ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ANNUS X X X X V I - SERIES I I - VOL. X X I TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS M • DCCCC • LIV An. et vol. X X X X V I 16 Ianuarii 1954 (Ser. II, v. X X I ) - N. 1 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA rn PP. X I I NUNTIUS A BEATISSIMO A. PATRE MCMLIII, SCOPIS DATUS, ADSTANTIBUS IN RADIOPHONICUS PERVIGILIO EMIS AC ROMANAE CURIAE PP. DD. NATIVITATIS CARDINALIBUS D. N. IESU ET E X C M I S CHRISTI DD. EPI- PRAELATIS. Intorno alla radiosa culla del Redentore « Il popolo, che abitava nelle tenebre, vide una gran luce ». Con 1 questa vivida immagine lo spirito profetico d'Isaia preannunziò la venuta sulla terra del celeste Bambino, Padre del futuro secolo e Principe della pace. Con questa medesima immagine, divenuta nella maturità dei tempi realtà confortatrice delle umane generazioni che si avvicendano in questo mondo pieno di caligine, Noi desideriamo, diletti figli e figlie dell'Orbe cattolico, esordire il Nostro Messaggio natalizio, e di essa servirci per condurvi ancora una volta alla culla del neonato Salvatore, fulgida fonte di luce. Luce che risplende nelle tenebre Luce che squarcia e vince le tenebre è, infatti, il Natale del Signore nel suo essenziale significato, che l'Apostolo Giovanni espose e compendiò nel sublime esordio del suo Vangelo, riecheggiante la solennità della prima pagina del Genesi all'apparire della prima luce. « Il Verbo si è fatto carne e abitò fra noi ; e noi fummo spettatori della sua gloria, gloria, quale l'Unigenito ha dal Padre, pieno di grazia e di verità ». 1 2 Is.,-9, i. IOAN., 1, 14. 2 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 6 Egli, vita e lume in sè stesso, risplende nelle tenebre e accorda a tutti coloro, che aprono a lui i loro occhi e il loro cuore, a quelli che lo ricevono e credono in lui, il potere di divenire figli di Dio. 3 Ma, nonostante così generosa folgorazione di luce divina, promanante dall'umile presepe, è lasciata all'uomo la tremenda facoltà di immergersi nelle antiche tenebre, causate dal primo peccato, dove lo spirito inaridisce in opere di fango e di morte. Per siffatti ciechi volontari, resi tali per aver perduta o indebolita la fede, il Natale stesso non serba altro fascino se non quello di una festa meramente umana, risolta in poveri sentimenti ed in ricordi puramente terrestri, spesso tuttavia dolcemente accarezzata, ma come involucro senza contenuto e guscio senza nòcciolo. Persistono dunque, intorno alla radiosa culla del Redentore, zone di tenebre, e si aggirano uomini dagli occhi spenti al fulgore celeste, non perchè il Dio Incarnato non abbia, pur nel mistero, luce per illuminare ciascuno che viene in questo mondo ; ma perchè molti, abbagliati dall'eûimero splendore degli ideali e delle opere umane, circoscrivono il loro sguardo nei confini del creato, incapaci come sono di sollevarlo al Creatore, principio, armonia e fine di ogni cosa esistente. Il progresso tecnico A questi uomini delle tenebre desideriamo di additare la « gran luce » irradiata dal presepe, invitandoli, prima di ogni altra cosa, a riconoscere la causa odierna che li fa ciechi ed insensibili al divino. Essa è la soverchia, talora esclusiva stima, del cosidetto « progresso tecnico ». Questo, sognato dapprima quale mito onnipotente e dispensatore di felicità, poi promosso con ogni industria fino alle più ardite conquiste, si è imposto sulle comuni coscienze quale fine ultimo dell'uomo e della vita, sostituendosi pertanto a qualsiasi genere d'ideali religiosi e spirituali. Oggi si vede con sempre maggior chiarezza che la sua indebita esaltazione ha accecato gli occhi degli uomini moderni ha reso sorde } le loro orecchie, tanto che si avvera in essi ciò che il Libro della Sa4 pienza flagellava negli idolatri del suo tempo : essi sono incapaci d'intendere dal mondo visibile Colui che è, di scoprire il lavoratore dalla sua opera; e anche più oggi, per coloro che camminano nelle tenebre, il mondo del soprannaturale e l'opera della Redenzione, che trascende tutta la natura ed è stata compiuta da Gesù Cristo, restano avvolti in una totale oscurità. 3 Cfr. IOAN., * Sap., 13, 1. 1, 12. Acta PU Pp. Xli 7 Esso viene da Dio e conduce per sè a Dio Eppure non dovrebbe accadere siffatto traviamento, nè le presenti Nostre rimostranze hanno da essere intese quale riprovazione del progresso tecnico in sè. La Chiesa ama e favorisce i progressi umani. È innegabile che il progresso tecnico viene da Dio, dunque può e deve condurre a Dio. Accade infatti spessissimo che il credente, nell'ammi-, rare le conquiste della tecnica, nel servirsene per penetrare più profondamente nella conoscenza della creazione e delle forze della natura e per meglio dominarle mediante le macchine e gli apparecchi, affine di ridurle al servizio dell'uomo e all'arricchimento della vita terrena, si senta come trascinato ad adorare il Datore di quei beni che egli ammira ed utilizza, ben sapendo che il Figlio eterno di Dio è il « primogenito di tutte le creature, poiché in lui sono state fatte tutte le cose nei cieli e in terra, le visibili e le invisibili ». 5 Ben lontano dunque dal sentirsi mosso a sconfessare le maraviglie della tecnica ed il suo legittimo impiego, il credente si trova forse più pronto a piegare il ginocchio davanti al celeste Bambino del presepe, più consapevole del suo debito di gratitudine a Chi diecle intelligenza e cose, più disposto ad inserire le stesse opere della tecnica a far coro con gli angeli nell'inno 6 di Betlemme : « Gloria a Dio nel più alto dei cieli » . Egli troverà perfino naturale di porre accanto all'oro, all'incenso, alla mirra, offerti dai Magi al Dio bambino, altresì le conquiste moderne della tecnica : macchine e numeri, laboratori e scoperte, potenza e risorse. Anzi, tale offerta è come il presentargli l'opera già da Lui stesso comandata, ed ora felicemente eseguita, seppure non terminata. «Popolate la terra e sottomettetela»: 7 disse Iddio all'uomo nel consegnarli la creazione in provvisorio retaggio. Quale lungo ed aspro cammino da allora fino ai tempi presenti, nei quali gli uomini possono in qualche modo dire d'aver adempiuto il divino comando! La tecnica moderna all'apogeo dello splendore e del rendimento La tecnica infatti conduce l'uomo odierno verso una perfezione non mai raggiunta nella dominazione del mondo materiale. La macchina moderna permette un modo di produzione, che sostituisce ed ingigantisce la energia umana di lavoro, che si libera intieramente dall'apporto delle forze organiche ed assicura un massimo di potenziale estensivo e 5 8 Coloss., 1, 15-16. L u c , 2, 14. ' Gen... 1. 28. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 8 intensivo e al tempo stesso di precisione. Abbracciando con uno sguardo i risultati di questa evoluzione, par di cogliere nella natura stessa il consenso di soddisfazione per quanto l'uomo ba in essa operato e l'incitamento a procedere ulteriormente nella indagine e nella utilizzazione delle sue straordinarie possibilità. Ora, è chiaro che ogni ricerca e scoperta delle forze della natura, effettuate dalla tecnica, si risolvono in ricerca e scoperta della grandezza, della sapienza, dell'armonia di Dio. Considerata in tal modo la tecnica, chi potrebbe disapprovarla e condannarla? Pericolo che essa cagioni grave danno spirituale. - Lo " spirito tecnico i? Tuttavia sembra innegabile che la stessa tecnica, giunta nel nostro secolo all'apogeo dello splendore e del rendimento, si tramuti per circostanze di fatto in un grave pericolo spirituale. Essa sembra comunicare all'uomo moderno, prono davanti al suo altare, un senso di autosufficienza e di appagamento delle sue spirazioni di conoscenza e di potenza sconfinate. Con il suo molteplice impiego, con l'assoluta fiducia che riscuote, con le inesauribili possibilità che promette, la tecnica moderna dispiega intorno all'uomo contemporaneo una visione così vasta da esser confusa da molti con l'infinito stesso. Le si attribuisce per conseguenza una impossibile autonomia, la quale alla sua volta si trasforma nel pensiero di alcuni in una errata concezione della vita e del mondo, designata col nome di « spirito tecnico ». Ma in che cosa questo esattamente consiste? In ciò, che si considera come il più alto valore umano e della vita trarre il maggior profitto dalle forze e dagli elementi della natura; che si fissano come scopo, a preferenza di tutte le altre attività umane, i metodi tecnicamente possibili di produzione meccanica, e che si vede in essi la perfezione della coltura e della felicità terrena. Esso tende a restringere Io sguardo dell'uomo alla sola materia... Vi è innanzi tutto un inganno fondamentale in questa distorta visione del mondo, offerta dallo « spirito tecnico ». Il panorama, a prima vista sconfinato, che la tecnica dispiega agli occhi dell'uomo moderno, per quanto esteso esso sia, rimane tuttavia una proiezione parziale della vita sulla realtà, non esprimendo se non i rapporti di questa con la materia, È un panorama perciò allucinante, che finisce per rinchiudere l'uomo, troppo credulo nella immensità e nella onnipotenza della tecnica, in una prigione, vasta sì, ma circoscritta, e pertanto insopportabile, a lungo andare, al genuino suo spirito. Il suo sguardo, ben lungi Acta Pii Pp. XII 9 dal prolungarsi sulla infinita realtà, che non è solo materia, si sentirà mortificato dalle barriere che questa necessariamente gli oppone. Da qui la recondita angoscia dell'uomo contemporaneo, divenuto cieco per essersi volontariamente circondato di tenebre. ...e lo rende cieco per le verità religiose Ben più gravi sono i danni che derivano dallo « spirito tècnico » all'uomo, che se ne lascia inebriare, nel settore delle verità propriamente religiose e nei suoi rapporti col soprannaturale. Sono anche queste le tenebre a cui allude l'Evangelista S. Giovanni, che l'Incarnato Verbo di Dio è venuto a dissipare e che impediscono la comprensione spirituale dei misteri di Dio. Non che la tecnica in sè stessa esiga il rinnegamento dei valori religiosi in virtù della logica — la quale, come abbiamo detto, conduce anzi alla loro scoperta, — ma è quello « spirito tecnico » che pone l'uomo in una condizione sfavorevole per ricercare, vedere, accettare le verità e i beni soprannaturali. La mente, che si lascia sedurre dalla concezione di vita effigiata dallo « spirito tecnico », resta insensibile, disinteressata, quindi cieca dinanzi a quelle opere di Dio, di natura del tutto diversa dalla tecnica, quali sono i misteri della fede cristiana. Il rimedio stesso, che consisterebbe in un raddoppiato sforzo per estendere lo sguardo oltre la barriera di tenebre e per stimolare nell'anima l'interesse per le realtà soprannaturali, è reso inefficace già in partenza dal medesimo « spirito tecnico », poiché esso priva gli uomini del senso critico a riguardo della singolare irrequietezza e superficialità del nostro tempo ; difetto che anche coloro, i quali approvano veramente e sinceramente il progresso tecnico, debbono pur troppo riconoscere come una delle sue conseguenze. Gli uomini impregnati dello (( spirito tecnico » difficilmente trovano la calma, la serenità e interiorità richieste per poter riconoscere il cammino che conduce al Figlio di Dio fatto uomo. Essi arriveranno fino a denigrare il Creatore e la sua opera, dichiarando la natura umana una costruzione difettosa, se la capacità d'azione del cervello e degli altri organi umani, necessariamente limitata, impedisce l'attuazione di calcoli e di progetti tecnologici. Ancor meno sono atti a comprendere e stimare gli altissimi misteri della vita e dell'economia divina, quale, ad esempio, il mistero del Natale, in cui l'unione del Verbo Eterno con la natura umana attua ben altre realtà e grandezze che quelle considerate dalla tecnica. Il loro pensiero segue altri cammini ed altri metodi sotto la unilaterale suggestione di quello « spirito tecnico » che non riconosce e non apprezza come realtà se non Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 10 ciò che può esprimersi in rapporti numerici e in calcoli utilitari. Oredono così di scomporre la realtà nei suoi elementi, ma la loro conoscenza rimane alla superficie e non si muove che in una sola direzione. È evidente che chi adotta il metodo tecnico come unico strumento di ricerca della verità deve rinunziare a penetrare, ad esempio, le profonde realtà della vita organica, e ancor più quelle della vita spirituale, le realtà viventi dell'individuo e della umana società, perchè non possono scomporsi in rapporti quantitativi. Come si potrà pretendere da una mente così conformata assenso ed ammirazione dinanzi alla imponente realtà, alla quale noi siamo stati elevati da Gesù Cristo, mediante la sua Incarnazione e Redenzione, la sua Rivelazione e la sua grazia? Anche a prescindere dalla cecità religiosa che deriva dallo « spirito tecnico », l'uomo che n'è posseduto resta menomato nel suo pensiero, precisamente in quanto per esso è immagine di Dio. Dio è la intelligenza infinitamente comprensiva, mentre lo (( spirito tecnico » fa di tutto per coartare nell'uomo la libera espansione del suo intelletto. Al tecnico, maestro o discepolo, che vuole salvarsi da questa menomazione, non occorre soltanto augurare una educazione della mente informata a profondità, ma soprattutto una formazione religiosa, la quale, contrariamente a quanto si è talora affermato, è la più atta a proteggere il suo pensiero da influssi unilaterali. Allora la ristrettezza della sua conoscenza sarà spezzata ; allora la creazione gli apparirà illuminta in tutte le dimensioni, specialmente quando dinanzi al presepe si sforzerà di comprendere (( quale sia la larghezza, la lunghezza, e l'altezza, e la profondità, e la conoscenza della carità di Cristo » . 8 In caso contrario l'era tecnica compirà il suo mostruoso capolavoro di trasformare l'uomo in un gigante del mondo fisico a spese del suo spirito ridotto a pigmeo del mondo soprannaturale ed eterno. L'influsso dello " spirito teenico " sull'ordine naturale della vita degli uomini moderni e sulle loro reciproche relazioni,... Ma non si arresta qui l'influsso esercitato dal progresso tecnico, accolto che sia nella coscienza come qualche cosa di autonomo e di fine a sè stesso. A nessuno sfugge il pericolo di un « concetto tecnico della vita », cioè il considerare la vita esclusivamente per i suoi valori tecnici, come elemento e fattore tecnico. Il suo influsso si ripercuote sia sul modo di vivere degli uomini moderni, sia sulle loro reciproche relazioni. s Cfr. Eph., 3, 18-19. Acta Pii Pp. XII 11 Guardatelo per un momento, in atto nel popolo, tra cui già si diffonde, e particolarmente riflettete come ha alterato il concetto umano e cristiano del lavoro, e quale influsso esercita nella legislazione e nelTamministrazione. Il popolo ha accolto, a buon diritto, con favore il progresso tecnico, perchè allevia il peso della fatica e accresce la produttività. Ma bisogna pur confessare che se tale sentimento non è mantenuto nei retti limiti, il concetto umano e cristiano del lavoro soffre necessariamente danno. Parimente, dal non equo concetto tecnico della vita, e quindi del lavoro, deriva il considerare il tempo libero come fine a sè stesso, anziché riguardarlo e utilizzarlo come giusto sollievo e ristoro, legato essenzialmente al ritmo di una vita ordinata, in cui riposo e fatica si alternano in un unico tessuto e si integrano in una sola armonia. Più visibile è l'influsso dello « spirito tecnico » applicato al lavoro, quando si toglie alla domenica la sua dignità singolare come giorno del culto divino e del riposo fisico e spirituale per gl'individui e la famiglia, e diviene invece soltanto uno dei giorni liberi nel corso della settimana, che possono essere altresì differenti per ciascun membro della famiglia, secondo il maggior rendimento che si spera di ricavare da tale distribuzione tecnica dell'energia materiale e umana; ovvero quando il lavoro professionale viene talmente condizionato e assoggettato al « funzionamento » della macchina e degli apparecchi, da logorare rapidamente il lavoratore t come se un anno di esercizio della professione gli avesse esaurito la forza di due o più anni di vita normale. f ...non meno che sulla loro dignità personale, sulla economia globale,... Rinunziamo ad esporre più distesamente come questo sistema, ispirato esclusivamente da vedute tecniche, cagioni, in contraddizione alla aspettativa, uno sperpero di risorse materiali, non meno che delle principali fonti di energia — tra le quali bisogna certo includere l'uomo stesso, — e come per conseguenza deve a lungo andare rivelarsi quale un peso dispendioso per l'economia globale. Non possiamo tuttavia omettere di attirare l'attenzione sulla nuova forma di materialismo che lo « spirito tecnico » introduce nella vita. Basterà accennare che esso la svuota del suo contenuto, poiché la tecnica è ordinata all'uomo e al complesso dei valori spirituali e materiali che spettano alla sua natura e alla sua dignità personale. Dove la tecnica dominasse autonoma, la società umana si trasformerebbe in una folla incolore, in qualche cosa di impersonale e schematico, contrario per tanto a ciò che la natura ed il suo Creatore dimostrano di volere. Acta -Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 12 ...e sulla famiglia Senza dubbio grandi parti della umanità non sono state ancora toccate da sifatto « concetto tecnico della vita » ; ma è da temere che dovunque penetri senza cautele il progresso tecnico, non tardi a manifestarsi il pericolo delle denunziate deformazioni. E pensiamo con ansia particolare al pericolo incombente sulla famiglia, che nella vita sociale è il più saldo principio di ordine, in quanto sa suscitare tra i suoi membri innumeri servigi personali quotidianamente rinnovantisi, li lega con vincoli d'affetto alla casa e al focolare, e desta in ciascuno di essi l'amore della tradizione familiare nella produzione e nella conservazione dei beni di uso. Là invece ove penetra il concetto tecnico della vita, la famiglia smarrisce il legame personale della sua unità, perde il suo calore e la sua stabilità. Essa non rimane unita se non nella misura che sarà imposta dalle esigenze della produzione di massa, verso la quale sempre più insistentemente si corre. Non più la famiglia opera dell'amore e rifugio di anime, ma desolato deposito, secondo le circostanze, o di mano d'opera per quella produzione, o di consumatori dei beni materiali prodotti. Il " concetto tecnico della vita " forma particolare del materialismo Il (( concetto tecnico della vita » non è dunque altro che una forma particolare del materialismo, in quanto offre come ultima risposta alla questione dell'esistenza una formula matematica e di calcolo utilitario. Per questo l'odierno sviluppo tecnico, quasi conscio d'essere avvolto da tenebre, manifesta inquietudine ed angoscia, avvertite specialmente da coloro che si adoperano nella febbrile ricerca di sistemi sempre più complessi, sempre più rischiosi. Un mondo così guidato non può dirsi illuminato da quella luce, nè animato da quella vita, che il Verbo, 9 splendore della gloria di Dio, facendosi uomo, è venuto a comunicare agli uomini. Gravità dell'ora presente, specialmente per l'Europa Ed ecco che al Nostro sguardo, costantemente ansioso di scoprire all'orizzonte segni di stabile schiarita, (se non di quella luce piena di cui parlò il Profeta), si offre invece la grigia visione di un'Europa tuttora inquieta, ove quel materialismo, di cui abbiamo discorso, non che • Hebr., 1, 3. -Acta Pii Pp. III 13 risolvere, esaspera i suoi fondamentali problemi, strettamente legati con la pace e con l'ardine dell'intiero mondo. In verità esso non minaccia questo continente più seriamente che le altre regioni della terra; crediamo anzi che siano maggiormente esposti agli accennati pericoli, e particolarmente scossi nell'equilibrio morale e psicologico, i popoli che vengono raggiunti tardivamente e all'improvviso dal rapido progredire della tecnica, giacché l'importata evoluzione, non scorrendo con moto costante, ma saltando con balzi discontinui, non incontra valide dighe di resistenza, di correzione, di adeguamento, né nella maturità dei singoli, né nella tradizionale cultura. Tuttavia le Nostre gravi apprensioni a riguardo dell'Europa sono motivate dalle incessanti delusioni in cui vanno a naufragare, ormai da anni, i sinceri desideri di pace e di distensione accarezzati da questi popoli, anche per colpa della impostazione materialistica del problema della pace. Noi pensiamo in modo particolare a coloro che giudicano la questione della pace come di natura tecnica, e guardano la vita degli individui e delle nazioni sotto l'aspetto tecnico-economico. Questa concezione materialistica della vita minaccia di divenire la regola di condotta di affaccendati agenti di pace e la ricetta della loro politica pacifista. Essi stimano che il segreto della soluzione stia nel dare a tutti i popoli la prosperità materiale mediante il costante incremento della produttività del lavoro e del tenore di vita così come, cento anni or sono, un'altra simile formula riscoteva l'assoluta fiducia degli Statisti : Col libero commercio la eterna pace. Il retto cammino verso la vera pace Ma nessun materialismo è stato mai un mezzo idoneo per instaurare la pace, essendo questa innanzi tutto un atteggiamento dello spirito, e, soltanto in second'ordine, un equilibrio armonico di forze esterne. "È3 dunque un errore di principio anidare la pace al materialismo moderno, che corrompe l'uomo alle sue radici e soffoca la sua vita personale e spirituale. Alla medesima sfiducia conduce, del resto, l'esperienza, la quale dimostra, anche ai nostri giorni, che il dispendioso potenziale di forze tecniche ed economiche, quando sia distribuito più o meno eguaimente tra le due parti, impone un reciproco intimorimento. Ne risulterebbe quindi soltanto una pace della paura ; non la pace, che è sicurezza dell'avvenire. Occorre ripetere e senza stancarsi, e persuaderne coloro, tra il popolo, i quali si lasciano facilmente allucinare dal miraggio che la pace consiste nell'abbondanza dei beni, mentre essa, la sicura e stabile pace, è soprattutto un problema di unità spirituale e Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 14 di disposizioni morali. Essa esige, sotto pena di rinnovata catastrofe per l'umanità, che si rinunzi alla fallace autonomia delie forze materiali, le quali, ai nostri tempi, non si distinguono gran che dalle armi propriamente belliche. La presente condizione di cose, non migliorerà, se tutti i popoli non riconosceranno i comuni fini spirituali e morali della umanità, se non si aiuteranno ad attuarli, e per conseguenza se non s'intenderanno mutuamente per opporsi alla dissolvente discrepanza che domina fra di loro riguardo al tenore di vita e alla produttività del lavoro. La unione dei popoli dell'Europa Tutto ciò può esser fatto, ed è anzi impellente che si faccia nell'Europa, producendo quella unione continentale tra i suoi popoli, differenti bensì, ma geograficamente e storicamente l'uno all'altro legati. Un valido incoraggiamento per tale unione è il manifesto fallimento della contraria politica e il fatto che i popoli stessi, nei ceti più umili, ne attendono l'attuazione, stimandola necessaria e praticamente possibile. Il tempo sembra dunque maturo a che l'idea divenga realtà. Pertanto Noi esortiamo all'azione innanzi tutto gli nomini politici cristiani, ai quali basterà ricordare che ogni sorta d'unione pacifica di popoli fu sempre un impegno del Cristianesimo. Perchè ancora esitare? Il fine è chiaro; i bisogni dei popoli sono sotto gli occhi di tutti. A chi chiedesse in anticipazione l'assoluta garanzia del felice successo, dovrebbe rispondersi che si tratta, bensì, di un'alea, ma necessaria; di un'alea, ma adatta alle possibilità presenti; di un'alea ragionevole. Occorre senza dubbio procedere cautamente; avanzare con ben calcolati passi; ma perchè diffidare proprio ora dell'alto grado conseguito dalla scienza e dalla prassi politica, le quali sanno bastevolmente prevedere gli ostacoli e approntare i rimedi? Induca soprattutto all'azione il grave momento in cui l'Europa si dibatte : per essa non vi è sicurezza senza rischio. Chi esige un'assoluta certezza, non dimostra buona volontà verso l'Europa. Genuina azione sociale cristiana Sempre in vista di questo scopo, Noi esortiamo altresì gli uomini politici cristiani all'azione nell'interno dei loro Paesi. Se l'ordine non regna nella vita interna dei popoli, è vano attendere l'unione dell'Europa e la sicurezza di pace nel mondo. In un tempo come il nostro, in cui gli errori si mutano facilmente in catastrofi, un uomo politico cristiano non può — oggi meno che mai — accrescere le tensioni sociali interne, drammatizzandole, trascurando ciò che è positivo, e lasciando Acta Pii Pp. XII 15 smarrire la retta visione di quel che è ragionevolmente possibile. A lui si chiede tenacia nell'attuazione della dottrina sociale cristiana, tenacia e fiducia, più di quanto ne dimostrano gli avversari verso i loro errori. Se la dottrina sociale cristiana, da oltre cento anni, si è sviluppata ed è stata resa feconda nella pratica politica di molti popoli — pur troppo non di tutti, — coloro che sono troppo tardi arrivati, non hanno oggi motivo di lamentare che il Cristianesimo lascia nel campo sociale una lacuna, che, secondo essi, è da colmare mediante una cosiddetta rivoluzione delle coscienze cristiane. La lacuna non è nel Cristianesimo, ma nella mente dei suoi accusatori. Essendo così, l'uomo politico cristiano non serve la pace interna, nè, per conseguenza, la pace esterna, quando abbandona la base solida della esperienza oggettiva e dei chiari principi e si trasforma quasi in un banditore carismatico di una nuova terra sociale, contribuendo ad aggravare il disorientamento delle menti già incerte. Di ciò si rende colpevole chi crede di poter fare esperimenti sull'ordine sociale, e specialmente chi non è risoluto a far prevalere in tutti i gruppi la legittima autorità dello Stato e l'osservanza delle giuste leggi. Occorre forse dimostrare che la debolezza dell'autorità scalza la solidità d'un Paese più che tutte le altre difficoltà, e che la debolezza d'un Paese porta con sè l'indebolimento dell'Europa e mette in pericolo la pace generale? L'autorità dello Stato Occorre dunque reagire all'errata opinione, secondo cui il giusto prevalere dell'autorità e delle leggi apra necessariamente la strada alla tirannia. Noi stessi, alcuni anni or sono, in questa stessa ricorrenza, 10 parlando della democrazia, abbiamo notato che in uno Stato democratico, non meno che in ogni altro bene ordinato, l'autorità deve essere vera ed effettiva. Senza dubbio la democrazia vuole attuare l'ideale della libertà; ma ideale è soltanto quella libertà che si allontana da ogni, sfrenatezza, quella libertà che congiunge con la consapevolezza del proprio diritto il rispetto verso la libertà, la dignità e il diritto degli altri, ed è cosciente della propria responsabilità verso il bene generale. Naturalmente questa genuina democrazia non può vivere e prosperare che nell'atmosfera del rispetto verso Dio e della osservanza dei suoi comandamenti, non meno che della solidarietà o fraternità cristiana. 18 24 dicembre 1944. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 16 Conclusione In tal guisa, diletti figli e figlie, l'opera della pace, promessa agli uomini nello splendore della notte di Betlemme, si compirà infine con la buona volontà di ciascuno, ma essa s'inizia nella pienezza della Verità che fuga le tenebre delle menti. Come nella creazione (( al principio era il Verbo », e non le cose, non le loro leggi, non la loro potenza e abbondanza, così, nella esecuzione della misteriosa impresa affidata dal Creatore all'umanità, deve porsi al principio il medesimo Verbo, la sua verità, la sua carità e la sua grazia ; e soltanto dopo la scienza e la tecnica. Quest'ordine abbiamo voluto esporvi, e vi esortiamo a tutelare validamente. Ci sta a fianco la storia, che voi sapete essere buona maestra. Sembra tuttavia che dinanzi al suo insegnamento coloro che non lo intendono, inclinati perciò a tentare nuove avventure, siano più numerosi degli altri, sacrificati dalla loro follia. Noi abbiamo parlato in nome di queste vittime, che piangono ancora per tombe vicine e lontane, e già debbono temere che se ne aprano altre; che abitano ancora fra le rovine, e già vedono approssimarsi nuove distruzioni ; che attendono ancora prigionieri e dispersi, e già temono per la loro propria libertà. U pericolo è così grande che, dalla culla del Principe eterno della pace Noi abbiamo dovuto proferire parole gravi, anche a rischio di provocare timori ancor più vivi. Ma si può sempre confidare che, con la grazia di Dio, sarà un timore salutare ed efficace, che conduca verso l'unione dei popoli, rafforzando così la pace. Ascolti queste Nostre ansie e voti la Madre di Dio e Madre degli uomini, l'Immacolata Maria, ai cui altari si prostrano quest'anno in modo speciale i popoli della terra, affinchè interponga tra questa ed il Trono di Dio la sua materna intercessione. Con tale augurio sulle labbra e nel cuore, impartiamo a voi tutti, diletti figli e figlie, alle vostre famiglie, e specialmente agli umili, ai poveri, agli oppressi, ai perseguitati per la loro fedeltà a Cristo e alla sua Chiesa, con effusione di cuore la Nostra paterna Apostolica Benedizione. Acta Pii Pp. XII 17 EPISTULA AD E X C M U M VIRUM P A U L U M MAGLOIRE, PRAESIDEM HAITIANAS REIPUBLICAE, OB CENTUM ET QUINQUAGINTA ELAPSOS ANNOS AB EADEM REPUBLICA SUI PLENI IURIS EFFECTA. P I U S PP. X I I A l'heure où la noble nation haïtienne s'apprête à fêter le cent-cinquantième anniversaire de la proclamation de son indépendance, Nous tenons à lui donner un nouveau témoignage de Nos sentiments paternels. La bienveillance du Chef de l'Eglise, vous en avez éprouvé les effets dès l'origine — peut-on dire — de cette indépendance que vous fêtez aujourd'hui avec une légitime fierté. Et depuis ce temps, les Souverains Pontifes n'ont cessé de manifester leur sollicitude pour votre patrie, comme l'atteste, entre autres, le Concordat toujours en vigueur entre le Saint-Siège et la République d'Haïti et qui a été si riche en fruits de saint. Nous avons tenu à poursuivre, pour Notre part, l'œuvre de Nos prédécesseurs et à montrer Notre particulier intérêt pour votre Pays, notamment en assurant à de jeunes ecclésiastiques haïtiens le bienfait de la formation romaine et en élevant tout récemment à l'épiscopat un prêtre originaire de votre patrie. Nous ne saurions donc rester insensible aux glorieux souvenirs que vous vous apprêtez à évoquer, solennellement. Nous souhaitons que Nos chers fils d'Haïti se souviennent à cette occasion de toutes les faveurs dont le Seigneur les a comblés au cours de ce siècle et demi de leur existence nationale. Qu'ils élèvent vers lui un hymne de joyeuse reconnaissance et — comme Nous les y exhortions dans Notre Radiomessage pour le Bi-centenaire de Port-au-Prince — qu'ils aient à cœur de se montrer, en toutes circonstances, fidèles à professer dans toute sa pureté la foi de leurs pères et à se distinguer toujours par le plus filial dévouement à l'Eglise et au Vicaire de Jésus-Christ. Dans ces sentiments, et en invoquant sur eux les plus abondantes grâces d'En-Haut, Nous leur accordons de grand cœur, ainsi qu'à Votre Excellence, Notre Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 16 Novembre 1953. P I U S PP. X I I 2 - A C T A , vol. X X I , n. 1. - 16-1-1954. Arta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 18 ADHORTATIO AD EMOS VEL EXCMOS P P . DD. ITALIAE ORDINARIOS : DE TELEVISIONE P I U S PP. X I I Venerabili Fratelli salute e Apostolica Benedizione. — I rapidi progressi, a cui è ormai avviata in molti paesi la Televisione, sempre più mantengono desta la Nostra attenzione su questo meraviglioso mezzo offerto dalla scienza e dalla tecnica all'umanità, prezioso e pericoloso ad un tempo, per i profondi riflessi che esso è destinato ad esercitare sulla vita pubblica e privata delle Nazioni. Anche in Italia la Televisione sta per iniziare le sue regolari trasmissioni, e il programma già delineato di una vasta rete di stazioni su tutto il territorio nazionale fa fondatamente prevedere notevoli gli sviluppi che potrà avere questo nuovo e potente strumento di espressione e di diffusione delle immagini, delle idee, dei sentimenti, e dell'arte. A nessuno può sfuggire l'importanza di questo avvenimento, ponendo esso davanti al pubblico una nuova serie di problemi delicati ed urgenti di ordine morale, di presenza vigile ed attiva, e di organizzazione anche in questo campo. Grande conforto Ci arreca a questo riguardo il sapere che Voi, Venerabili Fratelli, condividete queste Nostre paterne sollecitudini, e ve ne ringraziamo cordialmente. Compresi, pertanto, della gravità della materia, crediamo giunto il momento di rivolgere a Voi la parola su questo argomento, per esortarvi a perseverare nei lodevoli sforzi già da Voi intrapresi, e perchè la vostra azione, convenientemente orientata dalle norme direttive che intendiamo impartirvi, giunga tempestiva ed efficace, e apporti salutari e durevoli frutti. Riconosciamo pienamente, Venerabili Fratelli, il valore di questa luminosa conquista della scienza, essendo essa nuova manifestazione delle mirabili grandezze di Dio, il quale « ne ha dato agli uomini la scienza allo scopo di essere onorato nelle sue meraviglie ». 1 Anche la ^Televisione, quindi, impone a noi tutti il dovere della riconoscenza, che la Chiesa non si stanca mai di ricordare ai suoi figli ogni giorno nel Santo Sacrificio dell'Altare, quando li ammonisce che : «è cosa veramente degna e giusta, retta e salutare ringraziare sempre e da per tutto » Dio per i suoi doni. 1 Eceli. 38, 6 Acta Pii Pp. XII 19 Tali erano i sentimenti del Nostro animo, Venerabili Fratelli, quando nella Pasqua del 1949, per la prima volta Ci fu dato di usufruire di questo mezzo per comunicare coi Nostri figli, e far sì che non solo giungesse loro la Nostra voce, ma che i loro sguardi nello stesso tempo potessero incontrarsi con la Nostra persona; e fin d'allora così Ci esprimevamo : « Noi attendiamo dalla Televisione conseguenze della più alta importanza per la rivelazione sempre più luminosa della verità alle intelligenze leali ». Del resto, non è difficile rendersi conto degli innumerevoli vantaggi della Televisione, qualora essa, come Ci ripromettiamo, sia messa a servizio dell'uomo per il suo perfezionamento. Mentre, infatti, in questi ultimi tempi il cinematografo, lo sport, nonché le dure necessità del lavoro quotidiano tendono ad allontanare sempre pili dalla casa i membri della famiglia, turbando in tal modo il naturale svolgimento della vita domestica, come non rallegrarci nel vedere la Televisione contribuire efficacemente a ricostruire questo equilibrio, offrendo all'intera famiglia possibilità di prendere insieme onesto svago, lontano dai pericoli di compagnie e luoghi malsani? Nè possiamo rimanere indifferenti di fronte al benefico influsso che la Televisione è in grado di esercitare sotto l'aspetto sociale, in relazione alla coltura, all'educazione popolare, all'insegnamento scolastico, e alla vita stessa dei popoli, i quali, mediante questo strumento, saranno certamente aiutati a meglio conoscersi e comprendersi, e ad elevarsi all'unione cordiale e ad una maggiore reciproca collaborazione. A Noi piace, tuttavia, soffermarci in modo particolare sulla parte che la Televisione non mancherà certamente di avere nella diffusione del messaggio evangelico. Ci sono noti a questo riguardo i consolanti risultati conseguiti dalla operosità dei cattolici in quelle Nazioni, dove la Televisione già da tempo è stata introdotta. Ma ehi potrà prevedere quali e quanti orizzonti nuovi si apriranno all'apostolato cristiano, quando le stazioni televisive, diffuse in ogni parte del globo, permetteranno a tutti di contemplare ancor meglio la vita pulsante della Chiesa? Noi amiamo pensare che allora si rinsalderanno ancor più i vincoli spirituali della grande famiglia cristiana, e potrà arrivare agli uomini, maggiormente illuminati dalla luce dell'Evangelo per opera di questo meraviglioso strumento, una maggior conoscenza, un miglior approfondimento, ed una più vasta dilatazione del regno di Dio nel mondo. Tali considerazioni non devono tuttavia far dimenticare un altro aspetto di questo delicato ed importante argomento. Se, infatti, la Televisione ben regolata può costituire un mezzo efficace di saggia e cristiana Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 20 educazione, è altrettanto vero che la medesima non è scevra di pericoli, per gli abusi e per le profanazioni a cui potrebbe essere condotta dalla debolezza e dalla malizia umana ; pericoli tanto più gravi, quanto maggiore è la potenza suggestiva di questo strumento e quanto più vasto e indiscriminato è il pubblico a cui esso si dirige. A differenza del teatro e del cinematografo, che limitano i loro spettacoli a quanti vi accedono per spontanea scelta, la Televisione si rivolge soprattutto ai gruppi familiari, composti di persone di ogni età e sesso, di coltura e preparazione morale differente, e vi porta il giornale, il notiziario vario, lo spettacolo. Come la radio, essa può entrare in ogni casa e luogo, in qualsiasi ora, recandovi non solo i suoni e le parole, ma anche la concretezza e la mobilità delle immagini ; il che le conferisce maggiore capacità emotiva, soprattutto a riguardo dei giovani. A ciò si aggiunge che i programmi delle trasmissioni televisive sono formati in gran parte da pellicole cinematografiche e rappresentazioni teatrali, le quali, come l'esperienza insegna, in numero ancora troppo limitato sono in grado di soddisfare pienamente alle esigenze della morale cristiana e naturale. ÏQ da rilevare infine che la Televisione trova il suo pubblico più avido e più attento fra i fanciulli e gli adolescenti, i quali per l'età stessa sono i più facili a subirne il fascino, e a trasformare, coscientemente o inconsciamente, in realtà viventi le immagini assorbite dalla visione animata dello schermo. È agevole, quindi, rendersi conto come la Televisione interessi da vicino più che mai l'educazione dei giovani e la santità stessa del focolare domestico. Orbene, quando si pensi all'inestimabile valore della famiglia, che è la cellula della società, e si rifletta che tra le pareti domestiche deve iniziarsi e svolgersi lo sviluppo non solo corporale ma anche spirituale del fanciullo, speranza preziosa della Chiesa e della Patria, non possiamo fare a meno di proclamare, a tutti coloro che condividono le responsabilità della Televisione, che gravissimi sono i doveri e le responsabilità che loro incombono davanti a Dio e alla società. Alle autorità pubbliche sopratutto spetta prendere ogni cautela, perchè in nessuna maniera sia recata offesa o turbamento a quell'aura di purezza e di riservatezza che deve circondare il focolare domestico, davanti al quale la stessa saggezza antica, compresa di sacro rispetto, sentenziava : « Mente di scorretto all'udito e alla vista tocchi la soglia di questa casa, ... al bimbo si deve la massima riverenza ». 2 Juvenalìs, Satyr, XIV, 44» 47. 2 Acta Pii Pp. XII 21 Davanti alla Nostra mente non cessa di essere presente il quadro doloroso della potenza malenca e sconvolgitrice degli spettacoli cinematografici. Ma come non inorridire al pensiero che, mediante la Televisione, possa introdursi fra le stesse pareti domestiche quell'atmosfera avvelenata di materialismo, di fatuità e di edonismo, che troppo sovente si respira in tante sale cinematografiche? Davvero non si potrebbe immaginare cosa più fatale alle forze spirituali della Nazione, se davanti a tante anime innocenti, in seno alla famiglia stessa, dovessero ripetersi quelle impressionanti rivelazioni del piacere, della passione e del male, che possono scuotere e far rovinare per sempre tutta una costruzione di purezza, di bontà e di sana educazione individuale e sociale. Per questi motivi, Noi crediamo opportuno osservare che la normale vigilanza che deve essere esercitata dall'autorità responsabile del pubblico spettacolo non è sufficiente per le trasmissioni televisive, al fine di eseguire un servizio ineccepibile dal punto di vista morale, ma è necessario un criterio diverso di valutazione, trattandosi di rappresentazioni che devono penetrare nel santuario della famiglia. Appare, quindi, sopratutto in questo campo, l'infondatezza dei pretesi diritti della indiscriminata libertà dell'arte, o del ricorso al pretesto della libertà d'informazione e di pensiero, essendo in gioco superiori valori da proteggere,, i violatori dei quali non potrebbero sfuggire alle severe sanzioni minacciate dal Divin Salvatore : <( Guai al mondo per gli scandali!... guai all'uomo per colpa del quale avviene lo scandalo! » . 3 Noi nutriamo profonda fiducia che l'alto senso di responsabilità di coloro che presiedono alla vita pubblica varrà ad impedire le tristi eventualità che sopra abbiamo deprecato. Amiamo, anzi, sperare che, per quanto riguarda i programmi degli spettacoli, opportune norme sarannoemanate, dirette a fare servire la Televisione alla sana ricreazione dei cittadini, ed a contribuire altresì in ogni circostanza alla loro educazione ed elevazione morale. Ma perchè tali auspicati provvedimenti abbiano, poi, piena applicazione, è necessaria da parte di tutti una attenta ed operosa vigilanza. A voi primieramente, Venerabili Fratelli, Ci rivolgiamo, e a tutto il Clero, facendo Nostre a questo riguardo le parole di S. Paolo a Timoteo : « Ti scongiuro dinnanzi a Dio e a Gesù Cristo, il quale giudicherà i vivi e i morti, per la venuta e per il regno di Lui : predica la parola, insisti a tempo, fuori tempo : riprendi, supplica, esorta, con ogni pazienza e dottrina ». * 4 MATTO. Tim. 4 Ma non meno urgentemente Ci rivolgiamo ai laici stessi,» 18, 7. 4 , 1-2. Acta Apostolicae 22 Sedis - Commentarium Officiale che desideriamo vedere sempre più numerosi e compatti intorno ai loro Pastori anche in questa santa crociata. Coloro specialmente che la Chiesa chiama nell'Azione Cattolica a fianco della Gerarchia, comprendano la necessità di intraprendere opportune iniziative, per far sentire la loro presenza in questo campo, prima che sia troppo tardi. A nessuno è lecito contemplare inerte i rapidi sviluppi della Televisione, quando si sa il potentissimo influsso che essa indubbiamente è in grado di esercitare sulla vita nazionale, sia nel promuovere il bene, come nel diffondere il male. Nè, al verificarsi di eventuali abusi e degenerazioni, ai cattolici basterà di starsene semplicemente a deplorarli, quando invece sarà necessario additarli con segnalazioni ben precise e documentate alle pubbliche autorità. Come non riconoscere, infatti, che una delle cause, forse meno avvertita ma non meno vera, del dilagare di tanta immoralità, non è data dalla mancanza di provvedimenti, ma dalla mancata o fiacca reazione degli onesti, i quali non hanno saputo denunciare tempestivamente le infrazioni contro la legge del buon costume? Tuttavia, la vostra opera sarebbe ben lungi ancora dal soddisfare in pieno i Nostri desideri e le Nostre speranze, se si limitasse semplicemente ad una difesa dal male, e non si risolvesse invece in una vigorosa affermazione del bene. La meta che Noi vogliamo additarvi è questa, che la Televisione non sia soltanto moralmente incensurabile, ma diventi altresì cristianamente educatrice. A questo riguardo valgono le sagge riflessioni, che il nostro Predecessore Pio XI di f. m. referiva al cinematografo : « I progressi dell'arte, della scienza, della stessa perfezione tecnica e industria umana come sono veri doni di Dio, cosi alla gloria di Dio e alla salvezza delle anime siano ordinati, e servano praticamente all'estensione del regno di Dio in terra, affinchè tutti, come ci fa pregare la S. Chiesa, profittiamo di essi in modo da non perdere i beni eterni : sic transeamus per dona temporalia, ut non amittamus aeterno, ». 5 Per raggiungere tale intento, facilmente si comprende quanto- importi la preparazione dei programmi televisivi. Orbene, in un Paese di così antiche e profonde tradizioni cattoliche, quale è la Nazione italiana, Noi abbiamo tutto il diritto di sperare che la Televisione riservi un posto proporzionato all'importanza che il Cattolicesimo occupa nella vita nazionale. A tal fine, Noi ben sappiamo come si sia già lodevolmente provveduto, nelle Diocesi in cui si trovano stazioni teletrasmittenti, a designare 5 Encycl. Vigilanti Cura. Acta Pii Pp. XII 23 uno o più laici o sacerdoti, con l'incarico di interessarsi della formazione dei programmi di carattere religioso. Noi auspichiamo però che essa, per il suo maggiore rendimento, possa svolgersi in maniera coordinata sul piano nazionale, e faccia capo a un Ufficio Centrale competente, che abbia la funzione di imprimere sui punti essenziali un carattere uniforme all'azione dei singoli, di mettere a profitto di tutti le fruttuose esperienze fatte in questo campo nelle varie parti del mondo, di raccogliere le segnalazioni e i consigli, specialmente dei Pastori delle anime, e nello stesso tempo rappresenti presso chi di dovere la voce e il pensiero stesso dell'Episcopato italiano. Con un'azione di questo genere dell'Episcopato, interprete dei desideri non solo della parte sana della Nazione, ma altresì della maggior parte degli utenti della Televisione, sarà certo più facile ai responsabili, per quanto riguarda la scelta dei programmi, resistere a criteri e a valutazioni non del tutto raccomandabili, da qualunque parte essi vengano suggeriti. Così pure potranno far capo all'Ufficio suddetto le iniziative di ordine culturale, organizzativo, o di altro genere, promosse nelle varie località. Nel dinamismo della vita moderna, che riceve così potente impulso dal genio dell'organizzazione, fa d'uopo procedere uniti e concordi; in questo campo, specialmente, l'unione dei cattolici costituisce la loro forza. Nello stesso tempo è più che mai necessario e urgente formare nei fedeli una coscienza retta dei doveri cristiani circa l'uso della Televisione : una coscienza cioè che sappia avvertire gli eventuali pericoli, e si attenga ai giudizi dell'autorità ecclesiastica sulla moralità delle rappresentazioni teletrasmesse. Siano illuminati in primo luogo i genitori e gli educatori, affinchè non abbiano a piangere, quando non saranno più in tempo, sulle rovine spirituali di innocenze perdute. Noi non potremmo perciò bastevolmente lodare, quali veri apostoli di bene, tutti coloro che, secondo le loro possibilità, vi aiuteranno in questa benefica opera. Il lavoro che vi attende, Venerabili Fratelli, non lo dissimuliamo, è immenso e arduo. Vi sorregga, però, la consapevolezza di lottare per la salvaguardia della morale cristiana in mezzo al vostro gregge ; e voglia fecondare i vostri sforzi la Vergine Immacolata, alla cui materna protezione in modo particolare affidiamo, in questo anno a Lei dedicato, il felice esito della vostra santa impresa. E come, quasi per fausto auspicio, i primi passi della Televisione qui in Koma hanno contribuito a rendere più solenne l'inaugurazione dell'Anno Mariano, così possano i suoi ulteriori sviluppi giovare ai successivi, trionfi di Gesù e Maria, facendo maggiormente irradiare su tutti gli spiriti di buona volontà « la luce che illu- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 24 6 mina ogni uomo che viene in questo mondo », e apportando in ogni casa, in ogni luogo, ovunque questo mezzo penetri, « tutto quello che è vero, tutto quello che è onesto, tutto quello che è giusto, tutto quello che è santo, tutto quello che rende amabile » ; se ne avvantaggerà la causa della civiltà, della religione e della pace, « e il Signore della pace sarà con voi ». 7 Perchè i Nostri voti e la Nostra preghiera trovino generosa risposta nelle anime di tutti, a voi, Venerabili Fratelli, ai fedeli affidati alle vostre cure, ed agli uomini coscienziosi e sagaci che dedicano le loro attività alla Televisione, impartiamo con affetto paterno l'Apostolica Benedizione. o Dal Vaticano, I Gennaio 1954. PIUS PP. X I I • 7 IOAN. 1, 9. PMHp. 4, 8, 9. Suprema Sacra Congregatio S. Officii 25 ACTA 88. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OEEICII DECRETUM PROSCRIPTIO LIBRI Feria IV, die 2 Decembris 1953 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii, Emi ac Revmi Domini Cardinales rebus fidei et morum tutandis praepositi, praehabito RR. D D . Consultorum voto, damnarunt atque in Indicem librorum prohibitorum inserendum mandarunt opusculum quod inscribitur : Camille Muller, I/Encyclique <( Humani Generis » et les problèmes scientifiques, Louvain, E. Nauwelaerts, 1951. Et feria V, die 10 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. D. Pius Divina Providentia Pp. X I I , in audientia Emo Card. Pro-Secretario Sancti Officii concessa, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit, confirmavit et publicari iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sancti Officii, die 14 Decembris 1953. Marius Crovini, Supremae S. Congr. S. Officii Notarius SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i PROVISIO E C C L E S I A R U M Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 25 Septembris 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Centenariensi praefecit R. D. Hugonem Eduardum Polanco Brito, parochum in pago Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 26 vulgo Los Llanos, in Archidioecesi Sancti Dominici, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Octavii Antonii Beras, Archiepiscopi titularis Euchaïteni et Administratoris Apostolici dioecesis Sancti Iacobi Equitum. die 1 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Barcaeae B. D. Expeditum Eduardum de Oliveira, pro-Vicarium Generalem archidioecesis Fortalexiensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Antonii de Almeida Lustosa, Archiepiscopi Fortalexiensis. die S Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Balianensi B. P. Martinum a Latere Iesu, e Congregatione Clericorum Excalceatorum Ssmae Crucis et Passionis D. N. I. C, in saeculo Fulgentium Elorza Lejaristi, Administratorem Apostolicum Praelaturae nullius Moyobambensis, quem quem constituit Praelatum nullius praedictae Praelaturae. die 28 Octobris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Anasarthensi Exc. P. D. Seraphinum Gomes Jardin, hactenus Archiepiscopum Adamantinum. die 21 Novembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Ancvranae Revmum P. D. Opilium Rossi, Antistitem Urbanum, ex dioecesi Placentina, quem deputavit Nuntium Apostolicum in Republica Aequatoriana. die 27 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Biturgensi R. P. D. Dominicum Bornigia, Protonotarium Apostolicum ad instar participantium, rectorem Pontificii Seminarii Regionalis Aprutini B. Pii X in civitate Theatina. die 28 Novembris. — Metropolitanae Ecclesiae Halifaxiensi Exc. P. D. Iosephum Geraldum Berry, hactenus Episcopum Peterboroughensem. die 29 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Bobiensi Exc. P. D. Petrum Zuccarino, hactenus Episcopum titularem Philadelphenum in Lidia. die Ï2 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Germenensi in Galatia R. D. Franciscum Monaco, Cubie ularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae et rectorem Seminarii dioecesis Nicosiensis, quem constituit Coadiutorem, etiam sedi datum, Exc. P. I). Ioannis Iacono, Episcopi Calatanisiadensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Cedamusensi Exc. P. D. Ioannem Yrakking, hactenus Episcopum Surigensem. die 22 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Clonfertensi R. D. Gulielmum Philbin, canonicum capituli cathedralis Achadensis. — Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Aloysii Rhéaume, Episcopi Timminsensis, Exc. P. D. Maximum Tessier, Episcopum titularem Christopolitanum. — Titulari episcopali Ecclesiae Bareiiae in Hellesponto R. D. Hie- Sacra Congre ff atio Consistorialis 27 ronymum D. Sebastian, parochum ecclesiae S. Elisabeth Viduae in civitate Baltimorensi, quem deputa vit Auxiliarem Exc. P. I). Francisci P. Keough, Archiepiscopi Baltimorensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Barenae in Pisidia R. D. Iosephum de Almeida Batista Pereira, parochum S. Laurentii in civitate Mctheroyensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. I). Ioannis de Matha de Andrade y Amaral, Episcopi Mctheroyensis. r die 2 i Decembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Tarsensi, Revmum P. D. Aloisium Raimondi, Antistitem Urbanum, ex dioecesi Aquensi, quem deputavit Nuntium Apostolicum in Republica Haitiana. die 28 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Li pensi, Exc. P. D. Alexandrum Olalia, hactenus Episcopum. Tuguegaraoanam. die 31 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Segusiensi Exc. P. D. Ioannem Giorgis, hactenus Episcopum Fesulanum. II DALLASENSIS DECRETUM DB CONCAT.H EDR A LI S ERECTIONE ET NOMINIS MUTATIONE Urbs vulgo (( Fort Worth », in territorio Dallasensis dioecesis exstans, labentibus annis fidelium numero ac religionis operibus non minus ac incolarum industria felicia suscepit incrementa. Quapropter Excmi PP. D D . Iosephus Patricius Lynch, Episcopus Dallasensis, et Thomas Gorman, Episcopus titularis Rhasensis necnon Coadiutor cum iure successionis praedicti Episcopi Dallasensis, ab Apostolica Sede petiverunt ut, ad aptiorem unitatem in gubernando favendam et ad tutius animarum boni obtinendum tutamen, templum in urbe « Fort Worth » exstans, Deo in honorem S. Patricii Ep. et Conf. dicatum, ad dignitatem « concathedralis » eveheretur, et dioecesis, priore nomine retento, novo quoque Arcis Worthensis augeretur. Porro haec Sacra Congregatio Consistorialis, re mature perpensa ac in primis habito favorabili voto Excxai P. D. Hamleti Ioannis Cicognani, Archiepiscopi Titularis Laodicensis in Phrygia et Delegati Apostolici in Civitatibus Foederatis Americae Septentrionalis, precibus annuendum censuit. Proinde, vigore specialium facultatum a Ssmo Domino Nostro Pio, Divina Provindentia Pp. X I I sibi tributarum, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 28 Litterae expeditae forent, memoratum templum, Deo in honorem S. Patricii Ep. et Conf. in urbe « Fort Worth » exstans, ad dignitatem et fastigium ecclesiae « concathedralis » evehit, ita ut posthac in eodem Cathedra Episcopalis erigi possit ac debeat et Dallasensi Antistiti liceat etiam diebus sollemnioribus, ut ipsi magis expedire videatur, in praefata Ecclesia Concathedrali pontificalia exercere et in civitate Arcis Worthensis pro lubitu residere. Item eadem S. Congregatio Consistorialis indulget ut, addito nomine « Arcis Worthensis », dioecesis eorumque pro tempore existentes Antistites in perpetuum vocari queant ac valeant « Dallasensis-Arcis Worthensis ». Ad haec omnia exsecutioni mandanda S. Congregatio Consistorialis deputat Excmum P. D. Hamletum Ioannem Cicognani, eidem tribuens facultates necessarias et opportunas etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto ei onere mittendi quam primum ad hanc S. Congregationem authenticum exemplar peractae exsecutionis actus. Contrariis quibusvis minime obstantibus, etiam speciali mentione dignis. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 20 Octobris 1953. Fr. A . I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © s. Iosephus Ferretto, Adsessor III T U G U E G A R A O A N A E - INFANTENSIS DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Ad tutius consulendum spirituali bono fidelium degentium in territoriis municipii vulgo Palanan et pagorum municipii S. Mariani, vulgo Binatug, Buyasan, Dicamay, Disulap, Gangalan, Ibujan et Tappa quae urbi, episcopali sedi, imperviis locis coniunguntur, Exc. P. D. Alexander Olalia, Episcopus Tuguegaraoanus, ab Apostolica Sede enixe postu lavit ut eadem territoria a sua dioecesi seiungeretur atque Praelaturae « nullius » Infantensi adscriberentur. Sacra Congregatio Consistorialis, re attente perpensa et prae oculis habens maius Christifidelium bonum, praehabitis favorabilibus votis Sacra Congregatio Consistorialis 29 Exc. P. D. Aegidii Vagnozzi, Archiepiscopi titularis Myrensis et in Insulis Philippinis Nuntii Apostolici, et Exc. P. D. Patricii Shanley, Episcopi titularis Sophenensis et Praelati nullius Infantensis, vigore specialium facultatum a Ssmo Domino Nostro Pio Divina Providentia Pp. XII sibi tributarum preces excipiendas censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, a dioecesi Tuguegaraoana territorium separat quod supra memoravimus, municipium nempe vulgo Palanan cum pagis Binatug, Buyasan, Dicamay, Disulap, Gangalan, Ibujan, Tappa, et Praelaturae «nullius» Inf antensi perpetuo adnectit, simul cum eorum ecclesiis, oratoriis, domibus et coemeteriis parochialibus, piis fundationibus et quibuscumque aliis ecclesiasticis bonis quomodocumque ad eadem territoria, ecclesias earumque fideles spectantibus. Statuit insuper ut documenta et acta praefata territoria et ecclesias earumque fideles et bona respicientia a Curia dioecesis Tuguegaraoanae ad Curiam Praelaturae nullius Infantensis quam primum transmittantur. Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio Consistorialis deputat memoratum in Insulis Philippinis Nuntium Apostolicum, necessarias et opportunas tribuens ei facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem S. Congregationem quam primum transmittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 12 Novembris 1953. ÇR Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. % S. E. Civardi, Substitutus Afta 30 Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM MONTIS PESSULANI BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI IOANNIS GAILHAC, SACERDOTIS SAECULARIS, FUNDATORIS INSTITUTI A S. CORDE MARIAE VIRGINIS IMMA CULATAE. SUPER DUBIO An signanda sit commissio Introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. (( Si quis vult post me venire, abneget semetipsum, et tollat crucem suam quotidie et sequatur me » (Luc. 9, 23). Porta igitur per quam religiosam perfectionem quis ingreditur est sui abnegatio, via autem, quae ad eam ducit, crux. Dominus vero clux est, cuius sequi debemus exempla : « Exemplum enim dedi vobis...)) (Io, 13, 15). Hanc Servatoris nostri sententiam in exhortationibus alumnis Instituti a se conditi habitis, fere semper afferebat Dei Famulus Ioannes Gaii hac, cuius tota vita crux fuit et martyrium. Oalumniae, incusationes, iuridicae inquisitiones nimia amaritudine animum eius oppleverunt, quas tamen omnes veluti e Domini manu acceptas ac degustatas confidens superavit, insigniaque lucratus merita, ad sanctitatis fastigium, ut videtur, pervenit. In oppido Béziers, intra Montis Pessulani dioeceseos fines, ex Antonio ac Anna Crouzilhae, die 13 Novembris anno 1802, natus, baptismi aquis postridie ablutus est, nominibus Petro, Ioanne, Antonio impositis. Aetate vero progrediens, Ioannes appellari praetulit. Ad pietatem proclivis ab infantia Ecclesiam frequentare sacrisque adesse, piae matris delectatione, in deliciis habebat. Quinquennis, hiemali quoque tempore, cotidie, hora quinta e lecto surgebat ut ad Ecclesiam pergeret Missae inserviendae causa, parocho mirante. Ad sacerdotium vocatus, die 23 Septembris anni 1826 ad sacrum Presbyteratus Ordinem promotus est et Sacrae Theologiae antistes electus. Contra communem tunc vigentem morem noluit laico obedire gubernio, quod Seminariorum magistros quatuor celebérrimos schismaticos articulos docendi ac profitendi iusiurandum edere cogebat. Servus Dei fortiter restitit ac vicit. Vacans Nosocomii oppidi Béziers Cappellani munus assumpsit, in quo divini amoris divitias, quibus eius animus abunde afficiebat, in solatium ac redemptio- Baerà Congregatio Rituum 31 nem infirmorum effundebat. Cholerica lue anno 1832 grassante, nullam sui rationem habens, se impendit ac superimpendit in aegrorum animi corporisque sanitatem curandam. Miserrimae condicioni in qua nonnullae mulieres et puellae versaban tur, quae egestate pressae peccandi periculo erant obnoxiae, occurrere statuit. Favente Episcopo, parvam domum conduxit, quam « Refugium » appellavit, has feminas collegit, in salutis viam reduxit; immo nonnullas ad religiosam vitam amplectendam adduxit. Quoniam vero, uti S. Raphael Archangelus Tobiam docuit: « Quia acceptus eras Deo, necesse fuit ut tentatio probaret te » (Tob. 12, 13), oportuit ipsum quoque Servum Dei tribulationibus tentari. Dicteria, calumniae atrociter eum vexaverunt. Quae omnia in nihilum postea cessarunt, nec eius ardentem zelum imminuerunt. Plurium orphanarum derelictioni occurrere volens, Orphanotrophium constituit, ad quod, una cum « Refugio », moderandum, incassum cedentibus nonnullis tentaminibus, Institutum a Sacro Corde Mariae Virginis Immaculatae anno 1850, Episcopo Thibault apprime favente, fundavit. Institutum hoc una cum fundatore suas passum est vices. Nunc, non modo Sanctae Sedis approbationem promeruit, sed evidenti quoque divina protectione roboratum per orbem diffusum, ingentes Ecclesiae salutares affert fructus. Die 25 Ianuarii anno 1890, meritis plenus, extremis Ecclesiae Sacramentis refectus, divinae voluntati plenissime deditus Famulus Dei Ioannes Gailhae animum efflavit. Propter heroicam virtutum omnium exercitationem hic Dei Servus ut Sanctus habebatur. Sanctitatis fama post eius mortem non defervente, in Curia ecclesiastica Montis Pessulani ac in ipsa Urbe, ab anno 1949 ad annum 1951, canonicae fuere peractae inquisitiones. Die 22 Maii 1952, Sacra haec Rituum Congregatio decrevit, scriptis expensis, nihil obstare quominus ad ulteriora procedi posset. Interim duo Cardinales, decem Archiepiscopi, Episcopi plures, plurimi quoque sive e Clero, sive e profanis in dignitate constitutis aliisque multis Summo Pontifici instantes obtulerunt preces Servi Dei Beatificationem postulantes. Servatis itaque de iure servandis, instante Revmo Domino Renato Fontenelle, Canonico Vaticano, huius Causae Postulatore, die 14 mensis Iulii anni huius, in ordinario S. Rituum Congregationis coetu, infrascriptus Cardinalis, Pro-Praefectus necnon Causae Relator, dubium posuit disceptandum : An signanda sit commissio Introductionis Causae m casu et ad effectum de quo agitur de eaque retulit. Emi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, auditis quoque Officialibus Prelati s, praesertim vero R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, re per- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 32 pensa, rescripserunt : Signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta demum Beatissimo Patri subsignato die ab eodem Pro-Praefecto relatione, Sanctitas Sua, rescriptum Emorum Patrum ratum habens, commissionem Introductionis Causae Servi Dei Ioannis Gailhac Sua Ipsius manu signare benigne dignata est. Datum Romae, die 26 Iulii 1953. £B C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus h. m s. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius An. et vol. X X X X Y I 16 Februarii 1954 (Ser. II, v. X X I ) - N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA P I I PP. X I I CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I DE MERU (MERUENSIS) APOSTOLICA PRAEFECTURA DE MERU, IN AFRICA ORIENTALI BRITANNICA, AD DIGNITATEM PROVEHITUR DIOECESIS, (( MERUENSIS )) APPELLAND AB. PIUS SERVUS E P I S C O P U S SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Progreditur continenter Ecclesia, a divino suo Conditore illi grano sinapis assimulata « quod minimum quidem est omnibus seminibus, cum autem creverit maius est omnibus holeribus » (Matth. 13, 32) ; ea enim velut arbor procera emittit ad sidera ramos, quam nulla tempestas nullusque adversus turbo quassantibus ventis evertunt. In quo igitur Nos, ad Christi regnum regendum divina voluntate, magnopere laetamur, cum praesertim catholicum nomen in amplissimas terras ethnica superstitione infectas optimo auspicio diffunditur. Quod quidem recentiore tempore factum esse videmus in Apostolica Praefectura de Mer u, quae in Africae Orientalis Britannicae territorio exstat quaeque sollertes navasque ob industrias sacerdotum ex Instituto Missionum a Consolata in religione, virtutum cultu operumque fervore magis magisque profecit. Cuius rei gratia, venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Coetui Christiano Nomini Propagando praepositi id tempus esse censuerunt ut eadem Apostolica Praefectura ad cathedralis 3 - A C T A , vol. X X I , n. 2. - 16-2-1954. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 34 Sedis gradum et dignitatem perdueeretur sive ad coepta validius firmanda sive ad eosdem Sodales, inibi tam felici successu laborantes, merito praemio laudeque donandos. Comperto igitur quid venerabilis Frater David Mathew, Archiepiscopus titulo Apamenus in Bithynia et in Africa Orientali et Occidentali Britannica Apostolicus Delegatus, de hoc senserit negotio; consilium item secuti eorundem venerabilium Fratrum Nostrorum quos supra diximus; consensum supplentes sese habere ideo scientia eorum qui in hac opinentur, post quae rem re quavis ratione attentissime decreturi sumus, eorum praeterea de aliquid cogitatam Nostra ac iuris certa apostolica potestate haec quae sequuntur statuimus. Apostolicam de Meru Praefecturam ad dioecesis dignitatem provehimus, Meruensis posthac appellandae, quam curis committimus sacerdotum ex Instituto Missionum a Consolata, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum. Cuius dioecesis territorium his terminis circuinscribetur : a septemtrione, regionis Aethiopiae finibus ; sub oriente, finibus regionis Italicae Somaliae ; a meridianis oris, archidioecesis Nairobensis terminis ; sub occidente denique, finibus dioecesis Nyerensis et civilis districtus quem vulgato nomine Marsabit appellant. Meruensis praeterea Ecclesia Metropolitanae Nairobensi Sedi suffraganea erit, cuius Metropolitis Meruenses pro tempore Episcopi recto iure subicientur. Qui Episcopi sedem ac domicilium in principe urbe Meru, a qua nova dioecesis suum mutuatur nomen, habebunt pontificalemque cathedram in eiusdem urbis templo collocabunt. Huic modo erectae Ecclesiae, ob suam adeptam dignitatem, eiusque pro tempore Antistitibus ea omnia iura ac privilegia, onera et officia tribuimus, quibus ceterae cathedrales Sedes ceterique per orbem eiusdem gradus Praesules decorari atque onerari solent. Quod autem attinet ad Canonicorum Collegium, Meruensis Episcopus onus habebit istiusmodi coetus constituendi; usque dum vero rerum locorumve difficultates id impediant, concedimus ut eorum loco dioecesani Consultores eligantur, qui Episcopo et prudentia et opera fideliter assint. Cum praeterea omnium stabilitati dioecesium procurandae quam optime consulatur eorum educatione puerorum, qui divino quodam instinctu ad sacerdotalia officia contendant, volumus ut seminarium quam primum condatur. Episcopalem autem mensam, quae dicitur, ea constituent bona, si qua sint, quae Praefecturae de Meru accedebant ; vel emolumenta quae constitutae Curiae pervenient, vel denique pecuniae a S. Consilio Fidei Propagandae et a christifidelibus offerendam. Ut autem ea quae Nostris his Litteris praecipimus efficiantur venerabilem Fratrem Davidem Mathew, quem supra diximus, deligimus, vel eum qui eo tempore Acta PU Pp. XII 35 quo haec decreta ad rem adducentur, Apostolicae in Africa Orientali et Occidentali Britannica praeerit Delegationi ; cui vero contigerit hoc exsequendum negotium, illi necessarias ad id potestates facimus, cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro, qui ecclesiastica dignitate polleat. Iubemus pariter ut idem venerabilis Frater hoc confectum negotium in tabulas referat, quarum fide digna exempla ad S. Consilium de Propaganda Fide quam primum transmittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effieacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostender en tur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario % CLEMENS Card. MIGARA PETRUS Card. FÜMASONI BIONDI Sacri Collegii Subdecanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Bernardus Arthurus Loco S Plumbi Reg. in Cane. Ap vol. LXXXYII, n. kh- Regens De Felicis, Mazzoni, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 36 II ALEPPENSIS (BERYTENSIS) EX TERRITORIO APOSTOLICI VICARIATUS ALEPPENSIS CERTA PARS DETRAHITUR QUAE IN VICARIATUM APOSTOLICUM REDIGITUR, (( BERYTENSIS )) NOMINE APPELLANDUM. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Solent caeli siderumque spectatores aethereas plagas in partes regionesque terminare eo ferme consilio ut, imminuto spectandorum astrorum numero et superficie, rerum caelestium contemplatio et investigatio intentior ac facilior evadat. Idem sane Ecclesia quoque peragere solet : cum enim haud inani spe censet latissimum christianae familiae agrum posse uberiores fructus efferre, si dividatur pluribusque operariis concedatur excolendus, id facere non haesitat. Quandoquidem igitur S. Congregatio pro Ecclesia Orientali, auditis venerabilibus Fratribus Iosepho Beltrami, Archiepiscopo titulo Damasceno eodemque in Libanensi Republica Apostolico Nuntio, ac Paulo Pappalardo, Archiepiscopo titulo Apameno in Syria et in Syriana Republica Apostolico Internuntio, censuit Apostolicum Vicariatum^Aleppensem esse partiendum ac novum Vicariatum esse constituendum, Nos, id unice spectantes ut Christus clarificetur, re bene considerata eorumque suppleto consensu, si opus fuerit, qui aliquid iuris in hoc negotio habere putent, haec quae sequuntur statuimus. Ratam S. Congregationis pro Ecclesia Orientali sententiam habentes, ab Apostolico Vicariatu Aleppensi eam regionem separamus, quae in Rempublicam Libanensem protenditur, eamque in novi Vicariatus formam redigimus, qui Berytensis cognomine appellabitur, quique iisdem finibus saepietur ac Respublica Libanensis circumscribitur. Novus Vicariatus Apostolicus, cuius Sedes Beryti collocabitur, ea privilegia et iura habebit quae solent ceteras ornare Sedes eiusdem dignitatis : item iisdem oneribus et obligationibus tenebitur, quae sunt omnium Vicariatuum Apostolicorum propria. Eadem vero iura et onera ad eius quoque Praesules spectabunt. Quae autem his Litteris Nostris mandavimus facienda curabit venerabilis Frater Iosephus Beltrami, in Republica Libanensi Apostolicus Nuntius, vel ille qui eo tempore quo decreta exsequenda Acta Pii Pp. XII 37 erunt eidem Nuntiaturae praeerit. Cui vero contigerit negotium conficiendum, ei omnes potestates concedimus agendae rei, quae poterunt cuivis subdelegari sacerdoti, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Cum autem res ad exitum deducta fuerit, ille qui perfecerit documenta exarabit eorumque fide digna exempla ad S. Congregationem pro Ecclesia Orientali quam primum trasmittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effieacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iis derogemus omnibus. Quapropter siquis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo, harum Litterarum exemplis vel locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum siquis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. ^ Datum Romae, apud S. Petrum, die quarto mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario Pro S. R. E. Card. S. C. pora Eccl. Orientali, a Secretis © CLEMENS Card. MIGARA ^BENEDICTUS Card. ALOISI MASELLA S'aeri Collegii Subdecanys Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Franciscus Silvius Hannibal Sericano, Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXY1I, n. 66. Regens Ferretti, Proton. Apost. Proton. Apost. Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale 38 III JOSENSIS APOSTOLICA PRAEFECTURA DE JOS AD DIGNITATEM DIOECESIS EVEHITUR MUTATIS FINIBUS ET NOMINE. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Praeclara Christi verba quibus crescens Regnum Dei assimilatur grano sinapis, minimo quidem cum terrae mandatur, mox autem emittenti ad sidera ramos ; itemque fermento cuius magna vis et mirabilis virtus candidam farinae massam fecundat, veracia produnt sive Ecclesiae sanctae progressus per omnes terrae oras sive instaurata hominum societas per eiusdem Ecclesiae insignem doctrinam caelestemque veritatem. Cuiusmodi rem felici exitu evenisse comperimus in Apostolica Praefectura de Jos, in Nigeria regione, fidem scilicet catholicam tot tantaque incrementa suscepisse ut eadem Praefectura videatur ad dioecesium dignitatem extollenda. Quae cum ita sint, Nos, quorum officium in aeterna hominum salute curanda sedet, rogata venerabilis Fratris Davidis Mathew, Archiepiscopi titulo Apameni, in Bithynia, eiusdemque in Africa Orientali et Occidentali Britannica Apostolici Delegati sententia, libenterque consilio probato venerabilium Fratrum Nostrorum Sacrae Congregationi Fidei Propagandae praepositorum; eorumque consensu suppleto qui aliquid sibi inesse iuris hac de re arbitrentur; ac probe scientes quae sumus acturi, sequentia statuimus et decernimus. Apostolicam Praefecturam de Jos, quam memoravimus, ad gradum et dignitatem dioecesium extollimus, novis hisce finibus terminatam : ad septemtrionem territorium Apostolicae Praefecturae de Maiduguri, nuperrime erectae, ea continget; ad orientem autem solem Praefecturis Apostolicis adiacebit Yolaènsi et Oturkoënsi ; ad meridiem denique et occidentem finitima erit regionibus de Niger, Zaria et Kano, quas nova dioecesis Kadunaënsis complectetur. Quam novam dioecesim Josensem appellandam volumus eamque sub metropolitanae Sedis Onitshaënsis dicione contineri. Similiter erunt huius novae dioecesis Antistites iuri obnoxii eiusdem Onitshaënsis Ecclesiae Praesulum. Sedem suam habebit Episcopus in urbe Jos, quae est in regione princeps, quaeque Acta Pii Pp. XII 39 nomen dat dioecesi; cathedram vero constituet in eo civitatis templo, quod ibi dignius exsistit, quodque ad cathedralis templi gradum extollimus. Huius novae Ecclesiae eiusque Episcoporum honores, iura, potestates, onera et obligationes eaedem erunt ac ceterorum per orbem terrarum dioecesium et Praesulum. Iubemus praeterea ut in Josensi Sede Canonicorum Collegium condatur, qui Episcopo sincero consilio et assidua cura in maioribus negotiis expediendis assint. Quod dum condi non poterit, indulgemus ut Canonicorum loco Consultores dioecesani deligantur, qui tamen a suo munere cessabunt cum idem Collegium, ad sacrorum canonum normas, institutum fuerit. Cum autem Episcopo, cui nova dioecesis Josensis contigerit administranda, maximi sit facienda eorum puerorum institutio, quos gratia caelestis ad munera sacerdotalia vocaverit, his educendis ille curabit saltem elementarium seminarium exstrui et aedificari. Cum autem hoc ipso die, per apostolicas sub plumbo Litteras, ex Apostolica Praefectura Josensi Maidugurensis Praefectura et Josensis dioecesis constiterint, mensam episcopalem, quam dicunt, huius Sedis ea bona constituent quae post divisum territorium ad hanc pro rata parte spectabunt ; vel ea bona quae Curiae obvenient ; vel quae a christianis dabuntur ; vel postremo quae a Sacra Congregatione Fidei Propagandae mitti solent. Quod autem vel ad electionem Vicarii Capitularis seu Administratoris Apostolici attinet, quo tempore Sedes vacaverit, vel ad cleri et populi iura et onera et alia huiusmodi, in his omnibus praescripta Codicis omnino serventur. Quae vero his Litteris mandavimus venerabilis Frater David Mathew, quem supra memoravimus, curabit ut exsecutioni mandentur, vel ille qui eo tempore quo res ad exitum adducetur Delegationi Apostolicae in Africa Orienta]i et Occidentali Britannica praeerit. Cui autem negotium contigerit perficiendum omnes potestates agendae rei concedimus, quas poterit alii quoque viro subdelegare, in ecclesiastica dignitate constituto. Iubemus vero ut, re peracta, documenta exarentur, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam citius mittantur. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum eificacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum par has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter, si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel infringere liceat ; immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 40 sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro &. R. E. Cancellario $ CLEMENS Card. MICARA PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Subdecanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens t Alfonsus Carinci, Archiep, tit. Seleuc, Dec. Proton. Apost. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap.. vol. LXXXVI1, n. 59. IT SUECIAE (HOLMIAE) APOSTOLICUS VICARIATUS SUECIAE AD DIGNITATEM PROVEHITUR DIOECESIS, CUI NOMEN INDITUM « HOLMIA )). PIUS SERVUS E P I S C O P U S SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Profecit valde in religione et in operum fervore Apostolicus Vicariatus, qui in Sueciae regione et rebus gestis et humanitatis bonarumque artium cultu perillustri exstat, ita ut suavis affulgeat spes inibi catholicam Ecclesiam suum pristinum esse splendorem consecuturain. In quo Nos, quibus aeternus hominum Pater sui Regni curam hisce in terris concredidit, laetamur vehementer, quoniam id esse temporis censemus ut in eadem terra rei christianae administratio ita disponatur ut eius forma ac ratio aptius cum rerum statu, qui nunc est, conveniat Acta Pii Pp. XII 41 atque consentiat. Quam ob rem in animo est eundem Sueciae Vicariatum ad dioecesis provehere dignitatem ; quae enim pietatis, studii ac sollertiae documenta hic data sunt, a saecularibus sacerdotibus maxime, quibus Vicariatus cura commendata est, digna plane sunt quae merito donentur munere, ut eidem clero animus ad abundantiores consequendos fructus addatur fideliumque constantia firmetur. Omnia igitur rata habentes quae hac de re Sacrum Consilium Christianae Fidei Propa gandae esse facienda existimaverit ; eorumque praeterea consensum supplentes qui in eodem negotio sua interesse quavis arbitrentur ratione, atque re intentissime cogitata ac certa ideo scientia eorum quae acturi sumus, de Nostra apostolica potestate haec quae sequuntur decernimus. Apostolicum Sueciae Vicariatum ad dioecesis gradum et dignitatem perducimus, quae Holmia posthac appellabitur quaeque Nobis et Apostolicae Sedi directo subicietur. Cuius Ecclesiae Episcopus sedem ac domicilium in principe urbe Holmia, a qua nova dioecesis suum mutuatur nomen, habebit pontificalemque praeterea cathedram in praeclara Sancti Erici aede, in eadem urbe exstante, collocavit, quae ad hodiernum diem pro cathedrali templo fungebatur. Huic modo erectae Ecclesiae, ob adeptam dignitatem, eiusque pro tempore Praesulibus ea omnia iura ac privilegia, onera atque officia tribuimus, quibus ceterae episcopales Sedes ceterique per orbem paris honoris Antistites decorari atque teneri solent. Quod vero attinet ad Canonicorum Collegium, Holmiae Episcopus probe curabit ut istiusmodi coetus constituatur; usque dum autem sive rerum sive locorum difficultates id impediant, concedimus ut eorum loco dioecesani Consultores renuntientur, qui Episcopo et prudentia et navitate fideliter assint. Cum praeterea omnium firmitati dioecesium procurandae quam tutissime prospiciatur eorum institutione puerorum, quos divinus animorum Pastor ad sacerdotalia vocaverit officia, volumus ut seminarium quam primum condatur. Episcopalem vero mensam, quam appellant, ea constituent bona, si qua sint, quae Vicariatui Sueciae accedebant, vel emolumenta quae novae dioecesis Curiae pervenient vel denique pecuniae a Sacro Consilio Fidei Propagandae et a christifidelibus offerendae. Ut autem ea quae Nostris his Litteris praecipimus efficiantur venerabilem Fratrem Ioannem Evangelistam Ericum Müller, Episcopum titulo Loriensem, deligimus, qui hucusque Apostolico Sueciae Vicariatui praefuit quique hoc ipso die primus Holmiae Episcopus creatus est. Huic ergo omnes necessarias ad id potestates tribuimus, cuilibet viro, si opus fuerit, subdelegandas, dummodo tamen aliquam in sacro sacerdotio obtinuerit dignitatem. Iubemus praeterea ut idem venerabilis Frater hoc confectum negotium in tabulas Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 42 Officiale referat, quarum fide digna exempla ad Sacrum Consilium de Propaganda Fide quam primum transmittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est sedulo serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, aut typis impressis aut manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. E. E. Cancellario ÜB CLEMENS Card. MICARA PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Subdecanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Arthurus Mazzoni, Prot on. Apost. Bernardus Loco SB Plumbi Reg. in Cane. Ap.. vol. LXXXVII, n. 51. De Felicis, Proton. Apost. Acta Pii Pp. XII LITTERAE 43 APOSTOLICAE BASILICAE MINORIS HONORIBUS AC PRIVILEGIIS CUMULATUR BRUNENSIS ECCLESIA PAROECIALIS ET COLLEGIALIS, INTRA DERTHONENSIS DIOECESIS FINES POSITA. P I U S PP. X I I Ad perpetuam rei memoriam. — Ad Romanam viam Aemiliain, in regione prope Apenninos montes nitore caeli locique amoenitate spectata, pervetustum exstat oppidum, « Broni » italico sermone nuncupatum, quod e Catholica Fide pretiosoque Sancti cuiusdam peregrini transitu laudem per saecula duxit atque famam. Inde enim a saeculo vi Ecclesiae Sancti Petri Bronarum origo, praeconii evangelici antiquitatis in illis regionibus testimonium nec non erga Apostolicam Sedem observantiae, repetenda videtur. Ipsa insuper Bronensis paroecia a Sancto Contardo, « qui uti fertur (prout de eo Nosmet Ipsi iam scripsimus), ex antiqua atque illustri Atestina familia Ferrariensem prius Marchionum ac deinde Mutinensium Ducum, in paupertate vixit atque, ad cele berrimum Sancti Iacobi Apostoli Campostellanum Sanctuarium peregrinorum more iter ingressus, Bronis, anno 1249, in morbum incidit, spiritum Deo sancte reddidit miraculisque claruit », valde illustratur. Eorundem Ducum munificentia atque cura, Corpus Sancti Contardi pie conditum fuit in Ecclesia paroeciali, quae Canonicorum Collegio aucta est atque decorata. Ad quam invisendam et locupletandam multi illustres Viri pietatis causa adiverunt, quos inter Romani Pontifices, ac praesertim Decessor Noster Pius PP. V I I , fel. rec, qui a Piacentina dioecesi ad Derthonensem Bronas et continentem regionem transtulit. Hodiernum Bronense paroeciale et collegiale Templum loco vetustae Ecclesiae (( gothico » genere confectae conditum fuit anno MDXLVII paulatimque auctum et ornatum. Renident potissimum artificiosis operibus affabre confectae duae cellae, altera B. Mariae Virgini a Rosario, Sancto Contardo altera, dicatae. Imminet tholus, quem Petrus Berutti, tunc Archipresbyter, ad Viglevanensem Episcopalem Cathedram postea evectus, erigendum curavit. Tanta est pietas et civium et finitimorum fidelium, qui e tota fere dioecesi peregrinantium more ad sepulcrum Sancti Contardi accurrunt, ut ob nova artis opera, ac praesertim ob novum salutaris lavacri fontem fideles haud parvos sumptus mira liberalitate sustineant. Neque silentio praetereunda inclyta Bibliotheca, Templo adnexa atque multis raris et pretiosis incunabulis, manuscriptis, operibus Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 44 typis impressis valde referta atque ornata. Quae omnia prae oculis habens, dilectus filius hodiernus Bronarum Archipresbyter enixis humilibusque Nos adiit precibus, ut laudatam Ecclesiam titulo ac dignitate Basilicae Minoris honestare benigne dignaremur. Quas preces, amplissima Venerabilis Fratris Nostri Friderici S. R. E. Cardinalis Tedeschini, Episcopi Tusculani ac Nostri Datarii, commendatione suffultas, cui accessit commendatio Venerabilis Fratris Aegisti Dominici Melchiori, Archiepiscopi-Episcopi Derthonensis, excipere perlibenter volentes, ex consulto Sacrae Rituum Congregationis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum vi perpetuumque in modum, Bronensem Ecclesiam paroecialem et Collegialem, intra Derthonensis dioecesis fines positam, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus cum omnibus privilegiis et iuribus quae eidem titulo rite conveniunt. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haec statuimus, edicimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die i mensis Iulii, anno MCMLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis ALLOCUTIONES I Iis quae interfuerunt Actione Catholica, Conventui Romae Delegatarum ex Italia pro puellis ab habito.'* Non è ancora trascorso un mese da quando per mezzo della Radio Noi abbiamo parlato, come a tutta l'Azione Cattolica, così anche a ciascuna di voi, dilette figlie, Religiose e Delegate delle Sezioni Minori ; * Habita die 30 Decembris mensis a. 1953 Acta Pii Pp. XII 45 giovani fervorose rappresentanti delle diocesi vincitrici di Gruppo e di Sezione nella Gara collettiva ; effettive e beniamine vittoriose nella Gara individuale regionale di cultura religiosa. Potremmo quindi restringerci a insistere, affinchè mettiate il massimo impegno — al Centro e alla periferia — nel praticare quanto lo Spirito Santo Ci ha posto in cuore in un momento così grave per P Italia e per il mondo. E mentre alle piccole Beniamine, dai candidi volti sorridenti, chiediamo nuovamente che aiutino il Papa con la loro innocenza e con la loro preghiera; a voi, Dirigenti nazionali e diocesane, vogliamo ridire quanto sia urgente di fare ogni sforzo e di accettare qualsiasi sacrificio perchè divenga sempre più salda Popera concorde di tutta l'Azione Cattolica. Nutriamo fiducia che le Nostre dilette giovani metteranno ogni impegno per giungere alla mèta desiderata. Ma forse voi non sareste contente, se vi lasciassimo partire senza approfittare della vostra presenza per esprimervi la Nostra paterna gratitudine e per dirvi una Nostra semplice parola di esortazione e di conforto. Essa si rivolge anzitutto a voi, dilette figlie appartenenti alle varie Congregazioni religiose ; anime veramente eroiche che passate la vostra vita negli Istituti, negli orfanotrofi, negli asili ; nella rinunzia ad ogni umana soddisfazione e operando infaticabili e silenziose; spesso sconosciute e talvolta anche misconosciute ; vere madri spirituali, nel cui grembo la Chiesa depone trepidante ma fiduciósa i fiori più. delicati del suo giardino. E poi il Nostro grato saluto la Nostra esortazione va alle Delegate delle Sezioni Minori, cui sono affidate le più piccole reclute dell'esercito femminile dell'Azione Cattolica Italiana. Santamente orgogliose del vostro lavoro, fidenti nella grazia di Dio, adoperatevi a formare cristianamente le vostre bambine, spinte da un amore illuminato e generoso. 1. Ci preme anzitutto che voi abbiate una grande stima della vostra missione sacra e delicata. Educando l'infanzia — naturalmente in collaborazione con la famiglia la cui funzione è indispensabile — voi dovete essere persuase di compiere una delle opere più elette. Il vostro lavoro è poco appariscente, forse, ma esige grande sforzo e spirito di abnegazione, mentre è una forma di apostolato fra le più efficaci per le sorti della Chiesa e della WH»*' Patria. Considerate, infatti, quelle che con graziosa parola chiamate i vostri « angeletti » ; le vostre piccolissime, le beniamine e le aspiranti : sono 46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bambine e fanciulle affidatevi da Dio perchè le conduciate fino alle soglie dell'adolescenza. Voi dunque trattate con esse e siete loro di guida nel tempo,. per così dire, della maggiore recettività, quando cioè più facilmente si ricevono le impronte del bene e del male. Consapevoli di ciò, voi, pur facendo valere saggiamente la vostra autorità, avete cura che la vostra azione non pesi eccessivamente sull'animo loro; esse la subirebbero con timore e forse con angoscia, e invece di aprirsi alla fiducia e alla gioia, si ripiegherebbero in sè stesse ; e il ricordo del trattamento avuto potrebbe gravare per lunghi anni sulla loro psicologia. Non è raro il caso che gravi disturbi psicologici degli adulti si spieghino con la incomprensione, di cui i fanciulli furono vittime da parte dei loro educatori. Ma voi, dilette figlie, ben conoscete le conseguenze dell'opera vostra, la quale contribuisce a formare e a plasmare in essi atteggiamenti e inclinazioni, che avranno in avvenire una parte considerevole nella loro vita. La vostra azione educatrice si svolgerà così serena nella tranquillità, nell'equilibrio e nella coerenza di ogni sua manifestazione. 2. La stima per il vostro lavoro vi farà amare le vostre bambine. Esse sono la speranza delle famiglie, della Patria, della Chiesa, perchè saranno — per la maggior parte — le future madri. E intanto sono le predilette di Gesù, come lo erano al tempo in cui il divino Maestro percorreva le vie della Palestina. Potenti ad impetrare grazie, modelli viventi per chi vuole entrare nel regno dei cieli, esse distornano i castighi divini dalle nostre famiglie e dalle nostre città; meritano quindi il vostro più tenero amore, le vostre premure più affettuose. Tuttavia eviterete le eccessive dimostrazioni esteriori di affetto, che porterebbero facilmente a debolezze nocive e renderebbero le fanciulle dominatrici e arroganti ; nè bisognerà confondere l'amore con la gioia che esse possono procurarvi grazie alla loro presenza, al loro candore, alla loro innocente freschezza. Tale gioia contribuirà certamente a darvi impulso e fervore nel l'adempire il vostro dovere; ma voi ricorderete sempre che l'amore è donazione, è sacrificio, è rinunzia. Perciò, nella vostra totale dedizione all'infanzia, non cercherete voi stesse, non tenderete a conquistare l'affezione esclusiva delle fanciulle: ma amandole veramente e sinceramente, giungerete a un distacco del cuore, spesso arduo, ma indispensabile. I fini soprannaturali e apostolici, che voi perseguite, lo rendono anche più necessario, perchè voi volete far fiorire in quelle anime innocenti l'amore di Gesù Cristo, a cui esse appartengono e che le ha riscattate col suo sangue prezioso. Questo generoso riserbo vi permetterà di conoscere meglio ogni vostra deficienza e di sopportare Acta PU Pp. XII 47 col sorriso sulle labbra le difficoltà ed anche i possibili cattivi successi. Sarete così degne collaboratrici dell'opera redentrice, immagini viventi di Cristo e del suo amore per l'infanzia. 3. Ma inoltre voi, dilette figlie, cercate la formazione integrale delle vostre bambine ; e siccome non basta amare per essere buone educatrici, procurerete di conoscere quanto è necessario e utile per mantenere gli impegni educativi da voi assunti. Ecco perchè vi esortiamo allo studio serio e assiduo : studiate le fanciulle, studiate il metodo migliore per istruirle, per educarle. Studiano — e per molti anni — il fisico, il chimico, il biologo, il medico, e s'interessano all'analisi di un raggio di luce, alla contemplazione di un fiore e aspirano alla conoscenza profonda dei fenomeni e delle leggi fisiologiche. Quanto più bello è lo studio di uno spirito spontaneo e libero, che sorge e racchiude il mistero di una vita ! Voi non dovete ignorare le caratteristiche della fanciullezza, le sue ansie, i suoi desideri, le sue ripugnanze, le sue preferenze. In essa è l'amore del moto, il fremito dei sensi, F irrequietezza di una intelligenza che cresce. La fanciullezza ama il giuoco, ha sete di affetto, tende alla fantasticheria, vive di illusioni e di sogni, è spontanea e ha l'istinto della imitazione. Ma essa sviluppa anche preziose energie religiose e morali. Ci restringeremo qui a citare due esempi desunti dai risultati della psicologia sperimentale : (( Il secondo periodo della fanciullezza dai sei ai nove anni — notano gli Autori — è caratterizzato dall'amore per i genitori, per Iddio e per la verità » ; e inoltre : « Gli anni dai sette ai dieci contano fra i più importanti per la prevenzione della delinquenza giovanile ». Confortante incoraggiamento, e al tempo stesso grave ammonizione a coloro che hanno la responsabilità della gioventù fino agli anni della pubertà. Queste conoscenze voi le acquisterete senza dubbio grazie al dono di penetrazione psicologica, necessario ad ogni educatrice, ma altresì utilizzando i risultati delle ricerche e delle esperienze recenti nel campo della educazione. Non si pretende certo che diveniate scienziate nella psicologia umana in genere o in quella speciale dell'infanzia; ma non potete ignorare — e ancor meno disprezzare — le nuove conquiste della pedagogia. Non che tutti i tentativi siano da lodare incondizionatamente ; ma, senza abbandonare i solidi principi e le sperimentate tradizioni cristiane, potrete utilmente «aggiornare)) e perfezionare i vostri metodi. L'educatrice cattolica — qui ancor meno che altrove — non deve rima- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 48 nere indietro. L'evoluzione rapida delle condizioni della vita presente rende più delicato e complesso il vostro ufficio. Sarebbe troppo facile l'adagiarsi in comode abitudini e il trascurare i necessari avanzamenti. Eseguite perciò a tempo lo sforzo del richiesto adattamento ; così sarete in grado di conseguire il fine di ogni educazione : la formazione integrale della persona, in pieno accordo con le esigenze assolute del suo destino soprannaturale e con le caratteristiche della società contemporanea. 4. Procurerete, dunque, che le vostre fanciulle si sviluppino come creature umane, senza dimenticare che sono anime redente dal Sangue di Gesù, fatte partecipi della vita divina. Se è vero che non potrete dare loro la bellezza fisica, dono di Dio, metterete tuttavia ogni cura per aiutarle ad acquistare quella grazia e armonia, e soprattutto quel sorriso che illumina e trasfigura i lineamenti anche meno attraenti. Siano dunque le vostre bimbe serene e disinvolte, forti e leali, e non permettete che tralascino nulla di quanto può rendere in esse non solo ben visibile, ma anche attraente la verità che posseggono e la virtù di cui sono adorne. 5. Un'ultima parola, dilette figlie, un'ultima raccomandazione. Non è raro il caso di fanciulle, che abbandonano l'Associazione, quando divengono irresolute e impazienti, audaci e timide, felici e angosciate nell'affacciarsi alle nuove vie che si aprono dinanzi a loro ; allorché il cuore comincia ad agitarsi e si gonfia di tenerezze sconosciute; quando l'intelligenza si risveglia e la volontà nasce a nuova vita più personale e più indipendente. Ciò dipende, talvolta, dalla struttura insufficiente dell'Associazione stessa, che non offre abbastanza attrattive per rendere desiderabile la vita in comune alle adolescenti e alle giovani ; ina il più delle volte non si era cercato di penetrare profondamente nella mente, nel cuore e nella volontà della fanciulla. Erano nozioni sparse, apprese distrattamente, senza metodo nè ordine ; vita spirituale fatta di lodevoli abitudini, ma non radicata su convinzioni ferme, nè alimentata da una fede viva e vivificante ; difetti non conosciuti e non corretti a tempo ; piccole vanità non represse o almeno non guidate con pazienza sapiente. Certe fughe, che spesso rendono triste la (( festa dei passaggi » nell'Azione Cattolica, bisogna attribuirle, appunto, alla poca solidità dell'edifìcio, forse con molta fatica, ma con poco metodo costruito negli anni precedenti. Vi esortiamo, dunque, dilette figlie, a non contentarvi fino á quando Acta PU Pp. XII 49 non vedrete le vostre fanciulle formate e trasformate profondamente. Le avete ricevute sovente in stato di disordine, di irrequietezza, col dominio quasi assoluto dell'impulso istintivo : dovete ridurle a uno stato di equilibrio, di regola, di obbedienza a una legge superiore. Dovete stabilire in loro l'ordine logico nelle cognizioni, inculcare la disciplina degli affetti, procurare la coerenza delle azioni coi principi morali; dovete soprattutto insegnar loro a prendere contatto reale con Dio, rendendolo prima più frequente e poi continuo. Non dovete credere che l'età minore sia di ostacolo nel cammino verso una perfezione anche consumata, verso la santità. « Vi saranno santi fra i bambini » : esclamò il Nostro santo predecessore Pio X, quando aprì loro i Tabernacoli Eucaristici. Egli sapeva — come Noi sappiamo — che « l'età corporale non pregiudica l'anima, onde l'uomo anche nella età puerile può conseguire la perfezione dell'età spirituale » . x Quando Gesù mette l'infanzia spirituale come condizione per l'ingresso in Paradiso e poi implora : « Lasciate che i piccoli vengano a me », si può forse negare che il bambino stesso sia in grado di raggiungere la perfezione evangelica? Mirate in alto, dilette figlie! Proponete con semplicità, ma con chiarezza e vigore mète elevate alle vostre fanciulle; poi accompagnatele con pazienza, sorreggetele con dolcezza, rialzatele con amore durante il cammino. Fate che si nutrano frequentemente — e anche ogni giorno —• delle Carni immacolate di Gesù : « Come il moto naturale quanto più si avvicina al termine, tanto più diviene veloce, ... ; così l'anima che è in stato di grazia, quanto più si approssima al fine, tanto più deve crescere » . 2 Procurate dunque che le piccole anime affidate alle vostre cure non mettano ostacoli all'azione di Dio : insegnate loro ad abbandonarsi fra le braccia di Maria e voi assisterete con stupore ai miracoli della grazia che trasforma la vita delle vostre bambine in tabernacoli viventi di Gesù, in strumenti docili di vita per Lui. 1 8. Th., 3 p. q. 72 a. 8 in corp. et ad 2 ™ . 2 8. Thom. in Epist, ad Hebr., c. X, lect 2 in fine. 4 - A C T A , vol. X X I , n. 2. - 16-2-1954 50 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II Iis qui licae interfuerunt Italicae Conventui Docentium nationali scholarum e Dirigentibus secundi gradus, Unionis Catho- Romae habito* Le « Giornate Nazionali », che l'« Unione Cattolica Italiana Insegnanti Medi » ha tenute in questi giorni, Ci hanno offerto, diletti figli e figlie, l'occasione di veder riuniti intorno a Noi tutti i suoi Dirigenti. Con questo « Convegno » Nazionale la vostra Unione ha inteso d'iniziare le manifestazioni per il primo decennio di vita della vostra fiorente e importante Associazione, che, costituitasi in Roma nel giugno 1944, si è poi rapidamente diffusa in tutta l'Italia. Questi dieci anni sono stati saggiamente e fruttuosamente impiegati, e il vasto programma, che la vostra Unione si era proposto, è stato vigorosamente esteso in vari « settori » per il vero bene della Scuola 7 italiana. Gl'insegnanti che aderiscono al vostro ideale formano la maggioranza in diversi organismi nazionali, che, in occasione delle consultazioni elettorali all'interno della categoria, hanno avuto a manifestare l'indirizzo del loro pensiero. Questo felice risultato non sarebbe stato ottenuto senza il grande sforzo di organizzazione compiuto dai principali Dirigenti della vostra Unione e senza la generosa collaborazione di tanti Dirigenti secondari. Esso permetterà — vogliamo sperarlo — di perseguire con buon successo le richieste del vostro programma economico. Noi non ignoriamo infatti che la retribuzione della maggior parte degl'insegnanti, lungi dall'assicurare loro il denaro e il tempo libero necessari alla coltura personale e al perfezionamento pedagogico, basta appena per i quotidiani bisogni della vita, specialmente per coloro che hanno avuto il coraggio di assumere il carico di una famiglia. Inoltre quella retribuzione non può considerarsi adeguata alla loro grave responsabilità sociale. Una società che ha cura dei beni intellettuali e morali, una società che non vuole sdrucciolare verso quel materialismo, a cui la trascina col suo proprio peso la vita sempre più meccanica della civiltà tecnica, deve mostrare la stima che essa ha della professione d'insegnante, procurandogli un reddito che corrisponda al grado sociale di lui! Non dimentichiamo infatti che anche il lavoro, il quale produce valori spirituali, è vero lavoro, ed anzi, nel suo genere, più alto del lavoro manuale ; il che può essere altresì preso in considerazione nel calcolo della giusta rimunerazione. * Habita àie 5 Ianuarii mensis a. 1954. Acta Pii Pp. XII 51 Vi sono ancora nella vostra carriera troppe condizioni precarie, rimesse ogni anno in questione, e senza sicurezza per l'avvenire, con grave danno per la continuità nell'insegnamento e per il perfezionamento personale. Quando si considera il piccolo posto che le retribuzioni degl'insegnanti hanno nel bilancio nazionale, sorge il desiderio che, secondo le possibilità, si stanzino in questo capitolo le somme relativamente modeste, che basterebbero, elevando la condizione materiale degl'insegnanti, a migliorare l'insegnamento nazionale, e con ciò stesso lo stato colturale di tutto il Paese. L'azione per i vostri incrementi economici non è tuttavia lo scopo principale della vostra Unione. Essa si propone innanzi tutto di «promuovere ed attuare la formazione morale e professionale dei soci in ordine alla loro specifica missione educativa ». Noi abbiamo avuto il 4 Settembre 1949 l'opportunità d'illustrare ai membri del vostro secondo Congresso Nazionale la nobiltà e l'importanza della vostra alta missione educatrice, e quindi non abbiamo oggi bisogno di ritornare ampiamente su tale argomento. Nemmeno abbiamo dimenticato come, verso la fine dell'Anno Santo (4 Novembre 1950), voi voleste offrirci una Cattedra magistrale, per esprimere la vostra fervida e inconcussa adesione alla Cattedra di Pietro, Maestra di verità, dalla quale avete appreso — e per la quale insegnate col vostro esempio e con l'opera vostra — quel che vi è di più importante per l'uomo sulla terra. Durante questi dieci anni di attività della vostra Associazione, che voi commemorate per preparare un novello impulso di vita interiore e di azione metodica, tre Congressi e venti « Convegni » nazionali hanno studiato numerose questioni di ordine pedagogico, sociale e scolastico ; hanno promosso una operosità corrispondente ed ottenuto notevoli risultati. La coscienza della loro responsabilità nell'apostolato si è rafforzata in molti professori di scuole medie, e il pensiero cristiano ha ricominciato a ispirare alcuni insegnamenti e organismi, il cui influsso non è certamente trascurabile. Vi è dunque motivo di rendere grazie al Signore per il bene effettuato ; ma i più zelanti fra voi sapranno umilmente esclamare con S. Paolo : « Io ho piantato, Apollo ha innaffiato, ma Dio ha fatto crescere »/ e aggiungeranno con lui : « Dimenticando quel che mi è dietro le spalle, mi porto verso ciò che è davanti » . 2 Sarebbe infatti una tentazione di pi- grizia l'indugiarsi con compiacenza su cifre e testimonianze, mentre rimane ancora tanto lavoro da compiere per frenare e respingere la corrente 1 2 I Corr. 3, 6. Cfr. Phil, 3, 13. 52' Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale materialista, di cui abbiamo recentemente discorso nel Nostro Messaggio Natalizio. Ognuno deve costantemente ed energicamente lottare in sè stesso e nella vita sociale professionale contro la indifferenza e la mancanza di fede soprannaturale. La tendenza., ai nostri giorni così accesa, di procurare la utilità pratica e immediata potrebbe far trasformare la vostra Unione in uno dei tanti sindacati, il cui fine di rivendicazioni economiche è il solo reale, mentre voi dovete in essa cercare per voi stessi e per tutti i suoi membri il bene più profondo, duraturo e radioso. L'adesione alla vostra unione manifesta innanzi tutto la volontà di « perseguire il proprio perfezionamento morale e spirituale », vale a dire di acquistare, mediante la preghiera, l'applicazione personale all'insegnamento della Chiesa e lo sforzo di vita interiore, quella unione con Dio e quella dignità che danno alla nostra condotta e ai vostri giudizi il valore di una testimonianza in favore della vostra fede, e che renderanno più rispettabile e più efficace la vostra autorità, non solamente nella scuola e durante il tempo in cui gli alunni vi sono sottomessi, ma anche nella vita pubblica, presso le famiglie e presso i giovani, i quali, dopo di aver ricevuto il vostro insegnamento, conserveranno per tutta la vita il vanto di avervi avuti per insegnanti. La prima conseguenza per voi dell'approfondimento della vostra vita cristiana sarà naturalmente una nozione più elevata della vostra missione educatrice e una accresciuta coscienza professionale, vogliamo dire una volontà più ardente di conseguire nella vostra categoria tutta la competenza possibile in ciò che concerne le cognizioni teoriche e l'insegnamento pratico. Ora, per adempire pienamente il suo ufficio, l'insegnante degno di questo nome deve innanzi tutto conoscere i suoi alunni, vale a dire i giovani di una determinata età in generale, quali li rappresenta una sana pedagogia cristiana, e quelli della sua classe o del suo Istituto in particolare, quali li forma la famiglia. Si sono certamente fatti grandi progressi nella psicologia sperimentale, nella medicina pedagogica; si è cercato, non senza felici risultati, di misurare l'importanza dei diversi elementi che condizionano Passimi lazione delle materie scolastiche mediante la memoria e la intelligenza del discepolo, cominciando dai fattori materiali, come l'ammobiliamento, l'illuminazione, i tipi dei libri, la composizione delle immagini e dei suoni, fino alle condizioni intellettuali propriamente dette, come i centri d'interesse varianti secondo le circostanze locali e le età, e le associazioni della memoria che una adatta educazione favorisce. Sarebbe inescusabile per un insegnante moderno di non tenersi sufficientemente infor- Acta Pii Pp.. XII 53 mato del lavori che si producono in questo campo, e Noi sappiamo che i vostri circoli didattici vi si interessano particolarmente. Ma un insegnante cristiano non potrebbe appagarsi della tecnica pedagogica; egli sa per fede, e la esperienza lo conferma pur troppo, l'importanza del peccato nella vita del giovane ; conosce altresì l'influsso della grazia. I peccati capitali non dipendono per sè dalla medicina. Certamente vi sono sovente ragioni di temperamento e di salute nella pigrizia e in altri difetti ; ma vi è anche e sempre il peccato originale. Perciò l'educatore cristiano non può contentarsi di lasciar fare la natura, o semplicemente di favorirla, a guisa di un coltivatore coi prodotti della terra. Egli, come la grazia di Dio di cui non vuole esser altro che l'ausiliare, al tempo stesso corregge ed eleva. Egli combatte le tendenze inferiori e si studia di far sbocciare le superiori; lotta pazientemente e fermamente contro i difetti dei suoi alunni ed esercita le loro virtù; rialza e migliora. In tal modo la educazione cristiana partecipa al mistero della Redenzione e collabora ad essa efficacemente. Di là viene la grandezza dell'opera vostra, la quale non è senza qualche analogia con quella del sacerdote. I giovani, di cui voi dovete occuparvi, non sono esseri astratti, ma figli di determinate famiglie. Per qual motivo tanti sforzi degl'insegnanti, tante ore e tanti anni di costante dedizione danno talvolta così scarsi frutti, se non perchè la famiglia con la sua carenza educativa, i suoi errori pedagogici, i suoi cattivi esempi, distrugge giorno per giorno ciò che l'insegnante si sforza penosamente di costruire? Non ha egli dunque nulla da dire alla famiglia? Non ha nulla da fare per illuminarla, aiutarla, renderla consapevole della complessità e dell'ampiezza della sua missione, inculcarle rette cognizioni pedagogiche, correggere i suoi er rori e stimolare il suo zelo? È inammissibile che tante famiglie credano di aver soddisfatto ai loro doveri verso i figli, quando li hanno inviati alla scuola, senza curarsi di collaborare intimamente con gl'insegnanti, sui quali stimano a torto di potersi sgravare di tutta una parte dei loro obblighi. Questo è vero soprattutto per le classi elementari, ma anche per le classi medie, poiché in questo momento gli adolescenti che crescono cominciano ad emanciparsi dalla soggezione dei genitori, e accade spesso che essi oppongano l'insegnante al padre, la scuola alla casa. Molti genitori si trovano allora come esautorati dinanzi all'umore bizzarro dei figli, e alcuni, errori che si commettono in quegli anni possono riuscire nefasti all'equilibrio dell'adolescente. È questo un sol punto fra molti altri per mostrare che la collaborazione dei genitori e degl'insegnanti deve essere constante e profonda. Perciò uno dei vostri 54 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale « C o n v e g n i » (Novembre 1951) ha studiato « l a scuola come comunità educativa », e Noi incoraggiamo volentieri quanto faciliterà e renderà sempre più stretta la collaborazione della scuola e della famiglia. Questa infatti sceglie l'insegnante per preparare l'adolescente a vivere nella città e nella Chiesa la sua vita di adulto. La famiglia non deve e non può abdicare il suo ufficio direttivo ; la collaborazione è naturale e necessaria ; ma suppone, per essere feconda, mutua conoscenza, relazioni costanti, unità di vedute, rettificazioni successive. Allora soltanto gl'insegnanti potranno rendere effettivo il loro ideale. La famiglia deve essere il più solido appoggio dell'insegnante in tutti i gradi : locale, sindacale, nazionale. Egli è in primo luogo il delegato della famiglia, e soltanto dopo, se il caso si presenta, il pubblico ufficiale o l'impiegato dello Stato o della Società d'insegnamento. In ogni associazione importante e che si estende sopra un vasto territorio, la responsabilità dei Dirigenti è particolarmente grande. Essi sono veramente l'anima del movimento, spetta ad essi di far, per così dire, vivere gli Statuti, di far passare in ciascuno degli associati lo spirito della istituzione. Le « Giornate nazionali », che vi hanno riuniti in Roma, debbono rappresentare un passo risolutivo nella vita della Unione. Sono centinaia di migliaia di adolescenti a voi affidati durante gli anni delicati dello sviluppo ; voi avete una grave responsabilità nella formazione della gioventù italiana e contribuite per una parte importante a preparare un miglior avvenire al vostro Paese. Come cristiani, non potete rimanere indifferenti; come insegnanti, avete la gioia di poter cooperare potentemente al rinnovamento religioso della vostra generazione. Ecco perchè abbiamo voluto incoraggiarvi e manifestarvi la fiducia che riponiamo nella vostra generosa Unione. Sappiate tutti, e dite ai vostri colleghi, che il Papa fa grande assegnamento sulla Unione Cattolica Italiana degli Insegnanti Medi. Ad ognuno di voi qui presenti, a tutti i membri della Unione, ai vostri alunni e alle loro famiglie, impartiamo di cuore, come pegno di feconde grazie celesti, la Nostra paterna Apostolica Benedizione. Acta PU Pp. XII 55 in Ad Eœcmum Virum Legatum extra lÂtteras publicas Douglas Frederick ordinem Summo liberis Howard cum Pontifici K. mandatis C. M. Magnae G., M. O., Britanniae. porrigentem* We are deeply touched, Mr. Minister, by the warmth of feeling with which you have wished to convey to Us the kindly sentiments of your August Sovereign, the Queen, who has accredited Your Exeelleney to the Holy See as her En voy Extraordinary and Minister Plenipotentiary. Scarcely three years have passed since We had the happiness of receiving Her Majesty in thèse very halls ; but in that brief time what heavy cares have entered into her life. The Lord of all, in His wise providence, has placed the weight of empire on her youthful Shoulders, and she has aecepted the bürden with a courageous simplicity and unselfish spirit of dévotion that have at once won the admiration and affection of her peoples throughout the British Commonwealth of Nations. We ask you to convey to Her Majesty the expression of Our esteem and the assurance of Our prayers that God, Who has blessed her with sweet joys of a happy family life, may grant to her reign the precious blessings of prosperity and peace. Peace - how easily the word comes to the lips of men today, while the substance of true peace continues to elude their grasp. is not far to seek. The reason The Prince of Peace, foretold by the prophets, carne into the world ; the memory of His birth is acclaimed each year by the Christian world ; yet His teachings still so often fall on deaf ears. Not only must sheer force give over its futile attempt to stille in the human spirit its innate yearning for God ; not only must the shackles of enslavement be struck from those God-given freedoms that are postulâtes of the dignity of man and human society, and are today denied to entire peoples; but if peace is to be secure, then justice and charity must inspire reciprocai confidence between nations and between the différent classes within a nation, thus laying the foundations for a united effort towards the common, noble ideal. It is gratifying to hear from you, Mr. Minister, the renewed expression of your country's dévotion to those same lofty principies which We have had more than one occasion to proclaim to the world. * Habita die 18 Ianuarii mensis a. 1954. That fact, toge- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 56 ther with the valuable expérience, which Your Excellency brings to the honourable task entrusted to you, gives exery certitude for the success of your mission, and in carrying it out you may always rest assured of Our kind and umvavering support. NUNTII RADIOPHONICI I CHRISTIFIDELIBUS CHILENAE REIPUBLICAE DATUS OB STATIONEM RADIOPHONICAM A CATHOLICIS INSTITUTAM.* Amadísimos hijos, católicos de Chile, que en estos instantes sintonizáis con « Radio Chilena » para oir la trasmisión extraordinaria que da comienzo a su nueva vida : Una vez; más, en el breve término de pocos meses, una Radio Católica comienza a funcionar en el ámbito de los pueblos americanos de abolengo hispánico ; y una vez más también, con el corazón rebosante de gozo, accedemos gustoso a dedicarle unas palabras, convencidos como estamos de la trascendental importancia de tan eficaz medio de difusión, en la batalla que la Iglesia pelea con armas pacíficas bajo todos los cielos en pro de la auténtica verdad, de la indispensable moralidad, de la estricta justicia y del sincero amor, no sólo entre los hombres, sino también entre todas las naciones. 1 « I n omnibus gratias agite», dad en todo gracias al Señor, porque si los hijos de las tinieblas han sido otras veces más avisados, ésta no se han quedado atrás los hijos de la luz ! 2 Fué ayer la Colombia hermana. Hoy, es el amadísimo Chile, la nación en cuya vida tanta parte ha tenido siempre la Iglesia, no sólo por lo que toca a su formación y a la sucesiva armonización de las clases que integran su sociedad, sino también hasta por lo que se refiere al cultivo de las ciencias profanas, donde, para recordar sólamente algunos ejemplos, no hay quien no sepa lo que la patria debe al jesuíta Juan Ignacio Molina en la Historia Natural, a su hermano en religión Havestadt en el estudio y enseñanza de las lenguas indígenas y al insigne sacerdote Alonso de Ovalle en el campo de la Historia. Ni era tampoco-terreno para vosotros desconocido éste de la Radio, * Die 11 Ianuarii mensis a. 1954. I Thess., 5, 18. Cfr. Luc., 16, 8. 1 2 Acta Pii Pp. XII 57 pues con no poca satisfacción hemos seguido en él vuestros esfuerzos du rante estos últimos lustros ; esfuerzos, que se fueron concretando : primero, en el Departamento Nacional de Radio surgido en el seno de la Acción Católica desde 1947 ; luego, en la filial de la Organización Internacional Católica de la Radio y Televisión, que funciona en Santiago desde la primavera del año pasado y cuyos programas sobre la Biblia, en América y fuera de América, sabemos que justamente han despertado tanto interés ; y ahora en esta emisora, adquirida y organizada de nuevo con tan prudente iniciativa, tan loables esfuerzos y tan costosos sacrificios. Nos Nos la imaginamos ya trasmitiendo a través de sus antenas, desde la hermosa y bien emplazada Santiago y Nos parece ver que sus ondas suben veloces, recorriendo a lo largo el encantador valle central, — hasta los ricos territorios de Tacna y Arica, — verdadero regalo del cielo a un pueblo a quien quería realmente beneficiar; que descienden raudas hasta Castro y Ancud, hasta la Tierra del Fuego, hasta esas islas incontables, verdadero jardín del mar, don que el Señor ha ofrecido a una estirpe que deseaba amablemente recrear; que vuelan impalpables sobre los Andes soberbios y sobre sus mudos y solitarios volcanes, para llevar los ecos del Evangelio a las naciones hermanas, con alas más poderosas que las de vuestro cóndor nacional; que superan por fin, en una especie de reflujo armónico, los bordes de la cordillera litoral, descendiendo a las playas sin fin de vuestro Océano y desparramándose por el mar, para ofrecer a todo el mundo un mensaje de verdad, un mensaje de caridad. Ojalá que, por lo que a vosotros se refiere, chilenos amadísimos, os puedan servir siempre de ayuda en la defensa y consolidación de vuestra fe, en el fomento y perfección de vuestra unidad. Allá, en los primeros meses de Nuestro Pontificado, al tener el placer de recibir a una peregrinación de vuestro país, os exhortábamos ya a « mantener incólumes vuestra fe y vuestra unión » ; años después, dirigiéndonos a vuestro octavo Congreso Eucaristico Nacional, pedíamos al Dios escondido bajo las sagradas especies que conservase « la f e ... y perfeccionase la unidad de vuestro pueblo»; finalmente, no hace mucho, hablando a vuestro primer Congreso Mariano Nacional, os pedíamos que os sintieseis, «ante el altar de la Madre de Dios... siempre hermanos, prometiéndole trabajar unidos por los intereses de su Divino Hijo, de la Iglesia por El fundada y de la santa religión ». Sea ésta también hoy la sagrada misión que gustosamente confiamos Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 58 3 a la (( Radio Chilena » : « ut non deficiat fides vestra » , « ut caritas ve4 stra magis ac magis abundet, que vuestra fe no desfallezca, que vuestra caridad crezca más y más. Sea ésta, desde hoy para siempre, su intención principal : la defensa de una creencia alevosamente insidiada por el enemigo malo, en el terreno mismo de la Radio, con la siembra de su falsa semilla en un terruño donde ni puede ni debe arraigar ; el fomento de la mutua comprensión y de la unión entre los católicos de un pueblo donde les bastaría esforzarse de consuno para llevar siempre a la victoria sus ideas y sus principios ; y, como medio general para alcanzar todo esto, la difusión inteligente y generosa de la doctrina de la Iglesia, especialmente de esa doctrina social que en vuestro solar ha tenido apóstoles como el inolvidable Prelado González Eyzaguirre, enumera fastos como el famoso Congreso Social Católico de .1910, y ha producido obras como esas Ligas y esos Círculos que tanta utilidad han procurado a toda la nación. El pueblo chileno se gloría de ser una estirpe indómita que nunca ha cejado ante ninguna dificultad ; de un excelente sentido práctico, que en las peores encrucijadas de la Historia le ha indicado siempre el camino seguro; de una gentileza y bondad natural, que a todos le ha hecho siempre amable y bienquisto. ¡ Vuelen, pues, las ondas de « Radio Chilena» en esta hora tenebrosa del mundo con santa audacia y valor ; sepan ellas encontrar el resquicio por donde han de tener entrada en todo lugar y, mejor todavía, en todo hogar; aprendan a presentarse con aquellos atractivos y aquel conveniente decoro que se puede exigir a quien es portador de los más altos valores humanos, morales y espirituales : gocen siempre del dulce patrocinio de vuestra Reina y Señora, la Virgen del Carmen, a quien especialmente os encomendamos en este Año Mariano, que hemos propuesto al mundo para su mayor bien y su más segura salvación ; sientan igualmente la segura protección de su patrono el Arcángel San Gabriel, que fervorosamente invocamos ; y sepan que siempre las acompañan Nuestros mejores deseos y Nuestra más amplia Bendición. Bendición, que en estos momentos queremos dar a Nuestro amadísimo Hijo, el venerable Príncipe de la Iglesia, cuyo nombre queda en el frontal de la nueva emisora como una bandera, un programa y un escudo; a cuantos con su trabajo y su generosidad han hecho posible una realidad tan hermosa ; a los directivos técnicos y empleados todos y a cuantos en estos momentos oyen Nuestra voz, no menos que a todo el amadísimo pueblo chileno. 3 Cfr. L u c , 22, 32. 4 PML, I, 9. 59 Acta Pii Pp. XII II IIS QUI INTERFUERUNT CONVENTUI QUINTO A CONFOEDERATIONE INTER AMERICAE NATIONES, IN URBE HABANA HABITO, DE CATHOLICA EDUCATIONE PROVE- HENDA. * El especialísimo amor que Nuestro corazón de Padre común reserva a todas las cuestiones que más directamente se refieren a la juventud — porvenir de la Iglesia y de la sociedad —, y el interés singular que es justo conceder a todas las actividades de ese Mundo Nuevo — en cuyas reservas espirituales humanas y materiales tantas esperanzas coloca la Humanidad — Nos han movido, — amadísimos hijos, miembros del V Congreso Interamericano de Educación Católica — no sólo a seguir con la más viva atención vuestros trabajos, sino también a acceder a vuestros piadosos deseos de que fuese una palabra Nuestra la que clausurase vuestra Asamblea. Un saludo, pues, paternal y afectuoso ; y junto al saludo, inmediatamente una felicitación. La pequeña e insignificante semilla, la pequeña semilla del Evangelio 1 lanzada casi ai acaso en Bogotá hace menos de diez años, demostró en seguida en Buenos Aires haber arraigado y en tierra buena, estudiando los problemas legislativos y organizativos de la escuela en el mundo vuestro ; era planta joven, pero lozana y robusta, en La Paz, examinando las cuestiones referentes a « L a educación y el ambiente » ; apuntó ya frutos excelentes, hace dos años, en Rio Janeiro, ocupándose de « La formación integral del adolescente » ; y es hoy arboí grande y frondoso, con casi tres mil ramas que mutuamente se prestan calor y vida, que proclaman muy alto los méritos y el valor de la enseñanza católica y que se funden en tronco poderoso, capaz de afirmarse sólidamente en la tierra y de hacerse respetar por su sola presencia. ¡ Gracias sean dadas por todo al Magister bonus 2 al Maestro bueno, ideal último y acabado de todos vuestros deseos, en la formación de los que mañana han de ser maestros de vuestras escuelas, professores de vuestros colegios o catedráticos de vuestras Universidades! Tema de importancia primordial ; porque, para repetir las palabras de Nuestro inolvidable Predecessor, « las buenas escuelas son fruto, no tanto de las buenas ordenaciones, cuanto principalmente de los buenos * Datus die 12 Ianuarii mensis a. 1954. 1 Cfr. MATTH. 13, 2 Cfr. MARC. 10, ; 32. 17. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 60 maestros que, egregiamente instruidos, cada uno en la disciplina que debe enseñar y adornados de las cualidades intelectuales y morales que su importantísimo oficio reclama, ardan en puro y divino amor de los jóvenes, a ellos confiados, precisamente porque aman a Jesucristo y a su Iglesia». 3 Buenos maestros, pues, con perfecta formación humana — intelectual y moral — ; porque el magisterio es una función altísima que pide tanta discreción al entendimiento como bondad al corazón; tanta capacidad y de intuición, como delicadeza de espíritu ; tanta adaptabilidad y acomodación, como fondo humano capaz de soportarlo todo por amor del prójimo ; buenos maestros, con una competencia profesional por lo menos superior al nivel medio y, mejor aún, eminente en todos los grados de la enseñanza y en cada una de las especialidades, si no se quiere ser indigno de una misión, que no es sólamente para servicio del pueblo y del Estado, sino también de Dios, de la Iglesia y de las almas; buenos maestros, con una clara conciencia profesional católica, con un alma ardiente de celo apostólico, con una idea exacta de la doctrina, que debe penetrar toda su enseñanza, con una profunda convicción de servir a los más altos intereses espirituales y culturales y en un campo de privilegio y de responsabilidad especial; buenos maestros, en fin, cuidadosos de educar antes que de enseñar; capaces, sobre todo, de formar y de plasmar almas principalmente al contacto con la suya propia, porque como dijo ya un gran pedagogo, no completamente extraño a vuestro mundo de lengua española, aunque iluminado solamente por la luz del paganismo « eum elige adiutorem, quem magis admireris, cum videris quam cum audieris», elige aquel maestro que más has de admirar cuando lo veas que cuando lo oigas. 4 En no pocas zonas del Mundo Nuevo, los movimientos sociales y políticos, que siguieron a su independencia, vieron penetrar en el campo de la enseñanza ideas y principios que, partiendo de un liberalismo y de un laicismo que audazmente pretendían dominarlo todo, desembocaban en un monopolio escolar, con daño evidente de la integral formación cristiana y con evidente perjuicio de la minoría y, muchas veces, de la inmensa mayoría católica. Y eso en un mundo como el vuestro iberoamericano, en el que la Iglesia, plenamente cosciente de la misión cultural que acompaña a su mensaje religioso, desplegó con Fray Juan de Zumárraga, Fray Alonso de la Vera Cruz y el gran obispo Vasco de Quiroga en 3 4 Pii XI Encycl. « Divini Illius » - A. A. S. vol. X X I I , 1930, pag. 80-81. Senecae ad Lucilium lib. V. Epist. XI (52) n. 8. Acta Pii Pp. XII 61 Mexico; con Fray Jerónimo de Loaísa, José de Acosta y el excelso metropolitano limeño Sto. Toribio de Mogrovejo en el Perú ; y con los jesuítas Torres Bollo, Manuel de Nóbrega y S. Pedro Claver en el antiguo Paraguay, en el Brasil y en la Nueva Granada, un esfuerzo educativo y escolar que, dada la escasez de medios de aquella centuria y las dificultades que a él se oponían, Nos complacemos en llamar grandioso y profundamente duradero. Basta recordar el intento, en gran parte lo grado, de aquellos grandes misioneros, secundados por el espíritu universal y católico de la legislación de sus monarcas, de fundir en un solo pueblo, mediante la catequesis, la escuela y los colegios de Letras Humanas, el elemento indígena con las clases cultas venidas de Europa o nacidas ya en tierra americana. Ni ese esfuerzo se limitó a la enseñanza elemental y humanística. Porque es gloria imperecedera de Hispanoamérica, que en el siglo xviii florecieran en 19 de sus ciudades otros tantos o más centros universitarios, inspirados y dirigidos por la Iglesia, que fueron objeto de la admiración y los elogios de un Alejandro de Hum boldt. Y Nos no podemos dudar de que en el futuro, insistiendo cada vez más en las líneas tan sabiamente trazadas en vuestras anteriores reuniones y en las directivas, que con generosidad maternal constantemente os ha procurado la Iglesia; preocupándoos siempre más de la educación que de la instrucción, perfeccionando vuestros métodos, concediendo un margen cad vez más amplio a la enseñanza de la religión, afinando en la selección de los libros de texto, estimulando la colaboración de las familias de vuestros alumnos, no reparando en sacrificios para la» for-, mación de vuestros profesores, siguiendo a vuestros alumnos a la salida de vuestras aulas con oportunas obras de asistencia postescolar y dedicando toda la atención que se merece a las obras sociales de enseñanza — tan necesarias en nuestros días -—, vuestras actividades pedagógicas merecerán por lo menos el respeto de todos, especialmente de los buenos, encontrando incluso el apoyo y la protección de aquellas públicas autoridades, que verán en ellas una eficaz y generosa colaboración para el bien común de la sociedad y el dique más seguro contra aquellas perniciosas doctrinas que, como negra inundación, amenazan por todas partes. Y para conseguirlo — os repetiremos — « s e d padres de las almas más que propagadores de conocimientos estériles », formad a vuestros alumnos sobre todo « con el ejemplo de la vida » . 5 Esta vez, vuestra reunión ha encontrado acogida señorial en esa 5 Diso, y Rad. vol.. XI - pags. 198-199. 62 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale espléndida cindad de San Cristóbal de La Habana, donde habéis podido admirar una Universidad fundada por la Iglesia nada menos que en 1728 y tan pujantes instituciones docentes católicas, como la moderna Universidad de Sto. Tomás de Villanuewa y ese grandioso Colegio de Belén, que es honor de la Iglesia y orgullo de Cuba católica. Levantad los ojos, hijos amadísimos, y contemplad esa bellísima ciudad, recostada en la boca de su bahía, mirándose en las aguas azules de ese tibio mar que baña sus pies, recreándose en las verdes colinas que limitan su horizonte, oreada con las brisas suaves que le manda el canal de la Florida. Todo se diría que invita al optimismo y a la paz, aunque allá lejos a lo mejor ruja la tormenta o se esté formando junto a cualquier isla remota el tifón desolador. Paz y optimismo han sido sin duda ninguna el espíritu de vuestra Asamblea, ungida con la caridad de Cristo, a la sombra protectora de su doctrina y de su Cruz, bajo el manto maternal de la Iglesia, que os mira como su porción predilecta ; pero no os olvidéis de que más allá brama el oleaje de las pasiones desencadenadas y corren por el cielo en galopadas tenebrosas nubes negras ansiosas de descargar en vuestros campos el granizo mortal y de arrasar vuestros sembrados con todo el ímpetu iracundo del huracán. Pero está escrito: ¡no prevalecerán! Y pasarán, como pasan esos turbiones de vuestro cielo, que dejan el aire luego más limpio, el sol más luminoso y la tierra más fecunda, aunque dejen también un triste séquito de desolación. Con esta seguridad, hijos amadísimos, volved a vuestros respectivos lares, portadores de Nuestra Bendición. Bendición, que queremos hacer extensiva no solamente a vuestra Confederación, con todos los organismos y personas asociadas ; no sólamente a todas vuestras patrias respectivas; sino también a todas vuestras naciones, y de modo muy especial a todos y a cada uno de vosotros, con todo aquello que en estos momentos tenéis en la mente y en el corazón. Suprema Sacra Congregatio 8. Officii 63 ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII i DECRETUM PROSCRIPTIO LIBRI Feria IV, die 28 Decembris 1958 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii, Eimi ac Revmi Domini Cardinales rebus fidei et morum tutandis praepositi, praehabito RR. D D . Consultorum voto, damnarunt atque in Indicem librorum prohibitorum inserendum mandarunt librum qui inscribitur : Jacqueline Martin, ((Plénitude)) Témoignage d'une femme sur l'amour, Editions familiales de France, 1951. o Et feria V I , die I Ianuarii 1954, "Ssmus D. N. D. Pius Divina Providentia Pp. X I I , in audientia Eimo Card. Pro-Secretario Sancti Officii concessa, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit et publicari iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sancti Officii, die 14 Ianuarii 1954. Marius Crovini, Supremae S. Congr. S. Officii Notarius II DECRETUM PROSCRIPTIO LIBRI Feria III (loco IV), die 5 Ianuarii 195 !¡ In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii, Emi ac Revmi Domini Cardinales rebus fidei et morum tutandis praepositi, praehabito RR. D D . Consultorum voto, damnarunt atque in In- Acta Apostolicae Sedis 64 - Commentarium Officiale dicem librorum prohibitorum inserendum mandarunt librum qui inscribitur : Bernhard Scheichelbauer, Die Iohannis - Freimaurerei, Versuch ei- ner Einführung, Wien, Verlag O. Kerry, 1953. Et feria V, die 14 eiusdem mensis et anni, Ssmus D. N. D. Pius Divina Providentia Pp. X I I , in audientia Emo Card. Pro-Secretario Sancti Officii concessa, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit et publicari iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sancti Oificii, die 16 Ianuarii 1954. Marius Orovini, Supremae S. Congr. S. Officii Notarius III MONITUM In aliquibus locis divulgatum est opusculum quoddam, cui titulus (( SECRETUM FELICITATIS - Quindecim orationes a Domino S. Birgittae in ecclesia S. Pauli, Romae, revelatae », Mceae ad Varium (et alibi), variis linguis editum. Cum vero in eodem libello asseratur S. Birgittae quasdam promissiones a Deo fuisse factas, de quarum origine supernaturali nullo modo constat, caveant Ordinarii locorum ne licentiam concedant edendi vel denuo imprimendi opuscula vel scripta quae praedictas promissiones con tinent. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 28 Ianuarii 1954. Marius Oro vini, Supremae S. Congr. S. Officii Notarius IV SUBMISSIONIS N O T I F I C A T I O Camillus Mulier laudabiliter se subiecit decreto S. Officii diei 2 Decembris .1953, quo damnatum et in Indicem librorum prohibitorum insertum est opusculum ab eo editum sub titulo U Encyclique a Humani Generis » et les problèmes scientifiques, Louvain, E. Namvelaerts, 1951. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 4 Februarii 1954. Marius Crovini, Supremae S. Congr. S. Officii Notarius Sacra SACHA Congregatio 65 Consistorialis CONGREGATIO CONSISTORIALIS i BENEVEÑTANAE ET ARIANENSIS DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM In territorio oppidi « Montecalvo Irpino », archidioecesi Beneventanae subiecti, parvus exstat pagus nomine « Corsaro », tribus constans vicis : Castello Corsaro, Contrada S. Giacomo et Contrada Corsaro, cum propria ecclesia Deo in honorem S. Nicolai Episcopi dicata, qui ad dioecesim Arianensem pertinet ; in territorio vero oppidi « Bonito », in dioecesi Arianensi, ad pagum Mortone sita est ecclesia S. Mariae ad Nives, in qua iurisdictionem suam, absque tamen territorio, Archiepiscopus Beneventanus exercet. Cum propter locorum distantiam fideles, in pago « Corsaro » commorantes, ad suum Arianensem Pastorem difficilius accedere possint et magis magisque periculis et erroribus contra fidem sint obnoxii; cumque iurisdictio Archiepiscopi Beneventani in Ecclesia S. Mariae ad Nives in pago « Morrone » nonnullas pariat difficultates pro recto fidelium circumstantium regimine, quo promptior ac facilior reddi possit spiritualis Pastorum cura ad opportuna auxilia christifidelibus ibidem degentibus afferenda, ab Apostolica Sede nuper expostulatum est ut territorium pagi « Corsaro » a dioecesi Arianensi separetur et archidioecesi Beneventanae aggregetur ; simulque ut ecclesia S. Mariae ad Nives e iurisdictione Archiepiscopi Beneventani eximatur et Episcopo Arianensi subiiciatur. Sacra igitur Consistorialis Congregatio, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Pio Divina Providentia Pp. X I I tributarum, rei opportunitate perspecta, consentientibus Ordinariis tum Beneventano tum Arianensi ac suppleto, quatenus opus sit, interesse habentium vel habere praesumentium consensu, vi praesentis Consistorialis Decreti, perinde valituri ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent, statuit ut pagus Corsaro cum tribus eiusdem vicis Castello Corsaro, Contrada S. 5 - A C T A , vol. X X I , n. 2 — 16-2-1954. Giacomo et Contrada Corsaro una cum Acta Apostolicae Sedis -- Commentarium Officiale 66 ecclesia S. Nicolai e dioecesi Arianensi dismembretur et archidioecesi Beneventanae adiungatur, mutatis, hac ratione, utriusque dioecesis finibus ; simulque decernit ut ecclesia S. Mariae ad Nives ad pagum Morrone, oppidi Bonito, a iurisdictione Archiepiscopi Beneventani penitus subtrahatur et potestati Episcopi Arianensis in posterum plene submittatur. Ad haec autem perficienda, eadem Sacra Consistorialis -Congregatio deputat Excmum P. I). Augustinum Mancinelli, Archiepiscopum Beneventanum, eidem tribuens facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto onere mittendi quam primum ad ipsam Sacram Congregationem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 2 Iulii 1953. £g Fr. A . I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor II COTABATENSIS ET SULUENSIS DECRETUM DISMEMBRATIONIS ET ERECTIONIS PRAEFECTURAE APOSTOLICAE SULUENSIS Quo melius bono animarum consuleretur in insulis civilis Provinciae vulgo Sulu, Excmus P. D. Aegidius Vagnozzi, Archiepiscopus titularis Myrensis et in Insulis Philippinis Nuntius Apostolicus, ab Apostolica Sede enixe postulavit ut Praefectura Apostolica ibi constitueretur. Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. X I I , attento fa vorabili voto Excmi P. D. G erar di Mongeau, Episcopi Titularis Dianensis et Praelati nullius Cotabatensis et Suluensis, de consilio Emi et Revmi Cardinalis S. C. Consistorialis Secretarii, ratus huiusmodi Praefecturae Apostolicae constitutionem animarum aeternae saluti valde profuturam, porrectis precibus benigne annuere dignatus est. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae pote. Sacra Congregatio Consistorialis 67 statis, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostor licae sub plumbo Litterae expeditae forent, a territorio Praelaturae nullius Cotabatensis et Suluensis separat omnes insulas quas Provincia civilis vulgo Sulu comprehendit, easque in Praefecturam Apostolicam Suluensem nuncupandam erigit et S. Congregationi de Propaganda Fide ad normam iuris communis plene subiicit. Itaque huius Praefecturae Apostolicae sic erectae confinia eadem erunt quibus Provincia civilis, quam supra memoravimus, vulgo Sulù circumscribitur. Ad haec omnia perficienda Ssmus Dominus Noster memoratum in Insulis Philippinis Nuntium Apostolicum deputare dignatus est eidem tribuens necessarias et opportunas facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad S. Congregationem Consistorialem, cum primum fas erit, mittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 28 Octobris 1953. £B A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Ernestus Civardi, Substitutus SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i PROVISIO E C C L E S I A R U M Singulis, ut infra, datis Decretis Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando, Sanctissimus Dominus Noster Pius divina Providentia Papa X I I dignatus est sequentes providere Ecclesias, nimirum : die 7 Maii 1953 — Titulari episcopali Ecclesiae Carystensi praefecit R. P. Firminium Courtemanche, Societatis Missionariorum Africae sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum de Fort Jameson. die 19 Septembris — Cathedrali Ecclesiae Belgaumensi, nuper erectae, R. D. Michaelem Iosephum Rodrigues, e clero saeculari. die 23 Septembris — Titulari episcopali Ecclesiae Cemerinianensi, R. P. Eberhardum Spies, Congregationis Ottiliensis O. S. B. pro missionibus exteris Peramiho. sodalem, quem constituit Abbatem «nullius» de Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 68 die 28 Septembris — Titulari episcopali Ecclesiae Sidoniensi, pro hafe tice archiepiscopali declaratae, R. I). Roniulum Carboni, e clero saeculari, quem constituit Delegatum Apostolicum Australiae, Novae Zelandiae et; Oceaniae. die 16 Novembris — Titulari episcopali Ecclesiae Jerafitanae R. P. Ioannem Dieter, Societatis Mariae, quem constituit Vicarium Apostolicum Arcipelagi Navigator um. — Titulari episcopali Ecclesiae Buthrotiae R. P. Aloisium Tirilly, sodalem Congregationis Sacrorum Cordium Iesu et Mariae, quem constituit Vicarium Apostolicum Insularum Marchesi. — Metropolitanae Ecclesiae Camberrensi et Gulburnensi, Exc. P. D. Eris Normannum Michaelem 0'Brien, hactenus Archiepiscopum titularem Cyrrehensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Izirianensi R. P. Kilianum Pflaum, O. E. M. sodalem, quem constituit Vicarium Apostolicum de Nullo de Cha vez. die 26 Novembris — Titulari episcopali Ecclesiae Attalensi in Pamphylia, Exc. P. D. Michaelem Urakawa, hactenus episcopum Sendaiensem. ii NOMINATIO Decreto, die 4 Decembris a. 1953 dato, Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renunciavit R. P. Clarentium Iacobum Duhart, Congregationis Ssmi Redemptoris sodalem, Praefectum Apostolicum Udonthanensem. SACRA CONGREGATIO RITUUM i .ROMANA V A R I A T I O N E S I N RUBRICIS M I S S A L I S E T R I T U A L I S R O M A N I Apostolica Constitutione « Christus Dominus » Pii Papae X I I , de discliplina quoad ieiunium eucharisticum servanda, die 6 Ianuarii 1953 data, atque Instructione S. Officii eadem super re eodemque die lata, nonnullae variationes in Rubricis Missalis et Ritualis Romani erant fa- Sacra. Congregatio Rituum 69 cièiidae. Quas quidem variationes Sacra Rituum Congregatio diligenti studio paravit et, prout in adnexo exemplari prostant, in Rubricas cum Missalis tum Ritualis Romani induci servarique mandavit. Quibuscumque contrariis nihil obstantibus. Die 3 Iunii 1953. £B C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L. © S. f A Carinci, Archiep. Seleucien., a Secretis V A R I A T I O N E S IN RUBRICIS M I S S A L I S ROMANI 1 POST CONSTITUTIONEM « CHRISTUS DOMINUS » In Capitulo De defectibus in celebratione Missarum occurrentibus, titulo IX De defectibus dispositionis corporis sequentes numeri sic variantur : 1. Si quis non est ieiunus post mediam noctem non potest communicare nec celebrare, salvis casibus a iure admissis, iuxta Constitutionem Apostolicam « Christus Dominus )), diei 6 Ianuarii 1953. 3. Si reliquiae cibi remanentes in ore transglutiantur, non impediunt communionem, cum non transglutiantur per modum cibi, sed per modum salivae. 4. Si plures Missas in una die continuo celebret, in unaquaque Missa abluat digitos in aliquo vase mundo, et in ultima tantum percipiat purificationem. Si plures Missas in una die cum intermissione celebret, potest in prioribus Missis duas ablutiones a rubricis praescriptis sumere, sed tantum adhibita aqua. Si vero Sacerdos, qui bis vel ter Missam celebrare debet, per inadvertentiam vinum quoque in ablutione sumat, non vetatur quominus secundam et tertiam Missam celebret. Die Nativitatis Domini Rubrica post primam Missam sic compleatur : « I n prima et secunda Missa... ac demum velo. Si vero praedictas Missas cum intermissione sit celebraturus, potest in prioribus Missis duas ablutiones a rubricis praescriptas sumere, sed tantum adhibita aqua ». In Commemoratione omnium fidelium defunctorum die 2 Novembris, post primam Missam rubrica compleatur ut die Nativitatis Domini. 70 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale V A R I A T I O N E S I N S I T U A L I ROMANO POST C O N S T I T U T I O N E M « C H R I S T U S D O M I N U S » TITULUS V De Sanctissimo Eucharistiae Sacramento CAPUT Praenotanda de hoc I Sanctissimo Sacramento Nn. 3 et 4 erunt sequentes, variata subsequenti numeratione : 3. Ideo populum saepius admonebit, qua praeparatione et quanta animi religione ac pietate, et humili etiam corporis habitu ad tam divinum Sacramentum debet accedere : ut, praemissa sacramentali confessione et servato ieiunio eucharistico, omnes utroque genu flexo Sacramentum humiliter adorent ac reverenter suscipiant, viri, quantum fieri potest, a mulieribus separati. 4. Ad ieiunium eucharisticum quod attinet : a) Aqua naturalis ieiunium eucharisticum non frangit. Christifideles, etiamsi non infirmi, qui ob debilitantem laborem, tardiores horas, quibus tantum ad sacram Synaxim accedere possint, vel longinquum iter eucharisticam mensam omnino ieiunii adire nequeant, aliquid sumere possunt per modum potus, exceptis tamen alcoholicis et servato ieiunio unius horae ante sacrae>communionis receptionem. Causae quidem gravis incommodi prudenter a confessario perpendendae sunt. b) Fideles qui in Missis vespertinis sacram communionem recipiunt, sive intra dictas Missas, sive proxime ante vel statim post, possunt inter refectionem, permissam usque ad tres horas ante communionem, sumere congrua moderatione alcohólicas potiones in mensa suetas, exclusis liquoribus. Quoad potus autem, quos sumere possunt usque ad unam horam ante communionem, excluditur omne alcoholicorum genus. CAPUT De Communione IV infirmorum N. 4 « Post quidem... » sequenti substituatur : 4. Diligenter curandum est, ne sanctissima Eucharistia tribuatur infirmis, a quibus ob phrenesim, sive ob assiduam tussim, aliumve similem morbum, aliqua indecentia cum iniuria Sacramenti timeri possit. Infirmi, etiamsi non decumbant, aliquid sumere possunt per modum potus, exceptis alcoholicis, si, suae infirmitatis causa, usque ad sacrae communionis receptionem ieiunium, absque gravi incommodo, nequeant Sacra Congregatio Rituum 71 servare integrum ; possunt etiam aliquid sumere per modum medicinae, sive liquidum (exclusis alcoholicis), sive solidum, modo de vera medicina agatur, a medico praescripta vel uti tali vulgo recepta. Condiciones, quibus dispensatione a lege ieiunii frui possint, nulla adiecta ante communionem temporis limitatione, prudenter a confessario perpendendae sunt. CAPUT Instructio die pro sacerdote facultatem V habente bis vel ter Missam eadem celebrandi. 1. Sacerdotes, qui vel tardioribus horis, vel post gravem sacri ministerii laborem, vel post longum iter celebraturi sunt, aliquid sumere possunt per modum potus, exclusis alcoholicis: a quo tamen se abstineant saltem per spatium unius horae, antequam sacris operentur. 2. Quando sacerdos eadem die bis vel ter est Missam celebraturus, potest in prioribus Missis duas ablutiones sumere, quae tamen, in hoc casu, non vino sed aqua tantum fieri debent. 3. Qui vero die Nativitatis Domini vel in Commemoratione omnium fidelium defunctorum tres Missas sine intermissione celebrat, in prima et secunda Missa ablutiones non sumit, sed divino Sanguine diligentissime sumpto, super corporale ponat Calicem et palla tegat, ac iunctis manibus in medio Altari dicat: «Quod ore sumpsimus . . . » ; et subinde, amoto aquae vasculo, digitos lavet dicens : « Corpus tuum . . . », et abstergat, Hisce peractis, Calicem, super corporale adhuc manentem, deducta palla, cooperiat ceu moris est, scilicet primum purificatorio linteo, deinde patena super quam ponat hostiam consecrandam, ac palla, et demum velo. Si vero sacerdos, qui bis vel ter Missam celebrare debet, per inadvertentiam vinum quoque in ablutione sumat, non vetatur quominus secundam et tertiam Missam celebret. Cum autem in secunda Missa... (usque ad finem). II URBIS ET ORBIS Declaratis constitutisque a Sanctissimo Domino Nostro Pio Divina Providentia Papa XII quibusdam Sanctis in supernos Patronos, qui universalem spectant Ecclesiam, Sacra Rituum Congregatio additamenta hac super declaratione confecit atque, vigore facultatum sibi ab Ipso Sanctissimo Domino nostro specialiter tributarum, Lectioni sextae II Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 72 Nocturni in festo dictorum Sanctorum legendae adiungenda esse, prout in adnexis prostant foliis, mandavit. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 16 Octobris 1953. £8 C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L ffi S ro f A Carinci, Archiep. Seleucien., a Secretis. ADDENDA LECTIONIBUS SANCTORUM QUI NUPER PATRONI PRO UNIVERSALI ECCLESIA DECLARATI SUNT Die 8 Maii Ad lectionem VI et ad lectionem contractam S. Michaelis Archangeli : Eum Pius duodecimus Radiólogis et Eadiumtherapéuticis Patronum et Protectórem constituit. Die 15 Maii Ad lectionem VI et ad lectionem contractam S. Ioannis Baptistae de La Salle : Pius vero duodecimus omnium Magistrorum pueris adulescentibúsque instituendis praecipuum apud Deum caelestem Patronum constituit. Die 2 Augusti Ad VI lectionem S. Alfonsi M. de Ligorio : Pius nonus vero, ex sacrorum Rituum Congregationis consulto, universalis Ecclesiae Doctorem declaravit. Tandem Pius duodecimus omnium Confessariorum ac Moralistarum caelestem apud Deum Patronum constituit. Ad lectionem contractam : ... et Pius duodecimus omnium Confessariorum ac Moralistarum caelestem apud Deum Patronum constituit. Die 27 Augusti Ad lectionem VI S. Iosephi Calasanctii : Dénique a Pio duodécimo omnium Scholarum popularium christia nárum ubique exstantium caelestem apud Deum Patronum constitutus est. Ad lectionem contractam : Eum Pius duodecimus omnium Scholarum popularium christianarum ubique exstantium caelestem apud Deum Patronum constituit. Die 15 Novembris Adiectionem VI et ad lectionem contractam S. Alberti Magni: ... et Pius duodecimus cultorum scientiarum naturalium caelestem apud Deum Patronum constituit. »Sacra Paenitentiaria Apostolica 73 ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM DE INDULGENTIIS) DECRETUM CORONAE SEPTEM DOLORUM REATAE MARIAE VIRGINIS RECITATIO INDULGENTIA PLENARIA DITATUR. Ssmus D. ~N. Pius div. Prov. Pp. X I I , in Audientia infra scripto Cardinali Paenitentiario Maiori diei 19 mensis Decembris anni 1953 concessa, preces Revmi Prioris Generalis Ordinis Servorum Mariae libenter excipiens ac fidelium votis Coronam Septem Dolorum ubique recitantium paterne obsecundans, benigne dilargiri dignatus est Indulgen tiam plenariam, a christifidelibus confessis ac sacra Synaxi refectis semel in die lucrandam, si coram SS. Altaris Sacramento, sive publice exposito sive in Tabernaculo adservato, praefatam Septem Dolorum Beatae Mariae Virginis Coronam devote recitaverint. Datum Romae, ex Aedibus S. Paenitentiariae Apostolicae, die 15 Ianuarii 1954. N. Card. CANALI, Paenitentiarius Maior L. © S. S. Luzio, Regem Acta Apostolicae Sedis 74 Commentarium Officiale SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I TOLOSANA NULLITATIS MATRIMONII (RIVIERE-LAYLIES) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Henrici Rivière, conventi in via incidentali et reconventionali, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 23 Martii 1954 hora meridiana ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Henrici Rivière curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* Boleslaus Filipiak, Ponens \ Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 19 Decembris 1953. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Henri Rivière défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 23 mars 1954, à midi pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Henri Rivière devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Sacra Romana Rota 75 II ABERCORNEN. NULLITATIS MATRIMONII (SINTA-NIJMU) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Pensuli Nijmu, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. B. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 23 Martii 1954 hora meridiana, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes le loco commorationis praedicti Domini Pensuli Nijmu curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* Boleslaus Filipiak, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 21 Decembris 1953. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Pensuli Nijmu défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 23 mars 1954, à, 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant là Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Pensuli Nijmu devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 7(5 III AQUISG.RANEN. NULLITATIS MATRIMONII (KROPP-PULST) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Ludovici Pulst, partis conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 22 Aprilis 1954 bora 10 ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandum, qua habebitur Turnus rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Ludovici Pulsfc curare debent, ut cle hac edictali citatione ipse moneatur.* Albertus Canestri, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 13 Ianuarii 1954. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Luis Pulst défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 22 avril 1954, à 10 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour dé la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? < Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Luis Pulst devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Sacra Romana Rota 77 IV W A Y N E CASTREN. NULLITATIS MATRIMONII (ANTHROP-AMBER) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Kenneth Amber in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae, (Roma, Palazzo della Cancelleria) die S Aprilis 1954 hora meridiana ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae defini tione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinari locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Kenneth Amber curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* Guillelmus Heard, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 26 Ianuarii 1954. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Kenneth Amfeer défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 8 avril 1954, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Oonstet-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Kenneth Amber devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA OFFICIORUM SEGRETERIA Di STATO La Santità di Nostro Signore Pio Pp. XII, nelV Udienza del 16 dicembre 1953, concessa al sottoscritto Pro-Segretario di Stato della medesima Santità Sua per gli Affari Ordinari, si è benignamente degnata di approvare il seguente Statuto, che sostituisce gli « Ordinamenti per la Scuola di Paleografia presso VArchivio Poittificio Vaticano» contenuti nel Motu proprio « Fin dal principio » del Santo Padre Leone XIII del r maggio 1884 e gli art. 96-99 del Regolamento dell'Archivio Vaticano approvato dal Santo Padre Pio XI il 25 gennaio 1921. G. B. Montini STATUTO DELLA SCUOLA VATICANA DI PALEOGRAFIA E DIPLOMATICA ERETTA PRESSO L'ARCHIVIO SEGRETO VATICANO. Art. 1. La Scuola Vaticana di Paleografìa e Diplomatica, istituita da Leone X I I I di f. m. con Motu Proprio del 1° Maggio 1884, ha il carattere di Scuola superiore«^Ti perfezionamento. Al termine del corso, superati gli esami, essa rilascia il Diploma di Paleografo - Archivista. Art. 2. Alla Scuola è annesso un corso teorico-pratico di archivistica, istituito da Pio XI di f. m. nel 1923 principalmente per gli alunni degli Istituti Ecclesiastici di Studi Superiori di Roma, allo scopo di preparare persone idonee a ben conservare gli Archivi Ecclesiastici. Al termine del corso, a chi abbia superato gli esami, viene rilasciato uno speciale attestato. Art. 3. La protezione e l'alta direzione della Scuola sono affidate all'Emo Card. Archivista di Santa Romana Chiesa, ed Egli ne rende conto al Sommo Pontefice. Al Card. Archivista spetta emanare e, ove occorra, modificare il Re- Acta Officiorum 79 golamento per ciò che riguarda la disciplina scolastica e le materie d'insegnamento. In mancanza o in assenza del Card. Archivista, riceve ed accetta le domande di ammissione, presiede la Commissione esaminatrice e sottoscrive e rilascia i diplomi il Prefetto dell'Archivio Segreto Vaticano. Art. 4. La cura della disciplina e dell'amministrazione della Scuola spetta al Prefetto dell'Archivio e, in assenza di lui, a chi ne fa le veci. Art. 5. I Professori, scelti per lo più fra gli Officiali dell'Archivio Vaticano, sono nominati dal Santo Padre su presentazione del Cardinale Archivista. Uno dei Professori, designato dall'Emo Card. Archivista, ha la direzione interna della Scuola e la rappresenta; e risponde a Lui e, per ciò che gli spetta, al Prefetto dell'Archivio del suo buon andamento. Art. 6. Il corso di Paleografìa e di Diplomatica ha la durata di un biennio, e vi si insegnano la Paleograna latina e la Diplomatica con le discipline complementari determinate nel Regolamento. Il corso di Archivistica dura un anno e vi si danno istruzioni per la buona tenuta degli archivi, per la compilazione degli inventari, ecc. Art. 7. Le spese per il mantenimento della Scuola entrano nella contabilità dell'Archivio Segreto Vaticano. La Commissione Cardinalizia preposta all'Amministrazione dei Beni della Santa Sede darà disposizione perchè si continuino a corrispondere gli assegni concessi al personale destinando, per le spese ordinarie, la somma stabilita. Le spese straordinarie verranno approvate dalla stessa Commissione Cardinalizia secondo l'occorrenza. Art. 8. L'originale del presente Statuto sarà conservato nell'Archivio Segreto Vaticano ; di esso saranno redatte tre copie ufficiali munite della sottoscrizione e del sigillo dell'Emo Card. Archivista, da conser vare rispettivamente nella Segreteria di Stato, nell'Amministrazione dei Beni della Santa Sede e nella Scuola. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale so DIARIUM ROMANAE CURIAE X,unedi, 18 gennaio 1954, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza Sir DOUGLAS FREDERICK H O W A R D , K.C.M.G., M.C., Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario di Gran Bretagna, per la presentazione delle Lettere Credenziali. S A G R A C O N G R E G A Z I O N E DEL CONCILIO AVVISO DI CONCORSO Nella Sacra Congregazione del Concilio è aperto un corcorso per due posti di Aiutanti di studio nell'Ufficio catechistico. Vi potranno prender parte i sacerdoti che non abbiano superato il 35° anno d'età, e che non pili tardi del giorno dieci marzo 1954 abbiano presentato nella Segreteria della medesima Sacra Congregazione la domanda corredata della commendatizia del proprio Vescovo e del nulla osta del Vicariato di Roma, insieme ai documenti comprovanti gli studi compiuti, i gradi accademici conseguiti, oltre l'esercizio in dattilografìa. Il concorso sarà per titoli e per esame scritto di scienza. L'esame scritto avrà luogo nella predetta Segreteria il giorno venti (sabato) dello stesso mese di marzo, alle ore nove, e consisterà nello svolgimento, in italiano ed in latino, di un tema relativo alla materia catechistica. Roma, 22 gennaio 1954. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 1 gennaio 1954. S. E. Revma Monsig. Giuseppe da Costa Nunes, Patriarca Arcivescovo tit. di Odesso, Consultore delle Sacre Congregazioni per la Disciplina dei Sacramenti, del Concilio, dei Religiosi e di Pro paganda Fide. 7 » » S. Eiñza Revma il Signor Cardinale Pietro Ciriaci, Membro della Suprema Sacra Congregazione del Santo Offizio. An. et yol. X X X X V I 18 Hàrtîi 1954 (Ser. II, t. XXI)-N.3 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES A P O S T O L I C A E I KADUNAËNSIS APOSTOLICA PRAEFECTURA DE KADUNA AD DIOECESIS DIGNITATEM EVEHITUR MUTATIS FINIBUS. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Magno gaudio magnaque laetitia animus perfunditur Noster quotiens comperimus fidem catholicam per terrae oras progressus facere ac fines proferre. Cum autem operosus faustusque Evangelii praeconum labor monet diem venisse novae alicuius dioecesis erigendae ad utilitates ani morum, Nos, quos Deus voluit arcano consilio et suam ipsius gloriam unice quaerere et aliorum curare salutem, maiore fruimur voluptate quam si aeneum monumentum Christo erexissemus. Libenter igitur ratum habemus quod venerabiles Fratres Nostri, Sacrae Congregationi Christiano Nomini Propagando praepositi, censuerunt faciendum quoad Apostolicam Praefecturam de Raduna, in Nigeria. Quapropter, re attentissimo animo considerata, de sententia venerabilis Fratris Davidis Mathew, Archiepiscopi titulo Apameni in Bithynia, eiusdemque in Africa Orientali et Occidentali Britannica Apostolici Delegati; eorum consensum supplentes qui in hoc negotio aliquid iuris sese habere arbitrentur, de Nostra summa et apostolica potestate, quam in universam Ecclesiam obtinemus, haec quae sequuntur decernimus ac statuimus. Apostolicam 6 - A C T A , vol. X X I , n. 3. - 18-3-1954. 82 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale Praefecturam de Raduna ad dioecesis dignitatem evehimus, quam in posterum -Kadunaënsem nomine appellari volumus, immutatis ut sequitur finibus • ad septemtrionem terminabitur Praefecturae Apo- stolicae Mameyensis territorio; ad orientalem vero partem praefecturae Apostolicae de Jos, nuperrime ad gradum dioecesis evectae, limitibus; ad meridionalem, autem regione quam Ondoënsis dioecesis complectitur; ad occidentalem denique partem districtibus de Sokoto et de Katsina, quibus nova Praefectura Apostolica de Sokoto constituitur. Huius modo erectae Ecclesiae Sedes in Kaduna urbe erit; cathedram vero episcopalem collocabit Antistes in eo civitatis templo quod magnitudine ac magnificentia aptius èxistimabitur quodque iam nunc ad cathedralis aedis gradum evehimus. Quae privilegia, honores, iura et onera ceterarum dioecesium et Episcoporum dignitatem consequuntur, eadem omnino erunt huius novae Sedis eiusdemque Antistitum propria. Erunt tamen, sive Episcopus, scilicet, sive Ecclesia, Lagosensi Archiepiscopo eiusque Sedi metropolitanae subiecti et obnoxii. Placet insuper ut in Kadunaënsi dioecesi Canonicorum Collegium constituatur Quae res dum ad effectum non potuerit adduci, concedimus ut Canonicorum loco Consultores dioecesani eligantur qui sinceris consiliis assiduoque labore suae Ecclesiae Praesulem iuvent. Iubemus praeterea ut seminarium saltem elementarium in eadem Sede condatur pueris excipiendis et educandis quos suo numine suaque gratia moverit omnipotens Deus ad sacerdotalia munera suscipienda. Cum autem per apostolicas sub plumbo Litteras, hoc die datas, ex Apostolica Praefectura Kadunaënsi nova Praefectura Apostolica de Sokoto et nova dioecesis Kadunaënsis constiterint, mensam episcopalem, quam dicunt, huius sedis ea bona constituent quae post divisum territorium ad'hanc, pro rata parte, spectabunt, vel ea bona quae Curiae obvenient; vel a christianis dabuntur; vel denique Sacra Congregatio Fidei Propagandae mittere solet. Quod vero ad iura cleri et populi spectat, itemque ad Vicarii Capitularis seu Administratoris Apostolici, Sede vacante, electionem, et alia huiusmodi, haec omnia legibus quae in Codice habentur omnino regantur. Quae autem his Litteris statuimus venerabilis Frater David Mathew exsequenda curabit, quem supra memoravimus, vel ille qui eo tempore quo decreta ad exitum adducentur Delegationi Apostolicae in Africa Orientali et Occidentali Britannica praeerit. Qui tamen rem perficiet, ei potestates agendi negotii tribuimus, cuilibet viro subdelegandas, si opus fuerit, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Idem, autem, onus habebit, confecto opere, documenta exarandi eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam primum mittendi. Acta Pii Pp. XII 83 Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis quavis praeditus auctoritate sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis vel locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Sumrorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario 83- CLEMENS Card. MICARA PETRUS Card. FÜMASONI BIONDI Sacri Collegii Subdecanus 8. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam f Alfonsus Carinci, Archiep. Albertus Serafini, Proton. Regens Seleuc, Dec. Proton. Apost. Apost. Loco £& Plumbi Reg. in Cane. Ap.. vol. LXXXVII, n. 58. II D E INDIA NOVUS ECCLESIASTICARUM PROVINCIARUM STATUS IN INDICA REGIONE DE- FINITUR. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Mutant res huius revolubilis aevi, ac temporum varietate alternisque fortunae vicissitudinibus miseri premuntur mortales. Una autem Ecclesia, quae firma aeternaque Dei voluntate nititur, non modo nullis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 84 frangitur periculis nullaque pessum datur molestia; sed omnem arripit occasionem, qua data diffundendae christianae religioni aptius consulere queat. Nos igitur, quibus summus caelorum Pater eiusdem Ecclesiae gubernacula tractanda commendavit, prorsus esse tempus censemus ut hoc faciamus in finibus Indiae : qua in regione, antiquitatis, humanitatis virtutumque cultu praeclara, rei catholicae administratio ita ordinanda est ut eius ratio ac forma cum rerum statu, qui nunc est, magis accommodate congruat. In ea enim evangelicae semen veritatis divino Numine crevit, e quo, veluti maximae arboris frondes umbrosae, novae christianorum familiae novaeque dioeceses ortae sunt ; quin etiam in eodem territorio res civiles novatae sunt, cum praesertim recens creata est Natio, quae Pakistania appellatur. Quae mutationes auctusque numerus fidelium postulant ut Ecclesiasticae Provinciae in India nunc exstantes, quarum status anno millesimo octingentesimo octogesimo septimo primum definitus est, nostris hisce diebus aptius disponantur. Quae cum ita sint, benigno videmus ac diiudicamus animo Sacri Coetus Christianae Fidei Propagandae consilium ut quaedam in praesenti Provinciarum, quas supra diximus, statu noventur : dioeceses nempe de Ranchi, Nagpurensem, Hyderabadensem, Bangalorensem et Madhuraiensem ad Metropolitanarum Sedium dignitatem perducendi ; dioecesim pariter Malacensem, e Pondicheriensi archidioecesi distractam, ad archiepiscopalis Ecclesiae gradum elevando; que India suffraganeas Metropolitis Ecclesiis, in iam Sedes deni- exstantibus vel recens constitutis, sapientius assignando. Postquam igitur exploravimus quid venerabilis Frater Martinus Lucas, Archiepiscopus titulo Adulitanus et in Indica regione Apostolicus Internuntius, de hoc sentiat negotio, ac sententiam pariter venerabilium Fratrum in eadem regione Praesulum diligenter exquisivimus ; de consilio dilecti Filii Nostri S. R. E. Cardinalis S. Congregationis Fidei Propagandae Praefecti, qui Nobis eiusdem S. Coetus sententiam palam fecit; consensum praeterea supplentes eorum omnium qui in hac re habeant aliquid iuris aut sese habere arbitrentur ; post rem denique intentissime consideratam ac clara eorum scientia quae gesturi sumus, de suprema Nostra potestate ea quae sequuntur constituimus. Episcopales Ecclesias, quarum supra meminimus, primum e suis cuiusque Ecclesiasticis Provinciis distrahimus, videlicet : dioecesim de Ranchi a Calcuttensi Provincia, Nagpurensem et Hyderabadensem Sedes a Provincia Madraspolitana et Meliaporensi, Bangalorensem Ecclesiam ab archidioecesi Pondicheriensi et Cuddalorensi, Madhuraiensem denique a Provincia Bombayensi. Quas omnes deinde episcopales Sedes, a suarum archidioecesium iure nunc Acta Pii Pp. XII 85 subtractas, ad gradum et dignitatem producimus earum Ecclesiarum, quae metropolitana auctoritate pollent. Cum vero ex his archidioecesibus nunc constitutis novae sint Ecclesiasticae Provinciae formandae, haec quae sequuntur item statuimus : 1) Ecclesiastica Provincia de Ranchi ex his constabit Ecclesiis : ex metropolitana scilicet eiusdem nominis, atque ex suffraganeis Sedibus Cuttackensi et Sambalpurensi, quarum prima ad hodiernum diem archidioecesi subiciebatur Madraspolitanae et Meliaporensi, altera vero Calcuttensi. 2) Ecclesiastica Provincia Nagpurensis metropolitana componetur eiusdem nominis Sede atque suffraganea Ecclesia Raigarhensi-Ambikapurensi, quam e iure eximimus Calcuttensis archidioecesis. Cui Nagpurensi Provinciae item subdetur Apostolica Praefectura Iabalpurensis, quae fuit hactenus suffraganea Madraspolitanae et Meliaporensi Ecclesiae. 3) Ecclesiastica Provincia Hyderabadensis ex metropolitana eiusdem nominis Sede constabit atque e suffraganeis Ecclesiis : Vijayavadana, Nellorensi, G un turen si, Visakhapatnamensi et Warangalensi, quae omnes adhuc usque suffraganeae fuerunt Madraspolitanae et Meliaporensi archidioecesi. 4) Ecclesiasticam Provinciam Bangalorensem constituent metropolitana eiusdem nominis Sedes atque suffraganeae Ecclesiae : Mangalorensis, a Bombayensi disiuncta archidioecesi, Mysuriensis, e Pondicheriensi et Cuddalorensi archidioecesi subtracta, ac denique Bellaryensis, a metropolitana Sede Madraspolitana et Meliaporensi separata. 5) Ecclesiastica Provincia Madlmraiensis constabit denique ex metropolitana eiusdem nominis Ecclesia; cui suffraganeae erunt dioeceses Tiruchirapolitana et Tuticorensis, a Bombayensi archidioecesi separatae. tropolitanae Ecclesiae Pondicheriensis et Postremo, Cuddalorensis iure a meMala- censent dioecesim eximimus eandemque ad gradum et dignitatem extollimus archiepiscopalis Ecclesiae, quae Nostrae et Apostolicae Sedis erit posthac obnoxia auctoritati. Cum ergo, hasce post immutationes, Ecclesiae status in Indica regione aptius accommodatiusque sit dispon e n d i , decernimus ut, praeter eas Provincias quas supra descripsimus, reliquae etiam Ecclesiasticae Provinciae demum apte definiantur ut in ipsis novus suffraganearum dioecesium ordo Metropolitanis Sedibus attribuatur. Qui ordo ita constituetur : 1) Metropolitanae Ecclesiae V erapolitanae, quae Ecclesiasticae Provinciae Verapolitanae praeest, suffraganeae erunt dioeceses : de Kottar, Quilonensis, Trivandrensis Latinorum et de Vijayapuram, in eadem Provincia iam exstantes, Calicutensis, a metropolitana Bombayensi Sede distracta, ac denique Alleppeyensis et Cochinensis, quae ad hodiernum diem suffraganeae fuerunt Ecclesiae Goanae et Damanensi. 2) Metropolitanae Sedi Madraspolitanae 86 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et Meliaporensi, quae Ecclesiasticae praeest eiusdem nominis Provinciae, suffraganeae erunt dioeceses : Vellorensis et Coimbaturensis, quarum prima in eadem Provincia iam inest, alteram vero e iure eximium s Pondicheriensis et Cuddalorensis Ecclesiae. 3) Metropolitanae archidioecesis Pondicheriensis et Ouddalorensis, capitis eiusdem nominis Provinciae, auctoritati hae dioeceses erunt obnoxiae: de Salem et Kumbakonamensis, in eadem Provincia iam exstantes, ac Tanjorensis, a Madraspolitana et Meliaporensi Ecclesia separata. 4=) Metropolitanae Ecclesiae Bombayensi, quae caput est Bombayensis Provinciae, esse pergent suffraganeae episcopales Sedes Ahmedabadensis et Poonensis ; cui Provinciae iungetur Belgaumensis dioecesis, quam per Apostolicas sub plumbo Litteras « Summa illa sollicitudo » hoc ipso die constituimus. 5) Metropolitanae Sedi Galcuttensi, quae Ecclesiasticae praeest Provinciae Calcuttensi, erunt, uti suffraganeae, subiectae dioeceses : Krihsnagarensis, Ialpaiguriensis, Patnensis, Shillongensis et Dibrugarhensis, in eadem Provincia iam exstantes. Quae Provincia etiam complectetur Apostolicas Praefecturas de Malda, de Haflong et de Sikkim, quarum postrema in Calcuttensi Provincia iam inest. 6) Metropolitanae denique Ecclesiae Agraensi, eiusdem nominis Provinciae capiti, suffraganeae esse pergent Episcopales Sedes Aimerensis, Lucknowensis et Indorensis. Cui Provinciae pariter subdentur Apostolicae Praefecturae de Jullundur atque de Kashmir et Jammu. Quarum fines Provinciarum finibus aequabuntur omnium simul dioecesium ex quibus singulae constant, quae per has Litteras ipsis attributae sunt. Volumus praeterea ut Praesules qui Sedibus moderantur de Ranchi, Nagpurensi, Hyderabadensi, Bangalorensi et Madhuraiensi, quae hisce Nostris Litteris ad metropolitanam dignitatem per ductae sunt, iis omnibus posthac decorantur iuribus, honoribus et privilegiis, quibus ceteri eiusdem gradus et dignitatis Metropolitae Archiepiscopi : ut est crucem ante se ferre in suae cuiusque Provinciae Ecclesiasticae territorio ac pallio ornari iuxta liturgicas leges, postquam tamen fuerit in publico Consistorio expostulatum atque obtentum ; tenebuntur autem iisdem officiis et oneribus, quibus Metropolitae omnes astringuntur. Quae pariter Sedes ad metropolitanae Ecclesiae gradum deductae sunt, iisdem fruentur iuribus ofiiciisque obligabuntur, quae ceterarum eiusdem honoris Ecclesiarum sunt propria. Item Malacensis Sedis Praesul, cuius Ecclesiam Nobis et Apostolicae Sedi directo subiecimus, archiepiscopali dignitate in posterum exornabitur, iisdemque iuribus ac privilegiis, oneribus et obligationibus tenebitur quibus ceteri per orbem eiusdem gradus Archiepiscopi non Metropolitae. Ut autem ea quae Nostris his Litteris iubemus efficiantur, Acta Pii Pp. XII 87 venerabilem, quem supra diximus, Fratrem Martinum Lucas deligimus vel eum qui eo tempore, quo haec decreta ad rem adducentur, Apostolicae praeerit in Indica Republica Internuntiaturae ; cui vero contigerit hoc exsequendum negotium, illi necessarias ad id potestates facimus, cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro, qui ecclesiastica dignitate sit praeditus. Iubemus pariter ut idem venerabilis Frater hoc confectum negotium in tabulas referat, quarum fide digna exempla ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide quam primum mittenda curabit. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrnmpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum ex Arce Gandulfi, prope Romam, die undevicesimo mensis Septembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario CLEMENS Card. MICARA PETRUS Card. PUMA SONI BIONDI Sacri Collegii Subdecanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam f Alfonsus Carinci, Archiep. Albertus Serafini, Proton. Loco ¡33 Plumbi Reg. in Cane. Ap.. vol. LXXXVII, n. 36. Regens Seleuc, Dec. Proton. Apost. Apost. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 88 MOTU QUAEDAM VJ0RBA PROPRIO EXPUNGUNTUR A CAN. 2319 § 1, I o P I U S PP. X I I Ecclesiae bonum postulat ut, quantum fieri potest, caveamus ne, incertis privatorum hominum de germano canonum sensu opinionibus et coniecturis, Iuris canonici stabilitas in discrimen vocetur, neve, subtilitatibus et cavillationibus immorarido, contra apertam legislatoris voluntatem, legum violatoribus indulgeatur iniuste, quod nervum ecclesiasticae disciplinae disrumpit. Sed quidam sacrorum canonum interpretes id non satis attendentes o vim can. 2319 § 1, I extenuarunt atque, plus aequo innixi praescripto can. 1063 § 1 in eodem revocati, docuerunt non quodlibet matrimonium a catholicis initum seu attentatum coram ministro acatholico puniri excommunicatione Ordinario reservata. Itaque ne christifideles, metu poenae liberati, eiusmodi crimen admittere audeant, Nos, auditis Emis ac Revmis Patribus Supremae Sacrae Congregationis S. Officii, Motu Proprio ac de plenitudine Apostolicae o potestatis, decernimus atque iubemus ut a can. 2319 § 1, I expungantur verba « contra praescriptum can. 1063 § 1 ». Mandamus autem ut hae Litterae Apostolicae,, Motu Proprio datae, in Actis Apostolicae Sedis edantur. Contrariis quibuslibet non obstantibus, etsi peculiarissima mentione dignis. Datum Romae, apud S. Petrum, die x x v Decembris mensis, in festo Nativitatis Domini, anno MCMLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. PIUS PP. X I I Acta PU Pp. JII LITT E R AE 89 A POSTO LIGA E I BASILICAE MINORIS HONORIBUS AC PRIVILEGIIS AFFICITUR PAROECIALIS ECCLESIA SANCTI SEVERINI. EPISCOPI, IN URBE ET ARCHIDIOECESI COLONIENSI E X STANS. P I U S PP. X I I Ad perpetuam rei memoriam. — Quae antiquitate et religione potissimum commendantur, Aedes sacrae e translaticio Apostolicae Sedis instituto solent praecipuis honoribus condecoran. In quibus accensendum est Sancti Severini Templum, quod in urbis Coloniae Agrippinae non modicum vertit ornamentum. Exstat enim eo in loco, quo saeculo n vergente corpora Christi cultorum efferebantur. Quarto vero ineunte saeculo eodem in sepulcreto exstructa fuit parva Aedes, quam Sanctus Severinus Praesul, ab se laxatam, auctam, instructam, non multo tempore post honori Sanctorum Martyrum Cornelii et Cypriani dedicavisse traditur. Exinde Templum, per hominum aetates iterum atque iterum reiectum et immutatum, ab eodem est Sancto Severino appellatum. Insignis autem, quae nunc conspicitur Ecclesia, amplitudine et forma nec non sacris turribus venusta, a saeculo x i n et xiv est repetenda. Tantum vero opus altero, quod per totum flagrabat orbem terrarum, bello ignivomis missilibus fuit misere verberatum, diftractum, at invicta pietate reparatum atque in melius restitutum. Quod autem maxime Nostra interest, ea in Aede, Canonicorum olim Collegio honestata, nunc vero curiali, et sacrorum administri et Christifideles e laicorum ordine rebus divinis impigri insistunt. Memorandum quoque diem festum Sancti Severini summa cum caerimonia quotannis ibi celebrari neque defervescere piam animorum alacritatem in supplicatione, indicta, eorum sollemnium causa, in octavum diem. Praeterea Templum Sanctorum reliquiis atque sacra supellectile ita affluit ut nihil videatur in praeclaro hoc religionis domicilio desiderandum. Quibus omnibus permotus, Dilectus Filius Noster Iosephus Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyter Cardinalis Frings, Archiepiscopus Coloniensis, vota quoque Nobis significans Curionis et Christifidelium", preces ad Nos detulit ut eam sacram Aedem, tot laudibus ornatam, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenter admissis, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis pieni- 90 Acta Apostolicas Sedis - Commentarium Officiale tudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum paroecialem Ecclesiam Deo in honorem Sancti Severini, Episcopi, in urbe et Archidioecesi Coloniensi consecratam, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae templis itidem insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare SL\ permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, autoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die rx mensis Martii, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis II S. MARIA GORETTI, V. M . , ALTERA PATRONA CONSTITUITUR CIVITATIS NBPTUNII, ALBANENSIS DIOECESIS. P I U S PP. X I I Ad perpetuam rei memoriam. — Quae intemerata in vic taque coluit virginitatis pudorem, Sancta Maria Goretti in oppido Neptunio, intra Albanensis dioecesis fines, et a civibus et ab advenis religionis causa perpetuis ornatur obsequiis. ínclita enim Martyr, cum huius lucis frueretur usura, saepius Neptunium se contulit ut Templum Almae Deiparae a gratiis adiret ; ibidem, vulneribus confossa, purissimam efflavit animam estque sepulcri honore donata. Sacra autem eius ossa postea e publico sepulereto in Aedem, quam diximus, fuerunt translata et in culto sacello, non ita pridem exstructo, religiose condita, postquam lectissima virgo caelestibus honoribus fuit cumulata. Cum igitur haec iam constituta esset Agri Pomptini Patrona atque Dioecesis Albanensis tutrix aeque principalis cum Sancto Pancratio, oppidi Neptunii incolae, sive sacra civilive potestate ornati sive plebs Deo devota, preces ad Nos admoverunt ut Sanctam Mariam Goretti, utpote quam quasi domesticam ha- Acta Pii Pp. XII 91 berent gloriam, suae civitatis alteram Patronam caelestem renuntiaremus. Quae vota, Venerabilis Fratris Nostri Iosephi Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis Pizzardo, Episcopi Albanensis, commendatione suffulta, benigno animo explentes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctam Mariam Goretti, Virginem et Märtyrern, civitatis Neptunii alteram Patronam constituimus et declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras, firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die i mensis Iulii, anno MDCCCCVIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis III ORDINIS FRATRUM MINORUM CONSTITUTIONES APPROBANTUR ET CONFIRMANTUR P I U S PP. X I I Ad perpetuam rei memoriam. — Ad Evangelii rationem Sodales Fran císcales seu Fratres Minores, ex Christi Domini suique Auctoris, « pauperis Asisinatis », disciplina, vitam componentes, civitati christianae suoque Ordini eximium decus attulerunt atque incrementum. Quod praecipue effecerunt, cum Regulam, a legifero illo Patre, Dei afflante numine, conditam et ab Apostolica Sede approbatam, adamussim observarent. Quo autem tam arduum atque egregium inceptum expeditius peragerent, ad eandem Regulam peculiares leges seu Constitutiones addiderunt, qui- 92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bus germana Sancti Francisci instituta et Ecclesiae praecepta, de religiosa vita temporis successu data, magis explicarentur. Quae Constitutiones quanti sint momenti, quanta commendentur utilitate, ipsa Ordinis, quem diximus, historia comprobatur. Namque vix duodecim annis exactis a Sancti Francisci obitu, generalis Ordinis coetus, anno M C C X X X I X coactus, Constitutiones^ab omnibus Sodalibus sanxit servandas, quas, novis auctas ordinationibus, Sanctus Bonaventura, cum universo Ordini moderaretur, perfecit, et in generali conventu, Narbone anno MCCLX acto, promulgavit, unde Constitutiones Narbonenses deinceps solebant appellari. Hae igitur leges, sapientiae et consilii in regendis sodalibus luculenta testimonia, pro praecipuis insequente tempore obtinebant. Id vero proprium fuit Ordinis Fratrum Minorum eas ad novas aetatum condiciones atque Ecclesiae normas accommodare, quemadmodum post Concilium Tridentinum, in generali coetu Toleti a. M D L X X X I I I celebrato, factum est. Est etiam prae Nobis ferendum peculiaria statuta pro iis lata esse Familiis religiosis, quae, non quidem ab Ordine Franciscali seiunctae, austeriorem tamen vivendi rationem servabant. Hisce igitur nisa legibus, ampla Fratrum Minorum Sodalitas alta et magnifica protulit ad suum incrementum et ad communem Ecclesiae et Christifidelium fructum. Neque praetermittendum est Romanos Pontifices, Decessores Nostros, suam in hunc Ordinem propensam voluntatem pluries significasse eiusque profectui paterna cum caritate consuluisse, sive Regulam legitime interpretando, ut Nicolaus Pp. I I I , Clemens Pp. V, Innocentius Pp. X I , sive novas Constitutiones provide condendo vel ap probando, ut Martinus Pp. V, Eugenius Pp. I V , Iulius Pp. I I I , sive alia statuendo, ut Leo Pp. X, qui Ordinem bipartito sua divisit auctoritate, vetus eius sigillum attribuens Generali Ministro Fratrum Minorum. Qua nova cum rerum condicione ut leges convenirent, Fratres Franciscales, qui Minores nuncupantur, statim in generali Ordinis conventu, Lugduni anno MDXVIII celebrato, studiose effecerunt. Iuvat quoque memorare Leonem Pp. X I I I , Decessorem Nostrum, sacra hac Religiosorum Sodalium Familia ad maiorem unitatem revocata, sublatisque ac deletis nominibus et peculiaribus statutis singularum eius partium, anno MDCCCLXXxxvii unum corpus Constitutionum promulga visse, quo uni- versus Fratrum Minorum Ordo in posterum regeretur. Denique, quinquagesimo revoluto anno a praeclaro hoc Leonis Pp. X I I I opere, Ordo Fratrum Minorum hoc iniit consilium ut Constitutiones iterum recognoscerentur, quo cum Ecclesiae ordinationibus hac aetate editis cumque iis magis congruerent, quae ad religiosam vitam sancte agendam et ad apostolicum munus utiliter obeundum nunc videntur necessaria vel op- Acta Pii Pp. XII 93 portuna._Quae quidem Constitutiones, in generali eiusdem Ordinis coetu anno MDCCCCLi Asisium advocato expensae, huic Apostolicae Sedi propo- sitae sunt ut eiusdem auctoritate approbarentur. Idcirco Sacra Congregatio Religiosis Sodalibus praeposita, perspectis iuris nunc vigentis normis, reputatisque iis, quae haec ferunt tempora atque postulant, ita nova quaedam induxit ut Constitutiones illae, a peritis viris perscriptae, indolem Regulae Sancti Francisci veraque eiusdem legiferi Patris instituta quam maxime praeferrent. Ut autem, qui in numerum tertianorum Franciscanum ante quinquaginta amplius annos sumus ascripti, Nostram erga Fratrum Minorum Familiam eiusque Sodales benevolentiam et amorem declararemus, eius precibus de novarum Constitutionum approbatione et confirmatione satisfacere libenti animo decrevimus. Quapropter, e Sacrae Congregationis negotiis Religiosorum Sodalium praepositae consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Constitutiones Generales Ordinis Fratrum Minorum, iuxta exemplum, quod in Tabulario eiusdem Sacri Consilii asservatur, et cuius initium (( Insignis Christi sectator » atque extrema sunt verba « quamprimum persolvantur », approbamus et confirmamus iisque Apostolicae sanctionis robur adicimus, et ut ab omnibus eiusdem Ordinis Sodalibus ubique terrarum fideliter serventur, praecipimus ac mandamus. Hisce simul Litteris et auctoritate Nostra abrogamus et abrogatas esse declaramus eas leges, quae novo hoc Constitutionum exemplo non continentur. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces, semper exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv mensis Iulii, in festo Sancti Bonaventurae, Episcopi et Ecclesiae Doctoris, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRTÎGNOLA a Brevibus Apostolicis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 94 EPISTULA AD ILLUSTREM ET HONORABILEM VIRUM, ALOISIUM EINAUDI, ITALORUM REIPUBLICAE PRAESIDEM, OB QUINA LUSTRA AB INITA SOLLEMNI CONVENTIONE INTER APOSTOLICAM SEDEM ET ITALORUM NATIONEM. P I U S PP. X I I Dilecte Fili, Illustris et Honorabilis Vir, salutem et Apostolicam Benedictionem.— Cum hodie quintus ac vicesimus exeat annus, ex quo in Lateranensibus aedibus pacta conventa inter Apostolicam Sedem et Italorum Nationem feliciter inita fuere, putamus id, quod in fastos referre oportet, et Nostram et eorum omnium, quibus avitae religionis patriaeque concordia in honore est, gratam excitare memoriam. Siquidem per sollemnes eiusmodi pactiones et vetus dissidium sanatum est, et res rationesque inter utramque partem compositae, et normae ac principia fuere sancita, quibus Ecclesia et Italiae gens mutua consensione mutuaeque utilitatis incremento inter se contineantur. Hoc igitur rerum adiuncta et tempora, quibus evenit, omnino exsuperat ; et auspicatemi lapidem esse ac fore opportunum est, firmum quidem et immobilem, quo publicae necessitudines arctiores usque in commune bonum innitantur, quibus Romanus Pontifex et Italorum Natio invicem devinciantur. Nos quidem ut Te, Illustris et Honorabilis Vir, ita omnes cuiusvis ordinis cives confidimus huius eventus faustitatem eosque sensus quibus gratulabundi movemur, libenter esse participaturos. De re enim agitur, quae ad populi, imprimis Nobis carissimi, concordiam ac veri nominis prosperitatem summopere confert. Ut autem aliquid praebeamus, quod amplissimae significationis videatur index et auspex, volumus Tibi ac Nationi, cui digne praees, partem illam Arae Pacis Augustae donare, quae in Museo Vaticano asservatur. Esto huius arae fragmentum illius pacis insigne, quae x x v abhinc annis inter Apostolicam Sedem et Italiam convenit, atque etiam plenissimae illius pacis, quam Divinus Redemptor, concinentibus angelis, hominibus nuntiavit bonae voluntatis. 1 Cfr. L u c . 2, 14. 1 Acta Pii Pp. XII 95 Interea vero caelestium munerum auspicem peculiarisque benevolentiae Nostrae pignus, cum Tibi, Dilecte Fili, Illustris et Honorabilis Vir, tum carissimo Italorum populo perlibenter in Domino Apostolicam Benedictionem impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xi mensis Februarii, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri quinto decimo. P I U S PP. X I I NUNTIUS R A D I O P H O N I C U S UNIVERSIS CHRISTIFIDELIBUS AEGROTIS DATUS, OB ((DIEM PRO INFIRMIS )) ANNO MARIANO INDICTUM,* Allorché, docili alle divine ispirazioni, indicemmo nello scorso settembre la celebrazione dell'Anno Mariano, e poco dopo, nella festività della Immacolata, Noi stessi volemmo darne solenne principio dall'aurea Basilica Liberiana, recandoci colà a deporre le Nostre suppliche ai piedi di Colei che è la « Salute del popolo romano » e delle genti tutte, fin d'allora pensavamo a voi, diletti figli e figlie malati, con particolare diritto tra i più vicini al Nostro spirito e stretti al Nostro cuore. Sopra di voi, infatti, si china con amorosa tenerezza la Madre di Dio, premurosa di asciugare le lacrime degli afflitti, ricorrenti al suo materno seno come a porto sicuro tra le tempeste. Parimente su di voi, che della Chiesa di Dio siete preziosi gioielli e valida fonte di spirituali energie, fa assegnamento il Vicario di Cristo, per ottenere in questo anno benedetto i molteplici ed urgenti frutti proposti nella Nostra Enciclica (( Fulgens Corona » a salute della umanità e della stessa Chiesa. Questa viva speranza Ci muove ad indirizzarvi la Nostra parola nella presente giornata, con l'intento di raccogliervi tutti sotto l'amorevole protezione della Madre comune, l'Immacolata, di circondarvi della carità Nostra? e di tutti i fedeli che per voi pregano, e di ricordarvi la missione, alla quale vi ha destinati la Provvidenza nella infermità. Grazie alla tecnica moderna possiamo parlare direttamente a molti malati e Ci auguriamo di poter raggiungere per altra via coloro che non possono ascoltarci. Certo vorremmo avere la onnipresenza di Dio : * Die 14 Februarii mensis a. 1954. 96 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale vorremmo accostarci ad ognuno di voi, diletti figli e figlie, languenti nei grandi e piccoli ospedali, nei sanatori, nelle cliniche, negli ospizi, nelle prigioni, nelle caserme, nelle desolate soffitte dei più poveri o nelle appartate camerette delle vostre case. Fanciulli dai volti pallidi come fiori cresciuti senza il calore del sole ; giovani, il cui raro sorriso esprime piuttosto la forza dell'animo che^non la freschezza dell'età; uomini maturi, sottratti amaramente al dinamismo lor proprio ; vecchi, alla cui naturale stanchezza la malattia aggiunge disagi e sofferenze. Noi abbiamo sempre supplicato Gesù di fare il Nostro cuore in qualche modo simile al Suo ; cuore buono, cuore mite, cuore aperto a tutte le sofferenze, a tutte le pene. Ma quanto vorremmo avere un qualche riflesso della onnipotenza di Lui! Come desidereremmo di passare in mezzo a voi, asciugando lacrime, recando conforti, sanando ferite, ridonando vigore e salute! Dobbiamo accontentarCi di essere con lo spirito in mezzo a voi; sostiamo accanto ai bimbi con cuore di madre ; accanto ai genitori trepidanti al pensiero di dover forse lasciare orfani i loro figli. E a ciascuno diamo la Nostra benedizione, pregando Iddio onnipotente, Padre amoroso, di volervi donare, servendosi di essa, quanto ritiene conveniente allo speciale ordine di provvidenza da Lui scelto per ciascuno di voi. E voglia il Signore che al termine di questo Nostro breve, misterioso passaggio fra voi, ognuno senta il benefico effetto spirituale e materiale della Nostra affettuosa benedizione, così come il conforto della parola che con tutto il cuore vi rivolgiamo. 1. Ecco : Ci par di vedere là, in quella corsia, un giovane che soffre e soffrendo impreca. Un giorno era forte, era bello; formava l'orgoglio dei genitori, i quali ora hanno lo schianto nel cuore, perchè temono di perderlo, minato da un male che non perdona. E il giovane sente quasi sfuggire da lui la vita; addio salute; addio vigore; addio fremiti di speranza ; addio progetti carezzati con l'entusiasmo di un fanciullo ; addio amore. E il giovane si ribella : (( Perchè, perchè? Non ho anch'io diritto alla vita? E può un Dio buono lasciarmi tanto soffrire, lasciarmi morire? Che ho fatto di male? ». Quanti siete, o figliuoli, o figliuole? Quanti avete contraffatto il volto e fremete con l'ira nel cuore e avete l'imprecazione sulle labbra? A voi specialmente vorremmo accostarci, vorremmo posare dolcemente la Nostra mano sulla fronte bruciante dalla febbre. Vorremmo, con infinita tenerezza, sussurrare a ciascuno di voi : O anima angosciata, perchè ti ribelli? Lascia cadere nel tetro mistero del dolore i raggi di luce che promanano dalla Croce di Gesù ! Che aveva fatto Egli di male? Vedi : Acta Pii Pp. XII 97 forse sul tuo tettuccio, nella tua corsia vi è l'immagine della Madonna. Che male aveva Ella fatto? O anima desolata, perchè oppressa dal male, ascolta : Gesù e la sua Madre hanno sofferto certamente non per propria colpa, ma volenterosamente e con piena conformità al disegno divino. Ti sei mai chiesta perchè? Forse ti è accaduto di fare il male. Ripensaci. Forse hai offeso Iddio tante volte e in tante maniere. Tu sai che una colpa grave fa meritare alle anime la eterna dannazione; tu invece sei ancora in vita, sotto lo sguardo misericordioso di Dio, tra le braccia amorevoli di Maria. Se dunque il Signore stesse anche castigando una tua colpa, non dovresti per questo imprecare nè avvilirti ; tu non sei quasi uno schiavo punito da un padrone crudele, ma un figlio di Dio Padre, che non vuole vendicarsi, ma correggerti. Vuole che tu gli dica : « Ho fatto male », per darti il Suo perdono, per ridonarti la vita dell'anima. Se poi non avessi fatto nulla di male, se tu fossi innocente, non dovresti ugualmente ribellarti. Infatti l'idea del castigo non spiega sempre le infermità e le sventure umane. Ricordi quel che è scritto nel Santo Vangelo? Un giorno Gesù incontrò un cieco nato, e avendogli chiesto i discepoli se aveva peccato lui o i suoi genitori, rispose : « Nè egli, nè i suoi genitori hanno peccato, ma era necessario che fossero manifestate in lui le opere di D i o » . 1 Anche le sventure dell'inno- cente sono dunque misteriosa manifestazione della gloria divina. Per non stancarti con lunghe riflessioni, guarda : ecco là una Madre immacolata e santa; tiene nel suo grembo il corpo esangue del suo divino Figliuolo. Puoi forse pensare che la Madonna addolorata imprechi contro Dio? Che chieda a Lui il perchè di tanta sofferenza? Noi non avremmo la redenzione se quella Madre non avesse veduto il suo Figlio morire fra i tormenti; e non vi sarebbe stata per noi possibilità di salvezza. Per tutti voi, diletti figli, che non sapete dire ancora l'Amen della rassegnazione e della pazienza, Noi invochiamo la benedizione di Dio, pregandolo affinchè mandi un raggio della Sua luce nelle vostre menti, e cessiate di contrariare con la vostra volontà il pensiero, il volere e l'opera di Lui; affinchè acquistiate la convinzione che la Sua divina paternità rimane amorevole e benevola anche quando giudica necessario di usare il calice amaro del dolore. 2. Ma non è sempre così diletti figli; non sempre vi sono anime ribelli, anime che imprecano sotto la pressione della sofferenza. Vi sono, grazie a Dio, anime rassegnate alla divina volontà; vi sono anime se- 1 Io., 9, 2-3. 7 - A C T A , vol. X X I , n. 3. - 18-3-1954. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 98 rene, anime liete; anime, perfino, che hanno positivamente cercato la sofferenza. Di una, in particolare, Noi udimmo un giorno la storia nel radioso Anno Santo, quando i Nostri figli accorrevano straordinariamente numerosi a Noi da ogni parte del mondo. Era una giovane di venti anni, modesta di origine, a cui il Signore aveva donato tanta freschezza e insieme tanto candore. Tutti ne sentivano il fascino, perchè ella spargeva intornerà sè il profumo di una vita incontaminata. Ma un giorno ella temette di poter divenire occasione di peccato, e avendone avuta quasi un'interiore certezza, andò a ricevere Gesù e in un impeto di generosità gli chiese di toglierle ogni bellezza e perfino la salute. Dio l'esaudì, accettando l'offerta di quella vita per la salvezza delle anime. Noi sappiamo che vive ancora, anche se arde e si consuma come lampada viva davanti al trono della giustizia e dell'amore di Dio. Ella non impreca, non mormora. Non chiede a Dio : « Perchè? ». Ha sempre il sorriso sai volto, mentre conserva perenne nell'anima la calma e la gioia. Bisognerebbe chiedere a lei perchè accetta di soffrire, perchè ne gode, perchè ha cercato i patimenti. E c*ome a lei, bisognerebbe chiederlo a migliaia di anime, che si offrono a Dio in silenzioso olocausto. 3. Diletti figli e figlie ! Se al vostro sguardo languido di malati l'universo intero si contrae tetro e pesante nell'angusto spazio di una cameretta, esso riacquista subito alla luce delle fede le sue sconfinate dimensioni. La fede non vi farà certo amare la sofferenza per sè stessa, ma vi farà intravvedere per quanti nobilissimi fini la malattia può essere serenamente accettata e perfino desiderata. Quell'uomo ha molte colpe da espiare, o quanto meno ha delle macchie nell'anima : la sofferenza lo purificherà. Quella giovane donna era già buona, ma non aveva il carattere forte così necessario a chi deve essere sposa e madre : la sofferenza è stata per lei come un fuoco che l'ha temprata, donandole una grande fortezza. Tu, forse desideravi il martirio : avevi sognato che capitasse anche a te l'occasione di soffrire per Gesù : dà gloria a Dio : questa afflizione del tuo corpo è quasi un'effusione di sangue, è una forma reale di martirio. E tu, vuoi somigliare a Gesù? Vuoi trosformarti in Lui? Vuoi essere strumento di vita per Lui? Nella malattia puoi trovare la croce ed esservi confitto, per morire a te stesso, affinchè sia Egli a vivere servendosi di te. Quanti di voi, diletti figli, vorrebbero aiutare Gesù a salvare le anime ! Offrite dunque a Lui le vostre sofferenze secondo tutte le intenzioni, per le quali Egli s'immola continuamente sugli altari. Il vostro sacrifìcio, unito al sacrifìcio di Gesù, farà ritornare al Padre molti peccatori; molti infedeli Acta PU Pp. XII 99 troveranno la vera fede; molti deboli cristiani riceveranno la forza di vivere integralmente la dottrina e la legge di Cristo. E nel giorno in cui sarà svelato in cielo il mistero della Provvidenza nella economia, della salvezza, voi intenderete finalmente di quanto vi è debitore il mondo dei sani. Ecco, diletti figli e figlie, Noi vi lasciamo. Preghiamo Gesù, amico dei sofferenti, di rimanere accanto a voi, di rimanere in voi. Preghiamo la Vergine Immacolata vostra affettuosissima Madre, di confortarvi col suo sorriso e di proteggervi sotto il suo manto. ADHORTATIO AD PAROCHOS URBIS ET CONCIONATORES SACRI TEMPORIS QUADRAGESIMALIS * Ci sarebbe riuscito di incomparabile gioia l'ammettere oggi, — come tante altre volte in passato — alla Nostra presenza voi, che certamente siete tra i figli a Noi più vicini, e in qualche modo più cari al Nostro cuore : avremmo voluto darvi di viva voce il benvenuto, diletti parroci di Poma, con l'affetto che voi conoscete ; e salutare benedicendoli, anche i sacerdoti predicatori, i quali nelle chiese dell'Urbe spargeranno durante la Quaresima il seme della divina parola. Non essendo però ora possibile questo dolce annuo incontro fra il Vescovo e i suoi infaticati e infaticabili collaboratori, desideriamo che vi giunga almeno in iscritto la Nostra parola, la quale è primieramente di paterno ringraziamento per tutto quello che fate, affinchè la Nostra Roma splenda sempre più come un faro di luce cristiana. Noi ben sappiamo con quanto illuminato zelo, con quanta tenacia e spirito di abnegazione, attendete alla preservazione della fede e dei costumi nei fedeli, al perfezionamento delle loro anime, e anche alla riconquista di quei figli prodighi che abbandonarono la casa del Padre ed ora vivono nella miseria e nella fame. Ci è noto altresì che molte parrocchie sono in condizione di manifesto risveglio, e alcune vivono già, per grazia di Dio, in un'aura di vera e generale mobilitazione. E siccome gli esempi infondono coraggio ai trepidi e trascinano i dubbiosi, Ci piace di segnalare anche oggi — come abbiamo fatto già in altre occasioni — una parrocchia in particolare, che Ci sembra stia avviandosi risolutamente verso la trasformazione in comunità cristiana efficiente ed operante, divenendo quasi una grande fa* Data die 28 Februarii mensis a. 1954. 100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale miglia, dove gli uomini, figli di Dio, vivono tra loro come fratelli. Non è stato infatti in essa affrontato e risolto il problema della miseria, sicché , tutti i poveri vengono fraternamente soccorsi nelle loro necessità? Abbiamo saputo che in quella parrocchia nessun malato povero rimane senza visita medica, e che a tal fine prestano l'opera loro anche medici insigni, lieti di aiutare Gesù nella persona dei fratelli infermi. Il dolore, che in tutte le sue forme batte ad ogni porta senza distinzione di età o di censo, trova anime pronte ad accorrere, aftinché a nessuno venga meno il conforto o il conveniente aiuto. Intanto è regolato anche il problema della istruzione religiosa ai fanciulli, perchè su 1800 soltanto 200 sfuggono ancora, e si spera che anch'essi non tarderanno ad avvicinarsi ; all'Oratorio maschile i soli « tesserati » sono circa 600. La vita della grazia è egualmente in piena rifioritura. È in atto la propaganda per la recita del Rosario ogni sera in tutte le famiglie, e superano il migliaio gli ascritti all'Apostolato della preghiera. Non vi è ancora la chiesa, ma nelle tre cappelle si distribuiscono ogni giorno varie centinaia di Comunioni, mentre nei dì festivi oltre duemila fedeli si accostano alla Mensa eucaristica. Tanto fervore di opere si è sviluppato in tempo relativamente breve, e la parrocchia di S. Francesca Cabrini deve questa sua rinascita cristiana all'ardore con cui sacerdoti e fedeli si sono messi al lavoro, applicando il metodo pratico ed organico suggerito dal Fraterno Aiuto Cristiano. Ma buone notizie vengono anche da altre parrocchie dell'Urbe, che vediamo egualmente in santa gara fra loro. Intanto per tutto quello che fate ; per quel che farete, incoraggiati e sorretti da coloro che Ci rappresentano direttamente nel governo della diocesi di Roma ; per il conforto e la gioia che procurate e procurerete al Nostro cuore; vogliamo ripetervi la Nostra fervida gratitudine ed esprimervi il Nostro paterno compiacimento. Se non che prima di ricevere la Nostra Benedizione, voi aspettate da Noi una parola di incitamento, nè potremmo rimandarvi tra i vostri fedeli senza avervela indirizzata con tutta semplicità, come Ci è nata nel cuore. Voi sapete, e predicate al popolo, che l'Anno Mariano auspica da tutti nuovi e maggiori sforzi nel bene ; la Vergine Madre, che le parrocchie romane venerano a vicenda con tanta edificazione nel suo massimo Tempio, attende che si facciano altri passi nel cammino di quel rinascimento cristiano integrale, a cui chiamammo per primi proprio voi, diletti parroci di Roma, e che oggi sta per dilagare in tutta Italia |)er lo zelo dei sacri Pastori. Acta PU Pp. XII 101 Noi abbiamo avuto varie volte occasione di illustrare quale brameremmo che fosse la Parrocchia in questo spirito di rinnovato fervore* nè vorremmo ripetere qui suggerimenti e norme, che conviene siano messe in pratica con ritmo graduale e costante. Piuttosto vi è un problema della cui soluzione voi certo già vi date pensiero, perchè urge come non mai, e non potrebbe lasciare indifferente e inoperoso chiunque abbia ricevuto qualche parte di responsabilità nella vigna del Signore. ? 1. Non vi è dubbio, diletti figli, che la parola e Fazione della Chiesa — vai quanto dire la parola e l'azione di Gesù Cristo — deve penetrare veramente dappertutto, per vivificare tutto e tutti. Poiché lo vuole D Ì Q , Padrone assoluto del mondo, bisogna riconoscere al Vangelo di Gesù l'ufficio d'informare integralmente il pensiero dell'uomo e ogni sua atti-r vita teorica e pratica. Non si vede altro scampo per l'umanità se non nel ricostruire il mondo nello spirito di Gesù Cristo. Egli solo, infatti, è il Salvatore dell'individuo, della famigla, della società intera. Gli uomini responsabili si convincano di questa necessità assoluta ; perchè, prescinr dendo da Dio o negandoLo, faranno sorgere nuove strutture anche più fragili delle presenti. î 2. Con questa certezza nel cuore, date ora uno sguardo non più al mondo intero, ma alla condizione di alcuni centri urbani, non esclusa la nostra Roma ; datelo senza pessimismo, ma anche con chiara visione obiettiva. Riflettete con Noi e chiedetevi : per quanti dei vostri parrocchiani, per quante famiglie dimoranti nel territorio della vostra parroci chia, Gesù è una realtà viva? Quanti Lo pregano? Quanti si nutrono di Lui? Quanti vivono di Lui e per Lui? Tutti, è vero, credono più o meno a qualche cosa; moltissimi sono stati battezzati, e hanno fatto anche la prima Comunione ; hanno celebrato il matrimonio in chiesa, e desiderano, quando Dio vorrà, di rice j vere gli ultimi Sacramenti e la sepoltura ecclesiastica. Ma intorno a un gruppo di cattolici ferventi, più o meno grande, è innegabile l'esistenza di semplici ben disposti, di indifferenti e perfino dì ostili. Essendo Noi stessi per ciò in continua ansia, immaginiamo facilmente il vostro intimo tormento : come raggiungere tutti con la vostra» opera apostolica, come mettere tutti in grado di attingere alle sorgenti della vita? Vedendo la vostra insufficienza di fronte alle esigenze di un apostolato sempre più vasto e sempre più complicato, voi stessi, forse, mormorate con tristezza il lamento del divino Maestro : « Messis quidem 1 multa operarii autem pauci y). Siamo alcuni sacerdoti, che non cono- scono sosta e non si concedono riposo : ma che cosa possiamo fare? Come 1 MATTH., 9, 37. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 102 è possibile di essere mediatori fra Dio e mörfe migliaia di anime a noi añídate? E come arrivare in certe « zone » spiritualmente più depresse, se la nostra presenza desterebbe, non diciamo l'ostilità, ma la meraviglia di coloro stessi che noi cerchiamo? Eppure, anche in queste condizioni, voi non cessate di essere i pastori di tutte le anime che vivono nella vostra parrocchia. Voi non potete riposare la sera tranquilli, se non siete in grado di dire, con umiltà e sincerità di cuore : « Signore, ho fatto tutto quanto dipendeva da me in questo giorno per salvare le anime ». 3. Oh! lo sappiamo, diletti figli : voi potete raggiungere ogni anima, anche la più lontana, la più assente, la più refrattaria, pregando e immolandovi per lei. Potete, specialmente, mobilitare i vostri bambini, i yostri sofferenti, aftinché facciano scendere, sulle anime a voi anídate, una pioggia di grazie. Voi potete, soprattutto, offrire ogni mattina per tutti il. Santo Sacrificio della Messa. Noi stimiamo appieno — e come potrebbe essere altrimenti? — l'apporto efficacissimo di queste armi spi- rituali. Ma nella presente economia della salute resta angoscioso il problema : audient « Quomodo sine credent ei, quem non audierunt? Quomodo autem 2 praedicantef ». 4. Da ciò naturamente deriva, diletti figli, la necessità di farvi aiutare, di trovare collaboratori capaci di moltiplicare le vostre energie, le vostre possibilità, pronti a fare le vostre parti, dove non riesce a voi di penetrare. Onde la grande importanza dell'apostolato dei laici, che, come voi stessi per propria esperienza sapete, può divenire una potente forza di bene. Il Signore sovviene anche oggi alle necessità della Sua Chiesa ; e siccome sorgono qua e là veri territori di missione vicino ai campanili dei nostri templi, vi è da ringraziare Iddio che vengano moltiplicandosi fra i laici le (( chiamate » alla santità e all'apostolato, sicché non è difficile al presente d'incontrare anime generosissime iscritte nelle associazioni cattoliche, o rimaste fuori dei loro quadri, pronte però ugualmente a soccorrere il sacerdote in cura d'anime. 5. Occorrerà dunque scoprire queste anime, per servirsene dopo di averle solidamente formate. a) Sapere quante sono, dove sono, che cosa son capaci di fare, e quale sia effettivamente la loro possibilità d'impiego. Contate i membri dell'Azione Cattolica, i cui quattro rami è Nostro vivo desiderio che non manchino in nessuna parrocchia; schierate accanto ad essa gli altri generi di associazione, senza trascurare coloro che non amano di organiz- 2 Rom., 10, 14. Acta Pii Pp. XII 103 zarsi, ma possono pur rendere preziosi servigi al parroco che sappia adoperarli in azioni singole o per opere di fiancheggiamento. lì) Scoperte e conosciute le forze ausiliari, bisognerà formarle. E qui è necessario di avvertire che non è tempo perduto quello speso a preparare e istruire i propri collaboratori. Coloro che vi aiuteranno nell'apostolato non possono essere considerati come un « peso », quand'anche non si voglia paragonarli al peso delle ali che non impacciano i movimenti, ma li agevolano. Non va naturalmente trascurata la loro formazione <( umana », tanto più che un completo sviluppo delle doti naturali, lungi dall'essere in reale contrasto con l'eroismo delle virtù, rende più facile e anche più efficace l'azione apostolica. Particolare cura avrete della formazione (( intellettuale » dei vostri collaboratori, procurando specialmente che essi abbiano le idee chiare attraverso una conoscenza veramente profonda della religione. Voi ben conoscete quanto bisogno vi è oggi di chi sappia parlare, anche in pubblico, per illuminare tante menti e per difendere la Chiesa dagli attacchi che non è raro in questi tempi di ascoltare dappertutto : nei mercati, negli unici, nelle fabbriche, nelle vie. Ma soprattutto curate la loro formazione spirituale. Rivestiteli di Gesù; nutriteli di Lui; fate del suo Cuore divino un modello a cui si ispirino nei pensieri, negli affetti, nei voleri, nelle parole, nelle azioni. Fate che il loro cuore si abbandoni in Gesù e nelle braccia della Sua celeste Madre Maria. c) Bisognerà poi servirsene. Alcuni vi segnaleranno particolari bisogni materiali e spirituali; altri vi apriranno le porte di un'anima chiusa a qualsiasi intervento sacerdotale ; vi è chi porterà a nome vostro il soccorso ai poveri, chi visiterà i malati o parteciperà a un dolore o a una gioia. Avete bisogno di aiuto nell'insegnare il catechismo ai bambini; è necessario che nelle fabbriche, nelle scuole, nei grandi caseggiati, vi sia chi eserciti, l'apostolato non solo della presenza, ma anche dell'azione ; chi faccia nascere e induca ad operare sotto la vostra guida e con la vostra benedizione un drappello di laici « missionari ». Siate esigenti nel segnalare loro le mete e costanti nello spingerli verso di esse. Non dovranno — com'è chiaro — impartire ordini, ma nemmeno potranno esser ridotti al grado di semplici esecutori. Lasciate dunque ad essi spazio sufficiente per lo sviluppo del loro spirito di fervida e salutare intrapresa ; il che li renderà anche più lieti, alacri e pronti a collaborare con voi. Ecco, diletti figli, quanto abbiamo voluto dirvi sulla vostra opera apostolica, nell'ora presente così diffìcile ed ardua. Su di essa Noi invochiamo l'abbondanza dei favori divini, di cui sia auspicio la Benedizione Apostolica che di gran voce v'impartiamo. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONCILII DECRETUM Cum plures locorum Ordinarii a Sancta Sede petierint ut proxima die 19 currentis mensis Martii, feria sexta in Quadragesima, occurrente festo Sancti Ioseph, Sponsi Beatae Virginis Mariae ac universalis Ecclesiae Patroni, abstinentiae obligatio relaxetur, Sacra haec Congregatio Concilii, de speciali mandato Summi Pontificis, praesenti Decreto facultatem tribuit omnibus locorum Ordinariis, iuri communi subiectis, ut fideles memorata die, a lege abstinentiae dispensare valeant, servatis de iure servandis. Datum Romae, die 8 Martii 1954. I. Card. BRUNO, Praefectus L. S S. F. Roberti, a Secretis SACRA CONGREGATIO RITUUM i URBIS ET ORBIS FORMULA B E N E D I C T I O N I S N O V I S E M I N A R I I CLERICALIS Instantibus plurimis catholici orbis Ordinariis, Sacra Rituum Congregatio formulam benedictionis novorum Seminariorum Clericalium adparavit eamque Sanctissimo Domino nostro Pio Divina Providentia Pa- pae X I I pro approbatione reverenter subiiciendam censuit. Referente itaque infrascripto eiusdem Sacrae Rituum Congregationis Cardinali Pro-Praefecto, in audientia diei 23 decembris 1952 eidem concessa, San- Sacra Congregatio Rituum 105 ctitas Sua propositum ritum benedicendi novi Seminarii Clericalis, prout in adnexo prostat exemplari, adprobare benigne dignata est eumque in Rituale Romanum inserendum mandavit. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 12 Maii 1953. £g C. Card. MICARA, Ep. Velitern., Pro-Praefectus L. m s. f A. Carinci, Archiep. Seleucien., a Secretis BENEDICTIO NOVI SEMINARII Rector Seminarii, novas Seminarii maluerit), vel aedes alius Sacerdos delegatus ab (nisi Ordinario ipse superpelliceo et stola albi coloris, ricis superpelliceo indutis, quorum unus vas aquae alter librum Hymnum : Hymno benedicendas ritum ad Sacellum dicti Seminarii, hora praestituta, primum fert, ibique indutus sorio, ad, Ordinarius Ritualem Veni Creator, finito, defert, quem clerici ante cum conficere se con- duobus cle- benedictae cum asper- altare genuflexus, intonat seminaristae prosequuntur. Sacerdos dicit : f. Emitte Spiritum tuum, et creabúntur. Ej. Et renovábis faciem terree. Oremus. Oratio Deus, qui corda fidelium Sancti Spiritus illustratione docuisti : da nobis in eodem Spiritu recta sapere, et de eius semper consolatione gaudere. Actiones nostras, quaesumus, Dómine, aspirando pra^véni, et adiuvando prosequére : ut cuncta nostra oratio et operatio a te semper incipiat, et per te ccepta finiatur. Per Christum Dominum nostrum. Rj. Amen. Deinde, accepto Aspèrges me, de manu clerici aspersorio, intonat Antiphonam : quam seminaristae prosequuntur una cum Psalmo 50 : Miserere, et, si tempus suppletat, parte Psalmi .118. Interim sacerdos, omnes aulas aqua benedicta una ceteraque cum loca aspergit. clerico novi vas Seminarii aquae benedictae percurrens, eadem deferente, de more Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 106 Reversìis dehinc ad Sacellum et stans ante altare, etsi Psalmus ab- solutus non sit, cantat : Gloria Patri, etc., deinde dicit : f. Dómine, exaudi orationem meam. Et clamor meus ad te veniat, f. Dominus vobiscum, ii. Et cum spirito tuo. Oremus. Oratio Exaudi nos, Dómine sancte, Pater omnipotens, setérne Deus, et mittere digneris sanctum Angelum tuum de caelis, qui custodiat, foveat, protegat, visitet atque defendat omnes habitantes in hoc habitáculo. Per Christum Dominum nostrum. Rj. Amen. Oremus. Oratio Deus, qui ad maiestatis tuse gloriam et generis humani salutem, Unigenitum tuum summum atque aeternum constituisti Sacerdotem : praesta ; ut, quos ministros et mysteriorum tuorum dispensatores eligere digneris, spiritu sapientiae, scientias et timoris tui repleántur, atque ipsum Christum induti puro corde atque intaminâtis moribus sacrum suscipiant ministerium, in eoque fideles usque ad mortem inveniantur. Deus, qui Apostolis tuis, cum Maria Matre Jesu unanimiter orantibus, Sanctum dedisti Spiritum : da nobis in hoc sacro coenaeulo futuro ministerio proludéntibus, eadem Matre nostra et Apostolorum Regina protegente, majestati tuie fideliter servire, ut nominis tui gloriam verbo et exemplo diffundere valeamus. Deus, qui Ecclesiam tuam beati Thomae Confessoris tui mira eruditione claríficas, et sancta operatione fcecundas : da nobis, quaesumus; et quae docuit, intellectu conspicere, et quae egit, imitatione complere. Per Christum Dominum nostrum. Bf. Amen. Tunc Sacerdos accipit Crucem, narii, ad hoc prius designato, procedatur Eynmum : et illam affigit in loco apto Semi- qui si distet aliquantulum a Sacello, eo Vexilla Regis Sacerdos affiata in loco Cruce, dicit : cantando. » Signum salutis impóne, Dómine, super hanc domum : et non permit- Sacra Congregatio Rituum 107 tas introire in eam angelum percutiéntem. In nomine Patris, et Filii, £g et Spiritus Sancti. R|. Amen. Versus Crucem : Oremus. Oratio. Omnipotens, sempiterne Deus, qui in omni loco dominationis tua3 totus assistis, solus operáris : adésto supplicationem nostris, ut hujus domus sis protector, et nulla hic nequitia contrariae potestatis obsistat ; sed in virtute sanctae Crucis et operatione Spiritus Sancti fiat tibi hic purum servitium, et devota libertas exsistat. Per Christum Dominum nostrum. Rj. Amen. Oremus. Adesto nobis, Dómine, Deus noster : et eos, qui in sanctae Crucis praesidio confidunt, perpetuis défende auxiliis. Per Christum Dominum nostrum. Rj. Amen. Quibus absolutis, Sacerdos benedicit domui et omnibus praesentibus manu dextera, formans signum crucis, et dicens : Benedictio Dei omnipotentis, Patris et Filii, £g et Spiritus Sancti, descendat super hanc domum, super omnes habitantes, docentes et discentes in ea, super nos omnes, et maneat semper. Rj. Amen. II ROMANAE CANONIZATIONIS BEATI PII PAPAE X SUPER DUBIO An et de quibus miraculis, post indultam ab Apostólica Beato venerationem, constet in casu et ad effectum de quo Sede eidem agitur. Haud crebro sane in historia hagiographia factum est ut tanta amplitudine, longe lateque, sanctitatis fama alicuius Servi Dei diffusa sit, quantum datum est in Beato Pio X admirari. Haec enim, ex quo eius lectissima anima ad Superos evolavit oborta, numquam deferbuit, immo increvit constanter, Domino per multas gratias, immo et mira- 108 Acta Apostolicae Sedis ^ Commentarium Officiale cula, favente, quae eius interventu sine intermissione ipse operatur, uti aperte eruitur ex pluribus quoque epistulis ab omnibus mundi plagis ad hanc Sanctam Sedem per latis. Quae quidem gratiae, ac miracula tanti Pontificis apostolicum ministerium ad fidelium salutem perennant. « Ille itaque, uti de S. Vedasto S. Beda scribit, de caelesti patria piis « orationibus nostrum quotidie agonein adiuvare non desistit, deside« rans suos carissimos filios, quos paterna pietate genuit in Christo, ad « gloriam perpetuam pervenire beatitudinis ». Virtutes et charismata Beatificationis honores ei comparaverunt ; per nova post Beatificationem quae die 3 Iunii a. 1951 celebrata est, charismata videtur Deus humilem Servum suum ad altiorem velle gloriam elevare. Et sane. Duae mirae sanationes inter plures alias ab actoribus selectae sunt ad hunc assequendum finem. Altera Neapoli anno 1951, altera vero Panormi anno sequenti contigit. Resumpta, die 24 Novembris 1951, Canonizationis Causa, Remissoriales Litterae ad archiepiscopales Curias Neapolitanam et Panormitanam missae fuere, ut Apostolica auctoritate his super sanationibus fierent inquisitiones. Pro harum autem iuridica vi die 14 Ianuarii anno 1953 decretum est. Medicum Sacrae huius Congregationis Collegium duos pro unaquaque sanatione peritos elegit, qui peritale ederent iudicium; die autem 18 Iunii anni elapsi convenit ut de utroque miro disceptaret. De duabus his sanationibus vel breviter aliquid delibare est. Et primo. Advocatus Franciscus Belsani, Neapoli, a gravi pulmonari morbo fuit attactus, cuius exitus, a medicis infaustus edictus, ad imminens vitae periculum infirmum adduxerat. Incassum curis medicis cedentibus, férvidas Beato Pio Decimo preces infirmus, eius uxor aliique effuderunt, appositis supra eius pectus Beati imagine floribusque de Beati sepulcro elatis. In his gravissimis condicionibus infirmus, sero diei 26 Augusti versabatur, uti medens in processu deponit. Noctu vero Franciscus de repente se esse sanatum persensit. Paucis horis post, idem medicus hoc comprobavit. Medici a cura, periti duo ex officio cunctumque medicum Collegium plene concordant in diagnosi pulmonaris abscessus foetidi, in gravissima prognosi atque instantánea, perfecta ac perseveranti sanatione praeter naturae leges. Secundo, Maria Ludovica Scorcia, e Filiabus a Caritate S. Vincentii a Paulo, a gravi meningo-encephalo-myelite a neutropo viro proveniente affecta fuit. Qui morbus in infirma omnino organicus a curantibus fuit edictus. Vel a morbi initio Beati Pii X intercessio a Sororibus atque ab ipsa Sacra Congregatio Rituum 109 infirma per novendiale» repetitas preces fuit fervide invocata. Nocte diei 14 Februarii mensis anno 1952 placido Soror correpta est somno. Summo mane, viribus receptis, e lecto surgit, ad Sacellum, Sororibus mirantibus, se confert, cibos sumit, uti ceterae valentes, perfecte sanata. Eodem mane medicus sanationem recognovit. Concors cum medentibus Medicum Collegium diagnosim, prognosim, perfectam, subitam, perseverantem atque naturae vires excedentem sanationem hanc edixit. Die 27 Octobris anteacti anni, in Praeparatoria Congregatione, Patres Consultores coram Cardinalibus super his miris vota edixerunt. Demum die 17 Novembris Generalis Sacrae Rituum Congregationis coetus coram Ssñio Domino Nostro Pio Papa X I I coactus est, in quo Reverendissimus Clemens Cardinalis Micara, Episcopus Veliternus, Causae Ponens seu Relator, dubium posuit discutiendum : An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beato ab Apostolica Sede vene- rationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Revani Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores suum quisque suffragium ediderunt. Beatissimus vero Pater Suam mentem distulit aperire, ut Suis adstantiumque precibus maiori divino lumine illustraretur. Diem autem hunc selegit ad sententiam Suam proferendam. Accitis itaque Rmis Cardinalibus, Ponente ac subscripto S. R. C. Praefecto, R. P. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, meque a Secretis, Sacrosancto Missae Sacrificio pientissime litato, edixit : Constare de instantánea, abscessu gravi perfectaque pulmonari sanatione foetido, tum meningo-encephalomyelite e cum Sororis viro Francisci Mariae neurotropo, Belsani Ludovicae Beato Pio a lethali Scorcia a Papa X intercedente. Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta S. Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 17 Ianuarii, Dominica Secunda post Epiphaniam, anno Mariali 1954. £g C. Card. L. © S. CICOGNANI, Praefectus f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 110 III OCEANIAE CANONIZATIONIS BEATI PETRI ALOISII MARIAE CHANEL, SACERDOTIS E SOCIETATE MARIAE, OCEANIAE PROTOMARTYRIS. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis, post indultam Beato venerationem, constet in casu et ad ab Apostolica effectum de Sede quo eidem agitur. Martyrium profecto nobilissimum semper eumque vetustissimum exhibuit titulum, quo Ecclesia Dei filiis suis altarium honores deferre consuevit. Praeclara enim atque evidenter in ipsis collecta conspexit quaecumque christianos heroas publico cultu dignos efficiunt. Et sane, habet in iis illustres caelestis doctrinae sibi a Christo traditae testes, in iis fortissimos suorum dogmatum et legum propugnatores, in iis nobilissimos intrepidosque Crucifixi sectatores divino eius spiritu informatos, divinae caritatis igne succensos, in iis vivam demonstrationem perpetuae sanctitatis suae, in iis demum splendidissima exemplaria ceteris fidelibus proponenda. Eos inter viros gloriosus., profecto eminet Petrus Aloisius Chanel, presbyter Societatis Mariae et Oceaniae Protomartyr. In Bellicensis dioeceseos pago anno 1803 ortus, Petrus Aloisius Chanel talem se a puero vitae innocentia exhibuit, qualem deinde studio confirmavit. Sacris ordinibus initiatus, fidei zelo, pietatis amore, animi modestia, morum suavitate, effusa in egenos caritate aliisque egregiis laudibus insignis, Ecclesiae ministris sese omnigenae virtutis exemplar ostendit. Primum vicarii et in Bellicensi Seminario magistri, spiritualis directoris ac rectoris successive partes egit. Annis natus tribus et triginta dissitas Oceaniae occidentalis laetus petiit regiones, ubi fidem Christi infiammato zelo praedicavit ibique atroces inter cruciatus martyrii coronam die 28 aprilis 1841 sibi acquisivit. Martyrii gloriae caeleste accessit testimonium per signa et miracula confirmatum. Quibus omnibus rite probatis, Leo Papa X I I I , per Litteras Apostolicas in forma Brevis diei 17 Novembris 1889, ipsum inter Beatos caelites adscripsit. Beatificationis autem honoribus eidem Martyri conlatis, percrebuit fama alia miracula, ipso intercedente, a Deo fuisse patrata. Quapropter de reassumptione Causae ad effectum Canonizationis cogitatum est, ac die 10 Iunii 1891 respectivum prodiit decretum. Remissoriales deinde - Sacra Congregatio Rituum 111 Litterae datae sunt die 28 eiusdem mensis et anni Excmo Episcopo Mciensi, et die 8 Iulii anni eiusdem Excmo Episcopo Bellicensi ad iuridicas inquisitiones de quibusdam assertis miris sanationibus. Apostolicis processibus bis super miris rite confectis, propitia decreta de eorum validitate anno 1897 et 1909 fuerunt exarata. Ex duobus miraculis a Deo, praedicto Beato deprecatore, patratis, prius sanationem exhibet Francisci Vion-Dury, nati in oppido Lalleyriat, eiusdem provinciae in qua Beatus ortum habuit, a caecitate ob totalem evulsionem amborum visificorum retiolorum in quod infortunium Novembri mense anno 1882 inciderai, quum militari servitio addictus oppidum Montceau-les-Mines perlustrarci. Porro, exorto incendio in quadam domo, missus est ut opem ferret ad illud extinguendum et incolas a flammis eriperet. Cum autem huic incumberet operi, effracta ianua, vehemens flamma erumpens eius vultum est adorta. Post hoc trauma oculorum vis imminui cepit usquedum tres circiter post menses omnino cessaret, eo quod, plurium medicorum ocularium sententia, ambo retiola visifica deglutinata fuerant. Qui morbus a duobus saltem ex his insanabilis fuit declaratus. Quum medicae curationes a caecitate eum liberare haud valuissent, hospitium « Confort » introivit, in quo, ad finem mense Iulio anni 1890 vertente, novendiales preces pro sanatione effudit. Die 2 Augusti, iterum atque Beato Petro Aloisio invocato, de repente visum recepit atque exinde bona gavisus est visiva facultate. Duo periti ad opportunitatem, necnon Medicum huius Congregationis Collegium, cum medentibus a cura et a consultatione, conveniunt in prognosi infausta quoad sanationem atque in edicendo hanc naturae vires excessisse. Altera sanatione Maria Rosalia Mounier fruita est. In oppido vulgo appellato Cuet, in Gallia, nata, unde Beatus Petrus Aloisius Chanel ortum habuit, tuberculari diathesi, sicut et alii familiares erat subiecta. Quum quindecim circiter aetatis annos haberet tubercularis morbi symptomata experiri coepit in pulmonibus ; accessit dein gravis quoque ulcerosa gastrites. Infausta omnino a medicis fuit iudicata prognosis quoad sanationem et vitam, eo vel magis, quia decem et octo per annos morbus numquam vel minime deflexit ac infirmae vires magis magisque extenuabantur. Porro morbus eo processit, ut deliberatum fuerit infirmae Extrema Ecclesiae Sacramenta esse administranda. Hanc morbi gravitatem periti Medicumque Collegium recognoscunt. Iamvero Beato Petro Aloisio pluries invocato, in instanti Maria Rosalia, die 8 Septembris a. 1904, sacrosancto Christi Corpore refecta, perfecte sanata est nec Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 112 amplius ad mortem usque, quam in aetate 73 annorum oppetiit, in eumdem morbum incidit. De bac quoque sanatione periti medici et Collegium Medicum disceptavit atque omnibus perpensis adiunctis edixit Mariam Rosaliam Monnier fuisse pulmonari tuberculosi affectam, cum ulcerosa gastrite atque ulcerosa cachexia toxihaemica; certissima, uti patet, prognosis infausta, et quidem non solum quod sanationem, verum et quod vitam attinet. Quum autem sanatio in instanti, perfecte ac definitive contigerit, actioni naturae vires excedenti est tribuenda. Sive de priori sive de hac altera sanatione in Praeparatoria Congregatione die 9 Iunii anno ante pertractatum est; dein in Generali coram Ssmo D. N. Pio Papa X I I die 17 Novembris mensis, in qua Revmus Cardinalis Alexander Verde dubium proposuit discutiendum : An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beato ad Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi autem Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores suum votum emiserunt, Beatissimus vero Pater ad hunc usque diem quid a Se decernendum esset differre ratus est, ut interim Suis aliorumque precibus lumen a Deo impetraret. Convocatis itaque Revmis Cardinalibus Ponente, ac subscripto S. Rituum Congregationis Praefecto, R. P. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, meque Secretario, celebrato divino sacrificio, sententiam edixit : Constare de instantánea perfectaque sanatione, cisci Vion-Dury retiolorum, non Beato tum a gastrite Petro a Aloisio caecitate Mariae Maria ob totalem Rosaliae ulcerosa gravi Chanel et Monnier a intercedente, avulsionem a Fran- amborum visificorum tubercolosi cachexia cum pulmonari nec- toxihaemica. Hoc autem decretum promulgari et in acta S. Rituum Congregationis inseri mandavit. Datum Romae, die 17 Ianuarii, Dominica Secunda post Epiphaniam, Anno Mariali 1954. £ß C. Card. CICOGNINI, Praefectus L. © S. f A. Carinci, Archiep. Selene, Secretarius Sacra Congregatio Rituum 113 IV BRIXIEN. CANONIZATIONIS BEATAE MARIAE CRUCIFIXAE DI ROSA, FUNDATRICIS CONGREGATIONIS ANCILLARUM A CARITATE. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis, post indultam ab Apostolica Sede eidem Beatae venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Mirabile ac stupendum christianae perfectionis exemplum Beata Maria Crucifixa di Rosa mundo exhibuit. Ipsa namque nobili genere nata, divitiis affluens, humilem Christi semitam secuta, avitis commodis spretis, se suaque omnia in proximorum, infirmorum praesertim, solamen impendit, novamque virginum familiam circa a. 1840 condidit, Ancillarum videlicet a Caritate, capta occasione cholerici morbi, qui cum aliis civitatibus Italicis etiam Brixiensem populum atrociter opprimebat. Ea, vix demortua, sancta a cuncto populo fuit conclamata. Processibus, ordinaria auctoritate prius, apostolica deinde constructis, Summus Pontifex Pius Papa XI, anno 1933, Mariam Crucifixam di Rosa heroicum attigisse fastigium in exercendis virtutibus sancivit. Eam miraculis quoque claram Pius Papa X I I feliciter regnans Beatorum caelitum honoribus, die 26 Maii 1940, solemniter decoravit. Postquam autem Altarium honores Beatae Mariae Crucifixae di Rosa decreti fuere, novis ipsa coruscare coepit prodigiis, quibus Omnipotens omnium Arbiter palam ostendere videtur eamdem sublimius evectam per orbem terrarum esse honorandam, ex quibus duo proposita sunt Sacrae Rituum Congregationi examinanda. Quorum prius hoc est : Ioannes Alberti, Februario ineunte mense anno. 1950, acuta appendicite cum péritonite pariter acuta tentari coepit, quae enormiter turgescens non modo atroces dolores infirmo afferebat, sed et vitales ei impediebat actiones. Necessaria itaque facta est chirurgica actio die 9 eiusdem mensis peragenda. Infirmus autem, eius uxor, filii aliique ferventer per intercessionem unius Beatae Mariae Crucifixae di Rosa sanationem implorabant. Mediam circa noctem diei octavi Ioannes, qui paullo ante acerrime cruciabatur, potuit aliquantulum requiescere. Expergefactus perfecte se persensit sanatum; dolor, turgor coeteraque morbida signa desierunt. Summo mane sanatio a chirurgo est recognita aeque, uti periti physici testantur, perseveravit. 8 - A C T A , vol. X X I n. 3. — 1 8 - 3 - 1 9 5 4 . Acta Apostolicae Sedis 114 Commentarium Officiale Periti ex officio atque Medicum S. Rituum Congregationis Conlegium concorditer, serena habita disceptatione, diagnosim acutae appendicitis cum peritonite periappendiculari circumscripta; prognosim valde cautam, sanationem in instanti atque ultra naturae vires edixere. Haec sanatio intra Brixiensis dioecesis fines evenit. Altera vero mira sanatio est Magdalenae Savioni, Ioannis Baptistae Benellini uxoris. Unanimis est medicorum a cura, peritorum ex ofiîcio Medicique Collegii sententia de diagnosi « Ilei postoperatorii ex adhaerentium», de infausta quod ad ipsam vitam prognosi, immo de imminenti morte, uti deponit medens, qui ipsa nocte diei 9 Aprilis a. 1950 conatus erat vitales vires adiuvare, ast incassum, nec non de sanatione, quae praeter naturae vires, in instanti, primis diei 10 Aprilis horis evenit, atque hora octava ab eodem medente fuit recognita. Hisce de sanationibus in Praeparatoria Congregatione, diei 12 Maii mensis superioris anni, actum est ; cumque favorabile sortitae fuerint votum, Generalis diei decimo septimo Novembris coram Ssinio Domino Nostro Pio Papa X I I habita est Congregatio, in qua Revmus Cardinalis Clemens Micara, Veliternus Episcopus, Causae Ponens et S. Rituum Congregationis tunc Pro-Praefectus, dubium posuit disceptandum : An et de quibus miraculis, post indultam ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu ed ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores sua vota patefecerunt, quae Sanctitas Sua attente auscultavi! Sententiam vero Suam de more distulit proferre, caeleste interea lumen precibus implorare volens. Proinde diem hanc Dominicam II post Epiphaniam elegit, ut Suam panderet mentem. Ad Se itaque Révíños Cardinales Clementem Micara, Ponentem seu Relatorem, atque subscriptum S. Rituum Congregationis Praefectum, necnon R. P. Salvatorem Natucci, Fidei Promotorem Generalem, meque Secretarium arcessivit, divinoque eucharistico piissime litato Sacrificio, edixit : Constare de instantánea perfectaque sanatione, Beata Ma- ria Crucifixa di Rosa intercedente, cum Ioannis Alberti ab cite cum vioni peritonite a gravi ileo acuta circumscripta, postoperatorio ex tum Magdalenae acuta appendiBenellini Sa- adhaerentiis. Hoc autem decretum promulgari et in acta Sacrorum Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 17 Ianuarii, Dominica Secunda post Epiphaniam, anno Mariali 1954. £B C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius Sacra Congregatio pro SACRA Negotiis Ecclesiasticis Extraordinariis 116 CONGREGATIO PEO NEGOTIIS ECCLESIASTICIS EXTBAOBDINAEIIS DECRETUM MINORA TERRITORIA CONCREDITA CURAE ET VIGILANTIAE PONTIFICIARUM LEGATIONUM APUD RESPUBLICAS CUBAN AM^ HAITIANAM ET DOMINICIANAM, FOEDERATAS VENETIOLAE CIVITATES ET FOEDERATAS AMERICAE CIVITATES NOVITER DISTRIBUUNTUR. Maris Caribici ad plurimas insulas et finítimas ei terras, ubi gentes lingua, moribus, institutis variae incolunt, haud semel Apostolica Sedes studii plenas curas convertit, id consulens, ut nulli ex eis, ad catholicae religionis incrementum provehendum, Pontificiorum Legatorum sollicitudo deesset. Hanc ob causam Decreto die X mensis Augusti anno mcmxixxviii ab hac Sacra Congregatione pro Extraordinariis Ecclesiae Negotiis edito, cui inscriptio « Decreto Antillarum », eadem Apostolica Sedes accommode, prout rerum et temporis adiuncta sinebant, iurisdictionis locos et terminos denuo definire studuit, intra quos illa in regione Pontificiae Legationes sua munera exercerent. Nunc autem, cum experientia et usus aliquas immutationes suadeat cumque Apostolicis Nuntiaturis apud Respublicas Haitianam et Dominicianam distincti delecti sint Antistites, qui Romani Pontificis personam illic gerant, opportunum visum est, ut illo Decreto sancita ad novum statum condicionemque rerum, majoris Ecclesiae utilitatis provehendae gratia, adaequentur. Quapropter Sanctitas Sua, omnibus cogitate perpensis, haec quae sequuntur constituere dignata est : 1. Apostolicae Nuntiaturae apud Dominicianam Rempublicam curae committitur Insula Portoricensis cum territoriis ei annexis. 2. Sollicitudini vero Apostolicae Nuntiaturae apud Rempublicam Haitianam territoria mandantur, quibus hae constant ecclesiasticae circumscriptiones : a) Archidioecesis Portus Hispaniae, Dioecesis Rosensis, Apostolici Vicariatus Belizensis et Jamaicae, itemque Guayanae Britannicae. b) Dioecesis Imae Telluris et Pointapitrensis, Dioecesis Sancti Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 116 Petri et Arcis Gallicae, itemque Vicariatus Apostolicus Guayanae Gallicae. 3. Apostolica Nuntiatura apud Venetiolam, quae Apostolico Vicariatui Guayanae Hollandicae invigilare perget, suas etiam praetendet curas ad Apostolicum Vicariatum Curacensem. 4. Insulae denique de Bahamas pergent ditioni Apostolicae Delegationis Foederatarum Americae Civitatum subesse. 1 Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Vaticanis, die xiv mensis Ianuarii anno MCMLIV. DOMINICUS TARDINI Prosecretarius L. Status pro Eœtraordinariis Ecclesiae Negotiis © S. 1 Insulae vero Bermudenses, vi Decreti a Sacra Congregatione de Propaganda Fide die xxiv mensis Martii anno M C M L I I I editi (A. A. S. X X X V , 1953, p. 810), demandatae sunt ditioni Apostolicae Delegationis Magnae Britanniae. Sacra Romana Rota 117 ACTA TRIBUNALIUM SACRA EOMANA ROTA Citatio edictalis ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (DE ROSSI-RIDERELLl) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Vitaliani Riderelli, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis Sacrae Romanae Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 30 Aprilis 1954, hora undecima ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur turnus Rotalis pro causae definitione. An confirmanda vel infirmanda sit sententia diei 17 Octobris 19^9. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti domini Vitaliani Riderelli curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* Henricus Caiazzo, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 8 Februarii 1954. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Vitaliano Riderelli, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 30 avril 1954, à li heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Doit-on confirmer ou casser la sentence Rotale du 11 octobre 1949 dans cette cause? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Vitaliano Riderelli devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. •118 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 12 gennaio 1954, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli che si asseriscono operati ad intercessione del Venerabile Servo di Dio Placido Riccardi, sacerdote, monaco dell'Ordine di S. Benedetto. Martedì, 26 gennaio 1954, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso, in una nuova Congregazione preparatoria, sulle virtù della Serva di Dio Paolina Jaricot, fondatrice delle Opere della Propagazione della Fede e del Rosario vivente. In Congregazione ordinaria gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revendissimi Prelati Officiali hanno poi discusso : a) Sulla riassunzione della Causa di Canonizzazione delle Beate : 1. Paola Elisabetta Cerioli, vedova Buzecchi Tassis, fondatrice dell'Istituto della Sacra Famiglia di Bergamo. 2. Anna Maria Javouhey, fondatrice dell'Istituto delle Suore di S. Giuseppe di Cluny. 3. Teresa Eustochio Verzeri, fondatrice dell'Istituto delle Figlie del Sacro Cuore di Gesù. b) Sugli scritti dei Servi di Dio : 1. Giacinto Vera, vescovo di Montevideo. 2. Maria della Croce (Me Killop) fondatrice della Congregazione delle Suore di San Giuseppe del Sacro Cuore. Martedì, 9 febbraio 1954, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revnii Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Maria della Provvidenza (Eugenia Smet), fondatrice delle Suore Ausiliatrici delle Anime del Purgatorio. Martedì, 23 febbraio 1954, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Diarium Romanae Curiae 119 Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla Introduzione della causa di beatificazione e canonizzazione dei Servi di Dio: 1. Vincenzo Grossi, sacerdote, fondatore dell'Istituto delle Figlie dell'Oratorio. 2. Charbel Makhlouf, sacerdote, monaco professo dell'Ordine di S. Antonio dei Maroniti. ' Hanno inoltre esaminato le relazioni dei revisori teologi sopra gli scritti dei Servi di Dio : 1. Liborio Wagner, parroco di Altenmünster, ucciso, come si asserisce, in odio alla fede. 2. Giovanni Piamarta, sacerdote, fondatore della Congregazione della Sacra Famiglia di Nazareth. 3. Leopoldo da Castelnuovo, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori Cappuccini. SEGRETERIA Di STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistente al Soglio Pontificio : 4 maggio 1953. S. E. Revma Monsig. De Sanctis Alfonso, Vescovo di Todi. Protonotari Apostolici ad instar participantium di Sua Santità : 7 luglio 21 dicembre 1952. Monsig. Santa Ana Martínez Filippo, della diocesi di Zacatecas. » Monsig. Kessler Martino, dell'arcidiocesi di Winnipeg. 20 gennaio 1953. Monsig. Taubert Walter, dell'arcidiocesi di Vienna. 13 novembre 19 » » » Monsig. Azzolini Carlo, della diocesi di Fidenza. Monsig. Brunner Giuseppe, della diocesi di Gurk. 20 » 16 dicembre » » Monsig. Tomek Ernesto, dell'arcidiocesi di Vienna. Monsig. Pepe Giovanni, della diocesi di Lucera. Prelati Domestici di Sua Santità : 4 aprile 1949. Monsig. Bour Luigi, della diocesi di Raleigh. 15 settembre 1951. Monsig. Dominguez Murillo Raffaele, della diocesi di Zacatecas. » » » Monsig. Fernandez Pedraza Carlo Leonzio, della medesima » » » diocesi. Monsig. Várela Giuseppe, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 120 14 aprile 17 giugno 1952. Monsig. Martin Giovanni Nepomuceno, delParcidiocesi di Guadalajara. » Monsig. Cornidez Porfirio, della diocesi di Sonora. Monsig. Lussier Rodrigo, della diocesi di Gravelbourg. 4 dicembre » 6 » Monsig. Chacaton Giovanni, della diocesi di Moulins. » » » » » Monsig. Mallochet Alessandro, della medesima diocesi. Monsig. Minard Luigi, della medesima diocesi. 29 » » Monsig. Cournoyer Achille, della diocesi di Hearst. 20 gennaio 1953. Monsig. Sans Giovanni Leone, della diocesi di Perpignano. 30 » » Monsig. Potevin Michele, delParcidiocesi di Parigi. 14 febbraio » Monsig. Le Cordier Giacomo, della medesima arcidiocesi. 17 » Monsig. L'Heureux » Monsig. Pepin Napoleone, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Michel Carlo, dell'Amministrazine Apostolica del » Luciano, dell'arcidiocesi di Sher- brooke. 27 Burgenland. 30 aprile » » » » » » » 4 » » » » » » ». Monsig. Mirutillo Domenico, della medesima diocesi. M'onsig. List Giovanni, della diocesi di Secovia. Monsig. Mosti Francesco, della medesima diocesi. Monsig. Perl Floriano, della medesima diocesi. Monsig. Rosenberger Roberto, della medesima diocesi. Monsig. Ferrara Clemente, dell'arcidiocesi di Trani. Monsig. Morra Vincenzo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Chrétien Paolo, della diocesi di Metz. Monsig. Dubue Giorgio, della diocesi di Nicolet. Monsig. Pare Mario, della diocesi di S. Anna de-la-Poca- giugno » » 16 Monsig. Santeramo Salvatore, dell'arcidiocesi di Barletta. Monsig. Di Molfetta Francesco, della diocesi di Bisceglie. 1 » tière. 3 luglio » 17 agosto » Monsig. Malmendier Paolo, della diocesi di Liegi. Monsig. Messner Giovanni, dell'amministrazione apostolica di Innsbruck. 20 settembre Monsig. Jeuné Michele Ruggero, dell'arcidiocesi di Lione. 11 ottobre Monsig. Burns Riccardo, della diocesi di Rochester. 17 novembre » » 20 » Monsig. Angerbauer Carlo, della diocesi di Linz. Monsig. Thalinger Carlo, della diocesi di S. Ippolito. Monsig. Mojaiski-Perelli Gastone, dell'arcidiocesi di Benevento. 28 » Monsig, Righi Vittore Ugo, della diocesi di Nocera Umbra e Gualdo Tadino. 7 dicembre » Monsig. Pinci Antonio, della diocesi suburbicaria di Palestina. 11 » Monsig. Rotolo Angelo, della diocesi di Conversano. Diarium Romanae Curiae 121 11 dicembre 1953. Monsig. Monetti Luigi Matteo, dell'arcidiocesi di Torino. 19 gennaio 1954. Monsig. Del Giudice Antonio, dell'arcidiocesi di Napoli. Cemerieri segreti soprannumerari di Sua Santità: 9 30 » gennaio 1952. Monsig. Rubén Ramos Giuseppe, della diocesi di Chiapas. aprile 1953. Monsig. Cassatella Sabino, dell'arcidiocesi di Barletta. Monsig. Di Cuonzo Ruggero, della medesima arcidiocesi. » » » » » » » » » » » » » » » » » 16 ottobre 28 » » » Monsig. Stellatelli Francesco, della medesima arcidiocesi. Monsig. Di Zio Vincenzo, della diocesi di Bisceglie. Monsig. Foghel Augusto, della medesima diocesi. Monsig. Altobello Nicola, dell'arcidiocesi di Trani. Monsig. Cavaliere Potito, della medesima arcidiocesi. Monsig. Lascocco Francesco, della medesima arcidiocesi. Monsig. Losito Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Monsig. Capuano Francesco, della diocesi di Ischia. Monsig. Ussia Urruticoechea Marco, della diocesi di Vittoria. 18 novembre » » » 25 » » » 29 » 1 dicembre » 3 » » 11 » » » » » Monsig. Chinnayya Pudota, della diocesi di Guntur. Monsig. Fini Luigi, della diocesi di Urbanía. Monsig. Poggi Amelio, della diocesi di Arezzo. Monsig. Palmarini Nicolò, della diocesi di Albenga. Monsig. Ashworth Luigi, della diocesi di Salford. Monsig. Gámbaro Giuseppe, della diocesi di Novara. Monsig. Cela Remigio, della diocesi di Bovino. » Monsig. Labriola Antonio, della medesima diocesi. Monsig. Giorgetti Augusto, della diocesi di Fossombrone. Monsig. Bombelli Giovanni Battista, della diocesi di Lodi. Monsig. Salamina Luigi, della medesima diocesi. » Monsig. Cova Gaetano, della diocesi di Pavia. » » » » » » » » » » 13 15 30 » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Cova Pietro, della medesima diocesi. Monsig. Barberis Adolfo, dell'arcidiocesi di Torino. Monsig. Comuzzi Aleardo, dell'arcidiocesi di Udine. Monsig. Murerò Antonio, della medesima arcidiocesi. Monsig. Rojatti Corrado, della medesima arcidiocesi. Monsig. Lemaìtre Enrico, dell'arcidiocesi di Malines. Monsig. Bezzi Ernesto, della diocesi di Orvieto. Monsig. Lucchesi Angelo, della diocesi di Acquapendente t Monsig. Ricci Giulio, della medesima diocesi. » » Monsig. Pecoraio Edoardo, della diocesi di Montalto. Monsig. Orfei Alfonso, della diocesi di Montefìascone. » » Monsig. Nardini Armando (Roma). » » Monsig. Proia Giovanni Battista (Roma). Monsig. Musumeci Ottavio, dell'arcidiocesi di Siracusa. Monsig. Gasbarri Aroldo, della diocesi di Viterbo. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 122 Camerieri d'onore in adito paonazzo dd Sua Santità: 26 giugno 1953. Monsig. Damiani Pietro, dell'arcidiocesi di Udine. 21 settembre » » 5 ottobre » » » Monsig. Franck Carlo, dell'arcidiocesi di Vienna. Monsig. Unger Leopoldo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Zwettler Alessandro, della medesima arcidiocesi. 11 dicembre » » » » Monsig. Chiavazza Carlo, dell'arcidiocesi di Torino. Monsig. Ferro Mario, della diocesi di Trapani. Camerieri d'onore di spada e cappa soprannumerari di Sua Santità: 8 novembre 1953. Il sig. López de Arriba Alberto, dell'arcidiocesi di Tarragona. 7 dicembre » U sig. Daverio Franco, dell'arcidiocesi di Milano. ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine Piano : 16 novembre 1953. A S. E. il sig. Iturmendi Banales Antonio, Ministro della Giustizia di Spagna. 11 dicembre » A S. E. il sig. Moran Emanuele V, Ambasciatore delle Filippine presso la Santa Sede. 25 gennaio 1954. A S. E. il sig. Bilbao Stefano, Presidente delle Cortes Spagnole. La Commenda con Placca dell'Ordine Piano : 14 gennaio 1954. Al sig. Ricciardi Giuseppe, dell'arcidiocesi di Milano. La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 20 gennaio 1954. A S. E. il sig. Wiriaatmadja Dioemhana, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario d'Indonesia presso la Santa Sede. La Commenda con Plavca dall'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 1 giugno 15 luglio 16 ottobre 13 dicembre 1953. Al sig. Duvieusart Giovanni, della diocesi di Tournai. » » » Al sig. Henz Rodolfo, dell'arcidiocesi di Vienna. Al sig. Ponce de León Mario (Spagna). Al sig. Carcaterra Giovanni, dell'arcidiocesi di Torino. Diarium Romanae Curiae 123 La Commenda con Placea dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare : 13 dicembre 1953. Al sig. Generale Pialorsi Guido, delParcidiocesi di Torino. La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 17 novembre 1953. Al sig. Salmi Mario (Roma). 13 dicembre » Al sig. Peyron Amedeo, delParcidiocesi di Torino. La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 6 marzo 1952. Al sig. Racloz Andrea, della diocesi di Losanna Ginevra e Friburgo. 25 ottobre » » Al sig. Quervelle Pietro Maria, della diocesi di Blois. Al sig. Herissay Giacomo, delParcidiocesi di Parigi. 7 gennaio 1953. Al sig. Bernoville Gaetano, della medesima arcidiocesi. 21 marzo » Al sig. Rouault Giorgio, della medesima arcidiocesi. 13 maggio » Al sig. Rodríguez Pastor Carlo, delParcidiocesi di Lima. 13 » » Al sig. Fanuel Matteo, della diocesi di Tournai. 18 dicembre 1 giugno » » 15 luglio » » » » » » » cs 12 » » » 13 novembre » » » » » » » » » 16 ottobre » 26 » » » » 12 agosto » » 29 » » » » » » » 30 14 novembre 24 » 28 » » » 4 dicembre 9 » » » » » Al sig. Gilbert Augusto, della medesima diocesi. Al sig. Vivet Armando, delParcidiocesi di Parigi. Al sig. Desclée de Moredsous Benedetto, della diocesi di Tournai. Al sig. Chaloupka Edoardo, delParcidiocesi di Vienna. Al sig. Holaubek Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Al sig. d'Ursel-Carlo, delParcidiocesi di Malines. Al sig. Konings Edmondo, della medesima arcidiocesi. Al sig. Tinel Paolo, della medesima arcidiocesi. Al sig. van Hammée Ernesto, della medesima arcidiocesi. Al sig. Canari Giorgio, della diocesi di Tournai. Al sig. Samaritani Aldo (Roma). Al sig. Viola Bernardino, della diocesi di Norcia. Al sig. Moro Martin Montalbo Giuseppe M., (Spagna). Al sig. Martin Martin Emilio (Spagna). Al sig. Fernández Ruiz Stefano (Spagna). Al sig. Lentini Vincenzo, dell'arcidiocesi di S. Paolo del Brasile. Al sig. Smith Stewart Giacomo, dell'arcidiocesi di Owerri. Al sig. Lombardini Luigi, della diocesi di Guastalla. Al sig. Duchêne Antonio, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. Visentini Mario, delParcidiocesi di Udine. Al sig. Guffanti Antonio, dell'arcidiocesi di Milano. Al sig. Barse Dane, della diocesi di Camden. Al sig. Bianchi Francesco, delParcidiocesi di Milano. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 124 13 dicembre 1953. Al sig. Ferrante Mario, dell'arcidiocesi di Torino. Al sig. Cavadini Eugenio, dell'amministrazione aposto» 15 lica di Lugano. Al sig. Marini Piero (Roma). » » 23 8 gennaio 1954. Al sig. Gallotti Ernesto, della diocesi di Pavia. Al sig. Villa Raimondo, della medesima diocesi. » » » Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 28 novembre 1952. Al 7 gennaio 1953. Al Al » » Al » 30 » 6 febbraio » 28 » » » 11 25 » » » marzo » » » 13 » aprile » 15 luglio » » » 16 ottobre 3 novembre » 24 Enjelvin Eugenio, della diocesi di Puy-en-Velay. Decha Luigi, della diocesi di Baiona. Lebout Carlo, della medesima diocesi. Boda Luigi, dell'arcidiocesi di Cambrai. Al sig. Brouty Fernando, delll'arcidiocesi di Parigi. Al sig. Bernard Pietro, della diocesi di Autun. Al sig. Dambricourt Giorgio, della diocesi di Arras. Al sig. Deletoille Giorgio, della medesima diocesi. Al sig. Devriendt Cirillo, della medesima diocesi. Al sig. Weinbreck Mario, della medesima diocesi. Al sig. Falque Maurizio, dell'arcidiocesi di Avignone. Al sig. Boulanger Renato, dell'arcidiocesi di Parigi. Al sig. Caritè Maurizio, della medesima arcidiocesi. Al sig. Charmetant Paolo, dell'arcidiocesi di Lione. Al sig. Gouyon Andrea, della medesima arcidiocesi. Al sig. Hiittl Enrico, dell'arcidiocesi di Vienna. » 26 » sig. sig. sig. sig. Al sig. Seidler Ernesto, della medesima arcidiocesi. Al sig. Vincent Edmondo, della diocesi di Gand. Al sig. Chevalier Leone, della diocesi di Tournai. Al sig. Alarcón Diaz Beniamino (Spagna). » » » Al sig. Bally Giacomo, della diocesi di Martinica. Al sig. Bally Maurizio, della medesima diocesi. Al sig. de Wendel Maurizio, della diocesi di Nancy. Al sig. Gulia Riccardo, della diocesi di Sora. 15 dicembre 8 gennaio 1951. Al sig. Nobile Raimondo Orazio, dell'arcidiocesi di Siena. » » » Al sig. Piccione Corrado, dell'arcidiocesi di Siracusa. 20 Al sig Asquasciati Giovanni, della diocesi di Ventimiglia. f La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 15 luglio 1953. Al sig. Demelmayer Alfredo, dell'arcidiocesi di Vienna. 16 ottobre » » » » 19 » 22 novembre » •» A S . E. il sig. Gómez Acebo Giuseppe Riccardo (Spagna). A S . E. il sig. Zulueta Isasi Ernesto (Spagna). Al sig. Gerosa Paolo, dell'arcidiocesi di Milano. Al sig. Togni Giuseppe (Roma). Diarium Romanae Curiae 125 La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 15 » luglio » 1953. Al sig. Weiss Lodovico, della diocesi di Gurk. » Al sig. Födermayer Floriano, della diocesi di Linz. » » » Al sig. Karwinsky Carlo, dell'arcidiocesi di Salisburgo ; » » » » » » Al sig. Stepski-Doliwa Lodovico, della medesima arcidiocesi. Al sig. Kamschal Walter, della diocesi di Secovia. » » » Al sig. Capek Giovanni, dell'arcidiocesi di Vienna. » » » » » » Al sig. Fuchs Giovanni, della medesima arcidiocesi. Al sig. Peterlunger Osvaldo, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Peterlunger Antonio, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Täubler Antonio, della medesima arcidiocesi. 18 settembre » Al sig. Pamer Massimiliano, della medesima arcidiocesi. 29 » » » Al sig. Buchgraber Vittorio, della medesima arcidiocesi. Al sig. Nowotny Guglielmo, della medesima arcidiocesi. » » La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa : 25 febbraio 1953. Al sig. Cossée de Maulde Vincenzo, della diocesi di 26 luglio » Tournai. Al sig. Onghena Alberto, dell'arcidiocesi di Malines. La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa : 30 aprile 24 giugno » » 1953. Al sig. Pietsch Massimiliano, della diocesi di Secovia. » Al sig. Marcucci Augusto (Roma). » Al sig. Trachtenberg Enrico Edoardo, dell'arcidiocesi di Vienna. 1 luglio 15 » » » » » » » » Al sig. Bruneder Luigi, della diocesi di Linz. Al sig. Kränzl Antonio, della medesima diocesi. » » » » » » Al sig. Mittermayr Francesco, della medesima diocesi. Al sig. Reisetbauer Rodolfo, della medesima diocesi. » Al sig. Reverterá Pietro Federico, della medesima diocesi. Al sig. Scheithauer Antonio, della diocesi di Sant'Ippo- » » » Al sig. Marchese Cusani Visconti Botta Adorno Clemente, della diocesi di Tortona. Al sig. Zangerle Ignazio, dell'amministrazione apostolica di Innsbuck. )) » » lito. Al sig. Kottulinsky Giovanni, della diocesi di Secovia. » » » » » » Al sig. Glatzl Mattia, dell'arcidiocesi di Vienna. Al sig. Lorenz Guglielmo, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Mautner Markhof Manfredi, della medesima arcidiocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 15 luglio » » » » » » » 26 » » 12 settembre 18 » 7 ottobre » » 8 » » » » 30 6 novembre 7 13 » » 14 » 19 24 26 28 » 30 » » » » » » » 1953. Al sig. Schulmeister Otto, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Uebelhòr Alfonso, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Zitta Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Kuypers Ermanno, dell'arcidiocesi di Malines. » » » » » » » » » » » » » » » » » » Al sig. Conte de Shönborn-Buchheim Giorgio, dell'arcidiocesi di Vienna. Al sig. Vondrak Francesco, della medesima arcidiocesi. Al sig. Spada Fabrizio, della diocesi di Venosa. Al sig. Antoine Vittoriano, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. Duren Alberto, della medesima arcidiocesi. Al sig. Vaes Urbano, della medesima arcidiocesi. Al sig. Van Haaren Cornelio, della medesima arcidiocesi. Al sig. Bechir Murad, dell'arcidiocesi di Mossul dei Siri. Al sig. Marino Giovanni, dell'arcidiocesi di Torino. Al sig. Carcano Cristoforo, della diocesi di Como. Al sig. Bruno Ernesto, dell'arcidiocesi di Palermo. Al sig. 'Burghignoli Giovanni, della diocesi dei Marsi. Al sig. Tantalo Raniero, della medesima diocesi. Al sig. Todeschini Battista, dell'arcidiocesi di Milano. Al sig. Graziani Vincenzo, dell'arcidiocesi di Capua. Al sig. Basilico Augusto, dell'arcidiocesi di Milano. Al sig. Zerini Tullio, della diocesi di Pistoia. Al sig. Dottorini Antonio, della diocesi di Viterbo. Al sig. Inkinen Autti, del vicariato apostolico di Finlandia. 1 dicembre » Al sig. Pasca Rajmondo Francesco, della diocesi di Gallipoli. 7 » » 9 » » » » » Al sig. Arrigoni Riccardo, della diocesi di Arezzo. Al sig. Canesi Carlo Alessandro, dell'arcidiocesi di Milano. Al sig. Rubini Enrico, della medesima arcidiocesi. 15 » » 19 » » » » Al sig. Puricelli Vittorio, della medesima arcidiocesi. Al sig. Cappelletto Carlo, dell'arcidiocesi di Torino. Al sig. Capone Goffredo, della diocesi di JSTusco. Al sig. Tirocchi Mario, della diocesi di Alatri. 12 13 8 gennaio 1954. Al » » » Al » » Al » » » Al 22 Al » sig. Gilbert Maurizio, della diocesi di Namur. sig. Dezani Renzo, della diocesi di Pavia. sig. Galli Pietro Mario, della medesima diocesi. sig. Capodicasa Salvatore, dell'arcidiocesi di Siracusa. sig. Ferretti Arnaldo, della diocesi suburbicaria di Albano. Diarium Romanae ' Curiae 127 Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa : 9 dicembre 1952. Al sig. Thomas Giuseppe, dell'arcidiocesi di Parigi. 20 febbraio 1953. Al sig. Desbois Ivo, dell'arcidiocesi di Rennes. » Al sig. Marret Adolfo, dell'arcidiocesi di Parigi. » 28 11 marzo » Al sig- Blanc Montmayeur Maurizio, dell'arcidiocesi d: Avignone. » » » » » » 15 luglio » » » » » 26 » » 31 » » » » » » » » » » 15 settembre 29 ottobre 30 » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 6 novembre 7 14 16 24 » » » » » » » » » 28 1 dicembre » 16 » » » » » 19 » 28 » » » » » Al sig. Mei Vittorio, della medesima arcidiocesi. Al sig. Rey Pietro, della medesima arcidiocesi. Al sig. Stefani Umberto, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. Beroldingen Luca, dell'arcidiocesi di Vienna. Al sig. Bittner Marco, della medesima arcidiocesi. Al sig. Deschka Enrico, della medesima arcidiocesi. Al sig. Barta Riccardo, della medesima arcidiocesi. Al sig. Kriegl Giovanni, della medesima arcidiocesi. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Kronhuber Giovanni, della medesima arcidiocesi Flameng Francesco, dell'arcidiocesi di Malines Renouprez Adolfo, della medesima arcidiocesi. Van Huyck Enrico, della medesima arcidiocesi Al sig. Griessmayer Ignazio, della diocesi di Gurk. Al sig. Pontilli Enrico, della medesima diocesi. Al sig. Van Steenberghe Paolo, della diocesi di Gand. Al sig. O'Connor Arturo Seymur, della diocesi di Jessore Al sig. Monteiro Benedetto S., della prefettura aposto lica di Kuwait. Al sig. Del Ponte Mario, dell'arcidiocesi di Torino. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. ^D'Epifanio Luigi (Roma). Michielssens Gustavo, dell'arcidiocesi di Malines Verino Carlo (Roma). Capriolo Giovanni, dell'arcidiocesi di Vercelli. Stradiot Omer, della diocesi di Bruges. Richter Rodolfo, dell'arcidiocesi di Vienna. Al sig. Foi Onorio, dell'arcidiocesi di Udine. Al sig. Gattei Angelo, della diocesi di Rimini. Al sig. Montagnoli Adolfo (Roma). Al sig. Lancellotti Alberto, della diocesi di Bergamo. Al sig. Curioni Angelo, della diocesi di Lodi. Al sig. Cinti Antonio (Roma). Al sig. Nuccitelli Antonio (Roma). 8 gennaio 1954. Al sig. Fanchini Carlo, della diocesi di Pavia. » » » Al sig. Prini Angelo Carlo, della medesima diocesi. » » 23 » » » Al sig. Ramaioli Mario, della medesima diocesi. Al sig. Scarpetta Nicola, della medesima diocesi. Al sig. Masoni Angiolo, dell'arcidiocesi di Firenze. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 128 NECROLOGIO 6 ottobre 1953. Monsig. Goumans Giacomo Uberto, Vescovo tit. di Lauzado. 7 gennaio 1954. Monsig. Oisar Alessandro, Arcivescovo di Bucarest. » » » Monsig. Ordoñez Crespo Alberto Maria, Vescovo di Riobamba. 22 » Monsig. Pasetto Luca Ermenegildo, Patriarca di Alessan- 29 » Monsig. Navarra Leonardo, Arcivescovo tit. di Beroe. 30 » Monsig. Garcia Pulgar Giuseppe, Vescovo tit. di Botri, dria dei Latini. Vicario Apost, di Iquitos. 31 » Monsig. Dubourg Maurizio, Arcivescovo di Besanzone. » » Monsig. Brito Giovenzo, Vescovo di Garanhuns. 3 febbraio » Monsig. Costa Rego Rosalvo, Arcivescovo tit. di Gerapoli di Siria. 7 » Monsig. Albouy Paolino Giustino, Arcivescovo di Nanning. 13 » Monsig. Duprat Reginaldo, Vescovo tit. di Tremitonte. 14 » Monsig. Cavalla Vincenzo, Arcivescovo di Acerenza e Matera. 20 » Monsig. Farina Fortunato Maria, Arcivescovo tit. di » Emo Sig. Card. Adrianopoli di Onoriade. 6 marzo MASSIMI MASSIMO, del tit. di S. Maria in Portico, Prefetto del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. 10 » » Monsig. Breynat Gabriele, Arcivescovo tit. di Garella. An. et Toi. X X X X V I 12 Aprilis 1954 (Ser. II, T. X X I ) - N. 4 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I G O A N A E ET DAMANENSIS - POONENSIS (BELGAUMENSIS) EX DISTRACTIS TERRITORIIS A GOANA ET DAMANENSI ARCHIDIOECESI ATQUE A POONENSI DIOECESI, NOVA CONSTITUITUR CATHEDRALIS SEDES, (( B E L G A U M E N SIS » APPELLANDA, QUAE SAECULARI INDICO CLERO COMMITTITUR. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Summa illa sollicitudo, quam omnium regimen Ecclesiarum beato Paulo Apostolo afferebat, Nos etiam, qui universae Christi Ecclesiae gubernacula Dei voluntate tractamus, cotidie urget ut res catholica, per terrarum orbem alterna vice florescens, aptius in dies a Nobis regatur atque administretur. Quod omni ratione facere nitimur, praesertim cum rerum adiuncta Nos sinunt novas condere dioeceses aliasque novare, e quibus commoda utilitatesque christiano Benigne igitur probamus S. nomini parari videantur. Consilii de Propaganda Fide senten- tiam quaedam in Indica Unione iungendi territoria, ut ex iis nova posthac constituatur dioecesis. archidioecesi, S. Coetui Cum enim e exstraordinariis Goana et Ecclesiae Damanensi negotiis procu- randis subiecta, regio illa distr acta fuerit, quae in Indica Unione exstat et civiles districtus de Belgaum, Nord Ratnagiri ac Sawntwadi complectitur, atque S. 9 - ACTA, vol. X X I , n. 4. - 12-4-1954. Ganara (Karwar), Congregationis Fidei Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 130 Propagandae regimini, Sanctae Sedis consulto, commendata, eadem haec Sacra Congregatio partem huius regionis separandam censuit eamque, una cum quibusdam e dioecesi Poonensi territoriis, in novam esse cathedralem Sedem redigendam. Quapropter rata omnia habentes quae idem S. Consilium de Propaganda Fide in hac re esse facienda existimaverit; et eorum pariter consensum supplentes qui in hoc negotio sua interesse arbitrentur, re propterea intentissimo animo considerata ac probe ideo scientes quae decreturi sumus, de Nostra suprema potestate haec quae sequuntur statuimus. A Goanae et Damanensis archidioecesis disiuncta regione, quam supra diximus, duos excerpimus civiles districtus, quibus nomina Belgaum et Nord Ganara. E Poonesi pariter dioecesi eos districtus separamus quos Bijapur et Dharwar vocant. E quibus territoriis in unum veluti redactis novam erigimus dioecesim, quam ab urbe Belgaum Belgaumensem appellari volumus, atque saeculari clero ex iisdem regionibus orto committimus ; quae praeterea metropolitanae Bombayensi Ecclesiae suffraganea erit, cuius Metropolitis Belgaumenses pro tempore Antistites recto iure subicientur. Huius vero novae sedem dioecesis urbem ipsam, quam Belgaum vocant, constituimus; Episcopi autem cathedra in eo urbis templo collocabitur, quod merito princeps habetur, quodque propterea ad cathedralis templi, honorem perducimus ac dignitatem. Ad Belgaumensem igitur Ecclesiam iura et onera spectabunt quae ad ceteras dioeceses pertinent ; eius pariter pro tempore Antistites sive iuribus, potestatibus ac privilegiis d e t r a huntur sive oneribus officiisque tenebuntur, quae ex iure communi eiusmodi Praesulum dignitatem assectantur. Episcopalis autem mensa, quae dicitur, iis constabit bonis, si quae sint, quae territorio a Goana et Damanensi archidioecesi distracto et Poonensi dioecesi pro rata parte accedebant, vel emolumentis quae Belgaumensis dioecesis Curiae obvenient, vel pecunia a S. Consilio Fidei Propagandae et a christifidelibus offerenda. Quod autem attinet ad Vicarii Capitularis seu Administratoris, sede vacante, electionem, ad iuvenum institutionem qui in spem Ecclesiae succrescunt, ad fidelium et sacerdotum iura et onera aliaque istiusmodi, eadem servari praecipimus quae Iure Canonico iubentur. Quod vero ad clerum nominatim spectat, decernimus ut simul ac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem deductae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur adscripti, in cuius finibus legitime degunt. Ut autem ea quae Nostris hisce Litteris iubemus efficiantur, venerabilem Fratrem Martinum Lucas, Archiepiscopum titulo Adulitanum atque Apostolicum in India Internuntium deligimus, vel eum qui eo tempore, quo haec decreta ad rem adducentur, huic praeerit Internuntiaturae ; cui vero contigerit hoc Acta Pii Pp. XII 131 exsequendum negotium, illi propterea omnes necessarias ad id potestates facimus, cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro qui ecclesiastica dignitate polleat. Iubemus pariter, ut idem venerabilis Frater hoc confectum negotium in tabulas referat, quarum fide digna exempla ad S. Congregationem Fidei Propagandae quam primum transmittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitate nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat : quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum ex Arce Gandulfi, prope Romam, die undevicesimo mensis Septembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario © EUGENIUS Card. TI S SER ANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus 0 Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Arthurus Mazzoni, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., Vol. LXXXVII, n, SI Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 132 II S. DOMINICI (S. I A C O B I E Q Ü I T Ü M - V E G E N S I S - S. I O A N N I S M A G U A N E N S I S ) EX ARCHIDIOECESI S. DOMINICI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR EX QUIBUS DUAE NOVAE DIOECESES F I U N T : . S. IACOBI EQUITUM ET VEGENSIS APPEL- LANDAB; ET UNA PRAELATURA (( N U L L I U S DIOECESIS )) : S. IOANNIS MAGUANENSIS. EADEM ARCHIDIOECESIS AD DIGNITATEM METROPOLITANAE ECCLESIAE EVEHITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Si magna et excelsa res est erigere templum, quod possint homines petere sive maiestatem Dei veneraturi, sive in huius vitae periculis opem impetraturi, sollemnius quidem et laetius est novarum Ecclesiarum fundamenta iacere easque condere : unaquaeque enim dioecesis, etsi parvo territorio consistat, certae regionis populum sub Episcopi potestatem colligens, tanta dignitate honestatur ut universae Christi Ecclesiae fiat membrum et propago deque eius gratia et fide vivat et alatur. Cum ergo spes sit fore ut religiosis Dominicanae Reipublicae necessitatibus aptius consulatur si ibi aliae dioeceses constituantur, minime cunctandum id facere arbitramur. De consensu igitur venerabilis Fratris Richardi Pittini, Archiepiscopi S. Dominici; deque venerabilis Fratris consilio Francisci Lardone, Archiepiscopi titulo Rhizaeani eiusdemque in Rebuspublicis Haitiana et Dominicana Apostolici Nuntii ; post rem intentissimo animo consideratam, ideoque certa scientia eorum quae sumus facturi ; aliorumque consensum supplentes qui in negotio aliquid iuris habeant ; de suprema Nostra potestate qua universae christianae familiae praesidemus haec quae sequuntur decernimus. Ab archidioecesis S. Dominici territorio eas provincias civiles separamus quibus nomina in vulgus : Monte Cristi, Libertador, Santiago Rodríguez, Puerto Plata, Santiago, Espaillat, Salcedo, La Vega, Duarte, Samaná, Sánchez Ramírez, S. Rafael, Benefactor, Baoruco, Independencia, Barahona, Azua. Quibus civilibus provinciis duas novas dioeceses condimus : S. Iacobi Equitum, videlicet, et Vegensem; ac novam Praelaturam nullius dioecesis cui nomen erit inditum : S. Ioannis Maguanensis. Prima harum dioecesium Acta PU Pp. XII 133 quam a S. Iacobo appellandam esse diximus, his provinciis constabit: Monte Cristi, Libertador, Santiago Rodríguez, Puerto Plata, Santiago, Espaillat, Salcedo; eiusque Sedem in urbe Santiago statuimus. Cathedram vero in templo S. Iacobo Maiori dicato exstare censemus; quod tam amplae dignitatis causa titulo cathedralis templi ornari placet. Vegensis dioecesis territorium sequentes provinciae civiles constituent: Le Vega, Duarte, Samaná, Sánchez Ramírez. Episcopalem vero Sedem habebit Episcopus in civitate La Vega, dum cathedram in templo collocabit B. M. V. ab origine omnis peccati expertis, quod ad cathedralis templi honorem perducimus. Quod autem ad Praelaturam nullius S. Ioannis Maguanensis attinet, eam reliquis provinciis quae a S. Dominici archidioecesi detraximus constare patet. Sunt autem : S. Rafael, Benefactor, Baoruco, Independencia, Barahona, Azua. Huius autem Praelaturae nullius sedem Antistitisque domicilium in urbe statuimus quae per vulgus S. Juan cognominatur, templo S. Ioannis Baptistae praelatitia dignitate condecorato. Distractis autem territoriis quae memoravimus a S. Dominici archidioecesi, haec sequentes provincias suis finibus continebit : Trujillo Valdez, Trujillo, Distrito de Santo Domingo, S. Pedro de Macorís, El Seibo, La Altagraeia. Quam Sedem, cum sit et antiquitate clara et aliarum modo conditarum Ecclesiarum quasi parens et mater, placet ad metropolitanae archidioecesis dignitatem erigi, cuique 1 esse alias, quas diximus, sive dioeceses sive Praelaturam nullius subiectas et suffraganeas. Erunt praeterea, uti patet, harum quoque Sedium Praesules Archiepiscopo S. Dominici, tamquam suo Metropolitae, obnoxii et subiecti. Tum huius metropolitanae Ecclesiae, tum duarum dioecesium, tum Praelaturae nullius, tum denique eorum Praesulum iura, honores, potestates, onera, obligationes eadem erunt ac ceterarum archidioecesim, dioecesium, praelaturarum nullius atque earum sacrorum Antistitum. Poterit igitur Archiepiscopus Metropolita S. Dominici non solum Crucem ante se ferre in omni sua Provincia ecclesiastica, sed etiam pallio uti, postquam tamen in sacro Consistorio pallium expostulatum et obtentum fuerit. Ut autem omnibus quas memoravimus Ecclesiis nihil desit honoris, simulque habeant Episcopi senatum in maioribus negotiis consulendum, in unaquaque harum Ecclesiarum Canonicorum Collegium constituatur ; quoad vero hic amplus Sacerdotum coetus institui nequeat, praecipimus ut saltem Consultores dioecesani, qui dicuntur, eligantur, quorum consiliis et opera frui liceat Episcopo. Mensam Episcopalem, quam dicunt, constituent ea bona quae ex archidioecesis S. Dominici divisione unicuique circumscriptioni ecclesiasticae provenient, 134 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Curiarum emolumenta, a christifidelibus oblatae stipes, pecunia denique a Reipublicae Moderatoribus danda. Quod autem attinet ad divisionem bonorum inter archidioecesim S. Dominici et reliquas Ecclesias, servetur omnino quod canone 1500 Iuris Canonici praecipitur. Ea omnia autem quae ad regimen, administrationem conditarum nuper circumscriptionum ecclesiasticarum, simulque ad Vicarii Capitularis seu Administratoris Apostolici electionem aliave id generis, praescripta Iuris Canonici rite serventur. Simul ac erectio dioecesium et praelaturae nullius ad effectum deducta fuerit, Sacerdotes illi Ecclesiae censeantur adscripti in cuius territorio legitime degunt ; clerici vero, qui in Seminario Dominicanae civitatis aluntur sacerdotalia munera adepturi, illi Ecclesiae in cuius territorio canonicum habeant domicilium. Inter curas venerabilium Fratrum Episcoporum quibus novae circumscriptiones Ecclesiasticae regendae ac gubernandae contigerint, magni facienda erit erectio Seminarii saltem elementarii, unde suo tempore electi iuvenes ad Seminarium maius S. Dominici mittantur, iuxta normas a Sacra Congregatione de Seminariis et Universitatibus Studiorum editas. Documenta et acta quae quovis modo ad novas dioeceses et praelaturam S. Ioannis Maguanensis respiciunt, itemque ad clericos, fideles, bona temporalia et cetera huiusmodi, haec omnia a Curia S. Dominici ad Curias novarum Ecclesiarum quam citius mittantur, in tabulario asservanda. Quae his Litteris Nostris decrevimus exsequenda is curabit qui eo tempore quo haec decreta ad exitum adducentur Nuntiaturae praeerit Reipublicae Dominicae, cui omnes potestates agendae rei concedimus, etiam cuilibet viro, si opus fuerit, subdelegandas, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Cui autem contigerit negotium conficiendum, huic mandatum damus acta exarandi eorumque fide digna exempla quam primum ad Sacram Congregationem Consistorialem transmittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effieacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt cum per has Litteras iisdem der ogemus omnibus. Quapropter si quis quavis auctoritate sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico ta bellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum siquis vel Acta Pii Pp. XII 135 spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subi turam iis iure statutas qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum ex Arce Gandulfi prope Romam, die vicesimo quinto mensis Septembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. B. E. Cancellario S EUGENIUS Gard. TISSERANT © F r . ADEODATUS I. Card. PIAZZA /Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus Albertus De Felicis, Serafini, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco £6 Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVII, n. 94. III HISPALENSIS (HUELVENSIS) Aß HISPALENSI ARCHIDIOECESI QUAEDAM PROVINCIA SEPARATUR, QUAE IN NOVAE DIOECESIS FORMAM REDIGITUR, (( HUELVENSIS )) APPELLANDAM PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Laetamur vehementer Hispalensis Ecclesiae gloriam magnumque nomen considerantes, quae latis uberibnsque dives terris splendidaeque honestata antiquitatis memoriis admodum in sanctitate atque in virtute iamdiu profecit ac praeclaris nunc meritis refulget, ceu stella per noctes gem meo fulgore renidens. Quae, munificentissimi Dei gratia favente, ob providas sui Archiepiscopi curas tam multiplicibus fervet operibus filiosque tam multos nutrit ac fovet, ut vix singulus Praesul, etiamsi et animo et opibus in Dei gloriam tuendam studiosissime incumbens, suae archidioecesis necessitatibus par omnino esse queat. Nobis propterea, qui. summo Dei. numine omnium saluti quaerendae prospicimus, in ani mo est ab ea partem auferre, ut eiusdem Pastoris operae laboresque leventur, ac novam exinde dioecesim creare quae recens quasi germen laetissimo crescat auspicio. Re propterea qua par erat diligentia considerata ; audita sententia dilecti Filii Nostri Petri S. R. E. Cardinalis Segura et Saenz, Archiepiscopi Hispalensis; explorato pariter consilio dilecti Filii Nostri Caietani S. R. E. Cardinalis Cicognani, in Hispanica Na- 136 Acta Apostolicae Sedis— Commentarium Officiale tione Pro Nuntii Apostolici; consensu praeterea eorum omnium suppleto, qui in hac re aliquid iuris se arbitrentur habere ; certa ideo scientia eorum quae deereturi sumus, de plenitudine supremae Nostrae potestatis haec quae subsequuntur statuimus. Ab Hispalensi archidioecesi totam regionem separamus quae civilem provinciam complectitur, cui nomen apud populum Huelva quaeque artibus operibusque praecellet ac. populo ditatur frequentissimo. Eam ergo in novae dioecesis formam redigimus, Huelvensis posthac appellandae, cuius territorium iisdem circumscribetur finibus ac civilis provincia, quam supra diximus, scilicet : ad septemtrionem, Pacensis Ecclesiae limitibus ; sub oriente, Hispalensis Sedis finibus; a meridianis oris, Oceano mari; sub occidente denique, communi limite Hispaniae ac Lusitaniae. Nova Huelvensis dioecesis erit, uti suffraganea, metropolitanae Sedis Hispalensis iuri obnoxia, cuius propterea Metropolitis Archiepiscopis Huelvenses Praesules subicientur. Qui Episcopi sedem ac domicilium in urbe habebunt, quam Huelva populus appellat, quamque Nostris hisce Litteris in civitatis episcopalis gradum perducimus; cathedram vero in templo collocabunt B. Virgini Mariae sacro, cui igitur, ad cathedralis aedis dignitatem elato, omnia pariter tribuimus iura ac privilegia quae ceterarum cathedralium aedium sunt propria. Quae praeterea Huelvensis dioecesis eiusque Praesules iisdem iuribus honoribusque fruentur, quibus omnes ornantur per terrarum orbem dioeceses earumque Praesules ; item iisdem oneribus et obligationibus obstringentur. Cum vero decor atque dignitas sacrorum rituum maxime Nobis sint cordi, volumus ut quam primum Huelvensis Episcopus Canonicorum Collegium instituendum curet, cui erigendo cavebimus per Apostolicas sub plumbo Litteras a Nobis dandas; quoadusque vero dioecesis Canonicorum senatu carebit, indulgemus ut eorum loco dioecesani Consultores ad iuris normam eligantur, qui Episcopum et consilio et prudentia fideliter iuvent. Praecipimus quoque ut quam primum pueris ad sacerdotalia munia vocatis studiosissime excolendis seminarium saltem elementarium constituatur, ad iuris normam et iuxta leges a S. Consilio Seminariis studiorumque Universitatibus praeposito traditas. Episcopalis praeterea mensa sive bonis constabit quae e partitione bonorum Hispalensis mensae, pro rata parte, novae huic ob venient dioecesi, sive curiae, emolumentis, si qua sint ; sive oblatis a fidelibus pecuniis ; quae vero bona ita dividentur ut iussa canone 1500 Iuris Canonici descripta fideliter serventur. Quod pariter attinet ad novae Ecclesiae regimen et administrationem, ad Capitularis Vicarii seu Administratoris, sede vacante, electionem, ad fidelium et sacerdotum iura et onera Acta Pii Pp. XII 137 aliaque huiusmodi, ea praecipimus quae Iure Canonico statuuntur. Quod vero ad clerum novae assignandum dioecesi spectat, Archiepiscopus Hispalensis et Huelvensis Antistes pacto inter se convenient. Volumus denique ut omnia documenta atque acta, quae ad nuper constitutam Ecclesiam spectant, ab Hispalensi curia quam cito mittantur ad Huelvensis curiae tabularium. Ut autem ea quae Nostris hisce Litteris iubemus efficiantur, eundem dilectum Filium Nostrum Caietanum S. R. E. Cardinalem Cicognani deligimus, vel eum qui eo tempore quo haec decreta ad rem adducentur, Apostolicae in Hispania Nuntiaturae praeerit ; cui vero contigerit hoc exsequendum negotium, illi necessarias ad id pote states facimus, cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro, qui ecclesiastica dignitate polleat, onusque iniungimus hoc confectum negotium in acta referendi, quorum fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum transmittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum ex Arce Gandulfi, prope Romam, die secundo et vicesimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. B. Cancellario [CARA © CLEMENS Card. MICARA S$i Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA nus Sacri Collegii Subdecanus S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Arthurus Bernardus Loco £8 Plumbi Reg. in Cane. Ap.. vol. LXXXVII, n. 60. Regens Mazzoni, Proton. De Felicis, Apost. Proton. Apost. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 138 LITTERAE APOSTOLICAE I AD T I T U L U M ET DIGNITATEM BASILICAE MINORIS EVEHITUR PAROECIALIS ECCLESIA B. MARIAE V. A GUADALUPE IN URBE ET ARCHIDIOECESI SANCTAE FIDEI IN ARGENTINA. P I U S PP. XIT Ad perpetuam rei memoriam. — Quae religione, cultu populique frequentia magnopere commendantur, Templis Apostolica haec Sedes decus addere solet et honorem, quo Christifidelium pietatem impensius exacuat et amplificet. In his numerum obtinere accepimus paroecialem Ecclesiam Beatae Mariae Virginis a Guadalupe, quae fertur praeclarum opus urbis et archidioecesis Sanctae Fidei apud Argentinos. Iamvero priscis temporibus plebs christiana eo ad sacellum Almae Deiparae cuiusvis labis ab origine expertis, religionis causa, accesserat, cui Aedi, saeculo duodevicesimo medio, ampla adiuncta fuit accessio atque Beatae Mariae Virginis a Guadalupe appellatio imposita. Exinde marialis haec pietas maioribus est aucta incrementis, adeo ut Dei Genetrix, nomine illo invocata, totius archidioecesis Sanctae Fidei in Argentina Caelestis re nuntiare tur Patrona. Iuvat quoque memorare non procul ab hoc religionis domicilio constitutas esse aedes adulescenti clero ad sacra informando. Templum praeterea, eo structurae genere, quod gothicum vocant, insigne, propter amplitudinem et ornamentorum varietatem meritis celebratur praeconiis. Quibus permotus, Nicolaus Fasolino, Archiepiscopus Sanctae Fidei in Argentina, vota quoque depromens religionis administrorum et Christifidelium, Nos rogavit ut Templum, quod diximus, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Nos autem, qui omni ope annitimur ut sinceram erga Almam Deiparam pietatem quoquoversus propagemus, votis huiusmodi libenti animo statuimus obsecundare. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, paroecialem Ecclesiam Deo in honorem Beatae Mariae Virginis a Guadalupe consecratam, et in urbe et in archidioecesi Sanctae Fidei in Argentina sitam, titulo ac dignitate Basilicae Minoris afiicimus et decoramus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae Templis, eodem honore insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statui- Acta PU Pp. XII 139 mus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse atque definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXIII mensis Iulii, anno MCMLHI, Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA a Brevibus Apostolicis II ECCLESIA CATHEDRALIS COVINGTONENSIS TITULO BASILICAE MINORIS CONDECORATA. P I U S PP. X I I Ad perpetuam rei memoriam. — Sideribus receptae Deiparae Virgini sacrum, Templum princeps dioecesis Covingtonensis, intra Foederatarum Americae Civitatum fines, in praeclarioribus, ut accepimus, eiusdem regionis numeratur operibus. Non enim solum eius molem mireris, sed etiam structurae genus, quod artem gothicam, quae dicitur, saeculi x i n propriam, exprimit imitatione. Excoluerunt autem hanc Aedem, superiore vergente saeculo conditam, Sculptores pictoresque, quos tum temporis inter Americae artifices magnum existimabant habere nomen. Praeterea in eodem religionis domicilio nihil videtur desiderandum quod ad ritus divinos attinet. Revoluto igitur centum annorum spatio a constituta dioecesi Covingtonensi, Venerabilis Frater Gulielmus T. Mulloy, eiusdem Sedis Antistes, Nos rogavit ut Templum illud princeps, quod die XIII mensis Decembris, hoc anno, dedicabitur, nomine ac iure Basi licae Minoris donaremus. Nos autem, qui sacras Aedes dignitate augentes, Christifideles ad pietatem et sanctimoniam exacuere volumus, precibus huiusmodi libenti animo statuimus obsecundare. Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam Cathedralem Covingtonensem ad 140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Templis itidem insignibus rite competunt. Contrariis qui^ busvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VIII mensis Decembris, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis EPISTULA AD EMUM P. D. ALFRIDUM ILDEF0NSUM TIT. SANCTORUM SILVESTRI ET MARTINI AD MONTES S. R. E. PRESB. CARDINALEM SCHUSTER, ARCHIEPISCOPUM MEDIOLANENSEM, DECEM LUSTRA AB INITO SACERDOTIO ET QUINA A SUSCEPTO CARDINALATO ATQUE EPISCOPATU FELICITER IMPLENTEM. P I U S PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Mariali hoc vertente anno, ut perlibenter nuper cognovimus, ipse decem ab inito sacerdotio lustra et quinque a suscepto cardinalatu atque episcopatu, divina favente gratia, feliciter celebrabis. Quae profecto laetabilia tibi tuisque sollemnia Nos secundis plane faustisque ominibus adaugere atque cumulare exoptamus. Quum enim proximo festo die, Sancto Iosepho Sponso Beatae Mariae Virginis dicato, in magnificentissimo cathedrali templo Mediolanensi inter sacros ritus divinam hostiam inimolabis, carissimi pueri tui « sicut novellae olivarum in circuitu mensae tuae », reverenter exstabunt, Deo tecum gratias agentes, quod diuturnum frugiferumque sacerdotale atque episcopale munus benigne tibi concessit. Tu equidem, inclito Sancti Benedicti Ordini mature adscriptus, et pietatis ardore et operum industria tam longam aetatem nobilitasti. Primo in alma hac Urbe gravia quoque ofiicia sedulo obiisti, praesertim Magistri novitiorum, Prioris et Abbatis ofiicia in monasterio Acta Pii Pp. XII 141 Sancti Pauli extra moenia sustinendo, et Casinensis Congregationis Procuratorem Generalem agendo. Interea peritia atque opera tua utebatur Apostolica ipsa Sedes, a qua nominatus es Consultor Congregationis Sacrorum Rituum, Praeses Pontificii Instituti Orientalis et Seminariorum clericorum Apostolicus Visitator. Neque minore cura privatim incumbebas in studia liturgiae sacraeque archeologiae rerumque historiae, quarum* investigationum atque indefessi laboris praeclara edidisti monumenta. Tantam itaque sollertiam tamque egregias virtutes tuas intuens, Decessor Noster ven. mem. Pius X I , quinque et viginti abhinc annos, te Ecclesiae Ambrosianae praeficere et Sacro Cardinalium Collegio adnumerare decrevit. De pastorali autem sollicitudine, qua istic hoc temporis spatio enituisti, inter ceteras laudes visitatio archidioecesis quinquies diligenter peracta, tot ecclesiae aedificatae in novis praecipue urbis regionibus, salutaria cleri incrementa per ecclesiasticarum vocationum opus, per adsiduam Seminariorum curam perque Institutum abs te conditum, cui titulus « Maria Immaculata », aptius promota, frequens Verbi Dei praedicatio, venerandae antiquitatis flagrans studium, Ambrosianae liturgiae cantusque Ambrosiani decor atque cultus, ipsumque Institutum musicae sacrae, quod erexisti, Actio laicorum Catholica et innumera caritatis opera, quae iugiter fecisti vel f o visti, clara voce loquuntur. Huiusce sane tuae caritatis amplitudo maxime emicuit belli tempore et post belli ruinas, quum afflictis tot calamitatibus civibus, in primisque familiari nidulo carentibus alacriter subvenisti. Tibi igitur, Dilecte Fili Noster, de sacro ac pastorali ministerio tam diu actuoseque gesto etiam atque etiam gratulamur, instan tique prece Deum exoramus, ut te seros in annos incolumem tueri et uberibus fructibus ditare usque velit. Quo interea tum sacerdotii tum episcopatus commemoratio in maiorem cedat animarum profectum, tibi ultro potestatem damus, ut, utraque sollemni die constituta, sacris operatus, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium denique donorum conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae benevolentiae testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, egregio tuo Auxiliari Episcopo, universoque clero et fidelibus vigilantiae tuae concreditis, amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die VII mensis Martii, anno MDCCCCLiv, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I Acta Apostolicae 112 Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM DE DISCIPLINA IEIUNII EUCHARISTICI IN CELEBRATIONE INSTAURATAE VIGILIAE PASCHALIS SERVANDA. Cum Sacra Rituum Congregatio, decreto diei 11 Ianuarii 1952 (A. A... S., vol. XXXXIV, 1952, p. 48 sq.) facultatem celebrandi instauratam vigiliam paschalem, decreto diei 9 Februarii 1951 concessam (A. A. S., vol. X X X X I I I , 1951, pp. 128-129), ad triennium prorogaverit et nonnullas « Ordinationes » etiam de ieiunio eucharistico addiderit (V, 18), quaesitum fuit ab aliquibus locorum Ordinariis utrum supradictae « Ordinationes » in suo robore permaneant etiam post promulgationem Constitutionis Apostolicae « Christus Dominus », diei 6 Ianuarii 1953, et Instructionis S. Officii eiusdem diei, de disciplina circa ieiunium eucha risticum servanda (A. A. vol. XXXXV, 1953, pp. 15 et sq. ; pp. 47 et sq.). Elmi ac Revmi Patres Supremae huius S. Congregationis S. Officii, collatis consiliis cum S, Rituum Congregatione, in Plenario Coetu feriae I V , diei 7 Aprilis 1954, quae sequuntur decreverunt : 1. Sacerdotes Missam vigiliae paschalis media nocte celebraturi, itemque fideles in ea communicatur i, ieiunium servare tenentur ad normam can. 808 et can. 858 § 1 ; 2. Si Missa vigiliae, in casu quodam peculiari, iuxta n. I I , 4 « Ordinationum » S. Rituum Congregationis, ante mediam noctem celebretur, normae Constitutionis « Christus Dominus » et Instructionis S. Officii erunt servandae. Ssmus autem D. N. D. Pius, divina Providentia Pp. X I I , hac ipsa die 7 Aprilis 1954 hoc Emorum Patrum decretum approbavit atque promulgari iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 7 Aprilis 1954. Marius Crovini, Supr. S. Congr. S. Off. Notarius Sacra Congregatio -Consistorialis 143 SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i GUAYAQUILENSIS DECRETUM DE CAPITULI CATHEDRALIS INNOVATIONE Cum Exc. P. D. Iosephus Felix Heredia, Episcopus Guayaquilensis, ab Apostolica Sede enixe postulavisset ut vetustum Capitulum Cathedrale Guayaquilense, quibusdam adductis variationibus, nova ratione constitueretur, Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Exc. P. D. Ephraem Forni, Archiepiscopi tit. Darnitani et in Republica Aequatoriana Nuntii Apostolici, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Pio Divina Providentia Pp. X I I tributarum, rata huiusmodi innovationem cultui Deo in Ecclesia exhibendo collaturam, precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent, statuit ut exinde Guayaquilense Capitulum constet duodecim capitularibus, tribus, videlicet, Dignitatibus : decano, archidiacono et thesaurario, quatuor officiis : theologo, poenitentiario, doctorali et canonicocurato, atque quinque canonicatibus simplicibus. Canonicus curatus, attentis emolumentis paroecialibus ad se spectantibus, dimidiam partem reddituum canonicatus quo potitur percipiet. Quousque congrua canonicalis praebenda constituta non fuerit, divina officia in choro a capitularibus persolvenda erunt sequentibus diebus : 1) dominicis et festis de praecepto : 2) triduo ultimo Maioris hebdomadae; 3) festo dedicationis Ecclesiae Cathedralis; 4) festo Patroni principalis civitatis Guayaquilii. In reliquis vero quae sacri canones de Capitulis Cathedralibus atque Capitulares Constitutiones statuunt adamussim serventur. Ad haec omnia exsecutioni mandanda eadem Sacra Congregatio deputat memoratum in Republica Aequatoriana Nuntium Apostolicum, tribuens ei necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate con- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 144 stitutum, onere imposito ad S. C. Consistorialem quam primum transmittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 3 Novembris 1953. £ß Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabin, et Mandelen., a Secretis L. ® S . E. Civardi, Substitutus II MAGNAE BRITANNIAE DECRETUM DE ERECTIONE VICARIATUS CASTRENSIS Inexhausta caritate urgetur Apostolica Sedes ad ea excitanda atque hominibus sollerti cura praestanda, quae novis in adiunctis opportuna animarum saluti allatura sint adiumenta. Cum autem ab Exc. P. D. Gulielmo Godfrey, in Magna Britannia Delegato Apostolico et Archiepiscopo Liverpolitano, expostulatum fuisset, ut ad spiritualem curam copiarum eiusdem Magnae Britanniae pressius firmeque ordinandam Vicariatus Castrensis erigeretur, Ssmus Dominus Noster Pius, Divina Providentia Pp. X I I , de consilio infrascripti Cardinalis S. C. Consistorialis Secretarii, ratus huiusmodi institutionem spirituali fidelium commodo valde profuturam, preces excipiendas benigne censuit. 1. De plenitudine igitur Apostolicae potestatis, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, praesenti Consistoriali Decreto Castrensem Magnae Britanniae Vicariatum constituit. 2. Hac ratione erectus Vicariatus Castrensis constabit : Vicario Castrensi, tribus Cappellanis Maioribus seu Directoribus pro copiis respective terrestribus, maritimis et aeréis, atque Cappellanis minoribus, qui simpliciter Cappellani militum vocabuntur. 3. Sedes Vicariatus Castrensis eiusque Curiae Londinii constituetur. 4. Vicarius Castrensis ab Apostolica Sede peculiari Consistoriali Decreto eligitur ac nominatur et dignitate episcopali augetur. 5. Vicario Castrensi competit iurisdictio ordinaria, personalis, tum fori interni tum fori externi, at specialis, cumulativa nempe cum iurisdictione Ordinariorum locorum, ad normam Instructionis « De Vicariis Castrensibus » a S. C. Consistoriali die 23 Aprilis 1951 editae. Sacra Congregatio Consistorialis In Stationibus seu praesidiis militibus exclusive reservatis primo et principaliter Vicariatus Castrensis iurisdictionem exercet, secundario, scilicet quoties Vicarius Castrensis eiusque Cappellani absint vel desint, semper autem iure proprio, Ordinarius loci atque parochus, initis, quatenus fas erit, consiliis cum Vicario Castrensi et militum ducibus. In locis autem Sacris Congregationibus vel pro Ecclesia Orientali vel de Propaganda Fide obnoxiis harum iura semper serta tectaque erunt, normae datae vel deinceps ab iisdem SS. CC. pro sibi subiectis incolis forte dandae integrae manebunt. 6. Vicarii Castrensis iurisdictioni obnoxii erunt : 1) Sacerdotes saeculares et regulares, ad exercendum munus Cappellani militum pro spirituali cura copiarum Magnae Britanniae legitime deputati. 2) Universi christifideles qui in copiis terrestribus, maritimis et aeréis Magnae Britanniae stipendia merentur. 3) Familiae eorum de quibus in numero praecedenti, id est uxores, liberi, propinqui et necessarii, famuli, qui eosdem comitantur extra patrium territorium, modo cum ipsis cohabitent. 4) Omnes utriusque sexus fideles, sive alicui Religioni adscripti sive laici, qui in academiis, ephebeis, nosocomiis, aliisque id genus domibus vel locis, militibus reservatis, habitualiter commorantur. 5) Omnes utriusque sexus fideles in locis vel pagis aut vici», militibus eorumque familiaribus unice reservatis, sicubi habeantur, degentes. 7. Cappellanos omnes, nominat, servatis servandis, Vicarius Castrensis. 8. Tribus Cappellanis Maioribus munera competunt quae Codex I. C. officio Vicarii Generalis tribuit, obeunda quidem pro copiis speciatim concreditis. 9. Curam animarum Vicarius Castrensis committit Cappellanis militum. Ad matrimonium quod attinet subditorum Vicariatus Castrensis adamussim servetur praescriptum canonis 1097, § 2 Cod. I. C, cuius vi : « pro regula habeatur ut matrimonium coram sponsae parocho celebretur, nisi iusta causa excuset » et accurate expleantur actus qui, ad normam iuris, celebrationem matrimonii praecedere debent et subsequi. 10. Cum vero Vicarii Castrensis iurisdictio cum Ordinariorum locorum iurisdictione cumuletur, Cappellani militum sive Maiores sive Minores, quoad ecclesiasticam disciplinam, potestati quoque Ordinarii loci, in quo versari contingat, subiiciuntur. Huic ergo in casibus urgen 10 - ACTA, vol. X X I , n. 4. — 12-4-1954. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 146 tioribus et quoties Vicarius Costrensis providere non poterit, fas est in eos animadvertere etiam canonicis sanctionibus, si casus ferat, mònito confestim Vicario Castrensi. 11. Vacante officio Vicarii Castrensis, nisi aliter a Sancta Sede provisum fuerit, regimen Vicariatus Castrensis, usque dum novus Vicarius Castrensis officii possessionem ceperit, devolvetur ad Cappellanum Maiorem qui praecedit ad normam canonis 106, 3°. Ipse ideo facultatibus fruetur atque oneribus adstringatur quae ius commune, congrua congruis referendo, Vicario Capitulari tribuit ; ipsius praesertim erit de assumpto officio S. Congregationem Consistorialem certiorem reddere ab eaque instructiones impetrare. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sanctitas Sua benigne deputare dignata est memoratum P. D. Gulielmum Godfrey, cui opportunas et necessarias confert facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad S. C. Consistorialem transmittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 21 Novembris 1953, in festo Praesentationis Beatae Mariae Virginis. £B Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor III PROVISIO E C C L E S I A R U M Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 4 Decembris 1953 — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Velebusdiensi praefecit Exc. P. D. Ferdinandum Pawlikowski, hactenus Episcopum Secoviensem. die 9 Decembris — Titulari episcopali Ecclesiae Philadelphenae in Lydia Exc. P. D. Ioannem de Deo Ramalho, hactenus Episcopum Macaonensem. die 11 Ianuarii Wölf — Cathedrali Ecclesiae Maurianensi Revmum Sacra Congregatio Consistorialis 147 D. Aloisium Ferrano", Vicarium Generalem et Rectorem Seminarii maioris Archidioecesis Turonensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Lyddensi Exc. P. D. Fridericum Due, hactenus Episcopum Maurianensem. die 14 Ianuarii — Cathedrali Ecclesiae Giennensi Revmum D. Felicem Romero Menjibar, canonicum Capituli cathedralis Cordubensis. die 18 Iamtarii — Cathedrali Ecclesiae Secoviensi Exc. P. D. Iosephum Schoiswohl, hactenus Episcopum titularem Phyteanum. die 19 Ianuarii — Cathedrali Ecclesiae Ogdensburgensi Exc. P. D. Gualterium P. Kellenberg, hactenus Episcopum titularem Ioanninensem. — Cathedrali Ecclesiae Superiorensi R. D. Iosephum Annabring, parochum cathedralis eiusdem dioecesis. — Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Caroli Huberti Le Blond, Episcopi S. Iosephi in America, Exc. P. D. Ioannem Patricium Cody, Episcopum titularem Apolloniensem. die 29 Ianuarii — Cathedrali Ecclesiae Macaonensi Exc. P. D. Policarpum a Costa Vaz, hactenus Episcopum titularem Euroeensem in Epiro. die S Februarii — Metropolitanae Ecclesiae Algeriensi Exc. P. D. Leonem Duval, hactenus Episcopum Constantinianum. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Phasianae Exc. P. D. Henricum Audrain, hactenus Episcopum titularem Arsinoitanum in Arcadia, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Virgilii Béguin, Archiepiscopi Auxitani. die 9 Februarii — Titulari episcopali Ecclesiae Botryensi Exc. P. D. Eduardum Douglas, hactenus Episcopum Matrisfontis. die 21} Februarii — Titulari episcopali Ecclesiae Dalisandenae in Isauria Rev. D. Laureanum Castàn Lacoma, canonicum Capituli Cathedralis Illerdensis, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Beniamin S. R. E. Card. De Arriba et Castro, Archiepiscopi Tarraconensis. die 1 Martii — Cathedrali Ecclesiae Sanctae Annae Exc. P. D. Beniamin Barrera et Reyes, hactenus Episcopum titularem Sabadiensem. die 23 Martii — Cathedrali Ecclesiae Grandormensi Exc. P. D. Allen Iacobum Babcock, hactenus Episcopum titularem Irenopolitanum in Cilicia. die 21f. Martii — Titulari episcopali Ecclesiae Phyteanae R. P. D. Clarentium Issenmann, Protonotarium Apostolicum a. i. p., parochum S. Aloisii et Vicarium Generalem Cincinnatensem, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Caroli Iosephi Alter, Archiepiscopi Cincinnatensis. die 27 Martii — Titulari episcopali Ecclesiae Doberitanae R. P. D. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 148 Iustinum J. McCarthy, Antistitem Urbanum et parochum B. M. V. a Perpetuo Succursu in pago vulgo « South Orange N. J. », ex archidioecesi Novarcensi, queni deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Thomae Aloisii Boland, Archiepiscopi Novarcensis. SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE COSTERMANSPOLITAN. (BUKAVUENSIS) DECRETUM VICARIATUS APOSTOLICUS COSTERMANSPOLITANUS DEINCEPS « BUKAVUENSIS h APPELLABITUR. Cum in Congo Belgico nomen Vicariatus Apostolici Costermanspolitani, Patribus e Societate Missionariorum Africae (vulgo « Pères Blancs ») commissi, ob mutationem oppidi Costermanspolitani vocabuli a Gubernio Belgico effectam, rerum condicioni non amplius responderet, visum est ad eiusdem Vicariatus nominis mutationem procedere. Itaque Emi ac Revmi Patres Cardinales, huius Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando regimini praepositi, in plenariis comitiis die 21 mensis Decembris anni 1953 habitis, cum rem mature perpendissent atque Excimi ac Revmi Domini Petri Sigismundi, Archiepiscopi titulo Neapolitani in Pisidia et Apostolici in Congo Belgico et in Ruanda Urundi Delegati, favorabile votum audivissent, Vicariatum Costermanspolitanum deinceps Vicariatum Apostolicum Bukavuensem, a nomine Bukavu quod oppido Costermanspolitano Gubernium Belgicum imposuit, appellandum censuerunt. Quam Emorum Patrum sententiam, in Audientia diei 6 mensis Ianuarii anni 1954 Sanctissimo Domino Nostro Pio Divina Providentia Papae X I I ab infrascripto huius Sacrae Congregationis Cardinali Praefecto relatam, Summus Pontifex, benigne excipiens, ratam habuit et confirmavit, praesensque ad rem Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 6 mensis Ianuarii a. D. 1954. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L. © S. Philippus Bernardini, a Secretis Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus SACRA CONGREGATIO ET STUDIORUM DE 149 SEMINARIIS UNIVERSITATIBUS i DECRETUM PONTIFICIUM SEMINARIUM A (( PIO XII )) INTERDIOECESANUM PRO LATIO INFERIORE CANONICE ALBANI CONSTITUITUR. Pro Sua peculiari benignitate, Summus Pontifex Pius div. Prov. Pp. X I I fel. regn. infrascripto Cardinali Sacrae Congregationi de Seminariis et Studiorum Universitatibus Praefecto, die 28 mensis Novembris a. D. 1950, opportune mandavit ut Seminarium minus interdioecesanum, quod Albani, in praeclara sede Suburbicariae Dioeceseos, augusta Sua munificentia anno 1948 condiderat Suoque appellari nomine gratum acceperat, canonice erigeretur. Sacra igitur haec Congregatio, auctoritate sibi a Ssmo Domino tributa, per praesens Decretum Pontificium Albanense Seminarium a Pio X I I nuncupatum, Interdioecesanum pro Inferioris Latii Dioecesibus, cum omnibus officiis, iuribus et privilegiis, quae ad huiusmodi pia Instituta pertinent, erigit erectumque declarat. Seminarium hoc excipiendis alumnis inferiores humanitatis cursus peragentibus, quos Latíales Dioeceses meridionales ad illud mittere malint, rite pateat, normis ab eadem Sacra Congregatione datis moderandum; ceteris servatis de iure servandis. Datum Romae, ex Aedibus Sancti Callisti, die VIII mensis Decembris, B. V. Mariae Immaculatae sacro, anno Iubilaei 1950. £B I. Card. PIZZARDO, Episcopus Albanensis, Praefectus L. £ß S . f C. Confalonieri, Archiep. tit. Nicopolitan., a Secretis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 150 II DECRETUM PONTIFICIUM SEMINARIUM REGIONALE PRO INFERIORIS ETRURIAE DIOECESIBUS IN URBE SENENSI CANONICE CONSTITUITUR. Sacrorum alumnis recte fingendis id sane congruum praecipuumque est ut ipsi in idoneis pietatis studiorumque domiciliis, iusta Ecclesiae servata consuetudine, excolantur. Quapropter, cum plurimis plane de causis compertum sit sacrum condendum esse Seminarium ad adulescentem Inferioris Etruriae clerum probe efformandum, illud in Senensi Urbe, amoenitate loci, artis monumentis Sanctorumque praesertim memoriis conspicua, peropportunum constitui visum est. Quod tam salubre consilium Summus Pontifex Pius div. Prov. Pp. X I I sedulo matureque perpendens ratum habuit probavitque et, ad felicem faustumque ut adduceretur exitum, die VIII mensis Augusti volventis anni infrascripto Cardinali Praefecto mandavit novumque Seminarium, a Suo nomine nuncupatum, Pontificio titulo iussit decorandum. Omnibus igitur expletis- servatisque quae de iure explenda et servanda sunt, Sacra haec Congregatio, facultate sibi a Sanctissimo Domino Nostro peculiari forma collata, Seminarium Regionale in Urbe Senensi praesenti Decreto erigit, erectumque declarat simulque, ut idem Pontificio nomine honestetur, a Pio X I I appellandum praescribit ; ea insuper statuta lege, ut illud cunctis sacrorum alumnis qui, tum altioris humanitatis, cum philosophiae ac theologiae studia peracturi, ex Inferioris Etruriae Dioecesibus illuc confluant, rite pateat, Apostolicae Sedis auctoritate, sub eiusdem Sacrae huius Congregationis regimine, ad normam, can. 1357, § 4, C. I. C, legitime moderandum. . Eidemque vero, ut ita erecto constitutpque Pontificio Senensi Seminario omnia sunto officia, munera, iura ei> privilegia quae huiusmodi Sacris Conlegiis de more tribuuntur. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sancti Callisti, die x x v mensis Octobris, in Festo D. N. Iesu Christi Regis, a. D. MCMLIII. f £B I. Card. PIZZARDO, Episcopus Albanensis, Praefectus Ir. ÍB S. f Ç. Gonfalonieri, Archiep. tit. Nicopolitan., a Secretis Diarium, Romanae Curiae 151 DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERIA Di STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 7 settembre 1953. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore delle Piccole Suore dei Vecchi Abbandonati (Valenza). 26 ottobre » S. E. Revma Monsig. Cento. Fernando, Arcivescovo titolare di Seleucia pieria," Nunzio Apostolico in Portogallo. 12 novembre » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protettore delle Suore del Ssmo Sacramento (Autun). ^ 21 » S. E. Revma Monsig. Rossi Opilio, Arcivescovo titolare di Ancira, Nunzio Apostolico nell'Equatore. S. E. Revma Monsig. Lardone Francesco, Arcivescovo titolare di Rizeo, Nunzio Apostolico nel Perù. » » » » 30 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Grente Giorgio, Protettore delle Suore Marianiste della Santa Croce (Le Mans). » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Prefetto della Sacra Congregazione dei Riti. 7 dicembre 24 » » S. E. Revma Monsig. Raimondi Luigi, Arcivescovo titolare di Tarso, Nunzio Apostolico in Haiti. 14 gennaio 1954. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Aloisi Masella Benedetto, Protettore delle Suore Terziarie Cappuccine di San Francesco di Assisi (Fortaleza, Cearà, Brasile). . , 16 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Micara Clemente, Protettore delle Figlie di Nostra Signora del Sacro Cuore (Roma). 25 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Ciriaci Pietro, Protettore delle Religiose della Beata Vergifte Maria (Dublino). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 152 18 febbraio 1954. L'Emo e Revmo (Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore del Monastero del Santissimo Sacramento in Fognano (Faenza). » » » L'Emo e Revmo (Signor Cardinale Valeri Valerio, Protettore delle Oblate dell'Assunzione (Parigi). » » » L'Eíño e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore delle « Hermanas Marias Nazarenas » (Palencia). 20 marzo » » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Ciriaci Pietro, Prefetto della Sacra Congregazione del Concilio. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Bruno Giuseppe, Prefetto del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. Con Biglietto della Segreteria di Padre Pio XII, felicemente regnante, Signor Cardinale Giuseppe Bruno, per la Interpretazione Autentica del Stato in data 20 marzo 1954, il Santo si è degnato di nominare l'Emo e Revino Presidente della Commissione Pontificia Codice di Diritto Canonico. Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistenti al Soglio Pontificio : 20 giugno 16 dicembre 1953. S. E. Revma Monsig. Gaudel Augusto Giuseppe, Vescovo di Fréjus. » S. E. Revma Monsig. Trudone Brans Mattia Leonardo, Vicario Apostolico di Medan. Protonotari Apostolici ad instar participantium: 16 marzo 1953. Monsig. Serra Puig Giovanni, della diocesi di Barcellona. 1 aprile » 22 giugno » 30 luglio » 5 febbraio 1954. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Magne Giacomo, della diocesi di Saint Flour. Arquillière Enrico, dell'arcidiocesi di Parigi. O'Donohoe Giuseppe, della diocesi di Dallas. Rossi Guido, della diocesi di San Miniato. Prelati Domestici di Sua Santità: 26 settembre 1951. Monsig. Fernandes Cordoba Emanuele, della diocesi di Ibarra. 28 gennaio 1952. Monsig. Gianni Ambrogio, dell'arcidiocesi di Bologna. 4 dicembre » Monsig. Gutiérrez López-Gil Emanuele, della diocesi di Osma. 16 marzo 1953. Monsig. Faura Aris Francesco di Paola, della diocesi di Barcellona. Diarium Romanae 16 marzo Curiae 153 1953. Monsig. Goma Civit Isidoro, della medesima diocesi. » » » Monsig. Montserrat Roig Cipriano, della medesima diocesi. » » » Monsig. Tusquets Terrats Giovanni, della medesima diocesi. 17 » » Monsig. de Castro y Fernández de Lomana Leopoldo, della diocesi di Palencia. aprile » Monsig. Satorra Viia Giuseppe, della diocesi di Vich. 22 giugno 15 » Monsig. Devos Michele, della diocesi di Lilla. » » » Monsig. Marquis Paolo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Turcq Giuseppe, della medesima diocesi. luglio » Monsig. Brady Giovanni P., della diocesi di Dallas-Fort 30 Worth. » » » Monsig. Burnes Giovanni F., della medesima diocesi. » » » Monsig. Langenhorst Ernesto G., della medesima diocesi. » » » Monsig. Robinson Guglielmo, della medesima diocesi. 7 agosto » Monsig. Denis Giacomo, dell'arcidiocesi di Sens. » » » Monsig. Vabois Giovanni, della medesima arcidiocesi. 10 » » Monsig. Junyent Subirá Edoardo, della diocesi di Vich. 20 » » Monsig. de Hueto y Pipaón Emilio, della diocesi di Vittoria. 14 settembre » Monsig. de Cosse Brissac Giorgio, dell'arcidiocesi di Bourges. » » 20 ottobre » » » Monsig. Tattevin Luigi, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Lalande Giovanni, della diocesi di Angoulême. » Monsig. Canadell y Quintana Stefano, della diocesi di Gerona. » » » Monsig. Bourgarel-Prou Gaillard Raimondo, dell'arcidiocesi di Marsiglia. » » » Monsig. Soins Gabriele, della medesima arcidiocesi. » » » Mbnsig. Fourrey Renato, dell'arcidiocesi di Sens. » » » Monsig. Peltier Gabriele, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Villetard Enrico, della medesima arcidiocesi. 15 novembre » Monsig. Dupuy Claudio, dell'arcidiocesi di Lione. » » » Monsig. Jolivet Régis, della medesima arcidiocesi. 21 » » Monsig. Brunhammer Eugenio, dell'arcidiocesi di Besançon. » » » . Monsig. Jacquot Giorgio, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Mamet Lorenzo, della medesima arcidiocesi. 24 » » Monsig. Franklin Guglielmo, della diocesi di Erie. » » » Monsig. Gannon Giovanni, della medesima diocesi. » .. ». » Monsig. Macken Michele, della medesima diocesi. » » » Monsig. McDonald Roberto, della medesima diocesi. » » » Monsig. McQuillen Carlo, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 154 24 novembre 1953. Monsig. Powers Giacomo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Sullivan Guglielmo, della medesima diocesi. .» » » Monsig. Watson Alfredo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Wehrle Giuseppe, della medesima diocesi. » » » Monsig. Weithman Giacomo, della medesima diocesi. 26 » » Monsig. Killian Lorenzo, dell'arcidiocesi di Boston. 27 » » Monsig. Holbel Silvestro, della diocesi di Buffalo. » » » Monsig. McHugh Giovanni, della medesima diocesi. » » » Monsig. McLaughlin Bernardo, della medesima diocesi. )) » » Monsig. Scanlon Giacomo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Schieder Giuseppe, della medesima diocesi. » » » M'onsig. Sierakowski Stanislao, della medesima diocesi. 28 gennaio 1954. Monsig. Viola Ottavio, della diocesi di Biella. 5 febbraio » Monsig. Sacchetti Silvio, dell'arcidiocesi di Chieti. 6 » » Monsig. Summers Aroldo Luigi, dell'arcidiocesi di S. Giovanni di Terranova. Airaldi Pietro, della diocesi di Mondovì. Monsig. 24 Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità 9 gennaio 1952. Monsig. Ramos Giuseppe Rubén, della diocesi di Chiapas. agosto » Monsig. Rhodas Vincenzo, della diocesi di Campiña Grande. 30 27 settembre » » » » 30 ottobre » 21 novembre » 28 » » Monsig. Brito Augusto, della prelatura nullius dioeceseos di Santissima Concezione dell'Araguaia. Monsig. Ferreira Celso Diego, della diocesi di Botucatú. Monsig. Conroy Giovanni, della diocesi di Motherwell. Monsig. Rosa Gioacchino, dell'arcidiocesi di Fortaleza. Monsig. Correia de Macedo Simone, dell'arcidiocesi di San Sebastiano di Rio de Janeiro. 12 dicembre » Monsig. Echarri Michele, della diocesi di Teruel. 20 gennaio 1953. Monsig. Budamaier Luigi, dell'amministrazione apostolica di Innsbruck. Monsig. Gfall Luigi, della medesima amministrazione apostolica. 17 30 » » » aprile » » » » 11 maggio Monsig. de Cossio Francesco Borgia, della diocesi di Santander. Monsig. Damizia Giuseppe (Roma). Monsig. Kern Giovanni, della diocesi di Seco via. Monsig. Sauer Francesco, della medesima diocesi. Monsig. Seifried Giovanni, della medesima diocesi. Monsig. Schneiber Giuseppe, della medesima diocesi. Monsig. de Oteiza y Laza Ignazio, dell'arcidiocesi di Trujillo. Diarium Romanae 19 maggio Curiae 155 1953. Monsig. Cúrvelo Soares Giuseppe, della diocesi di Aracajii. » » 27 giugno » Monsig. Moreira Lima Giovanni, della medesima diocesi. » Monsig. Yurrita Armendáriz Luigi, dell'arcidiocesi di S. Sebastiano di Rio de Janeiro. 29 luglio » Monsig. Piacentini Tullio (Roma). 30 » » Monsig. Becker Francesco, della diocesi di Dallas-Fort Worth. » » » Monsig. Charcut Paolo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Daly Antonio, della medesima diocesi. » » » Monsig. Erbrick Giuseppe, della medesima diocesi. » » » Monsig. Hartnett Donald, della medesima diocesi. » » » Monsig. Micola Vincenzo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Wie well Giovanni, della medesima diocesi. » » » Monsig. Wolf Vincenzo, della medesima diocesi. 20 novembre » Monsig. Coughlin Francesco, della diocesi di Erie. » » » Monsig. Dlugolecki Stefano, della medesima diocesi. » » » Monsig. Fischer Alessio, della medesima diocesi. » » » Monsig. Gannon Giacomo, della medesima diocesi. y¡ » » Monsig. Gooder Paolo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Kelly Luigi, della medesima diocesi. » » » Monsig. Latimer Edoardo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Mieczkowski Giovanni, della medesima diocesi. » » » Monsig. Reiser Vito, della medesima diocesi. » » » Monsig. Theobald Francesco, della medesima diocesi. » » » Monsig. Turner Francesco, della medesima diocesi. » » » Monsig. Urbonas Michele, della medesima diocesi. 26 » » Monsig. Powell Giovanni, dell'esarcato apostolico di Pit- 27 » » Monsig. Benincasa Pio, della diocesi di Buffalo. » » » Monsig. Colagioia Pasquale, della medesima diocesi. » » » Monsig. Ebner Martino, della medesima diocesi. » » » Monsig. Ferger Edoardo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Geary Leone, della medesima diocesi. » » » Monsig. Herzing Raimondo, della medesima diocesi. tsburgh. » » » Monsig. Kulpinski Stanislao, della medesima diocesi. » » » Monsig. McCarthy Bernardo, della medesima diocesi » » » Monsig. McPherson Giuseppe, della medesima diocesi. » .» ». Monsig. Miller Ralph, della medesima diocesi. » » » Monsig. Neylon Giovanni, della medesima diocesi. » » » Monsig. Schwegler Edoardo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Selbert Eugenio, della medesima diocesi. » » » Monsig. Szabo Giulio, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 27 novembre 1953. Monsig. Woulfe Maurizio, della medesima diocesi. )) » » Monsig. Wozniak Guglielmo, della medesima diocesi. 1 gennaio 1954. Monsig. Toselli Giovanni, della diocesi di Acqui. 28 » 1 febbraio 5 » 8 » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Verrastro Antonio, della diocesi di Potenza. Clancy Giovanni, della diocesi di Portland, Masi Roberto (Roma). Chiusano Giuseppe, dell'arcidiocesi di Conza. » 22 » » » » Monsig. Palamá Paolo, dell'arcidiocesi di Otranto. Monsig. Piccini Giuseppe, dell'arcidiocesi di Udine. 24 » » » » » » » » Monsig. McCabe Kevin, della diocesi di Kilmore. Monsig. Polimene Carlo, della diocesi di Nola. Monsig. Pernarella Mario, della diocesi di Terracina. » 27 » » » » » » » Monsig. Castagna Luigi, della diocesi di Verona. Monsig. Giovene Ilarione, della diocesi di Molfetta. Monsig. Belloni Pietro, della diocesi di Novara. Camerieri segreti soprannumerari di spada e cappa di Sua Santità : 22 dicembre 1952. U sig. de la Villarmois Arturo Egidio, dell'arcidiocesi di Rennes. 20 aprile 1953. Il sig. Claudel Pietro, dell'arcidiocesi di Parigi. Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità : 20 gennaio 8 30 aprile aprile 1953. Monsig. Mauer Ottone, dell'arcidiocesi di Vienna. » » Monsig. Kamon Ferdinando, della medesima arcidiocesi. Monsig. Woworsky Giuseppe, della diocesi di Secovia. 13 febbraio 1954. Monsig. Cannavo Rosario, della diocesi di Acireale. » » » » )> » Monsig. Cosentino Michele, della medesima diocesi. Monsig. Fiorini Mariano, della medesima diocesi. » » » Monsig. Grasso Leonardo, della medesima diocesi. » » » » » » Monsig. Leotta Francesco, della medesima diocesi. Monsig. Russo Giosuè, della medesima diocesi. Camerieri d'onore extra Urbem di Sua Santità : 30 » aprile » 1953. Monsig. Fasti Antonio, della diocesi di Secovia. » Monsig. Juri Ermanno, della medesima diocesi. Cameriere d'onore soprannumerario di spada e cappa di Sua Santità : 16 marzo 1953. U sig. Nadal Ferrer Gioacchino, della diocesi di Barcellona. Cappellano segreto d'onore di Sua Santità: 30 aprile 1953. Monsig. Pòlzl Giuseppe, della diocesi di Secovia. Diarium Romanae Curiae 157 •Cappellano d'onore'extra Urbem di Sua Santità: 8 febbraio 1954. Monsig. Andrade Reimers Emanuele Maria, dell'arcidiocesi di Quito. ONORIFICENZE Con Breve Apostolico, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : L'Ordine Supremo del Cristo 21 dicembre 1953. A Sua Eccellenza il Generale Francesco Franco Bahamonde, Capo dello Stato Spagnolo. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Placca dell'Ordine Piano : 23 dicembre 1953. Al Conte Chiassi Giovanni (Roma). 20 febbraio 1954. Al sig. Antonucci Lucidi Nob. Angelo (Roma). La Commenda dell'Ordine Piano : 20 febbraio 1954. Al sig. Di Napoli Rampolla Don Enzo, Principe di Resuttano (Roma). Il Cavalierato 19 agosto dell'Ordine Piano : 1953. Al sig. Maher Edoardo Riccardo, della diocesi di DallasFort Worth. La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 13 febbraio 1954. A S. E. il sig. van Kleffens Eelco Nicola (Olanda). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 23 febbraio 1953. Al sig. Acosta Soberón Alberto, della diocesi di Ibarra. 18 dicembre » Al sig. Rospigliosi Roberto, della diocesi di Pistoia. La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 24 luglio 1953. Al sig. Eloy-Breuvart Emilio, della diocesi di Lilla. La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 12 dicembre 1952. Al sig. Truyols Morell Fernando, della diocesi di Maiorca. 23 febbraio 1953. Al sig. Cabanon Emilio, della diocesi di Montpellier. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 158 16 24 » luglio » » 1953. Al sig. Mame Alfredo, dell'arcidiocesi di Tours. » Al sig. Lesay Carlo, della diocesi di Lilla. » Al sig. Torck Giorgio, della medesima diocesi. 24 novembre » Al "sig. Lucet Giuseppe, della diocesi di 'Orléans. 12- febbraio 1954. Al sig. Verzili Danilo (Roma). 16 » » Al sig. Walsh Alberto, dell'arcidiocesi di S. Giovanni di Terranova. 18 » » Al sig. Sehnaoui Tewfik, del patriarcato di Antiochia dei Melchiti. La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 19 agosto 1953. Al sig. Hennequin Luciano, dell'arcidiocesi di Parigi. » » » Al sig. Wemaere Giacomo, della medesima arcidiocesi. 26 febbraio 1954. Al sig. Aluffi Pentini dei Conti Antonio (Roma). TI Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 19 marzo 17 giugno » » » » » 1953. » » » Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. Dougerolle Antonino, della diocesi di Grenoble. Charmetant Claudio, dell'arcidiocesi di Lione. Chevrier Maurizio, della medesima arcidiocesi. Janand Giovanni, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Vialatoux Giuseppe, della medesima arcidiocesi. 24 1 » luglio » » Al sig. Thibon Alfonso, della diocesi di Viviers. Al sig. Kuder Renato, della diocesi di Strasburgo. 24 » » Al sig. Catel Edoardo, della diocesi di Lilla. » » » » » » Al sig. Dechaene Emilio, della medesima diocesi. Al sig. Desreumaux Andrea, della medesima diocesi. » » » » » » » » » Al sig. Dewulf Pietro, della medesima diocesi. Al sig. Grimonpont Alberto, della medesima diocesi. Al sig. Laune Maurizio, della medesima diocesi. » » » » » » Al sig. Lebas Giuliano, della medesima diocesi. Al sig. Lestienne Michele, della medesima diocesi. » » • » » » » » » » Al sig. Rogeau Edoardo, della medesima diocesi. Al sig. Rousselle Paolo, della medesima diocesi. Al sig. Verwaede Alfonso, della medesima diocesi. 26 » 18 agosto » » Al sig. Lopez Alberto, dell'arcidiocesi di Marsiglia. Al sig. de Colbert Antonio, dell'arcidiocesi di Bourges. 19 » » Al sig, Crumley Francesco E., della diocesi di Dallas- » » » Fort Worth. Al sig. Mitchell Giovanni Vincenzo, della medesima dio- » » » » » » cesi. Al sig. Moroney Giacomo McQueen, della medesima diocesi. Al sig. Record Giacomo Roberto, della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 19 agosto 1953. 1 settembre » ». 26 » 29 ottobre 31 ottobre » » » » » » » » » » » » » » » » » 3 novembre » » 13 20 » » » » » » » » » » 24 » » » 28 Al sig. Unis Tommaso Carlo, della medesima diocesi. Al sig. Guepin Ernesto, della diocesi di La Rochelle. Al sig. Desmarets Mario, delParcidiocesi di Parigi. Al sig. Lacroix Enrico, della medesima arcidiocesi. Al sig. Blair Giovanni, della diocesi di Erie. Al sig. Boyle Edoardo, della medesima diocesi. Al sig. Dailey Carlo, della medesima diocesi. Al sig. Garvey Michele, della medesima diocesi. Al sig. Grant Ugo, della medesima diocesi. Al sig. Grasso Antonio, della medesima diocesi. Al sig. Herger Howard, della medesima diocesi. » » 159 Al sig. Hufnagel Enrico, della medesima diocesi. Al sig. Lambert Giovanni, della medesima diocesi. Al sig. Meade Giorgio, della medesima diocesi. Al sig. Poux Natale, della medesima diocesi. Al sig. Schults Arturo, della medesima diocesi. Al sig. Wehrle Paolo, della medesima diocesi. Al sig. Winslow Harry, della medesima diocesi. Al sig. Juglas Giovanni, della prefettura apostolica di Gibuti. Al sig. Justeau Paolo, della diocesi di Angers. Al sig. Belloni Giuseppe, delParcidiocesi di Lione. Al sig. Gindre Giovanni, della medesima arcidiocesi. Al sig. Barnoux Ruggero, della diocesi di Orléans. Al sig. Dechance Alberto, delParcidiocesi di Parigi. Al sig. Mauratille Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Al sig. Tamboise Andrea, della medesima arcidiocesi. Al sig. Gouhenand Eelice, delParcidiocesi di Besançon. Al sig. Jacquemin Enrico, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Schneider Giorgio, della medesima arcidiocesi. » » 16 febbraio 1954. Al sig. Nguyen-Duy-Gia Giuseppe, del vicariato apostolico di Bui-Chu. 9 marzo » Al sig. El Moutéi Waguih N. (Egitto). La Oran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 22 agosto 1953. Al sig. Cuervo Radigales Massimo, della diocesi di Ma- laga. Al sig. Sinués Urbiola Giuseppe, della medesima diocesi. 26 febbraio 1954. Al sig. Puigdollers Mariano (Spagna). » » » La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa : 1953. Al sig. Torra Glosa Giuseppe (Spagna). 26 febbraio 1954. Al sig. de Lojendio Luigi Maria (Spagna). 15 aprile Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 160 La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 30 gennaio 19-53. Al sig. De Bernardo j Gutiérrez Emanuele M., della prelatura « nullius dioeceseos » di Ciudad Real. 15 aprile » 21 » » 12 settembre » 6 novembre >> 23 gennaio 1954. 27 » » 4 febbraio 9 25 » » » » 25 9 » marzo Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Soler de la Riva Ignazio (Spagna). Pozzi Raffaele (Roma). Castellano Giovanni, della diocesi di Albenga. Lobo Carlo, dell'arcidiocesi di Karachi. Ciocci Carlo (Roma). Moccagatta Mario, della diocesi di Alessandria. Trentin Giuseppe, della medesima diocesi. Motzu Giovanni, della diocesi di Bosa. Wyers Francesco, della diocesi di Haarlem. Augenti Giacomo, della diocesi di Moffetta. Zagami Vincenzo, della medesima diocesi. Guerra Vittorio, della diocesi di Padova. Baccante Giuseppe (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 28 novembre 1952. Al sig. Chaneae Casimiro, delParcidiocesi di Cartagine. 25 aprile 1953. Al sig. lervolino Italo, della diocesi di Mcastro. 19 agosto » Al sig. Hughes Antonio C, della diocesi di Dallas-Fort Worth. 19 » » Al sig. Cornuet Maurizio, delParcidiocesi di Parigi. 6 novembre » Al sig. Blanchard Ruggero, della diocesi di Orano. 24 » » Al sig. Duran Noguer Giovanni, della diocesi di Vich. 4 febbraio 1954. Al sig. Mpinga Giuseppe, delParcidiocesi di Rubaga. Al sig. Scarpa Pietro, del patriarcato di Venezia. 12 16 » » » 18 25 » » Al sig. Scandar Sobhi H., del vicariato apostolico di Eliopoli di Egitto. Al sig. Dinh-Van-Nam Domenico, del vicariato apostolico di Buichu. Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. Bonicalzi Antonio, dell'arcidiocesi di Milano. Irinocenzi Giulio (Roma). Petti Redemisto (Roma). Melucci Raffaele, della diocesi di Rimini. Murólo Sergio, della diocesi di Moffetta. Al sig. De Angelis Livio (Roma). Al sig. Carta Francesco (Roma). Ail. et rol. X X X X Y I 16 Maii 1954 (Ser. II, v. X X I ) - N. 5 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII LITTERAE AD VENERABILES EPISCOPOS NIONEM FRATRES ALIOSQUE ENCYCLICAE PATRIARCHAS, LOCORUM C U M APOSTOLICA SEDE PRIMATES, ORDINARIOS, HABENTES : DE ARCHIEPISCOPOS, PACEM ET COMMU- SACRA VIRGINITATE. PIUS PP. XII VENERABILES SALUTEM ET FRATRES APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Sacra virginitas et perfecta illa castitas, quae divino est consecrata famulatui, in pretiosissimis procul dubio annumer a n t e thesauris, quos Ecclesiae Auctor ab se conditae societati quasi hereditate reliquit. Hoc profecto in causa fuit cur Sancti Patres asseverarent virginitatem perpetuam excelsum esse munus a christiana religione invectum. Ac iure meritoque animadvertunt antiquitatis ethnicos Vestalibus hanc morum condicionem non nisi ad certum imperavisse tempus; et cum in Vetere Testamento virginitas servanda ac tuenda praecipiatur, id iuberi tantum ut praevium matrimonii postulatum; ac praeterea — quod scribit Ambrosius — « etiam templo Hierosolymis fuisse legimus 1 2 3 1 Cfr. S . A M B R O S . , De virginibus, lib. I , o. 4, n. 15,- De virginitate, c. 3, n. 13,- P. L. X V I , 193, 2 6 9 . 2 Cfr. Ex. X X I I , 16-17; Deut. X X I I , 23-29; Eccli. X L I I , 9. 3 S. A M B R O S . , De virginibus, lib. I , c. 3, n. 12; P. L. X V I , 192. 1 1 - ACTA, v o l . X X I , n . 5 . — 1 6 - 5 - 1 9 5 4 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 162 virgines. Sed quid dicit Apostolus? " Haec autem omnia in figura contingebant illis, " ut essent indicia futurorum ». Siquidem inde ab Apostolorum aetate haec virtus in Ecclesiae viridario viget ac florescit. Quod in Apostolorum Actis scribitur quattuor Philippi diaconi filias fuisse virgines, id profecto potius quam iuventutem, earum significat vitae statum. Ac non multum post temporis spatium Ignatius Antiochenus virgines salutando commemorat, quae iam, una cum viduis Smyrnensis christianorum communitatis haud mediocris pars erant. Secundo autem saeculo — ut S. Iustinus testatur — « multi quidem et multae, annos sexaginta et septuaginta nati, a pueris Christi disciplina imbuti, incorrupti perseverant». Pedetemptim, virorum mulierumque numerus, qui suam castitatem Deo devoverant, succrevit; parique modo eorum muneris, quo in Ecclesia fungebantur, momentum haud parum invaluit, ut fusius in Nostra Constitutione Apostolica Sponsa Christi exposuimus. 4 5 6 ; 7 8 Ac praeterea Sancti Patres — ut Gyprianus, Athanasius, Ambrosius, Ioannes Chrysostomus, Hieronymus, Augustinus aliique non pauci — de virginitate scribendo, eam summis extulerunt laudibus. Haec autem Sanctorum Patrum doctrina, ab Ecclesiae Doctoribus et a christianae asceseos Magistris decursu saeculorum aucta, multum profecto confert ad firmum in utriusque sexus christianis vel excitandum, vel iam conceptum confirmandum propositum perfecta se Deo devovendi castitate atque in ea ad mortem usque perseverandi. Maior est, quam ut dinumerari possit multitudo eorum qui, ab Ecclesiae initiis ad nostra usque tempora, suam castitatem Deo obtulerunt, alii. quidem illibatam suam virginitatem conservando, alii vero, coniuge defuncto, perpetuam viduitatem eidem consecrando, alii denique, suorum peccatorum paenitentes, vitam omnino castam eligendo ; omnes autem eodem concordi pro* I Cor. x , i i . Act. X X I , 9. Cfr. S. I G N A T . stolici, vol. I, p. 286. 5 6 ANTIOCH., Ep. ad Smyrn., c. 13; ed. Funk-Diekamp, Patres Apo- 7 S. 8 Cfr. Const. Apost. Sponsa Christi; A. A. S. X L I I I , 1951, pp. 5-8. IUSTIN., Apol. I pro christ, c. 15; P. G. VI, 349. Acta Pii Pp. XII 163 posito praestantes, nempe in perpetuum a carnis delectationibus propter Deum abstinendi. Quod igitur Sancti Patres de virginitatis gloria et merito praedicarunt, his omnibus invitatio, firmamentum ac robur sit, ut immobiliter in sacrificio oblato perseverent, neu quidquam vel minimum, super Dei altare positi holocausti partem tollant sibique vindicent. Dum autem in hac perfecta castitate unum ex tribus votis innititur, quibus religiosus status constat, atque eadem ab Ecclesiae latinae clericis in maioribus ordinibus constitutis requiritur et ab Institutorum Saecularium sodalibus exigitur, ipsa nihilo secius etiam apud non paucos floret, qui ad laicorum ordinem omnino pertinent; viri enim et mulieres habentur, qui in. statu publico perfectionis non constituuntur, et tamen a matrimonio delectationibusque carnis ex proposito vel voto privato se omnino abstinent, ut liberius proximis inserviant et ut facilius arctiusque cum Deo animum coniungant suum. 9 10 11 Ad hos singulos universos dilectissimos filios ac filias, qui corpus animumque suum quomodocumque Deo consecrarunt, Nos paternum convertimus animum, eosdemque ut propositum sancte susceptum confirmare diligenterque efficere velint adhortamur quam maxime. Cum autem nonnulli hodie habeantur, qui a recto itinere hac in re declinantes matrimonium adeo extollant, ut illud reapse virginitati praeponant, ideoque Deo dicatam castitatem et ecclesiasticum coelibatum detrectent, Nos doctrinam ele excelso virginitatis munere in praesens potissimum declarare ac tueri apostolici officii conscientia postulat, ut veritatem catholicam adversus hos errores defendamus. I Imprimisque animadvertendum putamus id ex ipsius Divini Sponsi labiis Ecclesiam deprompsisse, quod de virginitatis doctrina praecipuum est. » Cfr. G. I. C, can. 487. " Cfr. G. I. G., can. 132 § 1. " Cfr. Const. Apost. Provida Mater, art. III, § 2; A. A. 8. X X X I X , 1947, p. 121. Acta Apostolicae 164 Sedis - Commentarium Officiale Cum enim discipulis gravissima viderentur matrimonii vincula et incommoda, quae eorum Magister loquendo fecerat manifesta, cumque eidem dixissent : « Si ita est causa hominis cum uxore, non expedit nubere » , Iesus Christus respondit non omnes capere verbum istud, sed quibus datum esset ; quosdam enim naturae defectu, alios hominum violentia et pravitate a matrimonio impediri, alios vero sponte ac propria voluntate ab eo abstinere, idque « propter regnum c a e l o r u m » ; atque hisce verbis concludit: « Q u i potest capere, c a p i a t » , 1 2 13 Hac igitur sententia divinus Magister, non de corpóreis agit ad matrimonium ineundum impedimentis, sed de spirituali liberae voluntatis proposito se perpetuo a nuptiis et a corporis delectationibus abstinendi. Eos enim, qui iisdem sua sponte se fore renuntiaturos decrevere, cum eis comparando, qui vel natura, vel hominum vi ad eandem renuntiationem coguntur, nonne Divinus Redemptor illud nos docet, castitatem nempe, ut perfecta reapse sit, oportere perpetuam fore i Huc accedit — quod Sancti Patres Ecclesiaeque Doctores praeclare docuere — virginitatem non esse christianam virtutem, nisi eam « propter regnum caelorum » amplectamur; hoc est, nisi eiusmodi vitae institutum idcirco suscipiamus, quo facilius divinis rebus vacare possimus, quo tutius aeternam aliquando assequamur beatitatem, quo expeditius denique ceteros etiam ad caelorum regnum, sollerti data opera, conducere possimus. 1 4 Non ii igitur christianorum christianarumve virginum honorem sibi vindicare queunt, qui vel "ob nimium sui ipsorum studium matrimonio abstineant, vel ea de causa ut ab eius oneribus réfugiant, uti Augustinus admonet, vel etiam ut, phariseorum more, suorum corporum integritatem superbe ostentent, quod quidem Gangrense iam Concilium improbat, ne virgo vel continens a matrimonio tamquam abominando 15 1 2 MATTH. 1 3 Ibid., X I X , 1 1 - 1 2 . Ibid., X I X , 1 2 . 1 4 1 5 XIX, 10. S. A U G U S T I N . , De sancta virginitate, c. 2 2 ; P . L. X L , 4 0 7 . Acta Pii Pp. XII 165 recedat et non propter ipsam virginitatis pulchritudinem et sanctitatem. Ac praeterea gentium Apostolus, caelesti instinctu afflatus, haec animadvertit: « Qui sine uxore est, sollicitus est quae Domini sunt, quomodo placeat Deo... Et mulier innupta et virgo cogitat quae Domini sunt, ut sit sancta corpore et spiritu » . Hoc igitur primarium propositum est, haec praecipua christianae virginitatis ratio: ad divina nempe unice contendere ac mentem animumque con vertere; Deo in omnibus placere velle; eum impense recogitare; eidemque corpus ac spiritum omnino consecrare. 16 1 7 Hoc modo Iesu Christi sententiam et Apostoli gentium doctrinam Sancti Patres nullo non tempore interpretati sunt : etenim inde a prisca Ecclesiae aetate virginitatem reputarunt corporis animique consecrationem Deo delatam. Itaque S. Cyprianus a virginibus requirit « ut quae se Christo dicaverint, a carnali concupiscentia recedentes, tam carne, quam mente se Deo voverint..., nec ornari iam aut placere cuiquam nisi Domino suo studeant » . Ulterius autem procedens Hipponensis Episcopus haec asseverat : « Neque et ipsa, quia virginitas est, sed quia Deo dicata est honoratur. ... Nec nos hoc in virginibus praedicamus quod virgines sunt, sed quod Deo dicatae pia continentia virgines » . Sacrae vero theologiae principes, S. Thomas A q u i n a s ac S. Bonaventura, Augustini auctoritate innixi, virginitatem edocent virtutis firmitate non pollere, nisi a suscepto voto oriatur eam illibatam perpetuo servandi. Et sane Christi sententiam de perpetua abstinentia a matrimonio ii maxime perfectissimeque ad effectum deducunt, qui voto perpetuo eam servandi se obligant; neque iure asseverari potest eorum propositum, qui sibi quandam ab eo resiliendi apertam viam reservare velint, melius esse atque perfectius. 1 8 1 9 20 1 6 17 1 8 1 21 Cfr. can. 9 ; M A N S I , Coll. concil, I I , 1 0 9 6 . I Cor. V I I , 3 2 , ' 3 4 . S. C T P R . , De habitu virginum, 4 ; P . L. I V , 4 4 3 . 9 S. A U G U S T I N . , De sancta virginitate, cc. 8 , 1 1 ; P . L. X L , 4 0 0 , 4 0 1 . 2 0 S. T H O M . , Summa Th., I I - I I , q. 1 5 2 , a. 3 , ad 4 . 2 1 S. B O N A V . , De perfectione evangelica, q. 3 , a 3 , sol. 5 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 166 Quod quidem perfectae castitatis vinculum Sancti Patres habuerunt veluti quoddam spiritualis matrimonii genus, quo animus cum Christo coniungitur; ideoque eo usque nonnulli processere, ut datam fidem, si hac in re violaretur, cum adulterio compararent. Itaque S. Athanasius scribit Catholicam Ecclesiam solitam esse eas appellare sponsas Christi, quae virginitatis virtute polleant. Et S. Ambrosius, presse de sacra virgine scribendo, haec habet: « Virgo est, quae Deo n u b i t » . Immo, ut ex eiusdem Mediolanensis Doctoris scriptis patet, iam a quarto saeculo consecrationis virginum ritus, valde illi similis erat, quo Ecclesia in matrimonii benedictione nostris hisce temporibus utitur. Eadem de causa Sancti Patres virgines adhortantur ut suum ipsarum divinum Sponsum vehementius adament, quam eum diligerent, cum quo fuissent matrimonio coniunctae; eiusque voluntati nullo non tempore cogitando agendoque obtempèrent. Haec siquidem iisdem Augustinus scribit : « Toto corde amate speciosum forma prae filiis hominum : vacat vobis, liberum est cor a coniugalibus vinculis. ... Si ergo magnum amorem coniugibus deberetis, eum propter quem coniuges habere noluistis, quantum amare debetis ? Toto vobis figatur in corde qui pro vobis est fixus in cruce » . Quod ceteroquin iis sensibus propositisque respondet, quae Ecclesia ipsa a virginibus eo die postulat, quo Deo rite consecrantur, eas invitans ut haec verba proferant : « Regnum mundi et omne ornamentum saeculi contempsi propter amorem Domini Nostri Iesu Christi, quem vidi, quem amavi, in quem credidi, quem dilexi » . Nihil aliud igitur est, quod virginem suaviter compellit ad corpus animumque suum Divino Redemptori omnino consecrandum, nisi ipsius amor, 22 23 2 4 25 26 27 2 8 2 9 2 2 2 3 2 4 25 Cfr. S. C Y P R , , De habitu virginum, c. 20; P. L. IV, 459. Cfr. S. A T H A N A S . , Apol. ad Constant, 33; P. G. X X V , 640. S. A M B R O S . , De virginibus, lib. I, c. 8; n. 52; P. L. X V I , 202. Cfr. Ibid., lib. III,'eo. 1-3, nn. 1-14; De institutione virginis, c. 17, nn. 104-114; P. L. X V I , 219-224, 333-336. Cfr. Sacramentarium Leonianum, X X X ; P. L. LV, 129; Pontificale Romanum* De benedictione et consecratione virginum. Cfr. S. C Y P R . , De habitu virginum, 4 et 22; P. L. IV, 443-444 et 462; S. A M B R O S . , De virginibus, lib. I, c. 7, n. 37; P. L. X V I , 199. S. A U G U S T I N . , De sancta virginitate, cc. 54-55; P. L. X L , 428. Pontificale Romanum: De benedictione et consecratione virginum. 26 2 7 2 8 29 Acta Pii Pp. XII 167 quemadmodum S. Methodius, Olympi Episcopus, pulcherrima haec verba eam loquentem inducit: « Omnia ipse tu, Christe, mihi es. Tibi me servo castam et, splendentem tenens lampadem, tibi, Sponse, occurro » . Christi amor utique est, qui virgini suadet ut intra monasterii saepta confugiat, ibique perpetuo maneat, ad expeditius ac facilius caelestem Sponsum contemplandum et diligendum; et qui eam impense excitat ad misericordiarum opera proximorum causa ad mortem usque viribus omnibus suscipienda. 3 0 De iis vero viris, « qui cum mulieribus non sunt coinquinati, virgines enim s u n t » , Apostolus Ioannes asseverat: « H i sequuntur Agnum quocumque ierit » . Quod igitur iis omnibus adhortamentum S. Augustinus impertit, meditemur: « Sequimini Agnum, quia et Agni caro utique virgo... Merito eum sequimini virginitate cordis et carnis quocumque ierit. Quid est enim sequi nisi imitari ? Quia Christus pro nobis passus est relinquens nobis exemplum, sicut ait Apostolus Petrus, "ut sequamur vestigia eius " » . Siquidem hi omnes discipuli sponsaeque Christi virginitatis institutum amplexi sunt, ut ait S. Bonaventura, « propter conformitatem ad Christum sponsum, ad quem virgines conformes f a c i t » . Eorum enim incensae erga Christum caritati haud satis esse poterat animi vinculis una cum eo coniungi, sed necesse omnino erat ut haec eadem caritas eius virtutum imitatione comprobantur, peculiarique modo eius conformitate vitae, quae omnis fuit in bonum, in salutemque humani generis acta. Si sacerdotes, si religiosi viri mulieresque, si ii denique omnes, qui quavis ratione divino se devoverent famulatui, perfectam castitatem colunt, idcirco hoc profecto evenit, quod Divinus eorum Magister virgo fuit ad suae usque vitae obitum. Ita exclamat S. Fulgentius : « Hic est autem Unigenitus Dei Filius, unigenitus etiam Virginis filius, unus omnium sacrarum virginum sponsus, sanctae virginitatis fructus, 3 1 3 2 3 3 34 3 0 XVIII, 3 1 82 3 3 3 4 S. METHODIUS O L Y M P I , Convivium decem virginum, orat. XI, c. 2 ; P . C. 209. Apoc. X I V , 4 . Ibid. I Petr. I I , 2 1 ; S . A U G U S T I N . , De sancta virginitate, o. 2 7 ; P . L. X L , 4 1 1 . • S . B O N A V . , De perfectione evangelica, q. 3 , a. 3 . Acta Apostolicae 168 Sedis - Commentarium Officiale decus et munus, quem corporaliter sancta virginitas peperit, cui spiritualiter sancta virginitas nubit, a quo sancta virginitas fecundatur ut perseveret intacta, a quo decoratur ut permaneat pulchra, a quo coronatur ut regnet perenniter gloriosa » . 3 5 Heic autem opportunum ducimus, Venerabiles Fratres, enucleare magis ac declarare diligentius qua de causa Christi amor generosos commoveat animos ad matrimonio abstinendum; et quae arcana intercedant vincula virginitatem inter et christianae caritatis perfectionem. Iam ex ea, quam supra rettulimus, Iesu Christi sententia innuitur perfectam eiusmodi a matrimonio abstinentiam homines exonerare gravibus eius muneribus atque officiis. Divino autem afflante Spiritu gentium Apostolus liberationis huius causam hisce verbis proponit : « Volo autem vos sine sollicitudine esse... Qui autem cum uxore est, sollicitus est quae mundi sunt, quomodo placeat uxori, et divisus est » . Quam ad rem tamen animadvertendum est Apostolum non idcirco improbare viros quod de suis uxoribus solliciti sint, neque uxores reprehenderé quod suis coniugibus placere enitantur; sed asseverare potius eorum animos divisos esse inter coniugis amorem et Dei dilectionem, atque acribus distringi curis, quibus ob initi connubii officia haud facile possint divinarum rerum meditationi vacare. Siquidem coniugii officium, quo tenentur, clare imperat : « Erunt duo in carne una » . Namque coniuges, cum in tristibus, tum in laetis rerum adiunctis, mutuis vinculis colligantur. Facile igitur intellegitur cur ii, qui se divino famulatui mancipare cupiant, virginalis vitae institutum veluti quandam liberationem amplectantur, hoc est ut plenius queant Deo servire et ad proximorum viribus omnibus conferre bonum. Quomodo enim poterat — ut exempla proponamus — mirabilis ille evangelicae veritatis praeco, S. Franciscus Xaverius, quomodo poterat misericors ille pater pauperum, S. Vincentius a Paulo, studiosissimusque ille iuventutis educator, S. Ioannes 3 6 3 7 38 s s S. F U L G E N T . , Epist. 3 , c. 4 , n. 6 ; P . L. L X V , 3 2 6 . 3 6 I « Gen. 3 8 Cor. II, VII, 24; Cfr. I Gor., 32-33. Cfr. VII, MATTH. 39. XIX, 5. Acta Pii Pp. XII 169 Bosco, ac indefessa illa « mater emigrantium », S. Francisca Xaveria Cabrini, ingentia exantlare incommoda laboresque, si suae cuiusque subolis suique coniugis debuissent corporis animique necessitatibus consulere? Aliud praeterea in causa est, cur ii omnes, qui se Deo proximorumqüe saluti omnino devovere percupiant, virginitatis institutum amplectantur. Illud siquidem est, quod Sancti Patres asseverarunt, de utilitatibus edisserentes, quas ii assequi possunt, qui idcirco eiusmodi corporis delectationibus omnino abstinent, ut aptius spiritualis vitae elationibus delectentur. Procul dubio — quod ipsi quoque palam animadverterunt — huius generis voluptas, quae ex matrimonio legitime oritur, haud improbanda in se est; quin immo castum connubium peculiari sacramento nobilitatur ac consecratur. Verumtamen est pari modo concedendum inferiores humanae naturae facultates, post miserum Adae casum, rectae rationi obsistere atque interdum etiam ad inhonesta facienda hominem compellere. Ut enim scribit Doctor Angelicus, usus matrimonii « retrahit animum ne totaliter feratur in Dei servitium » . 3 9 Quam quidem spiritualem corporis animique libertatem ut sacrorum administri adipiscantur, utque terrenis negotiis ne implicentur, Latina Ecclesia ab iisdem postulat ut volentes libentesque perfectae castitatis obligationi pareant. « Quodsi eiusmodi lex — ut a Decessore Nostro imm. mem. Pio XI assertum est — Orientalis Ecclesiae administros non omnino tenet, iisdem tamen etiam ecclesiasticus coelibatus honori ducitur; atque interdum — cum praesertim de summis agitur hierarchiae gradibus — necessario requiritur atque praecipitur » . Considerandum praeterea est sacrorum administros, non idcirco solummodo quod apostolico munere funguntur, sed idcirco etiam quod altari inserviunt, matrimonio omnino abstinere. Etenim, si iam Veteris Testamenti sacerdotes, dum tem40 4 1 3 9 S. T H O M . , Summa Th., I I - I I , q. Cfr. G. I. G., can. 132, § 1. Cfr. Litt. Enc. Ad catholici pp. 24-25. 4 1 186, a. 4. sacerdotii fastigium, A. A. S. X X V I I I , 1936, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 170 pii servitio fungebantur, ab usu matrimonii abstinebant, ne a Lege, sicut et ceteri homines, immundi declararentur, quanto magis opportunum est Iesu Christi administros, qui cotidie Eucharisticum offerunt Sacrificium, perpetua castitate pollere \ Ad perfectam hanc sacerdotum continentiam quod attinet, S. Petrus Damiani haec interrogando admonet: « Si igitur Redemptor Noster tantopere dilexit floridi pudoris integritatem, ut non modo de virgineo utero nasceretur, sed etiam a nutritio virgine tractaretur, et hoc, cum adhuc parvulus vagirei in cunis, a quibus nunc, obsecro, tractari vult corpus suum cum iam immensus regnat in caelis ? » 42 43 Hac de causa imprimis asseverandum est — quod luculenter Ecclesia docet — sanctam virginitatem excellentia sua matrimonio praestare. Id iam Divinus Redemptor utpote perfectioris vitae consilium discipulis suaserat; ac Paulus A p o stolus, postquam de patre, qui filiam suam matrimonio iungit, dixit: (( Bene facit », haec continuo adicit: « Et qui non iungit, melius f a c i t » . Qui quidem Apostolus nuptias cum virginitate comparando, sententiam suam non semel, at praesertim verbis hisce aperit : « Volo enim omnes vos esse sicut meipsum... Dico autem non nuptis et viduis: bonum est illis, si sic permaneant, sicut et e g o » . Si igitur virginitas, ut scripsimus, matrimonio praestat, id potissimum procul dubio ex eo evenit, quod ad excellentiorem assequendum finem spectat; ac praeterea quod etiam efficacitate summa confert ad sese omnino divino servitio mancipan dum; dum contra illius animus, qui coniugii vinculis negotiisque implicatur, plus minusve « divisus » est. 44 4 5 4 6 47 4 8 Quodsi fructuum copiam consideramus, qui ex ea oriuntur, 4 2 Cfr. Lev. X V , 1 6 - 1 7 ; X X I I , 4 ; I Sam. X X I , 5 - 7 ; cfr. S . S I R I O . P A P A , Eimer. 7 ; P . L. LVI, 5 5 8 - 5 5 9 . S . P E T R U S D A M . , De coelibatu sacerdotum, c. 3 ; P . L. CXLV, 3 8 4 , 4 3 4 4 4 5 Cfr. MATTH. XIX, 10-11. I Cor., VII, 3 8 . Ibid., VII, 7 - 8 ; cfr. 1 et 2 6 . Cfr. S . T H O M . , Summa Th., II-II, q. 1 5 2 , aa. 3 - 4 . « Cfr. I Cor., VII, 3 3 . 46 4 7 Ep. ad Acta Pii Pp. XII 171 tum procul dubio eius excellentia maiore in luce ponitur : « siquidem ex fructu arbor agnoscitur » . 4 9 Cum ad innumerabilem illam virginum apostolorumque phalangem mentem convertimus, qui a prima Ecclesiae aetate ad nostra usque tempora nuptiis abstinuere, ut facilius pleniusque in proximorum salutem amore Christi incumberent, atque ita miranda prorsus religionis caritatisque incepta provexere, tum facere non possumus quin summa suavissimaque afficiamur laetitia. Nam, etsi nolumus, ut aequum est, aliquid ex eorum meritis, ex eorumque apostolatus fructibus detrahere, qui in Actionis Catholicae agminibus militantes, eos etiam salutari navitate sua attingere possunt, quos haud raro nequeunt sacerdotes et religiosi viri mulieresque ; nihilominus postremis hisce maiore ex parte novimus eiusmodi caritatis opera procul dubio esse tribuenda. Hi enim hominum vitam, quavis aetate et quavis rerum condicione, generoso animo comitantur ac regunt; et quotiescumque fatigati vel infirmi decidunt, sacrum eiusmodi munus aliis persequendum quasi hereditate committunt. Itaque haud raro fit ut, vixdum natus, infans virginalibus excipiatur manibus, eique nihil desit, quod deinde ipsa mater impensiore amore impertire possit; item, grandiculus factus ac ratiocinationis compos, illis educandus concreditur qui eius mentem christianae doctrinae praeceptis instruant, eius animum opportunis disciplinis excolant, eiusque ingenium et indolem recte conforment; si quis aegritudine laborat vel implicatur morbis, ei praesto sunt qui, caritate Christi compulsi, eius valetudinem sollicitis curis consentaneisque remediis confirmare «nituntur; si parentibus orbatur, si rerum angustiis animique miseriis exagitatur, si in vincula coniectus est, non destituitur solaciis auxiliisque, sed sacrorum administri, religiosi viri, sacraeque virgines eum veluti aegrotans mystici Iesu Christi corporis membrum miserabundi respicientes, haec Divini ipsius Redemptoris verba in memoriam revocabunt : « Esurivi enim, et dedistis mihi manducare; sitivi, et dedistis mihi bibere; hospes eram, et collegiatis me; nudus, et cooperuistis me; in- 4 9 MATTH. XII, 33. Acta Apostolicae 172 Sedis - Commentarium Officiale firmus, et visitastis me; in carcere eram, et venistis ad me... Amen dico vobis, quamdiu fecistis uni ex his fratribus meis minimis, mihi fecistis » . Quid vero dilaudando dicamus de divini verbi praeconibus, qui longe a patria sua infidelium multitudines, gravissimus exantlando labores, ad christianam fidem convertunt? quid de sacris Christi sponsis, quae eis adiutricem navant operam pretiosissimam ? Eis singulis universis haec verba, quae in Apostolica Adhortatione Menti Nostrae scripsimus, libenter tribuenda repetimus : « ... Coelibatus lege, potius quam paterni muneris officium omnino amittat Sacerdos, in immensum revera adauget, quandoquidem non terrenae huic ac caducae vitae subolem parit, sed caelesti perpetuoque mansurae » . 5 0 5 1 Virginitas praeterea non ob externa solummodo incepta et opera, quibus ii facilius ac plenius se devovere possunt, quicumque eam amplectuntur, fecunda est, sed ob perfectae etiam, erga proximos caritatis formas, hoc est ob adhibitas eorum causa incensas supplicationes, et ob gravia incommoda hac eadem de causa sponte libenterque tolerata; quibus quidem Dei famuli ac Iesu Christi sponsae — ii praesertim atque illae, qui intra coenobii saepta aetatem traducunt — totam suam consecrarunt vitam. Ac denique ipsa Christo consecrata virginitas talem per se testatur fidem ad caelorum regnum quod attinet, talem praebet erga Divinum Redemptorem amorem, ut haud mirum sit eam uberes edere sanctitatis fructus. Virgines siquidem iique omnes, qui apostolatui se dedunt, perfectaeque se devovent castitati, excelsa suae vitae sanctimonia Ecclesiam décorant paene innumeri. Virginitas enim eiusmodi spiritualem vim in animos, inserit, quae ad martyrium etiam, si opus sit, compellere queat; idque luculentissime historia docet, quae tot virginum agmina omnium admirationi proponit, ab Agnete Romana ad Mariam Goretti. Nec sine causa virginitas virtus angelica dicitur; quod qui^ dem S. Cyprianus virginibus scribens iure meritoque asseve5 0 51 MATTH. XXV, 35-36, A. XLII, 1950, A. S. 40. p. 663. Acta Pii Pp. XII 173 rat: « Q u o d futuri sumus, iam vos esse coepistis. Vos resurrectionis gloriam in isto saeculo iam tenetis, per saeculum sine saeculi contagione transitis. Cum castae perseverans et virgines, Angelis Dei estis aequales » . Animo purissimae vitae sitienti ac desiderio flagranti assequendi regni caelorum, virginitas praebetur «sicut pretiosa margarita», propter quam aliquis « vendidit omnia quae habuit et emit eam » . Ii vero, qui matrimonio iuncti sunt ac vel ipsi, qui in vitiorum caeno pervolutantur, cum virgines suspiciunt, candidae earum puritatis splendorem haud raro admirantur, seseque permoveri sentiunt ad aliquid assequendum quod sensuum delegationes exsuper et. Quod Aquinas asseverat, haec scribens: « virginitati... attribuitur excellentissima pulchritudo », id procul dubio in causa est cur virgines suo exemplo omnes alliciant. Ac praeterea hi omnes viri ac mulieres, per suam perfectam castitatem, nonne patefaciunt quam maxime, hoc animi imperium in corporis motus esse divini auxilii effectum atque validae virtutis signum ? 5 2 5 3 54 Hoc autem peculiari modo considerare placet, quod suavissimus est virginitatis fructus : sacras nempe virgines manifestam ac quasi ante oculos ponere perfectam ipsius Ecclesiae matris virginitatem, suaeque ipsarum cum Christo arctissimae coniunctionis sanctitudinem. Quibus verbis Pontifex utitur sacrandarum virginum ritus peragens ac Deum suppliciter adprecans, ea sapientissime hac praesertim de causa scripta fuere : « ut exsisterent sublimiores animae, quae in viri ac mulieris copula fastidirent connubium, concupiscerent sacramentum, nec imitarentur quod nuptiis agitur, sed diligerent quod nuptiis praenotatis » . Quod virgines imagines viventes sunt perfectae illius integritatis, qua Ecclesia cum Divino suo Sponso coniungitur, id procul dubio summae iisdem gloriae vertitur ; quod vero eaedem mirabile signum praebent florentis sanctitatis spiritualisque il5 5 5 2 S . C Y P R . , De habitu virginum, 22; P . L. IV, 462; cfr. S . A M B R O S . , De virgini- bus, lib.* I, c. 8, n. 52; P. L. X V I , 202. M A T T H . X I I I , 46. S . T H O M . , Summa Th., II-II, q. 152, a. 5. Pontificale Romanum: De benedictione et consecratione virginum. 8 3 6 65 4 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 174 lius fecunditatis, qua societas praestat a Iesu Christo condita, id profecto huic eidem societati gaudium affert tam vehemens, quam quod maxime. Hac de re optime Cyprianus scribit: «Flos est ille ecclesiastici germinis, decus atque ornamentum gratiae spiritalis, laeta indoles, laudis et honoris opus integrum atque incorruptum, Dei imago respondens ad sanctimoniam Domini, illustrior portio gregis Christi. Gaudet per illas atque in illis largiter floret Ecclesiae matris gloriosa fecunditas: quantoque plus copiosa virginitas numero suo addit, tanto plus gaudium matris augescit » . 5 6 II Haec doctrina, qua statuitur virginitatem et coelibatum omnino excellere ac matrimonio praestare, iam a Divino Redemptore et a gentium Apostolo, ut diximus, patefacta fuit; itemque in sacrosancta Tridentina s y n o d o sollemniter fuit ut divinae fidei dogma definita, et a Sanctis Patribus Ecclesiaeque Doctoribus concordi semper sententia declarata. Praeterea ut Decessores Nostri, ita Nosmet ipsi, quotiescumque occasio data est, eam etiam atque etiam explanavimus ac valde commendavimus. Verumtamen, cum recens non defuerint qui hanc eandem doctrinam a maioribus Ecclesiae traditam impugnarent non sine gravi christifidelium periculo ac detrimento, Nos pro officii Nostri conscientia opportunum duximus rem iterum per Encyclicas has Litteras resumere, et eiusmodi errores, qui saepenumero sub fucata veri specie proponuntur, detegere ac reprobare. 57 Imprimisque a communi probatorum hominum sensu, quem quidem Ecclesia semper in honore habuit, ii procul dubio aberrant, qui naturalem sexus instinctum considerant quasi potiorem maioremque humanae compagis propensionem et exinde concludunt hominem non posse per totius vitae cursum huiusmodi appetitum coercere sine gravi periculo eius corporis vi5 4 5 7 S. C Y P R . , De Tiabitu virginum, 3; P . L. I V , 4 4 3 . Sess. X X I V , can. 10. Acta PU Pp. XII 175 talia potissimumque ñervos perturbando ideoque humanae personae aequilibritati detrimentum inferendi. Ut autem S. Thomas iure meritoque animadvertit, quae nostro in animo altius insidet propensio, reapse ad sui ipsius conservationem spectat, inclinatio vero, quae e sexus facultatibus oritur, secundum obtinet locum. Ac praeterea ad humanae rationis impulsum ac regimen pertinet, quae singulare est naturae nostrae privilegium, intimos huius generis moderari stimulos atque instinctus, eosdemque recto dominio suo efficere nobiliores. 58 Utique, proh dolor, post primum Adae peccatum, perturbatae corporis facultates cüpidinesque non solum in sensus, sed in animos etiam dominari contendunt, tenebras offundendo mentibus ac debilitando voluntates. At Iesu Christi gratia idcirco nobis per sacramenta potissimum impertitur, ut spiritu viventes corpus in servitutem redigamus. Castitatis virtus non a nobis postulat ut concupiscentiae stimulum ne sentiamus, sed ut rectae potius subiciamus rationi et legi gratiae ad id pro viribus contendendo, quod in humana christianaque vita nobilius est. 59 Ad hoc autem animi imperium in corporis sensus perfecte acquirendum, non satis est ab actibus solummodo, qui directe castitati sint contrarii, sese abstinere, sed omnino necesse est libenter generoseque ea omnia deserere, quae huius virtutis actibus plus minusve remote adversentur: tunc enim animus in corpore plene regnat et spiritualem suam vitam pace ac libertate exercere potest. Quis igitur, inter eos qui catholicae religionis principiis innituntur, non videat perfectam castitatem virginitatemque, nedum naturali virorum ac mulierum incremento naturalique progressioni officiât, id augere ac nobilitare quam maxime i Recentius autem eorum sententiam maerenti animo reprobavimus, qui eo usque procedunt ut coniugium asseverent unum B» Cfr. S. T H O M . , Summa Th., I - I I , q. 94, a. 2. s» Cfr. Gal. V, 25; i Cor. IX, 27. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 176 esse, quod naturale personae humanae incrementum debitamque perfectionem tueri possit. Nonnulli enim affirmant divinam gratiam, a matrimonii sacramento ex opere operato impertitam, ita coniugii usum sanctum reddere, ut instrumentum evadat ad singulos animos cum Deo coniungendos efficacius quam virginitas ipsa, quandoquidem matrimonium christianum, non autem virginitas, sacramentum est. Quam quidem doctrinam utpote falsam ac detrimentosam denuntiamus. Utique enim hoc sacramentum divinam sponsis impertit gratiam ad coniugalem officium sancte obeundum ;' utique mutui amoris nexus confirmat, quibus iidem una invicem continentur; verumtamen non ad id institutum est ut coniugii usum veluti instrumentum reddat per se magis aptum ad sponsorum animos caritatis vinculo cum Deo ipso coniungendos. Nonne potius Apostolus Paulus coniugibus ius agnoscit a matrimonii usu se abstinendi ad tempus, ut vacent orationi, idcirco quia eiusmodi abstinentia Uberiorem reddit animum, qui velit caelestibus rebus Deique supplicationibus se dedere ? 60 61 62 Denique asseverari non potest — ut quidam faciunt — « mutuum adiutorium » , quod sponsi in christianis nuptiis quaerunt, opem esse perfectiorem quam solitudinem, ut aiunt, cordis virginum et coelibum, ad propriam sanctitatem assequendam. Nam, quamquam ii omnes, qui perfectae castitatis institutum amplexi sunt, humano huiusmodi amore se abdicaverunt, nihilo secius hac de causa affirmari non potest eos ob hanc eandem privationem suam reddidis.se humanam personam quasi imminutam ac despoliatam. Ii enim a caelestium ipso munerum Datore spirituale aliquid accipiunt, quod quidem illud in immensum exsuperat « mutuum adiutorium », a coniugibus sibi invicem imperii tum. Cum siquidem ei omnino se devoveant, qui suum principium est, quique divinam cum ipsis participat vi6 3 60 Cfr. Allocutio ad Moderatrices supremas Ordinum et Institutorum Religiosarum, d. 15 septembris 1952; A. A. S. X L I V , 1952, p. 824. Cfr. Decretum S. Officii, De matrimonii finibus, d. 1 aprilis 1944; A. A. S. X X X V I , 1944, p. 103. «2 Cfr. I Cor. VII, 5. Cfr. C. I. G., can. 1013 § 1. ' 61 6 3 Acta PU Pp. XII 177 tam, semet ipsos non minuunt, sed quam maxime adaugent. Quisnam enim verius potest, quam virgines, mirabilem illam Pauli Apostoli sententiam sibi tribuere : « Vivo autem iam non ego, vivit vero in me Christus » 1 64 Hac de causa Ecclesia sapientissime ducit sacerdotum coelibatum tuendum esse; novit enim illum esse ac fore spiritualium gratiarum fontem, quibus iidem arctius usque cum Deo coniungantur. Opportunum praeterea putamus breviter heic aliquid de eorum errore attingere, qui quidem ut iuvenes a sacris Seminariis, puellas vero a religiosis Institutis avertant, eorum mentibus inculcare enitantur Ecclesiam hodie illorum auxilio illorumque christianae virtutis professione magis indigere, qui matrimonio coniuncti communem cum ceteris in saeculo vitam traducant, quam sacerdotum sacrarumque virginum, qui ob nuncupatum castitatis votum quasi ab humana societate abstrahatur. Quod quidem commentum, Venerabiles Fratres, falsum omnino esse ac perniciosissimum nemo est qui non videat. Equidem mens Nobis haud est infitiari catholicos coniuges, ob eorum christianae vitae exempla, in quibusvis locis commorentur et in quibusvis versentur rerum adiunctis, uberes posse eorum virtutis testimonio salutaresque edere fructus. Verumtamen qui hac de causa suadet magis optandum esse in matrimonio vivere, quam se Deo omnino consecrare, is rectum rerum ordinem procul dubio invertit ac miscet. Vehementer utique cupimus, Venerabiles Fratres, ut qui iam confecerint nuptias, vel in matrimonium ire exoptent, opportune edoceantur se gravi teneri officio non modo quam habeant aut habituri sint subolem recte diligenterque educandi, sed etiam suae fidei testimonio virtutisque exemplo ceteros pro facultate iuvandi. Attamen qui adulescentes ab ingrediendo Seminario vel a Religiosis Ordinibus ac Sodalitatibus a sacrisque nuncupandis votis avertere contendant, iisdem suadendo se " Gal. I I , 20. 1 2 - ACTA, v o l . X X I , n . 5 . — 1 6 - 5 - 1 9 5 4 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 178 posse, si matrimonio coniungantur, utpote patres matresve familias, christianae suae vitae professione omnibus aperta ac publica, maius assequi spirituale bonum, eos quidem omnes, ut officii Nostri conscientia postulat, facere non possumus quin omnino reprobemus. Aptius profecto rectiusque ii egerint, si innumeros eos, qui in coniugio vivunt, quam studiosissime possint, adhortentur ad apostolatus opera in laicorum ordine adiutrice navitate sua provehenda, quam si eos iuvenes, hodie non multos, proh dolor, qui se divino famulatui dedere cupiant, a virginitate abstrahere contendermi. Quam ad rem opportune scribit Ambrosius: « Semper spectavit ad gratiam sacerdotum iacere semina integritatis, et virginitatis studia provocare » . Ac praeterea monendum putamus, omnino falsum esse asseverare, qui se perfectae castitati devoverint, eos ab hominum communitate quasi extraneos abesse. Sacrae enim virgines, quae vitam suam pauperum infirmorumque servitio dedunt, nullo habito stirpis, socialis ordinis, religionisve discrimine, nonne eorum miseriis eorumque doloribus intime coniunguntur, iisdemque suavissime afficiuntur, ac si reapse essent eorum matres? Itemque sacerdos nonne exemplo divini Magistri sui permotus, boni pastoris munere fungitur, qui oves suas cognoscit ac nominatim vocat ? Iamvero ex perfecta, quam colunt, castitate hi sacerdotes ac religiosi viri religiosaeque mulieres habent, cur sese omnibus addicant, omnesque adament amore Christi. Atque ii etiam, qui vitam contemplativam ducunt, idcirco quod non modo suas preces supplicationesque, sed suam ipsorum quoque immolationem Deo offerunt pro ceterorum salute, multum profecto conferunt ad Ecclesiae bonum; quin immo, cum in praesentibus rerum adiunctis apostolatus et caritatis operibus se dedant ad normas, quas per Apostolicas Litteras Sponsa Christi impertivimus, hac etiam ratione maxime probandi sunt; neque ab hominum consortione alieni dici queunt cum potius ad spiritualem eorum profectum duplici hac de causa adlaborent. 6 5 6 6 67 6 5 6 6 " S. A M B R O S . , De virginitate, c. 5 , n. 2 6 ; P . L. X V I , 2 7 2 . Cfr. I o . X , 14; Cfr. A. S., A. X , 3. XLIII, 1951, p. 20. Acta Pii Pp, XII 179 III Iam ad ea deveniamus, Venerabiles Fratres, quae ex hac Ecclesiae doctrina de virginitatis excellentia, in vitae usum deduci queant. Hoc imprimis aperte declarandum est: idcirco quod virginitas aliquid perfectius est quam coniugium existimanda, non inde consequi eam esse necessariam ad christianam perfectionem attingendam. Vitae sanctimonia, etiam sine castitate Deo dicata, reapse haberi potest; quod quidem frequentes testantur sancti viri sanctaeque mulieres, qui ab Ecclesia publico honorantur cultu, quique fideles fuerunt coniuges excellentesque patres matresve familias in exemplum enituere; immo haud rarum est coniuges etiam agnoscere, qui ad christianam perfectionem studiosissime contendant. Animadvertendum praeterea est Deum non christianos omnes ad virginitatem iubendo compellere, quemadmodum hisce verbis Paulus docet Apostolus : « De virginibus autem praeceptum Domini non habeo, consilium autem do » . Ad perfectam igitur castitatem amplectendam consilio tantum movemur, utpote quae eos, « quibus datum est » , tutius atque expeditius ad evangelicam perfectionem, ad quam aspirent, et ad regnum caelorum assequendum conducere queat; quamobrem ea, ut recte animadvertit Ambrosius, « non imponitur, sed proponitur » . 6 8 6 9 7 0 Hac de causa perfecta castitas hinc liberam a christianis optionem postulat antequam iidem se omnino Deo offerant ac dedant, illinc vero a Deo ipso supernum munus postulat supernamque gratiam. Iam Divinus ipse Redemptor hac de re hisce verbis nos admonuit : « Non omnes capiunt verbum istud, sed quibus datum est... Qui potest capere, capiat » . Quam sacram 71 7 2 6 8 6 9 7 I Cor. VII, 25. MATTH. 0 XIX, 11. S . A M B R O S . , De viduis, c. 12, n. 72; P. L. X V I , 256; cfr. S . C Y P R . , De habitu virginum, c. 23; P. L. IV, 463. Cfr. I Cor. VII, 7. 7 1 « MATTH. XIX, 11, 12. Acta 180 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Iesu Christi sententiam Hieronymus intento reputans animo, omnes adhortatur « ut unusquisque consideret vires suas, utrum possit virginalia et pudicitiae implere praecepta. Per se enim castitas blanda est et quemlibet ad se alliciens. Sed considerandae sunt vires, ut qui potest capere capiat. Quasi hortantis v o x Domini est, et milites suos ad pudicitiae praemium concitantis. Qui potest capere, capiat: qui potest pugnare, pugnet, superet ac triumphet » . 7 3 Virginitas enim ardua virtus est: ut quis eam amplecti valeat, non modo requiritur ut firmum et expressum habeat propositum a legitimis obiectationibus, quae ex matrimonio oriuntur, omnino perpetuoque abstinendi, sed etiam ut rebellantes corporis animique motus constanter vigilando eluctandoque coerceat ac sedet, ut a mundi sollicitationibus réfugiât, utque daemonis certamina evincat. Quam verum igitur est illud Chrysostomi: (( Et radix et fructus virginitátis vita crucifixa est » . Virginitas enim, secundum Ambrosium, veluti sacrificium est, et virgo ipsa «pudoris hostia, victima castitatis » . Immo S. Methodius Olympi episcopus martyribus comparat virgines et S. Gregorius Magnus docet castitatem perfectam supplere martyrium: <( Nam, quamvis occasio persecutionis desit, habet tamen pax nostra martyrium suum, quia, etsi carnis colla ferro non subdimus, spiritali tamen gladio carnalia desideria in mente trucidamus » . Quapropter castitas Deo dicata fortes nobilesque animos postulat, qui ad suum certamen certandum ac vincendum parati sint « propter regnum coelorum » . 7 4 7 5 76 7 7 7 8 Antequam igitur arctissimum eiusmodi iter ingrediantur, ii omnes, qui experiundo noverint se hac in re animi nimia debilitate laborare, hanc Pauli Apostoli monitionem mente demissa audiant : « Quod si non se continent, nubant. Melius est enim nubere, quam uri » . Multis enim continentiae perpetuae onus 7 9 7 3 S . H I E R O N Y M . Comment, in Matth., X I X , 1 2 ; P . L. XXVI, 1 3 6 . 7 4 S . I O A N N . C H R Y S O S T . , De virginitate, 8 0 ; P. G. X L V I I I , 5 9 2 . 7 5 S . A M B R O S . , De virginibus, lib. I , o. 1 1 , n. 6 5 ; P . L. X V I , 2 0 6 . 7 6 Cfr. S . M E T H O D I U S O L Y M P I , Convivium decem virginum, Orat. V I I , c. 3 ; XVIII, 7 7 7 8 7 9 P . G. 128-129. S . G R E G O R . M A G N U S , Horn, in Evang., lib. I , h o m . 3 , n. 4 ; P . L. L X X V I , 1 0 8 9 . MATTH. XIX, I Cor. V I I , 9 . 12. Acta Pii Pp. XII 181 procul dubio gravius est, quam quod iisdem suaderi possit. Parique modo, qui sacerdotes gravi tenentur officio eos adulescentes suo consilio iuvandi, qui ad sacerdotium capessendum vel ad religiosam ineundam vitam, quadam animi inclinatione, se excitatos dicant, ad rem diligenter considerandam eos adhortentur, ne viam ingrediantur, quam eos firmiter feliciterque ad finem usque obituros sperari non possit. Eiusmodi idoneitatem prudenter perpendant, audita etiam peritorum sententia, quoties consentaneum fuerit ; tunc vero, si serium dubium supersit praesertim ex anteactae vitae experientia, suam auctoritatem interponant, ut candidati a statu perfectae castitatis capessendo desistant, neve iidem ad sacros ordines vel religiosam professionem admittantur. Verumtamen, etsi Deo dicata castitas ardua virtus est, eam nihilo secius ii fideliter perfecteque servare possunt, qui Iesu Christi invitationi, re diligenter considerata, generoso respondeant animo, et quidquid possunt ad hanc rem assequendam efficiant. Nam, cum eiusmodi virginitatis vel coelibatus statum capessierint, idcirco hoc donum gratiae a Deo accipient, quo adiuti suum propositum exsequi possint. Quapropter, si forte habeantur, « qui non sentiunt se castitatis (etiamsi eam voverunt) habere donum » , ne ipsi contendant exinde suis obligationibus hac in re satisfacere non posse : « Nam " Deus impossibilia non iubet, sed iubendo monet, et facere quod possis, et petere quod non possis " et adiuvat ut possis » . Hanc, solacio plenam veritatem eorum quoque in memoriam revocamus, quorum voluntas ob nervorum perturbationes infirmata est, et quibus nonnulli medici, interdum etiam catholici, nimia facilitate suadent — speciosam interponentes causam, se nempe non posse sine mentis aequilibritatis detrimento castitatem servare — ut eiusmodi obligatione eximantur. Quam utilius opportuniusque est huius generis infirmos adiuvare ad suam solidandam voluntatem, eosdemque admonere ne ipsis quidem castitatem impos8 0 8 1 8 0 8 1 82 8 2 Cfr. Conc. Trid., sess. X X I V , can. 9. Cfr. S. A U G U S T I N . , De natura et gratia, c. 43, n. 50; P. L. X L I V , 271. Conc. Trid., sess. VI, c. 11. 182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sibilem esse, secundum Apostoli sententiam : « Fidelis autem Deus est, qui non patietur vos tentari supra id quod potestis, sed faciet etiam cum tentatione proventum ut possitis sustinere » . 8 3 Haec autem sunt, quae Divinus ipse Redemptor nobis commendavit adiumenta, quibus virtutem nostram efficaciter tueamur : sedula nempe adsiduaque vigilantia, qua quidquid in nostra facultate est diligenter efficiamus; ac praeterea constans precatio, qua id a Deo petamus, quod nos pro infirmitate nostra assequi non possimus : « Vigilate et orate, ut non intretis in tentationem; spiritus quidem promptus est, caro autem infirma ». Eiusmodi vigilantia, quae ad quaelibet pertineat nostrae vitae momenta et ad quaevis etiam rerum adiuncta, nobis omnino necessaria est : « Caro enim concupiscit adversus spiritum, spiritus autem adversus carnem » . Si quis vero aliquid, etsi parum, corporis illecebris concesserit, facile is ad ea «opera carnis », quae Apostolus enumerat, et quae turpiora ac foediora sunt hominum vitia, se prolabi sentiet. Hac de causa imprimis invigilemus oportet cupidinum sensuumque motibus, eosdemque voluntaria etiam asperitate vitae corporisque castigatione ita coërceamus, ut rectae efficiamus rationi Deique legi subiectos : « Qui autem sunt Christi, carnem suam crucifixerunt cum vitiis et concupiscentiis». Ipse gentium Apostolus de semet ipso confitetur: «Castigo corpus meum et in servitutem redigo, ne forte, cum aliis praedicaverunt ipse reprobus efficiar » . Omnes sancti viri sanctaeque mulieres suorum sensuum cupidinumque motibus impense invigilarunt eosque interdum acerrime cohibuerunt, secundum verba ipsius Divini Magistri docentis: « Ego autem dico vobis, quia omnis qui viderit mulierem ad concupiscendum eam, iam 8 4 8 5 86 87 8 8 8 3 I Gor. X , 13. 8 4 MATTH. 8 5 XXVI, Gal. V , 17. «s Cfr. Ibid. 19-21. Ibid. 24. I Gor. I X , 2 7 . 87 8 8 41. Acta Pii Pp. XII 183 moechatus est eam in corde suo. Quod si oculus tuus dexter scandalizat te, erue eum et proice abs te : expedit enim tibi ut pereat unum membrorum tuorum, quam totum corpus tuum mittatur in gehennam » . Qua admonitione, ut luculenter patet, id a nobis imprimis Redemptor noster postulat ut nempe, ne mente quidem, peccato umquam concedamus, itemque ut ea omnia a nobis firma voluntate arceamus, quae pulcherrimam eiusmodi virtutem vel levissimo modo commaculare queant. Hac in re nulla nimia diligentia, nulla severitas nimia haberi potest. Si infirma valetudo aliaeve causae alicui graviores corporis austeritates non permittant, nunquam tamen eum ex vigilantia et interna sui ipsius refrenatione eximunt. 8 9 Quam ad rem animadvertendum praeterea est — quod ceteroquin Sancti Patres Ecclesiaeque Doctores docent — facilius nos posse peccati blandimenta cupidinumque illecebras eluctando compescere, si non recta adversus ea repugnemus, sed potius si ab iisdem pro viribus refugiamus. Ad tuendam castimoniam, secundum Hieronymi sententiam, fuga magis valet quam apertum certamen: « Ideo fugio, ne vincar » . Quae quidem fuga ita intellegenda est, ut non modo peccandi occasiones diligenter arceamus, sed praesertim ut in huius generis certaminibus mentem animumque ad divina erigamus, in eo potissimum defixi, cui virginitatem nostram devovimus. « Inspici te pulchritudinem Amatoris vestri » , ut Augustinus admonet. 90 91 9 2 9 3 Iamvero eiusmodi fugam ac sedulam vigilantiam, quibus nos a peccandi occasionibus diligentissime removeamus oportet, sancti viri sanctaeque mulieres nullo non tempore habuerunt utpote aptiorem eluctandi hoc in genere rationem ; verumtamen hodie non idem omnes sentire videntur. Nonnulli siquidem autumant christianos omnes, ac praesertim sacrorum administros, 8 9 MATTH. 9 0 V,- 28-29. Cfr. S . C A E S A R . A R E L A T . , Sermo 41; ed. Gr. Morin, Maredsous, 1 9 3 7 , vol. I , p. 1 7 2 . 9 1 Cfr. S . T H O M A S , In Ep. I ad Cor. VI, leot. 3 ; S . F R A N C I S C U S S A L E S . Introduc- tion à la vie dévote, part. I V , c. 7 ; S . A L P H O N S U S A L I G U O R I , ¿ a vera sposa di Gesù Cristo, c. 1 , n. 1 6 ; c. 1 5 , n. 1 0 . S . H I E R O N Y M . Contra Vigilant., 1 6 ; P . L. X X I I I , 3 5 2 . S . A U G U S T I N . , De sancta virginitate, c. 5 4 ; P . L. X L , 4 2 8 . 9 2 9 3 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 184 Officiale non ut superioribus aetatibus esse a mundo segregandos, ut aiunt, sed mundo praesentes esse oportere, et ideo necesse esse eos aleam subire atque eorum castitatem in discrimen adducere, ut inde clare pateat utrum habeant, an non, validam obsistendi facultatem: omnia igitur videant iuvenes clerici, ita ut omnia cernere aequo animo assuescant, atque adeo quibusvis perturbationibus se immunes reddant. Hac de causa facile concedunt eos posse, nulla habita verecundia, in quidquid obversetur libere oculos convertere; cinematographica spectacula frequentare, ac vel illa etiam, quae ab ecclesiasticis censoribus prohibita fuerint; quoslibet commentarios, etsi obscenos, pervolutare, atque eas etiam amatorias fabulas legere, quae in Indice scriptorum prohibitorum annumerentur, vel ipso vetentur naturali iure. Idque idcirco concedunt, quod censent eiusmodi spectaculis editisque scriptionibus hodie hominum multitudinem pasci, quorum quidem cogitandi sentiendique modum intellegere debeant qui eos iuvare velint. Atqui facile cernitur falsam hanc esse ac detrimentosam cleri educandi rationem eiusdemque ad crediti muneris assequendam sanctitatem conformandi. Etenim « qui amat periculum, in illo peribit » ; atque in hanc rem opportuna cadit haec Sancti Augustini admonitio : « Ne dicatis vos habere animos púdicos si habeatis oculos impúdicos, quia impudicus oculus impudici cordis est nuntius » . 9 4 9 5 Procul dubio haec funesta agendi ratio in gravi ratiocinandi confusione innititur. Siquidem Christus Dominus de Apostolis utique asseveravit : « Ego misi eos in mundum » ; sed antea tamen de iisdem dixerat : « De mundo non sunt, sicut et ego non sum de mundo » , ac divinum Patrem suum hisce verbis precatus est : « Non rogo ut tollas eos de mundo, sed ut serves eos a malo » . Ab Ecclesia autem, quae iisdem permovetur principiis, ut sacerdotes a malis incitamentis arceantur, quae facile illos omnes attingere queant, qui in mediis mundi rebus 9 6 9 7 9 8 94 8 5 EecU., III, 27. S . A U G U S T I N . , Epist. 211, n. 10; 98 Io. X V I I , 18. 97 Ibid. 16. Ibid. 15. 98 P. L. X X X I I I , 961. Acta Pii Pp. XII 185 versentur, opportunae sapientesque editae sunt n o r m a e , " quibus eorum vitae sanctimonia longe satis a laicorum hominum curis et oblectamentis in tuto ponatur. Iamvero maiore profecto de causa iuvenis clerus, idcirco quod ad vitam spiritualem ad perfectionemque sacerdotalem vel religiosam educandus est, oportet a mundi tumultu segregatus sit, priusquam ad suum certandum certamen prodeat, et in sacrum Seminarium vel in scholasticorum sodalium domum per diuturnum temporis spatium excipiatur, ubi edoceatur diligenter seduloque conformetur ad eas quaestiones sensim prudenterque attingendam cognoscendasque, quae praesens induxit aetas, secundum normas quas Nosmet ipsi per Apostolicam Adhortationem Menti nostrae impertivimus. Quisnam enim viridarii cultor virgulta, electa quidem sed adhuc tenuia, procellosis tempestatibus idcirco obiciat, ut suae, qua nondum polleant, firmitudinis experimentum praebeant? Atqui sacri Seminarii alumni ac scholastici sodales instar iuvenum debiliumque arbustorum certo habendi sunt, quos adhuc in tuto ponere ac pedetemptim ad resistendum certandumque comparare necesse est. 1 0 0 Rectius profecto utiliusque fecerint sacrae iuventutis educatores, si adulescentium mentibus christianae pudicitiae praecepta inculcaverint, quae quidem tantopere valet ad virginitatis incolumitatem servandam et quae castitatis prudentia revera dici potest. Pudicitia enim et ingruens periculum prospicit, et vetat ne quis se discrimini prodat, et ea etiam rerum adiuncta vitare iubet, a quibus aliquis minus prudens non refugii. Verba turpia minusve honesta non amat, et ab immodestia vel levissima abhorret, atque a suspecta familiaritate cum alterius sexus personis diligenter cavet, cum animo suadeat debitam corpori praestare reverentiam, quod membrum Christi sit ac Spiritus Sancti templum. Qui christiana verecundia 101 99 102 Cfr. C. I. G, can. 124-142. Cfr. B. Pius P P . X, Exhort, ad oler. cath. Haerent animo, A. S. S., X L I , 1908, pp. 565-573; P i u s P P . X I , Litt. enc. Ad catholici sacerdotii fastigium, A. A. S., X X V I I I , 1936, pp. 23-30; P i u s X I I , Adhort. apost. Menti Nostrae, A. A. 8., X L I I , 1950, pp. 692-694. i°° Cfr. A. A. 8. XLII, 1950, pp. 690-691. i Cfr. I Cor. VI, 15. ™* Ibid. 19. 01 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 186 ornatus est, quodlibet abominatur impuritatis peccatum, ab eoque illico se abstrahit, quotiescumque eius illecebris allicitur. Pudicitia praeterea parentibus atque educatoribus opportuna verba suggerit ac praebet, quibus oporteat iuvenum conscientiam, ad castimoniam quod attinet, conformare. « Quocirca — ut in allocutione haud ita multo ante habita animadvertimus — huiusmodi verecundia non ita accipienda est ut hac super causa perpetuo aequiparetur silentio, utque in impertienda disciplina morum ne sobrius quidem cantusque sermo de iis umquam fiat » . Verumtamen, nostris hisce temporibus, nonnulli institutores educatoresque nimio saepius sibi officium esse ducunt innocentes pueros puellasque tali modo arcanis humanae generationis initiandi rebus, qui eorum pudorem offendat. Atqui iusta hac in re agendi temperatio ac moderatio adhibenda est, quae a christiana pudicitia requiritur. 1 0 3 Haec autem pudica verecundia Dei timore alitur, eo videlicet filiorum timore, profundae humilitatis christianae virtute innixo, quo summa cura a peccato cuiusvis generis abhorremus, ut Decessor Noster S. Clemens I hisce verbis asseverat: « Qui carne castus est, ne glorietur, cum sciat alium esse qui continentiae donum ipsi tribuat » . Quanti autem momenti christiana humilitas sit ad virginitatem custodiendam, nemo fortasse clarius quam Augustinus docuit : « Quia perpetua continentia, maximeque virginitas, magnum bonum est in sanctis Dei, vigilantissime cavendum est ne superbia corrumpatur. ... Quod bonum quanto magnum video, tanto ei, ne pereat, furem superbiam pertimesco. Non ergo custodit bonum virginale, nisi Deus ipse qui dedit: et " Deus est charitas " . Custos ergo virginitatis charitas; locus autem huius custodis humilitas » . 1 0 4 1 0 5 1 0 6 Aliud praeterea intento perpendendum est animo: ad illibatam nempe conservandam castimoniam neque vigilantiam, 1 0 3 Alloc. Magis quam mentis, d. 23 Sept., a. 1951; A. A. 8. X L I I I , 1951, p. 736. S. C L E M E N S R O M . , Ad Corinthios, X X X V I I I , 2; ed. Funk-Diekamp, Patres Apostolici, vol. I, p. 148. 1 0 i° 1 0 4 5 6 I IOANN., IV, 8. S. A U G U S T I N . , De sancta virginitate, cc. 33, 51; P. L. X L , 415, 426; cfr. cc. 31- 32. 38; 412-415, 419. Acta PU Pp. XII 187 neque verecundiam valere satis. Adiumentis etiam utendum est, quae naturae vires omnino excedunt : hoc est precatione ad Deum adhibita, Paenitentiae et Eucharistiae sacramentis, incensaque pietate erga Sanctissimam Dei Matrem. Numquam obliviscendum est perfectam castitatem excelsum donum esse a Deo datum. Quam ad rem haec presse animadvertit Hieronymus : •« His datum est, qui petierunt, qui voluerunt, qui ut acciperent laboraverunt. Omni enim petenti dabitur, et quaerens inveniet, et pulsanti aperietur » . A sancta precatione pendet, Ambrosius addit, constans virginum fidelitas erga Divinum Sponsum. Et S. Alphonsus a Liguori ea, qua praestabat, flagrantissima pietate docet nullam esse magis necessariam et securam opem ad tentationes vincendas adversus pulchram eiusmodi castitatis virtutem, quam statim ad Deum precando confugere. 107 1 0 8 109 110 Ad preces tamen accedat oportet Paenitentiae Sacramentum, quod frequenter studioseque adhibitum, utpote spirituale medicamentum, nos expiât ac sanat; itemque Eucharistiae pabulum, quod quidem, ut Decessor Noster imm. mem. Leo XIII asseverat, optimum est « remedium contra libidinem » . Quo purior et castior est animus, eo magis hunc panem esurit, ex quo fortitudinem haurit ad obsistendum quibuslibet impuri peccati illecebris, et quo arctius cum Divino Sponso coniungitur: « Qui manducat meam carnem, et bibit meum sanguinem, in me manet et ego in illo » . m 1 1 2 Insignis sane et per saeculorum decursum iterum iterumque experimento probata ratio, qua intemerata perfectaque castitas custodiatur ac foveatur, solida est atque incensissima erga Deiparam Virginem pietas. Hac enim pietate quodam modo cetera omnia adiumenta continentur; quandoquidem qui ea sincere impenseque animatur, is procul dubio ad sedulam vigilantiam, ™ Cfr. »<» CfrCfr. Cfr. 1 0 9 1 1 0 1 1 1 M A T T H . X I X , 11. Ibid. VII, 8; S . H I E R O N Y M . , Comm. in Matth. X I X , 11; P . L. X X V I , 135. S . A M B R O S . , De virginibus, lib. III, o. 4, nn. 18-20; P . L. X V I , 225. S . A L P H O N S U S A L I G U O R I , Pratica di amar Gesù Cristo, c. 17, nn. 7-16. L E O X I I I , Enc. Mirae caritatis, d. 28 Maii, a. 1902; A. L. X X I I , pp. 1902-1903. *» Io. VI, 57. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 188 ad effundendas preces, atque, ad accedendum ad paenitentiae tribunal et ad sacram mensam salutariter excitatur. Quamobrem sacerdotes omnes ac religiosos sodales sacrasque virgines paterno adhortamur animo, ut in peculiarem tutelam se recipiant almae Dei Matris, quae virginum Virgo est atque « virginitatis magistra », ut asseverat Ambrosius, et quae potentissima Mater est praesertim eorum omnium, qui se divino servitio manciparunt ac consecrarunt. Per eam autem esse virginitatem ortam iam animadvertit Athanasius, atque hisce verbis clare docet Augustinus : « Coepit dignitas virginalis a Matre Domini ». Atque eiusdem Athanasii vestigia premens Ambrosius Mariae Virginis vitam virginibus tamquam exemplar proponit : « Hanc imitamini, filiae... Sit igitur vobis tamquam in imagine descripta virginitas vita Mariae, de qua, velut speculo, refulgeat species castitatis et forma virtutis. Hinc sumatis licet exempla vivendi, ubi tamquam in exemplari magisteria expressa probitatis, quid corrigere, quid effingere, quid tenere debeatis, ostendunt... Haec est imago virginitatis. Talis enim fuit Maria, ut eius unius vita omnium sit disciplina... Ergo sancta Maria disciplinam vitae informet ». « Cuius tanta gratia ut, non solum in se virginitatis gratiam reservaret, sed etiam his, quos viseret, integritatis insigne conferret ». Quam verum igitur est illud eiusdem Ambrosii effatum : « O divitias Marianae Virginitatis ! » Ob quas quidem divitias hodiernis etiam sacris virginibus religiosisque viris et sacerdotibus summopere prodest virginitatem Mariae contemplari, ut fidelius ac perfectius castitatem proprii status exerceant. 113 114 115 116 117 118 119 120 121 Sed non satis vobis sit, dilectissimi filii et filiae, de Beatae Mariae Virginis virtutibus meditari: ad ipsam impensis1 1 3 1 1 4 1 1 5 1 1 6 1 1 7 1 1 8 1 1 9 1 2 0 1 2 1 S. A M B R O S . , De institutione virginis, c. 6, n. 46; P. L. X V I , 320. Cfr. S. A T H A N A S . , De virginitate, ed. Th. Lefort, Muséon, X L I I , 1929, p. 247. S. A U G U S T I N . , Serm. 51, c. 16, n. 26; P. L. X X X V I I I , 348. Cfr. S. A T H A N A S , Ibid., p. 244. S. A M B R O S . , De institutione virginis, c. 14, n. 87; P. L. X V I , 328. S. A M B R O S . , De virginibus, lib. II, c. 2, n. 6, 15; P. L. X V I , 208, 210. Ibid., c. 3, n. 19; P. L. X V I , 211. S. A M B R O S . , De institut, virginis, c. 7, n. 50; P. L. X V I , 319. Ibid., c. 13, n. 81; P. L. X V I , 339. Acta PU Pp. XII 189 sima etiam cum fiducia confùgite, consilio obsequentes S. Bernardi hortantis:'.« Quaeramus gratiam, et per Mariam quaeramus » . Ac peculiari modo per Marianum qui volvitur annum in ipsa vestrae spiritualis vitae ac perfectionis curam reponite, exemplum imitantes Hieronymi, qui asseverabat : « Mihi virginitas in Maria dedicatur et Christo » . 1 2 2 1 2 3 IV In gravibus difficultatibus, -quas hodie Ecclesia eluctari debet, Noster Supremi Pastoris animus magno solacio afficitur, Venerabiles Fratres, cum cernimus virginitatem, quae ubique terrarum floret, nostra quoque ut superioribus aetatibus, magna in aestimatione magnoque in honore esse, quamvis, ut diximus, erroribus impugnetur, quos tamen, ut evanidos, quam primum dilapsuros confidimus. Haud diffitemur nihilo secius hoc gaudium Nostrum aliqua obumbrari maestitia, cum noscamus in non paucis regionibus eorum numerum in dies imminui, qui divino quodam afflatu vocati amplectendum suscipiant virginalis vitae institutum. Quibus praesertim de causis id eveniat, iam supra diximus; non est igitur cur rem iterum attingamus. Confidimus potius fore ut ii iuvenum educatores, qui hac super re in errores prolapsi fuerint, eos quam primum detegant ac répudient, ideoque sibi cordi habeant et iisdem mederi, et quidquid possunt efficere, ut qui ad sacerdotalia munia capessenda vel ad amplectendum religiosae vitae institutum superno quodam instinctu vocatos se sentiant, suisque ipsorum curis concrediti fuerint, ii omni ope adiuventur, ut excelsam eiusmodi metam attingere queant. Atque utinam feliciter contingat ut nova frequentioraque sacerdotum, religiosorum sodalium sacrarumque virginum agmina, praesentibus Ecclesiae necessitatibus numero virtuteque paria, ad Dominicam excolendam vineam quam primum prodeant. 1 2 2 P. L. 1 2 3 S. B E R N A R D . , In nativitate B. Mariae Virginis, Sermo de aquaeductu, n. 8 ; 183, 441-442. S. H I E R O N Y M . , Epist. 2 2 , n. 1 8 ; P . L. X X I I , 4 0 5 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 190 Hortamur praeterea — ut Apostolici officii Nostri conscientia postulat — patres matresque familias, ut libenter velint eos divino famulatui offerre, quos filios habeant ad illum suscipiendum vocatos. Quodsi hoc iisdem afferat aliquid oneris/ maestitiae, aegritudinis, haec verba intento meditentur animo, quibus Ambrosius Mediolanenses admonebat matres : « Plerasque virgines-cognovi velle et prohiberi etiam prodire a matribus... Si hominem vellent amare filiae vestrae, per leges possent eligere quem vellent. Quibus igitur hominem eligere licet, Deum non licet ? » 1 2 4 Considerent parentes quanto sibi honori sit suum filium cernere sacerdotio augeri, vel filiam suam Divino Sponso virginitatem devovere suam. Ad sacras virgines quod attinet idem Mediolanensis Episcopus haec habet: « Audistis, parentes... Virgo Dei donum est, munus parentis, sacerdotium castitatis. Virgo matris hostia est, cuius cotidiano sacrificio vis divina placatur » . 1 2 5 Nunc vero, antequam Encyclicis hisce Litteris finem facimus, cupimus, Venerabiles Fratres, mentem animumque Nostrum ad eos ad easque peculiari modo convertere, qui divino famulatui mancipati, in non paucis regionibus acres funes tasque ìnseetationes patiuntur. Sibi exemplum sumant ad imitandum ab illis primaevae Ecclesiae aetatis sacris virginibus, quae suae ipsarum virginitatis causa strenuo invictoque animo martyrium subiere. Ii omnes quod sacrosanctum inierunt propositum serviendi Christo, in eo « usque ad mortem » forti animo perseverent; ac prae oculis habeant suos angores suasque aerumnas et precationes magni esse pretii coram Deo ad eius regnum in suis regionibus in universaque Ecclesia instaurandum; itemque sibi certissimum habeant eos, qui « sequuntur Agnum quocumque ierit», sempiternum in aevum a canticum n o v u m » , edituros esse, quod nemo alius canere possit. 126 1 2 7 128 1 2 4 1 2 5 1 2 6 1 2 7 1 2 8 1 2 8 1 2 9 S. A M B E . , De virginibus lib. I, e. IO, n. 58; P. L. X V I , 205. Ibid., c. 7, n. 32; P. L. X V I , 198. Cfr. S. A M B R O S . , De virginibus, lib. II, c. 4, n. 32; P. L. X V I , 215-216. Phil., II, 8. Apoc. X I V , 4. Ibid., 3. Acta Pii Pp. XII 191 Nos autem erga eos, sive sacerdotes religiososque sodales, sive sacras virgines, qui quidem ad martyrium usque suam fidem strenue profitentur, paterno miserantique commovemur animo; ac non modo pro eis, sed pro iis etiam omnibus, qui in qualibet terrarum orbis parte divino servitio se omnino dedunt ac consecrant, supplices ad Deum admovemus preces, ut eos confirmet, roboret, consoletur; ac vos singulos universos, Venerabiles Fratres, vestrosque greges vehementer adhortamur ut, una Nobiscum comprecando, necessaria iis omnibus impetretis divina solacia divinaque munera et auxilia. Quorum divinorum munerum conciliatrix esto, peculiarisque benevolentiae testis Apostolica Benedictio, quam vobis, Venerabiles Fratres, ceteris sacrorum administris ac sacris virginibus, iis imprimis, « qui persecutionem patiuntur propter iustitiam » , ac cunctis e gregibus vestris christifidelibus amantissime in Domino impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die xxv mensis Martii, in festo Annuntiationis B. Mariae Virginis, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. 1 3 0 PIUS PP. XII 130 M A T T H . V, 10. 192 Acta Apostolicae A C T A Sedis - Commentarium Officiale T R I B U N A L I U M SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis BASILEEN. NULLITATIS MATRIMONII ET DISPENSATIONIS (SCHNORR VON CAROLSPELD-DETTO) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Wolfgang Detto, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. B. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 16 Iunii 1954, hora undecima ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de nullitate matrimonii in casu, et quatenus negative, an consilium praestandum sit Ssmo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Wolfgang Detto curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* Arcturus Wynen, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 24 Aprilis 1954. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Wolfgang Detto, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 16 Juin 1954, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans cette cause? Et dans la négative. Doit-on interroger le Saint-Père pour la dispense super rato et non consummato dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Wolfgang Detto devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. A r i . et Toi. X X X X V i 28 Maii 1954 (Ser. II, v. X X I ) - N. 6 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I URBIS ( B A S I L I C A E S, M A E I A E MAIORIS) CERTAE STATUUNTUR NORMAE LEGIO AD S. MARIAE AB HISPANICA MAIORIS, PIUS SERVUS AD IN ALMA NATIONE URBE, ET A CANONICORUM COL- SERVANDAE. EPISCOPUS SERVORUM PERPETUAM DEI REI M E M O R I A M Hispaniarum fidelitas erga catholicam religionem et Apostolicam hanc Sedem, itemque pietas erga Beatam Virginem Mariam maxima laude dignas edidere significationes per saecula, innumerisque fere confirmantur monumentis. Inter quae sane praestat constans illa atque munifica propensio in primarium Deiparae Mariae Virginis templum, Ro mae exstans, qua, saeculorum decursu, nobilis Hispaniensis Nationis Principes sese affectos semper ostenderunt. Quam profecto egregiam pietatem ac regiam liberalitatem praeclarissime testatur in eadem patriarchali Basilica Sanctae Mariae Maioris pium opus ad mentem ac vota Philippi IV Regis sollemniter constitutum die septimo mensis Octobris, anno millesimo sescentesimo quadragesimo septimo ab Innocentio X, Decessore Nostro, per Constitutionem Apostolicam Sacri Apostolatus. Huius pii operis gratia, Sedes episcopales Catanensis et Mazariensis, quae tunc temporis sub Philippi IV dicione et imperio erant, ofli13 - A C T A , vol. X X I , n. 6. — 28-5-1954. 194 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cium in se recipiebant prima solvendi quotannis duo milia scutorum et ducenta, ex moneta Eegni Siciliae, altera vero mille octingenta, quae Collegio Canonicorum Liberiani templi emolumento cederent, Beneficiariis, Clericis, iisque denique omnibus qui ad altare ministrarent, iuxta normas et modum quae eadem Apostolica Constitutione continerentur. Collegio vero Canonicorum illud oneris iniungebatur, ut ter sacra facienda curarent : primum scilicet in die festo Nativitatis Beatae Mariae Virginis, alterum in die octavo a Commemoratione omnium defunctorum, tertium denique die vicesimo tertio mensis Ianuarii, S. Ildefonso dicato ; quibus sacris sive regi sive cunctae Hispanorum Genti favores summi Dei impetrarentur. Quae tamen pacta varios habuere casus, praesertim postquam Ultraiectenses conventiones, anno millesimo septingentésimo decimo tertio initae, ab Hispanis Siciliae regimen eripuerunt. Quibus enim Principibus ea obtigerat administranda, ii contenderunt ad se pertinere sicut onera ita et emolumenta, quae ex bonis dioecesium Catanensis et Mazariensis provenirent quaeque Basilicae S. Mariae Maioris danda essent. Hinc frequentes et laboriosae pactiones inter Apostolicam Sedem et Reges ac Principes factae sunt rei dirimendae causa, donec, Sicilia cum Regno Italico coniuncta, dioeceses, de quibus mentio facta, praescriptam in Constitutione Apostolica Sacri Apostolatus summam apud illud aerarii officium solvere coactae sunt, quod vulgo « Economato dei benefici vacanti » appellabant. Cum tamen ex commate vicesimo octavo tractationis die undecimo mensis Februarii, anno millesimo nongentesimo undetricesimo inter Sanctam Sedem et Regnum Italicum regia iura abolita essent, quae in beneficia sive maiora sive minora Reges habebant, itemque in provinciis utriusque Siciliae onera abolita quae annuam tertiam beneficiorum ecclesiasticorum partem gravarent, Collegium Canonicorum ad S. Mariae Maioris enixe fLagitavit ut quae pecuniarum summa ex Constitutione Sacri Apostolatus sibi deberetur non iam aerario Regni Italici sed Canonicorum Collegio solveretur. Cui postulationi episcopales Sedes Catanensis et Mazariensis primum concesserunt; anno vero millesimo nongentesimo tricesimo tertio repugnaverunt, ea praescripta negantes posse adhuc vigere quae a Philippo IV Rege et a Summo Pontifice Innocentio X fuissent edita et confirmata. Anno igitur millesimo nongentesimo tricesimo quarto eaedem dioeceses veniam petierunt Collegium Canonicorum in iudicium arcessendi apud Tribunal S. R. Rotae, ad praescriptum canonis 1577, § 2, n. 2 Codicis Iuris Canonici ; ea ferme mente ut iudicum sententia declararetur : Acta Pii Pp. Xll 195 « Mensae sive Catanensis sive Mazariensis non tenentur solvere pensiones a Summo Pontifice Innocentio X impositas super redditibus utriusque mensae ». Cuius tamen Tribunalis cum auctoritas vindicandae rei iuxta ea quae in eadem Constitutione continentur, in dubium vocata esset, Nos, Consilium quorundam egregiae prudentiae virorum constituimus qui rem dirimerent, iisque omnes potestates ad id necessarias tribuimus. Cui Consilio dilectum Filium Nostrum S. R. E. Cardinalem Maximum Massimi praefecimus eique venerabiles Fratres Nostros S. R. E. Cardinales Eugenium Tisserant et Iosephum Bruno socios dedimus, dilecto Filio Dino Staffa munere a secretis demandato. Interea, controversia nondum composita, excellentissimus vir loachim Ruiz-Giménez, apud hanc Apostolicam Sedem Hispani populi Legatus, Nobis aperuit optare et velle eos, qui Hispanae Genti praessent, dissidium adimere et componere, nulla iudicum exquisita sententia. Immo rationes indicavit, quibus aditus pateret ad eas tractatione», quae ab eius successore excellentissimo viro Ferdinando Maria Castiella initae, ad felicem exitum postea adductae fuerunt. Itaque in primis haec quae sequuntur utrimque declarantur : perillustris ac valde honorabilis vir Franciscus Franco et Bahamonde, Nationis Hispanicae supremus Moderator, onera, quae infra scribuntur, cunctae suae Gentis nomine suscipiens, vult eam pietatem ac liberalitatem persequi, quas Hispanus populus Deiparae Virgini numquam praeterito tempore non exhibuerit. Item est huic Apostolicae Sedi acceptum et gratum quod tam nobilis Natio vult suae pietatis vincula confirmare, quam in maximum templum Beatae Mariae Virginis, quod in Urbe, in ipso scilicet catholici orbis centro, exstat, semper ostendit. Convenit vero inter hanc Apostolicam Sedem et Hispanicae Nationis Moderatorem onera mutuo suscepta praesenti Constitutione sanciri, quam in locum Constitutionis Sacri Apostolatus, ab Innocentio X, Decessore Nostro, datae, suffici ad omnes iuris effectus ; ita ut nemo propter eandem Constitutionem quidquid in posterum sibi vindicare possit. Eiusmodi vero onera, invicem suscepta, ea sunt quae sequuntur : 1. - Sedes Apostolica primum decernit ut Nationis Hispanicae Moderator Protocanonicus Liberiani templi habeatur, cui honores seu privilegia iuxta traditum morem sint tribuenda, cum sacrarum caeremoniarum sollemnia peragantur. Qui honores, si idem absit, eius legato debentur, inter tria sacra facienda, quae tertio commate huius Conventionis praescribuntur. 2. - Concedit deinde Apostolica Sedes ut unus e Canonicis templi 196 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S. Mariae Maioris sit semper natione Hispanus ; qui ex eo die eligi incipiet quo aliquod ex Canonicorum beneficiis primum vacaverit. Hunc canonicum Apostolica Sedes libere eliget, eo tamen pacto ut, antequam certus Canonicus declaretur, eius nomen secreto iis aperiat qui Hispanicae Nationi praesunt, ut cognoscat num ipsi aliquam iustam causam habeant huic electioni opponendam. Huius Canonici, qui eadem emolumenta percipiet ac ceteri Canonici, erit Sanctae Sedi indicare num in eroganda ac distribuenda pecunia, quam Hispanica Natio largiatur, aliter actum sit ac Apostolica Sedes, ad normam sequentis commatis quarti, statuerit. 3. - Cavet tertium haec Sancta Sedes sua auctoritate ut singulis annis in Basilica Liberiana ter sacra Canonici faciant : quorum primum in die festo Beatae Mariae Virginis Caelo receptae, alterum in festo Immaculatae Conceptionis eiusdem Beatae Mariae Virginis ; tertium denique in festo S. Ferdinandi, qui fuit Hispanorum Rex, cum Hispa nicae Genti tum supremo eius Moderatori felicitatis impetrandae gratia. 4. - Spondet invicem Hispanica Civitas se esse quotannis, Kalendis Ianuariis, octo milia aureorum nummorum persoluturam, qui eorum lingua « pesetae » dicuntur. Cuius summae definiet haec una Apostolica Sedes quaenam cotidianarum et ordinariarum distributionum pars cedat Canonicis, Beneficiariis et Clericis Beneficiariis; quaenam distributionum extraordinariarum pars sit dispensanda «inter praesentes» celebrationi trium illorum sacrorum, quorum mentio est in commate tertio; quaenam denique pars impendenda sit in tria eadem sacra facienda, quaenam Basilicae cedat vel cultus exercendi vel templi restaurandi causa. Quas pactiones, feliciter "ordinatas, supremaque auctoritate Nostra sancitas considerantes, facere non possumus quin nobili Hispaniarum Genti et Nostram iterum propensam testemur voluntatem et gratulemur vehementer de declarata in Beatissimam Deiparam Virginem pietate inque Apostolicam Sedem obsequio, simulque multis optemus votis ut Caelestium Regina exhibitam sibi venerationem rependat, faventem prosperitatem fidelissimae Hispanicae Nationi pro merito impertiens. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel Acta PU Pp. XII 197 corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum ex Arce Gandulfi, prope Romam, die quinto mensis Augusti, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario 93 EUGENIUS Card. TISSERANT Sacri Collegii Decanus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus Albertus De Felicis, Serafini, Protonotarius Protonotarius Apost. Apost. Loco I$I Plumbi Reg. in Gane. Ap. Vol. LZXXVII, n. 83. II MANAQ U ENS IS IN METROPOLITANO TEMPLO CATHEDRALIS ECCLESIAE MANAQUENSIS COLLEGIUM CANONICORUM CONSTITUITUR. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Est Collegium Canonicorum coetus eorum Sacerdotum qui in maioribus cuiusque dioecesis negotiis, post multam rerum agendarum deliberationem, sincero consilio Episcopis sententiam aperiunt ; haud parum praeterea conferunt sive sua gravitate sive decore ad divini cultus splendorem caeremoniarumque pulchritudinem. Quae sane intellegens venebilis Frater Vincentius Alexander González y Robleto, Archiepiscopus Manaquensis, enixe petiit ab hac Apostolica Sede ut benigne concederetur Canonicorum Collegium in cathedrali templo suae archidioecesis erigi. Sacra vero Congregatio Consistorialis, potestatibus ac facultatibus usa a Nobis sibi concessis, post auditam sententiam venerabilis Fratris An- 198 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tonii Tani, Archiepiscopi titulo Sergiopolitani eiusdemque apud Respublicas Honduriensem et Mcaraquensem Apostolici Nuntii, exhibitis precibus annuendum censuit. Quae Nos, quibus omnia probantur eum ? aliquid spei affulgeat augendae hic in terris Christi gloriae, rata habentes, eorumque consensum supplentes qui aliquod ius hoc in negotio habeant, ea quae sequuntur statuimus ac decernimus. In Manaquensi metropolitano templo Canonicorum Collegium per has Litteras constituimus, quod, uti patet, eadem dignitate ornabitur ac cetera metropolitana id generis Collegia. Hic Canonicorum coetus constabit duabus Dignitatibus, quae dicuntur, Decanatu, scilicet, et Archidiaconatu ; tribusque Canonicis, quorum alter theologi officio fungetur, alter admissis fidelium chri stianorum expiandis operam dabit, tertio denique doctorale munus concedetur. Quibus omnibus, sive Canonicis sive Dignitatibus, potestatem facimus ut quoadusque singulus titulus proprium beneficium non habeat, alio quoque beneficio uti valeant, etsi cum animorum cura coniuncto. Quod vero ad conventus attinet, Deo sacris caeremoniis colendo aliisque sui officii muneribus persolvendis, indulgemus ut occupatis Canonicis in pastoralibus rebus, his tantum diebus habeantur : die, videlicet, Nativitatis et Circumcisionis D. N. I. C, feria iv Cinerum, die Dominica Pentecostes, in festis Sacratissimo Corporis Christi, Sacratissimi Cordis Iesu, D. N. I. C. Regis; in Assumptione et Conceptione B. M. V. de Guadalupe ; in festo S. Ioseph Sponsi B. M. V. ; in sollennitatibus Omnium Sanctorum, SS. Petri et Pauli, S. Iacobi Apostoli, cui est metropolitanum dicatum, S. Turibii Mogrovejo, qui est Patronus princeps archidioecesis, in Dedicatione S. Michaelis Archangeli, Patroni urbis Manaquae, in Commemoratione Omnium Fidelium Defunctorum in Dedicatione denique Ecclesiae metropolitanae. Assignatio beneficiorum, sive quae Dignitatibus sive quae Canonicis tribuuntur, ad normam iuris communis facienda est, praeterquam cum eadem a Nobis seu ab Apostolica Sede assignanda erunt. Antequam vero quilibet Canonicorum in sui beneficii possessionem veniat, fidei professionem facere debet et praescripta iura iuranda rite dare. Cum autem ii, qui sui Archiepiscopi senatum et consilium constituunt, ceteros Sacerdotes dignitate praecellant, congruum quoque est eos singulari ac decoro quodam habitu indui, dum sacra peragant vel sacro operantibus assistant. Qua de re, concedimus ut Canonici metropolitanae Ecclesiae Manaquensis, intra fines tamen suae archidioecesis, gestare valeant vestem nigram cum ocellis, globulo, torulo et subsuto violacei coloris, sericam zonam violaceam cum laciniis eiusdem coloris et caligas pariter coloris violacei. Vestes autem chorales erunt sequentes : rochetum cum refle- Acta Pii Pp. XII 199 xibus in manicis violacei coloris ornatum. Volumus tandem ut simul ac metropolitanum Canonicorum Collegium erectum fuerit, eo ipso Consultores dioecesani a suo munere cessent. Cetera omnia quae respiciant modo institutum Collegium, haec omnia Codice Iuris Canonici omnino regantur. Quae vero his Litteris conscripsimus exsequenda curabit venerabilis Frater quem supra nominavimus Antonius Tani, in Eebuspublicis Honduriensi et Mcaraquensi Apostolicus Nuntius, vel ille qui cum res ad exitum adducenda erit ei Nuntiaturae praeerit. Cui vero contigerit negotium perficiendum, ei omnes potestates conficiendae rei tribuimus, cuilibet sacerdoti subdelegandas, si opus fuerit, in ecclesiastica dignitate constituto, onere imposito documenta exarandi eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam habeant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter siquis, quavis praeditus auctoritate sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis vel locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum ex Arce Gandulphi, prope Roman, die uno et tricesimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario >R EUGENIUS Card. TI S SER ANT © Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA /Sacri Collegii Decanus 8. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Bernardus Albertus Loco ffi Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVII, n. 80. Regens De Felicis, Serafini, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 200 EPISTULAE I AD PRAECLAROS G U I L E L M U M NOWOTNY ET VICTOREM BUCH GRABER ATQUE BERTHAM KOREF, PRAESIDES SODALITATIS DOCENTIUM CATHOLICORUM TOTIUS AUSTRIAE: OB DUODENA LUSTRA PAUSTE REVOLUTA AB EADEM SODALITATE CONDITA. Von dem anfschlussreichen Bericht, den Sie Uns am 26. des vergangenen Monats über Geschichte, Grundhaltung und Ziele der « Katholischen Lehrerschaft Österreichs » und deren bevorstehendes 60 jähriges Bestehen zukommen Hessen, haben W i r mit Genugtuung und Freude Kenntnis genommen. Genugtuung, weil Ihre Vereinigung nach schweren Jahren der Verfolgung durch eine kirchenfeindliche Staatsgewalt, die bewusst im Gegensatz zur Glaubenslehre der Kirche und zur Weltanschauung des Katholiken stand, doch wieder eine moralische Macht wurde, die heute als die grösste österreichische Lehrerorganisation dasteht. Trost und Freude aber erfüllt Uns, da W i r feststellen dürfen, dass die katholische Lehrerschaft Österreichs in gleicher Weise treu für die bewährten Grundsätze katholischer Erziehung eintritt, wie es der damalige « Schulverein » tat, den der Arzt Kaspar Schwarz vor nunmehr 60 Jahren gründete. Mit Dank gegen die göttliche Vorsehung überschauen W i r all den Segen, der durch Ihre Vereinigung Schule und Elternhaus, Kirche und Staat in Ihrer österreichischen Heimat erwachsen ist. Möge es in der Zukunft auch so bleiben ! Wenn die erschütternden Vorgänge der vergangenen Jahrzehnte etwas gelehrt haben, dann gewiss dies eine, dass die Heranbildung des ganzen Menschen in seiner gesamten Struktur geschehen muss aus dem Geiste Christi, aus jenen Erziehungskräften, die Er in seiner Stiftung niedergelegt, und damit aus der Erziehungsweisheit, die seine Kirche im Laufe von fast zweitausend Jahren gesammelt hat. Diese Weisheit aber wird am vollsten ausgewertet, wenn zwischen Schule und Elternhaus, wie W i r es anlässlich Unseres silbernen Bischofsjubiläums ausführten, gegenseitiges Vertrauen und fruchtbare Zusammenarbeit besteht (cfr. Radiobotsch. vom 13. Mai 1942), dies besonders gegenüber einer vom Geist des Materialismus beeinflussten, ja beherrschten Schule, die vergiftet und vernichtet, was Vater und Mutter in einem christlichen Acta PU Pp. XII 201 Elternhaus opfervoll aufgebaut haben. W i r freuen Uns daher des starken Beitrags, den die Zeitschrift Ihrer Vereinigung « D i e Österreichische Pädagogische Warte » zur Förderung lebendiger Beziehungen zwischen Schule und Elternhaus beigesteuert hat und immerfort beisteuert. Ihrem Planen, Arbeiten und Hoffen erflehen W i r Gottes Licht und Gnade, und erteilen Ihnen wie allen, die an der Festfeier des bevorstehenden Jubiläums in Wien gegenwärtig sein werden, wie auch allen denen, die im Geiste an ihm teilnehmen und zu Ihren Reihen gehören, als Unterpfand der überreichen Liebe des göttlichen Lehrmeisters in väterlichem Wohlwollen den erbetenen Apostolischen Segen. Aus dem Vatikan, am 11. August 1953. PIUS PP. X I I II AD E M U M P. D. EMMANUELEM TIT. SANCTI LAURENTII IN LUCINA S. R. B. PRESB. CARDINALEM ARTEAGA Y BETANCOURT, ARCHIEPISCOPUM S. CHRISTOPHORI DE HABANA, QUINQUAGESIMUM SACERDOTII ANNUM IMPLENTEM. PIUS PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Summa Dei beneficia suavi recordatione repetere eidemque caelesti Largitori ampliores interdum ac sollemniores gratias referre, piissimum exstat caritatis officium simulque, inter cotidianos labores, iucunda quaedam animi requies ac delectamentum. Hoc profecto tibi proxime continget, quum quinquaginta sacerdotii tui annos expletos commemorabis. Cogitationes enim curasque tuas, hoc diuturno temporis spatio, in sacro obeundo munere collocasti, ut animas tibi creditas Christo lucrifaceres. A primaevo quidem iuventutis flore, sive patria extorris in urbe Venetiolae Capite, sive in ditione ista Habanensi, munera praesertim paroecialia et Vicarii Generalis istic gerens, ipsiusque deinde cathedralis ecclesiae gubernacula per duodecim iam annos tenens, egregia erga Ecclesiam merita tibi comparasti. Neque minus profecto tua virtus in scribendo docendoque eluxit, quum ingenuis litteris sacrisque doctrinis et iurisprudentiae studiose vacasti, periodicis quoque commentariis coetibusque catholicis moderando aut sollertem operam navando. Has itaque laudes iucunda complectentes memoria, Nos, qui plura tibi existimationis ac benevolentiae dedimus testimonia, maxime quum temet ipsum Roma- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 202 nae purpurae splendore libenter decoravimus, hanc novam feliciterque oblatam occasionem praeterire nolumus, quin laetos animi Nostri sensus tibi aperiamus. Quapropter communem tuorum laetitiam adaugere exoptantes, tibi, Dilecte Fili Noster, de sacro ac pastorali ministerio tam diu actuoseque exercito magnopere gratulamur, Deum instanti precatione exorantes, ut te seros plane in annos, uberrimis salutis fructibus ditatos, benigne sospitare velit. Quo interea proxima sacri eventus celebratio salutarior christiano populo evadat, tibi ultro facultatem concedimus, ut, die constituta, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicat, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Supernorum denique donorum conciliatrix et praenuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, universoque clero ac fidelibus tuae vigilantiae demandatis amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x i n mensis Martii, anno MDCCCCLiv, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I III AD E M U M P. D. VALERIUM S. R. E. PRESB. CARDINALEM VALERI, PRAEFECTUM S. CONSILII RELIGIOSIS ORDINIBUS AC SODALITATIBUS PRAEPOSITUM: APTIORE RATIONE AD IUVENTUTEM A SODALIBUS RELIGIOSIS DE RITE INSTI- TUENDAM. PIUS PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Procuratores generales octo Religiosarum Sodalitatum laicalium, quibus est ex peculiari instituto cuiusque suo iuventutem rite instituere atque educare, postquam superiore anno Lutetiae Parisiorum annuum ex Galliae Natione conventum celebratum fuit, ofiiciosas ad Nos dedere litteras, quibus et de rebus actis agendisque Nos certiores fecerunt, et a Nobis demisso observantique animo petiere, ut paternam ipsis mentem aperiremus Nostram, eaque indicaremus, quae ad auctiora in dies ac salubriora assequenda incrementa pertinere viderentur. Id presse breviterque per has Litteras facimus libentes ; imprimisque gratulamur admodum quod hos sodales novimus in illud studiosa actuosaque voluntate incumbere sibi creditum munus, quod Ecclesiam, domesticum convictum, ipsamque civilem societatem iuvare potest quam ma- Arta Pii Pp XII 203 xime. Res enim magni momenti agitur. Iuvenes nempe florida futuri aevi spes sunt ; ex iisque praesertim, qui humanioribus litteris omneque genus disciplinis instruuntur ut non modo privata, sed publica etian munia aliquando suscipere queant, procul dubio pendet advenientis aetatis cursus. Si eorum mens Evangelii luce illustretur, si eorum animus christianis informetur praeceptis, eorumque voluntas divina roboretur gratia, tum sperare licet fore ut nova succrescat iuventus, quae difficultates, discrimina perturbationesque, quibus in praesens angimur, feliciter superare queat, et quae doctrina, virtute exemploque suo possit meliorem aliquando sanioremque componere societatem. In id religiosae quoque Sodalitates laicales, ut magno cum solacio novimus, allaborant, sapientibus illis ductae normis, quas Conditores cuiusque sui sacra quasi hereditate impertiere. Hoc cupimus agant non modo sollertia, diligentia ac sedulitate summa, sed superno etiam eo spiritu animatae, quo humanae res florescere salutaresque edere fructus possunt. Ac nominatim contendant optamus ut sibi crediti adulescentes doctrina imbuantur non tantum sincera et a quibusvis erroribus immuni, sed peculiaribus etiam artibus ac rationibus illis aperta et consona, quas in singulas disciplinas hodierna induxit aetas. Quod autem praecipuum est, ex religiosa, quam iidem debent impendissime vivere, vita supernaturales vires hauriant, quibus discipulos suis demandatos curis ad christianam virtutem conforment, quemadmodum munus ab Ecclesia ipsis concreditum omnino postulat. Hac enim virtute posthabita vel reiecta, nihil litterae, nihil humanae disciplinae valent ad rectam vitam instituendam ; quin immo eadem fieri possunt, 1 praesertim in cerea hac aetate, quae facile in vitium vertitur, callida pravitatis atque adeo infelicitatis instrumenta. Invigilent igitur iuvenum animis ; eorum indolem, secretas eorum impulsiones, eorumque intimos motus, interdum inquietos ac sollicitos, intellegant penitus sapienterque moderentur; ac pro viribus accurent ut fallaciae, quae virtuti insidientur, quam primum et quam diligentissime propulsentur, ut quaevis pericula, quae animi candorem fuscare possint, removeantur, utque omnia circa eos ita succedant, ut, dum mens veritate collustratur, voluntas quoque recte fortiterque temperetur ot ad omne bonum amplectendum permoveatur. Noscunt profecto Religiosi hi Sodales adolescentium educationem 2 artem esse artium et scientiam scientiarum, sed noscunt etiam se ex impetrato divino auxilio omnia posse, secundum illud Apostoli gentium : 1 2 Cfr. Bor., Art. Poët., 1 6 3 . Cfr. S. Greg. Nais., orat. I I ; MIGNE P . G X X X V , 426. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 204 3 « Omnia possum in eo, qni me confortât )). Pietatem igitur colant quam maxime, ut eos addecet, qui quamvis « Religioni clericali » addicti non sint, sunt tamen in Religiosam Sodalitatem laicalem legitime adsciti. 4 Quae quidem Religiosa Sodalitas, quamvis fere unice ex iis constet, qui, peculiari Dei vocatione, sacerdotii dignitate iisque solaciis, quae ex eo oriuntur, renuntient, magno tamen apud Ecclesiam in honore est, ac sacros ipsos administros in christiana iuventutis conformatione summopere adiuvat. Siquidem, ut occasione data iam animadvertimus « status religiosus nullo modo reservatur ad unam vel alteram duarum partium, quae ex iure divino in Ecclesia exstant, cum tum clerici, tum laici itidem 5 Religiosi esse queant » . Quodsi Ecclesia laicos etiam hac dignitate et hoc munere donavit, id profecto luculentissime omnibus significat utramque sacram militiam posse, magna sane cum utilitate, et ad suam et ad ce terorum salutem peculiaribus illis canonicis rationibus ac normis, quibus unaquaeque regitur, allaborare. Quare nemo illarum Sodalitatum socios, eo quod ad sacerdotium non ascendant, itemque eorumdem apostolatus fecunditatem minoris aestimet. Nobis praeterea in comperto est eosdem ita adolescentes suae ipsorum curae commissos instituere atque educare, ut ex iisdem plurimi, qui videantur superno quodam afflatu vocari, ad sacerdotium suscipiendum feliciter adducantur. Neque defuere in horum discipulorum agminibus, qui et in sacrorum Antistitum et in Patrum etiam Cardinalium numerum summa cum laude adsciscerentur. Quamobrem hac etiam de causa, dum Religiosae id genus Sodalitates Nostram totiusque Ecclesiae debitam merentur laudem, sacrorum etiam Antistitum ceterique cleri gratam sibi conciliant voluntatem; quandoquidem adiutricem iisdem validamque navant operam non modo in recta adolescentium institutione procuranda, sed in novis etiam sacrorum Ordinum candidatis divina opitulante gratia excitandis. Pergant igitur illam, quam institerunt, viam actuosiore in dies alacritate tenere ; unaque cum ceteris Religiosis Ordinibus ac Sodalitatibus, quibus haec eadem causa credita est, in iuventutis institutionem educationemque concordi ac volenti animo incumbant. Nos, ut supplici prece divinum eis impetramus auxilium, ita huius auspicem peculiarisque benevolentiae Nostrae testem, cum tibi, Dilecte Fili Noster, tum singulis universis harum Sodalitatum moderatoribus, 3 PMUpp. 4 Cfr. C. I. C, can. 488. 5 Alloc, conventui generali ex universis Religiosis Ordinibus... iv, 13. A. A. S., 1951, p. 28. Romae habito; Acta Pii Pp. XII 205 adsectatoribus et alumnis Apostolicam Benedictionem amantissime impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x x i mensis Martii, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. PIUS PP. X I I IV AD E X C M U M P. D. IOSEPHXTM PIAZZI, EPISCOPUM BERGOMENSEM, SAECULO EXEUNTE AB OBITU CARDINALIS ANGELI MAI. PIUS PP. X I I Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Eruditionis et virtutis fama praeclaros homines grata memoria recolere cum iure meritoque semper probandum sit, tibi, Venerabilis Frater, et Bergomi magistratibus et ecclesiasticis viris civibusque illustribus impense gratulamur, quod Angelum Mai, propterea quod ab eius obitu centum explentur anni, dignae vultis laudis obsequio honestare. Doctissimus hic purpuratus pater, qui ubique terrarum inclita gloria daret, praecipuo perpetuoque est decori Bergomo, cuius in dioecesis finibus primum vitales hausit auras, ac sui spem optimam dedit, cum iuvenilis aetatis annis florens acutae mentis spectanda praebuit specimina. Quodsi quidem Parma, Neapolis ac praesertim Mediolanum, ubi in perinsigni Ambrosiana Bibliotheca indagando scribendoque sollertem operam navavit, eius aluerunt et confirmarunt ingenium, procul dubio Roma doctrinae eius adauxit spatia viresque. In religionis autem pietate haud paulum enituit, insignium sodalium Societatis Iesu et cumprimis Beati Iosephi Pignatelli familiaritate usus. Romae profecto Apostolica Vaticana Bibliotheca campum finesque quam latissimos ipsi praebuit, ubi ab eo multum consumeretur laboris et exerceretur ingenium. Nam a Romanis Pontificibus per saeculorum decursum ibi locuplentissimus asservatur documentorum, codicum, librorum typis excusorum thesaurus, qui doctorum hominum turbam ad se arcessere solet ad ea inquirenda quae exactarum aetatum cogitata, gesta, memorias spectant. Ibi, ut primi ordinis custos atque postea Cardinalis Bibliothecarius, alacriter et diu elaborans, philologiae et palaeographiae cultor, ipse summae gravitatis opera exaravit, quorum immortalis perstat fama et probatur utilitas. Nos igitur, grati animi quoque profitendi causa erga virum, Apostolicae Sedi apprime deditum, celebritatibus et coetibus, qui istic eius nominis memoriam consecrabunt, participatione Nostra piae laetitiae quodammodo im- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 206 ponere volumus sertum, vota Nostra adicientes, ut ab eo cumulatis laudibus et meritis haud impar tribuendus honor pariter multos ad grandia pro Ecclesia et Patria agenda commoveat. Angelus Mai enim iis perpetuum praelucebit in exemplum, qui ad veritatis studium se conferre contendunt. Quanta enim iudicii acie, quanta eruditionis varietate et praestantia, quanta linguarum cognitione, quanta in exsequendis rebus dexteritate, nulli parcens labori, in sacrae et civilis antiquitatis investigationem et studia incubuit, hanc etiam palmam assecutus, quae polito luculentoque scriptori debetur, cum gravitati sensuum nitorem et cultum verborum miscendum curat. In comperto est eum multa peritia et prosperorum eventuum felicitate palimpsestos legisse. Ciceronis De re publica et Frontonis litterae, opera in rescriptis codicibus magna ex parte reperta ac typis edita, aliaque antiquorum auctorum ab ipso inventa documenta effecerunt, ut insigniter eius nomen virorum volitaret per ora. Ex eius vero litterarum monumentis, quae bene multa sunt, nunc fas est, ut saltem praecipua, quae maioris molis et ponderis sunt, heic memorentur : « Scriptorum veterum nova collectio », « Classici auctores e Vaticanis codicibus editi », « Specilegium romanum », « Nova Patrum bibliotheca ». 4 Profecto Angelus Mai, virtutum meritis praeclarus ac praesertim effusae in egenos liberalitatis laude conspicuus, necnon « scriba doctus in x rebus regni caelorum » , qui doctrinae ubertate suae futurarumque aetatum hominibus exempla attulit, quae ad honestos conformandos mores conferunt, et emolumenta comparavit,, unde gentium humanitas alitur, ad Deum vitae, luminis, felicitatis fontem atque principium, pio suo monet hortatu accedendum esse iis, qui veritatem investigando et docendo, aliorum itineris ductores esse videntur. Haec sunt congruentia tempori nostro vota, ubi ad utilia et ad voluptates praecipue conversae disciplinae et artes.mores evertunt et obscuras praeparant minas. Multum denique optantes, ut ad recolendum Angelum Mai stata sollemnia feliciter cedant, ac praesertim eius cives et Itali multi ad ferendam virtutis viam, incitamentum capiant, nihil arbitramur Nobis esse nunc reliqui, nisi ut tibi, Venerabilis Frater, Bergomi magistratibus et universis, qui decretis celebritatibus intererunt, Apostolicam Benedictionem superni auxilii pignus, impertiatur. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die I I I mensis Aprilis anno MCMLiv, Pontificatus Nostri decimo sexto. P I U S PP. X I I 1 MATTH., 13, 52. Acta Pii Pp. XII 207 V AD E M U M P. D. GEORGIUM TIT. SANCTI BERNARDI AD THERMAS S. R. B. PRESB. CARDINALEM GRENTE, ARCHIEPISCOPUM-EPISCOPUM CENOMANENSEM, OB SACRA SOLLEMNIA PERAGENDA SEPTIMO EXEUNTE SAECULO A CATHEDRALIS TEMPLI ERECTIONE. PIUS PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Septimo exeunte saeculo, ex quo templum cathedrale, super antiquioris vestigia erectum, rite istic est consecratum, ut libenter didicimus, sollemnia sacra in eodem proxime peragentur. Iure quidem ac merito in memoriam revocabitur historia sacrae huius aedis, quae et mira praesertim audacique structurae forma et vitrorum imaginumque splendore exstat perinsigne artis Romanae-Gothicae in Gallia monumentum. Cum ipso autem cathedrali templo cohaeret plane historia civitatis et dioecesis Cenomanensis, cuius est in primis documentum fidei pietatisque praeclarissimum. Omnia profecto, quae istam Dei Domum exornant atque illustrant, columnarum proceritas ac celsitudo ceteraque architecturae decoramina, exsculptae pictaeque imagines, peristromata affabre elaborata, nitidi ministrorum ornatus, sacrae pompae rituumque caerimoniae mortalium animos ad religionis ofiicia exsequenda, ad errata quaeque expianda, ad spem immortalis vitae fovendam suaviter alliciunt trahuntque. Proxima igitur sollemnia septies saecularia non modo Nostra auctoritate probamus commendamusque, verum debita quoque laude honestamus cupimusque, ut eadem secundum felicemque exitum sortiantur. lucundam praeterea opportunitatem nacti, tibi Dilecte Fili Noster, qui iam quinque et triginta annos in pastorali munere studiose incubuisti et beati Petri cathedrae adsiduo fidelique obsequio adhaesisti, usum Pallii ad personam singulari privilegio concedimus, ut sit velut conspicuum tuarum virtutum testimonium atque decus. Quo interea festus dies salutarior gregi tuo evadat, tibi ultro potestatem tribuimus, ut, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestis denique auxilii in auspicium, inque peculiaris Nostrae caritatis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Di- 208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lecte Fili Noster, egregio Episcopo Auxiliari tuo, universoque clero ac populo tuae curae tradito peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die vi mensis Aprilis, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. XII VI AD E X C M U M P. D. IOSEPHUM VII GHANIMA, BABYLONENSEM CHALDAEORUM PATRIARCHAM, QUINQUAGINTA SACERDOTII ANNOS EXPLETURUM. * PIUS PP. X I I Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Tibi quum immineret, quadriennio ante, quintus ac vicesimus ab inito episcopatu annus, benevolentiam Nostram ac secunda omina per epistulam publice significavimus, plures egregiasque pastoralis tui muneris laudes suaviter memorantes. Nuper autem certiores facti sumus, te proximo mense Maio decem a suscepto sacerdotio lustra, clero ac populo tibi commisso iusta gestiente laetitia, fauste esse celebraturum. Quam quidem iteratam opportunitatem praeterire nequimus, quin iucundi eventus celebrationem felicibus plane votis prosequamur, communemque istic laetitiam cumulemus. Tibi igitur, Venerabilis Frater, de diuturno sollersque ministerio sacro magnopere gratulamur, saluberrima dona ac solatia in tui quoque gregis incrementum a divina liberalitate ominantes. Quo interea sollemnia proxima utiliora christiano populo existant, tibi ultro facultatem largimur, ut, statuta die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Superni denique auxilii conciliatrix, praecipuique Nostri amoris testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Venerabilis Frater, simulque clero ac populo tuo regimini tradito, peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xv mensis Aprilis, feria V in Coena Domini, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. PIUS PP. X I I Acta Pii Pp. XII 209 VII AD E X C M U M P. D. IOANNEM COSTANTINI, ARCHIEPISCOPUM TIT. COLOSSENSEM, EUNDEMQUE PRAESIDEM PONTIFICII CONSILII PRIMARII SACRAE ARTI IN ITALIA MODERANDAE, QUINA LUSTRA AB INITO EPISCOPATU IMPLETURUM. P I U S PP. XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Pergrata sane animi Nostri delectatione percipimus, te propediem quintum ac vicesimum episcopatus tui natalem et proximo anno decem a suscepto sacerdotio lustra, divino favente Numine, fauste esse peracturum. Cuius quidem duplicis sacri eventus commemoratio praeclaram Nobis exhibet opportunitatem publice existimationem ac benevolentiam erga te Nostram patefaciendi. Auspicato enimvero primam hostiam Deo obtulisti die ipso nominali Beati Pii X, Nostri sanctae memoriae Decessoris, qui te admodum diligebat, teque, quum esset Venetiarum Patriarcha, ex tua ipsa dioecesi Concordiensi ad suam tranferendum putavit mittendumque deinde adulescentem clericum Romam, quo sacris doctrinis disciplinis que aptius altiusque instituereris. Sacerdos autem novensilis, curriculo sacrae theologiae exacto, Venetias revertisti, ubi Cardinali Patriarchae La Fontaine operam tuam navasti atque in Seminario clericorum Patriarchali docendi munere perfunctus es. Post vero ruinas prioris belli, quod in Europa inque pluribus orbis terris desaeviit, opus instituisti ad reiiciendas Italiae ecclesias ferro ignique hostium deletas vel graviter sauciatas, simulque Sancti Philippi Nerii institutum pro militum liberis belli tempore natis, qui peculiari cura tutelaque indigebant, una cum Celso fratre tuo, nunc S. R. E. Cardinali, peropportune condidisti. Interea in lucem edebas commentaria, quae inscribuntur « Arte cristiana » atque « Fede e Arte », quaeque adhuc moderaris, typisque mandabas una cum eodem fratre tuo opera in usum artificum alumnorumque scholarum, ad eandem sacram artem perdocendam atque illustrandam. Hanc equidem operum laborumque nobilitatem ac sollertiam respiciens, Pius Pp. X I , Noster ven. mem. Decessor, administrationem Apostolicam Lunensem tibi concredidit et, viginti quinque abhinc annos, primum Episcopum te nominavit in nova dioecesi Lunensi seu Spediensi, Sarsanensi et Brugnatensi, cuius constitutioni studia et consilia tua contuleras. Regiminis tui pastoralis perspicua exstant documenta tot aedes sacrae et paroeciales, inter quas templum cathedrale, Seminariorum redintegratio 14 - A C T A , vol. X X I , n. 6. — 28-5-1954. 210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et vocationum ecclesiasticarum clerique incrementum, novae familiarum religiosarum sedes et scholae, consociationes Actionis Catholicae multiplicatae, celebratio Synodi dioecesanae per quam salutaris. Nos autem, qui industriam tuam ac peritiam perspectam semper habuimus, temet ad dignitatem archiepiscopalem proveximus et Nostro Consilio sacrae arti in Italia moderandae praeposuimus ; cui quidem Consilio munus peculiare maximeque laboriosum commisimus curandi fovendique redintegrationem ecclesiarum aedificiorumque ecclesiasticorum, quae infandis recentioris belli ictibus perculsa, in tota fere Italia tot tantasque dederant ruinas. Huic sane muneri tu curas et sollicitudines actuose alacriterque impendisti. Tibi igitur, Venerabilis Frater, de sacro ac pastorali officio tam diu fructuoseque gesto libenti animo gratulamur, a Deo instanti prece exorantes, ut uberibus donis solaciisque supernis te benigne ditare velit. Caelestis interea praesidii in auspicium, inque peculiaris Nostrae caritatis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Venerabilis Frater, tuisque laborum sociis peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x i v mensis Aprilis, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I VIII AD E X C M U M P. D. DEMETRIUM MOSCATO, ARCHIEPISCOPUM SALERNITANUM, OB SOLLEMNIA IN HONOREM S. MATTHAEI APOSTOLI ET EVANGELISTAE, CUIUS SEPULCRUM SALERNITANI RELIGIOSE PER DECEM SAECULA VENERANTUR. P I U S PP. X I I Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quod, officiosis ad Nos datis litteris, significabas, decem iam esse revoluta saecula, ex quo S. Matthaei Apostoli et Evangelistae sepulcrum, ut pie traditur, Salernitani apud se religiose adservant ac venerantur, id profecto eventum non modo est memoratu dignum, sed eiusmodi etiam ut popularem pietatem refoveat quam maxime, eamque in usum traducat christianae virtutis. Semper enim, per temporum decursum, istius urbis istiusque regionis cives mirabile illud templum, eiusdem sepulcri sedem, quod Decessor Noster s. m. Gregorius V I I , ob inconcussam animi fortitudinem in tuendis Ecclesiae iuribus exsul, suis ipse manibus consecravit, sacrum veluti Palladium habuerunt; atque ad illud cum in laetis, tum in tristi- Acta Pii Pp. XII 211 bus turbulentisque rerum adiunctis supplicantes adierunt, vel ut debitas suo ipsorum caelesti Patrono ob impetrata beneficia grates agerent, vel ut mala, pericula, discrimina, quae ingruerent, valida apud Deum interposita eius prece, prohiberent. Quodsi hoc semper evenit, peculiari modo contingat optamus per sae cularis huius eventus celebrationes, in quibus quidem tot tantaeque memoriae gloriaeque vestrae ante oculos in sua luce ponentur. Laudabili igitur consilio statuisti, ut ex iisdem litteris comperimus, non paucos Salernum cogere coetus congressionesque, ac varia et salutifera incepta, hac occasione data, provehere. In quibus placet imprimis Plenarium istius regionis Concilium memorare ; in quo, ut fore omnino confidimus, sacri qui intererunt Antistites, collatis inter se consiliis, pro sua prudentia pro suoque apostolatus ardore, ea decernent, quae suorum cuiusque gregum necessitates nostrorumque temporum condiciones postulant. Nec minus utilitatis expectamus cum ex peculiaribus coetibus in singulis paroeciis habendis, tam ex Congressu ea mente eaque de causa ex universa Italia celebrando, ut sedula Evangelii lectio, impensum eius studium, intentaque meditatio promoveantur, utque eius praecepta in vitae usum alacri actuosaque data opera deducantur. Usquedum enim divina Iesu Christi doctrina in singulorum animis, in domestico convictu in civilique societate sileat, neglegatur, vel — quod detrimentosius est — despiciatur atque impugnetur, nullo prorsus valido modo possunt homines revocari ad vitam, quae vera vita sit, nulla valida ac tuta ratione possunt ad virtutem, ad fraternam concordiam, et ad sinceram illam ac solidam pacem adduci quae christiana iustitia caritateque alatur oportet. Ad hoc igitur potissimum conferant hi coetus, quos celebraturi estis; atque hac in re gravissima vos adiuvet suis precibus suoque patrocinio S. Matthaeus Apostolus, qui primus, ut memoriae traditum est, Iesu Christi gesta, praecepta, doctrinam litteris mandavit. Quoniam vero Marialis volvitur Annus, optimo consilio decrevisti, per ipsam Evangelii lectionem, explanationem meditationemque pietatem impensam erga Dei Genetricem nostramque Matrem suavissimam esse excitandam, adhibitis etiam hac in re peculiaribus illis rationibus, quae, ut Peregrinatio Mariae per singulas paroecias habenda, multum possunt hanc eandem alere ac nutrire pietatem. Neque cetera incepta praetereunda sunt, de quibus in datis litteris scribebas, ut rerum Missionalium artisque sacrae expositiones, ac catholicorum medicorum Congressus ; qui quidem Congressus cum in urbe ista agatur, quae iam fuit salutaris huius artis magistra celeberrima, idoneam apud vos habebit sedem. 212 \ Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale g «Quod autem praecipuum esse debet, id Nos celebrationibus vestris optamus ac supplici a.Deo poscimus prece; hoc est ut integerrima Evangelii doctrina, cuius S. Matthaeus adsertor invictus, Apostolus studiosissimus, ac martyr denique exstitit, mentes animosque informet, atque inde in ipsius humanae societatis venas pervadat, religiosarum ac civilium virtutum omnium altrix potentissima. Qua quidem suavi spe freti, cum tibi, Venerabilis Frater, universoque gregi tuis curis concredito, tum iis omnibus — sacris Antistitibus, clero populoque — qui saecularibus celebrationibus vestris intererunt, Apostolicam Benedictionem, quae caelestium sit auspex munerum Nostraeque benevolentiae testis, libentissime in Domino impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die r mensis Maii anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I NUNTIUS RADIOPHONICUS AD CHRISTIFIDELES, DIE PASCHATIS RESURRECTIONIS D. N. IESU CHRISTI, DEVOTA OMINA S U M M O PONTIFICI AC VENERATIS SIMO PATRI IN FORO SANCTI PETRI PROCLAMANTES. * Non altrimenti che i discepoli di Gesù esultarono, allorché nel vespro della prima Pasqua videro il risorto Maestro tornare in mezzo a loro, vincitore della morte ; così voi, diletti figli e figlie, aprite i vostri cuori alla letizia di questo solenne giorno ed accogliete fiduciosi il saluto di pace, che Noi, Vicario in terra del divino Redentore, in suo nome rinnoviamo alla Chiesa e alla umana famiglia. « Gavisi sunt discipuli, viso Domino. Dixit ergo eis iterum: Pax v o b i s » . 1 I discepoli furono pieni di gioia vedendo il Signore. E Gesù disse loro di nuovo : Pace a voi! Nel rendere umili grazie alla divina clemenza per averCi elargito l'inestimabile dono di celebrare insieme con voi questa sacra festività, non vorremmo mancare di manifestarvi la paterna Nostra gratitudine per il filiale affetto e le devote preghiere, con cui avete confortato E animo Nostro nelle recenti afflizioni. * Die 18 Aprilis mensis a. 1954. 1 Io. 20, 20-21. Acta Pii Pp. XII 213 Oh quanto vorremmo che su tutti gli uomini si effondesse il gaudio della Pasqua cristiana, sicché la Chiesa potesse cantare in pienezza di estensione : « In resurrectione tua, Christe, coeli et terra laetentur » . 2 Nella tua risurrezione, o Cristo, gioiscano i cieli e la terra! Ma se nei cieli tutto è pace e letizia, ben altra è la realtà sulla terra. Qui, in luogo della serena gioia, il cui segreto fu rivelato già da Cristo, aumenta di anno in anno l'ansia e quasi lo sgomento dei popoli nel timore di un terzo conflitto mondiale e di un tremendo domani, posto alla mercè di nuove armi distruggitrici, di inaudita violenza. Armi — come avemmo già occasione di esprimere e di paventare fin dal febbraio del 1943 — atte a provocare « per l'intero nostro pianeta una pericolosa catastrofe » , 3 a portare il totale sterminio di ogni vita animale e vegetale e di tutte le opere umane su regioni sempre più vaste ; armi capaci ormai, con isotopi artificiali radioattivi di lunga vita media, d'inquinare in modo duraturo l'atmosfera, il terreno, gli oceani stessi, anche assai lungi dalle zone direttamente colpite e contaminate dalle esplosioni nucleari. Così dinanzi agli occhi del mondo atterrito sta la previsione di distruzioni gigantesche, di estesi territori resi inabitabili e non utilizzabili per l'uomo, oltre alle conseguenze biologiche che possono prodursi, sia per mutazioni indotte in germi e microrganismi, sia per l'incerto esito che un prolungato stimolo radioattivo può avere sugli organismi maggiori, compreso l'uomo, e sulla loro discendenza. Al qua! proposito non vorremmo omettere di accennare al pericolo che per le future generazioni potrebbe rappresentare l'intervento mutageno, ottenibile o forse già ottenuto con nuovi mezzi, per deviare dal naturale sviluppo il patrimonio dei fattori ereditari dell'uomo ; anche perchè fra tali deviazioni probabilmente non mancano e non mancherebbero quelle mutazioni patogene, che sono la causa delle malattie trasmissibili e delle mostruosità. Da parte Nostra, mentre non Ci stancheremo di adoperarci, affinchè mediante intese internazionali — salvo sempre il principio della legittima difesa — 4 possa essere efficacemente proscritta e allontanata la 5 guerra atomica, biologica e chimica ; chiediamo : Fino a quando gli uomini vorranno sottrarsi al salutare fulgore della Risurrezione, at tendendo invece sicurezza dai bagliori micidiali dei nuovi ordigni di guerra? Fino a quando essi opporranno i loro disegni di odio e di morte 2 3 Brev. Rom. Dom. in Alois, ad Laudes. A. A. S., 1943, pag. 75. 4 Cfr. tuttavia A. A. S., 1953, pp. 748-749. 5 Ibid., p. 749. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 214 Officiale ai precetti dell'amore e alle promesse di vita arrecate dal Salvatore divino? Quando si avvedranno i reggitori delle nazioni che la pace non può consistere in un esasperante e dispendioso rapporto di vicendevole terrore, ma nella massima cristiana della universale carità, ed in particolare nella giustizia volontariamente attuata, anzi che estorta, e nella fiducia piuttosto ispirata che pretesa? Quando avverrà che i sapienti del mondo volgeranno le mirabili scoperte delle forze profonde della materia esclusivamente a fini di pace, per dare all'attività umana energia a tenue costo, la quale allevierebbe la scarsità e correggerebbe la disuguale distribuzione geografica delle fonti di beni e di lavoro, come anche per offrire nuove armi alla medicina, all'agricoltura, e ai popoli nuove sorgenti di prosperità e di benessere? Ma intanto, mentre l'angoscia sembra farsi più pungente, ecco che s'irradia nel mite chiarore della Pasqua, sbocciata quest'anno sotto il sole verginale di Maria, il dolce sorriso della Madre di Gesù e Madre nostra, gloriosa ella stessa al lato del suo Figlio. Così, particolarmente su coloro che vivono nella oscurità e nel dolore, questa Madre amantis sima estende oggi il manto della sua ineffabile tenerezza. O Maria, rifulgente in questo giorno di una più viva luce, sii Tu il simbolo e la generatrice della riconciliazione degli uomini fra di loro e col loro Signore e Redentore Gesù. Aumenta la fede di quei che T'invocano. Fa brillare ai loro occhi la speranza dei beni incorruttibili, quella redenzione dei corpi e delle anime, oggetto dei loro ardenti de Sideri, di cui contemplano quasi le primizie in Gesù ed in Te stessa. Aiutali a portare il peso dell'umile e spesso dura quotidiana fatica, e confortali con la fiducia della eterna e perfetta; Pasqua della grande famiglia umana nella casa del Padre, fra gli splendori del cielo. Così sia! ALLOCUTIONES I Iis qui interfuerunt logisque latinae Conventibus, culturae, Romae atque e habitis, Societate eœ Itala Radiologis Radiologiae ElectroMedi- calis. * Nous sommes heureux d'accueillir le groupe imposant que vous formez devant Nous, Messieurs, groupe imposant tant par le nombre que par la qualité de ses membres. Deux grands congrès, l'un national, l'autre * Die 4 Aprilis mensis a. 1954. Acta PU Pp. XII 215 international, vous réunissent cette année à Rome autour d'un program me scientifique particulièrement riche, à l'illustration duquel les plus hautes compétences ont brillamment contribué par de savantes conférences et par de nombreux et importants rapports. La Radiologie se perfectionne de jour en jour et tient maintenant une telle place dans la médecine générale que celle-ci ne peut plus ignorer ses ressources ni se passer de ses services. Le temps n'est plus où elle demeurait pour beaucoup une spécialité aisément négligeable. Elle a désormais conquis droit de cité dans l'enseignement, car elle a souvent modifié et parfois même révolutionné les données traditionnelles. C'est ainsi que, grâce à l'examen radiologique du vivant, l'anatomie et la physiologie normales et pathologiques ont notablement progressé. Il est devenu possible de diagnostiquer plus tôt et plus sûrement des états congénitaux ou acquis, jusque là difficilement ou trop tardivement discernables ; on a pu par le même moyen d'observation mettre en évidence les corrélations et répercussions des anomalies locales et, par le fait même adapter les traitements, hâter les interventions, apporter à toutes les branches de la médecine un précieux concours. Le rôle de la Radiologie n'est pas seulement de recherche et d'information ; il est aussi thérapeutique, et les applications en sont nombreuses et bienfaisantes, particulièrement dans les cas d'affections inflammatoires et dans le champ, si vaste, hélas, des tumeurs de tous genres. Que de problèmes techniques résolus depuis 1895, date des premières découvertes de Roentgen, jusqu'aux merveilleux appareils radiologiques d'aujourd'hui! Là en effet où l'observation directe des phénomènes est impossible, les démarches de l'esprit humain doivent s'entourer d'une multitude de précautions; il faut procéder par hypothèse, inventer constamment quelque nouveau moyen de rendre sensible ce qui ne l'était pas, de mesurer des quantités ou en dehors du champ normal de nos sens. des vitesses absolument La simple question de la chaleur à éliminer dans les générateurs du rayonnement X présente de grandes difficultés techniques, et si l'on passe en revue toutes les conditions nécessaires pour obtenir une image radioscopique ou radiographique correcte, on est stupéfait de les voir réalisées dans un seul et même appareil, le tube à anticathode tournante, aujourd'hui universellement employé. Lorsqu'on aborde la question proprement médicale des effets du rayonnement X sur la matière vivante, on se heurte encore à un grand nombre d'énigmes touchant la nature des perturbations produites dans lés cellules par le mystérieux bombardement de particules infiniment pe- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 216 tites douées de vitesses extrêmement grandes. La connaissance que les microscopes électroniques eux-mêmes donnent des éléments les plus ténus de la cellule ne renseigne pas sur les conséquences immédiates et lointaines des lésions subies par ces éléments, ni sur les possibilités de restauration des tissus sains endommagés par le traitement des tissus formés par des cellules prarasitaires. On sait toutefois que les cellules parasites et pathologiques sont beaucoup plus sensibles au rayonnement X que les cellules naturelles et toute la radiothérapie des tumeurs malignes est basée sur cette constatation. Ses indications et ses limites sont marquées par la connaissance des doses que peut supporter le tissu environnant. Il faut s'efforcer de faire parvenir sur la tumeur, à n'importe quelle profondeur, une dose d'irradiation suffisante pour la détruire complètement tout en épargnant les régions saines. Le grand problème est de déterminer en chaque cas particulier ce que l'organisme du patient peut supporter immédiatement; le temps manque souvent pour attendre les réactions lointaines; d'autre part il faut juguler le mal avant qu'il ne s'étende. On devine la somme de connaissances qu'il faut pour se servir des rayons X. Deux des thèmes de votre congrès y sont consacrés ; d'autres étudient de nouvelles techniques radiographiques de la région rénale ou la physiothérapie sportive. Mais les fruits d'un congrès sont loin d'être épuisés par rémunération des leçons et communications officielles : les relations et entretiens personnels en constituent souvent l'attrait et le bienfait le plus sensible; des amitiés profondes basées sur l'estime réciproque amorcent ou entretiennent des collaborations précieuses. Qui ne soupçonne ce qu'il faut parfois, au chercheur et à l'expérimentateur, de patience et de dévouement à la science pour ne pas se contenter d'une certaine approximation, pour ne pas majorer les résultats obtenus, pour garder constamment et jusqu'au bout la parfaite probité scientifique, sans laquelle il ne saurait y avoir d'acquisition définitive! Un homme seul pourrait se lasser ou succomber à la tâche; s'il est stimulé par l'exemple et l'encouragement d'amis fidèles, il a plus de chances de mener à bien son laborieux effort. La Radiologie a mis à la disposition des médecins un nouvel instrument, fruit d'une science neuve et hardie, qui ne fait peut-être encore qu'entrevoir la multitude de ses applications futures. Les plus beaux espoirs lui semblent permis, mais une telle perspective pourrait engendrer chez certains une réaction dommageable : l'excès de confiance, et son corollaire presque obligé, le découragement, lorsque survient l'insuccès. Toute technique appliquée au recouvrement ou au maintien de la Acta Pii Pp. XII 217 santé s'excerce nécessairement dans un champ d'action limité : elle peut guérir un mal, en ralentir un autre, mais ne supprimera jamais totalement la maladie, la souffrance et la mort. Quand le médecin médite cette vérité, il évite avec peine un sentiment d'amertume, surtout quand il a mis sa foi dans les ressources d'une technique nouvelle, susceptible d'une magnifique évolution. Il aurait tort toutefois de céder à cette impression, et de relâcher son effort. Car, en apportant à d'autres spécialistes une précieuse collaboration, en développant incessamment les possibilités propres à votre branche, vous réussirez peut-être, Messieurs, Nous le souhaitons ardemment, à triompher de maux réputés jusqu'ici incurables. Mais il est encore un autre objectif, plus digne et plus enviable. N'admirez-vous pas la souveraine aisance, avec laquelle le Christ guérissait les malades qu'on lui apportait : un regard, un geste de la main, une parole de consolation, et le patient s'en allait, délivré de son infirmité, mais surtout purifié au plus intime de son âme et de sa conscience. Ne devez vous pas ambitionner vous aussi d'étendre votre action jusqu'au plan moral? Le sens d'une destinée humaine ne se limite pas à la jouissance ou au recouvrement d'une santé périssable : il s'élargit infiniment jusqu' aux réalités ineffables de l'au-delà. Comment accepter la maladie et la souffrance ; comment en tirer profit pour la purification de la vie affective et l'appréciation plus exacte des choses humaines, voilà des problèmes qui se posent à tout malade, et dont il cherche obscurément ou consciemment la solution. Si vous voulez aider à y répondre tous ceux qui auront recours à votre aide, vous n'aurez plus à craindre l'échec de vos efforts dans le domaine médical ni même l'incompréhension ou l'opposition de ceux qui prônent des méthodes différentes. Animés d'une charité profonde, vous poserez une action qui, outre son ef ficacité temporelle, acquiert une valeur d'éternité. Le savant qui se consacre à des travaux tels que les vôtres ne sert pas une idole, mais, en s'efforçant de connaître les inépuisables ressources de la nature physique et de la nature vivante, il révèle chaque jour un peu plus les trésors déposés par le Créateur dans sa création. Il est comme un découvreur de terres nouvelles à la gloire de scii Seigneur. Il est aussi dans la même mesure le bienfaiteur de ses frères les hommes, au service desquels il met immédiatement ou compte mettre le plus tôt possible le résultat de ses recherches. Votre part est belle, Messieurs, dans le travail pour l'humanité et Nous vous adressons bien volontiers les félicitations et les encouragements que vous pouvez attendre de Nous. Rien de ce qui touche à la science et au bonheur de l'humanité ne Nous Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 218 laisse indifférent, et Nous formons pour le succès de votre labeur les vœux les plus cordiaux et les plus sincères. Que le Dieu tout-puissant, par la Bénédiction Apostolique reçue de Notre main, répande sur vous-mêmes ici présents, sur vos familles et sur tous ceux qui vous sont chers, l'abondance de ses grâces et ses faveurs les plus précieuses. II Pueris ac puellis, scholarum inferioris gradus alumnis, ex Italia ob ventum Marialem Sancti Petri Romae coadunatis, Beatissimo Patri in Con- Basilica acclamcmtibus* Quando — pochi momenti fa — siamo passati in mezzo a voi, ascoltando le vostre grida entusiastiche, il vostro cinguettìo come di uccellini irrequieti e canori, osservando il vostro festoso agitar di mani e il luccicare dei vostri occhi limpidi e luminosi, l'animo Nostro è stato inondato di commossa letizia. Eravate così felici, così sorridenti! Avevamo quasi l'impressione di esser capitati in un giardino stupendo, ricco di fiori, di profumo, di armonia, di luce. Grazie, cari fanciulli, per la gioia che Ci avete procurata con la vostra partecipazione, qui in Roma, alle celebrazioni dell'Anno Mariano. Siate — insieme coi vostri benemeriti e amati Maestri — i benvenuti in questo luogo, che poche volte può così dolcemente chiamarsi « Casa del Padre », come quando viene invasa dai più piccoli dei Nostri figli. Nè dovete temere che il Papa s'infastidisca per questa vostra visita, o che altri abbia pensato a frapporre ostacoli di qualsiasi sorta. Tutti sanno che il Vicario di Gesù ama i fanciulli e li vuole accanto a Sè ; e se fosse possibile, il Papa volentieri scenderebbe in mezzo a voi, per parlare con ciascuno, per porre la Sua mano benedicente sulla vostra fronte, con immensa affettuosa tenerezza. Ma almeno vogliamo dirvi qualche semplice parola che voi — ne siamo certi — ascolterete come se in qualche modo uscisse dalle labbra di Gesù. Egli, infatti, vi parla per mezzo Nostro. 1. - Desideriamo anzitutto di manifestarvi l'ansia paterna che nasce nel Nostro cuore, quando vediamo riflessa nei vostri occhi l'innocenza, che incanta gli uomini, rapisce gli angeli e commuove il Cuore stesso di Dio. Chi sa, infatti, che cosa forse diverrà un giorno questa vostra * Habita die 2 Maii mensis a. 1954. Acta Pii Pp. XII 219 facile e gioconda letizia? Potrebbe anche darsi — e l'anima Nostra si fa triste soltanto a pensarci — che il sole di questa vostra fanciullezza T e n g a in avvenire offuscato da minacciose nubi. Ricordate? Quando Gesù camminava per le vie della Giudea, i bambini correvano a fargli festa e le madri li presentavano a Lui, vincendo le opposizioni di coloro i quali temevano che dessero molestia a Gesù. Oggi, purtroppo, vi è grande pericolo che non sia più così; che alcuni fanciulli non siano più — come prima — i piccoli amici di Gesù. Vi fu una volta un bambino bravo e buono, che formava la consolazione e la gioia dei suoi genitori. Un giorno venne da essi mandato per una piccola commissione fuori del paese, ed egli se ne andava camminando tranquillo verso la mèta per una strada di campagna. Guardava gli alberi in fiore, ascoltando il canto degli uccelli; tutto lo invitava alla pace, all'allegria. Di tanto in tanto si chinava a raccogliere fiorellini di campo, perchè voleva portarli in dono alla mamma, quando all'improvviso vide uscire dall'erba un serpente nascosto, e prima che potesse difendersi, si sentì morso, rimanendo ferito con tutti i sintomi dell'avvelenamento. Poche ore dopo, il bambino moriva tra le braccia della madre, che continuava a chiamarlo invano tra le lagrime. 2. Quanti poveri piccoli corrono oggi pericolo di essere intossicati da un serpente anche più insidioso, il serpente infernale! Chi potrebbe, allora, riconoscerli? Per essi piangerebbe la Santa Chiesa, nè sarebbe facile, in tal caso, confortarla e asciugarle le lagrime di madre dolorante e mesta. Questo velenoso serpente circola per il mondo, travestito in tante maniere, e adesso par che voglia aggredire specialmente i bambini, per strapparli a Gesù, per allontanarli dal sacerdote e dalla chiesa. Oggi vi è assai da temere che i fanciulli vengano assaliti, feriti e uccisi nell'anima. Attenti, cari fanciulli. Mentre camminate per le vie o partecipate ai giuochi infantili; quando avete in mano certi giornali e anche certi libri; quando vi capita di assistere a spettacoli, che il progresso vi ha portati fin dentro le mura delle vostre case ; fate attenzione! Spesso vi è il serpente nascosto, che vuol mordervi, che vuole strapparvi a Gesù. Non vi fermate a guardarlo : potrebbe ammaliarvi e allora sareste perduti. Appena vi accorgete di essere minacciati, gridate subito, correte dalla vostra mamma, e soprattutto rivolgetevi alla Madre celeste, a Maria, che possiede la forza di Dio ed è sempre vicina a voi. Invocate il vostro angelo custode, afìinchè vi illumini e vi sorregga. Per non cadere vittime del serpente per conservarvi buoni, dovete fare tutto quello che Gesù vi verrà insegnando per mezzo dei genitori, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 220 dei maestri, dei sacerdoti. Imparate a conoscere il piccolo Gesù, amatelo e seguiteLo nel sentiero che Egli percorre e che vi viene mostrando. Egli cammina avanti a voi e vi ammonisce : « Questo non devi farlo, perchè è male! ». Altre volte : « Questo puoi farlo, anzi devi farlo, per assomiglarmi e per provarmi che mi ami ». Ohe gioia per ir Papa sapere che vi sono molti fanciulli risoluti ad imitare il divino Gesù? Volete anche voi, cari figliuoli, essere buoni come Gesù? — bravi come Gesù? — obbedienti come Gesù? Oh, non importa che siete piccoli o deboli ; non importa che il male vi attiri o il demonio vi tenti : Gesù non vi lascerà mai soli, rimarrà al vostro fianco, vi sorreggerà, quando foste per cadere. E quando sarete stanchi, la Madonna sarà con voi e vi prenderà il braccio con tenerezza materna. Dite; volete veramente bene alla Madonna? E allora dovete imparare a dirle un bel (( si », ogniqualvolta vi chiederà qualche cosa. Vi esorterà a pregare, vi suggerirà di essere studiosi; e voi le risponderete sempre con un bel « sì ». L'accontenterete in tutto, ed ella vi farà essere sulla terra come piccoli angeli, prediletti di Gesù. Ditele che spesso, anzi ogni giorno, se sarà possibile, vorrete nutrirvi di Lui. Ed ella vi aprirà i tabernacoli e quasi deporrà con le sue mani l'Ostia Santa nei vostri cuori. Sarete così tanti piccoli santi, che renderanno sempre più bella e splendente la corona che adorna ]a Chiesa. 3. - Ed ora, diletti figli, vogliamo benedirvi con tutto il Nostro cuore. Ma prima torniamo a raccomandar Ci a voi. Voi siete gli amici di Gesù, e Noi abbiamo fiducia che Egli non negherà nulla alla vostra preghiera innocente. Oh quanto si commuove il Nostro cuore, ogniqualvolta meditiamo sul Vangelo gli incontri dei fanciulli con Lui! Quando Erode lo cercava per ucciderlo, i bambini di Betlemme gli salvarono la vita con la propria morte ; quando bisognò sfamare le turbe con un miracolo, Gesù accettò da un fanciullo i pani d'orzo e i pesci per moltiplicarli e distribuirli a, tutti ; 1 e quando Gesù entrò trion- falmente in Gerusalemme e tutta la città si commosse, si può ben pensare che i fanciulli furono tra i primi ad andargli incontro festosamente 2 coi rami di palme, e lo acclamarono nel tempio al grido «Osanna al 1 Cfr. Io., 6, 9-11. 1 Io., 12, 21. 221 Acta Pii Pp. XII Figlio di David » . 3 Intanto i nemici del Redentore stavano fremendo di sdegno e tentavano di far-tacere i discepoli e la folla. 4 Anche oggi, cari fanciulli, si vuol combattere Gesù, perchè si vorrebbe distruggere la sua Chiesa. Certo — e voi ben lo sapete — le porte dell'inferno non potranno prevalere contro di essa, e i nemici di Dio saranno anche questa volta sconfitti. Ma la Chiesa ha bisogno di tanta forza per sostenere le lotte che da varie parti le si muovono contro. Per queste lotte, per trasformarle in altrettante vittorie, il Papa conta anche su di voi e su tutti i fanciulli d'Italia; conta specialmente sulla vostra preghiera e sui vostri piccoli sacrifici. Chiedete dunque a Gesù che protegga la Chiesa, che spezzi l'impeto dei suoi nemici, che salvi tutti gli uomini, specialmente i più bisognosi della sua misericordia. Fate dolce violenza al suo Cuore divino e affrettate l'avvento di giorni migliori con più serene aurore e più fulgidi tramonti. E possiate esser voi — come all'ingresso di Gerusalemme — tra i promotori di un nuovo trionfo per il grande Amico dei fanciulli : per Cristo Gesù, Salvatore del mondo. ORATIO AD B. MARIAM VIRGINEM PER ANNUM MARIALEM A PUERIS RECITANDA Caro Gesù, anche Tu fosti un giorno bambino come noi, e ci hanno detto che amavi di avere i piccoli vicino a Te. Così noi veniamo ora, fanciulli di tutte le nazioni del mondo, ad offrirti i nostri ringraziamenti e ad elevare a Te la nostra preghiera per la pace. Tu brami di essere con noi in ogni ora e in ogni luogo; fa dunque dei nostri cuori la Tua dimora, il Tuo altare e il Tuo trono. Fa che tutti formiamo una sola famiglia, unita sotto la Tua custodia e nel Tuo amore. Tieni lontano da ogni uomo, giovane o adulto, i pensieri e le opere dell'egoismo, che separano i figli del Padre celeste gli uni dagli altri e da Te. Sia a tutti la Tua grazia scudo contro i nemici del Padre Tuo e Tuoi; perdona loro, o Signore; essi non sanno quello che fanno. Se gli uomini col Tuo aiuto si amerano l'un l'altro, vi sarà vera pace nel mondo, e noi bambini potremo vivere senza il timore degli orrori di una nuova guerra. 3 Cfr. 4 Ibid., 16. MATTH., 21, 15. 222 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Noi chiediamo alla Tua immacolata Madre Maria, che è anche Madre nostra, di offrire a Te questa nostra preghiera di pace. Tu allora certamente la esaudirai. Grazie, o dolce Gesù! Così sia! Maggio 1954. P I U S PP. X I I Suprema Sacra Congregatio S. 223 Officii ACTA 88. CONGREGATIONUM S U P R E M A SACRA CONGREGATIO S. OFFICII DECRETUM PROSCRIPTIO LIBRI Feria IV, die 16 Decembris 1953 In generali consessu Supremae Sacrae Congregationis Sancti Officii, Emi ac Revmi Domini Cardinales rebus fidei et morum tutandis praepositi, praehabito RR. D D . Consultorum voto, damnarunt atque in Indicem librorum prohibitorum inserendum mandarunt librum qui inscribitur : Mko Kazantzakis e — O xsXsvxaïoç neigaofióg — Die Letzte Versu- chung, Roman, Berlin-Grunewald, F. A. Herbig Verlagsbuchhandlung (Walter Kahnert). Et feria V I , die 1 Ianuarii 1954, Ssmus D. N. D. Pius Divina Providentia Pp. X I I , in audientia Emo Card. Pro-Secretario Sancti Officii concessa, relatam Sibi Emorum Patrum resolutionem adprobavit et publicari iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sancti Officii, die 12 Ianuarii 1954. Marius Crovini, Supremae S. Congr. 8. Officii Notarius 224 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I VENETIARUM E T T A R V I S I N A E DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Emus ac Revmus P. D. Angelus Iosephus S. R. E. Presbyter Cardinalis Roncalli, Patriarcha Venetiarum, et Excmus P. D. Antonius Man tiero, Episcopus Tarvisinus, quo aptius animarum bono sibi creditarum consulerent, ab Apostolica Sede nuper expostulaverant ut utriusque dioecesis fines ad locum « Caposile » et ad locum « Cittanova » aliquatenus immutarentur ; ad locum vero « Sabbioni » in pago « Palazzetto », oppidi (( S. Dona di Piave », et ad locum, oppidi « lesolo », qui in arvorum formam est nuper redactus, certi constituerentur earumdem dioecesium limites. Sacra igitur Consistorialis Congregatio, porrectis precibus benigne annuens, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Pio Divina Providentia Pp. X I I tributarum, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, decernere dignata est ut territorium ad locum ((Caposile», Patriarchatu! Venetiarum subiectum hisque limitibus circumscriptum : ad septentrionem (( Canale Principale I », ad orientem « Stradone tra la proprietà Gradenigo e Ianna dal Canale Principale I fino al fiume S u e in località Ca' Camillo », ad meridiem « Fiume Sile », ad occasum « Canale Francescata — dal Fiume Sile al canale Principale I », ab ipso Patriarchatu Venetiarum separetur et Tarvisinae dioecesi aggregetur; territorium vero ad locum « Cittanova », quod ad dioecesim Tarvisinam pertinet et his limitibus circumscribitur : ad septentrionem « Canale Brian — dall'idrovora di Cittanova alla chiavica presso C. Nogara », ad orientem « Canale Ramo — dall'idrovora di Cittanova alla confluenza con lo scolo Berno », ad meridiem « Scolo Berno — dalla confluenza con il canale Roma fino alla canaletta di scolo Berengan », ad occasum « Canaletta di scolo Berengan tra il canale Brian e lo scolo Berno » a dioecesi Tarvisina distrahatur et Patriarchatu Venetiarum, cum omnibus Sacra Congregatio Consistorialis 225 bonis, iuribus et oneribus eidem territorio pertinentibus, adiungatur; mutatis hac ratione utriusque dioecesis finibus. Sacra insuper Consistorialis Congregatio decernit ut territorium, vulgo « Sabbioni » nuncupatum et ad locum « Palazzetto » in oppido « S. Dona di Piave » situm, perpetuo dioecesi Tarvisinae tribuatur eidemque dioecesi assignetur quoque territorium oppidi « lesolo » quod est in arvorum formam cultumque redactum et his limitibus circumscriptum : « Via Francescata — Canale Principale S. Giovanni — Canale Rosa e Canale Caposile », demptis in posterum quibuslibet Venetiarum patriarchatus in praefatis territoriis iuribus. Ad haec autem perficienda Sacra Congregatio Consistorialis deputat Elmum ac Revmum P. D. Angelum Iosephum S. R. E. Presbyterum Cardinalem Roncalli, Patriarcham Venetiarum, Eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto onere mittendi quam primum ad eamdem Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 29 Ianuarii 1954. £8 Fr. A . I. Card. PIAZZA^ Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor H DE AGUAS CALIENTES - ZACATECENSIS DECRETUM DE DIOECESIUM LIMITIBUS Cum de limitibus dioecesium de Aguas Calientes et Zacatecensis exorta fuissent dubia, Excmi PP. D D . Franciscus Xaverius Ñuño, Episcopus Zacatecensis, et Salvator Quezada, Episcopus de Aguas Calientes, enixe postulaverunt ut Apostolica Sedes ea dignaretur dirimere. Sacra Congregatio Consistorialis, de consilio Excimi P. D. Gulielmi Piani, Archiepiscopi titularis Nicosiensis et in Republica Mexicana Delegati Apostolici, re mature perpensa et maiori animarum bono prospi•ciens, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Pio 15 - ACTA, vol. X X I , n. 6. — 28-5-1954. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 226 Divina Providentia, Pp. X I I tributarum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum quorum intersit vel qui sua interesse praesumant, consensu, praesenti Decreto perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, statuit ut posthac communes limites dioecesium quas supra memoravimus, in finibus paroeciarum vulgo Asientos, Villa García, S. Francisco, los Adames, N".tra Señora de los Angeles et Pinos nuncupatarum, sint : ab indice delimitationis vulgo Tortugas, in parte septentrionali provinciae civilis de Aguas Calientes, tanquam initium constituto, « parte una linea recta con una distancia de 6.400 Mts. y una dirección NE (17° 55') llegando a un lugar conocido por el Cerro de la Leona, de aquí sigue la dirección del lienzo la Cascarona dirección N E . (12° 00) con una distancia de 2,350 Mts., al llegar a este punto, el límite tuerce con dirección a un lugar llamado Pozo Colorado S E . (80° 55') distancia de 4.600 Mts. ; de este Pozo Colorado y con dirección S. E. (79° 35') parte en línea recta hasta terminar en un cerro llamado la Manga de los Chivos a una distancia de 19.000 Mts. Esta línea de Pozo Colorado a la Manga de los Chivos pasa por la punta Norte de la Mesa del Gallinero, dejando los poblados de Gallinero y Genaro dentro de la Parroquia de Asientos. De este punto (Manga de los Chivos) tuerce de nuevo el límite con dirección o al S E . ( I 45'), con una distancia de 5.500 Mts. llegando a unos 250 Mts. al sur de la Congregación de Carboneras, continuando al S E . (11° 00') a una distancia de 8.000 Mts. se pasa desde aquí a deslindar las Parroquias de Villa García, Ags. y Pinos Zac. : De este punto situado al o Este de Canoas prosigue con dirección S E . (7 20'), distancia 5.000 Mts. para llegar al Cerro del Picacho. De la cumbre del Picacho se prosigue con dirección S E . (24° 30'), distancia 20.400 Mts. pasando al este del poblado de Letras y llegando hasta el límite de los Estados de Zacatecas y Jalisco. De aquí se sigue hacia el Este por la misma línea divisoria de dichos Estados hasta llegar a la Palma, donde a fin de que todo este poblado quede dentro del Obispado de Zacatecas se señalará como límite de diócesis una línea circular en derredor de la capilla, de un kilómetro de radio ». Statuit insuper ut statim ac huius Decreti exsecutio ad effectum deducta fuerit, clerici dioecesi illi censeantur inscripti cui territorium, in quo legitime degunt, unietur. Mandat tandem ut documenta et acta clericos, fideles et bona temporalia memoratarum paroeciarum respicientia, a Curia dioecesis in qua Sacra Congregatio 227 Consistorialis inveniuntur ad Curiam dioecesis cuius iurisdictioni erunt obnoxiae, transmittantur. Ad haec omnia perficienda eadem S. C. Consistorialis quem supra memoravimus in Mexicana Republica Delegatum Apostolicum deputat eique necessarias et opportunas facultates tribuit, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito cum primum fas erit transmittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 17 Februarii 1954. £ß Fr. A . I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor III IBAGUENSIS - MANIZALENSIS DECRETUM DE DIOECESIUM LIMITIBUS Ad satius consulendum spirituali bono Christifidelium in paroeciis vulgo La Dorada, Marquetalia, Manzanares, Marulanda et Victoria, degentium, Apostolicae Sedi peropportunum visum est eas a territorio dioecesis Ibaguensis distrahere et dioecesi Manizalensi adnectere. Quapropter Ssmus Dominus Noster Pius Divina Provindentia Pp. X I I , de consilio Exc. P. D. Pauli Bertoli, Archiepiscopi titularis Mcomediensis et in Columbia Nuntii Apostolici, praehabito favorabili voto Exc. P. D. Arthuri Duque Villegas, Episcopi titularis Vatarbensis et dioecesis Ibaguensis Administratoris Apostolici sede plena, supplet©, quatenus opus sit, eorum quorum intersit vel qui sua interesse praesumant, consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis praesenti Consistoriali Decreto quas supra memoravimus paroecias simul cum eorum oratoriis, domibus, piis fundationibus aliisque ecclesiasticis bonis, mutatis hac ratione utriusque dioecesis finibus, a territorio dioecesis Ibaguensis separat easque dioecesi Manizalensi perpetuo adscribit. Mandat igitur Sanctitas Sua ut documenta et acta harum paroeciarum clericos fideles et bona temporalia respicientia, a Curia Ibaguensi ad Curiam Manizalensem transmittantur, atque indulget ut uter- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 228 que Episcopus, Manizalensis scilicet et Administrator Apostolicus dioecesis Ibaguensis, initis consiliis, de incardinatione cleri earumdem paroeciarum inter se conveniant. Ad haec perficienda Ssmus Dominus Noster memoratum nrOolumbia Nuntium Apostolicum deputare dignatus est, tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad S. O. Consistorialem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoria^ Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 17 Februarii anni 1954. £g Fr. A . I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. & S. Iosephus Ferretto, Adsessor TV IERICOENSIS - QUIBDUANI DECRETUM DE MUTATIONE F I N I U M DIOECESIS ET VICARIATUS APOSTOLICI Apostolica Sedes, in animarum salutem apprime intendens, territorialem dioecesium distributionem ita, pro adiunctis, solet definire ut spirituali christifidelium emolumento satius possit consuli. Cum vero Excmus P. D. Petrus Grau, Episcopus titularis Pellensis et Vicarius Apostolicus Quibduanus, supplices porrexisset preces ut fines dioecesis Iericoënsis et Vicariatus Apostolici Quibduani nonnihil immutarentur, Ssírñus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. X I I , de consilio Eminentissimi ac Reverendissimi P. D. Petri S. R. E. Cardinalis Fumasoni Biondi, Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Praefecti, attento favorabili voto Excmi P. D. Pauli Bertoli, Archiepiscopi tit. Nicomediensis et in Columbiana Republica Nuntii Apostolici auditoque Excmo P. D. Antonio Iosepho Jaramillo Tabón, Episcopo Iericoënsi, porrectis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, interesse habentium vel praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto statuit ut paroecia Sacra Congregatio 229 Consistorialis vulgo Carmen de Atrato, una cum suis ecclesiis, domibus, bonis temporalibus quibuslibet, atque piis fundationibus, e territorio Iericoënsi distrahatur, et Vicariatui Apostolico Quibduano adnectatur, utrimque mutatis hac ratione finibus. Quod vero ad clerum praefatae paroeciae addictum spectare potest, indulget Sanctitas Sua ut Episcopus Iericoënsis et Vicarius Apostolicus Quibduanus collatis consiliis ipsi decernant. Propterea omnia acta et documenta, paroeciae Carmen de Atrato fideles et bona temporalia respicientia, a Curia Iericoënsi ad Curiam Vicariatus Apostolici Quibduani quam primum transmittantur. Ad haec omnia perficienda Ssnius Dominus Noster memoratum in Columbia Nuntium Apostolicum deputare dignatus est, necessarias et opportunas facultates ei tribuens etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum transmittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die VIII Aprilis anno Mariali MCMLIV. £g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor V PROVISIO E C C L E S I A R U M Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 19 Decembris 1953 — Titulari episcopali Ecclesiae Abilenae in Palaestina praefecit R. D. Albertum Uribe Urdaneta, ex archidioecesi Bogotensi, directorem Scholae Apostolicae in urbe Bogota, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Aloisii Concha, Episcopi Manizalensis. die 5 Ianuarii 1954 — Metropolitanae Ecclesiae Adamantinae Exc. P. D. Iosephum Newton de Almeida Batista, hactenus Episcopum Uruguaianensem. die 19 Ianuarii — Titulari episcopali Ecclesiae Pionitanae Rev. D. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 230 Armandum Gutiérrez Granier, archidioecesis Pacensis in Bolivia, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Augustini Arce, Episcopi S. Crucis de Sierra. die 7 Februarii — Titulari episcopali Ecclesiae Msyriensi Exc. P. D. Carolum M. Jürgens Byrne, hactenus Episcopum Huancavelicensem. die lß Februarii — Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Eugenii Giambro, Episcopi Neocastrensis, Exc. P. D. Vincentium M. Jaeono, Episcopum titularem Lambaesitanum. die 8 Martii — Titulari episcopali Ecclesiae Vartanensi Revmum D. Franciscum Fasola, praepositum Congregationis Oblatorum Ss. Gaudendi et Caroli in civitate Novariensi, quem constituit Coadiutorem, etiam sedi datum, Exc. P. D. Ioannis Baptistae Peruzzo, Archiepiscopi Episcopi Agrigentini. die 18 Martii — Cathedrali Ecclesiae Bolivarensi Revmum D. Leonidam E. Proafio, canonicum poenitentiarium Capituli Cathedralis Ibarrensis. die 25 Martii — Titulari episcopali Ecclesiae Uticensi R. P. D. Iosephum Garneri, Antistitem Urbanum, Archidiaconum et vicarium paroecialem Capituli Metropolitani Taurinensis. die 27 Martii — Cathedrali Ecclesiae Constantinianae Exc. P. D. Paulum Petrum Pinier, hactenus Episcopum titularem Prusiensem. die 31 Martii — Cathedrali Ecclesiae Oriolensi Revmum D. Paulum Barrachina Estevan, canonicum doctoralem Capituli Cathedralis Segobricensis. die 5 Aprilis — Titulari episcopali Ecclesiae Amisenae R. D. Iosephum a Iesu Alba Palacios rectorem seminarii et canonicum lectoralem Capituli Cathedralis Leonensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Gerardi Anaya et Diez de Bonilla, Episcopi Sancti Ludovici Potosiensis. die 6 Aprilis — Titulari episcopali Ecclesiae Hadrianopolitanae in Honoriade R. P. D. Iosephum M. Pernicone, Antistitem Urbanum et parochum B. M. V. de Monte Carmelo, ex archidioecesi Neo-Eboracensi, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Francisci S. R. E. Card. Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. die 8 Aprilis — Cathedrali Ecclesiae Fesulanae Exc. P. D. Antonium Bagnoli, hactenus Episcopum Volaterranum. die 21 Aprilis — Cathedrali Ecclesiae Peterboroughensi Exc. P. D. Beniaminum I. Webster, hactenus Episcopum titularem Paphiensem. die 2k Aprilis — Cathedrali Ecclesiae Pistoriensi R. P. D. Marium Longo Domi, Protonotarium Apostolicum ad instar participantium, Sacra Congregatio 231 Consistorialis Vicarium Generalem dioecesis Novariensis et eiusdem Capituli Cathedralis canonicum theologum. die 9 Maii — Titulari episcopali Ecclesiae Ioanninensi Exc. P. T). Clementem Bonefaclc, hactenus Episcopum Spalatensem et Macarscensem. die 11 Maii — Metropolitanae Ecclesiae Birminghamiensi Exc. P. D. Franciscum Iosephum Grimshaw, hactenus Episcopum Plymuthensem. die14 Maii — Cathedrali Ecclesiae Gallipolitanae Exc. P. D. Blasium D'Agostino, hactenus Episcopum titularem Citiensem. VI NOMINATIO Decreto dato die 16 Aprilis mensis anno 1954, Sacra Congregatio Consistorialis nominavit Ecxmum P. D. Davidem Mathew, Archiepiscopum titularem Apamenum in Bitynia, Vicarium Castrensem Magnae Britanniae. SACRA CONGREGATIO R I T U U M i ROMANA CANONIZATIONIS BEATI PII PAPAE DECIMI, CONFESSORIS SUPER DUBIO An, stante Beato lemnem ab duorum miraculorum approbatione, Apostolica Sede venerationem, ipsius Beati tuto post procedi indultam possit ad eidem soU Canonizationem. In Beato Pio Decimo, Episcopo et Venetiarum Patriarcha, augurium, quod Ecclesia in episcopali consecratione offert, dicens : « Sit sollicitudine impiger, sit spiritu fervens, oderit superbiam, humilitatem et veritatem diligat neque eum unquam deserat, aut laudibus aut timore superatus», impletum iam erat; verum in eo ad apicem Summi Pontificatus evecto non tantum has, verum omnes virtutes eximie exercitas ampliori ratione omnibus datum est admirari. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 232 Antiquius nihil habens, quam ut in Christo recapitular et restauraretque omnia, hoc quoque Pauli monitum alte in mente et corde defixum tenuit, tates nimirum : et « Depositum custodi, oppositiones falsi nominis devitans scientiae, profanas quam quidam vocum novipromittentes circa fidem exciderunt » (I. Tim. 6, 20). Hinc, ut fidei inerrans Magister, Modernistarum, quos dicunt, errores acerrime est insectatus ac necessario rigore repressit; ne autem hi iterum pullularent atque catholica fides illimis tuto servaretur, Angelici Doctoris doctrinam omnino sequendam inculcavit atque Philosophiae ac Theologiae magistris admonuit : « Si ullum vestigium, praesertim in metaphysicis, ab Aquinate discederent, non sine magno detrimento fore )> (cfr. apud A. A. S. 1914, p. 338). Merito itaque ab Ecclesia humano de virtutibus, divino de miraculis testimonio innixa, tantus Pontifex ad beatificationis honores die 3 Iunii 1951 est elevatus. Accedentibus postea duobus novis a Deo, eodem Beato intercedente, miraculis, hisque die 17 Ianuarii anni huius approbatis, ut ad acta Consistorialia procedi possit, sacri canones Sacram hanc Rituum Congregationem dubium disceptare iubent : An, stante duorum miraculorum approbatione, post indultam eidem Beato ab Apostolica Sede venerationem, tuto procedi possit ad sollemnem ipsius Beati Cano- nizationem. Quod quidem factum est atque Summo Pontifici relatum. Beatissimus Pater Pius Papa X I I , caelesti lumine aliquot dies implorato, divino Sacrificio pientissime oblato, unanime Rmorum Cardinalium totiusque Sacrae Congregationis affirmativum votum ratum faciens, edixit : tuto ad sollemnem Canonizationem Beati Pii Papae Decimi posse procedi. Hoc autem decretum rite promulgari atque in acta S. Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 2 mensis Aprilis, Anno Mariali 1954. £B C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. © S. \ A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius Sacra Congregatio Rituum 233 II OCEANIAE CANONIZATIONIS BEATI PETRI ALOISII CHANEL, SACERDOTIS PROFESSI SOCIETATIS MARIAE, PROTOMARTYRIS OCEANIAE. SUPER DUBIO An, stante Beato lemnem ab approbatione Apostolica eiusdem duorum Sede Beati miraculorum, venerationem, tuto post procedi indultam possit eidem ad sol- Canonizationem. Acerrimus humani generis hostis invidiae livore actus contra homines, quos Deus ab eius servitute redemit et ad dignitatem filiorum suorum per adoptionem elevavit suique aeterni regni, si fideles in morte inveniantur, participes effecit, omne genus opera enititur ut ii e tanta dignitate per peccatum décidant, in eodem ad mortem usque permaneant fiantque suae damnationis suarumque poenarum consortes. Quapropter omnes Dei ministros, qui animorum spirituali curae sedulo incumbunt, praecipue vero missionales, qui inter ethnicos, haereticos schismaticosque saeculare daemonis dominium destruere moliuntur, insectari non desinit. Innumeri porro sunt, qui ab aevo apostolico ad nostros usque dies crudeliter usque ad mortem vexati, sanguine quoque effuso, christianae fidei testimonium, martyres effecti, dederunt et modo dant. Quos inter praecipuo venit honore Beatus Petrus Aloisius Chanel, Societatis Mariae alumnus, Oceaniae Protomartyr. Hic apostolico motus zelo cum nonnullis eiusdem Societatis sodalibus ad insulam Futuna in Oceaniae Polynesia anno 1837 appulit, ubi post efficax quidem ministerium, sed doloribus, angustiis, fame, insectatione refertum, die 28 Aprilis mensis anno 1841 teterrima morte multatus, glorioso est coronatus martyrio. Quo ad iuris normam probato Leo Papa X I I I , die 17 Novembris anno 1889, eum inter Christi martyres ascripsit. Resumpta causa, de duobus assertis miraculis actum est, quae die 17 Ianuarii anni huius sunt approbata. Ut autem iuridice Summo Pontifici constet ab hac Sacra Congregatione omnia, quae a sacris canonibus praescribuntur fuisse peracta, adeo ut tuto pede ad acta, quae sollemnem canonizationem praecedunt, possit procedi, sapienter est constitutum ut Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores, integrae causae cursu perpenso, tuto aut Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 234 non procedi posse significent. Unanime porro affirmativum suffragium hi omnes ediderunt. Beatissimus vero Pater Suam aperire mentem aliquantisper distulit, ut a Deo maius lumen imploraret. Quo sancte peracto, litato quoque Eucharistico sacrificio, Sacrorum Rituum sententiam ratam habens edixit tuto procedi posse ad sollemnem Beati Petri Aloisii Chanel canoni- zationem. Hoc autem decretum rite promulgari atque in acta S. Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 2 mensis Aprilis, Anno Mariali 1954. ;£B C. Card. L. m CICOGNANI, Praefectus s. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius III BRIXIEN. CANONIZATIONIS BEATAE MARIAE CRUCIFIXAE DI ROSA, VIRGINIS, FUNDATRICIS INSTITUTI ANCILLARUM A CARITATE. SUPER DUBIO An, stante Beatae duorum miraculorum venerationem, tuto approbatione, procedi possit ad post indultam eidem sollemnem ipsius Cano- nizationem. Sancta Teresia a Iesu sapienter hanc protulit sententiam, filiabus suis spiritualibus scribens : « Pro certo sciatis quo maius in proximorum dilectionem vos profecisse animadvertens, eo magis in Dei amore vos progressas esse certae sitis » (Morad. V. c. 3, n. 8). Hoc plenissime contigit in Beata Maria Crucifixa di Rosa. A puellari enim aetate eius cor per totam vitam proximorum amore aestuavit, pro eorum animi corporisque salute se suasque divitias, nihil sibi reservans, generose impendit; et ut salutaria opera, quibus manus apposuerat, perennia fierent, Ancillarum Caritatis Institutum condidit, quod beatae Matris premens vestigia, laetissimos atque uberrimos affert fructus. Grandis ergo fuit in ea divinus amor, qui heroicum attigisse gradum divino quoque miraculorum testimonio probatur. Quapropter anno 1940 a feliciter regnante Pio Papa X I I beatis Virginibus Maria Crucifixa fuit adiuncta. Sacra Congregatio Rituum 235 Resumpta die 7 Ianuarii anno 1951 canonizationis causa perfectisque inquisitionibus super duobus miraculis a Deo, post beatificationem, ea intercedente, patratis iisque, per decretum, die 17 Ianuarii anni huius latum, approbatis, priusquam ad Consistorialia acta progressio fiat, praescribit ius integram Sacram Rituum Congregationem iudicium ferre, Summo Pontifici pandendum de servatis a S. Congregatione in causa servandis, adeo ut tuto possit ulterius procedi. Beatissimus Pater unanime totius S. Rituum Congregationis affirmativum votum excepit quidem, sed, de more, Suum iudicium patefacere distulit, ut interim effusis precibus Sua mens a Deo illuminaretur. Hodierno autem die, divina Hostia oblata, edixit : tuto procedi posse ad Beatae Mariae Orucifiœae di Rosa canonizationem. Hoc autem decretum rite promulgari atque in acta S. Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 2 mensis Aprilis, Anno Mariali 1954. Sß C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. © Sf A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius Acta Apostolicae 236 Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I VERSALIEN. NULLITATIS MATRIMONII (LA VARDET-LEBŒUF) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Simonae Lebœuf, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 23 Iulii anni 1954, hora undecima, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua. habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae Dominae Simonae Lebœuf curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.* Dinus Staffa, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 27 Aprilis 1954. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Simone Lebœuf, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 23 juillet 1954, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le Jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas f Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Simone Lebœuf, devront, dansi la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. ¡Sacra Romana Rota 237 II CLEVELANDEN. NULLITATIS MATRIMONII ( U A ROCCA-CARNEY) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Ruth Carney Sosna, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 2 Augusti 1954, hora meridiana, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae Dominae Ruth Carney Sosna curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.* Emmanuel Bonet, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 6 Maii 1954. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Ruth Carney Sosna, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 2 août 1954, à midi, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Ruth Carney Sosna, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 238 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 16 marzo 1954, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione del beato Domenico Savio, giovane dell'Oratorio Salesiano di S. Giovanni Bosco. Gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno inoltre esaminato le relazioni sugli scritti del Servo di Dio Cesare Maria Barzaghi, sacerdote professo dei Chierici Regolari di San Paolo, Barnabiti. •Martedì, 23 marzo 1954, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione del Beato Giuseppe Pignatelli, Confessore, sacerdote professo della Compagnia di Gesù. Inoltre gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno, in Congregazione ordinaria, discusso sulla riassunzione della Causa di canonizzazione della Beata Maddalena di Canossa, Vergine, fondatrice dell'Istituto delle Figlie della Carità. Martedì, 30 marzo 1954, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Rev.mi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione diel Beato Gaspare Del Bufalo, Confessore, fondatore dei Missionari del Preziosissimo Sangue e delle Suore Adoratrici del Preziosissimo Sangue. Gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno inoltre discusso, in Congregazione ordinaria, sulla relazione dei Revisori teologi degli scritti dei Servi di Dio : 1. Riccardo Pampuri, dell'Ordine dei Frati ospedalieri di San Giovanni di Dio « Fatebenefrateili ». 2. Margherita Maria Lopez de Maturana, fondatrice dell'Istituto delle Missionarie della Madonna d¡ella Mercede di Berriz. Martedì, 27 aprile 1954, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso su due miracoli, che si asseriscono operati ad intercessione Diarium "Romanae Curiae 239 del Ven. Servo di Dio Giovanni Martino Moye, sacerdote della Società delle Missioni Estere di Parigi, fondatore della Congregazione delle Suore della Provvidenza. In Congregazione ordinaria inoltre gli stessi Emi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno esaminato la relazione sugli scritti dei Servi di Dio Giorgio Maria Martinelli, sacerdote, fondatore del Collegio degli Oblati Missionari di Rho, ed Elisabetta De Luppe', della Congregazione di Maria Ausiliatrice. Martedì, 4 maggio 1954, nel Palazzo Apostolico Vaticano, alla augusta presenza del Santo Padre si è adunata la S. Congregazione dei Riti Generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revtmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno dato il loro voto sui miracoli che si asseriscono operati ad intercessione dei Beati : 1. Gaspare Del Bufalo, Confessore, fondatore dei Missionari del Preziosissimo Sangue. 2. Giuseppe Maria Pignatelli, Confessore, della Compagnia di Gesù. 3. Domenico Savio, Confessore, giovane laico dell'Oratorio Salesiano di San Giovanni Bosco. CANCELLERIA APOSTOLICA NOMINA Con Bolla Apostolica in data 22 maggio 1954, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante si è degnato di nominare l'Emo e Revmo Signor Cardinale Costantini Celso, Concelliere di Santa Romana Chiesa. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 5 aprile 1954. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Pizzardo Giuseppe, Protettore delle Terziarie Clarisse della Ssma Annunziata di Diano Marina (Albenga). 8 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Mimmi Marcello, Protettore delle Suore « Povere Figlie di S. Antonio» (Napoli). 9 » » L'Eíño e Revmo Signor Cardinale Copello Giacomo Luigi, Protettore delle Suore di Nostra Signora del Rosario (Buenos Aires). 6 maggio » L'Emo e Revino Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Protettore delle Suore Serve di Maria Riparatrice (Roma). 240 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 11 maggio 1954. S. Emza Revma il Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Membro della Sacra Congregazione Concistoriale. 18 » » Il Revmo Don Turowski Adalberto, della Società dell'Apostolato Cattolico, Consultore della Sacra Congregazione della Disciplina dei Sacramenti. 24= » » S. E. Revma Monsig. Mathew David, Arcivescovo tit. di Apamea di Bitinia, Consultore della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. UFFICIO DI S. E. R. IL M A E S T R O DI C A M E R A DI SUA SANTITÀ NOMINE Con Biglietti di S. E. Revma Mons. Pro-Maestro di Camera, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 3 febbraio 1954. Il Revmo Monsig. Alufìi Pentini Giuseppe, Cappellano Segreto di Sua Santità. 5 aprile » Il signor Bonatti Antonio, Bussolante Pontificio soprannumerario. NECROLOGIO 24 5 18 marzo aprile 28 » » 6 maggio 9 10 » » 12 13 » » 19 22 1954. Monsig. Hoowaarts Francesco, Vescovo di Tsaochow. » Monsig. Echavarria Gesù Maria, Vescovo di Saltillo. » Monsig. Sinnot Alfredo Arturo, Arcivescovo tit. di Sebastea. Monsig. Rauch Vendelino, Arcivescovo di Friburgo in » Brisgovia. » Monsig. Rizq Cirillo, Arcivescovo tit. di Cesarea di Palestina dei Melchiti. O'Shea Tommaso, Arcivescovo di Wellington. Monsig. » Rodic Giovanni Raffaele, Arcivescovo tit. di FiMonsig. » lippopoli di Tracia. » Monsig. Hafey Guglielmo Giuseppe, Vescovo di Scranton. » Monsig. Solari Tommaso Giovanni Carlo, Arcivescovo di La Piata. » Monsig. van der Velden Giovanni Giuseppe, Vescovo di Aquisgrana. » Monsig. Giorgis Giovanni, Vescovo di Susa. An. et vol. XXXXVÏ 3 Iunii 1954 (Ser. II, v. XXI) - N. 7 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES A P O S T O L I C A E I KISUMUENSIS (ELDORETENSIS) K I S U M U E N S I S DIOECESIS DIVISO TERRITORIO, NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA (( ELDORETENSIS )) CONSTITUITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quae ad christifidelium utilitatem procurandam eorundemque regimen facilius reddendum conducere videantur, ea Nos, pro omnium Ecclesiarum, Novas qua urgentur, proinde sollicitudine, Apostolicas sedulo Praefecturas praestare erigere studemus. curamus, ex iis dioecesibus distrahendo territorium quae vel finium amplitudine vel fidelium numero redundare censeantur. Quae cum ita sint, cum venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus Sacro Consilio Christiano Nomini Propagando praepositis peropportunum visum sit, tum christianorum hominum regimini aptius consulendi tum fidei catholicae latius disseminandae causa, Kisumuensis dioecesis territorium bipartiri atque ex distracto territorio novam Praefecturam Apostolicam condere, Nos, precibus admissis venerabilis Fratris Davidis Mathew, Archiepiscopi titulo Apameni in Bithynia, atque in Africa Orientali et Occidentali Britannica Apostolici Delegati, auditoque venerabili Fratre 16 - ACTA, vol. X X I , n. 7. — 3-6-1954. 242 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Friderico Hall, Kisumuensi Episcopo; re attento animo considerata certaque scientia eorum quae sumus acturi; eorum denique consensum supplentes quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant, atque id quod Sacro Consilio Fidei Propagandae placuerit ratum habentes; de apostolicae Nostrae potestatis plenitudine ea quae sequuntur statuimus. A dioecesi Kisumuensi, in Africa Orientali, metropolitanae Sedi Nairobiensi suffraganea, civiles districtus quibus nomina vulgo Turkana, West Suk, Uasin Gishu, Trans Nzoia, Nakuru, Baringo, Elgeyo et Mara Kwet, parte tamen quae vulgo Nandi nuncupatur excepta, distrahimus ex iisque novam constituimus Praefecturam Apostolicam ab urbe principe Eldoretensem appellandam atque curis Patrum Societatis a S. Patritio pro Missionibus Exteris de Hibernia, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, concredendam. Cui modo erectae Praefecturae Apostolicae sive iura et privilegia tribuimus sive onera et obligationes iniungimus, quae Praefecturarum Apostolicarum propria sunt; item ad eius pro tempore Praesules hinc iura, honores et potestates spectabunt, hinc onera et obligationes quae cum Praefectorum Apostolicorum officio iure communi coniunguntur. Quae autem per has Litteras a Nobis statuta sunt Apostolicus Delegatus in Africa Orientali et Occidentali Britannica exsequenda curabit vel ille qui eo tempore quo haec decreta ad rem adducentur illi Apostolicae Delegationi praeerit. Ei vero qui negotium hoc perficiet opportunas tribuimus potestates quae poterunt alii quoque viro subdelegari, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Cui tamen oneri erit actarum rerum documenta exarare eorumque fide digna exempla ad S. Congregationem Fidei Propagandae quam primum mittere. Praesentes vero Litteras firmas, validas et efficaces nunc et in posterum esse, suamque vim et effectum habere volumus ; ac praecepta quae iisdem describuntur ab omnibus quorum interest fideliter servari decernimus. Quod siquid adversus ea quae hisce Litteris statuimus a quolibet, quavis auctoritate, vel sciente vel imprudente attentatum fuerit, id irritum sane erit et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus per praesentes Litteras derogamus. Volumus praeterea ut harum Litterarum exemplis vel locis, sive typis impressis sive manu exaratis, eadem plane tribuatur fides quae hisce ipsis haberetur ostensis, dummodo ab aliquo publico tabellione subscripta sint et sigillo viri in ecclesiastica dignitate constituti munita. Nemini denique iis quae his Litteris descripta sunt obsistere liceat. Quod siquis temere ausus fuerit, sciat se Acta Pii Pp. XII 243 poenas esse subiturum iis iure statutas qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario >B EUGENIUS Card. TISSERANT Sacri Collegii Decanus PETRUS Card. FITMASONI BIONDI S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam f Alfonsus Carinci, Archiep. Albertus Serafini, Proton. tit. Regens Seleuc, Decanus Proton Apost. Apost. Loco £ß Plumbi Reg. in Cano. Ap., vol. LXXXYIII, n. 44- II D E NAPO (DE AGUARICO) AB APOSTOLICO VICARIATU DE NAPO EA REGIO DISTRAHITUR QUAE VULGO CANTON AGUARICO NOMINATUR, EXQUE EA NOVA APOSTOLICA PRAEFECTURA FIT, (( DE AGUARICO )) APPELLANDA. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ex quo tempore Deus voluit Nos ad summum Ecclesiae fastigium collocari rerumque religiosarum curam et administrationem habere, omnis Nostra sollicitudo eo tendit ut fides catholica, quo pulcherrimo dono nihil maius concessum est hominibus, quam amplissime propagetur, Deique gratia populorum vitam, instituta, consilia penitus perfundat. Cum igitur magnae supplicesque preces huic Apostolicae Sedi admotae sint, Nos magna spe moti posse, si eae admittantur, melius aptiusque 244 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Aequatorianae regionis necessitatibus consuli fideique catholicae incrementis satius provideri, libentissimo animo iisdem concedere censemus. Quapropter, audita sententia S. Consilii Fidei Propagandae eorumque consensu suppleto, si opus sit, qui hoc in negotio aliquid iuris habeant ; re denique attente considerata ideoque certa scientia earum rerum, quae decreturi sumus, de apostolica Nostra potestate sequentia decernimus. Quam regionem sua lingua Canton Aguarico Aequatoriani populi vocant, eam ab Apostolico Vicariatu Napensi detrahimus ac in novae Praefecturae Apostolicae formam redigimus. Quam ex ipsius regionis nomine a qua originem habet, appellari volumus de Aguarico, eamque iis omnibus iuribus, honoribus, privilegiis ornari quae ceterarum Praefecturarum sunt propria ; item iisdem oneribus teneri quibus ceterae gravari solent. Eadem omnino sive iura sive onera ad eius quoque Praesules spectabunt. Novam Praefecturam Apostolicam, quam per has Litteras ereximus, sollicitis curis committimus, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, Fratrum ex Ordine Minorum Capulatorum, qui, ut sunt quaerendae gloriae Dei studiosissimi, nulli operi nullisque laboribus parcent, christianae veritatis dilatandae causa. Quae his Litteris mandavimus venerabilis Frater Efrem Forni exsequenda curabit, in Aequatoriana Republica Apostolicus Nuntius idemque Archiepiscopus titulo Darnitanus, vel ille qui eo tempore quo haec decreta ad finem adducentur ei Nuntiaturae praeerit. Cui tamen negotium contigerit perficiendum ei omnes potestates agendae rei tribuimus, quas poterit alii quoque viro subdelegare, si opus fuerit, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Onus praeterea eidem facimus ut, cum res confecta fuerit, documenta exaranda curet eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae transmittat. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum siquis vel spreverit vel quoquo modo Acta Pii Pp. 245 XII detrectaverit, sciat se poenas esse snbiturum iis iure statutas qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum ex Arce Gandulfi, prope Eomam, die decimo sexto mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario .133 CLEMENS Card. MICARA PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Subdecanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Silvius Sericano, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVII, n. 69. III NICTHEROYENSIS IN DIOECESI NICTHEROYENSI COLLEGIUM CANONICORUM CONSTITUITUR PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Sancta mater Ecclesia numquam non suum esse aestimavit non modo Deo optimo maximo eiusque sanctis templa vovere et dedicare, in quibus christianus populus supplices preces piaque vota funderet, sed etiam eadem frequentia ac celebria reddere sive caeremoniarum splendore, sive rituum sollemnitate, sive denique regali sacerdotum maiestate et dignitate. Libenter igitur excipit siquid propositum fuerit quod divini cultus decori conferre videatur. Cum ergo huius rei gratia venerabilis Frater Ioannes de Matha de Andrade y Amaral, Episcopus Nictheroyensis petierit ut ad iuris normam in cathedrali templo suae dioecesis Canonicorum Collegium erigeretur; cumque Sacra Congregatio Consistorialis, ea potestate quam a Nobis accepisset, admotis precibus concedere statuerit, Nos, quibus suprema cura omnium Ecclesiarum a Deo demandata fuit, id ratum habere censemus. Quapropter audita sententia venerabilis Fratris Caroli Chiarlo, Archiepiscopi titulo Amideni eius- 246 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale demque in Brasiliana Republica Apostolici Nuntii; ac suppleto, si opus sit, eorum consensum qui aliquod ius in hoc negotio habeant; re denique intento animo considerata, ideoque certa scientia eorum quae sumus decreturi, haec quae sequuntur statuimus. In Nictheroyensi cathedrali templo Collegium Canonicorum constituimus, quod octo Canonicis constabit duabusque dignitatibus, quae dicuntur, Archidiaconatu, scilicet, et Archipresbyteratu. E numero Canonicorum alter eligatur qui theologi munere fungatur, alter qui officio polleat peccata populi excipiendi et expiandi. Sive Canonicatuum sive Dignitatum assignatio ad normam iuris fieri debet, etiamsi primum concedantur. Indulgemus tamen ut, quousque singuli Canonicatus bona propria non habeant, assignari possint iis quoque sacerdotibus qui iam alio potiantur beneficio etsi cum animorum curatione coniuncto. Concedimus praeterea ut conventus canonicorum officiis persolvendis sacrisque caeremonias peragendis, tantum agantur his diebus : in Nativitate, scilicet, Domini, in festo Paschatis, Pentecostes, Corporis Christi, Deiparae Virginis Mariae caelo receptae, S. Ioannis Baptistae cui cathedrale templum est dicatum ; ac denique die Dominica in Palmis atque in triduo sollemniori Maioris hebdomadae. Cum vero Canonici tanta dignitate augeantur ut amplum Episcopi senatum constituant, quem insuper sapienti consilio prudentique sententia iuvent, congruis quoque honoribus eos condecoran, volumus : poterunt igitur in sacris caeremoniis caelebrandis sive Canonici sive Dignitates, intra fines propriae dioecesis, nigram induere vestem talarem fimbriis ornatam violaceis, zonam sericam pariter violaceam, rochetum cum reflexu coccíneo in manicis, mozetam e serico villoso nigro cum fimbris coccineis et, pro anni tempore, cappam ex pellibus albi coloris, caligas denique induere viola tinctas. Quod autem ad reliqua tum iura cum onera attinet, iubemus ut quae Codice Iuris Canonici praecipiuntur, ea omnino serventur contrariis quibuslibet minime obstantibus. Ideoque, vixdum Collegium erectum fuerit, eo ipso Consultores dioecesani a suo munere cessabunt. Quae vero his Litteris praescripsimus exsequenda curabit idem venerabilis Frater Carolus Chiarlo, quem supra memoravimus, in Republica Brasiliana Apostolicus Nuntius, vel ille qui, cum negotium ad finem adducetur, ei Nuntiaturae praeerit. Cui autem contigerit res peragenda ei omnes potestates conficiendae rei concedimus, alii quoque viro subdelegandas, si opus fuerit, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Idem onus habebit documenta actae exsecutionis peragendi eaque, fide dignis exemplis, ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; Acta Pii Pp. 247 XII ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efiî- cacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iis derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo, harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta, in universum, siquis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum ex Arce Gandulfi, prope Romam, die vicesimo primo mensis Novembris anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario i$ CLEMENS Card. MICARA $ Fr. I. ADEODATUS Card. PIAZZA Sacri Collegii Subdecanus S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Franciscus Silvius Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVII, n. Hannibal Sericano, Loco © Plumbi 70. Regens Ferretti, Proton. Apost. Proton. Apost. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 248 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS NORMAE ET FACULTATES PRO SACERDOTIBUS IN'SPIRITUALEM MARITIMORUM CURAM INCUMBENTIBUS NEMPE PRO CAPPELLANIS ET DIRECTORIBUS OPERIS (( APOSTOLATUS MARIS )) IUSSU SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI PII DIVINA PROVIDENTIA PAPAE DUODECIMI EDITAE. I 1. Pius Pp. X I , f. r., « Opus Apostolatus Maris, ad spirituale, morale ac sociale maritimorum commodum primo in urbe Glasguensi in finibus Scotorum anno M C M X X constitutum, suae benevolentiae testimonio cohonestare et Apostolicae Sedis adprobatione, die xvn Aprilis a. MCMXXii, ditare voluit; quod Opus, quum haud paucis celebratis conventibus et accedente Ordinariorum suffragio longe lateque iam pateret, ut Sacrae Congregationis Consistorialis moderamine frui ac potiri in posterum valeret, Nosmetipsi die x x x Maii a. M C M X L I I libenter decrevimus» (Const. Ap. Exsul Familia, Tit, pr., A. A. XLIY, p. 674). 2. « A p u d eandem Sacram Consistorialem Congregationem institutum volumus alterum coetum, seu Secretariatum Generalem Internationalem, ad moderandum Opus Apostolatus maris, cuius est potissimum sive spirituale sive morale commodum fovere maritimorum, eorum nempe qui gubernandi aut inserviendi gratia naves conscendant, vel portibus addicantur maritima itinera adparaturi. Huius Secretariatus moderamen, uti praeses, geret Adsessor Sacrae Consistorialis Congregationis, Delegatus vero ad opera de emigratione secretarii munere fungetur. In Secretariatum autem cooptari poterunt : I o Viri illi ecclesiastici qui in unaquaque dicione seu natione Directores huiusmodi operis ab Episcopis eliguntur ; 2° Ceteri sacerdotes, qui, de eodem opere provehendo bene meriti, digno laudis testimonio sint cohonestandi ». (Ibidem, Tit. ait., art. 8 § 1, § 2, § 3 : A. A. XLIV, p. 695, s.). Sacra Congregatio Consistorialis 249 II 3. Legitime assumpti in officium Cappellani vel Directoris — pro unaquaque Dicione seu Natione — Operis Apostolatus maris censentur sacerdotes, qui ab Ordinariis praesentati, a Sacra Congregatione Consistoriali, peculiari obtento Rescripto, adprobati et nominati sunt. 4. Sacerdotibus in officium vel Cappellani vel Directoris Operis Apostolatus maris legitime assumptis eadem valent, congrua congruis referendo, quae de Cappellanis navigantium eorumque Directoribus praecipiuntur in Constitutione Apostolica Exsul Familia Tit. ait., capite I I I . 5. In sacris peragendis et in divino Officio recitando, itinere maritimo perdurante, Sacerdotes in navi versantes uti possunt kalendario Ecclesiae Universalis. 6. In Canone Missae, itinere-maritimo perdurante, exprimitur nomen Papae, reticita cuiuslibet Antistitis memoria. 7. Cappellani Apostolatus maris tenentur quoque obligatione conficiendi baptizatorum, confirmatorum et mortuorum libros, eosque Directori tradendi in archivo custodiendos. 8. De huiusmodi libris custodiendis et de authentico eorundem exemplari ad Curiam transmittendo, S. C. Consistorialis statuit : o I ut authenticum exemplar librorum baptizatorum, confirmatorum et mortuorum a cappellanis Apostolatus maris conscriptorum, ad Curiam transmittatur dioecesis in qua Directoris officium est constitutum ; 2° ut unius Directoris sit huiusmodi exemplaria a se exarata ad Curiam transmittere; 3° ut eiusdem Directoris sit de numero eorum, qui a Cappellanis Apostolatus Maris confirmati sunt, vigore facultatis de qua infra sub n. 9, o I , et de ratione ab iisdem tanquam ministris extraordinariis in munere perfungendo adhibita, quolibet anno, sub initio anni proximi inse- quentis, ad Sacram Congregationem Consistorialem et ad Ordinarium memoratae dioecesis mittere relationem ; 4° ut adamussim servatis hac de re sacrorum canonum normis, de actis in libris conscriptis quamprimum etiam parochus domicilii eorum de quibus in libris agitur a Directore certior fiat; 5° ut Director nationalis suo utatur sigillo, habeatque tabularium seu archivum in quo memorati libri custodiantur una cum Sacrae Congregationis Consistorialis et Episcoporum epistolis aliisque documentis, necessitatis vel utilitatis causa, servandis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 250 6° ut unius Directoris sit litteras testimoniales, iis quorum interest, dare. III 9. Cappellanis Operis Apostolatus maris eiusdemque Directoribus de quibus supra n. 3, haec, quae infra recensentur, facultates seu privilegia durante munere tribuuntur. 1° Facultas administrandi, ad normam Decreti Sacrae Congregationis de disciplina Sacramentorum Spiritus Sancti munera (A. A. S. X X X V I I I , p. 349 ss.) sacramentum Confirmationis maritimis ex gravi morbo in mortis periculo constitutis. 2° Facultas administrandi sacramentum Confirmationis, itinere maritimo perdurante, cuilibet puero vel adulto primum in ipsa navi sacra Synaxi reiecto ; dummodo nullus adsit Episcopus communione gaudens cum Apostolica Sede, et praevideatur confirmandum vel aetate vel inscitia sermonis vel loci adiunctis nonnisi magna cum difficultate in regione immigrationis hoc Sacramentum recepturum, ceterisque servatis de iure servandis ac potissimum, quod attinet ad ritum, Instructione pro simplici sacerdote sacramentum Confirmationis ex Sedis Apostolicae delegatione administrante in Appendice Ritualis Romani inserta. 3° Privilegium altaris portatilis dummodo Missa celebrari debeat in commodum maritimorum ; quo uti licebit etiam in mari, iis cautis tamen sartisque quae hac de re habentur in Constitutione Apostolica Exsul Familia et praesertim Titulo Altero, art. 28. 4° Facultas celebrandi Sacrificium Missae in navibus, etsi oratorio legitime erecto careant, nocte Nativitatis Domini dummodo celebrationi Missae praemittantur sacrae supplicationes per spatium saltem dimidiae horae et initium Missae ne fiat ante dimidiam horam post mediam noctem, remoto semper quocumque irreverentiae periculo aliisque servatis de iure servandis. 5° Facultas celebrandi Missam in navibus, etsi oratorio legitime erecto careant, nocte quae intercedit inter diem x x x i decembris et i insequentis ianuarii, quolibet anno, cum facultate Missam inchoandi ipsa media nocte, dummodo sacrae supplicationes perdurent spatio circiter duarum horarum, in hoc comprehenso celebrationis Missae tempore, remoto semper quocumque irreverentiae periculo aliisque servatis de iure servandis. 6° Privilegium celebrandi unam Missam feria V Maioris Hebdomadae. Sacra Congregatio Consistorialis 251 T Facultas bis vel ter litandi diebus dominicis et festis de praecepto necnon feriatis in commodum maritimorum quoties necessitas urgeat consulendi eorum bono spirituali per Missae celebrationem. 8° Quoad celebrationem Missae horis vespertinis seu de sero standum est Decreto Sacrae Congregationis S. Officii diei x x x i maii a. 1953 (A. A. S., XLV, p. 426). 9° Facultas absolvendi, itinere maritimo perdurante, poenitentes quoslibet a censura quam ad tramitem can. 2350 § 1 C. I. C. abortum procurantes incurrunt, servatis de iure servandis. 10° Facultas absolvendi, maritimo itinere perdurante, servatis de iure servandis necnon ceteris quae a Sacra Poenitentiaria huiusmodi in adiunctis imponi solent, et in casibus in quibus, iuxta normas in Codice Iuris Canonici can. 2314 § 2 statutas, Ordinarius ipse absolvere posset, quoslibet poenitentes, quavis ratione in navi versantes, a censuris et poenis quibus detinentur ob apostasiam, haeresim vel schisma, exceptis tamen haereticis haereses inter fideles e proposito disseminantibus, tam nemine audiente vel advertente quam coram aliis externatas, eorumque abiurationem, iuridice peractam, recipiendi. 11° Directoribus Nationalibus, iisque tantum, facultas excipiendi, in casu necessitatis, confessiones cuiuslibet fidelis ad se accedentis in locis prope ora maritima suae Nationis, dummodo Director approbatus fuerit ad excipiendas confessiones a proprio Ordinario. 12° Facultas benedicendi sacerdotalia indumenta, mappas et tobaleas seu linteamina altaris, corporalia, tabernacula seu vascula pro sacrosancta Eucharistia conservanda et cetera quae ad divinum cultum inserviunt. 13° Facultas benedicendi, ritibus tamen ab Ecclesia praescriptis, •cum omnibus indulgentiis a S. Sede concedi solitis, rosaría, cruces, parvas statuas et numismata ; adnectendi insuper coronis indulgentias ¿i S. Birgitta et a Patribus Crucigeris nuncupatas. IV 10. Licet maritimis per integrum anni tempus praecepto paschalis communionis satisfacere. 11. Christifideles in navibus versantes, dummodo confessi ac sacra Synaxi refecti, Indulgentiam plenariam die II augusti, toties consequi valent quoties Oratorium in navi legitime extans, ubi ex indulto apostolico Sanctissima Eucharistia custoditur, pie visitaverint ibique sex Pater, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 252 Ave et Gloria, ad Summi Pontificis mentem; in unaquaque visitatione devote recitaverint. 12. Iidem christifideles, iisdemque condicionibus, Indulgentiam plenariam pro defunctis applicandam die II novembris, toties consequi valent quoties praedictum Oratorium pie visitaverint ibique sex Pater, Ave et Gloria ad Summi Pontificis mentem in unaquaque visitatione devote recitaverint. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die II mensis Aprilis anno Mariali MCMLIV, in festo S. Francisci a Paula, Patroni Italorum naviculariorum. £g Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. $ Sf Iosephus Ferretto, Adsessor Sacra Romana Rota A C T A SACRA 253 T R I B U N A L I U M ROMANA ROTA i Causae quae in Tribunali Sacrae Romanae Rotae actae sunt anno 1953, quarum definitiva sententia editur tantum in parte dispositiva. Cum ad edendas animadversiones peculiaris quidam Defensor vinculi deputatur, iam ad idem matrimonium iuxta SS. Canones tuendum intervenit unus ex S. Tribunalis Defensoribus vinculi, qui sunt: R. R. D. D. Iosephus Stella, Aegidius Del Corpo, Ovidius Bejan. I. T A U R I N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob simulationem consensus. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard , A. Canestri. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi. Dubium: « An sententia Rotalis diei 24 Februarii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 3 Ianuarii 1953: Confirmandam esse, ideoque non constare de matrimonii nullitate, in casu ». 1 II. I A N U E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: M. D'Alfonso. Dubium: « A n sententia Rotalis diei 18 Iulii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 7 Ianuarii : « Confirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». III. U T I N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob simulationem consensus, ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: E. Wagner. Advocatus: I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 7 Ianuarii: « Negative ». IV. Vic. A P . D E MOGADISCIO - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob simulationem consensus, ob conditionem appositam, ob vim et metum. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus : I. Sirna. Acta Apostolicae 254 Sedis - Commentarium Officiale Advocatus: 1. Limongelli. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 7 Ianuarii: « Negative ». V . A U X I M A N A S E U F L O R E N T I N A - Nui/LÌTATis M A T R I M O N I I ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli. Vinculi Defensoris Substitutus : O. Bejan. Dubium: « An sententia Rotalis diei 28 Februarii 1949 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Advocatus: F. Cartoni. Sententia diei 7 Ianuarii ; « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu. Vetito, tamen, utrique parti in causa transitu ad alias nuptias nisi prius coram loci Ordinario, sub fide iurisiurandi, promittant se consensum matrimonialem praestituros esse ad normam Codicis (can. 1081, § 2) ». V I . P E R U S I N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus: F. Cartoni. Dubium: « An sententia Rotalis diei 6 Octobris 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 9 Ianuarii : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». VII. T A U R I N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. Advocatus : H. Graziani. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in casu». Sententia diei 12 Ianuarii : « Negative ». VIII. R O M A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi. Advocatus: V. TroccM. Dubium: « An sententia Rotalis diei 16 Decembris 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 13 Ianuarii : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». IX. M O N A C E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi. Advocatus: I. Spinelli. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 16 Ianuarii : « Negative ». X . TAURINEN. solubilitatis. NULLITATIS MATRIMONII ob exclusionem unitatis et indis- Sacra Romana Rota 255 Turnus Rotalis : A. Jullien, Decanus, A. Wynen, G. Heard, Ponens. Vinculi Defensor deputatus : P. Tocanel. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 17 Ianuarii: « Negative ». XI. BERYTEN. MARONITARUM - SEPARATIONIS. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan. I. M. Pinna, Ponens. Promotor Iustitiae deputatus: I. Sirna. Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: L. Iacobelli, pro actrice; H. Graziani, pro convento. Dubia I. « An et cuius culpa atque quibus conditionibus locus sit separationi quoad torum et cohabitationem, in casu ». II. « An et quanta pecunia a parte conventa in singulos annos actrici solvenda sit, in casu ». Sententia diei 22 Ianuarii : Ad I. « Affirmative, seu locum esse separationi ad tempus indeterminatum, ob culpam viri ». Ad II. « Affirmative, seu a parte conventa solvendam esse uxori actrici annuam pensionem, quantitate determinanda ab Excmo Nuntio Apostolico Libanensi ». XII. L A C U S S A L S I - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusam indissolubilitatem. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, F. Brennan, Ponens, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocatus: D. Lazzarato. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 22 Ianuarii: « Negative ». XIII. P A R I S I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob impedimentum ligaminis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocatus: M. Mantovani. Dubium : « An sententia Rotalis diei 5 Maii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 22 Ianuarii : « Confirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». XIV. ROMANA - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri. I. Teodori. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocatus: F. Bersani. Dubium: « An sententia Rotalis diei 28 Iulii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 24 Ianuarii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu ». XV. R O M A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi. Dubium: « An sententia Rotalis diei 3 Augusti 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 26 Ianuarii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu ». 256 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale XVI. R O M A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella. Advocatus: O. Bernardini. Dubium: « An sententia Rotalis diei 23 Februarii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 26 Ianuarii : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu, vetito tamen mulieri transitu ad aliud matrimo nium inconsulta Sacra Romana Rota ». XVII. B O S T O N I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocati: P. Ciprotti, R. Szenwic. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 28 Ianuarii: « Negative ». XVIII. B U R D I G A L E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob impedimentum consanguinitatis. Turnus Rotalis: A. Canestri, I. Teodori, P. Mattioli, Ponens. Vinculi Defensor deputatus : F. Fournier. Advocati: I. B. Ferrata, H. Napoleoni. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 30 Ianuarii : « Negative ». X I X . R O M A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob simulationem consensum et exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus : F. Fournier. Advocatus: I. Limongelli. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 30 Ianuarii: « Negative ». XX. B R U K L Y N I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob simulationem consensus, ob vim et metum, et D I S P E N S A T I O N I S S U P E R RATO. Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: P. Ciprotti. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 30 Ianuarii: Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative ». XXI. S O U T H W A R C E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusionem boni sacramenti. Turnus Rotalis : F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocati: I. Torre, H. Figliuoli. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 5 Februarii: «Affirmative». Sacra Romana Rota 257 XXII. S I D O N I E N . M A R O N I T A R U M . - Competentiae. Turnus Botalis : F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Advocati: R. Romano, pro actore; C. Bernardini, pro conventa, ex mandato gratuiti patrocinii. Dubium: « Utrum causa sit exclusivae competentiae tribunalium ecclesiasticorum, an etiam tribunalium civilium, in casu ». Sententia diei 5 Februarii : « Affirmative, ad primam partem ; negative, ad secundam partem, seu causam esse exclusivae competentiae tribunalium ecclesiasticorum, in casu ». XXIII. F L O R E N T I N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis A. Wynen, F. Brennan, P. Mattioli, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: P. Lalli. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 12 Februarii : « Affirmative ». XXIV. N. N. TIONIS NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPENSA- S U P E R RATO. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: D. Lazzarato. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu »; et quatenus negative : II. « An praestandum sit Sanctissimo consilium pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 12 Februarii : Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative, prohibito viro transitu ad novum matrimonium, inconsulto Tribunali S. R. Rotae ». XXV. P A R I S I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, I. Pinna. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 12 Februarii : « Negative ». XXVI. TERRACINEN. - C R E D I T I . Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti, pro actore; H. Graziani, pro convento. Dubium : « An et quaenam pecuniae summa et quo titulo debeatur Rev. Dno Salvatori Centobelli ab Excmo P. D. Pio Leonardo Navarra, in casu ». Sententia diei 13 Februaii: « Nullam pecuniae summam nulloque titulo deberi R. D. Salvatori Centobelli ab Excmo P. D. Pio Leonardo Navarra, iam Episcopo Terracinensi, in casu ». XXVII. T A U R I N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob impotentiam viri. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. 17 - ACTA, vol. X X I , n. 7. - 3-6-1954. 258 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo. Advocati: I. Spinelli, F. Della Rocca. Dubium: « An sententia Rotalis diei 13 Iulii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 17 Februarii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu ». XXVIII. S E D U N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusam indissolubilitatem. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus: M. A. Pacelli. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in casu». Sententia diei 17 Februarii : « Negative ». XXIX. PHILADELPHIEOST. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus: H. Graziani. Dubium: « An sententia Rotalis diei 23 Iunii 1952 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 21. Februarii : « Confirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». XXX. V A L E N T I N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens. I. Teodori, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato gratutiti patrocinii: M. Mantovani. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in casu». Sententia diei 21 Februarii: « Negative ». XXXI. F L O R E N T I N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bonet, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano. Dubium : « An sententia Rotalis diei 17 Martii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 21 Februarii : « Infirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nuullitate, in casu ». XXXII. R O M A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob simulationem consensus; ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli, E. Bonet. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Vinculi Defensoris Substitutus: O. Bejan. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Ojetti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 27 Februarii : « Affirmative, vetito viro transitu ad alias nuptias, nisi prius coram Ordinario eiusve delegato sub fide iuramenti promiserit se matrimonialem consensum praestiturum ad normam ss. canonum ». ¡Sacra Romana Rota XXXIII. STRIGONIEN. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I 259 ob exclusum bonum sacra- menti. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Spinelli. Dubia: I. « A n constet de nullitate sententiae a Tribunali Primatiali diei 28 Februarii 1933 latae » ; et quatenus negative : II « An nova propositio causae concedenda sit, in .casu » ; et quatenus affirmative : I I I . « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 28 Februarii: Ad I. « Negative ». Ad I I . « Affirmative ». Ad I I I . « Negative ». V E R S A L I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: A. Pugliese. Advocatus: I. Torre. Dubia: I. « An admittenda sit nova causae propositio »; et quatenus affirmative: I I . « A n constet de matrimonii nullitate, in casu». Sententia diei 5 Martii: Ad I. « Affirmative » Ad I I . « Negative ». XXXIV. X X X V . N. N. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob clandestinitatem et affinitatem ex copula illicita. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. Mantovani. Dubium : « An sententia Rotalis diei 4 Maii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 7 Martii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu ». I A N U E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, P. Mattioli, Ponens. Vinculi Defensoris Substitutus : O. Bejan. Advocatus: A. Capalti. Dubium : « An sententia Rotalis diei 13 decembris 1947 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 7 Martii : « Confirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». XXXVI. XXXVII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPENSA- T I O N I S S U P E R RATO. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, B. Filipiak, Ponens, P. Mattioli. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: C. Bernardini. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : I I . « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 9 Martii: Ad I. «Affirmative, vetito tamen viro transitu ad aliud matrimonium, vi can. 1068 ». Ad I I . « Provisum in primo ». 260 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale XXXVIII. Vic. A P O S T , D B R A B A T . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob vim et metum et ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, P. Mattioli. Vinculi Defensoris Substitutus : O. Bejan. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: M. Mantovani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 10 Martii: « Affirmative ». XXXIX. R O M A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 13 Martii : « Negative ». XL. N. N. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob impotentiam viri. Turnus Rotalis: A. Canestri. Ponens, I. Teodori, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: I. Sirna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: T. Mauro. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 14 Martii: « Negative ». XLI. N . N. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob impotentiam viri. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bonet, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: R. Romano. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 14 Martii : « Negative ». XLII. G U A D A L A J A R E N . - N U L P I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus, vel ob simulationem consensus. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: A. Martinengo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Ojetti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 16 Martii: « Negative». XLIII. ROMANA - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob simulationem consensus. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensoris Substitutus: O. Bejan. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano. Dubium: An sententia Rotalis diei 22 Ianuarii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 18 Martii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de matrimonii nullitate, in casu ». XLIV. R O M A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: B. Filipiak, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus : P. Tocanel. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 18 Martii: « Negative ». Sacra Romana Rota 261 XLV. T A U R I N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis metus. Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens. G. Doheny, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatus: A. Cairoli. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 20 Martii: « Negative ». XLVI. A N T I O C H E N . M A R O N I T A R U M - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum sacramenti. Turnus Rotalis: A. Wynen, E. Bonet, I. M. Pinna, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. Advocatus: R. Romano. Dubium: An sententia Rotalis diei 24 Aprilis 1952 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 21 Martii : « Confirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu ». XLVII. R O M A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: G. Heard. Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini. Advocatus: M. D'Alfonso. Dubium : « An sententia Rotalis dei 16 Maii 1952 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 21 Martii : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». XLYIII. V E R S A L I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusam ividissolubilitatem. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: C. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 24 Martii : « Affirmative ». XLIX. I A S E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis : H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, I. M. Pinna. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Felici. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 27 Martii : « Affirmative ». L. R O M A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 27 Martii : « Affirmative, vetito tamen viro convento transitu ad alias nuptias nisi prius coram loci Ordinario eiusve Delegato, sub fide iurisiurandi, promittat se consensum ad normam can. 1081, § 2, Codicis praestiturum esse ». Acta 262 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LI. CLAVAREN. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, G. Doheny, Ponens, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Franco. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 28 Martii: «Negative». LII. A R R E T I N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob conditionem appositam. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ercolani. Dubium : « An sententia Rotalis diei 25 Iunii 1949 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu». Sententia diei 28 Martii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de matrimonii nullitate, in casu ». LIII. I A N U E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ea? capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, P. Mattioli, Ponens. Vinculi Defensor deputatus : A. Boccalini. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 28 Martii: «Affirmative». LIV. B U P F A L E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Teodori, Ponens. H. Caiazzo, A. Fidecicchi. Vinculi Defensoris Substitutus : A. Del Corpo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Costa Albesi. Dubium: « An sententia Rotalis diei 27 Iunii 1949 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 14 Aprilis : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu ». R O M A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens. F. Brennan, I. M. Pinna. Vinculi Defensor deputatus: P. Tocanel. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano. Dubia : I. « An ulterior causae propositio sit admittenda » ; et quatenus affirmative : II. « An sententia Rotalis diei 8 Ianuarii 1952 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 11 Aprilis : Ad I. « Affirmative » Ad II « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». LV. LVI. C A T A N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens. F. Brennan, I. M. Pinna. Vinculi Defensor deputatus : I. Sirna. Advocatus: C. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 13 Aprilis: « Negative ». LVII. M E D I O L A N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob simulationem consensus. Turnus Rotalis: A. Jullien. Decanus, P. Mattioli, Ponens, ~E. Bonet. Sacra Romana Rota 263 Promotor Iustitiae: I. Pendola. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: F. X. Parisi. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 15 Aprilis: «Negative». P A R I S I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens. I. Pasquazi, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatuL: A. Cairoli. Advocatus: F. Cartoni. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 16 Aprilis: «Affirmative». LVIII. ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri. I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: E. Ruffini. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 16 Aprilis : « Negative ». L I X . WESTMONASTERIEN. - NULLITATIS MATRIMONII C A M P I P O N T I S . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens. G. Doheny, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini. Advocatus: C. Bernardini. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 17 Aprilis : « Affirmative, vetito mulieri conventae transitu ad alias nuptias nisi serio sub iuramento promiserit se consensum esse praestituram ad normam legis (can. 1086 C. I. C.) ». LX. M A T R I M O N I I ex capite defectus formae. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco. Advocati: C. Pacelli, I. Torre. Dubia: I. « A n admittenda sit nova causae propositio, in casu»; et quatenus affirmative : I I . « An sententia Rotalis diei 4 Maii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 18 Aprilis : Ad I. « Affirmative ». Ad I I . « Confirmandam esse, ideoque non constare de matrimonii nullitate, in casu ». L X I . PATAVINA - N U L L I T A T I S L X I I . TARVISINA - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob vim et metum; ob defectum consensus; ob conditionem appositam contra bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B'. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus: P. Capobianco. Advocatus: M. D. Alfonso. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 21 Aprilis : « Negative ». L X I I I . MASSANA ET POPULONIEN. S E U FLORENTINA - N U L L I T A T I S MATRIMONII ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens. I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: A. Gambari. 264 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: V. Trocchi. Dubium: « An sententia Rotalis diei 31 Octobris 1949 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 24 Aprilis : « Infirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». LXIV. F L O R E N T I N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli. Vinculi Defensoris Substitutus : O. Bejan. Advocatus: R. Romano. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 24 Aprilis : « Affirmative, vetito viro transitu ad aliud matrimonium, nisi serio promiserit sub iuramento se ad normam iuris consensum esse praestiturum (can. 1086 O. I. C.) ». LXV. T A U R I N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, G. Heard. Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini. Advocatus: O. Bernardini. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 25 Aprilis: «Negative». LXVI. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPENSA- T I O N I S S U P E R RATO. Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: H. Felice. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii : L. Valletta. Dubium: « A n sententia Rotalis diei 8 Aprilis 1952 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 30 Aprilis : « Confirmandam esse, ideoque non constare de nullitate matrimonii, in casu, nec consilium praestandum esse Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non cosummato ». LXVII. Q U E B E C E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob amentiam mulieris. Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensor deputatus: G. Brisebois. Advocatus: H. Graziani. Dubium: « An constet de matrimonii nullitate, in casu ». Sententia diei 30 Aprilis : « Negative ». LXVIII. CLAVAREN, S E U I A N U E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens. I. Teodori, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: E. Fiore. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: P. Ciprotti. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 30 Aprilis : « Negative ». LXIX. R O M A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bonet, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: G. Andreozzi. Sacra Romana Rota .265 Advocatus: A. D'Alessandri. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 2 Maii : « Negative ». LXX. CATANEN. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob simulationem consensus. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Advocatus: F. Liuzzi. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 5 Maii: « Affirmative ». LXXI. Q U E B E C E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex defectu consensus, ob amentiam. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, P. Mattioli, Ponens. Y inculi Defensor deputatus: C. Vijverberg. Advocatus: O. Bernardini. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 6 Maii : « Affirmative, vetito mulieri transitu ad alias nuptias ». LXXII. F L O R E N T I N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob vim et metum; ob conditionem contra bonum prolis. Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli. E. Bonet. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Ligi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 11 Maii: « Negative ». LXXIII. A L B I N G A N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus: A. Martinengo. Advocatus: I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 12 Maii: «Affirmative, vetito tamen viro transitu ad aliud matrimonium nisi prius, coram Ordinario eiusve delegato, iuramento promiserit consensum se praestiturum esse ad normam Codicis ». LXXIV. R O M A N A ~ N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, Ponens, I. M. Pinna. Vinculi Defensor: I. Stella; C. Vijverberg, deputatus. Advocati: I. Ojetti et F. Cartoni, pro actore; R. Romano, pro conventa. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 12 Maii: « Affirmative ». LXXV. TRIDENTINA seu V E N E T I A R U M - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocatus: F. Bersani. 266 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 12 Maii: «Negative». LXXVI. B O N O N I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis : A. Jullien. Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet. Vinculi Defensoris Substitutus: O. Bejan. Advocati: I. Torre, H. Figliuoli. Dubia : I. « An nova propositio causae admittenda sit, in casu » ; et quatenus affirmative : II. « An constet de matrimonii nullitate, in casu », Sententia dei 13- Maii: « Affirmative ad utrumque ». LXXVII. R O M A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensor deputatus: F. Romita. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Romano. Dubia: I. « An ulterior causae propositio concedenda sit, in casu » ; et quatenus affirmative II. « An sententia Rotalis diei 16 Iulii 1951 sit con firmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 16 Maii: Ad I. «Affirmative». Ad II. «Infirmandam esse, ideoque constare de matrimonii nullitate, in casu, vetito tamen utrique parti transitu ad alias nuptias nisi coram Ordinario loci vel eius Delegato i-:ub fide iurisiurandi promiserint se non amplius evitaturam esse procreationem filiorum ». LXXVIII. Vic. A P O S T . E R Y T H R E A E - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob impedimentum ligaminis. Turnus Rotalis: H. Caiazzo, Ponens, A. Fidecicchi, F. Brennan. Promotor Iustitiae: I. Pendola. Vinculi Defensor deputatus : V. Ait. Advocati ex mandato gratuiti patrocinii: G. Felici, pro actrice, F. X. Parisi, pro parte conventa. Dubium : « An sententia Rotalis diei 18 Maii 1951 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 22 Maii : « Confirmandam esse, ideoque constare de nullitate matrimonii, in casu ». LXXIX. I A N U E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob conditionem appositam. Turnus Rotalis: D. Staffa, Ponens, I. Pasquazi, P. Felici. Vinculi Defensoris Substitutus : O. Bejan. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Franco. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 22 Maii : « Affirmative ». LXXX. L U G A N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob vim et metum; ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, E. Bonet, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: A. Boccalini. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: G. Bernardini. Dubium: « A n sententia Rotalis diei 30 Iunii 1950 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu ». Sententia diei 23 Maii : « Confirmandam esse, ideoque non constare de matrimonii nullitate, in casu ». Saeta Romana Rota 267 LXXXI. R O M A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusionem boni prolis, boni fidei et boni sacramenti, et ob simulationem consensus. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, I. M. Pinna, Ponens. Vinculi Defensor deputatus : I. Sima. Advocatus: V. Trocchi. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 23 Maii « Affirmative, vetito tamen utrique parti transitu ad novas nuptias, nisi antea coram Ordinario loci iureiurando promiserit se matrimonialem consensum praestituram ad normam legis ». LXXXII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DISPENSA- T I O N I S S U P E R RATO. Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, Ponens, F. Brennan, D. Staffa. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus: A. D'Alessandri. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : II. « An praestandum sit consilium Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 26 Maii : Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative, prohibitio viro transitu ad novum matrimonium inconsulta Sacra Romana Rota ». LXXXIII. N E A P O L I T A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob simulationem consensus; ob vim et metum. Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi. Vinculi Defensor deputatus: I. Parisella. Advocatus: G. Felici. Dubia: I. « An constet de nullitate sententiarum primi et secundi gradus ». II. « An admitti possit appellatio ad S. R. Rotam ». III. « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». {Sententia diei 28 Maii: « Negative ad omnia ». LXXXIV. T A U R I N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien, Decanus, A. Wynen, Ponens, E. Bonet. Vinculi Defensor: I. Stella. Advocatus: O. da Silva. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 28 Maii : « Affirmative, vetito utrique parti transitu ad alias nuptias, nisi coram Ordinario loci vel eius Delegato sub fide iurisiurandi promiserint se non amplius bonum prolis exclusuram esse ». LXXXV. O H I C A G I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob simulationem consensus, ob exclusionem boni sacramenti et boni prolis. Turnus Rotalis: G. Doheny, Ponens, P. Mattioli. E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus: A. Pugliese. Advocatus: R. Ottaviani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 28 Maii: « Affirmative ». LXXXVI. R O M A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob conditionem appositam. Turnus Rotalis: B. Filipiak, Ponens, G. Doheny, P. Mattioli. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. 268 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Advocatus : I. Torre. Dubium: « A n constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 29 Maii : « Affirmative ». LXXXVII. ROMANA - I U R I U M . Turnus Rotalis: G. Heard, Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Advocati: I. Delia Cioppa, pro parte actrice; C. Bernardini pro parte conventa. Dubia: I. « An irritus sit contractus, seu conventio, diei 13 Maii 1943 inter Sorores Pauperum a S. Catharina Senensi et R. P. Wolfgangum Schnitzer». Et quatenus affirmative ad primum dubium: II. « Qualis summa pecuniae a parte actrici parti conventae restituenda sit ». Et quatenus negative ad primum dubium : III. « Ad quid pars actrix teneatur praestandum parti conventae ». ^Sententia diei 30 Maii: « A d I. «Negative». Ad II. «Provisum in primo ». Ad III. « Partem actricem teneri ad. immediatam traditionem parti conventae proprietatis necnon liberae possessionis fundi de quo agitur, et ad omnes obligationes ab eadem vi contractus diei 13 Maii 1943 assumptas adamussim adimplendis, et ad omnes expensas iudicii solvendas, exceptis honorariis pro advocato partis conventae ». LXXXVIII. N. N. - NULLITATIS MATRIMONII ob impotentiam viri et DI- S P E N S A T I O N I S S U P E R RATO. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus : I. Sirna. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: R. Ottaviani. Dubia: I. « An constet de nullitate matrimonii, in casu » ; et quatenus negative : II. « An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu ». Sententia diei 9 Iunii: Ad I. « Negative ». Ad II. « Affirmative, vetito tamen viro transitu ad aliud matrimonium inconsulta Sede Apostolica seu hoc S. Tribunali ». LXXXIX. R O M A N A - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: P. Felici, Ponens, B. Filipiak, G. Doheny. Vinculi Defensor deputatus: E. Fiore. Advocatus: A. Angelini Rota. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 9 Iunii : « Affirmative ». XO. T R E V I R E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: A. Jullien. Decanus, P. Mattioli, Ponens, E. Bonet. Vinculi Defensor deputatus: A. Martinengo. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli. Sententia diei 10 Iunii: « Negative ». XCI. P A R I S I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob conditionem appositam. Turnus Rotalis: A. Canestri, Ponens, I. Teodori, H. Caiazzo. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: I. B. Ferrata. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 11 Iunii : « Negative ». ¡Sacra Romana Rota 269 XCII. C A M P I F O N T I S - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis. Turnus Rotalis: F. Brennan, Ponens, D. Staffa, I. Pasquazi. Vinculi Defensor deputatus: P. Toc^anel. Advocatus: R. Ottaviani. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 11 Iunii: «Negative». XCIII. N. N. - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob impotentiam viri. Turnus Rotalis: G. Heard. Ponens, A. Canestri, I. Teodori. Vinculi Defensor deputatus: G. M. Brisebois. Advocatus: A. Angelini Rota. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 13 Iunii : « Affirmative, vetito parti conventae transitu ad alias nuptias inconsulta S. Sede ». XCIV. T A U R I N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: A. Wynen, Ponens, G. Heard, A. Canestri. Vinculi Defensoris Substitutus: O. Bejan. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: H. Figliuoli. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 16 Iunii: « Affirmative ». XOV. V E R S A L I E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ex capite vis et metus. Turnus Rotalis: I. Pasquazi, Ponens, P. Felici, B. Filipiak. Vinculi Defensor deputatus: F. Fournier. Advocatus ex mandato gratuiti patrocinii: F. Cartoni. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 16 Iunii : « Negative ». XCVI. B A S I L B E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusum bonum prolis Turnus Rotalis: A. Fidecicchi, F. Brennan, I. M. Pinna, Ponens. Vinculi Defensor deputatus: V. Ait. Advocatus: I. Torre. Dubium: « An constet de nullitate matrimonii, in casu ». Sententia diei 18 Iunii: « Negative ». XCVII. T A U R I N E N . - N U L L I T A T I S M A T R I M O N I I ob exclusionem boni prolis Vita 8. Bonifatii, auct. Eadbodo, ed. Levison, p. 73. Vita 8. Bonifatii, auct. Willibaldo, ed. Levison, p. 54 Acta Pii Pp. XII 349 Ac vixdum ex hac mortali vita ad superos evolavit, coeperunt omnes eius sanctitatem summis laudibus extollere eumque privatim, publice venerari. Cuius quidem sanctitatis fama tam cito propagata est, ut in Britannia, paulo post sancti Bonifatii martyrium, Cuthbertus, Archiepiscopus Cantuariensis, de eo scribens, haec, quae sequuntur, testaretur: « H u n c inter egregios et optimos orthodoxae fidei doctores et amabiliter habemus et laudabiliter veneramur. Unde in generali Synodo nostra ... eius diem natalitii illiusque cohortis cum eo martyrizantis insinuantes statuimus annua frequentatione solemniter c e l e b r a r e » . 25 Quod quidem pari pietatis ardore Germaniae, Galliae aliarumque nationum populi iam antiquitus fecerunt. 34 II Undenam autem, Venerabiles Fratres, S. Bonifatius tam strenuam hausit indefessamque vim, atque invictam illam animi fortitudinem, qua potuit tot eluctari difficultates, exantlare labores, superare pericula; qua potuit denique pro Iesu Christi dilatando regno decertare usque ad mortem, martyrii coronam adeptus ? A divina gratia procul dubio, quam demissis, adsiduis incensisque precibus effiagitabat. Dei videlicet amore tam vehementer actus excitatusque erat, ut nihil aliud cuperet, nisi cum eo coniungi vinculis cotidie arctioribus; nihil aliud, nisi cum eo colloqui quam diutissime ; nihil aliud, nisi inter ignotas etiam gentes eius proferre gloriam, et ad eum quam plurimos posset venerabundos, obsequentes amantesque reducere homines. Illud Apostoli gentium effatum, iure meritoque sibi etiam tributum, ingeminare poterat: «Caritas ... Christi urget n o s » . 27 Atque illud etiam: « Quis ergo nos separabit a caritate Christi ? tribulatio? an angustia? an fames? an nuditas? an periculum? an persecutio? an gladius?... Certus sum enim quia neque 28 86 2 7 8. Bonifatii Epist., ed. Tangi, epist. 111, p. 2 4 0 . Cfr. Epistolae Lupi Servati, ed- Levillain, t. I (Parisiis 1927), epist. 5, p. 4 2 . II Cor. V , 14. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 350 mors, neque vita ... neque instantia, neque futura, neque fortitudo, neque altitudo, neque profundum, neque creatura alia poterit nos separare a caritate Dei, quae est in Christo Iesu Domino nostro » . 2 8 Quotiescumque haec divina caritas hominum animos penitus pervadit, eosque informat atque impellit, tunc iidem Pauli sententiam usurpare queunt: « Omnia possum in eo, qui me confortât » ; 2 9 atque adeo nihil prorsus — quod Ecclesiae historia docet — eorum nisibus eorumque laboribus obsistere vel officere potest. Tunc miro quodam modo, quod Apostolorum tempore evenit, feliciter iteratur : « ... In omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terrae verba e o r u m » . 3 0 Iesu Christi nempe Evangelium novos per eos habet propagatores, quos superna hac vi animatos nihil potest remorari, nisi vincula, in quibus iidem detineantur, ut hodie quoque summo cum maerore cernere est; nihil potest praepedire, nisi mors, quae tamen mors, cum martyrii palma decoretur, ingentes semper multitudines commovet, et alios atque alios excitat — quemadmodum sancti Bonifatii temporibus contigit — divini Redemptoris asseclas. Quantopere autem divinae gratiae, supplicibus impetrandae precibus, apostolicus hic vir confideret, ut incepta opera sua uberes posset edere fructus, ex suis litteris luculentissime patet, in quibus quidem et a Romano Pontifice, 31 et ab amicis quos habebat sanctitate praestantes, et a sanctimonialibus etiam, quarum communitates vel condiderat, vel consilio suo sapientissimo ad evangelicam vitae perfectionem conformare cupiebat, demisse instanterque efflagitabat ut caelestia sibi munera et auxilia precando conciliare vellent. Haec, exempli gratia, referre placet, quae « venerandis et amandis carissimis sororibus Leobgithae et Theclae, necnon et Cynehildae » scribit : « Obsecro et praecipio quasi filiabus carissimis, quemadmodum vos iam incessanter facere et fecisse et facturas esse confidimus, ut 28 2 9 30 31 Rom. V I I I , 35, Phil. I V , 13. 38, 39. Ps. - X V I I I , 5; Rom. X, 18. Cfr. 8. Bonifatii Epist., ed. Tangi, epist. 86, pp. 189-191. Acta PU Pp. XII 351 vestris orationibus crebris Dominum deprecemini. ... Et scitote, quia Deum laudamus, et tribulationes cordis nostri dilatatae sunt, ut Dominus Deus, qui est refugium pauperum et spes humilium, de necessitatibus nostris et de temptationibus huius saeculi nequam eripiat nos, ut sermo Domini currat et clarificetur gloriosum evangelium Christi, ut gratia Domini in me vacua non sit. Et quia ultimus et pessimus sum omnium legatorum, quos catholica et apostolica Romana Ecclesia ad praedicandum evangelium destinavit, ut omnino sine fructu evangeli^ sterilis non moriar » . 3 2 Quibus quidem ex verbis ut eius studium dilatandi Iesu Christi regni enitet, suis ceterorumque instantibus precibus roborandum, ita pariter eius refulget christiana humilitas, eiusque cum apostolica Romana Ecclesia arctissima coniunctio. Quam quidem coniunctionem studiosissimam per totius suae vitae cursum accurate actuoseque servavit; ita quidem ut revera dici possit eandem fuisse apostolici sui muneris veluti firmum ac stabile fundamentum. Id, quamquam iam supra^ attigimus, cum de piis eius peregrinationibus egimus ad Beati Petri sepulcrum et ad Iesu Christi Vicarii sedem, placet tamen heic enucleatius exponere, ut satius clariusque pateat eius in Decessores Nostros oboedientiae observantiaeque studium, utque haud minus eniteat Romanorum Pontificum erga eum impensa caritas. Siquidem, cum primum hanc almam urbem petiit, ut a S. Gregorio II Pontifice Maximo divini verbi praedicationis mandatum acciperet, eum ut cognovit, probavit laudavitque Decessor Noster,' qui quidem ei paterno animo haec etiam scripsit: « Exigit manifestata nobis religiosi propositi tui pie in Christo flagrantis intentio et adprobata sincerissimae fidei tuae periata relatio, ut ad dispensationem verbi divini, cuius per gratiam Dei curam gerimus, te conministro utamur. ... Collaetamur fidei tuae et adiutores effici cupimus gratiae praerogatae. ... Ideo in ** Ibidem, epist. 67, pp. 139-140. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 352 nomine indivisibilis Trinitatis per inconcussam auctoritatem beati Petri apostolorum principis, cuius doctrinae magisteriis [divina] dispensatione fungimur et locum sacrae sedis amministramus, modestiam tuae religionis instituimus, atque praecipimus ut in verbo gratiae Dei... ad gentes quascumque, infidelitatis errore detentas, properare Deo comitante potueris, ministerium regni Dei per insinuationem nominis Christi domini Dei nostri, veritatis suasione d e s i g n e s » . 33 Deinde vero ab eodem Decessore Nostro ob praeclara merita Episcopus consecratus, postquam eidem ac successoribus eius iureiurando pollicitus est oboedientiam, 34 haec sollemniter edicit : « me omnem fidem et puritatem sanctae fidei catholicae exhibere et in unitate eiusdem fidei Deo operante persistere, in qua omnis christianorum salus esse sine dubio conprobatur » . 3 3 • Cuius quidem oboedientiae atque observantiae sensus ut S. Gregorio II, ita ceteris quoque Romanis Pontificibus, qui subinde successerunt, studiosissime praebuit, atque, occasione data, testatus est. 36 Itaque, ut exemplum afferamus, haec Decessori Nostro S. Zachariae scripsit, vixdum certior factus est eum ad Summi Pontificatus apicem fuisse evectum : « ... Maiorem laetitiam et maius gaudium nobis non audivimus et suspansis ad aethera palmis, Deo gratias egimus, quam quod clementem paternitatem vestram altissimus arbiter canonica iura regere et apostolicae sedis gubernacula gubernare concessit. Ergo, non aliter quam ut ante vestigia vestra geniculantes intimis subnixe flagitamus precibus, ut, sicut praecessorum vestrorum pro auctoritate sancti Petri servi devoti et subditi discipuli fuimus, sic et vestrae pietatis servi oboedientes subditi sub iure canonico fieri mereamur. Optantes catholicam fidem et unitatem Romanae ecclesiae servando, et quantoscumque audientes vel disci- 38 34 85 86 Ibidem, epist. 12, pp. 17-18. Cfr. Ibidem, epist. 16, pp. 28-29. Cfr. Ibidem, p. 29. Cfr. Vita 8. Bonifatii, auct. Willibaldo, ed. Levison, p. 25; ibidem, pp. 27-28; 8. Bonifatii Epist. ed. Tangi, epist. 67, pp. 139-140; epist. 59, pp. 110-112; epist. 86, pp. 191-194; epist. 108, pp. 233-234. Acta PU Pp. XII 353 pulos in ista legatione mihi Deus donaverit, ad oboedientiam apostolicae sedis invitare et inclinare non cesso » . 3 7 Atque extremis suae vitae annis, cum iam senex laboribusque paene confectus esset, haec demisso animo Stephano III, iwiper Pontifici Maximo electo, scribit: « Sanctitatis vestrae clementiam intimis ac visceratis obnixe flagito precibus, ut familiaritatem et unitatem sanctae sedis apostolicae ab almitatis vestrae clementia impetrare et habere merear et in discipulatu pietatis vestrae sedi apostolicae serviendo, servus vester fidelis et devotus permanere possim eodem modo, quo ante sub tribus praecessoribus vestris apostolicae sedi serviebam ... » . 3 8 Iure igitur meritoque Decessor Noster imm. mem. Benedictus XV, duodecimo exeunte saeculo ab inchoata gloriosi huius martyris apud Germaniae populos apostolica legatione, haec eiusdem nationis Episcopis scribebat : « Hac firmissima permotus fide, hac pietate et caritate inflammatus Bonifatius quam Sedi Apostolicae fidelitatem coniunctionem que singularem ex umbratili vitae monasticae palaestra primum hausisse videtur in patria, quam deinde, in apertum certamen vitae apostolicae progressurus, Romae, super corpus ipsius B. Petri Apostolorum Principis, sacro interposito iureiurando, promiserat, quam denique veluti sui apostolatus formam ac susceptae legationis regulam, in medium discrimen aciemque produxerat, eandem et constantissime retinuit, et ceteris etiam omnibus, quos per Evangelium genuisset, vehementer commendare numquam destitit, atque tanta sedulitate inculcare, ut illam veluti testamenti loco reliquisse videretur » . 3 9 Hanc S. Bonifatii agendi rationem, ex qua eius luculentissima refulget erga. Romanos Pontifices observantia, nullo non tempore, ut probe nostis, Venerabiles Fratres, ii omnes fideliter secuti sunt, qui ante oculos habuere a Divino Redemptore Apostolorum Principem firmam positum fuisse petram, supra quam 87 38 39 Ibidem, Epist. 50, p. 81. Ibidem, Epist. 108, pp. 233-234. Epist. Enc. In hac tanta, A. A. S. 1919, pp. 216-217. 23 - A C T A , vol. X X I , n. 9. — 1 5 - 7 - 1 9 5 4 . Acta Apostolicae 354. Sedis - Commentarium Officiale universa aedificatur Ecclesia, ad saeculorum usque occasum exstitura; eidemque claves regni caelorum traditas fuisse et quidquid ligandi vel solvendi potestatem. 40 Qui hanc petram, renuunt, atque extra eam exstruere conantur, ii procul dubio supra mobilem arenam labantis aedificii fundamenta iaciunt; eorumque nisus, opera atque incepta, ut humanae res omnes, non solida, non firma ac stabilia esse possunt, sed — quod vetus ac recens historia admonet — ob discordantium mentium opinationes ac variorum eventuum vicissitudines, decursu temporum necessitate quadam commutantur. Valde igitur opportunum putamus arctissimam insignis huius martyris cum Apostolica Sede coniunctionem eiusque egregie facta per haec saecularia sollemnia, vobis hortantibus, in plena sua luce poni ; id enim, ut eorum qui Romanorum Pontificum magisterio falli nescio adhaerent, fidem ac fidelitatem .confirmabit, ita. eos etiam, qui a B. Petri*Successoribus qualibet de causa seiuncti sunt, salutariter non excitare non poterit ad rem penitius recogitandam, atque ad iter illud, divina aspirante gratia, considerate animoseque ingrediendum, quo ad Ecclesiae unitatem feliciter reducantur. Id Nos, quemadmodum vehementer cupimus, ita a caelestium Datore munerum supplicibus effiagitamus precibus, ut tandem aliquando optatissimum cunctorum bonorum votum efficiatur, ut omnes unum sint, nesque ad ovilis unitatem ab uno Pastore pascendi 42 41 om- conver- tantur. Aliud praeterea est, Venerabiles Fratres, quod S. Bonifatii vita, quam breviter scribendo attigimus, nos omnes edocet. In stylobata statuae, quae anno MDCCCXXXXII in Fuldensi coenobio erecta, Germaniae apostoli imaginem refert, haec sententia ab invisentibus legitur : « Verbum Domini manet in aeternum » . 4 3 Ac profecto nihil significantius, nihil verius inibi inscribi poterat. Duodecim, aliud ex alio, praeteriere saecula; varii ultro 1 0 Cfr. MATTH. Cfr. IOAN. XV I I , 4 2 Cfr. IOAN. XXI, 43 Cfr. I Petr. I, 25. 11 XVI, 18, 19. 11. 15, 16, 17. Acta PU Pp. XII — 355 : * citroque transmigrarunt populi; tot rerum vicissitudines atque horrífica bella subsecuta sunt; schismata atque haereses inconsutilem Ecclesiae vestem dilacerare contenderunt atque contendunt; praepotentia imperia hominumque dominatus, qui nihil timere, reformidare nihil videbantur, variae philosophorum opinationes, extemplo corruerunt; quae humanae doctrinae verticem contingere enituntur, decursu temporum sese continenter excipiunt novam saepenumero induentes veritatis speciem. Attamen quod Bonifatius Germaniae, Galliae Frisiaeque gentibus praedicavit verbum, utpote ab eo acceptum, qui permanet in aeternum, nostra etiam aetate vigescit, iisque omnibus, qui illud libentes volentesque amplexi fuerint, via est, veritas et vita. 44 Haud desunt profecto nostris etiam tempori- bus, qui illud respuant, qui errorum fallaciis illud inficere conentur, qui denique — debita Ecclesiae ac civibus ipsis libertate proculcata — mendaciis, insectationibus ac vexationibus illud ex animis eradicare ac funditus evellere enitantur. Atqui, ut optime nostis, Venerabiles Fratres, haec callida ars nova non est; iam fuit inde a christiani aevi primordiis cognita; iam Divinus ipse Redemptor hisce verbis suos discipulos praemonitos voluit : « Memento te sermonis mei, quem ego dixi vobis : non est servus maior domino suo. Si me persecuti sunt, et vos persequentur » . 4 5 Verumtamen idem Redemptor noster haec etiam in solacium adiunxit : « Beati qui persecutionem patiuntur propter iustitiam, quoniam ipsorum est regnum caelorum » . 4 6 Et iterum : « Beati estis cum maledixerint vobis homines, et persecuti vos fuerint, et dixerint omne malum adversus vos, mentientes, propter me; gaudete et exultate, quoniam merces vestra copiosa est in caelis » . 4 7 Haud miramur igitur si hodie quoque christianum nomen alicubi odio est, si Ecclesia in suo, quod divinitus accepit, perfungendo munere, multis in regionibus quovis modo et quavis 44 4 5 Cf. IOAN. IOAN. XIV, XV, 20. 4 6 MATTH. V, 10. 47 Ibidem, 11, 12. 6. Acta Apostolicae 356 Sedis - Commentarium Officiale ratione praepeditur, si catholici non pauci falsis doctrinis decipiuntur, et in grave aeternae amittendae salutis compelluntur discrimen. Nobis omnibus addat confirmetque animum Divini Redemptoris promissio: « ... Ecce ego vobiscum sum omnibus diebus, usque ad consummationem saeculi » ; 4 8 nobisque super- nam virtutem impetret S. Bonifatius, qui pro Iesu Christi regno inter hostiles gentes proferendo, non diuturnos labores, non aspera itinera, non denique mortem ipsam refugit, sed eam, suum profundendo sanguinem, fortiter fidenterque oppetiit. Invictam eiusmodi animi fortitudinem iis praesertim a Deo patrocinio suo conciliet, qui hodie in gravibus versantur rerum condicionibus ob hostiles artes inimicorum Dei; itemque omnes ad illam Ecclesiae unitatem revocet, quae et constans fuit eius vivendi agendique norma, et actuosissimum votum, quo per totius suae vitae cursum incensus, naviter sollerterque elaboravit. Haec Nos supplicibus a Deo precibus contendimus, dum vobis omnibus, Venerabiles Fratres, ac singulis gregibus curis vestris concreditis, Apostolicam Benedictionem ex animo impertimus, quae caelestium munerum sit auspex Nostraeque paternae benevolentiae pignus. Datum Romae, apud S. Petrum, die v mensis Iunii, in festo S. Bonifatii Episcopi et Martyris, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. PIUS PP. XII 4 8 MATTH. XXVIII, 20. Acta Pii Pp. XII 357 IN SOLLEMNI C A N O N I Z A T I O N E BEATORUM PETRI ALOISII CHANE^, MARTYRIS, GASPARIS DEL BUFALO, IOSEPHI PIGNATELLI, DOMINICI SAVIO, CONFESSORUM, ET BEATAE MARIAE CRUCTFIXAE DI ROSA, VIRGINIS, IN PLATEA S. PETRI AD VALVAS BASILICAE VATICANAE, VESPERE DIEI X I I IUNII M E N S I S , ANNO MCMLIV PERACTA. Ad postulationem factam per Advocatum Sacri Consistorii n Tiro Eminentissimo Caietano S'. R. E. Card. Cicognani, S. Rituum Congregationis Praefecto, Revmus D. Antonius Bacci. Secretarius Litterarum ad Principes, Sanctitatis Suae nomine respondit : In hac tanta rerum hominumque maiestate mox eventum visuri sumus, quod in Dei gloriam communemque salutem summopere conferet. Ex hac enim veritatis cathedra, ubi « Beatus Petrus in propria sede vivit et prae1 sidet » , sententiam audituri sumus, qua sanctitatis sidera quinque nova luce fulgebunt. Universa exsultet Ecclesia, ubi numquam fallitur christiana fides, numquam divina frigescit caritas, numquam sanctitudinis r estingui tur iubar. Tum Beatissimus Pater, in Cathedra sedens, sic sollemniter pronunciavit : Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exarationem Fidei Catholicae et Christianae Religionis augmentum, auctoritate Domini Nostri Iesu Christi, Beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra; matura deliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de Venerabilium Fratrum Nostrorum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium, Patriarcharum, Archiepiscoporum et Episcoporum, in Urbe exsistentium, consilio, Beatos Petrum Aloisium Chanel, Märtyrern, Gasparem Del Bufalo, Iosephum Pignatelli, Dominicum Savio, Confessores, et Mariam Crucifixam Di Rosa, Virginem, Sanctos et Sanctam esse decernimus et definimus, ac Sanctorum catalogo adscribi' S. Petr. Chrysol., P. L. L I V , 741. 358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mus : statuentes illorum memoriam quolibet anno die eorum natali, nempe Petri Aloisii die vigesima octava aprilis inter Sanctos Martyres, Gasparis die vigesima octava decembris, Iosephi die decima quinta novembris, Dominici die nona martii inter Sanctos Confessores non Pontifices, et Mariae Crucifixae die decinxa quinta decembris inter Sanctas Virgines non Martyres pia devotione recoli debere. In Nomine Pa£gtris et FiÇBlii et Spiritus £g Sancti. Amen. ALLOCUTIO Summus Aloisii Pontifex, post Chanel, Dominici Savio, peractam Martyris, Casparis Confessorum, Virginis, in Petriano foro, Po,tri acclamante, haec Canonizationem Del et Beatae coram, verba Bufalo, Mariae multitudine Sanctorum Iosephi Crucifixae fidelium Petri Pignatelli, Di Rosa> Veneratissimo fecit. Se le forze del male non cessano, nel volger dei secoli, i loro attacchi contro Topera del Divin Redentore, Iddio non manca di rispondere alle angosciose suppliche dei suoi figli in pericolo, suscitando anime ricche di doni della natura e della grazia, che siano per i loro fratelli di conforto e di aiuto. Quando si affievolisce nella coscienza degli uomini la cognizione delle verità salutari, oscurate dagli allettamenti dei beni terreni, quando lo spirito di rivolta e di orgoglio suscita contro la Chiesa persecuzioni subdole o violente, in mezzo alle miserie, sempre presenti, delle anime e dei corpi, la Divina Provvidenza chiama sotto il vessillo della Croce di Cristo eroi di santità, irradianti splendori di purezza verginale e di carità fraterna, per sovvenire a tutte le necessità delle anime e mantenere nella sua integrità il fervore delle virtù cristiane. 1. La vita di coloro che oggi la Chiesa glorifica è tutta compresa nelle parole del Salmista: {(.Angustia et tribulatio venerunt super me, mandata tua deliciae meae sunt)). 1 A Pietro-Luigi-Maria Chanel toccò l'onore di essere il primo a versare il sangue per la fede in Oceania. Aveva appena compiuto il sacrificio della sua vita nell'isola di Futuna, fino allora indocile alla grazia, che immantinente si levò una messe ricca al di là di ogni previsione. Il suo viaggio terrestre egli lo trascorse nella umiltà, nella dolcezza, la pazienza, la carità, at1 Ps. 118, v, 143. Acta PU Pp. XII y 359 tingendo il meglio delle sue energie spirituali nell'amore ardente e delicato per la Vergine Maria. « A i m e r Marie et la faire a i m e r » : fu il voto più fervido e il programma degli anni della sua preparazione al sacerdozio. Ordinato prete, egli cominciò col prodigare senza risparmio le forze fìsiche, che la natura assai parcamente gli concedeva, per ricondurre alle pratiche religiose il piccolo gregge affidato alle sue cure. Ma la sua anima aspirava alla perfezione totale e alle fatiche delle missioni presso gl'infedeli. Così risolse di unirsi al gruppo da poco costituito della Società di Maria, che, riconoscendo nella Regina del cielo la loro Madre e superiora perpetua, si adoperava a meglio attuare l'ideale della perfezione sacerdotale e apostolica. Per quattro anni egli si consacrò con una insigne dedizione, una grande pazienza, una vigilanza umile e premurosa, alla educazione della gioventù. Ma ben presto il suo sogno diviene una realtà. Vincendo eroicamente le affezioni più care al suo cuore, s'imbarca per le isole dell'Oceania, ove non era ancora penetrato il Vangelo. Chi dirà le dure prove spirituali e fìsiche, che lo attendevano in quel campo dei suoi travagli apostolici? I suoi sforzi di adattamento alla lingua, ai costumi di quel popolo, la sterilità apparente delle sue fatiche, l'incomprensione e la ostilità sorda o aperta, non scuotono la costanza mirabile di lui. Forte della vigile protezione della Madre di Dio, Pietro Chanel rivela agli indigeni stupefatti l'inesauribile carità e la dolcezza del suo animo. L'esempio della sua vita pura e mortificata, la sua preghiera incessante, le sue fervorose esortazioni, preparano il cammino alla grazia divina. Dopo che il martire ebbe reso il suo spirito a Dio, le forze del male, che avevano avversato l'opera sua, prontamente cedettero, e la Chiesa potè contare con gioia anche in quella lontana regione figli numerosi e ferventi. 2. Se però è necessario di annunciare agl'infedeli il messaggio di Cristo, non è meno essenziale di mantenere vivo l'ardore della fede nel popolo cristiano. Nella falange gloriosa dei Santi, che questa terra romana ha dato alla Chiesa, rifulge di luce speciale Gaspare Del Bufalo. Fin dai suoi più giovani anni, la protezione di S. Francesco Saverio sembrò ottenergli da Dio una straordinaria profusione di doni soprannaturali. Ancora studente, esercitava assiduamente le opere di carità e di assistenza, specialmente nell'insegnamento della dottrina cristiana ai fanciulli e ai poveri. Sulle orme di S. Giovanni Battista De Rossi, ridonò vigore all'Opera pia di S. Galla e fondò poco dopo l'Oratorio di S. Maria in Vincis. Ma il suo apostolato in Roma fu interrotto dalla invasione delle truppe napoleoniche; egli stesso, avendo rifiutato di 360 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale prestare il giuramento di fedeltà a un potere ostile ai diritti della Chiesa, soffrì l'esilio ed il carcere. Finalmente liberato, e con gioia di quanti lo conoscevano ed ora anche più lo veneravano tornato nella sua Roma, ricevette dal Sommo Pontefice Pio V I I l'incarico di dedicarsi alle sante missioni, destinate a rinnovare il fervore dei fedeli nei suoi Stati dopo i disordini e i danni prodotti dai publici rivolgimenti. Allora egli riprese l'idea della istituzione di una Congregazione di Missionari sotto il titolo del Sangue Preziosissimo di Gesù, e nonostante le contrarietà e gli ostacoli, inaugurò, il 15 Agosto 1815 la prima casa dell'Opera, che confidò amorosamente alla tutela della Santissima Vergine. In tal guisa comincia, per lui una vita di lavori incessanti ; egli percorre quasi tutte le regioni dell'Italia centrale, apportando da per tutto, coll'esempio della sua pietà, della sua umiltà, della sua carità, la riconciliazione e la pace, il sollievo delle miserie corporali e soprattutto spirituali. Al tempo stesso egli dava sagge Regole all'Istituto, ed esclamando : Paradiso, paradiso! si sottraeva ad ogni offerta di dignità ecclesiastiche, desiderando di rimanere sino alla morte « s u l palco», vale a dire nel campo della sacra predicazione, fiducioso com'era di ricevere in tal guisa più facilmente e senza indugio il premio eterno. Ed il Signore accolse la sua preghiera che la morte lo colpisse in mezzo alle fatiche dell'apostolato; ond'egli lasciò ai suoi figli un mirabile modello di uno zelo eroico che generosamente s'immola per il più gran bene delle anime. 3. Ma se Iddio domanda sovente ai suoi eletti d'intraprendere grandi opere per la sua gloria, vuole altresì che essi sappiano soffrire nella ubbidienza e nel silenzio. Ed invero non si richiede minor generosità per resistere saldamente in mezzo al naufragio e preparare con tenacia l'ora in cui tornerà a regnare la pace. Quando la Compagnia di Gesù fu espulsa dal Regno di Spagna, Giuseppe Pignatelli si era già guadagnato la stima dei suoi Superiori con la elevatezza del suo spirito, l'ingegnosa sua carità verso i poveri e i condannati a morte, l'autorità della sua persona che gli permetteva di calmare le sedizioni popolari. La nobiltà del sangue avrebbe potuto ispirargli l'amore delle umane grandezze ; ma Iddio aveva posto in lui i germi di una gloria più nobile e santa. Incaricato già della cura spirituale e temporale dei proscritti, sopportò egli stesso con mirabile serenità e pazienza, e aiutò i suoi miseri compagni a tollerare i peggiori disagi, le privazioni, le amarezze indicibili dell'esilio, errando per volte e giri alla ricerca di un rifugio, senza trovare un tranquillo ricovero e sollievo, ma sforzandosi di mantenere da per tutto il fervore dello spirito religioso negli sventurati confratelli a lui aflìdati. Allorché finalmente fu ottenuto un soggiorno più stabile, egli Acta Pii Pp. XII 361 si diede a una vita di preghiera, di lavoro e di carità, e appena spuntò Falba della risurrezione della Compagnia di Gesù, si adoperò a raccoglierne i membri dispersi, a formare nuove reclute, a ristabilire nella sua integrità il genere di vita e lo spirito tradizionale dell'Ordine. In tal guisa Giuseppe Pignatelli preparava il rinnovamento della inclita Società, a cui sempre rimase indefettibilmente unito ; egli restauratore in Italia e nello spirito secondo padre della Campagnia di Gesù, egli il più insigne legame che al di là della soppressione la ricollega all'è sue origini. 4. Mentre i tre eroi che abbiamo testé commemorati avevano profuso tutte le loro virili energie nel duro combattimento contro le forze del male, ecco apparire al nostro sguardo l'immagine di Domenico Savio, gracile adolescente, dal corpo debole, ma dall'anima tesa in una pura oblazione di sè all'amore sovranamente delicato ed esigente di Cristo. In una età così tenera si attenderebbe di trovare piuttosto buone e amabili disposizioni di spirito, e invece si scoprono in lui con stupore le vie maravigliose delle ispirazioni della grazia, una adesione costante e senza riserve alle cose del cielo, che la sua fede percepiva con una rara intensità. Alla scuola del suo Maestro spirituale, il grande Santo Don Bosco, egli apprese come la gioia di servire Dio e di farlo amare dagli altri può divenire un potente mezzo di apostolato. L'8 dicembre 1854 lo vide elevato in una estasi di amore verso la Vergine Maria, e poco dopo egli riuniva alcuni suoi amici nella « Compagnia dell'Immacolata Concezione », affine di avanzare a gran passi nel cammino della santità e di evitare anche il minimo peccato. Egli incitava i suoi compagni alla pietà, alla buona condotta, alla frequenza dei Sacramenti, alla recita del Santo Rosario, alla fuga del male e delle tentazioni. Senza lasciarsi intimorire da cattive accoglienze e da risposte insolenti, interveniva con fermezza, ma caritatevolmente, per richiamare al dovere gli sventati e i perversi. Colmato già in questa vita della familiarità e dei doni del dolce Ospite dell'anima, ben presto lasciò la terra per ricevere, con la intercessione della celeste Regina, il premio del suo filiale amore. 5. Associata alla gloria di così illustri Confessori, una Vergine insigne per il suo amore alla Croce, Maria Crocifissa Di-Rosa, di famiglia patrizia bresciana, canta anch'ella gli splendori dello Sposo divino. Era appena piamente spirata la sua madre terrena, che, ad imitazione di S. Teresa di Gesù, ella si rifugia nelle braccia della Madre celeste. Alla scuola delle Religiose della Visitazione, approfondisce sempre più la sua solida pietà, animata da un desiderio intenso di soffrire per Gesù Cristo e di esercitarsi in una incessante pratica della mortificazione e della 362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale carità. Ella rinunzia ad ogni vanità, ad ogni esigenza della moda, ad ogni spettacolo mondano, ad ogni indulgenza verso la natura, ad ogni offerta di nozze terrene ; si occupa delle ragazze e delle donne del popolo> sopporta pazientemente le critiche, specialmente dei libertini delusi, e si compiace di distribuire ai bisognosi i beni di cui dispone. Quando nel 1836 il colera imperversò su Brescia, ella diede libero corso alla sua eroica abnegazione nel servizio dei colerosi e attrasse anche altre sue coetanee al medesimo arduo e pericoloso ufficio. Sostenuta dalla sollecitudine del suo direttore spirituale, la nostra Santa, cessato il flagello, continuò nell'Ospedale femminile di Brescia a dedicarsi all'assistenza delle malate ed abbandonate, e ben presto la pia collaborazione di queste anime generose si trasformò in opera stabile : le (( Ancelle della Carità » prenderanno ormai a loro intiero carico il servizio di sanità dell'Ospedale di Brescia e ben presto anche altre benefiche attività. Superati gli ostacoli che avevano attraversato l'opera nascente, la soavissima ed instancabile, apostola vide nelle disposizioni della Provvidenza la conferma del cielo ai suoi sforzi ; ma supplicava che le croci non cessassero e le persecuzioni e le prove non le fossero risparmiate. Ed infatti, pur manifestando nella sua azione dì fondatrice le più belle qualità d'intelligenza e di volere, ella soffrirà con grande coraggio i dolori fisici e soprattutto le angosce dell'anima, le tenebre indicibili che lo scatenato spirito del male si sforza, ma invano, di far pesare su di lei. Un'ardente preghiera sgorgava allora dalle sue labbra : « Gesù mio! Tu solo mi basti. La mia vita sia crocifìssa con Te ». In tal guisa dalla profondità di una vita spirituale tutta conforme alla Croce scaturì un'Opera originale e completa, che abbraccia tutte le forme di ospitalità e di assistenza, e prospera in eminenti frutti di carità e di virtù. Tali sono, Venerabili Fratelli e diletti figli, appena adombrate, le eroiche azioni di questi apostoli e di questi fondatori, che lo Spirito Santo ha plasmati per la continuazione dell'opera di Cristo. Essi in tessono insieme una maravigliosa corona alla Vergine Maria, che li ha adornati coi suoi eletti favori e si è compiaciuta di accogliere i loro fedeli servigi. Si degnino questi nuovi principi del cielo ottenere a tutti coloro che esultano oggi per la loro gloria, la grazia di seguire le loro orme e di bruciare come essi di amore per Gesù, che li ha redenti col proprio sangue, e per la sua purissima e santissima Madre. Acta Pii Pp. XII LITTERAE APOSTOLICAE IN (( PRIMARIAM )) ERIGITUR PIA UNIO EXCUBIARUM HONORIS SACRATISSIMI ET IMMACULATI CORDIS BEATAE MARIAE VIRGINIS VULGO (( EHRENWACHE! DES HEILIGSTEN HERZENS MARIA », IN ARCHIDIOECESI MONACENSI CONSTITUTA, EIUSDEMQUE STATUTA CONFIRMANTUR. P I U S PP. X I I Ad perpetuam rei memoriam. — Almam Deiparam, quae una mortales omnes sanctitudine praecellit, quae Caelorum Regina constituta est hominumque Mater, a qua denique salutem sperare audent miseri, Christifidelium est peculiaribus venerari obsequiis eique religiose quasi apparere. Hoc incensus studio, Bonaventura Blattmann, Sacerdos ex Ordine Fratrum Franciscalium, in urbe Monachio ad Sanctae Annae Aedem condidit sodalitatem marialem, « Piam Unionem Excubiarum Honoris Sacratissimi et Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis » nuncupatam, seu, vulgari sermone, « Ehrenwache des heiligsten Herzens Maria ». Huic quidem propositum est ut sodales, caelestis instar militiae, adversus Intaminatum Cor Dei Genetricis singularem reverentiam vigilanter adhibeant, eius colant virtutes ac sequantur et iniurias expient Corpori Christi Mystico illatas. Quae consociatio, ab hac Apostolica Sede Indulgentiis quoque aucta, non modo in Germaniae regiones est provecta, sed etiam translata ad alias Europae nationes, quin ad Americae oras feliciter pervasit. Cum vero Dilectus Filius Noster Michael Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyter Cardinalis de Faulhaber, Archiepiscopus Monacensis et Frisingensis, a Nobis petiisset, ut Piam Unionem, quam diximus, Primariam renuntiare dignaremur, indulta sanatione, si quid in eius ipsius vel aliarum eiusdem nominis sodalitatum constitutione haud rite factum esset, Nos, qui in ipsa flamma exitiosi belli, recens confecti, humanum genus Immaculato Cordi Beatae Mariae Virginis devovimus eiusque religioni nullum non studemus afferre incrementum, vota huiusmodi libenti animo statuimus explere. Collatis igitur consiliis cum Dilecto Filio Nostro Iosepho Sanctae Romanae Ecclesiae Diacono Cardinali Bruno, Sacrae Congregationis Concilii Praefecto, harum Litterarum vi, auctoritate Nostra Apostolica perpetuumque in modum «Piam Unionem Excubiarum Honoris Sacratissimi et Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis », vulgo « Ehrenwache des heiligsten Herzens Maria » appellatam atque in urbe et Archi- 364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dioecesi Monacensi constitutam, ad Primariam cum suetis privilegiis evehimus ac promovendis, impertita sanatione, prout res postulat, eorum quae tempore praeterito circa ipsam forte vitiose acta fuerint. Piae autem Unionis, sic per Nos in Primariam erectae, moderatoribus et officialibus praesentibus ac futuris, Apostolica item auctoritate, per hasce Litteras concedimus, ut alias quascumque eiusdem nominis et instituti Uniones, iam erectas sive in posterum erigendas, sibi aggregare licite possint atque cum illis etiam communicare valeant omnes eidem Piae Unioni, nunc Primariae, ab Apostolica Sede concessas Indulgentias, servatis vero in cunctis de iure servandis. Itemque memoratae Piae Unionis Statuta, iuxta tenorem qui in supplici Nobis oblato libello continetur, eadem auctoritate Nostra plenissime confirmamus. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec largimur, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; memorataeque Primariae « Piae Unioni Excubiarum Honoris Sacratissimo et Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis » aliisque, ad quas pertinent, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvii mensis Decembris, anno MCMLI, Pontificatus Nostri tertio decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis Gildo Brugnola Officium . Regens Pontificiis Diplomatibus expediendis Acta PU Pp. XII 365 EPISTULAE I AD E M U M P. D. EMMANUELEM TIT. SANCTORUM MARCELLINI ET PETRI S. R. E. PRESB. CARDINALEM CONCALVES CERKJEIRA, PATRIARCHAM LISBONENSEM, QUEM LEGATUM DELIGIT AD CONGRESSUM MARIALEM E TOTA LUSITANIA, AUGUSTAE BRACARUM AD SANCTUARIUM (( MONTE DO SAMURO )) CELEBRANDUM. PIUS PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Iucundo admodum animo accepimus, proximo Iunio mense, Augustae Bracarum, in perillustri et prisca Lusitaniae septemtrionalis civitate, ad Sanctuarium celeberrimum « Monte do Sameiro », quod ipsi urbi desuper imminet, Congressum Marialem ex universa Lusitanorum natione concelebratum iri. Post enim definitionem dogmatis de Immaculato Virginis Conceptu, cuius memoria saecularis hoc anno sollemniter celebratur, magnificum Bracarense templum e solo excitatum est ad felicissimum eventum commemorandum, praeclarumque Deiparae Immaculatae simulacrum, quod in eodem templo insigni pietate colitur, Romae egregia arte confectum et a Pio Pp. IX, Nostro fel. rec. Decessore, sacro ritu lustratum, quinquaginta abhinc annos aurea corona, ingenti populi Lusitani frequentia ac laetitia, est feliciter redimitimi. Pii autem fideles, haud parvo numero quotidie, identidem vero magnis crebrisque agminibus ad illud simulacrum religiose accedunt, ut favorem gratiamque caelestis Matris sibi concilient, ab angoribus miseriisque mortalis vitae releventur atque ad spem immortalis aevi erigantur. Conventus igitur Marianus e tota natione, proximo mense agendus, minime dubitamus quin eas civibus Lusitanis uberes afferat utilitates, quas ex aliis in urbe ipsa Bracarensi antehac habitis percipi, Deo favente, licuit. Quapropter omnia studia atque incepta ad Congressionem Marialem apparandam non modo probamus ac dilaudamus, verum eidem quoque praeesse exoptamus. Te igitur, Dilecte Fili Noster, qui Patriarchalem sedem in urbe Lusitaniae capite tenes, quique Romanae purpurae splendore nites, Legatum Nostrum hisce litteris renuntiamus, ut Nostram gerens personam. Congressui Mariali Augustae Bracariae ad Sanctuarium « Monte do Sameiro » propediem ineundo sollemniter praesideas. Praeterea tibi libenter facultatem tribuimus, ut, die constituta, Sacro 366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam eisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium interea luminum donorumque in auspicium inque peculiaris Nostrae caritatis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, egregio Archiepiscopo Bracarensi, iisque universis, qui in unum conventuri sunt, Apostolicam Benedictionem in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x v mensis Maii, anno MDCCCCLIV Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I II AD EMUM P. D. PETRUM TIT. SS. TRINITATIS IN MONTE PINCIO S. R. E. PRESB. CARDINALEM GERLIER, ARCHIEPISCOPUM LUGDUNENSEM ET VIENNENSEM ALLOBROGUM_, QUEM LEGATUM RENUNTIAT AD MARIALEM CONVENTUM E v TOTA GALLIA LUGDUNI CELEBRANDUM. P I U S PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Auspicato sane continget, ut, medio vertente anno Deiparae Immaculatae dicato, Congressus e tota Gallia Marianus concelebretur in perillustri sede ista Lugdunensi, sancti Irenaei sanguine irrorata, ad augustum sanctuarium Nostrae Dominae de Fourvière, quod imminet amplae et praeclarae urbi, quondam celeberrimae coloniae Romanae, ad locum sitae, ubi Rhodanus et Sequana placidissime confluunt. Civitas enim Lugdunensis fuit in Gallia ex antiquioribus, quae catholicam fidem est amplexa et semper, tot saeculorum decursu, cum Romana beati Petri Cathedra coniunctissima exstitit; immo pro sua erga Deum pietate et proximorum caritate inter ceteras laudes gloriari potest, se tam salutari Operi a Propagatione Fidei nuncupato incunabula dedisse. Qua autem veneratione, quam flagranti amore Caelestem Reginam ista civitas prosequatur, insigne praebuit documentum, quum in colle Fourvière e solo excitavit templum Nostrae Dominae, quum et lineamentis et artificiis praestabile, tum omne genus ornatibus abundans, tum potissimum peregrinorum eo pie confluentium numero celebratum. Argumenta ipsa, quae in proximis Coetibus agenda proponuntur, opportuna sane videntur, non modo ad cognitionem Dei Genitricis altiorem in populo chri- Acta PU Pp. XII 367 stiano reddendam, verum etiam ad excitandos filiorum animos, ut Matris vestigia fidelius alacriusque persequantur. Nobis itaque placet indictae celebrationi auctoritatem et splendorem, per praesentiam quandam Nostram, adiicere. Quapropter te, Dilecte Fili Noster, qui, iam pridem sumpto ac sublato signo illo ((Ad Iesum per Mariam», incenso studio Deiparae cultus promovendi totam vitam tuam sacrumque apostolatum nobilitasti, Legatum Nostrum deligimus ac renuntiamus, ut, Nostram gerens personam Romanaque nitens purpura, Congressui Mariano in metropolitana sede, quam tenes, die nominali tuo ineundo, sollemniter praesideas. Tibi praeterea facultatem ultro largimur, ut, die constituta, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Superni interea praesidii conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostri amoris testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, clero ac populo tuae vigilantiae concredito, peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xiii mensis Iunii, in festo SS. Trinitatis, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I III AD EMUM P. D. FRANCISCUM TIT. SANCTAE MARIAE IN VALLICELLA S. R. E. PRESB. CARDINALEM BORGONGINI DUCA, QUINQUE EPISCOPATUS LUSTRA EXPLENTEM. P I U S PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Exeunte hoc mense, ut libenter novimus, quinque ab inito episcopatu lustra Deo iuvante explebis. Huius enim eventus celebratio praeclaram Nobis affert occasionem tibi gratulandi, quod tot curas ab ipso aetatis flore in Ecclesiae bonum et Sanctae Sedis utilitatem contulisti. Iam profecto in sacerdotii primordiis theologicas disciplinas docuisti quum in Athenaeo ad Sancti Apollinaris, in quo humanis litteris sacrisque doctrinis institutus fueras, tum in Urbano de Propaganda Fide Collegio, sententiarum vim atque acumen cum arguta disserendi perspicuitate coniungens. Interea tamquam adiutor a studiis primo in Sacra Poenitentiaria, deinde apud Sacrum Consilium Propagandae Fidei, tum munere fungens a Secretis in eadem Poenitentiaria, alacrem operam Apo- 368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale stolicae Sedi praestabas, dum, praelucente tuarum virtutum exemplo, in Seminario Romano Minore, ut director spiritus, per decennium teneros alumnorum animos fingebas ac moderabaris. Sed graviores sollicitudines te manebant, in ipsis Vaticanis aedibus sustinendae, ubi munus a Secretis creditum tibi fuit apud Sacrum Consilium extraordinariis Ecclesiae negotiis agendis, quum, priore exacto magno bello, tanti momenti quaestiones ab Ecclesia cum nationibus solvendae erant. Inter ceteras conventiones eo tempore initas, quibus studia et consilia afferre debuisti, sunt sane Pacta illa Lateranensia, quae diuturno dissidio Italiam inter et Ecclesiam finem feliciter posuerunt. Qua quidem concordia restituta, ipse, archiepiscopali auctus honore, primus Nuntius in Italia nominatus, Pio X I , Nostro ven. mem. Decessor!, laboriosam operam impendisti, ut Tractatus continentisque Concordati praescripta exsecutioni mandarentur. In hoc autem obeundo munere, postremo perdurante bello et post eius finem, Nostra ac civilium Italiae Moderatorum fiducia per tot annos fruitus es. Administrationem quoque Domus dicionisque Lauretanae itemque Basilicae Sancti Antonii Patavini et Ostiensis de Urbe sedulo gessisti. Neque silentio praeterire volumus peculiarem illam de iuventutis educatione curam, qua, nonnullis sacerdotibus abs te selectis inque opus adscitis, initio ad veterem Seminarii Minoris sedem, deinde, triginta abhinc annos, in Pontificio Sancti Petri Oratorio, cuius aedificatas ornatasque aedes Equités Columbi ex America Pio XI liberaliter donaverant, adulescentes in dies frequentiores studiose congregasti, ut ii, qui circa Basilicam Vaticanam Supremique Pastoris sedem domicilium habeant, flexibilem aetatem in exercendis corporis animique viribus alacriter agant, christianaque doctrina plane imbuti, ad cultum praecipue Eucharisticum et Marianum accurate educentur et Principem Apostolorum Romanumque Pontificem adamare prae ceteris assuescant. Nos igitur, haec tua erga Ecclesiam merita respicientes, in amplissimum Ecclesiae Senatum superiore anno te cooptare voluimus. Nunc vero, oblata occasione, de sacro et episcopali officio tam diu sollerterque gesto ex animo gratulamur, ubera dona ac munera a Deo adprecantes. Quorum quidem conciliatrix et nuntia Apostolica sit Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, effusa caritate impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x i mensis Iunii, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. XII Acta Pii Pp. XII 369 NUNTIUS R A D I O P H O N I C U S A S U M M O PONTIFICE DATUS, DIE VI I U N I I MENSIS A. M C M L I V , SPECTATORIBUS TELEVISIONIS PRIMUM S I M U L COLLIGATAE CUM ANGLIA, BATAVIA, BELGICA, DANIA, GALLIA, GERMANIA ET ITALIA. Non è forse una fausta coincidenza che in questo giorno, in cui la Chiesa solennemente commemora la discesa dello Spirito Santo nel Cenacolo e la prima predicazione dell'Apostolo Pietro alle moltitudini avide di verità e di pace, Ci sia dato d'indirizzarci personalmente a voi, spettatori europei della Televisione, e di dichiararvi quanto grande è la Nostra gioia nel venirvi in qualche modo incontro fin nella intimità dei vostri focolari? Ecco che giungono oggi a felice esito i diuturni sforzi, le ardue ricerche, gli esperimenti innumerevoli compiuti così da singoli scienziati, come da gruppi di studiosi e da nazioni, per stabilire tra i popoli europei, e forse fra qualche tempo con altri continenti, un nuovo mezzo di scambi intellettuali e artistici. Senza dubbio era già possibile mediante la radio di portare fin nelle vostre dimore parole d'insegnamento, d'incoraggiamento o di conforto. Ma chi non è bramoso di contatto immediato? Per quanto fervido ed efficace un discorso possa apparire, esso diviene anche più vivo e commovente, quando la prossimità dell'oratore permette di cogliere sul suo volto le più lievi sfumature dei più soavi sentimenti e d'imprimere nella memoria i lineamenti di lui. Perciò siamo lieti di salutare l'alta intrapresa della Union Européenne de Radiodiffusion, grazie alla quale, con la collaborazione degli organismi responsabili della Televisione e il tenace lavoro dei tecnici incaricati del buon andamento delle stazioni emittenti e riceventi, è potuta sorgere questa rete europea di trasmissione delle immagini. Le esperienze effettuate con favorevole successo gli anni scorsi attraverso la Manica hanno reso possibile la elaborazione del programma, che ha oggi inizio, ed è « il primo che la Televisione Italiana invia alle nove Televisioni europee nel quadro dei primi scambi internazionali di Televisione ». Le fonctionnement d'un réseau européen de Télévision répond d'ailleurs à la fois au désir des techniciens et à celui des spectateurs. Comme toute invention récente, la Télévision est avide de prospecter ses propres possibilités. Elle a découvert que son point d'application préféré était de saisir les manifestations les plus intéressantes de la vie humaine 2 4 - A C T A , v o l . X X I , n. 8 - 1 5 - 7 - 1 9 5 4 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 370 au moment même où elles se produisent. Qu'il s'agisse d'activités scientifiques, artistiques ou sportives, des aspects innombrables de la technique moderne ou des réalisations sociales, chacun aspire à l'heure actuelle non seulement à en être informé dans le plus bref délai, mais à s'y associer immédiatement, à en être témoin, si possible. De plus, la difficulté de réaliser un programme de haute qualité invitait à une collaboration qui divisât les charges, tout en élargissant le champ d'investigation directe. Il importe de remarquer en effet que, si la camera de Télévision capte le réel de façon synthétique, elle le soumet cependant à une analyse plus minutieuse que l'objectif cinématographique : à cause des dimensions réduites de l'écran récepteur, elle préférera les images en gros plans, aux personnages peu nombreux, dont elle saisit les expressions les plus fugitives. Aucune hésitation des interprètes ne lui échappe, et l'attention concentrée du spectateur, que n'influence pas l'ambiance d'une assistance compacte, ne pardonne ni les faiblesses éventuelles du sujet ni les négligences de présentation. La Télévision peut donc jeter partout un regard curieux et s'introduire au cœur des événements. Elle est par là un instrument privilégié d'exploration humaine, un moyen efficace de mettre les hommes en contact les uns avec les autres, de leur révéler plus vite, plus sûrement et avec une puissance insoupçonnée de pénétration, les formes innombrables de la vie contemporaine. Kaum hat sich indes die weittragende Bedeutung dieses Werkzeugs zur Verbreitung von Kenntnissen und Wissen gezeigt, als sich schon gleich ein heikles Problem zu Wort meldet : Wie steht es um dem sittlichem Wert der zum Teil neuen Welt, die das Fernsehen noch viel umfassender und anziehender eröffnet als der Rundfunk und der Film? Ist es nicht möglich, dass sich neben Bestem auch anderes findet, das ein sittsames Empfinden verletzt? Ist es deshalb nicht doch wohl die erste und selbstverständliche Pflicht der Fernseh-Unternehmen wie der Zuschauer, eine umsichtige und passende Auswahl zu treffen? Der Gesellschaftskörper von heute weist bereits zu viele offene Wunden auf, die ihm die zersetzende Tätigkeit einer bestimmten Art von Presse, Film und Rundfunk geschlagen haben. Wird vielleicht das neue noch wirksamere Mittel das Übel nur verschlimmern, oder wird man von Beginn an sich bereit finden, etwas wirklich Aufbauendes und echt Gesundes zu schaffen? Die Sorge um den nötigen Absatz verleitet die Unternehmen oft zur Verbreitung von Unterhaltungsstoff und Stücken, die auf die minder Acta Pii Pp. XII 371 edlen menschlichen Instinkte abgestimmt sind und ihnen schmeicheln. Es genügt nicht, die Folgen eines solchen Übels, besonders die diesseitstrunkene selbstische Vergnügungssucht mit dem verschlossenen harten Herzen gegenüber der Not und den Wünschen der Mitmenschen zu beklagen. Man muss in geeigneter Weise vorbeugen. W i l l die Tele vision ihre glänzenden Versprechen halten, so möge sie sich hüten, sich der billigen Künste zu bedienen, die nich weniger dem guten Geschmack als dem sittlichen Empfinden so sehr widersprechen ; sie möge davon Abstand nehmen, sich auf die unnatürlichen Erzeugnisse eines kranken Zeitgeistes einzulassen ; es sei ihr vielmehr darum zu tun, die wahre Schönheit zur Anerkennung zu bringen und alles, was die Menschheitskultur und besonders die christliche Religion an Gesundem und Hohem und Bestem hervorgebracht hat und hervorbringt. Perhaps one might here call special attention to the desire of a television audience to see reflected on the screen some of its own deepest aspirations, its ideal of human brotherhood, of justice and of peace, its love of family and country, and also the fact that it is a part of a society, whose purpose transcends the limits of this material world or belongs to a religious group. We are thinking in particular of those of y ou, whom sickness or infirmity confine to your homes and who would like to find the consolation and comfort they need more than others by being présent in spirit at religious cérémonies and uniting their prayer to that of the Ohurch. From now on television, better than radio, will bring them into the sanctuary. This will not of course take the place of being présent actually, and in person at religious rites; but at least it will help to create the atmosphère of révérence and recollection that surrounds liturgical functions, and bring the audience to share the fervent prayer of faith and adoration that rises heavenwards from a gathering of the faithful. May this first international program, that bring» together eight countries of Western Europe, be at once a symbol and a promise! Symbol it is of union between the nations, and in one respect, to a degree, it initiâtes that union. For must not knowledge go before appréciation and esteem? Let the European nations then learn to know each other better ; let them be happy and proud to display the national beauties of their countries and its cultural riches; let them open to others the deeper feelings of their spirit and their sincere desire for understanding and coopération. fall! How many préjudices, how many barriers will thus Lack of mutuai confidence, selfishness will lessen, and above ali 372 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale a renewed ambition will be stirred to contribute something to the world community for the common good. Such is Our hope. On this day of Pentecost may the divine Spirit, sent to enlighten the minds of men on this earth and to inflame their hearts with love of the Supreme Good, find in this product of human toil an instrument to extend the reign of mutual understanding and concord among all peoples. With an earnest prayer for this gift precious beyond others, and from a heart fìlled with love for all We impart the Apostolic Blessing. Tot slot groeten W i j alle Nederlands-sprekende toeschouwers alsmede het gehele Nederlandse volk, welks welzijn Ons na aan het hart ligt en welks lotgevallen W i j met warme belangstelling volgeri-. Beminde Zonen en Dochters, W i j smeken van harte Gods overvloedige Zegen over U af. Sacra Congregatio Rituum A C T A SS. 373 C O N G R E G A T I O N U M SACRA CONGREGATIO R I T U U M r BOMANA CANONIZATIONIS BEATI GASPARIS DEL BUFALO, CONFESSORIS, FUNDATORIS CONGREGATIONIS MISSIONARIORUM PRETIOSISSIMI SANGUINIS D. N. I. C. SUPER DUBIO An, stante Beato lemnem ab duorum miraculorum Apostolica ipsius Sede Beati approbatione, venerationem, post tuto procedi indultam possit eidem ad sol- Canonizationem. Beatus Gaspar del Bufalo, Romani cleri decus ac ornamentum, Dominum Nostrum Iesum Christum pro mundi redemptione totum voluisse effundere pretiosissimum Suum Sanguinem ac atrocissimis tormentis excruciari atque ignominiosa morte multari serio perpendens, ne homines per peccatum infinito hoc thesauro privarentur ac aeterna damnatione plecterentur, ecclesiasticae militiae vix ascriptus animarum saluti procurandae se totum dedit. Immo ab exsilio reversus, quo a Gallico regimine, quod Urbem invaserai, fuerat damnatus, Sacerdotum Congregationem instituit, qui sub Pretiosissimi Sanguinis vexillo populo evangelizaret; item Sacrarum Virginum Pretiosissimi Sanguinis Adoratricum Instituti fundamenta iecit. Ipse interim, divini Sanguinis virtute roboratus, missionali ministerio incubuit, uberrimos laetissimosque retulit animarum fructus. Ut autem tam salutiferi Pretiosissimi Sanguinis cultus inter fideles propagaretur, eius industriae debetur festi Pretiosissimi Sanguinis D. N. I. C. institutio, quod a Pio Papa IX ad universam Ecclesiam fuit extensum. Die 28 Decembris anno 1837 ad aeterna praemia e mundo transivit. Sanctitatis fama, qua ob virtutes ac caelestia charismata, quibus vivens Gaspar refulserat, post mortem increbuit. Quare, servatis de iure servandis perfectis ordinaria auctoritate ac apostolica inquisitionibus, die 18 Decembris a. 1904 a Beato Pio X in Beatorum albo fuit ascriptus. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 374 Novis autem succedentibus signis, resumpta canonizationis causa die 22 Iulii 1949, approbatisque miraculis die 4 mensis huius, ut ad acta Consistorialia gradum possit fieri a iure praescribitur ut tota S. Rituum Congregatio affirmet tuto posse ad sollemnem canonizationem procedi. Quod autem unanimi affirmativo suffragio seu Revmorum Cardinalium seu Officialium ac Consultorum factum est. Beatissimus vero Pater Pius Papa X I I votum hoc ratum habens, pronuntiavit tuto posse ad Beati Gasparis del Bufalo sollemnem canonizationem quandocumque peragendam procedi. Iussit quoque Beatitudo Sua hoc decretum in vulgus edi et in acta S. Rituum Congregationis referri. Datum Romae, die 8 Maii, Anno Mariali 1954. C. Card. Cicognani, Praefectus L. £8 S. t A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius II ROMANA CANONIZATIONIS BEATI IOSEPHI PIGNATELLI, CONFESSORIS, SACERDOTIS PROFESSI E SOCIETATE IESU. SUPER DUBIO An, stante Beato lemnem ab duorum miraculorum Apostolica Sede ipsius approbatione, venerationem, tuto post indultam procedi possit Eidem ad sol- Canonizationem. Amanti divinae Providentiae consilio factum est ut hoc anno, Beatae Mariae Virgini Immaculatae sacro, ad sollemnem canonizationem tuto properare videatur B. Iosephus Pignatelli, qui penes celebratum hispanum templum B. M. V. a Columna natus, penes aliud marianum sanctuarium in Urbe vita functus, eandem Dei Genitricem a prima adulescentia piissime cotidianis precibus constanter veneratus est. Ortus die 20 decembris 1737 e nobilissima familia et in caesaraugustano Societatis Iesu Collegio religione ac bonis artibus institutus, eandem Societatem, vix decimum quintum aetatis annum adeptus, ingressus est. In qua, licet infirma semper valetudine uteretur, totum se studiis primum, dein, sacerdotio auctus, ministeriis apostolicis ac iuventuti erudiendae devovit. At ad maiora praelia eum Deus elegerat. Oborta enim persecutione Sacra Congregatio Rituum 375 in Hispania contra Ignatianam familiam, ille non solum eam in exsilium — quod vitare poterat — fideliter secutus est, verum etiam destituios suos fratres per Corsicam, Ianuam, Parmam, Ferrariam, altor, defensor, pater, duxit. Graviore autem vulnere fortissimum suum servum Deum probavit, cum Societas tota a Romano Pontifice soluta est. Sed ipse in sua erga Apostolicam Sedem fidelitate immotus permansit ; immo suos etiam confratres dolore perculsos in spem erigere atque in eadem fidelitate confirmare non destitit. Vix vero Societas Iesu in Italia, Summo Pontifice approbante, reviviscere coepit, iterum illius curis a paterna Dei providentia commendata est. Nec cessarunt vexationes. In Parmensi enim primum, deinde etiam in Neapolitana ditione constituta, denuo enim primum migrare debuit. Hic, ille, cum ad Societatem plene restaurandam viam explanasset, alter Moyses, animam Deo reddidit die 15 novembris 1811. Ordinariis atque Apostolicis processibus rite absolutis, et heroicis virtutibus miraculisque approbatis, Pius XI f. r. die 21 maii 1933 beatificationis honores ei concessit. Resumpta anno 1935 Causa, servatisque servandis, duo miracula die 4 huius mensis Maii approbata fuere. Ut autem authentice omnia quae a iure, ut ad canonizationem procedi queat, postulantur, a Sacra hac Congregatione servata fuisse constet, Revmi Cardinales, Officiales Praelati et Patres Consultores asseverare debent : dultam Eidem An, Beato stante approbatione duorum ab Apostolica Sede miraculorum post venerationem, possit ad sollemnem eiusdem Canonizationem. tuto in- procedi Dubio huic ab iisdem perpenso unanimi consensu affirmative est responsum. Beatissimus vero Pater decretum edi, rite promulgari atque in acta S. R. C. referri mandavit. Datum Romae, die 8 Maii, Anno Mariali 1954. C. Card. CIOOGNANI, Praefectus L. © S . f A. Carinci, Archiep. Selene, Secretarius Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 376 III ÄSTEN, SEU T A U R I N E N . CANONIZATIONIS BEATI DOMINICI SAVIO, CONFESSORIS, ADULESCENTIS LAICI, SALESIANI ORATORII ALUMNI. SUPER DUBIO An, stante Beato lemnem ab duorum miraculorum Apostolica eiusdem Sede Beati approbatione, venerationem, tuto post indultam procedi possit eidem ad sol- Canonizationem. Magnifica in Sacris Litteris proponuntur praemia eis, qui divina servant praecepta auresque verbi Dei praeconibus praebent. Beatus Dominicus Savio sancti Ioannis Bosco, sui animi tenerrima, patris, qui donum bonum ei tribuit, in suo corde verba suscepit; eius praecepta, sapientia et sanctae prudentiae plena, vigil custodivit, eas virtutes possedit, ne minimum quidem a magistri verbis declinavit, ea avide arripuit, arcte est amplexatus, unde augmentis gratiarum fuit ornatus eiusque caput melita et ampliore corona mox, ut videtur, est redimendum (Cfr. Prov. 4, 1-9). Dominicus Savio, aduìescens adhuc, christianae perfectionis semitam cito percurrens, tempora explevit multa atque Beatificationis honores die 5 Martii mensis, anno 1950 est assecutus. Novis accedentibus approbatisque miraculis per decretum diei 4 Maii anni huius, late patet via ad hunc Beatum elevandum ad supremos honores. Ut autem iuridice constet Sacram hanc Rituum Congregationem omnia adamussim peregisse, quae a sacris canonibus requiruntur ut aliquis Beatus ad ulteriora possit elevari, ab iisdem praescribitur ut eiusdem Congregationis Revmi Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores asseverent tuto procedi posse ad eiusdem Beati Canonizationem; hoc autem factum est, omnesque hi affirmativum votum emiserunt, quod Beatissimus Pater, laetus excipiens, ratum habuit, iussitque Sacram hanc Congregationem hac super re decretum edere, rite promulgare et inter eius acta illud referre. Datum Romae, die 8 mensis Maii, Anno Mariali 1954. L. © s. C. Card. CICOGNANI, Praefectus f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius Diarium Romanae Curiae 377 DIARIUM ROMANAE CURIAE Sabato, 3 luglio 1 9 5 4 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. NICOLAS VEGA, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica Dominicana, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Lunedì, 5 luglio 1954, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Prof. Dott. JOAQUÍN DÍAZ GONZÁLEZ, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica del Venezuela, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Mercoledì, 7 luglio 1 9 5 4 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza E On. Dott. HASSAN-ALI EIAMAL HEDAYAT, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario dell'Iran, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Venerdì, 9 luglio 1 9 5 4 , il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. FRANCISCO DE CALHEIROS Y MENEZES, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Portogallo, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 26 giugno 1954, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare il Revmo Sac. Bandas Rodolfo G., Consultore della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. Parimente con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Vescovi Assistenti al Soglio Pontificio: 16 dicembre 1953. S. E. Revma Monsig. Caminada Cristiano, Vescovo di Coirà. 29 gennaio 1954. S. E. Revma Monsig. Walsh Emmet Michele, Vescovo di Youngstown. 5 giugno 1954. S. E. Revma Monsig. Bonefacic Quirino Clemente, Vescovo titolare di Janina. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 378 Protonotari Apostolici ad instar participantium : 2 1946. Monsig. Muessener Antonio Federico Ermanno, della diocesi di Aquisgrana. 27 gennaio 1953. Monsig. Gutiérrez Agostino, dell'arcidiocesi di Bogota. 2 maggio » Monsig. Alves da Cunba e Silva Albino della diocesi di Rio Preto. Monsig. Baffa Biagio, della medesima diocesi. » » » 8 Clune Michele B., della diocesi di Port Pirie. Monsig. » » Monsig. Curran Maurizio, della diocesi di Shrewsbury. » » » 11 luglio Monsig. Lenthaparambil Alessandro, dell'arcidiocesi di Verapoly. 25 ottobre Monsig. Aires de Almeida Freitas Gioacchino, dell'arci» diocesi di S. Salvatore della Bahia. 29 gennaio 1954. Monsig. Vasquez Elia, dell'arcidiocesi di Trujillo. 5 febbraio » Monsig. Ryan Leone J., della diocesi di Richmond. 22 » » Monsig. Boland Giovanni, della diocesi di Buffalo. » » » Monsig. Britt Edmondo, della medesima diocesi. Monsig. Rung Albert, della medesima diocesi. » » 3 marzo » Monsig. Carrara Pietro, della diocesi di Bergamo. 13 » » Monsig. Klosterman Edoardo, della diocesi di Covington. » » » Monsig. Berube Lodovico, della diocesi di Ogdensburg. 2 aprile » Monsig. Pontieri Giuseppe, della diocesi di Cassano all'Jonio. 10 Monsig. Coccolo Luigi, dell'arcidiocesi di Torino. 20 Monsig. Grò vas Felix Raffaele, della diocesi di S. Giovan » ni di Porto Rico. 23 Monsig. Bozzini Carlo, della diocesi di Novara. Monsig. Bonetti Valente, della medesima diocesi. » 19 maggio » Monsig. Corradini Annibale, della diocesi di Pontremoli. 20 » » Monsig. Desbiens Giuseppe Eudoro, delParcidiocesi di S. Germano di Rimouski. marzo Prelati Domestici di Sua Santità: 10 maggio 1946. 13 agosto » 5 marzo 1950. 21 novembre 1952. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 10 gennaio 1953. Monsig. » » » Monsig. 27 » » Monsig. 10 marzo Monsig. 17 aprile » Monsig. Monsig. » » 11 maggio 23 » » Monsig. » Monsig. Jansen Nicolò, della diocesi di Aquisgrana. Schwamborn Gregorio, della medesima diocesi. Banwart Giuseppe, della diocesi di Basilea. Lartins Giovanni Enrico, della diocesi di Wagga Wagga. Bar-ras Enrico, della diocesi di Losanna. Winham Giorgio, della diocesi di Southwark. Rubio Alfredo, dell'arcidiocesi di Bogota. Gilmartin Ugo, dell'arcidiocesi di Nuova York. Ramirez Raffaele, delParcidiocesi di Manizales. Treacy Giovanni J., della diocesi di WilcanniaForbes. Derisi Ottavio Nicola, dell'arcidiocesi di La Piata. Downey Edmondo Tommaso, della diocesi di Wollongong. Diarium Romanae Curiae 379 ,1953. Monsig. Codada Eligio, della diocesi di Capo Haitiano. Monsig'. Le Breton Felice, della medesima diocesi. » » Monsig. Uzcátegui Briceño Paolo Emilio, dell'arcidiocesi 28 di Mérida. Monsig. Harris Raimondo R., della diocesi di Steubenville. 15 dicembre » 16 gennaio 1954. Monsig. Casey Giacomo, della diocesi di Sacramento. Monsig. Donneìly Patrizio, della medesima diocesi. » » » » » Monsig. Kearney Michele, della medesima diocesi. Monsig. Kirby Tommaso, della medesima diocesi. » Monsig. Markham Tommaso, della medesima diocesi. » Monsig. Moran Patrizio, della medesima diocesi. » » Monsig. Renwald Raimondo, della medesima diocesi. » » Monsig. Lahoud Francesco, della diocesi di Syracuse. » » Monsig. Krumholtz Roberto, dell'arcidiocesi di Cincinnati. 28 » Monsig. McFarland Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Deza Davaìos Francesco Saverio, dell'arcidio29 cesi di Trujillo. Monsig. Kami er Alfredo Francesco, della diocesi di 1 febbraio Charleston, Monsig. McCarthy Giovanni G., della medesima diocesi. » Monsig. Wolfe Enrico Francesco, della medesima diocesi. » » » Monsig. Carpinella Angelo Antonio, della diocesi di Worcester. Monsig. McCarthy Giovanni, della medesima diocesi. » » Monsig. Vasys Costantino, della medesima diocesi. )) » Monsig. Byrne Francesco, della diocesi di Richmond. » 5 Monsig. Korkemaz Antonio, della medesima diocesi. » » Monsig. Mahoney Giovanni, della diocesi di S. Giuseppe. » Monsig. Hensbach Giuseppe, della diocesi di Sioux Falls. Monsig. Botticelli Guglielmo, dell'arcidioc. di Hartford. » 13 » Monsig. Cryne Eugenio P., della medesima arcidiocesi. » » Grady Giorgio, della medesima arcidiocesi. » Monsig. » » McDonough Vincenzo, della medesima arcidioc. » Monsig. » » Morrison Edoardo, della medesima arcidiocesi. Monsig. » » Monsig. Mulcahy Tommaso, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Routhier Arturo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Timmins Giacomo, della medesima arcidiocesi. » 22 » » Monsig. Bonner Giuseppe, dell'arcidiocesi di Boston. Monsig. de Moura Stefano, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Devlin Tommaso, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Dolan Geraldo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Hasenfus Valdo, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Moran Edmondo, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. O'Gorman Oscar, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. O'Kane Bernardo, della medesima arcidiocesi. Monsig. O'Leary Timoteo, della medesima diocesi. Monsig. Phelan Giovanni, della medesima arcidiocesi. Strokoskas Francesco, della medesima arcidioc. » Monsig. » » Sullivan Dionigi, della medesima arcidiocesi. » Monsig. » » Monsig. Tommaso Arturo, dell'arcidiocesi di New York. Monsig. Walsli Tommaso, della medesima arcidiocesi. » 3 )) agosto Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 380 11 13 » » » 15 » » » » » » Ol 16 24 30 marzo » » » » » » » » » » » aprile 10 14 20 » » » » » » » 19 maggio » 26 » » » » » 28 31 » » » » » 1954. Monsig. Culhane Guglielmo, della diocesi di Mobile. » Monsig. Sparvieri Gustavo, dell'arcidiocesi di Fermo. Monsig. Cusack Tommaso della diocesi di Springfield-Illinois. Monsig. Daly Daniele, della medesima diocesi. Monsig. Enrigbt Michele, della medesima diocesi. » Monsig. Formaz Francesco, della medesima diocesi. » Monsig. Moloney Timoteo, della medesima diocesi. » Monsig. Clancy Francesco, della diocesi di Buffalo. » Monsig. Klauder Carlo, della medesima diòcesi. » Monsig. Mueller Massimiliano, della medesima diocesi. Monsig. O'Dwyer Patrizio, della medesima diocesi. » Monsig. Rochford Giovanni, della medesima diocesi. Monsig. Shaw Enrico, della medesima diocesi. Monsig. Shemalie Francesco, della medesima diocesi. » Monsig. Tobin Guglielmo, della medesima diocesi. » Monsig. Veit Antonio, della medesima diocesi. » Monsig. Widman Edoardo, della medesima diocesi. » Monsig. Winter Liduino, della medesima diocesi. » Monsig. Zakany Giulio, della medesima diocesi. » Monsig. Zimmerman Ermanno, della medesima diocesi. » Monsig. Ricco Matteo, dell'arcidiocesi di Bari. » Monsig. Bracale Giuseppe (Roma). » Monsig. Signorelli Francesco, della diocesi di Vallo della Lucania. Monsig. Di Majo Giovanni Battista, della diocesi di Sessa Aurunca. Monsig. Santoni Angelo, della diocesi di Volterra. » Monsig. Bohan Maurizio, dell'arcidiocesi di Parigi. Monsig. Diaz Mesón Giovanni, della diocesi di S. Giovanni di Porto Rico. Monsig. Lopez Giovanni di Dio, della medesima diocesi. » Monsig. Ríos Turrado Felice, della medesima diocesi. » Monsig. Rivera Velez Giuseppe delle Grazie, della mede» sima diocesi. » Monsig. Ruiz Marrero Romano, della medesima diocesi. Monsig. Novoa Raimondo, dell'arcidioc. di Buenos Aires. » Monsig. Taborda Giovanni, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Peddle Giuseppe, della diocesi di Harbor Grace. » Monsig. Williams Guglielmo, della medesima diocesi. » Monsig. McCarthy Tommaso, della diocesi di London. Monsig. Stoyles Geremia, della diocesi di S. Giorgio. Monsig. Connelly Harry, della diocesi di Columbus. » Monsig. O'Donnell Aroldo, della medesima diocesi. Monsig. Wolz Giorgio, della medesima diocesi. Monsig. Bosler Clemente, dell'arcidiocesi di Indianapolis. » Monsig. Doyle Giovanni Roberto, della medesima arcidiocesi. Monsig. Fussenegger Augusto Roberto, della medesima arcidiocesi. Diarium Romanae Curiae 381 31 maggio 1954. Monsig. Sheridan Bernardo Filippo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Winterhalter Erberto Francesco, della medesima arcidiocesi. 8 giugno » Monsig. Albvicz Ignazio, dell'arcidiocesi di Chicago. » » » Monsig. Karabasz Francesco, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Lyons Luca, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Rowan Timoteo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Wolfe Riccardo, della medesima arcidiocesi. 24 » » Monsig. Bafìle Corrado, dell'arcidiocesi di L'Aquila. » » » Monsig. Baradel Angelo (Roma). » » » Monsig. Prinetto Angelo, della diocesi di Susa. Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità: 1 ottobre 1952. Monsig. Metta Nicolò, della diocesi di Andria. 22 dicembre » Monsig. Arulappa Rayappa, dell'arcidiocesi di Madras e Meliapor. » » » Monsig. De Sá Bernardino, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Pereira de Andrade Alberto, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Soma Lazzaro, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Motha Vaz MicEele, della diocesi di Tanjore. » » » Monsig. Jeganathan Prabalanathan Lourduswamy, della medesima diocesi. » » » Monsig. Pinto Giovanni Francesco, della medesima diocesi. 18 luglio 1953. Monsig. Schortens Jurrieu, dell'arcidiocesi di Utrecht. 16 settembre » Monsig. Frank Enrico Francesco, della diocesi di Haar lem. 6 ottobre » Monsig. Haanen Bernardo, della medesima diocesi. 3 novembre » Monsig. Longhi Luigi, della diocesi di Mantova. » » » Monsig. Kerkvliet Gerardo Giovanni, della medesima diocesi. 1 febbraio 1954. Monsig. Barrette Armando, della diocesi di Worcester. » » » Monsig. Lekarczyk Andrea, della medesima diocesi. » » » Monsig. Warburton Francesco, della medesima diocesi. 5 » » Monsig. Dozier Carroll T., della diocesi di Richmond. » » » Monsig. Flaherty Luigi, della medesima diocesi. » » » Monsig. McClunn Giustino, della medesima diocesi. » » » Monsig. Nott Aroldo, della medesima diocesi. 18 » » Monsig. Doyle Roberto, dell'arcidiocesi di Hartford. » » » Monsig. Donnelly Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Hines Vincenzo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Kerwan Giacomo, della medesima arcidiocesi. » ' » » Monsig. Wodarski Giovanni, della medesima arcidiocesi. 22 » » Monsig. Cuffe Giovanni, dell'arcidiocesi di Boston. » » » Monsig. Flanigan Carlo, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. McElroy Francesco, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Tuohy Pietro, della medesima arcidiocesi. 8 marzo » Monsig. Sposito Luigi, dell'arcidiocesi di Sorrento. 382 15 » » » » » » » » » » » » » » » 17 » » 20 » 25 29 30 » » » » 6 10 » » 24 10 » 15 » 19 20 » » » » » » » » Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale marzo 1954. Monsig. Bogacki Massimiliano, della diocesi di Buffalo. » » Monsig. Duggan Giovanni, della medesima diocesi. » _ » Monsig. Growney Francesco, della medesima diocesi. » » Monsig. Hoffmeyer Alberto, della medesima diocesi. » » Monsig. Kelliber Franklin, della medesima diocesi. » » Monsig. Kennedy Giovanni, della medesima diocesi. » » Monsig. Kirby Guglielmo, della medesima diocesi. » » Monsig. Martin Guglielmo, della medesima diòcesi. » » Monsig. McCabe Francesco, della medesima diocesi. » » Monsig. Mellerski Pietro, della medesima diocesi. » » Monsig. Ormsby Giovanni, della medesima diocesi. » » Monsig. Paul Giovanni, della medesima diocesi. » » Monsig. Schreckenberger Carlo, della medesima diocesi. » » Monsig. Sokolowski Vincenzo, della medesima diocesi. » » Monsig. Toomey Leo, della medesima diocesi. » » Monsig. Zimpfer Giorgio, della medesima diocesi. » » Monsig. Merola Paolo, della diocesi di Ascoli Satriano. » » Monsig. Conte Vito, della diocesi di Cerignola. » » Monsig. Simone Pasquale, della medesima diocesi. » » Monsig. Mondini Giuseppe, della diocesi di Città della Pieve. » » Monsig. Federici Federico (Roma). » » Monsig. Simonelli Benedetto, dell'arcidiocesi di Camerino. » » Monsig. Dottori Giuseppe, della diocesi di Jesi. » » Monsig. Baisi Corrado, della diocesi di Reggio Emilia. » » Monsig. Grasselli Carlo, della medesima diocesi. » » Monsig. Milani Francesco, della medesima diocesi. » » Monsig. Munari Creardo, della medesima diocesi. » » Monsig. Torreggiani Dino, della medesima diocesi. aprile » Monsig. De Panfìlis Italo, della diocesi di Valva e Sulmona. » » Monsig. Celli Giulio, della diocesi di Pescia. » » Monsig. Razzoli Gastone, della diocesi di Reggio Emilia. » » Monsig. Paoli Luigi, della diocesi di Volterra. » » Monsig. Cazzaniga Giovanni (Roma). maggio » Monsig. Rescbigg Oscar, della diocesi di Castellammare di Stabia. » » Monsig. Soligo Francesco, della diocesi di Treviso. » » Monsig. Palmerini Achille, della diocesi dei Marsi. » » Monsig. Pistoia Giovanni, della diocesi di Vigevano. » » Monsig. Bolatti Guglielmo, dell'arcidiocesi di Buenos Aires. » » Monsig. Chiariello Amodio, della diocesi di Aversa. » » Monsig. Bernardi Eugenio, della diocesi di Forlì. » » Monsig. Renieri Federigo, dell'arcidiocesi di Lucca. » » Monsig. Sivieri Alfredo, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Donato Isidoro, dell'arcidiocesi di Udine. » » Monsig. Baria Benedetto, della diocesi di Ventimiglia. » » Monsig. Novella Ferdinando, della medesima diocesi. » » Monsig. Novella Vincenzo, della medesima diocesi. » » Monsig. Rossi Antonio, della medesima diocesi. Diarium 24 maggio 31 » » » 24 » » giugno 1954. Monsig. » Monsig. Monsig. » » Monsig. Monsig. » Monsig. » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » » Romanae Curiae 383 Polcini Domenico, dell'arcidiocesi di Benevento. Kappes Guglielmo, della diocesi di Columbus. O'Dea Paolo, della medesima diocesi. Spiers Edoardo, della medesima diocesi. Goossens Vittorio Leopoldo, dell'arcidiocesi di Indianapolis. Herman Enrico Giovanni, della medesima arcidiocesi. Barbarito Luigi, della diocesi di Avellino. Fumo Carlo, della diocesi di Ivrea. Peressin Mario, della diocesi di Concordia. Pocci Filippo (Roma). Storero Luciano, della diocesi di Pinerolo. Teofili Leopoldo, della diocesi di Atri. Cameriere d'onore in abito paonazzo di Sua Santità: 19 maggio 1954. Monsig. Pasquali Inno, della diocesi di Pontremoli. Cameriere d'onore soprannumerario di spada e cappa di Sua Santità: 15 giugno 1954. Il sig. Lolli Cesidio (Città del Vaticano). Cappellano d'onore « extra Urbem, » di Sua Santità: 20 maggio 1954. Monsig. Zanini Angelo, dell'arcidiocesi di Udine. ONORIFICENZE Con Breve Apostolico, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: L'Ordine Supremo 29 giugno del Cristo: 1954. A Sua Eccellenza l'On. Luigi Einaudi, Presidente della Repubblica d'Italia. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine Piano: 6 aprile 1954. A S. E. il sig. Aramburú Giuseppe Felice, Ambasciatore del Perù presso la Santa Sede. La Commenda dell'Ordine Piano: 9 ottobre 1953. Al sig. De Quay Giovanni Edoardo, della diocesi di s'-Hertogenbosch. Il Cavalierato 24 marzo dell'Ordine Piano: 1954. Al sig. Wijsenbeek Luigi (Olanda). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 384 La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 6 aprile 1954. A S. E. il sig. Vallarino Raffaele A., Ministro del Panama presso la Santa Sede. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 21 marzo 1953. Al sig. Proudfit Arturo T., dell'arcidiocesi di Caracas. 3 aprile 1954. Al sig. Janz Federico (Germania). 18 maggio » Al sig. Marconi Mario, dell'arcidiocesi di Milano. La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 11 marzo 1953. Al sig. Douglas Robert, della diocesi di Townsville. 20 settembre » Al sig. Granpré Molière Marino Giovanni della diocesi di Haarlem. 24 novembre » Al sig. Bernal Escobar Luigi, dell'arcidiocesi di Bogotá. 4 dicembre » Al sig. Robertson Glendon, della diocesi di Camden. 16 febbraio 1954. Al sig. Ullrich Francesco, del vicariato apostolico di Darién. 18 » » Al sig. Gorini Natale, dell'arcidiocesi di Ferrara. » » » Al sig. Boari Antonio, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Canella Carlo, della medesima arcidiocesi. 23 » » Al sig. Sayour Elia, della diocesi di Brooklyn. 9 marzo » Al sig. Dall'Ora Arturo, dell'arcidiocesi di Milano. » » » Al sig. Pedoia Andrea, della medesima arcidiocesi. 23 » » Al sig. Del Roso Lisindo, della diocesi di Pistoia. 3 aprile » Al sig. Wells Arturo (Perù). » » » Al sig. Fiorani Silvio, dell'arcidiocesi di Spoleto. 8 » » Al sig. Filippini Beniamino, della diocesi di Brescia. 12 » » Al sig. Abbadessa Michele, dell'arcidiocesi di Messina. 21 » » Al sig. Power Giovanni, della diocesi di Leeds. 1 maggio » Al sig. Caruso Luca, della diocesi di Agrigento. » » » Al sig. Bianchi Alberto, dell'arcidiocesi di Salerno. 1 giugno » Al sig. Bodini Francesco (Roma). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 23 » » marzo » » 1954. Ai sig. Riccardi Pietro, dell'arcidiocesi di Torino. » Al sig. Manno Antonio, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Verando Giovanni, della medesima arcidiocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di san 11 20 giugno » 1 3 » » luglio » » » Gregorio Magno, classe civile: 1953. Al sig. Brennan Giuseppe, della diocesi di Leeds. » Al sig. Straeter Giuseppe M., della diocesi di 's-Hertogenbosch. » Al sig. Lockefeer Emilio, della diocesi di Breda. » Al sig. Immink Edoardo A. M., della diocesi di Haarlem. Al sig. Nolet Enrico, della medesima diocesi. Al sig. Steenkamp Tommaso, della medesima diocesi. An. et vol. X X X X V I 16 Augusti 1954 (Ser. I I , v. X X I ) - N. 10 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE A C T A PII CONSTITUTIONES PP. XII APOSTOLICAE I TELLICHERRIENSIS IN MALABARICA REGIONE NOVA ERIGITUR DIOECESIS, NOMINE (( TELLICHERRIENSIS )), RITUS CHALDAICI MALABARENSIUM, ET METROPOLITANAE ECCLESIAE ERNAKULAMENSI SUFFRAGANEA CONSTITUITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad Christi Ecclesiam regendam divina vocati voluntate, vehementer laetamur cum catholicum nomen per terrarum orbem optimo prorogatur auspicio; atque, Dei favente gratia, dioeceses vel condere possumus vel immutare ut commodius in iisdem christiana administretur res. Cuius sollicitudinis Nostrae partes nunc expostulat Ecclesia ritus chaldaici Malabarensium. Plurimi enim christifideles illius ritus, fere septuaginta millia, vitae cotidianae necessitatibus compulsi, ex suis dioecesibus in Malabarica regione iam exstantibus, in ipsius regionis septentrionales partes, in eas praecipue quae Calicutensem latini ritus dioecesim efficiunt, ut agris colendis operam darent, immigraverunt. Qui christifideles, simul ac in novis locis domicilium sibi constituerunt de animorum suorum salute solliciti^ cum aedes sacras et scholas aedificaverunt tum sacerdotes sui ritus, qui suae colendae pietati alacriter incumberent, sibi dari postulaverunt, precesque Apostolicae huic Sedi 2 5 - ACTA, vol.. X X I , n . 10. - 16-8-1954. 386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale admovendas curarunt ut nova in hanc rem dioecesis conderetur. Quibus rogantibus ut concedamus, audito consilio venerabilis Fratris Nostri S. R. E. Cardinalis S. Congregationis pro Ecclesia Orientali a Secretis; consensum praeterea eorum omnium supplentes quorum quoquo modo res intersit, de plenitudine apostolicae Nostrae potestatis, quam a Summo Deo accepimus, haec quae sequuntur consulto et cogitata decernimus atque statuimus. In Malabarica regione septentrionali novam erigimus dioecesim pro fidelibus ritus chaldaici Malabarensium, quam ab urbe Tellicherry TelUcherriensem appellari volumus atque saeculari clero ex iisdem regionibus orto committimus; quae praeterea metropolitanae Ernakulamensi Ecclesiae suffraganea erit, cuius Metropolitis Tellicherrienses pro tempore Antistites recto iure subicientur. Tellicherriensis dioecesis modo erectae Administratorem Apostolicum, Sede vacante, eligimus et nominamus Sebastianum Vallopilly e dioecesi Palaiensi sacerdotem, hactenus in sacro eiusdem dioecesis Seminario pietatis Magistrum, cui novae Sedis curam administrationemque committimus sive rerum religiosarum sive temporalium bonorum; simulque iura, honores, facultates et privilegia tribuimus cum hoc munere coniuncta ; volumus autem eum iisdem oneribus atque obligationibus contineri quae, iuxta Sacros Canones, ceteris viris paris dignitatis tribui solent. Huius dioecesis limites iidem erunt ac dioecesis Calicutensis latini ritus; attamen fideles ritus chai daici Malabarensium ab Episcopi latini iurisdictione eximinus, qui in posterum novae Tellicherriensis dioecesis Episcopo obnoxii erunt. Huius vero novae sedem dioecesis in urbe ipsa, quam Tellicherry vocant, constituimus ; Episcopus autem sacras sui ritus caerimonias, donec alias fieri poterit, in templo latini ritus eadem in urbe peraget. Ad Tellicherriensem autem Ecclesiam iura et onera spectabunt quae ad ceteras dioeceses pertinent; eius pariter pro tempore Antistites sive iuribus, potestatibus ac privilegiis decorabuntur sive oneribus officiisque tenebuntur, quae communi iure eiusmodi Praesulum dignitatem consequuntur. Quod autem attinet ad Vicarii Capitularis seu Administratoris, Sede vacante, electionem, ad episcopalis mensae emolumenta, ad iuvenum institutionem qui in spem Ecclesiae succrescunt, ad fidelium et sacerdotum iura et onera aliaque huiusmodi, eadem servari praecipimus quae Orientalis Ecclesiae legitimis normis praecipiuntur. Cum vero extra fines septentrionales et orientales novae huius dioecesis alii commorentur coetus christifidelium Syrorum Malabarensium, mandamus ut religiosis istorum hominum necessitatibus apte in posterum consulatur. Ut autem ea quae Nostris hisce Litteris iubemus efficiantur, venerabilem Fratrem Acta PU Pp. XII 387 Augustinum Kandathil, metropolitanae Sedis Ernakulamensis Archiepiscopum, deligimus, vel eum qui eo tempore, quo haec decreta ad remadducentur, huic praeerit metropolitanae Ecclesiae ; cui vero contigerit hoc exsequendum negotium, illi propterea omnes necessarias ad id potestates facimus, cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro, qui ecclesiastica dignitate polleat. Iubemus pariter ut idem venerabilis Frater hoc confectum negotium in tabulas referat, quarum fide digna exempla ad S. Congregationem pro Ecclesia Orientali quam primum transmittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis, quorum res est, religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die primo et tricesimo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario CLEMENS Card. MICARA j$¡ EUGENIUS Card. TI S SER ANT Sacri Collegii Subdecanus S. Congr. pro Ecclesia Orientali a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Silvius Loco £g Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVIII, n 20. Serafini, Proton. Apost. Sericano, Proton. Apost. 388 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiai' II BABYLONENSIS (BASEENSIS CHALDAEORUM CHALDAEORUM) E BABYLONENSI CHALDAEORUM ET PATRIARCHALI DIOECESI QUAEDAM TERRITORIA SEPARANTUR QUIBUS NOVA ARCHIDIOECESIS EFFICITUR, BASRENSIS CHALDAEORUM APPELLANDA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Christi Ecclesia si per saeculorum decursum nullius tempestatis nulliusque tur binis vim non persensit, splendidissimae tamen gloriae triumphos, sanguine respersa, saepissime egit. Cuiusmodi vicibus Ecclesia quoque Basrensis Chaldaeorum paruit : siquidem et ipsa martyrii purpura, Sapore II Rege Persarum, est cohonestata; nec tamen defuerunt ei olim candidi dies rerum religiosarum serenitate pulcher rimi. Nostra autem aetate coepit iterum clarere. Qua de re Chaldaicae Ecclesiae Episcopi, Patriarcha duce, hanc Apostolicam Sedem rogaverunt ut, christiano populo suae regionis consulendi gratia, iterum dioecesis excitan t u r , archiepiscopali ornata dignitate. Quae cum ita sint, Nos iis auditis quorum sententia roganda esset, eorumque suppleto consensu qui aliquod ius in hoc negotio haberent ; post rem bene consideratam ; ea quae Sacrae Congregationi pro Ecclesia Orientali sunt probata rata habentes, de Nostra summa et apostolica potestate haec quae sequuntur statuimus et decernimus. Civiles provincias quibus sunt indita nomina: Bassorah, Amarah, Kut, Montefiq a Patriarchali dioecesi Babylonensi Chaldaeorum separamus ab eiusque iurisdictione solvimus; ex quibus novam archidioecesim constituimus, Basrensein Chaldaeorum appellandam. Huius Ecclesiae Antistes domicilium in urbe Bassora collocavit ; cathedram vero suae iurisdictionis in templo beatae Mariae nulla peccati labe conceptae Acta Pii Pp. XII 389 statuet, in vico Ashar, quod ad cathedralis templi decorem extollimus. Sive Archiepiscopus sive archidioecesis Basrensis Chaldaeorum obnoxii erunt venerabili Fratri Patriarchae Babylonensi Chaldaeorum eiusque Ecclesiae. Iis tamen honoribus, privilegiis, iuribus decorabuntur quae ad normam iuris communis et peculiarium legum Ecclesiae Orientalis solent Archiepiscopis eorumque Ecclesiis rite tribui : volumus tamen eos iisdem officiis ac ceteri Praesules et Sedes eiusdem dignitatis constringi. Quod vero pertinet ad pueros instituendos quos Dominus ad sacerdotii munera vocaverit, ad iura cleri et populi, ad Administratoris Apostolici, Sede vacante, electionem, aliave huiusmodi, haec omnia sive communis iuris normis sive peculiaribus Orientalis Ecclesiae praescriptis regantur. Qui autem clerici ad hoc temporis in novae archidioecesis territorio legitime degant, iidem constitutae huic archidioecesi ipso facto censeantur adscripti. Mensam episcopalem, quae dicitur, constituent sive res et pecuniae a fidelibus christianis offerendae, sive congrua eorum bonorum pars, quae moveri non possunt, ad templum beatae Mariae Virginis, cuius mentionem fecimus, pertinentium. Quae his Litteris mandavimus perficienda curabit venerabilis Frater Ioseph V I I Ghanima, Patriarcha Babylonensis Chaldaeorum, vel ille qui eo tempore quo decreta ad exitum deducenda sunt Babylonensi dioecesi praeerit. Ei autem qui negotium confecerit omnes potestates agendae rei concedimus, quae poterunt cuivis viro subdelegari, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Onus vero habebit idem venerabilis Frater documenta exarandi, quorum digna fide exempla ad Sacram Congregationem pro Ecclesia Orientali quam primum transmittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam habeant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter siquis, quavis praeditus auctoritate sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 390 Officiale sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo septimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. E. E. Cancellario S$( CLEMENS Card. MIGARA © EUGENIUS Card. TI S SER ANT Sacri Collegii Subdecanus S. Congr. pro Ecclesia Orientali a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Franciscus Regens Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVIII, n. //. III P I S T O R I E N S I ET PRATENSIS ECCLESIAE P I S T O R I E N S I ET PRATENSIS, AEQUE PRINCIPALITER AC PERPETUO UNITAE, IN VICEM SEPARANTUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Clerus populusque Pratensis Ecclesiae huic Apostolicae Sedi magnas adhibuerunt preces ut sua ipsorum dioecesis, quae anno millesimo sescentesimo quinquagesimo tertio condita fuit atque Pistoriensi Sedi aeque principaliter ac perpetuo iuncta, in posterum proprio regeretur Episcopo. Pratensem enim civitatem, sive artes, ofìicinas, negotia respicias, sive populi frequentiam et celebritatem, tanta cepisse omnis generis incrementa ut ad religiosas etiam res quod attinet, sui iuris administrationem postularet. Quae cum ita sint, Nos de consilio venerabilis Fratris Nostri S. R. E. Cardinalis Sacrae Congregationis Consistorialis a Secretis; post eos auditos, quos oportebat, atque rem attentissimo animo consideratam; eorum denique supplentes consensum qui in negotio aliquid iuris sese arbitrentur habere, de apostolica Nostra po- Acta PU Pp. XII 391 testate qua omnibus Ecclesiis praesidemus ea quae sequuntur statuimus et decernimus. Pratensem et Pistoriensem dioeceses in vicem separamus, quae ad hunc diem aeque principaliter ac perpetuo unitae exstabant; ita ut in posterum tempus unaquaeque earum dignitatem dioecesis servet, ac proprium Episcopum habeat. Quod vero ad Ecclesiam Pratensem pertinet, censemus eius territorium iisdem limitibus contineri quibus usque huc ; eamque metropolitanae archidioecesi Florentinae subdi tamquam sufìraganeam, cui ceterum ad hodiernum diem subiecta fuit. Eius autem Praesules, quibus ipsa continget regenda ac gubernanda, Metropolitis Florentinis, uti patet, erunt itidem obnoxii. Sedes Episcopi Pratensis in ipsa urbe Prato erit, in qua Episcopus assidue domicilium habebit. Episcopi vero cathedra in S. Stephani templo erit, quod ab anno millesimo sescentesimo quinquagesimo tertio cathedralis templi decore est insignitum. Quae vero ad ipsius dioecesis regimen, administrationem, Curiam dioecesanam, Canonicorum Collegium, Seminarium aliaque huiusmodi attinent, ea servanda iubemus quae sacri canones decernunt. Quae acta et documenta in tabulario Pistoriensis Curiae ad clericos et fideles Pratenses respiciunt, ea omnia ad Curiam Pratensem mittantur in archivo asservanda. Item omnia bona, sive quae moveri possunt sive quae non possunt, mensae episcopalis Pratensis propria, haec ab Episcopo Pistoriensi ad Pratensem transferantur. Haec autem Nostra decreta exsequenda curabit dilectus Filius Noster Elias S. R. E. Cardinalis dalla Costa, Archiepiscopus Florentinus, cui omnes potestates agendae rei vel cuiuslibet controversiae componendae, si quae exoriantur, concedimus. Quas poterit idem cuivis viro subdelegare dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Qui vero negotium confecerit, eidem onus iniungimus actarum rerum documenta exarare quorum digna fide exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittantur. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate 392 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum siquis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo quinto mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. E. E. Cancellario £6 EUGENIUS Card. TISSERANT Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Silvius Serafini, Sericano, Proton. Proton. Apost. Apost Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVIII, n 16. IV LINGAYENSIS (LINGAYENSIS - DAGUPANENSIS) SEDES ET CATHEDRA LINGAYENSIS ECCLESIAE AB URBE LINGAYEN AD DAGUPAN URBEM TRANSFERUNTUR, CUI ECCLESIAE NOMEN INDITUR « LINGAYENSIS- DAGUPANENSIS )). PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Exitiosum bellum funestumque, quod recens per totum fere terrarum orbem caedes et ruinas sevit, etiam carissimam Nobis Lingayensem dioecesim diro vulnere cruentavit. Eius enim urbs caput, frequens scilicet actuosumque oppidum Lingayen, in quo a Decessore nostro Pio XI per apostolicas sub plumbo Litteras « Continua omnium Ecclesiarum », die undevicesimo mensis Maii anno millesimo nongentesimo duodetricesimo datas, sedes Episcopi eiusque cathedra statutae fuerunt, tanta fuit calamitate afflictum tantisque ictibus paene dirutum ut minime idoneum Acta Pii Pp. XII 393 existimatum fuerit, in quo Episcopus çommoraretur. Est tamen in eadem Lingayensi dioecesi urbs, cui nomen vulgato sermone Dagupan quaeque sive negotiorum opumque copia sive viarum opportunitate praeclare in tota enitet regione. Quam ob rem, venerabilis Prater Marianus Madriaga, Lingayensis Episcopus, iterum atque iterum ab hac Apostolica Sede postulavit ut suae Ecclesiae sedes ac cathedra ab oppido Lin gayen, magnam partem everso, ad eandem urbem Dagupan transí erren tur. Sacrum igitur Consistoriale Consilium, iis usum potestatibus, quas Nos ei fecimus, re attente considerata atque audito consilio venerabilis Fratris Aegidii Vagnozzi, Archiepiscopi titulo Myrensis et in Insulis Philippinis Apostolici Nuntii, eiusmodi precibus benigne concedendum censuit. Nos vero, qui in Petri solio constituti nihil omnino non facimus quod in Dei gloriam procurandam animorumque utilitatem aptius in dies quaerendam cedat, ea quae Sacra Consistorialis Congregatio censuerit rata habentes atque eorum supplentes consensum qui in hac re aliquid iuris se habere arbitrentur, certa scientia eorum quae gesturi sumus, de plenitudine supremae Nostrae potestatis sequentia statuimus. Quae ad hunc diem episcopalis sedes in urbe Lingayen exstitit, eandem ad urbem Dagupan transferri iubemus, quam scilicet ad episcopalis civitatis gradum et dignitatem perducimus, omnibus pariter traditis iuribus, privilegiis, honoribus ceterarum per orbem episcopalium Sedium propriis. Volumus praeterea ut quae adhuc Lingayensis dioecesis appellabatur eadem posthac Lingayensis-Bagupwnensis nuncupetur, utque eius pro tempore Episcopi idem ex ea capiant nomen. Quae praeterea Metropolitanae Ecclesiae Novae Segobiae suffraganea esse perget. Decernimus pariter ut curíale templum S. Ioanni Apostolo et Evangelistae sacrum, quod Dagupan, in urbe dioecesis principe, exstat, cathedralis templi titulo ac dignitate in posterum decoretur atque propterea Lingayense templum, quod ad hodiernum diem fuit cathedrale, concathedrali, quem vocant, posthac honestetur titulo. Dioecesana denique Curia in urbe Dagupan in posterum exstabit, ut in ipso scilicet Lingayensis-Dagupanensis Ecclesiae centro omnia serventur acta quae ad eandem spectant. Ut autem ea quae Nostris his Litteris iubemus efficiantur, eundem venerabilem Fratrem Aegidium Vagnozzi, Apostolicum in Philippinis Insulis Nuntium, deligimus, vel eum qui eo tempore quo haec decreta ad rem adducentur eidem praeerit Apostolicae Nuntiaturae; cui vero contigerit hoc exsequendum negotium, illi necessarias ad id potestates facimus cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro, qui ecclesiastica dignitate polleat, onusque iniungimus hoc con tectum negotium in acta referendi, quorumque fide digna exempla ad Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3 9 4 Sacram Congregationem Consistorialem quam primum transmittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Eomae apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. E. E. Cancellario ® EUGENIUS Card. TISSERANT © Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA Sacri Collegii Decanus S. Congr- Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Silvius Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., vol. LXXXVIII, n. 17. Serafini, Sericano, Proton. Apost. Proton. Apost. Acta PU Pp. XII LITTERAE 395 APOSTOLICAE I CATHEDRALE TEMPLUM DIOECESIS S. CLAUDII HONORIBUS BASILICAE MINORIS INSIGNITUR. PIUS PP. X I I Ad perpetuam rei memoriam. — Sacrata Templa ob peculiarem antiquitatis religionisque commendationem amplius excolere Romanorum Pontificum vetus est consuetudo et pietatis eorum perenne documentum. Quorum e numero principem Ecclesiam dioecesis Sancti Claudii esse intelleximus, quae, Apostolis Petro, Paulo, Andreae sacra, vetustatis laude ornetur, praestet elegantia ac specie, clareat celebritate. Annalium enim memoriam replicantes Sacellum Sancti Martini eo in loco a Sanctis Monachis Romano et Lupicino ferunt esse primitus dedicatum, iuxta quod, Sancto Eugendo Abbate, postea Ecclesia Sanctorum Apostolorum Petri, Pauli, Andreae, reliquiis eorum inibi conditis, lapidibus sit exstructa. In coenobiarchae illius honorem alia etiam exstitit Aedes, in qua et Sanctus Claudius a Christifidelibus praecipue coli coeptus est atque observari. In hoc autem piorum operum praenobili theatro Sanctorum Apostolorum Ecclesia, quam Sanctus Eugendus excitarat, volventibus annis collapsa ruinis, saeculo xv inter temporum ac rerum difficultates maximas in augustum Templum reparata est vindicataque ex interitu. Quin, sublata ibi anno MDCCXLH coenobiali institutione, Cathedralis Aedis novae dioeceseos Sancti Claudii dignitate cumulata est atque, post Gallicam perturbationem ac Napoleonis aetatem, qua dioecesis illa ad tempus fuerat exstincta, iterum in lucem famamque provecta. In tam longa annorum serie hoc Templum donis praeclaris et artificiosis operibus supererai, quorum autem plurima abalienata sunt, deperdita, avulsa. Probant hodie in primis, quae exstant, scamna chori, anno MCCCCLXV affabre confecta-, et ornamenta altaris maximi, e prisca Ecclesia Sanctorum Eugendi et Claudii servati, atque veteris arae Sancti Petri. Signis quoque ac reliquiis Sanctorum Templum est illustre iisque populum fidelem ad pietatem provocat venuste. Instante vero sollemnitate memoriae quindecies saecularis conditae Abbatiae, scilicet 396 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale matricis huiusce Sedis atque oppidi Sancti Claudii, Venerabilis Frater Claudius Flusin, eiusdem loci Antistes, quo populus sibi creditus ad impensius rerum divinarum studium confirmaretur, enixas Nobis adhibuit preces ut princeps Templum suum Basilicis Minoribus accensere dignaremur. Nos autem, ad tam honoratae vetustatis praeconia animum convertentes et in huius faustitatis partem pervolentes venire, eiusmodi vota libenter statuimus explere. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam Cathedralem dioeceseos Sancti Claudii honoribus et privilegiis Basilicae Minoris afficimus ac decoramus, omnibus adiectis privilegiis quae titulo eidem rite competunt..Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x mensis Iunii, anno MCML, Pontificatus Nostri duodecimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA Officium Reg en s Pontificiis Diplomatibus expediendis II ECCLESIA ((DOMINAE NOSTRAE)) TITULO NATIVITATIS B. MARIAE V. DEDICATA ET DOLAE SEQUANORUM INTRA FINES DIOECESIS SANCTI CLAUDII EXSTANS PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS HONESTATUR. P I U S PP. X I I Ad perpetuam rei memoriam. — Quamvis omnia, quae Deus praesenti numine replet, Templa Sancta Mater Ecclesia religioni habeat debita excolere reverentia,. ea tamen, quae ob vetustatis, artificiosorum Acta Pii Pp. XII 397 operum singularisque celebritatis commendationem inter cetera excellant, peculiaribus honoribus consuevit decorare. In quibus paroecialem Ecclesiam « Dominae Nostrae », qua oppidum Dola Sequanorum in Burgundiae Comitatu maxime ornatur, aliquem accepimus numerum obtinere. Haec enim turrigera Aedes eo structurae genere, quod « Romanicum » appellant, a Monachis est excitata atque praeclaro expolita cultu. Canonicorum Collegium, ad divinas recinendas laudes destinatum, anno M c c c i v ibidem esse institutum e veteribus constat monumentis. Nobile autem hoc Templum anno MCCCCLXXIX a Ludovico IX disiectum ac pessumdatum, reiectum est vehementi animorum ardore et Christifidelium liberalitate memorabili; subtili artis « Gothicae » venustate exinde conspicuum, in tantum pertingit ut nulla totius Burgundiae Comitatus loca religiosa eius magnitudinem vincant ; supra portam praealta eminet turris, rerum caelestium perenne quoddam invitamentum. Demirantur ibi etiam sacellum, renatarum artium elegantia monstrabile et ob praecipuum cultum Divini Redemptoris, panis sub specie velati, admodum illustre. Beatam Mariam Virginem, cui Ecclesia dicata est, perfrequens populus solet ibi in vota vocare neque pauci viri et feminae, qui modo Beatorum vel Sanctorum Caelitum gloria coruscant, eam Aedem precabundi, cum viverent adierunt. His permotus Venerabilis Frater Claudius Flusin, dioeceseos Sancti Claudii Episcopus, enixe Nos rogavit, ut eam ipsam Ecclesiam, tot affluentem laudibus, Basilicam Minorem renuntiare dignaremur. Nos autem, ne umquam Christifidelium, oppidi illius incolarum, pia defervesceret alacritas, sed quo maiore in dies observantia in Sanctissimum Eucharistiae Sacramentum Almamque Deiparam Mariam ii ferrentur, votis huiusmodi libenti animo statuimus obsecundare. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus rei momentis attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum paroecialem Ecclesiam « Dominae Nostrae », titulo Nativitatis Beatae Mariae Virginis dedicatami et Dolae Sequanorum, intra fines dioecesis Sancti Claudii, exstantem, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis privilegiis, quae Templis itidem insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, 398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x mensis Iunii, anno MCML, Pontificatus Nostri duodecimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA Officium Pontificiis Regens Diplomatibus expediendis III BEATA MARIA VIRGO, TITULO ADIECTO ((PATRONA INDIAE)), IN CAELESTEM PATRONAM NATIONIS INDICAE ELIGITUR. PIUS PP. X I I Ad perpetuam rei memoriam. — In huius aetatis procella, mortales, tot pressi angustiis totque obnoxii periculis, in Almae Deiparae praesidium haud perperam fidentes se committunt et, quae non deest temporibus filiorum, Eam ad auxilium implorant. Senserunt hoc Sacrorum Antistites Ditionis Indicae, qui in urbe Bangalorensi mense Ianuario anni MCML conventum agentes, Beatam Mariam Virginem omnium consensione « Indiae Patronam » pronuntiaverunt. Quod consultum ut Nostra auctoritate firmare dignaremur, iidem supplices ad Nos preces detulerunt. Nos autem, in peculiarem Dei Genetricis cultum a puero assueti eumque in regionem illam, tenebris satis obvolutam, omnibus studiis Nostris provehere cupientes, vota huiusmodi libenti animo statuimus explere. Quapropter, audito Venerabili Fratre Nostro Clemente Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinali Micara, Episcopo Veliterno ac Sacrae Rituum Congregationis Pro-Praefecto, omnibusque rei momentis attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, adiecto titulo « Patrona Indiae )), totius Nationis Indicae Praecipuam apud Deum Caelestem Patronam confirmamus seu constituimus ac declaramus, omnibus honoribus et privilegiis liturgicis additis, quae principalibus nationum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces Acta PU Pp. XII 399 iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super bis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXVI mensis Ianuarii, anno MCMLI, Pontificatus Nostri duodecimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA Officium Re g en s Pontificiis Diplomatibus expediendis CHIROGRAPHUS SEDES PONTIFICII INSTITUTI BIBLICI AMPLIATUR PIUS PP. X I I Il Nostro Predecessore San Pio X con la sua Lettera Apostolica <( Vinea electa » in data 7 maggio 1909 fondò il Pontificio Istituto Biblico, e con successivo Chirografo del 16 maggio 1910 assegnò, come sede dell'Istituto stesso, U immobile sito in Roma, che costituisce isolato fra la Piazza della Pilotta, la Via dell'Archetto e la Via del Vaccaro. Con decreto in data 7 agosto 1932, emanato dalla Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi, il Nostro Predecessore Pio XI di v. m. eresse nel medesimo Istituto la Facoltà degli Studi dell'Oriente Antico. Nel 1946 lo Stato Italiano riconsegnò alla Sede Apostolica l'edificio sito in Roma annesso alla Basilica dei Santi X I I Apostoli, di cui l'Italia aveva già trasferito alla Santa Sede la piena e libera proprietà con l'Art. 14 del Trattato del Laterano. Considerati lo sviluppo e l'importanza del Pontifìcio Istituto Biblico, disponemmo che la parte di tale edificio compresa fra la Via e la Piazza della Pilotta e la proprietà deL Principe Colonna fosse opportunamente restaurata, adattata alle esigenze dell' Istituto e collegata, 400 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale per mezzo di un arco sopra la Via del Vaccaro, con la originaria sede dell'Istituto stesso. I lavori furono eseguiti. Con il presente Nostro Chirografo, confermando quanto fu deliberato dal Nostro Predecessore San Pio X, dichiariamo e disponiamo che tanto l'immobile compreso fra la Piazza della Pilotta, la Via dell'Archetto e la Via del Vaccaro, quanto la parte dell'edifìcio compresa fra la Via della Pilotta, la Piazza della Pilotta e la proprietà del Principe Colonna, come sopra descritta e collegata con l'altro stabile, sono e saranno adibiti a sede del Pontifìcio Istituto Biblico e afìidati all'amministrazione del Rettore pro tempore del medesimo Istituto, la cui opera sarà certamente sempre più feconda di frutti scientifici e spirituali. Disponiamo altresì che al presente Nostro Chirografo siano allegati, come parte integrante, gli estratti di Mappa e i dati del Catasto, descrittivi del complesso immobiliare che costituisce e costituirà la sede del Pontificio Istituto Biblico. Tali documenti sono firmati dal Nostro Pro Segretario di Stato per gli affari Ordinari e dall'Architetto dei Sacri Palazzi Apostolici. Dato dal Nostro Palazzo Apostolico Vaticano, il giorno trenta maggio millenovecentocinquantaquattro, anno decimosesto del Nostro Pontificato. P I U S PP. X I I EPISTULAE I AD E M U M P. D. PETRUM TIT. SS. TRINITATIS IN MONTE PINCIO S. R. E. PRESB. CARDINALEM GERLIER, ARCHIEPISCOPUM LUGDUNENSEM ET VIENNENSEM ALLOBROGUM, QUINA EPISCOPATUS LUSTRA CELEBRATORUM. P I U S PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Non sine peculiari animi iucunditate accepimus, te in eo iam esse, ut quinque ab inito episcopatu lustra, clero fidelibusque optimo iure tecum laetantibus, fauste feliciterque concelebres. Nobilem profecto apostolatum ipse es exorsus in fiorente quoque aevo, quum tu, animarum studio incensus, naturali pollens facundia dicendique arte peritus, nomen dedisti Catholicae iuventutis Gallicae Consociationi, cui per quinquen- Acta Pii Pp. XII 401 nium etiam praefuisti, in Actione catholica exercenda acriter incumbens; dum interea et integritate vitae iurisque civilis prudentia et coruscante eloquentiae splendore in foro Parisiensi effulgebasSed ad maiora divinitus vocatus, post exactam in belli militiam, acceptis quoque in acie vulneribus, post duram apud hostes captivitatem, sacro ministerio perlibenter te mancipasti in ipsa metropoli Parisiensi, ubi sacerdotii primitias dedisti, sollertem curam conferendo operibus dioecesanis eorumque etiam moderamen participando. Haec sunt praeclara sane specimina futuri tui apostolatus, qui post susceptum episcopatum in latiore atque eminentiore campo enituit, primo in dioecesi Tarbiensi et Lapurdensi, deinde in sede ista metropolitana Lugdunensi, apud tam insignia caelestis Reginae sanctuaria. Notae profecto sunt adsiduae curae, quas hoc temporis spatio in pastorale officium profudisti, praesertim ad ecclesiasticas vocationes familiasque religiosas fovendas, ad catholicas scholas tuendas, ad condicionem opificum ex iustitiae socialis normis provehendam, ad caritatis instituta promovenda, ad omnia Actionis Catholicae opera excitanda. Constat autem inter omnes flagrans studium, quo semper contendisti, ut pietas populi erga Beatissimam Virginem magis magisque in dies augesceret, probeque novimus vocem tuam, laudes Mariae concinentem, saepe, nec tantum intra Gallicae Nationis fines, personuisse. Peculiaris vero sollicitudinis, qua tot tamque frequentia fidelium peregrinantium agmina ad prodigiale specus Massabiellense excipiebas atque ad Matris Caelestis amorem inflammabas, Nosmet Ipsi testem fuimus, quum, undeviginti abhinc annos, expleto humanae Redemptionis Jubilaeo ad catholicum orbem propagato, Pius X I , fel. rec. Decessor Noster, perhonorificum Legationis munus Nobis concredidit, ut publicis supplicationibus Lapurdi in triduum peragendis Ipsius nomine praesideremus. Cuius quidem sollemnis celebrationis memoria adhuc animum Nostrum pergrata suavitate perfundit. Tibi itaque, Dilecte Fili Noster, ob diuturnum ac frugiferum pastorale ministerium vehementer gratulamur, novamque gratiarum copiam ac praemia minime defutura a supremo rerum Dominatore adprecamur. Quo interea iucundi eventus celebratio utilior fideli populo evadat, tibi ultro facultatem damus, ut, statuta die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Cuius quidem superni auxilii auspex, peculiarisque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte 2 6 - ACTA, vol. X X I , n . 1 0 . — 1 6 - 8 - 1 9 5 4 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 402 Fili Noster, Episcopis Auxiliaribus tuis, cunctoque clero ac populo tuae curae tradito peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xvi mensis Iunii, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I II AD EMUM P. D. MAURITIUM TIT. SANCTAE MARIAE DE PACE S. R. E. PRESB. CARDINALEM FELTIN, ARCHIEPISCOPUM PARISIENSEM, QUEM LEGATUM MITTIT AD CONSECRATIONEM BASILICAE SANCTAE TERESIAE A IESU INFANTE, LEXOVII ERECTAE. P I U S PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Peculiari animi delectatione comperimus sacra sollemnia proxime Lexovii, in praeclara Basilica Deo dicata in honorem Sanctae Teresiae a Iesu Infante, fauste celebratum iri. Subit enimvero Nobis suavissima illius temporis memoria, quo Pius PP. X I , Noster fel. rec. Decessor, perhonorificum Legationis munus Nobis ipsis concredidit ad novam eandem Basilicam sacro ritu lustrandam, quae ex concordi studio atque ope tot sanctae virginis Lexoviensis cultorum, in terrarum orbe versantium, magnificenter surrexerat. Nunc autem augustum templum, tam eximiis ornamentis ditatum, in eo est, ut rite religioseque consecretur. Quo igitur sacrarum caerimoniarum celebratio maiore splendore Nostra auctoritate cumuletur, per Legatum Nostrum eidem adesse ac praeesse decrevimus. Quapropter te, Dilecte Fili Noster, qui, Romana purpura nitens no- bilissimae Sedi Parisiensi moderaris, Legatum Nostrum eligimus, ut, Nostram gerens Personam, sacris ritibus, qui ad consecrationem Basilicae Sanctae Teresiae a Iesu Infante pertinent, in Lexoviensi urbe praesideas. Quo vero ejusmodi celebratio christiano populo salutarior evadat, tibi ultro concedimus, ut constituta die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium interea donorum in auspicium, inque pe- Acta Pii Pp. XII 403 culiaris Nostrae caritatis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, tuaeque Legationis sociis peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Iunii, anno MDCCCCLiv, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I ALLOCUTIO Iis oui Romae rum orbe interfuerunt atque XIII Gertamini internationalibus g unnico Certaminibiis ex universo gywnicarum terraSodali- tatum* Soyez les bienvenus, vous tous, dirigeants, organisateurs et athlètes, qui participez à ces Championnats du monde de gymnastique. Nous saluons avec joie les représentants de tant de nations différentes, venus pour rivaliser dans une fraternelle émulation, aux yeux de sportifs émerveillés. Aboutissement d'une longue et difficile préparation, d'un travail persévérant et minutieux, ces démonstrations seront aussi un témoignage d'effort désintéressé au service d'un noble but. Nous avons dit déjà, voici près de deux ans, comment le sport et la gymnastique peuvent contribuer à l'épanouissement des plus belles qualités morales, pourvu qu'ils sachent se maintenir dans les limites de leur finalité propre et se mettre toujours au service d'un idéal pleinement digne de l'homme. Dans votre vie de tous les jours et dans les actions, humbles ou éclatantes, par lesquelles vous poursuivez votre tâche terrestre, Nous vous souhaitons d'apporter les mêmes vertus de simplicité, de loyauté, de maîtrise de soi et de respect d'autrui, que vous a enseignées la pratique de la gymnastique. Puissiez-vous aussi emporter de votre séjour à Rome, avec le souvenir d'un accueil chaleureux, le désir plus vif d'une collaboration internationale aussi franche et sincère sur tous les autres plans de la civilisation et de la culture. En même temps que Nous formons ces vœux, Nous en demandons l'accomplissement à Dieu, Créateur du corps humain et de son âme intelligente et aimante, et Nous vous en donnons pour gage Notre Bénédiction Apostolique. * Habita die 30 Iunii mensis a. .1954. 404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale NUNTII RADIOPHONICI I CHRISTIFIDELIBUS OB SOLLEMNEM CONSECRATIONEM BASILICAE SANCTAE TERESIAE A IESU INFANTE LEXOVII COADUNATIS.* La consécration de la Basilique votive, que les fidèles du monde entier ont contribué à ériger en l'honneur de Sainte Thérèse de l'Enfant Jésus, évoque en Notre cœur d'émouvants souvenirs. C'était hier, semble-t-il, et pourtant, dix-sept ans déjà se sont écoulés depuis le 11 juillet 1937 où, Légat a latere de Notre Vénéré Prédécesseur dans la douce terre de France, au Congrès Eucharistique national de Lisieux, Nous avions le bonheur de procéder à l'inauguration et à la bénédiction de cette même Basilique, à peine construite, et d'exalter, dans Notre discours, une triple présence de Dieu: dans le nouveau temple qui s'ouvrait au culte, dans la Très Sainte Eucharistie que l'on vénérait solennellement, et dans l'âme embrasée d'amour de la généreuse Carmélite. Cette année aussi, pour la consécration solennelle, Nous avons voulu à Notre tour être parmi vous en la présence très chère et très digne de Notre Légat, le Cardinal Archevêque de Paris. Mais les promoteurs de ces fêtes ont pensé qu'elles seraient plus belles encore, si Notre humble voix pouvait s'y faire entendre. Songeant également aux innombrables fidèles qui, malgré leur désir, ne peuvant y assister, Nous voudrions en quelques mots interpréter la ferveur et l'admiration de tous envers Ste Thérèse de l'Enfant-Jésus. Si la Divine Providence a permis l'extraordinaire diffusion de son culte, n'est-ce pas parce qu'elle a transmis et transmet toujours au monde un message d'une étonnante pénétration spirituelle, un témoignage unique d'humilité, de confiance et d'amour? Message d'humilité d'abord ! Quelle étrange apparition au sein d'un monde imbu de lui-même, de ses découvertes scientifiques, de ses virtuosités techniques, que le rayonnement d'une jeune fille que ne distingue aucune action d'éclat, aucune œuvre temporelle. Avec son dépouillement absolu des grandeurs terrestres, le renoncement à sa liberté et aux joies de la vie, le sacrifice combien douloureux des affections les plus tendres, elle se pose en vivante antithèse de tous les idéals du monde. Quand les peuples et les classes sociales se défient ou s'affrontent * Datus die 11 Iulii mensis a. .1954. Acta PU Pp. XII 405 pour la prépondérance économique ou politique, Thérèse de l'Enfant Jésus apparaît les mains vides : fortune, honneur, influence, efficacité temporelle, rien ne l'attire, rien ne la retient que Dieu seul et son Royaume. Mais en revanche le Seigneur l'a introduite dans sa maison, lui a confié ses secrets; il lui a révélé toutes ces choses qu'il cèle aux sages et aux puissants. 1 Et maintenant, après avoir vécu silencieuse et ca- chée, voici qu'elle parle, voici qu'elle s'adresse à toute l'humanité, aux riches et aux pauvres, aux grands et aux humbles. Elle leur dit avec le Christ : « Entrez par la porte étroite. Car large et spacieux est le chemin qui mène à la perdition, et il en est beaucoup qui le prennent ; mais étroite est la porte et resserré le chemin qui mène à la Vie, et il en est peu qui le trouvent » . 2 La porte, étroite en vérité, mais accessible à tous, est celle de l'humilité. Thérèse de l'Enfant Jésus, entrée par elle au paradis, se tient sur le seuil, les bras chargés de roses, et montre sa « petite voie d'enfance ». C'est l'Evangile même, le cœur de l'Evangile qu'elle a retrouvé, mais avec combien de charme et de fraîcheur. « Si vous ne redevenez comme des enfants, vous n'entrerez pas dans le Royaume des cieux ». 3 Ne vous apuyez donc pas sur la force, E argent, l'intelligence, et toutes les autres ressources humaines. Cherchez l'unique nécessaire. Acceptez le joug du Seigneur, suave et léger ; reconnaisez son souverain domaine sur vos personnes, vos familles, vos associations, vos nations. Accueillez sa loi d'entr'aide fraternelle et vous connaîtrez la paix et la tranquillité. Renonçant aux appuis illusoires d'une civilisation toute matérielle, vous trouverez la vraie sécurité que Dieu donne à ceux qui n'adorent que Lui. Mais si douce et souriante que soit la messagère, beaucoup trouveront cette humilité difficile à pratiquer. Les hommes d'aujourd'hui, souillés de tant de fautes, alourdis par leur égoïsme, peuvent-ils encore espérer se redresser, secouer leurs entraves morales et se mettre en marche vers Dieu? Le Seigneur n'a-t-il pas horreur de tant de lâchetés et de divisions, de tant d'avarice et de sensualité? Que Thérèse elle-même donne la réponse ! Qu'elle avoue avec une merveilleuse franchise combien elle a conscience de sa faiblesse et de son dénûment absolu, elle, Pin» comparable privilégiée, l'âme choisie pour des faveurs incompréhensibles. Une enfant incapable de se hisser sur une marche d'escalier, d'avan- 1 Cfr. MATTH. 1 1 , 25. 2 MATTH. 7. 1 3 ) . 3 MATTH,. 1 8 , 3. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 406 cer de quelques pas sans trébucher, ainsi se voit-elle devant Dieu. Mais parce qu'elle est certaine de son impuissance, totale, elle fixe sur Dieu un regard implorant. Fille d'un admirable chrétien, elle a compris, sur les genoux de son père, les trésors d'indulgence et de compassion que recèle le cœur du Seigneur. Aussi aûirme-t-elle, sûre de traduire les dispositions du Père céleste : « Ce n'est pas parce que j'ai été préservée du péché mortel, que je m'élève à Dieu par la confiance et l'amour. Ah ! je le sens, quand même j'aurais sur la conscience tous les crimes qui se peuvent commettre, je ne perdrais rien de ma confiance; j'irais, le cœur brisé de repentir, me jeter dans les bras de mon Sauveur,... car je sais à quoi m'en tenir sur son amour et sa miséricorde » , 4 Formule qui résume admirablement la pensée de Ste Thérèse de l'Enfant Jésus : Dieti est un Père dont les bras sont constamment tendus vers ses enfants. Pourquoi ne pas répondre à son geste? Pourquoi ne pas crier sans cesse vers Lui notre immense détresse? Il faut se fier à la parole de Ste Thérèse, quand elle invite, le plus misérable aussi bien que le plus .parfait, à ne faire valoir devant Dieu que la faiblesse radicale et la pauvreté spirituelle d'une créature pécheresse. Mais cette créature est destinée aussi à recevoir le plus éblouissant des dons du Ciel : l'amour divin. Dès sa plus tendre enfance, Thérèse se sent possédée de lui, livrée à toutes ses exigences, incapable de rien lui refuser. Petit à petit, se précisent les renoncements qu'il attend d'elle. Aucun sacrifice ne lui sera épargné : Dieu comme une flamme ardente la consumera toute entière jusqu'à l'ultime agonie, qui s'accomplira dans la foi pure, privée de toute consolation. Mais Ste Thérèse sait qu'elle présente une offrande expiatoire pour les fautes du monde, qu'elle continue en sa chair et en son cœur lacérés le mystère de la Croix. ISTe s'appelle-t-elle pas Thérèse de l'Enfant Jésus et de la Sainte Face? Le manteau royal dont le Christ revêt son élue, c'est le manteau de pourpre de sa Passion rédemptrice. Car Thérèse sait qu'elle conquiert ainsi les âmes et qu'un jour ses «immenses désirs» se réaliseront en surabondance. « O mon Dieu, je désire vous aimer et vous faire aimer, travailler à la glorification de la Sainte Eglise, en sauvant les âmes ». 5 A l'égal de François Xavier, elle deviendra Patronne des Missions catholiques. Et l'hommage, que le peuple chrétien unanime lui décerne encore en ce jour, témoigne de la fécondité universelle de son sacrifice. O Sainte Thérèse de l'Enfant Jésus, modèle d'humilité, de confiance 4 STE THÉRÈSE DE L'ENFANT-JÉSUS, Histoire d'une âme, chap. X , fin. 5 Id. Acte d'offrande comme victime d'holocauste, début. Acta Pii Pp. XII 407 et d'amour, du haut des cieux, effeuillez sur les hommes ces roses que vous portez dans les bras: la rose de l'humilité, pour qu'ils abaissent leur orgueil et acceptent le joug de l'Evangile ; celle de la confiance, pour qu'ils s'abandonnent à la volonté de Dieu et se reposent en sa miséricorde ; la rose de l'amour enfin, pour que, s'ouvrant sans mesure à la grâce, ils réalisent l'unique fin pour laquelle Dieu les a créés à son image : l'aimer et le faire aimer. Nous ne voudrions pas terminer ce Message sans évoquer Celle dont le sourire apporta à Thérèse enfant la guérison miraculeuse et qui demeura le soleil de sa vie, la Très Sainte Vierge. Nous sommes heureux de voir se dérouler pendant l'Année Mariale la grandiose manifestation qui vous rassemble à Lisieux aujourd'hui et, confiant Nos vœux à la « petite fleur de Marie », Nous implorons sur vous, Vénérables Frères et chers fils, et sur le monde entier, l'effusion des grâces, que la miséricorde de Dieu a voulu confier aux mains très pures de Sainte Thérèse de l'Enfant-Jésus. II CHRISTIFIDELIBUS SALERNI COADUNATIS, OB RECOGNITIONEM CANONICAM CORPORIS S. GREGORII PP. VII SACRA SOLLEMNIA CELEBRANTIBUS.* L'inclito nome di S. Gregorio V I I , che voi, diletti figli, sotto la sapiente guida del vostro amatissimo Presule, con straordinaria ed opportuna solennità celebrate, risuona ormai da nove secoli nella Chiesa di Dio come simbolo del perfetto ed indomito atleta di Cristo, ed insieme si contrappone agli avversari dei diritti della Sede Apostolica in tutti i tempi, come serio ammonimento che ogni assalto contro di essa è condannato ad infrangersi, perchè Dio è suo inoppugnabile scudo. Dal giorno in cui l'invitto Pontefice, quasi colpito a morte in pieno combattimento, si spense esule in cotesta vostra città di Salerno, che ne custodisce le venerate spoglie nella sua celebre Cattedrale, non vi è fedele, o sacerdote, o Pastore, veramente dedito alla causa di Dio e delle anime, che, pronunciando il nome di Gregorio V I I , non senta un fremito di profonda ammirazione per le sue gesta, e non attinga dalla memoria del suo eroismo quell'intrepido coraggio, che è, in ogni epoca, indispensabile al milite di Cristo. Con ragione voi glorificate Ildebrando, gloria dell'Ordine benedetti* Datus die 11 Iulii mensis a. 1954. Acta Apostolicae 408 Sedis - Commentarium Officiale no, infaticabile riformatore della Chiesa, che già il suo amico e collaboratore S. Pier Damiani chiamava « immobilis columna Sedis Apostolicae » : salda colonna della Sede Apostolica ; 1 onorate il Papa Gre- gorio V I I , alla cui morte, il 25 Maggio 1085, un cronista contemporaneo scriveva: « ...graviter tiae usque mortem cuius obitu luerunt. ad omnes Erat ecclesiasticae firmissimus, religiosi enim libertatis corpore infirmatus, Salerni utriusque catholicae sexus, religionis strenuissimus sed in defensione iusti- diem clausit extremum; de et maxime pauperes, do- ferventissime institutor, et defensor » : gravemente infer- mo nel corpo, ma nella difesa della giustizia fermissimo fino alla morte; della cui dipartita si dolsero tutti i religiosi di ambedue i sessi, e soprattutto i poveri. Era infatti ferventissimo istitutore della religione 2 cattolica, e strenuissimo difensore della libertà ecclesiastica- Da questi brevi tratti, avvalorati da molteplici e indiscutibili testimonianze, balza la fulgida figura di Gregorio V I I come gigante del Papato, sicché di lui si può dire con tranquilla verità, essere uno dei più grandi Pontefici, non solo del Medio Evo, ma di tutte le età. Se invero la grandezza di un Papa deve commisurarsi, oltre che dalla santità personale, dall'ampia ed esatta visione dei problemi dell'epoca, dall'altezza degli scopi proposti, dalle forze morali impiegate per conseguirli, non vi è dubbio che Gregorio V I I fu grandissimo, e nel giudicare e nel volere e nell'operare. Stupendo è ancor oggi il fatto che egli in tempi di convulse agitazioni, alternate con funesti rilassamenti, si sia elevato sulle meschinità delle personali cupidigie e degl'interessi di parte, ed abbia saputo determinare con sicura chiaroveggenza quali fossero le questioni e i bisogni essenziali, che si dovevano con adamantina risolutezza affrontare e definire. Ciò che appariva allora sommamente necessario, e che Gregorio V I I tenacemente volle, era di ristabilire la Chiesa nella indipendenza, nella unità e nella santità, di cui il suo divino Fondatore l'aveva dotata. Occorreva che la Chiesa fosse libera. Ecco quindi Gregorio V I I accettare il conflitto impostogli per affrancarla, quasi corpo agile e sano, dalle catene e dagl'intralci mossi dalle potestà terrene, specialmente nella libertà di scelta dei suoi Pastori. Questo fu il senso della lotta delle Investiture, una delle più aspre e capitali che la Chiesa abbia combattute per la sua indipendenza, e la quale ha rafforzato nei Pon- 1 S. PETRI D A M . 2 E P P . 1. 2, 9 - MIGNE PL, t. 144 col. 273 C. Bernoldi Chronicon ad a. 1085 - Mon. Germ. Eist., SS., t. V. pag. 444 righe 2-6. Acta, Pii Pp. XII 409 tefìci del secondo millennio, che allora si apriva, la coscienza del suo sommo valore e del dovere di difenderla con ogni sforzo. Occorreva inoltre che la Chiesa fosse nnita, di quella unione organica e viva, propria di un corpo nel suo perfetto sviluppo. Ed ecco Gregorio V I I farsi indefesso promotore di frequenti ed intime relazioni coi Vescovi e, per mezzo loro, con tutta la Cristianità. La raccolta delle sue Lettere, nelle quali risuonano pressoché tutti i nomi delle antiche e giovani nazioni allora conosciute, sono la mirabile testimonianza della sua sollecitudine per l'unità della Chiesa e della vivida brama di sanare la scissione, allora già consumata, tra l'Oriente e l'Occidente cristiano. Occorreva massimamente che la Chiesa fosse santa. Infatti, a quale altro fine dovrebbe mai servire il suo organismo, il quale nella origine e nella intima costituzione svela gl'ineffabili prodigi della sapienza, della santità e della carità di Dio? Ecco quindi l'ardente zelo di Gregorio V I I per ripristinare le virtù sacerdotali e per rinnovare moralmente il popolo nei costumi cristiani. In questo modo, da una Chiesa santa, unita e libera, egli si riprometteva un efficace, benefico influsso sulla (( città terrena ». Nessun Papa forse ha più di lui compreso e perseguito con fervido ardore l'ufficio della Chiesa nel mondo e per il mondo. Ben a ragione storici e studiosi, seguiti dall'opinione comune, hanno considerato come segno caratteristico della persona d'Ildebrando il suo culto verso la giustizia, per il cui trionfo egli incessantemente si adoperò, lottò e morì. Poche parole egli ha pronunziate con tanto rispetto e fervore quanto « iustitia », quasi avesse sempre viva nella mente l'immagine della sovrana maestà di essa, dinanzi alla quale ogni potestà creata deve inchinarsi. ((Magis-., mortem suscipere parati erimus, quam iustitiam relinquere » . 3 Piuttosto la morte che tradire la giustizia! scriveva nel 1081 di fronte all'esercito ostile di Enrico I V . La giustizia era per lui l'ordine di Dio nel mondo, importava cioè che tutte le cose umane, dalle più piccole alle più grandi, debbano essere ordinate secondo la volontà e la legge di Dio, e che l'uomo sia plasmato non secondo la forma del peccato, ma ad immagine di Dio : « imago Dei, quae est forma iustitiae ». 4 Illuminato da così alti concetti, Gregorio si colloca nel novero dei precursori, che dispiegano liberamente le intime forze della Chiesa per far prevalere nel mondo il piano di Dio. In questa im3 Gregorii VII Registrum, IX, 11. - ed. Cuspar in Mon. Germ. Hist. Epp. sel. t. II fase. I, p. 588. 4 P H . JAFFÉ, Bibl. Rerum Germ., t. I I , Monum. Gregor., pag. 534 - Gregor. VII ad Liprandum a. 1075. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 410 presa, che da Gregorio V I I prende le mosse per continuare nei secoli successivi con azione sempre più concreta fino al presente, la memoria, non mai impallidita, del suo Pontificato fu ognora, ed è oggi, un'aperta incomparabile protesta contro la vile fuga di alcuni dinanzi alla responsabilità che spetta al fedele cristiano nell'intiero campo della vita pubblica. In tal modo, mentre le aspirazioni e i propositi di Gregorio V I I rivelano la straordinaria chiarezza della sua mente, le sue opere danno la misura della eccezionale vigoria del suo animo. Egli osò intraprendere la immane lotta per la libertà della Chiesa ed il giusto ordine, non solo sapendo di sfidare le violente reazioni degli istinti inerenti alla natura umana, ma conscio altresì della resistenza che avrebbero opposto le inveterate tradizioni e le circostanze di fatto, già da lungo tempo divenute quasi diritto vigente. Al quale riguardo sembra opportuno anche oggi di notare che non risponde alla verità storica un ritratto di Gregorio V I I dall'indole temeraria, incline cioè ai contrasti e quasi avido di seminarne sul suo cammino ; al contrario, egli ha sofferto indicibilmente sotto il peso del suo Ufficio e della sua responsabilità. Non poche delle sue Lettere, che svelano con trasparenza commovente il fondo della sua anima — tale per esempio, quella all'Abate Ugo di 5 Cluny del 22 Gennaio 1075 — ci fanno, per così dire, rivivere gl'intimi drammi del suo spirito, le lotte e le mortali tristezze che sovente lo angustiavano di fronte ai mali che lo circondavano, ai passi da compiere, alle risoluzioni da prendere. Certamente non dimostrerebbe di conoscerlo colui che, come talora è accaduto, lo figurasse e descrivesse quasi uomo duro e inaccessibile : egli era al contrario disposto ed aperto alla mitezza, che lasciava regnare, ogniqualvolta glielo consentiva il dovere. A Canossa, dove gli sarebbe stato facile di abbattere il suo avversario, Enrico I V , abbandonato quasi da tutti e ridotto a chiedere grazia ai suoi piedi, il grande Gregorio, con un atto che fu una prova luminosa della sua sovrana magnanimità, sacrificò invece i vantaggi politici, che erano nelle sue mani, al suo senso di buon Pastore e di Sacerdote di Cristo. Così a Canossa sfolgorarono una verità : cioè che nelle più ardue circostanze la Provvidenza divina sorregge e guida con straordinari aiuti l'opera del Vicario di Cristo ; ed una grandezza : quella sovrumana di Gregorio V I I . — Neppure è conforme al vero che egli a cuor leggiero passasse sopra ad antichi usi o presunti diritti; che anzi esaminò con particolare cura le tradizioni ecclesiastiche; ma scrisse anche le me5 Reg. I I , 49 - Caspar, op. cit., pag. 188-190. morabili parole: Acta PU Pp. XII 411 (.(Dommus... non dixit: Ego sum consuetudo, sed: 6 veritas »• Queste considerazioni ci conducono a penetrare il segreto della sua intima forza. Egli sostenne le lotte impostegli dal suo tempo con una purezza d'intenzione, quale non si potrebbe immaginare maggiore. Ebbe esclusivamente di mira la verità e la volontà di Dio. Far prevalere sopra ogni umano riguardo il divino volere : ecco quel che egli fece unica norma del suo operare, appena eletto al sommo Pontificato, come ebbe a dichiarare apertamente in una Lettera al duca Goffredo del 6 Maggio 1073 : « Neque enim liberum nobis est alicuius personali gratia le- gem Dei postponere aut a tramite rectitudinis pro humano favore re- cedere » : Non siamo liberi di posporre la legge di Dio alla grazia personale di alcuno, nè di recedere per umano favore dal sentiero della rettitudine. 7 A questo nobile e santo programma rimase fedele fino all'ul- timo respiro. Dalla sicura coscienza di essere egli, in virtù del suo Ufficio, il difensore sulla terra della causa di Dio, scaturivano quella determinazione e quella fortezza, con cui restò immutabilmente fermo nel perseguire i fini proposti, senza ripiegamenti nè compromessi circa i diritti essenziali, anche allorquando, negli ultimi anni del suo Pontificato, piombarono da ogni parte su di lui avversità e disfatte. Di una tempra d'animo e di una rettissima condotta di vita, quali furono le sue, sono certamente degne le parole, che Gregorio V I I sul letto di morte nell'esilio avrebbe pronunziate dinanzi ai Cardinali e ai Vescovi presenti che esaltavano l'opera sua : momenti facio, « Ego, fratres mei dilectissimi, nullos labores meos alicuius in hoc solummodo confidens, quod semper dilexi iusti- tiam et odio habui iniquitatem » : Io, fratelli miei dilettissimi, non do importanza ad alcuna delle mie opere, confidando solamente in ciò che 8 sempre ho amato la giustizia e odiato l'iniquità. Ma ormai la maggiore obiettività che onora gli studi storici moderni, ha dissipato molti pregiudizi e riconosciuto la sincerità del cuore e la fermezza più che umana d'Ildebrando. Al presente, la sua memoria riscuote da amici, e anche da non pochi nemici, il rispetto che si addice alla eccelsa figura di così gran Papa. Non vorremmo tuttavia congedarci da voi, diletti figli, che certamente siete del numero degli ammiratori e devoti di S. Gregorio V I I , 6 7 8 Lettera a Wimundo, vescovo di Aversa - JAFFÉ, op. cit., pag. 576, n.. 50. Reg. I, 9 - Caspar op. cit., pag. 15. Greg. VII vita a Paulo Bemriedensi conscripta, n. 108 - Watterich, Pont. vitae, t. I, Lipsiae 1862, pag. 588-539. Rom. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 412 senza indicarvi qualche luminosa lezione che egli, remoto nei secoli, ma presente con l'esempio, v'imparte dal suo glorioso sepolcro. — La prima è la esortazione alla fiducia nel divino intervento ogni volta che si tratta delle sorti della Chiesa. È stato più volte osservato come nelle lotte da questa sostenute nel corso dei secoli, spesso le potenze avverse riportavano sul principio clamorosi successi, mentre i suoi difensori sembravano sommersi nelle procelle delle persecuzioni e dei travagli, quasi affinchè essi non attribuissero a sè stessi e alla forza della prudenza umana il successivo trionfo, ma alla virtù divina. 9 E così un dì, ne siamo certi, porteranno frutti di bene anche le vostre sofferenze, o diletti Presuli, sacerdoti, religiosi, laici, ai giorni nostri, morti, imprigionati, torturati, espulsi, per la vostra fedeltà a Cristo e alla sua Chiesa. Non altrimenti la Provvidenza permise che Gregorio V I I terminasse la sua vita nell'esilio, umiliato, in veste di sconfìtto, nel crollo apparente di tutta l'opera sua. Ma non passò molto tempo dalla sua morte, ed egli apparve il vero vincitore nella lotta per la libertà della Chiesa; si videro infranti gli ostacoli, e i suoi fini conseguiti e attuati, almeno nella loro parte essenziale. Una seconda lezione, che volentieri vorremmo chiamare il testamento di Gregorio V I I a voi e ai cristiani di tutti i tempi, è la sua stessa vita spesa per la grandezza della Chiesa, nella cui perfezione egli scorse inclusa la salvezza del mondo. Ascoltate docilmente il triplice monito, che a voi giunge col suo nome : Amate la Chiesa ! perchè merita il vostro amore, ella, Sposa di Cristo e depositaria degli eterni tesori. Vivete, tutti uniti, senza divisioni nè discòrdie fra di voi, in conformità con la fede che professate, affinchè il mondo riconosca la santità della Chiesa, non solo nella verità della sua dottrina e nelle sorgenti di grazia che dal suo seno zampillano, ma anche nei suoi membri vivi, che da lei attingono la loro perfezione. Prodigatevi per la salvezza del mondo! Ogni fedele cristiano non può non sentire, secondo l'esempio del divino Redentore e Maestro, immensa pietà per i fratelli. Siate dunque coscienti del vostro dovere di cooperare al miglioramento della umana società secondo l'ordine di Dio e la legge di Cristo. Finalmente, Gregorio V I I dà l'esempio della incrollabile fiducia, sulla quale deve fondarsi ogni opera di salute. Egli sperò e lavorò, si può dire, contro ogni speranza, ben sapendo che la sua azione, intra- 9 Cfr.G. A . BIANCHI, Della potestà e della politìa della Chiesa, Roma 1745. t. 1, pag. 211-212. Acta Pii Pp. XII 413 presa quasi come collaboratore di Dio, non sarebbe in nessun caso rimasta infruttuosa. Fórse potrebbe anche a voi toccare, nel campo del Signore, di dover ricorrere all'incoraggiante suo esempio, per non abbandonare, sconfortati, l'aratro, e proseguire con instancabile costanza il vostro lavoro. Con tale augurio, e raccomandando voi tutti alla potente intercessione del grande e santo Pontefice, v'impartiamo con effusione di cuore la Nostra Apostolica Benedizione. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 414 A C T A 88. C O N G R E G A T I O N U M SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i ADRIENSI S ET P A T A V I N A E DECRETUM DE FINIUM DIOECESIUM MUTATIONE In territorio oppidi (( Vescovana », dioecesi Patavinae subiecti, parvus exstat, ad flumen Athesim, pagus, vulgo « Frazione Padovana » nuncupatus, qui ad paroeciam oppidi <( Concadirame », dioecesis Adriensis, pertinet. Cum propter viarum locorumque asperitatem ac diuturna fluminis Athesis pericula, christifideles, in praedicto pago degentes, difficilius ad paroecialem ecclesiam in oppido « Concadirame » accedere valeant, quo melius eorumdem regimini ac animarum saluti prospici possit, nuper ab Apostolica Sede expostulatum est ut territorium pagi, cui nomen « Frazione Padovana », a dioecesi Adriensi distraheretur et dioecesi Patavinae uniretur. Sacra igitur Consistorialis Congregatio, attentis litteris Ordinariorum tum Adriensis tum Patavini, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Pio Divina Providentia Pp. X I I tributarum, porrectis precibus benigne annuens, vi praesentis Consistorialis Decreti, perinde valituri ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, decernere dignata est ut territorium memorati pagi « Frazione Padovana » a dioecesi Adriensi distrahatur et dioecesi Patavinae adiungatur, mutatis, hac ratione, utriusque dioecesis finibus. Ad haec autem perficienda eadem Sacra Congregatio deputat Exc. P. D. Guidonem Mariam Mazzocco, Episcopum Adriensem, eidemque tribuit facultates necessarias et opportunas, ad effectum de quo agitur, etiam subdelegandi quemlibet maluerit ecclesiasticum virum in dignitate constitutum, facto onere mittendi quam primum ad Sacram Con- Sacra Congregatio 415 Consistorialis gregationem Consistorialem et ad Cnriam Episcopalem Patavinam authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 21 Novembris 1953. £& Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. B S. Iosephus Ferretto, Adsessor II NORMAE ET FACULTATES PRO SACERDOTIBUS IN SPIRITUALEM NAVIGANTIUM CURAM INCUMBENTIBUS NEMPE PRO CAPPELLANIS NAVIGANTIUM ET CAPPELLANORUM DIRECTORIBUS IUSSU SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI PII DIVINA PROVIDENTIA PAPAE DUODECIMI EDITAE. I 1. Legitime assumpti in officium Cappellani navigantium vel Directoris Cappellanorum illi sacerdotes censentur, qui adamussim ser1 vatis normis, quae in Constitutione Apostolica Exsul Familia, Titulo altero, art. 5 praescribuntur, peculiari obtento a Sacra Congregatione Consistoriali Rescripto, adprobati et nominati sunt. 2. Delegatus ad opera de emigratione qui Cappellanis navigantium sive saecularibus sive regularibus eorumque Directoribus praeest, eos omnes moderatur illisque invigilat, Cappellanos vero ad navem mittit nosque, potissimum per Directorem, sedulo iuvat. 3. Sacerdotibus Cappellanis navigantium et Directoribus Cappellanorum eorumdem sacrum esto religiose servare ea omnia, quae de Cappellanis navigantium eorumque Directoribus praecipiuntur in praedicta Constitutione Apostolica (1. c, c. I I I ) . 4. Ut Sanctissima Eucharistia in navis oratorio legitime erecto (ibidem, art. 30) custodiri possit, necessarium est indultum apostolicum a Sacra Congregatione Consistoriali obtinendum. Huiusmodi autem recursus a Directore Cappellanorum navigantium faciendus est, addito de observantia legum liturgicarum testimonio Ordinarii loci, cui spectat erigere et benedicere oratorium in navi. 1 Acta Apost. Sedis a. 1952 pag. 649. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 416 5. In sacris peragendis et in divino Officio recitando, itinere maritimo perdurante, Sacerdotes in navi versantes uti possunt kalendario Ecclesiae universalis. 6». In Canone Missae, itinere maritimo perdurante, exprimitur nomen Papae, reticita cuiuslibet Antistitis memoria. 7. De baptizatorum, confirmatorum et mortuorum (1. c, art. 25 § 3) libris custodiendis et de authentico eorundem exemplari ad Curiam transmittendo, S. C. Consistorialis statuit : o I ut authenticum exemplar librorum baptizatorum, confirmatorum et mortuorum a Cappellanis navigantium conscriptorum, ad Curiam transmittatur dioecesis in qua Directoris officium est constitutum; 2° ut unius Directoris sit huiusmodi exemplaria a se exarata ad Curiam transmittere; 3° ut eiusdem Directoris sit de numero eorum, qui a Cappellanis navigantium confirmati sunt, vigore facultatis de qua infra sub n. 8, 1°, et de ratione ab iisdem tanquam ministris extraordinariis in munere perfungendo adhibita, quolibet anno, sub initio anni proxime insequentis, ad Sacram Congregationem Consistorialem et ad Ordinarium memoratae dioecesis mittere relationem ; 4° ut adamussim servatis hac de re sacrorum canonum normis, de actis in libris conscriptis quamprimum etiam parochus domicilii eorum de quibus in libris agitur a Directore certior fiat; 5° ut Director Cappellanorum suo utatur sigillo, habeatque tabularium seu archivum in quo memorati libri custodiantur una cum S. Congregationis Consistorialis et Episcoporum epistolis aliisque documentis, necessitatis vel utilitatis causa, servandis; 6° ut unius Directoris sit litteras testimoniales, iis, quorum interest, dare. II 8. Cappellanis navigantium eorumque Directoribus, quae infra recensentur facultates seu privilegia, durante munere tribuuntur. 1° Facultas administrandi, ad normam Decreti Sacrae Congregationis de disciplina Sacramentorum Spiritus Sancti munera (A. A. S. X X X V I I I , p. 349 ss.) sacramentum Confirmationis cuilibet christifideli in navi versanti ex gravi morbo in mortis periculo constituto. 2° Facultas administrandi sacramentum Confirmationis, itinere maritimo perdurante, cuilibet puero vel adulto, praesertim primum in ipsa navi sacra Synaxi refecto ; dummodo nullus adsit Episcopus communione gaudens cum Apostolica Sede, et praevideatur confirmandum vel aetate Sacra Congregatio Consistorialis 417 vel inscitia sermonis vel loci adiunctis nonnisi magna cum difficultate in regione immigrationis hoc Sacramentum recepturum, ceterisque servatis de iure servandis ac potissimum, quod attinet ad ritum, Instructione pro simplici sacerdote sacramentum Confirmationis ex Sedis Apostolicae delegatione administrante in Appendice Ritualis Romani inserta. 3° Privilegium altaris portatilis dummodo Missa celebrari debeat in commodum fidelium in navi versantium, iis cautis tamen sartisque quae hac de re habentur in Constitutione Apostolica Exsul Familia et praesertim Titulo altero, art. 28. 4° Facultas celebrandi Sacrificium Missae in navibus, etsi oratorio legitime erecto careant, nocte Nativitatis Domini dummodo celebrationi Missae praemittantur sacrae supplicationes per spatium saltem dimidiae horae et initium Missae ne fiat ante dimidiam horam post mediam noctem, remoto semper quocumque irreverentiae periculo aliisque servatis de iure servandis. 5° Facultas celebrandi Missam in navibus, etsi oratorio legitime erecto careant, nocte quae intercedit inter diem x x x i decembris et i insequentis ianuarii, quolibet anno, cum facultate Missam inchoandi ipsa media nocte, dummodo sacrae supplicationes perdurent spatio circiter duarum horarum, in hoc comprehenso celebrationis Missae tempore, remoto semper quocumque irreverentiae periculo aliisque servatis de iure servandis. 6° Privilegium celebrandi unam Missam feria V Maioris Hebdomadae. 7° Facultas bis vel ter litandi diebus dominicis et festis de praecepto necnon feriatis in commodum christifidelium in navi versantium quoties necessitas urgeat consulendi eorum bono spirituali per Missae celebrationem. 8° Quoad celebrationem Missae horis vespertinis seu de sero standum est Decreto Sacrae Congregationis S. Officii diei x x x i maii a. 1953 (A. A. S., XLV, p. 426). 9° Facultas absolvendi, itinere maritimo perdurante, poenitentes quoslibet a censura quam ad tramitem can. 2350 § 1 C. I. C. abortum procurantes incurrunt, servatis de iure servandis. 10° Facultas absolvendi, maritimo itinere perdurante, servatis de iure servandis necnon ceteris quae a Sacra Poenitentiaria huiusmodi in adiunctis imponi solent, et in casibus in quibus, iuxta normas in Codice Iuris Canonici can. 2314 § 2 statutas, Ordinarius ipse absolvere posset, quoslibet poenitentes, quavis ratione in navi versantes, a censuris et poenis quibus detinentur ob apostasiam, haeresim vel schisma, exceptis 2 7 - ACTA, v o l . X X I , n . 1 0 — 1 6 - 8 - 1 9 5 4 . Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 418 tamen haereticis haereses inter fideles e proposito disseminantibus, tam nemine andiente vel advertente quam coram aliis externatas, eorumque abiurationem, iuridice peractam, recipiendi. 11° Facultas benedicendi sacerdotalia indumenta, mappas et tobaleas seu linteamina altaris, corporalia, tabernacula seu vascula pro sacrosancta Eucharistia conservanda et cetera quae ad divinum cultum inserviunt. 12° Facultas benedicendi, ritibus tamen ab Ecclesia praescriptis, cum omnibus indulgentiis a S. Sede concedi solitis, rosaría, cruces, parvas statuas et numismata; adnectendi insuper coronis indulgentias a S. Birgitta et a Patribus Crucigeris nuncupatas. III 9. Licet maritimis per integrum anni tempus praecepto paschalis communionis satisfacere. 10. Christifideles in navibus versantes, dummodo confessi ac sacra Synaxi refecti, Indulgentiam plenariam die n augusti, toties consequi valent quoties Oratorium in navi legitime extans, ubi sanctissima Eucharistia ex apostolico indulto custoditur, pie visitaverint ibique sex Pater, Ave et Gloria ad Summi Pontificis mentem in unaquaque visitatione devote recitaverint. .11. Iidem christifideles, iisdemque condicionibus, Indulgentiam plenariam pro defunctis applicandam die II novembris, toties consequi valent quoties praedictum Oratorium pie visitaverint ibique sex Pater, Ave et Gloria ad Summi Pontificis mentem in unaquaque visitatione devote recitaverint. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die X I X mensis Martii anno Mariali MCMLIV, in festo S. Ioseph Sponsi B. Mariae Virginis. £B Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor Sacra Congregatio Consistorialis 419 III PROVISIO E C C L E S I A R U M Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 27 Aprilis 1951f. — Titulari episcopali Ecclesiae Plataeaensi praefecit Exc. P. D. Aloysium Mariam Galibert, hactenus Episcopum S. Aloysii de Cáceres. die 5 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Ancusensi R. D. Xaverium Morilleau, parochum Sancti Clementis in dioecesi Nannetensi, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Aloisii Liagre, Episcopi Rupellensis. die 21 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Paphiensi R. P. D. Ieremiam F. Minihan, Antistitem urbanum, parochum Sanctae Catharinae Senensis Virginis in pago vulgo Norwood, Mass, archidioecesis Bostoniensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Richardi Iacobi Cushing, Archiepiscopi Bostoniensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Sabadiensi R. P. D. Leonem Christophorum Byrne, Antistitem Urbanum, parochum Immaculatae Conceptionis B. M. V. in pago vulgo Richmond Heigths, Missouri, archidioecesis S. Ludovici, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Elmeri Ritter, Archiepiscopi S. Ludovici. die 25 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Irenopolitanae in Cilicia R. D. Oscar de Oliveira, canonicum et parochum metropolitanae Ecclesiae Marianensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Octavii Chagas de Miranda, Episcopi de Pouso Alegre. die 31 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Tiniensi R. D. Emmanuelem Pereira da Costa, canonicum theologum Capituli metropolitani et rectorem seminarii maioris Parahybensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Moysis Coelho, Archiepiscopi Parahybensis. die 1 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Thibicensi R. D. Eugenium de Araujo Sales, canonicum Capituli metropolitani necnon directorem spiritualem seminarii maioris Natalensis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Marculini de Souza Dantas, Archiepiscopi Natalensis. die 10 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Bisuntinae Exc. P. D. Marcellum Dubois, hactenus Episcopum Ruthenensem. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 420 die 2 Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae Acheruntinae R. P. D. Dominicum Picchinenna, Antistitem Urbanum, parochum ecclesiae collegiatae S. Laurentii in civitate Melphensi. — Metropolitanae Ecclesiae Materanensi Exc. P. D. Iacobum Palombella, hactenus Episcopum Calvensem et Theanensem. — Cathedrali Ecclesiae Segusiensi Exc. P. D. Iosephum Garneri, hactenus Episcopum titularem Uticensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Avensensi R. P. D. Franciscum Val e n t i u m Allen, Antistitem Urbanum, parochum Septem Dolorum Beatae Mariae Virginis in archidioecesi Torontina, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Iacobi Caroli S. R. E. Card. Me Guigan, Archiepiscopi Torontini. die 7 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Pratènsi R. D. Petrum Fiordelli, Cubicularium Intimum supra numerum Santitatis Suae, canonicum Capituli Cathedralis Tifernatensis et delegatum episcopalem consociationum Actionis Catholicae. die 8 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Citiensi R. D. Robertum F. Joyce, parochum S. Petri in pago vulgo Rutland ex dioecesi Burlingtonensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Eduardi F. Ryan, Episcopi Burlingtonensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Cenensi R. D. Ioannem Iosephum Scanlan, parochum S. Thomae More Mart., in archidioecesi S. Francisci in California, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iacobi Iosephi Sweeney, Episcopi Honoluluensis. die 12 Iulii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Hierapolitanae in Syria R. P. D. Hermenegildum Florit, Antistitem Urbanum, canonicum Basilicae S. Marci de Urbe et professorem introductionis Biblicae in Pontificio Athenaeo Lateranensi, quem constituit Coadiutorem Emi P. D. Eliae S. R. E. Card. dalla Costa, Archiepiscopi Florentini. IV D E S I G N A T I O PRO T R I B U N A L I S E C U N D A E I N S T A N T I A E Archiepiscopus Verae Crucis designavit semel pro semper pro appellatione a suo Tribunali Ordinarium Mexicanum; quam designationem Sanctissimus Dominus Noster per Rescriptum S. Congregationis Consistorialis diei 28 Iunii 1954 adprobare dignatus est. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 421 SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i KABINDAENSIS - LULUABTJRGENSIS DECRETUM DE FINIUM VICARIATUUM MUTATIONE Quo aptius evangelizationis operi in Congo Belgico consuleretur, huic Sacrae Congregationi de Propaganda Fide visum est Vicariatuum Apostolicorum Luluaburgensis et Kabindaënsis, Patribus Congregationis Immaculati Cordis Mariae concreditorum, fines ita mutare, ut territorium stationis missionalis vulgo Katende, pagis quoque inclusis qui inter flumina Lubi et Sankuru positi sunt atque eiusdem stationis missionalis ditioni subiiciuntur, ab Apostolico Vicariatu Kabindaënsi distraheretur et ad Luluaburgensem Vicariatum Apostolicum adnecteretur. Itaque Emi Patres Cardinales huius Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando regimini praepositi, in Plenariis Comitiis, die 15 mensis Februarii vertentis anni habitis, cum rem mature perpendissent atque Êxcniorum Ordinariorum, quorum interest, consensum, necnon Excmi ac Revmi Domini Petri Sigismundi, Archiepiscopi titulo Neapolitani in Pisidia et Apostolici in Congo Belgico Delegati, favorabile votum audivissent, totum territorium stationis missionalis vulgo Katende, prout supra dictum est, ab Apostolico Vicariatu Kabindaënsi districtum ad Luluaburgensem Vicariatum Apostolicum adnectendum censuerunt. Quam Emorum Patrum sententiam infrascriptus eiusdem Sacrae Congregationis Cardinalis Praefectus, vigore specialium facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Pio Divina Providentia Papa X I I per litteras Secretariae Status, die 11 Octobris 1952 datas, concessarum, ratam habuit et confirmavit praesensque ad rem Decretum expediri iussit. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis de Propaganda Fide, die 26 mensis Februarii a. D. 1954. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L. © S. Philippus Bernardini, a Secretis 422 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II PROVISIO E C C L E S I A R U M Singulis, ut infra, datis Decretis Sacri Consilii Christiano nomini propagando, SSmus Dominus Noster Pius div. Prov. Papa X I I dignatus est sequentes providere Ecclesias, nimirum : die 12 Decembris 1953. — Titulari episcopali Ecclesiae Arsamosatenae in Mesopotamia praefecit Exc. P. D. Bernardum Hilhorst, hactenus Episcopum Morogoroènsem. die 6 Januarii 1954. — Titulari episcopali Ecclesiae Metropolitanae in Asia, R. P. Ioannem van Cauwelaert, e Congregatione Immaculati Cordis Mariae, quem constituit Vicarium Apostolicum Inongoënsem. — Titulari episcopali Ecclesiae Ateniensi, R. D. Iacobum Carroll, e clero saeculari Sydneyensi, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Normanni S. R. E. Cardinalis Gilroy, Archiepiscopi Sydneyensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Cissitanae R. P. Franciscum Clementem Van Hoeck, Congregationis Casinensis primaevae observantiae O. S. B., quem constituit Abbatem « nullius » Pietersburgensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Arsinoènsi in Cypro, R. P. Gulielmum Ioannem Demarteau, e Congregatione Missionariorum a S. Familia, quem constituit Vicarium Apostolicum Bandjermasinensem. die 21 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Metellopolitanae R. P. Ioannem David, e Congregatione Sancti Spiritus, quem constituit Vicarium Apostolicum de Majunga. — Cathedrali Ecclesiae Sendaiensi, R. D. Petrum Arikita Kobayashi, e clero saeculari Osakensi. Cathedrali Ecclesiae Umzimkuluensi, nuper erectae, R. P. Bonaventuram Dlamini, Congregationis iuris dioecesani « Franciscales Familiares S. Ioseph » nuncupatae. — Cathedrali Ecclesiae Ketaënsi, R. P. Antonium Konings, Societatis Missionum ad Afros. — Titulari episcopali Ecclesiae Pachnemunitanae, R. P. Septimium Eusebium Mari, ex Ordine Fratrum Minorum Capuccinorum, quem constituit Vicarium Apostolicum de Riohacha. die S Martii. — Cathedrali Ecclesiae Meruensi, nuper erectae, R. P. Laurentium Bessone, ex Instituto Missionum a Consolata. 10 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Josensi, nuper erectae, R. P. Ioannem Redington, e Societate Missionum ad Afros. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 423 — Cathedrali Ecclesiae Kadunaënsi, nuper erectae, R. P. Ioannem McCarthy, e Societate Missionum ad Afros. — Titulari episcopali Ecclesiae Risinitanae R. P. Alphonsum Caelestinum Basilium Baud, ex Ordine Fratrum Minorum Capuccinorum, quem constituit Vicarium Apostolicum Berberatensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Letanae, R. D. Ioannem Iosephum Jean, e clero saeculari Birmano, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Alberti Petri Falière, Vicarii Apostolici de Mandalay. 25 Iunii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Dercensi, Exc. P. D. Hermanum Iosephum Meysing, hactenus Archiepiscopum Bloemfonteinensem. £7 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Sufetulensi, R. P. Iosephum Bretault, e Societate Missionariorum Africae, quem constituit primum Vicarium Apostolicum Kuduguensem. 18 Iulii, — Metropolitanae Ecclesiae Bloemfonteinensi, Exc. P. D. Oulielmum Patritium Whelan, hactenus Episcopum loannesburgensem. — Cathedrali Ecclesiae Morogoroensi, R. P. Ermanum Van Elswijk, Congregationis Spiritus Sancti. — Cathedrali Ecclesiae Iabalpurensi, nuper erectae, R. P. Conradum Dubbleman, ex Ordine Praemonstratensium. — Cathedrali Ecclesiae Ihansiensi, nuper erectae, R. P. Iosephum Fenech (in religione Franciscum Xaverium a Floriana), Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum, hactenus Praefectum Apostolicum de Ihansi. III NOMINATIONES Decretis, ut infra, datis, Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renuntiavit die 15 Ianuarii dine Fratrum — E« P- Eduardum Thaddaeum Lauton, ex Or- Praedicatorum, Praefectum Apostolicum Solcotensem. die 29 Ianuarii. — R. P. Iosephum Houlihan, e Societate a S. Patrino pro Missionibus, Praefectum Apostolicum de Eloloret. die 26 Februarii. — R. P. Iosephum Dalton, ex Ordine Fratrum Eremitarum S. Augustini, Praefectum Apostolicum Yolaënsem. die 23 Aprilis. — R. P. Iosephum Arango, Ordinis Fratrum Minorum, Praefectum Apostolicum Guapiensem. Acta Apostolicae 424 A C T A Sedis - Commentarium Officiale T R I B U N A L I U M SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I PARISIEN. NULLITATIS MATRIMONII ET DISPENSATIONIS (ROSPIGLIOSI-WEIL Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Clarae Weil, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 8 Octobris 1954, hora undecima, ad concordandum de dubio disputando vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus rotalis pro causae definitione. An constet de nullitate matrimonii, in casu; sin minus : An consulendum sit Ssmo super dispensatione a matrimonio rato et non consummato, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae Domina Clarae Weil curare debent, ut de hac edictali citatione moneatur. * Dinus Staffa, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 5 Iunii 1954. E. Fiore, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Claire Weil, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 8 octobre 1954, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Et dans la négative : Doit-on interroger le Saint Père pour la dispense super rato et non consummato dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Claire Weil, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Sacra Romana Rota 425 II SOBRALEN. NULLITATIS MATRIMONII (FROTA-PASSOS) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Passos Araujo Jaci, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 25 Octobris 1954, hora meridiana, ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de nullitate matrimonii in casu, et quatenus negative : An trimonio consilium rato et praestandum non sit consummato, Ss.mo pro dispensatione super ma- in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae Dominae Passos Araujo Jaci, curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.* Emmanuel Bonet, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 19 Iunii 1954. E. Fiore, Notarius. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Passos Araujo Jaci défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 25 Octobre 1954, à midi, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Et dans la négative: Doit-on interroger le Saint Père pour la dispense super rato et non consummato dans le cas f Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, le fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Passos Araujo Jaci, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présent citation. Acta Apostolicae 426 Sedis - Commentarium Officiale III BURDIGALEN. NULLITATIS MATRIMONII (FIGUEROU-FRANÇOIS) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Mariae François, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae, (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 18 Octobris 1954, hora meridiana, ad concordandum de dubio disputando vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus Rotalis pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae Dominae Mariae François curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur.* Emmanuel Bonet, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 3 Iulii 1954. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Marie François défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 18 Octobre 1954, à midi, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, le fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Marie François, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présent citation. Diarhim Romanae Curiae 427 DIARIUM ROMANAE CURIAE Martedì, 13 luglio 1954, il Santo Padre ha ricevuto in Udienza Sua Maestà HUSSEIN TALAL I, Re di Giordania. Nel medesimo giorno il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. ALFREDO CARBONELL-DEBALI, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica dell'Uruguay, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Giovedì, 15 luglio 1954, il Santo "Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. ENRIQUE ISMAEL BOYD, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica del Panama, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Sabato, 17 luglio 1954, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. WOLFGANG JAENICKE, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica Federale di Germania, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Lunedì, 19 luglio 1954, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. HELGE VON KNORRING, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica di Finlandia, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Mercoledì, 21 luglio 1954, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza il Dott. ALFIAN YUSUF H E L M I , Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Repubblica dell'Indonesia, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Venerdì, 23 luglio 1954, il Santo Padre ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. Don Luis OSCAR BOETTNER, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Repubblica del Paraguay, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Lunedì, 26 luglio 1954, il Santo Padre ha ricevuto in Udienza S. M. I. NAM PHUONG, Imperatrice del Vietnam. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 428 SEGRETERIA Di STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 8 novembre 1953. S. E. Revma Monsig. Barbieri Antonio Maria, Arcivescovo di Montevideo, Assistente al Soglio Pontificio. 8 12 luglio » 1954. Il Revmo Monsig. Bejan Ovidio, Difensore del Vincolo » nel Tribunale della Sacra Romana Rota. S. E. Revma Monsig. Urbani Giovanni, Arcivescovo tit. di Sardi ; gli II] ini e Revíñi Monsignori Fontenelle Renato, Brennan Francesco I., Bonet y Muizi Emanuele, Weinbacber Giacomo; i Reverendissimi Padri Canzoneri Emanuele, dell'Ordine dei Frati Predicatori, e Bouscaren Timoteo L., della Compagnia di Gesù, Consultori della Sacra Congregazione del Concilio. 2á » » L'Illnìo e Revmo Monsig. Violardo Giacomo, Sottosegretario del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 11 luglio 1953. Al sig. Bunker Ignazio Alfonso Maria, della diocesi di 14 » » 18 » » Al sig. Van Thiel Giuseppe Luigi Maria, della medesima diocesi. 3 7 agosto » » » Al sig. Alberts Pietro, della diocesi di Breda. Al sig. Lips Giovanni Pietro Maria, della diocesi di Haar- 10 » » Al sig. Dobbelmann Ranieri, della diocesi di s'-Hertogenbosch. 15 » » Al sig. Van Herpt Cristiano Adriano, della medesima 19 » » diocesi Al sig. Vos Pietro Arnoldo, della diocesi di Haarlem. Haarlem. Al sig. Overes Lodovico Guglielmo Maria, della diocesi di 's-Hertogenboscb. lem. Diarium Romanae Curiae 429 1 settembre 1953. Al sig. de Vries Nicola Giovanni, dell'arcidioc. di Utrecht. 7 » » Al sig. Van Loon Agostino, della diocesi di Breda. » » » Al sig. Matthee Uberto Pietro, della diocesi di 's-Hertogenbosch. 15 7 » » ottobre Al sig. Janssen Ranieri, della diocesi di Breda. Al sig. Eras Giuseppe F. M., della diocesi di 's-Hertogenbosch. 29 » » Al sig. Van de Ven Antonio Teodoro, della diocesi di » Al sig. Witteveen Wolter (Olanda). » Al sig. Wiltschut Guglielmo Francesco, dell'arcidiocesi di Breda. 9 novembre 13 » Utrecht. 16 » » Al sig. Minderops Paolo Giulio, della diocesi di Haarlem. 24 » » Al sig. de Bruijn Amedeo Leonardo, del^a diocesi di 's-Hertogenbosch. 26 » » » Al sig. de Jong Egberto Domenico, dell'arcidiocesi di Utrecht. 1 dicembre » Al sig. Paredes Raffaele, della diocesi di Zamboanga. » Al sig. Batenburg Antonio Francesco, dell'arcidiocesi di Utrecht. 4 » » Al sig. Myles Guglielmo, della diocesi di Camden. 15 » » Al sig. Rogers Vincenzo, dell'arcidiocesi di Pretoria. 2 gennaio 1951. Al sig. Cahill Harvey Francesco, della diocesi di Salt Lake City. 2 febbraio » Al sig. Daly Giovanni, della diocesi di Richmond. » » Al sig. Fannon Francesco, della medesima diocesi. » » » » Al isg. Monahan Lorenzo, della medesima diocesi. » » » Al sig. Pennartz Alfonso, della medesima diocesi. 18 » » Al sig. Baldisserra Cesare, dell'arcidiocesi di Ferrara. 11 marzo » Al sig. Donovan Giovanni, della diocesi di Covington. 17 » » Al sig. Francisco Francesco, della diocesi di Novara. 23 » » Al sig. Gamalero Costanzo, dell'arcidiocesi di Torino. » » » Al sig. Berardo Antonio, della medesima arcidiocesi. 24 » » Al sig. Van Zwyndregt Giacomo (Olanda). 25 » » Al sig. Fortin Arsenio, della diocesi di San Giacinto. 1 aprile » Al sig. Carità Nicola, della diocesi di Amelia. » » Al sig. Carità-Morelli Emanuele, della medesima diocesi. » » » » Al sig. André Eugenio, della diocesi di Saint-Claude. 3 » » Al sig. Castro Carlo, dell'arcidiocesi di Caracas. 6 » 11 » » Al sig. Waldron Guglielmo, dell'arcidiocesi di Liverpool. Al sig. Sbietti Domenico, della diocesi di Arezzo. 20 » » Al sig. Berte Vincenzo, del vicariato apostolico di Alessandria d'Egitto. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 430 20 aprile 1954. Al sig. Badrena Emanuele, della diocesi di S. Giovanni di Porto Rico. » » » Al sig. Carrion Pacheco Giuseppe Raffaele, della medesima diocesi. » » » » » » Al sig. Torres Sola Eriberto, della medesima diocesi. Al sig. Suarez Calderón Giuseppe Raimondo, della medesima diocesi. » » » Al sig. Zegri Ferdinando, della medesima diocesi. 24 » » Al sig. Felix Alberto, dell'arcidiocesi di Milwaukee. 13 maggio 20 » » » Al sig. Savaré Domenico, della diocesi di Lodi. Al sig. Faggiani Giuseppe (Roma). 26 » » Al sig. Amelotti Luigi, della diocesi di Alessandria. 27 » » » » » Al sig. Gallagher Roberto, dell'arcidiocesi di Indianapolis. Al sig. Smith Leone, della medesima arcidiocesi. 5 giugno » Al sig. Cada Giuseppe, dell'arcidiocesi di Chicago. » » » » » » Al sig. Driscoll Claire, della medesima arcidiocesi. Al sig. Heaney Tommaso, della medesima arcidiocesi- » » » Al sig. Ruzic Giovanni, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Sullivan Bolton, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Voller Giovanni, della medesima arcidiocesi. Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 19 giugno 1954. Al sig. Di Giorgio Angelo (Roma). La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 5 luglio 1953. Al sig. de Oliveira Ramos Nereo (Brasile). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 24 marzo 1954. Al sig. Schokking Francesco Maria (Olanda). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 20 giugno 1953. A3 sig. Oomen Enrico Adriano P. C, del vicariato apostolico di Manado. » » » Al sig. Marinho Sette e Cámara Giovanni, dell'arcidiocesi di Mariana. 11 luglio » Al sig. Angelini Natale (Roma). 18 agosto » Al sig. Ferreira Guimaräes Filho Beniamino, della diocesi di Valença. 1 settembre » Al sig. 20 gennaio 1954. Al sig. 16 febbraio » Al sig. 18 » » Al sig. 11 marzo » Sark Enrico M. L., della diocesi di Haarlem. Larco Herrera Carlo, dell'arcidiocesi di Trujillo. Tetecher Benedetto (Roma). Zannini Girolamo, dell'arcidiocesi di Ferrara. Al sig. Marucci Ezio, dell'arcidiocesi di Camerino. Diarium Romanae 11 18 23 marzo » Al sig. Calori Giuseppe, dell'arcidiocesi di Milano. Al sig. Borri Francesco, della diocesi di Parma. » » Ci 1 » » aprile » maggio 19 » )> » 3 Al sig. Grassini Guido, dell'arcidiocesi di Torino. Al sig. Gaspardo-Moro Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Al sig. Clementoni Arturo, della diocesi di Ascoli Piceno. Al sig. Izzo Pietro, della medesima diocesi. 25 26 3 431 1954. Al sig. Arioli Domenico, della diocesi di Lodi. » Al sig. Leonardi Giuliano, dell'arcidiocesi di Sassari. i) » » Curiae giugno » Al sig. Carracoy Giorgio (Roma). Al sig. Brambilla Alessandro, della diocesi di Bergamo. Al sig. Valsecchi Francesco, della diocesi di Brescia. Al sig. Lanzara Alfredo, dell'arcidiocesi di Salerno. Al sig. Morosini Bruno, della diocesi di Brescia. Al sig- Usai Michelangelo (Roma). Al sig. Aloysi Vincenzo (Roma). IZ Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 6 febbraio 1953. Al sig. González Herrera Emiro, della diocesi di Maracaibo. 15 giugno 20 » 11 luglio 18 3 )) agosto » Al sig. Bezems Enrico Giovanni, della medesima diocesi. Al sig. Van de Zande Egberto Giovanni, dell'arcidiocesi » di Utrecht. Al sig. Soddemann Giuseppe Pietro, della medesima arcidiocesi. Al sig. Pohmen Francesco Stanislao, della diocesi di Ru- » remonda. Al sig. Van Haperen Antonio, della diocesi di Breda. Al sig. de Boer Gerardo Giovanni, della diocesi di Haar- » 7 settembre » 26 novembre Al sig. Vriens Pietro Giovanni, della diocesi di 's-Hertogenhosch. » lem. Al sig. Veeger Giovanni Ermanno Antonio, dell'arcidiocesi di Utrecht. » Al sig. Holshof Ermanno, della medesima arcidiocesi. Al sig. Azcárraga Luigi, della diocesi di Zamboanga. » febbraio 1954. Al sig. Bliley Rupert H., della diocesi di Richmond. Al sig. Donovan Giovanni, della medesima diocesi. » » » Al sig. Dyson Tommaso, della medesima diocesi. Al sig. Pantaleo Claudio, della diocesi di Molfetta. » 6 16 » » Al sig. Von Beverhoudt Giuseppe, del vicariato apostolico di Darién. Al sig. Petti Redemisto (Roma). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 432 8 » marzo 11 » 23 » » 1 maggio » » 1954. Al sig. Bider Angusto, della diocesi di Biella. Al sig. Travetti Eugenio, della diocesi di Padova. » Al sig. Zini Angelo, della diocesi di Lodi. » Al sig. Schiavo Eugenio (Roma). » » Al sig. Serafini Giuseppe, delParcidiocesi di Milano. Al sig. Spadoni Annibale, della diocesi di Pescia. Al sig. Merlo Marino, della diocesi di Casale Monferrato. » Al sig. Ambrosano Costabile, dell'abbazia « nullius » della Santissima Trinità di Cava dei Tirreni. 11 12 » Al sig. Mahmoud Salaheddin Waly (Egitto). Al sig. Carpintero de la Llave Davide, dell'arcidiocesi di » Messico. Al sig. Legnani Luigi, dell'arcidiocesi di Milano. Al sig. Gallani Egidio, della diocesi di Lodi. » 13 » » » 18 » 28 » » » 13 giugno Al sig. Gallani Furio, della medesima diocesi. Al sig. Gallani Palmiro, della medesima diocesi. Al sig. Baldioli Attilio, dell'arcidiocesi di Milano. Al sig. Vissà Imo, della diocesi di Belluno. Al sig. Villabruna Antonio, della diocesi di Feltre. Al sig. Martinelli Enrico (Roma). SUPREMO DELLA TRIBUNALE SEGNATURA APOSTOLICA AVVISO DI CONCORSO Nel Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica è aperto un concorso per il posto di Sommista. Vi potranno prender parte i sacerdoti che non abbiano superato il 35° anno d'età, e che non più tardi del giorno 9 ottobre* 1954 abbiano presentato nella Segreteria del medesimo Supremo Tribunale la domanda corredata della commendatizia del proprio Ordinario e del milla osta del Vicariato di Roma, insieme ai documenti comprovanti gli stùdi compiuti ed i gradi accademici conseguiti, con gli altri titoli, oltre la pratica in dattilografìa. Il concorso sarà per titoli e per esame scritto di scienza. L'esame scritto avrà luogo nella predetta Segreteria il giorno 19 dello stesso mese di ottobre alle ore 9, e consisterà nello svolgimento, in italiano ed in latino, di un tema in materia di competenza del medesimo Supremo Tribunale. Roma 5 agosto 1954. 20 Augusti 1954 An. et vol. XXXXVI (Ser. II, v. XXI) - N. 11 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE INTER SANCTAM SEDEM ET REMPUBLICAM DOMINICIANAM SOLLEMNES CONVENTIONES CONCORDATO CONCORDATO FRA ENTRE LA LA SANTA SEDE SANTA SEDE E Y LA LA REPUBBLICA DOMINICANA REPUBLICA D O M I N I C A N A In nome En el nombre della Santissima Trinità de la Santísima Trinidad La Santa Sede Apostolica e la La Santa Sede Apostólica y la Re- Repubblica Dominicana, animate dal pública Dominicana, animadas del desiderio di assicurare una feconda deseo de asegurar una fecunda co- collaborazione per il maggior bene laboración para el mayor bien de della vita religiosa e civile della Na- la vida religiosa y civil de la Nación zione Dominicana, hanno determi- Dominicana, han determinado esti- nato di stipulare un Concordato che pular un Concordato que constituya costituisca la norma che deve rego- la norma que ha de regular las re- lare delle cíprocas relaciones de las Altas Par- Alte Parti contraenti, in conformità tes contratantes, en conformidad con con la Legge di Dio e la tradizione la Ley de Dios y la tradición cató- cattolica della Repubblica Domini- lica de la República Dominicana. le reciproche relazioni cana. A tal fine Sua Santità il Sommo A este fin Su Santidad el Sumo Pontefice Pio X I I ha nominato Suo Pontifice Pío X I I ha nombrado por Plenipotenziario : su Plenipotenciario a : Sua Eccellenza Reverendissima .Monsignor Domenico Tardini, Pro28 - ACTA, vol. X X I n. 11. — 20-8-1954. Su Excelencia Reverendísima Monseñor Domenico Tardini, Pror 434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Segretario di Stato per gli Affari Secretario de Estado para los Asun- Ecclesiastici Straordinari, tos Eclesiásticos Extraordinarios, e Sua Eccellenza il Signor Presi- y Su Excelencia el Presidente de dente della Repubblica Dominicana la República Dominicana ha nom- ha nominato Suo Plenipotenziario : brado por su Plenipotenciario a : Sua Eccellenza il Generalissimo Su Excelencia el Generalísimo Dott. Rafael Leonidas Trujillo Mo- Dr. Rafael Leonidas Trujillo Mo- lina. lina. Entrambi i Plenipotenziari, con- Ambos Plenipotenciarios, después frontati i rispettivi Pieni Poteri e de confrontar sus respectivos Plenos trovatili in buona e dovuta forma, Poderes y hallarlos en debida forma hanno convenuto negli articoli se- expedidos, acordaron lo siguiente: guenti : Articolo I Artículo I La Religione Cattolica, Aposto- La Religión Católica, Apostólica, lica, Romana continua ad essere la Romana sigue siendo la de la Na- Religione della Nazione Dominicana ción Dominicana y gozará de los e godrà dei diritti e delle preroga- derechos y de las prerrogativas que tive che le spettano in conformità le corresponden en conformidad con con la Legge Divina e il Diritto Ca- la Ley Divina y el Derecho Canónico. nonico. Articolo II 1. Lo Stato Dominicano riconosce Artículo II 1. El Estado Dominicano reco- la personalità giuridica internazio- noce la personalidad jurídica inter- nale della Santa Sede e dello Stato nacional de la Santa Sede y del Es- della Città del Vaticano. tado de la Ciudad del Vaticano. 2. Per mantenere, nella forma tra- 2. Para mantener, en la forma tra- dizionale, le amichevoli relazioni tra dicional, las relaciones amistosas en- la Santa Sede e lo Stato Dominicano, tre la Santa Sede y el Estado Do- continueranno ad essere accreditati minicano, continuarán acreditados un Ambasciatore della Repubblica un Embajador de la República Do- Dominicana presso la Santa Sede minicana cerca de la Santa Sede y ed un Nunzio Apostolico in Ciudad un Nuncio Apostólico en Ciudad Trujillo. Questi sarà il Decano del Trujillo. Este será el decano del Corpo Diplomatico, secondo i ter- Cuerpo Diplomático, en los térmi- mini del diritto consuetudinario. nos del derecho consuetudinario. Inter Sanctam Sedem et Rempublicam Dominicianam Sollemnes Conventiones Articolo I I I 435 Articulo I I I 1. Lo Stato Dominicano riconosce 1. El Estado Dominicano reco- alla Chiesa Cattolica il carattere di noce a la Iglesia Católica el carácter società perfetta e le garantisce il li- de sociedad perfecta y le garantiza bero e pieno esercizio del suo potere el libre y pleno ejercicio de su po- spirituale e della sua giurisdizione, der espiritual y de su jurisdicción, nonché il libero e pubblico esercizio así como el libre y público ejercicio del culto. del culto. 2. In particolare la Santa Sede 2. En particular, la Santa Sede potrà, senza impedimenti, emanare podrá sin impedimento promulgar e pubblicare nella Repubblica Domi- y publicar en la República Domini- nicana qualsiasi disposizione rela- cana cualquier disposición relativa tiva al governo della Chiesa e comu- al gobierno de la Iglesia y comuni- nicare con i Prelati, il clero e i fe- carse con los Prelados, el clero y deli del Paese, come questi lo po- los fieles del País, de la misma ma- tranno con la Santa Sede. nera que éstos podrán hacerlo con la Santa Sede. Delle stesse facoltà godranno gli Gozarán de las mismas facultades Ordinari e le altre Autorità eccle- los Ordinarios y las otras Autorida- siastiche nei riguardi del loro clero des eclesiásticas en lo referente a e dei loro fedeli. su clero y fieles. Articolo IV Artículo IV 1. Lo Stato Dominicano riconosce 1. El Estado Dominicano reconoce la personalità giuridica a tutte ie la personalidad jurídica a todas las istituzioni ed associazioni religiose, instituciones y asociaciones religio- esistenti nella Repubblica Domini- sas, existentes en la República Do- cana all'entrata in vigore del pre- minicana "a la entrada en vigor del sente Concordato, costituite secon- presente Concordato, constituida» do il Diritto Canonico ; in partico- según el Derecho Canónico ; en par- lare alle Diocesi e alla Prelatura ticular a las Diócesis y a la Prela- nullius con tura nullius con le istituzioni annesse, sus instituciones alle Parrocchie, agli Ordini e Con- anejas, a las Parroquias, a las Or- gregazioni religiose, alle Società di denes y Congregaciones religiosas, a vita comune e agli Istituti seco- las Sociedades de vida común y à lari di perfezione cristiana canonica- los Institutos seculares de perfec- mente riconosciuti, siano di diritto ción cristiana canónicamente recò- 436 Acta Apostolicae Sedis "- Commentarium Officiale pontificio o diocesano, alle loro pro- nocidos, sean de derecho pontifìcio vince ed alle loro case. o de derecho diocesano, a sus provincias y a sus casas. Le competenti Autorità ecclesia- Las Autoridades eclesiásticas com- stiche comunicheranno al corrispon- petentes dente dicastero governativo l'elenco mento correspondiente del Gobier- delle istituzioni ed associazioni re- no Dominicano la lista de las insti- ligiose su menzionate, entro i due tuciones comunicarán y al asociaciones departa- religiosas mesi dalla ratifica del presente Con- que se acaban de mencionar, dentro cordato. de los dos meses que sigan a la ratificación de este Concordato. 2. Di uguale riconoscimento go- 2. Gozarán de igual reconoci- dranno gli enti della natura su in- miento las entidades de la misma dicata, che verranno ulteriormente naturaleza que sean ulteriormente eretti o approvati nella Repubblica erigidas o aprobadas en la República Dominicana dalle competenti Auto- Dominicana rità ecclesiastiche, alla sola condi- eclesiásticas competentes, con la sola por las Autoridades zione che il decreto di erezione o condición de que el decreto de erec- di approvazione sia unicialmente co- ción o de aprobación sea comuni- municato per iscritto alle competenti cado oficialmente por escrito a las Autorità dello Stato. Autoridades competentes del Es- tado. Articolo V Artículo V 1. Quando la Santa Sede proceda 1. Cuando la Santa Sede proceda alla nomina di un Arcivescovo o Ve- al nombramiento de un Arzobispo u scovo residenziale o di un loro Coa- Obispo residencial o su Coadjutor diutore con diritto di successione, con derecho a sucesión, comunicará comunicherà al Governo Dominicano al Gobierno Dominicano el nombre il nome della persona prescelta, per de la persona escogida, a fin de sa- sapere se vi siano contro di essa ber si contra ella existen objeciones obbiezioni di carattere politico ge- de carácter político general. El si- nerale. Il silenzio del Governo, tra- lencio del Gobierno, pasados treinta scorsi trenta giorni dalla suddetta días a contar de la precitada comu- comunicazione, sarà interpretato nel nicación, se interpretará en el sen- senso che non esistono obbiezioni. tido de que no existe objeción. To- Tutte queste pratiche si svolgeranno das estas gestiones se conducirán nel più assoluto segreto. en el más estricto secreto. 2. Nel procedere alla designazione dell'Arcivescovo o dei Vescovi il 2. Al hacer las designaciones de Arzobispo y Obispos, el Santo Pa- Inter Sanctam Sedem et Rempublicam Dominicianam Sollemnes Conventiones 437 Santo Padre prenderà in considera- dre tendrá en cuenta a los sacerdo- zione i sacerdoti, idonei per questi tes, idóneos para estas funciones, uffici, che abbiano la cittadinanza que sean ciudadanos dominicanos. dominicana. Tuttavia, il Santo Pa- Sin embargo, el Santo Padre podrá, dre potrà, quando lo giudichi neces- cuando lo juzgue necesario y conve- sario e conveniente per il maggior niente para el mayor bien religioso bene religioso del Paese, a motivo del País, por razón de la escasez della scarsità di sacerdoti domini- de cani, scegliere per tali dignità altri para tal dignidad otros sacerdotes, sacerdoti, che non abbiano la citta- que no sean de nacionalidad domi- dinanza dominicana. nicana. sacerdotes Articolo VI 1. L'organizzazione dominicanos, elegir Artículo VI e circoscri- 1. La organización y circunscrip- zione ecclesiastica del territorio della ción Repubblica Dominicana rimane fis- la sata nel modo seguente : Arcidiocesi constituida así : Arquidiócesis Me- Metropolitana di Santo Domingo; tropolitana de Santo Domingo ; Dió- Diocesi di Santiago de los Caballe- cesis de Santiago de los Caballeros ; ros; Diocesi di La Vega; Prelatura Diócesis de La Vega ; Prelatura nul- nullius di San Giovanni della Ma- lius de San Juan de la Maguana. eclesiástica del República territorio Dominicana de queda guana. 2. Per l'erezione di una nuova Dio- 2. Para la erección de una nueva cesi o Prelatura nullius e per al- Diócesis o Prelatura nullius y para tri mutamenti di circoscrizioni dio- otros cambios de circunscripciones cesane che si giudicassero necessari, diocesanas que pudieran juzgarse ne- la Santa Sede si metterà previamente cesarias, la Santa Sede se pondrá d'accordo con il Governo Domini- previamente de acuerdo con el Go- cano, salvo che si tratti di minime bierno Dominicano, salvo si se tra- rettifiche tase de mínimas rectificaciones de territoriali richieste dal bene delle anime. territorio reclamadas por el bien de las almas. Articolo V I I 1. Il Governo Dominicano si im- Artículo V I I 1. El Gobierno Dominicano se pegna a costruire la Chiesa Catte- compromete a construir la Iglesia drale o Prelatizia e gli edifìci con- Catedral o Prelaticia y los edificios Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 438 venienti per residenza del Vescovo adecuados que sirvan de habitación o del Prelato nullius e per gli uffici del Obispo o Prelado nullius y de della Curia, nelle Diocesi e nella oficinas de la Curia, en las Diócesis Prelatura nullius già esistenti che y Prelatura nullius actualmente exis- né abbisognino, e in quelle che si tentes que lo necesiten, y en las que erigessero in futuro. se establezcan en el futuro. 2. Inoltre il Governo assicura al- 2. Además el Gobierno asegura a l'Arcidiocesi di Santo Domingo e a la Arquidiócesis de Santo Domingo ciascuna Diocesi o Prelatura nul- y a cada Diócesis o Prelatura nul- lius. Ora esistenti o che siano erette lius actualmente existentes o que se in futuro, mensile erijan en el futuro una subvención per le spese di amministrazione e mensual para los gastos de adminis- per le chiese povere. tración y para las iglesias pobres. un contributo Articolo V I I I All'Arcivescovo di Santo Domingo Artículo V I I I Al Arzobispo de Santo Domingo compete il titolo di Primate delle corresponde el título de Primado de Indie, concesso dal Sommo Ponte- Indias de acuerdo con la Bula de fice Pio V I I con la Bolla Divinis Pío praeceptis del 28 novembre 1816. de noviembre de 1816. VII Divinis praeceptis del 28 Sono confermati alla Chiesa Me- Se confirman a la Iglesia Metro- tropolitana di Santo Domingo il ti- politana de Santo Domingo el títu- tolo, i diritti e i privilegi di Basi- lo, los derechos y privilegios de Ba- lica Minore, ad essa accordati dal sílica Menor, que le otorgó Benedic- Sommo Pontefice Benedetto XV con to XV en su Breve Inter Americae il Breve Inter Americae del 14 giu- del 14 de junio de 1920. gno 1920. Articolo IX Artículo IX 1. L'erezione, modificazioni o sop- 1. La erección, modificación o su- pressione di parrocchie, benefici ed presión de parroquias, beneficios y uffici ecclesiastici, come anche la no- oficios eclesiásticos, así como el mina del Vicario Generale, degli of- nombramiento del Vicario General, ficiali della Curia, dei parroci e di oficiales de la Curia, párrocos y todo ogni altro sacerdote o funzionario sacerdote o funcionario encargado de incaricato di uffici ecclesiastici, sa- cualquier oficio eclesiástico serán he- ranno fatte dalle competenti Auto- chos por las Autoridades eclesiásti- rità ecclesiastiche, attenendosi alle cas competentes, ciñéndose a las dis- disposizioni del Diritto Canonico. posiciones del Derecho Canónico. Sin Inter Sanctam Sedem et Rempublicam Dominicianam Sollemnes Conventiones 439 Tuttavia le rispettive Autorità ec- embargo las Autoridades eclesiásti- clesiastiche comunicheranno al Go- cas correspondientes comunicarán al verno, con la maggiore sollecitudine, Gobierno con la mayor rapidez el la nomina del Vicario Generale, dei nombramiento del Vicario General, parroci, e, in caso di vacanza di de los párrocos y, en caso de vacan- una parrocchia, del vicario incari- cia de una parroquia, del vicario cato della medesima. Nel procedere encargado de la misma. Al hacer a queste designazioni, le Autorità estas designaciones, las Autoridades ecclesiastiche daranno la preferen- eclesiásticas preferirán, a ser posi- za, in quanto possibile, a sacerdoti ble, a sacerdotes idóneos que sean idonei che abbiano la cittadinanza ciudadanos dominicanos. dominicana. 2. Le eventuali obbiezioni del Go- 2. La eventual objeción del Go- verno alla condotta di un funziona- bierno al comportamiento de un fun- rio ecclesiastico formeranno oggetto cionario eclesiástico será objeto de di considerazione e di decisione da consideración y decisión por las Au- parte delle Autorità ecclesiastiche toridades eclesiásticas competentes. competenti. Artículo X Articolo X 1. Le Autorità ecclesiastiche po- 1. Las Autoridades eclesiásticas tranno valersi dell'opera e della col- podrán usar los servicios y la coo- laborazione del clero straniero, se- peración del clero extranjero, secu- colare o regolare, ed affidare a sa- lar o religioso, y confiar a sacerdo- cerdoti stranieri dignità, uffici e be- tes extranjeros dignidades, oficios y nefìci ecclesiastici, quando lo riten- beneficios gano conveniente per il bene del juzguen conveniente para el bien del Paese o della loro Diocesi o Prela- País o de su Diócesis o Prelatura. eclesiásticos, cuando lo tura. 2. I sacerdoti, i religiosi e le re- 2. Los sacerdotes, religiosos y re- ligiose straniere, che l'Autorità ec- ligiosas extranjeros, que la Autori- clesiastica inviti nel Paese per eser- dad eclesiástica invite al País para citarvi il loro ministero o svolgervi ejercer su ministerio o desenvolver le attività del loro apostolato, sa- las actividades de su apostolado, ranno esenti da qualsiasi tassa o estarán exentos de cualquier tasa o imposta di immigrazione. impuesto de inmigración. 3. I Superiori generali e provin- 3. Los Superiores generales y pro- ciali degli Ordini e Congregazioni vinciales de las Ordenes y Congre- religiose, che risiedono fuori del ter- gaciones religiosas, que residen fuera 440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ritorio dominicano, anche se siano del territorio dominicano, aunque di altra nazionalità, avranno il di- sean de otra nacionalidad, tienen el ritto di visitare, personalmente o derecho de visitar, por sí o por otras per mezzo di altri, le loro case re- personas, sus casas religiosas situa- ligiose che si trovano nel territo- das en la República Dominicana. rio della Repubblica Dominicana. Artículo XI Articolo XI 1. Gli ecclesiastici godranno, nel- 1. Los eclesiásticos gozarán en el l'esercizio del loro ministero, di una ejercicio de su ministerio de una speciale protezione dello Stato. especial protección del Estado. 2. Gli ecclesiastici non potranno 2. Los eclesiásticos no podrán ser essere interrogati da giudici o da interrogados por jueces u otras au- altre autorità sopra fatti e cose di toridades sobre hechos o cosas cuya cui sia stata loro confidata notizia noticia les haya sido confiada en el nell'esercizio del sacro ministero, e ejercicio del sagrado ministerio y che pertanto cadono sotto il segreto que por lo tanto caen bajo el secreto del loro ufiìcio spirituale. de su oficio espiritual. 3. I chierici e i religiosi non sa- 3. Los clérigos y los religiosos no ranno obbligati ad assumere pub- estarán obligados a asumir cargos blici unici od incombenze che, se- públicos o funciones que, según las condo le norme del Diritto Canonico, normas del Derecho Canónico, sean siano incompatibili con il loro stato. incompatibles con su estado. Per potere occupare altri uffici Para poder ocupar otros empleos o cariche pubbliche, sarà loro ne- o cargos cessario il « Nulla osta » dell'Or- Nihil obstat de su Ordinario propio dinario proprio, come pure quello y del Ordinario del lugar donde hu- públicos, necesitarán el dell'Ordinario del luogo nel quale bieren de desempeñar su actividad. essi dovrebbero svolgere la loro at- Revocado el Nihil obstat, no podrán tività. Revocato il « Nulla osta » continuar ejerciéndolos. non potranno continuare ad esercitarli. Articolo X I I Artículo X I I I chierici, i seminaristi dei corsi Los clérigos, los seminaristas de filosofico e teologico ed i religiosi, filosofía y teología y los religiosos, sia professi che novizi, sono esenti ya sean profesos o novicios, están dal servizio militare, tranne il caso exentos del servicio militar, salvo di mobilitazione generale. el caso de movilización general. Inter Sanctam Sedem et Rempublicam Dominicianam Sollemnes Conventiones 441 In caso di mobilitazione generale, En caso de movilización general, i sacerdoti presteranno il servizio los sacerdotes prestarán el servicio militare in forma di assistenza re- militar en forma de asistencia reli- ligiosa; gli altri chierici e religiosi giosa; los demás clérigos y religio- saranno destinati alle organizzazioni sos serán enviados a las organizacio- di sanità e della Croce Rossa. nes sanitarias y de la Cruz Roja. Saranno esenti dal servizio mili- Estarán exentos del servicio mili- tare, anche in caso di mobilitazione tar, aún en el caso de movilización generale, i Vescovi, i sacerdoti in general, los Obispos, los sacerdotes cura d'anime, come i parroci e i coa- que tengan cura de almas, como ios diutori, e i sacerdoti necessari al párrocos y coadjutores, y los sacer- servizio delle Curie diocesane o pre- dotes necesarios al servicio de las latizie e dei Seminari. Curias diocesanas o prelaticias y de los Seminarios. Artículo X I I I Articolo X I I I In caso che venga elevata accusa En caso de que se levante acusa- penale contro persona ecclesiastica ción penal contra alguna persona o religiosa, giudiziaria eclesiástica o religiosa, la Jurisdic- l'Autorità dello Stato incaricata della causa ción del Estado apoderada del asunto dovrà darne opportuna informazione deberá informar oportunamente al al competente Ordinario del luogo competente Ordinario del lugar y e trasmettere al medesimo i risul- transmitir al mismo los resultados tati della istruttoria, e, ove abbia de la instrucción, y, en caso de dar- luogo, comunicargli la sentenza, sia se, comunicarle la sentencia tanto in prima istanza che in appello, in en primera instancia como en apela- revisione o in cassazione. ción, revisión o casación. In caso di detenzione o di arre- En caso de detención o arresto el sto l'ecclesiastico o religioso sarà eclesiástico o religioso será tratado trattato con il riguardo dovuto al con el miramiento debido a su esta- suo stato e al suo grado. do y a su grado. In caso di condanna di un eccle- En el caso de condena de un ecle- siastico o di un religioso, la pena siástico o de un religioso, la pena sarà scontata, per quanto possibile, se cumplirá, en cuanto sea posible, in locale separato da quello desti- en un local separado del destinado nato ai laici, a meno che l'Ordina- a los laicos, a menos que el Ordi- rio competente abbia ridotto il con- nario competente hubiese reducido dannato allo stato laicale. al estado laical al condenado. 442 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Articolo X I V Artículo X I V L'uso dell'abito ecclesiastico o re- El uso del hábito eclesiástico o ligioso da parte di persone alle quali religioso por personas eclesiásticas esso sia stato vietato con provvedi- o religiosas a quienes haya sido pro- mento delle competenti Autorità ec- hibido por orden de las competen- clesiastiche, ufficialmente comunica- tes Autoridades eclesiásticas, oficial- to alle Autorità dello Stato, come mente comunicada a las Autorida- anche l'uso abusivo del medesimo des del Estado, así como el uso abu- abito da parte di altre persone, sarà sivo del mismo hábito por otras per- punito con le stesse pene previste sonas, será castigado con las mis- per l'uso abusivo dell'uniforme mi- mas penas previstas para el caso litare. Allo stesso modo sarà pu- de uso abusivo del uniforme mili- nito l'esercizio abusivo di giurisdi- tar. Será castigado en los mismos zione o di funzioni ecclesiastiche. términos el ejercicio abusivo de jurisdicción o funciones eclesiásticas. Articolo XV Artículo XV 1. La Repubblica Dominicana ri- 1. La República Dominicana re- conosce pieni effetti civili a tutti i conoce plenos efectos civiles a cada matrimoni celebrati secondo le nor- matrimonio celebrado según las nor- me del Diritto Canonico. mas del Derecho Canónico. 2. In armonia con le proprietà 2. En armonía con las propieda- essenziali del matrimonio cattolico des esenciales del matrimonio cató- rimane inteso che, per il solo fatto lico queda entendido que, por el pro- di celebrare il matrimonio cattolico, pio hecho de celebrar matrimonio i coniugi rinunciano alla facoltà ci- católico, los cónyuges renuncian a vile di chiedere il divorzio, che per la facultad civil de pedir el divor- ciò stesso non potrà essere applicato cio, que por esto mismo no podrá dai tribunali civili ai matrimoni ca- ser aplicado por los tribunales ci- nonici. viles a los matrimonios canónicos. Articolo X V I 1. Le cause riguardanti la nullità Artículo X V I 1. Las causas concernientes a la del matrimonio canonico e la di- nulidad del matrimonio canónico y spensa del matrimonio rato e non la dispensa del matrimonio rato y consumato, come anche il procedi- no consumado, así como el proce- mento relativo al Privilegio Paoli- dimiento relativo al Privilegio Pau- Inter Sanctam Sedem et Rempublicam Dominicianam Sollemnes Conventiones 443 no, sono riservate ai Tribunali e lino, quedan reservados a los Tribu- ai Dicasteri ecclesiastici competenti. nales y a los órganos eclesiásticos competentes. La Santa Sede consente che le cau- La Santa Sede consiente que las se matrimoniali di separazione dei causas matrimoniales de separación coniugi siano giudicate dai Tribu- de los cónyuges sean juzgadas por nali civili. los Tribunales civiles. 2. Le decisioni e sentenze dei Dica- 2. Las decisiones y sentencias de steri e Tribunali ecclesiastici, quan- los órganos y Tribunales eclesiásti- do siano divenute definitive, saranno cos, cuando sean definitivas, se eleva- portate al Supremo Tribunale della rán al Supremo Tribunal de la Si- Segnatura Apostolica per il relativo gnatura Apostólica para su compro- controllo e saranno poi, con i rispet- bación y serán transmitidas después, tivi decreti di detto Supremo Tribu- con los respectivos decretos de dicho nale, trasmesse per via diplomatica Supremo Tribunal, por vía diplomá- al Tribunale dominicano competen- tica al Tribunal dominicano compe- te, che le renderà esecutive e ordi- tente, que las hará efectivas y man- nerà che siano annotate nei registri dará que sean anotadas en los re- civili a margine dell'atto di matri- gistros civiles al margen del acta del monio. matrimonio. Articolo X V I I Artículo X V I I Lo Stato Dominicano garantisce El Estado Dominicano garantiza l'assistenza religiosa alle forze ar- la asistencia religiosa a las fuerzas mate di terra, mare ed aria e a armadas de tierra, mar y aire y a tal fine si metterà d'accordo con la este efecto se pondrá de acuerdo Santa Sede per l'organizzazione di con la Santa Sede para la organi- un corpo di cappellani militari, con zación dé un cuerpo de capellanes grado di ufficiali, sotto la giurisdi- militares, con graduación de oficia- zione dell'Arcivescovo Metropolitano les, bajo la jurisdicción del Arzo- in tutto ciò che si riferisce alla loro bispo Metropolitano en lo que se re- vita e ministero sacerdotale, e sog- fiere a su vida y ministerio sacerdo- getti alla disciplina delle forze ar- tal, y sujetos a la disciplina de las mate in ciò che si riferisce al loro fuerzas armadas en lo que se refiere servizio militare. a su servicio militar. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 444 Articolo X V I I I Artículo X V I I I Lo Stato riconosce come festivi : El Estado tendrá por festivos : 1) i giorni di precetto stabiliti 1) los días de precepto estableci- per tntta la Chiesa dal Codice di dos en toda la Iglesia por el Código Diritto Canonico, e cioè : de Derecho Canónico, es decir : — tutte le domeniche; — todos los domingos; — le Circoncisione — las fiestas de Circuncisión (1 dé feste della (1 gennaio), Epifania (6 gennaio), enero), Epifanía (día de Reyes, 6 de San Giuseppe (19 marzo), Ascensio- enero), ne, Corpus Domini, Santi Apostoli Ascensión, Corpus Christi, Santos Pietro e Paolo (29 giugno), Assun- Apóstoles Pedro y Pablo (29 de ju- zione (15 agosto), Tutti i San José (19 de marzo), Santi nio), Asunción (15 de agosto), To- (1 novembre), Immacolata Concezio- dos los Santos (1 de noviembre), In- ne (8 dicembre), Natale di Nostro maculada Concepción (8 de diciem- Signor Gesù Cristo (25 dicembre); bre), Navidad de Nuestro Señor Jesucristo (25 de diciembre) ; 2) e inoltre i giorni di precetto 2) además los días de precepto esta- stabiliti per la Repubblica Domini- blecidos en la República Domini- cana, e cioè : cana, es decir : — festa di Nostra Signora dell'Altagrazia (21 gennaio) ; — festividad de Ntra. Sra. de la Altagracia (21 de enero) ; — festa di Nostra Signora della Mercede (24 settembre). — festividad de Ntra. Sra. de las Mercedes (24 de septiembre). Lo Stato darà, nella sua legisla- El Estado dará en su legislación zione, le facilitazioni necessarie af- las facilidades necesarias para que finchè i fedeli possano in tali giorni los fieles puedan cumplir en esos días adempiere i loro doveri religiosi. sus deberes religiosos. Le Autorità civili, sia nazionali Las Autoridades civiles, tanto na- sia locali, vigileranno perchè sia de- cionales como locales, velarán por bitamente osservato il riposo festivo. la debida observancia del descanso en los días festivos. Articolo XIX Artículo XIX 1. Il Governo Dominicano agevo- 1. El Gobierno Dominicano facili- lerà la necessaria assistenza religiosa tará la necesaria asistencia religiosa negli istituti nazionali, quali sono a los establecimientos nacionales. Inter Sanctam Sedem et Rempublicam Dominicianam Sollemnes Conventiones 445 i collegi, gli ospedali, gli asili di corno son los colegios, los hospitales, vecchi e di fanciulli, le carceri, ecc. los asilos de ancianos o de niños, las cárceles, etc. A tale scopo, se qualche istituto A tal fin, si el establecimiento no non avesse cappellano proprio, lo tiene capellán propio, el Estado per- Stato permetterà il libero accesso e mitirá el libre acceso y el ejercicio l'esercizio dell'assistenza spirituale de la asistencia espiritual en dicho in detto istituto al parroco del luo- establecimiento al párroco del iu- go o al sacerdote incaricato dall'Or- gar o al sacerdote encargado por el dinario competente. Ordinario competente. 2. Negli asili, orfanotrofi, stabili- 2. En los asilos, orfanatos, esta- menti o istituti ufficiali di educazio- blecimientos o instituciones oficiales ne, correzione e riforma per mino- de educación, corrección y reforma renni, dipendenti dallo Stato, si im- de menores dependientes del Esta- partirà reli- do, se enseñará la religión católica gione cattolica e si assicurerà la pra- y se asegurará la práctica de sus tica dei suoi precetti. preceptos. l'insegnamento della 3. Il Governo Dominicano, quan- 3. El Gobierno Dominicano, cuan- do ciò sia possibile, affiderà a reli- do sea posible, confiará a religiosos giosi o a religiose la direzione di y religiosas la dirección de los hos- ospedali, asili e orfanotrofi ed altre pitales, asilos y orfanatos y otras istituzioni nazionali di carità. La instituciones nacionales de caridad. Santa Sede, per parte sua, favorirà La Santa Sede, por su parte, favo- tale progetto. recerá tal proyecto. Artículo XX Articolo XX 1. La Chiesa potrà liberamente 1. La Iglesia podrá libremente fondare Seminari o qualsiasi altro fundar Seminarios o cualesquiera istituto di formazione o di cultura otros institutos de formación o de ecclesiastica ; il loro regime non sarà cultura eclesiástica; su régimen no soggetto al controllo dello Stato. estará sujeto a la fiscalización del Estado. 2. I titoli, gradi, certificati e at- 2. Los títulos, grados, certificados testati scolastici rilasciati da tali y comprobaciones escolares otorga- istituti avranno lo stesso valore di dos por tales centros tendrán la quelli rilasciati dagli istituti statali misma fuerza que los concedidos por nell'ordine corrispondente. los establecimientos del Estado en el orden correspondiente. In considerazione di ciò P Auto- En vista de ello la Autoridad ecle- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 446 rità ecclesiastica comunicherà alla siástica comunicará a la competente competente Autorità statale i testi Autoridad adottati in detti istituti per l'inse- adoptados del en Estado dichas los textos instituciones gnamento delle materie non teolo- para la enseñanza de las discipli- giche o filosofiche. nas que no sean teológicas y filosóficas. 3. I gradi accademici conseguiti 3. Los grados académicos adqui- nelle Università o Istituti Pontifici ridos en las Universidades o Insti- di Studi Superiori saranno ricono- tutos Pontificios de Altos Estudios sciuti nella Repubblica Dominicana, serán reconocidos en la República a tutti gli effetti civili, come i gradi Dominicana, para todos sus efectos conferiti e riconosciuti dallo Stato. civiles, como los grados conferidos y reconocidos por el Estado. Articolo XXI Artículo XXI 1. Lo Stato Dominicano garanti- 1. El Estado Dominicano garan- sce alla Chiesa Cattolica la piena tiza a la Iglesia Católica la plena li- libertà di aprire e mantenere, sotto bertad de establecer y mantener, la dipendenza dell'Autorità eccle- bajo la dependencia de la Autoridad siastica, scuole di qualsiasi ordine e eclesiástica, grado. In considerazione dell'utilità orden y grado. En consideración de sociale che da esse proviene alla Na- la utilidad social que de ellas deriva escuelas de cualquier zione, lo Stato le proteggerà e pro- a la Nación, el Estado las amparará curerà anche di aiutarle mediante y procurará ayudarlas también me- congrue sovvenzioni. diante congruas subvenciones. L'insegnamento religioso in tali La enseñanza religiosa en dichas scuole sarà sempre liberamente or- escuelas siempre será organizada e ganizzato ed impartito dall'Autorità impartida libremente por la Auto- ecclesiastica. ridad eclesiástica. 2 . 1 certificati ed attestati scolasti- 2. Los certificados y comprobacio- ci rilasciati dagli istituti di insegna- nes escolares otorgados por los esta- mento primario dipendenti dall'Au- blecimientos de enseñanza primaria torità ecclesiastica avranno il me- dependientes de la Autoridad ecle- desimo valore di quelli rilasciati dai siástica tendrán la misma fuerza que corrispondenti istituti statali. los otorgados por los correspondientes establecimientos del Estado. 3. Gli esami e prove di profitto per 3. Los exámenes y pruebas de la concessione di certificati e titoli aprovechamiento para la concesión uflìciali di studio agli alunni delle de certificados y títulos oficiales de Inter Sanctam Sedem et Rempublicam Dominicianam Sollemnes Conventiones 447 scuole secondarie e normali dipen- estudio a los alumnos de las escue- denti dall'Autorità ecclesiastica sa- las secundarias y normales depen- ranno tenuti, a richiesta di questa, dientes de la Autoridad eclesiástica presso gli istituti stessi, per mezzo se celebrarán, a petición de ésta, en di commissioni speciali composte, al- los meno in parte, da insegnanti del- medio de comisiones especiales com- l'istituto. puestas, al menos parcialmente, por mismos establecimientos, por docentes del plantel. Artículo XXII Articolo XXII cura 1. La enseñanza suministrada por dello Stato nelle scuole pubbliche el Estado en las escuelas públicas sarà orientato dai principi della dot- estará orientada por los principios trina e della morale cattolica. de la doctrina y de la moral cató- 1. L'insegnamento dato a licas. 2. In tutte le scuole pubbliche pri- 2. En todas las escuelas públicas marie e secondarie si impartirà l'in- primarias y secundarias se dará en- segnamento della religione e della señanza de la religión y moral ca- morale cattolica — secondo program- tólicas — según programas fijados mi fìssati di comune accordo con la de común acuerdo con la competente competente Autorità ecclesiastica — Autoridad eclesiástica — a los alum- agli alunni i cui genitori, o chi ne nos cuyos padres, o quienes hagan fa le veci, non domandino per iscrit- sus veces, no pidan por escrito que to che ne siano esonerati. sean exentos. 3. Per tale insegnamento saranno usati esclusivamente testi 3. Para dicha enseñanza sólo se previa- utilizarán textos previamente apro- mente approvati dall'Autorità eccle- bados por la Autoridad eclesiástica, siastica, e lo Stato nominerà mae- y el Estado nombrará maestros y pro- stri e professori che siano in pos- fesores que tengan un certificado de sesso di un certificato di idoneità idoneidad expedido por el Ordinario rilasciato dall'Ordinario competen- competente. La revocación de tal te. La revoca di tale certificato li certificado les priva, sin más, de la priva, senz'altro, della capacità di capacidad para la enseñanza reli- impartire l'insegnamento religioso. giosa. Nel designare tali maestri e pro- En la designación de estos maes- fessori lo Stato terrà conto dei sug- tros y profesores el Estado tendrá gerimenti dell'Autorità ecclesiastica, en cuenta las sugestiones de la Au- e, nelle scuole secondarie e normali, toridad eclesiástica y, en las escue- quando vi siano sacerdoti o religiosi las secundarias y normales, cuando 448 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale in numero sufficiente e siano propo- haya sacerdotes y religiosos en nú- sti dall'Ordinario del luogo, darà mero suficiente y los proponga el loro la preferenza sui secolari. Ordinario del lugar, les dará la preferencia sobre los seglares. 4. Il parroco, personalmente o per 4. El párroco, por sí o por su de- mezzo di suo delegato, avrà libero legado, tendrá acceso a las escueLas accesso alle scuole primarie per im- primarias para dar lecciones cate- partire lezioni catechistiche perio- quísticas periódicas. diche. 5. Gli Ordinari dei luoghi potran- 5. Los Ordinarios de los lugares no accertarsi, personalmente o per podrán cerciorarse, por sí mismos o mezzo di loro delegati, mediante vi- por sus delegados, mediante visitas site nelle scuole, del modo in cui a las escuelas, del modo como se da viene impartito l'insegnamento deila la enseñanza de la religión y moral. religione e della morale. 6. Lo Stato curerà che nelle isti- 6. El Estado cuidará de que en tuzioni e nei servizi di informazione las instituciones y servicios de in- a suo carico, ed in particolare nei formación que estén a su cargo, y programmi della radio e della tele- en particular en los programas de visione, sia dato un conveniente po- radio-difusión y televisión, se dé el sto alla esposizione e difesa delle conveniente puesto a la exposición verità religiose, per mezzo di sacer- y defensa de la verdad religiosa, por doti e religiosi designati d'accordo medio de sacerdotes y religiosos de- con il rispettivo Ordinario. signados de acuerdo con el Ordinar rio competente. Articolo X X I I I Artículo X X I I I 1. Lo Stato Dominicano riconosce 1. El Estado Dominicano reconoce alle istituzioni ed associazioni reli- a las instituciones y asociaciones re- giose, di cui all'art. I V , la piena ligiosas, de quienes trata el art. I V , capacità di acquistare, possedere e la plena capacidad de adquirir, po- amministrare ogni sorta di beni. seer y administrar toda clase de bienes. 2. La gestione ordinaria e straor- 2. La gestión ordinaria y extra- dinaria dei beni appartenenti a qual- ordinaria de los bienes pertenecien- siasi ente ecclesiastico o ad associa- tes a entidades eclesiásticas o asocia- zione religiosa, e la relativa vigi- ciones religiosas y la vigilancia e lanza ed ispezione, spettano alle Au- inspección de dicha gestión de bie- torità competenti della Chiesa. nes corresponderán a las Autoridades competentes de la Iglesia. Inter Sanctam Sedem et Rempublicam Dominicianam Sollemnes Conventiones 449 3. La Repubblica Dominicana ri- 3. La Republica Dominicana re- conosce e garantisce- la proprietà conoce y garantiza la propiedad de della Chiesa sopra i beni mobili ed la Iglesia sobre los bienes muebles immobili che lo Stato riconobbe come e inmuebles que el Estado reconoció ad Legge como pertenecientes a ella con la n. 117 del 20 aprile 1931, interpre- Ley n. 117 del 20 de abril de 1931, tata dalla Legge n. 390 del 16 set- aclarada por Ley n. 390 del 16 de tembre 1943, come anche sopra i septiembre de 1943, así como de los essa appartenenti con beni che, dopo tale data, la Chiesa bienes que, después de tal fecha, la ha legittimamente acquistato o ac- Iglesia ha legítimamente adquirido quisterà, inclusi quelli che sono stati o adquiera, incluidos los que han 0 siano dichiarati monumenti na- sido o sean declarados monumentos zionali. nacionales. La Repubblica Dominicana dichia- La República Dominicana declara ra proprietà della Chiesa anche tutti propiedad de la Iglesia también to- 1 templi e gli altri edifici aventi fini dos los templos y otros edificios con ecclesiastici che lo Stato ha costruito fines eclesiásticos que el Estado ha dopo il 1930 e costruisca in futuro. venido construyendo desde el año 1930 y costruya en adelante. 4. La Chiesa può ricevere qual- 4. La Iglesia puede recibir cual- siasi donazione destinata all'attua- quiera donación destinada a la rea- zione dei suoi fini, e organizzare lización de sus fines, y organizar co- collette o lectas especialmente en el interior alla porta dei templi e degli edifìci o a la puerta de los templos y de los specialmente all'interno e luoghi che le appartengano. edificios y lugares que le pertenezcan. Articolo X X I V Artículo XXIV 1. Gli edifici sacri, i Seminari e 1. Los edificios sagrados, los Se- altri edifici destinati alla formazione minarios y otros edificios destinados del clero, gli edifici di proprietà a la formación del clero, los edificios della Chiesa impiegati a scopi di de propiedad de la Iglesia emplea- pubblica utilità, le residenze dei Ve- dos en fines de utilidad pública, las scovi e dei ministri del culto, quando residencias de los Obispos y de los siano proprietà della Chiesa, saran- ministros del culto, cuando sean pro- no esenti da qualsiasi imposta o piedad de la Iglesia, estarán exentos contributo. de cualquier impuesto o contribución. Rimane espressamente convenuto Queda expresamente convenido que che i beni, dei quali la Chiesa ac- los bienes, cuya propiedad adquiera 29 - A C T A , rol. X X I , n. 11. — 20-8-1954. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 450 quisti la proprietà per donazione la Iglesia por donación entre vivos inter vivos o per disposizione testa- o por disposición testamentaria, esta- mentaria, saranno esenti da qual- rán exentos de los impuestos de do- siasi imposta di donazione o di suc- nación o de sucesión, siempre que cessione, sempre che i beni acqui- los bienes recibidos en esa forma, stati in questa forma siano destinati se destinen a un fin propio del culto ad un fine proprio di culto o di uti- o de utilidad pública por voluntad lità pubblica per volontà del do- del donante o del testante o por nante o del testante o per ulteriore ulterior disposición de la Autoridad disposizione eclesiástica dell'Autorità ecclesia- competente. stica competente. 2. I beni ecclesiastici non compresi 2. Los bienes eclesiásticos no com- nel numero precedente non potranno prendidos en el número precedente esser gravati da imposte o contri- no podrán ser gravados con impues- buti speciali. tos ni contribuciones especiales. 3. Gli ecclesiastici saranno esenti 3. Los eclesiásticos estarán exen- da qualsiasi imposta o contributo per tos de cualquier impuesto o contri- l'esercizio del loro ministero spiri- bución en razón del ejercicio de su tuale. ministerio espiritual. 4. Gli Ordinari dei luoghi e i ret- 4. Los Ordinarios de los lugares tori delle parrocchie godranno di y los rectores de parroquias gozarán franchigia postale e telegrafica per de franquicia postal y telegráfica en la loro corrispondenza ufficiale nel su correspondencia oficial en el País. Paese. 5. Gli editti e gli avvisi relativi al 5. Los edictos y avisos que se re- sacro ministero, affissi alle porte dei fieren al ministerio sagrado, fijados templi, saranno esenti da qualsiasi en las puertas de los templos, esta- imposta o contributo. rán exentos de cualquier impuesto o contribución. Articolo XXV Artículo XXV Lo Stato garantisce il diritto di li- El Estado garantiza el derecho de bera organizzazione e funzionamento libre organización y funcionamiento delle associazioni cattoliche con fine de las asociaciones católicas con fin religioso, sociale e caritativo, e in religioso, social y caritativo, y en particolare delle associazioni di Azio- particular de las asociaciones de Ac- ne Cattolica sotto la dipendenza de- ción Católica bajo la dependencia gli Ordinari dei luoghi. de los Ordinarios de los lugares. inter Sanctam Sedem et Rempublicam Dominicianam- Sollemnes Conventiones Articolo X X V I 451 Artículo XXVI Nelle domeniche e nelle feste di Los domingos y fiestas de precepto, precetto, come anche nei giorni di así como los días de Fiesta Nacio- Festa Nazionale, in tutte le Chiese nal en todas las Iglesias Catedrales, Cattedrali, Prelatizie e parrocchiali Prelaticias y parroquiales de la Re- della Repubblica Dominicana si re- pública Dominicana se rezará o can- citerà o canterà, al termine della tará al final de la función litúrgica funzione liturgica principale, una principal una oración por la prospe- preghiera per la prosperità della Re- ridad de la República y de su Pre- pubblica e del suo Presidente. sidente. Articolo X X V I I Artículo X X V I I Le altre materie relative a per- Las demás materias relativas a sone o cose ecclesiastiche che non personas o cosas eclesiásticas que siano state trattate negli articoli pre- no hayan sido tratadas en los artícu- cedenti saranno regolate secondo il los precedentes serán arregladas se- Diritto Canonico vigente. gún el Derecho Canónico vigente. Se in avvenire sorgesse qualche Si en el porvenir surgiere alguna dubbio o difficoltà sulla interpreta- duda o dificultad sobre la interpre- zione del presente Concordato, o fos- tación del presente Concordato, o se necessario regolare questioni re- fuere necesario arreglar cuestiones lative a persone o cose ecclesiastiche, relativas a personas o cosas eclesiás- che non siano state trattate negli ticas, que no hayan sido tratadas en articoli precedenti e che tocchino an- los artículos precedentes y que to- che gli interessi dello Stato, la San- quen también el interés del Estado, ta Sede e il Governo Dominicano la Santa Sede y el Gobierno Domi- procederanno di comune intelligenza nicano procederán de común inteli- a trovare un'amichevole soluzione. gencia a solucionar amigablemente la diferencia. Articolo X X V I I I Artículo X X V I I I 1. Il presente Concordato, i cui 1. El presente Concordato, cuyos testi in lingua italiana e spagnuola textos en lengua española e italiana fanno ugualmente fede, entrerà in hacen fe por igual, entrará en vigor vigore allo scambio degli strumenti desde el momento del canje de los di ratifica, il quale dovrà avvenire instrumentos de ratificación, el cual entro il termine di due mesi dalla deberá verificarse en el término de firma. los dos meses firma. subsiguientes a la Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 452 2. Con l'entrata in vigore di que- 2. Con la entrada en vigor de este sto Concordato si intendono abro- Concordato, se entienden derogadas gate tutte le disposizioni contenute todas in Leggi, Decreti, Ordinanze, Regó- en Leyes, Decretos, Ordenes y Regia- lamenti che, in qualsiasi maniera, mentos que, en cualquier forma, se siano in opposizione con quanto in opongan a lo que en él se establece, las disposiciones contenidas esso si stabilisce. Lo Stato Dominicano promulghe- El Estado Dominicano promai- r a , entro lo spazio di sei mesi, le gara, en el plazo de seis meses, las disposizioni di diritto interno che disposiciones de derecho interno que fossero necessarie per l'esecuzione sean necesarias para la ejecución de di questo Concordato. este Concordato. In fede di che i Plenipotenziari firmano il presente Concordato. En fe de lo cual, los Plenipotenciarios firman el presente Concordato. Fatto in doppio esemplare. Città del Vaticano, 16 Hecho en doble ejemplar. Giu- Ciudad del Vaticano, 16 de Junio gno 1954. de 1954. L. © S. L. DOMENICO TARDINI PROTOCOLLO FINALE Al momento di procedere alla firma $ S. RAFAEL LEÓNIDAS TRUJILLO MOLINA PROTOCOLO FINAL En el momento de proceder a la del Concordato oggi conchiuso fra firma del Concordato que hoy se con- la Santa Sede e la Repubblica Do- cluye entre la Santa Sede y la Re- minicana i sottoscritti Plenipoten- pública Dominicana, los Plenipoten- ziari hanno fatto le seguenti con- ciarios que subscriben han hecho, cordi dichiarazioni, che formeranno de común acuerdo, las siguientes de- Inter Sanctam Sedem et Rempublicam Dominicianam Sollemnes Conventiones 453 parte integrante del Concordato me- ciar aciones que formarán parte in- desimo : tegrante del mismo Concordato : En relación Circa l'articolo V I I , n. 2 con el artículo V I I , n. 2 In esecuzione di quanto disposto En ejecución de lo dispuesto en dall'art. V I I , n. 2, del Concordato, el art. V I I , n. 2, del Concordato, el il Governo della Repubblica Domi- Gobierno de la República Domini- nicana verserà: cana dará : a) alla Curia arcidiocesana di a) a la Curia arquidiocesana de Santo Domingo la somma di cinque- Santo Domingo la suma de quinien- cento pesos oro mensili; tos pesos oro mensuales; b) alle Curie di ciascun'altra Dio- o) a las Curias de cada otra Dió- cesi o Prelatura nullius la somma- cesis o Prelatura nullius la suma di trecento pesos oro mensili. de trecientos pesos oro mensuales. En relación con el artículo X Circa l'articolo X Quando intenda chiamare nella Cuando se trate de llamar a la Re- Repubblica Dominicana un Ordine pública Dominicana a una Orden o o Congregazione religiosa straniera, Congregación religiosa extranjera la l'Autorità ecclesiastica competente ne darà comunicazione al Governo. Autoridad eclesiástica competente lo notificará al Gobierno. En relación con el artículo XV Circa l'articolo XV A) Ai fini del riconoscimento de- A) Para el reconocimiento, por gli effetti civili ai matrimoni cano- parte del Estado, de los efectos ci- nici da parte dello Stato, sarà suffi- viles del matrimonio canónico, será ciente che l'atto di matrimonio sia suficiente que el acta del matrimo- trascritto negli appositi Registri ci- nio sea transcrita en el Registro ci- vili. Questa trascrizione si effettuerà vil correspondiente. Esta transcrip- nel modo seguente : ción se llevará a cabo de la siguiente manera : Il Parroco, entro i tre giorni che El Párroco, dentro de los tres días seguono alla celebrazione del matri- siguientes a la celebración del ma- monio canonico, trasmetterà copia trimonio canónico, transmitirá co- integrale dell'atto di celebrazione al pia textual del acta de la celebra- competente Ufficiale di Stato civile ción al competente Oficial del Esta- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 454 affinchè proceda alla opportuna tra- do civil para que proceda a la opor- scrizione. tuna transcripción. Detta trascrizione dovrà essere Dicha transcripción debe reali- fatta entro i due giorni seguenti alla zarse dentro de los dos días siguien- ricevuta dell'atto stesso, e entro i tes a la recepción de la misma acta, tre giorni seguenti alla eseguita tra- y dentro de los tres días de haberla scrizione l'Ufficiale di Stato civile transcrito el Oficial del Estado civil ne darà opportuna comunicazione hará la oportuna notificación al Pá- al Parroco indicando la data. rroco indicando la fecha. Il Parroco che senza gravi motivi El Párroco que sin graves moti- tralasci di inviare copia dell'atto vos deje de enviar copia del acta matrimoniale nel tempo stabilito in- matrimonial dentro del plazo citado correrà nella pena di disubbidienza, incurrirá en pena de desobediencia, e il funzionario del Registro civile y el funcionario del Registro civil che non lo trascriva in tempo incor- que no lo transcriba a su tiempo rerà nelle sanzioni comminate dalla incurrirá en las sanciones que se- legge organica di servizio. ñale la ley orgánica de su servicio. B) Gli effetti civili di un matri- B) Se entiende que los efectos ci- monio debitamente trascritto si in- viles de un matrimonio debidamente tendono sempre decorrenti dalla data transcrito regirán a partir de la della celebrazione canonica del ma- fecha de la celebración canónica trimonio medesimo. Tuttavia, qua- de dicho matrimonio. Sin embargo, lora richiesta cuando la transcripción del matri- trascorsi cinque giorni dalla cele- monio sea solicitada una vez trans- brazione, essa non pregiudica i di- curridos cinco días de su celebra- ritti ción, dicha transcripción no perju- la trascrizione legittimamente sia acquisiti dai terzi. dicará los derechos adquiridos, legítimamente, por terceras personas. Non osta alla trascrizione la morte di uno o di ambedue i coniugi. No obsta a la transcripción la muerte de uno o de ambos cónyuges. En relación Circa l'articolo XX con el artículo XX 1. La Santa Sede concede al Se- 1. La Santa Sede otorga al Semi- minario Conciliare di San Tommaso nario Conciliar de Santo Tomás de d'Aquino in Ciudad Trujillo il ti- Aquino en Ciudad Trujillo el título tolo di Istituto Pontifìcio. de Instituto Pontificio. Per parte sua, il Governo si impegna a compiere nell'edifìcio da Para este fin el Gobierno se compromete a hacer en el edificio que Inter Sanctam Sedem et Rempublicam Dominicianam Sollemnes Conventiones 455 esso donato al Seminario i lavori di donó al Seminario las ampliaciones ampliamento che le Parti, di comune que las Partes de común acuerdo juz- accordo, ritengano necessari e a con- guen necesarias y a contribuir a su- tribuire a sostenere le spese dell'isti- fragar los gastos de dicha institu- tuto con una sovvenzione mensile di ción con una aportación mensual de quindici pesos oro per ciascun se- quince pesos oro por cada semina- minarista dominicano che ivi segua rista dominicano que allí curse sus i corsi di studio. estudios. 2. Allo scopo di elevare sempre 2. Con el fin de levantar cada vez maggiormente il prestigio del clero más el prestigio del clero nacional, nazionale, lo Stato sosterrà quattro el Estado sostendrá cuatro becas de borse di studio per seminaristi do- seminaristas dominicanos que la Au- minicam che l'Autorità ecclesiastica toridad eclesiástica envíe a cursar in vii a seguire gli studi negli Ate- sus estudios en los Ateneos Pontifi- nei Pontifici in Roma. cios en Roma. En relación Circa l'articolo XXI Rimane inteso che : 1. Per aprire scuole con el artículo XXI Queda entendido que: dipendenti 1. Para la apertura de escuelas dall'Autorità ecclesiastica non si ri- dependientes de la Autoridad ecle- chiede alcuna licenza o altra forma- siástica no se exige licencia alguna lità. ni otra formalidad. 2. La vigilanza dello Stato, per 2. La vigilancia del Estado, por ciò che concerne le scuole dipen- lo que atañe a las escuelas depen- denti dalla Autorità ecclesiastica ri- dientes de la Autoridad eclesiástica, guarderà quanto ha attinenza alla se referirá a lo tocante a las normas sicurezza e all'igiene, come pure, li- de seguridad e higiene, así como, mitatamente agli istituti menzionati limitadamente a los establecimien- nel n. 2 del presente articolo, lo tos mencionados en el n. 2 del pre- svolgimento dei programmi di stu- sente artículo, al desarrollo de los dio; e sempre si effettuerà tenendo programas de estudio; y siempre se conto dello speciale carattere di dette efectuará teniendo en cuenta el ca- scuole e d'accordo con l'Autorità rácter especial de dichas escuelas y ecclesiastica competente. de acuerdo con la Autoridad eclesiástica correspondiente. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 456 En relación con el artículo XXIII Circa l'articolo X X I I I 1. Lo Stato non procederà a di- 1. El Estado no procederá a de- chiarare monumenti nazionali altre clarar monumentos nacionales otras proprietà ecclesiastiche se non d'ac- propiedades cordo con la competente Autorità acuerdo con la competente Autori- religiosa. dad religiosa. eclesiásticas sino de 2. Si intende che un bene eccle- 2. Se entiende que un bien ecle- siastico dichiarato monumento na- siástico declarado monumento na- zionale è inalienabile, e che l'Auto- cional es inalienable, y que la Au- rità ecclesiastica, proprietaria del- toridad eclesiástica, propietaria del l'immobile, non procederà a modifi- inmueble, no procederá a modifica- cazioni o a rifacimenti senza accor- ciones o reformas de éste sino de darsi con l'Autorità civile compe- acuerdo con la Autoridad civil com- tente. petente. En relación Circa l'articolo X X V I con el artículo X X V I La preghiera sarà la seguente : La oración será la siguiente : f. Dómine, salvam fac Rempubli- f. Dómine, salvam fac Rempubli- cam et Praesidem ejus. cam et Praesidem ejus. Rj. Et exaudi nos in die, qua invocavérimus te. vocavérimus te. t- Salvum fac populum tuum, Dómine : et benedic hereditáti tuae. R/. Et rege eos et extólle illos usque in aeternum. f. Dómine, Rj". Et exaudi nos in die, qua inf. Salvum fac populum tuum, Dómine : et benedic hereditáti tuae. Rj. Et rege eos et extólle illos usque in aeternum. exaudi orationem meam. i. Dómine, exaudi orationem meam. Rf. Et clamor meus ad te veniat. Rj. Et clamor meus ad te veniat, i. Dominus vobiscum. f. Dominus vobiscum. Rj. Et cum spiritu tuo. Rf. Et cum spiritu tuo. Oremus. Oremus. Populum tuum, quaesumus, Dómi- Populum tuum, quaesumus, Dómi- ne, continua pietate custodi, eius- ne, continua pietate custodi, ejus- que Rectores sapientiae tuae lumine que Rectores sapientiae tuae lumine Inter Sanctam Sedem et Rempublicam Dominicianam Sollemnes Conventiones 457 illustra; ut, quae agènda sunt, vi- illustra; ut, quae agènda sunt, vi- deant, et ad implenda quae vidérint, deant, et ad implenda quae vidérint, convaléscant. Per Christum Domi- convaléscant. Per Christum num nostrum. num nostrum. #. Amen. Amen. Città del Domi- Vaticano, 16 Ciudad del Vaticano, 16 de Junio Giu- gno 1954. de 1954. L. L. © S. DOMENICO TARDINI © S. RAFAEL LEONIDAS TRTJJILLO MOLINA Solemnibus Conventionibus inter Apostolicam Sedem et Rempublicam Dominicianam ratis habitis, die sexta Augusti anno MDCCCCLIIII in urbe « Ciudad Trujillo » Ratihabitionis Instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt. Exinde, i. e. a die sexta Augusti anno MDCCCCLIIII, quo die huiusmodi Instrumenta permutata fuerunt, Conventiones eaedem, inter Ssmum Dominum Nostrum Pium Pp. XII et Supremum Reipublicae Dominicianae Praesidem ictae, vigere et valere coeperunt ad normam, art. XXVIII Concordati. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 458 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONCILII EPISTULA AD EXCELLENTISSIMUS LOCORUM ORDINARIOS : DE INHONESTO VESTIENDI MORE Cum Augustus Pontifex Annum Marianum ubique gentium celebrandum indixit, Encyclicis datis Litteris primo exeunte saeculo a definito 1 dogmate Immaculatae Conceptionis B. Mariae Virginis, ad id praesertim sacrorum Antistites, ceterum clerum universumque populum adhortatus est, ut christiani mores magis magisque alacri eorum opera reflorescerent, auspice atque patrona Dei nostrumque omnium Matre amantissima ; omnesque in illam filiorum animo intuentes, eius imaginem in suam cuiusque vitam, pro peculiari rerum condicione, studiosissime referrent. Idque in primis efflagitandum edicit « ut generosa ac praefidens iuventus pura integraque succrescat, neu aetatis suae nitentem florem patiatur corrumpi, huius saeculi afflatu infici, vitiisque consenescere; ut effrena sua studia irrumpentesque ardores aequo regantur moderamine, et a quibusvis insidiis abhorrendo, non ad detrimentosa. et prava, sed ad quaecumque sunt sancta, amabilia, excelsa se erigant » . 2 Atqui, tametsi haec Supremi Pastoris hortamenta haud paucos excitarunt salutaresque fructus, nihilo secius valde dolendum est non ea omnia rettulisse, ad publicos privatasque mores quod attinet, quae Summo Pontifici in votis erant. Nemini siquidem ignotum est hoc praesertim aestivo tempore passim spectacula cerni, quae non possunt eorum oculos animosque non offendere qui christianam virtutem humanumque pudorem non posthabuerint vel omnino spreverint. Non modo in marinis oris, non modo in rusticationis sedibus, sed fere ubique etiam per urbis pagorumque vias, in privatis publicisque locis, ac non raro in aedibus quoque Deo sacris, vestis habitus indignus atque inverecundus invaluit ; quo quidem iuven1 Cfr. Litt. Enc. Fulgens corona, A . A . S . XLV, 1953, p. 577 sq. 2 Ibidem, p. 588. Sacra Congregatio Concilii 45 tutis praesertim animus, qui in vitium facile flectitur, gravissimo in discrimine versatur illius pessumdandae innocentiae, quae maximum est ac pulcherrimum mentis corporisque ornamentum. Muliebris ornatus, si ornatus dici potest, muliebres vestes, « si vestes vocandae sunt, in quibus nihil est, quo defendi aut corpus aut denique pudor possit » , 3 eiusmodi interdum sunt, ut magis impudicitia^, quam pudicitiae inservire videantur. Huc accedit ut quidquid pravum et inhonestum privatim publice agitur et ostentata, diaria, ephemerides et commentarioli omne genus referant procaciter, et cinematographica spectacula in frequentissimis auditoriis ante omnium oculos versatilis lucis fulgoribus sic proponant, ut non solum mollis et incauta iuventus, sed aetas etiam provecta illecebris male sanis permoveantur. Quanta inde proficiscantur mala, quanta pericula in civium mores ingruant, nemo est qui non videat. Quam ob rem necesse est tum pudicitiae pulchritudo in sua luce posita omnibus commendetur, tum vitiorum blandimenta et invitamenta coerceantur ac prohibeantur pro viribus, tum denique omnes severitate debita ad rectos revocentur mores; quandoquidem ut summus Romanus orator ait : « Saepe videmus fractos pudore, qui nulla ratione vincerentur » . 4 Causa agitur, ut omnibus patet, gravissima, cum qua non modo christiana virtus coniungitur quam maxime, sed corporis etiam sanitas, sed humanae quoque societatis robur et incrementum. Optime quidem hac de re antiquissimus poeta asseveravit : « Flagitii principium est nudare inter cives corpora )) ; 5 quam ob rem, ut facile cernitur, res eiusmodi non ad Ecclesiam tantum pertinet, sed ad eos etiam, qui publicae rei gubernacula tractant, cum in eorum quoque votis esse debeat non corporis vires, non virtutis ñervos debilitari atque infrangi. At Vos praesertim, quos « Spiritus Sanctus posuit Episcopos regere Ecclesiam Dei »,* omnino oportet rem attente considerare, eaque omnia curare ac promovere, quae ad pudorem tutandum ad christianosque mores viribus omnibus provehendos attineant. « Cum omnes templum Dei simus, illato in nos et consecrato Spiritu Sancto, eius templi aedituus et antistes pudicitia est, quae nihil immundum nec profanum inferri sinat, ne Deus ille, qui inhabitat, inquinatam sedem offensus derelin- 3 SENECA, 4 CICERO, Tuse. I l , 21. 5 ENNFCTS, apud C i c , Tuse. I V , 33. 6 Acta Ap. X X , 28. De ben. VII, 9. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 460 7 q u a t » . Atqui, ut omnes facile animadvertunt, ob hodiernam vestiendi mulierum praesertim ac puellarum rationem, verecundia graviter offenditur, quae est « pudicitiae comes, cuius societate castitas ipsa tu8 tior est )). Quapropter omnino necessarium est civium omnium ordines, iuvenes potissimum, aptiore quo videatur modo, commonere et adhortari ad vitanda huius generis detrimentorum pericula, quae christianae ac civili virtuti omnino repugnantia, in gravissimum eam discrimen adducere queunt. « Quam pulchra haec [verecundia] et quam splendida gemma morum est » . 9 Ne offendatur igitur, neve violetur per faciles illecebras ac blandimenta vitiorum, quae ex illa oriuntur vestiendi consuetudine, ac per ceteras, quas supra attigimus, agendi rationes, quas quidem boni omnes non lamentari non possunt. Valde exoptat Augustus Pontifex ut haec causa per Marianum praesertim, qui volvitur, Annum, alacriter suscipiatur, Sacri Antistites imprimis nihil prorsus praetermittant, quod ad rem sanandam pertineat; eorum autem consilio ac ductu ceterus clerus in sua cuiusque dicione ad hanc rem feliciter assequendam prudenter, naviter instanterque allaboret ; patres matresque familias suo exemplo primum, deinde vero opportunis adhortationibus, quae e severa, ut christianos addecet, animi fortitudine eliciantur, suam subolem ab his periculis removeant, ac numquam sibi acquiescant, nisi cun viderint suorum in filiorum fronte pudicitiae splendere nitorem. Atque ii etiam qui in Actionis Catholicae agminibus militant, salutare hoc inceptum, quasi praecipuum munus, provehendum sibi sumant. Imprimisque curent ut ii omnes, quibus familiariter vel quavis alia de causa utuntur, in suo ipsorum vestiendi agendique modo videre queant christianorum morum refulgere decus; niteant eorum oculi interna animi innocentia; oleant eorum voces eorumque opera virtutem: tum enim solummodo poterunt suasione consilioque suo ceteros quoque ad decore recteque vestiendum et ad bene operandum facilius permovere. Haec impetret omnibus Beatissima Virgo Maria, quae inde ab origine cuiusvis peccati labe immunis fuit, quae per totius suae vitae cursum excelsa sanctitudine praestitit, et quae nostrum omnium est amantissima Mater. Atque haec conciliet a Deo Apostolica Benedictio, quam Beatissimus Pater coelestium munerum auspicem paternaeque benevolentiae suae 7 TERTULLIANUS, De cultu fem., I I , 1 ; MIGNE, P 8 S. 9 S . BERNARDUS, Serm. LXXXVI, in Cani.; MIGNE, P. L. OLXXXIII, 1 3 5 . AMBROSIUS, De off. I, 20; MIGNE, P. L. L. I, 1 3 1 6 . XVI, 48. Sacra Congregatio Concilii 461 testem sacris Antistitibus, cetero clero cunctoque christiano populo, iis imprimis, qui in salutarem hanc rem suam conferent operam, libentissime impertit. Haec ex mandato mihi munere vobiscum communico. Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis Concilii, die xv mensis Augusti, in festo Assumptionis B. Mariae Virginis, anno MCMLIV. P. Card. CIMACI, Praefectus L.©S. , F. Roberti, a secretis SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i PORTUS AYACUQUENSIS - BOLIVARENSIS DECRETUM DISMEMBRATIONIS ET UNIONIS Ad Christi Evangelium magis ac magis per orbem propagandum procul dubio prodesse videtur quaedam inter ecclesiasticarum circumscriptionum limites nova afferenda definitio. Cum vero Excellentissimus ac ^Reverendissimus Dominus Armandus Lombardi, Archiepiscopus titularis Caesariensis Philippi ac Apostolicus in Republica Venetiolana Nuntius, supplices porrexisset preces ut fines Vicariatus Apostolici Portus Ayacuquensis et dioecesis Civitatis Bolivarensis nonnihil immutarentur, Sacra Congregatio de Propaganda Fide, vigore specialium facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Pio Divina Providentia Papa X I I tributarum, praehabito quorum interest Ordinariorum consensu, porrectis precibus benigne adnuendum censuit. Quapropter, praesenti Decreto, eadem Sacra Congregatio statuit ut municipium, vulgo La Urbana, a territorio Vicariatus Apostolici Portus Ayacuquensis distrahatur et dioecesi Civitati Bolivarensi adnectatur, utrimque mutatis hac ratione finibus. Ad haec omnia perficienda Sacrum hoc Dicasterium memoratum in Venetiola Nuntium Apostolicum deputat, necessarias et opportunas facultates ei tribuens etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quem- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 462 libet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad idem Sacrum Dicasterium quam primum transmittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 4 mensis Iunii a. D. 1954. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L. © S. f Ph. Bernardini, a Secretis II KANDIEN.-TBINCOMALIEN. DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Excellentissimus Dominus Bernardus Regno, Episcopus Kandiensis, proposuit ut pars Provinciae civilis « Uva », quae inter circulum pao rallelum 7 05' latitudinis septentrionalis atque circulum meridianum 81°20' longitudinis orientalis patet, seiungeretur a dioecesi Kandiensi et ad dioecesim Trincomaliensem adiceretur. Quam propositionem, favorabili voto Excmi P. D. Ignatii Glennie, Episcopi Trincomaliensis, suffragatane infrascriptus huius Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Cardinalis Praefectus, post unanimem consensum Emorum Patrum Cardinalium in Plenariis Comitiis diei 14 mensis Iunii vertentis anni expressum, vigore specialium facultatum a Sanctissimo Domino Nostro Pio Divina Providentia Pp. X I I concessarum, adprobavit atque presens in re Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 14 mensis Iunii a. D. 1954. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L. © S. t Bh- Bernardini, a Secretis Sacra Romana Rota 463 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis URB IN AT EN. .SEU F I R M A N A NULLITATIS MATRIMONII (BASILI - BURZYNSKl) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Thaddaei Burzynski, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) de 20 Octobris 1954, hora meridiana ad concordandum de dubio disputando, vel infrascripto subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus rotalis pro causae definitione. An sententia Rotalis diei 23 Februarii 1954 sit confirmanda, vel infirmanda, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Thaddaei Burzynski curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* Acturus Wynen, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 29 Julii 1954. E. Fiore, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Thadée Burzynski, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 20 octobre 1954, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Doit-on confirmer ou casser la sentence Rotale du 23 février 1954 dans cette cause? Le Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Thadée Burzynski devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 464 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 25 maggio 1954, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto, alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Clemente Micara, Ponente o Relatore della Causa dei Servi di Dio Leone Ignazio Mangin e Paolo Denn, sacerdoti professi della Compagnia di Gesù, Pietro Tchou giovane laico, Anna Wang, giovane secolare, e altri soci uccisi, come si asserisce, in odio alla fede, si è adunata la Sacra Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sul martirio dei predetti Servi di Dio. Martedì, 22 giugno 1954, nel Palazzo delle Congregazioni a San Callisto, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Clemente Micara, Ponente o Relatore della Causa dei Servi di Dio Giovanni Battista Turpin du Cormier con altri dodici sacerdoti secolari, Giovanni Battista Triquerie, sacerdote dell'Ordine dei Frati Minori Conventuali, Maria Lhuilier con tre socie e Giacomo Burin, parroco, tutti della diocesi di Lavai, uccisi in odio alla fede come si asserisce, nel 1794. In detta Congregazione i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sul martirio e sulla causa del martirio dei sopradetti Servi di Dio. Martedì, 20 luglio 1954, nel Palazzo delle Congregazióni a San Callisto, alla presenza di Sua Eminenza Revma il Signor Cardinale Clemente Micara, Ponente o Relatore della Causa della Serva di Dio Maria Maddalena de Bengy, Viscontessa di Bonnault d'Houet, fondatrice delle Fedeli Compagne di Gesù, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della predetta Serva di Dio. NECROLOGIO 2 3 9 26 27 giugno 2 agosto » 11 12 » » » » 1954. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. van Schingen Enrico, Vescovo tit. di Felbes. Boyle Giacomo, Vescovo di Charlottetown. Rovelli Ruggero, Arcivescovo di Ferrara. Mariaselvam Paolo, Vescovo di Vellore. Verzosa y Florentin Alfredo, Vescovo tit. di Capsa. Monsig. Heredia Zurita Giuseppe Felice, Vescovo di Guayaquil. Monsig. Hilhorst Bernardo Gerardo, Vescovo di Morogoro. Monsig. Breton Alberto, Vescovo tit. di Arabisso. An. et yol. X X X X V Ï 16 Septembris 1954 (Ser. II, Y. XXI) - N. 12 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA P I I PP. X I I CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I MARIANNHILLENSIS (UMZIMKULUENSIS) EX DIOECESI MARIANNHILLENSI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR, QUIBUS NOVA DIOECESIS EFFICITUR, U M Z I M K U L U E N S I S APPELLANDA. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum in Africa Meridionali christiana fides admodum profecerit, res ipsa postulare videtur ut territorii finibus non nihil immutatis, nova ibi dioecesis constituatur. De sententia itaque venerabilis Fratris Caelestini Iosephi Damiano, Archiepiscopi titulo Nicopolitani in Epiro, eiusdemque in Africa Meridionali Apostolici Delegati; itemque Ordinarii loci, quid hac de re animi haberet ; ac de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Fidei Propagandae praepositorum; eorumque denique consensu suppleto qui in negotio ius aliquod sese habere putent ; re bene considerata, haec quae sequuntur potestate Nostra statuimus et decernimus. A dioecesi Mariannhillensi, quae est in Africa Meridionali, tum civiles regiones : Uinzimkulu et Alfred, tum civilium districtuum : Underberg, Polela, et Port Shepstone eas partes quae ad meridiem fluminis Umzimkulu sitae sunt,, separamus; quibus novam dioecesim constituimus, 30 - ACTA, vol. X X I , n. 12. — 16-9-1954. UmzimJmluensem 466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale appellandam. Episcopi sedes in urbe Umzimkulu erit, cathedra vero in templo quod ad hoc Episcopus elegerit, quodque igitur ad dignitatem cathedralis templi evehimus. TJmzimkuluensis dioecesis erit metropolitanae archidioecesi Durban ianae suffraganea et subiecta; item erunt eius Praesules eiusdem Ecclesiae Antistitibus obnoxii. Sive autem dioecesi sive eius Episcopis tanta dignitate honestatis, ea omnia iura, honores, potestates, privilegia tribuimus quae Ecclesiis et Praesulibus eiusdem honoris iure concedi solent. Iisdem tamen oneribus teneri volumus quibus ceteri per orbem. TJmzimkuluensis dioecesis curis eorum sacerdotum concredetur qui in eadem regione ortum duxerunt. Qui, cum et fide nitescant, et gloriae Dei quaerendae magno studio praestent, spes est sollicito eos labore in posterum quoque tempus christianae religionis opus esse perfecturos. Episcopus, cui nova Umzimkuluensis dioecesis moderanda continget, curae habebit Seminarium saltem elementarium in suo territorio erigi, quo pueri ad sacerdotii munera vocati optime institui possint. Quod ad Canonicorum Collegium respicit, volumus ut quam primum condatur. Quo usque tamen ob difficultates constitui nequeat, indulgemus ut ad tempus Consultores dioecesani eorum loco deligantur, quorum consilio et labore Episcopus in suae ipsius dioecesis negotiis adiuvetur. Electio Vicarii Capitularis seu Administratoris Apostolici, Sede vacante, fiat ad normam iuris ; item ea omnia quae ad clericorum disciplinam, populi iura et onera aliaque huiusmodi pertinent, Codice Iuris Canonici omnino regantur. De clero autem peculiariter statuimus ut ea pars quae ante divisum territorium in iis regionibus, ex quibus nova Ecclesia constituetur, legitime degebat, eadem in posterum Umzimkuluensi dioecesi adscripta censeatur. Mensa episcopalis, quae dicitur, ex iis bonis constabit quae vel ex divisione bonorum Mariannhillensis dioecesis pro rata parte propria habebit; vel a fidelibus christianis offerentur ; vel Curiae quolibet modo obvenient ; vel denique a Sacra Congregatione Fidei Propagandae mitti solent. Quae his Litteris mandavimus exsequenda curabit venerabilis Frater Caelestinus Iosephus Damiano, quem supra memoravimus, vel ille qui eo tempore quo decreta ad exitum adducentur munere Apostolici Delegati in Africa fungetur. Qui vero negotium perficiet, eidem omnes potestates agendae rei tribuimus quae poterunt cuilibet viro subdelegari, si opus fuerit, in ecclesiastica dignitate constituto. Habebit idem venerabilis Frater onus, confecto negotio, documenta exarare cuius fide digna exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam primum mittenda curabit. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose Acta Pii Pp. XII 467 serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis quavis praeditus auctoritate sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti, simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino fides habenda erit, quae hisce haberetur, si ostenderetur, Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas qui summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die uno et vicesimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario $ EUGENIUS Gard. TI S SER ANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco ffi Plumbi Reg. m Cane. Ap., vol. LXXXVIII, n. 24. Apost, 468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II HIERACENSIS (HIERACENSIS-LOCRENSIS) SEDES ET CATHEDRA EPISCOLALIS DIOECESIS HIERACENSIS IN LOCROS URBEM TRANSFERUNTUR; EADEM DIOECESIS MUTATO NOMINE HIERACENSIS-LOCRENSIS APPELLABITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Urgente Christi voce, qua iubemur et agnos et oves magna sollicitudine pascere, quas soluto sanguinis pretio ipse redemit, omnes curas impendimus ut christianorum gregi quam optime consulatur. Cum igitur venerabilis Frater Pacificus M. Aloisius Ferantoni, Episcopus Hieracensis, suae dioecesis regimini aptius consulendi gratia, iamdiu Apostolicae Sedi exhibitas preces iteraverit ut episcopalis Sedes Hieracensis in Locros civitatem transferretur : eam enim urbem et episcopalis cathedrae gloria olim nituisse, et his temporibus magna incrementa cepisse, et denique viarum commoditate praestare ; Nos, spe moti catholicae rei progressioni valde conferre, si preces benigne admittantur, post consilium exquisitum a venerabili Fratre Nostro S. R. E. Cardinale Sacrae Congregationis Consistorialis a Secretis, eorumque consensum supplentes quos quoquo modo hoc negotium contingat, de apostolica Nostra potestate haec quae sequuntur decernimus et iubemus. Sedem et cathedram episcopalem Hieracensis dioecesis, ad hodiernum diem in civitate Hieracio exstantes, in urbem Locros transferimus, quam proinde ad episcopalium civitatum dignitatem perducimus, iis iuribus, honoribus, privilegiis tributis, atque oneribus iniunctis, quae ceterarum Sedium eiusdem honoris propria censeri solent. Sive dioecesim, sive eius Episcopum in posterum HieracensisLocrensis appellatione cognominari volumus. Iubemus vero ut tum dioecesis tum Praesules, quibus ipsa regenda contigerit, Rheginensi Sedi eiusque Archiepiscopo tamquam suffraganei subdi pergant. Quod templum B. Mariae Virginis (( a Mastro » vocant, in eo episcopalem cathedram collocari iubemus, illudque per has Litteras ad cathedralis templi honorem et dignitatem evehimus. Ne tamen Hieracensis Ecclesia, tanta gloria illustris, suo decore fiat in posterum expers, sed eius maneat inte- Acta Pii Pp. XII 469 grum per saecula nomen, eam concathedralis titulo in perpetuum honestamus, cum omnibus iuribus, honoribus, privilegiis at etiam oneribus et obligationibus quae huiusmodi templis sunt propria. Quae his Litteris praescripsimus efficienda curabit venerabilis Frater Ioannes Ferro, Archiepiscopus Rheginensis, vel ille qui eo tempore quo res ad exitum adducetur ei Sedi praeerit. Qui vero negotium perficiet, ei omnes potestates agendae rei concedimus quas poterit etiam cuilibet viro subdelegare qui tamen aliqua polleat ecclesiastica dignitate; iniuncta tamen onere documenta exarandi eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ita ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter siquis quavis auctoritate praeditus, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino fides habenda erit quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum siquis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die vicesimo secundo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri quinto decimo. Pro S. R. E. Cancellario © EUGENIUS Card. TI S SER ANT © Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA Sacri Collegii Decanus S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Silvius Loco £8 Plumbi In Apost. Cane. tab. vol. LXXXVIII, n. 87. Sericano, Proton. Apost. Acta Apostolicae 470 Sedis - Commentarium Officiale III OUIDAHENSIS (PORTUS NOVI) AB APOSTOLICO OUIDAHENSI VICARIATU QUAEDAM TERRITORII PARS SEIUNGITUR > EX QUA NOVUS EFFICITUR VICARIATUS APOSTOLICUS « PORTUS NOVI )) NUNCUPATUS. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui universum Christifidelium populum superno Dei consilio suscepimus regendum ac gubernandum, magnam animo concipimus laetitiam cum in terris, quas Evangelii praecones novarunt, prosciderunt, novas constituere Sedes possumus, ut christianum nomen magis magisque propagetur et, ubi propagatum fuerit, aptius administretur. Quam ob rem, cum Nobis propositum sit ut in Africa Occidentali Gallica ab Ouidahensi Vicariatu Apostolico, quippe qui in nimiam pateat latitudinem, pars quaedam distraheretur et novus ex ea erigeretur Vicariatus, Nos hoc libenter admittendum censuimus. Audito igitur consilio venerabilis Fratris Marcelli Lefebvre, Archiepiscopi titulo Arcadiopolitani, in Europa, atque Apostolici in Africa Occidentali Gallica Delegati, ac sententiam secuti venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Coetui Christiano Nomini propagando praepositorum, quam dilectus Filius Noster S. R. E. Cardinalis eiusdem S. Congregationis Praefectus, vi peculiarium facultatum sibi a Nobis concessarum, ratam habuit, Nos, re diligenter perpensa, certa scientia eorum quae acturi sumus et consensum omnium sua interesse arbitrantium supplentes, de suprema apostolica Nostra potestate haec quae sequuntur decernimus et constituimus. A Vicariatu Apostolico Ouidahensi totam distrahimus regionem cuius fines sunt : ad septentrionem, limites civiles quibus a Nigeria usque ad flumen Ouemé regio vulgato nomine (( Cercle Civil de Savalou » definitur ; ad occidentem, flumen Ouemé et limites civiles regionis vulgato nomine (( Cercle Civil de Porto-Novo » usque ad Oceanum Atlanticum ; ad meridiem, Oceanum Atlanticum usque ad Nigeriani; ad orientem denique limites archidioecesis Lagosensis. Quam regionem in novum redigimus Vicariatum Apostolicum, qui a civitate « Porto-Novo » Portus Novi nuncupabitur ; quemque sollertibus concreditum curis Sodalium Societatis Missionum ad Afros volumus, ad Nostrum tamen et Sanctae Acta PU Pp. XII 471 Sedis nutum. Cui Vicariatui, quem nuper constituimus, eiusque pro tempore Praesulibus, omnia tribuimus iura et honores, quibus ceteri Vicariatus eorumque Praesules per terrarum orbem fruuntur; quos tamen volumus iis oneribus atque officiis obstrictos, quibus ceteri onerantur. Ut autem ea quae Nostris hisce Litteris praecipimus efficiantur, eundem venerabilem Fratrem Marcellum Lefebvre deligimus vel illum qui eo tempore quo haec decreta ad rem adducentur, Delegationi in Africa Occidentali Gallica praeerit ; cui propterea omnes necessarias et opportunas ad id potestates tribuimus, cuilibet viro, si opus fuerit, subdelegandas, dummodo in aliqua sacerdotali constituto dignitate. Iubemus praeterea ut idem venerabilis Frater hoc confectum negotium in tabulas referat, quarum fide digna exempla ad S. Consilium Christianae Fidei Propagandae quam primum transmittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est sedulo serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, aut typis impressis aut manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae decreta Nostra in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die quinto mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens f Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleuc, Decanus Prot. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Prot. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane. tab. vol. LXXXVIII — n. 59. 472 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV D E TUMACO (GUAPIENSIS) AB APOSTOLICA PRAEFECTURA DE TUMACO QUAEDAM SEPARATUR REGIO, EX QUA NOVA EFFICITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA, GUAPIENSIS APPELLANDA. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quemadmodum providus pater domum suam ratione regit ac summa diligentia, ne quid in familiae administratione sit ineptum, neu quid absurdum, ita et Nos, qui a summo Deo innumeros paene filios suscepimus ad aeternam dirigendos salutem, nihil inexpertum relinquimus quod ad maiorem ipsorum utilitatem apte conducere possit. Quam ob causam benigno videmus ac diiudicamus animo venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Fidei Propagandae praepositorum consilium qui, precibus admissis venerabilis Fratris Pauli Bertoli, Archiepiscopi titulo Nicomediensis et in Columbiana Republica Nuntii Apostolici, opportunum censent novam in Columbiana Republica Apostolicam erigi Praefecturam, ab Apostolica Praefectura de Tumaco certa territorii parte disiuncta. Quorum sententiam Nos plane ratam habemus ; re propterea attento animo considerata et clara idcirco scientia eorum quae gesturi sumus; consensu praeterea eorum suppleto, quorum huiusmodi negotium quavis ratione intersit; de suprema Nostra potestate haec quae sequuntur statuimus. Ab Apostolica Praefectura de Tumaco, nimis late patente, id territorii separamus, quod his circumscribitur finibus : ad septentrionem scilicet, linea quae ab extremis oris fluminis Naya civiles limites legit quibus regio Departamento de Valle nuncupata, a regione de Cauca distinguitur, usque ad locum quem Cerro Naya vocant; sub oriente, Popayanensis archidioecesis finibus usque ad locum, qui Cerro del Loro vulgato nomine appellatur ; a meridianis oris, linea quae a loco Cerro del Loro civilem regionem Departamento de Cauca a territorio de Nariño dividit quaeque ad occidentem vergens usque ad Oceanum pervenit mare ; sub occidente denique, Oceano mari, a communibus limitibus regionum Departamento de Cauca et de Nariño, quos supra diximus, usque ad Naya flumen, iis non exceptis insulis, quae Gorgona et Gorgonilla dicuntur. Quod territorium, urbes complectens Guapi et Timbiqui, in novae Apostolicae Praefecturae for- Acta Pii Pp. XII 473 mam redigimus Guapiensis posthac appellandae. Hanc vero Praefecturam regendam tradimus, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, sollertibus curis Ordinis Fratrum Minorum. Cui Apostolicae Guapiensi Praefecturae eiusque pro tempore Ordinariis, omnia iura tribuimus et honores omniaque onera et officia iniungimus, quibus ceterae per orbem Praefecturae earumque Praesules et fruuntur et onerantur. Ut autem ea quae Nostris his Litteris iubemus efficiantur, venerabilem Fratrem Paulum Bertoli, quem supra diximus, deligimus, vel eum qui eo tempore quo haec decreta ad rem adducentur, Apostolicae in Columbiana Republica praeerit Nuntiaturae; cui vero contigerit hoc exsequendum negotium, illi necessarias ad id potestates facimus cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro qui ecclesiastica dignitate polleat. Praecipimus pariter ut hoc confectum negotium in acta referatur, quorum fide digna exempla ad S. Consilium de Propaganda Fide quam primum transmittantur. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus : ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die quinto mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. Pro S. R. E. Cancellario © EUGENIUS Card. TISSERANT PETRUS Card. FUMASONI BIONDI Sacri Collegii Decanus S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Bernardus Regens De Felicis, Proton. Silvius SericanOj Proton. Apost. Loco 68 Plumbi In Cane. Ap. tab. vol. 88 n. 51. Apost. 474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V HOLLANDIAE APOSTOLICA PRAEFECTURA HOLLANDIAE IN GRADUM ET DIGNITATEM APOSTOLICI VICARIATUS EIUSDEM NOMINIS EVEHITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Sicuti sollers pater donis merentes donat filios, ut ipsorum animos ad maiorem cotidie alacritatem incendat, ita et Nos, qui arcano Dei numine christianorum regimus familiam, maxima laetitia Evangelii praeconibus, quos singulari quodam amore prosequimur, sui ardui laboris, ut possumus, praemium persolvimus. Cum igitur Generalis Moderator Ordinis Fratrum Minorum enixe ab hac Romana Sede postulaverit ut Apostolica Praefectura Hollandiae, quae in territorio Nederlands NieuwGuinea adiacet, ad gradum et dignitatem perduceretur Apostolici Vicariatus; cumque praeterea venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Fidei Propagandae praepositi, audito venerabili Fratre Georgio de Jonghe d'Ardoye, Archiepiscopo titulo Misthiensi et Apostolico in civitate Djakarta Internunzio, opportunum censuerint huiusmodi •esse precibus concedendum; Nos eorum sententiam, a dilecto Filio Nostro S. R. E. Cardinale eiusdem S. Consilii Praefecto probatam, plane ratam habemus. Re igitur attento animo considerata at clara idcirco scientia eorum quae acturi sumus; consensu denique eorum suppleto, quorum hoc negotium quavis intersit ratione, de suprema Nostra potestate haec quae sequuntur decernimus atque statuimus. Apostolicam Praefecturam Hollandiae in Apostolici Vicariatus, Hollandiae nomine pariter appellandi, gradum perducimus et dignitatem; quem pariter iisdem Fratribus, quos modo diximus, concredimus, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis nutum. Hollandiae igitur Apostolicum Vicariatum itemque eius pro tempore Praesules iis iuribus honoribusque decoramus atque oneribus officiisque astringimus, quibus solent ceteri Vicariatus eorumque Antistites et honestari et teneri. Ut autem ea quae Nostris hisce Litteris iubemus efficiantur, venerabilem Fratrem Georgium de Jonghe d'Ardoye, quem supra diximus, deligimus vel eum qui eo tempore quo haec decreta ad rem adducentur, Apostolicae praeerit Internuntiaturae in urbe Djakarta exsistentis; qui vero opus exsequetur, Acta PU Pp. XII 475 illi necessarias ad id potestates facimus cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro qui ecclesiastica dignitate polleat. Praecipimus pariter ut confectum negotium in acta referatur quorum fide digna exempla ad S. Consilium de Propaganda Fide quam primum transmittantur. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacifati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die quarto decimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Silvius Loco gß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXVIII, n. 84. Serafini, Sericano, Prot. Prot. Apost. Apost. 476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE I TITULUS AC PRIVILEGIA BASILICAE MINORIS ECCLESIAE CATHEDRALI DIOECESIS ET URBIS CELSONENSIS CONFERUNTUR. P I U S PP. X I I Ad perpetuam rei memoriam. — Fidei testimonia rerumque gestarum monunenta esse vetusta eaque celeberrima Templa, neminem latet. Quae inter Cathedralis Ecclesia urbis et dioecesis Celsonensis, in Hispania, adnumeranda videtur, prout ad Nos allatum est. Inde enim a saeculo x Celsonensis Ecclesiae, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis et Beati Petri Apostoli munificentia Comitis Urgellensis dicatae et paroeciali dignitate auctae, exstat memoria, cuius tamen primigenum aedificium omnino deletum est. Manent vero seriori» aedificii saeculo xn exstructi vestigia, quae (( monumentum nationale » a publica Hispanica auctoritate sunt declarata. Una cum Templi amplitudine artisque pulchritudine, magna Cleri, procerum populique floruit pietas, quippe cum, inde ab anno millesimo nonagésimo septimo, a Beato Urbano Pp. I I , Decess. Nostro, clericis ipsis Ecclesiae inservientibus Canonicorum Sancti Augustini Regula imposita esset, quam postea, ad disciplinam monasticam augendam, Beatus Eugenius Pp. I I I , anno MCL, haud sine Christifidelium spirituali emolumento, feliciter providenterque confirmavit. Tam illustris facta est Celsonensis Ecclesia, ut Romani Pontifices privilegiis et indultis eam augerent atque Hispaniae Reges et ditarent et inter eius Canonicos adnumerari vellent. Cum autem Clemens Pp. V I I I , fel. r e c , Decessor Noster, a Rege Hispano rogatus, urbem Celsonam Episcopali Cathedra, anno MDXXXXIII, donavisset, memoratam Ecclesiam, novis artis operibus auctam, Cathedralis titulo insignivit. Quae postea, et perturbationis Gallicae tempore et Hispanico bello civili furente, gravibus variationibus et incendiis eversa est. Tandem, Episcopo, Clero, Optimatibus fidelibusque sociam operam praebentibus, Celsonensis Ecclesia Cathedralis omnino est refecta ac restituta, et ab ipso Ordinario, die x mensis Novembris anno MCMLI^ sollemni consecrata caerimonia. Pervetusta Beatae Mariae Virginis «a Claustro» Imago, in eadem Ecclesia servata, multos allicit fideles. Ipsa autem Deipara, in cuius honorem Confraternitas, innumeris indulgentiis ditata, fuit instituta, Acta Pii Pp. XII All a Leone Pp. X I I I , fel. rec., Decessore Nostro, praecipua urbis Oelsonae Caelestis Patrona, ut « Mater Divinae Gratiae » invocata, fuit electa. Quae cum ita sint, Venerabilis Prater Vincentius Enrique y Taracon, Celsonensis Episcopus, proprio nomine et Cleri, Optimatum fideliumque, enixe Nos rogavit ut laudatam Ecclesiam Cathedralem ac dignitatem Basilicae Minoris benigne evehere dignaremur. Nos autem, ut urbis ac dioecesis Celsonensis fidelium singularem pietatem peculiari benevolentiae Nostrae pignore donaremus, his votis annuendum perlibenter censuimus. Quapropter, ex consulto Sacrae Rituum Congregationis, certa scientia et matura deliberatione Nostra deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium Litterarum tenore perpetuumque in modum, Ecclesiam Cathedralem, Deo in honorem Sanctae Mariae et Sancti Petri Apostoli conditam et in urbe Celsona positam, ad dignitatem Basilicae Minoris, cum omnibus privilegiis et honoribus eidem titulo rite competentibus, evehimus. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix mensis Iulii, anno MCMLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis II CATHEDRALE TEMPLUM MINORICENSE BASILICAE MINORIS TITULO AC PRIVILEGIIS COHONESTATUR. P I U S PP. X I I Ad perpetuam rei memoriam. — Augustis Templis, scilicet religionis domiciliis praecipuis et artificiosorum operum quasi spectaculis, e translaticio Sedis Apostolicae instituto decus addi solet atque honor. Quorum in numero habenda videtur Beatae Mariae Virgini Se purificanti 478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sacra Cathedralis Ecclesia Minoricensis, quae, postquam eiusdem nominis insula in libertatem est vindicata, ab Alfonso I I I , Rege Aragoniae, anno millesimo ducentésimo octogesimo septimo exstructa fuit, atque sinceri generis gotbici, quod dicunt, lineamentis etiamnum spectabilis est et insignis. Eadem sacra Aedes, olim curialis, postea sedes Praepositi effecta, anno millesimo septingentésimo nonagésimo quinto, Cathedralis Templi a Pio V I , Decessore Nostro rec. me., honore fuit decorata. Cum autem civile bellum in Hispania non ante multos annos saeviret, egregia haec domus Dei impie direpta est ac vastata. ; tamen, pace composita, ad antiquae Basilicae rationem refecta. Admireris praesertim solium episcopale, cuius auspicalem lapidem Nosmet Ipsi lustravimus, aram maximam, ex marmore affabre confectam, omniumque Christifidelium ante oculos positum, sacellum Sanctissimae Eucharistiae Sacramento asservando. Sacerdotes denique e prioribus in huius Templi ministeriis impigri versantur estque idem sacra supellectile affatim instructum. Itaque Venerabilis Frater Bartholomaeus Pascual Marroig, Episcopus Minoricensis, preces ad Nos admovit ut Templum, tot laudibus ornatum, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus libenter admissis, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Cathedralem Ecclesiam Minoricensem ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae eidem titulo rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xvin mensis Septembris, anno MDCCCCIII!, Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis Acta PU Pp. XII 479' III ECCLESIA IN HONOREM B. MARIAE V. A VISITATIONE, IN OPPIDO WERLA INTRA FINES PADERBORNENSIS ARCHIDIOECESIS CONSECRATA, BASILICIS MINORIBUS ACCENSETUR. P I U S PP. X I I Ad perpetuam rei memoriam. — Quam omnes gentes ex eiusmet vaticinio ferunt laudibus. Virgini Mariae hospitae consecratum Templum, Werlae intra fines archidioecesis Paderbornensis situm, in eorum numerum merito videtur ascribendum, quae a Romanis Pontificibus solent peculiari honore ornari augerique. Nam, licet annis MDCCCCXIVMDCCCCXVI sit exaedificatum, tamen vetus usus, ex quo Deiparae cultores Aedem Susatensem « Sanctae Mariae ad pratum » a saeculo x n i catervatim adibant, in hanc quasi novam sedem fuit translatus, ubi, haud remissa animorum alacritate, etiamnunc viget. Est praeterea huiusce Ecclesiae moles ea. ut plura milia capiat Christifidelium, quorum multitudo immensum fere potest, pro re nata, augeri, quandoquidem etiam in Aede vetere, huic Templo continente, atque in area abutroque latere Ecclesiae patente permagna hominum vis, voce eléctrico invento propagata, sacris valet interesse. Interius autem Templum, in tres alas divisum, structurae genere, quod Romanum recentioris aetatis: appellatur, spectabile est, atque haud modica commendatur specie ac venustate. Habent ibi admirationem manus artificum, qui in ara maxima et in parietibus Virginem Deiparam, eius vitam resque mire ab ea patratas coloribus expressere. Cui etiam sacrae Aedi tres turres, affabre exstructae atque haud parum editae, grave quoddam decus addunt et ornamentum. Potissima vero ibi habetur Imago Beatae Mariae Virginis, quae saeculo x i n ad artis rationem sculpta, Susatii olim fuit asservata pieque exculta, sed demotis multorum animis ab Ecclesiae Catholicae unitate, in oppidum Werlam anno MDCLXI translata, ubi in Templo, quod diximus, perpetuis ornatur obsequiis. Praeterea Sodales Franciscales, quibus Ecclesia est credita, non pauci numero rebus divinis ibi operantur ac munera superna Christifidelibus studiose dilargiuntur. Iuvat quoque memorare egregium hoc Simulacrum anno MDCCCCXI, magna adstante populi multitudine, aureo diademate esse redimitum. Est ergo hoc Templum totius amplae archidioecesis Paderbornensis princeps marialis religionis domicilium, ad quod ducenta quinquaginta fere milia hominum pietatis causa peregrinantium quotannis solent accedere, in. 480 Acta Apostolica ¿ Sedis - Commentarium Officiale quibus etiam Purpurati Patres, Sacrorum Antistites, Optimates et ipse Praeses Consilii Reipublicae moderandae numerantur. Neque praetermittendum est eos, qui proximo bello e suis sedibus deturbati sunt, cives singulis annis W e r Iam convenire ut Almam Deiparam, gementium so latricem, in tot rebus afflictis, deprecentur. Quo autem sacrae huius Aedis dignitas magis augeretur atque Christifideles ad impensiorem pietatem erga Dei Genetricem provocaretur, Venerabilis Frater Laurentius Jaeger, Archiepiscopus Paderbornensis, Nos rogavit oravitque ut eam, tot laudibus illustrem, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus, a Dilecto Filio Nostro Iosepho Sanctae Romanae Ecclesiae Presbytero Cardinali Frings, Archiepiscopo Coloniensi, et Ornatissimo Viro Conrado Adenauer, Consilii Reipublicae Germaniae Occidentalis moderandae Praeside, confirmatis, Nos, cultus marialis propagandi studio infiammati, libenti animo statuimus obsecundare. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam, in honorem Beatae Mariae Virginis a visitatione in oppido Wer la, intra fines Paderbornensis archidioecesis, consecratam, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Templis eodem nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; iisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xvi mensis Octobris, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis Acta PU Pp. XII 481 EPISTULAE I AD E M U M P. D. VALERIUM TIT. S. SILVESTRI IN CAPITE S. R. E. PRESB. CARDINALEM VALERI, PRAEFECTUM S. CONGREGATIONIS DE RELIGIOSIS, QUEM LEGATUM MITTIT AD CONVENTUM MARIALEM E TOTA CANADENSI REGIONE AD SANCTUARIUM B. MARIAE V. INDICTUM, (( CAP-DE-LA-MADELEINE )) NUNCUPATUM, IN TRIFLUVIANENSI DIOECESI. P I U S PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Permagnus profecto exstat amor in catholica Canadensium natione studiumque vehemens divinae religionis, quam maiores eorum primum et maxime ex Gallia, tum ex Hibernia, mox denique aliunde auspicato advecti sunt, quamque et ipsi sancte fideliterque coluerunt et posteris inviolate servandam tradiderunt. Ab eiusdem nationis primordiis constans quoque semper fuit Apostolicae huius Sedis cum Canadensibus vicissitudo benevolentiae consuetudoque officiorum. Quanta vero sit populi illius pietas erga Beatam Mariam Virginem, magnificum dedit testimonium Congressus Marialis, qui, septem abhinc annos, exeunte saeculo ab Octaviensi archidioecesi condita, in ipsa urbe Octavia ex tota regione Canadensi habitus est, quique Nostra per Legatum praesentia splendidior effectus, secundum plane felicemque exitum sortitus est. Nunc autem, hoc vertente anno Deiparae Immaculatae dicato, novus Conventus Marialis e tota Canadia proximo mense Augusto celebrabitur, ad sanctuarium Nostrae Dominae de Cap, et simulacrum Mariae Virginis, quod in eo religiosissime colitur, sollemni ritu coronantur. Quapropter Nos indictam Congressionem, ad religionem Deiparae in populo exacuendam, non modo probamus ac dilaudamus, verum etiam, pro Nostra in Canadensem Nationem benevolentia, eidem praesentes esse ac praeesse exoptamus. Te itaque, Dilecte Fili Noster, qui Romanae purpurae splendore praefulges, pro egregia tua erga Caelestem Matrem pietate, Legatum Nostrum hisce litteris eligimus ac renuntiamus, ut in sanctuario Nostrae Dominae de Cap, in Trifluvianensi dioecesi de Canada sito, perinsigne Virginis simulacrum nomine Nostro Nostraque auctoritate aurea corona exornes et Congressui Mariali e tota Canadia ibidem ineundo, Nostram gerens personam, sollem31 - ACTA, vol. X X I , n. 12 — 16-9-1954. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 482 niter praesidens. Quo autem ipsius Conventus celebratio majores pariat spirituales fructus, tibi ultro potestatem damus, ut, die constituta, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, assuetis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Divinorum interea donorum conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae dilectionis testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, Venerabili Fratri Episcopo Trifluvianensi, iisque omnibus, qui sacris sollemnibus intererunt, amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die II mensis Iulii, in Visitatione Beatae Mariae Virginis, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I II AD EGREGIUM VIRUM CAROLUM FLORY, PRAESIDEM COETUS CONVENTIBUS CATHOLICORUM (( SEMAINES SOCIALES )) IN GALLIA APPARANDIS. En ouvrant à Rennes la prochaine Session des Semaines Sociales de France, vous n'évoquerez pas sans émotion ni reconnaissance la première de ces assemblées appelées à un si large retentissement, qui, il y a un demi siècle, réunissait déjà quelques centaines d'auditeurs dans la grande cité lyonnaise, toujours féconde en initiatives charitables et sociales. Et Nous voulons Nous-même vous dire tout d'abord Notre joie de ce Jubilé d'or et vous adresser de grand cœur en cette circonstance Nos paternelles félicitations. Lorsqu'en 1904 naissaient les Semaines Sociales sous l'impulsion d'un Marius Gonin, d'un Adéodat Boissard et de quelques autres grands chrétiens nourris des enseignements de Léon X I I I , une double intention, doctrinale et apostolique, animait ces généreux pionniers. D'une part, déclarait Henri Lorin, leur premier Président, ils voulaient prendre pour eux-mêmes « la conscience nette de ce que requiert et de ce qu'entraîne le catholicisme au point de vue des relations humaines )) ; et, tournés d'autre part vers le monde du commerce et de l'industrie, ils entendaient « rechercher, à l'endroit des rapports sociaux, les exigences de la réalité totale, de celle, disait-il, qu'une foi pleine nous révèle, comme de celle qu'une observation scrupuleuse nous fournit» 1 6 1 Semaines Sociales de France, S Session, Dijon 1906, p. 9. Acta PU Pp. XII 483 Les Semaines Sociales sont toujours demeurées fidèles à ce programme, dans un esprit de filiale docilité au Magistère de l'Eglise. Par la compétence de collaborateurs de choix, groupés, après la morte d'Henri Lorin, autour d'Eugène Duthoit puis de vous-même, par la valeur intellectuelle de ses enseignements recueillis en une précieuse collection, en raison aussi de la prudence de ses conclusions, qui projettent sur le sujet traité une lumière chrétienne sans préjuger des justes libertés d'action, votre « Université itinérante » s'est peu à peu imposée à l'attention des juristes, des sociologues, des économistes, pour faire pénétrer le ferment de la doctrine catholique jusque dans les institutions. Elle a su, dans le même temps, gagner la confiance de larges auditoires, où se mêlent chaque année prêtres et laïques, hommes d'étude et hommes d'action. Son rayonnement au surplus a depuis longtemps franchi les frontières de votre patrie et, si les Sessions attirent des participants étrangers toujours plus nombreux, il faut surtout se réjouir de ce que les Semaines Sociales deviennent en plusieurs pays une institution reconnue, à laquelle l'épiscopat et le Saint Siège lui-même attachent un juste prix. Tâche magnifique, menée avec persévérance malgré l'ébranlement profond des deux guerres mondiales qui interrompirent quelque temps vos travaux. Maintes fois Nos Prédécesseurs et Nous-même avons béni votre entreprise. Mais, en cette année jubilaire, Nous aimons vous dire Notre gratitude et le vœu que Nous formons de voir les Semaines Sociales de France poursuivre avec succès une œuvre qui s'avère plus utile que jamais. Tant de menaces pèsent encore sur la société, tant d'erreurs s'efforcent d'en saper les fondements, tant de mirages séduisent les meilleurs! Aujourd'hui comme hier, les Semaines Sociales, fermes dans la doctrine, courageuses dans la recherche, fraternelles dans la collaboration de tous, doivent être pour les catholiques et leurs divers mouvements un carrefour vivant où, à la lumière d'exposés substantiels, se confrontent les expériences, se forgent les convictions et se mûrissent les initiatives d'action. Telle sera, en particulier, Nous aimons à le penser, la présente Session de Rennes. Sous l'égide prudente et éclairée du Cardinal Archevêque de cette catholique cité bretonne, qui accueillait déjà vos devanciers il y a trente ans, vous désirez célébrer ce Cinquantenaire dans le travail ; et le seul titre « Crise du Pouvoir, Crise du Civisme » prouve que vous n'avez pas craint de traiter une grave et difficile question, dont tous les observateurs s'accordent à reconnaître le caractère d'actualité. En abordant ce sujet, rendu plus complexe encore par le jeu des pas- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 484 sions partisanes et des intérêts particuliers, les maîtres de la Semaine Sociale auront à cœur d'affermir leur pensée sur les principes chrétiens concernant le Pouvoir civil, si souvent réaffirmés par les Pontifes romains, surtout depuis Léon X I I I . Quiconque, en effet, n'en possède pas une claire notion, risquerait de se laisser abuser par une présentation toute spécieuse des problèmes nouveaux posés à l'Etat moderne. La mission de l'Etat, rappelions-Nous au début de Notre Pontificat, est « de contrôler, aider et régler les activités privées et individuelles de la vie nationale, pour les faire converger harmonieusement vers le bien commun ; or celui-ci ne peut être déterminé par des conceptions arbitraires, ni trouver sa loi primordiale dans la prospérité matérielle de la société, mais il la trouve bien plutôt dans le développement harmonieux et dans la perfection naturelle de l'homme, à quoi le Créateur a destiné la société en tant que moyen » . 2 En un mot, la vraie notion de l'Etat est celle d'un organisme fondé sur l'ordre moral du monde ; et la première tâche d'un enseignement catholique est de dissiper les erreurs, — celle en particulier du positivisme juridique, — qui, en dégageant le Pouvoir de son essentielle dépendance à l'égard de Dieu, tendent à briser le lien éminemment moral qui l'attache à la vie individuelle et sociale. Seul d'ailleurs cet ordre souverain peut fonder 1'« autorité véritable et effective» de l'Etat, dont Nous redisions l'impérieuse nécessité en 3 Notre dernier Radiomessage de Noël. Sur cette base commune, la personne, l'Etat, l'autorité publique, avec leurs droits et leurs devoirs respectifs, sont indissolublement liés : (( la dignité de l'homme est la dignité de l'image de Dieu ; celle de l'Etat est la dignité de la commu( nauté morale voulue par Dieu ; celle de l'autorité politique est la dignité de sa participation à l'autorité de Dieu » . 4 En vertu de cette intime connexion, l'Etat ne saurait donc violer les justes libertés de la personne humaine sans ébranler sa propre autorité, et inversement c'est, pour l'individu, ruiner sa propre dignité que d'abuser de sa liberté personnelle au mépris de sa responsabilité vis-à-vis du bien général. Si donc on déplore une crise civique, que l'on s'interroge d'abord sur la fidélité des uns et des autres à ces exigences essentielles de la morale politique. Quand bien même certaines circonstances rendraient de nos jours plus difficile l'exercice du Pouvoir, qu'on ne craigne pas de dénoncer cette carence spirituelle et morale. Dans une large mesure une crise 2 Ene. « Summi Pontificatus », A. A. S., t. 31, p. 433. â Cfr. A. A. S., t. 46, p. 15. 1 Radiomessage Noël 1944 - A. A. S., t. 37, p. 15. Acta PU Pp. XII 485 du Pouvoir est une crise de civisme, c'est-à-dire en fin de compte une crise de P homme. N'est-ce pas d'ailleurs ce que confirme l'expérience quotidienne? S'il est vrai que, dans un Etat démocratique, la vie civique impose de hautes exigences à la maturité morale de chaque citoyen, il ne faut pas craindre de reconnaître que beaucoup d'entre eux, parmi ceux mêmes qui se disent chrétiens, ont leur part de responsabilité dans le désarroi actuel de la société. Les faits sont là, qui exigent un redressement certain. C'est, pour ne citer que les plus notoires, le désintéressement des affaires publiques, se traduisant entre autres par l'abstention électorale aux conséquences si graves ; c'est la fraude fiscale, qui se répercute sur la vie morale, l'équilibre social et l'économie du pays ; c'est la critique stérile de l'autorité et la défense égoïste des privilèges au mépris de l'intérêt général. Dans la réaction nécessaire contre cet état de choses, le catholique doit donner l'exemple. Car « loin d'y avoir la moindre incompatibilité entre la fidélité à l'Eglise et le dévouement aux intérêts et au bien être du peuple et de l'Etat, les deux ordres de devoirs, que le vrai chrétien doit toujours avoir présents à l'esprit, sont intimement unis dans la plus parfais te harmonie » . N'est-ce pas le Prince des Apôtres qui enseignait déjà : « Soyez soumis à toute institution humaine à cause du Seigneur, ...car telle est la volonté de Dieu »? 6 Mais d'individuel, l'incivisme devient vite collectif. Et la constitution de groupes d'intérêts, puissants et actifs, est peut-être l'aspect le plus grave de la crise que vous analysez. Qu'il s'agisse de syndicats patronaux ou ouvriers, de trusts économiques, de groupements professionnels ou sociaux, — dont certains même sont au service direct de l'Etat, —• ces organisations ont acquis une puissance qui leur permet de peser sur le gouvernement et la vie de la nation. Aux prises avec ces forces collectives, souvent anonymes, et qui parfois, à un titre ou à un autre, débordent les frontières du pays, comme aussi bien les limites de leur compée tence, l'Etat démocratique issu des normes libérales du XIX siècle parvient difficilement à maîtriser des tâches chaque jour plus vastes et plus complexes. Sans doute l'enseignement de l'Eglise recommande-t-il l'existence, au sein de la nation, de ces corps intermédiaires qui coordonnent les intérêts professionnels et facilitent à l'Etat la gestion des affaires du pays. s 6 Radiomessage Noël 1950 - A. A. 8., t. 4 3 , p. 5 3 . I Petri, 2, 13-15. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 486 Et toutefois, (( oseraient-elles se natter de servir la cause de la paix intérieure, ces organisations qui, pour la défense des intérêts de leurs membres, ne recourraient plus aux règles du droit et du bien commun, mais s'appuieraient sur la force du nombre organisé et sur la faiblesse d'autrui »? 7 Le même sens chrétien de désintéressement dans le service, de respect des devoirs de justice et de charité, ici encore est requis. Et, si les responsables de ces organismes ne savent pas élargir leurs horizons aux perspectives de la nation, s'ils ne savent pas sacrifier leur prestige et éventuellement leur avantage immédiat à la loyale reconnaissance de ce qui est juste ils entretiennent dans le pays un état de tension nuisible, ils paralysent l'exercice du Pouvoir politique et compromettent finalement la liberté de ceux mêmes qu'ils prétendent servir. Aussi bien est-ce pour protéger la liberté du citoyen, en même temps que pour servir le bien commun par l'active coopération de toutes les forces vives de la nation, que les Pouvoirs publics doivent exercer leur activité avec fermeté et indépendance. Ils le feront avec une claire vision de leur mission et de ses limites : ils le feront « avec cette conscience de leur propre responsabilité, cette objectivité, cette impartialité, cette loyauté, avec cette générosité et cette incorruptibilité, sans lesquelles un Gouvernement démocratique, disions-Nous naguère, réussirait difîiciiement à obtenir le respect, la confiance et l'adhésion de la meilleure partie 8 du peuple x>. La fidélité des gouvernants à cet idéal sera au surplus leur meilleure sauvegarde contre la double tentation qui les guette devant l'ampleur croissante de leur tâche : tentation de faiblesse, qui les ferait abdiquer sous la pression conjuguée des hommes et des événements ; tentation inverse d'étatisme, par laquelle les Pouvoirs publics se substitueraient indûment aux libres initiatives privées pour régir de façon immédiate l'économie sociale et les autres branches de l'activité humaine. Or, si l'on ne peut aujourd'hui nier à l'Etat un droit que lui refusait le libéralisme, il n'en reste pas moins vrai que sa tâche n'est pas, en principe, d'assumer directement les fonctions économiques, culturelles et sociales qui relèvent d'autres compétences ; elle est bien plutôt d'assurer la réelle indépendance de son autorité, en sorte de pouvoir accorder à tout ce qui représente une puissance effective et valable dans le pays une juste part de responsalibité, sans péril pour sa propre mission de coordonner et d'orienter tous les efforts vers une fin commune supérieure. Et si mê- 7 5 Radiomessage Noël 1950, loc. cit. p. 55. Radiomessage Noël 1943, loc. cit. p. 15-16. Acta Pii Pp. XII 487 me, pour réaliser une meilleure intégration de certains corps intermédiaires dans la communauté nationale, il pouvait parfois s'avérer opportun de les appeler à une collaboration plus étroite et plus organique avec les Pouvoirs publics, cette question serait susceptible de faire l'objet de nouvelles et prudentes recherches. Et pourtant, Nous aimons le redire en terminant, que la réflexion sur les institutions et la recherche de remèdes au niveau des structures politiques ne fassent jamais perdre de vue les racines' morales de toute crise du civisme. Trop longtemps le sens juridique fut vicié par la pratique d'un utilitarisme partisan au service des intérêts particuliers d'individus, de classes, de groupes ou de mouvements. Il faut que l'ordre juridique se sente de nouveau lié à l'ordre moral. Et plaise à Dieu que celui qui commande, comme celui qui se soumet, n'aient désormais devant les yeux que l'obéissance aux lois éternelles de la vérité et de la justice ! Les maîtres de la Semaine Sociale de Rennes ne mettront pas en relief ces graves exigences du devoir civique, sans souligner en même temps la force surnaturelle qu'il faut recevoir de Dieu pour y demeurer fidèle. Hommes de gouvernement aux prises avec de lourdes responsabilités, organisations privées chargées de vastes intérêts collectifs, simples citoyens justement soucieux de servir le bien général : c'est à tous que s'adresse l'avertissement du Psalmiste : « Si le Seigneur n'édifie pas la maison, en vain travaillent les bâtisseurs ; si le Seigneur ne garde pas la 9 cité, en vain veille la sentinelle » . Aussi est-ce de grand cœur que Nous appelons à ces intentions sur Nos chers fils de France et, en premier lieu, sur les auditeurs de la Semaine Sociale de Rennes, leurs maîtres et leur si dévoué Président, une particulière abondance de grâces, en gage desquelles Nous vous accordons, en cette année jubilaire, Notre très paternelle Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 14 Juillet 1954. P I U S PP. X I I 9 Ps. 126, 1. 488 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III AD CLARUM VIRUM IOANNEM M. HAYES, PRAESIDEM SODALITATIS (( MUINTIR NA TIRE », OB CONVENTUM AGRICOLARUM CATHOLICORUM HIBERNIAE, IN URBE (( ROSCREA )) INDICTUM. We have learned with pleasure of the praiseworthy work being accomplished by the Organization «Muintir na Tire» which your apostolic zeal prompted you to found seventeen years ago. Every effort to put Christian social teaching into practice is deserving of commendation and encouragement, not merely because the children of light - as Our Predecessor of happy memory Pius XI pointed out (cfr. Encyclical Letter « Quadragesimo Anno » ; Acta ApostolicaeSedis, Vol. X X I I [1931],'p. 227) - must not allow themselves to be surpassed in zeal by the chîldren of darkness, but also because of the very real benefits that accrue to the community from the application of the Church's social doctrine. The Organization of which you are Chairman rightly looks upon the Parish as the basic unit of a Christian order, and We have noted with satisfaction that this is the subject chosen for discussion at your forthcoming Rural Week. In order to promote the practice of justice and charity in each one's own immediate surroundings, Muintir na Tire fosters á spirit of neighbourliness and of self-reliance, and it inspires individuáis to devote themselves to the good of the communit^ even at a cost of personal sacrifice. When addressing a group of farmers some years ago, We Ourselves, referred to the need for that friendly co-operation and « mutual help, not only in the circle of one's own family, but also between one family and another, between one home and another » (Address to Italian Farmers, November 15, 1946) ; and We stressed the fact that the most important and most essential element of a genuine rural civilization is a true religious spirit (cfr. ibidem). As pointed out by Our Predecessor of holy memory, Pius X, Whom We were recently privileged to proclaim a Saint, the restoration of all things in Christ entails (( taking to heart the interests of the people and especially of the working and agricultural classes, not only by instilling the principie of religion into the hearts of all, ... but also by endeavouring to dry their tears, to sweeten their sorrows and to im- Acta Pii Pp. XII 489 prove their economie conditions with well-ordered measures x> (Encyclica! Letter II fermo proposito). Faithful to that admonition, Muintir na Tire sponsors projects of en economie, educational and recreational character. Apart f rom their other advantages, these help to make life in the country more interesting and more attractive, and in that way they serve to stem the presentday exodus of youth from rural áreas towards towns and cities at home and abroad, with ali the conséquent spiritual and moral dangers. On more than one occasion We have emphasized the exalted dignity and privilège of those who live and work on the land. We invoke the special blessings of Almighty God upon the work of Muintir na Tire on behalf of the population of rural Ireland, and it is Our prayer that its meritorious efforts to achieve its noble ideáis may be crowned with an everincreasing measure of success. As an earnest of that divine favour and as a mark of Oour paternal interest, We impart from Our heart to you, belowed Son, to the members of the National Executive of Muintir na Tire, to those attending the Eural Week and to ali who collaborate in the work of the Organization, Our special Apostolic Bénédiction. From the Vatican, Iuly 14, 1954. P I U S PP. X I I IV AD EMUM P. D. ANGELUM IOSEPHUM TIT. SANCTAE PRISCAE S. R. E. PRESB^ CARDINALEM RONCALLI, VENETIARUM PATRIARCHAM, DECEM AB INITO SACERDOTIO LUSTRA IMPLENTEM. P I U S PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Iucundus admodum mense proximo tibi illucescet dies, quo decem ab initosacerdotio lustra favente Deo feliciter implebis. Illud enim praeclarum munus, quod cum sacro Ordine tibi est quondam conlatum, per diuturnam hanc annorum seriem adsidue actuoseque sustinuisti. Egregia equidem nitens pietate, in Seminario Bergomensi ingenuis artibus eruditus atque in Urbe sacris doctrinis apud Romanum Seminarium exornatus, sacerdotii primordia egisti adiutricem operam praeclaro Episcopo Bergomensi Radini-Tedeschi per novem annos praestando. Interea theologicas disciplinas alumnis Seminarii Bergomensis studiose tradebas, dum,» 490 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale historica tuae regionis monumenta pervestigando, prima edebas volumina ad eam dioecesim illustrandam, ubi ipse natalem lucem adspexeras. Priore autem exorto teterrimo bello, legeque ad militiam vocatus, in officiis sanitatis inque caritatis institutis, praesertim in valetudinariis, animarum studio sollertem curam impendisti, sauciatos quidem deteniendo omnesque ad religionis officia excitando. Exacto bello ad tuos cives reversus, in plura Catholicae Actionis opera totus incubuisti, cultum in primis Eucharisticum et Marianum promovendo, ac per triennium spirituale regimen in Seminario Maiore suscepisti, reduces praecipue alumnos ex militari discrimine prudenter moderando. Sed in ampliore quoque campo sollertia tua enituit, quum Benedictus X V , Noster fel. rec. Decessor, Romam te vocavit, ut Sedi ipsi Apostolicae peritiam tuam conferres. Primo enimvero Pontificio Operi a Propagatione Fidei studia atque curas tribuendo, Consilio Nationali pro Italiae dioecesibus praefuisti, simulque, tamquam socius Consilii Superioris Generalis, plures extra Italiam sedes ipsius Operis diligenter invisisti; postea, archiepiscopali auctus dignitate, munera Visitatoris Apostolici in Bulgaria, tum Delegati Apostolici ibidem, deinde in Graecia et Turcarum Republica, inter tot locorum temporumque difficultates, alacriter peregistis Postremo autem infando bello ad finem vergente, Nosmet Ipsi te misimus Nostrum Nuntium in Galliam, ubi, inter plures asperitates ex eodem bello exortas, munus tuum diligenter absolvisti. Quapropter te recens Romana purpura decoravimus ac perinsigni Venetiarum Patriarchatui praefecimus. Nunc vero, oblata arrepta opportunitate, tibi, Dilecte Fili Noster, de sacro atque episcopali ministerio tam diu utiliterque exercito libenti animo gratulamur, copiosa dona ac solacia a Domino adprecantes. Quo autem faustitatis istius celebratio salutarior gregi tuo evadat, tibi ultro potestatem damus, ut, statuta die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Divini interea auxilii in auspicium, inque praecipui amoris Nostri pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, cunctoque clero ac populo tuae curae tradito, peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xvi mensis Iulii, anno MDCCCCIX, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I Acta, Pii Pp. XII 491 ALLOCUTIO Iis quae Mariae interfuerunt Conventui Immaculatae », Romae Sodalitatis internationalis (( Filiarum habito.* Chères Enfants de Marie Immaculée, Dans l'Encyclique « Fulgens Corona », par laquelle Nous avons proclamé l'Année mariale actuellement en cours, Nous demandions à tous les fidèles que cette année fût marquée par une étude plus attentive des prérogatives de Marie en vue de mieux l'imiter et de la prier davantage. Nous les invitions aussi à prendre part aux fêtes, congrès ou pèlerinages, organisés en l'honneur de la Mère de Dieu. Or vous avez, chères Enfants, réalisé à la lettre Nos désirs, avec une docilité et un empressement qui réjouissent Notre cœur et Nous font augurer les meilleurs fruits pour votre Association internationale, pour vos différents groupes et pour chacune d'entre vous. Qui d'ailleurs était mieux préparé à comprendre pleinement le sens profond de ces manifestations? N'êtes-vous pas à titre spécial les enfants de l'Immaculée, par votre consécration individuelle mûrement réfléchie, souvent renouvelée et loyalement pratiquée? Cette année doit donc marquer une grande date dans votre histoire. H y a sept ans, la canonisation de Sainte Catherine Labouré coïncidait providentiellement avec le centenaire de votre Association, et de même que la naissance de celle-ci préludé à la définition du dogme de l'Immaculée Conception, en enflammant d'une intense dévotion les âmes ravies de ce grand privilège mariai, ainsi le pèlerinage qui s'achève aujourd'hui à Rome doit, Nous le souhaitons vivement, stimuler l'ardeur de votre piété et l'élan généreux de vos activités apostoliques. Nous savons que c'est la préoccupation de vos directeurs et des animatrices de vos groupes, et Nous pensons que par leur intermédiaire, comme jadis par la voix de sa fidèle servante, Catherine Labouré, Marie veut aujourd'hui renouveler son invitation aux âmes ferventes et faire converger leurs regards et leurs cœurs vers ses mains de grâce, dont ne cessent de jaillir des rayons de lumière : (( O Marie conçue sans péché, priez pour nous qui avons recours à vous ». Puissiez-vous chères enfants de Marie Immaculée, mettre dans cette invocation, diffusée à travers l'univers chrétien par la médaille mira* Habita die 17 Iulii mensis a. 1954. 492 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale culeuse, toute l'admiration et toute la confiance que mérite votre céleste patronne. Marie, à vrai dire, est la mère de tous les chrétiens; mais l'origine surnaturelle de votre Association, l'application que vous avez mise à pénétrer la grandeur de ses privilèges, l'amour avec lequel vous vous êtes consacrées à Elle, sont autant de liens qui vous unissent à l'Immaculée d'une façon particulière. Entretenez donc à son égard la plus vive admiration! Ne craignez jamais d'exalter trop celle qui resplendira dans l'éternité comme le chef-d'œuvre de Dieu, la plus merveilleuse des perfections divines. C'est pour devenir la Mère de Dieu qu'elle a reçu de son divin Fils tous les dons de la nature et de la grâce. Voilà pourquoi le culte de la Vierge, si du moins on le comprend bien, loin de rien ôter à la gloire de Dieu, remonte immédiatement à Lui, l'Auteur de tout bien, qui l'a voulue si grande et si pure. Ayez grande confiance dans l'intercession de la Très Sainte Vierge et demandez-lui instamment de vous aider à tenir vos promesses. Vous ne pourriez en effet y rester fidèles sans un "secours spécial, car, de toutes parts, le monde invite au laisser-aller, à la facilité et souvent même au péché ; tandis que vous cherchez loyalement à faire le bien, il pénètre en vous par ses images, sa publicité, ses spectacles, il impose à votre esprit ses maximes, à votre goût sa mode, et vous n'échapperiez pas seules à ses embûches et ses déformations. Voilà pourquoi votre Association constitue une aide providentielle, en vous éclairant et en vous soutenant dans le combat spirituel, qui se livre nécessairement entre le monde et vous. Vous avez d'abord besoin d'une formation chrétienne sérieuse. L'explication du catéchisme reçue à l'âge de dix ou douze ans, si soignée qu'on l'imagine, ne saurait suffire pour toute la vie. A mesure que vous grandissez, vous rencontrez de nouvelles difficultés et de nouveaux problèmes, qui appellent des éclaircissements et les conseils de ceux qui vous parlent au nom de l'Eglise. Vous aurez aussi à cœur de lire la revue de votre Association, qui s'adressant à un nombre important d'adhérentes, et basée sur une large information, répond aux questions que se pose toute Enfant de Marie. Etudiez personnellement la doctrine chrétienne dans les ouvrages que l'on vous indiquera ; méditez les grands mystères qui nourrissent la piété; lisez les Evangiles, où vit à jamais le Divin Maître dans ses paroles de vérité, dans ses gestes de miséricorde, dans la sublime simplicité de son Cœur doux et humble. Aimez à prendre contact avec la vie des saints, ces héros du christianisme, si humains et si courageux, et recherchez-y tout ce qui peut alimenter, approfondir et fortifier votre foi. Acta Pii Pp. XII 493 Vous vivez en effet dans un monde constamment oublieux de Dieu et de l'au-delà, où la seule préoccupation de la foule semble être la satissfaction des besoins temporels, le bien-être, le plaisir, la vanité, Pour garder votre liberté en face d'appels, souvent intéressés, qui s'adressent de toutes parts à vos sens, a votre curiosité, qui sollicitent votre attention, votre temps, votre argent, parfois même votre cœur, il faut édifier au dedans de vous une forteresse spirituelle, où, dans le recueillement et le silence, vous continuiez à écouter respectueusement la voix de Dieu ; en un mot, ayez une vie intérieure nourrie d'une foi solide et éclairée. Cette raison suffirait déjà pour vous inciter à vous unir et à étudier ensemble l'enseignement de l'Eglise ; mais il en est d'autres, non moins importantes. Dans votre Association vous trouverez non seulement la lumière, mais aussi la force. De vous sentir nombreuses et pleinement d'accord sur l'idéal de votre vie chrétienne, n'est-ce pas un puissant soutien dans l'action quotidienne? Car il ne sufft pas de savoir ; il faut agir en conséquence, il faut se compromettre et vaincre le respect humain. L'attitude nette qu'une jeune fille isolée n'osera guère adopter, plusieurs, qui auront réfléchi et prié ensemble, la prendront sans crainte. Il est inutile de donner ici beaucoup de précisions ; les points sur lesquels la morale chrétienne demande l'effort généreux et la réaction décidée de la jeunesse, vous les connaissez bien : ce sont la tenue d'abord, puis les conversation, les lectures, les spectacles, les relations. Oh! Combien de jeunes filles ne croient pas commettre de faute, en suivant docilement certaines modes éhontées. Elles rougiraient certes, si elles devinaient l'impression et le sentiments de ceux qui les regardent. Que ne voientelles le tort causé par les excès de certains exercices de gymnastique et de sport, qui ne conviennent pas à des jeunes filles vertueuses? Que de péchés commis ou provoqués par des conversations trop libres, par des spectacles immodestes, par des lectures dangereuses Oh! que les consciences sont devenues lâches et les mœurs païennes! La plupart d'entre vous, chères enfants de Marie Immaculée, se destinent au mariage. Puissiez-vous dans vos réunions, sous la conduite prudente de guides expérimentés, comprendre à la lumière de vos responsabilités prochaines quelle doit être votre conduite aujourd'hui et comment on se prépare dignement à la haute mission de mère de famille. Comment répondrez-vous devant Dieu de l'âme de vos enfants, si vous ne savez pas vous imposer à vous-mêmes dès maintenant la retenue, la maîtrise de soi, sans lesquelles il devient impossible d'observer les commandements de Dieu et de remplir les devoirs de l'éducateur? Et si la grâce divine vous invitait à la vie parfaite, craignez de rester 494 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sourdes à son appel et de vous rendre indignes d'un si grand don par des négligences et des complaisances coupables. Quel que soit d'ailleurs le genre de vie que Dieu vous réserve, comportez-vous dès maintenant avec l'aide de la Très Sainte Virge selon la noblesse contractée au baptême. Car la filiation divine, qui donne à l'homme non seulement le nom, mais aussi la qualité d'enfant de Dieu, Marie, notre Mère, nous en fera comprendre et aimer les obligations. Jésus lui-même du haut de sa croix voulut ratifier par un don symbolique et efficace la maternité spirituelle de Marie à l'égard des hommes, quand il prononça les paroles mémorables : « Femme, voici ton fils ». En la personne du disciple bien-aimé, il confiait ainsi toute la chrétienté à la Très Sainte Vierge. Le « Fiat » de l'Incarnation, sa collaboration à l'œuvre de son Fils, l'intensité des souffrances endurées pendant la Passion, et cette mort de l'âme qu'elle éprouva au Calvaire, avaient ouvert le cœur de Marie à l'amour universel de l'humanité, et la décision de son divin Fils imprima le sceau de la toute puissance à sa maternité de grâce. Désormais l'immense pouvoir d'intercession, que lui confère auprès de Jésus son titre de Mère, elle le consacre tout entier à sauver ceux que Jésus lui désigne du haut du ciel, en lui disant encore : « Femme, voici tes enfants ». Demandez, chères Enfants, à la Vierge Immaculée, de vous obtenir un esprit filial vis-à-vis de Dieu. Qu'elle vous enseigne à prier, comme elle le fit dans son Magnificat, le regard tourné vers le Tout-Puissant avec joie et reconnaissance ; qu'elle vous enseigne la docilité, comme elle le fit à Cana, quand elle suggéra aux serviteurs de faire tout ce que leur dirait son divin Fils ; qu'elle vous obtienne enfin une immense charité fraternelle et apostolique, comme elle le fit par sa prière au milieu des premiers chrétiens réunis au Cénacle. Tandis que Nous formulons ces souhaits, Nous vous assurons encore de toute l'affection de Notre cœur paternel et Nous vous donnons, en gage des abondantes faveurs du ciel, pour vous-mêmes, vos familles, tous ceux qui vous sont chers, Notre Bénédiction Apostolique. Acta Pii Pp. XII NUNTII 495 RADIOPHONICI I CHRISTIFIDELIBUS BRITANNIAE MINORIS, PEREGRINIS AD SANCTUARIUM (( SAINTE ANNE D ' A U R A Y )) NUNCUPATUM.* Chers Als et filles de Bretagne, pèlerins de Sainte Anne d'Auray, Au moment où le très vénéré et très digne Cardinal Archevêque de Rennes se dispose à lire la consécration qui renouvellera le don de vousmêmes, de vos familles, de vos malades, de vos écoles, de vos paroisses, au Cœur Immaculé de Marie, le Père de tous les fidèles se rend attentif à cette grande action, il vient vous encourager et vous hénir. S'il Nous est permis de reprendre à Notre Saint Prédécesseur Pie X les paroles qu'il adressait en 1906 au Cardinal Labouré, Nous voudrions vous dire, en cette circonstance solennelle, qu'« au milieu des haines dont la foi catholique est l'objet », c'est particulièrement de vous que « Nous attendons ... la meilleure part de Notre joie ». La Bretagne, Nous le savons, a toujours été une Terre de Marie, et elle veut le demeurer. Les signes de votre dévotion à la Très Sainte Vierge sont innombrables : dans vos diocèses, combien d'églises lui sont dédiées; dans les sanctuaires de vos pays, combien de Vierges couronnées reçoivent chaque jour l'hommage de vos prières ; dans vos familles, combien ont reçu au saint baptême le nom de Marie! Oh! portez-le tous dans le cœur ce nom béni de la Mère de Dieu ! Honorez-le par votre piété, honorez-le plus encore par votre vie! Que la consécration solennelle d'aujourd'hui soit pour vous un rempart contre les tentations, un motif de confiance dans la prière, un stimulant dans la lutte de tous les jours au service de Dieu. Quiconque s'est consacré à Marie lui appartient de façon spéciale. Il est devenu comme un sanctuaire de la Très Sainte Vierge ; l'image de Marie l'aide à écarter avec énergie toute pensée mauvaise ; l'amour de Marie lui donne le courage d'entreprendre de grandes choses, de vaincre le respect humain, de secouer l'égoïsme, de servir et d'obéir patiemment. Le regard fixé intérieurement sur elle, il s'affectionne à la pureté, à l'humilité, à la charité, dont l'âme de la Vierge était rayonnante; il prend en haine le péché, il * Datus die 26 Iulii mensis a. 1954. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 496 le combat en lui-même et lui fait la guerre de toutes ses forces. Quand il voit l'Immaculée fouler aux pieds le serpent infernal, quand il contemple la Mère de Dieu qui élève entre ses bras son divin Fils, sa volonté ne peut plus avoir aucune complaisance pour le mal ; au contraire, il est fier d'appartenir à Jésus et à Marie, il sait aussi que Marie le presse de faire tout ce que Jésus commande ou désire. Mettez-vous donc avec confiance sous le manteau qu'elle ouvre de ses deux bras maternels pour accueillir tous ses enfants ; que tous les fils de Bretagne se retrouvent unis sous son patronage ; qu'ils lui fassent une cour et une garde d'honneur et se montrent partout et toujours de dignes fils d'une telle Mère. Les exemples ne manquent pas, dans votre histoire, d'extraordinaire et très féconde dévotion à Marie. Nous n'en citerons qu'un seul, le plus remarquable sans doute, celui de saint Louis-Marie Grignion de Montfort, que Nous avons eu le bonheur d'élever aux honneurs suprêmes de l'Eglise le 20 Juillet 1947. Recevant le lendemain les nombreux pèlerins bretons, vendéens et poitevins venus à Rome en cette occasion, Nous déclarions : « Tous les saints, assurément, ont été grands serviteurs de Marie, et tous lui ont conduit les âmes ; il (Saint Louis-Marie) est incontestablement un de ceux qui ont travaillé le plus ardemment et le plus efficacement à la faire aimer et servir ». Aujourd'hui, Nous adressant à tous ceux qui entendent faire de leur consécration au Cœur Immaculé de Marie un acte important et définitif, Nous leur disons : à l'imitation de saint Louis-Marie Grignion de Montfort et de tous les saints bretons, faites aimer et servir Marie. Cela suppose avant tout que vous pratiquerez vous-mêmes les vertus de Marie: la délicatesse de son Cœur Immaculé; le recueillement et l'esprit de prière, dont parle l'Evangile, quand il rappelle par deux fois 1 qu'elle conservait dans son cœur le souvenir des grâces de Dieu et des actions de l'Enfant Jésus; l'amour de Dieu, humble, ardent et joyeux, qui éclate dans le Magnificat ; l'amour des autres également, de tous les autres, de ses parents, de ses amis, de tous les hommes, cette charité incomparable qui la fait voler au service de sa cousine Elisabeth, dès qu'elle apprend sa prochaine maternité, qui la rend attentive à la gêne des époux, quand le vin vient à manquer aux noces de Cana, qui l'unit enfin de façon si douloureuse et si profonde aux souffrances de son divin Fils pour le salut du genre humain. Oui, la Très Sainte Vierge, dont la condition fut si humble, dont l'Evangile ne rapporte que si 1 Luc. 2, 19; 2, 51. Acta Pii Pp. XII 497 peu de choses, dont le silence remplit presque toute la vie, la Sainte Vierge a vu Dieu accomplir en elle les plus grandes choses sans perdre cette étonnante modestie qui remplit d'admiration. Et c'est pourquoi elle reste le modèle de tous les chrétiens. Avec le Sauveur luimême elle est demeurée cachée à Nazareth, unie à Lui dans la douceur et l'humilité, dans l'accomplissement du devoir quotidien et des travaux domestiques, dans la patience et la prière. On ne connaît d'elle aucun miracle, aucune action extraordinaire, mais elle a aimé Dieu de tout son cœur, de toute son âme, de tout son esprit, et de toute sa force. C'est là le premier commandement. Et elle a aimé le prochain comme soi-même. « De plus grand que ceux-là il n'est aucun autre commandement )). 2 Toutefois, les fidèles qui ressentent pour la Très Sainte Vierge une dévotion spéciale, veulent souvent mettre toute leur vie à son service et s'unir à d'autres pour propager son culte. Il existe depuis des siècles dans l'Eglise des Associations placées sous le patronage de Marie, qui ont joué dans la sanctification personnelle de nombreux chrétiens et dans l'exercice du zèle apostolique un rôle providentiel maintes fois loué par Nos Prédécesseurs et par Nous-même. Nous voulons parler, entre autres, de ces Congrégations Mariales, que Nous avons appelées l'Action catholique dans l'esprit de la Très Sainte Vierge, et dont la Constitution Apostolique (( Bis saeculari » du 27 Septembre 1948 a défini la nature et l'esprit. Nous avons appris avec joie qu'elles ont de fervents promoteurs en Bretagne, et Nous souhaitons qu'elles trouvent dans ce pays de la Vierge un terrain fécond, d'où sortiront des légions d'âmes ferventes et apostoliques. Ce qu'elles accomplissent dans les nations les plus diverses et les plus éloignées de la chrétienté, pourquoi ne le feraient-elles pas dans cette chère Bretagne, dont la foi ancestrale connut de si brillantes époques, de si ardents renouveaux? Vous seriez étonnés, chers fils et filles de Bretagne, si aujourd'hui, en cette fête de sainte Anne, et ici, à Auray, où elle est vénérée d'une manière si émouvante, Nous n'avions un souvenir pour celle que vous appelez à si juste titre la Bonne Mère. Aimez-la bien, cette bonne Sainte Anne. Continuez à placer vos foyers sous sa protection. En mettant Marie au monde, elle a donné à l'humanité la plus merveilleuse des créatures, la plus sainte des femmes, le chef d'œuvre de Dieu. N'est-ce pas assez pour que vous l'aimiez et l'honoriez d'une manière unique? 2 MARO. 1 2 , 3 0 - 3 1 . 32 - ACTA, vol. X X I n. 12. — 16-9-1954. Acta Apostolicae 498 Sedis - Commentarium Officiale Implorant donc l'intercession de Sainte Anne et de la Très Sainte Vierge, Nous appelons sur vous tous, sur vos foyers, vos écoles, vos paroisses, vos diocèses, sur toute la Bretagne, l'effusion la plus abondante des grâces de Dieu, et du fond du cœur Nous vous en accordons pour gage Notre paternelle Bénédiction Apostolique. Revo mélet Kalon Gian Mari! Revo mélet Santez Anna Patronez vad er Vretoned! II CHRISTIFIDELIBUS E TOTA CANADENSI REGIONE OB CONVENTUM MARIALEM AD SANCTUARIUM (( CAP-DE-LA-MADELEINE )) IN DIOECESI TRIFLUVIANENSI COADUNATIS * (( Le Seigneur a rendu votre nom si glorieux que la bouche des hommes ne cessera de vous louer )).* Ces mots par lesquels l'Eglise dans sa liturgie salue la Vierge Mère de Dieu, Nous viennent spontanément à l'esprit, à l'instant où Nous vous rejoignons par la pensée, chers fils du Canada, à la fin de votre mémorable Congrès Mariai. Mieux encore que par la pensée, Nous sommes réellement présent parmi vous en la personne de Notre très-digne Légat, qui apporte à votre Evêque bien-aimé, à toute la hiérarchie et à son troupeau, Notre salut paternel et affectueux. Mais vous avez demandé quelque chose de plus ; vous avez désiré recevoir un message de Nos propres lèvres, entendre Notre voix par delà les mers, et Nous sommes heureux de pouvoir vous satisfaire per ce bref discours. La bouche des hommes ne cessera de vous louer, ô Vierge Marie! Certes ces paroles ont trouvé leur accomplissement d'année en année chez les enfants loyaux et dévoués de l'Eglise au Canada. Vous êtes précisément en ce moment rassemblés dans un des lieux les. plus sacrés de la tradition mariale, au confluent de trois rivières, où les héroïques missionnaires venus de la France catholique dédièrent leur première chapelle permanente à l'Immaculée Conception de Marie. C'est en 1634 que Jérôme Lalement écrivait : « A la fête de la Conception de la sainte Vierge, se firent les seconds baptêmes de seize personnes... il semble que nous avons tout sujet de reconnaître et de remarquer ce saint jour, destiné à la mémoire et à l'honneur de la première grandeur de cette * Datus die 15 Augusti mensis a. 1954. 1 Epist, in festo Septem Dolor. B. M. V. - Ex libr. Iudith, lg, 25. Acta Pii Pp. XII 499 sainte Vierge, pour celui de la Naissance de cette nouvelle Eglise et du commencement du bonheur et de la bénédiction du pays. Nous avons bien raison de croire que celle, en honneur de laquelle est consacrée cette Fête, a mis la main à cet ouvrage, et l'a conduit depuis, au point... que nous voyons de nos yeux, avec une consolation qui ne se peut expliquer )). 2 C'est votre partage, chers fils, de mesurer pleinement l'abondance de ces bénédictions qui dépasse tout ce qu'avaient jamais rêvé les glorieux fondateurs de votre Eglise. Bénédictions d'une foi, qui n'a jamais défailli au cours des siècles ; d'une vie de famille, où les voix de nombreux enfants remplissent de joie la maison ; bénédictions d'un labeur probe, soutenu par la fidélité à la Messe et aux sacrements ; des vocations sacerdotales et religieuses, qui sont le témoignage tangible d'un noble esprit de sacrifice et la garantie que l'œuvre divine de la rédemption commencée par le Christ continuera, avec le secours de sa grâce, dans votre patrie et en terre de missions. Votre beau pays, doté par le Créateur de ressources inestimables, terrain de rencontre où deux grandes cultures harmonisent leurs caractères propres, peut regarder avec confiance l'avenir. De même que chacun de vous a conscience de contribuer par son travail à la prospérité de sa patrie, quelles responsabilités ne portez-vous pas devant Dieu et l'Eglise ! A l'évolution rapide de la société et de ses institutions, doit correspondre sur le plan religieux un effort parallèle. Il importe que le chrétien soit présent là où s'exerce pour le bien une influence décisive. Attentif à suivre le mouvement des idées, il intervient à temps pour défendre et promouvoir les principes de la saine morale, appuyée et prolongée par les lumières de la Révélation ; dans la législation, les associations et mouvements professionnels et culturels, le moyens d'information, il veille à sauvegarder pleinement les droits et les prérogatives de la personne humaine vis-à-vis de sa destinée temporelle et éternelle. La Vierge Marie vous aidera dans cette tâche importante. Il vous suffira de la regarder, de la contempler longuement et de laisser jaillir de votre cœur les sentiments de louange et d'admiration que tout naturellement Elle inspire. Lift up your soûls, then, beloved children, and let Canada from coast to coast and up to the frozen flelds of the North echo the praise and prayer that rise from grateful, loving hearts to swell the chorus of three centuries in vénération of her, whom the dying Christ gave to be 2 Relations, Ed. Thwaites, vol. X V I I , p. 33-34. 500 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale your mother. Raise your eyes for a moment from this sin-sodden earth to contemplate sheer white purity of life; distract yourselves for a brief space from the weaknesses of human nature and recali that in one that nature has never wavered in its burning love of God, has never weakened its complete union with Christ Jesus. The holiness of her Son was unthinkably beyond and above the holiness of His mother; but the growth of her holiness so far surpasses all other created holiness, as to recede into unapproached heights of splendour before the dazzled gaze of saints and angels. Oh, sinless, pure, grace-filled soul! When will men learn to value the gifts of this passing world at their true worth ; to understand that Truth is a more precîous possession than wealth ; that a soul sanctified by God's love is a greater treasure than empires ; that a world at enmity with God has lost its right to hope for lasting peace, because justice without God has a hollow ring? Oh, Mary, Virgin Mother of God and our Mother, accept the homage of affection and vénération which the Congress of Trois-Bivières brings to your throne in the ñame of all the faithful of Canada. Show them always the path that leads to union with your divine Son ; protect them against the evil spirits that lurk along the way, so that one day they may join their mother and the whole court of heaven in adoration of the one true God forever. Que cette prière porte à la Vierge les souhaits que Nous formulons au terme de votre Congrès. Tandis que Nous invoquons les bénédictions du Ciel sur vous, Vénérables Frères, sur tous les prêtres, les religieux et les religieuses et sur tous les fidèles du Canada, Nous vous en donnons pour gage, dans toute l'effusion de Notre cœur paternel, Notre Bénédiction Apostolique. Acta Pii Pp. XII 501 ORATIO AD PROPITIANDTJM DEUM, OB EXSECRANDA VERBA IN E U M ET IN BEATOS CAELITES PROLATA OPFENSUM. O augustissima Trinità — Padre, Figliuolo e Spirito Santo — che, pur da tutta l'eternità in te e per te infinitamente felice, ti degni di accettare benignamente l'omaggio che dalla universa creazione s'innalza fino al tuo trono eccelso ; distogli, te ne preghiamo, i tuoi occhi e storna il tuo udito divino da quegli sventurati che, o accecati dalla passione o trasportati da impulso diabolico, iniquamente bestemmiano il tuo nome e quello della purissima Vergine Maria e dei Santi. Trattieni, o Signore, il braccio della tua giustizia, che potrebbe ridurre al nulla coloro che osano farsi rei di tanta empietà. Accetta l'inno di gloria, che incessantemente si leva da tutta la natura : dall'acqua della fonte che scorre limpida e silenziosa, fino agli astri che risplendono e si volgono con giro immenso, mossi dall'Amore, nell'alto dei cieli. Accogli in riparazione il coro di lodi che, come incenso innanzi agli altari, sale da tante anime sante che camminano, senza mai sviarsi, nei sentieri della tua legge e con assidue opere di carità e di penitenza si studiano di placare la tua giustizia offesa ; ascolta il canto di tanti spiriti eletti che consacrano la loro vita a celebrare la tua gloria, la lode perenne che in tutte le ore e sotto tutti i cieli ti offre la Chiesa. E fa che un giorno, convertiti a te i cuori blasfemi, tutte le lingue e tutte le labbra servano ad intonare concordi quaggiù quel cantico che risuona senza fine nei cori degli angeli : Santo, Santo, Santo è il Signore Dio degli eserciti. I cieli e la terra sono pieni della tua gloria. Così sia! P I U S PP. X I I (Mille giorni d'indulgenza ogni volta) Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 502 A C T A SACRA SS. C O N G R E G A T I O N U M CONGREGATIO CONSISTORIALIS i PISANAE ET LUCENSIS DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM ARCHIDIOECESIM Exc. P. D. Hugo Camozzo, Archiepiscopus Pisanus, consentiente Exc. P. D. Antonio Torrini, Archiepiscopo Lucensi, ab Apostolica Sede nuper petiit ut territorium paroeciae Ss. Annae et Antonii pagi, cui nomem Palagnana, in oppido Stazzema, modo pertinens ad archidioecesim Pisanam, pro bono fidelium ibidem commorantium et profectu ecclesiasticae disciplinae, ad archidioecesim Lucensem, cui propius adiacet, aggregar etur. Sacra igitur Consistorialis Congregatio, rei opportunitate perspecta, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Pio Divina Providentia Pp. X I I tributarum, ac suppleto, quatenus opus sit, interesse habentium vel habere praesumentium consensu, vi praesentis Consistorialis Decreti, perinde valituri ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent, statuit ut pagus Palagnana cum propria paroecia ac territorio ab archidioecesi Pisana dismembretur et archidioecesi Lucensi adiungatur, mutatis, hac ratione, utriusque archidioecesis finibus. Ad haec autem perficienda, eadem Sacra Consistorialis Congregatio deputat Exc. P. D. Hugonem Camozzo, Archiepiscopum Pisanum, eidem tribuens facultates ad id necessarias et opportunas, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto onere mittendi quam primum ad ipsam Sacram Congregationem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 19 mensis Februarii 1954. 68 Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. & S. Iosephus Ferretto, Adsessor Sacra Congregatio Consistorialis 503 II CARTHAGINENSIS IN H I S P A N I A - ORIOLENSIS VALENT IN AE DECRETUM DB F I N I U M MUTATIONE Cum per Conventionem inter Sanctam Sedem et Hispanicam Rempublicam, die 27 Augusti anno 1953 initam, statutum fuit ut dioecesium Hispanicarum territoria aptius disponerentur, Apostolica Sedes, maius animarum bonum prae oculis usque habens, dioecesium Carthaginensis in Hispania, Oriolensis et Valentinae finibus nonnullas mutationes afferendas censuit. Quapropter Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. X I I , de consilio Exc. P. D. Hildebrandi Antoniutti Archiepiscopi titularis Synnadensis in Phrygia et in Hispania Nuntii Apostolici, praehabitis favorabilius votis Excfiiorum PP. D D . Raymundi Sanahuja y Mareé, Episcopi Carthaginensis in Hispania, Iosephi Garcia y Goldaraz, Archiepiscopi Vallisoletani et Administratoris Apostolici dioecesis Oriolensis, necnon Marcellini Olaechea Loizaga, Archiepiscopi Valentini, suppleto quatenus opus sit, eorum quorum intersit vel qui sua interesse praesumant, consensu, praesenti Consistoriali Decreto quae sequuntur dignatus est statuere. 1. A territorio dioecesis Carthaginensis in Hispania separat paroecias, quae vulgo nuncupantur Santiago de Villena, S. Maria de Villena, et Sax simul cum ecclesia filiali vulgo Encina, easque, hac ratione separatas, dioecesi Oriolensi perpetuo adnectit ; 2. A dioecesi Oriolensi distrahit territorium paroeciae vulgo Ayora cum filiali ecclesia S. Luciae et perpetuo archidioecesi Valentinae adscribit. Mandat insuper ut clerici qui in memoratis paroeciis legitimum habent domicilium, illi dioecesi censeantur incardinati cui eaedem respective uniuntur ; ut quoad bona ecclesiastica et pias fundationes Codicis Iuris Canonici normae adamussim serventur, et ut omnia documenta et acta memoratarum paroeciarum clericos, fideles et bona temporalia respicientia a Curiis, in quibus custodiuntur, ad Curias dioecesium quibus iidem clerici, fideles et bona temporalia adnectuntur, quam primum transmittantur, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 504 Ad haec omnia perficienda eadem Sanctitas Sua deputare dignata est quem supra memoravimus Excmum P. D. Hildebrandum Antoniutti, ei tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad hanc S. Congregationem Consistorialem transmittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis die 13 Martii anno Mariali 1954. £B Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor III ROMANAE - PORTUENSIS ET S. RUFINAE DECRETUM DE FINIUM DIOECESIUM DELIMITATIONE Cum Romana ac Portuensis et S. Rufinae dioeceses, in terminali regione, quae a septemtrione ad meridiem patet, incertos usque habeant proprii territorii fines, cumque ibidem, novis extructis aedibus, incolarum numerus magis magisque augeatur, quo melius spirituali eorumdem fidelium curae ac regimini consuleretur, Emus ac Revmus P. D. Eugenius S. R. E. Cardinalis Tisserant, Episcopus Ostiensis, Portuensis et S. Rufinae, Sacri Purpuratorum Patrum Collegii Decanus, et Emus ac Revtmus P. D. Clemens S. R. E. Cardinalis Micara, Episcopus Veliternus et Ssmi D. N. Papae pro Romana dioecesi Vicarius Generalis, novam eamque aptiorem inter utrasque dioeceses finium delimitationem proposuerunt. Itaque Ssmus D. N. Pius Divina Providentia Pp. X I I , rei opportunitate perspecta, audita S. Congregatione Consistoriali, propositae memoratarum dioecesium territorii finitioni benigne adnuendum censuit. Quapropter, suppleto quatenus opus sit interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, inter Ro- Sacra Congregatio Consistorialis 505 manam dioecesim ac finitimam Portuensem et S. Rufinae hos, qui sequuntur, fines constituendos decernit : 1. Partendo dall'attuale delimitazione costituita dal Fosso del Cuore, il confine scende lungo il suo corso fino al punto in cui sfocia nel Fosso della Valchetta ; risale quindi il corso di quest'ultimo per circa 500 metri e di lì segue il confine catastale tra le proprietà del sig. Cartoni (in territorio di Roma) e del sig. Gambino (in territorio di Porto e S. Rufina), fino a tagliare la via de La Giustiniana all'altezza del Km. 6.900. 2. A sud della via de La Giustiniana segue, per ancora un Km. circa, il confine di proprietà, quindi corre lungo il fossetto di scolo fino al punto in cui questo tocca il Fosso della Crescenza; risale il Crescenza per circa 200 metri fino alla confluenza tra il Crescenza medesimo e il Fosso della Volusia; risale quindi la valle del Volusia fino a riuscire sulla via Cassia all'altezza del Km. 11,700. 3. Dal Km. 11,700 della via Cassia, il confine scende, verso sud ovest, lungo il fossetto di scolo fino a toccare il Fosso dell'Acqua Traversa ; risale quindi lungo il corso di questo fino a quota 94, e di lì, seguendo il fondo valle, riesce sulla via Trionfale all'altezza del Km. 10. 4. Dalla via Trionfale verso ovest, si prende, al Km. 10,200, lo stradino aziendale che gira dietro il casello ferroviario; si segue il detto stradino fino a che tocca il Fosso degli Ebrei, quindi il Fosso degli Ebrei fino alla sua confluenza con il Fosso dell'Acquasona, e di lì il Fosso dell'Acquasona fino all'altezza del Fontanile del Mascherone. 5. Dal detto punto dell'Acquasona il confine risale la Valle del Fontanile del Mascherone e prosegue, sempre verso sud, lungo le vie di Mazzalupetto e della Palmarola, fino a che quest'ultima scavalca il Fosso della Palmarola; corre quindi lungo il detto Fosso e la sua prosecuzione col nome di Fosso della Maglianella. 6. A circa due K m . dall'incrocio con la via Aurelia, il confine lascia il Fosso della Maglianella e risale lungo i termini catastali della Tenuta Maglianella del sig. Canestro, seguendoli lungo il Fosso della Quistione e dopo questo fino a che toccano la via della Monachina; corre quindi lungo la via della Monachina fino al punto in cui questa riesce sullavia Aurelia all'altezza del Km. 12. 7. A sud della via Aurelia il confine segue la via di S. Maria Nuova e la sua derivazione col nome di via del Pescaccio fino a raggiungere il nuovo Raccordo Anulare di Roma ; segue quindi il detto Raccordo fino al punto in cui scavalca il Fosso della Lupara; di lì corre lungo il Fosso della Lupara e la sua prosecuzione col nome di Tagliente, fino alla confluenza con il Tevere. Acta 506 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ad haec autem exsequenda Ssmus Dominus Noster deputare dignatus est eumdem Emum ac Revmum P. D. Eugenium S. R. E. Cardinalem Tisserant, Eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum ecclesiasticum in dignitate constitutum, cum onere quam primum mittendi ad hanc S. Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 5 Aprilis 1954. ££i Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor IV TOLETANAE - GIENNENSIS - GUADICENSIS DECRETUM DE FINIUM DIOECESIUM MUTATIONE Maiori animarum bono prospiciens, Apostolica Sedes nonnullas mutationes dioecesium Toletanae, Giennensis et Guadicensis finibus afferre censuit, eo vel magis quod Pactis die 27 Augusti 1953 inter Sanctam Sedem et Hispanicum Gubernium initis fuerit statutum, ut dioecesium Hispaniarum territoria aptius disponerentur. Quapropter Ssnlus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. X I I , de consilio Excud P. D. Hildebrandi Antoniutti, Archiepiscopi titularis Synnadensis in Phrygia et in Hispania Nuntii Apostolici, praehabitis favorabilius votis Eimi ac Revimi P. D. Henrici S. R. E. Cardinalis Pia y Deniel, Archiepiscopi Tole tani, Excimorum PP. D D . Raphaelis García y García de Castro, Archiepiscopi Granatensis et Administratoris Apostolici dioecesis Giennensis, atque Raphaelis Alvarez Lara, Episcopi Guadicensis, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, praesenti Consistoriali Decreto a finibus archidioecesis Toletanae distrahit ecclesiasticas circumscriptiones quas archipresbyteratus vulgo Cazorla et Huesear vocant, alteram dioecesi Giennensi alteram vero Guadicensi perpetuo adnectit una cum ecclesiis, domibus, bonis ecclesiasticis quibuslibet, piisque fundationibus, mutatis hac ratione dioecesium limitibus. Sacra Congregatio Consistorialis 507 Statuit insuper Sanctitas Sua, ut Clerici in paroeciis memoratorum archipresbyteratuum legitimum habentes domicilium, statim ac praesens Decretum ad exsecutionem deductum fuerit, illi dioecesi censeantur incardinati, cui eaedem paroeciae nunc attribuuntur ; ac pariter ut omnia acta et documenta Clericos, fideles et bona temporalia paroeciarum, quibus supra innuimus, respicientia, a curia Toletana ad curias Giennensem et Guadicensem respective transmittantur. Ad haec omnia perficienda Sanctissimus Dominus Noster memoratum Excmum P. D. Hildebrandum Antoniutti deputare dignatus est, necessarias et opportunas tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad S. Congregationem Consistorialem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die XXIII Aprilis, anno Mariali MCMLIV. £8 Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor V TUCUMANENSIS DECRETUM DE CAPITULO CATHEDRALI Cum Excmus P. D. Ioannes Carolus Aramburu, Episcopus Tucumanensis, ab Apostolica Sede postulavisset, ut Cathedrale Tucumanense Capitulum, nonnullis adductis variationibus, nova constitueretur ratione, Sacra Congregatio Consistorialis, attento favorabili voto Excmi P. D. Marii Zanin, Archiepiscopi titularis Traianopolitani in Rhodope et in Republica Argentina Nuntii Apostolici, rata huiusmodi innovationem divino cultui exercendo collaturam, precibus annuendum censuit. Quapropter vigore facultatum a Ssmo Domino Nostro Pio Divina Providentia Pp. X I I sibi tributarum, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel eorum qui sua interesse praesumant consensu, praesenti Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 508 datae forent, in Tucnmanensi Capitulo tres abrogat dignitates cantoris scilicet, magistralis et thesaurarii, easque in simplices redigit canonicatus, iisdem nominibus iisdemque servatis muneribus, quae in Capitularibus Constitutionibus ipsis respective tribuuntur. Quoniam vero memoratae dignitates in praesens sunt provisae, indulget Sacra haec Congregatio, ut extinguantur ubi primum vacaverint, et proinde ut hodierni canonici, cantor, magistralis et thesaurarius suum retineant munus et dignitatem. Tucumanense Capitulum itaque, ceteris quae in Apostolicis sub plumbo Litteris erectionis <( Quam maxime nobis » diei 29 Novembris 1947 praescribuntur manentibus, exinde tribus constabit dignitatibus decaino videlicet, archidiacono et archipresbytero atque septem canonicis. Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio Consistorialis deputat memoratum Excñium P. D. Marium Zanin, eique necessarias et opportunas tribuit facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum; onere imposito quam primum transmittendi ad eandem Sacram Congregationem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die XXVII Aprilis, anno Mariali MCMLIV. £B Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. m s. Iosephus Ferretto, Adsessor VI POPAYANENSIS - CALIENSIS DECRETUM DE DIOECESIUM LIMITIBUS Ad satius consulendum spirituali bono fidelium paroeciae vulgo Robles, quae extremos limites archidioecesis Popayanensis et dioecesis Caliensis finit, ab Apostolica Sede expostulatum est ut pars eiusdem paroeciae, quae in territorio exstat vulgo Departamento El Valle, ab archidioecesi Popayanensi distraheretur et dioecesi Caliensi adnecteretur. Quapropter Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. X I I , de consilio Excfai P. D. Pauli Bertoli, Archiepiscopi titularis Nicomediensis et in Columbiana Republica Nuntii Apostolici, praeha- Sacra Congregatio 509 Consistorialis bito favorabili voto Excmi P. D. Didaci Mariae Gómez Tamayo, Archiepiscopi Popayanensis necnon Excmi P. D. Iulii Caicedo, Episcopi Caliensis, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto decernit, tit, bipartito memoratae paroeciae Robles territorio, pars altera, quae in regione civili vulgo Cauca iacet, Popayanensi archidioecesi maneat, altera vero, quae ad civilem regionem vulgo EI Valle pertinet, cum ecclesiis, domibus piisque fundationibus, dioecesi Caliensi perpetuo adscribatur, mutatis hac ratione utriusque dioecesis finibus. Ad haec perficienda Eadem Sanctitas Sua quem memoravimus Excmum P. D. Paulum Bertoli deputare dignata est, necessarias et opportunas ei tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoria^ Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die XXI Maii, anno Mariali MCMLIV. £g Fr. A. I. Card. PIAZZA, Ep. Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor. SACRA CONGREGATIO RITUUM LUCEN. CANONIZATIONIS BEATI ANTONII MARIAE PUCCI, CONFESSORIS, SACERDOTIS ORDINIS SERVORUM B. M. V. SUPER DUBIO An signanda sit commissio reassumptionis Causae Canonizationis in casu et ad effectum de quo agitur. Postquam altarium honores Beato Antonio Mariae Pucci solemni ritu, die 22 Iunii a. 1952, constituti fuere, imo ipso Beatificationis die, nova miracula, eius nomine saepius invocato, enunciatum est a Deo fuisse patrata, quibus Deus palam ostendere videtur eumdem Famulum ÖLO Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale suum sublimius evectum per orbem terrarum esse honorandum. Omnipotens enim omnium Arbiter pollicitus est se glorificaturum eos qui Ipsum essent glorifìcaturi (I. Reg. 2,30). Quanto autem studio Beatus Antonius Maria Pucci vitam suam animarum saluti dicaverit, quanta caritate omnes, humiles praesertim, rerum inopia vel morbo laborantes, iacentes in calamitate, amplexus sit, quantaque sollertia, veluti Catholicae Actionis praenuntius, pias sodalitates pro suis fidelibus instituent optimisque legibus stabilierit, quantum denique sollicitus fuerit ut Deo per omnia placeret, forma factus gregis, norunt iam omnes qui eum in venerationem habent. Quapropter de reassumptione Causae ad effectum Canonizationis praedicti Beati cogitatum est, missis ad Summum Pontificem, Pium Papam X I I , compluribus Postulatoriis Litteris a Cardinalibus, Archiepiscopis, Episcopis universique Ordinis Servorum Mariae sodalibus. Instante igitur Revmo P. Philippo M. Ferrini, eiusdem Ordinis Servorum Mariae Postulatore Generali, Enius ac Revmus Dominus Alexander Verde, Causae ipsius Ponens seu Relator, in ordinariis Sacrorum Rituum Congregationis comitiis subsignata die ad Vaticanum habitis, dubium proposuit discutiendum : An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et. ad effectum de quo agitur. Emi autem et Revmi Patres Cardinales, sacris ritibus tuendis praepositi, post ipsius Cardinalis Ponentis relationem, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, ceterisque servatis de iure servandis, rescribere censuerunt : Affirmative, nimirum : Signandam esse commissionem reassumptionis Causae Canonizationis fessoris, si Sanctissimo placuerit. Beati Antonii Mariae Pucci, Con- Die 15 Decembris 1953. Facta demum Beatissimo Patri ab infrascripto Cardinali, die subsignato, fideli relatione, Sanctitas Sua, Emorum Patrum rescriptum ratum habens, commissionem Antonii Mariae dignata est Pucci, reassumptionis Confessoris, Causae Ordinis Servorum Canonizationis Mariae, Sua Beati manu signare. Datum Romae, die 12 Ianuarii, Anno Mariali 1954. C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. $ S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius Diarium Romanae 511 Curiae DIARIUM ROMANAE CURIAE SEGRETERÌA DI STATO NOMINE Con Breve Apostolico, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 9 novembre 1953. S. E. Revma Monsig. Forni Efrem, Arcivescovo tit. di Darni, Nunzio Apostolico nel Belgio e Internunzio Apostolico nel Lussemburgo. 12 » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Costantini Celso, Protettore delle Missionarie di Maria Immacolata e di S. Caterina da Siena (Medellin). 23 febbraio 1954. Il Revmo Sacerdote Ramon Lamas Lourido Pietro, Prelato Uditore del Tribunale della Sacra Romana Rota. 31 marzo » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale D'Alton Giovanni, Protettore delle Suore della Presentazione della B. M. V. (Rawalpindi). 3 aprile » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore delle Suore del Terz'Ordine Regolare di San Francesco in Allegany (New York). » » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Yaleri Valerio, Protettore delle « Hermanas Franciscanas Misioneras de Maria Auxiliadora » (Cartagena, Colombia) . 6 maggio » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Innitzer Teodoro, Protettore delle Suore del Terz'Ordine di San Francesco ( Vöcklabruck). 12 » » L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Micara Clemente, Protettore dei Fratelli Ospitalieri Figli macolata Concezione (Concezionisti), 3 giugno » dell'Im- (Roma). L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore delle Missionarie Crociate della Chiesa (Buenos Aires). 18 » » S. E. Revma Monsig. O'Hara Geraldo Patrizio, Arcivescovo-Vescovo di Savannab-Atlanta, Delegato Apostolico in Gran Bretagna. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 512 19 luglio 1954. L'Emo e Revmo Sig. Cardinale Ottaviani Alfredo, Protettore delle Religiose dei Sacri Cuori di Gesù e Maria (Roma). » » » L'Emo e Revino Sig. Cardinale Tisserant Eugenio, Protettore delle Suore della Visitazione del Giappone in Kamalcura. 9 agosto » L'Illmo e Revmo Monsig. De Jorio Arturo, Prelato Votante del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. » » » L'Illmo e Revmo Monsig. Piolanti Antonio, Prelato Votante del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistenti al Soglio Pontificio : 9 gennaio 1954. S. E. Revma Monsig. Due Federico, Vescovo tit. di Lidda. 22 aprile » S. E. Revma Monsig. Lajeunesse Martino, Vescovo tit. di 24 » » S. E. Revma Monsig. Del Rene Salvatore, Vescovo di Cer- 4 maggio » S. E. Revma Monsig. Bouter Guglielmo, Vescovo di Nel- 5 » » S. E. Revma Monsig. Philippe Giuseppe, Vescovo di Lus- 2 giugno » S. E. Revma Monsig. Binz Leo, Arcivescovo tit. di Silio. 5 » » S. E. Revma Monsig. Bonefacic Quirino Clemente, Vesco- 11 » » S. E. Revma Monsig. Cushing Riccardo Giacomo, Arcive- 25 luglio » S. E. Revma Monsig. Salis-Seewis Francesco, Vescovo tit. Eonusta. reto Sannita. lore. semburgo. vo tit. di Janina. scovo di Boston. di Corico. ONORIFICENZE Con Breve Apostolico, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Commenda con Placca dell'Ordine di S. 22 luglio Gregorio Magno, classe civile : 1954. Al sig. Scoca Salvatore (Roma). An. et T O L XXXXVl 15 Octobris 1954 (Ser. II, v. X X I ) - N . 13 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII E P I S T U L A AD REVMUM SS. FERDINANDUM A P O S T O L I C A URQUIA, SALVATORIS LATERANENSIS; ABBATEM GENERALEM CONGREGATIONIS REVMUM GEBARDUM KOBERGER, ABBATEM GENERALEM CONGREGATIONIS CANONICORUM REGULARIUM LATERANENSIUM AUSTRIACAE; REVMUM ANGELINUM LOVEY, ABBATEM PRAEPOSITUM CON- GREGATIONIS S S . NICOLAI ET BERNARDI MONTIS IOVIS ; E X C M U M P. D. L U DOVICUM HALLER, EP. TIT. BETHLEMITANUM, SUPREMUM MODERATOREM CONGREGATIONIS HELVETICAE A S. MAURITIO AGAUMENSI ; REVMUM ENGELBERTUM EBERHARD, MODERATOREM GENERALEM ORDINIS FRATRUM EREMI- TARUM S. AUGUSTINI ; REVMUM E U G E N I U M AYAPE A S. AUGUSTINO, MODERATOREM GENERALEM ORDINIS RECOLLECTORUM S. AUGUSTINI; REVMUM RAIMUNDUM G. M. A SS. SACRAMENTO, MODERATOREM GENERALEM ORDINIS FRATRUM EREMITARUM DI SC ALCE ATORUM S. AUGUSTINI : SEXTO DECIMO VOLVENTE SAECULO AB ORTU S. AUGUSTINI EPISCOPI, ECCLESIAE DOCTORIS. P I U S PP. X I I Dilecti filii, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quamquam, 1 ut iam Augustinus admonet, Ecclesia non solet mortalem sanctorum caelitum celebrare ortum — excepta Beatissima Genetrice Iesu Christi eiusque Praecursore — attamen excelsa Hipponensis Episcopi sanctitas eiusque humanae divinaeque sapientiae fulgores eiusmodi sunt, ut eius natalis dies, sexto decimo ad finem vergente saeculo, praeteriri silentio omnino non possit. Ex laudabili autem, quod suscepistis, consilio, hoc 1 Cfr. Serm. 287, 1, MIGNE, P. L. X X X V I I I , 1301; Serm. 292, 1, P. L . X X X V I I I , 1320; Serm. 310, 1, P. L. X X X V I I I , 1412-13. 33 - ACTA, vol. X X I . n. 13. - 15-10-1954. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ¡514 eventum dignis celebrationibus in memoriam revocandi, duo potissimum optamus ac fore confidimus ut oriantur salutares fructus : ut nempe Augustini doctrina, qui non modo omnes suae aetatis errores acerrima ingenii acie ac peracuta argumentandi vi detexit, dissolvit, profligavit, sed ad redarguendas etiam ac refellendas nostrorum temporum fallacias optima instrumenta praebuit, in pleniore sua luce ponatur; itemque ut eximia eius virtus atque incensum eius apostolatus studium omnibus exemplo sint, iisque imprimis, qui in eius spiritualem subolem, religiosis nuncupatis votis, se adscitos profitentur. Postquam piissimae suae matris lacrimis precibusque ad catholicae religionis integritatem unitatemque, Ambrosio consiliario et auspice ac divina aspirante gratia, felicissime revocatus fuit, tam citato gradu per evangelicae perfectionis viam et per omnium disciplinarum iter progressus est, ut omnium in aestimationem ac venerationem deveniret. Romani Pontifices eum summis extulerunt laudibus ; sollemnia Ecclesiae Concilia, tum antiqua, tum recentiore aetate, non semel eius verba usurparunt ad catholicae religionis dogmata declaranda et in tuto ponenda ; ac Santi Patres et Doctores, in defendenda ab erroribus christiana veritate, ad eius scripta saepissime confugerunt, sententias ex iisdem mu tuantes validissimas ac sapientissimas. Itaque, ut pauca afferamus exempla, eum hisce verbis appellat Hieronymus : « In orbe celebraris ; catholici te conditorem antiquae rursum fidei venerantur atque suspiciunt; et quod signum maioris gloriae est, omnes haeretici detestan2 tur )). Nostris autem temporibus Decessor Noster piae mem. Leo X I I I , cum de Sanctis Patribus ageret, qui sua doctrina illustrarunt Ecclesiam, haec habet: « . . . O m n i b u s veluti palmam praeripuisse visus est Augustinus, qui ingenio praepotens, et sacris profanisque disciplinis ad plenum imbutus, contra omnes suae aetatis errores acerrime dimicavit fide summa, doctrina pari. Quem ille philosophiae locum non attigit; imo vero quem non diligentissime investigavit, sive cum altissima fidei mysteria et fidelibus aperiret, et contra adversariorum vesanos impetus defenderet?... Quanta de angelis, de anima, de mente humana, de voluntate et libero arbitrio, de religione et de beata vita, de tempore et aeternitate, de ipsa quoque mutabilium corporum natura subtilissime disputavit? » . 3 Proximus vero Decessor Noster imm. mem. Pius X I , cum quintum et decimum exiret saeculum ab Episcopi Hipponensis obitu, Encyclicis datis Litteris, summam Augustini sapientiam eiusque promerita ac 2 8 Epist 195; MIGNE, P. L . X X X I I I , 891. Litt. Encycl. « Aeterni Patris »; A. L., vol. I, p. 270. Acta PU Pp. XII 515 gesta celebrat, « cui ob peracuti ingenii vim — ut ipse scribit — ob doctrinae nbertatem elationemque, ob sanctitatem ad tam sublime fastigium provectam, ob invictamque catholicae veritatis defensionem, aut paene nullum, aut paucissimos sane eorum comparaveris, qui ab humani generis initio usque adhuc floruere » . 4 Atsi omnibus perutile est Augustini meditari vitam eiusque sapientissima pervolutare scripta, iis nominatim opportunum putamus, qui in peccatorum adhuc laqueis iacent miserrime, ac percupiunt vehementer ab iisdem se tandem liberare. Eis haec verba iterare videtur, quae ad sibi creditum populum iam faciebat : « Quamdiu vivitur, fratres, sic est : sic, et nos qui senuimus in ista militia, minores quidem hostes habemus; sed tamen habemus... Acrior pugna iuvenum est : novimus eam; transivimus per eam... Quamdiu enim portatis mortale corpus, pugnat contra vos peccatum ; sed non regnat. Quid est non regnat? Id est ad obediendum desideriis eius. Si coeperitis obedire, regnat. Et quid est obedire, nisi ut exhibeatis membra vestra arma iniquitatis peccato?... Non exhibeas membra tua arma iniquitatis peccato » . 5 Qui vero peccatorum iam illecebris deleniti et quasi compedibus adstringebantur, cum haec tandem vincula perfringere potuerint, has pulcherrimas Augustini sententias Deum suppliciter appellantes repetere possunt : « Nam tu semper aderas misericorditer saeviens, et amarissimis aspergens offensionibus omnes illicitas iucunditates meas, ut vita quaererem sine offensione iucundari, et ubi hoc possem non invenirem 6 quidquam, praeter te, Domine )). Atque illud etiam notissimum : « Fecisti nos ad te, et inquietum est cor nostrum, donec requiescat in te )). 7 Neque iis minus utile est Hipponensis Episcopi scripta intento meditari animo, qui per errorum semitas procul a catholica doctrina aberrant, sed tamen esuriunt atque sitiunt veritatem. Eos omnes amantissimis hisce verbis consolatur Augustinus scribens : « Illi in vos saeviant, qui nesciunt cum quo labore verum inveniatur, et quam difficile caveantur errores... Ego autem, qui diu multumque iactatus, tandem respicere potui quid sit illa sinceritas, quae sine inanis tabulae narratione percipitur... qui denique omnia figmenta, quae vos diuturna consuetudine implicatos et constrictos tenent, et quaesivi curiose, et attente 8 audivi, et temere credidi... saevire in vos omnino non possum». Ac 4 Litt. Encycl. « Ad salutem »; « A. A. S. » 1930, p. 233. * S. AUGUST., Sermo 128, c. 9-10, n. 11-12; MIGNB, P. L . X X X V I I I , 719. 6 Idem, Confess., lib. I I , c. 2, n. 4; MIGNE, P. L . X X X I I , 676-677. 7 Ibidem, lib. I, c. 1, n. 1; MIGNE, P. L . X X X I I , 661. * Idem, Contra Epist. Manichaei, quam vocant fundamenti, e. 2-3, n. 2-3; P. L. X X X X I I , 174-175. MIGNE, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 516 summa benevolentia caritateque eos adhortatur ut ad illum convertant fidentem animum, ex quo uno lux mentibus oriri potest ; ab eoque, demisse comprecando, veritatem quaerant. « V e n i ad Christum... — ita 9 ipse — ibi tibi finis est : alibi via est » . « Et quisquis principium suum deserit, et a suo Creatore avertitur, tamquam fluvius in mare, labitur in huius saeculi amaricantem malitiam )). 10 Alibi vero summa erga eos commiseratione commotus, qui inanis doctrinae evanidis fulgoribus capti, humanae tantum sapientiae verbis fidem adiungunt, et nihil aliud quaerunt, haec habet : « Infelix homo, qui scit omnia, te autem nescit, Domine Deus meus : beatus vero qui te scit, etiamsi omnia alia nescit. Qui vero et te et illa novit, non propter illa beatior, sed propter te solum beatus est, si cognoscens te sicut Deum glorificet, et gratias agat, et non evanescat in cogitationibus suis » . u Haec et alia Hipponensis Episcopi scripta, ea praesertim, quae ad Ecclesiae universitatem seu « catholicitatem » pertinent, intento perlegens animo praeclarus ille vir atque acerrimus veritatis investigator, H. Newman, 12 ita perculsus est, ut praeiudicatis omnibus opinionibus reiectis, grandi ac sincero ut erat animo, ad unum Iesu Christi ovile se libentem volentemque receperit. Quodsi errantibus atque iis etiam, qui culparum laqueis impliciti sunt, S. Augustinus excellens magister est atque adhortator, iis tamen peculiarissimo modo, qui, ut vos, ad evangelicam vitae perfectionem alacri studiosoque animo contendunt, Episcopus Hipponensis se praebet exemplar, quod actuose imitentur. Vixdum enim ab erroris et peccatorum semitis in rectum se recepit iter veritatis virtutisque, tam citato gradu, ut diximus, cucurrit, ut ad sanctitatis apicem perveniret, et ut nihil vehementius cuperet, quam Deum adamare cum eoque arctissime coniungi. Haec enim tamquam sibi etiam data monita asseverabat : « Non... vocatus es ad amplectendam terram, sed ad comparandum caelum : non vocatus es ad felicitatem terrenam, sed caelestem; non ad temporales successus et prosperitatem volaticam et transitoriam, sed ad aeternam cum angelis vitam » . 1 3 Atque illud etiam, pulcherrimis hisce sententiis expressum, animadvertit : « Ut autem homo sit aliquid, convertit se ad illum, a quo creatus est. Recedendo enim frigescit ; accedendo fervescit : 8 1 0 1 1 Idem, X in Epist. Io., 5; MIGNE, P. L . XXXV, 2057. Idem, Enarr. in Ps. 113, serm. 1, n. 7; MIGNB, P. L. X X X V I I , 1479. Idem, Confess., lib. V, c. 4; MIGNE, P. L . X X X I I , 708. 1 2 Cfr. H . NEWMAN, Apol., ed. London 1890, pp. 116-117. 1 S Idem, Serm. 296, c. 6, n. 7; MIGNB, P. L. X X X V I I I , 1356. Acta PU Pp. XII 517 recedendo tenebrescit ; accedendo clarescit. A quo enim habet ut sit, apud illum habet ut bene sit » . 1 4 Quodsi hae sententiae omnibus salutares esse possunt, iis potissimum debent, qui ex suscepto vitae instituto ita vivant oportet, ut amando, precando operandoque artius cotidie cum Iesu Christo coniungantur, ac divina eiusmodi amicitia et gratia roborati et impulsi ceteros quoque, quos pro viribus possint, tam alloquio, quam data sollerti opera et suae cuiusque praelucentis virtutis exemplo, ad eum frequentissimos attrahant. Vobis igitur imprimis S. Augustinus praebeat sanctitatis invitamentum et specimen, quod sequamini et imitemini; vobis dicimus, qui illam evangelicae et communis vitae formam amplexi estis — nostris quidem temporibus accommodatam ac peculiaribus uniuscuiusque religiosae familiae vestrae institutis et praescriptis conformatam — quam ille suae Dioecesis clero tam uberibus cum fructibus ac sapientibus impertitis normis proposuit. Atque hi sint optamus, a Deoque supplici poscimus prece saecularis huius celebrationis salutares utilitates, quas quidem Hipponensis Episcopus patrocinio suo vobis omnibus conciliet, ac caelesti gratia uberiores usque efficiat. Interea vero divinae huius gratiae sit auspex paternaeque benevolentiae Nostrae testis Apostolica Benedictio, quam vobis singulis, dilecti filii, cunctisque Beligiosis Sodalitatibus curis uniuscuiusque vestris concreditis peramanter in Domino impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die x x v mensis Iulii, anno MDCCCCLIV. Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I 1 4 Idem, Enarr. in Ps. 7 0 , serm. I I , n. 6; MIGNE, P. L. XXXVI, 896. 618 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I OUHAIGOUYAENSIS (KUDUGUENSIS) APOSTOLICA PRAEFECTURA OUHAIGOUYAËNSIS IN GRADUM ET DIGNITATEM APO^ STOLICI VICARIATUS EVEHITUR, KUDUGUENSIS POSTHAC APPELLANDI. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD P E R P E T U A M REI M E M O R I A M Quemadmodum amantissimus paterfamilias merentes filios iustis donat muneribus ut ipsorum mentes ad promptiorem fructuosioremque moveat diligentiam, ita et Nos, quibus superna Dei voluntate paene innumerum christianorum genus regendum commendatur, summa exsultatione Evangelii praecones, quos insigni quodam amplectimur amore, asperi sui laboris, ut possumus, debito aflicimus praemio. Cum igitur Apostolica Praefectura Ouhaigouyaènsis, in Africa Occidentali Gallica, ob sedulas curas sollertissimamque industriam Sodalium Societatis Missionalium Africae, quibus ipsa est commissa, Sanctae Christi Ecclesiae magnos laetosque pepererit virtutis fructus, S. Congregationi Fidei Propagandae visum est eam ad gradum et dignitatem perducere Apostolici Vicariatus. Cumque praeterea venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales eidem S. Congregationi praepositi, audito venerabili Fratre Mar. cello Lefebvre, Archiepiscopo titulo Arcadiopolitano in Europa et Apostolico in Africa Gallica Delegato, huiusmodi rem censuerint optimo fieri consilio; Nos eorundem iudicium plane ratum habemus. Re igitur attento animo considerata et clara idcirco scientia eorum quae gesturi sumus ; consensu denique eorum suppleto, quorum hoc negotium quavis intersit ratione, de suprema Nostra potestate haec quae sequuntur decernimus atque statuimus. Apostolicam Praefecturam Ouhaigouyaënsem in Apostolici Vicariatus gradum perducimus et dignitatem; quem tamen, ab urbis principis nomine, Kuduguensem posthac appellari volumus quemque pariter iisdem Sodalibus, vulgo « Pères Blancs » nuncupatis, quos modo diximus, gubernandum concredimus, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis nutum. Kuduguensem igitur Apostolicum Vicariatum itemque eius pro tempore Praesules iis iuribus honoribusque decoramus Acta Pii Pp. XII 519 atque oneribus officiisque astrinximus, quibus solent ceteri Vicariatus eorumque Antistites et honestari et teneri. Ut autem ea quae Nostris hisce Litteris iubemus efficiantur, venerabilem Fratrem Marcellum Lefebvre, quem supra diximus, deligimus, vel eum qui eo tempore quo haec decreta ad rem adducentur Apostolicae in Africa Gallica Delegationi praeerit; cui vero contigerit hoc exsequendum opus, illi necessarias ad id potestates facimus cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro qui ecclesiastica dignitate polleat. Praecipimus pariter ut confectum negotium in acta referatur, quorum fide digna exempla ad S. Consilium de Propaganda Fide quam primum mittantur. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die quarto decimo mensis Iunii anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Albertus Serafini, Silvius Sericano, Loco © Plumbi Reg. in Ap. Cane, tab., Vol. LXXXVIII, n. 97. Proton. Proton. Apost. Apost. 520 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ii D E PONTIANAK (DE K E T A P A N G ) AB APOSTOLICO VICARIATU DE PONTIANAK QUAEDAM TERRITORIA SEPARANTUR EX QUIBUS NOVA APOSTOLICA PRAEFECTURA DE KETAPANG CONDITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quandoquidem Dei voluntate ad munus Supremi Pastoris in Ecclesia sancta evecti sumus, omnis Nostra sollicitudo eo tendit ut gregis christianorum septa non modo proferantur sed etiam quam aptissima sint eidem gregi custodiendo ac tuendo. Cum igitur venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales Sacrae Congregationi Fidei Propagandae praepositi, post auditum venerabilem Fratrem Georgium de Jonghe d'Ardoye, Archiepiscopum titulo Misthiensem et in Indonesia Apostolicum Internuntium, atque Ordinarium- loci, cuius interest, censuerint rem christianam egregie profecturam in Borneo insula, si distractis quibusdam territoriis a Vicariatu Apostolico de Pontianak, nova quaedam Apostolica Praefectura erigeretur; cumque dilectus Filius Noster S. R. E. Cardinalis eiusdem Sacrae Congregationis Praefectus ea optimo consilio fieri iudicaverit, Nos consensum eorum supplentes quos hoc negotium aliquo modo contingat, de apostolicae potestatis plenitudine ea quae a Sacra Congregatione decreta sunt omnino rata habentes, haec statuimus. Territorium eius regionis, quae per volgus « Ketapang » cognominato, item eam partem civilis territorii « Sanggau », quae ad meridiem fluminis Kapuas sita est, a Vicariatu Apostolico de Pontianak separamus et in novam Apostolicam Praefecturam redigimus. Quam cum de Ketapang nominari volumus, tum religiosis viris concredi iubemus, qui Sodales excalceati dicuntur a Cruce et Passione D. N. I. C, ad nutum tamen Nostrum et Apostolicae huius Sedis. Hos enim Sodales spes est nihil intentatum relicturos ut nova ecclesiastica Praefectura laete floreat et auratas segetes proferat. Quapropter modo conditae Apostolicae Praefecturae ea omnia iura, honores, privilegia concedimus quae iure omnibus Praefecturis Apostolicis concedi solent ; item omnibus obligationibus onerari eam volumus, quae ceteras onerant. Ut autem omnia ( Acta Pii Pp. XII 521 quae praescripsimus ad exitum adducantur, venerabilem Fratrem in Indonesia Apostolicum Internuntium eligimus vel eum qui eo tempore quo negotium perficietur eidem Internuntiaturae praeerit. Ei vero omnes potestates agendae rei tribuimus, quas poterit cuilibet delegare, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto; onere tamen iniuncto documenta exarandi eaque, sinceris exemplis, ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide quam primum transmittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter, siquis quavisauctoritate sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum siquis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die quarta decima mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Silvius Loco ¡EB Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXVIII, n. 88. Serafini, Sericano, Proton. Apost. Proton. Apost* Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 522 III ACUERUNT INA ET MATERANENSIS (ACHERUNTINA-MATERANENSIS) METROPOLITANAE ARCHIDIOECESES ACHERTJNTTNA ET MATERANENSIS, AEQUE PRINCIPALITER AC PERPETUO UNITAE, IN VICEM SEPARANTUR. PIUS SERVUS AD E P I S C O P U S SERVORUM PERPETUAM REI DEI MEMORIAM Acherontia et Matera, ex praeclaris civitatibus, ad banc Apostolicam Sedem hisce temporibus supplices admotae sunt preces ut duae metropolitanae Ecclesiae, quae ex istis urbibus nomen trahunt quaeque anno millesimo octingentesimo vicesimo secundo in perpetuum fuerunt iunctae, in posterum separarentur propriumque singulae haberent Pastorem, qui in sua quisque archiepiscopali degeret Sede ac praesenti fidelium necessitati aptius consuleret : pontificales enim aedes nimis abesse, viasque et itinera molestas habere difficultates. Cum igitur plane sciamus eas archidioeceses per saeculorum decursum modo unitas modo seiunctas alterna vice fuisse, easdemque nunc, iis iustis de causis, distinctam postulare administrationem, libentissime huiusmodi cedimus precibus. Quam ob rem, exquisito consilio venerabilis Fratris Nostri S. R. E. Cardinalis S. Congregationis Consistorialis a Secretis; post rem intentissime consideratam atque eorum suppleto consensu qui in hoc negotio sua interesse arbitrentur; de apostolica Nostra potestate, qua superno Numine omnia ad Dei regnum spectantia et ligamus et solvimus, sequentia statuimus. Aeheruntinam et Materanensem archidioeceses, modo vacantes, in vicem separamus, quae ad hunc diem aeque principaliter ac perpetuo unitae exstabant, ita ut singulae in posterum metropolitanam servent dignitatem, suum habeant Archiepiscopum atque iisdem denique finibus terminentur quibus usque huc. Ex hisce itaque disiunctis metropolitanis Sedibus duas condimus ecclesiasticas Provincias, Aeheruntinam et Materanensem, iisdemque apte attribuimus. certum suffraganearum dioecesium Acheruntina propterea ecclesiastica ordinem Provincia ex Acta PU Pp. XII 523 metropolitana eiusdem nominis Sede constabit atque e suffraganeis dioecesibus Potentina, Venusina, Marsicensi, quam ab ecclesiastica Salernitana Provincia distrahimus, et Murana, quam a Campana Provincia disiungimus. Materanensis vero Provincia componetur metropolitana eiusdem nominis Sede atque suffraganeis Ecclesiis Anglonensi-Tursiensi et Tricaricensi. Decernimus pariter ut titulus Abbatiae S. Michaelis Archangeli in Monte Caveoso, quo Archiepiscopus Acheruntinus et Materanensis hactenus honestabatur, ad unum posthac Archiepiscopum Materanensem spectet. Quarum fines Provinciarum finibus aequabuntur omnium simul dioecesium ex quibus singulae constant, quae per has Litteras ipsis tributae sunt. Volumus praeterea ut Praesules Acheruntinus et Materanensis iis omnibus decorentur iuribus et honoribus, quibus ceteri eiusdem gradus et dignitatis Metropolitae Archiepiscopi, ut est : crucem ante se ferre in suae cuiusque ecclesiasticae Provinciae territorio, ac pallio ornari iuxta liturgicas leges, postquam tamen fuerit in publico Consistorio expostulatum atque obtentum; tenebuntur autem iisdem officiis et oneribus. Quae pariter Sedes metropolitana pollent dignitate, iisdem fruentur iuribus officiisque obligabuntur, quae ceterarum eiusdem honoris Ecclesiarum sunt propria. Haec vero Nostra decreta exsequenda curabit venerabilis Frater Augustus Bertazzoni, Archiepiscopus-Episcopus Potentinus et Marsicensis, cui omnes potestates ad id necessarias concedimus, sive quemvis subdelegandi virum in ecclesiastica dignitate constitutum, sive controversias omnes componendi, si quae exoriantur. Iubemus pariter ut idem venerabilis Frater, aut is qui negotium confecerit, aetas res in tabulas referat, quarum fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum mittenda curabit. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo de- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 524: trectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die secundo mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. CELSUS Card. COSTANTINI © Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Albertus Silvius Serafini, Sericano, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Ap. Cane, tab., Vol. LXXXIX, n. 6. EPISTULAE I AD E M U M P. D. ADEODATUM IOANNEM EPISCOPUM SABINEN. ET MANDELEN. S. R. E. CARDINALEM PIAZZA, SACRAE CONGREGATIONIS CONSISTORIALIS A SECRETIS, QUEM LEGATUM MITTIT AD CONVENTUM MARIALEM E TOTA BRASILIA IN URBE SANCTI PAULI INDICTUM. P I U S PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quarto volvente saeculo a nobilissima Sancti Pauli in Brasilia civitate condita, consilium initum est pro collatis beneficiis sollemnes Deo reddendi gratiarum actiones. Quo autem praeclarum religionis pietatisque officium aceeptius aeterno Numini peragatur, valde opportunum visum est illud maternae B. Mariae Virginis intercessioni concredere; eo vel magis, quod hoc anno saecularis memoria celebratur post definitionem dogmatis de Immaculato Deiparae Conceptu, simulque quinquaginta implentur anni, ex quo augustum simulacrum aurea corona redimitum est Nostrae Dominae « da Conceiçâo Aparecida », Brasiliae Patronae, cuius sane cultus in ipsa Sancti Pauli archidioecesi incunabula habuit ibique in praesens maxime floret. Quapropter in eadem urbe e tota Brasilia Marialis Congressus indictus est, qui sacrarum caerimoniarum splendore, cleri fideliumque frequentia, salutaribus evolvendis argumentis magnificus futurus esse portenditur. Ipsum quoque cathedrale templum con- Acta PU Pp. XII 525 secrabitur, ad cuius perficiendam structuram curandumque ornatum Antistites ecclesiastici et civiles populusque christianus iam diu studioseque contendunt. Nos autem, qui probe novimus Brasilianorum pietatem cumque Romana Cathedra coniunctionem et quantum Sancti Pauli dieio atque ecclesiastica provincia, suo exemplo ac virtute, contulerit ad incrementum civilium morum et catholici nominis in ceteris Brasiliae regionibus, non modo indictas celebrationes merita laude probamus et commendamus, sed laetitiae sanctae accessionem, per quandam Nostram praesentiam, praebere exoptamus. Te igitur, Dilecte Fili Noster, qui, Ecclesiae Senatus particeps, Nobis in ipsa Ecclesia moderanda tanti momenti operam curamque impendis, Legatum Nostrum a Latere deligimus ac renuntiamus, ut, Nostram gerens Personam, Marialis Congressus sollemnibus, Paulopoli in Brasilia Septembri mense habendis, Nostra auctoritate praesideas. Tibi praeterea facultatem largimur, ut, statuta die, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad praescripta Ecclesiae lucrandam. Minime autem dubitamus, quin honorifico tibi tradito munere sis fauste feliciterque perfuncturus. Superni interea favoris ac praesidii conciliatrix atque nuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, iisque universis, qui celebrationibus supra memoratis utcumque favebunt, amantissime in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Iulii, anno MDCCCCLiv, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I II AD E X C M U M P. D. IOSEPHUM CLEMENTEM MAURER, ARCHIEPISCOPUM SUCRENSEM, OB CONVENTUM MARIALEM E TOTA BOLIVIA IN SUCRENSI URBE IN- DICTUM. P I U S PP. X I I La piedad del pueblo boliviano hacia la Santísima Virgen ha reunido en esa ciudad, la histórica Sucre, a los fieles de la Nación, presididos por sus Prelados, para celebrar, en este año consagrado a Ella, el II Congreso Mariano Nacional, y tributar así un solemne homenaje a la Reina del Cielo. 526 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Desde que anunciamos el deseo de conmemorar la definición dogmática del misterio de la Inmaculada Concepción de María, hemos exhortado a Nuestros hijos a considerar la grandeza de este privilegio, que presenta a la Madre de Jesús siempre llena de gracia y modelo de las más excelsas virtudes, para que ellos, atraídos por el resplandor de tanta hermosura, procuraran imitarla fielmente. Por eso este Congreso, convocado para fomentar la devoción mariana en ese amado País, es la respuesta a Nuestro paternal llamamiento y motivo de íntima satisfacción, pues vemos en ello un presagio de los frutos que han de sacar de este Año Mariano. El dogma de la Inmaculada Concepción, al mostrar a María exenta de culpa original, jamás víctima del pecado, es una amorosa invitación a seguir, en la manera posible, el elevado ejemplo de conservar siempre pura el alma. Una vez regenerada por las aguas del bautismo, ésta queda revestida de candida blancura, pero con las malas acciones se separa del camino recto y se mancha de nuevo. Si la falta es grave, pierde la gracia de Dios y se hace acreedora del castigo eterno. ¿Y hay mayor desgracia que ésta? Lo capital para el cristiano es no ofender a Dios, no pecar, hacer que el alma viva siempre en gracia. Los verdaderos hijos de María quieren ser semejantes a tan santa Madre y por esto deben combatir contra las pasiones, contra los atractivos del mundo, contra todo lo que puede inducir a la culpa. De esta forma estimarán el gran don de la filiación divina y vivirán en todo momento una ferviente vida cristiana. Pero si el pecado acarrea tales males a los individuos, cuando se comete en el seno de la familia es aún de peores consecuencias. Una de las mayores necesidades del mundo actual es restituir al hogar el carácter sagrado y cristiano que en nuestros pueblos ha tenido en otros tiempos. La fidelidad conyugal, la concordia y mutua ayuda de los esposos, la educación religiosa de los hijos son la base de la felicidad de la sociedad doméstica y las faltas contra estas tres cosas producen enormes males. María, en la vida de Nazaret, es dechado de las virtudes familiares y todos deben aprender de Ella las normas de vida a que están obligados. En otro tiempo, reunida la familia al caer del día, se honraba a la Reina del Cielo con el rezo del Santo Rosario ; la vida devota del hogar y la piedad que se inculcaba a los hijos hacían que allí germinaran las vocaciones sacerdotales y religiosas; la manera de llevar las contrariedades y dolores enseñaban el espíritu cristiano de sacrificio. Si se imita a María, la familia será semillero de virtudes y la paz reinará siempre en ella. Acta Pii Pp. XII 527 En ei mundo de hoy, lleno de insidias y peligros, son muchos los que luchan con denuedo por esparcir el error entre los fieles. Una audaz propaganda, abierta o solapadamente, se infiltra entre los católicos con el fin de apartarlos de la fidelidad debida a Cristo y a la verdadera Iglesia e, incluso, de arrancar de sus almas la fe. Y por desgracia, entre los que valerosamente defienden sus creencias, no faltan quienes las abandonan. ¡ Cómo han de disgustar al corazón de María estas defecciones! Ella, que nos dio la causa de nuestra redención, Jesucristo, velará por la firmeza de la fe de los fieles y les iluminará para que conozcan los ardides del enemigo. Congregados en esa ciudad, formando un solo corazón y una sola alma, elevad, queridos hijos, vuestras plegarias al Altísimo, por intercesión de la Reina del Cielo, para que de este Congreso nazcan copiosos y ricos beneficios. Pedid que éste sea un año de renovación y penitencia, de pureza y santidad; que la familia brille por sus sanas y piadosas costumbres; que se conserve siempre incólume el patrimonio espiritual de vuestro pueblo enraizado en las gloriosas tradiciones cristianas de vuestros mayores; que la Iglesia disponga de los medios necesarios — en especial de abundantes y celosos sacerdotes — para que pueda llevar hasta el último rincón de la patria su acción apostólica y bienhechora. Que la Santísima Virgen extienda sobre ese amado País su maternal protección. Ella que tanto en Sucre como en La Paz, en Santa Cruz como en Potosí, en Tari ja como en Or uro recibe la sentida veneración de sus hijos, a cuyo Inmaculado Corazón fueron consagrados en el pasado Congreso Mariano Nacional, haga que desciendan sobre el Venerable Episcopado y el Clero, sobre las Autoridades, sobre todos los fieles las divinas misericordias, de las que quiere ser prenda la Bendición Apostólica que de todo corazón os enviamos. Del Vaticano, 13 de agosto de 1954. P I U S PP. X I I 528 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III AD E M U M P. D. CAIETANUM TIT. SANCTAE CAECILIAE S. R. E. PRESB. CARDINAL E M CICOGNANI, S. CONGREGATIONIS SACRORUM RITUUM PRAEFECTUM, AB INITO SACERDOTIO QUINQUAGESIMUM ANNUM IMPLENTEM. PIUS PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Celebranti feliciter tibi, quattuor abhinc annos, quinque ab inito episcopatu lustra, existimationem ac benevolentiam Nostram palam significavimus, praecipua tua erga Ecclesiam merita suaviter recolentes. In praesenti autem, instante sacerdotii tui natali die quinquagesimo, iucunda Nobis iterum offertur occasio faustitatem tuam cumulandi fervidisque ominibus prosequendi. Semper enimvero animarum sollicitudo, quam ipse in fiorenti aevo aluisti inque primis traditis tibi officiis actuose exercuisti, in gravioribus deinde muneribus ad Apostolicae Sedis utilitatem magis magisque inclaruit. Ita profecto, heroico Belgio post prius bellum Europaeum laboriose resurgente, tu tamquam Auditor Nuntiaturae Apostolicae alacrem operam navasti. In Bolivia autem, ubi Nuntius nominatus fuisti, dum saeculum celebrabatur, ex quo res publica in libertatem vindicata erat, Sanctae Sedis Legatum extraordinarium egisti et insigni Virginis simulacro de Copacabana, religiosissime a locorum populis exculto, cuius sanctuarium lacui Incarum imminet, auream coronam imposuisti, cum haud parvo Marianae pietatis incremento. Tum in Peruvia Nuntius peculiares confluisti curas ad tuendam civium religionem et quaestiones sociales solvendas, primoque Congres j sui e tota natione Eucharistico ut Legatus Pontificius Limae praefuisti. Denique, post brevem in Austria nuntiaturam, quam tamen inter plures publicarum rerum difficultates sustinuisti, in Hispaniam translatus es, ubi tot tamque gravia belli civilis vulnera sananda erant. Nos igitur, constantem tuam prudentiam ac sollertiam intuentes, recens te in Ecclesiae Senatum adleximus, et Sacro Consilio tuendis ritibus praepon i m u s . Nunc autem, oblata proxima opportunitate, de sacro ministerio tam diuturne utiliterque gesto tibi ex animo gratulamur, Deum instanter precantes, ut te caelestium donorum solaciorumque copia benigne exornet. Superni interea praesidii in auspicium, inque peculiaris No- Acta Pii Pp. XII 529 strae dilectionis pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, tuisque laborum sociis peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xviii mensis Septembris, anno MDCCCCLIV. Pontificatus Nostri sexto decimo. PIUS PP. XII> ' ALLOCUTIONES I Christifidelibus natis ob Delegatis Conventum e Congregationibus ex universa earundem Marianis, Romae Foederatione coadu- indictum. * C'est une grande joie pour Nous d'accueillir ce soir, dès leur arrivée, les milliers de Congréganistes de la Très Sainte Vierge réunis à Rome pour la première session de leur Fédération Mondiale. Que Marie Immaculée, dont l'Eglise fête aujourd'hui la Nativité bienheurese, vous soit propice, chers fils et filles du monde entier venus à ce Congrès; qu'elle bénisse votre union et augmente votre ferveur! Nous voulons tout d'abord vous dire combien Notre cœur est sensible à l'hommage de vos prières et des dons qu'elles accompagnent, car Nous savons la foi et l'affection profonde qu'elles signifient. Vous avez voulu e également, par une délicate attention, faire mémoire du 60 anniversaire de Notre propre consécration de Congréganiste, et de cela aussi Nous vous remercions. En cette Année Mariale, vous voici au lieu même où le 8 décembre 1854, Notre prédécesseur de sainte mémoire, Pie IX, proclamait, au milieu de la joie universelle des chrétiens, la foi infaillible de l'Eglise catholique en la Conception Immaculée de la Vierge Marie, Mère de Dieu. Comment n'auriez-vous pas célébré de façon spéciale cet heureux centenaire, chers Congréganistes, qui vous êtes consacrés à la Très Sainte Vierge? Votre pèlerinage n'est pas simplement un acte de piété filiale, il manifeste encore votre volonté de progresser toujours davantage dans la ligne de la perfection chrétienne à laquelle vous aspirez ; aussi attendezvous de Notre part encouragements et directives pour mieux réaliser votre idéal de piété et d'apostolat. Le Congrès qui s'ouvre aujourd'hui doit être en effet le point de départ d'une rénovation spirituelle de toutes les Congrégations du monde. Il * Habita die 8 Septembris mensis a. 1954. 34 - ACTA, vol. X X I , n. 13 — 15-10-1954. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 630 a pour thème : « La plus grande gloire de Dieu par une plus grande sélection, une plus grande union avec la Hiérarchie, une plus grande collaboration avec les autres associations apostoliques ». Nous avons eu déjà l'occasion d'écrire au Directeur de votre Secrétariat central que ce programme Nous paraît excellent, car il renferme en peu de mots les principales indications que Nous avons formulées dans Notre Constitution Apostolique « Bis saeculari ». Ce document, auquel Nous avons donné une forme solennelle pour en souligner l'importance, expose les obligations et les prérogatives des Congrégations Mariales affiliées à la Prima Primaria du Collège Romain. Nous voulons qu'il demeure la charte des Congrégations, qu'il fixe à la fois leur régime intérieur et leur situation dans l'Eglise. Aujourd'hui, Nous insisterons seulement sur les trois points du programme que Nous rappelions à l'instant : sélection, union à la Hiérarchie, coopération apostolique. Le premier d'entre eux est essentiel pour assurer la rénovation désirée. Les Congégations ne sont pas de simples associations de piété, mais des écoles de perfection et d'apostolat. Elles s'adressent aux chrétiens qui, non contents de faire un peu plus que le nécessaire, sont décidés à répondre généreusement aux attraits de la grâce, à chercher et pratiquer selon leur état de vie toute la volonté divine. C'est pourquoi nul ne pourrait y être admis en vertu de quelque tradition, pour honorer la Congrégation ou recevoir d'elle estime et dignité. Seul entre en ligne de compte le désir d'une plus grande perfection, d'une vie chrétienne rayonnante de ferveur personnelle et apostolique. Que les conseillers appelés à donner leur avis et surtout le directeur, qui seu prend la responsabilité de l'admission, considèrent sérieusement ces points essentiels. L'aptitude du candidat se manifestera par sa fidélité aux réunions, par le goût de la prière, la pratique des sacrements de Pénitence et d'Eucharistie, en un mot par l'application à croître sans cesse dans l'amour de Dieu, fondement du zèle des âmes. Celui-ci en effet pour se maintenir et porter des fruits requiert une vertu surnaturelle. Or ni la foi, ni l'espérance, ni la charité ne procèdent d'un heureux caractère ou d'une activité spontanée : elles constituent des dons divins, qu'il faut demander humblement, constamment, et cultiver avec soin. Celui qui aspire à être un Congréganiste digne de ce nom engage nettement la lutte contre les tendances moins bonnes; résolu à se dégager entièrement de l'emprise du péché, il vise à l'imitation toujours plus fidèle de Jésus, le Fils de l'Homme doux et humble de cœur; il brûle comme lui d'accomplir les moindres désirs de son Père, de lui plaire en tout et malgré tout. Que cet idéal séduisant et austère soit en Acta Pii Pp. XII chacun de vous, chers fils et filles, le principe des plus éclatantes rénovations spirituelles, le soutien d'un effort silencieux et lent comme la vie, mais incoercible comme l'action de Dieu. L'union à la Hiérarchie, signe visible de l'attachement sincère au Christ, sera aussi la pierre de touche de la pureté du zèle. Si Nous avons tenu à ranger les Congrégations Mariale, telles que les définit la Constitution « Bis saeculari », parmi les formes les plus authentiques ide l'Action catholique, c'est qu'elles travaillent expressément à faire entrer leurs membres dans l'esprit de l'Eglise, « sentire cum Ecclesia ». Or, cette disposition est la seule qui convienne, lorsqu'on prétend collaborer à l'apostolat de la Hiérarchie. Responsable de la gloire de Dieu sur la terre, dépositaire des pouvoirs divins, la Hiérarchie assigne leur tâche à chacun des volontaires qui s'offrent pour continuer l'œuvre du Christ. Afin de lui prêter une aide efficace, il ne suffit pas de soumettre à son approbation toute institution existante ou toute initiative nouvelle ; mais il importe d'entrer dans son esprit, de comprendre ses intentions, de prévenir ses désirs : cela suppose humilité et obéissance, dévouement et abnégation, solides vertus que ne manque pas de développer la formation sérieuse des Congrégations. Animés d'une volonté de servir à tout prix, les Congréganistes ne cherchent jamais à faire bande à part ou à revendiquer pour eux seuls certains secteurs, mais ils sont prêts au contraire à travailler là où la Hiérarchie les envoie. Ils servent l'Eglise non comme une puissance étrangère ni même comme une famille humaine, mais comme l'Epouse du Christ inspirée et guidée par l'Esprit Saint lui-même, et dont les intérêts sont ceux de Jésus. L'Apôtre Saint Paul souffrait déjà de constater que certains — tous, disait-il dans son amertume — « tous recherchent leurs propres intérêts, non ceux de Jésus-Christ » . 1 Qu'un tell avertissement vous tienne en éveil! Ou- blieux de vous-mêmes, prompts à répudier toute étroitesse de vue, acceptez les consignes de l'Eglise, comme venant de votre divin Chef. Ainsi pourrez-vous dire avec l'Apôtre: « a u jour du Christ... ma course et ma peine n'auront pas été vaines » . 2 Le thème de votre Congrès envisage aussi une plus grande coopération avec les autres associations apostoliques. Outre son aspect pratique, cette union des efforts fournit un signe non équivoque de la présence du Christ parmi ceux qui, dans l'action comme dans la prière, obéissent à une même inspiration. « Qu'ils soient un, demandait avec instance Jésus à son Père dans sa prière sacerdotale, comme toi, Père, tu es en 1 3 Peux. 2, 21. Ibid. 2, 1 6 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 532 moi et moi en toi, qu'eux aussi soient un en nous, afin que le monde 3 croie que tu m'as envoyé » . L'apostolat participe en quelque sorte à la mission divine de Jésus; il manifeste aux hommes l'amour du Père et du Fils dans le don de leur unique Esprit. Vous vous rappelez sans aucun doute comment les Actes des Apôtres soulignent ce fruit merveilleux de l'Esprit Saint au lendemain de la Pentecôte : « La multitude des croyants n'avait qu'un cœur et qu'une âme. Nul ne disait sien ce qui lui appartenait, mais entre eux tout était commun. Avec beaucoup de puissance, les apôtres rendaient témoignage à la résurrection du Sei4 gneur Jésus, et ils jouissaient tous d'une grande faveur » . Ce rayonnement apostolique si extraordinaire dans la première communauté chrétienne s'est renouvelé de diverses manières dans l'histoire de l'Eglise, en particulier aux heures critiques où seule la poussée vigoureuse de forces jeunes, aux convictions intactes, fondues dans un seul et même élan, pouvait renverser des obstacles apparemment insurmontables. N'est-ce pas un témoignage de ce genre que l'époque actuelle attend tout particulièrement de vous? Tant d'initiatives généreuses s'éparpillent sur des voies divergentes, s'ignorent et parfois, hélas, en viennent à s'opposer. Et pendant ce temps, le mal poursuit sans trêve sa conquête et pénètre partout, faute de bonne entente et de coordination parmi les bons. Tout comme aux débuts de l'Eglise, où la puissante intercession de Marie méritait à la communauté de Jérusalem la concorde parfaite dans la charité, Nous souhaitons vivement que la Beine des Apôtres vous anime tous, chers fils et filles ici réunis, et tous vos compagnons des Congrégations du monde entier que vous représentez auprès de Nous, d'un esprit de sincère collaboration. Que l'on puisse dire de vous, en retournant le mot de Saint Paul cité tantôt : « aucun ne recherchait ses propres intérêts, mais uniquement ceux de Jésus-Christ »• Tel est le vœu que Nous formulons pour finir. Daigne Marie le garder et le faire fructifier dans tous les lieux où vous allez retourner, emportant de Rome et de ce Congrès le souvenir d'un souffle de Pentecôte et la volonté de répondre avec libéralité à tant de grâces obtenues sous le patronage de Marie Immaculée. En gage de la bienveillance divine qu'appellent Nos prières les plus ferventes, Nous vous accordons à vousmêmes, chers fils et filles, à chacune de vos Congrégations, à chacune de vos Fédérations nationales et à votre Fédération mondiale, la plus paternelle et la plus cordiale Bénédiction Apostolique. 3 Io. 17, 21. 4 Act 4. 32-34. Acta Pii Pp. XII 533 II Iis qui interfuerunt Romae habito* Conventui tertio Internationali de Polyomyelite, Pour apprécier la signification de votre présence à Rome, Messieurs, e ainsi que la véritable portée de la « 3 Conférence Internationale de la Poliomyélite », il n'est que dé porter un instant le regard sur le bilan actuel de la lutte contre cette terrible maladie. Jadis limitée aux zones tempérées, peu fréquente et dangereuse seulement pour les enfants, elle a envahi à présent toutes les latitudes, multiplie ses apparitions et se montre nocive même pour l'âge adulte. La médecine, démunie de remèdes décisifs, assiste angoissée à cette invasion d'année en année plus menaçante. Si l'on évoque en outre les charges croissantes qu'imposent à la société l'équipement thérapeutique et le secours social aux infirmes, on comprend toute l'utilité de ces réunions internationales d'illustres savants, où l'échange des expériences réalisées et des résultats acquis, contribue tellement à rendre plus proche le moment désiré par tous, où la poliomyélite pourra enfin être vaincue. C'est pourquoi, Messieurs, Nous vous disons toute Notre estime, ainsi qu'à tous ceux qui, avec un dévoûment admirable, se préoccupent d'entourer les malades de la plus délicate vigilance et de faciliter leurs tentatives pour reprendre, avec des moyens physiques diminués, une vie aussi semblable que possible à celle de l'homme normal. Quelle somme de patience et d'ingéniosité n'a-t-on pas dépensée et ne dépense-t-on pas encore pour effacer, autant qu'il se peut, les conséquences désolantes de cette maladie! Mais si l'attention se porte volontiers sur les progrès de la thérapeutique et de la rééducation, nul doute que la recherche scientifique, pour être moins spectaculaire et moins accessible au profane, ne soit digne elle aussi d'admiration et de reconnaissance. Qu'il s'agisse d'enquêtes épidémiologiques, de la mise au point de nouvelles méthodes de culture du virus, de tentatives d'immunisation, les résultats obtenus témoignent d'un labeur infatigable, renouvelant sans cesse les essais en dépit d'échecs et de complications, qui surgissent parfois et renversent les théories déjà établies. Si le programme de votre conférence couvre les principaux aspects du sujet, l'étude de l'epidemiologie et de l'immunité revêt un intérêt * Die 11 Septembris mensis a. 1954. 534 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tout particulier et présente les difficultés les plus ardues. Pour réaliser une prophylaxie efficace de la poliomyélite, il serait indispensable de connaître assez exactement les sources du virus, ses conditions d'existence, son comportement dans le milieu extérieur; il faudrait pouvoir l'identifier assez rapidement pour déterminer comment il se répartit au sein de la population. Mais les travaux des chercheurs se heurtent ici à des faits apparemment contradictoires et parfois fort déroutants. Ainsi doit-on constater que la mise en œuvre systématique des règles de la prophylaxie classique reste inefficace ou même semble favoriser le développement de la maladie. Les problèmes qui concernent l'immunité offrent également de curieuses données : ne remarque-t-on pas que le virus s'attaque de préférence aux individus sains et bien constitués, qu'il ne se diffuse pas dans l'entourage du malade au stade aigu de l'infection, mais que le convalescent et même le bien portant seront des agents de contagion plus dangereux? Quels sont donc les facteurs qui déterminent la résistance de l'homme au virus? Pourquoi la maladie évolue-t-elle la plupart du temps sous la forme abortive, en épargnant complètement le système nerveux central? A ces demandes, on n'a pu jusqu'ici répondre que par des conjectures. D'un intérêt plus immédiat encore sont les tentatives nombreuses réalisées jusqu'à présent à l'aide de vaccins, de sérums ou par la chimiothérapie. Aucun procédé n'a réussi encore à atteindre le but de façon satisfaisante. Cependant l'espoir de toucher bientôt au terme est plus vif et plus justifié que jamais, et l'on a vu récemment l'enthousiasme avec lequel les enfants des Etats-Unis se sont prêtés à un nouvel essai. Nous souhaitons de tout cœur qu'une réussite indiscutable couronne sans retard la ténacité des savants et que la médecine puisse ajouter à ses titres de gloire celui d'avoir triomphé d'une énigme aussi redoutable. Si des objectifs essentiels restent encore à conquérir dans la lutte contre l'agent responsable de la poliomyélite, l'assistance aux malades a accumulé patiemment de nombreuses expériences, corrigeant et perfectionnant sans cesse ses méthodes pour remédier aux différents troubles neurovégétatifs, éviter l'apparition des déformations et rendre autant que possible aux muscles l'intégrité de leur fonctionnement. Bien que le tissu nerveux détruit le soit irrémédiablement, une pratique avertie et diligente des exercices de rééducation obtient habituellement des résultats fort appréciables, et l'on admire ici encore la souplesse et la faculté merveilleuse d'adaptation du corps humain et ses possibilités de suppléer aux fonctions disparues. Il reste malheureusement des cas, où les destructions opérées par le Acta Pii Pp. XII 535 virus sont trop étendues pour autoriser une récupération sensible des forces. Chez le grand infirme, celui dont la santé et avec elle, la profession et la condition économique et sociale, sont définitivement compromises, le problème médical cède vite le pas au problème psychologique, tant pour l'intéressé que pour son entourage. Il est impossible de voir tout à coup s'écrouler des perspectives d'avenir et la plupart des attraits naturels qui soutiennent l'homme dans son dur effort de chaque jour, sans en éprouver un bouleversement total, sans s'interroger avec angoisse sur le sens de l'existence, sa valeur, son but. Et parce qu'elles engagent les dispositions profondes de l'homme, ces questions l'emportent sur les difficultés purement physiques. Peut-être n'a-t-on pas toujours assez remarqué leur incidence même sur les attitudes quotidiennes et en apparence les plus banales. Ainsi elles conditionnent la conduite du malade vis-à-vis de son milieu : il arrive qu'il se transforme peu à peu et presque inconsciemment en égoïste, avide de se faire servir, s'épargnant la moindre peine, se complaisant en lui-même pour compenser par là son infériorité. Or il serait erroné de croire qu'on restaure plus aisément l'équilibre moral et psychologique que le jeu des forces musculaires : en dehors de cas exceptionnels, l'homme, surpris par la brutalité de la catastrophe, attend une aide pour réagir positivement et sainement, reprendre en mains sa vie et la refaire sur un nouveau plan. Aussi étendus que soient les dégâts, l'infirme reste un homme chargé d'une responsabilité morale devant sa propre conscience et devant la société, capable d'affection et appelé au don de soi, à la générosité, au désintéressement. Même s'il se voit obligé d'exercer une profession beaucoup plus humble que celle de ses rêves, même s'il est réduit à la quasi immobilité, rien ne l'empêche de conquérir les plus hautes vertus ; dans un corps abîmé, une âme éprise de grandeur peut affiner en elle les qualités les plus exquises. L'épreuve elle-même lui sera un tremplin : en lui fermant la voie commune du progrès moral, elle l'obligera à s'élever plus vite et plus haut et à atteindre une valeur humaine, à laquelle peut-être il n'aurait jamais prétendu en des circonstances normales. Mais bien souvent l'accès à ce niveau supérieur n'est pas facile : il exige la collaboration de ceux que des liens de parenté ou leur rôle médical mettent en contact avec les paralytiques. Il importe à ce sujet de ne pas oublier que le sentiment religieux est l'un des ressorts les plus énergiques de l'action morale, et qu'il comporte, comme facteurs spécialement efficaces, non seulement la foi en une vie meilleure dans l'au-delà, mais aussi et surtout la conviction du mérite et de l'utilité de la souffrance, dans les perspectives surnaturelles de la Rédemption. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 536 . Officiale Vous entrevoyez, Messieurs, combien votre influence peut gagner à se prolonger du terrain de la thérapeutique sur celui des problèmes humains. Là comme dans le domaine scientifique votre tâche est grande. Que de malades doublement frappés, dans leur corps d'abord, puis dans leur cœur, privés d'espoir, de courage et de raison de vivre ! Ce qu'ils attendent de vous, c'est non seulement une compétence professionnelle sans failles, mais plus encore peut-être une compréhension entière de l'homme et des conditions spirituelles de sa vie ; c'est, même si leur désir n'arrive pas à s'exprimer clairement, une orientation discrète et compréhensive, une invitation à ne pas regretter vainement les biens qui leur échappent, mais à s'appuyer sur d'autres réalités plus durables, plus fermes, auxquelles jusqu'alors ils attachaient une moindre importance, et qu'ils découvrent soudain, sans consentir encore à s'y abandonner comme à la véritable planche de salut. Que Dieu vous aide dans vos entreprises ! Qu'il les couronne de succès! Qu'il vous accorde à vous-mêmes, à vos collaborateurs dévoués, à vos familles, sa protection toute-puissante et les dons les plus précieux de l'esprit et du cœur. Avec toute Notre sollicitude paternelle, Nous vous en donnons pour gage Notre Bénédiction Apostolique. III Iis qui interfuerunt historia., Romae Conventui internationali de medicamentorum artis 7 habito.' ' Quingentesimus vicesimus quintus vertitur annus, ex quo Martinus V Pontifex Maximus insigne hac in Urbe pharmacopolarum Collegium instituit : quod, perpetuo memorandis inscriptum fastis, ut digne e x p leretur eventum, rei consentaneum visum est Romae ex omnibus nationibus celebrari Conventum, in quo medicamentariae artis historia proponeretur et illustraretur. Vosmet, dilectissimi Nobis, qui in hunc congressi estis Conventum, ut coram Nobis admitteremini pio expetistis rogatu, ut ex ore Nostro aliquid perciperetis, quod vobis etsi tenue solamen et lumen afferret. Exspectationi vestrae Nostra prorsus vota respondent, quibus haud remisse, sed vehementer ferimur, ut existimationem optimam, quam medicamentorum compositores a Decessoribus Nostris longum per saecu- * Habita die 11 Septembris mensis a. 1954. Acta Pii Pp. 537 XII lorum decursum a Martino V ad Pium IX collegerunt, aperte confirmatam profiteamur. In remotae romanae antiquitatis temporibus latet aromatariorum origo, qui mederi corporum morbis erant periti. Cumque huiusmodi ars sumptis viribus auctus et incrementa cepit, in lumen prodeunt praeclara nomina Auli Cornelii, Celsi, Largi Scribonii, Dioscoridis, Plinii et Galeni. Neque sine sapientiae pleno consilio arbitramur a Decessore Nostro Martino V cautum esse, ut sedes vestra in aede sacra S. Laurentii in Miranda, quae templum olim fuit Antonini et Faustinae, in conspectu Fori Romani, silentium ruderum maiestate mirabilis, pateret, ut manifesto significaretur illud quod novum honorifice tunc condebatur cum priscae aetatis institutis arcto foedere coniungi. Liceat nunc Nobis vestram in memoriam redigere Vergilii versus, quibus is, heroicae pingens lineamenta salutaris artis vestrae, canit lapidem, Iasi filium, sauciato medicantem Aeneae. Ad augurium, ad citharam, ad veloces sagittas proclivis, Ille, ut depositi proferret fata parentis, Scire potestatem herbarum usumque medendi Maluit, et mutas agitare inglorius artes. 1 Quam apta significantique vergiliana voce « muta » ars vestra appellatur. Vos reapse ex illo benemerentissimorum civium ordine estis, qui tempus, ingenium, vires, se prorsus totos ad allevandas hominum miserias tradentes, therapia morbos, qui corporibus insunt, depellant, et minantes morbos sanae valetudinis disciplina et certis adhibendis cautionibus, quantum fieri potest, amovent. Grave est onus, quod suscepistis; continua est sollicitudo, quae vos afficit; formidanda est ratio, quae a vobis repetitur. Verumtamen procul a vulgi conspectu et plausu negotiosa industria vestra silentio tegitur, in umbrática officina, muta magni laboris vestri bona teste, versatur. Quin etiam vobis absunt illa solacia, quae medicis et aegrorum administris tempérant asperam saepe operam, cum hanc cernant infirmos dolentesque solari. Attamen cum Maronis pace haud existimamus, haud ferimus nunc temporis, dum solis instar evangelicae caritatis lex praefulget, vos, cum bella gerentibus aut ingenuas artes profitentibus comparâtes, « inglorios )) appellandos esse. Christus Redemptor, qui praedicavit evange2 lium regni et curavit omnem languorem, totius humanae naturae me- 1 Aen. X I I , 395-398. 2 Cfr. MATTH. 9, 35. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 538 3 •dicus, cum illud imperavit : « Infirmos curate » , fraterni amoris adsiduas sollicitudines voluit converti ad eos, innumeram hominum multitudinem, qui ex animis aut ex membris laborant, valetudinis infirmitate correpti. Dumque nostrae Reparator salutis sacerdotibus commisit, ut caelestibus sacramentis, veritatis caelitus lapsae praeconio, vitae exemplis verbisque, quae odoriferis herbis sunt fragrantiora et salubriora, fractos aut culpis contaminatos animos curent, medicis et vobis, pharmacopolae, praecipue studia et cogitationes corporibus medendi concredidit. Urgente autem eiusdem caritatis praecepto, fas est et expedit, ut qui altaribus sacris deserviunt, vos magni pendant, vos honore colant, vos hortatibus monitisque iuvent, eo vel magis quod nunc minoris fortasse quam alias ducimini. Communi hominum opinioni saltem maxima ex parte mercatoria esse videtur ea, in quam incumbitis, ars, cum cotidie magis magisque invalescant medicamenta, quae minime ex medici praecepto vestris coniiciuntur manibus, sed a magnis societatibus propria et peculiaria in antecessum parantur et apud vos tantummodo venum dantur. At scire fas est multos ex vobis suam navasse operam, ut huiusmodi late sonantis nominis medicinarum formulae reperirentur vel ad perfectionis apicem adducerentur. Praeterea patent adhuc campus finesque, ubi privata industria vestra exquiritur, ut exempli causa, ubi medicum secandi opus magis arduum est, in iis scilicet praeparandis, quae soporem inducunt, noxiam contagionem vulnerum praecavent vel dimovent, anesthesiam pariunt. Vos igitur laudamus et ad maiora usque assequenda studia vestra incitamus, quae nova medendi genera et vires expetunt, idque ominamur ex animo, ut omnino etiam morbi debellentur, qui tenaciores medicae peritiae nunc obnituntur. Quid optabilius videtur, quam ut homines vigentibus sensibus et membris etiam seram senectam attingant, dummodo cum aevo crescat decora canis sapientia? Quod ut in communis utilitatis fructum contingat, vigilem vestram in depellendis morbis sollertiam mutentur legum conditores, magistratus, puerorum doctores, aliique multi, quorum est bonos conformare mores, neve efficiant, ut libertatem appellantes impunitam nequitiam, mala neglectione et damnabili corruptela tabe praesertim surgentia ingenia et cereos animos inficiant. Pharmacopolarum hoc est officium itemque decus praecipuum, ut liaud exigua scientia polleant et a recta conscientia ne transversum qui- * MATTH. 1 0 , 8. Acta PU Pp. XII 539 dem unguem discedant. Etenim inde consequi potest, ut aliquid haud paulum exitiosum et funestum oriatur, si etiam tantillum fallimini in elementis medicantariis deligendis, in eorum aequabilitate portionum statuenda, in durabili eorum efficacitate diudicanda. Quisnam audeat suis tantam sarcinam imponere umeris, nisi arte herbaria, nisi physicis, chimicis, biologicis disciplinis diuturnis experimentis exercitata sua mens calleat? Nunc aetatis autem, cum ob effusam morum corruptelam contra fas et ius facile peccatur, impensior vos urget christianae et humanae dignitatis ratio, ne ab officio servando avocemini. Interdum etiam possunt vos adire emptores, qui importuni a vobis petant, ut suorum scelerum efficiamini participes. Ipsi cum probe sciatis hoc illudve apud vos vendibile natura sua aut male utentium voluntate valetudini, vitae, membrorum integritati nocere vel abditum in materno gremio germen extinguere, nullo modo petulantiae, lucro, fallacis nominis miserationi aeternae legis imperium et nutum posthabeatis. Nemo famosum illum medicantariam artem exercentem imitetur, qui Fabricio, si quid sibi polliceretur, promisit se Pyrrhum regem facili leto iterempturum esse, sed potius illam assidue sibi comparet laudem, qua Pyrrhus Fabricium, malam machinationem detegentem, ad caelum extulit : Ille est Fabricius, qui difficilius ab honestate quam sol a cursu suo averti potest. Aliud denique volumus, dilectissimi Nobis, leniter veluti in transitu attingere. Cum egregie cordati sitis, videte, quaesumus, ne in medicinis numerata pecunia vendendis, aequo nimium quantum fieri potest pretium poscatis. Haud aufugit Nos, quaenam et quanta in medicamenta concinnanda vigilet sapientium mentium acies, chimicae formulae vestrae quam diuturnos labores requirant, elementorum, quibus utimini, quanta sit raritas. Attamen in libra, qua guttas medicamentorum vestrorum penditis, ponite etiam sudoris stillas hominum, qui in metallis, in lapidicinis, in officinis aut alibi aspero labore victum sibi suisque comparant, ponite lacrimas parentum, qui ut ab obitu dulces natos eripiant, cuncta profundere parati sunt, atque videte, ne aequo ponderosius sit quod emptionis causa flagitatis. In pretiis quae a magnis societatibus medicinis conficiendis statuuntur misericordiae ratio ne facessat ; pietas enim ab homine homini quam plurimum debetur. Ignoscite, quaesumus, si quid onerosum ab ore nunc decidit Nostro, siquidem Apostolico ex munere pauperum causam agere ac tueri constanti nisu conatuque debemus. Nunc nihil aliud reliqui est, ut vobis et inceptis vestris paterna caritate benedicamus, omnipotentis Dei invocata ope, Deiparae Virginis, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 540 cuius hic sacer est annus, impetrato patrocinio, cuius nomen auribus, labiis, animis salutare est sicut cinnamomum et balsamum, sicut myrrha electa fundens vaporem suavis odoris, est omnis spes vitae et virtutis. NUNTII 4 quia in purissimo eius Corde 5 RADIOPHONICI I CHRISTIFIDELIBUS E TOTA BELGICA IN URBE CAPITE (( BRUXELLES )) OB CONVENTUM MARIALEM COADUNATIS.* Vénérables Frères, chers fils et chères filles de Belgique, Depuis le 8 décembre dernier, où Nous avons solennellement proclamé l'ouverture de l'année mariale, vous avez répondu avec enthousiasme à Notre invitation et multiplié les preuves de votre amour filial envers Marie. Aussi sommes-Nous profondément heureux de Nous rendre présent parmi vous aujourd'hui, en cette grandiose manifestation d'attachement à la Mère de Dieu. Que la Belgique soit une terre mariale, les statues miraculeuses qui, en cette journée, ont passé sur le plateau de Koekelberg en un défilé triomphal en témoignent éloquemment. La plupart d'entre elles reçoivent vos hommages depuis plusieurs siècles. D'autres, au contraire, sont apparues récemment comme un signe renouvelé de la présence vivante de Marie parmi vous. Mais, anciennes ou récentes, vous leur portez sans hésiter toutes vos confidences, vous leur exposez vos difficultés, vos souffrances, vos espoirs. Unies intimement à la vie de votre peuple, elles ont traversé avec lui tant de vicissitudes et vécu tant d'angoisses ; elles ont assisté aussi à l'expansion magnifique et aux réalisations étonnantes du catholicisme dans votre pays. Chaque jour, elles écoutent vos prières, vous donnent le courage de mener une lutte patiente contre toutes les formes du mal, vous dispensent les biens du corps et de l'âme et ces milles prévenances dont une Mère ne cesse de combler ses fils. Aussi avez-vous bien raison de venir en pèlerinage, de tous les coins de la Belgique, vers un site que vous considérez comme un haut lieu de votre foi et d'y réunir, pour un hommage national, les plus célèbres de 4 Cfr. Eccl. 24, 20-21. 5 Cfr. Ibid. 25. * Datus die 5 Septembris mensis a. 1954. Acta PU Pp. XII 541 vos Vierges miraculeuses, ambassadrices d'autres images innombrables disséminées partout dans vos églises, vos chapelles, le long des routes, au cœur des foyers. Les différents vocables par lesquels vous invoquez Marie détaillent l'infinie richesse et la bonté sans limites de la Créature sans tache, l'Immaculée Mère de Dieu et Vierge, dont jamais le monde n'épuisera les louanges, dont jamais il ne lassera la bonté. Comme preuve de votre reconnaissance, vous voulez à cette glorieuse Souveraine adresser un acte de consécration. Pesez bien, chers fils et chères filles, toute l'importance de cet acte et des engagements qu'il comporte. En mettant sous l'égide de Marie vos activités personnelles, familiales, nationales, vous invoquez sa protection et son aide sur toutes vos démarches, mais vous lui promettez aussi de ne rien entreprendre qui puisse lui déplaire et de conformer toute votre vie à sa direction et à ses désirs. L'amour d'une Mère sait poser à ses fils les plus sévères exigences, quand leur bien est en jeu. Non seulement elle ne tolère pas qu'ils blessent par leur conduite l'honneur de la famille, mais elle ambitionne de leur voir accomplir des actions d'éclat pour se réjouir avec eux de leurs succès et de leurs mérites. Marie attend de vous, héritiers d'une longue tradition de fidélité au service du Christ, que vous poursuiviez dans le temps présent la lutte séculaire qui divise le bien et le mal. Elle vous demande d'abord de rester fermes dans la foi. Même si vous n'avez pas à souffrir de persécution ouverte comme c'est le sort, hélas, de tant d'autres pays, vous devez vous défendre contre un matérialisme, qui envahit peu à peu la société, ses institutions et ses activités. Chez beaucoup, il se trahira par la recherche d'une existence confortable, pleinement assurée du lendemain, mais fermée aux réalités surnaturelles, à tout appel au dévoûment, et incapable de comprendre les besoins parfois criants d'autres classes sociales ou d'autres peuples. Il est si facile d'oublier que le bien-être temporel n'est pas le but principal de la vie humaine et qu'il existe d'autres richesses, infiniment plus précieuses et plus durables, celles de la charité divine, qui rend l'homme oublieux de lui-même pour l'attacher à Dieu et à son œuvre. C'est le rôle de la Vierge de laisser entrevoir aux hommes un reflet du ciel parmi tous les soucis qui les enchaînent à cette terre et de leur rappeler inlassablement que les peines de ce monde ne comptent pas au regard de la gloire que Dieu prépare à ses enfants. 1 La consécration à Marie sanctifiera vos foyers. Qui réussit mieux que la Vierge à conserver l'intimité et la ferveur des affections familiales, à 1 Cfr. Rom. 8, 18. 642 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale les élever en leur communiquant la pureté de cet amour intégralement fidèle dont Dieu l'a faite dépositaire? Qui inspire aux mères le courage et la patience nécessaires pour veiller aux multiples besoins de leur famille, pour éduquer leurs enfants à la piété, pour les défendre des embûches qu'un monde paganisé dresse sans cesse sous leurs pas? C'est au sein du foyer, par les échanges quotidiens et incessants qui impriment dans l'âme des fils l'image des parents, que se transmet l'expérience de la vie chrétienne. C'est là qu'il faut une présence tendre et vigilante ; c'est là, peut-on dire, le lieu d'élection où la Mère de Jésus continue l'œuvre qui fut la sienne par excellence, le soin maternel du Fils de Dieu, qui se prolonge maintenant dans les membres de son Eglise. Que Marie règne dans vos demeures, non seulement parce que vous y aurez placé son image ou sa statue, mais parce que souvent vous la priez ensemble, vous recourez à ses conseils et vous pratiquez ses vertus. Il ne faut pas s'étonner si, dans les cœurs qui lui sont spécialement dévoués, la Eeine des Vierges éveille le désir d'imiter la perfection de son amour pour le Christ et les hommes. Suivant les conseils du Maître divin, des jeunes gens et des jeunes filles quittent leur famille et s'efforcent, par une vie de prière, de renoncement, de charité, d'appeler sur les âmes les grâces du salut et de leur en montrer le chemin par la parole et par l'exemple. Nous songeons surtout, non sans émotion, au magnifique effort missionnaire de la Belgique, à toutes les Congrégations religieuses qui, au prix de lourds sacrifices, annoncent le message du Christ en Afrique et sur bien d'autres points du globe. Maintenez cette glorieuse tradition qui témoigne de la vitalité de votre catholicisme et fait honneur à l'Eglise et à son divin Chef. La Vierge inspire aussi les formes si diverses de l'apostolat laïc, en particulier celles des associations mariales et des groupes d'Action Catholique. Aux âmes désireuses de vivre plus sincèrement et plus complètement la doctrine de Jésus, à celles qui brûlent de la faire connaître à d'autres, en particulier à leurs compagnons de travail, à qui veut restaurer l'ordre de la justice et de la charité dans les institutions sociales et faire deviner dans l'ordre temporel de la société un reflet de l'harmonie parfaite qui unit les enfants de Dieu, la Vierge Marie obtient la grâce de l'apostolat, elle met sur leurs lèvres les paroles qui convainquent sans heurter, elle les anime d'un zèle ingénieux et d'une affection humble, patiente et dévouée, sans laquelle l'apôtre risque bien vite de se lasser. Nourries d'une connaissance plus profonde et d'une affection plus vive pour leur Souveraine et leur Patronne, les associations mariales redoubleront d'ardeur surnaturelle dans la prière,-la mortifica- Acta PU Pp. XII 54$ tion et l'audace conquérante, comme il convient à ceux qui, peu soucieux de leurs avantages personnels, n'ont en vue qu'une fidélité toujours plus haute à s'acquitter de leurs obligations envers Marie. Cette journée mariale, vous avez voulu la conclure en assistant à la Sainte Messe, en recevant la Sainte Communion. Vous ne pouviez confirmer plus efficacement les promesses faites à la Vierge. Marie n'a d'autre désir que de conduire les hommes au Christ, de les introduire au cœur du mystère central du christianisme, celui de la Rédemption. Ce Fils qu'elle a jadis mis au monde dans la terre de Palestine, elle continue maintenant à le donner à l'Eglise. Si elle aime à voir ses enfants rassemblés pour une vibrante manifestation de foi et d'amour, c'est pour les conduire ensemble vers le Pain mystique, symbole de l'unité, de la paix et de la joie éternelle du ciel. Que Jésus, par Marie, continue à régner sur votre nation, vos foyers, au plus profond de vos âmes. Qu'il suscite parmi vous, une foule toujours plus nombreuse et ardente d'apôtres, prêtres, religieux et laïcs. Qu'il entretienne en votre pays l'esprit chrétien dans toute sa générosité et une dévotion toujours plus empressée envers la Sainte Vierge. Qu'à Celle-ci vous puissiez, en toute vérité, répéter dans l'enthousiasme les paroles du beau cantique : « Chez Nous, soyez Reine ! ». • En gage de la protection maternelle de la Vierge dont Nous implorons sur vous les faveurs les plus abondantes, Nous vous accordons, avec toute l'effusion de Notre cœur, Notre Bénédiction Apostolique. II CHRISTIFIDELIBUS, OB CONVENTUM MARIALEM E TOTA BRASILIA INDICTUM, IN URBE S. PAULO IN BRASILIA, QUARTO VERTENTE SAECULO AB EADEM URBE CONDITA, COADUNATIS.* Veneráveis Irmäos e amados Filhos, Embora já ai presente na pessoa do Nosso dignissimo Cardeal Legado, anuimos gostosamente ao desejo por vós expresso, e com todo o afecto do Pai que fala a filhos tanto mais presentes ao seu espirito e coraçào, quanto mais distantes no espaço, vos dirigimos a palavra, para assim convosco e nesse grandioso teatro das Festas Centenarias de Säo Paulo, engrandecer e agradecer, homenagear e invocar Nossa Senhora da Con* Datus die 7 Septembris mensis a. 1954. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 544 ceiçâo Aparecida, excelsa Padroeira de todo o Brasil e particular gloria desse industrioso Estado. Neste Ano Mariano, em que todo o Mundo Católico com admirável fervor e intenso júbilo celebra as inefáveis Prerogativas da Imaculada Virgem Mae de Deus, e sob o Seu Materno Patrocinio se alista na Cruzada para a restauraçâo de um Mundo melbor, o Brasil católico e mais a nobre Cidade e Estado de Sao Paulo têm duplicado e triplicado dever de se assinalar. Se o Brasil nasceu à sombra da Cruz, organizou-se, cresceu, prosperou amparado sempre pela Mae SSma., venerada ternamente e invocada sob numerosos títulos, cada qual mais belo e expressivo. Já das tres caravelas da armada que levava às Terras de Santa Cruz o primeiro esboço da sua organizaçâo política, duas ai ñcaram Como cristalizadas nas duas grandes igrejas da primeira Capital, Nossa Senhora da Ajuda e Nossa Senhora da Conceiçâo da Praia, à sombra das quais se haviam de combater e vencer as grandes batalhas, que salvaram a integridade da Patria e a unidade da Fé. E essas duas igrejas, nestes quatro séculos de historia, haviam de multiplicar-se em cem Catearais e mais de mil Matrizes, para nâo f alar de um sem número de modestas igrejas e singelas capelinhas, que têm como Orago a Mae de Deus nalgum de seus misterios, e constelam o territòrio brasileiro do Amazonas ao Prata, do Atlàntico aos Andes. Todas elas, mais que venerandos monumentos, sâo pregöes vivos e eloquentes do amor e devoçâo do católico Povo Brasileiro à sua Augusta Soberana e da carinhosa proteccäo com que Maria o tem assistido em todos os lances, prósperos ou adversos, da sua existencia. Entre os títulos Marianos prevalece o da Imaculada que exorna, com muitos secundarios, mais de trezentos e cinquenta dos templos principáis. E era natural. Desde os primordios floresceu em Terras de Santa Cruz a devoçâo à Imaculada Conceiçâo de Maria, implantada pelos descobridores. Mas o seu culto intensificou-se depois que em 1646, por proposta do Monarca Restaurador, que teve plena confirmaçâo apostólica do Nosso antecessor Clemente X, Nossa Senhora da Conceiçâo foi aclamada em Cortes (( particular, única e singular Padroeira e Protectora » da Metropole e de todos os seus Dominios, com juramento de defender, ainda a preço do sangue e da vida, o Seu Singultissimo Privilegio, — « na certeza de que os ampare e defenda de nossos inimigos, com grandes acrescentamentos..., para glòria de Cristo nosso Deus, exaltaçâo da nossa Santa Fé Católica Romana, conversio das Gentes e reduçâo dos Acta PU Pp. XII 545 herejes ». E para que a memoria da solene Consagraçâo e Juramento se näo obliterasse com o tempo, ai fìcavan a recordá-los as Lapides, que em 1654, exactamente há 300 anos, um novo decreto soberano mandava colocar ñas entradas e portas de todas as vilas e cidades ou nos Pacos do Conselho, das quais ainda ho je o Brasil conserva preciosas reliquias. 1 Neste continuo florecer de devoçâo Mariana näo podia deixar de assinalar-se a cidade de Sao Palo, que tem por fundador o apostólico Manuel da Nóbrega, primeiro panegirista da Virgem Medianeira, de que 2 conserva explícita lembrança a historia, e entre os imediatos colaboradores na fundaçâo venera a Anchieta, o inspirado cantor De Beata Virgine Dei Matre Maria. De facto, entre os mais efìcazes e expressivos factores da devoçâo à Mae de Deus, sobressaem as Congregaçôes Marianas, verdadeiros vergeís de piedade santificante e apostólica, que nos volvidos séculos, tanto como hoje, se näo mais ainda, floreceram em todo o Brasil. Ora, em principios do século xviii, a Congregaçao da Imaculada do Colegio de Säo Paulo, corno consta de documentos históricos, era celebrada por modelar e a melhor, näo só do Estado, mas do Brasil inteiro. 3 Precisamente, por esse tempo, aparecía a Imagem de Nossa Senhora da Conceiçâo ñas aguas do Rio Paraiba. E quem podia entao prever as torrentes de piedade para com a Virgem Imaculada e as correspondentes catadupas de graças celestes, que o vetusto Simulacro faria brotar? Simboliza bem e atesta o progressivo aumento de urnas e outras a primitiva ermida, em poucos anos substituida por espaçosa igreja e successivamente ampliada em grandiosa basílica ; a qual, todavía, com o seu riquíssimo tesoiro de inúmeros ex-votos, já se augura pequeña à crescente piedade dos filhos e devotos da Aparecida; que por isso anseiam e trabalham por construir outra mais ampla e magnifìciente, que se ja Residencia digna da Rinha e Padroeira do Brasil. Atesta-o a preciosa coroa de oiro, com que, há exactamente 50 anos, por decreto do Cabido da Santa Patriarcal Basílica Vaticana, foi coroada a taumaturga Imagen, « numa solenidade sem precedenes na vida católica do Brasil ». 1 Vejam-se os Documentos reunidos em D. MAUBÍCIO, Iniciativa da Consagraçâo de a Portugal a A 7 " . Senhora de Conceiçâo. Brotéria, vol. X L I I I , 1946, pag. 265 ss. z Cfr. SERAFIM LEITE, S . I., na Revista da üniversitade Catól. do Rio « Verbum », t. V I I I , 1951, pag. 258. 3 SERAFIM LEITE, S . L , Historia da Companhia de Jesus no Brasil, tom. V I , pa- gine 352-354. 35 - ACTA, vol. X X I , n. 13. — 15-10-1954. 546 Acta Apostolicae Sedis - Commentarmm Officiale Atesta-o, sobretudo, e com a maior eloquência de factos e palavras, Nosso imediato Predecessor de imortal memoria, quando, lia 25 anos, ao constituir Padroeira Principal do Brasil Nossa Senhora Aparecida, venerada na <( sua vetusta e prodigiosa Imagem », declarava que o fazia, acedendo ao pedido plebiscitario do Episcopado e do Povo Brasileiro, « o qual com fervor e piedade constantes, desde os anos do Descobrimento das regioes brasílicas até nossos tempos, tem venerado e venera a Imaculada Virgem Mae de Deus » . 4 Veneráveis Irmäos e amados Filhos! A simples evocaçao destes factos, entre tantos que, como filigrana de oiro, recamam os fastos religiosos do Brasil, se conf ortam e enchem de suave alegría a alma, forçam-na a louvar e engrandecer ao Senhor, Fonte manancial de todo o bem, e à Virgem Imaculada, Medianeira e Dispenseira carinhosissima das suas graças. Pois que « festejar as merces do Ceu, reconhecê-las como recebidas da mäo de Deus e dar-Lhe infinitas graças por elas, é a primeira obrigaçao da fé e a primeira confìssao do agradecimento, e sao os primeiros impulsos da alegría crista e bem ordenada ». E vos assim o tendes feito, durante todo este Ano Centenario da Imaculada, e o fazeis agora mais solene e exemplarmente nesse primeiro Congresso Nacional da Excelsa Padroeira e ñas triunfáis demonstraçoes de piedade Mariana que o acompanham. Estudastes, com bem acertada escolha, as incomparáveis grandezas de Maria, condensadas nos dogmas da Conceiçâo Imaculada, da Divina Maternidade e da gloriosa Assunçâo ao Céu. Assim, o Congresso contribuirá para tornar cada vez mais iluminada e consciente a vossa piedade, e por conseguinte mais acrisolado o vosso amor, mais profunda a vossa gratidâo, mais firme a confiança na vossa Augusta Rainha e Padroeira e Mäe, que sempre e com tantas provas do seu carinho vos tem privilegiado. Mas servirá também para melhor vos capacitardes dos deveres que impöe a nobreza da vossa filial vassalagem, nao seja que com os últimos ecos das solenidades esmoreça o entusiasmo e se desvaneçam os frutos. Quantos ai de joelhos, aos pés da Imaculada Rainha e Padroeira do Brasil, Lhe jurastes redobrada fìdelidade e amor, é mister que vos levantéis campeöes decididos de sua maternal Soberania, apostados a nao descansar, enquanto nâo A virdes reinar soberana em tudo e em todos : primeiro em vos mesmos, na propria vida e actividades, como filhos amantes que se gloriam de imitar as virtudes maternas ; depois, em torno Pius X I , Litt. Apost., 16 Iulii 1930 - Acta Ap. Sedis, vol. 23, pag. 7. Acta Pii Pp. XII 547 de vos, nas familias, nas classes e agremiaçoes sociais, e em todas as actividades particulares e públicas ; de modo que a vossa grande Patria se mostre digna de sna celeste Rainha e Padroeira, assinalando-se nesta grande Cruzada para um Mundo melhor, que deve ser fruto do Ano Mariano; e com tanto maior valor e zelo, quanto maior é o influxo que pode exercer em todo o Continente e no Consorcio das Naçôes. Com estes votos e implorando do Céu sobre vós, sobre a nobre Cidade e Estado de Sào Paulo, e sobre todo o Brasil católico, por intercessâo de Nossa Senhora da Conceiçâo Aparecida, todas as prosperidades espirituais e temporais, Nos vos damos, amados Filhos, como penhor do Nosso afecto e benevolencia paterna, a Bênçâo Apostólica. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale A C T A SACRA SS. C O N G R E G A T I O N U M CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : Die 28 Iulii 1954. — Cathedrali Ecclesiae Barbastrensi praefecit R. D. Secundum García de Sierra y Méndez, parochum S. Ioseph in pago vulgo Gijón, in dioecesi Ovetensi. die 5 Augusti. — Archiepiscopali Ecclesiae Ferrariensi Exc. P. D. Natalem Mosconi, hactenus Episcopum Comaclensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Albensi Maritimae Exc. P. D. Franciscum M. Picaud, hactenus Episcopum Baiocensem-Lexoviensem. die 13 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Bubastitanae R. D. Camillum Faresin, e Societate Sancti Francisci Salesii, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iosephi Selva, Episcopi titularis Metrensis et Praelati Nullius Registrensis. die 18 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Arsinoitanae in Arcadia Revmum D- Emmanuelem Serrano Abad, canonicum theologum Capituli cathedralis Conchensis in Aequatore, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Danielis Hermida Ortega, Episcopi Conchensis in Aequatore. die 19 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Edessenae in Macedonia R. D. Hernandum Antiporda, parochum et vicarium foraneum Sancti Ioannis a Monte in Archidioecesi Manilensi, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Rufini Santos, Archiepiscopi Manilensis. die 24 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Volaterranae R. D. Marium Ismaêlem Castellano, ex Ordine Fratrum Praedicatorum, priorem Socium Revmi Commissarii S. Congregationis S. Officii. — Titulari episcopali Ecclesiae Avissensi R. D. Alphonsum Toriz Cobián, praefectum studiis regendis et professorem in seminario maiori archidioecesis Guadalajarensis, quem constituit Coadiutorem Exc. P. D. Leopoldi Diaz Escudero, Episcopi Chilapensis. Sacra Congregatio 549 Consistorialis die 81 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Guanarensi, noviter erectae, Exc. P. D. Petrum Paulum Tenreiro, hactenus Episcopum titularem Orthosiensem in Phoenicia. die 1 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Gilbensi R. P. D. Honoratum Van Waeyenbergh, ex arcidioecesi Mechliniensi, Protonotarium Apostolicum, a. i- p., Rectorem Magnificum Pontificiae Universitatis Lovaniensis, quem deputavit Auxiliarem Emi et Revmi P. D. Iosephi Ernesti S. R. E. Cardinalis Van Roey, Archiepiscopi Mechliniensis. die 2 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Vindensi R. P. D. Ioannem Villot, ex archidioecesi Lugdunensi, Protonotarium Apostolicum a. i. p., Directorem Secretariatus Episcopatus in Gallia, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Mauritii S. R. E. Cardinalis Feltin, Archiepiscopi Parisiensis. die 5 Septembris. — Cathedralibus Ecclesiis, aeque principaliter unitis, Calvensi et Theanensi Exc. P. D. Matthaeum Guidonem Sperandeo, hactenus Episcopum Muranum. ^ die 6 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Rhasensi R. P. D. Ioannem Antonium Donovan, Antistitem Urbanum, parochum Sancti Aloisii et cancellarium curiae metropolitanae Detroitensis, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P- D. Eduardi S. R. E. Card. Mooney, Archiepiscopi Detroitensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Tymbriadensi R. P. D. Henricum Edmundum Donnelly, Antistitem Urbanum et parochum Sanctae Catharinae in archidioecesi Detroitensi, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Eduardi S. R. E. Card. Mooney, Archiepiscopi Detroitensis. die 8 Septembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Neopatrensi Exc. P. D. Dominicum Menna, hactenus Episcopum Mantuanum. — Cathedrali Ecclesiae Mantuanae Exc- P. D. Antonium Poma, hactenus Episcopum titularem Thagastensem. die 80 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Caesariensi in Bithynia Exc. P. D. Ioannem Sismondo, hactenus Episcopum Apuanum. die 4 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Barcinonensi in Venezuela, noviter erectae, R. P. Iosephum Humbertum Paparoni, moderatorem Collegii vulgo «Padre A r i a s » ex arcidioecesi Emeritensi in Venezuela. 550 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i BOLIVAREN. - C ARONEN. DECRETUM DE F I N I U M MUTATIONE Post latum ab hac Sacra Congregatione de Propaganda Fide Decretum, quo Vicariatus Apostolicus Tucupitensis, per dismembrationem Vicariatus Apostolici Caronensis in Republica Venezuelana, erectus est, ut spirituali christifidelium emolumento satius consuleretur, quaedam finium mutationes inter reliquam partem territorii memorati Vicariatus Apostolici Caronensis et dioecesis Civitatis Bolivarensis opportunae visae sunt. Quapropter Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Armandi Lombardi, Archiepiscopi titularis Caesariensis Philippi atque Apostolici in Republica Venezuelana Nuntii, atque re mature perpensa, paroecias ad Vicariatum Apostolicum Caronensem pertinentes et quibus nomina « S. Antonii loci Upata, Immaculatae Conceptionis loci S. Feliz, S. Michaelis loci El Palmar, Beatae Mariae Virginis a Ss. Rosario loci Guasipati, B. M. V. a Monte Carmelo loci El Callao et B. M. V. a Betlehem loci Tumeremo » una cum territorio quod ipsas circumstat, necnon cum ecclesiis pagisque, dioecesi Civitatis Bolivarensis adnectendas; item territorium memoratae dioecesis quod ad sinistram fluminis Paraguà patet, Vicariatui Apostolico Caronensi tribuendum esse censuit. Vicariatus igitur Caronensis fines prout sequitur habendi erunt : ad Septentrionem linea, quae ducta a Cerro Venamo, prope 6° latitudinis Borealis, ad occidentem versus sequitur montium iuga, Serranías dicta, divortium aquarum eiïormantia inter flumen Cuy uni et flumen Caroni, usque ad eorumdem montium intersectionem cum ipso flumine Caroni, iis itaque inclusis regionibus, quas Carrao et Antavari fluvii permeant, dextera ex parte in flumen Caroni confluentes ; huius dein cursu ad septentrionales partes defluentis, usque ad eius confluxum cum flumine Paragua et exinde usque ad ostium fluvii El Pao, ex parte sinistra in ;lumen Caroni confitentis; ad Occidentem aquarum divortium flumen Sacra Congregatio de Propaganda Fide 551 Paragua, ex una parte, inter et 'fluvios Aro et Caura, ex altera parte, usque ad civiles limites Brasiliae; ad Meridiem vero et ad MeridiemOrientem iidem limites; ad Orientem denique limites civiles Guyanae Britannicae usque ad montem Cerro Venamo supradictum. Quae omnia idem Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, vigore specialium facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Pio Divina Providentia Papa X I I tributarum, confirmavit rataque habuit atque memorato Nuntiu Apostolico in Venezuelana Republica potestatem facit ea perficiendi sive per se sive per quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito huc transmittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus edi iussit praesens Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 30 mensis Iulii a. D. 1954. L. $ P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus s. C. Corvo, Subsecretarius II NOMINATIONES Decretis, ut infra, datis, Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renuntiavit : die 23 Aprilis 1954. — R. P- Aloysium Franciscum Irizar Salazar, Ordinis Fratrum Carmelitarum Discalceatorum, Praefectum Apostolicum de Tumaco. die 30 Aprilis. — R. P. Michaelem ab Arruazu, Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum, Praefectum Apostolicum de Aguarico. diei Maii. — R. P. Robertum Dehler, Congregationis a Resurrectione Domini Nostri Iesu Christi, Praefectum Apostolicum Insularum Her- rn udarum. 18 Iulii- — Excmum P. D. Michaelem Bernard, Episcopum titularem Aegeaensem, hactenus Vicarium Apostolicum Konakriensem, Vicarium Apostolicum de Brazzaville. 19 Iulii. — R. P. Felicem Erviti, e Congregatione Oblatorum B . M . V . Immaculate, Praefectum Apostolicum de Sahara Hispanica et I f ni. Acta Apostolicae 552 ACTA SACRA Sedis - Commentarium Officiale T R I B U N A L I U M PAENITENTIARIA (OFFICIUM APOSTOLICA DE INDULGENTIIS) DECRETUM RECITATIO IN FAMILIA BEATAE MARIAE VIRGINIS ROSARII NOVIS INDULGENTIIS DITATUR. Ssmus D. N. Pius Divina Providentia Pp. X I I , in Audientia ab infra scripto Cardinali Paenitentiario Maiore die 11 Octobris 1954 habita, preces quorumdam Sacrorum Antistitum libenter excipiens, « ut domesticus convictus inviolata fide eniteat » , 1 praeter iam elargitam par tialem decem annorum Indulgentiam semel quovis die necnon plenariam bis in mense acquirendam pro Beatae Mariae Virginis Rosarii in familia recitatione, 2 benigne concedere dignatus est in fidelium favorem, qui tertiam Beatae Mariae Virginis Rosarii partem in familia per hebdomadam quotidie recitaverint, Indulgentiam plenariam lucrandam quolibet sabbato et praeterea duobus aliis diebus in hebdomada, ac insuper in singulis eiusdem Deiparae Virginis festis quae in calendario universali 3 reperiuntur, dummodo rite confessi Eucharisticam Mensam participaverint. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Paenitentiariae Apostolicae, die 11 Octobris, in festo Maternitatis Beatae Mariae Virginis, 1954. N. Card. CANALI, Paenitentiarius Maior L. £8 S. S. Luzio, 1 Regens Litt. Encycl. Fulgens Corona. 2 Enchiridion Indulgentiarum, ed. 1952, n. 395 ö). 3 Immaculatae Conceptionis, Purificationis, Apparitionis B. M. V. Lapurdensis, Annuntiationis, Septem Dolorum (feria VI post Dominicam Passionis), Visitationis, B. M. V. de Monte Carmelo, B. M. V. ad Nives, Assumptionis, eiusdem B. M. V. Immaculati Cordis, Nativitatis, SS. Nominis, Septem Dolorum (15 Septembris), B. M. V. a Mercede, SS. Rosarii, Maternitatis, Praesentationis. Diarium Romanae SEGRETERIA Curiae DI 553 STATO NOMINE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistenti 16 maggio 7 luglio al Soglio Pontificio: 1954. S. E. Revma Monsig. Fogarty Michele, Vescovo di Killaloe. » S. E. Revma Monsig. Marchesani Francesco, Vescovo di Chiavari. Protonotari Apostolici ad instar Participantium : 20 ottobre » 26 » » 27 14 7 » aprile maggio » » » » » » » » » » » 10 » 15 » » » » » 25 8 25 12 13 23 giugno » luglio » 1953. Monsig. Eckert Luigi, della diocesi di Limburgo. » Monsig. Rauch Giacomo, della medesimo diocesi. » Monsig. Martin Luciano, della diocesi di S. Giovanni di Québec. Monsig. Baccino Luigi, dell'arcidiocesi di Montevideo. 1954. Monsig. Bettanini Antonio Maria, della diocesi di Padova. » Monsig. Barry Patrizio, della diocesi di Brooklyn. » Monsig. Casey Giacomo, della medesima diocesi. » Monsig. Connelly Francesco, della medesima diocesi. Monsig. Fitzpatrick Martino, della medesima diocesi. » » Monsig. Kelly Giuseppe, della medesima diocesi. » Monsig. McClancy Giuseppe, della medesima diocesi. Monsig. McKenna Guglielmo, della medesima diocesi. » Monsig. McLaughlin Giuseppe, della medesima diocesi. » Monsig. Puchalski Boleslao, della medesima diocesi. » Monsig. Pokluda Francesco, della diocesi di Amarillo. Monsig. Steinlage Giovanni A., della medesima diocesi. Monsig. Van Schaik Giovanni Gerardo, dell'arcidiocesi di Utrecht. Monsig. Schmidt Giuseppe Augusto, della diocesi di Harrisburg. » Monsig. Rondini Stefano, della diocesi di Novara. » Monsig. Ledere Maurizio, della diocesi di Mont-Laurier. .» Monsig. Santin Antonio, della diocesi di Vittorio Veneto. Monsig. Martins Madeira Antonio, della diocesi di Coim» » bra. Monsig. Mercati Angelo (Roma). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale -554 31 luglio » 6 11 :24 » agosto » » » » 1954. Monsig. Oddone Lorenzo, della diocesi di Casale Monferrato. » Monsig. Giardinieri Francesco, della diocesi di Todi. » Monsig. Primeau Vittorio, delParcidiocesi di Chicago. » Monsig. Barili Giovanni, della diocesi di Parma. » Monsig. Morabito Francesco, dell'arcidiocesi di Reggio Calabria. » Monsig. Zoccali Stefano, della medesima arcidiocesi. Prelati Domestici di Sua Santità: 5 2 3 marzo agosto » 7 » 28 settembre 20 ottobre » » » » 26 » » 27 » » 5 novembre 1È marzo » » » » » » )> » 22 » 12 aprile » » » » » » » » » » » » 21 » * » » 22 » » » » » » » 5 maggio » » » » 1950. Monsig. Banward Giuseppe, della diocesi di Basilea. 1953. Monsig. Hiller Adamo, della diocesi di Spira. » Monsig. Marques dos Santos Emanuele, della diocesi di Leiria. » Monsig. Tubino Mongilardi Fedele, dell'arcidiocesi di Lima. » Monsig. Bonomi Giovanni, della diocesi di Hamilton. » Monsig. Cavanagh Carlo, della diocesi di Ossory. » Monsig. Feltmann Ugo, della diocesi di Hildesheim. » Monsig. Morotini Carlo, della medesima diocesi. » Monsig. Beauséjour Achille, della diocesi di San Giovanni di Québec. » Monsig. Neveu Alfonso, della medesima diocesi. » Monsig. Mendes de Matos Lodovico, della diocesi di Guarda. » Monsig. Martin Luigi, dell'arcidiocesi di San Germano di RimousM. 1954. Monsig. Reck Evaldo, della diocesi di Madison. » Monsig. Hastrich Gerolamo, della medesima diocesi. » Monsig. Koelzer Giovanni, della medesima diocesi. » Monsig. McDonnelì Francesco, della medesima diocesi. » Monsig. Thome Teodoro, della medesima diocesi. » Monsig. Tornasi Severino, della diocesi di Ales. » Monsig. Rolbiecki Giovanni, della diocesi di La Crosse. » Monsig. Barry Patrizio, dell'arcidiocesi di Nuova York. » Monsig. Foley Giorgio, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Halligan Giacomo, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Kett Francesco, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Krug Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Voight Giovanni, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Kelley Giovanni, della diocesi di Pueblo. » Monsig. Warnat Giuseppe, della medesima diocesi. » Monsig. Dibbins Carlo, della diocesi di Kansas City. » Monsig. Dunn Paolo, della medesima diocesi. » Monsig. Kennedy Pietro, della medesima diocesi. » Monsig. Roels Guglielmo, della medesima diocesi. » Monsig. Byrne Giuseppe, della diocesi di Lansing. » Monsig. Kenny Patrizio, della medesima diocesi. » Monsig. Mayotte Enrico, della medesima diocesi. Diarium Romanae Curiae 5 maggio » » 7 » » » 1954. » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » ». » » I) )) » » » 8 IO » » » » » » » » » » » » » » » » » 11 » » » 555 Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. McEachin Gerolamo, della medesima diocesi. Mleko Michele, della medesima diocesi. Sheridan Earl V., della medesima diocesi. Aitken Ambrogio, della diocesi di Brooklyn. Bernard Pietro, della medesima diocesi. Bittermann Giorgio, della medesima diocesi. Brady Filippo, della medesima diocesi. Carberry Giovanni, della medesima diocesi. Delea Giovanni, della medesima diocesi. Del Fiorentino Dante, della medesima diocesi. Faustmann Paolo, della medesima diocesi. Fenarty Tommaso, della medesima diocesi. Flynn Giovanni, della medesima diocesi. Goeller Giuseppe, della medesima diocesi. Hamilton Tommaso, della medesima diocesi. Higgins Edoardo, della medesima diocesi. Holland Giovanni, della medesima diocesi. Jarka Alessio, della medesima diocesi. King Geremia, della medesima diocesi. McMahon Giacomo, della medesima diocesi. Mulz Giovanni, della medesima diocesi. Nolan Roberto, della medesima diocesi. Reilly Giuseppe, della medesima diocesi. Sala Tommaso, della medesima diocesi. Sharp Giovanni, della medesima diocesi. Sherman Giorgio, della medesima diocesi. Smith Giuseppe, della medesima diocesi. Sweeney Edoardo, della medesima diocesi. Sweeney Giuseppe, della medesima diocesi. Caravaglio Teodoro, dell'arcidiocesi di Brindisi. Bosen Vilfrido F., della diocesi di Amarillo. O'Brien Bartolomeo, della medesima diocesi. O'Brien Tommaso, della medesima diocesi. Bateski Teodoro, della diocesi di Marquette. Laforest Giorgio, della medesima diocesi. McKevitt IsTolan, della medesima diocesi. Pelissier Alberto, della medesima diocesi. Seifert Giuseppe, della medesima diocesi. Durkin Giovanni, della diocesi di MontereyFresno. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Earley Tommaso, della medesima diocesi. O'Connell Michele, della medesima diocesi. O'Doherty Giacomo, della medesima diocesi. O'Mahoney Carlo, della medesima diocesi. Boy le Giacomo, dell'arcidiocesi di Sant'Antonio. Leopold Luigi, della medesima arcidiocesi. Manning Giuseppe L., della medesima arcidiocesi. Morkowsky Giovanni, della medesima arcidiocesi. Staff Gustavo, della medesima arcidiocesi. Van Loon Alfonso, della diocesi di Breda. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 556 15 20 25 » maggio » » 31 » » » » » » )) » » » » 1 11 14 16 » » » » » giugno » 1954. Monsig. O'Shea Giacomo, della diocesi di San Diego. Monsig. Garvin Guglielmo, della diocesi di Bismarck. » Monsig. Pinto Giuseppe, della diocesi di Bellary. » Monsig. Bartol Tommaso Giacomo, della diocesi di Harrisburg. Monsig. Burke Giuseppe G., della medesima diocesi. » Monsig. Horrigan Guglielmo, della medesima diocesi. Monsig. Keller Aroldo, della medesima diocesi. » Monsig. Maher Roberto, della medesima diocesi. » Monsig. Casey Giacomo V., delParcidiocesi di Dubuque. Monsig. Dunn Giuseppe E., dèlia medesima arcidiocesi. Monsig. Fischer Giovanni M., della medesima arcidiocesi. Monsig. Gannon Timoteo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Gorman Daniele, della medesima arcidiocesi. Monsig. Hruby Francesco R., della medesima arcidiocesi. Monsig. Kearn Giacomo D., della medesima arcidiocesi. » Monsig. Kelly Emmett G., della medesima arcidiocesi. Monsig. O'Hagan Edoardo G., della medesima arcidiocesi. Monsig. Peters Vernon G., della medesima arcidiocesi. » Monsig. Schulte Giorgio N., della medesima arcidiocesi. » Monsig. Slowey Giacomo E., della medesima arcidiocesi. Monsig. Smith Giovanni, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Stemm Giorgio L., della medesima arcidiocesi. Monsig. Schnyder Francesco, della diocesi di Basilea. Monsig. Marcoux Edoardo, dell'arcidiocesi di Sherbrooke. » Monsig. Costa Antonino, dell'arcidiocesi di Catania. Monsig. Simaan Nemeh, del patriarcato latino di Gerusalemme. » » » 18 25 26 29 » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. 8 12 luglio » » » Monsig. Monsig. » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. 13 » » » » » » » » » 17. 23 29 31 )) » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Vergani Antonio, del medesimo patriarcato. Ferrino Giacomo, dell'arcidiocesi di Brindisi. Merra Vincenzo, della diocesi di Andria. Parisella Alfredo, della diocesi di Terracina. Flores Martin Giacomo, della diocesi di Salamanca. Agrimi Antonio, della diocesi di Lecce. Rosolen Giovanni, della diocesi di Vittorio Veneto. Stefani Pietro della medesima diocesi. Artoni Igino, della diocesi di Guastalla, de Santiago Roberto, dell'arcidiocesi di Montevideo. Giordano Davide, della medesima arcidiocesi. Maritorena Romano, della medesima arcidiocesi. Tamburini Domenico, della medesima arcidiocesi. Biggi Giulio, della diocesi di Piacenza. Riposati Antonio, della diocesi di Rieti. Giusti Martino, dell'arcidiocesi di Lucca. Babutiu Giorgio, della diocesi di Cleveland. Leonardo Felice, della diocesi di Teano. Diarium Romanae Curiae 31 3 6 luglio agosto » » » » » » 11 » 1954. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » 557 De Iorio Luigi, della medesima diocesi. Paternostro Agostino, dell'arcidiocesi di Capua. Semeraro Orazio, della diocesi di Ostuni. De Lucia Pasquale, della diocesi di Acerra. Pascarella Biagio, della medesima diocesi. Stompanato Mario, della medesima diocesi. Angela Giovanni Battista, della diocesi di Ivrea. Blandino Michele, della diocesi di Susa. Mazzoccone Giovanni, dell'arcidiocesi di Lanciano. Camerieri Segreti soprannumerari di Sua Santità: 1946. Monsig. Courei Emidio, della diocesi di Tucumán. 1948. Monsig. Vignati Cornelio, dell'arcidiocesi di Buenos Aires. 24 agosto 1949. Monsig. Pérez Giuseppe Alberto, della diocesi di Catamarca. 21 marzo 1951. Monsig. Maniás Silvio, dell'arcidiocesi di Santa Fé Arg. 27 ottobre » Monsig. Videla Cuello Giovanni, dell'arcidiocesi di S. Giovanni di Cuyo. 14 luglio 1952. Monsig. Mensa Albino, della diocesi di Pinerolo. » Monsig. Eismann Adamo, della diocesi di Treviri. 10 agosto Monsig. Franca Santos Cid, della diocesi di Lorena. 15 dicembre » 17 marzo 1953. Monsig. Calderón Pietro Leone, della diocesi di Nuova Pamplona. » » Monsig. Cortés Francesco da Paola, della medesima dioc. » Monsig. Mendoza Demetrio, della medesima diocesi. » Monsig. Hopmann Carlo, dell'arcidiocesi di Colonia. 8 aprile » Monsig. Ostlender Enrico, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Albers Gustavo, della diocesi di Muenster. 31 » Monsig. Bevilaqua Vidigal Clodoveo, della diocesi di 18 Caxias. 24 » » Monsig. Pinheiro Bogeia Enrico, della medesima diocesi. Monsig. Nafria Gregorio, della diocesi di Rio Preto. 2 maggio Monsig. Burlage Koppernagel Enrico, della diocesi di 5 » Muenster. Monsig. Heimbach Agostino, dell'arcidiocesi di Colonia. 11 » Monsig. Blaschke Paolo, della diocesi di Muenster. » » Monsig. Castaño Vincenzo, della diocesi di Armenia. 28 Monsig. Alvarado Gonzalez Antonio, della diocesi di Pe22 giugno tropolis. » » Monsig. Da Costa Giuseppe, della medesima diocesi. » » Monsig. De Amarai Mello Luigi Gerardo, della medesima diocesi. Monsig. Wolff Paolo, dell'arcidiocesi di Colonia. 30 » Monsig. Kroener Filippo, dell'arcidiocesi di Bamberga. 3 luglio Monsig. Schneider Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » )) » Monsig. De Mello Giovanni Onorio, della diocesi di Cam)) 8 pina Grande. 30 13 luglio maggio Acta 558 8 » 8 17 » 20 » 22 5 9 3 26 » 5 11 » 1 5 » » 22 21 » » » 22 » » 26 » » 7 » » » » » » » » luglio » Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1953. Monsig. Golombeck Oscar, dell'arcidiocesi di Colonia. » Monsig. Matias da Silva Giuseppe Maria, della diocesi di Guaxupé. agosto » Monsig. Velten Gualtiero, dell'arcidiocesi di Colonia. » » Monsig. Melanson Alderico, dell'arcidiocesi di Moncton. » » Monsig. De Veras Alcantara Natanaele, della diocesi di Valenza nel Brasile. » » Monsig. Borowski Geraldo, della diocesi di Santos. » » Monsig. Ne ves da Motta Vieira Primo, della medesima diocesi. » » Monsig. Lenzen Giovanni, dell'arcidiocesi di Colonia. settembre » Monsig. Mondoñedo Giuliano Angelo, dell'arcidiocesi di Trujillo. » » Monsig. Garcerant Francesco, dell'arcidiocesi di Cartagena. ottobre » Monsig. Martins Francesco, dell'arcidiocesi di Goa e Damäo. » » Monsig. Messier Luciano, della diocesi di S. Giovanni di Québec. » » Monsig. Poissant Giuseppe, della medesima diocesi. novembre » Monsig. Miller Simòes Emanuele, della diocesi di Aveiro. » » Monsig. Eisenreich Luigi, della diocesi di Passavia. » » Monsig. Fischer Francesco Saverio, della medesima dioc febbraio 1954. Monsig. Keulers Giovanni Giuseppe, della diocesi di Ru remonda. » » Monsig. Gilles Giuseppe, della diocesi di Namur. » » Monsig. Lefevre Ruggero, della medesima diocesi. » » Monsig. Theyssen Giuseppe, della medesima diocesi. marzo » Monsig. Atzori Abramo, della diocesi di Ales. aprile » Monsig. Faistl Francesco, della diocesi di Pueblo. » » Monsig. Holland Giorgio, della medesima diocesi. n » Monsig. Maas Pietro, della medesima diocesi. » » Monsig. Voss Elwood, della medesima diocesi. » » Monsig. Conrad Guglielmo, della diocesi di Kansas City. » » Monsig. Hayes Roberto, della medesima diocesi. » » Monsig. Knoebber Federico, della medesima diocesi. » » Monsig. Blujaki Agostino, dell'arcidiocesi di Santissima Assunzione. » » Monsig. Bogarin Raimondo, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Garcia Pantaleone, della medesima arcidiocesi. maggio )> Monsig. Asip Giacomo, della diocesi di Brooklyn. » » Monsig. Cañero Salvatore, della medesima diocesi. » » Monsig. Casey Guglielmo, della medesima diocesi. » » Monsig. Crawford Eugenio, della medesima diocesi. » » Monsig. Dawson Giorgio, della medesima diocesi. » » Monsig. Donnelly Francesco, della medesima diocesi. » » Monsig. Hickey Matteo, della medesima diocesi. » » Monsig. McDonald Ronald, della medesima diocesi. » •» Monsig. Reagan Giuseppe, della medesima diocesi. Diarium 7 10 » » » » » » 20 » 21 31 8 » » 9 31 » 14 » 18 19 » » 23 » » 26 6 12 » » 13 » 22 11 » » » » 3 » » Romanae Curiae 559» maggio 1954. Monsig. Smiddy Tommaso, della medesima diocesi. » » Monsig. Bottoms Arcibaldo M., della diocesi di Amarillo. » » Monsig. Matthiesen Leroy T., della medesima diocesi. » » Monsig. Chisholm Roberto, della diocesi di Marquette. » » Monsig. Ehlinger Paolo, dell'arcidiocesi di Sant'Antonio. » » Monsig. Hubertus Bruno, della medesima arcidiocesi. )> » Monsig. Popp Bernardo, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Wangler Alessandro, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Layode Lorenzo, dell'arcidiocesi di Lagos. » » Monsig. Oni Giulio, della medesima arcidiocesi. !> » Monsig. Heezemans Uberto Francesco, della diocesi di 's-Hertogenbosch. » » Monsig. Briscoli Giustino A., dell'arcidiocesi di Dubuque.. giugno » Monsig. Altieri Luigi, della diocesi di Caserta, » » Monsig. Ristoro Giuliano, della medesima diocesi. » » Monsig. Galli Arturo, della diocesi di Como. )) » Monsig. Del Paggio Pasquale, della diocesi di Teramo. » » Monsig. Moisan Rosario, dell'arcidiocesi di Sherbrooke. » » Monsig. O'Bready Maurizio, della medesima arcidiocesi. » . » Monsig. Guglielmino Gioacchino, dell'arcidioc. di Catania. » Monsig. Magliocchetti Francesco, della diocesi di "Veroli. » » Monsig. Franco Armando, dell'arcidiocesi di Brindisi. » » Monsig. Forer Enrico, della diocesi di Bressanone. » » Monsig. Oberkofler Giovanni Battista, della medesima diocesi. » » Monsig. Vidal Adolfo, del vicariato apostolico di Giamaica. » » Monsig. Maffei Tullio, della diocesi di Foligno. » » Monsig. Ottaviani Ottavio, della medesima diocesi. » » Monsig. Po Pietro, della medesima diocesi. » » Monsig. Parisella Innocenzo, dell'arcidiocesi di Gaeta. luglio » Monsig. Bubbolini Pietro, della diocesi di Sansepolcro. » )) Monsig. Baccichetti Girolamo, della diocesi di VittorioVeneto. » » Monsig. De Marchi Mario, della medesima diocesi. )) » Monsig. De Nardi Carlo, della medesima diocesi. » » Monsig. Lambiase Emilio, della diocesi di Nola. » » Monsig. Saviano Francesco, della medesima diocesi. » » Monsig. Barra Tommaso, della diocesi di Ivrea. » » Monsig. Perrotta Francesco, della diocesi di Calvi. » » Monsig. Lavagno Luigi, della diocesi di Casale Monferrato. » » Monsig. De Nittis Michele, dell'arcidiocesi di Manfredonia. » » Monsig. Cannalire Antonio, della diocesi di Oria. » » Monsig. Putignano Angelo della medesima diocesi. agosto » Monsig. Catone Carmine, dell'arcidiocesi di Capua. » » Monsig. Guerriero Antonio, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Petrella Modesto, della medesima arcidiocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 560 7 » » » 24 agosto » » » » 1954. Monsig. Quadri Santo, della diocesi di Bergamo. » Monsig. Picciotti Cesare, della diocesi di Fidenza. » Monsig. D'Onorio Di Meo Luca, dell'arcidiocesi di Gaeta. » Monsig. Adamini Eligio, della diocesi di Ivrea. » Monsig. Cassone Domenico, dell'arcidiocesi di Reggio Calabria. » » » Monsig. Musolino Antonio, della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Quattrone Aurelio, della medesima arcidiocesi. 27 » » Monsig. Forgione Raffaele, dell'arcidiocesi di Capua. » » » Monsig. Palladino Giovanni, della medesima arcidiocesi. 9 settembre » Monsig. Sanz Villalba Sotero, della diocesi di Tarazona. 17 » » Monsig. Graveiii Giovanni, della diocesi di Penne-Pescara. Camerieri Segreti soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità : 5 settembre 1954. S. E. il Sig. Walshe Giuseppe Patrizio (Irlanda). 9 » » Nob. Leonetti Tommaso (Roma). NECROLOGIO 11 gennaio 1953. Monsig. Meszlényi Zoltan Luigi, Vescovo tit. di Sinope. 6 agosto 1954. Monsig. Baudry Stanislao Enrico Gabriele, Vescovo di Mngyüan. 19 » » Monsig. Lync Giuseppe Patrizio, Vescovo di Dallas-Fort Worth. 25 » » Monsig. Ossola Pietro, Vescovo tit. di Verbe. 26 » » Monsig. Bernardini Filippo, Arcivescovo tit. di Antiochia di Pisidia. 30 » » Emo Signor Card. Schuster Alfredo Ildefonso, del titolo dei Ss. Silvestro e Martino ai Monti, Arcivescovo di Milano. » » » Monsig. Vesters Gerardo, Vescovo tit. di Dioclezianopoli di Palestina. 20 settembre » Monsig. Pichot Paolo, Vescovo tit. di Rafanea. 4 ottobre » Emo Signor Card. Borgongini Duca Francesco, del titolo di S. Maria in Vallicella. An. et vol. X X X X VI 15 Novembris 1954 (Ser. II, v. XXI) - N. lé ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I CIVITATIS BOLIVARENSIS (BARCINONENSIS IN VENEZUELA) SX DIOECESI CIVITATIS BOLIVARENSIS QUAEDAM TERRITORII PARS DISTRAHITUR QUA NOVA EFFICITUR DIOECESIS, (( BARCINONENSIS IN VENEZUELA )) APPELLANDA. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Summa Dei voluntate universae Ecclesiae regimini praepositi, apprime studemus ut catholica res per terrarum orbem maiora in dies incrementa suscipiat. Ad quod assequendum non parum proficit novarum erectio dioecesium, cum id ob temporum rerumque adiuncta christifidelium utilitati conferre censeatur. Quod nunc faciendum existimamus quod ad Civitatis Bolivarensis Sedem attinet, quae tantos fecit progressus, ut nova sit ex ea dioecesis constituenda. Cum igitur venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi atque in Venetiolana Republica Apostolicus Nuntius, una cum civili auctoritate hoc ab Apostolica Sede postulavisset, Nos, audito venerabili Fratre Ioanne Iosepho Bernal Ortiz, Episcopo Civitatis Bolivarensis, cuius res interest; eorum quoque consensum supplentes qui in hoc negotio aliquid iuris sese habere arbitrentur, re attento animo considerata, qua potestate universae christianae familiae praesidemus, haec 36 - ACTA, vol. X X I , n. 14. — 15-11-1954. 562 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quae sequuntur statuimus ac decernimus. A dioecesi Civitatis Bolivarensis territorium separamus quod eo statu continetur, qui vulgo « Anzoategui » appellatur ; et novam ex eo constituimus dioecesim Barcinonensem in Venezuela nuncupandam. Nova itaque erecta dioecesis ad septemtrionem attinget mare Caraibicum; ad orientem, Status quibus nomen vulgo « Sucre » et « Monagas » ; ad meridiem, flumen « Orinoc o » ; ad occidentem vero, Status «Guárico» et «Miranda» nuncupato». Huius autem novae dioecesis Sedem Barcinone, in urbe regionis principe, collocari iubemus ; cathedra vero episcopalis in templo S. Eulaliae, Martyris, exstabit, in eadem urbe Barcinone, quod ad cathedralis templi honorem evehimus ac dignitatem. Barcinonensibus Praesulibus novae huius dioecesis regimen et administrationem tribuimus una cum omnibus iuribus, privilegiis, oneribus et obligationibus, quae sunt ceterorum omnium Episcoporum propria. Modo conditam Sedem Barcinonensem in Venezuela suffraganeam esse volumus metropolitanae Caracensi Ecclesiae, cuius Metropolitis Archiepiscopis recto iure Barcinonenses pro tempore Praesules subicientur. Mensam episcopalem, quam vocant, ea bona constituent quae pro rata parte, divisis bonis quae dioecesi Civitatis Bolivarensis pertinebant, obvenient, iuxta normam Can. 1500 Codicis Iuris Canonici; vel quae a fidelibus christianis onerentur; vel denique Curiae emolumenta. Quod vero attinet ad Vicarii Capitularis seu Administratoris, sede vacante, electionem atque ad fidelium et sacerdotum iura et onera aliaque huiusmodi, servanda praecipimus quae Iure Canonico iubentur. Quod autem ad clerum nominatim spectat decernimus ut simul ac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem deductae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur ascripti, in cuius finibus iure optimo degunt. Iuxta ea quae Codice Iuris Canonici praecipiuntur, Canonicorum Collegium quamprimum condi iubemus, ad normas aliis sub plumbo Litteris edendas. Quod si in praesens fieri nequeat, indulgemus ut eorum loco Consultores dioecesani eligantur, qui Episcopum consiliis et opera iuvent, in maioribus negotiis expediendis. Praecipimus quoque ut, cum primum fas erit, pueris ad sacerdotalia munia vocatis excolendis seminarium saltem elementarium constituatur, ad iuris communis normam et iuxta leges a S. Consilio de Seminariis studiorumque Universitatibus traditas; ex eo vero, cum fieri poterit, electi iuvenes Romam mittantur ut ibi, in Pontificio Collegio Piano Americano Latino, ad pietatem et doctrinam erudiantur. Volumus denique ut a Curia Civitatis Bolivarensis ad tabularium Curiae Barcinonensis in Venezuela quam cito acta et documenta mittantur, quae hanc Ecclesiam spectant. Ut autem ea omnia quae Nostris hisce Litteris iubemus efiiciantur, vene- Acta Pii Pp. XII 563 rabilem, quem diximus, Fratrem Armandum Lombardi deligimus, vel eum qui eo tempore, quo haec decreta ad rem adducentur, Apostolicae in Venetiolana Republica Nuntiaturae praeerit; cui propterea omnes necessarias ad id potestates facimus, cuilibet subdelegandas viro, qui tamen aliquam in sacro sacerdotio obtinuerit dignitatem. Iubemus pariter ut idem venerabilis Frater hoc confectum negotium in tabulas referat, quarum fide digna exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum transmittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis vel locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino fides habenda erit quae hisce haberetur si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die septimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. Pro S. R. E. Card. S. Congr. Consistorialis Pro S. R. E. Cancellario a Secretis £8 CLEMENS Card. MICARA S$ IOSEPHUS Card. PIZZARDO Sacri Collegii Subdecanus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens f Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleuc, Decanus Prot. Apost. Albertus Serafini, Proton. Loco £8 Plumbi In Ap. Conc. tab., Vol. LXXXVIII, n. 92. Apost. Acta 564 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II BARQUISIMETENSIS - CALABOCENSIS. (GUANARENSIS) TERRITORIIS NOVA DIOECESIUM ERIGITUR BARQUISIMETENSIS DIOECESIS ET CALABOCENSIS (( G U A N A R E N S I S )) PIUS DISMEMBRATISI NUNCUPANDA. EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD P E R P E T U A M REI M E M O R I A M Ex quo tempore Deus ineffabili suae bonitatis consilio voluit Nos gregem suum regere et custodire, ex eo die maiorem sollicitudinem nullam habuimus, quam ut omnes fideles, sanguine Christi decori, possint aptius fidem suam cotidie et profiteri et fovere. Quandoquidem igitur venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi idemque in Venetiolana Republica Apostolicus Nuntius, et civilis auctoritas enixe postulaverunt ab hac Apostolica Sede ut, territoriis dioecesium Barquisimetensis et Calabocensis partitis, nova dioecesis constitueretur, Nos, pro certo habentes id maiorem prosperitatem rerum religiosarum eo terrarum esse allaturum, libentissimo animo exhibitis precibus concedendum putamus. Qua de re, auditis venerabilibus Fratribus Antonio Ignatio Camargo, Episcopo Calabocensi, et Chrispolo Benítez Fonturvel, Episcopo Barquisimetensi, quorum fuit sententia secunda; re quam optime potest considerata; consensumque eorum suppl entes qui habeant vel se arbitrentur aliquid iuris in hoc negotio habere, ea potestatis plenitudine quam a Christo accepimus, haec quae sequuntur decernimus et statuimus. A dioecesi Barquisimetensi territorium distrahimus quod ad eum Statum pertinet, qui eorum lingua « Portuguesa » dicitur ; item a dioecesi Calabocensi id territorii separamus quod civili districtu « Guanarito » comprehenditur : quae territoria in novam dioecesim constituimus, Guanarensem nomine appellandam. Guanarensis igitur dioecesis ad omne territorium regionis « Portuguesa » patebit, hisque finibus claudetur : ad septemtrionem Barquisimetensi dioecesi; ad orientem solem dioecesibus Valentina in Venezuela et Calabocensi; ad meridiem item dioecesis Calabocensis et archidioecesis Emeritensis in Venezuela limitibus, quam denique attinget ad occidentalem quoque partem. Episcopus cui obtinget nova dioecesis Guanarensis regenda et gubernanda sedem episcopalem in « Guanare » Acta Pii Pp. XII 665 urbe statuet, cathedram vero suae potestatis in aede Spiritui Sancto sacra, quae in eadem urbe exstat quaeque est minoris Basilicae titulo condecorata. Hoc igitur templum, magna fidelium multitudine celebre, qui insigni pietate Deiparam Virginem a « Coromoto », universae Reipublicae Patronam, venerantur, ad cathedralis gradum et honorem perducimus, datis scilicet sive Sedi sive Praesulibus honoribus et privilegiis at oneribus etiam impositis quae ex hac dignitate proficiscuntur. Volumus praeterea ut Ecclesia, quam modo condidimus, sit metropolitanae archidioecesi Caracensi suffraganea; erit itidem eius Episcopus Archiepiscopo Caracensi subiectus et obnoxius. Mensam episcopalem, quae dicitur, ea bona constituent quae sive pro rata parte ex divisione bonorum dioecesibus Barquisimetensi et Calabocensi hucusque pertinentium obvenient, iuxta normam Can. 1500 Codicis Iuris Canonici; sive quae a christifidelibus offerentur ; sive Curiae emolumenta. Quod vero attinet tum ad Vicarii Capitularis seu Administratoris, sede vacante, electionem, tum ad fidelium et sacerdotum iura et onera aliaque huiusmodi, eadem servari praecipimus quae Iure Canonico iubentur. Quod vero ad clerum nominatim spectat decernimus ut simul ac hae Litterae Nostrae ad exsecutionem deductae fuerint, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur ascripti, in cuius finibus iure optimo degunt. Cathedrali Guanarensi Ecclesia constituta, Canonicorum Collegium quamprimum condi iubemus, iuxta normas, per alias sub plumbo Litteras edendas. Donec vero Canonicorum deest senatus, indulgemus ut eorum loco Consultores dioecesani eligantur, qui Episcopum consiliis et opera adiuvent. Decernimus praeterea ut, cum primum fas erit, pueris ad sacerdotalia munia vocatis studiosissime excolendis seminarium saltem elementarium constituatur, ad communis iuris normam et iuxta leges a S. Consilio de Seminariis studiorumque Universitatibus traditas; ex quo, cum fieri poterit, electi iuvenes Romam mittantur ut in Pontificio Collegio Piano Americano Latino philosophicis et theologicis disciplinis instituantur. Volumus denique ut omnia documenta et acta, quae ad nuper erectam Guanarensem Ecclesiam spectant, a Curiis Barquisimetensi et Calabocensi ad Curiam Guanarensem quam cito transmittantur, in cuius tabulario asserventur. Ut autem ea omnia quae Nostris hisce Litteris iubemus efiiciantur, venerabilem Fratrem Armandum Lombardi deligimns, vel eum qui eo tempore, quo haec decreta ad rem adducentur, Apostolicae in Venetiolana Republica Nuntiaturae praeerit; cui propterea omnes necessarias ad id potestates facimus, cuilibet subdelegandas viro, qui tamen aliquam in sacro sacerdotio obtinuerit dignitatem. Iubemus pariter ut idem venerabilis Frater hoc confectum negotium in ta- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 566 bulas referat, quarum fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum transmittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum ef&cacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis vel locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino fides habenda erit quae hisce haberetur si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die septimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. Pro S. R. E. Card. S. Congr. Consistorialis a Secretis Pro S. R. E. Cancellario Ut IOSEPHUS Card. PIZZARDO © CLEMENS Card. MICARA Sacri Collegii Subdecanus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens f Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleuç., Decanus Prot. Apost. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., Vol. LXXXVIII, n. 9$. Acta PU Pp. XII 567 III DE « MISSIONE G A L L I A E » E SENONENSI ARCHIDIOECESI TERRITORIUM PAROECIAE DE (( PONTIGNY )) DISTRAHITUR IDEMQUE IN PRAELATURAM (( N U L L I U S )), CUI NOMEN MISSIO GALLIAE SEU PONTINIACENSIS, ERIGITUR ET CONSTITUITUR. PIUS SERVUS E P I S C O P U S SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Omnium ecclesiarum sollicitudo, qua pro Apostolico munere Nostro urgemur, id a Nobis exposcit ut, quae catholicae religioni propagandae et animorum saluti promovendae conferant, quam maxime provehamus. Instantibus, igitur, ministerii Nostri curis longinquas etiam prosequimur regiones quas, evangelici luminis adhuc expertes, sacris praeconibus excolendas committimus, nec minori profecto studio universas quoque complectimur nationes, quas apud viget christianum nomen, impensa opera enitentes ut illic catholicae fidei professio integra et indemnis servetur. Has inter nationes recolere in praesentiarum iuvat praenobilem Nobisque carissimam Galliam, primogenitam Ecclesiae filiam, cuius singularia in catholicae fidei profectu comparata sibi per saecula merita effuso sermone iam pridem celebravimus, praesertim cum, nondum Supremi Pontificatus officium adepti, sollemnibus ibidem apostolicis legationibus perfuncti sumus. Quae quidem pergratum est nunc iterum commemorare, marialis dum volvitur annus, cum singulare Immaculati Conceptus Beatissimae Virginis Mariae privilegium centenaria celebratione recolentes, mentem animumque Nostrum ad Lapurdum convertimus ubi, quarto labente anno a definito dogmate, ipsamet Immaculata Virgo Supremi Magistri oraculum conspectibus, alloquiis et miraculis divinitus comprobavit. Non exigua, tamen, afficimur animi anxietate cum peculiares quasdam rei religiosae condiciones in Gallia Nobiscum consideramus, quae anteactis quoque temporibus Decessorum Nostrorum animum vehementer commoverunt. Meminisse hac in re satis est immortalis memoriae Decessores Nostros Leonem X I I I et Pium X, quem quidem summa Nostra laetitia universoque plaudente catholico orbe Sanctorum catalogo nuper adscripsimus. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 568 Summi hi Pontifices pluribus documentis, iisque celeberrimis, sacrorum Galliae administros amplissime collaudarunt ob navam eorumdem sollertiam in bonum animorum tunc praesertim impensam, cum gravibus Ecclesia premeretur difficultatibus nefariisque afficeretur angustiis. Ne vero constantia, ne virtus in tuendis Ecclesiae iuribus ullo modo deficerent, ne quis fidelium, praeterea, a recto declinaret, plena sapientiae et gravitatis consilia Sacris Galliae Pastoribus praefati Summi Pontifices tradiderunt, quae et in praesentibus rerum adiunctis maximi sunt momenti. Placet hic Nobis commemorare paterna monita quae felicis recordationis Leo X I I I Litteris die VIII mensis Septembris anno MDCCCIC datis, vernacula lingua conscriptis, ad Gallicos sacerdotes humani consortii utilitatibus consulentes, sapientissime dedit. 1 Neque silentio praeterire possumus exhortationes, quas sanctissimus Romanus Antistes Pius X, instaurare omnia in Christo percupiens, -ad Galliae Archiepiscopos et Episcopos, in alterum Conventum dioecesanis missionibus provehendis congregatos, quasi praesagienti animo scribebat : « . . . ne desint vobis paternae caritatis Nostrae hortamenta, quibus, ut confidimus, studia vestra acrius excitentur in ea quae ad incrementum divinae gloriae atque animarum salutem patent coepta uberrima ... Haec igitur antiquissima sit vobis cuia, apostolicorum virorum qui id obeant muneris ita augere copiam ut nulla sit in dioecesibus vestris paroecia quae eorumdem ministerium nimis diu desideret. Nescii equidem haud sumus minime deesse in Gallia viros qui, ad exemplum Apostolorum, orationi ac ministerio verbi instantes, in consummationem sanctorum toti sunt atque in aedificationem corporis Christi. Sed impar, probe nostis, eorum numerus paroeciis omnibus peragrandis, iisdemque evangelica instituendis disciplina. Quare hoc etiam pastorali navitati vestrae maxime commendatum volumus, ut scilicet unaquaeque dioecesis illud tam salutare tamque expeti tum opus dioecesanis Missionariis efforman- dis edendis rite constitutum habeat, et omni, ut par est, instructum pietatis doctrinaeque adiumento. Propositum equidem difiicultatibus non vacat, hinc a sacerdotum, inde a rerum inopia petitis. Sed haud vos praeterit opus de quo loquimur tantae esse utilitatis excolendis ad pietatem animis, ut prae ceteris piis operibus sit vobis fovendum... ». 2 Quominus tamen Summi Pontificis monita, ut erat in votis, omnino ad rem adducerentur, prohibuerunt rerum difficultates, temporum ho1 L E O Pp. X I I I , Epìstola Encyclica, ad Galliae Episcopos, de clericorum educatione, Depuis le jour, 8 Septembris 1 8 9 9 , Leonis XIII Pontificis Maximi Acta, X I X , 1 5 7 , Romae, ex Typographia Vaticana 1 8 9 9 . 2 A. A. S., I I I (a. 1911), p. 2 6 8 . Acta Pii Pp. XII 569 minumque nequitia, aucta clericorum penuria, aliaeque haud paucae gravesque causae. Quapropter et in praesens moerentes conspicimus ac summopere dolemus haud paucos homines, inter eos praesertim qui in fabricis, in officinis et in agris ex cotidiana opera vivunt, materialistarum placitis deceptos, a christianae vitae institutis et moribus fere defecisse. At incaute aberrantes hae oves ad unum Christi ovile cito adducantur oportet. Tanta in re praecipuus versabatur labor sacrorum administrorum, qui ad huiusmodi quasi missionale ministerium parati sint et idonei; quique debita scientia ac virtute praestantes et convenienter imbuti rei socialis principiis a Nobis et a Decessoribus Nostris multimodis et aperte traditis, terrenis rebus omnino posthabitis, celso huic aposto latus muneri toto animo se dedant. Nos equidem non effugit quanta, in re, egerint, quanta susfinuerint Venerabiles Fratres Archiepiscopi et Episcopi Galliae, quorum pastoralem sollertiam, hanc nacti occasionem, ex animo gratulamur. Ipsi enim, quamvis ex consulto a priscis sacri ministerii normis probatisque apostolatus rationibus non recedant, novis tamen aptisque remediis ac subsidiis uti contendunt, et ardua varii generis experiuntur incoepta, hodiernae vitae moribus temporumque necessitatibus melius accommodata. His de causis pia clericorum consociatio Missio Galliae nuncupata, a Patrum Cardinalium et Archiepiscoporum eiusdem Nationis Coetu promota, paucos ante annos in Gallia fuit erecta secundum eam formulam, quam Sacrae Romanae Congregationes, pro sua quaeque competentia, ad experimentum probaverunt, facta una simul eidem Missioni facultate clericos aggregandi et peculiari titulo « Missionis Galliae » ad sacros ordines promovendi. Haud leves exinde collecti bonorum operum fructus, etsi brevi intercedente temporis intervallo, utilitatem Missionis probant; experientia vero necessitatem suadet firmioris constituendae iuridicae ordinationis, quae iuris communis legibus ac principiis pressius respondeat, unde ecclesiasticae omnes institutiones suam repetunt firmitatem suumque profectum. Quod quidem cum iidem Venerabiles supra memorati in episcopatu Fratres, Nobis et huic Apostolicae Sedi addictissimi, supplicibus litteris nuper expostula vissent, ne quid a Nobis desiderantur quod ad pleniorem Clericorum disciplinam et animorum salutem comparandam praestare valeamus, huiusmodi negotium tractandum commisimus Sacrae Nostrae Congregationi Consistoriali. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 570 Consilium autem a Venerabili Fratre Nostro Adeodato Ioanne S.R.E. Cardinali Piazza. Episcopo Sabinensi et Mandelensi, eiusdem Sacrae Congregationis Consistorialis a Secretis, ad Nos prolatum, consociationem nempe Cleri saecularis, quae Missio Galliae nuncupatur, in Praelaturam nullius erigendi et constituendi, cum proprio territorio proprioque Praelato Ordinario, Nos, re mature perpensa, id adprobavimus et ad effectum deducendum decrevimus. Ideoque, benigne admitientes preces Nobis exhibitas a Dilecto Filio Nostro Achilleo S. R. E. Cardinali Liénart, Episcopo Insulensi, Consilii seu Commissionis Episcopalis Missioni Galliae moderandae Praeside, praehabito favorabili voto Venerabilis Fratris Pauli MareUa, Archiepiscopi titulo Docleensis, Nostri in Gallia Nuntii, ac de consensu Venerabilis Fratris Friderici Eduardi Camilli Lamy, Archiepiscopi Senonensis, aliorumque consensum supplentes, qui in huiusmodi negotio aliquid iuris habeant vel habere praesumant, multum percupientes, ut hoc bonum, felix faustumque sit et animorum saluti et Missioni Galliae benevertat, ea quae sequuntur Apostolica auctoritate Nostra decernimus et mandamus. I Territorium quod est in Archidioecesi Senonensi quodque paroeciam vulgo Pontigny constituit, praesentibus circumscriptum finibus, prout in adnexo folio describitur, * una cum sua ecclesia continentibusque aedibus — olim Sacri Ordinis Cisterciensis insigni Pontiniacensi Abbatia, quae rerum gestarum memoria necnon Sanctorum Virorum exemplis fuit illustris — a iurisdictione Ordinarii Senonensis distrahimus, et iurisdictioni Praelati Missionis Galliae, ad nutum Sanctae Sedis, submittimus, suspensa, hac ratione, qualibet memorati Ordinarii Senonensis in idem territorium potestate, ita ut posthac Missio Galliae considerari queat ac valeat instar Praelaturae Nullius dioeceseos. II Missio Galliae sic erecta et constituta ad normam can. 319, § 2 C. I. C. normis iuris communis regitur, salvis propriae legis statutis. III § 1. Territorium Missionis, parvum quidem et certis limitibus circumscriptum, principem ipsius Missionis domum comprehendet una cum ecclesia et continentibus aedibus. * V. pag. 571. Acta PU Pp FINES TERRITORII 571 XU PRAELATURAE 1: 50.000 NULLIUS 572 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale § 2. In hoc autem territorio Missio Galliae habere potest, iuxta sacrorum canonum praescripta, Seminarium seu Collegium ad normas datas a Sacra Congregatione Seminariis et Universitatibus studiorum praeposita moderandum, in quo certus adolescentium numerus ad statum clericalem instituatur. IV § 1. Praelatus Missionis nominatur atque instituitur a Romano Pontifice, ad normam can. 320 § 1 C. I. C. § 2. Praelatus Missionis eligitur inter Sacros Antistites cooptatos in Missionis Galliae Episcopalem Commissionem, quae a Patrum Cardinalium et Archiepiscoporum Galliae Coetu stabiliter est constituta. § 3. Praelatus Missionis eiusdem Episcopalis Commissionis Praeses erit. V § 1. Praelati Missionis ius est clericum incardinandi ad normam canonum 111 § 2 et 112 C. I. C, ceterisque servatis de iure servandis. § 2. Pariterque ipsius Praelati ius est clericum ad sacros ordines promovendi titulo Missionis Galliae. § 3. Praelatus Missionis congruae sustentationi uniuscuiusque presbyteri, quem promoverit titulo Missionis Galliae, consulere debet. VI § 1. Unusquisque sacerdos, Missioni adscriptus, ut a Praelato Missionis ad aliquam dioecesim mitti vel ex alia ad aliam dioecesim, in perpetuum aut ad prorogabile tempus, transire possit, ad tramitem iuris indiget consensu Episcopi ad quem. § 2. Sacerdos Missionis a proprio, quo fungitur, in aliqua dioecesi munere amoveri potest, ad normam can. 454 § 5 C. I. C. VII Unusquisque Missionis sacerdos in exercenda animarum cura extra saepta Missionis vel in quolibet perfungendo munere, sibi ab Ordinario loci commisso, plene subiacet eiusdem auctoritati nullaque fruitur ab Ordinario loci exemptione. Acta Pii Pp. XII 573 VIII § 1. Praelatus Ordinarius^ non sine tamen Apostolicae Sedis auctoritate et venia, Vicarium Generalem constituere debet. § 2. Vicarius Generalis eligendus est sacerdos, qualibet alia officiorum cura expeditus. § 3. Vicario Generali sic constituto omnes facultates competunt, quae huic muneri, ad normam iuris communis, sunt propriae necnon ceterae quae peculiaris Missionis lex eidem tribuit. § 4. Vicarius Generalis in territorio Missionis habitualiter residere debet et assidue ac probe meliori eiusdem regimini una cum Praelato consulere, non solum intra Missionis saepta sed etiam, sartis tectisque iuris communis legibus, extra territorium Missionis proprium, in moderandis vigilanti studio Missionis alumnis qui in variis dioecesibus, sub Ordinariorum locorum iurisdictione, curam animorum aliave ecclesiastica officia gerunt. IX Firmo praescripto can. 340 C. I. C, quo Praelatus Ordinarius singulis quinquenniis relationem Summo Pontifici facere tenetur super statu Missionis sibi commissae secundum formulam ab Apostolica Sede datam, singulis insuper annis de statu materiali et spirituali Missionis deque observantia ecclesiasticae disciplinae Praelatus relationem conficiet Sacrae Congregationi Consistoriali exhibendam. X § 1. Ut aliqua Missionis domus extra Missionis territorium erigi queat, requiritur Ordinarii loci consensus in scriptis datus. § 2. Erecta Missionis domus nulla pollet ab Ordinario loci exemptione. XI Vacante Praelatura, qui senior est inter Commissionis Episcopalis Antistites Missionem regit atque administrat omnibus instructus facultatibus quae Praelato Missionis competunt. Haec postquam Ecclesiae maiori usque utilitati et decori consulentes, statuimus, multa prece omnipotentis Dei imploramus auxilia, ut quilibet huius Christi militiae miles expectationis Nostrae votis respon- 574 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dens, eximius religionis et pietatis cultor, sit « quasi ignis effulgens et thus ardens in igne » (Eccli, 50, 9) : itemque ut eius industria et opera, qua quaerat non sua, sed ea quae sunt Christi, pax renideat; ubi sunt odia, socialis effloreat amor, ubi dubitatio excruciat, fides soletur; denique ubi est rerum desperatio, sancta spes redeat. Quae autem hisce Litteris apostolica auctoritate a Nobis decreta sunt, nulli hominum, nullo unquam tempore ac quacumque de causa, infringere aut iis repugnare vel quomodolibet contraire liceat. Si quis vero, quod Deus avertat, hoc attentare praesumpserit, sciat se obnoxium èvasurum esse poenis a sacris canonibus contra obsistentes exercitio ecclesiasticae iurisdictionis statutis. Hisce omnibus, ut supra, confirmatis ac constitutis, ad eadem exsequenda deputamus Venerabilem Fratrem Paulum Marella, Archiepiscopum Docleensem, Nostrum in Gallia Nuntium, eidem tribuentes facultates opportunas et necessarias, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum, ac definitive sententiam dicendi de quavis difficultate vel oppositione in exsecutione actus quomodolibet oritura, imposito onere ad Sacram Congregationem Consistorialem intra sex menses transmittendi authenticum exemplar peractae exsecutionis actus. Volumus insuper ut harum Litterarum exemplis, transumptis, etiam impressis, manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et sigillo alicuius viri in ecclesiastica dignitate constituti munitis, eadem omnino tribuatur fides in iudicio et extra illud, quae hisce Litteris Nostris tribueretur, si originaliter exhibitae vel ostensae forent. Decernimus denique has praesentes Litteras valituras, contrariis quibuslibet, etiam peculiari et expressa mentione dignis, minime obstantibus. Datum ex Arce Gandulfi, apud Romam, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, die decima octava Kalendas Septembris, in festo B. M. Virginis in coelum Assumptae, Pontificatus Nostri anno sexto decimo. P I U S PP. X I I Acta Pii Pp. XII 575 LITTERAE APOSTOLICAE I BEATA MARIA V. (( A PRAESENTATIONE )) URBIS ET ARCHIDIOECESIS NATALENSIS PRAECIPUA PATRONA CONFIRMATUR. P I U S PP. X I I Ad perpetuam rei memoriam. — Quae mortalibus, huius iactatis saeculi fluctibus, constituta est amplissimum praesidium, Beatam Mariam Virginem, ad Templum deductam, sacrorum administri et Christifideles urbis et archidioecesis Natalensis a multo iam tempore ut peculiarem Patronam consueverunt venerari et ad Eius simulacrum frequentes se effundere. Quae quidem imago ante ducentos annos a piscatoribus in ligneo receptáculo est inventa indeque pietate non intermissa exculta. Cum vero tam honestum Natalensium consilium ut Deipara, Deo a parentibus devota, ipsorum foret caelestis tutrix, non esset Apostolica auctoritate ratum, atque, ob alterum exactum saeculum ab imagine illa inventa, eiusdem honori sollemnia agerentur, Venerabilis Frater Marcolinus de Souza Dantas, Archiepiscopus Natalensis, Nos rogavit ut electionem illam, a Natalensi populo fideli factam, confirmaremus simulque simulacrum Deiparae aureo sineremus diademate r e dimiri. Nos autem, qui Marianam religionem omni ope studemus propagare eique quam maxima afferre incrementa, precibus huiusmodi libenter decrevimus obsecundare. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem a Praesentatione praecipuam urbis et archidioecesis Natalensis apud Deum Patronam confirmamus, seu iterum constituimus ac renuntiamus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus locorum seu dloeceseon Patronis rite competunt. Earundem etiam harum Litterarum vi Natalensi Archiepiscopo, quem diximus, eas partes committimus ut, die per se ipsum statuendo, memoratae imagini Beatae Mariae Virginis a Praesentatione, post Missarum sollemnia, iuxta ritum formulamque praescriptam, auream coronam, Nostro nomine atque auctoritate, imponat. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Almam igitur Deiparam a Praesentatione urbis et archidioecesis Natalensis prae- 576 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cipuam Patronam confirmantes seu iterum declarantes, statuimus praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die x v n mensis Novembris, anno MDCCCCLIII, Pontificatus Nostri quinto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis II AD DIGNITATEM ET HONOREM BASILICAE MINORIS EVEHITUR CATHEDRALIS ECCLESIA NOLANA. P I U S PP. X I I Ad perpetuam rei memoriam — Egregium religionis domicilium ac Marianae pietatis monumentum Nolae conspicitur, in urbe praeclara et pervetere : Templum dicimus princeps, quod honori Almae Deiparae sideribus receptae sacrum est, et propter molis amplitudinem atque copiam ornamentorum in Italiae Meridianae Ecclesiis numerum potiorem obtinet. Templum enim, saeculo hoc ineunte eo genere exstructum, quod a renatis artibus merito solet nunçupari, atque in tres alas dispertitum, varietate marmorum et ectypis auro obductis, quibus camera ornata est, fulget. E sacellis a latere positis duo praesertim arte et venustate commendantur, in quorum altero Augustum Eucharistiae Sacramentum asservatur, in altero vero Sanctus Paulinus, Episcopus Nolanus, est conditus. Dignum quoque existimes quod memoretur hypogeum, veteribus decoratum imaginibus, quae udo ulitis coloribus sunt pictae. Ibi sepultus fertur Sanctus Felix, primus Nolanorum Antistites, ad cuius monumentum frequentes solent Christifideles religionis causa accedere. Volens autem huiusce Templi dignitatem adaugere populumque sibi commissum ad impensiora pietatis studia provocare, Venerabilis Frater Adolfus Binni, Episcopus Nolanus, Nos rogavit ut hoc Templum Almae Deiparae dicatum, Mariano hoc vertente Anno, Basilicae Minoris 577 Acta Pii Pp. XI t nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenter auditis, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam Cathedralem Nolanam ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis quae Templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illosque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi mensis Martii, anno MDCCCCLIIII, Pontificatus Nostri sexto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis ALLOCUTIONES I iis qui interfuerunt medicinae artis, Conventui Romae quartodecimo Internationali de historia habito .* Parmi les nombreux Congrès qui se tiennent à Rome à la fin de cet été, plusieurs sont organisés par des associations de médecins pour étudier des questions intéressant directement la pratique actuelle de cette noble profession. Mais, élargissant le cadre ordinaire de vos préoccupations, vous avez voulu, Messieurs, dans votre X V I Congrès International d'Histoire de la Médecine, inscrire au programme quelques thèmes de portée plus générale, dignes de retenir l'attention de quiconque s'intéresse aux problèmes culturels. Aussi sommes-Nous très heureux * Habita die 17 Septembris mensis a. 1954. 37 - A C T A , vol. X X I , n. 14 — 15-11-1954. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 578 de vous recevoir en cette occasion pour vous féliciter et souhaiter à ces rencontres le plus grand fruit. Le rythme étonnamment rapide, qui entraîne depuis plus de cent ans l'évolution des sciences, n'a pas manqué de provoquer les plus heureuses conséquences dans le domaine de l'art de guérir. En même temps que s'approfondissait au siècle dernier la connaissance du corps humain, de sa structure et de ses fonctions, F avènement de la microbiologie lançait la médecine dans la voie d'un progrès tellement radical que l'on a peine à comprendre les idées et les pratiques des médecins qui vécurent à une époque moins fortunée. Et pourtant, les conceptions actuelles en anatomie, physiologie et pathologie, la précision des méthodes modernes de recherche ne constituent que l'aboutissement de longs tâtonnements et la continuation d'une route particulièrement difficile. Compléter le tableau magnifique de l'histoire de la médecine, en éclairer les points obscurs, préciser tel ou tel trait des figures d'avant-plan ou des disciples plus modestes qui appliquent et vérifient les intuitions des maîtres, redresser aussi les interprétations inexactes qui défigurent la réalité, telle est, Messieurs, la tâche que vous vous proposez. Mais vous n'oubliez pas que les leçons du passé doivent servir aux hommes du temps présent, les instruire, leur éviter de répéter certaines erreurs ou de s'engager sur des chemins sans issue. En médecine, comme dans les autres branches du savoir, il n'est pas rare que des principes bien établis viennent peu à peu à s'obscurcir, victimes parfois d'une routine qui en fausse la portée jusqu'à les dénaturer et les condamner à disparaître. Arrive un jour cependant où la vérité ressuscite. En relisant les anciens, l'on s'aperçoit que déjà ils avaient ouvert la voie et formulé des règles sages. Aux fervents de l'histoire de la médecine, il appartient de rechercher les trésors oubliés et de les remettre en valeur. C'est pourquoi Nous souhaitons que les thèmes de relation traités dans vos sessions : la médecine comme moyen d'union entre les peuples, sa contribution au progrès de la civilisation, l'école de Salerne et le monde médical préuniversitaire, projettent sud certains aspects du passé un éclairage nouveau, susceptible d'intéresser et d'instruire les contemporains. La médecine, science et art, occupe, dans les civilisations, une place vraiment particulière : son importance pour l'individu comme pour la société, les qualités requises chez celui qui l'exerce, le caractère sacré de la vie humaine dont elle dispose, déterminèrent dès l'antiquité l'intervention du législateur, soucieux d'en contrôler l'exercice. Deux millénaires avant le Christ, le code fameux d'Hammourabi promulgue les Acta Pii Pp. XII 579 peines et les récompenses qui sanctionnent l'échec ou la réussite des interventions médicales. Il était nécessaire cependant qu'une activité aussi complexe et délicate trouvât, pour l'orienter, les enseignements d'un maître conscient de ses exigences techniques, autant que de ses responsabilités morales. Le génie grec, si fécond dans tous les domaines de la culture, allait là aussi donner sa mesure. Les écrits d'Hippocrate contiennent sans aucun doute une des plus nobles expressions de la conscience professionnelle, qui impose en particulier le respect de la vie et le dévoûment au malade, et tient compte aussi des facteurs personnels : maîtrise de soi, dignité, discrétion. Celui qui sut mettre en évidence ces normes morales, et les présenter dans l'ensemble d'une doctrine suffisamment complète et harmonieuse, fit à la civilisation l'hommage d'une œuvre plus grandiose que celle des conquérants d'empires. Nous ne pouvons oublier que, fidèle à cet idéal, la médecine fut et reste destinée à tenir un rôle capital, lorsque se déchaînent les terribles fléaux, guerres et épidémies, qui menacent jusqu'à l'existence des peuples. Dans les angoisses et l'urgence de ces conjonctures, elle se découvre alors des ressources insoupçonnées, tant par l'invention et la mise au point de thérapeutiques nouvelles, que par le dévoûment héroïque des médecins à leur mission de salut. L'histoire de l'école de Sáleme illustre à merveille le rôle international de la médecine et son apport civilisateur. Lorsque les invasions barbares submergèrent l'Empire Romain, l'Eglise réussit à conserver dans ses monastères l'essentiel de la culture gréco-latine et, en particulier, les écrits des principaux auteurs médicaux. Mais en outre, fidèles à la pratique de la charité chrétienne, les moines s'appliquèrent aussi à secourir malades et infirmes et gardèrent vivantes les traditions d'où sortit au xi siècle cette école médicale, qui fut la plus célèbre du Moyen-âge avant la fondation des Universités ; Salerne rayonnera bientôt après sur toute l'Europe et enverra partout les disciples qu'elle aura formés. Aujourd'hui, grâce à la multiplicité des moyens de diffusion de la pensée, la science médicale dispose au maximum des avantages de la collaboration internationale. De nombreuses associations groupent les diverses spécialités et instaurent par dessus les frontières une féconde émulation. La médecine continue ainsi à promouvoir efficacement le progrès de la civilastion et remporte chaque année, pour ainsi dire, l'une ou l'autre victoire importante. Quel puissant stimulant pour étudier avec passion l'histoire d'un art si intimement mêlé à la croissance intellectuelle et morale des peuples, partageant toutes leurs vicissitudes, reflétant toutes les péripéties de leurs progrès et de leurs décadences ! Acta Apostolicae 580 Sedis - Commentarium Officiale En affrontant le problème de la maladie, le médecin, qu'il le veuille ou non, doit prendre position devant celui de la destinée humaine. S'il ne reconnaît rien au delà des phénomènes biochimiques, n'avoue-t-il pas implicitement l'échec de tous ses efforts? Or c'est là une attitude contre laquelle s'élèvent non seulement le sens intime de tout individu, mais cette longue marche séculaire, cette progression courageuse et tenace que détaille l'histoire de la médecine. L'homme de cœur, qui engage toutes ses énergies dans la lutte contre la maladie, ne peut ignorer le message de Celui qui s'est dit le Maître de la vie et de la mort et qui a prouvé cette affirmation par de nombreux prodiges, en particulier par celui de sa propre résurrection. Il ne peut ignorer surtout que le Christ promet à tous les hommes dociles à sa parole, de les faire participer un jour à son triomphe définitif. Nous souhaitons, Messieurs, que cette vérité si consolante vous soutienne dans votre labeur quotidien, austère et exigeant, dont le monde éprouve sans cesse les immenses bienfaits. Que la Divine Providence en assure le succès et vous accorde de réaliser vos meilleurs désirs. De tout cœur, Nous vous en donnons pour gage Notre Bénédiction Apostolique. II Iis qui interfuerunt Geophysicae Conventui internationalis, decimo Romae totius habito. Unionis Geodaeticae ac * En accueillant la demande d'audience qui Nous a été transmise au nom de la dixième Assemblée Générale de l'Union Géodésique et Géophysique Internationale, Nous avons été heureux de pouvoir témoigner à votre imposant et docte auditoire, Messieurs, l'intérêt que Nous portons personnellement au développement des sciences, et que l'Eglise ne cesse en toute occasion de lui manifester. Par ailleurs, P aimable invitation, qui conviait l'Etat de la Cité du Vatican à prendre part à vos travaux, montre que le monde savant veut bien de son côté reconnaître et apprécier la sympathie de l'Eglise pour l'effort humain dans le domaine scientifique. La renommée des sept Associations internationales qui constituent votre Union, le grand nombre de participants qu'elles ont envoyés à Rome, l'intérêt des sujets inscrits au programme des sessions, confèrent à votre Congrès tous les caractères d'un événement scientifique de la * Habita die 24 Septembris mensis a. 1954. Acta Pii Pp. XII 581 plus grande importance. La physique du globe, qui fait l'unité de votre famille, requiert en effet avec instance une coordination des efforts sur le plan international. La science moderne impose aux chercheurs une spécialisation toujours plus poussée et une limitation, très considérable parfois, de leur champ de travail, afin d'assurer aux conclusions un maximum d'exactitude. L'étude de la terre, de sa forme et de sa grandeur, de son atmosphère, de son écorce, de ses océans, exige un grand nombre de stations et d'observatoires dispersés sur toute la planète, où des hommes de langue, de culture et de pays différents, obéissant peut-être à des mobiles fort variés, explorent chacun un secteur nécessairement restreint. Il serait presque impossible de tirer de ces recherches des conclusions d'ensemble, s'il n*existait un organisme chargé d'orienter la marche générale des enquêtes, de suggérer l'adoption de procédés uniformes, d'inviter les isolés à participer à l'effort commun, d'entreprendre enfin des opérations de caractère international, qui dépassent les possibilités d'Instituts particuliers. C'est pourquoi votre Union groupe les sept Associations internationales de géodésie, sismologie, météorologie, magnétisme et électricité terrestres, océanographie physique, hydrologie scientifique et volcanologie, et les e invite à tenir ensemble cette X Assemblée générale, pendant laquelle se réuniront aussi le Comité spécial pour l'Année géophysique internationale 1957-1958 et la Commission IV de la Société internationale de photogrammétrie. La création de l'Union Géodésique et Géophysique Internationale prolongeait et faisait aboutir, en un certain sens, une évolution longue de plus de vingt siècles, puisqu'il faut remonter jusqu'à Eratosthène d'Alexandrie pour trouver les premières mesures géodésiques. Les premiers géodésiens, dont l'histoire a conservé le nom et rappelle les tentatives, mettaient en œuvre des méthodes qui semblent bien grossières, lorsqu'on les compare aux procédés actuels. On aurait tort, certes, d'en sourire, car ils obéissaient en fait aux même tendances qui inspirent les savants modernes : la curiosité intellectuelle désintéressée, le désir de mesurer certains phénomènes physiques et de tirer ensuite, par le raisonnement, des conclusions de portée générale. Lorsque Snellius, pour la première fois, étendit un réseau de triangles entre deux endroits de latitude déterminée, il faisait un pas décisif vers l'acquisition d'une méthode efficace pour la mesure de la terre. Bientôt on l'imitait en Angleterre, en Italie, en France. Mais, au cours du x v u e siècle, la découverte des théorèmes sur la force centrifuge et celle du principe de la gravitation universelle amenèrent les savants à abandon- 582 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ner Phypothèse de la sphéricité de la terre, pour supposer à celle-ci la forme d'un ellipsoide de rotation; vérifier expérimentalement cette idée, et surtout déterminer la mesure de l'aplatissement aux pôles, tel fut désormais l'objectif des géodésiens. En 1670, l'emploi de fortes lunettes à fil micrométrique permettait de décupler la longueur des côtés de la triangulation et d'augmenter considérablement la précision des mesures angulaires. Plusieurs mesures de degré furent alors exécutées. Nous Nous plaisons à rappeler celle de l'arc compris entre Rome et Rimini, dont Notre Prédécesseur Benoît X I V chargea le grand savant Roger Boscovich S. I. : celui-ci, en 1751, choisit la base de Rome le long de la voie Appienne, près du tombeau de Cecilia Metella. Notons 0 aussi celle que les géodésiens français entreprirent à la fin du xviii siècle en vue d'établir la longueur du mètre. Profitant de ces travaux, tous les Etats européens se mirent alors en devoir de dresser les cartes topographiques de leur territoire sur la base de critères vraiment scientifiques. Pour raccorder les réseaux de triangulation existant en Europe et réaliser ainsi une mesure plus précise du degré, on fonde en 1886 l'Association géodésique internationale, nommée ensuite « Internationale Gradmessung ». Enfin, après la guerre de 1914, naît l'Union Géodésique et Géophysique Internationale, qui exécute une série de vastes triangulations, assurant par là un matériel de base précieux, lorsqu'il s'agirait d'adopter les dimensions les plus adéquates pour un ellipsoïde terrestre e de référence. C'est lors de votre I I Assemblée générale, en 1924, que l'on décida de fixer les constantes de cet ellipsoïde et d*inviter tous les services géodésiques à le choisir pour base de leurs calculs de triangulation. Ainsi le chemin s'ouvre-t-il maintenant plus aisé pour la géodésie vers le but qu'elle poursuit sans relâche : préciser la forme et les dimensions de la surface de niveau terrestre et en particulier du geoide. Si Nous ne pouvons guère Nous étendre sur l'histoire des sciences plus jeunes et si diverses, qui se partagent le domaine de la physique du globe et dont Nous avons la joie de recevoir les éminents représentants, croyez bien, Messieurs, que Nous apprécions tout autant leurs activités et la contribution qu'elles apportent au savoir humain. L'Année Géophysique Internationale 1957-58 mérite une mention toute spéciale. C'est en fait la troisième entreprise de ce genre. Les Années Polaires Internationales de 1883 et 1932-33 fournirent des résultats si intéressants, que des experts en différentes branches de la science furent incités à projeter pour cette Année Internationale des observations simultanées sur le globe entier, y compris en particulier les régions Arctique et Antarctique. Ce plan est vaste et ne peut s'exécuter que moyen- Acta Pii Pp. XII 583 nant une collaboration étroite entre de très nombreux pays. Nous pouvons espérer non seulement que les avantages attendus pour le monde soient proportionnés à l'immense travail déployé, mais aussi que cet exemple insigne de collaboration et de bonne volonté entre les nations fasse avancer la cause de la paix mondiale. Les sciences physiques ont aujourd'hui, pour l'accomplissement de leur tâche l'avantage inestimable de disposer d'instruments d'observation et d'enregistrement d'une précision merveilleuse et d'une haute fidélité. Comme la qualité de ces instruments conditionne la rapidité du travail et l'exactitude des résultats, il importe que tous les chercheurs soient informés des incessants perfectionnements réalisés en ce domaine par les constructeurs. C'est pourquoi vous avez organisé une exposition de géodésie et de géophysique, qui présente les appareils les plus récents en même temps que la documentation des Instituts. Toutefois ni l'existence d'organisations nationales et internationales, ni le perfectionnement de l'appareillage, ne constituent l'élément principal du progrès scientifique qui résulte avant tout de l'effort humain, de l'initiative personnelle, du courage persévérant, auquel ne suppléera jamais aucune machine. N'est-il pas émouvant, Messieurs, de penser à la fidélité parfois héroïque de tel ou tel serviteur de la science, perdu dans son lointain observatoire, et qui, faute de collaborateur compétent, doit demeurer sur place, de jour et de nuit, pendant des mois et des années, pour assurer le contrôle des appareils qui lui sont confiés? Grâce à lui, aucun chaînon ne manquera dans la série des documents, qu'il doit transmettre aux stations similaires pour l'établissement des statistiques et des comparaisons. Il faudrait évoquer aussi l'intrépidité de ceux qui entreprennent de rudes expéditions dans les régions les plus inaccessibles, luttant contre le froid ou la chaleur, l'isolement ou les dangers imprévus, courant parfois le risque de perdre la vie dans ces campagnes scientifiques, qui demandent de leur part une telle abnégation, et dont le succès honore leur caractère non moins que leur compétence. Cependant, bien que doué des plus belles qualités de l'intelligence et du cœur, le savant ne serait pas digne de ce nom, s'il ne s'élevait parfois au dessus des préoccupations techniques et des solutions immédiates, pour se poser le problème essentiel qui donne un sens à toute vie. C'est le désir inné de toute intelligence de remonter au principe dernier, qui unifie toutes les branches du savoir; et ce qu'il y a de plus admirable dans l'univers de la science, ce n'est pas tant l'harmonie merveilleuse des lois de la nature, que la puissance même et le dynamisme de l'esprit, appelé à dominer les problèmes les plus ardus et à pénétrer Acta Apostolicae 584 Sedis - Commentarium Officiale toujours plus avant dans les arcanes de la matière. Satisfaction légitime sans doute, mais décevante pour qui s'immobilise à ce stade et refuse d'accepter une plus large perspective. Car l'esprit humain, aussi génial qu'on le suppose, reste soumis lui aussi dans sa constitution et son activité, à l'ordonnance suprême d'un Dieu Créateur. Ce Dieu, il doit le reconnaître, car II est la Vérité en dehors de laquelle rien n'a de consistance. Il doit Le servir, car la science coupée du reste de la vie devient inutile et même néfaste. Le savant reste avant tout un homme en face de sa destinée, et il lui sera demandé compte plus qu'à d'autres du bien et du mal qu'il aura fait. Que vos travaux soient consacrés à des fins pratiques, ou qu'ils n'aient en vue que la recherche scientifique, ils s'insèrent dans la trame des efforts innombrables, qui font progresser l'humanité vers la fin que lui a assignée son Auteur. Que chacun poursuive donc avec courage et probité la tâche qui lui est échue, avec la pensée généreuse d'accomplir un service d'intérêt général, hautement utile et estimable. Notre pensée vous accompagnera dans votre travail, Messieurs, et Nous vous adressons dès maintenant Nos félicitations et Nos encouragements, accordant de grand cœur à vous-même, à vos familles ici présentes ou réparties à travers le monde, et à tous ceux qui vous sont chers, Notre paternelle Bénédiction. III Iis qui interfuerunt Conventui internationali ex « Associations techni- ques de Fonderie )), Fiorentine haMto. * Le Congrès International des Associations techniques de Fonderie, qui vient de se tenir à Florence, vous a donné, Messieurs, le désir d'avoir accès près de Nous et de mettre ainsi une conclusion bien significative aux réunions, dans lesquelles vous avez traité des intérêts de votre profession. Nous accueillons bien volontiers cette demande et sommes heureux de profiter d'une telle occasion pour dire Notre sympathie à votre groupement et vous communiquer les réflexions que Nous suggère cette circonstance. L'histoire des principales industries humaines pourrait se comparer à une épopée qui se déroule sur de nombreux siècles, et dans laquelle l'intelligence de l'homme, en lutte avec la nature, surprend l'un après l'autre tous ses secrets et les utilise à son profit. Parmi les plus âpres * Habita die 29 Septembris mensis a. 1954. Acta Pii Pp. XII 585 conquêtes de F« homo faber », on range à juste titre la maîtrise des métaux par le feu. Commencée plus de trois mille ans avant l'ère chrétienne, elle a progressé lentement d'abord, au rythme des millénaires. Comment ne pas évoquer l'image du fondeur antique, dont certains peuples primitifs conservent encore les méthodes, traitant bien imparfaitement le minéral dans un four, dont il active la flamme par de rudimentaires soufflets? Et cependant l'histoire révèle à quel point l'utilisation successive du cuivre, du bronze et du fer marquait dans la civilisation autant de progrès importants. La fonderie ne devait cependant connaître d'importants développements qu'à l'époque moderne. Déjà e au x n siècle l'usage de la force hydraulique pour la manœuvre des souffleries permit d'accroître la capacité des fours et d'en élever la tempée rature. Dès la fin du xv siècle, la fabrication de la fonte dans les hautsfourneaux et son oxydation par le feu d'affinage se répandent dans les pays d'Europe Occidentale. L'invention de la machine à vapeur permettant de s'éloigner des cours d'eau et l'emploi du coke allaient augmenter la production dans des proportions considérables. En même temps les procédés d'affinage subissent un incessant perfectionnement : les inventions de Bessemer, Thomas, Siemens et Martin marquent pour la fonderie un tournant décisif. Depuis le début de ce siècle, grâce au four électrique, on obtient des températures plus élevées, des métaux de qualité meilleure, tout en réduisant les frais de mise en marche et de manutention. Mais pas plus que les antres branches de l'industrie moderne, la fonderie ne peut se passer des services de la recherche scientifique appliquée aux métaux, L'analyse chimique fournit des renseignements indispensables sur la composition des matériaux à traiter, des combustibles, de la garniture des fours et permet la mise en œuvre rationnelle de ces divers éléments. La métallographie à son tour examine la structure interne des métaux et des alliages, rend compte de leurs propriétés physiques, mécaniques et chimiques, dégage les lois qui règlent les conditions d'équilibre de leurs constituants et oriente ainsi l'expérimentation de nouveaux traitements mécaniques ou thermiques. La connaissance approfondie des divers états et du comportement des métaux a permis les progrès considérables de ces dernières années, et en particulier la production d'alliages aux propriétés remarquables que requiert impérieusement le développement de la technique. On a vu naître de la sorte les aciers spéciaux et les aciers rapides, les alliages légers et ultra-légers ; les alliages capables de résister aux températures très élevées : ces créa- Acta Apostolicae Sedis - CommentaHum Officiale 586 tions récentes ont rendu possible entre autres l'évolution surprenante de la construction aéronautique. L'importance industrielle de la fonderie ne peut repousser dans l'oubli le rôle qu'elle a joué dans l'histoire de l'art depuis les temps préhistoriques. Votre séjour à Rome vous donnera sans doute l'occasion d'admirer en connaisseurs quelques-uns des bronzes fameux légués par l'antiquité classique. Dans l'exécution de ces chefs-d'œuvre, l'opération de la coulée mérite à bon droit de passer aussi pour une œuvre d'art : en quelques instants il faut que le métal liquéfié remplisse le moule, sans que son écoulement soit empêché, ralenti ou dévié, sans qu'un défaut d'alliage ou un excès de chaleur ne perturbe sa fluidité. Nous songeons en particulier à cette branche de la fonderie qui s'est spécialisée avec amour dans la fabrication des cloches et dans laquelle la tradition et ses secrets se transmettaient jalousement de père en fils. Solidité du métal, pureté de timbre, puissance de sonorité, ces trois qualités indispensables deviennent de plus en plus difficilement conciliables à mesure qu'augmente la masse de la cloche à fondre, et pourtant que de merveilleuses réussites n'ont pas obtenues les maîtres-fondeurs à force de patientes recherches et d'habileté technique? Ce sera pour toujours leur gloire et leur consolation d'avoir doté tant de cathédrales et de modestes églises de ces voix émouvantes qui appellent le peuple à la prière, qui chantent les joies familiales, paroissiales et parfois nationales, qui pleurent aussi les deuils, mais qui par dessus tout rappellent aux hommes la majesté de Dieu, maître universel, Père tout-puissant et juge des vivants et des morts. Nous ne pouvons oublier, Messieurs, que la fonderie suppose actuellement de grands complexes industriels qui font appel à la main d'œuvre salariée. Recevant l'an dernier la délégation américaine de votre Congrès de Paris, Nous avons fait allusion aux relations entre employeurs et employés dans les industries métallurgiques, spécialement dans les durs emplois de la fonderie, et Nous encouragions les efforts louables qui se poursuivent en tous pays pour les améliorer. L'intérêt bien entendu le demande, mais la conscience aussi en fait un devoir, basé sur les droits inaliénables de la personne humaine et sur la responsabilité de celui dont dépendent les conditions d'existence d'un grand nombre d'hommes. Les exigences de la concurrence, conséquence normale de la liberté et de l'ingéniosité humaines, ne sauraient être la norme dernière de l'économie. Il est des valeurs imprescriptibles, dont la méconnaissance ou le mépris se soldent à plus ou moins bref délai par de dangereuses perturbations sociales et politiques. A tout chrétien d'abord, mais aussi Acta Pii Pp. XIT 587 à quiconque veut faire de sa vie une source de bonheur et de paix, s'adresse la consigne de St Paul aux Romains : « Ne te laisse pas vaincre par le mal, mais sois vainqueur du mal par le bien » . 1 Loin de mettre votre propre intérêt au dessus de tout, vous aurez souci des besoins réels, matériels et moraux, de ceux qui dépendent de vous. Vous vous efforcerez de comprendre leurs difficultés, leurs justes aspirations et d'y faire droit dans toute la mesure où le permet l'évolution des institutions sociales. Ainsi vous contribuerez à réaliser le souhait si profond et si universel, que non seulement la matière, mais aussi et surtout l'homme, qu'elle doit toujours servir, sorte ennobli de l'usine. Puisse cette visite que vous avez voulu rendre au Père commun demeurer pour vous tous, Messieurs, pour vos familles, ici représentées, un encouragement dans la vie, et par la grâce de Dieu que Nous implorons sur vous et ceux qui vous sont chers, une source de lumière et de force. A cette intention, et de grand cœur, Nous vous accordons Notre Bénédiction Apostolique. IV Iis qui interfuerunt Conventui VIII Sodalitatis Medicorum universalis, Romae haMto. * Nous sommes heureux de Nous trouver encore une fois parmi les médecins, comme ce fut si souvent le cas ces dernières années, et de leur adresser quelques mots. Vous Nous avez informé des buts de l'Association Médicale Mondiale et des résultats obtenus pendant les 7 années de son existence. C'est avec grand intérêt que Nous avons pris connaissance de ces informations et du grand nombre de tâches auxquelles vous avez consacré votre attention et vos efforts : prise de contact et groupement des associations médicales nationales ; échanges des expériences de chacun ; examen des problèmes actuels des divers pays ; conventions formelles avec une série d'organisations apparentées; création d'un secrétariat général à New York, fondation d'une revue propre « World Medical Journal ». A côté de ces réalisations d'ordre plus administratif, fixation et mise en valeur de quelques points importants de la profession et de l'état médical ; défense de la réputation et de l'honneur de la corporation des médecins ; élaboration d'un Code international d'éthique médicale qui a déjà été 1 Rom. 12, 21 * Habita die 30 Septembris mensis a. 1954. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 588 Officiale reçu par 42 nations; acceptation d'une nouvelle rédaction du serment d'Hippocrate (serment de Genève); condamnation officielle de l'euthanasie. Et parmi beaucoup d'autre questions, celles concernant la transformation et le développement de l'enseignement universitaire pour la formation des jeunes médecins et plus encore pour la recherche médicale. Nous n'avons mentionné ici que quelques points. Au programme de l'ace tuel V I I I Congrès, vous avez encore ajouté par exemple : les devoirs du médecin en temps de guerre, en particulier de guerre bactériologique ; la position du médecin vis-à-vis de la guerre chimique et atomique et de l'expérimentation sur l'homme. L'aspect médical aussi bien que technique et administratif de ces questions est votre domaine ; mais en ce qui concerne l'aspect moral et juridique, Nous voudrions attirer votre attention sur quelques points. Une série de problèmes, qui vous occupent, Nous ont occupé Nous aussi et firent l'objet d'allocutions spéciales. Ainsi, le 14 septembre 1952, aux participants du 1 er Congrès International d'histopathologie du système nerveux, Nous avons parlé (à leur demande même) des limites morales des méthodes modernes de recherche et de traitement. Nous avons rattaché Nos explications à l'examen des trois principes d'où la médecine déduit la justification de ces méthodes de recherche et de traitement: l'intérêt scientifique de la médecine, l'intérêt du patient, l'intérêt de la communauté, ou comme on dit, le bien commun, « bonum commune ». 1 e Dans une allocution aux membres du X V I Congrès International de médecine militaire, Nous avons exposé les principes essentiels de la morale et du droit médical, leur origine, leur contenu et leur application. 2 e Le X X V I Congrès de l'Association Italienne d'Urologie Nous avait posé la question discutée r est-il moralement permis d'extirper un organe sain pour empêcher la progression d'un mal qui menace la vie? Nous y avons répondu dans une allocution du 8 octobre de l'année passée. 3 Enfin, Nous avons touché les questions qui vous occupent durant le présent Congrès, celles de l'appréciation morale de la guerre moderne et de ses procédés, dans une allocution du 3 octobre 1953 aux participants e du V I Congrès International de droit pénal. 4 Si, à présent, Nous ne faisons que mentionner brièvement quelquesuns de ces points, malgré leur importance et leur portée, Nous espérons 1 Discorsi e Radiomessaggi, vol. X I V , pag. 319-330. 1 n oct. 1953, ibid., vol. X V , pag. 417-428. 8 Ibid., vol. X V , pag. 373-375. 4 Ibid. vol. X V , pag. 337-353. Acta Pii Pp. XII 589 que les explications données antérieurement pourront servir de complément ; pour ne pas trop allonger ce discours, Nous les reporterons chaque fois intégralement en note. LA GUERRE ET LA PAIX Que le médecin ait pendant la guerre un rôle, et un rôle privilégié, c'est une évidence. A aucun autre moment, il n'y a tant à soigner et à guérir, chez les soldats et les civils, les amis et les ennemis. Il faut concéder au médecin, sans restrictions, le droit naturel d'intervenir là où son aide est requise, et aussi le lui garantir par des conventions internationales. Ce serait une aberration du jugement et du cœur que de vouloir dénier à l'ennemi le secours médical et le laisser périr. Le médecin a-t-il aussi un rôle à jouer dans l'élaboration, le perfectionnement, l'accroissement des moyens de la guerre moderne, en particulier des moyens de la guerre A. B. C? On ne peut répondre à cette question avant d'avoir d'abord résolu cette autre : « La guerre totale » moderne, la guerre A. B. C. en particulier, est-elle permise en principe? Il ne peut subsister aucun doute, en particulier à cause des horreurs et des immenses souffrances provoquées par la guerre moderne, que déclancher celle-ci sans juste motif (c'est-à-dire sans qu'elle soit imposée par une injustice évidente et extrêmement grave, autrement inévitable), constitue un (c délit » digne des sanctions nationales et internationales les plus sévères. L'on ne peut même pas en principe poser la question de licéité de la guerre atomique, chimique et bactériologique, sinon dans le cas où elle doit être jugée indispensable pour se défendre dans les conditions indiquées. Même alors cependant il faut s'efforcer par tous les moyens de l'éviter grâce à des ententes internationales ou de poser à son utilisation des limites assez nettes et étroites pour que ses effets restent bornés aux exigences strictes de la défense. Quand toutefois la mise en œuvre de ce moyen entraîne une extension telle du mal qu'il échappe entièrement au contrôle de l'homme, son utilisation doit être rejetée comme immorale. Ici il ne s'agirait plus de « défense » contre l'injustice et de la « sauvegarde » nécessaire de possessions légitimes, mais de l'annihilation pure et simple de toute vie humaine à l'intérieur du rayon d'action. Cela n'est permis à aucun titre. Revenons au médecin. Si jamais, dans le cadre des limites indiquées, une guerre moderne (A. B. C.) peut se justifier et se justifie en fait, la question de la collaboration morale licite du médecin peut alors se poser. Mais vous serez d'accord avec Nous : on préfère ne pas voir le Acta Apostolicae 590 Sedis - Commentarium Officiale médecin occupé à une tâche de ce genre; elle contraste trop avec son devoir primordial : porter secours et guérir, ne pas faire de tort ni tuer. Ceci vous rendra compréhensibles le sens et la justification de Nos explications antérieures ; ce que Nous avons dit sur la condamnation de la guerre en général et sur la position et le rôle du médecin de guerre. L'EXPÉRIMENTATION SUR 6e t e L'HOMME D'après les informations qui Nous sont parvenues de votre part, vous avez ajouté au programme primitif de votre Congrès actuel la question de l'expérimentation sur l'homme vivant. 8 En première place se trouve le crime d'une guerre moderne, que n'exige pas la nécessité inconditionnée de se défendre et qui entraîne — Nous pouvons le dire sans hésiter — des ruines, des souffrances et des horreurs inimaginables. La communauté des peuples doit compter avec les criminels sans conscience, qui, pour réaliser leurs plans ambitieux, ne craignent pas de déclancher la guerre totale. C'est pourquoi, si les autres peuples désirent protéger leur existence et leurs biens les plus précieux et s'ils ne veulent pas laisser les coudées franches aux malfaiteurs internationaux, il ne leur reste qu'à se préparer pour le jour où ils devront se défendre. Ce droit à se tenir sur la défensive, on ne peut le refuser, même aujourd'hui, à aucun Etat. Cela ne change d'ailleurs absolument rien au fait que la guerre injuste est à placer au premier rang des délits les plus graves, que le droit pénal international met au pilori, qu'il frappe des peines les plus lourdes, et dont les auteurs restent en tout cas coupables et passibles du châtiment prévu. e {Alloc, aux particip. du VI Congrès Intern, de droit pénal. 3 oct. 1953 - Discorsi e Radiomessaggi, vol. V I , pag. 340-341). 6 Ce point est décisif pour la position du médecin vis-à-vis de la guerre en général, et de la guerre moderne en particulier. Le médecin est adversaire de la guerre et promoteur de la paix. Autant il est prêt à guérir les blessures de la guerre, quand elles existent déjà, autant il s'emploie, dans la mesure du possible, à les éviter. La bonne volonté réciproque permet toujours d'éviter la guerre comme ultime moyen de régler les différends entre les Etats. Voici quelques jours, Nous avons encore exprimé le désir que l'on punisse sur le plan international toute guerre, qui n'est pas exigée par la nécessité absolue de se défendre contre une injustice très grave atteignant la communauté, lorsqu'on ne peut l'empêcher par d'autres moyens et qu'il faut le faire cependant, sous peine d'accorder libre champ dans les relations internationales à la violence brutale et au manque de conscience. Il ne suffit donc pas d'avoir à se défendre contre n'importe quelle injustice pour utiliser la méthode violente de la guerre. Lorsque les dommages entraînés par celle-ci ne sont, pas comparables à ceux de 1'« injustice tolérée », on peut avoir l'obligation de « subir l'injustice ». Ce que Nous venons de développer vaut tout d'abord de la guerre A . B . C . , atomique, biologique et chimique. La question de savoir si elle peut devenir simplement nécessaire pour se défendre contre une guerre A . B . C . , qu'il Nous suffise de l'avoir posée ici. La réponse se déduira des mêmes principes, qui sont décisifs aujourd'hui pour permettre la guerre en général. En tous cas, une autre question se pose d'abord : n'est-il pas possible par des ententes internationales de proscrire et d'écarter efficacement la guerre A.B.C.? Après les horreurs des deux conflits mondiaux, Nous n'avons pas besoin de rappeler Acta PU Pp. XII 591 Quelle extension cette expérimentation peut prendre et à quels abus elle peut conduire, les procès des médecins de l'après-guerre Pont montré. Nous Nous permettons de renvoyer à ce sujet à un passage d'un de Nos précédents discours. 7 Que la recherche et la pratique médicales ne puissent se passer de toute expérimentation sur l'homme vivant, on le comprend sans peine. Mais il s'agit de savoir quels sont les présupposés nécessaires de l'expérimentation, ses limites, ses obstacles, ses principes de base décisifs. Dans que toute apothéose de la guerre est à condamner comme une aberration de l'esprit et du cœur. Certes, la force d'âme et la bravoure jusqu'au don de la vie, quand le devoir le demande, sont de grandes vertus; mais vouloir provoquer la guerre parce qu'elle est l'école des grandes vertus et une occasion de les pratiquer, devrait être qualifié de crime et de folie. Ce que Nous avons dit montre la direction, dans laquelle on trouvera la réponse à cette autre question: le médecin peut-il mettre sa science et son activité au service de la guerre A.B.C.? L'« injustice », il ne peut jamais la soutenir, même au service de son propre pays; et lorsque ce type de guerre constitue une injustice, la médecin ne e peut y collaborer. (Alloc, aux membres du XVI Congrès Intern, de médecine militaire - Discorsi e Radiomessaggi, vol. X V , pag. 421-422). ' Cependant pour la troisième fois revient la question: 1'«intérêt médical de la communauté » n'est-il, dans son contenu et son extension, limité par aucune barrière morale? Y a-t-il « pleins pouvoirs » pour chaque expérience médicale sérieuse sur l'homme vivant? Lève-t-il les barrières qui valent encore pour l'intérêt de la science ou de l'individu? — Ou sous une autre formulation : l'autorité publique — à qui précisément incombe le souci du bien commun — peut-elle donner au médecin le pouvoir de tenter des essais sur l'individu dans l'intérêt de la science et de la communauté afin d'inventer et d'expérimenter des méthodes et procédés nouveaux, alors que ces essais dépassent le droit de l'individu à disposer de lui-même; l'autorité publique peut-elle réellement, dans l'intérêt de la communauté, limiter ou supprimer même le droit de l'individu sur son corps et sa vie, son intégrité corporelle et psychologique? Pour prévenir une objection: on suppose toujours qu'il s'agit de recherches sérieuses, d'efforts honnêtes pour promouvoir la médecine théorique et pratique; non de quelque manœuvre, qui sert de prétexte scientifique pour couvrir d'autres buts et les réaliser impunément. En ce qui concerne les questions posées, beaucoup ont estimé, et estiment encore aujourd'hui, qu'il faut y répondre par l'affirmative. Pour étayer leur conception ils invoquent le fait que l'individu est subordonné à la communauté, que le bien de l'individu doit céder le pas au bien commun et lui être sacrifié. Us ajoutent que le sacrifice d'un individu aux fins de la recherche et de l'exploration scientifique profite finalement à l'individu. Les grands procès de l'après-guerre ont mis au jour une quantité effrayante de documents attestant le sacrifice de l'individu à «l'intérêt médical de la communauté". On trouve, dans les actes, des témoignages et des rapports qui montrent comment, avec l'assentiment et même parfois sur un ordre formel de l'autorité publique, certains centres de recherches exigeaient systématiquement qu'on leur fournît les hommes des camps de concentration pour leurs expériences médicales, et comment on les livrait à ces centres : tant d'hommes, tant de femmes, tant pour telle expérience, tant pour telle autre. U existe des rapports sur le déroulement et le résultat des expériences, sur Acta 592 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale les cas désespérés, quand le malade est perdu si l'on n'intervient pas et qu'il existe un médicament, un moyen, une opération qui, sans exclure tout danger, gardent encore une certaine possibilité de succès, un esprit droit et réfléchi admet sans plus que le médecin puisse, avec l'accord explicite ou tacite du patient, procéder à l'application de ce traitement. Mais la recherche, la vie et la pratique ne se limitent pas à de tels cas; elles les débordent et vont plus loin. Même chez des médecins sérieux et consciencieux, on entend exprimer l'idée que si l'on ne se risque pas sur de nouvelles voies, si l'on n'essaie pas de nouvelles méthodes, on freine le progrès, quand on ne le paralyse pas complètement. Dans le domaine des interventions chirurgicales surtout, on fait ressortir que maintes opérations qui ne comportent aujourd'hui aucun danger spécial, ont derles symptômes objectifs et subjectifs observés chez les intéressés au cours des différentes phases de l'expérimentation. On ne peut lire ces notes sans être saisi d'une profonde compassion pour ces victimes, dont beaucoup sont allées à la mort, et sans être pris d'épouvante devant pareille aberration de l'esprit et du cœur humain. Mais Nous pouvons aussi ajouter : les responsables de ces faits atroces n'ont rien fait de plus que répondre par l'affirmative aux questions que Nous avons posées, et tirer les conséquences pratiques de cette affirmation. L'intérêt de l'individu est-il à ce point subordonné à l'intérêt médical commun — ou transgresse-ton ici, de bonne foi peut-être, les exigences les plus élémentaires du droit naturel, transgression que ne peut se permettre aucune recherche médicale? Il faudrait fermer les yeux à la réalité pour croire qu'à l'heure actuelle, on ne trouve plus personne dans le monde de la médecine pour tenir et défendre les idées qui sont à l'origine des faits que Nous avons cités. Il suffit de suivre pendant quelque temps les rapports sur les essais et les expériences médicales, pour se convaincre du contraire. On se demande involontairement ce qui a autorisé tel médecin à oser telle intervention, et ce qui pourrait jamais l'y autoriser. Avec une objectivité tranquille, l'expérience est décrite dans son déroulement et dans ses effets ; on note ce qui se vérifie et ce qui ne se vérifie pas. Sur la question de la licéité morale, pas un mot. Cette question existe cependant, et l'on ne peut la supprimer en la passant sous silence. Pour autant que, dans les cas mentionnés, la justification morale de l'intervention se tire du mandat de l'autorité publique, et donc de la subordination de l'individu à la communauté, du bien individuel au bien social, elle repose sur une explication erronée de ce principe. Il faut remarquer que l'homme dans son être personnel n'est pas ordonné en fin de compte à l'utilité de la société, mais au contraire, la communauté est là pour l'homme. La communauté est le grand moyen voulu par la nature et par Dieu pour régler les échanges où se complètent les besoins réciproques, pour aider chacun à développer complètement sa personnalité selon ses aptitudes individuelles et sociales. La communauté considérée comme un tout n'est pas une unité physique qui subsiste en soi, et ses membres individuels n'en sont pas des parties intégrantes. L'organisme physique des êtres vivants, des plantes, des animaux ou de l'homme possède, en tant que tout, une unité qui subsite en soi; chacun des membres, par exemple la main, le pied, le cœur, l'œil, est une partie intégrante, destinée par tout son être à s'insérer dans l'ensemble de l'organisme. Hors de l'organisme, il n'a, par sa nature propre, aucun sens, aucune finalité; il est entièrement absorbé par la totalité de l'organisme, auquel il se relie, Acta PU Pp. XII 593 riere elles un long passé et une longue expérience — le temps nécessaire au médecin pour apprendre et s'exercer — et qu'un nombre plus ou moins grand de cas mortels marquent les débuts de ces procédés. Il appartient à votre compétence professionnelle de répondre aux questions qui concernent les présupposés médicaux et les indications de l'expérimentation sur l'bomme vivant. Cependant la difficulté d'une mise au point morale et juridique fait apparaître nécessaires quelques indications. Dans Notre allocution aux médecins militaires, Nous avons, en bref, formulé les directives essentielles à ces sujet. s Pour traiter et résoudre ces problèmes, on met en jeu, comme on le voit dans le texte cité, une série de principes moraux de l'importance la plus fondamentale : la question des relations entre l'individu et lacommunauté, celle du contenu et des limites du droit d'utiliser la propriété d'autrui, la question des présupposés et de l'extension du principe de totalité, celle des relations entre la finalité individuelle et sociale de l'homme, et d'autres semblables. Bien que ces questions n'appartiennent pas au domaine spécifique de la médecine, celle-ci, en tout cas, doit en tenir compte, à l'égal de n'importe quelle autre activité humaine. Ce qui vaut du médecin à l'égard du patient, vaut aussi du médecin Il en va tout autrement dans la communauté morale et dans chaque organisme de caractère purement moral. Le tout n'a pas ici d'unité qui subsiste en soi, mais une simple unité de finalité et d'action. Dans la communauté, les individus ne sont que collaborateurs et instruments pour la réalisation du but communautaire. Que s'ensuit-il pour l'organisme physique? Le maître et l'usufruitier de cet organisme, qui possède une unité subsistante, peut disposer directement et immédiatement des parties intégrantes, les membres et les organes, dans le cadre de leur finalité naturelle; il peut intervenir également, aussi souvent et dans la mesure où le bien de l'ensemble le demande, pour en paralyser, détruire, mutiler, séparer les membres. Mais par contre quand le tout ne possède qu'une unité de finalité et d'action, son chef, c'està- Al sig. Veith Giorgio W . , della medesima diocesi. » » Al sig. Heijmans Cornelio, della diocesi di Haarlem. 3 marzo » 17 AI sig. Me Auliffe Alvin, della diocesi di Savannali» Atlanta. » Al sig. Me Donald Giovanni, della medesima diocesi. » » 22 Al sig. de Coninck Augusto, dell'arcidiocesi di Malines. » Al sig. Geurts Renato, della medesima arcidiocesi. ». Al sig. Nelissen Enrico M., dell'arcidiocesi di Utrecht. 29 » Al sig. Conroy Guglielmo, della diocesi di Kansas City. 12 aprile » » » Al sig. Meunier Giuseppe, della medesima diocesi. )) Al sig. Ridge Alberto, della medesima diocesi. » 5 3 maggio luglio o Diarium Romanae Curiae 12 » 2 0 aprile » » 23 1 » maggio » » » i; » » » )) » » » » » » » » » » ; ; .)) » 1 2 » 21 4 » » giugno » 14 30 2 luglio 14 » 19 21 » 3 agosto » » » )) 621 1954. Al sig. Stock Arturo, della medesima diocesi. » Al sig. Walter Martino Jr., della diocesi di Pueblo. » Al sig. de Meyer Francesco Bernardo, della diocesi di Breda. » Al sig. Meagher Nicola, della diocesi di SaltLake City. » Al sig. Anello Vincenzo, della diocesi di Brooklyn. M Al sig. Bobinski Massimo, della medesima diocesi. » Al sig. Brown Giacomo Jr., della medesima diocesi. » Al sig. Carlin Walter, della medesima diocesi. » Al sig. Chellis Roberto, della medesima diocesi. » Al sig. Dowden Edoardo, della medesima diocesi. » Al sig. Dulligan Pietro, della medesima diocesi. » Al sig. Goess Federico, della medesima diocesi. » Al sig. Gordon Carlo, della medesima diocesi. » Al sig. Kelly Giovanni, della medesima diocesi. » Al sig. Loughlin Giuseppe, della medesima diocesi. » Al sig. Lynch Giovanni, della medesima diocesi. .» Al sig. McGroarty Giovanni, della medesima diocesi. )) Al. sig. Mylod Carlo, della medesima diocesi. » Al sig. Sessa Giuseppe, della medesima diocesi. » Al sig. Soden Davide, della medesima diocesi. » Al sig. Walsh Giuseppe, della medesima diocesi. » Al sig. Coughlin Martino G., della diocesi di San Diego. » Al sig. McGinnis Felice, della medesima diocesi. » Al sig. Mehren Edoardo G., della medesima diocesi. » Al sig. Oliver Lorenzo, della medesima diocesi. » Al sig. Sterling Allen, della medesima diocesi. » Al sig. Geuljans Roberto, della diocesi di Ruremonda » Al sig. Slooff Giovanni, della diocesi di 's-Hertogenboseh. » Al sig. Ducret Bernardo, della diocesi di Friburgo Sv. .» Al sig. Conway Franco, delParcidiocesi di Sherbrooke. » Al sig. Thibault Leo, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Hoogewen Giovanni Adriano, della diocesi di Haarlem. Bertuzzi Francesco, della diocesi di Lodi. » Al sig. Bablon Renato, del vicariato apostolico di Tana » Al sig. nari ve. » Al sig. Vidotti Mario, del patriarcato di Venezia. » Al sig. Barelli Lionello (Roma). » Al sig. Neutelings Teodoro Raniero, della diocesi di Breda. » Al sig. Smits Francesco, della medesima diocesi. » Al sig. Poli Carmelo, delParcidiocesi di Catania. » Al sig. Van Hussen Nicola Giovanni Giacomo, della diocesi di 's-Hertogenbosch. » Al sig. van der Lugt Antonio H. W . , della diocesi di Haarlem. » Al sig. Steenberghe Enrico Paolo, delParcidiocesi di Utrecht. Acta 622 3 agosto 7 » » » Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1954. Al sig. Janssens Federico Bernardo, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Akkara Agostino, della diocesi di Tricliur. » Al sig. Pescatori Amalindo, della diocesi di Volterra. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro: 25 giugno 1954. Al sig. Tchou Yin (Cina). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa : 20 gennaio 1953. Al sig. Garcia Otero Giulio, dell'arcidiocesi di Montevideo. » Al sig. Soddemann Antonio, dell'arcidiocesi di Colonia. 24 giugno Al sig. de Carvalho Giovanni Pais Battista, della diocesi 18 luglio di Oporto. » 8 ottobre Al sig. Gambier Fernando C. L., della diocesi di Namur. » » Al sig. Paradis Lorenzo, della diocesi di Trois-Rivières. 29 » Al sig. Poliquin Federico, della medesima diocesi. » » 9 novembre » Al sig. Duboccage Antonio, del vicariato apostolico di Kisantu. 22 marzo 1954. Al sig. de Prêter Giovanni, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. de Ruyter Teofilo, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. van de Wyer Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Cristiani Luigi, della diocesi di Trieste. 3 aprile 8 » » Al sig. Mercurio Giovanni, della diocesi di Brooklyn. 1 maggio » Al sig. Behets Enrico, dell'arcidiocesi di Malines. » Al sig. Loos Carlo, della medesima arcidiocesi. » » 4 giugno » Al sig. Garbini Averardo, dell'arcidiocesi di Spoleto. 5 .Al sig. Alagona Marcello, dell'arcidiocesi di Siracusa. Al sig. Costa Luigi, della diocesi di Alessandria. 18 » 23 » Al sig. Vian Nello (Roma). 25 Al sig. Cbarette Ernesto, della diocesi di Mont-Laurier. 2 luglio Al sig. Parenti Alberto (Roma). » 9 Al sig. Novello Agostino, della diocesi di Cefalù. 10 Al sig. Lamattina Modesto, della diocesi di Campagna. 12 )) Al sig. Lebnan Bacos, della diocesi del Cairo. » 19 Al sig. Capuano Francesco, della diocesi di Ischia. » Al sig. D'Abundo Emanuele, della medesima diocesi. 22 » Al sig. Dore Giampietro (Roma). » )) Al sig. Majerotto Serafino (Roma). » » 26 Al » » sig. Pignataro Nicolò, dell'arcidiocesi di Monreale. » » Al sig. Venchierutti Paolo, del patriarcato di Venezia. Al sig. Casalini Giovanni, della diocesi di Oria. 3 agosto » Al sig. Barcellini Ernesto (Roma). 6 7 Al sig. Pepe Giuseppe, della diocesi di Tortona. » 24 Al sig. Cremisini Pio (Roma). 1 settembre » Al sig. Salm Martino, della diocesi di Green Bay. 7 Al sig. Tellier Giulio, della diocesi di Namur. » » Al sig. Bonomi Gino, della diocesi di Chiavari. 21 » Al sig. Frezza Tommaso (Roma). » Diarium Romanae Curiae 623 25 settembre 1954. Al sig. Palvis Lodovico, della diocesi di Bergamo. » Al sig. Sfondrini Antonio, della diocesi di Grosseto. 1 ottobre » Al sig. Tenaglia Mario, dell'arcidiocesi di Chieti. 4 » Al sig. Reggiori Ferdinando, dell'arcidiocesi di Milano. » » Al sig. Spada Abramo, dell'arcidiocesi di Trento. » » Al sig. Manfredini Enea, della diocesi di Reggio Emilia. 7 » Al sig. Eustacclii Lampleto, dell'arcidiocesi di Camerino. 12 » Al sig. Iturriaga Giuseppe (Perú). 13 » Al sig. Carpano da Avola Corrado, della diocesi di Noto. 14 » Al sig. Tringali Pompeo, della medesima diocesi. » » Al sig. Villa Santa Carlo, della diocesi di Albenga. 19 » Al sig. Deschka Enrico, dell'arcidiocesi di Vienna. 27 il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 29 dicembre 1950. Al sig. Leleux Adolfo, del vicariato apostolico di Lépoldville. » Ai sig. Voet Camillo, del medesimo vicariato apostolico. 26 gennaio 1953. Al sig. Rius Mario, dell'arcidiocesi di Montevideo. » » » Al sig. Rocca Guglielmo, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Touya Giovanni Giuseppe, della medesima arci diocesi. » Al sig. Viola Roberto, della medesima arcidiocesi. » » 3 agosto » Al sig. Claes Enrico, dell'arcidiocesi di Colonia. Al sig. Streb Fritz, della diocesi di Spira. 18 novembre » » Al sig. Körner Giuseppe, della diocesi di 's-Hertogen19 dicembre bosch. gennaio 1954. Al sig. van der Ploeg Cornelio Giovanni, della diocesi di Haarlem. » Al sig. Mooren Enrico, della diocesi di Ruremonda. 8 » » Al sig. De Vos Pietro Giuseppe, della diocesi di Haarlem. 2 febbraio » Al sig. van Kruisbergen Guglielmo Giovanni, della me» » desima diocesi. » Al sig. Hoebens Francesco, della diocesi di 's-Hertogen8 » boscb. » Al sig. van den Eerenbeemt Giuseppe, della medesima diocesi. Al sig. Labarre Ernesto, della diocesi di Namur. 16 Al sig. Thielen Giovanni, dell'arcidiocesi di Utrecht. » » marzo Al sig. Kromsigt Sytze, della diocesi di Haarlem. 7 » Al sig. Rubbrecht Raffaele, della diocesi di Bruges. 8 Al sig. Falmagne Edmondo, della diocesi di Namur. » Al sig. Heeger Saverio Uberto, dell'arcidiocesi di Utrecht, » Al sig. van Oorschot Antonio Lodovico, della medesima » arcidiocesi. Al sig. Cattoir Maurizio, dell'arcidiocesi di Malines. » 22 Al sig. De Haes Renato, della medesima arcidiocesi. » Ai sig. Dutillieu Edmondo, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Lannoy Enrico, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Lemajeur Giosuè, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Loris Michele, della medesima arcidiocesi. » Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 624 22 » marzo » » » 25 aprile 1 maggio .1954. » » » » »» )) Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. » 12 ». » » » Al sig. Al sig. 38 » » Al sig. » 21 » » 6 » 30 giugno Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al » » ». » » » » » » » » » » » » » » » » » » 21 » » Al sig. » 12 14 » IT ottobre » » )) » » » » » » » » Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. Al sig. » » » » Al sig. Al sig. » 26* » luglio 29 » 3 agosto 4 » 7 » 7 settembre 20 sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Oomes Guglielmo, della medesima arcidiocesi. van der Rest Alberto, della medesima arcidiocesi. van Swieten Raimondo, della medesima arcidioc. Willemaer Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Romson Adriano Pietro, della diocesi di Breda. Kreuels Mattia, dell'arcidiocesi di Colonia. Bartholomeus Giovanni, dell'arcidiocesi di Malines. Loncin Eugenio, della medesima arcidiocesi. Angelotti Poliziano, della diocesi di Montepulciano. Toriel Andrea, del vicariato apostolico di Alessandria d'Egitto. Salvi Ugo, dell'arcidiocesi di Milano. Galassini Luigi, della diocesi di Faenza. Cena Ettore, dell'arcidiocesi di Torino ; Oberto Daniele, della medesima arcidiocesi. Sforzi Gino, della diocesi di Grosseto. D'Este Francesco, del patriarcato di Venezia. Micbieletto Enrico, del medesimo patriarcato. Conti Francesco, della diocesi di Brescia. Testa Antonio, della diocesi di Fidenza. Sagliocca Antonio, della diocesi di Brooklyn. Pizzi Alfredo, della diocesi di Rimini. Leynen Uberto, della diocesi di Liegi. De Kimpe Enrico, dell'arcidiocesi di Malines. Délaisse Leone, della medesima arcidiocesi. Van den Broucke Marco, della medesima arcidiocesi. Avallone Alfonso, dell'arcidiocesi di Valva e Sulmona. Campi Guido, dell'arcidiocesi di Milano. Renassi Pietro, della diocesi di Reggio Emilia. Roma Giuseppe, della diocesi di Nardo. Baril Lionello, della diocesi di Mcolet. Roy Giorgio Stefano, della medesima diocesi. Angrisani Guglielmo, della diocesi di Nocera dei Pagani. Gasparini Angelo, della diocesi di Lodi. Lomi Attilio, della medesima diocesi. An. et vol. XXXXVI 18 Novembris 1954 (Ser. II, v. XXI) - N. IS ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII LITTERAE ENCYCLICAE AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: DE REGALI BEATAE MARIAE VIRGINIS DIGNITATE EIUSQUE FESTO INSTITUENDO. PIUS PP. XII VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Ad Caeli Reginam, inde a primis Catholicae Ecclesiae saeculis, supplices preces ac laudis pietatisque cantus christianus populus adhibuit, sive cum laetitiae suavitatibus afficeretur, sive praesertim cum in gravibus periclitaretur rerum angustiis ; ac numquam spes decidit in Divini Regis Iesu Christi Matre reposita, numquam fides illa elanguit, qua docemur Deiparam Virginem Mariam in universo terrarum orbe materno animo regnare, quemadmodum regalis gloriae corona in caelesti redimitur beatitate. Nos autem post calamitates immanes, quae ob oculos etiam Nostros, florentes urbes, oppida, pagos innumeris obruerunt ruinis, cum dolentes videamus tot tantaque animorum mala túrbida quadam eluvione formidolose exundare, cumque cernamus interdum labare iustitiam, atque passim corruptelarum triumphare illecebras, in hoc minaci ac trepido rerum discri40 - A C T A , vol. X X I n. 15. — 18-11-1954. Acta 626 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mine, summa aegritudine angimur; atque adeo fidentes ad Mariam Reginam Nostram confugimus, non modo Nostros pietatis sensus eidem patefacientes, sed eorum etiam omnium, qui christiano gloriantur nomine. Meminisse autem placet ac iuvat, Nosmet ipsos, calendis Novembribus Anni Sacri MDCCCCL, coram ingenti multitudine cum Patrum Cardinalium, tum sacrorum Antistitum, sacerdotum et christifidelium, qui undique gentium advenerant, dogma decrevisse Assumptionis Beatissimae Mariae Virginis in Caelum, 1 ubi animo corporeque praesens, inter Angelorum Sanctorumque Caelitum choros regnat una cum Unigena Filio suo. Ac praeterea, cum saeculum expleretur ex quo imm. mem. Decessor Noster Pius IX summam Dei Genetricem sanxit ac definivit sine ulla originalis peccati labe fuisse conceptam, Marialem 2 qui volvitur, Annum indiximus; ac nunc magno cum paterni animi Nostri solacio cernimus, non modo hac in alma Urbe — praesertim vero in Liberiana Basilica, ubi multitudines innumerae suam* fidem suamque erga caelestem Matrem incensissimam caritatem significanter testantur — sed in omnibus etiam terrarum orbis partibus, pietatem in Deiparam Virginem etiam atque etiam revirescere, praecipuaque Mariae templa frequentissima excepisse atque adhuc excipere peregrinantium christifidelium agmina supplicantium. Omnesque norunt Nos, quotiescumque opportunitas data est, cum nempe Nostros in Christo filios coram admissos allocuti sumus, vel cum, radiophonicae artis ope, ad longinquus etiam populos verba fecimus, eos omnes, quos potuimus, adhortatos esse ad benignissimam ac potentissimam Matrem nostram impensa ac tenera — ut filios addecet — caritate adamandam. Quam ad rem peculiari modo in memoriam revocare libet radiophonicum nuntium, quem ad Lusitanorum populum transmisimus, cum prodigialis Mariae Virginis imago, quae Fatimae 1 Cfr. p. 753 sq. 2 Constitutio Apostolica Munificentissimus Deus: A. A. 8. XXXXII, Cfr. Litt. Enc. Fulgens corona: A. A. S. X X X X V , 1953, p. 577 sq. 1950* Acta Pii Pp. XII 627 3 e o l i t o , aureo diademate redimita fuit, et quem Nosmet ipsi « Regalitatis » Mariae nuntium v o c a v i m u s . 4 Iamvero, ut multiplicibus hisce erga magnam Bei Matrem pietatis Nostrae significationibus, quas christianus populus tam studiose prosecutus est, quasi cumulum afferamus, itemque ut Marialem Annum, qui iam ad exitum vergit, féliciter utiliterque concludamus, utque instantibus petitionibus, quae hac de causa undique gentium ad Nos pervenerunt, libenter concedamus, festum liturgicum Beatae Mariae Virginis Reginae instituere decrevimus. Qua de re non novam veritatem credendam christiano populo proponere volumus, cum reapse titulus atque argumenta, quibus regalis Mariae dignitas innititur, iam sint quovis tempore luculenter expressa, iamque in Ecclesiae documentis habeantur antiquitus tradita, et in sacrae liturgiae libris. Quae quidem placet per Encyclicas has Litteras recolere, ut caelestis Matris nostrae renovemus laudes, utque studiosiorem erga eam pietatem, non sine spirituali emolumento, in omnium animis refoveamus. I Christianorum populus, cum, elapsis etiam temporibus non sine ratione crederet illam, de qua Filius Altissimi natus est, 5 qui « regnabit in domo Iacob in aeternum » , « Princeps pacis » , 6 (( Rex regum et Dominus dominantium »/ prae aliis omnibus, a Deo creatis, singularia accepisse gratiae privilegia, cumque consideraret arctam necessitudinem interesse inter matrem et prolem, regiam excellentiam Dei Genetrici super omnia facile agnovit, Quamobrem mirum non est iam antiquos Ecclesiae scripto3 4 5 6 7 Cfr. A. A. 8. X X X V I I I , 1946, p. 264 sq. Cfr. L'Osservatore Romano, d. 19 Maii, a. 1946. L u c . I , 32. I S A I . I X , 6. Apoe. X I X , 16. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 628 res, verbis innixos S. Gabrielis Archangeli, qui Mariae Filium 8 praedixit regnaturum esse in aeternum, verbisque Elisabeth, quae eam reverenter salutando celebravit « Matrem Domini 9 mei » , Mariam appellasse « Matrem Regis », « Matrem Domini», haud obscure significantes eam ex regia Filii sui dignitate praecipuam quandam habuisse celsitudinem atque praestantiam. Itaque S. Ephraem, poetico fervens afflatu, sic eam loquentem inducit: « Caelum sustineat me suis amplexibus, quia prae illo honorata sum. Etenim caelum non fuit tibi mater ; sed illud effecisti thronum tuum. Quam honorabilior et venerabilior Mater Regis throno eius » . 1 0 Et alibi sic eam adprecatur : « ... puella Augusta et nera, Regina, Domina sub alis tuis protege, custodi me, ut ne contra me Satan exultet, qui perniciem creat, neque adversus me scelestus inimicus extollatur». 11 A S. Gregorio Nazianzeno Maria appellatur : « Mater Regis totius universi », « Mater Virgo, [quae] totius mundi peperit Regem». 1 2 Prudentius vero asseverat mirari genetricem « s e Deum genuisse hominem, Regem quoque summum » . 1 3 Regia autem haec Beatae Virginis Mariae dignitas clare aperteque ab iis significatur et asseritur, qui eam « Domin a m » , « Dominatricem », « R e g i n a m » appellant. Iam in quadam homilia, Origeni attributa, Maria ab Elisabeth non solum vocatur « Mater Domini mei », sed etiam « Tu Domina mea » . 1 4 Quod item ex hoc S. Hieronymi loco eruitur, cum ipse inter varias Mariae nominis interpretationes hanc postremam afferat sententiam : n Sciendum quod Maria, sermone syro Domina 8 Cfr. Luc. I, 32, 33. Luc. I, 43. S . E P H R A E M , Hymrri de B. Maria, ed. Th. J. Lamy, t. II, Mechliniae, 1886, hymn. X I X , p. 624. Idem, Oratio ad 8smarrì Dei Matrem; Opera omnia, Ed. Assemani, t. III (graece), Komae, 1747, pag. 546. S . GREGORIUS N A Z . , Poemata dogmatica, X V I I I , v. 58: P. G. X X X V I I , 485. P R U D E N T I U S , Dittochaeum, X X V I I : P . L. L X , 102 A . Horn, in 8. Lucam, hom. VII; ed. Rauer, Origenes' Werke, T. I X , p. 48 (ex catena Macarii Chrysocephali). Cfr. P. G. X I I I , 1902 D. 9 1 0 11 1 2 1 3 14 Acta Pii Pp. XII nuncupatur » . 1 5 629 Id pariter certiore modo, post ipsum, S. Chry- sologus hisce verbis enuntiat : « Maria hebraeo sermone, latine Domina nuncupatur : vocat ergo Angelus Dominam, ut Dominât or is Genetricem trepidatio deserat servitutis, quam nasci et vocari Dominam ipsa sui germinis fecit et impetravit auctoritas » . 1 6 Praeterea Epiphanius, Episcopus Constantinopolitanus, Summo Pontifici Hormisdae scribens, supplicandum esse dicit, ut Ecclesiae unitas servetur « gratia sanctae et unius essentiae Trinitatis et intercessionibus Dominae nostrae Sanctae et gloriosae Virginis et Dei Genetricis Mariae » . 1 7 Quidam vero eiusdem aetatis auctor Beatam Virginem, sedentem ad dexteram Dei, ut pro nobis deprecetur, sollemniter hisce verbis salutat : « mortalium Dominam, sanctissimam Deiparam » . 1 8 Reginae autem dignitatem pluries Mariae Virgini attribuit S. Andreas Cretensis; haec enim, exempli gratia, scribit: « Matrem suam semper Virginem, e cuius utero, ipse Deus exsistens, humanam induit formam, hodierna die ceu Reginam humani generis, a terrenis sedibus transfert». 19 Et alio l o c o : « R e g i n a totius humani generis, nuncupationem cum usu sinceram retinens, quae, uno excepto Deo, rebus omnibus excelsior » . 2 0 Itemque S. Germanus humilem Virginem hisce verbis alloquitur: « Sede, Domina, decet enim, Regina cum sis et prae omnibus regibus gloriosa, sublimi loco sedere » ; vocat: « terrigenarum omnium Dominam » . 21 eamque 2 2 A Sancto autem Ioanne Damasceno nuncupatur : « Regina, 1 5 S. H I E R O N Y M U S , Liber de nominibus hebraeis: P . L. X X I I I , 8 8 6 . « S. P E T R U S CHRYSOLOGUS, Sermo 1 4 2 , De Annuntiatione B. M. V.: P . L. LII, 5 7 9 C; cfr. etiam 5 8 2 B; 5 8 4 A: « Kegina totius exstitit castitatis ». Belatio JEpiphanii Ep. Constantin.: P. L. L X I I I , 4 9 8 D. Eneomium in Dormitionem Ssmae Deiparae (inter opera S. Modesti): P. G L X X X V I , 3 3 0 6 B. S. A N D R E A S C R E T E N S I S , Homilia II in Dormitionem Ssmae Deiparae: P . G. XCVII, 1 0 7 9 B . Id., Homilia III in Dormitionem Ssmae Deiparae: P. G. XCVII, 1 0 9 9 A. S. G E R M A N U S , In Praesentationem Ssmae Deiparae, I: P . G. XCVIII, 3 0 3 A . Id., In Praesentationem Ssmae Deiparae, II: P. G. XCVIII, 3 1 5 C. 1 6 17 18 1 9 20 2 1 22 Acta Apostolicae Sedis •- Commentarium Officiale 630 h era, Domina » , 2 3 atque etiam: « omnis creaturae Domina » ; 2 4 et ab antiquo quodam Ecclesiae Occidentalis scriptore vocatur : « f e l i x R e g i n a » , « iuxta Genitum Regem Regina perennisi., cuius « caput niveum ornatur diademate fulvo » . 2 5 Ac denique S. Ildefonsus Toletanus omnes fere honoris titulos hac salutatione complectitur: « O Domina mea, dominatrix mea; dominans mihi, Mater Domini mei. ... Domina inter ancillas, Regina inter sorores » . 2 6 Ex his aliisque paene innumeris testimoniis, antiquitus traditis, Ecclesiae theologi eiusmodi doctrinam haurientes, Beatissimam Virginem appellarunt rerum omnium creatarum Reginam, mundi Reginam, universorumque Dominam. Summi autem Ecclesiae Pastores officii sui esse duxerunt christiani populi pietatem erga caelestem Matrem ac Reginam suis laudibus notationibus que probare ac provehere. Itaque, ut recentiorum Pontificum documenta silentio praetereamus, haec in memoriam revocare iuvat : septimo nempe iam saeculo Decessorem Nostrum S. Martinum I Mariam appellavisse « Dominam nostram gloriosam, semper Virginem » ; 2 7 S. Agathonem vero in epistula synodali, ad Patres Concilii Oecumenici sexti missa, eam dixisse « Dominam nostram, vere et proprie Dei Genitricem » ; 28 ac saeculo octavo Gregorium II, in epistula ad S. Germanum Patriarcham data, et in septimo Concilio Oecumenico, Patribus omnibus conclamantibus lecta, Deiparam vocasse: « o m n i u m Dominam ac veram Dei matrem», itemque « omnium Christianorum Dominam » . 2 9 Haec praeterea memorare libet : cum Decessor Noster imm. rec. Xystus IV favorabili animo doctrinam illam attigit de im- 2 3 S. I O A N N E S D A M A S C E N U S , Homilia I in Dormitionem B. M. V.: P . G. XCVI, 7 1 9 A. 24 25 Id., D e f i d e orthodoxa, I , IV, c . 1 4 : P . G . X L I V , 1 1 5 8 B . De laudibus Mariae (inter opera Venantii Fortunati): P. L. L X X X V I I I , 2 8 2 B et 2 8 3 A . I L D E F O N S U S T O L E T A N U S , De virginitate perpetua B. M. V.: P . L. X C V I , 5 8 A D . S. M A R T I N U S I, Epist. X I V : P . L. L X X X V I I , 1 9 9 - 2 0 0 A . S. A G A T H O : P . L. L X X X V I I , 1 2 2 1 A . H A R D O U I N , Acta Conciliorum, IV, 2 3 4 ; 2 3 8 : P . L. L X X X I X , 5 0 8 B . 2 0 2 7 2 S 2 9 Acta Pii Pp. XII 631 maculato Beatae Virginis conceptu, Apostolicas Litteras « Cum praeexcelsa » 3 0 ab hisce verbis exorsum esse, quibus Maria « Regina » nuncupatur, « quae pervigil ad Regem, quem genuit, intercedit ».. Quod pari modo Benedictus XIV asseveravit in Apostolicis suis Litteris « Gloriosae Dominae » in quibus Maria « Regina caeli et terrae » vocatur, eique Supremum Regem quodammodo suum tradidisse asseritur imperium. 31 Quapropter S. Alfonsus De Ligorio omnia superiorum saeculorum testimonia amplexus, haec piissime scribit: « Quoniam Maria Virgo ad tam excelsam dignitatem evecta fuit, ut regum Regis Mater esset, idcirco iure meritoque Ecclesia eam Reginae titulo decoravit » . 3 2 II Sacra vero liturgia, quae doctrinae a maioribus traditae et a christiano populo creditae est veluti fidele speculum, per omnis aetatis decursum, sive in Oriente, sive in Occidente, caelestis Reginae laudes cecinit perenniterque canit. Insonant quidem ex Oriente fervidae voces: « O Dei Genetrix, hodie in caelum translata es Cherubim curribus, Tibique Seraphim ministrant, atque caelestis militiae agmina coram Te procumbunt ». :î3 Atque etiam : « O iuste, beatissime (Ioseph), cum ex regali progenie ortus sis, ex omnibus delectus es sponsus Reginae purae, quae Iesum Regem ineftabiliter pariet». Itemque: 34 « Hymnum fundam Matri Reginae, ad quam cum gaudio celebraturus accedam, ut eius mirabilia laetus canam... O Domina, lingua nostra te digne laudare nequit; quia Tu, quae Christum Regem genuisti, supra Seraphim exaitata es... Salve, o Regina mundi, salve o Maria, omnium nostrum Domina » . 3 0 3 1 3 2 33 31 3 5 3 5 X Y S T U S IV, Bulla Cum praeexcelsa, d. d. 2 8 Febr. a. 1 4 7 6 . B E N E D I C T U S X I V , Bulla Gloriosae Dominae, d. d. 2 7 Sept. a. 1 7 4 8 . S. A L F O N S O , Le glorie di Maria, p. I, c. I, § 1 . Ex liturgia Armenorum: in festo Assumptionis, hymnus ad Matutinum. Es Menaeo (byzantino): Dominica post Natalem, in Canone, ad Matutinum. Officium hymni 'AXÓTIOTOC (in ritu byzantino). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 632 In <( Missali » autem Aethiopico legimus : « O Maria, centrum totius mundi, ... Tu maior es quam Cherubim multis oculis praediti, et Seraphim sex alis ornati. ... Caelum et terra omnino plena est sanctitatis gloriae tuae » . 3 6 Concinit autem Ecclesia latina vetustam illam ac dulcis simam precationem, quae « Salve Regina » nuncupatur, et iucundas antiphonas « A v e , Regina coelorum », « Regina coeli Iaetare », et eas pariter, quae in Beatae Mariae Virginis festis recitari solent : « Astitit Regina a dextris tuis in vestitu deau7 rato, circumdata varietate » f « Teque Reginam celebrat potentem terra polusque » ; 38 « Hodie Maria Virgo caelos ascendit : gaudete quia cum Christo regnat in aeternum » . 3 9 Quibus quidem praeter alia addendae sunt Litaniae Lauretanae, quae populo christiano Mariam Reginam identidem invocandam cotidie suadent. Atque etiam Mariae imperium, quod caelum terramque complectitur, iam a multis elapsis saeculis christiani meditari solent, quintum memoria recolentes gloriosum mysterium Marialis Rosarii, quod potest caelestis Reginae mystica appellari corona. Ars denique, quae christianis principiis innititur, eorumque permovetur afflatu, utpote quae ingenuam sponteque editam christifidelium pietatem fideliter interpretetur, inde ab Ephesino Concilio, ut Reginam et Imperatricëm Mariam effingit, regio in solio sedentem, regalibus ornatam insignibus, diademate redimitam, atque Angelorum Sanctorumque Caelitum circumfusam cohorte, quippe quae non modo in naturae res ac vires dominetur, sed in pravos quoque Satanae impulsus. Iconographia, ad regiam etiam Beatae Virginis Mariae dignitatem quod attinet, operibus, summo pulcherrimoque artifìcio factis, quovis tempore ditata est; atque eo usque processit ut divinum Re- s * Missale Aethiopieum, Anaphora Dominae nostrae Mariae, Matris Dei. Brev. Rom., Versiculis sexti Respons. Festum Assumptionis; hymnus Laudum. Ibidem, ad Magnificat II Vesp. 37 3S 39 Acta Pii Pp. XII 633 demptorem nostrum, fulgenti corona Matrem suam redimientem, coloribus redderet. Eiusmodi populari pietati obsecundantes, Romani Pontifices saepenumero Deiparae Virginis imagines, publica iam veneratione insignes, vel propriis ipsi manibus, vel per sacros ab se delegatos Antistites, diademate decorarunt. III Ut iam supra attigimus, Venerabiles Fratres, cum ex documentis antiquitus a maioribus traditis, tum ex sacra Liturgia, praecipuum, quo regalis Mariae dignitas innititur, principium procul dubio est divina eius maternitas. Quandoquidem enim iri Sacris Litteris de Filio, quem Virgo concipiet, haec sententia legitur : « Filius Altissimi vocabitur, et dabit illi Dominus Deus sedem David patris eius et regnabit in domo Iacob in aeternum et regni eius non erit finis » , mini » , 4 1 4 0 ac praeterea Maria « Mater Do- nuncupatur, inde facile eruitur ipsam quoque esse Reginam, quippe quae Filium genuerit, qui eodem momento quo conceptus est, propter hypostaticam humanae naturae cum Verbo unionem, Rex, etiam ut homo, erat et rerum omnium Dominus. Itaque iure meritoque S. Ioannes Damascenus haec scribere potuit: « Vere omnis creaturae Domina facta est cum Creatoris Mater exstitit » ; 42 parique modo affirmari potest pri- mum, qui regium Mariae munus caelesti ore nuntiavit, ipsum fuisse Gabrielem Archangelum. Attamen Beatissima Virgo Maria non tantum ob divinam suam maternitatem Regina est dicenda, sed etiam quia ex Dei voluntate in aeternae salutis nostrae opere eximias habuit partes. « Quid possit iucundius nobis suaviusque ad cogitandum accidere — ut Decessor Noster fel. rec. Pius XI scribebat — quam Christum nobis iure non tantum nativo, sed etiam acqui4 0 L u c . I , 32, 33. 4 1 Ibid. I , 43. 4 2 S. I O A N N E S D A M A S C E N U S , De fide orthodoxa, 1. I V , c. 14: P . G. X C I V , 1158e. B . Acta 634 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sito, scilicet Redemptionis imperare? Servatori enim nostro quanti steterimus obliviosi utinam homines recolant omnes : " non corruptibilibus auro vel argento redempti estis,... sed pretioso sanguine quasi Agni immaculati Christi et incontaminati " . gno " 4 4 43 Iam nostri non sumus, cum Christus " pretio ma- nos emerit » . 4 5 Iamvero in hoc perficiendo redemptionis opere Beatissima Virgo Maria profecto fuit cum Christo intime consociata; merito igitur in Sacra Liturgia canitur: « Stabat Sancta Maria Caeli Regina et mundi Domina iuxta crucem Domini Nostri Iesu Christi dolorosa » . 4 6 Quapropter, ut iam media aetate piissimus S. Anselmi discipulus scribebat, « sicut ... Deus sua potentia parando cuncta, pater est et Dominus omnium, ita Beata Maria suis meritis cuncta reparando, Mater est et Domina rerum ; Deus enim est Dominus omnium, singula in sua natura propria iussione constituendo, et Maria est Domina rerum, singula congenitae dignitati per illam, quam meruit gratiam, restituendo » . 4 7 Etenim, « sicut Christus, eo quod nos redemit, spe- ciali titulo Dominus est ac Rex noster, ita et Beata Virgo, propter singularem modum, quo ad nostram redemptionem concurrit, et substantiam suam ministrando, et illum pro nobis voluntarie offerendo, nostramque salutem singulariter desiderando, petendo, procurando » . 4 8 Quibus ex rationibus huiusmodi argumentum eruitur: si Maria, in spirituali procuranda salute, cum Iesu Christo, ipsius salutis principio, ex Dei placito sociata fuit, et quidem simili quodam modo, quo Heva fuit cum Adam, mortis principio, consociata, ita ut asseverari possit nostrae salutis opus, secundum quandam « rëcapitulationem » 48 44 45 46 4 7 4 8 4 9 peractum fuisse, in qua genus I Petr. I, 1 8 , 1 9 . I Cor. VI, 2 0 . Pius X I , Litt. Enc. Quas primas: A. A. S. X V I I , 1 9 2 5 , p. 5 9 9 . Festum septem dolorum B. Mariae Virg., Tractus. E A D M E B U S , De excellentia Virginis Mariae, c. 1 1 : P . L. CLIX, 5 0 8 A B . F. S U A R E Z , De mysteriis vitae Christi, disp. X X I I , sect. II (ed. Vives, X I X , 327). «» S . I R E N A E U S , Adv. haer., V, 1 9 , 1 : P . G. VII, 1 1 7 5 B . Acta PU Pp. XII 635 humanum, sicut per virginem morti adstrictum fuit, ita per virginem salvatur; si praeterea asseverari itidem potest hanc gloriosissimam Dominam ideo fuisse Christi matrem delectam « ut redimendi generis humani consors efïïceretur » , 5 0 et si reapse « ipsa fuit quae vel propriae vel hereditariae labis expers, arctissime semper cum Filio suo coniuncta, eundem in Golgotha, una cum maternorum iurium maternique amoris sui holocausto, nova veluti Heva, pro omnibus Adae filiis, miserando eius lapsu 1 foedatis, aeterno Patri obtulit » f inde procul dubio concludere licet, quemadmodum Christus, novus Adam, non tantum quia Dei Filius est, Rex dici debet, sed etiam quia Redemptor est noster, ita quodam analogiae modo, Beatissimam Virginem esse Reginam non tantummodo quia mater Dei est, verum etiam quod nova veluti Heva cum novo Adam consociata fuit. Iamvero plena, propria et absoluta significatione, unus Iesus Christus, Deus et homo, Rex est ; attamen Maria quoque, quamvis temperato modo et analogiae ratione, utpote Christi Dei mater, socia in divini Redemptoris opera, et in eius cum hostibus pugna in eiusque super omnes adepta victoria, regalem participat dignitatem. Ex hac enim cum Christo Rege coniunctione splendorem celsitudinemque attingit, qua creatarum rerum omnium excellentiam exsuperat; ex hac cum Christo coniunctione regalis facultas oritur, qua ipsa potest Divini Redemptoris Regni dispensare thesauros; ex hac denique cum Christo coniunctione materni eius patrocinii apud Filium et Patrem eiicitur exhausta numquam efficacia. Nullum igitur dubium est Mariam Sanctissimam dignitate sua super omnes res creatas excellere itemque super omnes post Filium suum obtinere primatum. « Tu denique — ita S. Sophronius — omnem creaturam longe transgressa es ... quid sublimius esse queat hoc gaudio, o Virgo Mater? Seu quid excellen- 50 51 Pius X I , Epist. Auspicatus profecto: A. A. S. X X V , 1933, p. 80. Pius X I I , Litt. Enc. Mystici Corporis: A. A. S. X X X V , 1943, p. 247. Acta 636 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tius esse possit hac gratia, quam tu sola divinitus sortita es ? » . 32 Cui praeconio hanc laudem S. Germanus adiungit: « Superat creata omnia tuus honor et dignitas; prae angelis maior excellentia tua » . 5 3 Ac S. Ioannes Damascenus eo usque procedit, ut in hanc exeat sententiam: « Infinitum Dei servorum ac Matris discrimen est » . 5 4 Ad hunc excellentissimum intellegendum dignitatis gradum, quem Dëiparens super creata omnia adepta est, considerare iuvat Sanctam Dei Genetricem iam in primo temporis momento, quo concepta fuit, tali gratiarum abundantia repletam fuisse, ut Sanctorum omnium gratiam superaret. Quapropter — ut Decessor Noster fel. rec. Pius IX in Litteris Apostolicis scripsit — ineffabilis Deus « illam longe ante omnes angélicos spiritus cunctosque Sanctos, caelestium omnium charismatum copia de thesauro divinitatis deprompta ita mirifice cumulavit, ut ipsa ab omni prorsus peccati labe semper libera, ac tota pulchra et perfecta, eam innocentiae et sanctitatis plenitudinem prae se ferret, qua maior sub Deo nullatenus intelligitur et quam praeter Deum nemo assequi cogitando potest » . 5 5 Praeterea Beata Virgo non solummodo supremum, post Christum, excellentiae ac perfectionis gradum obtinuit, verum etiam aliquam illius efficacitatis participationem, qua eius Filius ac Redemptor noster in mentes et in voluntates hominum regnare iure meritoque dicitur. Si enim Verbum per Humanitatem assumptam miracula patrat et gratiam infundit, si Sacramentis, si Sanctis suis tamquam instrumentis utitur ad animorum salutem, cur Matris suae Sanctissimae munere et opere non utatur ad Redemptionis fructus nobis impertiendos ? « Maternum sane — ita idem Decessor Noster imm. mem. Pius IX — in nos 5 2 S . SOPHRONIUS, 3238 D ; 3242 A . 5 3 S. In Annuntiationem Beatae Mariae Virginis: P . G. G E R M A N U S , Horn. II in Dormitionem Beatae Mariae Virginis: P . LXXXVII, G. XCVIII, 354 B . 5 * XCVI, 55 S . I O A N N E S D A M A S C E N U S , Horn. I in Dormitionem Beatae Mariae Virginis: P . G. 715 A . Pius I X , Bulla IneffabiUs Deus: Acta Pii IX, I, p. 5 9 7 - 5 9 8 . Acta Pii Pp. XII 63.7 gerens animum nostraeque salutis negotia tractans, de universo humano genere est sollicita, caeli terraeque Regina a Domino constituta, ac super omnes Angelorum choros Sanctorumque Caelitum ordines exaitata, adstans a dexteris unigeniti Filii sui Domini Nostri Iesu Christi, maternis suis precibus validissime impetrat, et quod quaerit invenit, ac frustrari non potest » . 5 6 Quam ad rem alius Decessor Noster fel. rec. Leo XIII edixit Beatissimae Virgini Mariae in gratiarum largitione concessam esse « paene immensam » potestatem; 57 ac S. Pius X adiungit Mariam hoc munus obire « veluti materno iure » . 5 8 Glorientur itaque omnes christifideles se Deiparae Virginis imperio subici, quae et regali gaudet potestate et materno flagrai amore. In his tamen aliisve quaestionibus ad Beatam Virginem spectantibus, curent theologi ac divini verbi praecones ut quasdam e recto itinere aberrationes devitent, ne in duplicis generis errores inducantur; caveant nempe et sententias fundamento carentes ac veritatem quadam verborum superlatione excedentes; et nimiam mentis angustiam in singulari illa, omnino excelsa, immo fere divina Deiparae dignitate consideranda, quam quidem Doctor Angelicus eidem agnoscendam esse docet « ex bono infinito quod est Deus » . 5 9 Ceteroquin hoc etiam in christianae doctrinae capite, sicut in aliis, « proxima et universalis veritatis norma » vivum Ecclesiae Magisterium omnibus prostat, quod Christus constituit <( ad ea quoque illustranda et enucleanda quae in fidei deposito nonnisi obscure ac veluti implicite continentur » . 66 5 7 Ibid. p . 6 1 8 . L E O X I I I , Litt. Enc. Adiutricem populi: A. 6 0 8. 8., X X V I I I , 1 8 9 5 - 1 8 9 6 , p. 1 3 0 . 5 8 6 9 Pius X , Litt. Enc. Ad diem illum: A. 8. 8. X X X V I , 1 9 0 3 - 1 9 0 4 , p. 4 5 5 . S. T H O M A S , Summa Theol., I, q. 2 5 , a. 6 , ad 4 . Pius X I I , Litt. Enc. Humani generis: A. A. 8., X L I I , 1 9 5 0 , p. 5 6 9 . Acta Apostolicae Sectis - Commentarium 638 Officiale IV E christianae igitur vetustatis monumentis, e liturgicis precibus, ex indito christiano populo religionis sensu, ex operibus arte confectis, undique collegimus voces quae asserunt Deiparam Virginem regali dignitate praestare; rationes etiam quas S. Theologia ex divinae fidei thesauro deducendo astruit eandem veritatem prorsus confirmare arguimus. Tot ex allatis testimoniis quasi latissime resonans concentus efficitur qui extollit regii honoris praecelsum fastigium Dei hominumque Matris, cui cuncta creata subsunt, quae est « exaltata super choros angelorum ad caelestia r e g n a » . 61 Cum vero, maturo ponderatoque consilio, persuasum Nobis habeamus magna oritura esse Ecclesiae emolumenta, si quasi in suo candelabro rutilantior lucerna posita, illa solide probata veritas manifestior omnibus refulgeat, Apostolica Nostra Potestate decernimus et instituimus festum Mariae Reginae, quod toto terrarum orbe quotannis die XXXI mensis Maii est celebrandum. Itemque id iubemus ut eodem die humani generis consecratio Immaculato Cordi Beatae Virginis Mariae iteretur. In hoc enim magna spes nititur, fore ut felix oriatur aevum, religionis triumpho et christiana pace serenum. Quapropter videant omnes ut, ad solium miserationis et gratiae Reginae et Matris nostrae petituri opem in adversis re^bus. lucem in tenebris, solacium in moerore ac fletu, accedant maiore quam antea nunc fiducia freti; et quod praecipuum est, contendant ut ex peccati servitute sese eripiant, atque tantae Matris regali scéptro, fragranti filiorum immixtum pietati, indeclinabile exhibeant obsequium. Populorum multitudine eius frequententur templa, celebrentur festa; precatoria eius corona omnium in manibus versetur; atque in sacris aedibus, in domibus, in valetudinariis, in vinculis publicis, ad eius concinendas laudes vel paucorum christifidelium coetus, vel confería 61 Ex Brev. Rom.: Festum Assumptionis Beatae Mariae Virginis. Acta PU Pp. XII 639 agmina consociet. Summo in honore sit Mariae nomen, quod nectare dulcius et gemma quavis pretiosius est; ne quispiam in ipsum, tanta maiestate decorum et materna gratia venerabile, exsecranda verba coniciat, quod quidem foedi animi indicium est; neve aliquid debita reverentia carens proferre audeat. Caelestis Reginae nostraeque Matris amantissimae excelsas virtutes contendant omnes, pro sua cuiusque condicione, suos in animos suosque in mores vigili actuosoque studio referre. Inde enim consequetur ut qui christiano nomine censentur, tantam colentes imitantesque Reginam ac Parentem, tandem haud fallacis nominis fratres se sentiant, ac pertaesi invidias et nimium habendi cupiditates, socialem amorem provehant, tenuium iura vereantur, pacem diligant. Neve igitur quisquam se putet Mariae filium, facile in eius praesentissimam tutelam accipiendum, nisi ad eius exemplar iustum, mitem et castum se praestiterit, et verae notae fraternitatis studium non laedendo et nocendo, immo iuvando et solando, contulerit. Sunt in nonnullis orbis terrarum regionibus qui ob christianum nomen per iniuriam vexantur atque divinis humanisque libertatis iuribus destituuntur; quae ad arcenda mala nihil adhuc valent iustissimae expostulationes atque iteratae querelae. Ad insontes afnictosque filios convertat misericordes oculos suos, quorum lumen tempestates nimbosque serenando depellit, potens rerum aevorumque Domina, quae novit virginei pondere pedis pacare proterva; atque illis haud sero concedat ut libertate tandem debita fruentes, publica religionis officia obire queant ; atque dum Evangelii causae inserviunt, concordi opera et egregiis virtutibus, quae inter dura in exemplum fulgent, terrestrium quoque civitatum robori et incrementis prosint. Opinamur etiam id, quod per Encyclicas has Litteras instituimus festum, quo luculentius omnes agnoscant ac studiosius venerentur Deiparae clemens maternumque imperium, multum ad id conferre posse ut gentium pax, quam res anxietatis plenae cotidie fere conturbant, servetur, solidetur, perenne!. Nonne ea arcus est ad Deum positus in nubibus, paciferi foe- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium «4© devis signum? 62 Officiale « Vide arcum, et benedic eum qui fecit illum, valde speciosus est in splendore suo : gyravit caelum in circuitu gloriae suae, manus Excelsi aperuerunt illum » . 6 3 Quisquis igi- tur est qui caelestium hominumque Dominam colit, — nemo autem se solutum arbitretur ab hoc impendendo grati amantisque animi tributo— praeséntissimam invocet Reginam, sequestranti pacis; in honore habeat, ac tueatur pacem, quae minime est impunita nequitia, minime infrenata libertas, sed sub divinae voluntatis nutu et imperio bene ordinata concordia; ad quam tegendam et augendam materna Mariae Virginis hortamina et iussa impellunt. Plurimum cum optemus, ut Regina Materque Christiani populi haec vota nostra suscipiat et sua hilaret pace concussas odiis terras, et nobis omnibus Iesum post hoc exsilium ostendat, qui erit pax et gaudium nostrum perpetuum; vobis, Venerabiles Fratres, et gregibus vestris, omnipotentis Dei auxilii auspicem, nostraeque caritatis testem, apostolicam Benedictionem peramanter impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, in Festo Maternitatis Beatae Mariae Virginis, die xi mensis Octobris anno Pontificatus Nostri sexto decimo. PIUS P P . XII Cfr. Gen. I X , 13. Eccli. X L I I I , 12-13. MDCCCCLIV, Acta PU Pp CONSTITUTIONES XII 641 APOSTOLICAE I MANIZALENSIS IN COLUMBIANA REPUBLICA NOVA ERIGITUR ECCLESIASTICA PROVINCIA, QUAE, A MANIZALENSI EPISCOPALI SEDE, AD METROPOLITANAE ECCLESIAE GRADUM ET DIGNITATEM EVEHENDA, MANIZALENSIS NUNCUP ABITUR. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ob arduum, quod divinitus accepimus officium, Ecclesias omnes, quotquot in terrarum orbe sunt, regendi ac gubernandi, Nostrum est maxima cum diligentia disponere ut singularum Ecclesiarum, quae longe lateque per universum terrarum orbem diffusae sunt, ordinationi et administrationi ita prospiciatur, ut Christiana res magis magisque floreat. Quod nunc Nobis agendum esse videtur de Manizalensi dioecesi, quae est in Columbiana Republica posita. Haec enim ut ad dignitatem et honorem archiepiscopalis Sedis Metropolitanae eveheretur et ut in regione quam in vulgus Caldas appellant nova Provincia ecclesiastica constitueretur ab hac Apostolica Sede postulaverunt venerabiles Fratres Iesus Martínez Vargas, Episcopus Armeniensis, et Balthassar Alvarez Restrepo, Episcopus Pereiranus. Qua de re Nos, de sententia venerabilis Fratris Pauli Bertoli, Archiepiscopi titulo Mcomediensis eiusdemque Apostolici in Columbiana República Nuntii; itemque de sententia dilecti Filii Nostri Ohrisanthi S. R. E. Cardinalis Luque, Archiepiscopi Bogotensis et venerabilis Fratris Ioachimi García et Benitez, Archiepiscopi Medellensis, ac denique eorum, quorum interest vel interesse possit, consensum supplentes; re mature perpensa, suprema apostolica Nostra potestate haec, quae sequuntur, decernimus. Manizalensem Sedem ad archiepiscopalis Ecclesiae Metropolitanae gradum et dignitatem evehimus, eique, igitur, eadem tribuimus iura et onera, quae sunt ceterarum eiusdem dignitatis Ecclesiarum propria. Simili modo eius Praesulibus iura tribuimus, é l - A C T A , rol. X X I , n . 15. - 18-11-1954. privilegia, onera et Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 642 obligationes, quae solent et aliis Metropolitis competere. In quorum Praesulum iuribus potestas etiam erit ferendae ante se Crucis, intra suae dioecesis fines, et pallio utendi, cum illud in Sacro Consistorio expostulatur! et obtentum fuerit. Quae omnia propterea nunc primum tribuuntur venerabili Fratri Aloisio Concha, qui adhuc summa cum laude Manizalensem Ecclesiam rexit, quemque Nostris hisce Litteris ad Archiepiscopatus honorem ac dignitatem perducimus et ita erectae Ecclesiae Manizalensi Archiepiscopum praeficimus et Pastorem. A metropolitico autem iure Archiepiscopi Medellensis dioeceses Armeniensem et Pereiranam harumque Sacrorum Antistites pro tempore exsistentes eximimus atque memorati Manizalensis Archiepiscopi metropolitico iuri perpetuo subicimus ad normam iuris communis. Novam igitur ecclesiasticam Manizalensem Provinciam, una cum eiusdem nominis archidioecesi, Armeniensis et Pereirana dioeceses, tamquam suffraganeae, constituent. Novae autem huius ecclesiasticae Provinciae fines iidem erunt, qui omnium dioecesium, quibus exinde constat. Proinde Medellensis constabit: ecclesiastica Medellensi, Provincia scilicet, in posterum Antioquiensi, quattuor Iericoënsi dioecesibus et Sanctae Rosae de Osos. Haec autem omnia, quae supra statuimus, venerabilis Frater Paulus Bertoli, Archiepiscopus titulo Nicomediensis idemque in Columbia Apostolicus Nuntius exsequenda curabit vel is qui eo tempore, quo haec decreta exsecutioni mandabuntur, Nuntiaturae Columbianae praeerit; quos propterea omnibus necessariis vel opportunis facultatibus instructos volumus, etiam alii cuilibet viro, si opus fuerit, subdelegandis, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Oneri erit praeterea eidem venerabili Fratri peractae exsecutionis documenta conficere eorumque fide digna exemplaria, cum primum poterit, ad "Sacram Congregationem Consistorialem transmittere. Has vero Litteras firmas, validas et efficaces esse et fore suosque plenos et integros effectus obtinere atque ab omnibus ad quos spectat observari volumus ac decernimus. Quod si quis super his a quolibet, quavis auctoritate, sciens vel insciens contigerit attentari, id prorsus irritum erit et inane, contrariis quibuslibet non obstantibus, quibus omnibus per has Litteras derogamus. Nemini vero haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive impressis typis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae decreta Nostra in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat Acta PU Pp. XII 643 se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die decimo mensis Maii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. OELSUS Card. COSTANTINI j $ i Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam f Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Silvius Sericano, Proton. Regens Seleuc, Decanus Proton. Apost. Apost. Loco £B Plumbi Reg. in Cane. Ap., tab. LXXXVIII, n. 09. II CALABOCENSIS - S. C H R I S T O P H O R I IN V E N E Z U E L A (S. F E R D I N A N D I A P U R E N S I S ) A DIOECESIBUS CALABOCENSI ET S. CHRISTOPHORI IN VENEZUELA PARS SEPARATUR ET IN NOVAM ERIGITUR PRAELATURAM (( N U L L I U S DIOECESIS )), QUAE S. FERDINANDI APURENSIS NUNCUPABITUR. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Providentissimo Kedemptoris consilio ducti, qui ad omnes regiones et populos evangelicae nuntios veritatis mitti voluit, Nos, eius hisce in terris gerentes vices, sollicito curamus studio ut sancta Ecclesia magis magisque dilatetur omnesque homines fidenter amplectatur. Qua de re, libentissime cedendum esse putamus precibus venerabilis Fratris Armandi Lombardi, Archiepiscopi titulo Caesariensis Philippi et in Venetiolana Republica Apostolici Nuntii, qui, ut religiosae fidelium curationi in regione vulgo « Apure » degentium aptius consuleretur, una cum civili auctoritate ab hac Romana Sede postulavit ut post certa distracta territoria e dioecesibus Calabocensi et S. Christophori in Venezuela, nova in eadem regione Praelatura « nullius dioecesis » erigere- 644 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tur. Sententia igitur audita venerabilium Fratrum Antonii Ignatii Camargo, Calabocensis Episcopi, atque Alexandri Fernández-Feo Tinoco, Episcopi S. Christophori; consensu praeterea eorum omnium suppleto, quorum haec intersint; post rem attentissima, qua par erat, diligentia consideratam, et certa ideo scientia eorum quae decreturi sumus, de apostolica Nostra potestate haec quae sequuntur statuimus. A Calabocensi dioecesi territorium separamus, quod civiles districtus, a populo (( Achaguas », <( Muñoz » et « San Fernando » appellatus, complectitur ; item ex Ecclesia S. Christophori in Venezuela eam partem seiungimus quae finibus civilis districtus vulgo « Páez » terminatur ; quas diductas regiones, in territorium totius Status de « Apure » patentes, in novae Praelaturae « nullius dioecesis » formam redigimus, Sancti Ferdinandi Apurensis appellandam Cuius novae Praelaturae sedem in urbe Sancti Ferdinandi statuimus atque curiale templum, ibidem S. Ferdinando Eegi sacrum, ea dignitate, honore privilegiisque decoramus, quibus omnes exornantur per terrarum orbem praelatitiae aedes; atque eius pariter pro tempore Praesules iisdem iuribus praeditos volumus iisdemque oneribus obstrictos, quae Praelatis « nullius dioecesis » sunt propria. Hanc praeterea S. Ferdinandi Apurensis Praelaturam suffraganeam facimus metropolitanae Ecclesiae Caracensi, eiusdemque Praelatos Archiepiscopo metropolitae Caracensi subicimus. Cum autem provida mater Ecclesia sollertissime curet ut iuvenes, qui divino quodam instinctu ad sacrum contendunt sacerdotium, omni instituantur diligentia, volumus ut seminarium saltem elementarium quam primum erigatur, ad normam tamen sacrorum canonum et iuxta leges a S. Consilio Seminariis studiorumque Universitatibus praeposito statutas, ex quo aptissimi quique iuvenes eligantur Romamque mittantur ut in Pontificio Collegio Piano Latino Americano philosophiae ac theologiae studiis ingenium exponant suum. Mensam vero praelatitiam, quam vocant, constituent sive bona quae e partitione bonorum episcopalium mensarum Calabocensis et S. Christophori in Venezuela novae huic obvenient Praelaturae, sive Curiae emolumenta, si qua sint, sive denique a fidelibus oblata dona; quod tamen spectat ad bonorum divisionem, diligenter serventur iussa canonis 1500, Iure Canonico descripta. Quod pariter attinet ad Praelaturae regimen et administrationem, ad Vicarii Capitularis seu Administratoris, sede vacante, electionem, ad fidelium et sacerdotum iura et onera aliaque huiusmodi, ea iubemus quae Iure Canonico statuuntur; et simul ac hae Litterae Nostrae suum obtinuerint effectum, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur ascripti, in cuius finibus legitime degunt. Iubemus denique ut omnia documenta et acta quae ad hanc Acta Pii Pp. XII 645 Praelaturam quavis ratione respiciant, ab episcopalibus Curiis Calabocensi et S. Christophori in Venezuela quam primum mittantur ad eiusdem Praelaturae Curiam, in cuius tabulario posthae servabuntur. Ut .autem ea quae Nostris hisce Litteris praecipimus ad rem adducantur, venerabilem, quem supra diximus, Fratrem Armandum Lombardi deligimus, vel eum qui, eo tempore quo haec decreta fient, Venetiolanae praeerit Nuntiaturae, cui propterea necessarias ad id potestates damus, cuilibet subdelegandas viro, qui tamen ecclesiastica dignitate sit praeditus*. Iubemus praeterea ut hoc confectum negotium in acta referatur, quorum fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum mittantur. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta^ eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die septimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. Pro S. Ii. B. Card. S. Congr. Consistorialis Pro S. R. E. Cancellario a Secretis £ß CLEMENS Card. MICAEA s$i IOSEPHUS Card. PIZZAEDO Sacri Collegii Subdecanus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens f Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleuc, Decanus Proton. Apost ~ Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi In Ap. Cane, tab., Vol. LXXXVIII, n. H. Acta Apostolicae Sedis -*- Commentarium Officiale 646 III BANGUENSIS (BANGASSUENSIS) AB APOSTOLICO BANGUENSI VICARIATU QUAP3DAM TERRITORII PARS SEPARATUR EX QUA NOVA EFFICITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA, (( BANGASSUENSIS )) NUNCUPANDA. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum pro certo habeamus Ecclesiae sanctae commodis aptius provideri posse si labores inter plures dividantur sacros Pastores, Nobis opportunum videtur, cum res id postulet, latius patentia territoria, supremae Nostrae subiecta auctoritati, partiri ac novas exinde condere Sedes. Quo Nos ducti consilio, cum venerabilibus Fratribus Nostris S. E. E. Cardinalibus S. Congregationi Fidei Propagandae praepositis visum sit in Africa Aequatoriali Gallica Christi religionis incrementis satius prospici, si Apostolici Banguensis Vicariatus, qui nimis late patet, peracta divisione, nova erigatur Apostolica Praefectura, libentissime probamus ac confirmamus quod de hac re idem S. Consilium Christianae Fidei Propagandae faciendum esse censuit. Audita igitur sententia venerabilis Fratris Marcelli Lefebvre, Archiepiscopi titulo Arcadiopolitani, in Europa, atque Apostolici in Africa Gallica Delegati ; re attentissimo animo considerata atque propterea certa scientia eorum quae acturi sumus; consensum pariter supplentes eorum quorum res quavis intersit ratione, de suprema et apostolica Nostra potestate haec quae sequuntur decernimus ac statuimus. Ab Apostolico Banguensi Vicariatu totum territorium distrahimus duarum regionum civilium, quarum nomina vulgo « Basse-Kotto » et <( Mbomou », quaeque districtus civiles vulgo « Mobaye )), « Alindao », « Kembe », « Bangassou », « Ouango », « Bakouma », « Rafay », « Zemio » atque « Obo » complectuntur. Quibus regionibus Apostolicam Praefecturam erigimus et constituimus, quae posthac Bangassuensis nuncupantur ; cuius fines iidem erunt ac territoriorum de quibus mentionem fecimus. Eam vero regendam tradimus, ad Nostrum tamen et Sanctae Sedis nutum, Sodalibus a Sancto Spiritu, qui iam ibi sollerter allaborant. Novae Apostolicae Bangassuensi Praefecturae eiusque pro tempore Praesulibus omnia concedimus iura, privilegia et honores, quibus ceterae Praefecturae earumque Praesules per Acta Pii Pp. XII 647 terrarum orbem fruuntur ; quos tamen volumus iis etiam oneribus atque officiis obstrictos, quibus ceteri onerantur. Ut autem ea quae Nostris hisce Litteris iubemus efficiantur, venerabilem Fratrem Marcellum Lefebvre deligimus vel eum qui eo tempore quo haec decreta ad rem adducentur Apostolicae in Africa Gallica Delegationi praeerit ; cui vero contigerit hoc exsequendum opus, illi necessarias ad id potestates facimus cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro qui ecclesiastica dignitate polleat. Praecipimus vero ut confectum negotium in acta referatur, quorum flde digna exempla ad S. Consilium Fidei Propagandae quam primum mittantur. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostenderentur. Qua Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die quarto decimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam i Cancellariam Regens Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco © riumbi In Cane. Ap. tab., vol. LXXXVIII. n. 96. Seleuc, Decanus Proton. Apost. 648 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IV HUELVENSIS IN CATHEDRALI TEMPLO HUELVENSI CANONICORUM COLLEGIUM CONSTITUITUR. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum sit proprium Ecclesiae non modo hominibus, errore deceptis,. suavissimae veritatis lumen ostendere, verum etiam altissimi Dei honorem omnimodis quaerere et promovere, Nos, qui divina voluntate ad verticem sacerdotalis imperii evecti sumus, nihil antiquius habemus quam curare ut in Ecclesia sancta ii sacerdotum coetus constituantur et floreant quibus propositum est sive maiestatem divini, cultus augere, sive Episcopis opera et consilio in gravioribus dioecesis negotiis adesse. Qua de re, cum venerabilis Frater Petrus Cantero Cuadrado, Episcopus Huelvensis, enixe postulaverit ab hac Apostolica Sede ut in sua dioecesi Canonicorum Collegium conderetur, Nos magna spe fore id et Huelvensi Ecclesiae decori et Episcopo utilitati, libentissimo animo exhibitis precibus concedimus. Id igitur ratum habentes et confirmantes quod S. Congregatio Consistorialis, audito consilio venerabilis Fratris Hildebrandi Antoniutti, Archiepiscopi titulo Synnadensis in Phrygia, eiusdemque in Hispania Apostolici Nuntii, censuerit esse faciendum; consensum insuper eorum supplentes qui in hoc negotio aliquid iuris se arbitrentur habere; re mature considerata, de apostolica Nostra potestate ea quae sequuntur statuimus et decernimus. In cathedrali templo Huelvensi Canonicorum Collegium his Litteris constituimus. Cui, uti par est, omnia concedimus iura, honores, potestates, privilegia, quae ad normam iuris communis et ceteris eiusdem dignitatis coetibus tribuuntur ; volumus tamen idem Collegium iisdem quoque oneribus et obligationibus teneri. Huelvense Collegium Canonicorum quinque constabit Dignitatibus, quae dicuntur, decano videlicet, archipresbytero, archidia- Acta Pii Pp. XII 64$ cono, cantore et magistro scholae ; et quattuor Canonicis, de officio nuncupatis, quorum alter munere theologi fungetur, alter expiandis populi admissis deputabitur, ad normas iuris communis ; septem tandem aliis Canonicis. Cum tamen oporteat eos qui in Episcopi senatum adsciscuntur a ceteris discriminari, concedimus ut Dignitates et Canonici tamquam vestes chorales deferant : pileolum et biretum viridi ornatum fioccuto, ac lineum amiculum manicatum, quod nominatur rochetum ; aestivo vero tempore, mozetam rubri coloris cum cuculio pariter rubro; hiemali autem, cappam magnam nigri coloris rubro colore subsutam et rubris ocellis fibulisque distinctam. Quod ad divina officia peragenda spectat, volumus ut ea persolvantur ad Codicis Iuris Canonici normam. Dignitatum assignatio ab una Sede Apostolica fiet ; ceterorum vero Canonicatuum ab Episcopo Huelvensi, salvis tamen iis praescriptis quae sive Codice I. C. continentur sive Conventione, inita inter S. Sedem et Hispanicam Nationem die decimo sexto mensis Iulii anno millesimo nongentesimo quadragesimo sexto. Canonicorum autem beneficia, seu praebendae, ea pecunia seu dote constituentur, quae a civili potestate assignabitur. Cum denique Consultores dioecesani loco Canonicorum electi sint, patet eos, electo Canonicorum senatu, a suo munere statim cessare. Quae vero his Litteris decrevimus ea exsequenda curabit venerabilis Frater Hildebrandus Antoniutti, quem memoravimus, vel ille qui eo tempore quo negotium ad rem adducetur Hispanicae praeerit Nuntiaturae. Qui vero mandata perficiet, ei omnes potestates agendae rei facimus, quas poterit alii quoque viro subdelegare dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Idem, onus habebit documenta exarare et sinceris exemplis ad S. Congregationem Consistorialem quam primum transmittere. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum praeferant viri in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur, si ostenderentur. Qua« Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo de- 650 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale trectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die quarto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. gß Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA CELSUS Card. COSTANTINI -S. R. E S. Congr. Consistorialis a Secretis Cancellarius Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Albertus Serafini, Proton. Apost. L o o Q* Plumbi In Cane. Ap. tab.. vol. LXXXIX, n. 20. LITTERAE APOSTOLICAE TITULUS AC N I E N S I B. PRIVILEGIA MARIAE V. BASILICAE SACRAE, MINORIS ORDINI CONFERUNTUR SERVORUM MARIAE ECCLESIAE BONO- CONCREDITAE. P I U S PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Decus urbis Bononiae perhibetur Deiparae sacrum Templum « Servorum Mariae », quod antiquitate, mole, artificiosis operibus ac praesertim religione maxime commendatur. Etenim, saeculo xiv, ad Gothici structurae generis rationem, Andrea a Faventia, Priore Generali Ordinis Servorum Mariae, architecto, exaedificatum, patet in longitudinem LXXII fere passus, in latitudinem autem fere x x m , cui continens por ficus omnium laudibus praedicatur ; accedit quod praeclaris sepulcrorum monumentis, ectypis, signis, imaginibus pictis est ornatum. In quibus summam habent admirationem simulacra, quae Ioannes Gualtieri, cui nomen adiectum « Oimabue », Ioannes Franciscus Barbieri, Guido Reni aliique pingendi artifices eximia colorum venustate expressere. Quod autem in praecipua est laude ponendum, frequentes sodales Ordinis, quem diximus, in Templi sacris officiis versantur et Christifidelium multitudo, eo accedens, studio fertur rerum divinarum. Qui peculiari religione Virginem Mariam Perdolentem, cuius insignis ibi asservatur imago, et Christi de cruce penden- 651 Acta PU Pp. XII x tis effigiem prosequuntur. Nec deest sacra magni pretii supellex et reliquiarum copia, adeo ut hoc Templum, in publicis Italiae monumentis ascriptum, dignum videatur quod pontificiis honoribus cumuletur. His omnibus cum animo reputatis, dilectus filius Procurator Generalis Ordinis Servorum Mariae submisse a Nobis petiit ut sacram Aedem, quam laudavimus, Basilicae Minoris nomine ac iure, Mariano hoc vertente anno, donaremus. Nos autem, qui nihil antiquius habemus quam ut Caelorum Reginae omnem quem possumus honorem adiungamus, vota huiusmodi, Dilecti Filii Nostri Iacobi Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyteri Cardinalis Lercaro, Bononiensium Archiepiscopi, amplissima commendatione suffulta, libenti animo statuimus explere. Quapropter ex Sacrae Bituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam Bononiensem, Deo in honorem Almae Deiparae consecratam et Ordinis Servorum Mariae creditam, titulo et honore Basilicae Minoris exornamus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis quae Templis, hoc nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XVII mensis Martii, anno MDCCCCLIIII, Pontificatus ^Nostri sexto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO a BRUGNOLA Brevibus Apostolicis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 652 Officiale EPISTULAE I AD E M U M P. D. HENRICUM TIT. S. PETRI IN MONTE AUREO S. R. E. PRESB. CARDINALEM PLA Y DENIEL, ARCHIEPISCOPUM TOLETANUM, QUI LEGATUS DELIGITUR AD CONVENTUM MARIALEM E TOTA HISPANIA CAESARAUGUSTAE INDICTUM. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Ineunte mense proximo Octobri, ut libenti animo cognovimus, Marialis Congressus ex universa Hispaniae natione Caesaraugustae sollemniter celebrabitur. Ista profecto in urbe exstat perantiquum sanctuarium Nostrae Dominae a Columna nuncupatum, quod a priscis Ecclesiae saeculis indigenae et peregrini religiosissime venerantur. Qui quidem Conventus in honorem Beatae Mariae Virginis, sacrarum caerimoniarum splendore, totius Hispaniensis episcopatus praesentia, maxima cleri populique frequentia, doctrinae evolvendis argumentis, morum inculcandis praeceptis, consecratione Hispaniae, quae Immaculato Deiparae Coiài ab ipso nationis Capite peragetur, insignis futurus esse portenditur. Quoniam igitur statuta celebritas ad pietatem fidelium erga caelestem Matrem excitandam non parum conferre poterit, non modo eiusdem studia et apparatus paterne dilaudamus, verum etiam sollemnibus ipsis adesse ac praeesse exoptamus. Te itaque, Dilecte Fili Noster, qui, Romanae purpurae magnificentia conspicuus, nobilissimam istam sedem metropolitanam regis, Legatum Nostrum deligimus ac renuntiamus, ut, Nostram gerens personam, Congressionis Marianae Caesaraugustae proxime habendae coetibus ritibusque praesideas. Neque dubitamus, quin honorifico tibi collato munere ita sis perfuncturus, ut genti Hispanicae profectum, Nobis gaudium, tibi ubertim promerita compares. Quo autem eadem sollemnia maiores spirituales fructus christiano populo afferre queant, tibi ultro facultatem concedimus, ut, praefinita die, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Caelestium interea donorum conciliatrix et praenuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis Acta Pii Pp. XII 653 esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, egregio Archiepiscopo Caesaraugustano, iisque universis, qui in unum conventuri sunt, peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x i v mensis Septembris, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. PIUS PP. X I I II AD E M U M P. NALEM D. ANGELUM I O S E P H U M TIT. RONCALLI, VENETIARUM S. PRISCAE S. PATRIARCHAM, R. QUEM E. PRESB. LEGATUM CARDIMITTIT A D M A R I A L E M C O N V E N T U M E TOTA L I B A N I N A T I O N E I N B E R Y T E N S I U R B E I N DICTUM. P I U S PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Proximo Octobri mense, ut laeto animo intelleximus, in perantiqua Berytensi urbe, Congressio Marialis ex omni Libanensi natione concelebrabitur. Hoc enim anno, Deiparae Immaculatae peculiariter dicato, decem implentur lustra, ex quo sanctuarium Harissense, cui titulus « Nostra Domina de Libano », sub pia Maronitarum custodia, in honorem Beatae Mariae Virginis sine labe conceptae conditum est. Fideles autem catholici haud parvo numero et etiam turmatim ad illud templum accedunt, cultuque singulari caelestem Matrem ubique prosequuntur, ut eius favorem ac patrocinium sibi comparent, inque aerumnis atque angustiis huius vitae erigantur, ipsumque Nostrae Dominae nomen apud ceteros quoque Libanenses magno in honore habetur. Proximus igitur Congressus Marianus minime dubitamus, quin religioni ac pietati populi haud parvum afferat incrementum. Quare nihil gratius acceptiusque ducimus, quam ut indictae celebrationi auctoritate et praesentia quadam Nostra splendorem addamus. Te itaque, Dilecte Fili Noster, qui Patriarchalem sedem in perinsigni Venetiarum urbe tenes, quique Romanae purpurae magnificentia nites, Legatum Nostrum per hasce Litteras eligimus ac renuntiamus, ut Nostram gerens personam, Congressioni Marianae e tota Libani natione Beryti propediem ineundae sollemniter praesideas. Tibi insuper facultatem concedimus, ut, constituta die, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas^ plena- Acta 654 Apostolicae SeûÀs - Commentarium Officiale riam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Supernarum interea gratiarum conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, iisque universis, qui Congressioni quoquo modo favebunt, amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Septembris, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I III A D E X C M O S P P . D D . A N T I S T I T E S S A C R O S E T C H R I S T I F I D E L E S LUCANENSIS N A T I O N I S , , O B C O N V E N T U M M A R I A L E M I N B E R Y T E N S I URBE INDICTUM. P I U S PP. X I I (( Je me suis élevée comme le Cèdre du Liban et comme le cyprès sur la montagne de Sion... Venez à moi vous tous qui me désirez et rassasiezvous de mes fruits Ces paroles de l'Ecriture, que la liturgie applique à la Bienheureuse Vierge Marie, Nous reviennent à la mémoire au moment où Nous avons la joie de Nous adresser à vous, chers fils et chères filles de la noble nation libanaise, qui êtes assemblés, dans les fastes et la ferveur d'une grandiose cérémonie, pour célébrer avec l'Eglise universelle le centenaire de la définition du Dogme de l'Immaculée Conception. Oui, allez à Marie, élevez vos cœurs vers elle, implorez l'abondance de ses grâces, dans la confiance filiale que la Mère du Sauveur, qui vécut ici-bas sous le même ciel pur et profond de l'Orient, jette encore sur votre terre un regard de particulière complaisance. L'Eglise elle-même n'évoque-t-elle pas vos sommets du Liban comme une terre d'élection pour la louange de la Vierge? C'est là que l'Esprit-Saint la contemple et, ravi par la splendeur de sa pureté immaculée, c'est de là qu'il l'appelle à sa céleste gloire : « Viens du Liban, ô ma bien-aimée, et tu seras couronnée )). 2 Le rare privilège qui unit ainsi le nom de votre patrie au culte de la Vierge Marie vous crée à tous un devoir pressant de répondre, avec plus de fidélité encore, à ses appels maternels. Et Nous aimons à penser que les solennités de votre Congrès Mariai National, que Nous avons tenu 1 Eccl. 24, 17-26. 2 Cant. 4, 8. Acta Pii Pp. XII 655 à présider en la personne de Notre Légat, Notre cher Fils le Cardinal Patriarche de Venise, ne seront pas sans raviver et accroître en vos âmes une dévotion éclairée, forte et durable à la Vierge Immaculée. Depuis le 30 Mai dernier, d'ailleurs, chants et prières n'ont cessé de monter en son honneur sur les chemins et dans les églises du Liban, au cours du glorieux cheminement de la statue du Sanctuaire de Harissa à travers monts et vallées, villes et villages. Et le cœur maternel de la Vierge aura tressailli de joie au spectacle de tant d'âmes purifiées par les sacrements, de tant de vies à nouveau consacrées au service de son divin Fils ; il se sera ému de la ferveur des foules chrétiennes et même de l'empressement de toute la population à participer à sa louange. Une telle piété mariale est un gage d'espérance pour votre cher pays. Les jeunes y puiseront un indéfectible attachement à l'idéal de pureté que Marie propose à l'humanité blessée par le péché, et, en invoquant le secours de Celle qui écrasa la tête du serpent, ils sauront vaincre les assauts répétés de la tentation. Les pères et mères de famille voudront placer leur foyer sous sa garde et méditer les exemples de la Sainte Famille de Nazareth. Les militants de l'Action Catholique tourneront leurs regards vers Marie, qui est la voie la plus sûre pour porter les âmes à Jésus, et ils imploreront, par son intercession, les grâces divines sans lesquelles leur action demeurerait stérile. Que les prêtres surtout, et toutes les âmes consacrées, se souviennent qu'en la personne de Saint Jean, Jésus mourant leur a confié sa Mère : qu'ils l'entourent d'une vénération croissante, unis plus que jamais, à travers la féconde diversité de leurs rites, par un commun amour pour la Vierge Sainte et un même désir de propager son culte. Et sur la vie sociale de votre patrie la Mère du Dieu Sauveur fera rayonner l'idéal de son Fils, son message de charité et de fraternité, de vérité et de justice. Celle que d'âge en âge les générations proclament Bienheureuse, demeure l'honneur de la femme, l'espérance du pauvre, la consolation des affligés et des opprimés; elle demeure, comme au temps du Boi Achaz, le signe de la miséricorde divine : « Voici qu'une Vierge 3 concevra et elle enfantera un fils... » . Aujourd'hui encore, si vous êtes attentifs et fidèles à ses enseignements, elle sera un signe de salut pour vos vénérables chrétientés d'Orient. Tout le passé de vos antiques communautés chrétiennes atteste d'ailleurs les longues traditions de votre piété filiale envers la Très Sainte Vierge Marie. N'est-ce pas à Ephèse, sur la terre d'Orient, que Marie reçut l'officielle reconnaissance par l'Eglise de sa maternité divine, cette 3 Is. 7, 14. Acta Apostolicae •656 Sedis - Commentarium Officiale prérogative suprême qui implique en son inépuisable richesse le privilège de F Immaculée Conception, célébré en cette Année Mariale. A l'illustration de ce double et glorieux mystère, les Pères de l'Eglise Orientale ont grandement contribué et c'est votre honneur de n'avoir jamais cessé de proclamer que la Mère de Dieu fut, dès le premier instant, préservée de la faute originelle. Cette même foi, toujours vivante, maintenue dans sa pureté et son intégrité au cours des siècles malgré tant d'épreuves, inspira, il y a cinquante ans, à l'un de vos grands patriarches l'heureuse idée de mettre comme un sceau à ce culte mariai séculaire en élevant sur la colline de Harissa, au cœur même de votre beau pays, un monument votif à la gloire de l'Immaculée. Non moins suggestif est le titre de « Notre-Dame du Liban » que vous avez voulu donner à ce sanctuaire national ; aux générations futures il rappellera la place souveraine de Marie dans les destinées de votre patrie, et il sera, aux heures sombres, le céleste paratonnerre qui détournera de votre ciel les nuages de discorde ou de division qui tenteraient de l'obscurcir. Unanimes dans votre foi en Marie, fraternellement unis sóus son manteau maternel, persévérez fermement dans la voie où vous vous engagez aujourd'hui. Cette Année Mariale a vu surgir un peu partout dans le monde, — et ce Nous est une joie profonde, — des légions d'âmes mariales, prêtes à tous les combats pour la gloire de Dieu et l'extension de son règne. Que de telles légions se multiplient sur cette terre d'Orient chère à tous les fils de l'Eglise ; qu'elles y soient le sel qui ne s'affadit point, la lumière placée sur le chandelier et dont la flamme éclaire tous ceux qui sont dans la maison ; que la chaleur de votre charité y soit accueillante, en particulier, à tous vos frères séparés, dont Nous connaissons la profonde piété mariale et que Nous invitions paternellement, dans Notre Encyclique Fulgens Corona, à tourner avec nous leurs re- gards vers Marie, « demandant instamment cette unité, grâce à laquelle il n'y aura plus enfin qu'un seul bercail sous un seul Pasteur » . 4 Ces vœux et ces prières, Nous confions à la puissante intercession de Notre-Dame du Liban et, en gage de Notre constante sollicitude de Père et de Pasteur de vos âmes, Nous accordons de grand cœur aux hautes Autorités ecclésiastiques et civiles présentes au Congrès, au clergé des différents rites et à vous tous, chers fils et chères filles, Notre Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 18 Octobre 1954. PIUS PP. X I I < A. A. S. t. 45, p. 591. } Acta PU Pp. XII 657 IV AD E M U M P. D. EMMANUELEM TIT. SANCTORUM MARCELLINI ET PETRI S. R. E. PRESB. CARDINALEM GONÇALVES CEREJEIRA, PATRIARCHAM LISBONENSEM, QUINQUE AB INITO PATRIARCHATU ATQUE CARDINALATO LUSTRA PERACTORUM. P I U S PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Superiore anno, quum ipse quintum ac vicesimum episcopatus tui natalem diem celebrares, Nostrae quidem gratulationis sensus per Litteras libenter sane declaravimus, egregia tua erga Ecclesiam merita suavi recolentes memoria, praesertim quod attinet ad vocationes ecclesiasticas acriter fovendas et Actionem laicorum Catholicam studiose provehendam. In praesenti autem, quum fauste quinque ab inito patriarchatu atque cardinalatu lustra peracturus sis, nova Nobis praebetur opportunitas laetitiam tuam tuorumque secundis votis ominibusque cumulandi. Tibi itaque, Dilecte Fili Noster, de patriarchali munere tam diu sollerterque gesto ex animo gratulamur, Deum instanter exorantes, ut te caelestibus donis solaciisque ditare ac pastorale istud officium uberrimis salutis fructibus locupletare velit. Quo interea utriusque eventus celebratio salutarior gregi tuo contingat, tibi ultro facultatem tribuimus, ut, die constituta, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Superni autem auxilii in auspicium, inque peculiaris amoris Nostri pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, Auxiliaribus tuis Episcopis cunctoque clero ac populo tuo peramanter in Domino impertimus. Datum Ramae apud Sanctum Petrum, die x x x mensis Octobris, anno MDCCCCLiv, Pontificatus Nostri sexto decimo. PIUS PP. X I I 4 2 - ACTA. vol. X X I . n . 1 5 . — 1 8 - 1 1 - 1 9 5 4 . Acta Apostolicae 658 Sedis - Commentarium Officiale ALLOCUTIONES I Christifidelibus normi e tota Sicilia ob Conventum Marialem regionalem Pa- coadunatis* Tra i memorandi fasti dell'Anno Mariano, assorto per divina bontà a plebiscito universale di fede cristiana, si distingue per unanimità di popolo, per solennità di riti, per fervore di pietà, il vostro Congresso, diletti figli e figlie della religiosa Sicilia, così cara al Nostro cuore e così degna delle Nostre paterne sollecitudini. La visione, che in questo momento si offre al Nostro spirito, è quella di un grande popolo ricco di storia ed esuberante di vita, cui l'ardente sete di beni e di bellezze celesti ha strappato ancora una volta agli ordinari assilli terreni e condotto ad inebriarsi alla fonte limpida di ogni santità : Maria. È bello vedervi come una sola famiglia coi vostri Pastori e le Autorità civili, tutti stretti intorno ai sacri altari per osannare alle glorie della eccelsa Madre di Dio, e per professare sotto i cieli azzurri della incantevole vostra Isola la medesima fede, abbracciata dai vostri padri fin dai primi giorni della predicazione evangelica, e giammai tradita per volgere di eventi ed infuriare di tempeste. Ci pare che l'Apostolo delle Genti, S. Paolo, rievocando il lontano giorno in cui approdò alle rive della vostra terra, debba esultare nel porre a confronto lo sparuto gruppo di amici, che l'ospitarono allora per 1 tre giorni, con le innumerevoli anime — al presente milioni di fedeli — generate a Cristo dalla predicazione e dall'apostolato cattolico. Egli potrebbe rivolgere a voi l'encomio indirizzato alla diletta chiesa di Efeso : « Anche io, udendo la vostra fede nel Signore Gesù e l'amore che portate a tutti i santi, non cesso di rendere grazie per voi, facendo di voi menzione nelle mie preghiere ». 2 In ricambio, voi con legittimo e santo orgoglio potreste enumerare all'Apostolo le singolari glorie cristiane, che da quel tempo non hanno mai mancato di arricchire la vostra Isola. Testimoni eloquenti della pronta rispondenza alla grazia e della profondità della fede nei vostri avi sono, tra tanti altri, le antiche cattedrali, in talune delle quali * Habita die 17 Octobris mensis a. 1954. 1 Cfr. Act. 28, 12. 2 Eph. 1, .15-16. Acta Pii Pp. XII 659 l'arte tocca il fastigio della pura armonia, la fulgida schiera di Santi e di Sante, quali Agata e Lucia, spiranti liliale fragranza, le fiorenti ed antiche diocesi, i Concili ivi celebrati, i Sommi Pontefici nati o educati nell'Isola e tutta una coorte di uomini insigni, consacratisi al servizio di Dio e alle opere di civiltà. Potreste altresì rammentare come il grande S. Atanasio più volte annoverò la Sicilia tra le regioni più fedeli alla verità cattolica e romana nei tempi procellosi della eresia ariana, 3 e come in appresso, sotto l'imperversare della bufera iconoclasta sulle sponde del vicino Oriente, la vostra Isola divenne l'accogliente rifugio dei perseguitati, ed insieme, lo scampo per tante sacre effigie, specialmente mariane, oggi venerate in Occidente. Ma — quel che più importa — voi dimostrate al presente, in occasione di questo Congresso, che salda ed intatta è la vostra fedeltà a Cristo e alla Chiesa, poiché sentita, fervida e popolare è la vostra devozione a Maria. A chi. ne dubitasse voi potreste mostrare il disegno topografico dell'Isola, ed ivi indicare la splendida collana di Santuari mariani che si stende, attraverso ciascuna delle sue provincie, sui monti, sulle marine, sui fertili piani, rendendo così la Sicilia un feudo di Maria. I loro nomi e titoli, ingenui ed espressivi, se venissero invocati uno dopo l'altro, formerebbero come una preghiera di litania tutta vostra : Madonna della Catena, della Lettera, della Scala, della Grotta, dell'Alto, del Bosco, delle Milizie, del Romitello, ed altri ancora, seguiti da quelli che ricordano i suoi misteri — dell'Annunziata, dell'Assunta, della Misericordia, della Provvidenza — oppure indicati semplicemente dai nomi di città e borghi — Custonaci, Furi Tìndari, Valverde, Mìlici, — coi quali pare che la Madonna stessa si compiaccia di designare le sue venerate Immagini. Questi Santuari, più o meno insigni e famosi, spesso umili e disadorni, come era la casetta della Vergine a Nazaret, sono stati le rocche forti della fede dei vostri padri. Infatti il pronto ed intenso risorgere del cristianesimo nell'Isola dopo la invasione dei Saraceni, che ne avevano cancellato quasi ogni traccia, mosse dai due Santuari intitolati a Santa Maria, F uno in Palermo, l'altro in Vicari, forse gli unici ancora in piedi tra tante rovine, dove il sacro fuoco della fede si conservò per lunghi anni, e donde poi divampò più splendente in ogni lembo della Sicilia. Anche al presente i Santuari di Maria sono le fresche sorgenti a cui, più volte nell'anno, il buon popolo accorre per ritemprare la 3 S . ÄTHAN., Eist. Arian., n. 2 8 - MIGNE, P. G., t. 2 5 , col. 7 2 6 ; Epist- Epp. Aegypti et Libiae contra Arianes, cap. 1, t. 2 6 , col. 1030. 660 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pietà religiosa in devoti pellegrinaggi che conservano i caratteri della più schietta tradizione. Oh, con quanto materno compiacimento la « bella Madre — la « Bedda Matri », come voi dite — attende ed accoglie ogni volta gli umili suoi figli che a Lei vengono, alcuni dopo giorni e giorni di cammino a piedi nudi per sentieri assolati, altri sui fantasiosi carretti istoriati con sacre scene, nei costumi dai vividi colori, al canto delle ingenue « canzuni » e degli antichi « raziuneddi », ma recanti, nel segreto dei cuori, voti e speranze che non saprebbero confidare ad altri se non a Lei. Sì, solo a Lei, Madre buona e bella, che imparaste ad amare nelle mirabili immagini che di Lei dipinse Antonello da Messina, ove la nobiltà della celeste creatura si fonde in armonia con la dolcezza naturale della vostra indole. Ora, se tanto ardente e radicata è la devozione a Maria nel popolo di Sicilia, chi potrebbe maravigliarsi che Ella — secondo quanto Oi è stato riferito dai vostri degnissimi Presuli — abbia scelto una vostra illustre città per dispensare in questi ultimi tempi segnalatissime grazie? Certamente questa Sede Apostolica non ha finora in alcun modo manifestato il suo giudizio intorno alle lacrime che si dissero sgorgate da una sua effige in un'umile casa di lavoratori; tuttavia non senza viva commozione prendemmo conoscenza della unanime dichiarazione dell'Episcopato della Sicilia sulla realtà di quell'evento. Senza dubbio Maria è in cielo eternamente felice e non soffre nè dolore né mestizia; ma Ella non vi rimane insensibile, che anzi nutre sempre amore e pietà per il misero genere umano, cui fu data per Madre, allorché dolorosa e lacrimante sostava ai piedi della Croce, ove era affisso il Figliuolo. Comprenderanno gli uomini l'arcano linguaggio di quelle lacrime? Oh le lacrime di Maria! Erano sul Golgota lacrime di compatimento per il suo Gesù e di tristezza per i peccati del mondo. Piange Ella ancora per le rinnovate piaghe prodotte nel Corpo mistico di Gesù? O piange per tanti figli, nei quali l'errore e la colpa hanno spento la vita della grazia, e che gravemente offendono la maestà divina? O sono lacrime di attesa per il ritardato ritorno di altri suoi figli, un dì fedeli, ed ora trascinati da falsi miraggi fra le schiere dei nemici di Dio? A voi spetta di cooperare con l'esempio e con l'azione al ritorno dei profughi alla casa del Padre e di adoperarvi aftinché si chiudano al più presto le brecce aperte dai nemici della religione nella vostra Isola, fatta oggetto di cupido assedio. Perciò non lasciate trascorrere questo giorno senza proclamare unanimamente, pubblicamente e solennemente che il popolo della Sicilia intende rimanere fedele a Cristo e alla Chiesa, senza discussioni nè ri- Acta Pii Pp. XII 661 serve, dal primo all'ultimo dei suoi figli, nella più genuina tradizione dei padri. Da parte Nostra, non vorremmo terminare questa Nostra Esortazione, senza avervi indicato brevemente in che modo il popolo della Sicilia rinsalderà la sua fedeltà a Cristo. Curate primieramente l'istruzione religiosa in tutte le età e in tutti i ceti sociali, in particolare tra la gioventù. Agli ammalianti sofismi degli avversari della Chiesa non vi è che da opporre la chiarezza della sua verità. Un popolo che non conosca quali siano i veri tesori, non saprà nè conservarli nè difenderli : si accorgerà dei perduti beni, quando ne sarà stato già depredato. Apprendete e approfondite la dottrina cristiana, voi, cui Iddio ha dato tanti egregi talenti d'ingegno, cosicché, per comune riconoscimento, la Sicilia fu sempre vivaio di uomini illustri per scienze ed arti. La fedeltà a Cristo si traduca inoltre nella frequenza assidua dei Sacramenti, che sono il sostegno della vita cristiana e delle virtù familiari e civiche. I vostri bei templi, monumenti del fervore degli avi, e taluni anche della indomita resistenza alla persecuzione, vibrino ancora del vivo palpito della fede operosa. Infine vi chiediamo di continuare ad essere gelosi custodi dei filiali vincoli, che sempre vi legarono a questa Sede Apostolica. Come un giorno di buon animo la Sicilia annuì ai desideri del Nostro Predecessore S. Gregorio Magno, particolarmente ad essa affezionato, così la Nostra voce tmvi sempre negli animi vostri pronto e incondizionato consenso. 4 Ricevete questa Nostra Esortazione quasi messaggio della Madre di Gesù a voi, che a Lei intendete di consacrarvi come a vostra Signora e Protettrice. Affinchè i desideri di Lei e i Nostri voti si compiano, invochiamo l'abbondanza delle divine grazie per ciascuno di voi e per l'intiera Sicilia, in particolare per i poveri, i malati, i piccoli, i lavoratori del mare e delle campagne, le Autorità civili, i vostri Presuli e i vostri Sacerdoti. A tutti impartiamo con effusione di cuore la Nostra Apostolica Benedizione. 4 GREG. I Epist. Iohanni Episc. Syracusano, Oct. 5 9 8 - Reg. I X , 2 6 ? Mon. Germ. Bist., Epp. t. 2 , pag. 59-60. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 662 II Summus Pontifex, die primo Novembris mensis Vaticana, Excmis adstantibus PP. Etfhis Sacrorum dine, antequam imaginem B. appellatur, festum aurea liturgicum corona Beatae Patribus Antistitibus, M. V., redimiret, Mariae a. MGMLIV in Cardinalibus coram atque plurimis christifidelium multitu- quae (.c Salus sollemniter Virginis Basilica Caeli Populi Romani)) proclamans terraeque novum Reginae, haec verba fecit : Le testimonianze di omaggio e di devozione verso la Madre di Dio, che l'Universo cattolico ha moltiplicate nei mesi trascorsi, hanno provato splendidamente, così nelle pubbliche dimostrazioni, come nelle più modeste intraprese della pietà privata, il suo amore verso la Vergine Maria e la fede nei suoi incomparabili privilegi. Ma affine di coronare tutte queste manifestazioni con una solennità particolarmente significativa dell'Anno Mariano, abbiamo voluto istituire e celebrare la Festa della Regalità di Maria. Nessuno di voi, diletti figli e figlie, vorrà maravigliarsene, ne pensare che si sia trattato di decretare alla Vergine un titolo nuovo. I fedeli cristiani non ripetono forse già da secoli nelle litanie Lauretane le invocazioni, che salutano Maria col nome di Regina? E la recita del santo Rosario, proponendo in pia meditazione la memoria dei gaudi, dei dolori e delle glorie della Madre di Dio, non termina forse col ricordo radioso di Maria accolta in cielo dal suo Figliuolo e da Lui ornata col diadema reale? Non è stata dunque Nostra intenzione d'introdurre qualche novità, ma piuttosto di far brillare agli occhi del mondo, nelle presenti circostanze, una verità atta ad apportare rimedio ai suoi mali, a liberarlo dalle sue angosce e ad indirizzarlo verso il cammino di salute, che esso ansiosamente ricerca. Meno ancora che quella del suo Figlio, la regalità di Maria non deve essere concepita in analogia con le realtà della vita politica moderna. Senza dubbio non si possono rappresentare le maraviglie del cielo che mediante le parole e le espressioni, ben imperfette, del linguaggio umano : ma ciò non significa punto che, per onorare Maria, si debba aderire ad una determinata forma di governo o ad una particolare struttura politica. La regalità di Maria è una realtà ultraterrena, che però, al tempo Acta Pii Pp. XII 663 stesso, penetra sin nel più intimo dei cuori e li tocca nella loro essenza profonda, in ciò che essi hanno di spirituale e d'immortale. L'origine delle glorie di Maria, il momento solenne che illumina tutta la sua persona e la sua missione, è quello in cui, piena di grazia, rivolse all'Arcangelo Gabriele il « Fiat », che esprimeva il suo assenso alla disposizione divina; in tal guisa Ella diveniva Madre di Dio e Regina, e riceveva l'ufficio regale di vegliare sulla unità e la pace del genere umano. Per Lei noi abbiamo la ferma fiducia che l'umanità s'incamminerà a poco a poco in questa via di salvezza; Ella guiderà i capi delle nazioni e i cuori dei popoli verso la concordia e la carità. Che cosa dunque potrebbero fare i cristiani nell'ora presente, in cui l'unità e la pace del mondo, ed anzi le sorgenti stesse della vita, sono in pericolo, se non volgere lo sguardo verso Colei, che apparisce loro rivestita della potenza regale? Come Ella avviluppò già nel suo manto il Fanciullo divino, primogenito di tutte le creature e di tutta la crea1 zione, così degnisi ora di avvolgere tutti gli uomini e tutti i popoli con la sua vigilante tenerezza; degnisi, come Sede della Sapienza, di far rifulgere la verità delle parole ispirate, che la Chiesa applica a Lei : « Per me reges régnant, et legum conditores iusta principes imperant, et potentes decernunt iustitiam » . 2 decernunt; per me — Per mezzo mio regnano i re, e i magistrati amministrano la giustizia; per mezzo mio comandano i principi e i sovrani governano con rettitudine. — Se il mondo lotta al presente senza tregua per conquistare la sua unità, per assicurare la pace, l'invocazione del regno di Maria è, al di sopra di tutti i mezzi terreni e di tutti i disegni umani sempre in qualche modo difettosi, la voce della fede e della speranza cristiana, salde e forti delle promesse divine e degli aiuti inesauribili, che questo impero di Maria ha diffusi per la salvezza della umanità. Tuttavia dalla inesausta bontà della Vergine beatissima, che invochiamo oggi come la regale Madre del Signore, Noi attendiamo anche altri benefìci non meno preziosi. Non soltanto Ella deve annientare i foschi piani e le opere inique dei nemici di una umanità unita e cristiana, ma ha da comunicare altresì agli uomini di oggi qualche cosa del suo spirito. Intendiamo con ciò la volontà coraggiosa ed anche audace, che, nelle circostanze difficili, di fronte ai pericoli e agli ostacoli, sa prendere senza esitare le risoluzioni che s'impongono, e perseguirne la esecuzione con una energia indefettibile, in guisa da trascinare dietro le sue orme i deboli, gli stanchi, i dubbiosi, coloro che non credono più 1 Cfr. Col., 1, 15. 2 Prov. S, 15-16; Brev. Rom. in Comm. Fest. B. Mariae Virg., I Noet. Lect. 1. 664 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale alla giustizia e alla nobiltà della causa che debbono difendere. Ohi non vede in qual grado Maria ha attuato in sè stessa questo spirito e ha meritato le lodi dovute alla « donna forte »? Il suo « Magnificat », questo cantico di gioia e di fiducia invincibile nella potenza divina, di cui Ella imprende ad effettuare le opere, la riempie di santa audacia, di una forza ignota alla natura. Come Noi vorremmo che tutti coloro, i quali hanno oggi la responsabilità del buono e retto andamento degli affari pubblici, imitassero questo luminoso esempio di sentimento regale! Invece, non si nota forse talvolta anche nelle loro file una sorta di stanchezza, di rassegnazione, di passività, che impedisce loro di affrontare con fermezza e perseveranza gli ardui problemi del momento presente? Alcuni non lasciano forse talora gli avvenimenti andare alla deriva, invece di dominarli con una azione sana e costruttiva? Non è dunque urgente di mobilitare tutte le forze vive ora in riserva, di stimolare coloro, che non hanno ancora piena consapevolezza della pericolosa depressione psicologica in cui sono caduti? Se la regalità di Maria trova un simbolo del tutto appropriato nella (( acies ordinata », 3 nell'esercito schierato in battaglia, certamente nessuno vorrà pensare a qualsiasi intenzione bellicosa, ma unicamente alla forza d'animo, che ammiriamo in grado eroico nella Vergine, e che procede dalla coscienza di operare validamente per l'ordine di Dio nel mondo. Possa la Nostra invocazione alia regalità della Madre di Dio ottenere agli uomini solleciti delle loro responsabilità la grazia di vincere l'abbattimento e l'indolenza, in un'ora., in cui nessuno può permettersi un istante di riposo, quando in tante regioni la giusta libertà è oppressa, la verità offuscata dal lavorio di una propaganda mendace, e le forze del male sembrano quasi scatenate sulla terra! Se la regalità di Maria può suggerire ai reggitori delle nazioni atteggiamenti e consigli che rispondono alle esigenze dell'ora, Ella non cessa di riversare su tutti i popoli della terra e su tutte le classi sociali l'abbondanza delle sue grazie. Dopo lo spettacolo atroce della Passione ai piedi della Croce, in cui aveva offerto il più duro dei sacrifici che possano essere domandati a una Madre, Ella continuò ad effondere sui primi cristiani, suoi figli di adozione, le sue materne sollecitudini. Regina più che alcun'altra per la elevazione della sua anima e per la eccellenza dei doni divini, Ella non desiste dall'elargire tutti i tesori della sua affezione e delle sue dolci premure alla misera umanità. Lungi dall'essere fondato sulle esigenze dei suoi diritti e la volontà di un altero Off. in Assumptione B. M. V. passim. Acta Pii Pp. XII t 665 dominio, il regno di Maria non conosce che un'aspirazione : il pieno dono di sè nella sua più alta e totale generosità. Così dunque Maria esercita la sua regalità : accettando i nostri omaggi e non disdegnando di ascoltare anche le più umili e imperfette preghiere. Perciò, desiderosi come siamo d'interpretare i sentimenti di tutto il popolo cristiano, Noi rivolgiamo alla Vergine beatissima questa fervida implorazione : Dal profondo di questa terra di lacrime, ove la umanità dolorante penosamente si trascina; tra i flutti di questo nostro mare perennemente agitato dai venti delle passioni ; eleviamo gli occhi a voi, o Maria, Madre amatissima, per riconfortarci contemplando la vostra gloria, e per salutarvi Regina e Signora dei cieli e della terra, Regina e Signora nostra. Questa vostra regalità vogliamo esaitare con legittimo orgoglio di figli e riconoscerla come dovuta alla somma eccellenza di tutto il vostro essere, o dolcissima e vera Madre di Colui, che è Re per diritto proprio, per eredità, per conquista. Regnate, o Madre e Signora, mostrandoci il cammino della santità, dirigendoci e assistendoci, aftinché non ce ne allontaniamo giammai. Come nell'alto del cielo Voi esercitate il vostro primato sopra le schiere degli Angeli, che vi acclamano loro Sovrana; sopra le legioni dei Santi, che si dilettano nella contemplazione della vostra fulgida bellezza; così regnate sopra l'intero genere umano, soprattutto aprendo i sentieri della fede a quanti ancora non conoscono il vostro Figlio. Regnate sulla Chiesa, che professa e festeggia il vostro soave dominio e a voi ricorre come a sicuro rifugio in mezzo alle calamità dei nostri tempi. Ma specialmente regnate su quella porzione della Chiesa, che è perseguitata ed oppressa, dandole la fortezza per sopportare le avversità, la costanza per non piegarsi sotto le ingiuste pressioni, la luce per non cadere nelle insidie nemiche, la fermezza per resistere agli attacchi palesi, e in ogni momento la incrollabile fedeltà al vostro Regno. Regnate sulle intelligenze, aftinché cerchino soltanto il vero; sulle volontà, aftinché seguono solamente il bene; sui cuori, aftinché animo unicamente ciò che voi stessa amate. Regnate sugl'individui e sulle famiglie, come sulle società e le nazioni ; sulle assemblee dei potenti, sui consigli dei savi, come sulle semplici aspirazioni degli umili. Acta Apostolicae 666 Sedis - Commentarium Officiale Regnate nelle vie e nelle piazze, nelle città e nei villaggi, nelle valli e nei monti, nell'aria, nella terra e nel mare; e accogliete la pia preghiera di quanti sanno che il vostro è regno di misericordia, ove ogni supplica trova ascolto, ogni dolore conforto, ogni sventura sollievo, ogni infermità salute, e dove, quasi al cenno delle vostre soavissime mani, dalla stessa morte risorge sorridente la vita. Otteneteci che coloro, i quali ora in tutte le parti del mondo vi acclamano e vi riconoscono Regina e Signora, possano un giorno nel cielo fruire della pienezza del vostro Regno, della visione del vostro Figlio, il quale col Padre e con lo Spirito Santo vive e regna nei secoli dei secoli. Così sia! III Emis PP. BD. Cardinalibus atque Eœcmis tibus qui parae Mariae Basilica pridie proclamationi caeli Vaticana terraeque peractae. PP. interfuerunt Reginae, ab DD. Sacrorum novi liturgici Ipso Summo Antisti- festi Dei- Pontifice in * « Magnificate Dominum mecum; et extollamus nomen eius s i m u l » , 1 quia novo ex superno munere Nostra cum implentur vota, feliciter evenit quod perquam grato vestro', Dilecti Filii Nostri et Venerabiles Fratres, hodie fruimur conspectu et amplissimum vestrum coram contuemur consessum. Ratio ipsa novi liturgici festi Deiparae Mariae caeli terraeque Reginae, quod nuper sollemniter ediximus, pias has Nostras adauget laetitias, propterea quod summopere decet filios promere gaudia, cum ipsi maternum videant adauctum honorem. Quodsi Beatissima Virgo Maria omnium est Regina, praecipuo sane nomine et arctiore ratione vobis et consiliis inceptisque vestris praeest, quia singulari augustoque laudis titulo Apostolorum Regina vocari consuevit. Ipsa enim, cum sit mater pulchrae dilectionis et timoris et 2 agnitionis et sanctae spei, quid vehementius exoptat, quid potius contendit, quam ut verax veri Dei cultus altius usque in animos radices agat, ardentior usque flammescat caritas, castus Dei timor consilia regat, spes immortalium promissorum compos terrestre maestum soletur exsilium? Haec vero omnia opera et industria, qua Vos in apostolicum * Habita die 2 Novembris mensis ii. 1954 1 Ps. 33, 4. 2 Cfr. Eccl. 24, 24. Acta Pii Pp. X H 667 munus incumbitis, parantur hominibus, ut sobrie, iuste, pie occasuram agentes vitam, sine occasu in caelis felicitatem consequantur. Sub ductu igitur et auspicio Mariae semper Virginis Matris Dominaeque nostrae nunc vobis de nonnullis rebus instituimus loqui, quae quidem haud defutura fiducia arbitramur vobis et labori, sollertiae pleno, quo agrum Dei exercetis, utilia fore. Exeunte mense Maio huius anni ad Sacrorum Antistites, qui frequentes undique terrarum Romam venerant, reverentiae, pietatis, obsequii studia prolaturi Pio X Pontifici Maximo, cui Sanctorum Caelitum tunc a Nobis decreti sunt honores, orationem habuimus de magisterio, quod ex divina institutione et praerogativa ad Apostolorum successores 3 sub auctoritate Romani Pontificis pertinet. Nunc quasi inchoatum persequentibus sermonem, opportunitate data, de duobus ceteris muneribus, quae, primo arcte coniuncta, vos spectant vestrasque poscunt cogitationes et curas, de sacerdotio scilicet et de regimine, placet Nobis facere verba. Mentem et animum iterum convertamus ad Sanctum Pium X, Summum Pontificem. Ex eius vitae descriptione novimus, quid ei fuerit altare et Eucharisticum sacrificium, et quidem a die, quo summo Deo sacerdotii obtulit primitias, cum sacerdos novensilis commoto animo ad gradus altaris primu dixit (dntroibo ad altare Dei», per totam eius vitam sacerdotalem ; cum parochus fuit, cum factus est in Sacro Seminario moderator pietatis, cum consecratus fuit Episcopus, cum Patriarcha et Cardinalis nominatus, cum denique electus fuit Summus Pontifex. Ipsi altare et Eucharisticum sacrificium fuerunt caput ac veluti centrum eius pietatis, refugium et robur animi in laboribus et angustiis, fuerunt fons lucis, fortitudinis, assidui studii gloriam Dei et animorum salutem comparandi. Hic Pontifex, uti fuit et est exemplar Magistri, sic fuit et est exemplar Sacerdotis. Sacerdotis munus proprium et praecipuum semper fuit et est « sacrificare », ita ut, ubi nulla sit proprie vereque dicenda potestas sacri ficandi, nec inveniatur proprie vereque appellandum sacerdotium. Hoc idem plane perfecteque cadit in sacerdotem Novae Legis. Cuius praecipua potestas et muneris functio est offerre unicum et celsissimum sacrificium Summi et Aeterni Sacerdotis Christi Domini, quod nempe divinus Redemptor cruento modo in cruce obtulit et incruento in Novissima Cena anticipavit, continenter iterari voluit, mandans Apostolis suis 3 Cfr. Acta Ap. Sedis, 1954, n. 8, pag. 313-317. Acta Apostolicae 668 Sedis - Commentarium Officiale 4 « Hoc facite in meam commemorationem ». Apostolos ergo, non omnes fideles, ipse Christus fecit et constituit sacerdotes, eisque dedit sacrificandi potestatem. De hoc excelso Novi Testamenti sacrificandi munere et actione docuit Concilium Tridentinum : « In divino hoc sacrificio, quod in Missa peragitur, idem ille Christus continetur et incruente immolatur, qui in ara crucis semel se ipsum cruente obtulit... Una enim eademque est hostia, idem nunc offerens sacerdotum ministerio, qui se ipsum tunc in cruce obtulit, sola offerendi ratione diversa » . 5 Itaque sacerdos celebrans, personam Christi gerens, sacrificai, isque solus ; non populus, non clerici, ne sacerdotes quidem, pie religioseque qui sacris operanti inserviunt; quamvis hi omnes in sacrificio activas quasdam partes habere possint et habeant. « Quod tamen christifideles Eucharisticum participant Sacrificium, non idcirco — ita in Nostris de sacra Liturgia Litteris Encyclicis, quae Mediator Dei inscribuntur, monui6 mus — sacerdotali etiam potestate fruuntur ». Quae hisce diximus, pernota quidem vobis, Venerabiles Fratres, esse scimus; nihilominus ea Nobis memoranda esse censuimus, cum quasi fundamentum et ratio sint eorum quae statim dicturi sumus. Non enim desunt, qui veram quandam sacrificandi potestatem in sacrificio Missae omnibus pie adstantibus, etiam laicis, vindicare non desistant. Contra hos veritatem ab errore, qualibet ambiguitate amota, secernamus oportet. Iam ante septem annos eisdem Encyclicis Litteris eorum reprobavi mus errorem, qui declarare non dubitaverunt Christi mandatum « Hoc facite in meam commemorationem », « ad cunctam directo pertinere christifidelium Ecclesiam ; atque exinde, deinceps tantum, hierarchicum consecutum esse sacerdotium. Quapropter populum autumant vera perfrui sacerdotali potestate, sacerdotem autem solummodo agere ex delegato a communitate munere. Quam ob rem Eucharisticum Sacrificium veri nominis "concelebrationem" existimant, ac reputant expedire potius, ut sacerdotes una cum populo adstantes "concelebrent", quam ut privatim Sacrificium offerant absente populo ». Eadem data occasione etiam in memoriam revocavimus, qua ratione sacerdos celebrans dici quiret « populi vices agere » ; propterea scilicet, « quia personam gerit Domini Nostri Iesu Christi, quatenus membrorum omnium Caput est, pro iisdemque semet ipsum offert ; ideoque (sacerdotem) ad altare accedere ut ministrum Christi, Christo inferiorem, superiorem autem populo. Populum contra, quippe qui nulla ratione divini Redemptoris personam 4 Luo. 22, 19. 5 Sessio 6 Acta Ap. Sedis, vol. 39, 1947, pag. 553. XXII, cap. 2. - 'DENZINGER, n. 940. Acta Pii Pp. XII 669 sustineat neque conciliatur sit inter se ipsum et Deum, nullo modo iure sacerdotali frui posse » . 7 In hac re consideranda non agitur tantum de fructu, qui ex Eucharistici sacrificii celebratione vel auditione hauritur, metiendo, — sane fieri potest, ut quis maiorem fructum capiat ex Missa pie religioseque audita quam ex Missa leviter et neglegenter celebrata —, sed de statuenda natura actus, qui est in Missae auditione et celebratione, unde alii fructus sacrificii profluunt; fructus scilicet — ne de cultu divino adorationis et gratiarum actionis loquamur — placationis et impetrationis pro illis, pro quibus sacrificium offertur, etsi ipsi sacrificio non adsint ; item fructus « pro fidelium vivorum peccatis, poenis, satisfactionibus et aliis necessitatibus, sed et pro defunctis in Christo, nondum ad 8 plenum purgatis » . Re ita perspecta, assertio quae his nostris temporibus non solum a laicis, sed interdum et a quibusdam theologis et sacerdotibus fit ab iisque spargitur, tamquam opinionis error reici debet, scilicet idem esse unius Missae celebrationem, cui centum sacerdotes religioso cum obsequio adstent, atque centum Missas a centum sacerdotibus celebratas. Non ita profecto. Quoad sacrificii Eucharistici oblationem tot sunt actiones Christi Summi Sacerdotis, quot sunt sacerdotes celebrantes, minime vero quot sunt sacerdotes Missam episcopi aut sacri presbyteri celebrantis pie audientes ; hi enim, cum sacro intersunt, nequaquam Christi sacrificantis personam sustinent et agunt, sed comparandi sunt christifidelibus laicis qui sacrificio adsunt. Ceteroquin negari vel in dubium vocari non debet fideles quoddam habere « sacerdotium », neque hoc parvi aestimare vel deprimere licet. Princeps enim Apostolorum in prima sua Epistola, alloquens fideles, his utitur verbis : « Vos autem genus electum, regale sacerdotium, gens 9 sancta, populus acquisitionis » ; et paulo ante ibidem asserit ad fideles pertinere «sacerdotium sanctum, offerre spiritales hostias, acceptabiles Deo per Iesum Christum». 10 At quaecumque est huius honorifici tituli et rei vera plenaque significatio, firmiter tenendum est, commune hoc omnium christifidelium, altum utique et arcanum, « sacerdotium » non gradu tantum, sed etiam essentia differre a sacerdotio proprie vereque -dicto, quod positum est in potestate perpetrandi, cum persona Summi .Sacerdotis Christi geratur, ipsius Christi sacrificium. Gaudenti animo animadvertimus multis in dioecesibus exorta esse 7 Acta Ap. Sedis, 1947, pag. 553 et 554. * Conc. Trid. Sess. X X I I , cap. 2. - DENZINGEB, n. 940 9 d 0 I Petr. 2, 9. I. c-, 2, o. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 670 propria Liturgiae Instituta, constitutas esse sodalitates liturgicas, nominatos moderatores rei liturgicae provehendae, habitos conventus liturgicos dioecesanos et ex pluribus simul dioecesibus, habitos vel praeparatum iri Conventus ex omnibus nationibus. Perlibenter audivimus hic atque illic etiam ipsos Episcopos huiusmodi Conventibus interfuisse vel praesedisse. Hi coetus interdum propriam sequuntur regulam, ita scilicet, ut unus tantum sacrum peragat, alii vero (sive omnes sive plurimi) huic uni sacro intersint in eoque sacram synaxim e manu celebrantis sumant. Quod si hoc ex iusta et rationabili causa fiat, neque Episcopus ad fidelium admirationem vitandam aliud statuerit, obnitendum non est, dummodo huic modo agendi ne subsit error iam supra a Nobis memoratus. Quod dein ad res in Congressionibus illis pertractatas attinet, disceptatum est de propositis ad historiam, doctrinam vel actionem vitae pertinentibus; illatae sunt conclusiones atque vota concepta, quae ampliori huiusmodi progressioni necessaria vel convenientia visa sunt, legitimae tamen auctoritatis ecclesiasticae iudicio subicienda. Haec vero ad sacram excolendam Liturgiam impulsio non constitit intra Conventuum celebrationes ; sed simul exercitatio et usus continenter increscebant et augebantur, ita ut fideles maiore usque frequentia et numero ad activam coniunctionem et communionem cum sacerdote, qui sacris operatur, compellantur. At, Venerabiles Fratres, quantumcumque favetis — et quidem iusto iure — usui atque profectui sacrae Liturgiae, ne siveritis huius disciplinae studiosos in vestris dioecesibus ductui et vigilantiae vestrae sese subtrahere, et proprio iudicio sacram Liturgiam temperare et immutare, contra Ecclesiae normas dilucidis verbis statutas : « Unius Apostolicae Sedis est tum sacram ordinare liturgiam, tum liturgicos approbare libros » , n et praesertim quoad sacrum peragendum : « Reprobata quavis contraria consuetudine, sacerdos celebrans accurate ac devote servet rubricas suorum ritualium librorum, caveatque ne alias caeremonias aut preces proprio arbitrio adiungat». 12 Neque vosmet ipsi huiusmodi in- ceptis et magis audacibus quam prudentibus impulsibus vestram concesseritis approbationem vel facultatem. « Forma facti gregis » (TVTzoiyivó/ievoirovTioifAríov) : 1 3 haec Beati Petri verba praecipue ad Episcopum spectant, utpote qui Pastoris munus habeat et gerat. Peculiaris et propria nota Pontificatus Pii X revera est 1 1 Can. 1257. 1 2 Can. 818. 13 / Petr. 5, 3. Acta Pii Pp. XII 671 ratio mosque « Pastoris ». Brevi, postquam is ad apostolici muneris fastigium ascendit, omnibus innotuit ad Apostolorum Principis cathedram evectum esse sacerdotem, qui in animorum curatione ádoleverat, qui ab initio sacerdotii sui fuerat et esse perstiterat animorum pastor, usque dum universo gregi Christi pascendo fuit praepositus. Immutabilis norma, quam in agendo habuit, summa vitae, quam sibi constituit, fuit « salus animorum ». Si cupivit « omnia instaurare in Christo », hoc ipsum propter salutem animorum voluit; huic fini et muneri quodammodo cetera omnia sua subiecit. Ipse in medio grege suo fuit bonus pastor, de eius necessitatibus sollicitus, de periculis ei imminentibus anxius ; totus in eo, ut gregem Christi in via Christi duceret et dirigeret. At Nobis, dum ad vos, Venerabiles Fratres, gregum vestrorum pastores, nunc verba facimus, in animo non est hic eximiam Sancti Pontificis atque Pastoris imaginem et speciem perfectam iterum depingere ; memorare potius volumus — quemadmodum iam egimus ad Episcoporum magisterium et sacerdotium quod attinet — nonnulla, quae singulariter hisce nostris temporibus sacri pastoris exigunt nutum, vocem, operam. Et primo sane nunc animadvertuntur habitus mentis et propensiones, quae potestatem Episcoporum — (Romano Pontifice haud ex- cepto) —, prout ipsi pastores sunt gregis sibi concrediti, cohibere et circumscribere praesumunt. Eorum auctoritatem, curam et vigilantiam intra certos fines coarctant, qui spectant res stricte religiosas, veritates fidei nuntiandas, pietatis exercitationes moderandas, Ecclesiae sacramenta administranda et liturgicorum munerum functiones peragendas. Arcere autem volunt Ecclesiam ab omnibus inceptis et negotiis, quae veram, ut agitur, vitam, « la realtà della vita », quemadmodum ipsi aiunt, attingunt, cum haec posita sint extra eorum facultatem. Breviter, hic cogitandi habitus in publicis sermonibus nonnullorum laicorum catholicorum, etiam qui celso munere funguntur, interdum significatur, cum dicunt : « Episcopos et sacerdotes, libenter videmus, audimus, adimus in Templis, in iurisdictionibus eorum ; at in foris publicis et in publicis aedibus, in quibus res huius vitae et terrae aguntur et decernuntur, eos videre et eorum vocem audire nolumus. Inibi enim nos laici, — nequaquam autem clerici, cuiusvis dignitatis et gradus, — sumus legitimi iudices ». Contra ergo huiusmodi errores aperte firmiterque tenendum est : Ecclesiae potestas nequaquam « rerum stricte religiosarum », uti loqui solent, finibus continetur, sed tota quoque legis naturalis materia, institutio, interpretatio, applicatio, quatenus moralis earum ratio attenditur, in eius sunt potestate. Observatio enim legis naturae ex Dei ordinatione Acta Apostolicae 672 Sedis - Commentarium Officiale spectat ad viam, qua homo ad finem suum supra naturam tendere debet. Iam vero Ecclesia est hac in via, ad finem quod attinet supra naturam, hominum dux et custos. Hunc modum agendi iam Apostoli, et postea, inde a primis temporibus, Ecclesia semper tenuit et etiam hodie tenet, et quidem non instar ducis et consiliarii privati, sed ex mandato et auctoritate Domini. Quare, cum agitur de praescriptis et sententiis, quas legitimi Pastores (scilicet Romanus Pontifex pro universa Ecclesia, Episcopi vero pro fidelibus suis curis commissis) in rebus legis naturae edunt, fideles non debent provocare ad effatum, (quod in sententiis privatorum adhiberi solet) : « tantum valet auctoritas, quantum valent rationes». Hinc, etsi cui argumentis allatis.ordinatio quaedam Ecclesiae non evinci videtur, tamen, permanet obbligatio oboedientiae. Haec fuit mens, haec sunt verba Sancti Pii X in eius Epistola Encyclica Singulari quadam diei 24 Septembris 1912: 14 « Quiquid homo christia- nus agat, etiam in ordine rerum terrenarum, non ei licere bona negligere quae sunt supra naturam, immo oportere, ad summum bonum, tamquam ad ultimum finem, ex christianae sapientiae praescriptis, omnia dirigat : omnes autem actiones eius, quatenus bonae aut malae sunt in genere morum, id est cum iure naturali et divino congruunt aut discrepant, iudicio et iurisdictioni Ecclesiae subesse ». Et statim communem hanc regulam in materiam socialem transfert : « Causam socialem controversiasque ei causae subiectas... non mere oeconomicae esse naturae, proptereaque eiusmodi, quae componi, posthabita Ecclesiae autoritate, possint, quum contra verissimum sit eam (quaestionem socialem) moralem in primis et religiosam esse, ob eamque rem ex lege morum potissimum et religionis iudicio dirimendam » . 1 5 Et in re sociali non una tantum, sed plures etiam eaeque gravissimae sunt quaestiones, sive mere sociales, sive sociales-politicae, quae ordinem ethicum, conscientias, salutem animorum spectant, ideoque minime dici possunt versari extra auctoritatem curamque Ecclesiae. Quin immo, etiam extra ordinem socialem occurrunt quaestiones, non stricte « religiosae », de rebus politicis sive ad singulas sive ad omnes nationes pertinentibus, quae ordinem ethicum attingunt, conscientias gravant, adeptionem finis ultimi haud levi periculo exponere possunt et persaepe exponunt. Ita quaestio de fine ac terminis potestatis civilis; de rationibus inter singulos homines et societatem ; de « Statibus totalit a t i s », quos vocant, ex quovis principio ortis et deductis ; de (( totali laicisatione Status », uti dicitur, et vitae publicae ; 14 Acta Ap. Sedis, vol. 4, 1912, pag. 658. 15 I. c, pag. 658-59. de plane efficienda Acta Pii Pp. XII 673 scholae « laicisatione » ; de natura ethica belli, de legitimo vel non legitimo bello, quale nostris temporibus geritur, et de viri religiosae conscientiae in eo adiutrici opera permittenda vel deneganda ; de vinculis et rationibus ethicis, quibus Nationes mutue reguntur et tenentur. Veritati rerum, quin etiam ipsi rectae rationi contradicit qui asserit haec, quae memoravimus, aliaque permulta eiusdem generis esse extra ordinem ethicum, ideoque esse, vel saltem esse posse extra potestatem Auctoritatis a Deo statutae, ut provideat iusto ordini, ut ducat et dirigat conscientias et actiones hominum recta via ad eorum finem ultimum ; non sane « in abscondito » solum, intra parietes Templi et sacrarii, sed etiam, et multo magis, palam, nuntians «super tecta» (ut verbis Do16 mini utamur ), in ipsa acie, in media pugna saeviente inter veritatem et errorem, inter virtutem et vitium, inter « mundum » et regnum Dei, inter principem huius mundi et mundi Salvatorem Christum. Restat ut pauca quaedam addamus de disciplina ecclesiastica. Sciant oportet clerici et laici idoneam et legitimam esse Ecclesiam, et idoneos et legitimos esse pro fidelibus quemque sibi commissis intra communes iuris fines Ordinarios locorum ad disciplinam ecclesiasticam stabiliendam et urgendam, idest ad statuendum externum agendi et sese gerendi modum in iis quae externum ordinem spectant, neque vero sive ex natura rei sive ex institutione immediate divina originem habent et constituta sunt. Fas non est clericis aut laicis huic disciplinae se subducere, sed omnibus curae esse debet, ut disciplina ecclesiastica sincere servata Pastoris actio fiat facilior atque efficacior, coniunctio inter gregem et pastorem firmetur, in eodem grege sit pacificum consortium atque concors opera, alter alteri sit exemplo et adiutorio. At, quae modo locuti sumus de Episcoporum iure, utpote pastorum ovium gregis sibi cuique commissi, in omnibus, quae tum ad religionem tum ad leges morum et ad ecclesiasticam disciplinam pertinent, subsunt cuidam censurae, quae saepe latenter et surde obmurmurat, nec debitum sibi firmum animorum assensum obtinent, idcirco etiam quod discriminis plenam perturbationem adducunt alii hodierni temporis elatiores spiritus, quorum indicia hic plus illic minus patefiunt. Conscientia adeptae maioris personarum aetatis, quae magis in dies asseritur, efficit, ut nescimus quo aestu animi magis magisque agitentur et effervescant. Haud pauci huius aetatis, sive viri sive mulieres, Ecclesiae ductum et vigilantiam indignam putant gerendi se more, qui adultam addecet aetatem; non solummodo id dictitant, sed etiam penitus in sensu habent. Nolunt enim instar impuberum « sub tutoribus et acto16 Cfr. MATTH. 10, 27. 43 - A C T A , vol. X X I , n. 15. — 18-11-1954. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 674 ribus » esse ; 1 7 volunt existimari et tractari ut adulti, qui sui iuris sint et ipsi sibi statuant quid faciendum quidve omittendum quibuslibet in adiunctis rerum. Proponat Ecclesia — ita illi loqui non dubitant — doctrinae suae dogmata, promulget leges, quae actioni nostrae praesint. Verumtamen, cum haec ad singulorum vitam referenda adhibendaque sunt, tunc illa abstineat neque ullo modo se immisceat ; sinat suo quemque fidelem iudicio et conscientia se gerere. Idque asseverant eo magis ita fieri oportere, quod Ecclesiam eiusque administros plerumque latet certus definitusque status rerum, latent scilicet summatim sumpta rerum adiuncta, sive quae intima hominis sive quae extrinseca spectant, in quibus singuli positi sunt et in quibus consilium capere sibique prospicere debent. Praeterea nolunt hi omnes in supremo et intimo consilio voluntatis suae ullum inter se ac Deum habere interpositum interpretem vel intercessorem cuiuscumque dignitatis et nominis sit. De hisce reprehensione dignis opinationibus abhinc duos annos in Allocutionibus, diebus 23 mensis Martii et 18 mensis Aprilis anno 1952 habitis, verba fecimus et eorum argumenta examinavimus. 18 De pondere et momento quod adeptae « maiori aetati personali » tribuitur, recte asseritur : iustum et aequum esse adultos non debere regi sicut pueros. Apostolus de se ipso dicit : « Cum essem parvulus, loquebar ut parvulus, sapiebam ut parvulus, cogitabam ut parvulus. Quando autem factus sum vir, evacuavi quae erant parvuli » . J 9 Non est vera educandi ars, quae aliam se- quatur rationem et viam, neque est verus pastor animorum, qui alio intendat quam ut fideles sibi créditos provehat « in virum perfectum, in mensuram aetatis plenitudinis Christi » . 2 0 Sed aliud omnino est adul- tum esse et evacuasse quae sunt parvuli; et aliud, esse adultum et ideo non obnoxium legitimae auctoritatis ductui et gubernationi. Gubernatio enim non est quasi quaedam tutela infantium, sed ductus efficax adultorum in finem civitatis. At quoniam ad vos, Venerabiles Fratres, non ad fideles, loquimur, cum in vestro grege huiusmodi germina et indicia apparere et crescere incipiunt, fideles admonete: 1) Deum constituisse in Ecclesia pastores animorum, non ut onus imponant gregi, sed ut gregem promoveant et tueantur ; 2) ductu et vigilantia pastorum in tuto poni fidelium veram libertatem ; eos prohiberi a servitute errorum et vitiorum, firmari contra incitamenta ex pravis exemplis et ex consuetudine maiorum hominum " Gal. 4, 2. 18 Discorsi e Radiomessaggi, vol. 14, 1952, pag. 19 et seq. - pag. 69 et seq. 19 I Cor. .13, 11. 20 Eph. 4, 13. Acta Pii Pii. XII 675 orientia, inter quos esse et vivere cogantur ; 3) ideo eos agere contra prudentiam et caritatem sibi ipsis debitam, si hanc Dei quasi protensam manum et certissimum delatum auxilium recusent. Inter clericos autem et sacerdotes si quos inveneritis hoc falso studio ac more imbutos, opponite eis gravissima monita Decessoris Nostri Benedicti XV in hanc sententiam locuti : « Unum tamen est, quod praeteriri silentio non debet : quotquot enim sunt sacerdotes, omnes, uti filios Nobis penitus dilectos, volumus admonitos, quam plane opus sit, cum ad propriam ipsorum salutem, tum ad sacri ministerii fructum, eos quidem suo quemque Episcopo coniunctissimos esse, atque obsequentissimos. Profecto ab illa elatione animi et contumacia, quae horum est temporum, non omnes, ut supra deploravimus, vacant administri sacrorum ; neque enim raro contingit Pastoribus Ecclesiae, ut dolorem et impugnationem inde inveniant, unde solatium et adiumentum iure exspectarint. 21 Hactenus quaedam diximus de materia curae pastoralis; quaedam de personis in quorum emolumentum cura pastoris destinatur ; non aequum est sermoni Nostro finem facere, non conversis aliquantulum cogitationibus Nostris ad ipsos Pastores. Ad Nos et ad vos Pastores illa Aeterni Pastoris referenda sunt sanctissima dicta : « Ego sum pastor bonus. Ego veni, ut vitam habeant, et abundantius habeant». 22 Ad Pe- trum autem Dominus dixit : « Si diligis me, pasce agnos meos, pasce oves meas » . 2 3 His pastoribus bonis opponit mercennarium, qui se sua- que quaerit nec paratus est vitam dare pro grege ; 2 4 opponit Scribas et Pharisaeos, qui regnandi et dominandi cupidi, propriam gloriam quaerentes, cathedram Moysi occupabant, alligabantque onera gravia et importabilia, et imponebant in humeros hominum. 25 De iugo autem suo Dominus dixit : <( Tollite iugum meum super vos! Iugum enim meum suave est, et onus meum leve ». 26 Ad officium pastorale fructuosum et efficax gerendum multum confert frequens ac mutua inter Episcopos communicatio. Ita in assequenda experientia inque usu rerum alius alium perficit; redditur maior regiminis similitudo, vitatur christifidelium admiratio, qui saepe non intellegunt cur in alia dioecesi res hoc modo se habeant, in alia autem, quae fortasse proxima ei adiacet, dissimili modo, quin etiam interdum prorsus 21 Litt. Encycl. Ad Beatissimi Apostolorum Principis, die 1 Novembris 1914; Acta Ap. Sedis, vol. 6, 1914, pag. 579. 22 Cfr. Io. 10, 11-10. 2 3 Cfr. Io. 21, 15, 17. 24 Cfr. Io. 10, 12-13. 25 Cfr. MATTH. 2 6 Cfr. MATTH. 11, 23, 1, 4. 29-30. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 676 contrario. Ad haec autem consequenda plurimum possunt communes Coetus, qui fere ubique iam in usu sunt, et augustiore celebranda ritu Concilia provincialia et plenaria, quae in Codice iuris canonici constituta certisque legibus circumscripta sunt. Ad hanc autem inter Fratres in Episcopatu coniunctionem et communicationem accedat oportet coniunctio et communicatio viva et frequens cum hac Apostolica Sede. Ex antiquissimis Christianitatis temporibus hic viget adeundi Sanctam Sedem usus, non tantum in rebus doctrinae fidei, sed etiam regiminis et disciplinae. Argumenta et exempla haud pauca exhibent antiqui historiae fontes. Romani autem Pontifices, sententiam rogati, non responderunt tamquam theologi privati, sed vi auctoritatis suae, sibi conscii potestatis, quam acceperunt a Christo Domino, regendi totum gregem et quamlibet eius partem. Idem eruitur ex factis et casibus, in quibus Romani Pontifices, non interrogati, controversias exortas diremerunt aut «dubia» ad suum iudicium advocaverunt. Haec ergo coniunctio et congruens rei communicatio cum Sancta Sede non oritur ex quodam studio omnia in unum cogendi et conformandi, sed ex iure divino et ex proprio ipsius constitutionis Ecclesiae Christi elemento. Neque cedit hoc in detrimentum, sed in emolumentum Episcoporum, quibus greges peculiares regendi concrediti sunt. Ex .communicatione enim cum Sede Apostolica assequentur in « dubiis » lumen et securitatem, in difficultatibus subeundis adiumentum, in angustiis ferendis levamen et solacium. Contra ex Episcoporum ad Apostolicam Sedem « relationibus » haec ampliorem assequetur de statu universi gregis notitiam, melius citiusque cognoscet quae pericula immineant, quae remedia ad mala sananda adhiberi possint. Venerabiles Fratres, Christus, pridie quam pateretur, pro Apostolis oravit Patrem, simulque pro omnibus in munere eorum apostolico successoribus : « Pater sancte, serva eos in nomine tuo, quos dedisti mihi, ut sint unum, sicut et nos. Sicut Tu me misisti in mundum, et ego misi eos in mundum... dilectio, qua dilexisti me, in ipsis sit, et ego in ipsis». 27 Sic ergo Nos, consenior, Aeterni Pastoris in terris Vicarius, ad vos Fratres nostros, seniores, 28 et gregum vestrorum pastores, locuti sumus iuxta sepulcra Apostolorum Principis et Sancti Pontificis Pii X, et in extremo sermone Nostro memoris animi cogitationes iterum convertimus ad Missam « Si diligis », a qua sermo initium habuit, in cuius « praefatione » precamur : « ut gregem tuum, Pastor aeterne, non deseras, sed per beatos Apostolos tuos continua protectione custodias. Ut 27 Io. 17, 11.18.26. 28 I Petr. 5, 1. Acta Pii Pp.. XII 677 iisdem rectoribus gubernetur, quos operis tui vicarios eidem contulisti praeesse pastores » ; et in altera oratione post communionem addimus : « Multiplica, quaesumus, Domine, in Ecclesia tua spiritum gratiae, quem dedisti, ut beati Pii Summi Pontificis deprecatione, nec pastori oboedientia gregis nec gregi desit cura pastoris! ». Quod faxit vobis omnibus Deus secundum divinae suae largitatis mensuram! NUNTII RADIOPHONICI I IIS QUI INTERFUERUNT CONVENTUI INTERNATIONALI MARIOLOGICO-MARIANO^ ROMAE HABITO. * Inter complures salutaresque religionis fructus, quos, cum Marialem Annum ubique gentium celebrandum indiximus, animus praestolabatur Noster, id praecipue in votis erat, ut singularis Dei Genetricis dignitas, eiusque praeclara munera ac privilegia altiore investigarentur ratione, clarioreque luce christiano populo proponerentur. Quamobrem haud sine magna animi delectatione initum consilium percepimus Mariologici Conventus sub exitum Marialis Anni in hanc Almam Urbem cogendi; quod quidem inceptum non tantum adproba-vimus, sed peculiari etiam favore prosecuti sumus Nostraque Benedictione munivimus. Nunc autem, cum sollemnis huiusmodi consessus celebraretur initium, haud mediocri Nobis solatio est lectissimum tot doctorum virorum salutare coetum, paterneque vos alioqui, dilectissimi Filii, qui ex omnibus orbis catholici partibus Romam convenistis, ut prope Apostolorum Principis sepulcrum, eiusque auspiciis cui dictum est « Confirma fratres tuos », 1 de tantae Virginis et Matris honore, gratia, potentia, ad sacrae doctrinae normas, scite eruditeque disseratis. Mariologia, utpote quae inter theologicas disciplinas adnumeretur, id imprimis postulat, ut solidis theologicae doctrinae fundamentis innitatur, idque eo magis requiritur, quo profundior fit investigatio et quo accuratius veritates ad Mariologiam spectantes inter se et cum ceteris sacrae theologiae veritatibus comparantur et conectuntur, quemadmodum laudabili studio fieri coeptum est post Immaculatae Conceptio* Datus die 24 Octobris mensis a. 1954. 1 Luc. 22, 32. 678 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nis B. M. V. dogma a Decessore Nostro Pio IX sollemniter definitum, atque nostris temporibus non sine uberiore in dies fructuum copia contingit. Huiusmodi autem investigationes non semper faciles ac perviae sunt, cum ad eas peragendas perficiendasque conspirent cum « positivae » quas vocant, tum « speculativae » disciplinae, quae suis quaeque rationibus ac legibus reguntur. Investigandi vero labor, ad Mariologiam etiam quod attinet, eo tutior eoque fecundior procedet, quo magis omnium ante oculos versabitur illa quae « in rebus fidei et morum cuilibet theologo proxima et universalis veritatis norma » 2 sta- tuitur, sacrum nempe Ecclesiae Magisterium. Hoc enim — ut in Encyclicis Litteris Humani generis exposuimus — Deus Ecclesiae suae «dedit ad ea quoque illustranda et enucleanda, quae in fidei deposito nonnisi obscure ac veluti implicite continentur » . 3 Quod quidem deposi- tum authentice illustrandum atque interpretandum Divinus Redemptor uni concredidit Magisterio Ecclesiae; thologis autem grande incumbit munus, idem depositum, ex Ecclesiae mandato eiusque ductu, penitius investigandi, singularemque veritatum naturam, nexum, ad sacrae doctrinae normas, perscrutandi atque explicandi. 4 Quo in munere exsequando, diligenter ratio habenda est utriusque doctrinae catholicae fontis, Sacrarum nempe Scripturarum et « Traditionis ». Plura sane eademque praeclara Sacrae Litterae de Beatissima Virgine enarrant, in libris cum Veteris tum Novi Foederis; quin immo excellentissima eius munera ac dona, hoc est virginalis Maternitas, intaminata Sanctitas, illic expressis verbis asseverantum ipsiusque Virginis imago fere ac lineamenta vivis coloribus describuntur. At vehementer a veritate deerrat, qui se ex Sacris Scripturis tantummodo Beatissimae Viriginis dignitatem ac sublimitatem plene definire recteque explicare posse censet, vel qui easdem Sacras Litteras apte explanari posse arbitratus « Traditionis » catholicae et Magisterii sacri non satis habita ratione. Quodsi uspiam, heic praesertim ea obtinent, quae alias diximus, hoc est « theologiam positivam quae dicitur, scientiae dumtaxat historicae aequari non posse » . 5 Neque itidem « Traditionis » documenta investigare atque explicare licet, sacro Magisterio et Ecclesiae vita et cultu, prouti per saeculorum decursum manifestantur, neglectis vel parvihabitis. Interdum enim singula antiquitatis documenta, cum in se ipsa tantum perspiciuntur, pas 3 4 XLVI 5 Litt. Enc. Humani generis : A. A. S., X L I I (1950), p. 567. Ibid. ,569. Cfr. Alloc, ad Emos Card. et Excmos Episcopos d. d. 31 Maii 1954: A. A. S., (1954), p. 314 s. Litt. Enc. Humani generis: 1. c. p. 569. Acta PU Pp. XII 679 rum lucis afferunt; quodsi cum vita Ecclesiae liturgica, atque cum populi christiani fide, devotione ac pietate — quas idem Magisterium sustinet ac dirigit — coniuguntur et comparantur, splendida catholicae veritatis evadunt testimonia. Revera Ecclesia, omnibus vitae suae saeculis, non solum in fide docenda et definienda, sed etiam in suo cultu atque in christifidelium pietatis ac devotionis exercitiis a Spiritu Sancto regitur et custoditur, et ab eodem Spiritu « a d revelatarum veritatum cognitionem infallibiliter dirigitur » . 6 Quapropter etiam mariologicae disciplinae cultores, cum sive superioris sive praesentis aetatis testimonia et documenta pervestigant atque perpendunt, perpetuum illum semperque efficacem Spiritus Sancti ductum ante oculos omnino habeant oportet, ut dictorum factorumque vim et momentum recte expendant atque proponant. Hisce normis sancte observatis, Mariologia veros atque permansuros faciet progressus, in Beatissimae Virginis muneribus ac dignitate penitius in dies perscrutandis. Ita etiam haec disciplina recta illa media via procedere poterit, qua et ab omni falsa et immodica veritatis super latione caveat et ab illis se segreget, qui vano quodam agitantur timore, ne Beatissimae Virgini plus aequo concedant aut, ut non raro dictitant, Matre honorata et pie invocata, ipsi Divino Redemptori aliquid honoris et fiduciae detrahant. Etenim Beata Dei Genetrix, quippe quae ipsa quoque ab Adamo descendat, nullum habet privilegium nullamque gratiam quam non debeat Filio suo, generis humani Redemptori; atque adeo, Matris excelsa dona mirantes ac rite celebrantes, ipsius Filii divinitatem, bonitatem, amorem, potentiam miramur et celebramus, neque umquam Filio displicebit, quidquid in laudem Matris, ab ipso tot gratiis cumulatae, fecerimus. Ea vero, quae Filius Matri suae largitus est, tanta sunt, ut omnium hominum et angelorum dona et gratias immense superent, cum nulla umquam dignitas dari possit quae divinam Maternitatem excedat aut aequet ; Maria enim, ut Angelicus Doctor ait, ex hoc quod est Mater Dei, habet quandam dignitatem infinitam ex bono 7 infinito quod est Deus. Etsi verum est Beatissimam Virginem quoque, uti nos, Ecclesiae esse membrum ^ tamen non minus verum est eam esse Corporis Christi Mystici membrum plane singulare. Vehementer igitur cupimus, dilectissimi Filii, ut has normas ob oculos habentes, quae pertractanda in coetibus vestris suscepistis, eadem erudite, docte, scite pieque disseratis et disputetis ; idque tandem vires vestrae in unum coalescentes efficiant, ut, quod omnium in votis est, c 7 Constitutio Apost., Munificentissimus : A. A. S., X L I I Cfr. Summa Theol., p. I, q. 25 a. 6, ad 4. (1950), p. 769. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 680 Beatissimae Mariae dei nostraeque Matris laudes, Divinique Redemptoris honor, qui tantis gratiis muneribusque eam ornavit et auxit, incrementa exinde capiant amplissima. Quoniam vero nihil perfici potest humano labore et industria, nisi faveat et adspiret operi Deus, ultro preces Nostras adiungimus, ut ipse vobis propitius adsit sapientae suae luminibus et gratiae praesidiis, quorum in auspicium Nostraeque benevolentiae testimonium Apostolicam Benedictionem vobis singulis universis peramanter in Domino impertimus. II CHRISTIFIDELIBUS E TOTA HISPANIA OB CONVENTUM NATIONALEM MARIALEM CAESARAUGUSTAE COADUNATIS. * Venerables Hermanos y amados hijos que, clausurando vuestro Congreso Mariano Nacional, consagráis vosotros mismos y vuestra patria toda al Inmaculado Corazón de María : ¿Quién Nos pudiera dar en estos momentos que, así como con Nuestra voz conseguimos hacernos presentes en medio de vosotros, lo pudiéramos hacer igualmente con Nuestros ojos y Nuestros oídos, para escuchar el voltear de las campanas de toda España, las salvas de honor, los vítores y las aclamaciones, los suspiros y las plegarias que suben a lo alto ; para ver a todo un pueblo agolpándose ante los altares de su Madre y Señora y ofreciéndole su corazón y su vida? « Bienaventurados los ojos que ven lo que vosotros veis y los oídos que oyen lo que vosotros oís » . 1 Porque España ha sido siempre, por antonomasia, la « tierra de María Santísima » y no hay un momento de su historia, ni un palmo de su suelo, que no estén señalados con su nombre dulcísimo. La histórica catedral, el sencillo templo o la humilde ermita a Ella están dedicadas ; y si quisiéramos sólamente evocar, según se Nos vienen a las mientes, algunas de las advocaciones principales, que como piedras preciosas en manto riquísimo son ornamento del territorio español : Covadonga, Begoña y Monserrat ; la Peña de Francia, la Fuencisla y Monsalud ; la Almudena, el Sagrario y los Desamparados ; Guadalupe, los Reyes y las Angustias, Nos parecería o que estábamos recorriendo la topografía nacional o que Íbamos fijando los hitos principales de la historia de España. Eran pinceles españoles los de Juan de Juanes, Zurbarán, el Greco y Murillo; y por eso rivalizaron en representarla a cual más hermosa. * Datus die 12 Octobris mensis a. 1954. 1 Cfr. MATTH. 18, 16. Acta Pii Pp. XII 681 Gubias y cinceles españoles fueron los de Gregorio Hernández, Alonso Cano, Martínez Montañés y Salcillo y por serlo no pudieron menos de estar dedicados de modo especial al servicio de su Madre amantísima. Y si es un Rey Santo el que cabalga para conquistar Sevilla, irá con Nuestra Señora en el arzón ; y si son proas castellanas las que, precisamente tal día como hoy, violan el secreto de las tierra americanas, sobre una de ellas irá escrito necesariamente el nombre de « Santa María », ese nombre que luego el misionero y el conquistador irán dejando en la cima inaccesible, en el centro de la llanura sin fin o en el corazón de la selva impenetrable, para que sea también allí fuente de gracia y de bendición. Pero entre tantas advocaciones, Venerables Hermanos y amados hijos, acaso ninguna para vosotros tan entrañable, ni tan enraizada en vuestra carne misma, como esa Virgen Santísima del Pilar, que en estos instantes tenéis ante los ojos. ¡ Y tu — oh Zaragoza — ne serás ya insigne por tu privilegiada posición, por tu cielo purísimo o por tu rica vega, <( loci amoenitate, deliciis praestantior civitatibus Hispaniae cunctis », como la llama el gran Isidoro de Sevilla ; no lo serás por tus magníficos edificios, donde galanamente se salta sin desentonar de los primores mozárabes a las elegancias platerescas ; no lo serás por haber oído el paso cadencioso de las legiones romanas o por el aliento indomable que te sostuvo « siempre heroica » en los heroicos sitios ; lo serás por tu tradición cristiana, por tus Obispos, Felix, en pluma de S. Cipriano « fidei cultor ac defensor veritatis » , 2 S. Valero y S. Braulio; por Sta. Engracia y los Mártires innumerables, a los cuales podemos añadir el santo niño, embellecido también con la púrpura de su sangre, Dominguito del Val ; lo serás, sobre todo, por esa columna contra la cual, rodando los siglos, como contra la roca inconmovible que, en el acantilado, desafía y doma las iras del mar, se romperán las oleadas de las herejías en el período gótico, las nuevas persecuciones de la dominación arábiga y la impiedad de los tiempos nuevos, resultando así cimiento inquebrantable, inexpugnable valladar e insuperable ornamento, no sólo de una nación grande, sino también de toda una dilatada y gloriosa estirpe ! « Yo he elegido y santificado esta casa — parece decir Ella desde su pilar — para que en ella sea 3 invocando mi nombre y para morar en ella por siempre » ; y toda la Hispanidad, representada ante la Capilla angélica por sus airosas banderas, parece que le responde : (( Y nosotros te prometemos quedar de guardia 2 Ep. 67, n. 6 - ed. Guil. Härtel, in Vindob. 1871, p. 740, 10-11. s Cfr. 2 Paral. 7, 16. Corp. Script. Eccles. Latin., vol. I I I , p. 2, 682 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale aquí, para velar por tu honra, para serte siempre fieles y para incondicionalmente servirte ». Pero hoy vosotros, Venerables Hermanos y amados hijos, si habéis venido aquí, si os habéis reunido en todos los centros marianos de la nación, ha sido con una intención precisa : evocando aquella jornada inolvidable en el Cerro de los Angeles, de 1919, donde España se consagró al Corazón Sacratísimo de Jésus, os habéis hoy querido consagrar al de María, en la confianza de que, en esta hora ardua de la humanidad, Dios querrá salvar al mundo por medio de aquel Corazón Inmaculado. ¡ Bien merece sin duda ninguna, hijos amadísimos, esta manifestación de vuestra piedad al Corazón Purísimo de la Virgen, sede de aquel amor, de aquel dolor, de aquellos altísimos afectos, que tanta parte fueron en la redención nuestra, principalmente cuando Ella « stabat iuxta Cru4 cem », velaba en pie junto a la Cruz ; bien lo merece aquel Corazón, símbolo de toda una vida interior, cuya perfección moral, cuyos méritos y virtudes escaparían a toda humana ponderación! Y bien justo es también que lo hagáis vosotros, si no fuera por otra razón, por ser la patria de San Antonio María Claret, apóstol infatigable de esta devoción, que Nos mismo hemos elevado al honor máximo de los altares. Pero Nos creemos que hoy más que nunca, precisamente porque las nubes cargan sobre el horizonte, precisamente porque en algunos momentos se diría que las tinieblas van borrando aún más los caminos, precisamente porque la audacia de los ministros del averno parece que aumentan más y más; precisamente por eso, creemos que la humanidad entera debe correr a este puerto de salvación, que Nos le hemos indicado como finalidad principal de este Año Mariano, debe refugiarse en esta fortaleza, debe confiar en este Corazón dulcísimo que, para salvarnos, pide sólamente oración y penitencia, pide sólamente correspondencia. Prometédsela vosotros, hijos amadísimos de toda España ; prometedle vivir una vida de piedad cada día más intensa, más profunda y más sincera ; prometedle velar por la pureza de las costumbres, que fueron siempre honor de vuestra gente ; prometedle no abrir jamás vuestras puertas a ideas y a principios, que por triste experiencia bien sabéis dónde conducen ; prometedle no permitir que se resquebraje la solidez de vuestro alcázar familiar, puntal fundamental de toda sociedad ; prometedle reprimir el deseo de gozos inmoderados, la codicia de los bienes de este mundo, ponzoña capaz de destruir el organismo más robusto y mejor constituido ; prometedle amar a vuestros hermanos, a todos vuestros hermanos, pero principalmente al humilde y al menesteroso, tantas veces 4 lo. 19, 25. Acta PU Pp. XII 683 ofendido por la ostentación del lujo y del placer! Y Ella entonces seguirá siempre siendo vuestra especial protectora. Ante vuestro trono, pues, oh Madre Santísima del Pilar, — diremos parafrasando las palabras por Nos mismo pronunciadas en ocasión so5 lemnísima — Nos, como Padre común de la familia cristiana, como Vicario de Aquel, a quien fué dado todo poder en el cielo y en la tierra, a Vos, a Vuestro Corazón Inmaculado confiamos, entregamos y consagramos no sólo toda esa inmensa multitud ahí presente, sino también toda la nación española, para que vuestro amor y patrocinio acelere la hora del triunfo en todo el mundo del Reino de Dios y todas las generaciones humanas, pacificadas entre sí y con Dios, Os proclamen bienaventurada, entonando con Vos, de un polo al otro de la tierra, el eterno (C Magnificat » de gloria, amor y gratitud al Corazón de Jesús, único refugio donde pueden hallarse la Verdad, la Vida y la Paz. Que la bendición del cielo, de la que quiere ser prenda la Bendición Nuestra, descienda sobre todos vosotros : sobre Nuestro dignísimo Cardenal Legado ; sobre el Jefe del Estado ; sobre todos Nuestros Hermanos en el Episcopado ahí presentes; sobre todas las Autoridades; sobre el clero, religiosos y fieles que están en estos momentos oyéndonos y sobre tada la nación española, a la cual continuamente deseamos toda clase de bienes y de prosperidades. III CHRISTIFIDELIBUS URUQUARIAE OB CONVENTUM ARCHIDIOECESANUM MARIALEM IN URBE MONTISVIDEO COADUNATIS. * Venerables Hermanos y amados hijos que, reunidos en la bella y bien emplazada Montevideo, clausuráis vuestro primer Congreso Mariano archidiocesano, organizado para celebrar más dignamente y con mayor fruto este Año Mariano universal, que ya va acercándose a su término, entre imponentes manifestaciones de piedad y de amor a la Madre de Dios. Es esta la primera vez que, a través de las ondas etéreas, Nos hacemos presentes de nuevo con Nuestra voz, en medio de vosotros, después de aquella inolvidable mañana otoñal — de la que pronto van a cumplirse los cuatro lustros — cuando, a la vuelta de las grandiosas jornadas eucarísticas de Buenos Aires, tuvimos el inmenso placer de vivir unas horas s * Cfr. Disc, y radiom., t. IV, pag. 260. Datus die 12 Octobris mensis a. 1954. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 684 con vosotros, tan breves como preciosas. Entornamos los ojos y aún Nos parece admirar vuestra magnífica ciudad, suavemenete recostada en la península graciosa, que parece servirle de escalinata, hacia aquel imponente estuario que allí mismo se abre al mar, bajo su intenso cielo azul, con sus espaciosas y elegantes avenidas rebosantes de un gentío entusiasta que aplaude y aclama ; ¡ la « Muy fiel y reconquistadora Ciudad de Montevideo » que difícilmente podríamos apartar de Nuestra memoria! Pero, ¿a quién aplaude, a quién aclama, a quién dirige ella sus himnos y sus lágrimas en estos momentos? Y vemos avanzar sobre todas las cabezas, amable y sonriente, distribuyendo consuelos y gracias, la « Virgen de la Fundación », la que probablemente ha presidido el nacimiento, las horas primeras y los momentos más transcendentales de su azarosa y accidentada vida, la que ahora acaba de recorrer todas vuestras Parroquias, todas vuestras Iglesias, todos vuestros hogares; la que ha oído vuestras promesas de honrarla siempre con el Rosario en familia; y ¡con cuánto consuelo hemos venido a saber, que no se daba abasto a proveer de imágenes suyas para las fachadas de vuestras casas, porque iban mucho más allá vuestros piadosos deseos! Obrando así, os proclamáis hijos legítimos de aquel grande Artigas, tan devoto siempre de la Virgen del Carmen y que tanto se consolaba rezando el Santo Rosario en sus últimos años de vejez y de forzoso retiro ; hermanos auténticos de aquellos proceres, que el 14 de Junio de 1825 inclinaban sus banderas ante la Virgen del Pintado, o Virgen de los Treinta y Tres, como si quisieran reconocerla capitana de sus futuras empresas. Obrando así, os parecerá que cumplís su glorioso testamento : « Honorem habebis matri tuae omnibus diebus » honra siempre, a tu madre todos los días de tu vida. 1 ¡ Volved, sí, volved, hijos amadísimos, los ojos y los corazones a esta Madre de misericordia, vida, dulzura y esperanza nuestra; volvedlos principalmente en este misterio de su Inmaculada Concepción, de cuya proclamación dogmática estamos conmemorando el centenario, y sentiréis que en vuestro pecho se reafirman las verdades fundamentales de nuestra santa fe ; de una fe que luego redundará en la intensificación de vuestra vida cristiana, desde lo más recóndito de vuestra actividad familiar hasta las más públicas manifestaciones de vuestro ser en las esferas profesional y social; de una fe, cuyos deseadísimos frutos han de ser la santidad de la vida matrimonial, el aumento de las vocaciones sacerdotales, la pureza de las costumbres y la implantación de una au- 1 Tob. 4, 3 . Acta Pii Pp. XII 685 téntica justicia cristiana y social, a cuva sombra acogedora todos os sintáis realmente hermanos. Se precia vuestra nación de sus instituciones; pues bien, en toda sabia organización pública, ha de haber siempre un puesto preferente para el sincero espíritu religioso, porque él, como ninguno, es el que ha de enseñar al ciudadano cuáles son sus deberes fundamentales ; el que ha de inspirarle aquella única y sincera fraternidad, que surge tan sólo de la común filiación divina. Es vuestro país una tierra rica y próspera, de campos ondulados y ubérrimos, regados por incontables venas líquidas que llevan por doquier no sólo la fertilidad, sino también el encanto y la poesía ; todo ese progreso material quedaría incluso minado por su misma base y representaría hasta un peligro, si no fuese acompañado de un paralelo y armónico progreso espiritual, que aleje los peligros de la codicia, de la molicie y de toda la destrucción, que suele traer consigo el reino absoluto del materialismo. Sois, finalmente, un pueblo orgulloso de su historia ; pues bien en esa historia, donde las letras han florecido a la sombra de las armas, no se pueden olvidar los nombres del párroco Silverio Antonio Martínez, que lanzó el primer grito de independencia ; de Dámaso Antonio Larrañaga, de personalidad enciclopédica ; y, ya en nuestros días, del gran católico Juan Zorrilla San Martín, cuyos cantos han conseguido la más dulce expresión de vuestra literatura. Y Nos es grato recordar que las primeras raíces de vuestra literatura hay acaso que ir a encontrarlas en los restos perdidos que, procedentes de las lejanas reducciones jesuíticas del interior, bajaban también en las balsas y en los lanchones a lo largo del Uruguay. La Virgen Santísima ama especialmente a vuestra patria, hijos queridísimos, come también singularmente la amó aquel insigne Predecesor Nuestro, que tuvo la gloria de proclamar su Concepción Inmaculada; y si habéis comenzado la gran Misión preparatoria del Congreso en la Parroquia de la Medalla Milagrosa, ha sido para recordar que el mismo día 18 de Julio de 1830, en que se juraba vuestra Constitución, se aparecía Ella benignamente a su predilecta hija, Santa Catalina Labouré. Y hoy vosotros, como corona de tantas solemnidades, os queréis consagrar para siempre a su Corazón Inmaculado — canal dulcísimo de todos los bienes — para corresponder a tanto maternal amor y para proclamar en voz alta vuestra fe. Pasa por el mundo una hora obscura y las nieblas no acaban nunca de aclararse ; por el contrario, acá y allá, resuenan de cuando en cuando los clarinazos con que los enemigos de 686 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Dios celebran una victoria nueva, mientras que los buenos parecen no poco desorientados, faltos acaso de la necesaria unión. Precisamente por eso Nuestra esperanza es cada vez más firme y cada vez más fervorosa Nuestra oración a la Reina de los cielos, como si sólamente de su mano esperásemos toda la salvación, Ella que nunca ha dejado de ser la (( Auxilium Christianorum ». Precisamente por eso Nuestro corazón de padre se alegra y se regocija al contemplar espectáculos como el que vosotros en esto momentos ofrecéis. Que la bendición de lo alto, de la que quiere ser prenda esta Bendición Nuestra, descienda sobre vosotros: sobre el dignísimo Hermano Nuestro, celosísimo Pastor de vuestras almas, con todos Nuestros demás Hermanos en el Episcopado que le acompañan ; sobre los sacerdotes, religiosos y religiosas lo mismo que sobre las Autoridades y sobre todo el amado pueblo uruguayo, especialmente sobre esta archidiócesis de Montevideo; sobre cuantos por medio de la radio oigan Nuestra voz, que quiere ser, como siempre, mensajera de gracia, de amor y de paz. Sacra Congregatio Consistorialis 687 A C T A SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO E C C L E S I A R U M Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 23 Iunii 1964 — Titulari episcopali Ecclesiae Prusiensi praefecit R. D. Iosephum Vincentium Távora, presbyterum e S. Sebastiani Fluminis Ianuarii archidioecesi, quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii. die 22 Iulii — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Philippopolitanae in Thracia R. D. Franciscum Seper, ex archidiocesi Zagrabiensi, quem constituit Coadiutorem etiam sedi datum Emi ac Revmi P. D. Aloysii S. R. E. Cardinalis Stepinac, Archiepiscopi Zagrabiensis. die 26 Iulii — Cathedrali Ecclesiae noviter erectae S. Andreae in Brasilia Exc. P. D. Georgium Marcos de Oliveira, hactenus Episcopum titularem Bagenum. die 24 Augusti — Cathedrali Ecclesiae Garanhunensi Exc. P. D. Franciscum Expeditum Lopes, hactenus Episcopum Oeirensem. die "28 Augusti — Titulari episcopali Ecclesiae Febianensi Revmum D. Antonium de Campos, canonicum Capituli patriarchalis Lisbonensis et parochum paroeciae vulgo « Estrela », quem deputavit Auxiliarem Emi ac Revmi P. D. Emmanuelis S. R. E. Cardinalis Gonçalves Cere jeira, Patriarchae Lisbonensis. die 30 Septembris — Titulari episcopali Ecclesiae Euroeensi in Epiro Revmum D. Ioannem Pereira Venancio, Pro Vicarium Generalem dioecesis Leiriensis et canonicum Capituli cathedralis, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Iosephi Alves Correia da Silva, Episcopi Leiriensis. die 7 Octobris — Cathedrali Ecclesiae Mariliensi, noviter erectae, Exc. P. D. Hugonem Bressane de Araujo, hactenus Archiepiscopum titularem Cotradensem, cui servavit Archiepiscopalem titulum ad personam. 688 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale die 11 Octobris — Cathedrali Ecclesiae Guayaquilensi Exc. P. D. Caesarem Antonium Mosquera Corral, hactenus Episcopum Ibarrensem. die 22 Octobris — Cathedrali Ecclesiae S. Isidori, noviter erectae, E. D. Delphinum Quesada Castro, vicarium foraneum et parochum oppidi vulgo « Puntarenas » in dioecesi Alajuelensi. die 23 Octobris — Cathedrali Ecclesiae Resistenciae Exc. P. D. Henricum Rau, hactenus Episcopum titularem Voncariensem. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Nicolai de Los Arroyos, noviter erectae, Exc. P. D. Silvinum Martínez, hactenus Episcopum titularem Canathenum. die $7 Octobris — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Antiochenae in Pisidia Exc. P. D. Iosephum Bueno y Monreal, hactenus Episcopum Victoriensem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Emi P. D. Petri S. R. E. Cardinalis Segura y Sáenz, Archiepiscopi Hispalensis. — Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Thomae Gutiérrez Diez, Episcopi Gadicensis et Septensis, constituit Exc. P. D. Antonium Añoveros Ataún, Episcopum tit. Tabudensem, hactenus Auxiliarem Exc. P. D. Angeli Herrera y Oria, Episcopi Malacitani. die 28 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Arcenae R. P. D. Ioannem Rupp, Antistitem Urbanum, Vicarium Generalem archidioecesis Parisiensis, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Mauritii S. R. E. Cardinalis Feltin, Archiepiscopi Parisiensis et Ordinarii fidelium ritus orientalis in Gallia. die 29 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Baiocensi Exc. P. D. Andream Jacquemin, hactenus Episcopum titularem Cartennitanum. die 80 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Tamiathitanae Rev. D. Eugenium Beitia Aldazabal, Auditorem Rotae Nuntiaturae Apostolicae in Hispania, e dioecesi Flaviobrigensi, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Iosephi Mariae Alcaráz Alenda, Episcopi Pacensis. die P Novembris — Metropolitanae Ecclesiae Mediolanensi Exc. P. D. Ioannem Baptistam Montini, e dioecesi Brixiensi, Prosecretarium Status .pro Ordinariis Ecclesiae Negotiis. die 6 Novembris — Titulari episcopali Ecclesiae Gergitanae Revmum D. Octavium Aguiar, parochum oppidi vulgo « Limoerio » in dioecesi Nazarensi in'Brasilia, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Delgado, Archiepiscopi S. Ludovici in Maragnano. die 10 Novembris — Titulari episcopali Ecclesiae Verbianae Exc. P. D. Edmundum Franciscum Gibbons, hactenus Episcopum Albanensem in America. An. et vol. XXXXVI M Decembris 1954 (Ser. H, v. X X I ) - N. 16 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PIT PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I IABALPURENSIS APOSTOLICA PRAEFECTURA lABALPURENSIS, IN INDICA REGIONE, AD GRADUM EVEHITUR DIOECESIS, IISDEM FINIBUS AC NOMINE SERVATIS. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui genus hominum universum a Iesu Christo, licet immeriti, commendatum habemus, animo valde laetamur quoties christianae religionis dilatandae vel augendae spes affulgeat vera. Quod evenit hodie quoad Apostolicam Praefecturam Tabalpurensem, quae opera et industria praesertim Sodalium Candidi et Canonici Ordinis Praemonstratensis laeta admodum suscepit recentiore hoc tempore incrementa. Quapropter cum venerabilis Frater Martinus Lucas, Archiepiscopus titulo Adulitanus atque Apostolicus in India Internuntius poposcerit ab hac Romana Sede ut Apostolica Praefectura labalpurensis ad dioecesis gradum et dignitatem eveheretur, Nos his libenter precibus annuere decrevimus. Ratum igitur habentes et confirmantes quod venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales Sacrae Congregationi Christiano Nomini Propagando praepositi censuerunt faciendum, re attento animo considerata atque eorum consensum supplentes qui in hoc negotio aliquid iuris sese habere arbitrentur, de Nostra apostolica potestate, quam in universam Ecclesiam obtinemus, haec quae sequuntur decernimus ac statuimus. U - A C T A , vol. X X I n. 16. — 27-12-1954. o Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Apostolicam labalpurensem Praefecturam, in Indica regione, iisdem servatis finibus ac nomine, ad dioecesis dignitatem provehimus, quam curis concredimus Sodalium Candidi et Canonici Ordinis Praemonstratensis, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum. Iabalpurensis praeterea Ecclesia metropolitanae Nagpurensi Sedi suffraganea erit, cuius Metropolitis Iabulpurenses pro tempore Episcopi subicientur ; qui Episcopi sedem ac domicilium in principe urbe Iabalpur, a quo modo erecta dioecesis suum mutuatur nomen, habebunt atque pontificalem cathedram in eiusdem urbis templo collocabunt. Huic novae Sedi eiusque pro tempore Pastoribus ea omnia iura ac privilegia, onera et ofiicia tribuimus, quibus et ceterae cathedrales Sedes ceterique per orbem eiusdem gradus Praesules decorari atque onerari solent. Quod vero attinet ad Canonicorum Collegium, Iabalpurensis Episcopus onus habebit istiusmodi coetum instituendi; usque dum vero rerum locorumque difficultates id impediant, concedimus ut eorum loco Consultores dioecesani eligantur et adhibeantur, qui Episcopo prudentia et opera fideliter assint. Iubemus praeterea ut seminarium saltem elementarlum in eadem Sede condatur pueris excipiendis et educandis, quos Deus ad sacerdotium vocaverit. Episcopalem mensam, quae dicitur, ea constituent bona, si qua sint, quae Praefecturae labalpurensi accedebant; vel emolumenta quae ad Curiam pervenient, vel denique pecuniae a S. Consilio Fidei Propagandae et a christifidelibus offerendae. Quod ad regimen et administrationem novae huius dioecesis attinet, vel ad electionem Vicarii Capitularis seu Administratoris, sede vacante, vel ad cleri populique iura et onera, ea serventur quae Codex Iuris Canonici praecipit. Ut autem ea quae Nostris his Litteris praecipimus efliciantur, venerabilem Fratrem Martinum Lucas, quem supra diximus, deligimus vel eum qui eo tempore quo haec decreta ad rem adducentur, Apostolicae in India praeerit Internuntiaturae ; cui vero contigerit hoc exsequendum negotium, illi necessarias ad id potestates facimus, cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro, qui ecclesiastica dignitate polleat. Iubemus pariter ut idem venerabilis Frater hoc confectum negotium in tabulas referat, quarum fide digna exempla ad S. Consilium de Propaganda Fide quam primum transmittet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus.. Acta Pii Pp. XII 691 Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel eorrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die quinto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. OELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco 83 Plumbi In Cane. Ap. tab., vol. LXXXIX, n. 15. II DE JHANSI (IHANSIENSIS) APOSTOLICA PRAEFECTURA DE JHANSI AD¡ DIGNITATEM DIOECESIS EVEHITUR, QUIBUSDAM TERRITORIIS ADDITIS. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM In Apostolica Praefectura de Jhansi, quae in Indica regione posita est, recentioribus hisce temporibus catholica religio tanta cepit incrementa, ut venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congr. Fidei Propagandae praepositi, eandem Praefecturam censuerint ad gradum et dignitatem dioecesis esse evehendam. Quapropter Nos> de eorundem Patrum Cardinalium sententia, deque venerabilis Fratris Martini Lucas, Archiepiscopi titulo Adulitani eiusdemque in India Apostolici Internuntii consilio, eorum omnium consensum supplentes qui in hoc negotia 092 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale aliquid iuris se putent habere, re denique mature considerata, de Nostra suprema et apostolica auctoritate, ea quae sequuntur statuimus. Apostolicam Praefecturam de Jhansi, quattuordecim abhinc annos constitutam, quae sollertiae Fratrum Minorum Capulatorum est concredita, ad dignitatem et honorem dioecesis evehimus, additis ei territoriis de « Datia » et « Gwalior », quae adhuc archidioecesi Agraensi accedebant, quaeque igitur ab hac Ecclesia separamus et distrahimus. Dioecesim, quam condimus, Ihansiensem appellari volumus eandemque Sedi metropolitanae Agraensi suffraganeam subicimus: cuius item sacrorum Antistites Agraensibus Praesulibus obnoxios esse censemus. Sedem et domicilium Episcopi, cui nova Ecclesia regenda contigerit, in civitate Jhansi collocari iubemus ; cathedram vero suae iurisdictionis et potestatis in templo statuet Episcopus quod aptius ei videbitur. Omnia iura et privilegia, onera et obligationes quae episcopalium Sedium eorumque Praesulum sunt propria, haec Ihansiensi quoque Ecclesiae eiusque sacrorum Antistitibus concedimus. Praecipimus vero ut in nova dioecesi Collegium Canonicorum quam primum constituatur : quod dum praesentia rerum adiuncta fieri prohibebunt, indulgemus ut in eorum locum Consultores dioecesani, qui dicuntur, ad tempus sufiiciantur, Episcopum consiliis et opera iuvaturi. Item mandamus ut in eadem dioecesi erudiendis et effingendis puerorum animis, quos Dei bonitas ad munia sacerdotalia vocaverit, Seminarium erigatur saltem elementarium, iuxta normas communes et leges a S. Congregatione de Fide Propaganda rite datas. Mensam episcopalem, ut dicitur, ea bona constituent quae sive Praefectura Apostolica de Jhansi possidebat, sive ex novis territoriis de « Datia » et (( Gwalior » obvenient peracta bonorum divisione, sive quae Curiae obtingent vel a fidelibus pia mente onerentur. Quae autem regimen, administrationem Ihansiensis Ecclesiae respiciant, itidem quae, Sede vacante, electionem Vicarii Capitularis seu Administratoris Apostolici attinent, cleri populique iura et onera et cetera huiusmodi, ea omnia Iure Canonico regantur. Haec Nostra decreta exsequenda curabit venerabilis Frater, quem diximus, Martinus Lucas, vel ille qui eo tempore quo eadem ad exitum adducentur Internuntiaturae praeerit. Cui vero negotium perficiendum obtigerat omnia iura et potestates agendae rei concedimus, quae poterunt alii quoque subdelegari, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Idem venerabilis Frater onus habebit documenta exarandi eaque sinceris exemplis ad S. Congregationem Fidei Propagandae quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose Acta Pii Pp. XII 693 serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die quinto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto,, Pontificatus Nostri sexto decimo. OELSUS Card. COSTANTINI S. B. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI • S, Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens t Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleuc, Decanus Prot. Aposi. Albertus Serafini, Proton. Loco £8 Plumbi In Cane. Ap. tab., vol. LXXXIX, n. 16. Apost. Mí Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale III MAROQUIENSIS - GHARDAIENSIS IN S A H A R A (DE S A H A R A H I S P A N I C O E T D E I F N I ) A 1 Î APOSTOLICIS VICARIATIBUS MAROQUIENSI ET GHARDAIENSI IN SAHARA QUABDAM SEPARANTUR TERRITORIA, QUIBUS NOVA EFFICITUR PRAEFECTURA APOSTOLICA « D E SAHARA HISPANICO ET DE IFNI )) NUNCUPANDA. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Summi Dei voluntate ad universos populos per aeternae salutis viam dirigendos vocati, gravissimum susceptum munus quam fideliter explere studemus ut christianorum « genus electum, regale sacerdotium, gens sancta » (/ Pt. 2, 9) per terrarum orbem magis magisque crescat in dies. Cum itaque ab Apostolica Sede fuerit postulatum ut territoria de Ifni et de Sahara, quae sub hispanica dicione sunt, ad ecclesiasticam sui iuris circumscriptionem efficiendam inter se iungerentur; cumque praeterea venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Christianae Fidei Propagandae praepositi censuerint huiusmodi precibus esse concedendum; Nos eorum sententiam ratam confirmatamque habemus. Re igitur attento animo considerata et clara idcirco scientia eorum quae gesturi sumus ; consensu praeterea eorum suppleto, quorum hoc negotium quavis intersit ratione; de suprema Nostra potestate haec quae sequuntur statuimus. Ab Apostolico Maroquiensi Vicariatu eam regionem separamus, quam de Ifni vulgato nomine vocant; item a Ghardaiensi in Sahara Apostolico Vicariatu territorium de Sahara disiungimus, quod Hispanorum auctoritati subicitur; quae duo ita distracta territoria in novae Apostolicae Praefecturae formam redigimus, quae in posterum de Sahara Hispanico et de Ifni nuncupabitur. Hanc vero Praefecturam Sodalibus Oblatis a Maria Immaculata, ad Nostrum tamen et Romanae Sedis nutum, regendam committimus, laeta spe fore ut ipsi quaerendis servandisque animis valde allaborent ad Dei regnum in istis oris enixe dilatandum. Cui Apostolicae Praefecturae eiusque pro tempore Ordinariis omnia iura tribuimus et honores omniaque onera et officia iniungimus, quibus ceterae per terrarum orbem Praefecturae earumque Praesules et fruuntur et onerantur. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obti- 695 néant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, eum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die quinto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. CELSUS Card. COSTANTINI PETRUS Card. FUMASONI BIONDI 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens f Alfonsus Carinci, Archiep. tit. Seleuc, Decanus Prot. Apost. Albertus i JOCO In Serafini, Proton. Apost. £g Plumbi Conc. Ap. tab., vol. LXXXVIII, n. 95. IV S . PAULI I N BRASILIA (S. A N D R E A E I N B R A S I L I A ) AB ARCHIDIOECESI NOVAE S. DIOECESIS PAULI IN BRASILIA, FORMAM REDIGITUR, QUAEDAM QUAE S. REGIO ANDREAE SEPARATUR IN ET BRASILIA IN VO- CABITUR. PIUS SERVUS EPISCOPUS SERVORUM DEI AD P E R P E T U A M REI MEMORIAM Archidioecesis S. Pauli in Brasilia, hisce maxime temporibus, tam multiplicibus fervet operibus ut vix singulus Praesul, etsi in animorum bonum fovendum sollertissime incumbens, suae Ecclesiae curationi par 696 esse possit; cum enim in suburbanam civitatis S. Pauli regionem plures conveniant peregrini, ut in fodinis diem exerceant, cumque pariter eadem Ecclesia magno civium numero ac frequentia gliscat in dies, necesse omnino est ut, ita multiplicatis sacri regiminis sollicitudinibus, quam maturrime animorum bono aptius consulatur. Quo ductus consilio, benigne susceptis cleri, populi ipsorumque civilium magistratuum in hanc rem precibus, dilectus Filius Noster Carolus Carmelus S. R. E. Cardinalis de Vasconcelos Mota, Archiepiscopus S. Pauli in Brasilia, a Nobis postulavit ut a metropolitanae suae Ecclesiae territorio certa distraheretur pars atque nova exinde dioecesis in regione, quam supra diximus, crearetur. Nos igitur, qui omnium saluti populorum quaerendae Dei voluntate prospicimus, hisce libenter annuimus optatis; ac re propterea attentissime considerata; audita sententia venerabilis Fratris Caroli Chiarlo, Archiepiscopi titulo Amideni et in Brasiliana Republica Apostolici Nuntii ; explorafoque consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consistorialibus praepositorum ; consensu praeterea eorum suppleto, qui in hac re aliquid iuris se arbitrentur habere; certa ideo scientia eorum quae acturi sumus, de plenitudine Nostrae potestatis sequentia statuimus. Ab archidioecesi S. Pauli regionem separamus civilia municipia complectentem, quibus nomina apud populum : « Santo André, Sâo Bernardo, Sao Caetano » ; eamque in novae dioecesis formam redigimus, quae 8. Andreae in Brasilia nuncupabitur cuiusque territorium iisdem circumscribetur finibus atque municipia, quorum supra meminimus. Quae nova dioecesis metropolitanae Sedi S. Pauli in Brasilia, erit suffraganea, cuius propterea Metropolitis Archiepiscopis Praesules S. Andreae subicientur. Qui Episcopi sedem ac domicilium in urbe habebunt, quam « Santo André » populus appellat, quamque Nostris hisce Litteris in civitatis episcopalis gradum perducimus; cathedram vero in aede collocabunt B. Virgini Mariae de monte Carmelo sacra, cui igitur, ad cathedralis templi dignitatem elatae, omnia tribuimus iura ac privilegia quae ceterarum cathedralium aedium sunt propria. Eadem pariter dioecesis eiusque Praesules iisdem iuribus honoribusque fruentur, quibus omnes ornantur per terrarum orbem dioeceses earumque Praesules; item iisdem oneribus et officiis tenebuntur. Cum vero decor sacrorum rituum maxime Nobis sit cordi, volumus ut quam primum Canonicorum Collegium in hoc templo condatur, cui erigendo cavebimus per Apostolicas sub plumbo Litteras a Nobis dandas; quoadusque vero dioecesis Canonicorum senatu carebit, indulgemus ut eorum loco dioecesani Consultores ad iuris normam eligantur, qui Episcopum consilio et prudentia fideliter iuvent. Episcopalis mensa con- Acta PU Pp. XII 697 stabit sive curiae emolumentis, si qua sint, sive oblatis a fidelibus pecuniis, sive bonis quae e partitione bonorum mensae S. Pauli in Brasilia, pro rata parte, novae huic obvenient dioecesi, servatis in hac divisione praescriptis canonis 1500 Codicis Iuris Canonici. Quod pariter attinet ad novae Ecclesiae regimen et administrationem, ad Vicarii Capitularis seu Administratoris, sede vacante, electionem, ad fidelium et sacerdotum iura et onera aliaque huiusmodi, ea praecipimus quae Iure Cano nico statuuntur. Volumus quoque ut pueris ad sacerdotalia munia vocatis studiosissime excolendis seminarium saltem elementarium quam primum constituatur, ad iuris normam et iuxta leges a S. Congregatione Seminariis studiorumque Universitatibus praeposita traditas. Summae pariter curae erit Episcopo S. Andreae in Brasilia ut e seminario optimi quique iuvenes eligantur atque Romam mittantur, qui in Pontificio ephebeo Piano Latino Brasiliano philosophicis ac theologicis disciplinis instituantur. Quod vero ad clerum novae Sedi assignandum attinet, decernimus ut simul ac dioecesis erectio ad effectum fuerit deducta, sacerdotes illi ascripti censeantur Ecclesiae in cuius finibus optimo iure degunt. Omnia denique documenta et acta, quae ad nuper constitutae Ecclesiae negotia spectant, a Curia S. Pauli in Brasilia quam cito mittantur ad S. Andreae Curiae tabularium, in eo quam diligenter servanda. Ut autem ea quae Nostris hisce Litteris iubemus efficiantur eundem venerabilem Fratrem Carolum Chiarlo deligimus, vel eum qui eo tempore quo haec decreta ad rem adducentur, Apostolicae in Brasilia Nuntiaturae praeerit; cui vero contigerit hoc exsequendum opus, illi necessarias ad id potestates facimus cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro, qui ecclesiastica dignitate polleat, onusque iniungimus hoc confectum negotium in acta referendi eorumque fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum mittendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla cuiusvis generis contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens, contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini propterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides quae hisce haberetur si ostende- 898 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae apud S. Petrum, die duodevicesimo mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. OELSUS Card. COSTANTINI 5$ Fr. ADEODATUS I. Card. PIAZZA S. R. E. Cancellarius S. Congr. Albertus Consistorialis a Secretis Serafini, Proton. Apost. Silvius Sericano, Proton. Apost. Loco © Plumbi Reg. in Ap. Cane, tab., Vol. LXXXIX, n. 2. LITTERAE APOSTOLICAE ECCLESIA B. MARIAE V. VULGO (( DELiLA GHIARA )) APPELLATA, IN URBE REGIO LEPIDI, REGIENSIS IN AEMILIA DIOECESIS INTRA FINES EXSTANS, TITULO BASILICAE MINORIS ORNATUR. P I U S PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Marianae religionis domicilium praecipuum perhibetur esse Templum Beatae Mariae Virginis, quo, « delia Chiara » vulgo appellato, urbs Regium Lepidi non mediocriter honestatus Quod, anno millesimo quingentésimo nonagésimo septimo, exstructum, ut Deiparae Imago, miraculorum fama illustris, ibi collocaretur, in locum minoris Aedis, anno millesimo trecentesimo tertio decimo Ordini Servorum Mariae concreditae, fuit substitutum. Est vero idem Templum amplitudine tam conspicuum, cum etiam tholus ei sit impositus, ut eximiam quandam praeferat maiestatem. Neque praetermittendum illud formam, quamvis, ut patet, congruenter minorem, imitatione exprimere, quam Michaelangelus, Petrianam Basilicam aedificaturus, pro immortalis ingenii sui beatissima ubertate descripserat. Cultu deinde eo magnopere Templum commendatur, qui renatis litteris et artibus invaluit : itaque imagines udo illitae coloribus, marmorum pretiosorum varietas, opera aurata, ad huiusmodi artis rationem facta, mirabile ei addunt decus atque ornamentum ; unde factum est ut publicis Italiae monumentis legitime accenseretur. Servi autem Mariae, qui Acta Pii Pp XII post sat diuturnum tempus, anno millesimo nongentesimo vicesimo septimo, in huius Templi officia redintegrati sunt, alacres annituntur, ne quid divinis ritibus, ne quid desit Christifidelium utilitati. Hi, ut accepimus, frequentes ad Templum accedunt, quod est Marianae pietatis sedes princeps in tota Regiensi in Aemilia dioecesi, et ideo a Summis Pontificibus spiritualibus muneribus non semel fuit locupletatum. Quibus permotus, dilectus filius Procurator Generalis Ordinis Servorum Mariae preces ad Nos admovit ut Ecclesiam, quam non immerito laudavimus, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus supplicationibus libenti animo concedentes, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Ecclesiam, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis Regii Lepidi consecratam ac « delia Ghiara » vulgo appellatam, titulo Basilicae Minoris afficimus et exornamus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Templis hoc nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et mane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die Kxin mensis Aprilis, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO a BRUGNOLA Brevibus Apostolicis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULAE I AD E M U M P. D. PEENANDUM TIT. S. AUGUSTINI S. R. E. PRESB. CARDINALEM QUIROGA Y PALACIOS, ARCHIEPISCOPUM COMPOSTELLANUM, QUI LEGATUS MITTITUR AD MARIALEM CONVENTUM EX INSULIS PHILIPPINIS IN URBE MANILENSI COGENDUM. P I U S PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Philippinae insulae, quamvis longinquo Oceani spatio a Romana Petri Cathedra seiunctae, tamen arctis obsequii caritatisque vinculis cum ea coniunctae, Nostram vocem, qua adhortati sumus catholicum orbem ad Marianum annum celebrandum, sollicito filiorum studio exaudientes, plura pietatis exercitia per ipsum annum obierunt, ut dogma de immaculata Virginis Mariae Conceptione luculentius mentibus patefieret, ut populi erga Deiparam pietas exardesceret cotidie magis, ut caelestis Matris nostrae vestigiis alacres volentesque fideles omnes insistèrent (cfr. Litt. Enc. «Fulgens Corona»). Nunc autem, Mariano ád finem vergente anno, dieque Immaculatae Conceptioni dicato appropinquante, peropportune statuerunt, ut per Marialem Congressum, ex tota nationein civitate Insularum capite ineundum, venerationis erga Caelestem Reginam studia ac testimonia insolita sollemnitate et magnificentia explicentur. Nos itaque, sollicitos Congregationis apparatus libenter dilaudantes probantesque, eidem celebrationi adesse quodammodo ac praeesse decrevimus. Te igitur, Dilecte Fili Noster, quem praeterito anno ad Ecclesiae Senatum cooptavimus, Romana purpura exornantes, Legatum Nostrum eligimus ac renuntiamus, ut Mariali Congressui in urbe Manilensi proxime cogendo potestate Nostra ac nomine Nostro praesideas. Minime autem dubitamus, quin, pro eximia in Virginem Matrem pietate, sacra eiusmodi sollemnia ad secundos exitus sis fauste feliciterque perducturus. Tibi praeterea facultatem largimur, ut die constituta, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Superni interea auxilii in auspicium inque praecipui amoris Nostri pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, egregio Archiepiscopo Manilensi, cune- Acta PU Pp. XII iisque iis, qui eidem Conventui opera vel studio favebunt, peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die iv mensis Novembris, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I II AD E M U M P. D. FRIDERICUM, TUSCULANUM, SACRI CONSILII S. R. PATRIARCHALIS PETRIANAE E. CARDINALEM BASILICAE FABRICAE TEDESCHINI, EPISCOPUM VATICANAE A R C H I P R E S B Y T E R U M , PRAEFECTUM EUNDEMQUE SUMMI PONTIFICIS DATARIUM, QUI AD CONVENTUM EUCHARISTICUM ET MARIANUM, E TOTA P E R U V I A N A N A T I O N E L I M A E H A B E N D U M , L E G A T U S M I T T I T U R . P I U S PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — P e ruvianae nationi, tot laudibus decorae, singulari tribuitur honori erga catholicam fidem incensum studium. Quod quidem in praesenti confirmatum videmus, quum consilium susceptum sit celebrandi, exeunte anno Deiparae Immaculatae dicato, Congressum e tota natione Eucharisticum atque Marianum. Profecto perquam apta et convenientia videntur ad religionem erga Augustum Sacramentum fovendam atque ad cultum erga caelestem Reginam exacuendum, sollemnia, quibus excellentia et fructus Sanctissimae Eucharistiae laudesque Beatissimae Virginis Mariae maxima in luce collocantur. Quoniam igitur ipsa Congressio sacrorum rituum splendore, Peruviae episcopatus civiliumque moderatorum praesentia, cleri populique frequentia, utilibusque argumentis in coetibus agitandis magnificenter peragentur, Nostra auctoritate eandem adaugere decrevimus. Te itaque, Dilecte Fili Noster, qui, Romana purpura exornatus, tanta dignitate in Urbe atque in Civitate ipsa Vaticana ni tes, Legatum Nostrum per hasce Litteras deligimus ac renuntiamus, ut, Nostram gerens personam, Congressui Eucharistico et Mariano ex tota Peruviana natione Limae, in urbe reipublicae capite, proxime habendo, sollemniter praesideas. Illud autem fore confidimus, ut eiusmodi Conventus, pro tua pietate ac sollertia in animarum bonum atque incrementum feliciter vertat. Superni interea auxilii in auspicium, inque praecipui Nostri amoris pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, 702 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Dilecte Fili Noster, cunctisque iis, qui celebrationi favebunt peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die anno MDCCCCLIV, VIII mensis Novembris, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I III AD E X C M O S SACRORUM MARIALEM EMUS P. D. MC INTYRE, ANTISTITES CONVENTUM IACOBUS AB ET IPSIS FRANCISCUS ARCHIEPISCOPUS AD MISSIONALES CELEBRANDUM, TIT. S. ANGELORUM TOTIUS CUI ANASTASIAS IN NIGERIAE LEGATUS PRESB. OB MITTITUR CARDINALIS CALIFORNIA. It is with a full heart, Venerable Brothers, that We send Our affectionate paternal greetings to you, the Hierarchy and Missionarios of Nigeria, and to all Our beloved sons and daughters under your care, as you gather together at Lagos to celebrate your Marian Congress on this the great Feast-day of Mary the Immaculate Mother of God. Fittingly, indeed, does Nigeria kneel today to do honour to its Queen and Mother. for the first benign rays of the Gospel of love penetrated the harsh darkness of paganism under the special auspices of Mary Conceived without Sin ; and it has been Our wish to add solemnity to the occasion by appointing Our Beloved Son, the Cardinal Archbishop of Los Angeles, as Our worthy Legate to preside over the Congress in Our Name. The Fathers who were to plant the seed of the word of God so firmly at Lagos itself and in Western Nigeria were consecrated in a special way to the Immaculate Virgin. Indeed, on this very Feast-day well nigh a hundred years ago, the Society to which they belonged was foun ded and dedicated to Mary Immaculate at the Shrine of Our Lady of Gouvrière in Lyons - the Society of the African Missions, destined in 1860 to embrace in its spiritual care the vast territory between the Volta and the Niger. Dedicated, too, in a special way, to the Immaculate Mother of God were the Holy Ghost Fathers who courageously ventured up the Niger in 1865 to plant the Church of God at Onitsha, for their Congrégation was named after the Heavenly Spouse of Our Lady and after Her Immaculate Heart. It was, in fact, on the ève of the Feast of the Immaculate Conception that they were welcomed by the locai King and enabled to establish their first mission, which was to become in time the Metropo- Acta PU Pp. XII 70$ litan See of Onitsha, and from which the frontiers of the Church were to be pushed eastwards towards the Cross River, beyond Ogoja towards the North and Calabar in the South. And so, Venerable Brothers and belved sons and daughters, the evangelization of Mgeria has from its very beginning been under the special patronage of the Immaculate Mother of God. One cannot but be deeply moved on recalling the zeal, the sufferings and the sacrifices of those early missionaries. Many of them sealed their heroic apostolate with the supreme sacrifice of their young lives within months, nay even weeks, of their arrivai, but the standard of Christ was still carried aloft to new and unchartered areas. The intrepid faith and undaunted courage of those pioneers are worthy of admiration and émulation. Faced with diûîculties that seemed unsurmountable, they were often denied the consolation of hopeful results. The conversions they made, being mostly confined to the dying and the outcasts, offered little hope for the achievement of the primary object of missionary endeavour, namely, the foundation of the Church of God among native peoples. They died, those brave missionaries, f allures in the eyes of the world ; but their f ailure was merely that of the seed falling on the ground and dying to bring forth fruit. 1 They sowed in tears, and the fruit of their sowing we see today in consoling abúndance. The work heroically begun by the early Fathers was no less heroically continued by steadily increasing numbers of their confrères. In time, other Religious Orders and Missionary Societies of men and women came to labour in that portion of the Lord's vineyard, and so great was the progress achieved that We were able, in 1950, to establish the Hierarchy of Nigeria. Today, in the fifteen ecclesiastica! territories of the country, there are over fìve hundred missionary priests and over two hundred and fifty missionary sisters ministering to almost a million of the Church's f old and to over three hundred thousand Catechumens. The cherished hope of the Church in mission lands - the native priesthood - is, thanks be to God, being firmly established. Already there are many Nigérian priests ministering to their own people in the various territories, while in the Maior Seminary at Enugu and in the Minor Seminaries numerous other aspirants are being prepared to share in the priesthood of Christ. And it is not without signifìcance that this Year dedicated to Our Lady, saw the consécration of the first Nigérian Bishop. i Cfr. Io. 12, 24. 704 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale The fabric of Christian society is being Consolidated and expanded, and as the nucleus of that Society, the Christian family, increases and multiplies throughout the country, We see an encouraging growth in the numbers of Mgeria's young men and women who choose to dedicate themselves to the undivided love of God in the Religious life. Nor must We omit to mention that valiant army of native lay teachers and catechists who co-operate so closely in the apostolato, of the clergy and on whose valuable collaboration the suceess of the missionary affort so vitally dépends. Catholic éducation, too, has kept pace with the development of the Church, and We nave noted with plaesure that Our Venerable Brothers the Archbishops and Bishops of Nigeria, vigilantly alert to the supreme importance of this matter, have given opportune instruction to their flocks regarding the rights and duties of parents in the éducation of their children. Verily, Our Lady's all-powerful protection has enabled the Church in Nigeria to make admirable progress, and in this Marian Year you have testifìed your filial dévotion to Her in a seríes of cerimonies, culminating in the présent Congress. We have learned with satisfaction, Venerable Brothers and beloved sons and daughters, of the special retreats, novenas, Eucharistie vigils and processions which attracted unprecedented crowds of devout worshippers, not only in the bigger centres but even in outlying mission stations. As you assemble for this Marian Congress, you will pour forth your souls in prayers of dutiful thanksgiving to Mary and to Her Divine Son. We cherish the ardent hope that your gratitude for the special favour of Providence will continue to find expression in your daily lives, in an ever more intense pratice of Christian virtue. We exhort you, Venerable Brothers, and ail of you, beloved missionarios of Nigeria, to carry on your praiseworthy apostolate with renewed vigour and zeal, under Mary's patronage. For even though you labour amongst a people that are lovable, courteous, hospitable, kind and gratef.ul, We are well aware that you have to put up with many difiiculties and inconveniences. But always keep before your eyes the nobility of the Cause which you serve, and go forward in the confidence that you (( can do all things in Him Who strenghtens » you. 2 To You, Our beloved sons and daughters of Nigeria, We earnestly recommend that you always cherish a deep dévotion to Mary the Immaculate Mother of God and Our Mother. Consécrate yourselves, your labours, your homes, your families and your country to Her Immaculate 2 Phil. 4, 13. Acta Pii Pp. XII 705 Heart. Let Her be the Queen of your hearts, Queen of Nigeria. By thus confiding yourselves to Her care you will be securing Her all-efficaeious advocacy in heaven and rendering to Her that tribute of gratitude which you owe. Above all, do not fail to invoke Her intercession on behalf of those of your brethren who still « sit in darkness and in the shadow of death » . 3 We earnestly beseech Our Immaculate Mother Mary, W h o so lovingly, watched over the first beginnings of the evangelization of Nigeria, to continue to foster that land of promise with especial care and to protect it from the pernicious influences so widespread in the world of today. That is Our fervent prayer to Our Lady as you honour Her in this Marian Congress; and from a heart overflowing with fatherly affection and benevolence, We impart Our particular Apostolic Bénédiction to Our Beloved Son Our Cardinal Legate, to Our Venerable Brothers the Archbishops and Bishops, to the Prefects Apostolic and to all the heroic missionaries, and to all Our dearly beloved faithful of Nigeria. From the Vatican, November 11, 1954. P I U S PP. X I I IV AD E M U M P. D. CHRYSANTUM TIT. SANCTORUM COSMAE ET DAMIANI S. R. E. PRESB. CARDINALEM L U Q U E , ARCHIEPISCOPUM BOGOTENSEM, QUEM LEGAT U M DELIGIT AD MARIANUM CONVENTUM E TOTA COLUMBIA IN B0G0TENSI URBE INDICTUM. P I U S PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Columbiani Christi fideles, Mariano hoc vertente anno, Nostris hor tamentis fideliter obsecuti, pietatem erga Beatam Virginem Mariam, quam maiores eis diligenter tradiderunt, per varia religionis exercitia peculiari studio atque alacritate excoluerunt. Nunc autem, anno Deiparae Immaculatae dicato ad finem vergente, praeeuntibus Episcopis sacrisque administris, concordi voluntate statuerunt, ut per Congressum quemdam Marianum, in urbe Reipublicae Capite e tota natione habendum, caelestis Reginae privilegia atque laudes plena in luce collocentur et sollemnes venerationis significationes publice palamque exhibeantur. Quae quidem proposita atque incepta paterno animo dilaudantes, non s Luc. 1. 79. 45 - A C T A , vol. X X I , n. 16 — 27-12-1954. Acta 706 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale modo probamus commendamusque, sed volumus ut per Nostram auctoritatem ac praesentiam ad splendidiorem exitum feliciter perveniant. Te itaque, Dilecte Fili Noster, qui metropolitanam sedem tanti momenti moderaris, quemque Romanae purpurae fulgore superiore anno decoravimus, Legatum Nostrum hisce Litteris deligimus ac renuntiamus, ut, Nostram gerens personam, Mariali Conventui ex universa Columbia in clarissima ista urbe Bogotensi proxime ineundo sollemniter praesideas. Quo autem celebratio ipsa maiorem fructuum copiam christiano populo afferre queat, tibi ultro facultatem damus, ut, statuta die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, assuetis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Supernorum interea donorum conciliatrix et nuntia, praecipuaeque Nostrae caritatis testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, clero ac fidelibus tuae curae commissis, cunctisque iis, qui Congressioni Marianae quoquo modo favebunt, peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xvi mensis Novembris, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I V AD E M U M P. D. VALERIANUM TIT. DINALEM GRACIAS, S . MARIAE I N VIA LATA S . R . ARCHIEPISCOPUM BOMBAYENSEM, E. LEGATUM P R E S B . CARDELECTUM AD MARIALEM CONVENTUM E REGIONIBUS INDIAE ORIENTALIS IN URBE BOMBAYENSI CELEBRANDUM. P I U S PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — In latissimis Indiae Orientalis regionibus una cum catholicae fidei professione fervens erga Caelesten Reginam pietas, tot saeculorum decursu, a Christi fidelibus religiose exculta est. Exeunte autem centesimo hoc anno post definitionem dogmatis de Immaculata Virginis Conceptione, ut copiosiores exinde salutis fructus in populo christiano percipiantur, concors Indiae episcopatus decrevit, ut Congressio quaedam Mariana ex universa Indorum Republica in praeclara urbe Bombayensi summa animorum alacritate concelebretur. Quae quidem Congressio apparatus nitore, sacrorum Antistitum praesentia, civium frequentia et peregrinorum, qui ex dissitis quoque regionibus sunt profecturi, ex gravitate ibi Acta Pii Pp. XII argumentorum, quae in singulis coetibus -agitabantur, catholicae fidei professionis et venerationis Marianae, ut prospicitur, magnificum extabit documentum. Quapropter nihil gratius iucundiusque habemus, quam ut indictae celebrationi per Nostram auctoritatem et praesentiam splendorem addamus. Te itaque, Dilecte Fili Noster, qui, Romanae purpurae magnificentia recens a Nobis exornatus, nobilem istam sedem metropolitanam tenes, Legatum Nostrum eligimus et renuntiamus, ut Nostram gerens personam, Congressui Mariali, ex tota India istic propediem ineundo, sollemniter praesideas. Tibi praeterea libenter potestatem damus, ut die constituta, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Supernorum interea luminum munerumque in auspicium inque peculiaris Nostri amoris pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, cunctisque iis, qui ipsi celebrationi favebunt, amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xvin mensis Novembris, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I VI AD E M U M P. PRESB. D. P A U L U M AEMILIUM TIT. CARDINALEM LEGATUM MITTIT MASSABIELLENSE LÉGER, AD B. MARIAE ANGELORUM IN T H E R M ! S ARCHIEPISCOPUM SOLLEMNIA SPECUS S. V. IN EXITU MARIAE MARIANOPOLITANUM, ANNI MARIANI IMMACULATAE QUEM, LAPURDI AD CELEBRANDA. P I U S PP. X I I Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Peropportunum videtur centesimum hoc annum post definitionem dogmatis de Immaculato Virginis Conceptu per sollemnia sacra claudere in Lapurdensi urbe ad prodigiale Massabiellense specus, ubi ipsa Deipara se dedit conspiciendam, dicens : « Ego sum Immaculata Conceptio ». Est enim in primis pietatis Christifidelium gratique animi officium periu cundum peculiares publicasque gratias agere et habere providentissimo Deo, qui, centum annorum decursu, caelesti Matre intercedente, com plures infirmos debilesque et lánguidos redintegrata valetudine recreavit aut alleva vit erexitque ad praemia sempiterna; quique gratiarum suarum thesauros prof u dit innumeris ex orbe catholico fidelibus, vel sin- Acta 708 Apostolicas Sedis - Commentarium Officiale gillatim vel turmatim ad Massabiellense speeus peregrinantibus, divinam opem imploraturis. Quo itaque eiusmodi officium ab Ecclesiae filiis Nostra auctoritate praesentiaque quadam Nostra, luculentius splendidiusque adimpleatur, te, Dilecte Fili Noster, qui, Romanae purpurae magnificentia praefulgens, praeclaram istam Marianopolitanam sedem in Canada moderari», Legatum Nostrum deligimus ac renuntiamus, ut, Nostram gerens personam, sacris caerimoniis publicisque supplicationibus praesideas, quae Lapurdi ad Massabiellense specus in exitu Anni Mariani propediem celebrabuntur. Tibi quoque potestatem libenter largimur, ut, statuta die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Interea, ut omnia prospere felieiterque eveniant a Deo ominati, secundi plane exitus conciliatrix et nuntia, praecipuaeque Nostrae caritatis testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, egregio Episcopo Tarbiensi et Lapurdensi, iisque omnibus, qui celebrationi favebunt, peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x x i mensis Novembris, in festo Praesentationis Beatae Mariae Virginis, anno MDCCCCLIV. Pon- tificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I VII AD E M U M P. D. CLEMENTEM S. TERNUM EUNDEMQUE S U M M I AC SALUTAREM EXITUM R. E. CARDINALEM MICARA, E P I S C O P U M VELI- PONTIFICIS IN URBE VICARIUM : ANNI OB FELICEM MARIALIS. P I U S PP. X I I Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Cum Marialis Annus proxime exeat, quem Encyclicis datis Litteris indiximus (« Fulgens Corona » ; A. A. S. 1953 pag. 577 sq.), ut ubique terrarum plenum celebraretur saeculum, ex quo Decessor Noster fel. rec. Pius IX definivit ac sanxit « Beatissimam Virginem Mariam in primo instanti suae conceptionis fuisse singulari Omnipotentis Dei gratia et privilegio, intuitu meritorum Christi Iesu Salvatoris humani generis, ab omni originalis culpae labe praeservatam immunem » (Bulla Dogm. « Ineffabilis Deus » , d. vi idus Decemb. a. MDCCCLIV), Acta PU Pp. XII 7Ô9 facere non possumus quin immortales grates agamus Deo, quo donante cernere licuit non modo Romae, in Urbe christiani nominis capite, non modo in catholicarum Nationum urbibus, castellis, pagis, ubicumque viget christiana fides, sed in remotis etiam terris, ubi evangelicae veritatis praecones suo sudore atque interdum suo etiam ipsorum profuso sanguine novos pariunt Iesu Christo filios, impensiorem prorupisse ex animis erga Deiparam Virginem pietatem, incensioresque ad eam elatas fuisse prece». Ac post Deum, gratam voluntatem Nostram iis omnibus testari libet, qui vel sacrorum Antistites, vel sacerdotes, vel e laicorum ordine viri ac mulieres, auctoritate etiam praestantes, auctores fuerunt praecipui ut publicum hoc fidei pietatisque spectaculum mirandum in modum ederetur. Roma, pro certo, ceteris urbibus exemplo fuit ; Liberiana prae sertim Basilica innumeras vidit multitudines, e longinquis etiam regionibus pio peregrinantium more confluentes ac supplicibus orantes vocibus ; atque adhuc Nostrum grata subit recordatio animum illorum dierum cum Petrianam Basilicam Petrianumque forum prospeximus populi frequentia stipatum, qui una- Nobiscum optabat incensas ad Caelum admovere preces. Peculiarique modo in Ecclesiae fastis hora illa memoranda erit, cum priscam Deiparae Virginis imaginem, quae (( salus populi Romani » dicitur, ac totius christianae gentis praesidium et salus appellari potest, coram ingenti ovantium concursu, Nobis licuit aurea redimire corona, postquam regalis eius dignitatis festum ubique terrarum celebrandum apostolica auctoritate edixeramu». (Cfr. Litt. Enc. « Ad Caeli Reginam », d. d. xv mensis Octob, anno MDœccLiv). Neque silentio praeterire volumus amplissimum illum ex omnibus Nationibus congressum, quem Nosmet ipsi radiophonico nuntio auspicati sumus, et in quo tot doctissimi viri, acroasibus habitis pereruditis, mariologica!» doctrinam novis argumentis novisque rationibus illustrarunt, ac Beatissimae Virginis Mariae virtutes, laudes ac privilegia praeclaris sententiarum luminibus celebrarunt. Quod autem Romae feliciter evenit id, pro variis rerum locorumque condicionibus, ubique terrarum contigisse novimus, siquidem in singulas sacras aedes, atque in ea praesertim tempia, in quibus Deipara Virgo Maria peculiari titulo impensioreque pietate colitur, christianorum multitudines pie religioseque concurrerunt, ac propalam pulcherrimas ediderunt communis fidei com ¿ munisque erga caelestem Matrem amoris significationes. Haec omnia summo Nobis solacio fuere, eo vel magis quod futurum omnino confidimus ut hi pietatis flores, qui bonorum omnium eommovertint animos, ac suavissimum effuderunt circumquaque odorem, ne in posterum remittant, flaecescant ac décidant, sed virescant adhuc uberesque edant 710 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale salutis fructus. Cernat, precamur, Beatissima Virgo Maria frequentiorem in dies suas ad aras confluentem populum supplicantem ; cernat eum excelsas virtutes suas imitari cotidie libentius efficaciusque ; videat eum quam creberrime ad sacramenta rite accedere, quae divinae gratiae sunt fontes, ac praesertim ad Eucharisticam mensam, in qua ipse caelestis vitae auctor cum hominibus communicatur ; videat denique probandissimum illum maiorum nostrorum morem renovari vel magis vigescere, quo fiat ut, vesperascente caelo, cum occidui diei desierint labores, patres matresque familias, una cum subole cuiusque sua, in convictum domesticum conveniant, atque ante Beatissimae Virginis imaginem positis genibus Marialem coronam alternis vocibus pioque animo recitent. O procul dubio amantissima Mater nostra has orantes una simul familias propitia respiciet; atque ab eis profecto mala omnia, quae vera mala .sint, ea potissimum quae domesticae paci avitaeque fidei ac virtuti insidien tur, validissimo prohibebit patrocinio suo. Quae quidem avita fides avitaque virtus tempora, quibus vivimus, ut reviviscant cotidie magis omnino postulant. Potestas tenebrarum (Cfr. Luc. x x i i , 53) quae nascentem a Divino Redemptore conditam societatem obscurare, profligare ac restin guère enisa est, hac etiam aetate nostra novis adhibitis opibus potentissimis Dei Ecclesiam insidiose aggreditur. Christiana religio vel palam alicubi impugnatur acerrime, divinis suis proculcatis iuribus suisque sacris Pastoribus in suo obeundo munere praepeditis, in vinculave coniectis, vel per calumnias falsique nominis doctrinas multorum eradicato ex animis. Fere ubique autem qui ab Ecclesia abalienato sunt animo, innumeris scriptis editis decertare, iisque tamquam aptissimis ad nocendum armis uti consuevere. Hinc volumina laboriosa vel futtiles ephemerides virtuti ludificandae honestandaeque turpitudini composita ac latissime prolata; illinc diariorum volitantes paginae exitiale virus ita diffundunt, ut populi simplicitatem animi et incautam praesertim iuventutem ad malum alliciant, ac nobilissimum scriptorum munus in fiagitiosum lucrum convertere videantur; quibus aliisque de causis vix dici potest quanta labes honestati morum, quantum religionis incolumitati periculum impendeat. Forti igitur animo, vigili mente, omnique ope, ut christianos addecet, hisce malis obsistendum est ; nihil profecto, quod ad tantam propulsandam perniciem valeat, neglegendum vel praetereundum est. Ac quandoquidem humanae vires huic efficiendae rei impares sunt, ad illam iterum atque iterum supplicibus precibus est confugiendum, ad quam patres nostri in cuiusvis periculi discrimine auxilium implorantes recurrerunt, ad illam dicimus, quae, angelorum «hominumque Regina, tanta deprecatrice apud Deum potentia pollet, Acta Pii Pp XII 711 Divínique Filii sui Ecclesiam materno patrocinio nullo non tempore tuita est. Quod per Marialem Annum comprecando operandoque tam feliciter factum est, nedum intermittatur, cotidie impensius fiat; idque consociatis precibus contendatur, ut caelestis Mater nostra benignissima pacatiorem melioremque aetatem, veritate, iustitia caritateque auspice, Ecclesiae sanctae, singulis hominibus cunctisque Nationibus amico sinceroque foedere coniunctis, tandem aliquando a Deo impetret. Nos autem cupimus, quemadmodum hunc annum, peculiari modo Beatissimae Virgini dicatum, in Liberiana Basilica incohavimus, ita pariter, favente Deo, ante sacram Deiparae Virginis imaginem, quae « salus populi Romani » iure meritoque invocatur, supplicantes concludere. Ac coram ingenti multitudine, quae procul dubio illuc confluet, cupimus etiam universum hominum genus, peccati vulnere saucium, nimia terrenarum rerum cupiditate disiunctum, ac praesentibus futurisque eventibus perturbatum et anxium, amantissimae Matri nostrae caelestique Reginae iterum consecrare. Nec dubitamus id ipsum, quod Nos, Deo donante, acturi sumus, ubique terrarum quotquot habemus in Christo Fratres et filios libenter una Nobiscum coniunctos, pro sua cuiusque parte, in propriis templis esse facturos. Benigna respiciat singulos universos sollemni ea hora de Caelo Deipara Virgo Maria ; idque omnibus concedat, quod tam. pulchre, tam elate Claravallensis Doctor S. Bernardus asseverat : « Ipsam sequens non dévias, ipsam rogans non desperas; ipsani cogitans non erras. Ipsa tenente non corruis; ipsa protegente non metuis; ipsa duce non fatigaris; ipsa propitia pervenis... )) (Homil. super «Missus e s t » I I , n. 1 7 ; Migne P. L. CL-xxxrn, 71-A). Qua suavissima spe freti, caelestium munerum auspicem paternaeque benevolentiae pignus cum tibi, Venerabilis Frater Noster, tum sacrorum Antistitibus universis, cetero clero et christiano populo, iis nominatim, qui sedula diligentique data opera, ad felicem ac salutarem Marialis Anni exitum contulerunt, Apostolicam Benedictionem peramanter in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxviii mensis Novembris, Dominica prima Adventus, anno MDCCCCLIV,, decimo. P I U S PP. X I I Pontificatus Nostri sexto 712 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ALLOCUTIONES I Iis qui interfuerunt Conventui ex librorum Editoribus catholicis Italiae, Romae habito. * Non abbiamo dimenticato, diletti figli, la vostra visita durante l'Anno Santo, nè il munifico dono di libri che Ci presentaste in quella occasione. Rinnovando oggi con tanta larghezza quell'atto, voi desiderate in qualche modo d'invitarCi a rilevare la fedeltà della vostra devozione al Vicario di Cristo e i fedeli incrementi della vostra Associazione. Di anno in anno infatti l'Unione degli Editori Cattolici Italiani è venuta acquistando una irradiazione sempre più vasta, di cui danno prova l'importanza stessa di questo Convegno e le qualità di coloro che vi hanno preso parte, come anche la ricchezza delle pubblicazioni nell'ambito della vostra Unione. Noi vi rivolgiamo anzitutto il Nostro compiacimento per le manifestazioni di pietà mariana, con le quali avete voluto fare della vostra adunanza un pellegrinaggio in onore della Vergine. Vi sia propizia la Madre di Dio e benedica il lavoro di quanti si consacrano alle sane opere editoriali in tutta l'Italia. Una ben nota tradizione artistica rappresenta sovente, nei particolari che compongono la scena dell'Annunciazione, un libro, il Libro per eccellenza, quello che insegna all'uomo le sue origini e la storia dell'amore di Dio per lui. Non vi può essere invero dubbio che la Santissima Vergine avesse letto e meditato la Sacra Scrittura, come ne fa testimonianza il suo Magnificat, illuminato dalle reminiscenze dell'Antico Testamento. Non è forse una ragione por pensare che Ella abbia una predilezione per tutti coloro i quali contribuiscono alla diffusione del libro cattolico ? Questa espressione « il libro cattolico », che è il titolo del periodico bibliografico della vostra Unione, non restringe evidentemente le vostre pubblicazioni alla Santa Bibbia e ai suoi commenti, quantunque, in un certo senso, tutto ciò che è veramente cattolico importa un riferimento implicito alla parola di Dio; ma essa indica al tempo stesso il carattere ortodosso e universale della vostra attività. Il termine « cattolico » * Habita die 7 Novembris mensis a. 1954. Acta PU Pp. XII 713 non esclude per sè che il peccato e Terrore, e abbraccia invece tutto il campo della intelligenza e la vita intiera attraverso il tempo e lo spazio. L'Apostolo S. Paolo descrive spesso nelle sue Lettere il vero spirito cattolico, quello stesso che deve guidare la vostra azione : « Esaminate tutto, attenetevi al buono a. 1 « Tutto quello che è vero, tutto quello che è onesto, tutto quello che è giusto, tutto quello che è santo, tutto quello che rende amabile, tutto quello che fa buon nome, se qualche virtù, se qualche lode di disciplina, a queste cose pensate » . è vostro : voi poi di Cristo : e Cristo di Dio » . 2 « Tutto 3 Vi è forse bisogno di dire che un editore cattolico non si attiene se non a ciò che è buono ? Mentre T interesse commerciale potrebbe indurlo a venire a patti con la morale, egli respinge qualsiasi arrendevolezza a quel che la sua coscienza riproverebbe. Ma inoltre egli ha la massima cura della qualità. Non accetta che un libro onesto nella sua linea, accurato e corretto ; e a questo fondo solido si studia di dare una forma degna. Non ignora la somma di cognizioni e di lavoro che ciò richiede, e non risparmia fatica per conseguire la perfezione che i suoi mezzi gli consentono. La carta ei caratteri saranno scelti con la più grande attenzione; quindi la composizione, che è l'opera d'arte propriamente detta, presenterà il testo nelle migliori condizioni di armonia, di chiarezza e di eleganza; la stampa stessa avrà tutta la finitezza e la precisione desiderabili, di guisa che tutti i mezzi e gli espedienti della tecnica e della tradizione saranno messi al servizio del gusto e della invenzione, per fare dell'opera più modesta un lavoro di stile, una cosa bella, fonte di gioia perenne. Da questi elementi dipende la riputazione di una Casa editrice ; ma soprattutto l'editore cattolico ama di offrire a Dio il pieno impegno dei suoi talenti. Non sembra che sia. un diminuire la parabola evangelica il vedere in essa anche l'elogio del lavoro ben fatto. La legge del lavoro è stata infatti imposta dal Creatore all'uomo per la sua perfezione. Chiunque invero si studia di compiere eccellentemente le sue azioni quotidiane, adempie la volontà di Dio e rende onore al Padre che è nei cieli ; in tal modo si prepara a ricevere da Lui lume e forza per incamminarsi verso la perfezione dell'anima, fine ultimo della sua vita. Se Noi abbiamo ricordato dinanzi a voi, diletti figli, queste condizioni fondamentali di una magnifica attività, ben sappiamo che esse si presuppongono in tutti i membri della vostra Unione ; come non ignoriamo 1 1 Thess. 5, 21. 2 Phil. 4, 8. 714 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale che sovente non mancano a voi stessi serie sollecitudini professionali, tanto più che il fattore economico suole esercitare un potente influsso sulle intraprese personali e collettive e restringere le possibilità di azione; però dove sarebbe il merito, se tutto fosse facile? Una sincera generosità trova sempre il modo di attuare un ideale fortemente amato. Ma l'interesse materiale non deve essere il solo scopo dell'editore, se egli vuole evitare alcune colpe di omissione. Scartare a priori soggetti o tendenze, che potrebbero o dovrebbero avere per suo mezzo accesso al pubblico, può talora costituire una mancanza almeno di carità e di fervore nel bene. La sua coscienza deve essere al tempo stesso informata e delicata, affine di aver comprensione per simili casi e rendere loro possibile il giusto successo a cui rettamente aspirano, e far così conoscere verità, che l'egoismo e la ignavia mirerebbero a nascondere. Illuminare, nutrire, elevare gli spiriti e i cuori, è il dovere e l'onore della stampa, e particolarmente della stampa cattolica. Noi siamo certi che voi avete piena consapevolezza di questa alta missione, e che impostate coraggiosamente e studiate attentamente i problemi intellettuali e morali concernenti la formazione e il perfezionamento degli editori. Perciò sull'opera vostra, che è uno dei campi più importanti ed efficaci dell'apostolato dei laici, invochiamo l'abbondanza dei divini favori, mentre a voi e a tutti gli Editori italiani qui rappresentati, ai vostri collaboratori, alle vostre famiglie, a tutti coloro che vi sono cari, impartiamo di cuore la Nostra paterna Apostolica Benedizione. II Iis qui interfuerunt nisation Conventui Internationale du ex Delegatis Travail » a Sodalitate, appellatur, quae Romae « Orga- habito. * Si Nous avons eu, fréquemment au cours de cette année, l'occasion de Nous entretenir avec les représentants des associations professionnelles les plus diverses et de dire à chacune Notre intérêt et Notre sollicitude, il Nous est particulièrement agréable, Messieurs, d'accueillir maintenant les délégués de cette Organisation Internationale du Travail qui représente vraiment la foule immense des travailleurs, avec ses soucis, ses difficultés et surtout son désir d'un monde meilleur et plus juste. Depuis plus de trente ans, patiemment, inlassablement, vous avez * Habita die 19 Novembris mensis a. 1954. 715 édifié une œuvre, dont vous pouvez à bon droit être fiers, non seulement parce que vous avez contribué à faire progresser la législation sociale des différents Etats, mais surtout parce que vous avez groupé, dans une collaboration courageuse et féconde, les gouvernements, les employeurs et les ouvriers. Vous les avez amenez à dominer toute passion, tout sentiment d'âpre revendication, tout refus obstiné à l'égard d'une évolution inéluctable, pour s'écouter mutuellement, peser sereinement les données d'un problème extrêmement complexe, proposer de commun accord les améliorations nécessaires. Vous avez ainsi ouvert une sorte de forum international, un lieu d'échanges où toutes les informations indispensables et les suggestions utiles sont recueillies, éprouvées. Après une longue élaboration, un labeur austère de critique et de discussion, la Conférence générale adopte les conventions qui, sans avoir encore force de loi dans les différents Etats membres, doivent toutefois être discutées par eux et peuvent devenir après ratification de véritables traités internationaux. Il suffit de comparer l'état actuel de la législation du travail avec ce qu'elle était au moment de la première guerre mondiale, pour apprécier l'étendue de l'œuvre réalisée. Déjà au siècle dernier, on pressentait la nécessité d'un organisme de coordination, capable d'unifier les efforts des travailleurs dans la lutte contre les situations inhumaines dans lesquelles ils se débattaient. On se rendait bien compte en effet que les mesures de défense et de protection sociale imposeraient des charges économiques, et mettraient par là en état d'infériorité le pays qui se déciderait à les appliquer. Notre Prédécesseur Léon X I I I sut percevoir exactement la grande importance de la collaboration internationale dans la question ouvrière. Déjà en 1890, une année avant la publication de l'Encyclique Rerum Novarum, il écrivait, à propos de la Conférence Internationale qui allait se réunir à Berlin afin de rechercher les moyens d'améliorer les conditions des classes laborieuses, qu'elle répondait « à un de ses vœux les plus chers », et il ajoutait (Nous traduisons ce texte de l'italien) : « La conformité de vues et des législations, pour autant du moins que le permettent les conditions diverses des lieux et des pays, sera de nature à faire avancer grandement la question vers une juste solution » . 1 Peu après, en 1893, il approuvait le projet qui se proposait de réunir un Congrès de délégués ouvriers sans distinction de nationalités et d'opinions politiques. 1 yol. X, Lettre îi l'Empereur Guillaume I I , 14 mars Roma 1891, pag. 95-96. 1890. Leonis XIII P M, Acta. 716 , Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale En 1900, se créa V Association internationale pour la protection légale des travailleurs, mais la guerre vint bientôt interrompre ses travaux. Toutefois il ne s'agissait là que d'une initiative privée. On pouvait fonder des espoirs plus sérieux sur une institution officiellement reconnue, par les divers Etats. Le vœu unanime se réalisa enfin en 1919, et Y Organisation Internationale du Travail n'a cessé depuis lors de répondre toujours plus adéquatement à l'attente des travailleurs et de tous les hommes sincèrement épris de justice. Tant par sa structure centrale : Conférence générale, Conseil d'administration, Bureau International du Travail, que par ses organes plus spécialisés : Conférences régionales et Commissions d'Industrie, Y Organisation Internationale du Travail a appuyé efficacement les syndicats ouvriers dans leur action de redressement de la condition ouvrière. Tandis que la Charte internationale du Travail, visant surtout la répression des abus, fixait vos objectifs principaux à l'époque de la fondation, la Déclaration de Philadelphie, formulée en 1944, se préoccupe de les adapter aux circonstances nouvelles. La lutte menée entre les deux guerres avait fait sentir plus nettement le besoin d'une solution positive et en posait les premiers éléments. La limitation de la durée du travail, la réglementation du travail des femmes et des adolescents, les dispositifs de protection contre la maladie, le chômage et les accidents, appelaient un ensemble organique de réelisations, que l'on croit pouvoir englober dans les formules de sécurité sociale et de plein emploi, Parmi tous les domaines dans lesquels s'exerce aujourd'hui votre effort, il faut signaler celui des relations entre patrons et ouvriers, qui constitue l'un des aspects les plus délicats dans l'évolution de la société moderne. Déjà Y Organisation Internationale du Travail s'est occupée des conventions collectives, de la conciliation et de l'arbitrage, de la collaboration entre employeurs et travailleurs sur le plan de l'entreprise. A l'heure présente, le facteur humain, dont le rôle fut trop longtemps négligé — mais non toutefois par la doctrine sociale catholique — attire surtout l'attention des sociologues, et Nous savons que vous voulez le mettre au premier plan de vos. préoccupations. L'efficacité de votre institution et son autorité découlent en ligne principale du respect qu'elle professe envers l'idéal profond, qui anime les promoteurs d'une civilisation pleinement ouverte aux justes aspirations des travailleurs. JJOrganisation Internationale du Travail n'a pas voulu représenter une seule classe sociale, ni devenir le moyen d'expression d'une tendance exclusive. Elle accueille tout ce qui est constructif, tout ce qui répond aux nécessités réelles d'une société harmonieuse- Acta Pii Pp. XII III ment structurée ; et c'est pourquoi Notre Prédécesseur Pie XI n'a pas hésité à souligner la coïncidence remarquable des principes exposés dans la Charte du Travail avec ceux de l'Encyclique Rerum Novarum. Les mouvements chrétiens de leur côté ont donné leur adhésion complète à V Organisation Internationale du Travail et s'honorent de participer à ses délibérations. Ils espèrent ainsi atteindre plus vite et plus sûrement leur objectif social. Celui-ci comporte d'abord l'établissement de conditions de vie qui sauvegardent les droits imprescriptibles de l'homme, contenus dans la loi naturelle ou formulés dans la loi positive ; mais la loi par elle même n'est qu'une norme froide, une barrière qui prévient les déviations: l'essentiel, c'est l'esprit qui anime ses défenseurs, l'élan qui dépasse les perpectives actuelles, meilleures que celles du passé sans doute, mais encore sombres en bien des points, et grevées toujours de l'incertitude que fait peser sur elles la faiblesse humaine. Pour s'employer avec ardeur à l'édification d'une cité temporelle où fleurisse sans crainte l'initiative privée, où, dans le respect total des personnes, s'épanouissent les aptitudes et les ressources de chacun, où l'on puisse adhérer de toute son âme aux principes supérieurs, moraux et religieux, il importe de croire aux valeurs spirituelles et d'escompter fermement leur triomphe sur toutes les forces de dissolution et de discorde. Il y va non seulement des intérêts de la classe ouvrière et dé son accession à l'exercice plénier de ses responsabilités, mais de l'avenir de toute là société humaine. Le mouvement ouvrier ne peut se contenter de succès matériels, d'un système plus parfait de garanties et d'assurances, d'une part plus large d'influence sur le régime économique. Il ne peut concevoir son avenir en fonction d'une opposition à d'autres classes sociales ou de l'emprise exagérée de l'Etat sur les individus. La fin qu'il poursuit, il doit l'entrevoir sur le plan même où votre organisation la pose, c'est-à-dire d'une façon universelle — comme l'a proposé l'Encyclique Quadragesimo anno -— dans un ordre social où la prospérité matérielle résulte d'une collaboration sincère de tous au bien général ei sert d'appui à des valeurs plus hautes, celles de la culture et, par dessus tout, l'union indéfectible des esprits et des cœurs. e Nous vous souhaitons de mener à bonne fin les travaux de la 127 session de votre Conseil d'administration. Continuez inlassablement à étudier les problèmes qui se posent dans le monde du travail pour ajouter, aux matériaux déjà en place, quelques pièces nouvelles qui compléteront et consolideront l'ensemble. Puisse le Maître de toutes choses, qui s'est fait divin ouvrier pour annocer à la terre son Message de paix et de fraternité, continuer à veiller sur vos activités et à vous donner la perse- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 718 veranee courageuse qui surmonte lés obstacles. Comme gage de Sa bienveillance et comme preuve de Notre haute considération, Nous vous accordons à vous-mêmes et à tous les collaborateurs de V Organisation Internationale du Travail Notre Bénédiction Apostolique. NUNTII RADIOPHONICI I CHRISTIFIDELIBUS INSULARUM PHILIPPINARUM OB CONVENTUM MARIALEM' IN MANILENSI URBE COADUNATIS.* Venerables Hermanos y amados hijos que, en la ciudad de Manila, clausuráis el II Congreso Mariano Nacional de las Islas Filipinas : Como el ágil viandante que, al remate de una feliz jornada, vuelve a sus espaldas los ojos y se deleita con la contemplación de la magnífica ruta recorrida, mientras que, con el corazón rebosando de gozo, se apresta para el último paso que ha de ponerle en la cercana meta; así Nos, en la inminencia de la clausura del Año Mariano, no podemos menos de manifestar una vez más Nuestro contento por las muchas gracias que él ha procurado a la humanidad, por el honor que de él ha redundado en favor de la Reina de cielos y tierra y, sobre todo, por la gloria que de ello se le ha seguido a su Dulcísimo Hijo, Jesucristo Nuestro Señor;. « soli Deo honor et gloria )). x Y de la misma manera que las ondas — del éter, del aire o del agua — transmiten la vibración recibida y la llevan en sus alas impalpables hasta los últimos extremos; así también, al anuncio del Año Mariano desde esta Eterna Ciudad, hemos polido ser testigos de una conmoción que, esparciéndose en oleadas de fervor y de entusiasmo, ahora— como eco* último proveniente casi de nuestros mismos antípodas — Nos parece que nos retorna de nuevo en ese magnífico Congreso Mariano vuestro, que deseamos hacer notar : primero, por la sentida espiritualidad de que habéis sabido penetrarlo, — esos triduos de preparación interior, ese rezo continuo del Rosario, día y noche, durante las 120 horas del Congreso — ; luego, per la fecundidad de los temas estudiados, — Maternidad de la Virgen, Inmaculada Concepción, Asunción de María —; y, finalmente,, por su profunda significación. * Datus die 5 Decembris mensis a. 1954. 1 i T I M . 1, 17. Acta Pii Pp. XII 719 Efectivamente, no son tan sólo las Islas Filipinas nn pais maravilloso, repartido en millares de isla de frondosa vegetación, de vulcanes ardientes, de estirpes las más diversas, como si el mar hubiese florecido y se hubiera transformado en encantador vergel ; sino que vuestro pueblo, 2 situado — como Nos a su tiempo pusimos de rilieve, — en un «punto vital del globo terráqueo », representa en el sudeste asiático la única gran nación católica que, por su posición como barrera natural entre dos inmensos mares, zona de fricción de civilizaciones y de gentes, nudo vital de rutas y de corrientes, no puede menos de estar llamado a desempeñar un papel providencial en el teatro de la historia. Por eso el ímpetu evangelizador y colonizador de la España misionera, uno de cuyos méritos fué el saber fundir en una ambas finalidades, no pudiéndose contener ni siquiera en las inmensidades del Mundo Nuevo, saltó aquellas cordilleras inaccesibles, se lanzó a las soledades del Pacífico y llegó de arribada a vuestras playas, enarbolando una Cruz sobre el pendón morado de Castilla; la primera misa en Butrian el 30 de Marzo de 1521; los primeros religiosos de la familia agustiniana el 13 de Febrero de 1565 ; y, en esta última expedición, aquel gran Legazpi, « el gobernador más celoso de la honra de Dios », y aquel genial Urdaneta, primera planta de una generación apostólica, a cuya sombra se plasmó el alma nacional de vuestro pueblo. Conquista principalmente pacífica, fusión de estirpes, que sólo la fuerza aglutinante de la religión pudo realizar con misión maternal, sólo el aliento unánime de una fe, profundamente arraigada, pudo mantener entre tantas vicisitudes ; y muy en el centro de todo, una devoción, un cariño a una Madre amadísima, sin el cual quedaría como vací^ esa alma nacional filipina que no ha sabido nunca separar a la Madre del Hijo. ¿No llevan acaso el nombre de la Virgen muchas de vuestras ciudades : Santa María, la Concepción, Nuestra Señora de los Angeles? ¿No están a Ella consagradas las cumbres de vuestras montañas : la Sierra Madre, la cima de la Madre de Dios? ¿Y cuántas de vosotras, amadas hijas que Nos escucháis, no os honráis, con su nombre; cuántos de vuestros hogares no tienen su imagen colocada en lugar preferente? ¿Ante quién cantáis en Cuaresma vuestras tonadas de pasión; o a quién vais a acompañar la mañanita de Pascua en el « Santo Encuentro »? Apuntará Mayo ; y entonces ¿a quién dedicáis vuestras « flores »? Y al caer de la tarde, en vuestros pueblos y aldeas, resuenan las calles con las dulces 2 Disc, al prim. Emb. de la Repúbl. de Filip. ; Disc, y Radiom. - 4 de Junio de 1951. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 720 melodías de los dolores y gozos de María acompañados por el « banjo » ; mientras que de las persianas entornadas sale de los hogares la suave cadencia del Avemaria repetida y repetida en el rezo del Santísimo Rosario, la devoción nacional filipina, la que a veces ha llegado a ser el último vínculo que ha mantenido la unión, la fe de los cristianos en cualquier islote septentrional, tan lejano que quedaba casi perdido en la bruma, tan remoto que no había visto al misionero hacía años y años! I Filipinas, reino de Maria! ¡ Filipinas, reino del Santísimo Rosario! Acudid, acudid, a este trono de gracia, a esta devoción salvadora, porque la tempestad ruge no lejos de vosotros ; teneos firmes en la santa fe de vuestros padres, la que habéis recibido con la primera leche, como firmes se tienen vuestras islas, aunque las secudan los terremotos y las azoten las olas embravecidas ; y no dejéis que se apague jamás en vuestras almas ese santo fuego de amor a vuestra Madre celestial, como no se apagan esos volcanes que de cuando en cuando manifiestan el ardor que vive bajo vuestro suelo. Por misión providencial contáis, come base de vuestra estructura nacional, con una variedad de gentes, que parecen tener en común la viveza del ingenio, la bondad del carácter y una inclinación natural a lo honesto y a lo recto ; sobre ello quiso el Señor sembrar una excelente semilia, , que de alguna manera os entronca con el robusto árbol de las naciones hispánicas ; hoy, finalmente, crecéis y prosperáis al calor de corrientes nuevas, de cualidades riquísimas, llamadas a desempeñar una parte importante en la historia contemporánea. Abrid vuestras almas a lo nuevo, pero conservando la vieja fe ; organizad vuestra naciente nacionalidad, pero dando el debido puesto a los valores cristianos ; reafirmaos en lo vuestro, pero sin desgajaros del tronco que os dio la vida del espíritu. Haciendo así, os apropiaréis, en cada cosa, de lo mejor y estaréis dispuestos a ser, en el Extremo Oriente, faro de vida cristiana, columma y fundamento de un edificio, cuya grandiosidad no es posible prever. Para sede de vuestra Asamblea os ha abierto los brazos generosos, apenas cicatrizadas sus recientes heridas, la hermosa Manila, recogida en el centro de su grandiosa bahía, como perla en su concha, coronada de montañas y regada por el caudaloso Pasig y sus muchos afluentes, que dan a la campiña circunstante admirable riqueza y fertilidad ; también Manila tiene su gloria en su Virgen de la Guía, providencialmente encontrada — narran las crónicas — aquel 15 de Mayo de 1571, en que escribió la primera página de su historia. Que Ella escuche vuestras ardientes plegarias ; quedas oiga igualmente Nuestra Señora de Oaysasay, 721 ¡ » » luglio » » » » v, » » » >) » » Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1954. Monsig. Daviau Carlo Giuseppe Maria, della diocesi di Angers. Monsig. Parent Emilio, della diocesi di Chicoutimi. » Monsig. Ducros Saverio, dell'arcidiocesi di Tolosa. Monsig. Beaudoin Edoardo, dell'arcidiocesi di Québec. Monsig. Belleau Giovanni, della medesima arcidiocesi. Monsig. Dechene Guglielmo Mi ville, della medesima arcidiocesi. Monsig. Dolbec Roberto, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Germain Vittorino della medesima arcidiocesi. » Monsig. Hudon Luigi Emilio della medesima arcidiocesi.. » Monsig. Turgeon Emilio, della medesima arcidiocesi. Monsig. Duggan Giovanni della diocesi di Ross. Monsig. Roslais Vittorio, dell'arcidiocesi di Rennes. » Monsig. Harding Giacomo, della diocesi di Trenton. Monsig. Hogan Giacomo, della medesima diocesi. Monsig. Kasprowicz Francesco, della medesima diocesi.. Monsig. Margerum Guglielmo, della medesima diocesi. Monsig. Monahan Emmet, della medesima diocesi. » Monsig. Thornton Francesco, della medesima diocesi. » Monsig. Welsh Giorgio, della medesima diocesi. Monsig. Chambaud Giuseppe, della diocesi di Valence. » Monsig. Courbis Stefano della medesima diocesi. » Monsig. Callaban Enrico, della diocesi di Bridgeport. Monsig. Carnicke Michele, della medesima diocesi. » Monsig. Coleman M c o l a , della medesima diocesi. » Monsig. Curtiss Giorgio, della medesima diocesi. Monsig. Fox Guglielmo, della medesima diocesi. » Monsig. Jasiello Emilio, della medesima diocesi. » Monsig. Murphy Giacomo, della medesima diocesi. » Monsig. Bissen Pietro, della diocesi di Des Moines. » Monsig. Costin Tommaso, della medesima diocesi. Monsig. Coughlan Guglielmo, della medesima diocesi. Monsig. Lalley Cornelio, della medesima diocesi. » Monsig. Maher Giacomo della medesima diocesi. Monsig. Flanigen Giorgio, della diocesi di 'Nashville. » Monsig. Shea Giovanni A . , della medesima diocesi. Monsig. Siener Giuseppe, della medesima diocesi. » M O D sig. Aumann Edoardo, dell'arcidiocesi di Milwaukee. » Monsig. Barry Giovanni, della medesima arcidiocesi. Monsig. Bednarski Ladislao, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Bronner Guglielmo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Brust Nicola, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Goebel Edmondo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Groessel Guglielmo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Heim Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Monsig. Huepper Giacomo della medesima arcidiocesi. » Monsig. Johnson Pietro Leone, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Keyser Carlo, della medesima arcidiocesi. 751 1954. Monsig. Klein Filippo, della medesima arcidiocesi. Monsig. ••Einackert-'Giorgio, della medesima arcidiocesi. )) » Monsig. Lieven Leonardo, della medesima arcidiocesi. )) » » Monsig. Nellen Giacomo, della medesima arcidiocesi. )) » Monsig. Piale Michele, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Regenfuss Giorgio della medesima arcidiocesi. ». Monsig. Sullivan Giovanni, della medesima arcidiocesi. » )) Monsig. Tanner Paolo, della medesima arcidiocesi. •)) » » Monsig. Wieczorek Giovanni, della medesima arcidiocesi. Monsig. Dowd Giorgio, dell'arcidiocesi di Boston. 1.6 » Monsig. Doyle Giacomo, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Hargedon Agostino, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Reilly Guglielmo, della medesima arcidiocesi. )) » Monsig. McSwiney Myles, della medesima arcidiocesi. >) Monsig. Ogouowski Alessandro, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Sennott Roberto, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Walsh Patrizio, della medesima arcidiocesi. 6 agosto Monsig. Oousineau Emilio, della dioc. di Joliet, Illinois. » » Monsig. Gottschall Emory, della medesima diocesi. )) » Monsig. Kennedy Filippo, della medesima diocesi. » )) Monsig. Stenger Federico, della medesima diocesi. » » Monsig. Stoesser Giovanni, della medesima diocesi. » Monsig. Doyle Michele, della diocesi di Winona. » Monsig. Prokes Francesco, della medesima diocesi. Monsig. Wermelskirchen Luigi, della medesima diocesi. 18 » Monsig. Bauer Leonardo, della diocesi di Belleville. » Monsig. Harbaugh Raimondo, della medesima diocesi. Monsig. Alemán Vernon Pietro, dell'arcidiocesi di Nuova Orléans. Monsig. Bezou Enrico, delia medesima arcidiocesi. » » Monsig. Frey Gerardo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Gauci Paolo, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Gillespie Giacomo, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Gubler Edwin, della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Bammerstein Bernardo, della medesima arcidiocesi. >) Monsig. Miller Felice, della medesima arcidiocesi. y) )> Monsig. Murphy Carlo, della medesima arcidiocesi. » 24 Monsig. Federici Michele (Roma). » Monsig. Grego Agostino (Roma). » Monsig. Lauro Eligio (Roma). » » Monsig. Santini Pietro (Roma). Monsig. Ladiana Antonio, della diocesi di Castellaneta. 11 ottobre » 20 Monsig. Grenier Origene, della diocesi di Mcolet. Monsig. L'Allier Raoul, della medesima diocesi. » Monsig. Leblanc Arturo, della medesima diocesi. » » Monsig. Letendre Giuseppe, delia medesima diocesi. » Monsig. Maggi Salvatore, della prelatura nullius di Al25 ta m ura. 29 Monsig. .Toncas Paolo, della diocesi di Gaspé. » 6 luglio » » Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 752 S dicembre 1954. Monsig. Scaccia Liborio, della diocesi di Oefalù. » » » Monsig. Travia Antonio, dell'arcidiocesi di Palermo. » » » Monsig. Sevi Eugenio, della diocesi di Rieti. Camerieri 10 15 31 maggio » » » » » » segreti soprannumerari di Sua Santità: 1954. Monsig. Endebrock Giovanni, della diocesi di Trenton. » Monsig. De Wit Antonio, dell'arcidiocesi di Utrecht. » Monsig. Donnellan Tommaso, dell'arcidiocesi di Nuova York. » Monsig. Engel Aroldo, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Haverty Giovanni, della medesima arcidiocesi. Cameriere segreto soprannumerario di Spada e Cappa di Sua Santità : 26 ottobre 1954. Il Barone Nogara Antonio (Roma). Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità : 5 ottobre 7 » » » » » 25 » 1954. » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Nicotra Gregorio, della diocesi di Acireale Gambuzza Matteo, della diocesi di Noto Guccione Francesco della medesima diocesi. Tranchina Salvatore, della medesima diocesi. D'Antonio Francesco Giovanni, della diocesi di Nocera dei Pagani. NECROLOGIO 18 ottobre 1954. Monsig. Harscouèt Rodolfo Ottavio, Vescovo di Chartres. 21 » » Emo Sig. Card. Jorio Domenico del titolo di S. Apollinare, Prefetto della S. Congregazione della Disciplina dei Sacramenti. 7 novembre » Monsig. de Andrade y Amaral Giovanni de Matha, Vescovo di Niterói. 9 » » Monsig. Lunardi Federico, Arcivescovo tit. di Side, Nunzio Apostolico nel Paraguay. 10 » » Emo Sig. Card. Bruno Giuseppe, del titolo diaconale di S. Eustachio, Prefetto del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica. 16 » » Monsig. Maisonobe Amedeo Alessio Maria, Vescovo di Belley. 26 » » Emo Sig. Card. Guevara Giovanni Gualberto, del tit. di S. Eusebio, Arcivescovo di Lima. 30 » » Monsig. Gill Vincenzo, Vescovo di Cesena. 14: dicembre » Monsig. Ghoe Giovanni Battista, Vescovo tit. di Antedone, Vicario Apostolico di Taiku. 23 » » Monsig. Echeverría Barrena Emeterio, Vescovo tit. di Dora, Prelato del Priorato « nullius » di Ciudad Real degli Ordini Militari di Spagna. 25 » » Monsig. Le Hunsec Luigi, Arcivescovo tit. di Marcianopoli. 26 » » Monsig. Cardinale Girolamo, Vescovo di Verona. An. et vol. X X X X Y I 29 Decembris 1954 (Ser. II, v. X X I ) - N . 17 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA P I I P P . XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I MAUDENS IS ARMENORUM ( B A G D A D E N S I S ARMENORUM) EX ARCHIDIOECESI MARDENSI ARMENORUM QUAEDAM REGIO SEPARATUR, QUAE IN NOVAE ARCHIDIOECESIS FORMAM REDIGITUR, (( BAGDADENSIS ARMENORUM )) APPEULANDAE. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ex quo tempore Deus arcano suae bonitatis consilio voluit Nos universi sui gregis curas suscipere, ex eo die id unum Nos in animo versamus, quo modo, scilicet, possimus christianorum necessitatibus subvenire eorumque bono consulere. Quapropter, cum Armenorum Episcoporum coetus, habitis anno millesimo nongentesimo quinquagesimo tertio in pago Bzommar comitiis, censuerit in Irakena regione novam esse archidioecesim condendam, cumque id ab hac Romana Sede petierit, Nos, rati in animorum bonum esse cessurum, si precibus concedatur, omnibus mature perpensis ac S. Congregationis pro Ecclesia Orientali probata sententia, quae fuit secunda agendae rei, eorum consensum supplentes qui in hoc negotio aliquid iuris se habere arbitrentur, de apostolica Nostra potestate, haec quae sequuntur decernimus et iubemus. Ex latissima archidioecesi Mar densi Armenorum id territorii separamus quod Irakeni regni finibus clauditur, quodque in novae archi48 - A C T A , vol. X X I , n. 17. — 29-12-1954. 754 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dioecesis formam redigimus, Bagdadensis Armenorum nomine appellandae. Cuius novae Ecclesiae Sedes in urbe Bagdad erit, cathedra vero archiepiscopalis in templo Beatae Mariae Virginis caelo receptae collocabitur, per has Litteras ad cathedralium aedium honorem evecto. Sive ergo Ecclesiae, sive eius sacrorum Antistitibus ea omnia iura, honores, potestates concedimus quae talium sunt propria Sedium et Praesulum; volumus tamen eosdem oneribus quoque et obligationibus teneri quae ceteras Ecclesias et Archiepiscopos astringunt. Quos praeterea, tum Sedem videlicet, tum eius Praesules, venerabili Fratri Patriarchae Ciliciae Armenorum subici volumus tamquam suffraganeos et obnoxios. Mensam episcopalem, quae dicitur, ea bona constituent quae vel ipsi ex divisione bonorum, si qua sint, obtingent ; vel christianorum liberalitas offeret ; vel Curiae ob venient ; vel denique S. Congregatio pro Ecclesia Orientali mittere solet. Seminarium in eadem Ecclesia, statim ac fieri poterit, saltem elementarium construatur, pueris excipiendis iisque ad sacerdotii munera educendis : sunt enim spes Ecclesiae per quos Evangelii lumen hominibus lucebit. Regimen et administratio novae archidioecesis, item electio Vicarii seu Administratoris, Sede vacante, iura et onera cleri et populi aliaque huiusmodi, ea omnia Ecclesiae Armenorum praescriptis regantur. Quod autem ad clericos attinet, simul ac Bagdadensis archidioecesis condita fuerit, eo ipso ei Ecclesiae censeantur ascripti in cuius territorio legitime degunt, salvis proprii Iuris legibus et iussis. Praecipimus praeterea ut quae acta et documenta ad novam archidioecesim respiciant, ea omnia a Curia Mardensi ad Curiam eiusdem Sedis quam primum mittantur, in tabulario religiose asservanda. Quae denique his Litteris Nostris praescripsimus et decrevimus exsequenda curabit venerabilis Frater Armandus Stephanus M. Blanquet du Chayla, Archiepiscopus Babylonensis Latinorum et in regno Irakeno Apostolicus Delegatus; cui omnes potestates agendi negotii facimus, cuilibet viro subdelegandas, si visum fuerit, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. Idem venerabilis Frater onus habebit documenta exarandi eademque gationem pro Ecclesia quo res tempore Orientali sit peragenda sinceris quam alius exemplis primum ad S. mittendi. Apostolicae CongreQuodsi Delegationi in Iraquia praeerit, idem Nostra praescripta perficiet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis,. Acta Pii Pp. XII 755 quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum et inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. CELSUS Card. COSTANTINI j$i EUGENIUS Card. TISSERANT S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Ecclesia Orientali a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Silvius Serafini, Sericano, Proton. Proton. Apost. Apost. hoco © Plumbi In Cane. Apost tab., vol. LXXXIX, n. 57. II MARDENSIS ARMENORUM ( K A M E C H L I E N S I S ARMENORUM) EX ARCHIDIOECESI MARDENSI ARMENORUM, QUADAM DISTR ACTA REGIONE, NOVA CONSTITUITUR DIOECESIS, (( KAMECHLIENSIS ARMENORUM )) APPELLANDA.. PIUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum summus Deus misericordi consilio voluerit Nos ad Romani Pontificatus Solium attolli atque Ecclesiae sanctae tractare gubernacula, omni idcirco contendimus ope ut catholica res magis magisque vireat floreatque, multiplicatis ad id continenter novis dioecesibus quae parentes quodammodo sint altricesque christianorum. Ingenti igitur animi Nostri gaudio accepimus Armenorum coetum Episcoporum, in conven- 756 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tibus superiore anno in pago « Bzommar » appellato habitis, ob huius temporis rerum adiuncta unanimo ore ab hac Apostolica expostulavisse Sede, ut, distracta archiepiscopalis Sedis Mardensis Armenorum parte, nova quaedam constitueretur Ecclesia : fidelium enim necessitatibus esse aptius consulendum, atque eos, qui in Romanae Ecclesiae sinu nondum conquiescerent, impensiore esse cura quaerendos. Quam ob rem, audito Sacrae Congregationis pro Orientali Ecclesia consilio, atque suppleto eorum omnium consensu, qui in hac re aliquid iuris habeant vel se putent habere, certa scientia eorum quae acturi sumus, de suprema Nostra potestate haec quae sequuntur decernimus atque statuimus. Ab archiepiscopali Sede Mardensi Armenorum totam separamus regionem Superioris Insulae, in Syria, quae dicitur, ipsamque in novae formam dioecesis redigimus, Kamechliensis Armenorum nuncupandae, cuius territorium iisdem circumscribetur finibus atque regio, cuius supra meminimus. Quae nova dioecesis patriarchali Sedi Ciliciae Armenorum erit suffraganea, cuius igitur Patriarchis Praesules Kamechlienses Armenorum posthac recto subicientur iure. Iidem autem Episcopi sedem ac domicilium in urbe Kamechliensi habebunt, quam Nostris hisce Litteris ad civitatis episcopalis gradum perducimus ; ibique cathedram in aedibus collocabunt Sancto Ioseph sacris, quas cathedralis templi condecoramus dignitate, datis scilicet omnibus iuribus ac privilegiis ceterarum cathedralium aedium propriis. Item ipsa Kamechliensis dioecesis eiusque pro tempore Episcopi sive iuribus honoribusque fruentur sive oneribus et officiis obstringentur, quibus omnes per terrarum orbem dioeceses earumque Praesules et ornantur et onerantur. Volumus autem ut pueris ad sacerdotium divino instinctu vocatis diligentissime excolendis, ubi primum rerum adiuncta id sinant, seminarium saltem elementarium constituatur. Quod vero ad clerum novae Sedi assignandum attinet, decernimus ut simul ac dioecesis erectio ad effectum deducta fuerit, clerici illi ascripti censeantur Ecclesiae in cuius finibus legitime degunt. Omnia praeterea documenta et acta, quae ad nuper constitutae Ecclesiae res spectant, a Curia archidioecesis Mardensis Armenorum quam cito mittantur ad Kamechliensis Armenorum Ecclesiae Curiam, ut in eiusdem tabulario quam accurate serventur. Episcopalis mensa constabit sive Curiae emolumentis, si qua sint, sive a S. Consilio pro Orientali Ecclesia tradita vel a fidelibus ultro data pecunia; sive bonis quae e congrua partitione bonorum mensae Mardensis Armenorum, pro rata parte, novae huic obvenient dioecesi. Quod pariter attinet ad novae Ecclesiae regimen et administrationem, ad Vicarii Patriarchalis seu Administratoris, Sede vacante, electionem, ad fidelium et sacerdotum Acta Pii Pp. XII 757 iura et onera aliaque huiusmodi, ea praecipimus quae Orientalis Ecclesiae legitimis normis statuuntur. Quae omnia hisce Litteris Nostris decrevimus, ea exsequenda curabit venerabilis Prater Paulus Pappalardo, Archiepiscopus titulo Apamenus in Syria, et Apostolicus in Syria Internuntius, vel ille qui eo tempore, quo haec decreta ad rem adducentur, eidem praeerit Internuntiaturae ; ei autem, qui rem absolvet, omnes necessarias ad id facimus potestates, alii etiam viro subdelegandas, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto, onusque iniungimus hoc confectum negotium in tabulas referendi, quarum fide digna exempla ad S. Congregationem pro Orientali Ecclesia quam primum mittenda curabit. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effieacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum et inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderetur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo modo detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum Romae, apud S. Petrum, die undetricesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo quarto, Pontificatus Nostri sexto decimo. CELSUS Card. COSTANTINI EUGENIUS Card. TISSERANT S. R. E. Cancellarius 8. Congr. pro Ecclesia Orientali a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Silvius Loco £B Plumbi In Cane. Apost, tab., vol LXXXIX, n 59. Serafini, Sericano, Proton. Proton. Apost. Apost. 758 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE BEATA MARIA V . , (( DE PONTE )) APPELLATA, PATRONA CAELESTIS AEQUE PRINCIPALIS C U M S. IUVENALE CIVITATIS AC DIOECESIS NARNIENSIS DECLARATUR. P I U S PP. X I I Ad perpetuam rei memoriam. — Viam vitae insistentes Christifideles tot inter pericula et acerbitates, recto haud labuntur itinere et ad locum petitum, sempiternam dicimus beatitatem, feliciter perveniunt, si Beatam Mariam Virginem sequuntur, quam Deus mortalibus constituit fidam ducem certumque praesidium salutis. Hoc senserunt olim sentiuntque in praesenti cives Narnienses, qui Almam Deiparam, de Ponte appellatam, scilicet cuius praeclara Imago in Aede ad viam Flaminiam, iuxta veterem pontem Augusti, asservatur, praecipuis ornant excoluntque obsequiis. Quo in loco antiquis temporibus inaccessus fuit ac tenebricosus specus, vepribus densus caenoque foedatus. Ibidem adulescens Narniensis, qui venatum eo ierat, anno millesimo septingentésimo decimo quarto, Deiparae Divinum Filium ulnis gestantis Imaginem conspexit, magno perfusus stupore atque religione tactus. Tantae rei nuntio commotae mater adulescentis aliaeque mulieres ad antrum advolarunt, idque, sentibus purgatum, Marianae pietatis effecerunt domicilium. Exinde cultus Almae Virginis de Ponte maximis est auctus incrementis adeo ut non solum Narniensium urbem et agrum sed etiam dissitas terras pervaderei. Neque amantissima Mater, a supplici plebe invocata, eius defuit temporibus, quin numquam desiit supernis eam muneribus cumulare. Unde factum est ut eius honori augustum excitantur Templum, quod Lauretanam Beatae Mariae Virginis Aedem imitatione exprimebat. Hanc insignem religionis sedem, populi liberalitate exaedificatam, Nicolaus Terzagus, Narniensis Episcopus, anno millesimo septingentésimo vigesimo octavo, sollemni ritu consecravit, et Clemens PP. X I I , Decessor Noster, pro sua in Narniense Canonicorum Collegium propensa voluntate, Litteris Apostolicis sub plumbo expeditis, ei credidit atque commisit, discente autem in dies pia eiusdem urbis Christifidelium alacritate, ex omnium sententia ac postulatione Simulacrum Almae Deiparae de Ponte, quod signum peculiaris praesidii haberetur, a Carolo Maria Cardinali Sacripante, anno millesimo septingentésimo quinquagesimo quarto, auctoritate Petriani Canonicorum Acta PU Pp. XII 759 Gollegii, est aureo diademate inter acclamantis populi vota redimitum. Cuius augustae caerimoniae memoria ut per hominum aetates in Narniensium civium mentibus haereret, liturgicum sollemne, probante Pio PP. IX, item Decessore Nostro, fuit institutum, die quinta mensis Maii singulis annis celebrandum. Quam autem sibi accepta esset haec eius urbis et regionis incolarum erga se pietas, benignissima Dei Mater bello recens per orbem terrarum saeviente, luculenter est testata. Etenim igneis circum dirumpentibus missilibus, quae aërii nautae deiecerant, est Narnia servata fere incolumis nec sacer idem specus, scilicet apud pontem positus, quem potissimum diffringere studuerunt, aliquid accepit detrimenti, dum immania disploduntur tormenta. Aedes quidem ipsa, cuius in officiis Salvatoriani sodales quinquaginta amplius annos impigri versantur, quamque pio labore atque .aere collato ornandam augendamque curaverunt, post belli calamitatem ad pristinum splendorem est revocata. Quo autem Narniensium animi ad Dei Genetricis cultum magis confirmaren tur atque Caelestis Matris patrocinio adigerentur ad sanctius obeunda vitae christianae instituta, Venerabilis Frater Ioannes Baptista Dal Prà, Interamnensium et Narniensium Episcopus, Nos rogavit ut Beatam Mariam Virginem, de Ponte nuncupatam, urbis Narniae Patronam aeque principalem cum Sancto Iuvenale, Episcopo Confessore, quem Narnienses ut Märtyrern rite venerantur, praecipuam apud Deum caelestem Patronam totius dioecesis Narniensis renuntiaremus. Quibus precibus, Dilecti Filii Nostri Nicolai Sanctae Romanae Ecclesiae Protodiaconi Cardinalis Canali, Paenitentiarii Maioris, amplissima commendatione suffultis, Nos, quibus nihil est antiquius quam ut filiorum Nostrorum animos Almae Deiparae studio, hoc praesertim Mariano vertente anno, inflammemus, Narniensem civitatem ac dioecesim pastorali amore complexi, libenti animo statuimus obsecundare. Quare, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatissimam Virginem Mariam de Ponte Narniensis civitatis et dioeceseos Patronam principalem una cum Sancto Iuvenale, primo eiusdem urbis Episcopo, caelestem apud Deum Patronam constituimus et declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudi- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 760 candum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex Arce Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die xn mensis Septembris, in festo Sanctissimi Nominis Beatae Mariae Virginis, anno MCMLiv, Pontificatus Nostri sexto decimo. De speciali mandato Sanctissimi Pro Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis EPISTULAE I AD REVMUM P. MC CABE PATRITIUM, MISSIONALIUM A SS. CORDE IESU SUPREMUM MODERATOREM, OB VERTENS SAECULUM AB EADEM CONGREGATIONE CONDITA. Cum percepimus te sodalesque tuos in eo esse, ut fauste primum explendum saeculum, ex quo religiosum Institutum Missionalium a SS. Corde Iesu conditum fuit, celebraretis, in accessionem laetitiae sanctae gratulationes, laudes, omina Nostra vobis proferenda curavimus. Eadem de causa cum Romae vos festum coetum agetis, Nobis gratum esset vosmet coram admittere, nisi negotiosior apostolici muneris cura impedimentum afferret tum ad vestra persequenda optata, tum, ad Nobis comparandum solacium, eo profecto dulcius, quo cariores et acceptiores Nostro ipsi paterno animo estis. Ex iis autem quae ore vobis promeremus, saltem quidpiam calamo et atramento usi per hasce litteras tibi et fraternae tecum conventurae coronae exprimere volumus, ne desit vobis ad maiora et meliora assequenda incitamentum ac novum exoptatum benevolentiae Nostrae pignus. Ex liturgico festo Deiparae Virginis caeli terrarumque Reginae, quod recens decrevimus, itemque ex augusto religionis ritu, quo in urbana aede sacra Deiparae Dominae a SS. Corde Iesu eiusdem iconi aureum imposituri estis sertum, vobis auspicium summus, hortationem admovemus, ut ductui obsequentes tantae Dominae ac Patronae praesentissimae ipsi ad Christi Cor magis magisque amandum et honorandum incumbatis. Ad Iesum Christum multis cum aternae vitae fruc- Acta Pii Pp. XII 761 tibus tum acceditur, cum religiose et pie colitur ipsius primae labis v expers Mater et cum eius virgineum Cor, omnium virtutum sacrarium, frequenti aditur obsequio. Huius igitur flammantiore in exemplum studio maternum amplificate imperium et in id sedulam conferte operam, ut in aula mentis et in morum vestrorum exemplis splendida eius fulgescat imago : haec singularis vestra laus esto, hoc cumulatae perfectionis attingendum fastigium. Dum haec vota benignissimo Servatori nostro per deprecationem Deiparae Virginis in rem deducenda committimus, tibi dilecte fili, atque universis qui Instituto Missionalium a SS. Corde Iesu adlecti sunt itemque cunctis inceptis, in quibus vires consumitis, Apostolicam Benedictionem, superni auxilii auspicem, impertimus. E x Aedibus Vaticanis, die xiv mensis Novembris a. MCMLIV. P I U S PP. X I I n. AD E X C M U M LITANUM, T U M A P. D. DELLEPIANE NUNTIUM SUSCEPTO IN IOANNEM, AUSTRIA EPISCOPATU ARCHIEPISCOPUM APOSTOLICUM, ANNUM TIT. STAUROPO- VICESIMUMQUIN- EXPLENTEM. P I U S PP. X I I Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Certiores nuper facti sumus, temet in eo iam esse, ut quintum supra vicesimum a suscepto episcopatu annum feliciter expleas. Libenter itaque eiusmodi opportunitatem amplectimur, ut ineundi eventus celebrationem Nostris votis secundisque ominibus prosequamur. Minime profecto Nos fugit, te diuturno aetatis spatio sollertem operam Apostolicae huic Sedi Turcas et praestitisse. Graecos Iam saeviter in ipso iuventutis aestuante, a flore, Secretis bello inter Archiepiscopo Smyrnensi fuisti inter bellica tela et eiusdem urbis incendia, quae etiam episcopales aedes et omnia fere catholica instituta deleverunt. Deinde Vicarium Generalem, tum Administratorem Apostolicum in eadem civitate Smyrnensi agens, totus in damna reficienda et opera catholicae vitae restauranda incubuisti. Evectus autem ad honorem archiepiscopalem, Delegatus Apostolicus in Congo Belgico et Ruanda-Urundi renuntiatus es ; qua quidem in amplissima regione ad opera Missionalia fovenda et Ecclesiae institutiones explicandas, in primisque clericorum 762 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale Seminaria et iuventutis scholas, curas tuas et cogitationes per undeviginti annos convertisti, cum haud parvo catholicorum indigenarum incremento. Perdurante vero postremo bello, per terrarum orbem desaeviente, peculiarem sollicitudinem habuisti, ut Apostolicae Sedis communicationes cum pluribus Africae regionibus expedite servarentur. Quinque autem abhinc annos, Internuntius ac deinde Nuntius Apostolicus in Austria nominatus es, ubi ad sananda belli vulnera, ad tot solvendas quaestiones, inter haud leves occupantium exercituum exterorum difficultates, adiutricem operam Nobismet Ipsis contulisti. Haec inter cetera tua erga Ecclesiam merita recolentes, tibi, Venerabilis Prater, de episcopali ministerio diu actuoseque gesto ex animo gratulamur, simulque Deum exoramus, ut et supernis donis solaciisque recreare benigne velit. Quo autem sollemnia proxima utiliora christiano populo evadant, tibi ultro potestatem tribuimus, ut, die constituta, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Caelestis interea auxilii conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae dilectionis testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Venerabilis Frater, universaeque perdileetae Austriae amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die x v n mensis Novembris, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I III AD EXCMUM P. D. GIOBBE PAULUM, ARCHIEPISCOPUM TIT. PTOLEM AIDENSEM IN THEBAIDE, NUNTIUM-INTERNUNTIUM IN HOLLANDIA APOSTOLICUM, DENA LUSTRA SACERDOTII IMPLENTEM. P I U S PP. X I I Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Explenti feliciter tibi, quattuor abhinc annos, quinque ab inito episcopatu lustra Nostrae quidem gratulationis sensus per Litteras libenter significavimus, tua egregia erga Ecclesiam Sedemque Apostolicam merita memorantes, quae tibi hoc diuturno temporis spatio comparasti, sive heic Romae curam operamque tuam Sacro de Propaganda Fide Consilio sedulo tribuendo Rectoremque in Collegio Urbano peragendo, sive extra Acta PU Pp. XII 763 Urbem Apostolici Nuntii partes sustinendo, primo in Columbiana Republica, deinde in praeclaro isto Batavorum Regno. Nunc autem, imminente quinquagesimo sacerdotii tui natali die, nova oblata opportunitate iucundi eventus celebrationem faustis plane votis fervidis que ominibus prosequi exoptamus. Tibi igitur, Venerabilis Frater, de sacro atque episcopali munere tam diu sollerterque animo gratulamur, instanterque Deum exoramus, nis exornare salaciisque te affatim velit. ut gesto supernis Quo autem ex do- sacerdotii tui commemoratio salutarior christiano populo exsistat, tibi ultro facultatem largimur, ut, qua malueris die, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Caelestis interea auxilii conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis sit Apostolica Benedicto, quam tibi, Venerabilis Frater, totiusque Hollandiae clero ac populo fideli peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xx mensis Novembris, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. PIUS PP. X I I IV AD EXCMUM P. D. VANNUCCI HILDEBRANDUM, EP. TIT. SEB A STENUM IN CILICIA, ABBATEM ORDINARIUM S. PAULI IN VIA OSTIENSI : SAECULO EXEUNTE A CONSECRATIONE PATRIARCHALIS BASILICAE OSTIENSIS. PIUS PP. X I I Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — In Patriarchalis Ostiensis Basilicae fastis, quae prope Tiberis aquas miro artis fulgore christianaeque antiquitatis memoriis tam praeclare Apostoli Doctoris gentium praedicat laudes, memorandus in aevum dies exstabit ille, quo Decessor Noster imm. nem. Pius IX, biduo post Immaculatae Conceptionis dogma promulgatum, mirabile hoc templum sollemni ritu suis ipse manibus consecravit. Auspicatissimi huius eventi, ut ex litteris ad Nos datis comperimus, vobis in animo est proxime publicis celebrationibus saecularem recolere memoriam. Cui quidem consilio vestro, utpote quod apprime conferat ad popularem erga Paulum Apostolum pietatem refovendam, propenso animo annuimus, eo Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 764 vel magis quod cum intimo etiam animi Nostri sensu id suavissime concinit. Revera in hac Urbe, christiani nominis capite, ortum Nos habuisse laetamur, cuius sanctitudinis fulgore a prima aetate capti, iam tum ante Apostolorum sepulcra pietatem Nostram alere assuevimus. At quae a vobis parantur sollemnia eiusmodi sunt, ut catholico cuique viro eveniant periucunda. Quis enim ignorat quo animo, qua religione, quo studio sanctissimam hanc aedem, ubi Pauli Apostoli sepulcrum asservatur, universa, qua late patet, prosequatur Ecclesia? Porro si verum est exuvias sanctorum caelitum perennes in Ecclesia exstare fontes, ex quibus tamquam rivuli salutares effundantur in christianum populum dona caelestia, peculiarissimo modo hoc de Pauli sepulcro dicendum est, ad quem pertinet ipsius Divini Redemptoris praeconium : « Vas electionis mihi est, ut portet nomen meum coram gentibus et regibus »,* et quem, teste Decessore Nostro Leone Magno, una cum beatissimo Petro « gratia Dei in tantum apicem inter omnia Ecclesiae membra provexit, ut eos in corpore, cui caput est Christus, quasi geminum constituerit lumen oculorum » . 2 Qua de causa glorio- sissimum hoc sepulcrum semper sacrum veluti Urbis palladium habitum est, metaque exstitit desideratissima, in quam ubique gentium exardescebant christianorum pectora. Id ipsum venerandi causa, magnus ille Crysostomus optare se dixit videre Romam, atque in haec incensissima prorupit vota : « Quis mihi dederit, ut corpus Pauli circumplectar, ut sepulchro haeream, ut pulverem videam corporis illius quae Christo deerant adimplentis, stigmata illius gestantis, praedicationem ubique disseminantis? pulverem, inquam, illius corporis, per quod ubique discurrebat, pulverem corporis per quod Christus loquebatur, et lux splendebat omni fulgore clarior, et vox exiliebat quovis tonitru daemo3 nibus terribilior » . Nihil mirum, igitur, si postquam in hoc sanctissimo loco, Constantino Magno auctore, prima sacra aedes, honori Pauli dicata, exstructa est, christianae aetates, omnibus industriae et artis subsidiis advocatis, ad illam augendam exornandamque certatim studium et operam contulerint ; si Romani Pontifices illam summis extulerint laudibus, donisque ac privilegiis ditaverint, munificentia largissima, religione pari; si denique populi pio peregrinantium more ex remotissimis etiam regionibus ad illam supplicantes adierint, vel ut debitas caelesti Patrono grates agerent, vel ut mala, pericula, discrimina, quae ingruerent, valida apud Deum interposita eius prece, prohiberent. Quae 1 Act. Ap., 9, 15. 2 S . LEO M A G N U S , Sermo 82; MIGNE, P . L . 5 4 , 4 2 2 . 3 In ep. ad Rom., Horn. 32; MIGNE P . G . , 6 0 , 6 7 8 - 7 9 . Acta PU Pp. XII 765 tamen voluntatis significatio erga hoc templum vobis per saecularem commemorationem recolendo est, adeo praestare videtur, ut alia fuerit numquam, quae vel pateret latius vel communiore concordia exhiberetur. Laetabundi quippe tunc omnes consalutarunt veluti ab interitu vindicatam venerandam Paulianam Basilicam, quam, ut omnes norunt, paucis nocturnis horis inter dies xv et xvi mensis Iulii, anno MDCCCXXIII, subito obortum incendium paene totam absumpserat. Qua quidem teterrima calamitate non Urbs tantummodo, cuius idem templum erat decus et gloria, sed orbis catholicus universus anici visus est, qui propterea pati nullo modo potuit, Romam tam praestantissimo diu spoliatam ornamento, atque circa Pauli hypogeum, cui fiammarum vis tantummodo pepercerat, sparsos exstare cineres, immanis illius conflagrationis reliquias. Quamobrem, ubi primum Decessor Noster Leo xn per Encyclicas Litteras « Ad plurimas » die x x v Ianuarii mensis datam, anno MDCCCXXV, christianorum liberalitatem appellavit, ad insigne illud templum in pristinam formam et amplitudinem restituendum, ubique tanta alacritate et concordia obtemperatum est, quae Romani Pontificis spem et vota omnino superaverit. Hinc factum est ut, ubi paucos ante annos nonnisi parietinae et rudera squalebant, novum ex minis illis, ovante mundo universo, surrexerit hoc insigne pietatis et artis monumentum, marmoribus et musivo opere coruscans, eaque magnificentia et splendore extractum, quale Doctoris gentium cineres postulabant et nomen. Haec omnia per saecularem eventus celebrationem opportune in sua luce a vobis ponentur. At si eorum recordatio grata procul dubio omnibus erit, novimus tamen peculiarem quandam et propriam communis huius faustitatis partem ad vos, Benedicti Patris alumni, iure merito pertinere. Ad vos, dicimus, quorum laudi tribuendum est, si veneranda huius loci maiestas per tot saecula non magis exquisitae artis splendore quam pulcherrimis sanctitatis doctrinaeque exemplis, quae inibi floruere innumera, refulsit. Quae quidem exempla — quorum permulta sane aureis litteris scripta in Ecclesiae annalibus continentur — si alias umquam, hac praesertim data occasionne, vobis praeluceant omnino oportet, ut inde quasi superna vi roborati et aliti, magis magisque bonum Christi odorem, a virtutibus Pauli uberrime haustum, diffundere valeatis, quo augustiorem in dies efficiatis huius loci sanctimoniam. De sodalitate vestra nempe, utpote cui tantae rei cura esset concredita, haud immerito Decessor Noster Martinus V die x x i n mensis Iulii, anno MCCCCXXV, praeclara haec scribebat verba: «cunctarum Ecclesiarum et Monasteriorum Orbis decet esse speculum... ut cunctae totius Orbis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 766 Ecclesiae in ipsius radiis speculentur » . 4 Quod tamen est praecipuum — eoque sane spectant celebrationes vobis peragendae —• hoc est, ut magis magisque fulgescat, hae opportunitate data, splendida Pauli imago, eamque sibi quisque, vos autem imprimis, ad imitandum proponatis. Ipsius caritatis ordor, invicta animi fortitudo, indefessum usque ad mortem apostolatus studium, ac denique eius gloriosum martyrium, quibus Apostolus tantopere in vita praestitit atque intra sacros huius templi parietes adhuc spirat et loquitur, mentes animosque penitus informent eorum omnium, quos peragenda sollemnia ad hanc sacram aedem supplicaturos advocaverint ; eos salutariter moneat praeclarus Apostolus, quanti sit et quam beatum, evanida terrenarum rerum inanitate posthabita, vestigiis inhaerere Christi animoseque eius amplecti mandata. Haec sunt incensissima vota Nostra, ac salutares fructus quos supplicibus precibus a Deo cupimus. Quae quidem prae oculis habentes, pergite, dilecti filii, studiosam navare operam, ut gentium Apostolo debitus in ipsius templo tribuatur honor. Religione vestra, amplissima huius aedificii moles, mirabili cultu artificioque conspicua, ne tantummodo sit marmoreum monumentum, quod suspicientibus oculis inoperosam admirationem gignat; sed quotquot illud adierint, arcana loci reverentia capti, inde divite haustu suam augeant Romanam fidem, quam laudavit gentium Apostous, 5 impensiusque sese adamare sentiant hanc « ecclesiam principalem, unde unitas sacerdotalis exorta est » , 6 quam idem Paulus una cum Apostolorum prin- cipe idcirco suo profuso sanguine sacravit, ut « gens sancta, populus electus, civitas sacerdotalis et regia, per sacram beati Petri sedem 7 caput orbis » efficeretur. Hac suavissima spe freti, dum Nostram benevolentiam erga augustissimum hoc templum vestramque religiosam familiam prorsus confirmamus, tibi, Venerabilis Frater, ac singulis universis istius praeclari coenobii sodalibus, Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die i mensis Decembris, anno MDCCCCLIV_, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I 4 5 6 7 Bull. Cassin., I I , pag. 295 Cfr. Born. 1, 8. S. CYPRIANUS, Ep. 59; MIGNB P . L. 3, 818. S . LEO MAGNUS, Sermo 82; MIGNE, P . L . , 5 4 , 4 2 3 . Acta PU Pp. XII 767 V AD REVMUM P. VOGT ERNESTUM, S. I . , PONTIFICII INSTITUTI BIBLICI RECTOREM .* OB CELEBRATIONEM IN HONOREM SANCTI PII X, EIUSDEM INSTITUTI FUNDATORIS. P I U S PP. X I I Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Grate adhuc dum permovent Nostri animi sensus sanctorum caelitum honores Decessori Nostro Pio X haud ita multo ante tributi, veluti in accessionem illius laetitiae sanctae Nobis obvenit nuntius, vos auspicatissimum hoc eventum propediem digne celebraturos esse. Id perplacet Nobis, ac prorsus addecet Institutum istud, ad quod quidem condendum, iam inde a suscepto Ecclesiae gubernaculo gloriosissimus ille Decessor Noster, ut late tunc serpentes errores evelleret, curas cogitationesque suas convertit. Menti autem obversante Nostrae lectissima augescenteque in dies fructuum copia inde profecta in Ecclesiae bonum utilitatemque, libet Nobis, nunc, dilecti filii, impensam Instituti Biblici operam gratulari, quod Decessori Nostro provido consilio et exspectationi optime respondit. Praeterquam enim quod viris ingenio eruditioneque praestantissimis perpetuo floruit, atque exinde prodierunt et in dies prodeunt Scripturae Sacrae cultores, qui impenso erga divinas Litteras amore, a vobis hausto, adolescentis cleri mentes salutariter imbuunt; haec sane praecipua vestra laus est, quod in docendo, pervestigando, Sacrisque Scripturis exponendis, semper, qua par est reverentia, ad Ecclesiae Magisterium respicitis, cuius profecto est, ex divina institutione, Libros Sacros custodire, interpretari, tueri. Ac neminem fugit, quantopere hinc non res biblica tantummodo, sed doctrina sacra tota profecerit. Siquidem id necessario habet divinae Scripturae usus, ut « i n universam theologiae influat disciplinam eiusque prope sit anima » (Enc. « Providentissimus D e u s » ; A . S . S . X X V I , 1893, p. 283). Ex praeclaris igitur Sancti Pii X monitis, vobis hac occasione opportune illustrandis, ex Nostraque gratulatione animum sumentes, bene coeptum cursum, dilecti filii, naviter tenete ; ac pergat Institutum istud alumnorum frequentia doctrinaeque ornamentis in dies florere. Id postulat temporum necessitas, cum non desint hodie inter catholicos, qui in hisce pertractandis disciplinis haud satis devitent « profanas vocum novitates et oppositiones falsi nominis scientiae» (I Tim. 6, 20). Ac postulat etiam Evangelii praeconum ministerium bene fructuoseque exercendum, quo ipsi valeant « exhortari in / Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 768 doctrina sana et eos qui contradicunt arguere » (I Tim. 4, 6). Quae quidem omnia eo efficacius effeceritis, quo magis exemplis auctoritateque vestra discant sacrorum alumni vobis concrediti, quem animum gerere oporteat, cum se ad lectionem studiumque sacrorum Bibliorum conferant, aurea nempe haec monita reminiscentes : « Veritas in Scripturis sanctis quaerenda, non eloquentia. Omnis Scriptura sacra eo spiritu debet legi, quo facta est. Quaerere potius debemus utilitatem in Scripturis, quam subtilitatem sermonis » (De imitatione Christi, 1, 5 ) . Haec sunt vota Nostra, quae quidem Sancto Pio X in rem divina ope deducenda committimus; a quo etiam enixe rogamus, ut Institutum istud, quod eidem tentopere cordi erat, praesentissimo patrocinio suo tueri pergat. Vota autem Nostra ac preces communire libet Apostolica Benedictione, quam omnibus vobis libenter in Domino impertimus. Datum Romae, apud S. Petrum, die xiv mensis Decembris, anno MDCCCCLIV, Pontificatus Nostri sexto decimo. P I U S PP. X I I NUNTII RADIOPHONICI I DIRIGENTIBUS AC SODALIBUS M U L I E R I B U S AB ACTIONE CATHOLICA ITALICA, OB N O V A M ( ( D O M U M M A R I A E ) ) ROMAE I N A U G U R A T A M I N FESTO I M M A C U L A T A E C O N C E P T I O N I S B. M A R I A E V. * Vi giunga, dilette figlie, il Nostro paterno saluto in questo giorno di festa, che vede coronati dal migliore successo i vostri indefessi sforzi e la vostra tenace concordia. La Domus Mariae con la chiesa, il parco, le aule e i campi da giuoco, deve la sua nascita e il suo incremento in gran parte anche alla commovente gara delle vostre sezioni, che hanno mandato somme di danaro raccolte lira sopra lira dalle grandi e dalle piccole, frammenti di oro e di argento, oggetti cari e persino fiocchi di lana offerti alla Casa della Madonna. E mentre tramonta quest'Anno Mariano di benedizioni e di grazie, mentre da tutta la terra, s'innalzano canti di gloria e di gioia alla Regina dell'universo, Ci par quasi di vedere Maria che posa il suo sguardo particolarmente affettuoso su di voi, che tanto avete voluto fare in suo onore. * Datus die 8 Decembris mensis a. 1954. Acta PU Pp. Xll 769 Dio sa come avremmo desiderato di essere oggi in mezzo a voi per renderci conto in persona dell'efficienza di questo strumento preziosissimo di lavoro, così rispondente all'espansione e alle accresciute esigenze dei movimenti giovanili. Purtroppo, neanche il Papa può seguire tutti gli impulsi del suo cuore, e allora abbiamo voluto che non vi mancasse almeno l'auspicio e l'incitamento di una Nostra parola. In primo luogo, vogliamo dire a tutte che il Papa è contento di voi. Pensiamo in questo momento con tenerezza alle più piccole, alle predilette di Gesù, bocciuoli non ancora dischiusi, per i quali trepida con ansia materna la Chiesa; pensiamo alle aspiranti, alle giovanissime, fiori aperti alla luce ed al sole ; alle « effettive », forti di luminosa giovinezza. Quando volgiamo la mente alla Gioventù Femminile di Azione Cattolica, Ci sembra di scorgere come un'immensa distesa di prati in fiore. E allora nasce spontaneo un sentimento di gratitudine al Signore che adorna la sua Chiesa con tanta magnificenza, e le dà l'incanto di un ineffabile profumo ; ma siamo grati anche a voi, dilette figlie, per che non ignoriamo di quanta generosità e di quanta costanza dovete munirvi, e quale silenzioso martirio avete spesso a soffrire, per conservar la vostra freschezza, il vostro candore in mezzo a tante lusinghe, a tante insidie, a tanti gravi pericoli. Perchè nel mondo non tutto è giardino, non tutto è fragranza di fiori. Che anzi, a considerarlo attentamente, si vede in vasti campi come un infuriar di tempeste, e si rimane quasi atterriti davanti alle devastazioni causate dallo straripare di veri fiumi di fango. Ben lo sapete voi stesse, dilette figlie, costrette come siete non di rado a camminar per le strade, a lavorare in fabbriche, a frequentare scuole, ad accostarvi ad edicole di giornali, a cercare svaghi, col timore di essere assalite da qualche dèmone scatenato, che non risparmia colpi, nè rifugge dai più torbidi mezzi di offesa. Ecco dunque per voi una mirabile missione rasserenatrice e purificatrice. Siate come una schiera di angeli : anime librate a volo, capaci di dare al mondo lo spettacolo di una gioventù franca, ma intemerata ; per dimostrare che il problema della purezza non è impossibile e nemmeno difficile a risolversi e a superarsi, quando venga impostato e condotto alla luce dei principi cristiani. Tale spettacolo diverrà più bello, la testimonianza sarà più efficace, se sopra quel fondamento incrollabile voi costruirete l'edificio della vostra vita spirituale, mirando verso le vette più alte della perfezione cristiana. Questo otterrete, se, docili ai minimi cenni di Dio, vi affiderete completamente a Gesù, dandogli il dominio assoluto delle vostre menti, dei vostri cuori, dei vostri sensi. Nè dovrete 48 - ACTA, vol. X X I , n. 17. — 29-12-1954. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 770 perciò rinunciare alla vita, o alla sana gioia di vivere. Forse che nella vostra Domus, accanto a una splendida chiesa, non vi è pure una sala di proiezioni cinematografiche, non vi sono aule, non vi saranno presto campi sportivi e un moderno teatro all'aperto? Con questo candore, con questo fremito di vita divina ed umana, voi passerete tra gli uomini, portatrici di un sorriso e di una letizia che il mondo non conosce più e che illumina, invece, l'anima di ciascuna di voi. Ma con che cuore vorremmo dirvi un'altra parola, dilette figlie ! eco di quella che, in questo stesso giorno, Noi rivolgemmo un anno fa a tutta l'Azione Cattolica. Voi sapete la Nostra sollecitudine per il mondo, nel quale la divina Provvidenza Ci ha posto come capo visibile della Chiesa. Conoscete anche la Nostra persuasione circa i momenti nei quali viviamo e che riputiamo fra i più cruciali della storia. Abbiamo tante volte avvertito che il decadimento delle odierne strutture sociale rende oggi particolarmente urgente, ed anche da molte anime ansiosamente desiderata, l'ampia ed assidua predicazione del Vangelo di Gesù Cristo. Per questo, consci di tale necessità e possibilità, Ci siamo assunti l'ufficio di chiamare tutta la Chiesa ad un'opera grande, lanciando quel « grido di risveglio », cui fanno eco ormai Pastori e fedeli in tante parti d'Italia e del mondo. È Nostra ferma fiducia che, in un tempo forse minore di quanto sarebbe umanamente prevedibile, il male potrà essere arrestato nella sua marcia, e il bene potrà avere le sue pacifiche e costruttive vittorie. Nulla si farebbe senza un aiuto specialissimo di Dio, e questo certamente non mancherà. Ma occorrono anche anime generose, giacché Dio nelle sue opere vuole la cooperazione degli uomini. Ecco perchè Ci rivolgiamo nuovamente a tutte le giovani cattoliche italiane e diciamo loro : schieratevi ordinatamente, disponetevi cioè secondo le necessità e le capacità di ciascuna. E poi agite. Agite arditamente, concordemente, docilmente. a) Agite arditamente. Se anche foste poche, se foste il piccolo gregge che si stringeva attorno a Gesù, voi — sulla sua parola — non dovrete temere : « Nolite timere 1 pusillus grex » : « Non temere, piccolo gregge ». Ma voi non siete poche. Valutate le vostre forze, e poi levatevi in piedi e fate sentire la vostra presenza in Italia, esigendo che si ascolti la vostra voce. Provate a chiedere, per esempio, in nome del rispetto che si deve al costume pubblico, che sia consentito a giovani cristiane di osservare la legge 1 Lue. 12, 32. Acta Pii Pp. XII 771 divina, senza esser costrette all'eroismo di ogni giorno, di ogni istante. Perchè il mondo deve essere del nemico di Dio, dei nemici di Dio? Il Nostro (( grido di risveglio » fu anche grido di riscossa. Passa — e voi la sentirete sempre più forte — una voce di riscossa per la terra : è la voce di tutti i buoni. Raccoglietela, fatela vostra : ripetetela con forza : « Noi vogliamo che Gesù regni nel mondo : vogliamo che nel suo Nome s'inginocchi ogni creatura celeste e terrestre ; vogliamo che si pieghi e s'inginocchi anche l'inferno ». Di che temete, dilette figlie? Un milione di giovanette cristiane hanno necessariamente un impeto cui non è facile resistere. Anche una gracile fanciulla può divenire una Giovanna d'Arco, se Dio le dà la forza del suo braccio. b) Agite concordemente. Qualunque ardimento è inutile e può essere anche dannoso, se il tarlo della interna discordia venisse a portare lo scompiglio tra voi. Di fronte a un nemico che serra ogni dì più le sue file, davanti all'impresa che vi attende, sarebbe reo di tradimento chi — Dio non voglia — seminasse la zizzania della disunione fra voi, fra le forze cattoliche. Dove è divisione, là è desolazione, è sconfìtta. Oggi tre milioni di iscritti rinnovano la tessera dell'Azione Cattolica. Che sarebbe, se l'unione fra tutti i membri di questo formidabile organismo fosse intatta e intangibile? Se divenisse legge suprema e inderogabile a qualunque costo? Chi potrebbe, in tal caso, premere efficacemente contro questa, « falange di Cristo Redentore? » Chi potrebbe ritardarne il cammino? Chi potrebbe rompere questa barriera difensiva della Chiesa? Chi potrebbe comprimerne l'impeto benefico? c) Agite docilmente. Per verità è sempre bastato un Nostro cenno, una Nostra voce, per far vibrare ed ardere le nostre carissime giovani di Azione Cattolica. Vogliamo darvene atto con paterna compiacenza ed esortarvi a conservare, ad accrescere, se possibile, questo vostro spirito di docile ubbidienza ai Pastori della Chiesa. Essi sanno bene che cosa possono chiedervi e conoscono i campi che non vogliono invadere. Ma quando una « direttiva » giunge, quando una risoluzione è presa, la Gioventù Femminile obbedisce senza discutere : generosamente, prontamente, perchè non vi è un giorno, non vi è un minuto da perdere in quest'ora che è di azione, di urgentissima azione. Ecco, dilette figlie, quanto abbiamo voluto dirvi, mentre s'inaugura Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 772 la Domus Mariae ; mentre tutta la Gioventù Femminile di Azione Cattolica entra quasi in un mistico Cenacolo, dove — « cum Maria matre 2 Iesu » : (( con Maria madre di Gesù » — si raccoglie in preghiera. E anche Noi preghiamo, affinchè il soffio divino della grazia, come il 3 « vento impetuoso » della Pentecoste, riempia non solo la vostra Domus, la vostra casa, ma tutta la Chiesa. Noi preghiamo Gesù, perchè affretti II dì — che deve venire — in cui una nuova misteriosa effusione di Spirito Santo investirà tutti i soldati di Cristo e tutti li manderà fra le miserie della terra, portatori di salvezza. E saranno giorni migliori per la Chiesa ; saranno — attraverso la Chiesa — giorni migliori per tutto il mondo. II S U M M U S PONTIFEX, AEGROTUS, IN PERVIGILIO NATIVITATIS D. N. IESU CHRISTI A. M C M L I V , HAEC VERBA EDIDIT, ORBI UNIVERSO BENEDICENS. Con la semplicità dei fanciulli, cari a Gesù, Ci prepariamo ad accogliere nel Nostro cuore l'incanto del Natale, e a gustarne la pura letizia, confortati dall'invito dell'Apostolo : « Gaudete in Domino semper... : Dominus prope est ».* « Il Signore è vicino !» : Lo attendono già i mille e mille presepi, sfavillanti di timide luci, che mani devote e amorevoli hanno preparati nei sacri templi o tra la dolce intimità delle pareti domestiche. (( Egli è nato ! » annunzieranno tra poche ore, nel mistico silenzio della mezzanotte i riti liturgici, facendosi eco sulla terra dell'angelico messaggio di pace. Accogliete anche voi, diletti figli e figlie del mondo cristiano, l'intima e serena gioia del Natale, tanto ricco di sante elevazioni, di soavi trasporti, di tenere speranze. Oh, se gli uomini sapessero vivere in tutto il corso della loro vita nell'aura di letizia e coi sentimenti di bontà e di pace, che il Natale effonde per ogni dove, come sarebbe differente e più felice la terra ! La divina Provvidenza non Ci ha permesso in quest'anno di pronunziare il consueto Radiomessaggio natalizio, per il quale tuttavia stiamo lavorando, in quanto Ce lo consentono le Nostre condizioni di salute; 2 Act. 1, 14. 3 Cfr. Act. 2, 2. 1 Phil. 4, 4-5. Actu Pii Pp. XII 773 ma Ci ripromettiamo, affine di non interromperne la già lnnga serie, di renderlo pubblico, non appena, Dio permettendo sarà compiuto. Intanto, pur nella solitudine della sofferenza, grati al mondo cattolico per le preghiere con cui non ha mai cessato di confortarci, abbiamo presenti al Nostro spirito, in questo augurio di pace, tutti i Nostri figli sparsi sulla terra, anzi la intera famiglia umana. Presenti anzitutto, per augurare loro ogni grazia nel Signore, i Nostri più vicini cooperatori, i diletti membri del Sacro Collegio, dei quali l'eloquente indirizzo del degnissimo Decano ha interpretato i voti devoti. Presenti i componenti l'Anticamera Pontificia, la Prelatura, la Curia Romana e gli altri appartenenti alla Famiglia Pontificia ; i Pastori del gregge di Dio nelle cure dell'episcopato e in tutti i ministeri sacerdotali; gli Ordini e le Congregazioni Religiose; la cara milizia dell'Azione Cattolica, sempre desta con Noi nel fervore del buon combattimento ; e altresì quanti in ogni plaga, in tutti i ceti sociali, in tutte le condizioni della vita, allieta la speranza che Gesù Redentore sarà la loro pace nel tempo e il loro gaudio nella eternità. Con affetto particolare desideriamo di augurare serenità e conforto a coloro che Gesù predilige per averli fatti partecipi della sua Croce r quanti piangono infermi nel corpo e nello spirito, soli al mondo nei lutti o nella miseria, vittime degli uomini o della sorte. Col cuore che sanguina imploriamo le celesti consolazioni e la eroica fortezza per tutti quei figli Nostri, che violentemente segregati nelle prigioni, nei campi di concentramento, sono fatti degni di soffrire per la causa della fede, della verità e della giustizia. A tutti i popoli, infine, ai loro reggitori, a coloro cui spetta la responsabilità dei destini del mondo, pervenga — e sia accolto in sincerità di opere — il messaggio di bontà e di pace dell'umanato Figlio di Dio. Auspice di celesti e abbondanti favori, impartiamo a tutti, in nome del Redentore divino, la Nostra paterna Apostolica Benedizione. Et benedictio Dei Omnipotentis, Patris et Filii et Spiritus Sancti descendat super vos et maneat semper. Amen. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 774 SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO E C C L E S I A R U M Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de noyo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 29 Octobris 1951}. — Metropolitanae Ecclesiae Ovetensi, nuper erectae, praefecit Excmum P. D. Franciscum Xaverium Lauzurica v Torralba, hactenus Episcopum Ovetensem. die IS Novembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Sidetanae R. P. D. Humbertum Mozzoni, e dioecesi Maceratensi, Antistitem Urbanum, quem deputavit Nuntium Apostolicum in Republica Boliviana. die 17 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Oeirensi Exc. P. D. Raymundum De Castro y Silva, hactenus Episcopum titularem Eluzanum. die 19 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Sinopenae R. D. Iosephum Reuss; e dioecesi Moguntina, ibidem Rectorem Seminarii Maioris, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Alberti Sthor, Episcopi Moguntini. die 22 Novembris. — Praelaturae nullius Immaculatae Conceptionis B. M. V. in Olancho, noviter erectae, R. P. Bernardinum Mazzarella, O. F. M., Vicarium Generalem archidioecesis Tegucigalpensis. die 27 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Carolinapolitanae R. D. Malcom A. Mae Eachern, e dioecesi Antigonicensi, parochum B. Mariae Virginis de Monte Carmelo in pago vulgo New Waterford. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Cianensi Exc. P. D. Martinum Michaelem Johnson, hactenus Episcopum Nelsonensem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Exc. P. D. Gulielmi Marci Düke, Archiepiscopi Vancuveriensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Uticensi Exc. P. D. Orontium Caldarola, hactenus Episcopum Dianensem. die P Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Bagenae R. D. Raymundum Bogarín Árgana, e dioecesi SS. Assumptionis, sacerdotem Sacra Congregatio Consistorialis 775 consiliarium sodalitatis ab Actione Catholica in universa Republica Paraquariana, quem deputavit Auxiliarem Exc. P. D. Annibalis Mena Porta, Archiepiscopi SS. Assumptionis. die k Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Thagastensi Revmum D. Gilbertum Baroni, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae, canonicum theologum Capituli Metropolitam et cancellarium Curiae Archiepiscopalis Bononiensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi ac Revmi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis Lercaro, Archiepiscopi Bononiensis. die 6 Decembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Sebastenae in Armenia R. P. D. Aloisium Punzólo, e dioecesi Puteolana, Antistitem Urbanum, quem deputavit Nuntium Apostolicum in Republica Paraquariana. die 9 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Nictheroyensi Exc. P. D. Carolum Coelho, hactenus Episcopum Nazarensem in Brasilia. die 11 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Apuanae R. P. D. Iosephum Fenocchio, Vicarium Generalem et canonicum theologum Ecclesiae Cathedralis Albinganensis. die 18 Decembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Garellensi Excmum P. D. Franciscum Xaverium Ñuño, hactenus Episcopum Zacatecensem, quem constituit Coadiutorem, etiam sedi datum, Excmi P. D. Iosephi Garibi y Rivera, Archiepiscopi Guadalaiarensis. die 29 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Canathenae R. I). Iosephum Clovis Thibault, e Societate pro Missionibus Exteris Provinciae Quebecensis, hactenus Administratorem Apostolicum Praelaturae nullius dioeceseos Davaënsis, quem constituit Praelatum nullius Davaënsem. SACRA CONGREGATIO CONCILII DECRETUM DISPENSATIO A LEGE ABSTINENTIAE FERIA SEXTA, QUAE ULTIMA DIES EST ANNI CIVILIS M C M L I V . Cum plures locorum Ordinarii ex variis Nationibus petierint ut proxima die 31 Decembris, feria sexta, quae dies ultima est anni civilis et ex consuetudine ad rependendas Deo gratias pro obtentis in anno beneficiis sollemniter celebratur, abstinentiae obligatio relaxetur; haec 776 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sacra Concilii Congregatio, de speciali Summi Pontificis mandato, cunctos fideles ubique terrarum commorantes, praedicta die a lege abstinentiae praesenti Decreto dispensat. Datum Romae, die 22 Decembris 1954. P. Card. CIMACI, Praefectus L. © S. F. Roberti, a secretis SACRA CONGREGATIO R I T U U M i LAUDEN, SEU CREMONEN. CANONIZATIONIS ET BEATIFICATIONIS SERVI DEI VINCENTII CROSSI, PAROCHI, FUNDATORIS INSTITUTI FILIARUM ORATORII. SUPER DUBIO An signanda sit commissio Introductionis Causae in casu de quo et ad effectum agitur. « Qualem putas Christi sacerdotem esse debere? an communis ei christianorum conversatio sufficiet? Non sufficit; qui enim prior est ordine,, sit etiam perfectior conversatione : gradus altior ornatum altiorem requirit, et qui alios praecellit dignitate honoris, condecens est ut praecedat eosdem perfectione virtutis » (Io. Trithemius Ep., ad novum presb.). Sacerdotem Vincentium Grossi huic gravi monito obtempérasse simul ac de eius vita vel breviter delibamus evidenter apparet. In oppido « Pizzighettone » intra Cremonensis dioecesis fines, die 9 Martii anno 1845, e piis honestisque coniugibus est natus, eodem die sacris est ablutus aquis nomenque Vincentii accepit. Pietate adeo adolebcebat, ut Sancto Aloisio Gonzaga passim compararetur. Anno 1856 ad sacram mensam primitus accessit et prima vocationis ad ecclesiasticum statum amplectendum indicia persensit. At tenuis familiaris condicio tum ingressum in Seminarium ei impediit; optato tamen, anno aetatis suae duodevicesimo, satis est factum. Anno 1869,. die 22 Maii, summo animi gaudio ad sacerdotium fuit promotus. Eius animorum zelus, ecclesiastica doctrina, sagax prudentia vitaeque sanctitas in Sacra Congregatio Rituum 777 coadiutoris parochorum muniis exercendis ostensa, Episcopum ad duas paroecias, aut a gravibus dissensionibus aut ab haeresi foedatas, ei successive concredendas impulerunt ; recte existimans Servum Dei christianam pacem instauratorum errantesque oves ad Christi ovile esse reducturum. Nec spes eum fefellit. Famulus enim Dei, ut his malis efficax afferret remedium, nil intentatum, nil ausum liquit. Pastoralia munia quam diligentissime summaque caritate obivit. Gratuitos ludos sua impensa constituit, christianam catechesim curavit, mutui auxilii societatem fundavit, item Oratoria, ut vocant, pro utriusque sexus iuvenibus instituit, Sorores a Maria Infante advocavit. Animo perpendens plures, etsi pias, puellas aegre ad Sorores accedere propter earum vestes mere religiosas, re coram Deo serio perpensa, Institutum Sororum condidit, quod fere nullam exteriorem religiosae vestis speciem ostenderet. Quas Oratorii Filias appellavit, quae praecipue parochos, in omnibus ecclesiae populique necessitatibus adiuvarent. Anno 1901 Institutum ab Episcopo fuit approbatum; anno 1915 ab Apostolica Sede decretum laudis est assecutum, ac brevi adeo propagatum ut duos post annos sex supra viginti Domos potitum fuerit. Felicem tantorum operum successum atque innocentissimam vitam, qua renidebat, Servus Dei rerum divinarum contemplatione et assiduo orationis studio a divina misericordia arripiebat. Totum enim, quod a ministeriis superaret, tempus coram Sanctissimo Sacramento immotus perstans, aut in passionem Domini aut in patrocinium Beatae Virginis et Sanctorum implorandum, impendebat. Quapropter, quasi alter Moyses, ex Dei consortio ad sacra ministeria aliaque paroecialia ofiicia gerenda ferventior atque efficacior prodibat. Laboribus fractus in gravem morbum incidit, quo magis magisque ingravescente, Sacramentis refectus in Domini osculo spiritum Deo reddidit die 7 Novembris anno 1917. Sanctitatis fama, qua vivens fruebatur, eo demortuo, vivacior percrebuit. Quare anno 1947, cura Instituti Filiarum Oratorii, Laude, ubi princeps eius Domus, informativus constructus est processus. Urbemque delatus. Plures interim postulatoriae litterae Pontifici Summo pro causae Introductione oblatae sunt. Scriptis Servo Dei tributis diligenter perpensis, favorabile decretum a Sacra hac Rituum Congregatione die 23 Decembris a. 1952 editum est. Servatis itaque de iure servandis, Revmo P. Augustino a Virgine, Causae Postulatore legitime constituto, instante, in Ordinario Sacrae huius Congregationis coetu die 23 Februarii mensis anni huius, Emus ac Revmus Dominus Cardinalis Clemens Micara, Episcopus Veliternus, Causae Ponens, dubium proposuit Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 778 discutiendum : An signanda sit commissio Introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur, de eaque retulit. Emi ac Revmi Patres, relatione hac necnon votis Officialium Praelatorum atque B. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, auditis, omnibus mature perpensis, rescribere Sanctissimo censuerunt : Signandam esse commissionem, si placuerit. Facta autem Sanctissimo Domino Nostro Pio Papae X I I subsignato die relatione, Sanctitas Sua commissionem introductionis Causae Servi Dei Grossi Sua manu Vincentii dignata est signare. Hoc autem decretum rite promulgari atque in acta S. Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 2 Aprilis, anno Mariali 1954. C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius II PARISIEN. CANONIZATIONIS BEATAE ANNAE MARIAE JAVOUHEY, FUNDATRICIS INSTITUTI SORORUM A SANCTO IOSEPH DE CLUNY. SUPER DUBIO An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Beatorum caelitum honoribus die 15 Octobris Anno Sacro 1950 Venerabili Servae Dei Annae Mariae Javouhey, Instituti Sororum a S. Ioseph de Cluny Fundatrici, in Patriarchali Vaticana Basilica sollemniter decretis, christifideles magis magisque in dies eam tamquam sanctitatis heroidem colere ac invocare perrexerunt eamdemque suprema Sanctorum corona redimitam exoptant, Deo etiam, ut videtur, sic volente. Novis namque ipsa coruscare coepit prodigiis. Id testati sunt in suis ad Summum Pontificem missis postulatoriis litteris Emus Cardinalis Archiepiscopus Parisiensis, Emus Cardinalis Episcopus Insulensis, Excmi Episcopi Divionensis, Augustodunensis, Cabillonensis et Matisconensis. Quibus universum sese adiunxit Institutum Sororum a S. Ioseph de Cluny per suam Generalem Moderatricem, una Sacra Congregatio Rituum 779 cum suo Consilio, Sanctitatem Suam enixe supplicantes ut ad Canonizationem praedictae Beatae procedere benigne dignaretur. Instante igitur Revmo P. Augustino a Virgine, Ordinis Excalceatorum Ssmae Trinitatis, Causae Postulatore, Emus ac Revmus Dominus Clemens Micara, Episcopus Veliternus, eiusdem Causae Ponens seu Relator, in Ordinario S. Rituum Congregationis coetu die 26 Ianuarii huius anni ad Vaticanum habito, dubium proposuit discutiendum : An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Eminentissimi autem Patres Cardinales, sacris ritibus tuendis praepositi, post ipsius Cardinalis Ponentis relationem, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, ceterisque servatis de iure servandis, rescribere consuerunt : Affirmative, seu : Signandam esse commissionem reassumptionis Causae Mariae Javouhey, Fundatricis Instituti si Sanctissimo Canonizationis Sororum a S. Beatae Ioseph de Annae Cluny, placuerit. Beatissimo demum Patri fideli relatione hac de re die subsignata per Excmum ac Revmum D. Pro-Secretarium Status facta, Sanctitas Sua Eminentissimorum Patrum sententiam ratam habens, reassumptionis Causae Canonizationis Beatae Annae commissionem Mariae Javouhey, Virginis, manu Sua signare dignata est. Datum Romae, die 2 Aprilis Anno B. M. V. Sacro 1954. C. Card. CICOGNANI, Praefectus h. iB S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius HI BERGOMEN. CANONIZATIONIS BEATAE PAULAE ELISABETH IN SAECULO CONSTANTIAE CERÍOLI VID. BUZECCHI-TASSIS, FUNDATRICIS INSTITUTI BERGOMENSIS A S. FAMILIA. SUPER DUBIO An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Beata Paula Elisabeth in omni vitae suae curriculo qua puella, qua sponsa, qua vidua et mater legifera novi geminique Instituti curandis et instituendis pueris, parentibus orbatis et derelictis, virtutes omnes heroicum in modum exercuit. Nobilitate stirpis praedita, Divini Redempto- 780 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ris vestigia persécuta, opificum et agricolarum laboris dignitatem asseruit amabilemque effecit. Eam miraculis claram Pius Papa X I I f. r. die 19 mensis Martii, Anno Sacro 1950, in Beatorum albo recensuit. Ex tunc vero novensilis Beatae fama ac populorum erga eam pietas magis magisque augescere visa sunt, et Deus plurima beneficia fidelibus Beatam ipsam invocantibus dilargitur. Quae inter beneficia vulgantur mirae quaedam sanationes. Unde fidelium in optatis est, ut Beata Sanctorum augeatur honoribus. Enixis itaque precibus Emus Cardinalis Archiepiscopus Bononiensis, Excmus Archiepiscopus Ravennatensis et Episcopus Cerviensis, Excmi Episcopi Comaclensis, Laudensis, Faventinus, Ausculanus in Piceno, Fidentinus, Ventimiliensis, Cremensis necnon Excmus Coadiutor Imolensis et Vicarius Capitularis Bergomensis institerunt, ut Causa Beatae Paulae Elisabeth ad effectum Canonizationis apud Sacram Rituum Congregationem resumatur. Quibus postulationibus Praepositus quoque Generalis Congregationis S. Familiae et Antistita Generalis Instituti Sororum a S. Familia humillimas suas addiderunt preces. Instante itaque Revmo P. Augustino a Virgine, Ordinis Excalceatorum Ssmae Trinitatis huiusque Causae rite constituto Postulatore, Emus ac Revmus Dominus Cardinalis Clemens Micara, Episcopus Veliternus, in Ordinariis S. Rituum Congregationis Comitiis, die 26 Ianuarii anni huius ad Vaticanum Apostolicum Palatium coactis, sequens dubium discutiendum proposuit: An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, post relationem ipsius Cardinalis Ponentis, audito quoque R. P. D. Salvatore Natucci, Fidei Promotore Generali, omnibus rite discussis et perpensis, rescribendum censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem reassumptionis Causae Canonizationis Beatae Paulae Elisabeth in saeculo Constantiae C er ioli Vid. BuzecchiTassis, fundatricis Instituti Bergomensis a S. Familia, si Sanctissimo placuerit. Quibus omnibus Beatissimo Patri D. N. Pio Papae XII per Excmum ac Revmum Pro-Secretarium Status relatis, Sanctitas Sua sententiam Emorum Patrum Cardinalium ratam habuit et propria manu signare dignata est commissionem reassumptionis Causae Canonizationis Beatae Paulae Elisabeth Cerioli Viduae Buzecchi-Tassis die 2 Aprilis 1954. Datum Romae, die 2 Aprilis Anno B. M. V. Sacro 1954. C. Card. CICOGNANI, Praefectus L.©S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius ¡Sacra Congregatio Rituum 781 IV ROMANA SEU BEJ&GÖMEN. •CANONIZATIONIS BEATAE TERESIAE EUSTOCHII. YERZERI, VIRGINIS, FUNDATRICIS INSTITUTI FILIARUM SACRATISSIMI CORDIS IESU. SUPER DUBIO An signanda sit commissio reassumptionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Fides, quae est « sperandarum substantia rerum, argumentum non apparentium » (Hebr. 11, 1), totius vitae Famulae Dei Teresiae Eustochii Verzeri, Instituti Filiarum Saeratissimi Cordis Iesu fundatricis, quae decimo nono saeculo floruit, fuit fulcrum ac norma. Firmae innixa fidei divinaque adiuvante gratia, heroicas ipsa exercuit virtutes ac permulta strenue passa est et sustinuit in exsequenda Dei voluntate. Sanctitatis eius fama post mortem percrebrescente confectisque processibus ordinaria primum, apostolica dein, auctoritate in Romana ac Bergomensi curiis, eam miraculis claram Pius Papa X I I , feliciter regnans, Beatificationis honoribus die 27 Octobris anni 1946 cumulavit. Crescentem exinde venerationis fervorem conceperunt quotquot novensilem Beatam sive ut Matrem spiritualem, sive ut benefactricem supernam, sive ut potentem divinarum gratiarum habent coluntque fautricem. Cui fidelium pietati ac fiduciae invalescenti Deus respondisse videtur novis beneficiis, eadem Beata intercedente, concessis, quorum quaedam veri nominis miraculi praebent speciem. Quapropter, fidelium interpretes, Emus ac Revmus Cardinalis Ildefonsus Schuster, Mediolanensis archiepiscopus, Emus Cardinalis I. B. Nasalli-Rocca, piae memoriae, archiepiscopus Bononiensis, Emus Cardinalis A. I. Roncalli, Patriarcha Venetiarum, necnon Excmus H. Bernareggi olim archiepiscopus-episcopus Bergomensis pluresque antistites aliarum dioecesium et Suprema Antistita Congregationis Filiarum a S. Corde Iesu postulatorias litteras Sanctitati Suae por rexerunt, ut eiusdem Beatae Teresiae Eustochii Verzeri Causa canonizationis apud Sacrorum Rituum Congregationem resumi queat. Instante itaque Revmo Domino Salvatore Capoferri, huiusce Causae legitime constituto Postulatore, in Ordinario S. Rituum Congregationis coetu die 26 Ianuarii mensis anni huius habito, Emus ac Revmus Do- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 782 minus Clemens Cardinalis Micara, Ponens seu Eelator, sit commissio Episcopus Veliternus, dubium proposuit discutiendum : reassumptionis Causae in casu et ad Causae An signanda effectum de quo agitur. Emi autem et Revmi Patres Cardinales, sacris tuendis ritibus praepositi, omnibus perpensis, audito quoque R. P. D. Salvatore Catucci, Fidei Promotore Generali, rescribere censuerunt : Affirmative seu signandam esse commissionem reassumptionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Facta demum subsignata die Sanctissimo Domino nostro Pio Papae X I I per Excmum ac Revmum D. Pro-Secretarium Status de his omnibus relatione, Sanctitas Sua rescriptum Emorum Patrum ratum habuit manuque propria commissionem reassumptionis Teresiae Eustocliii Verzeri signare benigne dignata Causae Beatae est. Datum Romae, die 2 Aprilis, anno Mariali 1954. C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleuc, Secretarius Acta Officiorum, 783 ACTA OFFICIORUM SECRETARIA STATUS Sua Santità Pio XII, nell'Udienza del 16 dicembre 1954 concessa al sottoscritto Sostituto della Segreteria di Stato, si è degnata di approvare l'unito Statuto della Pontificia Commissione per la Cinematografia, la Radio e la Televisione. A. Dell'Acqua, Sostituto S T A T U T O Articolo 1 E istituita la Pontificia Commissione per la Cinematografìa, la Radio e la Televisione. Articolo 2 La Pontifìcia Commissione per la Cinematografìa, la Radio e la Televisione è l'Organo della Santa Sede per lo studio dei problemi del cinema, della radio e della televisione, che hanno attinenza con la fede e con la morale. Articolo 3 La Pontifìcia Commissione per la Cinematografìa, la Radio e la Televisione ha la funzione : di seguire gli orientamenti dottrinali e gli atteggiamenti pratici della produzione filmistica e delle trasmissioni radiofoniche e televisive; di indirizzare l'attività dei cattolici e di promuovere l'attuazione delle norme direttive, emanate dalla Suprema Autorità Ecclesiastica. Articolo 4 La Pontifìcia Commissione per la Cinematografia, la Radio e la Televisione è a disposizione dei SS. Dicasteri ed Unici della Santa Sede, e degli Eccnii Ordinari, per informazioni e per lo studio delle questioni da loro proposte. Articolo 5 Al fine di favorire le produzioni e le emissioni conformi allo spirito cristiano e di preservare i fedeli da quelle moralmente negative, la Pontifìcia Commissione per la Cinematografìa, la Radio e la Televisione si mantiene in contatto con i Centri Cattolici Cinematografici, Radiofonici e Televisivi nazionali e con le rispettive Organizzazioni Internazionali Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 784 (O. O. I. C, U N D A ) , scambiando informazioni, collaborando e valorizzando la loro attività. Articolo 6 La Pontifìcia Commissione per la Cinematografia, la Radio e la Televisione si astiene normalmente da pubblicare giudizi favorevoli o negativi sui films, o su trasmissioni radiofoniche o televisive rimettendosi, nello spirito delle norme emanate in proposito dalla S. Sede, ai rispettivi Centri nazionali, promossi dalla sacra Gerarchia nei singoli paesi. Articolo 7 La Pontifìcia Commissione per la Cinematografia, la Radio e la Televisione è nominata dalla Santa Sede, ed è così composta : 1) Il Presidente, che dura in carica sei anni. 2) Il Consiglio di Presidenza, di cui fanno parte : a) Membri « ipso iure » : — l'Assessore della Suprema S. Congregazione del Sant'Offizio; — l'Assessore della S. Congregazione Concistoriale; «- — l'Assessore della S. Congregazione per la Chiesa Orientale; — Il Segretario della S. Congregazione del Concilio; — il Segretario della S. Congregazione dei Religiosi; — il Segretario della S. Congregazione de Propaganda Fide; — il Segretario della S. Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi; — Il Sostituto della Segreteria di Stato di Sua Santità. b) Quattro Membri, al massimo, di libera scelta della Santa Sede. 3) Il Comitato Esecutivo, che è formato come segue : il Presidente della Commissione ; — un Segretario Esecutivo; — tre o più Consulenti, tra i quali è annoverato « de iure » il Direttore della Radio Vaticana; — un Collegio di Esperti, con tre Sezioni : cinematografica, radiofonica e televisiva. I Membri del Comitato Esecutivo durano in carica quattro anni. Articolo 8 La Pontificia Commissione per la Cinematografia, la Radio e la Televisione ha la sua sede nella Città del Vaticano. Disposizione finale Con la pubblicazione del presente Statuto negli « Acta Apostolicae Sedis », la Pontificia Commissione per la Cinematografia, la Radio e la Televisione subentra alla Pontificia Commissione per la Cinematografia. An. et vol. 31 Decembris 1954 XXXXVI (Ser. I I , v. X X I ) - N . 1 8 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE I INDEX GENERALIS ACTORUM (AN. ET VOL. X X X X V I — SER. I I , v. X X I ) I - ACTA PII PP. II XII EPISTULA ENCYCLICA, 3 3 7 . Decretum, 1 4 2 . EPISTULA APOSTOLICA, 5 1 3 . Monitum, 6 4 . CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 3 3 , 8 1 , 193, 241, 689, 753. 385, 465, 518, 561, 476, Proscriptio librorum, 2 5 , 6 3 , 2 2 3 . Notificatio, 6 4 . LITTERAE APOSTOLICAE, 4 3 , 8 9 , 1 3 8 , 363, 395, CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII: LITTERAE ENCYCLICAE, 1 6 1 , 6 2 5 . 129, 641, - A C T A SS. 575, 650, 698, 758. IN SOLEMNIBUS CANONIZATIONIBUS, 3 0 6 357. SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS: Decreta, 2 7 , 6 5 , 1 4 3 , 2 2 4 , 4 1 4 , 502, 606. Normae et facultates, 2 4 8 , 4 1 5 . MOTU PROPRIO, 8 8 . Provisiones ecclesiarum, 25, 146, CHIROGRAPHUS, 3 9 9 . 229, 419, 548, 687, 774. EPISTULAE, 1 7 , 9 4 , 1 4 0 , 2 0 0 , 3 1 8 , 3 6 5 , Designatio Tribunalis pro appellatione, 4 2 0 . 400, 481, 524, 652, 700, 760. ADHORTATIO, 1 8 . SACRA CONGREGATIO CONCILII: ALLOCUTIONES, 4 4 , 2 1 4 , 3 0 7 , 3 5 8 , 4 0 3 , 491, 529, 577, 658, 712. NUNTII RADIOPHONICI, 5, 5 6 , 9 5 , 2 1 2 , 324, 768. 369, 404, 495, 540, 677, 718, SOLEMNES CONVENTIONES, 4 3 3 . Epistula, 4 5 8 . Indultum ab abstinentia, 1 0 4 , 7 7 5 . SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE: Decreta, 1 4 8 , 4 2 1 , 4 6 1 , 5 5 0 . SACRA CONSISTORIA, 2 8 9 . Provisiones Ecclesiarum, 6 7 , 4 2 2 . ORATIONES, 2 2 1 , 5 0 1 , 6 6 5 . Nominationes, 6 8 , 4 2 3 , 5 5 1 . 5 0 - A C T A , vol. X X I , n . 18. — 31-12-1954. Index 786 SACRA CONGREGATIO generalis IV RITUUM: Decreta, 68, 104. CONGREGATIO ECCLESIASTICIS PRO NEGOTIIS EXTRAORDINARIIS: Decretum, 115. SACRA ET CONGREGATIO STUDIORUM - SECRETARIA Decreta in causis beatificationis et canonizationis Servorum Dei, 30, 107, 231, 330, 373, 509, 608, 732, 776. SACRA actorum DE SEMINARIIS UNIVERSITATIBUS: Decreta, 149, 744. ACTA OFFICIORUM STATUS: Statuta, 78, 783. Rescriptum Pontificium, 614. Diarium Romanae Curiae: Audientiae sollemniores, 427, 616. Sacra Congregatio 238, 464, 748. 80, 377, Rituum, 118, Sacra Congregatio Concilii: Edictum, 80. Tribunal Supr. Signaturae Apostolicae: Edictum, 432. III SACRA - ACTA TRIBUNALIUM PAENITENTIARIA APOSTOLICA: Decreta, 73, 552. Cancellaria Apostólica: Nominatio, 239. Officium Praefecti Cubiculi Secreti Pontificis: Nominationes, 240. SECRETARIA SACRA ROMANA ROTA: Sententiae et decreta, 253. Citationes edictales, 74, 117, 192, 236, 424, 463, 746. STATUS: Nominationes*, 80, 119, 151, 239, 377, 428, 511, 553, 616, 749. Necrologia, 752. 128, 240, 464, 560, * Ad maius inquirentium commodum haec ponitur distincta recensio : PP. Cardinalibus concreditae Protectoriae : 1.51, 152, 239, 511, 512. Consultores deputati: 80, 240, 377, 428, 616, 749, Officiales renuntiati : In S. C. S. Officii, 80, 616; In S. C. Consistoriali, 240; In S. C. Concilii, 152; In S. C. Rituum, 151; In Trib. Sign. Apost., 152, 428, 512; In Cancelleria Apost., 239; In Trib. S. R. Rotae, 428, 511; In Nuntiaturis Apost., 151, 511; In Delegat. Apost., 511, In Commiss Pont. pro interpret. authentica C. I. C, 152; In Familia Pont., 240. Episcopi adsistentes Solio : 119, 152, 377, 428 , 512, 553, 616, 749. Protonotarii Apostolici ad instar. : 119, 152, 378, 553, 616, 749. Praelati Domestici : 119, 152, 378, 554, 617, 749. Cubicularii secreti supra numerum : 121, 154, 381, 557, 618, 752. Cubicularii secreti ab ense et lacerna s. n. : 156, 560, 752 Cubicularii honoris in habitu : 122, 156, 383, 752. Cubicularii honoris extra Urbem: 156. » Cubicularii honoris ab ense et lacerna s. n : 122. 156, 383. Cappellani secreti de num,, et honoris : 156, 240. Cappellani honoris extra Urbem: 157, 3S3. Ex supremo ordine Militiae D. N. I. C: 157, 383. Ex ordine Piano : Gran Croce cl. civ., 122, 383, 61.8. Comm. con Placca, 122. Placca, 157. Comm., 157, 383. Cav., 157, 383. Ex ordine S. Gregorii Magni: Gran Croce ci civ.: 122, 157, 384, 618. Comm. con Placca ci. civ., 122, 157, 384, 512, 618. Comm. con Placca cl. mil., 123, 619. Placca ci. civ., 123, .157, 619. Comm. cl. civ., 123, 157, 384, 619. Comm. cl. mil., 158, 384, 620. Cav. cl. civ., 124, 158, 384, 428, 620. Cav. cl. mil., 430. Ex ordine S. Silvestri Papae : Gran Croce, 124, 159, 430. Comm. con Placca, 125, 159, 430, 622. Placca, 125. Comm., 125, 160, 430, 622. Cav.. 127, 160, 431, 623. il ^ INDEX. DOCUMENTORUM CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS I - ACTA PII PP. X I I I 1954 Mart. 25 Oct. 11 - Iunii 5 PAG. Iulii 25 7 EPISTULA ENCYCLICA - EPISTULA APOSTOLICA Quamquam. - Ad Revmum Ferdinandum Urquia, Abbatem Generalem Congregationis Ss. Salvatoris Lateranensis; Revmum Gebardum Koberger, Abbatem Generalem Congregationis Canonicorum Regularium Lateranensium Austriacae; Revmum Angelinum Lovey, Abbatem Praepositum Congregationis Ss. Nicolai et Bernardi Montis Iovis; Excmum P. D. Ludovicum Haller, Ep. tit, Bethlemitanum, Supremum Moderatorem Congregationis Helveticae a S. Mauritio Agaumensi; Revmum Engelbertum Eberhard, Moderatorem Generalem Ordinis Fratrum Eremitarum S. Augustini; Revmum Eugenium Ayape a S. Augustino, Moderatorem Generalem Ordinis Recollectorum S. Augustini; Revmum Raimundum G. M. a Ss. Sacramento, Moderatorem Generalem Ordinis Fratrum Eremitarum Discalceatorum S. Augustini: sexto decimo volvente saeculo ab ortu S. Augustini Episcopi, Ecclesiae Doctoris 513 IV 1 9 5 3 Maii - Ecclesiae fastos. - Ad Venerabiles Fratres Britanniae, Germaniae, Austriae, Galliae, Belgicae et Hollandiae Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: duodecimo exeunte saeculo a piissimo S. Bonifatii Episcopi et Martyris obitu. 3 3 7 III 1954 ENCYCLICAE Saera virginitas. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: de Sacra Virginitate 161 Ad Caeli Reginam. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: de Regali Beatae Mariae Virginis dignitate eiusque festo instituendo. 6 2 5 I 1954 LITTERAE - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE D E M E R U (Meruensis). Progreditur continenter. - Apostolica Praefectura de Meru, in Africa Orientali Britannica, ad dignitatem provehitur dioecesis, « Meruensis » appellandae. 33 Index 788 1953 Iunii documentorum chronologico ordine digestus 4 A L E P P E N S I S (Berytensis). Solent caeli.. - E x territorio Apostolici Vicariatus Aleppensis certa pars detrahitur, quae in Vicariatum Apostolicum redigitur, « Berytensis » nomine appellandum J O S E N S I S . Praeclara Christi. - Apostolica Praefectura de Jos » » 29 » » » 40 » » Aug. 5 U R B I S (Basilicae S. Mariae Maioris). Hispaniarum fidelitas. Certae statuuntur normae ab Hispanica Natione et a Canononieorum Collegio ad S. Mariae Maioris, in alma Urbe, servandae 193 » Sept. 19 » » » D E I N D I A . Mutant res. - Novus Ecclesiasticarum Provinciarum status in Indica regione definitur . . 83 G O A N A E E T D A M A N E N S I S - P O O N E N S I S (Belgaumensis). Summa illa. - Ex distractis territoriis a Goana et Damanensis archidioecesi atque a Poonensi dioecesi, nova constituitur Cathedralis Sedes, « Belgaumensis » appellanda, quae saeculari indico clero committitur 129 » » 25 S. D O M I N I C I (S. Iacobi Equitum - Vegensis - S. Ioannis Maguanensis). Si magna. - Ex archidioecesi S. Dominici quaedam territoria distrahuntur ex quibus duae novae dioeceses fiunt: S. Iacobi Equitum et Vegensis appellandae; et una praelatura « nullius dioecesis »: S. Ioannis Maguanensis. Eadem archidioecesis ad dignitatem Metropolitanae Ecclesiae evehitur 132 » Oct. 22 H I S P A L E N S I S (Huelvensis). Laetamur vehementer. - A b Hispalensi archidioecesi quaedam provincia separatur, quae in novae dioecesis formam redigitur, « Huelvensis » appellandae 135 31 MAN AQUÉN sie. Est Collegium Canonicorum. - In metropolitano templo cathedralis ecclesiae Manaquensis Collegium Canonicorum constituitur 197 » Nov. 16 D E N A P O (de Aguarico). - Ex quo tempore. - A b Apostolico Vicariatu de Napo ea regio distrahitur quae vulgo Canton Aguarico nominatur, exque ea nova Apostolica Praefectura fit, « d e Aguarico » appellanda 243 » » 21 » Dec. 31 1954 Ian. 17 » » » » Febr. » » 25 11 K A D U N A Ë N S I S . Magno gaudio. - Apostolica Praefectura de Kaduna ad dioecesis dignitatem evehitur mutatis finibus. 38 » » » ad dignitatem dioecesis evehitur mutatis finibus et nomine. S U E C I A E (Holmiae). Profecit valde. - Apostolicus Vicariatus Sueciae ad dignitatem provehitur dioecesis, cui nomen inditum « Holmia » 36 N I C T H E R O Y E N S I S . - Sancta mater Ecclesia. - In dioecesi Nictheroyensi Collegium Canonicorum constituitur T E L L I C H E R R I E N S I S . Ad Christi Ecclesiam. - In Malabarica regione nova erigitur dioecesis, nomine « Tellicherriensis », ritus chaldaici Malabarensium, et metropolitanae ecclesiae 245 Ernakulamensi suffraganea constituitur 385 B A B Y L O N E N S I S CHALDAEORUM (Basrensis Chaldaeorum). Christi Ecclesia. - E Babylonensis Chaldaeorum et patriarchali dioecesi quaedam territoria separantur quibus nova archidioecesis efficitur, Basrensis Chaldaeorum appellanda . . . 388 P I S T O R I E N S I E T P R A T E N S I S . Clerus populusque: Pistoriensis et Pratensis, aeque principaliter ac unitae, in vicem separantur Ecclesiae perpetuo L I N G A Y E N S I S (Lingayensis - Dagupanensis). Exitio sum bellum. - Sedes et cathedra Lingayensis ecclesiae ab urbe Lingayen ad Dagupan urbem transferuntur, cui ecclesiae nomen inditiir « Lingayensis-Dagupanensis » 21 81 M A R Ï A N N H I L L E N S I S (Umzimkuluensis). Cum in Africa Meridio- 390 392 Index 1954 Febr. digestus 789 465 468 OUIDAHENSIS (Portus Novi). Qui universum. - A b Apostolico Ouidahensi Vicariatu quaedam territorii pars seiungitur, ex qua novus efficitur Vicariatus Apostolicus « Portus Novi » uuncupandus 470 D E TUMACO (Guapiensis). Quemadmodum providus. - A b A p o stolica Praefectura de Tumaco quaedam separatur regio, ex qua nova efficitur Praefectura Apostolica, Guapiensis appellanda 472 MANIZALENSIS. Ob arduum. - In Columbiana Republica nova erigitur ecclesiastica provincia, quae, a Manizalensi episcopali sede, ad metropolitanae ecclesiae gradum et dignitatem evehenda, Manizalensis nuncupabitur 641 CIVITATIS BOLIVARENSIS (Barcinonensis in Venezuela). Summa Dei. - Ex dioecesi Civitatis Bolivarensis quaedam territorii pars distrahitur qua nova efficitur dioecesis, « Barcinonensis in Venezuela » appellanda 561 BARQUISIMETENSIS-CALABOCENSIS (Guanarensis). Ex quo tempore. - Territoriis dioecesium Barquisimetensis et Calabocensis dismembratis, nova erigitur dioecesis. « Guanarensis » nuncupanda 564 CALABOCENSIS - S. CHRISTOPHORI IN VENEZUELA (S. Ferdinandi Apurensis). Providentissime Redemptoris. - A dioecesibus Calabocensi et S. Christophori in Venezuela pars separatur et in novam erigitur Praelaturam « nullius dioecesis », quae S. Ferdinandi Apurensis nuncupabitur 643 HOLLANDIAE. Sicuti sollers. - Apostolica Praefectura Hollandiae in gradum et dignitatem Apostolici Vicariatus eiusdem nominis evehitur 474 OUHAIGOUYAKNSIS (Kuduguensis). Quemadmodum. - Apostolica Praefectura Ouhaigouyaënsis in gradum et dignitatem Apostolici Vicariatus evehitur, Kuduguensis posthac appellandi. . 518 PONTIANAK (de Ketapang). Quandoquidem. - Ab Apostolico Vicariatu de Pontianak quaedam territoria separantur ex quibus nova Apostolica Praefectura de Ketapang conditur 520 B A N G U E N S I S (Bangassuensis). Cum pro certo. - Ab Apostolico Banguensis Vicariatu quaedam territorii pars separatur ex qua nova efficitur Praefectura Apostolica, « Bangassuensis » nuncupanda 646 29 K I S U M U E N S I S (Eldoretensis). - Quae ad christifidelium. - Kisumuensis dioecesis diviso territorio, nova Praefectura A p o stolica « Eldoretensis » constituitur 241 29 M A R D E N S I S ARMENORUM (Bagdadensis Armenorum), Ex quo tempore. - Ex archidioecesi Mardensi Armenorum quaedam regio separatur, quae in novae archidioecesis formam redigitur, « Bagdadensis Armenorum » appellandae 753 10 14 DE Iunii ordine HIERACENSIS (Hieracensis-Locrensis). Urgente Christi voce. Sedes et cathedra episcopalis dioecesis Hieracensis in Locros urbem transferuntur; eadem dioecesis mutato nomine Hieracensis-Locrensis appellabitur 22 Iunii 1954 chronologico noli. - Ex dioecesi Mariannhillensi quaedam territoria distrahantur, quibus nova dioecesis efficitur, Umzimkuluensis appellanda . . . . Apr. Maii documentorum MARDENSIS ARMENORUM (Kamechliensis Armenorum). Cum Summus Deus. - Ex Archidioecesi Mardensi Armenorum Index documentorum chronologico ordine digestus 790 PAG. 1954 Iulii 18 Aug. 15 quadam distraeta Regione, nova constituitur dioecesis, « Kamechliensis Armenorum » appellanda A C H E R U N T I N A E T M A T E R A N E N S I S (Acheruntina-Materanensis) Acherontia. - Metropolitanae archidioeceses Acheruntina et Materanensis, aeque principaliter ac perpetuo unitae, in vicem separantur HTTELVENSIS. Cum sit proprium.- In cathedrali templo Huelvensi Canonicorum Collegium constituitur I A B A L P U R E N S I S . Qui genus hominum. - Apostolica Praefectura. Iabalpurensis, in Indica regione, ad gradum evehitur dioecesis, iisdem finibus ac nomine servatis M A R O Q U I E N S I S - G H A R D A I E N S I S I N SAHARA (De Sahara Hispanico et de Ifnj). Summi Dei voluntate. - Ab Apostolicis Vicariatibus Maroquiensi et G-hardaiensi in Sahara quaedam separantur territoria, quibus nova efficitur Praefectura Apostolica « de Sahara Hispanico et de Ifni » nuncupanda . . D E J H A N S I (Ihansiensis). In Apostolica Praefectura. - Apostolica Praefectura de Jhansi ad dignitatem dioecesis evehitur, quibusdam territoriis additis S. P A U L I I N B R A S I L I A (S. Andreae in Brasilia). Archidioecesis S. Pauli. — Ab Archidioecesi S. Pauli in Brasilia quaedam regio separatur et in novae dioecesis formam redigitur, quae S. Andreae in Brasilia vocabitur D E « M I S S I O N E GALLIAE ». Omnium ecclesiarum. - E Senonensi archidioecesi territorium paroeciae de « Pontigny » distrahitur idemque in Praelaturam nullius, cui nomen Missio Galliae seu Pontiniacensis, erigitur et constituitur V 1950 1951 1953 Iunii 10 Ian. 26 Dec. 17 Mart. Iulii 14 23 - LITTERAE 753 522 648 689 694 691 695 567 APOSTOLICAE Sacrata Templa. - Cathedrale Templum dioecesis S. Claudii honoribus Basilicae Minoris insignitur Quamvis omnia. - Ecclesia « Dominae Nostrae » titulo Nativitatis B. Mariae V. dedicata et Dolae Sequanorum intra fines dioecesis Sancti Claudii exstans privilegiis Basilicae Minoris honestatur In huius aetatis. - Beata Maria Virgo, titulo adiecto « Patrona Indiae », in Caelestem Patronam Nationis Indicae eligitur Almam Deiparam. - In « Primariam » erigitur Pia Unio Excubiarum honoris Sacratissimi et Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis vulgo « Ehrenwache des heiligsten Herzens Maria », in archidioecesi Monacensi constituta, eiusdemque statuta confirmantur Quae antiquitate. - Basilicae minoris honoribus ac privilegiis afficitur paroecialis Ecclesia Sancti Severini, Episcopi, in Urbe et Archidioecesi Coloniensi exstans Ad Eomanam viam Aemiliam. - Basilicae Minoris honoribus ac privilegiis cumulatur Bronensis ecclesia paroecialis et collegialis, intra Derthonensis dioecesis fines posita . . . Quae intemerata. - S. Maria Goretti, V. M., altera Patrona constituitur civitatis Neptunii, Albanensis Dioecesis . . . . Fidei testimonia. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris ecclesiae cathedrali dioecesis et urbis Celsonensis conferuntur . Ad Evangelii. - Ordinis Fratrum Minorum Constitutiones approbantur et confirmantur Quae religione. - Ad titulum et dignitatem Basilicae Minoris 395 396 398 363 89 43 90 476 91 Index documentorum chronologico ordine digestus 791 PAG. evehitur paroecialis Ecclesia B. Mariae V. a Guadalupe in urbe et Archidioecesi Sanctae Fidei in Argentina . . . . 1953 Sept. 18 Angustis templis. - Cathedrale templum Minoricense Basilicae Minoris titulo ac privilegiis cohonestatur » Oct. 16 Quam omnes gentes. - Ecclesia in honorem B. Mariae V. a Visitatione, in oppido Werla intra fines Paderbornensis archidioecesis consecrata, Basilicis Minoribus accensetur . . . » Nov. 17 Quae mortalibus. - Beata Maria V. «a Praesentatione» urbis et archidioecesis Natale nsis praecipua Patrona confirmatur » Dec. 8 Sideribus receptae. - Ecclesia Cathedralis Covingtonensis titulo Basilicae Minoris condecoratur 1954 Mart. 6 Egregium religionis. - Ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehitur cathedralis ecclesia Nolana » » 17 Decus urbis Bononiae. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur ecclesiae Bononiensi B. Mariae V. sacrae, Ordini Servorum Mariae concreditae » Apr. 23 Marianne religionis. - Ecclesia B. Mariae V . , vulgo « delia Ghiara » appellata, in urbe Eegio Lepidi, Regiensis in Aemilia dioecesis intra fines exstans, titulo Basilicae Minoris ornatur » Sept. 12 Viam vitae. - Beata Maria V . , «De Ponte» appellata, Patrona caelestis aeque principalis cum S. Iuvenale civitatis ac dioecesis Narniensis declaratur VI 1954 Maii 29 » Iunii 12 - IN SOLLEMNIBUS 1953 Dec. 25 - MOTU 477 479 139 576 650 698 758 CANONIZATIONIBUS Beati Pii Papae X, in platea S. Petri ad valvas Basilicae Vaticanae peracta Beatorum Petri Aloisii Chanel, Martyris, Gasparis Del Bufalo, Iosephi Pignatelli, Dominici Savio, Confessorum, et Beatae Mariae Crucifixae Di Rosa, Virginis, in platea S. Petri ad valvas Basilicae Vaticanae peracta VII 138 306 357 PROPRIO Quaedam verba expunguntur in can. 2319 § 1, 1° 88 VIII - CHIROGRAPHUS 1954 Maii 30 Sedes Pontificii Instituti Biblici ampliatur IX 1953 » 1954 - 399 EPISTULAE Aug. 11 Von dem auj schlussreichen. - Ad praeclaros Guilelmum Nowotny et Victorem Buchgrabe atque Bertham Koref, Praesides Sodalitatis Docentium Catholicorum totius Austriae: ob duodena lustra fauste revoluta ab eadem Sodalitate condita Nov. 16 A Vheure où la noble. - Ad Excmum Virum Paulum Magloire, Praesidem Haitianae Reipublicae, ob centum et quinquaginta elapsos annos ab eadem Republica sui pieni iuris effecta Febr. 11 Cum hodie quintus. - Ad Illustrem et Honorabilem Virum Aloisium Einaudi, Italorum Reipublicae Praesidem, ob quina lustra ab inita sollemni Conventione inter Apostolicam Sedem et Italorum Nationem 200 17 94 Index 792 1954 Mart. » » 7 13 documentorum chronologico ordine digestus Mariali hoc vertente anno. - Ad E m u m P. D. Alfridum Ildefonsum tit. Sanctorum Silvestri et Martini ad Montes-S. R. E. Presb. Cardinalem Schuster, Archiepiscopum Mediolanensem, decem lustra ab inito sacerdotio et quina a suscepto cardinalatu atque episcopatu feliciter implentem . . . . Summa Bei. - Ad E m u m P. D. Emmanuelem tit. Sancti Lau- 140 rentii in Lucina S. R. E. Presb. Cardinalem Arteaga y Betancourt, Archiepiscopum S. Christophori de Habana, » » 25 » » " 31 » Apr. 3 » » » » » 6 » » 15 » » » » » » Maii 1 » » » » 24 4 25 quinquagesimum sacerdotii annum implentem Seraphici Patriarchae. - Ad Revmum P. Victorium M. Costantini, Ordinis Fratrum Minorum Conventualium Ministrum G-eneralem: septimo exacto saeculo a consecratione templi in urbe Asisinate S. Francisco dicati itemque insigniti duobus elapsis saeculis privilegio Basilicae Patriarchalis et 201 Cappellae Papalis Procuratores generales. - Ad E m u m P. D. Valerium S. R. E. Presb. Cardinalem Valeri, Praefectum S. Consilii Religiosis Ordinibus ac Sodalitatibus Praepositum: de aptiore ratione ad iuventutem a Sodalibus Religiosis rite instituendam . Eruditionis et virtutis. - Ad E x c m u m P. D. Iosephum Piazzi, Episcopum Bergomensem, saeculo exeunte ab obitu Cardinalis Angeli Mai 318 205 Delectationem sane. - Ad E x c m u m P. D. G-eraldum Patricium 0 ' H a r a , Archiepiscopum-Episcopum Savannensem-Atlantensem, Nuntium Apostolicum in Hibernia, quina Episcopatus lustra implentem 321 202 Septimo exeunte saeculo. - Ad E m u m P. D. Georgium tit. Sancti Bernardi ad Thermas S. R. E. Presb. Cardinalem Grente, Archiepiscopum-Episcopum Cenomanensem, ob sacra sollemnia peragenda septimo exeunte saeculo a cathedralis templi erectione Tibi quum immineret. - Ad E x c m u m P. D. Iosephum V I I Ghanima, Babylonensem Chaldaeorum Patriarcham, quinquaginta sacerdotii annos expleturum Pergrata sane. - Ad E x c m u m P. D. Ioannem Costantini, Archiepiscopum tit. Colossensem, eundemque Praesidem Pontificii Consilii Primarii Sacrae Arti in Italia moderandae, quinta lustra ab inito episcopatu impleturum Proximo Maio mense. - Ad E m u m P. D. Antonium tit. Sancti Laurentii in Panisperna S. R. E. Presb. Cardinalem Caggiano, Episcopum Rosariensem, quem Legatum deligit ad Marialem Conventum e tota Argentina Republica Catamarcae habendum Quod, oficiosis. - Ad E x c m u m P. D. Demetrium Moscato, Archiepiscopum Salernitanum, ob sollemnia in honorem S. Matthaei Apostoli et Evangelistae, cuius sepulcrum salernitani religiose per decem saecula venerantur Periucundo animo. - Ad E m u m P. D. Clementem Aemilium tit. Sanctae Balbinae S. R. E. Presb. Cardinalem Roques Archiepiscopum Rhedonensem, Dolensem et Sancti Maclovii, decem a suscepto sacerdotio lustra et quina ab inito Episcopatu celebraturum Ineundo admodum. - Ad E m u m P. D. Emmanuelem tit. Sanctorum Marcellini et Petri S. R. E. Presb. Cardinalem Gonçalves Cerejeira, Patriarcham Lisbonensem, quem Legatum deligit ad Congressum Marialem e tota Lusitania, 207 208 209 322 210 323 Index documentorum chronologico ordine digestus Augustae Braearum ad Sanctuarium « M o n t e do Sameiro » celebrandum .. . . . . . . . . '.. . 365 366 1954 Iunii 13 Auspicato sane contingat. - Ad E m u m P. D. Petrum tit. SS. Trinitatis in Monte Pincio S. R. E. Presb. Cardinalem G-erlier, Archiepiscopum Lugdunensem et Viennensem Allobrogum, quem Legatum renuntiat ad Marialem Conventum e tota Gallia Lugduni celebrandum « » 21 Exuente hoc mense. - Ad E m u m P. D. Franciscum tit. Sanctae Mariae in Vallicella S. R. E. Presb. Cardinalem Borgongini Duca, quinque episcopatus lustra expleatem Peculiari animi. - Ad E m u m P. D. Mauritium tit. Sanctae Mariae de Pace S. R. E. Presb. Cardinalem Feltin,archiepiscopum Parisiensem, quem Legatum mittit ad consecrationem Basilicae Sanctae Teresiae a Iesu Infante, Lexovii erectae 30 » » Iulii » ••> » » 793 367 402 2 Permagnus profecto. - Ad E m u m P. D. Valerium tit. S. Silvestri in Capite S. R. E. Presb. Cardinalem Valeri, Praefectum S. Congregationis de Religiosis, quem Legatum mittit ad Conventum Marialem e tota Canadensi regione ad Sanctuarium B. Mariae V. indictum, « Cap-de-la-Madeleine » nuncupatum, in Trifluvianensi dioecesi 481 14 We have leamed. - Ad clarum virum Ioannem M. Hayes, Praesidem Sodalitatis « Muintir na tire », ob Conventum Agricolarum Catholicorum Hiberniae in urbe « Roscrea » indictum ' 488 En ouvrant. - Ad egregium virum Carolum Flory, Praesidem Coetus Conventibus Catholicorum « Semaines Sociales » in Gallia apparandis. 16 Non sine peculiari. - Ad E m u m P. D. Petrum tit. SS. Trinitatis in Monte Pincio S. R. E. Presb. Cardinalem Gerlier, archiepiscopum Lugdunensem et Viennensem Allobrogum, quina episcopatus lustra celebraturum 482 » » » » » Iucundum admodum. - Ad E m u m P. D. Angelum Iosephum tit. Sanctae Priscae S. R. E. Presb. Cardinalem Roncalli, Venetiarum Patriarcham, decem ab inito sacerdotio lustra implentem 489 » » 30 Quarto volvente saeculo. - Ad E m u m P. D. Adeodatum Ioannem Episcopiim Sabinen, et Mandelen. S. R. E. Cardinalem Piazza, Sacrae Congregationis Consistorialis a Secretis, quem Legatum mittit ad Conventum Marialem e tota Brasilia in urbe Sancto Paulo indictum 524 » Aug. 13 La piedad. - Ad E x c m u m P. D. Iosephum Clementem Maurer, Archiepiscopum Sucrensem, ob Conventum Marialem e tota Bolivia in Sucrensi urbe indictum 25 » Sept. 18 Celebranti. - Ad E m u m P. D. Caietanum tit. Sanctae Caeciliae S. R. E. Presb. Cardinalem Cicognani, S. Congregationis Sacrorum Rituum Praefectum, ab inito sacerdotio quinquagesimum annum implentem 528 24 Ineunte mense proximo. - Ad E m u m P. D. Henricum tit. S. Petri in, Monte Aureo S. R. E. Presb. Cardinalem Pia y Deniel, Archiepiscopum Toletanum, qui Legatus deligitur ad Conventum Marialem e tota Hispania, Caesaraugustae indictum 652 30 Proximo Octobri mense. - Ad E m u m P. D. Angelum Iosephum tit. S. Priscae S. R. E. Presb. Cardinalem Roncalli, Venetiarum Patriarcham, quem Legatum mittit ad Marialem » » » » 400 Index 794 documentorum Conventum dictum e chronologico ordine digestus tota Libani natione in Berytensi urbe in653 1954 Oct. 18 Je me suis élevée. - Ad Excmos P P . D D . Antistites Sacros et christifideles Libanensis nationis, ob Conventum Marialem in Berytensi urbe indictum 654 » » 30 Superiore anno. - Ad E m u m P. D. Emmanuelem tit. Sanctorum Marcellini et Petri S. R. E. Presb. Cardinalem Gonçalves Cerejeira, Patriarcham Lisbonensem, quinque ab inito Patriarchatu atque Cardinalatu lustra peracturum . . 657 Philippinae insulae. - Ad E m u m P. D. Fernandum tit. S. Augustini S. R. E. Presb. Cardinalem Quiroga y Palacios, Archiepiscopum Compostellanum, qui Legatus mittitur ad Marialem Conventum ex Insulis Philippinis in urbe Manilensi cogendum 700 8 Peruvianae nationi. - Ad E m u m P. D. Fridericum, S. R. E. Cardinalem Tedeschini, Episcopum Tusculanum, Patriarchalis Basilicae Vaticanae Archipresbyterum, Sacri Consilii Petrianae Fabricae Praefectum eundemque Summi Pontificis Datarium, qui ad Conventum Eucharisticum et Marianum, e tota Peruviana natione L i m a e habendum, Legatus mittitur 701 11 It is with a full heart. - Ad Excmos Sacrorum Antistites et ad Missionales totius Nigeriae ob Marialem Conventum ab ipsis celebrandum, cui Legatus mittitur Emus P. D. Iacobus Franciscus «tit. S. Anastasiae Presb. Cardinalis Me Intyre, Archiepiscopus Angelorum in California 702 » » Nov. » » » 4 » » 14 Cum percepimus. - Ad Revmum P. Me Cabe Patritium, Missionalium a SS. Corde Iesu Supremum moderatorem, ob vertens saeculum a b eadem Congregatione condita . . . . 760 » » 16 Columbiana Christi fideles. - Ad E m u m P. D. Chrysantum tit. Sanctorum Cosmae et Damiani S. R. E. Presb. Cardinalem Luque, Archiepiscopum Bogotensem, quem Legatum deligit ad Marianum Conventum e tota Columbia in Bogotensi urbe indictum 705 » » 17 Certiores. - Ad E x c m u m P. D. Dellepiane Ioannem, Archiepiscopum tit. Stauropolitanum, Nuntium in Austria A p o stolicum, annum vicesimumquintum a suscepto episcopatu explentem 761 In latissimis Indiae Orientalis. - Ad E m u m P. D. Valerianum tit. S. Mariae in via Lata S. R. E. Presb. Cardinalem Gracias, Archiepiscopum Bombayensem, Legatum delectum ad Marialem Conventum e regionibus Indiae Orientalis in urbe Bombayensi celebrandum 706 Explenti feliciter. - Ad E x c m u m P. D. Giobbe Paulum, Archiepiscopum tit. Ptolemaidensem in Thebaide, Nuntium-Internuntium in Hollandia Apostolicum, dena lustra sacerdotii implentem 762 » » » » 18 20 tt » » 21 Peropportunum videtur. - Ad E m u m P. D. Paulum Aemilium tit. S. Mariae Angelorum in Thermis Presb. Cardinalem Léger, Archiepiscopum Marianopolitanum, quem Legatum mittit ad sollemnia in exitu Anni Mariani Lapurdi adMassabiellense Specus B. V. Mariae Immaculatae celebranda . . 707 » ». 28 Cum Marialis Annus. - Ad E m u m P. D. Clementem S. R. E. Cardinalem Micara, Episcopum Veliternum eumdemque Summi Pontificis in Urbe Vicarium: ob felicem ac salutarem exitum Anni Marialis 708 Index documentorum chronologico ordine digestus 795 PAG. .1954 Dec. » » 1 14 In Patriarchalis. - Ad E x c m u m P. D. Vannucci Hildebrandus!, E p . tit. Sebastenum in Cilicia, A b b a t e m Ordinarium S. Pauli in via Ostiensi: saeculo exeunte a consecratione Patriarchalis Basilicae Ostiensis Grate adhuc. - Ad R e v m u m P. V o g t Ernestum, S. I . , Pontificii Instituti Biblici Rectorem: ob celebrationem in honorem Sancti Pii X, eiusdem Instituti fundatorem X 1954 Ian. 1 Dec. 30 1954 Ian. 5 » » » Apr. 18 4 » Maii 2 » » » » 31 » Iunii 12 » » 30 29 1954 Iulii 17 » Sept. 8 » » 11 » » » » » 17 » » 24 » » 29 - 767 ADHORTATIO I rapidi progressi. - Ad Emos vel Exentos PP. D D . Ordinarios: de televisione XI 1953 - 763 Italiae 18 ALLOCUTIONES Iis quae interfuerunt Conventui Delegatarum ex Italia pro puellis ab Actione Catholica, Romae habito Iis qui interfuerunt Conventui nationali e Dirigentibus Unionis Catholicae, Italicae Docentium scholarum secundi gradus, Romae habito Ad Legatum Magnae Britanniae Iis qui interfuerunt Conventibus, Romae habitis, ex Radiologis Electrologisque latinae culturae, atque e Societate Itala Radiologiae Medicalis Pueris ac puellis, scholarum inferioris gradus alumnis, ex Italia, ob Conventum Marialem Romae coadunatis, Beatissimo Patri in Basilica Sancti Petri acclamantibxis Post peractam Canonizationem Sancti Pii P p . X, in Petriano foro, coram multitudine fidelium Veneratissimo Patri acclamante Emis PP. D D . Cardinalibus atque Excmis PP. D D . Sacrorum Antistibus, qui Romae sollemni Canonizationi S. Pii Pp. X interfuerunt A Summo Pontifice, post peractam Canonizationem Sanctorum Petri Aloisii Chanel, Martyris, Oasparis Del Bufalo, Iosephi Pignatelli, Dominici Savio, Confessorum, et Beatae Mariae Crucifixae Di Rosa, Virginis, in Petriano foro, coram multitudine fidelium Veneratissimo Patri acclamante, habita . Iis qui R o m a e interfuerunt X I I I Certamini gynnico ex universo terrarum orbe atque internationalibus Certaminibus gynnicarum Sodalitatum Iis quae interfuerunt Conventui Sodalitatis Internationalis « Filiarum Mariae Immaculatae », Romae habito Christifidelibus Delegatis e Congregationibus Marianis, Romae coadunatis ob Conventum ex universa earumdem Foeratione indictum Iis qui interfuerunt Conventui tertio Internationali de Polyomyelite, Romae habito Iis qui interfuerunt Conventui internationali de medicamentorum artis historia, R o m a e habito 44 50 55 214 218 307 313 358 403 491 529 533 536 Iis qui interfuerunt Conventui quartodecimo Internationali de historia medicinae artis, R o m a e habito qui interfuerunt Conventui decimo totius Unionis G-eodaeticae ac Geophysicae internationalis, Romae habito . Iis qui interfuerunt Conventui internationali ex « Associations 577 Iis techniques de Fonderie », Florentiae habito 580 584 Index 796 documentorum chronologico ordine digestus PAG 1954 Sept. 30 Iis Oct. 15 Iis qui interfuerunt Conventui vicesimotertio Consilii, cui no- qui interfuerunt Conventui VIII Sodalitatis Medicorum universalis, Romae habito » 587 men « Commission Internationale de la Police Criminelle », Romae habito 17 598 » » » Nov. 1 In sollemni proclamatione novi festi liturgici » » 2 Emis P P . D D . Cardinalibus atque Excmis P P . D D . Sacrorum Christifidelibus e tota Sicilia ob Conventum Marialem regionalem Panormi coadunatis 658 B. Mariae Caeli terraeque Reginae, in Basilica Vaticana peracta . V. . 662 Antistibus qui pridie proclamationi interfuerunt novi liturgici festi Deiparae Mariae Caeli terraeque Reginae, ab Ipso Summo Pontifice in Basilica Vaticana peractae » 666 » 7 Iis qui interfuerunt Conventui ex librorum Editoribus catholicis » 19 Iis qui interfuerunt Conventui ex Delegatis a Sodalitate, quae Italiae, Romae habito 712 « Organisation Internationale du Travail » appellatur, Romae habito 714 XII 1953 Dec. 25 - NUNTII RADIOPHONICI A Beatissimo Patre datus, in Pervigilio Nativitatis D. N. Iesu Christi a. MCMLIII, adstantibus Emis P P . D D . Cardinalibus et Excmis D D . Episcopis ac Romanae Curiae Praelatis . 1954 Ian. Christifidelibus Chilenae Reipublicae datus ob stationem radio- 12 Iis diophonicam » » . 11 a catholicis institutam qui interfuerunt Conventui quinto 5 56 a Confoederatione ex Americae Civitatibus in urbe Habana habito, de catholica educatione provehenda 59 >» Febr. 14 Universis Christifidelibus aegrotis datus, ob « Diem pro infir- » » 28 Ad Parochos Urbis et Concionatores » Apr. 18 Ad christifideles, die Paschatis Resurrectionis D. N. I. C, de- mis » Anno Mariano indictum 95 Sacri Temporis Quadra- gesimalis » Maii 16 » Iunii 6 » Iulii 11 99 vota omina Summo foro Sancti Petri Christifidelibus Pontifici ac Veneratissimo Patri in proclamantes Friburgi coadunatis 212 ob annuum Conventum Catholicorum totius Helvetiae 324 Spectatoribus Televisionis primum simul colligatae cum Anglia, Batavia, Belgica, Dania, Gallia, Christifidelibus Salerni coadunatis, Germania e t Italia . . . ob recognitionem 369 canoni- cam corporis S. Gregorii Pp. V I I sacra sollemnia celebrantibus 407 » » » Christifidelibus ob sollemnem consecrationem Basilicae Sanctae » » 26 Christifidelibus Britanniae Minoris, Peregrinis ad Sanctuarium » Aug. 15 Christifidelibus e tota Canadensi regione ob Conventum Maria- Teresiae a Iesu Infante Lexovii coadunatis « Sainte Anne D ' A u r a y » nuncupatum lem ad Sanctuarium 404 . « Cap-de-la-Madeleine » 495 in dioecesi Trifluvianensi coadunatis » Sept. 5 Christifidelibus e tota Belgica in urbe capite « Bruxelles » ob » » 7 Christifidelibus, ob Conventum Marialem e tota Brasilia indic- Conventum Marialem coadunatis 498 540 tum, in urbe S. Paulo in Brasilia, quarto vertente saeculo ab eadem urbe condita, coadunatis 543 Index documentorum chronologico ordine digestus 797 PAG. 1954 Oct. 12 » » » » » 24 » Dec. 5 » 8 x » » » » » 3.2 x » » » » 24 Christifidelibus e t o t a H i s p a n i a o b C o n v e n t u m N a t i o n a l e m M a r i a l e m Caesaraugustae c o a d u n a t i s Christifidelibus U r u q u a r i a e ob C o n v e n t u m A r c h i d i o e c e s a n u m Marialem in urbe Montisvideo coadunatis Iis q u i interfuerunt C o n v e n t u i I n t e r n a t i o n a l i M a r i o l o g i e o Mariano, R o m a e habito Christifidelibus I n s u l a r u m P h i l i p p i n a r u m o b C o n v e n t u m M a r i a l e m in Manilensi u r b e c o a d u n a t i s S u m m u s P o n t i f e x , q u i a u g u s t a p r a e s e n t i a sua, in B a s i l i c a L i b e r i a n a i n festo I m m a c u l a t a e C o n c e p t i o n i s B . M a r i a e V . , A n n u m M a r i a n u m c l a u s u r a m f o r e s p e r a b a t , infirmitate, D e i p e r m i s s i o n e , a t t a c t u s , v e s p e r e diei 8 D e c e m b r i s mensis, e x i n t i m o V a t i c a n i Palatii c u b i c u l o i n g e n t i m u l t i t u d i n i christifidelium B. M a r i a e V i r g i n i , q u a e « Salus p o p u l i r o m a n i » a p p e l l a t u r , instanter p r o salute V e n e r a t i s s i m i P a s t o r i s a c P a t r i s s u p p l i c a n d u m , r a d i o p h o n i c a o p e , l o c u t u s est, universo Orbi benedicens Christifidelibus e t o t a C o l u m b i a , o b C o n v e n t u m M a r i a l e m i n urbe Bogotensi coadunatis Christifidelibus ex I n d i a ob C o n v e n t u m M a r i a l e m in u r b e B o m bayensi coadunatis . D i r i g e n t i b u s ac s o d a l i b u s m u l i e r i b u s ab a c t i o n e c a t h o l i c a ital i c a , o b n o v a m « D o m u m M a r i a e » R o m a e inauguratane i n festo i m m a c u l a t a e C o n c e p t i o n i s B. M a r i a e V A S u m m o P o n t i f i c e , i n f i r m o , die xn D e c e m b r i s mensis a. MCMLiv d a t u s , a d s t a n t i b u s in B a s i l i c a V a t i c a n a c o n s e c r a tioni episcopali E x c m i P. D. ioannis Baptistae Montini, i a m P r o - S e c r e t a r i i Status p r o N e g o t i i s Ordinariis, a d S e d e m metropolitanam Mediolanensem nuper evecti Christifidelibus e t o t a P e r u v i a ob C o n v e n t u m E u c h a r i s t i c a m Marianum in Limana urbe coadunatis S u m m u s P o n t i f e x , a e g r o t u s , in p e r v i g i l i o N a t i v i t a t i s D. N. Iesu Christi a. m c m x i v , O r b i u n i v e r s o o m i n a e d i d i t , b e n e dicens XIII 1954 Iunii 16 - I n t e r S a n c t a m S e d e m et Maii 20 » Maii Nov. ». 2 1 » 677 718 721 722 725 768 728 729 772 Conventiones 433 Camerarius Sacri Collegii A l l o c u t i o Ssmi a d suffragia p r o c a n o n i z a t i o n e B e a t o r u m e x q u i renda Provisio Ecclesiarum Postulatio Palliorum 289 - XV 1954 » 683 . XIV 1954 Sollemnes 680 A d B . V . M . per Ad propitiandum B e a t o s Caelites Ad B. M a r i a m V. Sacra - Rempublicam Dominicianam . . Consistoria 289 297 305 Orationes A n n u m M a r i a l e m a pueris r e c i t a n d a . . . . D e u m , ob exsecranda verba in E u m et in prolata offensum Caeli t arraeque R e g i n a m 221 501 065 Index 798 documentorum chronologico ordine digestus IL - ACTA SS. CONGREGATIONUM I - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII PV(J. 1953 Deo. 14 Decretum. - Proscriptio libri » 1954 » » » » » Ian. » » Febr. Apr. 23 12 16 28 4 7 Decretum. Proscriptio libri Decretum. Proscriptio libri Decretum. Proscriptio libri Monitum Submissionis notificatio Decretum. - De disciplina Ieiunii Eucharistici in celebratione instauratae vigiliae paschalis servanda II 1953 » Iulii Oct. » » » » 20 28 SACRA CONGREGATIO Mart. Beneventanae et Arianensis. - Decretum de mutatione finium dioecesium Dallasensis. - Decretum de Concathedralis erectione et nominis mutatione Colabatensis et Suluensis. - Decretum dismembrationis et erectionis Praefecturae Apostolicae Suluensis » » » Apr. 3 12 13 19 2 63 223 63 64 64 142 CONSISTORIALIS Guayaquilensis. - Decretum de Capituli Cathedralis innovatione Tuguegaraoanae - Infantensis. - Decretum de mutatione finium Dioecesium » » 21 Magnae Britanniae. - Decretum de erectione Vicariatus Castrensis » » » Adriensis et Patavinae. - Decretum de finium dioecesium mutatione 1954 Ian. 29 Venetiarum et Tarvisinae. - Decretum de mutatione finium dioecesium » Febr. 17 De Aguas G alientes-Zaeatecensis. - Decretum de dioecesium limitibus » » » Ibaguensis-Manizalensis. - Decretum de dioecesium limitibus » » 19 Pisanae et Lucensis. - Decretum de mutatione finium archidioecesium » Nov. » 2 - 25 Carthaginensis in Hispania - Oriolensis - Valentinae. - Decretum de finium mutatione Normae et Facultates. - Pro sacerdotibus in spiritualem navigantium curam incumbentibus nempe pro cappellanis navigantium et cappellanorum directoribus iussu Sanctissimi Domini Nostri Pii divina Providentia Papae X I I editae 65 27 66 143 28 144 414 224 225 227 502 503 415 Normae et Facultates. - Pro sacerdotibus in spiritualem maritimorum curam incumbentibus nempe pro cappellanis et directoribus operis «Apostolatus Maris» iussu Sanctissimi Domini Nostri Pii divina providentia Papae X I I editae 248 » » 5 Romanae - Portuensis et 8. Rufinae. - Decretum de finium dioecesium delimitatione . 504 » » 8 Iericoënsis - Quibduani. - Decretum de mutatione finium dioecesis et vicariatus apostolici 228 Index documentorum chronologico ordine digestus 799 PAG 1954 Apr. 23 » » » » 27 30 » » Maii Iunii 21 14 » » 28 Toletanae - Giennensis - Guadicensis. - Decretum de finium dioecesium mutatione Tucumanensis. - Decretum de capitulo cathedrali Mobiliensis (Mobiliensis-Birminghamiensis). - Decretum de concathedralis erectione et nominis mutatione Popayanensis - Caliensis. - Decretum de dioecesium limitibus. Caracensis - Calabocensis. - Decretum de mutatione finium dioecesium Designatio pro Tribunali secundae instantiae III 1954 » Mart. Aug. » Dec. Ian. 6 » Febr. 26 » Iunii 4 » » 14 » Iulii 30 S. Maii Iunii Iulii 1954 Ian. » » » » » » » » » Apr. » » CONGREGATIO CONGREGATIO DE SACRA PROPAGANDA CONGREGATIO 606 508 607 420 CONCILII 104 458 775 FIDE Costermanspolitan. (Bukavuensis). - Decretum. Vicariatus Apostolicus Costermanspolitanus deinceps « Bukavuensis » appellabitur Kabindaënsis - Luluaburgensis. - Decretum de finium vicariatuum mutatione Portus Ayacuquensis-Bolivarensis. — Decretum dismembrationis et unionis Kandien.-Trincomalien. - Decretum de mutatione finium dioecesium Bolivaren. - Caromen. - Decretum de finium mutatione . . . V - 1953 » » SACRA 8 Indultum ab abstinentia feriae sextae diei 1* Maii 15 Cum Augustus Pontifex. - Ad Excellentissimos locorum Ordinarios: de inhonesto vestiendi more 22 Indultum ab abstinentia feriae sextae diei 31 Decembris. . . IV - 1954 - 506 507 148 421 461 462 550 RITUUM 12 Vrbis et Orbis. - Formula benedictionis novi Seminarii Clericalis 3 Romana. - Variationes in rubricis Missalis et Ritualis Romani . 26 Montis Pessulani. - Decretum introductionis causae pro beatificatione S. D. Ioannis G-ailhac, sacerdotis saecularis, fundatoris Instituti a S. Corde Mariae Virginis Immaculatae . . 12 Lucen. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione B. Antonii Mariae Pucci, Confessoris, Sacerdotis Ordinis Servorum B. M. V 17 Romana. - Decretum' de miraculis pro canonizatione Beati Pii Pp. X . » Oceaniae. — Decretum de miraculis pro canonizatione Beati Petri Aloisii Mariae Chanel, Sacerdotis e Societate Mariae, Oceaniae Protomartyris » Brixien. - Decretum de miraculis pro canonizatione Beatae Mariae Crucifixae di Rosa, fundatricis Congregationis Ancillarum a Caritate 23 Nepesina. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servae Dei Caeciliae Eusepi, Virgini, Tertii Ordinis Servorum Mariae 2 Romana. — Decretum de « tuto » pro canonizatione Beati Pii Papae X . . » Oceaniae. — Decretum de « tuto » pro canonizatione Beati Petri Aloisii Chanel, sacerdoti professi Societatis Mariae, Protomartyris Oceaniae 104 68 30 509 107 110 113 608 231 233 Index documentorum chronologico ordine digestus 800 PAG. 1954 Apr. » » » » » » » » » » » Maii » » » .2 Brixien. - Decretum de « t u t o » pro canonizatione Beatae Mariae Cracifixae di Rosa, Virginis, fundatricis Instituti Ancillarum a Caritate » Antiochena Maronitarum. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Sarbeli Makhlouf, Sacerdotis professi, Ordinis Antoniani Baladitarum| S y ro-Maronitarum . . . » Lauden, seu Cremonen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione S. D. Vincentii Grossi, parochi, fundatoris instituti filiarum oratorii » Parisien. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione B. Annae Mariae Javouhey, fundatricis instituti sororum a Sancto Ioseph de Cluny » Bergomen. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione B. Paulae Elisabeth in saeculo Constantiae Cerioli vid. Buzecchi-Tassis, fundatricis instituti Bergomensis a S. Familia » Romana seit, Bergomen. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione B. Teresiae Eustochii Verzeri, virginis, fundatricis instituti Filiarum Sacratissimi Cordis Iesu . . . . 4 234 611 776 778 779 781 Romana seu Albanen. - Decretum de miraculis pro canonizatione B. Gasparis Del Bufalo, Confessoris, Canonici Basilicae S. Marci de Urbe, Fundatoris Congregationis Pretiosissimi Sanguinis 330 » Romana. - Decretum de miraculis prò canonizatione B. Iosephi Mariae Pignatelli, Confessoris, sacerdotis professi Societatis Iesu 332 » » Astert, seu Taurinen. - Decretum de miraculis pro canonizatione B. Dominici Savio, Confessoris, adulescentis laici, Salesiani Oratorii alumni 335 » » 8 Romana. - Decretum de « tuto » pro canonizatione B. Gasparis Del Bufalo, Confessoris, fundatoris Congregationis Missionariorum Pretiosissimi Sanguinis D. N. I. C 373 » » » » » » Romana. - Decretum de « tuto » pro canonizatione B. Iosephi Pignatelli, Confessoris, Sacerdotis professi e Societate Iesu Ästen, seu Taurinen. - Decretum de « tuto » pro canonizatione B. Domenici Savio, Confessoris, adulescentis laici, Salesiani Oratorii alumni « Oct. 19 Sabinen. - Decretum de miraculis pro beatificatione S. D. Placidi Riccardi, sacerdotis monachi professi Ordinis S. Benedicti 732 » » » Sancti Deodati seu Sinarum. — Decretum de miraculis pro beatificatione S. D. Ioannis Martini Moyë, sacerdotis e Societate Parisiensi Missionum ad Exteras Gentes, fundatoris Instituti Sororum a Providentia 734 » » » Sinarum seu Tuseulana. - Decretum de miraculis pro beatificatione S. D. Mariae Assumptae Pallotta, sororis professae Instituti Franciscanum Missionariarum Mariae 737 » » 31 Sancti Deodati seu Sinarum. - Decretum de « t u t o » pro beatificatione S. D. Ioannis Martini Moyë, sacerdotis e Societate Parisiensi Missionum ad Exteras Gentes, fundatoris Instituti Sororum a Providentia 739 » » » n » » Sabinen. - Decretum de Riccardi, sacerdotis gationis Casinensis Sinarum seu Tuseulana. « tuto » pro beatificatione S. D. Placidi professi Ordinis S. Benedicti Congre. . . . . ,. -, . - Decretum de « tuto » pro beatifica- 374 376 741 Index documentorum chronologico ordine digestus 801 PAG. tione S. D. Mariae Assumptae Pallotta, sororis professae, Instituti Franciscanum Missionariarum Mariae Urbis et Orbis. - Addenda lectionibus Sanctorum in Breviario. VI 1954 - SACRA CONGREGATIO PRO N E G O T I I S Ian. VII 14 742 71 ECCLESIASTICIS E X T R A O R D I N A R I I S Decretum. - Minora territoria concredita curae et vigilantiae Pontificiarum Legationum apud Respublicas Cubanam, Haitianam et Dominicianam, Foederatas Venetiolae Civitates et Foederatas Americae Civitates noviter distribuuntur 115 - SACRA CONGREGATIO DE S E M I N A R I I S ET S T U D I O R U M U N I V E R S I T A T I B U S 1950 Dec. 8 1953 Oct. 25 1954 Febr. 2 Decretum. - Pontificium Seminarium a « P i o X I I » interdioecesanum pro Latio inferiore canonice Albani constituitur . . Decretum. - Pontificium Seminarium Regionale pro inferioris Etruriae dioecesibus in urbe Senensi canonice constituitur 150 Decretum. - Facultas sacrae Theologiae in Archidioecesi Sydneyensi pro .alumnis Australiae, N o v a e Zelandiae cunctaeque Oceaniae, canonice erigitur 744 Decreta 745 149 III - ACTA TRIBUNALIUM I - SACRA P A E N I T E N T I A R I A APOSTOLICA PAG. 1954 Ian. 11 » Oct. 11 Decretum. Recitatio Coronae Septem Dolorum Beatae Mariae Virginis indulgentia plenaria ditatur Decretum. Recitatio in familia Rosarii Beatae Mariae Virginis novis indulgentiis ditatur II - SACRA ROMANA 73 552 ROTA I. Sententiae editae anno 1953 I I . Decreta in causis aliter eodem anno 253 283 finitis I I I . Citationes edictales: 1953 » .1954 » » » Dec. » Ian. » Febr. Apr. 19 21 13 26 8 24 Tolosana. - Nullitatis matrimonii (Rivière-Laylies) Abercornen. - Nullitatis matrimonii (Sinta-Nijmu) Aquisgranen. - Nullitatis matrimonii (Kropp-Pulst) Wayne Castren. - Nullitatis matrimonii (Anthrop-Amber) . . Romana. - Nullitatis matrimonii (De Rossi-Riderelli) . . . . Basileen. - Nullitatis matrimonii (Schnorr von CarolsfeldDetto) » » » » Maii Iunii 27 6 5 » » 19 Versalien. - Nullitatis matrimonii (Layardet-Leboeuf) . . . . Clevelanden. - Nullitatis matrimonii (La Rocca-Carney) . . . Parisien. - Nullitatis matrimonii et dispensationis (Rospigliosi - Weil) Sobralen. - Nullitatis matrimonii (Frota - Passos) 424 425 .» Iulii Burdigalen. - Nullitatis matrimonii (Figuerou - François) 426 51 - ACTA, 3 vol. X X I , n. 18. - 31-12-1954. . 74 75 76 77 117 192 236 237 Index 802 documentorum chronologico ordine digestus PAG. 1954 Iulii 29 » » Nov. Dec. 26 11 TJrbinaten. seu Burzynski) Firmana. - Nullitatis matrimonii (Basili 463; Neo-Eboracen. - Nullitatis matrimonii (Baxter-Donovan) . Asculana seu Firmana. - Nullitatis matrimonii (De MicheleMandic) 74S 74T IV - ACTA OFFICIORUM SECRETARIA STATUS PAG.. 1953 Die. 16 1954 Oct. 16 » » » Statuto della Scuola Vaticana di Paleografia e Diplomatica eretta presso l'Archivio Segreto Vaticano Rescriptum Pontificium de causis nullitatis matrimonii, quae a Tribunalibus ecclesiasticis regionalibus Italiae in primo gradu tractatae fuerunt ac de institutione Tribunalis appellationis in Vicariatu Urbis 614 Statuto delia Pont. Commissione per la Radio e la Televisione 78$ Cinematografia, 7& la III INDICES NOMINUM I - INDEX NOMINUM PERSONARUM (OMITTUNTUR NOMINA ACTIS SUBSCRIPTA) Alves G. O., 618. Aumann E . , 750. Alves da Gunha e S. A., 378. Avallone A . , 624. Abad Serrano E . , 548. Amati Moussaron G. G., 298. Ayapé E. d. S. Agostino, 513. Abbadessa M . , 384. Amber K . , 77. Ayoub F., 304. Acosta Soberón A., 157. Ambrosano C., 432. Azcárraga L . , 431. Adamini E . , 560. Ambrose R., 292, 295. Azzolini C., 119. Adenauer O., 480. Ambrosius (S.), 166, 178, 180, Agostino (S.), 164, 186, 3:38, 188. 513. Amelotti G., 430. B Agostino dalla Vergine, 777, Anasagasti O., 299. 779, 780. Anaya et Diez de Bonilla G., Babcock A. G., 147, 304. Agrimi A . , 556. 230, 304. Bablon R., 621. Aguiar O., 688. Andrade Reimers E. M., 1.57. Babutiu G., 556. Airaldi P., 154 . André E., 429. Baccante G., 160. Aires de Almeida F. G., 378. Anello V., 621. Bacci A . , 306, 357. Aitken A . , 555. Angela G. B., 557. Baccichetti G., 559. Akkara A . , 622. Angelini N., 430. Baccino L . , 553. Alagona M., 622. Angelotti P., 624. Badrena E . , 430. Alarcón Diaz B., 124. Angerbauer C., 120. Baffa B., 378. Alba Palacios G., 230, 304. Angrisani G., 624. Bafile O., 381. Albeas G., 749. Annabring G., 147, 303. Baggio S., 292. Albers G., 555. Afíoveros Ataún A., 688. Bagnoli A . , 230, 304. Alberti G., 113. Antiporda H . , 548. Bagnoli L . , 618. Alberts P., 428. Antoine V., 126. Baisi C . , 382. Alberto Magno (S.), 72. Antoniutti I., 503, 506, 648. Bakos G., 305. f Albouy P. G., 128. Antonucci Lucidi A., 157. Baldioli A . , 432. Albvicz I., 381. Aramburu G .O., 300, 507. Baldisserra O., 429. Alearaz Alenda G. M., 688. Aramburu G. F., 383. Bally G., 124. Aldazabal Beita E . , 688. Arango G., 423. Bally M., 124. Alemán V. P., 751. Araujo Jaci P., 425. Bandas R. G., 877. Alfaro Blanco P., 620. Arce A . , 230, 303. Bandini O., 301. Alfonso Dei Liguori (S.), 187. Arioli D . , 431. Banwart G., 378, 554. Alfonso M. D . , 263. Arquillière E . , 152. Baradel A., 381. Allen F. V., 420. Arrigoni R . , 126. Barbarito L., 383, Almeida Mora es A,, 292. Arteaga y Betancourt Card. Barberis A . , 121. Aloisi Masella Card. B., 151, Barbieri A. M., 428. E., 201. Barbieri G. F., 650. Artoni L, 556. 334, 613. Barcellini E., 622. Arulappa R . , 381. Aloysi V . , 431. Barelli L., 621. Ashworth L . , 121. Alter C. G., 147, 304. Baril L., 624. Asip G., 558. Altieri L . , 559. Barili G., 554. Asquasciati G., 124. Altobello N., 121. Baria B., 382. Atanasio (S.), 166. Aluffi Pentini G., 240. Barnoux R., 159. Atzori A . , 558. Aluffi P. d. C. A . , 158. Baroni A . , 299. Audrain E . , 147, 294. Alvarado G. A . , 555. Baroni G., 775. Augenti G., 160. Alvarez B. B., 299. Barra T., 559. Augustin R . , 298. Alvarez Lara R., 506. A 804 Barrachina Estevan P., 230, 304. Barras E . , 378. Barraza y Motta G., 617. Barreza y Reyes B., 147, 303. Barrette A . , 381. Barry G., 750. Barry P., 553. Barry P., 554. Barse D . , 123. Barta R., 127. Barthe E . , 299. Bartholoïneus G., 624. Bartoccetti V., 279. Bartol T. G., 556. Barzaghi C. M. (S. D.), 238. Basilico A., 126. Batenburg A. F., 429. Bateski T., 555. Baud A. C, 304, 423. f Bandry S. E. G., 560. Bauer L . , 751. Bazin V., 298. Beaudoin E., 750. Beauséjour A., 554. Bechir M., 126. Beck E . , 554. Becker P., 155. Bednarski L . , 750. Béguin V . , 147, 294. Benêts E . , 622. Bejan O., 253, 428. Bélanger V., 749. Bellamy G. M., 617. Belleau G., 750. Belloni G., 159. Belloni P., 156. Bellucci O., 618. Belsani F., 108. Beltrami G., 36. Beltramino A., 296. Benassi P., 624. Benedetto Pp. X I V , 319, 582, 631. Benedetto Pp. XV, 316, 353, 438 , 490. Benellini G, B., 114. Benincasa P., 155. Berardo A., 429. Beras O. A., 26, 301. Beretta A., 294. Bergonzini M . , 295. Bernal E. L . , 384. Bernard M., 551. Bernard P., 124. Bernard P., 555. Bernardi E . , 382. f Bernardini F., 560. Bernardo (S.), 189. Bernoville G., 123. Index nominum personarum Beroîdingen L . , 127. Iìerry G. G., 26, 294. Bertazzoni A . , 523. Berte V., 429. Berteli P., 227, 228, 472, OOS, 641. Bertuzzi F., 621. Beruhe L . , 378. Berutti P., 43. Bessone L . , 303, 422. Bettanini A. M . , 553. Bevilaqua V . C , 555. Bezems E. G., 431. Bezou E . , 751. Bezzi E . , 121. Bianeheri E., 301. Bianchi A., 384. Bianchi F., 123. Bider A., 432. ßiggi G., 556. Biglia U., 619. Bilbao S., 122. Billington V., 297. Binni A., 576. Binz L . , 512. Birgitta (S.), 64. Bissen P., 750. Bittermann G., 555. Bittner M., 127. Blair G., 159. Blanc Montmayeur M., 127. Blanchard R., 160. Blandino M., 557. Blanquet du Chayla A. S. M., 754. Blaschke P., 555. Blattmann B., 363, Bliley R. H . , 431. Blomjous G., 297. Blujaki A., 558. Boari A., 384. Bobinski M., 621. Boccoleri C , 295. Boda L., 124. Bodigues Cloquell G. V., 334. Bodini F., 384. Boekenfoehr G., 296. Boettner L. O., 427. Bogachi M., 382. Bogar in R., 558. Bogariú Argafía R., 774. Poggiali G., 620. Bohaeevskyi C, 294. Bohan M . , 380. Bohigues Cloquell G. V., 334. Boileau A., 749. Boissard A., 482. Boland G., 378 . Boland T. L . , 148, 304. Bolatti G., 382. ! I j i Bollo T., 61. Bombelli G. B., 121. Bonatti A . , 240. Bonaventura OS.), 165.. Bonefacic C, 231, 512 Bonefacic Q. C, 377. Bonet Y . , 428. Bonicalzi A., 160. Bonifacio (S.), 337. Bonin O., 617. Bonner G., 379. Bono U., 331. Bonomi G., 554. Bonomi G., 622. Borgatti G., 300. t Borgongini Duca Card. F., 367, 560. Bornigia D . , 26, 302. Borowski G., 558. Borri F., 431. Bosco G. (S.), 169, 335, 733. Bosen V. F., 555. Bosler C , 380. Botticelli G., 379. Bottoms A. M . , 559. Boucheix N., 296. Boulanger R., 124. Bour L., 119. Bourgarel-Prou Gaillard R., 153. Bouscaren T. L . , 428. t Bovelli R., 464. Bouter G., 512. Bowers G., 294. Boyd E. I., 427. Boyle E., 159. t Boyle G., 464. Boyle G., 555. Bozzini G, 378. Bracale G., 380. Brady F., 555. Brady G. P., .158. Brambilla A., 431. Brennan F. I., 428. Brennan G., 300. Brennan G., 384. Brenninkmeyer F., 618. Bretault G., 423. f Breton A., 464. Breton P.. M. A., 749. t Breynat G., 128. Br ito A., 154. t Brito G., 128. Britt E., 378. Bronner G., 750. Bronsveld C, 291. Brouty F., 124. Brown G. .Ir., 621. Bruneder L . , 125. Brunhammer E., 153. Brunner G., 119. Index Bruno E., 126. f Bruno Card. G., 152, 195, 289, 363, 752. Brust N., 750. Bubbolini P., 559. Buehgraber V., 125, 200. Bueko G., 292. Budamaier L., 154. Bueno y Monreal G., *">SS. Bülh B., 299. Bunker I. A. M., 42S. Burghignoli G., .126. Burin G. (S. D.), 464. Burke G. G., 556. Burlage Koppernagei E., 555. Burnes G. F., 153. Burns R., 120. Burzynski T., 463. Burne F., 379. Byrne G., 297. Byrne G., 554. Byrne L. C, 419. C Cabana G., 291. Cabanon E . , 157. Cabrini F. S. (S.), 109. Cada G., 430. Cafiero S., 558. Caggiano Card. A., 322. Cahill Harvey F., 429. Caiacedo G., 509. Caillé V., 617. Calasanctius G. (S.), 72. Caldarola O., 774. Calderón P. L., 555. Callaban E., 750. Calori G., 431. Cámara de Barros Card. G., 687. Camargo A. L, 564, 607, 644. Cambiaghi P. M., 301. Gambier F. C. L., 622. Caminada C, 299. Caminada C , 377. Camozzo U., 502. Campagna F., 331. Campi G., 624. Canadell y Quintana S., 153. Canali Card. N., 759. Canart G., 123. Canella C , 384. Canesi C. A., 126. Cannalire A . , 559. Cannavo R., 156. Cano V. G., 296. Canzoneri E . , 428. Capdevilla Ferrando A., 296. nominum personarum Capek G., 125. -Gapodicasa S., 126. Capoferri S., 781. Capone G., 126. Cappelletto C, 126. Capriolo G., 127. Capuano F., 121, 622. Carberry G., 555. Carbonell-Debali A., 427. Carboneri L., 619. Carboni R., 68, 293. Carcano C , 126. Carca terra G., 122. f Cardinale G., 752. Carita N., 429. Carità-Morelli E., 429. Caritè M., 124. Carlin W., 621. Carney Sosna R., 237. Carnicke M., 750. Carollo G., 749. Carpano da Avola C, 023. Carpinella A. A., 379. Carpintero de la Llave D., 432. Carracoy G., 431. Carrara P., 378. Carrion Pacheco G. R., 430. Carroll C. F., 300. Carroll G., 302, 422. Carta F., 160. Carton G., 617. Caruso L., 384. Casalini G., 622. Casey B. L., 295. Casey G., 379. Casey G., -553. Casey G., 558 . Casey G. V., 556. Cassatella S., 121. Cassone D., 560. Castagna L., 156. Castañeda A., 619. Castaño C. A., 618. Castaño V., 555. Castellano G., 160. Castellano M. I . , 548. Castelli A., 295. Castellino V., 617. Castiella F. M., 195. Castrino A. E., 301. Castro C, 429. Castro Quesada D., 6SS. Catel E . , 158. Catone C, 559. Cattoir M . , 623. Cauwelaert G., 302. Cavadini E., 124. Cavaliere P., 121. t Cavalla V., 128. Cavallera C. M., 297. 805 Cavanagh C , 554. Cavavaglio T., 555. Cazzaniga G., 382. Cazzulani C , 733. Cela R., 121. Cella G., 620. Celli G., 382. Cena E . , 624. Cento F., 151. Centobelli S., 257. Cerioli P. E. (B.), 118, 779. Cesana G. B., 297. Chacaton G., 120. Chacón A., 293. Chagas de Miranda O., 419. Chaloupka E . , 123. Chambaud G., 750. Champagnat M. G. B. (S. D.), 748. Chaneac C, 160. Chanel P. L. (S.), 110, 233, 289, 357, 358. ('hang Pi-Te G., 295. Charbonneau A., 617. Charbonneau E . , 749. Charcut P., 155. Charette E., 622. Charmetant C, 158. Charmetant P., 124. Chaumont A. E., 749. Chellis R., 621. Chevalier L., 124. Chevrier M., 158. Chiariello A., 382. Chiarlo C, 245, 696. Chiassi G., 157. Chiusano G., 156. Chiavazza C, 122. Chinnayya P., 121. Chisholm R., 559. f Choe G. B., 752. Chrétien P., 120. Chrysostomus (S.), 180. Cibrián Fernandez U. E., 296. Cicognani A. G., 27, 606, 734. Cicognani Card. G., 135, 151, 152, 240, 290, 306, 357, 511, 528. Cicuttini L., 298... Cinti A., 127. Ciocci C, 160. Cipriano (S.), 165, 172, 174. Ciriaci Card. P., 80, 151, 152. t Cisar A., 128. Claes E . , 623. Clancy F., 380. Clancy G., 156. Claudel P., 156. Cia ver S. P., 61. Clemente Pp. I (S.), 186. 806 Clemente Pp. V I I I , 476. Clemente Pp. X I I , 758. Clementoni A . , 431. Chine M. B., 378. Cobián Toriz A . , 548. Coccolo L., 378. Codada E . , 379. Cody P. G., 147, 303. Coelho C , 775. Coelho M . , 419. Colagioià P., 155. Colas A. S., 292, 295. Coleman N., 750. Coletta A., 617. Compagnone E. R., 296. Concha L., 229, 294, 302, 642. Conix A., 619. Conelly H . , 380. Connelly F., 553. Conrad G r . , 558. Conroy G., 154 . Conroy G., 620. Contardo (S.), 43, Conte V., 382. Conti F., 624. Conway F., 621. Cooray T. B., 616. Copello Card. G. L . , 239. Cornelius et Cyprianus (Ss.), 89. Cornidez P., 120. Cornuet M.. 160. Corradini A., 378. Corral Mosquera A., 688. Correia de Maeedo S., 154. Correia da Silva A. G., 687. Cortés F. da Paola, 555. Cosentino M., 156. Cosse de Maulde V., 125. Costa A., 556. Costa L., 622. t Costa Rego R., 128. Costantini Card. 0 . , 239, 511. Costantini G., 209. Costantini V., 318. Costin T., 750. Cotta S. G. della Pietà, 618. Coughlan G., 750. Goughlin F., 155. Coughlin M. G., 621. Coulombe F., 749. Courbis S., 750. Courei E . , 555. Cournoyer A., 120. Coursol P., 749. Courtemanche F., 67, 298. Cousineau E., 751. Cova G., 121. Cova P., 121. Crawford E . , 558. Cremin C. C, 616. Index nominum personarum Cremisini P., 622. Crisostomo G. (S.), 335. Cristiani L . , 622. Crombé E . , 620. Crouzilhac A.. 30. Crumley F. E., 158. Cryne E. P., 379. Cuadrado C. P., 301, 648. Cuervo Radigales M., 159. Cuffe G., 381. Culhane G., 380. Cunial E . , 292. Curioni A., 127. Curran M . , 378. Curtiss G., 750. Cúrvelo Soarez G., 155. Cusack T., 380. Cusani Visconti B. A. C, 125. Cushing R. G., 419, 512. D da Castelnuovo L. (S. D . ) , 49, 119. Da Costa G., 555. da Costa Nunes G., 80, 293. da Costa Pereira E . , 419. da Costa Vaz P., 303. da Pobladura M . , 749. D'Abundo E., 622. D'Agostino B., 231, 304. Dailey C , 154. Dalderup F., 620. Dal Prà G. B., 759. dalla Costa Card. E . , 391, 420. Dall'Ora A., 384. D'Alton Card. G., 511. Dalton G., 423. Daly A., 155. Daly D., 380. Daly G., 429. Dambricourt G., 1:24 . Damiani P. (S.), 170. Damiani P., 122. Damiano C. G., 465. Damizia G., 154. D'Antonio F. G., 752. D'Arcangelo L., 738. d'Ardoye de .Tonghe G., 474, 520. Dargin E. V., 300. Daverio F., 122. Daviau C. G. M., 750. David G., 303, 422. Dawson G., 558. de Acosta J., 61. De Almeida V. M. E . , 619. de Almeida B. Pereira G., 27, 302. de Almeida Lustosa A., 26, 301. De Amaral Mello L. G., 555. t de Andrade y Amaral G. d. M., 752. De Angelis L., 160. de Araujo Bressane H . , 687. de Araujo Sales E. ,419. De Arriba y Castro Card. B., 147, 303. de Bengy M. M. (S. D.), 464. De Bernardo y Gutiérrez E. M., 160. de Boer G. G., 431. de Bruijn A. L . , 429. de Calheiros y Menezes F., 377. de Campos A . , 687. de Carvalho E. A., 295. de Carvalho G. Pais 1$., 622 de Castro y Fernández de L. L., 153. De Castro y Silva R., 774. De Chiara V . , 298. de Colbert A., 158. de Conick A., 620. de Cosse Brissac G., 153. de Cossio F. B., 154. De Crescenzo F., 618. De Cunha Guiïnarâes G. A., 295. de Deo Ramalho G., 146, 302. de Faulhaber Card. M., 353. de Filippis F., 293. de Gaiffier B., 749. De Haes R., 623. de Hueto y Pipaón E., 153. de Humboldt A., 61. De Iorio L., 557. de Jong E. D . , 429. De Kimpe E . , 624. de la Chanonie P., 296. de La Salle G. B. (S.), 72. De Laurentis E . , 616. de la Vera Cruz A., 60. de la Villarmois A. E., 156. de Ligorio A. M. (S.), 72. de Loaisa J., 61. de Lojendio L. M . , 159. De Lucia P., 557. De Luppé E. (S. D.), 239. De Marchi M . , 559. de Matha de Andrade y A G., 27, 245, 302. de Mattias M., 330. De Mello G. O., 555. de Mendoça F. Neri, 617. de Meyer F. B., 621. de Moura D. H . , 616. de Moura S., 379. Index de Honra Z. R . , 298. de Nardi C.., 559. de Nardis G., 298. de Narváez A., 723. De Nittis M., 559. de Nóbrega M . , 61. de Oliveira E., 26, 301. de Oliveira M. G., 687. de Oliveira O., 419. de Oliveira Ramos N., 430. de Oteiza y Laza I., 154. De Pamfilis L, 382. de Prêter G., 622. De Quay G. E . , 383. de Quintanilha y Mendosa Dias P., 620. de Quiroga V., 60. De Rego Monteiro L. A., 618. De Rossi G. B. (S.), 359. de Ruy ter T., 622. De Sá B., 381. De Sanctis A., 119. de Sanfana A., 723. de Sant'Anna G. G., 296. de Santiago R., 556. de Shönborn-Buchheim G., 126. de Souza Dantas M., 419, 575. de Vasconcelos Mota Card. C. O., 696. De Veras A. N., 558. De Vos P. G., 623. de Vries N. G., 429. de Wendel M., 124. De W i t A., 752. de Zumárraga J., 60. Dearden G. F., 300. Decha L . , 124. Dechaene E., 158. Dechance A., 159. Dechene G. M., 750. Decosse A . , 301. Dehant G., 620. Dehler R., 551. Dei Bene S., 512. Del Bufalo G. (S), 238, 289, 330, 357, 358, 373. Dei Campo Barcena A., 29S. Del Corpo E . , 253. Del Fiorentino D . , 555. Del Giudice A., 121. Del Paggio P., 559. Del Ponte M., 127 . Del Roso L . , 384. Délaisse L . , 624. Delea G., 555. Deletoille G., 124. Delgado G., 688. della Cioppa G., 298. nominum personarum della Paolera L . , 616. Dellepiane G., 761. Demarteau G. G., 302, 422. Demelmayer A . , 124. Denis G., 153. Denn P. (S. D.), 464, 748. D'Epifanio L . , 127. Depigny G., 749. Derisi O. N., 378. Desbiens G. E., 378. Desbois I., 127. Deschênes A . , 749. Deschka E . , 127, 623. Desclée de Moredsous B., 123. Desmarets M., 159. Desreumaux A., 158. D'Esté F., 624. Detto W . , 192. Devlin T., 379. Devos M., 153. Devriendit C, 124. Dewulf P., 158. Deza Davalos F. S., 379. Dezani R., 126. Di Cuonzo R., 121. Di Giorgio A., 430. Di Majo G. B., 380. Di Molfetta F., 120. Di Napoli Rampolla E . , 157. Di Nardo A., 618. Di Rosa M. C. (B.), 113, 234, 289, 357. di Soubiran (B.) M. T., 748. Di Zio V., 121. Diaz Escudero C, 548. Diaz Gonzalez J., 377. Diaz Mesón G., 380. Díaz Plata G. G., 305. Diaz Rubio A., 299. Dibbins C, 554. Diener L., 619. Dieter G., 68, 301. Dietz G. B., 298. Dinh-Van-Nam D . , 160. Djajasepoetra A., 296. Dlamini P. B., 303, 422. Dlugolecki S., 155. Dobbelmann R., 428. Dohmen F. S., 431. Dolan G., 379. Dolbec R., 750. Domínguez M. R., 119. Donato L, 382. Dondeo V., 299. Donetti V., 378. Donnellan T., 752. Donnelly E. E . , 549. Donnelly F., 558. Donnelly G., 381. Donnelly P., 379. 807 D'Onorio Di Meo L . , 560. Donovan A., 746. Donovan G., 429. Donovan G. A., 549. Donovan T., 431. Dore G., 622. Dottori G., 382. Dottorini A . , 126. Dougerolle A., 158. Dougherty Card. D . , 321. Douglas E . , 147, 303. Douglas R., 384. Douillard A., 749. Dowd G., 751. Dowden E . , 621. Downey E. T., 378. Downie H . , 620. Doyle G., 380. Doyle G., 751. Doyle M . , 751. Doyle R., 381. Dozier C. T., 381. Driscoll C, 430. Driscoll G. A., 559. D'Souza E. L . , 293. D'Ubbleman C, 423. Duboccage A., 622. Dubois M., 419. f Dubourg M., 128. Dubuc G., 120, 749. Due F., 147, 302, 512. Duchêne A., 123. Duchesne E . , 749. Ducret B., 621. Ducros S., 750. Duggan G., 382. Duggan G., 750. Duhart C. L, 68. Duke G. M., 774. Dulligan P., 621. Dunn E., 618. Dunn G. E., 556. Dunn P., 554. f Duprat R., 128. Dupuy C, 153. Duque Villegas A., 227. Duran Noguer G., 160. Duren A., 126. Durkin G., 555. d'Ursel C, 123. Duthoit E., 483. Dutillieu E., 623. Duval L . , 147, 294. Duvieusart G., 122. Dyson T., 431. E Earley T., 555. Eberhard E . , 513. Index 808 Ebner M . , 155. Echarri M;, 154. t Echavarria G. M., 240. f Echeverría Bar. E., 752. Eckert L . , 553. Ehlinger P., 559. Einaudi praeces L-., 94, 383. Eismann A., 555. Eisenreich L . , 558. Ekandem D., 30. El Moutéi Waguih N., 159. Eloy-Breuvart E . , 157. Elzea E. E . , 620. Endebrock G., 752. Engel A., 752. Enjelvin E . , 124. Enright M., 380. Enrique y Taracon V., 477. Epiphanius Episcopus, 629. Eras G. P. M . , 429. Erbrick G., 155. Erriti F., 551. Estremadoyro A . , 619. Eugenius Pp. I I I (B.), 476. Eusepi C. (S. D.), 608. Eustacchi L., 623. Eyzaguirre G., 58. r Faggiani G, 430. Faistl F., 558. Fa Itère A. P., 304, 423. Falmagne E., 623. Falque M., 124. Fanchini C, 127. Fannon F., 429. Fanuel M., 128. Farah E., 304. Faresin C, 548. t Farina F. M., 128. Farina F. M., 294. Fasola F., 230, 303. Fasolino N . , 138. Fasti A., 156. F aura Aris F., 152. Faustman P., 555. Federici M., 751. Federico F., 382. Fegarido M., 618. Felix A., 430. Feltin Card. M., 402, 549, 688. Feltmann U., 554. Fernarty T., 555. Fenech G., 423. Fenocchio G., 775. Ferger E., 155, Fermi D . , 618. Fernandes Cordoba E . , 152. Fernandes G. S., 617. nominum personarum Fernández-Feo Tinoco A., 644. Fernandez Pedraza C. L., 119. Fernández Ruiz S., 123. Ferrand L., 147, 302. Ferrante M., 124. Ferrara C , 120. Ferreira C. D . , 154. Ferreira Guimarâes F. B., 430. Ferretti A . , 126. Ferrini F. M., 510, 610. Ferro G., 469. Ferro M . , 122. Ficarra A., 298. Filippini B., 384. Filippo IV, 193. Fini L . , 121. Fiorani S., 384. Fiordelli P., 420. Fiorini M., 156. Fischer A., 155. Fischer F. S., 558. Fischer G. M . , 556. Fitzpatrick M., 558. Flaherty L . , 381. Flameng F., 127. Flanagan B. J., 301. Flanigan C , 381. Flanigen G., 750. Flores Martin G., 556. Florit E., 420. Flory C , 482. Flusin C, 396, 397. Flynn G., 555. Foderini L . , 738. Födermayer F., 125. Fogarty M., 553, Foghel A., 121. Foi O., 127. Foley G., 554. Fontenelle R., 31, 428. Fontúrvel B. C, 564. Forer E., 559. Forgione R., 560. Formaz F., 380. Forni E., 143, 244, 511. Forni R., 292. Fortin A., 429. Forzoni A . , 299. Fourrey R., 153. Fox G., 750. Franca Santos C , 555. Francisco F., 429. Franck C , 122. Franco A., 559. Franco Bahamonde F. praeses, 157, 195. François M , , 426. Frank E. F., 381. Franklin G., 153. Fresnel A-, 295. Freusberg G., 298. Frey G., 751, Frezza T., 022. Frings A., 620. Frings Card. G., 89, 480. Fritzen C, 619. Frotz A., 617. Fuchs G., 125. Fuchs G., 618. Fumasoni Biondi Card. P., 228. Funcke W . , 617. F u m o C , 383. Fussenegger A., 380. G Gaddi C, 299. Gailhac G. (S. D.), 30. Galas Arce G., 619. Galassini L . , 624. Galibert A. M., 304, 419. Gallagher R., 430. Gallani E . , 432. Gallani F., 432. Gallani P., 432. Gallego Pérez F., 296. Galli A., 559. Galli P. M . , 126. Gallo L . , 617. Gallotti E . , 124. Camalero C , 429. Gambaro G., 121. Gambuzza M., 752. Gannon G., 153. Gami on G., 155. Gannon T., 556. Ganoza y Ganoza F., 619. Garbini A . , 622. Garceau C , 617. Garcerand F., 558. Garcia G., 616. Garcia P., 558. García S., 298. García de Sierra y Méndez S., 548. García et Benítez G., 641. García et García de Gastro R., 292, 506. García y Goldáraz G., 292, 503. García Martínez F., 298. García Otero G., 622. t Garcia Pulgar G., 128. García Suárez A., 296. Gareau E., 749. Garibi y Rivera G., 775. < Garneri G., 230, 304, 420. Index Garvey M., 159. Garvín G.. 556. Gasbarri A., 121. Gasbarri P., 300. Gaspardo-Moro G... 431. Gaspar ini A., 624. Gattei A., 127. Gauci P., 751. Gaudel A. G., 152. Gau y Aróla P., 296. Geary L., 155. Gemini I., 619. Gercke D. G., 299. Gerlier Card. P., 366, 400. Germain V., 750. Germanus (S.), 629. Gerosa P., 124. Geuljans R., 621. Geurts R., 620. Gfall L., 154. Gbanima G., 208, 389. Ghezzi P., 293. Giambro E . , 230, 303 Gianfranceschi A., 300. Gianfreda G., 336. Gianni A., 152. Giardinieri F., 554. Gibbons E. F., 6S8. Gilbert A., 123. Gilbert M., 126. t Gili V., 752. Gilles G., 558. Gillespie G., 751. Gilmartin U., 378. Gilroy Card. N. T., 302, 422, 744. Gindre G., 159. Giobbe P., 762. Giordano D., 556. Giorgetti A., 121. f Giorgis G., 27, 240, 302. Giovene I., 156. Giusti M., 556. Glatzl M., 125. Glennie I., 462. Godfrey G., 144, 294. Goebel E., 750. Goeller G., 555. Goess F., 621. Gogué E., 305, Gogué G., 305. Golombeck O., 558. Gomà Civit I., 153. Gómez Acebo G. R., 124. Gómez Alcade M. d. R., 333. Gomes Jardin S., 26, 293. Gómez Tamayo D. M., 509. Gonçalves Cerejeira Card. E . , 365, 657, 687. Gonin M., 482. González Herrera E . , 431, nominum 809 personarum González y Robleto V. A . , 197. Gooder P., 155. Goossens V. L . , 383. Gopu G. M., 293, 294. Gordon C., 621. Goretti M. (S.), 90, 172. Gorman D., 556. Gorman T., 27. Gorini N., 384. Gottschall E., 751. Gouhenand F., 159. t Goumans G. U., 128. Gouyon A., 124. Gracias Card. V., 706. Granpré Moliere M. G., 384. Grant U., 159. Grasselli G., 382. Grassini G., 431. Grasso A., 159. Grasso L., 156. Grau P., 228. Graveiii G., 560. Graziani V., 126. Green F., 299. Grego A., 751. Gregorio Magno (S.), 180, 338. Gregorio Pp. II (S.), 339, 352, 630. Gregorio Pp. I I I (S.), 341. Gregorio Pp. V I I (S.), 210, 407. Gregorio Pp. IX, 318. Greif G., 297. Grenier O., 751. Grente Card. G., 151, 207. Griessmayer I., 127. Grignion de Montfort L.-M. (S.), 496. Grimonpont A., 158. Grimshaw F. G., 231, 294. Grisar G., 749. Groessel G., 750. Grossi V. (S. D . ) , 119, 776. Grovas F. R., 378. Growney F., 382. Grady G., 379. Gualtieri G., 650. Gubler E., 751. Guccione F., 752. Guepin E., 159. Guerra V., 160. Guerriero A., 559. f Guevara G. G., 752. Guffanti A., 123. Gugliemiino G., 559. Guiller F., 295, 297. Gulia R., 124. Guitierrez A., 378. Gutiérrez Diez T., 688. Gutiérrez López-Gil E . , 152. Gutiérrez Granier A., 230', 303. Gutherie T. G., 619. H Haanen B., 381. f Hafey G. G., 240. Hage Nassif E., 613. Hall F., 242, 297. Haller L., 513. Hallingan G., 554. Hamilton T., 555. Hammerstein B., 751. Happe E . , 620. Harbaugh R., 751. Harding G., 750. Hargedon A., 751. Haris R. R., 379. t Harseouët R. O., 298, 752. Hartnett D., 155, Hasenfus V., 379. Hastrieh G., 554. Hayes G. M . , 488. Hayes R., 558. Haverty G., 752. Heaney T., 430. Heeger S. U., 623. Heezemans U. F., 559. Heijmans C., 620. Heim G., 750. Heimbach A., 555. Helmi A. Y . , 427. Hengsbach F., 300. Henkel L., 618. Hennequin L., 158. Hensbach G., 379. Henz R., 122. Heredia G. F., 143. t Heredia Zurita G. F., 464. Herger H . , 159. Herissay G., 123. Herman E. G., 383. Hernández C. G. L., 607. Herzing R., 155. Hickey M., 558. Higgins E . , 555. Higgins G., 620. t Hilhorst B. G., 297, 302, 422, 464. Hiller A., 554, Hillinger R. P., 301. Hilles V., 381, Hoban E. F., 299. Hoebens F., 623. Hoefer G., 617. Hoffmeyer A., 382. Hogan G., 750. Holaubek G., 123. Holbel S., 154. 810 Index Holland G., 555. Holland G., 558. Holland G. G., 299. Holshof E . , 431. Hoogewen G. A . , 621. t Hoowaarts F., 240. Hopmann C., 555. Horrigan G., 556. Houlihan G., 423. Houtart F., 619. Howard D. F., 55, 80. Hruby F. R., 556. Hubertus B., 559. Hudon L. E . , 750. Huepper G., 750. Hufnagel E . , 159. Hussein Talal I rex, 427. Hughes A. C, 160. Hüttl E., 124. Jasiello E . , 750. Javouhey A. M. (B.), 118, 778. Jeganathan P. L . , 381. Jeune M. R . , 120. Johnson M. M . , 774. Johnson P. L., 750. Jolivet R., 153. .Toncas P., 751. f Jorio Card. D . , 752. Jovane G., 618. Joyce R. F., 420. Juglas G., 159. Junyent Subirà E . , 153. Jürgens Byrne C., 230, 303. Juri E., 156. Justeau P., 159. I Iacono G., 26, 302, 303. Iervolino I . , 160. Ignatius Antiochenus (S.), 162. Ildefonso (S.), 194. Ildefonsus Toletanus (S.), 630. Immink E. A. M., 384. Inkinen A., 126. Innitzer Card. T., 511. Innocenzi G., 160. Innocenzo Pp. IV, SIS. Innocenzo Pp. X, 193. Ioannes Damascenus, 611. Ioseph G., 304. Issenmann C, 147, 304. Iturmendi B. A., 122. Iturriaga G., 623. Iustinus (S.), 102. Izzo P., 431. J Jacono V . , 230. Jacquemin A . , 688. Jacquemin E . , 159. Jacquot G., 153. Jaeger L., 300, 480. Jaenicke W . , 427. Jan G. M., 299, 423. Janand G., 158. Jansen N., 378, 617. Janssen R., 429. Janssens F. B., 622. Janz F., 384. Jaricot P. (S. D.), 118. Jarka A., 555. nominum personarum X Kamal Hedayat H.-A., 877. Kamler A. F., 379. Kamon F., 156. Kamschal W . , 125. Kandathil A., 301, 387. Kappes G., 383. Karabasz F., 381. Karwinsky C , 125. Kasprowicz F., 750. Kather A., 616. Kazantzakis N., 223. Kearn G. D . , 556. Kearney G., 749. Kearney G. E . , 295. Kearney M., 379. Kellenberg P. G., 147, 300. 303. Keller A., 556. Kelley G., 554. Kelli G., 621. Kelliher F., 382. Kelly E. G., 556. Kelly G., 553. Kelly L . , 155. Kennedy F., 751. Kennedy G., 382. Kennedy G., 749. Kennedy P., 554. Kenny P., 554. Keough F., 302. Kerkvliet G. G., 8S1. Kern G., 154. Kerwan G., 381. Kessler M . , 119. Kett F., 554. Kettel G., 296. Keulers G. G., 558. Key ser C , 750. Khater M., 619. Killian L., 154. King G., 555. Kirby G., 382. Kirby T., 379. Kiwanuka G., 297. Klauder C , 380. Klein F., 751. Klooster G., 296. Klosterman E . , 378. Knackert G., 751. Knoebber F., 558. Knox G. R., 292. Kobayashi P. A . , 303, 422. Koberger G., 513. Koeckx G., 619. Koelzer G., 554. Kohlbach R., 617. Kolfschoten G. M . , 620. Konings A., 303, 422. Konings E . , 123. Koref B., 200. Korkemaz A., 379. Körner G., 623. Kortenhorst L. G., 619. Kottulinsky G., 125. Kränzl A., 125. Kraumholtz R., 379. Kreuels M . , 624. Kriegl G., 127. Kroener F., 555. Krol G. .T., 299. Kromsigt S., 623. Kronhuber G., 127. Krug G., 554. Kudor R., 158. Kujur N., 293. Kulpinski S., 155. Kuypers E . , 126. L Labarre E., 628. Labelle C., 749. Labouré C. (S.), 491, Labriola A . , 121. Lacoma C. L., 147, 803. Lacoursière F. S., 297. Lacroix E . , 159. Ladiana A., 751. La forest G., 555. Lahoud F., 379. Lajeusse M., 512. Lalande G., 158. Lalement J., 498. Ivalley C., 750. L'Allier R., 751. Lamarche L. F., 617. Lamattina M., 622. Lambert G., 159. Lambíase E., 559. Lamy F. E. G, 570. Lancellotti A., 127. Index Lanctot A., 297. Langenhorst E. G., 153. Lannoy E., 623. Lanzara A., 431. Lareo Herera C., 430. Lardone F., 132 ,151. Larkins G. E . , 378. Lascoceo F., 121. Latiiner E . , 155. Laune M., 158. Lauro E . , 751. Lauton E. T., 423. Lauzurica y Torralba F. S., 774. Lay ode L., 559. Lavagno L., 559. Le Blond O., 147, 303. Le Breton F., 379. Le Cordier G., 120. Le Gouaze G., 298. t Le Hunsec L., 752. Lebas G., 158. Leblanc A., 619. Leblanc A., 751 Lebnan B., 622. Leboeuf S., 236. Lebout C., 124. Ledere M., 553. Lefebvre M., 470, 518, 646. Lefebvre R., 749. Lefevre R., 558. Léger Gard. P. E . , 706. Legnani L., 432. Leiprecht G., 295. Lejaristi Elorza M. F., 26, 301. Lekarczyk A . , 381. Leleux A., 623. Lemaître E . , 121. Lemajeur G., 623. Leménager A . , 299. Lêmieux G. M., 292. Lemmens F. N., 620. Lenthaparambil A., 378. Lentini V., 123. Lenz G., 617. Lenzen G., 558. Leonard G. P., 293. Leonardi G., 431. Leonardo F., 556. Leone Pp. X I I , 765. Leone Pp. X I I I , 78, 92, 110, 187, 233, 477, 483 , 51.4, 567, 637, 740. Leonetti T., 560. Leopold L., 555. Leotta F., 156. Lercaro Card. G., 651, 775. Lesay C., 158. Lestienne M . , 158. ! Letendre G., 751. nominum personarum 811 Leverman A. B., 300. i Maher G., 750. Leynen IL, 624. j Maher R., 556. L'Heureux L., 120. Mahmoud S. W . , 432. Lhuilier M. (S. D.), 464. Mahoney G., 379. Liagre L., 419. Mai A., 205. Liénart Card. A., 570. t Maisonobe A. A. M . , 752. Lieven L., 751. Majerotto S., 622. Lips G. P. M . , 428. Makhlouf C. (S. D.), 119, List G., 120. 611. Lobo C., 160. Malcedo O., 295. Lockefeer A., 620. Mallochet A., 120. Lockefeer E., 384. Malmendier P., 120. Lolli G., 383. Marne A., 158. Lombardi A., 461, 550, 561, Mamet L., 153. 564, 607, 643. Mancinelli A., 66. Lombardi I., 281. Mancini T., 617. Lombardini L., 123. Mandic M., 747. Lomi A., 624. Mangers G., 299. Loncin E . , 624. Mangin L. I. (S. D.), 464, Longhi L . , 381. 748. Longro Dorai M., 230, 304. Manfredini E., 623. Loos C., 622. Manias S., 555. Lopes F. E., 687. Manning G. L., 555. Lopez A., 158. Manno A., 3S4. López de Arriba A., 122. Mantiero A., 224. Lopez G. d. D., 380. Maranta A-, 292. Lopez de Maturana M. M. Marchesani F., 553. Marconi M., 384. (S. D.), 238. Marcoux E . , 556. Lorenz G., 125. Mar cucci A . , 125. Lorin E., 482, 483. Margerum G., 750. Loris M., 623. Margiotta N., 293. Losito G., 121. Mari S. E., 303, 422. Loughlin G., 621. Mariaselvam P., 295, 464. Lourenço A., 617. Marinilo Sette e Cámara G., Lovey A . , 513. 430. Lucas M . , 84, 130, 689, 691, Marini P., 124. Lucchesi A., 121. Marino G., 126. Lucet G., 158. Maritorena R., 556. f Lunardi F., 752. Markham T., 379. Luque Card. G., 641, 705. Marlet G. G., 619. Lussier R., 120. Marqués G. E . , 298. Lynch G., 621. Marques dos Santos E . , 554. t Lync G. P., 27, 560. Márquez Toriz O., 300. Lyons L., 381. Marquis P., 153. Marret A., 127. Marroig B. P., 478. M Marrucci E., 430. Martin A., 617. Maas P., 558. Mac Eachern M. A., 774. Martin G., 382. Macken M., 153. Martin G. N., 120. Macrionitis M., 292. j Martin T., 63. Maddalena da Canossa (B.) , I Martin L., 553. 238. Martin L., 554. Madriaga M., 393. Martinelli E., 432. Maffei T., 559. Martinelli G. M. (S. D.), Maggi S., 751. 239. Magliocchetti F., 559. Martínez E., 617. Magloire P., 17. Martínez S., 688. Magne G., 152. Martini F., 618. Maher E. R., 157. Martins F., 558. 812 Martins Madeira A.. 353. Martinus Pp. I, 030. Martinus Pp. V., 536, 765. Masi R., 156. Masoni A., 127. t Massimi Card. M., 128, .195. Mastrangelo G., 61 S. Mathew D., 34, 38, 81, 231, 240, 241. Matias da Silva G. M.. 53S. Matthee U. P., 429. Matthiesen L. T., 559. Maurer G. C., 523. Mauer O., 156. Mauratille G., 159. Mautner M. M., 125. Mayotte E . , 554. Mazzarella B., 774. Mazzi V., 618. Mazzocco G. M., 414. Mazzoceone G., 557. McAuliffe A., 620. McCabe P., 382. McCabe K., 156. McCabe P., 760. McCarthy B., 155. McCarthy G., 379 . McCarthy G. G., 292. McCarthy G. G., 379. McCarthy .T. G., 148, 304, 423. McCarthy T., 380. McClancy G., 558. McClunn G., 381. McCroarty G., 621. McDonagh V., 749. McDonald G., 620. McDonald R., 153. McDonnell F., 554. McDonough V., 379. McEachin G., 555. McElroy F., 381. McEntegart B. G., 300. McFarland G., 379. McGinnis F., 621. McGuigan Card. G. C, 420. McGuire T. B., 292. McHugh G., 154. Mclntyre Card. G. F., 702. McKenna G., 553. McKevitt N., 555. McKillop M. d. C. (S. D.), 118. McLaughlin B., 154. McLaughlin G., 553. McMahon G., 555. McNulty C. L., 298. MePherson G., 155. McQuillen C, 153. McSwiney M., 751. Meade G., 159. Meagher N., 621. Index nominum personarum Mehren E. G., 621. Mejla R. P. G., 296. Melanson A., 558. Melchiori E. D . , 44. Mellerski P., 382. Melucci R., 160. Ménard G. E . , 29S. Mendes S. E., 301. Mendes de Matos L., 554. Mendoza D., 555. Menjibar F. R., 147, 303. Menna D., 549. Mensa A., 555. Mercati A., 553. Mercati S., 620. Mercurio G., 622. Merlo M., 432. Mer ola P., 882. Merra V., 556. Messier L., 558. Messner G., 120. i Meszlényi Z. L., 560. Methodius (S.), 167. Metta N., 381. Meunier G., 620. Meyer A. G., 292. Messing E. G., 423. Micara Card. C, 109, 114, 151, 300, 398, 464, 504, 511, 610, 708, 736, 777, 779, 780, 782. • Micelli A., 336. Michel C, 120. Michele d. Arruazu, 551. Micheloni A., 619. Miehieletto E . , 624. Michielssens G., 127. Mieola V., 155. Micossi G., 618. Mieczkowski G., 155. Miglietta E., 336. Milani F., 382. Miller F., 751. Miller R., 155. Miller S. E., 558. Mimmi Card. M., 289. Minard L., 120. Minderops P. G., 429. Minihan G. F., 419. Mirutillo D., 120. Mitchell G. V., 158. Mittermayr F., 125. Mleko M., 555. Moccagatta M., 160. Moisan R., 559. Mojaiski-Perelli G., 120« Molina J. I., 56. Moloney T., 380. Mon Pere V., 620. Monaco F., 26, 302. Monahan E., 750. Monahan L., 429. Mondini G., 382. Mondoñedo G. A., 558. Monetti L. M . , 121. Mongeau G., 06. Monnier M. R., 111. Montagnoli A., 127. Monteiro B. S., 127. Montini G. B., 688, 728. Montserrat Roig C, 153. Mooney Card. E . , 549. Mooren E . , 623. Morabito F., 554. Moran E., 122. Moran E., 379. Moran P., 379. Moreira Li'ma G., 155. Morilleau S., 419. Morkowsky G., 555 . Moro Martín E., 123. Moroney G. McQ., 158. Morosini B., 431. Morotini C , 554. Morra V., 120. Morrison E . , 379. Moscato D., 210. Mosconi N., 548. Mosti F., 120. Motha Vaz M . , 381. Motta O., 296. Motzu G., 160. Moyë G. M. (B.), 239, 734, 739, 748. Moynagh G., 300. Moynihan D., 295. Mozzoni U., 774. Mpinga G., 160. Mueller M., 380. Muessener A. F. E . , 378. Muizi E . , 428. Mulcahy T., 379. Muller C, 25, 64. Müller G. E. E . , 41, 299. Mulloy T. G., 139. Mulz G., 555.. Munari C , 382. Müncker T., 617. Murerò A., 121. Murólo S., 160. Murphy C, 751. Murphy G., 750. M u solino A . , 560. Musumeci O., 121. Myles G., 429. Mylod C, 621. Nadal Ferrer G., 156. Nafria G., 555. Index nominum personarum I O'Dea P., 383. Nam Phuong, 427. , O'Doherty G., 555. Nardini A., 121. O'Donnell A., 380. Nasalli-Roeea I. B., 781. O'Donohoe G., 152. Natucci S., 31, 109, 114, 510, O'Dwyer P., 380. 613, 734, 736, 739, 778, 779, Ogonowski A., 751. 780, 781. O'Gorman O., 379 . f Navarra L . , 128. O'Hagan E. G., 556. Navarra L . , 257. O'Hara G. P., 321, 511. Negroni Z . , 619. O'Kane B., 379. Nelissen E. M., 620. Olaehea Loizaga M., 503. Nellen G., 751. Olalia A-, 27, 28, 302. Nelson C. A., 299. Olçoraendy M . , 293. Neri F .(S.), 209. O'Leary T., 379. Neuss G., 617. Oliver L., 621. Neutelings T. R., 621. Ol vera R., 617. Neves de Motta V. P., 558. O'Malioney C., 555. Neveu A., 554. On Prakhongchit M., 298. Newton de Almeida Batista Onghena A . , 125. G., 229, 294. Oni G., 559. Ney Ion G., 155. Oomen E. A. P. C, 430. Nguyen-Duy-Gia G., 159. Oomes G., 624. Nicola (S.), 65. t Ordofíez C. A. M., 128. Nicola Pp. I, 604. Orfei A., 121. Nicolini G. V., 619. Ormsby G., 382. Nicotra G., Ortega Hermida I)., 548. Niel V., 127. Ortiz Arrieta P. O., 295. Nijmu P., 75. Ortiz Bernai G. G., 561. Nobile R, O., 124. O'Shea G., 556. Nogara A., 752. f O'Shea T., 240. Nogara G., 298. f Ossola P., 560. Nolan R., 555. Ostlender E., 555. Nolet E . , 384. Ostolaza G., 619. Noser A., 294. Ottaviani Card. A., 239, 274, Nott A . , 381. 289, 512. Novella F., 382. Ottaviani O., 559. Novella V., 382. Overes L. G. M., 428. Novello A., 622. Novoa R . , 380. Nowotny G., 125. Nowotny G., 200. P Nuccitelli A., 127.. Nujaim A., 304. Palamá P., 156. Ñuño F. S., 225, 775. Palladino G., 560 . Pallotta M. A. (B.), 737, 742, 748. Pallotti V. (B.), 330. O Palmarini N., 121. Palmerini A., 382. Oberkofler G. B., 559. Palmira Lavalle M., 617. Oberto D., 624. Palombella G., 420. O'ßready M . , 559. Palvis L . , 623. O'Brien B., 555. Pamer M., 125. O'Brien E., 293. Pamplona R., 617. O'Brien E. N. M., 68, 294. Pampuri R. (S. D.), 238. O'Brien T., 555. Pangrazio A., 300. O'Connell D . , 749. Pantaleo C., 431. O'Connell M . , 555. Paolo Apost. (S.), 317, 531, O'Connor A. S., 127. 606. O'Oonnor G. M., 749. Paoli L . , 382. Oddi S., 292. Paparoni U., 549. Oddone L . , 554. Pappalardo P., 36, 757. 813 Paradis L . , 622. Pardo Althaus G., 619. Pardo Heeren G., 619. Paré M . , 120. Parecattil G., 301. Paredes R., 429. Parent E . , 750. Parenti A., 622. Parisella A., 556. Parisella I., 559. Pasca R. F., 126. Pascarella B., 557. t Pasetto L. E., 128. Pasquali I., 383. I Paternostro A., 557. Paul G., 382. Paulinus (S.), 576. Paupini G., 618. Pawlikowski F., 146, 294. Pecoraio E . , 121, ! Peddle G., 380. j Pedoia A., 384. j Pelissier A., 555. Pellegrini B., 275, 276, 277, 2S0, 2S1. Peltier G., 153. Pennartz A., 429. Pepe G., 119. Pepe G., 622. Pepin N., 120. I Perantoni L. P. M., 468. Pereira de Andrade A., 381. Pereira Venancio G., 687. Peressin M . , 383. Pérez G. A., 555. Perl F., 120. Pernarella M., 156. Pernicone G., 230, 304. Perrin M., 293. Per r ino G., 556. I »er rotta F., 559. Peruzzo G. B., 230, 303. Pescatori A., 622. Pesce A .G., 297. Peterlunger A., 125. Peterlunger O., 125. Peters Vernon G., 556. Petrella M., 559. Petti R., 160, 431. Peyron A., 123. Pflaum G. O., 301. Pflaum K., 68. Phelan G., 379. Philbin G., 26, 302. Philippe G., 512. Philippe P., 616. Phuong N., 427. Piacentini T., 155. Piamarta G. (S. D.), 119. Piani G., 225. Piarlosi G., 123. 814 Piazza Card. A. G., 295, 524, 570. Piazzi G., 205, 301. Pieaud F. M., 548. Picchinenna D . , 420. Piccini G., 156. Piccione C., 124. Picciotti C., 560. t Pichot P., 560. Piérard E . , 620. Pietsch M . , 125. Pignataro N., 622. Pignatelli G. (S.), 205, 238, 289, 332, 357, 374. Pinci A., 120. Pinheiro Boegeia E . , 555. Pinier P. P., 230, 304. Pinto G., 556. Pinto G., 618. Pinto G. F., 381. Pintonello A., 293. Piolanti A., 512. Pistoia G., 382. Pittini R., 132. Pius Pp. V I , 478. Pius Pp. V I I , 43, 360, 438. Pius Pp. IX (S. D.), 365, 373, 529, 626, 636, 678, 748, 759, 763. Pius Pp. X (S.), 107, 209, 231, 289, 306, 307, 313, 373, 399, 488, 495, 567, 637, 667, 742, 767. Pius Pp. X I , 22, 78, 113, 141, 169, 209, 335, 248, 368, 392, 401, 402, 488, 513, 633, 733. Pizzardo Card. G., 91, 239. Pizzi A., 624. Pia y Deniel E . , 506, 652. Plaie M., 751. Plaza A. G., 300. Plumey G., 296. Po P., 559. Pocci F., 883. Pochet C, 735. Poggi A., 121. Poissant G., 558. Pokluda F., 553. Polachirakal O., 302. Polanco Brito U. E., 25, 301. Polcini D . , 383. Poli C., 621. Polimene O., 156. Poliquin F., 622. Pölzl G., 156. Poma A., 549. Ponce de León M . , 122. Pontieri G., 378. Pontilli E . , 127. Popp B., 559. Porcelli M., 336. Index nominum personarum Porta M. A . , 775. Portocarrero Costa G. 292. Posada Peláez G., 296. Potevin M . , 120. Pothacamury T., 293. Poux N., 159. Powell G., 155. Power G., 384. Powers G., 154. Pozzi R., 160. Primeau V., 554. Prinetto A., 381. Prini A. C, 127. Proaño L . , 230, 303. Proia G., 121. Prokes F., 751. Proudfit A. T., 384. Pucci A .M. (B.), 509. Puchalski B., 553. Puigdollers M., 159. Pullanum G., 298. Pulst L . , 76. Punzólo L., 775. Puricelli V., 126. Putignano A., 559. B., Q Quadri S., 560. Quattrone A., 560. Quervelle P. M . , 123. Quezada S., 225. Quintero Parra G. U., 293. Quiroga y Palacios Card. F., 700. R Racloz A., 123. Raeymaeckers G. D . , 295. Raimondi A., 27. Raimondi L . , 151, 294. Raimondo G. M. d. Ss. Sacramento, 513. Rajarethinam Sundaram A., 295. Ramaioli M., 127. Ramírez R., 378. Ramon Lamas L. P., 511. Ramos A., 617. Ramos G. R., 154. Raspini M., 299. Rau E . , 688. Rauch G., 553. f Rauch V., 240. Razzoli G., 382. Reagan G., 558. Réaume L . , 302. Rebelo F. della Pietà, 617. Record G. R., 158. Redington G., 304, 422. Regenfuss G., 751. Reggiori F., 623. Regno B., 462. Rego F., 618. Reid M . , 749. Reilly G., 555. Reilly G., 751. Reiser V., 155. Reisetbauer R., 125. Renard A., 300. Reni G., 650. Renieri F., 382. Renouprez A., 127. Renwald B., 379. Reschigg O., 382. Restrepo B. A . , 641. Reuss G., 774. Reverterat P. F., 125. Rey P., 127. Rezende Costa G., 296. Rhéaume A., 26. Rhodas V., 154. Riccardi P. (B.), 118, 732 741, 748. Riccardi P., 384. Ricci G., 121. Ricciardi G., 122. Ricco M . , 380. Richter R., 127. Riderelli V., 117. Ridge A., 620. Righi V. U., 120. Ríos Turrado F., 380. Riposati A., 556. Ristoro G., 559. Ritter G. E., 419. Rius M., 623. Ri ver a Velez G., 380. Rivière E . , 74. Rivière P., 292. t Rizq C, 240. Robertson G., 384. Robinson G., 153. Rocca G., 623. Roch F., 617. Roche F. T., 300. Rochford G., 380. Rodgers G., 299. t Rodic G. R., 240. Rodrigues M. G., 67, 301. Rodríguez G., 617. Rodríguez L . , 299. Rodríguez Pastor C, 123. Romita F., 266. Roels G., 554. Roessler G., 617. Rogeau E., 158. Rogers V . , 429. Rojatti C, 121.. ; Index Rolbiecki G., 554. Roma G., 624. Romson A. P., 624. Roncalli Card. A. G., 224, 300, 489, 653, 781. Rondini S., 553. Roosen A., 620. Roques Card. C. E., 323. Rosa G., 154. Rosenberger R., 120 Roslais V., 750. Rosolen G., 556. Rospigliosi R., 157. Rossel Dulanto G. A., 619. Rossi A., 382. Rossi G., 152. Rossi O., 26, 151, 294. Rotolo A., 120. Rouault G., 123. Rousselle P., 158. Routhier A., 379. Rowan T., 381. Roy G. S., 624. Rubbrecht R„ 623. Rubén Ramos G., 121. Rubini E., 126. Rubio A., 378. Rugambwa L., 297. Ruiz-Giménez G., 195. Ruiz Marrero R., 380. Rung A., 378. Rupp G., 688. Russo G., 156. Rüth G., 295. Ruzic G., 430. Ryan E. P., 420. Ryan L. .T., 378. Ryan T. W . , 620. S Saba A., 300. Sacchetti S., 154. Sacco P., 620. Sacripante C. M., 758. Sagliocca A., 624. Sala T., 555. Salamina L . , 121. Salazar Irizar A. P., 551. Salis-Seewis F., 512. Salm M., 622. Salmerón E. A., 300. Salmi M., 123. Salvi U., 624. Samaritani A., 123. Sanahuja y Mareé R., 503. Sanna G. M., 298. Sans G. L . , 120. Santa Ana M. F., 119. Santeramo S., 120. nominum personarum Santin A., 553. ,Santini P., 751. Santoni A., 380. Santos R., 291, 54S. Sanz V. S., 560. Sark E. M. L . , 430. Sa torra Viia G., 153. Sauer F., 154. Savaré D., 430. Saverio F. (S.), 168, 726. Saviano F., 559. Savio D. (S.), 238, 289, 335, 357, 376. Savioni M., 114. Savote O., 620. Sayegh S., 305. Sayour E . , 384. Sbietti D., 429. Scaccia L . , 752. Sealais F., 299. Scandar Sobhi H . , 160. Scanlan G. G., 420. Scanlon G., 154. Scarpa P., 160. Scarpetta N., 127. Scheichelbauer B., 64. Scheithauer A., 125. Schiavo E . , 432. Schieder G., 154. Schmidt G. A., 553. Schneiber G., 154. Schneider G., 159. Schneider G., 557. Schnyder F., 556. Schoiswohl G., 147, 303. Schokking F. M., 430. Scholtens .T., 381. Schreckenberger C., 382. Schulmeister O., 126. Schulte G. N., 556. Schults A . , 159. f Schuster Card. A. I., 140, 560, 733, 781. Schwamborn G., 378, 617. Sehwegler E . , 155. Scimone E., 735. Scoca S., 512. Scorcia M. L . , 108. Scoville O., 620. Sebastian I. D., 27, 302. Sedlmeier G., 295. Segura y Saenz Card. P., 135, 688. Sehnaoiui T., 158. Seidler E . , 124. Seidlmeier G., 617. Seifert G., 555. Seifried G., 154. Selbert E . , 155. Selva G., 548. Semeraro O., 557. 815 Sennott R., 751. Seper F., 687. Serafini G., 432. Serra Puig G., 152. Sessa G., 621. Sevi E . , 752. Sfair P., 296. Sfondrini A., 623. Sforzi G., 624. Shanley P., 29, 295. Sharp G., 555. Shaw E . , 380. Shea G. A., 750. Shehan L. J., 300. Shemalie F., 380. Sheridan B. F., 381. Sheridan E. V., 555. Sherman G., 555. Siedle G., 297. Siener G., 750. Sierakowski S., 154. Sigismundi P., 148, 421, 749Signorelli F., 380. Siino S., 293. Simaan N., 556. Simone P. ,382. Simonelli B., 382. t Sinnot A. A., 240. Sinués Urbiola G., 159. Sismondo G., 549. Sisto Pp. IV, 630. Sivieri A., 382. Sloof G., 621. Slowey G. E., 556. Smet E. (S. D.), 118. Smiddy T., 559. Smith G., 555. Smith G., 556. Smith L., 430. Smith S. G., 123. Smits F., 621. Soddemann A., 622. Soddemann G. P., 431. Soden D., 621. Soins G., 153. Sokolowski V., 382. f Solari T. G. O., 240. Soler de la Riva I., 160. Soligo F., 382. Soma L . , 381. Spada A., 623. Spada F., 126. Spadoni A., 432. Spaens O., 620. Spalvieri G., 380. Spellman Card. F-, 230, 300, 304. Sperandeo M. G., 549. Spiers E . , 383. Spies E., 67, 301. Spoorenberg P. G. M . , 619. Index 816 Sposito L . , 381. Staff G., 555. Staffa D . , 195. St. Anna Gonsalves R., 618. Steenberghe E. P., 621. Steenkainp T., 384. Stefani P., 556. Stefani U., 127. Stefano Pp. I I I , 341, 353. Steinlage G. A., 553. Stella G.. 253. Stellatelli F., 121. Stemm G. L., 550. Stenger F., 751. Stepinac Card. L., 687. Stepski-Doliva L., 125. Sterling A., 621. Stock A., 621. Stoesser G., 751. Stohr A., 774. Storero L., 383. Stompanato M . , 557. Stoyles G., 380. Stradiot O., 127. Straeter G. M . , 384. Stranbinger G., 617. Streb F., 623. Strokoskas F., 379. Suarez Calderón G. R., 430. Suhr G. T., 298. Sullivan B., 430. Sullivan I)., 379. Sullivan G., 154. Sullivan G., 751. Summers A. L., 154. Sweeney E., 555. Sweeney G. G., 420. Sweeney G., 555. Szabo G., 155. T Tabón J. G., 228. Taborda G., 380. Taffl A., 198. Tamboise A., 159. Tamburini D., 556. Tanner P., 751. Tantalo R., 126. Tardini D., 433. Tattevin L., 153. Taubert W . , 119. Täubler A., 125. Távora G. V., 687. Tchou P. (S. D.), 464. Tchou Yin., 622. Tedeschini Card. F., 44, 701, 739. Tellier G., 622. Tenaglia M., 623. nominum personarum Tenreiro P. P., 549. Teofili L . , 383. Terzagus N., 758. Tessier M . , 26, 302. Testa A., 624. Testa G., 292. Tetecher B., 430. Thalinger C , 120. Theobald F., 155. Theyssen G., 558. Thibault C. G., 775. Thibault L . , 621. Thibon A . , 158. Thielen G., 623. Thomas G., 127. Thome T., 554. Thornton F., 750. Timmins G., 379. Tinel P., 123. Tirilly A., 68. Tirilly L., 301. Tirocchi M., 126. Tisserant Card. E . , 195, 504, 512. Tobin G., 380. Todeschini B., 126. Togni G., 124. Tornasi S., 554. Tomaso D'Aquino (S.), 165, 175. Tomek E., 119. Tommaso A . , 379. Toolen T. G., 606. Toomey L., 382. Toral y Malo D,. 619. Torck G., 15S. Toriel A., 624. Torra Closa G., 159. Torreggiani D., 382. Torres Sola E., 430. Torrini A., 502. Toselli G., 156. Touya G. G., 623. Trachtenberg E. E., 125. Tranchina S., 752. Travetti E., 432. Travia A., 752. Treacy G. L, 378. Trentin G., 160. Tringali P., 623. Triquerie G. B. (S. D.), 464. Trudone B. M. L., 152. Trujillo Molina R. L., 434, 618. Trujillo Molina E., 618. Truong-Cao-Dai G., 295. Truyols Morell F., 157. Tsinguen F. S., 295. Tubino Mongilardi F., 554. Tuohy P., 381. Turcq G., 153. Turgeon E . , 750. Turner F., 155.. Turowski A., 240. Turpin du Cormier G. B. (S. D.), 464. Tusquets Terrats G., 153. U Uebelhör A., 126. Ullrich F., 384. Unger L., 122. Unis T. C, 159. Urakawa W. M . , 68, 301. Urbani G., 428. Urbanus Pp. II (B.), 476. Urbonas M . , 155. Uribe Urdaneta A., 229, 302. Urquia F., 513. Usai M., 431. Ussia U. M . , 121. Uzcátegui Briceño P. E . , 379. V Vabois G., 153. Vaes U., 126. Vagnozzi E . , 29, 66, 393. Valakuzyil S. G., 302. Valeri Card. V., 151, 152, 202, 481, 511. Valladares Rodríguez J., 616. Vallarino K., 384. Vallopilly S., 386. Valois O., 617. Valsecela F., 481. Van Bree F., 618. Van Cauwelaert G., 422. Van de Ven A. T., 429. Van de Wyer G., 622. Van de Zande E. G., 431. Van den Broucke M., 624. Van den Eerenbeemt G., 623. Van der Lugt A. H. W . , 621. van der Ploeg C. G., 623. van der Rest A., 624. f van der Velden G. G., 240. van Dievoet E . , 619. Van Doorne G., 620. van Elswijk E . , 423. Van Haaren C, 126. van Hammée E . , 123. Van Haperen A., 431. Van Herpt C. A., 428. Van Hoeck F. C, 302, 422. Van Huyck E . , 127. van Kleffens E. N., 157. van Kruisbergen G. G., 623. Index van Lantschoot O., 620. Van Loon A., 429. Van Loon A . , 555. van Oorschot A. L., 623. Van Roey Card. G. E., 549. van Sambeeck G., 297. Van Schaik G. G., 553. f Van Schingen E., 464. Van Steenberghe P., 127. van Swieten R,., 624. Van Thiel G. L. M . , 428. Van Ussen N. G. G., 621. Van Waeyenbergh O., 549. Van Zwyndregt G., 429. Vannucci L, 763. Várela G., 119. Vargas Martínez I., 641. Vasquez E . , 378. Vásquez de Velasco G., 619. Vasys C., 379. Veeger G. E. A., 431. Vega N., 377. Veit A., 380. Veith G. W . , 620. Velten G., 558. Venchierutti P., 622. Vera G., (S. D.), 118. Verando G., 384. Verde Card. A., 112, 332, 336, 510, 733. Vergani A . , 556. Verino C., 127. Verrastro A., 156. Verwaede A . , 158. Verzeri E. T. (B.), 118, 781. Verzili D . , 158. f Verzosa y Florentin A., 464. f Vesters G., 560. Vhelan G. P., 423. Vialatoux G., .158. Vian N., 622. Vidal A., 559. Videla Cuello G., 555. Vidotti M . , 621. Vignati C , 555. Villa R., 124. Villa Santa C, 623. Villabruna A . , 432. Villegas V . , 616. Villetard E . , 153. Villot G., 549. Vincent E . , 124. Viola B., 123. Viola O., 154. nominum Viola R., 623. Violardo G., 428. Vion-Dury F., 111. Visentini M . , 123. Vissa L, 432. Vitry L . , 620. Vivet A., 123. Voet C , 623. Voight G., 554. Vogt E . , 767. Voiler G., 430. Von Beverhoudt G., 431. Von Knorring H . , 427. von Oorschot A . , 297. Vondrak F., 126. Vos P. A., 428. Voss E . , 558. Vozzi A., 301. Vrakking G., 26, 302. Vriens P. G., 431. W Wagner E . , 253. Wagner L. (S. D.), 119. Wahlert E. W . , 619. Waldron G., 429. Walsh A., 158. Walsh E. M., 377. Walsh G., 621. Walsh P., 751. Walsh T., 379. Walshe G. P., 560. Walter M. Jr., 621. Wang A .(S. D.), 464. Wangler A . , 559. Warburton F., 381. Warnat G., 554. Watson A., 154. Webster B., 230, 304. Weebers T. G., 620. Wehrle G., 154. Wehrle P., 159. Weil C , 424. Weinbacher G., 428. Weinbreck M - , 124. Weiss L . , 125. Weithman G., 154. Wells A., 384. Welsh G., 750. Wemaere G., 158. Wengert G., 617. Wermerskirchen L., 751. Weyer E . , 618. 52 - A C T A , vol. X X I , n. 18. — 31-12-1954. 817 personarum Widman E . , 380. Wieczorek G., 751. Wiewell G., 155. Wijsenbeek L . , 383. Willemaer G., 624. Williams G., 380. Wiltschut G. F., 429. Winham G., 378. Winslow H . , 159. Winter L . , 380. Winterhalter E. F., 381. Winters P., 297. Wiriaatmadja D . , 121. Witteveen W . , 429. Wodarski G., 381. Wojciechowschi S., 617. Wolf V., 155. Wolfe E. F., 379. Wolfe R., 381. Wolff P., 555. Wolz G., 380. Wothe M . , 617. Woulfe M., 156. Woworsky G., 156. Wozniak G., 156. Wyers F., 160. Y Yurrita Armendáriz L . , 155. Z Zacharia (S.), 341, 352. Zagami V., 160. Zakany G., 380. Zanardini U., 732. Zangerle L, 125. Zanin M., 507. Zanini A., 383. Zannini G., 430. Zegri F., 430. Zerini T., 126. Zimmerman E . , 380. Zimpfer G., 382. Zini A., 432. Zitta G., 126. Zoccali S., 554. Zuazo Cuenca F., 619. Zuccarino P., 26, 302. Zulueta Isasi E . , 124. Zwettler A., 122. 818 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. II - I I D E Ï NOMINUM DIOECESIUM VICARIATUUM, ETC. A Aberconen., 75. Abilen. in Palaestina, 302. Abziritan., 300 Accraën., 294. Acerra, 557. Achaden., 26. Acheruntin., 420, 522. Achriden., 293. Achyraën., 298. Acireale, 156, 752. Acquapendente, 121. Acqui, 156. Adamantin., 26, 293, 294, 305. Adraen., 297. Adriano-poli di Onoriade, 128. Adrien., 414. Aeginen., 292. Africa Orientale e Occidentale Britannica, 292. Agraen., 86. Agrigento, 230, 283, 303, 384. Aguarico, 244, 551. Aguas Calientes, 225. Alajuelen., 688. Alatri, 126. Albano, 90, 126, 149, 297, 330. Alben. Marit., 548. Albien., 298. Albinganen., 121, 160, 265, 273, 284, 623, 775/ Aleppen., 36, 271. Aleppen. Maronitarum, 304. Ales, 554, 558. Alessandria, 160, 430, 622. Alessandria d'Egitto, 429, 624. Alessandria dei Latini, 128. Algeri, 147, 305. Algeria, 294. Alien.," 298. Aliphan., 298, 299, 616. Almura, 751. Amadassen., 300. Amalfi, 618. Amarillo, 553, 555, 559. Ambikapuren., 85. Amelia, 429. Amiso, 230, 294, 304. Amphipolitan., 300. Amudarsen., 295. Amyzonen., 298. Anagni, 296, 305. Anasartben., 26, 293. Anchialitan., 292. Ancona, 286, 618. Ancusen., 419. Ancyran., 26, 294. Andria, 381, 556. Angelorum in Calif., 283. Angers, 159, 745, 750. Anglonen.-Tursien., 523. Angoulême, 153. Angren., 295. Ansarthen., 293. Antigonicen., 774. Antiochia dei Maroniti, 261, 611. Antiochia dei Melchiti, 158. Antiochia in Pisidia, 560, 688. Apamen. in Bitynia, 231. Apamien., 295, 297. Apollonien., 147, 303. Apuan., 549, 775. Aquen., 27, 275, 324. Aquilan., 279. Aquisgrana, 76, 240, 378. 617. Arabisso, 464. Aracaju, 155. Araditan., 300. Arcen., 304, 688. Arcipelagus Navigatorum, 68, 301. Arelaten., 324. Arethusius., 301. Arezzo, 121, 126, 262, 429. Argentina, 277, 322. Arianen., 65. Ariminen., 301. Armenias, 557. Arras, 124. Arsamosaten., 302, 422. Arsinoë in Arcadia, 147, 294, 548. Arsinoën. in Cypro, 302, 422. Arx Gallica, 115. Ascoli Piceno, 431, 747. Ascoli Satriano, 382. Asti, 271, 335. Atene, 292, 302, 305, 422. Atlanten., 321. Atri, 383. Attalen. in Pamphylia, 68, 301. Aulonitan., 295. Aurien. et Tuden., 287. Australia, 293. Autun, 124. Aveiro, 558. Avellino, 383. Avensen., 297, 420. Aversa, 382. Avignone, 124, 127. Avissen., 297, 548. Azua, 132. Azulen., 800. B Babyionen. Chaldaeorum, 208,, 2S5, 305, 388. Bagaien., 296. Bagdaden. Armen., 753. Bagen., 687, 774. Bahamas, 116. Baiocen., 548, 688. Baiona, 124. Balecien., 298, 299. Balianen., 26, 301. Baltimora, 27, 302. Bamberga, 557. Bandjermasinen., 302, 422. Bangaloren., 84, 293, 305. Bangassuen., 646. Banguen., 646. Baoruco, 132. Barahona, 132. Barbastren., 301, 548. Barca, 26, 291, 301. Barcellona, 152, 156, 549. Barcellona in Venezuela, 561. Baren, in Hellesponto, 302. Baren, in Psidia, 3C0, 302. Bari, 380. Baris di Ellesponto, 28. Baris di Pisidia, 27. Barletta, 120, 121. Barquisimeten., 564. Barranquillen., 296. Basileen., 192, 269, 378, 554,. 556. Basren. dei Caldei, 305, 388. Bassa Terra, 115. Bebalitenen., 297. Beigaumen., 67, 129, 301. Belizen., 115. Bellary, 556. Index Bellevüle, 751. Belley, 752. Bellicen., 110. Belluno, 432. Benefactor, 132. Benevento, 65, 120, 383. Beni, 299. Berberaten., 304, 423. Bergamo, 127, 205, 301, 378, 431, 560, 623, 779. Beroën., 128, 294. Bertraniae in Oatatumbo, 305. Beryten., 36, 255, 286, 287, 653, 654, 745. Besançon, 153, 159. Besanzone, 128. Béziers, 30. Biden., 296. Biella, 154, 432. Bijapur, 130. Bilten, 299. Binatug, 29. Birmania, 726. Birminghamien., j231, ¡294, 305, 606. Bisceglie, 120, 121. Bisinianen., 301. Bismarck, 556. Bisuntin., 283, 419. Biturgen., 26, 293, 302. Blaundenius., 298. Bloemfonteinen., 423. Blois, 123. Bobien., 26, 302. Bogoten., 229, 378, 384, 705, 722. Bolivaren., 230, 303, 461, 550. Bombay, 84, 130, 706, 725. Bononien., 152, 266, 650, 775. Bonusta, 512. Bosa, 160. Boston, 154, 256, 270, 379, 381, 419, 512, 751. Botryen., 128, 147, 303. Botucatu, 154. Bourges, 153, 158, 749. Bovino, 121. Braga, 365. Brazzaville, 551. Breda, 384, 428, 429, 431, 555, 620, 621, 624, Brescia, 384, 431, 624. Bressanone, 559. Bridgeporten., 300, 749, 750. Brigantien., 285. Brindisi, 293, 305, 555, 556, 559. Briocen., 277. Brixien., 113, 234, 688. Broni, 43. nominum dioecesium, vicariatuum, Brooklyn, 256, 383, 553, 555, 558, 621, 622, 624. Bruges, 127, 623. Brugnaten., 209. Bruxelles, 540. Bubastitan., 297, 548. Bucarest, 128. Buenaventuren., 296. Buenos Aires, 380, 382, 557, 618. Buffalo, 154, 155, 262, 378, 380, 382. Bugellen., 270. Buichu, 160. Bukavuen., 148. Bukobaën., 297. Bureen., 297. Burdigalen., 256, 278, 282, 286, 426. Burgenland, 120. Burlingtonen., 420. Buta, 295. Buthrotia, 68, 301. Buyasan, 29. € Cadoën., 292, 299. Caesaraugusten., 652, 680. Caesarien. in Bithynia, 297, 549. Caesarien. in Numidia, 298. Caesarien. in Thessalia, 300. Cairo, 622. Cajazeirasen., 298. Calabaren., 300. Calabocen., 564, 607, 643. Calaguritan., 298. Calaritan., 274. Calatanisiaden., 26, 302. Calceaten., 298. Calcutta, 84. Calien., 508. Caltadrien., 299. Calven., 420, 549, 559. Camberra, 68, 292, 294, 305. Cambrai, 124. Camden, 123, 384, 429. Camerino, 382, 430, 623. Campagna, 622. Campeche, 617. Campifontis., 263, 269. Campina Grande, 154, 557. Canathen., 688, 775. Cantanen., 300. Capo di Haiti, 299, 379. Capsa, 464. Capua, 126, 557, 559, 560, 618. Caracas, 384, 429, 607. Carallien., 291. Garanten., 298. etc. 819 Carolinapolis, 774. Caronen., 550. Cartagena, 558. Cartagine, 160, 286, 293, 305. Cartagine in Spagna, 503, Cartellitan., 688. Carysten., 67, 298. Casale Monferrato, 432, 554, 559. Caserta, 559. Casiotan., 299. Cassano all'Ionio, 378. Castellammare di Stabia,. 382. Castellaneta, 751. Catalaunen., 275. Catamarcen., 322, 557. Catania, 193, 262, 265, 275 286, 556, 559, 621. . C ataquen., 295. Caven, et Sarnen., 301. Ceaen., 295. Cedamusen., 26, 302. Cefalù, 622, 752. Celsonen., 476. Cemerinianen., 67. Cenen., 297, 420. Cenomanen., 207. Centenarien., 25, 301. Cerbalitan., 297. Cercinitan., 292. Cereminianen., 301. Cerignola, 382. Cerreto Sannita, 512. Cesarea di P. dei M., 240. Cesena, 752. Ceylon, 726. Chachapoyasen., 295. Charleston, 379. Charlottetown., 464. Chartres, 752. Cherchen., 305. Chiapas, 121, 154, 617. Chiavari, 553, 622. Chicago, 267, 270, 381, 430„ 554. Chicoutimi, 749, 750. Chieti, 154, 623. Chilapen., 548. Christopolitan., 26, 302. Cianen., 294, 774. Ciaoscienen., 295. Cile (Resp.), 56, 292. Cincinnati, 147, 304, 379. Cipro, 292, 304. Cissitan., 302, 422. Citien., 231, 304, 420. Ciudad Real, 160, 752. Città del Pieve, 382. Civitas Bolivarensis, 561. Claromontan., 296, 305. Clavaren., 262. y Index 820 Olermont, 749. Cleveland, 237, 272, 277, 556. Clonferten., 26, 302. Coimbra, 553. Coirà, 377. Colombo, 616. Colonien., 89, 557, 558, 617, 619, 620, 622, 623, Colossen., 209. Columbia, 227, 228. Columbus, 380, 383. Comaclen., 548. Como, 126, 559. Conchen, in Aeq., 548. Concordien., 209, 383. Constantinian., 304. Conversano, 120, 617. Corico, 512. Corduben., 147. Corico, 512. Corocoren., 296. Costantina, 147, 230. Costermanspolitan., 148. Cotabaten., 66. Cotraden., 687. Covingtonen., 139, 378, Cremen., 301. Cuba (Resp.), 115. Cuddaloren., 84, 292. Cuenca, 619. Cuerna vaca, 616. Curacen., 116. Cuttacken., 85. Cynopolitan. in Egitto, Cyparissien., 294. Cyrrehen., 68. Cyrrhen., 294. 299, 616, 624. nominum dioecesium, vicariatuum, Disulap, 29. Djakartan., 296. Doberitan., 300, 304. Doberus, 147. Dodomaën., 297. Dolichen., 296. Duarte, 132. Dubuque, 556, 559, 619. etc. Fortaleza, 26, 154, 301. Fossombrone, 121. Fréjus, 152. Friburgen., 240, 287, 324, 621. Friburgo in Brisg., 617. Fulden., 298, 354, G E 429. Ebrodunen., 324. Edessen. in Maced., 548. Edistianen., 296, 299. Efeso, 292. Eldoreten., 241, 423. Eleutheropolitan. in Palaestina, 298. Eliopoli di Egitto, 160. Emeriten. in Venez., 549. Epiphanien., in Syria, 296. Equatore (Resp.), 26, 143, 294. Erie, 153, 155, 159. Eritrea, 266. Ernakulamen., 301, 385. Espaillat, 132. Eucarpen., 298. Euroeen., 147, 303, 687. F 299. D Dagupanen., 392. Dalisando in Isauria, 147, 303. Dallasen., 27, 153, 155, 157, 158, 160, 560. Damanen., 129, 293, 305. Damâo, 129, 558, 617, 618. Damasco dei Marón., 619. Daressalaamen., 292, 305. Darién, 384, 431. Davaën., 775. Davenport, 620. Dercen., 423. Derthonen., 43. Des Moines, 619, 750. Detroit, 275, 549. Dharwar, 130. Dicamay, 29. Digione, 749. Dioclezianopoli, 560. Faenza, 624. Fano, 618. Febianen., 297, 687. Felbes, 464. Feltre, 432. Fermo, 380. Ferrara, 384 , 429, 430, 464, 548. Fesulan., 302, 304. Fidenza, 119, 560, 624. Fiesole, 27, 230. Filadelfia, 258, 321. Filadelfia in Lydia, 26, 146, 302. Filippopoli di Tracia, 240. Firenze, 127, 254, 257, 258, 263, 264, 265, 274, 280, 281, 285, 288, 420. Fitea, 147. Foligno, 559. Forlì, 382. Formen., 295. Forolivien., 272. Fort-Dauphin, 295. Fort Jameson, 67, 298. Fort Worth, 27, 153, 155, 157, 158, 160, 560. Gabulen., 293. Gadicen., 688. Gaeta, 559, 560, 618. Gallipolitan., 126, 231, 293, 304. Galveston, 749. Gand, 124, 127. Gangalan, 29. Gangren., 293. Garanhuns, 128, 687. Garella, 128, 775. Garouen., 296. Gaspé, 751. Gerapoli di Siria, 128. Gergitan., 297, 688. Germanicopolitan., 296. Germenen. in Galatia, 26, 302. Gerona, 153. Gerusalemme, 292, 556. Giamaica, 115, 559. Gibuti, 159. Giennen., 147, 292, 303, 506. Gilben., 294, 549. Giordania, 292. Goa, 129, 293, 305, 558, 617, 618. Gr añaden., 296. Granaten., 292, 305. Grandormen., 147, 304. Gravelburgen., 120, 292, 301. Gravüren., 298, 299. Green Bay, 622. Grenoble, 158. Grosseto, 623, 624. Guadalàjaren., 120, 260. Guadicen., 506. Guarda, 554. Guanaren., 564. Guapien., 423, 472. Guarnaren., 549. Guastalla, 123 , 556, 618. Guayana Britannica, 115. Guayana Gallica, 116. Guayana Hollandica, 116. Guayaquilen., 143, 464, 688. Guaxupé, 558. Gulburnen., 292, 294, 305. Guluen., 297. Guntur, 121. Gurk, 119, 125, 127. Index H Haarlem, 160, 881, 384, 428, 429, 430, 431, 619, 620, 621, 623. Habana, 59. Hadrianapolitan., 230. Hadrianopolitan. in Epiro, 298. Hadrianopolitan. in Honoriade, 294, 304. Hafniae, 298. Haiti, 17, 27, 115, 294. Halifax, 26, 294, 305. Hamilton, 554. Harbor Grâce, 380. Harrisburg, 553, 556. Hartford, 293, 305, 379, 381. Hearst, 120. Heliopolis in Egitto, 296. Heliopolis Maronitarum, 304. Hemerien., 300. Heracleen. in Europa, 292. Hibernia, 321. Hieracen., 468. Hierapolitan. in Syria, 420. Hieropolitan. in Isauria, 300. Hierosolymitan., 272. Hierpinianen., 294. Hildesheim, 554> 620. Hipponen., 165. Hispalen., 135, 688. Hollandia, 474. Holmia, 40, 299. Honduras (Resp.), 198. Honoluluen., 420'. Huancavelicen., 230, 303. Huelven., 135, 301, 648. Hyderabaden., 84, 293, 294, 305. I Iabalpuren., 423, 689. Ianuen., 253, 259, 262, 264, 266, 278, 281. lasen., 261. Ibaguen., 227. Ibarren., 152, 157, 230, 688. Ibujan, 29. Ierichuntin., 295. Iericoën., 228. Ifni, 694. Ihansien., 423, 691. Ilheosen., 296. Illerden., 147. Immac. Concept. B. M. V. (Olancho), 774. Imola, 618. India, 83, 398. Indianapolis, 380, 383, 430. Indipendencia, 132. nominum dioecesium, vicariatuum, Infanten., 28 295. Innsbruck., 120, .125, 154. Inongoën., 302, 422. Ioannesburgen., 423. Ioanninen., 147, 231, 300, 303, 512. Iran, 292. Irenopoli in Cilicia, 147, 804, 419. Iringaën., 296. Ischia, 121. 616, 622. Isole Bermude, 551. Isole Marchesi, 68, 301. Isole Tonga, 299. Istminaën., 296. Iudiciforen., 296. Ivrea, 383, 557, 559, 560. Izirianen., 68, 301. J Janina, 377. Jaro, 617, 618. Jerafitan., 68, 301. Jesi, 382. Jessore, 127. Joliet (Illinois), 751. Joliette, 617. Josen., 38, 304, 422. K Kabindaën., 296, 421. Kadunaën., 81, 304, 423. Kamechlien. Armen., 755. Kampalaën., 297. Kandien., 462. Kansas City, 554, 558, 620. Karachi, 160. Karemaën., 297. Kerrien., 295. Ketaën., 299, 303, 422. Ketapang., 520. Khartum, 299. Kigomaën., 297. Killaloe, 553. Kilmore, 156. Kimberleyen., 296. Kisantu, 622. Kisumuen., 241, 297. Kuduguen., 518. Kuwait, 127. L La La La La Crosse, 554. Plata, 240, 378. Rochelle, 159. Spezia, 618. 821 etc. La Vega, 132, 437. Lacus Saisi, 255. Lagosen., 82, 559. Lambesi, 230, 303. Lanciano, 557. Lansing, 554, 749. Lapurden., 707. L'Aquila, 381. Lauden., 776. Lauzado, 128. Lecce, 556. Leeds, 384. Leirien., 687. Leonen., 230, 616. Leontopolitan. in Augustamnica, 292. Leopoldopolitan., 299, 623. Letaeus, 304. Letan., 423. Leucaden., 292. Lexovien., 548. Liberador, 132. Lidda, 512. Liegi, 120, 624. Lilla, 153, 157, 158. Lima, 123, 554, 619, 620, 701, 729, 745, 752. Limburgen., 286, 553. Lingayen., 392. Linz, 120, 125. Lione, 120, 124, 153, 158, 159, 366, 549. Lipen., 27, 302. Lisbona, 618, 687. Liverpolitan., 294, 3C5, 429. Locren., 468. Lodi, 121, 127, 430, 431, 432, 621, 624. London, 380. Lorena, 557. Lorien., 299. Losanna, 378. Lucen., 382, 502, 509, 556. Lucera, 119. Luçon, 749. Luganen., 124, 266, 287. Luluaburgen., 421. Lünen., 209. Lussemburgo, 512. Lydden., 147, 300, 302. M Macaonen., 146, 147 , 302, 303. Macarseen., 231. Madhuraien., 84, 293 , 305. Madison, 554. Madraspolitan., 85, 381. Magna Britannia, 144. Maiduguren., 39. Maiorca, 157. «22 Index Majunga, 303, 622. Malacen., 84, 86, 293, 305. Malaga, 159. Malines, 121, 123, 125, 126, 127, 618, 619, 620, 622, 623, 624. Manado, 430. Manaquen., 197. Mandalay, 304, 423. Mandelen., 295. Manfredonia, 559. Mangaloren., 85. Manilen., 291, 305, 548, 700, 718. Manizales, 227, 229, 294, 302, 305, 378, 641. Mantova, 381, 549. Maracaibo, 431. Marcianopoli, 752. Marden. Armen., 753, 755. Mariammitan., 295. Marianen., 419, 430. Mariannhillen., 465. Marianopolis, 745. Marilien., 687. Maroquien.-Ghardaien. in Sahara, 694. Marquette, 555, 559. Marsi, 126, 382, 523. Marsiglia, 153, 158. Martinica, 124. Masakaën., 297. Massana, 285. Materanen., 128, 420, 522. Matrisfontis, 303. Maurianen., 146, 147, 302. Mazarien., 193. Mbararaën., 297. Mbeyaën., 297. Mbuluen., 297. Mechlinien., 549. Medan, 152. Medelitan., 295. Mediolanen., 122, 123, 124, 126, 140, 160, 166, 205, 262, 281, 284, 384, 431, 432, 560, 620, 623, 624, 688, 728. Meliaporen., 85, 86, 381. Meliten., 292. Merida, 379. Meruen., 33, 303, 422. Mesembrian., 292. Messico, 432, 619. Messina, 384. Metellopolitan., 297, 303, 422. Methonen., 298, 299. Metren., 548. Metropolitan, in Asia, 302, 422. Metz, 120. Mileten., 298. nominum dioecesium, vicariatuum, Milwaukien,, 292, 305, 430, 750. Minoricen., 477. Missio Galliae, 567. Mobile, 380, 606. Mogadiscio, 253. Molfetta, 156, 160, 431. Monaco, 254, 363. Moncton, 558, 620. Mondovì, 154, 619. Monoecen., 292, 299. Monreale, 622. Mons Pessulanus, 30. Mont-Laurier, 553, 622. Montalto, 121. Monte Cristi, 132. Montefiascone, 121. Montepulciano, 624. Monterey-Fresno, 555, 620. Montevideo, 553, 556, 622, 623, 683. Montpellier, 157. Montréal, 749. Morogoroën., 297, 302, 422, 423, 464. . Moshien., 297. Mossoren., 292, 301. Mossul dei Siri, 126. Motherwell, 154. Moulins, 120. Moyobamben., 26, 301. Muenster, 557. Muran., 549. Mwanzaën., 297. N Nagpuren., 84, 293, 305, 617, 618. Nairobi, 242, 292, 305. Namur, 126, 558, 620, 622, 623. Nanceien., 124, 279, 285. Nanneten., 419. Nanning, 128. Napen., 243. Napoli, 121, 2C5, 267, 284. Nardo, 624. Narnien., 758. Nashville, 750. Natalen., 419, 575. Nazaren. in Brasile. 688. Nellore, 512. Neocastren., 230, 303. Neo-Eboracen., 230, 287, 300, 304, 378, 379, 554, 746, 752. Neopatren., 549. Nepesin., 608. Nicaraquen. (Resp.), 198. Nicastro, 160. Nieolet, 120, 624, 749, 751. etc. Nicomedien., 227, 228. Nicosia, 26, 225, 299. Nicotrien., 300. Nietheroyen., 27, 245, 302, 775. Nigeria, 702. Ningyüan, 560. Niterói, 752. Nocera dei Pagani, 624, 752. Nocera Umbra, 120. Nola, 156, 559, 576. Nord Cañara, 129. Norcia, 123. Norvegia Centrale, 295. Norvicen., 301. Noto, 623, 752. Novara, 121, 156, 230, 231, 378, 429, 553, 619. Novarcen., 148, 304. Nuflo de Chavez, 68, 301. Nuova Orléans, 751. Nuova Pamplona, 557. Nuova Zelanda, 293. Nusco, 126. Nyerien., 297. Nysirien., 230, 301, 303. 0 Oceania, 110, 233, 290. Octavien., 481. Odessitan., 293. Oeiren., 687, 774. Oenoanden., 295. Ogdensburgen., 147, 300, 303, 378, 617. Oliden., 292. Olympen., 298. Olympus, 167. Onitshaën., 38. Oporto, 622. Oppiden., 299. Orano, 160. Oria, 559, 622. Oriolen., 230, 292, 304, 503. Orléans, 158, 159. Orthosien., 549. Oruren., 299. Orvieto, 121. Osloën., 299. Osma, 152. Ossory, 554. Ostunen., 293, 557. Otranto, 156. Ottavien., 292, 305, 745. Ouhaigouyaën., 518. Ouidahen., 470. Oveten., 548, 774. Owerri, 123. Index P Pacen, in Bolivia, 230, 688. Paehnemunitan., 303, 422. Pacten., 298. Paderbornes, 300, 479, 617. Padova, 160, 263, 414, 432, 553. Pakistan, 84, 726. Palaeopolis in Asia, 305. Palaien., 386. Palanan, 29. Palencia, 153. Palermo, 126, 752. Palestina, 292. Palestrina, 120. Panemotichitan., 295. Panisperna, 322. Paphien., 230, 304, 419. Parahyben., 419. Parisien., 120, 123, 124, 127, 152, 156, 158, 159, 160, 255, 257, 263, 268, 269, 286, 287, 380, 424, 549, 688. Parma, 205, 431, 554. Passavia, 558, 617. Patersonen., 298. Pavia, 121, 124, 126, 127. Pellen., 228, 296. Penne-Pescara, 560. Peramiho, 67, 301. Peoría, 617. Pergen., 293. Perpignano, 120. Perugia, 254. Pescia, 382, 432. Peterboroughen., 26, 230, 294, 304. Petropolis, 557. Phasis, 147, 294. Philippolitan. in Thracia, 687. Phytean., 147, 303, 304. Piacenza, 26, 556. Pietersburgen., 302, 422. Pinerolo, 383, 557. Pionitan., 298, 303. Pisa, 502. Pistorien., 126, 157, 230, 304, 384. Pitanaeus, 300. Pittsburg, 155, 300. Plataeaen., 300, 304, 419. Platien., 283. Plymuthen., 231, 294. Pointapitren., 115. Poitiers, 745. Pondicherien., 84, 292, 295. Pontianak, 520. Pontremoli, 378, 383, 619. Poonen., 129, 618. Popayanen., 508. nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 823 Portland, 156. Rubagaën., 160, 291, 305. Port Pirie, 378. Ruremonda, 431, 558, 621, Porto Principe, 17, 298. 623. Portorico, 115. Rutaboën., 297. Portuen., 504. Ruthenen., 419. Portus Alexii, 294. Portus Ayacuquensis, 298, ! 461. ! S Portus Hispaniae, 115. Portus Novi, 470. Sabadien., 147, 303, 419. Potenza, 156, 523. Sabinen., 295, 732, 741. Potosien., 230. Sacramento, 379. Pouso Alegre, 419. S. Agata dei Goti, 298, 299. Praten., 420. Sahara Hispanica, 551, 694. Pretoria, 429. Saint Claude, 429. Prusien., 230, 304, 6S7. Salamanca, 556. Pueblo, 554, 558, 621. Salcedo, 132. Puerto Plata, 132. Salerno, 210, 384, 407, 431. Puy-en-Velay, 124. Salford, 121. Salisburgo, 125. S. Aloysii de-Caceres, 304. Q Salt Lake City, 429, 621. Saltillo, 240. Quebecen., 264, 265, 283, 750. Samaná, 132. Quibduan., 228, 296. Sambalpuren., 85. Quito, 157. Sánchez Ramírez, 132. Sancta Anna, 303. Sancta Fides in Argentina, R 138. Rabat, 260. Sancti Fiori, 282. Rafanea, 560. S. Andrea in Brasile, 687, Raigarhen., 85. 695. Ranchi, 84, 298, 305. S. Anna de la Pocatière, 120. Ratnagiri, 129. Sansepolcro, 559. Ravenna, 281. Santa Fé Arg., 138, 557. Rawalpinden., 284. Santa Marta, 299. Secifen., 292. Santander, 154. Reggio Calabria, 468, 554, 560. Sant'Antonio, 555, 559. Reggio Emilia, 382, 623, 624, Santiago, 132. 698. Santiago de los Caballeros, Registren., 548. 437. Rennes, 127, 156, 323, 750. Santiago Rodríguez, 132. Resistencia, 688. Santo Domingo, 26, 132, 437, Phasen., 27, 549, 745. Rhedonen., 323. Santos, 558. Rhesainen., 296. Sarepten., 302. Richmond, 378, 379, 381, 429, Sarnen., 277. 431. Sarsanen., 209. Rieti, 556, 752. • Sarsinaten., 301. Rimini, 127, 160, 624. Sassari, 431. Rio de Janeiro, 618. Savannen., 321, 620. Rio Preto, 378. Sawntwadi, 129. Riobamba, 128. Sbiden., 299. Riohacha, 303, 422. Risinitan., 304, 423. Rochester, 120. Rofîfen. in America, 295. Rockfordien., 301. Rosarien., 322. Rosen., 115. Rossen., 295, 750. Rottenburgen., 295, 617. S. Christophorus de Habana, 201. S. Claudio, 395, 396. Scranton, 240. S. Cristoforo in Venezuela, 643. S. Crucis de Sierra, 230, 303. S. Deodati, 734, 739. 824 Index S. Diego, 556, 621. S. Domingo (Resp.), 115, 293, 433. Sebastea, 240. Sebasten. in Armenia, 775. Secovien., 120, 125, 146, 147, 154, 156, 288, 294, 303, 617. Sedunen., 258, 270. S. Egidio, 296. Segobricen., 230. Segusien., 27, 302, 420. Selgen., 292. Sel jen., 299. Selymbrian., 292. Sendaien., 301, 303, 422. Senonen., 567. Sens, 153. Sergiopoli, 198. Serren. in Proconsulari, 299. Sessa Aurunca, 380. S. Ferdinandus Apuren., 643. S. Flour, 152. S. Francisco in California, 420. S. Germano di Rimouski, 378, 554. S. Giacinto, 429. S. Giorgio, 380. S. Giovanni di Cuyo, 557. S. Giovanni della Maguana, 132, 437. S. Giovanni di Porto Rico, 378, 380, 430. S. Giovanni di Quebec, 553, 554, 558. S. Giovanni di Terranova, 154, 158. S. Giuseppe, 379. S. Giuseppe in America, 147, 303. Sherbrooke, 120, 556, 559, 619, 621. s'-Hertogenbosch, 383, 384, 428, 429, 431, 559, 620, 621, 623. Shrewsbury, 378. S. Iacobus Equitum, 26, 132, 301. S. Iacobus Maior, 133. Sidetan., 775. Sidone, 68, 256, 292, 293, 295. Siena, 124, 150, 274. Siguitan., 298. Silen., 295. Silio, 512. Sinaloa, 617. Sinarum, 737, 742. Sinope, 560, 774. S. Ioannes Cana den., 300. Sioux Fallas, 379. S. Ippolito, 120, 125. nominum dioecesium, vicariatuum, Siracusa, 121, .124, .126, 622. S. Isidoro, 688. S. Juan, 133. S. Ludovico, 419. S. Ludovico Potosien., 304. S. Luigi de Cáceres, 419. S. Marco, 301. S. Miniato, 152. S. Nicola de los Arroyos, 688. Sobralen., 425. Sonora, 120. Sophenen., 295. Sokoto, 82, 423. Sora, 124. Sorrento, 381. Soteropolitan., 292. Southwark, 256, 378. Spalaten., 231. S. Paolo del Brasile, 123, 524, 543, 695. Spedien., 209. S. Pietro, 115. Spira, 554, 617, 623. Spoleto, 384, 622. Springfield-Illinois, 380. S. Rafael, 132. S. Rufina, 504, 617. SS. Assunzione, 558, 774. S. Salvatore della Bahia, 378. SS. Concezione dell'Araguaia, 154. S. Sebastianus Fluminis Ianuarii,» 154, 155, 270, 687. S. Severinus, 89. SS. Trinità di Cava dei Tirreni, 432. Steubenville, 379. Strasburgo, 158. Strigonien., 259. Succursen., 296. Sucren., 525. Suecia, 40. Sufetan., 297. Sufetulen., 291. Sulmona, 382, 624. Suluen., 66. Sululitan., 298. Superiorem, 147, 292, 303. Surigen., 26, 302. Susa, 240, 381, 557. Sydney, 302, 422, 744. Syracuse, 379. T Taboraë'n., 291, 305. Taiku, 752. Tamiathitan., 688. Tananarive, 621. etc. Tanjoren., 295, 381. Tappa, 29. Tarazona, 560. Tarquinia, 609. Tarraconen., 122, 147, 303. Tarsen., 27, 294. Taurinen. 121. 122, 123, 124, 126, 127, 230, 253, 254, 257, 261, 264, 267, 269, 273, 276, 277, 279, 280, 281, 284, 335, 378, 384, 429, 431, 624. Teano, 556. Tegucigalpa, 774. Tellicherrien., 385. Teramo, 559. Terracina, 156, 257, 556. Teruel, 154. Thabracen., 296. Thagasten., 549, 775. Tharen., 298. Theanen., 549. Theatin., 26. Thedonen., 324. Thennesien., 299, 300. Theodosiopolitan. in Arca dia, 293. Thibicen., 297, 419. Thuburnicen., 296. Tifernaten., 420. Timminsen., 26, 302. Tinien., 419. Tiruvallen., 302. Todi, 119, 554. Toleto, 506. Tolosa, 74, 750. Toowoombaen., 300. Toronto, 420. Tororoën., 297. Tortona, 125, 622. Tournai, 122, 123, 124, 620. Tours, 158. Townsville, 384. Trani, 120, 121. Trapani, 122. Tremitonte, 128. Trento, 265, 282, 623. Trenton, 750, 752. Treviri, 557, 618. Treviso, 224, 263, 268, 382. Tricaricen., 523. Trichur, 622. Trieste, 622. Trifluvianen., 481, 498. Trincomalen., 462. Trisipen., 296. Trivento, 618. Trois-Rivières, 622. Tropien., 300. Trujillo, 154, 378, 379, 430, 558. Tsaochow, 240. Index Tuam, 620. Tucsonen., 299. Tucumanen., 300, 322, 507, 557. Tucupiten., 550. Tuguegaraoan., 27, 28, 302. Tumaco, 472, 551. Turchia, 292. Turonen., 147. Turuzitan., 298. Tuticoren., 300. Tymbriaden., 549. U Udine, 121, 122, 123, 127, 156, 382, 383. Udonthanen., 68. Umzimkuluen., 303, 422, 465. Urbanía, 121. Urbinaten., 463. Uruguaianen., 229, 294. Uticen., 230, 293, 304, 420, 774. Utinen., 253, 298. Utrecht, 381, 429, 431, 553, 618, 619, 620, 621, 623, 752. Uzalen., 298. Uziten., 296. V Valença, 430, 750. Valentinen., 258, 334, 503. Valenza nel Brasile, 558. nominum dioecesium, vicariatuum, Vallisoletah., 292, 305. Vallitan., 299. Vallo della Lucania, 380. Valva, 624. Vannes, 745. Vartanen., 230, 303. Vasaden., 297. Vatarben., 227. Vegen., 132. Velebusdien., 146, 294. Veliterus, 300. Velloren., 295, 464. Venezia, 160, 224, 277, 286, 621, 622, 624. Venezuela, 116. Venosa, 126, 523. Ventimiglia, 124, 382. Verapolitan., 85, 378. Verbe, 560. Verbian., 688. Vercelli, 127. Veroli, 559. Verona, 156, 300, 752. Versalien., 236, 259, 261, 269, 274, 295, 297, 300, 749. Vich, 153, 160. Victorien., 121, 153, 284, 688. Viedmen., 300. Vienna, 119, 122, 123, 124, 125, 126, 127, 156, 623. Vigevano, 382. Villalonga, 334. Vinden., 549. Viterbo, 121, 126. Vittorio Veneto, 553, 556, 559, 618. Viviers, 158. 825 etc. Volterra, 230, 304, 380, 382. 548, 622. Voncarien., 688. Vulturien., 297. W Wagga Wagga, 378. Warangalen., 294. Washington, 285, 745. Wayne Castren., 77. Wellingtonen., 240, 305. Westmonasterien., 263. Wilcannia-Forbes, 378. Winnipeg, 119. Winona, 751. Wollongong, 378. Worcester, 379, 381. Wuerzburg, 619. Y Yarmuthen., 299. Youngstown, 377. Yolaën., 423. Z Zacatecen., 119, 225, 775. Zagrabien., 687. Zalichen., 296. Zamboanga, 429, 431. Zoaren., 296. III - INDEX NOMINUM RELIGIONUM c Chierici regolari di S. Paolo, 238. Congregatio : Ancillarum a Caritate, 113, 234, 362 . a Resurrectione D. N. J. C , 551. — Canonicorum Regularium S. Augustini Lateranensium Austriaca, 513. — clericorum Excalceatorum Ssmae Crucis et Passionis D. N. J. C, 26. Helvetica a S. Mauritio Agaumensi, 513. Oblatorum B. M. V. Immaculatae, 551. Pretiosissimi Sanguinis, 330, 360, 373, 239, 330, 360, 373. S. Nicolai et Bernardi Montis Iovis, 513. — S.S. Salvatoris Lateranensis, canonicorum Regularium S. Augustini, 513. S. Spiritus, 702. Congregazione : delia S. Famiglia di Nazaret, 119. delle Suore della Provvidenza, 239. — delle Suore di S. Giuseppe del S. Cuore, 118. di Maria Ausiliatrice, 239. E Ehrenwache des heiligsten Herzens Maria, 363. F Figlie : della Carità, 238. dell'Oratorio, 119, 776. del S. Cuore di Gesù, 118, 781. 826 ndex di N. Signora del S. Onore, 151. Fratelli Ospitalieri Figli dell'Immacolata Concezione, 511. Frati Ospedalieri di S. Giovanni di Dio, 238. Monache del SS. Sacramento in Fognano, 152. H Hermanas Franciscanas Misioneras de Maria Auxiliadora, 511. Hermanas Marias Nazarenas, 152. I Institutum - Missionum a Consolata, 33. Istituto : dei Piccoli Fratelli di Maria, 748. — della S. Famiglia, 118, 779. — delle Francescane Missionarie di Maria, 737, 742, 748. — del S. Cuore di Maria V. Immacolata, 30. delle Suore della Provvidenza, 734, 748. M Missionarie : — Crociate della Chiesa, 511. — della Madonna della Mercede, 238. — di Maria Immacolata e di S. Caterina da Siena, 511. Missionarii Ss. Cordis Iesu, 683, 685, 760. nominum religionum O Oblate dell'Assunzione, 152. Oblati : di Maria Immacolata, 694. — Missionari di Rho, 239. Ordo: Fratrum Carmelitarum discalceatorum, 551. Fratrum Eremitarum discalceatorum S. Augustini, 513. Fratrum Eremitarum S. Augustini, 513. Fratrum Minorum, 91. Fratrum Minorum Capulatorum, 119, 244, 551, 692. Fratrum Minorum Conventualium, 318. , Praemonstatensis, 6S9. _ Recollectorum S. Augustini, 513. — S. Antonii Maronitarum, 119, 611. — S. Benedicti, 118, 337, 732, 741, 748. ._ Servorum Mariae, 73, 509, 650. P Piccole Suore dei vecchi abbandonati, 151. Il Religiose : — della B. Vergine Maria, 151. — dei Sacri Cuori di Gesù e Maria, 512. S Societas : Iesu, 238, 239, 332, 360, 374, 748. Mariae, 110, 233, 359. • — Missionariorum Africae, 518, 702. — Missionum ad exteras gentes Parisiensis, 734, 739. — pro Missionibus ad exteras gentes (Quebec), 775. Suore : — Adoratrici del Preziosissimo Sangue, 238. Ausiliatrici delle Anime del Purgatorio, 118. della Presentazione della B. V. M . , 511. della Visitazione del Giappone in Kamakura, 512. — del SS. Sacramento, 151. del Terz'Ordine Regolare di S. Francesco, 511. — di Maria Ausiliatrice, 748. di N. Signora del Rosario, 239. di S. Giuseppe di Cluny, 118, 778. — Marianiste della S. Croce, 151. — Povere Figlie di S. Antonio, 239. — Serve di Maria Riparatrice, 239. — Terziarie Cappuccine di S. Francesco d'Assisi, 151. T Terziarie Clarisse della Santissima Annunziata di Diano Marina, 239. Terzo Ordine dei Servi di Maria, 608, 698. IV INDEX RERUM A Abbatia S. Michaelis Archangeli in Monté Caveoso. Eius titulus deinceps unice ad Archiepiscopum Materanensem spectabit, 523. Abstinentia feriae sextae. Dispensationes, 104, 775. Academia l'ont, ab Immaculata Conceptione. Eius Statuta, noviter retractati, approbantur, 745. Actio catholica : — quoad televisionem, 22. — B. P. Moniales ac Delegatas dilaudat, quae puellis ab A. O. adsistunt easque monet, hortatur, 45 s. — et institutio radiophonica ac televisiva in Chilia, 57. — et Apostolatus paroecialis, 102. — ad sanandos mores incumbat, 460. — et Congregationes Marianae, 531, 497. — et Belgica Natio, 542. — et Christifideles Libanenses, 655. — et Virginitas, 171. — et India, 727. — et « Domus Mariae » in Urbe condita, 768. — et omina B. P. erga eam, 778. Actio socialis genuina christiana est servanda, 14. « Adiutorium mutuum » quod sponsi in christianis nuptiis quaerunt non est perfectius quam « solitudo cordis », uti dicunt, virginum ac caelibum ad propriam sanctitatem assequendam. B. P. contrariam sententiam reprobat, 176 s. Aegroti, V. Infirmi. Agricolae Hiberniae. B. P. gratulatur de eorum Sodalitate, 488. America Latina, 59 ss. Annus Marialis, ad sanandos praesertim populi mores indictus, 458, feliciter ac salutariter celebratus, 708 s., a B. P. clauditur, 722. V. Maria B. V. ImmaculataApostolatus Maris. Pro eo Secretariatus generalis internationalis constituitur apud S. C. Consistorialem ac normis ditatur, 248. V. Cappellani. Ara Pacis Atigusti. Eiusdem fragmentum Nationi Italicae a B. P. donatur, 94. Arma nova deleteria B. P. iterum deprecatur atque damnat, 213, 328, 589. ANALYTICUS Ars fusoria. Eos qui interfuerunt Conventui internationali Collegiorum artis fusoriae, Florentiae habito, B. P. alloquitur : Metallorum dominium vi ignis est vetustissimum inter hominum conatus utendi viribus naturae fitque quodammodo mensura progressionis in humanioris vitae cultu, 585 ; quae res eget nunc auxilio multiplicis scientiae pervestigationis, 585 : non est tamen obliviscendum fusurae momentum ad bonarum artium incrementum, ut videre est in aeris sacri fusura, 586. Ut in hoc etiam operis genere iusta promoveantur vincula inter dominos et opifices B. P. exoptat, 587. Ars medicinae. Studiosos historiae medicinae artis B. P. hortatur ad cultioris saniorisque vitae usum provehendum, 577 ss. Arteaga y Betancourt Em. P. D. Card. Emmanuel, Archiep. 8. Christophori de Habana. B. P. ei gratulatur L annos sacerdotii implenti, 201. Auctoritas vera et efficax Status a Deo provenit, 484. Augustinus (8.) Ep. Ecclesiae Doctor. Sextodecimo volvente saeculo ab eius ortu, B. P. de eo scribit omnesque hortatur ut eius doctrinam meditentur ac virtutes invitentur, 513 ss. B Basilica Patriarchalis, duobus abhinc saeculis Templum S. Francisci in urbe Asisinate ex privilegio declaratum, 318. Basilica S. Teresiae a Iesu Infante Lexovii consecrata, 402, 404. Basilicae Minores declarantur Templa : Bronense, dioecesis Derthonensis, 43; S. Severini in urbe Coloniensi, 89 ; S. Mariae V. de Guadalupe in urbe S. Fidei in Argentina, 138; Cathedrale Covingtonensis dioecesis, 139; Cathedrale dioecesis S. Claudii, 395 ; titulo Nativitatis B. M. V., Dolae Sequanorum in dioecesi S. Claudii, 396; Cathedrale dioecesis Celsonensis, 476; Cathedrale Minoricensis dioecesis, 477 ; B. M. V. a Visitatione in oppido Werla Paderbornensis archidioecesis, 479; Cathedrale Nolanae dioecesis, 576; B. M. V. in Bononiensi archidioecesi, « Servorum Mariae », 650 ; Index 828 rerum B. M. V. « delia GMara » in urbe Regio Lepidi, dioecesis Regiensis in Aemilia, 698. Belgium. Eius christifideles B. P. dilaudat, hortatur ob pietatem erga B. M. V., cui se devovent, 540 s. Bellum athomicum, biologicum, chimicum, a B. P. deprecatur, 213, 328, 589. Bonifacius {8.) Ep. et M. Duodecimo exeunte saeculo ab eius obitu, eiusdem virtutes ac apostolicam sollicitudinem indefessam atque intrepidam, iugiter gratia Dei ac fidenter nixam necnon cum apostolica Sede coniunctam, B. P. commemorat et commendat, 337-356. Borgongini Duca Emus P. D. Card. Franciscus. B. P. ei gratulatur quinque episco,.- patus lustra implenti, 367. Brasilia. Eius christifideles B. P. hortatur, dilaudat ob iugem devotionem erga B. M. V., 543 s. Breviarium Romanum:. Addenda Lectionibus Sanctorum, qui nuper Patroni pro universali Ecclesia declarati sunt, 72. — Vide : Errata-corrige, Britannia Minor. Eius christifideles B. P. dilaudat ob sui consecrationem Cordi Immaculato B. M. V. eosque hortatur, 495. C Caggiano Emus P. D. Card. Antonius, Ep. Rosariensis. Eum B. P. Legatum deligit ad Marialem Conventum e tota Argentina republica, 322. Canada. Eius christifideles ad Sanctuarium « Cap-de-la-Madeleine » ob Conventum Marialem coadunatos B. P. dilaudat, hortatur, 498. Canones Cod, i. c. E canone 2319, § 1, I expunguntur verba « contra praescriptum can. 1063, § 1 » , 88. Can. 1599, § 1, I ad tempus suspenditur pro Italiae Tribunalibus, 614. Canonizatio Beatorum : Pii Pp X, 306 s. ; Chanel P. A., 357; Del Bufalo G., 357; Pignatelli L, 357; Savio D . , 357; Di Rosa ,M., 357. Capitulum Basilicae Patriarchalis S. Mariae Maioris. Privilegia atque onera sancita inter eum et Hispanicam Nationem, 195. Capitulum cathedrale : — noviter constituitur : in Metropolitana Managuensi, 197; in dioecesi Nictheroyensi, 245; in dioecesi Huelvensi, 648. — nova ratione constitutum : in dioecesibus : Guayaquilensi, 143; Tucumanensi, 507. Cappellani. Normae et facultates pro Capp. Operis « Apostolatus Maris », 248 et pro Capp. navigantium, 415. Cappella Papalis, duobus abhinc saeculis, deo o analyticus claratum est Templum S. Francisci in urbe Asisinate, 318. Castitas perfecta. Qui adulescentes avertunt a votis sacerdotii vel vitae religiosae, specie assequendi maius spirituale bonum in christiano munere matrimoniali, a B. P. reprobantur, 177. C p. postulat libertatem antequam voveatur et gratiam Dei post votum, 179. Sacerdotes prudenter perpendant de idoneitate adspirantium ad votum castitatis, 181. Causae actae in Tribunali S. R. Rotae a. 1953 recensentur : quae per definitivam sententiam, 253, et quae transactae vel aliter finitae, 283. Causae nullitatis matrimonii in prima instantia tractatae apud Tribunalia regionalia ecclesiastica Italiae, in gradu appellationis, suspenso ad tempus can. 1599 § 1. I , non ad S. R. Rotam, sed iuxta Litt. Apost. Qua cura deferendae sunt, 614. Centenariae commemorationes. Saeculo revoluto a constituta Convingtonensi dioecesi, 139; ab obitu Card. Angeli Mai saeculo exeunte, 205; septimo exeunte saeculo a Cathedralis Cenomanensis erectione, 207 ; ob sepulcrum S. Matthaei Ap. per decem saecula a Salernitanis veneratum, 210; septimo elapso saeculo a consecratione templi S. Francisci in urbe Asisinate et duobus exactis saeculis a privilegio Basilicae Patriarchalis et Cappellae Papalis eidem collato, 318; quarto volvente saeculo a civitate S. Pauli in Brasilia condita, 524, 543 ; sextodecimo volvente saeculo ab ortu S. Augustini Ep. Doct., 513; altero exacto saeculo ab inventa imagine B. M. V. a Praesentatione, in Natalensi dioecesi venerata, 575 ; saeculo vertente ab ortu Congr. Missionalium Ss. Cordis Iesu, 760; saeculo exeunte a consecratione Basilicae Patriarchalis Ostiensis, 763. — V. Annus Marianus. Certamina gymnica internationalia, Romae habita. Eis participantes B. P. alloquitur, 403. Chanel (8.) Petrus Aloisius, Protomartyr Oceaniae. Decretum de miraculis, 110; de « tuto » pro eius canonizatione, 233. Proclamatio canonizationis, 357. Eius sanctitatis notas B. P. illustrat, 358. Chilia. V. Radiophonica statio, Cicognani Emus Card. Caietanus, 8. C. Rituum Praefectus. Ei B. P. gratulatur quinquagesimum annum ab inito sacerdotio implenti, 528. Cinematographia. V. Commissio. Clerus indigena in Nigeria a B. P. commendatur, 703. o Indexjrerum Codex Iuris Canonici. Quaedam verba e canone 2319, § 1, 1° expunguntur, 88. V. Canones. — Opus iustitiae est a S. Pio Pp. X Ecclesiae datum, 308. Coenobium Fuldense a S. Bonifacio Ep. M. exstructum a B. P. celebratur, 343. Collegium pharmacopolarum in Urde, a Martino Pp. V institutum, 536. Columbia. Eius christifideles, B. Mariae V. iugiter devotos, B. P. ob tertium Conventum Marialem dilaudat, hortatur, 722. « Commission International de la Police Criminelle ». V. Securitas publica. Commissio Pont. pro Cinematographia, Radiophonia ac Televisione instituitur, 783. Communio eucharistica quotidiana a S. Pio X instaurata pro pueris, 311, a B. P. commendatur, 49, 220. Communio infirmorum. Normae quoad ieiunium eucharisticum in Rituali Romano inserendae, 70. Conçalves Cerejeira Emus P. D. Card. Emmanuel, Patriarcha Lisbonensis. Legatus deligitur ad Congressum Marialem e tota Lusitania Augustae Bracarum indictum, 365. Concilium. Plenarium Antistitum Salernitanae regionis, 211. Confoederatio inter Americae Latinae Nationes pro catholica educatione provehenda. Eam B. P. dilaudat, hortatur, 59 ss. Congregationes Marianae a B. P. commendantur, 497; in Brasilia, 545. V. Foederatio internationalis. Coniuges. V. Adiutorium mutuum. Coniugium non est medium unicum vel praecipuum quod naturale personae humanae incrementum perfectionemque tueatur. B. P. contrariam sententiam reprobat, 175 s. Coniunctio cum mente et doctrina Ecclesiae est necessaria et urgenda, 316. Consecratio Cordi Immaculato B. M. V. christifidelium: Belgica, 541; Britanniae Minoris, 495; Hispaniae, 683; Uruquariae, 685; Universi humani generis a B. P. renovandae, 711. Consistorium, sacrum, 289. Consortio hominum. Ab ea non sunt extranei qui se devovent perfectae castitati, 178. Constitutiones Ordinis Fratrum Minorum, iterum recognitae, approbantur, 91. Conventiones sollemnes : —Inter Apostolicam Sedem et Italorum Nationem post quina lustra initae celebrantur, 94. — inter S. Sedem et Rempublicam Dominicianam initae, 433. Y. Capitulum Basilicae Patriarchalis. V. Hispania. * analyticus 829 Conventus : — Eucharisticus-Marianus e tota Peruvia, Limae habitus, 701, 729. — Marialis: internationalis, Romae habitus, 677; alumnorum scholarum inferioris gradus ex Italia Romae habitus, 218; e tota Argentina republica, Catamarcae indictus, 322; catholicorum Helvetiae, Friburgi habitus, 324; e tota Lusitania, Augustae Bracarum indictus, 365; e tota Gallia, Lugduni indictus, 366 ; e tota Canadensi natione, ad Sanctuarium B. M. V. « d e Cap de la Madaleine » indictus, 481, 498 ; Sodalitatis internationalis « Filiarum Mariae Immaculatae », Romae habitus, 491 ; e tota Brasilia, in urbe S. Pauli indictus, 524, 543; e tota Bolivia, in urbe Sucrensi indictus, 525; Foederationis Universae Congregationum Marianarum, Romae habitus, 529; e tota Belgica natione, in urbe « Bruxelles » habitus, 540 ; e tota Hispania, Caesaraugustae indictus, 652, 680; e tota Libani natione, Beryti indictus, 653, 654; e tota Sicilia, Panormi indictus, 658; Uruquariae totius, in urbe Montisvideo indictus, 683; ex Insulis Philippinis, in urbe Manilensi indictus, 700, 718; e tota Nigeria in urbe « L a g o s » habitus, 702; e tota Columbia, in Bogotensi urbe indictus, 705, 722; e regionibus Indiae Orientalis, in urbe Bombayensi indictus, 706, 725. — Varii: Delegatarum ex Italia pro puellis ab A. C, Romae habitus, 44; e Dirigentibus Unionis Catholicae Italicae Docentium scholarum secundi gradus, Romae habitus, 50; inter Americae latinae nationes de catholica institutione iuvenum provehenda, 59 ; Salerni ex Italia indictus ad Evangelii lectionem ac studium promovendum, 211; Medicorum catholicorum ex Italia Salerni indictus, 211; ex radiologis et electrologis latinae culturae, Romae habitus, 214 ; agricolarum catholicorum Hiberniae, in urbe « Roscrea » indictus, 488; internationalis tertius de « Polyomyelite » Romae habitus, 533; internationalis de medicamentorum artis historia, Romae habitus, 536; internationalis X I V de historia medicinae artis, Romae habitus, 577; internationalis Unionis Geodaeticae ac Geophysieae, Romae habitus, 580; internationalis ex «Associations techniques de Fonderie», 584; Sodalitatis Medicorum universalis, Romae habitus, 587; Consilii, cui nomen « Commission internationale de la Police Criminelle», Romae habitus, 598; Sodalitatis, cui nomen « Organisation internationale du Travail », Romae habitus, 714. Corona Septem Dolorum B. M. V. indulgentia plenaria ditatur, servatis servandis, 73. Costantini Exc. P. D. Ioannes, Archiep. tit. 830 Index rerum Colossensis. Ei B. P. gratulatur quina lustra ab inito episcopatu impleturo, 209. Costantini Rev. P. Victorius, Ord. F. M. C. Minister Generalis. Ei B. P. scribit septimo exacto saeculo a consecratione templi S. Francisci in urbe Asisinate, insigniti privilegio Basilicae Patriarchalis et Cappellae Papalis, duobus abhinc saeculis, 318. Cursus Theologicus: — Congregationis a S. Cruce in urbe Marianopolitana affiliatur Facultati S. Theolologiae Universitatis Cath. Marianopolitanae, 745. — Seminarii Pictaviensis affiliatur Facultati •Theologicae Universitatis Cath. Andegavensis, 745. — Pont. Seminarii S. Dominici affiliatur Facultati Theologicae Universitatis Cath. Washingtoniensis, 745. — Seminarii Venetensis affiliatur Facultati Theologicae Universitatis Cath. Andegavensis, 745. analyticus cinonensis in Venezuela, metropolitanae Caracensi, 562; Guanarensis, metropolitanae Caracensi, 565; Armeniensis et Pereirana, metropolitanae Manizalensi, 642; Iabalpurensis, metropolitanae Nagpurensi, 690; Ihansiensis, metropolitanae Agraensi, 692; S. Andreae in Brasilia, metropolitanae S. Pauli in Br., 696; Bagdadensis Armenorum, patriarchali Sedi Ciliciae Armenorum, 754; Kamechliensis, patriarchali Sedi Ciliciae Armenorum, 756. — V. Provinciae ecclesiasticae. — dismembratae: Goana et Damanensis, Poonensis, 129; S. Dominici, 132; Hispalensis, 135 ; Kisumuensis, 241; Babylonensis Chaldaeorum, 388; Mariannhillensis, 465; Civitatis Bolivarensis, 561; Barquisimetensis et Calabocensis, 564; Senonensis, 570; Calabocensis et S. Christophori in Venezuela, 643; Agraensis, 692; S. Pauli in Brasilia, 695; Mardensis, 753, 755. — quarum fines mutantur: Tuguegaraoana, 28; Beneventana et Arianensis, 65; Venetiarum et Tarvisina, 224; Ibaguensis et Manizalensis, 227 ; Iericoënsis, 228 ; AdrienD sis et Patavina, 414; Bolivarensis, 461; Kandiensis et Tricomaliensis, 462; Pisana Del Bufalo (S.) Gaspar. Decretum de miracuet Lucensis, 502; Carthaginensis in Hispalis, 330, et de « t u t o » , pro eius canonizania, Oriolensis et Valentina, 503 ; Toletana, tione, 373. Proclamatio canonizationis, 357. Giennensis et Guadicensis, 506; PopayaEius sanctitatis notas B. P. illustrat, 359. nensis et Caliensis, 508; Bolivarensis, 550; Dellepiane Exc P. D. Ioannes, Archiep. tit. Caracensis et Calabocensis, 607. Stauropolitanus, in Austria Nuntius Apost. — quarum fines statuuntur: de Aguas CaEi B. P. gratulatur an. X X V a suscepto lientes et Zacatecensis, 225; Romana ac episcopatu explenti, 701. Portuensis et S. Rufinae, 504. Democratia genuina, quae sit, 15. — Dallasensis Ecclesiam concathedralem haDeus ante omnia, ante doctrinam, ante technibebit in urbe « Fort Worth » ac deinceps cam rationem ab hominibus ponatur, 16. « Dallasensis - Arcis Worthensis » appelDies festi. Requies in eis observanda, 11. labitur, 28. Dioeceses : — Pistoriensis et Pratensis in vicem sepa— ad archidioeceses evectae: Malacensis, 85; rantur, 390. de Ranchi, Nagpurensis, Hyderabadensis, — Lingayensis sedem et cathedram in urbe Bangalorensis, Madhuraiensis, 86. Dagupan habebit ac deinceps « Lingayen— noviter erectae : Meruensis, 33; Iosensis, sis-Dagupanensis appellabitur, 392. 38; Holmia, 40; Kadunaënsis, 81; Belgau— Hieracensis sedem et cathedram in Locros mensis, 129; S. Iacobi Equitum, Vegensis, transfert, ac Hieracensis-Locrensis appel132; Huelvensis, 135; Tellicherriensis, 386; labitur, 468. Basrensis Chaldaeorum, 388; UmzimkuluMetropolitanae Acheruntina et Materaensis, 465; Barcinonensis in Venezuela, nensis in vicem separantur, 522. 561; Guanarensis, 564; S. Andreae in Bra— Templum S. Pauli in urbe Birminghamiensilia, 695; Bagdadensis Armenorum, 753; si dignitate augetur Concathedralis dioeKamechliensis Armenorum, 755. cesis Mobiliensis, cui appellatio additur — suffraganeae : Meruensis, metropolitanae « Birminghamiensis », 606. Nairobensi, 34; Iosensis, metropolitanae Diplomatica. V. Schola. Onitshaënsi, 38; Kadudaënsis metropolitaDi Rosa (S.) Maria Crucifixa. Decretum de nae Lagosensi, 82; Belgaumensis, metromiraculis, 113 ; de « tuto » pro eius canopolitanae Bombayensi, 130; S. Iacobi Equinizatione, 234. Proclamatio canonizationis, tum et Vegensis, metropolitanae S. Domi357. Eius sanctitatis notas B. P. illlustrat, nici, 133; Huelvensis, metropolitanae Hi361. spalensi, 136; Tellicherriensis, metropoliDisciplina ecclesiastica in tuto ponit veram tanae Ernakulamensi, 385; Umzimkuluenfidelium libertatem nec fas est clericis vel sis, metropolitanae Durbanianae, 466; Bar- I laicis ipsi se subducere, 673 s. Index rerum Dissidentes. Ut redeant ad unitatem Ecclesiae B. P. exoptat, 328, 356,. 656. Docentes scholarum secundi gradus Italiae. B. P. eos alloquitur eorumque missionem illustrat, 50, 59. Doctrina Ecclesiae. V. Magisterium Fidei. Doctrina socialis Ecclesiae est applicanda, 58, 322. 717. « Domus Mariae » Romae condita. Mulieres ab Actione Cath. Italica, eiusdem Domus aedificandae cooperatrices, B. P. dilaudat, hortatur, 768. 831 analyticus le valde iuvat mutua inter Episcopos communicatio 675, cui accedat oportet coniunctio et communicatio frequens ac viva cum Apostolica Sede 676. Eucharistia in navis oratorio servari potest ex Indulto apostolico, 415. Europa. V. Unio populorum. Eusepi (8. D.) Caecilia. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 608. Evangelium. Eius doctrina altrix est religiosarum ac civilium virtutum, 213. Expositio rerum missionalium et artis sacrae Salerni ordinata, 211. E Ecclesia. Progredienti populorum vitae minime officit vel adversatur, 7, 325; cavet tamen ne progressiones, etsi mirabiles, noxiae evadant si tecnica ratio ab eius auctoritate sit avulsa, 12 s. V. Propressiones. V. Technica ratio. — Eius potestas comprehendit etiam totam legis naturalis materiam, 671 s. V. Episcopi. Educatio iuvenum. Ea cordi est B. P. 20, 47, 51, 189. De ea provehenda B. P. loquitur Confederationi inter Americae Nationes, 59. De ea S. C. de Religiosis quasdam normas inculcat, 202 s. Einaudi Exc. Aloisius, Italorum Reipublicae Praeses. Ei B. P. donat fragmentum ex « Ara Pacis Augustae » vicesimo quinto anno expleto ab inita conventione inter Sanctam Sedem et Italiam, 94. Episcopi: B. P. eos, ob canonizationem S. Pii X Romae coadunatos, alloquitur monens ut Magisterium Fidei iure divino sibi proprium habeant atque invigilent ne ceteri sive clerici sive laici officio cum Ecclesia sentiendi se subtrahant ut grex genuino Christi verbo et veritate alatur, 313 ss. V. Magisterium Fidei. — Eos, ob proclamationem Regalitatis B. M. V. Romae coadunatos, B. P. alloquitur: Beata Virgo Maria praecipuo modo est Regina Apostolorum, 666. Quaedam apostolico Episcoporum muneri ac labori maxime utilia B. P. admonere intendit, de sacerdotio et de regimine, auspice S. Pio X, 667. Apostolos, non omnes fideles, Christus constituit sacerdotes eisque dedit sacrificandi potestatem, 668; errores de hac re serpentes B. P. reprehendit 669, Episcoposque monet ut recto usui atque profectui sacrae Liturgiae invigilent, 670. Ecclesiae potestas nequaquam finibus continetur « rerum stricte religiosarum », sed tota quoque legis naturalis materia est in eius potestate, 67J.-673. Fas non est clericis aut laicis se subducere « disciplinae ecclesiasticae », quae, ceterum, in tuto ponit veram fidelium libertatem, 673-675. Officium pastora- F Facultas Theologica : — in archidioecesi Sydneyensi instituitur pro alumnis Australiae, Novae Zelandiae, cunctaeque Oceaniae, 744. — Universitatis Cath. Berytensis a S. Iosepho Baccalaureatus gradum conferre potest, 745. — Universitatis Cath. Ottaviensis Baccalaureatus gradum conferre potest, 745. V. Cursus Theologicus. Facultates pro Cappellanis et Directoribus Operis « Apostolatus Maris », 248, 415. — V. Normae. Familia christiana cordi est. B. P., 12, 20, 325, 710, 724, 731. Feltin Emus Card. Mauritius, Archiepiscopus Parisiensis, Legatus a B. P. mittitur ad consecrationem Basilicae S. Teresiae a Iesu Infante, Lexovii, 402. Festum liturgicum Regalitatis B. M. V. a B. P. instituitur, 638, et proclamatur, 662. Fidelitas Ecclesiae debita simulque ea quae populi ac reipublicae bono inservit inter se minime pugnant, 485. Fides est in se auxilium pretiosissimum bono communi humani generis, 326. «Filiae Mariae Immaculatae ». Eas B. P. dilaudat ac hortatur, 491. Flory Carolus. Ei, ob dena revoluta lustra a primo Conventu catholicorum (Semaines sociales) in Gallia, B. P. gratulatur ac hortamenta ominaque promit, 482. Foederatio universalis Congregationum Marianarum. Eius Delegatos B. P. hortatur, monet, 529. Formula benedictionis novi seminarii clericali, in Rituale Romanum inserenda, 105. 0 G Oailhac (8. D.) Ioannes. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 30. Gallia. Bonum animarum in ea maxime B. P. cordi est, 570. — V. « Missio Galliae ». 832 Index rerum analyticus Ganima Exe. P. D. Iosephus VII, Babylonen— quoad christifideles in navibus versantes, sis Chaldaeorum Patriarcha. Ei B. P. gra251 ss. tulatur quinquaginta sacerdotii annos ex— novae conceduntur recitantibus Rosarium pleturo, 208. B. M. V. in familia, 552. Geodaetica ac Geophysica scientia. B. P. maInfirmi. V. Communio infirmorum: xime dilaudat illarum cultores ob earum — B. P. eos paterne alloquitur, hortatur, 95. progressum eorumque conatus inter na— cordi sunt B. P., 100, 666, 773. tiones collatos, qui tamen ad Deum CreaInstinctus naturalis sexus potest coerceri sine torem perducere debent, 580 ss. periculo humanae aequilibritatis. B. P. Geophysica. V. Geodaetica. contrariam sententiam reprobat, 174 s. Gerlier Emus P. D. Card. Petrus, Archiep. Institutum Pont. Biblicum Urbis. Eius sedes Lugdunen, Legatus deligitur ad Marialem ampliatur, 399; celebrat memoriam S. Pii X, Conventum Lugduni indictum, 366; Ei B. eiusdem Conditoris, 767. P. gratulatur quina episcopatus lustra imInstitutum Superiorum Studiorum a « Riva plent!, 400. Agüero» in Universitate Cath. Peruana Giobbe Exc. P. D. Paulus, Archiep. tit. Ptoapprobatur, 745. lemaidensis in Thebaide, Internuntius ApóIntroductio causae pro beatificatione Servostol, in Hollandia. Ei B. P. gratulatur rum Dei: Ioannis Gailhac, 30; Caeciliae dena lustra sacerdotii explenti, 762. Eusepi, 608; Sarbeli Makhlouf, 611; Vincentii Crossi, 776. Gonçalves Cerejeira Emus P. D. Card. Emmanuel, Patriarcha Lisbonensis. Ei B. P. Iustitia socialis. B. P. eam exoptat, 731. gratulatur, quinque ab inito Patriarchatu Iuvenes. V. Educatio iuvenum. et Cardinalatu lustra implenti, 657. Gracias Emus P. D. Card. Valerianus, Archiep. Bombayensis, Legatus delectus ad L Marialem Conventum in urbe Bombayensi indictum, 706. Laici. Eorum magisterii vindicatio in rebus fidei nunquam erit in Ecclesia legitima, Gregorius (S.) Pp. VII. Sollemnia ob eius 317. corporis recognitionem B; P. celebrat, eiusdem gesta ac exempla illustrans, 407 ss. |¡ Laicismus reprobatur a B. P., 325. Léger Emus P. D. Card. Poulus Aemilius, ArGrente Emus P. D. Card. Georgius, Archiep. chiep. Marianopolitanus, Legatus mittiEp. Cenomanensis. Ei B. P. scribit septimo tur ad sollemnia in exitu Anni Mariani exeunte saeculo a cathedralis templi ereLapurdi celebranda, 707. ctione, 207. Libanenses. Antistites sacros et christifideGymnici ludi. V. « Sport ». les Libanensis Nationis ob conventum marialem Beryti coadunatos B. P. dilaudat, hortatur, 654 s. H Liber catholicus eiusque editores a B. P. commendantur, 712. Haitiana Respublica. Ob CL annos, a quo Libertas vera perfecta, quae sit, .15. sui iuris effecta est, B. P. ei gratulatur, 17. Libertas Ecclesiae. Eius vindex, S. GregoHayes Ioannes M. Praeses Sodalitatis « Muinrius Pp. V I I a B. P. celebratur, 407 ss. tir na tire ». Ei B. P. gratulatur de increLibri proscripti : L'Encyclique « Humani Gemento et spiritu Sodalitatis, 488. neris » et le problèmes scientifiques. - CaHispania. Privilegia atque onera sancita inmille Muller, 25; «Plénitude» I. Martin, ter Eam et Capitulum Patriarchale S. Ma63; « D i e Iohannis-Freimaurerei», B. Scheiriae Maioris in Urbe, 195; Eius devotio chelbauer, 64; « Secretum felicitatis», 64; erga B. M. V. a B. P. commendatur et ob Niko Kazantzakis - O reXevraïoç neigaconsecrationem totius Nationis Cordi Imouoç Die Letzte Versuchung, 223. maculato Mariae dilaudatur, 680 ss. Litterae Encyclicae : Humilitas est custos virginitatis, 186. — « Sacra Virginitas ». De sacra virginitate, 161 ss. Sacra virginitas seu perfecta castitas, divino famulatui consecrata, est muI nus proprium christianae religionis, 161, Ieiunium eucharisticum in celebratione ina Divino Sponso singulariter commendastauratae vigiliae paschalis, 149. tum 163, ab Ecclesia recognitum «propter regnum caelorum », 164. Amor erga Chri— V. Rubricae Missalis et Ritualis Romani. stum inducit ad virginitatem servandam, Indulgentiae : 168. Sacerdotes vero quia proximorum sa— plenaria dilargitur recitantibus Coronam luti ac altari inserviunt volentes libentesSeptem Dolorum B. M. V., servatis serque perfectae castitatis obligationi parent, vandis, 73; e Index rerum 169. Sacra virginitas excellentia sua matrimonio praestat, 170, fructusque caritatis ac sanctitatis gignit, 171 ss. Errores circa Ecclesiae doctrinam de ea, 174-178. (V. Instinctus, Coniugium, Adiutorium mutuum, Votum castitatis, Consortio hominum). Consectaria iuxta Ecclesiae doctrinam de virginitatis excellentia, 179-181. (V. Castitas perfecta, Virginitas). Adiumenta ad virtutem castitatis servandam : Vigilantia ac fuga periculorum, 183, (recta ratio pro clericis servanda, 184); pudica verecundia, 185 s. ; precatio ad Deum cum usu sacramentorum Paenitentiae et Eucharistiae coniuncta ac incensa pietas erga Deiparam Virginem, 187. B. P., incrementum sacrarum vocationum exoptans, pro iis qui, divino famulatui in sacra virginitate mancipati, insectationes patiuntur, christifideles omnes, ut ad Deum supplices preces admoveant, hortatur, 189 s. -- « A d Caeli Reginam»; De regali B. M. V. dignitate eiusque festo instituendo, 625 ss. Regalis Mariae dignitas quovis tempore expressa fuit, sive a christiano populo, 627, sive ab antiquae Ecclesiae scriptoribus, 628 s., sive a Summis Pontificibus, 630 s. Sacra vero liturgia per omnis aetatis decursum Mariam Reginam exaltat et canit, 631. Item ex arte eruitur, 632, Principium regalitatis Mariae in eo est quod ipsa est Mater Dei, 633, ac proinde Divini Redemptoris operae socia, 634, de universo humano genere sollicita, 637. In quaestionibus ad B. M. V. spectantibus caveantur aberrationes, vivum Ecclesiae Magisterium sectando, 637. Quo rutilantior regalitas Mariae refulgeat et Ecclesiae emolumentum conferat festum Mariae Reginae die 31 Maii celebrandum statuitur, quo die Consecratio humani generis Immaculato Cordi B. V. Mariae iteranda praecipitur, 638. B. P. omnes hortatur ut caelestis Reginae virtutes cunctas imitentur atque supplices invocent persecutionem patientibus solacium, gentibus pacem, 639 s. Liturgia sacra. B. P. Episcopos hortatur ut eius recto usui ac profectui invigilent, 670. Luque Emus P. D. Card. Chrysantus, Archiep. Bogotensis, Legatus deligitur ad Marialem Conventum e tota Columbia, 705. M Magisterium Fidei iure divino est munus proprium Episcoporum : ceterorum est vi missionis, a legitimo Magisterio receptae, 314. Mai Angelus, Cardinalis. Saeculo exeunte ab eius obitu B. P. illius praeclara merita recolit, 205. Makhlouf (S. D.) Sarbeli. Decretum intro53 - ACTA, vol. XXI, n. 18 — 31-12-1954. analyticus 833 ductionis causae pro eius beatificatione, 611. Maria B. V. Immaculata- B. P. veram devotionem erga Eam inculcat, Eius intercessionem implorat, 16, 23, 49, 187, 211, 214, 219, 221, 222, 325, 328, 365, 367, 481, 491 ss., 495 s., 498 s., 524, 526 s., 529 s., 540 s., 543 s., 638 s., 652, 653, 654 s., 658, 662 ss., 666, 680 s., 683 s., 700, 701, 702. 705, 706, 707 s., 708 s., 718 s., 724, 727, 729 s., Maritimi quoad praeceptum paschalis communionis, 251, 418. Materialismus a B. P. cavetur ac reprobatur, 9 ss., 50, 325, 541. — V. Technica ratio hodierna. Matrimonium a catholicis attentatum coram ministro acatholico punitur excommunicatione Ordinario reservata, 88. V. Causae nullitatis matr. V. Tribunal. Maurer Exc. P. D. Iosephus Clemens, Archiep. Sucrensis. Ei gratulatur B. P. de Conventu Mariali e tota Bolivia indicto ac vota promit, 526. Me. Cabe Revmus P. Patritius, Missionalium 8. Cordis Iesu Supremus Moderator. B. P. ei gratulatur ob vertens saeculum ab eadem Congregatione condita, 760. Me Intyre Emus P. D. Card. Iacobus Franciscus, Archiep. Angelorum in California, Legatus mittitur ad Conventum Maria' lem e Nigeria, 702. Medici. Sodalitatis medicorum universalis delegatos B. P. alloquitur, in medicinae scientia, necnon in ratione tecnica et in administrandi peritia progressionem dinumerans, de qua eadem Sodalitas bene est merita 587, quaedam principia de illarum habitu ad mores ac ius enucleare intendit, praeter ea iam alias, occasione data, enuntiata, quae in notis transcribuntur, 588, (v. A. A. S., a. 1952, 1953). Medicorum momentum tempore belli. Bellum totale, subsidiis gestum atomicis, chemicis, bacteriologicis (ut aiunt A. B. C.) est graviter illicitum, nisi agatur de legitima necessaria defensione, cum debito moderamine, ab iniuria graviter intolerabili; quo in casu medici officium unice sanandi est, nunquam vero iniuriam ferendi vel necandi, 589. Circa experimenta in homine vivo, medico ipso non excepto, definiuntur a B. P. praesupposita, limites, ea quae obstant et generalia principia, 590 ss. Quoad moralem medicorum disciplinam, 595, tria commemorat principia : a) haec doctrina in esse ac natura fundamentum habeat, 596 ; b) sit rectae rationi et fini conformis, 596; c) quod inseratur, necesse est, in universalia ac transcendentia principia, 596. Haec ad omnes nationes simul pertineant, optandum est, 598. Micara Emus P. D. Card. Clemens, Ep. Veli- Index 834 rerum tertius, Summi Pontificis in Urbe Vicarius. Ei B. P. scribit de felici ac salutari exitu Anni Marialis, 708. Missa. Normae quoad ieiunium eucharisticum pro sacerdote bis vel ter eadem die . celebrante, 71; quoad celebrationem instauratae vigiliae paschalis, 142. Missale Romanum. V. Rubricae. « Missio Galliae » in Praelaturam « nullius » constituitur, 567. Missionales : B. P. eorum apostolatum dilaudat, qui e Belgica natione, 542, qui in Nigeria, 703. Modernismus. S. Pius X eius errores retudit, 309. Montini Excmus P. D. Ioannes Bapt., Archiep. Mediolanensis. Ei, statim post episcopalem consecrationem, B. P. gratulatur ac vota promit, benedieens, 728. Moscato Excmus P. D. Demetrius, Archiep. Salernitanus. Ei B. P. scribit ob sollemnia in honorem S. Matthaei Apost., 210. .Moyë (S. D.) Ioannes Martinus. Decretum de miraculis, 734, et de « tuto », 739, pro eius beatificatione. « Muintir na tire ». V. Agricolae Hiberniae. V. Hayes I. N Nigeria. Eius sacrorum Antistites ac Missionales ob Marialem Conventum in urbe « Lagos » indictum dilaudat, hortatur, 702. Normae : — De ieiunio eucharistico 69 ss. ; quoad sacerdotem bis vel ter eodem die celebraturam, 71 ; de eodem in celebratione instauratae vigiliae paschalis, 142. V. Cappellani. — De schola Paleographiae et Diplomaticae apud Archivum Secretum Vaticanum, 78. — De regimine Vicariatus Castrensis Magnae Britanniae, 144. — inter Hispanicam Nationem et Capitulum Basilicae Patriarch. S. Mariae Maioris in Urbe servandae, 193. — De aptiore ratione iuventutem instituendi, 202. — Pro Cappellanis et Directoribus Operis « Apostolatus Maris », 248. — Pro Cappellanis navigantium et eorum Directoribus, 415. — Pro regimine « Missionis Galliae », 570. — De Commissione Pont. pro Cinematographia, Radiophonia et Televisione, 783. O O'H ara Exc. P. D. Geraldus Patricius Archiep Savannensis-Atlantensis, Nuntius Apost. Ei B. P. gratulatur quina episcopatus lustra implenti, 321. analyticus Opifices. Exoptat B. P. ut vincula et officiorum coniunctio inter dominos et opifices meliora efficiantur, 586, 717. Opus Apostolatus Maris. V. Apostolatus Maris. Oratio B. P. : ad B. Mariam V. per Annum Marialem a pueris recitanda, 221; ad propitiandum Deum, ob exsecranda verba in Eum et in Beatos Caelites prolata, 501 ; ad B. M. V. Caeli terraeque Reginam, 665. Ordo Fratrum Minorum V. Constitutiones. Ordo iuridicus subicitur ordini morali, 487. « Organisation International du Travail ». B. P. eius Delegatis gratulatur ob incrementum legislationis socialis in pluribus nationibus per sex lustra ab ea allatum, auspice S. Sede, 715 ; enumerat eius beneficia, et vim, et consensum principiorum in documento « Charte du Travail » expositorum eum doctrina Ecclesiae, 717. Omnes hortatur ut incepta prosequantur, quo ordo socialis, omnium adiutrice opera, unionem etiam omnium cordium et pacem assequi possit, 717. P Paedagogia. Eius praecepta addiscenda sunt ab educatoribus, 47, 52. Palaeographia. V. Schola. Pallii. V. Postulatio. Pallotta (B.) Maria Assumpta. Decretum de miraculis, 737, et de « tuto », 742 pro eius beatificatione. Parochi Urbis. Eos B. P. laudat et hortatur ut, christifidelibus cooperantibus, bonum animarum augeatur, 99 ss. Patroni caelestes declarantur: S. Maria Goretti civitatis Neptunii, Albanensis dioecesis, 90; B. Maria V. Nationis Indicae, titulo «Patrona Indiae», 398; B. M. V. a Praesentatione archidioecesis Natalensis, 575; B. M V. « de Ponte » civitatis ac dioecesis Narniensis, 758. Pax. V. Pius XII. « Peregrinatio Mariae » a B. P. commendatur, 211. Persecutio in Ecclesiam a B. P. deploratur, 189, 541, 639, 665, 710, 773. Peruvia. Eius christifideles, ob Conventum nationalem Limae coadunatos ad devotionem Eucharisticam et Marialem promendam, B. P. commendat, hortatur, 729. Pharmacopolae. Medicamentorum compositores B. P. dilaudat ac hortatur, quibus Christus studia corporis medendi concredidit, quique debita scientia ac recta conscientia agere debent, 536 ss. Philippinae Insulae Eius christifideles, ob Conventum Marialem ac erga B. Mariam V. iugem pietatem, B. P. dilaudat, hortatur, 718 s. Index rerum Piazza Em. Gard. Adeodatus Ioannes, Ep. Sabin, et Mandelen. Legatus mittitur ad Conventum Marialem e tota Brasilia, 524. Piazzi Exc. P. D. Iosephus, Ep. Bergomensis. Ei B. P. scribit saeculo exeunte ab obitu Card. Angeli Mai, 205. Pietas erga B. Mariam V. est validum castitatis auxilium, 188. Pignatelli (S.) Iosephus Maria. Decretum de miraculis, 332, et de « tuto » pro eius canonizatione, 374. Proclamatio canonizationis, 357. Eius sanctitatis notas B. P. illustrat, 360. Pius Pp X, Sanctus. Decretum de miraculis, 107 ; de « tuto », 231, pro eius canonizatione. Proclamatio eius canonizationis, 306. Eius merita ac virtutes B. P. exaltat, 307, 313, 667. Pius Pp. XII: — anxius de vera pace : 13, 15 s., 24, 94, 211, 213 s., 221, 308, 312, 328, 583, 639, 663, 683, 711, 717, 721, 724, 731, 773. — Gratias rependit christifidelibus ob preces pro Sua valetudine Deo fusas, 212, 291, 773. — In pervigilio Nativitatis D. N. I. C. omina pacis ac Benedictionem Apost, universo Orbi largitur, 773. — V. Episcopi. Pia y Daniel Emus P. D. Card. Henricus, Archiep Toletanus, Legatus deligitur ad Conventum Marialem e tota Hispania, 652. « Police Criminelle ». V. Securitas publica. Polyomyelites. B. P. conatus medicorum dilaudat ad morbum Polyomyelitis evincendum intentos eosque hortatur ut spiritum quoque aegrotorum solentur, 533. Positivismus iuridicus extremus a B. P. reprobatur, 601. Postulatio Palliorum, 305. Potestas sacrificandi est propria sacerdotum et non omnium fidelium. B. P. errores de ea serpentes reprobat, 669. Praefecturae Apostolicae: — in dioecesim erectae : de Meru, 33 ; de Jos, 38; de Kaduna, 81; Jabalpurensis, 689. Ihansiensis, 691. — in vicariatum apostolicum evectae : Hollandiae, 474; Ouhaigouyaënsis, deinceps Kuduguensis appellanda, 518. — noviter erectae : Suluensis, 66 ; Eldoretensis, 241; de Aguarico, 243; Guapiensis, 472 de Ketapang, 520; Bangassuensis, 646; de Sahara hispanico et de Ifni, 694. — dismembrata : de Tumaco, 672. Praelaturae « nullius » : — noviter erectae : S. Ioannis Maguanensis, 132; de Pontigny, seu «Missio Galliae», 570; S. Ferdinandi Apurensis, 643. — cuius fines mutantur : Infantensis, 28. — dismembratae : Cotabatensis et Suluensis, 67. analyticus 835 Precatio ad Deum est supremum castitatis auxilium, 187. Privilegia : tributa Nationi Hispanicae quoad Basilicam Patriarchalem S. Mariae Maioris in Urbe, 195 s.; concessa Cappellanis ac Directoribus Operis « Apostolatus Maris » et navigantium, 250, 415. Progressiones technicae rationis, singillatim perspectae, animum obnubilantes Deum abscondunt, a quo tamen procedunt, in quem finaliter tendunt, 7. Proscriptio librorum. V. Libri. Provinciae ecclesiasticae : — veteres, in India noviter dispositae: Metropolitana Verapolitana, cum suffraganeis dioecesibus de Kottar, Quilonensi, Trivandrensi latinorum, Vijayapuram,* Calicutensi, Alleppeyensi, Cochinensi, 85; Madraspolitana et Meliaporensis, cum suffraganeis Vellorensi, Coimbaturensi, 86; Pondicheriensis et Cuddalorensis, cum suffraganeis de Salem, Kumbakonamensi, Tanjorensi, 86; Bombayensis, cum suffraganeis Ahmedabadensi, Poonensi, Belgaumensi, 86; Calcuttensis, cum suffraganeis Krihsnagarensi, Jalpaiguriensi, Patnensi, Shillongensi, Dibrugarhensi dioecesibus et cum praefecturis apost, de Malda, de Haflong et de Sikkim, 86; Agraensis, cum suffraganeis Aimerensi, Lucknowensi, Indorensi dioecesibus et cum praefecturis apost, de Jullundur, de Kashmir et Jammu, 86. — noviter constitutae : In Indica regione : de Ranchi metropolitana, cum suffraganeis Cuttackensi et Sambalpurensi, 85; Nagpurensis metropolitana, cum suffraganeis Raigarhensi-Ambikapurensi dioecesi et praefectura Jabalpurensi, 85; Hyderabadensis metropolitana, cum suffraganeis Vijayavadana, Nellorensi, Gunturensi, Visakhapatnamensi et Warangalensi, 85 ; Bangalorensis metropolitana, cum suffraganeis Mangalorensi, Mysuriensi et Bellaryensi, 85; Madhuraiensis metropolitana, cum suffraganeis Tiruchirapolitana et Tuticorensi, 85. In Dominiciana republica : S. Dominici, 133. Acheruntina et Materanensis in vicem separatae; primae suffraganeae erunt dioeceses Potentina, Venusina, Marsieensis et Murana, alterae suffraganeae erunt Anglonensis-Tursiensis et Tricaricensis, 522; Manizalensis metropolitana, cum suffraganeis Armeniensi et Pereirana, 641. Pucci (B.) Antonius Maria. Decretum reassumptionis causae pro canonizatione, 509. Pudicitia est custos castitatis, omnibus pruinculcanda, praesertim clericis et iuvenibus, 183 ss. Ifenter Index 836 rerum Puellae. V. Actio catholica. Pueri. B. P. eos paterne admonet, 218, eorum preces postulat, 45, 218. Q Quiroga y Palacios Emus P. D. Card. Fernandus, Archiep. Compostellanus, Legatus mittitur ad Marialem Conventum in Manilensi urbe indictum, 700. R Radiologia. B. P. de ea scientia radiólogos ac electrologos alloquitur, ac de eius progressu atque efficacia gratulatur, 214, et vota promit ut ad bonum humanae creaturae et ad agnitionem Creatoris eadem scientia inserviat, 217. Radiophonia V. Commissio. Radiophonica statio catholica Chilena. Eius institutio a B. P. dilaudatur, 56 ss. Reassumptio causae canonizationis Beatorum Antonii M. Pucci, 509; Annae M. Tavouhey, 778 ; Paulae Elisabeth (Constantiae Cerioli vid. Buzecchi-Tassis), 779; Teresiae Eustochii Verzeri, 781. Rectores populorum. Eos, ut vigili mente ac omni ope malis societatis obsistant, B. P. hortatur, 664. Reg alitas B. Mariae V. a B. P. illustratur, 625 ss. ; eius festum die XXXI Maii mensis celebrandum statuitur, 638, ac proclamatur, 662 s. — V. Litterae Encyclicae. Regimen Ecclesiae. V. Episcopi. V. Potestas sacrificandi. Religiosi Sodalitatum laicalium. S. Congr. de Religiosis eos dilaudat, monet, hortatur, 202 s. Riccardi (B.) Placidus. Decretum de miraculis, 732 et de « tuto », 741, pro eius beatificatione. Rituale Romanum. Formula benedictionis novi Seminarii clericalis in eo inserenda, 105. V. Rubricae., Roncalli Emus P. D. Card. Angelus J.., Venetiarum Patriarcha. Ei B. P. gratulatur dena ab inito sacerdotio lustra implenti, 489; Legatus mittitur ad Conventum Marialem e tota Libani natione, 658. Roques Emus P. D. Card. Clemens Aemilius, Archiep. Rhedonen. Ei B. P. gratulatur ob dena lustra a suscepto sacerdotio et quina impleta ab inito episcopatu, 323. Rosarium B. M. V. Eius recitatio in familia novis indulgentiis ditatur, 552, et a B. P. commendatur, 710. Rota S. Romana. V. Causae. Rubricae Missalis et Ritualis Romani. Variationes in eas inducendas iuxta Consti- analyticus tutionem Apost. « Christus Dominus » et Instructionem S. Officii, de disciplina quoad ieiunium eucharisticum, 69. S Sacerdos : bis vel ter eadem die Missam celebrans, quoad ieiunium. V. Missa. — in celebratione instauratae vigiliae paschalis, 142. — est dispensator Eucharistiae, 312. Savio (S.) Dominicus. Decretum de miraculis, 335, et de « tuto » pro eius canonizatione, 376. Proclamatio canonizationis, 357. Eius sanctitatis notas B. P. illustrat, 361. Schola : — « Normalis » Paedagogiae in Universitate Cath. Peruana approbatur, 745. — « Pulchrarum Artium » in Facultate Litterarum Paedagogiaeque Universitatis Cath. Peruanae approbatur, 745. — Vaticana Paleographiae et Diplomaticae novo Statuto donatur, 78. Schola et familia. Mutua collaboratio inter eas necessaria est pro recta iuvenum educatione, 53, 61. Schuster Emus P. D. Card. Alfrtdus Ildefonsus, Archiep. Mediolanensis. Ei B. P. gratulatur dena lustra ab inito sacerdotio et quina a suscepto cardinalatu atque episcopatu implenti, 140. Scripta edita contra Religionem a B. P. deplorantur, 710. Secretariatus generalis internationalis Operis « Apostolatus Maris ». V. Apostolatus Maris. Securitas publica. Eius administros, ob Conventum internationalem Romae coadunatos, B. P. alloquitur: Origine huius Consilii historice delineata eiusdemque fine definito, 598; illius ordinem ad civile consortium atque agendi modum erga nocentes explicat B. P. 599 ss. Cum tanta sint facinorum genera ac tam varia eorum adiuncta, cauta opera et providens ad scelera vel impedienda vel punienda valide ad bonum commune confert, atque iuris summum et universale imperium, a Deo sancitum, contra «positivistarum» errores, confirmat, 599-601. Ratio autem agendi erga nocentes revereatur oportet et «obiectivam veritatem » et ipsius nocentis personam ac spirituale bonum, 602-604. Ut semper prae oculis habeatur finis operis, ad vigorem legum quae humanae consortioni praeesse debent, B. P. vota promit, 604-605. « Semaines sociales » in Gallia, 482. Seminarium Pontificium : — interdioecesanum pro Latio inferiore, a « Pio X I I », Albani constituitur, 149. Index rerum — regionale pro inferioris Etruriae dioecesibus in urbe Senensi constituitur, 150. Sepulcrum S. Matthaei Ap. a Salernitanis veneratam, 210. Sicilia. Eius sacros Antistites et christifideles, ob Conventum Marialem Panormi coadunatos B. P. dilaudat, hortatur, 658. Sodalitas Docentium catholicorum totius Austriae. B. P. ei gratulatur de ipsius apostolatu benemeritae, 200. « Sport » recte explicatum a B. P. commendatur, 403. Status. Eius auctoritas sit vera et ad effectum perducta, 15. T Technica ratio hodierna. Eius nimius cultus I praepedit elevationem mentis in Deum et in veritates ac bona quae sunt supra naturam, 9; 2° perniciose influit a) in rationem vivendi hominum eorumque mutua vincula, 10, b) in humanae personae dignitatem et « oeconomiam globalem », 11. c) in ipsam familiae domesticam vitam, 12. V. Materialismus. Tedeschini Emus P. D. Card. Fridericus, Ep. Tusculanus, Summi Pontificis Datarius, S. C. Petrianae Fabricae Praefectus, Legatus mittitur ad Eucharisticum-Marianum Conventum Limae indictum, 701. Televisio : — B. P. eius beneficia agnoscit ac eius pericula cavet, praesertim pro recta iuvenum institutione. Italiae Ordinarios et christifideles monet, hortatur ut ex televisione religionis morumque iacturam praecaveant, 17 ss. — B. P. spectatoribus ac dirigentibus gratulatur de televisione Italica primum cum aliis Europae nationibus simul colligata, 369. — V. Commissio. Templum S. Francisci in urbe Asisinate. Septimo exacto saeculo ab eius consecratione et duobus elapsis saeculis a privilegio Basilicae Patriarchalis et Cappellae Papalis eidem tributo, sollemnia in eo celebrantur, 318. Teresia (S.) a Iesu Infante. Basilica in eius honorem Lexovii consecratur, 402. B. P. eius exempla exaltat, 404. Territoria demandata curis Legationum Pon unciarum: — Portoricense committitur curae Nuntiaturae Apost. Dominicianae, 115. — Curae Apost. Nuntiaturae apud Haitianam rempublicam committuntur Archidioecesis Portus Hispaniae, Dioeceses Rosensis, Imae Telluris et Pointapitrensis, Sancti Petri et O 837 analyticus Arcis Gallicae, Vicariatus Beliaensis et Iamaicae, Guayanae Britannicae, Guayanae Gallicae, 115 s. — Apost. Nuntiatura apud Venetiolam curare debet Vicariatus Guayanae Hollandicae et Curacensem, 116. — Delegationis Apost. Foeder. Americae Septentr. Civitatum curae erunt insulae Bahamas, 116. — Delegationi Apost. Magnae Britanniae demandatae sunt insulae Bermudenses, 116. « Theologia laicalis » secumfert periculum perturbationis et erroris, 317. Tribunal appellationis in Vicariatu Urbis constituitur, 615. U ' nio pia Excubiarum honoris sacratissimi et immaculati Cordis B. Mariae V. m archidioecesi Monacensi, in « primariam » erigitur ac eius Statuta confirmantur, 363. Unio populorum et nominatim Europae a B. P. optatur, 13 s., 16, 403, 663. Unitas Ecclesiae in Fide a S. Pio Pp. X propugnata contra « modernismum », 309, 316. Unitas hominum spiritualis et moralis gignit pacem inter populos, 13. Uruquaria. Eius christifideles in urbe Montisvideo ob Conventum Marialem coaduna- ' tos B P dilaudat, eisque benedicit, 683. V Valeri Emus P. D. Card. Valerius, Praefectus S. C. de Religiosis. Religiosis Sodalitatum laicalium scribit de aptiore ratione ad iuventutem instituendam, 202 s. Legatus mittitur ad Conventum Marialem e tota Canadensi natione, 481. Vannucci Exc. P. D. Hildebrandus, Ep. tit. Sebastenus in Cilicia, Abbas S. Pauli in via Ostiensi : B. P. et scribit saeculo exeunte a consecratione Patriarchalis Basilicae Ostiensis, 763. Verecundia. V. Pudicitia. Vestes. Inhonestus vestiendi mos reprobatur ac Ordinarii impelluntur ad sanandos plebium mores, 458, 493. Vicariatus Apostolici: — in dioecesim erectus, Sueciae, 40. — noviter erecti : Berytensis, 36 ; Portus Novi, 470 ; Hollandiae, 474 ; Kuduquensis, 518. — dismembrati : Aleppensis, 36 ; de Napo, 243; Ouidahensis, 470; de Pontianak, 520; Banguensis, 646; Maroquiensis et Ghardajensis in Sahara, 694. 838 Index rerum — quorum fines mutantur : Quibduanus, 229 ; Kabindaënsis et Luluaburgensis, 421; Portus Ayacuquensis, 461; Oaronensis, 550. — Oostermanspolitanus, deinceps « Bukavuensis » appellabitur, 148. Vicariatus castrensis erigitur: Magnae Britanniae, 144. Virginitas non est per se necessaria ad christianam perfectionem ac Deus non omnes christianos ad eam iubendo compellit, 179. Vita humana. Eius notio, ad technicam ra- Corrigenda in vol. X X X X V I Sedis. analyticus tionem reducta, peculiaris est materialismi species, 12, quae nullo modo pacem gignere potest, 13. Vocatio sacerdotalis vel religiosa. Earum incrementum B. P. exoptat, 189, 543, 731. — V. Castitas perfecta. Vogt Revmus P. Ernestus, 8. I., Pontificii Instituti Biblici Rector. B. P. ei gratulatur ob celebrationem in honorem S. Pii X, eiusdem Instituti conditoris, 767. Votum castitatis. V. Castitas perfecta. (1954) Commentarii Acta Apostolicae Pag. 72 sub « die 27 Augusti », linea 3, loco caelestem apud Deum Patronum, legatur: caelestis apud Deum Patronus. Pag. 318 Epist, in titulo linea 4, loco Basilicae Minoris, legatur: Basilicae Patriarchalis. Pag. 577 Allocut. in textu linea 5, loco XVI Congrès, legatur: XIV Congrès. QUADRAGESIMUMSEXTUM VOLUMEN COMMENTARII OFFICIALIS «ACTA APOSTOLICAE SEDIS » ABSOLVITUR DIE X X X I M. DECEMBRIS A. MCMLIV TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS