero e mettessero in pericolo le vostre certézze, forse faticosamente acquisite. A ottener ciò dovete servirvi dei vostri insegnanti, di libri di dottrina profonda e obiettiva, dei vostri stessi compagni, che fossero di voi più preparati e più pronti, senza dimenticare che l'animata e ben diretta discussione può essere anch'essa un ottimo mezzo per chiarire, a sè e agli altri, le idee. Nè vi prenda il timore che questo vostro anelito di chiarificazione, questo vostro spirito di ricerca possa urtare — come qualcuno erroneamente pensa — contro lo scoglio di una qualsiasi contraria verità scientifica. La vera scienza non può mai essere contro la fede, perchè mai una 724 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale verità non può essere in contrasto reale con altra verità, essendo uno stesso, il vero Dio, autore di ogni verità. 3. Aggiungiamo un'ultima parola, diletti figli e figlie, e vorremmo dir vela più col cuore che con le labbra. Troppe volte a provocare il naufragio della fede nei giovani non è la poca solidità della cultura religiosa, nè sono gli scogli del dubbio razionale, ma piuttosto il fango di una passione, che oggi fa strage — forse più di ieri —, perchè il demonio e i figli del demonio hanno moltiplicato a dismisura le insidie alla vostra virtù. E la catena del vizio impuro, che costringe tanti giovani nel buio di un misterioso carcere dalle pareti dorate, e impedisce loro di vedere la luce; è il fango del malcostume, che intorbida il cuore dei giovani e fa cadere sull'occhio del loro spirito le cateratte del vizio. E quando le anime son divenute quasi cieche, è necessario un forte torrente di luce della grazia per diradare le loro tenebre e ridestarle dal loro torpore. Ascoltate, diletti figli c figlie, la voce accorata del vostro P a d r e : guardate in alto come si conviene ad esseri umani; anzi spingete lo sguardo più in sù, oltre le stelle, come devono fare i figli di Dio. Lassù nel cielo è la vostra Patria ; là sta aspettandovi Dio vostro Padre con la sua corona, con la sua gloria, con la sua gioia. DiteOi, carissimi giovani, che per conservarvi puri, non esiterete di fronte a qualunque martirio : nè al martirio del sangue, nè a quello incruento, silenzioso, cui assistono gli angeli e Dio. Chiedete a Maria Madre purissima, la forza di conservarvi immacolati in mezzo a tante brutture, in mezzo a tanto fango. Vi conforti la certezza che non siete soli a lottare e a vincere. Nel lamentato spettacolo di tenebre e di morte è già abbastanza visibile una scena di luce e di vita. Se infatti vi guarderete bene intorno, scoprirete una vera moltitudine di giovinezze impegnate nello stesso combattimento e protese alla stessa vittoria : fiori prof una ti e pieni d'incanto nella loro nascosta bellezza. Non importa se, prediletti da Dio, rimarranno eternamente fiori nella consacrazione di tutta la vita, o se, dopo una gioventù immacolata, fruttificheranno in un focolare benedetto dal Signore. Certo questo fiorire di purezza non è facile trovarlo fuori del giardino della Chiesa, e così voi, carissimi giovani, oltre che procurarvi un presidio alla vostra fede, sarete un'altra prova che l'umanità di oggi, se vuole salvarsi dal naufragio, deve guardare alla Chiesa come ad unica e valida timoniera. Acta PU Pp. XII 725 II Iis quae interfuerunt ministrantium* Conventui nationali Italico mulierum infirmis Col sentimento di predilezione che riscuotono dal Nostro Cuore gii apostoli della carità, vi diamo il benvenuto, dilette Figlie, Infermiere professionali ed Assistenti Sanitarie Visita tr ici, desiderose di coronare il vostro Convegno Nazionale con la Benedizione del Vicario di quel medesimo Gesù Cristo, che la illuminata vostra fede vi fa ravvisare in ciascun infermo, insegnandovi a prodigargli qualche cosa di più e di meglio che non la semplice assistenza professionale : il calore cioè della carità soprannaturale, che è senza dubbio la prima e miglior medicina. La Nostra profonda pietà per il vasto mondo dei malati, insieme col desiderio che l'attività professionale sia per voi quotidiano mezzo di san turnazione, Ci suggeriscono di esortarvi a penetrare sempre più e a far proprio lo spirito della vostra benemerita Associazione, la quale si propone l'altissimo scopo di elevare la vostra professione ad esercizio di vero e sacro ministero, ed inoltre opportunamente v'impegna ad adoperarvi, per quanto è da voi, affinchè nella pratica e nella legislazione siano tutelati i principi di diritto naturale e cristiano, che garantiscono la libertà ed il rispetto della persona assistita. Ambedue questi scopi, o, se si vuole, questi ideali ispiranti la vostra professione — quando siano coadiuvati e sostenuti dalla perizia tecnica in continuo progresso — varranno a fare di ciascuna di voi il modello della infermiera. Affinchè possiate agevolmente pervenire a così elevata meta, proponetevi come esempio il Divino Sanatore di tutti coloro che a Lui ricorrevano nei travagli delle infermità, il Maestro Gesù. Meditate frequentemente sulle pagine del Vangelo, là dove sono narrati gli amorevoli incontri del Figlio di Dio con la umanità dolorante. Con pio sguardo d'osservazione scrutate con quanta pietà Egli si chinava sui miseri, con quale senso di paternità li accoglieva e con quanta dedizione si poneva al loro servizio, percorrendo talora un lungo cammino per recarsi fino a loro. Nè lasciate di notare il sommo rispetto alla loro persona e libertà, nell'impiegare il suo taumaturgico potere in loro vantaggio. L'ordinaria attesa di una qualche richiesta di guarigione da parte del sofferente, mostrava non soltanto il valore instrinseco della preghiera, ma altresì il rispetto di Lui per la persona e la volontà uma* Habita die 1 Octobris mensis a. 1953. • 726 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale n a. Gesù, in una parola, non guariva quasi forzatamente, ma aspettava il libero consenso alla sua azione; allo stesso modo cbe come Redentore del genere umano non salva se non chi in qualche modo lo voglia. Ravvisare Gesù nell'infermo e comportarvi come Gesù con lui : ecco l'ideale di ogni infermiere cristiano! Avverrà così che presso ogni letto di dolore si ravviserà due volte l'immagine del Cristo : nel malato, il Cristo del Calvario espiante e rassegnato ; ed in chi lo assiste, il Cristo compassionevole, divino medico delle anime e dei corpi. Ma poiché il vostro Convegno ha scelto quale tema di studio la neuropsichiatria in rapporto alla vostra professione, dispiegando sotto i vostri occhi soprattutto le pietose condizioni della categoria forse più compassionevole dei malati — quelli di mente —, invitandovi a convenientemente prepararvi per dedicare ad essi, quando occorra, la vostra cristiana e professionale assistenza, pare anche a Noi opportuno di incoraggiarvi a questa alta ed urgente carità. È innanzi tutto un onore per voi il fatto che la società attenda dalla vostra classe l'attuazione pratica dei vasti programmi di prevenzione e di risanamento, che gli scienziati ed i tecnici della psicoterapia vanno proponendo da qualche decennio, in parte ansiosi per il crescente numero di tali infermi, ed in parte fiduciosi nei nuovi sistemi di profilassi e di cura, che dovrebbero sostituire quasi integralmente i provvedimenti fin qui adottati e creduti ora inadatti. Di fronte a questa ampia mobilitazione della scienza e dei pubblici poteri per vincere la piaga sociale della infermità di mente, Noi, mossi non solo dalla profonda commiserazione umana che siffatti malati ispirano, ma altresì da considerazioni religiose, desideriamo di esprimere particolare compiacimento per quanto viene fatto e si ha il proposito di intraprendere da enti, organizzazioni, leghe — talune di estensione anche mondiale, qua! è il « Comitato di Esperti della Sanità Mentale » —, per promuovere efficacemente uno dei beni fond amen tali dell'uomo : l'equilibrio, cioè, e l'armonia delle sue facoltà psichiche. Che la sanità mentale sia uno dei beni fondamentali dal lato della natura, è cosa ovvia. Ma è parimente evidente che la medesima sanità è tale anche nel campo religioso e soprannaturale. Non è infatti concepibile in un'anima il pieno sviluppo dei valori religiosi e della santità cristiana, se non si parte da una mente sana ed equilibrata nei suoi moti ; mentre, al contrario, è pur certo che nessuna tara o menomazione fìsica può impedire il conseguimento della più eccelsa santità. È forse necessario di ricordare in quale alta stima sia la sanità mentale nel pensiero e nella pratica cristiana? Tutto ciò che la Sacra Scritura dice in lode della Sapienza e della semplice umana saggezza, le quali debbono preferirsi alle Acta Pii Pp. XII 727 1 forze fisiche, ai regni, alle ricchezze, è un'implicita messa in valore dei presupposti psichici, ossia della mente sana. Nella prassi poi, è noto che la Chiesa, mentre permette, nella penitenza e nella moderata mortificazione, la inibizione di talune facoltà e movimenti dell'animo, e stima giustificate da più alti motivi le lievi menomazioni fìsiche, e perfino la previsione di una più breve durata della vita stessa per effetto delle asprezze della penitenza ha invece sempre respinte e condannate le forme pseudo-religiose e pseudo-mistiche, che potrebbero turbare l'equilibrio psichico del soggetto. Parimente essa è sollecita di promuovere nella sua tradizione pedagogica e pastorale i migliori metodi, che, per provata esperienza, consentono l'armonico sviluppo delle facoltà spirituali. Anzi, nonostante ciò che il settarismo di altri tempi pretendeva falsamente di affermare, è oggi ammesso che la condotta di vita in conformità ai pre eetti cristiani, la cui osservanza richiede spesso gravi lotte e sacrifìci, superabili sempre mediante l'aiuto della grazia, è la migliore garanzia per salvaguardare in soggetti normali l'armonia dello spirito, mentre il riconquistarla costituisce un corroborante delle energie psichiche esaurite o crollate. Se tanta è dunque la stima che la sanità mentale riscuote nel pensiero e nella prassi cattolica, è giusto che la Chiesa guardi con sod disfazione al nuovo cammino intrapreso dalla psichiatria in questo recente dopoguerra. Ella sa che il sottrarre, prevenendo o curando, une spirito alla demenza, è come guadagnarlo inizialmente a Cristo, poiché Io si pone nella possibilità di divenire o ritornare, da atrofizzato ed inerte, ad essere membro cosciente ed attivo del suo Corpo Mistico. Sia dunque presente al vostro spirito questo nesso umano e religioso della vostra professione, quando vi sarà dato di occuparvi di malati di mente o di lavorare in qualsiasi modo in questo campo, affinchè siate confortate a prodigare generosamente il vostro personale e spirituale contributo, in modo speciale assistendoli direttamente, poiché non sono tanto i farmaci esterni che li guariscono, quanto e soprattutto l'accostamento di spiriti sani ed armoniosi, che valgano a restituire ad essi una visione serena ed amichevole del mondo e della vita. La vostra qualità di infermiere, benché essenziale nell'esercizio della cura e della profilassi, sottopone tuttavia la vostra azione alle norme ed ai suggerimenti degli psichiatri, dei quali dovete ordinariamente seguire con fedeltà le indicazioni. Ma, trattandosi di una materia che ha rapporti tanto stretti coi diritti della persona, ed essendo normalmente facile a ciascuno di formarsi, in base alle proprie interne esperienze ed 1 Cfr. Sap. 6, 1 et passim. 728 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale i osservazioni, un giudizio sulla bontà o no di un determinato metodo di cura, può darsi che voi troviate, per giusto discernimento, qualche contrasto tra quello ed i principi naturali e cristiani da voi professati, tanto più che la moderna psichiatria muove arditi passi su strade non ancora consolidate da lunga esperienza. Come comportarvi in simili eventuali conflitti? Trattandosi di veri e sacri diritti naturali, non occorre dirlo. Bisogna piuttosto che conosciate quali essi esattamente siano. Fu pertanto Nostra cura di esporre i più importanti e fondamentali in occasione d'un recente Congresso internazionale di Psicoterapia e Psicologia clinica, agli illustri partecipanti che convennero alla Nostra presenza. Ad essi infatti dicemmo, ed a voi ora ricordiamo, che l'atteggiamento fondamentale dello psicologo e dello psichiatra cristiano di fronte all'uomo deve esser tale da considerarlo : 1) come unità e totalità psichica, 2) come unità strutturata in se stessa, 3) come unità sociale, e, infine, 4) come unità trascendentale, ossia in tendenza verso Dio. È chiaro che questa ultima considerazione, non infrequentemente soggetta ad esser trascurata per 1» sopravvivenza di correnti naturalistiche, deve essere invece tenuta in alto rispetto da voi, che vi proponete di elevare la professione al rango di vero e sacro ministero. Non dimenticate dunque che la perfezione, l'equilibrio e l'armonia dello spirito umano si compie nella tendenza quaggiù verso Dio e lassù nel suo conseguimento. È questo un principio che in sede teorica vi dà la compiuta spiegazione della natura umana, e nella pratica vi distoglie da quei metodi di cura che, se pur apparentemente giovevoli, nuocciono però alla parte migliore dell'uomo. Ne accennammo anche allora qualcuno, come il caso di turbamenti psichici dovuti a chiara coscienza di colpabilità, che nessuna cura può sedare, se non il pentimento religioso, ed il falso metodo di indurre a stimare peccato materiale l'esercizio illecito d'una facoltà, quando coesiste la chiara coscienza di questa illiceità. Tuttavia, eccettuati questi e simili contrasti che possono insorgere tra i moderni sistemi di cura ed i principi cristiani, la vostra azione dovrà normalmente conformarsi ai dettami e alle prescrizioni della scienza, di cui saprete pregiare e seguire gli avanzamenti. Questa vi chiede innanzi tutto di creare intorno al malato un'aura serena e di amichevole fiducia. Ma chi può ottenere ciò, se non chi vive già per sè in serenità e nella armonia delle proprie facoltà? Orbene, solo l'esercizio esimio delle virtù cristiane produce l'interiore serenità e quel temperato ottimismo, che spontaneamente si riverberano negli altri e sono il miglior aiuto che possa esser offerto ad un malato di mente. Essi gli fanno dimenticare facilmente le infauste circostanze di vita, che hanno con- Acta PU Pp. XII 729: corso a determinare l'infermità, più facilmente che non la clinica o la segregazione. Se poi, nel campo della profilassi, voi sarete poste accanto alle culle che non hanno più madri, per collaborare alla vasta azione d'igiene mentale prevista nei moderni programmi, è evidente la importanza che ha la parte affettiva a voi richiesta, oltre a quella tecnica di osservazione e di riscontro. Ma nessuna donna può sentirsi pienamente madre delle altrui creature, e comunicare loro quell'affetto, che, a detta di uno psicologo contemporaneo, è tanto importante per la sanità mentale, quanto le vitamine e le proteine per la sanità fisica, se ella non trova in sè un saldo titolo di maternità spirituale. La fede e la pietà cristiana offrono largo fondamento a questo titolo di madre verso ciascun figlio di Dio e redento da Gesù Cristo. La medesima cosa vale se sarete po ste a collaborare coi maestri nelle scuole, con le assistenti sociali nelle officine, coi medici negli asili dei vecchi e nei consultori, dove la psicoterapia intende di estendere la sua azione profilattica. In ogni luogo deve accompagnarvi lo spirito di fede, non solo quale usbergo della vostra virtù, ma anche quale valido coefficiente della vostra perizia professionale. Dilette figlie Infermiere, che per divina vocazione o per libera scelta avete abbracciato una vita irta di sacrifici a vantaggio della umanità sofferente, non vogliate stimare la vostra opera al di sotto di quanto la pregia Iddio e la umana società. Essa è nobile e necessaria, è diretta a procurare il bene del corpo e quello dell'anima, serve al tempo e all'eternità : vero e sacro ministero! Questa stima, non che ledere il cristiano sentimento della vostra umiltà, deve esservi di stimolo e di incoraggiamento nel duro lavoro, nella inalterabile pazienza, nella scrupolosa esattezza; e, quando si tratti dell'assistenza a malati di mente, è motivo di generosità nel donare qualche cosa del vostro spirito all'infelice fratello, affinchè rinasca alla vita. Il candore, che irradia dai vostri vestiti ed evoca agli occhi stanchi degli infermi visioni angeliche, sia simbolo e divisa della vostra vita interiore soprannaturale, tole che vi renda davvero angeli posti a servizio degli uomini. Affinchè questi ideali, che sono anche i Nostri voti, si attuino in voi ed in chiunque si offre a sollievo dei carissimi malati, sempre presenti al Nostro spirito e alle Nostre preghiere, leviamo ardenti suppliche a Dio, mentre vi impartiamo di gran cuore la Nostra paterna Apostolica Benedizione. 730 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III o Iis qui interfuerunt VI Conventui internationali de Jwe poenali * Nous croyons que très rarement un groupe aussi important et aussi choisi de juristes, spécialistes de la science et de la pratique du Droit, venus du monde entier, se soit trouvé réuni dans la demeure du Pape, comme Nous vous voyons aujourd'hui assemblés autour de Nous. Notre joie en est d'autant plus grande, Messieurs, de vous souhaiter la bien-, venue dans Notre maison. Ce salut s'adresse à chacun de vous, comme à l'ensemble de votre Sixième Congrès International de droit pénal qui, pendant ces derniers jours, a déployé une activité intense. Nous prenons un vif intérêt au déroulement de votre Congrès, et Nous ne pouvons Nous empêcher de faire au sujet de ses objectifs et de ses résolutions quelques considérations de principe : Nous espérons répondre ainsi aux souhaits qui sont parvenus de vos rangs jusqu'à Nous. Une vie sociale pacifique et ordonnée, dans la communauté nationale ou dans celle des peuples, n'est possible que si l'on observe les normes juridiques, qui règlent l'existence et le travail en commun des membres de la société. Mais il se trouve toujours des gens, que ne s'en tiennent pas à ces normes et qui violent le droit. Contre eux la société doit se protéger. De là le droit, qui punit la trangression et par le châtiment ramène le transgresseur à l'observation du droit violé. Les Etats et les peuples ont chacun leur droit pénal propre. Ceux-ci sont constitués par l'assemblage de nombreuses parties et toujours il subsiste entre eux une diversité plus ou moins grande. Comme de nos jours on change facilement de domicile et l'on passe fréquemment d'un Etat dans l'autre, il est souhaitable qu'au moins les délits les plus graves soient sanctionnés partout et, si possible, d'une manière également sévère, de sorte que les coupables ne puissent nulle part se soustraire ou être soustraits au châtiment. C'est une entente et un soutien réciproque de ce genre que le droit pénal international tâche de réaliser. Si ce que Nous disions vaut déjà en temps normal, l'urgence en apparaît tout particulièrement en temps de guerre et lors de troubles politiques violents, quand des luttes civiles éclatent à l'intérieur d'un Etat. Le délinquant en matière politique trouble autant l'ordre de la vie sociale que le délinquant de droit commun : ni l'un ni l'autre ne peuvent avoir l'assurance de l'impunité. * Habita die 3 Octobris mensis a. 1953. Acta PU Pp. XII 731 Protéger les individus et les peuples contre l'injustice et les violations du droit par l'élaboration d'un droit pénal international constitue un objectif élevé. C'est pour contribuer à l'obtenir que Nous voudrions vous adresser quelques mots. I Nous parlerons d'abord de l'importance du droit pénal international, telle qu'elle ressort de l'expérience de ces dernières dizaines d'années. Cette expérience couvre deux guerres mondiales avec leurs répercussions. Au cours de leurs péripéties, à l'intérieur des pays et entre eux, et lorsque les totalitarismes politiques se déployaient librement, des faits se sont produits, dont l'unique loi étaient la violence et le succès : on a témoigné alors d'un cynisme impensable en des circonstances normales pour atteindre la fin proposée et la neutralisation de l'adversaire. Celuici n'était plus en général considéré comme un homme. Ce ne sont pas des forces naturelles aveugles, mais des hommes, qui, tantôt avec passion sauvage, tantôt avec une froide réflexion, ont apporté à des individus, à des communautés, à des peuples, d'indicibles souffrances, la misère et l'anéantissement. Ceux qui agissaient ainsi se sentaient sûrs ou tentaient de se procurer l'assurance que personne ne pourrait jamais, où que ce soit, leur demander des comptes. Si le destin se tournait contre eux, il leur restait toujours possible de fuir à l'étranger. Telle était la disposition d'âme de ceux, qui se conduisaient eux-mêmes en criminels ou qui, forts de leur puissance, commandaient aux autres, les forçaient à agir, ou leur laissaient commettre le mal, bien qu'ils eussent le pouvoir et l'obligation de les en empêcher. Chez les intéressés, tout ceci créait l'impression d'une carence du droit, d'un manque de protection, et celle d'être livrés à l'arbitraire et à la force brutale. Mais cela révélait aussi une exigence: il faut que tous les coupables, dont Nous venons de parler, soient, sans considération de personne, obligés de rendre compte, qu'ils subissent la peine et que rien ne puisse les soustraire au châtiment de leurs actes, ni le succès, ni même « d'ordre d'en haut » qu'ils ont reçu. C'est le sens humain spontané de la justice, qui exige une sanction et qui aperçoit dans la menace d'une peine applicable à tous une garantie, sinon infaillible, du moins non négligeable contre de tels délits. Ce sens de la justice a trouvé en gros une expression suffisante dans le droit pénal des Etats, pour ce qui concerne les délits de droit commun; à un moindre degré, dans le cas de violences politiques à l'intérieur des 732 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Etats, et très peu, jusqu'à présent, pour les faits de guerre entre les Etats et les peuples. Et cependant un sens équilibré de la justice ne pose pas ici des exigences moins évidentes, ni moins urgentes, et, s'il y est satisfait, on n'éprouvera pas moins sa force d'inhibition. La certitude, confirmée parles traités, que l'on devra rendre compte — même si l'acte délictueux réussit, même si l'on commet le délit à l'étranger, même si l'on fuit à l'étranger après l'avoir commis —, cette certitude est une garantie à ne pas sous-estimer. La considération de ces circonstances est propre à faire comprendre, même au premier venu, l'importance d'un droit pénal international. En effet, il ne s'agit pas ici de simples exigences de la nature humaine et du devoir moral, mais de l'élaboration de normes juridiques coërcitives clairement définies qui, en vertu de traités formels, deviennent obligatoires pour les Etats contractants. II En second lieu, Nous parlerons des catégories de délits, dont le droit pénal international a l'intention de s'occuper. Si déjà le droit pénal ordinaire doit appliquer le principe qu'il ne peut prendre pour objet tous les actes contraires à la morale, mais ceuxlà seuls, qui menacent sérieusement l'ordre de la vie communautaire, ce même principe mérite une considération toute spéciale lors de l'élaboration d'un droit pénal international. Ce serait une entreprise vouée d'avance à l'échec que de vouloir établir des conventions internationales au sujet de toutes les infractions quelque peu importantes. On ne doit envisager ici que les délits particulièrement graves, disons même, les plus graves. Pour eux seuls il est possible d'uniformiser le droit pé nal entre les Etats. En outre, le choix et la délimitation des délits à punir doivent se baser sur des critères objectifs : la gravité de certains délits et la nécessité de procéder précisément contre eux. Sous ces deux aspects, il est d'une importance décisive de tenir compte des éléments suivants : 1) la valeur des biens lésés ; ce ne seront que les plus considérables ; 2) la force d'attrait qui pousse à léser ; 3) l'intensité de la volonté mauvaise que l'on déploie habituellement, quand on commet ces délits ; 4) le degré de perversion de l'ordre juridique dans la personne du 1 1 Cfr. S. Thomas d'Aquùi S. Theol. 1» 2™ p. q. 96 a. 2 et 1. Acta PU Pp. XII 733 délinquant, au cas, p. ex., où ceux qui devraient être les gardiens du droit le violent eux-mêmes ; 5) la gravité de la menace qui pèse sur Tordre juridique à cause de circonstances extraordinaires, qui d'une part accentuent le péril d'entreprises délictueuses, et d'autre part les rendent beaucoup plus redoutables dans leurs effets. Qu'on songe, p. ex., aux situations d'exception, aux états de guerre et de siège. Sur la base de ces critères, on peut citer une série de cas, que devrait sanctionner un droit pénal international. En première place se trouve le crime d'une guerre moderne, que n'exige pas la nécessité inconditionnée de se défendre et qui entraîne — Nous pouvons le dire sans hésiter — des ruines, des souffrances et des horreurs inimaginables. La communauté des peuples doit compter avec les criminels sans conscience, qui, pour réaliser leurs plans ambitieux, ne craignent pas de déclencher la guerre totale. C'est pourquoi, si les autres peuples désirent protéger leur existence et leurs biens les plus précieux et s'ils ne veulent pas laisser lès coudées franches aux malfaiteurs inetrnationaux, il ne leur reste qu'à se préparer pour le jour où ils devront se défendre. Ce droit à se tenir sur la défensive, on ne peut le refuser, même aujourd'hui, à aucun Etat. Cela ne change d'ailleurs absolument rien au fait que la guerre injuste est à placer au premier rang des délits les plus graves, que le droit pénal international met au pilori, qu'il frappe des peines les plus lourdes, et dont les auteurs restent en tout cas coupables et passibles du châtiment prévu. Le guerres mondiales, que l'humanité a vécues, et les événements qui •se sont déroulés dans les Etats totalitaires, ont engendré encore beaucoup d'autres méfaits, parfois plus graves, qu'un droit pénal international devrait rendre impossible, ou dont il devrait débarrasser la communauté des Etats. Aussi, même dans une guerre juste et nécessaire, les procédés efficaces ne sont pas tous défendables aux yeux de qui possède un sens exact et raisonnable de la justice. La fusillade en masse d'innocents par représailles pour la faute d'un particulier n'est pas un acte de justice, mais une injustice sanctionnée ; fusiller des otages innocents ne devient pas un droit, parce qu'on en fait une nécessité de guerre. Ces dernières dizaines d'années, on a vu massacrer par haine de race; on a mis à jour devant le monde entier les horreurs et les cruautés des camps de concentration ; on a entendu parler de la « suppression » par centaines de milliers « d'êtres inadaptés à la vie », d'impitoyables déportations en masses, dont les victimes étaient livrées à la misère souvent avec femme et enfants, de violences exercées sur un si 734 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale grand nombre de jeunes filles et de femmes sans défense, de chasse à l'homme organisée parmi la population civile pour enrôler des travailleurs ou plus exactement des esclaves du travail. L'administration de la justice dégénéra par endroits jusqu'à l'arbitraire sans limites tant dans les procédés d'enquête que dans le jugement et l'exécution de la sentence, Pour se venger de quelqu'un dont les actes étaient peut-être moralement irréprochables, on n'à même pas eu honte parfois de s'en prendre aux membres de sa famille. Ces quelques exemples — vous savez qu'il en existe beaucoup d'autres — peuvent suûîre pour montrer quel genre de délits doivent faire l'objet de conventions internationales capables d'assurer une protection efficace et qui indiqueront exactement les délits à poursuivre et fixeront leurs caractéristiques avec une précision toute juridique. III Le troisième point, qui exige au moins une brève mention, concerne les peines que doit requérir le droit pénal international. Une remarque générale peut ici suffire. Il existe une façon de punir qui livre le droit pénal au ridicule ; mais il en est une qui dépasse toute mesure raisonnable. Là où l'on jouerait avec la vie humaine un jeu criminel, où des centaines et des milliers de gens seraient livrés à la misère extrême et poussés à la détresse, une pure et simple privation des droits civils constituerait un affront à la justice. Quand au contraire la transgression d'un règlement de police, quand une parole inconsidérée contre l'autorité est punie de la fusillade ou du travail forcé à perpétuité, le sens de la justice se révolte. La fixation des peines dans le droit pénal et leur adaptation au cas particulier devrait répondre à la gravité des délits. Le droit pénal des divers Etats se charge en général d'énumérer les sanctions et de préciser les normes qui les déterminent, ou il laisse ce soin au juge. Mais il faudrait tâcher d'obtenir, par des conventions internationales, un ajustement de ces peines, si bien que les délits cités dans les conventions ne puissent nulle part donner quelque profit, c'est-à-dire que leur punition ne soit pas moins redoutable dans un pays que dans un autre et qu'on ne puisse espérer un jugement plus bénin devant un tribunal que devant un autre. Imposer de force aux Etats un tel ajustement serait impossible. Mais un échange de vues objectif pourrait laisser cependant une chance d'atteindre peu à peu un accord sur l'essentiel. On ne recontrerait d'obstacle invincible que là où un système politique Acta Pii Pp. XII 735 serait lui-même bâti sur les injustices précitées que l'entente internationale doit poursuivre. Qui vit de l'injusstice ne peut contribuer à l'élaboration du droit et qui se sait coupable ne proposera pas une loi qui établit sa culpabilité et le livre au châtiment. Cette circonstance explique un peu ce qui est arrivé quand on a tenté de. faire reconnaître les « Droits de l'Homme », bien qu'il existe d'autres difficultés qui procèdent de motifs entièrement différents. IV Nous parlerons en quatrième lieu des garanties juridiques, dont il est question à diverses reprises dans le programme de votre Congrès. La fonction du droit, sa dignité et le sentiment d'équité, naturel à l'homme, demandent que, du début jusqu'à la fin, l'action punitive se base non sur l'arbitraire et la passion, mais sur des règles juridiques claires et fermes. Cela signifie d'abord qu'il y a une action judiciaire, au moins sommaire, si l'on ne peut attendre sans danger, et que par réaction contre un délit, on ne passe pas outre au procès pour mettre la justice devant le fait accompli. Venger un attentat à la bombe commis par un inconnu en fauchant à la mitrailleuse les passants qui se trouvent par hasard dans la rue, n'est pas un procédé légal. Déjà le premier pas de l'action punitive, l'arrestation, ne peut obéir au caprice, mais doit respecter les normes juridiques. Il n'est pas admissible que même l'homme le plus irréprochable puisse être arrêté arbitrairement et disparaître sans plus dans une prison. Envoyer quelqu'un dans un camp de concentration et l'y maintenir sans aucun procès régulier, c'est se moquer du droit. L'instruction judiciaire doit exclure la torture physique et psychique et la narco-analyse, d'abord parce qu'elles lèsent un droit naturel même si l'accusé est réellement coupable, et puis parce que trop souvent elles donnent des résultats erronés. Il n'est pas rare qu'elles aboutissent exactement aux aveux souhaités par le tribunal et à la perte de l'accusé, non parce que celui-ci est coupable en fait, mais parce que son énergie physique et psychique est épuisée et qu'il est prêt à faire toutes les déclarations que l'on voudra. « Plutôt la prison et la mort que pareille torture physique et psychique ! ». De cet état de choses Nous trouvons d'abondantes preuves dans les procès spectaculaires bien connus avecleurs aveux, leurs autoaceusations et leurs requêtes d'un châtiment impitoyable. Il y a 1100 ans environ, en 866, le grand Pape Nicolas I répondait .de 736 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale la manière suivante à Fune des demandes d'un peuple qui venait d'entrer en contact avec le Christianisme. « Si un voleur ou un brigand est pris et nie ce qu'on lui impute, vous affirmez chez vous que le juge doit lui rouer la tête de coups et lui percer les côtés avec des pointes de fer jusqu'à ce qu'il dise la vérité. Cela ni la doi divine ni la loi humaine ne l'admettent : l'aveu ne doit pas être forcé, mais spontané ; il ne faut pas qu'il soit extorqué, mais volontaire ; enfin s'il arrive qu'après avoir infligé ces peines, vous ne découvrez absolument rien de ce dont on charge l'inculpé, ne rougissez-vous donc pas à ce moment du moins et ne reconnaissez-vous pas combien votre jugement fut impie? De même, si l'inculpé, ne pouvant supporter de telles tortures, avoue des crimes qu'il n'a pas commis, qui, je vous le demande, porte la responsabilité d'une telle impiété, sinon celui qui l'a contraint à pareil aveu mensonger? Bien plus, on le sait, si quelqu'un profère des lèvres ce qu'il n'a pas dans l'esprit, il n'avoue pas, mais il parle. Renoncez donc à ces choses et maudissez du fond du cœur ce que, jusqu'à présent, vous avez eu la folie de pratiquer ; en effet, quel fruit avez-vous alors retiré de ce dont vous rougissez maintenant?... ». Qui ne souhaiterait que durant le long intervalle écoulé depuis lors, la justice ne se soit jamais écartée de cette règle ! Qu'il faille aujourd'hui rappeler cet avertissement donné voici 1100 ans, est un triste signe des égarements de la pratique judiciaire au vingtième siècle. Parmi les garanties de l'action judiciaire, on compte aussi la possibilité pour l'accusé de se défendre réellement, et non seulement pour la forme. Il doit lui être permis, ainsi qu'à son défenseur, de soumettre au tribunal tout ce qui parle en sa faveur ; il est inadmissible que la défense me puisse avancer que ce qui agrée au tribunal et à une justice partiale. Aux garanties du droit se rattache comme un facteur essentiel la composition impartiale de la cour de justice. Le juge ne peut être « p a r t i e » , ni personnellement ni pour l'Etat. Un juge, qui possède le sens véritable de la justice, renoncera de lui-même à l'exercice de sa juridiction dans le cas où il devrait se considérer comme partie. Les « tribunaux populaires », qui dans les Etats totalitaires furent composés exclusivement de membres du parti, n'offraient aucune garantie juridique. L'impartialité du collège des juges doit être assurée aussi et surtout quand des relations internationales sont engagées dans les procès pénaux. En pareil cas, il peut être nécessaire de recourir à un tribunal interna2 5 Nicolai primi responsa ad consulta Bulgarorum, cap. LXXXVI, 13 Nov. 866 - Mon. Germ hist., Epp. tom. VI, pag. 955. Acta PU Pp XII 737 tional, ou du moins de pouvoir en appeler du tribunal national à un tribunal international. Celui qui n'est pas impliqué dans le différend, ressent un malaise, lorsqu'après la fin des hostilités, il voit le vainqueur juger le vaincu pour des crimes de guerre, alors que ce vainqueur s'est rendu coupable envers le vaincu de faits analogues. Les vaincus peuvent sans doute être coupables; leurs juges peuvent avoir un sens manifeste de la justice et la volonté d'une entière objectivité ; malgré cela, en pareil cas, l'intérêt du droit et la confiance que mérite la sentence demanderont assez souvent d'adjoindre au tribunal des juges neutres, de telle manière que la majorité décisive dépende de ceux-ci. Le juge neutre ne doit pas considérer alors comme de son devoir d'acquitter l'accusé; il doit appliquer le droit en vigueur et se comporter d'après lui. Mais l'adjonction précitée donne à tous les intéressés immédiats, aux tiers hors de cause et à l'opinion publique mondiale une assurance plus grande que le « d r o i t » sera prononcé. Elle constitue sans aucun doute une certaine limitation de la souveraineté propre ; mais cette renonciation est plus que compensée par l'accroissement de prestige, par le surplus de considération et de confiance envers les décisions judiciaires de l'Etat qui agit ainsi. Parmi les garanties exigées par le droit, il n'est rien peut-être d'aussi important ni d'aussi difficile à obtenir que la détermination de la culpabilité. Ce devrait être en droit pénal un principe inattaquable que la «peine » au sens juridique suppose toujours une « faute ». Le principe de causalité pure et simple ne mérite pas d'être reconnu comme un principe juridique se suffisant à lui tout seul. Il n'y a là d'ailleurs aucune menace pour le droit. Dans le délit commis avec intention mauvaise, le principe de causalité sort son plein effet ; le résultat — 1'« effectu secuto » du droit canonique — peut réellement être exigé pour que l'existence d'un délit soit vérifiée ; mais, en droit pénal, la causalité et le résultat obtenu ne sont imputables que s'ils vont de pair avec la culpabilité . Ici le juge se heurte à des problèmes difficiles, même très difficiles. Pour les résoudre, il faut avant tout un examen consciencieux du fait subjectif — l'auteur du délit connaissait-il suffisamment l'illégalité de son acte? sa décision de l'accomplir était-elle substantiellement libre? On s'aidera pour répondre à ces questions des présomptions prévues par le droit. S'il est impossible d'établir la culpabilité avec une certitude morale, on s'en tiendra au principe : in dubio standum est pro reo. On trouve déjà tout ceci dans le procès criminel simple. Mais les nombreux procès de la guerre et de l'après-guerre jusqu'à nos jours ont conféré au problème une physionomie particulière. Le juge y devait et y 47 - ACTA, vol. XX, n. 15. - 30-11-1953. 738 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale doit encore étudier le cas de ceux qui ont commandé à d'autres de commettre un délit, ou qui ne l'ont pas empêché bien qu'ils le pussent et le dussent. Plus fréquemment encore se posait la question de la culpabilité de ceux qui n'avaient commis de faute que sur l'ordre de leurs chefs ou même forcés par eux sous la menace des pires châtiments et souvent de la mort. Bien souvent, dans ces procès, les accusés ont invoqué cette circonstance qu'ils n'avaient agi que sur injonction des « instances supérieures ». Sera-t-il possible d'obtenir par des conventions internationales, d'une part, que les chefs soient mis juridiquement dans l'incapacité d'ordonner des crimes et soient punissables pour avoir donné de tels ordres; et d'autre part, que les subordonnés soient dispensés d'exécuter ceux-ci et soient punissables, s'ils y obtempéraient? Sera-t-il possible de supprimer par des conventions internationales la contradiction juridique, par laquelle un inférieur est menacé dans son avoir, ses biens et sa vie, s'il n'obéit pas, et, s'il obéit, il aurait craindre qu'après la fin des hostilités le parti lésé, s'il remporte la victoire, ne le traduise en justice comme « criminel de guerre »? Aussi claire que puisse être la norme morale dans tous ces cas — aucune instance supérieure n'est habilitée à commander un acte immoral; il n'existe aucun droit, aucune obligation, aucune permission d'accomplir un acte en soi immoral, même s'il est commandé, même si le refus d'agir entraîne les pires dommages personnels —, cette norme morale n'entre pas pour l'instant en discussion ; il s'agit à présent de mettre fin à la contradiction juridique, que Nous avons signalée, en établissant par le moyen de conventions internatio r nales des règles juridiques positives, bien définies, reconnues par les Etats contractants et obligatoires. La même nécessité d'un règlement international existe par rapport au principe, si souvent invoqué et appliqué ces dernières dizaines d'années, de la faute purement collective, sur lequel le juge avait à se prononcer lors du procès sur la culpabilité de l'accusé, et qui, plus souvent encore servit à justifier des mesures administratives. Les Etats et les tribunaux, qui trouvaient dans le principe de la faute collective une justification à leurs prétentions et à leurs agissements, l'invoquaient en théorie et l'appliquaient comme règle d'action. Les opposants le contestaient, le considéraient même comme inacceptable dans tout ordre de chose établi seulement par les hommes, parce qu'entaché de contradiction en lui-même et au point de vue juridique. Mais ici aussi, le problème éthique et philosophique de la faute purement collective n'est pas en jeu pour le moment; il s'agit "plutôt' Acta Pii Pp. XII 739 de trouver et de fixer juridiquement une formule pratique adoptable en cas de conflit, surtout de conflit international, où la faute collective peut être d'une importance décisive pour déterminer la culpabilité, et l'a été plus d'une fois. La garantie d'un processus jurique régulier exige ici que l'action des gouvernements et des tribunaux soit soustraite à l'arbitraire et à l'opinion purement personnelle et reçoive un fondement solide de normes juridiques claires, un fondement qui réponde à la saine raison, au sentiment universel de justice, et à la disposition duquel les gouvernements contractants puissent mettre leur autorité et leur force de coercition. V Un dernier mot au sujet de certains fondements du droit pénal. Ce sont les suivants : 1) L'établissement d'un droit positif présuppose une série d'exigences fondamentales empruntées à l'ordre ontologique. 2) Il faut édifier le droit pénal sur l'homme, comme être personnel et libre. 3) Seul peut être puni celui qui est coupable et responsable devant une autorité supérieure. 4) La peine et son application sont en dernière analyse des fonctions nécessaires de l'ordre juridique. 1. Le droit est nécessairement fondé en dernier ressort sur l'ordre ontologique, sa stabilité, son immutabilité. Partout où des hommes et des peuples sont groupés en communautés juridiques, ne sont-ils pas précisément des hommes, avec une nature humaine substantiellement identique? Les exigences, qui découlent de cette nature, sont les normes ultimes du droit. Aussi différente que puisse être la formulation de ces. exigences en droit positif, d'après les temps et les lieux, d'après le degré d'évolution et de culture, leur noyau central, parce qu'il exprime la « nature », est toujours le même. Ces exigences sont comme le point mort d'un pendule. Le droit positif dépasse le point mort, tantôt d'un côté, tantôt de l'autre, mais le pendule retourne toujours, qu'il le veuille ou non, au point mort fixé par la nature. Que l'on appelle ces exigences de la nature « droit », « normes éthiques » ou « postulats de la nature », peu importe. Mais il faut reconnaître le fait qu'elles existent ; qu'elles n'ont pas été établies par le caprice de l'homme; qu'elles sont enracinées ontologiquement dans la nature humaine, que l'homme n'a pas façonnée lui-même ; qu'elles doivent donc se trouver partout; que par conséquent tout droit public et tout 740 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale droit des gens trouvent dans la nature humaine commune un fondement clair, solide et durable. Il s'ensuit qu'un positivisme juridique extrême ne peut se justifier devant la raison. Il représente le principe : « Le droit comprend tout ce qui est établi comme " droit " par le pouvoir législatif dans la communauté nationale ou internationale, et rien que cela, tout à fait indépendamment de n'importe quelle exigence fondamentale de la raison ou de la nature ». Si l'on s'appuie sur ce principe, rien n'empêche qu'un contresens logique et moral, la passion déchaînée, les caprices et la violence brutale d'un tyran et d'un criminel puissent devenir « le droit ». L'histoire fournit, on le sait, plus d'un exemple de cette possibilité devenue réalité. Là où par contre le positivisme juridique est compris de telle sorte que, tout en reconnaissant pleinement ces exigences fondamentales de la nature, on n'utilise le terme « droit » que pour les lois élaborées par le législatif, plusieurs jugeront peut-être cet emploi peu exact dans sa généralité; toujours est-il qu'il offre une base commune pour l'édification d'un droit international fondé sur l'ordre ontologique. 2. La réalisation de l'ordre juridique s'obtient d'une manière essentiellement autre que dans l'ordre physique. Ce dernier se réalise automatiquement par la nature des choses elle même. Celui-là par contre ne s'accomplit que par la décision personnelle de l'homme, quand précisément il conforme sa conduite à l'ordre juridique. « L'homme décide de chacun de ses actes personnels » : cette phrase est une conviction humaine indéracinable. La généralité des hommes n'admettra jamais que ce que l'on appelle l'autonomie du vouloir ne soit qu'un tissu de forces internes et externes. On parle volontiers des mesures de sûreté destinées à remplacer la. peine ou à l'accompagner, de l'hérédité, des dispositions naturelles, de l'éducation, de l'influence étendue des dynamismes à l'œuvre dans les profondeurs de l'inconscient ou du subconscient. Bien que ces considérations puissent donner des résultats intéressants, qu'on ne complique pas le fait tout simple : l'homme est un être personnel, doué d'intelligence et de volonté libre, un être qui finalement décide lui-même de ce qu'il fait et ne fait pas. Etre doué d'autodétermination ne veut pas dire échapper à toute influence interne et externe, à tout attrait et à toute séduction; cela ne veut pas dire ne pas lutter pour garder le droit chemin, ne pas devoir livrer chaque jour un combat difficile contre des poussées instinctives peut-être maladives; mais cela signifie que, malgré tous les obstacles, l'homme normal peut et doit s'affirmer ; cela Acta PU Pp. XII 741 signifie ensuite que l'homme normal doit servir de règle dans la société et dans le droit. Le droit pénal n'aurait pas de sens, s'il ne prenait en considération cet aspect de l'homme ; mais comme celui-ci a la vérité pour soi, le droit pénal a un sens plénier. Et puisque cet aspect de l'homme est une conviction de l'humanité, les efforts pour uniformiser le droit pénal ont une base solide. 3. Un troisième présupposé de la justice pénale est le facteur de la faute. Celui-ci situe en dernier ressort la frontière entre la justice au sens propre et les mesures administratives de sécurité. Sur lui repose finalement le veto inconditionné de l'ordre juridique pénal contre l'arbitraire et les violations du droit; de lui se tire une dernière motivation et délimitation des garanties requises dans la procédure pénale. Le droit pénal dans sa nature intime est une réaction de l'ordre juridique contre le délinquant; il présuppose le lien causal entre celuici et celui-là. Mais ce lien causal doit être établi par le délinquant coupable. C'est une erreur de la pensée juridique que de contester la nécessité de ce lien causal en alléguant que la peine se justifie entièrement par la dignité du droit violé. Cette violation — affirme-t-on — demande une satisfaction qui consiste à imposer une peine douloureuse à l'auteur du délit ou à un autre qui est soumis à l'ordre juridique violé. L'importance de la culpabilité, de ses présupposés et de ses effets en droit exige, et cela surtout chez le juge, une connaissance approfondie du processus psychologique et juridique de sa genèse. A cette seule condition, le juge s'épargnera l'incertitude pénible qui pèse sur le médecin obligé de prendre une décision, mais qui ne peut établir aucun diagnostic certain d'après les symptômes de la maladie, parce qu'il n'aperçoit pas leur cohérence interne. Au moment du délit, le délinquant a devant les yeux la défense portée par l'ordre juridique; il est conscient de celui-ci et de l'obligation qu'il impose ; mais en dépit de cette conscience, il se décide contre ce veto et, pour exécuter cette décision, il accomplit le délit externe. Voilà le schéma d'une violation coupable du droit. En raison de ce processus interne et externe, on attribue l'action à son auteur comme à sa cause; elle lui est imputée comme faute, parce qu'il l'a commise en vertu d'une décision consciente; l'ordre violé et l'autorité de l'Etat, qui en est gardien, lui en demandent compte; il tombe sous le coup des peines, fixées par la loi et imposées par le juge. Les influences multiples exercées sur les actes d'intelligence et de volonté — donc sur les 742 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale deux facteurs, qui représentent les éléments constitutifs essentiels de la culpabilité — n'altèrent pas la structure fondamentale de ce processus, quelle que soit leur importance dans l'appréciation de la gravité de la faute. Parce que le schéma ainsi esquissé est emprunté à la nature de l'homme et à celle de la décision coupable, il vaut partout. Il fournit la possibilité d'une base commune pour les discussions internationales et peut rendre des services appréciés lors de la formulation de règles iuridiques, qui doivent être incorporées à une convention internationale. La connaissance approfondie de ces questions difficiles empêche aussi la science du droit pénal de glisser dans la pure casuistique, et d'autre part l'oriente dans l'usage de la casuistique nécessaire dans la pratique, et donc justifiiable. Si au contraire l'on refuse de fonder le droit pénal sur le facteur de la culpabilité comme sur une circonstance essentielle, il sera difficile de eréer un vrai droit pénal et d'arriver à une entente lors de discussions internationales. 4. Il reste un mot à dire sur le sens dernier de la peine. La majorité des théories modernes du droit pénal explique la peine et la justifie en fin de compte comme une mesure de protection, c'est-à-dire de défense de la communauté contre les entreprises délictueuses, et en même tepms comme une tentative pour ramener le coupable à l'observation du droit. Dans ces théories, la peine peut comporter aussi des sanctions sous la forme d'une diminution de certains biens assurés par le droit, afin d'apprendre au coupable à vivre honnêtement. Mais ces théories refusent de considérer l'expiation du délit commis, qui sanctionne la violation du droit, comme la fonction capitale de la peine. On peut laisser à une théorie, à une école juridique, à une législation pénale nationale ou internationale le soin de définir philosophiquement la peine comme elles l'entendent, en conformité avec leur système juridique pourvu qu'elles respectent les considérations développées plus haut sur la nature de l'homme et l'essence de la faute. Mais d'un point de vue différent, et l'on peut bien dire plus élevé, il est permis de se demander si cette conception satisfait au sens plénier de la peine. La protection de la communauté contre les délits et les délinquants doit rester assurée, mais le but final de la peine devrait se situer sur un plan supérieur. Le nœud de la faute, c'est l'opposition libre à la loi reconnue obligatoire, c'est la rupture et la violation consciente et voulue de l'ordre juste. Une fois qu'elle s'est produite, il est impossible de faire en sorte qu'elle Acta PU Pp. Zìi 743 n'existe pas. Pour autant cependant que l'on peut accorder satisfaction à l'ordre violé, il faut le faire. C'est une exigence fondamentale de la « justice ». Son rôle dans le domaine de la moralité est de maintenir l'éga lité existante et justifiée, de garder l'équilibre et de restaurer l'égalité compromise. Celle-ci demande que, par la peine, le responsable soit soumis de force à l'ordre. L'accomplissement de cette exigence proclame la suprématie absolue du bien sur le mal ; par elle s'exerce l'absolue souveraineté du droit sur l'injustice. Veut-on encore faire un dernier pas ; dans l'ordre métaphysique, la peine est une conséquence de la dépendance envers la Volonté suprême, dépendance qui s'inscrit jusque dans les derniers replis de l'être créé. S'il faut jamais réprimer la révolte de l'être libre et rétablir le droit violé, c'est bien ici quand l'exige le Juge suprême et la justice suprême. La victime d'une injustice peut renoncer librement à la réparation, mais la justice de son côté la lui assure dans tous les cas. Dans cette dernière acception de la peine, la fonction de protection, que lui attribuent les modernes, se voit aussi pleinement mise en valeur ; mais elle est ici saisie plus à fond. Il s'agit, en effet, tout d'abord non de protéger les biens assurés par le droit, mais le droit lui-même. Rien n'est aussi nécessaire à la communauté nationale et internationale que le respect de la majesté du droit, comme aussi l'idée salutaire que le droit est en lui-même sacré et défendu et que, par conséquent, celui qui l'offense s'expose à des châtiments et les subit en effet. Ces considérations permettent d'apprécier plus justement une époque antérieure que plusieurs regardent comme dépassée. On distinguait alors les peines médicinales — poenae medicinales — et les peines vindicatives — poenae vindicativae. Dans ces dernières, la fonction vindicative d'expiation est à l'avant-plan ; la fonction de protection est comprise dans les deux genres de peines. Le droit canon s'en tient aujourd'hui encore, comme vous le savez, à cette distinction, et cette attitude, comme vous le voyez, se fonde sur les convictions énoncées plus haut. Elle seule répond aussi en un sens plénier à la parole bien connue de l'Apôtre aux Romains : ((.Non enim sine causa gladium portat; ... vindex in iram ei qui malum agit ». « Ce n'est pas en vain qu'il porte le glaive », dit St Paul de l'Etat, « il est ministre de Dieu, l'instrument de sa colère contre les malfaiteurs ». Ici l'expiation est mise à l'avant-plan. 3 La fonction expiatoire seule permet finalement de comprendre le jugement dernier du Créateur lui-même, qui « rend à chacun selon ses œuvres », comme le répètent souvent les deux Testaments. Ici la fonc4 3 Rom. 13, 4. 4 Cfr. surtout MATTH. 16, 27; Rom. 2, 6. Acta 744 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tion de protection disparaît complètement, lorsque l'on considère la vie de l'au-delà. Pour la toute-puissance et l'omniscience du Créateur, il est toujours facile de prévenir tout danger d'un nouveau délit par la conversion morale intime du délinquant. Mais le Juge suprême, dans son jugement final, applique uniquement le principe de la rétribution. Celui-ci doit donc certes posséder une valeur qui n'est pas négligeable. Aussi bien, comme Nous l'avons dit, qu'on laisse à la théorie et à la pratique le soin de définir le rôle de la peine dans le sens moderne plus étroit ou dans l'autre plus large. Dans l'une comme dans l'autre hypothèse, une collaboration est possible et l'on peut viser à la création d'un droit pénal international. Mais qu'on ne renonce pas à envisager cette dernière motivation de la peine uniquement parce qu'elle n'apparaît pas apte à produire des résultats pratiques immédiats. Nos explications, Messieurs, ont suivi la ligne de contact entre le droit et ses bases métaphysiques. Nous Nous féliciterons, si par là Nous avons pu quelque peu contribuer aux travaux de votre Congrès pour protéger et défendre l'homme contre les crimes et les ravages de l'injustice. Nous conclurons en souhaitant que vos efforts réussissent a édifier un droit pénal international sain au profit de la société, de l'Eglise et de la communauté des peuples. Daigne la bonté et la miséricorde de Dieu tout-puissant vous en donner pour gage sa bénédiction. IV o lis qui X~VI Conventui Officii Internationalis inquisitionis de medicina inter milites exercenda interfuerunt* e Arrivés au terme des travaux de la 16 Session de l'Office International de documentation de médecine militaire, vous Nous faites, Messieurs, le plaisir de votre visite. Nous vous en remercions et vous souhaitons la bienvenue dans Notre maison. Déjà toute une série de congrès de médecins et d'associations médicales sont venus vers Nous dans le courant de cette année et des années précédentes, en si grand nombre que Nous éprouvons combien les relations entre le Pape et les médecins sont des relations de confiance. Ce fait ne manque pas de raisons profondes. Le médecin, comme le prêtre et l'Eglise, doit être un ami et un aide pour l'humanité, il doit guérir les hommes quand ils sont frappés par la maladie, les blessures et la * Habita die 19 Octobris mensis a. 1953. Acta Pii Pp. XII 745 souffrance, et cette triade : maladie, blessures et souffrance se retrouve toujours et partout, pendant la paix et incomparablement plus encore pendant la guerre. Vous avez répondu d'avance à la confiance que Nous entretenons à votre égard et vous Nous avez demandé de prendre position sur les points fondamentaux ou, plus exactement, sur l'aspect moral de diverses questions, qui vous concernent comme médecins militaires. Bien volontiers, Nous accédons à votre souhait. Les paroles que Nous vous adressons concernent donc le médecin militaire comme tel, le médecin de guerre. Ceci présupposé, Nous voudrions parler de la morale et du droit des médecins. I - La morale médicale Une première question de morale médicale militaire se pose au poiut de vue scientifique. Le nombre extraordinaire de cas, que la guerre met aux mains du médecin, contribue à élargir et à approfondir sa science théorique et pratique. Comme Nous l'avons expliqué dans une précédente occasion, la science en soi est toujours une valeur positive, en médecine comme dans toutes les autres branches. Sinon l'omnisciènce ne pourrait être un attribut divin. Ceci vaut pour les influences biologiques et médicales favorables ou nuisibles, que la guerre révèle au médecin. Mais si, en soi, l'accroissement de la science est un bien, il ne s'ensuit pas que tous les moyens sont légitimes pour l'acquérir. D'une manière générale, d'ailleurs, n'importe quelle science ne convient pas à n'importe qui, ni même à n'importe quel groupe d'hommes. La science n'est certainement pas un bien, lorsqu'on a l'intention perverse de s'en servir pour nuire aux autres, pour leur causer injustement du tort. Faisons l'application : la recherche, la découverte et la connaissance de nouvelles méthodes d'anéantissement des masses par la guerre biologique et chimique, de nouveaux procédés pour supprimer des ennemis politiques, nationaux et raciaux, de nouveaux types d'euthanasie pour les blessés, les mutilés ou les incurables, peuvent, comme pur accroissement de science, constituer une valeur positive; mais elles ne le sont pas aux mains de tout médecin, de tout chef d'armée ni même de toute nation. Ainsi on répond — pour une part, bien entendu — à la question : de telles découvertes, de nouvelles expériences peuvent ou doivent-elles être sans discernement divulguées par leur auteur et communiquées, sinon à tout le monde, du moins aux instances supérieures? Si en certains cas la réserve est de mise pour les résultats eux-mêmes elle s'impose peut-être plus encore, comme on l'a déjà indiqué, pour 746 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale les moyens d'y arriver. Lorsqu'il est impossible d'acquérir nne donnée ou une certitude sur les possibilités de son utilisation pratique sans une expérience dangereuse, et peut-être mortelle, sur des hommes vivants, le but poursuivi ne suffit pas à justifier cette expérience. Ni pendant la paix ni pendant la guerre, et même beaucoup moins encore alors, les blessés, les prisonniers de guerre, les travailleurs forcés, les déportés des camps de concentration, ne constituent des objet d'expérimentation médicale dont on puisse disposer librement ou avec approbation de l'autorité. Que le mépris de cette norme puisse devenir une triste réalité, les dernières décades l'ont universellement démontré. Ce premier point d'éthique médicale concernait les acquisitions théoriques du (( médecin de guerre ». Mais l'objet principal de la conscience du médecin, c'est bien son activité professionnelle. Dans les rapports de vos sessions, dans le projet de codification d'une morale médicale mondiale, dans celui d'un droit médical international et dans la formule proposée d'un serment mondial du médecin valable partout, une idée revient constamment : le principe de conduite suprême, professionnel et moral, de la conscience et de la pratique médicales, c'est d'aider et de guérir, non de faire du tort, de détruire et de tuer. Ces réflexions vous ont amenés à exiger du médecin, en temps de paix et plus encore pendant la guerre, le respect de la vie de l'homme depuis la conception jusqu'à la mort; le souci de son bien-être, la guérison de ses blessures et de ses maladies, l'adoucissement de ses souffrances et de ses infirmités, la préservation et la lutte contre les dangers, l'abandon de tout ce que s'oppose à ses tâches. Vous avez souligné que ceci devait s'appliquer à tout homme, ami ou ennemi, indépendamment du sexe et de l'âge, de la race, de la nation et de la culture. Ce principe de conduite de la conscience médicale, appliquez-le pendant la guerre, où la fureur impitoyable des armes modernes anéantit tant de vies, inflige tant de blessures, tant de mutilations, tant de souffrances et de peines, tant de dérélictions et d'abandons, aussi bien sur le champ de bataille que dans les villes bombardées. La réalisation de cette loi essentielle de la conscience et de la pratique médicales rencontrera partout dans le monde l'approbation de tous les hommes droits ; elle répond à la voix du cœur humain et à l'espérance de toute âme restée saine. Nous n'avons pas besoin d'expliquer que la conscience médicale, comme vous l'avez vous-mêmes remarqué, est capable d'être la conscience collective de tous les médecins du monde entier : la nature humaine, les lois biologiques et médicales, la souffirance et la misère, mais aussi la Acta Pii Pp. XII 747 reconnaissance envers ceux qui apportent secours et salut, sont partout les mêmes. Ici Pon touche tout de suite une autre vérité fondamentale : cette conscience médicale n'est pas purement subjective; elle se forme bien plutôt au contact du réel et s'oriente sur lui et sur les lois ontologiques, qui gouvernent toute pensée et tout jugement. Que l'on compare avec ces lois ontologiques ce que Nous disions plus haut au point de vue scientifique comme tel. Lui aussi se subordonne à ces normes. Le médecin, qui ne voudrait pas tenir compte de cela, renoncerait au titre de médecin, au sens plein et le plus noble du terme. Dans vos rapports, on a proposé de distinguer deux classes de médecins : les chercheurs et les médecins traitants. Cette distinction permet de supposer que le « chercheur » est considéré comme entièrement au service du « médecin traitant ». En toute hypothèse, si celui-là n'acceptait pas la défense impérative de faire du tort, de détruire et de tuer, il rejetterait aussi la conscience médicale et la morale médicale qui l'obligent également. Mais l'activité du médecin consciencieux, pour qui votre principe de base « aider et guérir, ne pas nuire ni tuer » va de soi, peut aussi rencontrer des limites, à la trangression desquelles s'oppose un veto, un « non » exigé par des intérêts qui, dans l'échelle des valeurs, l'emportent sur la santé du corps et sur la vie. Voici un an (13 sept. 1952) Nous avons entretenu longuement le « Premier Congrès d'histopathologie du système nerveux » des limites morales de la recherche et du traitement médical. Il suffira aujourd'hui de reprendre à Notre exposé d'alors ce qui a trait spécialement aux questions qui vous intéressent. Comme le montrent vos rapports, le problème de ces limites morales s'est fait jour dans vos discussions elles-mêmes, et diverses opinions se sont alors exprimées. Nous disions l'année dernière que le médecin justifiait ses décisions par l'intérêt de la science, celui du patient et celui du bien commun. L'intérêt de la science, il en a déjà été question Quant à celui du patient, le médecin n'a pas plus de droit à intervenir que le patient ne lui en concède. Le patient, de son côté, l'individu lui-même n'a le droit de disposer de son existence, de l'intégrité de son organisme, des organes particuliers et de leur capacité de fonctionnement que dans la mesure où le bien de tout l'organisme l'exige. Ceci donne la clef de la réponse à la question qui vous a occupés : le médecin peut-il appliquer un remède dangereux, entreprendre des interventions probablement ou certainement mortelles, uniquement parce que le patient le veut ou y consent? De même à la question en soi compré- 748 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale hensible pour le médecin travaillant juste derrière le front ou à l'hôpital militaire : peut-il, en cas de souffrances insupportables ou incurables et de blessures horribles, administrer, à la demande expresse du malade, des injections qui équivalent à une euthanasie? Par rapport à l'intérêt de la communauté, l'autorité publique n'a en général aucun droit à disposer de l'existence et de l'intégrité des organes de ses sujets innocents. — La question des peines corporelles et de la peine de mort, Nous ne l'examinons pas ici, puisque Nous parlons du médecin, non du bourreau. — Comme l'Etat ne détient pas ce droit direct de disposition, il ne peut donc pas le communiquer au médecin pour quelque motif ou but que ce soit. La communauté politique n'est pas un être physique comme l'organisme corporel, mais un tout qui ne possède qu'une unité de finalité et d'action ; l'homme n'existe pas pour l'Etat, mais l'Etat pour l'homme. Quand il s'agit d'êtres sans raison, plantes ou animaux, l'homme est libre de disposer de leur existence et de leur vie (ce qui ne supprime pas l'obligation qu'il a, devant Dieu et sa propre dignité, d'éviter les brutalités et les cruautés sans motifs), mais non de celle d'autres hommes ou de subordonnés. Le médecin de guerre tire de là une orientation sûre qui, sans lui enlever la responsabilité de sa décision, est susceptible de le garder des erreurs de jugement, en lui fournissant une norme objective claire. Le principe fondamental de la morale médicale commande non seulement d'(( aider et de guérir, de ne pas nuire ni tuer », mais aussi de prévenir et préserver. Ce point est décisif pour la position du médecin vis à vis de la guerre en général, et de la guerre moderne en particulier. Le médecin est adversaire de la guerre et promoteur de la paix. Autant il est prêt à guérir les blessures de la guerre, quand elles existent déjà, autant il s'emploie, dans la mesure du possible, à les éviter. La bonne volonté reciproque permet toujours d'éviter la guerre comme ultime moyen de régler les différends entre les Etats. Voici quelques jours, Nous avons encore exprimé le désir que l'on punisse sur le plan international toute guerre, qui n'est pas exigée par la nécessité absolue de se défendre contre une injustice très grave atteignant la communauté, lorsqu'on ne peut l'empêcher par d'autres moyens et qu'il faut le faire cependant, sous peine d'accorder libre champ dans les relations internationales à la violence brutale et au manque de conscience. Il ne sufììt donc pas d'avoir à se défendre contre n'importe quelle injustice pour utiliser la méthode violente de la guerre. Lorsque les dommages entraînés Acta Pii Pp. XII 749 par celle-ci ne sont pas comparables à ceux de 1'« injustice tolérée », on peut avoir l'obligation de « subir l'injustice ». Ce que Nous venons de développer vaut tout d'abord de la guerre A. B. C, atomique, biologique et chimique. La question de savoir si elle peut devenir simplement nécessaire pour se défendre contre une guerre A. B. C, qu'il Nous suffise de l'avoir posée ici. La réponse se déduira des mêmes principes, qui sont décisifs aujourd'hui pour permettre la guerre en général. En tous cas, une autre question se pose d'abord : n'est-il pas possible par des ententes internationales de proscrire et d'écarter efficacement la guerre A. B. C? Après les horreurs des deux conflits mondiaux, Nous n'avons pas besoin de rappeler que toute apothéose de la guerre est à condamner comme une aberration de l'esprit et du cœur. Certes, la force d'âme et la bravoure jusqu'au don de la vie, quand le devoir le demande, sont de grandes vertus; mais vouloir provoquer la guerre parce qu'elle est l'école des grandes vertus et une occasion de les pratiquer, devrait être qualifié de crime et de folie. Ce que Nous avons dit montre la direction, dans laquelle on trouvera la réponse à cette autre question : le médecin peut-il mettre sa science et son activité au service de la guerre A. B. C? L'« injustice », il ne peut jamais la soutenir, même au service de son propre pays ; et lorsque ce type de guerre constitue une injustice, le médecin ne peut y collaborer. Il reste à dire un mot sur le contrôle et les sanctions de la¡ conscience médicale : Le contrôle dernier et le plus élevé, c'est le Créateur lui-même : Dieu. Nous ne ferions pas justice aux principes fondamentaux de votre programme et aux conséquences qui en découlent, si Nous voulions les caractériser seulement comme des exigences de l'humanité, comme des buts humanitaires. Us le sont aussi ; mais ils sont essentiellement plus encore. La dernière source, d'oii découlent leur force et leur dignité, c'est le Créateur de la nature humaine. S'il s'agissait de principes élaborés par la seule volonté de l'homme, alors leur obligation n'aurait pas plus de force que les hommes; ils pourraient s'appliquer aujourd'hui, et être dépassés demain; un pays pourrait les accepter, un autre les refuser. U en va tout autrement, si l'autorité du Créateur intervient. Et les principes de base de la morale médicale sont partie de la loi divine. Voilà le motif qui autorise le médecin à mettre une confiance inconditionnée dans ces fondements de la morale médicale. 750 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Mais la conscience médicale éprouve en outre le besoin d'un contrôle et d'une sanction visible. Elle en trouvera une d'abord dans l'opinon publique; celle-ci est de votre côté, Messieurs, puisque vous reconnaissez ces principes. C'est par milliers et par centaines de milliers que l'on compte les soldats jadis blessés et malades, dans l'esprit et le cœur de qui tant de médecins se sont acquis une estime et une reconnaissance impérissables par un dévouement qui a coûté la vie à plus d'un. Plus important encore et plus efficace est le contrôle exercé sur chaque médecin par ses collègues. Leur jugement revêt une importance particulière pour sauvegarder la morale médicale, lorsqu'ils sont réunis en communauté professionnelle, même si celle-ci ne possédait pas un caractère de droit public. Elle pourrait rendre son verdict au sujet d'un médecin sans conscience et l'exclure de l'Ordre. Si en outre on réussissait à former, comme vous vous y efforcez, une ligue mondiale des médecins, qui reconnaîtrait les principes susdits de morale médicale et remplirait au moins en fait le rôle de surveiller l'activité des médecins, surtout en temps de guerre, la conscience médicale y trouverait une sécurité encore plus efficace. Une pareille ligue mondiale pourrait fonder un Ordre international des médecins, dont le jugement aurait à décider de la licéité de certains procédés, et à flétrir les mesures illicites des individus, et même peut-être des Etats ou groupes d'Etats. A juste titre, vous soutenez l'avis que les points essentiels de la morale médicale doivent devenir d'abord une conviction commune de l'Ordre des médecins, et ensuite aussi d'un plus large public ; puis que, dans la formation des étudiants en médecine, il faudrait intégrer comme branche obligatoire une exposition systématique de la morale médicale. Vos rapports demandent enfin un serment professionnel médical identique dans les différents pays et nations ; avant qu'un médecin puisse obtenir la permission d'exercer sa profession, il serait obligé de prêter ce serment devant les délégués de l'Ordre international des médecins. Le serment serait une profession personnelle des principes de la morale médicale, et en même temps un soutien et un encouragement à l'observer. Donnez à ce serment ou plutôt laissez-lui ce qui lui revient de par sa nature : le sens religieux d'une promesse formulée devant l'autorité suprême du Créateur, de qui vos exigences reçoivent en dernière instance leur force obligatoire et leur plus haute consécration. Vos efforts montrent que vous visez en outre, et cela pour de bons .Acta PU Pp- Xll 751 motifs, à la création d'institutions médicales de droit public et internationales, appuyées par des ententes entre les Etats. Nous abordons maintenant ce sujet, en traitant du droit des médecins. II - Le droit des médecins De sérieux motifs militent en fait pour la création d'un droit international des médecins, sanctionné par la communauté des peuples. D'abord, parce que la morale et le droit de par leur nature ne se recouvrent pas toujours et, quand ils se rejoignent, restent cependant formellement différents. Nous pouvons Nous en référer à ce que Nous disions à ce propos aux membres du Congrès de droit pénal international. Par rapport à la morale, le droit remplit diverses fonctions : ainsi, par exemple, celle de sélection et de concentration : toutes deux reviennent au fond à ceci, que le droit ne reprend les exigences morales que dans la mesure requise par le bien commun. Il reste toujours décisif, sous ce rapport, que le droit positif, à la différence du simple postulat éthique, propose une norme de conduite, formulée par l'autorité compétente d'une communauté de peuples ou d'Etats et obligatoire pour les membres de cette communauté, en vue de réaliser le bien commun. A ce droit positif appartiennent alors l'obligation juridique, le contrôle juridique et le pouvoir de coercition. L'élaboration d'un droit des médecins déborde la compétence de cette profession, comme aussi celle de l'Ordre des médecins ; elle est réservée au pouvoir législatif. On voit facilement par ailleurs l'importance et la nécessité d'un droit médical à cause de l'influence profonde du médecin tant sur l'individu que sur la société. Aussi la législation des Etats contient des prescriptions tantôt éparses, tantôt groupées, souvent très détaillées sur la formation des médecins et l'exercice de leur profession. Ces dispositions légales fournissent au médecin les normes de son activité, aux autres la garantie qu'il agira bien, et à sa conscience une barrière contre la négligence et l'abus de son pouvoir ; elles tranquillisent la communauté, sûre d'avoir confié ses malades à des hommes d'une sicence et d'une pratique éprouvées, et qui en outre sont soumis au contrôle de la loi. Naturellement, il est toujours présupposé que ce droit des médecins est juste, c'est-à-dire, conforme à la vérité et à la moralité, et qu'il ne procède pas d'un système de violence dépourvu de conscience. Si l'urgence d'un droit médical se vérifie pour les circonstances normales, elle s'affirme bien plus encore en temps de guerre. Nulle part il n'est plus important d'observer la justice ; nulle part ne menace autant le 752 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale * danger d'erreur, mais aussi de traitement injuste ; nulle part les conséquences ne sont plus redoutables pour le soldat comme pour le médecin — peut-être faut-il encore ajouter : nulle part l'un et l'autre ne sont plus dépourvus de protection que pendant la guerre. Le sort de celle-ci peut mettre le médecin entre les mains de l'ennemi ou lui confier ses malades ou ses blessés, Il peut se trouver du côté des vainqueurs ou des vaincus, dans son propre pays ou en pays ennemi. Quel droit régit alors sa personne et l'exercice de sa profession? Si luimême est non combattant, il appartient cependant aux groupes de combattants; mais alors quelle qualité lui reconnaîtra-t-on? Peut-il exercer son art et sur qui? Sur les amis et les ennemis, les militaires et les civils? Partout où son aide est demandée et nécessaire? Et comment peut-il l'exercer : d'après les principes de la morale médicale et d'après sa conscience? Tout cela attend d'être déterminé par des conventions internationales. Beaucoup de points ont déjà été fixés de la sorte, mais non tous ceux qui devraient l'être. En outre, le nombre des Etats qui participèrent à ces conventions n'est pas très grand, et moindre encore le nombre de ceux qui les ont ratifiées. Le corps médical peut entrer en contact avec les assemblées législatives par des initiatives et des propositions pour intégrer au droit international projeté les points acquis dans les traités conclus. Une autre possibilité serait d'annexer aux conventions existantes, avec une valeur juridique égale, le schéma de droit médica] déjà en vigueur. On n'entreprendra pas ce travail avec l'espoir utopique d'atteindre le but d'aujourd'hui à demain, mais avec calme, souplesse et cette persévérance tenace, sans laquelle les entreprises importantes n'aboutissent presque jamais. Ceci concernait la nécessité de créer un droit médical international et le moyen de le réaliser. Pour le contenu de ce droit et les énoncés juridiques à rédiger, le projet déjà préparé fournit des indications suffisantes. Au point de vue technique, Nous n'avons pas l'intention d'intervenir. Nous traitons de la morale médicale. Sous cet aspect, le droit médical codifié devrait avoir comme fondement ce que renferment vos principes de base. Ce devrait donc être un point de droit que le médecin peut exercer sa profession toujours et partout où cela s'avère pratiquement possible; même envers l'ennemi blessé, auprès des soldats comme des civils, des prisonniers et des internés, comme en général auprès de tous ceux qui sont atteints par la mala- Acta Pii Pp. XII 753 die, le malheur et la souffrance. Les besoins les plus grands ont toujours ici la priorité, ainsi que les secours qu'on ne peut différer. On ne pourra poursuivre au pénal aucun médecin pour le seul motif qu'il a soigné ceux qui en avaient besoin, qu'il a refusé de laisser périr des malades ou des blessés sans les secourir, de nuire à la vie ou au corps humain, de mutiler ou même de tuer. Mais ce serait trop peu pour le droit médical que d'énoncer ce que le médecin peut faire ; il faut en outre dire ce qu'il doit faire. En d'autres termes, partout où l'on a donné une permission, devrait apparaître aussi un devoir. Ceci concernerait autant le médecin d'un camp, que celui de l'ennemi et celui qui, venant d'un pays neutre, a été engagé au service d'une des puissances belligérantes. L'impératif, qui s'applique aux médecins, suppose un second impératif, qui s'adresse aux gouvernements et aux chefs d'armée, et leur défend, d'une part, d'entraver le médecin dans son activité, tandis qu'il les oblige, d'autre part, à le soutenir dans la mesure du possible, en lui accordant le personnel nécessaire et en mettant à sa disposition le matériel requis* Ces exigences ne peuvent devenir normes obligatoires d'un droit international que si le médecin luimême s'interdit, pendant la durée du conflit, toute activité politique ou militaire et n'y est amené par aucun des deux camps. Un point devrait encore faire partie du droit médical international : le secret professionnel. En vertu d'une loi formelle, le médecin doit avoir, pendant la guerre aussi, la possibilité et l'obligation de garder secret ce qu'on lui confie dans l'exercice de sa profession. Ce serait une interprétation fautive que de voir dans ce secret seulement un « bonum privatum », une mesure destinée au bien de l'individu ; elle est exigée tout autant par le (( bonum commune », le bien commun. En cas de conflit entre deux aspects du même bien commun, une réflexion posée montrera lequel l'emporte. Nous n'avons pas à expliquer maintenant quels motifs, par exception, délient du secret médical, même contre la volonté du patient. Le rôle de la loi est de décider sur le cas habituel, pour lequel le silence est de règle. Si l'on réussissait — et en partie on a déjà réussi — à insérer les exigences morales susdites dans des traités internationaux ayant force de loi, le résultat obtenu ne serait pas négligeable. Que l'on se persuade toujours ici que le médecin est le « faible » ; les prescriptions juridiques qui le concernent serviront peu en cas de conflit, si l'on n'obtient des autorités de l'Etat de se soumettre à de telles obligations et de faire le sacrifice d'une partie de leur souveraineté, sacrifice que comportent tpu4 8 - ACTA, v o l . X X , n. 15. — 30-11-1953. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 754 jours, d'une certaine manière, des conventions internationales de ce genre. Reste la question, difficile aussi pour d'autres traités internationaux, du contrôle et des sanctions d'un droit médical international. Il faut bien concéder que de tels accords ne produisent leurs effets bienfaisants que si l'on réussit à résoudre ce problème d'une manière satisfaisante. La question posée à l'ONU lors de la discussion des droits de l'homme, et sur laquelle vous avez attiré Notre attention, caractérise la difficulté présente : « L'assemblée générale est-elle une académie appelée à rédiger des Conventions qui ne seront jamais appliquées? y). La Convention de Genève de 1949, bien connue et si importante, est arrivée jusqu'à cette question du contrôle et des sanctions, mais elle en est restée là. Vous offrez donc des propositions concrètes. Vous attirez l'attention sur la Cour de justice internationale déjà existante, et proposez de lui annexer une section pour le droit mondial des médecins, dont la tâche serait de surveiller, de recevoir les plaintes, de fournir des informations, en certains cas de prononcer jugement et condamnation; l'exécution de celle-ci, quand il s'agit d'individus isolés, est confiée à l'Etat auquel ils appartiennent, ou à celui dans le territoire duquel ils se trouvent, ou à celui auquel il faut les livrer. Pour la question si souvent décisive en cas de guerre : celle des sanctions, quand le jugement frappe un Etat souverain ou un groupe d'Etats, en particulier quand l'Etat coupable sort vainqueur du conflit, cette question attend encore d'être réglée par un droit codifié. 1 Pour ne pas terminer Notre exposé sur des considérations pen satisfaisantes, Nous voudrions en concluant attirer votre attention vers quelque chose de plus haut : Nous disions tantôt que la sanction dernière de la conscience médicale est Dieu. Dieu est aussi votre force intime la plus puissante, quand votre profession demande des sacrifices. Agissez en vertu de cette force, celle de l'amour de Jésus-Christ, le Dieu fait homme. Vous savez très bien vous-mêmes quelles œuvres imposantes la charité chrétienne, inspirée par cet amour, a accomplies dans tous les domaines pour le salut de l'humanité souffrante. Cette force et cet amour, Nous vous les souhaitons de tout cœur. 1 Vers un Statut mondial de la médecine, p. 52. al. 1 in fine. Acta PU Pp. XII 755 Die 19 Novembris mensis a. 1953, nobilissimis verbis, quibus Excmus Vir Ioseph Patritius Walshe, Hiberniae Orator extra ordinem, nomine etiam Legatorum praesentium ceterarum Nationum, Beatissimo Patri communis moeroris sensus devote expressit ob iniquas insectationes in Emum P. D. Cardinalem Stephanum Wyszynski potra-tas. Sanctitas Sua haec affatim respondit. Monsieur F Ambassadeur, Depuis que se sont déroulés les tristes événements qui ont inspiré votre présente démarche, de partout Nous sont parvenus et Nous parviennent encore les témoignages d'une solidarité dont vous venez en quelques mots de reprendre et de résumer les motifs. Aussi est-ce rempli d'une grande émotion que Nous vous accueillons ici avec les illustres membres du Corps Diplomatique accrédité auprès de Nous et dont vous êtes le porte-parole autorisé, et que Nous vous remercions d'avoir voulu, en cette circonstance, Nous apporter un précieux réconfort. Les vexations infligées au très digne Cardinal Wyszynski ouvrent dans Notre cœur une plaie nouvelle, celle de voir, après tant d'autres, s'ajouter une étape à la voie douloureuse, où depuis plusieurs années chemine la vaillante nation polonaise. Au cours d'une histoire riche en hauts faits et qui contient nombre de pages éclairées de l'héroïsme le plus pur, celle-ci eut bien souvent l'occasion de prouver avec quelle ardeur elle s'attachait à la foi reçue voici près de mille ans, au moment où elle commençait à prendre conscience d'elle-même, et dont rien depuis lors n'a pu réussir à la détacher. L'expérience des siècles le prouve : les vraies convictions religieuses et l'amour de la Patrie s'insèrent au plus profond de l'âme humaine, pénètrent ses fibres intimes et comptent parmi ses biens les plus précieux. Bien loin de s'opposer ou même de se gêner mutuellement, ces deux sentiments tirent d'un appui réciproque une vigueur insoupçonnée. Ne répondent-ils pas d'ailleurs aux exigences les plus imperatives et les. plus naturelles à l'homme, dont ils assurent le perfectionnement et la croissance harmonieuse, individuelle ou collective, dans le respect de l'autorité légitime et du droit international? A l'amour de son pays, le peuple polonais a toujours uni la fidélité indéfectible à la personne du Pontife Romain, et il y trouve la f orce qui l'aide à défendre valeureusement son existence. Nous l'avons rappelé 756 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale aux représentants de Parmée polonaise qui, en 1944, étaient venus aunom de leurs compatriotes Nous manifester le filial hommage de la Pologne « semper fidelis ». Nous l'avons répété dans Notre lettre du 1 septembre 1951 à l'Episcopat et au peuple polonais et, aujourd'hui comme alors, Nous évoquons avec ferveur le souvenir, maintenant assombri parla douleur et l'anxiété, de l'entretien où l'Archevêque de Gniezno et de Varsovie Nous redisait l'inébranlable fermeté de la Pologne dans la tradition qui la relie au Saint Siège. er L'on ne s'étonnera pas si celui qui s'était donné pour tâche de maintenir les valeurs les plus intangibles de son peuple, devient la victime principale de ceux qui espèrent, en frappant la tête, porter un coup décisif qui mettra fin à une tenace résistance. C'est pourquoi Nous recevons avec gratitude votre protestation contre un acte, qui lèse non seulement les droits d'un seul homme, mais ceux de tout un peuple et qui tend à déraciner de sa conscience des convictions vitales. Qui donc ne se sentirait visé par cette entreprise renouvelée contre la dignité humaine? Les nations que vous représentez se préoccupent de sauvegarder les droits imprescriptibles qui seuls rendent possible une vie sociale digne de ce nom. Leur appui moral ne manquera pas, Nous en sommes certain, de soutenir et d'encourager ceux qui supportent vaillamment des atteintes aussi graves à leur liberté religieuse et politique, et qui trouveront dans leur aide de nouveaux et puissants motifs d'espérer. La gravité des maux actuels ne doit enlever à personne la confiance en un avenir meilleur. La vérité et la justice ne sont pas des mots. Elles possèdent la force même du Dieu Très-Haut, qui s'en porte garant, s'en constitue le défenseur et dès maintenant, en dépit des apparences, met au cœur de ses enfants la certitude du triomphe final de la paix dans l'estime réciproque des peuples et l'accord généreux des bonnes volontés. Que le Tout-Puissant vous accorde à vous-mêmes et à vos pays respectifs de voir l'aube de ce jour que tous désirent, et pour lequel beaucoup n'hésitent pas à offrir aujourd'hui leurs souffrances et leur vie. Acta Pii Pp. XII 757 ORATIO AD B. VIRGINEM MARIAM SINE LABE ORIGINALI CONCEPTAM PER ANNUM MARIANUM RECITANDA Rapiti dal fulgore della vostra celeste bellezza e sospinti dalle angosce del secolo, ci gettiamo tra le vostre braccia, o Immacolata Madre di Gesù e Madre nostra, Maria, fiduciosi di trovare nel vostro Cuore amantissimo l'appagamento delle nostre fervide aspirazioni e il porto sicuro fra le tempeste che da ogni parte ci stringono. Benché avviliti dalle colpe e sopraffatti da infinite miserie, ammiriamo e cantiamo l'impareggiabile ricchezza di eccelsi doni, di cui Iddio vi ha ricolmata al di sopra di ogni altra pura creatura, dal primo istante del vostro concepimento fino al giorno, in cui, Assunta in cielo, vi ha incoronata Regina dell'universo. O Fonte limpida di fede, irrorate con le eterne verità le nostre menti! O Giglio fragrante di ogni santità, avvincete i nostri cuori col vostro celestiale profumo ! O Trionfatrice del male e della morte, ispirateci profondo orrore al peccato, che rende l'anima detestabile a Dio e schiava dell'inferno! Ascoltate, o prediletta di Dio, l'ardente grido che da ogni cuore fedele s'innalza in quest'Anno a voi dedicato. Chinatevi sulle doloranti nostre piaghe. Mutate le menti ai malvagi, asciugate le lagrime degli afflitti e degli oppressi, confortate i poveri e gli umili, spegnete gli odi, addolcite gli aspri costumi, custodite il fiore della purezza nei giovani, proteggete la Chiesa santa, fate che gli uomini tutti sentano il fascino della cristiana bontà. Nel vostro nome, che risuona nei cieli armonia, essi si ravvisino fratelli, e le nazioni membri di una sola famiglia, su cui risplenda il sole di una universale e sincera pace. Accogliete, o Madre dolcissima, le umili nostre suppliche e otteneteci soprattutto che possiamo un giorno ripetere dinanzi al vostro trono, beati con voi, l'inno che si leva oggi sulla terra intorno ai vostri altari : Tutta bella sei, o Maria! Tu gloria, Tu letizia, Tu onore del nostropopolo! Così sia. Festa della Presentazione di Maria Santissima : 21 Novembre 1958., PIUS P P . XII Il Santo Padre Pio XII si è (legnato concedere ai fedeli che reciteranno la Preghiera dell'Anno Mariano le seguenti Indulgenze : I Indulgenza parziale di cinque anni, da lucrarsi almeno con il cuore contrito ogni volta che sarà devotamente recitata; II Indulgenza plenaria, alle solite condizioni, da lucrarsi nelle due feste dell'Immacolata Concezione ed in tutti i Sabati dell'Anno Mariano. 758 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACKA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i DECLAEATIO DE MISSIONARIORUM EMIGRANTIUM OFFICIIS Ad praecavenda dubia circa Missionariorum emigrantium officia, de quibus in Cap. IV Constitutionis Apostolicae Exsul Familia, atque ad uniformem instituendam agendi rationem, Sacra Congregatio Consistorialis DECLARAT I - Quoad administrationem Sacramenti Confirmationis : Missionariis emigrantium ' quibus, ad normam Constitutionis Apostolicae Exswl Familia nn. 34-40, curam animarum in propria dioecesi locorum Ordinarii commiserint, competit potestas administrandi subditis, in articulo mortis constitutis, Sacramentum Confirmationis ad normam Decreti Sacrae Congregationis de disciplina Sacramentorum « Spiritus Sancti munera» diei 14 Septembris 1946 (A. A. S., XXXVIII, pag. 349). Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. XII hanc declarationem ratam habere dignatus est in Audientia diei 31 Augusti 1953. II - Quoad adsistentiam matrimoniis : a) Ad normam Constitutionis Apostolicae Exsul Familia, n. 39, Missionarius emigrantium, cui cura animarum concredita est, servatis ceteris de iure servandis, intra fines territorii sibi praestituti, valide assistit matrimoniis quorum alteruter nupturientium sibi sit subditus. o) Ad liceitatem quod attinet, servetur praescriptum canonis C. I. C. 1097, § 2, iuxta quem « in quolibet casu pro regula habeatur ut matrimonium coram sponsae parocho celebretur, nisi iusta causa excuset ». c) De investigationibus super statu nupturientium religiose servetur Instructio Sacrae Congregationis de disciplina Sacramentorum Sacra Congregatio Consistorialis 759 « D e normis a parocho servandis in peragendis ...» edita die 29 Iunii 1941, praesertim praescriptum nn. 4 et 10 (A. A. S., XXXIII, pag. 297307). Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 7 Octobris 1953. Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L . . © S. Iosephus Ferretto, Adsessor II PROVISO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 6 Iulii 1958. — Cathedrali Ecclesiae Yarmuthensi, nuper erectae, praefecit R. P. D. Albertum Déménager, Antistitem Urbanum et parochum ecclesiae metropolitanae Monctonensis. die 6 Augusti. — Metropolitanae Ecclesiae Hartfortiensi, nuper erectae, Exc. P. D. Henricum J. 0'Brien, hactenus Episcopum Öartfortiensem. die 25 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Bridgeportensi, nuper erectae, Exc. P. D. Laurentium J. Shehan, hactenus Episcopum titularem Lyddensem. die 28 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Tucumanensi Exc. P. D. Ioannem Carolum Aramburu, hactenus Episcopum titularem Plataeaensem. — Cathedrali Ecclesiae Viedmensi Revmum D. Iosephum Borgatti, e Societate Sancti Francisci Salesii, Vicarium Capitularem eiusdem Ecclesiae Viedmensis. — Cathedrali Ecclesiae Azulensi Exc. P. D. Antonium Iosephum Plaza, hactenus Episcopum titularem Doberitanum. die 1 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Norvicensi, nuper erectae, R. P. D. Bernardum J. Flanagan, Antistitem Urbanum et Cancellarium Curiae episcopalis Burlingtonensis. die 7 Septembris — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Achridensi Revmum D. Iosephum Umbertum Quintero Parra, Vicarium Generalem Metropolitanae Eccelsiae Emeritensis in Venezuela, quem constituit Acta 760 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Coadiutorem cum jure successionis Exc. P. D. Acacii Chacón, Archiepiscopi Emeritensis in Venezuela. die 16 Septembris — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Odessitanae Exc. P. D. Iosephum a Costa Nunes, hactenus Archiepiscopum GoanumDamanensem, quem insignivit titulo ad personam Patriarchae. die 19 Septembris — Cathedrali Ecclesiae Mossorensi Exc. P. D. Eliseum Simoes Mendes, hactenus Episcopum titularem Nisyriensem. die 25 Septembris — Metropolitanae Ecclesiae Brundusinae, cui adnexa est Administratio perpetua dioecesis Ostunensis, Exc. P. D. Nicolaum Margiotta, hactenus Episcopum Gallipolitanum. — Cathedralibus Ecclesiis Cavensi et Sarnensi, aeque principaliter unitis, R. P. D. Alphridum Vozzi, Antistitem Urbanum, canonicum theologum Capituli Cathedralis Anglonensis-Tursiensis necnon rectorem Pontificii Seminarii Regionalis Minoris Lucani in civitate Potentina. die I Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Bergomensi Exc. P. D. Iosephum Piazzi, hactenus Episcopum Cremensem. die 17 Octobris — Cathedrali Ecclesiae Sarsinatensi Revmum D. Carolum Bandini, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae et plebis curionem in oppido « Tredozio )) in dioecesi Mutilensi. die 22 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Huelvensi, nuper erectae, Exc. P. D. Petrum Cantero Cuadrado, hactenus Episcopum Barbastrensem. die 25 Octobris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Gabulensi Exc. P. D. Pompeium Ghezzi, hactenus Episcopum Biturgensem. die 27 Octobris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Pergensi Rev. P. D. Salvatorem Siino, Antistitem Urbanum, Nuntium Apostolicum in Republica Dominicana. die 29 Octobris. — Archiepiscopali Ecclesiae Carthaginensi Exc. P. D. Mauritium Perrin, hactenus Episcopum titularem Uticensem. die 3 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Gravelburgensi R. P. D. Amatum Decosse, Antistitem Urbanum et Vicarium Generalem archidioecesis S. Bonifacii. — Cathedrali Ecclesiae Rockfordiensi R. D. Raimundum P. Hillinger, Praepositum Orphanotrophio « ab Angelo Custode » in civitate Chicagiensi moderando. die k Novembris. — Titulari, pro hac vice, archiepiscopali Ecclesiae Theodosiopolitanae in Arcadia R. D. Arrigum Pintonello, dioecesis Patavinae, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae et rectorem pontificii Seminarii Salernitano-Lucani Pii XI in civitate Salernitana, quem constituit Ordinarium Militarem in Italia. o Sacra Congregatio Consistorialis 761 die 10 Novembris. — Metropolitanae Ecclesiae Liverpolitanae Exc. P. D. Gulielmnm Godfrey, hactenus Archiepiscopum titularem Cianensem et Delegatum Apostolicum in Britannia. die 15 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Cremensi R. D. Placidum Mariam Cambiaghi, Adsistentem Generalem Congregationis Clericorum Regularium S. Pauli, Barnabitarum. III DESIGNATIO PRO TRIBUNALI SECUNDAE INSTANTIAE Archiepiscopus Hartfortiensis ad normam can. 1594, § 2 Cod. I. C. designavit semel pro semper pro appellationibus a causis in prima instantia a suo Tribunali pertractatis Ordinarium Providentiensem ; quam designationem S. C. Consistorialis die 21 Octobris 1953 adprobavit. SACRA CONGREGATIO RITUUM TAURINEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVI DEI MICHAELIS RUA, SACERDOTIS PROFESSI, RECTORIS MAIORIS SOCIETATIS S. FRANCISCI SALESII. SUPER DUBIO An constet de virtutibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. S. Ioannes Bosco, qui, ut immane pondus sibi a divina providentia impositum portaret, conversationem in caelis habebat, illam inde sapientiam hauriebat, quam omnes stupentes admiramur. Hic in animum adulescentis Michaelis Rua demittens obtutum, felicia in eo virtutum germina introspexit, quas summa cura excolere sategit, eo fausto successu qualem postea eventus comprobavit, ut ex dicendis constat. Die 9 Iunii anno 1837 Augustae Taurinorum e Ioanne Rua ac Ioanna Maria Perrero, pauperibus, honestis pietateque praestantibus coniugibus natus, die 11 lustralibus aquis renatus est. Mature patre est orbatus, 762 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale septennis enim. erat, Christianarum Scholarum Fratrum ludos prius celebravit, ubi S. Ioannem Bosco cognovit, apud quem sua admissa confiteri coepit, a quo per totam eius vitam nunquam recessit ; postea vero, anno 1852 Salesiani Oratorii Collegium est ingressus. Gymnasialibus studiis adhuc incumbens, clericales induit vestes. Philosophicis theologicisque disciplinis in Archiepiscopali Seminario cum laude attendit. Cholerica lue anno 1854 Taurini grassante, S. Ioannes Michaelem adhuc clericum in arduo munere eo morbo affectis assistendi socium assumpsit, quem adiutorem eximium probavit. Eodem anno Dei Famulus eundem Sanctum se numquam relicturum statuit; hic autem vicissim eum sibi arctius coniunxit atque novi Instituti, cuius primordia moliebatur, velut primarium lapidem constituit atque adhuc Subdiaconum anno 1859 spiritus moderatorem elegit. Ad sacrum Presbyteratus ordinem die 29 Iulii eiusdem anni promotus fuit. Anno 1862 triennalia, anno vero 1865 perpetua vota nuncupavit. Spes, quam Sanctus de adulescente conceperat, eum non fefellit. Humilitas enim, quae est virtutum fundamentum, caritas, harum corona, in Dei famulo adeo excreverant, ut S. Ioannes dicere non haesitaverit : « Si quis mihi dixerit eum miraculum patrasse, facile credam ». His perspectis atque perpensis dotibus, S. Ioannes eo largiter pro re nata usus est ad multiplicia munia ei concredenda, quae omnia egregie perfecit. Ad superos, die 31 Ianuarii anno 1888, Sancto Societatis conditore vocato, unanimi electorum suffragio Dei Famulus uti Maior Rector fuit Leoni Papa XIII praesentatus, qui electionem die 11 Februarii anno eodem confirmavit. S. Ioannes Societatis fundamenta iecerat, atque praecipua lineamenta statuerat ; Dei famulus, qui eo vivente, Vicaria auctoritate Societati praeerat incepta perfecit. Difficile dictu est quanta, vere fidelis servus et prudens, operatus sit et quanta sit assecutus. Ut patet, praeter vitae sanctitatem, religiosae societatis Rector supernaturali prudentia praeditus esse debet. « Prudentis autem viri, ut docet S. Laurentius a « Brundusio, tria sunt vel maxime munera. Primum est, proposito fine, « prospicere sibi ad eum consequendum media necessaria, utilia, sufii« cientia et quae sunt expeditiora et meliora ; non enim temere nec prae« cipitanter operatur vir prudens sed consiliatur et secum cogitat, ut (( semper eligat meliora. Secundum est inquisita inventaque media dici sponere et ordinare ad finem ... sic vir prudens sollicitus est et diligens « nec inconsiderate aut negligenter vel inconstanter agit. Tertium est « solerti animo et mente perspicaci praevidere et evitare pericula pruden- Sacra Congregatio Rituum 763 « ter que declinare emergentes difficultates et timere rationabilia pericula (( semperque abundanti cautela uti » (vol. IX, p. 309). Haec adamussim Dei Famulus servavit ac, Deo adiuvante, Salesianam Societatem longe lateque propagavit, pietatem atque animarum zelum in sodalibus fovit, missionales expeditiones multiplicavit, sodalium optato leprosis assistendi libenti animo assensus est ; ut in hospitiis, collegiis aliisque Societatis domibus pietas, studia, disciplina servarentur summa diligentia curavit ; nihilque neglexit, fortiter quidem sed suavissime, quod iuxta legiferi Patris mandata ad maiorem Dei gloriam cederet. In sua agendi ratione ita semper se gessit ut suis sodalibus veluti viventem regulam se proderet. Beatissimam Virginem Mariam « Auxilium Christianorum » tenerrimo cultu est prosecutus atque intimam cum Deo coniunctionem fidelissime servavit. Quapropter nihil mirum si sub eius paterno 22 annorum regimine Salesiana Societas maiores in dies progressiones perficeret. Laboribus fractus, gravi cardiaco morbo licet affectus, a sancto labore non destitit usquedum vires omnino defecerunt. Die 6 Aprilis anno 1910, sancte ut vixerat, Ecclesiae sacramentis conforta tus atque Apostolica Beati Pii X benedictione ditatus, lectissimum spiritum Augustae Taurinorum in domo Salesiana principe Deo reddidit. Duodecim post annos, sanctitatis fama percrebrescente, Ordinaria auctoritate canonicae inquisitiones usque ad annum 1928 in Taurinensi Archiepiscopali Curia peractae sunt. Die 15 Ianuarii anno 1936 Pius Papa XI fel. rec. commissionem Introductionis causae manu Sua subsi gnavit. Apostolico processu ab anno 1936 ad annum 1939 Taurini constructo, servatis omnibus de iure servandis Antepraeparatoria Congregatio die 9 Decembris a. 1947 habita est, quam die 30 Novembris 1951 Praeparatoria est subsecuta; demum die 21 Aprilis anni huius coram Ssmo D. N. Pio Papa XII coacta est Generalis, in qua Revmus Cardi nalis Alexander Verde, Causae Ponens, dubium proposuit discutiendum : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate, cum in Deum tum in proximum necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis in casu et ad effectum de quo agitur. Rev. Cardinales, Officiales Praelati, Patresque Consultores suum quisque suffragium tulit, quod attente Sanctitas Sua auscultavit ; Suam autem sententiam edere distulit ut Sua mens a Deo, interpositis precibus, magis illustraretur. Diem hunc selegit ut suam ederet sententiam. Coacti sunt itaque Revmi Cardinales Alexander Verde, Causae Po- 764 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nens, ac subscriptas S. Rit. Congr. Pro-Praefectus nec non R. P. Salvator Natucci, Generalis Fidei Promotor atque infrascriptus a Secretis ; Beatissimus vero Pater, divina Hostia sancte litata, edixit : Constare de virtutibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis in gradu heroico Venerabilis Michaelis Rua in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem decretum promulgari ac in acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 26 Iunii 1953. £8 C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius Acta Tribunalium 765 ACTA TRIBUNALIUM TRIBUNALE CARDINALIZIO COSTITUITO CON PONTIFICIO CHIROGRAFO DEL 10 DICEMBRE 1951 Nel nome del Signore Regnando Sua Santità Pio Papa XII, nell'anno decimoquarto del Suo Pontificato, il giorno 24 gennaio 1953, Gli Eminentissimi Signori Cardinali Eugenio Tisser ant, Vescovo Suburbicario di Ostia e di Porto e S. Rufina, Decano del Sacro Collegio, P r e s i d e n t e , Clemente Micara, Vescovo Suburbicario di Veli etri, Giuseppe Pizzardo, Vescovo Suburbicario di Albano, Benedetto Aloisi Masella, Vescovo Suburbicario di Palestrina, e Nicola Canali, Primo Diacono, M e m b r i , riuniti nella Sala delle Congregazioni Plenarie del Palazzo Apostolico Vaticano, hanno pronunziato la seguente SENTENZA DEFINITIVA nel giudizio disposto da Sua Santità con il Venerato Chirografo « Il Sovrano Militare Ordine Gerosolimitano di Malta » del 10 dicembre 1951. Considerato lo stesso Venerato Chirografo, con il quale il regnante Sommo Pontefice, accogliendo le ripetute istanze del Sovrano Militare Ordine Gerosolimitano di Malta, ha costituito il presente Tribunale (( per determinare la natura delle qualità di Ordine sovrano e di Ordine religioso del Sovrano Militare Ordine Gerosolimitano di Malta, a cui si riferiscono i numeri 2 e 4 del titolo primo delle vigenti Costituzioni del medesimo Ordine, l'ambito della rispettiva competenza, e le relazioni reciproche e nei confronti della Santa Sede », e ha investito questo Tribunale « dei più ampi poteri anche circa le forme del procedimento, salve le dovute garanzie per la legittima difesa delle parti » ; riconosciuta la legittima costituzione in giudizio dell'Ordine e, con ciò, riconosciuto superfluo, agli effetti del presente giudizio, addentrarsi nell'esame dei singoli poteri del Luogotenente interinale dell'Ordine stesso; Acta 766 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale veduto e confermato il Decreto di questo Tribunale in data 29 Dicembre 1952, con il quale sono state prese in esame e respinte, perchè prive di qualsiasi fondamento, le eccezioni pregiudiziali sollevate dall'Ordine e dai suoi Patroni; considerati i documenti (prodotti in copia) e le deduzioni e i memoriali esibiti dai Patroni dell'Ordine, Avvocati del Sacro Concistoro Prof. Camillo Corsanego e Comm. Giovanni Battista Ferrata; considerate le Animadversiones del Promotore di Giustizia, Sua Eccellenza Revma Monsignore Alfredo Ottaviani, ora Cardinale di Santa Romana Chiesa; considerate le Annotazioni del Consulenti Giuridico di questo Tribunale, Sua Eccellenza il Principe Don Carlo Pacelli, Avvocato del Sacro Concistoro; considerati i Documenti dei Sommi Pontefici concernenti l'Ordine e il <( Codice de Rohan » ; considerate le vigenti Costituzioni del Sovrano Militare Ordine Gerosolimitano di Malta, conformate al Codex Iuris Canonici; Gli Eminentissimi Padri hanno deliberato all'unanimità di rispondere come appresso ai quesiti posti dal Venerato Chirografo di Sua Santità : I Natura della qualità di Ordine sovrano del Militare Ordine Gerosolimitano di Malta (art. 2° del Titolo I delle Costituzioni). La qualità di Ordine sovrano, a cui si riferisce l'articolo 2° del Titolo I delle vigenti Costituzioni del medesimo Ordine, ripetutamente riconosciuta dalla Santa Sede ed enunziata nel citato articolo, consiste nel godimento di alcune prerogative inerenti all'Ordine stesso come Soggetto di diritto internazionale. Tali prerogative, che sono proprie della sovranità — a norma dei principi del diritto internazionale — e che, dietro l'esempio della Santa Sede, sono state riconosciute anche da alcuni Stati, non costituiscono tuttavia nell'Ordine quel complesso di poteri e prerogative, che è proprio degli Enti sovrani nel senso pieno delia parola. o 2° Natura della qualità di Ordine religioso del medesimo Ordine (art. 4° del Titolo I delle Costituzioni). L'Ordine Gerosolimitano di Malta, in quanto composto dei Cavalieri e dei Cappellani, di cui agli articoli 4 a 9 del Titolo I delle Costituzioni, è una Religione e più precisamente un Ordine religioso, approvato dalla Santa Sede (Codex Iuris Canonici; can. 487 e 488, n. I e 2°). Esso persegue, oltre la santificazione dei suoi membri, anche fini religiosi, caritativi e assistenziali (Costituzioni, Titolo I, articolo 10). o Acta Tribunalium 767 3° Ambito della rispettiva competenza delle qualità di Ordine sovrano e di Ordine religioso del medesimo Ordine, relazioni reciproche e nei confronti della Santa Sede. Le due qualità di Ordine sovrano e di Ordine religioso, a cui si riferiscono le risposte ai quesiti I e 2° della presente sentenza, sono intimamente connesse tra di loro. La qualità di Ordine sovrano della Istituzione è funzionale, ossia diretta ad assicurare il raggiungimento dei fini dell'Ordine stesso e il suo sviluppo nel mondo. L'Ordine Gerosolimitano di Malta dipende dalla Santa Sede (Lettere Apostoliche Inter Illustria del Sommo Pontefice Benedetto XIV, 12 Marzo 1753, (( Codice de Rohan », passim, e vigenti Costituzioni, passim) e in particolare, come Ordine religioso, dalla Sacra Congregazione dei Religiosi, a norma del diritto canonico (Codex Iuris Canonici, can. 7, 499, § I e 251) e delle vigenti Costituzioni dell'Ordine medesimo (passim). Gli insigniti di onorificenze dell'Ordine e le sue Associazioni dipendono dall'Ordine e, per esso, dalla Santa Sede, a tenore del cap. V del Titolo I I I delle Costituzioni. Le questioni relative alla qualità di Ordine sovrano della Istituzione, e di cui al quesito I , sono trattate dalla Segreteria di Stato di Sua Santità (Codex Iuris Canonici, can. 263). Le questioni miste sono risolte d'accordo dalla Sacra Congregazione dei Religiosi e dalla Segreteria di Stato di Sua Santità. Non sono toccati i diritti acquisiti, le consuetudini e i privilegi concessi o riconosciuti dai Sommi Pontefici all'Ordine, in quanto siano ancora in vigore a norma del diritto canonico (Codex Iuris Canonici, can. 4 e 5 ; can. 25-30 ; can. 63-79) e non in contrasto con le vigenti Costituzioni dell'Ordine medesimo. La presente sentenza è immediatamente esecutiva. Così deciso nella Città del Vaticano, nella Sala delle Congregazioni Plenarie del Palazzo Apostolico Vaticano, il 24 gennaio 1953. o o £B f$ £g £g L. S EUGENIO Card. Decano del Sacro Collegio, Presidente TISSERANT, Card. MICARA GIUSEPPE Card. PIZZARDO BENEDETTO Card. ALOISI-MASELLA NICOLA Card. CANALI CLEMENTE S. Giovanni Battista Scapinelli, Segretario 768 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis CHIGAGIEN. NULLITATIS MATRIMONII (BLONIEN-DAEHMS) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Haroldi Daehms, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 8 Martii 1954, hora decima ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Haroldi Daehms, curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* Guillelmus Doheny, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 10 Novembris 1953. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Harold Daehms dé fendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 8 mars 1954, à 10 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Harold Daehms devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. An. et vol. XXXXV 16 Decembris 1953 (Ser. I T . v. XX) - N. 16 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE 1 DE ALTO ORINOCO (PORTUS AYACUQUENSIS) PRAEFECTURA APOSTOLICA (( DE ALTO ORINOCO )) AD GRADUM VICARIATUS APOSTOLICI EVEHITUR, (( PORTUS AYACUQUENSIS )) NOMINE APPELLANDI. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Nulla maiore animi voluptate afficimur quam cum audimus fidem catholicam per terrarum orbem proficere hominesque qui adhuc errorum tenebris detinerentur christianae veritatis luce perfundi, sicuti in Alti Orinoci ora evenisse comperimus. Exoptantes igitur ut vera religio maiora semper in eadem regione incrementa capiat, de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Fidei Propagandae praepositorum; de sententia venerabilis Fratris Armandi Lombardi, Archiepiscopi titulo Caesareae Philippi eiusdemque in Venetiolana Republica Apostolici Nuntii; eorum insuper consensum supplentes qui in hoc negotio aliquid iuris se habere arbitrentur ; re attente considerata ; de Nostra summa et apostolica potestate haec quae sequuntur decernimus. Praefecturam Apostolicam de Alto Orinoco ad gradum Vicariatus Apostolici evehimus quem ad Nostrum et Apostolicae Sedis nutum Sodalibus Societatis a S. Francisco Salesio concredimus regendum, ea spe ut, qui ad hunc diem amore Christi acti christianae doctrinae semina ibi impigre sparserunt, haud minores labores mox sint regno Dei dilatando suscepturi. Statuimus insuper ut novus Vica49 - A C T A , vol. .XX, n. 16. — 16-12-1953. Acta 770 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale riatus Apostolicus Portus Ayacuquensis nomine appelletur. Quae vero iura, onera, obligationes, potestates solent Apostolicis Vicariatibus lege tribui et iniungi, huic quoque Vicariatui quem modo constituimus erunt propria. Similiter et eius Praesules pro tempore iis omnibus fruentur et tenebuntur. Ut autem ea quae his Litteris praecepimus ad effectum deducantur venerabilem Fratrem Armandum Lombardi, in Venetiolana Republica Apostolicum Nuntium, deligimus cui agendae rei omnes potestates tribuimus, quas poterit etiam alii viro subdelegare dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Quodsi quo tempore res perficietur alius eidem Nuntiaturae praeerit, hunc eligimus Nostrae voluntatis exsecutorem eidem quoque facultate facta easdem potestates subdelegandi, si opus fuerit. Curabit insuper idem venerabilis Frater ut post rem exactam documenta perficiantur eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam primum mittantur. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efiicacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter siquis, quavis auctoritate praeditus, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi volumus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis vel locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario £g EUGENIUS Card. TI S SER ANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. Cong. de Prop. Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Silvius Sericano, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. 66 Acta Pii Pp XII 771 II DE FOUT JAMESON PRAEFECTURA APOSTOLICA DE FORT ' JAMESON, IN AFRICA ORIENTALI B R I T A N N I C A , AD VICARIATUS APOSTOLICI GRADUM ET DIGNITATEM EVEHITUR, IISDEM SERVATIS NOMINE AC FINIBUS. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui ad supremum Pontificatum evecti Christi vices in terris gerimus, magno gaudio ac laetitia ea omnia agimus quae quoquo modo ad Ecclesiae profectum Deique gloriam attinent. Quod Nos modo efficiendum existimamus ad Praefecturam quod pertinet de Fort Jameson, ubi sollertes ob curas Societatis Missionariorum in Africa, quibus concredita est, religiosa res, uti laeto animo accepimus, non parum profecit. Quoniam igitur venerabilibus Fratribus Nostris Sacrae Congregationi Christiano Nomini Propagando praepositis, consilium fuit Apostolicam Praefecturam de Fort Jameson ad Vicariatum Apostolicum esse elevandam, Nobis a venerabili Fratre eiusdem S. Congregationis Fidei Propagandae a Secretis relatum, habito quoque favorabili voto venerabilis Fratris Davidis Mathew, Archiepiscopi titulo Apameni in Bithynia, et in Africa Orientali et Occidentali Britannica Delegati Apostolici; eorum insuper quorum interest, si opus sit, consensum supplentes ; re attento animo considerata, de apostolica Nostra potestate haec quae sequuntur statuimus. Apostolicam Praefecturam de Fort Jameson, in Africa Orientali Britannica, quae dicitur, eodem nomine ac iisdem finibus servatis, ad gradum et dignitatem Apostolici Vicariatus evehimus, cui proinde eadem iura, honores, onera et obligationes tribuimus quibus ornari ac teneri solent ceteri omnes eiusdem dignitatis Apostolici Vicariatus. Quod idem de eius pro tempore Praesulibus dicendum est. Hunc vero Apostolicum Vicariatum Societati Missionariorum in Africa, qui ibidem tam sedulo allaborant, excolendum concredimus, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis nutum. Quae autem his Litteris decrevimus venerabilis Frater David Mathew, quem supra memoravimus, exsequenda curabit, vel ille qui eo tempore quo exsecutioni mandabuntur ei Delegationi praeerit. Cui autem contigerit haec omnia peragere omnes potestates rei agendae necessarias eidem tri- Acta 772 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale buimus, quae poterunt cuique viro subdelegari dummodo in ecclesiastica constituto dignitate. Cum vero haec decreta ad effectum deducta fuerint, oneri erit ei documenta exarare eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam primum transmittere. Has Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque plenos et integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectant inviolabiliter servari volumus ac decernimus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos decrevimus, id prorsus irritum et inane haberi volumus. Iubemus quoque ut harum Litterarum exemplis vel locis, sive impressis sive manu exaratis, eadem prorsus tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo tamen ab aliquo publico tabellione subscribantur et sigillo viri in ecclesiastica dignitate vel officio constituti muniantur. Nemini autem iis, quae per has Litteras a Nobis statuta sunt, obsistere liceat. Quod si quis ausu temerario attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli se noverit moturum. Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. B. Cancellario EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco SB Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVH, n. 1¡2. Acta Pii Pp. XII 773 III KADUNAENSIS (DE SOKOTO) A PRAEFECTURA APOSTOLICA KADUNAENSI PARS SEIUNGATUR, DISTRICTUS CIVILES SOKOTO ET KATSINA COMPLECTENS, QUAE IN NOVAM ERIGITUR PRAEFECTURAM APOSTOLICAM, (( DE SOKOTO )) NOMINE. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ex iis praecipue terris, quae Missionalium laboribus excolantur quaeque nimis late pateant, solet Apostolica Sedes partes, cum id opportunum visum sit, seiungere novasque exinde condere circumscriptiones, ut aptiori christifidelium regimini eorumque maiori utilitati magis accommodato provideatur. Quod nunc faciendum censemus quoad Praefecturam Apostolicam Kadunaensem attinet. Quapropter Nos, sententiam sequentes venerabilis Fratris Davidis Mathew, Archiepiscopi titulo Apameni, in Bithynia, atque in Africa Orientali et Occidentali Britannica Apostolici Delegati; consilium ratum habentes et confirmantes venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationis Fidei Propagandae praepositorum, per dilectum Filium Nostrum eiusdem S. Congregationis Praefectum Nobis relatum ; eorum omnium consensum supplentes qui aliquid iuris hoc in negotio sese habere arbitrentur; re attente considerata ac certa scientia eorum quae acturi sumus, de apostolica Nostra potestate ea quae sequuntur statuimus. A Praefectura Apostolica de Kaduna seu Kadunaensi, in Africa Orientali, eas separamus regiones, quibus vulgo sunt nomina : « Sokoto » et « Katsina ». Novam igitur ex his disiunctis territoriis Apostolicam Praefecturam erigimus et constituimus, quae posthac, ab huius regionis principis urbis nomine, de Sokoto appellabitur ; quam regendam tradimus Patribus Provinciae Chicagiensis ex Ordine Fratrum Praedicatorum, ad Nostrum tamen et Romanae Sedis nutum, nihil dubitantes eorum operam alacriter in regione illa catholicae fidei propagationi et incremento profuturam. Cui Apostolicae de Sokoto Praefecturae, quam hodie constituimus, eiusque pro tempore Praesulibus, omnia tribuimus iura, privilegia et honores, quibus ceterae Praefecturae earumque Praesules per terrarum orbem Acta 774 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale fruuntur; quos tamen volumus iis etiam oneribus et obligationibus obstrictos, quibus ceteri onerantur. Quae omnia ita edicimus ac decernimus ut iusto polleant iure, non obstantibus quibuslibet contrariis. Ut autem ea quae Nostris hisce Litteris praecipimus efficiantur, venerabilem Fratrem Davidem Mathew, quem supra diximus, deligimus, vel eum qui eo tempore quo haec decreta ad rem adducentur, Apostolicae in Africa Orientali et Occidentali Britannica praeerit Delegationi ; cui ergo conficiendae rei potestatem tribuimus, cuilibet subdelegandam, si opus fuerit, viro dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Volumus autem ut qui negotium hoc perfecerit, documenta quoque actae rei exaranda curet, quorum fide digna exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam primum transmittat. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum et inane haberi volumus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario £B CLEMENS Card. MICARA PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Subdecanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Silvius Sericano, Proton. Apost. Loco © Plumbi Reg. in Conc. Ap., vol. LXXXVII, n. 56. Acta PU Pp. XII 775 IV IOSENSIS (DE MAIDUGURI) AB APOSTOLICA IOSENSI PRAEFECTURA QUAEDAM REGIO SEPARATUR, EX QUA NOVA EFFICITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA, (( DE MAIDUGURI )) APPELLANDA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Rem Nos facere cum christianae religionis incrementis admodum congruentem opinamur, si, uhi adiuncta id postulant, ab ecclesiasticis circumscriptionibus nimis late patentibus territorii partem quandam distrahamus, ac novam constituamus religiosae rei administrationem. Quam ob causam cum venerabilis Prater David Mathew, Archiepiscopus titulo Apamenus in Bithynia atque in Africa Orientali et Occidentali Britannica Apostolicus Delegatus, se censere opportunum dixerit in Africa Orientali ab Apostolica Iosensi Praefectura partem disiungi ac novam exinde erigi Praefecturam, ac venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Fidei Christianae Propagandae praepositi, ad quos id relatum est, plane hanc probaverint sententiam, Nos eandem, utpote quae ad Evangelii praeconum labores allevandos valde conferat, ratam habemus. Re igitur attento animo considerata ac certa idcirco scientia eorum quae sumus decreturi; et consensum praeterea supplentes eorum, quorum id negotii quavis intersit ratione, de suprema Nostra potestate haec quae sequuntur statuimus. Ab Apostolica Iosensi Praefectura totam regionem separamus quae civilem districtum de Borau complectitur, ipsamque, iisdem servatis finibus, in novae Apostolicae Praefecturae formam redigimus, quae ex urbis territorii principis nomine de Maiduguri posthac appellabitur. Hanc vero Praefecturam regendam tradimus, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, sollertibus Fratribus Eremitis a S. Augustino, ex Hiberniensi Provincia. Cui Apostolicae de Maiduguri Praefecturae, quam hodie constituimus, eiusque pro tempore Ordinariis, omnia iura et honores attribuimus omniaque onera et officia iniungimus, quibus ceterae Praefecturae earumque Praesules per terrarum orbem et fruuntur et onerantur. Ut autem ea quae Nostris hisce Litteris iubemus efficiantur, eundem venerabilem Fratrem Davidem Ma- Acta 776 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale thew deligimus, vel eum qui eo tempore quo haec decreta ad rem adduc e t u r , Apostolicae in Africa Orientali et Occidentali Britannica praeerit Delegationi; cui vero contigerit hoc exsequendum negotium, illi necessarias ad id potestates facimus cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro, qui ecclesiastica dignitate polleat. Praecipimus pariter ut idem venerabilis Frater hoc confectum negotium in acta referat, quorum fide digna exempla ad S. Consilium de Propaganda Fide quam primum transmittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario © CLEMENS Card. MICARA PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Subdecanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Silvius Sericano, Proton. Apost. Loco $& Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVII, n. 57. Acta PU Pp. XII 111 V DE BULA WA YO. DE SALISBURY (DE WANKIE) A VICARIATIBUS APOSTOLICIS DE BULAWAYO ET DE SALISBURY QUAEDAM TERRITORIA SEPARANTUR, E QUIBUS ERIGITUR NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA (( DE WANKIE )) APPELLANDA, ATQUE INSTITUTO HISPANICO A S. FRANCISCO XAVERIO PRO SACRIS EXPEDITIONIBUS AD EXTERAS GENTES COMMITTENDA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad Christi religionem inter ethnicos populos aptius propagandam, opus est omnino curare ne territoria, Evangelii praeconum curis concredita, latius quam pro eorum viribus pateant. Quapropter Nos, qui nihil de agendis rebus omittimus quae bonam spem afferant rectius Ecclesiae rebus consulendi, libenter sequendum ducimus consilium venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Fidei Propagandae praepositorum, qui, audita sententia venerabilium Fratrum Martini Lucas, Archiepiscopi titulo Adulitani et olim in Africa Meridionali Apostolici Delegati, atque Ordinariorum quorum res interest, censuerunt ut e Vicariatibus Apostolicis de Bulawayo et de Salisbury territorii partem distraheremus, in novam Praefecturam Apostolicam erigendam. Re igitur mature perpensa, certa scientia eorum quae sumus acturi, illorum insuper consensum supplentes qui aliquid iuris in hac re se arbitrentur habere, de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine haec quae sequuntur statuimus atque decernimus. A Vicariatu Apostolico de Bulawayo, Sodalibus Missionalibus de Mariannhill commendato, districtum, quem vulgo Wankie vocant, eamque partem districtus Shangani quae inter flumina Kana et Shangani sita est, distrahimus ; e Vicariatu autem Apostolico de Salisbury, Sodalibus e Societate Iesu concredito, districtum Sebungwe separamus. E quibus avulsis territoriis novam erigimus et constituimus Praefecturam Apostolicam de Wankie nuncupandam, quam Instituto Hispanico a S. Francisco Xaverio pro sacris expeditionibus ad exteras gentes, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, excolendam concredimus. Novae huius Praefecturae iura et onera erunt propria quae ceteris Praefecturis iure tribui solent. Eius Acta 778 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vero pro tempore Praesulibus hinc iura, privilegia et potestates compétent, bine onera et obligationes quae ex iure communi eiusmodi Praesulibus competunt. Quae hisce Litteris decrevimus venerabilis Frater Caelestinus Iosephus Damiano, Archiepiscopus titulo Nicopolitanus in Epiro, et in praesens Delegatus Apostolicus in Africa Meridionali, exsequenda curabit, vel ille qui eo tempore quo res peragetur ei Delegationi praeerit, concessis rei gerendae opportunis potestatibus quae poterunt cuilibet viro subdelegari, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Ei autem cui hoc negotium contigerit exsequendum onus iniungimus rei confectae documenta exarandi eorumque digna exempla ad sacram Congregationem Fidei Propagandae quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus, ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum interest sedulo serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis vel locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino fides habenda erit quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario 5$ EUGENIUS Card. TISSERANT Sacri Collegii Decanus PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens f A. Carinci, Archiep. tit. Seleuc, Dec. Proton. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. 80. Acta Pii Pp. XII 779 VI DE OSLO (OSLOENSIS) APOSTOLICUS VICARIATUS DB OSLO AD DIGNITATEM PROVEHITUR DIOECESIS, (( OSLOENSIS )) POSTHAC APPELLANDAE. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Faustum profecto divinae religioni accidit quod in Norvegia, in regione et rebus gestis et humanitatis cultu praeclara, catholicum nomen ita profecit ut suavis affulgeat spes Ecclesiam Sanctam suum pristinum fulgorem esse inibi consecuturam. In quo Nos, quibus summus caelorum Pater sui Regni curam hisce in terris commisit, valde laetamur, atque praeterea opportunum existimamus rei christianae administrationem ita ordinare atque disponere ut eius forma ac ratio cum rerum statu, qui nunc est, aptius congruat. Quam ob rem, Apostolicum Vicariatum de Oslo ad dioecesis perducimus dignitatem ; quae enim virtutis, pietatis ac sollertiae documenta hic data sunt, et praesertim a saecularibus sacerdotibus, quibus eiusdem Vicariatus cura concredita est, digna sunt quae iusto praemio donentur, ut iisdem sacerdotibus animus ad uberiores adipiscendos fructus addatur fideliumque constantia confirmetur. Quapropter, rata omnia habentes quae S. Consilium Christiano Nomini Propagando esse facienda existimaverit; atque eorum pariter consensum supplentes qui in hoc negotio sua interesse quavis arbitrentur ratione, re propterea attentissime cogitata ac certa ideo scientia eorum quae decreturi sumus, de Nostra apostolica potestate haec quae sequuntur constituimus. Apostolicum de Oslo Vicariatum ad dioecesis dignitatem provehimus, Osloensis posthac appellandae, quam Nostrae et Apostolicae Sedis auctoritati directo subicimus. Osloensis igitur Episcopus sedem ac domicilium in urbe Oslo, a qua nova dioecesis suum mutuatur nomen, habebit 780 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale pontificalemque cathedram in praeclara sancti Olavi aede, in eadem urbe exstante, collocabit, quae ad hodiernum diem pro cathedrali templo fungebatur. Huic modo erectae Ecclesiae, ob suam adeptam dignitatem, eiusque pro tempore Antistitibus ea omnia iura ac privilegia, onera et obligationes tribuimus, quibus ceterae episcopales Sedes ceterique per orbem eiusdem dignitatis Praesules decorari atque onerari solent. Quod ergo attinet ad Canonicorum Collegium, Osloensis Episcopus onus habebit istiusmodi coetum constituendi ; usque dum vero rerum locorumve difficultates id impediant, concedimus ut eorum loco dioecesani Consultores eligantur, qui Episcopo et prudenti consilio et alacri navitate fideliter assint. Cum praeterea omnium stabilitati dioecesium procurandae quam tutissime consulatur eorum institutione puerorum, qui divino quodam impulsu ad sacerdotalia munia contendant, volumus ut seminarium quam primum condatur. Episcopalem autem mensam, quam vocant, ea constituent bona, si qua sint, quae Vicariatui de Oslo accedebant ; vel emolumenta quae constitutae Curiae obvenient, vel denique pecuniae a S. Consilio Fidei Propagandae et a christifidelibus offerendam. Ut autem ea quae Nostris hisce Litteris praecipimus efficiantur, venerabilem Fratrem Iacobum Mangers, Episcopum titulo Seliensem, deligimus, qui hactenus Apostolico Vicariatui de Oslo praefuit quique hoc ipso die primus Osloensis Episcopus renuntiatus est. Huic igitur omnes necessarias atque opportunas ad id tribuimus potestates, cuilibet viro, si opus fuerit, subdelegandas, dummodo tamen aliquam in sacro sacerdotio obtineat dignitatem. Iubemus praeterea ut idem venerabilis Frater hoc confectum negotium in tabulas referat, quarum fide digna exempla ad S. Consilium Christianae Fidei Propagandae quam primum transmittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est sedulo serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quinimmo harum Litterarum exemplis et locis, aut typis impressis aut manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostenderentur. Quae Nòstra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo de- Acta Pii Pp. XII 781 trectaverit, sciat se poenas esse subiturura iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario j$j EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Silvius Sericano, Proton. Apost. Loco £g Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVI, n. S2. LITTERAE APOSTOLICAE I TITULO AC PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS DITATUR ECCLESIA CATHEDRALIS POPAYANENSIS B. MARIAE VIRGINI IN CAELUM ASSUMPTAE SACRA. PIUS P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Antiquitas et religio Templi principis Popayanensis in Dicione Columbiana tantopere fertur ut peculiaris honor, Nostro concessu atque beneficio, non immerito ei videatur adiungendus. Praeclarum enim hoc pietatis domicilium, Deiparae Coelo receptae sacrum, recens ab institutis ibi christianis sacris condidit aetas. Non est quidem infitiandum eandem Aedem, cum urbs Popayanum sita sit haud procul a monte ignivomo atque in regione terrae motu ac fremitu saepe quassata, haud raro diffractam, eversam, conspirantibus vero Christifidelium animis semper refectam esse restitutamque. Quin per hominum aetates quater est exaedificata ab imo, novissime autem, super parietinas superiorum Templorum, hoc ineunte saeculo. Admireris ibi artis elegantiam, propter quam nomen Doricum inclaruit, ipsius Aedis molem et amplitudinem, simulacra sculpta vel colorum venustate expressa, praesertim vero sacram supellectilem, antiquitate illustrem, pretio- 782 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sisque vestitam metallis. Neque desunt administri e canonicorum ordine, qui in eiusdem Templi officiis impigri alacresque versentur. Ea est praeterea Christifidelium in res divinas propensa voluntas, ut saepe ibi fiat sacer eorum coetus et frequentia. Quibus permotus, Venerabilis Frater Didacus Maria Gómez Tamayo, Archiepiscopus Popayanensis, vota quo que Nobis significans ordinis Sacerdotum et laicorum, Nos oravit rogavitque ut Aedem, quam laudavimus, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus, pro Nostra erga Popayanensium civitatem benevolentia, libenter admissis, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Ecclesiam Cathedralem Popayanensem, Beatae Mariae Virgini ad caelestem gloriam Assumptae sacram, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Templis itidem insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv mensis Aprilis, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA a Brevibus Apostolicis II BEATA MARIA VIRGO, A (( SUYAPA )) APPELLATA ET IN EIUSDEM NOMINIS PAGO, INTRA FINES TEGUCIGALPENSIS ARCHIDIOECESIS EXCULTA, TOTIUS REIPUBLICAE HONDURIENSIS PATRONA CAELESTIS ELIGITUR. P I U S P P . XII Ad perpetuam rei memoriam. — Simulacrum Beatae Mariae Virginis, quod in pago, vulgo « Suyapa » appellato nec procul ab urbe Tegucigalpa sito, asservatur, a duobus saeculis religiosissimum est, quemadmodum Acta PU Pp. XII 783- accepimus, apud universam gentem Hondurianam. Frequentes enim Christifidelium turmae, piae peregrinationis causa, eo accedunt perpetuisque Deiparam venerantur obsequiis. Haec autem se exorantibus superna munera cumulate dilargita est neque desinit dilargiri. Unde factum est ut Honduriani cives Dei Genetricem, hoc signo expressam, totius Reipublicae Patronam haberent. Quo vero marialis haec religio vel maioribus augesceret incrementis, Venerabiles Fratres Sacrorum Antistites Reipublicae Honduriensis conspirantes a Nobis petierunt ut Beatam Mariam Virginem, a « Suyapa )) nuncupatam, eiusdem civitatis Patronam constitueremus. Nos autem, quibus magnopere cordi est ut cultus Caelorum Reginae usquequaque propagetur, vota huiusmodi libenti animo statuimus explere. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestati» plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, a « Suyapa » appellatam et in eiusdem nominis pago, intra fines Tegucigalpensis archidioecesis fines, excultam, totius Reipublicae Honduriensis praecipuam apud Deum Patronam eligimus, facimus, renuntiamus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus regionum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter extare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum: irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v mensis Aprilis, anno MDCCCÇLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA a Brevibus Apostolicis 784 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULAE I AD EXCMUM P. D. PAULUM RICHAUD, ARCHIEPISCOPUM BURDIGALENSEM : SEXTO DECIMO EXPLETO SAECULO AB ORTU SANCTI PAULINI NOLANI. PIUS P P . XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Per ofliciosae pietatis plenam recens datam a te epistulam, de qua tibi gratias plurimas persolvimus, plane edocti sumus istic certatim apparari sollemnia ad recolendum sextum decimum fauste expletum saeculum, ex quo S. Paulinus Nolanus natus est. Tibi vehementer de consilio a te suscepto gratulamur, cum id ad religionis studium confirmandum et alendum magnopere collaturum esse prospiciamus, eo vel magis quod abs te percepimus, in piae accessionem laetitiae, etiam Dilectum Filium Nostrum Cardinalem Mauritium Feltin, Parisiensem Archiepiscopum, agendis celebritatibus adfore. Burdigala, urbs ista ubertate soli, litterarum elegantia, ecclesiasticis fastis praeclara, iure meritoque singularis sibi titulum gloriae tribuit, quod Pontius Meropius Paulinus istic terrestris vitae in lumen prodivit et sat diuturnum temporis spatium degit. Tum quod natura indit, tum quod superna gratia addit, ipsi tam pulchro sociata sunt foedere, ut is, praestantiam ingenii nactus et fastigium assecutus virtutis, Ecclesiae exemplo et gaudio exstiterit, atque hac de causa aequalibus sui admirationem moverit. Placeat igitur Ínclitos revolvere fastos et egregie gesta recensere. Ex perillustri gente ortus, ex senatoribus scilicet tum paterno tum materno genere Romanis, is tam amplum patrimonium ingentiaque praedia possidebat, ut haec Paulini regna appellarentur. In litteris ab Ausonio poeta, quem postea amicum atque patronum habuit, eruditus omnique eloquentia excultus, poetica et oratoria facudia excelluit, consularibus quoque honoratus est dignitatibus; dein vero ob rerum mutationes magistratu deposito, in Aquitaniam secessit ac Burdigalae a S. Delphino baptizatus est; istincque Pyrenaeos saltus transgressus, in Hispaniam profectus est, ubi Therasiam, piissimam ac altissimam feminam, uxorem duxit. Celso autem carissimo filiólo amisso, hoc funere aliisque rerum adiunctis perculsus, viiia ac despicanda esse quae Acta PU Pp. XII 785 homines quam maxime aestimare et colere solent penitus intellexit; ac, venditis coniugalibus quoque bonis iisque erogatis pauperibus, firmissimae voluntatis consilio monasticam vitam capessivit, cuius quidem propositi sancti Therasiam quoque habuit participem. Barcinone sacris initiatus, Italiam petivit et in agro ad quingentos ab urbe Nola passus, ubi S. Felicis presbyteri et martyris ossa quiescebant, sedem stabilem domiciliumque certum constituit et Nolanus creatus fuit Episcopus. Evangelii cultor eximius, asceticae vitae genus prosecutus perquam austerum, erga Felicem, praestitem caelestem benignissimum, incensiore usque incalescebat pietatis affectu eique votivi carminis annuum pensitavit tributum itemque tum basilicas tum aedes hospitibus excipiendis condidit, id quaerens et optans, ut eum veneraturi quam plurimi confluerent. Eadem religionis observantia permotus, qua christianos heroas martyrii palmam assecutos coluit, quotannis Romam venire contendebat, ut Apostolorum Principum sepulcra adiret et dulces ibi inviseret amicos, quibus Pammachius. Paulina et Melania senior accensendi sunt. Habet Paulinus pulcherrimas animi laudes, nativa virtute praevalidum incitamentum, ut aetas quoque nostra, quae facile Dei despicatur notitiam et, caritate posthabita, vanis otiis et negotiis taetrisque voluptatibus inhiat, amabiliter actuoseque ab eo excitari possint, ut purior et laetior consurgat. Quod cum prorsus Nobis persuasum sit, volumus, ut Burdigalenses et Nolani, a Paulino haud modicum honorem adepti, potissimum ipsius exempla vitae et alloquia meditentur ut, ipsius vestigia secuti, eius nobilitate et gratia colluceant. Fas est nunc nonnulla in lucem prodere memoratu digna, quae eius lineamenta et mores apprime exprimant. Paulinus « ex opulentissimo divite voluntate pauperrimus et copiosissime sanctus » in diligenda paupertate contemnendisque divitiis toto vitae suae decursu par semper et constans, noluit in suo dicato Christo pectore carminum et amicitiae cultum abesse, et austerum morem et modum, quem sequebatur, sociali amore leniebat : « Sim tenui victu atque habitu, sim carus amicis ». Perite et concinne, modulate et dulciter multa carmina exaravit et sive in iis, quae liberali vena versibus celebravit, sive in multis et ad multos quas scripsit litteris, ut ad Augustinum, Hieronymum, Alypium, Severam, Delphinum, Amandum, Victricium, singularis afflat amoris suavitas, quae castis vinculis nectit ipsi repletque mentes laetitia. Benevolentia enim, glutino copulata Christi, Spiritus Sancti igne conflata, 1 2 1 S. 2 Poema Y, v. 6 6 , MIGNE P. L. 6 1 , 4 4 1 . AUGUSTINUS, De 50 - ACTA, vol. X X , n. 1 6 . Civit. Dei, lib. - 16-12-1953. I. cap. 10, n. 2, MIGNE P. L. 41, 24. Acta 786 Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale praecipuum fuit donum, ipsi caelitus datum : profecto Paulinus christianae amicitiae gloria est, teste ipso S. Augustino, qui ex litteris illius plurimum hauriebat solatii: « Haec ... suavissima et sanctissima spectacula litterae tuae praebent legentibus; litterae illae, litterae fidei non fictae, litterae spei bonae, litterae purae caritatis. Quomodo nobis anhelant sitim tuam, et desiderium defectumque animae tuae in atria Domini! Quid amoris sanctissimi spirant ! quantam opulentiam sinceri cordis exaestuant! quas agunt gratias Deo! quas impetrant a Deo! Blandiores «i sunt, an ardentiores; luminosiores an fecundiores? Quid enim est quod ita nos mulcent, ita accendunt, ita compluunt et ita serenae sunt? » Ipsum autem praeter amicos, quos haud paucos insigniter dilexit, omnes.solere caritate amplecti, indubiis documentis memoriae traditum est; atque manifesto id patet etiam hisce ex verbis Uranii presbyteri, qui eius diuturna usus est familiaritate : « Cum ad summum sacerdotii gradum provectus esset, noluit se talem exhibere episcopum qui ab aliquo timeretur ; sed talem se reddidit sacerdotem, qui ab omnibus amaretur. Numquam sic iratus est, ut non ira misericordiae memor esset; neque enim poterat vir ille irasci qui contumelias despiciebat, et odia vitabat. Numquam in iudicio sine misericordia cedit, quia noverat misericordiam meliorem esse quam sacrificium ». Discant igitur miris ex Paulini exemplis praesertim qui monasticam profitentur vitam vel sacerdotio aucti sunt, divites esse fide, parvo contenti, opere et ore ostendere, quam suavis sit suorum pectorum habitator Deus; discant, cum de christianae fidei et legis rebus loquuntur, audientes non taedio arcere, sed apostolici saporis sale, sensuum nitore et vigilato verborum cultu allicere, ut suos castigent mores et appetant caelestia. Quemadmodum illis elinguibus putandum est esse deforme, ita loqui puro presso profluentique sermone de Dei lumine ac regno deque sempiterna acquirenda salute habendum est dignum, quod ii prece, exercitatione, labore sibi comparent atque in hoc ipsum summa contentione incumbant. Haec pro Nostro munere officioque hortati, tibi, Venerabilis Frater, sacerdotibus atque christifidelibus, qui statis celebritatibus intererunt, affluentia Dei dona adprecamur, ut ipsi, Sancti Paulini celsam virtutis formam imitati, terrenarum utilitatum despicientia, operosa caritate et evangelica copia fandi magis magisque sitis viri pacis, viri legis, viri 3 4 S S. AUGUSTINUS, Ep. 2 7 , n. 3 MIGNE P. L. 3 3 , 1 0 9 . * URANIUS, De obitu Paulini, n. 7, MIGNE P. L. 5 3 , 8 6 3 . Acta PU Pp. XII 787 gratiae et Christi causae usque sitis devoti ; dum horum bonorum auspicem, Apostolicam Benedictionem peramanter vobis impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die V mensis Novembris anno M C M L i i i , Pontificatus Nostri quinto decimo. P I U S P P . XII II AD ELECTAM MULIEREM GERTRUDEM EHRLE, PRAESIDEM FOEDERATIONIS MULIERUM CATHOLICARUM GERMANIAE, OB DENA LUSTRA FELICITER EXPLETA AB EADEM FOEDERATIONE ORTA. Unserer geliebten Tochter Gertrud Ehrle, Leiterin der Zentrale des Katholischen Deutschen Frauenbundes in Köln. Sie haben, geliebte Tochter, Uns gebeten, dem Katholischen Deutschen Frauenbund zur Feier seines goldenen Jubiläums, das er am 16. November, dem Fest der hl. Gertrud der Grossen begeht, Unseren Segen zu erteilen. Bevor Wir Ihrem Wunsch entsprechen, lassen Sie Uns mit Ihrem Bund Gott danken für die gnädige Förderung, die Er in seiner Allmacht, Erbarmung und Liebe ihm in den ersten fünfzig Jahren seines Bestehens hat angedeihen lassen. Nach Gott gilt Unser Dank allen denen, die aus lebendigem katholischen Glauben und in grossmütiger Hingabe ihr Können und Schaffen den Zielen und vielseitigen Betätigungen Ihres Bundes gewidmet haben oder widmen. Um einige hauptsächliche dieser Betätigungen zu nennen: die soziale wie staatsbürgerliche Schulung und Beratung, besonders in Fragen der Ehe, Familie, Erziehung und Schule ; die Sorge für die Hausfrau und Hauswirtschaft, für die Frau in Arbeit und Beruf, für die Landfrau und Jungbäuerin; Nothilfe für die weibliche Jugend, die Heimatvertriebenen und die Heimkehrer; Förderung des Priesterhilfswerkes ; Einflussnahme auf Rundfunk, Film und Presse und Anleitung, sich ihrer richtig zu bedienen ; Zusammenarbeit mit anderen Frauenorganisationen, katholischen in erster Linie, im In- und Ausland, wenn Fragen zur Behandlung stehen, die, wie das grosse Anliegen des Friedens, sie alle angehen. Die Vielheit dieser Betätigungen war Ausführung des grossen Zieles,, das sich der Frauenbund gesteckt hatte : die grundlegenden Fragen des Frauenlebens aufzugreifen und an ihrer Lösung aus den Grundsätzen 788 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale der katholischen Kirche mitzuarbeiten. Dieses Ziel bleibt mit den ans ihm sich ergebenden praktischen Aufgaben. Seien Sie für deren Verwirklichung Unserer väterlichen Teilnahme und Unserer innigsten Wünsche versichert. Unsere grosse Sorge um die Frauenwelt und die Frauenseele, um die Würde der christlichen Frau : des Jungmädchens und der Unverheirateten wie der Gattin und Mutter haben Wir zum Gegenstand einer Reihe grundsätzlicher Ansprachen gemacht und auch dem Katholischen Deutschen Frauenbund vor mehr als Jahresfrist gelegentlich seiner 13. Generalversammlung auseinandergesetzt. Mit Genugtuung konnten Wir feststellen, dass Unser Wort bei ben Frauen Ihres Bundes ein offenes Ohr fand und diese sich bewusst sind, wie sehr heute alles darauf ankommt, die christliche Persönlichkeit heranzubilden, die aus dem Reichtum ihres Glaubens lebende und wirkende, in sich gefestigte katholische Frau. Was Wir in dem eben erwähnten Schreiben ausführten, möge durch einen kurzen Hinweis beleuchtet werden : Ihr Bund ist vertraut mit zwei übergrossen Nöten unserer Zeit, mit der Not der Ehe und der sozialen Not. Die Ehenot wird durch Lockerung der christlichen Eheordnung nicht gemindert oder behoben, sondern nur noch vergrössert. Wenn zu ihrer Behebung eine Reihe natürlicher und übernatürlicher Kräfte zusammenwirken müssen, so sicher an erster Stelle Männer und Frauen, die gewillt sind, ihr Eheleben ganz jener von Gott gesetzten Ordnung anzugleichen. Auch der sozialen Not kann nicht mit rein technischen oder politischen Mitteln begegnet werden. Auch dort bedarf es vor allem der Menschen, die — jeder Einzelne — sich vor Gott ihrer Pflichten gegen den Nächsten und die Gesamtheit ihrer Mitmenschen bewusst sind. In beiden Fällen ist also das Ausschlaggebende die christliche Persönlichkeit, der katholische Mensch, der schon von früher Jugend an gelernt hat, um Gottes Willen und mit Rücksicht auf den Mitmenschen sich selber Bindungen aufzulegen, persönlichen Verzicht zu leisten. Denn nur wer sich zu beherrschen und von sich sebst zu verlangen vermag, kann zur christlichen Persönlichkeit heranreifen. So ist also das Hauptziel bestimmt, auf das Ihr Bund im zweiten Halbjahrhundert seines Bestehens hinarbeiten soll : die Bildung der tief gläubigen und sittlich starken christlichen Frau, in weitem Ausmass, in allen Schichten Ihres Volkes. Die Aufgabe ist nicht leicht. Es stehen Ihnen aber zwei Kraftquellen zu Gebote : das Gebet und die unbedingte Treue zu den Weisungen jener, die für Sie Christi Stelle auf Erden vertreten. Dass diese beiden Kraftquellen in Ihrem Bund immer reichlich Acta Pii Pp. XII 789 fliessen und. die Fülle der Gnade Jesu Christi auf ihn und sein Arbeiten herabziehen mögen, als Unterpfand dessen erteilen Wir dem Katholischen Deutschen Frauenbund in väterlicher Liebe den Apostolischen Segen. Aus dem Vatikan, den 6. November 1953. PIUS P P . XII III AD REVMUM D. PETRUM BASSET, O. S. B. ABBATEM SANCTI MARTINI LOCOGIACENSIS, OB PRIMUM EXPLETUM SAECULUM AB EADEM ABBATIA REDINTEGRATA. PIUS P P . XII Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Nuper allatum est Nobis nuntium, primum proxime expletum iri saeculum, ex quo redintegrata est Abbatia ista e Congregatione Solesmensi Ordinis Sancti Benedicti, intra fines dioecesis Pictaviensis sita, in iisdem nempe locis, ubi Sanctus Martinus, antequam insigni sedi Turonensi praepositus esset, monasticam degerat vitam, morumque sanctitate signisque prödigialibus coruscaverat. Cuius quidem eventi commemoratio opportuna censenda est, ut grati exhibeantur animi Deo optimo maximo, qui hoc centum annorum spatio tot beneficiis ditavit coenobium, tam bene de religione civilique cultu meritum, inter graves temporum rerumque in Gallia vicissitudines. Nos igitur, qui nihil potius habemus, quam vetus illud effatum « ora et labora » ad sacrorum ministrorum populique christiani bonum vertat magis magisque in dies, non modo proximam celebrationem iusta laude honestamus, verum iucundis quoque votis secundisque ominibus prosequimur. Atque eo libentius, quod novimus haud raro coenobii istius monachos Apostolicae huic Sedi sollertem operam in alma Urbe praestitisse, peculiariter ad Vaticanam editionem Gradualis et Antiphonam Romani perficiendam, ad clericos adolescentes ritus byzantini instituendos, ad novam Vulgatae editionem apparandam. Nihil autem dubitamus, quin ex sollemnibus sacris saecularibus monachorum ista sodalitas animarumque cura, quae Sancti Martini ecclesiae adnexa est, sumant novas vires ad maiora audenda et exsequenda. Interea caelestium donorum conciliatrix, praecipuaeque Nostrae dilectionis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte fili, tuisque religiosis sodalibus cunctisque iis, qui celebrationi intererunt, in primisque Episcopo Coadiu- 790 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tori Pictaviensi et Moderatori Generali Congregationis Gallicae peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xi mensis Novembris, in festo Sancti Martini, Episcopi et Confessoris, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. P I U S P P . XII ALLOCUTIONES I luvenibws ex Italiae dioecesibus, qui annua* certamina de doctrina religionis vicerunt* La grande moltitudine di figli Nostri, che da ogni parte d'Italia e del mondo vengono a visitare il Padre comune, per manifestar Gli il loro affetto e riceverne la confortatrice Benedizione, Ci costringe — come voi sapete — a riceverli il più delle volte uniti in Udienza generale : e anche nel pomeriggio di oggi Noi Ci faremo ad essi premurosamente incontro per benedirli con tutta l'effusione del Nostro cuore. Abbiamo, però, voluto ricevere in particolare Udienza voi, diletti giovani, perchè bramavamo di fare la vostra personale conoscenza ed esprimervi tutta la Nostra gioia e il Nostro paterno compiacimento. Noi ben sappiamo con quanta serietà si preparano e si compiono le gare di cultura religiosa fra i membri delle Associazioni parrocchiali ovvero di studenti, rurali, artigiani e altri lavoratori. Ma voi avete avuto l'abilità di sostenere e superare anche le prove per le varie « eliminatorie » diocesane e regionali ; voi siete i vincitori assoluti, e Noi possiamo, quindi, salutare in voi i più bravi fra i cinquecentocinquantamila giovani partecipanti a queste pacifiche battaglie. Diletti figli ! Non intendiamo qui di ripetere quanto Ci stia a cuore la cultura religiosa di tutti i fedeli, e in modo speciale dei cattolici militanti : Noi abbiamo avuto occasione di riaffermarlo anche ultimamente, ricevendo i vostri Assistenti ecclesiastici, i sacerdoti periti in attività catechistiche, e gli studenti vincitori del concorso « Veritas ». Oggi vorremmo approfittare di questo breve incontro per dirvi quanto desidereremmo che voi e tutti i giovani di Azione Cattolica, possessori * Die 4 Novembris mensis a. 1953. Acta Pii Pp. XII 791 della verità, sentiste il bisogno di esserne diffusori assidui. Vorremmo che, nell'atto di ricevere dalle Nostre mani il « Gagliardetto », voi assumeste l'impegno di moltiplicare gli sforzi per riportare certezza e luce in tante anime strette nelle spire del dubbio e pericolanti nelle tenebre. Guardatevi intorno, diletti figli: voi troverete da per tutto anime disorientate, perchè poco illuminate; le incontrerete nella scuola, nelle officine, nei campi. Nè l'ignoranza religiosa è soltanto la piaga degli assenti e dei lontani : anche coloro, infatti, che frequentano le chiese e si accostano di tanto in tanto ai sacramenti, hanno spesso nozioni così manchevoli e insufficienti da far temere che basteranno le occupazioni e gli affanni quotidiani a soffocarle; quand'anche non sopraggiungano — come accade di frequente — il vento gelido del dubbio e la tempesta delle passioni a far crollare il già malfermo edificio della loro cultura religiosa. Considerate, per esempio, il vostro caseggiato o la vostra frazione; calcolate quanti sono o quasi completamente digiuni di ogni alimento della parola di Dio o assai scarsamente nutriti. Questa ignoranza spiega alcune — altrimenti inesplicabili — imprudenze, alcune deviazioni e purtroppo alcune reali, anche se non perfettamente coscienti e non confessate, apostasie. Quando infatti il Sommo Pontefice, la Chiesa danno istruzioni precise nelle questioni che hanno il diritto e il dovere di trattare, solo l'ignoranza può condurre a certi atteggiamenti di resistenza, passiva ed attiva, se pur si vuole escludere in taluni la pervicacia e la malafede. Diletti figli! La Chiesa celebra oggi la festa di S. Carlo Borromeo, sommo curatore di anime, la cui attività pastorale suole essere ricordata come una delle più intense, laboriose e feconde. Dopo quattro secoli sono tuttora visibili le orme del suo passaggio nelle parrocchie della sua vasta archidiocesi, e l'eredità spirituale da Lui lasciata alla Chiesa ambrosiana forma ancora la meraviglia di quanti la conoscono. Ebbene : quando Egli volle procedere al rinnovamento del popolo, riformando i costumi e procurando di rimettere in grazia di Dio le anime dei fedeli, ebbe cura innanzi tutto che essi possedessero una conoscenza completa e profonda delle verità cristiane, e a tale scopo creò una vera « organizzazione » dell'insegnamento religioso ai fanciulli e agli adulti. Ora non vi è dubbio che debba procedere per la stessa via ogni Pastore di anime, che voglia seriamente risolvere il problema del rinascimento spirituale della propria popolazione, come è richiesto dall'urgenza dei tempi. Molti lo fanno già ; altri si accingono a compierlo. È necessario che essi trovino nei militanti di Azione Cattolica tutto il possibile aiuto. 792 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Forse il vòstro impiego ordinario non sarà sempre quello di essere scelti e usati come insegnanti di catechismo ai più piccoli ; per essi il Parroco cercherà spesso collaboratrici nei rami femminili dell'Azione Cattolica. Piuttosto, dopo una conveniente preparazione, voi potreste essere adoperati — sotto la guida, col consiglio e con l'assistenza dei sacerdoti — per la istruzione religiosa degli adolescenti, che non frequentano l'associazione, ma entrano egualmente nell'ambito della vostra attività, in occasione, per esempio, dello sport e del divertimento iii genere. Intanto per il catechismo dei fanciulli, per la catechesi agli adulti, per i corsi di cultura religiosa alle diverse classi e categorie, vi è tutta un'opera di preparazione, di conquista, di organizzazione in genere, per la quale voi sarete pronti a portare il contributo del vostro tempo libero e delle vostre molteplici capacità. Vi è poi un lavoro, dal quale nessuno di voi dovrebbe ritenersi dispensato : il lavoro dell'accostamento individuale, anima ad anima, in ogni luogo, in tutte le circostanze. Vorremmo che nessuno parlasse con voi, trattasse con voi, lavorasse con voi, senza riceverne un raggio di luce cristiana nella mente. Per questo insistiamo sulla necessità, l'urgenza e l'efficacia del lavoro « capillare » da farsi sulla <( Base Missionaria », in collaborazione coi diversi rami di Azione Cattolica e con i militanti di tutte le altre Opere. Fate, diletti figli, che per mezzo vostro Gesù penetri, Maestro e Salvatore, dovunque ha diritto di entrare, dovunque vi sono anime, che, anche senza accorgersene, attendono ed anelano di incontrarsi con Lui. II Iuvenibus ab Actione Catholica Italica, qui certamen nationale de christiana doctrina vicerunt* Il Nostro primo cordiale saluto è per voi, dilettissimi figli, giovani di Azione Cattolica, vincitori della Gara nazionale di cultura religiosa L'accorrere di moltitudini sempre più numerose di fedeli Ci ha costretti a riservare l'Udienza speciale di stamane agli 80 vostri compagni vittoriosi nelle (( eliminatorie » diocesane e regionali. Non dovete, tuttavia, pensare che voi siete, per questo, meno cari al Nostro cuore paterno : Noi amiamo di tenerissimo affetto tutti i giovani di Azione Cattolica, perchè tutti sono il Nostro gaudio e la Nostra corona. Ai vostri Assistenti ecclesiastici diocesani Noi confidammo — or non Die 4 Novembris mensis a. 1953. Acta PU Pp. XII è molto — le Nostre speranze su di voi, le Nostre trepidazioni, i Nostri desideri. Oggi Oi restringiamo ad insistere sulla necessità assoluta per voi di serrare le file ed essere, come sono vostro dovere e vostra aspirazione, un pacifico e ardimentóso esercito, pronto a ogni cenno della Chiesa, a ogni cenno del Papa. Questa prontezza e questo ardimento nell'esecuzione dei minimi desideri del Vicario di Cristo è sempre stata una delle gemme più splendenti nella corona aurea della gioventù italiana di Azione Cattolica : generosamente disposta a qualunque sacrifìcio, affinchè tale splendore non venga offuscato, tale gloriosa tradizione non sia interrotta. Se mai la gioventù cattolica dubitasse o discutesse quando la Chiesa e il Papa danno insegnamenti e norme, essa non sarebbe degna della sua storia e delle sue glorie. Nella storia della Chiesa — voi lo sapete — vi sono sempre stati periodi difficili e particolarmente torbidi. Quasi sempre si trattava di alcuni problemi che esigevano con urgenza un'adeguata soluzione. Ricordate le invasioni barbariche che minacciavano di travolgere la nascente civiltà cristiana; pensate alle lotte per la libera elezione del Romano Pontefice contro le abusive intromissioni d'imperiosi Sovrani e di potenti famiglie ; richiamate alla mente il nefasto scisma d'occidente, il filosofismo, e tutta l'apostasia progressiva tendente al completo scristianamento della umana società. In tali periodi, chi si fosse fermato alle apparenze, avrebbe creduto a reali pericoli per l'esistenza o almeno per l'opera della Chiesa in mezzo agli uomini ; di fatto, però, con l'aiuto del suo divino Fondatore e Capo invisibile, essa vi ha trovato e troverà sino al termine dei secoli perfino occasioni di avanzamento : una precisione accresciuta della sua dottrina, una mirabile riscossa di santità all'interno, e la estensione del suo apostolato ad altre terre, grazie alle sue missioni. A iato dei prevaricatori Dio suscita i Santi, agli eretici oppone i Dottori, la violenza degli Imperatori autocrati viene contenuta dall'ardimento dei Pontefici, mentre alla cosiddetta riforma protestante si contrappone la grandiosa opera della restaurazione cattolica. Diletti figli! Anche oggi il mondo attraversa uno dei suoi periodi più gravi, e non è questa la prima volta che segnaliamo il fatto agli uomini attoniti davanti al contrasto fra le luci di un gigantesco progresso tecnico e le tenebre di un funesto decadimento morale, non solo per una sempre più audace immodestia di mode, di figure, di spettacoli, ma anche per la progressiva negazione delle verità fondamentali, su cui riposano il divino Decalogo e la condotta cristiana della vita. Sembra 794 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale che le umane strutture rendano ogni giorno più difficile agli uomini il cammino verso la conoscenza, l'amore e il servizio di Dio e verso il fine ultimo che è il possesso di Lui nella Sua gloria e la Sua felicità. Di fronte á tanto disorientamento, a tanto odio, a tante tenebre sta, perennemente vigile, la Chiesa con la sua luce e il suo amore. E nella Chiesa — Noi lo sappiamo — schiere innumerevoli di anime elette sono pronte a qualsiasi impresa, a qualsiasi olocausto, per aiutarla a salvare ancora una volta il mondo. Volete, carissimi giovani , essere voi — con i cinquecentocinquantamila vostri compagni sparsi in tutta Italia — le avanguardie di un giovanile esercito costruttore? Siete pronti a mostrare il vostro amore alla Chiesa, al Papa? V'è chi muove loro una guerra terribile con perfida strategia e subdola tattica : volete voi combattere per essa e con essa? Muoiono gli uomini, anche quelli che sembravano immortali; crollano le umane istituzioni ; si succedono, gli uni agli altri, i più impensati tramonti. E a ogni alba nuova la Chiesa assiste serena ed è baciata dal sorgere di ogni nuovo sole. III Iis qui interfuerunt Conventui quinto nationali Italico Unionis Iureconsultorum catholicorum* Ci riesce di grande soddisfazione, diletti figli della Unione dei Giù rísti Cattolici Italiani, di vedervi qui adunati intorno a Noi e di darvi cordialmente il benvenuto. Al principio di Ottobre, un altro Congresso di giuristi si riuniva nella Nostra residenza estiva, quello del Diritto penale internazionale. Il vostro « Convegno » ha bensì un carattere nazionale ; ma l'argomento, che esso tratta « nazione e comunità internazionale », tocca di nuovo le relazioni fra i popoli e gli Stati sovrani. Non per caso si moltiplicano i Congressi per lo studio delle questioni internazionali, scientifiche, economiche e anche politiche. Il fatto manifesto che i rapporti fra gl'individui appartenenti a diversi popoli e tra i popoli stessi crescono in estensione e in profondità, rende ogni giorno più urgente un regolamento delle relazioni internazionali, private e pubbliche, tanto più che questo mutuo avvicinamento è determinato non soltanto dalle possibilità tecniche incomparabilmente aumentate e dalla libera scelta, ma altresì dalla più penetrante azione di una legge immanente di sviluppo. Si deve dunque non reprimerlo, ma piuttosto favorirlo e promuoverlo. * Habita die 6 Decembris mensis a. 1953. Acta Pii Pp. XII 795 I In questa opera di ampliamento le Comunità degli Stati e dei popoli, sia che già esistano, sia che non rappresentino ancora se non uno scopo da conseguire e da attuare, hanno naturalmente una particolare importanza. Sono comunità, nelle quali Stati sovrani, vale a dire non subordinati a nessun altro Stato, si uniscono in una comunità giuridica per il conseguimento di determinati scopi giuridici. Sarebbe dare una falsa idea di queste comunità giuridiche, se si volesse paragonarle ad imperi mondiali del passato o del nostro tempo, in cui stirpi, popoli e Stati vengono fusi, volenti o nolenti, in un unico complesso statale. Nel caso presente invece gli Stati, rimanendo sovrani, si uniscono liberamente in una comunità giuridica. Sotto questo aspetto la storia universale, che mostra una serie continua di lotte per il potere, potrebbe senza dubbio far apparire quasi come una utopia la instaurazione di una comunità giuridica di Stati liberi. Tali conflitti sono stati troppo spesso provocati dalla volontà di soggiogare altre Nazioni e di estendere il campo della propria potenza, ov vero dalla necessità di difendere la propria libertà e la propria esistenza indipendente. Questa volta, al contrario, precisamente la volontà di prevenire minacciosi dissidi spinge verso una comunità giuridica supernazionale; le considerazioni utilitarie, che certamente hanno anch'esse un notevole peso, sono dirette verso opere di pace ; e infine, forse appunto l'avvicinamento tecnico ha risvegliato la fede, latente nello spirito e nel cuore degli individui, in una comunità superiore degli uomini, voluta dal Creatore e radicata nella unità della loro origine, della loro natura e del loro fine. II Queste considerazioni ed altre simili dimostrano che il cammino verso la Comunià dei popoli e la sua costituzione non ha come norma unica ed ultima la volontà degli Stati, ma piuttosto la natura, ossia il Creatore. Il diritto all'esistenza, il diritto al rispetto e al buon nome, il diritto a un carattere e a una cultura propri, il diritto allo sviluppo, il diritto all'osservanza dei trattati internazionali, e diritti equivalenti, sono esigenze del diritto delle genti dettato dalla natura. Il diritto po sitivo dei popoli, indispensabile anche esso nella Comunità degli Stati, ha l'uflicio di definire più esattamente le esigenze della natura e di adattarle alle circostanze concrete, e inoltre di prendere con una convenzione che, liberamente contratta, è divenuta obbligatoria, altre disposizioni, dirette sempre al fine della comunità. 796 Acta Apostolicae Sedis •- Commentarium Officiale In questa Comunità dei popoli ogni Stato è dunque inserito nell'ordinamento del diritto internazionale, e con ciò nell'ordine del diritto naturale, che sostiene e corona il tutto. In tal guisa esso non è più — nè è stato, del resto, mai — « sovrano » nel senso di una totale assenza di limiti. « Sovranità » nel vero senso della parola significa autarchia ed esclusiva competenza in rapporto alle cose e allo spazio, secondo la sostanza e la forma dell'attività, sebbene entro l'ambito del diritto internazionale, — non però nella dipendenza verso l'ordinamento giuridico proprio di qualsiasi altro Stato. Ogni Stato è immediatamente soggetto al diritto internazionale. Gli Stati, ai quali mancasse questa pienezza di competenza, o a cui il diritto internazionale non garantisse la indipendenza da qualsiasi potere di un altro Stato, non sarebbero essi stessi sovrani. Nessuno Stato però potrebbe muover lagnanze come di una limitazione della sua sovranità, se gli si negasse la facoltà di agire arbitrariamente e senza riguardo verso altri Stati. La sovranità non è la divinizzazione o la onnipotenza dello stato, quasi nel senso di Hegel o a modo di un positivismo giuridico assoluto. III A voi, cultori del diritto, non abbiamo bisogno di spiegare come la costituzione, il mantenimento e l'azione di una vera Comunità di Stati, specialmente di una che abbracci tutti i popoli, sollevino una serie di doveri e di problemi, alcuni assai difiìcili e complicati, che non si possono risolvere con un semplice Sì o No. Tali sono la questione delle razze e del sangue con le loro conseguenze biologiche, psichiche e sociali ; la questione delle lingue ; la questione delle famiglie col carattere diverso, secondo le nazioni ; delle relazioni fra sposi, genitori e parentele ; la questione della eguaglianza o della equivalenza dei diritti in ciò che concerne i beni, i contratti e le persone, per i cittadini di uno Stato sovrano che si trovano sul territorio di un altro, in cui soggiornano temporaneamente, ovvero si stabiliscono conservando la propria nazionalità; la questione del diritto d'immigrazione o di emigrazione, ed altre simili. Il giurista, l'uomo politico, lo Stato particolare, come la Comunità degli Stati, debbono qui tener conto di tutte le tendenze innate dei singoli individui e delle comunità nei loro contatti e rapporti reciproci, quali sono la tendenza all'adattamento e all'assimilazione spesso spinta fino allo sforzo dell'assorbimento ; o al contrario, la tendenza alla esclu-. sione e alla distruzione di tutto ciò che apparisce non assimilabile; la Acta Pii Pp. XII 797 tendenza all'espansione, e di nuovo, come suo contrario, la tendenza a chiudersi e segregarsi; la tendenza a donarsi intieramente rinunziando a sè, e, all'opposto, l'attaccamento a sè con esclusione di qualsiasi dedizione ad a l t r i ; la brama del potere, l'avidità di tenere altri in tutela, ecc. Tutti questi dinamismi di avanzamento o di difesa sono radicati nella disposizione naturale degli individui, dei popoli, delle razze e delle comunità, nelle loro ristrettezze e limitazioni, in cui mai non si trova insieme tutto ciò che è buono e giusto. Iddio solo, origine di ogni essere, a causa della sua infinità, raccoglie in sè tutto ciò che è buono. Da quanto abbiamo esposto è facile di trarre il principio fondamentale teorico per il trattamento di quelle difficoltà e tendenze : nei limiti del possibile e del lecito, promuovere ciò che facilita e rende più efìicace l'unione; arginare ciò che la turba; talvolta sopportare ciò che non è dato di appianare, e per il quale, d'altra parte, non si potrebbe lasciar naufragare la comunità dei popoli, a causa del bene superiore che da essa si attende. La difficoltà risiede nell'applicazione di quel principio. IV A questo proposito vorremmo ora intrattenervi — voi che amate di professarvi, giuristi cattolici — intorno ad una delle questioni, che si presentano in una comunità dei popoli ; vale a dire, la pratica convivenza delle comunità cattoliche con le non-cattoliche. Secondo la confessione della grande maggioranza dei cittadini, o in base ad una esplicita dichiarazione del loro Statuto, i popoli e gli Stati membri della Comunità verranno divisi in cristiani, non cristiani, religiosamente indifferenti o consapevolmente laicizzati, od anche apertamente atei. Gl'interessi religiosi e morali esigeranno per tutta l'estensione della Comunità un regolamento ben definito, che valga per tutto il territorio dei singoli Stati sovrani membri di tale Comunità delle nazioni. Secondo le probabilità e le circostanze, è prevedibile che questo regolamento di diritto positivo verrà enunciato così : Nell'interno del suo territorio e per i suoi cittadini ogni Stato regolerà gli affari religiosi e morali con una propria legge ; nondimeno in tutto il territorio della Comunità degli Stati sarà permesso ai cittadini di ogni Statomembro l'esercizio delle proprie credenze e pratiche etiche e religiose, in quanto queste non contravvengano alle leggi penali dello Stato in cui essi soggiornano. Per il giurista, l'uomo politico e lo Stato cattolico sorge qui il que- 798 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sito : possono essi daré il consenso ad un simile regolamento, quando si tratta di entrare nella Comunità dei popoli e di rimanervi? Ora relativamente agl'interessi religiosi e morali si pone una duplice questione: La prima concerne la verità oggettiva e l'obbligo della coscienza verso ciò che è oggettivamente vero e buono ; la seconda riguarda l'effettivo contegno della Comunità dei popoli verso il singolo Stato sovrano e di questo verso la Comunità dei popoli nelle cose della religione e della moralità. La prima può difficilmente essere l'oggetto di una discussione e di un regolamento fra i singoli Stati e la loro Comunità, specialmente nel caso di una pluralità di confessioni religiose nella Comunità medesima. La seconda invece può essere della massima importanza ed urgenza. t Or ecco la via per rispondere rettamente alla seconda questione. In nanzi tutto occorre affermare chiaramente : che nessuna autorità umana, nessuno Stato, nessuna Comunità di Stati, qualunque sia il loro carattere religioso, possono dare un mandato positivo o una positiva autorizzazione d'insegnare o di fare ciò che sarebbe contrario alla verità religiosa o al bene morale. Un mandato o una autorizzazione di questo genere non avrebbero forza obbligatoria e resterebbero inefficaci. Nessuna auto rità potrebbe darli, perchè è contro natura di obbligare lo spirito e la volontà dell'uomo all'errore ed al male o a considerare l'uno e l'altro come indifferenti. Neppure Dio potrebbe dare un tale positivo mandato o una tale positiva autorizzazione, perchè sarebbero in contraddizione con la Sua assoluta veridicità e santità. Un'altra questione essenzialmente diversa è : se in una comunità di Stati possa, almeno in determinate circostanze, essere stabilita la norma che il libero esercizio di una credenza e di una prassi religiosa o morale, le quali hanno valore in uno degli Stati-membri, non sia impedito nell'intero territorio della Comunità per mezzo di leggi o provvedimenti coercitivi statali. In altri termini, si chiede se il <( non impedire », ossia il tollerare, sia in quelle circostanze permesso, e perciò la positiva repressione non sia sempre un dovere. Noi abbiamo or ora addotta l'autorità di Dio. Può Dio, sebbene sarebbe a Lui possibile e facile di reprimere l'errore e la deviazione morale, in alcuni casi scegliere il «non impedire», senza venire in contraddizione con la Sua infinita perfezione? Può darsi che iti determinate circostanze Egli non dia agli uomini nessun mandato, non imponga nessun dovere, non dia, perfino nessun diritto d'impedire e di reprimere ciò che Acta Pii Pp. III 799 è erroneo e falso? Uno sguardo alla realtà dà una risposta affermativa. Essa mostra che l'errore e il peccato si trovano nel mondo in ampia misura. Iddio li riprova; eppure li lascia esistere. Quindi l'afferma zione : U traviamento religioso e morale deve essere sempre impedito, quanto è possibile, perchè la sua tolleranza è in sè stessa immorale — non può valere nella sua incondizionata assolutezza. D'altra parte, Dio non ha dato nemmeno all'autorità umana un siffatto precetto asso luto e universale, nè nel campo della fede nè in quello della morale. Non conoscono un tale precetto nè la comune convinzione degli uomini, nè la coscienza cristiana, nè le fonti della rivelazione, nè la prassi della Chiesa. Per omettere qui altri testi della Sacra Scrittura che si riferiscono a questo argomento, Cristo nella parabola della zizzania diede il seguente ammonimento : Lasciate che nel campo del mondo la zizzania cresca insieme al buon seme a causa del frumento. Il dovere di repri mere le deviazioni morali e religiose non può quindi essere una ultima norma di azioni. Esso deve essere subordinato a più alte e più generali norme, le quali in alcune circostanze permettono, ed anzi fanno forse apparire come il partito migliore il non impedire l'errore, per promuovere un bene maggiore. 1 Con questo sono chiariti i due principi, dai quali bisogna ricavare nei casi concreti la risposta alla gravissima questione circa Patteggiamento del giurista, dell'uomo politico e dello Stato sovrano cattolico riguardo ad una formula di tolleranza religiosa e morale del contenuto sopra indicato, da prendersi in considerazione per la Comunità degli Stati. Primo : ciò che non risponde alla verità e alla norma morale, non ha oggettivamente alcun diritto nè all'esistenza nè alla propaganda, nè all'azione. Secondo : il non impedirlo per mezzo di leggi statali e di disposizioni coercitive può nondimeno essere giustificato nell'interesse di un bene superiore e più vasto. Se poi questa condizione si verifichi nel caso concreto — è la « quaestio facti » —, deve giudicare innanzi tutto lo stesso Statista cattolico. Egli nella sua decisione si lascerà guidare dalle conseguenze dannose, che sorgono dalla tolleranza, paragonate con quelle che mediante l'accettazione della formula di tolleranza verranno risparmiate alla Comunità degli Stati; quindi dal bene che secondo una saggia prognosi ne potrà derivare alla Comunità medesima come tale, e indirettamente allo Stato che ne è membro. Per ciò che riguarda il campo religioso e morale, egli domanderà anche il giudizio della Chiesa. Da parte della quale in 1 Cfr. MATTH., 13, 24-30. Acta 800 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tali questioni decisive, che toccano la vita internazionale, è competente in ultima istanza soltanto Colui a cui Cristo ha affidata la guida di tutta la Chiesa, il Romano Pontefice. VI La istituzione di una Comunità di popoli, quale oggi è stata in parte attuata, ma che si tende ad effettuare e consolidare in più elevato e perfetto grado, è un'ascesa dal basso verso l'alto, vale a dire da una pluralità di Stati sovrani verso la più alta unità. La Chiesa di Cristo ha, in virtù del mandato del suo divino Fondatore, una simile universale missione. Essa deve accogliere in sè e collegare in una unità religiosa gli uomini di tutti i popoli e di tutti i tempi. Ma qui la via è in un certo senso contraria ; essa va dall'alto al basso. In quella prima testé ricordata, l'unità superiore giuridica della Comunità dei popoli era o è ancora da creare. In questa, la comunità giuridica col suo fine universale, la sua costituzione, le sue potestà e coloro che ne sono rivestiti, è già fin dal principio stabilita per la volontà e la istituzione di Cristo stesso. L'ufficio di questa comunità universale fin dall'inizio è di incorporarsi possibilmente tutti gli uomini e tutte le genti, e con ciò di guadagnarli interamente alla verità e alla grazia di Gesù Cristo. La Chiesa nell'adempimento di questa sua missione si è trovata sempre e si trova tuttora in larga misura di fronte agli stessi problemi che deve superare il « funzionamento » di una Comunità di Stati sovrani; solamente èssa li sente anche più acutamente, perchè è legata all'oggetto della sua missione, determinato dallo stesso suo Fondatore, oggetto che penetra fino nelle profondità dello spirito e del cuore umano. In questa condizione di cose i confìlitti sono inevitabili, e la storia dimostra che ve ne sono stati sempre, ve ne sono tuttora e, secondo la parola del Signore, ve ne saranno sino alla fine dei tempi. Poiché la Chiesa con la sua missione si è trovata e si trova dinanzi ad uomini e a popoli di una meravigliosa cultura, ad altri di una inciviltà appena comprensibile, e a tutti i possibili gradi intermedi : diversità di stirpi, di lingue, di filosofìe, di confessioni religiose, di aspirazioni e peculiarità nazionali ; popoli liberi e popoli schiavi ; popoli che non sono mai appartenuti alla Chiesa e popoli che si sono staccati dalla sua comunione. La Chiesa deve vivere tra essi e con essi ; non può mài di fronte a nessuno dichiararsi « non interessata ». Il mandato impostole dal suo divin Fondatore le rende impossibile di seguire la norma del « lasciar correre, lasciar fare ». Èssa 2 2 Cfr. MATTH., 28, 19. Acta Pii Pp. XII 801 ha l'ufficio d'insegnare e di educare con tutta l'inflessibilità del vero e del buono e con questo obbligo assoluto deve stare e operare tra uomini e comunità che pensano in modi completamente diversi. Torniamo ora tuttavia indietro alle due summenzionate proposizioni : e in primo luogo a quella della negazione incondizionata di tutto ciò che è religiosamente falso e moralmente cattivo. Riguardo a questo punto non vi è stato mai e non vi è per la Chiesa nessun tentennamento, nessun patteggiamento, nè in teoria nè in pratica*. Il suo contegno non è cambiato nel corso della storia, nè può cambiare, quando e dovunque, nelle forme più svariate, è posta di fronte all'alternativa : o l'incenso per gl'idoli o il sangue per Cristo. Il luogo dove voi ora vi trovate, la Roma Aeterna, con le reliquie di una grandezza che fu, e con le memorie gloriose dei suoi martiri, è il testimonio più eloquente della risposta della Chiesa. L'incenso non fu bruciato dinanzi agli idoli, e il sangue cristiano bagnò il suolo divenuto sacro. Ma i templi degli dei giacciono in fredde rovine nei pur maestosi ruderi; mentre presso le tombe dei martiri, fedeli di tutti i popoli e di tutte le lingue ripetono fervidamente il vetusto Credo degli Apostoli. Quanto alla seconda proposizione, vale a dire alla tolleranza, in circostanze determinate, alla sopportazione anche in casi in cui si potrebbe procedere alla repressione, la Chiesa — già per riguardo a coloro, che in buona coscienza (sebbene erronea, ma invincibile) sono di diversa opinione — si è vista indotta ad agire ed ha agito secondo quella tolleranza, dopo che sotto Costantino il Grande e gli altri Imperatori cristiani divenne Chiesa di Stato, sempre per più alti e prevalenti motivi; così fa oggi e anche nel futuro si troverà di fronte alla stessa necessità. In tali singoli casi l'atteggiamento della Chiesa è determinato dalla tutela e dalla considerazione del bonum commune, del bene comune della Chiesa e dello Stato nei singoli Stati, da una parte, e, dall'altra, del bonum commune della Chiesa universale, del regno di Dio sopra tutto il mondo. Per la ponderazione del pro e del contro nella trattazione della « quaestio facti » non valgono in questo per la Chiesa altre norme se non quelle da Noi già prima indicate per il Giurista e lo Statista cattolico, anche per quanto concerne l'ultima e suprema istanza. VII Ciò che abbiamo esposto può essere utile per il giurista e l'uomo politico cattolico anche quando nei loro studi o nell'esercizio della loro professione vengono in contatto con gli accordi (Concordati, Trattati, Conven5 1 - A C T A , vol. X X , n . 1 6 . — 1 6 - 1 2 1 9 5 3 . Acta 802 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale zioni, Modus vivendi, ecc.) che la Chiesa (vale a dire, già da lungo tempo, la Sede Apostolica) ha concluso in passato e conclude tuttora con Stati sovrani. I Concordati sono per essa una espressione della collaborazione tra Chiesa e Stato. Essa per principio, ossia in tesi, non può approvare la completa separazione fra i due Poteri. I Concordati debbono quindi assicurare alla Chiesa una stabile condizione di diritto e di fatto nello Stato, con cui sono conclusi, e garantire ad essa la piena indipendenza nell'adempimento della sua divina missione. È possibile che la Chiesa e lo Stato nel Concordato proclamino la loro comune convinzione religiosa ; ma può anche accadere che il Concordato abbia, insieme con altri scopi, quello di prevenire dispute intorno a questioni di principio e di rimuovere fin dall'inizio possibili materie di conflitti. Quando la Chiesa ha apposto la sua firma ad un Concordato, questo vale per tutto il suo contenuto. Ma il suo senso intimo può essere, con mutua cognizione di ambedue le alte Parti contraenti, graduato ; può significare una espressa approvazione, ma può anche dire una semplice tolleranza, secondo quei due principi che sono la norma per la convivenza della Chiesa e dei suoi fedeli con le Potenze e gli uomini di altra credenza. È questo, diletti figli, ciò che intendevamo di trattare con voi più diffusamente. Per il resto Noi confidiamo che la comunità internazionale possa bandire ogni pericolo di guerra e stabilire la pace ; per quanto poi riguarda la Chiesa, che valga a garantirle dappertutto la via libera, affinchè essa possa fondare nello spirito e nel cuore, nei pensiero e nell'azione degli uomini il regno di Colui che è il Redentore, il Legislatore, il Giudice, il Signore del mondo, Gesù Cristo, il Dio che è sopra tutte le cose benedetto nei secoli. Mentre pertanto accompagnamo coi Nostri paterni voti i vostri lavori per il maggior bene dei popoli e per il perfezionamento delle relazioni internazionali, impartiamo a voi, come pegno delle più ricche grazie divine, con effusione di cuore l'Apostolica Benedizione. 3 3 Rom., 9, 5. Acta Pii Pp. XII 803 NUNTIUS RADIOPHONICUS CHRISTIFIDELIBUS CANTABRICAE REGIONIS DATUS, OB PRIMUM ELAPSUM SAECULUM A QUO B. MARIA V., ((NUESTRA SEÑORA DE BEGOÑA )) NUNCUPATA, EIUSDEM REGIONIS PATRONA CAELESTIS PROCLAMATA FUIT, SOLLEMNIA CELEBRANTIBUS.* Venerables Hermanos y amados hijos que, reunidos en la Villa de Bilbao, clausuráis en estos momentos la gran misión, organizada para conmemorar los cincuenta años de la proclamación de Nuestra Señora de Begoña como Patrona del « muy Noble y muy Leal Señorío de Vizcaya )) : Si quien honra a su madre ha sido comparado con el que acumula un gran tesoro, ¿a quién os diríamos semejantes en estos momentos, al contemplaros con los ojos del espíritu en número tan imponente, enronqueciendo de entusiasmo, al aclamar con desbordante fervor a vuestra Madre del cielo, a esa Madre a cuyos pies y bajo cuyos auspicios puede decirse que se ha desarrollado toda vuestra vida? No pretendemos remontarnos ahora hasta los siglos, envueltos no poco en la niebla de los tiempos, cuando vuestra fuerte estirpe — sencilla siempre, pero siempre indómita —, sin haber jamás doblegado la altiva cerviz a ningún yugo, inclinaba sin embargo inmediatamente la frente para recibir en ella las linfas puriñcadoras del bautismo ; desde entonces aquel pueblo, como muy bien se ha dicho, de santos, de sabios y de guerreros, sería siempre una gente sobre todo cristiana, que ha sabido conservar casi íntegras hasta nuestros días las más puras esencias de su recia y sana espiritualidad. Era, pues natural que, al nacer a la historia vuestra Villa, en los albores mismos del siglo XIV, lo hiciera casi a la sombra de aquella Iglesia o Monasterio de Santa María de Begoña, que ya existía probablemente desde no mucho después del siglo ix y que, asentada en aquella última estribación de la colina de Artagan, habría de presidir estos seis siglos de vuestra vida, ofreciéndoos calor y devoción en todos los momentos, refugio en vuestras calamidades, luz y aliento en las 1 2 * Die 15 Novembris a. 1953. 1 2 Cfr. Eccli., 3, 5. Silverio F. de Echevarría, Historia del Santuario (Tolosa, 1892) pags. 4 y siguientes. e imagen de N. S. de Begoña 804 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale horas obscuras, protección y escudo en todos los peligros y ante los golpes de todos vuestros enemigos. Buen testimonio queda de tan manifiesta protección en los no pocos hechos extraordinarios que los historiadores reseñan de los que son mudos, pero elocuentes testigos, no sólo las veintiocho lámparas de plata que arden continuamente ante el altar de la moderna Basílica, sino también los incontables ex votos que cuelgan de sus paredes, ofrecidos acaso con mano trémula por algún viejo lobo de mar, que en un momento pensó no volver a pisar tierra; y así, hasta llegar a los grandes homenajes de los tiempos modernos : la inolvidable peregrinación de 1880, la solemnísima coronación de 1900 y aquella proclamación del 1903 que, para que no le faltase nada, quedó incluso rubricada con sangre de martirio. Esta es precisamente la fecha que vuestro amor filial no ha querido dejar pasar sin una digna conmemoración; pero una conmemoración tan singular que tampoco Nos querríamos que le faltase Nuestro elogio. Efectivamente, durante tres semanas enteras, primero dentro del mismo Bilbao y luego desde Usánsolo y Galdácano hasta Guecho y Santurce, todo a lo largo de esa ría del Nervión — que viene a ser como la espina dorsal de toda vuestra admirable actividad y prosperidad moderna —, trescientos fervorosos misioneros, en más de cien centros de misión, han recordado a casi medio millón de almas las verdades fundamentales de nuestra santa fe, exhortándolas a la renovación de la vida cristiana y ofreciéndoles generosamente reconciliación y perdón. De entre éstas queremos recordar en especial a Nuestros amadísimos hijos los trabajadores, objeto siempre de singular amor para el Padre común, acumulados en esos potentes centros fabriles donde la vida es más dura y los peligros para el alma son mucho mayores. ¡ Ojalá se hayan conseguido abundantemente los frutos anhelados por vuestro celoso Pastor, de tal manera que en adelante todos resplandezcáis por una mayor interioridad religiosa, un mayor sentido de comunidad espiritual, una tradición más vivificada, menos inmoralidad, más desinterés y pureza de costumbres, menos ansia de placer y comodidad y sobre todo, más vivo anhelo por el triunfo de la justicia social ! Y así como hubo un tiempo en que lo mismo el valeroso guerrero vizcaíno que penetraba audaz en las selvas americanas portador de la civilización y de la fe; que el navegante osado que salía de vuestros puertos para proteger vuestro litoral, lanzarse a lo desconocido o tomar parte en las grandes empresas hispánicas, todos llevaban escrito en sus pendones o en sus proas el nombre de Begoña e impreso en sus corazones el amor a su Madrecita querida ; así ahora todo hijo de esa hidalga tierra, de esa nobilísima Villa, Acta Pii Pp. XII 805 sea siempre un cristiano fervoroso que sepa incluso llevar al campo apostòlico el empuje, la constancia, la amplitud de miras, que en las empresas humanas os han dado tantos y tan justos triunfos, hasta llevaros a la envidiable situación en que hoy os halláis gracias al auxilio divino y a vuestro propio esfuerzo. « Házte un tesoro según los preceptos del Altísimo y te aprovechará más que el oro », dice la divina Sabiduría, porque (( El que en sus riquezas confía, caerá : los justos reverdecerán como follaje ». ¡ Y Tú, oh Madre Santísima de Begoña, que desde ese « Sagragio del Señorío de Vizcaya » parece como que te complaces contemplando la fidelidad y la devoción de esos tus buenos hijos ; Tú, a quien ellos rinden culto bajo la advocación dulcísima — para Nos especialmente amable — de Nuestra Señora de la Asunción : no dejes de interceder por ellos ante el Corazón de tu amantísimo Hijo, a fin de que sigan siendo sempre dignos de su nombre y de su historia y, sin dejarse arrastrar los unos por las fatigas y trabajos de esta vida y los otros por la excesiva prosperidad de un momento, nunca aparten los ojos de ese cielo, donde Tú les esperas, a donde deben tender con todas sus ansias y donde deben poner su única y verdadera patria ! Estos son Nuestros sentimientos y estos Nuestros deseos, mientras que, para consolidar más y más los frutos de vuestra misión y para impetrar de lo alto más abundante gracia, a tí, Venerable Hermano, Prelado de la diócesis y a quien, antes que a nadie, hay que atribuir el mérito de tan feliz iniciativa ; a todos Nuestros Hermanos en el Episcopado que en estos momentos te acompañan; a las dignísimas autoridades, que tanto han colaborado en esta empresa de carácter exclusivamente espiritual ; a los sacerdotes, religiosos y religiosas, lo mismo que a todos los fieles que de cualquier manera oyen Nuestra voz; a la amadísima Bilbao, a toda Vizcaya y a España entera, damos de todo corazón, con afecto paternal, Nuestra Bendición Apostólica. 3 4 3 4 EcclL, 29, 14. Prov., 11, 28. 806 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII NOTIFICAZIONE Viene chiesto se con la Costituzione Apostolica Christus Dominus, attesa anche Ja relativa Istruzione del S. Offizio, sia stato revocato il privilegio, goduto da alcune chiese, di celebrare nelle ore serali della vigilia la prima Messa del S Natale. In proposito si rende noto che tale privilegio, essendo d'indole liturgica, non rientra, sotto quest'aspetto, nelle clausole aboliti ve della Costituzione Christus Dominus. I Sacerdoti, però, che celebrano nelle predette circostanze, come pure i fedeli che si accostano alla S. Comunione, devono attenersi alle vigenti disposizioni circa il digiuno eucaristico. Palazzo del Sant'Offizio, 12 dicembre 1953. SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS LAMACENSIS DECRETUM DE CAPITULI CATHEDRALIS INNOVATIONE Cum pervetusti Lamancensis Capituli Cathedralis, labentibus annis variis mutationibus emendati, nova sint condenda Statuta, Exc. P. D. Ioannes a Silva Campos Neves, Episcopus Lamacensis, enixe ab Apostolica Sede postulavit ut ipsum innovaretur pressiusque describeretur. Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Emi P. D. Petri S. R. E. Card. Ciriaei, in Lusitania Pro Nuntii Apostolici, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Pio Divina Providentia P P . XII tributarum, rata huiusmodi innovationem solemniori cultui Deo in Ecclesia exhibendo collaturam, precibus annuendum censuit. Sacra Congregatio Consistorialis 807 Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, aliorum quorum intersit vel qui sua interesse praesumant consensu, praesenti Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae suo plumbo Litterae datae fuissent, statuit ut exinde Lamacense Capitulum, ceteris abrogatis, quatuor constet Dignitatibus, scilicet, decano, cantore, archidiacono, archipresbytero, et octo canonicis, quibus ab Episcopo Ordinario La ma c en si bini aut plures addi poterunt beneficiarii seu mansionarii qui eidem expedire videantur ad sacras functiones in ecclesia cathedrali peragendas. Indulget tamen ut hodiernus canonicus cui in eodem Capitulo collata est Dignitas (( thesaurarius maior », suum retineat munus, et dignitas illa extinguatur cum primum quomodocumque vacet. Quoad vestes chorales mansionariorum Sacra haec Congregatio mandat ut sint rochetum sine reflexu in manicis et mozeta nigri coloris. Cum autem non parum deceat ut qui in Episcopi senatum et consilium adsciscuntur quibusdam decorentur insignibus, concedit ut Dignitates et canonici, intra fines dumtaxat propriae dioeceseos, vestem talarem adhibeant cuius collum et anteriores extremitates exiguus torulus ornet rosei coloris. Quod attinet ad servitium chorale, ceteraque officia iura et privilegia, normae iuris communis, legitimae consuetudines atque peculiaria statuta adamussim serventur. Ad haec omnia perficienda S. Congregatio deputat memoratum in Lusitania Pro Nuntium Apostolicum, tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ipsi imposito mittendi, cum primum fas erit, ad eandem S. Congregationem Consistorialem exemplar authenticum actus peractae exsecutionis. Datum Romae ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die xv mensis Iunii, anno 1953. £g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen et Mandelen, a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor Acta Apostolicae 808 Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO DE DISCIPLINA SACRAMENTORUM DECRETUM Quo sollemniori ritu ac pari magnificentia Marianus Annus nuper ubique terrarum indictus Litteris Encyclicis « Fulgens corona » sumat initium atque ad exitum perveniat, Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII die 25 mensis Novembris labentis anni Revmis locorum Ordinariis facultatem tribuere libenter dignatus est indulgendi ut in unaquaque ecclesia cathedrali, collegiali, conventuali, paroeciali, necnon in potioribus ecclesiis et oratoriis, etiam sodalibus religiosis concreditis, praesertim autem in Sanctuariis Marianis et ecclesiis Beatissimae Virgini Mariae dicatis, ad quae populus frequentior accedere solet, exceptis tamen domesticis sacellis, dimidia hora post mediam noctem, quae interfluit intra diem septimum et octavum mensis Decembris MCMLIII, itidemque inter eosdem dies mensis Decembris anni M C M L I V , una sancta Missa, etiam solemnis, litari possit, in qua, vel continuo ac statim post eam expletam, christifideles rite dispositi sacra Synaxi sese reficere queunt, servato ieiunio, a media nocte. Id vero indulgere valent RR. Ordinarii dummodo sacrae supplicationes Deo Beatissimaeque Virgini Mariae Immaculatae impendant nr ad praeclara permagnique momenti imploranda beneficia a memoratis Litteris Encyclicis singillatim recolita, per spatium saltem duarum horarum, in hoc computato tempore ad Missam celebrandam insumpto, servatis in reliquis de iure servandis cautoque ut quodlibet praecaveatur irreverentiae ac profanationis periculum. Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis de Disciplina Sacramentorum, die 26 mensis Novembris MCMLIII. Çfc B. Card. ALOISI MASELLA, Ep. Praenest., Pro-Praefectus L. © S. F. Bracci, a Secretis Sacra Congregatio 809 Concilii SACRA CONGREGATIO CONCILII CIRCOLARE CIRCA NUOVE FORMULE DEL DIGIUNO EUCARISTICO DA INTRODURSI NEL CATECHISMO DEL B. PIO X Come è noto, con la Costituzione apostolica Christus Dominus del 6 Gennaio 1953 il regnante Sommo Pontefice Pio Pp. XII stabilì una nuova disciplina per il digiuno eucaristico, e la Sacra Congregazione del Sant'Uffizio con l'Istruzione del medesimo giorno emanò speciali norme per la regolare osservanza di tale disciplina (Acta Apostolicae Sedis, vol. XXXXV, pag. 15 e 47). In seguito poi ad interessamento di questo Sacro Dicastero del Concilio, la medesima Sacra Congregazione del Sant'Uffìzio, con l'augusta approvazione del Santo Padre, ha disposto che nel Catechismo del B. Pio X siano apportate le seguenti modifiche alle domande 335, 339 e 340, nonché alle relative risposte : 335. Quante cose sono necessarie per fare una buona comunione? R. Per fare una buona comunione sono necessarie tre cose : I essere in grazia di Dio; 2° sapere e pensare chi si va a ricevere; 3° essere digiuno dalla mezzanotte. 339. In che cosa consiste il digiuno eucaristico? R. Il digiuno eucaristico consiste nell'astensione da qualsiasi cibo o bevanda, eccetto l'acqua naturale. 340. Chi non è digiuno può ricevere mai la comunione? R. Chi non è digiuno può ricevere la comunione in pericolo di morte; inoltre in particolari circostanze determinate dalla Chiesa. 340-bis. Quali sono queste particolari circostanze determinate dalla Chiesa? R. Sono le seguenti : 1) Gl'infermi possono fare la santa comunione, anche dopo aver preso medicine o bevande, se per grave incommodo — riconosciuto dal confessore — non possono rimanere completamente digiuni. 2) Chi fa la comunione a tarda ora o dopo un lungo cammino o dopo un lavoro debilitante può prendere qualche bevanda fino ad un'ora prima di comunicarsi, se prova grande incommodo — riconosciuto dal confessore — ad osservare completamente il digiuno. o Acta 810 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3) Nelle Messe vespertine può fare la comunione chi si è astenuto dai cibi sòlidi per tre ore e dalle bevande per un'ora. 340-ter. Nei permessi di prendere bevande sono compresi anche i liquidi alcoolici? R. Nei permessi di prendere bevande sono esclusi gli alcoolici. Tanto si comunica per opportuna intelligenza e norma. E orna, 14 Novembre 1953. G. Card. BRUNO, Prefetto L. © S. P. Roberti, Segretario SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i INSULARUM BERMUDARUM DECRETUM PRAEFECTURA APOSTOLICA INSULARUM BERMUDARUM DELEGATIONI APOSTO- LICAE IN BRITANNIA ADSIGNATUR. Cum per Decretum Sacrae Congregationis Consistorialis diei 19 mensis Februarii vertentis anni insulae, vulgo « Bermude » nuncupatae, seiunctae sint ab Archidioecesi Halifaxiensi et erectae in Praefecturam Apostolicam, Insularum Bermudarum appellandam, iurisdictioni huius Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando plene subiectam, eidem Sacro Consilio visum est, ob peculiaria rerum adiuncta, memoratam Praefecturam Apostolicam Insularum Bermudarum Delegationi Apostolicae in Britannia adsignare. Quam sententiam Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa XII, in Audientia diei 24 mensis Martii vertentis anni, referente infrascripto huius Sacrae Congregationis Cardinali Praefecto, benigne excipiens, ratam habuit et confirmavit atque hoc ad rem Decretum confici et expediri mandavit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 24 mensis Martii a. D. 1953. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L. S$| S. f Ph. Bernardini, Archiep. tit. Antioch. in Pisidia, a Secretis Sacra Congregatio de Propaganda Fide 811 TT M E R A U K E N S I S - DE HOLLANDIA DECRETUM DE FINIUM MUTATIONE Cum Excellentissimus Dominus Hermanus Tillemans, M. S. F., Vicarius Apostolicus Meraukensis, et Reverendissimus Pater Antonius Cremers, O. F. M., Praefectus Apostolicus de Hollandia (Nova Guinea), aliquam confinium mutationem inter Vicariatum Apostolicum Meraukensem et Praefecturam Apostolicam Hollandiae petiissent, ut in territorii Meraukensis parte, cui vulgo nomen « Mimika », evangelizationis operi aptius consideretur, visum est ad novam inter duas, quas diximus, circumscriptiones ecclesiasticas, limitum definitionem procedere. Quamobrem haec Sacra Congregatio « de Propaganda Fide » memoratam territorii partem de « Mimika », quae hucusque ad Vicariatum xlpostolicum Meraukensem pertinebat, ab ipso Vicariatu Apostolico Meraukensi distrahendam atque Praefecturae Apostolicae Hollandiae ita adnectendam censuit ut deinceps linea divisionis inter dictas circumscriptiones ecclesiasticas, proficiscens a finibus Papuasiae Australianae, currens per summa iuga montium, non, prout adhuc, prosequatur usque ad Sinum Aetnae, verum ad 137° 30 longitudinis orientalis perveniens, flectatur iuxta eundem gradum ad meridiem, prosequens usque ad mare. Quod Sacrae Congregationis « de Propagada Fide » consilium eiusdem Sacrae Congregationis Cardinalis Praefectus, vigore specialium facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Pio Divina Providentia Papa XII die 11 Octobris 1952 concessarum, ratum habens atque confirmans, territorium de « Mimika » a Vicariatu Apostolico Meraukensi distraxit et Praefecturae Apostolicae Hollandiae adnexuit praesensque ad rem Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 26 mensis Iunii a. D. 1953. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L. © S. f Ph. Bernardini, Archiep. tit. Antioch. in Pisidia, a Secretis 812 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiate PONDICHERIENSIS ET CUDDALORENSIS DECRETUM ARCHIDIOECESI PONDICHERIENSI NOMEN (( CUDDALORENSIS )) ADDITUR Cum Excnius Dnus Augustus Simeon Colas, Archiepiscopus Pondicheriensis, proposuisset ut hodiernae denominationi Archidioeceseos Pondicheriensis nomen adderetur urbis Cuddalorensis, ita ut deinceps eadem Archidioecesis appellaretur Pondicheriensis et Cuddalorensis, Ssmus Dnus Noster Pius Div. Prov. Papa XII, in Audientia diei 7 currentis mensis Augusti huius Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Cardinali Praefecto concessa, supramemoratam propositionem adprobare dignatus est ac praesens ad rem Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 7 mensis Augusti a. D. 1953. P . Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L. ® S. C. Corvo, Subsecretarius IV GOANEN.-POONEN. DECRETUM Cum, Sanctae Sedis consulto, territorium Goanae Archidioeceseos, ad Unionem Indianam pertinens et districtus civiles de Belgaum, Nord Cañara, Ratnagiri et Sawntwadi complectens, a praefata Archidioecesi, quae ditioni Sacrae Congregationis super Negotiis Extraordinariis subest, distractum fuerit et Sacrae Congregationi de Propaganda Fide concreditum, propositum est ut duo ex illis districtibus, Ratnagiri scilicet et Sawntwadi Dioecesi Poonensi unirentur. Quam propositionem Ssmus D. N. Pius Div. Prov. Papa XII, in Audientia diei 19 Septembris vertensis anni, benigne excipiens ac ratam habens, supra memoratos districtos de Ratnagiri et SaAvntwadi ad Dioecesim Poonensem adnectere dignatus est atque praesens ad rem Decretum confici ac publici iuris fieri iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 19 mensis Septembris A. D. 1953. P . Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L. © S. f Ph. Bernardini, Archiep. tit. Antioch. in Pisidia, a Secretis Sacra Congregatio Rituum 815 SACRA CONGREGATIO RITUUM i LUCEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI HELENAE GUERRA, FUNDATRICIS INSTITUTI OBLATA RUM SANCTI SPIRITUS VULGO A S. ZITA. SUPER DUBIO An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis, in casu et ad effectum de quo agitur. Lucensis civitas in Etruria non modo antiquitate atque civili gloria est celebranda, sed, quod pluris est, temporibus praesertim nobis vicinioribus, nonnullorum sanctitate, qua mirifice ac magnifice illustratur. Ne longius protrahatur sermo, duas tantum commemorare liceat, S. Gemmam Galgani, quae Lucae ad sanctitatis culmen pervenit, Helenamque Guerra, cui honor tribuendus humaniorum ac spiritualium artium sanctae huius magistram fuisse, de cuius virtutibus hoc in decreto agitur. Optimos ipsa parentes censu, honestate, pietate claros habuit Antonium ac Faustinam Franceschi, qui filiolam die 23 Iunii anno 1835 natam, eodem die per baptismi sacramentum divina adoptione ditarunt. Raro exemplo mater, divinae caritatis impulsu, suaviter quidem, sed insimul fortiter puellam educavit, eamque vivida disciplina ad ferventem ac firmam pietatem assuescere perduxit. Nonnisi dormi entern eam osculabatur, ac a mundanis vanitatibus avertere studebat. Ne filiorum intacta puritas ab aequalium consuetudine vel minime inquinaretur, eos publicum ludum celebrare non sivit, sed domum magistros arcessere suevit. Helena, rigorem hunc non pertaesa, iam a prima adulescentia iuges in christiana perfectione progressiones perficiens, aptam ad divina exsequenda consilia se reddidit. Sancti Spiritus charismatibus per Confirmationis Sacramentum anno 1843 abundantius ditata, atque a sequenti anno Christi Corpore cotidie saginata, caelestem potius vitam quam terrenam, adhuc in saeculo, agere visa est. Acerrimo dotata ingenio latinas 814 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale litteras adeo excoluit, ut a Sacra Scriptura ac Sanctis Patribus illam valuerit scientiam haurire, quam in pluribus eius scriptis datum est admirari. Apostolico permota ardore, consociationem iuvenum feminarum cui nomen « a Spiritualibus Amicitiis » constituit, cuius regulas ipsa conscripsit, ut christianam sodales catechesim docerent, pietatemque exercerent. Nec satis. Anno 1872, postridie festum Immaculatae Conceptionis, una cum nonnullis pietate praestantibus, religiosarum ad instar, communem vitam instauravit. Post decennium Archiepiscopus Ghilardi eas religiosis vestibus induit, sororesque, earum humillimo optato favens, a S. Zita, qu^e Lucae famulatui addicta sanctitate floruit, nuncupavit, cui titulo postea Spiritus Sancti nomen fuit praepositum. Duplicem ipsa in regulis a se conscriptis huic Instituto constituit finem : Spiritus Sancti cultum promovendi atque puellas educandi. Sancti Spiritus cultum promovendum praestituit, quia perpendebat moerens tertiam hanc SS. Trinitatis personam a paucis coli, quasi in oblivionem traditam, uti sapientissimus Leo Papa XIII in Encyclica Divinum illud munus, Servae Dei humillimo impulsu anno 1897 edita, scripsit : « Ne hodie quidem desunt, qui similiter rogati ut quidam olim a Paulo apostolo, acceperintne Spiritum Sanctum, respondeant similiter : Sed neque si Spiritus Sanctus est, audivimus » (Act. 19. 2). In hoc cultu promovendo, voce ac scriptis spirituali theologia refertis totam se impendit. Supernaturali hoc spiritu imbuta, sapienter prudenterque Institutum moderabatur eiusque propagationem curabat. Verum, quoniam opera Dei crucis signo debent notari, factum est ut, Deo permittente, magna oborta sit contra Dei Famulam tempestas. Calumniis apud Archiepiscopum impetita a supremo officio quasi inepta anno 1906 fuit deposita atque ad intimum in Instituto reiecta. Quas iniurias, uti postea S. C. de Religiosis, rebus perpensis, scripsit : Ipsa, ea animi magnitudine qua pollebat, acceptavit humiliter. Ab omni cura Instituti quasi de crimine suspecta, seposita, immo ne spirituales opellas scriberet proihibita, Deo coniunctior, angelicam vitam a terrenis abstractam in caelestium contemplatione duxit. Die 1.1 Aprilis anno 1914 ad caelestes nuptias evolavit. Post eius mortem unanimiter Servae Dei vitae sanctitas ab omnibus fuit recognita. Quare anno 1930 ordinaria auctoritate Informativus Processus fuit constructus; servatisque de iure servandis, causa Beatificationis, Pio XI fel. rec. favente, die 5 Maii a. 1936 fuit introducta. Aposto- ìSacra Congregatio Rituum 815 Jieis Inquisitionibus peractis, die 26 Iunii a. 1951 coram subscripto Cardinali, S. R. C. Praefecto et causae Ponente, Antepraeparatoria Congregatio fuit habita, cui die 20 Ianuarii 1953 Praeparatoria successit. Denique die 21 Aprilis anni huius, Generalis Congregatio coram Ssmo D. N. Pio Papa XII fuit coacta, in qua ipsemet Cardinalis dubium discutiendum proposuit: An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum, tum in proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores suffragium tulerunt. Beatissimus vero Pater sententiam edere ad hunc distulit diem, férvidas interim effundens preces. Quare Sanctitas Sua eumdem Cardinalem S. R. C. Pro-Praefectum ac causae Ponentem, R. P. Salvatorem Natucci, Generalem Fidei Promotorem, meque Secretarium ad se accivit, divinoque sacrificio litato edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate cum in Deum tum in proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis Venerabilis Helenae Guerra, in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 26 Iunii 1953. £g C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius II LUCE R INA CANONIZATIONIS BEATI FRANCISCI ANTONII FA SANI, CONFESSORIS, SACERDOTIS PROFESSI ORDINIS FRATRUM MINORUM CONVENTUALIUM. SUPER DUBIO An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Venerabilem Dei Servum Franciscum Antonium Fasani, Sacerdotem professum Ordinis Fratrum Minorum Conventualium, heroicas exercuisse virtutes Leo Papa XIII, die 21 Iunii anni 1891, lato decreto, edixit, eumque miraculis clarum Summus feliciter regnans Pontifex, die 816 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 15 mensis Aprilis, anno 1951, Beatorum Caelitum albo solemniter adscripsit. Ex eo autem tempore cultus et pietas fidelium in novensilem Beatum Franciscum Antonium in pluribus dioecesibus, Apuliae praesertim regionis in Italia, adeo increvit in dies, ut nova prodigia eius invocatione et intercessione a Deo patrata ferantur, de quibus inquisitiones apostolica auctoritate ad ulteriorem Causae progressum opportune conficiendae videntur. Quare instante Revmo P. Antonio Ricciardi, Fratrum Minorum Conventualium Postulatore Generali, attentisque litteris quorundam Archiepiscoporum et Episcoporum necnon Revihi Patris Ministri Generalis praefati Qrdinis, Emus ac Revmus Dominus Alexander Cardinalis Verde, eiusdem Causae Relator, in ordinario Sacrorum Rituum Congregationis coetu, subsignata die ad Vaticanum coadunato, sequens discutiendum dubium proposuit, nempe : An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres, sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius Emi Ponentis, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, omnibus accurate perpensis, rescribendum censuere : Affirmative, seu esse signandam commissionem reassumptionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Die 14 Iulii 1953. Quibus denique omnibus Sanctissimo Domino Nostro Pio Papae XII per subscriptum Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefectum relatis, Sanctitas Sua, rescriptum eiusdem S. Congregationis ratum habens, manu propria dignata est signare commissionem reassumptionis Causae Canonizationis Beati Francisci Antonii Fa'sani, Confessoris. Datum Romae, die 26 mensis Iulii, Anno Dominicae Incarnationis 1953. £g C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L. & S. . t A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius Sacra Congregatio Rituum 817 III SEGUSIEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI EDUARDI IOSEPHI ROSAZ, EPISCOPI SEGUSIENSIS. SUPER DUBIO An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Sapienter haec in ore Domini verba exhortationis ponnntnr : « F i l i , relinque te et invenies me. Sta sine electione et omni proprietate et lucraberis semper. Nam et adicietnr tibi amplior gratia statim ut te resignaveris nec resumpseris » (Imit. Christi, I I I , 37). Vere sapientissima sunt verba haec, n a m : «Quid est homo?... quid promeruit? certe hoc in veritate cogitare possum ... nihil sum, nihil possum, nihil boni in me habeo ... in omnibus defieio et nisi a te fuero adiutus et interius informatus, totus efficior tepidus et dissolutus » (Ibid., 40). Si quis de hac veritate intime est persuasus, aptum se reddit in manu Dei instrumentum ad talia ac tanta opera exsequenda, quae humanas excedunt vires divinumque opus manifesto produnt. Plurima in Ecclesia Dei huiusmodi exempla afferri possunt, inter quae humillimi Servi Dei Eduardi Iosephi Rosaz opera sunt adnumeranda. Et sane. Segusii in Pedemontana regione, Sanctorum ac Beatorum attrice, die 15 Februarii anno 1830, a Romualdo ac Iosepha Dupraz Famulus Dei, septimus ex octo filiis, natus est, sequentique die sacris baptismatis aquis renatus. Decennis Taurinorum Augustam prius, Salutias postea se contulit, cuiusdam collegii alumnus. Ad sacra ministeria se persentiens vocatum Segusiense Seminarium anno 1848, ac dein Nicenum ad Varum anno 1851 ingressus est, ubi ad sacerdotium Sabbato Quattuor aestivorum Temporum anno 1854 fuit promotus. Antecedenti anno Tertio Franciscali Ordini se adiunxit. Diaconus quum nondum erat, a Segusiensi Episcopo Cathedralis Ecclesiae Canonicus ad Patronorum praesentationem fuit electus. Sacri Ordinis gratia in eo vacua non fuit. Nullum enim sacerdotale ministerium neglexit. Assiduus in paenitentiae sacramenti exedra praesto erat, cunctam dioecesim Segusiensem finitimasque evangelica praedicatione excoluit, uberrimos referens salutares fructus. 52 - ACTA, vol. XX n. 16. — 16-12-1953. 818 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nonnullarum puellarum condicionem miserans ac pericula quibus ipsae obnoxiae erant, eas nullis deterritus difficultatibus ac dicteriis, sed soli divinae Providentiae auxilio, uti alter S. Iosephus Cottolengo, confisus, anno 1836 colligere coepit, Pauperum Filiarum Recessus rudimentum, ad quarum regimen incassum variis tentaminibus cedentibus, Congregationem fundavit, Tertii Ordinis S. Francisci ad normas. Divina porro Providentia ei defuit nunquam, uti Aloisius Anglesio, eiusdem Sancti successor et spiritus heres, praedixerat; sicque Pauperum Filiarum Recessum ampliavit propriaque ecclesia ditavit. Inexhaustum animarum zelum Episcopus sedulo perpendens, Carcerum Cappellanum, civici Collegii pueris educandis rectorem, Sororum a S. Ioseph moderatorem, episcopalis denique Seminarii Rectorem eum elegit. * Tantae virtutis, animorum zeli, doctrinae, rerum gerendarum peritiae fama, intra dioecesis limites non fuit contenta, sed ad Summi Pontificis, Servi Dei Pii Papae IX, aures pervenit, qui in Consistorio diei 31 Decembris anni 1877, frustra renitentem Famulum Dei, ad Segusiensem Episcopalem sedem promovit. Episcopalia munia omnia perfecte adimplevit. Nunquam a verbo Dei praedicando abstinuit; christianam catechesim, per totam dioecesim edoceri, paenitentiae sacramentum rite ministrari atque ad sacram synaxim fideles frequenter accedere indefesse curavit; ut ludi christiano spiritu moderarentur, Fratrum Scholarum Christianarum Scholas fovit amplia vitque. Contra grassantem Liberalismum, quem vocant, Ecclesiae iura conculcantem, verbo ac scriptis dimicavit strenue. Religiosas familias adamavit earumque operibus in fidelium bonum large utebatur. Haec aliaque multa vigilans Episcopus gessit, nunquam a labore desistens, Dei spiritu plenus, quem iugi oratione enutrivit paenitentiaeque exercitio firmavit. Laboribus fractus die 3 Maii, anno 1903, Ecclesiae sacramentis refectus, divinae voluntati apprime conformatus, gratiarum actionis hymno pie recitato, prolatis verbis « In manus tuas, Domine, commendo spiritum meum », lectissimum spiritum exhalavit. Sanctum obiisse cunctus populus lugens conclamavit; quae sanctitatis fama nullimode tractu temporis deferbuit. Quare in Segusiensi Curia ab anno 1930 ad annum usque 1939 ordinaria auctoritate constructus fuit processus super fama sanctitatis, super scriptis ac super vetito cultu eidem Famulo Dei non praestito. Interim ferventes litterae ab Emo ac Revmo D. Cardinali Maurilio Fossati, metropolita, a pluribus Archiepiscopis et Episcopis, a Capitulo Segusiensis Cathedralis atque a Gene- Sacra Congregatio Rituum 819 rali Superiore Servorum a Caritate Causae Introductionem postulantes Summo Pontifici sunt oblatae. Servatis itaque de iure servandis, Revmo Domino Iosepho Bo, Ssmi Domini Nostri ab intimo cubiculo sopra numerum, Causae postulatore instante, Emus ac Revmus Cardinalis Adeodatus Piazza, Episcopus Sabinen, et Mandelen., Causae Ponens seu Relator, in Ordinario Sacrorum Rituum Congregationis coetu, die 14 huius mensis coadunato, dubium posuit discutiendum : An signanda sit commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur de eaque retulit. Emi autem ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, relatione hac necnon Officialium Praelatorum suffragiis auditis, re mature perpensa, rescripserunt : Signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Pacta autem ab infrascripto Cardinali relatione Beatissimo Patri, Sanctitas Sua manu ipsius propria commissionem Introductionis Causae Servi Dei Bduardi Iosephi Rosaz subsignare dignata est. Datum Romae, die 26 Iulii, anno Domini 1953. jjß C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus ® ®* f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius IV DECRETUM URBIS ET ORBIS Mariano Anno a Summo Pontifice Pio Papa XII, per Encyclicas Litteras « Fulgens corona » diei 8 Septembris vertentis anni, indicto ; ut erga Deiparam Virginem Mariam pietas populi christiani exardeseat cotidie magis, et non tantum privatae sed publicae etiam supplicationes ad suavissimam Matrem admoveantur, Sacra Rituum Congregatio, de mandato Sanctissimi Domini, benigne indulget ut, durante hoc Mariano Anno, a die videlicet octava Decembris mensis ad eumdem adventuri an ni diem, in omnibus ecclesiis et oratoriis, singulis per annum Sabbatis, legi possit unica Missa votivo-privata, cantata vel lecta, de Immaculata Conceptione Beatae Mariae Virginis, dummodo non occurrat festum duplex I vel II classis, feria, vigilia, aut octava privilegiata primi et secundi ordinis, festum, vigilia aut octava ipsius Deiparae; et insuper aliquod pium exercitium peragatur in honorem Beatae Maria« Virginis. Servatis de cetero rubricis. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Die 29 Novembris 1953. £g C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus ® ®* f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius 820 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM Citatio edictalis MATRITEN. NULLITATIS MATRIMONII (MORERA-LAGUARDA) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Henrici Laguarda, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma Palazzo della Cancelleria) die 22 Martii 1954 hora meridiana, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Henrici Laguarda curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* Emmanuel Bonet, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 20 Novembris 1953. E. Fiore, Notarius * Étant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Henri Laguarda défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne bu par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 22 mars 1954, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le casf Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Henri Laguarda devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Acta Officiorum 821 ACTA OFFICIORUM SEGRETERIA DI STATO - Sua Santità Pio XII, nell'Udienza del 28 ottobre 1953, concessa al sottoscritto Pro-Segretario di Stato della medesima Santità Sua per gli Affari Ordinari, Si è degnata di approvare Punito Statuto della Fondazione Pio XII per Vapostolato dei Laici. G. B. Montini I - È fondata ed eretta nella Città del Vaticano la Fondazione Pio XII per l'apostolato dei Laici. La Fondazione ha personalità giuridica propria. II - Scopo della Fondazione è di provvedere all'amministrazione del patrimonio iniziale della Fondazione medesima e dei beni mobili e immobili che ad essa in futuro saranno trasferiti per sostenere e promuovere le opere internazionali cattoliche dell'apostolato dei Laici. I I I - La Segreteria di Stato assume la vigilanza sulla Fondazione. IV - La Fondazione è amministrata da un Consiglio di Amministrazione composto da cinque membri, che saranno nominati dalla Segreteria di Stato. Il Consiglio elegge nel suo seno un Presidente, un Vice-Presidente e un Delegato. V - La Segreteria di Stato nomina un Collegio di Revisori composto di tre membri effettivi e due supplenti, i quali debbono effettuare verifiche periodiche, amministrative e finanziarie, l'esame dei bilanci preventivi e consuntivi annuali e redigere le relazioni da presentarsi alla Segreteria di Stato. La Segreteria di Stato approva i bilanci preventivi e consuntivi della Fondazione. VI - Per tutti gli effetti giuridici la Fondazione è rappresentata congiuntamente dal Presidente e dal Delegato del Consiglio di Amministrazione. VII - La Fondazione emanerà un proprio Regolamento interno, da approvarsi dalla Segreteria di Stato. V I I I - Il presente Statuto sarà pubblicato negli « Acta Apostolicae Sedis ». Acta 822 Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 2 aprile 1953. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protettore della Ven. da Siena Caterina 30 luglio » » dell'Istituto 10 » » » » » delle pe, Protettore » » » » dell'Immaco- Santuario di Nostra Signo- Congregazione dello Spirito Santo Ven. Arcieonfraternita del ProSsmo di Maria al Foro Santa Romana Traiano Chiesa. S. E. Revíña Monsig. Antoniutti Ildebrando, Arcivescovo titolare di Sinnada di Frigia, Nunzio Apostoin Spagna. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Siri Giuseppe, delle Suore di di N. S. del Protet- Rifugio, dette Genova. » S. E. Revma Monsig. Siino Salvatore, Arcivescovo titolare di Perge, Nunzio Apostolico nella Repub- » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, blica 9 novembre del della Brignoline, » Francescane (Roma). S. E. Kevma Monsig. da Costa Nunes Giuseppe, PatriarcaArcivescovo titolare di Odesso, Vice Camerlengo tore 27 ProFran- Palagano della lico 22 Terziarie (Parigi). L'Emo e Revmo Signor Cardinale Micara Clemente, di 20 ottobre Suore ra del Pilastrello in Lendinara (Adria). L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protet- Nome » delle (Modena). L'Emo e Revnìo Signor Cardinale Roncalli Angelo Giusepdi tettore li) Boma. Suore lata tore 12 Santa cescane di S. Antonio ai Monti (Napoli). L'Emo e Revmo Signor Cardinale Lercaro Giacomo, Protettore 8 settembre in di » 'L'Emo e Revmo Signor Cardinale Mimmi Marcello, tettore » Arcieonfraternita tettore Dominicana. dei Concezione Canonici (Roma). Regolari Pro- dell'Immacolata Diarium Romanae Curiae 823 14 novembre 1953. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Roncalli Angelo Giuseppe, Protettore delle Suore Missionarie Zélatrice del S. Cuore di Gesù (Roma). » » » S. E. Revma Monsig. Panico Giovanni, Arcivescovo titolare di Giustiniana, Delegato Apostolico nel Canada. Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 19 novembre 1953, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare Sua Eccellenza Revma Monsig. da Costa Nunes Giuseppe, Patriarca-Arcivescovo titolare di Odesso, Consultore della Sacra Congregazione degli Affari Ecclesiastici Straordinari. Parimente con Biblietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante si è degnato di nominare : Prelati Domestici di Sua Santità : 26 settembre 1953. Monsig. Walsb Michele, dell'arcidiocesi di San Luigi. » » » Monsig. Wempe Luigi Antonio, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Woods Tommaso Raimondo, della medesima arcidiocesi. Alibrandi Gaetano, della diocesi di Acireale. Monsig. ottobre Monsig. Clarizio Emanuele (Roma). » » Monsig. Delaney Giovanni, dell'arcidiocesi di Nuova York. 11 » Monsig. Di Matteo Emilio, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Jordan Guglielmo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Kerwin Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » Monsig. McGuire Michele, della medesima arcidiocesi. Monsig. O'Connel Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Monsig. O'Leary Patrizio, della medesima arcidiocesi. Monsig. Beemsterboer Giorgio, dell'arcidiocesi di Chicago. lo » Monsig. Belinski Valentino, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Canning Matteo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Collins Giovanni, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Croarkin Walter, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Cummings Matteo, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Cussen Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Dolan Francesco, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Duffin Giacomo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Flaherty Francesco, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Frawley Lorenzo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Friel Enrico, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Garrity Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Gleeson Giacomo, della medesima arcidiocesi. Acta 824 Apostolicae 15 ottobre 1953. Monsig. Monsig. » » » » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. » » » » Monsig. » Monsig. » » » Monsig. » Monsig. Monsig. » » » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » Monsig. Monsig. » » » » Monsig. » » Monsig. Monsig. » » Monsig. » Monsig. » » » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » » » Monsig. » » » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » Monsig. » Monsig. » 25 » » Monsig. Sedis - Commentarium Officiale - Gleeson Patrizio, della medesima arcidiocesi; Gorman Guglielmo, della medesima arcidiocesi. Heimsath Giorgio, della medesima arcidiocesi. Hillinger Raimondo, della medesima arcidiocesi. Horvath Ernesto, della medesima arcidiocesi. Kachnowski Felice, della medesima arcidiocesi. Kasprzycki Bleslao, della medesima arcidiocesi. Kelly Edoardo, della medesima arcidiocesi. Krizka Martino, della medesima arcidiocesi. Lawler Giacomo, della medesima arcidiocesi. McCarthy Giovanni, della medesima arcidiocesi. McGowan Giuseppe, della medesima arcidiocesi. McMahon Giovanni, della medesima arcidiocesi. Muleahey Eugenio, della medesima arcidiocesi. Murphy Giacomo, della medesima arcidiocesi. Muzik Martino, della medesima arcidiocesi. O'Brien Guglielmo, della medesima arcidiocesi. Owens Guglielmo, della medesima arcidiocesi. Picard Gerardo, della medesima arcidiocesi. Primeau Ernesto, della medesima arcidiocesi. Reed Tommaso, della medesima arcidiocesi. Rooney Guglielmo, della medesima arcidiocesi. Schmid Giovanni, della medesima arcidiocesi. Smaza Edoardo, della medesima arcidiocesi. Sprengel Giovanni, della medesima arcidiocesi. Sugrue Giovanni, della medesima arcidiocesi. Terlecke Arturo, della medesima arcidiocesi. Walsh Giacomo, della medesima arcidiocesi. Wunder Giorgio, della medesima arcidiocesi. Bertoglio Francesco, dell'arcidiocesi di Milano. Camerieri Segreti soprannumerari di Sua Santità : 1950. Monsig. » Monsig. » » Monsig. » » Monsig. 27 gennaio 1951. Monsig. Monsig. 29 marzo 8 agosto » Monsig. » Monsig. 18 » 21 settembre Monsig. 30 ottobre Monsig. 25 agosto Arena Filippo, dell'arcidiocesi di Palermo. Mineo Nunzio, della medesima arcidiocesi. Panzeça Teotista, della medesima arcidiocesi. Scimeca Daniele, della medesima arcidiocesi. Matzfeld Giovanni, dell'arcidiocesi di Paderborna. Hebestreit Paolo, della medesima arcidiocesi. Nasca Pietro, dell'arcidiocesi di Palermo. Vannelli Giovanni, della medesima arcidiocesi. De Angelis Antonio (Roma). Schmidt Ermanno Giuseppe, dell'arcidiocesi di Paderborna. Diarium Romanae Curiae 825 29 marzo 1952. Monsig. GaulEnrico, dell'arcidiocesi di Colonia. 1 aprile » Monsig. Schulte Gaspare, dell'arcidiocesi di Paderborna. 23 settembre » Monsig. Zaunbrecher Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia. 4 dicembre » Monsig. Elfes Giorgio, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Budde Gustavo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Hartmann Giuseppe Ermanno, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Weisskichel Ferdinando, della medesima arcidiocesi. » » v Monsig. Bennek Giuseppe, dell'arcidiocesi di Paderborna. 6 » » Monsig. Buetzler Teodoro, dell'arcidiocesi di Colonia. 14 » » Mònsig. Fetten Teodoro, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Queck Giuseppe, della medesima arcidiocesi. 21 » » Monsig. Wieser Alberto, dell'arcidiocesi di Friburgo in Brisgovia. » » » Monsig. Ruf Ermanno, della medesima arcidiocesi. 20 gennaio 1953. Monsig. Bruno Leopardo, dell'arcidiocesi di Palermo. 17 febbraio » Monsig. Menino de Souza Giuseppe, dell'arcidiocesi di Bombay. » » » Monsig. Vaz Francesco Saverio, della medesima arcidiocesi. 21 » » Monsig. Vinbruck Guglielmo, dell'arcidiocesi di Colonia. 9 marzo » Monsig. Lariviere Ruggero, dell'arcidiocesi di Ottawa. 10 aprile » Monsig. Boudreaux Warren L., della diocesi di Lafayette La. » » » Monsig. Martin Ignazio, della medesima diocesi. 21 » » Monsig. Esders Giovanni, della diocesi di Osnabrueck. » » » Monsig. Hoberg Ermanno, della medesima diocesi. 23 » » Monsig. Hofer Maurizio A., della diocesi di Covington. » » » Monsig. Undreiner Giorgio, dell'arcidiocesi di S. Antonio. 16 giugno » Monsig. Girolami Ciro, della diocesi di Arezzo. 13 luglio » Mnnsig. Agostini Alessandro (Roma). » » » Monsig. Bordin Giuseppe (Roma). 15 » » Monsig. Del Pezzo Vincenzo, della diocesi di Nocera dei Pagani. 28 » » Monsig. Fernandes Salvatore, dell'arcidiocesi di Goa e Damäo. 27 » » Monsig. Vento Francesco, della diocesi di Albenga. 29 » » Monsig. Michelini Ottavio, della diocesi di Carpi. 1 agosto » Monsig. Gerada Emanuele, dell'arcidiocesi di Malta. 6 » » Monsig. Tacoli Oddone, dell'arcidiocesi di Modena. 13 » » Monsig. Cafasso Carlo, della diocesi di Mondovì. » » » Monsig. Punzi Quirico, della diocesi di Monopoli. •826 A cia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 13 agosto 1953. Monsig. Tartarelli Cosimo, della medesima diocesi. 20 » » Monsig. Di Napoli Giovanni, della diocesi di Cariati. 27 » » Monsig. Forino Giuseppe, dell'abbazia « nullius » di Monte Vergine. Bocconcelli Cristoforo, della diocesi di Urbanía. Monsig. » Monsig. Fini Alessandro, della medesima diocesi. » 28 - » Monsig. Federico Amabile, della medesima diocesi. » » Monsig. Pica Matteo, della diocesi di Diano-Teggiano. » » Monsig. Quagliarello Sebastiano, della medesima diocesi. 1 settembre Monsig. Cocco Angelo, della diocesi di Iglesias. Monsig. Caroli Giovanni, dell'arcidiocesi di Taranto. » » Monsig. Russo Cosimo, della medesima arcidiocesi. 26 » Monsig. Breitenbeck Giuseppe, dell'arcidiocesi di Detroit. 8 ottobre Monsig. Lambruschini Ferdinando, della diocesi di Luni. Monsig. Plenteda Angelo, dell'arcidiocesi di Otranto. » Lanciotti Lino (Roma). Monsig. » Monsig. Etteldorf Raimondo, dell'arcidiocesi di Dubuque. .12 Monsig. Dailey Edoardo, dell'arcidiocesi di Chicago. 5 Monsig. Fitzgerald Tommaso, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Grady Tommaso, della medesima arcidiocesi. Monsig. Higgins Giorgio, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Houlihan Giovanni, della medesima arcidiocesi. Monsig. Lavin Francesco, della medesima arcidiocesi. Monsig. McElligott Francesco, della medesima arcidiocesi. » Monsig. McManus Guglielmo, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Meehan Tommaso, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Mozeris Damaso, della medesima arcidiocessi. » Monsig. O'Donnell Cleto, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Pi wo war Stanislao, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Wycislo Luigi, della medesima arcidiocesi. Monsig. Zock Raimondo, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Llaguno Canals Alfredo, dell'arcidiocesi di S. Cri19 stoforo dell'Avana. Camerieri segreti soprannumerari di Spada e Cappa di S. 8.: 22 dicembre 1952. Il sig. Barone de Guttenberg Carlo Teodoro, dell'arcidiocesi di Bamberga. 15 febbraio 1953. Il sig. Barone de Loé Walter, dell'arcidiocesi di Colonia. 23 aprile ,> Il sig. Conte Capelle Roberto, della diocesi di Namur. Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità: 11 settembre 1951. Monsig. Cusimano Rocco, dell'arcidiocesi di Palermo. » » » Monsig. Faciano Francesco, della medesima arcidiocesi. 10 novembre 1952. Monsig. Boos Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia. Diarium Romanae Curiae 827 30 gennaio 1953. Monsig. Oehmen Guglielmo, della diocesi di Aquisgrana. 13 agosto » Monsig. Pizzanelli Pio, della diocesi di Pontremoli. 27 » » Monsig. Spugnini Gaetano, della diocesi di Urbanía. 5 setetmbre » Monsig. Pregliasco Giuseppe Natale, della diocesi di Mondovì. 5 ottobre » Monsig. Borghesi Virgilio, della diocesi di Sansepolcro. Cameriere d'onore soprannumerario di Spada e Cappa di 8. 8. : 17 luglio 1953, Il sig. Brusati Luigi, dell'arcidiocesi di Milano. Cameriere d'onore extra Urbem di Sua Santità: 29 dicembre 1952. Monsig. Polizzi Giuseppe, dell'arcidiocesi di Palermo. ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di 'Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine Piano : 19 dicembre 1952. Al sig. Virissimo Cunha Paolo Arsenio, Ministro degli Affari Esteri del Portogallo. La Oran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 24 marzo 1952. Al sig. Sarmento Rodrigues Emanuele M., Ministro d'Oltremare del Portogallo. 19 dicembre » Al sig. Trigo de Negreiros Gioacchino, Ministro degli Interni del Portogallo. » » » Al sig. Ulrich Giuseppe F., Ministro dei Lavori Pubblici del Portogallo. 30 settembre 1953. A S. E. il sig. Gartz Ake Henrik, Ministro di Finlandia presso la Santa Sede. 7 ottobre » Al sig. Gilberti Ferruccio, dell'arcidiocesi di Milano. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 18 settembre 1952. Al sig. Schmittlein Raimondo, della diocesi di Magonza. 19 dicembre » Al sig. De Espregueira Mendes Roberto (Portogallo). » » » Al sig. De Sá e Melo Emanuele (Portogallo). » » » Al sig. Trigo de Moráis Antonio (Portogallo). 31 luglio 1953. Al sig. Goretti Otriade, dell'arcidiocesi di Napoli. 21 agosto » Al sig. Cicogna Furio, dell'arcidiocesi di Milano. 10 ottobre » Al sig. Zeiller Giacomo, dell'arcidiocesi di Parigi. Acta 828 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare : 12 dicembre 1952. Al sig. da Cámara Liberale (Portogallo). » » » Al sig. Esmeraldo Carvalhais Augusto (Portogallo). 31 luglio 1953. Al sig. Guedes Benard Paolo (Portogallo). La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 31 luglio 1953. Al sig. Del Giudice Luigi, dell'arcidiocesi di Napoli. 19 settembre » Al sig. Batista y Gonzalez de Mendoza Agostino, dell'ai cidiocesi di San Cristoforo dell'Avana. 10 ottobre » Al sig. Freddi Bruno (Roma). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 13 giugno 1950. Al Alt » » 2 settembre 1952. Al 6 dicembre » Al Al 12 » » Al » » 19 Al » » Al » » » 26 gennaio 1953. Al Al » » » Al » » Al » 29 Al 14 febbraio sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. 17 » » 16 maggio » » » » » 29 24 giugno » 14 luglio 15 » » » » 21 agosto 19 settembre ottobre » » Al sig. Al sig. » Al sig. Al sig. Al sig. » Al sig. » Maurigi Giuseppe, dell'arcidiocesi di Palermo. Pavone Michele, della medesima arcidiocesi. Scimone Salvatore, della medesima arcidiocesi. Vogels Luigi, dell'arcidiocesi di Colonia. Morris Michele, della diocesi di Ranchi. Nazaré de Oliveira Giovanni (Portogallo). Banha da Silva Lionello Pietro (Portogallo). Benavente Luigi (Portogallo). Coyle Cirillo Abbot, della diocesi di Sacramento. Devine Enrico Giuseppe, della medesima diocesi. Mitchell Pietro E., della medesima diocesi. Dovifat Emilio, della diocesi di Berlino. Mutsaerts Giovanni Francesco, dell'arcidiocesi di Malines. Pereira Giuseppe, dell'arcidiocesi di Bombay. Soares Luigi, della medesima arcidiocesi. Corridori Giuseppe, dell'arcidiocesi di Milano. Spagnolli Giovanni, della medesima arcidiocesi. Troyer Giuseppe, della diocesi di Vittorio Veneto. Fremiotti Pietro, della diocesi suburbicaria di Porto e S. Rufina. Monti Bruno, della diocesi di Treviso. Cassar Torreggiane Antonio, dell'arcidiocesi di Malta. Pozzi Guido, dell'arcidiocesi di Milano. Ferrini Baldini Alberto, della diocesi di Arezzo. Suárez y León Michele, dell'arcidiocesi di S. Cristoforo dell'Avana. Migliore Giuseppe, dell'arcidiocesi di Otranto. Diarium Romanae Curiae 829 II Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: co 2 settembre 1952. Al sig. Marzetti Gino, dell'arcidiocesi di Palermo. » Al sig. Mcoletti Vincenzo, della medesima arcidiocesi. 26 novembre Al sig. Pareknnnel Giuseppe Tommaso, della diocesi di Palai. 6 dicembre » Al sig. Aust Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia. » Al sig. Laarmann Francesco, della medesima arcidiocesi. » 19 Al sig. Homan Boni (Portogallo. » » Al sig. Leotte Tavares Enrico (Portogallo). » Al sig. Louro Enrico (Portogallo). » 7 gennaio 1953. Al sig. Louie Ellis Giovanni, della diocesi di Sacramento. » febbraio Al sig. Serretta Giuseppe, dell'arcidiocesi di Palermo. 14 » » Al sig. de Groof Francesco, dell'arcidiocesi di Malines. 7 marzo Al sig. Laduron Edoardo, della diocesi di Namur. 1 aprile Al sig. Vaerwick Valentino, della diocesi di Gand. » 10 Al sig. Abdalla Antonio, della diocesi di Lafayette La. » » » Al sig. Abshire Rendali U., della medesima diocesi. » » Al sig. Aycock Giovanni B., della medesima diocesi. » Al sig. Boudreaux Ernesto A., della medesima diocesi. » Al sig. Broussard Alcide L., della medesima diocesi. » Al sig. Broussard Wilmore Sr., della medesima diocesi. » Al sig. Brulet Wilmore J., della medesima diocesi. » » » » Al sig. Connolly Giovanni, della medesima diocesi. » » Al sig. Cornay Howard J., della medesima diocesi. » » Al sig. Fruge Mattia, della medesima diocesi. Al sig. Gassie Voorhies L,, della medesima diocesi. » » Al sig. Ibert Carlo, della medesima diocesi. » » Al sig. Landry Giacomo, della medesima diocesi. » » Al sig. Larcade Lorenzo, della medesima diocesi. Al sig. Lipari Frank, della medesima diocesi. Al sig. Maraist Patrizio, della medesima diocesi. » » Al sig. Martin Murry, della medesima diocesi. » » » Al sig. Motty Roberto, della medesima diocesi. » » Al sig. Osterland Andrea, della medesima diocesi. » Al sig. Peck Alberto, della medesima diocesi. » Al sig. Provost Arturo, della medesima diocesi. » Al sig. Riebl Giuseppe, della medesima diocesi. » Al sig. Sabatier Giorgio J., della medesima diocesi. » » Al sig. Stelly Aurelio, della medesima diocesi. » » Al sig. Sehwering Leo, dell'arcidiocesi di Colonia. 11 Al sig. Scbuemmer Carlo, della medesima arcidiocesi. » 18 » Al sig. Tirez Giuseppe, dell'arcidiocesi di Malines. 2 maggio Al sig. Van Breedam Carlo, della medesima arcidiocesi. » » 830 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 6 maggio 1953. Al sig. de Brouwer Maurizio, della diocesi di Bruges. Al sig. Panceri Giuseppe, dell'arcidiocesi di Milano. 20 agosto 28 settembre » Al sig. Buddy Edoardo Filippo, dell'arcidiocesi di San Luigi. Al sig. Haas Edmondo Lorenzo, della medesima arcidio» » » » » cesi. Al sig. Henegan Giorgio E., della medesima arcidiocesi. Al sig. Wieck Leone Giacomo, della medesima arcidio- 29 8 ottobre » 18 » » » » » » » » » » » )) » » » » » » 16 cesi. Al sig. Sanehirieo Prospero, della diocesi di Tricarico. Al sig. Pierroz Enrico, dell'arcidiocesi di Madras e Meliapor. Al sig. Berger Rodolfo, dell'arcidiocesi di Chicago. Al sig. Bissell Cushman, della medesima arcidiocesi. Al sig. Brodnicki Francesco, della medesima arcidiocesi. Al sig. Callahan Giacomo, della medesima arcidiocesi. Al sig. Cavanaugh Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Al sig. Cronin Marco, della medesima arcidiocesi. Al sig. Cummings Walter, della medesima arcidiocesi. Al sig. Fitzgerald Matteo, della medesima arcidiocesi. Al sig. Galvin Paolo, della medesima arcidiocesi. Al sig. Leander Rüssel, della medesima arcidiocesi. Al sig. Merrion Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Al sig. Mulcahey Giacomo, della medesima arcidiocesi. Al sig. Nash Erberto, della medesima arcidiocesi. Al sig. Nering Giovanni, della medesima arcidiocesi. Al sig. Ryan Daniele, della medesima arcidiocesi. Al sig. Schmitz Erberto, della medesima arcidiocesi. Al sig. Sheehan Giovanni, della medesima arcidiocesi. Al sig. Svetina Giovanni, della medesima arcidiocesi. Al sig. Walz Giovanni, della medesima arcidiocesi. Al sig. McGervey Guglielmo Paolo, della diocesi di San Diego. /Î Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare : 19 dicembre 1952. Al sig. Ta vares Luigi Emanuele (Portogallo). La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa : 19 dicembre 1952. Al sig. Pereira da Cunha Vasco (Portogallo). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa : 19 dicembre 1952. Al sig. Cunha Mario (Portogallo). » Al sig. da Costa Giuseppe Emanuele (Portogallo). » Al sig. Gaspar Giovanni (Portogallo). Diarium Romanae Curiae 831 19 dicembre 1952. Al sig. Lourenço Agostino (Portogallo). 18 settembre 1953. Al sig. Pamer Massimiliano, dell'arcidiocesi di Vienna. La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 15 giugno 1953. Al sig. Del Grosso Angelo, dell'arcidiocesi di Milano. 21 agosto » Al sig. Ravaioli Giuliano, della diocesi di Forlì. 13 giugno 16 » 24 marzo 2 settembre » » D » 15 novembre 19 dicembre » » )) » )) » 7 gennaio 2 febbraio 14 )) 18 aprile 20 » 2 maggio » » 11 » 20 29 » » 6 luglio 9 » 21 » 22 )) 18 agosto » » » » 20 » 21 » La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa : 1950. Al sig. Mcastro Calogero, dell'arcidiocesi di Palermo. » Al sig. Ruffini Paolo, della diocesi di Mantova. 1952. Al sig. Nunes Emerico (Portogallo). » Al sig. Di Lorenzo Ignazio, dell'arcidiocesi di Palermo. » Al sig. Loffredo Mario, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Mastroiacomo Aurelio, della medesima arcidiocesi. » Al sig. De Capitani Serafino, dell'arcidiocesi di Milano. » Al sig. Barradas Giorgio (Portogallo). » Al sig. D'Almeida Leopoldo (Portogallo). » Al sig. D'Almeida Fernandes Stefano (Portogallo). » Al sig. De Melo Breyner Andressen Tommaso (Portogallo). » Al sig. Martins Barata Giorgio (Portogallo). 1953. Al sig. Spreutels Maurizio Lodovico, dell'arcidiocesi di Malines. » Al sig. Balisaux Roberto, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Demain Roberto, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Billstein Enrico, dell'arcidiocesi di Colonia. » Al sig. Lanman Carlo B. (Steubenville). » Al sig. Meert Ernesto, dell'arcidiocesi di Malines. » Al sig. Scbockaert Rufino, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Faerber Carlo, dell'arcidiocesi di Friburgo in Brisgovia. » Al sig. Raggi Luigi, dell'arcidiocesi di Newark. » Al sig. Saldanha Vittorino Francesco, dell'arcidiocesi di Goa e Damâo. » Al sig. Galasso Girolamo, della diocesi di Avellino. » Al sig. Bergerre Max (Roma). » Al sig. Chiatante Ennio, dell'arcidiocesi di Otranto. » Al sig. Lugari Francesco (Roma). » Al sig. Contessa Salvatore, dell'arcidiocesi di Genova. » Al sig. Peschiera Emilio, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Scianatico Sabino, dell'arcidiocesi di Bari. » Al sig. Darby Antonio, dell'arcidiocesi di Milano. » Al sig. Buffetti Enrico (Roma). 832 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 21 agosto 1953. Al sig. Ficoneri Astorre (Boma). 29 settembre » Al sig. Botturi Giorgio Agostino, dell'arcidiocesi di Milano. » » » Al sig. Galli Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Trabucchi Emilio, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Bianchini Angelo, del patriarcato di Venezia. 5 ottobre » Al sig. Francesconi Ernesto (Roma). 5 settembre 23 » 6 dicembre .18 » 19 » 29 gennaio » » 15 febbraio 23 marzo 11 aprile 2 maggio » » 11 » 26 luglio 27 » 20 agosto 21 » » » 22 » » » " » » » » 28 » 1 settembre 7 » » » 18 » 29 » » » 3 ottobre » » 6 ottobre L Il Cavalierato dell'Ordine . Acta Pii Pp. XII 847 EPISTULA AD EMUM P. D. MAURITIUM CARD. FELTIN, ARCHIEPISCOPUM PARISIENSEM, OB (( DIEM SUPPLICATIONIS )) PRO PACE INTER PUEROS UNIVERSOS PROXIMO MAIO MENSE PROMOVENDUM. P I U S P P . XII Le douloureux spectacle d'un monde meurtri et divisé, sur lequel ne cessent de planer de sombres nuées, Nous a déjà fourni maintes occasions d'exhorter tous Nos fils à la prière et à la pénitence, afin d'obtenir du « Père des Miséricordes » l'inestimable bienfait d'une paix juste et stable entre les nations. Il vous souvient, en particulier, que durant la dernière guerre Nous invitions spécialement les enfants chaque année, à l'approche du mois de mai, à implorer ce don de la paix par la très puissante intercession de la Vierge Marie, Mère de Dieu et notre Mère. « Qu'ils nous obtiennent, disions-Nous, que partout où s'insinue l'avide convoitise se répande désormais l'amour ; que là où sévit l'injustice s'introduise le pardon; qu'à la discorde qui divise les esprits succède la concorde qui les rapproche et cimente leur union ; que là enfin où l'horreur des inimitiés provoque déchirements et bouleversements, les pactes d'une amitié renouvelée apaisent les esprits et rétablissent toutes choses dans la tranquillité et l'harmonie de l'ordre ». Un semblable appel garde encore de nos jours, hélas ! toute son actualité : le fracas des armes n'a pas fini de retentir en certaines régions et les esprits surtout, sur le plan social comme dans l'ordre international, sont loin de s'être engagés partout sur la voie d'un loyal effort de mutuelle et juste compréhension. Aussi considérons-Nous avec faveur le projet, dont vous Nous entretenez, d'une Journée mondiale de prière des enfants pour la paix, au mois de mai 1954. Cette initiative au surplus, qui voudrait, en chaque paroisse, chaque institution scolaire, susciter la prière unanime des enfants pour la paix du monde et l'offrande, à cette intention, de leurs généreux sacrifices, répond sans nul doute aux grandes intentions de l'Année Mariale, telles que Nous les proclamions dans Notre récente Lettre Encyclique « Fulgens Corona». Nous Nous proposons, s'il plaît à Dieu, d'adresser Nous-même en cette circonstance une parole de paternelle exhortation à tous Nos fils, x 2 1 2 il Gor., i , 3. Lettre au Card. Maglione, du 20 Avril 1941, A. A. 8. t. XXXIII, p. 111. Acta 848 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mais déjà Nous vous sommes reconnaissant de ce qui pourra être fait pour assurer l'heureuse réalisation de cette Journée. Bien préparée, celle-ci doit être, en effet, bien plus qu'une manifestation d'éphémère ferveur : elle éveillera chez ces chers enfants le sens de leur fraternité chrétienne à travers le monde; elle leur fera aimer l'idéal et connaître les conditions d'une vraie paix des coeurs, des familles, des sociétés; elle stimulera enfin parmi cette jeunesse le zèle de la vertu, le goût de la prière, le courage du sacrifice, en dehors desquels il n'y a ni sérieuse réforme de la conscience ni oeuvre de paix profonde et durable. Au maternel patronage de la Vierge Immaculée Nous recommandons volontiers le succès spirituel de cette Journée et, en gage de Nos vœux paternels, Nous accordons à vous-même et à tous ceux qui auront contribué à sa réussite, Notre Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 30 Novembre 1953. P I U S P P . XII NUNTIUS RADIOPHONICUS SOCIIS SODALITATUM ITALICARUM AB ACTIONE CATHOLICA * Quando, lasciate in disparte le turbe, Gestì raccoglieva intorno a Sè gli Apostoli e i discepoli, parlava ad essi non in parabole, ma con aperta chiarezza, e il tono della sua voce doveva essere particolarmente accorato e affettuoso. Vorremmo che accadesse qualche cosa di simile, diletti figli e figlie dell'Azione Cattolica Italiana, oggi che il progresso della tecnica moderna vi congiunge in qualche modo più intimamente con Noi, permettendoci di parlare cuore a cuore con ciascuno di voi : sacerdoti assistenti, uomini, donne, giovani, fucini, laureati, maestri. Oggi siete tutti insieme, benché non appaia nella sua magnificenza il quadro delle vostre memorabili adunanze, nè si odano risonare in questo momento le grida festose di sterminate schiere acclamanti. Oggi nessun frastuono, nessun clamore. Ma siete tutti riuniti, e a tutti possiamo parlare; e mentre gli occhi materiali rimangono come socchiusi, si presenta davanti al Nostro spirito uno spettacolo stupendo : innumerevoli anime sparse in tutta Italia e ora concentrate intorno al Padre Comune per ascoltare la Sua parola e ricevere la Sua Benedizione. 1 * Datus die 8 Decembris mensis, a. 1 9 5 3 . 1 MATTH., 13. Acta Pii Pp. XII 849 Noi vi immaginiamo adunati nelle chiese, grandi chiese di città, e piccole, ma linde cappelle di paesetti quasi sperduti nelle montagne; altrove nelle sale parrocchiali, oppure nella modesta casa del vostro buon parroco ; e forse è là in ascolto — vi pensiamo con tristezza e insieme con particolarissimo affetto — una piccola nidiata di soci accanto al loro padre e pastore in lagrime, perchè la furia del demonio ha diretto sulla parrocchia tutti i suoi colpi, riuscendo a portarvi spiritualmente la desolazione e la morte, e a lasciarvi, praticamente, il deserto. Ecco, diletti figli e figlie ; Noi entriamo — come fa la Nostra voce — nelle vostre case, per metterci accanto a voi : babbi e mamme, cari vecchietti silenziosi, giovani pieni di vigore, e giovinette con la primavera sul volto. Con particolare tenerezza Ci avviciniamo ai cari e forse irrequieti fanciulli, cui — al termine di questo messaggio — vorremmo esprimere un Nostro particolare desiderio. Trovandoci tutti uniti, Ci sorge spontanea nella mente l'immagine di una grande famiglia, cui la varietà dei suoi membri non toglie il profumo dell'amore, che genera la concordia e conserva la pace. E in questa famiglia oggi è gran festa; festa per tutti, perchè tutti si accostano all'altare e ripetono l'offerta di se stessi a Dio, giurando nuovamente fedeltà assoluta alla Chiesa. Festa, in particoiar modo, per i carissimi giovani, ai quali va, com'è giusto, il Nostro paterno compiacimento e un Nostro affettuosissimo augurio. Essi commemorano oggi l'85° anniversario della loro fondazione, perchè nel lontano 1868, in una notte di preghiera nella chiesa di Santa Rosa a Viterbo, spuntò dal cuore di Mario Fani il primo fra i rami, che oggi potrebbe meglio chiamarsi la prima radice del robusto tronco dell'Azione Cattolica unitaria, istituita nel 1922 e munita della regolazione presente con lo Statuto del 1946. Bramiamo d'intrattenerCi familiarmente con voi, come un padre fa coi propri figli, partecipando alle loro gioie, confidando ad essi le sue ansie, esprimendo loro i suoi desideri. E poiché oggi è anche la festa della Madre comune al compiersi di cento anni da quando il Nostro glorioso Predecessore Pio IX con la forza del suo magistero infallibile, incastonò un'altra gemma nella corona di Lei, proclamandola Immacolata, avremo dinanzi agli occhi l'immagine della Vergine santissima, mentre parleremo a voi e vi inviteremo a guardarla per rimanerne incantati, per imitarla e per sentirvi da Lei sostenuti e protetti. Ci farà da guida la sacra liturgia, che non si stanca di chiamarla : pulchra ut luna, 2 2 Off. in Assumptione B. M. V. passim. 54 - A C T A , vol. X X , n. 1 7 . - 28-12-1953. Acta 850 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bella come la luna ; electa ut sol, fulgida come il sole ; terribile come un esercito schierato, terribilis ut castrorum acies ordinata. 1. Anzitutto, diletti figli e figlie, guardate Maria, « bella come la luna, pulchra ut luna ». È un modo questo per esprimere la eccelsa bellezza di Lei. Come deve essere bella la Vergine! Quante volte siamo stati colpiti dalla bellezza di un volto angelico, dall'incanto di un sorriso di bambino, dal fascino di uno sguardo puro! E certamente nel volto della propria Madre Iddio ha raccolto tutti gli splendori della sua arte divina. Lo sguardo di Maria! il sorriso di Maria! la dolcezza di Maria ! la maestà di Maria, Regina del cielo e della terra ! Come splende la luna nel cielo oscuro, così la bellezza di Maria si distingue da tutte le bellezze, che paiono ombre accanto a Lei. Maria è la più bella di tutte le creature. Voi sapete, diletti figli e figlie, quanto facilmente una bellezza umana, che è come l'ombra d'un fiore, rapisce ed esalta un cuore gentile : che cosa dunque esso non farebbe dinanzi alla bellezza di Maria, se potesse contemplarla svelata, faccia a faccia? Così l'Alighieri vide nel Paradiso, in mezzo a « più di mille Angeli festanti », « ridere una bellezza, che letizia — era negli occhi a tutti gli altri santi » : Maria ! 3 Intanto su quel volto non si rivela soltanto la bellezza naturale. Nell'anima di Lei Iddio ha riversato la pienezza delle sue ricchezze con un miracolo della sua onnipotenza, e allora Egli ha fatto passare nello sguardo di Maria qualche cosa della sua dignità sovrumana e divina. Un raggio della bellezza di Dio splende negli occhi della sua Madre. Non pensate voi che il volto di Gesù, quel volto che gli angeli adorano, dovesse riprodurre in qualche modo i lineamenti del volto di Maria? Così il volto di ogni figlio rispecchia gli occhi della madre. Pulchra ut luna. Felice chi potesse vederti, Madre del Signore, chi potesse bearsi dinanzi a te ; potessimo, o Maria, rimanere con te, nella tua casa, per servirti sempre! 2. Ma la Chiesa non paragona Maria soltanto alla luna; servendosi ancora della Sacra Scrittura, passa ad un'immagine più forte ed esclama : Tu sei, o Maria, « electa ut sol », eletta come il sole. La luce del sole ha una differenza grande da quella della luna; è luce che scalda e che vivifica. Splende la luna sui grandi ghiacciai del polo, ma il ghiaccio rimane compatto e infecondo, così come rimangono le tenebre e perdura il gelo nelle notti lunari dell'inverno. La luce della luna non porta il calore, non porta la vita. Fonte di luce, di calore e di 4 3 Cant. 31, v. 130-135. * Cant. 6, 10. Acta Pii Pp. XII 851 vita è il sole. Ora Maria, che ha la bellezza della luna, splende anche come un sole e irraggia un calore vivificante. Parlando di Lei, parlando a Lei, non "dimentichiamo che è vera Madre nostra, perchè attraverso di Lei abbiamo ricevuto la vita divina. Ella ci ha dato Gesù e con Gesù la sorgente stessa della grazia. Maria è mediatrice e distributrice di grazie. Electa ut sol. Sotto la luce e il calore del sole fioriscono sulla terra e danno frutto le piante; sotto l'influsso dell'aiuto di questo sole che è Maria fruttificano i buoni pensieri nelle anime. Forse, già in questo momento voi siete ripieni dell'incanto che promana dalla Vergine Immacolata, Madre della divina grazia, Mediatrice di grazie, perchè Regina del mondo. Oh! potessimo avere la voce di S. Bernardo, che non si stancava di lodare, di cantare, di ammirare, di esultare dinanzi al trono della Vergine! Oh! potessimo avere la lingua degli angeli per poter dire la bellezza, la grandezza della loro Regina ! Riandate, diletti figli e figlie, la storia della vostra vita : non vedete un tessuto di grazie di Dio? Voi potete pensare allora : in quelle grazie è entrata Maria. I fiori sono spuntati, i frutti sono maturati nella mia vita, grazie al calore di questa Donna eletta come il sole. Avete voi pregato questa mattina? La grazia che vi ha inviato a un atto di così squisita pietà è stata forse una grazia speciale di Maria, è venuta attraverso Maria. State ora ascoltando questo Nostro Messaggio di onore alla Vergine : qualche parola di esso vi penetra forse più profondamente nel cuore, destando sentimenti buoni e aneliti di fervore? È una grazia che giunge alle vostre anime attraverso la intercessione di Maria, con la luce di quel sole del cielo che è Maria. Sperate voi un giorno di giungere in Paradiso mediante la grazia della perseveranza fino all'ultimo istante della vita? Avete fiducia di morire in grazia di Dio? Anche questa grazia verrà a voi devoti di Maria attraverso un sorriso di Lei, con un raggio di quel sole. 3. Ma un'altra immagine prende la Chiesa dalla S. Scrittura e l'applica alla Vergine. Maria è bella in sè stessa come la luna, è fulgida intorno a sè come il sole ; ma contro il « nemico » è forte, è terribile, come un esercito schierato in battaglia. Acies ordinata. In questo giorno di gioia e di esultanza, Dio sa come vorremmo poter dimenticare l'asprezza dei tempi che attraversiamo ! Ma i pericoli, che gravano sul genere umano, sono tali che Noi non dobbiamo cessare mai — si può dire — di gettare il nostro grido di risveglio. Vi è il « nemico », che preme alle porte della Chiesa, che minaccia le anime. Ed 852 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ecco un altro aspetto — presentissimo — di Maria : la sua forza nel combattimento. Già, dopo il misero caso di Adamo, il primo annunzio su Maria, secondo la interpretazione di non pochi Santi Padri e Dottori, ci parla di inimicizie fra Lei e il serpente nemico di Dio e dell'uomo. Come è per Lei essenziale di esser fedele a Dio, così di esser vincitrice del demonio. Senza nessuna macchia Maria ha calpestato la- testa del serpente tentatore e corruttore. Quando si avvicina Maria, il demonio fugge; così come scompaiono le tenebre, quando spunta il sole. Dove è Maria, non è Satana ; dove è il sole, non è il potere delle tenebre. Diletti figli e figlie dell'Azione Cattolica Italiana! Oh se questi tre fulgori di Maria diventassero vostre luci! Se le tre immagini della S. Scrittura si applicassero, in realtà, a ciascuno di voi e a tutta P Associazione ! Vorremmo anzitutto che voi, come figli e figlie di Maria, cercaste di riprodurre nell'anima vostra la sua bellezza sovrumana. Abbiate dunque, a immagine di Lei, l'unione perfetta con Gesù. Sia Gesù in voi, siate voi in Lui, fino alla fusione della vostra vita con la vita di Lui. Siano nella vostra mente gli splendori della fede e, come Lei, vedete, giudicate, ragionate secondo Dio. Il vostro cuore, quanto è possibile, aspiri all'integrità del cuore di Lei, che nulla ha diviso con altri ed ha conservato per Iddio tutto il suo calore, i suoi palpiti, la sua vita. Con le visuali dello spirito, con gli ardori del cuore, coltivate la dedizione assoluta a Dio. Pigli e figlie di Maria, portate nei lineamenti dell'anima vostra le sembianze della Madre del cielo. Fate passare attraverso un mondo avvolto nelle tenebre e coperto di fango fasci di luce e il profumo di una purezza incontaminata. In secondo luogo vorremmo che foste come il sole, il quale riscalda e vivifica. Il calore del vostro amore riscaldi le persone e le cose che vi circondano. Fate distinguere in ogni luogo la vostra presenza col fervore della vostra carità. Il demonio ha invaso la terra con l'odio : fate rivivere, prepotente l'amore. Tanti sono ancora cattivi, perchè non sono stati finora abbastanza amati. Vivificate tutto quanto cadrà sotto l'influsso dei vostri raggi. Siate, cioè, come Maria e con Maria, strumenti di vita nelle anime, che oggi muoiono di freddo e di fame, ma potrebbero tornare alla casa del Padre, se fossero mosse dalle vostre parole, trascinate dal vostro esempio. Finalmente applicate anche a voi la terza immagine di Maria : siate forti contro il « nemico ». Qui non si tratta più soltanto del vantaggio spirituale di ciascuno di voi, ma della vostra collaborazione per il bene Acta PU Pp. XII 853 delle anime. Tutta l'Azione Cattolica, che nei singoli membri deve essere bella come la luna e vivificante come il, sole, sappia essere, di fronte al « nemico », forte come un esercito schierato in battaglia. Ed ecco che la nostra familiare riunione prende quasi l'aspetto di una « chiamata a rapporto » del principale fra i reparti laici del grande esercito cattolico d'Italia. Nella Nostra recente Enciclica « Fulgens corona » abbiamo ancora una volta denunciato l'attuarsi di un piano spaventoso per « svellere radicalmente dagli animi la fede di Cristo », per l'invasione del mondo da parte del nemico degli uomini e di Dio. E sono uomini — miseri uomini — coloro che servono da strumenti per quest'opera distruggitrice. Vi è in atto una lotta che ingrandisce quasi ogni giorno di proporzione e di violenza, ed è quindi necessario che tutti i cristiani, ma specialmente tutti i militanti cattolici, « stiano in piedi e combattano sino alla morte, se è necessario, per la Chiesa madre loro, con le armi che sono consentite ». Non si tratta qui evidentemente di scontro fra i popoli con distruzione di case e strage di uomini. Noi abbiamo più e più volte esecrato la guerra, e siccome riappaiono qua e là tristi ségni di pericolo per la pace, torniamo a scongiurare Iddio, aifinchè impedisca, con la Sua onnipotenza, che nuovi lutti e nuove lagrime vengano provocati sulla terra dall'incoscienza e dalla malvagità di alcuni. Noi parliamo invece della lotta che il male, nelle sue mille forme, combatte contro il bene; lotta dell'odio contro l'amore, del malcostume contro la purezza, dell'egoismo contro la giustizia sociale, della violenza contro il pacifico vivere, della tirannia contro la libertà. Di questa lotta è già assicurato l'esito finale, essendone garante l'infallibile parola di Dio. Verrà il giorno del trionfo del bene sul male, perchè verrà il dì, in cui — lo diciamo con immensa tristezza — andranno « maledetti al fuoco eterno » quanti hanno voluto fare a meno di Dio e sono rimasti sino alla fine ostinati nella impenitenza. Ma vi sono battaglie, il-cui esito non è certo, perchè è affidato anche alia buona volontà degli uomini. In alcuni settori il « nemico » ha prevalso : occorre riconquistare il terreno perduto — cioè le anime traviate —, perchè Gesù regni nuovamente nei cuori e nel mondo. s 6 Diletti figli e figlie ! Noi vi chiamiamo nuovamente a raccolta, certi che tutti — senza evasioni di sorta — risponderete alla Nostra voce. Sotto lo sguardo di Maria, Regina delle Vittorie, disponetevi a vivere, 5 Cfr. 8 MATTH.. 25, 41. S. BERN. Ep. 221, n. 3 - MIGÑE PL, > ; . v. 182 T col.' 387. 854 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale per così dire, in un clima di generale mobilitazione, pronti a qualsiasi sacrificio, presti a qualunque eroismo. Noi abbiamo invitato i fedeli di tutto il mondo ad approfittare dell'Anno Mariano, che oggi comincia, per promuovere manifestazioni di omaggio a Maria nei suoi santuari. Ma quel che preme specialmente è che si compia uno sforzo comune per avviare l'Italia verso una rinascita religiosa integrale. Perchè ciò avvenga, dovrà essere naturalmente preparato un piano razionale che vi impegni tutti in modo organico, e voi provvederete a muovervi secondo una esatta e ben studiata strategia, schierandovi ordinatamente e fissando bene gli scopi da conseguire. È necessario, per questo, rafforzare la vostra unione interna, accentuando sempre più il carattere unitario della vostra organizzazione, e poi accogliendo tutti fraternamente, come compagni d'arme, a combattere fianco a fianco la stessa battaglia. L'esercito cattolico è composto anche di altre forze che sarebbe insano ignorare o contrariare. Vi è posto per tutti, e di tutti vi è bisogno in questo immenso fronte da coprire per respingere gli assalti del « nemico ». Ricordate però tutti che non vi è ordinato schieramento se, nel rispetto della varietà e delle capacità, non viene assicurata l'unità di comando; per questo vivamente esortiamo voi e tutte le forze cattoliche a farvi guidare nel lavoro apostolico da chi lo Spirito Santo ha posto a reggere la Chiesa di Dio. Nello scegliere gli (( obiettivi » va inoltre osservato l'ordine dei valori : dovete quindi preferire lo spirituale al materiale, il definitivo al provvisorio, l'universale al particolare, ciò che urge a quel che può essere rimandato ad altro tempo. Quanto alla tattica da seguire, ricordate che l'accostamento individuale è quello che dà i migliori risultati. Mediante la « Base Missionaria » l'Azione Cattolica ha già iniziato un lavoro unitario col quale •esce dalle sue sedi per andare a portare la verità ai lontani. Ma questo metodo produrrà buoni effetti, soltanto se tutta l'Azione Cattolica cercherà di attuarlo e se opererà in collaborazione con le altre forze cattoliche. Ciò raccomandammo lo scorso anno agli Uomini di Azione Cattolica; oggi lo diciamo specialmente a voi, carissimi Giovani, che foste i primi a nascere e siete ancora così pieni di vigore e di freschezza. Siate, oggi e sempre, le avanguardie ardimentose di questo pacifico •esercito, in spirito di perfetta unione con tutti e di completa dedizione ^i Pastori che guidano la Chiesa. Ed ecco l'ultima Nostra parola, che vogliamo rivolgere ai fanciulli e alle fanciulle in ascolto, per esprimere loro un Nostro desiderio. Ri- Acta PU Pp. XII 855 cordate quanto vi amava Gesù e con quanta tenerezza vi accoglieva? Parlando alle turbe, Egli vi proponeva come modelli per entrare nel regno dei cieli. Anche il Papa vi ama, come vi amava Gesù. Voi siete i prediletti del Papa, come eravate la pupilla degli occhi di Gesù. Ebbene, cari fanciulli, il Papa ha bisogno del vostro aiuto. Il Papa ha tante ansie, tanti timori per le sorti di questo mondo minacciato di rovina. Volete voi aiutare il Papa? Volete aiutare la Chiesa a salvare il mondo, a salvare l'umanità in pericolo? Allora alzate al cielo i vostri occhi limpidi e puri; giungete le vostre piccole mani e offrite a Gesù la vostra innocenza. Dite a Gesù che salvi la Chiesa, che salvi le anime. Siate con la vostra preghiera, coi vostri piccoli sacrifìci, gli angeli protettori di tutta l'Azione Cattolica, che ripone in voi tutte le sue speranze. Ecco : Noi ci inginocchiamo e recitiamo con voi una preghiera. Unitevi a Noi per fare dolce violenza alla Madre vostra celeste : O Vergine bella come la luna, delizia del cielo, nel cui volto guardano i beati e si specchiano gli angeli, fa che noi tuoi figliuoli ti assomigliamo e che le nostre anime ricevano un raggio della tua bellezza, che non tramonta con gli anni, ma rifulge nella eternità. O Maria, sole del cielo, risveglia la vita dovunque è la morte e rischiara gli spiriti dove sono le tenebre. Rispecchiandoti nel volto dei tuoi figli, concedi a noi un riflesso del tuo lume e del tuo fervore. O Maria, forte come un esercito, dona alle nostre schiere la vittoria. Siamo tanto deboli, e il nostro nemico infierisce con tanta superbia. Ma con la tua bandiera ci sentiamo sicuri di vincerlo; egli conosce il vigore del tuo piede, egli teme la maestà del tuo sguardo. Salvaci, o Maria, bella come la luna, eletta come il sole, forte come un esercito schierato, sorretto non dall'odio, ma dalla fiamma dell'amore. Così sia. 856 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis IANUEN. NULLITATIS MATRIMONII (DE MONTI S-SARACCO) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Ioseph. Saracco, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die o Martii 1954, hora undecima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Ioseph Saracco curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* Dinus Staffa, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 16 Decembris 1953. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Ioseph Saracco, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 5 mars 1954, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Ioseph Saracco devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae 857 Curiae DIARIUM ROMANAE CURIAE Sabato, 19 dicembre 1953, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. Y e z d e z a r d D i n s h a w G u n d e v i a , Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario dell'India, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SAGRA CONGREGAZIONE DEI RITI Nel Congresso ordinario della S. Congregazione dei Riti di venerdì 16 ottobre 1953, si è trattato : a) della validità dei processi apostolici sopra miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione : 1. del Beato Gaspare del Bufalo, sacerdote, fondatore dei Missionari del Preziosissimo Sangue. 2. del Ven. Servo di Dio Marcellino Giuseppe Benedetto Ohampagnat, sacerdote, fondatore dell'Istituto dei Piccoli Fratelli di Maria, o Fratelli Maristi delle Scuole. 3. della Ven. Serva di Dio Elena Guerra, fondatrice delle Oblate dello Spirito Santo, dette Suore di S. Zita. b) del non culto del Servo di Dio Giovanni Gailhac, sacerdote, fondatore dell'Istituto del Sacro Cuore di Maria Vergine Immacolata. c) della validità dei processi Ordinario ed Apostolico sulle virtù della Serva di Dio Maria Emilia Fristel, fondatrice della Congregazione delle Suore de Sacri Cuori di Gesù e Maria. Nel Congresso della S. Congregazione dei Riti del giorno 26 ottobre 1953, è stato trattato, fra l'altro , della validità dei Processi Ordinarii informativi ed apostolici sulle virtù e miracoli in specie del Servo di Dio Luigi Balbiano, Vicario cooperatore della parrocchia di Avigliana, Torino; e dei Processi apostolici sopra due miracoli attribuiti alla intercessione della Serva di Dio Maria della Provvidenza (Smet), fondatrice dell'Istituto delle Suore Ausiliatrici delle Anime purganti. Martedì, 27 ottobre 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli End e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione del Beato Pio X. Martedì, 10 novembre 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori 858 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Cardinali, i Revnii Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione della Venerabile Serva di Dio Suor Maria Assunta Pallotta, dell'Istituto delle Francescane Missionarie di Maria. Martedì, 17 novembre 1953, nel Palazzo Apostolico di Castel Gandolfo, all'augusta presenza del Santo Padre si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revuìi Consultori teologi hanno dato il loro voto sui miracoli dei Beati : Pio X; Pietro Luigi Maria Chanel, sacerdote della Società di Maria, protomartire dell'Oceania ; Maria Crocifissa di Rosa, Vergine, fondatrice dell'Istituto delle Ancelle della Carità. Martedì, 24 novembre 1953, nel Palazzo delle Congregazioni a S. Callisto, sotto la presidenza dell'Emo e Revmo Signor Cardinale Micara, Ponente si è adunata la S. Congregazione antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sul martirio dei Servi di Dio Raffaele Captier, sacerdote professo dell'Ordine dei Padri Predicatori e dodici compagni uccisi, come si asserisce, in odio alla fede. Martedì, 15 dicembre 1953, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso : 1. Sulla riassunzione di Causa di canonizzazione del beato Antonio M. Pucci, Confessore dell'Ordine dei Servi di Maria. 2. Sulla introduzione di Causa dei Servi di Dio : a) Luigi Maria Palazzolo, sacerdote, fondatore delle Suore delle Poverelle di Bergamo. b) Federico Ozanam, fondatore della Società delle Conferenze di San Vincenzo de' Paoli. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 17 dicembre 1953. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Membro del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. » » » L'Emo e Revino Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Membro della Commissione Pontificia per la Interpretazione Autentica del Codice di Diritto Canonico. Diarium Romanae Curiae 859 Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistenti al Soglio Pontificio: 13 dicembre 1952. S. E. Revma Monsig. Myers Edoardo, Arcivescovo titolare di Berea. 8 marzo 1953. S. E. Révma Monsig. Sancho Giacomo G, Arcivescovo di Nuova Segovia. 23 aprile » S. E. Revma Monsig. Jan Giovanni Maria, Vescovo di Capo Haitiano. 25 maggio » S. E. Revma Monsig. Martins Junior Antonio Benedetto, Arcivescovo di Braga. Protonotari Apostolici ad instar participantium : 19 giugno 1951. Monsig. MacMaster Guglielmo, della diocesi di Argyll e Isole. 18 aprile 1953. Monsig. Rissane Edoardo, della diocesi di Kerry. 13 maggio » Monsig. de los Rios Cock Alfonso, della diocesi di Manizales. 21 » » Monsig. Corrigan Giovanni, dell'arcidiocesi di New York. » » » Monsig. Giblin Carlo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. MeMahon Tommaso, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Geisen Gerardo, della diocesi di Covington. 4 giugno » » Monsig. McPeak Giacomo, della diocesi di Syracuse, 10 2 agosto » Monsig. Fletcher Giovanni, dell'arcidiocesi di Boston. 28 ottobre » Monsig. Adda Roberto, della diocesi di Vicenza. 13 novembre » Monsig. Pagano Donato, della diocesi di Bovino. Prelati Domestici di Sua Santità : 30 luglio 1952. Monsig. 4 dicembre » Monsig. 10 gennaio 1953. Monsig. lì » » Monsig. 20 » 1 febbraio » » Monsig. Monsig. 17 » Monsig. » » » Monsig. Monsig. Monsig. » 7 marzo 24 » 16 aprile Bird Tommaso, dell'arcidiocesi di Birmingham. Grech Carmelo della diocesi di Gibilterra. Thompson Enrico, della diocesi di Leeds. Worlock Teodorico, dell'arcidiocesi di Westminster. Foylan Michele, della dioecesi di Dunkeld. Quinn Giovanni Matteo, dell'arcidiocesi di Armagh. van der Meijden Adriano, della diocesi di Bois-leDuc. MacKellaig Neil, della diocesi di Argyll e Isole. Post Regnerò Riccardo, dell'arcidiocesi di Utrecht. Albano Fedele, dell'arcidiocesi di Nuova Segovia. Acta 860 16 27 aprile » 11 maggio 19 21 » » 28 » » » 30 giugno 24 luglio » » 30 » )) » )) )) )) )) 2 agosto 17 » » » » » » » » » » » 18 » 16 settembre 9 ottobre 28 » » » Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1953. Monsig. Cortés Daniele, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Tegerina do Prado Tommaso, della diocesi di Valenza nel Brasile. » Monsig. Comber Tommaso, della diocesi di Sant'Agostino. » Monsig. Donohoe Patrizio Giuseppe, della medesima diocesi. » Monsig. O'Mahoney Geremia Patrizio, della medesima diocesi. n Monsig. Reidy Donaldo, della diocesi di Kerry. » Monsig. Stanford Giuseppe V., dell'arcidiocesi di Nuova York. » Monsig. Tobin Tommaso, dell'arcidiocesi di Portland in Oregon. » Monsig. Smith - Carlo, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Damen Giuseppe, della diocesi di Ruremonda. » Monsig. McCarthy Francesco, della diocesi di Winona. » Monsig. Berardi Giorgio, della diocesi di Albenga. » Monsig. Marion Edmondo, della diocesi di Burlington. » Monsig. Towne Carlo, della medesima diocesi. » Monsig. Devan Francesco P., della diocesi di Ogdensburg. » Monsig. Farrell Alberto, della medesima diocesi. » Monsig. Gallagher Edgardo, della medesima diocesi. » Monsig. Leary Arturo, della medesima diocesi. » Monsig. Luker Giuseppe, della medesima diocesi. » Monsig. Kenney Giovanni, dell'arcidiocesi di New York. » Monsig. Arszulowicz Antonio, della diocesi di Grand Rapids. » Monsig. Bryant Giacomo, della medesima diocesi. » Monsig. Bukowski Arturo, della medesima diocesi. » Monsig. Fraser Guglielmo Ernmet, della medesima diocesi. » Monsig. Maksymowski Giovanni, della medesima diocesi. » Monsig. Murphy Guglielmo, della medesima diocesi. » Monsig. Shaw Giuseppe, della medesima diocesi. » Monsig. Sweeney Raimondo, della medesima diocesi. » Monsig. Brosnan Vincenzo, dell'arcidiocesi di New York. » Monsig. Tulli Gustavo (Roma). » Monsig. MacEachen Roderico A., della diocesi di Columbus. » Monsig. Magno Giacomo, della diocesi di Piazza Arme rina. » Monsig. Dalla Libera Ernesto, della diocesi di Vicenza. » Monsig. Geremia Simeone, della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 861 28 ottobre 1953. Monsig. Pieropan Giacomo, della medesima diocesi. 5 novembre » Monsig. Wassermann Guglielmo, della diocesi di Bressanone. » 6 » Monsig. Santin Antonio, della diocesi di Vittorio Veneto. » 7. Monsig. Vives Recasens Francesco, dell'arcidiocesi di Tarragona. Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità : 23 febbraio 1953. Monsig. Dougherty Tommaso, della diocesi di Salford. 16 aprile Monsig. Calip Osmundo, dell'arcidiocesi di Nuova Sego11 maggio » 15 21 » » » » » » » 5 giugno 30 luglio 17 agosto » » » 19 settembre 9 ottobre » 10 23 25 » » » » » » » » » 26 » » » » » » 28 » » » » » » » )) » » » » » via. Monsig. Batenburg Giovanni Bernardo, dell'arcidiocesi di Utrecht. Monsig. van Susante Giovanni Giacomo, della diocesi di Bois-le-Duc. Monsig. Love Giovanni, della diocesi di Sant'Agostino Monsig. McNulty Giovanni della medesima diocesi. Monsig. Rastatter Rowan Tommaso, della medesima dioMonsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. cesi. Huys Gerardo, della diocesi di Breda. Argy Guglielmo, della diocesi di Ogdensburg. Verreau Luigi, della diocesi di Grand Rapids. Walen Giuseppe, della medesima diocesi. Guardone Emilio, della diocesi di Albenga. Zazzara Giovanni Maria, dell'arcidiocesi di Filadelfia. Del Giudice Giuseppe, della diocesi -di Segni. Don Pietro, dell'arcidiocesi di Colombo in Ceylon. Gualdi Antonio Maria, della diocesi di Carpi. Castellano Catello, della diocesi di Castellammare di Stabia. Vitale Michele, della medesima diocesi. Bonizzoni Alfredo Maria, della diocesi di Crema. Grassi Scalvini Giovanni, della medesima diocesi. Raimondi Giuseppe, della medesima diocesi. Gentili Otello, della diocesi di Macerata. Belluzzo Giuseppe, della diocesi di Vicenza. Bison Ofelio, della medesima diocesi. Canova Lidio, della medesima diocesi. Cera Girolamo, della medesima diocesi. Dal Grande Eugenio, della medesima diocesi. Fracasso Benigno, della medesima diocesi. Lorenzon Giuseppe, della medesima diocesi. 862 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 28 ottobre 1953. Monsig. Marola Camillo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Seapin Giuseppe, della medesima diocesi. 3 novembre » Monsig. Consoli Zappala Giuseppe, dell'arcidiocesi di Catania. 5 » » Monsig. Baur Giovanni Battista, della diocesi di Bressanone. 9 » » Monsig. Mattathil Ciriaco, della diocesi di Kottayam. » » » Monsig. Theccanat Matteo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Uralil Stefano, della medesima diocesi. » » » Monsig. Grosso Michele, dell'arcidiocesi di Torino. Camerieri segreti soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità : 22 dicembre 1952. Il sig. Grant-Ferris Roberto G., della diocesi di Clifton, 14 gennaio 1953. Il sig. Hood Harold, dell'arcidiocesi di Westminster. ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felice mente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine Piano : 20 novembre 1953. A. S. E. il Gen. Magloire Paolo E., Presidente della Repubblica di Haiti. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 1 febbraio 1953. Al sig. Romme Carlo P. M., dell'arcidiocesi di Utrecht. La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 14 dicembre 1952. Al sig. Danson Carlo, della diocesi di Salford. » » » Al sig. Pegge Vilfrido, della medesima diocesi. 29 gennaio 1953. Al sig. Brenninkmejier Villibrordo, dell'arcidiocesi di Utrecht. 21 aprile » Al sig. De Almeida Prado Giuseppe Maria, della diocesi di San Carlo del Pinhal. 23 maggio » Al sig. Askin Davide, della diocesi di Brooklyn. 19 agosto » Al sig. Amoury Sigied Giuseppe, del vicariato apostolico delle Isole Bahamas. » » » Al sig. Dupuch Alfredo E. Gerolamo, del medesimo vicariato apostolico. » » » Al sig. Otis Johnson Samuele, del medesimo vicariato apostolico. 3 ottobre » Al sig. Gerring Ugo, della diocesi di Stoccolma. 29 » » Al sig. Lentini Vincenzo, dell'arcidiocesi di S. Paolo del Brasile. Diarium Romanae Curiae 863 II Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 1952. Al sig. » Al sig. 14 dicembre » Al sig. 3 gennaio 1953. Al sig. 23 luglio » » 24 febbraio » 15 23 » » aprile » 9 maggio 11 » 6 giugno 15 » 1 luglio 14 » 6 novembre Bodkin Tommaso, dell'arcidiocesi di Birmingham. Flynn Alfredo Teodoro, della medesima arcidiocesi. Sanderson Samuele, dell'arcidiocesi di Liverpool. Schellekens Guglielmo M., della diocesi di Haarlem. Al sig. van Ogtrop Guglielmo G. M., della medesima diocesi. Al sig. van den Brekel Giuseppe Giacomo, della diocesi di Bois-le Due. Al sig. Kallen Pietro G. M., della diocesi di Ruremonda. Al sig. Schoenmakers Luigi M., della diocesi di Boisle-Duc. Al sig. Dor Andrea, della medesima diocesi. Al sig. Aleven Clemente M. G., dell'arcidiocesi di Utrecht. Al sig. Loose Giovanni, della diocesi di Breda. Al sig. Shrimpton Aroldo, della diocesi di Salt Lake City. Al sig. Clarey Giovanni, dell'arcidiocesi di S. Paolo di Minnesota. Al sig. Wren Edoardo, dell'arcidiocesi di San Francisco. Al sig. Baratti Ruben, della diocesi di Guastalla. Al sig. Martelli Guiscardo, della medesima diocesi. Al sig. Berlini Aldo, della diocesi di Rimini. La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa : 19 ottobre 1953. Al sig. Gerosa Paolo, dell'arcidiocesi di Milano. La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa : 15 novembre 1952. Al sig. Freiré da Silva Gerardo, della diocesi di Campanha. 27 marzo 1953. Al sig. Davies Daniele Tommaso, dell'arcidiocesi di Westminster. ottobre » Al sig. Cartoni Augusto( Roma). 13 » » Al sig. Gen. Jame Luciano, dell'arcidiocesi di Parigi. 27 » » Al sig. Carulli Bruno, dell'arcidiocesi di Milano. 29 » » Al sig. Seminari Adolfo, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Celomi Gino, della diocesi di Teramo e Atri. » » » Al sig. Bechir Murad, dell'arcidiocesi di Mossul dei Siri. 30 6 novembre » Al sig. Molino Vittorio, della diocesi di Alba. 864 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa 15 novembre 1952. Al sig. Lázaro Ribeiro Benedetto, della diocesi di Campania. 14 dicembre » Al sig. Alim Pietro, dell'arcidiocesi di S. Sebastiano di Rio de Janeiro. » Al sig. Ribeiro Parente Antonio, della medesima arcidiocesi. 7 marzo 1953. Al sig. Bürger Cornelio, della diocesi di Haarlem. » Al sig. Coebergh Enrico Pietro, della medesima diocesi. 1 aprile » Al sig. Albano Paolino, dell'arcidiocesi di Nuova Sego16 » via. 23 » » Al sig. Blommers Giovanni Maria, dell'arcidiocesi di Utrecht. 25 » Al sig. Coppes Pietro Enrico, della diocesi di Bois-le-Duc. Al sig. Conijn Enrico, della diocesi di Haarlem. 29 maggio Al sig. Nienhaus Ermanno, dell'arcidiocesi di Utrecht. 11 giugno Al sig. Lenzinger Giacomo, della diocesi di Basilea e Lu9 luglio gano. Al sig. O'Connor Arturo Seymur, della diocesi di Jessore. 29 ottobre Al sig. D'Epifanio Luigi (Roma). 6 novembre Al sig. Piana-Agostinelli Giuseppe (Roma). 16 » NECROLOGIO 30 novembre 1953. Monsig. Masterson Giuseppe, Arcivescovo di Birmingham. 15 dicembre » Monsig. Porta Bonaventura, Vescovo tit. di Ancusa. 25 » » Monsig. Medina Leonida, Arcivescovo tit. di Neopatrasso. An. et voL XXXXV 30 Decembris 1953 (Ser. I I , v. XX) - N. 18 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE i INDEX GENERALIS ACTORUM (AN. ET VOL. XXXXV — SER. II, v. XX) I - ACTA P I I P P . X I I Declaratio, 806. Proscrivilo ' libri, 185. L i t t e r a e E n c y c l i c a e , 369, 577. Sacra E p i s t u l a E n c y c l i c a , 5. L i t t e r a e D e c r e t a l e s , 113, 433. C o n s t i t u t i o n e s A p o s t o l i c a e , 15, L i t t e r a e A p o s t o l i c a e , 149, 173, 219, 266, 390, 4 5 1 , 487, 539, 592, 714, 781. 91, 179, 226, 270, 391, 455, 492, 544, 595, 658, 717, 784, 847. Allocutiones, 181, 230, 275, 399, 96, 293, 503, 596, 666, 720, 790. Nuntii Radiophonici, 33, 422, 506, 5 5 1 , 611, 691, 803, 848. Solemnes Conventiones, 625. S a c r u m C o n s i s t o r i u m , 65. Impositio G a l e r i R u b r i C a r d i n a l i b u s , 657. Patribus O r a t i o ad B. V. M., 757. Il - ACTA SS. CONGREGATIONUM S u p r e m a S a c r a C o n g r e g a t i o S . Officii: Instructio, 47. Decreta, 100, 185, 426. 55 - ACTA, Consistorialis: 556, 616, 806. 88, 161, 209, 257, 3 2 1 , 385, 447, 481, 529, 705, 769, 833. Epistulae, Congregatio Decreta, 187, 247, 299, [460, 510, vol. XX, n. 18. — 30-12-1953. Provisiones Ecclesiarum, 100, 185, 248, 304, 465, 560, 759. Nominationes, 248. Declarationes, 618, 758. Designatio Tribunalis pro appellatione, 562, 761. Sacra Congregatio Orientali: pro Ecclesia Provisio Ecclesiarum, 305. Sacra Congregatio Sacramentorum: de Disciplina Decretum, 808. S a c r a C o n g r e g a t i o Concilii: Decretum, 249. Epistulae, 101, 809. Sacra Congregatio de Propaganda Fide: Decreta, 187, 562, 619, 810. Provisiones Ecclesiarum, 512, 619. Nominationes, 514, -.620. S a c r a C o n g r e g a t i o ^Rituum: Decreta, 819. Decreta in causis beatificationis et canonizationis Servorum Dei, 56, 188, Index generalis actorum 866 249, 306, 427, 466, 515, 564, 621, 761, 813. Rescriptum, 194. Indultum, 195. I I I - ACTA T R I B U N A L I U M P o n t . Commissio ad redigendum Codicem I u r i s Canonici O r i e n t a lis: Responsa, 104, 312. Secretaria Status: Statuta, 570, 821. Sacra Paenitentiaria Apostolica: Decreta, 311, 430, 696. Sacra Romana Rota: Sententiae et Decreta, 329. Citationes edictales, 63, .103, 199, 252, 431, 698, 768, 820, 856. Tribunal Patrum Cardinalitia: Diarium Romanae Curiae: Audientiae sollemniores, 254, 472, 700, 857. Sacra Congregatio Rituum, 2 0 1 , 4 7 2 , 518, 857. Sacra Congregatio Concilii, 518. Sententia, 765. Secretaria Status: IV - A C T A O F F I C I O R U M P o n t . Commissio d e R e B i b l i c a : Declaratio, 432. Nominationes,* 64, 105, 152, 202, 254, 314, 474, 519, 624, 701, 822, 858. Necrologia, 160, 320, 528, 704, 864. * Ad maius inquirentium commodum haec ponitur distincta recensio: P P . Cardinalibus concreditae Protectoriae: 108, 202, 254, 255, 474, 475. 624, 822, 823. Consultores deputati: 255, 314, 475, 519, 701, 823. Officiales renunciati: In S. C. S. Officii, 107, 108; In S. C. Consistoriali, 106, 107, 109, 475, 519, 700; In S. C. pro Ecclesia Orient., 106, 108, 700; In S. C. Sacramentorum, 106, 107, 700; In S. C. Concilii, 106, 107, 519, 700, 701; In S. C. de Religiosis, 106, 107, 108, 700, 701; In. S. C. de Propag. F i d e , 64, 106, 107, 108, 700; In S. C. R i t u u m , 106, 107, 700, 701; In S. C. Ceremoniali, 107, 701; In S. C. pro Negotiis E E . Extraord., 106, 107, 152, 700; In S. C. de Seminariis et Universitatibus, 107, 700; In S. C. de R. Fabrica S. Petri, 106, 107, 701; In S. Paenitentiaria, 255; In T r i b . Signat. Apost., 107, 202, 858; In Secretaria Status, 152; In Nuntiaturis Apost., 108, 202, 255, 475, 624, 822; In Delegationibus Apost., 108, 475, 624, 823; In Comm. Pont. pro Studiis Biblicis, 202; In Comm. Pont. pro Interpr. C. I. C, 858; In R. Camera Apost., 822; In Cappella Pont., 108; In Vicariatu Urbis, 474; In Pont. Opera Propagat. Fidei, 108, 109. Episcopi adsistentes Solio: 64, 109, 152, 202, 255, 475, 519, 701, 859. Protonotarii Apostolici de numero: 202. Protonotarii Apostolici ad instar.: 64, 109, 203, 256, 475, 519, 701, 859. Praelati Domestici: 64, 109, 152, 203, 256, 314, 476, 520, 702, 823, 859. Cubicularii secreti supra numerum: 111, 154, 203, 315, 477, 521, 824, 861. Cubicularii secreti ab ense et lucerna s. n.: 112, 316, 477, 523, 826, 862. Cubicularii honoris in habitu: 112, 204, 316, 523, 826. Cubicularii honoris ab ense et lucerna s. n.: 112, 205, 316, 523, 827. Cubicularii honoris extra Urbem: 205, 523, 827. Cappellani honoris extra Urbem: 524. Cappellani secreti honoris: 205, 316, 524. Ex ordine Piano: Gran Croce c l . civ., 64, 154, 205, 256, 316, 477, 524, 827, 862. Comm. con Placca, 477. Placca, 316. Comm., 205, 316, 524. Cav., 155,?477. Ex Ordine 8. Gregorii Magni: Gran Croce ci. civ., 155, 205, 316, 478, 524, 827. Comm. con Placca ci. civ., 155, 205, 317, 478, 524, 827. 862, Comm. con Placca c l . mil., 155, 524, 828. Placca ci. civ., 206, 317, 524, 828. Comm., cl. civ. 155, 206, 317, 478, 524, 828, 862. Comm. c l . mil., 156, 206, 478, 525. Cav. cl. civ., 156, 206, 317, 478, 525, 829, 863. C a v . ©1. mil., 207, 318, 526, 830. Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croce, 158, 207, 318,' 479, 526, 830, 863. Comm". «on P l a c c a , 158, 207, 479, 830. Placca, 526, 831. Comm., 158, 207, 319, 479, 526, 832, «63- C a v . , 159, 208, 319, 480, 527, 831, 864. II INDEX DOCUMENTORUM CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS I - ACTA PII PP. XII I - L i t t e r a e Encyclicae PAG. 1953 Maii » Sept. 24 Doctor Mellifluus. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, P r i m a tes, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: octavo exeunte saeculo a piissimo S. Bernardi obitu . . . 369 Fulgens corona gloriae. - Ad Venerabiles Fratres Patriachas, P r i mates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: Annus Marianus ubique gentium celebrandus indicitur, primo exeunte saeculo a definito dogmate Immaculatae Conceptionis B. Mariae V 577 8 II 1952 Dec. 15 Iunii 24 » Oct. 21 » » » » » » x Maii » 10 Encyclica - L i t t e r a e 5 D e c r e t a l e s Superna illa cunctis. - Beatae Aemiliae De Vialar sanctorum honores decernuntur 113 Cum illidunt. - Beato Francisco X a v e r i o Mariae Bianchi, Confessori, sanctorum honores decernuntur . . 433 Apostolorum successores. - Beato Antonio Mariae G-ianelli, Confessori Pontifici, sanctorum honores decernuntur 124 Aeternus hominum Servator. - Beato Ignatio a Laconi, Confessori, sanctorum honores decernuntur 136 IV 1951 Epistula Orientales Ecclesias. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Archiepiscopos, Episcopos, aliosque locorum Ordinarios Orientalium Ecclesiarum, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes III 1951 - - Constitutiones Apostolicae (Siamiamensis). Nihil refugii. - Praefectura Apostolica de Siangyang evehitur ad diócesis dignitatem, quae Siamiamensis appellatur D e P u c h i (Puchivanae). Qui universum hominum. - Apostolica Praefectura de P u c h i , in Sinis, ad dioecesis dignitatem evehitur, Puchivanae posthac appellandae D e Siangyang » 161 163 Index documentorum chronologico ordine digestus 868 PAG 1951 Aug. 9 1952 » » S. » Oct. 15 » » 18 » » 28 » Nov. 1 » » 8 » » » » » 13 » » 14 » » » » » 29 » Dec. 4 (Kansanopolitanae in Kansas). Grave sane officium. A provincia ecclesiastica S. L u d o v i c i suffraganeae sedesKansanopolitana, quae est in regione « K a n s a s », Salinensis, W i chitensis et Dodgepolitana seiunguntur, atque ex illis nova erigitur ecclesiastica provincia, « Kansanopolitana in K a n sas » appellanda. Metropolis huius ecclesiasticae provinciae sedes erit Kansanopolitana in K a n s a s , quae, hac de re, ad metropolitanae ecclesiae gradum et dignitatem evehitur . . 166 S . L U D O V I C I I N M A R A G N A N O (Teresianae). Quemadmodum insignis. - Ecclesiastica provincia S. L u d o v i c i in Maragnano dividitur ac tribus ex ea excerptis dioecesibus: Teresiana; P a r naibensi et Oeirensi ac Praelatura nullius Boni Iesu de P i a u i (de B o m Iesu in P i a u h y ) , nova ecclesiastica provincia erigitur « Teresiana » appellanda 168 S. C A R O L I D E P I N H A L . Divinus animorum Pastor. - Canonicorum collegium in cathedrali aede S. Caroli de Pinhal erigitur . . 209 P A S S O F U N D E N S I S . Pro apostolico. - Canonicorum collegium i n Passofundensi cathedrali templo erigitur et constituitur . . 171 S P I R I T U S S A N C T I . Quantae et semper fuerit. - Canonicorum Collegium in cathedrali templo dioecesis Spiritus Sancti erigitur et constituitur 88 C U R I T I B E N S I S . Ex antiquissima maiorum. - Metropolitanum c a nonicorum collegium in archiepiscopali templo Curitibensi erigitur et constituitur 211 M A T R I S F O N T I S . - Qui summi voluntate. Canonicorum Collegium in Cathedrali templo Matrisfontis Dioecesis erigitus et constituitur 449 P A S L E T A N A E . - Est in antiquo. - I n Pasletana Dioecesi Canonicorum Collegium erigitur . 447 M A D R A S P O L I T A N A E E T S . T H O M A E D E M E L I A P O R (Vellorensis et Tanjorensis). Ex primaevae Ecclesiae. - Archidioecesis Madraspolitana et dioecesis S. Thomae de Meliapor dividuntur et ex distractis territoriis duae novae dioeceses fiunt: Vellorensis et Tanjorensis. Ex reliquo sive archidioecesis Madraspolitanae sive dioecesis S. Thomae de Meliapor una nova archidioecesis efficitur « Madraspolitana-Meliaporensis » appellanda 214 LUDOVICI D E CHOCÓ E T A N T I Q U I E N S I S . (Quibduanus et Istminaensis). Cum usu cotidiano. - Ex praefectura Apostolica de Chocó atque ex dioecesi Antioquiensi aliqua municipia distrahuntur quibus duo Apostolici Vicariatus efformantur: Quibduanus scilicet et Istminaensis 217 D E T U M A C O E T C A L I E N S I S (Bonaventurensis). Provida mater Ecclesia. - Ab Apostolica Praefectura de Tumaco atque a Caliensi dioecesi pars distrahitur, « Municipio de Buenaventure » appellata, quae in novum erigitur Vicariatum Apostolicum, « Bonaventurensem » nomine 257 B E L E M E N S I S D E P A R A (Cametanensis). Providentissimi consilium. - Ab archidioecesi Belemensi de P a r a , pars separatur quae in novam erigitur Praelaturam « nullius » dioecesis, Cametanensem appellandam 259 G O A J I R E N S I S (de Riohacha et de Valledupar). Gravi illa. - G-oajirensis Apostolicus Vicariatus in duas distrahitur partes, quae ad gradum Vicariatus apostolici ambae eriguntur; quorum alter « de Eiohacha », alter « de Valledupar » appellandus est 262. Index documentorum chronologico ordine digestus 869 PAG. 1952 Dec. ii (Leribensis). Quod solet. - A Maseruena dioecesi territorii pars separatur, ex qua nova erigitur dioecesis, « L e r i bensis » appellanda clerique in iisdem regionibus orti curis concredenda; quae Metropolitanae ecclesiae Bloemfonteinensi suffraganea constituitur D e S a p p o r o (Sapporensis). - Iis Christi verbis. - Vicariatus Apostolicus de Sapporo elevatur ad dioecesis dignitatem, Sapporensis nominandae Maseruena » » » x » 17 » » » » » » » 1953 ». Ian. » Febr. » » 22 6 2 4 25 » Mart. 24 » » » » » » » » » » » 25 264 321 M a n i z a l e n s i s e t d e C h o c ó (Pereiranae et Armeniensis). - Le- guntur saepissime. - A Manizalensi dioecesi et Praefectura Apostolica de Chocó aliqua territoria separantur ex quibus duae novae dioeceses efformantur quorum nomina « Pereirana » et « Armeniensis » P o p a y a n e n s i s - C a l i e n s i s (Palmiranae). Romanorum partes. A Popayanensi Archidioecesi et a Caliensi Dioecesi quaedam separantur oppida, quae in novam rediguntur dioecesim, Palmaranam appellandam N e o - P a m p i l o n e n s i s (Bumanguensis). Cum sit latior. - E x territorio Dioecesis Neo-Pampilonensis quaedam pars distrahitur ex qua nova efficitur Dioecesis, « Bumanguensis » appellanda H y d e r a b a d e n s i s (Warangalensis). Cum de Hyderabadensi. Ex Dioecesi Hyderabadensi quaedam territoria seiunguntur, ex quibus nova Ecclesia efficitur « Warangalensis » appellanda Christus Dominus. De disciplina servanda quoad ieiunium eucharisticum Eiusdem Constitutionis versio italica D e S a l i s b u r y - A r c i s V i c t o r i a e (Umtaliensis). - Apostolicas Praefecturas. - Ab Apostolicis Vicariatibus de Salisbury atque Arcis Victoriae quaedam territorii partes separantur, e quibus nova erigitur Praefectura Apostolica, Umtaliensis nomine N o r v e g i a e C e n t r a l i s . - Sollemne est Nobis. - Praefectura Apostolica Norvegiae Centralis ad Vicariatus Apostolici dignitatem evehitur servato nomine ac immutatis finibus . . . P o r t u e n s i s e t S . E u f i n a e . - Qui cognoverit. - I n cathedrali templo suburbicariarum dioecesium Portuensis et S. R u f i nae . Canonicorum Collegium erigitur L u l u a b u r g e n s t s (Mwekaënsis). Quae verba Christus. - A V i c a riatu Apostolico Luluaburgensi quaedam territoria distrahuntur, quibus nova Praefectura Apostolica erigitur « Mwekaënsis » appellanda L t j l u a b u r g e n s i s (Kabindaënsis). Sanctae Ecclesiae. - A V i c a riatu Apostolico Luluaburgensi certa distrahitur regio quae in novum redigitur Vicariatum Apostolicum, « Kabindaënsem » appellandum A l i w a l e n s i s (De A a r ) . Nos, quibus. - Alhvalensis dioecesis diviso territorio, nova Praefectura Apostolica « De A a r » constituitur G a r o u e n s i s . Cum Christi. - Praefectura Apostolica Garouensis ad gradum et dignitatem Apostolici Vicariatus evehitur . . D e A f r i c a O r i e n t a l i B r i t a n n i c a . Quemadmodum Nos. - I n K e n i a , Uganda, Tanganica regionibus catholicorum ordo Episcoporum constituitur 323 385 387 481 15 25 483 485 326 531 529 533 535 705 Index documentorum chronologico ordine digestut 870 1963 Apr. 29 » Maii 1 » » 7 » » » » » » » Iunii (Hafniae). Certiores facti. - Apostolicus Vicariatus D a niae ad dioecesis dignitatem evehitur Hafniae nomine . . . S . M a r i a e M o n t i s O l i v e t i M a i o r i s . Nullus hominum. - I n abbatiali templo S. Mariae Montis Oliveti Maioris Canonicorum Collegium erigitur D e P o r t J a m e s o n . Qui ad supremum. - Praefectura Apostolica De Fort Jameson in Africa Orientali Britannica, ad Vicariatus Apostolici gradum et dignitatem evehitur, iisdem servatis nomine ac finibus T h a r e n s i s (Ubonensis-Udonthanensis). Nos, quibus. - E x V i cariatu Apostolico Tharensi quaedam territoria separantur, ex quibusnovus Vicariatus Apostolicus novaque Apostolica Praefectura eriguntur, quibus sunt nomina indita « Ubonensis » et « Udonthanensis » D e A l t o O r i n o c o (Portus Ayacuquensis). Nulla maiore. Praefectura Apostolica « De Alto Orinoco » ad gradum V i cariatus Apostolici evehitur, « Portus Ayacuquensis » nomine appellandi K a d u n a e n s i s (De Sokoto). Ex iis praecipue. - A Praefectura Apostolica Kadunaensi pars seiungitur, districtus civiles Sokoto et K a t s i n a complectens, quae in novam erigitur Praefecturam Apostolicam, « D e Sokoto » nomine . . . . I o s e n s i s (De Maiduguri). Mem Nos facere. - A b Apostolica Iosensi Praefectura quaedam regio separatur, ex qua nova efficitur Praefectura Apostolica, « De Maiduguri » appellanda D e B t j l a w a y o d e S a l i s b u r y (De Wankie). A Christi. - A V i cariatibus Apostolicis de Bulawayo et de Salisbury quaedam territoria separantur, e quibus erigitur nova Praefectura Apostolica « De Wankie » appellanda, atque Instituto H i s p a nico a S. Francisco X a v e r i o pro sacris expeditionibus ad exteras gentes committenda D e O s l o (Osloensis). Faustum profecto. - Apostolicus Vicariatus de Oslo ad dignitatem provehitur Dioecesis, « Osloensis » posthac appellandae L e o p o l d o p o l i t a n i (Inougoënsis). ut isollerti. - E Vicariatu Apostolico Leopoldopolitano quaedam territoria separantur, quibus novus apostolicus Vicariatus efficitur nomine « Inougoënsis » . . . A r a b i a e (De K u w a i t ) . Quemadmodum. - A b apostolico Arabiae Vicariatu quaedam territorii pars separatur, ex qua nova efficitur praefectura apostolica, « De K u w a i t » nuncupanda. H a l i f a x i e n s i s (Yarmuthensis). Romani partes. - A b H a l i faxiensi archidioecesi quaedam separantur regiones ex quibus nova efficitur dioecesis, Yarmunthensis nuncupanda . H a r t f o r t i e n s i s . Considerantibus Nobis. - Hartfortiensis dioecesis ad metropolitanae ecclesiae dignitatem evehitur . . H a r t f o r t i e n s i s (Norvicensis). Divina illa. - A b Hartfortiensi dioecesi quaedam regiones separantur, ex quibus nova erigitur dioecesis « Norvicensis » appellanda H a r t f o r t i e n s i s (Bridgeportensis). Qui urbis. - E x dioecesi Hartfortiensi pars quaedam distrahitur, quae in novae dioecesis formam redigitur « Bridgeportensis » appellanda . . Daniae 29 » » » » » » » » » » » » » » » » Iulii 6 » Aug. 6 » » » » » » 587 710 771 712 769 778 775 777 779 888 835 837 839 842 844 Index documentorum V - chronologico LITTERAE ordine digestus 871 APOSTOLICAE PAG. 1949 Maii 21 » Iunii 20 1950 Sept. 12 1961 A p r . » Sept. » Oct. 13 22 19Ö2 I a n . 28 Maii 12 Iunii 14 Iulii » » 26 28 Aug. 12 Oct. » Nov. Dec. 16 Tanta est. - Beata Maria V. « de Africa » urbis Septensis praecipua apud Deum caelestis Patrona confirmatur Piissima Dei Parens. - Beata Maria V. a Eosario « de los niños » appellata, oppidi « fuente la Higuera », intra fines V a lentinae archidioecesis, Patrona caelestis declaratur . . . . Sacras Inter Aedes. - Ecclesia paroecialis B. Mariae Virginis « Auxiliatricis Christianorum » in urbe ac dioecesi Nictheroyensi Basilicae Minoris titulo honoribusque augetur . . . Vetus est. - Beata Maria V . , vulgo « Notre-Dame du Rempart » invocata, totius civitatis Namurcensis Patrona caelestis aeque principalis cum Sancto Albano renuntiatur Qementium Solatrix. - Basilicae Minoris titulo ac dignitate afficitur ecclesiae B. Mariae V. in caelum Assumptae, in monte « Plain » intra archidioecesis Salisburgensis fines Asisinas civis. - Sanctus Franciscus Asisinas, C, paroeciae loci « Llavallol », intra fines archidioecesis Platensis positae, praecipuus caelestis Patronus constituitur Qusi praesidium. - Basilicae minoris honoribus decoratur Ecclesia Sacratissimi Cordis Iesu, in loco « Koekelberg » vulgo nuncupato, intra fines Mechliniensis archidioecesis Vitae huius. - Beatae Mariae V . , vulgo « de L à t t a n i » dicta, titulo « Regina mundi » honestata. dioecesium Calvensis et Theanensis caelestis Patrona confirmatur Consociati in honesta. - Sanctus Franciscus Xaverius sodalitatis « Federación Española de Sindicatos de Iniciativa y T u r i smo » nuncupatae caelestis Patronus confirmatur Voti religione. - Paroeciale templum Sacratissimo Cordi Iesu in urbe ac dioecesi Gratianopolitana dicatum Basilicae Minoris titulo honoribusque augetur Pomptino in agro. - Sancta Maria Goretti, V. et M., urbis L a t i nae caelestis Patrona aeque principalis una cum Sancto Marco Evangelista necnon Patrona totius agri Pomptini constituitur Quae Mater. - Beata Maria Virgo a Misericordia totius dioecesis Interamnensis caelestis Patrona aeque principalis cum Sancto Valentino, P. M., declaratur Quemadmodum piantana. - Beata Maria V . , « Nuestra Señora de la Elevación o de la Peña » nuncupata, Ambatensis dioesis Caelestis Patrona renuntiatur Quanto praeseniius. - Abbatialis ecclesia, Deo in honorem Sancti Andreae Apostoli in civitate Brugensi consecrata, ad dignitatem Basilicae Minoris extollitur Ex quo ut supremus. - Beata Maria V. in Caelum Assumpta Z i paquirensis Dioecesis Caelestis Patrona renuntiatur . . . Solent Maximi. - Paroecialis ecclesia Sacratissimo Cordi Iesu in urbe ac dioecesi Luganensi dicata Basilicis Minoribus accensetur Praeclaro Templo. - Templum Sancti Antonii, « do Embarè » nuncupatum, in urbe ac Dioecesi « De Santos » positum, titulo Basilicae Minoris ornatur Augusta Dei Genetrix. -~ Beata Maria V . , «a Septem Doloribus » appellata, Dioecesis Pinnensis-Piscariensis Caelestis 219 220 487 221 173 175 489 149 150 176 266 177 267 223 451 269 452 Index documentorum chronologico ordine digestus 872 FAS 1952 Dec. 14 » » 19 » » 23 1953 Ian. 29 » » » » Febr. 21 » Mart. 9 » » 27 » Apr. 9 » » 25 » » » » » » » » 27 » Maii 2 » Aug. 30 Patrona aeque principalis cum Sancto Cetaeo et Sancto Maximo declaratur Sancti Andreae. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris E c c l e siae Sublacensi Sancti Andreae conferuntur . . . . . . . Ab origine omnis. - Beata Maria V . , nomine « de los Lirios » invocata, oppidi « Alcoy », intra Valentinae Archidioecesis fines positi, Patrona Caelestis eligitur . Actuaría scribendi ars. - Sanctus Cassianus, Martyr, tachygraphorum italicorum caelestis Patronus eligitur « Speciosa Narbo ». - Ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehitur ecclesia S. P a u l i , Narbonensis Episcopi, in urbe Narbone e t intra f i n e s Carcassonensis dioecesis posita . . . Vrbis Fani. - Cathedrale templum Fanense honoribus Basilicae Minoris insignitur Ubicumque gentium. — Internuntiatura Apostolica in Syriaca Republica erigitur Exstat in Gallia. - Basilicae Minoris honoribus privilegiisque decoratur Ecclesia paroecialis Deo in honorem B. Mariae Virginis dicata et in loco « Arcachon » Archidioecesis Burdigalensis posita Christianam vitam. - Beata Maria V . , a « Chèvremont » vulgo nuncupata, omnium ex Leodiensi regione corpora ludi causa exercitantium, quos « Sportifs Wallons » dicunt, Patrona Caelestis eligitur Non est sine. - Sanctus Symphorianus, martyr, praecipuus pagi ab eo appellati et prope urbem Turonensem positi Patronus caelestis declaratur Simulacrum B. M. V. - Beata Maria Virgo, a « Suyapa » appellata et in eiusdem nominis pago, intra fines Tegucigalpensis Archidioecesis exculta, totius Reipublicae Honduriensis patrona caelestis eligitur Antiquitas et religio. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ditatur Ecclesia Cathedralis Popayanensis B. Mariae Virgini in Caelum Assumptae sacra Simulacrum. - Beata Maria V. a « Suyapa » appellata et in eiusdem nominis pago, intra fines Tegucigalpensis archidioecesis exculta, totius Reipublicae Honduriensis Patrona Caelestis eligitur . Prospicit Oceanum. - Basilicae Minoris titulo ac dignitate afficitur templum divini Servatoris in urbe « D i n a n » intra Briocensis dioecesis fines exstans Quantum utilitatis. - Internuntiatura Apostolica in Iraniano Imperio erigitur A Sancti Francisci Xaverii morte. - Ad E x c í ñ u m P. D. Iosephum da Costa Nunes, Archiepiscopum Goanum et D a m a nensem Indiarumque Orientalium honoris causa Patriarcham: Aurea R o s a sedi Goanae et Damanensi, de evangelio propagato egregie meritae, . tribuitur VI 1952 Nov. 15 - EPISTULAE Constat profecto. - " A d E m u m P. D.fNormannum T h o m a m tit. Sanctorum Quattuor Coronatorum S . R . E . Presb. Cardinalem Gilroy, Archiepiscopum Sydneyensem, quem Legatum eligit ad sollemnia centenariam honorem S. Thomae Apostoli 453 539 540 390 541 490 225 714 716 592 782 781 782 593 542 543 Index documentorum chronologico ordine digestus 873 PAG. et S. Francisci X a v e r i i in metropolitana urbe Ernaculamensi celebranda 226 1952 Dec. 6 Quinto ac vicesimo. - Ad E m u m P. D. Petrum tit. Sanctae Mariae Trans Tiberim S . E . E . Presb. Cardinalem Segura y Saenz, Archiepiscopum Hispalensem, quina lustra a suscepta sacra purpura implentem 91 » » 8 Peculiari animi. - Ad E m u m P. D. Normannum Thomam tit. Sanctorum Quattuor Coronatorum S ; E . E . Presb. Cardinalem Gilroy, Archiepiscopum Sydneyensem, quem Legatum mittit ad primum Concilium Plenarium ex universo Insularum Philippinarum Episcopatu celebrandum 91 » » 15 Bern memoratu dignam. - Ad E x c m u m P. D. Gillam Vincentium Gremigni, Episcupum Novariensem, octavo vertente saeculo ex quo Petrus Lombardus quattuor Sententiarum Libros in lucem edidit 93 1953 I a n . 20 Duplicem profecto. - Ad E m u m P. D. Mauritium tit. Sanctae Mariae D e Pace S . E . E . Presb. Cardinalem Feltin, Archiepiscopum Parisiensem, quinque episcopatus lustra celebraturam 95 » Febr. 9 P er gratae Nobis. - Ad E m u m P. D. Ignatium tit. Basilicae X I I Apostolorum S . E . E . Presb. Cardinalem Tappouni, Patriarcham Syrorum Antiochenum dena lustra Episcopatus ac quina lustra Patriachae muneris fauste celebraturam . . . 455 » » 10 Once again. - Alumnis scholarum catholicarum Statuum FoedeI ratorum Americae Septentrionalis ad sollicitandam caritatem erga pueros indigentes aliarum nationum 179 » » 18 Flagrantibus votis. - Ad E m u m P. Malcolm a Maria, Praepositum Generalem Congregationis Clericorum Excalceatorum Ssmae Crucis et Passionis D . N . Iesu Christi, ob dena lustra impleta a pio transitu S. Gemmae Galgani 270 » Mart. 12 Libenti admodum. - Ad E m u m P. D. Petrum S. E. E. Presbyterum Cardinalem Ciriaci, Pro-Nuntium Apostolicum in L u sitania, quina lustra a b inito episcopatu implentem . . . . 227 » » » Saeculo exeunte nono. — Ad R e v m u m D. P. K a e l i n Bernardum, Ordinis Sancti Benedicti Abbatem Primatem, nono exeunte " saeculo ab obitu Sancti Procopii, coenobii Sazaviensis in Bohemia conditoris 229 1 9 Plura afferebant. - A d E m u m P . D . Ioannem S . E . E . Presb. Cardinalem De J o n g , Archiepiscopum Ultraiectensem atque a d E x c m o s P P . D D . Hollandiae Episcopos, exactum saeculum celebraturos ex quo Catholica Hierarchia restituta fuit 391 24 Haud sine peculiari. - Ad E m u m P. D. Normannum Thomam tit. Sanctorum Quattuor Coronatorum S . E . E . Presbyterum Cardinalem Gilroy, Archiepiscopum Sydneyensem, quem Legatum deligit ad Conventum Eucharisticum et tota Australia in Sydneyensi urbe habendum 271 Apr. 11 Nous avons. - Ad E e v m u m P. Monnier Franciscum, C. S. S p . , Eectorem Pontifìcii Seminarii Gallici in Urbe, ob impletum saeculum ab eodem Seminario condito 273 » 21 Primo abeunte saeculo. - Ad E x c m u m P. D. Carolum Paschalem Greco, Episcopum Alexandrinum, ob revolutum saeculum ab eadem Dioecesi condita 456 Maii 2 Singulari quidem. - Ad E m u m P . D . Iosephum Episcopum A l b a nensem S . E . E . Cardinalem Pizzardo, S . S . Congregationis Santi Officii a Secretis, ac S. Congregationis de Seminariis et Index 874 documentorum chronologico ordine digestus PAG. 1953 Maii » » » » » Iunii » » . » » » » » Iulii » » » » » » » » » » » Aug. Studiorum Universitatibus Praefectum, quinquagesimum sacerdotii a n n u m impleturum 17 Ret in voor. - Ad christifideles Hollandiae fauste e x a c t u m saecul u m ex quo Catholica Hierarchia restituta fuit celebrantes . 25 Proximo mense augusto. - Ad E x c m u m P. D. Iosephum Plaeidum Nicolini, E p i s c o p u m Asisinatem, ob s e p t i m u m revolutum saeculum a pio transitu Sanctae Clarae 30 Faustum laetumque. - Ad E m u m P. D. E m m a n u e l e m tit. Sanctorum Marcellini et Petri S. R. E. Presb. Cardinalem Gon calves Cerejeira, Patriarcham Lisbonensem, quintum ac vicesimum a n n u m a suscepto E p i s c o p a t u implentem . . . . 20 Quinque episcopalis. - Ad E m u m P. D. Achillem tit. Sancti X y s t i S. R. E. Presb. Cardinalem Liénart, Episcopum Insulenscm, quintum ac vicesimum episcopatus a n n u m emplentem 26 Quum mox centum. - Ad E x c m u m P. D. T h o m a m E d m u n d u m Molloy, Archiepiscopum Episcopum Bruklyniensem, primo abeunte saeculo ab eadem Dioecesi condita 27 Exeunte proximo. - Ad E x c m u m P. D. I o s e p h u m da Costa N u nes, Archiepiscopum Goamim, D a m a n e n s e m et Cranganorensem e u m d e m q u e Patriarcham ad honorem Indiarum Orientalium, quinquagesimum ab inito Sacerdotio a n n u m impleturum, cuius Metropolitanae Sedi « Rosa Aurea » a S u m m o Pontifice defertur 29 Burlingtonensis. - Ad E x c m u m P. D. Eduardum Franciscum R y a n , Episcopum Burlingtonensem, primo exeunte saeculo a b eiusdem dioecesis constitutione . . . . 2 Omnibus, qui Nostram. - Ad R e v m u m P. L u d o v i c u m Paulussen, S. I., Praesidem secretariatus centralis Congregationum Marianarum: de earundem recens constituta Foederatione cuius s t a t u t a approbantur 9 Comperimus sane. - Ad E m u m P. D. A u g u s t u m A l v a r u m tit. Sancti Angeli in Foro Piscario S. R. E. Presb. Cardinalem da Silva, Archiepiscopum Sancti Salvatoris in Brasilia, quem L e g a t u m deligit ad Conventum Eucharisticum e t o t a natione Brasiliana indictum atque ad simulacro Nostrae D o minae de Nazareth in Basilica Urbis Belemensis de Para coronam i m p o n e n d a m 16 In Poloniae. - Ad E m u m P. D. Stephanum S. R. E. Presb. Cardinalem W y s z y n s k i , Archiepiscopum Gnesnensem et Varsaviensem a t q u e a d E x c m o s P P . D D . Poloniae Archiepiscopos, Episcopos locorumque Ordinarios: septimo vertente saeculo a canonizatione Sancti Stanislai M., Episcopi Cracoviensis . 20 Primo exeunte. - Ad E x c m u m P. D. Ioannem I o s e p h u m Mitty, Archiepiscopum Sancti Francisci in California, primo expleto saeculo ab eadem Archidioecesi condita 22 We have deemed. - Ad E m u m P. D. Bernardum tit. S. Andreae et Gregorii ad Clivum Scauri S. R. E. Cardinalem Griffin, Archiepiscopum Westmonasteriensem, ob sollemnia o c t a v o e x e u n t e saeculo a Catholica Hierarchia in Norvegia constituta fauste celebranda 25 Quae hodie. - Ad E x c m u m P. D. Ioannem R. Mac D o n a l d , Episcopum Antigonicensem ac Studiorum Universitatis Sancto Francisco X a v e r i o dicatae Cancellarium: saeculo impleto ab eadem Universitate condita 8 Primo abeunte. -- Ad E m u m P. D. Mauritium tit. Sanctae Mariae 274 394 395 467 492 458 493 544 494 545 498 547 502 548 Index documentorum chronologico ordine digestus 875 PAG 1953 Aug. » » 15 » Sept. 13 » » » 12 25 » 30 » Nov. 5 » » 6 » » 11 » Ott. » Nov. 3 30 de Pace S. R. E. Presb. Cardinalem Feltin, Archiepiscopum Parisiensem, quem L e g a t u m eligit ad sollemnia celebranda in memoriam primi abeuntis saeculi ab obitu Antonii F r i derici Ozanam 550 Opportuno some consilio. - Ad R e v m u m P. Petrum Abellán, S. L, Eectorem Magnificum Pont. Studiorum Universitatis Gregorianae in Urbe: quarto expleto saeculo ab eiusdem Universitatis constitutione 658 Quinto expleto saeculo. - Ad E m u m P. D. Alfridum Ildefonsum tit. S S . Silvestri e Martini ad Montes S. E. E; Presb. Cardinalem Schuster, Archiepiscopum Mediolanensem, quem L e gatum mittit ad Congressum Eucharisticum ex Italorum Natione Augustae Taurinorum habendum 595 Cum Foederatarum Americae. - Ad E x c m u m P. D. Martinum Ioannem 0'Connor, Episcopum tit. Thespiensem, Eectorem Pontificii Collegii Foederatarum Americae Civitatum in Urbe 664 Laeto admodum. — Ad E x c m u m P. D. Carolum Chiarlo, Archiepiscopum tit. Amidenum, Nuntium Apostolicum in Brasilia, quinque ab inito Episcopatu lustra et decem a suscepto sacerdotio celebrantem 717 Perlibenter nuntium. - Ad E m u m P. D. Iacobum Aloisium tit. Sancti Hieronymi Illyricorum S . E . E . presb. Cardinalem Copello, Archiepiscopum Bonaërensem, quem Legatum deligit ad praesidendum Concilio Plenario ex Argentinae E p i scopatu 718 Per oficiosae. - Ad E x c m u m P. D. Paulum E i c h a u d , Archiepiscopum Burdigalensem: sexto decimo expleto saeculo ab ortu Sancti Paulini Nolani 784 Sie haben. - Ad electam mulierem Gertrudem Ehrle, Praesidem Foederationis Mulierum Catholicarum Germaniae, ob dena lustra feliciter expleta a b eadem Foederatione orta . . . . 787 Nuper allatum. - Ad E e v m u m D. Petrum Basset, O. S. B. Abbatem Sancti Martini Locogiacensis, ob primum expletum saeculum ab eadem Abbatia redintegrata 789 Quum octogesimum aetatis. - Ad E m u m P. D. Fridericum E p i scopum Tusculanum S . E . E . Cardinalem Tedeschini, Patriarchalis Basilicae Vaticanae Archipresbyterum, Sacri Consilii Petrianae Fabricae Praefectum eumdemque suum Datarium, sexdecim a die natali lustra fauste implentem 665 Le douloureux spectacle. - Ad E m u m P. D . , Mauritium Card. Feltin, Archiepiscopum Parisiensem, ob « Diem Supplicationis » pro pace inter pueros universos proximo maio mense promovendum 847 VII 1953 Mart. » » » » » Apr. - ALLOCUTIONES 15 Vous savez. - Ad Docentes et Alumnos Collegii Brugensis, vulgo « Collège d'Europe » nuncupati 19 Docentibus atque Alumnis popularium scholarum ob Conventum de adultorum institutione ex Italia Romae coadunatis 27 Ad Parochos Urbis et Concionatores sacri temporis quadragesimalis 5 Ad christifideles, die Paschatis Resurrectionis D. N. Iesu Christi devota omina Summo Pontifici ac Veneratissimo P a t r i in foro Sancti Petri proclamantes 181 230 238 245 Index 876 documentorum chronologico ordine digestus PAG. 1953 Apr. » » » » » » » Maii » » » » » » • » » » » » Iunii » » Iulii Sept. » » » Sept. » » » » » 'Oct. » » » ». » » » » » » 9 Alumnis Catholicis Studiorum Universitatis Sorbonicae, Sodalitati « Centre Eichelieu » adscriptis . . . . . .... . ,-. . . . 275 13 I i s , qui interfuerunt Conventui internationali quinto de psychotherapia et psychologia, Romae habito 27 & 16 Moderatoribus atque alumnis Pontificii Seminarii Gallici in Urbe, impletum saeculum ab ortu eiusdem Seminarii celebrantibus 286 20 Moderatoribus atque alumnis Conlegii a Sancto Hieromymo Illyricorum in Urbe, quintum impletum saeculum ab ortu eiusdem Conlegii celebrantibus 289 1 Christifidelibus operariis, qui ex Italia R o m a m coram Summo Pontifice venerationis causa convenerant 290 12 Sociis Sodalitatis Scriptorum ephemeridum exterarum Nationum in Urbe degentibus 399 14 Adscriptis Sodalitati catholicae ex Operariis Italicis, ob commemorationem Litterarum Encyclicarum « R e r u m novarum » coadunatis 402 16 Dirigentibus Sodalitatum Italicarum de arte gynnica. ac de lusoriis corporis exercitationibus, seu « sport » 408 24 Coetui Romano « Laureatorum » ab Actione Catholica coram Summo Pontifice venerationis causa coadunato 411 3 1 Sodalibus Adoratoribus Ssmi Eucharistici Sacramenti . . . . 416 12 I i s qui interfuerunt primo Conventui L a t i n o de Ophthalmologia Romae habito 418 19 I i s qui interfuerunt Conventui ex « Etats-Généraux du Folklore » 503 7 I i s qui interfuerunt « primo Symposio Internationali Geneticae Medicae », Romae habito 596 9 Sacerdotibus ab Italiae Episcopis pro iuvenibus ab Actione C a tholica deputatis qui Studio de recta religiosa iuvenum institutione Romae adfuerunt * 607 13 Iis qui interfuerunt Conventui internationali sexto de «Microbiologia », Romae habito 666 24 Sodalibus Ordinis S. Benedicti, qui Conventui e Congregationibus Confederatis Romae interfuerunt 671 30 Sacerdotibus qui Romae Conventui de aptiore Catecheseos institutione adfuerunt, atque iuvenibus qui de christiana doctrina certamen, « Veritas » nuncupatum, vicerunt, a Consilio nationali Italico pro Catechesi indictum 720 1 I i s quae interfuerunt Conventui nationali Italico mulierum infirmis ministrantium 725 3 Iis qui interfuerunt V I Conventui internationali de J u r e poenali 730 8 I i s qui interfuerunt Conventui X X V I a Sodalitate Italica de Urologia indicto 673 14 E m i s P P . D D . Cardinalibus atque E x c m i s P P . Archiepiscopis et Episcopis ceterisque adstantibus Benedictioni ab Ipso Summo Pontifice impertitae Aedibus in colle Ianiculo Urbis exstructis ad novam Sedem Pontificii Collegii Foederatarum Civitatum Americae Septentrionalis 679 17 Adstantibus E m o P. D. Cardinali Magno Cancellario, Revmis Moderatoribus ac Doctoribus Decurialibus Pontificiae Gregorianae Studiorum Universitatis ceterisque praeclaris viris atque olim alumnis, qui convenerant ad celebrandum quartum expletum saeculum ab eadem Universitate condita . . 682 19 I i s qui X V I Conventui Officii Internationalis inquisitionis de medicina inter milites exercenda interfuerunt 744 o o Index documentorum chronologico ordine digestus 877 PAG. 1953 Nov. » » » » » Dec. 4 Iuvenibus ab Actione Catholica ex Italiae dioecesibus, qui annua certamina regionalia d e doctrina religionis vicerunt . . . . » Iuvenibus ab Actione Catholica Italica, qui certamen nationale de christiana doctrina vicerunt 19 Ad Legatos Nationum communis moeroris sensus Summo P o n tifici exprimentes, ob iniquas insectationes in E m u m P. D. Cardinalem Stephanum W y s z y n s k i patratas 6 I i s qui interfuerunt Conventui quinto nationali Italico Unionis Iureconsultorum catholicorum VIII - 1952 Dec. 24 » » 31 1953 » Apr. » 11 19 » Maii 24 » Aug. 4 » » 15 » Sept. 13 » Oct. » Nov. 15 » Dec. 8 18 Ian. 12 - SACRA 755 794 33 96 293 296 422 506 551 611 691 803 848 CONSISTORIA 65 Consistorium secretum I. II. III. IV. V. 792 RADIOPHONICI A Beatissimo Patre datus, in pervigilio Nativitatis D. N. Iesu Christi a . M C M L I I , adstantibus E m i s P P . D D . Cardinalibus et Excrñis D . D . Episcopis a c Romanae Curiae Praelatis . . . Episcopis et christifidelibus datus, ob sollemnia centenaria in honorem S. Thomae Apostoli ac S. Francisci X a v e r i i in metropolitana urbe Ernaculamensi coadunatis Agricolis atque Christifidelibus Columbianae Reipublicae . . . Christifidelibus Australiae datus, ob Conventum Eucharisticum in urbe Sydneyensi coadunatis Christifidelibus Daniae datus, ob primum Conventum nationalem catholicorum in urbe « Kopenhagen » coadunatis . . . Christifidelibus Neapoli in Basilica S. Clarae coadunatis, ob idem templum e ruinis belli restitutum sacra sollemnia celebrantibus Christifidelibus datus, ob vi Conventum Eucharisticum e tota Brasilia, in Urbe Belemensi de P a r a coadunatis Christifidelibus datus, ob Conventum Eucharisticum X I V e tota Italia Augustae Taurinorum coadunatis Episcopis, Sacerdotibus, cunctisque per Orbem Evangelii praeconibus atque cooperatoribus: ob diem pro Missionibus datus Christifidelibus Cantabricae regionis datus, ob primum elapsum saeculum a quo B. Maria V. « Nuestra Señora de Begoña » nuncupata, eiusdem regionis Patrona Caelestis proclamata fuit, sollemnia celebrantibus Sociis Sodalitatum Italicarum ab Actione Catholica IX 1953 NUNTII 790 Camerarius Sacri Collegii Allocutio Ssmi Domini Nostri Creatio et publicatio P a t r u m . Cardinalium Provisio Ecclesiarum Postulatio Palliorum 65 65 69 71 86 » Ian. 15 Consistorium publicum 86 » » » Consistorium secretum 87 I. Clausio oris et provisio Ecclesiarum I I . Oris aperitio et Titulorum assignatio I I I . Postulatio Palliorum » Oct. 29 Impositio Galeri rubri Patribus Cardinalibus ' . 87 87 88 657 Index 878 documentorum X chronologico - ordine digestus ORATIO PAG. 1953 Nov. 21 Ad B. Virginem Mariam sine labe originali Conceptam per A n n u m Marianum recitanda IL - A C T A I 1953 » » » » » Ian. » Febr. 6 » 13 Mart. 16 Maii 31 .Dec. 12 Ian. 19 » Iunii 28 » » Aug. Nov. 2 11 » » 25 » 1953 Dec. Ian. 20 2 » » » » » 9 » » 12 » » » » Febr. 16 » » 19 » » 25 » Mart. 25 S. CONGREGATIO S. OFFICII Instructio. De disciplina circa ieiunium eucharisticum servanda Eiusdem Instructionis versio italica Decretum. Sacerdos Leonardus F e e n e y e x c o m m u n i c a t u s declaratur . . . . . . . . . Decretum. Proscriptio libri Decretum. De missa vespertina in navi Notificazione. Circa la prima Messa del S. N a t a l e nelle ore serali della vigilia II 1952 SS. CONGREGATIONUM SUPREMA - - SACRA 757 CONGREGATIO 47 51 100 185 426 806 CONSISTORIALIS De Pouso Alegre - Guaxupensis. - D e c r e t u m . C o m m u t a t i o n i s finium Insularum Philippinarum. - D e c r e t u m de Conventibus episcoporum Santaremensis - Xinguensis. - D e c r e t u m . Communationis finium De Pouso Alegre - Gampaniensis in Brasilia. - D e c r e t u m Commutationis finium Ottaviensis - Marianopolitanae - Saneti Hieronymi. - D e c r e t u m de finibus immutandis Kerriensis et Aghadonensis. - D e c r e t u m de nominis m u t a t i o n e Zuliensis (Maracaibensis). - Decretum mutationis nominis dioeceseos Guayanensis (Civitatis Bolivarensis). - Decretum mutationis nominis dioeceseos Amosensis - Ghicoutimiensis. •- D e c r e t u m de m u t a t i o n e finium dioecesium Bogotensis in Columbia. - D e c r e t u m mutationis nominis curialia archidioeceseos Granatensis et Almeriensis. - D e c r e t u m mutationis finium dioecesium S. Joannis Terrae Novae - Portus Gratiae - S. Georgii Terrae Novae. - Decretum. D e mutatione f i n i u m dioecesium . . . Halifaxiensis. - D e c r e t u m dismembrationis et Praefecturae Apostolicae Insularum Bermudàrum erectionis Savonensis et Naulensis. - D e c r e t u m de Vicario Capitulari eligendo Jarensis et Vicariatus Apostolici Calapensis. - D e c r e t u m de m u tatione finium 460 247 462 463 299 187 300 300 301 302 303 510 556 557 558 Index documentorum chronologico ordine digestus 879 PAG. 1953 » » s » » Apr. 14 Auriensis et Tudensis. - D e c r e t u m de dioecesium limitibus . . Maii 2 Colimensis-Tacambarensis. - Decretum. De mutatione finium dioecesium ». 25 Portus gratiae. - D e c r e t u m . De concathedralis erectione . . . . Iunii 15 Lamacensis. - Decretum. De Capituli Cathedralis innovatione . Sept. 30 Declaratio. - De incursa e x c o m m u n i c a t i o n e Oct. 7 Declaratio. De Missionariorum emigrantium officiis III 1953 Nov. 26 - CONGREGATIO S. Dec. 30 1953 Nov. 14 y> » » » » » t Ian. - S. » » » S. CONGREGATIO CONGREGATIO DE CONCILII PROPAGANDA » » » 101 809 FIDE Cajamarcensis - 8. Francisci Xaverii. - D e c r e t u m de territorii translatione Febr. 2 De Salisbury - Arcis Victoriae. - D e c r e t u m dismembrationis et unionis Mart. 6 Nounensis - Gaoensis - Sikassensis. . D e c r e t u m de m u t a t i o n e finium » 24 Insularum Bermudarum. - D e c r e t u m . Praefectura Apostolica Insularum Bermudarum Delegationi Apostolicae in Britannia adsignatur Maii 7 Birmaniae Meridionalis ( D e Rangoon). - Decretum. Vicariatus Apostolicus Birmaniae Meridionalis deinceps « De Rangoon » nuncupabitur Iunii 26 Merauhensis - de Hollandia. - D e c r e t u m . De finium mutatione Aug. 7 Pondicheriensis et Cuddalorensis. - D e c r e t u m . Archidioecesi Pondicheriensi n o m e n « Cuddalorensis » additur Sept. 19 Goan.-Poonen. - Decretum. Dismembrationis et unionis . . . Iunii 808 23 VI 1952 - 616 617 806 618 758 SACRAMENTORUM Epistula. Circa il prestito del materiale conservato n e g l i archivi ecclesiastici in Italia Circolare. - Circa nuove formule del digiuno eucaristico da introdursi nel Catechismo del B. P i o X V 1953 DISCIPLINA Decretum. Indulgetur Missae celebratio post mediam n o c t e m 8 Decembris annorum 1953-1954, in F e s t o B. M. V. I m m a culatae IV 1952 DE 559 - S. CONGREGATIO 562 187 563 810 619 811 812 812 RITUUM 2 8. Hyacinthi. - Decretum introductionis causae pro beatificatione S. D. Ludovici Zephyrini Moreau, Episcopi S. H y a cinthi 13 Sciaoceuven. - Decretum introductionis causae pro beatificatione seu declaratione martyrii Servorum Dei, e Societate S. Francisci Salesii, Aloisii Versiglia, Episcopi Carysten., Vicarii Apostolici de Shiuchow et Callisti Cara vario, sacerdotis professi, in odium fidei, ut fertur, interemptorum » Vicariatus Apostolici Babaulen. — D e c r e t u m introductionis causae pro beatificatione seu declaratione martyrii Servorum Dei Matthaei Rascher, e Congregatione Missionariorum S. C. et Sociorum in odium fidei, ut fertur, interemptorum . . 27 Valentina. - Decretum introductionis causae pro beatificatione 56 59 188 880 Index documentorum chronologico ordine digestus PAG. 1952 » » » » 1953 » » » » » » » » » » » Servae D e i Teresiae a Iesu Jornet Ibars, fundatricis Congregationis P a r v a r u m Sororum derelictorum senum . . . Iulii 11 Monacen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servae Dei M. Teresiae ab Infante Iesu in saeculo Carolinae Grerhardinger, fundatricis Sororum Scholasticarum Dominae Nostrae » » Victorien. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servae Dei Raphaëlae de Y b a r r a , v i d . de Vilallonga, fundatricis Instituti Sororum Angelorum Custodum Nov. 21 Tunquinen. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione Beati Valentini Berrio Ochoa. Episcopi Martyris O. P. Dec. 23 Ratisbonen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione S. D. Victricii ab Eggenfelden, Sacerdotis Professi Ordinis F r a t r u m Minorum Cappuccinorum » » Romana.Rescriptum de invocationibus in fine Missae et in Benedictione Ssmi Sacramenti recitandis Ian. 16 Taurinen. - Decretum de virtutibus pro beatificatione S. D. F r i derici Albert, Vicarii Paroecialis et Foranei Lancei Taurinensis, fundatoris Congregationis Sororum Vineentianarum ab Immaculata Conceptione » » Sancti Fiori. - Decretum de virtutibus pro beatificatione S. D. Catharinae Jabrige e Tertio Ordine S . Dominici . . . . . . » » Lugdunen. - Decretum de virtutibus pro beatificatione S. D. Antonii Chevrier, presbyteri, fundatoris asyli « La Providence du Prado » et Societatis Presbyterorum Pradosensium . . Febr. 2 Romana. — Indultum utendi vernacula lingua italica quoad interrogationes et responsiones in administratione Baptismatis Mart. 9 Tarvisina. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione Beatae Mariae Bertillae Boscardin, Instituti Sororum Magistrarum a S. Dorothea F i l i a r u m Sacrorum Cordium . . . » 9 Romana seu Anagnina. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione Beatae Mariae De Mattias, fundatricis Instituti Sororum ab Adoratione Pretiosissimi Sanguinis D. N. L C » » Matriten. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione Beatae Mariae Desolatae Torres Acosta, fundatricis Instituti sororum Servarum Mariae Infirmis Ministrantium . . . . Apr. 21 Romana seu Corduben. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione Beatae Raphaëlae Mariae a Sacro Corde Iesu, virginis, fundatricis Congregationis Ancillarum Ssmi Cordis Iesu » » Romana seu Viterbien. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione Beatae Rosae Venerini, virginis, fundatricis Magistrarum P i a r u m » » Romana. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione Beati Vincentii Pallotti, fundatoris Societatis Apostolatus Catholici . . . I u n i i 26 Decretum de virtutibus pro beatificatione V e n . S. D. Michaelis R u a , Sacerdotis Professi, Rectoris Maioris Societatis S. Francisci Salesii » » Lucen. - Decretum .De virtutibus pro beatificatione S. D. H e lenae Guerra, fundatricis Instituti Oblatarum Sancti Spiritus vulgo a S. Z i t a Iulii » Lugdunen, seu Mechlinien, seu Vivarien. - Decretum reassump- 249 30S 192 309 427 251 466 469 515 195 564 565 566 567 568 621 761 813 Index documentorum chronologico ordine digestus 881 PAG 1953 Iulii » » » Nov. tionis causae pro canonizatione Beatae M. Victoriae Teresiae Couderc, virginis, confundatricis Societatis Dominae Nostrae a Recessu Coenaculi 26 Lucerina. - Decretum. Reassumptionis causae pro canonizatione B. Antonii F a s a n i , Confessoris, Sacerdotis professi Ordinis F r a t r u m Minorum Conventualium » Segusien. - Decretum. Introductionis causae pro beatificatione S . D . Eduardi Iosephi R o s a z , Episcopi Segusiensis . . . . 29 Decretum. De Missa votiva B. M. V. Immaculatae in Sabbatis per A n n u m Marianum III - A C T A I 1953 » » - SACRA 1952 1953 » » » » » » » » » » - PAENITENTIARIA SACRA - TRIBUNAL (Pontificio 57 - 819 819 APOSTOLICA ROMANA 311 430 696 ROTA I. Sententiae editae anno 1952 323 I I . Decreta in causis aliter eodem anno finitis 360 I I I . Citationes edictales: Dec. 15 Alba Julien. - Nullitatis matrimonii (Nagy-Anthal) 63 Ian. 21 Divionem. - Nullitatis matrimonii (De Chauvigny-De Seroux) . 103 Febr. 17 Novarien. - Nullitatis matrimonii (Ferraris-Kaliberda) . . . 199 » 25 Taurinen. - Nullitatis matrimonii (G-allo-Coffano) 200 Mart. 28 Versalien. - Nullitatis matrimonii (Fréjaville-Lalleman) . . . 252 Apr. 7 Romana. - Nullitatis matrimonii (G-iorgi-Blinde) 253 Iunii 8 Romana. - Nullitatis matrimonii (Favazza-Peano) 131 Oct. 3 Albanen, in America. - Nullitatis matrimonii (Sgamblore-Wereley) 698 » 27 Madisonien. - Nullitatis matrimonii (Pankhurst-Conrad) . . 699 Nov. 10 Chicagien. - Nullitatis matrimonii (Blonien-Daehms) 768 » 20 Matriten. - Nullitatis matrimonii (Morera-Laguarda) .820 Dec. 16 Januen. - Nullitatis matrimonii (De Montis-Saracco) . . . . 856 III 1953 815 TRIBUNALIUM Mart. 30 Decretum. Indulgentia conceditur Marialem coronam gerentibus Maii 1 2 Oratio a d Matrem Admirabilem indulgentiis ditatur . . . . Nov. 11 Decretum. Favores spirituales conceduntur occasione A n n i Mariani II 622 Ian. ACTA, 24 Sententia vol. XX, n. 18. - 30-12-1953. PATRUM Chirografo CARDINALIUM Constitutum) 765 Index 882 documentorum chronologico IV - A C T A I digestus OFFICIORUM SEGRETERIA - ordine r>i STATO PAG. 1953 » Iunii Oct. 15 28 Statuto delia P o n t . Opera di Assistenza in Italia Statuto della Fondazione P i o X I I per l'Apostolato dei Laici . II 1953 Iunii 9 - PONTIFICIA 1953 » Ian. Maii 8 3 DE RE BIBLICA Declaratio. De libro R. D. Bernardi B o n k a m p , cui titulus: D i e Psalmen . III AD COMMISSIO REDIGENDUM - PONTIFICIA CODICEM 432 COMMISSIO IURIS Responsa ad proposita dubia Interpretationes authenticae 570 821 CANONICI ORIENTALIS 104 312 INDICES NOMINUM I - I N D E X NOMINUM (OMITTUNTUR Abbadessa A . , 525. Abdalla A . , 829. Abellán P . , 658. Abshire Rendali U . , 829. Acquarono dei Conti M., 316. A d a n N . , 83. A d d a R . , 859. Addamiano N . , 526. Adrianus P p . I V , 502. Afanador et Cadena R . , 76. Agostini A . , 825. f Agostini C, 160. Agostini Gr., 701. Agostino ( S . ) , 16, 26. Agostino dalla Vergine, 194, 564, 565, 566. Aksamovie A . , 75. Aimar G-., 315. Alar con Falconi R . , 317. Alazard Gr., 525. A l b a et Hernández I., 616. Albano F . , 859. Albano P . , 864. Albanus ( S . ) , 221. Albert F . ( S . D . ) , 466. Alberto y V a l derrama T . , 83. Alcedo O . , 248. Aícini I . , 72. Alessandro P p . I I I , 369. Alessandroni F . , 208. Aleven C , 863. Alessi Gr., 526. Alessio F . , 526. Alfano F . , 525. Alibrandi G . , 823. A l i m P . , 864. A l i n k G . , 480. Aïliata A . , 832. Almeida Moraes A . , 72. Alonso Martínez C. M., 207. Aluffi. Pentini M., 316. Alvarez Botero B . , 75, 560. NOMINA PERSONARUM ACTIS SUBSCRIPTA) Alvarez Restregó B., 85, 101. Al ves Pereira G . , 487. Ambrose R . , 512, 620. Ambrosi G. G . , 72. Amiel E . , 158. Amodio U., 527. Amoruso A . , 525. Amoury Sigied G . , 862. Anasagasti C , 620. Andreade L. I . , 316. Angelilli IT., 526. Angelini F . , 153. Angelis T . , 77. Angeloni M., 527. Añoveros Ataún A . , 84. t Anselmo G. B . , 160. Antezana et Rojas A. I., 80. Anthal G. 63. Antiliei F . , 317. Antoniutti L, 301, 510, 556, 617, 822, 837. Antonucci L u c i d i F . , 155. Appelmans R . , 207. Aprile F . A . , 318. Aprile U., 525. Aprile V . , 158. Aquino A . S . , 527. f Aragone G. F . , 320. Aramai Teixeira G . , 476. Aramburu G . C , 759. Arattukuiam M., 82. Araujo U. B . , 72. Arce A . , 82. Arena F . , 824. Arena L , 702. Aresti A . , 158. Argaya et Goicoechea G . , 83. A r g y G . , 861. Arias Blanco I . , 73. Arias Espinosa R . , 479. Ariola F . , 81. A r i z Huarte S. M., 80. Armora et Gonzales S. M., 85, 101. Arntz P. M., 78. Arreghini A . , 159. Arrostuto T . , 320. Arszulowicz A . , 860. Artajo Martin A . , 626. Arthur R . , 315. Asfalg A . , 520. A s k i n D . , 862. Aspoeck L . , 204. Assemani P . , 476. Athmer G . E . , 480. Atzori O . A . , 832. A u a d G . , 527. Audet L . , 80. Audoui M., 527. Augustin R . , 304. Auriol P . , 527. Aust G . , 829. Australia, 296. A u v i t y F . , 64. Ayacuquen., 514. Aycock G. B., 829. Azimonti G . , 159. Baaken E . , 79. B a b a k N . , 522. Bacchi G . , 317. Bacci A . , 121, 132, 444. B a c h g F . , 156. B a d i i G . , 204. Baest F . , 159. Baggio S . , 466, 475. Baglio Garibaldi G . , 320. Bagnoli L . , 319, 480. Bajetto M., 476. B a l a d i A . , 159. Balbiano L . ( S . D . ) , 857. Balisaux R . , 831. B a l k a G . , 190. Bandini C , 760. B a n h a da S i l v a L. P . , 828. B a n i G . , 112. Bannan P. M., 203. Baraniak A . , 75. Baratti R . , 863. •884 Index nominum personarum Barbareschi R . , 159. Barbato V . , 319. Barbero A . , 83. Barcelón y Soriano E . , 319. B a r l a a m E . , 316. Baroni A . , 620. Barradas Gr., 831. Barreca A . , 203. Barrientos D i a z P . , 319. Barros Cámara Gard. G . , 80. B a r r y G . , 519. Barthe E . , 465. Bartolameotti G . , 521. Basset P . , 789. Batanian A . , 75. Batemburg G. B . , 861. f Batiot G . , 704. Batista y Gonzales de Mendoza A . , 828. Battelli G . , 158. Battistelli S . , 109. Battistelli S . A . , 79. B a t t i s t i G . , 520. B a t z a G . , 522. B a u d o u x M., 73. Bauer G. B . , 862, 522. Bäuerlein S . , 75. B a u m A . , 152. f Baumann A . , 160. Baumgärtner A . , 521. Baumjohann G . , 703. B a v a j A . , 832. B a z a n C , 525. B a z i n V . , 513. Beccaceci L . , 207. Beccuti E . O., 319. Bechir M., 863. Beckers G . , 476. B e c q P. M., 256. Bedeschi C , 476, 519. Beemsterboer G . , 823. Bekaert L . , 207. Belian W . , 158. Belinski V . , 823. Beliveau A . , 73. Bellugou E . , 156. Belluzzo G . , 861. Belpaire G . , 203. Beltramino A . , 708. Beltran y Mendoza L . , 157. Benavente L . , 826. Bendi G . , 204. Benedetti T. V . , 84. Benedetto P p . X I V , 173. Benedetto P p . X V , 129, 662. Benítez Garcia G . , 78. Bennek G . , 825. Benso M., 314. Bentz G . , 157. Beope P. G . , 75. Beran G . , 230. Berardi F . , 477. Berardi G . , 860. Beretta A . , 512. Bergamini A . , 526. Berger E . , 830. Berger S . , 205. Bergerre M., 831. Berghoff A . , 207. Bergonzini M., 186. Berlini A . , 863. Bernacchia O., 78. Bernard D . , 702. Bernard G. G . , 320. Bernardi F . , 82. Bernardini F . , 108, 255, 519. Bernardus ( S . ) , 369. f Bernareggi A . , 528. Bernier P . , 74. Berrio Ochoa V . , 309. Bertele A . , 152. Bertinchamps A . , 832. t Bertoglio B . , 704. Bertoglio F . , 824. Bertoli P . , 73, 475. Bertozzo A . , 522. Beruhe G . , 702. Berutti C , 310. Beryer G . , 700. Betti F . , 319. Bezerra V . A . , 203. Bezerra Dantes P. A . , 111. Biancheri E . , 561. Bianchi F. S. M. ( B . ) , 120, 433. Bianchi G . , 523. Bianchini A . , 832. Biane M., 157. Bichier des Ages E . ( S . ) , 469. Bickauskas C , 315. Bidagor E . , 567. B i g a g l i G . , 207. Bigiurumwami A . , 79. Billington V . , 708. Billot L., 689. Billstein E . , 831. B i n a r d G . , 206. t B i n i F. S . , 320. Binje G . , 157. B i n n i A . , 79. Biondi L . , 315. B i r d T . , 859. Bisleti G . , 129. Bison O., 861. Bissel C , 830. B i t i S . , 206. B l a c k G . , 447. Blaine A . , 702. Biais L . , 82. B l e y F . G . , 189. Blinde A . , 253. Blomjous G . , 709. Blommers G. M., 864. Boardman G. G . , 80. Boccadoro A . , 75. Boccoleri C , 186. Bocconcelli C , 826. Bodin G . , 702. Bodinat P . , 156. B o d k i n T . , 863. Boeck C , 207. Boeck-Greissau G . , 205. Boehler G . , 109. Boekenfoehr G . , 513. Boekholt A. D . , 479. Bogaardt A . T . , 479. Bogaerts E . , 159. Bogan G . , 318. Boisser G . , 159. Boissy F . , 256. Boivin G. B . , 476. Boland T. A . , 74. Bolognini D . , 84. Bonhomme G . , 159. Bonilli P. ( S . D.), 518. Bonizzoni A. M., 861. Bonkamp B . , 432. Bonnardet S . , 525. Boonen P . , 157. Boos G . , 826. B o r d G . B . , 256. Bordin G . , 825. Borgatti G . , 759. Borghesi V . , 827. Borghgraef C , 158. Borgoncini D u c a Card. F . , 69, 86, 87, 474, 475, 519, 624. Borkowicz V . , 152. Bornewasser F. R . , 77.Bornigia D. B . , 519. Borromeo A . C , 77, 85. ' Boscardin M. B. ( B . ) , 201, 564. Bosetti G . , 77. Bosio G . J . , 478. Bossilkoff E . , 9. Bottacci B . , 159. Botturi G . A . , 832. Boucheix N . , 306. Boucher A . , 701. Boudreau W. L . , 825. Boudreaux E . A . , 829. Bourdeau G . , 476. Bourgeois C . E . , 477. t Bousch G. F . , 528. Bowers G . , 84, 512. f B o y l a n G. G . , 528. Boyle G . , 152. Brache E . H . , 254. Index nominum personarum Bradley T . , 524. B r a d y C. A . , 522. B r a d y E . , 315. Brambilla F . , 315. Brandano P . , 315. Brandley G . , 520. Brasini G . , 204. Braulio de J. Fernandos E . M., 703.f B r a y P. A . , 528. Breakspear Card. N . , 502. Breitenbeck G . , 826. Brendan M., 119. Brennan G . , 620. Brenninkmejier V . , 862. Brenninkmeyer B . , 206. Brenninkmeyer G . , 206. Bribosia E . , 206. Bricefio M., 521. Brien E . , 478. Brigo A . , 319. Brillant M., 320. Brodnicki F . , 830. Bronsweld C , 708. Bros A . , 256. Brosnahan T . , 84. Brosnan V . , 860. Brot P . , 82. Broussard A. L . , 829. Broussard W. Sr., 829. Brucherseifer C , 204. Bruehl C , 152. Bruggaier L . , 476, 701. Brugnola E . , 152. Brulet W. J., 829. B r u n S . , 159. Bruno Card. G . , 124, 446. Bruno L . , 825. Bruno 0 . , 319. Brusati L . , 523, 827. B r y a n t G . , 860. Buccari G . , 208. Buchbolz P . , 702. Buchner F . S . , 702. Budde G . , 825. B u d d y E . F . , 830. Buetzler T . , 825. Buffetti E . , 831. B ü h l B . , 77, 466. B u i s G . , 79. B u k a t k o G . , 81. Bukowski A . , 860. Burger C , 864. B u r k e G . , 701. B u r k e G. A . , 79, 82. B u r i c V . , 78. Burnod M., 156. Burrus E . , 159. B y l a n G . , 152. B y r n e F. M., 204. B y r n e G . , 708. Byrne L . C , 704. B y r n e M. J., 110. t B y r n e P. G . , 320. •C Cabana G . , 73, 708. C a b y G . , 318. Cafarelli S . , 703. Cafasso C , 825. Caicedo G . , 83, 385. Caillot A . , 175. Cain G . , 315. Calaf C , 251. Calip 0., 861. Callahan G . , 830. Calles I . , 111. Calles I. E . , 203. Calliari C , 208. Calmon P . , 479. Calvaresi C , 523. Cámara E . , 80. Cambiaghi P. M., 760. Camilleri E . , 208. Caminetti P . , 478. Camilli A . , 527. Camilli S . , 527. Caminada C , 465. Cammarano D., 315. Camozzo U . , 255. Campbell G . , 702. Canadenses, 56. Canali Card. N . , 124, 178, 446, 765. Candura G . , 159. Canelli F . , 256. t Canevá C. A . , 320. Cann G. G . , 110. Canning M., 823. Cannonerò G . , 84. Canova C , 208. Canova L . , 861. Cantero Cuadrado P . , 78, 760. Canforo V . , 527. Cantuti Castel vetri L . , 155. Capano M., 204. Capdevilla A . , 513. Capelle E . , 826. Caporali E . , 526. Captier E . (S. D . ) , 858. Caracci P . , 527. Cara vario C , 59. Carbognin G . , 208. Carboni E . , 624. Cardarelli E . , 154. Cárdenas E . , 478. Carinci A . , 120, 131, 144, 441. Carlini S . , 480. 885 CarniceUa P . , 154. Caroli G., 826. Carpaneto G. M., 315. Carranza C , 204. Carraro G., 84. Cafraud P . , 317. CarriUo O., 521. Carroll C , 561. Carroll G. P . , 522. Carroni G., 143. Cartoni A . , 863. Cartoni E . , 317. Carulli B . , 863. Carvalho B. A . , 521. Carvalho F . A . , 85. Casa G., 319. Casabona M. E . , 440. Casale de Bustis y F i g o roa G., 158. Cascone G., 205. Caselli G., 480. Casey G., 701. Casorati V . , 206. Cassar Torreggiani A . , 828. Cassey L. B . , 186. Cassianus (S.)., 390. f Castellani G. M. E . , 704. Castellano C , 861. Castellano M., 255. Castelli A . , 185. Castellucci E . , 207. Castiella y Maiz F. M., 205, 626, 656. Castiglioni L . , 155. Castillo Hernández L. G., 73. Castrillo A . E . , 561. Castro Becerra J. A . , 85, 101. Casullo G., 75. Cataneo A . , 112. Catherinet F . , 256. Cattand G., 317. Catucci A . , 527. Caudron P . , 155. Caudron T . , 520. Caulliez E . , 318. Cavallaro A . , 703. Cavallera C , 708. Cavallero G. M., 83. Cavallo A . , 111. Cazenave L . , 157. Cazzaniga A . , 87. Celano N . , 523. Celik C , 78. Cella F . , 159. Celiai F . , 111. Celomi G., 863. Cenesi G. B . , 111. Cento F . , 224, 716. Cera G., 861. 386 Cerbara A . , 320. Cerro S . , 315. Cerniti F . , 154. C e r a t i l i R . , 527. Cervone A . , 256. Cesana G-. B . , 708. Oeslaus ( B . ) . , 500. Cetola G . , 526. Chabot V . , 479. Chacón A . , 760. Champagnat M. G. B. (S. D . ) , 857. Champagne A . , 154. Champoux M., 57. Ghamussy D . , 157. Chanel L. M. ( B . ) . , 858. Chang P i - T e G . , 513. Chao A . , 514. Chapas G . , 155. Charles M. E. S . , 256. Chariot E . , 317. Chame A. M., 221. Chaudre A . , 110. Chauvin P . , 110. Cheli G . , 315. Chenain A . , 157. Chereath S . , 521. Chevalier P . , 77. Chevrier ( S . D . ) , A . , 515. Chiaramonte E . , 205. Chiaramonte P . , 622. Chiarlo C, 89, 169, 171, 209, 212, 260, 460, 462, 463, 717. Chiatante E . , 831. Chimenton C , 109. Chirichigno F . , 81. t Chirichigno F . , 160. Chirinos G . C , 318. Ciafardoni L . , 523. Ciancio N . , 527. Ciarlo A . , 156. Cibrián Fernández E . , 248. Cicogna F . , 827. Cicognani A. G . , 166, 840, 842, 845. Cicognani Gard. G . , 69, 303, 559, 657, 700, 858. Cicuttini A . , 304. Cioccetti U . , 526. Cioci G.,528. Ciriaci Gard. P . , 227, 657, 700, 806. Civardi E . , 475. Claeys Bouuaert A . , 206. Clara ( S . ) , 395. Clarey G . , 863. Clarizio E . , 823. Clarizio V . , 526. Clément L . , 156. Clemente P p . I X , 662. Index nominum personarum Clemente P p . X , 662. Clemente P p . X I , 662. Clemente P p . X I I , 662. Clerc G . , 157. Coacci R . , 526. Coady G . , 314. Coeco A . , 826. Coderre G . , 76. Cody G . , 314. Coebergh E . P . , 864. Coelho L . E . , 478. Coelho M., 475. Coelho R . , I I I . Coffano E . , 200. Coghlan M., 476. Coglitore D . , 524. Colacicchi Alessandri E . , 155. Colas A. S . , 512, 620, 812. Colini M., 319. Collangettes G . , 314. Colleye I L , 155. Colling C , 171. Collins G . , 823. Colnaghi E . , 320. Comber T . , 860. Compagnone R . , 186. Condurù Pacheco F . , 169. Conijn E . , 864. Connell W . C , 314. Connery G . , 152. Connolly G . , 829. Connolly T. A . , 71. Connor G . , 256. Conrad E . L . , 699. Consoli Zappala G . , 862. Conte A . F . , 523. Contessa S . , 831. Conti A . , 527. Contreras G. U . , 64. Copello Gard. G. A . , 718. Coppes P. E . , 864. ' Coquelin M., 156. Cordemans M., 157. Cornay H . J . , 829. Correio e Castro D j a l m a S . , 158. Corridori G . , 828. Corrigan G . , 859. Corripio Ahumada E . , 85, 101. Corsanego C, 132, 145, 524, 766. Cortés D., 860. Cortese M., 523. Corthals B . , 157. Corvo C , 64. Corvo C , 153. Cosgrove T . , 524. Cosma G . , 523. Cosmelli B . , 526. Costa F . , 153. Costa P . , 315. Costa Rego R . , 73. Costantini Gard. C , 69, 86, 87. Costantini F . , 318. Costanzi E . , 192. Couderc ( B . ) V. T.,~5Ì8, 622. Coupel A . , 594. Courtemanche F . , 514. Cousins G . , 82. Coussa A . , 108. Coussée V . , 208. Cox G . , 152. Coyle C. A . , 828. Cozzi L e p r i E . , 320. Criscito A . , 315. Croarkings M., 823. Cronin M., 830. Crovella E . , 519. Grò vini M., 154. Cruciani I L , 478. Cruz A . , 111. Cuccarollo S . , 74. Cucchiani C , 480. Cuenco G . , 72, 558. Cuenin G . , 520. Cumming A . , 254. Cummings M., 823. Cummings W., 830. Cunha M., 830. Cunial E . , 248, 474. Cunnie E . , 152. Cupelloni G . , 320, 480. Cusimano R . , 826. Cussen G . , 823. Czastka T . , 702. D da Cámara L . , 828. da Costa G. E . , 830. da Costa Coelho G . , 522. Da Costa Nunes G . , 493, 543, 760, 822, 823. Da Cunha Guimarâes G. A . , 186. D a Rienzo E . , 206. D a R o m a A . , 206. Da S i l v a Card. A. A . , 69, 86, 87, 545. da S i l v a Coutinho G . , 203. Dachtou Z . , 86. Dadone G . , 73. Daehms H . , 768. D'Agostino B . , 78. D'Agostino C , 316. D'Agosto M., 319. D a i G . , 512. Daiìey E . , 826. Index ìiominum personarum D a l Grande E . , 861. D a l Monte G . , 82. D a l P r à G . B . , 178. D a l l a Costa Card. E . , 474. D a l l a L i b e r a E . , 860. D a l l a Torre P . , 526. D a l l a Zuanna V . F . , 74. DaUorso G . , 478. D'Almeida F . S . , 831. D'Almeida L . , 831. D ' A l t o n Card. G . , 70, 87, 88. D ' A m a t i G . , 160. Damen G . , 860. Damiano C. G . , 74, 108, 778. d'Andigné A . , 316. d'Andlau U . , 159. Danehy T. G . , 84. Danson C , 862. Dantas G. A . , 82. Dante E . , 143. D ' A n t i n de Y a i l l a c L . , 523. D ' A n t o n i G . , 524. D'Antrassi M., 316. Dargon E . V . , 561. Dagory A . , 156. D ä r b y A . , 831. Dartinguelongue B . , 157. das Chagas F. A. V . , 703. D'Ascanio F . , 205. Davies D. T . , 863. de Aguiar S. M., 476. de Almeida D. G. G . , 256. De Almeida Prado G. M., 862. De Ambroggi A. M., 319. Da Angelis A . , 824. D e Araujo Costa G . P . , 522. D© A r r i b a y Castro Card. B . , 70, 657, 700. de Arruda A . , 480. de Azevedo M. B . , 205. De Battista A . , 78. De B i a s i G . , 109. De B i as i L . , 316. de Bittencourt Berenguer F . C , 158. D e Blanc L , 702. de Boer E. G . , 156. De Bonis R . , 527. de Brémond D ' A r s P . , 207. d e Brouwer J . , 155. de Brouwer M., 830. De Buyserie G . , 208. De Capitani S . , 831. D e Carvalho E . A . , 186. de Carvalho G. E . , 480. De Chiara V . , 305. D e Coninck C , 478. 887 De Espregueira M. R . , 827. f Debernardi G . , 704. de Filippis F . , 561. Deck G . , 525. De Fiore A . , 526. Deckers G . , 155. de Freitas V.:.521. Decornet F . , 318. de German Ribon M., 317. Decosse A . , 760. d e Gois Mascarenhas C , Deilmann C , 203. 207. del Bufalo G. ( B . ) , 857. Dei Campo Barcena A . , de Groof F . , 829. 84, 305. de Guttenberg C. T . , 826. dei Castillo F . , 318. de Habicht M., 477. Del Giudice G . , 861. De J o n g Card. G . , 391. Del Giudice L . , 828. De Jorio A . , 154, 202. D e L a Chanonie P . , 248. Del Grosso A . , 831. Del Pezzo V . , 825. de la Chauviniere E . , 526. D e L a Codre F . , 156. Del Pietro L . , 112. Del R e A . , 156. de la Force A . , 205. De la Fuente P . , 76. Del Signore V . , 255, 491. De La Torre Card. C. M., Delaney G . , 823. 69, 87, 88. Delatouche P . , 156. de la Vernette F . , 317. Delgrange R . , 206. de L a n g e G . , 81. Dell'Acqua A . , 152, 255. de Lavergnolle G . , 155. della Cioppa G . , 304. De Lecce A . , 112. Della Santa I., 118. De Leonardis D . , 208. Delorme N . , 476. de Loé W . , 826. Demain R . , 831. de los Rios Cock A . , 859. Deniers A . , 476. D e Marchi C , 320. Deniger G . , 154. de Margerie C . , 317. Denis A . , 206. De Maria G . , 477. j Denoyelle P . , 157. De Martino B . , 206. ¡ Depasse V . , 159. De Mattias M. ( B . ) , 201, 565. D'Epifanio L . , 864. De Mees O., 158. Derenne P . , 320. de Meeus G . , 208. des Essarts L . , 207. De Melo Breyner A. T . , 831. Des Rosiers D . , 264. de Merode Westerlo F . , 206. Desbiens E . , 476. D e Moráis E . C , 203. Desmarais G. A . , 301. de Moura A . , 85, 101, 317. Desprez L . , 314. de Nardis G . , 304. Desranleau F. S . , 73. De Nicolay A . , 317. Desrochers B . , 76. D e Nictolis C , 477. Dettmer A . , 514. de Oliveira F . , 155. D e v a n F . P . , 860. De Porcellinis G . , 155. Devine E . G . , 828. de Roeck L . , 158. Dewaele M., 318. De Rosa V . , 440. Dextraze G. S . , 525. De Sá e Melo R . , 827. Di Capua G. P . , 109. D e Schirnding B a r . O . C , Di Carlantonio R . , 316. 478. D i Giorgi S . , 527. de Seroux G . , 103. D i L a z z a r i L . , 519. D i Lorenzo L , 831. De Smedt E . , 83. D i Matteo E . , 823. D e Souza G . C , 203. de Souza Gens A . , 522. Di Napoli G . , 826. De Strobel P . , 527. Di Paolo L . , 208. de Urtiaga y Alcibar ArreD i Pietro A . , 205. chuluaga P . , 204. Di Raimondo G . , 526. de Ussia A., 158. D i Rienzo A . , 832. De V i l l a G . , 527. D í a z R . A . , 560. D e Vincenzi C , 525. Dieckmann F . E . , 704. De Zerbi R . , 205. Dieterich E . , 521. Dealderop G. N . , 479. f D i g n a n G . , 320. Dearden G. F . , 561. Dings M., 156. Debernardi G - , 475. D i o n N . , 476. Index 888 Dionisi I L , 111. D j a j a Sepoetra A . , 513. f D j i b r i S . , 528. do A m a r a l Teixeira G. M., 476. Dobrecié N . , 73. Dodds P . , 83. Doherty F . , 317. D ö l a u F . , 823. Dolp E . , 521. Domanski L . , 521. D o n P . , 861. Donahue F . , 152. Dondeo V . , 465. Donelly W. G . , 158. Donohoe P. G . , 860. Dooley G . , 72, 713. Dor A . , 863. Doria E . , 159. Dorran E . , 109. Dorrego Novoa G . , 320. Dosek E . , 318. Dougherty F . , 317. Dougherty G . , 76, 520. Dougherty T . , 861. Dovifat E . , 828. t Downey E . , 528. Doyon P . E . , 476. Drius F . , 703. Druetti E . , 112. D r u m m G. M., 704. D ' S o u z a E . L . E . , 76. Dubie G . , 157. D u b l y E . L . , 317. f Dubowski I . , 320. Dubuc T . , 521. Ducatteau E . , 157. Ducoux F . , 110. Dudshoorn A . E . , 480. Duffin G . , 823. Dufour G . E . , 476. Dufour E . , 525. Dufrost de Lajemmerai ; M. M. (S. D . ) , 201. Dunne K e v i n A . , 703. Dupont E . , 76. Duprat E . , 82. Dupré A . , 479. Duprez E . , 318. D u p u c h A . E . G . , 862. Duriez L . , 318. Durrheimer E . , 82. Duschak G . , 76. D u y n G . , 208. Dwyer E . , 82. E Ebner M., 704. Echeverría E u i z B . , 268. nominum personarum E c k e r t L . , 110. Edelhauser G . , 204. Edezhat A . , 82. E g b r i n g E . , 153. Eggenfelden V . , ( S . D . ) , 519. Ehrle G . , 787. E i t h O., 521. E k a n d e m D . , 620. E I Chaer A . , 77. E l e t a C , 479. Elias A . , 118. E l i n c x F . , 156. Elfes G . , 825. E l k o N . T . , 110. Eislander C. L . , 110. Elström E . , 207. Emanuel F . , 81. Emanuel I . , 85. E m i d i D . , 520. Engelke I . , 463. Errico L . , 526. Escalante G . , 521. Esders G . , 825. Esmeraldo C. A . , 828. E s p i g a y Infante G . , 621. Estrada Monsalve G . , 317. Etteldorf E . , 826. Eugenio P p . I I I , 379. Evangelisti G. B . , 74. E v e r a r d L . , 318. F F a b i a n i G . , 523. Fabre M., 525. Faciano F . , 826. F a d y G . , 76. Faerber C , 831. Faggiano E . , 701. Falciani S . , 112. Falcinelli C , 74. F a i cucci B . , 454. Falkowski C , 79. F a l s i n i F . , 832. Fanelli F . , 112. Faraoni V . , 520. F a r i s C. B . , 704. Farrell A . , 860. Fasani F . A . ( B . ) , 815. Fascetti G . , 525. Fasig S . , 152. Fasnacht W . , 702. Fasola F . , 319. F a v r e M., 157. Federici E . , 524. Federico A . , 826. Federico C , 832. Feeney D . , 80. 518, Feeney L . , 100. Feichtelbauer M., 523. Feltin Gard. M., 69, 82, 86, 87, 95, 248, 550, 784, 847. Fenocchio G . , 153. Ferland G . , 476. Fernandos da Apresenta çâo D . , 85. Fernandes de Melo A. V . , 521. Fernandes dos Santos S . , 476. Fernandes P . E . , 315. Fernandes S . , 825. Fernandes V . E . , 83. Fernández-Feo Tinoco A . , 81. Fernández et Fernández C , 81. Fernandez P . , 154. Fernandez E u i z S . , 527. Fernandez V . , 702. Feron G . , 207. Ferraguti M., 526. Ferrari C , 81. Ferrarotti L . , 154. Ferrata G. B . , 121, 145, 766. Ferrazzo D . , 152. Ferreira Gómez A . , 83. Ferreira M., 521. Ferretto G . , 701. Ferrieu G . , 702. Ferrini Baldini A . , 828. Ferrini G . , 160. Ferrofìno G . , 153. Festa A . , 524. Fetten T . , 825. F e y L . , 83. Fiamingo C , 203. Ficarra A . , 305. F i c k L . , 478. Ficoneri A . , 832. Fiotta G . , 108. F i g i L . , 205. F i n i A . , 826. F i n k L . , 109. F i n n E . , 514. Finocchi A . , 315. Fiorentino D . , 520. Fischer G . , 204. F i s c h i G . , 110. Fistarol V . , 488. Fitzgerald M., 830. Fitzgerald T . , 826. Fitzpatrick Fenton J . , 109. Flaherty F . , 823. Flanagan B . J . , 759. Fleischmann F . S . , 110. Fletcher G . , 859. Flood H . , 153. Floridia S . , 527. F l y n n A . T . , 863. f Focaccia P. E . , 704. Font Grarcia F . , 620. Fontana G . , 477. Fontevecchia M., 81. Forero et Garcia N . , 76. Forgeot G . , 525. Forget A . , 76. Forino G . , 826. Formica R . , 112. Forni R . , 560, 624. Foroni L o Faro A . , 112. Forstner F . , 523. Forzoni A . , 465. Fossati Gard. M., 143, 818. Fonlquier P . , 701. Fourage L . , 158. Fournet A. U. (S.), 469. F o y l a n M., 859. Fracasso B . , 861. Franceschi G . , 832. Francesco D'Assisi ( S . ) , 175. Francesconi E . , 832. F r a n c i G . , 526. Francia E . , 315. Franco M. A. M., 85, 101. Franco Bahamonde F r . , 626. F r a n z G. B . , 75. Fraschetti L, 832. Fraser G . E . , 860. Frawley L . , 823. Frazioli N . , 519. Freddi B . , 828. Freiré da S i l v a G . , 863. Freking F . G . , 314. Fremiotti P . , 828. Frenette E . , 299. Fresnel A . , 512. Freundorfer G . , 84. Freid G . , 256. Friel E . , 823. Frings O., 523. Fristel M. E. ( S . D . ) , 857. Fritsch E . E . , 702. Froment G . , 256. Frondosa G . , 80. Frugo M., 829. Fuerth A . F . , 480. Fuessel F . , 204. Fumasoni Biondi Card. P . , 124, 446, 558. Furstenberg M., 321. F u r n y a Y o s h i y u k i P . , 76. G Gaberino L . , 525. Gabriel G . , 64. Index nominum personarum 889 Gabriel L . , 159. Gabrielli G . , 112. Gaddi G , 466. Gaddi L . , 480. Gagné G. A . , 478. Gagner R . , 522. Gailhac G. ( S . D . ) , 518, 857. Gaillard L . G . , 255. Gaino F . , 480. Galassini A . , 703. Galasso G . , 831. Galbiati A . , 80. Galgani G. ( S . ) , 270. Galindo Quiroga A . , 254. Gallagher B . , 80. Gallagher E . , 860. Gallagher E . F . , 525. Gallard L . , 592. Gallego Pérez F . , 186. Galletti D . , 519. Galli G . , 832. Gallo G . , 64. Gallon G . , 318. Galosi F . , 523. Galvin P . , 830. Gandolphe T . , 155. García S . , 514. Garcia T . , 475. García et García De C a stro R . , 305. Garcia Grain G . , 80. Garcia Martin L, 562. Garcia et Mertinez F . , 84. García Martínez F . , 305. Garcia de Olalla Nieto E . , 112. García et Goldáraz G . , 561. García Suárez A . , 248. f García y Gacía A . , 320. Garçous G . , 208. Gargitter G . , 81. Gargiulo U . , 319. Garkovic M., 80. Garonzi S . , 320. Garrity G . , 823. Gartz A k e H . , 827. Garzia R . , 206. Gasbarri P . , 560. Gaspar G . , 830. Gaspari M., 154. Gasperini R . , 525. Gassie Voorhies L . , 829. Gauci S . , 111. Gaul E . , 825. Gavazzi E . , 85. Gavin P . , 520. Gawlina G . , 74. Gearen P. P . , 520. Geeraerts S.¿ 78. Geerdinck G. A . , 64. Gehlen A . , 702. Geiger C , 462. Geiger G . , 318. Geisen G . , 859. Geisler G. B . , 73. Geisz C , 207. Geith E . , 110. Gentili O., 861. George G. N . , 477. Gerada E . , 825. Gercke D. G . , 465. Geremia S . , 860. Gerhardinger C. (S. ), 306. Germain O., 64, 109. Geromini C. A . , 81. Gerosa P . , 863. Gerring IT., 862. Gerson A . , 523. Gesp U . , 157. Gessi L . , 478. Ghezzi P . , 760. Ghidetti P . , 317. Ghiglione E . A . , 76. Ghini S . , 155. Ghirardini C , 208. Giacomini G. S . , 112. Gianelli A. M. ( B . ) , 120, 124, 443. Gianfranceschi A . , 560. Giannone G . , 208. f Giardina P . , 160. Giavarini A . , 208. Giblin G . , 859. Gibney U . , 109. Gielen C , 702. Gieringer P . , 153. Gignac E . , 478. Guardone E . , 861. Gilbert M., 160. Gilberti F . , 827. Gilberti P . , 317. Gilroy Card. N. T . , 91, 226, 271. Ginestroni P . , 315. Ginocchietti A . , 525. Gioanola L, 528. Giorgi G . , 207, 527. Giorgio C , 832. Giraudel-Mareille E . , 317. Girolami C , 825. Giron Perrone G . , 521. Giulianelli G . , 524. Giunta A . , 206. Glaser G . , 208. Gleeson G . , 823. Gleeson P . , 824. Gleissner E . , 207. Gloria L . , 523. Godfrey G . , 447, 449, 760. Godin D . , 154. Goebel C, 111, 521. 890 Index ìiominum personarum Goedt C , 204. Goerlich F . , 832. Goessens G. G . , 522. Goffoel M., 110. Goldinger A . , 523. Golinski Z . , 75. Gomes D a S i l v a E . F . , 476. Gómez C. L . , 64. Gomez G . , 85. Gómez T a m a y o M. D . , 385. Gonçalves G. G . , 77, 78, 89. Gonçalves L . , 158. Gonçalves de Rezende G . , 476. Gonçalves G . dei P . , I I I . Gonçalves Cerejeira Card. E . , 457, 543. Gonella G . , 524. Gonzaga L . , 77. Goody L . , 76. Goossens A . , 1.58. Gopu M., 512. Goretti M. ( S . ) , 266. Goretti O., 827. Goreux G . , 159. Gorhám G . , 153. Gorman G . , 824. Gorman T . , 79. Gormand E . , 157. Gosselin G . , 703. Gotthardt G . , 72. Gouet G . , 109. t Gounot C. A . , 528. Gounot E . , 155. Gouze A . , 157. Gracias Card. V . , 70, 87, 88. Grady T . , 826. Grafenhorst E . , 64. Graffeo V. S . , 519. Graindart G . , 159. Grano C , 152, 255. Grant-Ferris R. G . , 862. Grassi M., 320. Grassi S. G . , 861. Grau P . , 513. Grauss L . , 207. G r a y G . , 71. Grech C , 859. Greco C. P . , 456. Green F . , 465. Green G . , 153. Gregorio P p . X I I I , 660, 661. Gregorio P p . X V , 662. Gregorio P p . X V I , 116. Greif G . , 708. Grellner G . , 314. Gremigni G. V . , 75. Gremigni V . , 93. Grente Card. G . F . S . M., 69, 77, 87, 88. Gresko D . , 522. Greteman F . E . , 520. Grieco P . , 521. Griffin Card. B . , 502. Grinter E . , 520. t Groen G . , 320. Grol C , 478. Groppe T . , 478. Grossin P . . 525. Grosso M., 862. Grupallo Q., 319. Gualdi A. M., 861. Gualy F . , 115. Guardini R . , 110. Guasco Gallarate Di Bisio e F r a n c a villa E . , 479. Guedes B. P . , 828. Guenthner F. S . , 110. Guérin G . , 206. Guerra E . ( S . D.), 201, 813, 857. Guerrero A. M., 83. Guerrero G. B . , 521. Guerrini O., 315. Guerth O., 207. Guevara Card. F. G . , 74. Guidara V . , 520. Guidi P . , 145. Guiller F . , 186, 304. Gutiérrez Diez T . , 219. f Guynot de B. A . , 704. H Haas E . L . , 830. f Haas F . , 704. Haase F . , 156. Hackett G . , 84. Hägen A . , 109. H a h l A . , 189. Halecki O., 523. H a l l F . , 708. Hallstein W . , 479. Hamel E . , 702. H a n n a n F . , 315. Hannon E . , 152. Hardman L . , 82. Harfouche G . , 155. H a r k i n R . , 520. Harrington G . , 314. Harrington M. A . , 84. Hartman G . E . , 825. Hasebrink G . , 204. H a t e m A . , 472. Haussner F . , 477. Hayes G. T . , 72. Hayes W., 314. H e a l y E . , 255. Healy P . , 315. Hébert E . , 522. Hebestreit P . , 824. Heckelmann A . , 111. Hecker E . , 701. Hedviges ( S . ) , 500. Heeger G . , 111. Heidet A . , 157. Heijmeijer van Heemsted© E . , 156. Heimsarth G . , 824. Heinrick C , 204. Hendriks L . , 480. H e n d r i c k x F . , 109. Henegan G . E . 830. Hengsbach F . , 560. Hens G. M., 479. Hernández R o n G . , 524. Herrera et Oria A . , 84. Hertkorn F . , 153. Hervé G. M., 314. Herwarth von Bittenfeld B a r . H . H . , 478. Heymans P . , 206. Hffmann G . , 478. H i c k e y T . , 317. Higgins G . , 826. Hilhorst G . , 708. Hillinger R . , 760, 826. Hindié G . , 74. t Hindo A. P . , 528. Hoban E". F . , 466. Hobbiger A . , 204. Hoberg E . , 825. Hobold F . , 203. Hoch L . , 79. Hoermann G. B . , 110. Hofbauer G . , 205. Hofer M. A . , 825. Hoffmann C , 523. H o l d C , 110. Holler C , 190. Hornau B . , 829. Hommell A . , 317. Hood H . , 862. Hoornaert A . , 158. Horgan G . , 314. H o r v a t h E . , 824. Houlahan F . I . , 315. Houlihan G . , 826. Howard Hodges G . , 83. Hughes G . , 64. Hulpiau A . , 206. Hulshof B . , 520. Hundhammer L . , 207. Hunkeler E. G., 74, s 166. I l a s s e i n T a l a i I . , 700. H u y s G . , 861. o Index ï Ibert C , 829. Ielmini A . G . , 269. Ignazio da L a c o n i (S.), 120, 136, 443. I l g U . , 207. Impe G . , 208. Injodi In asu L , 206. Innamorati L . , 527. Innerhofer G . , 204. Innocenzo P p . X , 662. Innocenzo P p . X I I , 662. Innocenzo P p . X I I I , 662. Inoue T . , 254. Inter G . , 527. Intoni L . , 526. Iorio Card. D . , 124, 446. Ippolito G . , 158. Ireton P . L . , 83. I r w i n G . , 520. I s a z a Restrepo R . , 85, 100. Isenbart A. A . , 522. I z z o A . , 527. Simone J Jabre A . , 319. Jaccarino G . , 109. Jacqmain L . , 158. Jacquemin A . , 78. Jacques A . , 206. Jaeger L . , 78, 561. J a m e Gen. L . , 863. J a n G . M., 859. Jandot M., 157. Janisse G . , 480. Jannetti A . , 320. Jannucci A . , 315. Janssen N. G . , 111. Janssens de Varebeke L . , 208. t Jantzen F. S . , 704. Jarrige C. ( S . D . ) , 469. Jàuregui B . , 78. Jauregui y Goiri A. C, 84. Javouhey A. M. ( S . ) , 470. Jennings E. Q., 81. Jeune R. M., 623. Johnston G . , 704. J o n A . , 525. Jones C. G . , 477. J o r d a n G . , 823. Joris F . , 159. Jornet Ibars T. di G. ( S . D . ) , 249. Jorquera P . , 156. Joussard G . , 110. Jousset B . , 158. J u d a b B r a h a m T . , 157. Junginger G . , 523. nominum 'personarum K K a b z a A . , 832. Kacbnowski F . , 824. Kadlubek V. ( B . ) , 500. Kaelin B . , 229. Kaetzler G . , 204. K a i n z E . , 110. Kaliberda G . , 199. KaUen P. G. M., 863. K a l v a P . , 82. K a m p e G . , 83. Kandela G. G . , 86. K a r a l l L . , 207. Kaser G . , 204. K a s p r z y c k i B . , 824. K a s t e l l G . , 109. t Katcho S . , 528. Katsusaburo A r a i L . , 78. Kasule G . , 522. K e a l y G . , 702. Kearney F . , 523. Kearney G . E . , 186. Kearns B . , 703. Keenan F . , 520. Keffer R . , 153. Kellenberg G. P . , 561. Keller F . , 521. Keller M., 79. K e l l y E . , 824. K e l l y R . , 702. K e m p k G . , 83. Kenney G . , 860. Kerkhofs L. G . , 76, 716. Kerwin M., 823. Kesters U., 203. Kettel G . , 513. K f o u r y E . , 479. K f o u r y F . , 478. K h a y a t Bachir Y , 525. Kierkels L . P . , 475. f K i l e y M. E . , 320. I K i l z i L . , 77. I K i m p t o n G . , 477. j K i n g M., 478. Kissane E . , 859. K i w a n u k a G . , 708. Klaiber M„ 477. K l e i n F . G . , 80. K l e k o t k a P . , 153 Klinkenberg M., 156. Klooster G . , 513. K n o x G. R . , 620, 624. Koehler G . , 832. Kolter G . , 832. i K o m o r a E . , 520. i K o n c k i C , 207. I K ö n i n g F . , 83. ! Koops G. A . , 479. I Koscziusko-Morizet G . , 527. * Kottenhoff G . , 158. 891 Krainer G . , 207. Kramer G . , 110. K r a u s G . , 205, 702. Kriechbaum G . , 524. K r i p p P . , 317. Kristen E . , 157. K r i z k a M., 824. K r o l G . , 466. K u e h n S . , 480. K u e n E . , 478. Kuenburg M., 173. K u h n G . E . , 110. K u o G . , 74. K u r z G . , 204. L L a a k m a n E . , 203. L a a r m a n n F . , 829. Labella M., 160. Labor M., 703. Laccassagne M., 159. Lacoursière F. S , , 708. Laduron E . , 829. Lafayette Y . , 520. L a g h i P . , 315. L a g u a r d a E . , 820. Laguier L . , 110. Lahure A . , 319. Lalleman G . , 252. LaJipni N . , 526. Lambruschini Card. A., 126. Lambruschini F . , 826. L a m i r o y E . , 214. Lamont D. R . , 514. Lanciotti L . , 826. Lanctôt A . , 78, 709. L a n d à z u r i G . , 74. L a n d r y G . , 829. L a n d r y G . L . , 79. L a n e L . T . , 75. L a n g A . , 703. f Langlois I L , 704. L a n m a n C. B . , 831. L a n n o n G. G . , 701. L a n n u t t i L . , 519. Lanteri P . B . ( S . D . ) , 519. f Lapierre L . , 160. L a r a Bustamante P . , 316. Larcade L . , 820. Lariviere R . , 825. L a Rogue C , 57. Larose R . , 80. Laurenti G . , 526. Lauzière E . , 475. L a v a g n e A . , 317. L a v a l E . , 317. L a v a l F. de M. (S. D . ) , 57. Lavergnolle G . , 155. 892 Laverseyn M., 110. L a v i n P . , 826. Lawler G . , 824. Lázaro Ribeiro B . , 864. L a z o V . , 317. L© Gouaze G . , 304. L e R o y G . , 157, 319. L e R o y P . , 314. Leander R . , 830. L e a r y A . , 860. Lechner G . , 702. Leclaire G . C , 475. Lefébure G . , 156. Lefebvre C , 318. Lefebvre M., 535. Léger Card. P. E . , 70, 87, 88. Lehane T . , 703. Leiprecht G . , 186. Lemaingre G . , 155. Leménager A . , 759. Lemieux E . , 476. Lemieux G. M., 466. Lenahan E . , 522. Lenihan T . , 204. L e n t i A . , 207. Lentini L . , 318. Lentini V . , 862. Lenzinger G . , 528, 864. Leone P p . X I I I , 56, 404, 440, 662, 663, 671, 685, 762, 814, 815. Leonetti A . , 204. Leonhard G . , 155. Leotte T a vares E . , 829. Lepron L . , 109. Lercaro Card. G . , 70, 73, 87, 88, 202, 474, 475, 822. Lesea C , 524. Lesoiird G . , 77. f L e v e n E . , 160. Leveque M., 205. Leverman A . B . , 560. Lévesque A . , 82. Leymarie E . , 256. f L e y n a u d A. F . , 528. L i P a i y u A . , 75. Libermann F . M.-P. (S. D . ) , 273, 287. Libotte C , 159. Liénart Card. A . , 76, 492. Lieser L . , 154, 702. L i g n y G . , 206. L i m a E . , 522. Linares E . , 318. Lindeboom E . , 64. Lionello A . , 528. L i p a r i F . , 829. L i s i b a c h G . , 64. Llaguno Canals A . , 826. Index nominum personarum L o a y z a Gumiel C , 83. Locatelli R . , 320. Loewenau G . , 462. Loffredo M., 831. L o i B . , 142. L o i b l A . , 208. L o l l i A . , 520. L o m b a r d i A . , 300, 301, 770. Lombardini L, 153. Lonergan R . , 203. Longo V . , 203. Loosdregt S . , 80. Loose G . , 863. Lopez G . , 156. Lopez G. I . , 85, 100. Lopez Brou C. ( S . D . ) , 518. Lopez da Cruz E . , 314. López Estrada E . P . , 72.. L o p e z Monge E . , 521. López Santamaria I . , 169. Lorenzon G . , 861. Lorsung P . , 314. Dosano G . , 157. Losavio S . , 703. Louie E . G . , 829. Lourenço A . , 831. Louro E . , 829. L o u v e a u x P . , 208. Louwers O., 155. L o v e G . , 861. L u c a s M., 108, 264, 482, 484, 533, 777. L u c i a n i L . , 203. L u c i d i F . , 520. Ludovicus R e x Bavariae, 307. L u e c k G . , 533. L u e c k e S . , 522. L u g a r i F . , 831. L u k e r G . , 860. L u p i P . , 317. Lupinacci M., 526. L u q u e Card. C, 70, 87, 88. Lussier A . F . , 82. Lussier I., 154. L y - H s ü a n t e P . , 78. L y n c h G . , 520. L y n c h G . P . , 79. L y o n s A . , 520. M Maas A . , 479. Mabathoana E . , 84. Maccari C , 520. Mac Donald G . , "548. Mac Donald R . , 479. MacEachen R. A . , 860. Machado C. M., 700. Machens G. G . , 701. Maeioci G . , 525. Marek E . , 157. MacKellaig N . , 859. MacMaster G . , 859. MacMillan G . , 519. Macrionitis M., 305. Madureira Mancini G . , 476 Magagli R . , 318. Mager E . , 521. Maggi E . , 526. Magistri A . , 527. Magloire P . E . , 862. Magnini B . , 156. Magno G . , 521, 860. Maguire G . , 701. Maguire R . , 702. Magyary G . , 703. Mahedy G . , 157. Mahieu E . , 701. Maiellaro G . , 703. Majerotto S . , 832. Maksymowski G . , 860. Malcolm A. M., 270. Maltarello A . , 158. Mamarbachi P . , 160. Mameli F . G . , 205. Mandia S . , 314. Mandrillon G . , 207. Mandron A . , 157. Mangers G . , 619, 780. Mangino B . , 701. Mannaerts G . , 479. Mannarelli A . , 480. Manrique G . , 80. Mantiero A . , 84. Manzella M., 158. Maraist P . , 829. Marangiu-Nurra E . , 1 141. Maranta E. A . , 708. " Marcellino L . , 527. Marchese A . , 315. Marchione S . , 832. Marcille R . , 155. Marco Evangelista (S.), 266. Marcopoli G . , 159. Marella C , 525. Marella P . , 255. Marengo O., 76. Margaretha E . , 205. Margherita T . , 152. Margreth P . , 203. Margiotta N . , 760. Margrij G . C , 479. Mari F . , 320. Maria Croc, di R o s a ( B . ) , 858. Maria del D i v i n Cuore ( S . D . ) , 201. Maria della Provvidenza [Smet] ( S . D . ) , 857. Mariani A . , 129. Marianesehi P . , 480. Mariasel v a m P . , 512. Marier Gr., 478. MarineUi E . , 703. Marino P. P . , 702. Marion E . , 860. Marola C , 862. Marqués Gr. E . , 304. Marshall E . , 314. Marsilli C , 528. Martel E . , 522. Marsoni S . , 525. MarteUi Gr., 863. Martin I . , 825. Martin M., 829. Martinez A . , 80, 81. Martínez E . , 522. Martinez G. A . , 616. Martinez M., 527. Martinez Garcia G . , 112. Martinez V a r g a J . , 85, 101. Martinoli L . , 153. Martins J . A . B . , 859. Martins B a r a t a G . , 831. Marty F . , 79. Marzetti G . , 829. Marziale P . , 832. Másala S . , 154. Mascariñas E . , 77. Masella Gard. A . , 61, 85, 123, 251, 308, 310, 429, 445, 468, 765. Masi D . , 153. Masnou et Boixeda R . , 83. Mason G. F . , 520. Masse R . , 157. Massimi G . , 703. Massimi Gard. M., 124, 446. Massimo Lancellotti F . , 524. t Masterson G . , 864. Mastroiacomo A . , 831. Matha Andrade y A m a r a l G . , 488. Mathew D . , 705, 771, 773, 775. Mathias L . , 85. Matyn A . , 703. Mattathil C , 862. Mattioli F . , 523. Maurault O . , 109. Maurenbrecher W . , 478. Maurer G . C , 72. Maurigi G . , 828. May olle P . , 157. Maurizi M., 520. Mazzarello M. D. ( B . ) , 120. 442. Index nominum personarum 893 Mazzarotto G . , 521. Mazzi F . , 112. Mazzi V . , 319. Mazzocchi A . , 156. Mbwega L . , 522. Me Cabe T . , 77. Me Cafirey G . , 153. CcCahiU G . , 520. McCarthy F . , 860. McCarthy G . , 824. McCarthy G. B . , 708. Me Carthy T . , 315. Me Carty G. E . , 80. McClafferty G . , 520. Me Colgan D. J . , 520. Me Cormick P. G . , 317. Me Devitt G . , 315. M e Donald O . G . , 477. Me Donough E . , 523. Me Elhinney G. G . , 203. Me Elligot F . , 826. Me Entegart G. B . , 560. M c E v o y E . L . , 520. Me Gee G . , 83. Me Geough G . , 544. Me Gervey G. P . , 830. Me Ginley C, 153. McGlynn G . , 522. Me Gowan G . , 824. McGuire M., 823. Me Guire P . , 702. Me Guire T . , 620. Me Haie G. G . , 480. Me Intyre Card. G. F . , 70, Méndez Simoes E . , 760. Menga R . , 527. Menino de Souza G . , 825. Merano P . , 477. Mercati Card. G . , 124, 446. Mercier Card. D . , 489. Mercuri E . , 158. Mericq O . , 701. Merrion G . , 830. Mertens E . , 158. Messori S . , 480. Meyer E . , 110. Meyer R. G . , 560. Meyers A . , 314. Mozzone F . , 208. Micara Card. C, 108, 120, 123, 131, 144, 175, 176, 178, 222, 267, 268, 290, 441, 445, 451, 474, 490, 560, 765, 822. Miccinelli C , 119, 569. Michaux P . , 318. Michel G . , 256. Michelini O . , 825. Micheloni P . , 526. Mielcarek G . , 702. Miglio A . , 319. Migliore G . , 828. Miller E . , 703. Miller G . B . , I I I . Miller L . F . , 703. Miller N . , 153. Millot R . , 317. Mimmi Gard. M., 69, 74, 87, 88, 822. Min T . , 514. Minardi G . , 208. Mincuzzi M., 111. Mineo N . , 824. Miranda Cavalcanti S . , 203. Miranda Chagas O . , 460, 463. Miranda Vilas-Bôas M., 259. Mirande G . , 314. Mitchel L . , 154. Mitchell P . E . , 828. Mitolo A . , 832. Mitty G . G . , 547. Mobarak I . , 73. Mohana G . , 319. Mollen G . , 204. Moleon G . , 111. Molino V . , 863. Moll F . , 523. Molloy T . E . , 80, 458. Monager F . , 256. Monnier F . , 273. Monico T L , 526. Monti B . , 828. 87, 88. Me Mahon G . , 824. Me Mahon P . , 476. McMahon T . , 859. McManus G . , 826. M e N a l l y T . F . , 109. McNulty G . , 861. M e N u l t y T . A . , 304. Me Shea G . , 79. McPeak G . , 859. Me Weeney G . , 520. Medeiros Delgado G . , 72, 169. f Medina, 864. Medina et Medina M., 83. Meehan T . , 826. Meert E . , 831. Melançon G . , 301. Melchior-Bonnet C , 112, 205. Melo S. V . , 169. Meloni A . , 319. Memelauer M., 83. Mena Caamaño A . , 319. Ménard G . E . , 305. Mendel G. A . , 598. Méndez Arceo S . , 80. Index 894 Monti V . , 525. Montiani Gr., 314. Montoya E . , 522. Moran G-., 3 Í 4 . Moran T . , 119. Moreau L . Z . ( S . D . ) , 56. Moreel L . , 318. Morel L . , 72. Moreno E . , 64. Moreno de S a n t ' A n a G-., 111. Morgante M., 110. Moroni F . , 316. Morris M., 828. Morris T . , 315. Morrison G-., 476. Morta Figuis A . , 111. Moruzzi G . , 158. Moruzzo T . , 160. Moscicki A . , 79. Mostin G . , 521. Motolese G . , 82. Matsfeld G . , 824. Motta O., 248. Motty R . , 829. Moura R o l i m Z . , 465. Mousinho A . , 80. Moussaron G. A . , 304. Moynihan D . , 186. Mozeris D . , 826. Mueller O., 159. Mulcahey E . , 824. Mullahey G . , 830. Mtdier A . , 206. Mullally G. F . , 704. Mullen C , 701. Mullins G . , 110. Mulsant G . , 157. Muñoz Duque A . , 85, 185. Murphy G . , 824, 860. Murtagh G. P . , 203. Muruaga Olazar G. E . , 84. Musesti G . , 160. Mutsaerts G. F . , 828. Muzik M., 824. Muzio G. R . , 319. Myers E . , 859. • N Napoli G . , 702. Nasca P . , 824. Nash E . , 830. Natoli T., 526. Natucci S . , 59, 142, 144, 194, 441, 469, 517, 567, 568, 622, 815, 816. N a v a g h G . , 83. 120, 308, 564, 623, 131, 310, 566, 764, nominum personarum Navarro N . E . , 73. Navarro Grazziani P . A . , 522. Nazaré de Oliveira G . , 828. Nebel" G . , 208. Neglia G . , 208. Negri G . , 319. Negrin E . , 74. Nepote-Fus G . , 81. Nering G . , 830. Néve T., 223. Neves G. L . , 79. Nevóla S„ 207. Nicastro C , 831. Nicodemo E . , 74. Nicoletti V . , 829. Nicolini G. P . , 395. Niedermeier A . , 111. Niehues A . , 203. Niels Stensen, 423. Nienhaus E . , 864. Noacco D . , 316. Nöda G. B . , 514. Nogara G . , 304. Nonnen mueblen P . , 155. North G . E . , 315. Noschese O., 112. Noser A . , 84, 512. Nosolini G . , 154. Novati Calchi P . , 77. Novo G . , 204. Nunes E . , 831. Nuilo F . S . , 76. N u t i N . , 208. Nuwer R . , 256. N u z z i I., 111. N y s T., 157. 0 Obendorfer A . , 111. Oberste G. A . , 701. Obert G . , 256. Oberto G . , 156. O'Brien C , 153. O'Brien E . , 84. O'Brien E . G . , 845. O'Brien E . J . , 759. O'Brien G . , 824. O'Brien G . F . , 519. O'Brien R . , 701. O ' B r y a n G . , 153. Occhipinti L , 208. Ocket A . , 158. O'Connell E . , 520. O' Connell G . , 314, 823. O' Connor A. S . , 864. O'Connor E . , 520. O' Connor M. G . , 202, 664. Oddi S . , 624. Odio Herrera R . , 74. O'Donnell C , 826. O'Donnell E . , 476. O' Donnell G . , 153. Odorizzi T . , 206. Odrowaz G. ( S . ) , 600. Oehmen G . , 827. Oelzant^F., 208. Offergeld A . R . E . , 206. O'Flaherty U . , 154. O' F l a n a g a n D . , 76. O' H a r a G. F . , 72, 79. O'Keeffe P. G . , 203. Olaechea et L o i z a g a M., 83, 540. Oleose M., 129. O ' L e a r y P . , 823. Olivieri A . , 703. O'Looney G. G . , 110. O'Mahoney G. P . , 860. O'Neill G . , 475. O' Neill G. M., 510. On Prakhongchit M., 513. Orcel G . , 527. O ' R e i l l y G. B . , 519. O ' R e i l l y M., 510. Orihuela G . , 514. Orlandi T., 320. Oroczo Lomelin F . , 80. Orsini di Solofra F . , 524. Orth L . , 521. Ortiz Arrieta O., 248. Ortiz Bilbao L. A . , 472. Ortona E . , 526. Osés G . C , 476. Ossola L. G . , 71. Ossola P . , 78. Osterland A . , 829. O'Sullivan M., 152. Oswald G . , 702. Otis Johnson S . , 862. O'Toole E . L . , 704. Ottaviani Gard. A . , 70, 87, 88, 108, 254, 255, 474, 475, 766, 822. Ottaviani V . , 528. Owens G . , 824. Ozanam A . F . ( S . D . ) , 550, 858. P Pacchiani G . , 520. Pace A . , 525. Pacelli C , 766. Pagano D., 859. Palacios E . , 129. Palazzolo L. M. ( S . D . ) , 858. Pallotta M.'"A. ( S . D . ) , 858. Index PaUotti V. ( B . ) , 202, 621. Palmer A . , 703. Palmieri O., 480. Palumbo S . , 159. Pamer M., 831. Panceri G . , 830. Pandozy G . , 315. Pangrazio A... 561. f Panickerveetil Ivanios G . T . , 84, 528. Panico G . , 562, 823. Panzeca T . , 824. Paoletti O., 522. P a p a P . , 154. Papetti L . , 832. P a p i n R . , 156. Pappalardo P . , 202. Parekunnel G. T . , 829. Parisi F . S . , 145. Parisi M., 318. Parisio G . , 58. Parker G . , 702. Paro G . , 153. Parodi G. B . , 557. Paschang G . , 76. Paschetta B . , 159. Pasetto L. G . , 204. Pasquale A . , 832. Pasquini R . , 208. Pasto M., 153. Patrassi A . , 626. Patrone I. E . , 160. Paulinus Nolanus (S.) 784. Paulissen G . , 78. Paulussen L . , 494. Pavlisié G . , 78. Pavone M., 828. P a z z a g l i R . , 525. Pazzis M. M., 438. Peacock A . P . , 520. Peano A . , 431. Pecci D . , 480. Peck A . , 829. Pecorelli A . , 525. Pegge V . , 862. Pelaez P . , 513. Pellegrini G . , 527. PenaU L . , 204. Peracchi A . , 154. Perantoni P. A. M.¡, 79. Pereira G . , 828. Pereira da Costa E . , 203. Pereira da Cunha V . , 830. Perellò et P o u G . , 83. Peres B . S . T . , 83. Pereyra Y r a o l a G . , 318. Pérez A . , 521. Pérez S i l v a F . , 81. Perinetti C , 525. Perrin M., 760; nominum personarum 895 Perrone R . , 519. Perrotta A . , 319. Peruta G . , 526. Peruzzi S . , 436. Pesce A . , 708. Peschiera E . , 831. Pessôa da Costa G. G.,203. Petazzi F . , 701. Petazzi G . , 524. Peters B . , 476. Peters G . , 832. Petraroli B . , 318. Petro G . , 153. Petrus Lombardus, 93. Peverati G . , 478. Pezzatini U . , 526. Pezzetti G . , 525. Pfaff G . , 521. Pfister L . , 159. Phelan Russell A . , 315. Piana-Agostinelli G . , 864. P i a n i G . , 247. P i a n i G . , 616. Piasentini G. B . , 79. P i a z z a Gard. A. G . , 58, 88, 123, 186, 254, 255, 445, 475, 819. P i a z z i G . , 760. P i c a M., 826. Picard E . , 479. Picard G . , 824. Picard de la Vacquerie R . , 77. Picaud F. M., 78. Piccione V . , 204. Picco C , 832. Picella N . , 207. P i c h a M., 152. Pichard L . , 109. Pichler A. M., 523. Piedrahita N . , 256. Pierard G . , 155. Pieri F . , 255. Pieropan G . , 861. Pierroz E . , 830. Pietromarchi R . , 317. Pignatelli G. M. ( B . ) , 519. Pignone F . , 478. Pineda V . G . , 521. Pinto E . , 832. Pintonello A . , 760. Piolanti A . , 202. Pirastru G . , 701. Pirelli A . , 80. Pires Chaves F . , 111. Pires Ferreira S . , 203. P i r n a y L . , 155. Pirozzi F . , 203. Pistone A . , 319. P i t t u i G . , 527. Pius P p . V I , 539. Pius P p . V I I , 439. Pius P p . I X , 141, 273, 325, 388, 391, 439, 539, 577, 818, 849. Pius P p . X ( B . ) , 18, 27, 201, 284, 309, 516, 680, 809, 857. P i u s P p . X I , 118, 130, 142, 221, 227, 274, 282, 429, 440, 455, 470, 623, 659, 662, 666, 686, 763, 814. P i v a L . , 208. Piwowar S . , 826. Pizzanelli P . , 827. Pizzardo Card. G . , 108, 123, 254, 274, 445, 474, 765. P i a y Deniel Card. E . , 76. Placencia et Moreira I . , 76. P l a n k G . , 320. Plaschaert E . , 189. P l a z a A. G . , 759. Plenteda A . , 826. Plumey I., 513. Poch y Gutiérrez de Ca. viedes A . , 156. Pocock F . F . , 72. Polacek G . , 208. Polano L . , 316. Poletti U . , 315. Poliquin R . , 479. Polito S . , 524. Polizzi G . , 827. Polverari A . , 523. P o m a A . , 77. Pont Gol G . , 76. Ponti V. N . , 81. Porrati G. B . , 129. Porta B . , 84, 864. Porteboef L . , 154. Portocarrero Costa G. B . , 466. Post Renero R . , 859. Postel M. ( S . ) , 469. Potenza F . , 519. Poullart des Places C , 288. Poupart-Lafarge E . , 157. Pourchet M., 110. P o z z i G . , 828. Prandina F . , 525. Prandota G. ( B . ) , 500. P r a t i A . , 85. Préat A . , 206. Preca G . , 111. Pregliasco G. N . , 827. Premm M., 205. Prendiville R . , 76. Pressault L . , 154. Primeau E . , 824. Prince C. G . , 57. Protat L . , 320. 896 Index nominum personarum P r o vis A . , 159. Provost A . , 829. P u c c i M. ( B . ) , 858. PuccineUi V . , 527. Puech P. M., 80, 541. Pugiotto G . , 832. Pugliese S . , 526. Follano G . , 305. P u n z i Q., 825. Purcell G . , 703. Pustet F . , 112. P y c k e R . , 206,. Rege Moretto E . , 320. R e i d y D . , 860. Reilly E . , 153. R e ü l y G . , 520. Reitmeier G . , 203. Rémond P . , 82. Renard A . , 560. Rendeiro F . , 85, 101. Renders P . , 206. Repetti E . , 527. Restrepo del Corral E . , 317. Revelo S . , 476. Reverberi G . , 702. Reynolds G . , 156. Rezende Costa G . , 248. Ribeiro Mazzei V . , 204. Riberi A . , 161, 163. Ribeirio de S a n t ' A n a A . , 703. Ribeiro Parente A . , 864. Ricalde Lesmes M., 256. R i c c i M., 526. R i c c i Curbastro L . , 156. Ricciardi A . , 816. Riecioni E . , 156. t R i c h a E . , 528. Richaud P . , 784. Richaud P. M. A . , 715. Ridder B . , 204. Riduet G . , 110. Rieder M., 521. Riehl G . , 829. R i g h i L . , 153. R i l e y A . , 523. R i l e y D . , 318. RiUey T . T . , 522. Rintelen F . , 78. Riopel M., 77. Ritter G . E . , 166. R i v e r a Mejia - P . G . , 75, 186. Rivero D . , 72. Rives Lopez G . , 317. Rivière P . , 465. Rocca A . , 255. Rocha de Oliveira P . , 203. Rocha L a g o a Filho F.,478. Rochette R . , 476. Robertus Hierosolymitanus, 223. Rodary P . , 158. Rodenas García A . , 303. Rodgers G . , 620. Rodrigues M., 315. Rodríguez A . , 82, 466. . Rodríguez M., 154. Rodríguez Sobreira C.,522. Roederer G . , 159. Roéis L . , 832. Roer E . , 203. Q Quaegebeur A . , 702. Quagliarello S . , 826. Queck G . , 825. Queiroz Muniz A . , 206. Quezada S. 77. Quinn G. M., 859. Quintal V . , 476. Quintero P a r r a G. U . , 759. Quiroga y Palacios Gard. F . , 70, 657, 701. R R a a b G . , 205. R a d i c i A . , 319. Radicioni V . , 78. Raeymaeckers D . , 512. Raffaella M. del S. Cuore ( B . ) , 202, 567. Rafferty G . , 203. R a g g i L „ 831. Raimondi G . , 861. Ramírez Taboada P . , 562. Ramos A . G . , 73. Ranocchini G . , 621. Raphaël ( S . ) , 438. Rascher M. ( S . D . ) , 188. Rastatter Rowan T . , 861. Ratelade G . , 157. t Rateni M., 528. R a t h E . , 190. R a u c k V . , 82. R a u h E . , 110. Rauscher F . , 204. Ravaioli G . , 831. R e A . F . , 145, 443. R e C , 78. Reardon D . , 153. Rebouças de Moura P . , 521. Recanati P . , 477. Reed T . , 824. Reed V . S . J . , 520. R e g a V . , 832. R o h l m a n E . P . , 75. Rohracher A . , 174. R o i g et Vülalba V . , 263. Rojas Mansüla A . , 521. Roland-Gosselin B . , 73,81. RoUet E . , 319. Romagna F . , 142. Romain G . , 110. RomaneUi E . , 319. Romeo A . , 153. Romme C. M. P . , 862. Roncalli Gard. A. G . , 69, 87, 88, 560, 657, 700, 822, 823. Roney G. A . , 476. Rodney G . , 824. Rooney G. A . , 476. Roper G. B . , 84. Roques Gard. C. E . , 77. Rosa, G. 527. Rosario C , 317. Rosaz E. G. (S. D.), 518, 817. Roscetti L, 204. Rosei C , 319. Roselli S . , 316. Rosnati G . , 2 0 8 / Rossi M., 318, 832. Rossiter F . , 523. R o t a P . , 85. Rovaio y Fernandez C , 159. R o y E . , 476. R o y M., 80. R u a M. ( S . D . ) , 761. Rudigier F . G . ( S . D . ) , 201. R u f E . , 825. Ruffini Gard. E . , 255. Ruffini P . , 831. Rugambwa L . , 78, 709. Ruggieri L . , 703. Russo C , 826. R ü t h G . , 513. Rutten E . , 189. R u s t M., 524. R y a n D., 830. R y a n E . F . , 544. R y a n G . , 703. S Saba A . , 561. Sabatini A . , 527. Sabelko A . , 204. Sabenicio F . , 314. Sacchetti C , 528. Sacchetti G . , 316. Sacchetto G . , 318. Sadok ( B . ) , 500. Sáez T . , 522. Saint Arnaud F . S . , 477. Saiz Temino A . , 84. Salat R . , 206. Salazar T. B . , 451. Salazar Botero T . , 81. Saldanha V. F . , 831. Salette G . , 256. Salis A . , 142. Salmerón E . A . , 560. Salomé I . , 318. Salotti Card. C , 142. S a l v i S. L . , 85, 539. Samoré A . , 152, 217, 255, 257, 323, 385, 387. Sanchirico P . , 830. Sancho G . C , 71, 859. Sanderson S . , 863. Sandri U., 208. Sanguinetti C , 208. Sanna G. M., 305. f Santa L . , 320. S a n t ' A n n a G. G . , 248. ßantin A . , 861. Santi vecchi G . , 440. Santos A. G . , 79. Santos R . , 186, 248. Santos Cabrai A . , 72. Santos et Olivera B . , 160, 303. Santos Songco P. P . , 72. Sanz Gonzales I . , 156. Sanzó C , 527. Saouda G . , 700. Saponaro R . , 111. Saracco G . , 856. Saraceni F . , 526. Sarménto Rodrigues E . , 827. Sarno G . , 112. Sarrion G. M., 111. Sartori A. V . , 80. Sartorio C , 320. Saudino C. A . , 160. Sauter E . , 204. Saverio (S.) F r . 96, 226. Savey-Casard P . , 157. Sa violo A . , 156. Scacchi C , 316. Scalabrini G. B . , 129. Sealais F . , 620. Scapin G . , 862. Scarafoni G . , 320, 480. Scarpati A . , 256. Scarpelli no G . , 319. Scattini A . , 155. Scattolin L . , 832. Schaefer A . , 110. Schell A . , 256. Schellauf F . , 204. Schellekens G . , 189. Index nominum personarum 897 Schellekens G.- M., 863. Scheller C , 110. f Scher F. G . , 160. Scherer M. T. ( S . D . ) , 201. Schiavi E . , 319. Schütz L . , 206. Schimidt E . G . , 824. Schino C , 111. Schmid G . , 824. Schmidt P . , 155. Schmitt A . , 703. Schmittlein R . , 827. Schmitz E . , 830. Schmondiuk G . , 522. Schmith A . , 190. Schnabel E . , 204. Schneider G . , 317. Schockaert R . , 831. Schoenmaeckers P . , 84. Schoenmakers L. M., 863. Schoiswohi G . , 75. Schölte S. A . , 479. Schott L . , 153. Schramm F . , 207. Schuberth G . , 207. Schuemmer C , 829. Schuemmer G. E . , 702. Schulte F . , 204. Schulte G . , 825. Schultes F. P . , 520. Schupp G . , 204. Schuster Card. A. I . , 223, 595. Severini A . , 526. Sevin A . , 154. Sevrin A . , 78. Sfair P . , 306. Sgambetterra F . , 112. Shak G. S . , 159. Shanley P. H . , 186. Shattock L . , 525. Shaw G . , 860. Shaw S . , 477. Shea F. S . , 702. Sheehan D . E . , 522. Sheehan G . , 314, 830. Shehan L . , 759. Sheil B. G . , 519. Shrimpton A . , 863. Sidenfaden G . , 157. Siedle G . , 709. Siepmann F . , 204. Sigismondi P . , 529, 532, 834. Signorelli G . , 320. Signowski F . , 204. Siino S . , 760, 822. Silva A. A . , 111. Silveira d ' E l b o u x E . , 212. Silvestri C. A . , 527. Silvi U., 158. Simmerstaetter F . , 64. Simôes G . , 832. Simon F . , 81. Simon G . , 206. Simonelli A . , 130. Simons E . , 158. Sinenses, 61. Singleton F. S . , 520. Sinnott A. A . , 72, 73. Sips F . , 208. Siri Card. G . , 70, 87, 88, 624, 822. t S i x G . , 160. Skinner P. G . , 510. Slanski G . , 523. Sledsens L . , 160. Smaza E . , 824. Smith C , 860. Smith E . J . , 519. Smith G. D., 110. Smith H . , 521. Smith L. R . , 82. Smith M., 157. Smorlesi G . , 319. Sinulders L . , 478. Soares I., 452. Soares L . , 828. Sofia A . , 320. Solari G. B . , 477. Solari T . , 175. Solaro A . , .527. Solimando G . , 526. Solorzano G . , 521. Schwalber G . , 207. Schwering L . , 829. Schwertz F . , 476. Scianatico S . , 831. Scimeca D . , 824. Scimone S . , 828. Scortegagna A . , 77. Scott W., 318. Sebastier G. J., 829. Sedlmeier G . , 186. Seeland E . , 110. Segard A . , 318. Segura G . , 320. Segura y Saenz Card. P . , 91, 309. Seiterich E . , 82. Seitz L. P . , 82. Sello G . , 527. Seminari A . , 863. Senner G. T . , 77. Sensi G . , 475. Sericano S . , 202. Serlupi D'Ongran dei M. L . , 155. Serra R . , 209. Sorretta G . , 829. Sessa M., 112. Severi P . , 85. 5 7 - A C T A , vol. X X , n . 1 8 . — 3 0 - 1 2 - 1 9 5 3 . 898 Sohistri E . , 317. Sommariva E . , 109. Sorbelli T . , 158. Sorrentino D . , 152. Sotóla F . , 523. Souza Dantas M., 73. Spagnolli G . , 828. Spampanato V . , 525. Sparano G . , 203. Spellman Gard. F . , 561. Sperandeo M. G . , 79. Sperber G. B . , 702. Spiga A . , 143. Spinosi P . , 526. Splain G . , 318. Splendiani G . , 315. Sprengel G . , 824. Sprenke F . , 704. Spreutels M. L . , 831. S. Procopio, 229. Spugnini G . , 827. Squilla G . , 154. Stack K . , 703. Staerk F . , 521. Stahl G . F . , 477. Staínbulié A . , 525. Stanek G . , 208. Stanford G. V . , 860. Stanislao ( S . ) , 498. Stanton G . , 153. Stefanini G . , 527. Steger A . , 155. Steinboeck G - , 207. Steinmetz G . , 159. Stella S . , 621. Stelly A . , 829. Stepanian S . , 703. Stepinac Gard. A . , 69. Stickney L . , 256. Stipek R . , 208. Stitz E . E . , 704. Stock G . , 522. Stoegerer G . , 208. Stoermer F . , 111. S. Tomaso Apost., 226. Stoppini I., 521. Stornelli L . , 480. Stout E . , 520. Stacke A . , 155. Strobl C , 523. Stumpf L . , 704. Stur M., 523. Suárez y L e ó n M., 828. Sugrue G . , 824. Suhr G. T . , 513, 538. Sullivan G . , 154. Sullivan L l o y d A . , 704. Sundaram A . R . , 512. Suryo-Di--Puro S. 527. Sutton E . S . , 111. •Suzanne F . , 206. Index nominum personarum Svetina G . , 830. Swarowski D . , 318. Sweeney E . , 523. Sweeney R . , 860. Symphorianus ( S . ) , 592. T Tacoli O., 825. T a f u r i V . , 112. Talamo V . , 112. Tamayo Gomez D. M.,782. T a n g D., 75. T a n g K i n g P o P . , 207. T a n i A . , 75. T a p p i G . , 160. Tappouni Card. I., 455. Tardini D . , 656. Tarony G . , 318. Tarrazona A . , 319. Tartarelli C , 826. Tavares L . E . , 830. Tavares de Sousa G . , 522. T a y l o r U . , 525. Tedeschini Card. F . , 119, 124, 131, 202, 445, 568, 624, 665. Tegerina do Prado T.,860. Tempesta P . , 526. Teresa Maria della Croce ( S . D . ) , 201. Terlecke A . , 824. Tessaro M., 204. Tessaroli F . , 84, 160. Tessarolo C , 317. Tossens F . , 203. Testa G . , 202, 475. Teusch G . , 154, 702. Theberge E . , 522. Theccanat M., 862. Thomas P . , 314. Thomas Illyricus, 714. Thomassin R . , 476. Thompson E . , 859. Thompson M., 704. Thouret A . G . ( S . ) , 470. Tickle G . , 315. Tillemans G . , 811. Tillmann G. G . , 479. Tinello F . , 153. T i n t i G . , 206. Tirez G . , 829. Tisserant Gard. E . , 123, 202, 326, 445, 474, 765. Tissot G. G. M., 80. Tobia G . , 315. T o b i a M., 526. Tobin T . , 860. Tocco R . , 143. Tokio A . , 73. Tomasetti F . , 61. Tombari A . , 315. Tomiza wa B . , 84, 514. Tonduti P . , 527. Toolen G . , 256. Topouzian P . , 157. Torasso A . , 78. Toriz Marquez O., 560. Torre G . , 108. Torres Acosta M. D. ( B . ) , 201, 566. Torres D i a z E . , 319. Tortori G . , 832. Tosi G . , 316. Tosi P . , 319. Touvet R . , 520. Towell C , 153. Towne C , 860. Trabucchi E . , 832. T r a n H u u D u c G . B . , 75. Tranfaglia L . A . , 85. Trebbi M., 526. Tredici G . , 77. Trezzini C , 64, 109. Tricella A . , 528. Triebl G . , 110. Trigo de Moráis A . , 827. Trigo de Negreiros G.,827. Trinchero M., 524. T r o t t a R . , 256. Troyer G . , 828. Trower E . , 315. T r u g l i a V . , 152. T r u g l i a V . , 152. T r u i n i F . , 160. Tsinguen F . S . , 512. T s u n g Huai-Mo A . , 75. T u l l i G . , 860. T u p o u S . , 472. U Ubaldi G . , 703. Uchoa L . , 111. Uggetti L . , 319. Ugliengo I L , 109. f Ugliengo U . , 704. Ulrich G. F . , 827. Undreiner G . , 825. U r a l i l S . , 862. Urbano P p . V I I I , 662. Urbss A . , 255. Urdaneta Arbeláez R.,256. Uribe-Holguin G . , 316. Ursi C , 76. Urtasun G . , 83. Usai G . , 525. Utsch C , 189. Index- nominum personarum V Vaccaro G L , 153. t Vachon A . , 320. Vaerwiek V . , 829. Vagnozzi E . , 247, 558. Vaìahciunas I . , 153. Valderrama A. A . , 80. Valencia Cano G-., 513. Valenduc G-., 318. Valente M., 112. Valentini A . , 316. Valentino ( S . ) , 177. Valeri C , 527. Valeri Gard. V . , 69, 86, 87, 108, 474, 624, 822. Valiante M., 159. Vallania R . , 160. Vallarino B . E . , 479. Vallecilla Gr., 314. Vallejo Macouzet R . , 519. V a n Breedam C , 829. v a n Cauwenberg S . , 203. v a n de Meerendonck L . , 479. V a n den Bergh G. L . , 156. v a n den Brekel G. G . , 863. V a n den Bronk A . , 81. V a n den Oever C , 159. V a n der L u g t G . , 156. v a n der Meijden A . , 859. v a n Eeckhoudt E . , 208. V a n E i c k L . , 156. v a n Houtte A . , 317. v a n Kerckhoven G . , 207. V a n Rester G . , 82. v a n Muylders G . , 208. v a n Ogtrop G. G. M., 863. v a n Oorschoot A . , 709. v a n Outryve d'Ydewalle S . , 206. v a n Roey Card. G. E . , 84, 489. V a n Rooij C , 156. v a n Sambeek G . , 709. v a n Spaendonck C , 479. v a n Svsante G. G . , 861. v a n L fielen A . , 160. van Veg2;el G . , 704. V a n Zuylen G. G . , 76. Vanbereven G . , 159. Vannelli G . , 824. Vanni E . , 74. V a n n i G . P . , 81. V a n n i Martini G . , 520. Vannini F . , 703. Varazzo F . , 440. Varghese B . , 84. Varriale G . , 112. Vasquez C. A . , 318. Vastano M., 317. Vaughan G . , 703. V a z F . S . , 825. Vêlez G . E . , 80. Velochowsky G . , 523. Venerini R . ( B . ) , 202, 568. Vento F . , 825. Venturini L . , 256. Verbraken G . , 157. Verde Card. A . , 124, 129, 142, 441, 446, 517, 564, 565, 569, 763, 816. Verdet F. O., 82. Verdi G . , 480. Verdinelli A . , 832. Verhille E . E . , 75. Verhoeven L . , 158. Verolino G . , 72. Verreau L . , 861. Versé A . , 159. Versiglia A. (S. D.), 59. Veuillot P . , 477. Vezina C , 478. Vialar E. ( S . ) , 113, 442. Vicente F. M., 76. t Vicentini R . , 704. Vicinanza A . , 112. Vico Card. A . , 129. Videla E . F . N . , 318. Vieira A . , 554. Vieira de Melo S . , 74. Vienne G . , 75. Vigano P . , 528. Vigliano M., 320. Vilallonga G . , 193. f Vilanova y Meléndez G. R . , 74, 160. Villa A . , 206. Villalón Mercado G . , 81. Villani Tu., 527. Villepelet L. G . , 318. Vinbruck G . , 825. Vincke G . , 477. V i n k E . G . , 478. Viola A . , 83. Viola I . , 319. Virissimo Cunha P . A . , 827. Virno V . , 156. f Vismara D . , 704. Vitale M., 861. Vitalini P . , 527. Vivas B . , 521. V i v a s G . , 521. Vives Recasens F . , 861. Vocea P . , 109. Voet L . , 159. Vogel G . , 204. Vogels L . , 828. Volkmann G . , 204. 899 VoUmer E . V . , 522. Volpi A . , 160. Volta F . P . , 527. V o n Gumpemberg L . , 207.. von T h u r n und T a x i s P.pe F . G . , 477. von den Driesch G . , 480von der L i p p e V . , 155. Vorgrimler M., 480. Vos G . , 79. Vozzi A . , 760. Vroom W . , 480. Vuccino G . , 74. W Wächter G., 153. W a k i d a T . A . , 76. Walen G., 861. W a l l B . , 110. Wallace G., 203. Walliser E . , 159. Walsh F . , 75. Walsh G., 824. Walsh M., 823. Walshe G. P . , 755. Waltenberger F . , 205. Walz G., 830. W a n Tsu-Cháng G., 79. Wang F . , 72. Ward E . , 522. Warnock G. T . , 477. Wasner F . , 205. Wassermann G., 861Waters S . , 83. Watson E . , 479. Wattel G., 109. Wattinne E . , 318. Wauters N . , 206. Weber B . , 256. Wehr M., 77. Weinbacher G., 109. Weiss A. ( S . D.), 427. Weiss G. A . , 427. Weisskichel F . , 825. Wempe L . A . , 823. Wendel Card. G., 70, 74, 87, 88. Wenner G., 702. Wereley M., 698. Wernz F. S . , 687. Wesely A . , 523. Weskamm G., 75. Westermann E . , 75. Wevebergh R . , 832. Wieck L. G., 830. Wiegerink A. G., 521. Wieser A . , 825. Wilczynski T . , 82. Index 900 Wilhelm G . , 521. Willemsen T . , 523. Willibrordus Ep. (S.), 391. Winter G . , 314. Winters P . , 79, 708. Wolpert L . , 111. W o d k a G . , 204. Woods T . R . , 823. Woolen V . , 525. Worlock T . , 154, 859. Wren E . , 863. Wunder G . , 824. Wycislo L . , 826. W y s z y n s k i Gard. S . , 68, 70, 75, 498, 618, 624', 694, 755. - nominum personarum Y a n k a C. V . , 110. Y a p E . , 80. Y b a r r a R . ( S . D . ) , 192. Y r a r r á z a v a l R . , 158. Z Z a k i B e y Wabha, 478. Z a n i n M., 108. Zanneker M. A . , 427. Zannoni G . , 154. Zaplana Bellizza A . , 83. Zattera R . , 130. Zaunbrecher G . , 825. Zazzara G. M., 861. Zeegers G . , 156. Zeiller G . , 827. Zemann V . , 155. Ziadè L, 73. Zilianti R. M., 710. Zimmer A . , 479. Zimmermann G . , 84. Zinani A . , 159. Zinato C , 701. Zinke G . , 204. Z i n z a C , 526. Zock R . , 826. Zoli C , 154. Zoppas F . , 81. Zorzi B . , 82. II - I N D E X NOMINUM D I O E C E S I U M VICARIATUUM, ETC. Abaradiren., 76. Abaritan., 79. Aberdonen., 75. Abidden., 76. Aboren., 75. Abyden., 76. Abziritan., 560. Acalissen., 85. A c a n d ì , 217. Acarassen., 84. Accraën., 84, 512. Acheloium, 82. Achonry, 702. Achriden., 759. Achyraën., 513. Acireale, 823. A c q u i , 208, 478, 480, 523. Adrasen., 80. A d r i a , 218, 319. Adrianopoli di Onoriade, 160. Aegaeum, 76. Aeginen., 560. Aenien., 72. Aesin., 74, 85. Aezanitan., 81. Africa Orient, e Oec. B r i tannica, 620, 705. Agbien., 82, 83. Aghadonen., 187. Agraen., 74. Agrigento, 319, 348, 367. Aire, 256. A l b a , 863. A l b a Julien., 63, 333. Albanen, in America, 698. Albano, 160, 526, 703. Albenga, 153, 319, 477, 825, 860, 861. Albien., 113, 115, 355. Albinganen., 342. Aleppen. Armenorum, 74, 75, 525. Aleppen. Maronitarum, 73. Aleppo dei S i r i , 160. Aleppeyen., 82. Alessandria, 153, 318. Alessandria d'Egitto, 206, 208. Alexandrina Armenorum, 356. Alexandrina Statiellorum, 358. Algeri, 528. Algeria, 368. Alien., 305. Aliphana, 465. Aliwalen., 533. Almerien., 303. Amalfi, 112. Amauren., 80. Ambaten., 267. Amiens, 157. Amosen., 301. Amphipolitan., 561. Ampurien. et Templen., 78. Amüdarsen., 513. Amyzonen., 85, 101, 304. Anagnin., 79, 186, 565. Anastasiopolis, 77. Anchialitan., 73, 74, 465. Ancona, 334, 363, 703. Ancusen., 84, 864. Ancyran., 69. Andalucía, 385. Andrien., 80, 154, 351. Angelorum in California, 70. Angers, 156. Angren., 186. Antaradien., 84. Antibaren., 73. Antiochia, 80, 217. Antiochia dei L a t i n i , 704. Antiochia dei Maroniti, 362, 366, 476. Antiochia dei Melchiti, 341, 478, 479. Apamien., 304. Apren., 72, 74. Aquisgrana, 110, 155, 204, 366, 476, 478, 479, 480, 523, 702, 827. Arabiae, 835. Araditan., 560. Araticù, 260. Arboren., 137. A r c a di Armenia, 160. Arethusia, 78. Arezzo, 204, 208, 315, 319, 525, 825, 828. A r g y l l , 859. Ariminen., 561. Armachan., 70. A r m a g h , 859. Index Arménien., 85, 101, 323. Arsamosata, 528. A r x Gtilielmi, 81. A r x Rousset, 75. A r x Victoriae, 187, 483. Asia, 97. Ascoli Piceno, 521, 523. Assis, 111. Assisi, 79. A s t i , 84, 315, 340, 477, 523, . 524. Astypalaeen., 79. Atene, 305. Attanasen., 82. Attuden., 80. A u c h , 525. Augusta, 255. Augusta Vindelicorum, 84. Aulonitan., 85, 101, 186. Aurelianen., 77. Aurien., 84, 559. Australia, 296, 298. Aveiren., 85. Avellino, 831. Avensen., 78. A z u l , 320, 759. B Bacoloden., 80. Badien., 85, 100. Bagado, 217. Bagaien., 306. Bagamoyen., 706. B a g d a d dei Siri, 528. Bahamas (Isole), 862. Baiâo, 260. Baiocen., 78. Baiona, 157, 314. Balecien., 620. Baltimora, 256. Bamberga, 110, 478, 826. Bandjarmasin, 320. Bandungen., 78. Baparen., 80. Barbastren., '78, 760. Barcaeum, 186. Barcellona, 112. Barcinonen., 367. Baren in Pisidia, 560. B a r i , 74, 111, 158, 349, 831. Barquisimeto, I I I , 203. Barrancas, 262. Barranquillen., 85, 101, 186. Basankusuen., 82. Basilea, 64. Bassianen., 83. Baudó, 218. B a y eux, 109, 314. nominum dioecesium, vicariatuum, Beiemen, de P a r a , 545, 551. Bellohorizon., 72. Bencennen., 75. Bengasi, 76. Beni (Bolivia), 620. Bennefen., 83. Berberaten., 80. Berea, 859. Bergamo, 317, 520, 760. Berlino, 75, 204, 828, Bermude, 556, 810. Beryten. Maronitarum, 353, 363, 366. Besanzone, 110. Biden., 248. Biella, 319. Bikoro, 834. Bindaeum, 82. Birmingham, 859, 863, Bismarckien., 79. .Biten., 84. Bizyen., 73. Blaundenia, 513. Bloemfonteinen., 264. Blois, 155. Bobien., 125, 704. Boen., 84. Bogota in Columbia, 302, 317, 319, 388. Bois-le-Duc, 859, 861, 864. Bologna, 70, 73, I I I , 154, 208, 317, 337, 363, 825, 828. Born Iesus in Piauhy, Bombay, 70, 154, 315, 828. Bonaventuren., 257. Bosa, 519. Boston, 332, 353, 360, 520, 522, 859. Botrianen., 77. Bourdeaux, 519. Bourges, 318. Bovino, 859. Braga, 859. Bragança, 111. Breda, 156, 861, 863. Brescia, 832. Bressanone, 523, 861, Bridgeporten., 759, 840, 844. Brindisi, 760. Briocen., 593. Britannia, 810. Brixien., 7.7. Brixinen., 73, 81. Brooklyn, 80, 335, 862. 259, etc. 901 Brugen., 83, 159, 223, 701, 702, 830. Brugnato, 160. Bruzen., 78. Brysien., 74. Bucaramanga, 388. Buenos Ayres, 318, 478. Buffalo, 72, 79, 82, 256, 525, 701. B u g a , 385. Bugalagrande, 385. Bukobaen., 706. Bulawayo, 777. Bumanguen., 85, 185, 387. Bureen., 79. Burdigalen., 338, 357, 714. Burlingtonen., 544, 759,. 860. B u t h a - Buthe, 265. ; 528, 832. 73, 864. 70, 863, 153, 361, 168. 825, 365, 862. 839, 355, Caceren., 72. Cadoëna, 466. Caeciritan., 83. Caesarien., 77. Caesarien. in Numidia, 304. Caesarien. in Tessalia, 561. Cagayan., 72. Cagliari, 832. Cahiren. Maronitarum, 347. Caicedonia, 385. Caicoën., 82. Caiocoën., 72. Cajamarcen., 562. Cajazeirasen., 80, 465. Calabren., 620. Calaguritan., 84, 305. Calapanen., 76. Calapen., 558. Calaritana, 368. Calceaten., 84. Calien., 83, 257, 385. Caltadrien., 620. Calvi, 159. Gamberra, 620. Cambrai, 109, 110, 155, 157. Camerino, 207, 208, 315. Cametanen., 259. Campagna, 521, 527. Campanha, 863, 864. Campanien. in Brasile, 463, 522. Campina Grande, 476. Candelaria, 385. Candidae Casae, 83. Cantanen., 560. Capicen., 80. Capo Haitiano, 859. 902 Index Caracas, 521, 524. Caracen., 73. Carcassonen., 80, 541. Cardif, 519. Cariati, 701, 826. Carpathien., 73. Carpen., 74, 85, 825, 861. Carrianen., 79. Cartagena in Colombia, 85, 100. Cartagine, 155, 528, 760. Cartennitan., 78. Caruarù, 521. Carysten., 81, 514. Casal Moni., 154, 319, 528. Caserta, 701. Casio, 160. Casiotana, 620. Castabalen., 80. Castellammare di Stabia, 81, 109, 832, 861. Castellaneta, 152, 519. Catania, 319, 364, 862. Cataquen., 512. Catulen., 82. C a v a dei Tirreni, 477, 480. Caven., 760. Caxien., 82. Caxien. in Maragnano, 169. Ceaen., 72, 81, 186. Cenomanen., 69, 77. Cepbasen., 83. Cernitzen., 75. Cerrito, 385. Cerynien., 84. Cesena, 160. Ceuceven., 75. Chachapoyasen., 248. Châlons, 256. Charlottetown, 476, 479. Chartres, 156, 701. Chiavari, 112, 477, 478. Chicago, 702, 826, 830. Chicoutimien., 301, 476. Chieti, 521. Chimuchagua, 263. Chiriguaná, 263. Chocó, 217, 323. Chomatitan., 77, 85. Chusiren., 78. Ciaoscienen., 514. Cidramen., 76. Cienfuegos, 204. Cilicia Armenorum, 157, 360, 703. Cincinnati, 110, 318. Cipro, 363. Citien., 78. Ciudad Bolívar, 300. Claromontan., 248. Claudiopoli di On., 704. nominum dioecesium, vicariatuum, Clavaren., 126. Cleveland, 330, 352, 365. Clifton, 862. Clodien., 72, 79. Clogher, 522. Clonfert, 320. Cnidien., 79. Cnossian., 79. Coccinen., 82. Cochabamben., 77. Colimen., 616. Colocen., 368. Colombo in Ceylon, 861. Colonia, 109, 111, 154, 155, 204, 701, 702, 825, 826, 828, 829, 831, 832. Columbus, 860. Como, 315, 316. Compostella, 70. Concordia, 208. Condoto, 218. Constermanspolis, 78. Conza, 315. Corcyren., 74. Corduben., 567. Corinthien., 72. Coro, 521. Corocoren., 248. Corpus Christi, 701, 703. Cotraden., 72. Covington, 153, 825, 859. Crato, 203. Cremen, 761, 861. Cremona, 84. Cuddaloren., 812. Cuernavacen., 80. Cuorgné, 61. Curien., 368. Curitiben., 211, 521. Cyparissien., 84. Czestochovien, 75. etc. Detroit, 152, 334, 351, 703, 826. Diamantina, 476, 522. Dibrugarhen, 76. D i l i , 256. Dionisiana, 64, 72, 78. Divionen., 103. D j a k a r t a , 479. Doaren., 77, 79. Doberitan., 759. Dodgepolitan., 75, 166, 314. Dodomen., 706. Dolichen., 80, 513. Dorylaën., 76. Druen., 76. Dublino, 314. Dubuque, 75, 315, 335, 826. D u n k e l d , 859. E Edistianen., 75. Eggenfelden, 427. Eichstaett, 476, 701, 702. Elaten., 75. Eleusan., 83. Eleutheropolitan., 304. Eliopoli dei Maroniti, 343, 528. E l u s a n . , 84. Emeriten. in "Venezuela, 759 Ephesin., 69, 466. Epiphanien., 306. Ermeriten., 300. Ernaculamen., 96, 226. Eucarpen., 305. Eutymen., 82. F D Dallasen., 79, 519. Damasco, 225. D a n i a , 537. Daressalamen., 706. D e A a r , 514, 533. De Aguas Calientes, 77. De Alto Orinoco, 769. De Chittagong, 80. De Maiduguri, 775. de Moshi, 706. De Sokoto, 773. De Wankie, 777. Delhi, 701. Demetracen., 85. Derthonen., 353. Faenza, 315, 703. Faliscodunen., 75. Fanen., 255, 490. Fargo, 521. F a s i , 704. Febianen., 78. Ferrara, 475, 519. Fidentin., 85, 154. Filadelfia, 72, 79, 109, 152, 315, 346, 522, 861. Filadelfia di Arabia, 81. Filadelfia minore, 83. Filippopoli in Arabia, 320. Firenze, 78, 111, 317, 334, 338, 344, 358, 359, 363, 522. F i u m e , 316, 562. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Florianopolis, 203, 476. Florida, 385. F o d i a n a , 360. Foligno, 480. Fonseca, 263. F o r l ì , 154, 831. Formen., 82, 248. Fort Jameson, 514, 771. F o r t Wayne, 315. Fortaleza, 480. Friburgo, 82. Friburgo in Brisgovia, 110, 204, 477, 479, 480, 825, 831. Fuente la Higuera, 220. F u l d a , 110, 478. G Gabulen., 75, 760. Gallipoli, 760. G a n d , 206, 829. Gangren., 561. Gaoen., 563. Garouen., 535. Gaurianen., 76. Gazera, 320. Genova, 70, 112, 126, 153, 315, 316, 318, 3 8, 350, 356, 831, 856. Geritan., 83. Germanicopolitana, 513. Germen, in Galatia, 85. Giappone, 97. Gibilterra, 859. Ginebra, 385. Gisipen., 83. Goa, 543, 703, 812, 825, 831. Goajiren, 262. Görden., 79. Gorizia, 72. Granaden., 160, 248. Granaten., 303, 305. Grand R a p i d s , 704, 860, 861. Gratianopolis, 175. Gravelburgen., 760. Gravinen., 465. Groelandia, 504. Grosseto, 156. Grouard, 704. Guacari, 385. Guadalajara, 365. Guastalla, 153, 863. Guatemala, 521. Guaxupen., 72, 82, 158, 460, 476. Guayanen., 300. Guluen., 706. Gunelen., 80, Gurzen., 82. Gwelo, 187. H Haarlem, 155, 156, 344, 478, 479, 480, 863, 864. Hadrianopolitan. in Haemimonto, 74. Hadrumetin, 78, 80. Hafnia, 513, 537. Halifax, 556, 810, 837. Hancheuven., 162, 164. Harrisburg, 153. Hartfortien., 84, 759, 839, 842, 844. Hearsten., 79, 82. Helen., 77, 78, 81. Helenopolis in Palaestina, 77, 84. Heliopolis in Aegypto, 306. Heliopolis in Phoenicia, 72. Hemceuven., 79. Hemerien., 75, 560. Heraeleen., 69. Heracleen. Ponticum, 75. Hermianen., 81. Hieracen., 79. Hierapolis, 71, 620. Hierapolitan. in S y r i a , 73. Hierosolymitana, 354. Hierpinianen., 512. Hildesheien., 333. Hilde heim, 110, 701. Hilten., 76. Hipponen., 77. Hollandia ( N . G.), 811. Hong Kong, 159, 207. Huajuapamen., 81. Huelven., 760. Hyderabaden., 481, 512. Hydruntin., 74. I laren., 72. Ibadanen., 514. Iennganen., 78. Ientaeven., 75. Ierichuntin., 185. Igarapé-Miri, 260. Iglesias, 701, 826. Ilheosen., 82, 248. Imola, 156. India, 96, 97. Indianapolis, 365. Indone i a , 97. Indoren., 81. 903 Innsbruck, 204, 317, 318. Inongoèn., 833. Insulae Grandis, 76. Insulen., 76, 110, 318, 560. Interamnen., 177. Ionopolis, 78. losen., 775. Iringaen., 706. Ischia, 523. Iserna, 525. Islanda, 503. Isole Filippine, 91, 247. Istminaèn., 217. I v r e a , 156, 159, 525. J Jalpaigurien., 80. Jamniten., 76. Jaren., 558. Jerichuntin., 84. Jericó, 522. Jesi, 519. Jesseltonen., 79. Jessore, 864. Junellen-, 76. K Kabindaën., 529. Kadunaen., 773. Kagera Inf., 78, 706. Kamloopsen., 81, 84. K a m p a l a , 522, 706. Kansanopolitan. i n K a n sas, 74, 166. Karafuto, 514. Karemen., 706. K a t i o l a , 82. K e r k u k dei Caldei, 528. Kerrien., 154, 186, 187, 859, 860. Khartoum, 525. K h a r t u m , 620. Kigomen., 706. K i l m a r , 299. Kimberleyen., 513. Kiovien., 10. Kisumen., 706. Koekelberg, 489. Kolen., 834. K o n t u m , 82. K o t t a r , 702. K o t t a y a m , 862. Kuchingen., 79. Kumasien., 78, 81. K u w a i t , 621, 835. K y ö t e n . , 76. Index 904 nominum dioecesium, vicariatuum, L M L a P l a t a , 256. L a Rochelle, 110. L a Spezia., 112. Lafayette, 702. Lafayette L a . , 825, 829. L a g a n i t a n . , 78. L a j e s , 521. Lamacen., 806. Langres, 256, 314. Laodicen. in S y r i a , 73, • 74. Larinen., 78. L a u d e n . , 84. Le Mans, 109, 154, 317. Leeds, 859. Legaspien., 81. Legien., 82. Leodien., 331, 716. Leontopolis, 620. Leopoldina, 478. Leopoldopolis, 620, 833. Leopoldville, 160. Leriben., 84, 264. Liberae Urbis, 84. L i e g i , 155, 203. L i e p a j a , 255. L i k u n i e n . , 76. L i m a n . , 74. Limburgen., 83, 110, 365. Limoges, 155. L i n c o l n , 318. L i n s , 204. L i n z , 201, 204, 207. Lione, 110, 155, 157. Lisbona, 314, 342. L i s i e u x , 64. Liverpool, 519, 528, 761, 863. L i v i e n . , 83. L l a v a l l o l , 175. Lodzen., 367. Lomzen., 79. L o n d o n , 476, 478, 479, 480. L o s Angeles, 207, 314, 315, 317. 524. Losanna, 331, 348, 352, 477. Lublinon., 82. L u c c a , 320, 527, 813. Lucerina, 815. L u g a n o , 64, 109, 112, 269, 317, 477, 520, 528, 864. Lugdunen., 515, 622. Luluaburgen., 529, 531. Lungren., 367. L u n i , 160. L u s i t a n . , 101. L y d d e n . , 759. Maaswen., 706. Macerata, 319", 861. Macren. in Rhodope, 72. Madisonien., 699. Madras, 830. Madraspatan., 85. Madraspolitan., 214. Madrid, 345, 359, 566, 820. Madyten., 74. Magonza, 109, 110,. 702, 827. Majunga, 704. Malabar, 96. Malacitan., 84. Malines, 110, 155, 156, 157, 158, 159, 160, 203, 206, 207, 208, 317, 828, 829, 831, 832. Malta, 111, 825, 828. Manaën., 73. Managua, 204. Manfredonia, 703. Mangaloren., 83. Manila, 186. Manizalen., 100, 323, 859. Mantuan., 77, 831. Maracaiben., 300. Marcianen., 73, 82. Mariammitana, 74, 512. Mariana, 111. Marianopolitana 57, 70, 299, 361. Mariden., 81, 82. Masaken., 706. Maseruena, 264. Massana, 345. Massilien., 339. Mathelicen., 345. Matrisfon., 449. Mausilien. Syrorum, 86. Mbararen., 706. Mbeyaen., 706. Mbuluen., 79, 706. Meaux, 110, 256. Mechlinien., 84, 366, 489, 622. Medelitan., 84, 160, 186. Medellen., 78. Melitene, 320, 620. Memphitan., 85. Merauken., 811. Merida, 64. Mesembrian., 69. Messanen., 340, 525. Messenien., 84, 85, 101. Messico, 157, 159, 353, 519. Middlesex, 842. Milano, 156,. 159, 206, 208, 318, 319, 320, 360, 478, etc. 480, 523, 525, 527, 528, 701, 824, 827, 828, 830, 831, 832, 863. Mileto, 74, 112, 152, 305. Milwaukee, 320, 560. Minen., 79. Mocajuba, 260. Mocissen., 74. Modena, 158, 825. Monacen., 70, 73, 306. Monasterien., 79. Monotonen., 759. Mondovì, 825, 827. Monoecen., 465. Monopoli, 81, 703, 825. Montalcino, 112. Montalto, 520, 523. Montepulciano, 314. Monterey-Fresno, 160, 519. Montesclaros, 203. Montevideo, 207, 333. Montis Albani, 351. Montis A l t i et R i p a n . , 78. Montis Regalis in Pedemonte, 341. Montis Virginis, 85, 826. Montisclaren., 72, 80. Montreal, 109, 154, Mopsuesten., 72. Morogoren., 706. Mossoren., 760. Mossul dei S i r i , 863. Muenster, 64, 203, 204. Münster, 832. Muran., 79. Mutinen., 186, 367. Mwanza, 706. Mwekaën., 531. Myiasen., 76. N Nagporen., 76. Nairobi, 706. Namur, 206, 826, 829. Namurcen., 221. Nanceien., 256, 350, 352, 365. Nanneten., 356. Napoli, 69, 74, 203, 204, 339, 363, 364, 435, 506, 525, 827, 828. Narbonen., 541. Narni, 480, 520. Natalen., 73, 521. Naulen., 557. Ne.ocaesarien. in S y r i a , 77. Neo Eboracen., 353, 561. Neo-Pampilonen., 76, 387. Neopatrasso, 864. Index Neritonen., 76. New London, 842. New Y o r k , 519, 520, 522, 523, 524, 701, 823, 859, 860. Newark, 315, 831. Nieaen., 72. Nicastro, 203. Nicen., 82, 318. Niciotan., 75. Nicolet, 475, 476, 478. Nieomedia, 73. Nieopolitan. in Epiro, 74. Nicosia, 160, 466. Nieotrien., 561. Nietheroyen., 487, 522. Niigata, 514. Nimes, 156, 159. Nisyrien., 760.' Nolan., 79. Nónita, 218. Northampton, 519. Norvegia Centrale, 485, 502, 503. Norvicen., 759, 839, 840, 842. Noto, 204, 206, 208. Nottingham, 64, 339. Nounen., 77, 563. Nova Aurelia, 338. Nova Segobia, 71, 317, 319, 859, 861, 864. Novae Nursiae, 85. Novarcen., 74, 348. Novarien., 71, 75, 199, 315, 319, 364. Nucerina Paganorum, 77, 81, 153, 825. Nuquí, 218. Ñuscan., 75. Nyeren., 706. Nyndoen., 79. 0 Odessitan., 73, 760. Oeiren., 168. Oenoanden., 512. Ogdensburg, 860, 861. Oklahoma, 520, 522, 525. Olinden., 72. Olympena, 514. Omaha, 522. Ombitan., 83. __ _______ "Oppido Mamertína,! 12^305" Oregon, 860. Oria, 519. Orihuela, 112. Oriolen., 561. Orleans, 110. nominum dioecesium, vicariatuum, Oruren., 77, 466. Orvieto, 255, 480. Osimo, 156. Osloen., 619, 779. Osnabrueck, 825. Ostunen., 561. Otranto, 826, 828, 831. Ottavien., 299, 320, 466, 475, 825. P Pacen, in B o l i v i a , 80. Paderbornen., 78, 204, 560, 702, 703, 824, 825. P a d o v a , 528. P a l a i , 829. Palawan ( I . F . ) , 621. Palen., 77. Palermo, 525, 702, 824, 825, 826, 827, 828, 829, 831, 832. Palestrina, 315. Palmira, 85, 101, 385. Palmyren. Melchitarum, 77. Palo, 256, 314. Pamplona, 156. Panama, 477. Penemotichitana, 513. Panormitana, 339, 365. Paraiba, I I I , 203, 475. Parentin., 562. Par igi, 69, 82, 109, 156, 157, 158, 205, 206, 207, 316, 317, 318, 319, 320, 331, 334, 342, 347, 348, 349, 352, 355, 356, 361, 362, 477, 827, 823. Parnaiba, 111, 168. Pasletana, 447. Passavia, 702. Passofunden., 171, 522. Patersonen., 74, 304. Pedachtoën., 74. Pege, 519. Pellen., 513. Pembroke, 477. Penne-Pescara, 256, 315, 316, 319, 453. Peorien., 82. Pereiran., 85, 101, 323. Perge, 704, 760. Perigueux, 317. Perthen., 76, 203, 204. Pescia, 156. Pharaonen., 85, 101. Photicen., 81. Phytean., 75. Piacenza, 527. etc. 905 P i a z z a Armerina, 860. Pictavien., 361. Pineren., 169. Pinerolo, 832. Pionitatum, 84. Piracicaba, 64, 156. Pisauren., 84, 85, 255, 525. Pitanaea, 561. Pittsburgen., 561. Piuren., 81, 160. Plataeaen., 759. Platen., 175. Polen., 562. Polyboten., 82. Pompeiopolitan. in Cilicia, 73. Pondicherien., 620, 812. Pontremoli, 827. Poonen., 812. Popayanen., 256, 314, 385, 781. Portalegren., 83, 85, 101. Portlanden; in Oregon., 362, 860. Portsmouth, 109. Portuen., 326. Portugallen., 83. Portus Ayacuquen., 769. Portus Gratiae, 510, 617. Portus Maldonadi, 80. Portus Pirien., 77, 80. Portosien, in Bolivia, 83. Pouso Alegre, 460, 463. Pradera, 385. Prato, 207, 704. Preslaven., 73. Pretoria, 64. Princip. Alberti, 82. Privernen., 358. Proconnesia, 74. Prusen., 84. P u c h i , 163. Puchivanae, 163. Quebec, 57, 80, 476, 478. Quibdó, 217. Quibduan., 217. Quiten., 69. R Rabaulen., 188. Ragusa, 205. Raigarhen. - Ambikapuren., 78. Raleighien., 83. R a n c h i , 78, 828. Index 906 Rangoon., 514, 619. Ratisbona, 110, 111, 112, 427, 477, 478, 521, 703. R a v e n n a , 73, 74, 110, 204, 207, 208, 520. Reeanati-Loreto, 206, 207, 477. Reggio Calabria, 153. Reggio E m i l i a , 159, 480. Reginaten., 345. Reims, 256. Renen., 82. Rhaedesten., 186. Rhanden., 75, 77. Rhasen., 79. Rhedonen., 77. Rhemen., 329, 364. Rhesainen., 513. Rhoinen., 74. Ribeirâo Preto, 158. Riehmondien., 83. R i m i n i , 154, 208, 320, 863. R i o Branco, 81. R i o Negro, 80. Riohacha, 262. Riosucio, 217. Robles, 263. Rochester, 154. Rockford, 528, 760. Rockhampton, 203. Rodez, 701, 702. R o d i , 159. Rossen., 186. Rottemburgo, 109, 111, 204, 521. Rotterburgen., 186. Rubagen., 706. Rupellen., 331. Ruremonda, 156, 479, 522, 860, 863. Rusaditan., 83. Rutaboen., 706. Ruwenzori, 706. S Sacramento, 828, 829. S. Aegidius, 185, 186. S. Agata Gothorum, 465. S. Agostino, 110, 519, 860, 861. Salditan., 80. Salerno, 109, 112, 153. Salford, 156, 861, 862. Salinen., 166. Salisburgo, 64, 159, 173, 204, 205, 523, 524. Salisbury, 187, 483, 777. Salt L a k e C i t y , 703, 863. Salten, in Uruguay, 83, 476. nominum, dioecesium, vicariatuum, Saluzzo, 315. Sambalpuren., 75. Samien., 79. Sanctae Annae, 74, 160. S. Annae Pocatierensis, 76. Sanctae Marthae, 75, 522, 560. Sancti F i o r i , 79, 469. Sancti Hyacinthi, 56. S. Andrea Apostolo, 71, 223, 330, 363, 514. Sansepolcro, 827. Santaremen., 462. Santiago del Cile, 319. S. Antonio, 338, 357, 825. Santos, 452. Sapporen., 84, 321. Sarnen., 760. Sarsinaten., 561, 760. Saskatoonen., 72, 80. Sassari, 154, 527, 832. Savona, 557. Sbiden., 620. S. Bonifacius, 73, 760. S. Brieuc, 314. S. Carlo di A n c u d , 521. S. Carolus De P i n h a l , 209, 862. Sciaoceuven., 59. S. Clodoaldo, 314. S. Cloud, 528. S. Cristoforo dell'Avana, 826, 828. S. Cristoforo in Venezuela, 73, 81, 521. S. Crucis de Sierra, 82. Scythopolitan., 75. S. Diego, 110, 152, 157, 703, 830. Seattlen., 71. Sebasten. in Armenia, 73. Secovien., 110, 204, 364. Sedunes, 83. Séez, 156. Segobricen., 76. Seguntin., 75. Segusien., 817. Selgen., 466. Seljen., 619. Selymbriana, 620. Selukwe, 187. Senien., 78. Serren., 465. Severianen., 81. Sevilla, 385. S. Francesco in California, 547, 863. S. Francesco Saverio, 562. S. Gabriele a Virgine P. de M., 84. etc. S. Germano di R i m o u s k i , 476. S. Giacinto, 475, 476, 479, 521, 525. S. Giovanni Canaden., 336, 528, 560. S. Giovanni Terranova, 510. S. Giorgio dì Terranova, 510. S. Girolamo, 154. Sherbrooken., 73. 's-Hertogenbosch, 109, 156, 479. S. Hieronymus, 299. Shiuchow, 59. Shrewsbury, 315. Siamiamen., 161. Siangyang, 161. Sidonien., 84, 512. Siena, 319. Signin., 84, 85, 861. Siguitan., 73, 81, 304. Sikassen., 563. Silen., 512. Singanen., 81. Sion, 159. S. Ioseph in Costarica, 74. S. Ioseph de Grajahu, 169. Sioux C i t y , 519, 520, 522. Sioux F a l l s , 256. S. Ippolito, 83, 110, 204, 205. Siracusa, 347. Sirmien., 75. Siten., 80. S. José del Palmar, 218. S. J u a n del Cesar, 263. S. Ludovicus, 166. S. Ludovicus in Maragnano, 72, 111, 168. S. L u i g i , 704, 823, 830. S. Marco, 528, 561. S. Maria M. O. M., 710. Soanen.-Pitilianen., 79, 81. Soeiiüenen., 72. Soissons, 256, 314. Solimoes Sup., 81. Solsona, 111. Sophenen., 186. Sora, 154. Sorrento, 109. Sorsogonen., 83. Soteropolitan., 248. Southwark, 109, 110, 350, 525. Sovana - Pitigliano, 112. S. Paolo in Alberta, 73, 82. S. Paolo in Brasile, 862. S. Paolo in Minnesota, 863. S. Pedro, 385. Index Spiren., 74, 85, 477. Spiritus Sancti, 77, 78, 88, 480. Spoleto, 158. Springfield Mass., 256, 314. Squillace, 153. S. E o s a de Copan, 81. S. Rufina, 326. S. Salvatore della B a h i a , 69, 206, 207, 476, 522. S S . Assunzione, 111. 8. Sebastianus F. I . , 80, 155, 158, 476, 478, 479, 864. S. Severino, 73. S. Severo, 112, 256. Stectoren., 78. S. Thomas de Meliapor, 214. S t . Maurice de Bois des FiUion, 299. Stoccolma, 862. Strasburgo, 155, 157, 159. Strigonien., 364, 703. Sublacen., 85, 204, 539. Succursen., 85, 185, 186. Sucren., 72. Sulmona, 480. Sululitan., 305. Susa, 109, 320, 704. S y d n y , 203. Syedren., 76. Syracuse, 859. Szepingkai, 160. T Taboren., 706. Tabuden., 84. Tacambaren., 616. T a d ó , 218. Tagbilaran., 77. Taipehen., 74. T a m a n d u á , 460. Tamaulipan., 85, 101. Tanjoren., 214, 512. Taranto, 826. Tarbes, 701. Tarentin., 82. Tarquinia, 519. Tarraconen., 70, 861. Tarsen., 69. Tarvisih., 84, 564. Tefen., 81. Tegucigalpa, 782. Teramo, 75, 79, 109, 205, 863. nominum dioecesium, vicariatuum, Teresian., 74, 168. Terlizzi, 154. Terni, 480, 520. Tespia, 202. Thabracen., 513. Thagasten., 77. Thapsitan., 78. Tharen., 712. Thennesien., 82, 560. Theodosiopolitan. in A r c a dia, 69, 760. Theodosiopolitan. in Armenia, 75. Thibaritan., 80. Tientsinen., 514. Tienzinen., 75. Timbriade, 704. T i v o l i , 832. Tokien., 322. Toledo in America, 703. Toleto, 76. Tolland, 842. Tolone, 525. Tolosa, 346. Tonga (Isole), 620. Toowoombaën., 84, 620. Torino, 157, 200, 315, 332, 333, 335, 336, 345, 349, 350, 352, 354, 355, 359, 361, 362, 365, 466, 525, 862. Toronto, 355. Tororen., 706. Tortona, 159, 320, 479, 527. Tournai, 206. Tours, 255. T r a n i , 527. Tremithusium, 82. Trento, 206, 208, 521. Trenton, 525. Treviren., 77, 109, 153, 316, 525, 701, 828. Tricarico, 830. Trichur, 206, 521. Trieste, 203, 528, 703. Trisipen., 513. Trivardrum, 528. Trois-Rivières, 476, 477. Trondheim, 502. Truxillen., 83. Tucuman., 759. Tuden., 559. Tulle, 256, 317. T u l u á , 385. Tumaco, 257. T u n k i n . Merid., 309. T u n quinen., 309. Turonen., 592. Turritan., 334, 337. Turuzitan., 304. etc. 907 U Ubonen., 712. Udine, 203, 256, 316, 477, 527. Udonthanen., 712. Ugento, 112, 206, 527. Umtalien., 187, 483, 514. Urbanía, 826, 827. Urbino, 75, 346, 703. Urgel, 630. Urmien., 86. Usulen., 73, 84. Utica, 760. Utinen., 83, 304, 342. Utrecht, 64, 156, 206, 478, 479, 480, 521, 859, 861, 862, 863, 864. Uzalen., 305. Uziten., 248. V Valencia in Venezuela, 527. Valentin., 83, 220, 249, 540. Valenza in Brasile, 860. Valladolid, 320. Valledupar, 262. Vallis, 320. Vallisoletan., 561. Vallitan., 560. Vallo di L u c a n i a , 159, 318, 319, 320. Varsavia, 70, 75, 330, 367. Velloren., 214, 512. Venafro, 832. Venezia, 160, 204, 332, 335, 358, 363, 527, 832. Verae Crucis, 72. Verbian., 78. Vercelli, 154. Verona, 320, 366. Versalien., 81, 157, 186, 252, 329, 347, 349, 367, 560. Vicen., 83. Vicenza, 522, 701, 859, 860, 861. Victorien., 192. Viedma, 318, 759. Vienna, 64, 109, 155, 157, 204, 207, 208, 256, 320, 343, 523, 831. Vientianen., 80. Vieste, 703. Viglevanen., 83, 347. Vijayavadan., 78. Villanueva, 263. Vilnen., 364. Index 908 V i n h , 75. Viten., 79, 80. Viterbo, 315, 319, 320, 568. Vittorio Veneto, 109, 828, 861. Vivarien., 622. Viviers, 256. W Wankie, 620. Warangalen., 481, 512. Washington, 314, 315, 527. Wayne Castren., 362, Westminster, 110, 111, 112, 154, 477, 525, 859, 862, 863. Wheeling, 476, 478. nominum A C Canonici Regolari dell'Immacolata Concezione, 822. Congregatio: — Clericorum Regularium S . P a u l i , Barnabitarum, 120, 434. — Missionariorum Filiorum ab Immaculato Corde B. M. V . , 217. — Parvarum sororum derelictorum Senum, 249. — Sororum Vincenzianarum ab Immaculata Conceptione, 466. Congregazione: — dei Sulpiziani, 474. — delle suore adoratrici Preziosissimo Sangue di N . S . G . C , 201, 565. — delle Suore della C a rità, 201. — dello Spirito Santo,288, 822. vicariatuum, Wichiten., 166. Wilcannien., 620. Wilmington, 520. Windham, 842. Windhoek, 72. Winnipegen., 72, 73. Winona, 314, 860. Wollongongen., 77. Wuerzburg, 110, 111, 521. «v X i n g u e n . , 462. ¥ Y a k i m e n . , 76. Yarmuthen., 759, 837. III - I N D E X Ancelle: — del S. Cuore di Gesù, 202, 567. — del S. Cuore di Gesù, sotto la protezione di S. Giuseppe, 475. dioecesium, etc. Yokohamaën., 76, 78. Y ü t z e , 704. Z Zacatecen., 76. Zagabria, 67, 69. Zaliehena, 513. Zanzibar, 706. Zaparen., 85, 101. Ziguingor, 83. Zinceuven., 346. Zipaquiren., 81, 320, 451. Zoaren., 513. Zombaën., 82. Zulien., 300. NOMINUM &ELIGI0NU1I F Figlie: — della Carità, 108. — dello Spirito Santo, 108. — del S. Cuore di Gesù, 474. — di Gesù di S a i n t - J o seph de K e r m a r i a , 474. —- di Maria Ausiliatrice, 61, 120. — di Maria S S m a dell'Orto, 120, 127, 255. — di S. Giuseppe di R i valda, 255. Ï Istituto: — delle Serve di Maria Ministre degli Infermi, 201, 566. -— delle Suore degli Angeli Custodi, 192. — delle Suore di S. Giuseppe, 58. — delle Suore Maestre di S. Dorotea Figlie dei S. Cuori, 201, 564. — delle Suore Terziarie Francescane d i S . A n tonio ai Monti, 822. — pontif. dei S S . Apostoli Pietro e Paolo e dei S S . Ambrogio e Carlo, 481. Institutum Hispanicum a S . Francisco X a v e r i o , 777. M Maestre: — P i e dell'Addolorata,474 — Pie Venerini, 202, 568. Missionarii SSmi Cordis J e s u , 188, 474. Missionarie Figlie della S. Famiglia di Nazareth 202. 0 Oblate dello Spirito Santo, 201, 813. Ordo: — F r a t r u m B. M. V. de Monte Carmelo, 484. — Fratrum Eremitarum S. Augustini, 775. — F r a t r u m Minorum C a pulatorum, 120, 137, 262, 427, 452, — Fratrum Minorum Conventualium, 815. Orsoline: — dell'Unione Romana, 475. — di Maria Immacolata, 474. P Piccole Suore dell'Assunzione, 624. Povere Ancelle della Madre di D i o , 474. Index S Società: Delle Figlie del Divin Salvatore, 254. Delle Missioni Estere de Bethlehem in Helvetia, 187, 484. Societas: — Apostolatus Catholici, 202, 621. — D. N. a Recessu Coenaculi, 622. — Jesu, 484. — S. Francisci Salesii, 50, 214, 587. Sodalitas: — Missionalium a S. A l fonso de Ligorio, 127. — Pro Exteris Missionibus de Yarumal, 258. Sorelle minime delia Carità di M. Addololorata « Campostrini », 475. nominum religionum Suore: — della Carità della Croce (Inghembol), 201. — delle Divine Vocazioni di Pianura, 474. — del Terz'Ordine del Monte Carmelo e S. Teresa di E r n a k u l a m , 254. — del Terz'Ordine di S. Domenico, 469. — del Terz'Ordine di S. Teresa di Gesù, 201. — di N. S. del Rifugio, 822. — di S. Francesco dell'Adorazione Perpetua, 475. — di S. Giuseppe dell'Apparizione, 113. — di S. Giuseppe di Chambéry, 624. — Domenicane di S. Mauro de Fossés, 624. — Francescane Alcantarine, 202. 909 — Francescane degli afflitti, 624. — Francescane dell'Immacolata di Palagano, 822. — Francescane del Ssmo Sacramento del II Ordine di K t o d z k o , 108. — Maestre Pie della Presentazione di M. S S m a , 254. — Man teliate Serve di Maria Addolorata di G a leazza Pepoli, 474. — Minime del S. Cuore di Maria, 202. — Missionarie Zelatrici del S. Cuore di Gesù, 822. — Oblate Ospedaliere di S. Maria N u o v a , 474. — scolastiche di Nostra Signora, 306. — Terziarie Francescane, 255. IV INDEX RERUM ANALYTICUS A Abelldn Revmus P. Petrus, Rector Magnificus Pont. Studiorum Universitatis Gregorianae. Ei B. P. scribit quarto feliciter expleto saeculo ab eiusdem Universitatis constitutione, 658. Ablutiones ex aqua tantum sumi possunt a sacerdote qui bis vel ter Missam ex indulto celebrat, 22, 53. Abstinentia Feriae V I , die 1 Maii a. 1953 occurrentis, dispensatur, 249. Actio Catholica: - - Officia Sodalium, 243; — Coetum E o m a n u m « Laureatorum » B. P. laudat, monet, hortatur, 411; — Sacerdotes ab Ordinariis pro juvenibus A . C . deputatos B . P . laudat, monet, hortatur, 607; — in Hispania, 650; — pro Missionibus, 692; — j u ven es ab A. C, qui de doctrina christiana certamina vicerunt, B. P. monet, hortatur, 721, 790, 792. — et Foederatio Mulierum Cath. in G-ermania, 787. — B. P. Socios universos A. C. Italicae alloquitur eis proponens B. Mariam V. Immaculatam, Matrem splendentem, vivificantem, potentem, ut E a m imitentur in luce unionis cum Christo, in fervore caritatis erga proximum, in fortitudine contra animae hostes. Eosdem monet ut sint unum quo victoriam assequantur, 848 ss. Adoratores, sacerdotes et laici, Ssmi E u charistici Sacramenti. B. P. eos dilaudat, hortatur, 416. Aegroti. Infirmis ministrantium christiana missio a B. P. illustratur, 726 V. Infirmi. Agostini Excmus P. D. Carolus, Patriarcha Venetiarum. Inter Patres Cardinales designatus ac defunctus a B. P. commemoratur, 69. Albert (Ven.) Fridericus. Decretum de virtutibus pro eius beatificatione, 466. Altare B. Mariae V. dicatum erit privilegiatum per A n n u m Marialem, 697. Americae Septentrionalis Statuum Foede- ratorum alumnos scholarum B. P. hortatur ad sollicitandam caritatem erga pueros indigentes aliarum nationum, 179. Amputatio. B. P. explicat urologis quaesitum: An liceat amputare in corpore humano organum sanum ut supprimatur morbus qui afficit aliud organum vel saltem ut praeveniatur evolutio morbi una cum doloribus ac damno, 674 s. Annus Marianus a B. P. indicitur per L i t teras Encyclicas « Fulgens corona gloriae », 577 ss. V. Litterae Encyclicae. — favores spirituales concessi per A n n u m Marianum, 696. — Missa indulgetur post mediam noctem in Festo B. M. V. Immaculatae, a. 1953 et 1954 celebranda, 808. — Missa permittitur votivo-privata de Immaculata Conceptione B. M. V. in Sabbatis per A n n u m Marianum, servatis servandis, 819. V. Oratio. Apostolatus catholicus laicorum. Conventui de eo habito participantes B. P. alloquitur, 784. Statutum Fundationis P i i P p . X I I pro Apostolatu laicorum, 821. Aqua naturalis eucharisticum ieiunium non frangit, 22, 51. V. Ablutiones. Archivum ecclesiasticum. V. Normae. Asia. B. P. anxius de ea, 98. Augusta Taurinorum, « urbs Ssmi Sacramenti », 612. B Baptismus. V. Ordo Baptismi. Basilica S. Clarae Neapoli restituta. Ob id christifideles' sollemnia celebrantes B. P. alloquitur, 506. Basilicae Minores declarantur Templa: B. M. V. in caelum assumptae, in monte P l a i n , Salisburgensis dioecesis, 173; Ssmi Cordis J e s u in urbe Gratianopolitana, 176; S. Andreae Apost, in civitate Brugensi, 223; Ssmi Cordis J e s u in urbe Luganensi, 269; S. Antonii Index rerum analyticus «do Embarè » in urbe « de Santos », 452; B. M. V. « Auxiliatricis christianorum » in urbe Nictheroyensi, 487; Ssmi Cordis J e s u , in loco « Koekelberg » Mechliniensis archidioecesis,489; Cathedrale Fanense, 490; Sublacense S. Andreae, 539; S. P a u l i in urbe Narbone, Carcassonensis dioecesis, 541; D i v i n i Servatoris in urbe « D i n a n », Briocensis dioecesis, 593; B. M. V. in loco « Arcachon », Burdigalensis dioecesis, 714; Cathedrale Popayanense, 781. Basset Revmus Petrus, Abbas 8. Martini Locogiacensis. E i B . P . scribit, o b expletum saeculum ab eadem Abbatia redintegrata, 789. Beran Excthus P. D. Joseph, Archiep. Pragensis, impeditus, a B. P. commendatur, 230. Berrio Ochoa (B.) Valentinus. Decretum reassumptionis causae pro eius canonizatione, 309. Bianchi (8.) Xaverius Maria. Litterae Decretales: Descriptio vitae, 443. A Deo vocatus, 434, ac jugiter ductus, 436 eius vita caritate in Deum ac proximum absumpta fuit, 437 ss. Causae historia, 439; sollemnis canonizatio, 443. Bibliothecae ecclesiasticae. V. Normae. Bossilkoff Excmum P. D. Eugenius, Ep. Nieopolitanus, capitalis poenae damnatus, a B. P. commemoratur, 9. Boscardin (B.) Bertilla. Decretum reassumptionis causae pro beatificatione, 564. Brasilia. Ob Conventum eucharisticum nationalem eius christifideles B. P. alloquitur, 551. Bulgaria. Insectationes christifidelium in ea saevientes B. P. deplorat, 9. C Capitulum cathedrale: — erigitur dioecesium: Spiritus Sancti, 88; Passofundensis, 171; S. Caroli de P i nhal, 210; Curitibensis, 211; Portuensis et S. Rufinae, 326; Pasletanae, 447; Matrisfontis, 449. — Abbatiae S. Mariae Montis Oliveti erigitur, 710. — Lamacensis dioecesis innovatur, 806. Caravario (8. D.) Callistus. Decretum i n troductionis causae pro beatificatione seu declaratione martyrii, 59. Cardinales Patres ereati, 69. Catechesis. B. P. sacerdotes catechistas hortatur ut discipuli bene discant, 911 firmiter credant et fideliter j u x t a doctrinam christianam vivant, 720. B. P. juvenes qui de doctrina christiana certamina vicerunt monet, hortatur, 721, 790, 792. « Catholic Weifare Organization ». V. Conventus Episcoporum. Causae actae in Tribunali S. R. Rotae a. 1952 recensentur: quae per definitivam sententiam, 329, et quae transactae vel aliter finitae, 360. Celebratio operae et laboris. E i u s significatio a . B . P . illustratur, 291. Centenariae Commemorationes: Octavo expleto saeculo ab editis quattuor L i b r i s Sententiarum Petri Lombardi, 93; S. Thomae Apost, et S. Francisci X a v e r i i in urbe Hernaculamensi, 226; nono exeunte saeculo ob obitu S. Procopii, 229; saeculo impleto a Pont. Seminario G-allico in Urbe condito, 273; quinto impleto saeculo ab ortu Collegii a S. Hieronymo Illyricorum in Urbe, 289; octavo exeunte saeculo a S. Bernardi obitu, 369; primo exeunte saeculo a catholica Hierarchia in Hollandia restituta, 391, 394; septimo revoluto saeculo ab obitu S. Clarae, 395, 509; saeculo impleto ab Alexandrina dioecesi condita, 456; saeculo abeunte a dioecesi Bruklyniensi condita, 458; quater saeculares in honorem S. Francisci X a verii in metropolitana G-oana, 493; septimo vertente saeculo a canonizatione S. Stanislai, M., 498; octavo exeunte saeculo a catholica Hierarchia in Norvegia constituta, 502; septimo revoluto saeculo a templo S. P a u l i ep. in urbe Narbone aedificato, 542; primo exeunte saeculo a Burlingtoniensi dioecesi condita, 544; primo expleto saeculo a dioecesi S. Francisci in California condita, 547; saeculo impleto ab Universitate Studiorum Antigonicensi condita, 548; primi abeuntis saeculi ab obitu Antonii Friderici Ozanam, 550; quinto expleto saeculo miri E u charistici Augustae Taurinorum, 595; quarto expleto saeculo a Pont. Studiorum Universitatis Gregorianae constitutione, 658; sexto decimo expleto saeculo ab ortu S. Paulini Nolani, 784; saeculo expleto a S. Martini Locogiacensis Abbatia redintegrata, 789; saeculo expleto a proclamatione B. M. V . , « Nuestra Señora de Begoña » nuncupatae, ut Patrona Cantabricae Regionis, 803. « Centre Richelieu ». V. diorum Sorbonica. Universitas Stu- 912 Index rerum analyticus Chevrier (8. D.) Antonius. Decretum de virtutibus pro eius beatificatione, 515. Chiarlo Excmus P. D. Carolus, Archiep. Amidenus, Nuntius Apost, in Brasilia. E i B . P . gratulatur quinque lustra a b inito episcopatu et decem a suscepto sacerdotio expleri ti, 717. Ciriaci Emus P. D. Card. Petrus, ProNuntius Apost. E i B . P . gratulatur quina lustra episcopatus implenti, 227. Clara (8.) Virgo Asisinas. Septimo exeunte saeculo ab eius transitu, B. P. eiusdem virtutes commemorat, 395, 509. Codex juris can. orientalis. V. Interpretationes authenticae. Collegium: — Brugense seu « Collège d'Europe ». D o centes atque Alumnos eius B. P. dilaudat, 181, cum ipsis de spiritu unionis europaeae promovendo agit, 182, difficultates superando, sive prosperitatem oeconomicam fovendo, 183, sive praesertim bona spiritualia affirmando in vere christiana fide fundata, 184. — a 8. Hieronymo lllyricorum. B. P. gratulatur ob quintum impletum saeculum ab eiusdem ortu, 289. — Pont. in Urbe Foederatarum Americae Civitatum. B. P. gratulatur de erectione novae sedis eiusdem Collegii, 664. E i u s aedibus praesens benedicit atque iis qui interfuerunt fausta ominans alloquitur, 679. Comitatus peritorum sanitatis mentalis, 726. Communio Eucharistica frequentior fiat per indultum ieiunii, 18, 22, 55. Communismus atheus reprobatur, 509, 691. Communitas jurídica populorum supernationalis, 40, 233, B. P. de ea loquitur: Fundatur in jure naturae; etsi singuli populi sui juris manent, internationali juri simul subiciuntur, 795. L e gislatio de regimine Communitatis quamvis plurimis difficultatibus obnoxia, pro bono superioris ordinis est curanda, 797 etiam quoad mutuam relationem jurium coexistentium communitatum catholicorum cum non-catholicis: de hac re principia tenenda illustrat, 797 ss. Concathedralis dioecesis Portus Gratiae declaratur ecclesia « Notre Dame » in urbe « Grand Falls » exstans, 617. Concilium plenarium: ex Episcopatu I n s u larum Philippinarum, 91, 247; ex A r gentinae Episcopatu, 718. Confessarius quoad indultum de ieiunio Eucharistico, 22 s, 48 s. Congregationes Marianae. V. Foederatio. Coniugium hominum. In eo est aliquid trascendens leges mere biologicas, 677" Consistoria sacra: secretum, 65, 87; publicum, 86. Contradictio inter veritates fidei et veri nominis scientiam non datur, 277. Conventio sollemnis inter Sanctam Sedem et Hispaniam, 625. V. Jureconsulti catholici. Conventus: — Eucharistici: e tota Australia in urbe Sydneyensi, 271, 296; e tota Brasilia, in urbe Belemensi, 545, 551; e tota Italia Augustae Taurinorum, 595, 611. — de adultorum institutione ex Italia, 230: internationalis de Psychotherapia et Psychologia, 278; de Ophthal m ologia, 418; nationalis Daniensis catholicorum in urbe « Kopenhagen », 422; ex « E t a t s Généraux du Folklore », 503; primus internationalis Geneticae Medicinae, 596; de Microbiologia, 666; Congregationum confoederatarum Ordinis S. Benedicti, 671: de Urologia, 673: S a cerdotum de aptiore Catecheseos institutione, 720; Mulierum italicarum infirmis ministrantium, 725: internatio-" nalis de jure poenali, 730; Officii Internationalis inquisitionis de medicina, quae ad rem militarem pertinet, 744; nationalis Italicus Unionis jureconsultorum catholicorum, 794. — de regimine Conventuum Episcoporum Philippinarum, 247. Copello Emus P. D. Card. Jacobus Aloisius, Archiep. Bonaerensis. Legatus deligitur ad Concilium plenarium Argentinae Episcoporum, 718. Corona aurea redimatur simulacrum Nostrae Dominae de Nazaret, in Basilica Belemensi de P a r a , 545. Corona Marialis. Indulgentia conceditur eam gerentibus, 311. Couderc (B.) M. Victoria Teresia. Decretum reassumptionis causae pro canonizatione, 622. D Da Costa Nunes Excmus P. D. Josephus, Archiep. Goanus Damanensis et Cranganorensis, Patriarcha hon. Indiarum Orientalium. Ei B. P. gratulatur L a n nos ab inito sacerdotio implenti, eiusdemque metropolitanae Sedi « Rosam auream » defert, 493, 543. Dania. B. P. eius christifideles, ob primum Conventum nationalem coadunatos, alloquitur, 422, commemorans eiusdem magnos Evangelii praecones, 423 s. Missionem christiani e catholici fidelis, hodie, illustrat, 425, atque devotionem erga B. M. V . , Matrem Ecclesiae ac Index rerum analyticus Mediatricem 425. gratiarum commendat, Da Silva Emus P. D. Gard. Augustus Alvarus, Archiep. S. Salvatoris in Brasilia. Legatus ad Conventum eucharisticum e tota Brasiliana natione, 545. De Jong Emus P. D. Gard. Joannes, Archiep. Ultraiectensis. Ei atque H o l landiae Episcopis B. P. gratulatur de impleto saeculo ab eorum Hierarchia restituta, 391, 394. De Mattias (B.) Maria. Decretum reassumptionis causae pro canonizatione, 565. Deportati cordi sunt B. P . , 10, 230, 499, 589. de Vialar (S.) Aemilia. Litterae Decretales: descriptio vitae, 113. Sororum a S. Josepho ab Apparitione fundatrix, 115; caritate praestans, labores ac dolores plurimos heroice sustinuit, 116 s. Causae historia, 118; sollemnis canonizatio, 122. De Ybarra (S. D.) Raphaela vid. de Villalonga. Decretum introductionis causae pro beatificatione, 192. Dies festi. Eequies.in eis observanda, 406. « Dies supplicationis » pro pace Majo mense A n n i Mariani inter pueros promovendus, 847. Dimicatio classium inter se reprobatur, 292. Diocèses: — noviter erectae: Siamiamensis, 162; Puchivan a, 163; Vellorensis et Tanjorensis, 214: Leribensis, 264; Sapporensis, 321; Pereirana et Armeniensis, 323; Palmirana, 385; Bumanguensis, 387; Warangalensis, 481; Hafniae, 537, Rubagensis, Masakensis, Kampalensis, Tororensis, Guluensis, Mbararensis, 706; Nairobensis, Nyerensis, Kisumensis, 706; Daressalamensis, Jringaensis, de Moshi, Morogorensis, Dodomensis, Mbuluensis, 706; Taborensis, B u k o baensis, Rutabuensis, de Mwanza, Maaswensis, Kigomensis, Karemensis, Mbeyaensis, 706, Osloensis, 779; Y a r muthensis, 837; Norvicensis, 842; B r i dgeportensis, 844. — suffraganeae: Siamiamensis, metropolitanae Hanceuvensi, 162; Puchivana, metropolitanae Hanceuvensi, 164; S a linensis, Wichitensis et Dodgepolitana, metropolitanae Kansanopolitanae in K a n s a s , 166; Parnaibensis et Oeirensis, metropolitanae Teresianäe, 168; Tanjorensis et Vellorensis, metropolitanae Madraspolitanae-Meliaporensi, 215; Leribensis, metropolitanae Bloemfonteinensi, 264; Sapporensis, metropolitanae Tokiensi, 322; Pereirana et 58 - ACTA, vol. XX, n. 18. - 30-12-1953. 913 Armeniensis, metropolitanae Medellensi, 324; Palmirana, metropolitanae P o payanensi, 386; Bumaguensis, metropolitanae Bogotensi, 388; Wangalensis, metropolitanae Madraspolitanae Meliaporensi, 482; Masakensis, K a m p a lensis, Tororensis, Guluensis, Mbararensis, metropolitanae Rubagensi, 706; Nyerensis, Kisumensis, metropolitanae Nairobensi, 706; Iringaensis, de Moshi, Morogorensis, Dodomensis, Mbuluensis, metropolitanae Daressalamensi, 706; Bukobaensis, Rutaboensis, de. Mwanza, Maaswensis, Kigomensis, K a remensis, Mbeyaensis, metropolitanae Taborensi, 706 Yarmuthensis, metropolitanae Halifaxiensi, 838; Norvicensis, metropolitanae Hartfortiensi, 843; Bridgeportensis, metropolitanae Hartfortiensi, 845. — dismembratae: Madraspolitana et S. Thomae de Maliapor, 214; Antioquiensis, 217; Caliensis, 257; Belemensis de P a r a , 259; Maseruensis, 264; ManizaIensis, 323; Popayanensis et Caliensis, 385; Neo-Pampilonensis, 387; Hyderabadensis, 481; Aliwalensis, 533; H a lifaxiensis, 556, 837; Cajamarcensis, 562; Hartfortiensis, 842, 844. — quarum appellatio mutatur: Kerriensis et Aghadonensis, deinceps « K e r riensis » appellabitur, 187; Guayanensis, deinceps « Civitatis Bolivarensis », 300; Zuliensis, deinceps « Maracaibensis », 301; Bogotensis in Columbia, deinceps « Bogotensis », 302; Pondicheriensis, deinceps « Pondicheriensis et Cuddalorensis », 812. — quarum fines mutantur: Ottaviensis, Marianopolitanae, S. Hieronymi, 299; Amosensis, Chicoutimiensis, 301; Granatensis, Almeriensis, 303; de Pouso Alegre, Guaxupensis, 460; de Pouso Alegre, Campaniensis in Brasilia, 463; S. Joannis Terrae Novae, Portus Gratiae, S. Georgii Terrae Novae, 510; Colimensis et Tacambarensis, 616; Goanae et Poonensis, 812. — quarum fines statuuntur: Auriensis et Tudensis, 559. — ampliata: Jarensis, 558. — Madraspolitana et S. Thomae de Meliapor, partim dismembratae fiunt una archidioecesis « Madraspolitana-Meliaporensis », 215. — Tanjorensis a Goanae Patriarchae jure eximitur, 215. Dissidentes Orientales ad unitatem Ecclesiae revocantur, 14, 98, 590. Documenta servata in Archivis et Bibliothecis ecclesiasticis. V. Normae. Index rerum analyticus 914 E Ecclesia manet in saecula ultra errorum vicissitudines, 276. Ecclesiae Orientales: De eis B. P. in E p i stula E n c y c l i c a agit: - Sollicitudo R o manorum Pontificum erga eas, 5 s . ; actualis persecutio contra omne div i n u m in eis, 7, multiplicesque insectactiones quibus Pastores et chrisfideles subiiciuntur a B. P. deplorantur, 8 ss. E o r u m intrepidam fidem et constantiam B. P. dilaudat, in ea confidit ad victoriam, 12, per preces et paenitentiae opera, 13, praesertim sacerdotum, 14. Educatio adultorum a B. P. illustratur, commendatur, 235. Ehrle Gertrudes. Ei B. P. gratulatur ob dena expleta lustra ab orta Foederatione Mulierum Catholicarum Germaniae, 787. Ephemerides. V. Scriptores. Eucharistia: — pietas in eam promovenda, 22; — fons charitatis, 272; — B. P. de ea loquitur, 296; — centrum vitae et sanctitudinis, 416 s . ; — sacramentum unitatis et communitatis, 546; — mysterium mysterii, 552 s . ; — fermentum christianae vitae in hominibus et inter homines, 613' s. Evangelium. Hominum mentes ab eo omnino informandae sunt, 412. E s t hominum V i a , Veritas et V i t a , 611. Excommunicatio declaratur erga insectatores in E m u m P. D. Card. Stephanum W y s z y n s k i , Archiep. Gnesnen sem et Warsaviensem, 618. Familia christiana recte servanda, 232, 425, 554, 588. Fasani (B.) Franciscus Antonius. Decretum reassumptionis causae pro eius canonizatione, 815. Favores spirituales concessi per A n n u m Marialem, 696. Feltin Emus P. B. Card. Mauritius, Archiep. Parisiensis. E i B . P . gratulatur ob quina lustra episcopatus expleta, 95. Legatus eligitur ad celebrandam memoriam primi abeuntis saeculi ab obitu Antonii Friderici Ozanam, 550. Ei B. P.f scribit ob « Diem Supplicationis"» pro pace Maio mense A n n i Mariani inter universos pueros promovendum, 847. Foederatio: — Congregationum Marianarum constituitur eiusque Statuta probantur, 494. — Mulierum Catholicarum Germaniae. B. P. eam commendat, hortatur, 787. « Folklore ». E i u s vera significatio a B. P. illustratur, 503. Fundatio Pii Pp. XII pro Apostolatu Laicorum. E i u s Statutum probatur, 821. G Galerus rubeus imponitur Patribus Cardinalibus, 86, 657. Galgani (S.) Gemma. Sacra sollemnia ob dena lustra ab eius obitu, 270. Genetica. B. P. de ea loquitur: E s t disciplina recens, sed celeris incrementi, 596. De cellula initiali novae vitae et generationum series; de natura et legibus hereditatis, 597 s.; ne leviter asseratur legum hereditatis relatio ad hypothesim « evolutionis » 599 s. - Veritas ac veraci tas ad genuinam scientiam omnino sunt necessariae, 601; ideoque certitudo factorum ne extendatur ad factorum interpretationem ac in « systema » deductionem, 602; neque conclusiones indebite extendantur, 603; agitur, in genetica, de hominis parte corporea, non de anima spirituali, 604. - Nec ideo levioris momenti genetica putetur, sive quoad doctrinam, sive quoad praxim, 604; finis selectionis notarum hereditatis in generationibus, utilis, etsi remedia proposita non semper admitti possint, 605, verbi causa « sterilizatio eugenica », nuptiarum interdictio, aliaque peiora, 606 s. Gerhardinger (S. B.) Carolina, seu Maria Teresia db infante Jesu. Decretum introductionis causae pro beatificatione, 306. Gianelli (S.) Antonius Maria. Litterae Decretales: descriptio vitae, 125, Deo inhaerens a Deo ductus, animarum pater ac magister fuit, « ferreus Sanctus » appellatus, 126 s. Sodalitatum Missionalium a S. Alfonso de Ligorio et Puellarum Mariae SSmae ab Horto institutor, 127; Episcopus Bobiensis renuntiatus, 128. Causae historia, 129; sollemnis canonizatio, 133. Gilroy Emus P. D. Card. Normannus Thomas, Archiep. Sydneyensis. Legatus mittitur: ad primum Concilium plenarium ex Episcopatu Insularum P h i lippinarum, 91; ad sollemnia centenaria in honorem S. Thomae Apostoli et S. Francisci X a v e r i i , in urbe Hernat Index rerum analyticus eulamensi, 226; ad Conventum eucharisticum e tota Australia in urbe Sydney ensi, 271. Gonçalves Cerejeira Emus P. D. Gard. Emmanuel, Patriarcha Lisbonensis. Ei B . P . gratulatur X X V annos a suscepto episcopatu implante, 457. Greco Exc. P. D. Carolus Pascalis, Episcopus Alexandrinus. Ei B. P. scribit ob revolutum saeculum ab eadem dioecesi condita, 456. Gremigni Excmus P. D. Gitta Vincentius, Ep. Novariensis. B. P. ei scribit octavo exeunte saeculo ex quo Petrus L o m bardus quattuor Sententiarum libros edidit, 93. Griffin Emus P. D. Card. Bernardus, Archiep. Westmonasteriensis, Legatus mittitur ad sollemnia, octavo exeunte saeculo a catholica Hierarchia in Norvegia constituta, celebranda, 502. Guerra (Ven. S. D.) Helena. Decretum de virtutibus pro eius beatificatione, 813. H Hispania. Conventio sollemnis cum S. Sede, 625; V. Privilegia. Cantabricae Regionis christifideles B. P. dilaudat. hortatur, 803. Hollandia. B. P. gratulatur de fauste impleto saeculo a catholica Hierarchia in ea restituta, 391, 394. I Ieiunium Eucharisticum. Constitutione Apostolica « Christus Dominus » de eo disciplina servanda statuitur, 15: L e x et consuetudo ieiunii Eucharistici servandi confirmatur pro iis qui legi obtemperare queunt. 17. Pro ceteris, sive infirmi sint sive [non infirmi, etiam sacerdotibus, sed gravi incommodo, statutis casibus ut in textu, laborantibus, lex mitigatur, 22 ss. Celebratio vespertina Missae ab Ordinariis concedi potest, servatis normis ieiunium Eucharisticum pro sacerdotibus et fidelibus mitigantibus, 23 s. Accedit «Instructio S. Officii », 47 ss. Formulae pro catechismo, 809. Ignatius (8.) a Láconi. Litterae Decretales: descriptio vitae, Christi crucem amplexatus totusque asperae religiosae vitae in latebris abditus, virtutis viam strenue cucurrit, 137; aeternae beatitatis limina intravit, 141. Causae 915 historia, 142; sollemnis canonizatio, 146. Impotentia vel potentia generandi et coeundi, quomodo intelligendae sint a B. P. explicatur, 676. Indigentes cordi sunt B. P . , 33, 44, 179, 291, 580, 614. Indulgentiae conceduntur: — coronam Marialem gerentibus, 311; — pro Oratione ad Matrem 'Admirabilem, 430; — per A n n u m Marianum lucrandae, 696, 757. Individualismus ex inordinato amore sui respuendus, 234. Infirmi. Quoad jeiunium Eucharisticum, 22 ss., 47 ss. - E i s inservientium officium a B. P. illustratur quoad principia naturalia et christiana in infirmis curandis, 728. Initiatio sexualis. De ea debitae cautiones, 282 s. Interdictio nuptiarum, 606 s. Internuntiaturae Apostolicae: noviter erectae: in S y r i a , 225; in Iraniano Imperio^ 542. Interpretationes authenticae. Codicis iuris orientalis: can. 85; 72 § 1 n. 6; 1 5 1 . §1 pag. 104 s.; can. 18 § 2; 31; 32 § 5;*85 § 2; 86 J 1 n. 2; 88 § >3. Introductio causae pro beatificatione Servorum Dei: Moreau L u d o v i c i Z . , 56; Versiglia Aloisii, 59; Cara vario Callisti, 59; Rascher Matthaei et Sociorum, 188; de Y b a r r a Raphaëlae, vid. Villalonga, 192; Jornet Ibars seu Teresiae a J e s u , 249; G-erhardinger Carolinae seu Mariae Teresiae ab infante J e s u , 306; Weiss Antonii, seu Victricii ab Eggenfelden, 427; Rosaz Eduardi | I o sephi, 817. Invocatio « Benedetta la sua gloriosa Assunzione » addatur post verba: « B e nedetta la sua santa ed immacolata Concezione», (197), 251. ¿ arrige (Ven) Catharina. Decretum de virtutibus pro eius beatificatione, 469. Jornet Ibars (S. D.) Teresia a Jesu. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 249. Jureconsulti Catholici Italici. E o s , Romae coadunatos, B. P. alloquitur: De Communitate juridica populorum supernationali, 795 s. De jure condendo quoad mutuam ^relationem in ea coexistensium communitatum catholicorum cum non-catholicis, 797, ac de prinJ Index rerum analyticus 916 cipiis hac in. re servandis, 799. De Ecclesiae catholicae missione prout Communitas universalis populorum et de missione Communitatis civilis populorum: differentiae ac difficultates, 800s De jureconsulto catholico quoad Conventiones a S. Sede cum singulis C i v i tatibus signatas, 801. Jus internationale paenale condendum, 730. Jus paenale. B. P. peritis in jure paenali alloquitur: Propositum condendi quoddam jus paenale internationale est optimum, 730; eius carentia fuit occasio plurium criminum nostris temporibus quae duo immania bella notant, 731. Puncta quaedam, enumerat B. P. ab huiusmodi jure paenali consideranda, 732 s . ; quid de paenis infligendis, 734; quaedam sponsiones actionis judicialis enumerantur, 735 ss. Quattuor denique juris paenalis fundamenta describuntur: praesupponenda et observanda sunt postulata ordinis ontologici, quae sunt immutabilia, 739; jus est de homine, ente rationali et libero, 740; culpabilitas, eaque sola, cogit paenam, 741; ordo ipse iuridicus paena eiusque irrogatione munitur, 742 ss. Justitia socialis cordi est. B. P . , 277, 415, 804. Juvenes maxime cordi sunt B. P . , 240, 276, 549, 588, 608 s., 721, 790, 792, 854. K Kaelin Rev. D. Bernardus, O. S. B. Abbas Primas. Ei B. P. scribit nono exeunte saeculo ab obitu S. Procopii, 229. doctrinae fons, 370; amor sapiens eum duxit, 371. E i u s sapientia hodie neglecta, 374. E i u s scripta meditanda, 375, ut divina caritas restituatur in clero et populo 376 s. Pro Ecclesiae causa promptus, pro fratribus v i x i t , 378 s. Summi Pontificis auctoritatem invocavit eius inerrans magisterium agnoscens, 380. E i u s vitae sanctimonia cum studio veritatis coniuncta, - ex caritate in D e u m ac praesertim in C h . J e s u m . Redemptorem atque suavi pietate in B. V. Mariam fundata, imitanda proponitur, 380 ss. — « Fulgens corona »: Oraculum quo, centum ante annos, Pius P p . I X I m m a culatam B. M. V. Conceptionem esse fidei dogma declaravit, plausus universi orbis catholici subsecutus est, ipsa B. Virgine apud L a p u r d u m de se testimonium reddente, 577 s. Huius doctrinae fundamentum in ipsis Sacris Litteris cernitur, eandemque a Sanctis Patribus traditur ac vetustis liturgicis documentis exprimitur, 579 s. Haec Mariae gloria splendidius hodie lucet post definitam eius corpoream assumptionem in caelum, 583. Saecularis celebratio debet fidem augere ac mores catholicorum conformare ad Deiparae V. imaginem 584 s. Ad mala plurima evellenda per validum B. M. V. aüxir lium, A n n u m Marialem B. P. in dicit opportunas normas tradens, ut per preces etiam publicas ac poenitentiae opera omnes ad Christum redeant et p a x humano generi affulgeat, 585 ss. — « Rerum novarum ». B. P. eas commemorat atque operariis illustrat, 402. M L Legati Nationum apud S. Sedem coram Summo Pontifici deplorant iniquas insectationes i n E m u m P . D . Cardinalem Stephanum W y s z y n s k i patratas, 755. Liber « Die Psalmen », D. Bernardini B o n kamp, in Seminaria et in Collegia religiosorum ne introducatur, 432. Libri quattuor Sententiarum octo abhinc saeculis a Petro Lombardo editi, 93. Liénart Emus P. D. Card. Achilles, Ep. Insulensis. E i B . P . gratulatur X X V episcopatus annos implenti, 492. Limitatio prolis, 41. Litterae Encyclicae: — « Doctor Mellifluus »: Octavo exeunte saeculo a S. Bernardi obitu. E i u s Mac Donald Excmus P. D. Joannes, Ep. Antigonicensis, Cancellarius Universitatis Studiorum S. Francisco Xaverio dicatae. Ei B. P. scribit ob saeculum impletum ab eadem Universitate condita, 548. Malcolm Revmus P. a Maria, Praepositus Generalis Clericorum excalceatorum SSmae Crucis et Passionis D. N. I. Gh. Ei B. P. scribit ob dena lustra impleta a pio transitu S. G-emmae G-algani, 270. Maria Beata Virgo Immaculata, hortatu B. P . , a fidelibus deprecanda, 14, 290, 295, 383, 425, 501, 509, 555, 577 ss. 757, 805. Materfamilias recte efformanda, 232. Materialismus respuendus, 36, 234. Matrimonium. V. Amputatio. V. Coniux Index rerum analyticus gium. V. Genetica. Y.. Impotentia. V. Interpretationes authenticae. V. 31 uti latio. V. Processus matrimonialis. Medicus militaris. B. P. illustrat principia moralia medicorum, qui militibus sunt addicti, sive quoad inquisitiones theoricas, 745, sive quoad exercitium scientiae, 746. Auspicat non solum codificationem legis moralis medicalis inter nationes, sanctione iuramenti singulorum observandam, 749, sed etiam Conventionem internationalem instaurandam de juribus et officiis medicorum, praesertim tempore belli, 751 ss. Medicus peritus. Natura et finis eius interventus in causis matrimonialibus de nullitate, 675. E i u s officium B. P. illustrat, 678. Microbiologia. B. P. de ea loquitur, 666, eius exordia, 667, et progressus recolens, 669. E i u s studium inquirendum constantiam et modestiam exercet, dum perfectionem Creatoris demonstrat simulque saluti humanae vitae prodest, 670. Migratio, ne praepediatur, 41. Missa: —r De ea B. P. loquitur, 296, 417. — vespertina celebranda de consensu Ordinarii, servatis servandis, 23, 49. Qui sit Ordinarius competens, qui Missam vespertinam in mari permittere valeat, 426. prima i n Nativitate D . N . I . C h . , e x privilegio vespere Vigiliae celebranda, non est abrogata a Const. Apost. «Christus Dominus», servatis servandis quoad ieiunium, 606. —r ex indulto post mediam noctem in festo Immaculatae B. M. V. annis 1953 et 1954 celebrari potest, 808. Missionarii emigrantium. V. Normae. Missiones: —. et eorum praecones cordi sunt B. P . : 19, 33, 55, 97, 392, 554. — « Die pro Missionibus » B. P. omnes Evangelii praecones et cooperatores alloquitur ac dilaudat. Anxius ob i n sectactiones in christifideles quibusdam in regionibus saevientes, fidei testes intrépidos exaltat, hortatur, cunctisque benedicit, 691ss. Miity Excmus P. D. Joannes J. Archiep. i S. Francisci in California. Ei B. P. • scribit primo expleto saeculo ab eadem archidioecesi condita, 547. Molloy Exc. P. D. Thomas Edmundus. Archiep.-Episcopus Bruhlyniensis. Ei B. P. scribit saeculo abeunte ab eadem dioecesi condita, 458. Monnier Bev. D. Franciscus, Rector Pont, 917 Seminarii Gallici in Urbe. Ei B. P. gratulatur de vita eiusdem Seminarii per saeculum ducta, 273. Moreau (S. D.) Ludovicus Zephyrinus. D e cretum introductionis causae pro eius beatificatione, 56. Mutilatio anatomica vel functionalis quando liceat a B. P. explicatur, 674. Nicolini Excmus P. D. Josephus. Ep. Asisinas. B. P. ei scribit ob V I I revolutum saeculum ab obitu S. Clarae V . , 395. Normae: — quoad jeiunium eucharisticum, 15 ss.; 47 ss. — quoad documenta servata in Archivis ac Bibliothecis ecclesiasticis in I t a l i a , 101. — de regimine Conventuum Episcoporum Insularum Philippinarum, 247. — quoad Conventiones inter S. Sedem et Hispaniam, 625. — Urologis datae, 673. — quoad Favores spirituales per A n n u m Marianum concessos, 696, 808, 819. — de competentia Missionariorum pro emigrantibus: quoad administrationem Sacramenti Confirmationis et quoad adsistentiam matrimoniis, 758. — de tolerantia inter catholicos et noncatholicos, 797 ss. V. Statutum. Norvegia. Sollemnia de octavo exeunte saeculo a Hierarchia catholica corn stituta, 502. O O' Gonnor Excmus P. D. Martinus Joannes, Ep. tit. Thespiensis, Rector Pont. Collegii Foederatarum Americae Civitatum in Urbe. Ei B. P. gratulatur ob erectionem novae sedis pro eodem Collegio, 664. Oeconomia Europaea, quomodo intelligenda, 292. V. Unio Europaea. Opera Pontificia pro Adsistentia in Italia. Statutum, 570. Operarii. B. P. eos laudat, monet, hortatur, 290 ss., 402,|549, 804. V. Litterae Encyclicae: Rerum novarum. Ophthalmologia. De ea peritis B. P. loquitur, 418. Oratio: — ad Matrem: Admirabilem indulgentiis ditatur, 430. Index 9Ì8 rerum, —: ad B. M. V. sine labe originali conceptam, per A n n u m Marialem, recitanda, a Pio P p . X I I exarata, 757. Ordo Baptismi parvulorum et adultorum cum formulis vernacula lingua italica exaratis, 195 ss. Ordo S. Benedicti. Monachos S. Benedicti, qui e Congregationibus Confer deratis Eomae convenerunt, B. P. dilaudat, hortatur, 671. Ordo socialis restaurandus connectitur fini transcendental! hominum, 405. Ordo Supremus Militaris Hierosolymitanus Meliten. Tribunal chirographo pontificio constitutum sententiam de eo emittit, 765 ss.: 1' quoad naturam qualitatis Ordinis Supremi; 2' quoad n a turam qualitatis Ordinis Religiosi; 3' quoad ambitum competentiae qualitatum Ordinis Supremi et Ordinis Religiosi sive inter seipsas sive relate ad S. Sedem. Orientales. V. Ecclesiae Orientales. V. Interpretationes. Ozanam Antonius Fridericus. E i u s celebratur memoria ob saeculum impletum ab ipsius obitu, 550. P Pallium. Postulatio Palliorum, 86, 88. Pallotti (B.) Vincentius. Decretum reassumptionis causae pro eius eanoniza, tione, 621. Parochus. E i u s missio a B. P. commendatur, illustratur, 238. Paterfamilias recte instituendus, 232. Patroni caelestes declarantur: B. M. V . , vulgo « L à t t a n i », dioecesium Calvensis et Theanensis, 149; S. Franciscus X a verius, Sodalitatis « Federación E s p a ñola de sindacatos de iniciativa y turismo », 150; S. Franciscus Asisinas, paroeciae loci « L l a v a l l o l », archidioecesis Platensis, 175; B. M. V. a Misericordia, dioecesis Interamnensis, 177; B. M. V. « de Africa », Septensisurbis, 219; B. M. V. a Rosario, « de los niños » appellata, oppidi « Fuente la Higuera » Valentinae archidioecesis, 220; B. M. V . , « Nôtre-Dame du R e m part » invocata, civitatis Namurcensis, 221; S. Maria Goretti urbis Latinae ac totius agri Pomptini, 266; B. M. V . , « Nuestra Señora de la Elevación o de la P e ñ a » , Ambatensis dioecesis, 267; S. Cassianus M. tachygraphorum italicorum, 390; B. M. V. in caelum A s sumpta, Zipaquirensis dioecesis, 451; B. M. V. « a septem doloribus » dioe- analyticus cesis Pinnensis-Piscariensis, 453; B. M. V. « de los lirios » oppidi « Alcoy », Valentinae archidioecesis, 540; S. S y m phorianus, pagi eiusdem nominis prope Caesarodurium, 592; B. M. V . , a « Chévremont » nuncupata, omnium ex L e o diensi regione ludi causa corpora exercitantium, seu « Sportifs Wallons », 716; B. M. V. a « Suyapa » pagi eiusdem nominis, Tegucigalpensis archidioecesis, 782. Paulissen Rev. P. Ludovicus, S. J. Ei B. P.;scribit probans Foederationem Congregationum Marianarum eiusdemque Statuta, 494. Pax. V. Pius Pp. XII. Peccatum. E i u s falsa, excusatiò, 728. Persecutio in Ecclesiam. B. P. eam deplorat * 8 ss., 33, 42 s., 229, 230, 244, 383, 499,. 589, 691 ss., .755. Persona humana. Ne deturpetur, 37 ss.,î232. Petrus Lombardus. V. Libri. Pius Pp. XII: ' — anxius de pace: 14, 184, 384, 398, 402, 501, 554, 591, 615, 756, 757, 802, 847. — preces ac paenitentiae opera exoptat, indicit, 11, 14, 44 s., 99, 245, 271, 384, 588 s., 615, 691, 847, 855. — Fideles hortatur ut uniti in fide et concordia perseverent, 11, 246, 2 7 6 , 293, 414, 423 s., 501, 505, 615, 853. V. Persecutio. Pizzardo Emus P. D. Card. Iosephus, Ep. Albanensis, S. G. S. O. a Secretis, S. G. de Seminariis et Studiorum Universitatibus Praefectus. E i B . P . g r a tulatur L annos sacerdotii implenti, 274. Polonia. 4 B. P. commendatur, 68. E i u s Episcopis B. P. scribit septimo vertente saeculo a canonizatione S. S t a nislai, M., 498. E i u s v i v a devotio erga B. M. V. a B. P. commendatur, 501. E i u s clerum populumque hortatur, pro ea moerens ac fìdèns in Deo, 755. V. Wyszynshi. Praefecturae Apostolicae: — in dioecesim evectae: de} Siangyan, Siamiamensis, appellanda, 162; de P u chi, Puchivana appellanda, 163. — in Vicariatum Apost, erectae: Norvegiae centralis, 485; Garouensis, 535; de Alto Orinoco 769; de F o r t J a m e son, 771. — noviter erectae: Umtaliensis, 483; Mwekaënsis, 531; De A a r , 533; I n s u larum Bermudarum, 556; Udonthanensis, 712; de Sokoto, 773; de Maiduguri, 775; de Wankie, 777; de K u wait, 835. — ampliatae: S. Francisci X a v e r i i , 562; 919 Index rerum analyticus G-aoensis, 563; Sikassensis, 563; de Hollandia, 811. — dismembratae: de Chocó, 217, 323; de Tumaco, 257; Kadunaensis, 773; I o sensis, 775. — Bermudarum insularum Delegationi Apost, in Britannia assignatur, 810. Praelaturae « nullius »: — noviter erecta: Cametanensis, 259. — suffraganeae: Boni J e s u de P i a n i , metropolitanae Teresianae, 168; Cametanensis, metropolitanae Belemensi de P a r a , 260. — quarum fines mutantur: Santaremensis, Xinguensis, 462. Preces. V. Pius Pp. XII. Privilegia favore Hispaniae quoad Basilicam P a t r . S. Mariae Majoris, 632. Processus matrimonialis et depositio periti medici j u x t a naturam et finem eius interventi, 675. Progressus plenus non habetur in humana societate sine religione, 612. Proscriptio libri: L e s événements et la foi 1940-1952 (Jeunesse de l'Eglise). E d . du Seuil, Paris, 185. Provinciae ecclesiasticae: — noviter constitutae: Kansanopolitana in Kansas, 166; Teresiana, 168: Ugandae, Keniae, Tanganicae orientalis, Tanganicae occidentalis, 706; Hartfortiensis, 839. — dismembratae: S. L u d o v i c i , 166; S. L u d o v i c i in Maragnano, 168. Psychanalysis. De eius methodo debitae cautiones, 282 s. Psychologia. V. Psychotherapia. Psyehotherapia. De ea B. P. peritis alloquitur: De psychismo, ut aiunt, humano inquisitiones licitae atque utiles, dummodo rectae rationis ac fidei veritates necnon de moribus praecepta ne oblitterentur, 278. Unitas hominis ex anima eiusque in corpore dominium, 279. Unitas naturae composita et ordinata, 280, quam non tollit sexualis instinctus vis, 281: de initiatione sexuali et psychanalytica methodo debitae cautiones, 282 s. Homo est unitas quae tendit ad Deum, 824; consectaria quoad peccati sensum, 285 s. Pueri cordi sunt B. P . , 18, 179, 855. Puritas morum. E a m B. P. juvenibus maxime commendat, 724. R « Radio ». De eius pro christiana Columbiae agricolarum institutione, B. P. gratulatur, 293. Raphaela Maria (B.) a S. Corde Jesu. D e cretum reassumptionis causae pro eius canonizatione, 567. Rascher (8. D.) Matthaeus et Socii. Decretum introductionis causae, seu declarationis martyrii pro eorum beatificatione, 188. Reassumptio causae pro canonizatione B e a torum: Valentini Berrio Ochoa, 309; Bertillae Boscardin, 564; Mariae De Mattias, 565; Mariae Desolatae Torres Acosta, 566, Raphaëlae Mariae a S. Corde Jesu, 567; Rosae Yenerini, 568; Vincentii Pallotti, 621; Victoriae Teresiae Condere, 622; Francisci Antonii Fasani, 815. Riehaud Excmus P. D. Paulus Archiep. Burdigalensis. Ei B. P. scribit sexto decimo expleto saeculo ab ortu S. Paulini Nolani, 784. Romania. Persecutionem in Ecclesiam in ea saevientem B. P. memorat, 9. « Rosa aurea » defertur Metropolitanae Sedi Goanae, 493, 543. Rosaz (8. D.) Eduardus Josephus. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 817. Rota 8. Romana. V. Causae. Rua (Ven. 8. D.) Michael. Decretum de virtutibus pro eius beatificatione, 761. Ryan Excmus P. D. Eduardus Franciscus, Ep. Burlingtoniensis. Ei B. P. scribit primo exeunte saeculo ab eadem dioecesi condita, 544. S Sacerdotes. Ut in Sacrificio Divino orent etiam pro fratribus in tribulatione positis, B. P. exoptat, 14. Normae de ieiunio Eucharistico pro eis, 22 ss., 47 s. Sancta Sedes est auctoritas suprema in Ecclesia Catholica ideoque Societas religiosa cuius finis positus est in vita supernaturali et aeterna, 399. Quoad civiles potestates Ecclesia manet impartialis ac independens, 400. Sanitas mentalis. E i u s pretium etiam quoad vitam christianam, 726 s. Schola popularis recte evoluta a B. P. commendatur, 230 ss.; in Columbia, 295. Schuster Emus P. D. Card. Ildephonsus, Archiep. Mediolanensis. Legatus mittitur ad Conventum eucharisticum e tota Italia Augustae Taurinorum celebrandum, 595. Scientia est in se bonum positivum, sed Index rerum analyticus 920 non omnia media sunt legitima celeorandum, acquirendam, 745. Scriptores ephemeridum. B. P. eis S. Sedis ad societatem civilem consuetudinem ac ipsorum officia illustrat, 399 ss. Segura y Saenz Emus P. D. Card. Petrus, Archiep. Hispalensis. E i B . P . gratulatur, quina lustra a suscepta Purpura implenti, 91. Seminarium Pont. Gallicum in Urbe. Ob impletum saeculum ab eodem condito B. P. de eius vita gratulatur, 273, 286. Socialis res provehenda, 393, 424. « Sport ». V. Stadium. Stadium Olimpionicum Urbis. De eius fine B. P. athletas alloquitur, 408 s. Statutum: — Foederationis Congregationum Marianarum probatur, 494. — Pont. Operae pro Adsistentia in I t a lia, 570. — Fundationis P i i P p . X I I pro Apostolatu Laicorum; 821. Stepinac E.mus P. D. Card. Aloisius Archiep. Zagrabiensis, impeditus, inter Patres Cardinales a B. P. adscribitur, 67. « Sterilizatio eugenica » respuenda, 606 s. SupernationaUtas Ecclesiae, 67. ; cretum reassumptionis causae pro eius canonizatione, 566. . u Ukraina. Maeror B. P. erga eius Pastores ac christifideles persecutione afflictos etsi non victos, 10. Unio Europaea. De ea B. P. loquitur, 40, 292. Universitates Studiorum: — Sorbonica. E i u s alumnos e « Centre Richelieu » B. P. dilaudat, hortatur, 275 s. — Antigonensis. Saeculum impletum ab ipsius ortu celebrat, 548. — Pont. Gregoriana. Quarto feliciter expleto saeculo ab eius constitutione, B. P. Magnifico Rectori scribens gratulatur, 658; atque adstantibus E m o Card. Magno Cancellario, Moderatoribus, Doctoribus et alumnis ejusdem Universitatis gloriosam vitam exaltat, 682. Urologia. B. P. urólogos alloquitur, quibus duo proposita quaesita explicat, 673 ss. V. Amputatio. V. Impotentia. V. Coniugium,. Y T Tachygraphi Patronum habent S. Cassianum, 390. Tappouni E.mus P. D. Card. Ignatius, Patriarcha Syrorum Antiochenus. Ei B. P. gratulatur ob dena lustra episcopatus et quina Patriarchatus impleta, 455. Technica disciplina. E i u s profectus est propter hominem eiusque virtutem, 39. Tedeschini Emus P. D. Card. Fridericus, Ep. Tusculanus, Patriarchalis Basilicae Vaticanae Archipresbyter, S. Congregationis Petrianae Fabricae Praefectus ac Summi Pontificis Datarius. E i B . P . gratulatur X V I a die natali lustra implenti, 665. Tolerantia quoad coexistentiam communitatis catholicae cum non-catholicis. B. P. normas de ea illustrat, 797, atque principia exponit: 1. id quod non respondet veritati ac normae morali non habet in se jus ut existat, vel propagetur, vel actu fiat; 2. non illud impedire legibus vel coercere justific a n tamen potest, intuitu superioris vel amplioris boni, 799 s. Torres Acosta (B.) Maria Desolata. D e - Venerini (B.) liosa. Decretum reassumptionis causae pro eius beatificatione, 568. Versiglia (S. D.) Aloisius Ep. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, seu declaratione martyrii, 59. Vicariatus Apostolici: — in dioecesim evecti: de Sapporo, Sapporensem appellandam, 321; Daniae, Hafniae appellandam, 537; omnes qui regionibus Keniae, Ugandae, Tanganicae complectuntur, 706; de Oslo, Osloensem appellandam, 779. — noviter erecti: Quibduanus, 217; Istminaënsis, 217; Bona ven tur ensis, 257; de Riohacha et de Valledupar, 262; Norvegiae centralis, 485; Kabindaënsis, 529; G-arouensis, 535; Ubonensis, 713; de Alto Orinoco, deinceps «Portus Ayacuquensis » appellandus, 769; de Fort Jameson, 771; Inongoensis, 833. — dismembrati: Goajirensis, 262; de Salisbury et Arcis Victoriae, 483; L u l u a burgensis, 529, 531; Calapensis, 558; Nounensis, 563; Tharensis, 712; de Bulawayo, de Salisbury, 777; Meraukensis, 811; Leopoldopolitanus, 833; Arabiae, 835. Index rerum analyticus — quorum fines mutantur: d e " Salisbury et Arcis Victoriae, 187; Meraukensis, 811. — Goajarensis, nomine cessat, atque ex e o . duo Vicariatus Apost, fiunt: de Riohacha et de Valledupar, 262. — Insulae « Semirara » e territorio V i c a riatus Apost. Calapensis archidioecesi Jarensi adnectuntur, 558. — Birmaniae meridionalis, deinceps «de Rangoon » nuncupatur, 619. Vicarius Capitularis communis eligendus erit pro dioecesibus Savonensi et N a u lensi, 557. 921 W Weiss {S. D.) Antonius, seu Victricius ab Eggenfelden. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 427. Wyszynski Emus P. D. Card. Stephanus, Archiep. Gnesnensis et Varsaviensis. E u m , impeditum, B . P . inter Patres Cardinales adscribit. 68. E i u s insectatores excommunicatione plectuntur, 618. E i u s captivitas a B. P. deploratur, 694, etiam coram Legatis Nationum, Summo Pontifici ob id communis maeroris sensus exprimentibus, 755. Corrigenda in vol. XXXXV (1953) Commentarii Acta Apostolicae Sedis. Pag. 104 in titulo II, loco « Postquam Apostolicis Litteris » (IX mense februario, anno MOMLII), legatur: «Sollicitudinem Nostram» (VI mense ianuario, anno MOML). Pag. 266 linea 2 Litt. Apost., loco pestilentem, legatur: pestilens. Pag. 266 linea 3 Litt. Apost., loco forma, legatur : formam. Pag. 323 linea 20, loco duo, legatur: duae. Pag. 407 linea 34, loco santità, legatur : sanità. Pag. 428 linea 26, loco eos, legatur: ea Pag. 492 linea 18, in textu, loco Sacram,, legatur : Sacrarum. QUADRAGESIMUMQUINTUM VOLUMEN COMMENTARII OFFICIALIS «ACTA APOSTOLICAE SEDIS» ABSOLVITUR DIE XXX M. DECEMBRIS A. MCMLIII TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS