ACTA APOSTOLICAE COMMENTARIUM SEDIS OFFICIALE ANNUS L - SERIES II - VOL. X X V TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS M-DCCCC-LVIII I An. et vol. L 27 Ianuarii 1958 (Ser. II, T . X X T ) - N . 1 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTAEI UM OFFICIALE ACTA PII PP. XII NUNTIUS RADIOPHONICUS A BEATISSIMO PATRE URBI ET ORBI DATUS, DIE X X I I MENSIS DECEMBRIS A. MCMLVII, DOMINICA IV ADVENTUS, ADSTANTIBUS EMIS PP. DD. CARDINALIBUS, EXCMIS DD. EPISCOPIS ET ROMANAE CURIAE PRAELATIS. In alto gli sguardi - II mistero del Natale « Leva, Jerusalem, oculos tuos, et vide potentiam regis : ecce Salvator venit solvere te a vinculo », « Solleva in alto i tuoi occhi, o Gerusalemme, e guarda la potenza del re : ecco che il Salvatore viene a liberarti dai ceppi » - 1 II materno invito della Chiesa a sollevare lo sguardo verso i cieli, per aspettare di là il D i o Salvatore, e, con Lui, P affrancamento dai vincoli delle disarmonie che irretiscono gli animi, N o i desideriamo di ripetervi, diletti figli e figlie dell'Orbe cattolico, come paterno augurio in questo Natale, che trova gli uomini, bensì con gli sguardi rivolti in alto, ma c o i cuori gravati da angosciosi incubi per la incerta sorte della umana famiglia e della sua stessa terrestre dimora. Non così i Pastori di Betlemme, nè i Magi di Oriente scrutarono i cieli, quando ai primi apparvero gli Angeli e agli altri si mostrò la mistica stella, annunzianti la nascita del F i g l i o di D i o sulla terra. Un profondo stupore pervase i loro animi nell'apprendere e nell'assistere ai <( Magnalia 2 Dei ) ) , alle grandi e meravigliose gesta di D i o , che raggiungevano il culmine e la sintesi di ogni possibile grandezza in quel tenero Bambino, nato nella città di Davide, avvolto in poveri panni e adagiato in umile pre1 2 Brev. Rom., Fer. 2 infra HeM. I Adv., Ant. ad Magnif. Act. Ap. 2, 11; i Petr. 2, 9. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 6 3 sepio. Il l o r o stupore però non aveva nulla in comune con lo sbigottimento e lo schianto che sogliono suscitare le terribili grandezze, bensì si tramutò in onda di soave conforto, in respiro d'ineffabile pace e di placante armonia, quali soltanto D i o sa infondere negli umani spiriti, che Lui cercano, accolgono e adorano. Grandezze dell'uomo e grandezze di Dio Se non che, dinanzi all'evento inenarrabile della venuta del V e r b o divino nel m o n d o , dinanzi a questo fatto eccellentissimo sopra tutti gli altri nella storia del genere umano, degno pertanto di suprema ammirazione, non tutti gli uomini s'inchinano adorando, quasi prigionieri della loro stessa piccolezza, quasi incapaci d'immaginare le possibilità dell'infinita grandezza. Altri poi, spettatori dell'enorme sviluppo della scienza moderna, che ha esteso la cognizione ed il potere dell'uomo fin verso gli spazi astrali, quasi accecati dal fascino dei propri risultati, non sanno ammirare che le <( grandezze dell'uomo », chiudendo volontariamente gli occhi alle « grandezze di D i o ». Ignari o dimentichi che D i o sta anche più in alto dei cieli stessi e che il suo trono p o g g i a sopra i vertici delle stelle, 4 essi non ravvisano più la verità ed il senso dell'inno, cantato dagli Angeli sopra la grotta, ove si manifestò la suprema divina grandezza : (( Gloria in excelsis D e o » ; ma sono, al contrario, tentati di sostituirlo con l'altro di « gloria in terra all'uomo », a l l ' u o m o che tanto idea ed effettua, quindi a l l ' « homo faber », come viene designato da alcuni filosofi, essendosi rivelato tale in opere che sembrano sorpassare o g n i umana misura. È il momento questo di ricondurre a giuste proporzioni l'ammirazione dell'uomo moderno verso se stesso. Temperando c o n saggia moderazione il senso quasi di ebbrezza, che vanno suscitando le moderne conquiste della tecnica, gli ammiratori d e l l ' « homo faber » dovrebbero persuadersi che il soffermarsi c o n incanto ed in gesto di adorazione dinanzi alla culla del D i o Bambino, non ritarderebbe la l o r o corsa sulle vie del progresso, ma la coronerebbe c o n la completezza d e l l ' « homo sapiens ». Ansie dell'uomo moderno dinanzi alle nuove conquiste della scienza e della tecnica. Quest'uomo infatti, « artefice » e « spirituale » a un tempo, riconosce agevolmente che tutto c i ò che D i o opera e manifesta nel mistero del » Ofr. Luo. 2, 12. « Cfr. loi 22, 12. Acta Pii Pp. XII 7 Natale, supera incomparabilmente ogni forza, energia ed efficienza umana, alla stessa guisa che l'infinito supera il finito. Con una sensibilità più viva e compiuta di quella che porta altri ad ammirare senza riserve un qualche prodotto materiale, egli sente la dolcezza del rapimento dinanzi al divino Fanciullo che reca sopra i suoi omeri il p r i n c i p a t o . 5 In Lui, egli vede le maraviglie del D i o eterno che si veste del tempo, del D i o immenso e onnipotente che si circoscrive nello spazio e nella debo6 lezza, del D i o di maestà fattosi « benignità del Salvatore nostro » , pieno di infinita misericordia ed amore. P e r c i ò l ' A n g e l o , che annunziò ai pastori le maraviglie del Natale, esordì con un rincuorante : « N o n temete, poiché vi do una novella di grande allegrezza per tutto il p o p o l o » . 7 Ben altri sentimenti suscitano, al contrario, gli annunzi delle nuove maraviglie della tecnica. Cessato il primo impeto di esultanza, gli uomini o g g i , dinanzi alla inaspettata moltitudine delle l o r o accresciute cognizioni e degli effetti che ne derivano, dinanzi a questa inaudita invasione nel microcosmo e nel macrocosmo, tormentati da una certa ansia, si vanno domandando se conserveranno il l o r o dominio nel mondo, o se non cadranno vittime del l o r o progresso. Gl'imprevedibili mutamenti, cui portano le nuove vie, aperte dalla scienza e dalla tecnica moderne, da taluni sono guardati come qualche cosa di disarmonico, destinati a gettare il turbamento e lo scompiglio nella unità dell'ordine e dell'armonia, propria della ragione uman a ; da altri, invece, considerati come motivi di seria apprensione, riguardo alla sopravvivenza stessa dei l o r o artefici. L ' u o m o comincia a temere il m o n d o che crede di avere ormai nelle mani ; lo teme più che mai e soprattutto ove D i o non vive veramente nelle menti e nei cuori, D i o , di cui il mondo — tutto e totalmente — è opera, in c u i ha impresso incancellabile la sua impronta, D i o Onnipotente, Spirito Assoluto, Ente sapientissimo e F o n t e di ogni ordine, armonia, bontà e bellezza. Cristo fonte di armonia nel mondo A questo genere umano, composto in molta parte di uomini che ammirano unicamente se stessi, ma che cominciano a temere sè ed il l o r o mondo, N o i additiamo ancora una volta i sentieri di Betlemme. Là troveranno Colui che cercano, Colui di cui dice l ' A p o s t o l o : « Tutto per lui e a Cfr. Is. 9, 6. • Cfr. Tit. 3, 4. Luc. 2, 12. 8 7 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 8 riflesso di lui fu creato ; ed egli è avanti a tutte le cose, e tutte le cose per lui sussistono » . 8 Questa è la salutare verità clie sfavilla nell'umile grotta, e che desideriamo risplenda nelle vostre menti. In particolare, Cristo neonato apparisce e si offre al m o n d o di oggi : 1° c o m e conforto di c o l o r o , che lamentano le disarmonie e disperano dell'armonia del m o n d o ; 2° come pegno di armonia nel mondo ; 3" come luce e via per ogni sforzo del genere umano di stabilire l'armonia nel m o n d o . I Cristo consolatore nelle disarmonìe di questo mondo L ' u o m o , fin dal primo incontro c o n l'universo, fu rapito dalla incomparabile sua bellezza ed armonia. Il cielo sfavillante di luce o trapunto di stelle, gli oceani dalle tinte cangianti delle l o r o immense distese, le vette inaccessibili dei monti coronati di nevi, le verdi foreste frementi di vita, l'avvicendarsi ordinato delle stagioni, la multiforme varietà degli esseri, gli strapparono dal cuore un g r i d o di ammirazione ! Connaturato egli stesso alla bellezza, la intravide perfino negli elementi scatenati, quali espressioni della potenza del Creatore : « Potentior aestibus maris, potens in excelsis D e u s » ; 9 « Tonabit Deus in voce sua m i r a b i l i t e r » . 10 Con ragione, un popolo antico di elevata civiltà non trovò nome più atto, per indicare l'universo che nóa/tog, ossia, ordine, armonia, decoro. Eppure, ogni volta che l ' u o m o rivolse lo sguardo a se stesso, paragonando le proprie aspirazioni c o n le opere, proruppe in gemiti di sconforto per le troppe contraddizioni, disarmonie e disordini, dilaceranti la sua vita. Disarmonie nel cosmo N o n altrimenti dall'uomo del passato, quello moderno si dimena tra l'ammirazione estatica verso il m o n d o della natura, esplorato fin nei profondi recessi, nelle remote distanze, e l'amarezza dello sconforto che gli procura la caotica sua esistenza, da lui stesso determinata. Il contrasto tra l'armonia della natura e la disarmonia della vita, anziché attenuarsi c o n l'accresciuto potere di conoscenza e di azione, sembra invece seguirlo * Col. 1, 16-17. » Ps. 92, 4. Iob 37, 5. 10 Acta PU Pp. XII 9 come grave ombra. Nell'isolamento di cui si circonda, l ' u o m o moderno non fa che ripetere il lamento del paziente di H u s : « E c c o che grido all'oppressione e non trovo ascolto, chiedo aiuto, ma non vi è giustizia x». 11 Ebbene, soffermiamoci ad ascoltare il suo lamento, per comprendere meglio il suo intimo sentire e per additargli Colui che davvero può dissipare le sue tenebre e restituire l'armonia alla sua contrastata esistenza. Ingiustificato totale pessimismo In una parte della presente umanità, la visione delle disarmonie del mondo si risolve in un giudizio di condanna della intiera creazione, quasi la disarmonia ne debba essere il necessario contrassegno, la fatalità inevitabile, dinanzi alla quale non resta a l l ' u o m o che incrociare le braccia e rassegnarsi, tutt'al più cercando di rifarsi, con effimeri piaceri, strappati allo stesso imperante disordine. Questo totale pessimismo, che s'impadronisce per lo più degli animi aperti al più ampio e perfino assurdo ottimismo, deriva dall'estendere a tutto il cosmo ed alle sue leggi fondamentali le innegabili incoerenze che il mondo presenta, addossandone la c o l p a allo stesso Creatore. Cedono in tal modo agli assalti del totale pessimismo coloro che non sanno vedere altra cosa nel mondo se non il pelago delle crudeltà e dei dolori, strazianti individui e popoli, che direttamente o indirettamente accompagnano le attuazioni del progresso esterno. A l t r i sono indotti a disperare della possibilità di ricomporre l'armonia, dal fatto, in sè grave, degli uomini che si lasciano adescare così fortemente dal fascino delle novità, da disprezzare gli altri genuini valori, particolarmente quelli che sorreggono l'umano consorzio. Molti altri finalmente capitolano, per così dire, dinanzi al totale pessimismo, allorché osservano il lacrimevole fatto di uomini esteriormente progressivi diventare interiormente incivili. &ue cause Se poi si spinge l'indagine alle radici di questi e simili fatti, la speranza resta ancora più scossa, poiché le loro cause accusano più profonde disarmonie, ed anche più gravi ne promettono. Come mai tanta indifferenza per l'altrui diritto alla vita, tanto disprezzo dei valori umani, tanto abbassamento nel tono di genuina civiltà, se non perchè il preponderante progresso materiale ha scomposto il tutto armonico e felice dell'uomo, lo " Iob 19. 7. 10 Acta Apostolicae Sedis <-• Commentarium Officiale ha come mutilato della sensibilità verso quei concetti e valori, perfezionandolo soltanto in una determinata direzione? A l l ' u o m o , infatti, nato ed educato in un clima di rigoroso tecnicismo, mancherà necessariamente una parte, e non la meno importante, del suo tutto, quasi fosse atrofizzata da condizioni avverse al suo naturale sviluppo. Come una pianta, coltivata in un terreno cui si siano sottratte sostanze vitali, sviluppa questa o quella qualità, ma non riproduce l'intiero armonico tipo ; così la civilizzazione « progressista », vale a dire unicamente materialistica, ponendo al bando taluni valori ed elementi necessari nella vita delle famiglie e dei p o p o l i , finisce c o l privare l ' u o m o della genuina forma di pensare, di giudicare e di agire. Questa, infatti, per attingere il vero, il giusto, l'onesto, per essere, in una parola, « umana », esige la massima ampiezza e la multiforme direzione. Il progresso tecnico, al contrario, ove imprigioni l ' u o m o tra le sue spire, segregandolo dal resto dell'universo, specialmente dallo spirituale ed interiore, lo conforma ai suoi stessi caratteri, dei quali i più notevoli sono : la superficialità e la instabilità. Il processo di tale deformazione non è un segreto, quando si consideri la tendenza d e l l ' u o m o ad accettare l'equivoco e l'errore, se questi rechino nelle mani la promessa di una vita più facile. Guardate, ad esemp i o , l'equivoca sostituzione di valori, operata dal mirabile progresso della velocità meccanica. A d e s c a t o dal suo fascino, trasferendo il pregio della celerità dei movimenti a cose che non aspettano la perfezione da rapide mutazioni, ma, al contrario, acquistano fecondità nella stabilità e nella fedeltà alle tradizioni, l ' u o m o <( dalle folli velocità » tende a divenire nella vita come canna agitata dal vento, sterile di opere perenni e incapace di sorreggere sè e gli altri. Un somigliante equivoco deriva dall'accrescimento, in sè mirabile, della efficacia dei sensi, ai quali i moderni prodigiosi strumenti d'indagine danno il potere di vedere, ascoltare, misurare ciò che esiste, si muove, si trasforma, pressocchè in ogni a n g o l o dell'universo. Compiacendosi di tanto accresciuto potere e quasi intieramente assorbito dall'esercizio dei sensi, l ' u o m o « onniveggente » è portato, senza avvedersene, a ridurre l'applicazione della facoltà pienamente spirituale di leggere nell'interno delle cose, c i o è dell'intelletto, a divenire sempre meno atto a maturare le vere idee di cui si sostanzia la vita. Egualmente, le multiformi applicazioni della energia esterna, mirabilmente aumentata, tendono ogni g i o r n o più a rinchiudere la vita umana in un sistema meccanico, che fa tutto da sè e a proprie spese, riducendo così gli stimoli che prima costringevano l ' u o m o ad evolvere l'energia propria e personale. Acta Pii Pp. XII 11 Il mondo, ricondotto alla primigenia armonia, aderendo a Cristo Esistono dunque profonde disarmonie nell'uomo nuovo creato dal progresso ; ma, per quanto queste siano piene di pericoli, non sono tali da giustificare la disperazione dei pessimisti ad oltranza, nè la rassegnazione degli inerti. Il mondo può e dev'essere ricondotto alla primigenia armonia, che fu il tema del Creatore fin da principio, quando partecipò le sue perfezioni alla sua o p e r a . 12 La suprema saldezza di questa speranza riposa nel mistero del Natale : Cristo, U o m o - D i o , autore di ogni armonia visita l'opera sua. Come potrebbe la creatura disperare del m o n d o , se D i o stesso non dispera? se il V e r b o divino, per mezzo del quale furono fatte tutte le cose, si fece carne ed abitò tra noi, affinchè risplendesse finalmente la sua gloria di Unigenito del P a d r e ? 13 E c o m e potrebbe ri- splendere la gloria del Creatore e Restauratore di tutte le cose in un m o n d o fondato necessariamente sopra contraddizioni e disarmonie? 11 pessimismo di costoro e la l o r o inerte rassegnazione non potranno mai essere accettati dal cristianesimo, perchè contrastano c o n la idea cristiana dell'uomo. Già fin dagli esordi, S. Paolo si levò contro il pregiudizio degli antichi, secondo cui la sorte degli uomini era fatalmente retta dalle forze e dai moti della natura. P e r c i ò egli avvertiva : non siamo soggetti alle potestà della natura, ma a Cristo, che ci ha fatti liberi ed eredi di D i o . 1 4 Ogni redenzione e libertà ci viene pertanto da Cristo, non dalla natura, che sempre, e forse anche più oggi, sotto il potere della tecnica, è pronta a ribadire le sue catene. L ' u o m o moderno, da parte sua, è più esposto a tornare servo della natura, poiché, a differenza dell'antico, ad essa soggetto per ignoranza e per debolezza, egli è sottoposto alla sua forte pressione, in virtù di una vasta conoscenza ed applicazione delle sue energie, e quindi a prestarle quasi il culto della adorazione e della gratitudine, per le meraviglie che vi scorge e i benefìzi immediati che ne ritrae. Gl'incitamenti d e l l ' A p o s t o l o a spezzare le catene del servaggio imposto dalla natura, scegliendo Cristo ed aderendo a Lui, sono pertanto più reali che mai. E g l i , e non altri, è il vostro D i o , Autore e Signore della natura, il vostro Liberatore e Salvatore. Per Lui siete destinati a « divenire figli di D i o ) ) , 12 1 3 1 4 1 5 1 5 Cfr. meli. 16, 25-26. Cfr. Io. 1, 3 e seg. Cfr. Gal. 4, 3-4. Io. 1,12. non servi degli elementi di questo m o n d o , non ad 12 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale una perfezione parziale di questa o quella facoltà, ma chiamati a ripristinare in tutto l ' u o m o la perfetta immagine di D i o , armonia E g l i stesso e fonte di ogni ordine nel c o s m o . Se non che queste fulgide verità, atte a restaurare la dignità d e l l ' u o m o e a risollevarne le speranze, sono respinte da c o l o r o che non riescono a stabilire un rapporto di necessità tra l'eterno e il temporale, tra il Creatore e le creature, distaccando, al contrario, D i o dal m o n d o , c o m e esseri troppo differenti e distanti, quindi, senza vincoli reciproci. Eppure la venuta del F i g l i o di D i o sulla terra dimostra visibilmente gl'intimi rapporti che legano il contingente all'eterno. Il m o n d o e l ' u o m o non avrebbero la ragione e la possibilità di sussistere, se n o n fossero partecipi dell'essere eterno di D i o creatore. Il mondo creato e finito, navigando necessariamente sull'oceano della divina eternità, ne segue, per c o s ì dire, il corso e le leggi. Con ragione S. A g o s t i n o , con molti altri sapienti antichi e moderni, asserisce che nel m o n d o , sebbene creato e contingente, vige una legge suprema ed eterna, dalla quale esso trae consistenza e dignità. È, infatti, quella legge eterna che eleva la creazione, per sè finita, alla dignità di riflettere l'infinito e l'eterno. Ciò fa mediante l'ordine essenziale, insito in tutte le cose, e mediante l'intima coerenza ed armonia di cui il m o n d o risuona. Ma se si respinge il concetto stesso della eternità di D i o e la possibilità che D i o partecipi alle creature qualche cosa di Sè, è vano parlare di ordine e di armonia del m o n d o . Con tali negazioni, però, non si estingue n e l l ' u o m o la sete di armonia, di ordine, di felicità. L ' u o m o allora si trova costretto a innalzare a supremo valore c i ò che resta, vale a dire, il suo concreto essere finito. T o l t o dall'ordine esterno e da ogni armonia nel m o n d o , egli deve scegliere una vita, che non è se non una continua preoccupazione circa la sua esistenza e come una via alla morte, pur rivestita di una certa affettata superbia della sua natura finita. L ' u o m o moderno, che non si sente legato essenzialmente all'eterno, cade nella adorazione del finito, nel cui mezzo egli è procedendo ed operando quasi conscio di sè e di tutto l'essere. Ma c i ò è una falsa riproduzione delia realtà, che può illudere, ma non appagare la sete di verità e le intime aspirazioni. Se gli uomini vogliono l'appagamento di queste, vadano a Betlemme, ove il V e r b o eterno fatto carne abitò tra noi, per insegnarci che ogni umano operare deve attingere dall'eterno ogni sua direzione, ogni sua produttività e sicurezza. Se l'essenza stessa d e l l ' u o m o è immagine di D i o , anche il suo operare deve essere a Lui c o n f o r m e , come insegna la sapienza, affermando che « operari sequitur esse ». Acta Pii Pp. XII 13 L'opera dell'uomo sulla terra non è quindi condannata alla disarmonia, bensì destinata a manifestare l'armonia eterna di D i o . In tal m o d o , il V e r b o eterno incarnato affranca l ' u o m o dalla servitù, lo salva dalla sterile involuzione in se stesso, gli restituisce la speranza nelle vie del progresso. II Cristo pegno dell'armonia del mondo II disegno armonico della creazione Al concetto cristiano di un cosmo, modellato dalla sapienza creatrice di D i o , e pertanto unitario, ordinato e armonico, sta dinanzi, forse distante nei secoli, la previsione di un solenne compimento, allorché, « nei nuovi cieli e nella nuova terra » , 1 B « tabernacolo di D i o con gli uomini per abitare c o n essi, ... egli asciugherà ogni lacrima dai loro occhi ; e non vi sarà più morte, nè lutto, nè strida, né vi sarà più dolore, poiché le prime cose sono passate » ; 1 7 in altre parole, sono superate le presenti disarmonie. Ma è forse, con questo, rimandata totalmente l'attuazione del disegno armonico della creazione? Forse che D i o , il quale, nell'atto stesso di crearlo, « diede all'uomo il potere su tutte le cose che sono sulla terra » , 1 8 ha ritirato la sua parola? No certamente. Ben lungi dal ritogliere all'uomo il potere di dominare la terra, D i o glielo ha confermato, il giorno in cui rivestì di umana carne l'Unigenito suo F i g l i o , avendo « stabilito di riunire nella ordinata pienezza dei tempi, in Cristo, tutte le cose, e quelle che sono nei cieli, e quelle che sono in terra » . 1 9 Di guisa che, Cristo, V e r b o incarnato, D i o - U o m o , venendo al m o n d o , fin dal primo momento^ della sua visibile esistenza, attesta che il dominio del m o n d o è in diverso grado di D i o e dell'uomo, e che, per conseguenza, non potrà ottenersi se non nello Spirito di D i o . In Cristo, invero, ha abitato sostanzialmente lo stesso Spirito d i v i n o , che, al principio del tempo, disse : « Sia la luce. E la luce fu » ; 2 1 20 lo stesso Spirito divino, che, impresso come sigillo indelebile in tutte le cose create, di tutte, inanimate e viventi, è il vincolo unitario, il germe dell'ordine, l ' a c c o r d o fondamentale. 16 17 14 19 2 0 21 Cfr. 2 Petr. 3, 13. Apoc. 21, 1-4. Eccli. 17, 3. Eph. 1, 10. Cfr. Col. 2, 9. Gen. 1, 3. 14 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Perfetta armonia di cui è feconda la presema di Cristo nel mondo Ma, prima ancora che l ' u o m o si formasse l'esplicita coscienza della perfetta armonia di cui è feconda la presenza di Cristo nel m o n d o e la sua connaturalità a l l ' u o m o , egli poteva ravvisare nel p r o p r i o spirito, immagine dello Spirito di D i o , il vincolo unitario che salda internamente le cose l'una all'altra. A tale felice sintesi, infatti, pervennero già gli antichi filosofi di Atene e di R o m a , e c o n maggiore chiarezza i luminari della filosofia cristiana, tra i quali S. A g o s t i n o e P A q u i n a t e . Ad ogni m o d o , la sola tecnica è insufficiente a riconoscere e a sviluppare il germe divino della unità e dell'armonia insito nelle cose. Vi sono oggi cultori della scienza, che credono di poter prescindere, almeno metodicamente, da questa verità, operando, c i o è , come se lo spirito non esistesse, non avesse nulla da proporre, precludendogli anzi l'adito ai laboratori e la presenza alle ricerche. Impregnati di materialismo e di sensismo, essi attendono la soluzione delle questioni soltanto dai loro strumenti e dai loro calcoli, dalla accurata osservazione dei fatti, dalla verifica e dalla esterna coordinazione dei fenomeni. A l t r i ammettono bensì una certa connessione, ma, come essi d i c o n o , l o g i c a a m o d o di relazioni matematiche, immaginando che l'ordine del m o n d o , pur sottratto all'egida dello spirito, possa risultare egualmente in virtù dell'ordinamento fisico delle singole parti, a guisa di una gigantesca macchina calcolatrice. Ove non bastasse la filosofìa a dimostrare l'inconsistenza di tale opinione, ne fornirebbe una smentita la stessa scienza. Se, infatti, si osserva c o m e gli ottimi investigatori hanno proceduto e come le invenzioni e le scoperte della massima importanza sono nate, si deve ammettere la presenza operante dello spirito : da lui quell'intuito di connessione interna tra fatti spesso eterogenei, da lui la penetrazione acutissima dell'osservazione e dell'analisi, da lui il vigore di sintesi che ha rappresentato alla mente la vera realtà e c o n d o t t o a formare il giudizio definitivo. E c c o dunque che la presenza dello spirito nell'umano operare è innegabile, nè la sua testimonianza nel m o n d o può essere fatta tacere se non dai pregiudizi e dalla superstizione : è testimonianza di unità, di ordine, di armonia, divinamente derivata, senza la quale anche le formule matematiche applicate nelle scienze non rappresenterebbero la realtà. Spirito ed armonia sono, pertanto, testimoni reciproci : come all'abbondanza dello spirito corrisponderà sempre l'abbondanza dell'armonia, così ogni dissonanza, ovunque si verifichi, nelle scienze, nelle arti, nella vita, denunzia un qualche impedimento alla piena effusione di quello. Acta PU Pp. XII 15 Tale reciprocità di rapporti addita alla riprovazione c o l o r o che nel c a m p o letterario ed artistico propagano il culto della disarmonia e, come essi stessi affermano, dell'assurdità. Che ne sarebbe del m o n d o e dell ' u o m o , ove si perdesse il gusto e la stima dell'armonia? Eppure a tanto mirano c o l o r o che tentano di rivestire c o l decoro della bellezza e della seduzione il turpe, il peccaminoso, il male. A n z i la l o r o offesa oltrepassa i confini della estetica, per battere in breccia la dignità stessa dell'uomo, che, immagine del divino Spirito, è essenzialmente connaturato all'armonia e all'ordine. Non si nega tuttavia che anche il male possa essere rappresentato sotto la luce della vera arte, purché, però, la sua rappresentazione apparisca alle menti ed ai sensi c o m e una contraddizione o p posta allo spirito, come il segno della sua assenza. L'arte tanto più risplende di dignità, quanto più rispecchia lo spirito dell'uomo, immagine di D i o , e, per conseguenza, quanto più illustra la sua fecondità creatrice, la sua piena maturità nello svolgere, c o n le opere e c o i differenti atteggiamenti della vita, il tema divino dell'unità e dell'armonia. Se non che, per quanto evidente sia la testimonianza dello spirito dell'uomo in favore dell'armonia del m o n d o , per quanto feconda possa essere la sua azione nello sviluppo dei germi dell'ordine, la storia e la vita dimostrano una sua intrinseca insufficienza e debolezza, per sanare la quale fu necessario, nei disegni dell'infinito amore del Creatore verso la sua opera, che lo stesso Spirito di D i o si facesse visibile e s'inserisse nel tempo. E c c o Cristo, V e r b o divino fatto carne, venire nel mondo come nella sua casa, nella sua proprietà, « in propria venit » . 2 2 Il titolo di questo dominio è il titolo dei titoli : la creazione. Il m o n d o , dunque, riflette, per estensione e universalità, come si esprime S. T o m m a s o , 23 extensive et diffusive, la eterna verità e bontà del Creatore; e in tal guisa la relazione di Cristo c o l m o n d o appare penetrata di chiarissima luce. L'uomo, immagine dello Spirito divino, signore del mondo con la cognizione, il volere, l'azione. Similmente il Creatore mise l ' u o m o , immagine del suo Spirito, nel m o n d o , affinchè sia il suo signore con la cognizione, il volere, l'azione, 24 facendo propria, in intensità e in profondità, intensive et collective, la somiglianza della eterna verità e bontà, estensivamente diffusa nel 2 2 2 3 2 I Io. 1, 11. 1 p. q. 93 a. 2 ad 3um. S. T H . I. c. S. T H . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 16 m o n d o . Dunque anche qui la relazione dell'uomo c o l m o n d o gode della chiara luce dello Spirito eterno comunicato dal Creatore alla creazione. L'Incarnazione in tal m o d o conserva ed accresce la dignità dell'uomo e la nobiltà del m o n d o , sul fondamento della medesima origine nello Spirito divino, fonte di unità, di ordine e di armonia. Se invece si toglie questo fondamento dello spirito, e quindi l'immagine (nell'uomo) o il vestigio (nelle creature irragionevoli) dell'eterno Essere divino nelle cose create, è finita anche l'armonia nella relazione d e l l ' u o m o c o l m o n d o . L ' u o m o si ridurrebbe ad un mero punto e l u o g o di una anonima e irrazionale vitalità. E g l i non sarebbe più nel m o n d o come in casa sua. Il m o n d o diverrebbe per lui alcunché di estraneo, oscuro, pericoloso, sempre inclinato a svestire l'indole di strumento e a farsi suo nemico. E quali sarebbero i rapporti regolatori della vita associata, senza la luce del divino Spirito e senza tener conto della relazione di Cristo col m o n d o ? A l l a domanda risponde purtroppo l'amara realtà di c o l o r o , i quali, preferendo l'oscurità del m o n d o , si professano adoratori delle opere esterne dell'uomo. La loro società riesce soltanto, con la ferrea disciplina del collettivismo, a sostenere l'anonima esistenza degli uni accanto a quella degli altri. Ben diversa è la vita sociale, fondata sull'esempio delle relazioni di Cristo col m o n d o e con l ' u o m o : vita di fraterna cooperazione e di mutuo rispetto dell'altrui diritto, vita degna del primo principio e dell'ultimo fine di ogni umana creatura. Cristo pegno di redenzione e di restaurazione Ma la profonda oscurità e disarmonia, radice di tutte le altre, che il V e r b o incarnato è venuto a illuminare e ricomporre, stava nella frattura prodotta dalla colpa originale, che ha coinvolto nelle amare conseguenze l'intiera stirpe umana ed il m o n d o , sua dimora. L ' u o m o decaduto, dallo spirito offuscato, non vide più intorno a sè un m o n d o soggetto, docile strumento del suo destino, ma quasi la congiura di una natura ribelle, esecutrice inconsapevole del decreto che diseredava il suo primitivo signore. Tuttavia, nell'uomo e nel m o n d o , non si estinse mai l'aspettazione di un ritorno alla primigenia condizione, all'ordine divino, espressa, secondo la frase d e l l ' A p o s t o l o , c o i gemiti di tutte le creature, 25 poiché, malgrado la servitù del peccato, l ' u o m o restò sempre l'immagine del divino Spirito, ed il mondo proprietà del V e r b o . Cristo venne per riani2 S Cfr. Rom. 8, 22. Acta PU Pp. XII 17 mare c i ò che la colpa aveva mortificato, a risanare c i ò che aveva vulnerato, a illuminare c i ò ehe aveva offuscato, sia nell'uomo che nel m o n d o , restituendo al primo il dominio sulla natura, secondo lo Spirito di D i o , e sottraendo l'altro dal peccaminoso abuso d e l l ' u o m o . Se però la frattura fu risanata alla radice, restano tuttavia in eredità della stirpe umana talune conseguenze : dubbi, difficoltà, dolori. Ma anche di questi frutti del peccato Cristo è pegno di redenzione e di restaurazione. La luce soprannaturale, che risplendè nella notte di Natale a Betlemme, si proietta c o m e nuova iride di pacificazione sull'intiero futuro del mond o , « soggettato alla vanità non per suo volere, ma di colui che lo ha soggettato con speranza » . 2 6 La speranza è ancora Cristo, che come liberò il m o n d o dalla servitù del peccato, così lo affrancherà dalla servitù della corruzione, restituendolo alla libertà dei figliuoli di D i o . La vita dell ' u o m o ed il corso del m o n d o sono intimamente pervasi da questa aspettazione. Se gli uomini, fino al sorgere del giorno eterno, n o n vedranno ricomposta totalmente l'armonia, se sudore e lacrime bagneranno ancora il l o r o pane, se sempre riecheggeranno sotto il sole i gemiti delle creature, la l o r o non sarà tristezza di morte, ma angustia di madre, la quale, secondo la vivida espressione del divin Maestro, quando è giunta l ' o r a , dimentica volentieri ogni dolore, poiché è nato un uomo al m o n d o . 2 7 La nascita, sia pure dolorosa e lenta, di una nuova vita, di una umanità in costante progresso di ordine e di armonia, è il c o m p i t o assegnato da D i o alla storia « post Christum natum », a cui dovranno contribuire personalmente ed attivamente i figli di D i o restituiti a libertà. È vano quindi attendere la perfezione e l'ordine del m o n d o da un qualche immanente processo, cui l ' u o m o resti estraneo spettatore, c o m e affermano alcuni. Tale oscuro immanentismo è un ritorno all'antica superstizione, che deificava la natura, nè p u ò suffragarsi, c o m e si pretende, dalla storia, se non falsando artificiosamente la spiegazione dei fatti. La storia della umanità nel m o n d o è ben altra cosa che un processo di forze cieche ; essa è un evento mirabile e vitale della storia stessa del divin V e r b o , che da L u i prese il p r i m o avvio e per Lui si c o m p i r à , nel giorno dell'universale" ritorno al p r i m o principio, quando il V e r b o incarnato offrirà al Padre, c o m e testimonianza della sua gloria, la sua proprietà, riscattata ed illuminata dallo Spirito di D i o . M o l t i fatti allora, specialmente della storia, che al presente hanno l'apparenza di disarmonie, si riveleranno c o m e elementi di genuina armonia : tale, ad esempio, il continuo soprav2 8 / 6 . 20. 2 7 Cfr. Io. 16, 21. 2 - ACTA, vol. X X V , n. 1. — 27-1-195S. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 18 venire di nuove cose ed il dileguarsi delle antiche, perchè le une e le altre parteciparono o partecipano in qualche m o d o la divina verità e bontà. L ' i n d o l e transeunte di una cosa o di un fatto non toglie l o r o , quando l'abbiano, la dignità di esprimere il divino Spirito. Il m o n d o tutto, del resto, è tale, come avverte l ' A p o s t o l o : « Passa infatti la figura di questo mondo», 2 8 ma la sua destinazione finale alla gloria del Padre ed al trionfo del V e r b o , che giace a fondamento di tutto il suo processo, conferisce e conserva al m o n d o la dignità di testimone e di strumento della eterna verità, bontà ed armonia. III Cristo luce e vita per gli uomini affine di stabilire l'armonia nel mondo La grande legge dell'armonia che pervade il mondo L'onnipotenza di Colui che « quanto vuole tutto fa » , 2 9 assistito dalla infinita sua sapienza, che « si stende vigorosa da una all'altra estremità e governa c o n soavità tutte le cose » , 3 0 ha fondato la grande legge dell'ar- monia, che pervade il m o n d o e ne spiega gli eventi. Lo Spirito di D i o , che al principio presiedè dall'alto alla creazione, si è come trasfuso in essa, mentre nella pienezza dei tempi ad opera d e l l ' A m o r e misericordioso, lo stesso Verbo eterno, incarnandosi, vi si è inserito personalmente e ne ha preso visibile e definitivo possesso. « Gesù Cristo ieri ed oggi ; egli è nei secoli » . 3 1 L'universo appare in tal m o d o una mirabile sinfonia, dettata dallo Spirito di D i o , il c u i a c c o r d o fondamentale scaturisce dalla fusione delle divine perfezioni : la sapienza, l'amore, l'onnipotenza, « D o m i n e , D o m i n u s noster, quam admirabile est nomen tuum i n universa terra » ! 3 2 Tuttavia, per c o l o r o che col Salmista hanno orecchi per intendere in godimento la divina sinfonia che risuona nel cosmo, e, primi fra tutti, per i cristiani, la creazione non è soltanto un fatto estetico offerto all ' u o m o per eccitare la compiacenza, per suscitare unicamente la lode verso il suo sommo Fattore. Già da principio D i o , costituendo l ' u o m o in una dignità superiore a quella di tutte le opere delle sue mani, gli aveva 28 20 30 31 32 1 Cor. 7, 31. Ps. 115, 3. Sap. 8, 1. Hebr. 13, 8. Ps. 8, 2. Acta Pii Pp. XII 19 assoggettato tutte le cose, anche i cieli, la luna e le stelle, modellati dalle sue d i t a , 33 in una parola, il m o n d o , affinchè egli operasse in esso e custo- disse la sua a r m o n i a . 34 Ma Cristo stesso, che dell'armonia del m o n d o è testimone e pegno, ha dimostrato c o n l'esempio della sua vita e morte, quale contributo attivo, faticoso e doloroso l ' u o m o deve arrecare alla sua conservazione, al suo sviluppo e — ove l'armonia fòsse manchevole — al suo ristabilimento. L ' o p e r a di restaurazione compiuta da Cristo fu definita da lui stesso lotta contro il « principe di questo m o n d o », ed il suo epilogo la vittoria : « E g o vici mundum » . 3 5 La divina sinfonia del c o s m o , particolarmente sulla terra e tra gli uomini, è confidata dal suo sommo A u t o r e alla stessa umanità, affinchè questa, quale immensa orchestra, distanziata nel tempo e multiforme nei mezzi, ma unita sotto la guida di Cristo, la esegua iedelmente, interpretandone il più perfettamente possibile il tema u n i c o e geniale. D i o , c i o è , ha consegnato agli uomini i suoi disegni, affinchè questi li pongano in atto, personalmente e liberamente, impegnando la l o r o piena responsabilità morale ed esigendo, ove sia necessario, fatiche e sacrifici, dietro l'esempio di Cristo. In questo aspetto, il cristiano è, in p r i m o l u o g o , un ammiratore dell'ordine divino nel m o n d o , colui che ne ama la presenza, e fa di tutto per vederlo riconosciuto ed affermato. Sarà quindi necessariamente un suo difensore strenuo c o n t r o le forze e le tendenze che ne contrastano l'attuazione, sia che si nascondano in lui — le prave inclinazioni —, sia che provengano dall'esterno — Satana e le sue superstizioni. N o n altrimenti S. P a o l o vedeva il cristiano nel m o n d o , quando gli indicava gli avversari del fronte di D i o , e lo esortava a rivestire l'armatura di lui, affine di resistere alle insidie del demonio, cingendo i fianchi con la verità, e indossando la corazza della giustizia. 36 La v o c a zione al cristianesimo non è, dunque, un invito di D i o alla sola compiacenza estetica nella contemplazione del suo mirabile órdine, ma la chiamata obbligatoria ad un'azione incessante, austera e verso tutte le direzioni ed aspetti della vita. La sua azione si esplica, innanzi tutto, con la piena osservanza della legge morale, qualunque ne sia l'oggetto, picc o l o o grande, segreto o pubblico, di astensione o di positivo compimento. La vita morale non appartiene talmente alla sola sfera interiore, che non tocchi altresì coi suoi effetti l'armonia del m o n d ò . L ' u o m o non è 3 3 a < 3 5 3 6 Cfr. Ps. 8, 4. Cfr. Gen. 2, 15. Io. 12. 31; 16. 33. Cfr. Eph. 6, 11 e 14. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 20 mai tanto solo, tanto individuo e segregato in se stesso, in qualsiasi evento anche singolarissimo, che le sue determinazioni ed atti non abbiano ripercussioni nel m o n d o circostante. Esecutore della divina sinfonia, ciascun u o m o non p u ò stimare il proprio operato come affare esclusivamente suo, riguardante soltanto lui stesso. La vita morale è bensì, in primo l u o g o , un fatto individuale ed interiore, ma non nel senso di un certo « Interiorismo » e « Istoricismo », con cui alcuni si sforzano d'indebolire e di posporre l'universale vigore delle norme morali. La cooperazione all'ordine del mondo richiesta da Dio al cristiano La cooperazione all'ordine del mondo, richiesta da D i o al cristiano in generale, deve egualmente rifuggire da uno spiritualismo, che vorrebbe impedirgli ogni accesso ed intervento nelle cose esterne, e che adottato già in c a m p o cattolico, ha cagionato grave danno alla causa di Cristo e del divino Creatore dell'universo. Ma come sarebbe possibile sostenere e sviluppare l'ordine del m o n d o , lasciando piena libertà d'azione a coloro che non lo riconoscono, oppure non vogliono che si consolidi? L'intervento nel mondo per sostenere l'ordine divino è un diritto e un dovere appartenenti intrinsecamente alla responsabilità del cristiano, e gli permettono d'intraprendere legittimamente qualsiasi azione, privata o pubblica od organizzata, diretta ed atta allo scopo. Non valgono a scagionare da tale responsabilità i sottili pretesti, fabbricati come scuse dalla inerzia di alcuni cristiani, o suggeriti da una ingiustificata gelosia degli avversari, specialmente se si afferma che l'azione cristiana nel m o n d o maschera una cupidigia di potere aliena dallo spirito di Cristo, eccita l'avversione alla fede cristiana dei già maldisposti, è frutto di diffidenza verso D i o e la sua onnipotente provvidenza e ha sapore di arroganza della creatura. A n z i vi sono taluni che insinuano essere sapienza cristiana il tornare alla cosiddetta modestia delle aspirazioni nelle catacombe. Sarebbe, invece, saggio tornare alla ispirata sapienza dell'Apostolo P a o l o , il quale, scrivendo alla comunità di Corinto, c o n l'ardimento degno della sua grande anima, ma fondato sul pieno dominio di D i o , apriva tutte le strade all'azione dei cristiani : « Tutte le cose sono vostre..., sia il mondo, sia la vita, sia la morte, siano le cose presenti, siano le future : poiché tutto è vostro. V o i poi siete di Cristo : e Cristo di D i o » . 37 1 Cor. 3, 22. 3 7 Il cristiano che non osasse far propria questa pienezza Acta PU Pp. XII 21 di libertà, negherebbe implicitamente a Cristo stesso la prerogativa di quel « potere con cui E g l i può altresì assoggettare a sè tutte le cose » . s s Dovrebbe anzi stimare un'onta il lasciarsi superare dai nemici di D i o per una viva laboriosità ed intraprendenza, anche con spirito di sacrificio. Non si danno terreni recinti nè direzioni vietate all'azione del cristiano : nessun campo di vita, nessuna istituzione, nessun esercizio di potere possono essere inibiti ai cooperatori di D i o per sostenere l'ordine divino e l'armonia nel m o n d o . L'intervento del cristiano per sostenere l'ordine divino e l'armonia nel mondo. Tale intervento non suggerisce in alcun modo l'idea di un'azione segregata e quasi gelosa dell'altrui contributo. Già più volte abbiamo detto che i cattolici possono e debbono ammettere la collaborazione con gli altri, se l'azione di questi e l'intesa con loro siano tali da giovare veramente all'ordine e all'armonia nel m o n d o . Tuttavia è necessario che i cattolici si rendano prima conto di quanto possono e di quel che vogliono ; siano, c i o è , preparati spiritualmente e tecnicamente a quel che si p r o p o n g o n o . Altrimenti non apporteranno nessun positivo aiuto, tanto meno il prezioso d o n o di eterna verità alla causa comune, con evidente detrimento dell'onore di Cristo e delle proprie anime. Ciò posto, non è giusto di ascrivere a spirito di « intolleranza » e di segregazione, spesso chiamato « ghetto », se i cattolici tendono ad avere la scuola, l'educazione e la formazione della gioventù sul fondamento cristiano; a istituire organizzazioni cattoliche professionali; a favorire l'organizzato influsso dei principi cristiani anche nel campo politico e sindacale, ove la tradizione e le circostanze lo consigliano. N o n fu unicamente l'(( idea » cristiana, meramente astratta, a creare, nel passato,, l'elevata civiltà di cui vanno giustamente orgogliose le nazioni cristiane ; ma le concrete attuazioni di quella idea, vale a dire, le leggi, gli ordinamenti, le istituzioni fondate e promosse da uomini dediti alla Chiesa ed operanti sotto la sua guida, o almeno sotto la sua ispirazione. La Gerarchia cattolica non fu soltanto sollecita aftinché la luce della fede non si spegnesse ; ma, con opere concrete di governo, di disposizioni, di scelta e designazione di uomini, ha costituito quel multiforme complesso di organismi vivi, che, accanto ad altri non propriamente suoi, sono alla base della convivenza civile. L'azione cristiana non può, neppure oggi., 38 PMl. 3. 21. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 22 rinunziare al p r o p r i o titolo e carattere, solo perchè qualcuno vede nell'odierno consorzio umano una società cosiddetta pluralistica, scissa da opposte mentalità, irremovibile nelle rispettive posizioni ed insofferente di ogni collaborazione che non si svolga sul piano semplicemente « umano ». Se quésto « umano » significa, come sembra, agnosticismo circa la religione e i veri valori della vita, ogni invito alla collaborazione equivarrebbe ad una richiesta di abdicazione, cui il cristiano non può consentire. Del resto, donde attingerebbe questo « umano » la forza di obbligare, di fondare la libertà di coscienza per tutti, se non nel vigore delPordine e dell'armonia divina? Q u e l l ' « umano » finirebbe per creare un « ghetto » di nuovo tipo, ma privo di un aspetto universale. I/ordine e l'armonia divina nel mondo caposaldo dell'azione di tutti gli uomini di buona volontà. L'ordine e l'armonia divina nel mondo devono essere pertanto il principale caposaldo dell'azione, non solo dei cristiani, ma di tutti gli uomini di buona volontà, per il comune interesse; la loro conservazione e sviluppo, la suprema legge che deve presiedere nei grandi incontri tra gli uomini. Se l'odierna umanità non concordasse sulla supremazia di questa legge, cioè sul rispetto assoluto dell'ordine e dell'armonia universale nel m o n d o , sarebbe difficile di prevedere quale sarebbe per essere il destino delle nazioni. La necessità di questo accordo è stata praticamente sentita, quando teste alcuni specialisti nelle moderne scienze hanno manifestato dubbi ed inquietudini interiori circa lo sviluppo della energia atomica. Checché sia al presente delle l o r o deduzioni e risoluzioni, è certo che i dubbi di quegli uomini di massima importanza riguardavano il problema della esistenza, i fondamenti stessi dell'ordine e dell'armonia del mondo. Ora è necessario di persuadersi che dalla conservazione di questi beni, l'ordine e l'armonia, ogni risoluzione deve dipendere, quando si discute se sviluppare o semplicemente omettere c i ò che l'ingegno umano ha la possibilità di attuare. Oggigiorno una quasi cieca seduzione del progresso trascina le nazioni a trascurare evidenti pericoli e a non tenere in conto perdite non indifferenti. Chi non vede, infatti, c o m e l'evoluzione e l'applicazione di alcune invenzioni a scopo militare portino quasi dappertutto danni sproporzionati ai benefìci, sia pure di natura politica, che ne derivano e che si potrebbero ottenere per altre vie con minore dispendio e pericolo, o addirittura rimandare a tempi più maturi? Chi saprebbe calcolare in cifre il danno economico del progresso non ispirato a saggezza? Tanta copia di materiali, tanti capitali Acta PU Pp. XII 23. dovuti alla parsimonia e frutto di restrizioni e di fatiche, tanta energia di lavoro umano sottratto ad urgenti necessità, si consumano per preparare queste novissime armi, di guisa che anche i più ricchi popoli debbono prevedere i tempi, in cui lamenteranno l'armonia pericolosamente debilitata dell'economia nazionale, o di fatto già la lamentano, sebbene cerchino di nasconderlo. Concorrenza tra le nazioni per il progresso negli arma/menti Se ben si riflette e realisticamente si giudica, l'odierna concorrenza tra le nazioni nel mostrare il proprio progresso negli armamenti (salvo sempre il diritto alla difesa) produce bensì nuovi « segni nei cieli », ma anche più segni di superbia, quella superbia che scava nella terra abissi tra gli animi, alimenta odi, prepara lutti. Gli spettatori, però, della odierna concorrenza, sappiano ridurre i fatti alle l o r o vere proporzioni, e, pur non rifiutando tentativi di pacifici accordi, sempre desiderabili, non si lascino lusingare da primati, spesso momentanei, nè dominare da timori ad arte suscitati, per cattivarsi l'altrui simpatia ed a p p o g g i o , memori di appartenere ad una generazione di uomini, nei quali 1'« homo faber » spesso prevale s u l l ' « homo sapiens ». Predomini dunque l ' u o m o cristiano, che, facendo uso della libertà di spirito derivata dalla più ampia visione delle cose, ritrova nella oggettiva considerazione degli eventi quella quiete e fermezza d'animo radicata nello Spirito divino, sempre presente e provvidente nel m o n d o . Il problema della pace Ma dove, finalmente, i sostenitori della divina armonia nel mondo sono invitati ad applicare i loro migliori sforzi, è nel problema della pace. A voi, a quanti è noto il Nostro pensiero, sarà bastevole, in questa circostanza e quasi per appagare il Nostro animo instancabilmente dedito alla causa della pace, che N o i ricordiamo gli immediati scopi che le nazioni debbono proporsi ed attuare. Lo facciamo c o n animo paterno, e c o m e interpretando i teneri vagiti del divino Fanciullo di Betlemme, autore e pegno di ogni pace sulla terra e nei cieli. La legge divina dell'armonia nel m o n d o impone strettamente a tutti i governanti dei popoli l'obbligo d'impedire la guerra c o n atte istituzioni internazionali, di ridurre sotto eflìcace sorveglianza gli armamenti, di atterrire chi intendesse turbare la pace con la sicurissima solidarietà tra le nazioni che sinceramente la v o g l i o n o . Siamo certi che al primo segnale di pericolo non mancherebbe di stringersi sempre più quel vin- : 24 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale c o l o , c o m e alcune anche recenti manifestazioni hanno chiaramente confermato ; ma ora si tratta n o n tanto di correre ai ripari, quanto di prevenire i turbamenti dell'ordine e di dare un meritato respiro al m o n d o che ha già t r o p p o sofferto. N o i , che non una sola volta, in momenti critici, Ci siamo studiati c o n ammonimenti e c o n consigli di rinforzare quella solidarietà, e stimiamo c o m e uno speciale mandato divino del Nostro Pontificato affratellare e unire i p o p o l i , rinnoviamo la Nostra esortazione, afìinchè tra i veri amici della pace cessi ogni possibile rivalità, si elimini ogni causa di diffidenza. La pace è un bene così prezioso, così fecondo, così desiderabile e desiderato, che ogni sforzo per la sua difesa, anche c o n vicendevoli sacrifìci delle proprie legittime aspirazioni, è bene speso. Siamo certi che i popoli senza esitazione convengono con N o i , e che il medesimo sentire attendono dai l o r o governanti. Il « Principe della pace », dal presepio di Betlemme, ecciti, conservi, confermi questi propositi, e nella solidarietà di tutti gli uomini di buona volontà si degni di compiere c i ò che o g g i maggiormente manca all'attuazione dell'ordine e dell'armonia voluta nel m o n d o dal suo Creatore. CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I SANTAREMENSIS (OBIDENSIS) DISTRACTIS QUIBUSDAM MUNICIPIIS A PRAELATURA (( NULLIUS )) SANTARBMENSI, NOVA CONDITUR PRAELATURA, (( OBIDENSIS » APPELLANDA. P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum sit animorum curatio gravissimi ponderis negotium, quorum scilicet redemptio ac salus sanguine amarisque cruciatibus steterunt Christo, N o s , quibus omnium regimen christianorum divinitus traditum est, totis contendimus viribus ut aptiore usque ratione in omnibus Ecclesiis res sacra temperetur, fidelium subveniatur necessitatibus, supernaeque gratiae copia c u m ipsis communicetur. Qua de causa facere non possumus quin omnino consilium probemus venerabilis Fratris A r m a n d i Lombardi, Archiepiscopi titulo Caesariensis Philippi et in Brasilia A p o Acta PU Pp. XII 25 stolici Nuntii, qui utilitati consulere cupiens incolarum, in Civitate vulgo Para, ad occidentem solem degentium, a R o m a n a Sede postulavit ut in hac regione nova conderetur praelatura « nullius ». A u d i t o igitur quid de hac re sentiret venerabilis Frater Ioannes Florianus Loewenau, Episcopus titulo Drivastensis et Praelatus « nullius » Santaremensis ; post sententiam rogatos venerabiles Fratres Nostros S. R. E. Cardinales Negotiis Consistorialibus praepositos ; eorumque suppletum consensum qui in hac re aliquid iuris habeant, de Nostra potestate sequentia statuimus. A praelatura « nullius » Santaremensi, in eadem Civitate Para exstante, et in nimiam patente latitudinem, totum distrahimus territorium, in quo sunt municipia vulgato nomine Óbidos, Alenquer, F a r o , Juruti et O r i x i m i n á ; ex eoque novam praelaturam « nullius » condimus, Obidensem appellandam, iisdemque limitandam finibus quibus ea simul cinguntur oppida, quae in unum redacta eandem efficiunt. V o l u m u s itaque ut Praelati domicilium in urbe sit, quam populus Óbidos nuncupat, utque eius pontificalis magisterii cathedra in curiali templo collocetur S. Annae dicato, quod scilicet ad dignitatem perducimus praelaticiae aedis, c u m translaticiis debitisque iuribus atque praerogativis. Sacrum pariter Praesulem omnibus decoramus honoribus et privilegiis, quibus ceteri Praelati <( nullius » iure et consuetudine fruuntur ; quem tamen et oneribus obligationibusque volumus oneratum, hanc dignitatem comitantibus, in quibus praecipuum illud memoramus, esse scilicet eum eiusque praelaturam suffraganeos Metropolitae Belemensi de Para eiusque praeclarae archidioecesi. Cum vero adulescentuli, qui ad sacerdotium amplectendum a Christo vocentur, sint sedula cura fovendi, enixe Praelatum iubemus, eius fidem conscientiamque obligantes, seminarium saltem elementarium erigere ad normam iuris, ac legum a S. Consilio de Seminariis Studiorumque Universitatibus latarum ; ex q u o , cum ad philosophiae ac theologiae studia aggrediantur oporteat, optimos quosque eligere, eosque in hanc almam Urbem, in Pontificio Ephebeo P i a n o Latino Brasiliano accuratiore ratione excolendos, mittere. Mensam praelaticiam constituent Curiae fructus, pecuniae a fidelibus sponte oblatae, ac denique rerum pars quae, ex bonorum divisione ad normam canonis 1500 C. I. C. facienda, ei praelaturae obvenient. Quod autem ad clerum attinet, decernimus ut simul ac Obidensis praelaturae erectio ad effectum deducta fuerit, qui clerici in eius territorio legitime degant, ii censeantur eidem ascripti. Praelaturae autem regimen, administratio, aliaque huiusmodi, ad iussa pariter Canonici Iuris omnino regantur. Omnia praetera acta et documenta, quae ad novam Eccle- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 26 siam quomodolibet respiciant, a Curia Santaremensi ad Obidensem Curiam quam primum mittantur, in tabulario religiosa cura asservanda. Est Nobis denique voluntas ut haec praescripta efficienda curet venerabilis, quem diximus, Frater Armandus Lombardi, cui omnes ad haec necessarias potestates facimus, cuilibet etiam viro delegandas, si opus fuerit, d u m m o d o in ecclesiastica dignitate constituto ; eique onus imponimus actae rerum divisionis documenta exarandi eorumque fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam cito mittendi. Quodsi tum alius, c u m haec erunt facienda, Apostolicae in Brasilia Nuntiaturae praeerit, hic eadem habebit et potestates et onera. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ;> ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effiçacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel eorrumpere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si o s t e n d e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum B o m a , apud S. Petrum, die decimo mensis Aprilis, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI S. R. E. Cancellarius Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus T o n d i n i Apostolicam Cancellariam Regens f Alfonsus Carinci , A r c h i e p . tit. S e l e u c , Decanus Proton. Apost. Albertus Serafini, Proton. Loco £ß Plumbi In Ap. Conc. tab., vol. LXXXXVI, n. 7. Apost. Acta Pii Pp. XII '- - 27 II BERYTENSIS CHALDAEORUM IN LIBANI TERRITORIO, ADHUC SUB DICIONE APOSTOLICAE ADMINISTRATIONIS DE GAZIRA SUPERIORE CHALDAEORUM, NOVA EFFICITUR DIOECESIS, ((BERYTENSIS CHALDAEORUM )) APPELLANDA. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Etsi taeterrima hostium insectatione ; sancta Ecclesia omnimodis opp u g n a t o , quae Dei iura legesque una proponit atque defendit, ea tamen, Christi sanguine fecunda, non intermittit animos summo D e o ac P a t r i gignere, novasque semper sanctitatis gemmas uberrima vivacitate proferre. Cuiusmodi rei novo eoque praeclaro Nobis sunt testimonio acta et consulta Babylonensis synodi, recens habitae, in qua, praeside venerabili Fratre Iosepho V I I Ghanima, Patriarcha Babylonensi Chaldaeorum, sacris istius patriarchatus Praesulibus visum est duas dioeceses in regionibus Libano atque Syria condi, quo accommodatius fidelium chaldaici ritus, ibi degentium, necessitatibus postulatisque respon deretur, ibique catholicum nomen ampliore facultate prorogaretur. Quam sententiam N o s , universae sanctae Ecclesiae gubernacula D e i voluntate tractantes, quam libentissime p r o b a m u s ; atque suppleto eorum consensu, qui in hac re aliquid iuris habeant, rebusque omnibus attenta consideratione perpensis, de summa Nostra potestate sequentia decernimus. Apostolicam administrationem de Gazira superiore Chaldaeorum tollimus, atque Libani territorium, quod adhuc sub dicione erat eiusdem administrationis, in novae dioecesis formam redigimus, Berytensis Chaldaeorum appellandam, fidelibus scilicet accurandis Chaldaici ritus in eodem Libano degentibus. Novae Ecclesiae Praesul in urbe Beryto habebit domicilium, idemque pariter cathedram suae potestatis in templo collocabit, quod ibi proxime exstruetur, quodque tum omnibus fruetur iuribus ac privilegiis ad cathedrales huiusmodi aedes spectantibus. Sive dioecesis sive Episcopus Berytensis Chaldaeorum obnoxii erunt atque subiecti venerabili Fratri Patriarchae Babylonensi Chaldaeorum eiusque illustri Sedi. Qui Praesul simul omnibus gaudebit iuribus et honoribus, quae ad normam iuris et peculiarium Orientalis Ecclesiae legum hisce Episcopis attribuuntur, simul officiis oneribusque tenebitur, quibus ceteri eiusdem dignitatis Episcopi obstringuntur. Mensam episcopalem, quae audit, efficient sive dona et pecuniae a christianis fidelibus sponte oblata, sive Curiae fructus et reditus. V o l u m u s ut quam primum fieri Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 28 potest, ad E p i s c o p u m consilio et navitate iuvandum, Consultores dioecesani renuntientur ; quod vero pertinet ad puerorum disciplinam, quo& Christus Iesus ad sacerdotium vocaverit, ad cleri populique iura et onera, ad Apostolici Administratoris, Sede vacante, electionem, aliaque huiusmodi, haec omnia sive communis iuris normis sive peculiaribus Ecclesiae Orientalis iussis regantur. Quae his Litteris praescripsimus ad effectum curabit deducenda venerabilis Frater Iosephus Beltrami, Archiepiscopus titulo Damascenus et in Libano Apostolicus Nuntius, vel ille qui, tempore quo res perficienda erit, Apostolicae huic Nuntiaturae praeerit. Qui vero rem aget, hic omnibus fruetur potestatibus ad hoc necessariis, quae cuilibet etiam delegari poterunt viro, si visum fuerit, d u m m o d o ecclesiastica dignitate p r a e d i t o ; onusque habebit acti negotii documenta exarandi eorumque fide digna exempla ad S. Congregationem pro EcclesiaOrientali quam cito mittendi. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin i m m o harum Litterarum exemplis et l o c i s , sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum K o m a , apud S. Petrum, die tertio mensis Iulii, anno D o mini millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUM Card. COSTANTINI S. R. E. Cancellarius EUGENIUS Card. TISSERANT S. Congr. pro Ecclesia Orientali a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. Seleuc. Decanus Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane., tab., vol. LXXJXVI, n. 2. Acta Pii Pp. XII LITTERAE 29 APOSTOLICAE NOVUS GRADUS, SEU TORQUES AUREUS, IN ORDINE PIANO INSTITUITUR PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Egregio ducti consilio R o m a n i Pontifices Ordines Equestres instituerunt vel institutos amplioribus locupletarimt muneribus vel novis inductis rationibus disposuerunt, ut, qui viri, de re christiana aut publica recte meriti, in eos essent asciti, bene factorum quasi praemia ferrent et ad praeclariora patranda facinora stimulos haberent. Quorum exempla secutis expedire Nobis in praesenti videtur huiusmodi rem, ad maximos honores quod attinet, ita componere, ut cum horum temporum adiunctis satius congruat ; scilicet constituere, ut Supremus Ordo D. N. Iesu Christi et Ordo Militiae Auratae seu ab aureo calcari, utpote ad sanctam religionem potissimum pertinentes, tum solummodo in posterum deferantur, cum peculiaris o m n i n o et .singularis causa id suaserit. Nolumus tamen Nobis Nostrisqne in apostolico munere Successoribus facultatem deesse populorum Moderatoribus aliisque, qui amplissima pollent auctoritate, propensae Summi Pontificis voluntatis signum idque eximium impertiendi. Quam ob rem Ordinem Pianum opportunum visum est ita augeri, ut novus ei addatur gradus, quo huiusmodi viri honore, gravissimis muneribus suis consentaneo, afiîci possint. H i c Ordo, e nomine P i i P p . I V , Decessoris Nostri, nuncupatus, a P i o P p . I X , paulo postquam ad Summi Pontificatus fastigium est evectus, per Apostolicas Litteras die x v n mensis Iunii anno MDCCCXxxxvii apud Liberianam Basilicam sub anulo Piscatoris editas, institutus fuit seu restitutus, quo viri insignes in civili etiam consortione quasi praecipuo decore praefulgerent. I d e m vero Antistes Sacrorum Maximus in eodem Ordine, qui initio duabus tantum continebatur Equituro. classibus, quaedam postea immutavit, expeditis ad hoc diplomatis Caietae die x v n mensis Iunii anno MDCCCXXXXVIIII et R o m a e ex Aedibus in Quirinali die x i mensis Novembris anno MDCCCLVI, quo die eum tribus etiam gradibus constare iussit. Atque Nos ipsi die xi mensis Novembris anno MDCCCCXXXVIIII formam Ordinis, quem diximus, aptiore quadam ratione definivimus. Quibus omnibus perpensis, N o s hisce Litteris Nostraque auctoritate novum in Ordine P i a n o gradum instituimus, cuius insigne, idem atque huic Ordini usque adhuc proprium, torqui aureo, ex c o l l o dependenti, sit affixum; qui torques alternis clipeolis, Nostri 30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Pontificatus insigne ac decussatas Claves Pontificias referentibus, efficiatur ; in medio vero torque, ante pectus, Tiara R o m a n o r u m Pontificum habeatur, cui columba utrimque haereat, iuxta schema a d n e x u m ; in anteriore denique parte eiusdem Ordinis insignis, ex torque pendentis, haec inscripta sint verba : ORDO PIANVS A PIO X I I AVCTVS, in adversa : ANNO MDCCCCLVII. H a e c edicentes, statuentes, fore confidimus, ut illustres viri, qui peculiaribus hisce honoris insignibus per Apostolicas sub anulo Piscatoris datas Litteras decorati fuerint, Petrianam Cathedram praecipua observantia prosequantur. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die X X V mensis Decembris, in festo Nativitatis D. N. Iesu Christi, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. PIUS PP. XII EPISTULA AD E M U M P. D. VALERIUM TIT. SANCTI SILVESTRI IN CAPITE S. R. E. PRESB. CARDINALEM VALERI, PRAEFECTUM S. CONGREGATIONIS DE SODALIBUS RELIGIOSIS, QUINQUAGESIMUM SACERDOTII NATALEM CELEBRATORUM. PIUS PP. XII Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Singularia D e i beneficia suavi memoria recolere et divino Largitori sollemniores gratias referre, piissimum exstat grati animi officium, simulque, inter cotidianos labores, curarum lenimen atque delectamentum. H o c sane tibi propediem continget, quum quinquagesimum sacerdotii natalem fauste feliciterque celebrabis. Inde enim a suscepto presbyteratu, praeclarum ingenium, mitem suavemque animi naturam, humanarum litterarum studia, sacrarum rerum scientiam ac doctrinam, omnes denique virtutes facultatesque tuas in Ecclesiae utilitatem et Sedis huius Apostolicae famulatum sedulo tribuisti. In ipsis profecto sacerdotii primordiis, officia tibi concredita alacriter obiisti, praesertim theologiam dogmaticam docendo in Pontificio Seminario Fanensi et ius publicum ecclesiasticum in Athenaeo R o m a n o ad Sancti Apollinaris, dum saeviente priore bello Europaeo, magisterio intermisso, apud milites sacrum ministerium actuose exercuisti. P o s t bellum vero ad officia Sanctae Sedis vocatus, apud Nuntiaturam A p o s t o l i c a m Parisiensem A u d i t o r i s munus egisti, deinde, archiepiscopali Acta Pii Pp. XII 31 dignitate adauctus, primo quidem Delegatus Apostolicus nominatus fuisti in A e g y p t o et post biennium etiam in Palaestina; deinde Nuntius A p o stolicus in Romania ae postremo in Gallia, ubi per octo annos usque ad exitum fere alterius maximi belli inter haud leves difficultates versatus es. In Urbem itaque revocatus, Nostro desiderio libenter indulgens, in aedibus ipsis Vaticani per quadriennium Sedi Apostolicae operam tribuisti, donec Adsessoris munus apud Sacrum Consilium pro Ecclesia Orientali tibi commisimus. Interea Sacro A n n o MCML Coetui in Urbe ad pias peregrinationes moderandas constituto te praefecimus. H a e c igitur tua in Ecclesiam merita N o s Ipsi respicientes, te ineunte anno MCMLIII Romana purpura decoravimus et Sacrae de sodalibus religiosis Congregationi praeposuimus, in qua sollerter ^ontendis, ut tot in Ecclesia Latina familiae religiosae, per orbem terrarum diffusae, hodiernis necessitatibus magis magisque in dies respondeant, earumque ingentes vires et apostolatus opera uberrimos fructus in animarum bonum consequantur. H a s itaque inter ceteras laudes tuas memorantes, tibi, Dilecte Fili Noster, de sacro munere tam diu impigreque gesto ex animo gratulamur, Deum instanter exorantes, ut corporis robur redintegretur animusque supernis donis et solaciis repleatur. Quorum quidem praenuntia et peculiaris caritatis Nostrae testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte F i l i Noster, tuis laborum sociis et coniunctis peramanter in D o m i n o impertimus. Datum R o m a , apud Sanctum Petrum, die xn mensis Decembris, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. PIUS PP. XII ALLOCUTIONES I Iis qui interfuerunt Conventui tertio Sodalitatis Italicae pro Consilio Municipio-rum Europae. * Le Congrès de la Section Italienne du Conseil des Communes d ' E u r o p e , auquel ont pris part également d'importantes délégations des autres Sections Européennes, Nous offre l'occasion de saluer en vous, Messieurs, les * Habita die 3 Decembris mensis a. 1957. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 32 représentants d'un des principaux mouvements qui travaillent à construire une communauté européenne supranationale. C'est, vous le savez, un titre particulier à Notre bienveillance, et N o u s avons voulu en donner une preuve nouvelle, en accueillant la requête de votre Présidence. La voix des autonomies locales, leurs aspirations et leurs préoccupations, constituent un élément à la fois stimulant et pondérateur dans l'élaboration de l'unité fédérale européenne qui se cherche. V o t r e organisation peut en effet, grâce à la multiplicité de ses centres d'action, exercer une propagande très efficace en faveur de l'idée fédéraliste, et par là elle hâtera, Nous l'espérons, les décisions des gouvernements, et leur fournira l'appui d'une opinion publique éclairée. Mais il est non moins important de souligner les considérations, que votre Conseil introduit avec autorité dans les projets des gouvernements. Le caractère fortement centralisateur des nations modernes ayant pour conséquence de réduire à l'excès les libertés des communautés locales et des individus, vous rappelez le primat des valeurs personnelles sur les valeurs économiques et sociales : le bien c o m m u n , en vue duquel le pouvoir civil est établi, culmine dans la vie autonome des personnes. Seule une communauté d'intérêts spirituels peut durablement rassembler les hommes. Il faut d o n c constituer dans l ' E u r o p e , qui se fait, une vaste et solide majorité de fédéralistes, qui tiennent pour les principes d'un sain personalisme, N o u s voulons dire une conception de la société civile, où les personnes trouvent un épanouissement normal et servent libre ment la communauté. D a n s cette notion de service, un très grand nombre d'esprits généreux peuvent tomber d ' a c c o r d , pourvu q u ' o n lui donne tout son sens, à l'exemple du Divin Maître, qui « n ' e s t pas venu pour être servi, mais pour servir » - 1 Bien loin de verser dans un idéalisme sans vigueur, cette attitude est au contraire la plus réaliste qui soit, car elle subordonne les intérêts secondaires aux intérêts supérieurs, elle fait bon marché de l'égoïsme et de susceptibilités trop facilement qualifiées de « légitimes » ; elle ne revendique pas de privilèges et consent aux sacrifices nécessaires ; elle ne recule pas devant les longs efforts et sait prendre les moyens qui s'imposent. Il Nous semble que votre Conseil, fort de l'expérience acquise dans l'administration municipale, possède ces qualités et sait les manifester 1 MATTH. 20, 28. Acta PU Pp. XII 33 avec fruit. N o u s n'en voulons pour preuve que les sages résolutions prises en face des traités européens récents et des problèmes qui retardent encore l'unification politique si vivement souhaitée par vous. Sans doute est-ce pour cela que vos interventions rencontrent une audience favorable et que vos projets se présentent sous les meilleurs auspices. N o n contents en effet de promouvoir les jumelages de communes, qui suscitent de nombreuses sympathies et nouent des amitiés rayonnantes, vous avez fondé la « Communauté européenne de Crédit communal », destinée à préparer la création d'un Institut européen de Crédit communal. Mais là ne se bornent pas ses objectifs, car elle ambitionne aujourd ' h u i d'obtenir un statut juridique international et, devenant ainsi une Communauté économique européenne des P o u v o i r s locaux, elle pourrait représenter dans les nouvelles structures inaugurées par le Marché commun un organe de consultation et de collaboration, qui défendrait efficacement vos intérêts. Parmi les problèmes qui intéresseraient une institution de ce genre, on relève la nécessité de fournir aux organismes supérieurs les données statistiques et techniques, qui définissent la situation économique (les administrations locales, l'étude d'une répartition plus convenable des fonctions de l'Etat et des pouvoirs l o c a u x dans l'administration civile, une plus juste harmonisation des efforts financiers des communes avec les mesures générales tendant à l'amélioration économique des régions sous-développées ou momentanément en difficulté. L'expérience de vos spécialistes et l'importance des problèmes, sur lesquels vous pouvez adopter des positions communes, donneront un poids considérable à la collaboration permanente, que vous comptez fournir à l'organisation rationnelle de l ' E u r o p e nouvelle. P o u r ces raisons, et pour l'esprit qui anime vos recherches, Nous sommes heureux de pouvoir vous adresser N o s encouragements et N o u s formons les vœux les plus cordiaux pour la réussite des projets en cours. Que le Seigneur vous éclaire et vous soutienne sur la voie d'une fraternité plus vaste et plus profonde. Nous le demandons instamment à sa Divine Providence, en vous accordant à tous i c i présents, à vos familles, à vos communes, Notre Bénédiction A p o s t o l i q u e . 3 - ACTA, vol. XXV, n. 1. — 27-1-1958. 34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II Iis qui interfuerunt Conventui alteri universali Statuum religiosae perfectionis, Romae habito. * Sous la maternelle protection de Marie Immaculée, la plus sublime de toutes les créatures et le modèle de ceux qui tendent à la perfection de la vie chrétienne, vous avez voulu, chers fils et chères filles, vous réunir à R o m e p o u r étudier les problèmes actuels des états de perfection, en même temps que vous célébriez le cinquantième anniversaire de l'ordination sacerdotale du très digne et zélé Cardinal Préfet de la S. Congrégation des Religieux. En plus de vingt-cinq nations de tous les continents, existent aujourd'hui des associations de Supérieurs majeurs, religieux et religieuses, qui, en liaison étroite avec le Saint-Siège et la Hiérarchie ecclésiastique de leur pays, s'attachent à mener en c o m m u n les tâches d'organisation et d'adaptation, que requièrent l'ampleur et la complexité de l'apostolat actuel. Nous savons que de nombreuses initiatives ont vu le j o u r ces dernières années sous l'impulsion éclairée de vos associations ; q u ' i l suffise de mentionner les congrès nationaux ou régionaux des états de perfection, des sessions de prière et d'étude, et surtout la création d'instituts de formation et de culture religieuse supérieure destinés aux membres des états de perfection. Le présent Congrès, qui répond tout entier au désir de réaliser une insertion toujours plus complète des états de perfection dans l'Eglise, Corps Mystique du Christ, se propose de faire le bilan des progrès enregistrés partout dans l'organisation des états de perfection et dans leur travail d'adaptation aux exigences de l ' E g l i s e ; puis d'exposer clairement les fins à poursuivre, les limites à respecter et les principes à observer dans l'action des conférences, unions et comités de Supérieurs majeurs ; enfin, d'élaborer un programme d'activités et d'initiatives, qui assurera l'efficacité du mouvement de rénovation, en resserrant les liens des organisations entre elles et avec le Saint-Siège. L'ensemble des rapports et des exposés de ce Congrès vise à commenter les trois Constitutions Apostoliques « P r o v i d a Mater », « Sponsa Christi » et « Sedes Sapientiae », ainsi que le décret de la S. Congrégation des Religieux « Salutaris atque », où sont énoncées les normes, qui * Habita die 9 Decembris mensis a. 1957. Acta PU Pp. XII 35 doivent guider l'effort d'adaptation et de rénovation. Nous n'avons pas l'intention d'aborder ici les questions particulières, que vous comptez traiter dans vos sessions; mais plutôt de souligner certains points de caractère général concernant le problème de la perfection et celui de la rénovation et de l'adaptation des moyens, par lesquels y tendent les individus et les communautés. N o u s parlerons d'abord de la perfection de la vie chrétienne en général, ensuite de sa réalisation dans les groupements qu'on appelle « états de perfection », en considérant d'abord les relations qu'ils ont avec leurs membres, puis celles qu'ils ont entre eux et avec le Saint-Siège. I - LA PERFECTION DE LA VIE CHRÉTIENNE Il importe d'abord de rappeler que le concept de « perfection » au sens strict ne s'identifie pas avec celui d ' « état de perfection » et q u ' i l le déborde même largement. On peut en effet rencontrer la perfection chrétienne héroïque, celle de l'Evangile et de la Croix du Christ, en dehors de tout « é t a t d e perfection » . Nous entendons donc la tendance à la perfection c o m m e une disposition habituelle de l'âme chrétienne, par laquelle non contente de remplir les devoirs qui lui incombent sous peine de péché, elle se livre tout entière à Dieu pour l'aimer, le servir, et se consacre dans ce même but au service du prochain. La perfection de toute activité humaine libre, c o m m e celle de toute créature raisonnable, consiste dans l'adhésion volontaire à D i e u . P o u r une part, qui découle de la condition même de la créature, cette perfection est obligatoire; il faut y tendre sous peine de manquer sa fin dernière. N o u s n'avons pas à en préciser ici les éléments. Nous entendons unique- ment parler de la tendance habituelle et permanente qui, dépassant t o u t ce qui tombe sous le c o u p de l'obligation, prend l'homme tout entier pour le consacrer sans réserve au service de Dieu. Cette perfection consiste par excellence dans l'union à D i e u , laquelle s'effectue par la charité; elle s'accomplit par conséquent dans la charité; On l'appelle aussi un holocauste perpétuel et universel de soi-même, poursuivi p o u r l'amour de D i e u et afin de lui manifester délibérément cet amour. L'idéal de la perfection chrétienne s'attache aux enseignements du Christ, en particulier aux conseil évangéliques, à sa vie, sa passion et sa mort, sources inépuisables, où s'alimente l'héroïsme de toutes les générations chrétiennes. Il embrasse aussi l'œuvre du Christ, c'est-à-dire Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale 36 le service de l'Eglise a c c o m p l i par amour du Seigneur, à la place et selon la fonction qui reviennent à chacun dans l'ensemble du Corps Mystique. Cet idéal, chaque chrétien est invité à y tendre de toutes ses forces, mais il se réalise d'une manière complète et plus sûre dans les trois états de perfection selon le mode décrit par le D r o i t Canon et les Constitutions Apostoliques déjà citées. En particulier, la Constitution « Provida Mater », du 2 février 1947, sur les « I n s t i t u t s s é c u l i e r s » ouvre l'accès des états de perfection au plus grand nombre possible des âmes, qui auj o u r d ' h u i aspirent ardemment à une vie plus parfaite. Sans doute cette Constitution affirme que les associations, ne satisfaisant pas aux normes prescrites, ne constituent pas des « états de perfection », mais elle ne prétend nullement qu'en dehors de ceux-ci, il n'existe pas de tendance véritable à la perfection. Nous pensons en ce moment à tant d'hommes et de femmes de toutes conditions, qui assument dans le monde moderne les professions et les charges les plus variées et qui, par amour de Dieu et pour le servir dans le prochain, lui consacrent leur personne et toute leur activité. Ils s'engagent à la pratique des conseils évangeliques par des vœux privés et secrets, connus de Dieu seul et se font guider, pour ce qui regarde la soumission de l'obéissance et la pauvreté, par des personnes, que l'Eglise a jugées aptes à cette fin, et à qui elle a confié la charge de diriger les autres dans l'exercice de la perfection. A u c u n des éléments constitutifs de la perfection chrétienne et d'une tendance effective à son acquisition ne fait défaut chez ces hommes et ces femmes : ils y participent donc vraiment, bien qu'ils ne soient engagés dans aucun état juridique ou canonique de perfection. Il est clair que la perfection chrétienne dans les éléments essentiels de sa définition et de sa réalisation ne prête à aucune rénovation ou adaptation. Mais, puisque les conditions de la vie moderne subissent de profonds changements, la manière de s'y appliquer demandera de son côté des modifications. Celles-ci affecteront ceux qui vivent dans les états de perfection et ceux qui n'en font point partie ; mais plus encore ceux-ci, surtout s'ils occupent un rang social élevé et de plus hautes charges. Ne sont-ils pas contraints alors de s'entourer d'un certain appareil d'aisance, de participer à des fêtes officielles, d'utiliser des moyens de transport coûteux : toutes choses qui paraissent difficilement conciliables avec le souci constant de mortification de quiconque désire suivre et imiter le Christ pauvre et humble? Et pourtant, au milieu des biens ma- Acta PU Pp. XII 37 tériels, ils ne s'écartent en rien de l'entière consécration d'eux-mêmes à Dieu et ne cessent d'offrir au Seigneur un holocauste sans réserves. Telle est l'œuvre de la grâce qui opère dans l'homme selon la parole du Christ : « Ce qui est impossible aux hommes est possible à Dieu o ) . 1 II - L E S ÉTATS DE PERFECTION Les problèmes d'adaptation et de rénovation à l'intérieur des états de perfection retiendront davantage Notre attention, et N o u s considérerons d'abord les personnes qui en font partie, puis les communautés ellesmêmes, dans leur tendance à la perfection. 1. Les membres des états de perfection Au sujet d e s personnes individuelles, N o u s ne soulignerons qu'un seul point : ce que Nous avons dit, dans la première partie de Notre discours, sur la perfection de la vie chrétienne en général, s'applique aux membres de tous les états de perfection et forme leur devoir premier et essentiel, qu'ils soient inférieurs ou supérieurs; ils doivent s'unir à Dieu par la charité et s'offrir à lui en holocauste, imiter et suivre le Christ, sa doctrine, sa vie et sa Croix, se consacrer au service de l'œuvre du Christ, l'Eglise, comme des membres choisis et actifs du Corps Mystique. Mais une fois bien établie cette obligation essentielle, il ne leur est pas interdit de penser à la rénovation et à l'adaptation des moyens de s'en acquitter, sans manquer toutefois au respect dû à la tradition, et sans déroger aux prescriptions que les Constitutions considèrent c o m m e inviolables; les inférieurs observeront en outre la discipline religieuse, qui leur interdit de s'arroger ce qui relève de la compétence des Supérieurs et d'entreprendre de leur propre initiative des réformes, qu'ils ne peuvent tenter sans leur autorisation. 2. Les communautés elles-mêmes Un premier point s'offre à l ' e x a m e n : celui des relations mutuelles entre la communauté comme tout, et les individus, supérieurs ou inférieurs, qui la constituent. Deux éléments importants demandent ici considération : d'abord, l'esprit caractéristique, par lequel s'expriment l e s 1 Luc. 18, 27. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 38 relations mutuelles des communautés avec leurs membres ; puis, les obstacles qu'engendrent certains préjugés contre l'obéissance religieuse, de laquelle dépend essentiellement la rénovation de l'esprit propre à la communauté. Une société organisée constitue un tout et possède une physionomie typique, que chacun des membres contribue p o u r sa part à déterminer. T o u t effort d'adaptation, entrepris à l'intérieur de ce groupement, entraîne nécessairement certaines modifications de son esprit p r o p r e ; c'est dire, q u ' o n touche en quelque sorte à ses fibres les plus intimes. Or chaque société tient à conserver cet esprit intact, c o m m e c'est son droit et son devoir ; elle désire en voir ses membres imprégnés et préoccupés d'en pénétrer leur vie. L ' E g l i s e de son côté et les Souverains Pontifes, en approuvant un genre de vie déterminé, entendent qu'il se conserve dans toute sa pureté et y veillent avec soin. Si l ' o n tombe d ' a c c o r d pour reconnaître aux Supérieurs majeurs le d r o i t de dire aux inférieurs quel est l'esprit de leur communauté, une question reste posée p o u r tous : où trouver l'expression objective de cet esprit? Les Supérieurs majeurs ne peuvent en décider selon leur goût ou leur impression, même en toute bonne foi et sincérité. Si le Supérieur majeur est aussi le fondateur, et s'il a reçu de l'Eglise l'approbation de ses idées personnelles comme norme d'un état de perfection, il lui est toujours loisible d'en appeler à ses intentions propres. Mais dans le cas contrarrei, il doit revenir à l'idée du fondateur, telle qu'elle est exprimée dans les Constitutions approuvées par l'Eglise. Il ne lui suffit d o n c pas d'une conviction subjective, même étayée par tel ou tel passage des Constitutions. Lorsque le Supérieur propose aux membres de sa communauté l'esprit véritable du fondateur, il exerce son droit et les inférieurs doivent, en conscience, lui obéir. Les droits des Supérieurs et les devoirs des inférieurs sont en cela corrélatifs. L ' E g l i s e et les Souverains Pontifes entendent toujours défendre les droits et urger les devoirs, mais sans sortir des justes limites. P o u r éviter d'exaspérer les uns et les autres et conserver la paix, il suffit que chacun reconnaisse et pratique cette norme, qui fut depuis des siècles celle de l'Eglise et des Papes, et reste toujours en vigueur. P o u r en venir aux difficultés actuelles de l'obéissance religieuse, on remarque que le mouvement d'adaptation a provoqué en ce domaine une certaine tension ; non que fasse défaut un désir sincère de tendre à la perfection au moyen de l'obéissance, mais parce q u ' o n en accentue auj o u r d ' h u i certains traits, que même des religieux sérieux et de conscience Acta Pii Pp. XII 39 délicate voudraient voir disparaître. On l'accuse en particulier de mettre en péril la dignité humaine du religieux, d'entraver la maturation de sa personnalité, de fausser son orientation vers D i e u seul. Ces objections, semble-t-il, s'appuient sur certaines désillusions éprouvées personnellement ou remarquées chez d'autres et font appel aussi à diverses considérations juridiques. Afin de dissiper un sentiment de tristesse, issu d'une interprétation erronée des principes qui gouvernent là vie religieuse ou d'erreurs pratiques dans leur application, q u ' o n se rappelle d'abord la parole du Seigneur : « Venez à moi, vous qui peinez et ployez sous le fardeau, et je vous soulagerai... Devenez-mes disciples, car je suis doux et humble de cœur, et vous trouverez le repos de vos âmes » . 2 Si le Seigneur exhorte ainsi les hommes à se charger de son j o u g , c'est pour leur enseigner qu'au delà de l'observance légale, facilement onéreuse et dure à porter, ils ont à découvrir le sens de la vraie soumission et de l'humilité chrétienne. Bien loin d'offenser la dignité de celui qui s'y soumet, elles le libèrent intérieurement, lui représentent l'acceptation de son état de sujétion non c o m m e une contrainte imposée du dehors, mais c o m m e une remise de soi entre les mains de Dieu dont la volonté s'exprime à travers l'autorité visible de ceux qui ont mission de commander. Le Supérieur de son côté exercera ses pouvoirs dans le même esprit évangélique : « Que le plus grand parmi vous, se comporte comme le plus jeune et celui qui commande c o m m e le serviteur » . 3 La fermeté nécessaire s'accompagnera d o n c toujours chez lui du respect profond et de la délicatesse d'un cœur paternel. L'état religieux fait-il obstacle à l'évolution harmonieuse de la personnalité humaine? La contraint-il à rester dans un certain « infantilisme )), c o m m e d'aucuns le prétendent? Q u ' o n observe d o n c sans préjugé le comportement des hommes et des femmes, qui appartiennent aux états de perfection ! Personne n'oserait certes affirmer que la plupart d'entre eux souffrent d'infantilisme dans leur vie intellectuelle et affective ou dans leur action. Mais, poussant plus loin l'objection, on ne pourrait pas non plus prétendre que, du moins, les communautés et les Supérieurs les contraignent, fil du temps, à adopter des manières de penser et teraient à ce reproche. 2 s MATTH. 11, 29. Luc. 22, 26. au d'agir qui prê- Ceux qui s'en plaignent doivent se souve- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 40 nir que saint P a u l , fixant aux fidèles le but d'une vie ordonnée selon la f o i , les invite à croître dans « l'édification du Corps du Christ », jusqu'à constituer « l ' h o m m e parfait, dans la force de l'âge, qui réalise la plénitude du Christ. Ainsi », continue-t-il, « nous ne serons plus des enfantshésitants » . 4 L ' A p ô t r e ne permet donc pas aux fidèles de céder à l'in- fantilisme, mais il exige qu'ils deviennent des « hommes parfaits ». D'ailleurs, dans la première Epître aux Corinthiens, il rejetait de la façon la plus explicite chez les chrétiens adultes les modes de penser et de sentir, qui caractérisent l'enfance. « Quand j ' é t a i s enfant, je p a r l a i » en enfant, je pensais en enfant, je raisonnais en enfant. Mais devenu homme, j ' a i fait disparaître c e qui était d e l'enfant » . 5 Ce texte, Nous le citions déjà dans Notre allocution du 18 avril 1952 sur l'éducation de la conscience chrétienne, pour rappeler que le r ô l e d'une saine éducation est d'apprendre à l'homme à user judicieusement de sa liberté et à se passer de l'éducateur. Que chaque membre des états de perfection, Supérieur ou inférieur, s'applique les paroles de l ' A p ô t r e ; alors tout danger d'infantilisme s'évanouira, sans p o u r autant mettre en cause le respect de l'autorité légitime ni la soumission sincère à ses décisions. Nous ne revenons pas non plus sur ce que Nous avons dit dans Notre allocution du 8 décembre 1950 au premier Congrès des Etats de perfection, en réponse aux objections avancées contre une prétendue diminution dé la valeur personelle et sociale du r e l i g i e u x ; si ses droits subissent une certaine limitation, l'état auquel il appartient, l'offrande qu'il fait de luimême par l'obéissance, lui confèrent une dignité qui compense largement le sacrifice consenti. L ' o n tire encore argument contre l'obéissance du fait que la dépendance de l ' h o m m e à l'égard du Supérieur s'opposerait au domaine suprême et direct de Dieu sur les consciences. Prétendre que l'homme dépende d'un autre jusque dans sa vie personnelle et son activité, n'est-ce pas conférer au Supérieur des prérogatives réservées à D i e u seul? En fait, l ' E g l i s e n ' a jamais défendu ni approuvé pareille thèse. E l l e regarde l'obéissance comme un moyen p o u r mener l'homme à D i e u . P a r c e que le motif qui l'inspire est celui de l'union à Dieu et qu'elle est ordonnée finalement à l'accroissement de la charité, le Supérieur ne constitue nullement un obstacle interposé entre Dieu et l'inférieur et détournant à son, * Ephes. 4, 12-13. " 1 Cor. 13, 11. Acta Pii Pp. XII 41 profit l'hommage adressé à Dieu seul. Le Supérieur ne peut commander qu'au n o m du Seigneur et en vertu des pouvoirs de sa charge, et l'inférieur ne doit obéir que par amour du Christ, et non p o u r des motifs humains d'utilité et de c o n v e n a n c e ; encore moins par pure contrainte. De la sorte, il conservera, dans la soumission la plus complète, l'empressement j o y e u x de qui ratifie, par l'engagement concret de chaque j o u r , la donation totale de soi-même au Maître unique. Le programme de votre second Congrès Général montre qu'il doit traiter abondamment des relations des communautés entre elles, dans la ligne du mouvement de rénovation et d'adaption que vous poursuivez. Aussi n'est-ce pas Notre dessein d'entrer ici dans les détails. N o u s sommes certain fixées par rappeler la S. que, et que l'on Congrégation des tout doivent exister, rité d'ailleurs en conservant observera Religieux. les à l'union et à Il distinctions entre les communautés, bienveillance fidèlement la il faut les règles Nous suftrira de qui existent, et tendre collaboration. avec Il sincé- existe en effet une sorte de (( bien commun » des communautés, lequel suppose que chacune est prête à tenir compte des autres, à s'adapter aux exigences d'une coordination qui comporte nécessairement aussi quelque renoncement en vue du bien général. De vos communautés, unies par la grâce divine dans le Corps de l'Eglise, vaut par analogie ce que saint Paul expose dans le passage bien 6 connu de la première Epître aux Corinthiens, sur les rapports des membres entre eux : chacun dë ceux qui appartiennent au Corps mérite à ce titre le secours de la collaboration de tous en vue de l'unique bien commun, celui de la Sainte Eglise. Il est aisé d'en déduire les sentiments d'estime, de bienveillance, d'obligeance, le désir de collaborer, la sainte émulation, le désintéressement magnanime, ports des communautés entre elles. qui présideront aux rap- Chaque membre doit assurément tenir à sa nature et à sa fonction propre dans le corps, mais il doit aussi comprendre et respecter la fonction des autres et savoir composer avec eux en vue du plus grand bien c o m m u n . Ce qui concerne les rapports des états de perfection avec le Vicaire du Christ et le Saint-Siège, n'a guère besoin d'être rappelé : les prérogatives du Siège Apostolique, fondées sur l'institution du Christ lui-même, et que l ' E g l i s e au cours des siècles n ' a fait qu'élucider et préciser, doivent demeurer inébranlables et sacrées. Si tout fidèle les respecte et s'y confor- 6 1 Cor. E2, 12-27. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 42 me, ceux qui sont dans un état de perfection sauront sur ce point donner l'exemple à tous. Il importe donc de chercher et de maintenir le contact avec lui. Dans l ' E n c y c l i q u e « Humani generis », N o u s avons souligné que la volonté d'éviter le contact et de se tenir à distance fut une raison importante des erreurs et des déviations qui s'y trouvent signalées ; et cette attitude regrettable fut le fait en particulier de certains membres des états de perfection. Ce contact, pour être efficace, sera plein de confiance, de sincérité, de docilité. Le Siège Apostolique désire recevoir de vous des informations non seulement véridiques, mais encore franches, qui permettent de con- naître le véritable état de chaque communauté en ce qui concerne la doctrine et la vie, la formation ascétique et l'observance, la discipline religieuse et l'administration temporelle, et ainsi du reste. C'est alors seulement qu'il est possible de p r o m o u v o i r le bien et de corriger à temps le mal, car dans les dispositions d'esprit favorables dont N o u s parlons, les réponses, règles et instructions du Saint-Siège portent leurs fruits. Il est encore une chose sur laquelle N o u s ne voulons pas manquer l'occasion de dire un mot, c'est la volonté de « centralisation », que beauc o u p prêtent au Saint-Siège et lui reprochent. Le mot « centralisation » peut désigner un système de gouvernement, qui prétend tout appe- ler à soi, tout décider, tout diriger, réduisant les subalternes au simple rôle d'instruments. Cette centralisation est absolument étrangère à l'esprit des Pontifes E o m a i n s et du Siège Apostolique. Mais le SaintSiège ne peut renoncer à sa qualité de centre directeur de l'Eglise. T o u t en laissant aux Supérieurs constitués les initiatives prévues par les Constitutions, il d o i t réserver son droit et exercer sa fonction de vigilance. Ce qu'il conviendrait de dire au sujet de la rénovation et de l'adaptation des rapports des communautés entre elles et avec le Saint-Siège se trouve suffisamment indiqué, N o u s semble-t-il, dans votre programme. Les principes, que Nous avons rappelés, vous offrent une direction et N o u s ne doutons pas que vous saurez les approfondir avec fruit. *- * * Le domaine de la perfection, dans lequel N o u s avons fait avec vous quelques pas, est fort vaste et fort beau, mais il y reste encore des zones à explorer. N o u s avons attiré votre attention sur la perfection en général et sur la perfection dans l'état de perfection. N o m b r e u x sont aujourd'hui non seulement les clercs et les religieux, mais aussi les laïcs qui Acta Pii Pp. XII 43 s'intéressent à ces questions ; en les confrontant avec certaines idées et principes modernes, ils y entrevoient des problèmes sérieux et complexes, dont la solution leur échappe cependant, malgré le vif désir qu'ils ont de la trouver. G'est pourquoi Nous avons voulu leur apporter quelque lumière, en rappelant les principes qui permettent d ' y répondre. En terminant ce discours, Nous vous laisserons encore une pensée de saint Paul dans son Epître aux Colossiens 7 : « P a r dessus tout, ayez la charité, en laquelle se noue la perfection ». Au delà des problèmes et des discussions, cherchez surtout l'union à Dieu, et vous approcherez sans cesse davantage de la perfection. Telle est la grâce que Nous vous souhaitons et que N o u s implorons sur vous du Très-Haut, en v o u s accordant du fond du cœur Notre paternelle Bénédiction Apostolique. 7 Col. 3, 14. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 44 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i ALMERIENSIS - GRANATENSIS ET A L I A R U M DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Initis inter Sanctam Sedem et Hispanicum Gubernium de finibus dioecesium solemnibus Conventionibus die x x v n mensis Augusti anno 1953, E x c m u s P. D. Hildebrandus Antoniutti, Archiepiscopus titularis Synnadensis in Phrygia et Nuntius Apostolicus in Hispania, enixe ab Apostolica Sede postulavit ut nonnullarum dioecesium limites ibidem immutarentur. Ssmus D o m i n u s Noster Pius Divina Providentia P P . X I I , auditis E x c m i s locorum quorum interest Ordinariis, ratus huiusmodi finium immutationem catholicae Religionis firmitati atque incremento valde profuturam, oblatas preces benigne censuit excipiendas. Quapropter, suppleto quatenus opus sit eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesentibus hisce Apostolicis Litteris, omnium de quibus agitur dioecesium mutatis finibus, adnectit : 1. dioecesi Almeriensi: archipresbyteratum vulgo Euercal-Overa nuncupatum, qui a dioecesi Carthaginensi in Hispania distrahitur; paroecias, vulgato nomine : Piñara, Alba, Abrucena, Doña María, Escullar e Ocaña, quae hucusque dioecesi Guadicensi obnoxiae erant, et omnes paroecias archipresbyteratu um, vulgo Ber ja et Lau jar, intra fines archidioecesis Granatensis exstantes. Proinde, dioecesis Almeriensis territorium, intra limites civilis provinciae, cui nomen Almería, deinceps continebitur ; 2. archidioecesi Granatensi : paroecias nuncupatas : Zaf arraya, Almendral et Ventas de Zafarraya, dioecesi Malacitanae adscriptas, in territorio tamen civilis provinciae, vulgo Granada, sitas. Mandat insuper Sanctitas Sua ut omnia acta et documenta memoratarum paroeciarum clericos, fideles et bona temporalia respicientia ab Sacra Congregatio Consistorialis 45 eis ad quos spectat, quam primum fieri poterit, suae cuique Curiae Episcopali tradantur. Ad clerum autem quod attinet, statuit ut simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, clerici dioecesi illi censeantur incardinati in cuius territorio legitime degunt. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sanctissimus D o m i n u s Noster memoratum E x c . P . D . Hildebrandum Antoniutti deputare dignatus est, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem, quam primum, remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum R o m a , ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die .10 mensis Iulii 1957. $3 F r . A . I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. £ß S. Iosephus Ferretto, Adsessor II CINCINNATENSIS DECRETUM TRANSLATIONIS CATHEDRAE METROPOLITANAE Metropolitanam Cathedram Cincinnatensem, mutatis circumstantium aedium condicionibus, a S. Petri A p o s t o l i ad V i n c u l a ad S. Monicae ecclesiam, ut amplitudine, situ et decore necessitatibus responderet, die 16 Iulii anno 1938 A p o s t o l i c a Sedes transferri decrevit. Cum v e r o in praesens praefatum vetus templum D e o in honorem S. Petri A p o s t o l i ad Vincula, in urbe Cincinnatensi exstans, ad summum usque fuerit reiectum et affabre decoratum, E x c m u s P. D. Carolus Iosephus Alter, Archiepiscopus Cincinnatensis, ab A p o s t o l i c a Sede enixe postulavit ut Metropolitana Cathedra Cincinnatensis in memoratum templum S. Petri A p o s t o l i ad V i n c u l a restaurari possit. P o r r o haec Sacra Congregatio Consistorialis, attento favorabili v o t o E x c m i P . D . Hamleti Ioannis Cicognani, Archiepiscopi titularis Laodicensis in Phrygia et in Civitatibus Foederatis Americae Septentrio- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 46 nalis Delegati Apostolici, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo D o m i n o Nostro P i o , Divina Providentia P p . X I I tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto quatenus opus sit eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, Cathedram Metropolitanam Cincinnatensem a S. Monicae ad S. Petri A p o s t o l i ad V i n c u l a ecclesiam transfert cum omnibus iuribus, honoribus et privilegiis quibus ceterae Metropolitanae Ecclesiae fruuntur. Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio Consistorialis deputat memoratum E x e m u m P. D. Hamletum Ioannem Cicognani, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi iussit Gonsistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum R o m a , ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, A n n o Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, die prima mensis Augusti, in festo S. Petri Apostoli ad V i n c u l a . £B F r . A . I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor SACRA CONGREGATIO RITUUM i BARCINONEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI DOROTHEAE DE CH0PITEA VELLUTA SERRA, MATRESFAMILIAS UNIONIS COOPERATORUM SALESIANORUM SODALIS. SUPER DUBIO An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Christi Ecclesia, suae ipsius naturae congruenter, c u m ab ipso auctore suo sancta constituta sit et sanctitatis effectrix, opus sanctificationis persequi numquam desistit, quandoquidem ex D e i voluntate ad vitae Sacra Congregatio Rituum 47 sanctimoniam omnes, qui ea duce et magistra utuntur, niti debent. ((Haec est voluntas Dei, ait S. Paulus (1 Thess. 4, 3 ) , sanctificatio vestra ». Quam quidem cuius generis esse oporteat, D o m i n u s ipse ita declarat : « Estote ergo vos perfecti, sicut et pater vester caelestis perfectus est » (Mt. 5, 48). Nec vero putandum est ad paucos quosdam lectissimos seu magno atque excelso animo praeditos id pertinere, ceteris autem in inferiore quodam virtutis gradu licere consistere, velut si veri nominis sanctitas, qualem Catholica proponit Ecclesia, aut adaequari non possit, aut certe tam ardua sit ad assequendum tantisque implicetur fastidiis ac taediis, ut in plerosque fidelium non cadat et ad viros mulieresque extra claustra degentes neutiquam accommodetur. Tenentur, e contra, hac lege omnino omnes,* nemine excepto. Nec ceteroquin iis, qui ad christianae perfectionis fastigium pervenerunt, quos quidem paene innumeros ex omni aetate atque ordine fuisse testatur historia, non eadem, quae reliquis, naturae infirmitas obtigit, aut non similia fuerunt pericula obeunda aut non similibus vexati fuere tentationibus. Praeclare ad h o c scribit S. Augustinus : « Non igitur Deus impossibilia iubet, seë iubendo admonet et facere quod possis et petere quod non possis » ( D e natura et gratia, c. 43, n. 50, P. L. 44, c o l . 271). Dorothea De Chopitea Villota Serra, qua puella, qua sponsa, qua materfamilias et qua vidua viam perfectionis christianae, licet vitam extra monasterii saepta degerit, ita secuta est, ut inter eos qui ad fastigium sanctitatis pervenerunt accenseri videatur. J a c o b o p o l i , in urbe Chilensis Nationis capite, anno 1816, die 5 Iunii mensis, N i c o l a o Chopitea et Isabella Villota parentibus, censu, pietate et honestate praeclaris, ortum duxit F a m u l a Dei, eodemque die Baptismo regenerata sacr oque chrismate linita est, nominibus susceptis Antonia et Dorothea a Doloribus. Ob civiles tum illic perturbationes, parentes eius in Hispaniam se contulerunt suumque domicilium Barcinone constituerunt, ubi Dorothea ad mortem usque vitam gessit. Paterna in d o m o , cum septemdecim fratribus, christianis moribus ac litterarum primordiis a parentibus sedulo est imbuta. Docilis, oboediens, pia et obsequientissima a teneris annis exstitit, in pauperes misericors ; puerilia oblectamenta non adamabat, nec publica spectacula celebrabat. Quum, patre in urbe Sancti Iacobi de Chile aegrotante, mater eo contendere debuerit ut viro curas praestaret, Dorothea nostra sexdecim annos vix nata Iosepho Serra nupsit. In coniugali statu munera uxoris et matrisfamilias egregie coluit, sive erga virum, quocum per quinquaginta annos in pace, concordia et amore 48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vitam christianam egit, sive erga sex filias ex matrimonio susceptas, quas ad pietatem educa vit, sive erga famulos, quibus veluti matrem se exhibuit, sive praesertim erga pauperes et derelictos, quos materno affectu refovit. Sacrosancto Missae Sacrificio cotidie interesse, ad S. Synaxim pie accedere, Iesum in Tabernaculo absconditum invisere, Deiparam V i r g i n e m sacri rosarii formula honorare, Caelicolas colere et pro animabus piaculari igne expiandis et preces fundere et stipem erogare in deliciis habuit. Ecclesiasticos viros magno prosequebatur obsequio. Caritate erga p r o x i m u m incensa, nullis ferme laboribus, i n c o m m o d i s , expensis vel maximis pepercit, ut misericordiae opera promoveret, foveret, adiuvaret et excitaret. Itaque pias d o m o s , collegia, asyla, nosocomia, opificia et hospitium p r o puellis emendandis condidit multaque alia multiformis caritatis instituta aluit. Inter Cooperatrices Salesianas ab ipso S. Ioanne B o s c o cooptata, Opera Salesiana modis omnibus munifice adiuvit. Quae c u m promoveret et moliretur opera, familiaria negotia et officia minime neglexit, imo tam sedulo et prudenter administrabat et fideliter adimplebat, ut « Angelus domus » appellaretur luculenterque ostenderet ipsos domesticos lares sanctitatis palaestram fieri posse. Laboribus tandem confecta, pulmonum m o r b o repente correpta, sanctis refecta Sacramentis, die 3 Aprilis anno 1891, aetatis suae quinto super septuagesimum, B a r c i n o n e sancto fine quievit. Virtutum et sanctitatis fama, qua Serva D e i Dorothea De Chopitea Villota Serra vivens inclaruit, longe lateque post eius obitum diffusa est, supervenientibus quoque prodigiis per eius intercessionem, uti fertur, a D e o patratis. H i n c factum est ut, studio et cura Salesianorum, beneficiorum memores acceptorum, ordinaria inquisitio in Curia Barcinonensi super fama sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum in genere praefatae Dei Famulae inita fuerit anno 1927 atque absoluta anno 1930 ; cui rogatorialis, qui dicitur, processus, Taurini anno 1929 celebratus, accessit. Qui processus ad iuris normam instituti, R o m a m missi sunt et severo S. Rituum Congregationis examini subiecti sunt. Postulatoriae interim litterae quamplurium Sacrorum Antistitum R o m a m missae sunt, quibus a S u m m o Pontifice expostulant ut causae beatificationis ipsius Servae Dei manus apponatur. Sacra autem R i t u u m Congregatio, scriptis eidem Dei Famulae, tributis ad iuris normam perpensis, die 4 mensis Maii anno 1952 quominus ad ulteriora procedi posset nihil obstare decrevit. Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante R e v m o D o m i n o I u l i o Bianchini, Societatis S. Francisci Salesii Postulatore Generali, infrascriptus Cardinalis, Sacra Congregatio. Rituum, 49 l o c o E m i ac Revmi Domini Friderici Cardinalis Tedescumi, Episcopi Tusculan. et huius causae ponentis seu Relatoris, die 5 Martii anni 1957 in Ordinario S. Rituum Congregationis coetu ad Vaticanum habito, dubium proposuit discutiendum : An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. E m i autem et Revmi Purpurati Patres sacris ritibus tuendis praepositi, relatione Cardinalis auscultata auditisque Officialium Praelatorum suffragiis, praecipue vero R. P. D. Sylvii Romani, Fidei Promotoris Generalis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem in casu et ad effectum de quo agitur, si id Sanctissimo placuerit. F a c t a demum, subscripto die per infrascriptum Cardinalem Sanctissimo D o m i n o nostro P i o Papae X I I his super rebus fideli relatione, Sanctitas Sua, sententiam Purpuratorum Patrum ratam habens, commissionem introductionis causae beatificationis Servae Dei Dorotheae De Chopitea Villota Serra, Matris familias, sua manu signare dignata est. Datum R o m a , die 21 mensis Iunii, A n n o Domini 1957. C. Card. CICOGNANI, Praefectus h. © S. t A. Carinci, Archiep. S e l e n e , Secretarius II LUGDUNEN. CANONIZATIONIS BEATI MARCELLINI IOSEPHI BENEDICTI CHAMPA GN AT, SACERDOTIS CONFESSORIS, INSTITUTI PARVULORUM FRATRUM MARIAE FUNDATORIS. SUPER DUBIO An signanda sit Commissio resumptionis Causae in casu et ad effectum, de quo agitur. Beatorum caelitum honoribus vix duobus ab hinc annis, die scilicet 29 mensis Maii 1955, Venerabili Marcellino Iosepho Benedicto Champagnat in Patriarchali Vaticana Basilica sollemni ritu decretis, novensilis Beati sanctimoniae fama et Christifidelium cultus erga eum cotidie magis ac cotidie latius propagatus et ferventius auctus est, adeo ut Deus, eodem suffragante Beato, plures gratias, ni forte et miracula, devotis adprecatoribus concesserit et patrare sibi complacuerit. H i n c Christifideles permulti, praeter ipsos Parvulos Fratres Mariae eorum4 - ACTA, vol. XXV. n. 1. — 27-1-1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 50 que innumeros alumnos, eundem Beatum suprema Sanctorum corona redimitum exoptant. Id testati sunt in suis ad Summum Pontificem missis litteris Purpurati Patres Archiepiscopi : Lugdunen., Sydneyen., Ma- rianopolitana Neo-Eboracen., Januen., Oampostellan., S. Pauli in Brasilia et S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, necnon plures alii Archiepiscopi et Episcopi, Sanctitatem Suam enixe supplicantes ut commissionem resumptionis causae canonizationis praedicti Beati signare benigne dignaretur. Instante igitur F r . Alexandro, Generali Postulatore Instituti Parvulorum Fratrum Mariae, Emus ac Revmus Dominus Benedictus Cardinalis Aloisi Masella, Episcopus Praenestin., huius Causae Relator, in Ordinario S. Rituum Congregationis coetu die 21 mensis Maii a. 1957 ad Vaticanum habito, dubium proposuit discutiendum : An signanda sit commissio resumptionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Et Elmi Patres sacris ritibus tuendis praepositi, post auscultatam ipsius Cardinalis Ponentis relationem, audito quoque R. P. D. Sylvio R o m a n i , Promotore Generali Fidei, omnibus mature perpensis ceterisque de iure servandis servatis, rescribere censuerunt : esse commissionem resumptionis Affirmative, seu Signandam causae canonizationis Beati Marcel- lini Iosephi Benedicti Champagnat, si Sanctissimo placuerit. De praemissis omnibus facta postmodum Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o Papae X I I per subscriptum Cardinalem fideli relatione, Sanctitas Sua, E m o r u m Patrum sententiam ratam habens, commissionem resumptionis causae canonizationis Beati Marcellini Iosephi Benedicti Champagnat, Confessoris, manu propria dignata est signare. Datum R o m a , die 21 mensis Iunii, A. D.. 1957. C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. © S. f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius III DECRETUM DE PARTE CERAE APUM AUT OLEI IN CANDELIS IN U S U M LITURGICUM ADHIBENDA Plures locorum Ordinarii quaesierunt ab hac Sacra Congregatione an maneat in suo robore decretum n. 4147, diei 14 Decembris 1904, quod praescribit ut « cereus paschalis in aqua baptismali immergendus, et Sacra Congregatio Rituum 51 duae candelae in Missis accendendae sint ex cera apum, saltem in maxima p a r t e ; aliarum vero candelarum, quae supra altaribus ponendae sunt, materia in maiori vel notabili quantitate ex eadem cera sit oportet ». Et Sacra Rituum Congregatio, audito etiam specialis Commissionis consulto, respondendum censuit : Affirmative, et ad mentem. Mens autem est, ut cereus paschalis, duae candelae ad Missae sacrificium destinatae, necnon candela illa, alicubi pro lampade coram Ssmo Sacramento in tabernaculo asservato indeficienter ardente peculiari m o d o confecta, congruam contineant partem cerae apum, vel olei olivarum aliarumque plantarum, ut in potioribus actionibus liturgicis et pro cultu Ssmi Sacramenti nobilior materia in quantum possibile adhibeatur. Attentis tamen praesentis temporis adiunctis, quae adhuc non permittunt ubique terrarum maximam partem illarum candelarum ex praedictis materiis conficere, iisque perdurantibus, remittitur ad Conferentias episcopales cuiusque Nationis praecise determinare ad quantas centesimas partes diminui possit cera apum, aut oleum olivarum vel alia olea ex seminibus extractis in illis regionibus, ut praedictae candelae in usum liturgicum adhiberi valeant. Ubi autem Conferentiae episcopales convenire non solent, Ordinarii locorum ut supra decernant. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Die 1 3 Decembris 1 9 5 7 . C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. $ S. f A. Carinci, Archiep. Seienden., Secretarius IV INSTRUCTIO PRO SACERDOTE INFIRMO VEL CAECUTIENTE CIRCA MISSARUM CELEBRATIONEM EIDEM EX INDULTO APOSTOLICO CONCESSAM 1 - PRAENOTANDA 1. Sacerdos infirmus vel caecutiens seu tali visivae potentiae debilitate, sive accidentaliter, sive habitualiter laborans, ut legere possit nonnisi typos valde crassos, a Sacra Rituum Congregatione dispensationem obtinere potest celebrandi, iuxta normas inferius accuratius exponendas, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 52 aut Missam votivam de beata Maria Virgine aut Missam quotidianam Defunctorum. 2. Conditiones vero huiusmodi privilegii ad amussim observari debent. 3. Si durante privilegio orator plane caecus evadat, tunc a celebranda Missa abstinere debet, donec novum indultum a Sacra Congregatione de disciplina Sacramentorum impetraverit; eoque obtento, sub gravi tenetur uti assistentia alterius sacerdotis. 2 - REGULAE CIKCA MISSAM VOTIVAM DE BEATA MARIA VIRGINE I - Quae Missa votiva de beata Maria Virgine sit dicenda 1. Infirmus vel caecutiens dispensatus dicat Missam quintam, inter votivas de beata Maria Virgine assignatas quovis anni tempore, semper albo colore. 2. Si vero tantae adhuc est potentiae visivae ut legere possit etiam alias quatuor Missas votivas de beata Maria Virgine p r o diversitate Temporum, licet ei easdem celebrare. II - Quando Missa votiva de beata Maria Virgine sit dicenda 1. Missa votiva de beata Maria Virgine dici potest quovis anni tempore ; dici vero debet omnibus et singulis diebus, in quibus non permittuntur Missae quotidianae Defunctorum iuxta Calendarium Ecclesiae in qua Sacerdos infirmus vel caecutiens celebrat ; salvis tamen privilegiis ulterioribus circa Missas Defunctorum infra pag. 3 expositis. 2. In triduo sacro Maioris Hebdomadae Sacerdos caecutiens omnino a celebrando abstinebit. 3. In Festo Nativitatis Domini tres dicere potest Missas. I I I - Quo ritu sit celebranda 1. Si Missa votiva de beata Maria Virgine celebretur pro re gravi et publica simul causa, a Sacerdote infirmo vel caecutiente semper dicuntur : Unica Oratio, Gloria in excelsis, Credo, Praefatio in tono solemni, Ita Missa est, et ultimum Evangelium S. Ioannis In principio, etsi a Sacerdotibus non privilegiatis facienda esset illa die aliqua commemoratio, vel dicenda Collecta ab Ordinario imperata. Sacra Congregatio Rituum 53 2. In omnibus aliis casibus : a) dicitur Gloria in excelsis: I - Quandocumque dicendum est in Missa diei currentis, iuxta Calendarium Ecclesiae in qua Missa celebratur ; II - In iubilaeo propriae ordinationis sacerdotalis ; I I I - In sabbato. b) Orationes quod attinet, unica tantum dicatur oratio. c) Credo dicitur : I - Quandocumque dicendum est in Missa diei occurrentis, iuxta Calendarium Ecclesiae in qua Missa celebratur ; II - In iubilaeo propriae ordinationis sacerdotalis. d) In Praefatione dicitur : ei te in veneratione, praeterquam in Festis beatae Mariae V i r g . , in quibus Praefatio dicitur perinde ac si Missa de Festo celebraretur. e) Ultimum Evangelium semper est S. Ioannis : In principio. f) In Oratoriis privatis, Calendario proprio Celebrans utitur. 3 - RUBRICAE CIRCA M I S S A M DEFUNCTORUM 1. Diebus a Rubrica permissis iuxta Calendarium Ecclesiae, in qua celebrat, seu proprium in Oratorio privato, Sacerdos infirmus vel caecutiens celebrare potest Missam quotidianam Defunctorum, cum vel sine cantu. 2. Hanc Missam celebrat etiam (et quidem ter si placuerit) in Commemoratione Omnium Fidelium Defunctorum, in qua tamen unam tantum Orationem dicet, nempe : Fidelium; servata (si bis vel ter hac die celebret) Constitutione Benedicti Papae XV Incruentum Altaris sacrificium, cuius vigore unam tantummodo Missam cuicumque maluerit applicare et pro ea stipem percipere valeat : alias vero Missas, nulla stipe percepta, pro omnibus fidelibus defunctis et ad mentem Summi Pontificis, prout ceteri Sacerdotes, applicet. 3. Unica Oratio in hac Missa dicitur. 4. Ad Sequentiam Dies irae Sacerdos caecutiens nunquam tenetur. Attamen si Missam cantet, licet ipse Sequentiam non legat, Chorus eam cantare non omittat. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 54 ROMANA Supradescriptam Instructionem ad sacrosanctum Missae sacrificium celebrandum a Sacerdotibus infirmis vel caecutientibus, qui Apostolicum Indultum in casu obtinuerint, iam a Sanctissimo D o m i n o nostro Benedicto Papa XV approbatam modo revisam, infrascriptus Cardinalis sacrae Rituum Congregationis Praefectus edi mandavit. Contrariis non obstantibus quibuscumque. Die 15 Decembris 1957. C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. © S. f A. Carinci, Archiep. Seleucien., Secretarius. Sacra Romana Rota 55 ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I V I C . APOST. A E G Y P T I NULLITATIS MATRIMONII (DENTRICE - MONTANO) Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i Caroli Montano, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae ( R o m a , Palazzo della Cancelleria) die 20 Martii 1958, hora 12, ad disputandum de dubio concordando, vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti D o m i n i Caroli Montano curare debent ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* G. T. Heard, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 16 Decembris 1957. C. Pezzicara, Notarius ff. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Charles Montano, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 20 mars 1958, a 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidance du dit Mr Charles Montano, devront, dans La mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 56 Officiale II SUCCÜRSEN. et S. AEGIDII NULLITATIS MATRIMONII et DISPENSATIONIS (URIBE - RODRÍGUEZ) Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i Georgii R o dríguez Neira, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. Romanae Rotae ( R o m a , Palazzo della Cancelleria) die 24 Martii 1958, hora 12, ad disputandum de dubiis concordandis, vel ad infrascripta subscribenda et ad diem designandam, qua habebitur Turnus pro causae definitione : 1) An constet de matrimonii nullitate, in casu; et quatenus negative : 2) An consilium praestandum sit Sanctissimo pro dispensatione super matrimonio rato et non consummato, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti D o m i n i Georgii Rodríguez Neira curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur.* Emmanuel Bonet, Ponens Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 18 Decembris 1957. C. Pezzicara, Notarius ff. * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Georges Rodríguez Neira, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 24 mars 1958, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans cette cause? Et dans la négative. Doit-on interroger le Saint-Père pour la dispense super rato et non consummato, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Georges Rodríguez Neira, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. An. et vol. L 24 Februarii 1958 (Ser. I I , Y. X X V ) - N. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE i COLUMBENSIS - REGISTRENSIS (CAMPI GRANDIS - AURATOPOLITANAE) DISTRACTIS QUIBUSDAM MUNICIPIIS A CORUMBENSI DIOECESI ET A PRAELATURA (( NULLIUS » REGISTRENSI, DUAE FORMANTUR DIOECESES (( CAMPI GRANDIS )) ET (( AURATO POLITA NA )). P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Inter gravissima summi Pontificatus officia, quae gerenda D e o iubente etsi impares suscepimus, maximi momenti esse arbitramur Ecclesiar u m statum aptius disponere atque ordinare : N o s enim non latet, hac ratione animorum salutem uberiore fructu comparari, reique catholicae magna incrementa in toto terrarum orbe afferri. Probamus igitur libenter venerabilis Fratris sententiam A r m a n d i Lombardi, Archiepiscopi titulo -Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolici Nuntii, qui, utilitati fidelium consulere cupiens, ad meridiem Civitatis vulgo Mato Grosso, in Brasilia, degentium, a Nobis postulavit ut distractis quibusdam terris ab Ecclesiis Corumbensi et Registrensi, duae fierent dioeceses. Comperto 5 - ACTA, vol. XXV, n. 2 — 24-2-1958. 58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale itaque quid super hanc rem sentirent venerabiles Fratres Ladislaus P a z , dioecesis Corumbensis Apostolicus Administrator, Camillus Faresin, Praelatus « nullius » Registrensis, et Ordinarii ecclesiasticae provinciae Cuiabensis, qui omnes huic consilio enixe faverunt; post auditos venerabiles Fratres Nostros S. R. E. Cardinales Negotiis Consistorialibus praepositos, suppletumque eorum consensum qui aliquid iuris habeant, de summa potestate sequentia iubemus. A Corumbensi dioecesi territorium separamus, in quo sunt municipia vulgo C a m p o Grande, A g u a Clara, Aparecida do Taboado, Cassilândia, Corguinho, Jaraguari, Paranaíba, Ribas d o R i o P a r d o , R i o V e r d e d o Mato Grosso, R o c h e d o , Sidrolândia, Terenos, Tres Lagoas, et australem regionem municipiorum Cox i m et Camapüa ; quorum item duorum municipiorum septemtrionalem partem e praelatura « nullius » Registrensi, quae ea complectitur, distrahimus, ex iisque omnibus territoriis dioecesim constituimus, Campi Grandis nuncupandam, iisdemque finibus cingendam ac municipia simul sumpta, quae diximus. Episcopi domicilium erit in urbe vulgo Campo Grande, eiusque potestatis cathedra ad tempus in aede statuetur S. Ioseph, B. M. V. Sponso, sacra, quae suetis iuribus honestabitur, usque dum scilicet novum digniusque cathedrale templum exstruetur, B. Mariae Virgini « da A b a d i a » et S. A n t o n i o Patavino sacrandum. Deinde a Corumbensi Ecclesia municipia dividimus, quae populus vocat Dourados, Amambai, Bataguaçu, Itaporâ, Maracajú, P o n t a Porâ, R i o Brilhante, ex eorumque territorio alteram condimus dioecesim, Auratopolitanam ap- pellandam, ipsisque finibus terminandam atque omnia municipia, e quibus efficitur. Sedes Episcopi urbs erit D o u r a d o s , in cuius templo, B. M. V. ab origine Intaminatae sacro, episcopalis cathedra ad tempus collocabitur, quodque omnibus fruetur iuribus ad ceteras pari gradu aedes spectantibus, quoadusque scilicet novum erigetur cathedrale templum, S. Cordi Iesu dicandum. Praesules Ecclesiarum Campi Grandis et Auratopolitanae simul translaticia habebunt iura, facultates, honores et insignia, simul oneribus officiisque obstringentur, quae Episcoporum dignitatem consequuntur. Qui Episcopi, eorumque novae Sedes, erunt Metropolitae Archiepiscopo Cuiabensi eiusque illustri archidioecesi obnoxii et suffraganei. V o l u m u s ut Canonicorum Collegium, ad Episcopos lectissimorum virorum consilio iuvandos ad sacrosque ritus illustrandos, in utraque Ecclesia constituatur, iuxta normas aliis sub plumbo Litteris edendas ; quodsi ob rerum adiuncta statim fieri non possit, Canonicorum vicem Consultores dioecesani ad iuris praescripta praestabunt. Quod au- Acta Pii Pp. XII 59 tem attinet ad sacrorum alumnos educandos, qui spes sunt catholici sacerdotii, decernimus u t s a c r a domus, in urbe Campo Grande iam exstans, sit dioecesis Campi Grandis proprium Seminarium. E p i s c o p o autem A u ra topolitanö grave iniungimus onus, eum districte obligans, novi Seminarii saltem elementarii excitandi, iuxta leges iuris et S. Consilii de Seminariis studiorumque Universitatibus. Ex quo electi iuvenes Romain, in Pontificium Ephebeum Pianum Brasilianum, mittentur, ut philosophiae ac theologiae disciplinis perfectius imbuantur. Episcopalem utriusque dioecesis mensam component Curiae reditus, fidelium pecuniae sponte oblatae, ac denique bonorum pars quae, ex divisione mensarum Corumbensis et Registrensis, p r o rata cuiusque parte novis Ecclesiis obvenient, servato Canone 1500 C. I. C. Quod vero ad clerum spectat, volumus ut simul ac dioecesium erectio ad effectum fuerit deducta, tune clerici dioecesi illi habeantur ascripti, in cuius finibus, his Litteris descriptis, legitime degunt. Item regimen, administratio, Vicarii Capitularis, Sede vacante, electio, aliaque huiusmodi, ad sacrorum canonum iussa temperentur. Omnia denique acta, quae ad novas Sedes quomodolibet respiciant, quam primum ab Ecclesiis, a quibus ipsae originem ducunt, ad earum Curiam mittantur. Quae Nostra decreta curabit efficienda venerabilis Frater Armandus Lombardi, quem diximus, vel ille qui, cum res agi debeat, Nuntiaturae in Brasilia praeerit. Cui vero negotium gerendum obtigerit, hic et omnes habebit potestates ad id necessarias, etiam cuilibet viro delegan das, si opus fuerit, m o d o ecclesiastica dignitate praedito, et onus sustinebit actae rerum divisionis documenta exarandi, eorumque fide digna exempla ad S. Consistoriale Consilium mittendi. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effieacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si o s t e n d e r e t u r . Quae Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 60 Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel q u o q u o m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Poritificünl iussa non fecerint. Datum R o m a , apud S. Petrum, die quinto decimo mensis Iunii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card, COSTANTINI S. R. E. Cancellarius i% Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Caesar Serafini, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Loòo © Plumbi ., In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. 19. II MONTISCLARI - PARACATUENSIS (IANUARIENSIS) DIVISIS CERTIS TERRITORIIS A DIOECESI MONTISCLARI ET A PRAELATURA (C NULLIUS )) PARACATUENSI, NOVA EFFICITUR DIOECESIS, IANUARIENSIS APPELLANDA." ; P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Laeto auspicio amplificatur Ecclesia sancta, a Christo Iesu illi assimulata arbori quae ex parvo germine crescens latas patulasque explicat frondes, eademque omnes homines complectitur, ut eos c u m divino Servatore communicata gratia coniungat. Cuius rei Nobis sunt testimonio preces venerabilis Fratris A r m a n d i Lombardi, Archiepiscopi titulo Caesariensis Philippi et in Brasilia A p o s t o l i c i Nuntii, qui ad maius fidelium bonum procurandum, peramplas incolentium Montisclari dioecesim et Paracatuensem praelaturam « nullius », a Nobis nuper postulavit ut, divisis hisce Sedibus, nova efficeretur Ecclesia. Nos igitur, qui ad unam intendimus filiorum Nostrorum utilitatem, hanc sententiam probamus, auditis scilicet venerabilibus Fratribus Iosepho Alves de Trindade, Epi- Acta PU Pp. XII 61 scopo Montisclari, Eliseo van de Weijer, E p i s c o p o titulo Goritano et Praelato Paracatuensi, et Iosepho Newton de Almeida Batista, Ada? mantino Metropolita; itidem, de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consistorialibus praepositorum, suppleto eorum consensu qui in hac re aliquod habeant ius, de summa Nostra potestate haec quae sequuntur decernimus. A Montisclari dioecesi territorium seiungimus, in quo sunt municipia vulgato nomine Januária, Manga, Sâo Francisco, Espinosa, Monte Azul, Mato Verde, cum regione Arinos, quae ad municipium vulgo Sâo R o m â o pertinet ; insuper a praelatura (( nullius » Paracatuensi municipium dividimus Sâo R o m â o , in q u o exstant civiles regiones Sâo R o m â o , Capâo R e d o n d o , et F o r m o s o ; e quibus ita distractis septem municipiis novam dioecesim fundamus, quae Ianuariensis appellabitur, quaeque iisdem finibus terminabitur atque ea oppida simul sumpta, quae enumeravimus. Conditae dioecesis sedes atque Episcopi domicilium erit urbs Ianuaria, iii cuius curiali templo, Perdolenti Virgini Mariae sacro, cathedra pontificalis magisterii collocabitur, cum omnibus iuribus ad ceteras cathedrales aedes spectantibus. Quae pariter iura, honores, insignia ac privilegia omnibus debentur Episcopis, iis novus quoque Ianuariensis Episcopus fruetur, qui tamen et oneribus officiisque tenebitur, iure et consuetudine hanc eximiam comitantibus dignitatem. Ianuariensis Ecclesia erit cum suo sacro Praesule suffraganea et subiecta archidioecesi Adamantinae atque eius Metropolitae Archiepiscopo. V o l u m u s ut, ad Episcopum praeclarorum virorum senatu honestandum et iuvandum, et ad sacra splendidiore ritu facienda, quam primum Canonicorum Collegium constituatur, iuxta normas aliis sub plumbo Litteris edendas ; quodsi hoc fieri statim non possit, Canonicorum loco Consultores dioecesani eligantur. Mensa episcopalis constabit e Curiae fructibus, e fidelium donis ac pecuniis, e dote a publica auctoritate danda, ac denique e bonorum portione, quae, divisis pro rata parte mensis Montisclari et Paracatuensi, novae dioecesi cedent, servato Canone 1500 C. I. C. Cum autem Nobis admodum sit cordi puerorum institutio, Ianuariensem qui sacerdotio D e o vocante initientur, iubemus, conscientiam eius obligantes, Episcopum Seminarium saltem elementarium quam primum excitandum curare, ad iuris praescripta ac S. Congregationis de Seminariis studiorumque Universitatibus traditas leges. Ex quo cum iuvenes adoleverint, ac philosophia et theologia imbuendi erunt, optimi quique R o m a m mittantur, in Pontificium Ephebeum Pianum Brasilianum excipiendi. Quod autem ad dioecesis regimen et administrationem, ad Vicarii Capitularis electionem, vacante Sede, ad aliaque huiusmodi, sacri canones religiose serventur. Item ad clerum quod spectat, simul ac, dioecesi condita, hae Litterae fuerint Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 62 ad effectum perductae, clerici censeantur illi Ecclesiae addicti, in cuius territorio legitime degant. Documenta denique et acta, quae ad novam Sedem eiusque clericos, fideles ac temporalia bona quomodolibet respiciant, quam primum a Curiis dioecesium, e quibus ipsa originem sumit, ad eius Curiam mittantur, in tabulario sedula cura servanda. Ad haec autem Nostra iussa efficienda, venerabilem Fratrem eligimus Armandum Lombardi, quem diximus, cui omnes facimus ad id necessarias potestates, cuilibet etiam viro delegandas, dummodo ecclesiastica potestate pollenti, eidemque onus imponimus actae rei documenta scribendi, eorumque exempla, ad unguem exacta, ad S. Consilium Consistoriale quam cito mittendi. Quodsi, cum haec fieri debeant, alius Apostolicae in Brasilia Nuntiaturae praeerit, hic et potestates et onera eadem habebit. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum R o m a , apud S. Petrum, die quinto decimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI S. R. B. Cancellarius Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus T o n d i n i Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Caesar Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. 20. Serafini, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Pii Pp. XII LITTERAE 63 APOSTOLICAE I TITULUS AC PRIVILEGIA BASILICAE MINORIS CONFERUNTUR ECCLESIAE PAROECIALI B. MARIAE V. IN URBE CONSTANTIA, ARCHIDIOECESIS FRIBURGENSIS. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Venusta quidem est natura et situ urbs Constantia, quam lacus alluit Brigantinus, nobilior vero Templo principe, Beatae Mariae Virgini dicato, quod ab ultima antiquitate catholicus populus solet celebrare. Id enim post invecta christiana sacra in Germaniam conditum esse tradunt, anno fere DC p.Ch.n., quemadmodum rerum gestarum scriptores asseverant; qui etiam haud perperam opinantur sacram eam Aedem ab ipso initio fuisse episcopalem. Circiter annum vero millesimum eidem augustae domui Dei ampla adiuncta est accessio, ita ut in tres alas per columnarum series divideretur novaque commendaretur dignitate ; saeculo deinde xv ab utroque latere addita sacella, quae Gothicae artis speciem prae se ferunt. Cum autem novatorum conatibus Germania tota perturbaretur, Templum gravia accepit detrimenta ; quod, mitescente tandem saeculo, anno MDLI iterum fuit consecratum. Est praeterea memorandum Aedem anno MDCCCXXVI, sublata dioecesi Constantiensi atque sede episcopali Priburgum Brisgoviae translata, factam esse curialem. In tanta autem vicissitudine haec fuit nec desinit esse religionis quoddam domicilium eximium, cum ibi summa cum veneratione excolatur sepulcrum Sancti Conradi, Episcopi Constantiensis, et urbis, hoc nomine appellatae, et archidioecesis Friburgensis caelestis Patroni. Potissimum denique est in huius Templi laudibus ponendum quod Patres Concilii Oecumenici sexti decimi, eodem loci coacti, sacros inibi egerunt coetus, et Martinus P P . V, Decessor Noster, Episcopus consecratus est et Summi Pontificatus insigne sollemni ritu suscepit. Quo vero Aedis tam illustris honor, Nostro quidem beneficio, magis augeretur, Venerabilis Frater Eugenius Seiterich, A r chiepiscopus Friburgensis, nomine quoque cleri plebisque christianae suis commissae curis, Nos rogavit, ut hoc Templum, religione, rerum memoria, structurae genere, sacraque supellectile perquam insigne, Basilicae Minoris titulo ac iure donaremus. Quibus precibus libenti benignoque animo exceptis, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestà- Acta Apostolicae Sedis ••- Commentarium Officiale tis plenitudine harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Ecclesiam D e o in honorem Beatae Mariae V i r g i n i s in urbe Constantia, intra Friburgensis Archidioecesis fines, consecratam, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Templis eodem nomine appellatis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, valida atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et o b t i n e r e ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x x mensis Maii, anno MDCCCCLV, Pontificatus Nostri septimo decimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis II TEMPLUM BEATAE MARIAE VIRGINIS A GRATUS, BENEVENTI EXSTANS, TITULO BASILICAE MINORIS CONDECORATUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Pietatis clarissimae monumentum est Templum Beneventanum, quod, Deiparae V i r g i n i opiferae sacrum, Ecclesiam Sanctae Mariae a gratiis solet populus appellare. V o t o enim nuncupato, decuriones eius urbis anno MDCCCXXXVIIII id exstruere statuerunt, ut, miserentissimae Matris caelestis deprecatione, choleram morbum in Samnio tunc vulgo ingruentem propulsarent. Nec defuit piis supplicationibus Augusta V i r g o , Beneventanos servans a pestilentia immunes. Templum vero, communi civium studio exaedificatum, vetustam subsecutum est sacram A e d e m , quae, nomine Sancti Laurentii extra moenia insignis, a saeculo VII repetebatur. Egregium hoc Marianae religionis domicilium, anno MDCCCCXXXXÌII ignivomis missilibus diverberatum, gravissimis est damnis affectum : tamen invicta pietate m o x restitutum fuit, quod belli deleverat immanitas, quin etiam reparatum Acta PU Pp. XII 65 in melius. Admireris ergo, praeter operis magnitudinem, structurae genus, quod a renatis artibus nuncupatur, ornamentorum copiam, auri nitorem, marmoris pretiosi varietatem. Super aram maximam, quam Leo P P . X I I I , Decessor Noster, i m m . me., d o n o dedit, quasi in augusto solio collocata est statua Beatae Mariae Virginis a gratiis, in quam Christifideles, non m o d o ex urbe sed etiam e toto Samnio et ex A p u l i a , numquam non pientissime feruntur ; quo singulari religionis studio permoti, Nos A l m a m Deiparam hoc nomine invocatam totius regionis Samniticae caelestem Patronam non ita pridem renuntiavimus. D o m u s Dei praeterea honestissima affluit supellectile, sacris vestibus arte laborans et fulgidis; quarum rerum nonnullae munificentia Benedicti P P . X I I I , item Decessoris Nostri, olim Beneventani Archiepiscopi, eo congestae sunt. H a u d pauci vero Franciscales Sodales, quibus Templum est concreditum, divinis rebus ibi operam dant curantque, ut Christifideles supernis locupletentur muneribus. Cui Templo merito dilaudando cupiens, Nostro quidem beneficio, decus addere, dilectus filius Minister Provinciae Franciscalis Samniticae-Hirpinae Nos submisse rogavit, ut id Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenter auditis, N o s , ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum templum D e o in honorem Beatae Mariae Virginis a gratiis Beneventi consecratum ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae sacris Aedibus hoc nomine insignibus rite competunt. Contraris quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas, atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII mensis Iunii, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA a Brevibus Apostolicis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale EPISTULA AD REVMUM P. AUGUSTINUM GEMELLI, UNIVERSITATIS STUDIORUM MEDIOLANENSIS A SACRO IESU CORDE RECTOREM MAGNIFICUM PIUS PP. XII Dilecte fili, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Peculiares quidem gratias Nos tecum benignissimo D e o agimus, qui n o n m o d o tuae vitae cursum adeo produxit ut p r o x i m e , octoginta aetatis annis exactis, natalem sacerdotii tui quinquagesimum celebraturus sis, sed virtutem quoque industriamque tuam ita adiuvit fovitque, ut, tam diuturno temporis spatio, multa sane eaque praeclara gesseris ad Ecclesiae et civilis cultus incrementum. Ipse enim, humanis litteris et doctrinis excultus, arteque medica egregie peritus, postquam Fratrum Minorum Ordini nomen dedisti ac deinde sacerdotio initiatus es, statim pietatis tuae erga Deiparam Immaculatam testimonia praebuisti, Lapurdensia miracula strenue tuendo perque Italiae urbes evulgando ; prima dedisti sollertiae tuae documenta in studiis promovendis, plura commentaria in lucem edendo ac moderando, inter quae eminet illud de philosophia neoscholastica, quod ad prosequendam Aquinatis doctrinam tantopere confert ; praeterea psychologiae Institutum condidisti, quod inter p r e s t a n t i s s i m a eiusdem generis a doctis viris adnumeratur. Quid vero dicendum de Catholica studiorum Universitate Mediolanensi, cuius fundamenta triginta septem abhinc annos iecisti, cuiusque gubernacula per diuturnum hoc tempus tanta cura industriaque ténuisti? Cui quidem tam frugifero et fructuoso Athenaeo novam de re agraria Facultatem in urbe Piacentina nuper adiecisti, quae profecto a scientibus in exemplum exposita esse existimatur. - Quum itaque Decessor Noster ven. mem. P i u s XI ad incrementum scientiarum provehendum anno M C M X X X V I Pontificiam Academiam, ad novas normas redactam, restituit, praeclari huius studiorum domicilii Praesidem te elegit ac nominavit, singulisque quadrienniis Nosmet Ipsi libenter confirmavimus. Neque silentio praeterire volumus singularem tuam sollicitudinem ad cultum liturgicum in p o p u l o provehendum, ad religionem beneque moratam vitam fovendam tot mulierum, quae extra domum necessitatis gratia variis officiis addictae sunt. Acta PU Pp. XII Haec itaque inter cetera promerita tua dilaudantes, 67 tibi, dilecte fili, de sacro munere tam diu utiliterque gesto ex animo gratulamur, simulque D e u m exoramus, ut te seros adhuc in annos, meritorum similiter plenos, ad Ecclesiae bonum scientiarumque profectum sospitare benigne velit. Caelestium interea donorum praenuntia, praecipuaeque Nostrae caritatis testis sit A p o s t o l i c a Benedictio, quam tibi, dilecte fili, ceterisque Athenaei istius moderatoribus cunctisque professoribus et alumnis peramanter in D o m i n o impertimus. Datum R o m a apud Sanctum Petrum, die VIII mensis Decembris, in Conceptione Immaculata B . M . V . , anno MCMLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. PIUS PP. XII Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 68 CONVENTIO INTER APOSTOLICAM SEDEM ET BOUVIANAM REMPUBLICAM DE MISSIONALIBUS REBUS CONVENZIONE CONVENIO FRA LA ENTRE LA S A N T A SEDE SANTA SEDE E LA Y LA REPUBBLICA DI BOLIVIA REPÚBLICA DE BOLIVIA SULLE MISSIONI SOBRE LAS MISIONES : En In nome della Santissima Trinità Sua Santità il Sommo nombre de la Santísima Trinidad Pontefice Su Santidad el Sumo Pontífice P i o X I I e il Presidente Costituzio- P i o X I I y el Presidente Constitucio- nale Bolivia nal de la República de Bolivia Su Sua Eccellenza il signor dottor HER- Excelencia el señor doctor HERNÁN NÁN SILES ZUAZO, mossi dal deside- SILES ZUAZO, animados del propósito rio di facilitare e dare maggior svi- de facilitar y ampliar la beneficiosa luppo alla benefica attività clie svol- labor realizada p o r los Misioneros gono i Missionari nel territorio della en el territorio de la República de Repubblica di Bolivia, hanno deciso Bolivia, di Solemne Convenio. della Repubblica conchiudere una di Solenne Con- han resuelto celebrar un venzione. il A tal fin, Su Santidad el Suino S o m m o Pontefice P i o X I I ha nomi- Pontífice P i o X I I ha nombrado Su nato Suo Plenipotenziario : Plenipotenciario a : A questo effetto, Sua Santità £5ua Eccellenza Monsignor Umberto Su Excelencia Monseñor Hum- Mozzoni, Arcivescovo titolare di Side, berto Mozzoni, Arzobispo titular de Nunzio Apostolico in Bolivia, Side, Nuncio Apostólico en Bolivia, e Sua Eccellenza il signor Presidente Costituzionale blica ha nominato ziario : della suo Repub- Plenipoten- y Su Excelencia el señor Pre- sidente Constitucional de la República ha ciario a : nombrado su Plenipoten- Acta Pii Pp. XII Sua Eccellenza il signor don Ma- 69 Su Excelencia el señor don Ma- nuel Barrau Peláez, Ministro degli nuel Affari Esteri e del Culto. Relaciones Exteriores y Culto, i quali, scambiati i loro rispettivi Barrau Péláez, Ministro de quiénes habiendo canjeado sus res- Pieni Poteri e trovatili in buona e pectivos Plenos Poderes y encon- dovuta forma, hanno convenuto negli trándolos en buena y debida forma, articoli seguenti : han convenido en lo siguiente : Artículo I Articolo I 1. Il Governo di Bolivia, consa- 1. El Gobierno de Bolivia, cons- pevole dell'opera di civilizzazione ciente de la obra civilizadora reali- svolta, attraverso dalla zada secularmente p o r la Iglesia Ca - Chiesa Cattolica Apostolica Roma- tólica Apostólica Romana a través na mediante l'azione missionaria dei de la acción misionera de las dife- diversi Ordini e Congregazioni reli- rentes Ordenes y Congregaciones re- giose, a vantaggio spirituale e ma- ligiosas en beneficio espiritual y ma- i secoli, teriale delle tribù indigene del paese, terial rinnova solennemente il proprio ri- país, reitera solemnemente su reco- conoscimento ai Vicariati Aposto- nocimiento a los Vicariatos Apostó- lici eretti dalla Santa Sede nel ter- licos erigidos en el territorio nacio- ritorio nazionale. nal por la Santa Sede. 2. Detti Vicariati Apostolici pre- de las tribus selvícolas del 2. Dichos Vicariatos A p o s t ó l i c o s en la actualidad son los siguientes : sentemente sono i seguenti : U Vicariato A p o s t o l i c o del Beni, El Vicariato A p o s t ó l i c o del Beni, il Vicariato A p o s t o l i c o di Cuevo, il el Vicariato A p o s t ó l i c o de Cuevo, el Vicariato A p o s t o l i c o di Chiquitos, V i c a r i a t o A p o s t ó l i c o de Chiquitos, il Vicariato A p o s t o l i c o di P a n d o , il el Vicariato A p o s t ó l i c o de P a n d o , Vicariato A p o s t o l i c o di Reyes ed il el Vicariato A p o s t ó l i c o de Reyes y Vicariato A p o s t o l i c o el Vicariato A p o s t ó l i c o de Nuflo de di Nuflo de Cha vez. 3 Châvez. j n—, fì j[ degli attuali Vicariati n 3. L o s límites de los Vicariatos Apostolici sono fìssati in un'Appen- Apostólicos dice alla presente I blecidos en un Apéndice al presente saranno Convenio. Los límites de los Vica- eretti in avvenire risulteranno da riatos A p o s t ó l i c o s que en lo sucesivo scambio di note. se erijan constarán en canje de notas. confini dei Convenzione. Vicariati che actuales quedan esta- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 70 Articolo II Artículo II La Santa Sede potrà erigere nuovi La Santa Sede podrá erigir nuevos Vicariati Apostolici o dividere quelli Vicariatos A p o s t ó l i c o s o dividir l o s già esistenti. Di tali provvedimenti existentes. si comunicación oficial al Gobierno de darà comunicazione ufficiale al Governo di Bolivia affinchè questo Bolivia De tales actos se dará para emani le corrispondenti disposizio- disposiciones ni nentes. amministra tive. que éste dicte administrativas las perti- Artículo III Articolo I I I 1. La Santa Sede affiderà la cura 1. La Santa Sede encomendará a dei Vicariati A p o s t o l i c i agli Istituti los Institutos misioneros que desi- missionari gne, la administración de los V i c a - da essa designati. riatos A p o s t ó l i c o s . 2. Il rappresentante legale di cia- 2. El representante legal de cada scun Vicariato è il V i c a r i o Aposto- Vicariato es el V i c a r i o A p o s t ó l i c o o lico o chi, in sua assenza, lo sosti- quién, en su ausencia, lo reemplace tuisce a norma del Diritto Cano- según el Derecho Canónico. Su nom- n i c o . Il suo nome sarà comunicato, bre será comunicado, c o m o de cos- secondo la consuetudine, dalla Nun- tumbre, p o r la Nunciatura Apostó- ziatura Apostolica lica al Gobierno de Bolivia. al Governo di Bolivia. 3. I Vicariati A p o s t o l i c i , le Congregazioni religiose che in essi la- 3. Los Vicariatos A p o s t ó l i c o s , las Congregaciones religiosas que en vorano, le quasi-parrocchie, le chie- ellos trabajen, las cuasi-parroquias, se e gli oratori godranno di perso- las iglesias y los oratorios, gozarán nalità de personería jurídica. giuridica. I V i c a r i apostolici comunicheran- L o s V i c a r i o s Apostólicos comuni- no al Ministero degli Affari Esteri e carán al Ministerio de Relaciones del Culto la lista degli Enti sopra Exteriores y Culto la nómina de las menzionati, entro sei mesi dalla ra- Instituciones que se acabü tifica della presente Convenzione. cionar, dentro de seis meses de la men- ratificación del presente Convenio. 4. Godranno di eguale riconosci- 4. Gozarán de igual reconocimien- mento gli Enti che saranno in av- to las entidades que sean ulterior- venire eretti o approvati nei V i c a - mente erigidas o aprobadas en l o s riati A p o s t o l i c i , a condizione che il Vicariatos A p o s t ó l i c o s , a condición Acta Pii Pp. JII 71 Decreto di erezione o di approva- de que el Decreto de erección o apro- zione ufficialmente bación sea comunicado oficialmente per iscritto al Ministero degli Affari p o r escrito al Ministerio de Relacio- Esteri e del Culto. nes Exteriores y Culto. sia comunicato Artículo I V Articolo IV Il Governo di Bolivia concederà El Gobierno de Bolivia otorgará, ai Missionari, che esercitano il l o r o a los Misioneros que ejerzan su apos- apostolato nel territorio dei V i c a - tolado en el territorio de los V i c a - riati A p o s t o l i c i , particolari attestati riatos Apostólicos, credenciales que che permettano l o r o di ottenere le les permitan obtener las mayores maggiori facilitazioni di transito e facilidades de tránsito y la prefe- trattamento preferenziale da parte rente atención Autoridades delle Autorità civili e militari. Pa- civiles y militares. Asimismo, les fa- rimenti agevolerà l o r o la concessio- cilitará el otorgamiento de la na- de las ne della nazionalità boliviana, pre- cionalidad boliviana, previo el cum- vio adempimento delle relative pre- plimiento de los requisitos legales scrizioni legali. correspondientes. Artículo V Articolo V 1. A l l o scopo di orientare l'edu- 1. Con el objeto de orientar la edu- cazione secondo lo spirito degli in- cación dentro del espíritu y de acuer- segnamenti Cattolica do c o n las enseñanzas de la Iglesia della Chiesa Apostolica R o m a n a ed in armonia Católica Apostólica Romana, los V i - con essi, i V i c a r i Apostolici provve- carios A p o s t ó l i c o s tendrán a su car- deranno re- go la enseñanza religiosa y de moral ligione e della morale cattolica in católica en todas las escuelas fisca- tutte le scuole ufficiali esistenti nei les de su jurisdicción. territorio all'insegnamento della loro della giurisdizione. Il personale destinato a tale inse- El personal destinado a dicha en- gnamento sarà nominato dai V i c a - señanza será nombrado p o r los V i - ri Apostolici d ' a c c o r d o con il Mini- carios Apostólicos de acuerdo con stero dell'Educazione. el Ministerio de Educación. 2. I V i c a r i Apostolici potranno 2. Los Vicarios Apostólicos po- fondare e dirigere scuole per gli in- drán instituir y dirigir escuelas para digeni e gli immigrati, istituti per los indígenas e inmigrantes, insti- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 72 l'insegnamento elementare, collegi tutos de enseñanza elemental, colegios secundarios y profesionales. secondari e professionali. 3. L o s profesores de religión y de 3. G l i insegnanti di religione e di morale cattolica nelle scuole ufficiali moral católica, en las escuelas fis- e gli insegnanti delle scuole parroc- cales, y los profesores de las escue- chiali per indigeni saranno retribuiti las parroquiales para indígenas, se- dal Governo di Bolivia c o m e gli altri rán retribuidos por el Gobierno de professori delle scuole ufficiali e go- Bolivia c o m o los demás profesores dranno degli stessi diritti sociali. de escuelas fiscales y gozarán de similares derechos sociales. 4. L o s Vicariatos A p o s t ó l i c o s y las 4. I Vicariati Apostolici e le Congregazioni missionarie potranno fon- Congregaciones misioneras podrán dare, fuori dei territori di missione, constituir, fuera de los territorios de case per il reclutamento e la forma- misión, casas de reclutamiento para zione la del personale missionario e formación del personal misio- case di riposo per i Missionari : que- nero y casas de reposo para los Mi- ste case costituiscono un solo Isti- sioneros ; estas casas constituyen un tuto per ogni Vicariato A p o s t o l i c o Instituto único, con personería jurí- e per ciascuna Congregazione, con dica, para cada V i c a r i a t o A p o s t ó - personalità lico y para cada Congregación. giuridica. Articolo V I A richiesta del Governo di Boli- Artículo V I A pedido del Gobierno de Bolivia, Apostolici potranno los Vicarios A p o s t ó l i c o s podrán au- autorizzare i Missionari a cooperare torizar a los Misioneros a cooperar con le Autorità del Registro Civile, con las Autoridades del Registro Ci- a condizione che non sia, in alcun vil, a condición de que no sea de nin- m o d o , limitata la libertà del Missio- gún m o d o restringida la libertad del nario c o m e Ministro della Chiesa. Misionero c o m o Ministro de la Igle- via, i Vicari In nessun caso i Missionari saranno sia. En ningún caso los Misioneros soggetti al regolamento disciplinare estarán sujetos al reglamento disci- nè ad altre prescrizioni o formalità plinario ni a otras prescripciones o stabilite per i pubblici impiegati. formalidades vigentes para los funcionarios públicos. Articolo V I I Artículo V I I 1. I Missionari si sforzeranno di 1. L o s Misioneros se esforzarán unire all'opera di evangelizzazione por aunar a la obra de evangeliza- degli indigeni — che costituisce il ción de los indígenas — que consti- Acta PU Pp. XU fine principale della loro 73 attività tuye la finalidad primordial de su apostolica — anche la cura di pro- apostolado — la del fomento de la muovere la prosperità materiale del prosperidad territorio e dei rispettivi abitanti. y de sus habitantes. 2. A tale s c o p o , ciascun V i c a r i o material del territorio 2. Para el cumplimiento del propó- A p o s t o l i c o studierà e farà studiare sito enunciado, cada V i c a r i o A p o s - da persone competenti le possibilità tólico estudiará y hará estudiar, p o r industriali e commerciali della pro- adecuados elementos técnicos, las pria regione, comunicando l'esito di posibilidades industriales y comer- dette ricerche al Supremo Governo, ciales de su respectiva zona, comu- il quale darà ai V i c a r i A p o s t o l i c i nicando el resultado de dichas in- l'aiuto necessario sviluppo vestigaciones al Supremo Gobierno, dell'agricoltura e delle industrie, che el cual prestará la necesaria ayuda possano essere impiantate, e per la a los V i c a r i o s A p o s t ó l i c o s para el costituzione di cooperative ed opere incremento de la agricultura y de sociali. las industrias que puedan ser im- per lo plantadas, así c o m o para el establecimiento de cooperativas y obras sociales. Artículo V I I I Articolo VITI di Bolivia concederà El Gobierno de Bolivia concederá ai Vicariati A p o s t o l i c i la esenzione a los Vicariatos Apostólicos libera- dalle imposte nazionali, dipartimen- ción de las obligaciones impositivas tali e municipali : nacionales, Il Governo departamentales y mu- nicipales para : a) per l'acquisto ed il possesso a) la obtención y posesión de di beni immobili da destinarsi al so- bienes raíces, a fin de dedicarlos al stentamento del culto, alla fonda- sostenimiento del culto, la implan- zione di ospedali, di scuole e di ope- tación de hospitales, escuelas y obras re di beneficenza in generale; de beneficiencia en general ; b) per l'acquisto ed il possesso di b) la adquisición y posesión de terreni, compresi nel territorio dei tierras, dentro del territorio de los Vicariati Vicariatos A p o s t ó l i c o s , p o r una ex- Apostolici, da destinarsi alla costituzione di aziende agricole tensión o industriali, per una superfìcie che 2.000 (dos mil) hectáreas, para de- non potrà eccedere i 2.000 (duemila) dicarlas al establecimiento de em- ettari. presas agrícolas o industriales. 6 - ACTA, vol. XXV, n. 2 — 24-2-1958. que no podrá exceder de Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 74 Articolo IX I Vicariati chiedere A r t í c u l o IX Apostolici l'assegnazione potranno di Los V i c a r i a t o s A p o s t ó l i c o s podrán terreni solicitar la adjudicación de tierras incolti per destinarli a scopi mis- baldías con el objeto de aplicarlas sionari e di colonizzazione. In detti a finalidades misioneras y coloniza- terreni saranno raggruppate le tri- doras. En dichas tierras serán con- bù non civilizzate, cercando di fa- centradas las tribus no civilizadas, vorire la formazione di piccole pro- propendiéndose a la formación de prietà e di cooperative a vantaggio propiedades pequeñas y de coopera- degli indigeni. tivas en beneficio de los nativos. Tali proprietà saranno esenti dal Tales propiedades estarán exentas pagamento di imposte per il tempo del p a g o de impuestos durante el ritenuto necessario. tiempo que fuese necesario. Articolo X Artículo X I Vicariati Apostolici, assegnatari Los Vicariatos A p o s t ó l i c o s , que dei terreni menzionati nell'articolo sean adjudicatarios de las tierras precedente, e mencionadas en el artículo anterior, macchinari, im- podrán adquirir e instalar en ellas : potranno collocare in e s s i : acquistare pianti, veicoli, m o t o r i ed altri at- maquinarias, trezzi necessari al fine di creare con- motores y otros implementos indis- ingenios, vehículos, dizioni adatte allo sviluppo e sfrut- pensables, a fin de emplearlos en la tamento nel c a m p o agricolo e indu- creación de condiciones apropiadas striale. Dette attrezzature continue- para el incremento de la agricultura ranno y de obras industriales. Dichos im- ad appartenere ai Vicariati A p o s t o l i c i anche dopo che la popo- plementos lazione indigena sarà stata integrata do a los Vicariatos A p o s t ó l i c o s aún alla vita nazionale. después de que la población neòfita continuarán pertenecien- sea incorporada a la vida nacional. Artículo XI Articolo XI II Governo di Bolivia concederà El Gobierno de Bolivia otorgará a esenzione los V i c a r i o s A p o s t ó l i c o s liberación dal pagamento di imposte doganali del pago de impuestos aduaneros pa- per la importazione di macchinari, ra la importación de maquinarias, trattori e veicoli, necessari all'atti- tractores y vehículos, necesarios pa- vità dei Vicariati A p o s t o l i c i . ra los Vicariatos A p o s t ó l i c o s . ai Vicari A p o s t o l i c i la Acta Pii Pp. ^XII Articolo XII 75 Artículo X I I Il Governo di Bolivia esonererà El Gobierno de Bolivia autorizará dalle imposte — nazionali, diparti- la liberación de impuestos — nacio- mentali e municipali — gli edifìci nales, departamentales y municipa- destinati al cattolico,' come les — de los edificios destinados al chiese, oratori, case parrocchiali con culto católico c o m o iglesias, orato- relative dipendenze nei paesi dei V i - rios, casas parroquiales con sus si- cariati Apostolici, scuole e collegi tios adyacentes en los pueblos de destinati agli indigeni. los Vicariatos Apostólicos, escuelas culto y colegios para indígenas. Articolo XIII Artículo X I I I Il Governo di Bolivia concederà la franchigia postale El Gobierno de Bolivia otorgará telegrafica franquicia postal y telegráfica a las per la corrispondenza ufficiale dei comunicaciones oficiales de los V i - Vicari nel- carios Apostólicos mencionados en l'art. I e dei P r o c u r a t o r i di cui al- el artículo I y de los Procuradores l'art. mencionados en el artículo X V I I del Apostolici XVII e menzionati della presente Con- venzione. presente Convenio. Articolo X I V 1. In conformità alle Artículo XIV tradizioni 1. Conforme a la tradición de la della Nazione Boliviana, il Governo Nación Boliviana, el Gobierno de di Bolivia darà aiuti per la costru- Bolivia ayudará a la construcción zione di chiese, asili per orfani e de ricoveri per vecchi, scuole, dispen- y ancianos, sari, ospedali, strade ed altre opere hospitales, necessarie nel territorio necesarias en el territorio de los V i - riati Apostolici, dei V i c a - stanziando iglesias, asilos para escuelas, caminos y huérfanos dispensarios, otras obras un'ap- cariatos A p o s t ó l i c o s , asignando una posita somma nel Bilancio Nazio- partida especial en el Presupuesto nale. Nacional. 2. Parimenti, quale giusta ricom- 2. Asimismo, c o m o una justa com- pensa per il lavoro pieno di abne- pensación a la labor sacrificada que gazione che compiono i V i c a r i A p o - realizan los V i c a r i o s Apostólicos y stolici ed i Missionari per la evan- los Misioneros en la evangelización gelizzazione degli indigeni, il Go- de los nativos, el Gobierno de Bolivia verno di Bolivia darà, annualmente concederá, a cada Vicariato A p o s t ó - Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 76 a ciascun Vicariato A p o s t o l i c o un lieo, anualmente, que una permita subvención sussidio globale che permetta di cor- global rispondere una congrua retribuzione equitativos a los Vicarios Apostóli- pagar haberes ai Vicari A p o s t o l i c i e al personale cos y al personal misionero. missionario. A r t í c u l o XV Articolo XV Il Governo di Bolivia prenderà le misure necessarie per impedire la El Gobierno de Bolivia adoptará las medidas necesarias para impe- contrattazione forzosa e il trasferi- dir la contratación y el traslado de mento degli indigeni fuori del terri- los selvívolas fuera del territorio de torio dei Vicariati A p o s t o l i c i , al fine los Vicariatos A p o s t ó l i c o s , a fin de di proteggerli da soprusi che si vo- protegerlos de exacciones que se pre- lessero commettere nei loro riguardi. tendiera cometer con ellos. L o s V i - I Vicari Apostolici notificheranno al carios A p o s t ó l i c o s denunciarán ante Ministero degli Interni tali atti od el Ministerio de Gobierno, actos de altri che rivestano una qualsiasi for- esa naturaleza u otros que revistie- ma di oppressione o di spoliazione. sen formas de opresión o expoliación. Le autorità nazionali presteranno Las Autoridades nacionales pres- la massima collaborazione a tutte le tarán la máxima cooperación a t o d o iniziative 'tendenti a combattere l'al- esfuerzo tendiente a combatir el al- coolismo e i giochi d'azzardo. coholismo y los juegos de azar. Artículo X V I Articolo X V I Il Governo di Bolivia, per mezzo El Gobierno de Bolivia, p o r inter- Comunicazioni medio de los Ministerios de Comuni- e della Difesa Nazionale, agevolerà caciones y de Defensa Nacional, fa- i viaggi dei cilitará los viajes de los Misioneros dei Ministeri territori dei delle Missionari dentro dei Vicariati Apostolici dentro de la jurisdicción eclesiástica gratuiti de los Vicariatos Apostólicos, con- sugli aerei dello Stato e coopererà cediéndoles pasajes gratuitos en los per il conseguimento del ribasso del aviones del Estado, y coadyuvará, concedendo loro biglietti (cinquanta per cento) del va- para la obtención de la rebaja del lore degli altri viaggi, sia in aereo o 50% (cincuenta p o r ciento) del valor ferrovia e per il trasporto delle mer- de otros pasajes, sea en avión o fe- 50% ci provenienti dalla città di La P a z . rrocarril, y fletes para la carga procedente de la ciudad de La P a z . Acta Pii Pp. XII Articolo X V I I 77 Artículo X V I I Ciascnn Vicariato A p o s t o l i c o avrà Cada Vicariato A p o s t ó l i c o desi- nella Sede del Governo un Procu- gnará en la Sede del Gobierno un ratore Ecclesiastico che lo rappre- P r o c u r a d o r Eclesiástico para que lo senti in tutte le pratiche ammini- represente en todas las gestiones ad- strative. I V i c a r i A p o s t o l i c i comu- ministrativas. L o s Vicarios Apostó- nicheranno opportunamente al Mi- licos comunicarán oportunamente al nistero degli Affari Esteri e del Cul- Ministerio de Relaciones Exteriores to la nomina del Procuratore Eccle- y Culto el nombramiento del Procu- siastico rispettivo. rador Eclesiástico respectivo. Artículo X V I I I Articolo X V I I I La Santa Sede continuerà a in- La Santa Sede continuará usando mis- de su autoridad para que las Insti- l'evangelizza- tuciones misioneras intensifiquen la zione degli indigeni e l'apostolato evangelización de los indígenas y el missionario. apostolado misionero. teressarsi sionari affinchè gli intensifichino Istituti A r t í c u l o XIX A r t i c o l o XIX Qualora sorgesse qualche dubbio Si en la interpretación del presen- circa l'interpretazione della presen- te Convenio surgiere alguna, duda, la te Convenzione, la Santa Sede e il Santa Sede y el Gobierno de Bolivia Governo di Bolivia cercheranno di buscarán, de común acuerdo, una so comune intesa una soluzione ami- lución amigable. chevole. A r t i c o l o XX A r t í c u l o XX La presente Convenzione, i cui testi in lingua italiana e fanno ugualmente fede, El presente Convenio, cuyos textos spagnola en los idiomas italiano y español, tie- entrerà in nen la misma validez, entrará en vi- vigore al momento dello scambio de- gor desde la fecha de canje de los gli strumenti di ratifica, instrumentos de ratificación, que se che avrà l u o g o nella Città del V a t i c a n o . Questa Convenzione avrà la du- efectuará en la Ciudad del V a t i c a n o . Este Convenio tendrá una dura- rata di dieci anni dalla ratifica e si ción de diez años a partir de su rati- considererà ficación y se considerará tácitamente tacitamente rinnovata Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 78 di dieci in dieci anni, a meno che, sei renovado por períodos de diez años, mesi prima che termini il decennio, a menos que una de las dos Altas una delle due A l t e Parti Contraenti Partes Contratantes declare a la otra dichiari all'altra la sua volontà in su voluntad en contrario seis meses contrario. antes de que concluya el decenio. In fede di che, i Plenipotenziari En fé de lo cual, los Plenipoten- sopra nominati hanno firmato que- ciarios arriba nombrados firmaron y sta Convenzione, in doppio esempla- sellaron este Convenio, en dos ejem- re, e vi hanno apposto i sigilli nella plares, en la ciudad de La Paz a los città di La Paz, il giorno quattro del cuatro días del mes de diciembre del mese di dicembre dell'anno del Si- año del Señor de mil novecientos cin- gnore cuenta y siete. millenovecentocinquantasette. L.©S. L . © S . . . f UMBERTO MOZZONI MANUEL BARRAU PELÁEZ Arcivescovo titolare di Side Ministro de Relaciones Exteriores Nunzio A p o s t o l i c o y Culto APPENDICE ALLA CONVENZIONE MISSIONARIA ( A r t . I n. 3) APÉNDICE AL CONVENIO SOBRE LA MISIONES ( A r t . I n. 3) CONFINI DEI VICARIATI LIMITES DE LOS VICARIATOS APOSTOLICI DI BOLIVIA APOSTOLICOS DE BOLIVIA VICARIATO APOSTOLICO VICARIATO APOSTOLICO DEL BENI DEL BENI Sede del Vicariato : Trinidad. Sede Vicariai : Trinidad. Comprende le Province di Yacu- Abarca las Provincias de Y a c u m a , ma, Mamoré, Iténez, M o x o s , Cercado Mamoré, Iténez, M o x o s , Cercado y e Marbán del Dipartimento del Beni, Marbán del Departamento del Beni. I suoi confini s o n o : all'Ovest la Sus límites son : al Oeste la Pro- Acta PU Pp. XII 79 Provincia Ballivián, al N o r d la P r o - vincia Ballivián, al Norte la P r o - vincia di V a c a Diez del Diparti- vincia de V a c a Diez del Departa- mento del Beni, a l l ' E s t la frontiera mento del Beni, al Este la linea c o l Brasile, al Sud i Dipartimenti di fronteriza c o n el Brasil, al Sur los Cochabaniba e Santa Cruz. Departamentos de Cochabamba y Santa Cruz. VICARIATO APOSTOLICO VICARIATO APOSTOLICO DI CUEVO DB CUBVO Sede del V i c a r i a t o : Cnevo. Sede Vicariai : Cuevo. Provincia A b a r c a toda la Provincia « Cor- (( Cordillera » del Dipartimento di dillera » del Departamento de Santa Santa Cruz all'Est dèi R i o Grande, Cruz al Este del R i o Grande, la de quella di Luis Calvo del Diparti- Luis mento di Chuquisaea, e il territorio Chuquisaea y el territorio al Este all'Est del R i o P i l c o m a y o della P r o - del R i o P i l c o m a y o de la P r o v i n c i a vincia di Gran Chaco del Diparti- de Gran Chaco del Departamento de mento di Tarija. Tarija. Comprende tutta la Calvo del Departamento de I suoi confini sono : al Nord-est Limita : al Noroeste con el R i o il R i o Grande, al N o r d la Provincia Grande, al Norte con la Provincia di Chiquitos, al Sud la frontiera c o l de Chiquitos, al Sur con la linea Paraguay, a Sud-est la P r o v i n c i a del fronteriza del Paraguay, al Sureste Gran Chaco situata ad Ovest del con la Provincia de Gran Chaco si- R i o P i l c o m a y o nel Dipartimento di tuada al Oeste del R í o P i l c o m a y o en Tarija e la Provincia di A z e r o del el Departamento de Tarija y con la Dipartimento di Chuquisaea. Provincia de A z e r o del Departamento de Chuquisaea. VICARIATO APOSTOLICO VICARIATO APOSTOLICO DI CHIQUITOS DB CHIQUITOS Sede del V i c a r i a t o : San Ignacio de V e l a s c o . Comprende le Province di A n g e l Sede Vicariai : San Ignacio de V e lasco. A b a r c a las Provincias de A n g e l Sandoval, V e l a s c o e Chiquitos del Sandoval, V e l a s c o y Chiquitos del Dipartimento di Santa Cruz. Departamento de Santa Cruz. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 80 I suoi confini sono : al N o r d la Provincia di Iténez del Limita : al Norte c o n la P r o v i n c i a Diparti- de Iténez del Departamento del Be- mento del Beni, a Nord-ovest ed Est ni, al Noroeste y Este c o n la línea la frontiera c o l Brasile, al Sud la fronteriza del Brasil, al Sur c o n la Provincia « Cordillera » e a Sud-est Provincia « Cordillera » y al Sur- la frontiera con Paraguay, all'Est este con la República del Paraguay, la Provincia Cercado del Diparti- al Este con la P r o v i n c i a Cercado del mento di Santa Cruz. Departamento de Santa Cruz. VICARIATO APOSTOLICO VICARIATO APOSTOLICO DI PANDO DE PANDO Sede del V i c a r i a t o : Eiberalta. Sede Vicariai : Riberalta. Comprende tutto il Dipartimento Este V i c a r i a t o comprende todo el di P a n d o , la P r o v i n c i a di V a c a Diez Departamento de P a n d o , la Provin- del Dipartimento del Beni e la Mis- cia V a c a Diez del Departamento del sione di Cavinas della P r o v i n c i a Ba- Beni y la Misión de Cavinas de la llivián. Provincia Ballivián. I suoi confini sono : all'Ovest la P o r lo tanto sus límites son : al frontiera con la Repubblica del Pe- Oeste la línea fronteriza con la Re- rú, a N o r d , Nord-est ed Est la fron- pública del Perú, al Norte, Noroeste tiera con il Brasile, al Sud le Pro- y Este la línea fronteriza con el Bra- vince di Y a c u m a e Ballivián del Di- sil, al Sur las Provincias de Y a c u - partimento del Beni e quella di Itu- ma y Ballivián del Departamento del rralde del Dipartimento di La P a z . Beni y la de Iturralde del Departamento de La P a z . VICARIATO APOSTOLICO DI SANTOS REYES VICARIATO APOSTOLICO DE SANTOS REYES Sede del Vicariato : Santos Reyes. Sede Vicariai : Santos Reyes. Comprende la Provincia di Iturral- Abarca la Provincia de Iturralde de del Dipartimento di La Paz e del Departamento de La P a z y la de quella di Ballivián del Dipartimen- Ballivián dei Departamento del Be- to del B e n i ; inoltre le Missioni di ni ; además las Misiones de Covendo, Co vendo, Santa A n a e Muchanes del Santa A n a y Muchanes del Departa- Acta Pii Pp. XII 81 Dipartimento di La P a z e di Chimá- mento de La Paz y de Chimanes nes del Dipartimento dèi Beni. del Departamento del Beni. al N o r d le Sus límites son : al Norte las Pro- Province di Manuripi e Madre de vincias de Manuripi y Madre de D i o s D i o s del Dipartimento di P a n d o , al- del Departamento de P a n d o , al Este l'Est le P r o v i n c e di Y a c u m a e Mo- las Provincias de Y a c u m a y M o x o s xos del Dipartimento del Beni, al del Departamento del Beni, al Sur Sud la Provincia di Caupolicán del la Provincia de Caupolicán del De- Dipartimento di La P a z e all'Ovest partamento de La P a z y al Oeste la la frontiera c o l Perú. frontera con el Perú. I suoi confini sono : VICARIATO APOSTOLICO VICARIATO DI N U F L O DE OHÁVEZ APOSTOLICO DE N U F L O DE OHÁVEZ Sede del Vicariato : Concepción. Sede Vicariai : Concepción. Comprende la Provincia di Nullo Comprende la Provincia de Nuflo de Ohávez del Dipartimento di San- de Ohávez del Departamento de San- ta Cruz. ta Cruz. I suoi confini sono : a Nord-est e Límites : al Noroeste y Norte las Marbán, Provincias de Cercado e Iténez del Dipartimento Iténez del Departamento del Beni, del Beni, all'Est la Provincia di V e - al Este la Provincia de V e l a s c o , al lasco, al Sud la Provincia di Chiqui- Sur la Provincia de Chiquitos, al Nord le Province di Marbán, Cercado e al tos, all'Ovest le Province di W a r - Oeste las Provincias de Warnes y nes e Santiesteban del Dipartimento Santiesteban del Departamento de di Santa Cruz. Santa Cruz. L.ffîS. L.©S. f U. MOZZONI M. BARRATI PELÁEZ Conventione inter Apostolicam Sedem atque Bolivianarn Rempublicam rata habita, die 1 mensis Februarii a. MDCCCCLVIII Ratihabitionis Instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt. Exinde, scilicet ab eodem nuper memorato die, huiusmodi Conventio, inter Apostolicam Sedem atque Bolivianarn Rempublicam icta, vigere coepit ad normam articuli xx eiusdem Pactionis. Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 82 ALLOCUTIONES I Iis quae interfuerunt Conventui, Romae habito, e Sacris Virginibus addictis puellarum Sodalitatibus ab Actione Catholica Italica. * II nostro paterno benvenuto è oggi particolarmente affettuoso, dilette figlie, partecipanti al Corso Nazionale per le religiose Assistenti delle Associazioni parrocchiali ed interne della Gioventù Femminile di Azione Cattolica. La Chiesa, che all'opera vostra deve tanta parte del suo conservarsi, del suo crescere, del suo moltiplicarsi, sempre più convinta della importanza della vostra cooperazione al suo complesso e multiforme apostolato, vi esprime ancora una volta, per il Nostro labbro, la sua gratitudine e vi conferma la fiducia che ripone in voi, Spose di Gesù Cristo, tenere Madri delle membra più delicate o più deboli del suo mistico C o r p o . A voi, come alle persone più adatte, è affidata la coltivazione di un'aiuola, grazie a D i o fragrante e fiorita, che nel giardino della Chièsa ; ha bisogno di particolarissime cure ; e se è vero che il sacerdote, dall'altare, dalla cattedra, dal confessionale, deve provvedere alla sana e cauta direzione spirituale delle giovanette, perchè anch'esse sono anime a lui affidate, è tuttavia necessario che egli trovi in voi le collaboratrici indispensabili, le quali vivano in dimestichezza c o n le giovani, c o m e farebbero le madri o le sorelle maggiori, per accompagnarle, assisterle, sostenerle, confortarle, risollevarle. Su voi dunque conta la Chiesa, come sugli specifici strumenti, di c u i il sacerdote deve servirsi per la retta formazione della gioventù femminile. Naturalmente ciò importa da parte vostra l'impegno di fare o g n i sforzo per essere pari alla vostra delicata missione : anime che si mantengono unite a D i o e non interrompono mai il l o r o colloquio con L u i ; anime dal cuore puro, mite ed umile, a somiglianza del Cuore divino di Gesù ; anime dalle menti aperte a tutto ciò che di buono- e di bello ha posto il Signore nel m o n d o ; anime attente e vigili, desiderose di immolarsi per l'avvento del regno di Cristo. Se a questa preparazione, a questa efficienza umana e soprannaturale, saprete congiungere la fiduciosa certezza che è possibile, in questi tempi di innegabile disorientamento, di guadagnarvi la stima e la confidenza delle giovani ed essere da loro * Die 3 Ianuarii mensis a. 1957. v Acta Pii Pp. XII 83 ascoltate e seguite, voi meriterete sempre più la riconoscenza della Chiesa. Siete Assistenti della Gioventù Femminile di Azione Cattolica. N o n è necessario che ripetiamo qui c i ò che tante volte abbiamo esposto sulla importanza dell'apostolato dei laici. Nè sembra opportuno che nuovamente manifestiamo quanto in molteplici occasioni abbiamo detto per confermare, se mai ve ne fosse bisogno, la Nostra stima e il Nostro affetto verso l ' A z i o n e Cattolica in tutti i suoi rami. V o r r e m m o piuttosto cogliere l'occasione per rivolgere una parola ad alcune di v o i : a quelle, c i o è , che dedicano le loro premure a una particolare forma di Azione Cattolica, che nasce e cresce negli Istituti di istruzione e di educazione. La Nostra parola si indirizza pertanto in particolar m o d o alle Assistenti delle Associazioni interne. 1. Abbiate anzitutto la convinzione che la Chiesa anta profondamente i suoi Istituti di istruzione e di educazione. Ci preme di ridirlo a voi, affinchè nessuna metta in dubbio il carattere primario del lavoro che v o i compite, e pensi che vi si possa rinunciare o almeno dedicare minor parte del vostro tempo e delle vostre energie. Segno di questa importanza è il livore, c o l quale i nemici della Chiesa avversano gli Istituti stessi, tentando di intralciare l'azione, e dimenticando che lo Stato ha bensì il dovere di rendere possibile a tutti l'istruzione e l'educazione, ma non ha il diritto di imporre alle famiglie un determinato tipo di educazione. Pare ad alcuni strano che tante famiglie cattoliche abbiano il timore, purtroppo non infondato, che i loro figli vadano in mano di maestri senza fede e senza pratica cristiana, incapaci quindi di educare cristianamente gli alunni. Per questo vostro prezioso, indispensabile lavoro N o i dunque vi benediciamo, dilette figlie, continuatrici fedeli di una ininterrotta tradizione che fa onore alla Chiesa. La quale costruiva scuole ed apriva Università, quando gli antenati dei suoi presenti denigratori erano ben lontani dall'occuparsi della istruzione del p o p o l o . 2. Ma questo valore oggettivo della vostra azione, la stima piena di fiduciosa attesa che verso di essa nutre la parte più sana della nazione, 10 stesso spirito di ostilità che la circonda da parte di alcuni, debbono farvi sentire la vostra grande responsabilità e impegnarvi a rendere 11 vostro Istituto una palestra viva di piena formazione umana e cristiana. Conosciamo il vostro zelò e il vostro amore verso la gioventù affidata Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 84 alle vostre c u r e ; un amore che dà, che si prodiga, che vive ed opera, sacrificando ogni umana soddisfazione. Si parla a ragione dell'amore delle madri verso i l o r o figliuoli ; ma questi sono carne della l o r o carne e sangue del loro sangue. Chi parla del vostro amore materno? A n c h e voi siete donne, e avete rinunciato alla famiglia che avevate, alla famiglia che avreste potuto crearvi ; rinunciate altresì alla libertà, agli svaghi, a tutto, o quasi, quel che suole interessare una donna e ne riempie la vita. E ciò per amore delle giovani che vi vengono añídate. Vi sarebbe da credere che c o n tanto sforzo, c o n tanti sacrifìci, tutti i vostri Istituti debbano essere necessariamente luoghi, dove il cristianesimo è conosciuto, voluto e vissuto con impegno ed entusiasmo; dove la coscienza del dovere, il senso della disciplina e della esattezza, il sentimento della responsabilità dei propri atti si formino ogni giorno pin. Vi sarebbe da sperare che in tanti anni di permanenza accanto a v o i , le alunne acquistino il gusto del vero, del buono, del bello, e dirigano i propri passi verso Gesù. È forse sempre così, dilette figlie? Escono le alunne dal vostro Istituto cristiane complete? Complete nello sviluppo del l o r o essere e delle l o r o capacità u m a n e ; complete nello sviluppo, risolutamente voluto, della vita divina? S o n o esse pronte, ciascuna nel c a m p o che la Provvidenza affiderà l o r o , a prestare la l o r o opera per la ricostruzione del m o n d o , oggi che tutti implorano, anche se inconsciamente, che si rimetta mano alle strutture, per renderle più abitabili? Nei vostri Istituti non dovrebbe trovar posto il transigere, lo scendere a patti, l'indulgere alla debolezza. Il discernimento non deve significare privilegio, la moderazione lentezza, la soavità mollezza. Preparare le giovani a giudicare il m o n d o cristianamente : a vedere come di fatto è, a sapere come dovrebbe essere, ad operare affinchè sia conforme all'idea divina, aftinché corrisponda al piano di D i o : ecco pratici scopi per l'Istituto cattolico di istruzione e di educazione. 3. In quest'aura di intensa formazione che vuole conquistare tutti, e quindi non trascura nessuno e non si contenta per nessuno di programmi ridotti, N o i vediamo nascere provvidenzialmente l'Associazione interna di A z i o n e Cattolica. Trattasi di immettere nelle alunne un fermento di abbondante vita e di intrepida azione ; trattasi di porre innanzi alle altre un gruppo di risolute avanguardie, che camminino esse stesse spedite e si trascinino dietro quelle che fossero tentate di sostare o di rallentare il passo. A n i m e , vostre collaboratrici nella difficile opera della for- Acta PU Pp. XII SS inazione cristiana delle a l u n n e ; anime, alle quali si può chiedere ogni ardimento possibile, senza il timore che abbiano a rifiutarsi per pigrizia o per rispetto umano. A n i m e , insomma, prime in tutto : nello studio, nella disciplina, nella pietà. Se l'Associazione interna saprà creare questo fermento e questo nucleo di avanguardie, non solo servirà alla vita dell'Istituto, ma sarà di fatto una eccezionale « Scuola Dirigenti » : nessun corso, infatti, per quanto accurato e lungo, può essere equiparato agli anni preziosi di permanenza in Collegio. Quanto beneficio ne verrebbe alle Associazioni parrocchiali. 4. Ciò premesso e riaffermato, non sarà forse inutile di ricordare quanto in varie occasioni siamo venuti dicendo circa la differenza che passa tra l'unità dell'azione dei cattolici (che appare ogni giorno più urgente) e l'unicità dell'Azione Cattolica. Questa ha una sua caratteristica struttura, ha i suoi quadri, il suo metodo, la sua stampa. E nessuno ignora il peso che essa ha avuto ed ha tuttora sull'efficacia dell'azione apostolica della Chiesa, in questi tempi di moltiplicate e più profonde esigenze da parte dei fedeli. Ma essa non è l'unica azione dei cattolici, nè può dirsi che possegga l'unico efficace metodo per la formazione delle anime fervorose. Altre forme — benedette, approvate ed incoraggiate dalla Chiesa — può darsi che si sviluppino e si estendano a nuove attività ; sarà quella l'occasione nella quale darete a conoscere se sapete stimare ed amare quanto fiorisce nella Chiesa. Così, come sarebbe vano opporsi agli interventi spesso improvvisi, talvolta perfino impetuosi dello « Spirito divino », cui (( la gioventù cattolica in cammino » attinge (( forza » come a sorgente inesauribile e varia. Associazioni interne di Azióne Cattolica : fermento suscitatore di soavissimi e irresistibili fremiti di vita e di azione apostolica in mezzo alle alunne : gruppi di avanguardie formate ed attive, ardite e pronte, che conducono dietro a sè il maggior numero possibile di compagne per le pacifiche battaglie, per l'avvento e la diffusione del regno di Cristo sulla terra. II Ancillis mulieribusque domesticae curae in Urbe addictis. * Il paterno benvenuto che vi diamo, dilette figlie Lavoratrici della casa, vuol essere la conferma dell'assidua premura che N o i dedichiamo alla vostra categoria, più volte dimostratavi, ora accogliendovi con vivo gra* Die 19 Ianuarii mensis a. 1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 86 dimento alia Nostra presenza, ed ora esponendo il Nostro pensiero sul v o stro lavoro, come facemmo parecchi anni or sono, nel corso di tre distinte Udienze concesse ai novelli Sposi, nelle quali illustrammo ampiamente in che m o d o il senso cristiano debba animare i rapporti tra padroni e do1 mestici. Che anzi anche più di recente rivolgemmo nuovamente la parola ad un numeroso gruppo di lavoratrici della vostra categoria. 2 Sicché la presente Udienza, tutta per v o i , sarà come la ripresa di quei colloqui ideali, ispirati dal senso di paternità, propria del V i c a r i o di Cristo, che volge l'amore, nello stesso tempo, a tutti e a ciascuno, scevro di debolezze e di parzialità, rispettoso dei diritti degli uni e degli altri, esigendo però da ambedue le parti corrispettivi doveri. Poiché Ci sembra che in quelle Nostre esposizioni non abbiamo tralasciato alcuno dei punti essenziali sull'argomento, basterà ora che accenniamo a qualche particolare applicazione, non senza raccomandarvi, se è possibile, la conoscenza o la rinnovata lettura di quei Nostri insegnamenti. Il nome di « Lavoratrici della casa », che avete prescelto in questi ultimi anni per designare la vostra categoria, sostituendolo ad altri, denota che qualche cosa è mutato intorno a voi ed in mezzo a v o i . Nella rinnovata coscienza sociale del dopoguerra, ha trovato posto la revisione delle vostre condizioni di l a v o r o ; ma, nello stesso tempo che si è cercato, e tuttora si cerca con buoni risultati, di dare un assetto più conveniente alla vostra categoria, si è notato — e lo notavamo N o i stessi nelle citate esposizioni — che a questa stessa veniva sempre più mancando la stabilità. Il servizio domestico, cioè, è spesso abbracciato non più c o m e un'attività stabile della vita di un giovane o di una fanciulla, ma di un determinato periodo di essa, quasi come un ripiego e un'attesa : ed anche nei casi di persone, che intendano dedicarsi stabilmente a questo genere di lavoro, esso è ben lontano dall'essere inteso come un rapporto di quasi-adozione con la famiglia ospite, bensì rimane confuso con qualsiasi altra prestazione di opera, ben definita nella specie e nel tempo. Tale evoluzione, m o l t o pronunziata nei paesi esenti dalla piaga della disoccupazione, in quanto significa legittima tendenza alla autonomia personale ed economica, è in certo senso un progresso, al quale è necessario che si adatti la società contemporanea ; tuttavia viene a sparire un'istituzione, che, se intesa ed esercitata cristianamente, non è priva di una « sua modesta e discreta bellezza », nè di altri concreti 1 2 Cfr. Discorsi e Radiomessaggi, vol. IV, pagg. 151-158; 165-173; 177-184. Acta Apost. Sedis, vol. XXXXVIII (1956) pagg. 499-503. Acta Pii Pp. XII 87 vantaggi, quale la sicurezza dell'avvenire per c o l o r o che, nel lavoro, sono associati ad agiate famiglie, quasi come membri di esse. Comunque sia per svilupparsi in avvenire la vostra categoria, a voi interessa soprattutto il suo presente, che vi conta in gran numero tra i suoi addetti, ai quali, specialmente alle « lavoratrici », Ci rivolgiamo, per ricordare loro alcuni principi cristiani, validi anche se la prestazione della vostra opera in casa altrui è provvisoria o saltuaria. Il primo è — secondo quanto esponemmo — che il servizio domestico non cede, quanto a dignità, a qualsiasi altro lavoro, sia agricolo che « di ufficio » o nelle industrie, tutti servizi resi alla società. Anzi, se ben si riflette, li supera in dignità, poiché, mentre il termine di questi ultimi risiede ordinariamente nelle « cose », quello del servizio domestico è più vicino alla persona umana : vale a dire, voi aiutate più immediatamente i vostri prossimi nei l o r o bisogni. Affinchè, però, tale intrinseca dignità riceva riconoscimento ed onore, è necessario che le persone, da voi aiutate, condividano il medesimo sentire intorno alla comune fraternità dei figli di D i o . L'assenza di questa persuasione e fede, come creò nel paganesimo l'obbrobrio della schiavitù, così è pronta a crearne una nuova, in qualsiasi caso in cui un uomo è costretto dalle circostanze a dipendere da un altro, sia pure per poche ore al giorno ed in una limitata attività. Se non che, prescindendo da questi casi estremi, ognuno può riscuotere onore e stima in qualsiasi veste di l a v o r o , se egli per il primo onorerà sè stesso con la dignità del cristiano. Una lavoratrice della casa, che professa apertamente la sua fede, che conforma ad essa la sua vita negli atti e nelle parole, nel rispetto ai principi morali, nell'esercizio della carità e della onestà, nell'aborrire la impurità e la frivolezza, non può non riscuotere la stima ed il rispetto nella famiglia in cui vive, anche se superficialmente religiosa, poiché la luce cristiana supera in splendore qualsiasi umano privilegio ed ornamento. Siate, dunque, fedeli ed alacri nel servizio di D i o , prima che in quello degli uomini, dedicando il necessario tempo alla preghiera e mostrandovi risolute nella osservanza della sua santa legge. Il (( lavoro della casa », inoltre, si distingue dagli altri, sopra di essi innalzandosi, perchè, come accennavamo, ha per oggetto i prossimi ; pertanto è un lavoro eminentemente <( umano », simile, in debita proporzione, a quello della infermiera e della insegnante. Quante volte in una casa, ove siano bambini, vecchi, malati, si chiede a voi l'ufficio di sorveglianza, di assistenza e di conforto, che non potreste disimpegnare senza mettervi molto della vostra anima. Di qui il secondo principio : i rapporti Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 88 tra chi presta Popera e chi se ne avvantaggia debbono essere regolati non solo dalle comuni norme della giustizia commutativa, ma anche da un alto senso di umanità, che si esplica in un equo scambio di valori umani. V o i non potreste fare a meno di amare la famiglia che servite, se desiderate che il vostro lavoro sia più lieve a voi e più gradito a quella. Ora l ' i m p e g n o dell'anima, gli affetti del cuore, non possono essere compensati dal solo danaro, ma dal ricambio di affetto e di riconoscenza, dalla stima, dalla comprensione e dalla comunanza nella gioia. In una casa, dove aleggi questo spirito di cristiana carità, non riecheggeranno alteri comandi, aspri rimproveri, motti offensivi, da una parte ; nè, dall'altra, mormorazioni maligne, grida ribelli e segreti rancori. Il servizio non sarà c o m e gettato là, senza garbo, e quasi con l'animo di chi si sente schiavo di un destino nemico, ma prestato lietamente c o m e un aiuto amorevole, che D i o chiede per Sè, meritevole, pertanto, del Suo premio ; dall'altra parte, il c o m a n d o saprà essere tanto d o l c e da confondersi con un'amichevole preghiera. Quell'ideale di « relazioni umane », che da qualche tempo viene promosso dal progredito senso sociale in ogni c a m p o di lavoro, è giusto che trovi immediata attuazione nel vostro, più degli altri bisognoso e più adatto al l o r o sviluppo. Il terzo principio, derivato dai precedenti, è che le responsabilità del vostro lavoro, sia in voi che lo prestate, sia in c o l o r o che se ne giovano, sono, per sè stesse, importanti e gravi. Esse peraltro non riguardano propriamente il lavoro saltuario del rigovernare la casa per qualche ora al g i o r n o ; bensì l'opera stabile con coabitazione e permanente convivenza. Quali siano le responsabilità dei padroni di casa verso le persone ad essi soggette, particolarmente verso le fanciulle e giovani donne, inesperte del m o n d o , spiegammo estesamente nei citati Discorsi agli S p o s i . 3 Responsabilità nella scelta, nella sorveglianza delle l o r o amicizie e dei loro svaghi, nel tratto usato verso di esse, nel buon esempio l o r o d o v u t o . Le vostre responsabilità, invece, verso la famiglia che vi ospita riguardano l'onore e il buon nome di questa, la concordia tra i suoi membri, l'innocenza e le buone costumanze dei bambini, i rapporti c o n gli altri domestici. Il solo avere accennato a questi punti vi dice quanto sia impegnata la vostra coscienza morale, e quanto possa essere grave il danno arrecato da una condotta men che irreprensibile, dal parlare sventato dentro e fuori di casa, dal venir meno al sacro dovere del sommo rispetto 3 Ib. pagg. 177-184. Acta Pii Pp. XII 89 verso l'infanzia, riconosciuto persino dall'antico paganesimo nella sentenza (( maxima debetur puero reverentia » . 4 Quest'ultima responsabilità esige che non si turbi il normale sviluppo della coscienza religiosa e morale dei bambini con discorsi e racconti arditi, con tratto sconvenevole 0 t r o p p o libero, nella errata supposizione che essi non comprendano ancora il male. Gli errori e le negligenze in tutto c i ò sono di ben altra natura e gravità che non siano quelli di un'impiegata, di una commessa di negozio e di qualsiasi altra lavoratrice dell'industria. N o n che le mancanze al proprio dovere in qualsiasi ufficio siano prive di responsabilità morale ; tuttavia le negligenze e gli errori di queste ultime possono quasi sempre ripararsi c o l risarcimento materiale del danno. Ma chi potrebbe riparare adeguatamente le devastazioni provocate dalla calunnia, lo scompiglio gettato tra i familiari da dicerie riferite senza giusto motivo? Come, soprattutto, si potrà mai rimediare al perverso indirizzo dato ai fanciulli? Simili debiti graveranno sulla coscienza di chi li ha contratti per tutta la vita e fin dinanzi al tribunale di D i o , che però è sempre pronto ad accogliere il peccatore pentito. P e r concludere questa Nostra esortazione, ecco quale deve essere la vostra condotta positiva. Stimate il vostro ufficio come servizio prestato a D i o nelle persone dei prossimi, curando in primo l u o g o di custodire in voi stesse la dignità del cristiano. Amate il vostro ufficio, e vedrete che l'obbedienza vi sarà dolce e il lavoro lieve. Nutrite una particolare delicatezza di coscienza nell'esterno comportamento e nelle parole, consapevoli delle responsabilità a voi derivanti dal convivere nelle altrui famiglie. Ma non vorremmo lasciarvi, senza dire una grave parola a c o l o r o , ai quali dedicate con cristiana generosità la vostra opera, nelle case private o negli istituti pubblici, anche religiosi. Gl'insegnamenti sociali, emanati dai S o m m i Pontefici e da N o i stessi, valgono per tutti, anche per 1 lavoratori e le lavoratrici della casa, onerando la coscienza dei datori di lavoro. Questi non soltanto sono tenuti a corrispondere ai loro domestici tutte le provvidenze stabilite dalle leggi, ma debbono altresì, sec o n d o criteri di equità, agevolare l o r o la via verso una sistemazione di sicurezza, non esclusa la formazione di una propria famiglia. In tal caso, non vi sarebbe alcun motivo che giustifichi il diniego del salario familiare a chi dedica tutta la sua attività ad una famiglia o istituto con effettivo vantaggio di questi. Il gravame e c o n o m i c o , che ne deriva, può essere, del 4 luven. Sat. 14, 47. 7 - ACTA, vol. XXV, n. 2 — 24-2-1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 90 resto, alleviato — come lodevolmente spesso si pratica —, occupando anche gli altri membri della famiglia del lavoratore o della lavoratrice. Con il fervido voto che il senso cristiano della vita e del lavoro sia sempre presente ed attivo nel vostro spirito, innalzando preghiere all'Onnipotente D i o , affinchè la sua grazia vi sia di sostegno e di conforto, impartiamo a voi tutte qui presenti, alla vostra Associazione, all'intiera diletta categoria delle lavoratrici della casa, la Nostra Apostolica Benedizione. III Dirigentïbus Foederationis nationalis Italicae Sodalitatum e Familiis cum multa prole. * Tra le visite più gradite al Nostro cuore annoveriamo questa vostra, diletti figli e figlie, Dirigenti e Rappresentanti le Associazioni tra le Famiglie Numerose di R o m a e d'Italia. Vi è infatti nota la viva sollecitudine che Noi nutriamo verso la famiglia, di cui non trascuriamo occasione per illustrare la dignità nei suoi molteplici aspetti, per affermare e difendere i diritti, inculcare i doveri, in una parola, farne un caposaldo del Nostro pastorale insegnamento. Per questa stessa premura verso la famiglia, acconsentiamo di buon animo, ove le occupazioni del Nostro Ufficio non si frappongano, ad intrattenerCi, sia pure per brevi istanti, c o i gruppi familiari che convengono nella Nostra dimora, ed anche, ove sia il caso, di l a s c i a r c i fotografare in mezzo a l o r o , per perennare in qualche m o d o il ricordo della Nostra e della loro letizia. Il Papa in mezzo ad una famiglia ! N o n è forse questo un posto che ben gli si addice? N o n è egli stesso, con significato altamente spirituale, Padre della umana famiglia, rigenerata in Cristo e nella Chiesa? Non si attua forse per tramite di lui, Vicario di Cristo sulla terra, il mirabile disegno della Sapienza creatrice, che ha ordinato ogni umana paternità a preparare l'eletta famiglia dei cieli, dove l'amore di D i o , Uno e Trino, l'abbraccerà con unico ed eterno amplesso, dandole Sè medesimo in beatificante eredità? Ma voi non rappresentate solamente la famiglia, bensì siete e rappresentate le famiglie numerose, vale a dire, le più benedette da D i o , dalla Chiesa predilette e stimate quali preziosissimi tesori. Da queste infatti ella riceve più manifestamente una triplice testimonianza, che, mentre conferma dinanzi agli occhi del m o n d o la verità della sua dottrina e la rettitudine della sua pratica, ridonda, in virtù dell'esempio, a * Die 20 Ianuarii mensis a. 1958. Acta PU Pp. XII 91 grande vantaggio di tntte le altre famiglie e della stessa civile società. Ove, infatti, si incontrino con frequenza, le famiglie numerose attestano : la sanità fisica e morale del p o p o l o cristiano — la fede viva in D i o e la fiducia nella sua Provvidenza — la santità feconda e lieta del matrimonio cattolico. Di ciascuna di queste testimonianze desideriamo dirvi una breve parola. 1. Tra le aberrazioni più dannose della moderna società paganeggiante deve contarsi l'opinione di taluni che ardiscono definire la fecondità dei matrimoni una « malattia sociale », da cui le nazioni che ne sono colpite dovrebbero sforzarsi di guarire con ogni mezzo. Di qui la propaganda del cosiddetto « controllo razionale delle nascite », promossa da persone e da enti, talvolta autorevoli per altri titoli, ma, in questo, pur t r o p p o riprovevoli. Se però è doloroso di rilevare la diffusione di tali dottrine e pratiche, anche nelle classi tradizionalmente sane, è tuttavia confortante di notare nella vostra patria i sintomi ed i fatti di una sana reazione, in c a m p o sia giuridico che m e d i c o . Come è noto, la vigente Costituzione della Repubblica Italiana, per non citare che questa sola fonte, accorda, nell'articolo 31, un « particolare riguardo alle famiglie numerose », mentre la dottrina più corrente dei medici italiani si schiera sempre più in disfavore delle pratiche limitative delle nascite. Non pertanto deve stimarsi cessato il pericolo e distrutti i pregiudizi, che tendono ad asservire il matrimonio e le sue sapienti norme ai colpevoli egoismi individuali e sociali. È da deplorarsi in particolare quella stampa, che di tanto in tanto ritorna sull'argomento c o l manifesto intento di confondere le idee del buon p o p o l o e trarlo in errore con fallaci documentazioni, con discutibili inchieste e perfino con dichiarazioni falsate di questo o quell'ecclesiastico. Da parte cattolica occorre insistere per diffondere la persuasione, fondata sulla verità, che la sanità fisica e morale della famiglia e della società si tutela soltanto con obbedire generosamente alle leggi della natura, ossia del Creatore, ed innanzi tutto nutrendo verso di esse un sacro ed interiore rispetto. Tutto in questa materia dipende dalla intenzione. Si potranno moltiplicare le leggi ed aggravare le pene, dimostrare con prove irrefutabili la stoltezza delle teorie limitative e i danni che dalla l o r o pratica derivano ; ma se manca il sincero proposito di lasciare al Creatore compiere liberamente la sua opera, l'egoismo umano saprà sempre trovare nuovi sofismi ed espedienti per far tacere, se possibile, la coscienza e perpetuare gli abusi. Ora il valore della testimonianza dei genitori di famiglie numerose non solo consiste nel rigettare senza ambagi e Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 92 con la forza dei fatti ogni compromesso intenzionale tra la legge di D i o e l'egoismo d e l l ' u o m o , ma nella prontezza ad accettare con gioia e riconoscenza gli inestimabili doni di D i o , che sono i figli, e nel numero che a lui piace. Tale disposizione di animo, mentre libera gli sposi da intollerabili incubi e rimorsi, p o n e , a giudizio di autorevoli medici, le premesse psichiche più favorevoli per un sano sviluppo dei frutti p r o p r i del matrimonio, evitando nell'origine stessa delle nuove vite quei turbamenti ed angosce, che si tramutano in tare fìsiche e psichiche sia nella madre che nella prole. A prescindere infatti dai casi eccezionali, sui quali avemmo altre volte occasione di parlare, la legge della natura è essenzialmente armonia, e quindi non crea dissidi e contraddizioni, se non nella misura in cui il suo corso viene turbato da circostanze per lo più anormali o dalla contrastante volontà umana. N o n vi è eugenetica che sappia far meglio della natura, ed è buona solo quella che ne rispetta le leggi, d o p o averle profondamente conosciute, sebbene in alcuni casi di soggetti tarati sia consigliabile di dissuaderli dal contrarre m a t r i m o n i o . 1 Del resto sempre e dappertutto il buon senso popolare ha ravvisato nelle famiglie numerose il segno, la prova e la fonte di sanità fìsica, mentre la storia non erra quando addita nella manomissione delle leggi del matrimonio e della procreazione la causa prima della decadenza dei p o p o l i . Le famiglie numerose, lungi dall'essere la « malattia sociale », sono la garanzia della sanità di un p o p o l o , fìsica e morale. Nei focolari, dove è sempre una culla che vagisce, fioriscono spontaneamente le virtù, mentre esula il vizio, quasi scacciato dalla fanciullezza, che ivi si rinnova c o m e soifio fresco e risanatore di primavera. Prendano dunque esempio da voi i pusillanimi e gl'ingenerosi ; a voi conservi la patria gratitudine e predilezione per tanti sacrifìci, che abbracciate nell' allevare ed educare i suoi cittadini ; c o m e vi è grata la Chiesa, che p u ò per mezzo vostro ed insieme c o n v o i presentare all'azione santifìcatrice del divino Spirito schiere sempre più sane e folte di anime^ 2. Nel m o n d o civile moderno la famiglia numerosa vale in generale non a torto c o m e la testimonianza della fede cristiana vissuta, poiché l'egoismo, di cui parlavamo testé come massimo ostacolo alla espansione del nucleo familiare, non può validamente vincersi se non ricorrendo ai principi etico-religiosi. A n c h e di recente si è visto c o m e la cosiddetta « politica demografica » non ottiene notevoli risultati, sia perchè sull'egoismo collettivo, di cui essa è spesso la espressione, prevale quasi 1 Cfr. Ene. Casti connubii, 31 dee. 1930 Acta Ap. Sedis a. 22, 1930, pag. 565. Acta PU Pp. XII 93 sempre l'individuale, sia perchè le intenzioni ed i metodi di quella politica avviliscono la dignità della famiglia e delle persone, pareggiandole quasi a specie inferiori. Soltanto la luce divina ed eterna del cristianesimo illumina e vivifica la famiglia, in tal m o d o che, sia nell'origine sia nello sviluppo, la famiglia numerosa è spesso presa c o m e sinonimo di famiglia cristiana. Il rispetto delle leggi divine le ha dato l'esuberanza delia vita ; la fede in D i o fornisce ai genitori il vigore necessario per affrontare i sacrifìci e le rinunzie che esige l'allevamento della p r o l e ; i principi cristiani guidano e agevolano l'ardua opera di educazione; lo spirito cristiano dell'amore veglia sull'ordine e sulla tranquillità, mentre dispensa, quasi enuncleandole dalla natura, le intime gioie familiari, comuni ai genitori, ai figli, ai fratelli. A n c h e esteriormente una famiglia numerosa ben ordinata è quasi un visibile santuario : il sacramento del Battesimo non è per essa un avvenimento eccezionale, ma rinnova più volte la letizia e la grazia del Signore. Non è ancora terminata la serie dei festosi pellegrinaggi al fonte battesimale, che comincia quella, sfavillante di pari candore, delle Cresime e delle prime Comunioni. Il più piccino dei fratelli ha appena deposto il vestitino bianco tra i più cari ricordi della vita, ed e c c o fiorire il p r i m o velo nuziale, che raccoglie ai piedi dell'altare genitori, figli e nuovi parenti. Seguiranno, come rinnovate primavere, altri matrimoni, altri battesimi, altre prime Comunioni, perpetuando, per così dire, nella casa le visite di D i o e della sua grazia. Ma D i o visita altresì le famiglie numerose con la sua Provvidenza, alla quale i genitori, specialmente poveri, danno aperta testimonianza, riponendo in lei ogni loro fiducia, quando non bastasse la umana industria. Fiducia ben fondata e non vana ! La Provvidenza — per esprim e r c i con concetti e parole umane — non è propriamente l'insieme di atti eccezionali della divina clemenza ; ma il risultato ordinario dell'azione armoniosa della infinita sapienza, bontà e onnipotenza del Creatore. D i o non nega i mezzi di vivere a chi chiama alla vita. Il divino Maestro ha esplicitamente insegnato che « la vita vale più del nutrimento, e il c o r p o più del vestito » . 2 Se singoli episodi, piccoli e grandi, talora sem- brano provare il contrario, è segno che qualche impedimento è stato opposto d a l l ' u o m o alla esecuzione dell'ordine divino, oppure, in casi eccezionali, prevalgono superiori disegni di bontà ; ma la Provvidenza è una realtà, una necessità di D i o Creatore. Senza dubbio, non dalla disarmonia od inerzia della Provvidenza, bensì dal disordine dell'uomo — in parti2 Cfr. MATTH. 6, 25. 94 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale colare dall'egoismo e dall'avarizia — è sorto e si mantiene ancora insoluto il cosiddetto problema della sovrappopolazione della terra, in parte realmente esistente, in parte irragionevolmente temuto c o m e imminente catastrofe dalla moderna società. Con il progresso della tecnica, c o n la facilità dei trasporti, con le nuove fonti di energia, di cui si è appena cominciato a raccogliere i frutti, la terra può promettere prosperità a tutti c o l o r o che ospiterà, ancora per m o l t o t e m p o . Quanto al futuro, chi p u ò prevedere quali altre nuove ed impensate risorse racchiude il nostro pianeta, e quali sorprese, al di fuori di esso, contengono forse le mirabili attuazioni della scienza, appena ora iniziate? E chi può assicurare nel futuro un ritmo procreativo naturale, eguale al presente? È forse impossibile l'intervento di una legge moderatrice intrinseca del ritmo di espansione? La Provvidenza ha riserbato a sè il futuro destino del m o n d o . È intanto singolare il fatto che, mentre la scienza converte in utili realtà ciò che tempo addietro si stimava frutto di accese fantasie, il timore di alcuni trasforma le fondate speranze di prosperità in spettri di catastrofi. La sovrappopolazione non è dunque una valida ragione per diffondere le illecite pratiche del controllo delle nascite, bensì il pretesto per legittimare l'avarizia e l ' e g o i s m o , sia di quelle nazioni che temono dalla espansione delle altre un pericolo alla propria egemonia politica e l'abbassamento del tenore di vita, sia degli individui, specialmente dei più forniti di mezzi di fortuna, che preferiscono il più largo godimento dei beni terreni al vanto ed al merito di suscitare nuove vite. Si giunge in tal m o d o ad infrangere le leggi certe del Creatore c o l pretesto di correggere gli immaginari errori della di lui Provvidenza. Sarebbe invece più ragionevole ed utile che la società moderna si applicasse più risolutamente e universalmente a correggere la propria condotta, rimuovendo le cause della fame nelle « z o n e depresse » o sovrappopolate, mediante un più attivo uso a scopi di pace delle moderne scoperte, una più aperta politica di collaborazione e di scambio, una più lungimirante e meno nazionalistica economia : soprattutto reagendo alle suggestioni dell'egoismo con la carità, dell'avarizia con applicazione più concreta della giustizia. D i o non chiederà conto agli uomini del generale destino della umanità, che è di sua spettanza ; ma dei singoli atti da l o r o voluti in conformità o in dispregio dei dettami della coscienza. Quanto a v o i , genitori e figli di famiglie numerose, continuate a prestare con serena fermezza la vostra testimonianza di fiducia nella divina Provvidenza, certi che ella non mancherà di ricambiarla con la testi- Acta PU Pp. XII 95 monianza della sua quotidiana assistenza, e, se fosse necessario, con straordinari interventi, dei quali molti di v o i hanno felice esperienza. 3. Ed ora qualche considerazione sulla terza testimonianza, atta a rinfrancare i pavidi e ad accrescere in voi il conforto. Le famiglie numerose sono le aiuole più splendide del giardino della Chiesa, nelle quali, come su terreno favorevole, fiorisce la letizia e matura la santità. Ogni nucleo familiare, anche il più ristretto, è nelle intenzioni di D i o un'oasi di spirituale serenità. Ma vi è una profonda differenza : dove il numero dei figli non supera di molto il singolare, là quell'intimo sereno, che ha valore di vita, porta in sè un qualcosa di melanconico e di smorto ; è di più breve durata, forse più incerto, spesso offuscato da timori e da segreti rimorsi. Diversa è, invece, la serenità di spirito nei genitori circondati da una rigogliosa fioritura di giovani vite. Il gaudio, frutto della sovrabbondante benedizione di D i o , irrompe con mille espressioni, con stabile e sicura perennità. Sulla fronte di questi padri e madri, benché gravata da pensieri, non vi è traccia di quell'ombra interiore, rivelatrice di ansie di coscienza o del timore di un irreparabile ritorno alla solitudine. La loro giovinezza non sembra mai appassire , finché perdura nella casa il profumo delle culle, finché le pareti domestiche riecheggiano delle voci argentine dei figli e dei nipoti. Le fatiche moltiplicate, i sacrifìci raddoppiati, le rinunzie a costosi svaghi, sono largamente compensati, anche quaggiù, dalla c o p i a inesauribile di affetti e di dolci speranze, che assediano i loro cuori, senza tuttavia opprimerli nè stancarli. E le speranze diventano presto realtà, dal momento che la più grandicella delle figliuole c o m i n c i a a prestare alla madre la sua opera nell'accudire l'ultimo nato ; il giorno in cui il primogenito rientra per la prima volta, raggiante, c o l suo primo guadagno. Quel giorno sarà benedetto in m o d o particolare dai genitori, che ormai vedono scongiurato lo spettro di una possibile squallida vecchiaia e assicurato il compenso ai loro sacrifìci. I numerosi fratelli, alla lor volta, ignorano il tedio della solitudine ed il disagio dell'essere costretti a vivere tra i più grandi. Î3 vero che la l o r o numerosa compagnia p u ò trasformarsi talora in fastidiosa vivacità, e i loro dissensi in passeggere tempeste : tuttavia, quando queste sono superficiali e di breve durata c o n c o r r o n o efficacemente alla formazione del carattere. I fanciulli delle famiglie numerose si educano quasi da sè alla vigilanza ed alla responsabilità dei l o r o atti, al mutuo rispetto ed aiuto, all'apertura di animo e alla generosità. La famiglia è per essi il p i c c o l o m o n d o di prova, prima che si affronti quello esterno, più arduo ed impegnativo. 96 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Tutti questi beni e pregi assùmono maggiore consistenza, intensità e fecondità, allorché la famiglia numerosa pone a proprio fondamento e norma lo spirito soprannaturale del V a n g e l o , che tutto trasumana ed eterna. In questi casi, agli ordinari doni di provvidenza, di letizia, di pace, I d d i o aggiunge spesso, come l'esperienza dimostra, le chiamate di predilezione, vale a dire, le vocazioni al sacerdozio, alla perfezione religiosa e alla stessa santità. P i ù volte, e non a torto, si è voluto mettere in risalto la prerogativa delle famiglie numerose nell'essere culle di santi ; si citano, tra tante, quella di S. Luigi Re di Francia composta da dieci figli, di S. Caterina da Siena da venticinque, di S. R o b e r t o Bellarmino da dodici, di S. P i o X da dieci. Ogni vocazione è un segreto della Provvidenza ; ma, per quanto concerne i genitori, da questi fatti si può concludere che il numero dei figli non impedisce la loro egregia e perfetta educazione ; che il numero, in questa materia, non torna a discapito della qualità, sia in rapporto ai valori fisici che a quelli spirituali. Una parola finalmente a voi, Dirigenti e Rappresentanti le Associazioni tra le Famiglie Numerose in R o m a e in Italia. Abbiate cura d'imprimere un dinamismo sempre più vigile e fattivo all'azione, che vi proponete di svolgere a vantaggio della dignità delle famiglie numerose e della loro protezione economica. Per il primo scopo conformatevi ai dettami della Chiesa ; per' il secondo occorre scuotere dal letargo quella parte della società non ancora aperta ai doveri sociali. La Provvidenza è una verità ed una realtà divina, che, però, si compiace di avvalersi della umana collaborazione. D ' o r d i n a r i o essa si muove ed accorre, se chiamata e quasi condotta con mano d a l l ' u o m o ; ama nascondersi dietro l'umana operosità. Se è giusto riconoscere alla legislazione italiana il vanto delle posizioni più progredite sul terreno della tutela della famiglia, particolarmente di quelle numerose, non bisogna nascondersi che ne esistono tuttora non poche, le quali si dibattono, senza l o r o c o l p a , tra disagi e stenti. Ebbene, la vostra azione deve proporsi di far giungere anche a queste la tutela delle leggi, e, nei casi urgenti, quella della carità. Ogni risultato positivo ottenuto in questo c a m p o è c o m e una solida pietra posta nell'edificio della patria e della Chiesa : è quanto di meglio si possa fare c o m e cattolici e c o m e cittadini. Invocando la divina protezione sopra le vostre famiglie e sopra quelle di tutta l'Italia, ponendole ancora una volta sotto l'egida celeste della Sacra Famiglia di Gesù, di Maria e di Giuseppe, v'impartiamo di gran cuore la Nostra paterna Apostolica Benedizione. Sacra Congregatio Consistorialis 97 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus D o m i n u s Noster Pius Divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere nimirum : die 3 Iunii 1951. — Titulari episcopali Ecclesiae Medelitanae praefecit, R. D. Stephanum Sobalkowski, rectorem seminarii maioris Kielcensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Ceslai Kaczmarek, Episcopi Kielcensis. die 5 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Germenensi in Galatia R . P . D . Philippum A g l i a l o r o , Protonotarium Apostolicum supra numerum et Vicarium Generalem Archidioecesis Panormitanae, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Ernesti S. R. E. Cardinalis Ruffini, Archiepiscopi Panormitani. die 28 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Reconquistensi, noviter erectae, R. D. Ioannem Iriarte, defensorem vinculi in tribunali metropolitano Bonaerensi. 20 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Aracajuensi E x c . P. D. Iosephum Vincentium Tavora, hactenus Episcopum titularem Prusiensem. die 21 Novembris. — Cathedralibus Ecclesiis invicem perpetuo unitis Ausculanae Apuliae et Ceriniolensi E x c . P. D. Marium Di Lieto, hactenus Episcopum titularem Hirinensem. — Praelaturae nullius Caraveliensi, noviter erectae, R. P. Fridericum Kaiser, sodalem Congregationis Missionariorum Sacratissimi Cordis Iesu. die 23 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Philippi, E x c . P. D. Raimundum Munita Eyzaguirre, hactenus Episcopum Portus Montt. — Titulari episcopali Ecclesiae Anastasiopolitanae E x c . P. D. Bernardinum Berrios Gainza, hactenus Episcopum Sancti Philippi. die 28 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Corumbensi E x c . P. D. Ladislaum Paz, hactenus Episcopum titularem Amathusium in Palaestina. 98 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Titulari archiepiscopali Ecclesiae Selymbrianae E x c . P . D . Joachim García Benítez, hactenus Archiepiscopum Medellensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Abilenae Lysaniae R. D. Henricum Principe, V i c a r i u m Generalem archidioecesis Sanctae Fidei in Argentina, quem deputa vit Auxiliarem E x c . P. D. Nicolai Fasolino, Archiepiscopi Sanctae Fidei in Argentina. die 80 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Aegeaensi R. D. Iosephum Ioachim Ribeiro, canonicum ornamentarium Capituli metrop o l i t a m Eborensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Emmanuelis Trindade Salgueiro, Archiepiscopi Eborensis. die 5 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Malaniensi, noviter erectae, Revmum D. Emmanuelem Nunes Gabriel, rectorem seminarii archiepiscopalis Luandensis. die 8 Decembris. — Metropolitanae Ecclesiae Medellensi E x c . P. D. Tullium Botero Salazar, hactenus Episcopum Zipaquirensem. — Cathedrali Ecclesiae Zipaquirensi E x c . P. D. Bonaventuram Jáuregui, hactenus Episcopum titularem Arethusium. die 10 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Letopolitanae Revmum D. Ioannem Jaroszewicz, Antistitem Urbanum, vicarium ge neralem dioecesis Kielcensis et professorem theologiae dogmaticae in Seminario Kielcensi, quem constituit Auxiliarem E x c . P. D. Ceslai Kaczmarek, Episcopi Kielcensis. die 12 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Andedensi R. D. Vincentium Favé, Vicarium Generalem dioecesis Corisopitensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Andreae Fauvel, Episcopi Corisopitensis. die 20 Decembris. — Coadiutorem cum iure successionis E x c . P. D. Octavii Chagas de Miranda, Episcopi de Pouso Alegre, E x c . P. D. Oscarem de Oliveira, Episcopum titularem Irenopolitanum in Cilicia. die 21 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Arycandensi, R. D. Franciscum Ferreira, canonicum theologum Capituli metropolitani Durangensis et Cancellarium Curiae eiusdem Archidioecesis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Iosephi Mariae Gonzalez y Valencia, A r chiepiscopi Durangensis. die SI Decembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Samosatensi, E x c . P. D. Iosephum Hubertum Gulielmum Lemmens, hactenus Episcopum Ruremondensem. die 21 Ianuarii X958. — Cathedrali Ecclesiae Oklahomensi et Tulsensi R. D. V i c t o r e m Reed, parochum concathedralis Tulsensis, ex dioecesi Oklahomensi et Tulsensi. Sacra Congregatio de Religiosis 99 SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS i INSTRUCTIO DB IUVENUM UTRIUSQUE SEXUS PROMISCUA INSTITUTIONE Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, eo semper ducta studio, ut religiosos et religiosas, in variis ipsorum muneribus obeundis, confirmaret adiuvaretque, de Augusti Pontificis mandato, perplexam questionem de iuvenum utriusque sexus promiscua institutione, seu « coeducatione », diligentius pertractandam sategit. Postquam ergo Apostolicae Sedis Legatos, iis in regionibus degentes, quarum res maxime interest, consuluit, idem Sacrum Consilium, Summi Pontificis mandato obsecutum, Coetum egit « Plenarium mixtum », quo penitius et accuratius quaestio enodaretur ; c u i Coetui Plenario, eodem h o c Sacro Consilio moderante, interfuerunt delecti viri Sacrarum Congregationum Consistorialis, p r o Ecclesia Orientali, Concilii, de Propaganda Fide, de Seminariis studiorumque Universitatibus. Animadversiones autem, vota hortationesque in unum congesta, ab infrascripto Cardinali Praefecto huius Sacrae Congregationis A u g u s t o Pontifici, in Audientia diei 5 Martii 1957, subiecta sunt ut ea probare dignaretur. Sanctitas vero Sua omnia rata habere et confirmare di- gnata e s t ; atque conclusiones, non solum a religiosis sed ab omnibus quorum interest rite fideliterque servandas, ab hoc Sacro Consilio, praesentis Instructionis forma et tenore, publici iuris fieri mandavit. H a e autem in tres partes distributae sunt, quarum diversa haec sunt capita : 1. Principia ; 2. Normae ; 3. Cautiones. 1. Principia, vel primariae rationes et quasi fundamenta proponuntur, quibus recte iudicari possit de <( coeducatione », sive ad theoricen, sive ad praxim q u o d attinet. 2. N o r m a e , quae obligandi vim obtinent, prae oculis haberi et servari debent omnibus et singulis in casibus, in quibus « coeducatio », propter peculiaria rerum adiuncta, necessaria videatur. 3. Cautiones hic recensitae ita suadentur ut principia et impertitas normas compleant ; atque adhiberi poterunt tamquam ea ratione p r o p o sitae, ut singulis in casibus lumen de agendi m o d o praebeant. Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 100 De (( coeducationis » argumento hic disseritur dumtaxat prout ad scholas secundi ordinis spectat; nam in studiorum Universitatibus haec res non agitur, et, quod ad ludos litterarios, seu in quibus litterarum elementa traduntur, attinet, Ordinariis data est facultas tempus de- finiendi, qiK> pueri et puellae in huiusmodi scholis simul institui possint. I - PRINCIPIA 1. « Coeducatio », quae proprie vereque dicitur, generali m o d o et per se probari nequit. 2. Quamvis nonnulla c o m m o d a proficisci possint a « coeducatione », quae quidem probae vitae familiaris sit quasi continuatio, quaque utriusque sexus iuvenes, necessitudine quadam modeste se attingentes, et nobili veluti certamine inter se contendentes, ad egregia et praeclara excitentur et se invicem compleant, tamen, si res definite et in vitae usu consideretur, scilicet prout haec instituendi ratio fieri solet, pericula m o r u m , quae in ea insunt — maxime pubertatis tempore — sine ulla dubitatione longe maiora sunt quam c o m m o d a , quae inde forsitan percipiantur. 3. Itaque Litterae E n c y c l i c a e « Divini Illius Magistri » habendae semper sunt veluti (( Magna Charta », quod ad educationem et promiscuam hanc instituendi rationem pertinet; sic enim ibi praescriptum est : (( fallax atque christianae institutioni infensa illa adolescentes instruendi ratio habenda est, quam vulgo coeducationem appellant ; eorum enim qui ipsam tuentur, bene multi idcirco tuentur quia aut non considerant aut negant protoparentum labe vitiatum nasci hominem ; plerique vero omnes, quia tali notionum perturbatione laborant ut legitimum hominum convictum habeant quasi quemdam virorum ac feminarum omnibus plane rationibus parium inconditum acervum... ». (A. A. 1930, p . 72). 4. Verumtamen infitiandum non est, quibusdam in casibus, necessitatem practicam iuvenes simul promiscueque educandi devitari non posse, c u m peculiaria omnino rerum locorumque habeantur adiuncta, quibus efficitur ut (( coeducatio » minus malum sit existimandum. 5. Negandum enim non est quibusdam in regionibus, iuvenes publicas scholas obeuntes in gravi periculo Fidei versari. Catholicis vero — numero paucioribus — non semper c o p i a est scholas p r o pueris et puellis seiunctas aedificandi eiusque necessarias opes suppeditandi; ita enim expensae iis duplicandae essent, qui interdum vix unam scholam catholicam exstruere et alere possunt. Sacra Congregatio de Religiosis 101 Iuvenes ergo reapse coguntur : a) aut scholas publicas adire, in quibus promiscue, nulla habita ratione religionis, instituuntur, magno c u m discrimine Fidei m o r u m q u e ; b) aut scholas catholicas promiscuas frequentare, ubi Fidei periculum nullum impendet atque, certis adhibitis cautionibus, magna pars periculorum quoad mores prohiberi potest. 6. Si scholae catholicae promiscuae, secundum ea, quae supra dicta sunt (cfr. n. 5), cautionibus utique servatis, habeantur, « coeducatio » etiam ad normam Litterarum Encyclicarum <( Divini Illius Magistri » videtur tolerari posse, quoniam ad huiusmodi scholarum doctores haec manifesto non pertinent verba : « non considerant aut negant protoparentum labe vitiatum nasci hominem, plerique vero omnes, quia tali notionum perturbatione laborant ut legitimum hominum convictum habeant quasi quemdam virorum ac feminarum omnibus plane rationibus parium inconditum acervum » (1. c ) . II - NORMAE 7. Sicubi (( coeducatio » reapse tolerari necesse sit, normae certae oportet impertiantur, ut pericula morum ex hac instituendi ratione fòrte oritura praepediantur. 8. Sedes A p o s t o l i c a suadet vel favendo provehit educandi rationem quae « coinstitutio » vulgo appellatur, secundum quam unum habetur Institutum vßl aedificium, duabus instructum scholis p r o pueris et puellis seiunctis, uni moderationi o b n o x i u m , c o m m u n i praeditum bibliotheca communique conclavium ordine naturalibus disciplinis exercendis, ad quas separatim horisque diversis pueris et puellis pateat aditus. H o c enim m o d o fiet ut sumptus valde imminuantur utque amplius ibi re vera non habeatur « coeducatio ». Quodsi eiusmodi (( coinstitutio » haberi non possit, praecipitur ut in relationes quinquennales opportunus numerus quaestionum inducatur, quibus Sedes A p o s t o l i c a certior reddatur de agendi m o d o in scholis, ubi utriusque sexus iuvenes promiscue educantur. Quemadmodum supra dictum est, E x c m i l o c o r u m Ordinarii principia generalia ac normas ad effectum deducenda curent, prout singuli casus in propria dioecesi occurrentes postulant. Praeterea, in cuiusque Nationis Coetibus Episcopalibus, iidem Ordinarii certas definitasque recensere poterunt normas, quae prae oculis haberi et servari debeant iis in casibus, in quibus <( coeducatio » necessaria videatur. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 102 I I I - INDEX GENERALIS CAUTIONUM ADHIBENDARUM Cum neque utile videatur neque prudentiae consentaneum, ut ab A p o s t o l i c a Sede index singularum omnium cautionum edatur, eo quod hominum rerumque adiuncta variis in regionibus valde inter se discrepent, hic normis supra expositis breves animadversiones generales adiciuntur, quae, singulis in casibus, in promptu haberi possunt, quasi lumina agendi rationi praelucentia. .1. Superiores et antistitae scholis, quae « coeducationis » ratione reguntur, eos attribuant religiosos et religiosas, quorum virtus et maturum iudicium experientia sint comprobata. Iis vero peculiari m o d o invigilent, ut quodvis malum praecaveatur, utque iisdem eae praesto sint cautiones, quae a fideli observantia disciplinae religiosae promanant. 2. Cuilibet scholae attribuatur Praefectus religionis vel Magister pietatis, cuius sit vitam spiritualem Instituti moderari. 3. Religiosi non nisi raro et extrema compellente necessitate, et utique antea obtento ab hac Sacra Congregatione indulto A p o s t o l i c o , scholas secundi ordinis promiscuas sinantur moderari. 4. Cum magistris e laicorum ordine institutio mandatur, maxima habeatur cura ut tales deligantur doctores, qui nulla prorsus laborent suspicione et qui efficacem praebere possint operam ad puerorum et puellarum mores rite conformandos. 5. Mutua vitae consuetudo, quae inter utriusque sexus iuvenes ex eadem schola intercedit (veluti coetus sociales hisque similia), magna c u m moderatione modestiaque fiat ; neque umquam vigilantia desit, prouti diversa temporis et l o c i adiuncta postulent. 6. Abstinendum est a ludicris c o r p o r u m exercitationibus vel certaminibus gymnicis, quae ab utriusque sexus iuvenibus simul edantur. 7. Internae convictus sedes, utrique sexui destinatae, institui ne sinantur. 8. Studiose curetur ut iuvenes utriusque sexus invicem separentur : a) in scholarum auditoriis, ita ut discipuli diverso sedeant ordine, scilicet ab altero latere pueri, ab altero puellae ; b) in introitu et egressu, in spoliariis hisque similibus; c) certis in praelectionibus, scilicet : I O cum agitur de rebus ad sextum Decalogi mandatum pertinen- tibus ; 2° c u m agitur de serie auditionum valde particularium circa biologiae d i s c i p l i n a m ; Sacra Congregatio de Religiosis 103 3° cum agitur de auditionum serie vel praelectionibus circa cultum humanitatis vel psychologiam, quae ad diversi sexus alumnos referuntur ; 4? cum agitur de disciplina artis gymnicae ; d) in lusionibus. 9. Semper adsit religiosus vel alia persona probatae fidei, quae advigilandi munus exerceat. 10. A n i m i s iuvenum inculcetur, ut digne inter se agendi ratione contineantur. 11. Religiosi qui munus docendi aut sacrum ministerium exercent apud discipulas Institutorum, etiam ubi « c o e d u c a t i o » viget, sibi creditum tantummodo munus exercere debent, caventes ne alius consuetudinis usus sibi cum illis intercedat. Contrariis quibuslibet non obstantibus. Datum R o m a , ex aedibus Sacrae Congregationis Negotiis Religiosorum Sodalium praepositae, die octava mensis Decembris, anno 1957. VALERIUS Card. VALERI, Praefectus L. © S. Arcadius Larraona, C . M . F . Secretarius n DECLARATIO Cum plures religiosae Congregationes et Societates vitae communis sine votis publicis a Sacris Congregationibus Consistoriali et de Propaganda Fide dependentes quaesierint « an integra ordinatio institutionis, quae in Constitutione Apostolica " Sedes Sapientiae " et in Statutis Generalibus eidem Constitutioni adnexis continetur, ipsas quoque teneat ac comprehendat », Summus Pontifex in Audientia infrascripto Cardinali Sacrae Congregationis negotiis Religiosorum Sodalium praepositae Praefecto, die 30 Iulii 1957, benigne concessa, declarare dignatus est et respondere : Affirmative, salva, quoad functionem mere exsecutivam (art. 18), competentia Sacrarum Congregationum Consistorialis et de Propaganda Fide in Religiones et Societates ipsis iure (can. 252 § 1) vel privilegio apostolico subiectas. VALERIUS Card. VALERI, Praefectus L . © S. P. A r c . Larraona, Secretarius Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 104 S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE DE AKYAB (PROMENSIS) DECRETUM PRAEFECTURA APOSTOLICA DE AKYAB, MUTATA SEDE, (( PROMENSIS )) APPELLABITUR. Cum Birmanae Reipublicae civitas, nomine Prome, in Praefectura Apostolica de A k y a b sita, maioris momenti habeatur quam ipsa civitas de A k y a b et eo in l o c o inveniatur ut ex illa facilius adiri possint reliquae partes eiusdem Praefecturae, huic Sacro Consilio Christiano N o m i n i Propagando praeces porrectae sunt ut sedes Ordinarii ab A k y a b in P r o m e transferatur et deinceps ipsa Praefectura Apostolica, veteri appellatione seposita, Promensis vocetur. Quam propositionem Sacra Congregatio de Propaganda Fide, vigore facultatum sibi a Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia Papa X I I concessarum, adprobavit ac praesens ad rem Decretum confici iussit. Datum R o m a e , ex Aedibus Sacra« Congregationis de Propaganda Fide, die 19 mensis Septembris a. D. 1957. P . Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L. © S. f P. Sigismondi, A r c h i e p . tit. Neapolitan, in Pisidia, a Secretis SACRA CONGREGATIO RITUUM U R B I S ET O R B I S FACULTAS BENEDICTIONEM CINERUM ITERANDI IN MISSA VESPERTINA Ordinariis quibusdam instantibus, Summus Pontifex Pius P p . X I I , praehabito Sacrae Rituum Congregationis favorabili suffragio, Ordinariis locorum facultatem concedit permittendi, ut in ecclesiis ubi Missa vespertina cum magno fidelium concursu celebrari solet, benedictio Cinerum, quae iuxta rubricas, Feria IV Cinerum, semel mane ante Missam principalem peragenda est, ante Missam quoque Vespertinam iterari possit. Contrariis non obstantibus quibuslibet. D i e 5 Februarii 1958. C. Card. CICOGNANI, Praefectus L . © S. f A. Carinci, ArchiSep. S e l e u c , a secretis An. et vol. L 27 Februarii 1958 (Ser. II, v. X X V ) - N. 3 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I BATHURSTENSIS IN GAMBIA APOSTOLICA PRAEFECTURA BATHURSTENSIS AD DIGNITATEM DIOECESIS EVEHITUR. P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui regimen universae christianorum familiae suscepimus, quidquid ad fidei atque religionis progressum conducere quoquo m o d o intellegimus, hoc magno studio persequi non dubitamus, id profecto persuasum habentes ibi flores et fructus virtutum colligi uberiores, ubi optimus status meliorque rerum dispositio. H a n c ob causam, c u m venerabilis Frater Iacobus Robertus K n o x , Archiepiscopus titulo Melitenaeus atque in Africa Orientali et Occidentali Britannica Apostolicus Delegatus, in maius populi c o m m o d u m proposuerit ut praefectura apostolica Bathurstensis ad gradum dioecesis eveheretur, N o s , audito consilio S. Congregationis Fidei Propagandae, atque consensu suppleto eorum qui in hoc negotio aliquod ius habeant, de Nostra summa et apostolica auctoritate haec, quae sequuntur, decernimus et iubemus. Apostolicam praefecturam Bathurstensem ad gradum et dignitatem dioecesis perducimus, quae Bathurstensis in Gambia cognominabitur, quaeque iisdem ac praefectura limitibus terminabitur. Eadem, praeterea, 8 - ACTA, vol. XXV, n. 3. — 27-2-1958. urbem Bathurst, quae est 106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale l o c i princeps, caput habebit, in qua civitate Episcopus domicilium coll o c a n t , cathedra episcopalis magisterii in templo ibidem exstanté constituta. Nova dioecesis Nobis et huic Apostolicae Sedi erit directo subiecta ; sub iurisdictione tamen S. Congregationis Fidei Propagandae manere perget. Uti par est, conditae Ecclesiae ea iura, honores, privilegia damus, quae ceteris eiusdem dignitatis Sedibus cedi s o l e n t ; item et eius E p i s c o p o , qui tamen etiam onera et obligationes habebit, quae tam egregio muneri inhaerent. Quod vero ad dioecesis administrationem attinet, volumus ut eadem Sodalibus concredatur Congregationis a Spiritu Sancto, quos vehementer hortamur ut eodem ducti amore in D e u m quo semper, omnia sua studia in curandis optime populis suae dicionis collocent. Canonicorum Collegium condatur, iuxta leges Ecclesiae ; sinimus tamen ut ad tempus consultores dioecesani deligantur donec, prosperis rebus, ad electionem Canonicorum procedi possit ; tunc vero, eo ipso consultores a suo munere cessabunt. Seminarium quoque, saltem elementarium, constituatur : c u m sacerdotes sint et doctores et curatores et patres christianorum, oportet sane pueros summo studio ad ea munia educare. Quae omnia ad normas iuris communis et S. Congregationis F i d e i Propagandae fient. Mensam episcopalem, quae dicitur, sive bona efficient adhuc ad praefecturam apostolicam pertinentia ; sive Curiae fructus ; sive denique pecunia quae vel a p o p u l o christiano dabitur, vel a S. Congregatione mitti solet. Regimen, administratio novae dioecesis, pariter electio V i c a r i i capitularis, Sede vacante, hisque similia, iure canonico temperentur. Ceterum haec omnia Nostra iussa ille exsequenda curabit qui tempore exsecutionis Delegationi Apostolicae in Africa Orientali et Occidentali Britannica praeerit, vel eius legatus, d u m m o d o sacerdotio insignis. Perfecta vero re, idem documenta exarabit, atque sinceris exemplis ad S. Congregationem F i d e i Propagandae cito mittet. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem Acta PU Pp. XII 107 omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si o s t e n d e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel q u o q u o m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. D a t u m R o m a , apud S. Petrum, die vicesimo quarto mensis Iunii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. OELSUS Card. COSTANTINI S. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI 8. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus T o n d i n i Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. 1. II BIKOROËNSIS APOSTOLICA PRAEFECTURA BIKOROËNSIS AD GRADUM APOSTOLICI VICARIATUS EVEHITUR, NOMINE AC FINIBUS SERVATIS. P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM C u m noverimus apostolicam praefecturam Bikoroënsem, in C o n g o B e l g i c o , sollertibus curis sodalium Congregationis a Missione concreditam, haud exigua suscepisse incrementa, ad maiorem christiani gregis utilitatem intendentes, eandem censemus ad apostolici vicariatus grad u m et dignitatem evehere. Ratum igitur et confirmatum omnino habentes quod venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Fidei Propagandae praepositi, post auditum venerabilem Fratrem Alfredum Bruniera, Archiepiscopum titulo Claudiopolitanum in H o n o riade et A p o s t o l i c u m in Congo Belgico et in Ruanda Urundi Delegatum, hac de re faciendum censuerint ; eorum omnium consensu suppleto, qui in hoc negotio aliquid iuris habeant vel se habere existiment, re plene cognita, Nostra potestate quae sequuntur statuimus. A p o s t o l i c a m praefecturam Bikoroënsem, eodem nomine iisdemque finibus servatis, ad gradum apostolici vicariatus provehimus, omnibus tributis iuribus ac pri- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 108 vilegiis, quae ad apostolicos vicariatus ad iuris normam spectant ; itidem eius V i c a r i o omnia iura honoresque tribuimus, onera et officia iniungimus, quae ceteros huiusmodi dignitatis viros condecorant et astringunt. Curis autem ipsorum Sodalium Congregationis a Missione, qui adhuc in eodem excolendo agro bene de Ecclesia sancta meriti sunt, m o d o conditum apostolicum Bikoroënsem vicariatum committimus, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum. Ceterum, haec omnia exsequenda curabit venerabilis Frater, cuius meminimus, Alfredus Bruniera, vel quem ille deleget vir ecclesiastica dignitate insignis; cui rei agendae omnes potestates facimus. Qui vero negotium h o c perfecerit onus habebit acti negotii documentum exarandi idemque sinceris exemplis ad S. Congregationem Fidei Propagandae quam primum mittendi. Quodsi eo tempore, quo res ad exitum deduci debeat, alius ipsi Apostolicae Delegationi praesit, hic omnia faciet mandata Nostra. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effieacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et l o c i s , sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. D a t u m R o m a , apud S. Petrum, die vicesimo quarto mensis Iunii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI S. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus T o n d i n i Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Caesar Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. 8. Serafini, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Pii Pp, XU 109 III QUINHONENSIS-SAIGONENSIS (NHATRANGENSIS) A VICARIATIBUS APOSTOLICIS QUINHONENSI ET SAIGONENSI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR, QUIBUS NOVUS CONDITUR APOSTOLICUS VICARIATUS. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Crescit laetissimo omine sancta Ecclesia, quam Christus suo sanguine redemit, atque cum veritatis hostibus certans, fines profert, populosque materno sinu excipit ut ex iis « genus electum » faciat atque « regale sacerdotium » (I Pt. 2, 9). Cuius Ecclesiae progressus documento est Vietnamensis quoque r e g i o ; in qua tanta cepit catholica religio incrementa, ut visum sit novum vicariatum apostolicum ibidem opportune constitui. Quae c u m ita sint, audito consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Fidei Propagandae praepositorum, sententiaque exquisita a dilecto Filio Iosepho Caprio, A p o s t o l i c a m Indosinensem Delegationem quod ad meridionalem partem attinet regionis Vietnamensis R e g e n t e ; consensum eorum supplente» qui in hac re aliquid iuris habeant, de Nostra summa et apostolica auctoritate haec quae sequuntur statuimus atque iubemus. Ab apostolico vicariatu Quinhonensi provincias separamus quibus per vulgus sunt nomina Khanhoa et N i n h t h u a m ; a vicariatu vero Saigonensi provinciam de Binhthuan. Ex quibus terris novum vicariatum condimus, qui ab urbe Nhatrang, in provincia Khanhoa sita, Nhatrangensis appellabitur, quique Sodalibus Societatis Parisiensis missionibus ad exteras gentes provehendis committetur, ad Nostrum tamen et apostolicae Sedis nutum. Cum autem ob assiduas huius Societatis curas assiduosque labores clerus indigena is evaserit, qui Ecclesiae spem faciat se bene gubernare posse, ideo censemus administrationem Quinhonensis vicariatus, qui diviso per has Litteras territorio, quattuor tantum provincias habebit, id est : Quangnam, Quangngai, Binhdinh et Phuyen, esse ab iisdem Sodalibus Societatis Parisiensis ad Vietnamensem clerum tranferendam. N o v o vicariatui, ut aequum est, omnia iura et honores damus, quae ad Ecclesias eiusdem gradus et dignitatis spectare solent ; V i c a r i o autem, cui regen- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale HO dus tradetur, etiam onera imponimus et obligationes suo ordini congruentia. Ceterum, haec Nostra mandata et iussa faciet dilectus Filius Apostolicam Delegationem Indosinensem Regens, cui omnes potestates agendae rei damus, quas poterit, si visum fuerit, etiam alii viro delegare, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. A c t a vero re, documenta exarari iubebit, quae sinceris exemplis ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Quod si eo tempore quo res peragi debebit, alius eidem Delegationi praesit, hic onus habebit haec omnia exsequi. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Littera- rum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum sive typis impressis sive manu exaratis, rant in ecclesiastica dignitate constituti tabellione sint subscripta, eadem simulque omnino exemplis et locis, quae sigillum viri praefeab habenda aliquo publico erit fides, quae hisce haberetur, si o s t e n d e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum R o m a , apud S. Petrum, die quinto mensis Iulii, anno D o mini millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus N o stri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI S. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI B I O N D I Sí. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Albertus Loco ffi Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. 28. Serafini, Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Pii Pp. XII IV RABAULENSIS (KAVIENGENSIS) AB APOSTOLICO VICARIATU RABAULENSI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR, QUIBUS NOVUS VICARIATUS APOSTOLICUS (( KAVIENGENSIS )) CONSTITUITUR. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum apostolicum vicariatum Rabaulensem, territorium peramplum multoque labore colentium, S. Congregationi Fidei Propagandae dividi opportunum visum sit, ex eoque novam circumscriptionem ecclesiasticam constitui ; N o s quibus christiana res benigna Dei voluntate est commissa, huiusmodi consilia omnino probantes, eaque apta censentes ad christianum nomen proferentium, post rem, qua opus esset, consideratione reputatala consensumque eorum suppletum qui aliquod ius in hac re habeant, de Nostra summa et apostolica auctoritate, haec, quae sequuntur, statuimus et iubemus. Ab apostolico vicariatu Rabaulensi eam partem separamus, qua insula Novae Hiberniae cum insulis vulgo Duke of Y o r k , insula New Hannover, insulae Admiralty c u m ceteris quae adiacent, continentur ; ex eaque novum vicariatum condimus, c u i nomen erit ab urbe principe Kaviengensis, in qua urbe Vicarius sedem collocabit ac domicilium habebit. H a n c novam Ecclesiam sollertiae concredimus Sodalium a Sacratissimo Corde Iesu, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, factis iuribus et privilegiis quae solent vicariatibus eorumque Praesulibus fieri, impositis oneribus quae Vicariis iniunguntur. E o s autem quibus administrationem huius christianae familiae partis committi- mus, vehementer hortamur ut, laudibus laudes addentes, nihil omittant prudentiae atque industriae, regno Dei, subactis veritati animis, amplificando. Ceterum has Litteras Nostras exsequendas curabit venerabilis Frater R o m u l u s Carboni, Archiepiscopus titulo Sidoniensis et in Australasia, Nova Zelandia atque Oceania Apostolicus Delegatus, cui omnes agendae rei potestates facimus, quas poterit, si visum fuerit, alii cuivis delegare, dummodo in ecclesiastica dignitate constituto. A c t a e vero rei documenta exarabit, quorum sincerum exemplum ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Quod si tempore exsecutionis alius eidem Apostolicae Delegationi praesit, hic mandata Nostra faciet. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 112 H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore v o l u m u s ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nuHa, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum R o m a , apud S. Petrum, die quinto mensis Iulii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI S. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FÜMASONI BIONDI S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus T o n d i n i Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Serafini, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. 9. LITTERAE APOSTOLICAE BASILICIS MINORIBUS ACCENSETUR ECCLESIA PAROECIALIS SANCTI IULIANI MARTYRIS, IN CIVITATE BRIVATENSI, VULGO (( BRIOUDE )), INTRA ANICIENSIS DIOECESEOS FINES. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Brivatensis civitas, in Gallia et intra Aniciensis dioeceseos fines posita, p r o p r i o illustri Martyre iure meritoque gloriatur, Sancto Iuliano milite, cuius dies natalis quinto Kalendas Septembris in M a r t y r o l o g i o R o m a n o recensetur, quique in saevissima illa Diocletiani Imperatoris insectatione, ineunte saeculo iv, p r o Christi F i d e martyrii palmam adeptus est atque c o r o n a m gloriae. Cuius insuper celebre sepulcrum religionis domicilium cito factum est atque Acta Pii Pp. XII 113 succrescentem fidelium turbam ac viros principes Regesque, nec non cleri dignitates, i m m o et nonnullos Summos Pontifices devote allexit. P r i m a autem aedicula in novum idemque amplius ac magis decorum Sanctuarium decursu temporis mutata e s t ; quod quidem, antea Abbatialis sedes, postea Canonicorum auctum Collegio, cui Petrus ille E o g e r de Beaufort, ad summi Pontificatus apicem Gregorii XI nomine, fel. r e c , serius evectus, viginti per annos praefuit, multis fuit ditatum privilegiis a Romanis Pontificibus atque curialis Ecclesia renuntiatum. Sanctuarium idem, structurae genere, quod « R o m a n i c u m » vocant, exaedificatum, saeculo xn assignandum videtur atque, recentioribus saeculi XVII ac XVIII structuris remotis, in suum pristinum artis fulgorem feliciter est restitutum. Ibi insuper, prout Nobis relatum est, asservantur pieque coluntur fere integrae Sancti Iuliani Reliquiae nec non Sanctae Bonitae, Virginis, cuius pervetustus ibi est cultus. Quibus omnibus perpensis, Venerabilis Frater Iosephus Chappe, Episcopus Aniciensis, proprio nomine nec non utriusque Cleri, Optimatum universique populi, a Nobis eflflagitavit ut memoratum Templum ad dignitatem Basilicae Minoris benigne evehere dignaremur. Nos vero, laudati Sanctuarii antiquitatem et pulchritudinem atque flagrantem in sanctum Märtyrern populi pietatem probe considerantes, huiusmodi precibus annuendum perlibenter censuimus. Quapropter, ex Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m , Ecclesiam paroecialem, D e o in honorem Sancti Iuliani, Martyris, dicatam atque in Brivatensi parva urbe, vulgo « Brioude » nuncupata, intra Aniciensis dioecesis fines positam, titulo ac dignitate Basilicae Minoris, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae Templis hoc nomine insignibus rite competunt, aflicimus et exornamus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritum que ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die X X V I mensis Aprilis, anno MCMLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BBUGNOLA a Brevibus Apostolicis 114 Acta Apostolicae Sedis r- Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII i COMMONITIO Relatum est ad hanc Supremam Sacram Congregationem quosdam, per speciem veteris liturgiae revocandae vel participationis christifidelium in divinis officiis iuvandae, editis scriptis adniti ut novae vel exoletae orationes seu precationes aut lectiones divinarum litterarum liturgicis functionibus et ipsi Missae celebrationi inserantur, vel ex eisdem quaedam deleantur. Quare haec Suprema Congregatio, S u m m o Pontifice adprobante, loc o r u m Ordinariis, quibus ius est et officium advigilandi ut sacrorum canonum praescripta de divino cultu sedulo observentur (can. 1261 § 1 ) , commendat ne novos ritus et caerimonias vel lectiones et precationes, inconsulta Sede A p o s t o l i c a , in divina officia induci vel ex eisdem quidquam detrahi sinant. Iidem moneant clericos, tum saeculares c u m regulares, unius A p o stolicae Sedis esse sacram liturgiam ordinare, liturgicos libros et novas litanias publice recitandas adprobare (Can. 1257 et can. 1259 § 2) ; orationes et pietatis exercitia in ecclesiis vel oratoriis permitti non posse sine revisione et expressa Ordinarii l o c i licentia, qui in casibus difficilioribus rem totam Sedi Apostolicae subiicere tenetur (can. 1259 § 1 ) . D a t u m R o m a , ex Aedibus S. Officii, die 14 Februarii anno 1958. ARCTURUS DE JORIO, Notarius II MONITUM Mos alicubi invaluit differendi collationem baptismatis ob confictas rationes vel commoditatis vel indolis liturgicae. Cui dilationi favere queunt nonnullae sententiae, solido quidem fundamento carentes, de sorte aeterna infantium sine baptismate decedentium. Quare haec Suprema Sacra Congregatio, S u m m o Pontifice adprobante, christifideles monet infantes quamprimum baptizandos esse iuxta praescriptum canonis 770. Parochos autem et concionatores hortatur ut huius obligationis exsecutionem urgeant. D a t u m R o m a , ex Aedibus S. Officii, die 18 Februarii anni 1958. ARCTURUS DE JORIO, Notarius Sacra Congregatio Consistorialis 115 SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS DULUTHENSIS DECRETUM TRANSLATIONIS CATHEDRAE EPISCOPALIS Templum paroeciale Sacratissimo Cordi Iesu dicatum, titulo ac dignitate cathedralis Duluthensis hactenus condecoratum, minus in praesens videtur quam quod populo crebro ad sacra convenienti possit sufficere neque, mutatis l o c o r u m adiunctis, sat aptum exstat spiritualibus christianae plebis necessitatibus satisfaciendis. H a e c , qua pastorali pollet sollicitudine, apprime perpendens, E x c m u s P . D . Thomas A . W e l c h , Episcopus Duluthensis, a b A p o s t o l i c a Sede enixe postulavit ut Cathedra Episcopalis Duluthensis a praefato templo Ssmo Cordi Iesu dicato ad ecclesiam paroecialem D e o in honorem Sacratissimi Rosarii B. Mariae Virginis constitutam, in civitate Duluthensi exstantem, aptiorem utique ac ampliorem, posset transferri. P o r r o haec Sacra Congregatio Consistorialis, attento favorabili voto Excmi p . D . Hamleti Ioannis Cicognani, Archiepiscopi titularis Laodicensis in Phrygia et in Civitatibus Foederatis Americae Septentrionalis Delegati A p o s t o l i c i , vigore specialium facultatum sibi a Ssmo D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P P . X I I tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto quatenus opus sit eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, Cathedram Episcopalem Duluthensem a templo Ssmo Cordi Iesu dicato ad ecclesiam paroecialem D e o in honorem Sacratissimi Rosarii B. Mariae Virginis constitutam, in civitate Duluthensi exstantem, transfert cum omnibus iuribus, honoribus et privilegiis quibus ceterae Cathedrales Ecclesiae fruuntur. Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio Consistorialis deputat memoratum E x c m u m P . D . Hamletum Ioannem Cicognani, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum R o m a , ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die I mensis Septembris anno 1957. o F r . A . I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis © S. Iosephus Ferretto, Adsessor 116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO CONCILII EXCOMMUNICATIONIS DECLARATIO Sacra Congregatio Concilii, Decreto diei 16 Iulii 1957, n. 25446/D, attentis peculiaribus in Hungariae Ditione adiunctis, ad sinceram sacerdotalis ordinis dignitatem tuendam publicumque animarum damnum praecavendum, sequentia statuit sub poena excommunicationis ipso facto incurrendae ac speciali m o d o Sedi Apostolicae reservatae : Sacerdotes sive saeculares sive religiosi in Hungariae Ditione munus Deputati vel aliud quodcumque munus in Parlamento sollicitare aut acceptare prohibentur; Sacerdotes vero, sive saeculares sive religiosi, qui aliquod huiusmodi munus actu iam detinent, idem intra mensem a publicatione eiusdem Decreti dimittere praecipiuntur, simulque vetantur Parlamenti sessionibus adesse ac quamcumque operam praestare quibusvis activitatibus cum dimisso munere connexis (Acta Apostolicae Sedis, vol 49, a. 1957, pag. 637). Cum vero Sacerdotes Recaredus Horváth, Nicolaus Beresztóczy et Ioannes Maté praedictas normas violaverint eadem Sacra Congregatio Concilii, prae oculis habitis canonibus 2223. § 4 et 2229 § 3 n. 3°, de speciali mandato Ssmi D o m i n i Nostri P i i Papae X I I , declarat praefatos Sacerdotes in excommunicationem speciali m o d o Sedi Apostolicae reservatam incurrisse ideoque eiusdem poenae effectibus devinci, de quibus in canonibus 2259-2267. Eadem Sacra Congregatio statuit insuper praedictos Sacerdotes a praefata excommunicatione absolvi non posse nisi prius et muneri de quo supra effective ac definitive renuntiaverint et certa resipiscentiae signa dederint. Quod reapse esse eventurum Ipsa confidit et vehementer exoptat, ne invita cogatur ad gravius in contumaces animadvertendum. Quibusvis, etiam speciali mentione dignis, minime obstantibus. Datum R o m a , die 15 Februarii 1958. P . Card. CIRIACI, Praefectus L . © S. F. Roberti, a secretis Acta Pii Pp. XII 117 S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE CUTTACKEN. - VISAKHAPATNAMEN. DECRETUM DE FINIUM DIOECESIUM MUTATIONE Ordinarii Cuttackensis et Visakhapatnamensis dioecesium preces huic Sacrae Congregationi de Propaganda F i d e porrexerunt ut fines suarum circumscriptionum ita mutentur ut a sinu Bengalènsi prope civitatem Ichchapuram usque ad viam ferream, quae ducit in urbem Raipur, iidem sint ac civilium provinciarum Orissae et Andhrae Pradesch — illa pars excipitur de Parkimedi Thasil, quae non est « A g e n c y » et quae dioecesi Visakhapatnamensi adhuc incorporata manebit — et illinc usque ad flumen Tel ab ipsa via ferrea constituantur. Ipsum flumen Tel, orientem versus usque ad confluentiam cum amne K o d o g o , hucusque signum divisionis inter dioeceses Visakhapatnamensem et Sambalpurensem, separabit in posterum dioecesim Cuttackensem a dioecesi Sambalpurensi. Quas preces haec eadem Sacra Congregatio, vigore facultatum sibi a Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o divina Providentia Papa X I I concessarum, benigne excepit et novam finium limitationem inter dioeceses Visakhapatnamensem et Cuttackensem, uti supra propositam, adprobavit praesensque ad rem Decretum confici iussit. D a t u m R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda F i d e , die 20 mensis Iunii a. D. 1957. P . Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L. © S. f P. Sigismondi, A r c h i e p . tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis 1Ï8 Acta Apostolicae Sedis %- Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM DE INDULGENTIIS) 1 ORATIO A DOCENTIBUS RECITANDA, A SUMMO PONTIFICE PIO XII EXARATA ET INDULGENTIIS DITATA. O Y e r b o incarnato, Maestro dei maestri, amabilissimo nostro Gesù, che ti degnasti di venire al m o n d o per indicare c o n la tua infinita sapienza e inesauribile bontà' agli uomini il c a m m i n o del c i e l o , ascolta benigno le umili suppliche di c o l o r o che, seguendo le tue orme, v o g l i o n o essere maestri cattolici degni di questo nome, mostrando alle anime i sentieri sicuri che c o n d u c o n o a te e per te alla eterna felicità. Concedici la luce, non solo per schivare le insidie e i lacci dell'errore, ma anche per penetrare le verità fino a conseguire quel lume di chiarezza, per c u i c i ò che è il più. essenziale diviene il più semplice, e quindi il più adatto alle intelligenze anche dei p i c c o l i , nei quali specialmente si riflette la tua divina s e m p l i c i t à ; visitaci c o l soccorso del tuo spirito creatore, aifinchè possiamo insegnare debitamente, quando ne riceviamo il mandato, la dottrina della fede. D o n a c i la virtù per adattarci alle menti non ancora mature dei nostri discepoli, per favorire le l o r o belle e fresche energie, per comprendere i l o r o difetti, per sopportare le l o r o irrequietezze ; per fare noi stessi piccoli senza abbandonare la cattedra del nostro dovere, a tua imitazione, o Signore, che ti facesti c o m e uno di noi senza lasciare il soglio altissimo della tua divinità. Ma soprattutto ricolmaci del tuo Spirito di a m o r e : amore per te, Maestro unico e buono, per immolarci nel tuo santo servizio ; amore alla nostra professione, per vederla come una nobilissima vocazione e non come un comune impiego ; amore alla nostra santificazione, come fonte principale del nostro l a v o r o e del nostro a p o s t o l a t o ; amore alla verità, per non mai deliberatamente distaccarci da essa ; amore alle anime, che Saera, Paenitentiaria Apostolica 119 dobbiamo modellare e plasmare al vero ed al bene ; amore ai nostri alunni per farne cittadini esemplari e figli fedeli della Chiesa, ai nostri amatissimi fanciulli e giovani, c o n vero sentimento di una paternità più elevata, più cosciente e più pura di quella semplicemente naturale. E tu, Madre santissima, Maria, sotto il cui sguardo amoroso l'adolescente Gesù cresceva in sapienza ed in grazia, sii nostra interceditrice presso il tuo divin P i g l i o , e impetraci l'abbondanza delle grazie celesti, affinchè l'opera nostra ridondi in onore e gloria di Lui, che c o l Padre e lo Spirito Santo vive e regna per tutti i secoli dei secoli. Così sia ! Die 28 Decembris 1951. Ssmus D. N. Pius Div. Prov. Pp. XII benigne concedere dignatus est Indulgentiam mille dierum, a docentibus saltem corde contrito lucrandam, quoties supra relatam orationem devote recitaverint. Contrariis non obstantibus quibuslibet. N . Card. CANALI, Paenitentiarius Maior L. © S. S. Luzio, Regens II ORATIO A MEMBRIS CHRISTIANAE FAMILIAE RECITANDA, A SUMMO PONTIFICE PIO X I I EXARATA ATQUE INDULGENTIIS DITATA. O sacra Famiglia, Trinità della terra, o Gesù, Maria e Giuseppe, sublimi modelli e tutori delle famiglie cristiane, a v o i ricorriamo, non solo per confortarci con la soave contemplazione dei vostri amabili esempi, ma anche per implorare la vostra protezione e promettervi costante fedeltà nel sentiero che c'indicate. La vostra pace, la vostra inalterabile serenità ristorano i nostri travagliati spiriti tra le angustie di una vita sempre più complicata e difficile, mostrandoci eloquentemente che soltanto in un focolare adorno e arricchito con le virtù domestiche che voi c'insegnaste, i nostri cuori potranno trovare il riposo e la felicità, cui tanto anelano. P e r ò , come potrà la tenera pianta della famiglia difendersi contro l'ardore delle passioni sfrenate, i moti insidiosi della ribellione, che quasi in ogni l u o g o serpeggiano, l'uragano della vita odierna, che si direbbe voglia tutto sconvolgere? Come, se non facendo noi che le sue radici penetrino profondamente nella terra generosa della pietà cristiana ; im- 120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale plorando per essa l'irrigamento abbondante della divina grazia, specialmente con la partecipazione comune ai santi Sacramenti; animandola con un vero spirito di fede, che c ' i n d u c a a superare la concezione materialistica della vita ; unendo tutti i suoi rami c o n lo stretto vincolo di un amore, che se non fosse anche soprannaturale, passerebbe c o m e tutte le cose di quaggiù ; consolidandola nel suo proprio essere mediante il fermo proposito di adempire ognuno di noi i nostri doveri in tutto ciò che ci impone il giusto ordine familiare; sostenendola nelle asprezze di questo terreno esilio, in cui talvolta manca anche una onesta dimora e fa difetto un sufficiente sostentamento. Nel disordine delle idee che spesso turba le menti, noi proclamiamo altamente la santità, l'unità e la missione divina della famiglia cristiana, cellula della società e della Chiesa, e ciascuno al suo posto — genitori e figli — con modestia ma c o n fermezza, c'inpegniamo di fare quanto è in nostro potere, affinchè così santi ideali siano nel m o n d o una realtà. Aiutaci tu, p Giuseppe, specchio della più ammirabile paternità nella cura assidua che sapesti prestare al Salvatore e alla Vergine, seguendo fedelmente le ispirazioni divine ; vieni in nostro soccorso, o Maria, la più amante, la più fida e la più pura di tutte le spose e di tutte le madri ; assistici tu, o Gesù, che per esserci in ogni cosa di fulgida norma volesti farti il più sottomesso dei figli. Siate tutti e tre sempre a noi vicini, nelle ore liete e nelle tristi, nei nostri lavori e nel nostro riposo, nelle nostre ansie e nelle nostre speranze, vicini a quelli che nascono e a quelli che muoiono. E otteneteci che tutti i focolari, santi a imitazione del vostro, siano per tutti i l o r o membri scuole di virtù, asili di santità, cammino sicuro verso quella eterna beatitudine che per vostra intercessione fiduciosamente speriamo. Così sia ! Die 80 Decembris Ì957. Ssmus D. N. Pius Div. Prov. Pp. XII familiae christianae membris, supra relatam orationem saltem corde contrito ac devote recitantibus, partialem mille dierum Indulgentiam benigne tribuere dignatus est. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. N . Card. CANALI, Paenitentiarius Maior L . © S. S. Luzio, Re gens Sacra Paenitentiaria Apostolica m III ORATIO A VIRIS CATHOLICIS LEGISLATORIBUS ET POLITICAE REI ADDICTIS RECITANDA, A SUMMO PONTIFICE PIO X I I EXARATA ET INDULGENTIIS DITATA. D i o grande ed eterno, Creatore e Signore di tutte le cose, sommo Legislatore e Reggitore supremo, da te emana e dipende ogni p o t e r e t e nel tuo nome c o l o r o che debbono legiferare determinano c i ò che è giusto od ingiusto c o m e un riflesso della tua divina sapienza; onde noi, cattolici parlamentari ed uomini politici, su cui grava il peso di una responsabilità, che ci collega al centro di tutta la nazione, imploriamo il tuo aiuto in un ufficio, che intendiamo di accettare ed esercitare per il maggior bene spirituale e materiale del nostro p o p o l o . Concedici quel senso del nostro dovere, che c ' i n d u c a a non omettere alcuna preparazione e alcuno sforzo per il conseguimento di così alto fine, unitamente con quella oggettività e quel sano realismo, che ci portino a percepire chiaramente ciò che in ciascun momento apparisce il meglio. Fa che non ci allontaniamo da quella sana imparzialità, per cui dob biamo tendere senza ingiuste preferenze al bene di tutti, e che mai non ci manchino la lealtà verso il nostro p o p o l o , la fede ai principi che apertamente professiamo e la elevatezza di spirito per mantenerci al di sopra di ogni possibile corruzione o meschino interesse. Fa che le nostre deliberazioni siano serene, senza altra passione che quella ispirata dal santo anelito della verità; che le nostre risoluzioni siano conformi ai tuoi precetti, anche se il servizio della tua volontà dovesse imporci dolori e rinunzie ; e che pur nella nostra piccolezza procuriamo d'imitare quella rettitudine e santità, con cui tu stesso tutto governi e dirigi a tua maggior gloria e al vero bene della umana società e di tutte le tue creature. Ascoltaci, o Signore, affinchè mai non ci facciano difetto la tua luce nelle nostre menti, la tua forza nelle nostre volontà e il calore della tua carità nei nostri cuori, che debbono amare teneramente il nostro p o p o l o . R i m u o v i da noi ogni umana ambizione e ogni illecita brama di l u c r o ; infondici un sentimento vivo, attuale e profondo di c i ò che è un ordine sociale sano e osservante del diritto e della equità, e fa che un giorno, insieme con c o l o r o , che furono affidati alle nostre cure, possiamo godere della tua presenza beatifica, come premio supremo, per tutta la eternità. Così sia. 9 - ACTA, vol. X X V , n. 3. — 27-2-1958. 122 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Die 27 Ianuarii Î958. SSmus D. N. Pius Div. Prov. Pp. XII, in Audientia infra scripto Cardinali Paenitentiario Maiori die 26 Ianuarii Ï958 concessa, benigne tribuere dignatus est partialem trium annorum Indulgentiam, a viris catholicis legumlatoribus et politicae rei addictis saltem corde contrito acquirendam, quoties supra relatam orationem devote recitaverint. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. N. Card. CANALI, Paenitentiarius Maior h. © S. S. Luzio, Regens Diarium Romanae Curiae 123 DIARIUM ROMANAE CURIAE Lunedì 27 gennaio 1958, il Santo Padre Pio X I I ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. BARTOLOMEO MIGONE, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario d'Italia, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Domenica, 16 Febbraio 1958, il Santo Padre Pio X I I ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. VASCO PEREIRA da CUNHA, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Portogallo, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 30 novembre 1957. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore della Compagnia delle Suore della Croce (Siviglia). 8 dicembre » Il Revmo Monsig. Venier Elio, Cappellano Comune Pontificio Soprannumerario. » » » Il Revmo Monsig. Musante Giovanni, Cappellano Comune Pontificio Soprannumerario. 12 » • » S. E. Revma Monsig. Punzólo Luigi, Arcivescovo Titolare di Sebastea, Nunzio Apostolico nel Panama. 15 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Mimmi Marcello, Segretario della Sacra Congregazione Concistoriale. 17 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore delle Figlie di Cristo Re (Madrid). 18 gennaio 1958. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Mimmi Marcello, Protettore delle Suore Francescane Adoratrici della Croce (Casoria, Napoli). 124 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 22 dicèmbre 1957. Sua Eiriza Revma il Signor Cardinale Mimmi Marcello, Membro della Suprema Saera Congregazione del Sanf Offizio. 28 » » Sua Emza Revma il Signor Cardinale Mimmi Marcello, Membro della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. 2 gennaio 1958. Il Revmo Padre Czapla Antonio, della Congregazione della Missione, Difensore del Vincolo presso il Tribunale della Sacra Romana Rota. 21 » » Il Revmo Padre Philippe de la Trinité, dei Carmelitani Scalzi, Consultore della Suprema Sacra Congregazione del Sant'uffizio. 4 febbraio » Sua Emza Revma il Signor Cardinale Mimmi Marcello, Membro della Sacra Congregazione dei Riti. Assistenti ai Soglio Pontificio : 1 settembre 1955. S. E. Revma Monsig. O'Collins Giacomo Patrizio, Vescovo di Ballarat. 12 aprile 1957. S. E. Revma Monsig. Baeten Giuseppe Guglielmo, Vescovo di Breda. 15 ottobre » S. E. Revma Monsig. Botero Gonzales Emilio, Vescovo di Pasto. » » » S. E. Revma Monsig. de Assis Antonio Augusto, Vescodi Jaboticabal. » » » S. E. Revma Monsig. Semeraro Alberico, Vescovo di Oria. 16 dicembre » S. E. Revma Monsig. Addazi Reginaldo Giuseppe Maria; ¡ Arciv. di Trani, Barletta e Nazareth, amministratore perpetuo di Bisceglie. Protonotari Apostolici ad instar participantium : 28 marzo 1957. Monsig. Parmentier Maurizio, della diocesi di Nottingham. 24 luglio Monsig. Hartmann Gerardo C, dell'arcidiocesi di Utrecht. 12 agosto Monsig. Schreiber Giorgio, della diocesi di Hildesheim. ; 21 settembre Monsig. Ceria Leone Giuseppe, della diocesi di Chiavari. 27 ottobre Monsig. Choppin Luigi, della diocesi di Verdun. 29 » Monsig. Scheuber Giuseppe, della diocesi di Coirà. 11 novembre Monsig. Sheridan Giovanni Lorenzo, della diocesi di Albany. 18 Monsig. Magliocchetti Marcello (Roma). 19 Monsig. Guazzi Giuseppe, della diocesi di Lodi. 22. Monsig. Bortolameotti Guido, dell'arcidiocesi di Trento. 30* Monsig. Ferrièu Giuseppe, della diocesi di Rodez. Diarium Romanae Curiae 125 7 dicembre 1957* Monsig. Ferrino Giacomo, dell'arcidiocesi ;di Brindisi. 3 gennaio 1958. Monsig. Angles Pamies Igino, della diocesi di Barcellona i 7 » » Monsig. Salvaderi Carlo, della diocesi ài Lodi. Prelati Domestici di Sua Santità: 1950. Monsig. Rossi Pietro (Roma). 1952. Monsig. Malfranci Orlando, della diocesi suburbicaria di Sabina e Poggio Mirteto. 5 maggio 1956. Monsig. Cristiani Leone, della diocesi di Belley. Monsig. Fabbri Ettore, della diocesi di Sarsina. 6 agósto » Monsig. Lagrange Marcellino, della diocesi di Baiona. 29 » » Monsig. Hinojosa Erasmo, dell'arcidiocesi di Arequipa. 13 novembre » lo gennaio 1957. Monsig. Salat Antonio, della diocesi di Saint-Flour. Monsig. Rossi Nicola, della diocesi di Vallo di Lucania. 9 febbraio » Monsig. Gaynor Walter, della diocesi di Plymouth. 22 » Monsig. Duggan Tommaso, della diocesi di Salford. 2 marzo Monsig. Kelly Patrizio, della medesima diocesi. 4 » Monsig. Ashe Giovanni Martino, della diocesi di Motherwell. » Monsig. Hamilton Alessandro, della medesima diocesi. » » » Monsig. Hackett Patrizio Vincenzo, della diocesi di 11 aprile Clifton. » Monsig. Mulders Alfonso Giov. Maria, della diocesi di 12 » Breda. » Monsig. Hughes Filippo, della diocesi di Salford. 7 maggio » Monsig. Schaaper Antonio Cornelio, della diocesi di Rot3 giugno terdam. » Monsig. Van Dyk Gerardo Gisberto Pietro, della diocesi di Groninga. » Monsig. Venings Cornelio Giacomo Agostino, dell'arcidiocesi di Utrecht. » Monsig. Verhamme Achille, della diocesi di Bruges. 16 luglio » Monsig. Van Welie Francesco Antonio Maria, della dio12 agosto cesi di 's-Hertogenbosch. 2 settembre » Monsig. Medina De La Fuente Desiderio, della diocesi di Chillan. 3 » » Monsig. Cronin Carlo Filippo, della diocesi di HexhamNewcastle. Monsig. Mullin Giuseppe, dell'arcidiocesi di Liverpool. 18 Monsig. Sanguineti Luigi, della diocesi di Chiavari. 21 Monsig. Schraeder Bernardo, della diocesi di Osnabrück. 25 Monsig. Jiménez Martin Santo, della diocesi di Salamanca. » Monsig. Salcedo Ramon Pietro, della medesima diocesi. » Monsig. Turrado Turrado Lorenzo, della medesima diocesi. » Monsig. Bamatschi Paolo, dell'arcidiocesi di Breslavia. 5 ottobre Monsig. Viscaro Giovanni Maria Gabriele, della diocesi di » » Tarbes e Lourdes. Monsig. Sheahan Giacomo, della diocesi di Bathurst. 18 » 12 maggio 7 febbraio 126 21 22 27 » » » 31 5 » » » 8 » 11 13 » 19 26 27 29 » » 30 » » rg » 7 9 12 16 7 » » Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ottobre 1957. Monsig. Boussàrd Giuseppe, della diocesi di Le Mans. » » Monsig. Taranta Gelestino, della diòcesi di Sulmona. » - » Monsig. Ollier Pietro Maria Giuseppe, della diocesi di Beauvais. » » Monsig. Patria Giacomo Guglielmo Emilio, della medesima diocesi. » » Monsig. Ferroni Vito, della diocesi di ComaccMo. ;» : )> : ; Monsig. François Enrico, della diocesi di Verdun. Giliberti Francesco, della prelatura « nullius » » » Monsig. di Pompei. Fernandez Miranda Samuele, dell'arcidiocesi di novembre » Monsig. Oviedo. » Monsig. Cabo Perez Demetrio, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Igartua e Irizar Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Olaizola Arrieta Ignazio M., della medesima arcidiocesi. » Monsig; Lefevre Buggero, della diocesi di Namur. » Monsig. Toussaint Ferdinando, della medesima diocesi. » Monsig. Lefevre Pietro, della diocesi di Séez. » Monsig. Hottot Giovanni, dell'arcidiocesi di Parigi. » Monsig. Guilhem Giacomo, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Cunningham Carlo Guglielmo, della diocesi di Bunbury. » Monsig. Pastor Moliner Jesús, della diocesi di Teruel. » Monsig. Bellizzi Giuseppe, della diocesi di Cassano all'Ionio. » Monsig. Prendergast Giacomo Giuseppe, della diocesi di Port Pirie. Monsig. Kain Guglielmo Protaso, della medesima diocesi. Monsig. Nesdale Guglielmo Enrico, della medesima diocesi. » Monsig. Cullinan Giov. Francesco, della medesima diocesi. Monsig. Couronne Norberto, della diocesi di Rodez. Monsig. Couzi Graziano, della medesima diocesi. Monsig. Foulquier Emilio, della medesima diocesi. dicembre Monsig. Donati Valerio, della diocesi di Acquapendente. Monsig. Alufii Pentini Mario (Roma). » Monsig. Franco Armando, dell'arcidiocesi di Brindisi. » Monsig. Timperi Augusto, dell'arcidiocesi di Camerino. • » Monsig. Tancredi Luigi, della diocesi di Policastro. » Monsig. Bianchi Quintilio, della diocesi di Città di Ca» stello. gennaio 1958. Monsig. Bonvini Pietro, della diocesi di Lodi. » » Monsig. Carenzi Giuseppe, della medesima diocesi. » » Monsig. Parazzini Alessandro, della medesima diocesi. : : 1 Diarium Romanae Curiae 127 camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità : 1956. Monsig. Etti Giovanni, dell'amministrazione apostolica del Burgenland. Monsig. Plasschaert Giuseppe Alfonso M., della diocesi 30 giugno di Breda. Monsig. Bèuvers Teodoro, della diocesi di Rotterdam. 6 agósto » » Monsig. Knapp Carlo, dell'amministrazione apostolica 21 di Innsbruck. » » » Monsig. Pock Giovanni, della diocesi di Secovia. Monsig. Barros Morales Vittorio, dell'arcidiocesi di Bo30 ottobre gotá. gennaio 1957. Monsig. Rivera Reyes Ernesto, della diocesi di Talea. » » » Monsig. Cornejo Enrico, della medesima diocesi. » » Monsig. Gaete Efraim, della medesima diocesi » » Monsig. Garcés Rojas Tullio, della medesima diocesi. 26 Monsig. Diepenbrock Alfonso Antonio G., della diocesi 12 febbraio di Haarlem. » 2 aprile Monsig. Sanders Luigi Alfonso Maria, della diocesi di Rotterdam. » » 12 Monsig. Roccasecca Vincenzo, della diocesi di Sezze. » 17 maggio Monsig. Van Dijck Cornelio Giuseppe Elisabetta Nicola, della diocesi di 's-Hertogenbosch. » Monsig. Maas Pietro, della diocesi di Rotterdam. 29 » » Monsig. Wils Ignazio, della medesima diocesi. » » Monsig. Meuwese Alfonso, della diocesi di 's-Hertogen25 giugno bosch. » Monsig. Wenke Giovanni, della diocesi di Misnia. 13 luglio » » » Monsig. Jung Paolo, della medesima diocesi. » Monsig. De Lepper Giovanni Lamberto Maria, della diocesi 5 agosto di Breda. Monsig. O'Reilly Matteo Uberto, della diocesi di Wollon24 settembre gong. » Monsig. Langenberg Giovanni, della diocesi di Osnabrück. 25 » » Monsig. Rahe Enrico, della medesima diocesi. » » » Monsig. Timpe Enrico, della medesima diocesi. » Monsig. Brovedani Alfonso, della diocesi di Concordia. » 10 ottobre » » Monsig. Indri Fioravante, della medesima diocesi. » » Monsig. Samà Vincenzo, della diocesi di Squillace. » 18 » Monsig. Balassone Luigi, della diocesi di Sulmona. » 22 » Monsig. Carfagnini Manfredi, della medesima diocesi. » » Monsig. Di Camillo Ferdinando, della medesima diocesi. » » Monsig. Di Massa Silvestro, della medesima diocesi. » » » » * Monsig. Di Placido Damiano, della medesima diocesi. » Monsig. Sciullo Achille, della medesima diocesi. » » » Monsig. Balestra Pietro, della diocesi di Treia. » 26 » Monsig. Henny Giuseppe, della diocesi di Coirà. 29 » Monsig. Luccardi Ferruccio, dell'arcidiocesi di Udine. » 31 co 4 febbraio 1 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 128 31 » 5 » » » 1957. Monsig. Gatti Giulio, della diocesi di Brescia. Monsig. Stefanini Giov. Battista, della medesima diocesi. » » Monsig. Didona Antonio, della diocesi di Cassano alnovembre » l'Ionio. Monsig. Fera Francesco, della medesima diocesi. » » Monsig. Alvarez Martínez Francesco, dell'arcidiocesi di » » Oviedo. Monsig. Garcia-Loredo Giovanni, della medesima arcidioottobre cesì. Monsig. Silva Espinosa Domenico, dell'arcidiocesi di Santiago del Chile. Monsig. Ricci Gerolamo (Roma). » 6 » Monsig. Trümmer Massimiliano, della diocesi di Secovia. » 7 » » Monsig. Minchiatti Carlo, dell'arcidiocesi di Perugia. 8 » Monsig. Borghi Mario, dell'arcidiocesi di Modena. » 14 » Monsig. Natalini Vincenzo, della diocesi di Terracina. lo » » Monsig. Colavincenzo Alessandro, della diocesi di Sul18 » mona. » Monsig. Forte Beniamino, della diocesi di Foligno. 21 » » 22 Monsig. Crisan Traiano, della diocesi di Claudiopoli-Armenopoli. » » Monsig. Danese Gerardo, della diocesi di Lecce. 26 27 » Monsig. Campana Giov. Battista, della diocesi di Cassano » all'Ionio. » » Monsig. Falabella Salvatore, della medesima diocesi. » » Monsig. Massafra Cosma, della medesima diocesi. Monsig. Rimolo Francesco, della medesima diocesi. » » 29 Monsig. Clementi Mariano, dell'arcidiocesi di Fermo. » » » Monsig. Scalzotto Tiziano, della diocesi di Padova. » 1 dicembre Monsig. Silvestrini Achille, della diocesi di Faenza. » » 5 Monsig. Angiolini Giuseppe, della diocesi di Bergamo. » » Monsig. Sala Guido, della medesima diocesi. » » Monsig. Spada Andrea, della medesima diocesi. 7 » Monsig. Pitzky Enrico, della diocesi di Berlino. » » Monsig. Carbone Vincenzo, dell'abbazia « nullius » di Monte Vergine. » 9 » Monsig. Leone Pasquale, della diocesi di Nola. » 11 Monsig. Scocco Giovanni, della diocesi di Osimo. » 16 Monsig. Vallarne Fausto, della diocesi di Aosta. » » » Monsig. Oglietti Giovanni, dell'arcidiocesi di Vercelli. » » 20 Monsig. Petti Antonio, della diocesi di San Severo. gennaio 1958. Monsig. Martinelli Oddo, della diocesi di Gubbio. » 7 » Monsig. Antonietti Giulio, della diocesi di Lodi. co » Cameriere segreto di numero di Spada e Cappa di S. S.: 29 giugno 1957. Il sig. Cartier Pietro C, dell'arcidiocesi di Nuova York. Diarium Romanae Curiae 129 Camerieri segreti soprannumerari di Spada e Cappa di S. S. : 24 dicembre 1956. Il sig. de Buyer Luigi, dell'arcidiocesi di Parigi. 18 novembre 1957. Il sig. Tiberghien, dei Visconti, Eugenio Emilio, della diocesi di Lilla. 16 dicembre » Nobile Franchi Giuseppe (Roma). Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità : 4 febbraio 1956. Monsig. Michl Giuseppe, dell'amministrazione apostolica del Burgenland. 21 agosto » Monsig. Hamminger Augusto, della diocesi di Linz. 5 novembre 1957. Monsig. Kiegerl Carlo, della diocesi di Secovia. » » » Monsig. Gratzer Giuseppe, della medesima diocesi. 26 » » Monsig. Raco Gerolamo, della diocesi di Mileto. Cameriere d'onore «.extra Urbem» di Sua Santità: 22 marzo 1956. Monsig. Spatzenegger Giovanni Crisostomo, dell'arcidiocesi di Salisburgo. Cameriere d'onore soprannumerario di Spada e Cappa di S. S. : 18 novembre 1957. Il sig. Moruzzi Giovanni (Roma). Cappellani segreti d'onore di Sua Santità : 4 febbraio 1956. 6 luglio » » » » » » » 5 novembre 1957. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Koehle Luigi, dell'arcidiocesi di Salisburgo. Ressel Francesco, dell'arcidiocesi di Vienna. Stubenvoll Francesco, della medesima arcidiocesi. Walter Rodolfo, della medesima arcidiocesi. Reinisch Giovanni, della diocesi di Secovia. ONORIFICENZE Con Breve Apostolico, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : L'Ordine dello Speron d'Oro : 17 novembre 1957. A S. E. il prof. Heuss Teodoro, Presidente della Repubblica Federale di Germania. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Gran Croce dell'Ordine Piano: 15 novembre 1957. Al conte von Strachwitz Rodolfo, ambasciatore della Repubblica Federale di Germania presso la S. Sede. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 130 La Commenda dell'Ordine Piano: 15 novembre 1957. Al sig. von Heyden Guglielmo Gunther (Germ Il Cavalierato dell'Ordine Piano: : ' 15 novembre 1957, Al sig. Rath je Ottone (Germania). » » » Al sig. Koeble Federico (Germania). La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 15 novembre 1957. Al sig. Bleek Carlo Teodoro (Germania). » » » Al sig. Ritter von Lex Giovanni (Germania). 16 dicembre » Al sig. Nossent Carlo Giovanni, dell'arcidiocesi di Milano* La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 11 luglio 1957. Al sig. Otero Navascues Giuseppe Maria, della diocesi di Madrid. » » » Al sig. Mohedano Hernández Giuseppe Maria, della medesima diocesi. 28 agosto » Al sig. Dessain Giuseppe G., della diocesi di Liegi. 22 ottobre » Al sig. Ibarra Bergé Saverio, della diocesi di Bilbao. » » » Al sig. Ruiz Salas Giuseppe Maria, della medesima diocesi. 15 novembre » Al sig. Merker Rinaldo (Germania). » v » Al sig. Stoecker Teodorico (Germania). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 18 dicembre 1956. Al sig. Blaize de Maisonneuve Emilio, della diocesi di Lavai. 28 marzo 1957. Al sig. De Boer Enrico Gerard, della diocesi di Rotterdam. 4 aprile » Al sig. Steenberghe Massimiliano Paolo Leone, della diocesi di 's-Hertogenbosch. » Al sig. Van Kinschot Francesco Enrico, della diocesi di 11 » Rotterdam. 29 maggio » Al sig. Donders Ermann Francesco Antonio, della medesima diocesi. 16 giugno » Al sig. Grollenberg Guglielmo Adriano, della diocesi di Haarlem. 26 luglio » Al sig. Van Sonsbeek Guglielmo G., dell'arcidiocesi di Utrecht. 20 agosto » Al sig. Conrad Pietro, della diocesi di Basilea e Lugano. 3 settembre » Al sig. Leconda Goicoechea Daniele, della diocesi di Bilbao. 24 » » Al sig. Caron Uberto Adolfo, della diocesi di Lilla. 22 ottobre » Al sig. de Bourg Walter A . , della diocesi di Losanna. 5 novembre » Al sig. Pizzuti Massimo, della diocesi di Volterra. Diarium Romanae Curiae 8 novembre 1957. Al » Al » » Al » » » Al » » » Al » 11 » sig. sig. sig. sig. sig. 14 » » Al sig. » 18 19 » » » » » » » » Al Al Al Al Al » » » Al sig. » » » » Al sig. Al sig. Al sig. » » » » » » » Al Al Al Al Al Al Al 15 » 27 » » 29 » » » » » 9 dicembre » 12 » 16 » » » sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. m Rubaltelli Enrieo, della diocesi di Padova. Viscidi Federico, della medesima diocesi. Binna Giuseppe, dell'arcidiocesi di Sassari. Ceeh Francesco, dell'arcidiocesi di Vienna. Boustani Giuseppe, della diocesi di Sidone dei Maroniti. : Fernandès-Villela Eoberto, dell'arcidiocesi di Malines. Voet Enrico, della medesima arcidiocesi. Einsiedler Alberto (Germania). Siefker Leopoldo (Germania). Pigott Paolo, dell'arcidiocesi di Seattle. Dispenza Nicola Rosario, dell'arcidiocesi di Chicago. Giùffrè Gennaro, dell'arcidiocesi di Reggio Calabria. Giuliani Aldo (Roma). Conti Renzo (Italia). Fajadet Clemente, della diocesi di Koudougou (A.O.F.). Orlando Luigi, della diocesi di Brescia. Biaggi Francantonio, della medesima diocesi. Bruzzone Antonio, della medesima diocesi. Orlando Raffaele, della diocesi di Nola. Bertani Alessandro, dell'arcidiocesi di Bologna, Cavallini Federico, della medesima arcidiocesi. Piermarini Osvaldo (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 1954. Al sig. Fernando J.W.K. Giovanni, della diocesi di Chilaw. 16 giugno 1956. Al sig. de Monj-Colchen Paolo, della diocesi di Meaux. » Al sig. de Charnacé Paolo, della medesima diocesi.: » Al sig. Giraud Felice, dell'arcidiocesi di Avignone. 19 settembre » » Al sig. Vernet Gabriele, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Buys Giacomo Giuseppe, della diocesi di Breda. 17 novembre » Al sig. Andriessen Cornelio^ della medesima dioeesi. » » » Al sig. Van Erp Giuseppe Pietro, della diocesi di 's-Her21 dicembre togenbosch. gennaio 1957. Al sig. Prinzen Cornelio Antonio Giuseppe V . , della me8 desima diocesi. » Al sig. Janssen Enrico Filippo M. G., della medesima » 25 diocesi. » » Al sig. Van Den Heuvel ; Nicolò Enrico Ludovico, della » medesima diocesi. Al sig. Appels Gerardo Marino Maria, della medesima 19 febbraio diocesi. Al sig. Van Der Meulén Guglielmo Adolfo Giuseppe, del11 marzo la diocesi di Breda. 7 agosto Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1957. AI sig. Van Oerie Ugo Antonio, della diocesi di Rotterdam. » Al sig. Veringa Enrico, della diocesi di Haarlem. » Al sig. Wouters Giuseppe Luigi Cornelio Maria, della diocesi di 's-Hertogenbosch. » Al sig. Van Der Lans Antonio Giuseppe Ignazio, della diocesi di Rotterdam. » Al sig. Howes Enrico W . , dell'arcidiocesi di Wesminster. » Al sig. Enneking Francesco Giuseppe Maria, della diocesi di 's-Hertogenbosch. » Al sig. De Smet Giovanni Pietro, della diocesi di Haarlem. » Al sig. Hettinga Acronio Tjebbe, della diocesi di Groninga. » AI sig. Teeuwen Giuseppe Giacomo Matteo Maria, della diocesi di Ruremonda. » Al sig. Beduschi Loris, della diocesi di Cremona. » Al sig. Dupont Uberto Giuseppe, della diocesi di Ruremonda. » Al sig. Van Wessum Mario Teodoro Giacomo, dell'arcidiocesi di Utrecht. » Al sig. De Jong Tjebbe, della diocesi di Groninga. » Al sig. Dröge Gerardo, della medesima diocesi. » Al sig. Germani Angiolino, della diocesi di Guastalla. » Al sig. Genina Paolo Ambrogio, della diocesi di Nîmes. » Al sig. Willems Cornelio Martino Giovanni, della diocesi di 's-IIertogenbosch. » Al sig. Lenzlinger Luigi, della diocesi di Coirà. » Al sig. Fernandes Maza Riccardo, della diocesi di Madrid. » Al sig. Lem Francesco Enrico Maria, della diocesi di Rotterdam. » Al sig. Dijsselbloem Guglielmo Giovanni Giuseppe, della medesima diocesi. * Al sig. Van Thiel Coovels Diederik Giovanni Maria, della medesima diocesi. » Al sig. Kaufmann-Hillenkamp Giuseppe, della diocesi di Coirà. » Al sig. Kuiper Enrico Giovanni, dell'arcidiocesi di Utrecht. » Al sig. Van Der Laan Gerardo Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Schlattmann Rodolfo Mario Giuseppe Antonio, della diocesi di Haarlem » Al sig. Beaumont Pietro Mattia, della diocesi di 's-Hertogenbosch. » Al sig. Finkelstein Renato, dell'arcidiocesi di Parigi. » Al sig. Aubry Maurizio, della diocesi di Digione. » Al sig. Godinot Enrico, della diocesi di Verdun. Diarium Romanae Curiae 11 novembre 1957. Al » » » Al » » » Al » » Al » Al 14 » » Al 15 » Al 21 » » » Al Al » Al » Al 25 » » Al 27 » » Al 29 » » » Al » » Al 30 » Al 9 dicembre » » Al 12 » Al » Al 13 » 21 Al S] g- Bienvenu Giovanni, della diocesi di Séez. :, 133 ; siLg¿ Moulinet Giovanni^ della medesima diocesi. S]Lg- Rousseau Ferdinando, della medesima diocesi. S]Lg- Vergneau Fernando, della medesima diocesi. siLg. Valvekens Francesco, dell'arcidiocesi di Malines. SJ g. Raederscheidt Erico (Germania). sì g- Manganelli Eleno, della diocesi di Grosseto. SI g. Paris Eugenio, dell'arcidiocesi di Parigi. si g- Troussel Giovanni, dell'arcidiocesi di Reims. S] g. Dupont Renato, della medesima arcidiocesi. sì g- Muguet Giorgio, della diocesi di Beauvais. si g- Beheyt Prospero, della diocesi di Bruges. si g- Saias Giovanni, della diocesi di Brescia. si g- Vowles Tommaso, della diocesi di Port Pirie. si g- Coucoureux Giuseppe, della diocesi di Rodez. si g- L'Oisseau Ferdinando, della diocesi di Moulins. si g. Cortellese Mario, della diocesi di Acireale. si g- Bartolini Giuseppe, della diocesi di Arezzo. si g- Emelien Ruggero, della diocesi di Séez. si g. Arrigoni Carlo, della diocesi di Pescia. La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 15 novembre 1957. Al sig. Bott Giovanni (Germania). » » » Al sig. Janz Federico (Germania), La Commenda con Placca dell'Ordine di San Silvestro Papa: 13 novembre 1956. Al sig. Fernando Lopez de Romana, dell'arcidiocesi di Arequipa. 11 luglio 1957. Al sig. de Echanove y Guzman Saverio, della diocesi di Madrid. » » » Al sig. Ciekèr Giuseppe, della medesima diocesi. 18 dicembre » Al sig. Casa Raffaele (Roma). » » » Al sig. Ambrini Riccardo (Roma). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 18 3 gennaio giugno 7 » 10 12 luglio agosto » » » » 1957. Al sig. Serena Giovanni Battista, della diocesi di Treviso. » Al sig. Fischetti Francesco Paolo, dell'arcidiocesi di Brindisi. » Al sig. Van Kesteren Gerardo Giovanni, della diocesi di Haarlem. » Al sig. Janberg Hans, dell'arcidiocesi di Colonia. » Al sig. Barros Casanueva Giuseppa, dell'arcidiocesi di Santiago del Chile. » Al sig. López TJreta Giuseppe Luigi, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Quevedo Albornoz Giovanni Raimondo, della me^ desima arcidiocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 134 1957. Al sigi. ! Franzoni Lorenzo, dell'arcidiocesi di Bologna. Al sig. Cisternino Leonardo Antonio, della diocesi di » » Monopoli. Al sig. Baumgartner Ferdinando, dell'arcidiocesi di » ottobre 9 • • < : : Vienna. Al sig. Veraárt Giuseppe Bernardo Maria, della diocesi » )) 18 di Ruremonda. Al sig. TJriarte Aguirreamalloa Castore, della diocesi » 22 » di Bilbao. Al sig. Zitgàro Luigi, dell'arcidiocesi di L'Aquila. » D Al sig. L'Hoest Lodovico, della diocesi di Liegi. » )) 26 Al sig. Carvalho Rossini, dell'arcidiocesi di Belo Ho8 novembre i » rizonte. Al sig. Brundo Cateno Giuseppe, dell'arcidiocesi di Ca» pua. » Al sig. Haag Volfango, dell'arcidiocesi di Ispahan dei Latini. » » » AI sig. Martirössi Francesco, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Sahna Gervasio, dell'arcidiocesi di Sassari. Al sig. Hosselet Achille, dell'arcidiocesi di Malines. 14 » » » Al sig. Malengreau Fernando, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Malengreau Guido, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Papen Alex, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Rucquoi Leone, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Van dèr Schueren Gerardo, della medesima arcidiocesi. » 15 » Al sig. Fâssbendèr Giovanni Francesco (Germania). » » Al sig. Gellbach Horst (Germania). » » » A l ' s i g . Pokorni Alfonso (Germania). » » Al sig. Schmidt-Schlegèt Filippo (Germania). » » » Al sig. Wuerz Alfredo (Germania). » » » Al sig. Frisina Antonio (Roma). » » 19 Al sig. Bottini Edoardo, della diocesi di Ferentino. » 21 Al sig. Zei Uumberto, della diocesi di Viterbo. » » 28 Al sig. Bonelli Gerardo, della diocesi di Como. » )) » Al sig. Maloney Andrea Pat., dell'arcidiocesi di Newark. » 29 Al sig. Duse Luigi, della diocesi di Brescia. )) » » Al sig. Ottoboni Pietro, della medesima diocesi. » » Al sig. Panigoni Primo, della medesima diocesi. i: », » 9 dicembre Al sig. Perugini Giacomo, dell'arcidiocesi di Camerino. » Al sig. De Siervo Francesco, della diocesi di Nola. » » » Al sig. Annino Giovanni, dell'arcidiocesi di Siracusa. » : » ; Al sig. Barra Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Bordi Riccardo, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Pandolfo Ugo, della medesima arcidiocesi. . )) » Al sig, Scarfì Luciano, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Vitale Giuseppe, della medesima arcidiocesi. 12 Al sig. Indelicato Sebastiano, della diocesi di Acireale. » » » Al sig. Mondelli Guido, della diocesi di Como. 19 agosto » Diarium Romanae Curiae 135 16 dicembre 1957. Al sig. Masini Emanuele (Roma). » Al sig. Moreschi Emilio, della diocesi di Marsi. 21 » >> Al sig. Gentilin Antonio, della diocesi di Treviso. >y » Al sig. Primi Italo, della diocesi di Chiavari. 23 » 8 gennaio 1958. Al sig. Ginevri Paolo, della diocesi di Cagli. Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa: 1954. Al sig. Weerasekera Perera Carlo Lorenzo, della diocesi di Chilaw. 6, dicembre 1956. Al sig. Hodges Filippo Giacomo, della diocesi di Shrewsbury. 7. febbraio 1957. Al sig. Ottaviani Ferdinando (Roma). » Al sig. Smits Vittore Crispino Giuseppe, della diocesi di » 27 's-Hertogenbosch. » Al sig. Van De Pavoordt Giuseppe Maria, della diocesi 23 marzo di Haarlem. » » » M sig. Van de Schoor Pietro Giacomo, della diocesi di 's-Hertogenbosch. » Al sig. Stumpel Giovanni, della medesima diocesi. 28 .'» Al sig. Bux Chistoforo, della diocesi di Ruremonda. 2 aprile Al De Oliveira Virgolino, della diocesi di Campinas. » sig. » 1 » Al sig. Bik Ottone Antonio Maria, della diocesi di Rot» » terdam. Daubresse Giovanni, del vicariato apostolico di » Al sig. & Leopold vii le. » Al sig. Brom Enrico, della diocesi di Haarlem. » 13 » Al sig. Lambriex-Houtappel Maurizio Maria Giuseppe, 7 maggio della diocesi di Ruremonda. » 25 » Al sig. Nijman Nicola Marino, della diocesi di Rotter dam. » Al sig. Steeman Alberto H. J., della medesima diocesi. » » Al sig. Flint Ermanno Teodoro, della diocesi di Groninga. 5 luglio Al sig. Pajaron y Pajaron Raffaele, della diocesi di Ma» 11 drid. » Al sig. Robólas Mario, dell'arcidiocesi di Bologna. 19 agosto » Al sig. Nieuwenhuis Francesco Enrico, della diocesi di » 20 Haarlem. Al sig. Lavieira Maino Laurino, della diocesi di Pelotas. » » » » Al sig. Taborda Attilo, della medesima diocesi. »! » » Al sig. Tuinstra Alfonso Maria Uberto, della diocesi di )) Ruremonda. Al sig. Lobeya Giuseppe, del vicariato apostolico di Léo3 settembre » poldville. » » Al sig. Motingia Giovanni, del medesimo vicariato apostolico. » Al sig. Scheeren Giovanni Nicola, della diocesi di Breda. 6 » » » Al sig. Theeuwes Giacomo Francesco della medesima dio20 cesi. agosto 7 ; 136 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 20 settembre 1957. Al sig. Paulus Giovanni Renier, della diocesi di Bure monda. Al sig. de Groot Stefano Willibrordo Antonio Maria, del» » 24 la diocesi di 's-Hertogenbosch. Al sig. Gasser Alfonso, dell'arcidiocesi di Vienna. » 9 ottobre Al sig. Lacroix Giuliano, della diocesi di Bayeux. » » 15 Al sig. Franken Enrico, del vicariato apostolico di Boma. » » 16 Al sig. Olivers Leonardo Giuseppe, della diocesi di Rure» » » monda. Al sig. Navarra Giuseppe, della diocesi di Rimini. » 28 Al sig. Paganini Ernesto, della medesima diocesi. » » » Al sig. Matzinger Silvestro, della diocesi di Sant'Ippolito. » » Al sig. Giani Luigi, dell'arcidiocesi di Firenze. » 5 novembre » Al sig. Goldmann Ferdinando, della diocesi di Sant'Ip» » polito. » 11 Al sig. Miliani Pietro, della diocesi di Sansepolcro. » » Al sig. Schollmeyer Gioacchino (Germania). 15 » Al sig. Terzetti Bruno, della diocesi di Foligno. 21 » » Al sig. Mezzedimi Elia, della diocesi di Grosseto. » Al sig. Cozzi Pasquale, dell'arcidiocesi di Milano. 28 » Al sig. Malacart Antonio, della diocesi di Concordia. 30 Al sig. Petricca Renzo (Roma). 9 dicembre » 12 Al sig. Rizzo Antonino, della diocesi di Acireale. » » • » Al sig. Vecchio Orazio, della medesima diocesi. » » » Al sig. Marizza Francesco, dell'arcidiocesi di Gradisca. » » Al sig. Bonetti Edo (Roma). 18 » » 23 Al gig. Turpini Rinaldo, della diocesi di Chiavari. NECROLOGIO OS 29 novembre 1957. Monsig. Latysevskyi Giovanni, Vescovo tit. di Adada. .3 gennaio 1958. Monsig. Paltarokas Casimiro, Vescovo di Panevezys. Monsig. de Lima Vidal Giovanni Evangelista, Arcivesco5 vo-Vescovo di Aveiro. » 7 Monsig. Bensch Teodoro, Vescovo tit. di Tentiri. » 11 Monsig. Potenza Francesco, Vescovo di Castellaneta. » 15 Monsigi Negrin Egidio, Arcivescovo-Vescovo di Treviso. » 23 Monsig. On Prakhongchit Michele, Vescovo tit. di Blaundo, Vicario Apostolico di Tharé. » 2 febbraio Monsig. Khouzan Marco I I , Patriarca di Alessandria dei Copti. 4 Monsig. Rospond Stanislao, Vescovo tit. di Dardano. » Monsig. de Hemptinne Giovanni Felice, Vescovo tit. di » Milevi, Vicario Apost, di Katanga. Monsig. Hykary Efrem, Arcivescovo tit. di Amastri, Vi» cario patriarcale per i Siri nel Libano. » 12 Monsig. Sobalkowski Stefano, Vescovo tit. di Medeli. 25 » » Monsig. Ramalho Giovanni di Dio, Vescovo tit. di Filadelfia di Lidia ¿ os An. et Yol. L 25 Martii 1958 (Ser. I I , T. X X Y ) - N. i ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARI UM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I MUSOMENSIS PRAEFECTURA APOSTOLICA MUSOMENSIS AD GRADUM ET DIGNITATEM DIOECESIS EVEHITUR. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quam pollicitationem Christus, Dei Filius, rerum futurarum providus, dedit de progressu Ecclesiae inter homines, non m o d o labentibus saeculis vera facta est, cum omnes fere nationes in Ecclesiae sanctae sinum, ceu in salutis portum, confugerint, sed et cotidie impletur, cum populi innumeri petant christiana imbui veritate atque christianorum familiae accenseri. Qua de re, cum in hac ipsa condicione apostolica quoque praefectura Musomensis sit, propositum est S. Congregationi de Propaganda F i d e ut eadem ad gradum dioecesis tolleretur : per hoc enim nostrae religionis fines latius proferri. Nos ergo, re bene reputata, consilioque petito a venerabili Fratre Delegato in Africa Orientali et Occidentali B r i t a n n i c a ; consensum eorum supplentes qui in hac re aliquod ius habeant, de Nostra summa et apostolica auctoritate haec, quae sequuntur, decernimus et iubemus. Praefecturam Apostolicam Musomensem ad dignitatem dioecesis evehimus, datis iuribus omnibus et hono10 - ACTA, vol. XXV, n. 4. — 24-3-1958. 138 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ribus quae ad tales Ecclesias pertinent ; E p i s c o p o vero cui administranda committetur, etiam onera facimus quae E p i s c o p o r u m munus consequuntur. Quae dioecesis idem nomen servabit eosdemque limites atque antea ; eamque curis concredimus sodalium Societatis de Maryknoll Missionibus exteris provehendis : spes enim certa est eos, qui adhuc omnem operam in amplificando Christi imperio collocarunt, etiam in posterum religioni intendendae nihil esse omissuros. Sedes dioecesis in urbe Musoma erit, ibique Episcopus domicilium statuet, cathedramque Aget, in templo scilicet quod in eadem civitate exstat. Ecclesia Musomensis metropolitanae Sedi Taborensi erit suffraganea ; item eius Episcopus sacro Praesuli eiusdem archidioecesis oboediet. Canonicorum Collegium cond a t u r ; quod tamen si ad praesens fieri nequeat, concedimus ut consultores dioecesani deligantur, quorum opera et consilio Episcopus utatur. Cum vero Canonicorum coetus constitutus fuerit, iidem ipso facto a munere cessabunt. Seminarium in territorio novae Sedis exstruatur pueris excipiendis, qui fuerint ad sacerdotium vocati : sunt enim spes Ecclesiae atque christianorum olim rectores et curatores ; quod iuxta normas iuris communis et ad peculiaria S. Congregationis praescripta fiat. Mensam episcopalem ea bona efficient quae praefecturae apostolicae propria erant ; Curiae proventus ; ac denique pecunia quae vel a p o p u l o dabitur, vel a S. Congregatione Christiano Nomini Propagando mitti solet. Quae ad regimen, administrationem constitutae dioecesis respiciunt, similiter ad electionem V i c a r i i Capitularis, Sede vacante, ad iura et onera cleri et populi, aliaque id genus, haec omnia iure canonico regantur. Ceterum, quae per has Litteras mandavimus, exsequenda curabit ille qui tempore exsecutionis Delegationi Apostolicae in Africa Orientali et Occidentali Britannica praeerit, vel quem ille delegaverit, dummodo in ecclesiastica dignitate sit constitutus. Qui autem rem perfecerit, documenta quoque exarari iubebit, eademque sinceris exemplis ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive Acta Pii Pp. XII 139 manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque air aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si o s t e n d e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. D a t u m R o m a , apud S. Petrum, die quinto mensis Iulii, anno D o mini millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus N o stri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI 8. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FÜMASONI BIONDI 8. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. I¡. II CONFINIORIS CÀLIFORNIAE (PACENSIS IN CALIFORNIA INFERIORE) A VICARIATU APOSTOLICO CONFINIORIS CALIFORNIAB QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR, QUIBUS NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA CONSTITUITUR, '(( PACENSIS IN CALIFORNIA INFERIORE )) APPELLANDA. P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui arcana Dei voluntate idem ac beatus Petrus Apostolus officium munusque habemus, magna cura nitimur omnique diligentia contendimus ut per aptam dioecesium ordinationem ac dispositionem aeternae fidelium saluti quaerendae opportunius prospiciatur. Quam ob rem, c u m venerabilis Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis 140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale atque Apostolicus in Mexicana Republica Delegatus, petierit ab hac R o mana Sede ut in eadem regione nova excitaretur apostolica praefectura : id enim plurimum se censere ad gregis utilitatem c o n f e r r e ; N o s eiusmodi postulationi concedendum esse arbitramur. Re igitur bene reputata, consilioque audito venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Fidei Propagandae praepositorum, consensum eorum supplentes qui in negotio aliquid iuris habeant, de Nostra summa et apostolica auctoritate haec, quae sequuntur, statuimus et iubemus. A vicariatu apostolico Confinions Californiae eam partem separamus, quae inter circulos parallelos 22,5 et 28 latitudinis septemtrionalis, uti dicunt, sita est cum insulis adiacentibus. Quod territorium in apostolicae praefecturae formam redigimus, ab urbe principe Pacensis in California Inferiore cognominandae, eiusdemque Sodalibus Congregationis Filiorum a S. Corde Iesu concredendae ad Nostrum et Apostolicae Sedis nutum. H u i c novae circumscriptioni ecclesiasticae ea omnia iura et privilegia damus, quae ceteris fieri solent ; ei vero, cui praefectura gubernanda tradetur, etiam onera imponimus quae sacris Praesulibus eiusdem gradus tralaticio more attribuuntur. Ceterum, ea quae mandavimus exsequenda curabit venerabilis Frater Aloisius R a i m o n d i , quem nominavimus, cui omnes potestates agendae rei facimus, quas poterit etiam cuilibet viro delegare, d u m m o d o sacerdotio insigni. Quod si eo tempore, c u m negotium erit perficiendum, alius Delegationi Apostolicae in M e x i c o praesit, hic Nostra iussa faciet. Curabit idem venerabilis Frater ut acta re, documenta exarentur, quorum sincera exempla ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittantur. Has vero Litteras nunc et in posterum efiicaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis q u o r u m res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o de- Acta Pii Pp. XII 141 trectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa-non fecerint. Datum R o m a , apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. C E L S U S Card. Costantini 8. R. E. Cancellarius P E T R U S Card. F U M A S O N Ï B I O N D I 8. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Caesar Serafini, Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco ÜB Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. 11. III SPINENSIS VICARIATUS PATRIARCHALIS SYRORUM, IN SUPERIORE GAZIRA, AD EPARCHIAE GRADUM PERDUCITUR, (( SPINENSIS )) APPELLANDAE. P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Summam animo concipimus laetitiam, quotiens, sanctae Ecclesiae res considerantes, animadvertimus eam, etsi tantis insectationibus vexatam, laeto tamen auspicio ubique terrarum crescere, solaque Dei gratia riisam frequentiores in dies filios materno suo cingere amplexu. Cuiusmodi rei Nobis gratissimo sunt testimonio preces dilecti Filii Nostri Ignatii Gabrielis S. R. E. Cardinalis Tappouni, Patriarchae Antiocheni Syrorum, qui, cum sacris eiusdem ritus Episcopis, a Nobis postulavit ut vicariatus patriarchalis Syrorum, abhinc annos x x v in regione superioris Gazirae conditus, ad eparchiae gradum ac dignitatem perduceretur : christianorum enim familiam ibi tanta vivacitate augescere ut, si hisce postulatis concedamus, firma arrideat spes sive complures ex iis, qui adhuc extra Ecclesiae sinum miseri degant, in unum Christi ovile 142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale esse ingressurOs, sive dignitatem catholici nominis auctoritatemque ins i g n i r e praestantia iri confirmatum. Quae omnia probantes; post auditum venerabilem Fratrem Nostrum S. E. E. Cardinalem S. Congregationis p r o Ecclesia Orientali a Secretis, ac sententiam rogatum venera bilem Fratrem Paulum Pappalardo. Archiepiscopum titulo A p a m e n u m et in Syria A p o s t o l i c u m Intern untinm ; eorumque suppletum consensum qui in hoc negotio aliquid habeant iuris ; de summa Nostra potestate sequentia decernimus. Vicariatum patriarchalem superioris Gazirae Syrorum ad eparchiae dignitatem evehimus, Spinensis ab urbe civilis principatus capite appellandae, iisdemque finibus cingendae quibus adhuc hic vicariatus est terminatus, scilicet : ad septemtrionem Turcarum natione ; ad meridiem urbibus vulgo Deir-ez-zor, et A b o u - K e m a l apud Euphratem ; ad orientem solem Iraquiana Civitate ; ad occidentem denique urbibus Tel-Abiad, et Raqqa ad rivum Balikh, qui in Euphratem influit. Eparchus sedem ac domicilium in eadem urbe Spina, quam populus sua lingua Hassetché appellat, statuet, cathedram vero pontificalis auctoritatis in templo B. V. Mariae sideribus receptae sacro coll o c a n t , quod idcirco ad cathedralis aedis gradum in perpetuum perducetur, cum translaticiis iuribus ac privilegiis. Quae pariter iura ac praerogativae ceteris eparchiis debentur, ad iuris normam ac peculiarium Orientalis Ecclesiae legum, haec et Spinensi Ecclesiae cedent, pro sui ritus consuetudinumque ratione. Haec nova eparchia, cum sit ritus Antiocheni Syrorum, regimini erit subiecta eiusdem Patriarchae Antiochiae Syrorum, eiusque praeclarae Ecclesiae. Mensa huius eparchiae sive pecuniis a fidelibus ultro donatis constituetur, sive Curiae fructibus ac redditibus. Quod autem ad clerum spectat, decernimus ut, simul atque harum Litterarum iussa ad effectum fuerint deducta, qui sacerdotes ex Antiocheno Syrorum ritu sint, iidemque in Spinensis Ecclesiae finibus legitime degant, ii huic eparchiae ascripti censeantur. Quod praeterea ad puerorum institutionem attinet, quos ad sacerdotium vocaverit Christus, ad cleri populique iura et onera, ad aliaque huiusmodi, haec omnia ad iuris normam ac peculiarium Orientalis Ecclesiae legum dirigantur. Iubemus denique ut haec iussa facienda curet idem venerabilis Frater Paulus Pappalardo, quem memoravimus, cui necessarias ad id potestates tradimus, cuilibet etiam viro delegandas, dummodo ecclesiastica dignitate p o l l e n t i ; eique onus imponimus peractae rei documenta scribendi eorumque fide digna exempla ad S. Consilium pro Ecclesia Orientali quam primum mittendi. Quodsi alius, cum haec erunt agenda, Aposto- Acta Pii Pp. XII 143 licae in Syria Internuntiaturae praeerit, hic iisdem et fruetur potestatibus et oneribus ligabitur. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum E o m a , apud S. Petrum, die quintodecimo mensis Iulii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI S. R. E. Cancellarius EUGENIUS Card. TISSERANT 8. Congr. pro Ecclesia Orientali a Secretis Hamletus T o n d i n i Apostolicam Cancellariam Regens Albertus Serafini, Proton. Apost. Caesar Loco 6ß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. IS. Federici, Proton. Apost. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 144 IV PUNIENSIS (IULIENSIS) A DIOECESI PUNIENSI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR, QUIBUS NOVA PRAELATURA (( NULLIUS )) EFFICITUR, (( IULIENSIS )) APPELLANDA. P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui disponente benignissime D e o universae Christi Ecclesiae gubernandae onus ac mandatum accepimus, censemus sane plurimum ad dioecesium bonum conferre, si quam apte earum territoria earum- que fines describantur. Quam ob rem, c u m venerabilis Prater Franciscus Lardone, Archiepiscopus titulo Rhizaeanus et in Republica Peruviana A p o s t o l i c u s Nuntius, ab hac R o m a n a Sede expostulaverit ut in sua regione, divisa dioecesi Puniensi, nova excitaretur praelatura « nullius », N o s id rati bene fieri, precibus admotis concedendum esse arbitramur. Quapropter sententia audita venerabilis Fratris Alberti Dettmann et A r a g ó n , Episcopi Puniensis, atque consensu eorum suppleto qui in negotio aliquid iuris habeant, de Nostra summa et apostolica auctoritate haec, quae sequuntur, statuimus et iubemus. A dioecesi Puniensi omne provinciarum Chucuito et Huancané territorium ac tres curias seu paroecias vulgari nomine A c o r a , Chucuito et Pichacani, in provincia P u n o sitas, separamus; quibus terris novam praelaturam « nullius » efficimus, Iuliensem appellandam, iisdem scilicet finibus ac territoria e quibus coalescit, terminandam. E i u s autem urbs caput atque Praelati domicilium, civitas Juli e r i t ; cuius templum curiale, beato Petro A p o s t o l o dicatum, ad dignitatem templi praelaticii evehimus, cum debitis iuribus et honoribus. Praelato vero Ordinario etiam onera imponimus, quae ad Praesules sui gradus spectare solent. Conditam praelaturam Ecclesiae Arequipensi suffraganeam f a c i m u s ; item eius sacrorum Antistes Archiepiscopo eiusdem Sedis metro- politanae subicietur obnoxius. Iubemus praeterea ut educandis pueris, qui ad sacerdotii munera capienda suavissima Dei gratia invitentur, Seminarium saltem elementarium construatur, ad normas iuris c o m m u n i s et S. Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Cum vero ii adoleveverint, optimi R o m a m mittantur ut, Pontificio Collegio P i a n o Latino A m e r i c a n o recepti, philosophia atque sacra theologia imbuantur. Praelaticiam mensam efficient sive curiae episcopalis reditus, sive stipendium ab auctoritate civili solvendum, sive pecunia quae a Acta Pii Pp. XII 145 populo dabitur, sive denique bonorum pars quae, divisis possessionibus dioecesis Puniensis ad can. 1500 O. I. C, novae Sedi obveniet. Quod ad clerum attinet, condita Ecclesia Iuliensi, ea pars quae in territorio eius legitime degat, tamquam proprius clerus eidem inscriptus habeatur. Eegimen, administratio praelaturae atque similia, omnino iuris Canonici legibus temperentur; omnia postremo acta et documenta ad praelaturam hanc pertinentia vel respicientia, quam primum ad eius curiam episcopalem mittantur, in tabulario religiose servanda. Ceterum, quae per has Apostolicas sub plumbo Litteras mandavimus, venerabilis Frater Franciscus Lardone exsequenda curabit, cui omnes potestates agendae rei facimus, cuilibet delegandas, d u m m o d o in ecclesiastica dignitate constituto. Idem documenta exarari faciet, eaque, sinceris exemplis, ad S. Congregationem Consistorialem cito mittet. Quod si alius, cum res peragi debebit eidem Nuntiaturae Apostolicae praesit, hic mandata et iussa Nostra faciet. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum ex A r c e Gandulfi, prope R o m a m , die tertio mensis Augusti, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI 8. R. E. Cancellarius © Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A 8. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. U. Apost. 146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale LITTERAE APOSTOLICAE I BEATA MARIA VIRGO SACRATISSIMI ROSARII A FATIMA CONSTITUITUR PRAECIPUA CAELESTIS PATRONA PRO TOTA ZACAPENSI DIOECESI, IN GUATEMALA. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Quod de Beatissima Virgine Maria iure meritoque Sancta Mater Ecclesia canit, semper obtinet, ubique personat : (( ... Progreditur quasi aurora consurgens, pulchra ut luna, electa ut sol, terribilis ut castrorum acies ordinata », (Cavit., V I , 9). Etenim, dum Ipsa « i n i m i c o s Crucis C h r i s t i » (Philipp., I I I , 18) debellat forti terque devincit, suaviter fidelium animos allicit atque permulcet. Ex quo autem in loco « A c a b a » vulgo nuncupato, intra Zacapensis dioecesis fines in Guatemala, Deiparae Virginis Sacratissimi Rosarii, a Fatima appellatae, Simulacrum in populi venerationem est propositum, pietas aucta est reformatique sunt mores, maxime inter agrícolas atque opifices, « doctrinis variis et p e r e g r i n i s » plerumque abductos (cfr. Hebr., X I I I , 9). Tantam vero in Mariam Virginem religionem animarumque ad Deum conversionem admiratus, Venerabilis Frater Constantinus Christianus Luna, Episcopus Zacapensis, a Nobis enixe postulavit, ut eidem suae dioecesi, noviter conditae nulloque Patrono adhuc concreditae, eandem Virginem a Fatima caelestem Patronam benigne eligere dignaremus. Simulque Nos rogavit ut, ad eiusdem Beatissimae Virginis memoriam quotannis recolendam, mensis Maii x m diem designare a c constituere velimus. Nos autem, quo magis in dies marialis illa religio augeatur, huiusmodi preces statuimus perlibenter admittere. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatam Mariam Virginem Sacratissimi Rosarii a Fatima totius dioeceseos Zacapensis praecipuam apud Deum Patronam, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, praecipuis locorum Patronis rite competentibus, constituimus, facimus ac declaramus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque eflicaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum Acta Pii Pp. XII 147 esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x x mensis Martii anno MCMLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis n BASILICAE MINORIS HONORIBUS AC PRIVILEGIIS DECORATUR ECCLESIA BEATAE MARIAE VIRGINI « A REMEDIO )) DICATA, ARBORENSIS ARCHIDIOECESIS. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Templa Dei, quae, magno pietatis studio circumfusa, amplitudinis non minus quam artis operibus ditata, singulari Christifidelium frequentia celebrantur, praeclaris titulis ac privilegiis ad bonum hominum spirituale et Caelitum honorem, Romanorum Pontificum vestigiis inhaerentes, exornare consuevimus. Haec inter merito recensendum est Templum, quod, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis « a remedio » dicatum, prope urbem vulgo « Oristano », Arborensis Archidioecesis in Sardinia Insula caput, positum est. In eo eiusdem Deiparae Virginis Simulacrum, aurea corona, per Nosmet benedicta, a Venerabili Fratre Nostro Friderico S. R. E. Cardinali Tedescumi, Episcopo Tusculano atque Patriarchalis Basilicae Petrianae Archipresbytero, sollemniter redimitum, pie asservatur. Cui etiam, ipsa Beata Maria « a remedio » totius Arborensis Archidioeceseos caelesti Patrona aeque principali cum sancto Archelao M . , anno Mariali MCMLIV, renuntiata, novum addidimus honorem. Flagrantior inde in Beatam Mariam exarsit religio, adeo ut Christifideles, ex fere omni Sardinia nec non e continente terra peregrinantium more, innumeri, Maio potissimum ac Septembri et Octobri mensibus, ad memoratum Sanctuarium accederent illudque novis iisdemque pretiosis artis operibus augere vellent. Quibus omnibus perpensis, Venerabilis Frater Sebastianus Fragni, Archiepiscopus Arborensis, proprio nomine nec non utriusque Cleri atque Optimatum, enixis N o s adiit precibus, ut Templum, quod laudavimus, Basi- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 148 Meae Minoris titulo ac privilegiis benigne per N o s decoretur. Nos autem., novum propensi animi Nostri testimonium erga tam flagrantem A r b o r e n sium fidelium Marialem pietatem dare volentes, huiusmodi precibus annuendum libenti censuimus animo. Quapropter, ex Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m , Ecclesiam Dei in honorem Beatae Mariae Virginis « a remedio » consecratam atque prope « Oristano », intra Arborensis Archidioecesis fines, exstantem, ad dignitatem Basilicae Minoris, omnibus adiectis, iuribus ac privilegiis, Templis hoc nomine insignitis competentibus, evehimus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac defin i e n d u m ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die X X V I mensis Aprilis, anno MCMLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis III SANCTUS SEBASTIANUS, MARTYR, PATRONUS CAELESTIS OMNIUM EX ITALIA URBANI ORDINIS CUSTODUM, VULGO (( VIGILI URBANI », CONSTITUITUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Praeclaros inter Christi martyres, peculiari pietate ardentique studio praecipuum apud fideles l o c u m obtinent milites; quos inter, qui, Diocletiano Imperatore, prout traditur, praetorianae cohortis dux fuit, Sanctus Sebastianus, praefulget maximaque colitur religione. Principi devotus, multo autem magis Christo, Sebastianus, ad Christianos occulte adiuvandos fovendosque, duplex, uti ferunt, idemque illustre subiit martyrium, cuius memoria et in fide- Acta Pii Pp. XII 149 lium animis et in operibus arte confectis mansit et nunc quoque pie c o litur splendideque fulget. Cui etiam, tamquam Patrono, innumerae tum militum tum civium consociationes, illius exemplo atque christianis virtutibus probe sciteque innixae, se voverunt. N u n c vero, instantibus plurimis Italiae Episcopis urbanique ordinis custodum praepositis nec non dilecto filio Operis Italicis opificibus religiose moraliterque iuvandis, q u o d compendiosis litteris « O . N . A . R . M . O . » vulgo nuncupatur, Moderatore Generali, Nos submisse instanterque rogamur, ut laudatum Sanctum Sebastianum, Märtyrern, omnium ex Italia Urbanorum Custodum caelestem apud Deum Patronum constituere benigne velimus. N o s autem, Romanorum Pontificum, Decessorum Nostrorum, vestigiis inhaerentes, ut praefati Custodes, civilis conformandae societatis disciplinae addicti, grave suum officium fideliter nec non Christiana inspirante pietate valeant explere, huiusmodi precibus annuendum perlibenter censemus. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Sanctum Sebastianum, Märtyrern, omnium ex Italia urbani ordinis Custodum, quos Italico sermone « V i g i l i Urbani » vocant, Caelestem apud D e u m Patronum, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, praecipuis coetuum Patronis rite competentibus, facimus, constituimus ac declaramus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum R o m a e apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die I I I mensis Maii, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 150 ALLOCUTIONES I Moderatoribus, Docentibus atque alumnis Pontificii Athenaei, quod « Angelicum » nuncupatur* Oculis Nostris singulare oblectamentuin comparat aspectus congressusque vester, moderatores, professores, discipuli R o m a n i Athenaei, c u i Angelicum nomen inditum ; et eo magis nunc gaudemus, quia N o s , votis Nostris et vestris satis facientes, licet tandem hoc mane vosmet coram excipere, videre, alioqui. Antequam autem utilia quaedam vobis — id fore, divina opitulante gratia, confidimus — sermone Nostro proferimus, ultro vobis de Athenaei vestri incremento et auctu admodum gratulamur. Magisteriis sacrae theologiae, iuris canonici, philosophiae, alia duo Instituta, quorum alterum res mysticas et ascéticas, alterum res sociales spectat, addita sunt : auctus decurialium doctorum n u m e r u s ; S. Thomae Aquinatis doctrina et scripta penitius usque pervestigantur et latius evulgentur. Haec omnia pro merito agnoscimus, probamus, laudamus. Pontificium Athenaeum vestrum, cuius Magnum Cancellarium dilectum filium Michaelem B r o w n e , Magistrum generalem vestrum, hic adstantem salutare gaudemus, hoc potissimum consilio institutum est, ut toto catholico orbe veluti thomisticae sapientiae pharus micantissime eluceret. Ab huiusmodi ortu decem impleta lustra mox celebrabitis, et ob faustitatem eventus vestras prospicimus laetitiae. Enimvero quod tunc trepida spes erat et incohatio viae, nunc, auspice validissimo caelesti Patrono vestro, tot eximiis Instituti vestri doctoribus allaborantibus, in felicissimum exitum res deducta est. Profecto si id claram nactum est famam « in domo D e i . . . quae est ecclesia Dei vivi, columna et firma] mentum veritatis » , ideo quam maxime contigit, quod S. Thomae Aquinatis doctrinas et accurate investigat lateque evulgat. B o n u m est iter, quod insistitis, praelucente hoc Praestite superno vestro, qui virtutibus exornatur eximiis. In liturgicis precibus, quae in festo S. Thomae Aquinatis D e o admoventur, haec duo praecipua et augusta petuntur : ... et quae docuit intellectu conspicere, et quae egit imitatione complere (Oratio festi). * Die 14 Ianuarii mensis a. 1958. i 1 Tim,, 3, 15. Acta Pii Pp. XII 151 Agiteduin, quaerimus : quidnam potissimum Aquinas docuit? ubinam quasi p r i m o quodam aspectu ad erudiendum apto singulare eius magisterium colligitur? H o c clarius luce patet : ore et exemplis vitae is apprime sacrarum disciplinarum cultores, sed etiam rationalis philosophiae sectatores docuit Ecclesiae Catholicae auctoritati summum obsequium, summam deberi reverentiam. 2 Haec obsequii plena observantia erga Ecclesiae auctoritatem inde causam repetebat, quod is sibi penitus persuasum habebat vivum et falli nescium magisterium Ecclesiae proximam et universalem catholicae veritatis regulam esse. S. Thomae Aquinatis et eximiorum Dominiciani Ordinis virorum, qui religione et sanctitate morum fulserunt, semitam persequentes, ubi Ecclesiae magisterii sive extraordinarii sive ordinarii resonat v o x , attentis auribus hanc et obsequenti animo percipite, vos potissimum, dilecti filii, qui ex singulari Dei munere in hac alma Urbe apud « Petri Cathedram atque ecclesiam principalem, unde unitas sacerdotalis exorta 3 est ) ) , ad sacras disciplinas perdiscendas incumbitis. Nec tantummodo institutionibus et decretis sacri Magisterii, quae ad veritates divinitus revelatas pertinent, diligenter et prompte vobis assentiendum est, c u m harum depositi una Ecclesia Catholica, Christi Sponsa, fidelis custos et non fallax interpres s i t ; sed humili mentis obsequio ea quoque documenta excipienda sunt, quae in quaestionibus ad naturalia et humana attinentibus versantur ; nam haec quoque catholicam religionem profitentes, cumprimis theologi et philosophi, ut fas est, magni pendere debent, siquidem huiusmodi inferioris ordinis res proponuntur, utpote conexae et iunctae c u m christianae fidei veritatibus et cum supernaturali hominis fine. Theologico viro haec etiam lex esto, ut, Aquinatis ob oculos habens exempla, is diligentissime scrutetur et adsidua manu volvat Scripturas, quae religiosarum disciplinarum Sacras studiosis incomparabili momento et ponderi sunt : nam, ipso sanctissimo D o c t o r e obtestante, (( auctoritatibus canonicae Scripturae utitur (sacra disciplina) proprie et ex necessitate argumentando... Innititur enim fides nostra revelationi Apostolis et Prophetis factae, qui canonicos libros scripserunt, non autem revelationi, si qua fuit aliis doctoribus factae » . a 4 Is quemadmodum a 2 cfr. S. Th. 3. p. Suppl. q. 29, a. 3. Sed contra 2; et 2 2 « p. q. 10, a. 12 in c. s S. Cypr. Epist. 55 c. 14 - Ed. Härtel, Corp. Script. Eccl. Lat. vol. 3 p. 2, p. 083. 4 S. Th. 1 p. q. 1 a. 8 ad 2. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 152 Officiale docuit, ita semper et egit. Commentaria enim ab ipso confecta ad libros Veteris et N o v i Testamenti, cumprimis ad S. Pauli A p o s t o l i Epistulas, sententia eorum qui exquisitissimi iudicii sunt, tanta gravitate, subtilitate, diligentia lucent, ut maximis eiusdem theologicis operibus annumerari queant, et horum quasi biblicum complementum magni pendendum aestimentur. Quare si quis ea neglegat, minime dicendus est S. Angelici Doctoris plane et plene familiaritate et notitia uti. Divinarum Litterarum investigatio et consuetudo, quae Aquinatis D o c t o r i s theologicis meditationibus continenter intermixta fuit et eius quoque exitum mire solata est, numquam a vestris studiis et a moribus spiritualis vitae facessat. Praeterea singulari commendatione dignum reputamus Thomisticae Theologiae spectativi generis studium, quod vobis valde cordi esse debet, ipso ex praecepto postremi vestri Capituli electivi : « Theologia Thomistica speculativa semper Ordinis vestri singulare patrimonium constituit » . 5 Quapropter apud Athenaeum vestrum gratia et exi- stimatione optima floreat sacra theologia, c u i perillustris Aquinas aetate sua verae disciplinae et sapientiae iura recte vindicavit et omnium doctrinarum et artium principatum adscripsit. 6 N o s quoque eius praecipua promerita in E n c y c l i c i s Litteris « H u m a n i 7 generis » contra quosdam novitatum sectatores aperte asseruimus. Q u o d vero ad varias theologicas quaestiones tractandas attinet, quamvis disciplinarum historicarum et earum quae experiundo cognoscuntur progressus et incrementa magni, ut par est, facienda sint, nihilo secius principia et summa doctrinae capita S. Thomae diligenter oportet tueamini. Id autem et ad philosophicas disciplinas, aequa comparatione et pro- portione servata, tribuendum esse arbitramur. N u n c postquam mentis obtutu angelicam paene sapientiam Praestitis et Magistri vestri incliti demirati estis, Nobiscum et virtutes eius meditamini, quas in mores vestros referre adsiduo conatu studeatis. Ipse enim procul dubio ad spiritualem profectum suum illas S. A p o s t o l i Pauli sententias convertit : « Si habuero prophetiam, et noverim mysteria omnia, et omnem scientiam..., caritatem autem non habuero, nihil sum » 8 et « Scientia inflat, caritas vero aedificat » . 5 Acta Capit. Qener. elect. 1955, n. 113. 6 cfr. 8. Th. 1 p. q. l a. 5. 7 cfr. Acta Ap. Sedis, a. 42, 1950, p. 573. 1 Cor. 13. 2. / Cor. 8, 2. 8 9 9 Licet enim Acta Pii Pp. XII 153 is speculativae partis doctrinas toto pectore colerei, agnovit tamen primas agere partes caritatem, cui, ut praecellenti decore diadematae reginae, ceterae famulantur virtutes : nam inde fides vitam, et Spiritus Sancti dona robur repetunt; inde etiam contemplationi mysteriorum Dei abscondita flamma enutritur. V o s quoque omni cum diligentia et certatione caritatem atque coniunctim cum ea religionis alacres sensus et ceteras virtutes, quae condicionem et statum vestrum addecent, colite, ut severa, quibus vos abditis, studia, nedum noceant, evangelicae perfectionis scandendis gradibus prosint. Una simul c u m supernaturalibus virtutibus religiosa vota et uniuscuiusque vestri Instituti normas et leges vigilanti cura servate; sacra liturgia castis esto in deliciis vestris; de divinis rebus sermo de ore, immo de pectore vestro divite vena crebro et ferventer decurrat; utraque denique sit vobis fidissima comes et animi excelsitatis hortatrix, caritas veritatis et veritas caritatis. Antequam autem orationem Nostram ad exitum adducimus, volumus meditationi et proposito vestro splendida nonnulla verba S. Bonaventurae proferre, qui cum S. Thoma Aquinate suavis amicitiae necessitudine coniunctus erat : (( (Nemo) credat quod sibi sufficiat lectio sine unctione, speculatio sine devotione, investigatio sine admiratione, circumspectio sine exsultatione, industria sine pietate, scientia sine charitate, intelligentia sine humilitate, studium absque divina gratia, speculum absque sapientia divinitus inspirata... Exerce igitur te, homo Dei, prius ad stimulum conscientiae remordentem, antequam oculos eleves ad radios sapientiae in eius speculo relucen tes, ne forte, ex ipsa speculatione radiorum, i n graviorem incidas foveam tenebrarum » . 1 0 Dei auxilii denique pignus, a quo est caritas et qui caritas est, auspex esto Apostolica Benedictio, quam vobis universis atque inceptis vestris et vestris egregiae spei consiliis perlibenter et peramanter impertimus. II Moderatoribus Generalibus Religiosorum Ordinum ac Sodalitatum in Urbe exstantibus. * H a u d mediocri animi gaudio vos omnes, Filii dilectissimi, qui sodalibus ad perfectionem evangelicam contendentibus suavi divinae Providentiae consilio praepositi estis, coram Nobis astantes in D o m i n o salu10 Itinerarium mentis in Deum, n. 4 - 8. Bonaventurae Opera omnia, ed. Quaracebi, vol. V, .1891, p. 296. * Habita die U Februarii mensis a. 1958. 11 - ACTA, vol. X X V , n. 4. — 24-3-1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 154 tamus utpote in aliquam, non qualemcumque, Nostri A p o s t o l i c i muneris societatem adlectos. Uti enim ante aliquot annos memorabamus, dum socios vestri primi Conventus de statibus perfectionis alloquebamur, religiosae vitae institutum « ideo est atque ideo valet, quia arcte p r o p r i o Ecclesiae fini cohaeret, qui eo spectat, ut homines ad sanctitatem asse1 quendam perducantur yy. N e c enim Christi D o m i n i voto plene responderet Eius Sponsa Ecclesia, nec spe nitentes oculi hominum ad eam tamquam ad (( signum in nationes » 2 levatum suspicerent, nisi in eius sinu invenirentur qui vitae exemplo v e l j n a g i s quam verbis, Evangelii decore formosius lucerent. In hac igitur parte Nostri muneris, vobis, dilectissimi Filii, sive r e c t o tramite, aliquid vobis per Codicem Iuris delegantes Nostrae supremae iurisdictionis, sive per ipsa Nobis probata Regulas et Instituta vestra illius potestatis vestrae, quam a dominativam » appellant, fundamenta ponentes, vos socios Nostri supremi officii assumpsimus. H i n c fit ut N o stra plurimum intersit, ut ad mentem Nostram et Ecclesiae hanc vestram auctoritatem exerceatis. Ea quae vestros subditos hac aetate servare praecipue expedit, ea quae innovare et aptare, memorata Nostra adhortatione proxime elapso A n n o Sancto 1950 fuse descripsimus. H o d i e N o b i s in mente est p a u c i s definire quo m o d o vos, qui eos regendos habetis quos tunc alloquebamur, ad finem quem intendimus Nobiscum adlaborare magis deceat. Monebamus tunc ne, qui participes sunt statuum perfectionis, menti illius philosophiae, cui «existentialismi » nomen indiderunt, ullo m o d o c u m detrimento aeternae Veritatis indulgerent. 3 Iamvero, eorum est, quibus praeesse contingit, clare illuminata mente per tutas semitas veritatis, non deflectendo ad dexteram vel ad sinistram partem, ad aeternae vitae metam sibi subiectos firmo ductu et forti, si oportet, manu, quam tutissime perducere. Uti ait patriarcha eorum, qui in Occidente ad perfectionem evangelicam contendunt : (( A b b a s nihil extra praeceptum D o m i n i quod sit debet aut docere aut constituere vel iubere ; sed iussio eius vel doctrina fermento divinae iustitiae in discipulorum mentibus conspargatur » . 4 N o n ex iis quae a pluribus dici solent, non ex iis q u a e tamquam novissima, reiectis iam vetustioribus patrum commentatio1 Acta Ap. Sedis, a. 1951, pag. 28. Is. 11. 12. I c. pag.. 32 * Sancti Benedicti Regula Monasteriorum, cap. II. 2 3 Acta Pii Pp. XII 155 nimis, nunc demum docenda et agenda circumferuntur, non ex iis quae hominibus in saeculo vitam agentibus magis consona videntur, sed ex puro fonte veritatis revelatae et ex disciplina magisterii ecclesiastici normas, quibus suos dirigant, perpetuo hauriant Superiores statuum perfectionis. F o r t i utique animo opus est ut plurium placitis interdum obviam eatnr ; nisi Superior consentiat nonnumquam et nonnullis se videri obsoletum, quomodo integram servabit Christi veritatem, semper novam, utique, sed simul semper antiquam? In normis quoque, quibus regatur oportet asceseos doctrina et ratio vivendi statuum perfectionis (uti in re graviore monebamus per Encyclicas Litteras « Humani generis » ) , non desunt hodie qui « rebus novis plus aequo studentes... sacri Magisterii moderationi se subducere contendant ideoque in eo versentur periculo ne sensim sine sensu ab ipsa veritate divinitus revelata discedant aliosque secum in errorem inducant » . 5 Minus certe grave est errare in disciplina morum quam in rebus fidei ; uterque tamen error suo m o d o in perniciem suapte natura nos ducit, et sine dubio ab inveniendo prout oportet S u m m o B o n o nos retardat et impedit. Aeque libratae ac solidae asceseos doctrinae, qualis a primis Conditoribus tradita est, longoque Ecclesiae usu sancita, firmiter inhaereant Superiores, nec ob ullas res novas ab ea recedant. Veritati enim nos adhaerere oportet, non quia hominum consensum secum trahit, sed quia veritas est, a D e o vel naturae indita, vel benigne hominibus revelata. Sint qui ei detrahant : num ideo desinit esse veritas viaque ad D e u m ? Sane, qui prudens sit Superior, consilia plurima libenter petet et audiet ; sapientum et doctorum sententiam multum cum animo suo revolvet et ponderabit ; numquam sibi ipsi fidet perinde ac si periculum errandi cuilibet in terris non semper immineat. Postea autem, in quantum id potest, auditis imprimis iis quos ipsa Regula tamquam consiliarios natos sibi concessit, fusis plurimis precibus ad Spiritum Consilii, mature rebus omnibus consideratis, tiam amplectetur; nec vereatur eam certam determinatamque paterna atque senten- humili firmitate subditis prout oportet imponere, ac secundum eam eorum actus et vitam informare. « Sicut discipulos convenit oboedire magistro, ita et ipsum provide e t iuste condecet cuncta disponere » . 6 Illud proinnde numquam a mentibus vestris discedat, quidquid cavillantur aliqui, quibus iugum oboedientiae religiosae iam videatur gravius quam ut huius aetatis hominibus imponatur, Superioris officium e 6 Acta Ap, Sedis a. 42, 1950, pag. 564. Sancti Benedicti Beg. Monast. cap. H I . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Ì56 Officiale esse, Cum omni quidem humilitate et caritate Christi> subditos firmiter d u c e r e ; atque D e u m Iudicem non a singulis tantum, sed et ab eis etiam quibus eos commisit, rationem animarum exacturum. « Quantum sub «cura sua fratrum se habere scierit numerum, agnoscat p r o certo, quia in die iudicii ipsarum omnium animarum est redditurus D o m i n o rationem ) ) . 7 Labente tempore et novis in dies animorum necessitatibus exorientibus, aliae atque aliae, duce ut sperare licet Spiritu Sancto, ortae sunt in Ecclesiae formae ducendae vitae ad perfectionem tendentis. A l i a e alia a propriis alumnis requirunt ; non-eadem quae monachis, clericis regularibus p r o p o n u n t u r ; non eadem quae Religiosis, sociis recentius exortorum Institutorum saecularium. U n u m tamen commune est omnibus atque commune manebit : quisquis enim evangelicam perfectionem prosequitur, necesse est ut sese ab hoc mundo retrahat et secernat, re quidem secundum ea quae propria requirit a D e o indita vocatio, affectu autem penitus. Ab hoc mundo dicimus, de quo Dominus et Magister 8 noster discipulos praemonebat suos : « de mundo non estis » ; dilectissimus autem A p o s t o l u s : « m u n d u s totus i n maligno positus e s t » ; D o c t o r quoque Gentium : « mihi mundus crucifixus est, et ego mundo » . 9 1 0 Affectu quidem plene a mundo alienus sit oportet qui D o m i n o vivere intendit, Eique perfecte famulari; D o m i n u s enim is est cui, nisi Ipsi soli serviatur, non perfecte servitur. Quod enim bonum creatum ullatenus potest cum divina perfectione conferri, ne dicamus Ei coaequari? Qui animum suum non purgavit et purgatum servat a superbia mundi eiusque concupiscentia multiformi, q u o m o d o potest veluti alis liberae caritatis ad D e u m ascendere c u m Eoque coniunctus vivere? Coniunctus quidem, non tantum vitali illa coagmentatione gratiae sanctificantis, quam dicimus, sed fervore quoque caritatis, qui proprius est vitae ad perfectionem contendentis? Quis autem homo, particeps illius infirmitatis, quam secum trahit peccatum primi parentis, nisi sit ex perfectissimis, gratia D e i praeter communem m o d u m praeventis, affectu a rebus terrenis omnino liber manere poterit, quin et re se ab eis aliquatenus, immo et plurimum se seiungat iisque fortiter abstineat? Nemo (praeterquam ob officium sibi ab oboedientia in Ecclesia commissum) commodis omnibus fruitur qui7 8 9 10 Sancti Benedicti Reg. Monast. cap. II. Io. 15, 19. 1 Io. 5, 19. Gal. 6, 14. Acta Pii Pp. XII 157 bus hoc saeculum abundat, sensuum gaudiis et delectamentis se recreat, quae sectatoribus suis largius in dies offert, quin de spiritu fidei, de caritate in D e u m aliquid amittat. I m m o , qui diuturniori laxitati induis e n t , sensim sine sensu a proposito sanctitatis deflexerit atque in periculum se adduxerit, ne tandem fervor caritatis et ipsum lumen fidei adeo tepescant, ut ab excelso statu ad quem contenderat misere forte decidat. Vestrae normae iudicandi, tam de doctrinis et opinionibus, quam de rebus agendis, diversae sint oportet a normis huius m u n d i ; ratio se gerendi diversa; diversa quoque ratio qua in alios homines innuere c o namini. Normae vestrae iudicandi et aestimandi desumantur e D o m i n i Evangelio Eiusque Ecclesiae doctrina ; etenim « placuit D e o per stultitiam praedicationis salvos facere credentes » ; mundi stultitia est apud D e u m » ; Christum crucifixum » . 1 3 1 2 x l « sapientia enim huius siquidem « nos autem praedicamus Nisi quis, nedum mentem veneno inficiat assi- duo commercio rerum huius saeculi, eam potius diligenter nutriat lectione atque consideratione rerum Dei, studio sanae doctrinae, familiaritate c u m scriptis sive antiquorum sive recentiorum illorum qui firma fide et secura pietate emicuerint, q u o m o d o poterit sapere quae recta sunt? 14 Sed similes normae agendi vestris subditis servandae sunt. N o n ad ea quae placent, nec ad ea quae delectant, neque ad ea quae c o m m o d a sunt anhelare possunt, sed ad D e u m solum, quem non invenient nisi in assidua sensuum et voluntatis refrenatione. Voluntatis, per humilitatem imprimis et submissionem oboedientiae; sensuum, per vitae austeritatem atque sponte susceptam corporis afflictationem. Sine illis adminiculis enim quae paginis antiqui pariter et novi Testamenti totaque Ecclesiae traditione commendantur, vix non frustra sibi blanditur anima christiana se ad dilectionem Dei et p r o x i m o r u m propter D e u m ascensuram. Nonne i m m o etiam rationes, per quas in homines innuere poteritis ut eos ad D e u m finem ultimum deducatis, diversae sunt ab iis quas mens sibi relicta efficaces fore aestimaverit? Apostolatus quem dicimus o m n i n o innititur necessitati gratiae praevenientis, quae audientium corda et aures adaperiat ; gratiae adiuvantis, sine qua bonum ad salutem conducens ne mo operatur, in bono nemo perseverat. Viae autem D o m i n i non sunt viae 11 12 1S 14 1 Gor. 1, 21. 1 Cor. 3, 19. 1 Cor. 1, 23. Cfr. collectam e Missa de Spiritu Sancto. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 158 nostrae ; non semper « in persuasibilibus humanae sapientiae verbis » 15 inest vis movendi animos ad fidem et opera salutis, « sed in ostensione spiritus et virtutis » , 1 6 in « ostensione » illa mysterio plena, qua ex sim- p l i c i sinceritate, ex caritate, ex fortitudine credentis oritur mira efficacitas persuadendi animos eosque ad D e u m ducendi ; non iis rebus novis et inauditis, quas ingenium humanum in dies excogitat, moventur homines in bonum, sed ab oculis abscondita virtute gratiae et Sacramentor u m , Paenitentiae imprimis et Eucharistiae. Rursusque : nisi quis a saeculo ad tempus saltem segregatus, immo cotidie fere ad aliquod otium conversus, res illas in commercio c u m solo Spiritu Sapientiae serena et pia mente consideret, nonne inficietur febri illa inquieta et non raro sterili « actionis », quam vocant, speciosae magis quam efficacis? Ut autem vestri filii vivere possint in illa animi pace et serenitate quae ad rectam aestimationem rerum divinarum tantopere iuvat, vestri Conditores, ex antiqua Ecclesiae traditione, a Patribus in deserto commorantibus, secundum veram Evangelii sapientiam orta, eos munierunt ea quam vocare solemus disciplinam seu observantiam. Quae, quamvis in variis Institutis p r o vario eorum fine diversa, in omnibus tamen colenda iniungitur. Eius necessitas ad finem quem vobis proponitis ex ipsa infirma natura humana, vulnere originali laborante, o r i t u r ; eius efficacitas ad perfectionem vitae christianae consequendam diuturna, antiqua pariter atque odierna experientia comprobatur i d o n e a ; eius sanctitas ab Ecclesia perpetuo,- qua verbo, qua actibus, effertur. Nunquam ad laxiora pronae naturae humanae ingrata non fuit observantia, quam vita in statibus perfectionis secum fert ex Regula ; nostrae aetatis hominibus facile magis ingrata, utpote vitae liberiori ante conversionem ad statum perfectionis magis assuetis. Nec tamen hac de causa, quamquam eam recte in rebus non ad essentiam pertinentibus accommodastis et accommodatis viribus eorum qui nunc ad vos yeniunt, eam minoris facere nec multo minus reliquere licet. Sicuti olim, ita et nunc valet illud Proverbiorum : « Tene disciplinam, ne dimittas eam : custodi illam, quia ipsa est vita tua » . 1 7 Quod de disciplina, quam quis- que sibi Iubens imponit, habet auctor divinitus inspiratus, nonne idem iure dici potest de disciplina illa quam quis, per professionem vitae perfectioris, sibi assumit et servandam promittit? « Quibus ad vitam aeternam gradiendi amor incumbit, ideo angustam viam arripiunt; . . . ut 15 16 17 1 Cor. 2, 4. Ib: Prov. 4, 13. Acta Pii Pp. XII 159 non suo arbitrio viventes vel desideriis suis et voluptatibus oboedientes, sed ambulantes alieno iudicio et imperio, in coenobiis degentes, abbatem sibi praesse desiderant » . 1 8 Ad officium autem vestrum pertinet paterna firmitate subditos hortando, monendo, increpando, i m o , c u m eo deveniendum sit, puniendo, secundum Regulas Instituti cuiusque vestri in recto tramite terendo eos adiuvare et continere. Nec cuilibet Superiori licet in subditum forte neglegentem vel delinquentem officii onus reicere dicendo (( aetatem habet, ipse viderit ». N o n ita rem aestimabit D o m i n u s , cum rationem exiget animarum vobis commissarum : « E c c e ego ipse super pastores requiram gregem meum de manu eorum » ; 1 9 ab eo qui conivendo oves utut devias vel inconsultas sibi ipsis reliquerit neque eas firmo baculo a deviis semitis servaverit, earum sanguinem requiret ! Paterna eaque vera caritas non tantum in blandiendo, sed etiam in dirigendo et castigando, prodit. Firmitas illa numquam sit dura, numquam iracunda vel minus circumspecta ; sit recta semper et serena ; sit mitis et misericors, prompta ad ignoscendum et ad iuvandum filium qui ab errore vel culpa resurgere c o n a t u r ; ne tamen vigilare desit umquam neque umquam lassetur. N e c tantum ad vitam quam « regularem » vocare solent, quae intra saepta domus religiosae agitur, sed ad integram operam, quam vestri in vinea patrisfamilias praestant, pertineant oportet ductus et vigilantia vestra. Secundum normas vobis a Hierarchis ecclesiasticis ad quos res spectat praestitutas, vestrum est invigilare vestrorum labori subditorum, ne quid vel in propriae animae detrimentum vel in Ecclesiae et animarum dedecus vel damnum admittant, sed potius ut suum et proximorum bonum aemulentur. Ipse vester hic coetus Superiorum Generalium, qui sponte olim primo convenit, sponte convenire pergit atque in institutum permanens ab hac Sede Apostolica probatum est et in personam moralem evectum, vestram paratissimam voluntatem postulat adlaborandi ad ea omnia, ad quae Ecclesia ope vestra uti cupit. Probe enim intellexistis vos omnes unum agmen efficere, in quo, si alii pedites, alii équités, alii sagittarii, omnes denique tandem eandem bonam pugnam dimicant. Perspexistis quam opportunum, immo necessarium sit, dum inimicus nominis Christi vires cotidie magis in unum quem invictum sperat fascem colligit, ut et vos omnesque qui D e o militant, viribus unitis, singuli in p r o p r i o ordine pro- 18 19 Sancti Benedicti Reg. Monast. cap. V. Ezech. 34, 10. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 160 priisque armis, in unam victoriam conspiretis. H a e c unitas, quae diversitate gentium, mentium, usuum aliarumve rerum humanarum prae- peditur, mirum in m o d u m efflorescet, si animis vestris alte inhaerebit vera Christi caritas, quam Spiritus Sanctus in eam effundit. H a e c caritas desursum orta et donata, si nos promptos reperiet ad adlaborandum, omnes facile solvet nodos angustioris, qualis pro humana tenuitate solet irrepere, praedilectionis proprii iureque dilecti Instituti. N a m proprium Institutum, ad quod a divina Providentia vocatus est, unusquisque diligat oportet ; secundum proprii Instituti normas animum moresque fing a t ; secundum proprias leges quadamtenus ministeria apostolica deliget et aget : at omnes semper in c o n c o r d i servitio eiusdem Ecclesiae, Sponsae eiusdem D o m i n i et Dei Servatoris. H i n c est quod illa, quae omnibus fidelibus est communis, studiosa observantia erga Petri Cathedram atque Christi V i c a r i u m , vobis, qui ad perfectionem contendere nitimini, singulari prorsus ratione colenda est. V o s sibi prae caeteris obsequentes fore novit haec Apostolica Sedes ; vos praecones fidelissimos doctrinae veritatis ab hac Cathedra procedentis esse confidit; vos prae omnibus disciplinae ecclesiasticae exemplaria et fautores futuros esse firmiter sperat. Et si quando, quae natura est Regni Dei in terris,'in quo boni malis, frumentum lolio commiscetur, aliquid alicubi vacillet, titubet, erret, discindatur, certe vos, Filii dilectissimi, una Nobiscum adunati <( Regnum iustitiae, amoris et pacis » 20 propugnate invicti. N o n ea immodica confidentia sui, qua o l i m , Spiritu Sancto nondum confirmatus, Petrus exclamabat « Et si omnes,... sed non ego » , 2 1 pari tamen caritate, humili fiducia freti gratia vestrae ad perfectionis status vocationis, profiteri poteritis. Et si forte alii, filiorum spiritus obliti, huic Sedi Apostolicae sollicitudinem afferant, nos certe, D e o iuvante, memores quam fidelissime erimus verbi D o m i n i : « Tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam »; « tu... conf i r m a fratres tuos » . 2 2 H i s c e V i c a r i i Christi votis ut vestra Instituta semper respondeant, vestrum sit nonnisi omni ratione aptos, id est selectos virtute et quantum oportet ingenio ceterisque dotibus iuvenes in agmen vestrorum Institutorum adlegere. Absit a vobis nimium studium turbam colligendi sociorum, qui vestra praecelsa vocatione minus digni futuri timeantur : hi enim Ecclesiae, nedum decori et emolumento, detrimento erunt et tristi20 Praef, e Missa Christi Regis. " Marc. 14, 29. Matth. 16, 18; Luc. 22, 32. 22 Acta Pii Pp. XII 161 tiae. Si ex contrario, normas ab Ecclesia usque propositas servantes, vere dignos tantum vobis asciscatis, et D e o cura erit de huiusmodi vocationibus suscitandis, et honor, quo apud homines habebitur, vester status in multorum animis viam gratiae divinae parabit. D e o fldatis : si Ipsi quam dignissime servieritis, Ipsi cura erit de vobis, vestrisque Institutis servandis et promovendis. Faxit Deus ut super electum hunc manipulum servorum suorum, inter reliquos eiusdem agminis milites Sibi sicut et Nobis carissimorum, copiosa descendat lux et ardor Spiritus Sancti. Et dum grato animo memoramus dulces illas prodigiales visiones Beatae Mariae Virginis Immaculatae in Lapurdensi specu, rogamus ut eiusdem Matris gratiae precatio vobis devotissimis praeclarum illud donum impetret. Cuius divinae benignitatis pignus effusa caritate vobis, dilecti Filii, vestris adiutoribus in regendis Institutis vestris, subditis vestris omnibus, ubique terrarum militantibus, iis imprimis qui ab hostibus divini Nominis cruciantur, Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus. III Ad Parochos Urbis et Concionatores sacri temporis quadragesimalis * Di un santo fremito di zelo per la gloria di D i o e per la salvezza delle anime Ci sembra che vibrino i vostri cuori in questa vigilia della sacra Missione, che voi, diletti Parroci e Predicatori quaresimalisti di R o m a , siete in procinto di annunziare nei prossimi giorni agli amatissimi figli della Nostra Diocesi romana, in occasione dell'anno centenario delle prodigiose Apparizioni di Lourdes, alfine di suscitare in tutte le coscienze un potente risveglio di fede e di vita cristiana. A guisa del seminatore 1 evangelico, che si accinge, col cuore pieno di aspettazione, ma anche di timore, a gettare nelle roride zolle la buona semente, voi forse assaporate già la letizia del mietitore nel giorno in cui i campi biondeggiano di turgide spighe, la cui abbondanza ripaga gli estenuanti travagli. Se è bene di nutrire, all'inizio di ogni intrapresa apostolica, tali sentimenti di speranza e di ardore, fondati nella fiducia in D i o , da cui deriva ogni 2 crescita, è anche saggio consiglio di prevedere in qual migliore dei modi si possa ottenere l'auspicata larghezza dei frutti, e cioè esplorare dili* Habita die 18 Februarii mensis a. 1958. 1 2 Cfr. Matth. 13, 3 e sgg. Cfr. 1 Cor. 3, 6. 162 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gentemente il c a m p o per riconoscere quali terreni convenga meglio coltivare, quali ostacoli rimuovere, a quali particolari fatiche sobbarcarsi, quali siano i metodi più opportuni e giovevoli. S o n o certamente questi i pensieri, e forse le ansie, che occupano i vostri animi in questi fervidi giorni di vigilia, e che vi hanno accompagnati alla Nostra presenza, bramosi di ascoltare da N o i suggerimenti ed esortazioni, che vi siano di sostegno nell'ardua impresa di far rivivere, con nuova luce ed operosità, nei R o m a n i , la somma realtà di D i o Uno e T r i n o . Di buon grado accogliamo il vostro legittimo desiderio, certi di adempire in tal m o d o il particolare dovere che Ci deriva dall'Ufficio di V e s c o v o di R o m a , ed inoltre di obbedire ad un imperioso impulso del Nostro cuore, come figlio affettuoso e devoto dell'Urbe. R o m a ! Eterna, inclita, sacra Città, prescelta dalla divina Provvidenza ad essere antesignana nel m o n d o di genuina civiltà, e da Cristo a divenire patria comune dei redenti ! Se tutti i suoi figli, che, per nascita od elezione, amano di fregiarsi del suo nome, fossero maggiormente consapevoli della eccelsa sua dignità, dell'incomparabile splendore del suo passato, dell'efficace suo influsso sulla scelta del cammino dei popoli e, soprattutto, del singolare destino verso cui misteriosamente la guida la mano dell'Onnipotente, quanto più vivo sarebbe in essi il senso di responsabilità nel conservare e difendere il suo d e c o r o ! Non si darebbe luogo a perplessità nelle determinazioni che riguardano la fede cristiana ed il suo onore, ma si raddoppierebbe la alacrità nelle opere di giustizia, di onestà, di esemplarità di costumi, mentre anche l'esteriore condotta di vita rivelerebbe un'interna serenità, illibatezza e spiritualità. Soprattutto, un figlio genuino dell'Urbe non potrebbe mai tollerare che si desse occasione al m o n d o di farsi di R o m a una duplice immagine : una, rifulgente di glorie storiche e pertanto ammirevole, e un'altra mediocre e ingloriosa, quasi alla pari di altri luoghi, tristemente noti per apatia religiosa, per insensibilità spirituale e morale. Un siffatto timore Ci fa ansiosi e quasi insonni, specialmente se Ci soffermiamo a considerare il rapido estendersi di nuovi quartieri, l'incessante affluire di nuovi ospiti, senza dubbio bisognosi di tutto, ma ignari ben spesso delle buone tradizioni romane, i non troppo rari fatti di (( cronaca nera » e gli avvenimenti così detti « scandalistici » : gli uni, narrati al pubblico con rilievo, sfoggio di particolari e talvolta con sottile senso di c o m p i a c i m e n t o ; gli altri, o inventati per intero o ampliati in m o d o da coinvolgere in una medesima diffamazione i nomi delle persone oneste e delle più sacre istituzioni. Ora, diletti Parroci, N o i domandiamo alle vostre coscienze di pastori, designati ad essere, Acta PU Pp. XII sotto l'autorità dei vostri Superiori, tutela, guida, sostegno dei R o m a n i , di considerare se non faccia parte del vostro ufficio il dovere d'invigilare sul buon nome di R o m a , e d'impedire, per quanto è da voi, che un'esigua porzione di denigratori prosegua impunemente nella sua opera di devastazione, con la speranza di tramutare il sacro volto dell'Urbe in un aspetto, com'essi d i c o n o , « laico » e quasi pagano, sforzandosi di cancellare dai sentimenti e dai costumi del popolo le gloriose tradizioni religiose dei padri? E c c o , dunque, il campo del vostro ordinario ministero e della imminente straordinaria Missione : R o m a , c o i circa due milioni di anime, alle quali si deve assicurare un più saldo ed operante possesso di D i o , mediante la professione della fede cattolica liberamente, ma senza compromessi, accettata ; R o m a , il cui provvidenziale destino, fondamento della sua presente e futura grandezza, può essere garantito soltanto dalla con dotta di vita apertamente cristiana dei suoi cittadini. I - LA MISSIONE DI ROMA R o m a è città unica al m o n d o , non tanto per il mirabile complesso di umane grandezze che il suo nome significa, quanto e soprattutto per la missione spirituale assegnatale da D i o , allorché ispirò Pietro a sceglierla c o m e sede definitiva della Cattedra pontificia e soglio di ogni spirituale potere. Da allora l'insegnamento di R o m a fu sinonimo di insegnamento di quella Cattedra, della suprema Autorità di magistero nel c a m p o della fede e della morale, insegnamento infallibile, perchè insegnamento di Cristo. Nella ininterrotta successione dei Sommi Pontefici, che occuparono volta a volta quella Cattedra romana « dal preminente primato » , 3 ciascuno di essi fu, come sarà sempre, V i c a r i o di Cristo sulla terra, che parla al m o n d o in Suo nome, diffondendo la luce della fede e proponendo norme sicure di vita e di azione. La grandezza di R o m a crebbe alla pari delle responsabilità, che la sua Cattedra venne acquistando c o n crescente chiarezza agli occhi di tutti. Al presente, la missione di R o m a , come centro spirituale e morale del m o n d o , non solo continua inalterata, ma vi è motivo di credere che apparirà con evidenza sempre maggiore. Infatti il m o n d o va prendendo ogni giorno più coscienza della sua unità. Gli uomini non sono più, c o m e un tempo, gli uni agli altri estranei, nè si contentano della relazione, che nasce dall'esser simili o identici, come non sono soddisfatti dei rapporti 3 Cfr.Conc. Vatic. sess. IV, cap 2 - Denz. n. 1824. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 164 derivanti dalla comune finalità ; non basta, cioè, l o r o di essere e di considerarsi semplicemente vicini e associati ; ma g o d o n o di chiamarsi (( famiglia umana » e sono attenti e meravigliati, ogniqualvolta si rivela e si spiega l o r o la bellezza sublime del Corpo mistico di Cristo. Quando si dice agli uomini che essi sono membra di un c o r p o solo — membra libere, perchè coscienti, e tuttavia unite dallo Spirito Santo —, si suscita lo stupore prima, e p o i il prorompere della gioia in un commosso consenso. Questo significa che il parlare dell'umanità, come di una moltitudine di creature destinate a divenire la Chiesa, non è così difficile, come forse potrebbe ad alcuni sembrare ; c i ò indica altresì che, avendo la Chiesa il suo centro in R o m a , diverrà sempre più attuabile agli occhi dello spirito la previsione di un insigne poeta pagano, ispirata da patrio entusiasmo : Lo spazio della città di R o m a coinciderà c o l territorio del m o n d o : « Gentibus est aliis tellus data limite c e r t o ; Romanae spatium est Urbis et orbis idem » . 4 Perchè — come abbiamo detto altre volte — suona forse per la Cristianità un'ora paragonabile ai tempi della primitiva sua storia. Oggi il m o n d o si prepara a guardare a R o m a , a R o m a cristiana, c o m e a città posta sul monte, come a faro di vivida luce. II - LO STATO PRESENTE DI ROMA Nessuno si meravigli di questa, che potrebbe sembrare una digressione, mentre è lo sfondo di un quadro, che in questo momento N o i e voi dobbiamo avere dinanzi agli occhi. Cerchiamo di essere sereni, diletti figli; non dobbiamo esagerare le ombre, nè sottovalutare le luci. Se vedremo la realtà, così come si presenta, avremo già fatto il p r i m o passo per porre rimedio agli inconvenienti, che saranno apparsi nella loro più o meno seria gravità. V o i conoscete assai bene quello che il vostro zelo, il vostro diuturno e talora eroico sacrifìcio, ottiene dalle anime a v o i affidate. Lo conoscete voi e non possiamo ignorarlo N o i stessi, che — per quanto Ci è possibile — vi seguiamo, facendo Nostre le vostre ansie e le vostre gioie. Ma voi non ignorate altresì che molti dei vostri parrocchiani sono caduti in uno stato di spirituale t o r p o r e ; non ignorate che alcuni praticano ancora, ma non v o g l i o n o uscire da una certa forma di spirituale egoismo ; altri cred o n o , e tuttavia non v o g l i o n o praticare ; altri finalmente sono tentennanti nella stessa fede, od anche alla fede hanno completamente rinunciato. 4 Ovid. Fastorum, lib. 2, vers. 683-684. Acta Pii Pp. XII 165 Nè mancano a R o m a , come già non mancarono intorno al divin Redentore, uomini sciagurati, che vivono disseminando vilipendi c o n t r o persone e cose s a c r e ; che non si privano di alcun mezzo di lotta, nè fanno esclusione di c o l p i . P u ò dirsi, dunque, che anche R o m a ha le sue zone di ombra, le sue isole da evangelizzare, quasi terra di missione? Chi, come v o i , conosce a fondo la città, non può esimersi dall'ammetterlo. Vi saranno forse anime traviate che di questo gioiranno, invitate, del resto, anch'esse a camminare nella luce, finché essa splende. 5 N o i e voi dob- biamo invece rimanere pensosi ; dobbiamo lasciare che l'anima nostra venga presa da profonda tristezza, la quale, peraltro, non deve abbattere l'apostolo, bensì accendergli nel cuore un più fervido zelo. I I I - LA MISSIONE IN ROMA Si comprende allora, diletti figli, perchè abbiamo accolto con gioia là notizia che si sarebbe effettuata in R o m a una Missione straordinaria in occasione del Centenario delle Apparizioni di L o u r d e s ; Missione, che vuole giungere a tutti, ottenere quanto più è possibile da tutti ; tenendo naturalmente conto della vastità di R o m a , del numero straordinariamente accresciuto dei suoi abitanti, e soprattutto della libera determinazione delle umane creature, alcune delle quali potranno anche essere irrorate da una pioggia di benedizioni divine, investite dalla grazia dello Spirito Santo, e tuttavia non esserne scosse, rimanere ostinate ed assenti. A b b i a m o dunque fiducia che la Missione otterrà l'effetto desiderato ed atteso. Intanto una schiera di anime oranti e sofferenti hanno subito accettato di essere come lampade accese, che ardono e si consumano dinanzi al Signore per implorare sull'Urbe l'abbondanza delle Sue benedizioni. In commovente gara di generosità si sono offerti Eccellentissimi Presuli, sacerdoti del clero diocesano e religioso, laici militanti di ogni categoria : l ' A z i o n e Cattolica è in prima fila e ad essa si sono unite, in fraterna comunanza di intenti, tutte le altre Associazioni cattoliche. A b biamo personalmente letto le risposte, che i P a r r o c i hanno dato al questionario l o r o inviato, e rilevato che tutto procede bene, per quanto è possibile, attesa la brevità del tempo e la complessità di una adeguata preparazione. Ai Nostri diletti figli, i predicatori della Missione, raccomandiamo di svolgere i temi proposti con diligenza, profondità e chiarezza. Ci sembra che essi possano ottimamente prestarsi per giungere alla mente e 5 Cfr. Io. 12, 35. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 166 al cuore di ogni categoria di persone, dicendo a ciascun'anima la parola di cui ha bisogno. A l c u n e devono essere indotte a ricercare D i o ; altre bisogna spingerle ad approfondirne la conoscenza ; per molte è necessario il passaggio dalla conoscenza all'amore, e da questo al servizio. A proposito di « ricerca di D i o » bisognerà distinguere le anime deliberatamente lontane da Lui, da quelle che in qualche m o d o cercano di avvicinarsi al Signore. A l l e prime — a quelle che aspirano alle cose della terra, « qui terrena sapiunt » , 6 e hanno sostituito I d d i o vivo c o n idoli caduchi — bisognerà far notare il tramonto di tante glorie, la rovina di tante ricchezze, il nesso misterioso e tuttavia reale tra il fango e il piacere proibito, e tante lacrime versate e tanto sangue sparso. Agli altri — a quelli che già sanno andare oltre l'interesse personale e materiale — occorrerà dare fraternamente la mano e aiutarli ad accorgersi Che sono lontani da D i o meno di quanto potrebbe pensarsi : infatti il l o r o commovente attaccamento alla famiglia, il loro culto del dovere, il loro bisogno di amore, la loro fame e sete di giustizia, altro non sono che segni di anelito a D i o , di effettiva, anche se forse ancora insconscia ricerca di D i o . A proposito di « conoscenza di D i o » vorremmo raccomandarvi di insistere sulla necessità che si giunga da tutti i fedeli a un approfondimento della dottrina su D i o mediante lo studio assiduo e sistematico. T r o p p e volte al progresso della cultura profana non corrisponde in proporzione" Faumento della cultura sacra : ed ecco i dubbi che rimangono insoluti, ecco l'agnosticismo, ecco la perdita della fede. Quando invece la conoscenza di D i o fosse completa nei limiti consentiti dallo sviluppo culturale di un'anima, essa giungerebbe più facilmente al « riconoscimento di D i o », prenderebbe così la posizione che conviene dinanzi a Lui. E ricordando che la sua relazione con D i o è reale e costituitiva del suo stesso essere, tratterebbe con L u i come si tratta con l'assoluto Padrone, che è al tempo stesso il suo T u t t o . Siccome p o i , per effetto di sovrabbondante amore, l'anima ha ricevuto da D i o con la grazia la Sua stessa vita, Lo considererebbe Padre suo e si stimerebbe, c o m e è, vera figlia di D i o . Ed ecco apparire l o g i c o e necessario l'(( amore a D i o » : che prima è desiderio dei Suoi doni, poi è desiderio di Lui stesso. Le anime vorranno quindi conoscere la Sua volontà, adeguarsi ad essa, saldarsi con essa ; passano così a « servire D i o » : spontaneamente, totalmente, gioiosamente. Ai sacerdoti tutti, ai laici che collaborano con l o r o , N o i raccomandiamo di pregare e lavorare senza soste e senza rallentamenti, affinchè Gesù 6 Phil. 3. 19. Acta Pii Pp. XII 167 trovi la via sgombra da colpevoli resistenze per giungere in ogni cuore, in ogni famiglia, in ogni casa, in ogni scuòla, in ogni officina. Siate discreti per non turbare con gesti inopportuni il clima di libero fervore, che con l'aiuto di D i o dovrà crearsi ; ma siate anche coraggiosi, siate santamente industriosi. A n i m e , che risposero « no » alla prima chiamata, cedettero poi alle insistenze, che dolcemente, ma fermamente furono ad esse fatte, perchè non lasciassero passare invano Gesù. Siate anche pratici, aiutando i fedeli a dedurre dalle sublimi verità cristiane le norme -morali riguardo agli atti quotidiani, di cui è in tessuta la vita. Desiderando pertanto di consigliarvi in questo c a m p o , prenderemo per esempio tre punti particolari della morale cristiana. Il p r i m o concerne il comandamento della santificazione della festa. Il m o n d o di oggi, specialmente nelle grandi città, è ben lontano, nell'uso del riposo festivo, dal senso primigenio di religiosità inteso dalla Chiesa. In suo l u o g o è subentrata una frenesia di godimento materialistico (ben diversa dal necessario e legittimo svago), che travolge ricchi e poveri, talora senza freno morale e con dispendio dei risparmi della settimana. Anche quando si salva l'essenza del precetto, assistendo alla S. Messa, è abbastanza raro di trovare chi si riservi un'ora di raccoglimento per coltivare la mente, per educare i figli, per compiere qualche opera di misericordia tra gl'indigenti o i malati. Che dire poi del lavoro servile non necessario, con cui non di rado, anche in R o m a , si profana la festa, talora pubblicamente e con notevole scandalo? Si può forse parlare di esemplarità cristiana di una città, se, come Ci viene riferito, non si è ancora riusciti ad ordinare taluni pubblici mercati in m o d o che molte migliaia di lavoratori possano usufruire del diritto del riposo domenicale e praticare i l o r o doveri religiosi? Insegnate, dunque, ai vostri fedeli con quale spirito sia da trascorrere la festa, quali limiti morali debbano imporsi negli svaghi, quali opere positive di bene D i o esige che si c o m p i a n o nel giorno, più « S u o » che nostro. Un secondo punto desideriamo che sia da voi, parroci e predicatori, trattato nella Missione, e p o i in seguito, impegnando la forza della paterna vostra persuasione. La vita, anche propria, appartiene esclusivamente a D i o , e nessuno può rinunziarvi senza commettere gravissima colpa. V o i comprendete che Ci riferiamo al t r o p p o gran numero di suicidi, tentati od effettuati, nella vostra ed in altre città, perpetrati, si può dire, da appartenenti a tutte le classi sociali, non esclusa alcuna età, anche quella in cui più luminosa appare la speranza della vita eterna. Quando — ed accade sovente —, scorrendo le cronache cittadine, il vostro Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 168 sguardo s'imbatte nella notizia di uno di questi pietosissimi casi, un terribile dubbio dovrebbe assalire la vostra coscienza sacerdotale : abbiamo noi, pastori di anime, fatto abbastanza per radicare nei cuori la fede e la speranza cristiane? per ispirare il c o r a g g i o nelle avversità, la pazienza nelle malattie, la fiducia nella Provvidenza, la forza spirituale contro tanta viltà? per scuotere salutarmente i tentati da così insana suggestione? Il suicidio non è soltanto un peccato escludente le normali vie della divina misericordia, ma è anche il contrassegno dell'assenza della fede o della speranza cristiana. Insegnate, pertanto, ai vostri fedeli l'orrore di questo delitto, educateli a sopportare le sventure, atterriteli, se è necessario per la l o r o salvezza, c o n quegli argomenti divini ed umani, che la morale cattolica ampiamente espone. Fate tutto il possibile per impedire che questa piaga sociale dilaghi. La lotta contro il suicidio rientra pienamente tra i doveri del ministero sacerdotale. Il terzo punto di morale pratica, che lascia non p o c o a desiderare in una grande metropoli c o m e R o m a , è contenuto nel medesimo V Comandamento : non uccidere. Intendiamo di alludere alle troppe vite umane stroncate, od offese nelle membra, dall'uso imprudente dei moderni veicoli. La frequenza degli incidenti mortali della strada ha purtroppo attenuato la naturale sensibilità verso l'orrore, almeno oggettivo, di questo fatto : una vita recisa da un istante all'altro, senza alcun motivo, e da un p r o p r i o simile il più delle volte sconosciuto. Spaventose sono le cifre di siffatte inutili morti, date dalle statistiche. Nel solo Comune di R o m a , durante il solo mese di novembre, testé trascorso, — secondo una relazione pubblicata dai giornali — in 2968 incidenti 31 persone hanno perduta la vita e 1928 sono rimaste ferite. Cifre che, se raccolte da tutto l'anno e dall'intiera Penisola, supererebbero il numero dei caduti anche in famose battaglie ! Tali fatti luttuosi non si possono ascrivere per sè alla tecnica, bensì alla colpevole imprudenza di chi osa guidare senza perizia, o in condizioni psichiche sfavorevoli, o trascurando le dovute precauzioni e norme. Che dire, p o i , della leggerezza di folli guidatori, che si lasciano trasportare dalla frenesia della velocità o della gara, talora in pieno centro cittadino, indifferenti per la propria e l'altrui incolumità? Come può un cristiano, un onesto u o m o non tremare al solo pensiero d'essere annoverato dalla propria coscienza, e contro la sua volontà almeno diretta, tra gli omicidi, avendo ceduto alla tentazione di una vana e spesso ingiustificata fretta? Mentre tocca alle civili Autorità di reprimere i contravventori delle leggi stradali, e di adottare i necessari provvedimenti di previdenza, a v o i , Acta Pii Pp. XII 169 P a r r o c i e Sacerdoti, spetta il dovere di contribuire al medesimo scopo, illuminando le coscienze dei guidatori, rilevando le conseguenze anche religiose in caso di decesso immediato della vittima, e ricordando le responsabilità morali davanti alla società e a D i o stesso. IV - ESORTAZIONE FINALE Un'ultima parola, diletti figli. Desiderosi come siamo che R o m a sia quale D i o la vuole, come esige il suo passato, il suo presente e il suo avvenire, N o i vi scongiuriamo di fare ogni sforzo, affinchè i frutti, che la Missione raccoglierà, non siano provvisori ed effimeri, ma apportino alla città benefici veramente durevoli. Questa è l'ora dell'azione, dell'urgentissima a z i o n e ; lavorate senza tregua e chiamate ad aiutarvi le anime più generose. Ve ne sono, grazie a D i o , di ogni età e di ogni condizione ; ve ne sono in ogni quartiere, in ogni casa, spesso in ogni famiglia. Fate di esse altrettanti missionari, e raccomandate loro di votarsi a qualsiasi eroismo, per essere pronte a sostenere l'inevitabile urto col m o n d o dell'indifferenza, dell'apostasia, dell'odio antireligioso. Dite loro, con coraggio e fiducia, che vi è bisogno di santi nel mondo : di santi sacerdoti, di santi religiosi, di sante religiose. Ma vi è anche bisogno, specialmente oggi, di una moltitudine di santi laici. Che tutti intravedano l'incanto di una vita nascosta con Cristo in D i o , e tuttavia dedita a farLo conoscere, a farLo amare, a farLo servire nel mondo ! Moltiplicate, diletti figli, le avanguardie sante di un esercito eroico, la cui azione, se D i o vorrà, può preparare una vittoria e un trionfo oggi difficilmente immaginabili. E poi provvedete con ogni mezzo a coordinare gli sforzi di tutti, affinchè dall'unico intento, dall'unico volere, nasca come un'unica azione. Tale unità è oggi assolutamente indispensabile. Siate persuasi che solo l'apostolato costante, ordinato e coordinato potrà fare di R o m a una città santa ; degna cioè della sua eterna missione : una città dove si cerca D i o , si conosce D i o , si ama D i o , si serve D i o . R o m a deve essere una città, dove tutti e tutto cooperano all'esecuzione dei disegni di D i o , il quale vuole possedere tutte le cose, sollevandole nella misura che si volgono a Lui. Perchè un giorno Egli sarà tutto in tutte le c o s e ; e sarà consumata la santificazione dell'individuo, l'armonia degli individui tra l o r o , nell'unica volontà del Signore, coincidente con la massima gloria del Padre e con la eterna felicità dei figli. Così sia ! 12 - ACTA, vol. XXV, n. 4. — 24-3-1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 170 IV Viae f erratae addictis ex tota Italia peregrinationis causa Romae coa- dunatis. * Non è la prima volta che la vostra classe — tanto numerosa e tanto benemerita — viene nella casa del Padre comune, per chiederGli una parola di luce, di incoraggiamento e di benedizione. V o i venite da tutta l'Italia per rappresentare, quanto è possibile, i 140 mila agenti addetti al servizio ferroviario, vasto e complesso organismo, in cui si c o m p o n g o n o , con mirabile armonia, i più moderni ritrovati della scienza, la sapiente e ferma disciplina, la collaborazione fattiva di una moltitudine di persone operanti nei più diversi settori. Nel suo insieme esso rappresenta la mèta raggiunta in p o c o più di un secolo dal continuo sforzo di pensiero e di lavoro compiuto da molte migliaia di uomini. La comparsa dei trasporti ferroviari fu uno dei segni annunziatori del sorgere di una nuova era per la civiltà umana. Fu il primo mezzo terrestre, che permise di trasportare numerosi gruppi di viaggiatori a velocità medie finó allora sconosciute. In tempo relativamente breve è divenuto possibile di percorrere un cammino che non era prima nemmeno immaginabile, cominciando dai primi convogli e giungendo ai moderni elettrotreni, dalle prime stazioni, munite di scambi a mano e di segnali resi luminosi da lanterne a petrolio, fino alle modernissime costruzioni dotate di sistemi di automazione. V o i avete legato lo spazio e il tempo entro vincoli di disciplina assoluta; il vostro programma quotidiano si chiama orario ferroviario, e ogni cittadino p u ò , appena lo voglia, verificare come sia difficile di trovare nella vita civile una fedeltà messa così continuamente e senza riposo a dura prova, e tuttavia tanto mirabilmente osservata. Basterebbe salire sopra una di quelle grandi torri, che dall'alto dominano il traffico delle decine di binari, che formano l'ossatura di una grande stazione moderna. Su quella torre sta il cervello della circolazione : lampadine che si accendono, si spengono, danno le indicazioni con le differenti colorazioni : ogni treno è seguito, sorvegliato, comandato, fermato o fatto partire. Là arrivano le notizie da centinaia di chilometri di distanza; si impartiscono ordini, si provvede ai disguidi. Si pensi a quanto è distribuito lungo la linea : stazioni principali e secon* Habita die 22 Februarii mensis a. 1958. Acta PU Pp. XII 171 darle, attraversamenti, semafori e segnalazioni, scambi, verifica degli impianti. N o n può neanche un solo anello della catena mancare. Ogni tratto, ogni metro, è importante e fondamentale : un tratto di binario non verificato, un ritardo nell'abbassare le sbarre di un passaggio a livello, un cancello non chiuso a tempo, una segnalazione non funzionante, l'ago di uno scambio che s'inceppa, ed ecco il pericolo della tragedia per decine e talvolta centinaia di persone. Benvenuti, dunque, dilettissimi figli : benvenuti, tecnici ed operai del servizio lavori, cui spetta la vigile cura dell'efficienza della strada ferrata con tutte le opere disseminate lungo la stessa ; benvenuti i guardalinee, che sorvegliano, metro per metro, le più piccole strutture del b i n a r i o ; benvenuti gli addetti al servizio degl'impianti elettrici, che effettuano il medesimo esatto lavoro per le condutture elettriche e gli apparati di sicurezza ; benvenuti i capistazione, i deviatori, i manovali e tutti gli addetti al movimento dei treni, che ne regolano la circolazione ininterrottamente, vegliando sulla sicurezza dei viaggiatori; benvenuti i macchinisti, che con mano esperta pilotano i treni; benvenuti gli operai addetti alla conservazione del materiale di trazione e e dei veicoli, la cui scrupolosità nel lavoro è condizione essenziale per la regolarità e la sicurezza del traffico ; benvenuti gli addetti alle comunicazioni telegrafiche ; benvenuti tutti coloro cui sono affidati i servizi per viaggiatori e merci nelle stazioni. Ricevendo i lavoratori in quasi innumerevoli Udienze, N o i abbiamo parlato tante volte e in diversi aspetti del problema che li tiene giustamente in ansia ; nessuno ignora che la Chiesa, lungi dall'essere e dal mostrarsi indifferente verso la questione sociale, ha manifestato con precisione e fermezza su quali principi essa fonda la sua retta soluzione. Perciò Ci siamo vivamente compiaciuti dei notevoli miglioramenti testé ottenuti per lo stato giuridico e le retribuzioni della vostra classe. Lasciate pertanto, diletti figli, che in questo incontro così semplice e affettuoso N o i Ci rivolgiamo direttamente alle anime vostre, per dirvi una paterna parola di spirituale esortazione. Per essa Ci offre l'occasione la stessa vostra vita di addetti ai viaggi ferroviari. 1. Chi viaggia in treno deve avere anzitutto un fine ben chiaro da perseguire : raggiungere una mèta, scendere alla stazione di arrivo. A tal fine dovranno essere ovviamente subordinate le altre pur giuste esigenze del viaggio : la velocità, per esempio, la comodità, la bellezza del percorso. Ciò significa che a quei vantaggi ogni viaggiatore deve essere disposto a rinunciare, qualora rappresentassero un ostacolo per il conseguimento Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 172 del termine ultimo stabilito. Che direste di un uomo il quale, non avendo trovato un posto c o m o d o sul suo treno, ne prende un altro che gli offre, sì, condizioni di viaggio più confortevoli, ma va in direzione opposta? Quel che non avviene normalmente nelle stazioni, sui treni, accade purtroppo non di rado nel viaggio della vita. Vi è, infatti, per tutti sulla terra una mèta ben prefìssa ; arrivare alla visione di D i o , all'amore e al possesso di Lui. Tale mèta è stata assegnata attutii, e per giungere ad essa ognuno ha un certo tempo, di cui soltanto D i o conosce la durata. Verso quel fine ciascuno deve dirigersi a tutti i costi, anche se il m o d o per ottenerlo non fosse quello desiderato e preferito. A l l o stesso modo bisogna scartare quei mezzi — anche se c o m o d i o sommamente piacevoli —, che invece di condurre alla mèta, allontanano da essa o, quanto meno, cagionano indebite soste. Se dunque una persona, una cosa, un avvenimento, si presentassero come ostacoli nel cammino che deve condurre a D i o , sarà necessario e ragionevole regolarsi come si farebbe nei viaggi terreni : bisogna evitarli o superarli ; a causa di essi non bisogna cambiare strada, meno ancora è lecito uscire dai binari ; o c corre, invece, stare agli ordini di Chi presiede al complesso traffico del vivere umano. Comportarsi altrimenti, significherebbe allontanarsi dalla mèta, perdere D i o e sprofondare nell'abisso della eterna dannazione. 2. Assicurata la giustezza del vostro cammino, voi dovete essere solleciti della sorte di tutti coloro, che viaggiano insieme con v o i . Taluni non sanno-forse più, precisamente, quale sia la mèta, verso cui sono diretti : occorrerà mostrargliela. A l t r i si attardano in fermate inutili e dannose : bisogna esortarli a muoversi. A l c u n i c o r r o n o — talvolta m o l t o velocemente —, ma nel senso opposto a quello dovuto : o c c o r r e arrestarli a tempo. Così bisognerà illuminare chi brancola nel buio dell'errore, guidare chi sta per smarrirsi fra le nebbie del dubbio e della incertezza, confortare chi fosse stanco, rialzare chi fosse caduto. N o n dite, diletti figli : non spetta a noi di interessarci delle sorti altrui : non si tratta infatti di estranei? Non dite, come Caino, che non siete i custodi dei vostri fratelli ; 1 2 non passate o l t r e , quando vedete un vostro fratello in stato di bisogno : non sarebbe un contegno umano, e molto meno cristiano. Gli uomini non debbono considerarsi come esseri indifferenti gli uni verso gli altri : ma c o m e membri quasi di un'unica grande famiglia, anzi membra dell'unico mistico Corpo di Cristo. Membra che hanno bensì una 1 2 Cfr. Gen. 4, 9. Cfr. Luc. 10, 32. Acta PU Pp. XII 173 l o r o individualità — sono infatti vere persone, coscienti, libere, responsabili —, ma altresì una vita comune, una vita, che rende partecipi tutti delle gioie, dei dolori, delle ansie di o g n u n o . Cristiano è dunque chi non guarda nessuno, in tutto il m o n d o , come si guarda uno straniero ; cristiano è chi si rende possibilmente pronto nei confronti di tutti, come ogni membro del c o r p o per tutte le altre membra ; cristiano è chi si fa « tutto a tutti », secondo la forte espressione d e l l ' A p o stolo. 3 Questa solidarietà, che è già prescritta quando si tratta di necessità riguardanti la vita terrena, si richiede a maggior ragione, quando sono in giuoco gli interessi e il destino delle anime. Nè vale dire — come talvolta alcuni vanno ripetendo — che l ' u o m o si salva o si perde secondo che dirige i propri passi, liberamente, in un senso o nell'altro. Chi non sa che per tante anime — le quali ora gioiscono in cielo — fu determinante l'incontro con un apostolo, che le aiutò a ritrovare la retta via, a rialzarsi, a rimettersi in c a m m i n o ? O non è forse vero che altre anime sono fra i tormenti, perchè tale sorte non ebbero? Non altrimenti accade nei viaggi terreni : un conducente più esperto, un telegrafista più attento, un manovale più premuroso, un guardalinee più diligente possono impedire un disastro e determinare l'esito felice di un viaggio. A l l ' o p e r a , diletti figli. Chiunque vive con voi — in famiglia o nel luogo di lavoro —, chiunque abbia anche solo un fugace incontro con voi o passi accanto a voi, deve sentire l'influsso della vostra anima : sarà la vostra parola, con la quale insisterete a tempo opportuno e anche fuori tempo, riprendendo, 4 supplicando, esortando con grande pazienza e dottrina ; sarà la testimonianza della vostra vita, testimonianza coraggiosa, e quindi totale, che non è imperiosa, ma nemmeno teme le incomprensioni e l'ostilità dei cattivi, l ' o d i o del m o n d o ; sarà la vostra preghiera continua, preghiera recitata con istanza fiduciosa e con sempre rinnovato fervore, preghiera vissuta con l'offerta della vostra vita, specialmente del vostro lavoro, delle vostre piccole o grandi sofferenze. E c c o , diletti figli, quanto abbiamo voluto dirvi in quest'incontro p r o c u r a t o c i d a l l ' A m o r e provvidente di D i o . Ascoltate la voce del vostro Padre ; sarete salvi voi, e al tempo stesso salvatori di tanti vostri fratelli. Coopererete in tal guisa a rafforzare la fiducia circa la possibilità che Cfr. 1 Cor. 9, 22. * Cfr.. 2 Tim. 4, 2. 3 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 174 anche nel m o n d o del lavoro finisca l'inverno e cominci nna primavera, nnova. Diverranno lontani i tempi, nei quali si presentava allo sguardo uno spettacolo desolato e desolante, perchè era un fuggir via da Gesù, un rimanere lontano da Lui, un temere di avvicinarsi a Lui, c o m e se lo stare con Lui significasse tradire i propri legittimi interessi. Non sarà più così. Se non Ci fa velo agli occhi il desiderio di un'era nuova di bene, vi è da credere che presto dovrà cessare ogni benché minima opposizione tra il mondo del lavoro e la dottrina redentrice di Cristo. NUNTIUS RADIOPHONICUS ALUMNIS SCHOLARUM CATHOLICARUM STATUUM FOEDERATORUM AMERICAE SEPTEMTRIONALIS AD SOLLICITANDAM CARITATEM ERGA PUEROS INDIGENTES ALIARUM NATIONUM. * Is it possible that another Lent has c o m e round and We are asked once again to speak to Our dear school-childen in A m e r i c a ? Surely nothing pleases Us more than to talk with the y o u n g ones of the cherished flock belonging to the divine Shepherd. D ü r i n g the year hundreds and hundreds of children come to see Us here in E o m e and out in the hill country n e a r b y ; We talk to them and often they answer Our questions. We cannot do that this morning, because y o u are too far away. B u t at least Our voice can travel across the océan, and in one w a y brings Us really into y o u r class-rooms. A n d what is the message it carries for y o u ? Let Us tell y o u briefly. Next week y o u will begin the month of St. Joseph. N o w We ha ve decided this year to entrust to him the charge of all We fondly wish and hope for from you. St. Joseph, as y o u have all learned at home and at school, was a very holy man. He had to be, because he was married to the V i r g i n Mary, the purest, the holiest, the most exalted of ali G o d ' s créatures. More than that, the Eternai Father confìded to the care of St. Joseph His own onlybegotten Son, become man on earth, Jesus Christ. Mary was the Mother of Jesus, the tenderest and most loving of ali m o t h e r s ; and though Joseph was not His father, he had for H i m , by a special gif t from heaven, ali the naturai love, ali the affezionate solicitude that a father's heart can k n o w . W i t h Mary, his wife, he shared ali the joys and sorrows, the * Die 19 Februarii mensis a. 1958. Acta Pii Pp. XII 175 plans and anxieties that come to a mother in bringing up her child. D a y after day, at home and in the carpenter shop, his eyes rested on Jesus ; he protected Hirn against the dangers of childhood ; he guided H i s advancing years, and by hard work and with religious devotedness he provided for the increasing needs of the Mother and the Son. W h a t a beautiful family life there was at Nazareth ! Y o u cali it the (( H o l y F a m i l y » and rightly so. In that small house you find Jesus, holy more than anyone can imagine, W h o has come to help y o u and everybody become holy and pleasing to the Father. There you find His Mother,'your Blessed M o t h e r ; and, as you know, from the first breath she breathed and ali during the days of her life her soul was simply one marvellous, indescribable thing of beauty, like a precious jewel whose every facet reflected clearly, unobstructed, the infinite holiness of G o d . A n d then there was Joseph, modest, self-eifacing, yet exercising authority over that family. H o w holy he must have been ! Under his fatherly protection and ceaseless, tireless care the young B o y grew into manhood, W h o later, on Calvary's cross, dying, would restore life to man, and draw ali men into oneness through grace with Himself. W i t h H i m as their Head they should then form one big, big family scattered ali over the world. Y o u cali that family the Church, the one, true Catholic Church, of which y o u are members, and that membership is y o u r richest treasure on earth. N o w let Us ask y o u , dear children, if Joseph was so engaged heart and soul in protecting and providing for that little family at Nazareth, d o n ' t you think that n o w in heaven he is the same loving father and guardián of the whole Church, of ali its members, as he was of its Head on earth? We hear you answer : yes. A n d does he not know that, oh so many of its children are terribly in need of help? They need help for their souls, — the grace of repentance, the grace of persévérance, the grace of humble, unstinted surrender to the holy will of G o d ; and Joseph turns to Jesus, of old his B o y of Nazareth, and at once grâces flow abundantly for the souls of men. They need help also for their bodies : fathers are out of work, mothers are bending beneath burdens far too heavy, children are without sufficient food and clothing and medicines when ili ; and Joseph turns to y o u . Y e s , it is to you he turns. He must look to y o u to aid and encourage those children, who are also y o u r little brothers and sisters. We k n o w y o u wilì not f ail him. Y o u r dévotion to him will spur y o u on to make little sacrifices and big ones t o o , so that the vast human family, that Jesus yearns to unite in faith and charity, will know that St. Joseph is still the alert and generous guardián and protector, work- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 176 ing n o w through his loyal clients. A n d so, as We said at the beginning, with confidence We commit to him the charge to bestir the unselfish affection that filis y o n r hearts for those who need and ask assistance. We lea ve you n o w , dear children ; but first We wish to give y o u a p r o o f of the fatherly care We have for all of y o u . A n d so with the full affection of Our heart We impart to y o u , to your dear parents and all at home, to your teachers and pastors Our A p o s t o l i c Bénédiction. May it draw d o w n into y o u r souls the strong grace of abiding fidelity to God and H i s C h u r c h ; and never forget that St. Joseph is always standing by to protect y o u . Sacra Congregatio Consistorialis A C T A S S . 177 C O N G R E G A T I O N U M SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS ALTUNENSIS DECRETUM DE CONCATHEDRALI ERECTIONE ET DIOECESEOS NOMINIS MUTATIONE In Altunensis dioecesis territorio Johnstonium exstat urbs, christifidelium frequentia ac religionis operibus iure celebrata, magna cum nominis rerum incrementa, nostris hisce temporibus, consecuta. Quapropter ab Apostolica Sede petitum est ut, ad plenius animarum saluti consulendum, vetus paroeciale templum, in eadem urbe Deo in honorem S. Ioannis Gualberti Abb. dicatum, ad dignitatem Concathedralis eveheretur, et dioecesis Altunensis, priore retento nomine, Johnstoniensis insimul appellaretur. Porro haec Sacra Congregatio Consistorialis, re mature perpensa ac in primis habito favorabili voto Excmi P. D. Hamleti Ioannis Cicognani, Archiepiscopi titularis Laodicensis in Phrygia et in Civitatibus Foederatis Americae Septentrionalis Delegati Apostolici, precibus annuendum censuit. Proinde vigore specialium facultatum a Ssmo Domino Nostro Pio, Divina Providentia Pp. X I I sibi tributarum, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent, memoratum paroeciale templum, Deo in honorem S. Ioannis Gualberti Abb. in urbe Johnstonio exstans, ad dignitatem et fastigium ecclesiae Concathedralis evehit, ita ut posthac in eodem Cathedra episcopalis erigi possit ac debeat, et Altunensi Antistiti liceat etiam diebus sollemnioribus, prout ipsi magis expedire videbitur, in praefata ecclesia Concathedrali pontificalia exercere et in civitate Johnstonio pro lubitu residere. j Item eadem Sacra Congregatio Consistorialis indulget ut dioecesis Altunensis — ideoque et eius pro tempore exsistens Antistes — ex no- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 178 mine civitatis Concathedralis, in perpetuum vocari queat ac valeat A l tunensis-Johnstoniensis. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sacra Congregatio Consistorialis deputat memoratum E x c m u m P . D . Hamletum Ioannem Cicognani, eidem tribuens facultates necessarias et opportunas etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto ei onere quam primum mittendi ad eandem S. Congregationem authenticum exemplar peractae exsecutionis actus. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum R o m a , ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 9 mensis Octobris anno 1957. £8 F r . A . I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. Ei s. Iosephus Ferretto, Adsessor S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE DJAKARTAN. - SUKABUMEN. DECRETUM DE FINIUM MUTATIONE Cum in Indonesia limites ecclesiastici inter Vicariatum Apostolicum Djakartanum, Societati Iesu concreditum, et Praefecturam Apostoli- cam Sukabumensem, Ordini Fratrum Minorum commissam, necessitatibus missionalis apostolatus amplius non responderent, ad partialem ipsorum limitum commutationem inter memoratas circumscriptiones ecclesiasticas ibidem procedere opportunum visum est. Itaque hoc Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, re mature perpensa, consensum quorum interest prae oculis habens, atque audito favorabili voto E x c m i P . D . D o m i n i c i Enrici, Archiepiscopi titu- Sacra Congregatio de Propaganda Fide 179 laris Ancusensis et Apostolici in Indonesia Internuntii, limites inter praelaudatas circumscriptiones ita emendandos esse censuit, ut tota pars districtus civilis vulgo B o g o r denominati, quae ad Vicariatum Apostolicum Djakartanum hucusque pertinebat, a praedicto Vicariatu distraheretur et ad Praefecturam Apostolicam Sukabumensem adnecteretur. Quam sententiam eadem Sacra Congregatio de Propaganda Fide, vigore specialium facultatum sibi a Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P a p a X I I tributarum, ratam habuit et confirmavit, praesensque ad rem Decretum expediri iussit. Datum B o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 8 Novembris a. D. 1957. P . Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L. © S. f P. Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis SACRA CONGREGATIO RITUUM VICEN. SEU BARCINONEN. CANONIZATIONIS BEATAE JOACHIMAE DE VEDRUNA VID. DE M A S , FUNDATRICIS INSTITUTI SORORUM CARMELITARUM A CARITATE. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Sacer vates David, « egregius psaltes Israel )) (2 Sam.. 23, 1 ) , non sui tantum, verum et nostri temporis fideles invitat ad summum D e u m , cuius in aeternum misericordia, laudandum, utpote « qui facit mirabilia magna solus » (Ps. 135, 4 ) . Deus namque, isque solus, praeter et supra totius creatae naturae ordinem miracula potest patrare. Ad hunc mirificum Dei interventum finis requiritur conveniens. Manifestatio autem salutaris veritatis est finis sufficiens ut Deus praeter naturae ordinem Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 180 et leges agat. Item miraculum fieri potest, ut Angelicus D o c t o r docet, « ad demonstrationem sanctitatis alicuius, quem Deus hominibus vult ae proponere in exemplum virtutis » ( I I - I I , q. 178, art. 2 in c o r p . ) . Quapropter hoc in Ecclesiae positum est more, ut, cum de sanctorum caelitum honoribus decernendis agitur iis qui heroicis virtutibus et pietate in terris inclaruissent, sigillum quoque divinum humano testimonio accedere requiratur, et quidem palam per miracula ostensum. Huiusmodi miraculis bina illa esse accensenda videntur, quae nuper, Beata Ioachima De Vedruna V i d u a de Mas, Fundatrice Instituti Sororum Carmelitarum a Caritate, intercedente, Deus patrare dignatus est, et ab actoribus pro eius canonizatione huic sacro F o r o proposita sunt. H o r u m primum eiusmodi est. Infantula Ioanna Torres Luque, fere quadriennis, in loco quem vulgo dicunt (( Puerto Real )) intra Gadicensis dioecesis fines, ineunte mense Ianuario anno 1950 gutture aegrotare coepit. Incrudescente morbo, sub vesperum diei 5 eiusdem mensis medicus a cura diagnosim edixit laryngitem diphtericam cum gravissima p r o g n o s i ; unica injectio seri antidiphterici adhibita est, cum supremus dies adesse videretur. Quare matertera eiusque filiae Beatam Joachimam adeunt eiusque imaginem ac de reliquiis particulam infirmae admovent. Post duas circiter horas placidissimus somnus puellulam complexus est, sed media nocte, expergefacta, plene ab infirmitate recreata, cantillare coepit ac pupa ludere, omnibus adstantibus miraculo commotis. Medicus die insequenti, nullo morbi indicio reperto, eam perfecte sanatam declaravit. A m b o ex officio periti ipsumque medicorum nostrae Congregationis Collegium cum medico a cura concordant in diagnosi et prognosi edicendis sententiamque ferre non ambigunt medicamen adhibitum ad optatum effectum in casu ineptum fuisse. Alterum miraculum Barcinone anno 1917 contigit. Tenella infantula, Maria Assumpta Jori Gisbert, vix viginti et duos menses nata, die 28 Aprilis a. 1947 gravissima pulmonis sinistri laesione fuit attacta, cuius haec praecipua symptomata : ardens febris, deliramenta, dyspnoea, arida iussis, labiorum cyanosis ; quibus perpensis, a cura medicus peripneumoniae diagnosim edidit. Res in peius cotidie ruerunt : ex radiographiis die 28 mensis Maii peractis in sinistro pulmone magna aëria cystis comperta est ; qua ex diagnosi cum a cura medicus tum radiologus infaustam omnino edidere prognosim. Medicis remediis incassum adhibitis, unius Beatae Joachimae ferventissimis precibus intercessio fuit invocata, quae illico adfuit : die enim 31 Maii eiusdem anni 1947, Mariae Assumptae Sacra Congregatio Rituum 181 condiciones in melius sunt mutatae, ut parentes, infirmaría aliique testati sunt. I m o ipse medicus, qui die 2 Iunii ad eam invisendam accesserat, magno stupore puellulam ludentem, quasi numquam aegrotasset, vidit, eaque valetudine adhuc fruitur. Sanationem hanc naturae excessisse vires officiales periti et cunctum nostrae Congregationis Collegium medicorum asserunt. Super hisce miraculis apostolici processus rite instituti sunt : super altero in Curia Gadicensi, et super altero in Barcinonensi Curia. Utraque postmodum inquisitio Sacrae Rituum Congregationi tradita est, et de legitima utriusque processus forma editum est decretum. Medicorum Collegium super binis his sanationibus disceptationem habuit, favorabile proferens suffragium. Sacra porro Rituum Congregatio Praeparatoria super iisdem ad Vaticanum, die 26 Martii anni 1957, est celebrata. D e m u m in generalibus comitiis coram Ssmo D o m i n o nostro P i o Papa X I I die 7 mensis Ianuarii huius vertentis anni, Revmus Cardinalis Clemens Micara, Episcopus Velitern. huiusque Causae Ponens seu Relator, dubium propsuit : An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi Cardinales, sacris ritibus tuendis praepositi, Officiales Praelati Patresque Consultores unanimi consensu affirmativam sen- tentiam protulerunt. Sanctitas Sua, audito hoc unanimi suffragio, caelesti lumine pluries iam invocato, praesertim in Sacro hodie pientissime litato, decretoriam Suam sententiam statim edere constituit. H i n c , dimissis comitiis, ad se arcessiri iussit Revmos Cardinales Ponentem et S. Rituum Congregationis Praefectum, una c u m R. P. Sylvio Romani, Sanctae Eidei Promotore Generali, meque infrascripto a Secretis, hisque adstantibus, solemni sanxit decreto : Constare de duobus miraculis, B. Joachima De Vedruna Vid. de Mas intercedente, scilicet de primo : Instantaneae perfectaeque sanationis puellae Ioannae Torres Luque a gravi laryngite diphterica; deque altero : Instantaneae perfectaeque sanationis puellae Mariae Assumptae Jori Gisbert a pneumotorace ob processum phlogisticum acutum broncMum-pulmonarem. H o c autem Decretum in vulgus edi et in S. Rituum Congregationis acta referri mandavit. Datum R o m a , die 7 mense Ianuario, A n n o Domini 1958. C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. $ S. f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius 182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis CHICAGKLEN. NULLITATIS MATRIMONII (AlCHER - SCWARZKOPF) Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i Iosephi Scwarzkopf, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae ( R o m a , Palazzo della Cancelleria) die 23 Maii 1958, hora meridiana, ad disputandum de dubio concordando, vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur turnus p r o causae definitione. An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii l o c o r u m , parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti D o m i n i Iosephi Scwarzkopf curare debent ut de hac edictali citatione ipse moneatur. Boleslaus Filipiak, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S . R . R , die 7 Martii 1958. C. Pezzicara, Notarius * Etant inconnu le lien de la demeure actuelle de Mr. Ioseph Scwarzkopf, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 23 mai 1958 à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr. Ioseph Scwarzkopf devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Tribunal Vicariatus Urbis 183 TRIBUNAL PRIMAE INSTANTIAE VICARIATUS URBIS Citationes edictales I ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (SZLACHOTO - DUNCO) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Sergej D u n c o , nati Rzitnovice (Pinsk-Polonia) anno 1906, conventi in causa de qua in epigraphe, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis Vicariatus Urbis (Roma, V i a della Pigna 13A) die 5 Maii 1958 hora 9, ad concordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti D o m i n i Sergej D u n c o curare debent ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Petrus Santini, Officialis Ex Cancellaria Tribunalis Vicariatus Urbis, die 15 Martii 1958. Philippus Tamburini, Cancellarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr. Sergej Dunco, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Roma, Via della Pigna 13A) le 5 Mai 1958, à 9 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant le Tribunal. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr. Sergej Dunco devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (RISI - TAVERNA) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Taverna Livii Iulii Caesaris, nati Romae die 26 Novembris 1915 ^ conventi in causa nullitatis matrimonii, de qua in epigraphe, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis Vicariatus Urbis (Roma, Via della Pigna, I S A ) die 6 Maii 1958' hora 9,30, ad concordandum de dubio disputando vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Taverna Livii Iulii Caesaris curare debent ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Petrus Santini, Officialis Ex Cancellaria Tribunalis Vicariatus Urbis, die 15 Martii 1958. Philippus Tamburini, Cancellarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr. Live Taverna, défendeur en cette cause, nous le citons à compaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Via della Pigna 13A) le 6 Maii 1958'à 9,30 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant le Tribunal. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr. Live Taverna devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. An. et vol. L 28 Aprilis 1958 (Ser. I I , v. X X V ) - N. 5 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I CHIAPASENSIS (TAPACOLENSIS) DISTRACTIS QUIBUSDAM MUNICIPIIS E CHIAPASENSI DIOECESI, EX IIS NOVA FIT DIOECESIS, (( TAPACOLENSIS )) NOMINE. I» I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum Nos, in Petri Cathedra hisce tam turbidis rebus sedentes, minime fugiat hodie christianam familiam et sollicitiore studio divinam gratiam appetere et ab hominum hoste infestissima audacia impugnari, nihil intentatum relinquimus quod filiis Nostris sanctae religionis usum reddat faciliorem, eosque aptius contra omnes muniat insidias. Quoniam igitur venerabilis Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis et in Mexico Apostolicus Delegatus, ab hac Romana Sede poposcit ut, ad iis consulendum qui civilem regionem vulgo Chiapas incolunt, latissima dioecesis Chiapasensis divideretur ex eaque nora fieret, precibus libenter concedimus. Auditis ergo venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus S. Congregationi Consistoriali praepositis, de sententia ven. Fratris Lucii Torreblanca, Chiapasensis Episcopi, suppleto eorum consensu qui in hoc negotio aliquid iuris habeant, de summa Nostra potestate sequentia decernimus. A Chiapasensi dioecesi territorium separamus, in quo municipia sunt vulgato nomine Arriaga, Villaflores, V i l l a Corzo, Tonala, La Concordia, Angel A. Corzo, Pijijiapam, 13 - ACTA, vol. XXV, n. 13. — 28-4-1958. 186 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Mapestepec, Motozintla, Siltepec, Bellavista, La Grandeza, Bejucal, Amatenango, Porvenir, Mazapa, Escuintla, Aeacoyagua, Acapetagua, Huixtla, Pueblo Nuevo, Tuzantan, Tapachula, Huehuetan, Mazatan, Tuxtla Chico, Cacahoatan, Frontera H i d a l g o , Metapa, Suoniate, Unión Juárez, Chicomuselo, Comalapa. Quam regionem in novae formam redigimus dioecesis, Tapacolensis appellandae atque iisdem finibus cingendae ac municipia omnia, simul sumpta, quae enumeravimus. Nova igitur dioecesis confinis erit : ad septemtriones Sedibus Tehuantepecensi et Chiapasensi, ad orientem solem eidem Chiapasensi Ecclesiae, ad meridiem Guatimalensi Reipublicae, ad occidentem solem Oceano Pacifico. Urbs dioecesis caput Episcopique domicilium erit Tapachula civitas, ibique exstabit pontificalis auctoritatis cathedra, in templo scilicet quod propediem Sacratissimo Cordi D. N. I. C. dicabitur quodque iam nunc ad gradum cathedralis aedis evehimus, cum debitis iuribus ac privilegiis. E p i s c o p u m quoque omnibus honoribus decoramus, at insuper officiis et obligationibus astringimus, quibus sacrorum Antistitum potestas or- natur atque tenetur. N o v a dioecesis erit metropoli Antequerensi suffraganea, cuius Archiepiscopo subdetur, ut patet, Tapacolensis Praesul. Ne quid vero in hac Sede rituum splendori desit neve Episcopus sueto virorum senatu careat, qui eum opere iuvent atque consilio, volumus ut quam primum Canonicorum Collegium constituatur, iuxta normas per alias sub plumbo Litteras edendas. Quodsi rerum adiuncta id impraesentiarum fieri non sinant, licentiam permittimus ut, usque dum Canonici non renuntientur, in eorum locum dioecesani sufficiantur Consultores. Mensam episcopalem, quam vocant, efficient Curiae fructus, a fidelibus sponte oblatae res, ac denique bonorum portio ex divisa Chiapasensi mensa obventura, ad legem canonis 1500 C. I. C. Est Nobis insuper certa voluntas ut Tapacolensis Episcopus Seminarium saltem elementarium quam primum condat, ad iuris praescripta et a S. Consilio de Seminariis Studiorumque Universitatibus traditas leges : sunt enim pueri, ad sacerdotium superno instinctu vocati, firma spes futurae omnium Ecclesiarum prosperitatis. Cum autem sacrorum alumni adolev e r i t , et ad philosophicas theologicasque disciplinas aggrediantur oportuerit, ex iis optimi quique R o m a m mittantur, in Pontificio Ephebeo Piano Latino Americano accuratiore studio excolendi. Quod autem attinet ad dioecesis regimen et administrationem, ad Vicarii Capitularis, Sede libera, electionem, ad aliaque huiusmodi, praescripta sacri iuris fideliter serventur. Ad cleri autem rationem habendam iubemus, ut, cum novae dioecesis erectio ad effectum fuerit deducta, sacerdotes Eccle- Acta Pii Pp. XII 187 siae illi censeantur ascripti, in qua legitime beneficium aut ecclesiasticum officium possideant; ceteri vero ei addicantur, in cuius territorio iure optimo degant. A c t a , denique, ad novam dioecesim quomodolibet respicientia, a Chiapasensi Curia ad Tapacolensem mittantur, in tabulario religiose custodienda. Quae Nostra iussa efficienda curabit venerabilis Frater Aloisius Raimondi, cuius meminimus, cui omnes ad haec necessarias potestates concedimus, cuilibet etiam viro delegandas, si opus fuerit, dummodo ecclesiastica dignitate praedito, eique onus imponimus peractae rerum divisionis documenta exarandi eorumque fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum mittendi. Quodsi alius tunc Apostolicae Delegationi in Mexico praeerit, cum haec erunt agenda, ei easdem potestates facimus eademque onera imponimus. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum R o m a , apud S. Petrum, die undevicesimo mensis Iunii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI S. R. E. Cancellarius •& Fr. ADEODATUS I. Card. P I A Z Z A S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Albertus Serafini, Proton. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. 60. Proton. Apost. Apost. 188 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II SALTILLENSIS (TORREONENSIS) QUIBUSDAM TERRITORIIS A DIOECESI SALTILLENSI SEPARATIS, NOVA DIOECESIS CONDITUR QUAE (( TORREONENSIS )) APPELLABITUR. P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui hanc ob causam summum Ecclesiae principatum Dei voluntate obtinuimus, ut homines christiana fide imbueremus eosque ad salutem regeremus aeternam, nihil profecto intentatum relinquimus ut, officio Nostro satisfacientes, commisso Nobis populo aptiora usque subsidia in id suppeditemus. Cum ergo venerabilis Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis et in Ditione Mexicana A p o s t o licus Delegatus, ab hac Sede expostulaverit ut, partita Saltillensi dioecesi, nova excitaretur : per hoc enim magnas utilitates esse ei regioni orituras ; N o s , audito venerabili Fratre A l o i s i o Guizar, E p i s c o p o Saltillensi, atque explorato quid super hac re venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Consistoriali praepositi sentirent; consensum eorum supplentes qui putent se aliquod ius in hoc negotio habere, de Nostra apostolica auctoritate, admotis precibus concedentes, haec quae sequuntur decernimus et iubemus. A dioecesi Saltillensi territoria separamus, sic vulgo cognominata : Torreón, Viesca, Matamoros, San Pedro et Francisco I. M a d e r o ; quae omnia in novae dioecesis formam redigimus, Torreonensis appellandae, iisdem servatis finibus quos simul sumptae regiones habent, e quibus coalescit. Has itaque Ecclesias nova Sedes attinget : ad septemtriones, Saltillensem ; ad orientem solem, Saltillensem atque Zacatecensem ; ad meridiem, hanc eandem atque D u r a n g e n s e m ; ad occidentem, denique, Dnrangensem et Chihuahuensem. M o d o condita dioecesis metropolitanae Ecclesiae Durangensi subdetur suffraganea; item eius Episcopus suo Metropolitae oboediet, datis, ut congruum, iuribus, privilegiis, potestatibus, impositis oneribus quae iure canonico describuntur. Urbs caput dioecesis ea erit, quam populus Torreón d i c i t ; in eaque Episcopus domicilium suum statuet; cathedram vero in templo B. M. V. de Monte Carmelo collocabit, quod ad Acta PU Pp. XII 189 dignitatem cathedralis evehimus. Sacrarum caerimoniarum splendori augendo, Episcopoque consilio, ope iuvando, Canonicorum Collegium constituatur, ad normas aliis sub plumbo Litteris edendas. Quoadusque tamen hic coetus condetur, censemus ab E p i s c o p o consultores dioecesanos eligi, qui a munere cessabunt, Canonicorum Collegio constituto. Mensa episcopalis, quae dicitur, constabit : Curiae proventibus, pecunia a fidelibus data, bonis, quae dioecesi Torreonensi contingent, facta opum ac possessionum divisione, ad normam canonis 1500 C. I. C. Est Nobis praeterea certa voluntas ut Seminarium saltem elementarium struatur, bonae spei pueris excipiendis ; qua in re secundum leges iuris communis agatur et proprias S. Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Cum vero tempus fuerit, lectissimi quique R o m a m mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum, philosophia ac sacra theologia imbuendi. Regimen, administratio dioecesis, electio Vicarii Capitularis, Sede vacante, aliaque huiusmodi, iure Canonico temperabuntur. De clero autem hoc statuimus ut qui, condita dioecesi, in eius territorio officium aut beneficium habeant, eidem adscribantur, ceteri vero in qua legitimo degant domicilio. A c t a postremo et documenta quae ad Ecclesiam Torreonensem respiciant, quam primum ad eius Curiam episcopalem mittantur, in cuius tabulario religiosa cura custodiantur. Ceterum, Nostra iussa venerabilis Prater Aloisius Rai- mondi, quem memoravimus, exsequetur, sive per se ipse, sive per delegatum virum, factis ad id necessariis potestatibus, dummodo hic sit sacerdotii dignitate insignis. Re autem peracta, documenta exarari iubebit, eorumque exempla, sincere conscripta, ad S. Congregationem Consistorialem cito mittet. Quod si alius, tempore exsecutionis, Delegationi Apostolicae in Mexicana Ditione praesit, hic onus habebit eadem faciendi. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab eis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efl&cacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 190 o s t e n d e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. D a t u m R o m a , apud S. Petrum, die undevicesimo mensis Iunii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI S. R. E. Cancellarius >& Fr. A D E O D A T U S I. Card. P I A Z Z A S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus T o n d i n i Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Caesar Federici, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. 61. III . KIKUITENSIS - KISANTUENSIS (KENGEN.) CERTIS DÏSTRACTIS TERRIS AB APOSTOLICIS VICARIATIBUS KIKUITENSI ET K I - SANTUENSI, NOVA CONSTITUITUR APOSTOLICA PRAEFECTURA, KENGENSIS NOMINE. P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Illa spei dulcissimae verba meditantes, quae gentes omnes in Ecclesiae lumine ambulaturas promittunt, eiusque filios de longe venturos (cf. Is. 60, 3-4), omni ope cotidie contendimus ut filiis Nostris, longinquas regiones incolentibus, quarum multi cives sint adhuc catholicae veritatis expertes, aptior usque fiat sanctae religionis usus cultusque, ideoque firmioribus nitantur adminiculis ad aliorum salutem alacres comparandam. Cum igitur S. Congregationi Fidei Propagandae apostolicos vicariatus Kikuitensem et Kisantuensem, in nimiam sane patentes latitudinem, partim disiungi visum sit, ex iisque novam condi praefecturam apostolicam, N o s , qui universas Ecclesiae res administramus, an- Acta PU Pp. XII 191 ditis super hanc rem venerabilibus Fratribus Alfredo Bruniera, Archiepiscopo titulo Claudiopolitano in Honoriade et A p o s t o l i c o Delegato in Congo B e l g i c o et Ruanda Urundi, atque ipsorum vicariatuum Ordinariis, consilium libenter probamus, id arbitrantes huic regioni maxime profuturum; eorumque suppleto consensu, qui in hac re aliquid iuris habeant, de summa Nostra potestate sequentia decernimus. Ab apostolicis vicariatibus Kikuitensi et Kisantuensi certa territoria separamus, quorum ambitus e proxima finium descriptione plane cognoscetur, eaque in novae formam redigimi! s apostolicae praefecturae, Kengensis appellandae, quae ita terminabitur : ad septemtriones, finibus inter apostolicos vicariatus Kikuitensem et Inongoënsem, cursu nempe Kasai flumin i s ; ad occidentem solem, primum fluviis vulgo Likulu, B u m a , Lidji, prout fines inter vicariatos apostolicos Kikuitensem et Leopoldopolitanum constituunt ; tum linea quasi recta quae, quartum gradum parallelum tangens, a fontibus fluminis Lidji ad fluvium usque procedit v u l g o K w a n g o ; deinde hoc eodem flumine usque ad regionem qua rivus N ' K o l i in id influit, ac finibus civilis provinciae Leopoldopolitanae usque ad flumen Lufimi; cursu denique fluvii Lufimi, usque ad punctum quo rivus B ó m b i in hunc influit ; ad meridiem, linea recta quinti gradus paralleli iisque ad Bakali flumen, et huiusce fluminis cursu, ad meridiem versus, usque ad eam regionem, qua Matsema rivus in idem Bakali influit; ad orientem solem, primum rivo Matsema usque ad eius fontes, ac linea quasi recta quae istinc usque ad scatentem rivum Shindashi p r o c e d i t ; tum eodem Shindashi rivo usque ad punctum quo in flumen Inzia influit, tum cursu fluminis Inzia ad sextum usque gradum parallelum ; deinde linea quae, in septentriones versus, flumen Luie attingit, eiusque cursum prosequitur, usque ad territorium quo in fluvium Inzia influit; cursu denique eiusdem Inzia usque ad pagum Zaba, linea quasi recta quae, in orientem solem versus, flumen K w i l u viamque vulgato nomine Opoyengo-Sayo-Baba-Pinanga tangit, hac via usque ad scatentem rivum M p a , eiusdemque cursu usque ad regionem qua in flumen Kasai illabitur. Kengensi praefecturae omnia iura ac privilegia concedimus, quae huiusm o d i Ecclesiis lege tribuuntur ; idemque etiam dicendum est de eius Praefecto, cui tamen et sueta onera obligationesque imponimus. Decernimus pariter ut ea Sodalibus Societatis a V e r b o D i v i n o regenda committatur, ad Nostrum tamen et Romanae Sedis nutum, eo consilio ut ibi summa alacritate et studio allaborent ad fideles christianos in Dei amore et cultu servandos, atque ad ceteros, extra Ecclesiae sinum miseros degentes, ad ipsam totis viribus trahendos. Quae Nostra decreta volumus ut Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 192 venerabilis Prater Alfredus Bruniera, quem memoravimus, ad effectum deducat, quem omnibus ad haec agenda instruimus potestatibus, alii quoque viro, si opus fuerit, delegandis d u m m o d o ecclesiastica pollenti dignitate; quae postquam omnia perfecerit, onus etiam habebit effectae rerum divisionis acta exarandi, eorumque fide digna exempla ad S. Consilium Fidei Propagandae quam primum mittendi. Quodsi eo tempore, quo haec fieri debeant, alius Delegationi in Congo Belgico et in R u a n d a Urundi praeerit, is potestatibus fruetur oneraque sustinebit, quae descripsimus. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praetera haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum R o m a , apud S. Petrum, die quinto mensis Iulii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI S. B. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus T o n d i n i Apostolicam Cancellariam Begens Bernardus De Felicis, Caesar Federici, Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXV1, n. 57. Proton. Proton. Apost. Apost. Acta Pii Pp. Xll 193 IV AMARGOSENSIS (VICTORIENSIS DE CONQUISTA) DETRACTIS ALIQUOT TERRITORIIS A DIOECESI AMARGOSENSI, NOVA ECCLESIA CONDITUR, QUAE (( VICTORIENSIS DE CONQUISTA )) NOMINABITUR. P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Christus Iesus, qui servandis hominibus, quos redemerat, beatissimo Petro A p o s t o l o iussit ut gregem suum pasceret, idem et Nos, quos divino atque arcano consilio ad sacerdotalis officii fastigium extulit, suavissime hortatur ut quidquid intellexerimus in Ecclesiae sanctae bonum esse cessurum, id pro viribus agamus. His de causis, c u m venerabilis Prater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi et in Foederatis Brasiliae Civitatibus Apostolicus Nuntius, ab hac Romana Sede petierit ut, partita dioecesi Amargosensi, nova conderetur, Nos per hoc censentes disciplinam ecclesiasticam ibi regionis aptius foveri posse, post auditos venerabiles Fratres : Florentium Sisinium Vieira, Episcopum Amargosensem, atque Ordinarios Praesules locorum provinciae ecclesiasticae S. Salvatoris in Brasilia, imprimis dilectum Filium Nostrum Alvarum S . R . E . Cardinalem da Silva, eiusdem provinciae Metropolitam, adhibitas preces admittendas esse arbitramur. Quapropter, re bene considerata, consensuque suppleto eorum qui in hoc negotio aliquod ius habeant, de consilio venerabilium fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium S. Congregationi Consistoriali praepositorum, de Nostra summa et apostolica auctoritate haec quae sequuntur statuimus atque iubemus. A dioecesi Amargosensi sequentia municipia separamus, quae vulgo sic cognominantur : Vitoria da Conquista, B o a Nova, Encruzilhada, Ibicui, Iguaí, Itambé, Itapetinga, Macarani, P o ç o e s ; quibus ex municipiis, quae ita accipienda sunt uti per legem civilem nunc terminan tur, novam constituimus dioecesim Yictoriensem de Conquista appellandam. Novae dioecesis caput urbs Vitoria da Conquista erit, in eaque Episcopus domicilium habebit, cathedra suae potestatis in templo beatae Mariae Virginis a Victoriis collocata, quod ad gradum cathedralis evehimus. Ecclesiam quam condidimus, archidioecesi S. Salvatoris in Brasilia suffraganeam 194 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale facimus, eique omnia iura, privilegia, honores damus, quibus ceterae dioeceses uti solent. Scilicet, etiam sacer Praesul, cui eadem gubernanda tradetur, sui ordinis iura et privilegia habebit, una c u m oneribus et obligationibus congruentibus. Canonicorum Collegium condatur, iuxta normas per alias sub plumbo Litteras edendas ; id enim sive Episcopum iuvabit, cui coetus sapientium virorum praesto erit, sive sacrarum caerimoniarum splendorem augebit. Quoad tamen hoc faciat, dioecesani consultores deligantur, qui a suo munere cessabunt, Canonicorum Collegio constituto. Mensam episcopalem efficient : tum Curiae reditus, tum pecunia quae a p o p u l o sponte dabitur, tum denique duae tertiae partes bonorum ex solo provenientium Curiae seu paroeciae vulgo V i t o ria da Conquista, atque congrua o p u m ac possessionum pars quae novae dioecesi ob venient, facta b o n o r u m divisione iuxta canonem 1500 C. I. C. Iubemus tandem, gravi sane praecepto, ut Ordinarius Antistes V i c t o riensis de Conquista Seminarium saltem elementárium in suo territorio excitet, secundum communes Ecclesiae leges atque S. Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Ex quo, c u m tempus erit, lectos iuvenes R o m a m mittet in Pontificium Collegium P i a n u m Brasi lianum, ut philosophiae ac theologiae scientia imbuantur. Quod autem ad regimen, administrationem, V i c a r i i Capitularis electionem attinet, ad iura et onera cleri et populi, aliaque huiusmodi, iuris Canonici praecepta omnino serventur. Simul tamen ac nova circumscriptio ecclesiastica constituta fuerit, ii. clerici, qui in eius territorio legitime degant, ei dioecesi habeantur adscripti. Documenta postremo et acta quae ad Ecclesiam Victoriensem pertinent, cito ad eius Curiam episcopalem mittantur, ibique in tabulario custodiantur. Ceterum, ad ea exsequenda quae per has Litteras mandavimus, venerabilem Fratrem deligimus A r mandum Lombardi, cuius meminimus, cuique omnes potestates agendae rei facimus, delegandas, si oportuerit, cuilibet viro, d u m m o d o in ecclesiastica dignitate constituto. Cum vero res acta fuerit, idem documenta exarari faciet, eademque ad S. Congregationem Consistorialem mitti curabit. Quod si alius eo tempore, quo Nostra iussa fieri debebunt, A p o stolicae Nuntiaturae in Brasilia praesit, hic pari potestate eadem exsequetur. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus : ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab eis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis. Acta PU Pp. XII 195 quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum ex A r c e Gandulfi, prope R o m a m , die vicesimo septimo mensis Iulii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI 8. B. E. Cancellarius £g EUGENIUS Card. TISSERANT Episc. Ostien. ac Portuen. et 8. Rufinae Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Albertus Hannibal Serafini, Ferretti, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. 59. LITTERAE APOSTOLICAE I BEATA MARIA V., (( NOSSA SENHORA CONQUISTADORA )) APPELLATA, PRAECIPUA PATRONA ELIGITUR, UNA CUM S. MICHAELE ARCHANGELO, DIOECESIS URÜGUAIANENSIS IN BRASILIA. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — A m o r e subigens populos, Deipara V i r g o in Americae Australis regionibus, c u m in Europaearum nationum potestatem redigerentur, mirum quanta cum pietatis ardore statim coepta est excoli. Sacrorum enim administri, Evangelii praecones inde- 196 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale fatigati, eius cultum in terras illas, maxima c u m fructuum copia, invehere maturarunt. Quorum in numero merito habendus est Beatus R o chus Gonzales, sodalis Ignatianus, qui in Brasiliani ingressus, ad flumen, cui nomen vulgatum a Uruguai », veram Fidem disseminavit ; estque memorandum insignem hunc V i r u m , qui postea per vulnera et mortem R e g i suo Christo praeclarum testimonium dedit, imaginem Beatae Mariae V i r g i n i s , Hispanico sermone « Conquistadora » appellatae, eodem induxisse; qua praestite fluminis illius accolas ab ethnica superstitione ad christiana sacra esse traducios. Tantae rei memoria permotus, Venerabilis Frater Aloisius Philippus De Nadal, Episcopus Uruguaianensis dioecesis, ad quam, quae supra rettulimus, pertinent, N o s rogavit, ut Beatam Mariam V i r g i n e m , nomine illo invocatam, una c u m Sancto Michaele Archangelo, praecipuam suae iurisdictionis Patronam renuntiaremus. Quibus precibus libenti animo admissis, N o s , ex Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam V i r g i n e m , vulgo « Nossa Senhora Conquistadora » appellatam, una c u m Sancto Michaele A r changelo, Patrono aeque principali, totius dioecesis Uruguaianensis in Brasilia praecipuam apud D e u m Patronam confirmamus seu facimus, constituimus, declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt, additaque facultate festum huiusmodi Beatae Mariae Virginis Patrocinii die XV mensis Novembris quotannis celebrandi. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII mensis Iunii, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BBUGNOLA a Brevibus Apostolicis Acta Pii Pp. Xll 197 II BEATA MARIA VIRGO A MONTE CARMELO PRAECIPUA PATRONA PRO UNIVERSA DIOECESI IABOTICABALLENSI IN BRASILIA CONSTITUITUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Quae in Ecclesia Cathedrali Iaboticaballensi in Brasilia impensum obtinet cultum, Maria V i r g o a Monte Carmelo, caelestis Patrona ab eiusdem dioecesis fidelibus profecto habetur. Ex quo enim urbs vulgo « Jaboticabal » nuncupata a p r o x i m o Decessore Nostro P i o P P . X I , fel. r e c , Episcopali Cathedra, anno MCMXXix, aucta est atque honestata, civium pietas in Virginem Carmelitidem omnium novae dioecesis incolarum propria facta est eiusdemque urbis Ecclesia princeps, Cathedralis titulo ornata, multos attrahere coepit Christifideles. Quae cum ita sint, tantam in Beatam Virginem Mariam de Monte Carmelo religionem confirmare Apostolica volens auctoritate, Venerabilis Frater Iosephus Varani, Episcopus titulo Altavensis, atque Venerabilis Fratris Antonii Augusti de Assis, Archiepiscopi-Episcopi Jaboticaballensis, Coadiutor, a Nobis, nomine quoque ipsius Ordinarii atque mandato, enixe postulavit ut N o s laudatam Deiparam Carmelitidem universae memoratae dioeceseos caelestem Patronam benigne confirmare seu declarare dignaremur. Nos autem, quo magis in dies Marialis pietas foveretur, huiusmodi precibus annuendum perlibenter censuimus. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatissimam Virginem Mariam de Monte Carmelo, cuius Effigies in Ecclesia Cathedrali Jaboticaballensi maxima colitur veneratione, praecipuam apud Deum Patronam universae dioecesis Jaboticaballensis confirmamus seu denuo renuntiamus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac defi- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 198 m e n d u m ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i n mensis Iunii, anno MCMLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BBUGNOLA . a Brevibus Apostolicis III TEMPLUM ABBATIAE CASAMARENSIS TITULO AC DIGNITATE BASILICAE MINORIS HONESTATUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Antiquitate artificiosis operibus ac praesertim religione insigne est praeclarumque T e m p l u m , quod, Beatae Mariae V i r g i n i ac Sanctis Ioanni et P a u l o sacrum, Casaemarii, intra Verulanae dioecesis fines, exsurgit. Cui continuantur aedes Monachorum Cisterciensium, item dignae, de quibus c u m laude commemoretur. Religiosam vitam, anno MV ibidem institutam, qui sequebantur, p r i m o Sancti Benedicti familiae aggregati sunt, deinde, anno MCLII, Beato Eugenio P P . I I I , Decessore Nostro, auctore, Cistercii praeceptis conformati. Atque deinceps hoc pietatis domicilium tot incrementis auctum est, ut in Italiae regione media sedes monasticae vitae perillustris effectum fuerit. Cum vero difficultatibus nonnullis temporis successu obstrueretur, ad vigorem pristinum revocatum est eo quod Apostolicae huius Sedis auctoritate caput Congregationis constitutum fuit novisque legibus stabilitum. Templum vero ipsum, Gothico-Longobardico structurae genere nobile et in tres partes divisum, ab H o n o r i o P P . I I I , cum adhuc esset Purpuratus Pater, exstructum est ab eodemque, ad Summi Pontificatus fastigium provecto, sollemni ritu consecratum. Habet admirationem propter austeram quandam venustatem, fornicum elegantiam, pilarum egregiam formam, multiplicem c o r o n a m , qua porta praecingitur. Vestibus etiam sacris et pretiosa supellectile, divinis rebus apta, Ecclesia est affatim instructa, spiritualibus vero muneribus per plures R o m a n o s Pontifices, quasi singulari thesauro, locupletata. Cum haec augusta domus Dei. in veteribus nonnullis litterarum monumentis (( Ba- Acta Pii Pp. XII 199 silica » appelletur, tamen, fortasse propter rerum temporumque vicissitudines, diploma, quo,titulus hic legitime comprobetur, afferri iam nequit. Quae cum ita sint, dilectus filius Vicarius Generalis Congregationis Casamarensis Sacri Ordinis Cisterciensis preces Nobis adhibuit, ut Templum hoc, non uno nomine dilaudandum, Basilicae Minoris titulo rite decoraremus. Quae vota, Venerabilis Fratris Caroli Livraghi, Episcopi Verulani-Frusinatensis, ceterorumque Latii inferioris Antistitum commendatione suffulta, libenti animo statuimus explere. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Templum Abbatiae Casamarensi continens, D e o in honorem Beatae Mariae Virginis et Sanctorum Ioannis et Pauli, Martyrum, consecratum, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Sacris Aedibus hoc nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i v mensis Iunii, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o Domino Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BBTJGNOLA a Brevibus Apostolicis IV BASILICAE MINORIS HONORIBUS PRIVILEGIISQUE DECORATUR ECCLESIA PAROECIALIS SANCTI ANTONII IN URBE ET ARCHIDIOECESI MANAGUENSI. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — De more institutoque Romanorum Pontificum, Decessorum Nostrorum, propensa voluntate condecoramus honoribus ac privilegiis conspicua Tempia Dei, quae tum pulchritudine, tum insignibus Sanctorum Reliquiis vel Simulacris, tum etiam summa i 200 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale fidelium religione iure meritoque celebrantur. Inter ea scite est recensenda sacra Aedes, D e o in honorem Sancti Antonii, Confessoris atque Ecclesiae Doctoris, dicata et in archiepiscopali urbe Managuensi, Nicaraquae capite, exstans. Quae quidem, Fratribus Ordinis Minorum Capuccinorum concredita atque paroeciali iure donata, amplitudine et artificiosis operibus ceteris illius dicionis Ecclesiis antecellit multosque allicit quotannis fideles, qui, peregrinantium more, Sanctum A n t o n i u m veneraturi illuc frequentes accedunt. Tanta est Fratrum Capuccinorum sollertia, tanta populi pietas, ut sacri ritus peculiari fiant splendore atque decore. Eadem insuper Ecclesia, ab E p i s c o p o Ordinarii Auxiliari anno praeterito sollemni ritu consecrata, copiosa abundat sacra supellectile atque pretiosa. Quae cum ita sint, Venerabilis Frater Vincentius Alexander Gonzalez y R o b l e t o , Archiepiscopus Managuensis, a Nobis enixe postulavit ut memoratam Ecclesiam Sancti A n t o n i i ad dignitatem Basilicae Minoris benigne evehere dignaremur. Nos autem, impenso Fratrum Capuccinorum studio nec non flagranti populi pietati peculiare tribuere volentes praemium, huiusmodi preces excipiendas perlibenter censuimus. Quapropter, ex Sacrorum R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam paroecialem, D e o in honorem Sancti Antonii, Confessoris atque D o c t o r i s , dicatam atque Manaquae, in urbe archiepiscopali, exstantem, titulo ac dignitate Basilicae Minoris, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, Templis hoc nomine insignibus rite competentibus, aflicimus et exornamus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i v mensis Iunii, anno MCMLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BBUGNOLA a Brevibus Apostolicis Acta Pii Pp. XII 201 EPISTULAE I AD EMUM P. D. PETRUM, TIT. SANCTAE CRUCIS IN HIERUSALEM S.R.E. PRESB. CARDINALEM FUMASONI BIONDI, QUINTUM AC VICESIMUM ANNUM PERAGENTEM POSTQUAM ROMANAE PURPURAS DIGNITATE AC PRAEFECTI SACRAE CONGREGATIONIS DE PROPAGANDA FIDE MUNERE CUMULATOS FUIT. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Suavi animi iucunditate nuper comperimus, te, vertente h o c mense, quinque lustra fauste impleturum, ex quo ipse, R o m a n a purpura decoratus, ad supremum Ecclesiae Senatum auspicato es adlectus simulque gravissimum Praefecti munus Sacri istius Consilii de Propaganda Fide feliciter iniisti. Huius enim grati eventus commemoratio praeclaram Nobis affert facultatem gratulationes Nostras tibi declarandi ac benevolentiam, qua te semper sumus prosecuti, publice libenterque confirmandi. In propatulo sane et luce clariora sunt insignia erga Ecclesiam merita, quae, hac temporis diuturnitate, in officio amplissimo obeundo tibi comparasti. Te equidem moderante, tot exterae sacrae Missiones Nostra auctoritate conditae sunt, neque paucae clero indigenae commissae, tot Vicariatus A p o s t o l i c i ad dioecesis dignitatem evecti sunt, itemque Missionalia Opera Pontificia Clerique Unio p r o Missionibus salutaria incrementa receperunt. Nos igitur, qui nihil potius antiquiusque habemus, quam grato animo prosequi Nostros in Ecclesia moderanda consiliarios et adiutores, p r o 1 x i m a m tuae faustitatis opportunitatem laeti nanciscimur, ut de praestanti Praefecti munere tam naviter gesto ex animo gratulemur et saluberrima quaeque tibi tuisque laborum sociis a divina liberalitate adprecemur. Caelestium interea conciliatrix et nuntia peculiarisque Nostrae caritatis testis esto Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte Fili Noster, tuisque carissimis peramanter in D o m i n o impertimus. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die iv mensis Martii, anno MDCCCCLVin, Pontificatus Nostri vicesimo. PIUS PP. XII 14 - ACTA, vol. XXV, n. 13. — 28-4-195S. 202 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II AD EMUM ELIAM TIT. S. MARCI, PRAESB. CARDINALEM DALLA COSTA, ARCHIEPISCOPUM FLORENTINUM, QUINQUE LUSTRA IMPLETURUM, EX QUO AD SUPREMUM ECCLESIAE SENATUM COOPTATUS EST. PIUS PP. XII Dilecte Fili Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Peragenti tibi propediem quintum ac vicesimum annum, postquam amplissimam Romanae purpurae dignitatem Decessor Noster fel. rec. Pius XI in te collocavit, temperare N o s quidem non possumus, quin gratulationem Nostram ac fervida vota libenti animo declaremus. Nihil est enimvero Nobis gratius iucundiusque, quam fausta eventa laetitiamque eorum adaugere, qui perhonorifico consiliarii adiutorisque munere in universa regenda Ecclesia perfunguntur. Cognita profecto sunt planeque perspecta tanta erga Ecclesiam promerita, quae inter tot difficultates, tibi acquisivisti in gerendo pastorali munere, h o c haud brevi temporis intervallo, ob infandi praesertim belli vicissitudines, quando caritas et liberalitas tua, q u o graviores in dies perampli gregis Florentini necessitates effectae sunt, eo maiore sollicitudine et sollertia eisdem consulere et providere non destiterunt. Illis itaque turbulentissimis annis civili quoque conflictu exasperatis, ipse, curis laboribusque multiplicatis, per A c t i o n i s Catholicae potissimum consociationes et opera, omnibus omnia factus es, ut tot aerumnosae iacturae et vulnera belli longe lateque in tua dicione resarcirentur vel q u o d a m m o d o mitigarentur. Quare N o s c o m m o d a m nacti opportunitatem, ob pastorale ministerium tam alacriter fructuoseque gestum vehementer tibi gratulamur, simulque impensa prece D e u m benignissimum exoramus, ut corporis tui vires corroborentur animusque saluberrimis donis solaciisque caelestibus repleatur. Quo interea pergrati eventus celebratio christiano p o p u l o utilior evadat, tibi ultro potestatem tribuimus, ut, constituta die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicat plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Superni denique praesidii in auspicium et praecipui Nostri amoris pignus, A p o s t o l i c a m Benedictionem tibi, Dilecte F i l i Noster, Archiepi- Acta Pii Pp. XII 203 scopo Coadiutori tuo, cunctoque clero et p o p u l o vigilantiae tuae demandato amantissime in D o m i n o impertimus. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, die iv mensis Martii, anno MDCCCCLViii, Pontificatus Nostri vicesimo. PIUS PP. XII III AD EMUM P. D. MAUBILIUM, TIT. S. MARCELLI, S.R.E. PRESB. CARDINALEM FOSSATI, ARCHIEPISCOPUM TAURINENSEM, VIGINTI QUINQUE ABHINC ANNOS AD PURPURATORUM PATRUM COLLEGIUM ADLECTUM. PIUS PP. XII Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Quinque proxime et viginti anni fauste absolventur postquam ipse ad praeclarissimum Purpuratorum Patrum Ordinem a Nostro Decessore Pio XI auspicato cooptatus es. Cuius profecto eventus commemoratio iucundam Nobis exhibet occasionem tibi gratulationem Nostram libenter patefaciendi et iustae laetitiae tuae tuorumque fidelium cumulum addendi. Constat enimvero inter omnes, quanta cura et sollicitudine hoc diuturno temporis intervallo in pastorale munus incubuisti, quum praecipue, desaeviente atrociter bello, gregisque necessitatibus succrescentifous, industria tua pariter crevit in dies et ingeniosa caritas in immensum spatia dilata vit. N o s igitur, oblatam nacti opportunitatem de tot laboribus in diuturno pastorali officio exantlatis etiam atque etiam tibi gratulamur, gratique eventus celebrationem faustis secundisque ominibus prosequimur. Q u o autem sollemnia ipsa in maiorem cedant gregis istius utilitatem, ultro tibi facultatem largimur, ut, statuta die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam iisdem indulgentiam proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium interea donorum conciliatrix et praenuntia, peculiarisque Nostri amoris testis sit Apostolica Benedictio, quam tibi, Dilecte F i l i Noster, Auxiliari tuo E p i s c o p o , universoque clero ac p o p u l o tuae curae concredito peramanter in D o m i n o impertimus. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, die iv mensis Martii, anno MÇMLVIII, Pontificatus Nostri vicesimo. PIUS PP. XII . •. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 204 IV.. AD EMUM P. D. FRIDERICUM, EPISCOPUM TUSCULANUM, S.R.E. CARDINALEM TEDESCHINI, PATRIARCHALIS BASILICAE VATICANAE ARCHIPRESBYTERUM, SACRI CONSILII PETRIANAE FABRICAE PRAEFECTUM AC SUMMI PONTI- FICIS DATARIUM, VIGINTI QUINQUE ANTE ANNOS IN PATRUM CARDINALIUM ORDINEM EVECTUM. PIUS PP. XII Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Grata semper Nobis iucundaque exstat occasio cumulandi Nostra auctoritate eorum gaudia, qui, amplissimo Ecclesiae senatui adscripti, in universo catholico orbe moderando studium suum operamque adiutricem Nobis impendunt. Quare, quemadmodum tibi, quinquennio ante, octogesimum aetatis annum explenti libenter gratulati sumus, ita nunc ipsi, exactis quinque lustris postquam Decessor Noster fel. rec. Pius XI ad praeclaram purpuratorum Patrum dignitatem te evexit, licet in pectore reservatum, fausti eventi celebrationem prosequentes, secunda vota et optata Nostra publice declaramus. Manifesta sunt enim sollicitudo et industria, quibus, hoc haud brevi temporis intervallo, nobilissima munera tibi concredita peregisti. I m m o praef ulgens ipsa dignitas tibi conlata vires tuas animosque ita peracuit, ut salubriora in proprio officio obeundo exempla clero ac p o p u l o tradideris ac propterea clariora erga Ecclesiam promerita tibi compara veris. N o s itaque, p r o singulari benevolentia qua in te ferimur, in gratiarum actione D e o reddenda laeti tibi adiungimur atque felicissima omina et vota Nostra significamus. Divinus autem R e d e m p t o r noster,: b o n o r u m omnium largiter, benignitatis Suae opes in te fundere pergat, novas vires tibi sufficiat vigoremque suppeditet, quem ingravescens aetas non frangat ; suavissima quoque ingerat gaudia, quae bene exactae vitae conscientia alit et confidenter exspectata caelestium praemiorum confovet beatitudo. Quo interea laeti eventus celebratio in dioecesi Tusculana salutarior evadat, tibi ultro facultatem largimur, ut, die constituta, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Acta PU Pp. XII 205 Supernorum denique donorum in auspicium et peculiaris Nostri amoris pignus, Apostolicam Benedictionem tibi, Venerabilis Frater Noster, tuisque laborum sociis, cuctoque clero ac populo Tusculano, peramanter in D o m i n o impertimus. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, die x n mensis Martii, anno MDCCCCLVin, Pontificatus Nostri vicesimo. ' PIUS PP. XII ALLOCUTIONES I Operariis ex urbe Neapoli et Campania Provincia, peregrinationis causa Romae coadunatis. * Vi siamo grati, Venerabili Fratelli, diletti figli e figlie di Napoli e della sua Provincia, del conforto, che con la vostra venuta, così fervida e pronta, arrecate al Nostro cuore. Se in ogni tempo torna gradita al V i c a r i o di Cristo la visita dei figli, vi sono tuttavia giorni, in cui P animo suo sente più vivo il bisogno di vedersi circondato dalla presenza e dall'afa ietto l o r o , per effondere in essi gl'intimi suoi sentimenti, talora di mestizia, taPaltra di letizia e di speranza. U n o di questi è per Noi l'odierno, in cui, seguendo l'impulso della benemerita Pontifìcia Opera di Assistenza e dell'Onarmo, avete desiderato di adunarvi intorno a Noi e testimoniare l'inconcussa vostra fedeltà e devozione a questa Sede Apostolica. Accogliete dunque il paterno Nostro saluto, voi tutti, che, per il numero rilevante dei convenuti, per la presenza dei vostri zelantissimi Arcivescovi e Vescovi, e per quella, altrettanto gradita, di Autorità civili, rappresentate degnamente una tra le più illustri regioni d'Italia, una tra le più elette porzioni del gregge di Cristo, quella terra che già gli antichi latini designavano col nome di « C a m p a n i a f e l i x » . Oh, come vorremmo che questo motto espressivo ed augurale si manifestasse al più presto in pie^ nezza di prosperità spirituale e materiale per la intiera regione, ed in particolare per la sua illustre, popolosa, incantevole metropoli, tanto a * Efabita <3ie 9 Martii mensis a, 195S. 206 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale N o i cara, quanto prossima e devota alle Sede A p o s t o l i c a , Napoli. Lasciate dunque che vi esponiamo qualche pensiero, che, mentre vi testimoni il vivo interesse con cui seguiamo le vostre vicende, vi riesca altresì di sostegno nello strenuo avanzamento verso gl'ideali di progresso religioso e civile, che certamente vi siete proposti. Chiunque consideri la regione napoletana nei suoi molteplici aspetti, la troverà facilmente c o m e una terra particolarmente benedetta da D i o . Innanzi tutto la configurazione geofìsica e le condizioni climatiche le conferiscono quel decoro incomparabile, per cui il nome di Napoli è celebrato in tutto il m o n d o , e fin dall'età classica, quando Orazio affermava dei dintorni partenopei, ben noti ai patrizi di R o m a : « Nullus in orbe sinus Bajis praelucet amoenis ) ) . x La cerchia degli Appennini protegge dai rigori settentrionali le fertili pianure, che discendono dolcemente verso mezzodì, quasi bramose di sole e di mare. Multiformi e leggiadre sono le coste, talora mollemente distese a guisa di verdi tappeti lambiti dalle onde, tal'altra dirupate da promontori di rocce scoscese, ansiose di riflettere nelle p l a c i d e insenature i loro orridi incantevoli. Poeti e pittori di ogni nazione n o n si dicono mai paghi di cantare e di ritrarre il vivido senso di poesia, che si sprigiona dalla felice sintesi della luce, dei c o l o r i , delle linee, dei profumi, della mitezza dei tre elementi, terra, cielo e mare. I nomi di Posillipo, Sorrento, Capri, Ischia, Amalfi risuonano dappertutto c o m e regni favolosi di armonia e di pace. Che dire della salubrità dell'aria, della ricchezza delle acque, talune con efficace potere terapeutico già noto ai R o m a n i , della singolarità dei fenomeni vulcanici e delia feracità straordinaria del suolo? In una parola, tutta la natura ivi canta c o n voce alta e melodiosa la gloria del creatore. Illustre, quanto remota, è la storia della vostra regione, che prende le mosse dalle più antiche civiltà mediterranee, specialmente di Atene e di R o m a , le cui imponenti vestigia da ogni dove si accorre ad ammirare a Paestum, Cuma, P o m pei, E r c o l a n o . Le origini della espansione cristiana nell'Occidente sono egualmente segnate da nomi partenopei, c o m e da quello di Pozzuoli, dove a p p r o d ò , prigioniero per Cristo verso R o m a , l ' A p o s t o l o S. P a o l o , soggiornandovi una intiera settimana per le insistenti preghiere della nascente comunità cristiana. 2 I secoli seguenti trovano Napoli, o il suo « Reame », costantemente intrecciato alle maggiori vicende dell'Europa, talvolta in m o d o risolutivo, per opera dei suoi reggitori, condottieri, fi1 Horat. Epist. 1. 1. 1. v. 83. 3 Cfr. Act. 28, 13-14. Acta Pii Pp. XII 207 losofi, giuristi, oratori, poeti ed artisti, in particolare dei non pochi Santi e R o m a n i Pontefici, ai quali la terra napoletana diede i natali o la dimora. P e r non citare che pochi sommi, ricorderemo i nomi di V i r g i l i o , Publio Stazio, Tommaso d ' A q u i n o , Gian Lorenzo Bernini, Giambattista V i c o . Al qual proposito si è giustamente notato come la inclinazione innata dei napoletani verso gli studi filosofici e giuridici, unita alla naturale disposizione verso l'arte e la musica, rivela il profondo senso (( umano » del loro spirito, che li rende quasi indifferenti verso altri valori, apparentemente più utili. L'indole del napoletano, — pur con qualche difetto, da cui non va esente nessun p o p o l o —, non manca di alcuno di quei pregi che possono renderlo perfetto ed esimio ; anzi, in alcune doti egli eccelle in tal m o d o da cattivarsi l'universale stima e simpatia. Tali sono, tra gli altri, il forte e pronto ingegno, la tenerezza dei sentimenti, l'apertura di animo, la propensione alla gioia, nonostante le avversità. Ammirata, soprattutto, la sincerità riguardo alla religione, quantunque l'istruzione religiosa non sia sempre sufficientemente diffusa in talune classi popolari, e si manifesti, pertanto, talora con forme forse troppo esteriori. Ma come si potrebbero ricordare in pochi tratti tutti i pregi da D i o largiti alla vostra terra, tutte le pagine gloriose della vostra storia civile e religiosa, le splendide opere attuate dai vostri padri, le nuove vie aperte alle scienze dai vostri studiosi, e, in particolare, la costante testimonianza di fede e di santità data alla Chiesa, seguendo il vivo esempio del vostro glorioso Patrono, di cui custodite gelosamente le insigni reliquie? Se non che voi desiderate che v'intratteniamo a considerare, non tanto le glorie del passato, quanto le presenti necessità della vostra regione, le quali, tutte insieme, costituiscono ciò che voi chiamate il (( problema di Napoli », che, a sua volta, fa parte dell'altro più complesso e vasto « problema del Mezzogiorno », alla cui ardua soluzione sono attivamente rivolte, massime da oltre un decennio, le premure della Chiesa e della Nazione, ciascuna per ciò che è di sua spettanza, Puna mossa da dovere di carità e di apostolato, l'altra di giustizia e di solidarietà nazionale. Dall'ampia documentazione, gentilmente i n v i a t a c i circa le condizioni religiose, sociali, economiche, demografiche di N a p o l i e della sua Provincia, risulta che molti notevoli passi sono stati compiuti (o si stanno compiendo) verso la soluzione del problema ; ma il cammino è ancora lungo ed aspro. Come non sarebbero sinceri c o l o r o che nascondessero le deficienze e i ritardi nell'opera di risanamento delle « zone depresse », così non sarebbero onesti quanti, per partito preso insistessero nell'igno- 208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rare la ripresa, quasi prodigiosa, della vostra Città e Provincia fin dall'immediato dopoguerra. A ristabilire la verità basta paragonare le condizioni di allora con quelle di o g g i . Lo stesso aspetto esterno delle vostre città è ben differente da quello costernante del cumulo di rovine, in c u i erano state ridotte dalle offese belliche. Il termine « irriconoscibili », ora attribuito a molti centri urbani, suona finalmente come sinonimo di rinascita e di progresso. Numerosi nuovi quartieri hanno colmato i vuoti spaventosi scavati dai bombardamenti; risorti e moltiplicati i cantieri, le officine, i centri industriali ; ricostruite le chiese, le scuole, gli ospedali; riattivate e migliorate le strade e le ferrovie; ammodernati con opere imponenti i porti, popolati di nuovo n a v i g l i o ; riordinati con moderne attrezzature i pubblici servizi delle comunicazioni e degli approvvigionamenti. A queste opere intese a ripristinare le condizioni normali di vita sconvolte dall'immane conflitto, debbono aggiungersi quelle tutte nuove, arditamente intraprese per portare la regione al grado di progresso già conseguito da altre. Tuttavia molto resta ancora da attuare. Sussistono tuttora molte c o n dizioni di miseria, spesso nascosta od ignorata, in cui si dibattono alcuni ceti del popolo, e che non possono lasciare indifferenti i cattolici e tutti gli onesti. In favore di questi Nostri figli, che soffrono senza loro colpa, e non hanno in sè stessi alcuna possibilità di migliorare il proprio tenore di vita, N o i desideriamo vivamente di interporre la Nostra parola. Innanzi tutto, la vostra stessa metropoli ha ancora bisogno di case e di lavoro. La carenza dell'uno e delle altre dipende dalla straordinaria densità della popolazione in un territorio relativamente angusto. Le statistiche — quelle almeno che abbiamo potuto consultare — mostrano che la densità di popolazione nella provincia di Napoli è, in media, di 1800 abitanti per chilometro quadrato, vale a dire undici volte più elevata della densità media della Nazione. Grave è altresì il problema della disoccupazione. Da ciò deriva anche l'insufficienza delle abitazioni, c o n una percentuale di più di due persone a vano : il che significa che intiere famiglie dispongono appena di una sola stanza, tutt'altro che comoda e salubre. Si pensi, inoltre, che circa 30.000 persone sfuggono a questa troppo scarsa media, rifugiati ancora — e lo diciamo con tristezza — in circa 7000 tuguri, che non meritano il nome di casa. E non ne sono neppure degne quelle troppo umili abitazioni, dette « bassi », vale a dire locali angusti, inadatti alla vita di una famiglia. ÏD questo un problema a parte, che però deve essere affrontato e convenientemente risolto. Dalla disoccupazione e dalla deficienza di case è facile immaginare le sofferenze Acta PU Pp. XII 209 che derivano al vostro buono e generoso p o p o l o , e le manchevolezze spirituali e morali, cui danno adito e che, per essere a tutti voi ben note, Ci asteniamo qui dall'enumerare. Nessuna, si può dire, delle grandi metropoli moderne va esente da simili p i a g h e ; ma se queste affliggessero, con una certa ampiezza, non un p o p o l o , c o m ' è il vostro, dalle tradizioni nobilissime, dall'ingegno aperto, dalla viva sensibilità, pronto ed ansioso di poter lavorare, ma pur senza la probabilità che le sue condizioni saranno presto mutate in meglio, le conseguenze potrebbero essere ben gravi. Si è infatti notato che talune forze sociali, cui non importa forse tanto di sollevare le condizioni degli umili e dei poveri, quanto di guadagnarle alla loro causa, abbiano preso di mira le popolazioni meridionali con facili promesse di dare una soluzione piena al l o r o « problema », che, almeno per quanto riguarda la disoccupazione, sfugge pur t r o p p o alle immediate possibilità della Nazione. A tal proposito desideriamo manifestare la Nostra ammirazione verso le dilette popolazioni del Meridione, per avere validamente resistito ai reiterati sforzi su di l o r o esercitati, non, come si è voluto affermare, per inerzia mentale o per sentimenti retrogradi, bensì per illuminata persuasione nella più volte provata verità, che il predominio di quelle forze si risolve sempre in servaggio intollerabile. Le popolazioni di Napoli e del Mezzogiorno hanno fino ad ora resistito con esemplare dignità alle insistenze del materialismo ateo, dimostrando non solo il solido fondamento religioso delle loro coscienze, ma la presenza attiva di quel senso altamente <( umano », che sempre le ha distinte nella storia e fa tuttora loro apprezzare sommamente i valori dello spirito come indispensabili alla vita ; vale a dire, la dignità e l ' o n o r e della persona, il possesso effettivo delle giuste civili libertà, gli affetti familiari, la devozione alla Patria. Ora vi domandiamo, diletti figli, che rappresentate in così gran numero Napoli ed il Mezzogiorno d'Italia : Siete ancora disposti a resistere per assicurare a voi ed ai vostri figli questi supremi valori della vita? — siete ancora pronti a stare saldi con vigilanza ed energia, alfine di conservare intatti i tesori delle vostre tradizioni di civiltà? — manterrete sempre ferma la vostra fedeltà al V i c a r i o di Cristo, che resta sempre al vostro fianco nelle persone dei vostri A r c i vescovi, V e s c o v i , Parroci e Sacerdoti? — L'odierno vostro Convegno in questa sacra città di R o m a , in questo massimo Tempio del Cristianesimo, è già una risposta affermativa alla Nostra domanda, l'eloquente testimonianza del vostro proposito d'incrollabile devozione a Cristo e alla Chiesa. Ma la resistenza delle popolazioni del Meridione all'azione del materia- 210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lismo ateo non è soltanto attestato di alta civiltà e dignità, bensì un concreto contributo alla salvezza ed al bene della intiera Nazione ed un atto di fiducia nella c o m u n e Patria, che non deve andar deluso. N o i Ci auguriamo che c o l o r o , cui spetta di determinare le particolari provvidenze a favore delle regioni italiane maggiormente colpite dalla disoccupazione, lo facciano con prontezza e perseveranza ; che vengano in tal m o d o attuati i suggerimenti degli economisti, i quali indicano il rimedio, tra gli altri, nel trasferimento verso il Sud di capitali privati e pubblici, nella maggiore estensione del credito, nella creazione di complessi industriali, in m o d o da assicurare agli operai un lavoro stabile ed elevare il reddito medio nel p o p o l o . Ma a che cosa varrebbero l'effettuata rinascita e l'auspicata generale prosperità, se non fossero accompagnate dal risanamento spirituale e morale delle piaghe, residue dalla guerra o da inveterata trascuranza, che tuttora affliggono alcuni ceti del p o p o l o ? La storia ed il presente dimostrano quanto spesso la piena prosperità, ove non sia guidata dalla sapienza umana e religiosa, segna il primo passo verso la decadenza. Esortandovi a progredire sempre più religiosamente, esprimiamo già la N o stra sodisfazione per la fedeltà delle vostre popolazioni alla Chiesa, e, in generale, per il rispetto ai principi ed alle norme di vita cristiana. Ci sono note le molteplici intraprese dei sacerdoti secolari e dei religiosi per estendere dappertutto l'influsso cristiano ed elevare la cultura religiosa tra le classi medie del p o p o l o . Ammirevole è la vostra unione col clero, l'assiduità alle sacre funzioni nelle chiese, la devozione alla Santissima Vergine, la viva partecipazione alle pubbliche manifestazioni di fede. A l c u n e associazioni di giovani studenti e di operai svolgono un lavoro profìcuo, sia nel c a m p o apostolico propriamente tale, che in quello della carità. Intensa è anche l'attività nel mondo del lavoro, svolta dagli zelanti Cappellani e dagli Assistenti sociali in conformità alle norme della Pontifìcia Opera di Assistenza e dell'Onarmo. Tuttavia non mancano settori dove bisogna incrementare il concreto influsso cristiano ed eliminare gravi deficienze. Occorre, in primo l u o g o , provvedere alla cura dell'infanzia nei ceti più poveri. Tutti voi conoscete le miserie materiali e spirituali, in cui versa una parte non irrilevante della fanciullezza napoletana e a quanti pericoli morali sia esposta. Quali che ne siano le cause, è un dovere della società religiosa e civile, quindi, del clero, delle autorità, dei cittadini tutti, di moltiplicare i l o r o sforzi, affinchè i genitori siano aiutati ad educare cristianamente e civilmente i loro figli. Ciò potrà farsi cominciando ad accoglierli negli asili, nelle scuole, negli Acta PU Pp. XII 211 istituti, nelle colonie, ove, insieme con un conveniente nutrimento, trovino la possibilità d'istruirsi, educarsi e qualificarsi ad un lavoro. Il molto che già si è fatto in questo c a m p o , specialmente dallo zelo operoso del novello Arcivescovo della vostra Metropoli, non deve far dimenticare quel che resta da compiere. Simili cure dovrebbero p o i dedicarsi ad alcuni « quartieri popolari », al centro ed alla periferia, ove, non di rado, dietro le splendide facciate di piazze e di strade famose, trova ricetto, insieme con la miseria e le sofferenze, il malcostume. N o i non dubitiamo che voi, animati come siete dallo spirito dell'apostolato e della carità, prenderete massimamente a cuore la sorte di questa parte del p o p o l o , istituendo opere di assistenza morale, avvicinando le singole famiglie, per accrescere in loro la coscienza della dignità del cristiano. Un altro settore che merita assidue cure è quello del lavoro, particolarmente industriale, le cui necessità spirituali e morali non sono diverse da quelle comuni a tutte le regioni italiane. Con vivo compiacimento abbiamo perciò letto la relazione i n v i a t a c i dalla Delegazione Regionale Campana della Pontificia Opera di Assistenza e dell'Onarmo, riguardante l'attività dell'anno testé trascorso, ricavandone motivi di conforto e di speranza. L'elevata cifra di 80.000 lavoratori assistiti nelle centinaia di aziende, fabbriche, cantieri, nuclei di pescatori e di marittimi, comunità di braccianti e cantieri di lavoro, sono senza dubbio un bel numero. E quale cumulo di bene si cela dietro l'aridità di questa cifra ! Da una parte, le sante fatiche ed i nascosti sacrifìci dei valorosi Cappellani del lavoro e degli Assistenti Sociali, che prodigano le loro energie sugli spalti più avanzati del fronte di Cristo, c o n intraprese multiformi, quali, ad esempio, i convegni di lavoratori cristiani, i ritiri minimi, la formazione degli « operai-tipo », la diffusione della buona stampa, le sacre celebrazioni sui posti di lavoro, i devoti pellegrinaggi, le scuole di qualificazione, l'assistenza ricreativa ai figli, le visite ai malati ; da parte degli stessi operai, quanti frutti di vita eterna mediante la preghiera e i sacramenti, quale avanzamento nella cristiana formazione delle coscienze e nell'esercizio delle virtù religiose e civili ! V o g l i a Iddio benedire la generosa dedizione degli uni e la docile rispondenza degli altri, estendendo la sua grazia e la sua presenza in ogni luogo ove l ' u o m o obbedisce al precetto « Con sudore del tuo volto mangerai il pane » . 3 e ove il fragore della macchina può attu- tire, ma non soffocare, non asservire il palpito del cuore umano ! 3 Gen. Z, 19. 212 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale E c c o , diletti figli e figlie di Napoli e della Campania, qnanto il Nostro cuore ed il Nostro Ufficio pastorale Ci hanno suggerito di dirvi. La Nostra paterna esortazione vi dimostra quanto grandi e vive siano l'attesa e la fiducia che riponiamo in voi. Un principio fondamentale ha sempre ispirato l'azione della Chiesa : conquistare a Cristo nuove plaghe, ma senza abbandonare le già acquisite ; avanzare in nuove direzioni e con nuovi metodi, ma senza rinunziare a quelli comprovati dalla tradizione ; intraprendere nuove imprese, ma senza distruggere le antiche. La vostra regione è un'antica e salda conquista della Chiesa, vanto e decoro della sua storia. Per quanto urgenti ed importanti possano essere le sollecitudini del V i c a r i o di Cristo nella incertezza dei tempi presenti, il vostro p o p o l o e i vostri bisogni non saranno mai dimenticati nè negletti. R i v o l g e n d o c i , in particolare, ai vostri esimi Pastori ed ai cattolici più ferventi, vorremmo esortarli a persuadersi che la sola tradizione non dà sicurezza, ma occorre raddoppiare lo sforzo e la vigilanza per mantenerla e tutelarla. Nessuno si lasci tentare dal pensiero che ciò che oggi si perde, sarà ricuperato domani, nè dalla opinione che il bene, la verità, il buon senso finiscono sempre col prevalere per sè stessi. Se, con lo straordinario potere di ricuperamento dimostrato dal vostro popolo, è stato possibile di ricostruire in un decennio una grande città materialmente devastata, non è così per le rovine delle anime, delle tradizioni, dei buoni costumi, della vita spirituale. « Vigilate et orate » : 4 vi ripe- tiamo dunque c o l Divino Maestro. Con questi propositi, con questo spirito, tornerete alle vostre incantevoli città, alle leggiadre marine ed isole, alle ubertose campagne, alla terra particolarmente benedetta da D i o , per operare ciò che D i o vi ha manifestato di volere. La sua grazia ed i suoi favori vi accompagnino e vi sostengano ! II Iuvenibus Sodalitatis Italicae ab Actione catholica, nonagésimo exeunte anno ab eadem Sodalitate condita, Romae in foro S. Petri coadunatis. * A n c o r a una volta questa immensa piazza ha aperto le sue braccia e accoglie, nel fausto giorno sacro al glorioso Patriarca San Giuseppe, Sposo della Beatissima Vergine, una moltitudine di anime in festa. Pochi minuti fa, Noi sentivamo salire sino a Noi, sino alla stanza del Nostro quo4 Matth. 26, 41. * Die 19 Martii mensis a. 1958. Acta Pii Pp. XII 213 tidiano lavoro, l ' o n d a del vostro grido : grido di fede cosciente, grido di amore, grido di assoluta fedeltà a Cristo, al Suo V i c a r i o in terra, a tutta la Chiesa. E se in questo momento, mentre la Nostra voce giunge a voi e penetra nelle vostre anime, un perfetto e quasi religioso silenzio avvolge la piazza, rendendo più impressionante la vostra salda, immobile unione, N o i sentiamo ugualmente i palpiti del vostro cuore, i moti della vostra anima. E quest'armonia di cuori, questa fusione della vostra vita di giovani con la vita del Papa, danno una volta di più la misura esatta della indistruttibile, dinamica e sempre crescente vitalità della Chiesa. V o r r e m m o che fosse in questa piazza chi vive trepitando per le sorti della Chiesa; vorremmo che contemplassero questo spettacolo superbo quanti vanno prevedendo impossibili tramonti o sognando insussistenti agonie del Corpo mistico di Cristo. V e n g a n o dunque e vedano : può forse, o giovani, avviarsi alla fine la Chiesa? P u ò forse parlarsi di morte, sino a quando — e sarà per sempre — freme la vita e urge l'azione di una gioventù come la vostra? Sono passati novanta anni dalla nascita della vostra Associazione, e il Padre comune deve manifestare ai figli il suo compiacimento, deve esprimere i Suoi auguri. Il p i c c o l o drappello di allora è divenuto grande, potente, pacifico esercito. Non sempre, certo, nè tutto, fu luce e trionfo nella vostra già lunga storia; la gioventù, infatti, è generosa, entusiasta, esuberante. Difficilmente, quindi, sa evitare ogni intemperanza, dovuta quasi sempre a non equilibrata impetuosità. Ma la gioventù di Azione Cattòlica si è sèmpre ripresa e vuole oggi attuare nella disciplina e nell'ordine la propria dedizione alla causa di D i o e della Chiesa. A b b i a m o dunque il diritto di proclamare oggi davanti a tutti che voi volete essere la gioventù più luminosa d'Italia ; la gioventù più ardita e più f o r t e ; la gioventù più ardente e più pura. Chi pensasse che queste parole sono soltanto la comprensibile espressione dèi Nostro paterno affetto per voi, vi guardi nel volto e vi scruti nell'anima. Nei vostri occhi è tanta trasparenza e tanto c a n d o r e ; nelle vostre menti tanta luce di certezza e di fede ; nei vostri c u o r i tanta serenità e tanta pace ; nella vostra anima tanta gioia di vita. Vi ringraziamo, dilettissimi giovani, per questa vostra presenza, per questo vostro entusiasmo, per il Vostro fermo proposito di continuare fiduciosi e sereni il vostro cammino. La solenne odierna celebrazione cade in una data che, a p p a r s a c i simbolica, Ci ha fornito l'argomento per le Nostre brevi parole : man- Acta Apostolicae Seáis - -Commentarium Officiale 214 c a n o , infatti, due soli giorni, e poi si dovrà dire che l'inverno è passato e comincia la primavera. Possiamo allora ricordarvi che dietro a voi è un inverno oscuro, ma davanti a voi è un'estate luminosa? Possiamo invitarvi a vivere c o l massimo impegno la primavera che D i o sta donando al m o n d o , sta donando alla Chiesa? l.(( Iam... hiems t r a n s i i t » : 1 l'inverno, un inverno oscuro, è ormai passato. P o c h i forse — e meno di tutti i giovani — si rendono o g g i c o n t o della notte che ha avvolto il m o n d o , del gelo che ha inaridito e fatto morire innumerevoli germogli di vita. Inverno oscuro per gli errori, che hanno ottenebrato tante m e n t i ; oscuro per il fango, che ha reso torbidi tanti c u o r i ; oscuro per la disonestà, che ha macchiato tante o p e r e ; oscuro per gli individui disorientati, per le famiglie infrante, per le Nazioni devastate, per il m o n d o dilaniato da guerre orrende. Guardate, diletti giovani, il m o n d o che è dietro a v o i ; guardate il passato remoto, recente e recentissimo, e non potrete non dire che per tanti aspetti n o i veniamo da uñ oscuro inverno. 2. Ma se dietro a voi è rimasto l'inverno, davanti a voi sta promettente, luminosa e feconda l'estate: « P r o p e est a e s t a s » : 2 l'estate è vicina. V o r r e m m o , o giovani, che il vostro sguardo fosse e rimanesse sereno, mentre « con passo ardente — marciate fieri verso l'avvenir » (dall'Inno della G I A C : « Vivere la Cresima » ) . Già la semplice certezza dell'esistenza di D i o , e più ancora la fede nella paternità divina, deve darvi fiducia e speranza. D i o , essendo sommamente buono, non permetterebbe in nessun m o d o che nelle sue opere vi fosse alcun male, se non fosse tanto potente e tanto buono, da saper 3 trarre il bene anche dal m a l e . Dunque tutto ciò che accade, accade sotto gli o c c h i di un padre, di un amorosissimo padre. Se poi si considerano attentamente le circostanze dell'ora presente, aumenterà ancora la vostra certezza. Mille errori moderni sono stati puniti dal loro stesso fallimento : avete veduto l ' o r g o g l i o di certe grandezze precipitare nel nulla, l'opulenza di certe fortune venir meno all'improvviso, il fango della lussuria spesso mescolarsi nel fiume di lacrime e di sangue che ha percorso il m o n d o nei tempi passati. 1 2 3 Cant. 2, 11. Matth. 24, 32. 5?. Th. 1 p. q. 2 a. 3 ad 1. Acta Pii Pp. XII 215 A l t r i errori, o giovani, dovranno scomparire ; altri seggi elevati cad e r e ; altre ambizioni sfrenate precipitare infrante. E la rovina sarà tanto più vertiginosa, quanto maggiore sarà stata l'audacia di gareggiare con D i o . L'estate verrà, diletti figli; verrà ricca di abbondanti raccolti. La terra, bagnata di lacrime, sorriderà con perle di amore, e irrorata col sangue dei martiri farà germogliare i cristiani. 3. Ma D i o , che ha permesso l'oscuro inverno ed ha pronta per il m o n d o un'estate luminosa, ci impegna tutti a vivere ed operare in un clima di risveglio, in tempo di primavera. A primavera la terra si desta, ascende la linfa, si aprono le gemme, tornano le foglie sugli alberi ; rivivono le siepi, si ammantano di verde i prati e i campi esultano negli alberi in fiore. I cieli si schiariscono; si fanno più lunghi i giorni, più brevi le n o t t i ; vi è più luce che tenebra. Senza dubbio vi sono sovente nubi nel cielo, e sulla terra i rovesci del temporale ; ma gli uomini ripopolano i campi e s'indugiano più facilmente per le strade : la festa della natura diviene festa di cuori, perchè la primavera è tempo di rinnovamento, tempo di fiduciosa attesa, tempo di speranza. Guardate, diletti figli : tutto nel m o n d o è risveglio. La vita materiale, pur in mezzo a tante tristezze e miserie, si muove sempre verso uri maggiore e più diffuso benessere. Chi considera la curva di ascesa del p r o ¿ gresso scientifico, nota che essa segue quasi un tipo di reazione a catena, analoga a quella degli equilibri instabili. Anche nella vita e nell'attività dello spirito sono evidenti i segni del risveglio : l ' u o m o sarà sempre più dispensato dalle fatiche materiali, dalle opere servili : l'automazione sta trasformando in attività intellettuale gran parte del lavoro umano, mentre lo straordinario progresso tecnico sta rendendo sempre più possibile e più facile la diffusione della cultura fra gli uomini. Segni evidenti di risveglio si notano pure nella vita sociale : nessun'aL tra epoca, fra quelle che l'umanità ha vissuto d o p o la venuta di Cristo, ci appare determinante c o m e questa vostra, o giovani, nella evoluzione umana. Per la prima volta gli uomini prendono coscienza, non solo della loro crescente interdipendenza, ma anche della loro stupenda unità. Ciò significa che l'umanità diverrà sempre più pronta a sentirsi il Corpo mistico di Cristo. Dunque la necessità della soluzione cristiana per i tanti problemi, che tengono in ansia il m o n d o , sarà ed apparirà sempre più evidente agli occhi degli uomini onesti. Come in tutte le primavere, così nella imminente, non mancheranno Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 216 Officiale i venti e le tempeste : la Chiesa non ha finito il sno martirio, e affronta in questi giorni, inerme ma impavida come sempre, il furioso assalto di chi tenta di colpirla con la insinuazione maligna, con l'ingiurioso sospetto, spesso addirittura gettando fango sulle sue vesti immacolate. Però guardatevi intorno, o giovani : giunge da ogni parte l ' e c o di voci che narrano imprese belle e sante ; parlano di energie stimolate appunto da un desiderio di reazione contro il male. Passa una voce di riscossa per il mondo : volete ascoltarla? Volete farla vostra? Volete passarla ad altri, perchè diventi il grido della gioventù d'Italia, della gioventù del m o n d o ? Guardatevi intorno, o giovani, primavera dell'umanità, primavera della vita. Fate vostra la Nostra speranza e dite a t u t t i che siamo in una primavera della storia ; voglia Iddio che essa sia una delle più belle primavere che gli uomini abbiano mai vissuto : d o p o uno degli inverni più lunghi e più crudi, una primavera che precede una delle estati più ricche e luminose. III Oriundis e Picena Provincia, Romae degentibus * A l l a vostra filiale richiesta di un incontro col Padre comune non potevamo più tardare a rispondere, diletti figli e figlie. Il P i o Sodalizio dei Piceni, che svolge la propria benefica attività nelPUrbe e che raccoglie intorno a sè le adesioni e i consensi della colonia marchigiana àn, R o m a , ha voluto farsi;interprete di tutti voi, e, ricordandoci con cortese pensiero l'inizio di particolari legami della Nostra famiglia con la terra marchigiana di S. A n g e l o in V a d o , ha chiesto questo incontro che, mentre rallegra l'animo Nostro, procura gioia anche a voi. R o m a fu invero per molto tempo mèta quasi unica della vostra migrazione interna ; voi siete oggi qui una delle più grandi comunità — come fu autorevolmente notato —, cui appartengono in prevalenza cittadini, che fanno onore alla vostra terra per il costume della vita, l'impegno del lav o r o , la funzione cospicua che non di rado esercitano. Chi contempla questa solenne adunata, può rendersene c o n t o , perchè ha la possibilità di notare il fervore della vostra fede, oltre che la diversità e i pregi delle persone presenti. Vi diamo dunque il Nostro paterno benvenuto, e Ci felicitiamo con voi per lo spirito di legittimo attaccamento alla vostra terra, ai suoi valori, alle sue tradizioni. * Die 23 Martii mensis a. 1958. Acta Pii Pp. XII 217 La vostra regione si presenta con l'incanto del suo mare, del suo cielo, c o n la ricchezza e la varietà delle sue terre : in genere c o i suoi aspetti naturali, dolci alla vista nel digradare dalle giogaie dei monti alle rive del m a r e ; sulle vostre colline specialmente è tutta una vegetazione svariata e ridente, e sui declivi ameni prosperano dappertutto la vite e l ' o l i v o , mentre nelle pianure meridionali, che il Conerò protegge dai venti del nord, l'aria è imbalsamata dai fiori d'arancio. Nelle vostre città — si trovino esse in pianura, c o m e F a n o , Senigallia, A s c o l i ; o in altipiano, c o m e Iesi ; o in avvallamento, come Fabriano ; o sul colle, come Osimo, Recanati, F e r m o , Macerata, sul monte, come Cingoli e Urbino, e, anche più in alto, Camerino ; siano fra il piano e il monte, come Tolentino e San Severino ; si stendano infine quasi sulla costa di due monti, come A n c o n a e Pesaro —, tutte sono costruite con decoro e proprietà, tutte appaiono linde e terse e piene di serenità e di pace agli occhi di quanti le visitano. « Terra giovane » sono chiamate dai geologi le Marche, perchè comprendono alcune tra le più recenti formazioni della penisola. Ma chi voglia studiare la vostra regione nell'aspetto geografico, geologico e stor i c o , ha bisogno di considerare i millenni, di incontrarsi con essi. Poiché la vostra vita, e quindi la vostra storia, è vita, è storia millenaria ; basta guardare i segni evidenti della civiltà della pietra, nelle fasi paleolitica ed eneolitica, e i segni dell'età del bronzo e del ferro. Le popolazioni delle Marche, che furono un giorno guerriere — come attestano vasti ritrovamenti di armi nei sepolcreti — o g g i appaiono sobrie, discrete, laboriose, nè manca loro il pregio di un'innata gentilezza e di una grande, anche se, d'ordinario, composta cordialità. Vi sono oggi nelle Marche, c o m e , per verità, vi furono sempre, uomini, che seppero e sanno eccellere nelle scienze e nelle arti in vario m o d o ; molti hanno -corso con la l o r o fama il m o n d o intero. E c c o C i dunque in mezzo a voi come Padre delle vostre anime ; eccoCi a benedirvi con tutta l'effusione del Nostro cuore ; eccoCi a dirvi una parola di conforto e di insegnamento. La vostra presenza, diletti figli, fa correre il Nostro pensiero al problema dell'Ente regione, intorno al quale vi è tuttora divisione di pareri e copia di contrasti. N o i lasciamo a chi di dovere (e quindi a molti anche fra i presenti, c h e hanno qualità e capacità di farlo) la impostazione e la soluzione di questo problema. V o r r e m m o invece esporvi alcune Nostre riflessioni, che speriamo possano aiutarvi ad essere buoni marchigiani, buoni italiani, buoni cristiani. 15 - ACTA, vol. X X V , n. 13. — 28-4-1958. cta 2i8 A Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1. La regione è senza dubbio una delle tante unità, che la forza delle cose, più ancora che la libera volontà degli uomini, ha costituito nei vari Stati. Essa ha dunque un suo valore, che deve essere conservato e, in quanto è possibile, accresciuto. La regione significa, intanto, una certa omogeneità di sangue, perchè le popolazioni sogliono per lo più formare le l o r o famiglie là dove vivono abitualmente. E siccome l ' u o m o eredita mediante la sua parte materiale tutto un complesso di inclinazioni, che l'anima liberamente potrà trasformare, ma che rimangono tuttavia permanenti in tanti aspetti, ne consegue che le virtù degli antenati rivivono in voi, cioè in determinate vostre inclinazioni. Se esse, supponiamo, sono più facilmente subordinate allo spirito, può dirsi che i vostri padri hanno avuto efficacia nel creare in voi una inclinazione favorevole alla probità, all'onestà dei costumi, al senso di laboriosità. Ma vi è nella regione tutto un complesso di valori strettamente spirituali, e sono le glorie del p o p o l o , glorie militari, glorie letterarie, glorie scientifiche, glorie artistiche. Vi sono inoltre le grazie specifiche ad esso elargite da D i o : grazie di salvezza, di santificazione, di apostolato. La popolazione marchigiana, forse favorita anche dalla sua situazione geografica, ha .potuto conservare un suo patrimonio omogeneo e alcune virtù tradizionali, che non si trovano facilmente altrove. È in voi un senso di riserbo personale e di modestia unito alla parsimonia, che non vi fa alieni, peraltro, dal soccorrere i più bisognosi e soccorrerli efficacemente, radicalmente, come fa fede anche l'attività benefica del P i o Sodalizio Piceno. V o i non avete sentito così fortemente, come altre regioni, la mescolanza con la storia universale ; ma questo ha favorito in voi un raccoglimento, che senza dubbio è anch'esso una ricchezza ; e quanto a v a l o r i spirituali caratteristici vostri, basta pensare alla Santa Casa di L o r e t o , per vedere là una benedizione specialissima di Maria, che vi ha fatto e vi fa visitare da innumerevoli anime, le quali vengono a voi portando un atteggiamento di pietà sincera, di fede ardente, di umiltà profonda, oltre che uno spirito di mortificazione proprio di ogni pellegrinaggio veramente devoto. Ohe voi abbiate giusta fierezza di appartenere alla vostra regione ; che ricordiate con compiacenza le vostre glorie e le vostre memorie ; che coltiviate c o n modestia e tenacia le vostre virtù tradizionali ; che vi manteníate in nobile gara con le altre regioni allo scopo di giungere soli o, se non è possibile, primi a certe mete ; che vi sentiate marchigiani, anche vivendo a R o m a , è cosa che Ci fa dire la Nostra prima parola a v o i , parola di affettuoso paterno compiacimento. Acta Pii Pp. XII 2. Ma affinchè questa vostra fierézza e questo vostro legittimo amore di predilezione alle Marche non degeneri in una forma di regionalismo deteriore, è necessario che voi miriate più in su, che guardiate alla pàtria comune, all'Italia. Si incontrano oggi talora cittadini presi quasi dal timore di mostrarsi particolarmente devoti alla patria. Come se l'amore verso la propria terra potesse significare necessariamente disprezzo verso le terre altrui ; come se il desiderio naturale di vedere la propria patria bella, prospera all'interno, stimata e rispettata all'esterno, dovesse essere inevitabil- mente causa di avversione contro altri p o p o l i . Nè manca chi evita per^ sino di pronunciare la parola « patria » e tenta di sostituirvi altri nomi più adatti, si crede, ai nostri tempi. Certo, diletti figli: bisogna dire che non ultimo tra i segni di uri disorientamento degli animi è questo diminuito amore alla patria, a questa più grande famiglia donatavi da D i o . Quando poi la patria si chiama Italia, non è chi non veda quali speciali motivi vi siano per sentirsi ad essa legati coi vincoli di un'affettuosa devozione. Situata in mezzo al mare, che vede incrociarsi le vie del m o n d o e congiungere i tre più grandi blocchi di terre emerse, l'Italia è, in un certo senso, centro geografico d e l l ' o r b e ; tanto che tutti i p o p o l i sono passati e ripassati per essa, contribuendo a donarle un'indole universale^ c o m prensiva ed aperta, come non si trova facilmente in altre Nazioni. P u ò dirsi infatti che l'Italia non appartiene agli italiani soltanto, perchè appartiene a tutte le genti. Così fu nella storia passata; così sarà nella futura. Il Diritto romano è patrimonio della umanità; la Filosofia tomistic a , che nacque in Italia, è, fra tutte, la più universale, perchè presenta ed illustra la gerarchia dell'essere ; la Divina Commedia è poema insieme nazionale e dell'universo, come l'umanità riunita nella trepida attesa del giudizio di D i o è la suprema espressione dell'arte di Michelangelo. Si aggiunga che la cultura greco-italiana è iniziatrice della cultura di. Europa, e quindi della cultura moderna. L'Italia, ideata e voluta da D i o come terra in cui ha sede il centra della sua Chiesa, fu oggetto, come di un suo speciale amore, così di una sua specialissima azione. Perchè nessun p o p o l o ha, come il p o p o l o italiano, i suoi destini congiunti con l'opera di Cristo. Lieti di essere membri della grande famiglia marchigiana, non siate dunque meno solleciti della vostra appartenenza all'Italia. Fate gene- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 220 rosamente quanto potrete per trasformarla o confermarla in una nazione, che vive ed opera nella tranquillità e nell'ordine. Alcuni, fra j vostri uomini migliori si trovano nel primo rango in questa pacifica battaglia. Ma p r o p r i o perchè nell'Italia è il cuore della Chiesa è facile di prevedere che i nemici di D i o si adopereranno in ogni m o d o per gettare in essa la zizzania della sovversione, il veleno dell'odio ; mentre il porre ostacoli alla missione universale, e quindi cristiana, dell'Italia è un tradire l'Italia stessa, perchè è come volerne diminuire e persino distruggere la vera grandezza. 3. Ma anche l'amore di Patria può degenerare e diventare nazionalismo eccessivo e dannoso. Perchè ciò non avvenga, dovete mirare ben più oltre della stessa patria ; dovete guardare il m o n d o . Ma vi è un unico modo di guardare il m o n d o , pur continuando ad amare la regione e ad amare la patria : occorre prendere coscienza di una realtà suprema : la Chiesa. Bisogna farne parte viva. Siano parte viva della Chiesa i singoli individui ; che alla grazia divina da conservare ed accrescere subordinino t u t t o ; pronti a superare ogni ostacolo, ad affrontare anche la morte per non perdere la fede, per non perdere la grazia. Così fece una fanciulla nata fra voi in terra marchigiana : Maria Goretti. Siano parte viva della Chiesa le vostre famiglie. Nel celeberrimo Santuario, la Santa Casa Lauretana, rifulge la memoria della più santa delle famiglie : la Sacra F a m i g l i a . Guardate ad essa come a vostro modello e imitatela : fate che Gesù sia al centro delle vostre dimore, dominatore assoluto delle vostre menti e dei vostri cuori. Siano parte viva della Chiesa le vostre città. Vi è, in Italia, ehi si agita, perchè teme che il cristianesimo tolga a Cesare quel che è di Cesare. Come se dare a Cesare quello che gli appartiene, non fosse un c o m a n d o di Gesù ; c o m e se la legittima sana laicità dello Stato non fosse uno dei principi della dottrina c a t t o l i c a ; come se non fosse tradizione della Chiesa il continuo sforzo per tenere distinti, ma pure, sempre sec o n d o i retti principi, uniti i due Poteri ; come se, invece, la mescolanza tra sacro e profano non si fosse il più fortemente verificata nella storia, quando una porzione di fedeli si è staccata dalla Chiesa. Le città saranno parte viva della Chiesa, se in esse la vita dei singoli, la vita delle famiglie, la vita delle grandi e piccole collettività, sarà alimentata dalla dottrina di Gesù Cristo, che è amore di D i o ed è, in D i o , amore del prossimo, tutto. Individui cristiani, famiglie cristiane, città cristiane, Marche cristiane. Le Marche divengano tutte come una grande Casa santa; e la famiglia marchigiana sia un'unica, grande santa Famiglia ! Sacra Congregatio Consistorialis 221 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die llf Novembris 1957. — Titulari episcopali Ecclesiae Aborensi, praefecit E x c . P. D. Vincentium Sladkevicius, dioecesis Kaisedorensis, professorem theologiae dogmaticae in Seminario Kaunensi. 18 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Valentinensi R. D. Vignancour, Vicarium Generalem et canonicum Paulum Capituli cathedralis dioecesis Claramontanae. 20 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Elidensi Revmum P. D. Ioannem Baptistam Maury, archidioecesis Lugdunensis, Protonotarium Apostolicum ad instar, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c . P. D. Petri Mariae Theas, Episcopi Tarbiensis et Lapurdensis. die 10 Ianuarii '1958. — Titulari episcopali Ecclesiae Arethusiae Revmum D. Aemilium Tagle Covarrubias, primarium Consociationum catholicorum hominum in Republica Chilena ecclesiasticum curatorem, quem deputavit Auxiliarem E m i P. D. Iosephi Mariae S . R . E . Cardinalis Caro Rodríguez, Archiepiscopi S. Iacobi in Chile. die IS Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Tapacolensi, noviter erectae, Revmum D. Adulphum Hernández Hurtado, parochum oppidi vulgo (( Zapotlan ei Grande », in archidioecesi Guadalaiarensi. — Cathedrali Ecclesiae Torreonensi, noviter erectae, Revmum D. Fernandum R o m o Gutiérrez, ex archidioecesi Guadalaiarensi, rectorem seminarii dioecesis Saltillensis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 222 die 16 Ianuarii. — Metropolitanae Ecclesiae Manaënsi E x c . P. D. Ioannem de Sousa Lima, hactenus Episcopum Nazarensem. die 20 Ianuarii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Antiochenae in Pisidia E x c . P. D. Firniinium Aemilium Lafitte, hactenus archiepiscop u m Cordubensem, quem constituit Coadiutorem c u m iure successionis Emi P. D. Iacobi Aloisii S . E . E . Cardinalis Copello, Archiepiscopi Bonaërensis. die 21 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Oklahomensi et Tulsensi E x c . P. D. Victorem Reed, hactenus Episcopum titularem Limisensem. die 23 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Campi Grandis, noviter erectae, R. D. Antonium Barbosa, e Societate S. Francisci Salesii. — Cathedrali Ecclesiae Auratopolitanae, noviter erectae, Revmum D. Iosephum de A q u i n o Pereira, parochum et canonicum ecclesiae Cathedralis S. Caroli in Brasilia. die 31 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Margensi R. P. Iac o b u m C. Ryan, sodalem Ordinis Fratrum Minorum, quem constituit Praelatum Praelaturae nullius Santaremensis. die 11 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Prusiensi Revmum D. Bernardinum Pinera Carvallo, ab archidioecesi S. Iacobi in Chile, vices gerentem Curatoris ecclesiastici generalis Consociationum Actionis Catholicae in Republica Chilena, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. I ) . Emmanuelis Larrain Errazuriz, Episcopi Talcensis. die Uf Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Birthensi Revmum D. Alexandrum Schell, Vicarium Generalem dioecesis Clivi Zamoerensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c . P. D. Filemonis Castellano, Episcopi Clivi Zamoerensis. die 15 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Limisensi Revmum D. Angelum Riesco Carbajo, Vicarium Generalem dioecesis Asturicensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Francisci Xaverii Lauzurica v Torralba, Archiepiscopi Ovetensis. die 25 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Dardaniae Revmum D. Raphaelem Gonzalez Moralejo, professorem sociologiae catholicae apud « Instituto Social Leon X I I I » in civitate Matritensi, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Marcelli Olaechea Loizaga, Archiepis c o p i Valentini. die 20 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Queretarensi Alfonsum Toriz Cobian, hactenus Episcopum Chilapensem. die 21 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Portus Montt Revmum D. A l bertum Rencoret D o n o s o , rectorem seminarii majoris S. Iacobi in Chile. Sacra Congregatio Consistorialis 223 die 25 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Cantanensi R e v m u m P . D . David Ioannem Cashman, Antistitem Urbanum, parochum in urbe A r u n d e l , dioecesis Southvarcensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Gulielmi Godfrey, archiepiscopi metropolitanae Ecclesiae Vestmonasteriensis. die 26 Martii. — Metropolitanae Ecclesiae Cordubensi, E x c . P. D. Raimundum Iosephum Castellano, hactenus E p i s c o p u m titularem Flaviensem. II TERRACINENSIS. PRIVERNENSIS ET SETINAE DECRETUM CURIARUM DIOECESANARUM UNIONIS Ad spirituale fidelium bonum promovendum maxime confert ea, quae ad ecclesiasticum regimen spectant in quavis dioecesi, iuxta temporum locorumque adiuncta, rite ordinare ac disponere. Cum autem in dioecesibus Terracinensi, Privernensi et Setina, ad invicem perpetuo unitis, unus eligatur, Sede vacante, V i c a r i u s Capitularis, expedire visum est ut etiam unica Curia constituatur, ita ut unus Vicarius Generalis, Sede plena, nominari valeat. Quibus perpensis Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia P p . X I I , praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expedirentur, statuit atque decrevit Curias dioecesium Privernensis et Setinae perpetuo adiungendas esse cum Curia Terracinensi; facta Episcopo Terracinensi, Privernensi et Setino facultate hanc unionem exsequendi iuxta m o d u m , quem ipse, pro sua prudentia, magis opportunum iudicaverit. Insuper Ssmus Dominus Noster statuit ut beneficia et officia memoratarum dioecesium Sacerdotibus earundem promiscue et in posterum conferri valeant. Ad haec autem perficienda eadem Sanctitas Sua deputare dignata est E x c m u m P . D . Aemilium Pizzoni, E p i s c o p u m Terracinensém, Privernensem et Setinum, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto onere mittendi quam pri- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 224 miim ad Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus, etiam speciali mentione dignis. D a t u m R o m a , ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 25 Iulii 1957. £8 F r . A . I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis L . © S. Iosephus Ferretto, Adsessor Cum per Consistoriali Decretum diei 25 Iulii 1957, Curiae dioecesium Privernensis et Setinae perpetuo unitae fuerint Curiae dioecesis Terracinensis ita ut posthac una habeatur trium dioecesium Curia dioecesana, Sacra Congregatio Consistorialis, attentis rerum adiunctis, statuit ut praedicta Curia in posterum appelletur Curia Episcopalis Terracinensis, Privernensis et .Setina, vernacula lingua : Curia Vescovile di Terracina, Privemo e Sezze, firmo tamen iure p r o dioecesibus Privernensi et Setina Sese alternandi in praenominatione Episcopi. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 5 Februarii 1958. MARCELLUS Card. MIMMI, a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor III COLUMBIAE DECRETUM DE NORMARUM CONVENTUS EPISCOPORUM ADPROBATIONE Ad recte moderandos E p i s c o p o r u m Columbianae Reipublicae periodicos Conventus, A p o s t o l i c a Sedes libenti animo Normas, seu, v u l g o , « Estatutos de la Conferencia Episcopal de Colombia », ab universae Reipublicae Antistitibus statutas, ad experimentum recognoscere et adprobare nonnullis abhinc annis decrevit. Cum vero praefatae Normae — opportunis allatis mutationibus — ad memoratos Conventus profìcue celebrandos aptae iugiter evaserint, Sacra Congregatio Consistorialis 225 Emus ac Revimus P. D. Chrysantus S. R. E. Cardinalis Luque, Archiepiscopus Bogotensis, ceterique Columbiae E x c m i Archiepiscopi et Episcopi humiliter expostulaverunt ut easdem, prout infra edicuntur, A p o stolica Sedes adprobare dignaretur ac immutabiles redderet. Ssmus D o m i n u s Noster Pius Divina Providentia P P . X I I , praehabito favorabili v o t o E x c . P . D . Pauli Bertoli, Archiepiscopi titularis N i c o mediensis et in Columbia Nuntii A p o s t o l i c i , ratus ex unitis Pastorum viribus uberiores pietatis et religionis fructus in animarum c o m m o d u m posse colligi, porrectis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter, de consilio infrascripti Cardinalis S. Congregationis Consistorialis Secretarii, Normas de Conventus E p i s c o p o r u m in Columbia regimine seu « Estatutos de la Conferencia Episcopal de Columbia )) quae infra referuntur, praesenti Consistoriali Decreto ad nutum Sanctae Sedis adprobat ratasque habet. Omissis Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis die 23 Octobris 1957. £8 F r . A . I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor IV SANCTI CAROLI D E P I N H A L DECRETUM MUTATIONIS NOMINIS DIOECESIS Apostolicis sub plumbo Litteris diei septimae mensis Iunii, anno millesimo nongentesimo octavo, in Brasilia erecta fuit dioecesis « Sancti Caroli de Pinhal », ab urbe vulgo Sao Carlos do Pinhal appellata. Cum vero.memorata Sao Carlos do Pinhal civitas nunc Sao Garlos, sine additamento « do Pinhal », vulgo nuncupetur, E x c . P. D. A r m a n d u s Lombardi, Archiepiscopus titularis Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolicus Nuntius, instante E x c . P . D . Ruderico Serra, E p i s c o p o S. Caroli de Pinhal, ab A p o s t o l i c a Sede postulavit ut, ad quaslibet ambiguitates semovendas, dioecesis S. Caroli de Pinhal immutaretur nomen in aliud usui communi pressius respondens. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 226 Sacra Congregatio Consistorialis igitur, vigore specialium facultatum sibi a S S m o D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P P . X I I tributarum preces ad se admotas excipiens, hisce Litteris statuit ut S. Caroli de Pinhal dioecesis posthac Sancti Caroli in Brasilia nuncupetur eiusque pro tempore Episcopus item S. Caroli in Brasilia nominetur. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 25 mensis Novembris anni 1957. ££j F r . A . I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor V CONCHENSIS IN AEjQUATORE - R I V I B A M B E N S I S DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Maiori animarum bono prospiciens E x c . P. D. Opilius Rossi, Archiepiscopus titularis Ancyranus et in Republica Aequatoriana A p o stolicus Nuntius, praehabitis favorabilibus votis E x c m o r u m P P . D D . Emmanuelis Serrano A b a d , Archiepiscopi Conchensis in Aequatore, et Leonidae E. Proafio Villalba, Episcopi Rivibambensis, ab Apostolica Sede enixe postulavit ut territorium regionum vulgo « Cantones » Alausi et Chnnchi, ad provinciam « Chimbarazo » pertinens, ab archidioecesi Conchensi in Aequatore distraheretur et dioecesi Rivibambensi adnecteretur, ita quidem ut ecclesiastici dioecesium fines c u m civilibus deinde conveniant. Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia P P . X I I preces ad Se admotas animabus profuturas censuit benigneque excipiendas decrevit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potestatis, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, ab archidioecesi Conchensi in Aequatore territorium, quod supra memoravimus, separat et dioecesi Sacra Congregatio Consistorialis 227 Rivibambensi perpetuo adnectit cum suis ecclesiis, bonis ecclesiasticis quibuslibet piisqüe fundationibus, si quae sint, mutatis hac ratione sive archidioecesis Conchensis in Aequatore sive dioecesis Rivibambensis finibus. Statuit insuper Sanctitas Sua ut, simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, eo ipso sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio beneficium aut officium ecclesiasticum detinent ; ceteri autem clerici Ecclesiae illi incardinati maneant in cuius territorio legitimum habeant domicilium. Omnia acta igitur et documenta praefata territoria respicientia a tabulario Curiae Conchensis in Aequatore ad tabularium Curiae Rivibambensis, quam primum, transmittantur. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Ssmus Dominus Noster memoratum E x c . P. D. Opilium Rossi deputare dignatus est necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum die quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad S. Congregationem Consistorialem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. D a t u m R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 29 Decembris anno 1957. MARCELLUS Card. M I M M I , a Secretis L . © S. Iosephus Ferretto, Adsessor VI DESIGNATIO TRIBUNALIS Vicarius Castrensis Reipublicae Argentinae, iuxta praescriptum Instructionis De Vicariis Castrensibus « Sollemne semper » a S. Congregatione Consistoriali die 23 Aprilis 1951 editae, ad causas cognoscendas subditorum Vicariatus Castrensis eiusdem Reipublicae sive contentiosas inter ipsos sive criminales, in prima instantia Tribunal metropolitanum Ordinarii Bonaërensis, in altera vero Tribunal metropolitan u m Ordinarii Cordubensis in Argentina semel p r o semper designavit; quam designationem SSmus D o m i n u s Noster per Rescriptum S. Congregationis Consistorialis diei 16 mensis Decembris anni 1957 adprobare dignatus est. 228 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius, Divina Providentia Papa ' X I I , singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 8 Novembris 1951. — Titulari episcopali Ecclesiae Mossinensi,. praefecit E x c . D. Anscarium Sevrin, hactenus Episcopum Raigarhensem-Ambikapurenseni. die 'tk Novembris. — Cathedrali episcopali Ecclesiae Tamatavensi,. R. P. Iulium Puset, e Societate Mariae Montforfana. — Titulari episcopali Ecclesiae Cauniensi, R. P. Angelum BarbisOtti,. e Congregatione Filiorum S. Cordis Iesu, quem constituit Vicarium A p o stolicum Vicariatus Apostolici Esmeraldensis, nuper erecti. — Titulari episcopali Ecclesiae Muliensi, R. P. Theodorum Van D e n Tillaart, e Societate Verbi Divini, quem constituit Vicarium Apostolicum Atambuensem. die 22 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Traculenae, E x c . P. D. Ioannem van Sambeek, hactenus episcopum Kigomaënsem. die 25 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Hirinensi, R. P. Reginaldum Ioannem Delargey, e clero saeculari, quem deputavit A u x i liarem E x c . P . D . Iacobi Liston, Archiepiscopi-Episcopi Aucopolitani. die 21/. Decembris. — Cathedrali Ecclesiae A r c i s Lamy, nuper erectae, R. P. Paulum Dalmais, e Societate Iesu. — Cathedrali Ecclesiae Urawaënsi, nuper erectae, R. P. Laurentium Satoshi Nagae, e clero saeculari ; — Titulari episcopali Ecclesiae Sufetulensi, R. P. Camillum Vandekerckhove, e Congregatione Missionis, quem constituit Vicarium A p o stolicum Vicariatus Apostolici Bikoroënsis, nuper erëcti. — Cathedrali Ecclesiae Farafanganensi, nuper erectae, R. P. Camillum Chilouet, e Congregatione Missionis. — Cathedrali Ecclesiae Bathurstensi in Gambia, R. P. Michaelem Iosephum Moloney, e Congregatione Spiritus Sancti. die 7 Ianuarii 1958. — Titulari episcopali Ecclesiae Thebanae in Phtiotide, R. P. Alphonsum H ö f er, ex Congregatione Missionis, quem constituit Vicarium Apostolicum Limonensem. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 229 II NOMINATIONES Decretis, ut infra datis, Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renuntiavit : die 6 Decembris 1957. — E. P. Ioannem V a n Der Heyden, e Societate Verbi Divini, Praefectum Apostolicum nuper erectae praefecturae apo- stolicae Kengensis. die S Ianuarii 1958. — R. P. Ioannem Aloysium Jobidon, e Societate Missionariorum Africae, Praefectum Apostolicum Nyassae Septentrio- nalis. III DE T H A N H - H O A - V I E N T I A N E N . DECRETUM SEPARATIONIS ET UNIONIS Quo melius aptiusque consuleretur bono animarum in provincia vulgo Sam-Neua nuncupata, quae quidem est regni Laotiani pars hucusque comprehensa in territorio Vicariatus Apostolici de Thanh-hoa sub ditione reipublicae Vientnamensis, huic Sacro Consilio Christiano Nomini Propagando visum est eandem provinciam ab ipso Vicariatu A p o stolico de Thanh-hoa esse distrahendam ut Vicariatui Apostolico Vientianensi, in praedicto regno Laotiano posito, adnecteretur. Itaque, audito favorabili voto E x c . P. D. Ioannis D o o l e y , Archiepiscopi titularis Macrensis et Apostolici in Indosina Delegati necnon utriusque Ordinarii memoratarum circumscriptionum, Sacra haec Congregatio, vigore facultatum specialium sibi a Ssmo D n o Nostro P i o Divina Providentia Papa X I I concessarum, re mature perpensa, supra dictam provinciam Sam-Neua a Vicariatu A p o s t o l i c o de Thanh-hoa distraxit eandemque Vicariatui A p o s t o l i c o Vientianensi adnexit. In cuius rei memoriam praesens Decretum confici mandavit. Datum R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 14 mensis Februarii a. D. 1958. P . Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L. © S. f P. Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 230 SACRA CONGREGATIO RITUUM VALENTINA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VEN. SERVAE DEI TERESIAE A IESU JORNET IBARS, FUNDATRICIS CONGREGATIONIS SORORUM SENUM DERELICTORUM. SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur Sanctitas adeo est Ecclesiae propria, ut nota illius sit et proprietas. Quae quidem, quamvis ex capite quod est Christus atque ex eius doctrina cumprimis repetenda sit, in membris quoque, quae ad Ecclesiam pertinent, eluceat necesse est, iuxta illud Divini Magistri praeceptum : « Estote ergo vos perfecti sicut et Pater vester caelestis perfectus est » (Mt. 5, 48), quod et Paulus sic interpretatus est : (( Haec est voluntas Dei, sanctificatio vestra » (I Thess. 4, 3 ) . Inde fit, ut nullo non tempore Christifideles pietate insignes extiterint, qui omni virtutum genere in exemplum enituerunt atque ad aliorum lucra naviter incubuerunt. In horum censu iure adnumeranda est Venerabilis Teresia a Iesu Jornet Ibars, Fundatrix Congregationis Parvarum Sororum Senum Derelictorum. Nondum unius anni interiecta mora, ex quo editum est Decretum eandem Dei Famulam heroicas exercuisse virtutes, toti in eo fuerunt sollertes actuosique actores, ut alteram instituèrent actionem, quae de miraculis est a D e o per intercessionem eiusdem Venerabilis patratis. Binis miris,' quae ad effectum beatificationis proposita sunt, heroicae virtutes ipsius Venerabilis novam accipiunt firmitatem et certitudinem novoque splendore coruscant. H u m a n o namque testimonio suffragium ipsius Dei accessit veluti divinum sigillum, quo sanctitas illustris huius mulieris confirmatur. Catholica huc spectans doctrina ita ab Angelico D o c t o r e concluditur : « Vera miracula non possunt fieri nisi virtute divina ; operatur enim ea Deus ad hominum utilitatem, et hoc dupliciter : uno quidem m o d o ad veritatis praedicatae confirmationem ; alio m o d o ad demonstrationem sanctitatis alicuius, quem Deus Jiominibus vult proponere in exemplum virtutis. Primo autem m o d o miracula possunt fieri per quemcumque qui veram fidem praedicat et nomen Christi invocat : quod etiam interdum per malos fit. Et secundum hunc modum etiam Sacra Congregatio Rituum 231 mali possunt miracula facere... Secundo autem modo non fiunt miracula, nisi a Sanctis, ad quorum sanctitatem demonstrandam miracula fiunt vel in vita eorum, vel etiam post mortem, sive per eos sive per alios » ae ( I I - I I , q. 178, art. 2 in c o r p . ) . Duae, quae precibus et meritis praedictae Venerabilis patratae a D e o feruntur sanationes, nunc breviter describuntur. Altera accidit Dominae Mariae ab Incarnatione Reyes Gutiérrez, quae anno 1935 aegrotare coepit m o r b o ulceris varicosi in crure laevo iuxta diagnosim medicorum a cura ; quam diagnosim c u m bini ex officio periti tum cunctum medicum Collegium nostrum confirmavere. Cum autem die 15 mensis Martii anno 1950 duae Sodales Congregationis Parvarum Sororum Senum Derelictorum aegrotam vidissent, eam adhortatae sunt ut V e n . Teresiam a Iesu Jornet Ibars invocaret eique Famulae Dei imaginem dederunt. Protinus infirma hanc imagunculam parti laesae applicuit precesque recitare coepit. Extemplo se sanatam sensit. Quae sanatio praeter naturae leges evenisse una eademque sententia omnes medentes necnon periti ex officio et nostrum medicale Consilium profitentur. Altera vero mira sanatio a consimili morbo accidit anno 1952 D o m i nae Mariae ab Incarnatione Martin Molina, videlicet ab ulceribus varicosis insanabilibus in utroque artu inferiori et a statu elephantisiaco in artu dextero. Ipsa namque laborare coepit varicibus anno 1915. Varices deinde hiarunt et temporis progressu implicationes supervenerunt, ita ut medici infirmam omnino incurabilem edixerint. Cum vero infirma d i e 30 Iulii anni 1952 ad arvum se contulisset loci « La Lágrima », morbus: ob itineris incommoda gravior factus est. Insequenti die, hora tertia, advenere Parvae Sorores Senum Derelictorum ad eleemosynam iisdem senibus alendis colligendam. Quae imaginem Venerabilis Teresiae infirmae dederunt, eandem exhortatae ut per illius intercessionem sanitatem a D e o imploraret. Statim infirma fiduciae plena Venerabilis Teresiae o p e m enixe postulavit eiusque imaginem infirmae parti admovit. Dictu mirabile ! Illico redditam sibi sanitatem sensit. Surgit ergo coepitque gradi, imo scalas quoque descendit. Peritus physicus quinque post dies eam visit et non sine ingenti stupore sanatam reperit. Infausta quoad sanationem prognosis retenta est ab omnibus medentibus, a peritis ex officio et a medicis nostri Collegii. Qui omnes igitur praeternaturalem hanc sanationem conclaman t. Super utraque sanatione apostolici conditi sunt processus in Curia ecclesiastica Cordubensi, eorumque agnita fuit iuridica validitas. Servatis itaque omnibus de iure servandis, editoque favorabili Medici Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 232 Collegii peritali iudicio, de iisdem miris sanationibus disceptatum est, primum in Praeparatoria Congregatione die 9 mensis Iulii anno 1957, cui denique generalia S. R i t u u m Congregationis successerunt comitia die 7 mensis Ianuarii anni huius coram Sanctissimo D o m i n o nostro P i o Papa X I I , in quibus Revmus Cardinalis Benedictus Aloisi Masella, Episcopus Praenestin. causaeque Relator, dubium proposuit : <( An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur ». Sanctitas Sua, tum Revmorum Cardinalium votis, tum R R . Officialium Praelatorum Patrumque Consultorum unanimis suffragiis libentissime exceptis, exactis comitiis, denuo iussit acciri ad se Revmos Cardinales Relatorem et subscriptum Praefectum necnon R. P. D. Sylvium R o m a n i , Sanctae Fidei Promotorem Generalem, meque a Secretis, hisque adstantibus solemniter edixit : Constare de duobus miraculis, videlicet de primo : Instantaneae perfectaeque sanationis Dominae Mariae ab Incarnatione Beyes Gutiérrez ab ulcere varicoso in crure laevo, et de altero : Instantaneae ac perfectae sanationis Dominae Mariae ab Incarnatione Martin Molina a venis varicosis ulceratis insanabilibus cum statu elephantisiaco cruris dewteri. Decretum hoc evulgari et in S. Rituum Congregationis actis inseri praecepit. Datum R o m a , die 7 mensis Ianuarii A n n o D o m i n i 1958. C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. © S. f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , Secretarius SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS DECRETUM CATHOLICA ERIGITUR STUDIORUM UNIVERSITAS SHERBROOKENSIS IN CANADENSI DITIONE. Incommutabili sane veritate providentissima Mater Ecclesia homines sollicita cura semper aluit, cum omnes ad aeternam vitam perducere studeat quam Incarnatum Dei Verbum, « lux vera quae illuminat omnem i Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus 233 hominem venientem in hunc mundum », omnibus qui ambulant in tenebris et regione umbrae mortis oblaturus venit. Magnarum igitur laetarumque Americae Septentrionalis regionum actuosos catholicos viros proximis hisce temporibus multos incitavit impulitque, qui iuventae rite •educandae instituendaeque totos se darent, adeo ut hodie catholicae scholae, tum elementaris tum medii tum superioris ordinis, plane ibidem floreant ac constanter augeantur. In Canadensi praesertim ditione, Quebecensis Provincia aptissimas elapso saeculo condidit leges quibus Catholicae Ecclesiae ius agnitum est scholas aperiendi atque suis legibus conformandi ac regendi. Inter pastores bonos, qui scholas provehunt ad iuvenes a fluxarum rerum desiderio mentisque tenebris in veritatis cultum ducendos, Archiepiscopus Metropolita Sherbrookensis praestat, qui, ineunte anno D o m i n i MCMLIV academicas scholas inchoandas voluit, quas mox civilis magistratus legitima agnitione decoravit. Planta tenella celerrime crevit, optimi agricolae curis suffulta, ita ut post hos tres annos quattuor facultatibus constet, artium scilicet, iuris, scientiarum, commercii, praeter Institutum Paedagogicum c u m schola normali duplici, urbana et rurali, Institutum Cantus Gregoriani, atque magnum Seminarium-Collegium a Sancto Carolo nuncupatum. Diplomata multa, rei publicae agnitione munita, alumnis confert, qui plures in dies ad superiores has scholas affluunt, ut inde exeant tam sana eruditione conspic u i quam naturalibus supernaturalibusque virtutibus completi, apti sane q u i tum temporali tum spirituali patriae societatis emolumento et tuta doctrina et impigro labore prospiciant. N u n c autem, cum huius Athenaei fructus uberius in dies increverint, Archiepiscopus Sherbrookensis, favente in primis Delegato Apostolico apud Canadenses Ordinarios, libenterque annuentibus tum E m o Cardinali Archiepiscopo Marianopolitano tum Archiepiscopo Quebecensi, ut recens conditum Athenaeum canonica erectione stabiliter firmaretur ac in aevum probaretur suppliciter postulavit. Cuius petitioni benigne obsequens, Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus de tanto negotio certiorem diligentissime fecit Augustum Pontificem feliciter regnantem. Cum autem SS'mus D. N. Pius D i v . Prov. P p . X I I libenter annuere dignatus sit, Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus, post perspecta approbataque peculiaria Statuta Athenaeum canonice erigendum ad normam can. 1376 C. I. C. pro munere deliberavit. H i s igitur litteris, potestate a Sanctitate Sua sibi specialiter facta, ad gloriam Dei O. M . , ad Sanctae Catholicae Ecclesiae decus atque ad animarum salutem, Catholicam Studiorum Universitatem SherbrooJcensem in Sherbroo16 - ACTA, vol. XXV, n. 13. — 28-4-1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 234 kensi Archiepiscopali civitate vigentem, c u m Facultatibus ac Institutis quibus nunc constat, constituit erigitque atque in perpetuum erectam declarat, agnitis prorsus iuribus, honoribus, privilegiis quae ad huiusmodi Athenaea in universo Catholico Orbe de more pertinent ; praecipit insuper ut omnia ad effectum traducantur quae memorata Statuta tum de coetu curatorum ac de moderatoribus definiunt tum de magistrorum alumnorumque officiis decernunt, in primis de Sacra Congregatione stato tempore edocenda eademque roganda de novo Rectore nominando, de nova Facultate forte erigenda, de quacumque in Statuta mutatione inducenda. Sacrum denique idem Dicasterium laudatum Ordinarium loci, Archiepiscopum Metropolitanum Bherbroohensem, Ca- tholicae studiorum Universitatis Sherbrookensis Magnum Cancellarium de iure constituit edicitque, qui nomine Apostolicae Sedis rite praesit invigiletque. Ceteris servatis de iure servandis ; contrariis quibuscumque minime obstantibus. Datum R o m a , ex aedibus S. Callisti d. x x i m. Novembris, in FestoPraesentationis B . Mariae Virginis, a. D . MCMLVII. 3$i I. Card. PIZZARDO, E p . Albanensis, Praefectus L. $ S. f C. Confaloniera, A r c h i e p . Nicopolitanus, a Secretis* Sacra Paenitentiaria Apostolica 235 ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM DE INDULGENTIIS) ORATIO A SUMMO PONTIFICE PIO XII EXARATA, A COPIIS MILITARIBUS REIPUBLICAE ARGENTINAE RECITANDA, INDULGENTIIS DITATUR. ¡ On soberano Señor, D i o s de los Ejércitos, ante c u y o solio altísimo los escuadrones de los Angeles cantan perpetuamente un himno de gloria ! Nosotros, los soldados argentinos, — que en el cielo, en la tierra y en el mar hacemos buena guardia en las fronteras de la nación, velamos a fin de que no sea alterado el imperio de la ley y de la justicia y aseguramos el orden y la paz, que son indispensables para que la Patria viva tranquila, trabaje confiada y prospere sin interrupción —, venimos hoy a tu augusta presencia para implorar tu protección y ofrecerte nuestros servicios. Como soldados cristianos te pedimos la fortaleza invicta, la fidelidad inquebrantable y el espíritu de sacrificio llevado, si fuera necesario, hasta el heroísmo. Que la vida de guarnición no nos arrastre al ocio, a la molicie y a la relajación de costumbres ; que las fatigas militares, la requerida disciplina no nos depriman ni nos desalienten en este ejercicio de las armas, que tantos parecidos tiene con el que impone a diario la ascética cristiana ; que el prestigio natural que nos rodea no nos ensoberbezca sino que n o s sirva para recordarnos el buen ejemplo que debemos dar a t o d o s ; que los atractivos y los halagos del mundo, las propagandas falaces, no nos seduzcan ni nos desvíen del camino recto de servidores de la Patria, del bien y de la paz ; y que el constante recuerdo de que militamos bajo las banderas de una nación de historial limpio y de íntegra tradición católica nos impulse continuamente a una vida cada vez más intachable y a una adhesión cada vez más perfecta a la Iglesia de Cristo y a sus salval o r a s enseñanzas. Esté con nosotros el glorioso Arcángel San Miguel, Príncipe de la milicia celestial ; estén en nuestra compañía los santos soldados que, princi- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 236 pálmente en los primeros siglos del Cristianismo, decoraron c o n sn sangre la fe que profesaban. Y T ú , oh Madre Santísima, que bajo la advocación de Nuestra Señora de Loreto guías con tus manos dulcísimas por el azul del cielo a nuestros centauros del a i r e ; T ú , que con el nombre amabilísimo de Nuestra Señora del Carmen sostienes sobre las ondas vacilantes a nuestros lobos de mar ; T ú , que desde tu Santuario de Nuestra Señora de Lujan nos recuerdas que eres Madre de t o d o s ; recibe nuestras pobres súplicas, fortifica nuestros sinceros propósitos y dígnate presentarlos, para que los bendiga, a tu divino H i j o , Jesucristo Señor nuestro, que con el Padre y el Espíritu Santo vive y reina por los siglos de los siglos. A m e n ! Die 27 Ianuarii 1958 Ssmus Dominus Noster Pius div. Prov. Pp. XII benigne tribuere dignatus est partialem trium annorum Indulgentiam, a christifidelibus Reipublicae Argentinae militibus saltem contritis lucrandam, quoties supra relatam orationem devote recitaverint. Contrariis quibuslibet non obstantibus. N. Card. L. CANALI, Paenitentiarius Maior S. S. Luzio, Regens SACRA ROMANA ROTA Citatio edictalis MARIANOPOLITANA NULLITATIS MATRIMONII (SHERRY- -BARNES) Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i Stanley Barnes, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae ( R o m a , Palazzo della Cancelleria) die 12 Iunii 1958, hora 10, ad dispu- Saara Romana Rota 237 tandum de dubio concordando, vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur turnus pro causae definitione: An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedicti Domini Stanley Barnes curaré debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Ovidius Bejan, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. R. die 15 Martii 1958. C. Pezzicara, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr. Stanley Barnes, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 12 Juin 1958, à 10 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? . > •• Les Ordinaires des lieux,îles curés, les. prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr. Stanley Barnes, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 238 DIARIUM ROMANAE CURIAE Sabato, 19 aprile 1958, il Santo Padre Pio X I I ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Tenente Colonnello Dott. T O M A S PEREZ TENREIRO, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Venezuela, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 10 dicembre 1957. S. E. Revma Monsig. Righi Lambertini Egano, Delegato Apostolico in Corea. 19 gennaio 1958. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Tisserant Eugenio, Protettore delle Suore della Carità di San Luigi (Vannes). 23 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protettore delle Suore Terziarie Francescane Regolari di Nostra Signora di Lourdes (Toledo, U.S.A.). 28 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore delle Suore della S. Famiglia di Urgel (Barcellona). 30 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Protettore delle Suore di S. Francesco di Sales (Padova). 25 febbraio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Tedeschini Federico, Protettore delle Suore dei Vecchi Abbandonati e San Giuseppe della Montagna (Valencia, Spagna). 1 marzo » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Stritch Samuele Alfonso, Pro-Prefetto della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 1 26 marzo » 1958. S. E. Revma Monsig. Ghebre Iesus Iacob, Vescovo tit. di Eritro, Consultore della Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale (Sezione Liturgica). » S. Em.za Revma il Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Membro della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. Diarium Romanae Curiae 239 Parimente, con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistenti al Soglio Pontificio : 1957. S. E. Revma Monsig. Mueller Giuseppe Massimiliano, Vescovo di Sioux City. S. E. Revma Monsig. Carroll Francesco Patrizio, Vesco18 novembre » vo di Calgary. 17 gennaio 1958. S. E. Revma Monsig. Carrara Benigno, Vescovo di Imola. » S. E. Revima Monsig. Cassulo Silvio, Vescovo di Macefebbraio rata e Tolentino. S. E. Revma Monsig. Misuraca Giuseppe, Arcivescovo tit. di Cesarea di Cappadocia. S. E. Revima Monsig. Sevrin Ansgario, Vescovo titolare » di Mossina. S. E. Revma Monsig. Flynn Tommaso Edoardo, Vescovo marzo i di Lancaster. 15 ottobre Protonotari Apostolici ad instar participantium : 1957. Monsig. Pacheco Emanuele, dell'arcidiocesi di Caracas. » Monsig. Pibernat Giuseppe M., della medesima arcidiocesi. Monsig. Manning Giuseppe Leroy, dell'arcidiocesi di 27 agosto S. Antonio. 9 ottobre » Monsig. Englhart Giuseppe, della diocesi di Passavia. 15 novembre » Monsig. Bialdyga Ignazio I., dell'arcidiocesi di Nuova York. Monsig. Me Gowan Giovanni D . , della medesima arcidio» » » 11 luglio » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » » » » 18 dicembre 19 » » 3 gennaio » » Monsig. 1958. Monsig. Monsig. Monsig. » » 7 » » 15 » » 18 6 febbraio 7 marzo » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. cesi. Bulfin Giacomo A . , della diocesi di Camden. Me Intyre Giuseppe B., della medesima diocesi. Keane Guglielmo C, della diocesi di Albany. Kelly Giacomo N., della medesima diocesi. Me Dermott Patrizio Neil, della diocesi di Des Moines. Crennan Giorgio Michele, della diocesi di WaggaWagga. Larkins Giovanni Enrico, della medesima diocesi. Mari Giuseppe, dell'arcidiocesi di Ferrara. Benvenuti Adriano, della medesima arcidiocesi. Crowley Tommaso Giuseppe, della diocesi di Sault Ste-Marie. Racette Oscar, della medesima diocesi. Drury Martino, dell'arcidiocesi di Nuova York. O'Shea Michele, della medesima arcidiocesi. Chazelles Giovanni, della diocesi di Costantina. Viellet Enrico, dell'arcidiocesi di Besançon. Aiuti Ugo, dell'arcidiocesi di Urbino. Rancala Ruggero, della diocesi di Sovana-Pitigliano. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 240 Prelati Domestici di Sua Santità: 1956. Monsig. Di Martino Riccardo, della diocesi di San Giuseppe di Maggio. 1957. Monsig. Alvarez Giulio, della diocesi di Valencia nel V e » gennaio nezuela. » » » Monsig. Granadillo Felice Oscar, della medesima diocesi. giugno 11 » Monsig. Scola Alberto (Roma). » » » Monsig. Maczynski Francesco, della diocesi di Vladislavia. 12 giugno » Monsig. Zinke Giovanni, della diocesi di Berlino. 11 luglio » Monsig. Ferreira Marco, dell'arcidiocesi di Caracas. » » » Monsig. Henriquez Luigi E., della medesima arcidiocesi. 27 agosto » Monsig. Drozd Antonio F., dell'arcidiocesi di S. Antonio. » » » Monsig. Gerbermann Giovanni, della medesima arcidiocesi. » Monsig. Hubertus Bruno I., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Morkovski Luigi I., della medesima arcidiocesi.. Monsig. Petru Giulio A . , della medesima arcidiocesi. , » » Monsig. Abenthum Carlo, dell'arcidiocesi di Monaco e18 settembre Frisinga. Monsig. Stadler Francesco, della medesima arcidiocesi. » » » 23 » » Monsig. Demandt Luigi, dell'arcidiocesi di Colonia. » » » Monsig. Ridder Bernardo, della medesima arcidiocesi. 24 » Monsig. Avenido Tommaso, della diocesi di Dumaguete.. 5 ottobre » Monsig. Alt Edoardo N., della diocesi di Grand Rapids. » » » Monsig. Bolger Tommaso J., della medesima diocesi. Monsig. Rupinski Francesco J., della medesima diocesi. » » » » » Monsig. Popell Carlo, della medesima diocesi. » » » Monsig. Pautler Ugo, della diocesi di Spokane. 18 » Monsig. Zimmerman Noel Victor, della diocesi di Ogdens» burg. Monsig. Biter Giovanni, della diocesi di Kansas City25 » » St. Joseph. » » Monsig. Coates Maurizio, della medesima diocesi. Monsig. Creviston Lorenzo, della medesima diocesi. » » » » » Monsig. Crowell Tommaso, della medesima diocesi. Monsig. Hennessey Giovanni, della medesima diocesi. » » Monsig. Murphy Daniele, della medesima diocesi. » Monsig. Murphy Giovanni, della medesima diocesi. » » Monsig. Nichol Giacomo, della medesima diocesi. » » » Monsig. O'Rourke Michele, della medesima diocesi. » » Monsig. Ruysser Giuseppe, della medesima diocesi. » » Monsig. Schumacher Riccardo, della medesima diocesi. » » Monsig. Stokes Paolo, della medesima diocesi. » » » » Monsig. Sullivan Giuseppe, della medesima diocesi. » » » Monsig. Tighe Arturo, della medesima diocesi. Monsig. Walton Roberto, della medesima diocesi. » » Monsig. Wogan Maurizio, della medesima diocesi. » » 31 » Monsig. Caussignac Giuseppe, della diocesi di Mende. » 8 novembre » Monsig. Jansen Uberto, dell'arcidiocesi di Colonia. 10 aprile Diarium Romanae Curiae 241 15 novembre 1957. Monsig. Kirwin Geraldo, della diocesi di Albany. Monsig. Rooney Raimondo F., della medesima diocesi. » » » » Monsig. Crine Michele A., della diocesi di Camden. » » Monsig. Doherty Giuseppe F., della medesima diocesi. » » Monsig. Doyle Bartolomeo B., della medesima diocesi. Monsig. Fallón Giovanni P., della medesima diocesi. » » » Monsig. Garvey Francesco J., della medesima diocesi. » Monsig. Henry Giovanni J., della medesima diocesi. » Monsig. Jess Alfredo W . , della medesima diocesi. » Monsig. Killeen Martino J., della medesima diocesi. » » » Monsig. Lucitt Edoardo B., della medesima diocesi. Monsig. Nickey Guglielmo J., della medesima diocesi. » Monsig. Brennan Carlo B., dell'arcidiocesi di Nuova York. Monsig. Fay Patrizio B., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Murtha Eugenio A . , della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Nolan Giacomo T., della medesima arcidiocesi. » » » Monsig. Troy Gaetano J., della medesima arcidiocesi. » » Monsig. Böggering Lorenzo, della diocesi di Münster. » 21 Monsig. Bauer Silvestro W . , della diocesi di Springfield» 22 Cape Girardean. » Monsig. Forst Marion F., della medesima diocesi. » » Monsig. Huels Giuseppe H., della medesima diocesi. » » » Monsig. Me Grane Walter J., della medesima diocesi. » Monsig. Mansuy Enrico Vittorio, della diocesi di Nancy. » 25 Monsig. Farrell Enrico Giuseppe, dell'arcidiocesi di Kin» 29 gston. » Monsig. Welsh Arturo Giacomo, della medesima arcidio» » 5 dicembre 11 16 18 » » » 19 » » » 3 » » » » gennaio » » » » 7 » » » » cesi. Monsig. Carreón Gesù, della diocesi di Tacambaro. Monsig. Du Roselle Fernando Maria Carlo Andrea, della » diocesi di Amiens. » Monsig. Marelli Paolo, dell'arcidiocesi di Milano. Monsig. Boyle Francesco J., dell'arcidiocesi di Nuova. York. » Monsig. Russell Bernardo F., della medesima arcidiocesi. Monsig. Galvin Geremia, della diocesi di Wagga-Wagga. » » Monsig. Harper Giovanni, della medesima diocesi. » Monsig. Lacet Augusto Ambrogio, della medesima diocesi. » Monsig. Lane Michele Francesco, della medesima diocesi. 1958. Monsig. Fortich Antonio, della diocesi di Bacolod. » Monsig. Lambayan Donato, della medesima diocesi. » Monsig. Miles Giovanni, della diocesi di Kamloops. » Monsig. Gatti Giovanni, della diocesi di Novara. Monsig. Coté Lorenzo, della diocesi di Sault Ste-Marie. Monsig. Junker Ermanno, della diocesi di Treviri. Monsig. Madden Giuseppe M., dell'arcidiocesi di Nuova> York. Monsig. Morton Enrico T., della medesima arcidiocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 242 10 gennaio » 13 15 17 18 20 » » » » » » » » » 21 22 25 » » » » 3 febbraio 6 » » 12 13 » 15 » » 20 25 » » 10 14 » » 1958. Monsig. Hintgen Vittorio Giovanni, delParcidiocesi di Dubuque. » Monsig. Carata Giuseppe, della diocesi di.Lecce. Monsig. Saulue Saverio, della diocesi di Baiona. Monsig. Delpy Giovanni, della diocesi di Costantina. » Monsig. Kaiser Wilson E., della diocesi di Great-Falls. » Monsig. Demesmay Giorgio, delParcidiocesi di Besançon. Monsig. Augustoni Guido, delParcidiocesi di Milano. » Monsig. Pagani Luigi, della medesima arcidiocesi. Monsig. Righetti Mario, delParcidiocesi di Genova. Monsig. Foti Francesco, della diocesi di Acireale. Monsig. Gomez-Rico y Martin de Almagro Aurelio, del priorato di Ciudad Real. Monsig. Jiménez Manzanares Giuseppe, del medesimo priorato. » Monsig. Cyarbide Berasategui Giuseppe Andrea, della diocesi di San Sebastiano. Monsig. Prévost Lodovico, della diocesi di Fall River. » Monsig. Bromley Patrizio, della diocesi di St. George's. Monsig. Minhava Angelo, della diocesi di Viia Real. Monsig. Hoberg Ermanno, della diocesi di Osnabrück. Monsig. Gordon Giovanni, delParcidiocesi di Dublino. » Monsig. O'Halloran Michele, della medesima arcidiocesi. Monsig. O'Regan Giovanni M., della medesima arcidio- » » » marzo » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. cesi. Bellotti Luigi, della diocesi di Verona. Moro Francesco, della diocesi di Ventimiglia. Soleri Paolo, della medesima diocesi. Vento Francesco, della medesima diocesi. Cecchi Augusto (Roma). Pantalleresco Alberto, delParcidiocesi di Malta. Velia Emanuele, della medesima arcidiocesi. Colaiacomo Gaetano, della diocesi di Segni. Fralleone Benedetto, della medesima diocesi. Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità: 30 » » 28 giugno 23 12 29 12 11 » agosto 1956. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Mahony Edoardo, della diocesi di South wark. Standen Ernesto, della medesima diocesi. Wall Dionigi Patrizio, della medesima diocesi. Reynolds Antonio Enrico, della medesima dio- aprile maggio » giugno luglio » » 1957. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. Monaghan Giovanni, della diocesi di Lancaster. Albs Guglielmo, della diocesi di Berlino. Brandstetter Paolo, della diocesi di Fulda. Bers Guglielmo, delParcidiocesi di Colonia. Gonzales Feliciano, delParcidiocesi di Caracas. Moneada Delfino, della medesima arcidiocesi. Rodríguez Morin Alessandro, della medesima arcidiocesi. Diarium Romanae Curiae 243 27 agosto 1957. Monsig. Herbst Enrico I., dell'arcidiocesi di San Antonio. » » » Monsig. Rihn Boy I., della medesima arcidiocesi. Monsig. Graf Ferdinando, dell'arcidiocesi di Colonia. 18 settembre » » Monsig. Bobens Giacomo, della medesima arcidiocesi. 23 Monsig. Rnmpf Alberto, dell'arcidiocesi di Friburgo in 5 ottobre Brisgovia. Monsig. Beer Alfredo, della medesima arcidiocesi. » 9 » » » Monsig. Kochs Antonio, della diocesi di Münster. » Monsig. Dumas Enrico Edmondo, della diocesi di Og18 densburg. » Monsig. Blacet Guglielmo della diocesi di Kansas City25 » St. Joseph. Monsig. Hogan Roberto, della medesima diocesi. » » » Monsig. Me Auliffe Michele, della medesima diocesi. » Monsig. Kleine-Natrop Giovanni, dell'arcidiocesi di Co8 novembre lonia. Monsig. Ryan Giovanni G. T., della diocesi di Albany. 15 » Monsig. O'Neill Giacomo E., della medesima diocesi. » Monsig. Hart Giacomo G., della medesima diocesi. » » Monsig. Argullo Michele A., della diocesi di Camden. » » Monsig. O'Connor Edoardo J., della medesima diocesi. » Monsig. Winowicz Leone S., della medesima diocesi. » » » » Monsig. Dunne Giuseppe A., dell'arcidiocesi di Nuova York. » Monsig. Westhues Giovanni H., della diocesi di Spring22 field-Cape Girardeau. Monsig. Lueeke Adolfo, della diocesi di Münster. » 26 » Monsig. Carley Giovanni Andrea, dell'arcidiocesi di Kin» 30 gston. Monsig. Sánchez Modesto, della prefettura apostolica di 5 dicembre La Paz. Monsig. Pereira da Silva Botelho Adriano, del patriar» cato di Lisbona. Monsig. Dormido y TJy Isidoro, della diocesi di Bacolod. » Monsig. Jentgens Gerardo, dell'arcidiocesi di Colonia. 16 Monsig. Marx Guglielmo della medesima arcidiocesi. » Monsig. Schneidt Giorgio, della diocesi di Eichstätt. » 3 gennaio 1958. Monsig. Rebueno Abelardo, della diocesi di Legaspi. Monsig. Bona Angelo, della diocesi di Novara. Monsig. Zanotti Antonio, della medesima diocesi. » Monsig. Devine Francesco P., della diocesi di Sault Ste» Marie. » Monsig. Salini Carlo Giuseppe, della medesima diocesi. » » » Monsig. Gillet Leone, della diocesi di Versailles. Monsig. Cenciarelli Monaldo, della diocesi suburbicaria » 15 di Albano. » Monsig. Massaccesi Valerio, della medesima diocesi. Monsig. Toffolini Ottone, dell'arcidiocesi di Udine. » 17 Monsig. Basadonna Ernesto, dell'arcidiocesi di Milano. 20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 244 20 gennaio 1958. Monsig. Bruno Giovanni Antonio, della diocesi di Mondovì. » » » Monsig. Zanella Angelo, della diocesi di Padova. » » » Monsig. Bimano Luigi, della medesima diocesi. 22 » » Monsig. Martucci Michele, delParcidiocesi di Benevento. 1 febbraio » Monsig. Bruschi Antonio, della diocesi di Rimini. » » » Monsig. Polverelli Amedeo, della medesima diocesi. 3 » » Monsig. Foucart Enrico, delParcidiocesi di Parigi. Camerieri segreti soprannumerari di Spada e Cappa di S. S. : 18 novembre 1957. Il sig. Melchior-Bonnet Cristiano, delParcidiocesi di Parigi. 12 febbraio 1958. Il sig. Flajani Ottavio, della diocesi di Teramo. 20 » » H sig. Barone Solari Ugo (Roma). Cameriere d'onore in abito paonazzo di S. 8.: 15 gennaio 1958. Monsig. Capobianco Paolo, delParcidiocesi di Gaeta. Camerieri d'onore soprannumerari di Spada e Cappa di S. S. : 20 febbraio 1958. Il sig. Sayour Elia, della diocesi di Brooklyn. » » » Il sig. Catenacci Dino (Roma). ONORIFICENZE Con Breve Apostolico, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : Il Collare dell'Ordine Piano : 20 febbraio 1958. A S. E. O Ceallaigh Sean T., Presidente dell'Irlanda. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire : La Gran Croce dell'Ordine Piano : 20 febbraio 1958. A S. E. Rio Emanuele, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario dell'Argentina presso la Santa Sede. » » » A S. E. Harfouche Giuseppe, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Libano presso la Santa Sede. La Placca dell'Ordine Piano : 20 febbraio 1958. Al Conte Aluni Pentini Massimo (Roma). La Commenda dell'Ordine Piano: 20 febbraio 1958. Al Marchese di Nannarini Ignazio (Roma). Diarium Romanae Curiae 245 La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe Civile: 14 gennaio 7 febbraio 20 » 1958. Al sig. Nava Claudio, dell'arcidiocesi di Modena. Al sig. Marone Cinzano Enrico, della diocesi di Alba. » Al sig. Padellaro Nazareno (Roma). La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 11 luglio 14 gennaio 1957. Al sig. Dupouy Napoleone, dell'arcidiocesi di Caracas. 1958. Al sig. Manfredini Lorenzo, dell'arcidiocesi di Modena. La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : aprile 1955. Al sig. De Camillis Mario (Roma). gennaio 1957. Al sig. Von Spee Ulderico, dell'arcidiocesi di Colonia. » febbraio » Al sig. Nagel Giuseppe, della medesima arcidiocesi. 2 luglio » Al sig. White Enrico Giacomo, della diocesi di Leeds. Al sig. Warren Luigi B., della diocesi di Trent on. 18 novembre )> 12 dicembre » Al sig. Serra Francesco, della diocesi di Savona. 14 » » AI sig. Lanfry Giorgio, dell'arcidiocesi di Rouen. 16 » Al sig. Lainati Giovanni, dell'arcidiocesi di Milano. gennaio 1958. Al sig. Mambretti Giacomo, della medesima arcidiocesi. » » » » Al sig. Vidili Vincenzo, dell'arcidiocesi di Torino. 17 » » Al sig. Steinruecke Bernardo, dell'arcidiocesi di Colonia. 21 » Al sig. De Palma Paolo, dell'arcidiocesi di Bari. 27 » Al sig. Verde Carlo, della diocesi di Alessandria. Al sig. Amelotti Luigi, della medesima diocesi. » Al sig. van Herck Francesco Saverio, dell'arcidiocesi di 1 febbraio Malines. Hoy ois Giovanni, della medesima arcidiocesi. Al sig. )) » » Al Curti Giovanni, dell'arcidiocesi di Milano. sig. 20 » » Al sig. Fazi Tullio (Roma). » » Al sig. Lepore Francesco (Roma). 25 » Al sig. Ormea Giovanni Battista (Roma). 11 marzo » Al sig. Rosolia Pietro (Roma). » 30 8 La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 20 febbraio 1958. Al Conte Mariotti Solimani Giulio (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 26 ottobre 1955. Al sig. Tolhurst Francesco Giuseppe, della diocesi di Southwark. 30 giugno 1956. Al sig. Leahy Maurizio, dell'arcidiocesi di Birmingham. 27 settembre » Al sig. Bone Federico, della diocesi di Southwark. 20 novembre » Al sig. Rigby Giovanni, dell' arcidiocesi di Birmingham. 18 dicembre » Al sig. Pielmeyer Francesco Enrico, dell'arcidiocesi di Colonia. 1 aprile 1957. Al sig. Gildemeister Stefano, della medesima arcidiocesi. 26 luglio » Al sig. Braddock Alberto P., dell'arcidiocesi di Birmingham. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 246 CS 3 settembre 1957. Al sig. Edwards Percival Enrico, della diocesi di HexhamNewcastle. Caggiano Vincenzo, della diocesi di Charleston. Al sig. IG ottobre Oldani Carlo, delParcidiocesi di Milano. Al sig. » » 24 Ronzani Francesco, della diocesi di San Gallo. Al sig. 4 novembre Keegan Patrizio, della diocesi di South wark. )) sig. Al dicembre 4 Al sig. Mauth Uberto Giuseppe Felice, della diocesi d£ » Liegi. Al sig. Fryns Enrico Lorenzo, della medesimi diocesi. Al sig. Dawant Renato, della medesima diocesi. » Al sig. Létrange Ernesto, delParcidiocesi di Reims. 14 » Al sig. Deschamps Massimo, delParcidiocesi di Rouen. Al sig. Hellouin de Menibus Roberto, della medesima arcidiocesi. Al sig. de Montgolfìer Régis, della diocesi di Viviers. Al sig. Fetel Giovanni, della diocesi di Arras. 20 Al sig. Zanetta Giovanni Gabriele, della diocesi di Gi» » nevra. » Al sig. de Nadaillac Arnaldo, delParcidiocesi di Parigi. » 3 gennaio 1958. Al sig. Stamprech Francesco, delParcidiocesi di Vienna. Al sig. Frauenheim Giorgio M., della diocesi di Buffalo. » 8 Al sig. Bachelot Enrico, della diocesi di Costantina. » Al sig. De Sainte-Croix Pietro, della medesima diocesi. » Al sig. Kaouki Marcello, della medesima diocesi. Al sig. Metz Giorgio, della diocesi di Nancy. » » Al sig. Desselier Pietro, delParcidiocesi di Lione. 13 » sig. Gaudin Pietro, delParcidiocesi di Parigi. Al » Pain vin Fernando, della medesima arcidiocesi. Al sig. » Al Adenauer Max, delParcidiocesi di Colonia. sig. 17 » » » » Al sig. Frohn Roberto, della medesima arcidiocesi. Al sig. Hochstein Teodoro, della medesima arcidiocesi. )) » Al sig. Kessler Ervino, della medesima arcidiocesi. » 21 » Al sig. Kesteloot Giuseppe, della diocesi di Bruges. )) Al sig. Sehnaoui Alberto, della diocesi di Zahlen e Furzoh. 23 Al sig. Joostens Emanuele, delParcidiocesi di Malines. 1 febbraio » 15 » Al sig. Barrett Dionigi, delParcidiocesi di Dublino. » Al sig. Johnson Stafford Giovanni, della medesima arcidiocesi. » Al sig. O'Hanlon Berchmans Erberto, della medesima arcidiocesi. Al sig. Robinson Giovanni, della medésima arcidiocesi.. » .La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 1 marzo 1958. Al sig. Basso Amolat Maurizio (Italia). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 12 agosto 1957. Al sig. Valdés Phillips Rodolfo, delParcidiocesi di Santiago del Chile. Diarium Romana-e Curiae 247 20 settembre 1957. Al sig. Eichelberger Roberto, dell'arcidiocesi di Friburgo in Brisgovia. 7 ottobre Al sig. Heidelberger Francesco, della medesima arcidiocesi. Al sig. Espoz Quevedo León, della prelatura « nullius » di Copiapó. 24 Al sig. Cancarini Davide, dell'arcidiocesi di Milano. » Al sig. Nogueira da Silva Antonio Augusto, dell'arcidio8 novembre » cesi di Braga. Al sig. Dinis da Fonseca Gioacchino, della diocesi di » » Guarda. 21 » Al sig. Farina Gerolamo, dell'arcidiocesi di Milano. 8 gennaio 1958. Al sig. Bavaglia Francesco Luigi, della diocesi di Forlì. » » » Al sig. Riccobono Erasmo, dell'arcidiocesi di Monreale. Ai sig. Drexler Carlo, dell'arcidiocesi di Vienna. » 14 » Al sig. Bertani Aurelio, dell'arcidiocesi di Modena. Al sig. Lugli Mario, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Rossi Carlo, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Tierno Simone, della diocesi di Diano-Teggiano. 16 Al sig. Bonelli di Salci Vincenzo (Roma). 17 » Al sig. Boyer Renato (Roma). » » 18 » Al sig. Melillo Alfredo (Roma). Al sig. Capozzi Ettore, della diocesi di Avellino. 29 1 febbraio » Al sig. Anciaux Paolo, dell'arcidiocesi di Malines. Al sig. Champagne Giuseppe, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. de Merode Amalrico, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Gothier Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Al sig. Richir Giacomo, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Voglaire Giovanni, della medesima arcidiocesi. Al sig. Maggio Giovanni, della diocesi di Chiavari. 7 14 » Al sig. Sella Pietro (Roma). Al sig. Mascólo Raffaele, della diocesi di Terni. » Al sig. Hanich Giovanni, dell'arcidiocesi di Vienna. 15 » Al sig. Rotter Lodovico, della medesima arcidiocesi. » Al sig. De Paula Giovanni, della diocesi di Bisaccia. 18 25 » Al sig. Ca vaniglia Giuseppe, (Roma). Al sig. Leone Rosario (Roma). » » 11 marzo » Al sig. Senesi Antonio (Roma). 16 » » II Cavalierato di san Silvestro Papa: 27 marzo 1957. Al sig. Janssen Guglielmo, dell'arcidiocesi di Colonia. 7 maggio » Al sig. Hatteisen Agostino, della medesima arcidiocesi. Al sig. Torres Ellul Michele, dell'arcidiocesi di Caracas. 11 luglio Al sig. Wisolek Edmondo, della diocesi di Berlino. 20 settembre » 25 » » Al sig. Posch enrieder Francesco Saverio, della diocesi di Ratisbona. Al sig. Riva Alessandro Giuseppe, dell'arcidiocesi di 7 ottobre Trento. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 248 12 dicembre 1957. Al sig. Clerici Giuseppe, della diocesi di Melo. » » Al sig. Olmos Muñoz Giovanni, della medesima diocesi. » » » Al sig. Dubosc Michele, delParcidiocesi di Rouen. 14 » » Al sig. d'Etchegoyen Armando, della medesima arcidio» cesi. » » Al sig. Louis-Delamare Giacomo, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Ottaviani Gerardo Ottaviano, della diocesi di 20 Montefeltro. 3 gennaio 1958. Al sig. Cavalieri Antonio, delParcidiocesi di Ferrara. Al sig. Paparella Alighiero, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Bauer Giovanni, delParcidiocesi di Vienna. » Al sig. Miranda Alarcón Beniamino, della diocesi di Chil» 8 lan. » Al sig. Bandoli Domenico, della diocesi di Forlì. » Al sig. Foschi Mario, della medesima diocesi. » » » Al sig. Foschi Telemaco, della medesima diocesi. » NECROLOGIO 1 marzo 6 8 13 16 26 27 29 1 aprile 1958. Monsig. Ortiz Arrieta Pedro Ottavio, Vescovo di Chachapoyas. Monsig. McCormack Giuseppe, Vescovo di Hexham e Newcastle. Monsig. Virág Perene, Vescovo di Pécs. Monsig. Alvarez Victor, Vescovo di Ayacucho. Monsig. Seiterich Eugenio, Arcivescovo di Freiburg in Breisgau. Monsig. Beck Guido Benedetto, Vescovo tit. di Mastaura di Asia, Vicario Apost, di Araucania. Monsig. Cartwright Hubert J., Vescovo tit. di Neve. Monsig. López Santamaria Innocéncio, Vescovo tit. di Trebenna, Prelato di Bom Jesús do Piaui. Monsig. Halsali Giuseppe, Vescovo tit. di Zabi. Monsig. Budanovié Lajeó, Vescovo tit. di Cisamo. Monsig. Arana Goigoras Bonaventura Giovanni Vincenzo, Vescovo tit. di Siniando. Monsig. O'Neill Patrizio, Vescovo di Limerick. Emo Card. Verde Alessandro, del tit. di S. Maria in Cosmedin, Arciprete della Patriarcale Basilica Liberiana. Monsig. Moreira Martínez Roberto, Vescovo di Linares. An. et vol. L 26 Maii 1958 (Ser. I I , v. X X V ) - N. 6 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIO APOSTOLICA ALEPPENSIS CHALDAEORUM SÜBLATA APOSTOLICA ADMINISTRATIONE DE GAZIRA SUPERIORE CHALDAEORUM, NOVA CONDITUR DIOECESIS IN REGIONE SYRIA, QUAE (( ALEPPENSIS CHALDAEORUM )) NUNCUPABITUR. PIUS E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quasi pastor ille divinus, qui « gregem suum pascit, in brachió suo congregat agnos et in sinu suo l e v â t » (cf. I s . 40, 11), Ecclesia sancta omnibus populis se benigna accommodât, ut eos amore suo complectatur, cum iisque uberiorem usque divinae gratiae copiam communicet. C u m igitur in Babylonensi synodo, nuper habita, venerabilis Frater Iosephus V I I Ghanima, Babylonensis Chaldaeorum Patriarcha, simulque sacri eius Ecclesiae Praesules, illo praeside, se optime facturos arbitrati sint, si in regionibus Syria ac Libano duas conderent dioeceses, hanc eorum sententiam quam libentissime accipimus atque probamus : Nos enim non latet hac sapienti ratione fidelibus christianis chaldaici ritus, Nobis dilectissimis, qui hoc incolunt territorium, aptiore cura consuli, eorumque necessitatibus seduliore studio subveniri. Ea igitur potestate usi, qua Christi vicem hisce in terris etsi impares sustinemus ; eorum consensu suppleto, qui in negotio aliquod habeant ius, ac re at17 - ACTA, vol. XXV, n. 6. — 26-5-1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 250 tento studio considerata, sequentia statuimus et iubemus. Apostolicam administrationem de Gazira superiore Chaldaeorum omnino exstinguimus, ideoque Syriam regionem, quae adhuc eiusdem administrationis iuri subiciebatur, in novae formam redigimus dioecesis, Aleppensis Chaldaeorum n u n c u p a n d a ^ ad eorum curationem christianorum e chaldaico ritu ibi commorantium. Cuius dioecesis Episcopus proprium domicilium in urbe A l e p p o constituet, cathedramque suae pontificalis auctoritatis in curiali templo, ibi exstante, collocabit, quod Nostro A p o s t o lico Internuntio aptius videbitur. H u i c itaque templo concedimus iura et privilegia, quae ad ceteras cathedrales aedes;iure spectant. Sacrorum praeterea Antistes omnibus pariter fruetur iuribus honoribusque, quae ad iuris normam ac secundum peculiares Orientalis Ecclesiae leges Episcopis pari dignitate debentur, at iis quoque obligabitur oneribus officiisque, quae ab hac ampla dignitate proficiscuntur. Decernimus autem ut idem Praesul, ac Sedes Aleppensis Chaldaeorum subiecti ac suffraganei sint venerabili Fratri Patriarchae Babylonensi Chaldaeorum eiusque praeclarae Ecclesiae. Est pariter Nobis voluntas ut mensa episcopalis, quae dicitur, sive pecuniis rebusque a fidelibus sponte oblatis constet, sive Curiae redditibus ; ut, ubi primum fieri possit, Consultores dioecesani eligantur, qui E p i s c o p o auxilio consilioque assint ; ut denique omnia, quae ad adulescentium institutionem attinent, qui Christi gratia invitante ad sacerdotium aspirent, ad cleri populique iura et onera, ad Administratoris A p o s t o l i c i electionem, Sede vacante, ad aliaque id genus, haec.sive communis iuris normis sive peculiaribus Ecclesiae Orientalis praescriptis dirigantur. Ad ea autem efficienda, quae hisce Litteris iussimus, venerabilem Fratrem Paulum Pappalardo, Archiepiscopum titulo Apamenum et in Syria Apostolicum Internuntium, eligimus, vel illum qui, eo tempore quo negotium agi debeat, huic praeerit Internuntiaturae. Ei vero, qui rem perfecerit, sive omnes tribuimus potestates ad id necessarias, cuilibet viro delegandas dummodo ecclesiastica dignitate praedito, sive onus imponimus peracti negotii documenta exarandi, eorumque exempla, ad unguem exacta, quam primum ad S. Congregationem pro Ecclesia Orientali mittendi. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos edixi- Acta PU Pp. XII 251 mus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum E o m a , apud S. Petrum, die tertio mensis Iulii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI 8. B. E. Cancellarius EUGENIUS Card. TISSERANT 8. Congr. pro Ecclesia Orientali a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Begens f Alfonsus Carinci , A r c h i e p . tit. S e l e u c , Decanus Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco ¡33 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. S. LITTERAE APOSTOLICAE I MALACENSIS PAENINSULA AB INTERNUNTIATURA APOSTOLICA IN INDIA SEIUNGATUR ET DELEGATIONI APOSTOLICAE THAILANDENSI ADICITUR. PIUS PP. XII Ad futuram rei memoriam. — Gravissimum supremi Pontificatus munus Nos monet, ut ea omnia mature praestemus, quae nomini catholico propagando atque Christifidelium inter ethnicos degentium saluti aptius conducere videantur. Huiusmodi acti studio atque consilio, mentem ad filios Nostros, in Malacensi Paeninsula incolentes, convertimus, qui ad praesens usque tempus Internuntiaturae Apostolicae Indicae fuerunt obnoxii. Cum vero nuper Litteris sub anulo Piscatoris expeditis D e legationem Apostolicam in Thailandia constituerimus, neque ullum lateat 252 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Malacam ab India longius distare, rem, ad banc Paeninsulam quod attinet, novo ordine componendam esse censemus. Sententiam igitur Sacri Consilii nomini christiano propagando ratam habentes, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi territoria Paeninsulae Malacensis, quae usque adhuc Internuntiiturae Apostolicae in India fuerunt subiecta, ab hac seiungimus atque Delegationi Apostolicae Thailandensi adicimus, quae deinceps Apostolica Delegatio Thailandiae et Paeninsulae Malacensis appelletur. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXVII mensis Novembris, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRTJGNOLA a Brevibus Apostolicis II SANCTUS IOANNES GUALBERTUS, ABBAS, CAELESTIS PATRONUS PUBLICORUM SILVARUM CUSTODUxM CIVITATIS SANCTI PAULI IN BRASILIA ELIGITUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Frondentium silvarum quibus cura est mandata, ii solent Sanctum Ioannem Gualbertum peculiari pietatis studio venerari, quippe qui, sevocatus a saeculo, in Vallis Umbrosae lucis vitam duxerit divinarum rerum contemplationi deditam. Qui cultus in regionem etiam Brasiliensem pervasit, ubi, ac quidem in publica silva Civitatis Paulopolitanae, eximia statua eiusdem viri, sanctimoniae laude illustris, est locata. Preces ergo ad Nos admotae sunt, ut eum publicis silvarum custodibus eiusdem Civitatis caelestem Patronum constitueremus. Quas preces, Dilecti Filii Nostri Caroli Carmeli Sanctae Acta Pii Pp. XII 253 Romanae Ecclesiae Presbyteri Cardinalis de Vasconcellos Motta, Archiepiscopi Sancti Pauli in Brasilia, commendatione suffultas, libenter audire statuimus eo consilio, ut illorum munus ad religionis pietatisque rationes conformaretur, iidemque malis omnibus, Sancti huius Caelitis deprecatione, prohiberentur. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque A p o stolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Ioannem Gualbertum, Abbatem, publicorum silvarum Custodum Civitatis Paulopolitanae, seu Sancti Pauli in Brasilia, praecipuum apud Deum Patronum facimus, eligimus, renuntiamus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae ordinum seu coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i v mensis Aprilis, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis EPISTULAE I AD E X C M U M P. D. RICHARDUM IACOBUM CUSHING, ARCHIEPISCOPUM BOSTON I E N S I , CUIUS ARCHIDIOECESIS ABHINC CENTUM ET QUINQUAGINTA ANNOS CONSTITUTA FUIT. PIUS PP. XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Iucundus cognitu ad Nos rumor pervenit, istic, consilio et impulsu, Venerabilis Frater, tuo atque sacro clero et christifidelibus, quibus sollers praees pastor, alacrem impendentibus operam, singularem in modum apparari sollemnia, propterea quod ab Archidioecesis istius ortu m o x centum et quinquaginta implebuntur anni. 254 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale In Ecclesiae Foederatarum Americae Civitatum fastis dies peculiari nitore fulget, perpetuo vobis grato animo recolendus, scilicet vi Idus Apriles anno MDCCCVIII, quo immortalis recordationis Decessor Noster Pius V I I Bostoniensem Dioecesim constituit. Ob tanti eventus felicitatem, p r o paternae caritatis affectu, quo artius usque labente aetate vobiscum devincimur, religiosis celebritatibus vestris cumulum allaturi, nolumus vobis gratulationis et hortatus significationes Nostras deesse. A n t e omnia sit D e o gratiarum actio, v o x laetitiae et laudis, quia supernae largitatis munere et caelesti adflante Spiritu, quo aspera molliuntur et deserta evangelici honoris floribus vernant, ex parvis primordiis catholica res istic adeo incrementa virium cepit ut merito bona existimatione et fama innotescatis. P r o f e c t o gratia D e i in vobis vacua non fuit, 1 at, illa collustrante et opitulante, pie et liberaliter agendi studia apud vos aluntur ; catholica opera et incepta apta moderationis compage stant; utriusque militiae clerus ita numero augetur, ut aliarum quoque dioecesium necessitatibus supersit. H o c a gloriosis maioribus, quasi hereditarium quoddam bonum accepistis, in quibus iuvat N o s apprime duos viros honestam in memoriam redigere, Franciscum Matignon et Ioannem Lefebure de Cheverus, primum Bostoniensem sacrorum Antistitem, « homines divites in virtute, pulchritudinis studium habentes, pacificantes i n domibus suis » . 2 F a x i t Deus, ut ea, quae celebraturi estis, sollemnia meliorum usque rerum praeferant auspicium ; ac futura aetas c u m praeterita apte et decore istic cohaereat per vividam vestram virtutem, quae praevia sit novae magnitudinis et digna heres antiquae. Haec autem animorum et operum magnitudo evangelicarum virtutum innitatur fundamentis, quae S. A u gustinus presse ita definit : « Ubi caritas, ibi pax : et* ubi humilitas, ibi caritas » . 3 Saluberrimorum igitur fructuum copiam ex festa commemoratione exoptantes, supernorum munerum conciliatricem esse volumus Apostolicam Benedictionem, quam tibi, Venerabilis Frater, cuius pastoralem sollertiam plane cognitam habemus, et Episcopis Auxiliaribus tuis, itemque universo clero et p o p u l o Bostoniensis Archidioecesis peramanter impertimus. Datum B o m a , apud S . Petrum, die x x n mensis Februarii, anno MCMLViii, Pontificatus Nostri undevicesimo. PIUS PP. XII 1 2 3 Cfr. / Cor., 15, 10. Eccli. 44, 6. In Epist. S. lohannis ad Pártaos, Prol. ; PL, 35, coli. 1977-78. Acta Pii Pp. XII 255 II AD E M U M P. D. FRANCISCUM TIT. ST. IOANNIS ET PAULI, S.R.E. CARDINALEM SPELLMAN, ARCHIEP. NEO-EBORACENSEM : ANNO CENTESIMO ET QUINQUA- GESIMO EXEUNTE AB EIUSDEM ARCHIDIOECESIS NATALI. PIUS PP. XII Dilecte F i l i Noster, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Quamvis fidelis et religiosus animus numquam fas esse putet beneficia silere divina, atque continenter poscat sincerae pietatis affectus, ut laudando eo accepta referantur dona, unde habuere principium, tamen excellentior et instantior est causa debitas D e o gratias agendi, c u m Ecclesiae ipsae, certis sollemnioris faustitatis temporibus circumactis, ortus sui memoriam recolunt. Quapropter valde probatur Nobis pastoralis sollicitudo, qua motus ipse, Dilecte F i l i Noster, in animo habes festis caerimoniis et indicta sacri cleri et populi frequentia centesimum et quinquagesimum celebrare annum, ex quo Neo-Eboracensis Dioecesis constituta est. Enimvero die vi Idus Apriles anno MDCCCVIH immortalis recordationis Decessor Noster Pius V I I per Apostolicas Litteras sub p l u m b o datas Archidioecesi isti, cui sollers pastor praees, formam iuris attribuit. Ecclesiasticorum annalium memorias replicantibus prorsus patet, quam ardua istic rei catholicae primordia fuerint : diu perpaucus sacerdotum numerus, fidelium exilis grex ; immania et tenacia impedimenta efficiebant, ut exiguos fructus impensa pareret opera ac languida spes iteratos solaretur conatus. Res autem in melius conversae sunt, c u m migrantium istic multitudo percrebruit et sacrorum Antistitum actuosa elaboravit industria, ut solidiore usque validae temperationis structura augescentibus necessitatibus obviam iretur. Ob id, divina opitulante gratia, gradatim istic Catholica Ecclesia fiduciae et solatii plena incrementa excepit, duabus praesertim praelucentibus animi dotibus, quae vosmet et bona existimatione et meritis cumulant, scilicet in hanc Petri Sedem firmissimo obsequio et, misericordiae ministra, in exemplum opifera largitate. N u n c autem D e o , qui omnium bonorum est auspex et dator, debitae gratiarum exsolvantur actiones et pia resonet laus, quia impulsu et industria tua, sacro clero et p o p u l o tuae curae commissis allaborantibus, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 256 istic catholicae vitae instituta orta vel amplificata sunt, et catholica caritas praeclaris auctibus florens sive intra, sive extra ecclesiasticae ditionis istius fines innumera, grata D e o , Christi Evangelio profutura et humanae consortioni utilia, excitat et fovet incepta. Ita — h o c sane vestrae vertit laudi — quantum potestis, ad rem deducitis materna Ecclesiae studia, ad quae pingenda S. Augustinus praeter alia praeclara et rara ita scripsit : <( Tu pueriliter pueros, fortiter iuvenes, quiete senes, prout cuiusque non corporis tantum, sed et animi aetas est, exerces ac d o c e s . . . Tu cives civibus, gentes gentibus et prorsus homines primorum parentum recordatione non societate tantum, sed quadam etiam fraternitate coniungis... Quibus honor debeatur, quibus affectus, quibus reverentia, quibus timor, quibus consolatio, quibus admonitio, quibus cohortatio, quibus disciplina, quibus obiurgatio, quibus supplicium sedulo doces : ostendens quemadmodum et non omnibus omnia, et omnibus charitas, et nulli debeatur iniuria » - 1 H a e c et in posterum sollicitius et intentius quaeritote, c u m nihil sit dulcius, nihil salutarius, c u m sincera fide et recti conscientia coniuncta, operosa et alacri caritate. Quod ex animo ominantes, enixa D e o admovemus vota, ut supernae gratiae munere, ad religionis incrementum et decus ex statis celebritatibus opima bonis fructibus colligatur messis : concordia virium, quibus bonum Christi certamen conseritur, stabilior firmetur; scientia salutis acrius e x c o l a t u r ; crescant sacerdotii candidatorum numerus et v i r t u s ; sanctitas et gravitas exornet m o r e s ; oppugnantibus quod pium et fas est sollicitior et ardentior obsistat voluntas. Haec omnia deprecationi Beatae Mariae V i r g i n i s committentes, ut felicem assequantur effectum, tibi, Dilecte F i l i Noster, et Episcopis Auxiliaribus tuis itemque clero utriusque militiae et fidelibus Neo-Eboracensis Archidioecesis, una tecum ob tanta anniversaria sollemnia laetaturae, A p o s t o l i c a m Benedictionem peramanter impertimus. D a t u m R o m a , apud Sanctum Petrum die x x v i u mensis Februarii, anno MDCCCCLVIII, Pontificatus Nostri undevicesimo. PIUS PP. XII 1 De moribus Ecclesiae catholicae, I, 63 ; Migne PL, 32, 1336-1337. Acta PU Pp. XI1 257 III AD E X C M U M P. D. IOANNEM ALEXANDRUM FLOERSH, ARCHIEPISCOPUM LUDOVICOPOLITANAM: CENTUM ET QUINQUAGINTA IMPLETIS ANNIS A CONSTITUTA EADEM ARCHIDIOECESI. PIUS PP. XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quoniam in rebus naturae et in moralibus institutis Deus est incrementi auctor et dator, congruens est religiosae pietatis officio Ipsi iuges persolvere gratias, ut bonorum fons, qui beneficiorum immemori menti arescit, memori effluere pergat, quin etiam uberior exundet. H a c re tu, Venerabilis Frater, p i o et religioso statuisti consilio, extra ordinem sollemni hac gratiarum actione celebrare et ad communem tuam gregisque tui destinare laetitiam recursum diei, qui hoc anno centesimus et quinquagesimus redibit, scilicet Dioecesis istius natalis : enimvero eam immortalis recordationis Decessor Noster Pius V I I die vi Idus Aprilis anno MDCCCVIII ecclesiastici iuris legitima forma constituit, pastoralem sedem urbem Bardspolitanam deligens, quam quidem postea hoc in honore Ludovicopolis consecuta est. H a c data occasione, aeque decorum atque utile est, tuo impulsu et ductu, recoli Archidioecesis istius rerum gestarum memorias, non illaudata maiorum facta relinquere, vestigare consilia et inquirere curas, quibus continuam per seriem sacrorum Antistites elaborarunt, ut catholicae vitae formae aptis temperationis iuncturis et compage struerentur. N u n c autem optatus quidem Nobis locus datur, ut bonae existimationis N o strae significationem Archidioecesi tuae exhibeamus ac dilaudemus diu impensam operam, ut catholicae Ecclesiae instituta istic solida disciplina constent et nova incepta temporis huius necessitatibus idonea exoriant u r ; imprimis tibi atque, diligentibus navitatis tuae adiutoribus, sacro clero et christifidelibus praecipuo vertit honori, quod multigenas constituistis vel provexistis scholas. Quod cogitate et p r o vide effectum est, id felicioribus usque auctibus crescat, vigescat, floreat. Tutela et praesidio Beatissimae Virginis Mariae freti, supplices D e o admovemus preces, ut huiusmodi a te instaurata sollemnia istic uberem et durabilem fructum pariant; utriusque militiae clerus numero et excellentia virtutis augeatur; a quovis periculo tuta, firma stent nuptiarum sacramento rata c o n u b i a ; gravitas et verecundia domesticum exornent Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 258 convictum ; fides vera, pura conscientia, mens sobria, illabefacta spes D e o vos magis magisque reddat acceptos et hominibus gratos. H a e c exoptantes ne tu, Venerabilis Frater, atque Christi oves, quibus moderaris, pignore benevolentiae Nostrae careatis, itemque ut animos vestros huic Petri Sedi obsequentissimos confirmemus, A p o s t o l i c a m Benedictionem peramanter vobis impertimus. D a t u m R o m a , apud Sanctum Petrum, die x mensis Martii, anno MDCCCCX,VIII, Pontificatus Nostri vicesimo. PIUS PP. XII IV AD EXCMTJM P. D. IOANNEM O'HARA, PHILADELPHIENSEM ARCHIEPISCOPUM : CENTESIMO ET QUINQUAGESIMO REVOLUTO ANNO AB EADEM ARCHIDIOECESI CONDITA. PIUS PP. XII Venerabilis Frater, salutem et A p o s t o l i c a m Benedictionem. — Praedulci christianae humanitatis nomine praedita, Philadelphiensis Archidioecesis — ut nuper scitu iucundum cognovimus — die vi Idus adventantis mensis A p r i l i s centesimum et quinquagesimum suum natalem celebrabit ; atque tu, Venerabilis Frater, ob tam fauste redeuntem memoriam, sacerdotes et fideles universos tuae curae concreditos ad pias vocans laetitias, congruentia rei sacra sollemnia es instauraturus. Quodsi quilibet unus religiosus et bene moratus, ubi accepta a D e o beneficia secum considerat, illud Psaltae : « Laudem D o m i n i loquatur os meum indefatigato repetit studio, multo maior est causa, certis tem- poribus ex instituto maiorum servandis, cur debita gratiarum actione concelebrentur benefacta caelestia, cum haec magnos coetus hominum affecerint. H o c Philadelphiensi ecclesiae feliciter obtigit. N a m annales eius in manus sumentibus manifesto occurrit, quantopere supernae benignitatis dignatio eius primordiis afflaverit, quantopere eius provexerit incrementa. Memoratu prorsus digna est opera, quam multi sacrorum Antistites, saepius arduis difficultatibus coortis, religionis studio incensi impenderunt, ut catholica vita istic aptis instrueretur praesidiis, et in multorum emolumentum insitas virtutis suae, qua nihil salutarius, exsereret v i r e s : 1 Ps. 144, 21. Acta Pii Pp. XII 259 inter quos Venerabilis Ioannes Neumann, praesertim ad paroeciales scholas quod attinet, praeclara sibi merita comparavit, vir morum lenitate, sollertia, prudentia adhuc egregiam famam opinionemque assecutus. H a u d sterilia vero fructus eius fuerunt exempla. Praeter alia non exiguo Archidioecesi isti vertit honori, quod in sacris expeditionibus studiosae ab ea curae adhibentur, quas quidem usque sollicitiores optamus, et istinc in dissitas terras ad Christi regnum amplificandum Evangelii praeconum cohors prodivit. Cum autem vos vestraque invisimus oculis Nostris intuiti sumus, Eucharisticas mensas fidelium turbis saepiri et in Deiparam V i r g i n e m , matrum omnium optimam semper opiferam, religionem eximiam coli. Multum cupientes, ut huiusmodi celebranda sollemnia in exemplum te industrium pastorem, atque eos omnes, qui catholica professione censentur, pro D e i gloria ad maiora usque perficienda moveant, incitent, acuant, vos paternis votis hortamur, ut ex ipso nomine, quo vestra Archidioecesis honestatur, magnifice sentiendi et agendi novus vobis aspiret afflatus ; atque idcirco paginam, ubi S. Augustinus caritati tribuit venerandum praeconium, proferimus meditandam : « Quanta est ista? Anima litterarum, prophetiae virtus, sacramentorum salus, scientiae solida- mentum, fidei fructus, divitiae pauperum, vita morientium... Sola est quam felicitas aliena non premit, quia non aemulatur, sola est quam felicitas sua non extollit, quia non inflatur. Sola est quam conscientia mala non pungit, quia non agit perperam. Inter opprobria secura est, inter odia benefica est : inter iras placida est, inter insidias innocens : inter iniquitates gemens, i n veritate respirans » . 2 Quo validius salubre hoc mentis vinculum te, Venerabilis Frater, et Christi oves curae tuae commissas D e o in perfungendis officiis iungat, caelestia auxilia adprecamur, atque horum pignus, Apostolicam Benedictionem peramanter vobis impertimus. Datum R o m a , apud Sanctum Petrum, die x n mensis Martii, anno MDCCCCLVIII, Pontificatus Nostri vicesimo. PIUS PP. XII 2 Sermo OCOL, 3; Migne PL, 39, .1535. 260 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale v AD EMUM P. D. HAMLETTJM JOANNEM CICOGNANI, ARCHIEPISCOPUM TIT. LAODICENSEM IN PHRYGIA, IN FOEDERATIS AMERICAE CIVITATIBUS DELEGATUM APOSTOLICUM, QUINA LUSTRA AB EPISCOPATU SUSCEPTO CELEBRATORUM. PIUS PP. XII Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Tres abhinc annos, tibi decem a suscepto sacerdotio lustra feliciter peragenti gratulationes Nostras libenter significavimus, egregia tua erga Ecclesiam et Apostolicam hanc Sedem merita suaviter repetentes, quae, hoc diuturno temporis intervallo, tibi comparasti, primo in alma Urbe, gravia commissa munera alacriter obeundo, deinde in ista tanti ponderis ac momenti Rerumpublicarum Foederatione, apud quam prudentia tua atque industria, praesertim inter belli universi discrimina et vicissitudines, maxime praefulserunt. Nunc autem tibimet ipsi, quintum ac vicesimum episcopatus natalem diem iam iam agenti, iucundum est Nobis existimationem et benevolentiam erga te Nostram iterum palamque confirmare. Tibi itaque, Venerabilis Frater, de sacro et episcopali ministerio tam diuturne sollerterque exercito laeto animo gratulamur, Deum instanti prece exorantes, ut supernis te donis ac solaciis ditare benigne velit. Quo autem faustitatis tuae celebratio salutarior christiano p o p u l o evadat, tibi ultro facultatem tribuimus, ut die constituta, post Sacrum pontificali ritu peractum, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium interea gratiarum conciliatrix et nuntia, peculiarisque Nostrae caritatis testis sit A p o stolica Benedictio, quam tibi, Venerabilis Frater, tuisque laborum consortionis, amantissime in D o m i n o impertimus. Datum B o m a e apud Sanctum Petrum, die x mensis Aprilis, anno MCMLVin, Pontificatus Nostri vicesimo. PIUS PP. XII Acta PU Pp. XI i NUNTIUS 261 RADIOPHONICUS AD CHRISTIFIDELES DIE PASCHATIS RESURRECTIONIS D. N. I. C., URBIS INCOLIS DEVOTA OMINA SUMMO PONTIFICI AC VENERATISSIMO PATRI IN FORO SANCTI PETRI PROCLAMANTIBUS. * Sospinti dalla sete ardente di luce sovrumana, diletti figli e figlie di R o m a e del mondo, siete convenuti, con la presenza o in spirito, in questo l u o g o , ove più vivido pare rinnovarsi con la solennità dei riti il fulgore della Risurrezione, per attingere da Cristo, sorgente di verità e di vita, l'onda ristoratrice della sua luce e della sua grazia. Cristo è Colui, che, debellate le tenebre di morte, risplende c o m e astro sereno sopra l'intiera umanità : « Ille, qui regressus ab inferis, humano generi serenus illuxit » - 1 Dispensatrice perenne di luce è la Pasqua cristiana, fin da quell'alba fortunata, vaticinata ed attesa per lunghi secoli, che vide la notte della passione tramutarsi in giorno rifulgente di letizia, allorché Cristo, distrutti i vincoli di morte, balzò, quale Re vittorioso, dal sepolcro a novella e gloriosa vita, affrancando la umana progenie dalle tenebre degli errori e dai ceppi del peccato. Da quel giorno di gloria per Cristo, di liberazione per gli uomini, non è più cessato l'accorrere delle anime e dei popoli verso Colui, che, risorgendo, ha confermato col divino sigillo la verità della sua parola : « Io sono la luce del mondo ; chi segue me, non cammina nelle tenebre, ma avrà la luce della vita » . 2 Da ogni plaga a Lui convergono, assetati e fiduciosi, tutti coloro che amano e credono nella l u c e ; c o l o r o che sentono gravare sui loro spiriti l'angoscia del dubbio e dell'incertezza; c o l o r o che sono stanchi dell'eterno vagare tra opposte dottrine, gli smarriti nelle vane ombre del secolo, i mortificati dalle colpe proprie ed altrui. In tutti coloro, che, come voi, hanno dischiuso la mente ed il cuore alla divina luce di Cristo, si è rinnovato il prodigio della risurrezione a novella vita, nel gaudio e nella intima pace. L ' « alleluja », che la Chiesa oggi canta per ogni dove sulla terra, ed al quale voi, esultanti, vi associate, è la viva testimonianza che Cristo è tuttora « luce del mondo », e tale sarà fino alla consumazione dei secoli : luce di verità, di unità, di vita alle umane generazioni. Come all'alba della creazione, la luce, scaturita per prima dalle mani * Die 6 Aprilis mensis a. 195S. Praecon. Pascli. Io. 8, 12. 1 2 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 262 dell'onnipotente Ordinatore del cosmo, ancora informe, caotico e tene3 b r o s o , f n posta quasi alla soglia di ogni ordine ed ornamento, all'origine di ogni sviluppo e di ogni v i t a ; così nell'opera di restaurazione, paragonata d a l l ' A p o s t o l o ad una nuova creazione, 4 la luce di Cristo è l'elemento primo, fecondo, indispensabile del nuovo ordine ristabilito dal F i g l i o di D i o . Ciò significa che l ' u o m o soltanto per Cristo ed in Cristo conseguirà la sua personale perfezione; per Lui le sue opere saranno vitali, i rapporti c o i propri simili e con le cose ordinati, le sue degne aspirazioni a p p a g a t e ; in una parola, per Cristo e da Cristo l ' u o m o avrà pienezza e perfezione di vita, ancor prima che sorgano sugli eterni orizzonti un nuovo cielo e una nuova terra. 5 Il medesimo V e r b o di D i o , che presiedè alla creazione di tutte le cose visibili ed invisibili, si è incarnato, per portare a compimento l'opera iniziata al principio dei tempi, di guisa che, come « nulla fu fatto senza di Lui » e « in Lui era la vita, e la vita era la l u c e » , 6 così non si può dare verità, bontà, armonia e vita, che non faccia c a p o a Cristo, maestro, sostegno ed esempio degli uomini. Oh, se questi riconoscessero la realtà della parola di Cristo (( Io sono la. luce del m o n d o », e ne accettassero tutta l'ampiezza, che non comporta limiti e recinti, esponendo mente e cuore ai divini suoi sprazzi, quanta vita, quanta serenità e speranza fiorirebbero in questa nostra valle ! Al contrario, se interne tragedie dilacerano gli spiriti, se lo scetticismo ed il vuoto inaridiscono tanti cuori, se la menzogna diventa arma di lotta, se l ' o d i o divampa tra le classi ed i p o p o l i , se guerre e rivolte si succedono da un meridiano all'altro, se si perpetrano crimini, si opprimono deboli, si incatenano innocenti, se le leggi non bastano, se le vie della pace sono impervie, se, in una parola, questa nostra valle è ancora solcata da fiumi di lacrime, nonostante le maraviglie attuate dall'uomo moderno, sapiente e c i v i l e ; è segno che qualche cosa è sottratta alla luce rischiaratrice e fecondatrice di D i o . Il fulgore della Risurrezione sia dunque un invito agli uomini di restituire alla luce vitale di Cripto, di conformare agli insegnamenti e disegni di Lui, il m o n d o e tutto ciò che esso abbraccia : anime e c o r p i , p o p o l i e civiltà, le sue strutture, le sue leggi, i suoi progetti. N o n prevalgano a trattenerli nè l'insensato o r g o g l i o , nè il vano timore che il lasciarsi ispirare da Cristo menomi la loro libertà o l'autonomia delle l o r o opere. D i o , che fin dai 3 4 Cfr. Gen. 1, 2-3. Cfr. Gal. 6, 15; 2 Cor. 5, 17. * Cfr. Apoc. 21, 1. Io. 1, 3-4. 8 Acta PU Pp. XII 263 primordi ha comandato a l l ' u o m o di sottomettere la terra ed operare in 7 essa, non ritira la sua parola, nè intende di sostituirsi a l l ' u o m o , bensì di guidarlo e sorreggerlo, affinchè si c o m p i a n o alla perfezione i suoi disegni, poiché nè D i o nè l ' u o m o sarebbero paghi di una qualsiasi esistenza del m o n d o , ma solo di una sua vita in costante progresso verso la pienezza della verità, della giustizia, della pace. Ma dove incontreranno gli uomini concretamente e con certezza la luce di Cristo? P e r quale visibile tramite essa diventa lume agli occhi mortali, norma pratica di azione e fecondità immediata di opere? V o i , diletti figli, lo sapete : della luce di Cristo è depositaria la Chiesa da L u i fondata ed assistita, pertanto in senso vero « lumen de lumine », realtà visibile e perenne, nello stesso tempo umana e divina, temporale ed eterna. A questa « città posta sul monte » 8 Cristo ha affidata « la parola più ferma dei pro- feti, a cui fate bene a prestare attenzione, come ad una fiaccola che risplen9 da in l u o g o oscuro » . Fissate dunque i vostri sguardi in essa, con la sincerità ed il sapiente discernimento dei figli della luce, non già c o l malsano compiacimento dei figli delle tenebre, che preferiscono, c o n l o r o danno, soffermarsi sulle inevitabili ombre, che accompagnano ogni realtà in parte anche umana. L ' o m b r a d e l l ' u o m o , iion che spegnere la luce di D i o , la pone in più chiaro risalto. È luce di D i o accesa sul m o n d o l'attenta vigilanza della Chiesa sulle dottrine, la sua assiduità nel diffóndere e difendere la verità, la sua non frettolosa prudenza verso le novità e i rivolgimenti, l'imparzialità nelle contese tra classi e nazioni, l'inflessibilità nel tutelare i diritti di ognuno, l'intrepidezza di fronte ai nemici di D i o e della società. Ciascuno di voi si domandi : che ne sarebbe, al presente, dei m o n d o , se tanta l u c e fosse mancata? Potrebbe forse esso vantarsi di quel complesso di conquiste materiali e morali, indicato dal nome civiltà? Sarebbe ancor vivo nelle coscienze il senso, così largamente diffuso, di giustizia, di vera libertà, di responsabilità, che anima la maggioranza dei p o p o l i e dei governanti? Che dire, p o i , della coscienza di unità della famiglia umana in consolante progresso nelle menti e nelle concrete attuazioni? Chi se non Cristo può raccogliere e fondere in un sol palpito di fraternità uomini così diversi per stirpe, per lingua, per costumi, quali siete tutti v o i , che Ci ascoltate, mentre vi parliamo in suo nome e per sua autorità? E g l i è veramente Colui, che, debellate le tenebre di morte, risplende come astro sereno sopra l'intiera umanità. 7 8 8 Cfr. Gen. 1, 28; 3, 23. Cfr. Matth. 5, .14. 2 Petr. 1, 19. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 264 Ma, in un m o d o del tutto particolare, Cristo risplende sopra la immensa famiglia dei credenti, sopra di v o i , che vi gloriate del nome di Cristo, a n o al punto di farvi partecipi della sua divina prerogativa. A l l e turbe che lo circondavano E g l i disse : (( V o i siete la luce del m o n d o » . 1 0 Tale indentità di missione, derivata da Cristo ai suoi seguaci, mentre costituisce in questi un titolo di eccelso onore, impone gravi responsabilità di azione. « Così risplenda la vostra luce agli o c c h i degli uomini, — egli soggiunse —, affinchè, vedendo le vostre buone opere, diano gloria al Padre vostro che è nei cieli w . 11 Ma quale « buona opera » più utile al m o n d o può farsi al presente dall'intiera cristianità, se non promuovere con tutte le forze il saldo ristabilimento della giusta pace? Individui e popoli, nazioni e Stati, istituti e gruppi, sono invitati dal Re della Pace ad insistere con fiducia in questa difficile ed urgente opera di gloria divina. Ad essa si dovrà dedicare tutta l'imponente riserva di intelligenza, di prudenza, e, ove fosse necessario, di salda fermezza, di cui dispone il m o n d o cristiano, coadiuvato da tutti gli altri che lealmente amano la pace. La sincerità nel volere la pace, la prontezza a compiere tutte le ragionevoli rinunzie che essa esige, la onestà nel discutere i suoi problemi, dovrebbero naturalmente dissipare le ombre della sfiducia ; ma se c i ò , — D i o non voglia, — non accadesse, si saprebbe finalmente a chi attribuire le responsabilità delle presenti disarmonie. Siate, dunque, luce di pace in questo m o n d o ottenebrato, e D i o sarà c o n voi in ogni evento ! E c c o , diletti figli e figlie di R o m a , d'Italia e del m o n d o , il messaggio che la presente Pasqua vi reca : credete nella luce di Cristo e della Chiesa, amate e difendete strenuamente questi sommi doni largiti da D i o al m o n d o . Vi ripetiamo pertanto con gli accenti dei secoli lontani, ma con la urgenza richiesta da un presente ancora incerto : « Amate questa luce, questa bramate di comprendere, di questa abbiate sete, affine di pervenire alla luce mediante la luce, vivendo in essa in tal m o d o da non incorrere mai più nella morte ». Poiché, o Signore, « in te è la fonte della vita, e nella tua luce vedremo l'eterno splendore » . 19 11 12 1 2 Così sia ! Matth. 5, 14. Ib. 16. Cfr. S. August. Tract. SJ in Ioann., n. 3-4 - Migne PL., t. 35, col. 1652-1653. t Acta Pii Pp. XII 265 ALLOCUTIONES I Familiis militum bello caducorum et eorum qui nondum in patriam rever terunt, Romae coadunatis. * Abbiamo volentieri accolto il vostro desiderio di essere benedetti da Noi, diletti figli reduci e famiglie dei dispersi in guerra. Purtroppo non possiamo intrattenerCi a lungo con voi, a causa dei limiti i m p o s t i c i dalla scarsa disponibilità di tempo, e d'altronde già ripetutamente abbiamo trattato il triste argomento della guerra, giudicando la sua liceità, indagando sulle sue cause, sottolineando le sue conseguenze, suggerendo i suoi rimedi. Tuttavia non potevamo rinunciare ad un incontro con voi, che portate sulle vostre carni e nel vostro cuore i segni di una sofferenza difficile, se non addirittura impossibile a lenirsi ; eccoCi dunque a riandare, sia pure per pochi istanti, agli innumerevoli campi di battaglia, dove per volere di capi si scontrarono e perdettero la vita giovani forti e generosi. Siccome prevedevamo allora quello che p o i tristemente accadde, N o i non mancammo di ammonire solennemente i reggitori di popoli, affinchè nulla fosse omesso di ciò che poteva arrestare gli uomini sull'orlo del baratro orrendo ; in quel giorno ormai lontano N o i proclamammo che nulla era perduto con la pace, mentre tutto poteva essere perduto con la guerra. 1 Purtroppo la Nostra voce di Padre accorato non fu ascoltata. Si scatenò la guerra : e furono spaventosi scontri di popoli, distruzioni di città; fu lo scompaginamento di tante famiglie, la scomparsa di tanto benessere; furono gli odii, le violenze più atroci, la noncuranza e il disprezzo di ogni diritto. Da quella guerra non pochi, per grazia di D i o , tornarono e poterono riabbracciare i loro cari, riprendere il loro lavoro. N o i salutiamo i reduci qui presenti con tutta l'effusione del Nostro affetto paterno, mentre preghiamo il Signore affinchè provveda a voi, alle vostre famiglie il necessario sostentamento, e ricordiamo, d'altra parte, a chi di dovere l'obbligo di non dimenticare il sacrificio che faceste ubbidendo alla chiamata della Patria, lasciando i vostri cari e affrontando generosamente, spesso eroicamente, gli inenarrabili disagi della guerra. Ma insieme con voi sono qui presenti alcune famiglie di caduti e di* Die 30 Martii mensis a. 1958. 1 Acta Ap. Sedis, a. 31, 1939, pag. 334. 18 - ACTA, vol. XXV, n. 6. — 26-5-1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 266 spersi in guerra ; ad esse vorremmo dire una particolare, breve, ma affettuosa parola di conforto. 1. Per chi non ha la fede, per c o l o r o che non hanno speranza, « qui spem non habent » , 2 i morti sono finiti per sempre : ridotti in polvere, confusi, ormai, con la terra che li raccolse, quando caddero sui campi di battaglia. A n c h e i « dispersi » non hanno per essi una sorte m o l t o migliore : non si sa infatti se v i v o n o , non si sa dove e come vivono ; sono pressoché perdute le speranze di poterli riabbracciare; forse — così essi immaginano — moriranno presto e la morte sarà anche per l o r o la fine di tutto, per sempre. Davanti ai caduti, pensando ai « dispersi », chi non ha fede può solo dare sfogo al dolore, può solo esser ripieno di desolazione, forse persino di disperazione. A c c a d e in tal m o d o che, le madri specialmente, non vogliono essere consolate e piangono perchè i l o r o figliuoli non sono più. 2. Ma voi, diletti figli, voi avete fede. Per v o i , quindi, la scena, pur rimanendo oltremodo dolorosa, è nondimeno illuminata dà una gran luce. Poiché i fedeli del Signore, tristi per la certezza della morte, sono consolati dalla promessa di una vita immortale : « ut quos contristai certa moriendi conditio, eosdem consoletur futurae immortalitatis promissio » . 3 Dunque la l o r o morte n o n è distruzione della vita, ma trasformazione; perchè mentre va in dissoluzione il c o r p o , l'anima di chi muore nel Signore si libra a v o l o e raggiunge D i o e Lo possiede, e ne è posseduta : e gode con L u i fino al giorno, in cui anche il c o r p o risorgerà e, riunito all'anima, sarà anch'esso beato per sempre. Dunque tu, o madre, non hai più il figliuolo sulla terra, ma sai che egli sta ad attenderti in cielo ; e tu puoi parlargli ; puoi, in un certo senso, anche ascoltarlo. Credi che il tuo figliuolo può aiutarti presso D i o più di quanto poteva fare, quando era ancora sulla terra. Che se poi l'anima di lui fosse ancora nel l u o g o della purificazione, tu sai che puoi, o madre, darle refrigerio : puoi affrettarne la liberazione, e al tempo stesso riceverne aiuto. A n c h e i « dispersi » non sono completamente tali per chi ha fede ; lo sguardo di D i o li segue dovunque. D i o , Padre amoroso e onnipotente, sa dov'essi sono, sa che cosa essi fanno, sa di che cosa hanno bisogno. D i o , che vede, provvede anche ; vale infatti anche per essi la parola di Gesù : « tutti i capelli del loro c a p o sono contati » 2 s 4 1 Thess. 4, 13. Praef. Befund. Matth. 10, 30. 4 e « nessuno di essi andrà Acta PU Pp. XII perduto » , 5 267 senza il permesso o il volere del Padre celeste. V o i , diletti figli e figlie, avete ferma fede in questa universale paterna provvidenza di D i o ; avete anche la certezza che i rapporti tra voi e i vostri cari «dispersi » non sono del tutto interrotti ; voi potete in qualche m o d o raggiungerli, potete aiutarli con le vostre preghiere. Essi, alla lor volta, — ce lo auguriamo — stanno innalzando preghiere a D i o per v o i , per la vostra serenità, per la vostra pace. A n c h e N o i preghiamo, affinchè, d o p o il sangue sparso in tanti campi, d o p o le sofferenze di tanti soldati combattenti e di tante famiglie rimaste nella desolazione e nell'abbandono, il Signore voglia scongiurare il pericolo di una nuova guerra. Guerra (( mondiale », come nessun'altra, e quindi, come nessun'altra, orrida e disastrosa per le sorti della intera umanità. E c c o , diletti figli, quanto Ci è nato in cuore e salito alle labbra in questo breve, ma affettuoso incontro. N o i speriamo di avervi ridato la certezza che tra voi e i vostri cari vi è indistruttibile, l'unione vera. Perchè N o i e v o i crediamo fermamente nel dogma consolante della comunione dei santi : comunione di cose sante fra i santi, cioè tra tutti i fedeli. Ed ora, prima di chiudere questo Nostro messaggio, non potremmo omettere di aggiungere una parola e una implorazione per c o l o r o che sono ancora trattenuti in prigionia, affinchè siano finalmente restituiti alle l o r o famiglie e alla l o r o patria ; parola che intendiamo di rivolgere in m o d o particolare ai Rappresentanti delle Associazioni estere presenti in questa Udienza, e che qui cordialmente salutiamo. Puisque Nous parlons à ceux qui sont revenus de la guerre, Nous ne pouvons omettre d'évoquer aussi tous ceux qui, treize ans après la fin des hostilités, sont encore retenus loin de chez eux comme prisonniers. Nous invitons instamment les autorités, dont dépend leur sort, à dégager cette question de toutes les implications et visées politiques et à la considérer comme elle est en réalité : une question d'humanité et de responsabilité morale devant Dieu. A tous les prisonniers, rendez enfin leur famille, leur patrie, la liberté. Nous invoquons les faveurs divines sur vous-mêmes, chers fils, et sur ceux qui vous sont chers, sur les familles encore désolées par l'absence d'un être aimé, sur ceux qui, retenus loin de leur foyer, confient à Dieu leur espoir de retour ; dans l'effusion de Notre cœur paternel, à tous Nous en accordons comme gage Notre Bénédiction Apostolique. 5 Cfr. Luc. 21, 18. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 268 II Iis qui interfuerunt Conventui XIII Societatis internationalis « de Psychologie appliquée », Romae habito. * Venus du monde entier pour participer en nombre imposant au XIII è m e Congrès de l'Association Internationale de Psychologie appliquée, vous avez désiré, Messieurs, pouvoir en cette occasion Nous rendre visite. Nous sommes heureux de vous accueillir ici et, de tout cœur, Nous souhaitons la bienvenue à chacun d'entre vous. Le sujet, qui vous intéresse et d'où le présent Congrès tire son nom, est la psychologie appliquée; mais, sans limiter vos investigations aux seules applications pratiques, vous prenez aussi très largement en considération des questions, qui relèvent de la psychologie théorique. Ainsi qu'on le constate dans la documentation abondante, que vous Nous avez communiquée, des quatre sections entre lesquelles sont répartis vos travaux, psychologie appliquée au travail et à l'orientation professionnelle psychologie médicale, psychologie scolaire, psychologie criminelle, judiciaire et pénitentiaire, chacune aborde maintes fois les questions de déontologie impliquées dans ses matières. V o u s avez relevé aussi qu'il existe à ce propos, parmi les psychologues et les théologiens, certaines divergences de vues, qui entraînent dans les idées et dans l'action des incertitudes regrettables, et vous Nous avez prié d'y apporter dans la mesure du possible quelques éclaircissements. Deux points surtout Nous ont été signalés : l'utilisation largement répandue de certains tests, 1 au moyen desquels on va jusqu'à fouiller sans scrupule les profondeurs intimes de l ' â m e ; puis le problème connexe, mais plus large, de la responsabilité morale du psychologue, celui de l'étendue et des limites de ses droits et de ses devoirs dans l'emploi des méthodes scientifiques, qu'il s'agisse de recherches théoriques ou d'applications pratiques. Nous aborderons ces deux points dans Notre exposé, mais en les encadrant dans une synthèse plus large : l'aspect religieux et moral de la personnalité humaine, objet de la psychologie. Nous considérerons successivement : * Habita die 10 Aprilis mensis a. 1958. Le test se définit comme une expérience diagnostique, qui a pour but de mettre en lumière, aussi objectivement et exactement que possible, les caractères distinctifs du psychisme d'une personnalité, ou même seulement quelques-unes de ses particularités. 1 Acta PU Pp. XII 269 1. la définition de la personnalité humaine au point de vue psychologique et moral ; 2. les obligations morales du psychologue à l'égard de la personnalité humaine ; 3. les principes moraux fondamentaux concernant la personnalité humaine en psychologie. I La définition de la personnalité humaine au point de vue psychologique et moral. 1. Le terme de (( personnalité », se rencontre aujourd'hui presque partout, mais avec des sens divers. A vrai dire, il sufiît de parcourir l'abondante bibliographie du sujet, pour se rendre compte que beaucoup de notions touchant à la structure psychique de l'homme sont exprimées en termes techniques, qui conservent partout le même sens fondamental; cependant plusieurs éléments du psychisme humain restent encore mal précisés et n ' o n t pas encore trouvé une définition adéquate. Le terme de « personnalité » est de ce nombre, en psychologie scientifique, comme en psychologie appliquée. Il importe donc de préciser comment Nous l'entendons. Bien que Nous envisagions surtout les aspects moraux et religieux, alors que vous vous arrêtez principalement à l'aspect psychologique, Nous ne pensons pas que ces points de vue différents doivent entraîner des oppositions ou des contradictions, aussi longtemps qu'ils restent objectifs et s'efforcent d'adhérer aux faits. Nous définissons la personnalité comme « l'unité psycho-somatique de l'homme, en tant que déterminée et gouvernée par l'âme ». 2. Cette définition parle d'abord de la personnalité c o m m e une « unité », parce qu'elle la considère comme un tout, dont les parties, bien que conservant leurs caractères spécifiques, ne sont point séparées, mais reliées organiquement entre elles. C'est pourquoi la psychologie peut considérer aussi bien les facultés psychiques et leurs fonctions séparément, dans leur structure propre et leurs lois immanentes, que dans leur totalité organique. La définition caractérise ensuite cette unité comme « psychosomatique ». Les points de vue du théologien et du psychologue se rencontrent ici sur bien des points. Les ouvrages techniques de psychologie s'attardent en effet à considérer, jusque dans le détail, l'influence du corps sur l'esprit, auquel il fournit un apport continu d'énergies par ses processus vitaux ; ils étudient d'autre part, celle de l'esprit sur le corps ; et Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 270 s'efforcent de déterminer scientifiquement les modalités du gouvernement des tendances psychiques par l'âme spirituelle et d'en tirer des applications pratiques. La définition dit ensuite que l'unité psycho-somatique de l'homme est (( déterminée et gouvernée par l'âme ». L'individu, en tant qu'unité et totalité indivisible, constitue un centre unique et universel de l'être et de l'action, un « moi » qui se possède et dispose de lui-même. Ce « moi » est le même pour toutes les fonctions psychiques, et reste le même malgré l'écoulement du temps. L'universalité du « moi » en étendue et en durée s'applique en particulier au lien causal, qui le relie à ses activités spirituelles. Ce « moi » universel et permanent prend, sous l'influence de causes internes ou externes, consciemment perçue ou implicitement acceptée, mais toujours par une libre décision, une attitude déterminée et un caractère permanent, tant en son être intérieur, que dans son comportement extérieur. Comme cette marque propre de la personnalité provient en dernier ressort de l'âme spirituelle, on la définit c o m m e « déterminée par l'âme », et puisqu'il ne s'agit pas d'un processus occasionnel, mais continu, on ajoute « gouvernée par l'âme ». Il peut se faire que certains traits d'un caractère acquièrent un relief plus accusé et qu'on désigne cette dominante du terme de « personnalité », mais l'existence de telles dominantes n'est pas requise pour qu'on puisse parler d'une personnalité au sens de la définition. La personnalité peut être considérée, soit c o m m e un simple fait, soit à la lumière des valeurs morales, qui doivent la gouverner. On sait qu'il existe des personnalités de valeur et d'autres insignifiantes, d'aucunes sont troubles, vicieuses ou dépravées, d'autres épanouies, droites, honnêtes. Mais les unes c o m m e les autres portent ces caractères, parce qu'elles se sont donné, par leur libre décision, telle ou telle orientation spirituelle. Ni la psychologie ni la morale ne négligeront ce fait, même si toutes deux considèrent de préférence l'idéal, auquel la personnalité tend. 3. Puisque l'aspect moral et religieux coïncide pour une large part avec le précédent, il Nous suffira d'ajouter quelques indications. La métaphysique considère l'homme c o m m e un être vivant, doué d'intelligence et de liberté, dans lequel le corps et l'âme sont unis en une seule nature possédant une existence indépendante. En termes techniques, on parlerait de « r a t i o n a l i s naturae individua s u b s t a n t i a » . 2 Cfr. S. Th. 1 p. q. 29 a. 1. 2 En ce sens, Acta Pii Pp. XII 271 l'homme est toujours une personne, un « individu » distinct de tous les autres, un « moi » du premier au dernier instant de sa vie, même quand il n'en a pas conscience. On trouve donc une certaine différence entre ce point de vue et les expressions de la psychologie, mais toutefois sans qu'il y ait de contradiction insoluble. Les traits les plus importants de la personnalité au point de vue moral et religieux sont les suivants : a) L ' h o m m e est tout entier l'oeuvre du Créateur. Même si la psychologie n'ent tient pas compte dans ses recherches, dans ses expériences et ses applications cliniques, c'est toujours sur l'œuvre du Créateur qu'elle travaille ; par ailleurs cette considération est essentielle au point de vue moral et religieux, mais aussi longtemps que le théologien et le psychologue restent objectifs, il n ' y a pas à craindre de conflit, et tous deux peuvent aller de l'avant dans leur domaine propre et selon les principes de leur science. Quand on considère l'homme comme œuvre de Dieu, on y découvre deux caractéristiques importantes pour le développement et la valeur de la personnalité chrétienne : sa ressemblance à Dieu, procédant de l'acte créateur, et sa filiation divine dans le Christ, manifestée par la Rév vélation. La personnalité chrétienne en effet devient incompréhensible, si l'on néglige ces données, et la psychologie, surtout appliquée, s'expose elle aussi à des incompréhensions et à des erreurs, si elle les ignore. Car il s'agit bien de faits réels et non point imaginés ou supposés. Que ces faits soient connus par révélation n'enlève rien à leur authenticité, car la révélation met l'homme en demeure de dépasser les bornes d'une intelligence limitée, pour se laisser prendre par l'intelligence infinie de Dieu. ö) La considération de la finalité est également essentielle au point de vue moral et religieux. L ' h o m m e a la possibilité et l'obligation de perfectionner sa nature, non comme il l'entend, mais selon le plan divin. P o u r achever l'image de Dieu dans sa personnalité, il doit non point suivre ses instincts, mais les normes objectives, telles que celles de la déontologie médicale, qui s'imposent à son intelligence et à sa volonté et qui lui sont dictées par sa conscience et par la révélation. La conscience s'éclairera d'ailleurs, en interrogeant les opinions d'autrui et la sagesse traditionnelle de l'humanité. Il y a quelques années, on a rédigé en Amérique un code de déontologie médicale : « Ethical Standards for Psychologists », qui se base sur les réponses de 7.500 membres de P« American Psychologica! Association » (Washington D. C ) . Même si ce code con- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 272 tient certaines affirmations discutables, on doit approuver l'idée qui l'inspire : le recours aux personnes sérieuses et compétentes pour découvrir et formuler des normes morales. Quiconque néglige ou méprise les normes de l'ordre moral objectif, n'acquerra qu'une personnalité déformée et imparfaite. c) Par ailleurs, dire que l'homme est tenu d'observer certaines règles de moralité, c'est le tenir pour responsable, croire q u ' i l a la possibilité objective et subjective d'agir selon ces règles. Cette affirmation de la responsabilité et de la liberté est également essentielle à la personnalité. On ne peut donc pas, en dépit de certaines positions défendues par quelque^ psychologues, abandonner les présupposés suivants, sur lesquels d'ailleurs il serait souhaitable qu'on réalise un accord aussi étendu que possible entre les psycholoques et les théologiens : 1. un homme quelconque doit être considéré c o m m e normal jusqu'à preuve du c o n t r a i r e ; 2. l'homme normal ne possède pas seulement une liberté théorique, mais il en a réellement aussi l'usage ; 3. l'homme normal, quand il utilise c o m m e il le doit les énergies spirituelles qui sont à sa disposition, est capable de vaincre les difficultés, qui entravent l'observation de la loi morale ; 4. les dispositions psychologiques anormales ne sont pas toujours contraignantes et n'enlèvent pas toujours au sujet toute possibilité d'agir librement ; 5. même les dynamismes de l'inconscient et du subconscient ne sont pas irrésistibles; il reste possible, dans une large mesure, de lés maîtriser, surtout pour le sujet normal ; 6. l'homme normal est donc ordinairement responsable des décisions q u ' i l prend. d) Enfin pour comprendre la personnalité, on ne peut faire abstraction de l'aspect eschatologique. Aussi longtemps que l'homme vit sur terre, il peut vouloir le bien c o m m e le mal ; mais, une fois séparée du corps) par la mort, l'âme reste fixée dans les dispositions acquises durant la vie. Au point de vue moral et religieux, l'élément décisif dans la structure de la personnalité est précisément l'attitude, qu'elle adopte à l'égard de D i e u , fin dernière qui lui est proposée par sa nature même. Si elle s'est orientée vers lui, elle le restera; si, au contraire, elle s'en est détournée, elle gardera la disposition qu'elle s'est volontairement donnée. P o u r la psychologie, ce dernier épisode du devenir psychique peut ne revêtir qu'un intérêt secondaire. Toutefois, comme elle s'occupe des Acta PU Pp. XÎI 273 structures psychiques et des actes qui en procèdent et qui contribuent à l'élaboration finale de la personnalité, le destin de celle-ci ne devrait pas lui rester tout-à-fait indifférent. Tels sont les points, que Nous voulions développer au sujet de la personnalité, considérée sous l'angle moral et religieux. Ajoutons-y quelques brèves remarques. Les ouvrages de votre spécialité traitent aussi des dominantes dans la structure de la personnalité, c'est-à-dire des dispositions qui déterminent l'aspect de son psychisme. De la sorte, vous répartissez les hommes en groupes, selon que dominent chez eux les sens, les instincts, les émotions et affections, le sentiment, la volonté, l'intelligence. Même au point de vue religeux et moral, cette classification n'est pas sans importance, car la réaction des divers groupes aux motifs moraux et religieux est souvent toute différente. V o s publications traitent souvent aussi la question du caractère. La distinction et le sens des concepts de « caractère » et de « personnalité » n'apparaissent pas partout uniformes. On va même parfois jusqu'à les prendre comme synonymes. Oertains tiennent que l'élément principal du caractère est l'attitude que l'homme adopte vis-à-vis de sa responsabilité; pour d'autres, c'est sa prise de position devant les valeurs. La personnalité de l'homme normal se trouve nécessairement confrontée aux valeurs et aux normes de la vie morale, qui comprend aussi, comme Nous l'avons dit, la déontologie médicale ; ces valeurs ne sont pas de simples indications, mais des directives obligatoires. Il faut prendre position à leur égard, les accepter ou les refuser. Ainsi s'explique qu'un psychologue définisse le caractère comme (( la constante relative de la recherche, de l'appréciation, de l'acceptation personnelles des valeurs ». Maints travaux de votre Congrès font allusion à cette définition, ou même la commentent amplement. Un dernier fait, qui attire l'intérêt commun du psychologue et du théologien, est l'existence de certaines personnalités, dont la seule constante est, pour ainsi dire, l'inconstance. Leur superficialité semble invincible, et n'admet comme valeur que l'insouciance ou l'indifférence devant tout ordre de valeurs. P o u r le psychologue, c o m m e pour le théologien, ceci ne constitue pas un motif de découragement, mais plutôt un stimulant au travail et l'invitation à une collaboration féconde, afin de former d'authentiques personnalités et de solides caractères pour le bien des individus et des communautés. 274 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II Les obligations morales du psychologue à l'égard de la personnalité humaine Nous en arrivons maintenant aux questions de déontologie médicale, dont vous Nous avez demandé la solution, c'est-à-dire, d'abord à la licéité de certaines techniques et de la manière d'appliquer les tests psychologiques, puis aux principes d'ordre religieux et moral, qui sont fondamentaux pour la personne du psychologue et celle du patient. Remarquons, d'ailleurs, que les questions de déontologie ici traitées concernent aussi quiconque possède l'usage de la raison et, d'une manière générale, quiconque est capable de poser un acte psychique conscient. Les tests et les autres méthodes d'investigation psychologique ont contribué énormément à la connaissance de la personnalité humaine et lui ont rendu des services signalés. Aussi pourrait-on penser qu'il n'existe en ce domaine aucun problème particulier de morale médicale et qu'on peut tout approuver sans réserves. Personne ne niera en fait que la psychologie moderne, considérée dans son ensemble, mérite l'approbation au point de vue moral et religieux. Cependant, si l'on considère en particulier les buts qu'elle poursuit et les moyens qu'elle met en œuvre pour les réaliser, on sera amené à faire une distinction. Ses buts, c'est-à-dire, l'étude scientifique de la psychologie humaine et le guérison des maladies du psychisme, n'ont rien que de l o u a b l e ; mais les moyens utilisés prêtent parfois à des réserves justifiées, comme Nous le signalions plus haut à propos de l'ouvrage paru en Amérique : « Ethical Standards for Psychologists » . Il n'échappe pas aux meilleurs psychologues que l'emploi le plus habile des méthodes existantes ne réussit pas à pénétrer dans la zone du psychisme, qui constitue, pour ainsi dire, le centre de la personnalité et reste toujours un mystère. A r r i v é à ce point, le psychologue ne peut que reconnaître avec modestie les limites de ses possibilités et respecter l'individual^té de l'homme, sur lequel il doit porter un j u g e m e n t ; il devrait s'efforcer d'apercevoir en tout homme le plan divin et aider à le développer dans la mesure du possible. La personnalité humaine, avec ses caractères propres, est en effet la plus noble et la plus étonnante des œuvres de la création. Or à qui prend connaissance de vos travaux, il apparaît que certains problèmes moraux se posent ici : V o u s révélez en effet plusieurs fois les objections, que soulève la pénétration du psychologue dans l'intime de la personnalité d'autrui. Ainsi, par exemple, l'utilisation de la narcoanalyse, discutée déjà en psychothérapie, est considérée comme Acta Pii Pp. XII 275 illicite dans l'action judiciaire ; de même l'emploi de l'appareil à détecter 3 le mensonge, qu'on appelle « Lie-detector » ou « poligrafo » . Tel auteur dénonce les conséquences nocives des tensions émotives violentes, provoquées dans un sujet à titre expérimental, mais assure aussi qu'il faut savoir préférer l'intérêt du progrès scientifique à celui de la personne individuelle, qui sert de sujet à l'expérience. Quelques-uns, dans la recherche et le traitement psychiatriques, effectuent des interventions, qui n ' o n t pas reçu l ' a c c o r d préalable du patient, ou dont il ne connaissait pas la portée exacte, Aussi la révélation du contenu réel de leur personnalité peut-elle provoquer chez certains des traumatismes sérieux. En bref, on peut dire qu'il faut parfois déplorer l'intrusion injustifiée du psychologue dans la personnalité profonde et les dommages psychiques sérieux, qui en résultent pour le patient, et même pour de tierces personnes. Il arrive qu'on ne s'assure pas de l'entier consentement de l'intéressé et q u ' o n allègue, pour justifier des procédés contestables, la priorité de la science sur les valeurs morales et sur les intérêts des particuliers (c'est-à-dire, en d'autres termes, celle du bien commun sur le bien particulier). Nous allons vérifier la valeur des principes, qu'invoquent même de bons psychologues pour justifier certaines manières d'agir contestables » 1. L'intérêt de la science et l'importance de la psychologie La morale enseigne que les exigences scientifiques ne justifient pas à elles seules n'importe quelle manière d'utiliser les techniques et les méthodes psychologiques, même par des psychologues sérieux et pour des fins utiles. La raison en est que les personnes intéressées aux processus d'investigation psychologique n'ont pas seulement à tenir compte des lois scientifiques, mais aussi de normes transcendantes. En effet, ce qui est d'abord en question, ce n'est pas la psychologie elle-même et ses progrès possibles, mais la personne humaine qui l'utilise, et celle-ci 3 La narco-analyse consiste, à peu près, en une forme spéciale d'interrogatoire sous l'action d'une substance hypnotique (le pentothal sodique connu vulgairement comme le « sérum de vérité ») qui, injecté par voie intraveineuse à doses calculées, favorise la révélation d'attitudes ou de contenus mentaux que le sujet, lorsqu'il est en état de conscience claire, tient cachés intentionnellement ou inconsciemment. Le « Lie-detector » ou « poligrafo » est un dispositif qui permet l'enregistrement simultané de manifestations' somatiques diverses — et, de leur nature, incontrôlables par le sujet — accompagnant des attitudes émotives qui se produisent sous certaines conditions en même temps que des mensonges conscients, dont ces manifestations somatiques deviennent donc des indications indirectes, en dehors de toute participation délibérée du sujet examiné (cfr. LEANDRO CASESTREIXI, Libertà e responsabilità nella ricerca psicologica, Roma 1 9 5 5 , pag. 8-9). 276 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale obéit à des normes supérieures, sociales, morales, religieuses. Il en va de même, d'ailleurs, dans les autres branches de la s c i e n c e ; les mathématiques, par exemple, ou la physique, en elles-mêmes sont étrangères à la morale et échappent donc à ses normes, mais la personne qui s'adonne à leur étude et applique leurs lois ne quitte jamais le plan moral, parce qu'à aucun moment son action libre ne cesse de préparer sa destinée transcendante. La psychologie c o m m e science ne peut donc faire valoir ses exigences que dans la mesure où se trouvent respectées l'échelle des valeurs et les normes supérieures, dont Nous avons parlé, et parmi lesquelles figurent celles du droit, de la justice, de l'équité, le respect de la dignité humaine, la charité ordonnée pour soimême et autrui. Ces normes n ' o n t rien de mystérieux, mais apparaissent clairement à toute conscience droite, et sont formulées par la raison naturelle et par la révélation. Dans la mesure où on les observe, rien n'empêche de faire valoir les justes exigences de la science psychologique en faveur des méthodes modernes d'investigation. 2. Le consentement du sujet Le deuxième principe en discussion est celui des droits de la personne, qui se prête aux expériences ou au traitement psychologiques. En soi, le contenu du psychisme appartient exclusivement à la personne (ici, au sujet des expériences et du traitement) et reste connu d'elle seule. Celle-ci pourtant en manifeste déjà quelque chose par le simple fait de son comportement. Lorsque le psychologue s'occupe de ce qui est ainsi révélé, il ne viole point le psychisme intime du sujet. Il peut aussi agir en toute liberté, lorsque l'individu en exprime consciemment une partie et signifie dans ce cas qu'il n'attache aucune importance au secret. Mais il est une large part de son monde intérieur, que la personne ne découvre qu'à peu de confidents et défend contre l'intrusion d'autrui. Certaines choses seront même gardées secrètes à tout prix et à l'égard de n'importe qui. Il y en a d'autres enfin qu'elle ne saurait considérer. La psychologie montre en outre qu'il existe une région du psychisme intime — en particulier des tendances et des dispositions — si cachée que l'individu n'arrivera jamais à la connaître ni même à la soupçonner. Et de même qu'il est illicite de s'approprier les biens d'autrui ou d'attenter à son intégrité corporelle sans son consentement, il n'est pas permis d'entrer, contre sa volonté, dans son domaine intérieur, quelles que soient les techniques et les méthodes employées. Acta PU Pp. XII 277 Mais on peut en outre se demander, si le consentement de l'intéressé suffit a ouvrir sans réserve au psychologue l'accès de son psychisme. Si ce consentement est extorqué injustement, toute action du psychologue sera illicite ; s'il est vicié par un manque de liberté (dû à l'ignorance, à l'erreur ou à la tromperie), toute tentative de pénétrer dans les profondeurs de l'âme sera immorale. Par contre, s'il est donné librement, le psychologue peut dans la plupart des cas, mais pas toujours, agir selon les principes de sa science sans contrevenir aux normes morales. Il faut voir, si l'intéressé n'a point dépassé les limites de sa compétence et sa capacité à donner un consentement valable. L'homme, en effet, ne dispose pas d'un pouvoir illimité sur lui-même. Souvent dans vos travaux, on allègue (sans toutefois en citer la formule) le principe juridique : « volenti non fit iniuria » : « si la personne consent, on ne lui cause aucune injustice ». Remarquons d'abord que l'intervention du psychologue pourrait très bien léser les droits d'un tiers, par exemple, en révélant des secrets (d'Etat, d'office, de famille, de confession), ou simplement le droit d'individus ou de communautés à leur réputation. Il ne suffit pas que le psychologue lui-même ou ses assistants soient tenus au secret, ni q u ' o n puisse parfois, pour des raisons graves, confier un secret à une personne prudente. Car, comme Nous l'avons déjà signalé dans Notre allocution du 13 avril 1953 sur la psychothérapie et la psychologie, certains secrets ne peuvent absolument pas être dévoilés, même à une seule personne prudente. Quant au principe « volenti non fit iniuria », il ne lève devant le psychologue qu'un seul obstacle, à savoir, le droit de la personne à protéger son monde intérieur. Mais d'autres obstacles peuvent subsister en vertu d'obligations morales, que le sujet ne peut supprimer à son gré, par exemple, la religiosité, l'estime de soi, la pudeur, la décence. En ce cas, bien qu'il ne viole aucun droit, le psychologue manque à la morale. Il importe donc d'examiner pour chaque cas particulier, si l'un de ces motifs d'ordre moral ne viendrait pas s'opposer à son intervention et d'en apprécier exactement la portée. 3. L'altruisme héroïque Que faut-il penser du motif de l'altruisme héroïque, allégué pour justifier l'application inconditionnée des techniques d'exploration et de traitement psychologiques? La valeur morale de l'action humaine dépend, en premier lieu, de 278 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale son objet. Si celui-ci est immoral, l'action l'est aussi ; il ne sert à rien d'invoquer le motif qui l'inspire ou le but qu'elle poursuit. Si l'objet est indifférent ou bon, on peut alors s'interroger sur les motifs ou la fin, qui confèrent à l'action de nouvelles valeurs morales. Mais un motif, aussi noble soit-il, ne suffit jamais à rendre bonne une action mauvaise. Ainsi une intervention quelconque du psychologue doit être examinée d'abord dans son objet à la lumière des indications données. Si cet objet n'est pas conforme au droit ou à la morale, le motif d'un altruisme héroïque ne le rend pas acceptable; si l'objet est licite, l'action pourra recevoir en outre du motif invoqué une valeur morale plus haute. Les personnes qui, mues par ce motif, s'offrent aux expériences les plus pénibles pour aider les autres et leur être utiles, sont dignes d'admiration et d'imitation. Mais il faut se garder de confondre le motif ou le but de l'action avec son objet et de transférer à celui-ci une valeur morale, qui ne lui revient pas. 4. L'intérêt général et l'intervention des pouvoirs publics L'intérêt général et l'intervention des pouvoirs publics peuvent-ils autoriser le psychologue à employer n'importe quelle méthode? Que l'autorité publique puisse, à l'égard des particuliers, mettre à profit, pour de justes motifs, les acquisitions et les méthodes éprouvées de la psychologie, personne ne le contestera. Mais la question porte ici sur le choix de certaines techniques et méthodes. caractéristique des Etats totalitaires, qu'ils ne C'est le trait regardent point aux moyens, mais utilisent sans distinction tout ce qui sert à. la fin poursuivie, sans égard pour les exigences de la loi morale. Nous avons déjà dénoncé, dans Notre discours du 3 octobre 1953 au V I e Congrès inter- national de D r o i t pénal, les aberrations, dont le vingtième siècle donne encore^de tristes exemples, en acceptant la torture et les moyens violents dans la procédure judiciaire. Le fait que des procédés immoraux soient imposés par l'autorité publique, ne les rend nullement licites. Aussi, quand les pouvoirs publics créent des offices d'expérience ou de consultation, les principes que Nous avons exposés s'appliquent à toutes les mesures d'ordre psychologique qu'ils sont appelés à prendre. P o u r les recherches libres et les initiatives de ces offices, on appliquera les principes, qui valent pour la recherche libre et les initiatives des particuliers et, en général, pour l'utilisation de la psychologie théorique et appliquée. Acta Pii Pp. XII 21Q En ce qui concerne la compétence de l'autorité publique à imposer des examens psychologiques, on appliquera les principes généraux des limites de la compétence de l'autorité publique. N o u s avons exposé dans Nos allocutions du 13 septembre 1952, sur les limites morales de la re4 cherche et du traitement m é d i c a l , et du 30 septembre 1954 à la « Sodalitas medicorum universalis, 5 les principes qui règlent les relations du mé- decin aux personnes qu'il traite, et avec les pouvoirs publics, en particulier la possibilité pour les pouvoirs publics de concéder à certains médecins et psychologues des droits, qui dépassent ceux qu'un médecin possède d'habitude à l'égard de son client. Les dispositions de l'autorité publique enjoignant de soumettre les enfants et les jeunes gens a certains examens — à supposer que l'objet de ces examens soit l i c i t e — , doivent tenir compte, pour être conformes à la morale, des éducateurs, qui ont sur eux une autorité plus immédiate que celle de l'Etat, c'est-à-dire, la famille et l'Eglise. Ni l'une ni l'autre d'ailleurs ne s'opposeront à des mesures prises dans l'intérêt des enfants ; mais elles ne permettront pas que l'Etat agisse en ce domaine sans tenir compte de leur droit propre, c o m m e Notre Prédécesseur P i e XI l'affirmait dans l'Encyclique « Divini illius Magistri » du 31 décembre 1929, et comme Nous-mêmes en diverses occasions l'avons souligné. III Les principes moraux fondamentaux concernant la personnalité humaine en psychologie. Les réponses, que Nous vous avons données jusqu'à présent, appellent encore c o m m e complément l'énoncé des principes de base, dont elles sont déduites, et grâce auxquels vous pourrez, dans chaque cas particulier, vous former un jugement personnel pleinement justifié. Nous ne parlerons que des principes d'ordre moral, qui intéressent tant la personnalité de celui qui pratique la psychologie, que celle du patient, dans la mesure ou celui-ci intervient par une démarche libre et responsable. Certaines actions sont contraires à la morale, parce qu'elles violent seulement les normes d'une loi positive ; d'autres portent en elles-mêmes leur caractère d'immoralité ; parmi celles-ci, — les seules dont N o u s Nous occuperons, — d'aucunes ne seront jamais morales ; d'autres deviendront immorales en fonction de circonstances déterminées. Ainsi, par exemple, 4 s Acta Ap. Sedis, a. 44, 1952, pag. 779 ss. Acta Ap, Sedis, a. 46, 1954, pag. 587 ss. 280 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale il est immoral de pénétrer dans la conscience de quelqu'un ; mais cet acte devient moral, si l'intéressé y apporte son consentement valable. Il peut se faire aussi que certaines actions exposent au danger de violer la loi morale : ainsi, par exemple, l'emploi de tests risque en certains cas d'exciter des impressions immorales, mais il devient moral, quand des motifs proportionnés justifient le danger c o u r u . On peut donc distinguer trois espèces d'actions immorales, q u ' i l est possible de juger telles par référence à trois principes de base, selon qu'elles sont immorales, soit en elles-mêmes, soit par défaut de droit chez celui qui les pose, soit à cause des dangers qu'elles provoquent sans motif sufiisant. Les actions immorales en elles-mêmes sont celles, dont les éléments constitutifs sont inconciliables avec l'ordre moral, c'est-à-dire avec la saine raison. L'action consciente et libre est alors contraire, soit aux principes essentiels de la nature humaine, soit aux relations essentielles qu'elle a avec le Créateur et avec les autres hommes, soit aux règles présidant à l'usage des choses matérielles, en ce sens que l ' h o m m e ne peut jamais s'en faire l'esclave, mais doit en rester le maître. Il est d o n c contraire à l'ordre moral que l'homme, librement et consciemment, soumette ses facultés rationnelles aux instincts inférieurs. Lorsque l'application des tests ou de la psychanalyse ou de toute autre méthode en arrive là, elle devient immorale et doit être refusée sans discussion. Naturellement il appartient à votre conscience de déterminer, dans les cas particuliers, quels comportements sont ainsi à rejeter. Les actions immorales par défaut de droit chez celui qui les pose ne contiennent en elles-mêmes aucun élément essentiel qui soit immoral, mais, pour être posées licitement, elles supposent un droit soit explicite soit implicite, c o m m e ce sera le cas la plupart du temps pour le médecin et le psychologue. Comme un droit ne peut pas être présupposé, il faut d'abord l'établir par une preuve positive à charge de qui se l'arrogé et basée sur un titre juridique. Aussi longtemps que le droit n'est pas acquis, l'action est immorale. Mais si, à un moment donné, une action apparaît telle, il ne s'ensuit pas encore qu'elle le restera toujours, car il peut arriver qu'on acquière ultérieurement le droit qui faisait défaut. Toutefois on ne peut jamais présumer le droit en question. Comme N o u s l'avons dit plus haut, il vous appartient, ici encore, de décider dans les cas concrets, dont on trouve maints exemples dans les ouvrages de votre spécialité, si telle ou telle action tombe sous l'application de ce principe. En troisième lieu, certaines actions sont immorales à cause du danger, auquel elles exposent sans motif proportionné. Nous parlons évi- Aota Pii Pp. XII 281 demment de danger moral, pour l'individu ou la communauté, soit à l'égard des biens personnels, du corps, de la vie, de la réputation, des mœurs, soit à l'égard de biens matériels. Il est évidemment impos- sible d'éviter absolument le danger et une telle exigence paralyserait toute entreprise et nuirait gravement aux intérêts de c h a c u n ; aussi la morale permet-elle ce risque à condition qu'il soit justifié par un motif proportionné à l'importance des biens menacés et à la proximité du danger qui les menace. V o u s relevez plusieurs fois dans vos travaux le danger que font courir certaines techniques, certains procédés utilisés en psychologie appliquée. Le principe, que Nous venons d'énoncer, vous aidera à résoudre pour chaque cas les difficultés qui se poseraient. Les normes, que Nous avons formulées, sont avant tout d'ordre moral. Lorsque la psychologie discute théoriquement d'une méthode ou de l'efficacité d'une technique, elle ne considère que son aptitude à procurer la fin propre qu'elle poursuit, et ne touche pas le plan moral. Dans l'application pratique, il importe de tenir compte, en outre, des valeurs spirituelles en cause tant chez le psychologue que chez son patient, et d'unir au point de vue scientifique ou médical celui de la personnalité humaine dans son ensemble. Ces normes fondamentales sont obliga- toires, parce qu'elles résultent de la nature des choses et appartiennent à l'ordre essentiel de l'action humaine, dont le principe suprême et immédiatement évident est qu'il faut faire le bien et éviter le mal. * * * Au début de cette allocution, Nous avons défini la personnalité comme « l'unité psycho-somatique de l'homme, en tant que déterminée et gouvernée par l'âme », et Nous avons précisé le sens de cette définition. Puis Nous avons tenté d'apporter une réponse aux questions, que vous aviez posées, sur l'emploi de certaines méthodes psychologiques et sur les principes généraux, qui déterminent la responsabilité morale du psychologue. Chez celui-ci on attend non seulement une connaissance théorique de normes abstraites, mais un sens moral profond, réfléchi, longuement formé par une fidélité constante à sa conscience. Le psychologue vraiment désireux de ne chercher que le bien de son patient se montrera d'autant plus soucieux de respecter les limites fixées à son action par la morale, qu'il tient, pour ainsi dire, en main les facultés psychiques d'un homme, sa capacité d'agir librement, de réaliser les valeurs les plus hautes que comportent sa destinée personnelle et sa vocation sociale. 19 - ACTA, vol. X X V , n. 6. — 26-5-1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale 282 Nous souhaitons de tont cœur que vos travaux pénètrent toujours davantage dans la complexité de la personnalité humaine, l'aident à remédier à ses défaillances et à répondre plus fidèlement aux desseins sublimes que Dieu, son Créateur et son Rédempteur, forme à son égard et lui propose comme idéal. En appelant sur vous, sur vos collaborateurs et sur vos familles les plus abondantes faveurs célestes, Nous vous en donnons pour gage Notre Bénédiction Apostolique. III lis qui interfuerunt Conventui studiorum de Monachatu virorum Orientalium, Romae habito. * N o u s sommes heureux de vous accueillir en ce joyeux temps de Pâques, chers fils, et de vous adresser Nos félicitations pour le bon succès du Congrès, qui vous a réunis en vue d'étudier ensemble divers aspects du Monachisme Oriental. D a n s le programme qui nous a été présenté, Nous remarquons d'abord une partie historique concernant le monachisme slave, byzantin, syrien, arménien, géorgien, copte, éthiopien ; puis une partie juridique illustrant le Motu Proprio Postquam Apostolicis Litteris, que Nous avons publié en 1952 ; enfin, des vues synthétiques sur le rôle important du monachisme dans l'Eglise d'Orient et sur la spiritualité monacale et l'unité chrétienne. Ces quelques aperçus montrent suflîsamment l'intérêt de vos travaux et l'ampleur des questions qui vous occupent. Grâce à Dieu, les progrès des sciences historiques et des méthodes d'investigation facilitent grandement un salutaire retour aux sources, en ce domaine comme en beaucoup d'autres, et si les événements dramatiques, qui se sont succédé en Orient depuis les origines du monachisme, c^nifait subir à celui-ci de terribles épreuves, et parfois des déviations regrettables, il faut se réjouir de tout ce qui peut apporter lumière et réconfort aux généreuses initiatives destinées à lui redonner splendeur et fécondité. « Des le début du christianisme, disions-Nous dans le Motu Proprio Postquam Apostolicis Litteris, les moines ont brillé dans le jardin de l'Eglise, comme des fleurs fraîchement écloses. Fidèles aux inspirations de la grâce, domptant les concupiscences qui font obstacle à la vie spirituelle, enflammés de l'amour de Dieu et des hommes, ils s'appliquaient * Habita die 11 Aprilis mensis a. 1958. Acta PU Pp. XII 283 à la conquête de la perfection évangélique. Anachorètes et cénobites, dans la prière et la contemplation, dans les mortifications corporelles et les autres exercices des vertus, ils gravissaient joyeusement la monta1 gne de Dieu yy. On s'est plu à remarquer que Peffiorescence du monachisme corresp o n d à l'expansion rapide du christianisme, qui suivit la fin des persécutions, et les documents de l'époque montrent en effet l'élan des âmes généreusese vers cette nouvelle forme de perfection, sorte de martyre volontaire destiné a remplacer le martyre sanglant, dont l'espoir disparaissait. Il convient cependant de noter que, même avant la paix constantinienne, des chrétiens fervents fuyaient déjà le monde et se livraient dans la vie privée aux pratiques de l'ascèse, tandis que d'autres recherchaient au désert le renoncement total aux délices d'une civilisation corrompue. L'exemple surnaturel de quelques grandes figures, comme saint Paul ermite et saint Antoine, entraîna dans les solitaudes de la Thébaïde, ou dans les laures de la Palestine et de la Syrie, des troupes toujours plus nombreuses d'imitateurs, qui devinrent les fils spirituels de ces premiers Pères du désert. P a r m i les conseils du Divin Maître à ses disciples, celui de la chasteté parfaite, consacré par sa naissance virginale, trouva dès les premières générations chrétiennes un fervent écho dans les âmes pures. La continence y fleurit c o m m e un fruit de l'Esprit-Saint et constitua l'un des signes les plus évidents de la transformation profonde, que le christianisme opérait dans le monde ; mais elle suscitait aussi chez ceux qui voulaient la conserver un redoutable combat spirituel. P o u r demeurer chaste, ne fallait-il pas absolument fuir le m o n d e ? L ' E v a n g i l e suggérait des moyens d'une grande énergie p o u r éviter le péché, surtout le péché de la chair : « Quiconque regarde une femme p o u r la désirer, a déjà, dans son cœur, commis l'adultère avec elle. Si ton œil droit est pour toi une occasion de péché, arrache-le et jette-le loin de toi » . 2 Et comment pratiquer plus parfaitement la pauvreté béatifiante de l'Evangile que dans la solitude, où il n ' y a rien que Dieu seul? L ' A n c i e n Testament et le Nouveau ne donnaient-ils pas d'ailleurs plusieurs exemples de retraite volontaire pour trouver le Créateur dans le silence? C'est donc à la suite de Moïse et d'Elie, de Jean-Baptiste, de Jésus lui-même, et de saint Paul après sa conversion, que les amis de Dieu le chercheront au désert. Mais l'audace de ces chrétiens héroïques fut d ' y fixer leur demeure à jamais, et 1 Acta Ap. Sedis, a. 44, 1952, pag. 65. 2 Matth. 5, 28-29. 234 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale d ' y attendre dans la prière et la pénitence le jour de la délivrance et la rencontre définitive avec le Seigneur tant désiré. Le mouvement spontané, qui porta les chrétiens épris d'absolu à la suite des premiers anachorètes dans les solitudes, fit de ceux-ci les guides obligés de leur généreuse entreprise. Tous n'étaient pas prudents, tous n'avaient pas les qualités physiques et morales nécessaires au moine. Et s'il est vrai q u ' o n entend Dieu plus facilement dans le silence et la solitude, le démon lui aussi s'y trouve à l'affût. L ' E v a n g i l e ne dit-il pas que « Jésus fut conduit au désert par l'Esprit, pour y être tenté par le diable »? 3 C'est ainsi q u ' i l échut aux Pères de diriger dans les voies de l'ascèse et de la prière des âmes situées à des degrés très divers de la vie spirituelle. Ils durent s'adapter et s'ingénier à faire comprendre à chacun comment gouverner son âme et la soumettre toute à Dieu, et beauc o u p d'entre eux devinrent des maîtres dans l'art de discerner les esprits, de guérir les scrupules, de dissiper les illusions, d'éclairer et d'encourager leurs confrères novices ou plus avancés. Rien d'abstrait ou de systématique encore dans cette formation, mais une sagesse familière et concrète, des exemples, des formules improvisées sous l'inspiration de l'expérience et avec le secours de l'Esprit-Saint. Les mémoires fidèles des disciples conservèrent et transmirent ces anecdotes et apophtegmes, qui formèrent plus tard des recueils savoureux, tels que les (( Cent chapitres » de Diadoque de Photicé, ou le « Pré spirituel » de Jean Moschus, et tant d'autres, dont la substance, communiquée dès le 6 e siècle à l'Occident par Jean Cassien, est devenue le patrimoine des « traités de l a perfection » . Malgré la diversité des temps et des lieux, un même esprit animait e e les anachorètes du 3 et du 4 siècles, et un peu partout la même expérience suscita une évolution naturelle vers le cénobitisme. Les premiers Pères eri^ effet n'étaient pour leurs disciples que des guides bénévoles, dont les exemples et les conversations soutenaient la générosité et éclairaient les esprits. Mais la direction individuelle, si utile fût-elle pour avancer dans les voies de la perfection, ne suffisait pas toujours à garantir les ermites contre les erreurs et les illusions du sens propre. L'histoire des Pères du désert en fournit des exemples nombreux, souvent pittoresques, parfois dramatiques. Des hommes, qui prétendaient d'abord ne pratiquer que l'abnégation et le renoncement à toutes choses, se laissèrent aller parfois à l'orgueil et à l'obstination. 3 Matth. 4, 1. Acta Pii Pp. XII 285 C'est que manquaient le cadre social et ce minimum de dépendance juridique nécessaires pour atteindre la perfection en quelque domaine que ce soit. L'expérience du désert fit comprendre aux meilleurs esprits que l'autorité du Père spirituel devait se trouver sanctionnée par un accord, au moins tacite, et une promesse d'obéissance, qui lui permît de soumettre chacun de ses fils à un contrôle efficace, et de pourvoir au bien commun, lequel demande une abnégation plus profonde, le renoncement au jugement et à la volonté propres, derniers refuges de l'égoïsme, derniers obstacles à l'amour de Dieu et du prochain. Ainsi se complétait 1'« état de perfection » dans ses lignes essentielles, et c'est l'Orient chrétien qui l'inaugura dans l'Eglise. Le monachisme oriental en effet, bien qu'ayant conservé de précieux caractères spécifiques, est à l'origine des autres formes de monachisme chrétien, et son influence, ainsi que Nous le notions à l'instant, se retrouve plus ou moins dans tous les grands ordres religieux. Ce q u ' o n a pu appeler la spiritualité du désert, cette forme d'esprit contemplatif qui cherche Dieu dans le silence et le dénuement, est un mouvement profond de l'Esprit, qui ne cessera jamais, tant qu'il y aura des cœurs pour écouter sa v o i x . Ce n'est pas la peur ni le repentir, ni la seule prudence, qui peuplent les solitudes des monastères. C'est l'amour de Dieu. Qu'il y ait au milieu des grandes cités modernes, dans les pays les plus riches, c o m m e aussi dans les plaines du Gange ou les forêts d'Afrique, des âmes capables de se contenter toute leur vie de l'adoration et de la louange, qui se consacrent volontairement à l'action de grâce et à l'intercession, qui se constituent librement les garants de l'humanité près du Créateur, les protecteurs et les avocats de leurs frères près du Père des cieux, quelle victoire du Tout-Puissant, quelle gloire pour le Sauveur ! Et le monachisme n'est pas autre chose, dans son essence. On comprend à cette pensée que le droit canon, aussi bien oriental qu'occidental, présente l'état religieux, et spécialement celui des moines, c o m m e digne d'un honneur p a r t i c u l i e r : « S t a t u s religiosus... ab omnibus in honore habendus est » . 4 Aussi est-ce pour Nous une grande consolation et un très doux motif d'espérance de constater que les origines et les principaux caractères du monachisme sont de jour en j o u r mieux connus et mieux illustrés. Ainsi que Nous le notions dans le « M o t u p r o p r i o » déjà cité, les fils des saints Antoine, Pachôme, Aphraate, Hilarión, Basile le Grand, pratiquèrent toutes les formes de la charité 4 Cfr. Acta Ap. Sedis, a. 44, 1952, pag. 67-68, can. 2 et 6; Codex I. Can. can. 487. 286 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale apostolique; ils cultivèrent les connaissances humaines de leur temps. Presque tous les grands noms du monachisme oriental se sont distingués dans la défense de la foi. Hélas, cette culture et ce zèle ont peu à peu en certaines régions décliné ou même disparu. De sages réformateurs, soutenus par les soins maternels de F Eglise, ont cependant à diverses époques et jusqu'au siècle présent, fait refleurir la vigueur première du monachisme. V o s travaux et vos prières contribueront à ce renouveau, Nous le demandons à Dieu, et c'est pour vous témoigner Notre sollicitude paternelle et vous obtenir cette faveur que Nous vous accordons du fond du cœur Notre Bénédiction Apostolique. IV Praeclaris Viris ex Africa Delegatis et quibusdam Instituto addictis, quod vocant « Centre de Documentation et de Diffusion des Industries Minérales et Energétiques d'Outre Mer ». * C'est une joie pour Nous, Messieurs, de recevoir en ce temps de Pâques le groupe de personnalités si distinguées, Ministres, Secrétaires d'Etat, Parlementaires, Directeurs d'organismes publics et de grandes entreprises privées, actuellement réuni devant Nous. Nous accueillons volontiers cette visite et Nous saluons particulièrement les nombreux représentants des territoires de l'Afrique et de Madagascar, pour qui le Centre de Documentation et de Diffusion des Industries Minérales et Energéti ques d'Outre-Mer a organisé cette tournée d'information. Nous sommes heureux d'apprendre que des industriels italiens participent maintenant à la mise en valeur de leurs pays, et Nous espérons les meilleurs fruits de cette fraternelle collaboration internationale. Il N^nis est agréable en effet de voir se multiplier les échanges entre l'Europe et l'Afrique, qu'unissent tant de liens géographiques et historiques. Dans la commune exploitation des richesses considérables que le Créateur a mises à la disposition de l'industrie humaine sur le sol et dans le sous-sol du continent africain, il s'opère un raprochement plus efficace que des protestations d'amitié. Travailler ensemble a toujours été un moyen providentiel de se connaître et de s'estimer. Si les divergences d'intérêt immédiat peuvent susciter des conflits temporaires, un raisonnable souci du bien général, la hauteur de vue inspirée par une prudence clairvoyante et des sentiments de confiance mutuelle feront * Die 13 Aprilis mensis a. 1058.. Acta PU Pp. XII 287 chercher et trouver le loyal accord, où seront respectés les droits et les aspirations légitimes de chacun. L ' a p p o r t des capitaux et des techniques de l ' E u r o p e est un service irremplaçable, qui hâtera le développement économique des pays d'Afrique. Ce développement est urgent, chacun le sait, car dans le monde moderne l'interdépendance économique est devenue telle qu'un pays sousdéveloppé ne peut jouir d'une entière liberté. L'inégale répartition des dons et des richesses de la nature, fait aux hommes une obligation morale de s'aider les uns les autres, chacun selon les lumières et les forces qu'il a reçues. Cette obligation prend des proportions sans cesse grandissantes à mesure que le groupe social ou national dispose de plus de puissance. Nul ne peut nier aujourd'hui que les nations plus privilégiées n'en soient conscientes et ne cherchent à la remplir, malgré les oppositions internes et les difficultés matérielles considérables qu'elles rencontrent nécessairement. Il faut se réjouir de tous les efforts, qui tendent à réaliser ce que les voix conjuguées de la conscience et d'un intérêt largement compris invitent à entreprendre sans plus tarder. Aussi formons-Nous des vœux sincères pour qu'une fraternelle intelligence et une bienveillance accueillante favorisent de part et d'autre vos tractations et assurent une collaboration profonde et durable entre vos divers pays pour le plus grand bien de tous. Que le Seigneur du ciel et de la terre vous aide et vous éclaire. C'est la grâce que Nous lui demandons pour chacun de vous, pour vos familles et vos pays ; en gage de quoi Nous vous donnons Notre Bénédiction Apostolique. V Agrorum Cultoribus ex Italia, qui interfuerunt Conventui XII nationali, Romae habito. * Un incontro con voi, diletti figli, è sempre per Noi un dolce conforto ; perciò ogni qualvolta, in occasione dei vostri Congressi nazionali, avete chiesto la Nostra benedizione, vi abbiamo accolti, nel miglior modo che Ci era possibile, con affettuosa e paterna tenerezza. A b b i a m o voluto così dimostrarvi la Nostra viva speranza, anzi la Nostra certezza, che voi continuerete ad avanzare sulla strada maestra, nella quale vi siete messi con fiducioso ardimento fin dai primi giorni della vostra esistenza. Biso * Die 16 Aprilis mensis a. 1958., Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 288 gnava superare la mentalità comprensibilmente individualistica di molti e la diffusa sfiducia verso ogni forma di associazione ; bisognava, d'altra parte, resistere agli inviti e alle insistenze di chi vi cercava per ottenere il vostro non indifferente apporto alla loro organizzazione ; ma voi avete preferito rimanere autonomi, unendo i vostri sforzi allo scopo di poter più facilmente provvedere alla vostra azione di difesa, di conquista, di positiva costruzione. N o i non abbiamo dimenticato che già al I Congresso Nazionale voi invitaste tutti a meditare sul fatto che « le famiglie diretto-coltivatrici italiane sono, per tradizione e per profonda convinzione, cristiane » ; persuasi quindi che « solo alla luce del Cristianesimo è possibile la elevazione morale e materiale delle famiglie rurali », « affermaste solennemente la vostra adesione ai principi della scuola cristiano-sociale », rompendo ogni indugio e chiudendo la porta a qualsiasi tentativo di equivoco. 1 Tale adesione, lungi dal costituire un ostacolo al conseguimento dei vostri legittimi scopi, ha facilitato la vostra azione, conferendo ad essa un carattere di tempestività e di saggezza, che altri in realtà non avrebbero saputo e potuto darle. Ebbe così inizio una serie di meritate conquiste, che non accennano a diminuire di numero e di valore ; tanto che ai numerosi felici successi già riportati dalla vostra Confederazione nel campo sindacale, e c o n o m i c o , fiscale e previdenziale, si è aggiunto di recente quello di una legge che estende ai Coltivatori Diretti, ai coloni e ai mezzadri la pensione per la invalidità e la vecchiaia, grazie alla quale si prevede che entro il 1958 seicentomila Coltivatori Diretti potranno percepirla. A n c h e per sviluppare la vostra vita associativa sono stati fatti sforzi notevoli da ogni parte d'Italia. Secondo notizie p e r v e n u t e c i , già 2 2 3 3 sezioni locali hanno una propria sede, dove possono adunarsi periodicamente per leggere la stampa, per informarsi della pubblicazione di nuove leggi (& favore dell'agricoltura, per ascoltare lezioni di carattere tecnico e sindacale, per effettuare, infine, quegli amichevoli incontri, che tanto giovano alla mutua comprensione e preludono all'attività intelligente e concorde. V o r r e m m o inoltre congratularCi con voi, perchè questo vostro X I I Congresso vi trova una volta di più vittoriosi : continuino pure altri ad affermare di essere i veri e gli unici difensori delle classi umili ; si affannino pure per sminuire la vostra vittoria. 1 o Cfr. I Congr. della Confederazione Naz. dei Coltivatori Diretti, novembre 1946, pag. 46. 289 Acta Pii Pp. XII V o i avete tenuto invece a rinnovare la vostra fiducia in chi non ha deluso le vostre giuste aspirazioni. Il vostro voto è andato a chi nulla ha omesso di quanto poteva esser fatto per la difesa dei vostri diritti fondamentali e per assistervi nelle vostre numerose e varie necessità. Da questa buona volontà di esservi d'aiuto sono derivati gli 837 mila ricoveri ospedalieri per un totale di 10 milioni di giornate ; i 4 milioni di « prestazioni specialistiche », e la costruzione di 90 ambulatori. Ed ora, dopo questo Nostro affettuoso saluto, solleciti come siamo del vostro bene specialmente nell'ordine spirituale, eccovi un pensiero di incitamento a trascorrere, con sempre maggiore coscienza, con sempre maggiore impegno, con sempre maggior dignità, la vostra vita. Anche voi, infatti, avete la possibilità di affermare e sviluppare il vostro essere umano, la vostra vita cristiana. L'avete come uomini, l'avete come coltivatori dei campi. 1. F e r m o restando che ognuno può cercar di migliorare la propria condizione con tutti i mezzi leciti, è certo, tuttavia, che ogni vita è per se stessa ugualmente pregevole davanti agii uomini e davanti a D i o . Quando, infatti, essa fosse rettamente vissuta, equivarrebbe al compimento perfetto di un sacro dovere ; sarebbe, per conseguenza, un autentico servizio di D i o , un atto di amore a Lui e, per Lui, un atto di amore al prossimo. Se poi si considera che tutti i cristiani sono parte di un misterioso edifìcio, la cui pietra, angolare è Cristo ; stesso tronco vivente, il Salvatore divino ; 3 2 che sono innestati sullo che sono membra di un unico c o r p o sotto lo stesso capo, D i o incarnato ; 4 allora si comprende come non importa quale tipo di pietra, di tralcio, di membro essi siano, ma invece e soltanto che ognuno sappia stare al suo posto, adempiendo perfettamente la sua funzione. Perchè ogni opera sarà così esecuzione di un ordine di Gesù, compimento di un desiderio di Lui, e da Lui prenderà consistenza, efficacia e valore. 2. Ma v o i avete anche una missione specifica, e Noi vi esortiamo a comprenderla, a stimarla, a viverla. a) Dovete anzitutto adoperarvi per il miglioramento del tenore di vita tra c o l o r o che lavorano i campi. Bisogna migliorarlo sempre più mediante la bonifica e una retta e sana riforma fondiaria ; bisogna adoperarsi affinchè si diffonda sempre più la proprietà diretto-coltivatrice. 2 3 4 Eph. 2, 20-21. Cfr. Rom. 11, 24. Eph. 5, 30. 290 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Dovete agire per P incremento e il miglioramento della produzione, per la diminuzione dei costi, e, d'altra parte, perchè le caratteristiche proprie della domanda dei prodotti agricoli, e la rigidità che si riscontra nell'offerta di essi, non danneggino i prezzi e non diminuiscano l'effettiva consistenza dei vostri redditi. N o n possiamo omettere di richiamare la vostra attenzione su un particolare gruppo, che fra tutti è più economicamente depresso, meno sviluppato socialmente e meno tutelato : vogliamo dire il gruppo rappresentato dalle categorie dei braccianti, la cui condizione sta aggravandosi per il peso della disoccupazione e della sotto-occupazione, specialmente nelle zone di piccola proprietà frammentata. b) Di pari passo col miglioramento materiale deve procedere il miglioramento spirituale. Vi è stato, tempo fa, un grido di apprensione, che sarebbe pericoloso stimare del tutto infondato, anche se appaia necessario non esagerarne la portata. L'indifferenza religiosa, la miscredenza dichiarata, l'ostilità preconcetta, che nel remoto passato erano proprie di alcune classi intellettuali e di recente avevano contaminato le categorie operaie, starebbero impadronendosi anche dei lavoratori dei c a m p i ; questo accadrebbe, in verità, mentre si nota un consolante movimento di ritorno dei primi e un arresto nel processo materialistico dei secondi. V o i non dovete nulla omettere, affinchè le sane tradizioni religiose delle campagne italiane restino intatte e prevalgano contro i tentativi di pervertimento che da varie parti e con ogni mezzo vengono compiuti. Certamente i Coltivatori Diretti danno, in questo senso, uno spettacolo confortevole : tutto nella loro vita e nella loro azione vuole ispirarsi alla fede cristiana, sicché dal V a n g e l o e dalla dottrina della Chiesa siano mutuati i principi, gli scopi, il metodo. Di particolare aiuto è per l o r o il carattere esplicitamente familiare della loro azienda ; nulla, quindi, che disgreghi la famiglia viene accolto favorevolmente da voi, e c i ò spiega perchè il materialismo ateo urti e s'infranga come contro un solido muro, ogniqualvolta tenta di aprirsi un varco per penetrare fra v o i . c) Missione particolarissima e veramente provvidenziale della vostra organizzazione è dare un esempio concreto del c o m e si possa c o l massimo impegno tendere al raggiungimento di mète materiali, senza cedere in alcun m o d o agli allettamenti dei nemici di Cristo. V o i siete la prova evidente di quanto si travisa, di c o m e si giuoca sull'equivoco, quando si tenta di accreditare la voce, secondo la quale un Cristianesimo, ac- Acta Pii Pp. XII 291 cettato nelle sue verità e praticato nelle sue norme, provocherebbe arresti o rallentamenti nel cammino verso il vero progresso. Possano tanti illusi, tanti traviati guardare alla vostra ferma, serena volontà di progresso nell'ordine e nella pace. Possa l'Italia ancora una volta ritrovare nei campi una delle più solide basi morali e sociali per il suo necessario sviluppo. Siate voi, diletti figli, Coltivatori Diretti, gli italiani più genuini e più semplici, più cristiani e più umani Î 292 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS EPISTULA AD EXCELLENTISSIMUS LOCORUM ORDINARIOS DE LATINA LINGUA RITE EXCOLENDA Excellentissime Domine, Latinam excolere linguam eandemque diligere sacrorum alumni per saeculorum decursum iustis probatisque institutis edocti sunt. Minime enim Te praeterire censemus — utpote sacrae tuae iuventae rectam educationem p r o viribus prosequentem — quantopere instent Ecclesiae praecepta, ut ad Sacerdotium contendentes cum generatim humanis litteris tum praesertim Latino sermone sedulo imbuantur. Probe enim novimus hanc linguam esse Sacerdotis insigniter propriam, qua is uti iubetur c u m Sacra exsequitur Christi vicem gerens apud Deum ; non est dubium igitur quin ipsius muneris gratia ille non m o d o huius sermonis gnarus esse debeat, verum etiam peritus quam qui maxime. At nostra aetate vulgata est opinio viros ecclesiasticos haud ita optimis artibus esse eruditos, quibus decessores anteactis temporibus omnium aestimationem^sibi comparabant; quin etiam, saepe ac passim dici audimus non 'deesse sacerdotes sacris ordinibus recenter auctos, qui, ad Latinam linguam quod attinet, tanta inscitia laborent, ut eam non m o d o expedite loqui aut scribere inoffensis grammaticae legibus, sed etiam vel facillimum Latinitatis auctorem intelligere nequeant. Quae sit huiusmodi rei causa, plane omnibus patebit, qui paulo perpenderint quomodo alumni nostri in praesens instituantur. Fatendum quidem est in nostris quoque Seminariis Latinae linguae studium multum esse imminutum, atque sacra Ephebea haud raro i n d i t a m studiorum laudem amisisse, qua, litterarum cultum cum boni virtutisque amore egregie componendo, exemplo auctoritateque viguerunt : p r o dolor ! aetas Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum universitatibus 293 haec nostra nihil aliud vel pluris facere vel avidius cupere videtur, quam c o m m o d a vitae utilitatesque, atque non sine contemptu aspernari quod politiorum artium et litterarum navitatem pulchritudinemque redoleat. Ne quis existimet nos plus dicere quam patiatur veritas, cum de Latinae linguae defectione in Seminariis nostris querimur, satis fuerit in medium quaedam proferre exempla quae huic Sacrae Congregationi comperta sunt. Etenim per Visitatores Apostolicos, qui nuper in singulis Nationibus de ratione studiorum penitius investigaverunt, factum est, ut de hac re tristissima nancisceremur testimonia. Quin imo non defuerunt qui, ingravescente malo commoti, sua sponte animum nostrum in negotium tanti momenti converterent, omnes ipso quo funguntur munere fide digni et omni exceptione maiores, hoc est Universitatum studiorum Praesides, Seminariorum Moderatores ac Magistri, nec non aliqui viri laici haud parvae auctoritatis impenseque de Ecclesiae bono solliciti. At nos moverunt praesertim plurimorum E p i s c o p o r u m interventus, qui fuse et iisdem fere verbis damna denuntiant Ecclesiae obventura, nisi opportuna aptaque remedia adhibeantur. Afflictam Latinae lin- guae sortem conquesti, eius ignorantiam potissimum deplorant, eo quod, hac de causa, nostrorum Ephebeorum alumni disciplinas philosophicas et theologicas minus colere videantur vel leviter tantum attingere. Nam Latinum sermonem nisi sacrorum alumni optime calleant — id quoque E x c m i Praesules iure meritoque affirmant — Sanctorum Patrum scripta, Conciliorum definitiones edictaque, Summorum Pontificum documenta, Theologorum sententiae, uno verbo, uberrima totius Traditionis monumenta divitias suas eis aperire non possunt. Quapropter Sacra haec Congregatio tot tantique ponderis invitationes, quae undique ad eam pervenerunt, recipere non dubitavit; atque rem utilem simul et acceptam se facturam omnibus confisa, ut in l i b e l l u m colligerentur decrevit documenta aliqua, quae S U M M I PONTIFICES nostro tempori propiores ad rem quod attinet luculentissime dederunt. Qui enim hoc parvum volumen evolverit, facile cernet quanta argumentorum vi Latina lingua nostris adulescentibus proponatur omni diligentia et cura perdiscenda. Summos Pontifices loquentes induximus, ut omnibus, ad quos pertinet, sine ulla ambiguitate pateat quid faciendum sit, ut quae eorum voce Ecclesia ipsa iubet, ad effectum studiosissime deducere non pigeat.* * Quo uberiora de Latinae linguae studio et usu argumenta Excellentissimis Ordinariis suppeditaret, Sacra Congregatio de Seminariis Studiorumque Universitatibus duo Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 294 Quo plenius vero propositum assequamur, operae pretium est exponere quaenam sint r e m e d i a adhibenda, malo curando consentanea; quae sane ita deligenda sunt, ut sint pauca quidem numero, sed efficacitate validissima. I - Dubitari non potest quin ad linguam Latinam in pristinum florem vigoremque restituendam, primum locum obtineat accurata s e l e c t i o M a g i s t r o r u m . Perspicuum est enim nullum huius disciplinae profectum esse sperandum usque dum magistri haudquaquam idonei huic operi addicti fuerint. Nam Visitatores Apostolici c o m m u n i sententia affirmant ex hoc potissimum prodire valde dolenda consectaria, quod scilicet huic disciplinae tradendae saepe saepius magistri praeponantur haud pares. Curent igitur Ordinarii, ut discipulos doctis praeceptoribus s o l u m m o d o committant, iis in primis qui, c u m altius ac diligentius apud Universitates studiorum in litteris elabora ver int, sint instituendi docendique periti; qui si desint, omni contentione eos parare enitantur. II - Ad Latinum autem sermonem facilius penitiusque ediscendum, Seminarii alumni inde a primis navandis litterarum studiis huius linguae rudimentis instituantur necesse est. Recta vero institutionis m e t h o d u s accurate seligatur o p o r t e t : q u o m o d o scilicet tironibus haec disciplina sit impertienda, ut eam colant, diligant ac diligendo optime discant. Sunt qui, severiorem sententiam secuti, nimis et temporis et curae philologicis pervestigationibus tribuant atque doctissimis quidem ac paene infinitis elucubrationibus discipulorum mentes referciant : quid quoque opuscula ad eos misit, quibus titulus: I. Summorum Pontificum cum de humanioribus litteris tum praesertim de Latina Lingua documenta praecipua; II. Il Latino lingua viva nella Chiesa, in quo viri praeclari docte ac dilucide rem proponunt. Ad Summorum autem Pontificum documenta quod attinet, haec quae sequuntur allata sunt : Pius IX, Epist. Encycl. Singulari quidem, 17 martii 1 8 5 6 {Enchiridion Clericorum, n. 3 3 8 ) ; — LEO XIII, Epist. Plane quidem, 20 maii 1 8 8 5 {Ench. Cler. nn. 4 6 1 - 4 6 5 ) ; Epist. Encycl. Depuis le jour, 8 sept. 1 8 9 9 {Ench. Cler. nn. 5 9 3 - 5 9 6 ) ; — Pius X, Epist. S. C. Studiorum, Vehementer sane, 1 iulii 1 9 0 8 {Ench. Cler. nn. 8 2 0 8 2 2 ) ; Epist. Sollicitis Nobis, 8 dec. 1 9 1 0 {Ench. Cler. n. 8 4 9 ) ; Epist. Votre lettre, 1 0 iulii 1 9 1 2 {Ench. Cler. n. 8 6 1 ) ; — BENEDICTUS XV, Litt. S. O . de Semin. et Stud. Univ. Vixdum Sacra Congregatio, 9 octobris 1 9 2 1 {Ench. Cler. n. 1 1 2 5 ) ; — Pius XI, Epist. Ap. Officiorum omnium, 1 augusti 1 9 2 2 {Ench. Cler. n. 1 1 5 4 ) ; Epist. Ap. Unigenitus Dei Filius, 19 martii 1 9 2 4 (Ench. Cler. n. 1189) ; M. P. Latinarum litterarum, 20 octobris 1 9 2 4 {Ench. Cler. nn. 1 2 0 0 - 1 2 0 2 ) ; •— Pius XII, Epist. Encycl. Mediator Dei, 2 0 novembris 1 9 4 7 (A. A. S. 3 9 [ 1 9 4 7 ] 5 4 4 s.); Serm. Magis quam, 2 3 septembris 1 9 5 1 {A. A. S. 4 3 [ 1 9 5 1 ] 7 3 7 ) ; Serm.. C'est une grande joie, 5 septembris 1 9 5 7 {A. A. S.. 4 9 [ 1 9 5 7 ] 8 4 5 - 8 4 9 ) . Sacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus 295 mirum, si tantam doctrinae congeriem oscitanter accipiunt alumni atque fastidiunt? A l i i contra, quibusdam recentioribus instituendi j>raeceptis indulgendo, censent discipulis, paucis dicendi scribendique legibus acceptis, quam primum in lectionem optimorum Latinitatis A u c t o r u m esse incumbendum. Quo fit, ut discentes, necessariis rudimentis haud instructi, omne genus difficultatibus prohibeantur, quominus quae legant recte interpretari valeant ; quamobrem crebro accidit, ut pueri, vanis infruetuosisque inceptis fatigati, animo ita deficiant, ut desperent se id quod conantur assequi posse. Cum omne, quod finem et modum excedat, semper noceat, medium iter tenere debemus : apta igitur et efficax illa nobis videtur alumnorum institutio, quae — opera congruenter impensa grammaticae regulis verborumque constructioni ediscendis — crebris exercitationibus ad difficultates evincendas et ad scriptores recte interpretandos gradatim perducat. Qui vero A u c t o r e s deligendi? Antiquitatis Romanae unis scriptoribus haud contentos nos esse oportet, sed etiam magni aestimandi sunt totius Latinitatis Auctores, qui tum incorrupta verborum integritate concinnaque oratione, tum dicendi genere ad aureae aetatis magistros iure accesserint. Latinus enim sermo numquam ita iacuit, ut aliquando cultores egregios non invenerit non minus elegantia quam doctrina conspic u o s . Ex omnis aetatis igitur viris litteratis exemplum simul et incitamentum capiant discipuli, qui hac ratione certis innixam argumentis hanc detegent veritatem : linguam Latinam non esse mortuum quiddam vel exsangue saeculorum pulvere contectum ideoque ad vitae disciplinam prorsus inutile, sed instrumentum atque sapientiae Immanitàtisque vehiculum, quibus, Ecclesia duce et magistra, noster civilis cultus effictus et conformatus est : eam igitur iure meritoque firmam etiam hodie servare vim et efficacitatem. I I I - Postremo unum nobis valde commendandum restat, ut scilicet ad linguam discendam iusta alumnis concedatur facultas : ut enim eius praecepta et usum calleant — cum praesertim haud parvae obstent difficultates — multum temporis et laboris requiritur. Quid igitur dicendum de illis studiorum rationibus (quas in quibusdam Seminariis vigere comperimus), quibus tam paucae numero horae praelectionum linguae Latinae studio tribuuntur? Quidam excusationem afferunt, quod maioribus necessitatibus cedere cogantur : aiunt enim alumnos, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 296 nisi rationem studiorum a civili potestate praestitutam sequantur, gradus academicos publice probatos acquirere non posse. Quae tamen excusatio probari nequit. N a m Ecclesia ad sacrorum alumnos rite instituendos, cum suos peculiares habeat ac prosequatur fines, suis quoque utitur legibus, quibus nullo pacto se abdicare potest ; ceterum esse Seminaria, in quibus tirones et latine discant et gradus academicos sibi comparent, omnibus compertum est. H a e c Tecum communicanda putavimus ; eaque sane tanti momenti et auctoritatis esse videntur, ut Tuas mereantur curas sollicitudinesque quam maximas. P r o certo quidem habemus, omnia in T u o Seminario ita dispositum iri, ut ad has normas hortationesque alacriter conformentur. Qua freti spe, optima quaeque Tibi ex animo ominamur ac plurimam in D o m i n o salutem dicimus. Datum E o m a , ex Aedibus Sancti Callisti, d. x x v n m. Octobris, in festo D . N . Iesu Christi Eegis, a. D . MCMLVII. I. Card. PIZZARDO, Praefectus L . © S. f C. Confalonieri, a Secretis An. et Toi. L 28 Maü 1958 (Ser. II, v. X X V ) - N. 7 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I .•AREQÜIP.ENSIS - A Y A C U Q U E N S I S (CARAVELIENS.) E DISMEMBRATIO ARCHIDIOECESI AREQUIPENSI ET DIOECESI AYACUQUENSI NOVA CONDITUR PRAELATURA (( N U L L I U S )), P I U S (( CARAVELIENSIS )) NOMINE. E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quasi mater dulcissima, quae ad omnes singulorum filiorum necessitates benigne se accommodât, sancta Ecclesia providenti sollertique consilio curat ut filiis suis, toto orbe terrarum Christi sanguine caritateque inter se coniunctis, uberiora in dies multiplicentur subsidia, quo aeternam vitam securiore gressu assequantur. Cum igitur venerabilis Frater Franciscus Lardone, Archiepiscopus titulo Ehizaeanus et in Peruviana Republica Apostolicus Nuntius, ab hac Romana Sede postulaverit ut, ad iis consulendum qui in peramplis Sedibus Arequipensi atque Ayacuquensi degunt, novam crearemus Praelaturam « nullius », libenter has preces admittimus, consiliumque probamus, sacrae religionis tuendae prorogandaeque utilissimum. A u d i t o ergo quid de hac re sentirent venerabiles Fratres et Leonardus Iosephus Rodríguez Bailón, 20 - ACTA, vol. XXV, n. 7. — 28-5-1958. 298 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Arequipensis Metropolita, et V i c t o r i u s Alvarez, Episcopus Ayacuquensis ; suppletoque eorum consensu, qui in hoc negotio aliquid iuris habeant, summa potestate sequentia statuimus. Ab Arequipensi archidioecesi territorium separamus provinciarum vulgo La Unión, Condesuyos et Carav e l i ; a dioecesi vero Ayacuquensi partem civilis provinciae Lucanas distrahimus, videlicet regionem quae, ad meridiem vergens, intra fines vicariatus foranei vulgo Pusquio exstat, et universam civilem provinciam Parinococham ; ex quibus ita disiunctis terris novam condimus Praelaturam « nullius », Garaveliensem nuncupandam iisdemque limi- tibus cingendam ac provinciae civiles et vicariatus, quorum meminimus. Urbs Praelaturae caput ac Praelati domicilium erit Caraveli civitas ; ibique exstans curiale templum, S. Petro A p o s t o l o dicatum ad praelati ciae aedis gradum evehimus, cum iuribus et privilegiis huiusmodi templorum propriis ; quae pariter iura et honores Praelatis « nullius » translaticio more debentur, ea quoque Caraveliensi Praesuli concedimus, impositis tamen suetis oneribus et officiis, quorum praecipuum memoramus, esse scilicet eum eiusque Praelaturam Metropolitae Arequipensi eiusque archidioecesi posthac suffraganeos. Caraveliensi insuper Praelato imperamus, ubi primum fieri possit, Seminarium saltem elementarium curet exstruendum, ad puerorum disciplinam qui Christo suaviter invitante ad sacerdotium aspirent; quod postquam iuxta normas communis iuris et S. Congregationis de Seminariis Studiorumque Universitatibus erectum fuerit, ex eo optimos quosque adulescentes deligat eosque E o m a m , in Pontificium Ephebeum Pianum Latinum American um, mittat, philosophiae ac theologiae doctrinis accuratius instruendos. Mensam praelaticiam constituent et Curiae fructus, et dos a civili potestate danda, et res et pecuniae a fidelibus oblatae et denique bonorum pars quae, facta divisione ad praescriptum canonis 1500 C . I . C . , novae ob venient praelaturae. Quod autem ad clerum spectat, decernimus ut, simul atque eiusdem Praelaturae erectio ad effectum fuerit deducta, sacerdotes Sedi illi habeantur ascripti, in cuius territorio, hisce Litteris descripto, Ecclesiae beneficium aut officium optimo iure habeant; ceteri autem clerici, in cuius finibus legitime degant. Omnia acta et documenta, quae ad novam praelaturam quomodolibet respiciant, a Curia Arequipensi et Ayacuquensi ad Caraveliensem Curiam quam cito mittantur, ibique in tabulario diligenter custodiantur. Quod denique ad Caraveliensis praelaturae regimen, administrationem aliaque id genus attinet, volumus ea, quae sacri canones iubent, fideli obsequio servari. Decernimus denique ut haec Nostra iussa exsequenda curet venerabilis Acta Pii Pp. XII 299 Frater Franciscus Lardone, quem diximus, cui omnes ad haec agenda necessarias potestates facimus, cuilibet delegandas, si opus fuerit, viro ecclesiastica dignitate pollenti; onusque imponimus peractae divisionis documenta exarandi eorumque fide digna exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum mittendi. Quod si alius, cum haec agenda erunt, Apostolicae in Peruviana Republica Nuntiaturae praeerit, hic easdem et potestates habebit et obligationes sustinebit. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostender e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum R o m a , apud S. Petrum, die uno et vicesimo mensis Novembris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI 8. R. E. Cancellarius £ß EUGENIUS Card. TISSERANT Episc. Ostien. ac Portuen. et 8. Rufinae Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens f Alfonsus Carinci, Archiep. tit. S e l e u c , Decanus Proton. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco SS Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. 75. Apost. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 300 II L U A N D E N S I S - S I L V A E PORTUENSIS (MALANIENSIS) AB ECCLESIIS LUANDENSI ET SIL VAE PORTUENSIS QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR, QUIBUS NOVA DIOECESIS EFFICITUR, (( MALANIENSIS )) COGNOMI- NANO A. P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Inter sollicitudines et curas pontificalis officii quo, D e o volente, fungimur, id semper sane collocavimus, ut videlicet singularum Ecclesiarum fines apte describerentur, c u m ex eo saepe et prosperitas oriatur alicuius regionis, et felix relligionis status. Qua de re, cum venerabilis Frater Fernandus Cento, Archiepiscopus titulo Seleuciensis Pierius et in Republica Lusitana Apostolicus Nuntius, iuxta sollemnes conventiones inter Apostolicam Sedem et Lusitanam Rempublicam die septimo mensis Maii, anno millesimo nongentesimo quadragesimo initas et die primo mensis Iunii, eodem anno, ratas habitas, ab hac R o m a n a Sede id expostulaverit ut, diviso territorio Ecclesiarum Luandensis et Silvae Portuensis, quae sunfyin regione vulgo A n g o l a , nova dioecesis constitueretur, N o s , id negotium perutile ei p o p u l o existimantes, post rem bene animo reputatam, admotae postulationi cedendum esse censuimus. De sententia ergo venerabilium Fratrum Moysis Al ves de Pinho, Archiepiscopi Luandensis, atque Antonii Ildefonsi dos Santos Silva, Episcopi Silvae Portuensis, consensum supplentes eorum qui in hac re aliquod ius sese habere putent, de Nostra summa auctoritate haec decernimus et iubemus. Ab archidioecesi Luandensi territorium civilis regionis vulgari sermone Malanje cognominatae separamus; item a dioecesi Silvae Portuensis territorium civile quod Lunda a p o p u l o dicitur ; quibus terris novam dioecesim condimus Malaniensem appellandam, cuius fines iidem erunt ac duarum regionum a quibus nova Ecclesia originem habuit, prouti per legem civilem, anno millesimo nongentesimo quadragesimo vigentem, determinabantur. Limites ergo Malaniensis dioecesis attin- gent : ad septentrionem, archidioecesim Luandensem et Congum Belg i c u m ; ad meridiem, dioecesim Silvae Portuensis; ad orientalem plagam, item Congum Belgicum ; ad occidentem denique solem, dioeceses Acta Pii Pp. XII 301 Novae Lisbonae et Silvae Portuensis. Sedes Ecclesiae Episcopique domicilium in urbe vulgo Mälanje statuentur; cathedram vero sacer Praesul in templo B . M . V , caelo receptae collocabit, quod, ut congruit, ad gradum et dignitatem cathedralis aedis evehimus. Sive Ecclesiae sive eius Antistiti omnia iura, honores, privilegia damus, quae suo cuiusque sunt ordini p r o p r i a ; E p i s c o p o vero etiam onera atque obligationes imponimus quae muneri episcopali natura sua et Ecclesiae sanctae instituto haerere solent. Item volumus ut nova Sedes eiusque Praesul archidioecesi Luandensi atque eius Metropolitae sint subiecti et suffraganei. Praecipimus insuper ut in territorio m o d o conditae Ecclesiae Seminarium saltem elementarium construatur, pueris bonae spei ad sacerdotium educandis, secundum leges communes S. Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Canonicorum Collegium condatur, iuxta normas per alias sub plumbo Litteras edendas. Quod si statim fieri non possit, sinimus ut ad tempus consultores dioecesani, qui dicuntur, deligantur, E p i s c o p u m consilio iuvaturi. Hi nempe a suo munere cessabunt, Canonicis constitutis. Mensam episcopalem efficient : tum Curiae proventus ; tum christianorum pecuniae sponte datae ; tum denique ea pars bonorum quae ex canonis C. I. C. 1500 praescriptione ei contingent. Quod autem ad regimen, administrationem dioecesis, ad electionem V i c a r i i Capitularis, Sede vacante, atque his similia, ea omnino servanda iubemus quae sacri canones statuunt. Est item Nostra voluntas ut, dioecesi constituta, ii clerici qui officium aut beneficium in ea habeant, tamquam eius clerus habeantur ; ceteri vero ei territorio ascribantur in quo legitime degant. A c t a denique et documenta ad dioecesim Malaniensem quovis m o d o spectantia, ad eius Curiam episcopalem cito mittantur, ibique in tabulario rerum'sacrarum magna cura serventur. Ceterum haec quae per has Litteras iussimus, venerabilis Frater Fernandus Cento exsequi iubebit, vel eius legatus, d u m m o d o sit in ecclesiastica dignitate constitutus. In quod omnes potestates sive necessarias sive utiles facimus. Censemus praeterea ut, acta re, documenta exarentur, quorum sincera exempla ad S. Congregationem Consistorialem cito mittantur. Quod si fiat ut eo tempore quo res peragi debeat, alius eidem Apostolicae Nuntiaturae praesit, hic mandata Nostra exsequi curabit. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 302 quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostender e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum R o m a , apud S. Petrum, die quinto et vicesimo mensis Novembris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI S. R. E. Cancellarius j$f EUGENIUS Card. TISSERANT Episc. Ostien. ac Portuen. et S. Rufinae Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. S e l e u c , Decanus Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVI, n. 90. LITTERAE APOSTOLICAE I BEATA MARIA VIRGO IMMACULATA, SUB TITULO (( DE SAN JUAN DE LOS LAGOS )) PRAECIPUA CAELESTIS PATRONA TOTIUS ARCHIDIOECESIS GUADALAIARENSI S, IN MEXICANA NATIONE, CONSTITUITUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Ad peculiari studio conspiciendam Christifidelium maximam devotionem summumque amorem in Genitricem Dei Nos impellit flagrans religio, qua Beatam Virginem Mariam usque a pueritia prosequuti sumus. Quam ob rem perlibenter e supplicibus litteris Venerabilis Fratris Iosephi Garibi y Rivera, Guadalaiarensis Archiepiscopi, didicimus in civitate Sancti Ioannis, « de los Lagos » vulgato no- Acta PU Pp. XII 303 mine nuncupata, pie asservari Imaginem Beatae Mariae V i r g i n i s , sub titulo « Immaculatae Conceptionis », antiquo opere insignique arte perfectam. Missionarii Ordinis Fratrum Minorum, Evangelii praecones indefatigati, Sacram illam Iconem illuc, ut gravis est opinio, advexerunt, c u m veram fidem in Mexicanas regiones, paulo post Americae inventionem, disseminarent peculiaremque erga Immaculatam Conceptionem excitarent devotionem. Deipara V i r g o pietatis ardore statim coepta est excoli. Simulacrum insigne, quod vetustas corruperat, iterum pulcbrius r efectum est quum quaedam virgo, rebus humanis viridis erepta, Beata V i r g i n e flagrantissime in sua Imagine « de San Juan de los Lagos » invocata, ad vitam repente fuit restituta. Quanta est admirabilitas Deiparae vis et virtutis; quo magis Eiusdem cultus adauctus est diffususque latius ! Duabus Ecclesiis in honorem Sacrae leonis constructis fidelium multitudini excipiendae non sufficientibus, Templum tam magnitudine amplum quam venustate insigne aedificatam est anno MDCCLXVIIII munificentia quamplurium plebisque ex collatione. Multis ac magnis in rebus, praesertim in festo Purificationis Beatae Mariae Virginis, e longinquis Foederatarum Americae Septentrionalis Civitatum regionibus in egregium hoc Marianae religionis domicilium numerus accurrit inexplicabilis Christifidelium, quorum multi haud lucro adducti, per angustissimas semitas itineraque impervia pedites incedentes. Pietatis clarissimae monumentum inde factum est hoc Templum, quod una cum Sacra Imagine honoribus privilegiisque ditatum est a Decessoribus Nostris, quos inter Sanctus Pius X pontificiam l e o n i coronae impositionem benigne concessit. Simulacri caput tribus fuit redimitum coronis, quarum prima pluribus fulget adamantibus haud parvi pretii, polite innexis. Ecclesia titulum collegialis anno M C C C C X X I I I obtinuit a Decessore Nostro P i o P P . X I , rec. mem. Exinde caerimoniae pompaeque sollemnes maximo c u m apparatu, summa cum animorum alacritate a Collegio Canonicorum pluribusque a Sacerdotibus peragi solent. Die i mensis Maii, anno MDCCCCXXXXVII, Collegialem Ecclesiam Beatae Mariae Virginis « de San Juan de los Lagos » Nobismet Ipsis placuit ad Basilicae Minoris honorem ac dignitatem evehere. Tantae rei caussa Venerabilis Frater Archiepiscopus Guadalaiarensis enixe N o s rogavit, ut Beatam Mariam Virginem Immaculatam sub titulo « de San Juan de l o s Lagos », quam Clerus populusque sibi concordissime Patronam iam constituerant, Nos confirmaremus Nostra auctoritate ac praecipuam apud D e u m Patronam renuntiaremus totius Archidioecesis. Quibus precibus libenti animo admissis, N o s , ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac 304 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m , Beatam Mariam Virginem Immaculatam, sub titulo vulgo « de San Juan de los Lagos », totius Archidioecesis Guadalaiarensis, in Mexicana ditione, praecipuam apud D e u m Patronam confirmamus, seu facimus, constituimus, declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis Caelestibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas, atque efficaces iugiter exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v mensis Iulii, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis II TITULO AG-PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS COHONESTATUR ECCLESIA PAROECIALIS VILTINENSIS, B. M. V. IMMACULATAE SACRA, INTRA FINES ADMINISTRATIONIS APOSTOLICAE OENIPONTANAE EXSTANS. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Oenipontis gloria perhibentur esse sacrae aedes ad coenobium Viltinense in eadem urbe pertinentes, abbatialis altera, altera paroecialis, utpote quae religione, antiquitate, artificiosis operibus maxime commendentur. H o c curiae T e m p l u m , A l m a e Deiparae primae labis experti sacrum, media, quam vocant, aetate conditum est et Canonicis Regularibus Ordinis Praemonstratensis mature creditum, qui id Marianae pietatis sedem eximiam effecerunt. Asservatur ibi signum D e i Genetricis, Gothico sculpendi genere insigne, quod a christiana plebe praecipuis excolitur obsequiis, eo praesertim quod A u gusta V i r g o , eodem expressa, supplices non raro audivit prodigiis etiam Acta PU Pp. XII 305 patratis. Quae pia populi alacritas iam circiter annum MCCC tot aucta est incrementis, ut vetusta aedes accedentium turmas capere non posset; quapropter novum Templum tunc est exaedificatum, quod anno Mcccx dedicatum esse constat. Nec remisit per labentia tempora Canonicorum Regularium studium religionis, quandoquidem anno MDCCLI, auctore Norberto Bussjaeger abbate, Ecclesiam hanc non modico sumptu a fundamentis coeperunt reficere; atque praeteritis annis, deletis vetustatis vestigiis, instaurandam curaverunt. Quae illustri praeterea laude celebratur propterea quod est pulcherrimum et maximum omnium Marialium Templorum in Austriae finibus ; movent ibi praecipuam admirationem manus Matthaei Günther, artificis Augustani, qui sacras imagines, ad Deiparam pertinentes, udo Ulitis coloribus mira venustate depinxit, et opus tectorium, quo camera et parietes decorantur cuiusque auctor fuit Franciscus Xaverius Feichtmayr. Altare quoque maximum, marmore pretiosum, non est quin dilaudet. Haec omnia reputans cum animo Nobisque significans m o x fore, ut sollemnia honori prodigialis imaginis Beatae Mariae Virginis agerentur, dilectus filius abbas Viltinensis submisse Nos rogavit, ut hoc Templum Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quas preces, Venerabilis Fratris Pauli Rusch, Episcopi titulo Meloënsis in Isauria et Oenipontani Ordinarii, commendatione suffultas libenter admitientes, Nos e Sacrorum Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m paroecialem Ecclesiam Viltinensem, Deo in honorem Beatae Virginis primae labis immunis consecratam, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit.. Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die vi mensis Augusti, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BBUGNOLA a Brevibus Apostolicis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 306 III VENERABILIS DEI FAMULA TERESIA A IESU JORNET IBARS, VIRGO, CONGREGATIONIS PARVARUM SORORUM SENUM DERELICTORUM FUNDATRIX ET ANTISTITA GENERALIS, BEATA RENUNTIATUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Omnigenae sanctimoniae laude ornata Ecclesia, intaminata Sponsa Servatoris, qui misertus est super turbam fame vexatam (cf. Marc. 8, 2), numquam desiit quosvis respicere aerumnosos eorumque pro viribus curas allevare. Qua igitur urgetur caritate, eos etiam singulari studio complexa est, fovendos minus naturae propensio impellit, amoris, sed potius ignis divini senes dicimus inopes auxilii humani. adiumentum sibimet ut opus praecipuum ad quos Quorum solacium et proposuit egregia Eccle- siae alumna Teresia a Iesu Jornet Ibars, auctor et magistra Congregationis Parvarum Sororum senum derelictorum, quam Caelitum numero hodie sollemni cum ritu addere constituimus. H a e c die nona mensis Ianuarii, anno millesimo octingentesimo quadragesimo tertio, nata est in oppido Hispanico Aytona e Francisco Jornet et Antonia Ibars, qui agrorum cultura vitae rationibus affatim consulebant, in domesticis vero virtutibus amplissimum ponebant praesidium. Postera die salutari tincta lavacro, in matris sinu ad pietatem est instituta et ad bonum opus incensa, adeo ut, c u m esset puellula, soleret pauperes domum deducere, ubi a parentibus c i b o confirmarentur. Illerdam deinde concessit, qua in urbe, ajrad materteram, quae eam caram habebat, deversans, iis dedit studiis operam, ad quae solet adulescentia informari. Quibus perfectis, puella, praestanti ingenio multaque commendata diligentia, scholam magistris instituendis obiit. Publico donata diplomate, in ludo litterario pagi Argensola, qui finibus Barcinonensis provinciae continetur, tenellas mentes doctrinis instruxit, erudivit salutaribus praeceptis. D u m igitur in hac versatur arte, superno quodam mota instinctu in animum induxit, ut fiuxas et caducas saeculi res conculcaret Deoque in sacra se familia devoveret. Cum propter perturbata tempora fieri non posset, ut inter Tertianas Carmelitides ascriberetur, Claralibus virginibus, quarum monasterium erat in oppido Briviesca, nomen dare constituit. Gravi autem in Hispania suborta rerum conversione, dum novitia, divinis rebus plane dedita, ad nuncupanda religionis vota se componit, vetita est eorum sponsione Franciscali illi coetui se aggregare. Cum huc accederet, ut Acta Pii Pp. XII 307 pústula in facie, quae contagione vulgari posset, laboraret, in divina acquiescens voluntate, domum revertit, ubi ab aegritudine est recreata. Deinde, inter rerum difficultates nec leves nec paucas, magistrae partes agens, operam adiutricem praebuit iterum sodalitati Tertianarum Carmelitidum ; tamen c u m eius conditor mature decessisset, domum repetere coacta est. V e r a m denique vitae viam, a D e o sibi praestitutam, ingress u m , ad pium sacerdotem Saturninum Lopez N o v o a se applicuit, qui de instituendo religiosarum mulierum collegio cogitavit, cuius esset destitutis a re familiari et solacio senibus christianam afferre levationem. Congregatis igitur nonnullis adulescentulas, quas inter fuit germana eius soror Maria, in urbe Barbastro novum religiosae convictionis genus suscepit, unde utilitates non modicae in Ecclesiam et egenos proficiscerentur. Cum die vicesima septima mensis Ianuarii, anno millesimo octingentesimo septuagesimo tertio, una c u m sodalibus sacram sumeret vestem, munus antistitae Teresiae mandatum est, in quo gerendo clarescebat prudentia, animo benevolo atque demisso. Ex Divinae autem Providentiae consilio contigit, ut eodem tempore Valentiae sodales catholicae cuiusdam societatis, qui idem prorsus spectabant ac sorores Barbastrenses, religiosas anquirerent mulieres, quibus senum hospitium a se condendum eadem in urbe committerent. Ut convenerat, Serva Dei eo c u m parvo virginum grege transmigravit, sedem constitutura sacrae familiae. Ibi, in d o m u m conductam pauperes senes recepit, quibus veluti Christo doloribus afflictato curas omne genus adhibere studebat. Cum autem aedes essent nimis angustae atque adeo increscentem egenorum hospitum numerum capere non possent, alacris antistita annisa est, ut amplam domum, quae olim fuerat sodalium Ordinis Sancti Augustini, compararet. Qua re ad finem feliciter perducta, novum hoc virtutis caritatisque domicilium effectum est sedes princeps sororum senum derelictorum. Nuncupatis ibi votis religiosis, quae numquam non servavit diligentissime, Teresia, a Iesu appellata, sodalitatem, caelesti aspirante Numine, mirum in m o d u m auxit, permultas ei adiungens socias, ad virtutem eas componens, novas condens domos religiosas, miseris plurimis aetate provectis amicum praebens perfugium. Neque solum in Hispaniae provincias institutum propagatum est, sed etiam in longinquas Americae regiones. Quod c u m , anno millesimo octingentesimo octogesimo septimo, certa ratione a Sede Apostolica approbaretur, duodesexaginta domos easdemque senibus relevandis sedes habebat constitutas. V i x autem dici potest, quot labores, quot aerumnas, adversa diu conflictata valetudine, Famula Dei perpessa sit, ut Congregationi suae tam laeta afferret incre- 308 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale menta. Hisce vero in molestiis aliisve casibus tristibus, veluti cum in una domo principe viginti quattuor sorores et septuaginta senes cholera m o r b o abriperentur, ad Dei voluntatem se plane accommodavit. Ad virtutem toto incumbens pectore, modeste de se iudicavit ; linguam ita compescuit, ut nonnisi necessaria videretur verba efferre; multa in piis precibus, mentem consueverat ad caelestia convertere ; paupertati studuit religiósissime; suavitatem habens austeram quandam et solidam, sodalitatem suam diu rexit considerate ac prudenter ; ad summam, eum tenuit vitae cursum, ut a recto itinere non solum numquam deflecteret, sed etiam, tenax propositi, ad sanctimoniam virili cum animo contenderet. Denique, ingravescente morbo, in o p p i d o Liria, quo spe salutis iussa erat secedere, in vitae discrimen est a d d u c t a ; ibi die vicesima sexta mensis Augusti, anno millesimo octingentesimo nonagésimo septimo, supremis sumptis Ecclesiae Sacramentis, haec caritate incensa pauperum senum administra ad D o m i n u m Iesum excessit, caritatis praemio locupletanda ineffabili. Percrebrescens autem eius sanctimoniae fama caelestibus signis visa est confirmari ; quam ob rem factum est, ut Causa de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis ageretur. Itaque, post ordinarios, quos dicunt, processus, Commissio introductionis Causae, apud Sacram Rituum Congregationem instituendae, die vicesima septima mensis Iunii, anno millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo, a Nobis est obsignata. Apostolicis deinde inquisitionibus rite absolutis, de virtutibus theologalibus et cardinalibus Venerabilis Teresiae a Iesu Jornet Ibars est disceptatum ; quas, omnibus expensis ac perspectis, Nos, Decreto die vicesima secunda mensis Ianuarii, anno millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, lato~pab eadem heroum in modum cultas esse sollemniter ediximus. Exercita deinde quaestione de miraculis, quae, Famula Dei deprecante, a D e o ferebantur patrata, omnique re diligenter exquisita, de duobus die septima mensis Ianuarii, hoc anno, pronuntiavimus constare. Superfuit vero, ut excuteretur, num F a m u l a Dei inter Beatos Caelites tuto foret recensenda. Quod prorsus factum est ; omnes enim Purpurati Patres Sacris tuendis Ritibus praepositi, Praelati Officiales, Consultores id fieri posse cunctis sententiis affirmarunt. N o s tamen pro rei magnitudine mentem Nostram distulimus aperire, quo maiorem superni luminis copiam ad eam ferendam sententiam, enixas preces ad D e u m admoventes, impetraremus. Die denique duodetrigesima mensis Martii, hoc anno, ad Venerabilis Famulae Dei Teresiae a Iesu Jornet Ibars sollemnem Beatificationem tuto procedi posse ediximus. Quae c u m ita sint, N o s , vota Congregationis Parvarum Sororum senum derelictorum explentes, harum Litte- Acta PU Pp. XII 309 rarum vi et auctoritate Nostra Apostolica, facultatem facimus, ut eadem Venerabilis Famula Dei Teresia a Iesu Jornet Ibars Beatae nomine in posterum nuncupetur, eiusque corpus et lipsana seu reliquiae, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferendae, publicae Christifidelium venerationi proponantur, atque etiam, ut eiusdem Beatae imagines radiis decorentur. Praeterea eadem auctoritate Nostra concedimus, ut de ea quotannis recitetur Officium de Communi V i r g i n u m cum lectionibus propriis per Nos approbatis et Missa de eodem Communi cum orationibus propriis item probatis celebretur iuxta Missalis et Breviarii R o m a n i rubricas. Huiusmodi vero Officii recitationem Missaeque celebrationem fieri dumtaxat largimur in dioecesi Illerdensi, in qua Beata eadem nata est, et in archidioecesi Valentina, cuius intra fines diem obiit supremum ; itemque in templis et sacellis ubique terrarum sitis, quibus Congregatio Parvarum Sororum senum derelictorum utitur, ab omnibus Christifidelibus, qui Horas canonicas recitare teneantur, et, quod ad Missas attinet, a sacerdotibus omnibus, ad templa seu sacella, in quibus Beatae eiusdem festum agatur, convenientibus. Largimur denique, ut sollemnia Beatificationis Venerabilis Teresiae a Iesu Jornet Ibars, servatis servandis, supra dictis in templis et sacellis celebrentur, diebus legitima auctoritate statuendis, intra annum postquam sollemnia eadem in Sacrosancta Patriarchali Basilica Vaticana fuerint peracta. Non obstantibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis ac Decretis de non cultu editis ceterisque quibuslibet contrariis. V o l u m u s autem, ut harum Litterarum exemplis, etiam impressis, dummodo manu Secretarii Sacrae Rituum Congregationis subscripta sint atque eiusdem Congregationis sigillo munita, in iudicialibus etiam disceptationibus, eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significatione hisce ostensis Litteris, haberetur. Datum R o m a , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v i i mensis Aprilis, Dominica I I I post Pascha, anno MDCCCCLVIII, Pontificatus Nostri vicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BBUGNOLA a Brevibus Apostolicis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 310 EPISTULAE I AD EXCMUM P. D. HENRICUM ALEXANDRUM CHAPPOULIE, EPISCOPUM ANDEGÁVENSEM, OB INDICTUM L X I X CONVENTUM PASTORALEM GALLIAE, SUB TITULO (( L'UNION DES ŒUVRES CATHOLIQUES DE FRANCE », CENTUM ABHINC ANNOS PRIMUM HABITUM. PIUS PP. XII Le Congrès de Pastorale qui d'ici peu s'ouvrira à Angers sous votre présidence rappellera le souvenir de l'assemblée, modeste mais déjà ardente, qui s'y tenait en 1858 et inaugurait la tradition de ces Congrès catholiques qui, sous le titre de l'Union des Œ u v r e s , devaient connaître par la suite un large succès. Il nous est agréable de vous adresser Nos félicitations pour ce Centenaire. Dès 1873, Notre Prédécesseur Pie IX, s'adressant à Mgr de Ségur, premier Président de l'Union, rendait grâces à Dieu « qui multiplia si vite le grain jeté en terre qu'il en fit croître une moisson déjà surabondante » ; le vénéré Pontife se félicitait de ces heureux fruits, p o u r l'Eglise, disait-il, (( qui grâce à vous a la j o i e de conserver nombre de ses fils guettés par l'ennemi », et pour la Société « à laquelle tant d'adolescents et de jeunes gens... fournissent pour sa défense une génération honnête, pieuse et laborieuse » . x A combien plus forte raison devons-Nous N o u s réjouir aujourd'hui du bien réalisé par cette institution, désormais centenaire mais toujours riche d'initiatives et animée par des prêtres de valeur, qui savent au surplus s'entourer d'une large collaboration. Placés dès l'origine sous l'autorité des évêques, les congrès de l'Union abordèrent au cours de ce siècle tous les grands thèmes de l'éducation de la jeunesse et de la pastorale paroissiale. A ce titre ils ont tenu une place notable dans le développement et la coordination de l'apostolat en France. Leur importance n'a cessé de s'aûirmer et N o u s formons des vœux paternels pour l'essor croissant de l'institution. En prenant d'ailleurs pour thème du présent Congrès la « Pastorale de l'adolescence », vous demeurez dans la ligne des préoccupations apostoliques et sociales des fondateurs, qui avaient fait des œuvres de jeunesse l'objet de leurs premières réunions. Qu'en cette année jubilaire de 1 Ep.lae ad Princ. 1873-74, f. 181. n. 325 - 20 oct. 1873. Acta Pii Pp. XII 311 Lourdes la V i e r g e Immaculée, Mère de Dieu, qui veilla avec une si maternelle sollicitude sur l'adolescence de Jésus à Nazareth, guide vos travaux ! Des conférenciers de qualité se pencheront sur les problèmes de cet âge difficile, plein de réserve et de désirs, fragile à la tentation mais sensible à l'idéal. Ils étudieront surtout les conditions de la persévérance religieuse des jeunes durant cette période critique et dans un monde souvent hostile. Toutes ces questions, examinez-les avec une foi vive, qui jamais ne transige avec les préceptes de la morale ni ne sous-estime la valeur des moyens surnaturels dans la formation du chrétien. Eegardezles avec un sain optimisme, digne d'éducateurs catholiques qui savent les ressources de la nature transformée par la grâce et ont éprouvé la puissance de l'appel du Christ dans Pâme d'un jeune. Ces questions enfin, traitez-les avec une vraie compétence pédagogique, qui ne craigne pas de faire bénéficier l'œuvre éducative des progrès récents de la recherche en ces domaines, et avec un sens pastoral averti, qui veille notamment à faire grandir les adolescents dans des communautés chrétiennes dont la ferveur leur soit un exemple et un soutien. A l'heure où dans l'Eglise les besoins apostoliques sont grands, où trop de champs demeurent en friche faute d'ouvriers évangéliques, N o u s souhaitons en outre vivement qu'au cours de ce Congrès l'on insiste, « opportune, importune », sur le grave devoir actuel de favoriser parmi la jeunesse l'éveil des vocations sacerdotales et religieuses. Quel service ne rendrait pas le Congrès d ' A n g e r s , s'il pouvait, sur ce point capital, accroître la conviction d'un grand nombre de prêtres, de parents, d'éducateurs ! « Enseigne à l'adolescent la voie qu'il doit suivre, dit l'Ecriture, et, 2 même devenu vieux, il ne s'en écartera point » . Que les enseignements de ces assises angevines préparent donc à l'Eglise et à la Patrie des générations fortes dans la foi et fidèles au devoir ! De grand cœur Nous appelons sur la prochaine assemblée une large effusion de grâces et vous accordons, ainsi qu'aux personnalités présentes et à tous les participants du Congrès, Notre très paternelle Bénédiction Apostolique. er Du Vatican, le 1 Avril 1958. PIUS PP. XII 2 Prov. 22, 6. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 312 II IIS RELIGIOSIS E LUSITANIA, QUI INTERFUERUNT CONGRESSUI, OLYSIPONE HABITO, DE RELIGIOSAE PERFECTIONIS STATIBUS. PIUS PP. XII Dilecti filii, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Pergratus Nobis est, qui Supremi Ecclesiae Pastoris munere fungimur, nuntius allatus, religiosos non paucos sodales Olysiponem conventuros esse ut studiosa debitaque oboedientia optatis ultro respondeant, quae Sacra Congregatio Negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, manifestavit. Parique solacio certiores facti sumus ad congressum hunc vestrum digne frugifereque celebrandum assiduis vos precibus impigraque opera vosmet ipsos comparasse. Quamobrem fore omnino confidimus ut consiliis ac propositis vestris uberrima caelestis gratia obsecundet. D u m in T a g i fluminis ripa, cohortantibus Episcopis vestris, in eo est ut ad finem et culmen perducatur magnum monumentum, Christo Regi sacrum, quod oculis patefiet omnium velut insigne p o p u l i Lusitani, qui fidem christianam latius etiam quam imperium dilatavit; vos, religiosi sodales — in urbe quae non m o d o Lusitaniae caput est, sed eorum quoque populorum, qui non paucas insulas et continentes terras incolentes in eius dicione sunt — conventu isto unum ex eificacissimis adhibetis conatibus ut Christus, primum quidem in vobismetipsis, qui ad christianam contenditis perfectionem, postea vero in gentibus, quae in oris vestris tum metrqpolitanis tum ultra maria positis commorantur, vincat, regnet, imperet. N o t u m ac perspicuum omnibus apparet quam dives et quam praeclara in rebus gestis sit historia Ecclesiae in ipsis Lusitaniae fastis. Quos tamen fastos, quam tamen historiam nemo digne enarrare potest, quin in debita luce ponat quas praecipuas partes habuerint in utraque re Instituta Religiosa, quae dicuntur. P r i m o quidem Ordines Militum, qui, suorum profuso sodalium sanguine, fines christianae dicionis promoverunt et postea in causa fuerunt cur « nova maria novique caeli » Europae innotescerent. Ordines etiam Monachorum et Mendicantium, qui verbo et exemplo illis principiis, quibus christiani reguntur mores, vitam maiorum vestrorum imbuerunt. Ordines denique Clericorum Regularium, communem operam cum aliis sodaliciis in id alacriter contulerunt ut non solum civium animi litterarum disciplinarumque studio ditaren- Acta Pii Pp. XII 313 tur, sed etiam ut populi, quos ad orientem et occidentem solem maiores vestri attigerunt, christianam amplecterentur doctrinam. Quis non meminerit, inter praeclaros Ecclesiae viros, Sanctum vestrum A n t o n i u m , ex Fratrum Minorum Ordine, qui tot miracula D e o donante patravit, qui titulum D o c t o r i s a Nobis ei datum meruit, et qui hodie in universo terrarum orbe pietate omnium colitur? Neque silentio praeterire volumus Venerabilem Bartholomaeum a Martyribus, ex Ordine Praedicatorum, Archiepiscopum Primatem Bracarensem, validissimum illum propugnatorem et promotorem « Reformationis Catholicae », qui in celebratione Tridentinae Synodi admirabundos omnium ad se attraxit oculos. Ut nemo valet res Lusitanorum gestas recte exscribere quin narret quas ex illis fecerint, qui statum religiosum enumeratis formis amplexi essent; ita omnino certum esse videtur gesta, quae olim tantam pepererunt gloriam, continuari eo m o d o non posse, quo historia vestra ab aliis nationibus distinguitur, si ad ea renovanda operam non contulerint suam eiusdem religiosi status sodales, additis etiam aliorum hodiernorum Institutorum sociis. Quod quidem eo clarius patet quo mens altius defigitur in divitiarum illarum consideratione, quibus natio vestra olim locupletabatur. Pollebat enim mirabili vi ut proprium nomen propriamque virtutem ultra remotissima maria p r o p a g a r e t ; vitam ducebat in exemplum christianam; notitiis abundabat quae requiruntur ad cultiores colendos mores. Quis non videat ex iis omnibus non pauca periisse, c u m per vim, vertente saeculo x v i n , imminutus esset numerus religiosorum praesertim in Sacris Missionibus, c u m universi exstincti essent anno MDCCCXXXiV; c u m denique fere idem accidisset anno MDCCCCX? Ad erigendos tamen animos illarum acerbitate rerum afflictos, non defuerunt signa quae ipsam blandam benignamque manum adfuisse testarentur Illius, quam grati nominare soletis « gloriam patriae nostrae, quam millies saluti restituisti ». Ita christianae virtutis studia revixerunt. Et Lusitania, cum o c t o exirent saecula inde ab initio vitae suae, publice cum Ecclesia reconciliata est, sub cuius patrocinio et tutela olim nata erat. Inter maxima autem bona, quae Ecclesiae et Patriae vestrae ex rato P a c t o Convento Missionario obvenerunt, illud merito in memoriam venit quod nemque auctus est numerus Institutorum Religiosorum eorumque qui eis nomen dederunt. Quod quidem duplex augmentum optimum signum esse videtur christianae vitae in pristinum renovatae. Multa enim Instituta, quorum sodales conventum istum participant, paucis abhinc annis non habebantur. 21 - ACTA, vol. X X V , n. 7. — 28-5-1958. Lusitaniam autem petierunt ut Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 314 operam conferrent, qua Provinciae, ultra maria sitae, christiana luce collustrarentur. Agnoscere libet opus missionarium, quod vocant, magis apud v o s magisque intellegi et aestimari p l u r i s ; atque adeo, ut latius pateat et « secundum scientiam » 1 evolvatur, auxilium in eis invenire qui sortes Nationis istius moderantur. Episcopi vestri, perseveranti, qua prae- stant, magnanimitate, et liberalitate christifidelium adiuti, reficere potuerunt, multiplicare et alere dioecesium seminaria. Iidem quoque non sine gaudio conspiciunt hodie conventum vestrum ; sive qui dioeceses ultra maria habent sitas, quia plerique ex ipsorum adiutoribus ad vestra pertinent Instituta; sive qui in Lusitania, quia vident sub sua tutela veluti vivarium quoddam missionariorum ali, qui aliquando intra vel extra suas dioeceses operam sunt daturi ; omnes vero quia, c u m ad ipsos pertineat munus curandi ut propriae oves « vitam habeant et abundantius habeant » , 2 vident varia religiosae perfectionis Instituta aptissimas sedes, in quas illi, c u m a Spiritu Sancto impellantur, se recipere valeant ut opportunis adhibitis rationibus et opibus religiosae vitae perfectionem adipiscantur. Quod autem magis interest hoc est : non iis scilicet tantum, qui praesunt, placere Instituta vestra, sed omnes etiam in Lusitania vitam religiosam, quae evangelicae perfectioni acquirendae dicata est, melius cognoscere ac diligere. Nolite igitur timere : pusillus grex vester, D e o favente, uti speramus, et numero et virtute m o x augebitur. Pluries iam locuti sumus de religiosae perfectionis Statibus, iamque aptiores rationes proposuimus, quibus optatam vitae renovationem, hodiernis necessitatibus accommodatam, assequi valeatis. D o c u m e n t a profecto nostis ab hac A p o s t o l i c a Sede hac de re data ; eaque procul dubio docili animo ac diligenti cura idcirco perpenditis, ut singula ad effectum deducantur. Satis ergo sit pauca obiter commendare. Ac primum ii a recto veritatis itinere aberraverint qui Instituta illa vestra, quae iam diu multumque durarunt, praesenti tempore utilitate carere putaverint. Multa sunt apud vos veterum monasteriorum templa, c u m adiunctis fere desertis claustris, quae pristinae artis splendore nitent. Nonne tamen, nostris hisce temporibus, similia alibi passim replentur christifidelibus, quin i m m o nullius religionis viris, qui conveniunt ut ea audiant resonare canticis et ritibus liturgicis splendere, ibi praesertim ubi refloret vita antiquissimorum monachorum? 1 2 Rom. 10, 2; 7 Petr. 3, 7. Io. 10, 10. Acta Pii Pp. XII Sed (( non est abbreviata manus D o m i n i » 315 3 et « Spiritus ubi vult spirat ».'* Itaque decurrentibus saeculis ortae sunt novae religiosae vitae formae « ad consummationem sanctorum... in aedificationem corporis 5 Christi ) ) . V o s enim omnes in Ecclesia scholas sanctitatis frequentatis, ab ea ut tales legitime recognitas. Quae ubi desint, vita christiana plenam illam perfectionem nonnisi raro exprimere valet, quae merito ut nota habetur Mystici Corporis Christi in praesenti eius statu. In variis enim religiosae perfectionis Institutis haec christiana vita summopere fovetur, evolvitur, et in sua luce ponitur. Clerum dioecesanum tum in apostolico munere tum in vita spirituali fraterne adiuvare et laicorum hominum apostolatum magis fovere secundum varias Actionis Catholicae formas, hoc certe opus est, quod novo Spiritus Sancti aifiatui, quo Ecclesia movetur, omnino respondet. Si tamen huiusmodi animorum ardor « secundum scientiam » non sit, atque ita manifestetur ut, sive in sacerdotibus sive in christifidelibus, aestimationem imminuat cleri qui in statibus perfectionis versatur, vel Institutorum religiosae perfectionis laicorum hominum, talis agendi modus procul dubio misere efficere potest, etiamsi optima sint proposita, ut christianorum coetuum vita languescat, quae potius fovenda est multiformi unitate universalique caritate « totius Christi » . 6 Ac praeterea haud parum confert ad vitam christianam in singulis dioecesibus promovendam, Sodalium religiosorum vita virtutum splendore omnibus praelucens, in iis praesertim ubi cura pastoralis animarum ipsis demandatur. Instituta vestra, etsi antiquissima, non solum utilissima permanent, sed etiam temporum nostrorum necessitatibus optime aptari possunt. Quaenam autem praesentibus necessitatibus accommodata renovatio desideratur? Ea procul dubio non id tantum postulat ut Sodalitatum Moderatores imperent, ac subditi obtempèrent. Sed requiritur etiam talis animorum conformatio tum in praeparatione candidatorum, tum in recta noviciorum institutione, tum denique in professorum vita, ut semper clare luculenterque ea considerentur et perpendantur, quae in Instituto necessaria et immutabilia habeantur, et ea etiam quae nihil sint nisi traditiones aetatis decursu additae et temporum vicissitudinibus aptandae. 3 4 5 6 Is. 59, 1. Io. 3,8. Eph. 4, 12. Cfr. 8. Augustin., Serin. 341; P. L. 39, eoi. 1499. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 316 Requiritur igitur ut singula Instituta, praeter principia vitae christianae in religiosae perfectionis usum deducenda, perspectum etiam omnino habeant quid Institutum proprium ab aliis distinguat secundum Conditoris mentem, Ecclesiae auctoritate approbatam. Qui religiosus Sodalis hoc ignoret, is profecto non potest Institutum suum recte, ut oportet, aetatis nostrae necessitatibus aptare. Quod autem attinet ad traditiones decursu temporum Institutis adiectas, non debent eae in oblivionem tradi hac tantum de causa quod antiquae sunt, tempora autem perpetuo renovantur. Necesse tamen est ut eae ne impediant neve obruant bona maiora, quotiescumque talia reco gnoscantur, atque nova rerum adiuncta id postulent vel novae ecclesiasticae disciplinae normae. Immerito eiusmodi bona pessumdaretis « propter traditionem vestram » . 7 Placet in praesens, dilecti filii, quaedam peculiari m o d o attingere, quae ad apostolatus opera pertinent. In litterarum ludis et scholis iuventuti recte instituendae, in animis christiana virtute conformandis, iisdemque ut oportet moderandis, in indigentibus variis opportunisque modis iuvandis, in Sacris Expeditionibus agendis iisdemque quavis ope provehendis, Religiosae Familiae propria ratione paedagogica, suaque methodo utuntur, quas a suis Conditoribus quasi sacram hereditatem acceperunt, et quae per diuturnum temporis spatium saepe fructus ediderunt uberrimos. Quae omnia divitias Ecclesiae constituunt, quas contemptui haberi non licet. Debetis quidem prompti paratique esse ad munera difiiciliora obeund a ; sed, licet in hoc maximarum causa inveniatur laudum, non tamen ibidem indistincte reponendum est uniuscuiusque Instituti munus. H o c enim in peculiari tantum fine consistere debet, quem assequendum A p o stolica Sedes singulis proposuit. Nobis bonisque omnibus in votis est ut quam plurimi habeantur qui ad religiosae vitae munus capessendiim divino quodam instinctu ducantur. 8 (( Messis quidem multa, operarii autem pauci » . Impensior fiat apud vos apostolatus ille, qui familiaris dicitur, et qui ab adultis praesertim in A c t i o n i s Catholicae coetibus exercetur. Utinam parentes non solum timorem in hac re deponant, sed exemplo cotidiano vitae christianae efficaciter conferant ad maximum illum quem habere poterunt honorem : filios nempe sacerdotio vel Institutis vitae religiosae dare. Domesticae enim virtutis exempla ita valent ut quodam7 Matth. 15, 3. 8 Matth. 9, 37. Acta Pii Pp. XII 317 m o d o dici possit, prima seminaria primamque noviciorum sedem familias esse. Ac praeterea condiciones considerandae sunt, quae educationi iuventutis praebentur. Novimus Ecclesiam habere optima educationis instituta, quibus Religiosae feminae moderentur, et h o c tum in Lusitania tum in quibusdam transmarinis Provinciis. Multo minora sunt numero collegia pueris instituendis educandisque. Utinam multiplicentur, non solum eo fine ut augeatur recta christianorum animorum conformatio, sed etiam idcirca quod hac ex re saepenumero oritur, quod olim eveniebat, multos scilicet divina gratia excitari ad sacra capessanda munia, quibus nominatim ad Africam indigetis. V e r u m utique est non deesse ad hunc finem assequendum plura seminaria, quorum moderatores et magistri pueros hac ratione conformant inde ab elementariis studiis absolutis. Nobis tamen experiundo perspectum est id quod iam assecuti estis non omnino sufficere neque increscentibus necessitatibus respondere. Id autem animadvertendum est : ubi pueri castitate nitent et christianae vitae studio flagrant, ibi non paucos haberi qui ad sacra divino afflatu vocentur, et Dei v o c i ultro libenterque respondeant. Qui vivendi modus, ut solet, facilius obtinetur in domibus educationis quae Ecclesiae sunt concreditae. Iure merito gloriae vestrae ducitur olim populos non paucos ad Evangelii lucem esse vocatos. Oportet tamen non id tantum in memoriam revocare sed etiam dare operam sollertem ut condiciones redintegrentur quibus haec gloria etiam atque etiam renovetur; ita quidem ut Lusitania satis muneri facere pergat a Divina Providentia commisso. Interim autem, quantum in praesentibus rerum adiunctis licet, necesse est eos candidatos studiosissime comparare ad vitam religiosam, qui iam habentur, idque efficere ut ii, qui eandem vitam iam professi sunt, accuratius cotidie rectiusque conformentur ; quod quidem magna et duratura bona in posterum gignet, etsi minus interea hodiernis necessitatibus consulitur. Haec, in quae incidimus, tempora a vobis religiosos sodales pietate, scientia et virtute praestantes postulant. N o n i d c i r c o tamen ut de ipsis magnifice loquantur homines, neque idcirco ut institutum vestrum summis prosequantur laudibus; sed potius ut bonum Ecclesiae foveatur, ita ut si mundus vos laudet, id in Ecclesiae laudem recidat. Ad nostra usque tempora, Lusitania, « tum eis tum ultra mare posita », non pauca exhibet monumenta, vel a religiosis sodalibus aedificata, vel eis oblata gratae voluntatis ergo, praesertim ad coetus constituendos vitae sive contemplativae sive apostolicae addictos. Quae quidem Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 318 antiqui aevi molitiones eandem videntur significationem proponere ac Monumentum m o x perficiendum, Christo Eegi sacrum. Vetera illa aedificia sacra viros vel feminas incolas habuerunt, quos idem excitabat spiritus, quo vos in praesenti conventu ducimini ut viribus omnibus christianum nomen christianaque virtus usquequaque propagentur. Iesus, R e x vester, et Maria, Regina vestra atque Patrona, vobis singulis vestraeque operae, vestris singulorum Institutis, inceptis, familiis adiutoribusque caelestia uberaque munera impertiant. Quorum quidem munerum sit auspex Nostraeque benevolentiae pignus A p o s t o l i c a Benedictio, quam vobis singulis universis effusa caritate impertimus. Datum R o m a , MDCCCCLVin, apud S. Petrum, die III mensis Aprilis, anno Pontificatus Nostri vicesimo. PIUS PP. XII ALLOCUTIONES I Iis quae interfuerunt Conventui IV nationali ex Foederatione Italica « Congregationum Marialium » puellarum, Romae habito. * 1 Il vostro IV Convegno federativo nazionale vi trova riunite a R o m a , dilette figlie, Delegate delle Congregazioni Mariane d'Italia, per studiare e meditare su quello che deve essere il vostro sentire e il vostro operare nel quadro della missione della Chiesa. V o i siete una delle Associazioni, alle quali parrebbe che non vi fosse quasi più nulla da dire : tante sono le volte che abbiamo parlato di voi, scritto di voi : tante sono altresì le lodi e gli ammonimenti, che vi abbiamo rivolti in varie occasioni. N o n può negarsi che la Chiesa si è impegnata per v o i e con voi fino a lasciar sorpresi alcuni, che non c o n o s c o n o la vostra storia gloriosa, e soprattutto ignorano la volontà risoluta della esemplare Congregata Mariana di tutto osare, affinchè nulla venga omesso di ciò che appare utile alla maggiore gloria di D i o , alla propria santificazione e alla salvezza delle anime. Il Nostro parlare sarà dunque breve, dilette figlie : anche perchè non si tratta di cercare nuovi principi, di indicarvi nuove mète, di dettare nuove norme ; ed è superfluo il ripetervi con quanta speranza e con quanta fiducia N o i guardiamo alle Congregazioni Mariane, come ad * Habita die 26 Aprilis mensis a. 1958. Acta Pii Pp. XII 319 una delle forze vive che silenziosamente, per lo p i ù , ma efficacemente operano nella vigna del Signore. Quando dicemmo che voi siete (( Azione Cattolica » pieno iure, volemm o , sì, dare alle vostre regole e alle vostre opere il riconoscimento che esse meritano ; ma soprattutto intendemmo di impegnarvi ad una azione generosa ed organica in stretta unione con la sacra Gerarchia. Se dicessimo che avete scarsamente corrisposto a questo Nostro volere, non saremmo giusti ; però non Ci stimiamo pertanto dispensati dall'esortarvi a continuare nel cammino intrapreso, a fare, cioè, ogni sforzo per essere Congregate di Maria perfette, come le vostre regole vi vogliono : anime che guardano a Maria come a modello di vita e a modello di azione : di vita nella Chiesa, di azione per la Chiesa. 1. Anzitutto guardate a Maria come a modello di vita nella Chiesa. Si suol dire che l'essenza della devozione a Maria consiste, in p r i m o l u o g o , nel sentimento di rispetto e di venerazione corrispondente alla sua dignità di Madre di D i o ; quindi, in un sentimento di confidenza nel suo potere e nella sua bontà, e finalmente in un sentimento di amore filiale, che cerca di contraccambiare in qualche m o d o il suo amore di Madre. Ma la venerazione non sarebbe sincera, la confidenza non sarebbe veramente profonda e l'amore non andrebbe oltre il sentimento e le parole, se l'anima che si dice devota di Maria non si studiasse di imitarne le virtù, di ritrarne in sè la vita. Sappiamo bene che alcune qualità di lei possono essere oggetto soltanto della nostra meraviglia e della nostra estatica ammirazione : così la sua concezione immacolata, la pienezza della grazia, la sua verginale divina maternità. Figlia sovranamente privilegiata del Padre, Ella è infatti, d o p o Gesù, il raggio più luminoso della sua gloria, il riflesso più stupendo della sua immagine, l'opera più bella delle sue mani. Per questo sarebbe vano ogni sforzo per riprodurla in noi, come Essa è : capolavoro di D i o , anche se, come luna, è bella di bellezza riflessa : « pulchra ut luna » - 1 Ma questo non deve certo impedirvi di guardare a Maria, e meno ancora esservi di ostacolo a chiederle di aiutarvi nello sforzo continuo che voi certamente farete allo scopo di essere investite, almeno da qualche raggio della sua sovrumana bellezza. Imparate dunque da lei a vedere rettamente e completamente ; imparate a vivere di fede. Proclamate, ad imitazione di lei, che nulla vi è in 1 Cfr. Cani. 6, 9. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cielo per v o i , fuori di D i o ; nulla volete sulla terra, fuori di lui. Protestate che il vostro unico bene è per voi stare unite a D i o , porre in D i o la vostra speranza. 2 A questo vostro sentire, a questo vostro volere seguirà il vostro operare : anch'esso dedicato interamente a D i o , come interamente a D i o fu dedicato l'operare di Maria. Fu una prerogativa di lei una tale gioiosa conformità al volere di D i o . V o r r e m m o quindi, dilette figlie, che tale atteggiamento, tale prerogativa divenissero atteggiamento e prerogativa vostra. Siate pronte, non solo a qualsiasi ordine, a qualsiasi espressa chiamata di D i o ; ma ad ogni suo cenno, anche appena sussurrato nell'intimo delle vostre anime. Nè deve importarvi che D i o vi offra il gaudio o invece vi chiami al d o l o r e ; preparatevi a conservare sempre l'atteggiamento servizievole di Maria; preparatevi a dire il suo « Fiat ». E voi beate se, scelte dal Signore per soffrire con lui, per essere crocifìsse con lui, vi riuscirà nondimeno a pronunziare il « Magnificat ». Saranno fatte anche a voi cose grandi da Colui che è potente : (( qui potens est » . 3 2. E in secondo l u o g o guardate a Maria come a modello di azione per la Chiesa. Deve essere ben noto a voi quanto e come Maria abbia partecipato intimamente, e fin dall'inizio, alla vita della Chiesa. Con Maria madre di Gesù : « cum Maria matre Iesu » 4 erano riuniti gli A p o s t o l i , per- severando concordemente in orazione « perseverantes unanimiter in ora5 tione » , quando il Cenacolo fu scosso da un vento impetuoso e la minuscola comunità dei fedeli fu investita dallo Spirito Santo, il quale riempì 6 tutti dei suoi d o n i . P o c o dopo, Maria potè assistere alla prima semina e alla prima miracolosa raccòlta di messi cristiane. Pietro parlò alla folla e, col suo discorso ascoltato da tutti nella propria lingua, provocò il primo incremento della Chiesa. Da quel giorno di benedizione per la giovane comunità di Gerusalemme Maria non cessò mai di vegliare, come Madre dolcissima, sulla Chiesa di Cristo. Nessuna circostanza, specialmente nessuna ora di trepidazione e di pianto, passò per la Chiesa, — possiamo ben pensare, — senza che si sentisse l'assistenza materna di Maria. Ogniqualvolta che parve quasi stesse per scendere la notte sul m o n d o , si vide spuntare nel cielo Maria, 2 3 4 5 6 Cfr. Ps. 72, 28. Cfr. Luc 1. 49. Act. 1, 14 Cfr. ibid. Cfr. Act. 2. 1-4 Acta Pii Pp. XII 321 stella del mattino. Quando il sudore di fatiche immani imperlò la fronte della Chiesa, quando gli occhi di essa furono bagnati di lacrime, quando le sue carni, come le carni di Gesù, furono tormentate e perfino confitte in croce, la Chiesa ebbe sempre vicina Maria, Madre addolorata. E come si deve a lei la perseveranza dei figli devoti, così fu ella sempre a incoraggiare il ritorno dei figli traviati e ad accoglierli con infinita tenerezza. Per intervento di lei non mancò mai la protezione alla Chiesa, quando fu oggetto di assalti violenti o di subdole insidie. Così la storia dei trionfi della Chiesa è la storia dei trionfi di Maria. Guardate dunque a Maria, dilette figlie. Sentendo con la Chiesa, come 7 prescrive la vostra regola, fate vostre le sue ansie, i suoi dolori, le sue speranze, le sue gioie. Nessuna di voi penserà che si possa essere perfetta Congregata, restringendosi ad assistere alla S. Messa in una raccolta cappella, tra canti e preghiere ; forse anche c o n apposita esortazione spirituale. Ma nemmeno è lecito pensare che si possa essere vere Congregate, impegnandosi soltanto nel procurare a voi stesse il maggior grado possibile di perfezione cristiana, senza preoccuparvi degli altri. V o i non siate così, dilette figlie. Nel campo di D i o , che è il m o n d o , vi è tanta terra da arare, tanti solchi da seminare, tante piante da coltivare, tanta messe da raccogliere. È dunque necessaria l'opera di tutti, e voi, Congregate di Maria, sarete attive dovunque la Chiesa nasce, dove cresce e si dilata, soffrendo e gemendo ; dove lotta intrepida, dove vince e trionfa. A questa azione individuale, azione di tutte, fatta sempre e dappertutto, con l'esempio, la parola e l'opera, deve aggiungersi l'azione collettiva delle Congregazioni, della Federazione nazionale, di tutta la Federazione mondiale. Un'azione coordinata ed organica di tutte è insostituibile di fronte al numero, alla vastità e complessità dei problemi, che tengono in ansia gli uomini e agitano il m o n d o . Cade qui a proposito un ammonimento paterno circa la necessità di farvi incontro, con fraterno amore e assoluta comprensione, alle altre Associazioni, che con voi devono essere pronte a formare come una « acies ordinata ». 3. Ma vi è qualche cosa, oggi, che per la sua importanza dovrebbe impegnarvi senza risparmio di energie e di tempo. La Chiesa ha infatti una sua particolare missione in questa tormentata epoca della storia umana. Se è vero infatti che ogni verità ha il suo moménto, questa può dirsi che sia l'ora della Chiesa considerata come Corpo mistico di Cristo. Se dunque dovete studiare le Congregazioni Mariane nel quadro della missione 7 Cfr. Reg. 33. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 322 delia Chiesa, sforzatevi di approfondire, quanto è possibile, questa stupenda verità enunciata e trattata con luminosa chiarezza d a l l ' A p o s t o l o S. Paolo. . D'altra parte, il nostro secolo sta assistendo a un sempre maggiore sviluppo organico dell'idea di una umanità, le cui singole parti dovranno, per quanto è possibile prevedere, passare dal concetto di alleanza a quello di comunità — nel suo genuino senso — viva ed operante. N o n vi è movimento politico o sociale che non metta in qualche m o d o alla base di ogni sua struttura questa concezione, per così dire, « comunitaria » dello Stato e del m o n d o . L'individuo, dal canto suo, si sente, ogni giorno più, parte vitale di una realtà unica e prende coscienza dei suoi doveri verso tutto l'organismo sociale. E siccome questa nozione sta diffondendosi nel mondo, Noi abbiamo più volte mostrato e vogliamo ripeterlo anche a voi, dilette figlie, come gli uomini al presente tendono ad ascoltare, con rinnovato interesse, la dottrina che considera l'umanità quasi come un corpo solo e invita gli uomini ad essere un cuore solo e un'anima sola. Missione della Chiesa è oggi di provare che solo la dottrina di Cristo si presenta agli uomini come atta a salvare e rianimare un m o n d o , che si trova sotto l'incubo della perpetua irrequietezza e dell'artificioso frastuono. Fatene dunque la vostra missione, perchè anche voi siete della Chiesa e in essa dovete vivere, per essa dovete operare, senza soste nè ritardo alcuno. Per questa vostra vita nella Chiesa, per questa vostra azione per la Chiesa vi sia di modello Maria, Madre vostra e Regina amorosissima. Così sia ! II Iis qui convenerant ad Beatificationem Ven. Servae Dei Teresiae a Iesu Jornet Ibars, fundatricis Congregationis Parvarum Sororum Senum Derelictorum. * Aquella Sabiduría altísima, que « se extiende poderosa del uno al otro extremo y lo gobierna todo con suavidad )),* al permitir muchas veces el mal o la enfermedad, nunca deja de procurar simultáneamente el remedio y la medicina, de tal manera que jamás quede desmentida su paternal bondad, tanto en la vida de los hombres c o m o en la marcha de los pueblos. P o r eso, si en la España de la segunda mitad del pasado siglo permitió * Die 28 Aprilis mensis a. 1958. Sap. 8, 1. 1 Acta Pii Pp. XII 323 aquellas convulsiones sociales y políticas que tan hondas repercusiones tuvieron en el campo, eclesiástico y religioso, suscitó también generosamente tantas almas escogidas, a fin de que, c o m o la levadura evangélica, 2 preparasen la masa para una favorable fermentación. De ellas, algunas son ya objeto de veneración en los altares o podrán serlo a no tardar; otras, c o m o vuestra amadísima Madre y Fundadora, Teresa de Jesús Jornet e Ibars, llegan ahora a tan alto honor y Nos proclamamos la íntima satisfacción de habérselo podido otorgar, mientras que proponemos su ejemplo a todos, y en especial a vosotros, sus hijas y sus devotos. A l m a grande, y al mismo tiempo humanamente afable y sencilla, c o m o su homónima, la insigne reformadora abulense ; humilde hasta ignorarse a sí misma, pero capaz de imponer su personalidad y llevar a cabo una obra ingente ; enferma de cuerpo, p e r o robusta de espíritu con fortaleza admirable ; « monja andariega » ella también, pero siempre estrechamente unida a su Señor ; de gran dominio de sí misma, pero adornada con aquella espontaneidad y aquel gracejo tan a m a b l e ; amiga de toda virtud, pero principalmente de la reina de ellas, la caridad, ejercitada en aquellos viejecitos y viejecitas, que exigen la paciencia y benignidad, de que habla el A p ó s t o l . 3 En tan espléndido conjunto querríamos escoger tan solo tres suaves matices, para entretenernos paternalmente c o n vosotros, después de daros la más cordial bienvenida. I. Y, antes que nada, en estos tiempos de esplendores marianos y en este año centenario de las apariciones de Lourdes, N o s complace considerar la gran parte que la V i r g e n Santísima quiso tomar en la vida y en la obra de esta Teresa de Jesús. Nacida al sonar el « Angelus » en aquella feliz jornada de los comienzos de 1843, y habiéndose distinguido siempre durante su edificante juventud por un afecto tierno y filial hacia la Reina de los cielos, muchas horas solemnes de su existencia coinciden providencialmente con una fiesta, mariana : la llegada al inolvidable « P u e y o » de Barbastro en la víspera del Pilar de 1872; la apertura de la Casa Madre a la sombra misma del Santuario, desde el que la « mare de D e u » polariza los corazones de toda la huerta valenciana ; la fundación en Zaragoza el mismo día consagrado al culto de la Reina de la Hispanidad. « A gloria de María y honor de S. José » quiso enderezar ella toda su obra ; y al volar al cielo, en aquella fecha de 1897, deseó dejar todas las casas de su Instituto bajo 2 3 Cfr. Matt. 13, 33. Cfr. 1 Cor. 13, 4. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 324 la protección amorosa de Nuestra Señora de los Desamparados, que en sus Capillas ocupa un puesto principal. I I . P e r o es claro que, c o m o ya hemos dicho, en la nueva Beata una de las notas más características es la caridad, la irresistible inclinación a procurar la asistencia a los desvalidos y, en especial, de los pobres ancianos desamparados, que las tragedias de aquellos años lanzaban al arroyo, sin sostén ni protección. ! La niña, que todavía en la nativa A y t o n a era capaz de dejar su casa sin pan con tal de que nadie sufriera hambre; la jovencita que en Fraga y en Argensola, en Lérida y en Briviesca nunca sintió haber hallado su camino definitivo, se orienta resueltamente cuando algunas almas buenas, que el Señor le mandó, le muestran el ideal de la asistencia a l o s ancianitos desamparados. ¡ Qué actividad, qué v i g o r , qué esfuerzo sobrehumano, a lo largo y a lo ancho de toda la geografía hispánica, desde su nativa Cataluña hasta la abierta y risueña Andalucía, desde la acogedora Valencia hasta las rías verdes y brumosas de la amable Galicia, sin que ningún obstáculo la pudiera detener, sin que sus mismas dolencias consiguieran frenarla, porque la caridad de Cristo la espoleaba, 4 y en todas partes la esperaban sus viejecitos, acaso solitos y muertos de frío, hambreando un rincón, un plato y un cariño ! Y, ¡ qué fino tacto, qué maternal delicadeza en las instrucciones que os ha dejado a vosotras, sus hijas, sobre el m o d o de asistirles; qué detalles tenía ella cuando estaba junto a sus ancianitos, qué ternuras capaces de evocar las famosas Floréenlas, que han tomado nombre del Pobrecillo de Asís ! Porque, si del Carmelo aprendió la devoción a la V i r g e n Santísima, de las hijas de San Francisco podemos pensar que recibió el amor a la pobreza y a los pobres, a los que dedicó su vida ! I I I . P o r fin, es justa causa de admiración en los que contemplan la figura de la nueva Beata aquel aire sencillo y seguro, c o n que se m o v i ó entre vicisitudes tan agitadas y tan diversas ; aquella suavidad y naturalidad, con que se abandonó a los designios ocultos de la Providencia ; o, mejor dicho, aquel m o d o perfecto y ejemplar, con que supo prescindir de sí y de su voluntad, para identificarla completamente con la santísima voluntad de D i o s . D e j ó su familia, cuando creyó que era el momento ; estudió, cuando le pareció que debía h a c e r l o ; se internó por senderos m u y diversos al juzgar que su Señor así lo quería, abandonándolos luego con la misma 4 Cfr. 2 Cor. 5, 14. Acta Pii Pp. XII 325 paz imperturbable; los sucesos más graves y basta más dolorosos y sangrientos se diría que pasaban a su alrededor sin rozarla ; más aún, de las mismas dificultades hizo muchas veces escalón para ascender c o n mayor seguridad a lo que D i o s le pedía. Si le faltaban los medios naturales, sonreía diciendo : « cuanto más pobres, más bienhechores » ; si tenía que viajar constantemente, se imponía c o m o norma « ojos al suelo y corazón al cielo » ; si peligraba embarullarse en la infinidad de cosas que la imponían sus fundaciones, simplificaba sus cuitas resumiendo : « D i o s en el corazón, la eternidad en la cabeza y el mundo bajo los pies » ; y si alguien le insinuaba que algunas de aquellas eran simplemente minucias de las que no valdría la pena ocuparse, rebatía : « No hay nada pequeño, cuando se hace a gloria de D i o s ». Y en esto, precisamente en esto, la que del Carmelo recogió la devoción a María Santísima, y de las hijas de San Francisco aprendió el amor a los p o b r e s ; en su ansia de identificar constantemente todo su « sentir y querer » con la divina voluntad, muestra bien lo mucho que asimiló del espíritu del A u t o r del Libro de los Ejercicios. Esta es vuestra insigne Madre, hijas amadísimas, Hermanitas de los Ancianos Desamparados, y éstas podrían ser las lecciones que os da en tan solemne ocasión c o m o la presente. Llevádselas a todas las casas del Instituto de acá y allá de los mares; con la mejor de Nuestras Bendiciones. Un mensaje especial para vuestros queridísimos ancianitos y ancianitas, un grupo de los cuales vemos aquí presente, el V i c a r i o de Cristo — también El ya adelante en la carrera de los años — os confía hoy c o m o cosa Suya muy amada, para que les asistáis y les cuidéis pura y simplemente c o m o vuestra buena Madre quería. Llevadles Nuestra palabra, Nuestro recuerdo, Nuestro consuelo y Nuestra especialísima Bendición, para que ellos, en los largos ocios de su ancianidad tranquila, pidan por Nos y Nuestras intenciones. Una Bendición, por fin, para vuestras respectivas patrias, vuestras familias, vuestros deseos y para todo vuestro floreciente, y para Nos amadísimo, Instituto. 326 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale NUNTIUS RADIOPHONICUS CHRISTIFIDELIBUS SARDINIAE REVOLUTA DENA LUSTRA CELEBRANTIBUS, EX QUO SANCTUS PIUS PP. X BEATAM MARIAM VIRGINEM DE (( BONARIA )) TOTIUS INSULAE PATRONAM CAELESTEM CONSTITUIT. * Da lungo tempo nutrivamo il desideria di rivolgervi una Nostra parola, diletti figli e figlie della nobile Sardegna, tradizionalmente fedele a questa Sede Apostolica, per manifestarvi il Nostro paterno affetto e la stima e la fiducia che riponiamo in voi, quasi ridesti, in questi ultimi anni, a novello fervore di vita e di opere. Siamo pertanto grati alla divina Provvidenza per averne disposta l'occasione in questa solenne giornata, in cui il buon p o p o l o sardo, guidato dai suoi zelanti Pastori, insieme c o n le Autorità civili, è accorso al sacro colle di Bonaria, per stringersi in un solo palpito di fede, presso il trono della Vergine, c o m e per riconfermarLe, con p i o plebiscito, il titolo di Patrona Massima dell'Isola, già sancito, or sono 50 anni, dal santo Pontefice P i o X. A m m i r a n d o con lo spirito, nell'incantevole cornice del vostro bel cielo e delle splendenti marine, lo spettacolo di esultanza religiosa, da voi offerto in quest'ora agli sguardi della Patria celeste e della terrena, il Nostro cuore si allieta, bramoso di precedervi, c o m ' è vostro desiderio, nell'omaggio alla comune Madre e Regina, che maternamente vi abbraccia nella totalità delle famiglie, dei ceti, delle istituzioni regionali, come sua particolare eredità. Siamo certi che voi, nutriti di pensieri e di sentimenti cristiani, consentirete con N o i , se affermiamo che la Sardegna, a giusto titolo, si può considerare eredità e dominio di Maria, e che tale vuol restare nel futuro. L'atto solenne del soprannaturale possesso dell'Isola da parte di Maria fu segnato, per dir così, sul colle di Bonaria, allorché, secondo una pia tradizione, proveniente da ignoti lidi, vi a p p r o d ò il suo prodigioso Simulacro, da circa sei secoli venerato e custodito gelosamente, c o m e celeste palladio della città di Cagliari e della intiera Sardegna. Quell'evento, circonfuso da delicata aura di tenera pietà mariana, sembrò coronare la precedente storia religiosa dell'Isola, le cui luminose pagine si distinguono per essere improntate dalla fedeltà alla Sede di Pietro, fin dai secoli remoti. La Sardegna, infatti, quasi nodo delle vie marittime percorse dalle multiformi civiltà mediterranee, oggetto di dispute e di brame tra regni ed imperi per la prosperità del suo suolo e la sua vantag* Die 24 Aprilis mensis a. 1958. Acta Pii Pp. XII 327 giosa posizione, così prossima a R o m a ed al suo influsso, conobbe ed accolse per tempo il cristianesimo. Resta suo vanto l'aver dato ospitalità a non pochi ed insigni cristiani della chiesa R o m a n a , colà esiliati dal furore delle persecuzioni, tra i quali il futuro Papa Callisto ed il suo successore Ponziano, che intrise la terra sarda c o l suo sangue versato per Cristo. D a l canto l o r o , i R o m a n i Pontefici, con ininterrotta sollecitudine, quando non ne furono impediti, si adoperarono per l'incremento della prosperità, sia spirituale dell'Isola, — che fin dal secolo vi ebbe con S. Gregorio Magno il primo riordinamento ecclesiastico, e dal secolo x i i designò gli Arcivescovi di Pisa come legati pontifici per la Sardegna, — sia anche temporale, organizzando le istituzioni civili ed accorrendo a sanare le sue ferite, troppe volte cagionatele dalla negligenza o dalle scorrerie dei potentati mediterranei. A c c e n n i a m o così alla travagliata storia civile della vostra terra, non tanto per indicare i motivi esterni di un tal quale abbandono in cui venne a trovarsi talora nel passato, quanto per porre in debito risalto uno dei tratti più esimi della gente sarda, vale a dire, l'attaccamento quasi devoto all'Isola, manifestato nella stabilità di dimora in essa, nonostante i disagi del passato, e nella conservazione inalterata del suo carattere etnico. Elemento preponderante di tale prerogativa è stata in ogni tempo la fede cristiana, mantenuta immune da errori, avuta in alta stima dai vostri avi, e della cui saldezza nei cuori è segno e prova una fervida devozione alla V e r g i n e . Si comprende, pertanto, la salutare importanza nel corso della vo- stra storia religiosa e civile del Santuario di Bonaria, come centro di vita cristiana e di devozione mariana. Del fervido affetto dei Sardi verso la Madre di D i o desideriamo di ricordare talune manifestazioni e fasti nella storia del Santuario, quali l'erezione a Basilica minore dello stesso Santuario, gl'innumerevoli altari e cappelle dedicati nell ' I s o l a a Nostra Signora di Bonaria, i frequenti pellegrinaggi da ogni b o r g o e città, il nome di B o n a o dei misteri di Maria imposto alle vostre figlie, le Confraternite e le pie Unioni erette in suo onore, le visite rese nel passato da V e s c o v i e V i c e r é prima di prendere possesso delle loro cariche, i recenti Congressi Mariani diocesani e regionali svoltisi presso il Santuario, ma, soprattutto, il frequente e non vano ricorso che il buon p o p o l o fa al suo trono di grazia, in modo particolare il ceto dei marinai e dei pescatori, i cui numerosi ex-voto intorno al prodidigioso simulacro predicano la materna misericordia di Maria. Ma, quale segno eloquente di così fervida devozione popolare, vorremmo anche menzionare l'antica formula di saluto, che ancora oggidì usa 328 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale scambiarsi il p o p o l o sardo nel linguaggio regionale, in cui riecheggia nobilmente il latino dei vostri Padri : bandit cum Deus, parti con D i o ; abarrit cum sa Mamma, resta con la sua Madre. Se non che, al di là e al di sopra di queste esterne manifestazioni di fede, vi è altresì nel p o p o l o sardo una sostanza di vita cristiana, che, mentre torna a suo onore, attende tuttavia di essere più intensamente alimentata e sviluppata, a misura che si moltiplicano, anche per voi, i pericoli e le minacce, inavvertite o palesi, di chi non tollera il trionfo di D i o sulla terra, e si sforza di combattere la Chiesa di Cristo. Conservare alla Sardegna di o g g i e di domani l'avito tesoro della fede e della vita cristiana, sotto la materna egida di Maria : ecco il significato che la Vergine di Bonaria intende di dare alla odierna celebrazione. Ella vuole stringere come un patto di onore e di sicurezza con voi, incamminati felicemente verso il rinnovamento delle vostre istituzioni, di guisa che, mentre Ella s'impegna a rimanere la Protettrice benigna del vostro p o p o l o , voi restiate, come nel passato, fedeli a tutta prova nella obbedienza al suo divin F i g l i o Gesù Cristo. È un impegno il vostro quanto mai urgente ed opportuno in un momento, come il presente, importante e delicato della storia dell'Isola, animata da vivo impulso di riguadagnare il tempo perduto sulla via del progresso. È necessario che uno stimolo altrettanto vivo e fattivo nel campo spirituale e morale sia in pari tempo sentito e coltivato da tutti, p o p o l o ed Autorità, per impedire che il progresso materiale divenga un lustro esteriore e nocivo ai valori essenziali e più alti. Senza dubbio siete degni di ammirazione per quel che avete compiuto fino al presente e vi proponete di attuare in futuro, per innalzare l'Isola al grado delle altre regioni prospere dell'Italia. Con ragione si dice che la Sardegna ha rinnovato in pochi anni il suo volto, e molti suoi annosi problemi sono stati o saranno risolti, grazie alla intelligente operosità degli abitanti e mediante il valido contributo della Patria comune. Come Ci è stato riferito con Nostro compiacimento, nello spazio di un decennio all'incirca, molta superficie di suolo abbandonato è stata restituita alla coltura, incrementata la produzione agricola e l'allevamento zootecnico, fondate nuove industrie, migliorate quelle già esistenti, provveduti di energia elettrica i centri abitati anche più remoti, costruite imponenti dighe e nuovi acquedotti, migliorata notevolmente la viabilità, riattati i porti, debellata la malaria, eretti nuovi e moderni ospedali, sistemati i centri urbani e moltiplicate le case per il p o p o l o . Il sofiio rinnovatore è stato esteso felicemente anche alle istituzioni, ai rapporti sociali, alla orga- Acta FU Pp. XII 329 nizzazione del lavoro, alla pubblica assistenza, in particolare alla istruzione e alla cultura. M o l t o rimane ancora da attuare, altri problemi attendono la soluzione, ma vi è fondato motivo di bene sperare, finché il p o p o l o sardo ed i suoi dirigenti manterranno vivo lo spirito restauratore nelle norme di saggezza fin qui dimostrata, resistendo all'adescamento di vani miraggi e di malintesi progressi. V a n o e pernicioso miraggio sarebbe, infatti, per esempio, il concetto di « r ammodernar e» anche quei valori spirituali, familiari e sociali, finora immuni dalle contaminazioni materialistiche ed edonistiche. N o n mancano, infatti, neppure presso di voi, c o l o r o che ardiscono stimare i valori tradizionali cristiani come ormai sorpassati e pertanto inconciliabili c o l progresso moderno. Se tale suggestione avesse, D i o non voglia, il sopravvento, la vostra Sardegna soffrirebbe danno maggiore, che non la sterilità e l'abbandono arrecatole dalle depredazioni delle antiche scorrerie. Occorre quindi promuovere ciò che è sano, per rinvigorire, estendere e radicare più profondamente le buone tradizioni. Tali sono, per esempio, la santità del matrimonio e la compattezza della famiglia, la educazione morale della gioventù ispirata dalle norme cristiane della purezza, della pudicizia, della obbedienza ai genitori, la semplicità e quasi austerità dei costumi, l'armonia tra il laicato ed il clero, la dedizione al lavoro, la devozione alla regione come porzione viva ed attiva della comune Patria. V o l e r distruggere queste doti del p o p o l o sardo significherebbe voler concellare la sua fisonomía, offuscare lo splendore della sua nobiltà, depredarlo dei suoi più preziosi tesori. Un avvenire degno del vostro migliore passato vi sia dunque dinanzi allo sguardo come meta e programma. Ad esso mirino c o l o r o che voi scegliete come guide della vita civica, uomini onesti a tutta prova e dediti alle cure della cosa pubblica senza parzialità, se non per i più umili; ad esso miri la valida classe dei professionisti con lo studio assiduo e l'accurato esercizio dei l o r o d o v e r i ; mirino i giovani, siano essi studenti o artigiani o lavoratori nei campi, sul mare o nelle miniere, persuasi di cooperare in unità di risultato alla comune prosperità; ma mirino soprattutto c o l o r o che D i o ha eletto ministri in mezzo al suo p o p o l o , i Sacerdoti, affinchè con la dottrina, l'esempio, lo zelo siano tra v o i sale della terra e luce del m o n d o . 1 In una comunità, relativamente ristretta c o m e la vostra, ove si respira quasi sensibilmente l'aura di famiglia, se ciascuno dona il meglio di se stesso, non sottraendosi alle proprie responsabilità, l'avvenire non avrà incertezze, ma sarà improntato ad armonia d'intenti, attuazione di opere, in una parola, a compiutezza di vita so1 Cfr. Matth. 22 - ACTA, vol. 5, 13-14. XXV, n. 7. — 2 8 - 5 - 1 9 5 8 . 330 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ciale. Compiutezza di vita : è questo l'ideale al quale la Chiesa ha sempre ispirato la sua azione nel m o n d o . Ella vuole che la vita dei p o p o l i , non meno che dei singoli, si sviluppi nell'ordine dei suoi molteplici elementi, senza esclusione di nessun genuino valore e senza preferenze unilaterali a scapito degli altri. Ella non teme il progresso e la modernità. Tutto può e deve concorrere a edificare la città cristiana : religione e scienza, tecnica ed economia, lavoro, cultura ed arte. N o n si danno limiti alla umana attività, se non quelli imposti dalla sana valutazione morale, secondo l'insegnamento d e l l ' A p o s t o l o , che così scriveva ai Pilippesi : <( Del resto, o fratelli, tutte le cose che sono vere, tutte le cose degne, tutte le cose giuste, tutte le cose pure, tutte le cose amabili, tutto quel che è di buona fama, se vi è qualche virtù e qualche lode, a questo pensate ». 2 Diletti figli e figlie della Sardegna, ecco quel che Ci sembra voglia dirvi la vostra Madre e Regina, la Vergine Santissima di Bonaria, unitamente alla promessa di perenne assistenza, tutela e sostegno. N o n dubitiamo che tutti voi consentirete ai suoi materni avvertimenti, stimandovi in tal m o d o legati a Lei da un patto di onore e di sicurtà. La fedeltà, che abbiamo già encomiato come tratto genuino della vostra indole, o sarà intiera e perenne, o non sarà tale. La vera fedeltà non tollera dubbi, perplessità, evasioni anche temporanee; ma è dedizione incondizionata, disposizione a servire, prontezza a sacrificare. Mai c o m e al presente la fedeltà a Cristo ed alla Chiesa è divenuta la virtù capitale del cristiano ; mai come ora fu maggiormente messa alla prova. Ci sembra che Cristo ripeta a ciascuno di voi una domanda simile a quella che rivolse a P i e t r o sulle rive del mare di Tiberiade : « Mi ami tu? Mi ami tu? », e guardi profondamente negli occhi, ansioso di leggervi la sincerità della risposta : (( Sì, o Signore, tu sai che io ti amo » . 3 Con la medesima ansia N o i , V i c a r i o di Cristo, vi chiediamo oggi : sarete fedeli a Cristo e alla Chiesa? N o n dubitiamo che voi, che la Sardegna, isola della fedeltà, risponderà con un sì di persuasione e di sincerità, pari a quello pronunziato dai vostri padri, il giorno in cui la Vergine di Bonaria, approdando sui v o stri lidi, sembrava chiedere ospitalità ed affetto. Affinchè questa Nostra fiducia in voi non venga mai meno, e implorando che I d d i o Onnipotente e la Vergine Santissima vi sorreggano nelle vostre opere, e tutti voi siate ricolmati dall'abbondanza dei celesti favori, v'impartiamo di gran cuore la Nostra paterna A p o s t o l i c a Benedizione. 2 3 TUI. 4, 8. Cfr. Io. 21, 10. Sacra Congregatio Consistorialis 331 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS M A R I L I E N S I S - CORUMBENSIS DECRETUM DE FINIBUS Cum de limitibus dioecesium Mariliensis et Corumbensis ambigi contigerit, E x c m i P P . D D . H u g o Bressane de A r a ú j o , Archiepiscopus-Episcopus Mariliensis, et Orlandus Chves, Episcopus Corumbensis, ab Apostolica Sede expostulaverunt ut insulae extantes in spatio fluminis Paraná, quod continetur inter ostia fluminum Aguapei et do Peiœe, utrorumque in idem flumen Paraná confluentium, dioecesi Mariliensi tribueretur. Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto E x c m i P. D. A r m a n d i Lombardi, Archiepiscopi titularis Caesariensis Philippi et in Republica Brasiliana Apostolici Nuntii, rata spiritualem christifidelium ibi commorantium curam facilius a clero dioecesis Mariliensis quam a clero dioecesis Corumbensis posse geri, maiori animarum bono prospiciens, vigore facultatum specialium sibi a Ssmo D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P P . X I I tributarum, porrectis precibus annuere dignata est. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto insulas omnes extantes in praefato spatio nuncupantur Ariranhas, fluminis Paraná, quarum potiores vulgo Tibiricá, do Bio Verde, Carolina, Manuel Hörnern, Dr. Carlos Botelho et Bandeirantes dioecesi Mariliensi perpetuo adnectit. Decernit insuper eadem Sacra Congregatio Consistorialis ut statim ac huius Decreti executio ad effectum deducta fuerit, clerici in praefato territorio legitime degentes dioecesi Mariliensi censeantur incardinati. Ad haec omnia perficienda haec Sacra Congregatio Consistorialis memoratum E x c m u m P. D. Armandum Lombardi deputare dignata est, necessarias et opportunas ei tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate con- Acia Apostolicae Sedis — Commentarium\>ßciale 332 stitutum, onere imposito ad eandem S. Congregationem Consistorialem quam primum authenticum exemplar actus peractae executionis re- mittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum R o m a , ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 2 Februarii 1956. ig F r . A . Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor SACRA CONGREGATIO RITUUM VALENTINA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS VENERABILIS SERVAE DEI TERESIAE A IESU JORNET IBARS, FUNDATRICIS CONGREGATIONIS PARVARUM SORORUM SENUM DERELICTORUM. SUPER DUBIO An, stante adprobatione virtutum et duorum miraculorum, tuto procedi possit ad eiusdem Venerabilis beatificationem. Sanctificationis opus apud universos omnes Ecclesia felicissime persequitur, quoties, Dei beneficio et munere, ei contingit alios ex aliis egregios filios ad imitandum vulgo proponere, qui in omnium virtutum exercitatione admirabiles exstiterunt. Inter hos Dei Servos, aeque de civili et christiana societate optime méritos, adnumeranda est Venerabilis Teresia a Iesu Jornet Ibars. H a n c Ecclesia, per Christi in terris V i c a r i u m , in eo est ut Beatorum caelitum honoribus cumulet. Quae luci edita est die 9 Ianuarii anno 1843, in oppido Hispaniae et dioecesis Ilerdensis, quod vulgo « A y t o n a » appellant, parentibus humilibus quidem sed probitate vitae admodum commendatis. A c r i praedita ingenio et sedulitate, ludimagistrae diploma sibi comparavit et dein puellis, praesertim pauperibus, erudiendis operam sedulo navavit. Interea religiosae vocationis vocem persensit eamque coluit. Quintum supra vi- inaerà Congregatio Rituum 333 gesimum annum agens Clarissarum monasterium ingressa est; at, ob unquam gubernii tunc temporis legem, religiosam professionem nuncupare haud potuit, et ad paternam domum rediit. Inspectricis deinde scholarum munus Barcinone exercuit. A n n o demum 1872 novam sodalitatem, cuius praecipua esset cura senes egenos adiuvandi, excitare incepit. Idque opus adeo ei prospere, Deo adiuvante, successit ut complures domus in Hispania dissitisque aliis in regionibus, brevi tempore, instituere valuerit. Quam novam institutionem Apostolica Sedes anno 1887 ratam habuit. Eximiis virtutibus et sanctimoniae fama condecorata, die 26 mensis Augusti anno 1897, aetatis suae quinquagesimo quarto, Famula Dei placide in D o m i n o obdormivit. Cuius sanctitatis tanta fuit opinio, ut iuridicis probationibus collatis de causa introducenda ageretur, cuius commissionem Pius Papa X I I die 27 Iunii anno 1952 signavit, ceterisque de iure absolutis, legitima de virtutibus instituta est disceptatio atque de iisdem in gradu heroico exercitis, die 22 Ianuarii a. 1957, eadem Sanctitas Sua constare edixit. A c t u m deinde est de duobus miraculis a Deo per intercessionem Venerabilis Teresiae a Iesu patratis, de quibus item Sanctissimus D o m i n u s noster Pius Papa X I I die 7 Ianuarii anni huius constare decrevit. H o c unum, iuxta sacri huius fori leges et statuta, supererai ut cunctae Sacrae Rituum Congregationi dubium proponeretur : An, stante adprobatione virtutum et duorum miraculorum -, T u t o procedi possit ad solemnem Venerabilis Teresiae a Iesu Jornet Ibars beatificationem. Cui dubio Revmi Cardinales, Praelati Officiales Patresque consultores unanimi suffragio affirmative responderunt. Beatissimus autem Pater, postquam enixis precibus lumen a luminum Patre efflagitasset, S. R i t u u m Congregationis votum suprema Sua auctoritate ratum habuit et hodierno die 28 mensis martii 1958 confirmare dignatus est, statuitque Decretum hac super re rite promulgari, in acta S. eiusdem R i t u u m Congregationis referri, Apostolicasque Litteras sub anulo Piscatoris de solemniis Beatificationis in Patriarchali Basilica Vaticana quandocumque celebrandis conscribi mandavit. Datum R o m a , die 28 mensis Martii 1958. C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. S$ S. f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , a Secretis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 334 ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM DE INDULGENTIIS) I ORATIO A FEMINIS IUVENIBUS RECITANDA, A SUMMO PONTIFICE PIO XII EXARATA ET INDULGENTIIS DITATA. Con l'anima ricolma dei più dolci aneliti, noi, E prima, fu lotta tra uomo e uomo ; poi, battaglia fra tribù e tribù ; in seguito, guerra tra città diverse. Oggi la lotta non è circoscritta ai combattimenti fra masse di armati, ma si allarga fino a divenire contesa fra popoli, nella quale si mobilitano tutte le energie fìsiche e morali, tutte le risorse economiche e industriali. N o n è più un campo limitato di battaglia ; tutto il territorio dello Stato è territorio di guerra, e le armi pronte per l'uso sono di una potenza inimmaginabile. Il problema della difesa nazionale sta assurgendo quindi ad una importanza sempre maggiore, pari alla complessità e alla difficoltà della sua soluzione. E c c o perchè nessuna Nazione, che voglia provvedere, come è suo diritto e suo imprescindibile dovere, alla sicurezza delle sue frontiere, p u ò fare a meno di un esercito proporzionato ai suoi bisogni, cui nulla manchi di c i ò che è indispensabile per un'azione ardita, pronta e salda a difesa della Patria, quando essa fosse ingiustamente minacciata e aggredita. Della volontà di pace, che anima l'Italia, non vi è u o m o onesto che possa o g g i dubitare. Ma se i p o p o l i anelano tutti indistintamente alla pace, c o l o r o , che di questi popoli reggono le sorti, possono oggi, come ieri, divenire preda di passioni incontrollate ed insane, e scatenare — D i o non voglia — ancora una volta immani conflitti. J 372 Acta Apostolicae Sedis - Commentar tum Officiale L'Italia deve, dunque, avere il suo esercito, che sarà restio a ogni ingiusta aggressione, ma si terrà pronto, per stato d'animo, per preparazione tecnica, per numero e qualità di armi, a ogni necessaria e tempestiva azione di difesa. 2. Passano così nelle caserme d'Italia quasi tutti i giovani abili, nel pieno vigore delle l o r o forze, nel fiore della l o r o età. Molti di essi si sono allontanati per la prima volta dal l o r o paese nativo e hanno abbandonato le l o r o dimore, i loro genitori ; ora si trovano in luoghi lontani e indossano una divisa, che li eguaglia e li accomuna tutti nelle abitudini e nella vita : vita, certo non facile, perchè i sacrifici e le privazioni sono di o g n i giorno, di ogni ora. Certo una tale vita, se vissuta con entusiasmo e non solo sopportata col cuore inquieto, produrrebbe benefici effetti di invigorimento fisico e di c o m p l e t o organico sviluppo umano. Così molti giovani, partiti dalle l o r o case quasi impacciati e incapaci di affrontare la vita nella sua complessa multiforme attività, vi sono ritornati dopo il servizio militare con una sicurezza di tratto, una maturità di comportamento, una capacità di vivere, che ha meravigliato e rallegrato quanti li conoscevano e li amavano. Sarebbe tuttavia inutile, e anche sommamente dannoso, nascondere un'altra realtà, che a tutti è dato di osservare nella sua crudezza. V o i , dilette figlie, lo sapete meglio di altri. Molte volte i giovani partono dalle case, e vi è a salutarli una madre angosciata, una sorella, forse anche una fidanzata, trepidante e piangente. Quel giovane è pio, è semplice ; si è conservato buono, e nessuna cattiva abitudine lo ha incatenato anT cora, nessun A ÌZÌO l o ha irretito tra le sue spire. Che gli avverrà dunque d'ora in poi nella caserma? D o v e non tutti sono pii, non tutti sono puri; dove non è certo facile, talvolta anzi non è possibile, di schivare la compagnia dei cattivi. Che succederà a quel giovane in tutto il tempo che sarà costretto a vivere in mezzo al frastuono, ai fremiti, alle false luci di una città piena di insidie e di agguati? Si avrà forse che l'invigorimento fisico e lo sviluppo umano verranno acquistati a prezzo dell'indebolimento, od anche della perdita della vita divina? Ed ecco il problema, — gravissimo, urgente problema — dell'assistenza spirituale alle Forze Armate. E c c o , in primo l u o g o la necessità che vi siano sacerdoti esperti conoscitori dell'animo dei soldati, delle l o r o ansie ed esigenze, dei l o r o pericoli e delle l o r o tentazioni; sacerdoti paterni, pieni di umana comprensione, e insieme immacolati nella vita, ardenti di illuminato apostolico zelo. E c c o i Cappellani, cui i rigori della Acta Pii Pp. XII 373 vita militare non devono togliere la naturale paterna dolcezza, c o m e la libertà dei movimenti non toglie l o r o l'indispensabile riserbo. Rendersi c o n t o della preziosità di questa convivenza tra sacerdote e giovani nel periodo di maggiore delicatezza e di maggiore pericolo, significa esser convinti che i Cappellani militari dovranno essere scelti tra i migliori sacerdoti e preparati con ogni mezzo ; significa ammettere che il l o r o lav o r o , veramente arduo, è tra i più urgenti e i più importanti. Tanta gioventù d'Italia passa infatti per le loro mani e può essere beneficata dalla loro anima sacerdotale e dal loro fervido apostolato. 3. A c c a n t o ai Cappellani siete voi, dilette figlie, appartenenti al Patronato per l'Assistenza Spirituale alle Forze Armate d'Italia. Se i Cappellani rappresentano, in qualche m o d o , i Parroci lontani, voi fate le veci delle madri e delle sorelle. La vostra collaborazione si è rivelata tante volte di non ordinaria efficacia per tener desta la fiamma della fede nel c u o r e dei giovani chiamati alle armi : merito del vostro spirito di abnegazione e della vostra discreta affettuosa opera materna e fraterna. Col vostro aiuto sono venute così alla fede anime fino allora incredule ; sono tornati alla pratica cuori rimasti lontani. Leggendo le relazioni della vostra attività, abbiamo appreso di prime Comunioni ricevute, di Cresime amministrate; di precetti pasquali organizzati e riusciti commoventi pur nella loro decorosa semplicità, N o n mancano i matrimoni regolati, e vi è tutta una fioritura di opere benefiche a vantaggio dei detenuti nel carcere, talvolta anche a benefìcio delle famiglie dei militari, restate prive del loro quasi unico sostegno. Ci congratuliamo dunque vivamente con voi, dilette figlie. Il Signore vi benedica e vi sostenga in questo consolante lavoro. N o i preghiamo affinchè il numero delle Patronesse aumenti, e cresca sempre più il vostro spirito di materna dedizione all'assistenza dei soldati d'Italia. Questa Italia prediletta da D i o è perciò oggetto di particolari assalti dei nemici di lui. Questa Italia, che bisogna certamente difendere da ogni possibile attacco materiale, ma anche salvare dalle insidie spirituali. Questa Italia, per la quale chiediamo al Signore prosperità e pace, luce di fede, certezza di vita divina. J 374 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 30 Maii 1957. — Titulari episcopali Ecclesiae Vatarbensi praefecit Revmum D. Andream W r o n k a , sacerdotem archidioecesis Posnaniensis, doctorem in Seminario Posnaniensi, quem deputavit Auxiliarem pro archidioecesi Gnesnensi E m i P . D . Stephani S . R . E . Cardinalis Wyszynski, Archiepiscopi Gnesnensis et Varsaviensis. die 26 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Antandrinae R. D. Arcturum Elchinger, canonicum Capituli cathedralis Argentoratensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c . P. D. Iuliani W e b e r , Episcopi Argentoratensis. die 10 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Letopolitanae Revmum D. Ioannem Jaroszewicz, Antistitem Urbanum, Vicarium Generalem dioecesis Kielcensis et professorem theologiae dogmaticae in Seminario Kielcensi, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Ceslai Kaczmarek, Episcopi Kielcensis. die 7 Februarii 1958. — Metropolitanae Ecclesiae Neapolitanae E x c . P. D. Alphonsum Castaldo, hactenus Archiepiscopum titularem Thessalonicensem. — Cathedrali Ecclesiae Triventinae Rev. P. Pium Augustum Crivellari, Ordinis Fratrum Minorum. die 24 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Montis Pessulani E x c . P. D. Cyprianum Tourel, hactenus Episcopum titularem Tuburnicensem. die 25 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Castellanetensi Revmum D. Nicolaum Riezzo, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae et professorem in Pontificio Seminario Regionali A p u l i c o . die 10 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Trebennatensi R. D. Paulum Leibold, Cancellarium Curiae Metropolitanae Cincinnatensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Caroli Iosephi Alter, Archiepiscopi Cincinnatensis. die lk Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Amathusiae in Palaestina Revmum D. Iosephum Antonium Dämmert Bellido, canonicum magistralem Capituli metropolitani Dimani, quem deputavit Auxiliarem E x c m i P. D. Ioannis Landazuri Ricketts, Archiepiscopi Dimani. Sacra Congregatio Consistorialis 37fr die 28 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Metrensi Revmum D. Alcidem Mendoza Castro, secretarium Vicariatus Castrensis Reipublicae Peruvianae, quem deputavit Auxiliarem, pro dioecesi Ahancaiensi, E x c m i P. D. Caroli Mariae Jürgens Byrne, Archiepiscopi Cuschensis et Administratoris Apostolici ad nutum S. Sedis dioecesis Abancaiensis. die 8 Maii. — Coadiutorem c u m iure successionis E x c . P. D. Duani Garrison Hunt, Episcopi Civitatis Lacus Salsi, E x c . P. D. Iosephum Lennox Federal, Episcopum tit. Appiarensem. die 15 Maii. — Praelaturae Nullius Huariensi, noviter erectae, R. P. Marcum Libardoni, sodalem Congregationis Oblatorum S. Iosephi, A s t a e Pompeiae. — Cathedrali Ecclesiae Huachensi, noviter erectae, R. D. Nemesium Rivera Meza, e clero archidioecesis Limanae, parochum S. Michaelis in urbe Limae. — Praelaturae Nullius Tarmensi, noviter erectae, R. P. A n t o n i u m Kuhner y Kuhner, e Congregatione Missionariorum Filiorum S S . Cordis Iesu. die 28 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Zabensi E x c m u m P. D. Carolum Aloisium Geronimi, hactenus Episcopum Sanctae Rosae de Copan. die 24 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Maturinensi, noviter erectae, R. D. Antonium Iosephum Ramirez Salaverria, V i c a r i u m Generalem dioecesis Cumanensis. II LEGES OPERIS APOSTOLATUS MARIS, AUCTORITATE PII DIV. PROV. PP. XII CONDITAE 1 Opus Apostolatus Maris, ad spirituale, morale ac sociale maritimorum c o m m o d u m primo in urbe Glasguensi in finibus Scotorum anno MCMXX constitutum, ab Apostolica Sede, P i o X I Summo Pontifice, adprobatum, iussu P i i Papae X I I , Sacrae Congregationis Consistorialis moderamine fruitur ac potitur (Const. A p . Exsul Familia, tit. pr., A. A. X L I V , p. 674). 2 Nomine maritimorum, de quibus hic agitur, veniunt ii omnes qui nauticam vel piscatoriam artem exercentes sive gubernandi sive inserviendi causa in navibus vitam iugiter ducere coguntur ac proinde nonnisi raro et difficilius communi parochi cura frui valent, vel portibus addicuntur maritima itinera ad para turi. 376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3 § 1. A p u d eandem Sacram Consistorialem Congregationem institutus est peculiaris coetus, seu Secretariatus Generalis Internationalis, ad moderandum Opus Apostolatus Maris. Huius Secretariatus moderamen, uti praeses, gerit Adsessor Sacrae Consistorialis Congregationis; Delegatus vero ad opera de emigratione secretarii munere fungitur. § 2. In Secretariatum autem cooptari poterunt : 1° V i r i illi ecclesiastici qui in unaquaque dicione seu natione Directores huiusmodi operis ab Episcopis eliguntur ; 2° Ceteri sacerdotes, qui, de eodem opere provehendo bene meriti, digno laudis testimonio sint cohonestandi (Ibidem, tit. ait., art. 8, § 1, § 2, § 3 : A. A. X L I V , p. 695s.). 4 E viris ecclesiasticis in Secretariatum Generalem Internationalem Apostolatus Maris cooptatis, a praefata Congregatione unus in Promotorem Internationalem eligitur, alter vero in Secretarium Exeeutivum deputatur. o § 1. Iuxta normas ab Apostolica Sede nuper traditas, in unaquaque natione seu dicione specialis coetus vel Commissio Episcopalis constituatur, cuius erit Opus Apostolatus Maris in eadem promovere, fovere ac moderari. § 2. Si qua in natione huiusmodi Commissio Episcopalis statui nequit, unus saltem ab Episcopis deputetur, Praesul dioecesis praesertim, si fieri potest, cuius sedes aut maior territorii pars ad oras maritimas patere contingit, qui in Opus Apostolatus Maris provehendum studiose incumbat. 6 Episcopalis Commissio, aut Praesul, qui P r o m o t o r i s nomine peculiariter est deputatus, sacerdotem de quo in n. 3, § 2, I , Sacrae Congregationi Consistoriali praesentare tenetur, ut eadem Sacra Congregatio illum adprobare, adprobatumque in officium Directoris Apostolatus Maris pro universa natione seu dicione de sua auctoritate confirmare valeat. o i § 1. Legitime assumpti in officium Cappellani Operis Apostolatus Maris ii censentur sacerdotes, qui ab Ordinariis praesentati, a Sacra Congregatione Consistoriali, peculiari obtento Rescripto, adprobati et nominati sunt (Normae et Facultates pro sacerdotibus in spiritualem maritimorum curam incumbentibus, I I , 3 ) . Sacra Congregatio Consistorialis 377 § 2. Nuntii, Internuntii et Delegati Apostolici, congrua facultate a Sacra Congregatione Consistoriali pro suis territoriis aucti, sacerdotes a proprio Ordinario praesentatos ad officium Cappellani Operis Apostolatus Maris per peculiare rescriptum adprobare et nominare valent, ita ut iidem, iuxta normas iussu Summi Pontificis P i i P p . X I I die 11 Aprilis MCMLiv editas (A. A. S. X X X X V I , p p . 248-252), licite et valide officium suum exercere queant. 8 Sacerdotibus in officium sive Cappellani sive Directoris Operis A p o stolatus Maris legitime assumptis eadem valent, congrua congruis referendo, quae de Cappellanis navigantium eorumque Directoribus praecipiuntur in Constitutione Apostolica Exsul Familia, tit. ait., capite I I I (Normae et Facultates, I I , 4 ) . 9 Cappellani Operis Apostolatus Maris eorumque Directores suo munere funguntur sub moderamine Sacrae Congregationis Consistorialis per Delegatum ad opera de emigratione (Exsul Familia, art. 11). 10 Munus Cappellani Operis Apostolatus Maris officiumque Directoris excardinationem non parit nullamque dat exemptionem sive a proprio Ordinario aut Superiore regulari, sive ab Ordinario loci in quo cappellanum versari contingat (Exsul Familia, art. 18, § 2 ) . 11 Directores Cappellanorum Operis Apostolatus Maris nullam iurisdictionem sive territorialem sive personalem, vi muneris, exceptis tamen iis quae infra recensentur, exercere valebunt. .12 Ius et officium Directoris est potissimum : 1° Rationes inire cum suae nationis Episcopis de iis omnibus, quae spirituale maritimorum bonum respiciant. 2° Cappellanos Operis Apostolatus Maris, salvo Ordinariorum iure, moderari (Exsul Familia, ibidem 20). 25 - ACTA, vol. XXV, n. 8 — 6-6-1958. 378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3° Omnia parare et sedulo invigilare ut sacerdotibus iter mariti- m u m arripientibus, etsi cappellanus desit et navis oratorio legitime erecto careat, praesto omnia sint ad sacrosanctum Missae Sacrificium iuxta liturgicas leges celebrandum. 13 Debet igitur Director Operis Apostolatus Maris inquirere : 1° E u m cappellani vitam ducant ad normas sacrorum canonum suisque officiis diligenter satisfaciant; 2° N u m iidem decreta a Sacra Congregatione Consistoriali et ab Ordinario l o c i lata rite exsequantur; 3° N u m decor et nitor ecclesiarum vel cappellarum seu oratoriorum et sacrae suppellectilis, maxime in custodia Sanctissimi Sacramenti et in Missae celebratione, accurate serventur ; 4° N u m sacrae functiones secundum praescripta legum liturgicarum et decretorum Sacrae Rituum Congregationis celebrentur; num bona ecclesiastica diligenter administrentur adnexaque illi onera, in primis Missarum, rite impleantur; num, tandem, recte conscribantur libri paroeciales de quibus infra (Exsul Familia, ibidem, 21). 14 Quo haec omnia satius exequi valeat Director, sedes Apostolatus Maris, potissimum quas a Stella Maris appellant, portus et naves frequenter invisere satagat. 15 D i r e c t o r de consensu Commissionis Episcopalis vel P r o m o t o r i s Nationalis, universae nationis cappellanos p r o temporum adiunctis convocare poterit, praesertim ut una simul exercitiis spiritualibus vacent vel collationibus de aptioribus ministerii sui rationibus ineundis. 16 § 1. Semel saltem in anno rationem de Cappellanorum vita necnon de statu sedium Apostolatus Maris Commissioni Episcopali vel P r o motori Nationali fideliter reddat, exponatque n o n solum quae intra annum bene gesta sint, sed etiam quae mala forte obrepserint, quae remedia ad ea reparanda sint adhibita et quidquid agendum ad Operis Apostolatus Maris incrementum. videatur Sacra Congregatio Consistorialis 379 § 2. Quam relationem, Praeses Commissionis Episcopalis vel Promotor Nationalis suo examini subiiciat, quid ipse sentiat c o r a m D o m i n o edicat et ad Sacram Congregationem Consistorialem transmittat. 17 § 1. Nulli sacerdoti spiritualis maritimorum cnra committatur nisi ad peculiare hoc munus cum laude obeundum congrue institutus fuerit idoneusque agnitus. Sit igitur Cappellanus Apostolatus Maris vitae integritate, animarum zelo, prudentia, doctrina, sermonum peritia commendatus, prospera valetudine fruens, maritimorum curae, quantum fieri potest, unice addictus. § 2. Qui huic muneri addicuntur stabiles quantum liceat in eo constituantur, quod tamen non impedit quominus rationabilem ob causam ab eo removeri queant. 18 Cappellani Operis Apostolatus Maris in curam spiritualem maritim o r u m incumbunt sub iurisdictione Ordinarii l o c i . 19 P r o p r i u m est Cappellanorum Operis Apostolatus Maris curam animarum gerere, excepta re matrimoniali. 20 Cappellani f i r m o praescripto can. 883 C . I . C , peculiaribus normis ac facultatibus a Sacra Congregatione Consistoriali* instruuntur, prout infra. 21 Cappellanus Apostolatus Maris ex officio tenetur sive in domibus quae a Stella Maris nuncupantur, sive in nauticis academiis, sive tandem in nosocomiis p r o maritimis spiritualem gerere curam. Aegrotos autem maritimos etsi in ceteris hospitalibus degentes, effusa caritate pariter prosequatur. 22 V i r o r u m et mulierum, ex coetibus Actionis Catholicae praeprimis selectorum, mentes effingere studebit et mores ut idonei efficiantur sollertesque in apostolatu adiutores. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 380 23 Quantum fieri potest d o m o r u m a Stella Maris o e c o n o m i c a m ne assumat cappellanus administrationem, quam tamen viro p r o v i d o , idoneo et boni testimonii gerendam committet c u m onere rationem reddendi Consilio, cuius ipsemet praeses erit. 24 Si quavis de causa, itinere maritimo perdurante, cappellanus navigantium afuerit, maritimorum et navigantium cura ad Cappellanum Apostolatus Maris spectabit. Ideoque — haud immemor se maritimis utique deputatum — omnibus dominicis ceterisque festis diebus de praecepto alteram in navigantium et alteram in maritimorum c o m m o d u m celebrabit Missam ; haec autem hora convenienti, congruo decentique l o c o Utetur, opportune c u m navis rectore seu praefecto initis consiliis. 25 Cappellani Apostolatus Maris tenentur quoque obligatione conficiendi baptizatorum, confirmatorum et mortuorum libros, eosque D i rectori tradendi in archivo custodiendos. 26 De huiusmodi libris custodiendis et de authentico eorumdem exemplari ad Curiam transmittendo, Sacra Congregatio Consistorialis statuit : I o ut authenticum exemplar librorum baptizatorum, confirmato- r u m et mortuorum a Cappellanis Apostolatus Maris conscriptorum, ad Curiam transmittatur dioecesis, in qua Directoris ofìicium est constitutum ; 2° ut unius Directoris sit huiusmodi exemplaria a se exarata ad C u r i a m transmittere ; 3° ut eiusdem Directoris sit de numero eorum, qui a Cappellanis A p o s t o l a t u s Maris confirmati sunt, vigore facultatis de qua infra sub o n. 29, I , et de ratione ab iisdem tamquam ministris exstraordinariis in munere perfungendo adhibita, quolibet anno, sub initio anni p r o x i m i insequentis, ad Sacram Congregationem Consistorialem et ad Ordinarium memoratae dioecesis mittere relationem; 4° ut adamussim servatis hac de re sacrorum canonum normis, Sacra Congregatio Consistorialis 381 de actis in libris conscriptis quamprimum etiam parochus domicilii eorum de quibus in libris agitur a Directore certior fiat ; 5° ut Director Nationalis suo utatur sigillo, habeatque tabularium seu archivum in quo memorati libri custodiantur una c u m Sacrae Congregationis Consistorialis et Episcoporum epistolis aliisque documentis, necessitatis vel utilitatis causa, servandis ; 6° ut unius Directoris sit litteras testimoniales, iis quorum interest, dare. 27 In sacris peragendis et in divino Officio recitando, itinere maritimo perdurante, Sacerdotes in navi versantes uti possunt kalendario Ecclesiae Universalis. 28 In Canone Missae, itinere maritimo perdurante, exprimitur nomen Papae, reticita cuiuslibet Antistitis memoria. 29 Cappellanis Operis Apostolatus Maris eorumque Directoribus haec, quae infra recensentur, facultates seu privilegia durante munere tribuuntur : 1° Facultas administrandi, ad normam Decreti Sacrae Congregationis de disciplina Sacramentorum Spiritus Sancti munera (A. A. S. X X X V I I I , p. 349 ss.) sacramentum Confirmationis maritimis ex gravi morbo in mortis periculo constitutis. 2° Facultas administrandi sacramentum Confirmationis, itinere maritimo perdurante, cuilibet puero vel adulto praesertim primum in ipsa navi sacra Synaxi reiecto ; dummodo nullus adsit Episcopus communione gaudens cum A p o s t o l i c a Sede, et praevideatur confirmandum vel aetate vel inscitia sermonis vel loci adiunctis nonnisi magna cum difficultate in regione immigrationis hoc Sacramentum recepturum, ceterisque servatis de iure servandis ac potissimum, quod attinet ad ritum, Instructione p r o simplici sacerdote sacramentum Confirmationis ex Sedis Apostolicae delegatione administrante in Appendice Ritualis R o m a n i inserta. 3° Privilegium altaris portatilis, d u m m o d o Missa celebrari debeat in c o m m o d u m maritimorum ; quo uti licebit etiam in mari, iis cautis tamen Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale 38'2 «artisque quae hac de re habentur in Constitutione A p o s t o l i c a Exsul Familia et praesertim Titulo altero, art. 28. 4° Facultas celebrandi Sacrificium Missae in navibus, etsi oratorio legitime erecto careant, nocte Nativitatis D o m i n i , ipsumque inchoandi media nocte, remoto semper quocumque irreverentiae periculo aliisque servatis de iure servandis. Quatenus fieri potest, celebrationi Missae praemittantur sacrae supplicationes per spatium saltem dimidiae horae. 5° Facultas celebrandi Missam in navibus, etsi oratorio legitime erecto careant, nocte quae intercedit inter diem x x x i Decembris et i insequentis Ianuarii, quolibet anno, c u m facultate Missam inchoandi ipsa media nocte, dummodo sacrae supplicationes perdurent spatio circiter duarum horarum, in hoc comprehenso celebrationis Missae tempore, remoto semper quocumque irreverentiae periculo aliisque servatis de iure servandis. 6° Privilegium celebrandi unam Missam feria V Maioris Hebdomadae. 7° Facultas bis vel ter litandi diebus dominicis et festis de praecepto necnon feriatis in c o m m o d u m maritimorum quoties necessitas urgeat consulendi eorum bono spirituali per Missae celebrationem. 8° Quoad celebrationem Missae horis vespertinis seu de sero standum iuri communi. Ordinarius vero dioecesis, in qua navis habitualiter consistit, competens est ad elargiendam facultatem Missae vespertinae celebrandae in favorem christifidelium qui navibus addicuntur maritimo itinere perdurante, iuxta Decretum Sacrae Congregationis S. Olficii diei x x x i Maii a. 1953 (A. A. X L V , p. 426). 9° Facultas absolvendi, itinere maritimo perdurante, poenitentes quoslibet a censura quam ad tramitem can. 2350 § 1 C. I. C. abortum procurantes incurrunt, servatis de iure servandis. 10° Facultas absolvendi, maritimo itinere perdurante, servatis de iure servandis necnon ceteris quae a Sacra Poenitentiaria huiusmodi in adiunctis imponi solent, et in casibus in quibus, iuxta normas in Codice Iuris Canonici can. 2314 § 2 statutas, Ordinarius ipse absolvere posset, quoslibet poenitentes, quavis ratione in navi versantes, a censuris et poenis quibus detinentur ob apostasiam, haeresim vel schisma, exceptis tamen haereticis haereses inter fideles e proposito disseminantibus, tam nemine audiente vel advertente quam coram aliis externatas, eorumque abiurationem, iuridice peractam, recipiendi. 11° Directoribus Nationalibus, iisque tantum, facultas excipiendi, Sacra Congregatio Consistorialis 383 in casu necessitatis, confessiones cuiuslibet fidelis ad se accedentis in locis prope ora maritima suae Nationis, dummodo Director approbatus fuerit ad excipiendas confessiones a proprio Ordinario. 12° Facultas benedicendi sacerdotalia indumenta, mappas et tobaleas seu linteamina altaris, corporalia, tabernacula seu vascula pro sacrosancta Eucharistia conservanda et cetera quae ad divinum cultum inserviunt. 13° Facultas benedicendi, ritibus tamen ab Ecclesia praescriptis, cum omnibus indulgentiis quae a Sancta Sede concedi solent, rosaria, cruces, parvas statuas et numismata ; adnectendi insuper coronis indulgentias a S. Birgitta et a Patribus Crucigeris nuncupatas. 30 Licet maritimis per integrum anni tempus praecepto paschalis communionis satisfacere. 31 Christifideles in navibus versantes, dummodo confessi ac sacra Synaxi refecti, Indulgentiam plenariam die II Augusti, toties consequi valent quoties Oratorium in navi legitime extans, ubi ex indulto apostolico Sanctissima Eucharistia custoditur, pie visitaverint ibique sex Pater, Ave et Gloria ad Summi Pontificis mentem in unaquaque visitatione devote recitaverint. 32 Iidem christifideles, iisdemque condicionibus, Indulgentiam plenariam p r o defunctis applicandam die II Novembris, toties consequi valent quoties praedictum Oratorium pie visitaverint ibique sex Pater, Ave et Gloria ad Summi Pontificis mentem in unaquaque visitatione devote recitaverint. Datum R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die X X I mensis Novembris anno MCMLVII, in festo Praesentationis Beatae Mariae Virginis, Maris Stellae. £g F r . A . I. Card. PIAZZA, E p . Sabinen, et Mandelen., a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor 4 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 384 III A S C U L A N A E A P U L I A E E T CERINIOLENSIS DECRETUM Cum E x c m u s P . D . Donatus Pafundi, Episcopus Asculanus A p . e t Ceriniolensis, b o . me., expostulasset ut Ordinarius praedictarum Ecclesiarum, invicem perpetuo unitarum, solveretur ab onere residendi per aliquod anni tempus in urbe Ceriniolensi, eidemque tribueretur facultas stabiliter commorandi in urbe Asculana Apuliae et in eandem transferendi dioecesis Ceriniolensis Curiam, Sacra Congregatio Consistorialis, per Decretum sub die 19 Novembris 1949 datum, porrectis precibus benigne annuit. Nunc vero, novorum adiunctorum causa, E x c m u s P . D . Marius D i Lieto, hodiernus Episcopus Ecclesiarum Asculanae A p . et Ceriniolensis, rem denuo ad examen revocavit; et, opportunam censens superioris conditionis restitutionem, ab A p o s t o l i c a Sede nuper expostulavit ut : 1. E p i s c o p u s memoratarum Ecclesiarum alternata frueretur sede, per sex mensium spatium A s c u l i Apuliae et per reliquum anni tempus Ceriniolae commorando ; 2. Utraque urbs sua episcopali Curia potiretur. P o r r o , quae Excmus P. D. Marius Di Lieto exposuit Sacer hic Ordo benigne excepit et, vigore specialium facultatum a S S m o D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P P . X I I sibi tributarum, per praesens Consistoriale Decretum exsequenda mandavit, ita ut posthac : 1. Episcopus p r o tempore Asculanus Apuliae et Ceriniolensis obligatione teneatur residendi per dimidiam anni partem Asculi et per alteram dimidiam Ceriniolae; 2. In utraque memorata urbe dioecesana Curia habeatur. Contrariis quibuscumque non obstantibus. Datum Roma, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 14 Ianuarii 1958. MARCELLUS Card. M I M M I , a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor Sacra Congregatio Consistorialis 385 IV TAMPICENSIS DECRETUM IMMUTATIONIS NOMINIS Quum dioecesis Civitatis Victoriae seu Tamaulipana in duas partes divisa fuerit, et alteri parti nomen dioecesis Matamorensis, ex o p p i d o vulgo Matamoros assignatum fuerit, dum pars altera vetus nomen Civitatis Victoriae seu Tamaulipana, quod proprium est totius status seu provinciae civilis, adhuc servat; ne confusio oriretur, istius dioecesis titulum immutari opportunum visum est. Quare, SSmus Dominus Noster Pius Divina Providentia P P . X I I , Ordinario Civitatis Victoriae postulante, statuit ac decrevit ut praefata dioecesis, ex civitate episcopali Tampico, « Tampicensis », ceu moris est, appellaretur. H o c itaque Consistoriali Decreto, nomen dioecesis Civitatis Victoriae supprimitur, ipsaque dioecesis Tampicensis in posterum vocabitur. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 25 mensis Februarii, anno 1958. MARCELLUS L. S Card. MIMMI, a Secretis SIosephus Ferretto, Adsessor S. CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI PROVISIO ECCLESIAE Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I , decreto Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali, die 17 Februarii anni 1958, episcopali Ecclesiae titulo Gratianopolitanae, in Mauretania Caesariensi, praefecit R. D. Hyacinthum Gad, e saeculari clero Apostolici Exarchatus byzantini ritus p r o Hellenica Dicione, eumque deputavit Apostolicum Exarchum pro eodem Exarchatu. 386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM i ROMANA BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI MARIAE TERESIAE ZONFRILLI, SORORIS PROFESSAE CONGREGATIONIS FILIARUM A DOMINA NOSTRA AD MONTEM C AL VARIUM. SUPER DUBIO An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. B o n o r u m omnium largiter Deus, miserrimi» hisce temporibus, dum Sancta illacrimatur Ecclesia tot tantosque homines, qui sanam doctrinam non sustinent, sed ad sua desideria sibi magistros coacervant prurientes auribus, et a veritate quidem auditum avertunt, ad fabulas autem convertuntur (cfr. 2 T i m . 4, 3 s.), quique qua scriptis, qua pravis exemplis alios a fide Christi avertere pertentant, quasi permanentem heic civitatem sint habituri, nec supremus adsit unquam dies quo de tantis erroribus rationem sint reddituri, novos Ille virtute et pietate férvidos suscitare numquam desinit, qui suo exemplo mundum condemnent et quae vera sit ad salutem via innuere satagant. Quorum quidem alii non in claustra aut in deserta atque speluncas se recipientes, sed in civitatibus degentes, alii vero claustra ingressi, post vitam laudabiliter transactam, sanctitatis fama illustres e mundo sublati sunt. Selectissimo virginum agmini, quae optimam partem elegerunt, adnumeranda videtur Serva Dei Maria Teresia Zonfrilli. Primas ipsa vitae imbibit auras die 5 mensis Februarii anno 1899 in loco quem « Pontecorvo » vulgo dicunt, secunda e novem Caietani et Teresiae Zonfrilli liberis. Triduo post, salutaribus undis abluta est infans eique nomina Maria et Francisca imposita fuere ; dein, novem vix menses nata, Confirmationis sacramentum recepit. Domestica exempla eaque praeclara religionis aliarumque virtutum puellae non deerant, cum parentes virtutis laude excellèrent. Primis litterarum elementis imbuenda tradita est Sororibus a Domina Nostra ad Montem Calvarium, in ipso oppido commorantibus, ubi sedulitatis, modestiae et docilitatis specimina praebuit. Aequalibus, cum in schola tum domi et in ecclesia, antecellebat. A tenera inde aetate Confessa- Sacra Congregatio Rituum 387 rium instanter rogabat, ut A n g e l o r u m pane refìceretur. Quod sane octavum agens annum contigit ; i m m o audito Sanctum P i u m decimum cotidianam sanctam commendasse Communionem, sponte efflagitavit ut sibi ad sacram Synaxim cotidie accedere liceret. Ludimagistrae studiorum cursum celebravit, et dein in arte acu pingendi ac suendi sese exercere voluit, sed domi, ut matri in domesticis laboribus esset levamini, remansit. Vanitates et mundana oblectamenta sponte sua neglegebat, modestiae sedula custos. Mundo sibique mortua, honestas oblatas nuptias recusavit et religiosum statum amplecti, quo intimius animarum divino sponso adhaereret, cupiebat. Cui autem proposito pater et amita praefracte obstabant, blandís promissionibus eam tentantes. V e r u m enim vero, annuente matre et conscientiae moderatoris consilio adhibito, religionem ingressa est die 23 mensis Novembris anni 1918, R o m a e quidem in Congregatione Filiarum a D o m i n a Nostra ad Montem Calvarium, in quam iampridem eiusdem germana soror cooptata fuerat et adhuc vivebat. Probationis tirocinio rite expleto, sumpto nomine Maria Teresia, votorum religiosorum professionem emisit. Quibus nuncupatis, Moderatricis voluntati obediens studiis vacare prosecuta est, sed paucis vix elapsis mensibus adversa valetudine laborare coepit. Ad plures religiosas domos, valetudinis praesertim recuperandae causa, missa, varia munera laudabiliter obiit. Idoneis non obstantibus o r a t i o nibus adhibitis, morbus non remisit ; corporis quoque sectio a medico vulnerario peracta est, quae tamen morbum non delevit. Caelestis autem sponsus famulam suam sine solaciis non reliquit, immo vero eam, corporis animique amaritudinibus comprobatam, supernae voluptatis torrente copiose inunda vit. Perpetuis votis die 6 Maii mensis a. 1933 emissis, Maria Teresia Z o n frilli morbi cruciatus ad diem usque 20 Ianuarii anno 1934 sancte pertulit, quo die, meritis plena sanctisque refecta Sacramentis, aetatis suae quinto supra trigesimum, placide obdormivit in D o m i n o . Eius autem sanctimoniae famam, in dies crebrescentem, Deus caelestibus signis visus est comprobare. Quapropter Causa de Beatorum Caelitum honoribus ipsi decernendis agi coepta est per ordinarios, quos dicunt, processus apud Urbis Vicariatum et in Curia Pontiscurvi ab anno 1940 ad annum 1944 institutos, quibus litterae plurium sacrorum Antistitum, Moderatorum et Moderatricum Ordinum et Congregationum Religiosorum introductionis causam a Sanctitate Sua postulantium postm o d u m accessere. Servatis itaque servandis de iure, Sacra Rituum Congregatio die 2 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 388 Ianuarii anno 1949 scriptis perpensis eidem Famulae D e i tributis, ad ulteriora procedi posse edixit. H i n c , instante Revmo P. Theodoro a Sacra Familia, Ordinis Excalceatorum Ssmae Trinitatis causaeque ipsius P o stulatore legitime constituto, Emus ac Revmus D o m i n u s Benedictus Cardinalis Aloisi Masella, Episcopus Praenestinus et causae Ponens, in ordinariis S. Rituum Congregationis comitiis die 25 Iunii a. 1957 ad Vaticanum habitis, dubium discutiendum proposuit, nimirum :An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Qui autem interfuere E m i ac R e v m i Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, relatione Cardinalis Ponentis auscultata auditisque Officialium Praelatorum suffragiis, praecipue R . P . D . Sylvii R o m a n i , Fidei Promotoris Generalis, omnibus mature perpensis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur, si Sanctissimo placuerit. De praemissis postmodum a subscripto Cardinali facta Ssmo D. N. P i o Papae X I I fideli relatione, Sanctitas Sua sententiam S. Rituum Congregationis ratam habuit, et commissionem introductionis causae Servae Dei Mariae Teresiae Zonfrilli, Sua manu signare dignata est. Datum R o m a , die 19 mense Novembri anno 1957. C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. % S. f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , a Secretis II ROMANA SEU SETINA CANONIZATIONIS B. CAROLI A SETIA, LAICI PROFESSI ORDINIS FRATRUM MINORUM SUPER DUBIO An et de quibus miraculis constet, post indultam ab Apostolica Sede eidem Beato venerationem, in casu et ad effectum de quo agitur. Memoriam colere eorum, qui, cum in terris vitam degerent, virtute et pietate inclaruere, Ecclesiae suadet utilitas non minus quam decus. Per has enim honoris significationes, antiquae subit recordatio sanctitatis, quae stimulus est et veluti calcar quo Christifideles sanctorum ingrediantur vestigia iuxta illud Pauli effatum : « Imitatores mei estote > sicut et ego Christi » (I Cor. 4, 16). Sacra Congregatio Rituum 389 Inclitus Fratrum Minorum Ordo, qui tot meritis in Ecclesia semper effulsit, ac saeculorum decursu tot iam Ecclesiae protulit Sanctos et Beatos, novum addet et sibi et Ecclesiae decus, si dignissimus eius filius Beatus Carolus a Setia supremis Canonizationis honoribus, uti sperare datur, cumuletur. Beatificationis sollemnia huius laici professi, virtutum splendore atque sanctitatis fama praeclari, die 22 Ianuarii anno 1882 celebrata sunt. Cuius autem sanctitatem novis miris D e o collustrare placuit. E variis porro portentis, quae B. Carolo a Setia intercedente, Deus patrare dignatus est, binas sanationes selegerunt actores, sacroque huic F o r o ad cognoscendum proposuerunt. Harum prima accidit mense Decembri anno millesimo nongentesimo quadragesimo quarto in persona Idae Passamonti. Gravis morbus, a quo in instanti mulier haec sanata fuit, una voce eademque sententia c u m medentium a cura, tum duorum peritorum ex officio atque cuncti nostrae Congregationis medicorum purulenta periostites. Collegii definitus fuit laevae ulnae acuta Medentes necessariam fuisse chirurgicam sectio- nem, eo vel magis quod nullum medicamentorum allaturum fuisset emolumentum, ediderunt. Unanimi quoque sententia edicta fuit prognosis reservata, licet non quoad vitam sed ad functionem artus. Idae mater, medicorum audita sententia de chirurgica actione, Beati Caroli imploravit auxilium, eiusque imaginem, circa nonam serotinam horam, sinistro brachio imposuit. Ida asserit dolorem tum fuisse tam vehementem, ut e lecto descenderet levamentum aliquod sperans inde sibi obventurum. Paullo post cubitum redit placidoque somno usque ad sequens mane corripitur ; cum expergiscitur redditam sibi sentit sanitatem, quod sui tunc confirmant. Surgit Ida proinde, immo e d o m o exit, domumque reversa sororem ad panem conficiendum adiuvat, quasi infirma fuisset nunquam. Sequenti dein die, 5 Decembris, obviam medico occurrit, a quo die 6 eiusdem mensis nullum infirmitatis vestigium fuit repertum, quod plene confirmant duo periti physici die 8 Iulii a. 1947, quique morbi iterationem excludunt. Tuto itaque medentes, duo ex officio periti, cunctumque medicum S. Rituum Congregationis Collegium asseverarunt sanationem hanc naturae leges excessisse. Altero miraculo fruita est Aloisia Tufo vidua Marchionne, Setiae nata ac ibidem degens, mense Decembri anno millesimo nongentesimo quinquagesimo primo. Eodem quidem anno, acutis doloribus in parte dextra abdominis affiigi coepit. Examine radiologico explorata est, et diagnosis facta est iunioris; inde chirurgicam operationem esse necessa- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 390 riam medicus ^duxit eamque perfecit tumoremque mali moris coli aseen dentis cum pluribus metastasibus bepaticis invenit ; at resecatione clausa, consanguineos praemonuit nullam recuperandae sanitatis spem adesse aegrotamque intra duos tresve menses esse morituram. Eadem autem die qua infirma chirurgicam operationem subiit, filia eius, Soror Agnes, Clarissa monasterii Setini, imaginem Beati Caroli misit matri suae ; una simul ipsa, sicut et familiares, preces ad eundem Beatum fuderunt. Operatione peracta, infirma dolores acutos, ut antea, amplius non habuit. Duobus post mensibus bronchitide correpta est; qua occasione medicus a cura eam visitavit et, vehementer admiratus, a tumore eam liberam omnino invenit. Communi dein sententia cum peritorum tum medici Consilii huius S. Congregationis, Aloisia Tufo naturae viribus nullimode convalescere potuisset. Conditis igitur super binis hisce miraculis, ad iuris normam, apostolicis processibus in Curia Setina, de eorum validitate editum est Decretum die 15 Aprilis 1955. Coadunato dein Collegio medico, eiusque favorabili edito peritali iudicio, die 30 Iunii eiusdem anni, Praeparatoria Congregatio die 22 Ianuarii superioris anni celebrata est, quam Generalis tandem coram Ssmo D. N. P i o P a p a X I I hodie secuta est, in qua Revmus Cardinalis Benedictus Aloisi Masella, Episcopus Praenestinus, causae Relator, dubium proposuit : An et de quibus miraculis, post indultam eidem Beato ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur. Revmi autem Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores, qui interfuere, favorabilia omnes ediderunt vota ; quibus auscultatis, Beatissimus Pater, sacrosancto Missae sacrificio mane pientissime litato, Congregatione absoluta, accitis Cardinalibus P o nente ac subscripto Praefecto, necnon R. P. D. Sylvio Romani, Fidei Promotore Generali meque a Secretis, constare edixit de duobus miraculis a D e o patratis per intercessionem Beati Caroli a Setia, laici professi O . F . M . , nimirum : Instantaneae perfectaeque sanationis cum do- minae Idae Passamonti ab osteoperiostite acuta ulnae sinistrae, tum dominae Aloisiae Tufo a carcinomate seu tumore mali moris coli ascendentes cum pluribus metastasibus hepaticis. H o c autem Decretum in vulgus edi et in Sacrorum Rituum Congregationis acta referri mandavit. Datum R o m a , die 7 mensis Ianuarii a. D. 1958. C. Card. CICOGNANI, Praefectus f A. Carinci, Archiep. S e l e u c , a Secretis L. 83 s. Tribunal Vicariatus Urbis 391 ACTA TRIBUNALIUM TRIBUNAL PRIMAE INSTANTIAE VICARIATUS URBIS Citationes edictales I ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (GRBGGI-TRYBUCHOVICZ) Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i Trybuchovicz Boleslai, in causa de qua supra conventi, eumdem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis Vicariatus Urbis (Roma, V i a della Pigna, 13 a) die 2 Augusti 1958, bora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam p r o causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti D o m i n i Trybuchovicz Boleslai curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * B. Banti, Officialis Ex Cancellaria Tribunalis Vicariatus Urbis, die 2 Maii 1958. V. Frazzano, Cancellarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr. Trybuchovicz Boleslas, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Roma, Via della Pigna, 13 a) le 2 Août 1958, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant le Tribunal. Conste-t-ïl de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr. Trybuchovicz Boleslas, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 392 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (CARLI-LUPl) Cum ignoretur locus actualis commorationis Domini Lupi Alberti, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in sede Tribunalis Vicariatus Urbis (Roma, V i a della Pigna, 13 A) die 25 Iulii 1958, bora 12, ad disputandum de dubio concordando, vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur turnus pro causae definitione. An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti D o m i n i L u p i Alberti curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * A. Lovelli, Iudex Instructor Ex Cancellaria Tribunalis Vicariatus Urbis, die 24 Maii 1958. V. Frazzano, Cancellarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr. Lupi Albert, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Roma, Via della Pigna, 13 a) le 25 Juillet 1958, a 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la cause devant le Tribunal. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr. Lupi Albert, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. An. et vol. L 25 Iulii 1958 (Ser. I I , v. X X T ) - N. 9 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII SACRA CONSISTORIA I CONSISTORIUM SECRETUM Feria secunda, die i x mensis Iunii anno MCMLVIII, in consueta A u l a palatii Apostolici Vaticani fuit Consistorium secretum, cuius acta ex ordine referuntur. I - CAMERARIUS SACRI COLLEGII Reverendissimus Cardinalis Ottaviani detulit ac reddidit perulam Sacri Collegii S . R . E . Cardinalium Beatissimo Patri, qui eam tradidit Reverendissimo Cardinali Tisserant, pro hoc anno ipsius Sacri Collegii Cardinalium Camerario. II - OPTIO ECCLESIARUM Deinde Reverendissimus Titulo S. Calixti, optavit Cardinalis Mimmi, dimisso presbyterali Ecclesiam suburbicariam Sabinensem et Mandelensem. Ex aula egresso R e v m o Cardinali Mimmi, Ssmus, panditam optionem benigno favore prosequi intendens, providit Ecclesiae Sabinensi et Mandelensi de Revmo Marcello S. R. E. Presbytero Cardinali Mimmi, eum praeficiens in Episcopum et Pastorem prout in decreto expediendo. Postea Revmus Cardinalis M i m m i iterum in aulam consistorialem ingressus est. Postea Reverendissimus Cardinalis Costantini, dimisso Titulo Sancto26 - ACTA, yol. X X V , n. 9. — 25-7-1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 394 rum Nerei et Achillei, optavit Titulum S. Laurentii in D a m a s o . Quam optionem Beatissimus Pater benigno favore excepit. III - PROVISIO ECCLESIARUM Dein Ssmus per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatos sacrorum Antistites publicavit, videlicet : PATRIARCHAS : Patriarcham Antiochenum Maronitarum P a u l u m Petrum Meouchi, iam E p i s c o p u m Tyrensem Maronitarum. Patriarcham Alexandrinum Coptorum Stephanum Sidarouss, iam Episcopum Saitanum. ARCHIEPISCOPOS : Bisuntinum, Marcellum Mariam Hermanum Iosephum Dubois, iam Episcopum Ruthe- nensem. Dercensem, Meysing, iam Archiepiscopum Bloemfonteinensem. Babylonensem Armenorum, Nersem Tayroyan. Materanensem, I a c o b u m Palombella, iam Episcopum Calvensem et Theanensem. Acheruntinum, Dominicum Picchinenna. Hierapolitanum in Syria, Hermenegildum Florit, Coadiutorem E m i P . D . Eliae S . R . E . Cardinalis Dalla Costa, Archiepiscopi Fiorentini. Bloemf onteinensem, Gulielmum Patritium Whelan, iam Episcopum Ioannesbur gensem. Philippopolitanum in Thracia, Franciscum Seper, Coadiutorem E m i P . D . Aloisii S . R . E . Cardinalis Stepinac, Archiepiscopi Zagabriensis. Ferrariensem, Natalem Mosconi, iam E p i s c o p u m Comaclensem. Friburgensem, Henricum Seiterich, iam Episcopum Bindaeum, nuper vita functum. Neopatrensem, Dominicum nuper vita functum. Menna, iam Episcopum Mantuanum, 395 Acta Pii Pp. XII Cyrrhensem, Guilfordum Y o u n g , iam Episcopum Heliosebastenum, Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Ernesti Tweedy, Archiepiscopi Hobartensis, cui iam successit. Antiochenum in Pisidia, Iosephum Bueno et Monreal, iam Episcopum Victoriensem, Coadiutorem cum iure successionis Emi P. D. Petri S. R. E. Cardinalis Segura et Saenz, Archiepiscopi Hispalensis, cui iam successit. Ovetensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Franciscum Xaverium Lauzurica et Torralba, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Mediolanensem, Ioannem Baptistam Bidetanum, Humbertum Mozzoni, Montini. Nuntium Apostolicum in Repu- blica Boliviana. Gianensem, Martinum Michaelem Johnson, iam Episcopum Nelsonensem, Coadiutorem cum iure successionis R . P . D . Gulielmi Marci Düke, Archiepiscopi Vancuveriensis. Gotradensem, Henricum Patricium Rohlman, iam Archiepiscopum Dubuquensem, nuper vita functum. Sebastenum in Armenia, Aloisium Punzólo, Nuntium Apostolicum in Republica Paraquariana. Glaudiopolitanum in Honoriade, Alfredum Bruniera, Delegatum A p o stolicum in Congo Belgico. Garellensem, Franciscum Xaverium Ñ u ñ o , iam Episcopum Zacatecensem, Coadiutorem R. P. D. Iosephi Garibi et Rivera, Archiepiscopi Guadala jarensis. Mandalayensem, noviter erecta archidioecesi, Albertum Petrum Fa- lière, iam Episcopum Clymastenum. Rangunensem, noviter erecta archidioecesi, Victorem Bazin, iam Episcopum Achyraënsem. Salisburiensem, noviter erecta archidioecesi, Antonium Chichester, iam Episcopum Ubazensem. Trivandrensem Syrorum Malankarensium, Gregorium B. Varghese Thangalathil, iam Episcopum Antaradiensem. Cypselensem, Eugenium Giambro, iam Episcopum Neocastrensem. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 396 Marcianopolitanum, Ioannem Sismondo, iam Episcopum Caesarien- sem in Bithynia, nuper vita functum. Silyensem, Antonium Jordan, iam Episcopum Vadensem, Coadiu- torem cum iure successionis R. P. D. Ioannis Hugonis M a c Donald, Archiepiscopi Edmontonensis. • Phasianum, Arturum Mery Beckdorf, iam Episcopum Valdiviensem, Coadiutorem R . P . D . Alfredi Silva Santiago, Archiepiscopi S S . Conceptionis. Limanum, Ioannem Eduardum Landazuri Ricketts, iam Archiepi- scopum Rhoinensem. Bambergensem, Iosephum Schneider. Eborensem, Emmanuelem Trindade Salgueiro, iam Archiepiscopum Mitylenensem. Sardianum, Iosephum Sensi, Nuntium Apostolicum in Republica Costaricensi. Anazarbensem, Iosephum Le Gouaze, iam Archiepiscopum Portus Principis. Leontopolitanum in Pamphylia, A d e l m u m Machado Cavalcanti, iam Episcopum Pesqueirensem, Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Ranulphi da Silva Parias, Archiepiscopi Macejensis. Portus Principis, Franciscum Poirier. Sebastopoliianum in Abasgia, Aloisium Cossio, iam Episcopum Re- cinetensem-Lauretanum, nuper vita functum. Rhoinensem, Iosephum De Nicola, iam Episcopum Pergamenum, nuper vita functum. Dakarensem, noviter erecta arcnidioecesi, Marcellum Lefebvre, iam Archiepiscopum Arcadiopolitanum in E u r o p a . Yaundensem, noviter erecta archidioecesi, Renatum Graffin, iam Episcopum Mosynopolitanum. Gotonuensem, Episcopum noviter erecta archidioecesi, Aloisium Parisot, iam Tacapitanum. Abidjanensem, noviter erecta archidioecesi, Ioannem Baptistam Boivin, iam Episcopum Onuphitanum. Acta PU Pp. XII 397 Lomensem, noviter erecta archidioecesi, Iosephum Strebler, iam Episcopum Curubitanum. Rabatensem, noviter erecta archidioecesi, Amedeum Ludovicum Lefevre, iam Episcopum Egugensem. Uagaduguensem, noviter erecta archidioecesi, Aemilium Socquet, iam Episcopum Hirinensem. Tananarivensem, noviter erecta archidioecesi, V i c t o r e m Sartre, iam Episcopum Vagensem. Banguensem, noviter erecta archidioecesi, Iosephum Coucherousset, iam Episcopum Stratonicensem in Caria. Bamakoënsem, noviter erecta archidioecesi, Petrum L e d e r e , iam Episcopum Sassuritanum. Brazzapolitanum, noviter erecta archidioecesi, Michaelem Bernard, iam Episcopum Aegaeensem. Perusinum, Petrum Parente. Preslavensem, Iosephum Urtasun, iam Episcopum Valentinensem, Coadiutorem cum iure "successionis R. P. D. Gabrielis Llobet, Archiepiscopi Avenionensis, cui iam successit. Ancusensem, ecclesia in Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Dominicum Enrici, Internuntium Apostolicum in Indonesia. Assuritanum, ecclesia in Archiepiscopalem pro hac vice evecta, Ernestum Tweedy, iam Archiepiscopum Hobartensem. Caesaraugustanum, Casimirum Morcillo González, iam Episcopum Flaviobrigensem. Arcadiopolitanum in Europa, Augustum Simeonem Colas, iam A r chiepiscopum Pondicheriensem et Cuddalorensem. Ultraiectensem, Bernardum Ioannem Alfrink, iam Archiepiscopum Tyanensem. Teresianum, Avelarem Vilela Brandâo, iam Episcopum Petrolinen- sem. Bizyenum, Evangelistam scopum Agraënsem. Latinum Henricum Vanni, iam Archiepi- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 398 Konahriensem, noviter erecta archidioecesi, Gerardum de Milleville, iam Episcopum Dalisandensem in Pamphylia. Platensem, Antonium Iosephum Plaza, iam Episcopum Azulensem. Selymbrianum, Michaelem Darium Miranda et Gomez, iam Episcopum Tulancingensem, Coadiutorem E . P . D . Aloisii Martínez, Archiepiscopi Mexicani. Guayaquilensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Caesarem Ste- phanum Mosquera Corral, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Utinensem, Iosephum Zaffonato, iam Episcopum Victoriensem V e netorum. Sebastopolitanum in Abasgia, Iosephum Paupini, Internuntium A p o - stolicum in Irania. Agraënsem, D o m i n i c u m Romualdum Basilium Athaide. Mitylenensem, Emmanuelem Dos Santos Rocha, iam Episcopum Prienensem. Cyrrhensem, Aloisium Perrand, iam Episcopum Maurianensem, Coadiutorem c u m iure successionis R . P . D . Ludovici Gaillard, Archiepiscopi Turonensis, cui iam successit. Cotyaeensem, Franciscum Markall, Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Astonis Chichester, Archiepiscopi Salisburiensis, cui iam successit. Ravennatensem et Episcopum Cerviensem, Salvatorem Baldassarri. Tyanensem, Primum Principi, Administratorem Apostolicum Lau- retanum. Vindobonensem, Franciscum K ö n i g , iam Episcopum Liviensem. Mexicanum, Michaelem Darium Miranda et Gómez, iam Archiepiscopum Selymbrianum. Pompeiopolitanum in Cilicia, Raphaelem A f a n a d o r et Cadena, iam Episcopum Neo-Pampilonensem, nuper vita functum. Neo-Pampilonensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Bernardum Botero Alvarez, iam Episcopum Sanctae Marthae. Selymbrianum, Gulielmum O. Brady, iam Episcopum Siouxormen- Acta Pii Pp. XII 399 sem, Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Ioannis Gregorii Murray, Archiepiscopi S. .Pauli de Minnesota, cui iam successit. Ghanganacherrensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Matthaeum Kavukatt, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Larissensem in Thessalia, A n t o n i u m Giordani, iam E p i s c o p u m Myndiensem. Colossensem, Marium Ismaelem Castellano, iam Episcopum Vola- terranum. Pampilonensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Henricum Delgado et Gómez, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Nicopsitanum, Ioannem Sison, iam Episcopum Limatensem, Coa- diutorem cum iure successionis R. P. D. Iacobi Sancho, Archiepiscopi Novae Segobiae. Mocissenum, 1 I o a n n e m Iacono, iam Episcopum Calatanisiadensem, nuper vita functum. Pompeiopolitanum in Paphlagonià, Ioannem Delay, iam Archiepi- scopum Massiliensem. Massiliensem, Marcum Lallier, iam Episcopum Nanceiensem. Vinnipegensem Ruthenorum, noviter erecta archidioecesi, Maximum Hermaniuk, iam Episcopum Sinnensem. Tingitanum, noviter erecta archidioecesi, Franciscum Aldegunde Dorrego, iam Episcopum Fussalensem. Velebusdiensem, Astonem Chiçhester, iam Archiepiscopum Salisbu- riensem. Cyrrhensem, Marium de Miranda Vilas-Bôas, iam Archiepiscopum Belemensem de Para, Coadiutorem cum iure successionis E m i P. D. A u gusti Al vari S. R. E. Cardinalis da Silva, Archiepiscopi S. Salvatoris in Brasilia. Vestmonasteriensem, Gulielmum Godfrey, iam Archiepiscopum Li- verpolitanum. Beroeensem, Philippum Iacobum Hermosa et Sarmiento, iam Archiepiscopum Cuschensem. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 400 Cuschensem, Carolum Mariam Iurgens Byrne, iam Episcopum M s y riensem. Amorianum, Ambrosium Squintani, iam Episcopum Asculanum in Piceno. Cuiabensem, Orlandum Chaves, iam Episcopum Corumbensem. Mutinensem et Abbatem nullius Nonantulanum, Iosephum A m i c i , iam Episcopum Cáesenatensem. ATbiensem, Ioannem Emmanuelem Marqués, iam Episcopum Siguitanum. Goianiensem, noviter erecta archidioecesi, Ferdinandum Gomes dos Santos, iam Episcopum Aracajuensem. Nicosiensem et Praelatum nullius Pompeianum, Aurelium Signora, Delegatum Apostolicum Sanctuarii B. M. V. a S S m o Rosario in Valle Pompeia. Sinus Albi, dioecesi in archidioecesim evecta, Geminianum Esorto, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Tucumanensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Ioannem Carolum Aramburu, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Brysiensem, Petrum Mariam Rodríguez Andrare, iam Episcopum Ibaguensem. Yerissensem, Felicem Caesarem da Cunha Vasconcellos, iam Episcopum Penedensem, Coadiutorem c u m iure successionis R. P. D. Ioachimi Domingues de Oliveira, Archiepiscopi Florianopolitani. Conchensem in Aequatore, dioecesi in archidioecesim evecta, Emmanuelem (de Iesu) Serrano A b a d , iam Episcopum eiusdem dioecesis. Liverpolitanum, Ioannem Carmelum Heenan, iam Episcopum Loi- densem. Belemensem de Para, Albertum Gaudentium R a m o s , iam Archiepiscopum Manaënsem. Gabulensem, Aurelium Macedonium Guerrero, iam Archiepiscopum Truxillensem. Truœillensem, Fridericum Pérez Silva, iam Episcopum Piurensem. Acta PU Pp. XII Posnaniensem, Antonium Baraniak, 401 iam Episcopum Theodosiopoli- tanum in Armenia. Martyropolitanum, Ioannem Rezende Costa, iam Episcopum Ilheo- sensem, Coadiutorem cum iure successionis E. P. D. Antonii dos Santos Cabrai, Archiepiscopi Belohorizontini. Ghalcidensem in Syria, Antonium Mariam Alves de Episcopum Arycandensem, Coadiutorem E m i P . D. Siqueira, iam Caroli Carmeli S. R. E. Cardinalis de Vasconcellos Motta, Archiepiscopi S. Pauli in Brasilia. Leontopolitanum in Augustamnica, Angelum Ficarra, iam Episco- pum Pactensem. Mocissenum, Henricum Wienken, iam Episcopum Misnensem. Selymbrianum, Ioachimum García Benítez, iam Archiepiscopum Medellensem. Medellensem, Tullium Botero Salazar, iam Episcopum Zipaqui- rensem. Samosatensem, Iosephum Hubertum Gulielmum Lemmens, iam Episcopum Ruremondensem. Manaënsem, Ioannem de Sousa Lima, iam Episcopum Nazarensem in Brasilia. Antiochenum in Pisidia, Pirminum Aemilium Lafitte, iam Archiepiscopum Cordubensem, Coadiutorem c u m iure successionis Emi P. D. Iacobi Aloisii S. R. E. Cardinalis Copello, Archiepiscopi Bonaërensis. Neapolitanum, Alphonsum Castaldo, iam Archiepiscopum Thessalonicensem. Cordubensem in Argentina, R a y m u n d u m Iosephum Castellano, iam Episcopum Flaviensem. Botucatuensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Henricum Hec- torem Golland Trindade, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Campinensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Paulum de Tarso Campos, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Bivi Nigri, dioecesi in archidioecesim evecta, Aloisium do Amaral Mousinho, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 402 Karachiensem, Iosephum Mariam Antonium da Conceiçao Cordeiro. Zamboangensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Aloisium D e i R o sario, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Vietoriensem Spiritus Sancti, dioecesi in archidioecesim evecta, Ioannem Baptistam de Mota et Albuquerque, iam Episcopum Spiritus Sancti. EPISCOPOS : Gerarensem, Casimirum DulbinsMs, Auxiliarem R. P. D. Antonii Springovics, Archiepiscopi Rigensis. Stadiensem, Petrum Strods, Auxiliarem R. P. D. Antonii- Springovics, Archiepiscopi Rigensis. Chersonensem in Creta, Carolum Otcenasek, Administratorem A p o stolicum Reginae Gradecensis. SopJienensem, Boleslaum Kominek. Tabudensem, Theodorum Bensch. AncUsensem, Xaverium Morilleau, Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Aloisii Liagre, Episcopi Rupellensis, cui iam successit. Paphiensem, Ieremiam P. Minihan, Auxiliarem R. P. D. Iosephi Iacobi Cushing, Archiepiscopi Bostoniensis. Sabadiensem, Leonem Christophorum Byrne, Auxiliarem R. P. D. Iosephi Elmeri Ritter, Archiepiscopi S. Ludovici. Irenopolitanum in Cilicia, Ansgarium de Oliveira, Auxiliarem R. P. D. Octavii Chagas de Miranda, Episcopi de Pouso A l e g r e . Tiniensem, Emmanuelem Pereira da Costa, Auxiliarem R. P. D. Moysis Coelho, Archiepiscopi Parahybensis. Thibicensem, Eugenium de A r a u j o Sales, Auxiliarem R. P. D, Marculini de Souza Dantas, Archiepiscopi Natalensis. Prusiensem, Iosephum Vincentium Tavora, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii. Sufetulensem, guensem. Iosephum Bretault, Vicarium Apostolicum Kudu- Acta Pii Pp. XII 403 Segusiensem, Iosephum Garneri, iam Episcopum Uticensem. Avensensem, Franciscum Valentinum Allen, Auxiliarem E m i P. D. Iacobi Caroli S. R. E. Cardinalis McGuigan, Archiepiscopi Torontini. Pratensem, Petrum Fiordelli. Citiensem, Robertum F . J o y c e , Auxiliarem R . P . D . Eduardi F . R y a n , Episcopi Burlingtonensis. Genensem, Ioannem Iosephum Scanlan, Auxiliarem R. P. D. Iacobi Iosephi Sweeney, Episcopi Honoluluensis. Joannesburgensem, Hugonem B o y l e , iam Episcopum Portus Elizabethensis. Jabalpurensem, noviter erecta dioecesi, Conradum Ignatium Dub- belman. Jhansiensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Xaverium Iosephum Fenech. Morogoroënsem, noviter erecta dioecesi, Hermannum V a n Elswijk. Adraenum, Richardum Lester Giully, Vicarium Apostolicum Guayanae Anglicae. 8. Andreae in Brasilia, noviter erecta dioecesi, Georgium Marcos de Oliveira, iam Episcopum Bagenum. Barbastrensem, Secundum Garcia de Sierra et Méndez. Albensem Maritimum, Franciscum Mariam Picaud, iam Episcopum Baiocensem-Lexoviensem. Bubastitanum, Camillum Faresin, Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Iosephi Selva, Praelati nullius Registrensis, cui iam successit. Scrantonensem, Hieronymum D. Hannan. Arsinoitanum, Emmanuelem Serrano A b a d , Auxiliarem R. P. D. Danielis Hermida Ortega, Episcopi Conchensis in Aequatore. Edessenum in Macedonia, Hernandum Antiporda, Auxiliarem R. P. D. Ruflni Santos, Archiepiscopi Manilensis. Garanhunensem, Franciscum Expeditum Lopes, iam Episcopum Oeirensem, nuper vita functum. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 404 Volaterranum, Marium Ismaëlem Castellano. Avissensem, Alphonsum Toriz Cobian, Coadiutorem R. P. D. Leopoldi Diaz Escudero, Episcopi Chilapensis. Febianensem, Antonium de Campos, Auxiliarem E m i P. D. Emmanuelis S. R. E. Cardinalis Gonçalves Cerejeira, Patriarchae Lisbonensis. Aquis granensem, Ioannem Pohlschneider. Guanarensem, noviter erecta dioecesi, Petrum Paulum Tenreiro, iam Episcopum Orthosiensem in Phoenicia. Gilbensem, Honoratum V a n Waeyenbergh, Auxiliarem Emi P. D. Iosephi Ernesti, S. R. E. Cardinalis V a n R o e y , Archiepiscopi Mechliniensis. Vindensem, Ioannem V i l l o t , Auxiliarem E m i P. D. Mauritii S. R. E. Cardinalis Peltin, Archiepiscopi Parisiensis. Galvensem et Theanensem, Matthaeum Guidonem Sperandeo, iam Episcopum Muranum. Bhasensem, Ioannem A n t o n i u m D o n o v a n , Auxiliarem Emi P. D. Eduardi S. R. E. Cardinalis Mooney, Archiepiscopi Detroitensis. Tymbriadensem, Henricum Edmundum Donnelly. Auxiliarem Emi Eduardi S. R. E. Cardinalis Mooney, Archiepiscopi Detroitensis. Mantuanum, A n t o n i u m P o m a , iam Episcopum Thagastensem. Arabissenum, Petrum Francis, iam E p i s c o p u m Kumbakonamensem. Kameohliensem Gaesariensem Armenorum, in Bithynia, Iosephum Ioannem Gennangi. Sismondo, iam Episcopum Apuanum. Euroeensem in Epiro, Ioannem Pereira Venancio, Auxiliarem R. P. D. Iosephi Al ves Correia da Silva, Episcopi Leiriensis. Barcinonensem in Venezuela, noviter erecta dioecesi, Iosephum Humbertum Paparoni. Mariliensem, noviter erecta dioecesi, H u g o n e m Bressane de Araujo, iam Archiepiscopum Cotradensem, servato titulo Archiepiscopali ad personam. Guayaquilensem, scopum Ibarrensem. Caesarem A n t o n i u m Mosquera Corral, iam Epi- Acta Pii Pp. XII 405 8. Isidori, noviter erecta dioecesi, Delphinum Quesada Castro. Resistentiae, Henricum R a u , iam Episcopum Voncariensem. Sancti Nicolai de los Arroyos, noviter erecta dioecesi, Silvinum Martínez, iam Episcopum Canathenum. Coadiutorem cum iure successionis, R. P. D. Thomae Gutiérrez Diez, Episcopi Gadicensis et Septensis, A n t o n i u m Añoveros Ataún, Episcopum Tabudensem. Arcenum, Ioannem R u p p , Auxiliarem E m i P. D. Mauritii S. R. E. Cardinalis Feltin, Archiepiscopi Parisiensis et Ordinarii fidelium ritus orientalis in Gallia. Baiocensem, Andream Jacquemin, iam Episcopum Cartennitanum. Tamiathitanum, Eugenium Beitia Aldazabal, Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Iosephi Mariae Alcaráz et Alenda, Episcopi Pacensis. Gergitanum, Octavium Aguia, Auxiliarem R. P. D. Iosephi Delgado, Archiepiscopi S. Ludovici in Maragnano. Verbianum, Edmundum Franciscum Gibbons, iam Episcopum Albanensem in America. Bumburiensem, noviter erecta dioecesi, Lancillottum Ioannem G o o d y , iam Episcopum Abydenum. Oeirensem, Raymundum De Castro et Silva, iam Episcopum Eluzanum. Sinopenum, Iosephum Reuss, Auxiliarem R. P. D. Alberti Stohr, Episcopi Moguntini. Uticensem, Orontium Caldarola, iam Episcopum Dianensem. Carolinapolitanum, Malcom A. MacEachern. Bagenum, Raymundum Bogarín Árgana, Auxiliarem R. P. D. Hannibalis Mena Porta, Archiepiscopi S S . Assumptionis. Thagastensem, Gilbertum Baroni, Auxiliarem Eimi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis Lercaro, Archiepiscopi Bononiensis. Cercinitanum, Aemilium Benavent Escuin, Auxiliarem R. P. D. A n geli Herrera et Oria, Episcopi Malacitani. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 406 Nictheroyensem, Carolum Coelho, iam Episcopum Nazarensem in Brasilia. Apuanum, Iosephum F e n o c c h i o . GanatTienum et Praelatum « nullius » Davaensem, Iosephum Clovis Thibault. CJapsitanum, Carolum Garrett Maloney, Auxiliarem R. P. D. Ioannis Alexandri Floersh, Archiepiscopi Ludovicopolitani. Cerbalitanum, Iosephum Aloisium Durik, Auxiliarem R. P. D. Thomae Iosephi Toolen, Archiepiscopi E p i s c o p i Mobiliensis-Birminghamiensis. Cartennitanum, Brunonem Wechner. Helioseoastenum, Florentinum de Andrade et Silva, Auxiliarem R. P . D . Antonii Ferreira Gómez, Episcopi Portugallensis. Tunguensem, noviter erecta dioecesi, Alfredum Lanfranconi, iam Episcopum Zertensem. Kengtunghensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Guercilena, iam Episcopum Hadrianiensem. (hielensem, noviter erecta dioecesi, Aloisium Haene, iam E p i s c o p u m Neptensem. Bulauaiensem, noviter erecta dioecesi, A d u l p h u m Gregorium Schmitt; iam Episcopum Nasaitensem. Basseinensem, noviter erecta dioecesi, Georgium Maung K y a w . Ogogiaensem, noviter erecta dioecesi, Thomam McGettrick. Belabitenensem, Andream Creemers, Vicarium Apostolicum Bon- doënsem. PKelbesianum, Antonium Henricum Ferrerium van den K u r k , V i carium Apostolicum Medanensem. Vulturiensem, Ludovicum Julliard, V i c a r i u m Apostolicum Insularum Novarum Ebridarum. Muranum, Antonium Rosarium Mennonna. Vietoriensem, Franciscum Peralta et Ballabriga. Acta Pii Pp. XII Voncariensem, 407 P i u m Freitas Silveira, iam Episcopum Joinvillensem. Ruthenensem, Ioannem Ërnestum Menard, iam Episcopum Alienum. Tremithusium, Andream Pioger, Auxiliarem R. P. D. Octavii Pasquet, Episcopi Sagiensis. Tiruvallensem, Athanasium Cheriyan Polachirakal, iam Episcopum Sareptenum. Caesenatensem, Iosephum A m i c i , iam E p i s c o p u m Troianum et F o dianum. Thuburnicensem, Ciprianum Tourel, Auxiliarem R. P. D. Ioannis Duperray, Episcopi Montis Pessulani. Apolloniensem, Nicolaum E l k o , Exarcam Apostolicum Pittsburgensem. Nazarensem in Brasilia, Ioannem de Souza Lima, iam Episcopum Derheum. Quelimanensem, dioecesi noviter erecta, Franciscum Nunes Teixeira. Garnutensem, Rogerium Michòn. , Vasadensem, Ioannem W e m b e r , primum V i c a r i u m Apostolicum Norvegiae Septemtrionalis. Anthedonensem, Felicem Roeder, iam Episcopum Bellovacensem. Eelsinlciensem, noviter erecta dioecesi, Gulielmum Gobben, iam Episcopum Amathusium in Palaestina. Kagoshimaensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Asajiro Satowaki. Kuala Lumpurensem, noviter erecta dioecesi, D o m i n i c u m V e n d a r g o n . Penangensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Chan. Raphaneotanum, Andream Lefebvre, Vicarium Apostolicum Kikuitensem. Sufetanum, Paulum Dumouchel, V i c a r i u m Apostolicum Keewati- nensem. AcMraënsem et Praelatum « nullius » Solimoes Superioris, A l e x a n drum Caesarium Minali. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 408 Alienum, Emmanuelem Antonium Pires, Coadiutorem R. P. D. Antonii Hildephonsi dos Santos, Episcopi Silvae Portuensis. Doritanum et Priorem « nullius » Quatuor Ordinum Militarium in Provincia Cluniensi, Ioannem Hervas et Benet, iam E p i s c o p u m Maioricensem. Duitamensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Ioachimum Flórez. Seljensem, Claudium D u p u y , Auxiliarem E m i P. D. Petri Mariae S. R. E. Cardinalis Gerlier, Archiepiscopi Lugdunensis. Fodianum, P a u l u m Carta. Troianum, Antonium Mistrorigo. Dianensem, Felicissimum Stephanum Tinivella. Sareptenum, Aloisium Andrade et Valderrama, iam Episcopum Antioquiensem. Neptensem, Edmundum Iosephum Reilly, Auxiliarem R. P. D. Thomae Edmundi M o l l o y , Archiepiscopi-Episcopi Bruklyniénsis iam vita functi. Sadrianiensem, Antonium Iannucci, Auxiliarem R. P. D. Benedicti Palcucci, Episcopi Pinnensis-Piscariensis. Bellovacensem, Petrum Lacointe. Surigensem, Carolum van den Ouwelant. Idarrensem, Silvium Aloisium H a r o Alvear, iam Episcopum Antaeopolitanum. Abydenum, Iulium Laschi, Auxiliarem R. P. D. Aemilii Sosa Gaona, Episcopi Sanctissimae Conceptionis in Paraguay. Clysmatenum, Theophilum Camomot Bastida, Auxiliarem R. P. D. Iosephi Mariae Cuenco, Archiepiscopi Jarensis. Theudalensem, Renatum Fontenelle, iam vita functum. Antioquiensem, Vêlez, Gulielmum Escobar iam Episcopum Attu- densem. Plymutensem, Cyrillum Restieaux. Leptimagnensem, Hermannum Schaufele, Auxiliarem R. P. D. Eugenii Seiterich, Archiepiscopi Friburgensis, nuper vita functi. Acta Pii Pp. XII 409 Pharsalium, Iosephum Schiavini, Auxiliarem R. P. D. Ioannis Baptistae Montini, Archiepiscopi Mediolanensis. Veronensem, retento titulo archiepiscopali ad personam, Ioannem Urbani, iam Archiepiscopum Sardianum. Caesariensem in Bithynia, Secundum Chiocca, iam Episcopum Fulginatensem, Auxiliarem E m i P . D . Iosephi S . R . E . Cardinalis Siri, A r chiepiscopi Ianuensis. Portus Elizabethensis, Ernestum A r t u r u m Green. Lauzadenum, Vincentinm Marchetti Zioni, Auxiliarem E m i P. D. Caroli Carmeli S. R. E. Cardinalis de Vasconcellos Motta, Archiepiscopi S. Pauli in Brasilia. Attudensem, Antonium Ferreira de Macedo, Auxiliarem Emi P. D. Caroli Carmeli S. R. E. Cardinalis de Vasconcellos Motta, Archiepiscopi S. Pauli in Brasilia. Antiochenum ad Meandrum, Vincentium Araujo Matos, Auxiliarem R . P . D . Francisci d e Assis Pires, Episcopi Cratensis. Nelsonensem, Thomam Iosephum McCarthy. Kumbakonamensem, Danielem Chinnaiyan Arulswami. Vadensem, Longinum Gabrielem Pereira, Auxiliarem E m i P. D. V a leriani S. R. E. Cardinalis Gracias, Archiepiscopi Bombayensis. TJrusitanum, Petrum Bernardum Pereira, Auxiliarem R. P. D. Vincentii Dereere, Episcopi Trivandrensis Latinorum. Caralliensem, Petrum T a o , Administratorem Apostolicum Vicaria- tuum Apostolicorum Bacninhensis et Haiphongensis. Amravetensem, noviter erecta dioecesi,Iosephum Albertum Rosario. Archelaidensem, Antonium Mariam Michelato Danese, primum V i carium Apostolicum Aysenensem. Balisandensem in Pamphylia, Gerardum de Milleville, Vicarium Apostolicum Konakriensem. Gazerensem, Angelum Rodríguez, Vicarium Apostolicum sensem. Uruguayanensem, Aloisium Philippum de Nadal. 27 - ACTA, vol. X X V , n. 9. — 25-7-1958. Iquito- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 410 Tubaraoënsem, noviter erecta dioecesi, Anselmum Pietrulla, iam Episcopum Oampinae Grandis. Balanensem, Andream Stambuk, Auxiliarem R. P. D. Michaelis Puslé, Archiepiscopi-Episcopi Pharensis, iam vita functum. Coadiutorem cum iure successionis, R. P. D. Ioannis Piccioni, Episcopi Liburnensis, Andream Pangrazio, E p i s c o p u m Caesariensem in Thessalia. Antaradiensem, Iulianum Steponavicius, Auxiliarem R. P. D. Casimiri Paltarokas, Episcopi Panevezensis. Celenderitanum, Petrum Mazelis. Matrisfontis, Iacobum D. Scanlan, iam Episcopum Dunkeldensem. Zertensem, Emmanuelem dei Rosario, Coadiutorem c u m iure successionis R. P. D. Michaelis Acebedo et Flores, E p i s c o p i Calbayogani. Ubazensem et Praelatum « nullius » O&amisanum, Patritium Cronin. Dunkeldensem, Gulielmum Hart. Maioricensem, Iesum Enciso Viana, iam Episcopum Civitatensem. Bellicensem, Renatum Fourrey. Antaeopolitanum, Theophanum Ubaldum Stella, primum Vicarium Apostolicum Kuvaitensem. Diospolitanum Inferiorem, A d a m u m K o z l o w i e c k i , V i c a r i u m Apostolicum Lusakensem. Patensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Andream Coimbra, iam Episcopum Barrensem de Pirai. Pharanitanum, Ioannem Iosephum Rafferty, Auxiliarem R. P. D. Raymundi Prendiville, Archiepiscopi Perthensis. Civitatensem, Iosephum Bascufiana Llópez. Nasaitensem et Praelatum « nullius » Adamanteum, A l p h o n s u m Silveira de Mello. Apollonidensem, Iosephum a Iesu Pimiento, Auxiliarem R. P. D. A e milii Botero González, Episcopi Pastopolitani. Zacatecensem, A n t o n i u m López Avifia. Acta Pii Pp. XII 411 Antiochenum Parvum, Iacobum Eugenium Ludovicum Ménager, A u xiliarem R . P . D . Alexandri Renard, Episcopi Versaliensis. i Christ opolitanum, Ottonem Spülbeck, Coadiutorem R. P. D. Henrici Wienken, Episcopi Misnensis. Ootacamundensem, noviter erecta dioecesi, A n t o n i u m Padiyara. Aphnaetenum, Gregorium Espiga et Infante, primum Vicarium A p o stolicum Palavanensem. Barcusenum, Irenaeum D u d , primum Vicarium Apostolicum Rumbekensem. Cymaeum, Urbanum Mariam Person, Vicarium Apostolicum Hararensem. Cyparissiensem, Paulum Etoga, Auxiliarem R. P. D. Renati Graffin, Archiepiscopi Yaoundensis. Clypiensem, Iosephum Damasum Laberge, primum V i c a r i u m Apostolicum Sancti Iosephi de Amazones. Chomatitanum, Ioannem Baptistam Sye, Vicarium Apostolicum Taikuensem. Philippopolitanum in Arabia, Antonium Bavagli, Coadiutorem R. P. D. Oddonis Bernacchia, Episcopi Larinensis et Thermularum. Zenopolitanum in Isauria, Iacobum Henricum Romeijn. primum V i carium Apostolicum Samarindaënsem. Fulginatensem, Syrum Silvestri. Hadrianiensem et Praelatum « nullius » Macapensem, Aristidem Piro vano. Amathusium in Palaestina, Ladislaum P a z , Auxiliarem R. P. D. Orlandi Chávez, Episcopi Corumbensis. Davidensem, noviter erecta dioecesi, Thomam Albertum Clavel Méndez. Coadiutorem cum iure successionis, TU. P. D. Iosephi Alfredi Langlois, Episcopi Campivallensis, Percival Caza, Episcopum Albulensem. S adabandeir opolitanum, noviter erecta dioecesi, Altinum Ribeiro Santana. 412 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Coptitanum, Aloisium A . Carvajal, Auxiliarem R . P . D . Caesaris Antonii Mosquera Corral, Episcopi Guayaquilensis. Dumaguetensem, noviter erecta dioecesi, Epiphanium Surbán Bel- monte. Ptolomaidensem in Phoenicia, E d m u n d u m Aloisium K u n z , Auxilia- rem R. P. D. Alfredi Vincentii Scher er, Archiepiscopi Portalegrensis in Brasilia. Bindaeum, Bernardum I. Topel, Coadiutorem c u m iure successionis R . P . D . Caroli Danielis W h i t e , E p i s c o p i Spokanensis, c u i iam successit. Recinetensem-Lauretanum, Aemilium Baroncelli, iam Episcopum Verulanum. Comaclensem, Ioannem Mocellini. Chillanensem, Eladium V i c u ñ a Aránguiz. Arsamosatenum, Laurentium Morin, Auxiliarem E m i P. D. Pauli Aemilii S. R. E. Cardinalis Léger, Archiepiscopi Marianopolitani. Nhongsambensem, noviter erecta dioecesi, P a u l u m Bouque, iam Episcopum Vagadensem. Fianarantsoaënsem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Xaverium Thoyer, iam Episcopum Thuburbitanorum Minorum. Miarinarivensem, noviter erecta dioecesi, Ignatium Ramarosandra- tana, iam Episcopum Thiavensem. Tamatavensem, noviter erecta dioecesi, A l a n u m Le Breton, iam Episcopum Hypselitanum. De Diego Suarez, noviter erecta dioecesi, Ioannem Wolff, iam Episcopum Phatanensem. Bobodiulassensem, noviter erecta dioecesi, Andream Dupont, iam Episcopum Dystiensem. Dualaensem, noviter erecta dioecesi, Petrum Bonneau, iam Episcopum Themisonensem. De Pointe Noire, noviter erecta dioecesi, Ioannem Baptistam Fauret, iam Episcopum Araxensem. Berberatensem, noviter erecta dioecesi, Alphonsum Caelestinum Basilium Baud, iam Episcopum Risinitanum. Acta PU Pp. XII 413 Maiungaënsem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Davis, iam Episcov p u m Metellopolitanum. Garuensem, noviter erecta dioecesi, Ivonem Plumey, iam Episcopum Dolichenum. Arcis Delphini, noviter erecta dioecesi, Alphonsum Fresnel, iam Episcopum Cataquensem. Ziguinchorensem, noviter erecta dioecesi, Prosperum D o d d s , iam Episcopum Bennefensem. Eatiolaënsem, noviter erecta dioecesi, Aemilium Durrheimer, iam Episcopum A c h e l o i u m . Nunensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Lesourd, iam Episcopum Botrianensem. Arcis Rousset, noviter erecta dioecesi, Aemilium Eliam Verhille, iam Episcopum Cernitzensem. Ambaniaënsem, noviter erecta dioecesi, Leonem Adulphum Messmer, iam Episcopum Coropissenum. Dumensem, noviter erecta dioecesi, Iacobum Teerenstra, iam Episcopum Buritanum. Laguetensem, noviter erecta dioecesi, Georgium Mercier, iam Episcopum Celerinensem. Liberopolitanum, noviter erecta dioecesi, Ioannem Hieronymum A d a m , iam Episcopum Rhinocoruritanum. Kuduguensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Bretault, iam Episcopum Sufetulensem. Iüzeanum, Antonium Humilem Y a n g K u a n g Ch'i. Agnusiensem, Paulum Nguyen V a n Binh, primum V i c a r i u m Apostolicum Canthoensem. Furnitanum Maiorem, Thomam Quinlan, primum Vicarium A p o s t o licum Chunchonensem. Sagalassensem, Simonem Nguyen V a n Hien, Vicarium Apostolicum Saigonensem. Valdiviensem, Iosephum Emmanuelem Santos. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 414 Ragusiensem, Franciscum Pennisi, iam E p i s c o p n m Caesariensem in Mauretania. Tellicherriensem, Sebastianum V a l l o p p i l l y . Coadiutorem cum iure successionis, R. P. D. Roberti Ioannis Armstrong, Episcopi Sacramentensis, Iosephum Thomam McGucken, Episcopum Sanavensem, cui iam successit. ßeptemlacunensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum de Almeida Batista Pereira, iam E p i s c o p u m Barennm in Pisidia. Sebastenum in Cilicia et Abbatem « nullius » 8. Pauli de Urbe, Caesarium D ' A m a t o . Morondavensem, noviter erecta dioecesi, Paulum Girouard. Coadiutorem cum iure successionis, R. P. D. Anscharii Sevrin, Episcopi R;aigarhensis-Ambikapurensis, Stanislaum Tigga, Episcopum Acheloium. Coadiutorem cum iure successionis, R. P. D. Xaverii Geeraerts, V i c a rii Apostolici Bukavuensis, Ludovicum Vansteene, E p i s c o p u m Bennefensem. Konahriensem, noviter erecta dioecesi, Gerardum de Milleville, iam Episcopum Dalisandensem in Pamphylia. Burcensem, Matthiam Zvekanovic, Auxiliarem R. P. D. Ludovici Budanovic, Administratoris Apostolici Baciensis in Jugoslavia. Botrianensem, Thomam M o n g o , Auxiliarem R. P. D. Petri Bonneau, Episcopi Dualaënsis. Salfordensem, Georgium Andream Beck, iam Episcopum Brentvoodensem. Ortosiensem in Phoenicia, Narcisum Jubany Arnau, Auxiliarem R. P. D. Gregorii Modrego Oasaus, Archiepiscopi Episcopi Barcinonensis. Brentvoodensem, Bernardum Wall. Altensem, Aloisium Manresa F o r m o s a . Sancti Marci in Guatimala, noviter erecta dioecesi, Caelestinum Michaelem Fernández Pérez. Zacapensem, noviter erecta dioecesi, Oonstaritinum Christianum Luna. Acta PU Pp. XII 415 Limnensem, Franciscum Antonium M a r r o c c o , Auxiliarem E m i P. D. Iacobi Caroli S. R. E. Cardinalis MeGuigan, Archiepiscopi Torontini. Vicensem, Raymundum Masno Boixeda, iam Episcopum Caeciritanum. Araxensem, Philippum J. Furlong, Auxiliarem E m i P. D. Francisci S. R. E. Cardinalis Spellman, V i c a r i i Castrensis Civitatum Foederatarum Americae Septemtrionalis. Buritanum, Stephanum A. Leven, Auxiliarem R. P. D. Roberti Eminet Lucey, Archiepiscopi S. Antonii. Apamensem, Eustachium Smith, V i c a r i u m Apostolicum Berytensem. Leopolitanum, Iosephum Terceiro de Souza, iam Episcopum Caëtitensem, Auxiliarem Elmi P. D. Augusti Alvari S. R. E. Cardinalis da Silva, Archiepiscopi S. Salvatoris in Brasilia. Flaviobrigensem, Paulum Gurpide Beope, iam Episcopum Segun- tinum. Seguntinum, Laurentium Bereciartua Balerdi, iam Episcopum Andedensem. Antsirabensem, noviter erecta dioecesi, Aspendiensem, Fergum Ioannem Claudium O'Grady, Rolland. Vicarium Apostolicum de Prince Rupert. Gataquensem, Andream Perraudin, Vicarium Apostolicum Kab- gayensem. Goropissenum, Argimirum Alvarum Garcia Rodriguez, Vicarium Apostolicum Tucupitensem. Dolichenum, Michaelem Aurrecoechea Palacio, Vicarium Aposto- licum Machiquesensem. Melensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Mariam Cavallero, iam Episcopum Uthinensem. Sancti Iosephi in TJruquaria, noviter erecta dioecesi, Aloisium Baccino. Eieritanum, Ioannem L. Morkovsky, Auxiliarem R. P. D. Laurentii Iulii Fitz Simon, Episcopi Amarillensis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 416 Bindaeum, Iosephum Calasanctium Fliesser, iam Episcopum Lin- ciensem. Gelerinensem, Aloisium Victorem Sartori, iam Episcopum Montisclarensem, Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Antonii Reis, Episcopi S. Mariae. Ghilapensem, Alphonsum Tóriz Cobián, iam Episcopum Avissensem. Lorymiensem, V i c t o r e m L o n g o , Auxiliarem E m i P. D. Marcelli S. R. E. Cardinalis Mimmi, Archiepiscopi Neapolitani. Clazomeniensem, Robertum Stephanum Dehler, primum Vicarium Apostolicum Insularum Bermudarum. Aegaeum, Marium Paré, Auxiliarem R. P. D. Georgii Melançon, Episcopi Chicoutimiensis. Memphitanum, Henricum Forer, Auxiliarem R. P. D. Caroli De Ferrari, Archiepiscopi Tridentini. Gernitzensem, Fidelem / Tubino Mongilardi, Auxiliarem R. P. D. Ioannis Landazuri Ricketts, Archiepiscopi Limani. Gynopolitanum in Arcadia, Ioannem Marcellum Rodié, iam Episcop u m Agennensem. Ierafitanum, Ioannem Chrysostomum Gomes de Almeida, Auxiliarem R. P. D. Iosephi de Cruce Moreira Pinto, Episcopi Visensis. 8. Marci et Bisinianensem, Aloisium Rinaldi. Campinensem Grandem, Octavium Aguiar, iam Episcopum Gergi- tanum. Vallensem in Lucania, Blasium D ' A g o s t i n o , iam Episcopum Gallipolitanum. Tamaulipanum, Ernestum Corripio Ahumada, iam Episcopum Za- parenum. Meerutensem, noviter erecta dioecesi, retento titulo Archiepiscopali ad personam, Bartholomaeum Evangelisti, iam Archiepiscopum Bry- siensem. Gaiennensem, noviter erecta dioecesi, Alfredum Marie, iam Episcopum Mundinitzensem. Acta PU Pp. XII 417 Belizensem, noviter erecta dioecesi, Davidem Franciscum Hickey, iam Episcopum Bonitzensem, nuper vita functum. Kingstonensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem McEleney, iam Episcopum Zeugmatensem in Syria. Georgiopolitanum, noviter erecta dioecesi, Richardum Lester Guilly, iam Episcopum Adraenum. Lydenburgensem, Antonium Reiterer. Daloaënsem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Mariam Etrillard. Kupelaënsem, noviter erecta dioecesi, Adeodatum Yougbare. Attalensem in Pamphylia, Georgium Pearce, Vicarium Apostolicum Arcipelagi Navigatorum. Egugensem, Gustavum Andream Ferdinandum Raballand, Vicarium Apostolicum de Phnom-Penh. Huancavelicensem, Florentium Coronado. Eluzanum, Laurentium F. Schott, Auxiliarem R. P. D. Georgii Leonis Leech, Episcopi Harrisburgensis. Barrensem de Piray, Agnellum Rossi. Castabalensem, Dorotheum Fernández et Fernández, Auxiliarem R. P. D. Iosephi Eguino Trecu, Episcopi Santanderiensis. Barenum in Pisidia, Antonium Car doso Cunha, Auxiliarem R. P. D. Iosephi de Patrocinio Dias, Episcopi Beiensis. Groningensem, noviter erecta dioecesi, Petrum A n t o n i u m M e r m a n . Boterodamensem, noviter erecta dioecesi, Martinum Antonium Jansen. Verulanum-Frusinatensem, Carolum Livraghi. Avissensem, Geraldum Mariam de Moráis Penido, Auxiliarem R. P. D. Antonii dos Santos Cabrai, Archiepiscopi Bellohorizontini. Baratensem, Iulium Beniaminum Ieanmard, iam Episcopum Lafayettensem. Lafayettensem, miensem. Mauritium Schexnayder, iam Episcopum Tusca- Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale 418 Cyrenensem, Valeriaimm Bélanger, Auxiliarem E m i P. D. Pauli Aemilii S . R . E . Cardinalis L é g e r A r c h i e p i s c o p i Marianopolitani. Cargarenum, Gabrielem Ganni, Auxiliarem R . P . D . Iosephi V I I Ghanima, Patriarchae Babylonensis Chaldaeorum. Balanensem, Eduardum Iosephum Schlotterback, Vicarium A p o s t o licum Keetmanshoopensem. Coadiutorem cum iure successionis, R. P. D. Henrici Iosephi Thünemann, Episcopi Keimoesani, Franciscum Esser, Episcopum Claniensem. Adraenum, Eliam Mchonde, Auxiliarem R . P . D . Edgardi Aristidis Maranta, Archiepiscopi Daressalaamensis. Dystiensem, Antonium Ofia de Echave, Auxiliarem R. P. D. Raphaelis Balanza et Navarro, Episcopi Lucensis in Hispania. S. Iacobi Capitis Viridis, Iosephum Philippum do Carmo Colaço. Medioburgensem, Georgium Brunner, iam Episcopum Elidensem. Tarvisinum, retento Archiepiscopali titulo ad personam, Aegidium Negrin, iam Archiepiscopum Ravennatensem et Episcopum Cerviensem, nuper vita functum. Larensem, Richardum Ackerman, Auxiliarem R. P. D. Caroli Francisci B u d d y , Episcopi S. Didaci. Hypselitanum, Iesum Serrano Pastor, Vicarium Apostolicum Da- rienensem. Lambaesitanum, Thomam Eduardum Gill, Auxiliarem R. P. D. Thomae A. Connolly, Archiepiscopi Seattlensis. Chytriensem, Michaelem N o v o a et Fuente, Auxiliarem E m i P. D. Ferdinandi S. R. E. Cardinalis Quiroga et Palacios, Archiepiscopi Compostellani. Victoriensem Venetorum, Iosephum Carraro, iam Episcopum Usu- lensem. Ehodopolitanum, Alden Ioannem Bell, Auxiliarem E m i P. D. Iacobi Francisci S. R. E. Cardinalis M c l n t y r e , Archiepiscopi Angelorum in California. Agennensem, Rogerium Johan. Acta Pii Pp. XII 419 Amadassenum, Franciscum Xaverium Lacoursière, iam Mbararaènsem. Mosynopolitanum, Episcopum ( Manfredum Staverman, primum V i c a r i u m Apo- stolicum Hollandiae. Maurianensem, Joëlem Bellec. Isclanum, Antonium Cece. Elidensem, Ioannem J. Carberry, Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Ioannis J. Bennet, Episcopi Lafayettensis in Indiana, cui iam successit. Prienensem, Iacobum Le Cordier, Auxiliarem E m i P. D. Mauritii S. R. E. Cardinalis Feltin, Archiepiscopi Parisiensis. Osnabrugensem, Franciscum Demann, iam vita functum. Chersonesitanum in Europa, Carolum Cafferata, Auxiliarem E m i P. D . Antonii S . R . E . Cardinalis Caggiano, Episcopi Rosariensis. AMtinensem, Franciscum Vennera, Auxiliarem E m i P. D. Antonii S. R. E. Cardinalis Caggiano, Episcopi Rosariensis. Aegeaensem et Praelatum « nullius » Copiapoënsem, noviter erecta Praelatura, Franciscum Borgia Valenzuela R i o s . Assavensem, Raymundum Lizardi, Auxiliarem R. P. D. Raphaelis Arias B l a n c o , Archiepiscopi Caracensis. Montisclarensem, Iosephum Alves de Trindade, iam Episcopum de Bonum. Tulancingensem, Adalbertum Almeida Merino. Sanctae Marthae, Norbertum F o r e r o et Garcia, iam Episcopum Hiltensem. Gucutensem, noviter erecta dioecesi, Aloisium Pérez Hernández, iam Episcopum Aradiensem. Girardotensem, noviter erecta dioecesi, Alfredum Rubio Diaz, iam Episcopum Vallitanum. Caeciritanum, Adulphum T o r t o l o , Auxiliarem R. P. D. Zenobii Laurentii Guilland, Archiepiscopi Paranensis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale, 420 Xylopolitanum, Iacobum Iosephum Byrne, iam Episcopum Eten- nensem. Hierapolitanum, Philippum M . Hannan, Auxiliarem R . P . D . Patricii Aloisii 0 ' B o y l e , Archiepiscopi Vashingtonensis. Gallipolitanum, Paschalem Quaremba, iam Episcopum Anglonen- sem-Tursiensem. Osornensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Iosephum Maxi- mianum Valdés Subercaseaux. Derbeum, Raymundum P. Hillinger, iam E p i s c o p u m Rockfordiensem, Auxiliarem E m i P . D . Samuelis Alphonsi S . R . E . Cardinalis Stritch, Archiepiscopi Chicagiensis, vita functi. Messeniensem, Florentium Angelini. Gagnoaënsem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Mariam Etrillard, iam Episcopum Daloaënsem. Vellorensem, Davidem Maryanayagam Swamidoss Pillai. Maswaënsem, noviter erecta dioecesi, Eduardum Aloisium McGurkin. Sokodensem, noviter erecta dioecesi, Hieronymum Lingenheim. Daloaënsem, Petrum Rouanet. Buakensem, noviter erecta dioecesi, Andream Duirat. Gitrensem, A d u l p h u m Marx, Auxiliarem R. P. D. Mariani Garriga, Episcopi Corporis Christi. Usulensem, Iosephum Vázquez Diaz, Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Innocentii Lopez Santamaria, Praelati nullius B o n i Iesu de Piaui, cui iam successit. Tuscamiensem, Laurentium A . Glenn, Auxiliarem R . P . D . Thomae A . W e l c h , Episcopi Duluthensis. Caesariensem in Maurétania, Andream Fougerat, Coadiutorem c u m iure successionis R . P . D . Alexandri Caillot, Episcopi Gratianopolitani, cui iam successit. Atlantensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum E. Episcopum Gomphensem. Gibraltariensem, Ioannem Farmer Healy. Hyland, iam Acta Pii Pp. XII 421 Zeugmatensem in Syria, Iosephum Schmondiak, Auxiliarem E. P. D. Constan tini Bohacevskyj, Exarehae Apostolici Philadelphiensis. Sancti Iacobi Equitum, Hugonem Eduardum Polanco Brito, iam Episcopum Centenariensem. Vegensem, Leopoldum Franciscum Panal. Themisonensem et Praelatum « nullius » Sancti Ioannis Maguanensis, Thomam Franciscum Beilly. Gergitanum, Aloisium Rodríguez, iam Episcopum Orurensem, Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Ioannis Tarsicii Senner, Episcopi Cochabambensis. Orurensem, Georgium Manrique, iam Episcopum Adrumetinum. Coadiutorem cum iure successionis, R. P. D. Cleti Loaiza Gumiel, Episcopi Potosiensis in Bolivia, Leonardum F e y , Episcopum Philadelphenum minorem. Kothamangalamensem, dioecesi noviter erecta, Matthaeum Potana- mutzhi. Thiavensem, Iosephum Petrum Da Silva, Auxiliarem Emi P. D. Emmanuelis S. R. E. Cardinalis Gonçalves Cerejeira, Patriarchae Lisbonensis. Molinensem, Franciscum B o u g o n . Aradiensem, Iosephum A l i Lebrun Moratinos, Auxiliarem R. P. D. Marci Sergii G o d o y , Episcopi Maracaibensis, vita functi. Kulnensem, noviter erecta dioecesi, Dantem Battaglierin. Nevensem, Hubertum I. Cartwright, Coadiutorem c u m iure successionis R . P . D . Edmundi Ioannis Fitzmaurice, Episcopi Vilmingtoniensis, Macrensem in Mauretania, Iosephum Streidt, Auxiliarem R. P. D. Francisci K ö n i g , Archiepiscopi Viennensis. Uthinensem, Iosephum Bezerra Continuo, Auxiliarem R. P. D. Iosephi Tupynambá da Frota, Episcopi Sobralensis. Hadrumetinum, Caelestinum Bezmalinovic, Auxiliarem Michaelis Pusic, Archiepiscopi-Episcopi Pharensis. R. P. D. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 422 Sebeliensem, Petrum K i m b o n d o , Auxiliarem R . P . D . Alphonsi Verw i m p , V i c a r i i Apostolici Kisantuensis. • Eirinensem, Marium Di Lieto, Auxiliarem R. P. D. Donati Pafundi, Episcopi Asculani Apuliae et Ceriniolensis, vita functi. Ourubitanum, Raphaelem Valladares et A r g u m e d o , Auxiliarem R. P. D. Aloisii Chávez et González, Archiepiscopi Sancti Salvatoris in America. Fatensem et Praelatum « nullius » Banguedensem, Odilonem Et- spueler. Lamianum et Praelatum « nullius » Ibanum, H e n r i c u m B y r n e . Ieffersoniensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum M. Marling, iam Episcopum Thasiensem. Gampifontis-Capitis Girardeauensem, noviter erecta dioecesi, Caro- lum E. Helmsing, iam Episcopum A x o m i t a n u m . Orcistanum, Carolum Hubertum Le B l o n d , iam Episcopum S. Iosephi in America. Kansanopolitanum-S. Iosephi, noviter erecta dioecesi, Edvinum V i n centium 0 ' H a r a , iam Archiepiscopum-Episcopum Kansanopolitanum, nuper vita functum. Coadiutorem cum iure successionis, R. P. D. Edvini Vincentii O'Hara, Archiepiscopi-Episcopi Kansanopolitani-S. Iosephi, Ioannem Patricium Cody, Episcopum Apolloniensem, qui iam successit. Liviensem, Telesphorum Ioannem Cioli, Coadiutorem cum iure successionis R . P . D . Emmanuelis Mignone, Episcopi Arretini. Metellopolitanum, Stephanum Laszlo, Administratorem Apostolicum territorii Burgenland. Azulensem, Emmanuelem Marengo, iam Episcopum Carrhenum. Mustitanum, Eugenium Raphaelem Paggiano, iam Episcopum Cariatensem. Calatanisiadensem, Franciscum M o n a c o , iam Episcopum Germenensem in Galatia. Lysiniensem, M c a n o r e m Robertum Aguirre Baus, iam Episcopum L o jan um. Acta Pii Pp. XII 423 Lojanum, Ioannem Riofrio. Rochfordiensem, Loras Thomam Lane, iam Episcopum sem. Bencennen- ' Rhinocoruritanum, Arturum Franciscum F o x , Auxiliarem R . P. D. Danielis Mannix, Archiepiscopi Melburnensis. Coadiutorem cum iure successionis, R. P. D. Richardi R y a n , Episcopi Saliensis, Patricium Franciscum Lyons, Episcopum Cabasitanum, qui iam successit. Eucarpensem, Ioannem Cavati, iam Episcopum Caratingensem. Diospolitanum Superiorem, Emmanuelem archidioecesi Bonaerensi R. P. D. Menéndez, Auxiliarem pro Firmini Aemilii Lafitte, Archie- piscopi Cordubensis in Argentina et Administratoris Apostolici, sede plena, archidioecesis Bonaërensis. Torontinum Ruthenorum, Isidorum Borecky, iam Episcopum Ama- thusium in Cypro. Edmontonensem Ruthenorum, Nilum Nicolaum Ruthenorum, Andream Savaryn, iam Epi- scopum Jotanum. Saskatoonensem Roborecki, iam Episcopum Tanaitanum. Asturicensem, Iosephum Castelltort Subeyre. Selinusiensem, Petrum Martin, Vicarium Apostolicum Novae Caledoniae. Bonitzensem, Cornelium Citsulo, primum Vicarium Apostolicum Dedzaënsem. Sufetulensem, Arnoldum Boghaert, Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Iacobi Moris, Episcopi Rosensis, cui iam successit. Stratonicensem in Caria, Gulielmum Carolum Hartl, Coadiutorem cum iure successionis R . P . D . Guidonis Benedicti Beck, Vicarii A p o stolici Araucaniaënsis. Gisipensem, Paulum Correa León, Auxiliarem Emi P. D. Chrysanthi S. R. E. Cardinalis Luque, Archiepiscopi Bogotensis. Lamdiensem, Germanum V i l l a et Gaviria, Auxiliarem R. P. D. Iosephi López Umana, Archiepiscopi Carthaginensis in Columbia. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 424 Ammaedarensem, Iosephum Rolandum Prévost, primum Vicarium Apostolicum Pucallpaënsem. Mundinitzensem, Ignatium Dogget, primum V i c a r i u m Apostolicum Aitapensem. OnupMtanum, Franciscum Ioannem D o y l e , primum V i c a r i u m A p o stolicum Samaraiensem. Monteriensem, Rubén Isaza Restrépo, iam E p i s c o p u m Badiensem. Syedrensem, Fridericum Osterrath, iam E p i s c o p u m Tingitanum. Sancti Iacobi De Maria, noviter erecta dioecesi, Franciscum Castro Ramírez. Conchensem in Aequatore, Emmanuelem Serrano A b a d , iam Epi- scopum Arsinoitanum in Arcadia. Londrinensem, noviter erecta dioecesi, Geraldum Fernández. Tacapitanum, Mauritium Otunga, Auxiliarem R. P. D. Friderici Hall, Episcopi Kisumuensis. Siouxormensem, Lambertum H o c h , iam E p i s c o p u m Bismarckiensem, Axomitanum, Iosephum Bernardum Brunini, Auxiliarem R. P. D. Richardi O. G e r o w , Episcopi Natchetensis. Badiensem, Henricum Anselmum Clinch, Auxiliarem R . P . D . Aloisii Iosephi Willinger, Episcopi Montereyensis-Fresnensis. Vallitanum, Carolum Arturum B r o w n , Auxiliarem R . P . D . Augustini A r c e , Episcopi S. Crucis de Sierra. Tifernatensem, Aloisium Cicuttini, iam Amyzonensem. Hiltensem, Napoleonem Alexandrum La Brie, iam Episcopum Sinus S. Laurentii. Vagensem, Boleslaum Kominek, iam E p i s c o p u m Sophenensem. Tentyritanum, Theodorum Bensen, nuper vita functum. Thyggensem, E d m u n d u m Nowicki, Coadiutorem Sedi Gedanensi datum. P esqueir ensem, Severinum Marianum de A g u i a r . Maringaënsem, noviter erecta dioecesi, I a c o b u m Aloisium Coelho. Acta Pii Pp. XII 425 Carrhenum, Iosephum Aloisium Andream Ouellette, Auxiliarem R. P. D. Iosephi Eugenii Limoges, Episcopi Montis Laurei. a Apolloniensem, Franciscum Zak, Coadiutorem cum iure successionis R . P . D . Michaelis Memelauer, Episcopi Sancti Hippolyti. Sassuritanum, Vincentium Ignatium Kennally, Vicarium Aposto- licum Carolinensem et de Marshall. Vagadensem, Ioannem Mariam Michaelem Holterman, Vicarium A p o stolicum Curacensem. Hermopolitanum Minorem, « Iacobum Freeman, Auxiliarem Emi P. D. Normanni Thomae S. R. E. Cardinalis Gilroy, Archiepiscopi Sydneyensis. Bitensem, Alexandrum Carter, Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Raphaelis Huberti Dignan, Episcopi S. Mariae Ormensis. Mbararaensem, Ioannem Mariam Ogez. Nephelidensem, Iosephum Alphonsum Tscherrig, Vicarium Apostolicum Reyesensem. Tipasitanum in Mauretania, Bernardinum Gantin, Auxiliarem R. P. D. Ludovici Parisot, Archiepiscopi Cotonuensis. Chiclayensem, noviter erecta dioecesi, Danielem Figueroa V i l l o n , iam Episcopum Huancayensem. Euancayensem, Marianum Hyacinthum Valdivia et Ortiz, iam Episcopum Huarazensem. Huarazensem, Theodosium Moreno Quintana, iam Episcopum Huanucensem. Huanucensem, Carolum Albertum A r c e Masías, iam Episcopum Tacnensem. Taenensem, Alphonsum Zaplana Belliza, iam Episcopum Agbiensem. Amyzonensem, Antonium Fishta. Petrolinensem, Antonium Campelo de A r a g à o , iam Episcopum Sestensem. Thasiensem, Gulielmum Mariam Bekkers, Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Gulielmi Petri Hadriani Mariae Mutsaerts, Episcopi Buscoducensis. 28 - ACTA, vol. X X V , n. 9. — 25-7-1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 426 Telmissensem, Franciscum Mariam da Silva, Auxiliarem R. P. D. Antonii Benedicti Martins Iunior, Archiepiscopi Bracharensis, nuper vita functi. Bosanensem, Franciscum Spanedda. Sinus Sancti Laurentii, Gerardum Couturier. Wayne Castrensem, Leonem Aloisium Pursley, iam Episcopum Hadrianopolitanum in Pisidia. Burlingtonensem, Robertum F. J o y c e , iam Episcopum Citiensem. Qariensem, noviter erecta dioecesi, Andream G. Grutka. Bismarckiensem,, Hilarium B. Hacker. Bisinitanum, Radulfum Zambrano Camader, Auxiliarem R. P. D. Didaci Mariae Gómez et Tamayo, Archiepiscopi Popayanensis. Afogadensem da Ingázeira, noviter erecta dioecesi, Ioannem da Mota et Albuquerque. Myndiensem, Iacobum Rosso, iam Episcopum Cuneensem, nuper vita functum. Lysiadensem, Aloisium Pirelli, iam Episcopum Andriensem. Volaterranum, Marinum Bergonzini, iam Episcopum Medelitanum. Castriesensem, Carolum Alphonsum H. J. Gachet. Sancti Georgii in Insula Grenada, Iustinum Iacobum Field. Berolinensem, Iulium Döpfner, iam Episcopum Herbipolensem. Goiasensem, noviter erecta dioecesi, Candidum Penso, iam Episcopum Coelenum. Uruassuensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Prada Carrera, iam Episcopum Bisicensem. lataiensem, noviter erecta dioecesi, Abelem Ribeiro Camelo, iam Episcopum Curiensem. S. Ioannis Baptistae a Missionibus, noviter erecta dioecesi, Raymundum Bogarín Árgana, iam Episcopum Bagenum. Camdensem, Iustinum Iosephum McCarthy, iam Episcopum Doberitanum. Acta Pii Pp. XII Anglonensem-Tursiensem, Secundum Tagliabue. Naneeiensem, Aemilium Pirolley, iam Episcopum Minatensem. Gomphensem, Ludovicum Valerianum A r r o y o , Vicarium Apostolicum Requenaënsem. Mombasaënsem et Zanzïbarensem, Agbiensem, Bartholomaeum Eugenium Kim, Iosephum Butler. primum Vicarium Apostolicum primum Vicarium Apostolicum Chongiuensem. Górydalensem, Haroldum Henry, Kvangiuensem. Fussalensem, Ioannem Ghoi, primum Vicarium Apostolicum Pusanensem. Dalisandensem in Pamphylia, Radulfum K o p p m a n , Coadiutorem c u m iure successionis R . P . D . Iosephi Gotthardt, Vicarii Apostolici W i n dhoekensis. ßiguitanum, Ioannem K w a o A m u z u A g g e y , Auxiliarem R . P . D . Leonis Taylor, Archiepiscopi Lagosensis. Zachuensem, Thomam Reis. Yaladarensem, noviter erecta dioecesi, Herminium Malzone H u g o . Limatensem, Gulielmum Bolatti, Auxiliarem R. P. D. Firmini Lafltte, Archiepiscopi Cordubensis in Argentina et Administratoris Apostolici Bonaërensis. Gaesenatensem, Augustum Gianfranceschi, iam Episcopum Heme- riensem. Hildesheiensem, Henricum Janssen. Diocletianopolitanum in Palaestina, Hannibalem Marisevich Pleitas, Auxiliarem R. P. D. Ioannis Iosephi Hannibalis Mena Porta, Archiepiscopi S S . Assumptionis. Samiensem, Iosephum Olivotti, Auxiliarem Emi P. D. Angeli Iosephi S. R. E. Cardinalis Roncalli, Patriarchae Venetiarum. Umtaliensem, noviter erecta dioecesi, Danielem Raymundum Lamont. Magnesiensem ad Maeandrum, Ioannem a Cruce A n y o g u , Auxiliarem R . P . D . Caroli Heerey, Archiepiscopi Onitshaënsis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 428 S est ensem, Iacobum Gulielmum Gleeson, Auxiliarem R. P. D. Matthaei Beovich, Archiepiscopi Adelaidensis. Cuneensem, retento titulo archiepiscopali ad -personam, Guidonem Tonetti, iam Archiepiscopum Ohalcedonensem et Praelatum S. Luciae. Asculanum in Piceno, Marcellum Mor gante. Bonfimensem, Antonium Mendonça Monteiro, iam Episcopum Sozusenum in Palaestina. Bencennensem, Ioannem K o d w o Amissah, Auxiliarem R. P. D. Gulielmi Thomae Porter, Archiepiscopi Litoris Capitis. Hemeriensem, Georgium Iosephum Biskup, Auxiliarem R. P. D. Auxiliarem R. Leonis Binz, Archiepiscopi Dubuquensis. Caesariensem in Mauretania, Carmelum Canzonieri, P . D . Angeli Paino, Archiepiscopi Messanensis. Rivadaviae, noviter erecta dioecesi, Carolum Marianum Pérez. Gualeguaychensem, noviter erecta dioecesi, Georgium Ramonem Clivi Zamoërensis, noviter erecta dioecesi, Philemonem Castellano. Chalup. Maris Platensis, noviter erecta dioecesi, Henricum Rau, iam Episcopum Resistenciae. Moronensem, noviter erecta dioecesi, Michaelem Raspanti. Posadensem, noviter erecta dioecesi, Georgium Kémerer. Sancti Dominici Novem Iulii, noviter erecta dioecesi, Augustinum Herrera. Sancti Isidori in Argentina, noviter erecta dioecesi, Antonium Mariam Aguirre. Sanctae Rosae in Argentina, noviter erecta dioecesi, Georgium Mayer. Civitatis Mariae, noviter erecta dioecesi, Albertum Deane. Ver ensem, Antonium Fragoso, Auxiliarem R. P. D. Iosephi de Medeiros Delgado, Archiepiscopi S. Ludovici in Maragnano. Thuburbitanorum minorum, Caesarem Mariam Guerrero, iam Episcop u m Sancti Ferdinandi. Acta. PU Pp. XII 429 Tanitanum, Iosephum Ioachim Gonçalves, iam Episcopum Spiritus Sancti, Auxiliarem R . P . D . Libanii Lafayette, Episcopi Riopretensis. Andriensem, Franciscum Brustia. Salonitanum, Alanum Le Breton, iam Episcopum Tamatavensem. Sancti Ferdinandi, Aemilium Cinense et Abera. Goelenum et Praelatum « nullius » S. Luciae, Franciscum Ricceri. Ibaguensem, Arturum Duque Villegas, iam Episcopum Vatarbensem. Sonsonensem, noviter erecta dioecesi, Albertum TJride Urdaneta, iam Episcopum Abilenum in Palaestina. Espinalensem, noviter erecta dioecesi, Hyacinthum Vásquez et Ochoa, Cariatensem, Horatium Semeraro. Cloynensem, Ioannem Ahern. Létopolitûnum, Thomam Hughes, iam Episcopum Ondoènsem, nuper vita functum. Joinvillensem, Gregorium Warmeling. Portus Ameliae, noviter erecta dioecesi, Iosephum dos Santos Garcia. Citiensem, Iacobum Vincentium Casey, Auxiliarem R. P. D. Aloisii Benedicti Kucera, Episcopi Lincolnensis. Arindelensem, A l m i r u m Marques Ferreira, Auxiliarem R. P. D. Iosephi Caroli de Aguirre, Episcopi Sorocabani. Mimatensem, Renatum B o u d o n . Tamalensem, Gabrielem Champagne. Navrongensem, noviter erecta dioecesi, Gerardum Bertrand, iam Episcopum Tamalensem. Gibutensem, noviter erecta dioecesi, Bernardinum Hoffmann. Ariassensem, Ioannem Fryns, primum Vicarium Apostolicum Kinduensem. Bruklyniensem, Bryan Iosephum Me Entegart, iam Episcopum Araditanum. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 430 Petropolitanum in Insula Longa, noviter erecta dioecesi, Gualterium Philippum Kellenberg, iam Episcopum Ogdensburgensem. loanninensem, Glennon Patricium Flavin, Auxiliarem R. P. D. Iosephi Elmeri Ritter, Archiepiscopi S. Ludovici. Sancti Galli, Iosephum Haslèr. Nisyriensem, Augustum Trujillo A r a n g o , Auxiliarem R . P . D . Aloisii Concha, Archiepiscopi Manizalensis. Tuguegaraoanum, Theodulfum D o m i n g o et Sabugal. Spiritus Sancti, Ioannem Baptistam da Mota et Albuquerque. Arsinoitanum in Arcadia, Hieronymum Mazzarotto, Auxiliarem R. P . D . Emmanuelis D a Silveira d ' E l b o u x , Archiepiscopi Curitibensis. Ogdensburgensem, Iacobum C. Navagh, iam Episcopum Ombitanum. Formosae, noviter erecta dioecesi, Pacificum Scozzina. Civitatis luarezensis, noviter erecta dioecesi, Emmanuelem Talamàs Camandari. Caetitensem, Iosephum Petrum Costa. Arassuahy ensem, Iosephum Mariam Pires. Baretensem, Hernandum Frias Hurtado, iam Episcopum Antofagastensem, Auxiliarem R. P. D. Theodori Eugenin, V i c a r i i Castrensis in Republica Chilena. Vatarbensem, Andream W r o n k a , Auxiliarem E m i P. D. Stephani S. R. E. Card. Wyszynski, Archiepiscopi Gnesnensis et Varsaviensis. Doberitanum, Ioannem Fondalinski, Auxiliarem R. P. D. Michaelis Klepacz, Episcopi Lodzensis. Panitanum, Petrum Golebiowski, Auxiliarem R. P. D. Ioannis Cantu Lorek, Episcopi Sandomirensis. Tanagraeum, Stanislaum Jakiel, Auxiliarem R. P. D. Francisci Barda, Episcopi Premisliensis Latinorum. Medelitanum, Stephanum Sobalkowski, Auxiliarem R. P. D. Ceslai Kaczmarek, Episcopi Kielcensis, nuper vita functum. Resistentiae, Iosephum Marozzi. Acta PU Pp. XII ' ' 431 Lineolnensem, Iacobum Vincentium Casey, iam Episcopum Citiensem. Tanaitanum, Eadulfum Primatesta, Auxiliarem R. P. D. Iosephi Plaza, Archiepiscopi Platensis. Eerbipolensem, Bisicensem, Iosephum Gualterium Stangl. Gulielmum Ourtis, Auxiliarem R. P. D. Thomae Aloisii Roland, Archiepiscopi Novarcensis. Citiensem, Martinum W . Stanton, Auxiliarem R. P. D. Thomae Aloisii Boland, Archiepiscopi Novarcensis. Curiensem, Eduardum Iosephum Maginn, Auxiliarem R. P. D. Gulielmi Aloisii Scully, Episcopi Albanensis in America. Dualaënsem, Thomam M o n g o , iam Episcopum Botrianensem. Musomensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Iacobum Rudin. Bleutheropolitanum in Palaestina, Alfredum Matthaeum Stemper, primum Vicarium Apostolicum Kaviengensem. Abilenum in Palaestina, Ioannem Martinum van der Bürgt, Vica- rium Apostolicum Pontianakensem. Traianopolitanum in Phygia, Humbertum Lara Mejia, Auxiliarem R. P. D. Raymundi Juliani Martin, Episcopi Verae Pacis. Thelesinum, Felicem Osnabrugensem, Leonardo. Helmodum Wittler. Pergamenum, Petrum Severi, iam Episcopum Signinum, Auxiliarem Emi P. D. Benedicti S. R. E. Cardinalis Aloisi Masella, Episcopi Praenestini. Signinum, Aloisium Mariam Carli. Cabasitanum, Davidem Franciscum Hichey, iam Episcopum Beli- zensem. Pactensem, Iosephum Pullano, iam Episcopum Uzalensem. Loidensem, Baionensem, Georgium Paulum Patricium Dwyer. Gouyon. Theudalensem, Alfredum Atton, Auxiliarem R. P. D. Roberti Picard de la Vacquerie, Episcopi Aurelianensis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 432 Bagenum, Albertum Sanschagrin, Coadiutorem cum iure successionis R . P . D . Iosephi Aldei Desmarais, Episcopi Amosensis. Caratingensem, lotanum, Iosephum Iacobum Eugenium Cunningham, Correa. Auxiliarem R. P. D. Iosephi McCormack, Episcopi Hagulstadensis et Novocastrensis, vita functi. Antofagastensem, Franciscum B o r g i a Valenzuela R i o s , iam Episcopum Aegeaensem et Praelatum nullius Copiapoënsem. Hadrianapolitanum in Pisidia, Bernardinum Mazzarella, Praelatum (( nullius » Immaculatae Conceptionis B. M. V. in Olancho. Coadiutorem cum iure successionis, Elmi P. D. Georgii S. R. E. Cardinalis Grente, Archiepiscopi-Episcopi Cenomanensis, Paulum Chevalier, Episcopum Rhandensem. Truœillensem in Venezuela, noviter erecta dioecesi, Antonium Ignatium Camargo, iam Episcopum Calabocensem. Rhaedestenum, Vilsonium Laus Schmidt, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii. Gaspesiensem, Paulum Bernier, iam Archiepiscopum Laodicensem in Syria, retento archiepiscopali titulo ad personam. Achollitanum, Evelium Dominguez Recinos, Auxiliarem R. P. D. Iosephi a Cruce Turcios et Barahona, Archiepiscopi Tegucigalpensis. Mindoniensem, Hyacinthum A r g a y a Goicoechea, iam Episcopum Geritanurn. Funchalensem, Davidem de Sousa. Calabocensem, Dominicum R o a . Botrianensem, Ioannem Baptistam Musty, Auxiliarem R. P. D. Andreae Mariae Charue, Episcopi Namurcensis. Germenensem in Galatia, Philippum A g l i a l o r o , Auxiliarem Emi P. D. Ernesti S. R. E. Cardinalis Ruffini, Archiepiscopi Panormitani. Salinensem, Fridericum Freking. Reconquistensem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Iriarte. Acta PU Pp. XII 433 Antandrinum, Arturum Elchinger, Coadiutorem c u m iure successionis R . P . D . Ioannis Iuliani Weber, Episcopi Argentoratensis. Araditanum, Ioannem Vonderach, Coadiutorem cum iure successionis R. P. D. Christiani Caminada, Episcopi Curiensis. Geritanum, Ioannem M. Fearns, Auxiliarem Emi P. D. Francisci S. R. E. Cardinalis Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. Mossinensem, Anscharium Sevrin, iam Episcopum Raigarhensem-Ambikapurensem. Uzalensem, Raymundum de Castro et Silva, iam Episcopum Oeirensem, Auxiliarem R. P. D. Antonii de Almeida Lustosa, Archiepiscopi Fortalexiensis. Penedensem, Iosephum Terceiro de Souza, iam Episcopum Letopolitanum. Coadiutorem cum iure successionis, R. P. B. Iustini Iosephi de Sant ' A n a , Episcopi Iudiciforensis, Geraldum Mariam de Moráis Penido, Episcopum Avissensem. Aborensem, Vincentium Sladkevicius. Tamatavensem, Iulium Puset. Cauniensem, Angelum Barbisotti, primum Vicarium Apostolicum Tillaart, Vicarium Apostolicum Esmeraldensem. Muliensem, Theodorum V a n den Atambuensem. Sinnensem, Franciscum Gomez Marijuan, Vicarium Apostolicum de Fernando P o o . Essendiensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Hengsbach, iam Episcopum Cantanensem. Aracayuensem, Iosephum Vincentium Távora, iam Episcopum Prusiensem. Ausculanum Apuliae et Ceriniolensem, Marium Di Lieto, iam Epi- scopum Hirinensem. Traculenum, Ioannem van Sambeek, iam Episcopum Kigomaënsem. Anastasiopolitanum, Sancti Philippi. Bernardinum Berrios Gainza, iam Episcopum Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Sancti Philippi, R a y m u n d u m Munita Eyzaguirre, iam E p i s c o p u m Portus Montt. Sidoniensem Maronitarum, Antonium Khoreiche. Hirinensem, Reginaldum Ioannem Delargey, Auxiliarem R . P . D . Iacobi Michaelis Liston, Archiepiscopi-Episcopi Aucopolitani. Corumbensem, Ladislaum Paz, iam Episcopum Amathusium in Palaestina. Novae Ulmae, noviter erecta dioecesi, Alphonsum J. Schladweiler. Pertusensem, Leonardum P . Cowley, Auxiliarem R . P . D . Gulielmi O. Brady, Archiepiscopi S. Pauli de Minnesota. Abilenum Lysaniae, Henricum Principe, Auxiliarem R. P. D. Nicolai Fasolino, Archiepiscopi Sanctae Fidei in Argentina. Aegeaensem, Iosephum J o a c h i m Ribeiro, Auxiliarem R. P. D. Emmanuelis Trindade Salgueiro, Archiepiscopi Eborensis. Columbensem, Clarentium Altunensem-Johnstoniensem, Issenmann, Huardum iam J. Episcopum Phyteanum. Carroll. Malaniensem, noviter erecta dioecesi, Emmanuelem Nunes Gabriel. Limisensem, Victorem Reed, Auxiliarem R. P. L>. Eugenii Iosephi McGuinness, Episcopi Oklahomensis et Tulsensis. Zipaquirensem, Bonaventuram Jáuregui, iam Episcopum Arethu- sium. Letopolitanum, Ioannem Jaroszewicz, Auxiliarem R. P. D. Ceslai Kaszmarek, Episcopi Kielcensis. Andedensem, Vincentium Favé, Auxiliarem R. P. D. Andreae Fauvel, Episcopi Corisopitensis. Valentinensem, Paulum Vignancour. Coadiutorem cum iure successionis, R. P. D. Octavii Chagas de Miranda, Episcopi de Pouso Alegre, Oscarem de Oliveira, Episcopum Irenopolitanum in Cilicia. Elidensem, Ioannem Baptistam Maury, Coadiutorem c u m iure successionis R. P. D. Petri Mariae Theas, Episcopi Tarbiensis et Lapurdensis. Acta Pii Pp. XII 435 Arycandensem, Franciscum Ferreira, Auxiliarem R. P. D. Iosephi Mariae Gonzalez et Valencia, Archiepiscopi Durangensis. Arcis Lamy, noviter erecta dioecesi, Paulum Dalmais. Bathurstensem in Gambia, noviter erecta dioecesi, Michaelem Moloney. Farafanganensem, noviter erecta dioecesi, Camillum Chilouet. Urawaënsem, noviter erecta dioecesi, Laurentium Satoshi Nagae. Sufetulensem, Camillum Vandekerckhove, primum Vicarium A p o - stolicum Bikoroënsem. Thebanum in Phtiotide, Alphonsum Höfer, Vicarium Apostolicum Limonensem. Arethusium, Aemilium Tagle Covarrubias, Ausiliarem E m i P. D. Iosephi Mariae S. R . E . Cardinalis Caro Rodríguez, Archiepiscopi S. Iacobi in Chile. Torreonensem, noviter erecta dioecesi, Fernandum R o m o Gutiérrez. Tapacolensem, noviter erecta dioecesi, Adulphum Hernández Hurtado. Ondoënsem, Gulielmum Richardum Field. Galamensem, Renatum Toussait, Vicarium Apostolicum Ipamuensem. OMahomensem et Tulsensem, Victorem Reed, iam Episcopum Limisensem. G ampi Grandis, noviter erecta dioecesi, Antonium Barbosa. Auratopolitanum, noviter erecta dioecesi, Iosephum de A q u i n o Pereira. Margensem et Praelatum « nullius » Santaremensem, Iacobum C. Ryan. Urimensem, Asratem Mariam Yemmeru. Triventinum, P i u m Augustum Crivellari. Prusiensem, Bernardinum Pinera Carvallo, Auxiliarem R. P. D. Emmanuelis Larrain Errazuriz, Episcopi Talcensis. Sanavensem, Valmorem Batu Wichrowski, Auxiliarem R. P. D. Idilii Iosephi Soares, Episcopi Santosensis. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 436 Birthensem, Alexandrum Schell, Coadiutorem cum iure successionis R . P . D . Philemonis Castellano, Episcopi Clivi Zamoërensis. Limisensem, Angelum Riesco Carbajo, Auxiliarem R. P. D. Francisci Xaverii Lauzurica et Torralba, Archiepiscopi Ovetensis. Gratianopolitanum, Hyacinthum G a d . Thevestinum, Stephanum K o c i s k o , Auxiliarem R. P. D. Nicolai Elko, Exarchi Apostolici Pittsburgensis. Montis Pessulani, Cyprianum Tourel, iam Episcopum Thuburni- censem. Dardanium, Raphaelem Gonzalez Moralejo, Auxiliarem R. P. D. Marcelli Olaechea Loizaga, Archiepiscopi Valentini. Belizensem, Robertum Tentyritanum, Ioannem Hodapp. Arnaud, primum Vicarium Cobián, iam Apostolicum Takhenkensem. Queretarensem, Alphonsum Tóriz Episcopum Chila- pensem. Portus Montt, Albertum Rencoret D o n o s o . Castellanetensem, Nicolaum Riezzo. Cantanensem, Davidem I. Cashman, Auxiliarem R. P. D. Gulielmi Godfrey, Archiepiscopi Vestmonasteriensis. Trebennatensem, Paulum Leibold, Auxiliarem R. P. D. Caroli Iosephi Alter, Archiepiscopi Cincinnatensis. Palmensem, noviter erecta dioecesi, Carolum Eduardum Saboia Bandeira de Mello, iam Episcopum Girbitanum et Praelatum « nullius » Palmensem. Amathusium in Palaestina, Iosephum Dämmert Bellido, Auxiliarem R . P . D . Ioannis Landazuri Ricketts, Archiepiscopi Dimani. Ilheosensem, Antonium Cajetanum Lima dos Santos. Victoriensem de Conquista, noviter erecta dioecesi, Jacsonem Berenguer P r a d o . Garanhunensem, Iosephum Adelinum Dantas, iam Episcopum coënsem. Cai- Acta Pii Pp. XII Hyderabadensem, noviter erecta dioecesi, 437 Iacobum Cornelium van Miltenburg, iam Archiepiscopum Karachiensem, servato archiepiscopali titulo ad personam. Tangaënsem, noviter erecta dioecesi, Eugenium Arthurs. Mastaurensem in Asia, Nicolaum Kinsch, Vicarium Apostolicum Stanleypolitanum. Coadiutorem cum iure successionis, R. P. D. Duanis Garrison Hunt, Episcopi Civitatis Lacus Salsi, Iosephum Lennox Federal, Episcopum Appiarensem. Januariensem, noviter erecta dioecesi, Danielem Tavares Baêta Neves, iam Episcopum Parnassenum. Yacariensem, noviter erecta dioecesi, Augustum Petro. Metrensem, Alcidem Mendoza Castro, Auxiliarem R. P. D. Caroli Mariae Jürgens Byrne, Administratoris Apostolici Abancayensis. Huacensem, noviter erecta dioecesi, Nemesium Rivera Meza. Philadelphenum in Lydia, Augustinum A r c e Mostajo, iam Episcopum Sanctae Crucis de Sierra. Sanctae Crucis de Sierra, Aloisium Rodriguez Pardo, iam Episcopum Gergitanum. Zabensem, Carolum Aloisium Geromini, iam Episcopum Sanctae Rosae de Copan. Maturinensem, noviter erecta dioecesi, Antonium Iosephum Ramírez Salaverría. Thuòurnicensem, Henricum Tenhumberg, Auxiliarem R. P. D. Michaelis Keller, Episcopi Monasteriensis. Nevensem, Gulielmum Conway, Auxiliarem Emi P. D. Ioannis S. R. E. Cardinalis D ' A l t o n , Archiepiscopi Armachani. Cleopadritensem, Ioannem Kabis, Auxiliarem R. P. D. Stephani Sidarouss, Patriarchae Alexandrini Coptorum. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 438 PRAELATOS (( NULLIUS )) : Immaculatae Conceptionis B. M. V. in Olancho, noviter erecta Praelatura, Bernardinum Mazzarella. 88. Incarnationis et Paranensem Superiorem, noviter erecta Praelatura, Ioannem Wiesen. Yauyosensem, noviter erecta Praelatura, Ignatium Mariam de Or- begozo et Goicoechea. Iuliensem, noviter erecta Praelatura, Eduardum Fedders. Obidensem, noviter erecta Praelatura, Ioannem Florianum Loewe- nau, Episcopum Drivastensem, iam Praelatum « nullius » Santaremensem. Caraveliensem, noviter erecta Praelatura, Carolinensem, noviter erecta Fridericum Praelatura, Kaiser. Alexandrum Caesarium Minali, Episcopum Achyraënsem, iam Praelatum « nullius » Solimöes Superioris. Tarmensem, noviter erecta Praelatura, Antonium Kühner et Kühner Huarensem, noviter erecta Praelatura, Marcum Libardoni. ABBATEM (( NULLIUS )) : Ssmae Trinitatis Cavensis, Faustum Mezza. Denique Summus Pontifex confirmavit electiones canonice facias in Synodo Episcoporum Chaldaeorum : R. P. Iosephi Gogué ad Ecclesiam Archiepiscopalem Basrensem Chaldaeorum; R . P . D . Raphaelis Rabban, iam Episcopi Amadiensis, ad Ecclesiam Metropolitanam Cherchensem ; R. P. Pauli Cheikho ad Ecclesiam cathedralem Aleppensem Chaldaeorum ; R. P. Raphaelis Bidawid ad cathedralem Ecclesiam Amadiensem ; R. P. Andreae Sana ad cathedralem Ecclesiam Akrensem ; R. P. Gabrielis Naamo ad cathedralem Ecclesiam Berytensem Chaldaeorum. Confirmavit quoque electionem canonice factam in Synodo Episcoporum Armenorum R. P. Ioannis Baptistae Apear ad Ecclesiam cathedralem Hisphaaniensem A r m e n o r u m . Ratas insuper habuit electiones canonice factas in Synodo Episcoporum Maronitarum : R. P. Michaelis Doumith ad cathedralem Ecclesiam Tyrensem Maronitarum; R. P. Ioannis Chedid ad Ecclesiam titularem episcopalem Arcenam; R. P. Iosephi K h o u r y ad Ecclesiam titularem episcopalem Ptolemaidensem in Phoenicia. Acta PU Pp. XII 439 IV - PRAESTATIO IURIS IURANDI Postea Reverendissimus Cardinalis Episcopus Sabinensis et Mandelensis iuramentum praestitit ac deinde suum locum postremum inter Cardinales Ordinis Episcopalis petiit. V - RELATIO CAUSARUM Revmus Cardinalis Cicognani, Praefectus Congregationis Sacrorum Rituum, impetrata Beatissimi Patris venia, sermonem habuit de vita et miraculis Beati Caroli a Setia, laici professi Ordinis Fratrum Minorum et Beatae Ioachimae de Vedruna, viduae de Mas, fundatricis Instituti Carmelitarum a Caritate, ac recensuit acta quae in causa Beatificationis et Canonizationis eorumdem Beatorum Sacrorum Rituum Congregatio, praevio accurato examine, admittenda atque approbanda censuit. Relatione expleta, Ssmus Dominus Noster Revmorum Patrum Cardinalium singillatim suffragia exquisivit et singuli Patres Cardinales sententiam suam aperuerunt. V L - POSTULATIO PALLIORUM T u m personaliter S. Pallium postulaverunt pro sua Ecclesia Metropolitana Antistites : Materanensis, Acheruntinus, Ravennatensis, Mutinensis; p r o Ecclesiis Archiepiscopalibus Antistites : Ferrariensis, Peru- sinus, Catacensis (per successionem) et pro Ecclesiis Episcopalibus (ex privilegio) Antistites Troianus et Volaterranus. Per Procuratorem autem facta est Postulatio Palliorum : ab Ecclesiis Patriarchalibus : Antiochena Maronitarum et Alexandrina Coptorum; pro Ecclesiis Metropolitanis Bisuntina, Bloemfonteinensi, Ovetemi (per elevationem sedis), Mediolanensi, Dubuquensi (per successionem), Rangunensi (noviter erecta), Mandalayensi successionem), (noviter erecta), Auxitana Limana, Pondicheriensi et Cuddalorensi (per (per successio- n e m ) , Bambergensi, Eborensi, Portus Principis, Sancti Bonifacii (per successionem), Daharensi (noviter erecta), Yaundensi Cotonuensi (noviter erecta), (noviter erecta), erecta), Tananarivensi Bamakoensi Rabatensi Abidjanensi (noviter (noviter (noviter erecta), erecta), (noviter erecta), Brazzapolitana (noviter erecta), erecta), Lomensi Uagaduguensi (noviter Banguensi (noviter (noviter erecta), erecta), Caracensi (per successionem), Caesaraugustana, Ultraiectensi, Teresiana, Konalcriensi (noviter erecta), Platensi, Guayaquilensi (per elevationem sedis), Utinensi, Agraensi, Vindobonensi, Mexicana, Neo-Pampilonensi (per Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 440 elevationem sedis), Pampilonensi (per elevationem sedis), Sancti Pauli de Minnesota (per successionem), Turonensi, Tolosana, Salisburiensi (noviter erecta, per successionem), Vestmonasteriensis Cuschensi, Cuiabcnsi, Albiensi, Q-oianiensi (noviter erecta), Sinus Albi (per elevationem sedis), Tucumanensi (per elevationem sedis), Hispalensi, Conchensi in Aequa- tore (per elevationem sedis), Avenionensi (per successionem), Liverpolitana, Belemensi de Para, Truxiïlensi, Medellensi, Neapolitana, Cordubensi in Argentina, Zamboangensi (per elevationem sedis), Botucatensi (per elevationem sedis), Campinensi (per elevationem sedis), Bivi Nigri (per elevationem sedis), Victoriensi Spiritus Sancti (per elevationem sedis), Karachiensis item ab archiepiscopalibus: Hobartensi (per successionem), Antibarensi (per successionem), Massiliensi, Tingitana (per ele- vationem sedis), Posnaniensi; atque (ex privilegio) ab episcopali Ecclesia Carnutensi. II CONSISTORIUM PUBLICUM Subinde, in eadem aula Consistoriali, fuit Consistorium publicum pro sollemni peroratione causarum Canonizationis Beati Caroli a Setia, laici professi ex Ordine Fratrum Minorum, et Beatae Ioachimae de Vedruna, viduae de Mas, fundatricis Instituti Sororum Carmelitarum a Caritate. D D . Camillus Corsanego et Ioannes Torre, Sacrae Consistorialis Aulae Advocati, respective retulerunt vitam, virtutes et miracula Beatorum supra memoratorum ac p r o canonizatione de more institerunt. R . P . D . Antonius B a c c i , Apostolicarum Litterarum a d Principes Secretarius, stans a sinistro pontificii Solii latere, D D . Advocatis in genua provolutis, Sanctitatis Suae nomine his verbis respondit : (( Quas pro credito vobis munere perorastis causas, eiusmodi profecto sunt ut Summi Pontificis mentem ad assentiendum moveant. Idque non m o d o quod hi Beati Caelites digni omnino videntur, qui sanctitudinis honoribus decorentur, sed quod etiam novis christianae virtutis incitamentis eget hoc saeculum nostrum, saepius terrenarum rerum cupidine unice anxium, voluptatum fluctibus misere aestuans, simultatibus dissidiisque discors. Nostis enim sanctitate magis indigere homines, quam ceteris rebus omnibus : h o c est animi candore, innocentia vitae, pietatis studio, integritate morum, caritate erga Deum, erga indigentium multitudines. H a e autem virtutes caelesti quadam luce refulsere Acta -PU Pp. XII 441 ex duorum horum caelitum vita. Carolus a Setia candidum pudicitiae lilium inde a puerolo illibatum servavit; atque huius exsilii iter ita perrexit, ut pedibus tantum terram attingere, mente autem in caelis con versari videretur. Ioachima de Vedruna puellis, nuptis, matribus non solum praeclaro christianae virtutis exemplo fuit, sed sacris praesertim virginibus, quas ut legifera mater ad evangelicam vitae perfectionem viribus omnibus instituit. V a l d e igitur opportunum est civium omnium ordinibus Beatos hos caelites, nova luce novoque honore renidentes, imitandos proponere. Attamen Augustus Pontifex ut omnia, gravissima hac in causa de more serventur, pontificalem sententiam suam, falli nesciam, non ante editurus est, quam in p r o x i m o Consistorio, quod semipublicum dicitur, omnes, qui aderunt, Purpurati Patres Sacrique Antistites mentem quisque suam aperuerint. Atque interea per me vos hortatur universos ut sibimet a Spiritu Sancto Paraclito superni luminis copiam impetrare ne desistatis. H a e c habui, quae postulationibus vestris, Augusti Pontificis nomine, responderem » . III CONSISTORIUM SEMIPUBLICUM Feria secunda, die x v i mensis Iunii a. MCMLVIII, in Palatii Apostolici Vaticani consueta Aula, Consistorium semipublicum habitum est de Canonizatione Beatorum Caroli a Setia, laici professi ex Ordine Fratrum Minorum et Ioachimae de Vedruna, viduae de Mas, fundatricis Instituti Sororum Carmelitarum a Caritate. H u i c actioni Beatissimus Pater sic praefatus est : VENERABILES FRATRES, Cur vos hodie hunc in amplissimum consessum convocaverimus, omnino vobis cognitum esse putamus : agitur nempe de Beato Carolo a Setia et de Beata Ioachima de Vedruna, qui in Sanctorum Caelitum ordinem cooptandi proponuntur. Vobis profecto ignotum non est de hisce singulis, causis apud Sacrum Consilium Ritibus tuendis actum iam esse diligentissime; ac praeterea octo ante dies Consistoria duo esse celebrata, alterum secretum, publicum alterum. Ac procul dubio ignari non estis eos virtutum laudibus floruisse; eorumque patrocinio 29 - ACTA, vol. X X V , n. 9. — 25-7-1958. 442 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale signa miranda prorsus a Deo esse patrata, quae naturae ordinem omnino excedunt, et quae hac de causa eorum sanctimoniam confirmare ac testari prorsus videntur. Ad Nos autem quod attinet, quamquam perspectum habemus, in iis quae ad religionis doctrinam et ad morum tradenda praecepta attineant, ex Divini ipsius Ecclesiae Conditoris promissis superna Sancti Spiritus lumina et auxilia non esse Nobis, etsi immerentibus, defutura, tamen a translaticio Apostolicae huius Sedis more institutoque nolumus discedere ; ideoque cupimus ut Nobis gravissimas. Apostolici huius muneris partes explentibus sententiae quoque vestrae ne desint. Quamobrem nolumus hos Beatos Caelites sanctitatis compotes esse decernere ac sollemniter declarare, eosdemque christifidelibus in exemplum iniitandos proponere, ante quam quod singuli hac de re cogitetis, Nobiscum communicaveritis. Faveatis igitur, Venerabiles Fratres, alius ex alio, secundum dignitatis vestrae gradum, quid de duabus hisce causis opinemini, considerate Nobis significare. Exceptis adstantium suffragiis, Summus Pontifex haec addidit verba ; Vos audire una voce unaque mente exoptare ac petere ut Beatus Carolus a Setia et Beata Ioachima de Vedruna in Sanctorum Caelitum ordinem referantur, haud mediocris delectationis causam Nobis affert, cum id Nobis quoque iamdiu in votis sit. Deliberatum igitur Nobis est, eos Sanctorum fastis ascribere eorumque honoribus in Ecclesia decorandos decernere. Quod quidem dominica ultima post Pentecosten, hoc est die xxni proximi mensis. Novembris, in Vaticanae Basilicae maiestate, Deo aspirante iuvanteque, faciemus sollemnibus illis ritibus, qui omnium admirationem pietatemque commovent. Interea vero caelestium munerum datorem Deum supplicibus rogare precibus ne desistatis., ut quod decretai sumus, in Ecclesiae decus et incrementum cedat; sitque omnibus salutare invitamentum ad christianam virtutem, qua nihil utilius est, adipiscendam. D e quibus omnibus u t acta conficerent, R . P . D . Caeremoniarum Apostolicarum Praefectus, loco Procuratoris Fiscalis R e v . Camerae Apostolicae, adstantibus Protonotariis Apostolicis de more mandavit. Acta Pii Pp. XII 443 LITTERAE APOSTOLICAE I SANCTUS BENEDICTUS ABBAS OMNIUM MACHINARIORUM ET ARCHITECTORUM ITALICORUM PATRONUS CAELESTIS DELIGITUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Technicarum artium momentum, quae hac, qua vitam transigimus, aetate miris auctae sunt incrementis, maximum solet vulgo existimari. Nec diffitendum est ex iis, dummodo recta mente adhibeantur, commoda plurima in hominum societatem proficisci. Oportet vero, ut, praeterquam ad utilitatem, ad altiora etiam, scilicet ad incorporalia ac superna, dirigantur. Machinarii igitur catholici probe noverunt in technicis hisce artibus imprimis rationem habendam esse hominum eas exercentium, ad bonum naturale et sociale, ingenii cultum pietatemque quod attineat, et operibus, quae illis efficiantur, honestum usum praestitui debere. Quae ut facilius ad rem deducantur, opportunum iis videtur Caelitis, qui suo ordini praesit, patrocinium, ac quidem Sancti Benedicti Abbatis, qui aedium et artificiorum auctor fuit et fabrilia cum precatione coniunxit. Supplicationes igitur ad Nos admotae sunt, ut machinatores et architectos Itálicos in huius monachorum Legiferi Patris piaeque navitatis magistri fidem committeremus. Quae vota, Dilecti Filii Nostri Celsi Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyteri Cardinalis Costantini commendatione suffulta, libenti animo statuimus explere. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Benedictum Abbatem omnium Machinariorum quos vulgo « Ingegneri » appellant, et Architecturam Italicorum caelestem apud D e u m Patronum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis • liturgicis, quae coetuum seu ordinum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffra- 444 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale g a r i ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x r x mensis Novembris, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis II BASILICAE MINORIS HONORIBUS AC PRIVILEGIIS CUMULATUR CATHEDRALIS ECCLESIA VOL ATERRAN A, B. MARIAE V. IN CAELUM ASSUMPTAE CONSECRATA. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Volaterrae, urbs Etruriae, c u m rerum gestarum memoria obscuraeque antiquitatis vestigiis insignes sunt tum Templo principe, Deiparae sideribus receptae sacro, nobilitantur propterque id merita feruntur laude. Quod a vetere aetate repetitur, quandoquidem in diplomatis saeculo ix exaratis iam de eo commemoratur. N e c praetereundum Callistum P P . I I , Decessorem Nostrum, anno M c x x egregiam hanc pietatis sedem sollemni Ecclesiae ritu consecrasse muneribusque cumulavisse maximis. Religiosissimum est apud Christifideles simulacrum Beatae Mariae Virginis, ibidem asservatum, quod P i u s P P . IX, item Decessor Noster, qui aetate florens Volaterris fuerat ad humanitatis studia informatus, aureo diademate redimivit. Ipsum vero Templum, in quo structurae genus R o m a n i c u m , uti dicunt, simulque architectandi modum a renatis artibus nuncupatum est cernere, artificiosis operibus iisque nec paucis nec obscuris decoratur. Habent admirationem imagines eleganti manu pictae vel sculptae, sacrarium Augusti Sacramenti, salutaris aquae fons, scamna chori aliaque id genus. Reliquiis denique Sanctorum et supellectile pretiosa, divinis apta ritibus, T e m p l u m affluit. Quo amplius autem decus sollemnibus, quae ob revolutum saeculum ab Imagine illa Beatae Mariae Virginis per P i u m P P . IX aurea corona honestata Volaterris indicta sunt, accrescerei, V e nerabilis Frater Marinus Bergonzini, Episcopus Volaterranus, N o s rogavit, ut T e m p l u m maximum, quod supra laudavimus, Basilicae Mino- Acta PU Pp. XII 445 ris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenter admissis, Nos ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m , Cathedralem Ecclesiam V o l a terranam, D e o in honorem Beatae Mariae Virginis in Caelum Assumptae consecratam, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Templis eodem nomine insignibus competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x x mensis Novembris, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis EPISTULA AD EMUM P. D. GEORGIUM TIT. SANCTI BERNARDI AD THERMAS S. R. E. PRESB. CARDINALEM GRENTE, ARCHIEPISCOPUM-EPISCOPUM CENOMANENSEM, QUADRAGESIMUM ANNUM A SUSCEPTO EPISCOPATU IMPLENTEM. PIUS PP. XII Dilecte F i l i Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Perquam raro sacrorum Antistites nanciscuntur quadraginta ab inito episcopatu annos, operum plenos ac meritorum; quod tibi D e i benignitate consessum est superiore mense, paulo ante quam sex et octoginta aetatis annos fauste feliciterque, clero et populo laetantibus, expleres. Quae enimvero peregisti, hac temporis diuturnitate, in primis tamquam episcopus, pietate animorumque studio incensus, praeterea ut scriptor clarissimus, doctrina et arte pollens, atque orator eloquii nitore et larga copia fandi conspicuus, longe lateque nota sunt atque explicata. 446 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Flagrans potissimnm sollicitudo tua ad instituendos doctrina et vir- tutibus adulescentes, praesertim sacerdotii candidatos, quibus fere omnibus sacros ordines tu bisce octo lustris contulisti, est prorsus manifesta ; sicut sollertia a te adhibita ad humanum civilemque cultum provehendum per magisteria quoque et documenta historica in vulgus edita, publice recognita est, praecipue quum ipse insigni Academiae Gallicae sollemniter adscitus es. N o s autem, cui per tot annos pastoralem curam industriamque tuam ac tua litterarum et humanitatis studia secundis votis sumus prosequuti atque intimam tui coniunctionem cum A p o s t o l i c a hac Sede et Nobiscum plane perspectam habemus, quique bene multa existimationis et benevolentiae Nostrae testimonia tibi tribuimus, praesertim quum R o m a n a purpura te decoravimus, oblata nova ista opportunitate, de pastorali officio tam diu naviterque gesto ex animo libenterque gratulamur, preceque D e o admota, superna dona et solacia affatim ominamur. Ut autem communis populi laetitia cumulum accipiat, tibi ultro facultatem largimur, ut, constituta die, post Sacrum pontificali ritu a te vel ab alio peractum, fidelibus adstantibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, usitatis Ecclesiae condicionibus lucrandam. Caelestium denique gratiarum auspicem et propensissimae erga te voluntatis Nostrae testem, Apostolicam Benedictionem tibi, Dilecte F i l i Noster, sollerti Antistiti Coadiutori tuo, universoque clero et p o p u l o tuae sollicitudini credito effusa caritate impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die xv mensis Maii, in Ascensione D . N . I. C , anno MDCCCCLVIII, Pontificatus Nostri vicesimo. PIUS PP. XII NUNTIUS SCEIPTO DATUS CHRISTIFIDELIBUS QUI CONVENERANT CONVENTUI UNIVERSALI DE (( FAMILIA )), LUTETIAE PARISIORUM HABITO. Dans cette Basilique du Sacré-Cœur de Montmartre, dressée au dessus de la grande cité parisienne c o m m e un symbole de prière ardente et incessante, vous voici assemblés, chers fils et chères filles, qui êtes venus de nations différentes pour contribuer par vos travaux au bien de la fa- Acta PU Pp. XII 447 mille dans le monde. V o t r e première démarche fut de monter vers ce sanctuaire de l'adoration eucharistique afin d ' y méditer ensemble les vérités de foi d'où procède votre action et d ' y implorer l'assistance de la grâce divine sur vos labeurs. De cœur Nous sommes au milieu de vous : que ce Message vous soit le gage de Notre sollicitude et de l'importance capitale que revêt à Nos yeux la cause familiale que vous servez. Quiconque veut construire sur des bases fortes et stables l'édifice civique et social doit le fonder sur une conception du mariage et de la famille conforme à l'ordre établi par Dieu. Gardienne des vérités du droit naturel, en même temps qu'interprète de la révélation divine qui les confirme et les prolonge, l'Eglise a donné sur ces questions des enseignements précis d'une valeur permanente. Nous-même en maintes circonstances avons rappelé les principes intangibles qui concernent l'indissolubilité du mariage, ses fins essentielles, le caractère sacré de la vie et tant d'autres points de morale trop souvent battus en brèche de nos jours. Puisez, chers fils, aux sources claires et pures de la vérité. Recueillez sous la conduite du Magistère les paroles divines qui ne passent point. Elevez vos cœurs et vos pensées durant cette veillée de prières ! Car c'est de ces sommets d'une doctrine sûre et immuable que vous découvrirez les vraies perspectives d'où il vous sera possible d'éclairer bien des problèmes actuels relatifs à la famille dans le monde. P o u r de multiples causes, la stabilité des foyers est souvent c o m p r o m i s e ; leurs conditions d'existence en bien des cas sont difficiles; la magnifique mission des époux, qui n'est pas exempte de sacrifices, est loin d'être comprise par tous ; et les enfants sont hélas les premières victimes de cet état de choses. V o u s prierez et vous travaillerez, chers fils, pour que soient tracées les voies et offertes les possibilités qui permettent au plus grand nombre une union saine et féconde, une vie familiale honnête et heureuse, où les exigences de la morale ne sont pas sacrifiées aux satisfactions du plaisir individuel ni aux jouissances du bien-être. Et vous-mêmes aurez à cœur d'être des exemples de fidélité à cet idéal chrétien. Plaise à Dieu que tant d'hommes de bonne volonté, qui désirent servir les véritables intérêts de la famille dans le monde, apportent à celle-ci le soutien d'une atmosphère publique et d'une législation qui lui soient p r o p i c e s ! Là où l'institution familiale est encore honorée et prospère, qu'elle soit protégée contre toute entreprise dissolvante. Si les circonstances l'ont dangereusement ébranlée, qu'elle soit rétablie dans ses droits et ses justes fonctions. Et que partout où les difficultés de la vie contem- 448 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale poraine risquent de nuire à son équilibre, qu'elle soit opportunément soutenue par les Pouvoirs Publics pour le bien même de la société, mais dans le respect toutefois du vrai caractère de cette institution naturelle, élevée par Notre Seigneur à la dignité de sacrement. A cette tâche commune, pères et mères de famille catholiques, militants des Organismes familiaux dans vos pays respectifs, vous apporterez une efficace contribution. Heureux de savoir que c'est dans la méditation des richesses du Cœur de Jésus, « source de vie et de sainteté », que vous vous préparez, en cette solennité de la Fête du Sacré-Cœur, à mieux servir la cause de la famille, Nous v o u s accordons à tous Notre très paternelle Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 10 Juin 1958. PIUS PP. XII An. et yol. 1 28 Iulii 1958 (Ser. II, Y. X X V ) - N. IO ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII P P . XII LITTERAE ENCYCLICAE AD VENERABILES FRATRES PATRIARCHAS, PRIMATES, ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS, ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES : PUBLICAE INDICUNTUR SUPPLICATIONES PER NOVENDIALIA SACRA ANTE FESTUM B. MARIAE VIRGINIS CAELO RECEPTAE. PIUS PP. XII VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Meminisse iuvat, cum nova periculorum discrimina in christianum populum et in Divini Redemptoris Sponsam Ecclesiam incumberent, Nos, ut elapsis saeculis Decessores Nostri, ad Deiparam Virginem, amantissimam Matrem nostram, confugisse supplicantes, universumque gregem Nobis creditum adhor- tatus esse ut in eius tutelam se fidenter reciperet. Itaque cum immani bello quateretur orbis, non modo pacem civibus, populis, gentibus suadere contendimus, non modo diffractos discordia animos ad concordiam sub veritatis, iustitiae caritatisque insignia revocare enisi sumus, sed etiam — quandoquidem humanae opes humanaque consilia Nobis deesse videbantur — exhortativis litteris pluries datis et quasi sacra indicta precum contentione, caelestia invocavimus auxilia, 450 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale valido interposito Magnae Dei Parentis patrocinio, cuius Immaculato Cordi Nosmet ipsos et universam hominum familiam consecravimus. 1 Iamvero, si bellica populorum conflagratio tandem restine ta est, iusta tamen pax nondum viget, neque eam cives fraterna consensione confirmatam sentiunt, cum discordiarum semina vel tecta lateant, vel interdum erumpant minacia, ac suspensos et trépidos teneant animos, eo vel magis quod quae immania armorum monstra humano ingenio inventa sunt, eiusmodi videntur ut non solum victos, sed victores etiam possint universumque hominum genus in communem rapere ac submergere ruinam. I Si autem intento perpendimus animo quae denique causae sint tot praesentium futurorumque discriminum, facile cernimus tum necessario humana corrumpi ac labare consilia, vires, instituta, cum illuminantis, iubentis, vetantisque Dei Numen, totius iustitiae origo atque tutamen, veritatis fons et legum fundamentum, vel posthabetur, vel non in suo ponitur loco, vel omnino e medio tollitur. Quaelibet domus corruit, si solido iustoque principio non innititur; quaelibet mens plus minusve a plena veritate aberrat, si divina luce non collustratur; discordiae enascuntur, gliscunt, succrescunt, si fraterna caritas non fovet civium, populorum gentiumque animos. Atqui hanc plenam veritatem, hanc veri nominis iustitiam, et hanc divinam caritatem — odii, simultatis, discordiarumque omnium expultricem — Christiana religio docet quam maxime, quippe quae eas a Divino Redemptore, qui via, veritas et vita est, 2 acceperit custodiendas, ac viribus omnibus deducendas in usum. Qui Christianam religionem, qui Catholicam Ecclesiam vel deliberate ignorare volunt, vel. praepedire, spernere, subiugare contendunt, ii procul dubio civilis ipsius societatis 1 2 Cfr. A. A. S. 1942, pp. 345-346. Cfr. Io. 14, 6. Acta Pii Pp. XII 451 fundamenta debilitant, aut in eorum locum alia supponunt, quae humanae dignitatis, libertatis prosperitatisque aedificium nullo firmo modo sustinere possunt. Redeundum igitur omnino est ad Christiana praecepta, si solidam, si iustam, si aequam volumus constituere societatem. Detrimentosum, non prudens consilium est cum Christiana religione connigere, cui perpetuitatis est sponsor Deus, historia testis. Perpendant omnes bene moratam ordinatamque civitatem esse, sublata religione, non posse. Ipsa enim cum animos ad iustitiam, ad caritatem, ad legitimis obtemperandum legibus conformatos esse iubeat, cum vitia reprobet ac profliget, cum ad virtutes assequendas excitet cives, atque adeo eorum publicos privatosque mores regat ac temperet, cum denique meliorem divitiarum distributionem non vi, non seditionibus sed rectis esse normis assequendam doceat, ita ut proletariae classes, quae nondum sint necessaria et opportuna vitae adeptae, socialibus discidiis feliciter compositis, ad digniorem condicionem evehantur, plus afferre momenti ad bene, iuste ordinateque vivendum videtur, quam si esset ipsis parandis et augendis mortalis vitae commodis unice nata. Iamvero, dum haec ea mente recogitamus, quae Nos supra humanarum omnium cupidinum Auctus erigit, et qua fit ut erga omnes cuiusvis stirpis populos ac gentes paternum geramus animum, duo Nobis obversantur, quae vehementer Nos angunt ac sollicitant. Ex una parte Christiana praecepta et Catholica religio in non paucis Nationibus non eo loco, quo oportet, haberi videmus. Civium multitudines, indoctae praesertim plebis, erroribus late diffusis, etsi interdum veritatis specie fucatis, facile pelliciuntur; vitiorumque illecebrae et incitamenta, quae per omne genus scripta typis edita, per cinematographica vel televisifica spectacula ad prava commovent animos, incautam praesertim corrumpunt iuventutem. Nonnulli idcirco scribunt suaque scripta propalam edunt, non ut ad veritatem, ad virtutem, ad sanam delectationem lecturos 452 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale convertant, sed ut potius ad malas turbidasque cupiditates eos excitent turpis lucri causa; ac vel etiam ut mendaciis, calumniis, criminationibus, quidquid sacrum, quidquid pulchrum, quidquid nobile est offendant ac maculare contendant. Saepius, pro dolor, veritas adulteratur; ac fallaciae turpitudinesque publice efferuntur. Quantum autem mali civili ipsi societati, quantum inde detrimenti Ecclesiae oriatur, nemo est qui non videat. Ex altera vero parte novimus, summo cum paterni animi angore, Catholicam Ecclesiam sive Latini sive Orientalis ritus in non paucis Nationibus talibus insectationibus vexari, ut christifidelibus sacrisque administris interdum, si non verbis, reapse tamen, haec iniusta detur optio : ut nempe aut a Christiana fide publice profitenda propagandaque abstineant, aut detrimenta, gravissima etiam, patiantur. Quamobrem plures sacri Pastores e sua iam sunt sede deturbati, vel ita impediti ut creditum munus libere obire nequeant, vel in custodiae locum detrusi, vel denique ad exsilium exacti. Illud igitur temerario ausu fieri contenditur : « Percutiam pastorem, et disperg e n t e oves gregis » . 3 Ac praeterea diaria, commentaria, omneque genus scripta, quae a catholicis prelo edebantur, fere omnino tacent, quasi veritas tantummodo eorum dominium arbitriumque sit, qui publicae rei praesunt, et quasi divinae humanaeque doctrinae liberalesque artes liberae esse non debeant, si florere velint in publicum communeque bonum. Quas scholas catholici aperuerunt, proscriptae clausaeque sunt; in earumque locum eae solummodo suffectae in quibus vel nulla de Deo, de religione praebetur institutio, vel — quod plerumque evenit — letiferi atheismi placita efferuntur ac propagantur. Missionales, qui paternam domum dulcemque reliquerunt patriam, ac tot tantaque tulerunt incommoda ut Evangelii lu3 Matth. 26, 31; cfr. Zach. 13, 7. Acta Pii Pp. XII 453 cem virtutemque ceteris impertirent, quasi nocentes ac malefìci longe multis ex locis depulsi sunt, ita quidem ut impar numero earum regionum clerus — saepenumero invisus et insectationibus vexatus — christianorum necessitatibus omnino consulere non possit. Iura Ecclesiae, ad quam pertinet sacros Pastores ex Apostolicae Sedis mandato eligere et consecrare, qui gregem legitime regant, interdum, pro dolor, proculcata sunt, summa cum christifidelium iactura, quasi Catholica Ecclesia unius Nationis res sit, quae a civili potestate pendeat, non autem divinum institutum, quod ad populos gentesque omnes pertineat. In gravibus hisce tristissimisque rerum augustus aliquid tamen Nostrae obversatur menti, quod paternum animum magno aificit solacio. Novimus enim plerosque christifideles Latini Orientalis ve ritus avitam fidem tueri ac retinere mordicus, quamvis iis opibus iisque adiumentis careant, quae legitimi Pastores, si absentes vel praepediti non essent, impertire pos sent. Pergant ii quidem animosi, spem suam in eo ponentes, qui novit lacrimas doloresque eorum, « qui persecutionem pa4 tiuntur propter iustitiam», et qui nimis «non tardât... promis5 sionem s u a m » , sed aliquando iusto praemio filios suos affectos consolabitur. Peculiari autem modo eos Venerabiles Fratres ac dilectos filios paternae voluntatis affectu adhortamur, qui omnibus modis, subdolis etiam atque insidiosis, compelluntur ut firmam, solidam, constantemque ne servent unitatem Ecclesiae coniunctionemque cum hac Apostolica Sede artissimam, sine qua haec eadem unitas in nullo certo fundamento consistere potest. Hanc enim unitatem fallacibus opinionibus omnibusque artibus alicubi peti insidiis et impugnari nemo est qui ignoret. Sed meminerint homines mysticum Iesu Christi corpus, quod est Ecclesia, « compactum et conexum per omnem iuncturam sub4 5 Matth. 5, 10. 2 Petr. 3, 9. 454 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ministrationis, secundum operationem in mensuram unius6 cuiusque m e m b r i » , esse oportere ; « donec occurramus omnes in unitatem fidei et agnitionis Filii Dei, in virum perfectum, in mensnram aetatis plenitudinis Christi » , 7 cuius quidem Ro- manus Pontifex, ut successor Petri, est in terris divinitus constitutus Vicarius. Meminerint ac meditandas sibi proponant has sapientissimas S. Cypriani Episcopi et martyris sententias: Ego tibi dico, inquit, quia tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam... (( Loquitur Dominus ad Petrum: 6 Super illum unum aedificat Ecclesiam... Quam unitatem firmiter tenere et vindicare debemus, maxime Episcopi, qui in Ecclesia praesidemus... Ecclesia quoque una est, quae in multitudinem latius incremento fecunditatis extenditur, quo modo solis multi radii, sed lumen unum, et rami arboris multi, sed robur unum tenaci radice fundatum, et cum de fonte uno rivi plurimi defluunt, numerositas licet diffusa videatur exundantis copiae largitate, unitas tamen servatur in origine. Avelie radium solis a corpore, divisionem lucis unitas non capit; ab arbore frange rarmim, fractus germinare non poterit; a fonte praecide rivum, praecisus arescit. Sic et Ecclesia Domini luce perfusa per orbem totum radios suos porrigit: unum tamen lumen est, quod ubique diffunditur, nec unitas corporis separatur. Ramos suos in universam terram copia ubertatis extendit, profluentes largiter rivos latius expandit: unum tamen caput est et origo... Habere iam non potest Deum patrem, qui Ecclesiam non habet matrem... Hanc unitatem qui non tenet, Dei legem non tenet, non tenet Patris et Filii fidem, vitam non tenet et salutem » . 9 Quae sancti martyris et Episcopi verba eis praesertim solacium, eis incitamentum, eis fortitudinis clipeum praebere debent, qui, cum aut nullo modo, aut difficulter possint cum hac 6 7 8 9 Eph. 4, 16. Ibid. 4, 13. Cfr. Matth. .16, .18 sq. S. Cypr., De unitate Eccl. IV, V, VI; P. L. IV, 513, 514, 516-520. Acta Pii Pp. XII 455 Apostolica Sede communicare, in gravi periculo sunt positi, atque multa impedimenta et insidias superare debent. Sed divino confidant auxilio, quod supplicibus precibus impetrare ne praetermittant. Ac meminerint omnes Ecclesiae insectatores, ut elapsae aetatis historia docet, veluti umbram praeteriisse, divinae autem veritatis solem numquam occidere, quia « verbum... Domini manet in aeternum » . 1 0 Societas a Christo con- dita impugnari potest, expugnari non potest, quia vim suam non ab hominibus haurit, sed a Deo. Quin immo haud dubium est eam per saeculorum decursum insectationibus, difficultatibus, calumniis, ut olim contigit Divino ipsi eius Conditori, vexari secundum illud : « Si me persecuti sunt, et vos persequentur » ; 1 1 sed pari modo certissimum est eam aliquando, ut Redemptor noster Christus triumphator exstitit, de inimicis omnibus fore pacificam adepturam victoriam. Confidite igitur; fortes estote animoque constantes. Hisce S. Ignatii martyris verbis vos monitos volumus, etsi novimus vos monitione non indigere: ((Placete illi, cui militatis... Nemo vestrum desertor inveniatur. Baptismus vester maneat velut arma, fides ut galea, charitas ut hasta, patientia ut tota armatura. Deposita vestra sint opera vestra, ut accepta vestra digne reportetis » . 1 2 Atque haec pulcherrima S. Ambrosii Episcopi sententia spem vobis certam inconcussamque fortitudinem iniciat : « Tene clavum fidei, ut te graves huius saeculi turbare non possint procellas Mare quidem magnum et spatiosum, sed noli vereri; quia ipse super maria fundavit eam, et super flumina praeparavit eam. Itaque non immerito inter tot mundi freta Eccle13 sia Domini tamquam supra apostolicam aedificata petram immobilis manet, et inconcusso adversum impetus saevientis sali perseverat fundamine. 10 11 12 13 14 14 Alluitur undis, non quatitur; et licet 1 Petr. 1, 25. Io. 15, 20. S. Ign. Ad Pol. VI, 2; P. G. V, 723-726. Ps. 23, 2. Cfr. Matth. 16, 18. 456 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale frequenter elementa mundi huius magno illisa résultent fragore, habet tamen, quo laborantes excipiat, tutissimum portum salutis » . 1 5 II Quemadmodum autem inde ab apostolica aetate, cum christiani alicubi peculiari modo vexarentur, ceteri omnes, caritatis vinculis coniuncti, preces supplicationesque ad Deum misericordiarum Patrem fraterna admovebant unanimitate ut benignus vellet eorum roborare animos, atque Ecclesiae universae meliora iuberet quam primum aftulgere tempora; ita in praesens, Venerabiles Fratres, cupimus ut iis omnibus, qui in orientalis Europae Asiaeque partibus tam diu afflictis adversisque anguntur rerum condicionibus, divina auxilia divinaque solacia, a fratribus implorata, ne desint. Et quandoquidem multum Deiparae Virginis Mariae interposito patrocinio confidimus, valde exoptamus ut ubique gentium, quotquot catholico censentur nomine, per sacra novendialia, quae ante festum Magnae Dei Matris caelo receptae ex more habebuntur, peculiari modo pro Ecclesia quibusdam, ut diximus, in regionibus afíüctata vexataque publicas supplicationes ad caelum admoveant. Ac futurum speramus ut ea, anno MDCCCCL quam Nos sacro vertente corpore animoque ad aetheream beatitatis sedem elatam non sine divino nutu decrevimus ac sanximus, 16 quam Nos Caelestem Reginam omnibus venerandam sollemniter declaravimus ac statuimus, 17 et ad quam denique, primo exeunte saeculo ex quo in Lapurdensi specu benignissimam largitricem donorum insonti puellae se conspiciendam dedit, peregrinantes multitudines invitavimus maternis 15 16 17 fruituras benefi- S. Ambr., Ep. II; P. L. XVI, SIT. Cfr. Bulla dogmatica «Munificentissimus Deus»; A. A. S. 1950, pp. 753 sq. Cfr. Litt. Enc. « Ad Caeli Reginam » ; A. A. S. 1954, pp. 625 sq. Acta Pii Pp. XII ciis, 18 457 fore confidimus, dicimus, ut vota haec Nostra commu- nesque catholicorum omnium preces renuere vel propulsare vacuas ea nullo modo velit. Effici te igitur, Venerabiles Fratres, ut hortationibus exemploque vestro crediti vobis greges per statutos hos dies Dei Genetricis aras frequentissimi adeant supplicantes, ab eaque, quae « universo generi humano causa facta est salutis » , 1 9 una voce unoque animo implorent ut tandem aliquando debita illa libertas ubique Ecclesiae tribuatur, qua ipsa utitur non modo ad aeternam hominum adipiscendam salutem, sed etiam ad iustas leges officio conscientiae confirmandas, atque adeo ad ipsius civilis societatis solidanda fundamenta. Peculiari modo impetrent a materno eius patrocinio ut qui sacri Pastores longe a proprio detinentur grege, vel a munere prohibentur libere obeundo, quam primum possint in pristinum debitumque restitui statum; ut qui christifideles insidiis, erroribus, disci- diisque turbantur, plena veritatis luce, plenaque concordia caritateque conformentur; ut qui dubio aestuantes vel debiles sunt, divina gratia ita firmentur, ut quidquid tolerare prompti paratique sint, potius quam a christiana desciscere fide et a catholica unitate. Possint quam primum — quod vehementer optamus — singulae dioeceses proprium legitimumque habere Pastorem; possint christiana praecepta in omnes regiones civiumque ordines libere propagari ; queant iuvenes in litterarum ludis et in scholis, in officinis et in excolendis agris non « materialismi», non «atheismi», non «hedonismi» commentis illaqueari, quae mentis pinnas debilitant, virtutisque ñervos incidunt, sed divinae Evangelii sapientiae lumine collustrari, quod eos ad optima quaeque excitet, erigat ac dirigat. Pateat ubique veritati aditus; nemo ei iniusta repagula opponat; omnesque 18 Cfr. Const. Apost. « Primo exacto saeculo » ; A. A. S. 1 9 5 7 , pp. 1 0 5 1 sq. ; et Epist. Enc. « Le pèlerinage de Lourdes » ; A. A. 8. 1 9 5 7 , pp. 6 0 5 sq.). S. Iren. Contra haer. III, 2 2 ; P. G. VII, 9 5 9 . 19 30 - ACTA, vol. XXV, n. 10. — 28-7-1958. 458 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale animadvertant nihil diu posse resistere veritati, nihil diu caritati obsistere. Ac possint denique quam primum Evangelii praecones eas gentes iterum repetere, quas apostolico studio exsudatoque labore Christo lucrati sunt, et quos tam vehementer cupiunt, quibusvis toleratis incommodis, laboribus, aerumnis, ad auctiorem christiani civilisque nominis cultum provehere. Haec potissimum ab alma Dei Gene trice implorent christifideles, omnes; neque omittant pro ipsis Christianae religionis insectatoribus suppliciter deprecari veniam ea caritate permoti, qua Apostolus gentium asseverare non dubitavit : « Benedicite persequentibus vos » ; 2 0 pro iisdemque ne desistant divinam eam impetrare gratiam eaque caelestia lumina, quae una queunt errorum profligare tenebras rectamque componere ac regere conscientiam. III Sed publicis hisce supplicationibus, ut probe nostis, Venerabiles Fratres, christiana morum renovatio coniungatur oportet, sine qua preces voces inanes sunt, quae gratae omnino Deo esse non possunt. Quamobrem pro impensa illa studiosaque caritate, qua christiani omnes tenentur Catholicam adamare Ecclesiam, non tantum pias supplicationes ad caelum admoveant, sed offerant etiam paenitentiae sensus, virtutis opera, angores, incommoda, easque omnes aerumnas asperitatesque, quibus non modo necessitate quadam hac in mortali vita laboramus omnes, sed quas etiam ex voluntate generosoque animo interdum suscipiamus oportet. Hac recta morum renovatione supplicibus coniuncta precibus, non solum propitium Deum sibimet ipsis reddant, sed etiam Ecclesiae Sanctae, quam veluti matrem amantissimam amplecti debent. Spectaculum illud in se referant, quotiescum que id rerum condiciones postulant, quod tam mire, tam pul20 Rom. 12, 14. Acta Pii Pp. XII 459 dire, tam. significanter in Epistula ad Diognetum describitur : a Christiani... in carne sunt, sed non secundum carnem vivunt. In terra degunt, sed in caelo politiam suam habent. Obsequantur legibus quae sancitae sunt, et suo vitae genere leges superant. Amant omnes, et omnes illos persequuntur. Ignorantur, et condemnantur; morte afficiuntur, et vivificantur... Dedecorantur, et inter dedecora gloria afficiuntur. Eorum fama laceratur, et iustitiae eorum testimonium perhibetur... Cum se gerant ut probos decet, tamquam improbi puniuntur : dum puniuntur, gaudent tamquam vivificentur... 21 Atque ut simul omnia complectar, quod est in corpore anima, hoc sunt in mundo christiani » . 2 2 Si hac agendi ratione christiani mores, ut Apostolorum martyrumque aetate, revirescent, tum revera fore speramus ut Beata Virgo Maria, quae materno animo cupit ut quotquot habet filios suam in se referant virtutem, eos benignissima exaudiat, et quam primum impetret, tot exorata vocibus supplicantibus, Ecclesiae Unigenae Filii sui universaeque hominum consortioni pacatiora felicioraque tempora. Haec vota, haec hortamenta Nostra, Venerabiles Fratres, optamus ut christifidelibus, vestrae demandatis curae, aptiore quo duxeritis modo, nomine Nostro proponatis; atque interea caelestium munerum auspicem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, cum vobis singulis, tum gregibus vobis creditis, iis nominatim, qui ob Ecclesiae vindicanda iura impensumque erga eam amorem testandum insectationes vexationesque patiuntur, Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus. Datum Roma, apud S. Petrum, die xiv mensis Iulii, anno MDCCCCLVIII, Pontificatus Nostri vicesimo. P I U S PP. X I I 21 Ep. ad Diogn. V; P. G. I I , 1174-1175. 22 Ibid. VI ; P. G. IV ; 1175. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 460 CONSTITUTIO APOSTOLICA PONTIFICIUM INSTITUTUM PASTORALE IN URBE CONSTITUITUR P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Ad uberrima vitae pascua gregem D o m i n i ducere eis commissum est quos Pastor et Episcopus animarum nostrarum 1 elegit ac posuit « mi- nistros Christi et dispensatores mysteriorum Dei » , tione fungantur. 3 2 ut pro Christo lega- Cuius supernae legationis munera atque officia ille dumtaxat exsequi valet qui « perfectus sit homo D e i ad omne opus bonum instructus » f ut enim aptus R e g n i Dei praeco formetur qui « omnia omnibus » 5 6 fiat ut omnes Christo lucrifaciat, ille sollicite curet oportet seipsum probabilem exhibere Dei operarium inconfusibilem, recte trac7 tantem verbum veritatis. Quod Ecclesia, animarum Mater et Magistra, scite assidueque praescripsit, naviter iubendo ut sacrorum alumnis (( habeantur etiam lectiones de theologia pastorali, additis practicis exercitationibus praesertim de ratione tradendi pueris aliisve cathechismum, audiendi confessiones, visitandi infirmos, assistendi moribundis » . 8 Huiusmodi disciplinae tam speculativae quam practicae, ante adeptum Presbyteratus Ordinem a tironibus cursim delibatae, postea perficiendae sunt tum in mente tum in agendi ratione iuvenum ecclesiasticorum, prout res postulat, et N o s ipsi monuimus, praesertim per Litteras Apostolicas Motu P r o p r i o datas, quibus initium est a verbo Quandoquidem (d. d. 2 m. aprii, a. D. 1949), atque paulo post per Adhortationem Apostolicam ad Clerum universum, quae inscribitur Menti Nostrae (d.d. 23 m. sept. a. D. 1950), in qua Venerabilibus Fratribus Episcopis scripsimus : « Novellorum Sacerdotum commendatam singulariter vobis curam habeatis. Eo tempore quo e Seminarii claustris sacra obituri munera egrediuntur, Sacerdotibus, idcirco quod in apertum prosiliunt apostolatus campum, pe1 Cfr. 1 Petr. II, 25. 1 Cor. IV, 1. 3 Cfr. II Cor. V, 20. Tim. III, 17. 1 Cor. IX, 22. Cfr. ibid. Cfr. II Tim. II, 15. C I. C, can. 1365, § 3. 2 4 5 6 7 8 ^ Acta Pii Pp. XII 461 riculum occurrere potest, nisi iam ad novam huiusmodi vitae rationem prudenter ii fuerint instructi... Quapropter probatur valde Nobis novellos hosce Sacerdotes, ubicumque fieri potest, per aliquot annos in certa collegia recipi, quibus locis, viris gubernantibus multarum rerum peritis, altius ad pietatem ad sacrasque disciplinas excolantur, ac p r o suo cuiusque ingenio ad sacerdotalia munera erudiantur ». Quae nuper per Constitutionem Apostolicam, quae a verbis incipit Sedes Sapientiae (d. d. 31 m. maii a. D. 1956), luculentissime iterabamus sequentibus verbis : « ... gravissimo oflicio Nostro ut obsequamur, addere hic debemus, praeter sanctitatem et scientiam congruentem, ad apostolicum ministerium rite implendum omnino postulari in sacerdote accuratissimam et omni ex parte perfectam pastoralem praeparationem, eam scilicet, qua vera peritia et dexteritas in multiplicibus christiani apostolatus muneribus rite obeundis gignatur et efformetur ». Quae, in Allocutione ad alumnos Convictus Ecclesiastici Barcinonensis a Sancto Iosepho Oriol (d. d. 14 m. Iunii elapsi anni), iterum declarabamus, monentes praeterea « aptiores apostolatus modos postulari, qui nempe veluti ad verae doctrinae rationem revocentur, ita ut ad hanc considerandam intento animo opus sit, quia hac in re levitas concitatae actionis f ugienda est » ; recentioribus autem atque ingravescentibus prospicere necessitatibus « cupidam anxiamque inquisitionem novorum principiorum minime postulat, sed id potius ut eadem diligentius in usum deducantur, quae antiqua et aeterna sunt quaeque in Evangeliis principem declarationem habuerunt ». Quamobrem iam diu in votis erat Institutum ad pastoralem formationem iuniorum sacerdotum, qui in Urbe commorantur, sollicitam praestante operam Sacra Congregatione Seminariis et Studiorum Universitatibus praeposita, seduleque adiuvante Praelato Moderatore « Operis Assistentiae Religiosae et Moralis Operariorum in Italia ». Praeterea Sacra Congregatio negotiis Religiosorum Sodalium praeposita, praescriptis obsequens des Sapientiae, id Constitutionis summopere Apostolicae, contulit ut quae nempe inscribitur Institutum Se- Pasto- rale ad iuvenum religiosorum necessitates plene accommodatum in Urbe constitueretur. Quae omnia incepta ad unum paulatim concurrerunt, enixe etiam faventibus Sacra Congregatione Concilii, ad quam christianae doctrinae traditio magnopere pertinet, ac Nostro Urbis Vicariatu. Propterea, votis perlibenter annuentes quae memoratae Sacrae Congregationes communi consilio sociataque opera cum Nostro Vicariatu Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 462 Urbis Nobis praebuerunt, Nostra auctoritate INSTITUTUM PASTORALE, quod honoris titulo PONTIFICIUM nuncupari volumus, Apostolicis hisce Litteris apud Pontificium Athenaeum Lateranense, in Patriarchìi V e teris l o c o , prope S S . Salvatoris Archibasilicam, omnium Ecclesiarum Urbis et Orbis matrem et caput, rite constituimus, in quo quidem p r o munere v i g i l a n t i u s praedictis Sacris Congregationibus ac Nostro Vicariatu Urbis, omnimoda doctrina quae ad animarum regimen pertinet penitus imbuantur sacerdotes utriusque Cleri multiplicique « artium arte » instruantur, qua hominum animas ad Christum allicere atque adducere valeant. V o l u m u s praeterea ut in hoc Nostro Instituto Pastorali plenius ampliusque disciplinarum curriculum peragentes ii magistri praeparentur qui, in Facultatibus Ecclesiasticis, in Seminariis aliisque Ecclesiae scholis, quae tum sacerdotii candidatis, tum iunioribus presbyteris instituendis constituta sunt, disciplinas pastorales docere valeant. Quapropter Institutum hoc Pastorale prospiciet tum communiori cursui praeparationis clericorum uno saltem anno perficiendo, quo animarum curatores probe comparentur, sive ante sive post adeptum Presbyteratus Ordinem, tum altiori institutioni, duobus saltem annis impertiendae, qua futuri de re pastorali magistri informentur. Decernimus etiam ut Facultates Sacrae Theologiae, quae in Urbe habentur, biennium studiorum in hoc Instituto Pastorali perfectorum validum agnoscant ad gradus academicos apud ipsas consequendos, ac proinde disciplinas ab alumnis Instituti Pastoralis frequentatas ratas habeant tamquam disciplinas auxiliares vel speciales ad normam articuli 27 Ordinationum Constitutionis Apostolicae, quae a verbis incipit Deus scientiarum Dominus, adnexarum ; itemque ut alumnis, qui saltem per biennium omnes disciplinas huius Instituti Pastoralis secundum normas a Sacra Congregatione Seminariis et Studiorum Universitatibus praeposita ordinandas frequentaverint, si ceterae praescriptae condiciones ad gradus academicos obtinendos habeantur, Lauream in Sacra Theologia c u m adiecto pastoralis huius disciplinae tradendae titulo concedere possint. H o c idem Pastorale Institutum sacrorum alumnis praebeat propaedeuticos quoque cursus singulares in memorato canone 1365- § 3 C. I. C. praescriptos. Quamobrem Institutum hoc Pastorale verum aptissimumque complementum erit tum Facultatum Theologicarum, tum Seminariorum ac Convictuum Ecclesiasticorum, tum etiam Clericalium Religionum formationis d o m o r u m , ad omnes presbyteros sive ad apostolatum parandos sive ad multimodam apostolatus scientiam et excolendam et Acta Pii Pp. XII 463 provehendam et docendam, pront ex edendis Statutis plenius nitidiusque liquebit. Ad studiorum autem curriculum quod attinet, decernimus ut, m o d o qui aptior videbitur pro duplici cursu Instituti, superiore scilicet biennali et ordinario annuali, diversae tum Theologiae tum Praxeos Pastoralis provinciae explorentur, in primis Cathecheticae, Kerigmaticae et Homileticae, Hodegeticae, Liturgiae Pastoralis, Sociographiae Religiosae ac « Statisticae », ut aiunt, Pastoralis, spiritualis singulorum ac coetuum moderationis animorum, Paedagogiae ac Psychologiae paedagogicae, Medicinae denique ac Psychiatriae Pastoralis. In eodem tandem superiore Instituto habeantur peculiares « applicationis », ut dicitur, sectiones, i. e. scholae quibus efficienter efformentur sacerdotes apti ad apostolatum exercendum in diversis peculiaribus operibus, ut sunt editio librorum et ephemeridum, propagatio notionum consiliorumque, spectacula, actio quae appellatur socialis, consociationes catholicae, c u r a diversis civium coetibus praebenda, et praesertim operariorum, agricolarum, pastorum, nautarum, militum necnon eorum qui professionibus vel vitae socialis moderationi vel liberalibus artibus sunt addicti, et id genus aliis. Ad hoc autem, ut Instituti Pastoralis opera et studium pro sacerdotibus iam curae animarum vacantibus fructus uberrimos pariant, decernimus ut eidem Instituto conexa necessitudine, pariterque sub auctoritate et vigilantia Sacrae Congregationis Concilii, itemque Sacrarum Congregationum negotiis Religiosorum Sodalium necnon Seminariis et Studiorum Universitatibus praepositarum, addito consilio Nostri V i c a riatus Urbis, CENTRUM, ut dicitur, ORIENTATIONIS ET COORDINATIONIS PASTO- RALIS consocietur, quod iam pluries a Nobis commendatum est, praesertim in Allocutione d. d. 14 sept. a. D. 1956 ad VI « Hebdomadam Pastoralem » habita. Itaque Institutum Nostrum Pastorale, una cum Centro Orienta- tionis et Coordinationis Pastoralis et aliis eiusmodi ordinis Institutis quae ipsi Pontificio Instituto aggregari poterunt, operam dabit ad omnes disciplinas ecclesiasticas rite illustrandas, fovendas, adhibendas tamquam (( arma lucis » , 9 quibus munitus animarum pastor uberius impen- datur ac superimpendatur, ut mentes et animas omnium, christifidelium nempe et infidelium, ad Christum Ecclesiamque Catholicam trahere firmiterque eisdem devincire queat. Rom. XIII, 12. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 464 Ut autem D e i gratia et virtus abundanter super Nostrum Institutum Pastorale descendant, illud tutelae et patrocinio commendamus Beatae Mariae semper V i r g i n i s (( Beginae A p o s t o l o r u m » et Sanctorum Nostrorum Decessorum, qui peculiarissimo m o d o pastorali officio ac doctrina claruerunt : h o c est Sancti Gregorii Magni et Sancti P i i X. Quae autem hisce Litteris A p o s t o l i c a auctoritate a Nobis statuta sunt, ea omnia rata et valida esse volumus et iubemus, contrariis quibuslibet non obstantibus, etiam peculiari mentione dignis. E a r u m vero exemplis aut excerptis, etiamsi prelo impressis, manu tamen alicuius tabellionis publici subscriptis ac sigillo alicuius in ecclesiastica auctoritate constituti munitis, eandem volumus haberi fidem, quae haberetur praesentibus, si essent exhibitae vel ostensae. D a t u m R o m a , apud Sanctum Petrum, die tertia mensis Iunii, anno millesimo nongentesimo quinquagesimo octavo, Pontificatus Nostri vicesimo. PIUS PP. XII LITTERAE APOSTOLICAE I BEATA MARIA VIRGO, VULGO APPELLATA (( NUESTRA SEÑORA DE AGUA SANTA DE BAÑOS)), PRAECIPUA PATRONA SACRARUM MISSIONUM AD ETHNICOS REGIONUM, ORIENTALIUM REIPUBLICAE AEQUATORIANAE ELIGITUR EIUSQUE SIMULACRUM CORONA REDIMITUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Salutari fonti A l m a Deipara non perperam comparatur, quippe quae, submisse invocata, ex inexhausto misericordiae suae penu munera in mortales, aerumnis pressos, dilargiatur. H o c recte pertinet ad Aequatorianum pagum, qui « B a ñ o s de Tungurahua » vulgo appellatur. Scatent enim ibi non solum lymphae ad corpora sananda utiles, sed etiam e Marianae pietatis sede, ibi constituta, altiora ac salubriora proficiscuntur dona. Religionis vero studium, quo Christifideles in A l m a m Deiparam, miraculorum effectricem, praeclara Imagine ibidem expressam, feruntur, ab inito saeculo x v n repetitur ; estque maxime commemorandum hanc pietatis formam in orientales Reipublicae Aequatorianae regiones, missionali opere excolendas, pervasisse. In illo praeterea p a g o , qui piae huius animorum alaCritatis quasi domicilium est, T e m p l u m honori eiusdem Beatae Mariae Virginis, quam « Nuestra Señora de A g u a Santa de B a ñ o s » vulgari vocant sermone, excitatum fuit eo structurae genere, quod novum Gothicum audit ; ubi rebus sacris Dominiciani Sodales deserviunt, qui ab antiquo tempore Acta Pii Pp. XII 465 huiusce Simulacri custodes sunt cultusque propagatores Mariani. Quo altius autem in Christifidelium animis pietas erga Dei Genetricem inhaereret, Dilectus Filius Noster Carolus Maria Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyter Cardinalis de la Torre, Quitensis Archiepiscopus, omnesque sacrorum Antistites Aequatorianae Dicionis a Nobis petierunt, ut Beatam Mariam Virginem, in pago illo veneratam, Missionum ad ethnicos regionum orientalium Reipublicae Aequatorianae Patronam renuntiaremus, atque Simulacrum, quod supra dictum est, aureo diademate, N o stro nomine, sineremus redimiri. Quibus votis N o s , qui omni studio annitimur, ut homines ad caelestem Matrem amandam excolendamque adducamus, libenti animo statuimus obsecundare. A u d i t o ergo Dilecto F i l i o Nostro Caietano Sanctae Romanae Ecclesiae Presbytero Cardinali Cicognani, Sacrae Rituum Congregationis Praefecto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Maria Virginem, vulgari nomine « Nuestra Señora de A g u a Santa de B a ñ o s » invocatam, praecipuam apud Deum Patronam sacrarum Missionum ad ethnicos orientalium regionum Reipublicae Aequatorianae, omnibus cum honoribus et privilegiis liturgicis, quae locorum principalibus Patronis rite competunt, constituimus ac declaramus. Praeterea hisce Litteris et auctoritate Nostra eidem Purpurato Patri, Quitensi Archiepiscopo, eas partes committimus, ut Imagini Beatae Mariae Virginis, de qua commemoravimus, die suo arbitrio deligendo, post Missarum sollemnia, iuxta ritum formulamque praescriptam, auream coronam ipse vel per sacrorum Antistitem a se ad hoc delegatum, Nostro nomine et auctoritate imponat. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die III mensis Martii, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO PRUGNOLA a Brevibus Apostolicis 466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II TITULUS AC PRIVILEGIA BASILICAE MINORIS CONFERUNTUR ECCLESIAE CATHEDRALI SANCTI IOSEPH, DEIPARAE SPONSI, IN URBE AC DIOECESI SANCTI IOSEPHI IN URAQUARIA. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — N o v o s caelos novasque explorantes terras, Europaei, ex quo Christophorus Columbus D o m i n i Crucem in illas regiones feliciter pieque intulerat, novas condiderunt urbes, quibus caelestem quempiam Patronum, nomen quoque eius l o c o indentes, tribuere fuerunt soliti. H a u d aliter in dicione Uraquariana, accidit, ubi, urbs quaedam, vulgo « San José de M a y o » nuncupata, exstat, Sancto Patriarchae Ioseph, Deiparae V i r g i n i s Sponso, dicata et in cuius honorem, anno MDCCCLVI, magnum Templum fuit excitatum. Quae quidem urbs, tunc temporis intra archidioecesis Montisvidei fines, nunc véro novissimae dioecesis, per Nosmet Ipsos constitutae atque Sancti Iosephi in Uraquaria appellatae, capitis gaudet honore. Quanto pietatis studio quantaque alacritate cives, presbyteris praeeuntibus sociamque operam praebentibus, adlaboraverint, tum aedificandi celeritas, tum Templi amplitudo marmorumque artisque operum pulchritudo clare splendideque testantur. In ea enim Ecclesia renident picturae politaeque sculpturae, quae, una cum amplis specularibus et eximio structurae genere, efficiunt ut pulcherrimis Ecclesiis Uruquariensibus sit adnumeranda. Cuius tamen verus thesaurus Sanctorum sunt Reliquiae, in quas fidelium pietas, peregrinantium more illuc accedentium, abunde effunditur. P o tissimum denique erga Sanctum Patriarcham Ioseph, tamquam praecipuum caelestem P a t r o n u m , religio refulget, adeo ut nullum, intra memoratae dioecesis fines, vel etiam Uruquarianae dicionis, eo frequentius inveniatur Sanctuarium atque ipsa quoque « San José de M a y o » urbs « parva R o m a nec non Uruquarianae pietatis quasi fons et centrum » a primo eiusdem Nationis Episcopali ínfula ornato, Hyacintho V e r a , iure meritoque fuerit appellata. Quae c u m ita sint, Venerabilis Frater A l o i sius B a c c i n o , primus Sancti Iosephi in Uraquaria Episcopus, a Nobis efflagitavit ut memoratam Ecclesiam cathedralem Sancti Iosephi ad dignitatem Basilicae Minoris benigne evehere dignaremur. N o s autem, p r o Nostra in eundem Deiparae Sponsum pietate, cui novum in opifices Pa- Acta Pii Pp. XII 467 trocinium novamque festivitatem nuper tribuimus, ad eandemque apud dictae Nationis Christifideles in dies augendam fovendamque, huiusmodi excipienda vota libenti censuimus animo. Ex Sacrae igitur Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, cathedralem Ecclesiam D e o in honorem Sancti Ioseph, Beatae Virginis Mariae Sponsi, dicatam atque in urbe « San José de Mayo » intra eiusdem nominis dioeceseos fines, titulo ac dignitate Basilicae Minoris exornamus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae Ecclesiis itidem insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efiicaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x i v mensis Aprilis, anno MCMLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis III BEATA MARIA VIRGO, (( DOMINA NOSTRA A CARITATE )) APPELLATA, PRAECIPUA PATRONA ATQUE SANCTUS PATRICIUS, EP. C, PATRONUS SECUNDARIUS CONSTITUUNTUR PRO TOTA ARCIS GULIELMI DIOECESI, IN CANADENSI DICIONE. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Novissimae dioeceses, « sicut novellae plantationes », quo citius spirituale consequantur incrementum, peculiaribus curis supernoque indigent auxilio. H o c vero ducti consilio, caelestes illis Patronos tribuere non dubitavimus, ut ipsae maiora in dies spiritualia bona, Superis protegentibus, adipiscerentur. Nil quidem mirum, si ab Ordinario novae dioeceseos A r c i s Gulielmi in Canadensi dicio- 468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ne, quam Nosmet, anno MCMLTI, condidimus, supplex Nobis pervenit libellus, quo rogati sumus ut novos in ea constitueremus Patronos. Etenim Venerabilis Prater Eduardus Quintinus Jennings, A r c i s Gulielmi Episcopus, rettulit Nobis Beatam Mariam V i r g i n e m , « D o m i n a m Nostram a Caritate » appellatam, una cum Sancto Patricio, E p i s c o p o et Confessore, apud ipsius dioeceseos Christifideles maxima c o l i veneratione flagran tique honestari pietate. Ne autem tanta in Deiparam Virginem fidelium imminueretur religio, Ordinarius idem a Nobis expostulavit ut Mariam Virginem « D o m i n a m Nostram a Caritate » praecipuam memoratae diócesis apud Deum Patronam, sanctum vero Patricium secundarium Patronum, benigne confirmare seu A p o s t o l i c a Auctoritate iterum renuntiare dignaremur. N o s autem, omnibus rei momentis mature perpensis, huiusmodi votis annuendum perlibenter censuimus. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione N o stra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Beatissimam Virginem Mariam, « D o m i n a m Nostram a Caritate », totius A r c i s Gulielmi dioeceseos praecipuam apud D e u m Patronam eiusdemque dioecesis Sanctum Patricium, E p i s c o p u m et Confessorem, caelestem Patronum secundarium confirmamus, seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae l o c o r u m Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efiicaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i x mensis Iulii, anno MCMLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis Acta PU Pp. XII 469 IV AI) TITULUM ET DIGNITATEM BASILICAE MINORIS EVEHITUR ECCLESIA DORMI TIONIS BEATAE MARIAE VIRGINIS IN SACRO MONTE SION HIEROSOLYMIS. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Sacra loca, quae divinorum operum fuere quasi quoddam theatrum mirificentissimum, quae autem eo sunt praenobilia, quod Servator Iesus Christus ibi inter homines est conversatus, Ecclesia, ab Eo condita, numquam non honore coluit praecipuo flagrantique studio fovit. A t q u e eiusdem sanctae matris filii per saeculorum omnium decursum eo iter religionis causa fecerunt faciuntque hac etiam aetate, quandoquidem fieri non potest, ut tam praeclaris tamque pretiosis huiusmodi vestigiis animi ad superna et incorporalia non erigantur, gaudio perfundantur spiritali, solacio recreentur eximio. Quae inter loca mons Sion Hierosolymis meritis celebratur praeconiis, qui, ut in sacris narratur Bibliis, tot rerum memoria est insignis. Christifideles mature ibi templa curarunt aedificanda, quae inter temporum vicissitudines deleta sunt et restituta vel nova ratione exstructa. H o c vero saec u l o illucescente a Sancti Benedicti sodalibus aedes honori Beatae Mariae Virginis est excitata, quae ab eius dormitione nomen accepit, quod, secundum antiquitus acceptam opinionem, hic minime diiudicandam, A l m a Deipara eo in l o c o piissima lumina clausisset, ut, c u m anima et c o r p o r e in caelestem ingrediens patriam, eius splendorem, Regina clarissima, contueretur in aevum sempiternum. Haec aedes, quae ad pervetustum templum Byzantinum subsecuta est atque post recens illata damna egregio refecta artificio, musivis praesertim operibus decoratur, quibus Augusta V i r g o aliique Sancti Caelites sunt expressi. Libet etiam commemorare de crypta, in qua statua Beatae Mariae Virginis obdormientis est locata, et quam Christifideles peculiari moti pietatis studio adire consueverunt. Quod autem cunctis praestat ornamentis, res divinae eodem in templo a Benedictina familia ea cum dignitate peraguntur, quae sanctae Fidei addecet mysteria. Tam insigne ergo religionis monumentum honore cupiens augere, dilectus filius Abbas ecclesiae et coenobii Dormitionis Beatae Mariae Virginis in sacro Monte Sion, N o s submisse rogavit, ut eam Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quas preces, Venerabilium Fratrum Iosephi Sensi, Archiepiscopi titulo Sardiani, Delegati Apostolici in urbe Ierusalem et in Palaestina, atque Alberti Gori, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 470 Patriarchae Latini Hierosolymitani, commendatione suffultas, libenti animo statuimus audire. Quae c u m ita sint, N o s ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpe- tuumque in m o d u m templum Dormitionis Beatae Mariae Virginis in Sacro Monte Sion Hierosolymis ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae sacris aedibus eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. D a t u m R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v i i n mensis Iulii, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis V S. MARIA MAGDALENA PRAECIPUA APUD DEUM PATRONA DIOECESIS AFOGADENSIS DE INGAZEIRA RENUNTIATUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Quae Apostolicae Sedis providenti consilio recens constitutae sunt, dioeceses expedit peculiari obtegi praesidio caelesti, quo ampliora laetioraque iis afferantur incrementa atque Christifideles, qui earum finibus continentur, ad bonum-persequendum confirmentur, malis prohibeantur universis. Recte igitur Ordinarius Afogadensis de Ingazeira, quam dioecesim praeterito anno in Brasilia condidimus, Nos rogavit, ut Sanctam Maria Magdalenam iurisdictionis huiusce suae caelestem Patronam renuntiaremus ; id etiam uno animo exposcere sacros administros atque Christifideles, suis commissos curis. Acta Pii Pp. XII 471 Nos vero fore confisi, ut, Sancta hac Caelite tuente, protegente, res Catholica in illa regione vigescat, precibus huiusmodi libenti animo statuimus concedere. Quae cum ita sint, N o s e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctam Mariam Magdalenam praecipuam dioecesis Afogadensis de Ingazeira in Brasilia caelestem apud D e u m Patronam facimus, constituimus, declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum ex A r c e Gandulfi, sub anulo Piscatoris, die ix mensis A u gusti, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis VI TEMPLUM SANCTI FRIGDIANI EP., IN ARCHIDIOECESI ET URBE LUCENSI EXSTANS, HONORIBUS BASILICAE MINORIS INSIGNITUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — De Lucensi Templo Sancti Prigdiani, antiquitate, artificiosis operibus et religione apprime insigni ac nobili, nemo nisi cum admiratione sermonem instituat. Quod saeculo vi conditum esse traditur, deinde Langobardorum aetate reiectum ac denique saeculo X I I a Canonicis Regularibus Sancti Augustini, qui per plura saecula in huius egregii pietatis domicilii ministeriis sunt versati, plane restitutum. Iuvat quoque memorare a Beato Eugenio P P . I I I , Decessore Nostro, idem esse anno M C X X X X V H sollemniter consecratum. Omnes molis pro- 472 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bant amplitudinem, columnarum et fornicum venustatem, simplex structurae genus c u m elegantia ac maiestate coniunctum, atque etiam artificum non obscuri nominis manus, imagines scilicet pietas vel sculptas et opera musiva ; quibus rebus merito factum est, ut hoc Sancti Frigdiani Templum publicis Italicae nationis monumentis accenseretur. Ad religionem denique si animus intenditur, eximia est ornandum laude, cum sedes pietatis sit praeclara ; praeter divinos enim ritus, sepulcra ibi celebrantur Sancti Frigdiani, Episcopi, urbis et archidioecesis Lucensis caelestis Patroni, Sanctae Zitae, Virginis, quam ancillarum mulierumque domesticae curae addictarum supernam Patronam N o s Ipsi renuntiavimus, Sancti Cassii, E p i s c o p i Narniensis, Sancti Eichardi, Sanctae Faustae,aliorumque Caelitum Reliquiae excoluntur. Quibus omnibus permotus, curio Templi et paroeciae Sancti Frigdiani N o s submisse rogavit, ut sacrae A e d i tam illustri, tam augustae, Basilicae Minoris ius atque nomen tribueremus. Quae vota, Venerabilis Fratris A n t o n i i Torrini, Archiepiscopi Lucensis, commendatione suffulta, libenti animo explere volentes, Nos, ex Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m paroeciale Templum, D e o in honorem Sancti Frigdiani, Episcopi, Lucae consecratum, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae sacris Aedibus eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x x mensis Novembris, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis Acta Pii Pp. XII 473 VII TEMPLUM PAROECIALE DEO IN HONOREM B. MARIAE V. LAPURDENSIS DICATUM, IN URBE MEDIOLANENSI EXSTANS, PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS HONESTATUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Insubris urbs, Galliae Cisalpinae caput, Mediolanum, ob impensam quoque suorum civium in Deiparam Virginem p i e t a t e m melita, potissimum erga Mariale illud signum quod, italico nomine (( Madonnina del D u o m o » appellatum, in summa Ecclesiae Cathedralis cuspide extollitur, nonnulla in honorem eiusdem Virginis Mariae alia monumenta, nostris etiam temporibus, laudabiliter erexit. Quae inter, memoratu digna est paroecialis Ecclesia, quae, D e o in honorem Immaculatae Virginis Lapurdensis, ineunte saeculo x x , dicata, desideratissimi Presbyteri Cardinalis Andreae Caroli Perrari, Archiepiscopi Mediolanensium, consilio atque b o . me. Iosephi Videmari, Sacerdotis, studio et opera fuit exstructa. Fere omnibus urbanis Ecclesiis amplitudine ac maiestate ipsa antecellit; excelsa sacra turri nec non picturis udo illitis nonnullisque Altaribus, quorum maximum ex pretiosis marmoribus confectum eminet, est ditata et renidet, adeo ut omnia cum architecturae stilo, ut aiunt, romanico-byzantino conveniant. Novissime insuper, praeter thermicum-electricum apparatum, marmoreum pavimentum, una cum lautissimis saeptis nec non suggestu, est positum fuitque erectus etiam amplus et in acutum fastigatus apicem tholus. In area, p r o templo, specus, Lapurdense spelaeum imitatione referens, exstat, circa quem fideles aegroti quotannis rite piantur. Quam impensa fidelium erga Caelestem Matrem esset pietas quamque validum eiusdem Virginis Immaculatae in filios patrocinium, A n n u s marianus abunde clareque probavit. Ineunte vero a prima Beatae Mariae Immaculatae in Lapurdensi urbe apparitione centesimo anno, hodiernus paroeciae Mediolanensis Curio, annuente Venerabili Fratre Ioanne Baptista Montini, Archiepiscopo Mediolanensi, enixis N o s adiit precibus, ut Ecclesiam sibi concreditam ad dignitatem Basilicae Minoris benigne evehere dignaremur. U t autem ineuntis anni Beatae Deiparae V i r g i n i Lapurdensi sacri gratum, Mediolani in urbe, exstet « mnemosynon » atque ad congruo aificiendam religionem praemio eamque fovendam, huiusmodi precibus annuendum perlibenter censemus. Quapropter, ex Sacrae B i t u u m 31 - ACTA, vol. X X V , n. 1 0 . — 2 8 - 7 - 1 9 5 8 . 474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, barum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m , Ecclesiam paroecialem, D e o in honorem Beatae Immaculatae Virginis Mariae Lapurdensis dicatam atque in urbe Mediolanensi positam, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae eidem titulo rite competunt. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x x mensis Decembris, anno MCMLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis VIII SANCTUS IOANNES BOSCO, CONF., OMNIUM ITALICORUM IUVENUM TIRONUM OPIFICUM, VULGO (( GIOVANI LAVORATORI APPRENDISTI ITALIANI )), PATRONUS CAELESTIS RENUNTIATUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Fabrilia tractare qui non dubitavit, cum in Nazarethana d o m o adolesceret, Servator Iesus Christus omnibus, qui in labore sunt et cuivis honesto negotio dant operam, exemplum praebuit diligentiae et opificium ipsum quodam m o d o consecravit. Ecclesia igitur, ab eo instituta, materno acta amore in minus fortunatos et opifices, vigilem curam eo intendit, ut ad veram hominum dignitatem et ad religionis pietatisque rationes eorundem vita conformetur, hisce praesertim temporibus, quibus perversarum doctrinarum commenta passim disseminantur, eo spectantia, ut non ad mundi effectorem D e u m sed Acta Pii Pp. XII 475 ad materiam referantur omnia. Liquet etiam iis esse peculiare impendendum studium, qui, florentes aetate, condiscunt artes, ut tot inter difficultates rectam ingrediantur viam vitae. H o s igitur expedire videtur Sancti Caelitis obtegi praesidio, qui eos malis omnibus prohibeat et ad probitatem pietatemque confirmet. H a e c sentiens, dilectus filius Aloisius Gui, ab opifìcio et sociali providentia Italiae Administer, N o s submisse rogavit, ut Sanctum Ioannem B o s c o tironum opificum caelestem Patronum renuntiaremus : egregium hunc virum, de Ecclesia et civium societate bene meritum, innumerabiles fere adulescentulos, novam ineundo viam et rationem, ad certas instituisse artes, simulque ad honestatem finxisse et sacra vitae officia. Quas preces, utpote ex animi quoque Nostri sententia datas, quibus Venerabilis Prater Ismael Marius Castellano, Archiepiscopus Colossensis, et Sodalitatis Italicae ab Actione Catholica Consiliarius Generalis, amplissime erat suffragatus, libenti animo constituimus audire. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Ioannem B o s c o , Confessorem, omnium Italicorum iuvenum tironum opificum, qui vulgo « Giovani lavoratori apprendisti italiani » appellantur, caelestem apud Deum Patronum confirmamus, constituimus, declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae coetuum seu ordinum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum R o m a , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v i i mensis Ianuarii, anno MDCCCCLVIII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis 476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IX ECCLESIA CATHEDRALIS MELPHIENSIS B. MARIAE V. IN CAELUM ASSUMPTAE CONSECRATA BASILICAE MINORIS TITULO HONORIBUSQUE AUGETUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Pervetere in urbe Melplii augustum surgit Templum, episcopalis cathedrae honore insigne, quod antiquitate, architectandi ratione et artificiosis operibus commendatur. Quae domus Dei, anno M L I H a Rogerio I I excitata, terrae tremore, belli calamitatibus, iniquitate temporum labefactata est, sola sacra turri paene servata integra, sed invicta pietate refecta, praesertim saeculo x v i n , quo exornata fuit fronte speciosa. P o s t damna vero anno MDCCCCXXX illata, egregium hoc templum non solum restitutum est, sed etiam ad pristinum splendorem revocatum. Habent ibi admirationem, praeter res pretiosas aliasque tabulas colorum venustate conspicuas, imago udo illita, Beatam Mariam Virginem Reginam referens, quae saeculo x efficta est, atque effigies eiusdem Deiparae « Nazarethanae », eadem aetate ad artis rationem depicta, quae Christifidelium piis solet excoli obsequiis. Huiusce templi momentum ex eo quoque eruitur, quod saeculis xi et xn quinque Concilia generalia in eo sunt celebrata. T o t igitur tantisque adductus laudibus, Venerabilis Frater D o m i n i c u s Petroni, Episcopus Melphiensis et Rapollensis, N o s rogavit, ut hoc princeps T e m p l u m Melphiensium Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenter concedentes, Nos ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Ecclesiam Cathedralem Melphiensem, D e o in honorem Beatae Mariae Virginis in Caelum Assumptae consecratam, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis, quae Templis eodem nomine honestatis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. D a t u m R o m a , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x x i mensis Ianuarii, anno MDCCCCLVIII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis Acta Pii Pp. XII 477 EPISTULA AD EMUM P. D. PAULUM AEMILIUM TIT. SANCTAE MARIAE ANGELORUM S. R. E. PRESBYTERUM CARDINALEM LEGER, ARCHIEPISCOPUM MARIANOPOLITANUS!, QUEM LEGATUM MITTIT AD SACRA SOLLEMNIA TERTIO REVOLUTO SAECULO AB AEDIPICATO SANCTUARIO, SANCTAE ANNAE DICATO, IN OPPIDO (( BEAUPRÉ )) CELEBRANDA. Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Quum gloria filiorum parentes coronet, nil mirum si Ecclesia a primaevis temporibus peculiari cultu ac religione prosequuta sit Sanctam A n n a m , Beatae Mariae Virginis Matrem ; quem quidem cultum R o m a n i Pontifices non m o d o sua auctoritate firmaverunt, verum etiam haud paucis privilegiis con decorar unt. Iamvero primum sanctuarium in A m e r i c a D e o in honorem Sanctae Annae dicatum, tribus abhinc saeculis aedificatum est in oppido Beaupré, intra Quebecensis dicionis fines sito, quinquagesimo quidem anno ab ipsa urbe Quebecensi condita. Flagrans erat tunc temporis erga Sanctam A n n a m pietas in Gallia, praesertim in Normandia, in Britannia et in Galliae Insula, unde pleraeque militum et colonorum familiae transmigraverant in regionem Canadensem, quae latissime patebat in America Septemtrionali, et Nova Gallia nuncupabatur. Cives itaque oppidi Beaupré ad avitam religionem excolendam et cultum erga Sanctam A n nam tuendum consecuti sunt, ut primum sacellum apud suas domos in honorem eius exstrueretur. H i c autem erga Mariae Virginis Matrem cultus, ter centum annorum decursu, magis magisque in dies percrebruit, ita ut non m o d o e tota natione Canadensi, sed ex universa America Septemtrionali, peregrinantium more, permulti quotannis Christifideles ad sanctuarium de Beaupré conveniant. Iure igitur ac merito, tertio revoluto saeculo ab eiusdem aedificatione, summae apparantur in proximum mensem Iulium celebrationes. Quibus Nos Ipsi maiorem splendorem addere cupientes, te, Dilecte Fili Noster, qui, Senatus Ecclesiae particeps, perinsigni isti sedi Marianopolitanae moderaris, Legatum Nostrum eligimus ac renuntiamus, ut Nostram personam gerens, sacris sollemnibus praesideas, quae in honorem Sanctae Annae in sanctuario de Beaupré proxime celebrabuntur. 478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Q u o autem maior salutis fructuum seges in christiano p o p u l o fovea- tur, tibi ultro facultatem damus, ut, statuta die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam indulgentiam iisdem proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. Supernorum interea d o n o r u m in auspicium et praecipuae Nostrae caritatis pignus, A p o s t o l i c a m Benedictionem tibi, Dilecte Fili Noster, tuisque legationis sociis, amantissime in D o m i n o impertimus. D a t u m R o m a e apud Sanctum Petrum, die x x i v mensis Iunii, anno MDCCCCX VIII, Pontificatus Nostri vicesimo. PIUS PP. XII Sacra Congregatio Consistorialis 479 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia Papa X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de N o v o Pastore dignatus est providere, nimirum : die 12 Maii 1958. — Titulari episcopali Ecclesiae Milevitanae praefecit Revmum D. Iosephum Emmanuelem Pina, Vicarium Generalem et parochum oppidi vulgo « Sagrario de Tepic », in dioecesi Tepicensi, quem deputavit Auxiliarem E x c . P". D. Anastasii Hurtado, Episcopi Tepicensis. die 27 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Phyteanae, Revmum D. Henricum Pachoviack, Vicarium Ecclesiae Cathedralis Hildesiensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Henrici Mariae Janssen, Episcopi Hildesiensis. die 10 Iunii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Marcianopolitanae E x c . P. D. Theophilum Camomot et Bastida, hactenus Episcopum titularem Clysmatenum, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c . P. D. Iacobi Thomae Gibbons et Hayes, Archiepiscopi Cagayani. die IS Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Theodosiopolitanae in Armenia Revmum D. Horatium Gómez Dávila, parochum oppidi vulgo Villa Dolores, in archidioecesi Cordubensi in Argentina, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Raimundi Iosephi Castellano, Archiepiscopi Cordubensis in Argentina. die IJf Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Friburgensi, E x c . P. D. Hermannum Schaufele, hactenus Episcopum titularem Leptismagnensem. die 15 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Linarensi E x c . P. D. Augustum Osvaldum Salmas Fuenzalida, hactenus Episcopum S. Caroli Ancudiae. — Cathedrali Ecclesiae Copiapoënsi, noviter erectae, Revmum J). Ioannem Franciscum Fresno Larrain, parochum ecclesiae Sanctorum Angelorum Custodum, in civitate S. Iacobi in Chile. die 19 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Myndiensi R. D. Henricum Bartoletti, Cubicularium Intimum supra numerum Sanctitatis Suae, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 480 rectorem Seminarii Maioris archidioecesis Florentinae, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . A n t o n i i Torrini, Archiepiscopi Lucensis. die 20 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Misnensi E x c . P. D. Ottonem Spülbeck, hactenus Episcopum titularem Christopolitanum atque A d m i nistratorem Apostolicum eiusdem dioecesis Misnensis. die 21 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Civitatis Bolivarensis, noviter erectae, E x c . P. D. Ioannem Iosephum Bernal Ortiz, hactenus Episcopum eiusdem dioecesis. — Cathedrali Ecclesiae Maracaibensi R e v m u m D. Iosephum Raphaelem Pulido Méndez, e clero archidioecesis Emeritensis in Venezuela. — Cathedrali Ecclesiae Maracayensi, noviter erectae, E x c . P. D. Iosephum A l i Lebrun Moratinos, hactenus Episcopum titularem Ara- diensem. die 25 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Tarvisinae E x c . P. D. Antonium Mistrorigo, hactenus Episcopum Troianum. die 1 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Hagulstadensi et Novocastrensi Exc. P. ° D . Iacobum Cunningham, hactenus Episcopum titularem Iotanum. — Cathedrali Ecclesiae Limericiensi R. D. Henricum Murphy, dioecesis Limericiensis, professorem in Seminario eiusdem dioecesis. — Titulari episcopali Ecclesiae Clysmatenae R. D. Ioannem van Dodeward, professorem Sacrae Scripturae in Seminario maiori e Warmond nuncupato, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c . P . D . Ioannis Petri Huibers, Episcopi Harlemensis. die 8 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Richmondiensi E x c . P. D. Ioannem I. Russell, hactenus Episcopum Carolopolitanum. — Titulari episcopali Ecclesiae Christopolitanae R. D. Michaelem Gulielmum H y l e , parochum ecclesiae B. M. Virginis, ex archidioecesi Baltimorensi, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis E x c . P . D . Edmundi Ioannis Pitzmaurice, Episcopi Vilmingtoniensis. II REIPUBLICAE DOMINICANAE DECRETUM DE ERECTIONE VICARIATUS CASTRENSIS E suprema militantis Ecclesiae Cathedra, apostolica sollicitudine vigilantibus, Romanis Pontificibus maxime semper cordi fuit ut paterna sacerdotum cura Religionis solacia militibus praestarentur. Sacra Congregatio Consistorialis 481 Nuper autem de erigendo Vicariatu Castrensi Reipublicae Dominicanae per sollemnem Conventionem eum eiusdem Reipublicae Moderatoribus Apostolica Sedes pacta est, eum in finem ut Christifideles, sub Reipublicae Dominicanae vexillis militantes, sacri apostolatus subsidiis tutaretur iisdemque vitae christianae normas aptis modis traderet. Suppleto, igitur, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, SSmus D o m i n u s Noster Pius Divina Providentia P P . X I I , praesenti Consistoriali Decreto, Vicariatum Castrensem Reipublicae Dominicanae erigit ac constituit. H a c ratione erectus Vicariatus Castrensis constabit : V i c a r i o Ca- strensi, p r o - V i c a r i o , tribus, vel pluribus ubi necesse fuerit, cappellanis maioribus pro copiis, respective, terrestribus, aeréis et maritimis, atque cappellanis militum, seu minoribus. Sedes huius Vicariatus Castrensis eiusque Curiae, ad instar dioecesanae constitutae, Dominicopoli erit. V i c a r i i Castrensis munus et oflicium Archiepiscopus pro tempore Sancti D o m i n i c i , nunc et in posterum, per peculiare S. Congregationis Consistorialis Decretum obtinebit, qui utramque proinde cumulabit iurisdictionem. Qua pollebit Vicarius Castrensis iurisdictio personalis erit, ordinaria tum fori interni tum fori externi, specialis et cumulativa c u m iurisdictione Ordinariorum l o c o r u m , ad normam Instructionis de Vicariis Castrensibus Sollemne semper, a S. Congregatione Consistoriali die 23 mensis Aprilis anno 1951 editae. In stativis autem castris et in locis militibus reservatis primo et principaliter Vicarius Castrensis iurisdictionem exercebit, secundario, quoties, scilicet, Vicarius Castrensis eiusque cappellani absint vel desint, semper vero iure proprio, Ordinarius loci atque parochus, initis consiliis — quatenus fas erit — cum V i c a r i o Castrensi. Iurisdictio V i c a r i i Castrensis Reipublicae Dominicanae extendetur : 1. ad omnes sacerdotes utriusque cleri, qui muneri cappellani militum p r o copiis memoratae Reipublicae habitualiter deputantur, vel non habitualiter sed tempore tantum quo opem praestant; 2. ad universos Christifideles qui in copiis terrestribus, aeréis et maritimis stipendia faciunt ; 3. ad fideles pariter, sive alicui Religioni adscriptos sive non, qui ob contractum aut famulatum copiis habitualiter addicti sunt. P r o - V i c a r i u m et cappellanos omnes — servatis servandis — Vicarius Castrensis nominat, cuius ordinariae potestati, durante munere, omnino Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 482 obnoxii erunt. Quoad ecclesiasticam disciplinam, tamen, militum cappellani potestati quoque Ordinarii loci in quo versari contingat subiac e b u n t ; cui, in casibus urgentioribus et quoties Vicarius Castrensis providere non poterit, fas erit in eos animadvertere etiam canonicis sanctionibus, si casus ferat, et monito confestim V i c a r i o Castrensi. Quod ad militum cappellanos religiosos attinet, adamussim servetur Instructio De Cappellanis militum religiosis a S. Congregatione negotiis religiosorum sodalium praeposita die 2 mensis Februarii anno 1955 edita. Pro-Vicario munera et officia — congrua congruis referendo — tribuentur quae, ad normam Codicis Iuris Canonici, V i c a r i o Generali c o m petunt. Cappellani maiores necessariis et opportunis a V i c a r i o Castrensi instruentur facultatibus pro copiis regendis spirituali ipsorum curae demandatis. Militum autem cappellani animarum sibi commissarum curam gerent, muneribus et obligationibus parochorum, ad memoratae Instructionis de Vicariis Castrensibus normam instructi. Sacerdotes, qui in munus cappellani militum non abitualiter cooptantur, necessariis facultatibus a Vicario Castrensi — ad nutum — ditentur. Militum cappellani, sive maiores sive minores, valide et licite audire possunt confessiones quorumlibet fidelium ad se in locis militibus reservatis accedentium. In celebratione matrimoniorum subditorum Vicariatus Castrensis districte servetur praescriptum canonis 1097, § 2 C . I . C . , id est : « pro regula habeatur ut matrimonium coram sponsae parocho celebretur, nisi iusta causa excuset », et accurate expleantur actus qui, ad normam iuris communis, celebrationem matrimonii praecedere et subsequi debent. Ad causas cognoscendas eorundem subditorum, sive contentiosas inter ipsos, sive criminales, in prima instantia Tribunal metropolitanum Ordinarii Sancti D o m i n i c i , in altera vero Tribunal dioecesanum Ordinarii Sancti Iacobi Equitum constituetur. Vicarius Castrensis Relationem de statu Vicariatus Castrensis singulis trienniis Apostolicae Sedi exhibebit, quaesitis respondens iuxta ea quae in Formula Servanda praescribuntur a S. Congregatione Consistoriali die 20 mensis Octobris anno 1956 statuta. Vacante officio Vicarii Castrensis, nisi Sancta Sedes aliter providerit, regimen Vicariatus Castrensis, usque dum novus Archiepiscopus Sancti Dominici muneris possessionem ceperit, penes pro-Vicarium Sacra Congregatio Consistorialis 483 esto ; qui, in regendo Vicariatu Castrensi, omnes et solas habebit facultates quae — congrua congruis referendo — V i c a r i o Capitulari competunt, eiusdemque obligationibus obnoxius erit. Ipsius praesertim erit de assumpto munere S. Congregationem Consistorialem monere ab eaque instructiones impetrare. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sanctitas Sua Exemum P. D. Salvatorem Siino, Archiepiscopum titularem Pergensem et in Dominicana Republica Apostolicum Nuntium, deputare dignata est opportunis et necessariis conlatis facultatibus etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, et onere imposito ad S. Congregationem Consistorialem quam primum authenticum exemplar mittendi actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 23 mensis Ianuarii anno 1958. MARCELLUS Card. MIMMI, a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor III REIPUBLICAE DOMINICANAE DECRETUM NOMINATIONIS VICARII CASTRENSIS Ad consulendum spirituali curae Christifidelium qui sub Reipublicae Dominicanae vexillis terra marique et aëria classi militant, Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia P p . X I I praesenti Consistoriali Decreto E x c . P . D . Richardum Pittini, Archiepiscopum Sancti Dominici, nominat ac constituit Vicarium Castrensem Reipublicae Dominicanae c u m omnibus iuribus, facultatibus, privilegiis, muneribus et oneribus quae huic Officio competunt ad normam iuris communis, Instructionis de Vicariis Castrensibus Sollemne semper, die 23 mensis Aprilis anno 1951 a Sacra Congregatione Consistoriali editae, necnon Decreti E suprema militantis Ecclesiae, diei 23 mensis Ianuarii* anni 1958, de erectione Vicariatus Castrensis Reipublicae Dominicanae. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 11 mensis Februarii anno 1958. MARCELLUS Card. MIMMI, a Secretis L.©S. Iosephus Ferretto, Adsessor Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 484 IV PORTUS GRATIAE DECRETUM DE MUTATIONE NOMINIS DIOECESIS Consistoriali Decreto diei 25 mensis Maii anni millesimi nongentesimi quinquagesimi tertii, ad aptius totius dioecesis animarum bono consulendum, templum in urbe vulgo « Grand Falls » extans, D e o in honorem B. M. Virginis sub titulo (( Notre D a m e )) dicatum, ad dignitatem et fastigium ecclesiae concathedralis dioecesis Portus Gratiae evectum fuit et Antistiti Portus Gratiae p r o tempore facultas in eadem urbe residendi concessa. N u n c vero Excnius P . D . Ioannes Michael O'Neill, Episcopus Portus Gratiae, p r o aucta fidelium frequentia et pro Religionis operibus in urbe Grand Falls feliciter florentibus, ab Apostolica Sede petivit ut dioecesis Portus Gratiae, antiquo retento nomine, Grandia!lensis insimul appellaretur. P o r r o haec Sacra Congregatio Consistorialis, re mature perpensa ac in primis habito favorabili voto E x c m i P. D. Ioannis P a n i c o , Archiepiscopi titularis Iustinianensis et in Ditione Canadensi Delegati Apostolici, precibus annuendum censuit. Proinde vigore specialium facultatum a Ssmo D o m i n o Nostro P i o , Divina Providentia P P . X I I sibi tributarum, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent, indulget ut dioecesis Portus Gratiae — ideoque et eius A n tistes pro tempore exsistens — ex nomine civitatis concathedralis in perpetuum vocari queat ac valeat Portus Gratiae-Grandfallensis. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sacra Congregatio Consistorialis deputat memoratum E x c m u m P. D. Ioannem P a n i c o , eidem tribuens facultates necessarias et opportunas etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, facto ei onere quam primum mittendi ad eandem Sacram Congregationem authenticum exemplar peractae exsecutionis actus. D a t u m R o m a , ex Aedibus S. C. Consistorialis, die 22 Februarii 1958. MARCELLUS Card. MIMMI, a Secretis L . © S. Iosephus Ferretto, Adsessor Sacra Congregatio Consistorialis 485 V S. L U D O V I C I IN M A R A O N A N O - P I N E R E N S I S DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM Concrediti gregis spirituali bono apprime studentes, E x c m i P P . D D . Ioseph de Medeiros Delgado, Archiepiscopus S. Ludovici in Maragnano, et Alphonsus M. Ungarelli, Episcopus titularis Azurensis et Praelatus « n u l l i u s » Pinerensis, ab Apostolica Sede expostulaverunt ut territorium municipiorum vulgo appellatorum Säo Bento et Peri-Mirim ab archidioecesi S. Ludovici in Maragnano separaretur et praelaturae « n u l l i u s » Pinerensi adnecteretur. Haec Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto E x c m i P . D . A r m a n d i Lombardi, Archiepiscopi titularis Caesariensis Philippi et in Foederatis Brasiliae Civitatibus Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationem animarum saluti cessuram, vigore specialium facultatum sibi a S S m o D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P P . X I I tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto separat ab archidioecesi S. Ludovici in Maragnano integrum territorium praefatorum municipiorum Säo Bento et Peri-Mirim, prouti nunc lege civili terminantur, et Praelaturae « nullius » Pinerensi perpetuo adsignat cum suis domibus, bonis ecclesiasticis quibuslibet piisque fundationibus, mutatis hac ratione sive archidioecesis S. Ludovici in Maragnano sive Praelaturae « nullius » Pinerensis finibus. Omnia acta et singula documenta praefatum territorium respicientia a tabulario Curiae S. Ludovici in Maragnano ad tabularium Curiae Pinerensis, quam primum, transmittantur : ad clerum vero quod attinet, decernit ut simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes in memorato territorio beneficium aut officium ecclesiasticum legitime detinentes et clerici legitimum habentes domicilium, Praelaturae (( nullius » Pinerensi incardinati censeantur. Ad haec omnia perficienda eadem S. Congregatio Consistorialis memoratum Exomum P. D. A r m a n d u m Lombardi deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 486 imposito ad eandem S. Congregationem Consistorialem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. D a t u m B o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 24 Februarii 1958. MARCELLUS Card. MIMMI, a Secretis L. % S. Iosephus Ferretto, Adsessor SACRA CONGREGATIO RITUUM i ROMANA SEU SETINA CANONIZATIONIS B. CAROLI A SETIA CONF., LAICI PROFESSI ORDINIS FRATRUM MINORUM. SUPER DUBIO An, stante duorum miraculorum approbatione post indultam eidem Beato ab Apostolica Sede venerationem, tuto procedi possit ad solemnem ipsius canonizationem. Sanctitudine vitae omniumque heroicarum exercitatione virtutum diuturno tempore fulgentes Ecclesia Christi altarium honoribus nobilitat ut, veluti super candelabrum positi, omnibus luceant, iis praesertim qui, miserrimis hisce temporibus, spreto christianarum virtutum exercitio, iactant se in luce ambulare, cum in tenebris vere ambulent : ut fluxa et caduca saeculi huius respuentes, caelestis patriae gaudiis numquam inter itur is, toto animo constanter inhaereant. Quos inter iure merito Beatus Carolus a Setia recensendus videtur. Setiae natus die 22 Octobris anno 1613, parentibus agricolis, magis religione et morum honestate, quam opibus praestantibus, cum legere didicit, Sanctorum vitas lectitare coepit, ut ad eorum sectanda praeclara exempla excitaretur. Viginti annos natus vovit, si e morbo, in quem inciderat, gravissimo, convaluisset, religiosam vitam se initurum esse. V i x itaque recuperata valetudine, Ordinem Minorum, inter fratres. laicos, ingressus est, in eoque maxima alacritate perfectionis semitam arripuit. Tanto fidei propagandae desiderio fiagrabat, ut iter ad Indos Sacra Congregatio Rituum , 487 pararet; at morbo prohibitus est et R o m a m divertit, ibique eam duxit vitae rationem ut quae merita assequi martyrio non potuit, cultu sublimiorum virtutum sibi compararet. Licet homo esset sine litteris, de rebus theologicis disseruit, librosque pietate spectabiles exaravit, ita ut doctissimos etiam viros in sui admirationem traxerit. Caelo iamdiu maturus, extremo morbo tentatus, diem supremum, anno 1770, aetatis suae quinquagesimo sexto, obiit. Sanctitatis et miraculorum fama post eius obitum adeo in dies aucta et diffusa est, ut tandem Consodales Ordinis Minoris de eiusdem beatificatione rite agere coeperint. Qua super re, servatis omnibus de iure servandis, heroicis virtutibus miraculisque legitime comprobatis, Leo P a p a X I I I , die 1 Octobris anno 1881, Venerabilem Carolum a Setia in Beatorum album inseruit. Cum autem nova, eodem Beato intercedente, miracula a D e o patrata dicerentur, Pius Papa X I I die 4 Augusti 1946 commissionem resumptionis causae Sua manu signavit. Instructi deinde sunt apostolici processus super assertis duobus prodigiis, de quibus Sanctitas Sua die 7 Ianuarii anni huius decurrentis constare decrevit. Quum igitur omnia, quae ad iuris normam sacrique huius fori statuta praemittenda essent ad supremos altarium honores Beato Carolo a Setia comparandos, expedita atque ad amussim praestita essent, hoc unum supererai ut Patres Consultores, Officiales Praelati et Revmi Cardinales S. Rituum Congregationis interrogarentur super dubio :An, stante duorum miraculorum approbatione post indultam eidem Beato ab Apostolica Sede venerationem, tuto procedi possit ad solemnem ipsius canonizationem. Cui dubio cuín unanimiter sit responsum Affirmative, Sanctissimus Dominus Noster Pius Papa X I I suum iudicium patefacere de more di- stulit, ut interim divina ope implorata a D e o mens Sua illuminaretur. Hodierno demum die, Salutari Hostia oblata, Sacrae Congregationis votum suprema Sua auctoritate confirmare dignatus est, edixitque tuto procedi posse ad solemnem Beati Caroli a Setia canonizationem. H o c autem Decretum rite promulgari atque in acta S. Rituum Congregationis referri mandavit. Datum R o m a , die 28 mensis Martii, a. D. 1958. C. Card. L. CICOGNANI, Praefectus Sf A. Carinci, Archiep. S e l e u c , a Secretis 488 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale II VICEN. S E U BARCINONEN. CANONIZATIONIS BEATAE IOACHIMAE DE VEDRUNA VID. DE MAS, FUNDATRICIS INSTITUTI SORORUM CARMELITARUM A CARITATE. SUPER DUBIO An, stante approbatione duorum miraculorum post indultam eidem Beatae ab Apostolica Sede venerationem, tuto procedi possit ad solemnem ipsius canonizationem. Quo graviora rei christianae impendunt pericula, eo maioribus opus est auxiliis, et quo in peius ruunt mores, eo luculentiora praesto sint oportet ad virtutem incitamenta. H i n c , providentis D e i consilio, factum est ut aetas haec nostra viderit et videat Sanctorum et Beatorum caelitum honores saepius iis decretos qui, cum in terris vitam degerent, virtute et pietate inclaruissent. Inter tam praeclara ad imitandum exempla, quae Sanctissimus D o minus noster Pius Papa X I I proposuit Christique Ecclesiae novos eosque praestantissimus in caelis Patronos conscripsit, viros et mulieres, senes atque iuvenes, doctos et indoctos, nobiles et ignobiles, in claustris viventes vel in saeculo, iure recensenda est Beata Ioachima de V e druna V i d . de Mas. Quae Barcinone, in Hispania, parentibus nobilitate ac religione commendatis, anno 1783, ortum duxit. A nuptiis licet aliena, voluntati tamen patris obsequuta, matrimonium inivit et per sexdecim annos uxoris ac matris munia diligentissime obivit. Post viri mortem, cum filiorum bono iam plene prospexisset, ad caritatis opera se convertit, et dein religiosam familiam Sororum Carmelitarum a Caritate pro egentibus puellis educandis atque infirmis et derelictis curandis instituit. Quo in arduo opere moliendo, formando dilatandoque adversitates plurimas forti animo pertulit. Praeclaris donis et virtutibus ditata, eximia sanctitatis fama condecorata, die 28 Augusti anno 1854 migravit ad D o m i n u m . Sanctitatis fama percrebrescente, ordinariis et apostolicis inquisitioninibus confectis riteque disceptatis, Pius Papa X I I anno 1940 caelitum Beatorum honores illi asseruit. M o x causa denuo agitata actioneque super binis miraculis instituta, eadem Sanctitas Sua die 7 Ianuarii anni huius de utroque constare decrevit. H o c unum adhuc supererai, ut Sacrae Rituum Congregationis Cardinales, Olficiales Praelati Patresque consultores rogarentur, num tuto Sacra Congregatio Rituum 489 procedi posse censerent ad Sanctorum honores eidem Beatae decernendos. Quod quidem rite factum est, iidemque tuto id fieri posse unanimi consensione responderunt. Ssmus tamen D o m i n u s noster P i u s Papa X I I in re tanti momenti suam mentem aperire distulit, ut diuturnis precibus lumen a Patre luminum posceret. Cum hoc impense fecisset, die tandem 28 Martii huius anni solemni Decreto pronunciavit tuto procedi posse ad solemnem Beatae Ioachimae de Vedruna Vid. de Mas canonizationem. H o c autem Decretum rite promulgari et in acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum R o m a , die 28 mensis Martii a. D. 1958. C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. © S. f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , a Secretis 32 - ACTA, vol. X X V , n. 10. — 28-7-1958. 490 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM DE r N D T J L G E N T n S ) ORATIO PRO SACRIS MISSIONIBUS AD POPULUM, A SUMMO PONTIFICE PIO XII EXARATA ET INDULGENTIIS DITATA. O Gesù, Missionario divino, che, consumato dallo zelo per la gloria del Padre tuo e la redenzione delle anime, ti degnasti, nel tempo della tua vita mortale, di farti annunziatore e propagatore di quel R e g n o di santità e di grazia, che doveva essere per la umanità arca di misericordia e di salvezza, ascolta le suppliche di noi, tuoi indegni ministri, chiamati a continuare la missione tua, e anche di noi, semplici fedeli, che di questi giorni dediti alla" riconciliazione e alla santificazione desideriamo di sperimentare i salutari effètti. t; Concedi à noi missionari un raggio del t u o spirito, che c'insegni ad immolarci senza riserve, ad essere comprensivi è paterni senza debolezze, fermi e risoluti sènza durezze, discreti e prudenti senza vani timori del m o n d o e dei suoi giudizi. Infondici la tua luce, per scoprire i bisogni degli uomini e dei p o p o l i ; il tuo calore e la tua forza, per non venir meno dinanzi alle freddezze o agli o s t a c o l i ; la efficacia dolcissima della tua grazia, per muovere i cuori e guidarli soavemente ai tuoi piedi divini. A tal fine, però accordaci innanzi tutto il dono prezioso del tuo amore, di quell'amore per te, per la Chiesa, per le anime, che in ogni momento deve essere il motivo delle nostre intraprese e la fonte principale di energia per portarle a compimento. E a noi, fedeli, che da questa santa Missione attendiamo un profondo rinnovamento spirituale nei singoli; nelle famiglie e nella società, fa che non manchi la vera umiltà per ascoltare ed accogliere attentamente gli insegnamenti che ci vengono impartiti, la sincerità nell'applicarli realmente a noi stessi, la rettitudine d'intenzione nel proposito di riformare seriamente la nostra vita, di guisa che il domani sia migliore e più santo di ieri e d e l l ' o g g i . P e r i nostri peccati, o Signore, domandiamo il perdono ; Sacra Paenitentiaria Apostolica 491 per i nostri propositi una benedizione, che li consolidi e li fecondi ; per tutta la nostra vita un indirizzo sicuro, di guisa che mai non ci allontaniamo da te. Santi, che in simili spirituali esercitazioni vi santificaste, venite in nostro aiuto ! E tu, Madre di D i o e Madre nostra, degnati di esser presente a ciascuno degli atti di questa Missione, per sublimarli con la soavità della tua potentissima intercessione, affinchè coloro che ora t'implorano con filiale fiducia, possano un giorno essere da te condotti dinanzi al trono del tuo F i g l i o divino, che c o l Padre e con lo Spirito Santo vive e regna per tutti i secoli dei secoli. Così sia ! Die 21 Modi 1958 Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. XII partialem trium annorum Indulgentiam benigne tribuere dignatus est, lucrandam sive a Sacerdotibus, qui tempore sacrarum Missionum conciones ad populum habuerint, sive a christifidelibus, qui eisdem sacris concionibus interfuerint, quoties supra relatam orationem saltem corde contrito ac devote recitaverint. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. N. Card. CANALI, Paenitentiarius Maior L. © S. S. Luzio, Regens TRIBUNAL SUPREMUM SIGNATURAE APOSTOLICAE Citatio edictalis RHEGINEN. NULLITATIS MATRIMONII (ZANNINO-MICHELLl) Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i Petri Caroli Michelli, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Supremi Tribunalis Signaturae Apostolicae ( R o m a , Palazzo della Cancelleria) die 25 Septembris 1958 hora undecima, ad concordandum de dubio disputando, Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 492 vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Congressus p r o causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti D o m i n i Petri Caroli Michelli curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * F. Morano, a Secretis Ex aedibus Supremi Tribunalis Signaturae Apostolicae, die 25 Iunii 1958. I. Piantoni, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Pierre Charles Michelli, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Suprême Tribunal de la Signature Apostolique (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 25 septembre 1958, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Signature Apostolique. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas f Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Pierre Charles Michelli devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 493 DIARIUM ROMANAE CURIAE Lunedì, 7 luglio 1958, il Santo Padre Pio X I I ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Dott. DE Y U R R I T A MATJRY, PEDRO VIRGILIO Ambasciatore Straordinario e Plenipoten- ziario della Repubblica del Guatemala, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SEŒRETEBIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 24 febbraio 1958. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Valeri Valerio, Protettore delle Piccole Suore della Sacra Famiglia (Castelletto di Brenzone, Verona). 21 marzo » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore del Pio Istituto Galasancio de « Hijas de la Divina Pastora » (Sanlucar de Barrameda, Cadiz, Spagna). » aprile » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore della Congregazione delle « Hermanas de la Caridad del Sagrado Corazón de Jesus » (Madrid). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Mimmi Marcello, Protettore della Pia Società dei Missionari di San Carlo (Scalabriniani, Roma). 18 giugno » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Agagianian Gregorio Pietro, Pro-Prefetto della Sacra Congregazione di Propaganda Fide. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 17 maggio 19 giugno 1958. S. E. Revma Monsig. Bucko Giovanni, Arcivescovo tit. di Leucade, Consultore della Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale. » S. Em.za Revma il Signor Cardinale Agagianian Gregorio Pietro, Membro della Suprema Sacra Congregazione del Sani'Offizio. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 494 25 giugno 10 luglio 1958. S. Em.za Revma il Signor Cardinale Agagianian Gregorio Pietro, Membro della Saera Congregazione Concistoriale. » Il Revmo Monsig. Garofalo Salvatore e i Revmi Padri Penna Angelo, dei Canonici Regolari Lateranensi, e Alessandro Kerrigan, dei Frati Minori, Consultori delia Commissione Pontificia per gli Studi Biblici. Assistenti al Soglio Pontificio : U ottobre 1956. 4 marzo 1958. 19 aprile » 30 » » » » » 23 maggio » 24 giugno » S. E. Revma Monsig. Srebrnié Giuseppe, Vescovo di Krk (Veglia). E. Revma Monsig. Flynn Tommaso E., Vescovo di s. Lancaster. s. E. Revma Monsig. Chaumont Corrado Giuseppe, Ve scovo titolare di Arena. s. E. Revma Monsig. de Cooman Luigi Cristiano Maria, Vescovo titolare di Tacia Montana. s. E. Revma Monsig. Gori Giuseppe, Vescovo di Nepi e Sutri. s. E. Revma Monsig. Dafy Edoardo Celestino, Vescovo di Des Moines. s. E. Revma Monsig. Rostagno Paolo, Vescovo di Ivrea. Protonotari Apostolici ad instar participantium: 17 dicembre 1957. Monsig. Davila Vilchis Raffaele, dell'arcidiocesi di Messico. 20 gennaio 1958. Monsig. Charbonneau Antimo D . , della diocesi di Ogdensburg. » » » Monsig. Farrell Alberto, della medesima diocesi. 15 febbraio » Monsig. Towell Carlo Ambrogio, della diocesi di Covington. 24 » » Monsig. Büros Guglielmo, dell'arcidiocesi di Halifax. 8 marzo » Monsig. Cuevas Leyva Alessandro, dell'arcidiocesi di Popayán. 20 » » Monsig. Graneris Giuseppe (Roma). 21 » » Monsig. Howell Giovanni, della diocesi di Brentwood. 8 aprile » Monsig. Offestein Guglielmo, della diocesi di Hildesheim. 16 » » Monsig. Léveillé Alessio, della diocesi di San Girolamo. », » » Monsig. Moreau Adriano, della medesima diocesi. 21 giugno » Monsig. Santoni Angelo, della diocesi di Volterra. Prelati domestici di Sua Santità : 11 novembre 1957. Monsig. Caillot Antonio, della diocesi di Coutances. 7 gennaio 1958. Monsig. Jansen Raimondo Giuseppe, della diocesi di Winona. 15 » » Monsig. Dames Guglielmo, dell'arcidiocesi di St. Louis. » » » Monsig. Fisher Giovanni, della medesima arcidiocesi. Diarium Romanae Curiae 15 gennaio » » 3 febbraio » » » » 6 » » » » » 12 » 15 » 24 » » 1958. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. » » » » » » Monsig. Monsig. 495 Hoelting Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Tammany Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Bonneau Alfredo,' della diocesi di Fall River: Gallagher Ugo, della medesima diocesi. Medeiros Umberto, della medesima diocesi; Shay Giovanni, della medesima diocesi. Sullivan Giuseppe, della medesima diocesi. Alves Guerreiro Emanuele, della diocesi di Quelimane. Deubzer Martino, della diocesi di Ratisbona. Hoesl Giovanni Battista, della medesima diocesi. Casey Leone B., della diocesi di Oovington. Nienaber Leonardo B., della medesima diocesi, Mendeiros Giuseppe Filippo, dell'arcidiocesi di Evora. Gallant Edgardo G., della diocesi di Juneau. Beltran De Marco Trifone, della diocesi di Cuenca. Alonso Fernandez Salvatore, della medesima dio' cesi. Buchanan Tommaso J., dell'arcidiocesi di Halifax. McCarthy Guglielmo V ; , della medesima arcidiocesi. Murphy Leone, della medesima arcidiocesi. Smith Guglielmo H., della medesima arcidiocesi. Petermeier Benedetto, della diocesi di SaintCloud. Cournoyer Maurizio, dell'arcidiocesi di Winnipeg. Mclnerney Eugenio Giovanni, della medesima arcidiocesi. De Vries Giovanni G., della diocesi di Green Bay. Glueckstein Giuseppe P., della medesima diocesi. Hauch Mattia, della medesima diocesi. Kalisek Giuseppe G., della medesima diocesi. Kersten Teodoro, della medesima diocesi. Jaekels Martino J., della medesima diocesi.^ Landowski Giovanni S., della medesima diocesi. Letz Enrico J., della medesima diocesi. Schmit Emilio J., della medesima diocesi. Schorn Ludovico M., della medesima diocesi. Szopinski Domenico, della medesima diocesi. Westenbergér Edoardo, della medesima diocesi. Cunneen Giovanni J., dell'arcidiocesi di New York. Dono van Daniele J., della medesima arcidiocesi. Karl Luigi S., della medesima arcidiocesi. Mastaglio Giuseppe L., della medesima arcidiocesi. McGrath Edoardo A., della medesima arcidiocesi. ; » » » » marzo » » » Monsig. , Monsig. Monsig. » » » » » » Monsig. Monsig. 14 » » » » » » » » » » » » » » » » » » »' Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. » » » » » » » » » » 24 » » » » » » » » Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 496 24 marzo » » » » » » » 31 3 aprile 26 » 28 » » » » » » » » » » 19 » » » » » 22 » 24 » » 2 29 18 Monsig. Monsig. » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » » » » » » » » » » » » » » 18 » » » » » » 16 » » » » » 1958. Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » Monsig. » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » maggio » giugno » » » » » » » » » » » Piover Edoardo M., della medesima arcidiocesi. Quinn Giacomo A . , della medesima arcidiocesi. Gate Roberto, dell'arcidiocesi di Bourges. Piera Bech Giovanni, della diocesi di Gerona. McNulty Antonio, della diocesi di Salford. Connolly Pietro, dell'arcidiocesi di St. Andrews and Edinburgh. Hunstiger Guglielmo, della diocesi di Fulda. Broderick Giovanni C., dell'arcidiocesi di Baltimore. Curran Giuseppe L., della medesima arcidiocesi. Hyle Michele W . , della medesima arcidiocesi. Kerr Carroll C, della medesima arcidiocesi. Lane Giuseppe F., della medesima arcidiocesi. Otterbein Leo L., della medesima arcidiocesi. Roche Maurizio W . , della medesima arcidiocesi. Sauer Guglielmo F., della medesima arcidiocesi. Sweeney Guglielmo J., della medesima arcidio- cesi. Monsig. Yingling Carlo H., della medesima arcidiocesi. Monsig. Casey Guglielmo Giuseppe, della diocesi di San Diego. Monsig. Donnellan Tommaso A . , dell'arcidiocesi di New York. Monsig. Halpin Giovanni T., della medesima arcidiocesi. Monsig. Bauer Guglielmo B., della diocesi di Sioux City. Monsig. Lilly Edoardo C, della medesima diocesi. Monsig. Ryan Giovanni G., della medesima diocesi. Monsig. Schultes Giuseppe H., della medesima diocesi. Monsig. Lacroix Edmondo, della diocesi di Saint Jerome. Monsig. Rodrigue Ludovico, della medesima diocesi. Monsig. Saint-Louis Maurizio, della medesima diocesi. Monsig. Vitello Giuseppe, della diocesi di Agrigento. Monsig. De Michelis Alessandro, della diocesi di Asti. Monsig. Caccia Francesco, della diocesi di Bergamo. Monsig. Cruciani Luigi, della diocesi di Montefìascone. Monsig. Quagliotti Antonio, dell'arcidiocesi di Torino. Monsig. Fontana Francesco, della diocesi di Vicenza. Monsig. Durepaire Giovanni, della diocesi di Limoges. Monsig. Fourgeaud Pietro, della medesima diocesi. Monsig. Lacroix Roberto, dell'arcidiocesi di Quebec. Monsig. Maheux Arturo, della medesima arcidiocesi. Monsig. Vachon Luigi Alberto, della medesima arcidiocesi. Monsig. Beauchemin Giuseppe, della diocesi di Nicolet. Monsig. Santoro Pietro, dell'arcidiocesi di Benevento. Monsig. Vaudagnotti Attilio, dell'arcidiocesi di Torino. Diarium Romanae Curiae 497 Camerieri segreti Soprannumerari di Sua Santità : 16 ottobre 15 gennaio 24 febbraio » » » » 14 24 » » marzo » » 28 8 16 » » » aprile » » » 25 » » » » » » » » » 26 30 2' maggio 7 » 10 » 1956. 1958. » » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Moncig. » » 19 20 23 » 27 » » 29 3 10 » giugno » » » » » » » » 12 » » » » 14 Hadweb Selim, del Patriarcato di Gerusalemme. Gianini Emilio, della diocesi di Lugano. Calvo Pina Simone, della diocesi di Cuenca. Rey Palomero Aristeo, della medesima diocesi. Carroll Francesco L., dell'arcidiocesi di Halifax. Murphy Geraldo B., della medesima arcidiocesi. Martin Basilio C, della medesima arcidiocesi. Griese Mcola Orville, della diocesi di Green Bay. Brew Giovanni M., dell'arcidiocesi di New York. Flynn Timoteo J., della medesima arcidiocesi. McManus Carlo J., della medesima arcidiocesi. Mbnaghan Giacomo, dell'arcidiocesi di 'St. Andrew and Edinburgh. Erameh Giuseppe, della diocesi di Benin City. Ducote Gerardo G., della diocesi di Alexandria. Lennon Terenzio G., della medesima diocesi. Reising Zenone G., della diocesi di Sioux City. Murzone Silvio, dell'arcidiocesi di Torino. Loidl Francesco, dell'arcidiocesi di Vienna. Chierzi Attilio, della diocesi di Belluno. Longiarù Giovanni M., della medesima diocesi. Tiezza M i o , della medesima diocesi. Pauletti Giovanni, della diocesi di Feltre. Tiziani Virgilio, della medesima diocesi. Alves Brás Gioacchino, della diocesi di Guarda. Wolff Enrico J., dell'arcidiocesi di New York. Howard Giuseppe J., dell'arcidiocesi di Chicago. Holland Tommaso, dell'arcidiocesi di Liverpool. Re Luigi, dell'arcidiocesi di Milano. Agrestini Domenico, della diocesi di Nepi. Bojetti Ciurlo, della diocesi di Novara. Monaldi Luigi, della diocesi di Norcia. Novelli Salvatore, dell'arcidiocesi di Manfredo- nia. Monsig. Pinto Resende Carlo Alberto, della diocesi di Lamego. Monsig. Rettaroli Arduino, della diocesi di Iesi. Monsig. Glesaz Lorenzo, della diocesi di Aosta. Monsig. Rengifo Romero Giulio, della diocesi di Cali. Monsig. Rossi Bosone, della diocesi di Gubbio. Monsig. Bondì Dalli Edoardo, della diocesi di Gozo. Monsig. Tabone Salvatore, della medesima diocesi. Monsig. Ciattaglia Clemente, della diocesi di Iesi. Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità : 25 21 gennaio giugno 1958. Monsig. Wolf Francesco, della diocesi di Ratisbona » Monsig. Crapio Giuseppe, della diocesi di Acireale. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 498 Camerieri d'onore Soprannumerari di Spada e Cappa di S. S. : 20 » 24 marzo 1958. Il sig. Huarte Felice, dell'arcidiocesi di Pamplona. aprile » Il sig. Gio vannini Giovanni (Koma). giugno » Il sig. Tedeschini Patrizio (Boma). Cappellano Segreto d'onore di Sua Santità : 5 marzo 1958. Monsig. Candido Gottardo, dell'arcidiocesi di Salisburgo. ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di conferire: La Oran Croce dell'Ordine Piano : 20 febbraio » » 24 giugno 1958. A S. E. il Sig. Barrau Pelaez Emanuele, Ministro degli Affari Esteri di Bolivia. » A S. E. il sig. Sarmiento Emilio, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Bolivia presso la S. Sede. » A S. E. il sig. Goicolea Villacorta Domenico, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Guatemala presso la S. Sede. La Placca dell'Ordine Piano : 20 marzo 1958. Al sig. di Napoli Rampolla Don Enzo, Principe di Resuttano. La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 9 gennaio 20 febbraio » » 19 aprile 23 maggio 24 giugno 1958. » » » » » Al sig. Arruda Anania, dell'arcidiocesi di Fortuleza. Al sig. Escobari Cusicanqui Giorgio (Bolivia). Al sig. Gonzales Cortes Vinceslao (Bolivia). Al sig. Di Cristina Alfredo (Roma). Al sig. Musco Arturo (Roma). Al sig. François Giulio, della diocesi di Gent. La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 30 4 aprile giugno 1958. Al sig. Bianchi Carlo, dell'arcidiocesi di Camerino. » Al sig. Ceccopieri Villa Marum Conte Riccardo (Roma). La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 5 ottobre 20 gennaio 29 » 1957. Al sig. Raythe de Queiroz e Silva "Waldemar, della diocesi di Barra do Pirai. 1958. Al sig. Brethe De La Gressaye Giovanni, dell'arcidiocesi di Bordeaux. » Al sig. O'Neill Alberto, della diocesi di Buffalo. Diarium Romanae Curiae 4 5 » » 10 11 18 » » » 22 25 » » » 27 31 » 14 16 » 18 19 » » 22 » » » marzo » » » » » » » » » » » » » » » » » aprile » » » » » » » » » » » » 24 30 3 9 10 maggio » » » » » » » » » » » 20 giugno » » » » » 12 20 23 24 » 27 499 1958. A l sig. Olivier Gilberto, delParcidiocesi di Paris. Al Aigret Giovanni Maria, della diocesi di Troyes. » Al sig. Grant Riccardo Angus, dell'arcidiocesi di Los An» geles. Al McGrath Giorgio, della medesima arcidiocesi. sig. » Daublain Andrea, dell'arcidiocesi di Cambrai. Al sig. » Al sig. Alba Gioacchino (Roma). » A l Perlado Cadavieco Eladio, della diocesi di Cuenca. sig. » » Al sig. Jareño Lopez De Haro Adriano, della medesima diocesi. » Al sig. Moya Gómez Jesús, della medesima diocesi. » A l sig. Deere Emilio, della diocesi di Nantes. » A l sig. Noël Michele, della diocesi di Coutances. » Al sig. Desbois Adolfo, della diocesi di Autun. » Al sig. Giannini Augusto (Roma). » A l sig. Marino Giovanni (Roma). » A l sig. Tirelli Severino (Roma). » A l sig. Sammartino Enrico (Roma). » A l sig. Dutronc Paolo, della diocesi di Evreux. » Al sig. Tirrito Cristoforo, della diocesi di Rieti. » Al sig. Del Bufalo Leonardo (Roma). » Al sig. Ayers Gilberto E., della diocesi di Saint Jerome. » A l sig. Rolland Luciano G., della medesima diocesi. » A l sig. Di Carlo Mario, dell'arcidiocesi di Bologna. » Al sig. Schenk Erico (Austria). » Al sig. Pascarella Mario, dell'arcidiocesi di Perugia. » A l sig. Pollastri Paolo (Roma). Al sig. Bertoldi Vittorio, della diocesi di Ivrea. » Al sig. Gindre Carlo, dell'arcidiocesi di Lyon. » Al sig: Felicetta Cesare, della diocesi di Tivoli. » Al sig. Sassone Dante, dell'arcidiocesi di Torino. » Al sig. Scharf Otto, dell'arcidiocesi di Wien. » A l sig. Brommer Luigi, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Bembérg Otto E., dell'arcidiocesi di Paris. » A l sig. Alquati Gino, della diocesi di Cremona. » Al sig. Chehab Emilio H., dell'arcidiocesi di Baïrût dei Maroniti. A l sig. Debbané Francesco, dell'arcidiocesi di Baïrût dei » Melchiti. » A l sig. Zabbal Nicola, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Gattuso Achille, dell'arcidiocesi di Milano. » Al sig. Bolognini Giuseppe, della diocesi di Alessandria. » A l sig. Coccia Alfio, della diocesi di Novara. » Al sig. De Novellis Gennaro (Roma). » A l sig. Silvestro Luigi, della diocesi di Cuneo. » A l sig. Zearo Sisto, della medesima diocesi. A l sig. Faè Angelo, dell'arcidiocesi di Milano. » A l sig. Spencer Tommaso, della diocesi di Southwark. » A l sig. Sartori Romolo (Roma). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 500 La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare : 5 29 maggio » 1958. Al Com. Dumas Alberto, dell'arcidiocesi di Paris. » Al Ten. Col. Gherghi Enrico (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 21 novembre 1957. Al sig. Traini Mario, della diocesi di Bergamo. 16 dicembre » Al sig. Burkholder Carlo Andrea, dell'arcidiocesi di San Antonio. » » » Al sig. Hopkins Giuseppe Vincenzo, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Judson Giovanni, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Karam Salomone, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Kopecky Carlo L., della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Necker Leslie Max, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Richter Rodolfo G., della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Tait Roberto E., della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Wagner Francesco M., della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Whalen Giacomo A . , della medesima arcidiocesi. 8 gennaio 1958. Al sig. Cavaleiro De Macedo Klautau Aldebaro, dell'arcidiocesi di Belém do Para. » » » Al sig. Cardoso Da Cunha Coimbra Jovelino, della medesima arcidiocesi. 16 » » Al sig. Campana Onorato, dell'arcidiocesi di Bordeaux. » » » Al sig. Garrigues Alberto, della medesima arcidiocesi. » » Al sig. Malicsì Alberto, della diocesi di Zamboanga. 20 » » Ai sig. Fitzpatrick Giacomo A., della diocesi di Ogdensburg. » » » Al sig. Herron Guglielmo J., della medesima diocesi. » » » Al sig. Reiss Giuliano, della medesima diocesi. 29 » » Al sig. Kiernan Tommaso J., della diocesi di Salt Lake City. 15 febbraio » Al sig. Lelong Giacomo, della diocesi di Chartres. » » » Al sig. Hillenmayer Luigi E . della diocesi di Covington. » » » Al sig. Delforge Renato, della diocesi di Tournai. 25 » » Al sig. Walker Giovanni A., dell'arcidiocesi di Halifax. » » » Al sig. Forbes Luigi, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. MacDougall Lorne, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Gugliermina Adriano, dell'arcidiocesi di Lyon. 1 marzo » Al sig. Este vez Penas Lorenzo, dell'arcidiocesi di San Cristóbal de la Habana. » » » Al sig. Ruez Edmondo, della diocesi di Nancy. » » » Al sig. Hibout Paolo, dell'arcidiocesi di Paris. » » » Al sig. Joly Pietro, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Vialle Antonio, della medesima arcidiocesi. 4 » » Al sig. Rossignol Renato, dell'arcidiocesi di Lyon. » » » Al sig. Tournier Giorgio, della diocesi di Saint-Claude. 18 » » Al sig. Dannaud Enrico, dell'arcidiocesi di Paris. ? Diarium Romanae Curiae 18 21 marzo » » » 22 2 aprile » » » » » » » » » » » » » » » 14 16 » » » » » 18 19 » 22 » » 26 29 » 2 21 » 6 24 1958. Al sig. Dreux Raimondo, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Guay Giuseppe P., dell'arcidiocesi di Saint-Boniface. Al sig. Stangl Giuseppe C, della medesima arcidiocesi. )) » Al sig. de Coniac Massimiliano, della diocesi di Coutances. » Al sig. Eyring Giovanni F., dell'arcidiocesi di Baltimore. Al sig. Healy Giuseppe P., della medesima arcidiocesi. » Al sig. Keelty Giacomo, della medesima arcidiocesi. » Al sig. O'Conor Erberto R., della medesima arcidiocesi. » Al sig. Rogers Guglielmo C. Sr., della medesima arcidio- » » » » » » » » » » » » » maggio » » » » » » » » » » » » » giugno » 501 » Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Al Al Al Al Al Al Al sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Fitzgerald Roy G., della diocesi di San Diego. Rödhammer Giovanni, della diocesi di Linz. Olsthoorn Gerardo N., della diocesi di Haarlem. Bauer Giuseppe J., della diocesi di Sioux City. Kelleher Dionigi M., della medesima diocesi. Kuker Leo E., della medesima diocesi. Linnan Luca E., della medesima diocesi. Spellman Giorgio G., della medesima diocesi. Wiederhold Giuseppe M., della medesima diocesi. Segata Gino, dell'arcidiocesi di Trento. Giampaoli Pietro (Roma). Palmegiano Francesco (Roma). Pierobon Giuseppe, della diocesi di Concordia. Chabert Giuseppe, dell'arcidiocesi di Lyon. Paliard Federico, della medesima arcidiocesi. April P. Nolasco, della diocesi di Valleyfìeld. Mulier Francesco E., della diocesi di Oklahoma e Tulsa. Roloson Carlo, dell'arcidiocesi di Baltimore. Parent Giuseppe, dell'arcidiocesi di Québec. Keeley Giovanni, dell'arcidiocesi di Chicago. Casaubon Luigi, dell'arcidiocesi di Montréal. McNally Guglielmo, della medesima arcidiocesi. Pagani Giuseppe, dell'arcidiocesi di Milano. Rúales Salgado Gonzalo, dell'arcidiocesi di Quito. II Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare : 29 giugno 1958. Al Cap. Battelli Enrico (Roma). La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 29 febbraio 1958. Al sig. Zuazo Cuenca Federico (Bolivia). 19 aprile » Al sig. Carbone Pasquale (Roma). Al sig. Casalengo Francesco (Roma). » » La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa : 28 novembre 1957. Al sig. Apear Paolo, della diocesi di Ispahan degli Armeni. » » » Al sig. Ciloian Boghos, della medesima diocesi. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 502 28 novembre 1957. Al sig. Petrossian Carapet, della medesima diocesi. » » » A l s i g . Putzekhian Hovanès, della medesima diocesi. 15 gennaio 1958. Al sig. Ablas Fillio Antonio, della diocesi di Santos. 20 febbraio » Al sig. Gainsborg Viaña Raul (Bolivia). 1 marzo » Al sig. de Mierry Giovanni, dell'arcidiocesi di Paris. 6 » » Al sig. Conti Igino, dell'arcidiocesi di Milano. 11 » » Al sig. Xavier Raul, del patriarcato di Lisboa. » » » Al sig. Airagbi Enrico, dell'arcidiocesi di Milano. 18 marzo » Al sig. Accornero Consolato, della diocesi di Casale Monferrato. » » » Al sig. Aumônier Andrea, dell'arcidiocesi di Paris. 22 » » Al sig. Boeri Angelo Camillo, della medesima arcidiocesi. 27 » » Al sig. Berni Raffaello (Roma). 11 aprile » Al sig. Pasquali Arnaldo (Roma). » » » Al sig. Giamboni Carlo (Roma). y, » » Al sig. Lumbau Antonio (Roma). 16 » » Al sig. Lairana Giulio, dell'arcidiocesi di la Paz. 19 » » Al sig. Ricci Luigi (Roma). 22 » » Al sig. Petrassi Flavio (Roma). 21 » » Al sig. Ballabio D'ante, della diocesi di Vigevano. » » » Al sig. Cordara Giuseppe, della medesima diocesi. » » » Al sig. Selbman Carlo (Roma). 25 » » Al sig. Pellegrini Guido, della diocesi di Belluno. 5 maggio » Al sig. Bindi Cesare, dell'arcidiocesi di Milano. » » » Al sig. Formentano Vittorio, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Rossi Vanni, della medesima arcidiocesi. » » » Al sig. Egas Grijalva Dario, dell'arcidiocesi di Quito. » » » Al sig. González Artigas Ramón, della medesima arcidiocesi. 6 » » Al sig. Vaghi Riccardo, della diocesi di Lodi. 13 » » Al sig. Biagi Roberto, della diocesi dei Marsi. » » » Al sig. Letta Vincenzo, della medesima diocesi. 28 » » Al sig. Meloni Virginio (Roma). 29 » » Al sig. Gusmeroli Lorenzo, della diocesi di Como. 24 giugno » Al sig. Verly Raimondo, dell'arcidiocesi di Malines. 29 » » Al Cap. Spinosi Paolo (Roma). Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 8 gennaio » 17 » » » » » » » » » » » » » » 1958. Al sig. Haemmerle Adolfo, dell'amministrazione apostolica di Innsbruck. » Al sig. Tosi Silvio, della diocesi di Piacenza. » Al sig. Baumhoff Giuseppe, dell'arcidiocesi di Colonia. » Al sig. Bruels Pietro, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Dekiert Floriano, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Fuxius Giovanni, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Gagern Giovanni, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Hoffmann Pietro, della medesima arcidiocesi. » Al sig. Honnefelder Corrado, della medesima arcidiocesi. Diarium Romanae Curiae 17 gennaio » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 22 1 febbraio » 6 marzo co » » » » » » » 17 » 8 18 » » » » » » » » » » » 20 21 » » » » » » 8 aprile 11 » » » » » » » » 27 31 14 » 15 » 16 » » » 19 » » » » » » » » Klasen Giacomo, della medesima arcidiocesi. Leduc Giuseppe, della medesima arcidiocesi. Leineweber Carlo, della medesima arcidiocesi. Mogge Guglielmo, della medesima arcidiocesi. Pauquet Pietro Paolo, della medesima arcidiocesi. Pecks Edoardo, della medesima arcidiocesi. Reuter Rodolfo, della medesima arcidiocesi. Ritter Paolo, della medesima arcidiocesi. Sampels Giovanni, della medesima arcidiocesi. Schieb Alfredo, della medesima arcidiocesi. Schuessler Carlo, della medesima arcidiocesi. Sampson Alessandro, delParcidiocesi di Toronto. De Wannemaker Alfredo, dell'arcidiocesi di Malines. A l sig. Duyver Pietro, della medesima arcidiocesi. A l sig. Herzog Augusto (Roma). Al sig. Luberti Giuliano (Roma). Al sig. Egisti Mariano, della diocesi di Grosseto. Al sig. Egisti Roberto, della medesima diocesi. A l sig. Roth Angelo, dell'arcidiocesi di Milano. A l sig. Secchi Romano, dell'arcidiocesi di Trento. A l sig. Bonometto Umberto, del patriarcato di Venezia. A l sig. Benitez Gonzalez Enrico, della diocesi di Cuenca. Al sig. De Leon Huete Giuseppe, della medesima diocesi. A l sig. Benitez Martínez Enrico, della medesima diocesi. A l sig. Meoni Ferdinando, della diocesi di Pescia. A l sig. Rigotti Severino, dell'arcidiocesi di Trento. Al sig. Terlez Giovanni, della diocesi di Versailles. A l sig. Azzaretto Rosario, dell'arcidiocesi di Palermo. Al sig. Ciossani Giuseppe, della diocesi di Lodi. Al sig. Ferrario Anselmo, della medesima diocesi. A l sig. Leblanc Alberto, della diocesi di Valleyfìeld. A l sig. Strobel Carlo, della diocesi di Chur. A l sig. Mammoli Francesco, della diocesi di Rieti. Al sig. Ntemi Nghunbu Banhu Guglielmo, della diocesi di Shinyanga. A l sig. Mengozzi Giulio Cesare, della diocesi di Rimini. A l sig. Melucci Cesare (Roma). Al sig. Vitobello Antonio (Roma). A l sig. Liguori Antonio (Roma). ÀI sig. Messeri Luigi (Roma). A l sig. Corti Achille, della diocesi di Novara. A l sig. Mazzardi Carlo, della medesima diocesi. A l sig. Archambault Pietro, della diocesi di S. Girolamo. A l sig. Dansereau Giorgio, della medesima diocesi. Al sig. Langlois Bertrando, della medesima diocesi. A l sig. Le Sage Paolo, della medesima diocesi. Al sig. Alinei Giuseppe (Roma). Al sig. Bevilacqua Renato (Roma). 1958. A l » Al » Al » Al » Al » Al » Al » Al » Al » Al » Al » Al » Al » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 503 sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 504 19 aprile 24 » 5 maggio » » 17 21 » 28 29 12 » 29 » » » » » » » giugno » » 1958,. Al » Al » Al » Al » Al » Al Al Al » Al » Al » Al Al » Al sig. Girlanda Mario (Roma). sig. Spadaro Giuseppe, della diocesi di Brooklyn. sig. Bodio Giovanni, dell'arcidiocesi di Milano. sig. Cinquanta Luigi, della medesima arcidiocesi. sig. Mancini Vasco, della medesima arcidiocesi. sig. Della Rosa Luigi, della medesima arcidiocesi. sig. Calandra Giuseppe (Roma). sig. Di Fabio Adalberto (Roma). sig. Rocchi Domenico (Roma). sig. Pavone Rosario, della diocesi di Acireale. sig. Ganora A l d o , della diocesi di Casale Monferrato. sig. Talice Camillo, della medesima diocesi. Sottotenente Solivetti Alessandro (Roma). NECROLOGIO 13 24 27 16 19 27 aprile » » maggio » » 4 9 giugno 16 » » 25 2 4 luglio » » 6 8 » 12 » 1958. Monsig. Vogel Charles, Vescovo di Swatow. » Monsig. Peres Basil Salvadore Theodoro, Vescovo di Mangalore. Monsig. Ireton Peter Leo, Vescovo di Richmond. » Monsig. De M c o l a Giuseppe, Arcivescovo tit. di Roina. » Monsig. Mobarak Ignazio, Arcivescovo tit. di Gabala. » Emo Sig. Card. Stritch Samuel Alphonsus, del tit. di S. Agnese fuori le Mura, Pro-Prefetto della S. C. di Propaganda Fide. » Monsig. Bornet Etienne, Vescovo tit. di Tenedo. » Monsig. de Sant'Ana Justino José, Vescovo di Juiz de Fora. Monsig. Anaya y Diez de Bonilla Gerardo, Vescovo di » San Luis Potosí. Monsig. Haussen Jan Michiel Jozef Antoon, Vescovo di Roermond. Monsig. Fitz Simon Lawrence Julius, Vescovo di Amarillo. » Monsig. Bakhache Clement Michel, Arcivescovo tit. di Calcedonia per i Siri. Monsig. Capettini Antonio Maria, Vescovo tit. di Eurea » di Fenicia. Monsig. Ghanima Giuseppe V I I , Patriarca di Babilonia dei Caldei. Monsig. Berroa y Bernedo Francisco Rubén, Vescovo di » Ica. An. et yol. L 21 Augusti 1958 (Ser. I I , v. X X T ) - N. 11 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I URAWAENSIS APOSTOLICA PRAEFECTURA PERDUCITUR, URAWAËNSIS, IN IAPONIA, AD GRADUM DIOECESIS NOMINE AC FINIBUS IMMUTATIS. P I U S SERVUS AD E P I S C O P U S SERVORUM PERPETUAM REI DEI MEMORIAM Qui superna D e i voluntate universam christifidelium familiam regimus ac fovemus, hoc etiam Nostrum esse censemus ut, ubi certa id postulent temporum locorumve adiuncta, sive ecclesiasticas immutemus circumscriptiones, sive easdem extollamus ad ampliorem dignitatem. Qua de causa, c u m in Praefectura Apostolica Urawaënsi, in Iaponia, clero saeculari indigenae commissa, haud minima susceperit christiana res incrementa, Nos esse tempus arbitramur ipsam Apostolicam Praefecturam ad dioecesis gradum evehere. P o s t igitur auditum venerabilem Fratrem Maximilianum de Furstenberg, Archiepiscopum titulo Paltenum et in Iaponia A p o s t o l i c u m Internuntium ; atque ratum et confirmatum omnino habentes quod Sacra Congregatio F i d e i Propagandae hac de re faciendum censuit, re plene cognita et consensu suppleto eorum, qui in hoc negotio aliquid iuris habere opinentur, de suprema Nostra potestate haec quae sequuntur decernimus et statuimus. A p o s t o l i c a m Praefecturam Urawaënsem ad gradum dioecesis extollimus, eodem nomine iis33 - ACTA, vol. X X V , n. 11 — 2 1 - 8 - 1 9 5 8 . 506 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale demque limitibus servatis, eamque iisdem sacerdotibus indigenis regendam concredimus, ad Nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum. Cuius Ecclesiae caput urbs erit vulgari nomine Urawa appellata, in qua Episcopus domicilium suum ac sedem statuet, cathedra suae auctoritatis et christianae disciplinae docendae in templo Sanctae Theresiae a Iesu Infante dicato c o l l o c a t a ; quod templum i d c i r c o tamquam cathedrale haberi volumus, datis honoribus propriis. N o v a m dioecesim archidioecesi Tokiensi sufiraganeam constituimus ; item eius sacrorum Antistitem obnoxium volumus eiusdem Ecclesiae Archiepiscopo Metropolitae. Episcopus autem, sive primus sive successores eius, omnibus fruetur et iuribus et privilegiis, quae ad omnes spectant eiusdem dignitatis Praesules; oneribus autem et obligationibus sui excelsi muneris tenebitur. Itidem volumus ut in cathedrali Urawaënsi aede Canonicorum Collegium quam primum constituatur; quodsi in praesens id fieri nequeat, libenter permittimus ut, ad iuris normam, Canonicorum l o c o eligantur dioecesani Consultores, qui a suo munere cessabunt Canonicorum condito Collegio. Decernimus autem ut, iis pueris instituendis, quos ad sacerdotium vocaverit Christus, Seminarium saltem elementarium quam cito erigatur. Permittimus tamen ut interim novae dioecesis Episcopus Seminario alius dioeceseos vicinioris fruatur. Episcopalis mensa, quam vocant, iisdem constabit bonis, quae ad A p o s t o l i c a m Praefecturam Urawaënsem adhuc pertinuerunt; Curiae proventibus simulque pecuniis ac rebus sponte oblatis a fidelibus vel a Sacra Congregatione Christiano Nomini P r o p a g a n d o de more missis. Novae huius dioecesis cura et administratio, V i c a r i i Capitularis, Sede vacante, electio, cleri ac fidelium iura et onera, aliaque huiusmodi generis, Codicis Iuris Canonici normis regantur. Decernimus denique ut praesentes Nostras Litteras ad exsecutionem adducat venerabilis Frater Maximilianus de Furstenberg, cuius meminimus, vel ille qui eo tempore, quo haec fiant, eidem Internuntiaturae praeerit, facta potestate alium quemlibet virum ad h o c delegandi, dummodo ecclesiastica decoratum dignitate. Qui vero hoc perfecerit negotium, onus habebit effectae rerum mutationis documenta exarandi et eorum fide digna exempla ad S. Congregationem Fidei Propagandae quam p r i m u m mittendi. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur v i m suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, Acta Pii Pp. XII 507 quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel c o r r u m - . pere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostend e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum R o m a , apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Decembris, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo septimo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI 8. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI 8. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus T o n d i n i Apostolicam Cancellariam Regens Bernardus De Felicis, Proton Apost,. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. XCVII, n. 7. II P A L M E N S I S - L A G E N S IS (PALMENSIS ET XAPECOËNSIS) PRAELATURA NULLIUS PALMENSIS EXSTINGUITUR ATQUE A DIOECESI LAGENSI QUAEDAM SEPARANTUR REGIONES, EX IISQUE DUAE NOVAE EFFORMANTUR DIOECESES, (( PALMENSIS )) ET (( XAPECOËNSIS )) NUNCUPANDAE. P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Quoniam venerabilis Frater A r m a n d u s Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi et A p o s t o l i c u s in Brasiliana Republica Nuntius, post auditos, ut consentaneum erat, venerabiles Ordinarios Provinciae ecclesiasticae Curitibensis atque venerabilem Fratrem Danielem Hostin, Episcopum Lagensem, ab hac Petri Sede petivit ut eo 508 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale l o c i duae novae conderentur dioeceses, N o s perlibenter huiusmodi precibus annuimus. De consilio igitur venerabilium F r a t r u m Nostrorum S. R. E. Cardinalium Negotiis Consistorialibus praepositorum, consensu eorum suppleto, qui hac de re aliquid iuris habeant aut se putent habere, omnibus bene perpensis, suprema Nostra usi potestate, haec, quae sequuntur, statuimus ac decernimus. Praelatura nullius Palmensis extinguimus et ex territorii parte, quae in Statu, uti dicitur, Paranensi est, civilia municipia separamus vulgato nomine Palmas, B a r r a c â o , Bituruna, Capanema, Chopinzinho, Clevelândia, Coronel V i v i d a , F r a n c i s c o Belträo, Mangueirinha, P a t o B r a n c o et Santo A n t o n i o , ex quibus novam dioecesim condimus Palmensem nominandam, quae iisdem terminabitur limitibus ac municipia, quae supra diximus, simul sumpta ut per legem civilem cinguntur. Cuius Ecclesiae episcopalis Sedes urbs Palmas erit, cathedra pontificalis auctoritatis collocata in templo praelaticio Ssmo Salvatori dicato, inibi exstante, quod idcirco ad gradum cathedralis aedis evehimus, c u m iuribus et honoribus propriis. Item a Lagensi dioecesi integrum territorium municipiorum distrahimus, quibus nomina vulgo Concordia, Ita, Seára ; ex qua terra et ex territorii parte exstinctae praelaturae nullius Palmensis, quae in Statu S. Catharinae exstat et civilia municipia complectitur v u l g o Chapecó, Descanso, Dionisio Cerqueira, Itapiranga, Mondai, Palmitos, Sâo Carlos, Sâo Miguel d'Oeste, Xanxerê et Xaxim, novam dioecesim condimus Xapecoënsem appellandam, atque iisdem terminis definiendam quibus ista municipia, simul sumpta, per legem civilem terminantur. Sedes autem dioecesis Xapecoënsis in urbe Chapecó erit, in qua Episcopus suum habebit domicilium, in cuiusque templo, ibi D e o in honorem S. A n t o n i i Patavini Conf. dicato, pontificalem cathedram collocabit, quod idcirco cathedralium aedium decore fruetur. Integrum autem territorium municipii vulgo Joaçaba, prouti nunc lege civili circumscribitur, ad dioecesim Lagensem pertinebit. Dioecesium Palmensis et Xapecoënsis sacrorum Antistites omnia iura, potestates, honores et insignia habebunt, quae debentur Episcopis ; iisdem tamen oneribus officiisque tenebuntur. Decernimus autem ut dioecesis Palmensis suffraganea sit Curitibensi m e t r o p o l i ; eiusque pro tempore Episcopus metropolitico iuri Archiepiscopi Curitibensis obnoxius s i t ; Xapecoënsis vero dioecesis suffraganea constituitur metropolitanae Florianopolitanae Sedi, cuius Archiepiscopo Xapecoënsis sacrorum Antistes subicitur. Ut vero in utriusque dioecesis cathedralibus aedibus divinus cultus qua par est sollemnitate habeatur, atque E p i s c o p i consilio operaque virorum iuventur, volumus ut quam primum Canonicorum Collegium in utraque Acta Pii Pp. XII 509 dioecesi constituatur, secundum proprias normas aliis Apostolicis sub plumbo Litteris describendas. Quoadusque tamen ea Collegia constitui nequeant, per praesentes Litteras concedimus ut Canonicorum l o c o dioecesani eligantur Consultores, iuxta canonem 423 C . I . C . Cum autem maxime Nobis sit c o r d i institutio bonae spei puerorum, quos caritas Christi allexerit ad sacerdotale munus, mandamus ut Xapecoënsis Episcopus, gravi onere facto, quam primum in eadem dioecesi saltem elementarium seminarium excitandum curet, ad iuris communis praecepta et iuxta leges a S. Congregatione de Seminariis et Studiorum Universitatibus latas ; atque optimos adulescentes mittat in hanc Urbem, in Pontifìcio Ephebeo Piano Brasiliano philosophia ac theologia apte excolendos. Mensam episcopalem, quam vocant, novarum dioecesium sive fructus singularum Curiarum constituent, sive res et pecuniae sponte a fidelibus datae, sive dos a Brasiliana danda Republica, sive denique portio obveniens ex divisione, iuxta canonem 1500 C . I . C , bonorum, quae adhuc a d episcopalem mensam praelaturae nullius Palmensis pertinuerunt, atque p r o dioecesi Xapecoënsi ad Lagensem dioecesim. Iubemus quoque ut, utraque condita dioecesi, sacerdotes illi censeantur adscripti, in cuius territorio beneficium aut oflicium ecclesiasticum iure optimo habeant; ceteri autem clerici Ecclesiae illi in cuius territorio legitime degant. Iussis pariter Codicis Iuris Canonici omnia ad amussim regantur, quae ad Ecclesiarum regimen et administrationem respiciunt, ad Capitularis V i c a r i i , Sede vacante, electionem, aliaque istius generis. Praecipimus insuper ut omnia documenta et acta, ad novas dioeceses quovis m o d o spectantia, a Curiis praelaturae nullius Palmensis et dioecesis Lagensis ad Curias novarum dioecesium Palmensis et Xapecoënsis, ad ecclesiasticarum legum praescriptiones, quam cito fieri potest, mittantur, diligenter in singulis tabulariis asservanda. Venerabilem denique Fratrem A r m a n d u m L o m bardi, quem supra diximus, ad ea deligimus efficienda, quae his Litteris descripsimus, vel eum, qui eo tempore, quo haec iussa ad effectum adducentur, Apostolicae in Brasilia Nuntiaturae praeerit. Qui vero hoc exsequetur opus, omnibus ad id necessariis fruetur potestatibus, cuilibet etiam subdelegandis v i r o , si opus fuerit, qui tamen ecclesiastica polleat dignitate, onusque habebit peractae dioecesium ordinationis documenta exarandi, horumque sincera exempla ad S. Congregationem Consistorialem quam primum mittendi. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum effica- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ölO citati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostend e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. D a t u m R o m a , apud S. Petrum, die quarto decimo mensis Ianuarii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo octavo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI S. R. E. Cancellarius MARCELLUS Card. MIMMI S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus T o n d i n i Apostolicam Cancellariam Regens f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. S e l e u c , Decanus Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Conc. tab., vol. LXXXXVII, n. 23. LITTERAE APOSTOLICAE I BASILICAE MINORIS TITULO AC DIGNITATE DECORATUR TEMPLUM SS. VIRONIS, PLECHELMI ET OTGERI IN MONTE S. ODILIAE, VULGO (( SINT- ODILIËNBERG )), RUREMONDENSI S DIOECESIS. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Religionis sedes antiquitate aliisque laudibus non modicis insignis perhibetur esse T e m p l u m Sanctorum V i ronis, Plechelmi et Otgeri, quod, in Monte Sanctae Odiliae, quem postea appellarunt, positum, quasi arx fuit, unde christiana Fides irradiantis Acta PU Pp. XII 511 luminis instar in meridianam Bataviae regionem est propagata. Sanctus enim V i r o , episcopus, eiusque Socii in colle illo ad R u r a m fluvium oratorium Beatae Mariae Virginis et monasterium Sancti Petri condiderunt, cui pietatis domicilio plurima deinde allata sunt incrementa, ita ut rerum divinarum splendore fortunisque maxime floreret. Inito vero saeculo xn cultus Sanctae Odiliae Virginis ibi exarsit, quo factum est, ut ab hac Caelite mons ille vulgo nuncuparetur. C u m deinde propter rerum ac temporum vicissitudines T e m p l u m et continentia aedificia dilapsa essent in ruinas, Canonici Regulares Sancti Sepulchri, eo saeculo xv ingressi, quod deletum erat, alacri animo restituendum curaverunt; ex quo in l o c o illo cultus divinus et religiosae vitae institutum laetum sumpserunt vigorem. Tamen, c u m subsequente saeculo novatores in regione infense grassarentur, coenobium Montis Sanctae Odiliae iterum est graviter aflflictum. Postquam auctoritate Pauli P P . I V , Decessoris Nostri, hierarchicus Ecclesiae ordo in finibus Neerlandiae nova ratione est constitutus, haec antiqua pietatis sedes est T e m p l o principi Ruremondensi attributa. Iuvat quoque memorare post tot calamitates curialem A e d e m , in qua Sancti Caelites V i r o , Plechelmus et Otgerus sepulcro conditi esse dicerentur, communi Christifidelium studio et munificentia esse restitutam atque reliquias praeclarorum Virorum, quos diximus, anno MCCCLXi R u r e m o n d a m translatas, sollemni ritu in Montem Sanctae Odiliae revectas. Cum vero augescente Christifidelium pietate, eorum multitudinem Ecclesia capere non posset, huic adiuncta est accessio ea sane ratione, ut pristina Templi forma et species restituerentur. Coenobium quoque, curionis cura, reiectum est, in quod Virgines Canonicae Ordinis Sancti Sepulcri a Belgica sunt accersitae. Rebus igitur omnibus recte compositis, novissimo bello, q u o orbis terrarum fere totus flagravit, haec sacra in Monte Sanctae Odiliae aedificia iterum gravissimis sunt damnis affecta; atque iterum, mitescente saeculo, hoc Ruremondensis dioecesis sacrarium in pristinum splendorem est revocatum. H o c praeterea singularis pietatis monumentum, R o m a n o r u m Pontificum beneficio, indulgentiis est ditatum ac sacra affluit supellectile, quae elegantia et pretio c o m m e n d a t u r ; neque praetermittenda sunt artificiosa opera, quibus ei decus additur haud mediocre. H a e c omnia reputans c u m animo, Venerabilis Frater Iosephus Hubertus Villelmus Lemmens, Ruremondensis Episcopus, N o s rogavit ut hoc Templum, merito dilaudandum, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenter admissis, N o s ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 612 harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Templum D e o in honorem Sanctorum V i r o n i s , Plechelmi et Otgeri dicatum et in Monte Sanctae Odiliae seu vulgo « Sint-Odilienberg », intra Ruremondensis dioecesis fines, positum, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae sacris Aedibus h o c nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas, atque efficaces iugiter extare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. D a t u m Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v mensis Iulii, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis II SANCTA CLARA VIRGO CAELESTIS PATRONA TELEVISIFICI INVENTI ELIGITUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Clarius explendescit, divinae sapientiae beneficio, humanum ingenium, quod, hisce praesertim temporibus, talia peperit inventa, quae nemini non moveant admirationem. Atque Ecclesia, a progrediente civili cultu et arte technica haudquaquam aversa, novis hisce doctrinae vel cotidianae vitae subsi- diis, d u m m o d o ad b o n u m et honestum dirigantur, non solum favet, sed iis etiam libenter utitur ad veritatem docendam finesque religionis propagandos. In rebus vero tam subtiliter excogitatis l o c u m obtinet televisificum instrumentum, quo « efficitur, ut longinquos eventus auribus oculisque subiectos eodem puncto temporis, quo contingant, spectatores conspiciant, atque ita alliciantur, ut quasi praesentes eosdem participent » (Litt. E n c y c l , « Miranda prorsus », 8 sept. 1957 ; A. A. # X X I V , v Acta PU Pp. XII 513 p. 800). Quo e mirabili artifìcio — quem ad m o d u m neminem fugit et Nosmet ipsi significanter ediximus — ut summae utilitates, ita discrimina maxima possunt oriri. H u c accedit, quod singulari quadam pollet vi anim o s tenendi idque intra domesticos parietes. Expedire igitur visum est b o c inventum praesidio superno protegi, quo mala prohibeantur rectusque, quin etiam salutaris usus foveatur. Eiusdem autem Patrona expetita est Sancta Clara, quae, ut memoriae proditur, nocte quadam natalis Servatoris Iesu Christi Asisii, c u m aegrotans in suo coenobio super lectum decumberet, pios concentus, qui in Pranciscali templo inter sacros ritus edebantur, audivit quasi praesens adesset, ac praesepe Divini Parvuli vidit. H u i c ergo arti Clara, integritatis laude praefulgens et in tantis tenebris caeleste porrigens lumen, praesit faxitque, ut perlucidi huius instrumenti ope veritas etiam et virtus clarescant, in quibus civilis o r d o innitatur oportet. Precibus igitur, quas hac de re Venerabilis Prater Iosephus Placidus Nicolini, Episcopus Asisinas, quattuor Familiarum Franciscalium Moderatores aliique viri eximii Nobis adhibuerunt, et quibus multi Purpurati Sanctae R o m a n a e Ecclesiae Patres, Archiepiscopi, E p i s c o p i sunt suffragati, libenti animo statuimus obsecundare. Quae cum ita sint, N o s e Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctam Claram, Asisinatem V i r g i n e m , caelestem apud D e u m Patronam televisifici inventi facimus, constituimus, declaramus, omnibus adiectis privilegiis et honoribus liturgicis, quae huiusmodi Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet scienter sive ignoranter attentari contigerit. D a t u m R o m a , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i v mensis Februarii, anno MDCCCCX*VIII, Pontificatus Nostri undevicesimo. PIUS PP. XII Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 514 ALLOCUTIONES I Iis qui interfuerunt Conventui alteri Foederationis Italicae e negotiorum conciliatoribus et procuratoribus, Romae coadunatis. * Il desiderio di contribuire — quanto è possibile alle Nostre forze — alla costituzione di un patrimonio di idee giuste, che valgano a dare quasi un'anima nuova al mondo moderno, Ci ha fatto accettare di dire una breve parola anche a voi, diletti figli, riuniti a R o m a per il II Congresso della Federazione Italiana Mediatori e Agenti di Affari. La vostra Federazione è giovanissima, ma già p u ò vantare un passato cospicuo per la mole di lavoro, per l'onestà e per la buona volontà dei suoi soci. Essa fu costituita per riunire tutte le forze sane della categoria, allo scopo di provvedere alla tutela dei suoi interessi entro i limiti della morale e nell'ambito delle leggi ; e siccome la grande maggioranza di voi — come Ci è stato riferito — è formata di uomini che aderiscono ai principi e alla pratica cattolica, nutriamo fiducia che la vostra morale è quella cristiana, e non una delle molte altre, false e nocive, che già tentarono e tentano ancora oggi di stabilire, ma invano, la retta norma della vita individuale e della convivenza tra i vari membri della stessa società. 1. L'affare — e cioè ogni operazione tendente allo scambio di valori e di beni per trarne vantaggio — è esposto alla facile tentazione di essere concluso facendo astrazione dalle massime della morale cristiana, od anche rinnegandole e impugnandole. Quando, per esempio, si dice <( business is business », si formula una norma che, elevata a principio assoluto ed universale, deve essere annoverata tra le massime che nessuna coscienza cristiana p u ò accettare : vale infatti per le operazioni economiche quello che vale per ogni attività umana : che siano soggette alla legge divina, naturale e positiva. A n c h e la mediazione, che è destinata a facilitare la conclusione degli affari, è un'attività umana cosciente e libera : anche per essa, quindi, si pone il problema morale e voi avete voluto farlo pubblicamente, cristianamente, venendo a chiedere sull'opera vostra la Nostra benedizione. * Habita die 22 Iunii mensis a. 1958. Acta Pii Pp. XII 515 2. Il termine mediatore nella odierna accezione non è di origine latina, e anche il suo impiego nell'età medioevale si restrinse ad indicare una forma speciale di fideiussore garante. Per quanto riguarda la sostanza dell'istituto stesso, si sa ben p o c o di come esso fosse regolato nel diritto romano, pur essendo comune opinione che nel periodo classico l'istituto della mediazione dovette avere applicazione solo nelle forme più nobili di natura civile ( p . e., la intromissione per eliminare cause di discordie tra amici). Altrettanto p o c o si sa dell'ordinamento della mediazione nell'alto medioevo, mentre notizie più copiose e più precise si trovano più tardi in quasi tutti gli Statuti delle città. In essi la mediazione è considerata non solo come atto privato legittimo, ma altresì come un pubblico ufficio, il cui esercizio era sottoposto a limitazione di età, oltre che subordinato a dimostrazioni di idoneità tecnica e di moralità, spesso perfino all'obbligo di un giuramento. Nell'età moderna, per effetto di un'elaborazione approfondita del concetto e delle finalità dell'istituto nelle molteplici e varie legislazioni, il mediatore si presenta sempre più come colui il quale « mette in relazione due o tre parti per la conclusione di un affare, senza essere legato ad alcuna di esse da rapporti di collaborazione, di dipendenza o di rappresentanza w. 1 La causa o ragione giuridica della mediazione sta nello scambio tra un servizio (e cioè l'attività diretta a procurare a l l ' « intermediato » la conclusione dell'affare) e un compenso che viene attribuito al mediatore. Si può dunque affermare che la mediazione è un contratto, in forza del quale il mediatore promette all'intermediato di prestare opera per fargli concludere l'affare, e questi, a sua volta, promette al mediatore di corrispondergli un adeguato compenso, (( se l'affare è concluso per effetto del suo intervento » . 2 li'utilità del mediatore agli effetti della conclusione di un affare risulta evidente a chiunque consideri il numero e la varietà degli ostacoli, che si possono incontrare sul cammino che a tale conclusione conduce. Essi sono non soltanto di natura oggettiva (come quando mancasse il contraente desiderato), ma anche e più spesso di natura soggettiva (come quando il possibile contraente esiste bensì, ma deve essere ancora convinto dell'utilità dall'affare e incoraggiato a concluderlo) ; in tali casi l'assenza del mediatore significherebbe senz'altro mancata conclusione dell'affare, e le conseguenze di carattere economico e morale sarebbero facilmente immaginabili da chiunque sa che l'aumento del benessere indi- 1 2 Cfr. Cod. Clv. It. art. 1754. 1. e. art. 1755. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 516 viduale e sociale rimane molto spesso legato p r o p r i o alla conclusione di affari : di affari leciti, beninteso, e ottenuti con mezzi leciti. Chi dunque afferma che il mediatore deve essere annoverato tra gli elementi benefìci della umana convivenza, afferma il vero : il mediatore ha quindi diritto non solo alla stima, ma anche alla gratitudine degli onesti. 3. D a l l a responsabilità del mediatore e dalla importanza della sua funzione deriva la necessità di avere alcune capacità e virtù, senza le quali la mediazione potrebbe essere moralmente cattiva, oltre che socialmente nociva. V o i dovete essere, anzitutto, seriamente preparati mediante lo studio continuato, profondo ed organico, dei settori, nei quali esercitate la vostra professione. Dovete essere inoltre corretti nei confronti dell'intermediato ; e non solo nel senso generico richiesto da o g n i materia contrattuale, ma anche nel senso specifico, con riferimento all'interesse manifestato e al particolare scopo e c o n o m i c o perseguito per mezzo della conclusione dell'affare. Il mediatore deve essere anche diligente nel considerare tutti g l i aspetti dell'affare stesso, per evitare che abbia, talvolta, conseguenze dannose per l'intermediato; ciò accadrebbe, per esempio, allorquando il mediatore fosse a conoscenza che il compratore reperito offre bensì un prezzo vantaggioso, ma non dà sufficienti garanzie di solvibilità. La conclusione dell'affare, in tal caso, otterrebbe un effetto contrario a quello che l'intermediato desiderava. A l l a preparazione, correttezza e diligenza deve accompagnarsi nel mediatore l'assoluta lealtà nel « comunicare alle parti le circostanze a lui note, relative alla valutazione e alla sicurezza dell'affare che possono influire nella conclusione di esso » . 3 Una man- canza in questo senso potrebbe configurare per lui l'obbligo morale e giuridico del risarcimento dei danni, oltre che rivestire, in alcune particolari circostanze, perfino il carattere di illecito penale. Va da sè che il mediatore ha pure l'obbligo della conveniente riservatezza, sia pure in armonia con quanto si è più sopra accennato : questa deve esservi in o g n i m o d o , ogniqualvolta la necessità e la opportunità di essa risultino dalla natura dell'affare o dalla volontà dell'intermediato. 4. Ed ora, diletti figli, non vi dispiaccia che il Padre e Pastore delle anime vostre concluda con un pensiero atto a darvi occasione per una breve cristiana meditazione. 3 Cfr. Cod. Civ. It. art. 1759. Acta Pii Pp. XII 517 Pronunciando oggi spesso la parola « mediatore », il Nostro pensiero è corso naturalmente a Colui, che è il solo Mediatore perfetto tra D i o e gli uomini, l ' u o m o Cristo G e s ù . 4 Caduto l ' u o m o , per il peccato originale, si era verificata una frattura tra il Creatore divino e l'umana creatura ; ma nessuna delle tre Persone divine e a maggior ragione nessuna persona umana avrebbe potuto essere mediatrice tra D i o e gli uomini per ottenere che si riaccostassero e si riunissero. Anche il divin V e r b o , in quanto D i o , era (( maxime immortale, maxime beatum », e quindi « longe a mortalibus miseris » . parte qualsiasi individuo umano, in quanto tale, era s D'altra assolutamente incapace di stare « in mezzo », tra l'umanità e D i o , proprio per effetto della sua miseria e del suo peccato. (( E il V e r b o si fece carne ed abitò fra noi » mondo con sè, in Cristo » 7 6 e « D i o riconciliò il e l'umanità ebbe in D i o incarnato, in quanto 8 u o m o , il Mediatore, che trattò e concluse con D i o l'affare della nostra salvezza. Cristo, in quanto u o m o , « dista da D i o per la natura e dagli uomini per la dignità e di grazia e di gloria » . 9 D'altra parte — nota S. A g o s t i n o — Cristo ebbe comune c o n D i o la beatitudine, con gli uomini la mortalità ; potè dunque mettersi in mezzo a fare immortali i morti e beati i miseri. E g l i è quindi « buon Mediatore perchè riconcilia i nemici » : (( bonus medius, qui reconciliat inimicos » . 1 0 Il demonio, invece, si mette in mezzo, per conseguire che l ' u o m o non giunga all'immortalità beata e precipiti invece nella miseria eterna. Ê dunque come amicos ) ) . un mediatore cattivo : « medius malus, qui separat X 1 Vi è però un'altra mediazione di Cristo, che diviene ogni giorno più urgente. Gli uomini, infatti, sono sventuratamente divisi fra l o r o e spesso si odiano e si scontrano; solo Cristo può mettersi in mezzo a l o r o , « in medio eorum », e dire : « P a x vobis », la pace sia con v o i . 1 2 Se E g l i fosse in medio nostri, e tutti guardassero a lui e cercassero 4 s 8 7 8 9 10 11 1 2 1 Tim. 2, 5. Aug. De Civit. Dei, 1. 9, c. 15 - Migne PL, t. 41 col. 269. Io. 1, 14. Cfr. g Cor. 5, 19. Cfr. S. Th. 3 p. q. 26, a. 2. Cfr. 8. Th. 3 p. q. 26, a. 2 in c. Cfr. De Civit. Dei, 1. c. Cfr. Aug. De Civit. Dei, 1. c. Cfr. Io. 20, 26. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 518 in lui la verità, la via, la vita, vedremmo cessare come per incanto le liti e le risse « iurgia maligna et lites » . 1 3 V o i , diletti figli, state in mezzo agli uomini e cercate che sia reso possibile l'incontro, che sia reso possibile l ' a c c o r d o . Statevi come vi starebbe Gesù, il (( Mediatore » ; allora la vostra professione, — come tutte le altre, del resto —, potrà essere strumento di salvezza e di santificazione per voi e per gli altri. E anche il mondo degli affari, così complesso e così esposto a facili e gravi tentazioni, sarà un mondo che appartiene a Cristo, sarà un mondo veramente cristiano. II Iis qui interfuerunt Conventui XII a (( Societate Oto-Rhino-Largngologica Latina » Romae habito. * Il Nous est agréable, Messieurs, de recevoir aujourd'hui les membres e du X I I Congrès de la Société Latine d'Oto-rhino-laryngologie qui, pour la première fois depuis sa fondation, a choisi R o m e c o m m e siège de son assemblée biennale. Nous sommes très sensible au témoignage de votre déférent attachement et formons les meilleurs souhaits pour le succès de vos travaux. Nous n'ignorons pas l'importance de la Société Latine d'Oto-rhinolaryngologie, qui réunit les spécialistes les plus qualifiés, professeurs d'Université, médecins-chefs des hôpitaux, praticiens renommés, de toutes les nations latines d ' E u r o p e et d'Amérique. En cette rencontre, vous abordez un sujet de synthèse très complexe et peu exploré encore : « les troubles hormonaux et neuro-végétatifs en oto-rhino-loryngologie ». Bien que l'annonce de votre Congrès et la documentation, qui l'illustre, ne Nous soient parvenues que bien récemment, Nous ne pouvions manquer d ' y apporter tout l'intérêt qu'il mérite, et de vous faire part des réflexions qu'il Nous suggère. Quelle que soit la spécialité considérée, le progrès médical s'accomplit suivant deux directions fondamentales : la première pousse l'étude analytique de la structure et de la fonction d'un organe ou d'un appareil déterminé; la seconde examine les relations de celui-ci avec tous les autres, afin de préciser son rôle physiologique propre, de déterminer les causes lointaines de ses troubles et leur influence sur le reste de l'organisme. 13 Cfr. Liturg. Feria V in Cena Domini. * Die 29 Iunii mensis a. 1958. Acta Pii Pp. XII 519 Ces deux orientations, qui s'imposent à la recherche médicale en général, intéressent particulièrement les spécialistes. Elles conditionnent en effet le progrès réel de chacune des branches, qui se sont partagé le champ de la médecine moderne, afin de mieux servir les intérêts de l'individu et ceux de la science. Et quand il s'agit d'une spécialité c o m m e l'oto-rhino-laryngologie, qui s'occupe de structures hautement différenciées et de certains organes des sens supérieurs, essentiels pour l'équilibre psycho-physique de l'individu, c'est une nécessité absolue de ne point séparer les deux directions fondamentales de la recherche. En effet, quiconque s'intéresse à l'oto-rhino-laryngologie moderne, constate bien vite que l'effort incessant de collaboration avec les autres disciplines et l'étude des corrélations entre les organes furent et restent les facteurs essentiels, qui en déterminent les progrès. Les difficultés d'un tel travail, on les aperçoit sans peine, car si l'étude des organes séparés demande un esprit bien doué pour l'analyse, celle de leurs corrélations suppose un ensemble de connaissances médicales fort diverses et une intelligence bien au fait des problèmes généraux de la médecine. Le programme de votre Congrès, consacré aux « troubles hormonaux et neuro-végétatifs en oto-rhino-laryngologie )), touche en fait de nombreuses questions de la pathologie spéciale et s'efforce de les rattacher à leurs causes fondamentales, c'est-à-dire aux troubles du système endocrinien et du système neuro-végétatif, illustrant ainsi les remarques que Nous venons de faire. C'est la première fois que ce sujet est abordé d'une façon synthétique. D'ailleurs, même pour chaque secteur de l'oto-rhino-laryngologie considéré séparément, l'oreille, le nez.et la gorge, il n'existe guère de travaux consacrés spécialement aux troubles ayant leur origine dans les systèmes endocrinien et neuro-végétatif. En s'efforçant de remédier à cette lacune, votre présent Congrès se heurte d'abord à la difficulté de délimiter avec exactitude des sujets analogues et qui parfois se recouvrent partiellement. La limite qui sépare le système endocrinien du système neuro-végétatatif est elle-même incertaine, parce que ce n'est pas une frontière locale bien définie et que ces deux systèmes jouent l'un et l'autre un rôle fondamental dans tous les processus vitaux, le premier avec les hormones qui, par la voie sanguine, atteignent tous les organes et tissus, le second par ses ramifications présentes dans tout l'organisme. Il est malaisé par conséquent de distinguer le cas, où ils ont la responsabilité première des sym- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 520 ptômes observés, de ceux où ils restent au premier plan, mais sans être la cause principale du désordre en question. Il vaut la peine de passer rapidement en revue, afin d'en mieux souligner l'importance, quelques aspects de la pathologie oto-rhino-laryngologique, qui ont pour origine des troubles hormonaux et neuro-végétatifs. Nombreux sont les malaises de l'oreille, c'est-à-dire de l'appareil acoustique proprement dit et de l'appareil vestibulaire, qui provienent d'altérations primaires des systèmes neuro-végétatif et hormonal. En certains de ces cas, la fonction acoustique subit une diminution sensible, qui peut aller même jusqu'à la surdité complète, tandis que se manifestent parfois des troubles, comme les acouphènes, capables d'altérer profondément l'équilibre psychique du patient, et même de l'entraîner à des décisions désespérées. On pourrait dire, d'une manière générale, que les désordres acoustiques d'origine hormonale ou neurovégétative, sans être moins connus, suscitent certainement en oto-rhino-laryngologie courante moins d'intérêt que ceux de l'appareil vestibulaire, organe de l'équilibre. Ceux-ci en effets se manifestent d'une manière tellement dramatique, qu'ils s'imposent d'emblée à l'attention, même si les affections de la fonction auditive ne manquent pas. C'est le cas des syndromes dits de Menière, dont plusieurs ont une origine hormonale et neuro-végétative; ces mêmes facteurs entrent aussi en ligne de compte dans les syndromes similiaires d'ordre allergique et vasculaire, connus depuis plus longtemps, mais encore difficiles à interpréter dans la pratique clinique. L'extension du champ des connaissances acquises en ce domaine et le perfectionnement des techniques capables de secourir le p a t i e n t s'imposent c o m m e un devoir au médecin spécialiste, mais doivent aller de pair avec des sentiments de compréhension humaine et de profonde charité, qui l'aideront à deviner l'angoisse du malade, à participer à sa souffrance et à la soulager. A côté des cas extrêmes, dont les plus graves sont, d'une part, la surdité imprévue, et, de l'autre, les malaises graves d'un état vertigineux persistant, combien d'autres, grâce à Dieu moins spectaculaires, mais accompagnés d'inconvénients sociaux sérieux, se résolvent par des difficultés fonctionnelles et l'invalidité partielle ! Le médecin dispose aujourd'hui de moyens d'action plus efficaces que jadis ; il peut intervenir avec succès en certains cas naguère encore désespérés. Quand les soins médicaux n'obtiennent pas le resultat attendu, la chirurgie moderne et la thérapie physique viennent à la rescousse et, Acta Pii Pp. XII 521 sans autoriser la « restitutio in integrum », permettent toutefois d'atténuer ou de faire disparaître les désordres fondamentaux. Il importe donc davantage de déterminer exactement l'étiologie de chaque cas pour n'employer qu'à bon escient le riche arsenal thérapeutique mis actuellement à votre disposition par la science. Dans les autres secteurs de l'oto-rhino-laryngologie, les manifestations cliniques peuvent ne pas être aussi mouvementées que celles dont Nous venons de parler à p r o p o s de l'ouïe ; mais elles révèlent cependant des troubles fonctionnels et cénesthésiques graves. Au niveau des fosses nasales, par exemple, les troubles fonctionnels et neuro-végétatifs se présenteront sous diverses formes, qui vont de la rhinite vasomotrice aux syndromes sphénopalatins, des algies réflexes et des céphalalgies d'origine endocrinienne ou neuro-végétative aux epistaxis et aux rhinites atrophiques. Ce domaine, vous le savez, est très vaste et continue à s'agrandir à mesure que la science progresse. La fosse nasale remplit en réalité des fonctions bien supérieures à celles de simple conducteur du flux d'air. Au point de vue de la fonction respiratoire, elle se comporte plutôt c o m m e un sphincter, un organe de régulation du flux respiratoire, selon les exigences de l'organisme individuel. On peut la considérer aussi c o m m e antichambre du sens de l'odorat, dont l'importance n'est guère moindre pour l'homme que pour les animaux. La sensibilité du trijumeau et celle de l'odorat constituent une source de renseignements non négligeables pour la vie de relation ; l'odorat pour sa part, à cause de son étroite association avec le goût, compte parmi les éléments principaux de l'auto-régulation végétative et conditionne d'une certaine manière l'utilisation de la nourriture. Ces fonctions ne sont donc pas secondaires et justifient l'intérêt qui s'attache aux maladies de ce secteur. Des considérations similaires se présentent au sujet des troubles endocriniens et neuro-végétatifs du p h a r y n x ; certains d'entre eux au stade ultime de la pharyngite hypertrophique ou atrophique, constituent des infirmités assez lourdes ; de même pour les fosses nasales, certaines rhinites atrophiques, capables de mener à l'exclusion de la vie sociale et d'atteindre ainsi gravement l'équilibre psycho-physique du sujet. Le larynx, dans son double rôle de voie respiratoire et de générateur de la v o i x , peut être frappé assez souvent lui aussi. Ce sont en général des troubles guérissables, mais susceptibles pourtant, c o m m e certains oedèmes aigus de type neurovégétatif et hormonal, de provoquer des situations dramatiques du point de vue respiratoire. 34 - ACTA, vol. XXV, n. 11 — 2 1 - 8 - 1 9 5 8 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 522 Les relations entre les glandes endocrines, le système neuro-végétatif et l'appareil bronchial sont très étroites; elles se révèlent d'habitude en cas d'ashme bronchial, entretenu très fréquemment par des déséquilibres hormonaux et des troubles de l'appareil neuro-végétatif. Les mêmes causes se retrouvent dans la P a t h o g e n e s e des manifestations dites allergiques, dont le nom seul Nous dispensera de donner des définitions plus précises. Notons encore que ces manifestations et ces troubles sont tels, qu'il constituent par leur fréquente répétition une cause d'invalidité, et provoquent chez le patient un complexe d'infériorité, qui le pousse souvent à s'écarter de la société. Ces brèves indications suffisent à souligner l'importance non seulement doctrinale, mais pratique du sujet de vos discussions. Elles mettent en évidence le fait que, dans le domaine oto-rhino-laryngologique, des altérations minimes en soi peuvent provoquer, dans ces structures délicates, des effets capables de compromettre, avec la fonction ellemême, l'équilibre psycho-physique du malade. Nous avons souligné, au début de cette A l l o c u t i o n , la nécessité de poursuivre la recherche scientifique médicale sur deux plans distincts et complémentaires, celui de l'analyse et celui des corrélations entre les organes. Mais cette recherche elle-même appelle un idéal professionnel, une conception de l'homme et du monde, qui couronne des efforts aussi ardus et leur confère une valeur permanente. V o t r e activité, déjà si bienfaisante en elle-même, prend alors un sens n o u v e a u ; elle reflète non seulement la haute compétence patiemment acquise par un labeur acharné, mais aussi la volonté profonde de servir des fins spirituelles incomparablement plus nobles encore. V o u s vous rappelez la réponse que le Divin Maître fit aux disciples de Jean-Baptiste, qui lui demandaient de sa part : (( Es-tu-celui qui doit venir, ou devons-nous en attendre un autre? » — « Allez rapporter à Jean, répondit Jésus, ce que vous avez vu et entendu : les aveugles voient, les boîteux marchent, les lépreux sont guéris, les sourds entendent, les morts ressuscitent, bonne nouvelle est annoncée aux pauvres ) ) . la x Les miracles du Seigneur étaient d o n c des signes de son origine divine et de sa mission ; ils n'en étaient pas moins, pour les malades qui en bénéficiaient, d'immenses faveurs. Nous osons croire qu'en ces heures privilégiées, où vous réfléchissez au but ultime qui oriente vos efforts, vous évoquez parfois le passage du Christ parmi les souffrances humai- 1 Luc. 7, 20. 22. Acta PU Pp. XII 52$ nés. Que de cris angoissés, d'appels insistants montaient jusqu'à lui et le suppliaient d'accorder la santé, de rendre l'usage d'un membre paralysé, d'un organe déficient ! Comme les gestes du Christ délivraient c e s affligés, que les vôtres sachent aussi alléger la peine des hommes et surtout, qu'ils prolongent la volonté du Divin Rédempteur de préparer ainsi, les cœurs à l'avènement du Boyaume de Dieu et les disposent à l'humilité et à la gratitude. Puissiez-vous également guérir les infirmités spirituelles, en remédiant à celles du corps, et goûter la joie d'une v i e comblée des seuls biens qui ne passeront pas. Nous vous renouvelons, Messieurs, l'assurance de Notre estime p o u r la contribution, que vous apportez au progrès de l'oto-rhino-laryngologie, et pour le dévouement que vous déployez auprès de vos malades. Que le Seigneur daigne vous en récompenser et vous combler de ses bienfaits l Nous l'en prions avec instance, en même temps que Nous vous en accordons comme gage pour vous-mêmes, pour vos familles et pour tous ceux qui sont l'objet de votre sollicitude, Notre Bénédiction Apostolique. III Mulieribus Unionis Italicae ab Actione Catholica, ob quinquagesimum impletum annum ab eadem Unione condita Romae coadunatis. * I medesimi sentimenti di conforto e di speranza, che inondarono il magnanimo cuore del Nostro Predecessore S. P i o X, allorché approvò la nascente vostra Associazione, voi rinnovate oggi nell'animo Nostro, dilette figlie della Unione Donne di Azione Cattolica Italiana, convenute intorno a Noi per celebrare fruttuosamente la fausta ricorrenza cinquantenaria dalla fondazione della vostra provvida compagine. Se non che 1& splendida realtà di così numerose ed egregie opere attuate d a l l ' U D A C I in mezzo secolo di vita, le folte ed operose falangi che questa accoglie sotto i suoi vessilli, la provata fedeltà al programma di fondazione, ma molto più allo spirito di dedizione alla Chiesa ed al suo Capo, che animòi suoi antesignani, aggiungono a quei sentimenti profondità e vivezza,, quali soltanto gli ottimi risultati già conseguiti sono in grado di suscitare. Unitevi pertanto all'inno di ringraziamento che N o i di tutto cuore innalziamo all'Onnipotente, per avere E g l i ispirato ed incrementato c o s ì abbondante messe di santità e di apostolato, quanta il ricordo dei trascorsi cinquanta anni luminosamente manifesta; e, nello stesso t e m p o , * Habita die 2 Iulii mensis a. 1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 524 sappiate trarre dalle attuazioni, dalle prove, dalle lotte del passato, insegnamenti e stimoli per il futuro. Affine di meglio aiutarvi in c i ò , come voi stesse bramate, daremo qualche rapido sguardo al trascorso cinquantennio della vostra Unione, non tanto per rivivere i felici momenti della sua benemerita storia, quanto per additarvi quali siano gl'immediati problemi e le più urgenti necessità che vi riguardano al presente, acciocché dedichiate ad essi la vostra attenzione e lo zelo della vostra operosità. Paragonando — come si suole in ricorrenze simili — lo sviluppo della vostra associazione a quello di un organismo vivente, il pensiero va spontaneo alle sue origini, come alla culla, per rianimare quell'aura di speranze, che suole sempre aleggiare intorno ad ogni novella vita. Particolarmente voi, madri, sapete quanto sia dolce il ritorno con la mente alla culla dei figli, allorché, contemplandoli ormai grandi, ammirate con sguardi teneri e quasi furtivi la vigoria della l o r o giovinezza e maturità, il dinamismo dello spirito, specialmente se applicato ad opere coronate da favorevole successo. Divenuti ormai validi in seno alla società, vi compiacete di raffigurarveli ancora teneri bambini, soffermandovi a scrutare nei lontani e sempre vivi ricordi della l o r o infanzia, se mai i l o r o primi vagiti e gesti avessero lasciato prevedere in qualche m o d o fin d'allora la presente realtà. Ora, se v o i volgete lo sguardo alla culla della vostra Unione, riscontrerete nelle prime voci, nei propositi, negli atti e nelle persone, che accompagnarono la sua fondazione, altrettanti presagi della futura vitalità, le genuine e sane radici, donde essa trasse la linfa, in virtù della quale crebbe in importanza e fecondità. Sovrasta, innanzi tutto, sopra i ricordi delle origini, l'eccelso spirito di S. P i o X, da voi additato nei vostri scritti c o m e (( Fondatore » della Unione, assecondato dalla eletta anima della prima Presidente, Maria Cristina dei Principi Giustiniani Bandini, donna di forte tempra cristiana, prudentemente ardita ed aperta ai problemi del suo tempo. Sotto l'imperversare della burrasca laicista, che mirava, non senza qualche successo, a segregare la Chiesa dalla vita pubblica, e ad irrigidire l'azione dei cattolici c o l vento gelido del silenzio e dello scherno, la vostra fondatrice avvertì suonata l'ora di D i o , che chiamava il vostro ceto a schierarsi con le forze sane e cristiane della nazione, ed innalzò, quasi c o m e vessillo, l'incitamento del Principe degli A p o s t o l i : « Resistite fortes in 1 fide X). Il motto, destinato a restare operante anche in futuro, interpre1 .1 Petr. 5, 9. Acta Pii Pp. XII 525 tava, con aderenza ai tempi e qnasi come squillo di santa riscossa, l'altro positivo e universale, prescelto da S. P i o X, quale programma del suo pontificato : « Instaurare omnia in Christo : accentrare tutte le cose in Cristo, le cose del cielo e quelle della terra » . 2 Così, in un clima arro- ventato di lotte, con arditi propositi, in dedizione umile ed obbediente alla Chiesa, sbocciò il novello virgulto della Unione delle D o n n e cattoliche. Riecheggiano ancora o g g i c o n efficacia nei vostri cuori le prime esortazioni rivolte dal santo Pontefice, ben degne di essere ripetute nella odierna circostanza : (( Unite voi potrete meglio conseguire quei mezzi, che sono necessari per compiere i vostri doveri nella famiglia e nel consorzio civile » ; e le altre di chi fu posto a guida dei primi passi della Unione : « Uscite in c a m p o , uscite a combattere le sante battaglie del Signore, a propagare con la parola e con l'esempio il regno di Gesù Cristo, a profondere i tesori della cristiana carità in mezzo alle famiglie e nella società » ; ma con particolare soddisfazione voi custodite tra i ricordi più cari di quel tempo la testimonianza di fiducia espressa da S. P i o X quasi con accento di vaticinio : (( Le D o n n e Cattoliche in Italia faranno grandi cose : ...saranno l o r o a rendere cristiana l'Italia ». Rendere cristiana l'Italia ; diffondere il R e g n o di Cristo ; adempiere la missione sociale propria della donna, in m o d o che questa appaia angelo di amore fra gli umani dolori; rendere pratiche, efficaci e rispondenti alle necessità dei tempi le opere, alle quali la donna si dedica nel campo della religione, della carità e dell'azione s o c i a l e ; fare, in una parola, cose grandi a vantaggio della Chiesa e della Patria : tali i fausti presagi e le alte mire della nascente Unione delle D o n n e di A z i o n e Cattolica, che si ricavano dai suoi primi documenti. N o n mancò chi, avvezzo a visioni troppo ristrette degli uomini e delle cose, stimasse simile ideale una pia illusione o un'avventura sconsigliata e sconsigliabile; ma la splendida testimonianza, che è ora in grado di dare il trascorso cinquantennio, non solo depone in favore di quanti vollero l'inserimento della donna cristiana nelle opere esterne dell'apostolato, ma inoltre insegna in che m o d o nascono e si sviluppano le opere di D i o , vale a dire, con l'umiltà, il silenzio, la preghiera e la perseveranza da parte dell'uomo, e, da parte di D i o , con la sua assistenza efficace e risolutiva che vince ogni debolezza e contrasto. La vostra Unione ha rivissuto, nelle proporzioni sue proprie, la parabola del p i c c o l o seme, pressoché in tutte le sue vicende indicate dal 3 divino Maestro. Ma gli aspetti che meglio rendono la somiglianza della * Eph. .1, 10. Cfr. Matth. 13, 3 e segg.; Lue. 13, 19; Io. 12, 24. s Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 526 vostra Unione al seme evangelico sono la sua « bontà » ed il suo rapido e sicuro sviluppo. L'Unione fu sin dal principio un « buon seme » per la interezza degli scopi : la formazione e la pratica cristiana delle associate ; l'apostolato in mezzo al proprio c e t o ; l'azione a vantaggio del •civile consorzio. Nella perfezione geometrica di questo triangolo di vita •cristiana, consigliabile ad ogni laico che vive nel m o n d o , l'Unione ha svolto la sua intensa e multiforme attività, adeguandosi con pronta intelligenza alle necessità proprie dei tempi e delle regioni e costantemente ampliando le dimensioni del campo di lavoro ed il proprio influsso sulla nazione. Se non temessimo di ridurre la vostra splendida storia ad un mero elenco di opere, dovremmo soffermarci a lungo a ricordarle singolarmente ; tuttavia non possiamo fare a meno di menzionarne alcune, come, per esempio, nel campo della formazione religiosa, i corsi sistematici di cultura che si svolgono annualmente nelle singole sezioni, i convegni straordinari di spiritualità, (( i turni perenni di devozione a Maria », i c i r c o l i di studio delle Encicliche pontifìcie appena pubblicate, la Scuola Superiore di Apostolato, i « Convegni » intitolati alla eletta anima della Y e n . Maria Cristina di Savoia, i Ritiri spirituali di uno o più giorni, le particolari devozioni della Unione e i solenni atti di culto. Meno appariscenti, forse, queste imprese sono state e saranno sempre il segreto del buon successo di ogni esteriore attività nel campo di D i o . Cospicua è ugualmente la fioritura delle innumerevoli opere apostoliche, da voi spesso contrassegnate con titoli significativi e felici, quali : l'Apostolato della culla, VArmadio del povero, Mater parvulorum, VAraldo del Papa prescelto nelle Gfare catechistiche. Il lavoro apostolico, che durante i primi anni si proponeva massimamente di reprimere l'allora dilagante •empietà, fronteggiando, come meglio si poteva, gli assalti del nemico contro la educazione cristiana della gioventù, il carattere sacro della famiglia, l'assiduo compimento dei doveri di culto, il rispetto al Vicario •di Cristo, ha assunto man mano valori positivi, quasi di santa controffensiva c o l recare il messaggio cristiano oltre gli spalti dell'avversario. Il trascorso cinquantennio mostra altresì un confortante « crescendo » delle attività civiche e sociali, conformemente all'accresciuto vigore delle altre forze cattoliche. Se si paragonano i timidi e contrastati passi compiuti dall'Unione agli esordi nel campo dell'assistenza alle classi operaie e del servizio sociale, con le stabili e bene ordinate attuazioni del presente, non si può non ringraziare ancora una volta il Signore per aver Acta Pii Pp. XII 527 4 suscitato « in tempore necessitatis » tanta provvida opera. Si noti anche come così ampi risultati sono stati conseguiti con una fatica silenziosa e tenace in settori che talvolta sembravano distanti, se non addirittura estranei, ai problemi strettamente sociali ; in essi però si preparavano le novelle generazioni a far fronte alle istanze di giustizia, che si venivano maturando, e soprattutto si educavano alla sensibilità verso il bene c o mune. Da quelle schiere di avanguardia, che nei primi decenni non altro potevano fare — e generosamente fecero — che protestare contro i fautori del divorzio, assistere le vedove di guerra, procurare alle famiglie le notizie dei soldati dispersi, ricordare all'opinione pubblica il diritto della donna al voto, sono derivate le schiere di esperte e sicure guide del ceto femminile, che al presente si cimentano con onore nei differenti settori della vita sociale. D o v e la somiglianza della Unione al seme evangelico si manifesta più chiaramente, anche con date e cifre, è nel suo rapido sviluppo in grande compagine, veramente simile all'albero dalla folta chioma, ove gli uc5 celli del cielo trovano rifugio e r i p o s o . Le centinaia di comitati e le molte migliaia di associate, pressoché in ogni parrocchia italiana, di cui parlano le vostre cronache fin dal primo decennio, sono, già per se stesse, eloquenti testimonianze della sanità dell'organismo e della ordinata disciplina. È sempre vero che nel campo associativo le alte cifre possono indurre in errore di valutazione circa l'effettiva forza, la quale deriva dalla qualità più che dalla quantità; tuttavia da quel che si è detto ed insieme dalle cifre presentate ai vostri Congressi è lecito arguire a favore di una vasta fecondità della vostra Unione nel settore dell'apostolato. Più persuasivi, senza dubbio, sono i germogli sbocciati dalle sue radici e divenuti robuste piante autonome : in primo l u o g o , la valida Gioventù Femminile di Azione Cattolica, VAssociazione Fanciulli, e, in parte come innesto, in parte come gemma, il ramo femminile della Federazione Universitaria. Recentemente, nell'immediato dopoguerra, quando la vostra Patria si accinse a riordinare le istituzioni pubbliche e private, la Unione Donne di Azione Cattolica apparve, in molti casi, il vivaio meglio provvisto e a tutta prova sano per alimentare con le sue socie i non pochi movimenti di rinascita religiosa e sociale, che sopraggiunte necessità esigevano anche nel campo femminile. Il fornire buoni soggetti alle associazioni che si propongono scopi specifici, purché non porti, 4 5 Ps. 31, 6. Cfr. Matth. 13, 32. 528 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale come voi dite, al « dissanguamento » dell'Unione, non solo torna a lode della vostra compagine, ma può considerarsi altresì uno degli scopi principali di essa. Le presenti necessità e i problemi del m o n d o femminile, così differenti per natura ed oggetto, richiedono talvolta gruppi a parte, accuratamente preparati ed assidui in un'azione specifica. L'Unione stessa, del resto, ha compreso tale esigenza, dimostrandolo c o l determinare più nettamente i suoi scopi e con l'intessere rapporti di collaborazione coi detti movimenti, in uno sforzo unito verso la comune meta, che fu già, per l'addietro, tutta e solo vostra : avviare il ceto femminile della Nazione ad attuare l'ideale cristiano in ogni importante settore della vita. A b b i a m o appreso, pertanto, c o n vivo compiacimento che all'interno della Unione vi siete avviate verso il reclutamento per categoria, distinguendo tra ceti urbani e rurali, le cui diverse necessità impongono metodi appropriati di penetrazione e di coltivazione; che, per mezzo di buone intese, fuori o all'interno dell'Azione Cattolica propriamente detta, o direttamente o con attività specifiche, curate più diligentemente categorie ben determinate, quali, i genitori, le insegnanti, le infermiere, le vigilatrici dell'infanzia, le giovani viventi fuori della propria famiglia, le mondine, gli emigranti, e simili classi ; che, tra tutte le attività esterne, preferite quelle rivolte alla difesa della religione dagli assalti dell'ateismo e delle sette acattoliche, alla formazione di madri veramente cristiane, alla vigilanza sulla moralità della moda, degli spettacoli, dei mezzi d'informazione, della villeggiatura, al buon andamento della scuola e dell'opera educativa nelle f a m i g l i e ; che, sul terreno civico-sociale, vi occupate con encomiabile solerzia della tutela dei diritti e dell'osservanza dei doveri della donna, della sua preparazione professionale, compiendo nello stesso tempo opera di alto civismo e di cristiana carità. Come già abbiamo accennato al principio del Nostro dire, la storia e le presenti attuazioni della vostra Unione debbono mirare a illuminarvi e spronarvi nel futuro, che fin d'ora auguriamo anche più fecondo. In che modo potrete eguagliare e superare il passato? Tenete innanzi tutto come saldo principio che l'Unione D o n n e di A z i o n e Cattolica è ancora necessaria alla Chiesa e alla Patria, e che essa gode tuttora la fiducia del V i c a r i o di Cristo. I motivi, che indussero S. P i o X ad approvarla e a molto sperare in essa, non solo sussistono anche oggi, ma si manifestano sempre più fondati ed urgenti. Taluni settori, imprese, metodi di apostolato non potrebbero essere affidati ad altri che al cuore particolarmente sensibile e sempre materno della donna. Se occorresse mutare direzioni, opere e sistemi, per adeguare l'azione ai tempi, nessun mutamento Acta Pii Pp. XII 529 perfettivo può arrecarsi al già accennato « triangolo di vita cristiana », in cui sono circoscritte le supreme finalità dell'Unione, e cioè, la formazione e pratica cristiana delle associate, l'apostolato esterno, l'azione civico-sociale. Ma non si insisterà mai abbastanza sul primo e principale dei tre scopi. Si potrebbe forse tollerare che il conseguimento degli altri due venisse impedito da circostanze avverse, particolarmente se si considerano le condizioni personali delle singole socie, e che gli scopi propostisi dall'Unione restassero, per cause esterne, inadempiuti; ma non si potrebbe soffrire un naufragio nella formazione e pratica cristiana delle associate. In queste sta l'intima e insostituibile forza di ogni organismo religioso ; queste le sorgenti, donde scaturiscono la carità e lo zelo, che temprano gli animi nella coesione e nella disciplina, e li rendono illuminati, generosi ed i m p a v i d i ; questa la forza interiore, che atterrisce gli avversari, i quali invano la invidiano e si sforzano di emularla, creando miti dalle umane passioni. La vostra Unione, come pure le altre Associazioni cattoliche di apostolato, non temano altri avversari più che l'aridità spirituale dei propri membri. Da tutto ciò si conclude quanto sia grande la responsabilità dell'Assistente ecclesiastico, il cui ministero, esercitato con esemplare spirito sacerdotale e con vita intemerata, consiste principalmente nel guidare e nello spronare le anime alla santificazione. Gli Statuti dell'Unione con molta saggezza gli attribuiscono una notevole autorità, non solo perchè egli ha da garantire il titolo di (( cattolica » alla vostra « azione », soprattutto mediante la piena conformità ed obbedienza agl'insegnamenti e alle intenzioni di questa Sede A p o s t o l i c a , ma anche perchè egli deve comunicarle il fuoco santifìcatore dello Spirito divino. È stato, del resto, più volte notato da voi stesse : in quelle parrocchie, ove una vostra Associazione può contare sopra un Assistente ecclesiastico, esimio nell'adempimento dei suoi sacrosanti doveri sacerdotali e solerte nell'applicare le norme degli Statuti dell'Unione, il fervore ed il ritmo della vita cristiana e delle opere apostoliche sono più intensi, il grado dell'istruzione religiosa più alto, ben distribuita l'assistenza caritativa, più pronta la difesa dei principi cristiani, più sane le famiglie, più fedele alla Chiesa il p o p o l o . È vostro dovere quindi di pregare il Padrone della messe, affinchè vi destini tali guide, e, avutele, di lasciarvi da esse condurre. Eguagliare e superare il passato ! E c c o l'impegno che proponiamo all'Unione D o n n e di Azione Cattolica, sulla soglia del secondo cinquantennio. Superarlo per rettitudine d'intenzioni, per molteplicità di opere, per copia di risultati. Forse vi atterrisce il pensiero di tale superamento? 530 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale È vero ; la vostra cristiana umiltà vi ricorda l'umana debolezza ed indica in chi vi ha preceduto nel santo agone dell'apostolato altezze straordinarie di doti e di virtù ; forse le presenti condizioni del m o n d o e della umana società appariscono più ardue che nel passato; forse vi sentite quasi smarrite nell'oceano di nuove necessità da fronteggiare ; forse vi scoraggia l'imponente apparato delle forze del male. Tutto ciò non è una valida ragione per togliere la mano dall'aratro ed interrompere il solco, poiché c o n voi è D i o . Strumenti di Lui voi siete, da Lui invitate a gettare il buon seme nel mondo; per la sua gloria voi spendete le vostre fatiche. Guardate a Colei, che vi appartiene in m o d o particolare come Madre e Regina, Maria Santissima, e ripetete il suo atto di fède e di umiltà : « E c c e 6 ancilla Domini, fìat mihi secundum verbum t u u m , come già dissero le prime associate della u n i o n e . L'intensità della vostra fiducia in D i o sia tale da meritare la lode già rivolta dal divino Maestro alla Cananea : (( O donna, grande è la tua fede », seguita dalla promessa : « ti sia fatto come desideri » . 7 Iddio offre la sua potenza alle creature, che confidano umilmente in Lui. Non temete dunque di progettare nuove opere, di estendere il vostro raggio di azione, di contrastare i passi del nemico apparentemente più forte di voi, di « volere » qualsiasi impresa che ridondi a gloria divina, ad incremento della Chiesa, a salute delle anime vostre ed altrui. Affinchè questo Nostro voto si adempia, invochiamo i celesti favori su voi qui presenti e sulle schiere delle associate, sparse nella penisola, ed impartiamo a tutte di gran cuore la Nostra paterna Apostolica Benedizione. IV Puellis Sodalitatis Italicae ad Actione Catholica, quae Romam convenerant, quadragesimo vertente anno ab eadem condita Sodalitate. * Quattro mesi or sono, dilette figlie, questa stessa piazza era gremita di gioventù gioiosa e fremente, e N o i Ci sentimmo spinti a confidare ad essa la Nostra speranza che un avvenire migliore si stesse preparando per la Chiesa e, attraverso la Chiesa, per il m o n d o intero. « Lue. 1, 38. 7 Matth. 15, 28. * Habita die 13 Iulii mensis a. 195S. Acta PU Pp. XII 531 N o n fu per un subitaneo entusiasmo, che certo poteva sembrare facile dinanzi a quello spettacolo superbo ; e nemmeno per il desiderio di animare quei giovani all'azione e alla pacifica lotta per l'avvento del regno di Cristo ; ma piuttosto il bisogno di esprimere il Nostro profondo convincimento Ci fece evocare davanti alla folla immensa di quei giovani la primavera, che viene dopo un inverno crudo e precede un'estate feconda e carica di frutti. Questa Nostra attesa si rafforza oggi, osservando la letizia dei vostri volti, pensando al profumo delle vostre anime, contemplando lo splendore della vita divina, che è in voi e che traspare da tutto il vostro essere : ed ecco, ai Nostri occhi di Padre sembra che questa piazza si trasformi, come per incanto, in una stupenda aiuola fiorita. V o i , dilette figlie, siete certamente nel fiore dell'età, nel fiore della vita ; voi siete dunque il fiore della Chiesa, il fiore dell'umanità, il fiore del m o n d o . F i o r i sempre meravigliosi nella loro quasi incalcolabile varietà. 1. Chi non conosce la varietà dei fiori? Essa deriva dai luoghi in cui prosperano, dai tempi in cui germogliano, dalle coltivazioni di cui abbisognano, dalla differenza di c o l o r i e di profumi, dalla diversità dello scopo cui sono destinati. P r i m o dono della primavera sono le primule : piccole stelle, colme di nettari odorosi, spesso al livello della erbetta o ripiegate con il loro peso su di un fragile stelo. Vi sono fiori che sbocciano isolati al termine di uno stelo o che si riuniscono in grappoli c o n forma e densità diversa ; fiori che sbocciano dal basso in alto sopra un gambo unico, o che si aprono a termine di steli con ramificazioni e lunghezze combinate, dando l'impressione di essere un solo grande fiore. Vi sono fiori di montagna, esposti ai rigori del freddo, a scrosci di acqua diluviale, alle sferze potentissime dei v e n t i ; fiori di c a m p o , che nascono e crescono quasi disordinatamente e senza particolare cura; che possono essere colti o lasciati appassire o essere calpestati ; fiori di giardino, che già negli ultimi giorni dell'inverno è tutto un'attesa, e poi si trasforma quasi all'improvviso in un tappeto variopinto. F i o r i , per i quali si prepara la terra, si procurano gli alimenti appropriati, si scelgono i tipi. E vi sono i fiori di serra, che è come un accessorio del giardino, atto alla coltivazione di piante, che ad aria aperta non germoglierebbero o fiorirebbero assai lentamente ; fiori di serra, dove tutto è condizionato, la luce, il calore, l ' u m i d i t à ; che nascono e si sviluppano e si moltiplicano, senza che quasi vengano rag- 532 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale giunti dall'influsso dell'atmosfera esteriore, ma che, tuttavia, devono aver aria, quando la temperatura lo permetta, allo scopo di evitare che marciscano o crescano deboli. 2. Stavamo parlando dei fiori, dilette figlie, e il pensiero correva insistentemente a v o i . Forse che alcune di voi non sono esposte, c o m e i fiori di montagna, all'assalto dei venti e all'urto delle tempeste? E che sono allora i motteggi, di cui talvolta siete fatte oggetto, le insinuazioni, con cui si tenta di rendere meno splendente il vostro fascino spirituale ; che cosa sono i vilipendi, con cui si cerca di scoraggiarvi, gl'inviti al male, coi quali si vogliono tendere lacci alle vostre anime, per stringerle poi con le catene della c o l p a ? Altre sono nella condizione dei fiori campestri, perchè non vi è nelle l o r o case chi le assista convenientemente : piccoli fiori selvatici, che l'Associazione ha scoperti ed accolti ; così tante di v o i , che sarebbero rimaste prive di assistenza e non si sarebbero sviluppate o avrebbero visto piegato il l o r o stelo e sparsi i petali delle l o r o corolle, abbelliscono ora e adornano anch'esse il m o n d o , nel quale vivono. P e r ò gran parte di voi può dirsi che sia nata e cresciuta in giardini ben coltivati ; l'Associazione ha potuto quasi prendervi in braccio, quando eravate Piccolissime ; vi ha sostenute, quando eravate Beniamine ; vi ha guidate, quasi tenendovi per mano, quando eravate A s p i r a n t i ; Giovanissime, facevate c o n trepidazione i primi passi sul cammino della vita spirituale e dell'azione apostolica. Oggi, Effettive, essa vi conforta, vi illumina e vi dirige nei primi urti con la vita, nelle prime battaglie della vostra talvolta tormentata giovinezza. Quelle tra voi, che vivono come in serra — intendiamo parlare delle alunne interne di Istituti religiosi —, trovano certamente nell'Associazione di Azione Cattolica — c o m e , del resto, in altre simili, che la Chiesa benedice e raccomanda — un mezzo adatto per profittare sempre più delle cure particolarmente intense, che vi vengono prodigate. 3. Ma, parlando della varietà dei fiori, N o i accennavamo alla diversità dello s c o p o , al quale essi sono destinati. E qui vorremmo che la vostra meditazione si fermasse su due tipi di fiori, che, in un m o d o o in un altro, dovrebbero comprendere tutte v o i : vi sono, infatti, fiori che tali rimangono sempre e sono destinati ad esser colti senza aver dato l u o g o al germoglio di nuove vite ; e fiori che prima abbelliscono la pianta e p o i , caduti i petali, cedono il posto ai frutti. a) A l c u n e di voi — non tutte v o i , e nemmeno la maggior parte di Acta PU Pp. XII 533 voi — saranno chiamate da D i o alla consacrazione verginale. F a r e m m o certamente torto alla vostra generosità e al vostro tradizionale entusias m o , se temessimo di parlarvi con chiarezza, come si conviene a un Padre, che confida le sue ansie alle proprie figliuole e sa che sono tutte pronte, tutte ardite, incondizionatamente dedite a Cristo e alla Chiesa. Guardate, dilette figlie, il m o n d o . Sembra indifferente ai valori dello spirito, spesso anche ostile a quanto gli ricorda D i o , le sue esigenze e i suoi desideri; eppure invoca la presenza delle vergini cristiane, dovunque vi è una debolezza da sostenere, un conforto da dare, una lagrima da asciugare. Gli orfani vogliono una m a d r e ; i malati cercano chi li assista con disinteresse ed amore ; i vecchi cadenti implorano un sostegno filiale ; genitori e tutori domandano scuole ed Istituti diretti da religiose; i luoghi di missione invocano che vengano loro inviate schiere di donne consacrate a D i o . Il Papa sa che le richieste giungono numerose ogni giorno ; che mentre tante giovani in molti settori della vita rimangono 1 oziose e mormorano tristemente : « nemo nos conduxit » i nessuno ci ha assunte al lavoro, qui sarebbe proprio il caso di ripetere quasi c o n ango2 scia : « messis quidem multa » : la messe è molta, ma sono pochi c o l o r o che vanno a raccoglierla. Se dunque il Signore veramente vi chiamasse, rispondete generosamente (( sì ». Oh lo sappiamo, dilette figlie ; dovreste rinunciare al padre, alla madre, allo sposo umano, ai figli ; rinunciare a c i ò che possedete e quasi persino a voi stesse. Ma non abbiate timore : in questa rinuncia è una gioia profonda, indicibile, fin sulla t e r r a ; e poi in cielo vi attende una speciale aureola di gloria, perchè sarete tra c o l o r o che « seguono l ' A g n e l l o dovunque vada » : « sequuntur A g n u m quocumque ierit » . 3 b) Vi sono altre tra voi — e sono la grande maggioranza — che Iddio ha chiamate o chiamerà presto ad essere fiori, che non rimarranno tali, perchè dovranno fruttificare un giorno, se a D i o piacerà, in un f o c o lare santo. N o i abbiamo dovuto in varie occasioni riprovare l'errore di c o l o r o , i quali affermano che la vergine cristiana è qualche cosa di mutilato, di incompleto : qualche cosa, che non consegue la perfezione del p r o p r i o essere. La verginità, al contrario, è come un vivere angelico, è uno stato 4 p e r la sua eccellenza superiore a quello matrimoniale. Ma questa superio1 Matth. 20, 7. Matth. 9, 37. * Apoc. 14, 4. 2 * Cfr. Encycl. Sacra Virginitas, 25 Mart. 1954 - Acta Ap. Sedis, a. 46,1954, pag. 161-191. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 534 rita, d'altra parte, nulla toglie alla bellezza e grandezza della vita coniugale. Siate dunque consapevoli, dilette figlie, e fin da ora, della grandezza della sposa cristiana, della madre cristiana. Se una tale coscienza sarà in v o i tempestiva e chiara, voi sarete indotte a nulla omettere per prepararvi degnamente alla missione sublime che vi attende. Un dì — N o i ve 10 auguriamo paternamente — vi prostrerete ai piedi dell'altare e vi sarà vicino un giovane risoluto a vivere con v o i la sua vita. Quel giorno sarete legati da un v i n c o l o , di cui è autore I d d i o , la cui materia è nobilissima, il cui consenso è s a c r o ; un contratto che Gesù volle elevare alla dignità di sacramento, ponendolo così nel novero delle cose, che sono ed appaiono le conseguenze più suggestive e più salutifere dell'Incarnazione. Essendosi, invero, D i o fatto u o m o , la natura umana divenne strumento reale di vita per il V e r b o divino, per la seconda Persona della S S m a Trinità. Le opere umane di Cristo furono così opere di D i o ed ebbero conseguentemente valore divino. Poiché l'Incarnazione è il mistero, per il quale un c o r p o e un'anima umana formarono con la natura divina del V e r b o una sola persona, così che l ' A p o s t o l o Giovanni potè scrivere : « il V e r b o si è fatto carne » . 5 Effetto della grazia, che è conferita « secondo la misura con la quale 6 11 V e r b o incarnato volle donarla » , è che gli uomini, c o n la l o r o anima, la l o r o intelligenza, volontà ed azione, ed anche c o l l o r o c o r p o , sono fatti realmente partecipi della divina natura, e divengono figli di D i o . In tal guisa anche le nozze cristiane acquistano una speciale dignità, e in virtù del Sacramento del matrimonio una istituzione umana — la comunità familiare — si trasforma in strumento di azione divina, sicché essa è direttamente santificata e la vostra stessa unione coniugale riceve una particolarissima impronta di D i o . Ma se il vostro stato sarà un giorno così grande ; se voi siete chiamate ad essere un giorno cooperatrici di D i o nella trasmissione della vita, è necessario che nasca in voi e si fortifichi sempre più la volontà risoluta di essere sante : di essere tali come spose, nella stessa unione coniugale e nello stesso esercizio del vostro amore. A c c a n t o alla candida schiera, che Ci auguriamo cresca ogni giorno più, delle vergini, vi sarà in tal guisa la moltitudine delle spose sante. Le quali non si contenteranno di chiedere a D i o la semplice benedizione del l o r o amore e della loro unione, " Io. 1, 14. • Cfr. Eph. 4, 7. Acta Pii Pp. XII 535 ma imploreranno da Lui che deponga un germe misterioso nelle l o r o anime, fatte quasi un'anima sola,•-col l o r o sposo : un germe che fiorirà e fruttificherà in santificazione l o r o e dei loro figli. Dilette giovani di Azione Cattolica ! In questa primavera della Chiesa, voi dovete fiorire : « florete flores ». Ogni tentativo di farvi appassire, di farvi perdere il profumo che forma il vostro incanto, deve trovarvi indomite e pronte ad ogni cimento. Fiorite, dilette figlie, e moltiplicatevi. Moltiplicatevi come si moltiplicano i fiori, quelli custoditi gelosamente nelle serre, quelli coltivati nei giardini, quelli sparsi nei campi, quelli che ondeggiano sulle cime delle montagne. Fiorite, moltiplicatevi : ma procurate di acquistare ogni giorno più la coscienza che altri fiori adornano altre aiuole nell'unico stupendo giardino, che è la Chiesa. A tutti i fiori, a tutte le aiuole, guardate, dilette figlie, con profonda simpatia e con inalterato fraterno spirito di collaborazione. A questo fiorire della carità fra v o i , e di voi con tutte le altre, sarà subordinato lo stesso fiorire delle vostre anime. Vi è una D o n n a — voi lo sapete —, sulla quale D i o volle posare il suo sguardo con tenerezza infinita, avendola destinata ad essere sua Madre. Il suo onnipotente amore Le conservò intatta l'aureola verginale, e insieme Le diede la corona di sposa e la dignità di madre. Guardate ad essa, come a un vostro modello insuperato e insuperabile : guardate a Maria, giglio delle convalli, che fruttificò, nondimeno, per opera dello Spirito Santo e diede al mondo Gesù. Se guarderete a Lei, se imiterete Lei, rimarrà intatta la vostra freschezza, inalterato il vostro profumo, immutabile il vostro incanto. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 536 ACTA SS. CONGREGATIONUM SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII MONITUM Supremae huic Sacrae Congregationi compertum est in translatione quadam in vulgarem sermonem Novi Ordinis Maioris Hebdomadae omissa esse verba <( Mysterium Fidei » in forma consecrationis Calicis. Insuper relatum est quosdam Sacerdotes eadem verba in ipsa Missa celebranda omittere. Quare haec Suprema Congregatio monet nefas esse in rem tam sanctam immutationes inducere et editiones librorum liturgicorum mutilare vel interpolare (cfr. can. 1399, 10°). Curent igitur Episcopi, ad mentem Commonitionis S. Officii diei x i v Februarii MCMLVIII, ut praescripta sacrorum canonum de cultu divino stricte serventur atque sedulo advigilent ne quis audeat immutationem vel minimam in materiam et formam Sacramentorum inducere. D a t u m R o m a , ex Aedibus S. Officii, die x x i v Iulii mensis anno MCMLVIII. Arcturus De J o r i o , Notarius SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS i S . P A U L I I N B R A S I L I A - S ORO C A B A N A E - C A M P I N E N SIS - SANTOSENSIS - T A U B A T E N S I S - PIRACICABENS I S - S. C A R O L I IN B R A S I L I A - R I O P R E T E N S I S - J A B O TICABALENSIS - RIVI NIGRI DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM Maiori animarum bono consulentes Emus P . D . Carolus Carmelus S . R . E . Cardinalis de Vasconcellos Motta, Archiepiscopus S. Pauli in Brasilia, E x c m i P P . D D . Ioseph Carolus d e A g u i r r e , Episcopus Soro- Sacra Congregatio Consistorialis 537 eabanus, Paulus Tarsensis Campos, Episcopus Campinensis, Idilius Ioseph Soares, Episcopus Santosensis, Franciscus Borgia de Amaral, Episcopus Taubatensis, Ernestus de Paula, Episcopus Piracicabensis, Rudericus Serra, Episcopus S. Caroli in Brasilia, Libanius Lafayette, Episcopus Riopretensis, Ioseph Varani, Episcopus titularis Altavensis, Coadiutor c u m iure successionis et Administrator Apostolicus « sede plena » Jaboticabalensis, Aloisius de A m a r a l Mousinho, Episcopus B i v i Nigri, unanimi consensu ab Apostolica Sede expostulaverant ut suarum •circumscriptionum fines aliquantulum immutarentur et ita aptius disponerentur. Sacra Congregatio Consistorialis, attento favorabili voto E x c m i P. D. A r m a n d i Lombardi, Archiepiscopi tit. Caesariensis Philippi et in Foederatis Brasiliae Civitatibus Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationes aeternae animarum saluti cessuras, vigore specialium facultatum sibi a S S m o D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P P . X I I tributarum, oblatis precibus benigne annuere dignata est. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto : 1. ab archidioecesi S. Pauli in Brasilia separat : a) partem territorii municipii Sorocaba, quae est in eadem archidioecesi S. Pauli in Brasilia, illamque perpetuo adnectit dioecesi Soroeabanae, ita ut integrum territorium praedicti municipii Sorocaba, prouti nunc lege civili circumscribitur, ad dioecesim Sorocabensem pertineat ; b) integrum territorium civilis districtus et paroeciae Louveira, ad municipium Vinhedo pertinens, illudque dioecesi Campinensi tribuit, ita ut universum territorium praefati municipii Vinhedo, et ipsum prout in praesens per legem civilem terminatur, ad dioecesim Campinensem spectet ; 2. a dioecesi Santosensi distrahit integrum territorium municipiorum Ubatuba et Caraguatatuba, illudque perpetuo dioecesi Taubatensi ad«ignat ; 3. a dioecesi Campinensi separat integrum territorium, prouti nunc lege civili terminatur, municipiorum Rio Claro, Santa Gertrudes et Cordeirópolis, illudque perpetuo adnectit dioecesi Piracicabensi ; 4. a dioecesi S. Caroli in Brasilia separat : a) integrum territorium municipiorum, prout in praesens per legem 35 - ACTA, vol. XXV, n. 11 — 2 1 - 8 - 1 9 5 8 . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 538 civilem circumscribitur, Analdndia et Corumdatai, et dioecesi Piracicabensi adtribuit ; d) territorium paroeciae 8. Matthaei, ad municipium Guarida pertinens, quod adsignat dioecesi Iaboticabalensi ; 5. a dioecesi R i v i Nigri distrahit integrum territorium municipii Bars* ' rinha, territorium civilis districtus Pradópolis et l o c u m vulgato nomine dictum Martinho Prado, ad municipium Guarida pertinentia, eaque dioecesi Iaboticabalensi perpetuo adnectit, ita ut praedictorum municipiorum Barrinha et Guarida integra territoria, prout hodie per legem civilem terminantur, ad dioecesim Iaboticabalensem pertineant ; 6. a dioecesi Riopretensi separat : a) integrum territorium municipii Fernando Prestes, prout nunc lege civili circumscribitur, illudque tribuit dioecesi Iaboticabalensi ; d) loca vulgo appellata Candido Rodrigues et Viia Negra, ad municipium Taquaritinga pertinentia, eaque perpetuo adnectit dioecesi S. Caroli in Brasilia : deinceps ergo integrum territorium praedicti municipii Taquaritinga, prouti in praesens per legem civilem terminatur, intra fines dioecesis S. Caroli in Brasilia exstabit ; 7. denique haec Sacra Congregatio, omni dubitationis ratione, si qua exoriatur, sublata, declarat : a) integrum territorium municipii Franco da Rocha, prout in praesens per legem civilem terminatur, pertinet ad dioecesim Brigantiensem in Brasilia; d) dioecesis S. Andreae in Brasilia constituitur integris territoriis, et ipsa prouti hodie civili lege circumscribuntur, municipiorum Santo André, Säo Bernardo do Campo, Sao Gaetano do Sul, Maua, et Rideiräo Pires. Sacra Congregatio Consistorialis, sic immutatis praedictarum archidioecesis et dioecesium finibus, mandat ut documenta et singula acta quae praefata territoria respiciunt a Curia a qua ad Curiam dioeceseos cui illa noviter sunt aggregata, tradantur ; ad clerum vero quod attinet, decernit ut simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, eo ipso sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio beneficium aut officium ecclesiasticum legitime detinent; ceteri autem clerici Ecclesiae illi incardinati maneant in cuius territorio legitimum habent domicilium. Ad haec omnia exsecutioni mandanda eadem S. Congregatio memo- Sacra Congregatio Consistorialis Ö39 ratum E x c m n m P. D. Arman d um Lombardi deputare dignata est, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem S. Congregationem, quam primum, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus edit praesens Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 14 Februarii 1958. MARCELLUS Card. MIMMI, a Secretis L . & S. Iosephus Ferretto, Adsessor II M E C H L I N I E N S I - GANDAVENSIS DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Eminentissimus ac Reverendissimus P. D. Ioseph Ernestus S . R . E . Cardinalis van R o e y , Archiepiscopus Mechliniensis, et Excellentissimus P. D. Carolus Iustinus Calewaert, Episcopus Gandavensis, maiori concrediti gregis spirituali c o m m o d o studentes, ab Apostolica Sede enixe postulaverunt ut paroecia Sanctae Annae, quae ad sinistram fluminis Scaldis ripam sese extendit atque ad fines civitatis Antuerpiae pertinet, archidioecesi Mechliniensi adnecteretur. S. Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto E x c . P . D . Ephrem Forni, Archiepiscopi titularis Darnitani et in Belgio Nuntii Apostolici, perpendens huiusmodi immutationem animarum bono profutur am, oblatas preces benigne excipiendas censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, vigore specialium facultatum sibi a S S m o D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P P . X I I tributarum, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae fuissent, memoratam paroeciam S. Annae a dioecesi Gandavensi separat et archidioecesi Mechliniensi — mutatis hac ratione dioecesium finibus — perpetuo adscribit una cum eius clericis, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 540 ecclesiis, oratoriis, domibus, piis fundationibus et quibuslibet aliis ecclesiasticis bonis. Mandat insuper eadem S. Congregatio ut documenta et acta memoratam paroeciam S. Annae eiusque clericos, fideles, et bona temporalia respicientia, a Curia Gandavensi ad Curiam Mecbliniensem, c u m primum fas erit, transmittantur. A d haec autem perficienda memoratum E x c . P . D . Ephrem F o r n i deputat, necessarias et opportunas ei tribuens facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem S. Congregationem, c u m primum fas erit, remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Datum R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 24 mensis Februarii anno 1958. MARCELLUS Card. MIMMI, a Secretis L. © S. Iosephus Ferretto, Adsessor III CAMPANIENSIS IN BRASILIA-GIJAXUPENSIS DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM A d satius consulendum spirituali bono f i d e l i u m , E x c m i P P . D D . Innocentius Engelke, Episcopus Campaniensis in Brasilia, et Ignatius Ioannes D a l Monte, Episcopus Guaxupensis, ab Apostolica Sede expostulaverunt ut territorium districtus civilis et paroeciae vulgo Barranco Alto, ad municipium Alfenas pertinens, a dioecesi Campaniensi distraheretur et dioecesi Guaxupensi adnecteretur, ita quidem ut ecclesiastici dioecesium fines cum civilibus praedicti municipii Alfenas limitibus ad flumen Bio Sapucai deinde conveniant. Haec Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto E x c m i P . D . A r m a n d i Lombardi, Archiepiscopi titularis Caesariensis Philippi et in Foederatis Brasiliae Civitatibus Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationem animarum saluti cessuram, vigore specialium ¡Sacra Congregatio Consistorialis 541 facultatum sibi a S S m o D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P P . X I I tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto distrahit a dioecesi Campaniensi in Brasilia integrum territorium praefati civilis districtus et paroeciae Barranco Alto et dioecesi Guaxupensi perpetuo attribuit cum suis domibus, bonis ecclesiasticis quibuslibet piisque fundationibus, mutatis hac ratione sive dioecesis Campaniensis in Brasilia sive dioecesis Guaxupensis limitibus. Statuit insuper Sacra Congregatio ut sacerdotes in memorata paroecia Barranco Alto beneficium aut officium ecclesiasticum legitime detinentes et clerici legitimum domicilium habentes, statim ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, dioecesi Guaxupensi censeantur incardinati. Omnia acta et singula documenta praefatum territorium respicientia a tabulario Curiae Campaniensis in Brasilia ad tabularium Curiae Guaxupensis, quam primum, transmittantur. Ad haec omnia perficienda eadem S. Congregatio Consistorialis memoratum E x c m u m P. D. A r m a n d u m Lombardi deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates, etiam subdelegandi ad effectum de q u o agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad S. Congregationem Consistorialem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 3 Martii 1958. MARCELLUS Card. MIMMI, a Secretis L . © S. Iosephus Ferretto, Adsessor Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 542 S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE i PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus Dominus Noster Pius, Divina Providentia P a p a X I I , singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die 7 Maii 1958. — Cathedrali archiepiscopali metropolitanae Ecclesiae Karachiensi praefecit Iosephum Mariam Antonium da Conceiçao Cordeiro, e clero saeculari eiusdem archidioecesis. — Cathedrali episcopali Ecclesiae Hyderabadensi in Pakistan, nuper erectae, Iacobum Cornelium van Miltenburg, hactenus Archiepiscopum Karachiensem, servato titulo Archiepiscopi ad personam. — Cathedrali episcopali Ecclesiae Tangaënsi, nuper erectae, Revmum P. Eugenium Arthurs, e Societate de Maryknoll p r o missionibus exteris, hactenus Praefectum Apostolicum praefecturae apostolicae eiusdem nominis. — Titulari episcopali Ecclesiae Mastaurensi in Asia R. P. Nicolaum Kinsch, e Congregatione Sacerdotum a Sacro Corde Iesu, quem constituit Vicarium Apostolicum vicariatus apostolici Stanley politam. die llf Iunii. — Cathedrali episcopali Ecclesiae Willemstadensi, nuper erectae, E x c . P. D. Ioannem Mariam Michaelem Holterman, Ordinis Fratrum Praedicatorum, hactenus Episcopum titularem Vagadensem et Vicarium Apostolicum vicariatus apostolici Curacensis. — Cathedrali episcopali Ecclesiae Paramariboënsi, nuper erectae, E x c . P. D. Stephanum Kuijpers, e Congregatione Sanctissimi Redemptoris, hactenus Episcopum Termessensem et V i c a r i u m Apostolicum vicariatus apostolici Guyanae Hollandicae. II NOMINATIO Decreto, ut infra dato, Sacra Congregatio de Propaganda Fide ad suum beneplacitum renuntiavit : die 15 Aprilis 1958. — R. P. Ioannem Giordani, e Congregatione Filiorum Sacri Cordis Iesu, Praefectum Apostolicum nuper erectae praefecturae apostolicae Paciensis in California Inferiori. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 543 III LIKUNIENSIS (LILONGWENSIS) DECRETUM MUTATIONIS NOMINIS VICARIATUS APOSTOLICI Cum in regione vulgo Nyasaland nuncupata ac Britannico Protector a t s , ut aiunt, subiecta, Vicariatus Apostolici Likuniensis, Patribus e Societate Missionariorum Africae concrediti, sedes in urbem principem « Lilongwe » his postremis temporibus translata sit, Sacra haec Congregatio de Propaganda Fide de appellatione eiusdem Vicariatus immutanda egit. Re igitur mature perpensa atque attenta huius Sacrae Congregationis consuetudine appellandi scilicet missiones a sua cuiusque Ordinarii residentia, memoratum Vicariatum Apostolicum Likuniensem a nomine Lilongwe urbis, ubi Vicarius Apostolicus habitualiter Lilongwensem atque deinceps vocandum censuit commoratur, praesens ad rem Decretum confici iussit. Datum R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 20 mensis Iunii a. D. 1958. P. Card. FUMASONI BIONDI, Praefectus L . © S. f P. Sigismondi, A r c h i e p . tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale SACRA CONGREGATIO RITUUM R O M A N A SEU V I C T O R I E N , SEU CONCHEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI DOMINICI A SSMO SACRAMENTO, SACERDOTIS PROFESSI ORDINIS SSMAE TRINITATIS. SUPER DUBIO An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. A n i m u m commovent nostrum verba regis Ezecbiae conquerentis sibi immatura morte in dimidia aetate esse moriendum, veluti residuo annorum suorum privato (cfr. Is. 38, 10). Pius namque ille princeps, prophetarum monita secutus, eversis idolorum altaribus et Dei templo expiato, summi Numinis cultum sollicite iam instauraverat ; cumque per longum vitae tempus preces in domo D o m i n i fundere laudibusque Altissimum extollere vehementer cuperet, ecce, nondum senex, insperato lethali morbo corripitur, atque vitam sibi abrumpi lacrimis fletibusque lamentatur. H a e c menti facile obversantur cum Servi Dei D o m i n i c i a Ssmo Sacramento vitae cursum ob oculos nobis ponimus. Equidem assiduus hic divinae Trinitatis cultor, priusquam ad sacerdotii dignitatem eveheretur, diuturna, indefessa ac sollerti cura se totum disposuit, quo aptius digniusque sacro ministerio fungeretur. A t , sacerdotio initiatus, divini amoris ignem, quo intus aestuabat, circumquaque diffundere vix inceperat, cum, ecce, praematura mors eum e vivis sustulit. Quam magna affulserat spes virum Dei, gloriae summae Triadis animarumque zelo flagrantem, grandia praestantiaque opera patraturum ! Deus vero satius duxit illius vitam in aetatis flore succisam tamquam sacrificium suavis odoris excipere et odorari. Oppidum vulgo Dima, dioecesis tunc Victoriensis nunc Flaviobrigensis in Hispania, fertile viridarium iuvenum ad sacra capessenda munia vel religiosam vitam amplectendam divinitus vocatorum, natalia D o m i n i c o dedisse congaudet. H i c , die 11 Maii anno 1901 ortus, postridie baptizatus, primus fuit ex undecim filiis, quos parentes Simon Iturrate et Martha Zubero, ruriculae integra fide optimisque moribus praestantes, in Dei tim o r e enutriverunt. Domesticis exemplis adlectus et religionis fideique Sacra Congregatio Rituum 545 christianae rudimentis, opera praesertim piissimae genitricis, imbutus, iam ab n n g u i c u l i s amorem erga Christum eiusque S S . Matrem veraciter ostendit, et singularis docilitatis, modestiae, animi candoris caritatisque indubia specimina praebuit. More tunc temporis vigente adstrictus divina dape anno circiter 1911 primo fuit refectus ; ad Confirmationis vero sacramentum die 26 Augusti anno 1913 fuit admissus. Supernam vocem ad statum religiosum invitantem in dies intimius clariusque auscultans, die 30 Septembris anno 1914 Ordinis Ssmae Trinitatis collegium pro postulantibus, in o p p i d o Algorta constitutum, ingressus est, ibique humilitate, disciplinae observantia, spiritus fervore et scientiae acquirendae non parum profecit, tunc praesertim c u m , transacto morbi causa aliquo tempore in d o m o paterna, iterum in postulatus domum reversus est. Ad habitum praedicti Ordinis induendum admissus, tirocinium, retento nomine sibi in baptismate imposito, die 11 Decembris 1917 in l o c o La Bien-Aparecida inchoavit. Novitiatu durante adeo inordinatos naturae appetitus compescuit, carnem maceravit, virtutes coluit, ut aliis in exemplum proponeretur. Eadem in d o m o die 14 Decembris 1918 Dei Famulus vota simplicia nuncupavit. R o m a m deinde mense Octobri anno 1919 missus, studia philosophica et theologica summa c u m laude in Gregoriana Universitate absolvit, intereaque die 23 Octobris anno 1922 professionem solemnem emisit. Cum in Urbe studiis operam daret spiritus fervorem oratione, piis exercitationibus, carnis castigatione et regulari observantia iugiter aluit, et prudentiam, caritatem morumque gravitatem in munere zelatoris, ut dicunt, studentium, quo per quadriennium functus est, egregie ostendit. Sui victor sereno dulcique vultu constanter apparebat, ac semper promptus aderat sodalibus ope vel adiutorio indigentibus. Die 9 Augusti anno 1925 sacerdotali dignitate, insignitus, cum summae Triadis gloriam animarumque salutem promovendi desiderio ferverei, in gravem pulmonum morbum incidit, qui humanis remediis superari minime potuit. Mortis iamiam adventantis conscius, D e i Servus iteratis precibus ad D e u m iugiter adspirabat, donec postremis Ecclesiae sacramentis rite munitus in conventu Bellomontano in Hispania, die 7 Aprilis anno 1927, aetatis suae sexto supra vicesimum, placidissime animam efflavit. Sanctitatis fama, qua D o m i n i c u s vivens fruebatur, clarior post mortem effecta est; nec signa caelestia hanc opinionem obfirmantia defuerunt. Unde moderatoribus et sodalibus Ordinis Ssmae Trinitatis aliisque etiam auctoritate pollentibus bene visum est causam beatificationis et Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 546 canonizationis eiusdem Servi Dei sedulo promovere. H i n c ordinarii processus sunt instructi, primo in Curia Victoriensi a die 22 Septembris 1928 ad diem 7 Aprilis 1931, deinde in Curia Conchensi a die 21 Septembris usque ad diem 21 Octobris 1931, postremo E o m a e per litteras rogatoriales a die 3 Augusti 1932 ad diem 15 Ianuarii 1935. His praehabitis, litterae postulatoriae R o m a n o Pontifici fuerunt porrectae a quampluribus S. R. E. Cardinalibus, Archiepiscopis, Episcopis, supremis Ordinum et Congregationum Moderatoribus et Moderatricibus, aliisque viris in dignitate constitutis, necnon a coetibus religiosis et civilibus, introductionis causam a Christi V i c a r i o emagitantibus. Servatis itaque omnibus de iure servandis, S. R i t u u m Congregatio, scriptis perpensis eidem Servo Dei tributis, die 18 Novembris anno 1936 ad ulteriora procedi posse decrevit. Unde, instante R e v m o P. Theodoro a S. Familia, Ordinis Ssmae Trinitatis Postulatore Generali, Emus ac Revmus Dominus Benedictus Cardinalis Aloisi Masella, Episcopus Praenestinus et causae Ponens, in ordinariis S. Rituum Congregationis comitiis die 14 Ianuarii anni huius 1958 in Vaticanis aedibus celebratis, dubium discutiendum proposuit, videlicet : An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Adstantes autem E m i ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, relatione Cardinalis Ponentis auscultata auditisque suffragiis Officialium Praelatorum, praesertim R . P . D . Sylvii R o m a n i , Fidei Promotoris Generalis, omnibus mature perpensis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur, si Sanctissimo placuerit. De praemissis deinceps facta ab infrascripto Cardinali relatione Ssmo D. N. P i o Papae X I I , Sanctitas Sua sententiam eiusdem S. Rituum Congregationis ratam habuit, et commissionem introductionis causae Servi Dei D o m i n i c i a Ssmo Sacramento Sua manu dignata est signare. D a t u m R o m a , die 29 Maii 1958. C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. © S . f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , a Secretis Sacra Paenitentiaria Apostolica .547 ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM DE INDULGENTIIS) ORATIO A SUMMO PONTIFICE PIO XII, OCCASIONE NATIONALIS EUCHARISTICI CONVENTUS IN URBE CATANENSI PERAGENDI, EXARATA ET INDULGENTIIS DITATA. O Pane degli angeli, disceso dal cielo, che ti sei degnato di farti alimento delle anime nostre, affinchè non vengano meno durante il cammino, accogli il tributo di amore, di venerazione e di pubblica adorazione, che la nazione italiana, da te tanto privilegiata, vuole porgerti in questo Congresso Eucaristico Nazionale, per il quale ti chiediamo protezione ed aiuto. Fa che giunga fino agli ultimi lembi di questa terra italica il f u o c o , c h e venisti a portare nel mondo, affinchè tutti i suoi figli conoscano la grandezza e la profondità del tuo amore, si accendano così della più intima gratitudine per il tuo preziosissimo dono e ardano del desiderio di riceverti frequentemente per congiungersi a te in quella unione ineffabile, che è preludio e pegno del possesso indistruttibile, che sarà la l o r o eterna felicità. Oh sì, tu anelito e centro di tutte le anime ! Attirale a te e nutriscile con la tua carne e il tuo sangue, perchè rimangano salde nella lotta spirituale di ogni giorno e non smarriscano il retto cammino fra tanti inganni ed insidie. Così la gioventù crescerà sana e pura, la famiglia resisterà ferma e unita, e tutte le classi sociali si sentiranno un c o r p o solo, chiamato ad un comune destino, che hanno da conseguire anche in questa terra con fraterna collaborazione. Luce chiarissima, splendore del sole eterno, illumina tutti i figli di questa amatissima Italia, affinchè dinanzi al materialismo invadente c o m p r e n d a n o la necessità dell'ordine spirituale e dell'ai di là, unico schiarimento sodisfacente di tutti i dolori di questa vita. F o r z a invincibile e onnipotente venuta dal cielo, dona loro altresì la capacità di sopportare serenamente i colpi della incomprensione e della ostilità di un m o n d o , che non si contenta d'ignorarti, ma vuole combatterti ostina- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 548 tamente. A r d o r e divino, che tutto eleva, fonde e purifica, non permettere che un giorno divenga sterile quella che fu sempre terra feconda di santi, e fa che invece viva in essa ognora la operosa carità, sanando le impurità e le scorie, che vorrebbero offuscare con la l o r o presenza questo fiorito giardino. E poiché tu sei Padre e Fratello, Protettore ed Amico¿ degnati infine di volgere uno sguardo di particolare benevolenza a quelli fra noi c h e ancora si affannano, perchè non manchi loro il pane quotidiano. Concedilo l o r o abbondante, e a noi rimetti i nostri debiti, come noi li rimettiamo ai nostri debitori ; e non c'indurre in tentazione, ma liberaci d a l male. Così sia ! Die 24 Iunii 1958 Ssmus Dominus Noster Pius Divina Providentia Pp. XII benigne tribuere dignatus est partialem trium annorum Indulgentiam a christifidelibus saltem corde contrito acquirendam, si, perdurante Nationali Eucharistico Conventu, proximo anno 1959 in urbe archiepiscopali Catanensi peragendo, supra relatam orationem devote recitaverint. Con- trariis quibuslibet minime obstantibus. N. Card. CANALI, Paenitentiarius Maior L . % S. S. Luzio, Regens TRIBUNAL VICARIATUS URBIS Citatio edictalis ROMANA NULLITATIS MATRIMONII (PAOLOZZI-CAROSIO) Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i Aloisii Carosio, in causa de qua supra conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis Vicariatus Urbis ( R o m a , V i a della Pigna, 13 a) die 21 Octobris 1958, Tribunal Vicariatus Urbis 549 hora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendum. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti D o m i n i Oarosio Aloisii curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * B. Prévôt, Iudex Instr. Ex Cancellaria Tribunalis Vicariatus Urbis, die 17 Iulii 1958. V, Erazzano, Cancellarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr Louis Carosio, défen deur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Roma, Via della Pigna, 13 a) le 21 Octobre 1958, a 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la cause devant le Tribunal. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr Louis Carosio, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 550 ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AD REDIGENDUM CODICEM JURIS CANONICI ORIENTALIS INTERPRETATIO AUTHENTICA CAN. 215, § 2 E LITTERIS APOSTOLICIS MOTU PROPRIO DATIS « CLERI SANCTITATI )) (il MENSE IUNIO ANNO MDCCCCLVII). RESPONSUM AD PROPOSITUM DUBIUM D. A n , vi can. 215 § 2 (( Licet charactere episcopali careant (Legati), praecedunt tamen omnibus Hierarchis, qui non sint Cardinalitia dignitate insigniti », iidem Legati praecedant Patriarchis. R. Negative, cum nomine Hierarchae non veniat Patriarcha, ad normam Litterarum Apostolicarum « Postquam Apostolicis Litteris » diei 9 Februarii anni 1952, can. 306 §§ 2, 4. Sanctissimus Dominus Noster Pius Divina Providentia P p . X I I dignatus est specialem normam ab hac Pontificia Commissione propositam, inserendam in can. 215 § 2, approbare atque ut eadem norma in exsecutionem illico deducatur iubere. N o r m a autem haec est : « Licet charactere episcopali careant, praecedunt tamen omnibus Hierarchis qui non sint cardinalitia dignitate insigniti, aut patriarchali, dummodo Patriarcha in proprio territorio degat et caeremoniis vel officiis proprii ritus praesit ; sed hoc quoque in casu, Legati Patriarchis praecedunt si explicitum mandatum cum praecedentia p r o particularibus actibus iis a S u m m o Pontifice commissum fuerit » . D a t u m R o m a , die 23, m. Iunio, anno 1958. De speciali mandato Sanctissimi GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN, Praeses L. © S. A. Coussa, a Secretis Diarium Romanae Curiae 551 DIARIUM ROMANAE CURIAE S. CONGREGAZIONE « DE PROPAGANDA FIDE» NOMINA La Sacra Congregazione « de Propaganda Fide » con suo Decreto lia nominato : 25 febbraio 1958. — L Illmo e Revmo Monsig. Maurizio Lacroix, Prelato Domestico di Sua Santità, Vicario generale di Lione, Direttore nazionale delle Pontificie Opere della Propagazione della Fede e di San Pietro Apostolo, in Francia. ? SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 13 maggio 1958, nel Palazzo delle Congregazioni a S. Callisto, alla presenza dell'Emo Signor Cardinale Clemente Micara, Vescovo di Velletri, Ponente o Relatore della Causa della Serva di Dio Maria Enrica Dominici, dell'Istituto delle Suore di S. Anna della Provvidenza, si è tenuta la Congregazione antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della predetta Serva di Dio. Martedì, 20 maggio 1958, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la ISllf B), est creatae naturae artifex, qui hominum universitati eorumque praeclarissimis inventis verum affert splendorem, eaque in Patris honorem aeterno vertit consilio. Merito igitur Apostolicae Sedis aedes, in Bruxellensi Expositione vasto molimine aedificata, felici appellatione « Civitas Dei » nuncupatur, quae, inter ceteras omnium gentium ibi exstantes structuras, severa attollitur aeterni Numinis nuntia, Eiusque hospita domus. Quodsi ceterae nationes, populorum suorum documenta ibi exponentes, peculiares indicunt dies, ut decora patriae debito illustrent splendore, expedit ac decet omnino, ut haec eadem Romana Sedes christifi- 562 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale delibus ex omnibus regionibus advenientibus ne desit; utque sollemnia sacra, illic peragenda, catholicam notam natura sua plene absoluteque exprimant atque significent. Quae celebritates, ut Nobis relatum est, in pervigilio ac festo die B. Mariae Virginis in caelum receptae splendidiore magnificentia in templo « Civitatis D e i » agentur. Te igitur, Dilecte F i l i Noster, qui R o m a n a purpura refulgens vetustae moderaris Genuensi Sedi, p r o hisce sollemnibus Legatum Nostrum, ut iam nuntiavimus, deligimus et constituimus, ut, quasi Nostram gerens personam, sacris praesideas caerimoniis. Quo autem huiusmodi celebratio uberiorem fructuum c o p i a m christiano p o p u l o pariat, Tibi ultro potestatem tribuimus ut post sacrum pontificali ritu peractum, astantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, ac plenam indulgentiam iisdem proponas, ad Ecclesiae normas lucrandam. Caelestium interea d o n o r u m auspicem et singularis Nostrae caritatis pignus A p o s t o l i c a m Benedictionem Tibi, Dilecte F i l i Noster, tuisque legationis sociis impertimur. D a t u m R o m a , apud Sanctum Petrum, die x x i v mensis Iulii, anno MCMLVIII, Pontificatus Nostri vicesimo. PIUS PP. XII NUNTII RADIOPHONICI I MONIALIBUS UNIVERSIS CLAUSURA ADSTRICTIS DATUS. * Cédant volontiers à vos instances, Nous sommes heureux, chères filles, d'adresser aujourd'hui la parole à toutes les Moniales du monde catholique et de leur parler du sujet qui leur tient le plus à cœur : leur vocation à la vie contemplative. Tant de fois, peut-être, vous avez envié le bonheur des pèlerins, qui se pressaient dans l'ample vaisseau de la Basilique Saint-Pierre ou dans les salles du Vatican, pour N o u s manifester leur fierté d'appartenir à l'Eglise catholique romaine et leur joie d'accueillir la parole de son Chef. Maintenant, Nous évoquons vos trois mille deux cents monastères, dis* I. Die 19 Julii mensis a. 1958. II. Die 25 Julii mensis a. 1958. III. Die 2 Augusti mensis a. 1958. Acta, Pii Pp. XII 563 perses dans le monde entier et, dans chacun d'eux, vos groupes recueillis, audience invisible et silencieuse, mais toute vibrante de la charité qui vous unit. Comment ne seriez-vous pas présentes à Notre pensée et à Notre coeur, vous qui constituez dans l'Eglise une part choisie et appelée à participer plus étroitement au mystère de la R é d e m p t i o n ? C'est d o n c avec toute Notre affection paternelle, que Nous voudrions vous entretenir de votre vie religieuse, identique pour toutes dans ses éléments essentiels, mais prenant, dans les différents Ordres, des aspects variés suivant l'inspiration des fondateurs et les circonstances historiques que leur oeuvre a traversées. La vie contemplative canonique est un chemin vers Dieu, une montée souvent austère et rude, mais où le labeur quotidien, appuyé sur les promesses divines, s'illumine déjà de la possession, obscure encore mais certaine, de Celui vers qui vous tendez de toutes vos forces, D i e u . P o u r mieux répondre à votre vocation, vous attendez de N o u s les paroles qui vous aideront à la comprendre davantage, à l'aimer d'un amour plus pur et plus généreux, à la réaliser plus parfaitement dans le détail de vos activités. Cette montée vers Dieu n'est pas le simple mouvement de la création inanimée, ni le seul élan des êtres doués de raison, qui le reconnaissent pour leur Créateur et l'adorent c o m m e l ' E t r e infini, qui transcende sans mesure tout ce qui existe de grand, de vrai, de beau et de b o n . 1 C'est plus que l'ascension de la vie chrétienne ordinaire, ou même que la tendance à la perfection en général ; c'est un idéal de vie fixé par les lois de l'Eglise, et qui s'appelle pour cela vie contemplative canonique. Cependant, loin de ne réaliser qu'un type rigidement déterminé, elle revêt des formes variées suivant le caractère et les traits propres aux diverses familles contemplatives, telles, parmi les Ordres féminins, les Carmélites, les Clarisses, les Cisterciennes, les Chartreuses, les Bénédictines, les D o minicaines, les Ursulines, les Visitandines... Cette vie contemplative, diversifiée suivant les familles religieuses — et même, en chacune d'elles, suivant les sujets — est un chemin qui conduit vers Dieu ; c'est Dieu, qui en constitue le principe et la fin, qui en soutient l'élan et qui la remplit toute. 1 Cfr. Conc. Vatic, sess. III, cap. 1; Denz. n. 1782. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 564 I Connaître la vie contemplative La connaissance de la vie contemplative comme voie conduisant à Dieu Nous voulons d'abord vous parler de la connaissance de la vie contemplative, comme voie conduisant à Dieu. P o u r vivre en plénitude l'idéal que vous vous proposez, il importe que vous sachiez ce que vous êtes et ce que vous poursuivez. La Constitution Apostolique (( Sponsa Christi », du 1 renferme dans sa première partie 2 er novembre 1950, un exposé de l'état des « vierges con- sacrées à Dieu » depuis les origines du christianisme jusqu'aux formes récentes de l'institution des Moniales. Sans répéter ce que Nous écrivions alors, Nous attirons votre attention sur l'intérêt que présente p o u r vous la connaissance, au moins sommaire, de l'évolution de la vie religieuse féminine et des différents aspects qu'elle prit au cours des temps. Ainsi serez-vous mieux à même d'apprécier la dignité de votre état, l'originalité de l'Ordre auquel vous appartenez et ses attaches à toute la tradition catholique. Quelques principes généraux sur la nature de la vie contemplative N o u s Nous arrêterons uniquement ici aux principes généraux, qui permettent de préciser, au regard des autres genres de vie, la nature de celle que vous menez. Arrêtons-Nous pour cela à la doctrine si sobre et si ferme de saint Thomas. Selon ce Maître de la théologie catholique, l'activité humaine peut se distinguer en vie active et vie contemplative, de la même manière que l'intelligence, qui constitue le propre de l'homme, peut être considérée sous deux aspects, actif ou passif. Elle est ordonnée en effet soit à la connaissance de la vérité, oeuvre de l'intelligence contemplative, soit à l'action extérieure, qui relève de l'intellect pratique 3 ou actif. Mais pour saint Thomas la vie contemplative, loin de se resserrer dans un intellectualisme sans âme et borné à la spéculation abstraite, met aussi en jeu l'affectivité, le coeur. Et il en voit le motif dans la nature même de l'homme; car c'est la volonté qui fait agir les autres facultés humaines; c'est elle donc qui poussera l'intelligence à poser ses 2 3 A. A. S., a. 43, 1951, p. 5-10. S. Th. 2a 2ae p. q. 179, a. 1 ad 2; a. 2 in c. Acta Pii Pp. XII 565 actes. La volonté appartient au domaine de l'affectivité; aussi est-ce l'amour qui meut l'intelligence dans son e x e r c i c e : qu'il soit amour de la connaissance elle-même, ou amour de la chose connue. Citant un texte de saint Grégoire, saint Thomas montre le rôle de l'amour de Dieu dans la vie contemplative : « in quantum scilicet aliquis ex dilectione D e i inardescit ad eius pulchritudinem conspiciendam » : « en tant que, par amour de Dieu, l'on s'enflamme du désir de contempler sa beauté ». L'amour de Dieu que saint Thomas place au principe de la contemplation, il le met aussi en son terme : elle s'achève dans la joie et le repos qu'elle 4 goûte, lorsqu'elle possède l'objet a i m é . Ainsi la vie contemplative estelle pénétrée tout entière de la charité divine, qui inspire ses démarches et récompense ses efforts. L'objet de la contemplation, pour saint Thomas, c'est principalement la vérité divine, fin dernière de toute la vie humaine ; comme dispositions préparatoires, elle requiert dans le sujet l'exercice des vertus morales ; dans ses progrès, elle se sert des autres actes de l'intelligence; avant d'arriver au terme de ses recherches, elle prend appui sur les oeuvres visibles de la création, reflet des réalités invisibles; 5 mais sa perfection ultime, elle ne la trouve que dans la contemplation de la vérité divine, 6 béatitude suprême de l'esprit humano. Que d'incompréhensions, d'étroitesses de vues, de jugements erronés on éviterait, si, lorsqu'on parle de la vie contemplative, on prenait soin de rappeler la doctrine du Docteur Angélique, dont Nous venons d'évoquer les traits essentiels. La nature de la vie contemplative selon la Constitution (( Sponsa Christi » N o u s devons maintenant déterminer en quoi consiste la vie contemplative canonique, que vous pratiquez. N o u s en prenons la définition dans la Constitution Apostolique : « Sponsa Christi », à l'article 2, § 2, des « statuts généraux des moniales » : <( Sous le nom de vie contemplative canonique, on entend non pas cette vie intérieure et théologale, à laquelle toutes les âmes vivant en religion, et même dans le monde, sont appelées et que chacune peut mener partout en soi-même; mais la profession externe de vie religieuse, qui, soit par la clôture, soit par les exercices de piété, d'oraison et de mortification, soit enfin par les travaux auxquels les Moniales doivent vaquer, est ordonnée à la contemplation intérieure 4 s s S. Th. 2a 2ae p. q. 180, a. 1 in c. Cfr. Rom. 1, 20. S. Th. 2a 2ae p. q. 180, a. 4 in c. 566 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale de telle sorte que toute la vie et toute l'activité puissent facilement et doiyent efficacement être pénétrées de sa recherche » . 7 Les articles sui- vants énumèrent une série d'autres éléments de l'état des moniales : les voeux solennels de religion, la clôture pontificale, l'office divin, l'autonomie des monastères de moniales, la fédération et la confédération des monastères, le travail monastique et enfin l'apostolat. Notre intention n'est pas de détailler chacun de ces points, mais de faire une brève exégèse de la définition citée plus haut. Ce que la vie contemplative n'est pas Précisons d'abord ce que la vie contemplative canonique n'est pas. Elle n'est pas, dit le texte, « cette vie intérieure et théologale, à laquelle toutes les âmes vivant en religion, et même dans le monde, sont appelées et que chacune peut mener partout en soi-même » . 8 La Constitution a Sponsa Christi » n'ajoute à cette partie négative aucune distinction ultérieure : elle fait entendre clairement qu'elle né traitera pas cet aspect de la vie religieuse et qu'elle ne s'adresse d o n c pas à ceux qui le pratiquent exclusivement. Elle précise d'ailleurs que tous y sont invités par le Christ, même ceux qui vivent dans le monde, donc quel que soit l'état auquel ils appartiennent, fussent-ils mariés. Mais, parce qu'elle n'en parle pas, Nous voudrions signaler l'existence d'une forme de vie contemplative pratiquée en secret par un petit nombre de personnes qui vivent dans le monde. Dans Notre Allocution du e 9 décembre 1957 au I I Congrès International des Etats de perfection, 9 Nous disions q u ' o n trouve aujourd'hui des chrétiens qui « s'engagent à la pratique des conseils évangéliques par des vœux privés et secrets, connus de Dieu seul, et se font guider, pour ce qui regarde la soumission de l'obéissance et de la pauvreté, par des personnes, que l'Eglise a jugées aptes à cette fin, et à qui elle a confié la charge de diriger les autres dans l'exercice de la p e r f e c t i o n » . Elles mènent une vie de perfection chrétienne authentique, mais en dehors de toute forme canonique des « Etats de perfection ». Et Nous formulions Notre conclusion en ces termes : « A u c u n des éléments constitutifs de la perfection chrétienne et d'une tendance effective à son acquisition ne fait défaut chez ces hommes et ces f e m m e s ; ils y participent donc vraiment, bien qu'ils ne soient 7 8 9 A. A. S. 1. c. p. .15-16. 1. c, p. 15. A. A. S. a. 50, 1953, pag. 34-43. Acta Pii Pp. XII 567 engagés dans ancnn état juridique ou canonique de perfection » . 1 0 Cette constatation, Nous pouvons la renouveler maintenant au sujet d'un genre de vie, où l ' o n tend à la perfection par les trois vœux et d'une manière privée, indépendante des formes canoniques prévues dans la Constitution Apostolique « Sponsa Christi », mais dans la vie contemplative. Les conditions extérieures nécessaires a ce genre de vie sont plus difficiles sans doute à réaliser que pour la vie active, mais toutefois il est possible de les rencontrer. Ces personnes ne sont protégées par aucune clôture canonique et pratiquent la solitude et le recueillement d'une manière héroïque. Nous en trouvons dans l'Evangile de saint L u c un bel exemple : celui de la prophétesse A n n e , veuve après sept ans de mariage, et qui s'était retirée dans le Temple, où elle servait le Seigneur nuit et jour, dans la prière et le j e û n e . 11 Une telle forme privée de la vie contempla- tive n'est pas ignorée de l'Eglise, qui lui accorde son approbation de principe. Primauté de la contemplation dans la vie contemplative canonique La partie positive du paragraphe 2 de la Constitution « Sponsa Christi » définit la vie contemplative canonique comme « une profession externe de vie religieuse qui... est ordonnée à la contemplation intérieure de telle sorte que toute la vie et toute l'activité puissent facilement et doivent efficacement être pénétrées de sa recherche ». Parmi les prescriptions de la discipline religieuse, le texte énumère la clôture, les exercices de piété, d'oraison, de mortification, et enfin les travaux manuels, auxquels ces moniales doivent vaquer. Mais ces points particuliers ne sont invoqués que comme des moyens au service d'une réalité essentielle : la contemplation intérieure. Ce q u ' o n exige en premier lieu, c'est que par la prière, la méditation, la contemplation, la moniale s'unisse à Dieu, que toutes ses pensées et ses actions soient pénétrées de sa présence et ordonnées à son service. Si cela venait à manquer, l'âme de la vie contemplative ferait défaut, et aucune prescription canonique ne pourrait y suppléer. Assurément, la vie contemplative ne comprend pas seulement la contemplation ; elle comporte encore bien d'autres éléments ; mais la contemplation y occupe la première place ; disons même qu'elle la remplit tout entière; non pas en ce sens qu'elle ne permette de penser ni de faire autre chose ; mais parce que c'est elle, en dernière analyse, qui lui 10 Ibid., p. 36. 11 Luc. 2, 37. 568 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale donne sa signification, sa valeur, son orientation. La prépondérance de la méditation, et de la contemplation de Dieu et des vérités divines sur tous les autres moyens de perfection, sur toutes les pratiques, sur toutes les formes d'organisation et de fédération; voilà ce que Nous voulons souligner et appuyer de toute Notre autorité. Si votre être n'est pas anc r é en D i e u , si votre esprit ne revient pas sans cesse vers lui c o m m e vers un pôle d'attraction irrésistible, il faudrait dire de votre vie contemplative ce que saint Paul, dans sa première Epître aux Corinthiens, disait de certains chrétiens, qui appréciaient faussement les dons spirituels et négligeaient de mettre la charité en première place : « Si je n'ai pas la charité, je ne suis plus qu'airain qui sonne ou cymbale qui retentit... Si je n'ai pas la charité, cela ne me sert de rien » . 1 2 Sans aucun doute, une (( vie contemplative » sans véritable contemplation, mériterait-elle aussi q u ' o n dise d'elle : « cela ne sert de rien ». De même que le corps humain muni de tous ses organes, mais privé d'âme, n'est pas un homme, ainsi toutes les règles et tous les exercices d'un ordre religieux ne constituent pas la vie contemplative, lorsque fait défaut la contemplation elle-même, qui en est le principe vital. Formation des religieuses à la vie contemplative Si des commentaires théoriques, c o m m e celui que N o u s venons d'esquisser, peuvent contribuer à enrichir votre connaissance de la vie contemplative, la pratique quotidienne de votre vocation vous apporte de son côté des enseignements variés et abondants. Depuis des siècles, de saintes femmes sont parvenues par une observance fidèle de leurs règles et constitutions — qu'elles fussent Carmélites, Cisterciennes, Chartreuses, Bénédictines, Clarisses, Dominicaines, Ursulines, Visitandines... — à une intelligence profonde de la nature et des exigences de la vie contemplative canonique. Dès l'entrée au cloître, les candidates sont instruites des règles et des usages propres à leur Ordre, et cette formation de l'esprit et de la volonté, commencée au noviciat, se poursuit durant toute la vie religieuse. Tel est le but des instructions et de la direction spirituelle, qui sont données par les Supérieures de l'Ordre ou par des prêtres, confesseurs, directeurs d'âmes, prédicateurs de retraites. Les Moniales, qui vivent d'une spiritualité propre, reçoivent la plupart du temps direction et conseils de prêtres appartenant à la branche masculine de l ' O r d r e et qui possèdent la même spiritualité. D'ailleurs, depuis des siècles, l'Egli12 1 Cor. 13, 1. 3. Acta Pii Pp. XII 569 se cultive particulièrement la théologie mystique, qui s'avère non seulement utile, mais nécessaire pour la direction des contemplatives; elle leur donne des orientations sûres et rend de grands services pour dépister les illusions et discerner le surnaturel authentique des états pathologiques. Sur ce terrain délicat, même des femmes ont rendu des services signalés à la théologie et aux directeurs d'âmes. Qu'il suffise de mentionner ici les écrits de la grande Thérèse d ' A v i l a , qui, on le sait, pour trancher les questions difficiles de la vie contemplative, préférait les avis d'un théologien expérimenté à ceux d'un mystique dépourvu d'une claire et sûre science théologique. P o u r approfondir par le moyen de la pratique quotidienne le sens de la vie contemplative, il importe de rester ouvert à l'enseignement donné, de le recevoir avec attention et avec le désir de le pénétrer, chacune selon son degré de formation antérieure et ses capacités. Il serait également erroné de vouloir en cela viser trop haut ou trop bas, de prétendre ne suivre qu'une seule voie, identique p o u r toutes, et d'exiger de toutes les mêmes efforts. Les Supérieures responsables de la formation de leurs sujets sauront tenir un juste milieu ; elles n'exigeront pas trop des natures simples, ne les contraindront pas à dépasser les limites de leurs capacités. De même on n'obligera pas une asiatique ou une africaine à prendre des attitudes religieuses en tout point semblables à celles que prendra naturellement une européenne. Une jeune fille d'éducation soignée et munie d'une culture étendue ne sera pas maintenue dans une forme de contemplation suffisant à celles qui ne possèdent point les mêmes dons. Il arrive parfois que l'on cite les invectives de saint P a u l contre la sagesse du monde, dans sa première Epître aux Corinthiens, pour contrecarrer le désir légitime des moniales d'accéder à un degré de vie contemplative conforme à leurs aptitudes. On leur répète le mot de l ' A p ô tre : (( Nous prêchons un Christ crucifié » , 1 3 et cet autre : « Je n'ai rien voulu savoir parmi vous, sinon Jésus-Christ et Jésus-Christ crucifié » . 1 4 Mais c'est mal comprendre les intentions de saint Paul, qui dénonce les vaines prétentions du savoir humain. Le désir de posséder une formation spirituelle adéquate n ' a rien de reprehensible et ne s'oppose en rien à l'esprit d'humilité et de renoncement, qu'exige l'amour sincère de la c r o i x du Christ. 13 1 Cor. 1, 2 3 . " Ibid., 2, 2. 3 7 - ACTA, vol. XXV, n. 12. — 19-9-1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 570 N o u s terminons ici, chères filles, la première partie de Notre exposé et appelons sur vous les lumières du Saint-Esprit, pour q u ' i l vous aide à comprendre la splendeur de votre vocation et à la vivre en plénitude. En gage de ces faveurs, N o u s vous accordons de grand cœur Notre paternelle Bénédiction A p o s t o l i q u e . II Aimer la vie contemplative Si N o u s avons pu résumer la première partie de Notre allocution, en vous disant : « Sachez ce que vous êtes ! », N o u s intitulerons cette seconde partie : « A i m e z ce que vous êtes ! ». Cet amour vous conduira, par la voie qui vous est propre, vers Dieu qui vous adresse un appel personnel. N o u s examinerons successivement les principaux motifs que vous avez d'aimer la vie contemplative, l'attitude que vous devez prendre à son égard, et les traits particuliers qui distinguent cet attachement. 1. Motifs et sources de Vamour pour la vie contemplative L ' a m o u r n'a de valeur que si son objet est aimable au sens plénier du m o t , c'est-à-dire s'il est bon en lui-même et capable de c o m m u niquer cette bonté. Or Dieu n'est-il pas le bien suprême, tant en luimême, que dans l'œuvre de la création, et surtout dans celle de la R é demption qui révèle l ' a m o u r du Père envers les hommes? « V o i c i c o m ment s'est manifesté l'amour de Dieu pour nous », dit saint Jean, « Dieu a envoyé son Fils unique dans le monde, afin que nous vivions par lui » . 1 5 Comment l'homme pourra-t-il répondre à cette preuve inouïe de l ' a m o u r divin, sinon en l'acceptant humblement, totalement? « N o u s avons reconnu l'amour que Dieu a p o u r nous », dit encore saint Jean, « et nous y avons c r u . Dieu est amour : qui demeure dans l'amour, demeure en Dieu, et Dieu demeure en l u i » . 1 6 Telle est l'essence de la vie contem- plative : demeurer en Dieu par la charité, afin que D i e u demeure en vous. Et vos efforts quotidiens n ' o n t d'autre but que celui de mettre votre esprit et votre cœur toujours plus étroitement en contact avec le Seigneur, qui se révèle et qui vous invite à prendre part à son œuvre de rédemption, à sa c r o i x , et à l'extension de son Eglise. Ceci vaut p o u r n'importe quel chrétien, mais, en premier lieu, p o u r ceux qui sont en1 5 i Io. 4, 9. 16 IUd. 4, 16. Acta Pii Pp. XII 571 gagés dans un état de perfection. Et i c i encore les voies de Dieu seront différentes: votre profession religieuse et la vie contemplative, que vous avez choisie, vous consacrent plus exclusivement à rechercher l'union divine, selon l'esprit particulier de votre Ordre et selon les grâces personnelles que le Seigneur vous accorde. A i m e z d o n c la vie contemplative telle qu'elle se présente à vous avec ses exigences propres, et en tant qu'elle vous conduit à la perfection de la charité divine et vous maintient sous son rayonnement. Tel est votre motif principal d'aimer la vie contemplative. Les autres motifs, sans avoir la même importance, peuvent contribuer cependant à justifier.et à renforcer votre convinction intérieure. On les trouve dans la sainte Ecriture, dans l'attitude de l ' E g l i s e à l'égard dé la vie contemplative, et dans les fruits produits par celle-ci. Sans aucun doute, les indications des textes et les faits que Nous allons alléguer ont une portée, qui dépasse le domaine de la vie contemplative : mais ils valent p o u r elle d'une manière toute spéciale, et contribueront certainement à purifier et à consolider l'amour, que vous portez à votre vocation. L ' E c r i t u r e contient beaucoup de textes, qui parlent de la consécration de l'homme à Dieu et au Christ. Ces paroles, tellement lourdes de sens, ne révéleront leur contenu caché q u ' à ceux qui sauront prendre la peine de les méditer et de les approfondir dans la prière. A travers elles, le Saint-Esprit lui-même, qui les a inspirées, continue à faire sentir à chaque Moniale l'intensité de l'appel à la vie contemplative et les richesses qu'elle c o m p o r t e . (( Tu aimeras le Seigneur ton D i e u . . . : voilà le plus grand et le premier commandement » . 1 7 (( La femme sans mari et la vierge ont souci des affaires du Seigneur » . 1 8 (( Ils suivent l ' A g n e a u partout où il va » . 1 9 (( La vie éternelle c'est qu'ils te connaissent, toi, le seul véritable Dieu e t ton envoyé, Jésus-Christ » . 2 0 Ailleurs, l'Ecriture évoque les richesses cachées en Jésus-Christ, notre Dieu et Seigneur, celles de son amour pour nous, que la contemplation assidue peu à peu dévoile. 1 7 18 13 2 0 MATTH. 1 Cor. 22, 37-38. 7, 3 4 . Apoc. 1 4 , 4. Io. 17, 3. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 572 « Le V e r b e était Dieu, ...le Verbe s'est fait chair... et nous avons vu sa gloire )>. 21 (( Tu es le Christ, le Fils de Dieu vivant » . « M o n Seigneur e t mon Dieu » . 2 2 2 3 La moniale contemplative Connaît bien le Seigneur crucifié et la signification de la c r o i x , que, chaque j o u r , elle prend entre ses doigts. E l l e se rappelera souvent les exclamations de saint P a u l : « Je suis crucifié avec le Christ... le Christ vit en m o i . . . qui m ' a aimé et s'est livré p o u r moi». 2 4 « Q u i nous séparera d e l'amour d u Christ?... J e suis certain que ni la mort, ni la vie... ni aucune autre créature, ne pourra nous séparer de l'amour de Dieu, manifesté dans le Christ Jésus Notre Seigneur ) ) . 2 5 Les œuvres de pénitence et de mortification, qui font partie de la v i e contemplative, vérifient le mot de saint Paul : « Je complète en ma chair ce qui manque aux épreuves du Christ p o u r son Corps qui est l'Eglise » . 2 6 Ces quelques citations de l'Ecriture remplissent l'âme contemplative, qui les médite, d'une j o i e profonde, et l'attachent davantage à Dieu et au Christ. Elles l'invitent à comprendre et à pratiquer avec amour une vocation, qui la conduit sans détours à l'amour de Dieu et de son Fils incarné. Lorsque l'Eglise déclare que la vie contemplative est éminemment estimable, quand elle l'approuve de toute son autorité et lui confère des privilèges, quand elle l'inaugure par une liturgie solennelle, et entoure sa réalisation d'abondantes mesures de protection, on peut certes voir en tout cela une preuve de l'estime qu'elle lui porte, et d o n c un motif sérieux pour s'y consacrer. P a r m i les nombreux documents ecclésiastiques qui en parlent, N o u s en choisirons trois : la Constitution Apostolique (( Sponsa Christi », la Bénédiction et la Consécration solennelle des vierges dans le Pontifical Romain (dont les formules solennelles anciennes sont réservées aux moniales par l'article I I I § 3 de la Constitution Apostolique « Sponsa Christi » ) , l ' E n c y c l i q u e « Sacra Virginitas », du 25 mars 1954. 27 La Constitution Apostolique « Sponsa Christi », dans sa partie histo2 1 10. 1, 1.14 22 MATTH. 2 3 Io. 24 Gal. 25 Born. 8, 35 .38-39. 26 27 16, 17. 20, 28. 2, Col. 1, 19-20. 24. A. A. S. a. 4 6 , 1 9 5 4 , pp. 161-191. Acta PU Pp. XII 573 rique, montre la haute estime que l'Eglise professe pour l'institution des vierges et des moniales. Elle rappelle « les sentiments d'estime et d'amour maternel que l'Eglise nourrissait à l'égard des vierges consacrées à Dieu », dès le début de leur existence. E l l e insiste ensuite, comme Nous l'avons montré, sur l'importance de la contemplation, à laquelle tous les autres exercices monastiques sont subordonnés. De la consécration des vierges, retenons les paroles que l'Evèque leur adresse en leur remettant l'habit et les insignes de leur état : <( Je t'unis c o m m e épouse à Jésus-Christ, Fils du Père souverain, pour qu'il te garde sans f a u t e ! — Reçois donc l'anneau de la foi, sceau du Saint-Esprit, pour être appelée Epouse de Dieu, et si tu le sers fidèlement, être couronnée pour l'éternité » . 2 8 L ' E n c y c l i q u e (( Sacra Virginitas » dans sa première partie traite de l'excellence de la virginité. Elle prouve cette excellence d'abord par les textes de l'Evangile et les paroles mêmes du Christ; puis par les déclarations de l ' A p ô t r e des Gentils sur la virginité choisie pour Dieu ; eile cite saint Cyprien et saint Augustin, qui mettent en évidence la puissance de ses effets; elle souligne l'importance du vœu qui confère à la virginité la fermeté de la vertu ; elle démontre sa supériorité sur le mar i a g e ; elle illustre toutes les bénédictions divines qu'elle attire et les fruits admirables qu'elle produit. Ce dernier point, traité aussi dans la Constitution Apostolique (( Sponsa Christi », mérite une considération particulière, parce qu'il suscitera en vous une adhésion encore plus profonde et plus convaincue à votre vie contemplative. Nous pourrions Nous étendre sur le détail de la vie des grands saints contemplatifs, sainte Thérèse d ' A v i l a , par exemple, ou sainte Thérèse de l'Enfant-Jésus, toutes deux Carmélites; mais N o u s préférons en appeler à votre expérience personnelle et à celle de votre vie de communauté. La Moniale, qui se donne entièrement et sincèrement à sa tâche, ne manque pas de goûter en elle-même les fruits de ses efforts et de les apprécier. Sa vie se déroule extérieurement dans un cadre fixé par l'ordre du j o u r et les exercices de règle ; intérieurement, elle mûrit et s'approfondit, en traversant des phases de consolation et d'épreuve, de lumière et d'obscurité, qui laissent intacte l'adhésion intime à Dieu. Ainsi, en dépit des obstacles du dedans et du dehors, et malgré les manquements et les faiblesses, elle avance, sûre de l'aide divine, jusqu'à l'heure, par- 28 Pontif. Rom. De bened, et consecr. Virginum. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 574 fois inattendue, où il lui est dit : « V o i c i que vient l ' E p o u x ; allez à sa rencontre ». 2 9 N o u s vous exhortons, chacune en particulier, à vous appliquer detoutes vos forces aux devoirs de votre état de contemplatives ; alors vous en expérimenterez toujours davantage les effets et vous trouverez en cela un nouveau motif de vous y attacher. Ainsi voudrions-Nous vous mettre en garde contre le découragement et la pusillanimité. Sans doute, devezvous apporter une entière collaboration à la grâce, combattre vos défauts et vous exercer à la v e r t u ; mais laissez à Dieu le soin de faire croître et fructifier. C'est lui qui, au moment opportun, ( ( v o u s affermira, vous fortifiera, vous rendra inébranlables » . 3 0 Si telles sont vos dispositions, vous irez de l'avant, appuyées sur la force divine et remplies de la joie d'avoir été choisies pour cette vie. Cette expérience personnelle s'enrichira des observations que vous ferez dans votre communauté. Si, au lieu d'arrêter vos regards sur les défauts et les faiblesses humaines inévitables, vous considérez surtout les efforts sincères des autres p o u r ne point manquer à leur idéal religieux, vous éprouverez sans peine le rayonnement de leur vie intérieure et de leur union à Dieu ; vous admirerez aussi dans les détails les plus menus de la vie commune, la délicatesse d'une charité fraternelle, qui découle immédiatement de leur amour du Christ, aperçu en ses membres. La splendeur de cette charité, souvent voilée durant la vie même, se révèle parfois brusquement avec éclat, dès que la mort y appose son sceau ; alors vous répéterez avec le Psalmiste : « Certes, le juste trouve sa récompense ) ) . 3 1 2. Attitude à prendre à l'égard de la vie contemplative A p r è s avoir considéré les motifs qui vous poussent à aimer la vie contemplative, Nous vous parlerons de l'attitude, que vous devez prendre par fidélité à cet amour. Déjà dans la première partie de ce discours Nous avons mis en relief l'importance de la « contemplation intérieure », et sa supériorité sur les autres éléments qui l'entourent c o m me des moyens nécessaires : la clôture, les exercices de piété, d'oraison, de mortification et le travail. N o u s considérons ici comment la moniale se comporte devant cet ensemble d'obligations. 2 9 3a 31 MAÏTH. 2 5 , 6 . 1 Petr. 5, 1 0 . Ps. 57, 1 2 . Acta Pii Pp. XII 575 D ' a b o r d , il est évident qu'une adhésion sincère à la vie religieuse exclut tout « légalisme », c'est-à-dire la tentation de s'en tenir à la lettre de la loi, sans en accepter pleinement l'esprit : ce serait indigne de celles, qui portent le nom de « Sponsa Christi » et veulent le servir avant tout par amour désintéressé. Aussi peu acceptable serait une sorte d ' « éclectisme », un choix tout subjectif entre certaines obligations que l ' o n admet et d'autres que l ' o n n'admet pas. A u c u n Ordre sérienx ne recevra une candidate, qui prétendrait n'observer qu'une partie des Règles et des Constitutions. La vie contemplative est austère ; la sensibilité ne l'accepte pas sans résistance, mais le désir de se donner à D i e u embrasse volontiers les œuvres de pénitence et le renoncement continuel à soi-même. La moniale enflammée d'ardeur p o u r sa vocation peut s'appliquer les paroles que l ' A p ô t r e des Gentils disait de la communauté chrétienne : « Je vous ai fiancés à un époux unique, c o m m e une vierge pure à présenter au Christ » . 3 2 N o u s pouvons ajouter : « Au Christ crucifié ». La moniale at- tachée à sa vocation prendra toujours c o m m e règle de sa vie intérieure le mot de saint Paul : « J'achève en ma chair ce qui manque aux soufr francés du Christ pour son corps, qui est l'Eglise » . 3 3 Telle est la loi de l'amour véritable, auquel s'applique d'ailleurs le texte de saint Augustin : (( Celui qui aime n'a point de peine ; mais toute peine est dure pour celui qui n'aime p a s . 34 Le travail fait partie de la vie contemplative. La l o i du monachisme ancien : « Ora et labora » : « prie et travaille », n'a rien perdu de sa sagesse et de sa nécessité. Travailler est d'ailleurs un impératif de la nature elle-même, qui a donné à l ' h o m m e les forces du corps et de l'esprit, le met dans l'obligation de pourvoir à sa subsistance, l'incite à améliorer ses conditions de vie et à accroître ses moyens de connaissance et d'action. Le Seigneur, pendant trente ans, a mené à Nazareth une vie de travail, et son ministère apostolique lui imposa de lourdes fatigues. Saint P a u l à sa manière incisive écrit aux Thessaloniciens : « Si quelqu'un ne veut pas travailler, qu'il ne mange pas. Nous avons appris q u ' i l y en a parmi vous qui ne font rien... » . 3 5 Et lui-même affirme q u ' i l a travaillé de ses mains, pour gagner son pain et ne pas être à charge aux chrétiens. 32 33 3 4 33 3 6 2 Cor. 11, 2. Col. .1, 24. In IOANN. EVANG. Tract. 48 cap. 2 Thess. 3, 10-11. Cfr. Act. 20, 34, 18, 3. X n. 1 - Migne PL, L. 35 col. 1741. 36 Acta Apostolicae Sedis: - Commentarium Officiale 576 La Constitution Apostolique « Sponsa Christi » souligne plusieurs fois le devoir q u ' o n t les moniales de travailler p o u r gagner leur pain ; il s'ensuit que quiconque s'adonne à la vie contemplative et l'embrasse sans réserves accepte aussi pleinement la loi du travail. Les déterminations positives du droit ecclésiastique concernant la vie contemplative canonique sont nombreuses; même si certaines d'entre elles n ' o n t pas une importance considérable, il faut cependant les observer toutes. Le Seigneur a dit c l a i r e m e n t : « Celui qui n'observera pas l'un de ces petits préceptes et enseignera aux hommes à faire de même, sera considéré c o m m e tout petit dans le R o y a u m e des Cieux ; mais celui qui les exécutera et les enseignera, sera reconnu grand dans le R o y a u m e des Cieux ) ) . 3 7 « Je ne suis pas venu abolir la l o i , mais l'accomplir » . 3 8 Qui- conque aime la vie contemplative, considérera cette délicatesse de conscience et cette fidélité dans les moindres détails c o m m e un de ses devoirs les plus chers. Mais d'autre part, il ne faut, en aucune manière, tomber dans l'étroitesse de l'esprit et du coeur. La liberté de l ' h o m m e intérieur est voulue et donnée par Dieu : « V o u s avez été appelés à la liberté; seulement, que cette liberté ne tourne pas en prétexte p o u r la chair » . nous restions libres, que le Christ nous a libérés » . 4 0 3 9 « C'est pour que La liberté du Christ, que l ' A p ô t r e décrit ici, consiste à pouvoir a c c o m p l i r les oeuvres de l'Esprit, opposées à celles de la chair : charité, j o i e , paix, longanimité, serviabilité, bonté, confiance dans les autres, douceur, maîtrise de soi : « c e s attitudes, i l n'est aucune loi qui s'y oppose » . 4 1 Déjà avant saint Paul, le Christ avait précisé d'une façon encore plus incisive, à propos dé l'observation du sabbat, le sens de la liberté chrétienne : « Le sabbat a été fait p o u r l'homme, et non l'homme pour le sabbat » . 4 2 Puisque le Seigneur n'a pas hésité à s'exprimer de la sorte, on peut affirmer d'une manière générale que la l o i est pour l'homme, et non l'homme p o u r la l o i . Ce qui ne supprime pas l'obligation d'observer la loi, mais sauvegarde la liberté et l'aisance de l'homme intérieur. La portée de chaque loi doit être appréciée exactement, selon qu'elle est de droit divin ou humain, essentielle ou n o n . Mettre la loi au dessus de l ' h o m m e , c o m m e un absolu 3 7 38 39 40 41 4 2 MATTH. 5, 19. Ibid. 11. Gal. 5 , 1 3 . Ibid. 5, 1. Gal. 5 , 2 3 . MARC. 2 , 2 8 . Acta PU Pp. XII 577 et non comme un moyen pour lui d'atteindre sa findest une erreur. Jésus avait'dit des pharisiens : « Ils attachent aux épaules des gens des fardeaux pesants et insupportables » . 4 3 N o u s sommes persuadé qu'une mo- niale, adonnée sincèrement à la vie contetnplative, n'aura aucune difficulté à concilier là délicatesse de conscience, dans l'observation de ses devoirs et des prescriptions de règle, avec la paix qui résulte de l'aisance et de la liberté de Phomme intérieur. V o u s serez soumises aux règles en les observant ; mais, en vivant unies à l'Esprit de Dieu et à son amour, vous serez au dessus d'elles. 3. Physionomie caractéristique de cette attitude Nous voudrions enfin ajouter un mot sur la physionomie, l'empreinte caractéristique, qui doit marquer votre attitude intérieure. On s'attend à trouver en premier lieu chez une moniale la simplicité et l'humilité; l'amour de la vie contemplative doit écarter tout désir de se faire remarquer, d'être admiré, mis en évidence. Etre vu par autrui, tel était le désir des Pharisiens, que Notre-Seigneur réprimande vivement dans le Sermon sur la m o n t a g n e . 44 En restant cachées, vous évi- terez aussi certaines déviations psychologiques, qui sont plus fréquentes chez la femme et tiennent à son tempérament. Nous avons considéré la vie contemplative comme une montée vers Dieu, pour lui offrir votre esprit et votre coeur. Ce don, inspiré par des motifs surnaturels, s'alimente aux vertus théologales de foi, d'espérance et de charité. L ' a m o u r de la contemplation ne sera authentique que s'il s'appuie constamment sur elles. Il aura par là un caractère typiquement chrétien, et n'apparaîtra pas seulement comme un phénomène psychologique d'ordre religieux, ainsi que l'histoire comparée des religions en relève à toutes les époques et chez les peuples les plus divers. P o u r vérifier la sincérité et la pureté de votre charité, il vous suffira de vous rappeler la description célèbre, que saint Paul en donne au chapitre 13 de sa première Epître aux Corinthiens, que souvent déjà vous avez dû méditer. Que votre comportement quotidien puisse se rapprocher toujours davantage de l'idéal décrit dans cette page célèbre! Le dévoûment généreux ne s'accommode pas d'une tension constante, de contrainte, d'une lutte continuelle avec des obligations péniblement supportées et qu'on rejetterait, si on le pouvait. Il se peut que Dieu * 3 44 MATTH. 2 3 , 4 . MATTH. 6 , 1 - 6 ; 16-lS. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 578 permette pendant quelque temps une épreuve de ce genre p o u r purifier l ' â m e ; mais il arrive aussi qu'elle aboutisse à l'écroulement, à la catastrophe intérieure ou extérieure. N o u s ne considérons pas les cas, où interviennent des facteurs de névrose ou de psychose. N o u s n'envisageons que celui de personnes normales, de moniales, chez lesquelles cet écroulement se prépare ou s'est déjà produit. Il ne peut être question d'entrer dans l'étude du diagnostic, de la thérapeutique et du pronostic de ces cas. Mais N o u s venons d'indiq u e r un facteur psychique, un trait caractéristique de la pratique fervente de la contemplation qui est capable de prévenir de telles catastrophes. C'est l'acceptation consciente, sans cesse répétée et joyeuse par la moniale de la vie de chaque j o u r . C'est l'optimisme indestructible, non point exalté, mais tranquille et ferme de Notre-Seigneur qui a dit : <( Je ne suis pas seul, mais le Père est avec m o i » , 4 5 la confiance iné- branlable de la moniale dans Celui qui a dit : « V o u s tous qui peinez et p l o y e z sous le fardeau venez à moi et je vous soulagerai » . 4 6 Ces considé- rations et ces sentiments déterminent son attitude intérieure. E l l e sait par expérience ce qu'elle doit porter, mais elle veut ordonner sa vie selon le m o t de l ' A p ô t r e : « D i e u aimé qui donne avec j o i e » . 4 7 Ce que Paul écrivait aux Corinthiens concernant les dons matériels destinés aux pauvres de Jérusalem, elle le comprend et veut le comprendre de quelque c h o s e de beaucoup plus vaste : du don de tout son être et de toute son a c t i o n extérieure. La j o i e et la gaieté constante sont des traits typiques d'un don sincère de soi. On les sent aussi au début de la première Epître de saint Pierre ; il les présuppose et les observe chez les chrétiens, auxq u e l s il s'adresse et qui sont déjà tournés vers le Christ : « Jésus-Christ, v o u s l'aimez sans l'avoir vu sans le voir encore, mais en croyant, vous tresaillez d'une j o i e indicible et pleine de gloire, sûrs d'obtenir l'objet d e v o t r e f o i , l e salut des âmes » . 4 8 A chacune de vous N o u s disons : Puissent la foi, l'espérance et l'amour du Christ vous donner quelque chose de la jubilation, que Pierre devine c h e z les chrétiens auxquels il écrit. A la fin de sa lettre, il revient sur la m ê m e pensée; il exhorte les chrétiens à considérer les tristesses de ce m o n d e c o m m e inséparables de la condition terrestre et c o m m e un moyen d ' a r r i v e r à la gloire : « Déchargez-vous sur lui de tous vos soucis », dit-il ; 4 5 Cfr. Io. 16, 46 MATTH. 47 48 32. 11, 2 8 . 2 Cor. 9, 7. 1 Petr. 1, 8-9. Acta PU Pp. XII 579 « quand vous aurez un peu souffert, lui-même vous affermira, vous fortifiera, vous rendra inébranlables » . 4 9 C'est encore la même idée que saint Augustin exprime vers la fin de sa « Cité de Dieu » : la vie terrestre avec toutes ses amertumes prendra fin, et nous irons alors vers Dieu, et notre joie de le posséder n'aura pas de fin ! « Ibi vacabimus, et videbimus ; videbimus, et amabimus; amabimus, et laudabimus. E c c e quod erit in f i n e sine f i n e » . 5 0 Tel est le ressort qui doit soutenir votre vie et vous donner la force de la mener avec courage jusqu'au bout, sans vous lasser, sans vous reprendre, et d'en faire ainsi pour Dieu une offrande parfaite. III Vivre la vie contemplative 1. La réalisation de la vie contemplative dans ses rapports avec la connaissance et Vamour de la contemplation Lorsque Nous avons traité de la connaissance et de l'amour de la vie contemplative, dans les deux premières parties de cette Allocution, Nous n'avons pas manqué de relever les points d'application pratiques des principes que Nous évoquions. P o n r faciliter l'intelligence de Notre exposé, il importait en effet de ne point se limiter aux aspects théoriques et abstraits, mais d'envisager aussi les répercussions concrètes qu'une connaissance plus profonde et un amour plus pur et plus ardent de la vie contemplative pouvaient avoir sur sa pratique même. Il ne sera donc pas nécessaire de répéter dans cette troisième partie ce que déjà Nous avons expliqué. Après avoir rappelé la nécessité de traduire en actes ce que l'on connaît mieux et ce que l'on aime davantage, N o u s envisagerons la réalisation de la vie contemplative, tant dans son élément essentiel, la contemplation elle-même, que dans ses éléments secondaires, en particulier le travail monastique. Ainsi que Nous l'avons relevé dans la première partie de Notre A l l o cution, la connaissance de la vie contemplative s'enrichit et s'approfondit par la pratique quotidienne de ses obligations. L ' a m o u r de la vie contemplative entraîne nécessairement des attitudes, par lesquelles il se traduit et sans lesquelles il ne serait qu'un leurre. Dans cette interaction incessante, qui conditionne normalement le progrès régulier d'une 49 50 1 Petr. 5, 7-10. August., De Civitate Dei, lib. 22 c. 30 n. 5 - Migne PL, t. 41 col. 80$. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 580 vie religieuse, l'élément prédominant sera toujours la vie intérieure, q u i confère aux gestes extérieurs leur sens et leur valeur. C'est du cœur del'homme que sortent les desseins bons ou m a u v a i s ; 5 1 c'est l'intention qui explique ses actes et leur confère une valeur morale. Mais cette intention seule ne suffît pas ; il faut encore qu'elle soit réellement exécutée r « Celui qui a mes commandements et qui les garde, voilà celui qui m ' a i me ) ) , 5 2 disait Jésus. Et encore : (( V o u s serez mes amis, si vous faites ce- que j ' o r d o n n e » . 5 3 P a r contre celui qui néglige l'accomplissement effectif des préceptes divins, se voit exclu du R o y a u m e : « Ce n'est pas celui qui dit " Seigneur ! Seigneur ! ", qui entrera dans le Royaume des Cieux, mais celui qui fait la volonté de mon Père » . 5 4 2. La réalisation de Vêlement propre et essentiel de la vie contemplative,, c'est-à-dire la contemplation intérieure Ces principes s'appliquent aussi à la vie contemplative; il ne suffit point de la désirer, même ardemment; il faut encore s'y appliquer en fait et consentir pour cela à tous les renoncements nécessaires. Or la contemplation, entendue c o m m e l'adhésion de l'esprit et du cœur à Dieu, et l'élément essentiel de la vie contemplative ; Nous l'avons établi dansla première partie de Notre Allocution et avons cité les principaux textes qui le prouvent. Mentionnons-en encore deux autres, tirés de l'Instruction (( Inter caetera » du 25 mars 1956, qui rappellent, à propos d'un point pratique, la précellence de la contemplation dans votre vie. « La clôture mineure ne permet pas n'importe quels ministères, mais ceux-là seuls qui sont compatibles avec la vie contemplative, soit de toute la communauté, soit de chacune des m o n i a l e s » . 5 5 « C e s ministères qu'on les entreprenne avec discernement et modération, en respectant le caractère et l'esprit de chaque Ordre, de telle sorte qu'au lieu de troubler et de gêner la vie authentiquement contemplative, ils l'entretiennent plutôt et la renforcent » . 5 6 « Tels sont : l'enseignement de la doctrine chrétienne, l'instruction religieuse, l'éducation des jeunes filles et des enfants, les retraites et exercices spirituels pour les femmes, la préparation à la première communion, les oeuvres de charité pour le soulagement 51 Cfr. MARO. 5 2 Io. Io. 14, 2 1 . 5 3 7, 21. 15, 14. "* MATTH. 7, 2 1 . " A. A. S, a. 48, 1956, p. 520, n. 41 a 56 Ibid. n. 41. b. Acta Pii Pp. XII des malades, des pauvres » . 5 7 581 La vie contemplative ne consiste pas essen- tiellement dans la profession extérieure d'une discipline religieuse ; celleci en effet n'est que le cadre de la contemplation, elle la soutient, l'encourage, la préserve, mais ne la constitue pas. Aussi, répétant ce que Nous avons dit plus haut, Nous vous exhortons avec instance à vous adonner de tout cœur à la prière contemplative, votre tâche essentielle pour laquelle vous avez renoncé au monde. Qu'on ne confonde point cette position de principe avec la question de la fréquence et de la durée des exercices de piété. L'intensité d'un exercice n'est pas nécessairement proportionnelle à sa durée. Les ministères permis aux moniales ne leur permettent pas de consacrer chaque j o u r de longues heures à la prière contemplative : il leur reste toutefois assez de temps libre pour satisfaire à cette obligation essentielle. 3. La réalisation des éléments accessoires qui la complètent A côté des « éléments propres et nécessaires, qui affectent di- rectement la vie contemplative canonique des moniales comme leur fin première et principale », la Constitution Apostolique « Sponsa Christi » en distingue d'autres non nécessaires, mais qui la complètent et concourent à l'assurer, comme la clôture, les exercices de piété, d'oraison, de mortification. 58 Dans les articles VI et V I I , la même Constitution s'oc- cupe de la nature et de la structure juridique des monastères de moniales, de leur autonomie et de la possibilité de former des Fédérations et des Confédérations. 59 Sur certains de ces points, l'Eglise pose des exigences précises qu'il faut satisfaire; sur d'autres elle n'exprime qu'une invitation et désire qu'on y réfléchisse et qu'on les considère avec bienveillance. Que les monastères et les Ordres de moniales estiment leur caractère propre, le protègent et y restent fidèles; c'est leur droit, et il serait injuste de ne pas en tenir compte; mais ils doivent le défendre sans étroitesse d'esprit ni raideur, pour ne pas dire sans un certain entêtement qui s'opposerait à toute évolution opportune et ne se prêterait à aucune adaptation, même lorsque le bien commun l'exige. Il peut arriver qu'on invite une moniale à quitter son monastère et à s'établir ailleurs, dans l'intérêt d'un bien supérieur ou pour un motif sérieux. Personne certes ne peut imposer à une Religieuse, contre sa 57 5 8 59 Ibid. n. 41 c. Cfr. A. A. S. a. 43, 1951, p. 10. Ibid. pag. 17-19. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 582 volonté, des obligations qui dépassent l'engagement de ses v o e u x ; mais on peut précisément se demander dans quelle mesure la stabilité constitue un p o i n t essentiel du droit des moniales. Le Saint-Siège a le droit de modifier les Constitutions d ' u n Ordre et leurs prescriptions concernant la stabilité; mais si ces changements touchent des points essentiels du droit en vigneur, les membres ne sont pas tenus, en vertu de leurs vœux, à accepter les nouvelles Constitutions : il faut leur donner la possibilité de se séparer des Ordres, qui subissent des modifications de ce genre. Toutefois une moniale peut renoncer spontanément à faire valoir ses droits et consentir à la demande, qui lui est faite et que le SaintSiège a p p r o u v e . 60 N o u s n'ignorons pas ce que représente une telle dé- marche et ce qu'elle coûte à la Religieuse ; mais N o u s l'exhortons à accepter le sacrifice, à moins que des raisons plus graves encore ne s'y opposent. Quand il s'agit de points secondaires qui ne jouent dans la vie religieuse qu'un rôle de complément, les monastères et les moniales doivent être prêts à accepter les échanges d'idées et la collaboration, que le Saint-Siège leur proposerait. En particulier, ils chercheront à établir des relations aussi respectueuses que confiantes avec la S. Congrégation des Religieux, d'autant que celle-ci n'entend aucunement passer outre aux droits acquis, mais désire tenir compte de l'avis des monastères et des Ordres de moniales. Cette collaboration est particulièrement souhaitable, lorsqu'il s'agit de former des Fédérations de monastères ou d'Ordres, ou même une Confédération de Fédérations. Les textes de « Sponsa Christi )) montrent q u ' i l s'agit non point de faire violence en ces questions à la juste indépendance des particuliers, mais de la protéger et de l'assurer. Efforcez-vous donc de collaborer avec l ' A u t o r i t é ecclésiastique compétente, afin de favoriser l'adaptation et l'évolution salutaire que l'Eglise souhaite. 4. La réalisation d'un élément particulier, le travail L'application des normes concernant le travail Nous tient fort à cœur, parce qu'elle concerne l'intérêt des monastères contemplatifs et de tous les Ordres contemplatifs féminins, c o m m e aussi celui de toute l'Eglise qui, en beaucoup d'endroits, attend le concours de toutes les forces disponibles. Puisque N o u s avons déjà parlé plus haut de la nécessité du travail 60 Cfr. «Sponsa Christi» art. VII, § 8, n. 3 - A. A. S. a. 43, 1951, p. 19. Acta Pii Pp. XII 583 en général et de sa convenance pour les Ordres contemplatifs, N o u s n o u s arrêterons maintenant à l'application des dispositions de la Constitution « Sponsa Christi ». • Dans la première partie de la Constitution, Nous disions en effet: « Nous sommes amenés, et même pressés, d'apporter ces ajustements raisonnables à l'institution des Moniales par les renseignements, que Nous recevons de toutes les parties du monde, et qui Nous font connaître la détresse, dans laquelle se trouvent souvent les Moniales. Oui, il y a des monastères, qui hélas !, meurent presque de faim, de misère, de priv a t i o n ; il y en a d'autres qui, par suite de difficultés matérielles, mènent une vie fort pénible. H y a en outre des monastères, qui, sans vivre dans le besoin, souvent dépérissent, parce qu'ils sont séparés et isolés de tous les autres. De plus, les lois parfois trop strictes de la clôture provoquent souvent de grandes difficultés » . 6 1 P o u r remédier à cette détresse, le moyen normal et le plus immédiat est le travail des moniales elles-mêmes. Aussi les invitons-Nous à s'y adonner, pour qu'elles puissent se procurer elles-mêmes les moyens de vivre et ne songent p a s d'abord à recourir à la bonté et aux secours d'autrui. Cet appel s'adresse même à celles, qui ne sont pas dans le besoin et ne sont d o n c pas obligées de se procurer le pain quotidien par le travail de leurs mains. V o u s pourrez aussi, de la sorte, gagner les resources nécessaires pour satisfaire au précepte de la charité chrétienne à l'égard des pauvres. N o u s vous invitons également à développer vos aptitudes manuelles et à les perfectionner, ainsi qu'à vous adapter aux circonstances actuelles, c o m 6Z me il est dit à l'article 8, § 3, n. 2 de la Constitution « Sponsa Christi )>. Le même article résumait d'ailleurs les normes concernant le travail en précisant d'abord que « le travail monastique, auquel les moniales de vie contemplative doivent aussi s'adonner, doit être, autant que possible, conforme à la Règle, aux Constitutions, aux traditions de chaque Ordre. 63 Certaines Constitutions prévoient des travaux déterminés, p o u r la plupart de caractère apostolique : d'autres au contraire ne précisent rien à ce sujet. Ce travail (( doit être organisé de telle sorte que, s'ajoutant aux autres sources de revenus, il assure aux moniales une subsistance certaine et convenable » . 6 4 Les Ordinaires des lieux et les Supérieurs sont tenus de veiller « à ce que le travail indispensable, convenable et 61 62 63 6Í A. A. 8. 1. c. p. 10-11. Ibid. pag. 19. Ibid. art. 8 § 1. Ibid. § 2. • Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 584 rémunérateur ne marique jamais aux Moniales » . 6 5 Enfin l'article sou- ligne l'obligation de conscience q u ' o n t les moniales non seulement de gagner leur pain à la sueur de leur front, mais encore de se perfectionner chaque j o u r davantage, c o m m e les circonstances l'exigent, p o u r les divers t r a v a u x . 66 Ne permettez pas que Notre appel au travail reste vain, mais utilisez tous les moyens mis à votre disposition et toutes les possibilités de vous former davantage, pour votre profit d'abord, ou du moins, si vous n'en avez pas un besoin immédiat, p o u r soulager la détresse d'autrui. D'ailleurs une occupation sérieuse, adaptée à vos forces, est un moyen effic a c e p o u r conserver l'équilibre intérieur ou pour le rétablir, s'il avait subi quelque dommage. Ainsi vous éviterez les effets nuisibles, que pourraient exercer sur certains tempéraments, la réclusion totale et la monotonie relative de la vie quotidienne du cloître. Conclusion Nous achevons Notre A l l o c u t i o n , en vous renouvelant l'invitation à l'apostolat, qui termine aussi la Constitution « Sponsa Christi » et qui se fonde sur le grand commandement de l'amour de Dieu et du prochain et sur la volonté de l'Eglise. La charité envers le prochain embrasse tous les hommes, tous leurs besoins, toutes leurs souffrances, et s'occupe spécialement d'assurer leur salut éternel. Cet apostolat, dont elles sont chargées par l'Eglise, les moniales l'exercent de trois manières : par l'exemple de la perfection chrétienne, qui sans paroles attire les fidèles au Christ, par la prière publique et privée, par le zèle à assumer, outre les pénitences prescrites par la Règle, celles que suggère l'amour généreux du Seigneur. Dans sa partie dispositive, la Constitution « Sponsa Christi » distingue diverses formes d'apostolat suivant les diverses formes de vie contemplative. Certaines moniales, en vertu de leurs Constitutions, s'adonnent à des œuvres d'apostolat extérieur; cet apostolat elles le continueront; d'autres ne sont destinées par leur Constitutions q u ' à la seule vie contemplative, mais exercent en fait certaines formes d'apostolat extérieur ou l'exerçaient anciennement ; elles les continueront ou les reprendront, en les adaptant aux circonstances actuelles ; d'autres encore, ne vivent, en droit et en fait, que la vie contemplative. Elles s'y tiendront, à moins 65 Ibid. § 3, n. 1. Ibid. § 3, n. 2. Acta PU Pp. XII 585 qu'elles ne doivent, par nécessité et pour un temps limité, accepter certaines activités apostoliques. Il est clair que ces moniales exclusivement contemplatives participent à l'apostolat de l'amour du prochain sous ses trois formes de l'exemple, de la prière et de la pénitence. Nous voudrions, toutefois, pour conclure, évoquer un apostolat plus vaste et plus haut encore, celui de l'Eglise, Epouse du Christ, au sens de l ' A p ô t r e des Gentils 67 et de saint J e a n . 68 L'apostolat de l'Eglise est fondé sur sa mission à l'égard du monde entier, c'est-à-dire envers les hommes de tous les peuples et de tous les temps, chrétiens et païens, croyants et incroyants. Cette mission vient du Père : « Dieu a tant aimé le monde, qu'il a donné son Fils unique, pour que tous ceux qui croient en lui ne périssent pas, mais aient la vie éternelle. Car Dieu n'a pas envoyé son Fils dans le monde pour juger le monde, mais pour que le monde soit sauvé par lui » . 6 9 La mission est transmise par le Christ : « Comme mon Père m ' a envoyé, je vous envoie » . 7 0 (( Toute puissance m ' a été donnée au ciel et sur terre. Allez donc et enseignez tous les peuples et baptisez-les...! Je suis avec vous pour toujours jusqu'à la fin du monde ) ) . 7 1 La mission se fait dans le Saint-Esprit : (( V o u s recevrez la force du Saint-Esprit qui descendra sur vous, et vous serez mes témoins... jusqu'aux extrémités de la terre » . 7 2 Cette mission apostolique de l'Eglise procède donc primordialement de la Sainte Trinité, Père, Fils et Esprit-Saint et nul ne peut en concevoir de plus haute, de plus sainte, de plus universelle, dans son origine comme dans son objet. Quel est en effet l'objet de cette mission, sinon de faire connaître aux hommes le vrai Dieu, un dans la Trinité des personnes, le dessein de la Rédemption qu'il a opérée par son F i l s , et l'Eglise fondée par le Christ pour continuer son œuvre? L ' E g l i s e a reçu dans sa totalité le dépôt de la foi et celui de la grâce, toute la vérité révélée et tous les moyens de salut légués par le Rédempteur : le b a p t ê m e , doce : « Faites ceci en mémoire de m o i » ; 7 4 73 l'Eucharistie, et le sacer- la communication du Saint- Esprit par l'imposition des mains des A p ô t r e s ; 67 68 89 7 0 7 1 72 2 Cor. .11, 2. Io. 20, 21-23; 21, 16-17; Apoc. 21. Io. 3, 16-17. Io. 20, 21. MATTH. 28, 18-20. Act. 1, 8. 73 MATTH. 7 4 Luc. 22, 19. Act. 8, 17. 75 28, 19. 38 - ACTA, vol. XXV, n.. 12. — 19-9-1958,, 75 la rémission des pé- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 586 chés : « Recevez le Saint-Esprit. Ceux à qui vous remettrez les péchés, ils leur seront remis » ; 76 le gouvernement des fidèles par le pouvoir de juridiction, exercé au n o m du Christ et avec l'assistance permanente du Saint-Esprit. 77 V o i l à évoquées en quelques mots les richesses divines, dont le Seigneur a doté son Eglise, pour qu'elle puisse accomplir ses tâches apostoliques parmi les vicissitudes de la vie terrestre et traverser ainsi les siècles, sans que jamais les portes de l'enfer ne prévalent contre e l l e . 78 Laissez la force invincible, qui anime l'apostolat de l'Eglise, s'emparer de votre esprit et de votre cœur ! Elle vous remplira de paix et de joie ! « A y e z confiance, j ' a i vaincu le monde » . 7 9 En montant toujours plus haut, toujours plus près de Dieu, vous étendez v o s horizons et devenez d'autant plus aptes à vous orienter sur cette terre. Loin de vous enfermer étroitement en vous-mêmes entre les murs du monastère, votre union à Dieu vous élargit l'esprit et le cœur aux dimensions du monde et de l'œuvre rédemptrice du Christ, qui se prolonge dans l'Eglise ; voilà ce qui vous guide, soutient vos efforts et les rend féconds en tout bien. N o u s prions le Seigneur de daigner vous combler de ses dons et achever l'œuvre q u ' i l a commencée en vous pour sa plus grande gloire ; c o m me gage de ses bienfaits, N o u s vous accordons de tout cœur, Notre paternelle Bénédiction Apostolique. II IIS QUI INTERFUERUNT CONVENTUI UNIVERSALI FOEDERATIONUM CATHOLICARUM « DE SANITATE )) IN URBE (( BRUXELLES )) HABITO. * N o u s vous adressons Notre salut le plus cordial, chers fils et chères filles, réunis à Bruxelles p o u r tenir la « première Conférence mondiale Catholique de la Santé ». La messe solennelle, à laquelle vous venez d'assister dans la Basilique du Sacré-Cœur, a rassemblé vos intentions et vos prières en une seule supplication, appelant du ciel la grâce qui transforme et vivifie, afin que les travaux, auxquels vous allez participer, manifestent avec éclat, à vos yeux et aux yeux de tous, l'audace et la grandeur de l'idéal qui vous guide. 7 6 Io. 20, 23. Cfr. Io. 21, 16-17. Cfr. MATTH. 16-18. Io. .16, 33. * Datus die 27 Julii mensis a. 1958. 77 7 8 7 9 Acta Pii Pp. XII 587 En : vérité, cette première « Conférence mondiale catholique de la Santé » apparaît c o m m e nn événement bien significatif du rôle qui vous revient dans la société d'aujourd'hui. Déjà son cadre merveilleux, ce déploiement de ressources matérielles et culturelles des nations dans une émulation, où chacun s'efforce de mettre en valeur ce q u ' i l possède de meilleur et de plus original, suggère et symbolise en quelque sorte les lignes maîtresses de vos réflexions. Au cours de ces dernières années, la profession médicale et toutes celles qui, avec elle, assument la protection de la santé, ont tiré parti des progrès rapides de la science et de ses applications et participé à l'évolution des institutions sociales. La fondation et le développement de vos diverses Fédérations répondent au besoin de conjuguer les efforts des catholiques dans un secteur si important. Rien d'étonnant si, dans le thème général de la Conférence : « Christianisme et Santé )) s'insère l'étude de la collaboration dans l'équipe sanitaire et dans la communauté des responsables de la santé. N o u s souhaitons le meilleur succès au 8e Congrès des Médecins catholiques, au 5e Congrès de la Fédération internationale des Pharmaciens catholiques, au 6e Congrès du Comité international catholique des Infirmières et Assistantes médico-sociales, au 1er Congrès de la Fédération internationale des Institutions hospitalières, ainsi qu'au 4e Congrès international des Aumôniers d'hôpitaux. Même si vos travaux n'embrassent qu'une partie de la matière si vaste que vous vous proposez d'examiner, le seul fait d'avoir tenté cette confrontation marquera une étape importante dans l'action sanitaire des catholiques. V o u s prenez en effet maintenant conscience des dimensions réelles de votre communauté et de l'étendue de ses responsabilités sur le plan humain, c o m m e sur le plan religieux. On pouvait jadis entreprendre l'étude de la morale médicale, en n'accordant qu'un regard rapide à tout ce qui dépasse les relations individuelles du malade avec le médecin ou avec l'infirmière. Le développement considérable des services hospitaliers, la spécialisation croissante des techniques de soins, l'existence de puissantes institutions d'assistance sociale, l'appel des pays sous-développés ; voilà autant de facteurs, qui ont élargi considérablement les perspectives anciennes et requièrent une mise au point et un approfondissement du sens des « relations humaines » entre le malade et sa famille d'une part, les responsables de la santé et les organismes sociaux d'autre part. N o u s voudrions, en guise d'introduction à vos travaux, évoquer brièvement d'abord les obstacles à la collaboration, puis les conditions d'une 588 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale collaboration efficace, et enfin les objectifs qu'elle doit se proposer, en particulier, chez les catholiques. Les défauts qui empêchent une collaboration harmonieuse dans l'équipe sanitaire peuvent venir, soit de ses membres eux-mêmes, soit du malade et de sa famille, soit des institutions dont dépendent les uns et les autres. Nous n'avons pas l'intention d'analyser en détail les situations concrètes, dans lesquelles ces inconvénients apparaissent ; vos Congrès furent préparés par des enquêtes destinées précisément à les relever. Mais, N o u s bornant aux causes qui entravent la collaboration chez le personnel sanitaire lui-même, Nous voudrions en signaler deux principales, l'une d'ordre intellectuel, l'autre d'ordre m o r a l . Le plus souvent une certaine étroitesse du jugement, qui, volontairement ou non, refuse d'élargir ses horizons, de tenir compte de tous les éléments d'une situation, empêche l'intéressé d'apercevoir les insuffisances de son action personnelle et la nécessité d'accepter l'intervention d'autrui. Il est difficile en général d'adopter le point de vue des autres, de regarder les événements c o m m e ils les regardent, de ressentir c o m m e eux les inconvénients de tel procédé, de telle attitude, le poids de certaines prestations; il n'est pas aisé non plus d'admettre qu'un plus jeune, malgré sa moindre expérience, puisse avoir des idées plus fécondes. En outre, les habitudes de travail et les routines rendent pénible toute tentative de changement, toute révision de méthode. V o u s signalez, par exemple, qu'une infirmière sera tentée de marquer des réserves, lorsqu'elle voit appliquer dans un hôpital un traitement différent de celui qu'elle a vu pratiquer au cours de ses études par tel grand spécialiste. A côté des obstacles intellectuels, les obstacles m o r a u x tiennent aussi une large place. L'esprit de dévouement et de sacrifice dans l'équipe sanitaire constitue l'un de ses plus beaux titres à la reconnaissance et à l'admiration de tous. Mais qui oserait prétendre que, dans le détail des allées et venues de chaque j o u r , n'interviennent jamais des mobiles, qui trahissent les faiblesses communes de l'humanité : susceptibilité, impatience, désir de prévaloir, intolérance de la discipline, bref, l'affirmation exagérée de l'individu et de ses commodités au détriment des exigences posées par la cohésion du groupe et des intérêts de la communauté. Ainsi sommes-Nous amené à considérer les conditions positives d'une collaboration efficace. Puisque certains défauts d'appréciation, peut- être inaperçus d'ailleurs, proviennent de l'ignorance au moins pratique des principes essentiels de la collaboration, il importe de mettre ceux-ci en lumière et d'en faire une étude plus approfondie. C'est l'objet de vos Acta PU Pp. XU divers Congrès. 589 La complexité croissante de l'organisation sanitaire, rançon d'un progrès incessant, entraîne la nécessité pour chacun de ses membres de mieux définir sa position dans l'ensemble dont il fait partie. Ainsi, Nous trouvons parmi les travaux préliminaires de la commission technique du congrès des infirmères et assistantes médico-sociales, une élaboration détaillée de la notion d'(( équipe sanitaire », suivant quatre plans : celui des soins aux malades, en établissement hospitalier ou à domicile, celui des services médico-sociaux locaux ou centraux, celui de la nation et de l'administration de la santé publique, et enfin le secteur spécialisé dans la lutte contre certains fléaux propres à un pays ou à une région. P o u r chacun de ces cas, il faut déterminer quelles sont les formes d'équipes sanitaires existant en fait, leur but, leurs moyens d'action, leur autorité, leur composition. Ce cadre ainsi délimité permet de mieux préciser la place, q u ' y tiendra l'infirmière, et les conditions auxquelles elle devra satisfaire pour bien y remplir son rôle. Les médecins de leur côté s'appliqueront aux problèmes de collaboration rencontrés dans la pratique quotidienne et dans les institutions de soins, où ils entrent en contact non seulement avec les malades et les infirmières, mais encore avec les aumôniers, les services administratifs, le personnel subalterne, les familles des malades, les organismes d'assurance sociale et les pouvoirs publics. V o u s aurez la préoccupation constante de résoudre chacune de ces questions, sans jamais oublier la perspective d'ensemble qui commande les solutions particulières, c'est-à-dire, le but thérapeutique tant individuel que social, inséparable lui- même des impératifs moraux et religieux dont l'Eglise se fait l'interprète. Le travail de réflexion et d'examen des problèmes portera peu de fruits, s'il n'aboutit sur le plan pratique à une meilleure organisation de l'équique sanitaire, créant entre ses membres une véritable unité, quant aux principes à suivre et aux moyens concrets de les appliquer. P o u r cela il ne suffit pas de se rencontrer au chevet du malade ; il faut encore savoir se retrouver entre soi, se ménager des échanges d'idées fréquents et cordiaux, mettre en c o m m u n ses difficultés techniques ou psychologiques. Il importe aussi qu'une hiérarchie des fonctions détermine l'autorité et la responsabilité de chacun. Une discipline de groupe paraît indispensable — quelle que soit la manière dont on l'entende —, mais elle ne sera acceptée et ne portera des fruits que dans la mesure où elle se soutiendra dans une ferveur commune, où elle guidera les énergies de chacun vers la réalisation d'un idéal, que poursuivraient vainement des efforts isolés. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 590 C'est pourquoi, N o u s voulons évoquer encore les objectifs essentiels, que se proposent d'atteindre les responsables de la santé par leur collaboration. Le but qui unifie leur activité, c'est évidemment la préservation ou le rétablissement de la santé des individus et des groupes sociaux. Toutefois il n'est pas rare que d'autres fins secondaires, plus proches, plus attirantes, plus utiles immédiatement, peut-être, sollicitent leur intérêt et fassent s'estomper pour quelque temps la prépondérance de la fin principale. V o u s n'ignorez pas la possibilité de voir le malade traité, non c o m m e une personne, mais c o m m e un cas, que l'on étudie ou sur lequel on expérimente. Il arrive que des investigations dange- reuses soient entreprises pour parfaire le diagnostic, alors qu'elles n'auront pas d'utilité réelle pour l'application du traitement, ou que le malade subisse les conséquences fâcheuses de mesures administratives visant à assurer d'abord la commodité des services. En ces cas, l'élément humain, personnel, est relégué au second plan, malgré son importance déterminante. Ces écueils vous sont suffisamment connus et Nous-même les avons évoqués ailleurs. N o u s n'insistons d o n c pas, mais voudrions souligner encore la caractéristique la plus haute, la plus noble de votre action thérapeutique, celle que manifeste votre Conférence actuelle par son titre de « catholique ». N ' y voyez point une simple dénomination extrinsèque, sans influence sur l'objet propre de vos travaux, c o m m e si le catholicisme n'avait à proposer à ses adhérents qu'un code de déontologie perfectionné, une liste minutieuse d'actions permises ou défendues, Il s'agit en réalité de bien autre chose. Les chrétiens en effet sont porteurs d'un message et d'une vie, qui confèrent à chacune de leurs démarches un sens particulier. Leur caractère de baptisés les fait disciples du Christ et fils de l'Eglise dans l'œuvre de laquelle ils sont engagés. C'est pourquoi votre travail quotidien, le plus routinier en apparence, ne prend tout son sens que dans la perspective ouverte par le Seigneur a u x j o u r s de son existence terrestre : « Le soir venu », raconte saint M a r c , <( après le coucher du soleil, on lui amenait tous les malades 'et les possédés, et la ville entière était rassemblée devant la porte. Et il guérit beaucoup de malades affligés de divers maux et il chassa beaucoup de démons » - 1 A l'imitation du Christ, qui soulageait tant de misères physiques et morales pour inviter les hommes à reconnaître en L u i « la résurrection 1 MARC. 1, 32. Acta Pii Pp. XII et la vie » , 2 591 que P o n devine à travers vos gestes l'inspiration dont ils procèdent, votre rattachement à l'Eglise visible et à l'Esprit-Saint, qui l'anime c o m m e une « source d'ean jaillissant pour la vie éternelle » . 3 Pénétrée d'esprit évangélique, votre activité acquerra aussi une extension plus large et vraiment universelle. Il faut le souligner, puisque votre Congrès se situe dans le cadre d'une manifestation, qui veut exprimer les plus nobles aspirations du monde actuel et qui invite à des rapprochements stimulants. N u l ne possède l'esprit du Christ sans partager les soucis de tous ses frères, où qu'ils habitent, de quelque race qu'ils soient, ni sans désirer ardemment leur prodiguer au maximum les bienfaits réservés encore à certains pays privilégiés. A côté de besoins économiques aigus, les pays sous-développés présentent le plus souvent au point de vue sanitaire de cruelles déficiences. V o u s savez avec quel zèle, partout où ils sont présents, et principalement dans les territoires les plus démunis, les catholiques s'emploient à soigner les malades dans les hôpitaux, cliniques, dispensaires, maternités; mais c o m m e il reste encore beaucoup à faire avant que ne soient maîtrisés complètement les problèmes de la santé publique, vos organisations internationales trouvent ici un c h a m p largement ouvert à leurs efforts; elles ont entre autres à susciter la collaboration des membres du personnel médical, des particuliers, des organismes privés, de l'Etat, pour arrêter au plus tôt les maladies épidémiques et endémiques, qui chaque année frappent tant de victimes impuissantes. N o u s vous souhaitons, chers fils et chères filles, d'éprouver, pendant •ces journées d'étude, de réflexion, d'échanges amicaux, le sentiment de ne former au sein de l'Eglise catholique, qu'une même famille unie par l'intérêt c o m m u n pour les problèmes sanitaires, et davantage encore par la conscience d'avoir à remplir une mission importante au service de l'Eglise : celle de parfaire l'édification du Corps du Christ, 4 en pro- tégeant la santé de ses membres, pour qu'ils puissent s'acquitter pleinement des tâches que le Seigneur leur confie et découvrir par vous l'un des aspects les plus consolants de la Rédemption. En témoignage de Notre estime et de Notre affection, et c o m m e gage des faveurs divines que N o u s appelons sur vous, sur vos familles, sur les malades, auxquels vous prodiguez vos soins et votre dévouement, N o u s vous accordons de grand cœur Notre Bénédiction Apostolique. 2 3 4 Io. 11, 25. Cfr. Io. 4, 14. Cfr. Eph. 4, 12. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 592 NUNTIUS SCRIPTO DATUS OPERARIIS AB ACTIONE CATHOLICA DATUS, AD SANCTUARIUM LAPURDENSE E GALLIA ALIISQUE NATIONIBUS COADUNATIS. Chers fils et chères filles, travailleurs et travailleuses catholiques réunis par milliers à Lourdes en la fête de l ' A s s o m p t i o n de la Bienheureuse Vierge Marie, vous avez répondu de toutes les régions de F r a n c e à l'appel de l ' A c t i o n Catholique Ouvrière, vous êtes venus nombreux aussi de divers pays d ' E u r o p e et certains même de plus loin encore. Soyez-en félicités ! N o u s savons le sens profondément religieux et apostolique que vous donnez à votre pèlegrinage international : il fut préparé de longue date dans les familles ouvrières, au p r i x de durs sacrifices et grâce à une généreuse e n t r ' a i d e ; il fut encouragé par vos évêques, dont plusieurs ont tenu à venir le présider; et, dans vos paroisses, on prie pour son succès spirituel. P a r ce Message personnel, N o u s voici Nous-même présent au milieu de vous tous pour v o u s dire Notre con- fiance et Notre espérance. Depuis le temps où la V i e r g e Immaculée apparaissait à Bernadette, une enfant pauvre du peuple de France, bien des progrès ont été réalisés dans la voie de la justice sociale. Et récemment encore N o u s observions (( les heureux changements qui se sont accomplis durant les cent dernières années au sein du monde du travail pour l'avantage évident des travailleurs eux-mêmes et de toute la société » - 1 A Lourdes, vous remercierez Dieu et, pensant aux tâches d'avenir, vous les regarderez en chrétiens. Emportez surtout de votre pèlerinage la grande leçon de fraternité que donne le spectacle de tant d'hommes de toutes conditions sociales unis c o m m e des fils autour d'une même Mère. Quelles possibilités n'offrirait pas en effet aujourd'hui une collaboration loyale et sincère entre catholiques que leurs tâches professionnelles, diverses mais, complémentaires, mettent en rapports constants dans la vie de travail? Depuis un siècle aussi des efforts apostoliques ont été poursuivis avec persévérance p o u r que, dans les milieux ouvriers, Jésus soit davantage c o n n u et aimé c o m m e seul Sauveur, véritable espoir de ceux qui souffrent et ploient sous le fardeau, 1 2 2 source de vérité et de vie, présent et Disc, du iw mai 1958. A. A. S. t. 50, p. 365). Cfr. MATTH. 11, 28. Acta PU Pp. XII 593 agissant dans l'Eglise q u ' i l anime. La tâche est immense mais combien belle ! Grâce à vos aînés, grâces à vous, militants catholiques, grâce à tant de familles populaires profondément chrétiennes, les liens q u ' o n aurait voulu briser entre le monde ouvrier et l'Eglise de Jésus-Christ demeurent toujours étroits et forts. En cette fête de l'Assomption, les regards chrétiens se tournent vers la Mère de Dieu immaculée et toujours V i e r g e , élevée dans le ciel en c o r p s et en âme. Et vous-mêmes, laissant un instant les soucis du métier ou du pain quotidien, levez les yeux et redites avec l ' A p ô t r e ces paroles de foi : « N o u s c r o y o n s , nous aussi ; et c'est pourquoi nous parlons, sachant bien que Celui qui a ressuscité le Seigneur Jésus nous ressuscitera nous aussi avec Jésus... Oui, la légère tribulation d'un moment nous prépare, au delà de toute mesure, une masse éternelle de gloire » . 3 Chers fils et chères filles de la classe ouvrière, on a voulu cacher à vos regards ce but suprême de votre vie de chrétien ; on a prétendu faussement que ce n'était que vaine illusion vous détournant des objectifs immédiats d'action. Et N o u s vous disons : Regardez Marie ; contemplez-la dans la gloire qu'elle reçoit de son Divin Fils, et dont il lui a plu de révéler les célestes clartés à l'enfant privilégiée de Massabielle. Engagez-vous sur la route qu'elle vous trace. Gagnez vos frères à votre espérance. Et vous serez plus forts pour construire le monde plus juste et plus fraternel que vous désirez légitimement. A y e z confiance : vous avez pour vous la vérité garantie par Dieu même : vous avez c o m m e maître et modèle Celui qui, en donnant sa vie, a vaincu le monde ; 4 vous avez une doctrine sociale que vous apprécierez d'autant plus que vous la connaîtrez davantage. Apôtres de la Sainte Eglise dans le monde du travail, vous triompherez du mal par le bien ! 5 Puisse votre Rassemblement de Lourdes accroître votre foi, renouveler votre espérance, étendre à tous votre charité : Nous le demandons à Dieu avec vous tous, chers fils et chères filles, et vous en accordons pour gage N o t r e paternelle Bénédiction Apostolique. Du Vatican, le 21 Juillet 1958. PIUS PP. XII 3 4 5 2 Cor. 4, 13-14-17. Cfr. Io. 16, 33. Cfr. Rom. 12, 21. 594 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO RITUUM NEMAUSEN. BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVI DEI EMMANUELIS DULZÓN, SACERDOTIS FUNDATORIS PIAE SOCIETATIS PRESBYTERORUM AB ASSUMPTIONE ET CONGRERATIONIS SORORUM OBLATARUM AB ASSUMPTIONE. SUPER DUBIO An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. R e g n u m Dei, in Antiquo Foedere adumbratum, in vaticiniis promissum, a Christo D o m i n o denique stabilitum, ut magis magisque in dies augeatur, ex inimicorum insidiis incolume evadat et in cordibus nostris amplificetur, docuit nos petere idem Christus, 'Dei Filius homo factus, c u m cotidie o r a m u s : Adveniat regnum tuum (cfr. M t . 6. 10), a regnum veritatis et vitae, regnum sanctitatis et gratiae, regnum iustitiae, amoris •et pacis » (Praef, ex Missa de Christo R e g e ) . In eorum numero virorum, quibus nihil fuit antiquius, quam ut omnes vires suas, omnes curas et sollicitudines, i m m o semet ipsos totos impendieren t ad hoc Regnum Dei propagandum, dilatandum et provehendum, iure meritoque recenseri potest Emmanuel D ' A l z o n , quippe qui grandem •et insignem hanc vitae suae conditaeque a se Congregationis notam futuram edixit : « Adveniat regnum tuum ». Natus est hic Dei Famulus in l o c o cui nomen vulgo Le Vigan, intra Nemausensis Dioecesis in Gallia fines, die 30 mensis Augusti anno 181C, parentibus nobilitate et divitiis, sed magis pietate et religiosa liberalitate conspicuis, vicecomitibus scilicet Henrico D ' A l z o n et Ioanna Clementina <ìe Fa ventine de Mondredon. Salutaribus Baptismatis undis tertio die regeneratus, nomina habuit Emmanuelem Iosephum Mariam Mauritium. Sacra Congregatio Rituum 595 Pater, qui orationibus piisque operibus quatuor annos a D e o primum filium petierat, eum in ulnas accepit grates D e o agens et evangelicis verbis « Benedictus qui venit in nomine Domini » salutavit. Parentes dein eum christiana religione, optimis moribus litterisque mature et egregie efformandum curarunt; sub eorum ductu, Emmanuel, ardenti et vivida praeditus natura, assidua sensuum et voluntatis refrenatione animi motus moderari conabatur. Superioris ordinis scholas Lutetiae Parisiorum celebravit, ubi Eucharisticam mensam primum participavit et Confirmationis sacramentum recepit, studiaque anno 1828 laudabiliter explevit Militiae deinde cursum desideravit, at, patris consilio obsecundans, iuridicis studiis operam dare coepit. M o x vero ad christianam militiam experiri coepit attractionem; hinc diversis Sodalitiis, litteras simul et religionem provehentibus, dedit nomen, quas inter iis quibus nomen « Conférence religieuse », « Association pour la défense de la religion catholique », proposuitque sibi plenam Catholicae Ecclesiae libertatem et iura vindicare et ad evangelicam vivendi formam citatiore cotidie gradu contendere. Orando autem meditandoque conscius sibi factus est abnegatione et multo labore opus esse ut quis defendendae religioni devoveri posset; exinde persensit sibi sacerdotium esse necessarium quo efficacius gloriae Dei eiusque Ecclesiae servitio perfecte famulari valeret. Rebus ergo mature perpensis, filius iste nobilis divitisque familiae unicus, quae de futura gloria sui nominis et progeniei spem posuerat totam in eo, suam firmam voluntatem ostendit ecclesiasticum statum amplectendi. Parentibus consentientibus, die 15 mensis Martii a. 1832, Seminarium Montis Pessulani ingressus, omnium ibi aestimationem et benevolentiam sibi conciliavit, et ad minores ordines promotus est. Insequenti anno, uberius studiorum pabulum cupiens, R o m a m petiit et illustrium magistrorum scholas philosophiae, theologiae, iuris canonici et historiae celebravit. Solitariam fere vitam apud Fratres Mínimos degit, felix c u m prope Petri Sedem viveret, quasi sub oculos Summi Pontificis, c u i iam tum omnimodam circa Lamennesianas doctrinas condemnatas submissionem professus est, eamdemque Petrianam Sedem sermone et opera semper singulari obsequio coluit. Catacumbas in alma Urbe assidue visitabat, martyrum recolens memoriam, ibique eas sancte vivendi agendique normas, ad quas suos mores usque ad extremum vitae exitum mirandum in modum conformavit, veluti e fonte sumpsit. Sacerdotio, die 26 Decembris anno 1834, initiatus, in suam dioecesim reversus est, et operam statim suo episcopo obtulit, qui, novensilem sa- 596 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cerdotem, solida pietate et doctrina exornatum, suum V i c a r i u m Generalem honorarium prius, deinde effectivum, elegit ; q u o officio per quadraginta a n n o s sub aliis tribus episcopis functus est. Oblivioni datis cum vicecomitis titulo tum vitae c o m m o d i s , apostolatus flamma incensus, Servus D e i actuosum ministerium aggressus est, quod uberes salutaresque fructus tulit. Generosi animi sui thesauros, nulli parcens labori, in bona cuiuslibet generis opera largius profudit, ut multis recens restitutae dioecesis Nemausensis necessitatibus provideret : consociationes et opera instituit orphanis colligendis et alendis, puellis paenitentibus congregandis, iuvenibus et adultis christiana doctrina informandis, aliisque catholicis operibus nomen dedit. Adsiduam operam navavit sacris confessionibus audiendis et spirituali directioni christifidelium, quo ferventius ad virtutem educerentur ; singulari concionandi peritia praedicationi institit, quae audientium animos, cuiuscumque socialis conditionis, conciliabat. Ut Protestantes ad fidei unitatem adduceret, Sodalitatem a S. Francisco Salesio nuncupatam fundavit. Libros, folia cotidiana et commentaria in vulgus edidit, ut errores tunc in Gallia serpentes, uti rationalismum, naturalismum, liberalismum, quos vocant, quibus imbuti Ecclesiae inimici iura Dei et christianum vitae sensum insidiarentur, debellaret. Quidquid ad Ecclesiae catholicitatem, sanctitatem maioremque utilitatem conferre poterat, ipse aggressus est. Adiutricis illius laicorum hominum operae, quam A c t i o n e m Catholicam hodie appellamus, antesignanus et praecursor in sua dioecesi ipse Famulus D e i dici potest. Maiora autem in dies sacrificia et deditionem in D e i famulatu exoptabat. H i n c , anno 1844, in Sanctuario B. M. V. de Consolatione, Taurini, votum emisit honores et dignitates ecclesiasticas numquam acceptandi, propositique tenax, episcopatum sibi oblatum ter recusavit. A l i q u o t menses post, Parisiis in ecclesia B. M. V. de V i c t o r i i s , vota religiosa privata nuncupavit. Eo autem tempore, Nemausi, munus Collegii ab Assumptione moderandi obiens, occasionem nactus est novam religiosam Congregationem condendi, quae increscentibus nostrorum temporum necessitatibus magis responderet, Augustinianam vitam religiosam in Gallia instaurando, Societatem dicimus Presbyterorum ab Assumptione, quae anno 1864 ab, Apostolica Sede definitive est approbata. H o c fuit praecipuum alterius partis vitae Servi Dei opus, suos discipulos triplici amore informando, in Iesum videlicet, Deiparam et Ecclesiam, nihil tamen ipse in aposto- Sacra Congregatio Rituum 597 lieo ministerio remittens et in certamine, quod certavit ad scholarum catholicarum iura et libertatem tuenda. Proprium episcopum ad Vaticanum Concilium comitatus est, multumque adlaboravit Concilio perdurante ut nonnulli catholici libentius promptiusque dogmam infallibilitatis Summi Pontificis amplecterentur. P i i Papae IX studio et opera de christianis Orientalibus dissidentibus ad catholicam unitatem reducendis permotus, Missionem instituit Orientis, cuius eximia in rem catholicam beneficia Leo Papa X I I I laude iam prosecutus est (cfr. A c t a Leonis X I I I , v o l . X V I I I , p. 49). Ut autem subsidio essent operamque adiutricem presbyteris ab Assumptione in illis Missionibus Orientis praestarent, praesertim in puellis instituendis aliisque socialibus operibus, Dei Famulus Congregationem Sororum Oblatarum ab Assumptione condidit, quae multiplici caritatis industria eorundem populorum animos sibi devinxerunt. Perfurente in iura Ecclesiae persecutione, Servus Dei novissimos articulos conscribens in commentariis qui inscribebantur « La Croix », q u i hodiernae ephemeridi, cui idem nomen, praeludebant, laboribus se fractum persensit. Nemausi, Ecclesiae sacramentis fervore et pietate receptis, die 21 Novembris anni 1880, placide obdormivit in D o m i n o , inter suos dilectos sodales et filios, firma spe conditam a se Congregationem proxime rapideque diffusum iri, quod quidem eventus confirmavit : Augustiniani namque ab Assumptione, catholicae fidei studio vehementer incensi atque Christi in terris V i c a r i o Petrique Sedi devinctissimi, apud triginta fere Nationes ad Christi regnum dilatandum allaborant. Fama sanctitatis, quam Servus Dei adhuc vivens sibi comparavit, post eius obitum, supervenientibus prodigiis, uti ferebatur, a Deo famuli sui intercessione patratis, nobilitata succrevit et permanens ad hanc nostram aetatem integra perseveravit. H i n c factum est, ut, a die 20 Maii a. 1931 ad diem 18 Decembris a. 1934, in Curia Nemausensi processus ordinaria auctoritate tresque alii rogatoriales, qui dicuntur, processus in Curiis Hierosolymitana, Parisiensi et Atrebatensi instruerentur, et R o mam delati ad S. Rituum Congregationem traditi et aperti sint. Iuris deinde ordine servato et scriptis Servi Dei perquisitis, revisis et approbatis, quum nihil obstet quominus ad ulteriora procedatur, instante R e v m o P. A l b a n o Colette, Augustiniano ab Assumptione et huius causae Postulatore legitime constituto, attentisque litteris postulatoriis plurimorum S. R. E. Cardinalium, Archiepiscoporum et Episcoporum necnon Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 598 Moderatorum Ordinum et Congregationum, E m u s ac Revmus D o m i n u s Benedictus Cardinalis Aloisi Masella, Episcopus Praenestinus, eiusdem causae Ponens, in Ordinariis Sacrae R i t u u m Congregationis comitiis die 29 Aprilis a. 1958 ad Vaticanum habitis, dubium discutiendum proposuit : An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. E m i ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, post relationem ipsius Cardinalis Ponentis, audito quoque suffragio Officialium Praelatorum, praesertim R. P. D. Sylvii Romani, Promotoris Generalis Fidei, omnibus diligenter perpensis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta postmodum super his Ssmo D. N. P i o Papae X I I per infrascriptum Cardinalem relatione, Sanctitas Sua rescriptum eiusdem S. Rituum Congregationis ratum habuit et probavit simulque propria manu commissionem introductionis causae Servi Dei Emmanuelis d'Alzon signare benigne dignata est. Datum R o m a , die 29 mense Maio, anno D o m i n i 1958. C. Card. CICOGNANI, Praefectus L. © S. f A. Carinci, A r c h i e p . S e l e u c , a Secretis Sacra Paenitentiaria Apostolica 599 ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM DE INDULGENTIIS) ORATIO AD BEATAM MARIAM VIRGINEM REGINAM A SUMMO PONTIFICE PIO XII EXARATA ET A CHRISTIANIS MULIERIBUS RECITANDA INDULGENTIIS DITATUR. « O piena di grazia e benedetta fra le donne » ( L n c . 1, 28, 42), Maria, distendi, te ne preghiamo, la mano della tua materna protezione sopra di noi, tue figlie, che ci stringiamo intorno al tuo trono di Regina, come falangi docili ai tuoi cenni e risolute ad attuare c o l tuo ausilio in noi stesse e nelle nostre sorelle l'ideale della verità e della perfezione cristiana. In te si fissa ammirato il nostro sguardo, o immacolata Fanciulla, prediletta dal Padre ! O Vergine Sposa dello Spirito Santo ! O Madre tenerissima di Gesù ! Ottienici dal tuo F i g l i o divino di poter rispecchiare in noi le tue eccelse virtù in ogni età e condizione. Fa che noi siamo intemerate e pure nei sentimenti e nei c o s t u m i ; verso i nostri sposi compagne dolci, affettuose, comprensive; verso i nostri figli madri diligenti, vigili, sagge ; amministratrici accorte dei nostri focolari d o m e s t i c i ; cittadine esemplari della nostra amata p a t r i a ; figlie fedeli della Chiesa, pronte a lasciarci da essa guidare nel pensiero e nell'azione. Aiutaci, o Madre nostra amorosissima, ad essere veramente osservanti dei doveri del nostro stato e a fare delle nostre dimore centri di vita spirituale e di operante carità, scuole di formazione delle coscienze e giardini di tutte le virtù ; assistici, affinchè anche nella vita sociale e pubblica sappiamo essere esempi di fede profonda, di pratica cristiana costante e amabile, d'incorrotta integrità e di giusto equilibrio fondato sui più solidi principi religiosi. Acta 600 Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Benedici i nostri propositi e le nostre fatiche, e c o m e da te siamo ispirate ad intraprenderle, così c o l tuo aiuto ci sia dato di vederne gli abbondanti frutti nel tempo e nella eternità. Così s i a ! Die 2 Augusti 1957. SSmus D. N. Pius Div. Prov. Pp. XII chriétianis mulieribus, supra relatam orationem devote recitantibus, partialem trium annorum Indulgentiam benigne tribuere dignatus est. Contrariis quibuslibet non obstantibus. N . Card. CANALI, Paenitentiarius Maior L . © S. S. Luzio, Regens An. et vol. L 22 Septembris 1958 (Ser. II, v. X X V ) - N. 13 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII EPISTULA ENCYCLICA AD VENERABILES FRATRES AC DILECTOS FILIOS ARCHIEPISCOPOS, EPISCOPOS ALIOSQUE LOCORUM ORDINARIOS CETERUMQUE CLERUM AC POPULUM SINARUM, PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTES: HORTAMENTA AC NORMAE IMPERTIUNTUR IN PRAESENTIBUS RERUM ANGUSTIIS. PIUS PP. XII VENERABILES FRATRES AC DILECTI FILII SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM Ad Apostolorum Principis sepulchrum, in Vaticanae Basi- licae maiestate, proximus Decessor Noster imm. mem. Pius X I , duobus et triginta abhinc annis, ut probe nostis, Episcopatus flores... et germina novella » 3 « Sinensis rite consecravit et ad sacerdotii plenitudinem evexit; eoque sollemni horae momento paterno ex animo haec edidit verba : « Venistis quidem, Venerabiles Fratres, videre Petrum, immo etiam ab eo pedum accepistis, quo ad apostolica obeunda itinera ad ovesque congre.gandas uteremini. Petrus autem est vos peramanter amplexus, qui evangelicae veritatis apud cives vestros proferendae spem facitis non exiguam » . 1 2 A. A. Ibid. 2 XVIII (1926), pag. 432. 39 - ACTA, vol. XXV, n. 13. — 22-9-1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 602 Huius alloquii recordatio Nostrum hodie animum subit, Venerabiles Fratres et dilecti filii; hodie dicimus, cum Catholica Ecclesia in patria vestra afflictis utitur condicionibus. Magni illius Decessoris Nostri spes certe haud irrita fuit, neque incassum cecidit; quandoquidem nova Sacrorum Pastorum et Evangelii praeconum agmina primo illi Episcoporum manipulo adiuncta sunt, quos Petrus, in Successore suo vivens, ad lectissimos illos Dei greges pascendos miserat; novaque religionis opera et incepta, quamvis non paucae obstarent difficultates, apud vos floruere. Nos autem, cum subinde non sine magno gaudio ecclesiasticam hierarchiam in Sinis constituimus, spem illam participavimus et adauximus, atque ampliora vidimus aperiri itinera divino Iesu Christi Regno propagando. Sed, pro dolor, paucos post annos, procellosis nubibus coelum obscuratum est; vestrisque christianorum communitatibus, quorum nonnullae iam antiquitus florebant, tristia inciderunt tempora dolorumque plena. Missionales, in quibus erant A r chiepiscopi et Episcopi multi apostolico studio praestantes, itemque Internuntium Nostrum vidimus e Sinarum terra abire coactos; sacros Antistites, sacerdotes, religiosos religiosasque sodales et christifideles multos vel in custodiae loca detrusos, vel rerum angustiis omneque genus aerumnis afíectos. T u m facere .non potuimus quin, moerentem vocem attollentes Nostram, iniustam insectationem reprobaremus, Encyclica die XVIII mensis ianuarii, anno MCMLII data Epistula, cui a verbis Cupimus imprimis 3 initium est; qua quidem Epistula, pro veritate Nostrique officii conscientia monuimus Ecclesiam Catholicam a nullo terrarum orbis populo extraneam esse considerandam, nedum adversus quemquam hostilem; quin immo eam, materna tantum sollicitudine permotam, gentes omnes pari caritate amplecti, ac terrena non petere, sed ad caelestia 3 A. A. S., XLIV (1952), pag. 153 sq Acta PU Pp. XII assequenda civium omnium animos 603 pro viribus adducere. Animadvertebamus praeterea Missionales nullius peculiaris nationis res gerere, sed, cum ex universis terrarum orbis partibus proficiscantur, et una divinaque caritate copulentur, nihil aliud exoptare et quaerere, nisi Dei Regni fines propagare; quamobrem patet eorum operam non supervacaneam esse, non noxiam, sed beneficam et necessariam, cum sollerti Sinensium clero adiutricem praestet opem in christiani apostolatus campo. Ac duos circiter post annos, hoc est die VII mensis octobris, anno MCMLIV, alia ad vos missa Encyclica Epistula, quae a verbis incipit Ad Sinarum gentem* ut incusationes refelleremus Sinensibus catholicis illatas, aperte pronuntiavimus christianos nullis prorsus cedere neque cedere posse in veri nominis fidelitate caritateque erga terrenam patriam. Et quandoquidem apud vos fallax propagabatur doctrina, quae a « Tribus Autonomus » appellatur, Nos, pro universali quo divinitus fungimur magisterio, monuimus eandem doctrinam, prout ab eius fautoribus intellegitur, sive ad theoricam significationem quod attinet, sive ad consectaria, quae inde oriuntur, a nullo catholico probari posse, cum a necessaria unitate Ecclesiae avertat animos. In praesens autem animadvertendum Nobis est Ecclesiam apud vos his elapsis annis ad deteriores etiam condiciones adductam esse. Utique vobis — idque Nobis inter tot tantaque tristia magnum solacium affert — in diuturnis insectationibus, quibus affecti estis, fides intrepida non defuit, neque caritas flagrantissima erga Divinum Redemptorem eiusque Ecclesiam remisit; quam quidem intrepidam fidem et flagrantissimam caritatem paene innumeris modis testati estis, quorum si parva tantum pars innotuit hominibus, omnium tamen praemium aliquando a Deo accipietis aeternum. Verumtamen Nostri officii esse ducimus aperte declarare, 4 A. A. 8., XLVII (1955), pag. 5 sq. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 604 summa cum trepidi animi aegritudine, res in peius apud vos insidioso molimine adhuc declinare, ita ut videatur falsa illa et a Nobis reprobata doctrina ad extremos iam exitus extremaque detrimenta adduci. Etenim, callida sane agendi ratione, consociatio quaedam apud vos constituta est, cui a caritate erga patriam nomen inditum est et ad quam participandam catholici omni nisu compelluntur. Huius vero consociationis est — quod pluries enuntiatum est — clerum et christifideles patriae religionisque amore eo consilio coniungere, ut patriam caritatem propagent, ut pacem inter populos provehant itemque ut iam invectum apud vos socialismi ordinem comprobent atque instruendum dilatandunique curent, utque rei publicae moderatores adiuvent in politica et religiosa libertate, quam vocant, data opera, tuenda. Attamen liquido patet consociationem eiusmodi, generalibus hisce de pace patriaque tutanda efïatis, quae simplices homi-, nes in errorem inducere possunt, ad praestituta quaedam ac detrimentosa consilia in usum deducenda contendere. Etenim, specie patriae caritatis, quae reapse fallax demonstratur, huius generis consociatio eo potissimum spectat ut catholici gradatim «materialismi» athei commenta amplectantur, quibus Deus ipse renuitur, religionisque principia respuuntur. Specie tuendae pacis eadem consociatio falsas suspiciones criminationesque recipit et propagat, quibus e cleri ordine multi, ac venerandi etiam Antistites et ipsa Apostolica Sedes incusantur, quasi insana proposita dominandi in res terrenas admittant ac foveant, quasi acquiescenti vel volenti animo dent operam ad quaestum faciendum ex populo, quasi denique adversus Sinensium nationem ob praeiudicatas opiniones hostiliter se gerant. Dum asseverant necessarium esse in religionis rebus libertatem omnimodis vigere, idque faciliores reddere mutuas inter Acta Pii Pp. XII 605 ecclesiasticam et civilem potestatem rationes, revera tamen haec consociatio eo omnino spectat ut, sacris Ecclesiae iuribus posthabitis et neglectis, Ecclesia ipsa civilibus auctoritatibus subiugetur prorsus. Quam ad rem sodales omnes excitantur ut iniusta illa praescripta comprobent quibus Missionales eieiuntur extorres, et quibus Episcopi, sacerdotes, religiosi viri, sacrae virgines et christifideles non pauci detruduntur in carceres; itemque rationibus illis consentiant quibus tot legitimorum Pastorum iurisdictio pertinaciter praepeditur; utque praeterea improbanda principia defendant, quae Ecclesiae unitati, catholicitati, et hierarchicae constitutioni omnino repugnant; eaque incepta admittant, quibus cleri et christifidelium oboedientia, legitimis Antistitibus debita, subvertatur, atque catholicorum communitates ab Apostolica Sede disiungantur. Quo autem expeditius haec nefasta principia propagentur omniumque inculcentur mentibus, haec consociatio, quae, ut diximus, patriae caritatis gloriatur nomine, variis opibus utitur, vi etiam et oppressione adhibita: hoc est scriptis prelo editis quam plurimis et quam loquacissimis ; coetibus et congressibus, quos incitamentis, minis, atque fallaciis ii etiam participare coguntur, qui nolunt; et in quibus, si quis animosus veritatem tueri enititur, eius vox facile superatur et evincitur; eique infamiae nota inuritur utpote patriae novaeque societatis hosti. Praeterea illa institutionis curricula memoranda sunt, quibus hanc fallacem doctrinam discipuli imbibere et amplecti coguntur; et ad quae sacerdotes, religiosi religiosaeque sodales, sacri seminarii alumni, et cuiusvis ordinis, cuiusvis aetatis christifideles adeunda astringuntur; in iisque paene infinitis continuisque praelectionibus ac disceptationibus, per hebdòmades et per menses habitis, mentis voluntatisque vires ita debilitantur et attonantur, ut psychica quadam vi assensus talis, qui fere nihil iam humani habeat, arripiatur, non autem, ut addecet, libere postuletur. Huc accedunt illae agendi ratio- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Ö06 nes, quibus modis omnibus, privatim, palam, per insidiam, per dolum gravemque metum animi perturbantur; coactae (( confessiones », quae dicuntur; custodiae loca, in quibus cives ad « novam educationem » amplectendam compelluntur ; ac « popularía tribunalia » illa, ad quae iudicandi venerabiles etiam Episcopi ignominiose trahuntur. Contra has agendi rationes, quae praecipua humanae personae iura violant, et sacram filiorum Dei libertatem proculcant, omnes ex quavis terrarum orbis parte christifideles, immo cordati omnes cohorrescentes facere non possunt quin una Nobiscum vocem attollant, qua laesam civium conscientiam deplorando conquerantur. Et quandoquidem patriae caritatis nomine haec facinora perpetrantur, Nobis officium esse ducimus iterum in mentem revocare omni um Ecclesiam ipsam doctrina sua catholicos adhortari et commonere, ut nationem cuiusque propriam sincero vehementique amore diligant, ut eos, qui publica auctoritate • praesunt, salvo iure divino naturali et positivo, observent, utque adiutricem actuosamque operam praestent, qua incepta omnia provehantur, quibus patria communitas pacifice ordinateque prosperitatem cotidie auctiorem et vera suscipere incrementa queat. JN umquam destitit Ecclesia suorum filiorum mentibus illud effatum inculcare, quod Divinus Redemptor edidit: « Reddite ergo quae sunt Caesaris Caesari, et quae sunt Dei 5 Deo » ; effatum dicimus, quod id ponit prae iudicatum et certum christianae religionis praecepta numquam veris patriae utilitatibus et commodis repugnare, numquam obstare posse. Verumtamen asseverare etiam necesse est, si christiani ex officii conscientia debent Caesari, humanis nempe auctoritatibus, id reddere, quod ad easdem spectet, Caesarem quoque - - hoc est eos qui publicae rei praesunt — obtemperationem civibus iubere non posse in iis rebus, quae ad Deum, non ad 5 Luc. XX, 25. 607 Acta Pii Pp. XII ipsos pertineant atque adeo non posse oboedientiam exigere, cum de usurpandis Dei iuribus agatur, vel cum christifideles a suis religionis officiis discrepare cogantur, et ab unitate Ecclesiae eiusque legitima hierarchia desciscere. Tum procul dubio singuli christiani serena fronte et firmissima voluntate ea verba repetant, quae Petrus ceterique Apostoli primis Ecclesiae insectatoribus responderunt : « Oboedire oportet Deo magis quam hominibus » . 6 Innato quodam dicendi genere ii, qui consociationem istam fovent ac provehunt, quae patriae caritatis nomen quasi sibi proprium usurpât, de pace iterum iterumque loquuntur, et catholicos vehementer admonent ut ad eam omni ope statuendam allaborent. Quae verba specie quidem optima sunt et iustissima : quis enim magis dilaudetur quam is, qui paci instaurandae et stabiliendae iter paret \ Pax tamen — quod probe nostis Venerabiles Fratres et dilecti filii — non, verbis tantum innititur, non evanidis, quas temporum opportunitas,suadeat, formulis utitur, a quibus incepta et gesta discordent, quae non ipsius pacis sensibus rationibusque conformentur, sed odio por tius, discordia, simultateque animorum. Pax veri nominis iustitiae et caritatis principiis animetur oportet, quae Ille do7 cuit « Princeps pacis», qui hoc titulo quasi regali insigni se ornavit ; pax veri nominis illa est, quam Ecclesia instaurandam exoptat, stabilem nempe, iustam, aequam, rectoque ordine compositam, quae cives, domesticos convictus ac populos — sartis tectisque uniuscuiusque imprimisque Supremi Numinis iuribus — mutui fraternique amoris et adiutricis operae vinculis coniungat omnes. Hanc gentium omnium concordem convictionem pacifico prospiciens et exspectans animo, Ecclesia expetit, ut singulae nationes eum obtineant dignitatis gradum, qui eas addecet. Ecclesia enim, quae numquam non amicam intendit mentem 6 7 Act. V, 29.. Is. IX, 6. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 608 in eventus casusque patriae vestrae, iam olim, per proximum Nostrum fel. rec. Decessorem locuta, exoptavit, ut «plane agnoscerentur desideria legitima et iura populi istius, numero maximi omnium, cuius humanus civilisque cultus ab antiquissima repetitur aetate, qui praeteritis saeculis, ampiificatis rebus suis, interdum magnopere floruit, et quem futuris etiam temporibus plurimum valiturum esse conici licet, dummodo iustitiam et honestum persequatur». 8 Contra, quemadmodum radiophonii ope et per typis edita scripta allatum est, non desunt ac quidem, pro dolor, etiam inter sacrorum administros, qui suspicionem in Sedem Apostolicam conferre audeant, eamque insimulare, quod patriae vestrae sit malevola. Hoc sibi falso et iniuriose statuentes, non verentur imprimis auctoritatem supremi Ecclesiae Magisterii ad suum arbitrium intra artiores coercere fines, nonnullas quaestiones esse dictitantes, velut eas, quae in re sociali et oeconomica versentur, in quibus catholicis liceat doctrinas normasque ab hac Apostolica Sede impertitas praetermittere. Quae opinio — re vera supervacaneum esse videtur id confirmare — omnino falsa est plenaque erroris, quia, ut aliquot ante annos ad lectissimum Venerabilium Fratrum Episcoporum coetum diximus, « Ecclesiae potestas nequaquam "rerum stricte religiosarum ", uti loqui solent, finibus continetur, sed tota quoque legis naturalis materia, institutio, interpretatio, applicatio, quatenus moralis earum ratio attenditur, in eius sunt potestate. Observatio enim legis naturae ex Dei ordinatione spectat ad viam, qua homo ad finem suum supra naturam tendere debet. Iam vero Ecclesia est hac in via, ad finem quod attinet supra naturam, hominum dux et custos » . 9 Quam veritatem sapienter iam explanavit * Cfr nuntium a Pio XI Pont. Max. ad Delegatum Apostolicum in Sinis die 1 mensis augusti 1928 datum; A. A. S., XX (1928), pag. 245. Sermo ad Patrum Cardinalium Collegium et Episcopatum die 2 mensis novembris anno 1954 habitus; cfr. A. A. S., XLVI (1954), pag. 671-672. 9 . 609 Acta Pii Pp. XII S. Pius X, Decessor Noster, Encyclicis Litteris Singulari qua- dam, die XXIV mensis septembris anno MDCCCCXII datis, in quibus asseveravit « omnes . . . actiones eius (hominis christiani), quatenus bonae aut malae sunt in genere morum, id est cum iure naturali et divino congruunt aut discrepant, iudicio et iurisdictioni Ecclesiae subesse » . 1 0 Praeterea, finibus hisce artis ex arbitrio constitutis enuntiatisque, iidem, cum confiteantur verbis se Romano Pontifici parere velle quod ad veritates credendas et ad normas ecclesiasticas, uti appellant, servandas attineat, eo tamen procedunt audaciae, ut certis ac definitis Apostolicae Sedis praescriptis et ordinationibus oboedire recusent, quae simulata auctoris mente rem politicam spectare iactant, quasi ex occulta quadam coniuratione contra nationem ipsorum profecta. Huius ab Ecclesia defectionis signum, rem sane gravissimam, quae animum Nostrum ut Patris et universalis fidelium Pastoris maestitia opplet inenarrabili atque ingenti, hoc loco memorare Nos oportet. Ii enim, qui patriae studiosissimos se ferunt, nonnihil iam temporis impense student in vulgus efferre mentitum ius, quo polleant catholici, sua sponte eligendi Episcopos, huiusmodi electioni prae tendentes necessitatem consulendi qua par est cum festinatione bono animarum, ác regimen dioecesium iis credendi pastoribus, qui, utpote communistarum placitis eorumque artis politicae rationi non obsistentes, apud civiles potestates accepti sint. Quin immo, non paucas huiusmodi electiones contra ius fasque iam habitas esse accepimus ac praeterea, neglecto aperto severoque monito, quod Apostolica haec Sedes iis, ad quos pertineret, adhibuisset, episcopalem consecrationem nonnullis viris ecclesiasticis temerario ausu collatam esse. Cum igitur tam gravia facinora contra disciplinam et unitatem Ecclesiae committantur, omnes pro officii Nostri con- 10 A. A. S., IV (1912), pag. 658. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 610 scientia commonere debemus hoc a doctrina et a principiis prorsus discrepare, quibus conformatio Societatis a Iesu Christo Domino Nostro divinitus institutae innititur. Sacris enim canonibus dilucide et expresse sancitum est, ut ad unam Sedem Apostolicam pertineat iudicare, num quis ad dignitatem et munus Episcopi idoneus sit, Pontificis sit Episcopos libere nominare. 12 11 utque Romani Quodsi, quemadmo- dum interdum usu venit, aliis personis aut collegiis licet in electionem alicuius candidati episcopalis se aliquo modo interponere, hoc legitime dumtaxat fit, si Apostolica Sedes expressis verbis ac singillatim certis et definitis personis aut collegiis id concesserit, condicionibus rerumque adiunctis pianissime constitutis. Hoc posito, efficitur, ut Episcopi nec nominati nec confirmati a Sede Apostolica, immo contra expressas eius ordinationes electi et consecrati, nulla fruantur potestate magisterii et iurisdictionis, cum iurisdictio Episcopis pei* unum Romanum Pontificem obtingat, quemadmodum in Litteris Encyclicis Mystici Corporis hisce verbis monuimus : « Sacrorum Antistites ... ad propriam cuiusque Dioecesim quod spectat, utpote veri Pastores assignatos sibi greges singuli singulos Christi nomine pascunt ac regunt; id tamen dum faciunt, non plane sui iuris sunt, sed sub debita Romani Pontificis auctoritate positi, quamvis ordinaria iurisdictionis potestate fruantur, immediate sibi ab eodem Pontifice Summo impertita»." Quam doctrinam, datis postea ad vos Litteris Ad Sinarum gentem, iterum memoravimus: «Iurisdictionis potestas, quae Summo Pontifici iure ipso divino directe confertur, Episcopis ex eodem provenit iure, at nonnisi per Petri Successorem, cui quidem non tantum christifideles, sed Episcopi etiam omnes 1 1 Can. 331 § 3. Can. 329 § 2. Litt. Enc. Mystici Corporis, diei 29 mensis iunii 1943; A. A. S., XXXV (1943), pag. 211-212. 1 2 13 611 Acta Pii Pp. XII et oboedientiae obsequio et unitatis vinculo constanter subici et adhaerere tenentur » . 1 4 Actus vero, ad potestatem sacri Ordinis pertinentes, ab huiuscemodi viris ecclesiasticis patrati, etiamsi validi sunt, dummodo valida fuerit consecratio ipsis collata, sunt tamen graviter illiciti, id est flagitiosi et sacrilegi. Quam in rem peropportune cadunt monitoria verba Domini Magistri: « Qui non intrat per ostium in ovile ovium, sed ascendit aliunde, ille fur est et l a t r o » ; 1 5 veri quidem pastoris sui oves noscitant vocem, (( alienum autem non sequuntur, sed fugiunt ab eo, quia non noverunt vocem alienorum » . 1 6 Nequaquam Nos latet, eos, qui ita detrectant oboedientiam, ut de iniuste sibi, pro dolor, sumptis muneribus semetipsos purgent, usum in medium proferre, qui prioribus saeculis invaluerit; attamen non est qui non videat ecclesiasticam disciplinam praecipitem ire, si in qualibet re cuique liceat in usum reducere ordinationes, quae iam non vigeant, cum suprema Ecclesiae auctoritas iamdiu aliud decreverit. Quin eo quod ad aliam provocant disciplinam, minime etiam, de suo agendi modo se excusant, sed argumentum praebent, quo innotescit eos id sequi, ut disciplinam, quae nunc viget et cui uni parere debent, consulto defugiant; disciplinam dicimus, quae non solum pro Sinis ac regionibus Evangelii lumine recens collustratis, sed pro tota constituta est Ecclesia; quae vi potestatis illius universalis et supremae pascendi, regendi, gubernandi sancita est, quam Dominus Noster Petri Apostoli in munere Successoribus tribuit. Pernota sunt ea, quae Concilium Vaticanum sollemniter definivit: « Apertis innixi sacrarum Litterarum testimoniis, et inhaerentes tum praedecessorum Nostrorum, Romanorum Pontificum, tum Conciliorum generalium di- 11 Ep. Ene. Ad Sinarum Gentem, diei 7 mensis octobris 1954; A. A. S., XLVII (1955), pag. 9. loann. X, 1. IUd. X, 5. 15 18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 612 sertis perspicuisque decretis, innovamus oecumenici Concilii Florentini definitionem, qua credendum ab omnibus Christi fidelibus est, " Sanctam Apostolicam Sedem, et Romanum Pontificem in universum orbem tenere primatum, et ipsum Pontificem Romanum successorem esse beati Petri, principis Apostolorum et verum Christi vicarium totiusque Ecclesiae caput et omnium christianorum patrem ac doctorem existere; et ipsi in beato Petro pascendi, regendi ac gubernandi universalem Ecclesiam a Domino nostro Iesu Christo plenam potestatem traditam esse " . . . Docemus ... et declaramus, Ecclesiam Romanam, disponente Domino, super omnes alias ordinariae potestatis obtinere principatum, et hanc Romani Pontificis iurisdictionis potestatem, quae vere episcopalis est, immediatam esse : erga quam cuiuscumque ritus et dignitatis pastores atque fideles, tam seorsum singuli quam simul omnes, officio hierarchicae subordinationis veraeque oboedientiae obstringuntur, non solum in rebus, quae ad fidem et mores, sed etiam in iis, quae ad disciplinam et regimen Ecclesiae per totum orbem diffusae pertinent; ita ut, custodita cum Romano Pontifice tam communionis quam eiusdem fidei professionis unitate, Ecclesia Christi sit unus grex sub uno summo pastore. Haec est catholicae veritatis doctrina, a qua deviare salva fide atque salute nemo potest » . 1 7 Ex iis, quae exposuimus, sequitur, ut nulla prorsus auctoritas, praeter eam, quae Supremi Pastoris propria est, institutionem canonicam alicui Episcopo concessam possit irritarti efficere; ut nulla persona nullusve coetus sive sacerdotum sive laicorum ius sibi queat arrogare Episcopos nominandi ; ut nemo consecrationem episcopalem valeat legitime conferre, nisi prius de pontificio mandato constiterit. 18 Itaque, si h u i u s - modi consecratio contra ius fasque impertitur, quo facinore gravissime petitur ipsa unitas Ecclesiae, statuta est excommu- 17 18 Conc. Vat., Sess. IV, cap. 3; Coli. Lac, VII, pag. 484. Can. 953. Acta Pii Pp. XII nicatio 613 specialissimo modo Sedi Apostolicae reservata, in quam ipso facto incurrit qui consecrationem ex arbitrio collatam recipit, atque etiam consecrans ipse. 19 Quid denique sentiendum de causa a sodalibus consociationis patriae falso amore studentium intersería, quod sibi ita, quemadmodum perhibent, agendum sit propter necessitatem curae animarum prospiciendi iis in dioecesibus, quae praesente Episcopo suo orbatae sint ? Liquet imprimis spirituali commodo christifidelium nequaquam consuli, si leges Ecclesiae violantur; deinde non agi, uti defendere volunt, de dioecesibus vacantibus, sed saepe de sedibus episcopalibus, quarum legitimi Praesules aut deturbati sunt, aut in carcere tabescunt, aut variis modis praepediuntur, ne iurisdictionis potestatem libere exerceant; itidem praeterea, in carcerem dati sunt aut expulsi vel quovis modo remoti ii etiam viri ecclesiastici, quos legitimi Pastores e iuris canonici praescripto et e peculiaribus Apostolicae Sedis mandatis designaverant, ut in regendis dioecesibus ipsorum vice fungerentur. Luctuosum sane quod, dum sacri Pastores, animarum studio praestantes tot sustinent aerumnas, ex eorum doloribus arripiatur occasio ut falsi pastores eorum in locum substituantur, ut hierarchicus Ecclesiae ordo evertatur, atque Romani Pontificis auctoritati seditiose obsistatur. Atque eo nonnulli progressi sunt arrogantiae, ut culpam rerum tam miserarum tamque lacrimabilium, quae e certo consilio Ecclesiae vexatorum exortae sunt, in ipsam transferant Sedem Apostolicam, cum neminem fugiat hanc, eo quod impediatur quominus libere ac tuto cum Sinarum dioecesibus communicet, non potuisse neque etiamnum posse, quotiescumque res postulet, aequa ratione de eligendis candidatis idoneis ad episcopalem dignitatem cognoscere; quae cognitio omnino ne- 19 Cfr. Decretum Supr. S. Congr. S. Officii, diei 9 mensis aprilis 1951; A. A. S., XLIII (1951), pag. 217-218. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 614 cessaria est, sive ad vestram attinet nationem sive ad quamvis aliam gentem. Venerabiles Fratres ac dilecti filii! Hactenus vobis ediximus, quanta urgeamur sollicitudine propter errores, quos apud vos quidam inducere contendunt, ac discordias, quae concitantur, ut Patris communis illuminati et confirmati hortamento, intrepidi et intaminati perstetis in fide, qua omnes coniungimur, qua una adipiscemur salutem. Nunc autem, erumpentis animi impetum secutis enuntiare Nobis liceat, quam arta quamque singulari vos necessitudine attingamus. Obversantur menti Nostrae cruciatus, quibus sive corpora sive animi vestri divexantur, maxime ii, quos Christi testes fortissimi tolerant; quorum in numero non desunt nonnulli Venerabiles Fratres Nostri in Episcopatu. Horum omnium aerumnas cotidie Nos Divino Redemptori in ara ofïerimus, una cum precibus ac doloribus totius Ecclesiae. Firmi estote eique fidi te secundum illud: « Omnem sollicitudinem vestram proicientes in eum, quoniam ipsi cura est de vobis » . Ipse angores ac tormenta pervidet vestra; ipse imprimis animi maerorem acceptum habet et lacrimas, quas multi e vobis, tam Pastores quam sacerdotes, religiosi sodales et fideles e laicorum ordine, occulto effundunt, dum nisus aspiciunt eorum, qui coetus christianos vestros subvertere conantur. Hae lacrimae, hae afflictationes, una cum cruciatibus et sanguine Martyrum qui fuerunt et nunc sunt, veluti pretiosa pignora, efficient, ut Ecclesia in patria vestra potentissimo interposito patrocinio Deiparae Virginis Mariae, Sinarum Reginae, tandem aliquando revirescat, ac mitescente saeculo laetiores ei dies illucescant. 2 0 Hac spe erecti, cum vobis tum gregibus curae vestrae commissis Benedictionem Apostolicam, supernorum munerum auspicem ac peculiaris benevolentiae Nostrae testem, peramanter in Domino impertimus. Datum Roma, apud S. Petrum, die xxix mensis iunii, in festo Apostolorum Petri et Pauli, anno MDCCCCLVIII, Pontificatus Nostri vicesimo. P I U S PP. X I I 20 I Petr. V, 7. Acta Pii Pp. XII 615 CONSTITUTIONES APOSTOLICAE I S. IOSEPHI DE G B A J A Ü (CAROLINENSIS IN BRASILIA) A PRAELATURA (( NULLIUS )) S. IOSEPHI DE GRAJAÚ QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR, QUIBUS NOVA PRAELATURA EFFICITUR, (( CAROLINENSIS IN BRASILIA )) APPELLANDA. P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui aeque ac S. Petrus ideo ad summum Ecclesiae sanctae imperium vocati sumus ut fidelium multitudinem pasceremus, eiusdemque utilitatibus inserviremus, ad id etiam spectandum censemus, ut, videlicet, singularum Ecclesiarum fines ita describantur ut amplior fiat populis opportunitas christianae fidei ac pietatis officiis fungendi. Cum ergo venerabilis Prater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi atque in Republica Brasiliana Apostolicus Nuntius, ab hac R o m a n a Sede petierit ut in regione seu Statu, uti dicunt, Maranhäo nova praelatura « nullius » conderetur, Nos, consilio petito a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus S. Congregationi Consistoriali praepositis, deque sententia venerabilium Fratrum Iosephi de Medeiros Delgado, Archiepiscopi S. Ludovici in Maragnano, et Aemiliani Iosephi Lonati, Episcopi tituli Epiphanensis in Cilicia eiusdemque Praelati « nullius » S. Iosephi de Grajaú, id censentes congrue fieri, admotis precibus concedendum esse arbitramur. Qua de re, eorum consensum supplentes qui in hoc negotio aliquod ius habeant, de Nostra summa et apostolica auctoritate haec, quae sequuntur, decernimus et iubemus. A praelatura « n u l l i u s » S. Iosephi de Grajaú territorium separamus municipiorum sic vulgo cognominatorum : Carolina, Amarante, Imperatriz, Montes A l t o s , P o r t o Franco, Presidente Vargas; ex quibus novam praelaturam ((nullius» constituimus Carolinensem' in Brasilia appellandam ; quae iisdem finibus terminabitur ac simul sumpta municipia quae diximus, ut per civilem le- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 616 gem terminantur. Quam praelaturam metropolitanae Sedi S. Ludovici in Maragnano suffraganeam facimus. Caput novae praelaturae ac Sedes sacri Antistitis urbs Carolina e r i t ; templum autem, quod S. Petro de Alcantara dicatum est, in eadem civitate, ad dignitatem praelaticiam perducimus, cui iura damus, quae ceteris eiusdem o r d i n i s ; Praelato vero, praeter iura, obligationes etiam imponimus quae sui gradus Praesulibus fieri solent. In primis autem ei hoc oneris imponimus ut in suo territorio Seminarium saltem elementarium construat, iuxta normas iuris communis et S. Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus, pueris excipiendis iisque educandis. Cum autem tempus advenerit, optimos quosque R o m a m mittet, ut in Pontificio Collegio Piano-Brasiliano sacra Theologia atque Philosophia recte imbuantur. Mensam, quam dicunt, efficient : Curiae proventus, a fidelibus oblata pecunia, congrua bonorum pars, quae, iuxta canonem 1500 C . I . C . novae Sedi ob venient. Cum autem hae Litterae ad effectum deductae fuerint, sacerdotes ei circumscriptioni adscripti erunt, ubi beneficium aut officium habeant; ceteri vero clerici, ei in qua legitimo degant domicilio. Regimen, administratio praelaturae, hisque similia, codice I. C. temperentur; documenta vero et acta ad novam praelaturam spectantia, ad eius Curiam episcopalem mittantur, religiose custodienda. Ceterum, volumus ut has Litteras Nostras exsequendas curet venerabilis Frater Armandus Lombardi, vel ille qui tempore exsecutionis Nuntiaturae A p o stolicae in Brasilia praeerit, factis ad id necessariis potestatibus, quae poterunt cuivis delegari viro, d u m m o d o in ecclesiastica dignitate constituto. Idem autem documenta exarari faciet, eademque sincere conscripta ad S. Congregationem Consistorialem cito mittet. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficácitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin i m m o harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si o s t e n d e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o 617 Acta Pii Pp. XII detreetaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. D a t u m R o m a , apud S. Petrum, die quarto decimo mensis Ianuarii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo octavo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI S. R. E. Cancellarius MARCELLUS Card; MIMMI S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens f Alfonsus Carinci, A r c h i e p . tit. S e l e u c , Decanus Proton. Apost. Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Conc. tab., vol. XCVII, n. 2£. n THAKHEKENSIS. APOSTOLICA PRAEFECTURA (( THAKHEKENSIS )), IN REGNO LAOTIANO, AD GRADUM APOSTOLICI VICARIATUS EVEHITUR, NOMINE AC FINIBUS IMMUTATIS. P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui ad Ecclesiae sanctae regimen arcano D e i consilio evecti sumus, qui omnes homines vult salvos fieri et ad agnitionem veritatis venire, ingenti sane afficimur laetitia, quoties rem christianam magnas accipere accessiones videmus. Qua de causa, cum cognoverimus in apostolica praefectura Thakhekensi, in Laotiano regno exstante, Patrum Societatis Parisiensis Missionum ad exteras gentes egregiae navitati commissa, valde ac feliciter profecisse catholicam fidem, eandem putamus ad apostolici vicariatus gradum esse perducendam. 40 - ACTA, vol. XXV, n. 13. — 22-9-1958. Quapropter confirmantes Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 618 quae Sacra Congregatio Christiano N o m i n i P r o p a g a n d o censuerit esse facienda, post auditam sententiam venerabilis Fratris Ioannis D o o l e y , Archiepiscopi titulo Macrensis et A p o s t o l i c i in Indosina Delegati, et consensum eorum suppletum, qui hac de re aliquid habeant iuris vel se existiment habere, omnibus bene perpensis, suprema Nostra potestate haec, quae sequuntur, statuimus. A p o s t o l i c a m praefecturam Thakhekensem ad apostolici vicariatus gradum et dignitatem evehimus, eodem nomine iisdemque finibus servatis ; cui eiusque pro tempore V i c a r i o A p o stolico iura et privilegia concedimus, quae omnibus huiusmodi apostolicis vicariatibus eorumque sacris Praesulibus de iure competunt ; V i c a rio autem oificia et onera iniungimus, quae ceteros eiusdem dignitatis viros astringunt. Curis autem ipsorum P a t r u m Societatis Parisiensis Missionum ad exteras gentes, qui hucusque iii eodem excolendo agro bene de Ecclesia sancta meriti sunt, m o d o conditum apostolicum Thakhekensem vicariatum committimus, ad Nostrum tamen et huius Apostolicae Sedis nutum. Praecipimus denique ut quae his Nostris Litteris praescripsimus exsequenda curet venerabilis Frater Ioannes D o o l e y , cuius meminimus, vel is, qui eo tempore quo res fiat, Apostolicae in Indosina Delegationi praesit ; cui simul omnes facimus potestates ad id necessarias, etiam cuilibet subdelegandas, si opus fuerit, viro ecclesiastica pollenti dignitate; insuper volumus ut effectum opus in acta referat eorumque fide digna exempla ad S. Congregationem F i d e i Propagandae quam prim u m mittat. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis q u o r u m res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum eificacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin i m m o harum Litterarum exemplis et l o c i s , sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si o s t e n d e r e t u r . Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel q u o q u o m o d o Acta PU Pp. XII 619 detreetaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summ o r u m Pontificum iussa non fecerint. D a t u m R o m a , apud S. Petrum, die quarto et vicesimo mensis Fe bruarii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo o c t a v o , Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI S. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus T o n d i n i Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Albertus Serafini, Proton. Proton. Apost. Apost. Loco ££ Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVII, n. 89. III NIANGARAËNSIS (DORUMAËNSIS) DETRACTIS QUIBUSDAM TERRITORIIS A VICARIATU APOSTOLICO NIANGARAËNSI, NOVA PRAEFECTURA APOSTOLICA CONSTITUITUR, (( DORUMAËNSIS )) COGNOMINANDA. P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Qui cotidie maerore luctuque fere afficimur, ob immania bella quae Christi Ecclesiae hostes veritatis nullo non tempore inferunt, laeto gaudio sane perfundimur quotiens progressus ac quasi triumphos religionis catholicae reputamus, quae, adorando D e i numine favente, et fines profert suos, et populos superna veritate collustrat, et eos denique communicatae gratiae robore firmat. Ob hanc rem, c u m venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales S. Congregationi Fidei Propagandae praepositi, re bene reputata sententiaque audita venerabilium Fratrum A l fredi Bruniera, Archiepiscopi titulo Claudiopolitani in Honoriade et in C o n g o Belgico atque Ruanda Urundi Apostolici Delegati, atque Francisci Oddonis De W i l d e , E p i s c o p i titulo Tadamatensis et Apostolici 620 'Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale V i c a r i i Niangaraënsis, censuerint bonum esse, si per divisionem vicariatus apostolici Niangaraënsis nova ibi l o c i praefectura excitaretur, N o s id omnino probantes, consensumque eorum supplentes qui in hoc negotio aliquod ius habeant, de Nostra summa et apostolica auctoritate haec, quae sequuntur, statuimus et iubemus. Ab apostolico vicariatu Niangaraënsi, Patribus ex Ordine Fratrum Praedicatorum commisso, eam partem separamus quae his limitibus continetur; ad septemtriones, finibus vicariatus apostolici Niangaraënsis; ad orientem solem, cursu fluminis Garamba a suis fontibus usque ad l o c u m quo in flumen D u n g u influit; ad meridiem, flumine ipso D u n g u , quod postea Uele cognominatur, eo usque l o c i , quo flumen Naka in istud influit, urbibus D u n g u et Niangara e x c e p t i s ; item cursu fluminis Naka usque ad suos f o n t e s ; dein linea quae, occidentem versus, prope accedit ad limites inter Districtus civiles, uti dicuntur, de P o k o et V i a d a n a et eo pervenit quo flumen Nakua in flumen P o k o influit ; flumine denique Nakua usque ad suos fontes et linea recta quae a fontibus fluminis Nakua occidentem versus, limites inter vicariatum apostolicum Niangaraënsem et vicariatum Bataënsem t a n g i t ; ad occidentem, postremo, finibus quae in praesens apostolicum vicariatum Niangaraënsem a vicariatibus Bu- taënsi et Bondoënsi dividunt. Quo territorio novam praefecturam apostolicam condimus, Dorumaënsem appellandam ab eius principe u r b e ; cui, ut congruum, omnia iura, honores, privilegia damus, quae sunt ceterarum propria praefecturarum. Praefecto vero apostolico etiam onera imponimus sibi congruentia. Dorumaënsem hanc circumscriptionem Patribus ex Ordine Fratrum Eremitarum S. Augustini committimus, quos vehementer hortamur ut summo studio Christi regno proferendo allabor e t . Ceterum, haec Nostra mandata venerabilis Frater Alfredus Bruniera exsequetur, cui in id necessarias potestates facimus, cuilibet delegandas, si visum fuerit, d u m m o d o viro sacerdotii dignitate insigni. Idem autem actae rei documenta exarari iubebit, quorum exempla, sincere conscripta, ad S. Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Quod si eo tempore alius Delegationi Apostolicae in C o n g o Belgico et Ruanda Urundi praeerit, hic iussa Nostra faciet. H a s vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae p e r eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac Nos Acta PU Pp. XII 621 ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detreetaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summ o r u m Pontificum iussa non fecerint. D a t u m R o m a , apud S. Petrum, die quarto et vicesimo mensis Februarii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo octavo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI S. R. E. Cancellarius PETRUS Card. FUMASONI BIONDI S. Congr. de Propaganda Fide Praefectus Hamletus T o n d i n i Apostolicam Cancellariam Regens Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Albertus Serafini, Proton. Apost. Loco £& Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. XCVII, n. Al. LITTERAE APOSTOLICAE BEATA MARIA VIRGO, NOMINE (( AUXILIUM CHRISTIANORUM )) INVOCATA, PATRONA PRINCIPALIS ET S. LEO PP. I PATRONUS MINUS PRINCIPALIS ELIGUNTUR ABBATIAE (( NULLIUS )) BEATAE MARIAE AUXILIATRICIS DE BELMONT. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Perfugium rebus in arctis praesidiumque, A l m a Dei Genetrix aptissimo solet nomine invocari « A u x i l i i Christianorum ». Qui peculiaris cultus obtinet in regione, quae Abbatiae nullius dioeceseos Beatae Mariae Auxiliatricis de Belmont, intra fines Foederatarum Civitatum Americae Septemtrionalis, est obnoxia. Deiparae enim, hoc titulo insigni, sacrum est princeps T e m p l u m , unde Fides catholica, radiantis luminis instar, in vicina est propagata. R e c t e igitur dilectus filius Vincentius Taylor, Abbas Beatae Mariae A u x i - Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 622 liatricis de BeJmont, ex Ordine Sancti Benedicti, submisse N o s rogavit, ut D e i Matrem, suavi illa appellatione ornatam, suae iurisdictionis caelestem Patronam renuntiaremus ; cui ut Sanctum Leonem P p . I, honore Patroni minus principalis colendum, adiceremus, item N o s est deprecatas. Quae vota libenti animo explere volentes, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, « A u x i l i u m C h r i s t i a n o r u m » , principalem apud D e u m Patronam, Sanctum vero Leonem P p . I minus principalem caelestem Patronum totius Abbatiae nullius dioeceseos Beatae Mariae Auxiliatricis de Belmont constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae locorum Patronis sive praecipuis sive secundariis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus, Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definien dum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, n quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum R o m a e , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v mensis Decembris, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis NUNTIUS SCRIPTO DATUS IIS QUI INTERFUERUNT SACRIS SOLLEMNIBUS OB UNIVERSALEM EXPOSITIONEM BRUXELLENSI IN URBE CELEBRATIS. (( Benedicite, omnia opera D o m i n i , D o m i n o ; laudate et superexaltate eum in s a e c u l a » . 1 Oeuvres du Seigneur, bénissez toutes le Seigneur; louez-le et exaltez-le à jamais ! Cette invitation à chanter la gloire du Très-Haut monte spontané1 Dan, 3, 57. Acta PU Pp. XII 623 ment à Nos lèvres, cher s fils et chères filles, quand N o u s contemplons en esprit la somme immense des ressources répandues dans la nature, et que le travail de l'homme fait aujourd'hui fructifier et offre à la société pour son bonheur. Et s'il est vrai que l'Exposition Universelle et Internationale de Bruxelles veut présenter au visiteur une brève évocation de ces ressources c o m m e de ce labeur, et ouvrir ainsi des perspectives de plus grande félicité, il Nous plaît de vous inviter par ce Message à faire remonter vers Dieu la louange qui lui est due. N'est-ce pas d'ailleurs le sens profond de la cérémonie eucharistique qui, à l'occasion des Journées Internationales Catholiques de l ' E x p o s i t i o n , vous rassemble en grand nombre autour de l'autel du Saint Sacrifice dressé dans l'ample stade de H e y sel? Au premier rang de votre assistance, N o u s sommes particulièrement heureux de saluer Sa Majesté le B o i des Belges, accompagné de plusieurs membres de la famille royale. P a r sa présence, dont N o u s lui savons gré, le Souverain de la noble nation qui vous accueille rehausse l'éclat de ces solennités, que Nous-même avons tenu à présider en la personne très estimée et aimée de Notre 'eminent Légat. Nous saluons également de grand cœur Notre Cher Fils le Cardinal Archevêque de Malines et les membres de l'épiscopat de Belgique, ainsi que les hautes personnalités ecclésiastiques, civiles et militaires qui prennent part à cette imposante cérémonie. Oui, bénissez Dieu pour tant de richesses culturelles et matérielles offertes à notre siècle, et qui, malgré leur profusion, ne représentent sans doute encore qu'une faible partie des biens mis avec libéralité par le Créateur à la disposition des hommes : « Emplissez la terre et soumettez-la ! » . 2 Dans le cadre grandiose de l ' E x p o s i t i o n , il n'est que de par- courir du regard ces richesses multiples pour être saisi d'admiration au spectacle de la puissance acquise par l ' h o m m e et de la grandeur de ses oeuvres. Les diverses nations, en effet, rassemblées côte à côte dans une pacifique émulation, s'honorent de présenter aux visiteurs, dans leurs pavillons respectifs, les réalisations les plus suggestives de la vie du pays, les produits les plus nouveaux de l'industrie, les chefs d'œuvre de l'art, les initiatives humaines les plus audacieuses ou les plus généreuses. A v e c quelle légitime fierté l'homme moderne ne contemple-t-il pas l'univers dont il s'efforce de pénétrer les secrets ! A v e c quelle hardiesse n'envisage-t-il pas de nouveaux progrès ! A v e c quelle impatience 2 Gen. 1, 28. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 624 aussi n'attend-il pas des fruits de son labeur qu'ils lui donnent enfin la félicité et la paix auxquelles il a s p i r e ! Bien plus, alors que les peuples prennent une plus vive conscience de leur dépendance réciproque, que la science découvre de nouvelles formes d'énergie, que la technique offre des possibilités naguère insoupçonnées de production et permet ainsi une élévation plus générale du niveau de vie, il est juste d'espérer que l ' E x p o s i t i o n de Bruxelles, lieu de rencontre des nations, favorisera entre elles les collaborations nécessaires au bien de l'humanité entière. Jamais notamment, on ne dira assez le grave devoir des peuples privilégiés par les ressources de leur sol et une authentique culture, de travailler généreusement et dans un esprit de service au développement économique et social de leurs frères moins avantagés. Et pourtant que serait, chers fils et chères filles, cette admiration pour les réalisations de l'intelligence humaine, auxquelles l'Exposition porte un si éloquent témoignage, si elle ne s'achevait dans l'adoration de Dieu, de qui viennent tous les biens, et dans le respect de ses lois? « D o m i n e , Domine noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra! » : 3 O Seigneur notre Dieu qu'il est admirable votre n o m par toute la terre ! S'il en est hélas aujourd'hui qui, c o m m e l'insensé que condamne le psalmiste, osent dire en leur cœur : Dieu n'existe p a s , 4 le chrétien au contraire fait monter avec d'autant plus de ferveur vers Dieu l'hymnede son action de grâces, q u ' i l comprend et apprécie davantage les libéralités de son Créateur. Dans la chapelle du Pavillon Pontifical la présence réelle de Jésus-Christ, Fils de D i e u et unique Sauveur, caché sous le voile des espèces eucharistiques mais rayonnant de grâces et d'amour, est un rappel incessant de la souveraineté de Celui à qui revient justement tout honneur et toute gloire; elle est une invitation à remonter de la beauté des choses créées à la splendeur des réalités divines, de la poursuite des biens éphémères à la découverte du bonheur que le monde ne peut donner. N o u s sommes heureux que Notre Pavillon Pontifical et sa chapelle si visitée soient ainsi, au cœur même de cette E x p o s i t i o n , c o m m e l'attestation permanente des valeurs absolues, religieuses et morales, sans lesquelles toutes les richesses évoquées dans les stands divers ne trouvent ni leur unité ni leur achèvement ultime. Nous remercions vivement tous 3 4 Ps. 8, 1. Cfr. Ps. 13, 1. Acta Pii Pp. XII 625 ceux de N o s fils de Belgique et des autres pays, qui par leur compétence et Jeu r dévouement, non moins que par leurs généreuses offrandes, ont permis la construction de ce Pavillon. Puisse-t-il révéler à de nombreux visiteurs le vrai visage de l'Eglise, fidèle depuis ses origines à la mission de vérité, de charité et de paix, qu'elle a reçue de son fondateur ! Puisse-t-il leur faire découvrir en l'Eglise cette Mère vénérable et toujours jeune, educatrice des peuples au cours des siècles, accueillante à toutes les véritables valeurs de la culture, respectueuse de la science et de toutes ses applications moralement justes, heureuse des progrès authentiques de l'humanité, soucieuse surtout de conduire celle-ci aux sources pures du vrai bonheur, car « l'homme ne vit pas seulement de pain, mais de toute parole qui sort de la bouche de Dieu » . 5 A l'exemple sublime de la Très Sainte V i e r g e Marie, dont la liturgie célèbre aujourd'hui le triomphe céleste, sachez vous-mêmes, chers fils et chères filles, écouter la parole de D i e u et la garder ; 6 sachez aussi vous en faire l'écho fidèle autour de vous. P a r l'intercession de Notre D a m e , Nous appelons sur vous tous une large effusion de grâces divines et Nous vous en accordons p o u r gage Notre très paternelle Bénédiction Apostolique. Du V a t i c a n , le 15 août 1958. PIUS PP. XII FI MATTH. 6 Cfr. Loc. 11, 28. 4, 4. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 626 ACTA SS. CONGREGATIONUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS I PROVISIO ECCLESIARUM Sanctissimus D o m i n u s Noster Pius Divina Providentia P a p a X I I , successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum : die SO Aprilis 1958. — Titulari episcopali Ecclesiae Plaviensi praefecit R. D. Marianum Oblak, sacerdotem metropolitanae Ecclesiae Jadrensis, in Seminario Jadrensi doctorem, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Matthaei Garkovic, E p i s c o p i titularis Adraseni, Administratoris Apostolici, ad nutum Sanctae Sedis, archidioecesis Jadrensis. die 3 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Girbitanae, R. P. D. Henricum Strakowski, dioecesis Lublinensis, Sacrae Scripturae professorem in Seminario maiore Lublinensi, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Petri K a l w a , E p i s c o p i Lublinensis. die 5 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Siniandenae, R. D. Iosephum Drzazga, canonicum Capituli Cathedralis Lublinensis, Seminarii maioris Lublinensis vice rectorem, quem deputavit Auxiliarem E m i ac Revmi P . D . Stephani S . R . E . Cardinalis Wiszynski, Archiepiscopi Gnesnensis et Varsaviensis, p r o archidioecesi Gnesnensi. die 4 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Leptimagnensi R. D. Gulielmum Pluta, dioecesis Katovicensis, parochum loci vulgo « Katowice-. Zaleza » . — Titulari episcopali Ecclesiae Ombitanae R. P. Carolum W o j t y l a , archidioecesis Cracoviensis, in Universitate catholica Lublinensi theologiae moralis professorem, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Eugenii Baziak, Archiepiscopi Leopoliensis Latinorum atque Administratoris Apostolici Cracoviensis. die 6 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Iotanae R. D. Michaelem Sacra Congregatio Consistorialis 627 Blecharczyk, parochum-decanum l o c i vulgo « Bochnia », quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Joannis Stepa, Episcopi Tarnoviensis. die 21 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Medelitanae R. P. D. Hugonem Poletti, Protonotarium Apostolicum ad instar participantium, V i c a r i u m Generalem dioecesis Novariensis et Canonicum Capituli Cathedralis eiusdem dioecesis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Gillae Vincentii Gremigni, Archiepiscopi-Episcopi Novariensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Euroeensi in Phoenicia R. P. D. Eduardum Piana, Autistitem Urbanum, Pro-Vicarium Generalem dioecesis Novariensis et parochum Nosocomii Maioris eiusdem civitatis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P . D . Gillae Vincentii Gremigni, Archiepiscopi-Episcopi Novariensis. die 8 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Miamiensi, nuper erectae, E x c . P . D . Colemanum F . Carroll, hactenus Episcopum titularem Pitanaeum. die 21 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Antipyrgensi R. P. D. Gulielmum Tuschen, V i c a r i u m Generalem archidioecesis Paderbornensis, quem deputavit Auxiliarem E x c . P. D. Laurentii Jaeger, Archiepiscopi Paderbornensis. II TERGESTINAE ET IUSTINOPOLITANAE GORITIENSIS ET G R A D I S C A N A E DECRETUM DE MUTATIONE FINIUM DIOECESIUM Excmus P. D. Antonius Santin, Episcopus Tergestinus et Iustinopolitanus, et Exömus P. D. Hyacinthus Ioannes Ambrosi, Archiepiscopus Goritiensis et Gradiscanus, quo melius animarum bono sibi creditarum consulerent, ab Apostolica Sede nuper expostulaverunt ut territorium pagi « S. Croce », paroeciae S. R o c h i oppidi « Aurisina » subiectum et ad archidioecesim Goritiensem et Gradiscanam pertinens, ab eadem archidioecesi Goritiensi et Gradiscana distraheretur et dioecesi Tergestinae, paroeciae nempe S. Crucis civitatis Tergestinae, ad quam brevior patet accessus, aggregaretur. Sacra igitur Consistorialis Congregatio, attentis litteris Ordinariorum tum Tergestini et Iustinopolitani, tum Goritiensis et Gradiscani, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 628 vigore specialium facultatum sibi a S S m o D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P P . X I I tributarum, porrectis precibus benigne adnuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, decernere dignata est ut territorium pagi « S. Croce » oppidi « Aurisina » ab archidioecesi Goritiensi et Gradiscana separetur et dioecesi Tergestinae, paroeciae nempe S. Crucis eiusdem civitatis Tergestinae, adiungatur, mutatis ibidem utriusque dioecesis finibus, qui tales erunt : « Incominciando dal mare si segue l'attuale confine tra le parrocchie di Aurisina e di S. Croce fino alla strada nazionale Aurisina-Prosecco ; all'altezza dell'edifìcio scolastico di S. Croce di Trieste il confine si volge a sinistra in linea perpendicolare alla suddetta strada, lambendo il confine occidentale della p. c. 2802/1, 2835/1, 2817, 2816, 2820 fino alla stradicciuola che, toccando le p. c. 2814, 2811, 2713, 2707, 2701, si congiunge all'autostrada. Il confine segue quindi in linea retta lambendo il limite orientale delle p. c. 2700, 2609/1 fino alla p. c. 2916. Da questo punto il confine, deviando verso oriente, circonda là p. c. 2915/1 fino alla p. c. 2914, congiungendosi con la strada che porta al casello n. 780 della ferrovia Trieste-Postumia. Prosegue quindi lungo la ferrovia fino ai confini della parrocchia d i S g o n i c o » . Fines autem inter paroeciam oppidi « S g o n i c o », ad archidioecesim Goritiensem et Gradiscanam pertinentem, et finítimas paroecias dioecesis Tergestinae sic delimitabuntur : « Incominciando dalla ferrovia ad ovest di Hristie si segue il confine comunale fino alla conduttura elettrica, che si segue fino al congiungimento della strada che da Baita porta verso Gabrovizza ; prosegue lungo la medesima strada fino alla ferrovia, che segue fino al K m . 23. A questo punto si abbandona la ferrovia per raggiungere nuovamente la conduttura di energia elettrica a l l ' i n c r o c i o c o n la strada che da Prosecco va a R u p i n p i c c o l o ; da qui segue la conduttura elettrica fino alla strada B u p i n p i c c o l o - B o r g o Grotta Gigante. Da quest'incrocio il confine va verso nord raggiungendo il confine tra il Comune di Sgonico e quello di Monrupino, che segue fino al confine statale italo-jugoslavo ». Ad haec autem perficienda Sacra Consistorialis Congregatio deputat Excrhum P. D. Antonium Santin, Episcopum Tergestinum et Iustinopolitanum, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica Sacra Congregatio Consistorialis 629 dignitate constitutum, facto onere mittendi quam primum ad eandem Sacram - Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. D a t u m R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 17 Martii 1958. MARCELLUS Card. MIMMI, a Secretis L . © S. Iosephus Ferretto, Adsessor III S. P E R E G R I N I L A T I O S I IN S U P E R I O R I B U S ACRE ET PURUS DECRETUM DE MUTATIONE NOMINIS ET SEDIS Ad exstantia incommoda vitanda et ad rectius administrationi concreditae sibi Ecclesiae consulendum, E x c . P. D. Antonius Julius Mattioli, Episcopus titularis Lacedaemoniensis et Praelatus « nullius » S. Peregrini Latiosi in superioribus Aere et Purus, ab Apostolica Sede expostulavit ut nomen et sedes memoratae Praelaturae ( ( n u l l i u s » S. Peregrini Latiosi in superioribus Aere et Purus mutarentur. S. Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto E x c m i P. D. A r m a n d i Lombardi, Archiepiscopi titularis Caesariensis Philippi et in Foederatis Brasiliae Civitatibus Apostolici Nuntii, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P P . X I I tributarum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, hisce Litteris statuit ut Praelatura ( ( n u l l i u s » S. Peregrini Latiosi in superioribus Aere et Purus posthac Acrensis et Puruensis nuncupetur, eiusque p r o tempore Praelatus item Acrensis et Puruensis nominetur. Praeterea eadem S. Congregatio Praelati Acrensis et Puruensis sedem in urbe, cui nomen vulgo Rio Branco, constituit, templumque paroeciale ibi exstans D e o in honorem Beatae Mariae Virginis a Nazaret dicatum, ad gradum et dignitatem Ecclesiae Praelatitiae evehit. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 630 Ad haec omnia exsecutioni mandanda S. Congregatio Consistorialis memoratum E x c . P. D. A r m a n d u m Lombardi deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi ad effectum de quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem S. Congregationem Consistorialem, quam primum, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 26 mensis Aprilis anno 1958. MARCELLUS Card. MIMMI, a Secretis L. j$i S. Iosephus Ferretto, Adsessor SACRA CONGREGATIO RITUUM INSTRUCTIO DE MUSICA SACRA ET SACRA LITURGIA AD MENTEM LITTERARUM ENCYCLICARUM PII PAPAE X I I (( MUSICAE SACRAE DISCIPLINA )) ET (( MEDIATOR DEI )). De Musica sacra, tria gravissimi ponderis documenta a Summis Pontificibus, nostra aetate, edita fuerunt, scilicet: Motu proprio sancti P i i X, Tra le sollecitudini, diei 22 Novembris anni fel. rec., anni 1928; Constitutio A p o s t o l i c a demum Divini cultus, Summi Pontificis P i i X I I , 1903; diei 20 fel. regn., P i i XT, Decembris Litterae encyclicae Musicae sacrae disciplina, diei 25 Decembris anni 1955; nec defuerunt minora alia pontificia documenta et huius Sacrae Rituum Congregationis decreta, quibus variae res ad Musicam sacram pertinentes ordinabantur. Neminem autem fugit, inter Musicam sacram et sacram Liturgiam tam arctam natura sua intercedere necessitudinem, ut vix de una leges ferri aut normae tradi possint, altera neglecta. Re quidem vera, in memoratis quoque pontificiis documentis et S. R i t u u m Congregationis Sacra Congregatio Rituum 631 decretis permixta habetur materia de Musica sacra et de sacra simul Liturgia. Cum porro idem Summus Pontifex Pius X I I , prius quam de Musica sacra, alteras easque gravissimas de sacra Liturgia edidisset Litteras encyclicas Mediator Dei, diei 20 Novembris anni 1947, in quibus doctrina liturgica et necessitates pastorales mirabili m o d o coordinatae exponuntur, valde opportunum visum est, potiora capita, sacram Liturgiam et Musicam sacram earumque pastoralem efficaciam respicientia, ex memoratis documentis in unum colligere et peculiari Instructione pressius declarare, quo facilius et securius ea quae in iisdem documentis exposita sunt, in praxim reapse deducantur. Consulto igitur Instructioni huic redigendae operam navarunt viri in Musica sacra periti et Pontificia Commissio pro generali liturgica instauratione constituta. Totius autem Instructionis materia sequenti ordine est digesta : Caput I. Notiones generales (nn. 1-10). Caput I I . Normae generales (nn. 11-21). Caput I I I . Normae speciales. 1. De praecipuis actionibus liturgicis, iri quibus Musica sacra adhibetur. A) De Missa. a) Principia quaedam generalia circa fidelium participationem (nn. 22-23). b) De fidelium participatione in Missis in cantu (nn. 24-27). c) De fidelium participatione in Missis lectis (nn. 28-34). d) De Missa conventuali, quae etiam Missa in choro appellatur (nn. 35-37). e) De adsistentia sacerdotum sacrosancto Missae sacrificio deque Missis quas synchronizatas vocant (nn. 38-39). B) De Officio divino (nn. 40-46). G) De Benedictione eucharistica (n. 47). 2. De quibusdam generibus Musicae sacrae. A) De polyphonia sacra (nn. 48-49). B) De Musica sacra moderna (n. 50). G) De cantu populari religioso (nn. 51-53). D) De musica religiosa (nn. 54-55). 3. De libris cantus liturgici (nn. 56-59). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 632 4. De instrumentis musicis et de campanis. A) Principia quaedam generalia (n. 60). B) De organo classico et instrumentis similibus (nn. 61-67). C) De Musica sacra instrumentali (nn. 68-69). D) De instrumentis musicis et de machinis automaticis (nn. 70-73). E) De sacris actionibus ope radiophoniae et televisionis diffundendis (nn. 74-79). F) De tempore quo instrumentorum musicorum sonus prohibetur (nn. 80-85). G) De campanis (nn. 86-92). 5. De personis quae in Musica sacra et sacra Liturgia praecipuas partes habent (nn. 93-103). 6. De Musica sacra et sacra Liturgia excolenda. A) De cleri et populi generali in Musica sacra et sacra Liturgia institutione (nn. 104-112). B) De institutis publicis et privatis Musicae sacrae provehendae (nn. 113-118). Praemissis igitur notionibus quibusdam generalibus (cap. I ) , normae item generales traduntur usum Musicae sacrae in Liturgia respicientes ( c a p . I I ) ; quo posito fundamento, tota res in capite I I I explicatur ; in singulis autem paragraphis huius capitis statuuntur primum potiora quaedam principia, e quibus normae deinde speciales suapte defluunt. CAPUT I NOTIONES GENERALES 1. (( Sacra Liturgia integrum constituit publicum cultum mystici Iesu Christi Corporis, Capitis nempe membrorumque eius » . x Propterea sunt « actiones liturgicae » illae actiones sacrae, quae, ex institutione Iesu Christi vel Ecclesiae eorumque nomine, secundum libros liturgicos a Sancta Sede approbatos, a personis ad hoc legitime deputatis peraguntur, ad debitum cultum Deo, Sanctis ac Beatis deferendum (cfr. can. 1256) ; ceterae actiones sacrae quae, sive in ecclesia sive extra, sacerdote quoque praesente vel praeeunte, peraguntur, « pia exercitia » appellantur. 1 Litterae encyclicae Mediator Dei, diei 20 Novembris anni 1947 : A. A. S. 39 (1947) 528-529. Sacra Congregatio Rituum 633 2. Sacrosanctum Missae sacrificium est actus cultus publici, nomine Christi et Ecclesiae D e o redditi, quovis l o c o vel m o d o celebretur. Denominatio proinde « Missae privatae » vitetur. 3. Missarum species duae sunt : Missa « i n c a n t u » et Missa « l e c t a » . Missa dicitur in cantu, si sacerdos celebrans partes ab ipso iuxta rubricas cantandas revera cantu p r o f e r t ; secus dicitur lecta. Missa « in cantu » porro, si celebratur c u m assistentia ministrorum sacrorum, appellatur Missa solemnis; si celebratur absque ministris sacris, vocatur Missa cantata. 4. Sub nomine « Musicae sacrae » hic comprehenduntur : a) Cantus gregorianus. b) Polyphonia sacra. c) d) e) f) Musica Musica Cantus Musica sacra moderna. sacra p r o organo. popularis religiosus. religiosa. 5. Cantus « gregorianus » in actionibus liturgicis adhibendus, est cantus sacer Ecclesiae romanae, qui, ex antiqua et veneranda traditione, sancte et fideliter excultus et ordinatus, vel recentioribus quoque temporibus iuxta priscae traditionis exemplaria modulatus, in respectivis libris, a Sancta Sede rite approbatis, ad usum liturgicum exhibetur. Gregorianus cantus natura sua non exigit, ut cum sonitu organi vel alterius musici instrumenti peragatur. 6. Nomine « polyphoniae sacrae » ille intenditur cantus mensuratus, qui, ex gregorianis concentibus ortus, pluribus consertus vocibus, nullo comitante musicali instrumento, media aetate in Ecclesia latina vigere coepit, altero dimidio saeculi x v i Petrum Aloisium Praenestinum (15251594) maximum cultorem habuit, et ab eximiis eiusdem artis magistris adhuc excolitur. 7. « Musica sacra moderna » est musica, quae, pluribus conserta vocibus, musicis instrumentis non exclusis, recentiore aetate, iuxta progressum musicae artis concinnata est. Ipsa vero, cum directe ad usum liturgicum sit ordinata, pietate ac sensu religioso redoleat oportet, et hac condicione, in servitium liturgicum est recepta. 8. « Musica sacra pro organo » est musica p r o solo organo composita, quae, inde a temporibus, quibus tubulatum organum ad concentum magis 41 - ACTA, vol. X X V , n. 13. — 22-9-1958. 634 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale aptum evasit, a claris magistris valde exculta fuit, quaeque, si leges Musicae sacrae ad amussim sequatur, ad sacram Liturgiam condecoran dam non parum conferre potest. 9. « Cantus popularis religiosus » est ille cantus, qui sponte sua a religioso sensu oritur, quo humana creatura ab ipso Creatore ditata fuit, et proinde est universalis, apud omnes scilicet populos florens. Cum autem idem cantus aptissimus sit ad vitam fidelium, privatam et socialem, christiano spiritu imbuendam, in Ecclesia, inde ab antiquis2 simis temporibus, valde fuit excultus, et nostra quoque aetate ad fidelium pietatem fovendam et ad pia exercitia condecoranda enixe c o m mendatur ; immo in ipsis actionibus liturgicis quandoque admitti potest. 3 10. (( Musica religiosa » demum illa est, quae, tum ex auctoris intentione, c u m ex operis argumento et fine, sensus pios ac religiosos expri4 mere et movere contendit, et proinde <( religionem valde iuvat » ; c u m vero ad cultum divinum non sit ordinata, indolemque magis liberam prae se ferat, in actionibus liturgicis non admittitur. CAPUT II NORMAE GENERALES 11. H a e c Instructio vim suam exercet in omnes ritus Ecclesiae latinae; proinde, quae de cantu gregoriano dicuntur, valent etiam pro cantu liturgico p r o p r i o , si habeatur, aliorum rituum latinorum. Nomine p o r r o « Musicae sacrae » intellegitur in hac Instructione quandoque « cantus et instrumentorum sonus », quandoque (( instrumentorum sonus » tantum, prout e contextu facile eruitur. Denique, voce « ecclesiae » ordinarie comprehenditur omnis « locus sacer », id est : ecclesia sensu stricto, oratorium publicum, semipublicum, privatum (cfr. can. 1154, 1161, 1188), nisi ex contextu de solis ecclesiis sensu stricto agi eluceat. 12. Actiones liturgicae peragi debent ad n o r m a m librorum liturgic o r u m rite ab A p o s t o l i c a Sede approbatorum, sive p r o universa Ecclesia, sive pro aliqua ecclesia particulari aut familia religiosa (cfr. can. 1257) ; 2 3 Cfr. Eph. 5, 18-20; Col. 3, 16. Litterae encyclicae Musicae sacrae disciplina, diei 25 Decembris 1955: A. A. S. 48 (1956) 13-14. * Litterae encyclicae Musicae sacrae disciplina: A. A. S. 48 (1956) 13. Sacra Congregatio Rituum 635 pia autem exercitia fiunt secundum consuetudines et traditiones l o c o rum aut coetuum, a competente auctoritate ecclesiastica approbatas (cfr. can. 1259). Actiones liturgicas et pia exercitia inter se commisceri non l i c e t ; sed, si casus ferat, pia exercitia actiones liturgicas aut praecedant aut sequantur. 13. a) Lingua actionum liturgicarum est latina, nisi in supradictis libris liturgicis, sive generalibus, sive particularibus, p r o quibusdam actionibus liturgicis alia lingua explicite sit admissa, et salvis illis exceptionibus, quae infra ponuntur. o) In actionibus liturgicis in cantu celebratis, nullus textus liturgicus, in linguam vulgarem verbotenus conversus, cani l i c e t , 5 salvis concessionibus particularibus. c) Exceptiones particulares, a lege linguae latinae in actionibus liturgicis unice adhibendae, a Sancta Sede concessae, vim suam retinent ; sed absque eiusdem Sanctae Sedis auctoritate non licet eas latius interpretari vel ad alias regiones transferre. d) In piis exercitiis quaevis lingua adhiberi potest fidelibus magis conveniens. 14. a) In Missis in cantu non solum a sacerdote celebrante et ministris, sed etiam a schola aut fidelibus unice lingua latina est adhibenda. « V e r u m tamen, ubi saecularis vel immemorabilis consuetudo fert ut in sollemni Sacrificio Eucharistico [id est in Missis in c a n t u ] , post sacra verba liturgica latine cantata, nonnulla popularia vulgaris sermonis cantica inserantur, locorum Ordinarii id fieri sinere poterunt, " si pro l o c o r u m ac personarum adiunctis existiment eam [consuetudinem] prudenter submoveri non p o s s e " (can. 5 ) , firma tamen lege qua statutum est n e ipsa verba liturgica vulgari lingua canantur » . 6 ö) In Missis lectis sacerdos celebrans, eius minister, et fideles qui una c u m sacerdote celebrante actioni liturgicae directe participant, id est, clara voce illas partes Missae dicunt quae ad ipsos spectant (cfr i n. 31), unice linguam latinam adhibere debent. Si autem fideles, praeter hanc participationem liturgicam directam, precationes quasdam vel cantus populares, secundum l o c o r u m consuetudinem, addere cupiunt, hoc fieri potest lingua quoque vernacula. 5 Motu proprio Tra le sollecitudini, diei 22 Novembris 1903, n. 7: A. S. S. 36 (1903-1904) 334: Decr. auth. S. R. C. 4121. Litterae encyclicae Musicae sacrae disciplina: A. A. S. 48 (1956) 16-17. 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 636 c) Partes Proprii, Ordinarii et Canonis Missae elata voce dicere una cum sacerdote celebrante, lingua latina vel verbotenus conversas, sive ab omnibus fidelibus sive a quodam commentatore, stricte prohibetur, exceptis iis quae n. 31 recensentur. Optandum vero ut in dominicis et festis diebus, in Missis lectis, Evangelium et etiam Epistola, a quodam lectore, lingua vernacula ad utilitatem fidelium legantur. A Consecratione insuper usque ad Pater noster sacrum suadetur silentium. 15. In sacris processionibus, a libris liturgicis descriptis, ea adhibeatur lingua, quam iidem libri praescribunt vel admittunt; in aliis vero processionibus, quae ad modum piorum exercitiorum peraguntur, lingua fidelibus participantibus magis conveniens adhiberi potest. 16 Cantus gregorianas est cantus sacer, Ecclesiae romanae proprius et principalis ; ideoque in omnibus actionibus liturgicis non solum adhiberi potest, sed, ceteris paribus, aliis Musicae sacrae generibus est praeferendus. Proinde: a) Lingua cantus gregoriani, utpote cantus liturgici, est unice lingua latina. b) Illae partes actionum liturgicarum, quae iuxta rubricas a sacerdote celebrante et ab eius ministris cantandae sunt, unice secundum módulos gregorianos, in editionibus typicis ordinatos, cantari debent, interdicto cuiusvis instrumenti comitante sono. Schola et populus, c u m sacerdoti et ministris cantantibus ex rubricarum vi respondent, itidem unice iisdem gregorianis modulis uti debent. c) D e m u m , ubi per Indulta particularia permissum fuerit, ut in Missis in cantu, sacerdos celebrans, diaconus aut subdiaconus, vel lector, textibus Epistulae seu Lectionis, et Evangelii, gregorianis modulis decantatis, eosdem textus lingua quoque vernacula proclamare possint, hoc fieri debet legendo alta et clara v o c e , exclusa quavis cantilena gregoriana, authentica vel adsimulata (cfr. n. 96 e). 17. Polyphonia sacra in omnibus actionibus liturgicis adhiberi potest, hac tamen condicione, ut habeatur schola quae eam ad artis normam exsequi possit. H o c genus Musicae sacrae actionibus liturgicis solemniore splendore celebrandis magis convenit. Sacra Congregatio Rituum 18. Item Musica sacra moderna in admitti potest, 637 omnibus actionibus liturgicis si reapse respondeat dignitati, gravitati et sanctitati Liturgiae, et schola habeatur quae eam ad artis normam exsequi possit. 19. Cantus popularis religiosus in exercitiis piis libere adhiberi potest; in actionibus vero liturgicis stricte serventur quae superius, nn. 13-15, statuta sunt. 20. Musica religiosa autem ab omnibus actionibus liturgicis omnino arceatur; in piis vero exercitiis admitti potest; quoad concentus in locis sacris, serventur normae quae infra, nn. 54 et 55, traduntur. 21. Ea omnia, quae ad normam librorum liturgicorum, sive a sacerdote et eius ministris, sive a schola vel populo cantanda sunt, integre ad ipsam sacram Liturgiam pertinent. Quapropter : a) Districte vetatur, ordinem textus cantandi quovis modo mutare, verba alterare vel omittere, aut indecore iterare. In modulationibus quoque, ad m o d u m polyphoniae sacrae et Musicae sacrae modernae compositis, singula textus verba clare et distincte percipi debent. ö) Ex eadem ratione, in quavis actione liturgica, explicite vetatur qualemcumque textum liturgicum cantandum, vel ex toto vel ex parte, omittere, nisi per rubricas aliter dispositum sit. c) Si autem ob rationabilem causam, ex. gr. ob deficientem numerum cantorum, vel propter eorum non plenam artis cantandi peritiam, vel etiam quandoque, propter alicuius ritus vel cantilenae longitudinem, unus alterve textus liturgicus, qui ad scholam pertinet, cantari nequeat prout in notationibus librorum liturgicorum exhibetur, h o c unum permittitur, ut textus illi integre, aut recto tono, aut ad modum psalmorum cantentur, organo, si placet, comitante. CAPUT III NORMAE SPECIALES 1. De praecipuis actionibus liturgicis in quibus Musica sacra adhibetur A) DE MISSA a) Principia quaedam generalia circa fidelium participationem 22. Missa natura sua postulat, ut omnes adstantes, secundum modum sibi proprium, eidem participent. a) Quae quidem participatio praeprimis interna esse debet, nimirum Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 638 pia animi attentione et cordis affectibus exercitata, qua fideles una « c u m S u m m o Sacerdote arctissime coniugentur . . . atque una c u m I p s o et per Ipsum [Sacrificium] offerant, unaque c u m E o s e devoveant » . 7 b) Adstantium vero participatio plenior evadit, si internae attentioni externa accedat participatio, actibus scilicet externis manifestata, uti corporis positione (genuflectendo, stando, sedendo), gestibus ritualibus, maxime vero responsionibus, precationibus et cantu. De hac participatione Summus Pontifex Pius X I I , in Litteris encyclicis de sacra Liturgia Mediator Dei, generaliori m o d o haec collaudando habet : (( Ii laudibus exornandi sunt, qui eflicere contendunt, ut Liturgia externo etiam modo actio sacra fiat, quam reapse adstantes omnes communicent. Id quidem non una ratione contingere p o t e s t ; c u m nimirum universus populus, ex sacrorum rituum normis, vel sacerdotis verbis recto servato ordine respondet, vel cantus edit, qui c u m variis Sacrificii partibus congruant, vel utrumque facit, vel denique c u m in Sacris solemnibus alternas Iesu Christi administri precibus dat voces unaque simul liturgica cantica concinit » . 8 H a r m o n i c a m hanc participationem pontificia intendunt documenta, c u m de « p a r t i c i p a t i o n e a c t u o s a » agunt, 9 cuius praecipuum exemplar habetur in sacerdote celebrante eiusque ministris, qui, debita pietate interna atque rubricarum et caerimoniarum exacta observantia, altari deserviunt. c) Perfecta demum participatio actuosa obtinetur, quando sacra- mentalis quoque participatio accedit, per quam scilicet « fideles adstantes non solum spirituali affectu, sed sacramentali etiam Eucharistiae perceptione communicant, quo ad eos sanctissimi huius Sacrificii fructus uberior proveniat » . 1 0 d) Cum vero conscia et actuosa fidelium participatio absque eorum sufficienti institutione obtineri non possit, in memoriam revocare iuvat sapientem illam a Tridentinis Patribus conditam legem, qua praescribitur : « Mandat sancta Synodus pastoribus et singulis animarum curam gerentibus, ut frequenter inter Missarum celebrationem [id est in homilia 7 Litterae encyclicae Mediator Dei, diei 20 Novembris 1947 : A. A. S. 39 (1947) 552. « A. A. S. 39 (1947) 560. Litterae encyclicae Mediator Dei : A. A. S. 39 (1947) 530-537. Si. Conc. Trid. Sess. 22, cap. 6. Cfr. etiam Littteras encyclicas Mediator Dei (A. A. S. 39 [1947] 565) : « Valde opportunum est, quod ceteroquin Liturgia statuit, populum ad sacram accedere Synaxim, postquam sacerdos divinam Dapem ex ara libaverit». 9 10 Sacra Congregatio Rituum 639 post Evangelium, seu « cum catechesis plebi christianae traditur » ] , vel per se vel per alios, ex his quae in Missa leguntur, aliquid exponant, atque inter cetera sanctissimi huius Sacrificii mysterium aliquod declarent, diebus praesertim dominicis e t festis » . u 23. V a r i o s autem modos, quibus fideles sacrosancto Missae Sacrificio actuose participare possunt, ita oportet moderari, ut periculum cuiusvis abusus amoveatur, et praecipuus eiusdem participationis finis obtineatur, plenior scilicet Dei cultus et fidelium aedificatio. b) De fidelium participatione in Missis in cantu 24. F o r m a nobilior eucharisticae solemni in qua caerimoniarum, celebrationis ministrorum, habetur atque in Musicae Missa sacrae cumulata solemnitas, divinorum mysteriorum magnificentiam patefacit, et adstantium mentes ad piam eorundem mysteriorum contemplationem conducit. Adnitendum proinde, ut fideles hanc celebrationis formam, ea qua par est aestimatione prosequantur, congrue eidem participando, prouti infra exponitur. 25. In Missa itaque solemni, actuosa fidelium participatio tribus gradibus perfici potest : a) Primus gradus habetur, cum omnes fideles responsa liturgica cantando r e d d u n t : Amen; Et cum spiritu tuo; Gloria tibi, Domine; Habemus ad Dominum; Dignum et iustum est; Sed libera nos a malo; Deo gratias. Omni cura adlaborandum est, ut fideles omnes, ubique terrarum, haec responsa liturgica in cantu reddere valeant. b) Secundus gradus habetur, c u m omnes fideles partes quoque ex Ordinario Missae décantant, scilicet : Kyrie, eleison; Gloria in excelsis Deo; Credo; Sanctus-Benedictus; Agnus Dei. Adnitendum sane, ut fideles easdem partes ex Ordinario Missae, simplicioribus praesertim gregorianis modulis, decantare sciant. Si omnes vero partes cantari nequeant, nihil prohibet quominus faciliores, uti Kyrie, eleison; Sanctus-Benedictus; Agnus Dei, seligantur a fidelibus omnibus decantandae, Gloria in excelsis Deo vero et Credo a (( schola cantorum ». Ceterum curandum est, ut ubicumque terrarum sequentes faciliores gregoriani moduli a fidelibus addiscantur : Kyrie, eleison; Sanctus- Benedictus, et Agnus Dei iuxta num. X V I Gradualis r o m a n i ; 11 Gloria S. Conc. Trid. Sess. 22, cap. 8; Litterae encyclicae Musicae sacrae disciplinai A. A. S. 48 (1956) 17. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 640 in excelsis Deo una cum Ite, missa est - Deo gratias, iuxta modum XV ; Credo autem iuxta num. I vel I I I . H a c sane via illud maxime optabile obtineri potest, ut Christifideles, ubicumque terrarum, communem Fidem in actuosa participatione sacrosancto Missae Sacrificio, communi quoque laetoque concentu manifestare valeant. 12 c) Tertius denique gradus habetur, si omnes adstantes ita sint in cantu gregoriano exercitati, ut partes quoque ex Proprio Missae cantare valeant. Quae quidem plena in cantu participatio urgenda est praesertim in communitatibus religiosis et in seminariis. 26. Magni quoque facienda est Missa cantata, quae, etsi sacris ministris et plena caerimoniarum magnificentia careat, decoratur tamen cantus et Musicae sacrae venustate. Optandum est, ut dominicis et diebus festis, Missa paroecialis vel principalis sit in cantu. Quae vero de fidelium participatione in Missa solemni superiore numero dicta sunt, eadem prorsus valent etiam pro Missa cantata. 27. In Missis in cantu, haec insuper animadvertenda sunt : a) Si sacerdos cum ministris introitum facit in ecclesiam per viam longiorem, nil prohibet quominus, decantata antiphona ad Introitum cum suo versu, plures alii eiusdem psalmi versus cantentur; quo in casu, post singulos vel binos versus repeti potest antiphona, et, quando celebrans ante altare advenerit, abrupto psalmo, si opus sit, cantatur Gloria Patri, et ultimo repetitur antiphona. b) Post antiphonam ad Offertorium canere licet antiquos gregorianos módulos illorum versuum, qui olim post antiphonam decantabantur. Si vero antiphona ad Offertorium a quodam psalmo desumpta sit, licet alios eiusdem psalmi versus decantare ; quo in casu, post singulos vel binos versus psalmi, repeti potest antiphona, et, Offertorio expleto, psalmus clauditur cum Gloria Patri, et repetitur antiphona. Si vero antiphona e psalmo non sit desumpta, seligi potest alius psalmus solemnitati congruens. Cani tamen potest, expleta antiphona ad Offertorium, etiam aliqua cantiuncula latina, quae tamen huic Missae parti congruat, nec protrahatur ultra Secretam. c) Antiphona ad Gommunionem per se canenda est dum sacerdos celebrans Ssmum Sacramentum sumit. Si autem fideles communicandi 12 Litterae encyclicae Musicae sacrae disciplina : A. A. S. 48 (1956) 16. ¡Sacra Congregatio Rituum 641 sint, cantus eiusdem antiphonae inchoetur dum sacerdos sacram Communionem distribuit. Si eadem antiphona ad Communionem e quodam psalmo desumpta sit, licet alios eiusdem psalmi versus decantare; quo in casu, post singulos ve] binos versus, repeti potest antiphona, et, Communione expleta, psalmus clauditur c u m Gloria Patri, et repetitur antiphona. Si vero antiphona non sit de psalmo, seligi potest psalmus solemnitati et actioni liturgicae congruens. Expleta autem antiphona ad Communionem, praesertim si fidelium Communio diu protrahitur, licet quoque aliam cantiunculam latinam, sacrae actioni congruam decantare. Fideles praeterea ad sacram Communionem accessuri, ter Domine, non sum dignus, una cum sacerdote celebrante, recitare possunt. d) Sanctus et Benedictus, continue canendi sunt, si secus vero, modulis gregorianis Benedictus post decantentur, Consecrationem ponatur. e) D u m Consecratio peragitur, omnis cantus cessare debet, et, ubi consuetudo viget, etiam sonus organi et cuiusvis musici instrumenti. /) Consecratione peracta, nisi Benedictus adhuc sit canendus, sacrum suadetur silentium usque ad Pater noster. g) D u m sacerdos celebrans in fine Missae fidelibus benedicit, organum sileat ; sacerdos autem celebrans verba Benedictionis ita pronuntiare debet, ut ab omnibus fidelibus intellegi possint. c) De fidelium participatione in Missis lectis 28. Sedulo curandum est, ut fideles, « non tamquam extranei vel muti spectatores » 1 3 Missae quoque lectae intersint, sed illam praestent parti- cipationem, quae a tanto mysterio requiritur, et quae uberrimos affert fructus. 29. Primus autem modus, quo fideles Missae lectae participare possunt, habetur, c u m singuli, propria industria, participationem praestant, sive internam, piam scilicet ad potiores Missae partes attentionem, sive externam, iuxta varias regionum probatas consuetudines. Ii potissimum in hac re laude digni sunt, qui parvum missale, proprio captui accommodatum, prae manibus habentes, una c u m sacerdote, eisdem Ecclesiae verbis comprecantur. Cum vero non omnes aeque idonei sint ad ritus ac formulas liturgicas recte intellegend as, et cum praeterea 13 Constitutio Apostolica Divini cultus, diei 20 Decembris .1928: A. A. S. 21 (1929) 40. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 642 animorum necessitates non eaedem in omnibus sint, neque in singulis semper eaedem permaneant, his alia vel aptior vel facilior participationis ratio occurrit, scilicet « Iesu Christi mysteria pie meditando, vel alia peragendo pietatis exercitia aliasque fundendo preces, quae, etsi forma a sacris ritibus differunt, natura tamen sua c u m iisdem congruunt ) ) . 1 4 Notandum insuper, quod si alicubi, inter Missam lectam, mos vigeat organum sonandi, quin fideles sive communibus precibus, sive cantu Missae participent, reprobandus est usus, organum, harmonium, aut aliud musicum instrumentum quasi sine intermissione sonandi. Haec igitur instrumenta sileant : a) Post ingressum sacerdotis celebrantis ad altare, usque ad Offertorium; ö) A primis versiculis ante Praefationem usque ad Sanctus inclusive ; c) Ubi consuetudo viget, a Consecratione usque ad Pater noster; d) Ab oratione dominica usque ad Agnus Dei inclusive ; ad confessionem ante Communionem fidelium ; dum dicitur Postcommunio et datur Benedictio in fine Missae. 30. Secundus participationis modus habetur, c u m fideles Sacrificio eucharistico participant, communes precationes et cantus proferendo. Providendum, ut et precationes et cantus singulis Missae partibus apprime congruant, firmo tamen praescripto n. 14 c. 31. Tertius denique isque plenior modus obtinetur, c u m fideles sacerdoti celebranti liturgice respondent, quasi cum illo « dialogando », et partes sibi proprias clara voce dicendo. Quatuor vero gradus plenioris huius participationis distingui possunt: a) Primus gradus, si fideles sacerdoti celebranti faciliora responsa liturgica reddunt, scilicet : Amen; Et cum spiritu tuo; Deo gratias; Gloria tibi, Domine; Laus tibi, Christe; Habemus ad Dominum; Dignum et iustum est; Sed libera nos a malo; b) Secundus gradus, si fideles partes insuper proferunt, quae a ministrante, iuxta rubricas, sunt dicendae; et, si sacra Communio infra Missam distribuitur, confessionem quoque dicunt et ter Domine, non sum dignus; c) Tertius gradus, si fideles partes quoque ex Ordinario Missae, 14 Litterae encyclicae Mediator Dei: A. A. S. 39 (1947) 560-561. Sacra Congregatio Rituum scilicet: Gloria in excelsis Deo; Credo; 643 Sanctus-Benedictus; Agnus Dei, una c u m sacerdote celebrante recitant; d) Quartus denique gradus, si fideles partes quoque ad Proprium Missae pertinentes : Introitum; Graduale; Offertorium; Communionem, una cum sacerdote celebrante proferunt. H i c ultimus gradus a selectis tantum cultioribus coetibus bene institutis, digne, prouti decet, adhiberi potest. 32. In Missis lectis totum Pater noster, cum apta sit et antiqua precatio ad Communionem, a fidelibus una c u m sacerdote celebrante recitari potest, lingua vero latina tantum, et addito ab omnibus Amen, exclusa quavis recitatione in lingua vulgari. 33. In Missis lectis cantus populares religiosi a fidelibus cantari possunt, servata tamen hac lege, ut singulis Missae partibus plane congruant (cfr. n. 14 b). 34. Sacerdos celebrans, potissimum si aula ecclesiae magna sit et populus frequentior, ea omnia, quae secundum rubricas clara voce pronuntiare debet, adeo elata voce dicat, ut omnes fideles sacram actionem opportune et commode sequi possint. d) De Missa « conventuali », quae etiam Missa « in choro » appellatur 35. Inter actiones liturgicas, quae peculiari dignitate excellunt, merito computanda est Missa « conventualis », seu « in choro », illa scilicet quae ab iis, qui per Ecclesiae leges choro adstringuntur, in coniunctione cum Officio divino quotidie celebranda est. Missa enim una cum Officio divino summam totius christiani cultus constituit, seu plenam illam laudem, quae omnipotenti D e o , externa quoque et publica solemnitate, quotidie tribuitur. Cum autem plena haec publica et collegialis divini cultus oblatio in omnibus ecclesiis quotidie perfici nequeat, ideo ab iis, qui lege « chori » ad hoc deputati sunt, quasi vicaria vice peragitur ; quod maxime valet de ecclesiis cathedralibus relate ad universam dioecesim. Omnes proinde celebrationes (( in choro » peculiari decore et solemnitate, id est, cantu et Musica sacra exornatae, ordinarie peragi debent. 36. Missa igitur conventualis per se solemnis esse debet, vel saltem cantata. Ubi vero per leges particulares aut per peculiaria Indulta a solem- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 644 nitate Missae « in choro » dispensatum fuit, id saltem omnino evitetur, ne inter Missam conventualem Horae canonicae recitentur. Praestat e contra, ut Missa conventualis lecta ea forma peragatur, quae n. 31 proponitur, secluso tamen quovis vernaculae linguae usu. 37. Ad Missam conventualem quod attinet, haec insuper serventur : a) Singulis diebus una tantum dicenda est Missa conventualis, quae cum Officio in choro recitato concordare debet, nisi aliter a rubricis dispositum fuerit {Additiones et Variationes in rubricis Missalis, tit. I, n. 4). Obligatio tamen alias Missas in choro celebrandi, ex piis fundationibus vel alia legitima causa, firma manet. b) Missa conventualis sequitur normas Missae in cantu vel lectae. c) Missa conventualis dicenda est post Tertiam, nisi communitatis moderator, gravi de causa, eam post Sextam vel Nonam dicendam esse censuerit. d) Missae conventuales « extra chorum », hucusque a rubricis quandoque praescriptae, supprimuntur. e) De adsistentia sacerdotum sacrosancto Missae sacrificio deque Missis quas « synchronizatas » vocant 38. Praemisso quod concelebratio sacramentalis in Ecclesia latina casibus limitatur a iure statutis; Responso deinde Supremae S. Congregationis S. Officii diei 23 Maii 1957 15 in mentem revocato, quo invalida declaratur concelebratio Missae sacrificii ex parte sacerdotum, qui, etsi vestibus sacris induti et quavis intentione ducti, verba consecrationis non proferunt : non est prohibitum, ut, pluribus sacerdotibus, occasione Congressuum, simul convenientibus, « unus tantum sacrum peragat, alii vero (sive omnes sive plurimi) huic uni sacro intersint in eoque sacram synax i m e manu celebrantis sumant », dummodo « hoc ex iusta et rationabili causa fiat, neque Episcopus ad fidelium admirationem vitandam aliud statuerit », et huic m o d o agendi ne subsit error a Summo Pontifice P i o X I I memoratus, quod scilicet celebratio unius Missae, cui centum sacerdotes pie adsistunt, aequivaleat celebrationi centum Missarum ex parte centum sacerdotum. 15 16 A. A, S. 49 (1957) 370. Cfr. Allocutiones Summi Pontificis Pii XII ad Emos PP. Cardinales atque Excmos Sacrorum Antistites, diei 2 Novembris 1954 (A, A, S, 46 [1954] 669-670); et ad eos qui Conventui internationali de Liturgia Pastorali, Assisii habito, interfuerunt, diei 22 Septembris 1956 (A. A. S. 48 [1956] 716-717). 16 Sacra Congregatio Rituum 645 39. Prohibentur vero sic dictae « Missae synchronizatae », illae scilicet Missae hoc peculiari m o d o celebratae, quod duo vel plures sacerdotes, in uno vel pluribus altaribus, ita simultanee Missam celebrant, ut omnes actiones et omnia verba uno eodemque tempore et peragantur et proferantur, adhibitis quoque, praesertim si numerus sacerdotum ita celebrantium magnus sit, modernis quibusdam absoluta haec uniformitas seu « synchronizatio » B) DE OFFICIO instrumentis quibus facilius obtineatur. DIVINO 40. Officium divinum absolvitur aut « in choro », aut « in communi », aut (( a solo ». Dicitur autem « i n c h o r o » , si Officium divinum absolvitur a c o m munitate, per leges ecclesiasticas ad chorum obligata ; « in c o m m u n i » vero, si idem fit a communitate, quae ad chorum non est adstricta. Officium vero divinum, quovis m o d o absolvatur, sive « in choro », sive « in communi », sive « a solo », si ab illis peragatur qui per leges ecclesiasticas ad officium persolvendum deputati sunt, semper habendus est uti actus cultus publici, nomine Ecclesiae D e o redditi. 41. Officium divinum natura sua ita est constitutum, ut mutuis alternisque vocibus persolvatur ; immo nonnullae partes per se postulant ut cantu peragantur. 42. His itaque statutis, absolutio Officii divini « in choro », retineatur et foveatur ; absolutio vero « in c o m m u n i », sicut etiam cantus alicuius saltem Officii partis, secundum l o c o r u m , temporum et personarum o p portunitatem, enixe commendatur. 43. Psalmorum recitatio « in choro » vel (c in communi », sive fiat in modulatione gregoriana, sive sine cantu, gravis sit atque conveniens, servata apta tonorum ratione, congruentis vocis mora, et plena v o c u m concordantia. 44. Si psalmi, qui in hora canonica occurrant, cantandi sint, partim saltem gregorianis modulis cantari debent, vel alternis psalmis, vel alternis versibus eiusdem psalmi. 45. Prisca et veneranda consuetudo, Vesperas in dominicis et festivis diebus una c u m p o p u l o , ad normam rubricarum decantandi, ubi viget servetur; ubi non est, quantum fieri potest, inducatur, aliquoties saltem in anno. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 646 Adnitantur insuper l o c o r u m Ordinarii ne, occasione Missae vespertinae, Vesperarum cantus diebus dominicis et festivis desuescat. Missae enim vespertinae, quas o r d i n a r i u s loci permittere potest « si bonum spirituale notabilis partis christifidelium id postulet » , 1 7 detrimento esse non debent actionibus liturgicis piisque exercitiis, quibus populus christianus dies festivos sanctificare consuevit. Quapropter mos cantandi Vesperas aut pia alia exercitia celebrandi c u m Benedictione eucharistica, ubi viget, retinendus est, etiamsi Missa vespertina celebretur. 46. In seminariis autem clericorum, sive saecularium sive religiosorum, saepius Oifieii divini saltem aliqua pars in c o m m u n i peragatur, et, quantum possibile est, in c a n t u ; diebus autem dominicis et festivis Vesperae saltem canendae sunt (cfr. can. 1367, 3°). G) DE BENEDICTIONE EUCHARISTICA 47. Benedictio eucharistica est vera actio liturgica ; proinde fieri debet prouti in Rituali Romano, tit. X, c a p . V, n. 5, describitur. Sicubi vero ex traditione immemorabili alius vigeat modus eucharisticam Benedictionem impertiendi, hic modus de licentia Ordinarii conservari p o t e s t ; suadetur tamen prudenter romanum morem Benedictionis eucharisticae promovere. 2. De quibusdam generibus Musicae sacrae A) DE POLYPHONIA SACRA 48. Opera auctorum polyphoniae sacrae, c u m antiquorum, tum recentiorum, in actiones liturgicas ne inducantur, nisi prius certe constiterit, ea ita esse composita vel aptata, ut normis et monitis in Litteris 18 encyclicis Musicae sacrae disciplina ad rem traditis, reapse respon- deant. In dubio consulatur Commissio dioecesana de Musica sacra. 49. Prisca huiusce artis monumenta, quae adhuc in archivis iacent, diligenter investigentur, de eorum conservatione, si opus sit, opportune provideatur, eorumque editiones, sive criticae, sive ad usum liturgicum aptae, a peritis parentur. 17 Constitutio Apostolica Christus Dominus, diei 6 Ianuarii 1953 (A. A. S. 45 [1953] 15-24) ; Instructio Supremae S. Congregationis Sancti Officii eiusdem diei (A. A. S. 45 [1953] 47-51) ; Motu proprio Sacram Communionem, diei 19 Martii 1957 (A. A. S. 49 [1957] 177-178). A. A. S. 48 (1956) 18-20. 18 Sacra Congregatio Rituum B) DE MUSICA 647 SACRA MODERNA 50. Musicae sacrae modernae opera in actionibus liturgicis ne adhibeantur, nisi iuxta leges liturgicas et ipsius artis Musicae sacrae concinnata sint, ad mentem Litterarum encyclicarum Musicae sacrae disci1 plina. * Qua de re iudicium feret Commissio dioecesana de Musica sacra. G) DE CANTU POPULARI RELIGIOSO 51. Cantus popularis religiosus summopere commendandus et proveh e n d a e s t ; eius enim ope vita christiana spiritu religioso perfunditur mentesque fidelium ad superiora elevantur. Huiusmodi autem cantus popularis religiosus proprium habet l o c u m in omnibus, sive publicis sive familiaribus vitae christianae solemnitatibus, vel etiam inter diuturnos vitae quotidianae l a b o r e s ; nobiliorem vero partem obtinet in omnibus piis exercitiis, sive extra sive intra ecclesiam peragendis; quandoque demum in ipsis actionibus liturgicis admittitur, iuxta normas superius nn. 13-15 traditas. 52. Ut autem religiosa cantica popularía finem suum attingant, (( ad catholicae Fidei doctrinam plene conformentur oportet, eam recte proponant et explicent, lingua utantur plana et modulatione simplici, a tumida et inani verborum profluentia immunia sint, ac denique etsi brevia sunt et facilia, quandam prae se ferant religiosam dignitatem et gravitatem » . 2 0 Quae praescripta ut serventur, locorum Ordinarii sedula cura caveant. 53. Commendatur igitur omnibus quorum interesse potest, ut cautiones populares religiosae, antiquioris quoque aetatis, quae scripto aut viva voce traditae sunt, opportune colligantur, et, l o c o r u m Ordinariis approbantibus, ad fidelium usum edantur. D) DE MUSICA RELIGIOSA 54. Magni quoque illa musica aestimanda est et opportune excolenda, quae etsi in actionibus liturgicis propter peculiarem suam indolem admitti nequit, eo tamen tendit, ut in audientibus religiosos affectus producat ipsamque religionem foveat, ideoque musica religiosa iure meritoque nuncupatur. 19 20 A. A. S. 48 (1956) 19-20. Litterae encyclicae Musicae sacrae disciplina: A. A. S. 48 (1956) 20. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 648 55. Sedes propriae ad opera musica religiosa disponenda sunt auditoria ad concentus musicos destinata, vel aulae spectaculis aut conventibus constitutae, non verb ecclesiae, cultui D e i sacrae. Sicubi vero auditorium musicum vel alia aula conveniens non exstet et nihilominus concentum musicae religiosae fidelibus utilitatem spiritualem afferre posse existimetur, Ordinarius l o c i concentum huiusmodi in aliqua ecclesia permittere potest, servatis tamen quae sequuntur : a) P r o quolibet concenti! instituendo requiritur eiusdem Ordinarii loci licentia in scriptis ; &) Ad hanc licentiam obtinendam praecedat oportet petitio scripta, in qua significentur : tempus concentus, operum argumenta, nomina magistrorum (organici et magistri chori) atque artificum ; c) Ordinarius loci licentiam ne concedat, nisi, audito voto Commissionis dioecesanae de Musica sacra et consilio aliorum forte virorum in re peritorum, plane sibi constet opera proponenda non m o d o genuina arte praestare, sed sincera quoque christiana pietate; necnon personas, quae concentum exsecuturae sint, qualitatibus pollere, de quibus nn. 97 et 98. d) Ssmum Sacramentum, opportuniore tempore ab ecclesia auferatur et in sacello quodam vel etiam in sacristia decenter reponatur; sin minus, auditores moneantur, Ssnium Sacramentum in ecclesia praesens esse, et rector ecclesiae diligenter curet, ut eidem Sacramento nulla obveniat irreverentia; e) Si scidulae ad aditum emendae sint, aut libelli concentus distribuendi, haec omnia extra aulam ecclesiae fiant; /) Musici, cantores et auditores ita se gerant talique more vestían tur, ut eam gravitatem prae se ferant, quae l o c i sacri sanctitatem omnino decet. g) P r o rerum adiunctis praestat ut concentus aliquo pio exercitio concludatur, vel potius Benedictione eucharistica, eo sane proposito, ut spiritualis mentium elevatio quam concentus promovere intendit, sacra actione quasi coronetur. 3. De libris cantus liturgici 56. Libri cantus liturgici Ecclesiae Bomanae hucusque typice editi sunt : Graduale Romanum, c u m Ordinario Missae. Antiphonale Romanum pro Horis diurnis. Sacra Congregatio Rituum 649 Officium Defunctorum, Maioris hebdomadae et Nativitatis D. N. Iesu Christi. ~ 57. Sancta Sedes, in omnes cantilenas gregorianas, quae in libris liturgicis Ecclesiae romanae ab ipsa approbatis continentur, omnia sibi vindicat proprietatis et usns iura. 58. Decretum S. Rituum Congregationis, die 11 mensis Augusti anni 1905 datum, seu « Instructio circa editionem et approbationem librorum cantum liturgicum gregorianum continentium » , 2 1 necnon sub- sequens (( Declaratio circa editionem et approbationem librorum cantum liturgicum anni 1906, gregorianum 22 continentium » ? diei 14 mensis Februarii alterumque Decretum, die 24 mensis Februarii anni 1911 editum de quibusdam quaestionibus particularibus circa approbationem librorum cantus « P r o p r i o r u m » alicuius dioecesis vel religiosae familiae, 23 vim suam retinent. Quae autem eadem S. Rituum Congregatio, die 10 Augusti anni 1946 statuit (( De facultate edendi libros liturgicos » , 2 4 valent quoque pro libris cantus liturgici. 59. Cantus ergo gregorianus authenticus ille est, qui in editionibus (( typicis » vaticanis exhibetur, vel a S. Rituum Congregatione pro aliqua ecclesia particulari aut familia religiosa approbatus est, et propterea ab editoribus, debita facultate munitis, in omnibus, cantilena scilicet et textu, ad amussim transumendus est. Signa autem, quae rythmica dicuntur, privata auctoritate in cantum gregorianum inducta, permittuntur, dummodo integra servetur notularum vis et ratio, quae in vaticanis libris cantus liturgici inveniuntur. 4. De instrumentis musicis et de campanis A) PRINCIPIA QUAEDAM GENERALIA 60. Circa usum instrumentorum musicorum in sacra Liturgia haec recolantur principia : a) Attenta sacrae Liturgiae natura, sanctitate ac dignitate, cuiuscumque instrumenti musici usus per se quam maxime perfectus esse 21 22 23 24 Decr. auth. S. R. C. 4166. Decr. auth. S. R. C. 417S. Decr. auth. S. R. C. 4260. A. A. S. 38 (1946) 371-372. 42 - ACTA, vol. XXV, n. 13. — 22-9-195S. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 650 deberet. Melius erit proinde concentum instrumentorum (sive unius organi, sive aliorum instrumentorum) penitus omittere, quam indecore p e r a g e r e ; et generatim melius erit aliquid, etsi circumscriptum, bene agere, quam ampliora moliri, quibus explendis apta media deficiant. ö) Ratio deinde habenda est differentiae, quae sacram inter et profanam musicam intercedit. Dantur enim instrumenta musica, quae natura sua et origine — uti organum classicum — ad Musicam sacram directe o r d i n a n t u r ; vel alia, quae ad usum liturgicum facile aptantur, ut quaedam instrumenta, quae nervis et arcu constant; alia e contra exstant instrumenta, quae, c o m m u n i iudicio, adeo profanae musicae propria existimantur, ut sacro usui aptari omnino nequeant. c) Denique ea tantum musica instrumenta in sacra Liturgia admittuntur, quae personali artificis actione tractantur, non autem quae m o d o mechanico seu automatico. B) DE ORGANO CLASSICO ET INSTRUMENTIS SIMILIBUS 61. Praecipuum illudque solemne instrumentum musicum liturgicum Ecclesiae latinae fuit et manet organum classicum, seu tubulatum. 62. Organum servitio liturgico destinatum, etsi parvum, normam sit confectum, iisque vocibus instructum, ad artis quae sacro usui conveniunt ; prius quam in usum deducatur, rite sit benedictum ; et qua res sacra, omni diligentia custodiatur. 63. Praeter organum classicum, usus quoque admittitur illius instrumenti, quod (( harmonium » vocant ; hac quidem condicione, ut v o c u m qualitate et sonitus amplitudine sacro usui respondeat. 64. Illud vero adsimulatum organum, quod « electrophonicum » vocant, inter actiones liturgicas ad tempus tolerari potest, c u m opes non In suppetant ad organum singulis tamen tubulatum, etsi parvum, casibus accedat oportet explicita comparandum. Ordinarii loci* licentia. H i c autem consulat prius Commissionem dioecesanam de Musica sacra aliosve in hac re viros peritos, qui ea omnia suadere studeant, quae tale instrumentum ad usum sacrum magis accommodatum reddant. 65. Modulatores instrumentorum, de quibus nn. 61-64, sufficienter peritos esse oportet in arte sonandi, sive ad sacros cantus aut music o r u m concentus comitandos, sive ad organum solum belle modulandum ; quin i m m o , c u m saepe saepius necesse sit, inter actiones liturgicas Sacra Congregatio Rituum 651 sonos (( ex tempore » reddere, qui variis momentis eiusdem actionis congruant, in legibus, quae organo et Musicae sacrae in genere praesunt, scientia et experientia versati esse debent. Iidem modulatores instrumenta sibi concredita religiose custodire studeant. Quoties autem organo in sacris functionibus assident, conscii sibi sint de parte activa quam exercent ad gloriam D e i et in fidelium aedificationem. 66. Organi modulatio, sive actiones liturgicas prosequatur, sive pia exercitia, diligenti cura aptanda est temporis vel diei liturgici qualitati, ipsorumque rituum et exercitiorum naturae, necnon singulis eorum partibus. 67. Nisi antiqua consuetudo vel peculiaris aliqua ratio, ab Ordinario loci comprobanda, aliud suadeat, organum collocetur in proximitate altaris maioris, l o c o magis opportuno, at semper ita, ut cantores vel musici in suggestu consistentes, a fidelibus in aula ecclesiae adunatis conspici nequeant. O) DE MUSICA SACRA INSTRUMENTAIS 68. In actionibus liturgicis, diebus praesertim solemnioribus, alia quoque instrumenta musica — in primis illa, quorum chordae parvo fricata arcu sonant, — praeter organum adhiberi possunt, una c u m organo vel sine, in musico concentu aut ad cantum comitandum, legibus tamen stricte servatis quae ex principiis, supra propositis (n. 60), promanant, quaeque sunt : a) Ut agatur de instrumentis musicis, quae usui sacro revera aptari p o s s u n t ; b) Sonitus horum instrumentorum tali modo et gravitate, ac quasi religiosa castitate eliciatur, ut omnis profanae musicae clangor evitetur et fidelium pietas foveatur; c) Concentus magister, organicus et artifices, usum instrumen- torum et leges Musicae sacrae bene calleant. 69. L o c o r u m Ordinarii, ope praesertim Commissionis dioecesanae de Musica sacra, sedulo invigilent, ut haec de usu instrumentorum in sacra Liturgia praescripta reapse serventur ; nec omittant, si casus ferat, peculiares de hac re tradere normas, conditionibus et probatis consuetudinibus aptatas. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 652 D) DE INSTRUMENTIS MUSICIS ET DE MACHINIS « AUTOMATICES » 70. Instrumenta musica quae, ex c o m m u n i iudicio et usu, profanae tantum musicae conveniunt, ab omni actione liturgica et a piis exercitiis omnino arceantur. 71. Usus instrumentorum et machinarum « automaticarum », uti sunt : autoorganum, grammophonium, radiophonium, dictaphonium seu magnetophonium, et alia eiusdem generis, in actionibus liturgicis et piis exercitiis, sive intra sive extra ecclesiam peragendis, absolute vetatur, etsi agatur tantum de sacris sermonibus vel Musica sacra transmittenda, vel de cantoribus aut fidelibus in cantu etiam substituendis aut sustentandis. H i s tamen machinis uti licet, etiam in ecclesiis, sed extra actiones liturgicas et pia exercitia, c u m agitur de audienda voce Summi Pontificis, Ordinarii l o c i , vel aliorum oratorum sacrorum ; vel etiam ad fideles in doctrina christiana vel in cantu sacro aut religioso populari instit u e n d o s ; denique ad populi cantum dirigendum et sustentandum in processionibus extra ecclesiam peragendis. 72. Instrumentis autem, quae « amplificatores » dicuntur, uti licet in actionibus quoque liturgicis et piis exercitiis, si agatur de amplificanda viva voce sacerdotis celebrantis aut « commentatoris » vel aliorum, qui, iuxta rubricas vel ex mandato rectoris ecclesiae, vocem edere possint. 73. Usus machinarum p r o imaginibus proiciendis, praesertim vero earum quas « cinematographicas » vocant, sive proiectiones « mutae » sint sive « sonorae », in ecclesiis, quacumque de causa quamvis pia, religiosa aut benefica, strictissime vetatur. Caveatur insuper ne, in aulis ad conventus et praesertim ad spectacula prope ecclesiam, vel, alio l o c o deficiente, exstruendis vel aptandis, subter ecclesiam aditus ex ipsis aulis ad ipsam ecclesiam pateat, neve strepitus ex iis proveniens sanctitatem et silentium l o c i sacri ullo modo perturbet. E) DE SACRIS ACTIONIBUS OPE RADIOPHONIAE ET TELEVISIONIS DIFFUNDENDI 74. Ad actiones liturgicas vel pia exercitia, quae c u m intra tum extra ecclesiam peraguntur, ope radiophoniae vel televisionis diffundenda, expressa requiritur Ordinarii l o c i licentia ; quam ipse ne concedat, nisi prius sibi constet : Sacra, Congregatio Rituum 653 a) Cantum et Musicam sacram, legibus sive liturgicis sive Musicae sacrae apprime respondere; b) Insuper, si agatur de diffusione televisifica, omnes, qui in functione sacra partem habent, ita bene instructos esse, ut celebratio rubricis plane conformis et omnino digna evadat. H a n c licentiam m o d o habituali Ordinarius loci concedere potest p r o transmissionibus regulariter ex eadem ecclesia perficiendis, omnibus perpensis, sibi constet omnia quae requiruntur si, diligenter servari. 75. Machinae ad diffusionem televisificam perficiendam, quantum fieri potest, in presbyterium ne inducantur; numquam vero ita prope altare collocentur, ut sacris ritibus impedimento sint. Operatores insuper his machinis addicti illa gravitate se gerant, quae locum et ritum sacrum deceat, et pietatem adstantium minime perturbet, iis praesertim momentis, quae summam devotionem postulant. 76. Quae superiore articulo statuuntur, servanda sunt etiam ab illis artificibus, quos « photographos » vocant : et quidem maiore c u m diligentia, attenta facilitate qua se et machinas quocumque transferre possunt. 77. Singuli ecclesiarum rectores curent, ut praescripta, de quibus nn. 75-76, fideliter serventur; locorum autem Ordinarii ne omittant accuratiores tradere normas, quas rerum adiuncta forte exigant. 78. Cum radiophonica transmissio natura sua postulet, ut auditores illam sine interruptione sequi possint, in Missa radiophonice diffusa iuvat, ut sacerdos celebrans, praesertim si aliquis Missae (( commentatur » desit, verba illa, quae, vi rubricarum submissa voce recitanda sunt, (( voce tantisper elevata » pronuntiet ; item ea quae clara voce dicenda sunt, « altius » proferat, ut audientes totam Missam c o m m o d e sequi possint. 79. Iuvat denique ut, ante transmissionem sanctae Missae ope radiophoniae vel televisionis, auditores vel spectatores moneantur, talem Missae auditionem vel visionem, ad satisfacendum praecepto de Sacro audiendo, non sufficere. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 654 F) DE TEMPORE ^QUO INSTRUMENTORUM MUSICORUM SONUS PROHIBETUR 80. Quoniam organi et magis quoque aliorum instrumentorum sonus ornamentum constituit sacrae Liturgiae, usus idcirco eorundem instrumentorum temperandus est secundum gradum laetitiae, qua singuli dies vel tempora liturgica distinguuntur. 81. In omnibus ergo actionibus liturgicis, excepta tantum Benedictione eucharistica, sonus organi omniumque aliorum instrumentorum musicorum prohibetur : a) Tempore Adventus, id est a primis Vesperis dominicae primae Adventus usque ad Nonam vigiliae Nativitatis D o m i n i ; o) Tempore Quadragesimae et Passionis, id est a Matutino feriae quartae Cinerum usque ad hymnum Gloria in excelsis Deo in Missa solemni Vigiliae paschalis ; o) Feriis et sabbato quatuor temporum Septembris, si Officium et Missa de iis fiant; d) In omnibus Officiis et Missis defunctorum. 82. Sonus aliorum instrumentorum, praeter sonum organi, prohibetur insuper in dominicis in Septuagésima, Sexagesima et Quinquagesima feriisque has dominicas sequentibus. 83. P r o diebus tamen temporibusque ut supra prohibitis, sequentes statuuntur exceptiones : , a) Organi et aliorum instrumentorum sonus permittitur diebus festis de praecepto et feriatis (exceptis dominicis) necnon festis patroni principalis loci, tituli vel anniversarii dedicationis ecclesiae propriae et tituli aut fundatoris familiae religiosae; vel si solemnitas aliqua extraordinaria occurrat; b) Organi tantum aut harmonii sonus permittitur in dominicis tertia Adventus et quarta Quadragesimae-; necnon feria quinta infra Hebdomadam sanctam in Missa chrismatis, et ab initio Missae solemnis vespertinae in « Cena D o m i n i » usque ad finem hymni Gloria in excelsis Deo; •• f 'i i. c) Item organi tantum aut harmonii sonus permittitur in Missa et in Vesperis, solummodo ad cantum sustentandum. Ordinarii locorum has prohibitiones vel permissiones, probatas locorum aut regionum consuetudines, possunt. secundum pressius determinare 655 Sacra Congregatio Rituum 84. Per totum Triduum sacrum, idest a media nocte qua incipit feria quinta in Cena D o m i n i usque ad hymnum Gloria in excelsis Deo in Missa solemni Vigiliae paschalis, organum et harmonium omnino taceant, et ne ad cantum quidem sustentandum adhibeantur, salvis exceptionibus, quae supra, n. 83 ö, statuuntur. Sonus p o r r o organi et harmonii hoc triduo prohibetur, sine ulla exceptione, et non obstante quacumque contraria consuetudine, etiam in piis exercitiis. 85. Ne omittant ecclesiarum rectores, vel quorum interest, rationem illius liturgici silentii fidelibus debite explicare, neque obliviscantur curam adhibere, ut iisdem diebus vel temporibus ceterae quoque praescriptiones liturgicae de altaribus non ornandis pariter observentur. G) DE CAMPANIS 86. Perantiquum ac probatissimum campanarum usum in Ecclesia latina, omnes, quorum interest, religiose servare tenentur. 87; Campanae ad ecclesiarum usum ne adhibeantur, nisi prius solemniter consecratae vel saltem benedictae fuerint; ex tunc autem ut res sacrae debita serventur cura. 88. Probatae consuetudines ac diversi modi campanas pulsandi, iuxta distinctos eiusdem sonitus fines, omni cura retineantur ; neque omittant locorum Ordinarii traditas usualesque huius rei normas colligere, vel, ubi desint, praescribere. 89. Innovationes, quae ad id tendunt, ut campanae ipsae pleniorem edant sonum, vel ut earum pulsatio facilior evadat, ab Ordinariis l o c o r u m , audito peritorum v o t o , admitti possunt; in dubio autem, res huic S. Rituum Congregationi proponatur. 90. Praeter diversos consuetos et probatos modos sacras campanas pulsandi, de quibus supra n. 88, ratus plurium campanularum in peculiares alicubi exstant appa- ipsa turri campanaria appensarum, quibus variae eduntur cantilenae et concentus. Talis campanularum ludus, qui communiter « carillon » appellatur (germanice « Glockenspiel » ) , a quovis usu liturgico omnino excluditur. Campanulae autem ad talem usum destinatae, nec consecrari possunt, nec benedici iuxta solemnem Pontificalis R o m a n i ritum, sed simplici tantummodo benedictione. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 656 91. Totis viribus adnitendum est ut omnes ecclesiae, oratoria, publica et semipublica, saltem una vel duabus, etsi parvis, campanis sint instructa; districte verp^prohibetur, l o c o sacrarum campanarum, adhibere qualemcumque machinam vel instrumentum, ad campanarum sonum mechanice vel automatice imitandum vel amplificandum; licet tamen huiusmodi machinis vel instrumentis uti, si, iuxta superius statuta, ad m o d u m « carillon » adhibeantur. 92. Ceterum praescripta can. 1169, 1185, et 612 Codicis Iuris Canonici ad amussim serventur. 5. De personis quae in Musica sacra et sacra Liturgia praecipuas partes habent 93. Sacerdos celebrans toti actioni liturgicae praeest. Ceteri omnes actioni liturgicae m o d o sibi proprio participant. Proinde : a) Clerici, qui m o d o et forma a rubricis statutis, seu qua clerici, actioni liturgicae intersunt, sive ministrorum sacrorum aut ministrorum minorum munere fungentes, sive etiam in choro seu in schola cantorum partem habentes, servitium ministeriale proprium et directum exercent, et quidem vi ordinationis aut assumptionis in statum clericalem. b) Laici autem participationem liturgicam actuosam praestant, et quidem vi characteris baptismalis, quo fit, ut in sacrosancto quoque Missae Sacrificio, p r o m o d o suo divinam victimam D e o Patri cum sacerdote offerant. 25 c) Laici vero masculini sexus, sive pueri sint, sive iuvenes aut viri, c u m a competente auctoritate ecclesiastica ad ministerium altaris vel ad Musicam sacram exsequendam deputantur, si tale officium m o d o et forma a rubricis statutis peragant, servitium ministeriale directum quidem, sed delegatum, exercent, ea tamen condicione, si de cantu agatur, ut « chorum » seu « scholam cantorum » constituant. 94. Sacerdos celebrans et ministri sacri, praeter accuratam rubricarum observantiam, nitantur oportet, partem in cantu proferendas, recte, distincte et belle, quantum possunt absolvere. 95. Quotiescumque ad actionem liturgicam celebrandam, personarum delectus fieri potest, praestat ut ii praeferantur, qui in cantu excellen2i Cfr. Litterae encyclicae Mystici Corporis Christi, diei 29 Iunii anni 1943 : A. A. S. 35 (1943) 232-233; Litterae encyclicae Mediator Dei, diei 20 Novembris anni 1947: A. A. S. 39 (1947) 555-556. Sacra Congregatio Rituum tiores esse noscuntur ; praesertim 657 si agatur de actionibus liturgicis solemnioribus, et de iis quae aut cantum difficiliorem exigant, aut radiophonice vel televisive transmittantur. 96. Actuosa fidelium participatio, praesertim sanctae Missae et quibusdam liturgicis actionibus magis implicatis, facilius obtineri po- terit, si aliquis « commentator » interveniat, qui, momento opportuno paucisque verbis, ritus ipsos, aut sacerdotis celebrantis vel sacrorum ministrorum precationes aut lectiones interpretetur, et externam fidelium participationem, moderetur. eorum scilicet responsiones, Huiusmodi commentator precationes et cantus, admitti potest, servatis normis quae sequuntur : a) Convenit, ut munus commentatoris a sacerdote vel saltem a clerico absolvatur ; his deficientibus, viro laico committi potest, christianis moribus commendato et de munere bene edocto. Mulieres vero numquam officio commentatoris fungi p o s s u n t ; hoc unum permittitur, ut in casu necessitatis, mulier cantum aut precationes fidelium quasi ducat. b) Commentator, si sacerdos sit aut clericus, cotta sit indutus, et in presbyterio vel ad cancellos consistat, aut in ambone vel pulpito ; si vero sit laicus, sistat coram fidelibus, opportuniore l o c o , sed extra presbyterium, vel pulpitum. c) Explicationes et monitiones, a commentatore tradendae, scripto sint praeparatae, paucae, sobrietate perspicuae, tempore opportuno et voce moderata p r o l a t a e ; orationibus sacerdotis celebrantis numquam superponantur ; uno verbo : ita disponantur, ut fidelium pietati ad- iumento sint, non nocumento, d) In moderandis fidelium precationibus, meminerit commentator praescriptorum, de quibus supra n. 14 c. e) In locis ubi Sancta Sedes vulgarem Epistulae et Evangelii lectionem, post cantatum textum latinum permiserit, nequit commentator, p r o huiusmodi proclamatione, se celebranti, diacono, subdiacono vel lectori substituere (cfr. n. 16 c ) . /) Commentator sacerdotis celebrantis rationem habeat et sacram actionem ita comitetur, ut haec nec retardari debeat nec interrumpí, adeo ut tota actio liturgica harmonica evadat, digna ac pia. 97. Omnes, qui in Musica sacra partem habent, ut sunt musicorum modulorum inventores, organici, chori magistri, cantores, aut etiam Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale, 658 artifices musici, ante omnia, quippe qui sacrae Liturgiae directe vel indirecte participent, ceteris fidelibus vitae christianae exemplo praecellant. /^~-\ 98. Iidem, praeter memoratam fidei morumque christianorum praecellentiam, pro eorum condicione et liturgica participatione, in sacra Liturgia ac Musica sacra, maiore vel minore institutione ornati esse debent. Et quidem : a) Auctores seu Musicae sacrae compositores, sat completam possideant ipsius sacrae Liturgiae scientiam, sub respectu historico, dogmatico seu doctrinali, practico seu rubricali; linguam quoque latinam calleant; in legibus denique artis Musicae sacrae simul ac profanae, et in historia musicae, profunde sint instituti. b) Organici quoque atque chori magistri sat amplam habeant sacrae Liturgiae scientiam et linguae latinae sufficientem cognitionem ; denique propria quisque arte adeo sint instituti, ut officium suum digne et competenter exercere valeant. c) Cantoribus etiam, sive pueri sint sive adulti, talis, pro eorum captu, praebeatur actionum liturgicarum et textuum quos canere debent, cognitio, ut ipsum cantum ea mentis intellegentia et cordis affectu possint promere, quem requirit servitutis eorum « rationabile obsequium )). Edoceantur quoque, latina verba recte et distincte pronuntiare. Rectores ecclesiarum, vel quorum interest, sedulo invigilent, ut in l o c o , ubi cantores in ecclesia sistunt, bonus o r d o et sincera regnet devotio. d) Artifices denique musici, Musicam sacram exsecuturi, non solum proprio quisque instrumento ad regulas artis sint experti, sed eius usum ad sacrae quoque Musicae leges bene aptare sciant, atque rerum liturgicarum tali cognitione sint instructi, ut externum artis exercitium cum devota pietate congrue valeant coniungere. 99. V a l d e optandum, ut ecclesiae cathedrales, et saltem ecclesiae paroeciales vel aliae maioris momenti, proprium habeant et stabilem « c h o r u m » musicum seu « s c h o l a m cantorum » , quae verum servitium ministeriale praestare possit ad normam articuli 93 a et c. 100. Sicubi vero talis chorus musicus constitui nequit, permittitur ut constituatur chorus fidelium, sive « mixtus », sive mulierum aut puellarum tantum. Huiusmodi vero chorus inj proprio collocetur l o c o , extra presbyterium seu extra cancellos p o s i t o ; viri autem a mulieribus Sacra Congregatio Rituum 659 vel puellis seorsim consistant, quolibet sedulo vitato inconvenienti. Neque omittantdocorum Ordinarii, hac de re praecisas edere normas, de quarum observantia rectores ecclesiarum respondere debeant. 26 101. Optandum ac suadendum est ut organici, chori magistri, cantores, artifices musici aliique servitio ecclesiae addicti, pietatis ac religionis studio operam suam pro amore Dei reddant, nullo interveniente stipendio. Quod si eandem operam gratis praestare nequeant, iustitia christiana aeque ac caritas postulant ut superiores ecclesiastici, iuxta varias ac probatas l o c o r u m consuetudines, servatis quoque legum civilium ordinationibus, iustam ipsis tribuant mercedem. 102. Convenit p o r r o , ut l o c o r u m Ordinarii, audito quoque Commissionis de Musica sacra consilio, tabellam edant, in qua stipendium diversis personis superiore articulo nominatis tribuendum, pro universa dioecesi statuatur, 103. Oportet denique, ut pro iisdem personis ea omnia accurate disponantur, quae ad sic dictam « praevidentiam socialem » referuntur, servatis legibus civilibus, si exsistant, vel, his deficientibus, normis ab iisdem Ordinariis opportune edendis. 6. De Musica sacra et sacra Liturgia excolenda A) DE CLERI ET POPULI GENERALI IN MUSICA SACRA ET SACRA LITURGIA INSTITUTIONE 104. Musica sacra arctissime c u m Liturgia connectitur; cantus vero sacer integre ad ipsam Liturgiam pertinet (n. 21) ; cantus denique religiosus popularis amplissime in piis exercitiis adhibetur, quandoque etiam in actionibus liturgicis (n. 19). H i n c facile evincitur, institutionem de Musica sacra deque sacra Liturgia separari non posse, utramque ad vitam christianam pertinere, mensura sane diversa, iuxta varios clericorum et fidelium status et ordines. Omnes propterea quandam saltem institutionem de sacra Liturgia deque Musica sacra, proprio statui congruentem, adipiscantur oportet. 105. Naturalis eaque primigenia christianae educationis schola est ipsa familia christiana, in qua pueruli sensim ducuntur ad fidem chri26 Cfr. Decr. auth. S. R. C. 3964, 4210,'4231, et Litterae encyclicae Musicae sacrae disciplina': A. A. S. 48 (1956) 23. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 660 stianam cognoscendam et exercendam. Adnitendum igitur, ut parvuli, pro eorum aetate et ratione^ piis exercitiis et actionibus quoque liturgicis, praesertim Sacrificio Missae, participare addiscant, et cantum popularem religiosum, in familia et in ecclesia, cognoscere et adamare incipiant (cfr. supra, nn. 9, 51-53). 106. In scholis deinde, quae primariae aut elementares appellari solent, haec serventur : a) Si a catholicis regantur et proprias sequi possint ordinationes, providendum est, ut pueri in scholis ipsis cantus populares et sacros plenius addiscant, praecipue vero, ut de sancto Sacrificio Missae ac de modo eidem participandi, pro eorum captu, penitius instituantur, ac simpliciores cantilenas gregorianas decantare incipiant. o) Si vero agatur de scholis publicis, legibus civilibus subiectis, studeant l o c o r u m Ordinarii aptas dare normas, quibus necessariae puerorum in sacra Liturgia et in cantu sacro educationi provideatur. 107. Quae de scholis primariis seu elementaribus statuuntur, magis adhuc urgenda sunt in scholis mediis seu secundariis, ut aiunt, quibus adulescentes maturitatem illam consequi deberent, quae ad vitam socialem et religiosam recte ducendam requiritur. 108. Educatio liturgica et musica hucusque descripta altius denique protrahenda est in maximis illis litterarum scientiarumque institutis, quae (( universitates studiorum )) appellantur. Summopere enim praestat, ut qui, altioribus studiis absolutis, ad graviora vitae socialis officia assumuntur, pleniorem quoque totius vitae christianae institutionem adepti sint. Adnitantur proinde sacerdotes omnes, quorum curae studentes universitarii quomodocumque commissi sunt, hos theoretice et practice ad penitiorem sacrae Liturgiae cognitionem et participationem conducere, adhibita etiam p r o iisdem studentibus, prouti rerum adiuncta id permittant, illa sanctae Missae forma, de qua nn. 26 et 31. 109. Si quaedam sacrae Liturgiae et Musicae sacrae cognitio ab omnibus fidelibus requiritur, iuvenes ad sacerdotium contendentes, plenam solidamque institutionem, cum de sacra Liturgia universim, tum de cantu sacro consequantur oportet. Itaque ea omnia quae in Iure o canonico de hac re statuuntur (can. 1364, I , 3 ° ; 1365 § 2 ) , vel a c o m petente auctoritate pressius ordinata habentur (cfr. praesertim Const. Sacra- Congregatio Rituum 661 Apost. Divini cultus de Liturgia deque cantu gregoriano et Musica sacra cotidie magis provehendis, diei 20 Decembris 1 9 2 8 ) , 27 adamussim servanda sunt, eorum ad quos spectat onerata conscientia. 110. Religiosis quoque utriusque sexus, necnon sodalibus Institutorum saecularium, inde a probandatu et novitiatu, progressiva ac solida institutio tradatur, tum de sacra Liturgia tum de cantu sacro. Provideatur insuper, ut in communitatibus religiosis utriusque sexus et in collegiis ab ipsis dependentibus, idonei habeantur magistri, qui cantum sacrum docere, moderari ac comitari valeant. Curent eorundem Religiosorum et Religiosarum Superiores ut in suis communitatibus, non tantum selecti coetus, sed universi sodales sufficienter in cantu sacro exerceantur. 111. Sunt autem ecclesiae quibus natura sua competit ut sacra Liturgia una cum Musica sacra peculiari decore ac splendore peragatur, ecclesiae nempe paroeciales maiores, collegiatae, cathedrales, abbatiales, vel religiosae, aut sanctuaria maiora. Qui ecclesiis huiusmodi addicti sunt, sive clerici, sive ministrantes, sive musici artifices, omni cura et sollicitudine adlaborent, ut se aptos et paratos reddant ad cantum sacrum et actiones liturgicas egregie peragendas. 112. Peculiaris denique ratio habenda est de sacra Liturgia et cantu sacro in exteris Missionibus introducendis et temperandis. Distinguendum est in primis inter gentes humana cultura, quandoque millenaria eaque ditissima, praeditas, et gentes altiore cultura adhuc expertes. His positis quaedam regulae generales prae oculis habendae sunt, scilicet : a) Sacerdotes qui ad exteras Missiones mittuntur, aptam de sacra Liturgia et cantu sacro institutionem habere debent. 6) Si agatur de gentibus qui propria cultura musica excellunt, studeant missionarii musicam quoque indigenam ad usum sacrum trahere, servatis servandis; pia praesertim exercitia ita disponere satagant, ut fideles indigenae, propria quoque lingua vernacula et modulis genti suae accommodatis religiosum animum pandere valeant. Neque obliviscantur, ipsas gregorianas cantilenas, uti compertum habetur, facili m o d o quandoque ab indigenis cani posse, quippe quae saepius c u m eorum cantilenis affinitatem quandam praeseferant. 27 A. A. S. 31 (1929) 33-41. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 662 c) Si agatur vero de gentibus minus cultis, ea quae supra sub littera o) proposita sunt,-4ta temperare oportet, ut peculiari illarum gentium captui et indoli (aptentur. Ubi vero harum gentium vita familiaris et socialis magno sensu religioso imbuatur, sedulam missionarii impendant curam, ut eundem religiosum spiritum non solum non exstinguant, sed potius, superstitionibus depulsis, ope praesertim piorum exercitiorum christianum reddant. B) DE INSTITUTIS PUBLICIS ET PRIVATIS MUSICAE SACRAE PROVEHENDAE 113. Parochi ecclesiarumque rectores diligenter curent, ut ad actiones liturgicas piaque exercitia peragenda, praesto sint pueri aut iuvenes aut etiam viri « ministrantes », pietate commendati, de caerimoniis bene edocti, et in cantu quoque sacro ac populari religioso satis exercitati. 114. Propius vero ad sacrum et popularem cantum refertur illud institutum, cui nomen « P u e r i c a n t o r e s » , a Sancta Sede pluries l a u d a t u m . Optandum profecto ac nitendum, ut omnes ecclesiae 28 proprium habeant c h o r u m puerorum cantorum, qui in sacra Liturgia et praesertim in arte bene et pie canendi egregie instituti sint. 115. Commendatur porro, ut in qualibet dioecesi institutum habeatur seu schola cantus et organi, in qua organici, chori magistri, cantores aut etiam artifices musici rite instituantur. Consultius quandoque erit, ut tale institutum a pluribus dioecesibus, consociatis viribus, erigatur. Nec omittant parochi vel ecclesiarum rectores, selectos iuvenes ad huiuscemodi scholas dirigere eorumque studia opportune fovere. 116. V a l d e denique opportuna existimanda sunt altiora illa instituta sive academiae, quae ex professo ad Musicam sacram plenius excolendam ordinantur. Inter vero instituta huiusmodi principem locum tenet Pontificium Institutum Musicae sacrae, a sancto P i o X in Urbe conditum. L o c o r u m Ordinariis curae sit, aliquos sacerdotes, qui peculiari huius artis facultate et amore praediti sunt, ad praefata instituta mittere, praesertim vero ad urbanum Pontificium Institutum Musicae sacrae. 117. Praeter instituta ad Musicam sacram docendam ordinata, plures conditae fuerunt societates, quae sub nomine S. Gregorii Magni, aut 28 Constitutio Apostolica Divini cultus: A. A. S. 21 (1929) 28; Litterae encyclicae Musicae sacrae disciplina: A. A. S. 48 (1956) 23. Sacra Congregatio Rituum 663 S. Caeciliae, aut aliorum sanctorum, variis modis eandem Musicam sacram excolere sibi proponunt. Ex harum societatum multiplicatione et ex earum consociatione, nationali aut etiam internationali, Musica sacra magna obtinere poterit emolumenta. 118. In unaquaque dioecesi peculiaris Commissio de Musica sacra, inde a temporibus S. P i i X, exsistere d e b e t . 29 Huius Commissionis socii, sive sacerdotes sint, sive laici, ab Ordinario loci nominandi sunt, qui viros seligat, in variis Musicae sacrae generibus doctrina et experientia peritos. Nil prohibet quominus plurium dioecesium Ordinarii Commissionem communem constituant. Quoniam vero Musica sacra arcte cum Liturgia, et haec cum A r t e sacra connectitur, in unaquaque dioecesi Commissiones quoque insti30 tuendae sunt de Arte sacra 31 et de sacra Liturgia. N i l autem prohi- bet, immo quandoque consulendum, ut tres memoratae Commissiones non seorsim, sed una simul conveniant et, collatis consiliis, communia negotia pertractare et solvere satagant. Ceterum, Ordinarii, locorum invigilent, ut praefatae Commissiones, prout rerum adiuncta postulaverint, crebrius conveniant ; desiderandum quoque, ut his conventibus Ordinarii ipsi quandoque praesideant. » -x- # H a n c de Musica sacra et de sacra Liturgia Instructionem, ab infrascripto Cardinali S. R. C. Praefecto Ssmo D o m i n o Nostro P i o P p . X I I subiectam, Sanctitas Sua in omnibus et singulis speciali modo approbare et auctoritate Sua confirmare dignata est, atque promulgari mandavit, ab omnibus ad quos spectat, sedulo servandam. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. R o m a , ex aedibus Sacrae Rituum Congregationis, die festo sancti P i i X, 3 Septembris anno 1958. C, Card. CICOGNANI, Praefectus L . © S. f A. Carinci, Archiep. S e l e u c , a Secretis 29 Motu proprio Tra le sollecitudini, diei 22 Novembris 1903; A. S. S. 36 (1803-1904) n. 24: Decr. auth. S. R. C. 4121. 30 S1 Litterae circulares Secretariae Status diei 1 Septembris 1924, Prot. 34215. Litterae encyclicae Mediator Dei, diei 20 Novembris 1947 : A. A. S. 39 (1947) 561-562. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 664 DIARIUM ROMANAE CURIAE Martedì, 19 agosto 1958, il Santo Padre Pio X I I ha ricevuto in solenne udienza Sua Eccellenza il Dott. MULLATH KADINGI VELLODI, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario dell'India, per la presentazione delle Lettere Credenziali. Venerdì, 22 agosto 1958, il Santo Padre Pio X I I ha ricevuto in solenne Udienza Sua Eccellenza il Prof. COLBERT BONHOMME, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Haiti, per la presentazione delle Lettere Credenziali. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Pio XII, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 23 giugno 1958. S. E. Revma Monsig. Alibrandi Gaetano, Internuncio Apostolico in Indonesia. 10 luglio » S. E. Revma Monsig. Clarizio Emanuele, Internuncio Apostolico nel Pakistan. 12 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Gaetano, Protettore delle Suore di Nostra Signora della Consolazione (Jesus de Tortosa, Tarragona). 22 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Protettore delle Suore di S. Dorotea (Cemmo, Brescia) . 24 » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Mimmi Marcello, Protettore delle Suore Adoratrici del SS. Sacramento (Rivolta d'Adda, Cremona). » » » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Ottaviani Alfredo, Protettore delle Suore Domenicane Insegnanti e Infermiere di S. Caterina da Siena (Roma). NECROLOGIO 25 8 11 12 13 17 1 luglio agosto 1958. Monsig. Acebedo y Flores Miguel, Vescovo di Calbayog. » Monsig. Ramos de Castro Vilela Riccardo, Vescovo tit. di Antipirgo. » » Monsig. Celik Dragutin, Vescovo tit. di Dionisiade. » » Monsig. O'Leary David, Vescovo tit. di Fessei. » » Monsig. González y Menéndez Reigada Albino, Vescovo di Cordova. » » Monsig. dos Santos Silva Antonio Ildefonso,, Vescovo di Silva Porto. settembre » Monsig. García Benítez Joaquín, Arcivescovo tit. di Selimbria. An. et vol. L 1 Octobris 1958 (Ser. II, v. X X V ) - N. 14 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE ACTA PII PP. XII CONSTITUTIO APOSTOLICA SPIRITUS SANCTI (VICTORIENSIS SPIRITUS SANCTI) ( C A C H O Ê I R E N S I S DE I T A P E M I R I M - S. M A T T H A E I ) A DIOECESI SPIRITUS SANCTI QUAEDAM TERRITORIA DETRAHUNTUR, QUIBUS DUAE NOVAE DIOECESES CONSTITUUNTUR ; DIOECESIS PRAETEREA SPIRITUS SANCTI AD DIGNITATEM ARCHIDIOECESIS METROPOLITANAE EVEHITUR, (( VICTORIENSIS SPIRITUS SANCTI )) APPELLANDA. P I U S E P I S C O P U S SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM Cum territorium dioecesis Spiritus Sancti latissime pateat eiusque populus fiat frequentior in dies, censuit venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi et in Foederatis Brasiliae Civitatibus Apostolicus Nuntius, prospere fieri, si eadem divideretur atque ex ea novae dioeceses novaque Ecclesia metropolitana conderentur : per hoc enim et disciplinam ecclesiasticam foveri, et populi necessitatibus aptiore consuli ratione. Quae cum ita sint, consilio petito a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus S. Congregationi Consistoriali praepositis, atque explorato quid Ordinarii Praesules provinciae ecclesiasticae S. Sebastiani Fluminis Ianuarii sentirent, admotis precibus concedendum esse arbitramur. Consensum igitur eorum supplentes qui in hac re aliquid iuris habeant, de Nostra summa et apostolica auctoritate haec statuimus et iubemus. A dioecesi Spiritus Sancti 43 - ACTA, vol. XXV, n. 1 4 . — 1-10-1958. 666 Acto> Apostolica? Sedis - Commentarium Officiale municipia separamus vulgari sermone cognominata : Cachoeiro de Itapemirim, Alegre, Castelo, Guaçui, Iconha, Itapemirim, luna, Mimoso do Sul, Muniz Freiré, Muqui, R i o N o v o de Sul, Säo José do Calcado et V a i a do Sousa ; quibus ex terris novam dioecesim efficimus, Cachoëirensem de Itapemirim appellandam, iisdemque limitibus terminandam ac municipia e quibus coalescit. Sedes huius dioecesis urbs Cachoeiro de Itapemirim erit, in qua Episcopus morabitur, cathedra suae auctoritatis in curiali templo S. Petri A p o s t o l i collocata, quod scilicet ad gradum et dignitatem cathedralis evehimus. Ex eiusdem item dioecesis territorio septemtrionali, quod dividimus, alteram dioecesim condimus, 8. Matthaei nomine, cuius hi fines : ad septemtrionem, iisdem quibus terminantur regiones seu, uti dicunt, Status civiles v u l g o Espirito Santo et B a h i a ; ad orientem, Òceanus A t l a n t i c u s ; ad occidentem, iidem quibus circumscribuntur Status civiles Espirito Santo et Minas Gérais ; ad meridiem autem recta linea quae a Serra de Sousa proficiscens, apud fines qui praedictos Status Espirito Santo et Minas Gérais dividunt, per divortium aquarum procedit inter flumina R i o Pancas et R i o Sâo José usque ad caput rivi B r a c o Sul ; hinc sequitur rivum B r a c o Sul usque ad affluvium apud flumen R i o Säo José, deinde autem R i o Säo José usque ad confluentem R i o Maocir Á v i d o s ; hinc vero linea in partes septemtrionales pergit, usque ad flumen R i o Barra Seca eosdem civiles fines attingens ac civile municipium Säo M a t e u s ; ac tandem per R i o Barra Seca et Lagoa Barra Seca usque ad l o c u m Barra Seca appellatum, apud Oceanum Atlanticum exstantem, descendit. Sedem dioecesis in urbe vulgo Säo Mateus eius Episcopus' ponet, ibique commorabitur ; cathedra vero episcopalis potestatis in templo S. Matthaei A p o s t o l i et Evangelistae collocabitur, quod templum ad gradum cathedralis aedis extollimus. Utrique autem dioecesi, sive scilicet Cachoëirensi de Itapemirim, sive S. Matthaei omnia iura damus, privilegia, insignia, honores, quae Ecclesiis eiusdem ordinis sunt p r o p r i a ; sacris vero Praesulibus quibus dioeceses administrandae committentur, etiam onera iniungimus suo muneri congruentia. In utraque Ecclesia Canonicorum Collegium condatur, ad normas aliarum Litterarum a Nobis edendarum. Interim autem Consultores dioecesani deligantur, E p i s c o p u m iuvaturi ; qui tamen a munere cessabunt, Canonicis constitutis. Seminarium quoque, saltem elementarium, gravi quidem obligatione, in dioecesibus struatur, secundum leges iuris communis et S. Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Suo vero tempore Episcopi lectos iuvenes R o m a m mittent, in Pontificium Collegium Pianum Brasilia- Acta Pii Pp. XII 667 num, qui sacra theologia ac philosophia recte imbuantur. Mensam episcopalem, quam dicunt, dioecesium efficient : Curiae proventus, christianorum pecunia et dona, stipendium ab auctoritate civili pendendum, pars denique bonorum dioecesis Spiritus Sancti, ad normam canonis 1500 C. I. C. Quod ad regimen, ad administrationem attinet, ad electionem Vicarii Capitularis, Sede vacante, ceteraque huiusmodi, iussa pariter C. I. C. fiant. De clero autem hoc statuimus : ut sacerdotes ei Ecclesiae sint ascripti in qua beneficium aut officium ecclesiasticum habeant ; ceteri vero clerici, ubi legitimo degant domicilio. Documenta denique et acta, ad novas dioeceses quomodolibet pertinentia, ad earum Curias mittantur, ibique religiose in tabulario asserventur. De Nostra insuper summa auctoritate censemus ut dioecesis Spiritus Sancti ab archidioecesi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, cui adhuc fuit suffraganea, iurisdictione eximatur, ex eaque una cum dioecesibus Cachoëirensi de Itapemirim et S. Matthaei, nova provincia ecclesiastica fiat, Victoriensis Spiritus Sancti appellanda ; quae scilicet aeque patebit ac tres dioeceses quas m o d o numeravimus. Praeterea dioecesim Spiritus Sancti in ordinem Ecclesiarum archiepiscopatum metropolitanarum redigimus, cui erit in posterum cognomen Victoriensis Spiritus Sancti, cuique ut congruum, omnia iura, privilegia facimus, quae ad normas iuris communis ad huiusmodi Sedes spectare solent, datis item eius sacrorum Antistiti iuribus, insignibus, honoribus, impositis obligationibus suae congruentibus dignitati. Prae ceteris autem illud memorare placet : posse eum, videlicet, in suis finibus, et crucem ante se ferre in sacris caerimoniis peragendis, et pallio uti cum tamen in sacro Consistorio illud impetraverit. Ecclesiae Cachoëirensis de Itapemirim et S. Matthaei suffraganeae erunt metropoli V i c t o rien si Spiritus Sancti, cuius Antistiti duarum dioecesium Praesules oboedient. Canonicorum Collegium, postremo, cathedralis templi Spiritus Sancti ad honorem et dignitatem Collegii metropolitani evehimus, cum debitis iuribus, privilegiis, insignibus. Ceterum, haec omnia quae per has Litteras mandavimus, exsequenda curabit venerabilis Frater Armandus Lombardi, cui omnes potestates facimus ad id necessarias, quas poterit, si visum fuerit, alii cuilibet delegare, dummodo sacerdotio insigni. Idem, acta re, documenta exarari studebit, quorum exemplum sincere scriptum, ad S. Congregationem Consistorialem cito mittet. Quod si tempore exsecutionis alius Apostolicae Nuntiaturae in Brasilia praesit, hic iussa Nostra faciet. Has vero Litteras nunc et in posterum efficaces esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eas decreta sunt ab iis quorum res est religiose 668 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale serventur, atque igitur vim suam obtineant. Quarum Litterarum efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, c u m per has Litteras iisdem derogemus omnibus. Quapropter si quis, quavis praeditus auctoritate, sive sciens sive insciens contra egerit ac N o s ediximus, id prorsus irritum atque inane haberi iubemus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere l i c e a t ; quin immo harum Litterarum exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae hisce haberetur, si ostenderentur. Quae Nostra decreta in universum si quis vel spreverit vel quoquo m o d o detrectaverit, sciat se poenas esse subiturum iis iure statutas, qui Summorum Pontificum iussa non fecerint. Datum R o m a , apud S. Petrum, die decimo sexto mensis Februarii, anno D o m i n i millesimo nongentesimo quinquagesimo octavo, Pontificatus Nostri undevicesimo. CELSUS Card. COSTANTINI S. R. E. Cancellarius MARCELLUS Card. MIMMI S. Congr. Consistorialis a Secretis Hamletus Tondini Apostolicam Cancellariam Regens Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. LXXXXVII, n. Iß. LITTERAE APOSTOLICAE I SANCTUS PETRUS APOSTOLUS PRAECIPUUS CAELESTIS PATRONUS DIOECESIS MARILIENSIS DECLARATUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Recens conditas dioeceses expedit in alicuius fidem committi Caelitis, cuius praesidio malis omnibus Christifideles ibi incolentes prohibeantur cuiusque exemplo vitam ad pietatis religionisque rationes conforment. Recte igitur Venerabilis Frater H u g o Acta PU Pp. XII 669 Bressanejie/ Araújo, Archiepiscopus-Episcopus Mariliensis, cleri, potestatum populique votis satisfaciens, preces Nobis adhibuit, ut Sanctum Petrum Apostolum, qui est fundamentum Ecclesiae, columna Fidei et ianitor Regni caelestis, iurisdictioni suae supernum Patronum tribueremus. Quas supplicationes libenti animo audientes volentesque dioecesi illi, anno MDCCCCIII constitutae, huiusmodi beneficium impertire, quasi eiusdem principis Apostolorum in munere Successoris donum, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Petrum Apostolum praecipuum apud Deum caelestem Patronum dioecesis Mariliensis, eligimus, facimus declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum R o m a , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x x mensis Decembris, anno MDCCCCLVII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis II BEATA MARIA VIRGO A SSMO ROSARIO PRAECIPUA CAELESTIS PATRONA UNA CUM S. BARBARA, VIRGINE ET MARTYRE, TOTIUS ARCHIDIOECESIS MANIZALENSIS, PROCLAMATUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — V e l u t amica stella Dei Genetrix Maria hominibus lucet, qui huiusce saeculi iactantur fluctibus ; quam si sequantur, ad portum salutis feliciter perveniunt. Itaque filios, qui gregem Nostrae curae commissum efficiunt, etiam atque etiam sumus 670 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cohortati, ut hanc piissimam Matrem excolant ad eamque confugiant fidentes. Cum igitur Venerabilis Frater Aloisius Concha, Archiepiscopus Manizalensis, N o s rogasset, ut Beatam Mariam V i r g i n e m , a Sacratissimo Rosario appellatam, iurisdictionis suae, una c u m Sancta Barbara, Patronam constitueremus, precibus huiusmodi libenti animo statuimus concedere, ea spe ducti fore, ut ex hoc patrocinio superna munera ubertim in eam regionem proficiscerentur. Quae c u m ita sint, N o s , ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Beatam V i r g i n e m a Sacratissimo Rosario praecipuam apud D e u m Patronam, una cum Sancta Barbara, V i r g i n e et Martyre, totius archidioecesis Manizalensis confirmamus seu eligimus et declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. D a t u m R o m a , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix mensis Ianuarii, anno MDCCCCLVIII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis III BASILICAE MINORIS HONORIBUS DECORATUR CURIALE TEMPLUM SS. PETRI APOST. ET ALEXANDRI PP. I ASCIBURGI, DIOECESIS HERBIPOLENSIS. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — « Quasi civitas super montem posita », Asciburgense Templum Sanctis Petro et A l e x a n d r o sacrum, eminet ac propter antiquitatem, artificiosa opera cultumque admirationem movet. Qua in augusta domo Dei, saeculo x exaedificata, venustas Go- Acta Pii Pp. XII 671 thicae arcbitectandi rationis c u m elegantia variorum structurae generum, quae a priore aetate repetuntur, coniuncta est. Templum enim, vulgo (( Stiftskirche » appellatum, super parietinas antiquioris Aedis exstructum fuit. Habet autem maiestatem quandam eximiam propter molis amplitudinem summamque speciem praefert propter ornamentorum varietatem. Laudantur imprimis ara maxima, marmore conspicua, imagines artifìcum non obscuri nominis manu depictae et sculptae, sacra supellex, pretiosis vestita metallis, qua divinis ritibus non modicus decor accrescit. Potissimum vero memorandum est sacram hanc Aedem religionis domicilium esse insigne et civium concursibus celebratum. Cuius dignitatem adaugere cupiens, maxime propter millesimum exactum annum a Templo condito, Venerabilis Frater Iosephus S tangi, Episcopus Herbipolensis, cuius iurisdictionis finibus illud continetur, Nos rogavit, ut Basilicae Minoris nomine ac iure posset donari. Quibus precibus libentissimo animo obsecundare volentes, N o s , ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, curiale Templum D e o in honorem Sancti Petri, Apostoli, et Sancti Alexandri I, Papae et Martyris, Asciburgi, intra Herbipolensis dioecesis fines, consecratum, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae Templis eodem hoc nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas, atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosques plenos atque inte^ gros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritiimque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum R o m a , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x v n mensis Ianuarii, anno MDCCCCLVIII, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 672 IV BEATA MARIA V., VULGO (( NUESTRA SEÑORA DEL HENAR )) APPELLATA, COLLEGII VULGO (( UNION NACIONAL ESPAÑOLA DE LOS RESINEROS )) NUNCUPATI PATRONA CAELESTIS CONSTITUITUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Augusta V i r g o ac Mater Dei ciernen tissima, quae « Nuestra Señora del Henar » vulgari dicitur sermone, cuiusque religionis sedes praecipua apud o p p i d u m « Cuellar », in finibus dioecesis Segobiensis, est constituta, studiose solet impenseque a plebe christiana excoli, maxime vero ab iis, qui resinae eliciendae, tractandae dant operam. Eam igitur arti suae praeesse volunt, ut, dum vitae terrenae rationibus huiusmodi consulunt labore et industria, ad sempiterna adipiscenda lucra confirmentur. Quorum votis obsecundans, Venerabilis Frater Daniel Llórente y Federico, Episcopus Segobiensis, precibus Nos adiit, ut A l m a m Deiparam, nomine illo appellatam, Hispanorum picariorum, quorum collegium vulgo « de los Resineros Españoles » vocatur, caelestem Patronam renuntiaremus. Quibus precibus libenter admissis, Nos ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum" Litterarum vi perpetuumque in m o d u m Beatam Mariam Virginem, vulgo « Nuestra Señora del Henar » appellatam, collegii picariorum Hispanorum, cui nomen est vulgatum « Union Nacional Española de los Resineros », caelestem apud D e u m Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae coetuum seu ordinum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. D a t u m R o m a , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x v i n mensis Februarii, anno MDCCCCLVIH, Pontificatus Nostri undevicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis Acta Pii Pp. XII 673 V BEATA MARIA V., VULGO (( DE LA ENCINA )) APPELLATA, PRAECIPUA PATRONA CAELESTIS RENUNTIATUR OPPIDI (( PONPERRADA )) ET TOTIUS REGIONIS (( EL BIERZO )), IN ASTURICENSI DIOECESI. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Haud aliter ac multae in Hispania regiones, illa quoque « EI Bierzo » vulgo nuncupata atque intra Asturicensis dioecesis fines posita, suum celebre religioneque frequens Mariale possidet Sanctuarium. Prout enim Nobis innotuit, in Ecclesia paroeciali eiusdem Bergidensis regionis oppidi « Ponferrada » exstat vetusta Beatae Mariae Virginis « de la Encina » appellatae I m a g o , quae, inde a saeculo x m , impensa pietate splendidoque cultu per continentem regionem honoratur atque colitur. In publicis quidem privatisque calamitatibus maternam eiusdem Deiparae tutelam per aevum experti, huc innumeri peregrinantium more accurrunt fideles, die festo praesertim Mariae Nascentis, illamque uti Patronam quam pientissime invocant. A n n o insuper MCMVIII, quo Marialis ipsa Imago aurea fuit redimita corona, idem Patrocinium supra totam Bergidensem regionem ab omnibus vel publice est renuntiatum. Quinquagesimo autem a memorato sollemni ritu peracto instante anniversario, hodiernus eiusdem Sanctuarii Rector atque Curio, Procerum quoque nomine totiusque populi, enixis humilibusque Nos adiit precibus, ut Beatam Mariam Virginem (( de la Encina » praecipuam oppidi « Ponferrada » totiusque Bergidensis regionis caelestem Patronam auctoritate Nostra benigne confirmare dignaremur. Nos autem, quo magis Marialis religio apud fideles roboraretur maioresque in dies spirituales ederet fructus, huiusmodi precibus, amplissima commendatione Venerabilis Fratris Iosephi Castelltort Subeyre, Episcopi Asturicensis, suffultis, annuendum perlibenter censuimus. Quapropter, ex consulto Sacrae Rituum Congregationis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatam Mariam Virginem « de la Encina » oppidi « Ponferrada » continentisque regionis « EI Bierzo » vulgo nuncupatae praecipuam apud Deum Patronam, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, praecipuis locorum Patronis rite competentibus, confirmamus, seu denuo declaramus, facimus, constituimus. Contrariis quibuslibet minime ob- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 674 stantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super bis, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum R o m a , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v mensis Martii, anno MCMLVIII, Pontificatus Nostri vicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis ALLOCUTIONES I Iis qui interfuerunt Conventui internationali Tertii Ordinis sancti Dominici, Romae habito. * En un temps où l'Eglise invite partout ses enfants à prendre conscience de leurs responsabilités apostoliques, c'est pour Nous une joie très grande, chers fils, de pouvoir vous accueillir à l'occasion du Congrès international du Tiers-Ordre de saint Dominique. V o t r e groupe imposant ne représente cependant qu'une petite fraction de l'immense et pacifique armée de votre Tiers-Ordre, de cette « Milice de Jésus-Christ », qui depuis sept siècles, livre partout le bon combat pour la défense de la foi et de l'honneur de l'Eglise. Plus de vingt pays ont envoyé ici des délégués, et vous vous associez aussi dans une pensée fraternelle aux Tertiaires que le « rideau de fer » empêche d'assister à votre réunion. Ce Congrès international avivera certainement en vous le sens de l'universalité de votre idéal religieux, de sa fécondité durable, de la valeur permanente des motifs qui l'inspirent. N'est-ce pas en effet, comme 1 l'énonce votre R è g l e , un idéal de perfection, c'est-à-dire de sainteté per* Habita die 29 Augusti mensis a. 1958. C. 1 n. 1-2. 1 Acta PU Pp. XII 675 gonnelle, par la pratique d'une vie chrétienne plus parfaite, et de zèle des âmes, exercé de la manière qui convient à votre état laïc? Ce noble p r o p o s porte chez vous l'empreinte caractéristique de l'ordre de saint Dominique, qui se distingue en particulier par l'ardeur à défendre la vérité de la foi catholique. Ce trait si représentatif de la tradition dominicaine, Nous voudrions souligner à quel point il reste d'actualité. L ' E g l i se attend de vous aujourd'hui une collaboration aussi efficace que le fut celle de saint Dominique, à l'époque difficile de la lutte contre les hérésies des cathares et des vaudois. Sa première prédication en Narbonnaise f ut un retour à la vie évangélique de pauvreté volontaire, d'humilité, illustrant la parole par l'exemple d'une vie de charité patiente et d o u c e , instinctivement hostile aux moyens violents. V o u s appartenez à une époque, qui voit le triomphe de la technique et de ses réalisations grandioses, de puissantes organisations politiques et sociales, la prépondérance d'une économie aux irrésistibles mouvements de flux et de reflux. Sans rien perdre de sa sérénité et toujours consciente des faiblesses spirituelles de l'humanité que dissimule mal tout cet appareil extérieur, l'Eglise incite ses fidèles à intensifier la vie intérieure par l'acceptation de ses conditions austères, mais imprescriptibles. Votre appartenance à un Tiers-Ordre vous met d'emblée en mesure d'assurer cet approfondissement de vie chrétienne, plus nécessaire que jamais dans un monde écartelé par ses propres inventions, et Notre attention se porte sur vous c o m m e sur un groupe choisi de laïcs, spécialement aptes à se dépenser au service des objectifs majeurs de l'apostolat contemporain. Telle est l'idée que N o u s voudrions commenter brièvement, puisqu'elle exprime le thème central de votre Congrès. Le progrès des études bibliques, le mouvement liturgique, l'impulsion des œuvres d'apostolat laïc, constituent un apport inestimable à la vitalité de la foi chrétienne. On comprend mieux actuellement qu'elle n'est pas un système abstrait de définitions, ni un ensemble de croyances irrationnelles coupées de la vie et de l'action; on admet plus facilement qu'elle ne menace en rien les droits de la raison, ni les exigences légitimes de l'homme de science ou du philosophe. Elle occupe un ordre à part, transcendant, non point en dehors de la vie, mais la dominant. La foi est une intelligence nouvelle, dont l'objet propre n'est pas le monde créé, mais Dieu lui-même, la Trinité Sainte, manifestant librement les profondeurs de son être et de son amour. La vérité révélée, loin de n'appeler qu'un simple assentiment de la raison, requiert aussi une démarche de la volonté, mue par la grâce ; elle s'offre à la contemplation, par la- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 676 quelle l'homme applique toute son âme à comprendre surnaturellement les mystères divins, à les pénétrer, à en vivre. On ne le dira jamais assez : la Révélation n'est pas un simple exposé de propositions, mais une démarche de Dieu, qui se fait connaître en même temps q u ' i l opère l'Incarnation et la Rédemption, depuis les préparations lointaines de l ' A n c i e n Testament jusqu'à la mission de l'Esprit-Saint et à ses prolongements dans la vie de l'Eglise d'aujourd'hui. Répondre à l'initiative divine par l'acceptation du « Credo » catholique et l'observation des commandements, telle est la condition nécessaire du salut. Mais de vous le Seigneur attend davantage, et l'Eglise vous exhorte à progresser dans la connaissance intime de Dieu et de son oeuvre, à rechercher une expression plus complète et plus précieuse de cette connaissance, un affinement des attitudes chrétiennes qui en découlent. Pour cultiver l'esprit de foi, comme votre vocation de Tertiaires dominicains vous l'impose, vous ferez donc une large part dans votre vie à la prière. N o u s savons que d'habitude il ne vous est pas possible de consacrer de longues heures à l'exercice de la contemplation ; mais, avec l'observation fidèle des pratiques de piété prévues par votre Règle, ayez soin de cultiver une disposition intérieure semblable à celle du religieux contemplatif, c'est-à-dire une attention permanente aux choses de Dieu, un goût accusé de la méditation silencieuse, l'attrait pour la parole divine goûtée dans l'Ecriture et dans les offices liturgiques. La lecture et l'étude de l'Ecriture Sainte vous sont facilitées aujourd'hui par des traductions plus exactes et des commentaires précis et suggestifs ; les trésors de la patristique vous deviennent aussi de plus en plus accessibles en d'excellentes éditions scientifiques ou de vulgarisation. Les recherches de théologie biblique et spirituelle se multiplient, ainsi que les enquêtes sur les réactions des divers milieux chrétiens aux problèmes concrets des laïcs engagés dans l'apostolat. V o u s pouvez et devez contribuer à ce progrès si utile à l'Eglise, et dont les années à venir manifesteront sans doute avec plus d'éclat encore la fécondité. Le titre de votre Tiers-Ordre comporte le mot « pénitence », qui provoque d'habitude, même chez de bons chrétiens, une certaine appréhension. Saint Jean Baptiste, le Précurseur, faisant écho à la prédication des Prophètes, s'écriait : « Repentez-vous, car le R o y a u m e des Cieux est 2 proche ! » , et son baptême de repentir préfigurait le baptême au nom du Christ, qui, unissant le chrétien à la mort du Sauveur, le fait ressusciter 2 Matth. Z, 2. Acta PU Pp. XII à une vie nouvelle celle de l ' E s p r i t . 4 s 677 et le délivre de la loi du péché pour le soumettre à Se convertir soi-même par une lutte inlassable contre tout ce qui fait obstacle au plein épanouissement de la vie du Christ, et par là amener les autres à la découverte de cette vi nouvelle : tel est l'ordre de l'apostolat bien compris, auquel vous invite la formule chère aux flls de saint Dominique : « Contemplata aliis tradere ». V i v r e soimême de la vie évangélique reste le meilleur moyen d ' y amener autrui. Sur ce point, votre tâche, chers fils, s'avère extrêmement ardue, Nous n'avons aucune peine à l'admettre. V o t r e état de laïcs vous fait vivre constamment au contact du monde. Déjà au sein de vos familles pénètrent des journaux, la radio, la télévision, qui apportent pêle-mêle toutes les nouvelles de l'extérieur ; tel ou tel de vos parents, amis ou connaissances sera moins ouvert à l'idéal de la perfection chrétienne, moins exigeant dans ses conceptions de vie, hostile peut-être à ce qui gêne une liberté mal comprise. Dans vos milieux de travail, vous côtoyez le meilleur et le pire, l'indifférent, le sceptique, l'athée. V o u s n'avez pas toujours la possibilité d'éviter que vos délassements ne recèlent des occasions de tentation. V o t r e rang social vous contraint peut-être à accepter un certain luxe, certaines mondanités. Que de conversations futiles, et de temps perdu parfois, pour éviter simplement de froisser quelqu'un ou de manquer aux conventions reçues ! Ainsi, à chaque instant, votre conscience doit prendre parti sans manquer à la charité et sans trahir l'esprit évangélique; bien plus, en manifestant ouvertement, mais sans ostentation ni bravade, votre qualité de disciple de Jésus, et de Jésus crucifié. Eclairant toutes vos décisions, votre idéal apostolique saura vous dicter les formes concrètes que doit prendre votre détachement et votre esprit de pénitence. Il s'agit de savoir en effet si vous conquerrez le monde, ou si vous serez conquis par lui, par son matérialisme, son scepticisme, son appétit de jouissance et de facilité, ses vues étroites et égoïstes. Vraiment, pour garder intacte votre ferveur dans un milieu qui vous attire constamment vers la médiocrité, il faut beaucoup de courage, de confiance en la grâce et de générosité à se vaincre par la mortification du cœur et des sens. Mais l'efficacité de votre vie intérieure et de votre volonté d'accorder au Seigneur, non point une part minime de vous-même, mais la part la plus large possible, dans l'acceptation courageuse et pleine d'élan du sacrifice quoti- 3 Boni. 4 Cfr. ibid. 8, 2. 6, 3-4. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 678 dien, achevant en vos membres, selon le mot de saint Paul, ce qui manque aux souffrances du Christ. 5 Quand vous aurez assuré ces éléments essentiels de toute vocation apostolique, que sont l'union à Dieu dans la prière et le détachement de soi, vous discernerez aisément et vous accomplirez avec force et enthousiasme les œuvres d'apostolat, que vous prescrivent votre Règle et ceux qui vous dirigent au nom de Dieu. Il est certain que la formation spirituelle reçue dans le Tiers-Ordre vous habilite, plus que beaucoup d'autres laïcs, au travail fructueux dans l ' A c t i o n Catholique, q u ' o n entende ce terme au sens strict d'apostolat exercé par mandat de la Hiérarchie, ou dans un sens plus large, d'apostolat organisé des laïcs. Comme Nous l'avons exposé déjà dans e Notre A l l o c u t i o n du 5 octobre 1957 au I I Congrès international de l ' A p o s 6 tolat des l a ï c s , l'Eglise et la Hiérarchie attendent des laïcs, de ceux-là surtout qui constituent une élite, qu'ils lui apportent leur concours dévoué. V o u s avez donc des responsabilités à assumer au sein de l ' A c t i o n Catholique, qui saura mettre en valeur vos ressources spirituelles propres, et leur ouvrir un champ d'action à la mesure de vos possibilités. Et puisque les mouvements d ' A c t i o n Catholique ont besoin de solides bases doctrinales et de techniques efficaces pour diffuser la vérité chrétienne et pour créer, quand il est nécessaire, un réseau d'oeuvres d'assistance matérielle, de formation sociale, d'éducation religieuse, vous y pourrez déployer toutes les ressources de votre initiative. N o u s pensons en particulier aux nécessités immenses des peuples d ' A s i e , d'Afrique et d'Amérique Latine, que Nous avons exposées dans Notre A l l o c u t i o n du 7 5 octobre 1957 ; l'intervention dans ces régions d'un laïcat chrétien actif et décidé devient urgente pour enrayer l'avance des sectes et celle, plus menaçante encore, du communisme. Des objectifs aussi importants doivent exercer un attrait certain sur les âmes généreuses, désireuses d'assumer des tâches vraiment apostoliques, de les mener avec vigueur, de leur infuser, si elles languissent, une ardeur nouvelle. C'est pourquoi Nous souhaitons vivement que les rangs du Tiers-Ordre accueillent nombreux les hommes et les femmes jeunes, qui, sans avoir la vocation religieuse, aspirent pourtant à une s 6 Cfr. Col. 1, 24. Cfr. A. A. S., vol. XXXXIX, pag. 922-939. Discorsi e Radiomessaggi, vol. XIX, pag. 455-473. Cfr. A. A. S., vol. XXXXIX, pag. 922-939. Discorsi e Radiomessaggi, vol. XIX, pag. 469-472 7 Acta Pii Pp. XII 679 vie chrétienne plus parfaite, au don plus total d'eux-mêmes. Dans le Tiers-Ordre, ils recevront sous l'égide d'une Règle sanctionnée par l'Eglise et la direction de maîtres spirituels éprouvés, une formation qui les aidera à monter vers Dieu et produire en eux, comme en tant d'autres, des fruits de sainteté. Quel réservoir d'énergies pour l ' A c t i o n Catholique qu'un Tiers-Ordre riche de forces vives, de jeunes des deux sexes et d'hommes et femmes adultes, qui se sont acquis expérience et autorité dans leur vie professionnelle ou dans l'exercice des fonctions publiques. Leur influence pour le bien peut alors peser d'un grand poids et contribuer beaucoup aux progrès du Règne de Dieu dans le monde moderne. Nous vous exhortons paternellement, chers fils, a vous pénétrer davantage encore du sérieux des engagements, que vous avez pris en faisant profession dans le Tiers-Ordre de saint Dominique. Progressez sans relâche sur la voie étroite, certes, mais si haute et si noble, que vous avez librement choisie. Les exemples illustres ne vous manquent pas pour guider vos pas et soutenir votre élan : contemplez la glorieuse famille des Saints et Bienheureux des trois Ordres dominicains, et en particulier Sainte Catherine de Sienne, patronne du Tiers-Ordre, gratifiée par Dieu de faveurs mystiques insignes et d'un zèle admirable pour les intérêts de l'Eglise. Comme elle, cultivez avec jalousie les dons de l'Esprit-Saint, l'intimité avec le Seigneur, qui s'épanouit dans la pureté de vie, la ferveur de la charité et un infatigable dévouement au salut des âmes. En gage de Notre paternelle bienveillance et des faveurs célestes que Nous appelons instamment sur vous-mêmes, sur vos familles, sur votre apostolat, Nous vous accordons de grand cœur Notre Bénédiction A p o s tolique. II Iis qui interfuerunt Conventui VII internationali de Archaeologia, quae « classique » appellatur, Romae habito. * Nous sommes heureux, Messieurs, de pouvoir saluer dans Notre maison un groupe de savants si éminents. Il y a près de vingt ans qu'a eu lieu le dernier Congrès International d'archéologie classique, et depuis lors le monde a été secoué par des événements tels que rarement l'histoire * Die 7 Septembris mensis a. 1958. 680 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale de l'humanité en a enregistré d'aussi démesurés et tragiques dans un si court laps de temps. La ville même, où s'est tenu le V I e et dernier de vos Congrès Internationaux, Berlin, reste le signe de bouleversements, qui ne sont pas encore parvenus à leur terme. Nous avons pris attentivement connaissance du programme de votre Congrès, et Nous sommes frappé de la vaste étendue du domaine qu'il embrasse : domaine englobant tout 1'Imperium R o m a n u m et pénétrant en des territoires plus éloignés, jusqu'à l ' I n d e , aussi loin que l'on trouve quelque trace des cultures des anciens Grecs et R o m a i n s et de la période hellénistique. La richesse des thèmes que vous allez traiter Nous impressionne également. Quant aux questions de méthode et de technique, elles prouvent q u ' o n dispose aujourd'hui de moyens d'investigation incomparablement plus favorables à l'archéologie qu'aux 18 e et 19 e siècles. Les sujet des conférences et des discussions éclaire à son tour la tendance de l'archéologie classique actuelle à s'intégrer dans le temps qu'elle étudie, à replacer surtout les œuvres d'art dans leur contexte historique, et spécialement dans l'ambiance spirituelle où elles sont nées. (( L'art antique, a-t-on dit, est ainsi vu dans son historicité ». La remarque faite, il y a trois ans, au début de Notre Message au X Congrès International des Sciences historiques, 1 e vaut également pour les membres de votre Congrès : N o u s n'avons nullement l'impression de rencontrer des inconnus ou des étrangers. V o t r e science même a fait de vous tous, depuis longtemps, des familiers de R o m e . L'archéologie classique vous met cependant en rapport plus intime encore avec la Papauté. Si on laisse de côté l'âge de la Renaissance et de l'humanisme, au cours duquel les Papes auraient plutôt montré trop d'intérêt à faire revivre l'antiquité, il est à noter que les premières grandes moissons récoltées par l'archéologie classique des temps modernes ont été mises en sûreté et valorisées sous la protection et avec l'aide active des Papes. Nous pourrions énumérer ici tous N o s prédécesseurs de 1730 à 1870. Si d'une part le premier printemps de l'archéologie classique fleurit autour de Jean Joachim Winckelmann, la Papauté présente par ailleurs en Pie VI l'authentique fondateur du musée P i o - d e m e n t i n o . A côté de ce musée riche en monuments d'art et de culture classiques, les autres collections antiques de la R o m e des Papes tiennent dignement leur place, et en premier leu, le musée du Capitole, qui doit tant à Benoit X I V . Ce Pontife érudit, qui sauva en outre le Colisée, faisait vivre quatre Académies, 1 A. A. S., vol. XXXXVII, pag. 672. Discorsi e Radiomessaggi, v. 17, p. 211. Acta Pii Pp. XII 681 dont Va Accademia della Storia é delle Antichità R o m a n e ». Nous devions cette mention spéciale au Pape Lambertini, au moment où l ' o n célèbre le deuxième centenaire de sa mort. L'objet spécifique de l'archéologie est le témoignage monumental : créations de l'art, productions de l'industrie, inscriptions des époques ou des cultures en question, mais non le domaine littéraire. Si d o n c les découvertes archéologiques restent la première source pour l'histoire de l'art antique, et même, pour la préhistoire, la source unique, leur tâche pour l'époque historique, sera toujours de confirmer, rectifier, compléter les sources littéraires, à mesure que celles-ci se multiplient. Il est bon d'attirer sur ce point l'attention des profanes en la matière. Si de fait aucune fouille ne peut remplacer la magnifique et vivante description que fait de la culture C r e t o i s e et mycénienne la poésie d'Homère, cette poésie ne se peut comprendre à fond, si on ne l'éclairé par les recherches archéologiques. On trouve d'autres exemples très semblables, aux premiers siècles du christianisme, pour lesquels les sources littéraires dominent. Qu'on pense aux images toujours vivantes, que nous transmettent les Actes des Apôtres et les lettres de St. Paul, qui datent des débuts de l'histoire de l'Eglise. La connaissance des ces origines resterait bien obscure, si on voulait la fonder uniquement sur les découvertes de l'archéologie, qui pourtant gardent une valeur irremplaçable en ce qu'elles confirment les sources littéraires. Celles-ci nous avaient déjà fait cone naître les Papes du 3 siècle. Et cependant ce fut un événement, lorsque Jean-Baptiste De Rossi, il y a quelque cent ans, mit à jour dans catacombes de Calixte la crypte — aujourd'hui bien connue — des Papes avec les inscriptions originales en langue grecque de Pontien, Fabien¿ Antère, Lucius et Eutychien. Les sources littéraires attestent suffisamment que Pierre était le chef de la communauté chrétienne de R o m e et qu'il donna le témoignage du sang. L'impression n'en fut pas moins très profonde partout, quand les fouilles effectuées sous l'autel de la Confession de Saint Pierre firent toucher du doigt la vérité de cette assertion. Ce que Nous avons remarqué de l'appui donné par la Papauté à l'archéologie classique Nous donne l'occasion de revenir sur les relations entre l'antiquité et la chrétienté, l'antiquité et l'Eglise, et de Nous y arrêter au moins un instant. C'est un fait, constatons-le tout d'abord, que le christianisme a vécu sa première jeunesse et s'est développé au sein de la culture hellénistique-romaine. Celle-ci avait créé dans l ' E m p i r e une civilisation uniforme, qui fut pour l'Eglise un avantage inappréciable, lorsqu'elle commença 44 - ACTA, vol. XXV, n. 1 4 . — 1-10-1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 682 à s'étendre et à s'implanter. L ' H i s t o i r e de l ' E g l i s e devra toujours, en traitant de cette première période si décisive, donner à ce fait son juste relief. Dans l'histoire de la chrétienté occidentale, l'antiquité fut, et demeure, une grande force educatrice. Bien qu'elle se sépare consciemment de la Renaissance et de l'humanisme, la restauration religieuse, qui couvre e e la seconde moitié du 16 et le 17 siècles — la période du « baroque » —, a gardé le meilleur de la culture antique. Et voici que l'Eglise, universelle déjà dans son essence même, le devient aussi dans sa réalité géographique. Elle compte depuis longtemps le nombreux centres hors d ' E u r o p e . Elle peut s'adonner à sa mission en tout temps et en tout lieu. Le contact avec l'antiquité gréco-romaine n'en est pas perdu cependant. N o u s en trouvons un témoignage chez la jeunesse étudiante catholique d'Afrique centrale, du Congo Belge par exemple, qui, formée à l'humanisme dans les écoles catholiques, montre une compréhension surprenante du monde antique et de ses classiques, surtout de ceux qui, comme Cicerón, traitent largement des idées. La culture qui prévaut actuellement, sous des traits c o m m u n s , en E u r o p e et en Amérique, semble à la jeunesse africaine plus décousue et contradictoire que la culture antique. On pourrait multiplier les exemples. T o u t ceci prouve qu'il ne suffit pas d'envisager les relations entre l'antiquité et le christianisme d'un point de vue purement historique, mais q u ' i l faut considérer leur réalité permanente. A i n s i même les maîtres de la pensée et les écrivains des premiers temps de l'Eglise désignaient-ils l'antiquité classique c o m m e une (( praeparatio evangelica )), « Tcatôayœyoç elç Xqicxóv ». L ' E g l i s e sait que la doctrine chrétienne, à commencer par la croyance en un seul Dieu personnel et en Jésus-Christ, Dieu fait homme, est c o m plètement exempte de toute infiltration païenne. Au plus profond de la culture hellénistique-romaine se trouvaient cependant certains éléments, qui méritaient d'être considérés c o m m e une préparation du christianisme. Cette culture, dont l'extraordinaire richesse ressort avec éclat, lorsqu'on la compare avec d'autres, a produit en grand nombre des valeurs, qui sont devenues le bien universel de l'humanité, et cela, pour une large part, grâce à l'intervention et aux efforts de l ' E g l i s e . Relevons entre autres la perfection de l'art classique, l'élaboration du D r o i t , et surtout les progrès philosophiques des Grecs, en particulier de Socrate, Platon, Aristo te et des écoles qui en dépendent. Les vérités sublimes de la foi chrétienne purent se rattacher en quelque sorte à plusieurs de leurs idées Acta Pii Pp. XII 683 et de leurs concepts philosophiques ; qu'on songe, par exemple, à la philosophie du L o g o s et au prologue de l'Evangile de St. Jean. Les mythes antiques, destinés à satisfaire un sentiment religieux plus ou moins vague, se trouvèrent infiniment dépassés par la. Révélation de l'Ancien et du Nouveau Testament et par la Rédemption de Jésus-Christ. Ici plus de constructions imaginaires, si nobles soient-elles, mais la réalité, l'histoire au sens strict du mot. « Dans l'Incarnation de notre Sauveur » — aojtriQ —, dit Saint Paul, « sont apparus la bonté — %onax6xr\ç, — de Dieu et son amour pour les hommes » — (pdavôgconia —. « Benignitas et humanitas apparuit Salvatoris nostri Dei » . 2 Il est caractéristique que la tra- duction latine rend libero come ogni spirito che si muove nel suo centro connaturale, egli signoreggia gli eventi, le contraddizioni, la vanità del tempo e della materia. E g l i è il capo di tutti c o l o r o che intendono ribellarsi alla servitù del peccato, dichiarando guerra alla concupiscenza della carne e degli occhi, e alla superbia della v i t a . do » , 1 2 11 Avversario dichiarato del « mon- egli nè teme le sue vendette, nè soccombe ai suoi ricatti, nè spera nei suoi premi. Neppure dalla Chiesa egli attende terrene ricompense alle sue fatiche, ben pago dell'onore di « cooperatore di D i o » e degli ineffabili conforti che D i o largisce ai suoi servi. A n c h e della sua futura attività il chierico acquisterà concetti superiori, derivati dallo stato di « ministro di Cristo » e di « amministratore dei misteri d i D i o » , 1 3 d i « collaboratore d i D i o » . 1 4 I l sacro ministero dovrà condizionare ogni suo atto ed opera. Sarà l ' u o m o delle rette e sante intenzioni, simili a quelle che muovono D i o ad operare. Ogni mescolanza d'intenzioni personali, suggerite dalla sola natura, saranno da considerarsi non degne del carattere sacro ed evasioni dalla propria orbita. Se determinate attività gli saranno larghe di umane sodisfazioni, egli ne sarà riconoscente a D i o , accettandole come sussidio, non sostituzione, delle sante intenzioni. Ma la principale sua azione sarà strettamente sacerdotale, ossia di mediatore degli uomini con l'offrire a D i o il 10 1 1 12 13 14 Matth. 5, 13 e 14. Cfr. 1 Io. 2, 16. Cfr. Ibid. 15. 1 Cor. 4, 1. Ibid. 3, 5. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 968 Sacrificio del N u o v o Testamento, c o l dispensare i Sacramenti e la divina parola, con la recita del divino Ufiicio a vantaggio ed in rappresentanza del genere umano. Prescindendo dai rari casi di evidente ispirazione divina, il sacerdote che non ascendesse Paitare devotamente e frequentemente, come prescrivono i sacri c a n o n i , 15 e non amministrasse, quando occorra, i Sacramenti, sarebbe simile ad un albero, piantato dal Signore nella sua vigna, forse ammirevole per molti pregi, ma tristemente sterile ed inutile. T a n t o più negativo dovrebbe essere il giudizio verso il sacerdote che anteponesse, nella sua stima, all'esercizio della potestà sacramentale, attività esterne, anche nobilissime, quale la scienza, ed utilissime, quali le opere sociali e di beneficenza, quantunque egli, se è destinato del suo Vescovo agli studi scientifici o alle attività caritatevoli, può ben in ambedue ravvisare un prezioso e oggidì necessario apostolato. N o n soltanto D i o e la Chiesa, ma anche i fedeli laici, talora i più tiepidi, amano di vedere nel sacerdote il Ministro di D i o innanzi tutto, circonfuso in ogni momento del medesimo alone che irraggia dal sacro ostensorio. Sacra, infatti, non è solo la sua opera, ma altresì la sua persona. Di fronte a così profonda trasformazione e sublimazione, richiesta dalla Chiesa alle vostre anime, l'umiltà vi faccia pur ripetere « Quom o d o fiet istud? » ; 16 ma la fiducia nella onnipotenza della grazia vi rassicuri. 2. Prepararsi al Sacerdozio significa rendersi strumenti atti nelle mani di Cristo. Immensa la degnazione di D i o , verso c o l o r o che elegge a strumenti della sua volontà salvifica ! Depositario e dispensatore dei mezzi di salute, il sacerdote, come non può disporne a proprio arbitrio, poiché è <( ministro », così mantiene inalterata l'autonomia di persona, la libertà e la responsabilità dei suoi atti. E g l i è pertanto, strumento cosciente di Cristo, il quale, a guisa di geniale scultore, si serve di lui come dello scalpello, per modellare nelle anime l'immagine divina. Guai, se lo strumento si rifiutasse di seguire la mano del divino artista; guai, se ne deformasse, a proprio capriccio, il disegno ! B e n mediocre risulterebbe l'opera, se lo strumento fosse, per propria colpa, inetto ! Lo scopo dei seminari è propriamente questo : guidare i giovani chierici a formarsi strumenti di Cristo perfetti, efficaci, docili. " Cfr. Cod. Iuris Can., can. 805-806. Luc. 1, 34. 14 Acta Pii Pp. XII 969 Innanzi tutto, perfetti, ossia provvisti delle doti necessarie all'esercizio del sacro ministero. V o i conoscete certamente quali esse siano; vorremmo, però, che notaste c o m e la perfezione del sacerdote non è un fatto a sè stante; bensì segue e si sovrappone alla perfezione naturale ed umana del soggetto. N o n si diventa sacerdote perfetto, se n o n si è, in qualche m o d o , u o m o perfetto. A questo concetto sembrano ispirarsi i sacri canoni, che esigono nell'ordinando l'esenzione da taluni difetti ed irregolarità. 17 Tale esigenza è, per così dire, condivisa dal p o p o l o cristiano, che brama riconoscere nel p r o p r i o pastore un u o m o distinto dagli altri per doti e virtù anche naturali, una « persona superiore » per qualità intellettuali e morali, quindi, c o l t o , intelligente, equilibrato nei giudizi, sicuro e calmo nell'agire, imparziale ed ordinato, generoso e p r o n t o al perdono, amico della concordia e nemico dell'ozio, in una parola, il « perfectus homo Dei » . 1 8 Per il sacerdote anche le cosiddette virtù naturali sono esigenze dell'apostolato, perchè senza di esse egli verrebbe ad offendere o a respingere gli altri. A questa perfezione, già acquisita come meglio è possibile, deve aggiungersi la perfezione propria dello stato sacerdotale, ossia la santità. Nella citata Nostra Esortazione illustrammo estesamente la equivalenza, e quasi sinonimia, tra Sacerdozio e Santità. Questa è l'elemento primo che fa del sacerdote un perfetto strumento di Cristo, poiché lo strumento è tanto più perfetto ed efficace, quanto più è unito strettamente alla causa principale, che è Cristo. La sua efficacia è, inoltre, data dalla sua scienza, particolarmente teologica. Ma della formazione scientifica del clero Ci siamo occupati ripetutamente in altre circostanze, ed anche in documenti s o l e n n i . 19 Te- nete per fermo che non si può essere strumenti efficaci della Chiesa, se non si sia forniti di una coltura proporzionata ai tempi. In molti casi non bastano nè il fervore delle proprie persuasioni, nè lo zelo di carità per conquistare e conservare le anime a Cristo. A n c h e qui il buon p o p o l o ha ragione, quando si augura sacerdoti « santi e dotti » ! Sia dunque lo studio la vostra ascesi, tanto più che ha c o m e oggetto le cose divine. Ma, se la perfezione e l'efficacia dello strumento possono supplirsi da D i o , la docilità dipende dalla umana volontà. U n o strumento indocile, riottoso alla mano dell'artista, è inutile e dannoso : è piuttosto struCfr. Cod. Iur. Can., can. 984, 987. " 2 Tim, 3, 17. 17 19 Cfr. Discorsi e Radiomessaggi, vol. 1, pag. 211-228 - Acta Ap. Sedis, a. 31, 1939, pag. 245-251 ; Litt. Encycl. « Humani Generis », 12 Aug. 1950, passim. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 970 mento di perdizione. I d d i o p u ò far tutto c o n uno strumento ben disposto, benché i m p e r f e t t o ; nulla, invece, c o n un ribelle. D o c i l i t à vuol dire obbedienza ; ma m o l t o più, (( disponibilità nelle mani di D i o » per qualsiasi opera, necessità, mutamento. La compiuta « disponibilità » si ottiene c o l distacco affettivo dalle mire personali, dai p r o p r i interessi, ed anche dalle più sante intraprese. Il distacco, a sua volta, si fonda sulla umile verità, insegnata da Cristo : « quando avrete compiuto tutte le cose comandatevi, dite : siamo servi inutili » . 2 0 Esso, peraltro, n o n im- porta, c o m e già abbiamo accennato, nè menomazione d'impegno negli uffici affidativi, nè rinunzia della legittima sodisfazione per i buoni risultati ottenuti. La disciplina che il seminario vi impone, c o n spirito sempre paterno, non ha altro scopo se non di educarvi alla docilità verso Cristo e la Chiesa. 3. Prepararsi alla perseveranza Tutto sembra roseo intorno a voi, diletti chierici, in questi anni di preparazione, ai quali ritornerete c o l ricordo r i c o l m o di d o l c e nostalgia. Il vostro presente entusiasmo giovanile, le rette intenzioni che vi animano, l'impegno con cui attendete alla santificazione, vi fanno forse presagire un ministero sacerdotale fecondo e tranquillo, la cui serenità non sarà turbata neppure dalle lotte contro i nemici di D i o . Ve lo auguriamo di cuore ; ma la realtà non deve essere taciuta. Occorre che fin d'ora vi prepariate, per ogni caso, a tollerare il suo flagello, esercitandovi alla vigilanza ed alla perseveranza. C o l passare degli anni, col moltiplicarsi delle fatiche e delle lotte, c o l naturale sminuire delle forze fìsiche e psichiche, non è affatto anormale che si producano nel vostro spirito quelle crisi profonde, che sembrano offuscare ogni ideale, sconvolgere ogni più bel programma, spegnere ogni più acceso fervore. A simili crisi, accompagnate talvolta dall'imprevisto scatenamento delle passioni, spesso si è dato adito per aver trascurato le più elementari cautèle, se non p r o p r i o c o l volontario inadempimento di precisi doA^eri; ma, non di rado, esse sopravvengono egualmente, senza che se ne sia data occasione, quasi c o m e uragani improvvisi in mare tranquillo. Il ritmo febbrile del dinamismo moderno, che impedisce all'anima di interrogarsi e di ascoltarsi, le mille insidie poste in agguato sul comune cammino, il diffuso disorientamento degli spiriti conc o r r o n o a creare questi drammi interiori. Il sacerdote, fino allora « uo- 2 9 Lue. 17, 10. Acta Pii Pp. XII 971 mo superiore », p u ò venire a trovarsi nel novero di quegli uomini, descritti efficacemente c o n la espressione ordinaria « u o m i n i dai nervi a pezzi », incapaci, cioè, di riprendere le redini e il dominio di sè stessi. Se c i ò accadesse, nessuno potrebbe prevedere l'epilogo di una vocazione fino allora chiara e feconda. Vi scongiuriamo, pertanto, diletti chierici, di addestrarvi fin da questo momento a tali possibili eventi, prevedendo e provvedendo. Misurate, innanzi tutto, le vostre forze, calcolando, però, in un'unica somma, quelle che D i o vi darà ; ma fate di tutto per conservarle intatte, per accrescerle, adottando quelle cautele e risorse, che la Chiesa largamente vi offre. Nell'esercizio della perseveranza, m o l t o dovete attendervi dalla saggia guida dei direttori di spirito, ed, inoltre, dalla ininterrotta morigeratezza dei vostri costumi, dall'ordine dei vostri orari, dalla moderazione nell'intraprendere e svolgere le attività esteriori. Sublime è la dignità a cui D i o vi chiama, numerosi e pronti i sussidi a vostro salutare uso, ma tutto potrebbe risolversi in una dolorosa delusione, qualora non foste solleciti, come vergini prudenti, a vegliare e a perseverare. — Al clero anziano vorremmo raccomandare : non deludete il giovane sacerdote. Senza dubbio le delusioni sono inevitabili, sia che derivino dalle generali condizioni umane o da particolari motivi locali ; ma non debbono provenire da c i ò che sacerdoti seniori, forse scoraggiati dai disinganni della vita reale, intorpidiscono le vive energie del giovane clero. D o v e la matura esperienza non esige un no risoluto, lasciatelo far progetti, lasciatelo provare, e se tutto non riesce, confortatelo e incoraggiatelo a nuove imprese. E c c o , diletti chierici, i pensieri che desideravamo di confidarvi ed offrirvi nella presente fausta circostanza. A V o i , Superiori, affidiamo, intanto, questa eletta schiera di anime giovanili, candide e fervorose, dalle quali tutto potrete ottenere, con l'aiuto della divina grazia, se, a vostra volta, vi lascerete guidare dagli insegnamenti della Chiesa. Concorrete con tutte le energie, affinchè veramente divengano anime sacerdotali secondo il cuore di D i o , validi apostoli a salute e santificazione delle dilette popolazioni Pugliesi, continuatori delle gloriose tradizioni delle vostre Diocesi. Il Santo Pontefice P i o X interceda presso il t r o n o di D i o e della sua Santissima Madre, affinchè si adempia questo Suo e Nostro v o t o . Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 972 ACTA SS. CONGREGATIONUM S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE GORAKHPUR (DE BEN A R E S - G O R A K H P U R ) DECRETUM DE MUTATIONE NOMINIS Cum Reverendissimus Pater Hieronymus Malenfant, O. F. M. Cap., Praefectus Apostolicus de Gorakhpur, proposuisset ut hodiernae denomL nationi Praefecturae A p o s t o l i c a e de Gorakhpur nomen adderetur urbis de Benares — quae est urbs accessu facilior et sedes Ordinario magis idonea — ita ut deinceps Praefectura A p o s t o l i c a appellaretur Praefectura A p o s t o l i c a de Benares-Qoralchpur, Sacra haec Congregatio de Propaganda F i d e , re mature perpensa, optatis praelaudati Ordinarii inhaerendum censuit. Quare eadem Sacra Congregatio, vigore specialium facultatum sibi a Sanctissimo D o m i n o Nostro P i o Divina Providentia P a p a X I I concessarum, supra memoratam propositionem adprobavit ac praesens in re Decretum confici iussit. D a t u m R o m a , ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda F i d e , die 17 mensis Septembris a. D. 1958. G. P . Card. AGAGIANIAN, Pro-Praefectus h. B s. f Petrus Sigismondi, A r c h i e p . Neapolitan. in Pisidia, a Secretis Saera Paenitentiaria Apostolica 973 ACTA TRIBUNALIUM SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA (OFFICIUM DE INDULGENTIIS) DUBIA DE RECITATIONE RADIOPHONICA SACRMI ROSARII B. M. V. Sacrae Paenitentiariae Apostolicae dubia, quae sequuntur, pro o p portuna solutione exhibita fuerunt : 1. Utrum fideles lucrari possint Indulgentias Rosario B. Mariae Virginis adnexas, si c u m socio radiophonice tantum praesente illud recitent ; et quatenus affirmative : 2. Utrum fideles praefatas Indulgentias etiam lucrari valeant, si Rosarium B. Mariae Virginis alternis recitent dum pars precum radiophonice transmittitur quae hic et nunc ab aliqua persona non recitatur, sed in disco vel filo sonoro aut alio instrumento antea impressa fuit. Et Sacra Paenitentiaria Apostolica, die 9 Maii 1952, propositis dubiis respondendum censuit : ad p r i m u m : Affirmative; ad s e c u n d u m : Negative. Datum R o m a , e Sacra Paenitentiaria Apostolica, die 8 Octobris 1958. N. Card. CANALI, Paenitentiarius Maior L. © S. I. Rossi, a Secretis 03 - ACTA, vol. XXV, n. 19. — 13-12-1958. Acta Apostolicae Sedis - Oommentaritm Officiale 974 SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales I AQUEN. SEU TAURINEN. NULLITATIS MATRIMONII (PIANA - PICENA) Cum ignoretur locus actualis commorationis D o m i n i Petri Picena, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae ( R o m a , Palazzo della Cancelleria) die 4 Februarii 1959, hora undecima, ad disputandum de dubio concordando, vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus pro causae definitione. An constet de nullitate matrimonii, in casu. Ordinarii l o c o r u m , parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedicti D o m i n i Petri Picena curare debent, ut de hac edictali citatione ipse moneatur. * Henricus Ewers, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae die 4 Decembris 1958. C. Pezzicara, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mr. Pierre Picena, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 4 février 1959, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence du dit Mr. Pierre Picena devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Sacra Romana Rota 975 II FLORENTINA NULLITATIS MATRIMONII ET DISPENSATIONIS (VALENZINI - PHILIPPAKU) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae Helenae Philippaku, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis S. R. Rotae (Roma, Palazzo della Cancelleria) die 18 Februarii 1959, b o r a undecima cum dimidio, ad disputandum de dubio concordando, vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam, qua habebitur Turnus pro causae definitione. An constet de nullitate matrimonii, in casu. et quatenus negative : An consilium praestandum sit Sanctissimo pro gratia dispensationis elargienda super matrimonio rato non consummato, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de l o c o commorationis praedictae Dominae Helenae Philippaku curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. * Petrus Mattioli, Ponens. Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 22 Novembris 1958. C. Pezzicara, Notarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Hélène Philippaku, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, palazzo della Cancelleria) le 18 février 1959, à 11,30 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la décision de la cause devant la Rote. Gonste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Et dans la négative : Doit-on interroger le Saint-Père pour la dispense super rato et non consummato dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite Hélène Philippaku devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 976 TRIBUNAL VICARIATUS URBIS Citatio edictalis CALARITANA NULLITATIS MATRIMONII (VALERI - PORRÀ) Cum ignoretur locus actualis commorationis Dominae P o r r à Jolandae, in causa de qua supra conventae, eandem citamus ad comparendum, sive per se sive per procuratorem legitime constitutum, in Sede Tribunalis Appellationis Vicariatus Urbis ( R o m a , V i a della Pigna, 13a) die 18 Februarii 1959, hora 12, ad concordandum de dubio disputando, vel ad infrascriptum subscribendum et ad diem designandam pro causae definitione. An constet de matrimonii nullitate, in casu. Ordinarii locorum, parochi, sacerdotes et fideles quicumque notitiam habentes de loco commorationis praedictae Dominae Porrà Jolandae curare debent, ut de hac edictali citatione ipsa moneatur. * B. Prévôt, F. Officialis Ex Cancellaria Tribunalis Vicariatus Urbis, die 18 Novembris 1958. V. Frazzano, Cancellarius * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Yolande Porrà, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal d'Appel du Vicariat de Rome (Roma, Via della Pigna, 13 a) le 18 février 1959, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté, et fixer le jour de la cause devant le Tribunal. Conste-t-il de la nullité du mariage dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de la dite M.me Yolande Porrà, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 977 DIARIUM ROMANAE CURIAE Lunedì, 1 dicembre 1958, il Santo Padre Giovanni X X I I I ha ricevuto in solenne Udienza Sua Maestà Imperiale M O H A M E D REZA P A R T A V I , Shahinshah dell'Iran. SEGKETEEIA DI STATO NOMINE Con Biglietto della Segreteria di Stato in data 25 novembre 1958, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare Sua Eccellenza Monsig. Nasalli Rocca di Corneliano Mario, Consultore della Sacra Congregazione Concistoriale. Parimenti, con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Prelato Domestico di Sua Santità : 12 dicembre 1958. Monsig. Capovilla Loris, del patriarcato di Venezia. Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità : 28 » » » ottobre » » » )> » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » » 1958. » . » » » »' » » » » » » » » » » » » » » » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Calabresi Ubaldo, della diocesi di Sezze. Tagliaferri Mario, della diocesi di Alatri. Mosconi Paolo, della diocesi di Tortona. Zacchi Cesare, della diocesi di Arezzo. Magnoni Antonio, dell'arcidiocesi di Modena. Montalvo Gabriele, dell'arcidiocesi di Bogota. Rotunno Nicola, della diocesi di Tricarico. Ceirano Giovanni, della diocesi di Saluzzo. Tavanti Granito, della diocesi di Chiusi. Tricarico Alberto, della diocesi di Gallipoli. Cheli Giovanni, della diocesi di Asti. Teofili Leopoldo, della diocesi di Atri. Innocenti Antonio, della diocesi di Fiesole. Gaspari Mario Pio, dell'arcidiocesi di Bologna. Peressin Mario, della diocesi di Concordia. Acerbi Angelo, della diocesi di Pontremoli. Faccani Clemente, della diocesi di Imola. Rovida Edoardo, della diocesi di Alessandria. Uhac Giuseppe, della diocesi di Fiume. Furno Carlo, della diocesi di Ivrea. Poggi Amelio, della diocesi di Arezzo. Graveiii Giovanni, della diocesi di Penne-Pescara. Benelli Giovanni, della diocesi di Pistoia. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 978 28 ottobre » » » » » » » » » » 3958. Monsig. Monsig. Monsig. » Monsig. Monsig. » Monsig. » Monsig. )) Monsig. )) Monsig. )) Monsig. )) Monsig. » » » » » » » » » » » » » » )) » » » » » )) » )) » » » » 3 » novembre » » » » » » » » » » » )) » » » )) » )) )) )) » » » Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Monsig. Heim Bruno, della diocesi,di Basilea. Storero Luciano, della diocesi di Pinerolo. Locatelli Vittorio, della diocesi di Vigevano. Maltoni Costante, della diocesi di Bertinoro. Cassidy Edoardo, della diocesi di Wagga-Wagga. Melani Orfeo, della diocesi di Pistoia, Gerada Emanuele, dell'arcidiocesi di Malta. Prigione Gerolamo, della diocesi di Alessandria. Palmas Angelo, della diocesi di Alghero. Lemaitre Enrico, dell'arcidiocesi di Malines. Calamoneri Antonio, della diocesi di Caltanissetta. Mees Giuseppe, dell'arcidiocesi di Malines. Rotoli Ippolito (Roma). Brambilla Franco, della diocesi di Como. Gentile Luigi, della diocesi suburbicaria di Sabina e Poggio Mirteto. Dossena Luigi, della diocesi di Crema. Carlomagno Mario, della diocesi di Trivento. Curis Carlo, della diocesi di Ampurias e Tempio. Antonetti Lorenzo, della diocesi di Novara. Marcinkus Paolo, dell'arcidiocesi di Chicago. Lupi Achille, della diocesi di Cremona. Laghi Pio, della diocesi di Faenza. Taddei Alighiero, dell'arcidiocesi di Firenze. Fantò Pietro, della diocesi di Gerace-Locri. Sartorelli Pierluigi, della diocesi di Fiume. Angeloni Luciano, della diocesi di Albenga. Barbarito Luigi, della diocesi di Avellino. Sacchi Angelo, della diocesi di Cremona. Laigueglia Giuseppe, della diocesi di Ventimiglia. Másala Sebastiano, dell'arcidiocesi di Sassari. Plenteda Angelo, dell'arcidiocesi di Otranto. Lanciotti Lino (Roma). Cassani Umberto, della diocesi di Pavia. Agustoni Gilberto, della diocesi di Lugano. Cosgrove Enrico, della diocesi di Brooklyn. Csertö Alessandro, dell'arcidiocesi di Strigonia. Finelli Giacinto (Roma). Orlandi Giuseppe, della diocesi di Todi. Vinci Marcello (Roma). Masci Antonio (Roma). Camerieri segreti soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità : 1 novembre 1958. Il Conte von Schönborn-Wiesentheid Cario (Roma). » » » Il Nob. Bajóla Parisani Filippo (Roma). » » » Il Nob. Macioti Carlo (Roma). Diarium Romanae Curiae 979 9 novembre 1958. Il sig. Bellati Bartolomeo, del patriarcato di Venezia. 12 » Il Marchese Castiglioni Guido, della diocesi di Cingoli. lé Il Conte Forni Paolo, dell'arcidiocesi di Modena. » Il sig. Savini Nicci Mario (Roma). 17 » 20 Il Conte Antamoro Carlo Giovanni (Roma). » Il sig. Antonucci Lucidi Augusto (Roma). » » 21 » Il Conte Pagello Ascanio, della diocesi di Vicenza. 22 » » Il Conte Ceccopieri Francesco (Roma). U sig. Bizzarri dei Conti Luigi (Roma). » 24 Il Conte Casale de Bustis y Figoroa Guido (Roma). » Il Barone Nogara Antonio (Roma). » » Il sig. del Balzo Raimondo, Conte di Presenzano, dell'ar » cidiocesi di Napoli. » Il Nob. Jordanow-Osnobichine Alessandro (Roma). Camerieri d'onore soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità : 28 ottobre 1958. Il » » Il » » Il Il 1 novembre » Il » » » » Il » 3 » 12 14 17 » » » » » » » » 20 » » » » 22 » » 24 » » •o » » » » » » Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il Il sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. sig. Belardo Giovanni (Città del Vaticano). Belardo Mario (Città del Vaticano). Milani-Valerio Oreste (Roma). Silvagnì Mario (Roma). Bernabeo Romolo, dell'arcidiocesi di Lanciano. Lopez de Arriba Alberto, dell'arcidiocesi di Tarragona. Lopez de Arriba Francesco, della diocesi di Madrid Rosati Alfredo (Roma). Benigni Enrico (Roma). Matteucci Mario (Roma). Signorini Corsi Luigi (Roma). Cortis Tommaso (Roma). Vicentini Bonaventura (Roma). Borgioli Giuseppe (Roma). Pompilj Serafino (Roma). Belloni Coriolano (Roma). Diamilla Magnelli Paolo (Roma). Mcolini Gioacchino (Roma). Mazzoni Ugo (Roma). Cinque Aurelio (Roma). Mancini Livio (Roma). Leggeri Vincenzo (Roma). Florio Giovanni (Roma). Marnili Ugo (Roma). Ragni Francesco (Roma). Todini Andrea (Roma). Casalena Ignazio Emanuele (Roma). Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 980 NECROLOGIO 1958. Monsig. Zanin Mario, Arcivescovo tit. di Traianopoli, Nunzio Apostolico in Argentina. 9 settembre » Monsig. Landgraf Arturo, Vescovo tit. di Eudocia. » Monsig. Lira Infante Raffaele, Vescovo di Valparaiso. 26 » 1 ottobre » Monsig. Springovics Antonio, Arcivescovo di Riga. 12 » » Monsig. Peroni Settimio, Arcivescovo tit. di Viminacio. 17 » » Emo Sig. Card. COSTANTINI CELSO, del tit. di S. Lorenzo in Damaso, Cancelliere di Santa Romana Chiesa. 18 » » Monsig. Della Cioppa Giuseppe, Vescovo tit. di Cesarea di Numidia. 25 » » Eiíño Sig. Card. MOONEY EDOARDO, del tit. di S. Susanna, Arcivescovo di Detroit. Monsig. Trocellier Giuseppe Maria, Vescovo tit. di Adra27 novembre » mittio, Vicario Apostolico di Mackenzie. 30 » » Monsig. Heintz Giuseppe Giovanni, Vescovo di Metz. Emo Sig. Card. CARO RODRÍGUEZ GIUSEPPE MARIA, del tit. 4 dicembre » di S. Maria della Scala, Arcivescovo di Santiago del Cile. Monsig. Levarne Alberto, Arcivescovo tit. di Chersoneso di Zechia, Nunzio Apostolico in Irlanda. 4 agosto An. et Vol. L 29 Decembris 1958 (Ser. II, v. X X V ) - N. 20 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENT Alii U M OFFICIALE ACTA IOANNIS PP. XXIII SACRA CONSISTORIA i CONSISTORIUM S E C R E T U M Feria secunda, die x v mensis Decembris anno MCMLVIII, in consueta aula Palatii A p o s t o l i c i Vaticani fuit Consistorium Secretum, cuius acta ex ordine referuntur. I ~ ALLOCUTIO SS.MI DOMINI NOSTRI VENERABILES FRATRES Ex quo die arcanae Dei voluntati trepido humilique animo concedentes, gravissimum Summi Pontificatus onus Nostris umeris impositum accepimus, mira quadam suavitate supernoque gaudio idcirco perfusi sumus, quod novimus universae christianae communitatis filios gratulabundos et ominabundos ad Nos respicere, qui ad Beati Petri solium, etsi immerentes, evecti sumus. Quae sacri Pastores ceterusque clerus, quae populi cum in hac alma Urbe, tum in singulis Dioecesibus, in oppidis, in viculis totius orbis terrarum, Nobis pietatis laetitiaeque panderunt signa, quas vero ad Deum supplices Nostra causa adhibuerunt preces, haec omnia 64 - ACTA, vol. XXV, n. 20. — 29-12-1958. paternum animum tetigerunt 982 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nostrum; nec minore Nos affecerunt solacio quae summi nationum vel civitatum Moderatores, quae Illustres coetuum Praesides, quae publici Oratores vel Legati Nobis per hanc fausti tatem significarunt. Homines etiam ex operariae plebis ordine, qui cotidianum sibi comparant suo labore sudoreque panem, insontes pueri, quorum supplicationes peculiari modo Divino Redemptori gratae sunt, infirmi, aegroti, itemque ii qui in publicae custodiae locis detenti sunt, quasi suarum aerumnarum suorumque dolorum immemores, ad Nos mentis converterunt oculos, ominum, spei, caritatisque testimonia deferentes Nobis. Neque eos silentio praeterire volumus fratres ac filios, qui ab Apostolica hac Sede seiuncti sunt, itemque alios non paucos, qui ne christiano quidem, nomine censentur, et qui tamen eximiae suae humanitatis sensus Nobis aperuerunt. Hi omnes profecto potius quam humili personae Nostrae, Catholicae Ecclesiae capiti, Romano nempe Pontifici — qui, ut historia docet, non modo religionem sanctam, sed populorum etiam concordiam et pacem semper pro viribus tutatur — suae aestimationis officia testari voluerunt. Quod quidem — idque non sine summo gaudio asseveramus — hoc potissimum demonstrat: ex immensa videlicet Catholicorum familia, quae una in universa terra populos plurimos, montibus, oceanis, regionum finibus, stirpibus, civilis cultus regiminisque genere diversos, eiusdem fidei eiusdemque caritatis vinculis quasi unicum coagmentat corpus, suavem effundi lucem suavemque amorem, qui fere omnium devincit animos. Quae intenta considerantes mente, facere non possumus quin summam Dei potentiam, bonitatem, amplitudinemque adoremus, qui Ecclesiam quasi miraculum ante faciem gentium constituit: hoc est quasi arborem frondentem, floribus fructibusque uberem, et civitatem supra montem positam, ad quam omnes gentes dirigunt oculos. At ex altera parte, quamquam eiusmodi spei ac solacii causae valde Nos recréant, cum tamen eos consideramus filios, Nobis utique carissimos, qui in non paucis regionibus, ob suam 1 1 Cfr. Matth. 13, 32; 5, 14. Acta Ioannis Pp. XXIII 983 ipsorum erga D i v i n u m Redemptorem fidelitatem studiosissim a m , aerumnis anguntur acerrimis, maestitiae sensibus ani* mus oppletur Noster. C u p i m u s igitur filiis hisce, quo modo possumus, significare Nos graves eorum angores quasi Nostros participare, ac supplices cotidie ad D e u m pro iisdem admovere preces. V o l u m u s autem peculiari ratione coram vobis, Venerabiles Fratres, aliquid attingere de amplissima ac nobilissima Asiae natione, quae civili cultu iam antiquitus enituit. Ut profecto nostis, per d i u t u r n u m i a m temporis spatium, qui Catholici in S i n a r u m regionibus habentur, in difficillimis rerum adiunctis versantur. Missionales, seu paciferi christiani verbi praecones, in quibus etiam plurimi Archiepiscopi et Episcopi, falsis criminationibus accusati sunt, et in carcéres centrasi, deinde vero ad exsilium coacti. Sacri ipsi e Sinensium gente A n t i s tistes, et ii quidem apostolico studio flagrantes intrepidòquè pectore fortes, in publicae sunt custodiae loca confecti; atque alii non pauci locorum Ordinarii extra suae sedis territorium eiecti, vel praepediti quominus pastorali suo munere libere fungantur. Q u a in eadem rerum condicione ii ecclesiastici viri habentur qui vel eorum vices legitime gerunt vel legitime itidem in eorum m u n u s suffecto sunt, ea t a n t u m u n a de causa, quod praecepta et iussa renuerant, suae ipsorum conscientiae repugnantia. Q u i d igitur m i r u m si, sacris Pastoribus vel deiectis vel vexatis, greges quoque eis crediti qua illecebris omne genus, qua minis, et qua etiam corporis animique cruciatibus eo compelluntur, ut christianam fidem infringant, ut extra Catholicae religionis principia ac fundamenta aedificent, utque potiss i m u m sacrum oboedientiae caritatisque v i n c u l u m abrumpant, quo cum hac Beati Petri Sede devinciantur oportet? N o n defuere, pro dolor, non defuere qui, terrenas h o m i n u m iussiones magis q u a m sacrosancta Dei iudicia timentes, insectatorum mandatis concédèrent, eo usque devenientes, ut sacrilegam episcopalem consecrationem acciperent, ex qua nulla profecto oriri potest iurisdictio, cum sine « Apostolico m a n dato » peracta fuerit. Q u a agendi ratione, nullo modo legitima, christiani ovilis moderamen arripientes, oves trepidatione, perturbatione, offensioneque affecerunt. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 984 Hi tristissimi eventus iam Decessoris Nostri imm. mem. Pii X I I animum tam acri maerore sollicitarunt, ut paucos ante menses, quam ex hac mortali vita ad praemium vocaretur aeternum, Sinensis nationis Episcopis, cetero clero et christifidelibus Encyclica data Epistula, cum sanctissimis impertitis monitis, paternum timorem anxitudinemque patefaceret suam. Obscurum interea silentium, altius cotidie magis, quasi tétrica nubes, Dioeceses illas involvit; ac novimus omnes artes, novimus tentamina omnia eo consilio adhiberi, ut a recto itinere et a Catholicae Ecclesiae unitate clerus Christique fideles abstrahatur. Lacrimabile sane funestumque spectaculum! Etenim ex una parte insectatorum violentiam cernimus, qui christianorum civium animo, iam tristissimis rerum condicionibus enervato, abuti enituntur ; ex altera vero oculis obversantur Nostris aerumnae, angores, doloresque confessorum fidei, qui, ob sacrilegos eorum nisus, lacrimas gemitusque edunt. 2 Utinam probi omnes possent lamentabiles audire voces, quae Nostras feriunt aures ! Ex eorum labiis oriuntur, qui, acërrimis angoribus oppressi sed non fracti, suum amorem suamque fidelitatem Romano Pontifici significare contendunt. Non suorum corporum, sed suorum animorum causa, preces supplicationesque a Nobis postulant; ac suis gemitibus obtestantur, quidlibet eventurum sit, se tamen vere, sincere, tenaciterque velle studiosam suam erga Iesu Christi Vicarium fidelitatem ad extremum usque halitum servare indemnem! Filiis hisce singulis universis, qui praeclara priorum martyrum exempla renovare enituntur, elatum illud Apostoli gen tium hortamentum iterare cupimus : « Vigilate, state in Fide, viriliter agite, et confortamini». Non soli estis; Christus ipse vobis adest; eius igitur viribus, eius auxilio confidi te, qui hisce verbis pro vobis quoque precatus est : « Pater sancte, serva eos in nomine tuo, quos dedisti mihi; ut sint unum, sicut et nos » . Ac Sanctissima Virgo Maria, Sinarum Regina ac Patrona potentissima, suaviter vobis arridens, caelestia a divino Filio 3 4 2 Ep. Enc. « Ad Apostolorum Principis », d. d. 29 Iunii 1958; A. A. S. 1958, vol. L, pag. 601 et seq. 1 Cor. 16, 18. Io. 17, 11. 3 4 Acta Ioannis Pp. XXIII 985 suo et necessaria vobis imploret adiumenta; martyres ceterique sancti caelites, quorum effuso cruore quorumque virtutibus vestrae christianorum communitates tantopere floruere, vobis procul dubio auxiliabuntur. Optamus praeterea ut vox Nostra Nostraque monita et invitamenta eos quoque attingant, qui, pro dolor, debiles, labantes, aestuantesque se praebuere; atque eos nominatim, qui cum sacrorum Pastorum locum et sedem non legitimo modo occupaverint, funesto schismati misere straverunt viam. Quod quidem verbum « schisma », dum e labiis editur Nostris, quasi ea urere videtur, Nostramque exulcerat animum! Dum Summi Pontificatus onus umeris Nostris impositum subimus, dum paternum immensumque caritatis munus auspicamur, quo universam hominum familiam studiose amantissimeque amplectimur, facere non possumus quin Omnipotentem Deum rogemus ut eiusmodi incumbentem calamitatem e Sinensium catholicorum communitate benigne arcere velit. Verumtamen quomodo potest Christianorum omnium Pastor iners, ac nihil dicens, nihil agens, creditum sibi gregem incertum, dispersum, ac vel dilaceratum cernere? Quomodo potest acerrimo non affici dolore, cum eos videat, qui ob susceptum olim sacerdotium oves ad pascua ducere et in unum cogere ovile debent, illas potius e recto itinere abducere et ab uno regimine, a Summi nempe Pontificis auctoritate abstrahere, quem ipse Divinus Redemptor inconcussam petram constituit totiusque Ecclesiae fundamentum? Quodsi hi miseri filii Nostri aerumnas, lacrimas, ingruentes denique cruciatus reformident, quotiescumque suam erga Christum fidelitatem palam asseverant atque confirmant, meminerint tamen ac secum intento considerent animo tale esse invictae christianae Fidei pretium, sempiternae nempe gloriae praemium, quod divinus ipse Redemptor sectatoribus suis pollicitus est, haec admonens : « Non est servus maior Domino suo. Si me persecuti sunt, et vos persequentur » . 5 Nos interea supplicibus rogare precibus non cessamus ut Deus benigne velit et aberrantium sua luce collustrare men- 5 Io. 15, 20. • Cfr. Luc. 22, 32. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 986 testet omnium confirmare voluntates; idque faciant optamus omnes, quotquot habemus in Episcopatu Fratres, publicas etiam indicendo hac eadem de causa supplicationes ac sanctae paenitentiae actus. Apostolico autem illi obtemperantes mandato, quod Christus Dominus Beato Petro dedit, omnium fratrum confirmandi fidem, et gravissimo illi, quo tenemur, officio obsequentes sacrum depositum custodiendi Nobis demandatum, amantissimi Patris voce eos filios Nobis sane carissimos ob testamur, ut alacres suum animum augeant, utque semper sint membra coniunctissime Mystici Iesu Christi Corporis, ac vivi palmites divinae illius vitis, cui olim inserti sunt, et ex qua una possunt imm or talem haurire vitam. 6 II - CREATIO ET PUBLICATIO PATRUM CARDINALIUM Iam nihil aliud restat, Venerabiles Fratres, nisi ut ad illud gradum faciamus, cuius praesertim causa vos hunc in amplissimum consessum convocavimus. Mens Nobis est, ut nostis, in Sacrum Collegium vestrum lectissimos Praesules cooptare, qui vel in Pontificiis Legationibus, vel in sibi creditis Dioecesibus, vel denique in Eomana Curia sollertem, prudentem actuosamque navarunt operam, multumque ad christianae religionis contulerunt incrementum. Alii plurimi menti animoque Nostro praesentes sunt, quos hoc eodem honore dignissimus putamus, et quos fore confidimus ut in posterum hac excelsa dignitate decoremus. Quodsi Nobis, ut vehementer optamus, id faciendi facultas non dabitur, Deus ipse debitum eis praebebit praemium, quod, hac etiam in mortali vita, ex recte factis, ex comparatisque promeritis oritur. Cum autem Sacrum Collegium vestrum numero auximus, id etiam in animo habuimus, ut nempe nonnullis ex vobis munera gravissima, diuturna atque interdum multiplicia hac in alma Urbe aliqua ratione leviora reddi possent ; ita quidem ut non modo ex iisdem muneribus eorum vires ac provecta alicuius aetas detrimentum ne patiantur, neve aliorum Conlegarum adiuncta opera in levamen ipsis desit, sed etiam — quod praecipuum est — ut Romana Curia demandata sibi Acta Ioannis Pp. XXIII 987 negotia facilius expedire queat, maiore profecto cum universae Ecclesiae utilitate. Iis igitur derogantes -—quatenus opus e s t — quae Decessor Noster Xystus V constituit, et quae Codex Iuris Canonici sanxit (can. 231), iam deveniamus ad Sacrum supplendum Collegium vestrum, tres et viginti lectissimos Praesules in illud adlegendo, quos ob suas cuiusque virtutum laudes hoc amplissimo honore gravissimoque munere dignamus. 7 Hi sunt : IOANNES BAPTISTA M O N T I N I , Archiepiscopus Mediolanensis; Patriarcha Venetiarum; P A U L U S GIOBBE, Archiepiscopus tit. Ptolemaidensis in Thebaide et Apostolicus in Hollandia Nuntius; IOANNES URBANI, I O S E P H U S FIETTA, Archiepiscopus tit. Sardicensis et Apostolicus in Italia Nuntius ; FERDINANDUS CENTO, Archiepiscopus tit. Seleucensis Pierius et Apostolicus in Lusitania Nuntius; CAROLUS CELIARLO, Archiepiscopus tit. Amidenus et Apostolicus Nuntius; H A M L E T U S I O A N N E S CICOGNANI, Archiepiscopus tit. Laodicensis in Phrygia et Delegatus Apostolicus in Foederatis Americae Civitatibus; I O S E P H U S GARIBI E T RIVERA, Archiepiscopus Guadalajarensis; A N T O N I U S MARIA BARBIERI, Archiepiscopus Montisvidei; V I L L E L M U S GODFREY, Archiepiscopus Vestmonasteriensis; CAROLUS CONFALONIERI, Archiepiscopus tit. Nicopolitanus ad Nestum et ab actis Sacrae Congregationis Seminariis studiorumque Universitatibus praepositae; Archiepiscopus Bostoniensis ; A L F O N S U S CASTALDO, Archiepiscopus Neapolitanus; P A U L U S MARIA R I C H A U D , Archiepiscopus Burdigalensis ; I O A N N E S 0 ' H A R A , Archiepiscopus Philadelphiensis; I O S E P H U S B U E N O ET M O N R E A L , Archiepiscopus Hispalensis; F R A N C I S C U S K O E N I G , Archiepiscopus Vindobonensis; I U L I U S DOEPFNER, Episcopus Berolinensis; D O M I N I C U S T A R D I N I , a publicis Ecclesiae negotiis; RICHARDUS T IACOBUS CUSHING, Cfr. Apostolicas Litteras « Postquam verus », d. d. 3 Decembris 1586. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 988 A L B E R T U S D I JORIO, Auditor Generalis Rev. Gamerae Apo- stolicae ; ab actis Sacrae Congregationis Sacramentorum disciplinae praepositae; F R A N C I S C U S ROBERTI, ab actis Sacrae Congregationis Concilii; ANDREAS JULLIEN, Decanus Tribunalis Sacrae Romanae Rotae. FRANCISCUS BRACCI, Quid vobis videtur ? Itaque auctoritate Omnipotentis Dei, Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra creamus et publicamus S. R. E. Cardinales Ex Ordine Presbyterorum: IOANNEM BAPTISTAM MONTINI, IOANNEM PAULUM URBANI, GIOBBE, IOSEPHUM FIETTA, FERDINANDUM CENTO, C A R O L U M CHIARLO, H A M L E T U M I O A N N E M CICOGNANI, I O S E P H U M GARIBI E T RIVERA, A N T O N I U M M A R I A M BARBIERI, V I L L E L M U M GODFREY, C A R O L U M CONFALONIERI, RICHARDUM IACOBUM ALFONSUM CASTALDO, PAULUM MARIAM IOANNEM CUSHING, RICHAUD, 0'HARA, I O S E P H U M B U E N O E T MONREAL, FRANCISCUM KOENIG, IULIUM DOEPFNER. Ex Ordine Diaconorum : DOMINICUM TARDINI, A L B E R T U M D I JORIO, FRANCISCUM BRACCI, Acta Ioannis Pp. XXIII 989* F R A N C I S C U M ROBERTI, ANDREAM JULLIEN. Cum dispensationibus, derogationibus, et clausulis necessariis et opportunis. In nomine Pa£gtris et Fihglii et Spiritus © Sancti. A m e n . Reliquum est ut Ecclesiis, suo viduatis Pastore, consulamus. III - PROVISIO OFFICII CAMERARIATUS S. R. E. T u n c ex aula egresso Reverendissimo Benedicto Cardinali A l o i s i Masella, Ssmus eumdem assumpsit ad munus Camerarii Sanctae Romanae E c c l e s i a e ; qua provisione peracta, idem Reverendissimus Camerarius in aulam Consistorii iterum ingressus est et manum Pontificis est osculatus. IV - PROVISIO ECCLESIARUM Subinde Ssmus sequentes proposuit E c c l e s i a s : Titulari Archiepiscopali Ecclesiae Laodicenae in Suria praefecit Elmum P. D. D o m i n i c u m S. R. E. Cardinalem Tardini, a Secretis Status. Titulari Archiepiscopali Ecclesiae Thessalonicensi E x c . D. Caro- lum Grano, in Italia Apostolicum Nuntium. Titulari Archiepiscopali Ecclesiae Sardicensi E x c . D. Iosephum Ferretto, Sacrae Congregationis Consistorialis Adsessorem. Titulari Archiepiscopali Ecclesiae Ghalcedonensi E x c . D. A n g e l u m dell'Acqua, Secretariae Status Substitutum. Cathedrali Ecclesiae Veronensi E x c . P. D. Iosephum Carraro, hactenus Episcopum Victoriensem Venetorum. Cathedrali Ecclesiae Victoriensi Venetorum R. D. Albinum Luciani, V i c a r i u m Generalem dioecesis Bellunensis. Insuper SSmus per Apostolicas sub plumbo Litteras a Decessore Suo Pio fel. rec. P p . X I I iam renunciatos Sacrorum Antistites publicavit, scilicet: ARCHIEPISCOPOS Ernakulamensem, Iosephum Parecattil, iam Episcopum Arethusium Syrorum. Marcianopolitanum, Theophilum Camomot et Bastida, iam E p i s c o - Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 990 pum Clysmatenum, Coadiutorem cum iure successionis E x c m i P. D. Iacobi Thomae Gibbons et Hayes. Archiepiscopi Cagayani. Friburgensem, Hermannum Schaufele, iam Episcopum Leptima- gnensem. Civitatis B olivar ensis, dioecesi in archidioecesim evecta, Ioannem Iosephum Bernal Ortiz, iam Episcopum eiusdem dioecesis. Philadelphiensem Ruthenorum, noviter erecta archidioecesi, Con- stantinum Bohacevskyi, iam Archiepiscopum Beroënsem. Chicagiensem, Albertum Gregorium Meyer, iam Archiepiscopum Milwaukiensem. Cotradensem, Ioannem Dietz, iam Episcopum Euldensem. EPISCOPOS Flaviensem, Marianum Oblak, Auxiliarem Excmi P. D. Matthaei Garkovic, Administratoris Apostolici Jadrensis. Girbitanum, Henricum Strakowski, Auxiliarem E x c m i P. D. Petri K a l w a , Episcopi Lublinensis. Siniandenum, Iosephum Drzazga, Auxiliarem E m i P. D. Stephani S. R. E. Cardinalis Wyszynski, Archiepiscopi Gnesnensis et Varsaviensis. Zygritanum, Ioannem Prasko, Exarcham Apostolicum pro fidelibus ITcrainis et Ruthenis ritus byzantini in Australia. Soldaiensem, Iosephum Martenetz, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi S. Sebastiani F l u minis Ianuarii et Ordinarii p r o fidelibus ritus orientalis in Brasilia. Milevitanum, Iosephum Emmanuelem Pifia, Auxiliarem Excmi P. D . Anastasii Hurtado, Episcopi Tepicensis. Phyteanum, Henricum Pachowiak, Auxiliarem Excmi P. D. Hen- rici Mariae Janssen, Episcopi Hildesheiensis. Theodosiopolitanum in Armenia, Horatium Gómez Davila, Auxilia- rem E x c m i P. D. Raimundi Iosephi Castellano, Archiepiscopi Cordubensis in Argentina. Qulielmopolitanum, noviter erecta dioecesi, Holterman, iam Episcopum Vagadensem. Ioannem Michaelem Acta Ioannis Pp. XXIII 991 Paramariboënsem, noviter erecta dioecesi, Stephanum Kuijpers, iam Episcopum Termessensem. Linarensem, Augustum Osvaldum Salinas Fuenzalida, iam E p i s c o pum S. Caroli Ancudiae. Copiapoënsem, noviter erecta dioecesi, Ioannem Franciscum Fresno Larrain. P amas senum, Adulphum Aloisium Bossi, Coadiutorem cum iure successionis E x c m i P. D. Aemiliani Iosephi Lonati, Episcopi Epiphanensis in Cilicia et Praelati (( nullius » S. Iosephi de Grajaú. Myndiensem, Henricum Bartoletti, Auxiliarem E x c m i P. D. A n t o nii Torrini, Archiepiscopi Lucensis. Misnensem, Ottonem Spülbeck, iam Episcopum Christopolitanum. Maraeayensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum A l i Lebrun Moratinos, iam Episcopum Aradiensem. Maracaibensem, Iosephum Raphaelem Miarinarivensem, Eduardum Tarvisinum, Antonium Hagulstadensem et Pulido Méndez. Ranaivo. Mistrorigo, iam Episcopum Troianum. A'ovooastrensem, Iacobum Cunningham, iam Episcopum Jotanum. Limericiensem, Henricum Murphy. Richmondiensem, Ioannem Russel, iam Episcopum Carolopolitanum. Christopolitanum, Michaelem Gulielmum Hyle, Coadiutorem cum iure successionis E x c m i P. D. Edmundi Ioannis Fitzmaurice, Episcopi Vilmingtoniensis. Leptimagnensem, Gulielmum Plu ta. Ombitanum, Carolum W o i t y l a , Auxiliarem E x c m i P. D. Eugenii Baziak, Archiepiscopi Leopoliensis Latinorum atque Administratoris A p o s t o l i c i Cracoviensis. Irenopolitanum in Jsauria, Iacobum Vincentium Pardy, primum V i c a r i u m Apostolicum Cheongiuensem. Vagadensem, Iosephum Lecuona Labandibar, Vicarium Apostolicum S. Georgii. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 992 Arcensem, stolicum Salvatorem Martínez Aguirre, primum Vicarium Apo- Tarahumarensem. Centenariensem, P a u l u m Iosephum Schmitt, Coadiutorem cum iure successionis E x c m i P. D. Iosephi Ioannis Heintz, Episcopi Metensis, cui iam successit. Portus Novi, Natalem Boucheix, iam Episcopum Uahiguyaensem, noviter erecta dioecesi, Bagaiensem. Ludovicum Mariam lose phum Durrieu, iam E p i s c o p u m Athribitanum. Clysmatenum, Ioannem van D o d e w a r d , Coadiutorem cum iure suc- cessionis E x c m i P. D. Ioannis Petri Huibers, E p i s c o p i Harlemensis. Jotanum, Michaelem Blecharczyk, Auxiliarem E x c m i P. D. Ioannis Stepa, Episcopi Tarnoviensis. Btanfordensem Ruthenorum, noviter erecta dioecesi, Ambrosium Senyshyn, iam E p i s c o p u m Mainensem. Sozusenum in Palaestina, Franciscum Iosephum Me Sorley, primum Vicarium Apostolicum Ioloënsem. Tenediensem, Petrum Lira, Auxiliarem E x c m i P. D. Roberti Tavella, Archiepiscopi Saltensis. Moglaenensem, Antonium Corso, Auxiliarem Emi P. D. Antonii Mariae Barbieri, Archiepiscopi Montisvidei. Kigomaensem, Iacobum Siedle, iam Episcopum Karemaënsem. Medelitanum, Hugonem Poletti, Auxiliarem E x c m i P. D. Gillae V i n centii Gremigni, Archiepiscopi - Episcopi Novariensis. Euroeensem in Phoenicia, Eduardum Piana, Auxiliarem E x c m i P. D. Gillae Vincentii Gremigni, Archiepiscopi - Episcopi Novariensis. Miamiensem, noviter erecta dioecesi, Coleman Carroll, iam Episcopum Pitanaeum. Aveirensem, Dominicum da Apresentaçao Fernandes, iam Episco- pum Acalissensem. Puteolanum, dioecesi unita ad personam cum Ecclesia Metropoli tana Neapolitana, A l p h o n s u m Castaldo. Acta Ioannis Pp. XXIII Zarnensem, Gulielmum Michaelem 993 Fitzgerald, Auxiliarem Excmi P . D . Patricii Ryan, Archiepiscopi Portus Hispaniae. Amarillensem, Ioannem Morkowsky, iam Episcopum Hieritanum. Olbiatanum, Eliam Vandewalle, Auxiliarem E x c m i P. D. Alexandri Renard, Episcopi Versaliensis. Troianum, Antonium Pirotto. 8 . Ludovici Potosiensis, Aloisium Cabrera Cruz, iam Episcopum Pat pantlensem. Ayacuquensem, Othonielem A l c e d o , iam Episcopum Formensem. Chachapoyasensem, Iosephum Germanum Benavides Morriberón. Antipyrgensem, Gulielmum Tuschen, Auxiliarem E x c m i P. D. Laurentii Iaeger, Archiepiscopi Paderbornensis. Etennensem, Henricum Mazerat, Coadiutorem cum iure successionis E x c m i P. D. Augusti Iosephi G andel, Episcopi Foroiuliensis-Tolonensis. Carolopolitanum, Paulum Halliman. Leiriensem, Ioannem Pereira Venancio, iam Episcopum Euroeen- sem in E p i r o . S. Rosae De Copan, Hectorem Henricum Santos. Silvae Portuensis, Emmanuelem Antonium Pires, iam Episcopum Alienum. PRAELATUM (( NULLIUS )) Ayavirensem, noviter erecta praelatura, Lucianum Metzinger. Deinde vero Sacrorum Antistites a Se per Apostolicas pariter sub plumbo Litteras iam renunciatos publicavit, nimirum : PATRIARCHAM Venetiarum, Ioannem Urbani, iam Archiepiscopum-Episcopum V e ronensem. Acta Apostolicae Seriis - Commentarium Officiale 994 EPISCOPOS Sanctae Catharinae in Ontario, noviter erecta dioecesi, Thomam Iosephum Me Carthy, iam Episcopum Nelsonensem. Nelsonensem, Vilphridum Emmet D o y l e . Ibadanensem, noviter erecta dioecesi, Fesseitanum, Leonem Theobaldum Richardum Pinn. Delaere, Vicarium Apostolicum ITbanghiensem. Karemaensem, Carolum Phobenum, Iosephum Msakila. Pintado, Coadiutorem cum iure successionis E x c m i P. D. Dominici Comin, Vicarii Apostolici Mendezensis. Naupliensem, Andream Acalissensem, Benignum Katkoff. Chiriboga, Auxiliarem Emi P. D. Caroli Mariae S. R. E. Card. de la Torre, Archiepiscopi Quitensis. Erythraeum, Demetrium Man silla R e o y o , Auxiliarem E x c m i P. D. Luciani Pérez Platero, Archiepiscopi Burgensis. Pudentianensem, Marium Casariego, Auxiliarem E x c m i P. D. Ma- riani Rosseil et Arellano, Archiepiscopi Guatimalensis. Avissensem et Praelatum ((nullius)) Christalandiensem\, noviter erecta praelatura, Iacobum Schuck. Dionysiensem, Danielem larum Stuyvenberg, Vicarium Apostolicum Insu- Salomonicarum M e r i d i o n a l e m . Tunetensem, Iosephum Floribertum Cornelis, Vicarium Apostolicum Katangaensem. V - POSTULATIO PALLIORUM Deinde per procuratores postulatio Pallii facta est pro Ecclesiis Metropolitanis : Friburgensi, Civitatis Bolivarensis (per elevationem sedis), Philadelphiensi Ruthenorum (per elevationem, sedis), Chicagiensi, Changanacherrensi, Vinnipegensi Ecclesia Troiana (ex privilegio). Ruthenorum; item pro Episcopali Acta Ioannis Pp XXIII 995 II CONSISTORIUM PUBLICUM Feria v, die x v m mensis Decembris anno MCMLVIII, in Basilica Vaticana Consistorium Publicum fuit, in quo Sanctissimus D. N. Ioannes X X I I I sollemniter imposuit Galerum rubrum Pontificalem Emis et Revmis D D . Cardinalibus : IOANNI BAPTISTAE MONTINI, IOANNI URBANI, PAULO GIOBBE, CAROLO CHIARLO, HAMLBTO IOANNI CICOGNANI, IOSEPHO GARIBI ET RIVERA, ANTONIO MARIAE BARBIERI, V I L L E L M O GODPREY, CAROLO GONFALONIERI, RICHARDO IACOBO CUSHING, ALFONSO CASTALDO, PAULO MARIAE RICHAUD, IOANNI 0 ' H A R A , FRANCISCO KOENIG, I U L I O DOBPFNER, DOMINICO TARDINI, ALBERTO DI JORIO, FRANCISCO BRACCI, FRANCISCO ROBERTI, ANDREAE JULLIEN. Interim per Advocatos Sacri Consistorii peroratio fiebat Causarum Servorum Dei Aloisii Palazzolo, Fundatoris Instituti vulgo « Serve delle Poverelle » et Leopoldi e Castelnuovo, Ordinis Fratrum Minorum Cappuccinorum ; nec non Servae Dei Elisabeth Annae Seton, Viduae. Fundatricis Filiarum a Caritate in America. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale $96 III CONSISTORIUM SECRETUM A b s o l u t o Publico Consistorio in Basilica Vaticana, eodem die in consueta aula Palatii A p o s t o l i c i Vaticani habitum est Consistorium Secretum, in quo Beatissimus Pater, postquam supradictis novis Cardinalibus os, ut de more, clausisset, sequentes proposuit Ecclesias. I - PROVISIO ECCLESIARUM Metropolitanae Ecclesiae Detroitensi praefecit E x c . P. D. Ioannem Franciscum Dearden, hactenus E p i s c o p u m Pittsburgensem. Metropolitanae Ecclesiae Milwaukiensi E x c . P. D. Villelmum Cou sins, hactenus E p i s c o p u m Peoriensem. Metropolitanae Ecclesiae Chihuahuensi, nuper evectae, E x c . P. D. A n t o n i u m Quizar Valencia, hactenus eiusdem Ecclesiae Episcopum. Cathedrali Ecclesiae Caliensi E x c . P. D. Franciscum Gallego Pérez, hactenus Episcopum Barranquillensem. Cathedrali Ecclesiae Chilapensi R. D. Fidelem Cortez Pérez, paroc h u m loci vulgo « Angangueo ». Cathedrali Ecclesiae Acapulcanae, nuper erectae, R. P. Iosephum P i l a r Quezada, parochum ad S. Andreae in civitate Guadalaiarensi. Cathedrali Ecclesiae Mazatlanensi, nuper erectae, R. D. Michaelem G a r c i a F r a n c o , canonicum Capituli Metropolitani Durangensis et pietatis magistrum in Seminario maiori eiusdem archidioecesis. Titulari Episcopali Ecclesiae Victorianensi R. D. Iosephum Gabrielem Calderón, quem deputavit Auxiliarem E m i P . D . Chrysanthi S . R . E . -Cardinalis Luque, Archiepiscopi Bogotensis. II - ORIS APERITIO ET TITULORUM ADSIGNATIO P o s t haec Beatissimus Pater os aperuit novensilibus Cardinalibus, ut in Consistoriis, Congregationibus aliisque functionibus Cardinalitiis suas valerent dicere sententias, eisque tradidit anulos singulisque adsignavit : I O A N N I B A P T I S T A E M O N T I N I , Titulum S. Martini in Montibus. I O A N N I U R B A N I , Titulum S. Priscae. P A U L O G I O B B E , Titulum S. Mariae in Vallicella. Acta Ioannis Pp. XXIII 997 C A R O L O CELIARLO, Titulum S. Mariae in Porticu. H A M L E T O I O A N N I C I C O G N A N I , Titulum S. Clementis. I O S E P H O G A R I B I ET R I V E R A , Titulum S. Honuphrii in Janieulo. A N T O N I O M A R I A E B A R B I E R I , Titulum 8. Chrysogoni. V I L L E L M O G O D F R E Y , Titulum Ss. Nerei et Achillei. C A R O L O C O N P A L O N I E R I , Titulum S. Agnetis extra moenia. R I C H A R D O I A C O B O C U S H I N G , Titulum S. Susannae. A L F O N S O C A S T A L D O , Titulum S. Calixti. P A U L O M A R I A E R I C H A U D , Titulum Ss. Quirici et Julittae. IOANNI 0'HARA, Titulum Ss. Andreae et Gregorii ad divum Scauri. F R A N C I S C O K O E N I G , Titulum S. Eusebii. I U L I O D O E P F N E R , Titulum S. Mariae Scolaris. D O M I N I C O T A R D I N I , Titulum, S. Apollinaris. A L B E R T O DI J O R I O , Diaconiam (pro hac vice e Titulo redactam) S. Pudentianae. F R A N C I S C O B R A C C I , Diaconiam S. Gaesarei in Palatio. F R A N C I S C O R O B E R T I , Diaconiam S. Mariae in Cosmedm. A N D R E A E J U L L I E N , Diaconiam S. Georgii in V elabro. III - POSTULATIO P A L L I O R U M Deinde personaliter postulaverunt sacrum Pallium : p r o Patriar- chali Ecclesia Venetiarum, E m u s P. D. Ioannes S. R. E. Cardinalis U r b a n i ; pro Metropolitana Ecclesia Detroitensis E x c . P. D. Ioannes Franciscus Dearden. Per procuratores vero facta est postulatio pro Ecclesiis Metropolitanis MilwauMensi et Chihuahuensi (noviter evecta). ALLOCUTIONES I Ad Ernos Patres Cardinales, Excmos Archiepiscopos et Episcopos, necnon Revmos Delegatos e Consilio Episcopali Americae Latinae, ob tertium eiusdem Conventum Romae coadunatos. * Ringraziamo di vero cuore la Provvidenza Divina che con amoroso disegno Ci ha riservato, c o m e uno dei primi atti dell'universale ministero imposto alla Nostra debolezza, di ricevere alla Nostra presenza e di rivol* Habita die 15 Novembris mensis a. 1958. 65 - ACTA, vol. XXV, n. 20. — 29-12-1958. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 998 gere la Nostra parola alla eletta rappresentanza della Gerarchia dell ' A m e r i c a Latina, convenuta nella Città patria di tutte le genti cattoliche, per tenervi la I I I riunione del « Consiglio Episcopale latino-americano » . A t t o che Si era proposto di compiere l'immediato Nostro Predecessore di i m m . memoria, il Quale, come autorizzò la costituzione del vostro Consiglio, così aveva disposto che, ad un triennio dalla sua approva»zione, quasi a tirare le somme del primo periodo della sua attività ed a riprendere animo e forze per quelli futuri, esso si riunisse in quest'anno, in cui ricorre il centenario di fondazione del Pontificio Collegio P i o Latino A m e r i c a n o , nel Centro stesso della Cristianità, sotto lo sguardo e vicino al cuore dell' « Episcopus E p i s c o p o r u m ». È dato invece a N o i di fare quanto E g l i avrebbe fatto ; di dirvi quanto Egli senza dubbio avrebbe desiderato dirvi : c o m e per segnare la continuità ininterrotta delle affettuosissime premure del V i c a r i o di Cristo per le vostre Nazioni, della particolarissima sollecitudine c o n cui E g l i segue le vostre preoccupazioni, i vostri sforzi diretti a conservare e ad accrescere in esse c i ò che forma il l o r o più grande titolo di gloria : la Fede cristiana. IMPORTANZA DELLA AMERICA LATINA E DEI SUOI PROBLEMI Affettuosissime premure, abbiamo d e t t o ; particolarissima sollecitudine. E vorremmo insistere su questi superlativi, perchè essi rispondono alla realtà. Nè potrebbe essere altrimenti. Il posto, infatti, che l ' A m e r i c a Latina ed i suoi problemi tengono nella Chiesa, non possono non occuparlo anche nel cuore di c o l u i che, per divino mandato, della Chiesa e delle sue sorti ha la temibile, se pur dolce, responsabilità. Come non ricordare, a questo proposito, che nelle vaste regioni del Continente americano a sud del R i o Grande vivono o g g i oltre 160 milioni di cattolici — la quasi totalità delle popolazioni latino-americane —, che costituiscono p o c o meno di un terzo del m o n d o cattolico e che per la continuità geografica delle Nazioni ove abitano, per l'unità o somiglianza dell'idioma, per la comunanza di sangue, di tradizioni, di storia, sembrano davvero costituire un b l o c c o compatto sul quale brilla — segno e fattore di più intima e profonda unità — il vessillo della Croce che sopra di esso ha da secoli inalberato la Chiesa Cattolica Apostolica Romana? Acta Ioannis Pp. XXIII 999 Il l o r o numero, sempre crescente, questa loro compattezza, unita al tradizionale amore alla religione degli avi fanno del cattolicesimo latino-americano elemento di grandissimo peso per la vita della Chiesa intera e le sue sorti future. N o n è certo a dire quale importanza abbia, a questo rispetto, che nell ' A m e r i c a Latina, lungi dal vacillare, rifulga di sempre più vivida luce la fiaccola di fede che fin dai primordi ne illumina la storia ; che questa nobile famiglia di Nazioni, la quale, con mirabile sviluppo demografico, civile, culturale ed e c o n o m i c o , sempre più si va ingrandendo e sembra urgere alle soglie dei destini del m o n d o per assumervi una parte decisiva, si presenti profondamente animata da uno spirito e da propositi dettati dalla V e r i t à che, sola, fa liberi gli uomini e grandi le Nazioni. RESPONSABILITÀ DELL'EPISCOPATO V o s t r a , Venerabili Fratelli — ed in voi intendiamo riferirci a tutto il diletto Episcopato dell'America Latina — vostra è la responsabilità di far sì che tutto questo divenga una felice realtà : di voi che lo Spirito Santo, attraverso la determinazione della Sede Apostolica, ha posto a reggere, ciascuno nella propria diocesi, la Chiesa Santa di D i o . E permettete qui al Padre, Che sente sue le gioie come le angustie di ciascuno dei suoi figli, e che ad essi può apertamente manifestare le sue speranze e i suoi timori, di dirvi una parola chiara, che è insieme di c o n f o r t o e di incitamento. Di conforto, veramente, dev'essere per v o i — c o m e lo è per il Capo della Chiesa — considerare l'attaccamento delle vostre popolazioni alla Fede cattolica : attaccamento che nè penose vicende nazionali, nè insidia di dottrine e di movimenti contrari all'insegnamento o ai diritti della Chiesa, nè violenza di lotte o di persecuzioni sono riuscite a indebolire. R i e m p i o n o l'animo di santo gaudio le grandiose manifestazioni religiose che di continuo si ripetono nell'una o nell'altra parte del Continente : Congressi Eucaristici internazionali, nazionali, diocesani ; Congressi e pellegrinaggi mariani : segno di quella filiale devozione alla V e r g i n e Santissima che d e l l ' A m e r i c a sembra fare la terra di M a r i a ; solenni assise di A z i o n e Cattolica e di altri benefìci movimenti di apostolato dei laici. E come potrebbe non rallegrarsi il Nostro cuore, ammirando il continuo sviluppo dell'organizzazione ecclesiastica nei vostri Paesi, Paper- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1000 tura di nuovi Seminari e di scuole cattoliche, il fervore di iniziative nei più diversi campi dell'apostolato? Quanto lontani dal vero appariscono — a chi consideri tutto ciò — c o l o r o che si chiedono, trepidi o con giubilo non nascosto : <( È ancora l ' A m e r i c a Latina un continente cattolico? » ! Mancheremmo tuttavia a quel dovere di obiettiva sincerità che si addice al Nostro ministero pastorale, se trascurassimo l'altro aspetto della situazione, che al vostro vigile sguardo di Pastori non sfugge di certo e non p u ò non riempire di pena e di ansia il vostro animo. È infatti osservazione da tante parti e da voi stessi ripetuta che alla tenacia, alla sincerità, alla vivacità della fede radicata nei p o p o l i dell ' A m e r i c a Latina e che in mille modi mirabilmente traluce non corrisponda sempre, come si converrebbe, la pratica della fede stessa, nella vita privata come in quella familiare e sociale. E vien rilevata c o n particolare preoccupazione la insufficienza davvero notevole degli operai evangelici in rapporto alle necessità ognora più grandi delle vostre Nazioni. Di fronte a questo stato di cose non è certo il caso di abbandonarsi ad uno scoraggiamento ingiustificato; ma non meno pericoloso, d'altra parte, sarebbe cullarsi in illusioni che intorpidiscano l'energia dell'azione. Noi siamo sicuri che lo spirito e la vita cattolica nelle regioni del l ' A m e r i c a Latina hanno in sè forze sufficienti per consentire le più liete speranze per l'avvenire. Affinchè. esse possano felicemente realizzarsi è, però, indispensabile — oltre all'aiuto della Grazia celeste, ardentemente ed insistentemente implorata — che i sacri Pastori sappiano impiegare i mezzi particolari che la particolare situazione richiede. I MEZZI A tale scopo sono necessarie : 1. Una chiara visione della realtà delle cose, in tutti i suoi aspetti, nei suoi progressi e nei suoi eventuali regressi ; dei fini da proporsi ; delle possibilità, delle difficoltà, delle vie più indicate per conseguirli. Se la prudenza pastorale sempre lo esige, tanto maggiormente si impone la necessità d'un simile studio quando si tratta di situazioni complicate e difficoltose, per le quali ogni ostacolo deve esser tenuto in conto e di ogni possibilità bisogna saper saggiamente avvalersi. 2. Un piano di azione aderente alla realtà, avveduto nei propositi, razionale nella scelta dei mezzi da impiegare. Acta Ioannis Pp. XXIII 1001 È noto che la Chiesa — edotta dall'esperienza di secoli — preferisce lasciare ai snoi figli ed alle organizzazioni che in essa fioriscono, salve sempre le ragioni dell'Autorità gerarchica da D i o stesso stabilita e il principio della disciplina ecclesiastica, quella ragionevole libertà di movimento che, anche nella società umana, è fonte di ricchezza d'energie e d'iniziative. Ma è altresì vero che quanto più i pericoli urgono, quanto più alta ed ardua è la meta alla quale occorre tendere, tanto più necessario è stringere saldamente le fila per raggiungere il comune difììcile s c o p o . Spetta allora a chi ha la responsabilità dell'esito dell'impresa — questa Sede Apostolica e, in unione con Essa, i Pastori delle diocesi — procurare la coesione e il coordinamento delle forze, perchè ogni spreco venga evitato e sia possibile ottenere, viribus unitis, quei risultati che la volenterosa ma disgregata generosità dei singoli giammai riuscirebbe a conseguire. 3. La coraggiosa esecuzione del piano tracciato d o p o lungo studio : senza lasciarsi disarmare dalle difiicoltà; senza perdersi d'animo per la lentezza della riuscita o per le parziali disillusioni; pronti a riesaminare i programmi per adattarli a mutate situazioni o correggere eventuali difetti; forti nel comando, paterni nel sostenere il coraggio delle proprie schiere ; fidenti in D i o il Quale saprà, dando ai Suoi servi le forze e la sapienza necessarie, vincere le proprie battaglie. 4. Una larga e cordiale collaborazione : non solo fra c o l o r o c h e , comuni avendo preoccupazioni e problemi, possono approfondirne meg l i o , insieme, gli aspetti e rafforzare, almeno in parte, le vicendevoli possibilità di soluzione ; ma anche c o n quanti siano in grado e mostrino la volontà di prestare un aiuto fraterno, oggi così indispensabile per l ' A m e r i c a Latina. LA CONFERENZA GENERALE DI R I O DE JANEIRO Mosso appunto da simili considerazioni l'indimenticabile Nostro Predecessore P i o X I I di v. m . , del Quale riecheggiano per tanta parte, in queste Nostre parole, le ansie e le speranze, volle or sono pochi anni che l'intero Episcopato latino-americano radunasse le proprie esperienze ed energie per esaminare a fondo, nella Conferenza Generale di R i o de Janeiro, la situazione religiosa delle rispettive Nazioni, ed in m o d o specialissimo la questione del Clero e di c o l o r o che al sacerdote prestano collaborazione ed aiuto nell'apostolato, studiando quindi accuratamente quali mezzi fossero da adottare per porre rimedio alla loro presente insufficienza. 1002 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale IL O.E.L.AM. Per continuare poi l'opera della Conferenza di R i o de Janeiro — c h e offrì magnifico esempio di cordiale collaborazione fra i V e s c o v i dell'intero continente, ed alla quale non mancò la partecipazione di rappresentanti d e l l ' E p i s c o p a t o di altri Paesi ad esso fraternamente legati, in particolare delle due Nazioni iberiche — e per tradurre in atto le conclusioni in essa approvate, sorse il « Consiglio E p i s c o p a l e latino-americano », c o n lo scopo di esser « organo di contatto e di collaborazione fra le Conferenze Episcopali d e l l ' A m e r i c a Latina » ; proseguendo cioè lo studio di problemi che a tutte interessano ed agevolandone così l'esame più particolareggiato da parte di ciascuna di esse ; dando maggiore impulso ed efficacia alle attività cattoliche nel continente, mediante un o p p o r t u n o loro c o o r d i n a m e n t o ; promovendo e sostenendo iniziative ed opere che, almeno in maniera indiretta, tornino di c o m u n e interesse per i p o p o l i dell'America Latina. Sarebbe superfluo rilevare che il Consiglio — c o m e del resto neppure le Conferenze Episcopali — nulla toglie alla autorità ed alle responsabilità che, per la divina costituzione della Chiesa, spettano, in ciascuna diocesi, al legittimo Pastore. Esso rappresenta tuttavia, senza alcun dubbio, un mezzo di intesa e di scambievole aiuto che le speciali circostanze n e l l ' A m e r i c a Latina rendono oggi particolarmente utile. La filiale devozione, p o i , d e l l ' E p i s c o p a t o latino-americano verso la Cattedra di Pietro, c a p o e centro dell'orbe cattolico, Ci rende sicuri che ogni Nostro desiderio, ogni Nostra indicazione troveranno sempre in esso un'eco amorevole e fedele. PATERNI SUGGERIMENTI Al vostro Consiglio, alle Conferenze Episcopali in esso rappresentate, agli Eccellentissimi Ordinari tutti d e l l ' A m e r i c a Latina, N o i vorremmo ora dare alcuni suggerimenti che possano servire di guida e di indirizzo, per la parte che ciascuno riguarda : 1. E, in p r i m o l u o g o , nell'affrontare i vostri problemi, sappiate sempre distinguere c i ò che più è essenziale da c i ò che lo è m e n o ; sul p r i m o concentrate in m o d o particolarissimo la vostra attenzione ed i vostri sforzi, di maniera che veramente solido ed efficiente riesca il lav o r o d a voi c o m p i u t o . Acta Ioannis Pp. XXIII 1003 2. Siate lungimiranti i In un momento che è ancora di costruzione e di conquista, sappiate porre salde le basi per un più splendido avvenire religioso dei vostri p o p o l i ; ricordando che, se pur dovrà verificarsi anche per voi che « alius x est qui seminat, et alius est qui metit ) ) , non sarà negata al seminatore la sua parte di letizia e di ricompensa ; che anzi, egli potrà già pregustarla sin d'ora contemplando, c o l pensiero, biondeggianti di messi i campi c h e irriga del suo sudore e delle sue lacrime. 3. Abbiate quell'ampiezza di visione che nella ricerca del bene comune vi faccia scorgere, non solo un dovere da compiere, ma un mezzo, fra i più efficaci, per assicurare gli interessi spirituali delle singole vostre diocesi. Passando p o i al concreto, sembra a N o i che i V e s c o v i d e l l ' A m e r i c a Latina debbano c o n chiarezza e decisione proporsi un duplice programma : uno che potremmo chiamare a lungo termine, l'altro di più immediata realizzazione. PROGRAMMA A LUNGO TERMINE N o n è, a dir vero, che quello che abbiamo detto <( programma a lungo termine » non esiga realizzazioni anch'esse immediate. Ma queste sono dirette e viste, come in funzione d'un futuro che non può esser così prossimo ; della meta grandiosa la quale, anche da lontano, dà senso e valore unitario alle differenti azioni che ad essa debbono condurre. Quale sia questa meta, è appena il caso di dirlo : un tale o r g a n i c o rafforzamento — cioè — delle strutture basilari della vita ecclesiastica nelle vostre Nazioni, che permetta ad essa di espandersi in tutta la sua benefica ricchezza a vantaggio dei vostri popoli, in tutti i campi ai quali la Chiesa ha il diritto e il dovere di estendere la propria opera : da quello più strettamente spirituale al settore della carità, dell'insegnamento, al retto ordinamento della vita sociale in conformità della Legge divina e dei veri interessi della collettività umana. Ciò significa — innanzitutto e fondamentalmente — raggiungere la sufficienza, anche numerica, delle forze apostoliche, in particolare dei Sacerdoti. Si ripresenta così alla vostra considerazione, in tutta la sua preminente importanza, la questione che costituì già il centro delle preoccupazioni e dello studio della Conferenza di R i o de Janeiro e che continua- 1 Io. 4, 37. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 004 mente ricorre quando si tratta del problema religioso dell'America Latina. M o l t i sforzi generosi — Ci è caro riconoscerlo ad elogio vostro e dei vostri Predecessori nell'episcopato — sono stati compiuti per affrettarne la soluzione. Ma molto, molto più resta ancora da fare e, con l'aiuto di D i o , può esser fatto. Occorre però procedere animosamente, sapientemente, pazientemente : vedendo, per rimediarvi, quali siano le cause profonde della scarsità di vocazioni fra le vostre genti o della l o r o perdita; curando con le più amorevoli premure i vostri S e m i n a r i ; tutelando contro ogni pericolo i vostri Sacerdoti, specialmente i più giovani, e ispirando in l o r o l'amore alla santità sacerdotale, vero segreto di fecondità nell'azione apostolica, il c u i frutto più prezioso sarà appunto lo sbocciare di nuove vocazioni e la formazione di solide coscienze cristiane, pronte a collaborare volonterosamente all'avvento del R e g n o di Dio. Consentite al V i c a r i o di Cristo di valersi d'una circostanza così cara al suo cuore per impegnare solennemente ciascuno di v o i , tutti coloro che qui rapprentate, quanti si p r o p o n g o n o di esservi di fraterno aiuto nel vostro impegno pastorale, a questa nobilissima, fondamentale impresa. PROGRAMMI IMMEDIATI Mentre, tuttavia, starete in tal m o d o provvedendo ad un miglior futuro, sarà naturalmente indispensabile che vi preoccupiate anche di attendere, nella maniera più completa possibile, alle presenti necessità spirituali delle vostre diocesi e delle vostre Nazioni. Occorrerà pertanto stabilire altresì programmi di interesse più immediato e che potranno talvolta presentare quasi carattere di emergenza. Preparate anche questi c o n ogni cura, dando la preferenza alle iniziative più urgenti, alle opere di più vitale importanza. Studiate c o m e si possano utilizzare nella maniera maggiormente efficace l'azione dei vostri Sacerdoti, quella così preziosa dei Religiosi e delle Religiose, l'apporto apostolico di ausiliari laici ben preparati, senza trascurare il prezioso sussidio offerto dalla stampa e dalle altre moderne forme di diffusione del p e n s i e r o : pensiamo, ad esempio, a quanto potrebbe servire anche per la diffusione dell'insegnamento catechistico e della predicazione evangelica tra i fedeli sparsi lontani dai centri parrocchiali, per la stessa, pur ridotta, l o r o partecipazione a funzioni e ce- Acta Joannis Pp. XXIII 1005 rimonie religiose, l'impiego appropriato di servizi radiofonici, già in talune parti soddisfacentemente sperimentati. D o v e p o i l'organizzazione parrocchiale rimane ancora inadeguata, particolarmente desiderabile è il ricorso ad iniziative straordinarie atte a risvegliare le coscienze ed a ristabilire periodicamente i contatti c o n le fonti sacramentali della Grazia, c o m e le grandi Missioni che già in alcuni dei vostri Paesi hanno p r o v o c a t o magnifiche rifioriture di fede e di vita cristiana. P e r l'attuazione di tutti questi vostri programmi siamo sicuri che voi potrete trovare largo e generoso aiuto da parte degli Ordini e delle Congregazioni religiose, come pure di Nazioni più favorite di Clero o che in qualsiasi m o d o possano prestarvi un'utile collaborazione. Ad essi v o gliamo ripetere, con tutto il calore del Nostro cuore paterno, il pressante appello già rivolto dall'immediato Nostro Predecessore di s. m . , in favore della Chiesa nell'America Latina. Sappiano che quanto essi faranno in tal senso tornerà di particolare gradimento per N o i e che sin d'ora il V i c a r i o di Cristo benedice i l o r o sforzi e chiede a D i o di largamente ricompensarli. L u n g o , e non sempre facile, è il cammino che dovrete percorrere, V e nerabili Fratelli. Affrontatelo « corde magno et animo volenti » ! La vostra unione fraterna, nelle sollecitudini pastorali, nello studio e nell'azione, vi sarà d'incoraggiamento e di sostegno. A c c a n t o a v o i , oltre all'aiuto di D i o Che nei Suoi provvidenziali disegni sembra aver riservato alle vostre regioni così alti destini e tanto nobili responsabilità, sentirete — costante e materna — la presenza di questa Sede A p o s t o l i c a , la quale conta in m o d o particolare sull'apporto prezioso che alla causa benefica della Chiesa è in grado di dare l ' A m e rica Latina. Aflinchè le speranze che in essa Noi riponiamo abbiano al più presto a realizzarsi, impartiamo di cuore a voi tutti, ai degnissimi V e s c o v i da v o i rappresentati, ai vostri Sacerdoti, ai Religiosi e alle Religiose che prestano la l o r o opera nel continente latino-americano, ai vostri fedeli, specialmente a quelli che militano nelle schiere dell'apostolato dei laici, la Nostra particolare A p o s t o l i c a Benedizione. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1008 II Habita die XXVII Novembris mensis a. 1958, adstantibus Emis PP. Cardinalibus, Excmis Praesulibus, Docentibus et alumnis, in Athenaeo Lateranensi, quo se contulerat Summus Pontifex, ut Anni Academici initium faceret. Venerabili Fratelli e figli Nostri, Il proposito di un primo contatto con l'antico focolare dei Nostri studi ecclesiastici in R o m a all'inizio del nuovo ed inatteso servizio che la Provvidenza volle affidare alle Nostre povere forze, oggi si adempie. E ne siamo felici. Ci sta ancora negli occhi, e Ci fa trasalire ancora il cuore, lo spettac o l o incomparabile della folla dei Nostri figli di R o m a accorsi, la scorsa Domenica, lungo le vie dell'Urbe nel Nostro ritorno dal Laterano al V a t i c a n o , disposti in proporzioni così imponenti e toccanti di rispetto e di giubilo da d o v e r c e n e per sempre ricordare nella Nostra vita. Ci eravamo incontrati fra gli splendori dell'Arcibasilica Nostra intorno all'altare, in venerazione del Libro, in adorazione del Calice, e sotto la ineffabile carezza della grande benedizione impartita dal balcone immenso della facciata monumentale sopra le innumerevoli fronti chinate e sopra i cuori esultanti. A così breve distanza e c o m e a continuazione prolungata di uno «tesso rito, eccoCi qui ancora raccolti sótto le ombre sacre del Laterano, -ancora riverenti innanzi al Libro Divino, in attesa del gorgoglìo misterioso dello stesso Calice di salute e di benedizione. Che è mai questa ripresa degli studi del Pontificio Ateneo Lateranense per il nuovo A n n o A c c a d e m i c o , se non un più alto richiamo al Libro, al gran Libro Divino, scompartito nei due Testamenti, esaltato dalle v o c i della preghiera dei secoli cristiani, ed offerto alla attenzione, aUo studio profondo delle nuove generazioni germoglianti sotto l'impeto della vocazione santa, e della grazia divina che prepara i sacerdoti e gli apostoli futuri del regno di Gesù sulla terra e della sua Chiesa Santa? In grande umiltà, amiamo dirvelo, ma con viva soddisfazione : l'ess e r c i subito presentati ai Nostri figli di R o m a sotto le sembianze del B u o n Pastore, così semplicemente, al primo i n t r o d u r c i nel solco del Nostro veneratissimo Antecessore P i o X I I , di santa memoria, Ci infonde n e l cuore un grande sentimento di sicurezza e di c o r a g g i o , come di chi si Acta Joannis Pp. XXIII 1007 senta già inoltrato oltre la porta luminosa che dischiude il cammino verso la vetta più alta, su cui splendono le responsabilità supreme del R o m a n o Pontificato nel titolo riservato al Principe degli A p o s t o l i : Pastor pastorum. D a l vicino altare della Nostra Arcibasilica a queste aule sacre del Nostro Pontificio Ateneo passa una stessa corrente di luce e di grazia celeste. Infatti l'occupazione prevalente dello studio universitario delle Scuole Ecclesiastiche consiste nella ricerca e nella illustrazione della scienza divina, che quel Libro contiene e riassume, non a semplice contemplazione della verità religiosa, o attinente alla dottrina teologica o filosofica, ma anche a deduzione di indirizzi pratici per l'apostolato delle anime che resta sempre il supremo ideale della vita di ogni ecclesiastico che si rispetta, e intende riuscire nella santa Chiesa del Signore pietra solida di costruzione, e non ciottolo informe ed inutile di infausta dispersione. L ' a c c o r d o , presto trovato e conservato con fedeltà fra l'esercizio delle fervorose energie pastorali e il culto perenne dei buoni studi, fu e resta una delle consolazioni più pure della vita sacerdotale. Il grande dottore della Chiesa S. Gerolamo, giunto ad una età veneranda, si compiaceva di confidare al suo caro Nepoziano i conforti della sua senescenza con parole che fanno sempre piacere a sentirle, in ogni età : « Quanti hanno saputo arricchire ed ornare la loro adolescenza honestis artibus (cioè di buone discipline) e si abituarono per tempo a trascorrere i giorni e le notti nella meditazione della legge del Signore, coli'invecchiare si fanno più dotti : nell'analisi del pensiero e della espressione verbale, più tersi e chiari ; in progresso di tempo più saggi, 1 e gustano con dolcezze i frutti degli antichi e diletti studi w. Perdonateci l'accenno alla esperienza altrui. Non amiamo trattenerci a lungo v c o l vegliardo di Betlemme, quasi a titolo di consolazione, per chi si avvicina a lui nel computo degli anni vissuti. È a voi, giovani alunni della sapienza celeste, che l'anima Nostra si volge di preferenza. Il fiero Dalmata passò attraverso i bagliori di un mondo senescente e corrotto per nascondersi e cercare le vere dolcezze della solitudine Palestinese. A p o c o più di un secolo di distanza, un figlio autentico di R o m a c o n dotto sulle rive del Bosforo a servizio della Santa Sede seppe approfittare di una solitudine che egli si creò con alcuni pochi amici destinati 1 Epist. 52, ad Nepotianum PL v. 22 col. 528-529. 1008 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale poi tutti — lui da R o m a e dal Laterano, gli altri sugli avamposti della cattolicità di allora — ad accendere le fiaccole preservatrici della verità e del V a n g e l o per i tempi più oscuri. P a r l o di S. Gregorio Magno, il Pontefice più illustre dell'antichità, il cittadino più insigne del Laterano, una delle glorie più pure della Chiesa Cattolica in ogni tempo. Diletti figli : se volete educarvi alla saggezza, se volete gustare qualcosa di esaltante in perennità il vostro spirito, rendetevi familiari alla lettura dei XXXV libri dei Morali di S. Gregorio Magno. Lo abbiamo citato innanzi a voi in questa circostanza solenne, perchè ve ne resti più vivo il ricordo, l'ammonimento e l'incoraggiamento agli studi. Ed amiamo, dirvi gli studi ecclesiatici, posti in funzione di preparazione alla vita pastorale che vuol essere l'onore precipuo del vostro sacerdozio. Richiamandovi a questo nome glorioso, sappiamo di godere del compiacimento celeste dei Nostri due immediati Predecessori nel Pontificato R o m a n o , P i o XI e Pio X I I . Il primo lasciava come eredità sacra a chi sarebbe venuto d o p o di lui, tutta la immensa collezione Latina e Greca del Migne, con un « ex-libris » stampato su ciascun volume semplice ed eloquente : (( ad suum successorumque usum comparatis » ; l'altro, P i o X I I , ancora più bibliofilo del grande Bibliotecario Milanese e V a t i c a n o , un deposito benissimo condizionato di amplissimi volumi di varia letteratura, tutto posto a servizio del grande impegno pontificale : più ancora che ad ornamento di un dotto in varie scienze e discipline, a nutrimento spirituale di un grande Pastore. A voi giovani avviati verso le attrattive dell'aureola dottorale a corona dei vostri studi basti il richiamo di S. G r e g o r i o ; contiene insieme l'elogio e l'incoraggiamento : (( Il cielo è trapuntato di stelle, alcune nefaste, altre benefiche : Orioni o Hyadi. Così sono indicati i dottori della S. Chiesa. Passata l'epoca delle persecuzioni e dei martiri, essi, i dottori, fecero la l o r o apparizione, aftinché la fede tornasse a splendere più nitida, e passato il verno della infedeltà e della violenza, il sole della verità rifulgesse più caldo e più vivido sul cuore dei fedeli. E bene i dottori sono comparati alle stelle H y a d i perchè — sentite che felici espressioni — ad statum universalis Ecclesiae quasi in coeli faciem deducti — sempre i dottori — super arentern terram humani pectoris, sanctae praedicationis imbres fuderunt... All'apparire della scienza dei dottori, la nostra mente imbre praedicationis infunditur, il calore della fede si accresce. La terra bagnata dalla pioggia della celeste dottrina fruttifica di più, mentre in alto il sole fiammeggia. Più copiosi sono i frutti delle opere buone a Acta Ioannis Pp. XXIII 1009 misura che la fiamma della sacra erudizione arde più vivida nel cuore. Dunque per opera dei dottori ogni giorno la scienza, celeste si appalesa, per il lume interiore dello spirito si rinnova la primavera ; nuovo sole splende ai nostri occhi, e rivelandosi per la illustrazione che i dottori ne fanno quotidianamente, sempre più la sua bellezza ci rapisce e c i esalta » . 2 Diletti figli : davanti a questa citazione di S. Gregorio Ci arrestiamo, pur avvertendo in cuor Nostro un desiderio di continuare questa conversazione con la vostra giovinezza, come nel buon tempo antico. Come in quel 1925, c i o è , che fu l'anno della completezza del Nostro sacerdozio, quando fummo inviati, in esercizio di obbedienza, quale rappresentante Pontifìcio nel vicino Oriente, e poi in Occidente, posti in condizione di esperienze preziose per il contatto con molta gente di vario carattere e di varia storia. Spesso Ci tornarono alla mente, r i f e r e n d o c i ai Padri della Chiesa, familiari già al Nostro spirito ed al Nostro insegnamento, le altre parole di S. Gregorio nella sua Omelia X X V di commento al Vangelo : « V a g a n d o qua e là mi incontrai nelle guardie notturne che custodiscono la città, perchè i Santi Padri che curano lo stato della Chiesa — Sancti Patres qui Ecclesiae statum custodiunt — vengono incontro ai nostri buoni studi, e con la loro parola e con i loro scritti ci forniscono informazioni e insegnamenti p r e z i o s i » . L ' a m o r e di questi buoni studi, le informazioni e gli insegnamenti preziosi che i Padri e i Dottori diedero e continuano a darci, restino l'incoraggiamento più vivo e si trasformino in nobile affermazione di buoni propositi, perchè questo A n n o A c c a d e m i c o , che oggi ufficialmente si inizia, riesca per ciascuno, e per tutti insieme, motivo di vera consolazione. L a s c i a t e c i ora concludere c o n un ricordo personale. Ciò che nella vita fu particolarmente piacevole, si confida talora a pagine discrete, che, rilette poi a distanza di anni e di avvenimenti, riempiono il cuore di tenerezza e di letizia. Chi ora vi parla, fu un giorno invitato d a l l ' E m o Cardinale V i c a r i o di Sua Santità, Basilio P o m p i l i — chi non lo ricorda con rispettosa e sorridente simpatia? — a tenere, qui al Laterano, il posto del professore di patrologia, in quei giorni defunto. Quelle Nostre lezioni furono quindici di numero, poiché sopravvenne quasi subito l'obbedienza di lasciare il Movimento di cooperazione missionaria e di partire da R o m a per il Prossimo Oriente. - Morali Ai 8. Gregorio, libro IX. cap. VI. 1010 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Quelle quindici lezioni, dai Padri Apostolici a San Cipriano, Ci interessarono così vivamente, da rappresentare, a distanza di trentatre anni, motivo di umile ma sincera esaltazione. N o n sappiamo a che cosa il Nostro successo fosse dovuto : ma rammentiamo bene la festa e gli applausi con cui i Nostri cari alunni di quel tempo accompagnarono e sottolinearono ogni lezione, e la sorpresa al chiudersi inatteso di quell'insegnamento per N o i allora così spontaneo, ordinato e facile. Lasciate che in tutta familiarità esprimiamo l'augurio che durante il corso d e l l ' A n n o A c c a d e m i c o tutte le lezioni, humiliter dicimus, riescano con eguale pienezza di soddisfazione e di letizia : nel senso dell'insegnamento dei Professori e dell'applicazione degli alunni. Leviamo infine il Nostro pensiero affettuoso, formulando i voti più sereni, ai copiosi Istituti Ecclesiastici dell'Urbe, in uno stesso saluto beneaugurante e benedicente. Essi trapuntano della l o r o luce questo bel cielo di R o m a , a cominciare dalla Pontificia Università Gregoriana, con la iscrizione (( religioni et bonis artibus » dell'antico frontone, a tutta la costellazione che la segue, egualmente dedicata alla illustrazione del L i b r o Sacro, alla formazione dei futuri apostoli della buona dottrina, alla gloria perenne della Chiesa santa e benedetta. III Christifidelibus Poloniae, Romae degentibus. * 1. È con profonda, intima commozione che vi accogliamo nella Nostra casa : figli e rappresentanti di una porzione della Chiesa sofferente intorno al l o r o amantissimo Padre, al V i c a r i o di C r i s t o ! E c c o tra di voi il Nostro diletto figlio e vostro amato Cardinale Arcivescovo di Gniezno e Varsavia. P e r oltre tre anni, strappato dal suo gregge, ha patito carcere e relegazione. Le sofferenze sostenute con generosa fortezza son per lui titolo di onore e di gloria davanti al suo pop o l o ed all'intera Chiesa di D i o . Con la guida di lui e degli E c c m i Pastori, saldamente avvinti alla roccia dell'infallibile Cattedra di Verità che è la Sede di Pietro, i cattolici di Polonia non vacilleranno. Ed insieme con il Cardinale Arcivescovo di Gniezno e Varsavia Ci incontriamo in spirito e porgiamo il Nostro saluto agli altri venerandi * Die 29 Novembris mensis a. 1958. Acta Ioannis Pp. XXIII 1012 Presuli, agli zelanti sacerdoti secolari e regolari, alle solerti e pie religiose, ai fedeli tutti che hanno tanto sofferto per il nome di Cristo. ' R i v o l g i a m o altresì il Nostro caldo saluto a tutti voi, qui presenti, ed in primo l u o g o al Nostro Venerabile Fratello lo zelante A r c i v e s c o v o M o n s . Gawlina, al Prelato Uditore della S. R o m a n a R o t a ed agli altri Prelati, a tutti voi che, in diversi gradi e ciascuno al proprio posto, prestate la vostra assidua collaborazione alla diffusione del regno di Cristo. Il Signore benedica la vostra attività e la renda feconda di copiosi frutti di bene. Davanti a v o i desideriamo pure fare memoria di un caro sacerdote che, con generosità ed intelligenza, Ci assistè durante alcuni anni della missione che svolgemmo in Francia. Ora non è più tra i vivi, tragicamente scomparso mentre si recava a compiere opere di carità. Invochiamo per lui dalla misericordia di D i o il premio dei giusti. 2. Quando, qualche settimana fa, ancora trepidanti e confusi per Ponere che D i o aveva posto sulle Nostre spalle, chiedemmo l'ausilio della preghiera che incessante si eleva dal vostro Santuario mariano nazionale, il N o s t r o diletto F i g l i o il Cardinale A r c i v e s c o v o di Gniezno e Varsavia, c o n gesto spontaneo e munifico, Ci assicurò che ogni giorno, per tutta la durata del Nostro Pontificato, all'altare della Vergine del Chiaro Monte sarebbe stato celebrato il D i v i n Sacrificio secondo le N o stre intenzioni, le quali sono di salvezza, di pace e di prosperità per tutti i p o p o l i . P e r tale atto di devozione gli rinnoviamo davanti a voi il Nostro vivo ringraziamento. A v e m m o la ventura di recarCi pellegrini al gran Santuario di Czestoc h o w a . Quell'incontro c o n la Madre celeste ha lasciato indelebile traccia nel Nostro spirito. R i c o r d i a m o volentieri di aver avuto fin d'allora gradita testimonianza del vostro immenso amore per la Vergine Maria, vostra precipua Patrona. Continuate ; anzi intensificate ed approfondite il vostro affetto verso Maria Santissima; il suo potente patrocinio non verrà mai meno. A n c h e N o i intendiamo rinnovare alla Madonna di Jasna Gora il Nostro omaggio ; voglia Ella gradirlo come attestato della Nostra profonda venerazione. L'ostensorio, che filialmente doniamo a Lei, sarà c o m e simbolo della contìnua presenza spirituale del P a p a tra di v o i . Siatene tutti ben certi ; N o i siamo accanto a v o i tutti nelle ore tristi e nelle ore liete della vostra vita e non cesseremo dall'implorare per v o i dalla Divina Clemenza, per l'intercessione della vostra Regina e dei vostri Santi, copiosissima abbondanza di grazie. 1012 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 3. Nel 966, quando il vostro Re ed i vostri avi entrarono a far parte della Chiesa cattolica, allietandola ed illustrandola di fulgide virtù, era Supremo Pastore Papa Giovanni X I I I . Avete ora già iniziata una novena di anni per predisporvi alla fruttuosa e santa celebrazione del millennio del Battesimo della vostra Nazione. Preparatevi con ardore ad una data così importante. Siate fedeli alle promesse che, in un oscuro momento della vostra recente storia, avete rinnovato ; la balda gioventù sia adorna del profumo della virtù, rifulgano nei padri e nelle madri le nobili azioni che resero grande nei secoli il nome di P o l o n i a . Nessuno si lasci traviare dalle fallaci teorie materialistiche; nessuno si lasci sedurre da quei movimenti che fanno, sì, appello al nome cattolico, ma non ne sono la genuina espressione. Il vostro apostolato di bene si irradi sempre più largamente, ed ottenga il ritorno a D i o di quei vostri connazionali che miserevolmente Lo hanno abbandonato. Invochiamo di gran cuore su tutti — anche su c o l o r o che sono lontani da D i o e particolarmente sui giovani, sugli ammalati e sugli indigenti — l'effusa Benedizione di D i o . IV Quam habuit Beatissimus Pater die XXX Novembris mensis a. 1938 in Pontificio Collegio Urbaniano de Propaganda Fide, in monte Urbis Janiculo, ubi Divinum Sacrificium, adstantibus Moderatoribus alumnisque, litavit. Venerabili Fratelli : diletti figli Nostri, Le espressioni così amabili del diletto F i g l i o Nostro, il Signor Cardinale Agagianian, Pro-Prefetto della Sacra Congregazione de Propaganda Fide, Ci toccano profondamente : Ci c o m m u o v o n o , e Ci sono motivo di gratitudine verso la sua persona, e verso la persona veneratissima del Signor Cardinale Prefetto, che egli rappresenta con tanta finezza e nobiltà. In questo bel mattino tre parole qui sul Gianicolo : tre pensieri : tre canti. Le parole dicono : vivo compiacimento ; paterno ammonimento ; lieto incoraggiamento. Acta Ioannis Pp. XXIII 1013 I IL COMPIACIMENTO INNANZITUTTO È trascorso un mese dall'inizio del Pontificato, che, nella successione Pastorale da San Pietro, d o p o di aver toccato appena la Nostra persona, prolungherà il suo corso sino alla fine dei secoli. Esso aveva preso avviamento il 28 ottobre, nel véspero della festa dei santi A p o s t o l i Simone e Giuda. I voti dei Signori Cardinali si erano raccolti sul Nostro umile nome, e N o i non ebbimo che a chinare la testa al formidabile peso. Nel giorno della incoronazione solenne, nel tempio di San Pietro, presso le antiche memorie dei due Principi degli Apostoli, Ci fu imposta la tiara sacra, simbolo della triplice autorità,' che fa del Papa il P a d r e dei principi, il rettore del m o n d o , il V i c a r i o di Cristo. Di là a pochi giorni seguì il possesso della Nostra Cattedrale, la Sacrosanta Arcibasilica dedicata ai due Giovanni, il Battista e l'Evangelista, che ebbe, a breve distanza, la inaugurazione d e l l ' A n n o A c c a d e m i c o dell'Ateneo Lateranense, tutta esultante di giovinezza generosa e serena. Stamane, nel dies natalis di Sant'Andrea, il fratello di Pietro, eccoCi qui sul Gianicolo con voi, in casa vostra e Nostra, cari alunni di P r o paganda, che offrite un alto spettacolo di rappresentanza felice di tutti i figli del Signore e della Santa Chiesa, sparsi nell'orbe universo. Per dare infatti il t o c c o definitivo al programma della Nostra nuova vita, nulla poteva esserCi più gradevole e significativo, a titolo di c o m pleto disegno e programma di azione pastorale, che questa Nostra apparizione mattutina quassù nel giorno festivo di S. Andrea, il caro fratello dell'apostolico Pescatore. D a l centro romano ai paesi più lontani, ecco che l'orizzonte si allarga, si adegua ai confini del m o n d o intero. Su questo punto del restare in patria, o del partire per lontane nazioni, il V a n g e l o di San Marco — quell'Evangelista che fino a ieri, da Venezia, chiamavamo in m o d o particolare Nostro, — è specialmente preciso e c o l o r i t o . « Euntes in mundum universum : praedicate Evangelium omni creaturae » - 1 Un illustratore di quei brevi ma espliciti tratti della storia di Cristo, 1 Marc. 1 6 , 1 5 . 66 - ACTA, vol. X X V , n. 2 0 . — 29-12-1958. 1014 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale protesa dal suo punto centrale fino alle estremità della terra, si c o m piace di disporre l'evangelizzazione su due quadri, che fìssa così : « Sacerdotium Salvatoris m u n d i : Imperium Salvatoris m u n d i » . 2 Queste parole contengono in verità e abbelliscono le finalità della vostra presenza qui a R o m a , o figlioli di varie terre, provenienti da tutti i mari, tutti convocati dallo stesso segno della vocazione divina, che vi porterà alla educazione delle anime, e a stabilire il dominio misterioso della grazia divina in tutto il m o n d o e in ogni tempo. II PATERNO AMMONIMENTO Al compiacimento segue l'ammonimento, in rapporto a c i ò che I d d i o attende da ciascuno di v o i , per il Paese da cui provenite, o per quello a cui E g l i stesso disporrà che diate la vostra vita. Una azione sacerdotale non potrà mai servire a dominare spiritualmente il m o n d o , se non ad una triplice condizione di elevazione morale, su cui si intreccia la gloria di ogni missionario, e il trionfo, rinnovantesi nei secoli, della verità e della grazia nella Chiesa Cattolica. Cari giovani ! V o i leggete nel Nostro cuore, più di quanto le Nostre labbra vi possano dire. Ciò che costituisce la gloria incontaminata del sacerdozio cattolico, in qualunque punto della terra, e in tutti i servigi di buon apostolato, specialmente ora, e senza dubbio nell'avvenire, è questo : la vita immacolata, è cioè : la purezza della mente e del cuore ; lo spirito di mitezza e di umiltà ; la fiamma perenne e pura della azione e del sacrificio. a) N o n lasciatevi informare, nè sedurre, da ogni vento di dottrina, nè da ogni aura che tolga alcunché alla integrità di questo insegnamento, che sta all'inizio di ogni altro. Ogni cedevolezza su questo punto, o c o m promesso anche in lieve misura, è sempre inganno e delusione. Ah ! cari figli : c o m e è triste la sorte dei fiori avvizziti ! Si attendeva da l o r o il profumo, la edificazione generale, e quasi la venerazione del p o p o l o . Ed invece un c o l p o di vento e di tempesta tutto ha divelto. Infelice è la giovinezza quando questo fiore è sciupato : e c o m e si trascina a stento e con pena, anche per lunghi anni, il passo di chi non fece onore alla grande promessa della sua totale consacrazione a D i o ! 3 Biblia Sacra secundum Vulgatam Clementinam, edita a P. Michaele Hetzenauer, O. M. Cap. Acta Ioannis Pp. XXIII 1015 V i t a immacolata è sempre poesia e freschezza ; sempre letizia ed entusiasmo; sempre fascino conquistatore delle anime. 6) A l t r o ornamento prezioso di vita sacerdotale sta nella mitezza e nella umiltà. Il Figlio di D i o , venuto sulla terra per ammaestrare gli uomini, di fatto non presentò altro insegnamento immediato più netto e preciso di questo : la umiltà dello spirito, della mente, della parola, del tratto. Sovente questa umiltà, è silenzio ; questa mitezza può parere debolezza. Invero è robustezza di carattere e grande dignità di vita ; è indicazione di sicuro valore, anche liei senso dell'avviamento pacifico di facili rapporti tra u o m o e u o m o . Il successo è sempre assicurato e dato agli umili di cuore. Chi non lo è : chi cede alla tentazione della fierezza presuntuosa, è destinato a vivere giorni amari, a trovarsi presto a mani vuote, a passare anni di grande sconforto. c) A n c h e lo studio, che traendo ispirazione dalla celeste sapienza, prepara le consolazioni della scienza vera e profonda, vuole essere tenuto in altissima considerazione, quando si innesta sopra propositi decisi di contributo serio all'apprendimento, alla diffusione ed alla difesa della verità. Esso merita bene la attenzione del giovane chiamato all'apostolato universale : alla trasmissione della grazia, passata dal cuore suo a quello dei fratelli suoi, e fatta servire alla conoscenza della dottrina rivelata ed alla gloria del Cristo. È il caso di applicare l'ammonimento d e l l ' A p o s t o l o : « Beati voi, g i o vani, perchè siete forti ». Tale fortezza trova le sue manifestazioni più gloriose nello spirito di sacrifìcio, che è mortificazione ed annientamento del proprio io, offerto come in olocausto alla volontà del Signore ed alla vera edificazione delle anime. Arrivati a questo punto, la Nostra parola riceve una ispirazione sacra, che torna viva e parlante in questo 30 Novembre. Ogni fedele sa, ogni sacerdote particolarmente conosce, che Sant'Andrea è l ' A p o s t o l o della Croce. A questo discepolo prediletto, da Lui tanto amato, — dilexit Dominus Andream in odorem suavitatis — Gesù diede questa esaltazione dell'amore della croce, mentre di preferenza sembrò dare a Pietro la solidità della fede, e a Giovanni la tenerezza dell'amore. Fede, amore e c r o c e rendono dunque il sacerdote specialmente degno. 1016 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale La Santa Chiesa Komana, Madre e Maestra di tutte le Chiese, non ha niente di più espressivo per la lode d e l l ' A p o s t o l o della c r o c e , che di far risuonare in suo onore i brani più toccanti degli A t t i redatti dai presbiteri di Patrasso, insieme intrecciatisi alla poesia che questo alto soggetto ispira. Che parole ! Qualche volta le stesse occupazioni ordinarie ed innocenti della vita, il gusto di varie forme del pensiero, gli adattamenti stessi della carità, nelle diverse circostanze, possono distrarre dalla fedeltà ai c o m p i t i principali dell'apostolato. La voce di Gesù va al gruppo dei suoi fedelissimi e dice : — Venite dietro a me. Vi voglio fare pescatori di uomini ! — Ed arriva il momento in cui la grazia è più viva e determinante. A l l o r a il Beato Andrea lascia anche le sue reti, del cui uso e dei cui guadagni viveva, per correre dietro a Cristo che gli chiede sacrifici più alti. Oh, Sant'Andrea ! Doctor bonus et amicus Dei, che infine, come a felice e desiderato coronamento di tutta la sua vita, si lascia condurre alla croce, e guardandola venire, la saluta con grande trasporto : « Salve, crux pretiosa : suscipe discipulum Eius qui pependit in te Magister meus Christus » ! T r a i ricordi più cari della Nostra vita, e delle Nostre peregrinazioni apostoliche, contiamo due visite fatte a S a n t ' A n d r e a sul l u o g o del suo martirio, e dove il suo c o r p o fu custodito per parecchi secoli. Patrasso è quasi l'anello di congiunzione tra le rive del mondo Greco e di quello Latino. Andrea è nome di mansuetudine, di letizia e di pace. Le lezioni della sua vita rispondono alle preoccupazioni sempre più vive dei Successori di Pietro, perche lo spirito di riavvicinamento e di amabilità fraterna ritorni tra quanti — e sono, per grazia di D i o , centinaia di milioni —soprattutto si distinguono nel culto e nell'amore della Croce. III LIETO INCORAGGIAMENTO Cari figli di Propaganda ! La prima Santa Messa celebrata dal nuovo S o m m o Pontefice fuori del Vaticano — lo notava amabilmente il Sig n o r Cardinale Agagianian — sotto gli auspici di Sant'Andrea, vuole essere, per N o i che circondiamo di speciale amore questo fratello di San Pietro, e per voi che riconoscete ogni efficacia allo zelo per l'apostolato dalla misura dello spirito di dolcezza, di comprensione e di mutua edi- Acta Ioannis Pp. XXIII 1017 ficazione, un incoraggiamento quotidiano a preparare con la vita presente, nelle battaglie p e r la purezza, per lo spirito cristiano di mitezza e di umiltà, e per l'amore della c r o c e , le vittorie del riscatto e della unità dei fratelli nostri. Quanto godremmo, cari figli Nostri, di prolungare la Nostra conversazione con voi, su questo grande argomento della santificazione del giovane clero, e specialmente del clero missionario. Ma in tutte le cose di quaggiù sunt certi denique fines. Bastano i piccoli rilievi a f o r n i r c i motivo di diletto. La soddisfazione che N o i abbiamo provato stamane concedendovi il privilegio della Nostra presenza, che p o c o conta per la Nostra persona, ma che tutto conta per la divina investitura di cui Cristo Ci ha conferito la responsabilità e l'onore, si adorna di particolare soavità per una felice circostanza che Ci piace segnalare. E c c o : le due nostre dimore, del V a t i c a n o e del Gianicolo, si guardano di fronte ; l'una dal Palazzo A p o s t o l i c o e l'altra dal Collegio Urbano : diciamo si guardano, si parlano, si intendono. Una stessa ispirazione, una stessa preghiera intreccia i nostri sentimenti, come il gorgoglio delle due grandi fontane della piazza di S. Pietro, che di giorno e di notte proseguono nello stesso canto, nella medesima elevazione. Così accade di noi. Del Papa, vostro padre e padre di tutta la cristianità ; delle vostre anime giovanili che apprendono di qui a continuare nello sforzo quotidiano della loro santificazione, per la salute, per la redenzione in Cristo del mondo intero. F r a l'armonia delle due fontane, che ci richiamano alle acque perenni della grazia celeste salienti alla gloria di Cristo, sta l'obelisco recante sulla sua cuspide la reliquia più notevole della Croce di Gesù : mentre sotto prosegue l'inno dei p o p o l i e dei secoli, l'inno degli apostoli, dei martiri, dei confessori. Christus vincit; Christus régnât; Christus imperati Niente paura dei nemici di D i o : Fugite partes adversae : Vicit Leo de tribu luda. Amen. V Ad celsissimum Virum Mohamed Reza Palliavi, Iranianae gentis Jmperatorem. * La visite, empreinte de tant de courtoisie, que N o u s fait votre Majesté Impériale Nous inspire des sentiments de gratitude que Nous tenons à lui exprimer en quelques paroles. * Die 1 Decembris mensis a. 1958. 1018 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale Nous n ' i g n o r o n s d'ailleurs pas que la déférence envers le SaintSiège, dont témoigne votre présence, se trouve c o m m e rehaussée aujourd'hui par la délicatesse avec laquelle votre Majesté a bien voulu remettre de quelques semaines le voyage qu'elle se proposait de faire dans la V i l l e Eternelle. Celle-ci n'était-elle pas, en effet, spécialement affectée par le grand deuil qui vient d'émouvoir la chrétienté et a retenti douloureusement dans le monde entier? Nous sommes très sensible à cette attention de V o t r e Majesté, ainsi q u ' à l ' h o m m a g e qu'elle rendait en cette circonstance à la mémoire de l'illustre Pontife défunt. Ce fut Notre vénéré Prédécesseur qui vous accueillait il y a d i x ans lors de votre précédente visite, et N o u s savons le souvenir fidèle que V o t r e Majesté c o n serve de cette a u d i e n c e ; ce fut lui aussi qui, plus récemment, agréait rétablissement, entre le Saint-Siège et l'Iran, de relations officielles, que pour Notre part N o u s serons heureux de favoriser de tout Notre pouvoir. En la personne de Votre Majesté, N o u s aimons saluer d'un cœur paternel toute la nation iranienne, aux destinées de laquelle vous présidez avec distinction. Si Nous-même n'avons pas eu le privilège de connaître personnellement votre pays et sa capitale, dominée par l'imposant massif de l ' E l b o u r z , il N o u s fut donné cependant d'approcher autrefois de ses frontières. Contenue entre deux mers, gardée par de hautes chaînes montagneuses, cette terre fut au cours des siècles le carrefour de peuples nombreux et le creuset des plus antiques civilisations. De nos jours, elle demeure fertile en ressources, celles du sol et du sous-sol c o m m e aussi celles, plus précieuses encore, de l'esprit. C'est à ces dernières que l'Eglise, présente en ces contrées depuis ses origines, est heureuse d'apporter la contribution de sa vie spirituelle, de la culture dont elle est l'héritière et de l'idéal d'humanité qu'elle a toujours servi. A v e c dévouement loyal et généreux, dont N o u s renouvelons volontiers l'assurance à V o t r e Majesté, N o s fils catholiques en Iran ont à cœur de se dépenser au service des plus nobles causes, notamment l'instruction et l'éducation de la jeunesse, le soin des malades et différentes œuvres d'assistance. Il N o u s est agréable de savoir que V o t r e Majesté, toujours bienveillante à l'égard des institutions chrétiennes, s'est récemment intéressée à de nouvelles fondations hospitalières et scientifiques qui, Nous n'en doutons pas, se développeront pour le plus grand bien de tous. Dieu veuille q u ' u n tel esprit de collaboration pacifique, si conforme aux traditions de l'Eglise et aux qualités natives de vos populations, continue de porter les meilleurs fruits sur la terre d'Iran. Acta Ioannis Pp. XXIII 1019 C'est dans cette confiance que N o u s invoquons sur V o t r e Majesté, sur les personnalités ^i distinguées qui l'accompagnent, ainsi que sur son Empire, les plus abondantes faveurs du Dieu T o u t Puissant. NUNTIUS RADIOPHONICUS CHRISTIFIDELIBUS VENETIARUM AC VENETORUM REGIONIS FESTUM BEATAE MARIAE VIRGINIS, (( SALUS INFIRMORUM )) APPELLATAE, CELEBRANTIBUS. * Diletti figli di Venezia e del Veneto, P e r cinque anni consecutivi avemmo il singolare favore di partecipare con voi, e di presiedere, alle annuali celebrazioni della Madonna della Salute, che si ricollegano al voto formulato dai padri vostri nel 1630, nella circostanza dolorosa di un morbo nefasto, che fece innumerevoli vittime non solo nel territorio della Serenissima Repubblica, ma in tutta l'alta Italia. A quel voto voi foste fedelissimi per oltre tre secoli, fino ad oggi, senza attenuazione di fervore, destando commossa ammirazione in quanti si unirono e si uniscono in tale circostanza alle espressioni della vostra pietà religiosa. Questo memorabile giorno, del 21 Novembre, arreca sempre abbondanti frutti spirituali alle anime, ed è motivo di edificazione scambievole del Clero, delle Autorità cittadine e del p o p o l o . F i n dall'alba di stamane N o i veniamo contemplando in ispirito il vostro festoso e sollecito pellegrinare al gran tempio della Salute, qui da questo sacro Colle Vaticano, cui sul finire del mese consacrato alla devozione del Rosario Ci addusse la bontà misericordiosa del Signore. E siamo lieti di corrispondere al vostro filiale desiderio, che si incontra c o l Nostro, di rivolgervi una parola di saluto, di incitamento e di benedizione ; come pure siamo grati al diletto F i g l i o Nostro il Cardinale Giacomo Lercaro, che accolse di buon animo l'invito di rappresentarci in mezzo a voi, ed al venerato V e s c o v o di Tarbes e di Lourdes, Mons. Pietro Maria Théas, venuto a Venezia a ricambiare la visita che gli facemmo nel marzo scorso. Il 1958 fu per noi, — d i c o : per tutti noi, — particolarmente segnato da una quotidiana familiarità con la nostra Divina Madre, ricordata nel mistero delle sue Apparizioni di Lourdes. L'11 Febbraio, all'inizio delle * Die 21 Novembris mensis a. 1958. 1020 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale celebrazioni centenarie, vi raccogliemmo attorno a N o i a San M a r c o , Basilica Nostra Cattedrale, per un incontro, il cui ricordo ancora Ci c o m m u o v e ; e vi esortammo con viva sollecitudine ad inoltrarvi c o n acceso fervore sulle vie del rinnovamento spirituale, accogliendo generosamente l'invito venuto dalla Grotta di Massabielle. N o n avremmo osato sperare che la celebrazione dovesse avere da parte della Madre di D i o — e più volte — una risposta così consolante, che riempì l'animo Nostro di dolce confusione, e di confidente abbandono durante il decorso dell'anno. Nella Lettera pastorale per la Quaresima N o i vi esortammo ancora a penetrare nel senso più vero e profondo della celebrazione : (( Avere Maria c o n noi familiare alla nostra pietà — scrivemmo allora — significa praticare la devozione in funzione di personale perfezionamento della nostra vita spirituale, nella grazia e nell'imitazione della nostra Madre celeste. Tale perfezionamento, a cui tutti dobbiamo attendere, vuole essere trionfo di purezza, costanza nella ricerca del meglio e di vero progresso della nostra condotta : c a m m i n o chiaro e decisivo verso il termine luminoso delle nostre aspirazioni c o n la sicurezza della nostra finale partecipazione c o n Maria alla gioia di Cristo Gesù, fonte di eterna delizia » . Diletti figli di Venezia! A m m i r a m m o da allora il vostro fervore nel corrispondere al Nostro invito, che vi incoraggiava alle varie manifestazioni parrocchiali, foraniali e diocesane in onore dell'Immacolata. Successero nel Marzo le indimenticabili emozioni della dedicazione della nuova basilica sotterranea di Lourdes, in un rapido succedersi di riti liturgici e di incontri fraterni in terra di Francia, che giammai dimenticheremo. I ricordi di San P i o X, colà portati, vollero segnare anche sensibilmente la Nostra presenza presso la Grotta prodigiosa, quasi che o g n i pensiero, ogni passo, ogni gesto ed ogni voce del Pastore vostro intendessero esprimere in intima unione il sentimento di tutti i figlioli di Venezia. A metà settembre avemmo la consolazione di presiedere al centenario della prima Messa di San P i o X a Castelfranco V e n e t o . Che delizia, che gioia, che tenerezza, in quel giorno, r i c o r d a n d o l'avviarsi, giusto cento anni prima, del giovane figliolo di Riese a quel sacerdozio che sarebbe stato la sua glorificazione sino al fastigio della suprema attività pontificale ! Acia Ioannis Pp. XXIII 1021 Quella armonia cordiale dei V e s c o v i della regione Triveneta tra l o r o , e c o l Clero così numeroso e così buono — anziani e giovani simul p sallentes in onore di Gesù e di Maria — fu soavemente gustata da tutti. Che dire p o i delle manifestazioni di Pavia, di Tortona, di Faenza, di V e r o n a , di L o d i , di Padova, cui fummo invitati a presiedere? N o n avremmo potuto pensare che tutte queste circostanze fossero una preparazióne di quanto nei disegni della Provvidenza doveva maturarsi in quest'ultimo mese. Ed ora, il 21 Novembre Ci trova distaccati da voi, nel senso che gli occhi Nostri non si incontrano negli occhi vostri, c o m e eravamo ormai abituati : ma Ci sentiamo bene uniti in ispirito a ciò che fit la serena pace dei sei anni della Nostra vita pastorale a Venezia, e godiamo di t r o v a r c i così vicini alla Madre celeste in una funzione di universale paternità, come la sua missione fu di spirituale maternità per tutti gli uomini. F i g l i o l i miei ! Non crediate che l'abituale serenità del Nostro spirito attenui la tenerezza dei Nostri ricordi e delle Nostre emozioni di Sacerdote e di Padre . R i p i e g a n d o c i sopra di N o i , nell'atto stesso in cui veniamo chiamati Padre, rigustiamo in forme inattese la letizia del s e n t i r c i , con voi e c o m e voi, figlio della Madre di Gesù, da lui data a ciascuno di noi c o m e tenerissima Madre. Le manifestazioni di culto di questo anno nel tempio della Salute, che è, d o p o San M a r c o , la Basilica più prodigiosa e più cara alla pietà dei figli di Venezia, ricevono un incremento di gioia per la presenza definitiva del Seminario Minore, che fu grazia singolare dell'anno centenario di San Lorenzo Giustiniani e dell'anno Mariale di Lourdes. La sua provvidenziale sistemazione segna dei raggi della novella aurora le speranze della Chiesa Veneziana, ed è invito a tutti, anziani e giovanissimi, a cooperare al movimento di ascesa e di dispiegamento della Santa Chiesa Cattolica sulle vie della verità e della concordia fraterna, che assicurano la prosperità della terra e i beni celesti. Nel messaggio inviatovi il primo novembre, vi abbiamo chiesto ancora una volta di restare fedeli al buon proposito, tante volte formulato insieme ; di applicarvi alla perfetta educazione della gioventù ; di coltivare l'amore vicendevole nel senso delle provvidenze materiali e spirituali, estese a tutti senza e c c e z i o n e ; e di far onore al tempio massimo, e basilica d ' o r o , di San M a r c o , che è simbolo dell'unità della fede, della perfetta conformità di pensiero e di cuore c o n questa Apostolica Sede, Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale 1022 ed è al tempo stesso incoraggiamento per tutti al buon apostolato ed alla diffusione del Santo V a n g e l o . N o n dubitiamo pertanto che, accogliendo la Nostra v o c e , manterrete fedelmente questi propositi, c o n generosità, c o n costanza, c o n letizia. S o n o i ricordi che N o i vogliamo lasciarvi, ricordi di padre a figli carissimi : e siamo certi che, conservandoli volenterosamente nel vostro cuore, saprete così rispondere all'amore che vi portiamo, e mantenere vivi i santi legami, con cui siamo stati uniti negli anni della Nostra permanenza in mezzo a v o i . Diletti figli del Clero e del laicato, così vi salutiamo rinnovando per ciascuno i sensi della Nostra grande affezione paterna : mentre al diletto F i g l i o Nostro Cardinale G i a c o m o Lercaro, al novello Patriarca Giovanni Urbani, Nostro successore, ai degnissimi V e s c o v i presenti, alle Autorità cittadine, ai Sacerdoti, ai Seminaristi, alle Famiglie religiose, ai bambini, agli ammalati, agli indigenti e sofferenti, a tutte e singole le famiglie della città e diocesi, come pure ai Veneti, e a quanti altri sono in ascolto, impartiamo di gran cuore la Nostra A p o s t o l i c a confortatrice Benedizione. Acta Pii Pp. XII 1023 ACTA PII PP. XII LITTERAE APOSTOLICAE I TEMPLUM B. MARIAE V. SACRUM IN PAGO VULGO (( RE )), DIOECESIS NOVARIENSIS, EXSTANS TITULO BASILICAE MINORIS CONDECORATUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — Sanguine Matris in imagine sauciatae ut filii quasi amoris vi ad pietatem ac religionem colendam adigerentur, c r u o r e simulacro Deiparae in pariete parvae aedis, Sancto Mauricio in pago « Re » sacrae, depicto, die x x v i i n mensis A p r i l i s anno MCCCCLXXXXIIII erupit ; quod p r o d i g i u m per x x dies contigit renovari. De miris hisce eventibus Novariensis Ecclesiae Antistes, cuius in iurisdictione locus situs erat, et potestates civiles cognoverunt, eosque naturae m o d u m excessisse publicis tabulis asseveratum est. Sanguini ac Untéis eo perfusis exquisitus cultus coeptus est tribui, qui temporis successu non remittens etiamnum christianae plebis animis inhaeret. Eo igitur in l o c o templum amplius est excitatum, q u o paries imaginem illam referens continebatur. Recentiore vero aetate providum initum est consilium, ut nova ecclesia, eaque priore maior et magnificentior, exstruer e t u r ; quod opus, bellica calamitate aliquandiu turbatum, maxime V e nerabilis Fratris Gillae Vincentii Gremigni, Novariensis E p i s c o p i , impulsione, nunc feliciter est perfectum. Templum, quod die I I I mensis A u gusti hoc anno, quo Lapurdensis specus prodigia saeculari memoria recoluntur, c o n s e c r a n t u r , structurae genere est conspicuum, tholo imposito insigne, affatim instructum « a c r a supellectile. Praesertim theca, in qua linteamina Mariali cruore imbuta includuntur, pretiosis c o m mendatur metallis. Est vero potissimum prae Nobis ferendum hanc aedem, quae Oblatis Sanctorum G a u d e n d i et Caroli credita est, pietatis Marianae praecipuum quoddam esse domicilium, utpote ad quod Christifideles p e r s e q u e n t e s quotannis accedant, ut sacra participent et (( Sanctae Mariae ad Sanguinem » praesens implorent auxilium ; iuvatque memorare hoc templum semper habitum esse quasi praesidium Fidei adversus errorum impugnationes. T a m egregiam igitur religionis sedem Pontificio honestamento cupiens decorare, quod esset simul ad incensam pietatem invitamentum, Venerabilis Frater Gilla Vincentius Gremigni, qui supra dictus est, N o s rogavit, ut eidem templo ius nomenque Basi- 1024 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale licae Minoris tribueremus. Quibus precibus libenti animo obsecundantes, N o s , ex Sacrae R i t u u m Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in m o d u m ecclesiam Beatae Mariae V i r g i n i dicatam et in pago sitam, qui, vulgo « Re » appellatus, finibus dioecesis Novariensis continetur, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. H a e c edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac p e r m a n e r e ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. D a t u m R o m a , apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x x mensis Iunii, anno MDCCCCLVIII, Pontificatus Nostri vicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis II ECCLESIA PAROECIALIS BEATAE MARIAE VIRGINIS « DE LA ENCINA » IN OPPIDO VULGO « PONFERRADA », ASTURICENSIS DIOECESIS, PRIVILEGIIS BASILICAE MINORIS HONESTATUR. PIUS PP. XII Ad perpetuam rei memoriam. — « Sicut quercus, quae expandit ramos suos » (Is. VII, 13), ita ad omnes oppidi « Ponferrada » totiusque Bergidensis regionis, intra Asturicensis dioecesis fines, Christifideles caeleste Beatissimae V i r g i n i s Mariae « d e l a E n c i n a » patrocinium portenditur. Cuius maternae tutelae fidelium religio, « fortis quasi quercus » (Amos, II, 9), reapse respondit. Etenim, inde a saeculo x i n , tria sacra aedificia condenda curaverunt, quibus continetur, quod nunc cernitur, T e m p l u m , anno M D L X X I I I , aedifieatum : peramplum quidem multisque artificiosis exornatum operibus atque auctum. H u c in publicis privatisque calamitatibus ex tota continenti Bergidensi regione, ante pervetustam Deiparae V i r ginis « de la E n c i n a » imaginem preeaturi accedunt Hispani ; huc quoque, haud minore praefulgentes pietate, Hispaniarum Reges, p r o suis R e g n o rumque suorum necessitatibus implorantes et dona ferentes, se contule- Acta PU Pp. XII 1025 runt. Praeterquam quod ornamentis refulget, Sanctuarium hoc, paroeciali iure ac dignitate auctum, sacerdotalis Fraternitatis Capituli, ad splendorem liturgici cultus procurandum, nobilissima, inde a saeculo x v i , sedes f u i t : nunc vero sex Sacerdotes eidem sunt concrediti. Denique duodecim piae Consociationes nec non A c t i o , quam dicunt, Catholica c u m sacris ministris apud ipsum Sacrarium navam, potissimumque quoad liturgicum cultum et in egenos caritatem, praebent operam. Quibus omnibus perpensis, Venerabilis Frater Iosephus Castelltort Subeyre, Episcopus Asturicensis, nomine quoque Curionis aliorumque Sacerdotum, nec non fidelium omnium, a Nobis enixe postulavit, ut memorata Ecclesia paroecialis in oppido « Ponf errada » posita ad dignitatem Basilicae Minoris auctoritate Nostra eveheretur. Nos autem, qui per similes Litteras Apostolicas, die v mensis Martii hoc ipso anno Piscatoris anulo obsignatas, Beatissimam Virginem Mariam « de la Encina », in eadem Ecclesia pie veneratam, oppidi « Ponferrada » totiusque Bergidensis regionis caelestem Patronam renuntiavimus, novum idque clarius propensae voluntatis Nostrae dare testimonium volentes, huiusmodi preces perlibenter statuimus explere. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Ecclesiam paroecialem, D e o in honorem Beatae Mariae Virginis, Hispanico sermone « Nuestra Señora de la Encina » invocatae, antiquitus dicatam atque in l o c o « Ponferrada » Asturicensis dioecesis exstantem, titulo ac dignitate Basilicae Minoris, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, Templis hoc nomine insignibus rite competentibus, aificimus et exornamus. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffrag a r i ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum B o m a apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x i i mensis Iulii, anno MCMLVIII, Pontificatus Nostri vicesimo. De speciali mandato Sanctissimi P r o D o m i n o Cardinali a publicis Ecclesiae negotiis GILDO BRUGNOLA a Brevibus Apostolicis 1026 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale DIARIUM ROMANAE CURIAE SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI Martedì, 25 novembre 1958, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti nuova Preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù del Venerabile Servo di Dio Francesco de Montmorency-Laval, primo vescovo di Quebec. SEGRETERIA DI STATO NOMINE Con Brevi Apostolici, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 18 novembre 1958. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Aloisi Masella Benedetto, Protettore delle Religiose Missionarie dell'Immacolata Concezione (Madrid). L'Emo e Revmo Signor Cardinale Micara Clemente, Pro28 » » tettore delle Religiose Francescane del Buon Consiglio (Madrid). S. E. Revma Monsig. Grano Carlo, Arcivescovo Titolare 13 dicembre » di Tessalonica, Nunzio Apostolico in Italia. S. E. Revma Monsig. Zerba Cesare, Segretario della Sa18 » » cra Congregazione della Disciplina dei Sacramenti. S. E. Revma Monsig. Palazzini Pietro, Segretario della Sacra Congregazione del Concilio. » » » S. E. Revma Monsig. Staffa Dino, Segretario della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Santo Padre Giovanni XXIII, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 9 dicembre 1958. Gli Emi Signori Cardinali Frings Giuseppe e Wyszynski Stefano, Membri della Sacra Congregazione del Concilio. Diarium Romanae Curiae 1027 9 dicembre 1958. Il Revmo Monsig. Monticone Giuseppe, Consultore della Sacra Congregazione de Propaganda Fide. 23 » » S. E. Revma Monsig. Staffa Dino, Consultore Giuridico della Segreteria di Stato di Sua Santità. Parimenti con Biglietti della Segreteria di Stato, la medesima Santità Sua si è degnata di assegnare ai sottoindicati Emi Porporati le seguenti Sacre Congregazioni : 15 dicembre 1958. All'Emo e Revino Signor Cardinale Montini Giovanni Battista: Concistoriale, Affari Eccl. Straordinari, Seminari. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Urbani Giovanni: Concistoriale, Religiosi, Riti. )> » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Giobbe Paolo: Concistoriale, Propaganda, Riti, Affari Eccl. Straordinari. » » » All'Emo e Revino Signor Cardinale Fietta Giuseppe: Concistoriale, Propaganda, Riti, Affari Eccl. Straordinari. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Cento Fernando: Orientale, Concilio, Religiosi, Affari Eccl. Straordinari. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Chiarlo Carlo : Orientale, Sacramenti, Affari Eccl. Straordinari, Segnatura Apostolica. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Cicognani Amleto Giovanni : Concistoriale, Orientale, Propaganda, Affari Eccl. Straordinari. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Garibi y Rivera Giuseppe: Concilio, Religiosi, Rev. Fabbrica di S. Pietro. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Barbieri Antonio Maria: Concilio, Riti, Seminari. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Godfrey Guglielmo: Concistoriale, Concilio, Cerimoniale. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Confalonieri Carlo : Concistoriale, Propaganda, Cerimoniale, Seminari. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Cushing Riccardo Giacomo : Concilio, Propaganda, Rev. Fabbrica di S. Pietro. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Castaldo Alfonso: Concilio, Riti, Seminari. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Richaud Paolo Maria : Religiosi, Propaganda, Riti. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale O'Hara Giovanni: Concilio, Religiosi, Seminari. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Bueno y Monreal Giuseppe: Religiosi, Riti, Cerimoniale. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale 1028 15 dicembre 1958. All'Emo e Revino Signor Cardinale Koenig Francesco: Concistoriale, Seminari, Rev. Fabbrica di S. Pietro. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Doepfner Giulio: Orientale, Concilio, Seminari. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Tardini Domenico: S. Offizio, Concistoriale, Concilio, Propaganda. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale di Jorio Alberto : Sacramenti, Concilio, Propaganda, Seminari. » » » All'Emo e Revmo Signor Cardinale Bracci Francesco : Sacramenti, Concilio, Riti, Segnatura Apostolica. » » » All'Emo e Eeviño Signor Cardinale Roberti Francesco: Sacramenti, Concilio, Propaganda, Segnatura Apostolica. » » » All'Emo e Revino Signor Cardinale Jullien Andrea: Sacramenti, Religiosi, Riti, Segnatura Apostolica. Con Biglietti della Segreteria di Stato, il Sommo Pontefice Pio X I I , di venerata memoria, si degnò di nominare: Assistenti al Soglio Pontificio: 20 agosto 1958. S. E. Revíña Monsig. Baziak Eugenio, Arcivescovo di Leopoli dei Latini e Amministratore Apostolico di Cracovia. 8 settembre » S. E. Revma Monsig. Antezana y Rojas Abele Isidoro, Arcivescovo di La Paz. 21 » » S. E. Revma Monsig. Prendiville Raimondo, Arcivescovo di Perth. Protonotari Apostolici ad instar participantium: 19 3 15 29 » » » » » 11 1956. Monsig. Rossi Ugo (Roma). 1958. Monsig. Thomas Algernon Reuben, dell'arcidiocesi di Sydney. Monsig. Owens Giacomo J., dell'arcidiocesi di Newark. luglio Monsig. Hewetson Giuseppe H., della diocesi di Paterson. » Monsig. Hill Walter H., della medesima diocesi. » Monsig. Kowalczyk Francesco P., della medesima diocesi. » Monsig. O'Sullivan Giuseppe M., della medesima diocesi. » Monsig. Romanak Andrea J., della medesima diocesi. » Monsig. Shanley Giovanni J., della medesima diocesi. » Monsig. Maggi Salvatore, della prelatura « nullius » di settembre Altamura. » Monsig. Charles Maria Emilio Saverio, dell'arcidiocesi di Reims. luglio giugno An. et vol. L 31 Decembris 1958 (Ser. II, v. X X V ) - N. 21 ACTA APOSTOLICAE SEDIS COMMENTARIUM OFFICIALE I INDEX GENERALIS ACTORUM (AN. I - ACTA PII L — SER. ET VOL. PP. XII ENCYCLICA, CONSTITUTIONES IV - A C T A I O A N N I S PP. 601. APOSTOLICAE, 24, 57, 105, 137, 185, 249, 298, 345, 460, 505, 553, 615, 665, 713, 842, 926. LITTERAE APOSTOLICAE, 29, 63, 112, 146, 195, 251, 302, 354, 443, 464, 510, 555, 621, 668, 719, 847, 930, 1023. EPISTULAE, 30, 66, 201, 253, 310, 445, 205, 265, 477, 561, 722, 941. ALLOCUTIONES, 31, 82, 150, 318, 361, 514, 674, 726, 943. NUNTII RADIOPHONICI, 5, 174, SCRIPTO DATI, SACRA CONCISTORIA, CONVENTIO, 446, 261, 393, 592, 440, ROMANAE CATHEDRALIS SACRA CONSISTORIA, 326, 622. 441. ALLOCUTIONES, II - A C T A IN M O R T E P I I PP. XII, 767 ss. 67 - ACTA, vol. X X V , n. 21. — 31-12-1958. POSSESSIO, 995, 909. 996. 997, 1006, 1010, 1012, 1017. NUNTII RADIOPHONICI, 838, NUNTII TELEGRAPHICT, 904. SUPREMA FICII : SS. SACRA 1019. CONGREGATIONUM CONGREGATIO S. OF- Gommonitio, 114. Monita, 114, 536. SACRA 68. 981, XXIII MOTU PROPRIO, 922. V - ACTA 562, 586, 701, 741. NUNTII XXV) III - ACTA CONCLAVIS, ELECTIONIS, ET C O R O N A T I O N E IOANN I S P P . X X I I I , 853 ss. LITTERAE ENCYCLICAE, 449. EPISTULA I I , v. CONGREGATIO CONSISTORIALIS : Decreta, 44, 115, 177, 223, 331, 384, 480, 536, 627, 706. Provisiones Ecclesiarum, 97, 221, 374, 479, 626, 749. Index generalis actorum 1030 Leges, 3 7 5 . Designatio Tribunalis, 2 2 7 , 7 1 0 . SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIEN. TALI : Provisio Ecclesiae, 3 8 5 . Excommunicationis declaratio, 116. SACRA CONGREGATIO DE RELIGIOSIS : Decreta, 1 0 4 , 1 1 7 , 1 7 8 , 2 2 9 , 8 7 2 . Provisiones Ecclesiarum, 2 2 8 , 5 4 2 , 543. Citationes edictales, 5 5 , 56, 1 8 2 , VICARIATUS URBIS: Citationes edictales, 1 8 3 , 1 8 4 , 3 9 1 , 3 9 2 , 5 4 8 , 976. VII 229. - ACTA OFFICIORUM PONTIFICIA COMMISSIO AD REDIGENDUM CODICEM IURIS CANONICIS ORIENTALIS : SACRA CONGREGATIO RITUUM: Decreta in re liturgica, 5 0 , 1 6 4 . Decreta in causis pro beatificatione et canonizatione Servorum Dei, 4 6 , 1 7 9 , 230, 3 3 2 , 3 8 6 , 4 8 6 , 5 4 4 , 594, 711. Instructiones, 5 1 , 6 3 0 . Interpretatio Diarium Romanae authentica, 550. Curiae: Audientiae solemniores, 123, 2 3 8 , SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS : Epistula, 2 9 2 . Decretum, 2 3 2 . ACTA SACRA ROMANA ROTA: TRIBUNAL SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE: - TRIBUNAL SUPREMUM SIGNATURAE APOSTOLICAE : 236, 338, 339, 875, 974, 975. Declaratio, 1 0 3 . Instructio, 9 9 . VI Dubia, 9 7 3 . Citatio edictalis, 4 9 1 . SACRA CONGREGATIO CONCILII: Nominationes, 118, 119, 121, 235, 334, 335, 336, 490, 547, 599. 3 4 0 , 4 9 3 , 6 6 4 , 7 5 1 , 977. Nominatio Pontificia, 9 0 5 . Sacra Congregatio Rituum, 551, TRIBUNALIUM 340, 1026. SECRETERIA STATUS : Nominationes*, 1 2 3 , 124, 2 3 8 , 3 4 2 , SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA : Orationes indulgentiis ditatae, 4 9 3 , 552, 664, 751, 9 0 7 , 977, 1026. Necrologia, 136, 2 4 8 , 504, 664, 9 8 0 . * Ad maius inquirendum commodum haec ponitur distincta recensio : PP. Cardinalibus concreditae Protectoriae: 123, 238, 342, 343, 552, 664, 907. Praefectus Palatii Apostolici, 907. Praefectus Cubiculi Secreti Pontificis, 907. Consultores deputati: 124, 238, 343, 493, 977, 1027. Officiales renuntiati: In S. S. C. S. Officii, 493, 1028; In S. O. Oonsist., 123, 1027, 1028; In S. O. pro Eccl. Orient., 343, 1027; In S. O. Sacram., 1026, 1027, 1028; In S. C. Concilii, 1026, 1027, 1028 ;In S. C. Relig., 1027, 1028; In S. C. de Propaganda Fide, 493, 1027, 1028; In S. C. Rituum, 1027, 1028; In S. C. Caerim., 1027; In S. C. pro Negotiis Extraord., 1027; In S. C. de Seminariis et Stud. Universität., 238, 1026, 1027, 1028; In S. C. Rev. Fabr. S. Petri, 1027, 1028; In Trib. Sign. Apost., 343, 751, 1027, 102S; In Trib. S. R. Rotae, 124; In Nuntiaturis Apost., 123, 342, 343, 664, 751, 1026; In Delegat. Apost., 128. Episcopi adsistentes Solio : 124, 239, 343, 494, 751 1028. Protonotarii Apost, ad instar partip. : 124, 239, 494, 752, 1028. Praelati domestici : 240, 343, 494, 752, 977. Index generalis actorum 1031 Cubicularii secreti supra numerum: 127, 242, 344, 497, 754, 907, 977. Cubicularii secreti supra numerum ab ense et lacerna : 129, 244, 498, 755, 978, 979. Cubiculari, honoris in habitu : 129, 244, 497, 755. Cubicularii honoris « Extra Urbem », 129, 755. Cubicularii honoris supra numerum- ab ense et lacerna, 128. Cappellani secreti honoris : 129, 498. Cappellani communes supra numerum : 123, 751, 907. Ex Ordine Militiae Auratae : 129. Ex Ordine Piano: Collare, 244. Gran Croce, 129, 244, 498, 755. Comm. con Placca, 755. Placca, 244, 498. Comm. 130, 244. Cav. 130', 755. Ex Ordine S. Gregorii Magni : Gran Croce ci. civ., 130, 755. Comm. con Placca, ci. civ., 130, 245, 498, 756. Comm. con Placca cl. mil., 756. Placca ci. civ., 245, 498, 756. Comm. cl. civ., 130, 245, 756. Comm. cl. mil.. 245, 500. Cav. cl. civ. 131, 245, 500, 757. Cav. cl. mil., 501. Ex Ordine S. Silvestri Papae : Gran Croce, 133, 758. Comm. con Placca, 133, 246, 501, 758. Placca, 758. Comm., 133, 246, 501, 758. Cav., 135, 247 , 502. n INDEX DOCUMENTORUM CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS I - A C T A P I I PP. XII I - LITTERAE ENCYCLICAE 1958 Iulii 14 Meminisse iuvat. - Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos, aliosque locorum Ordinarios pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes : Publicae indicuntur supplicationes per novendialia sacra ante festum B. Mariae Virginis Caelo receptae 449 i II - EPISTULA 1958 Iunii 29 ENCYCLICA Aé Apostolorum Principis. - Ad Venerabiles Fratres ac dilectos filios Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios ceterumque clerum ac populum Sinarum, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes : Hortamenta ac normae impertiuntur in praesentibus rerum angustiis 601 III - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE 1957 Apr. 10 » » » » » SANTABEMENSIS (Obidendis). Cum sit. - Distractis quibusdam municipiis a praelatura « nullius » Santaremensi, nova conditur praelatura, « Obidensis » appellanda Iunii » D E BRITANNIA. Quia Christus. - In regionibus Angliae et Valliae Exarchatus Apostolicus conditur pro Ruthenis Ritus Byzantini ibidem commorantibus » 15 CORUMBENSIS - REGISTRENSIS (Campi Grandis - Auratopolitanae). Inter gravissima. - Distractis quibusdam municipiis a Corumbensi dioecesi et a praelatura « nullius » Registrensi, duae formantur dioeceses « Campi Grandis » et « Auratopolitana » . » » MONTISCLARI - PARACATUENSIS (Ianuariensis). Laeto auspicio. - Divisis certis territoriis a dioecesi Montisclari et a praelatura « nullius » Paracatuensi, nova efficitur dioecesis, Ianuariensis appellanda » 19 CHIAPASENSIS (Tapacolensis). Cum Nos. - Distractis quibusdam Municipiis e Chiapasensi dioecesi, ex iis nova fit dioecesis, « Tapacolensis » nomine » » SALTILLENSIS (Torreonensis). Qui hanc. - Quibusdam territoriis a dioecesi Saltillensi separatis, nova dioecesis conditur quae « Torreonensis » appellabitur 24 345 57 60 185 188 Index documentorum chronologico ordine digestus 1957 » » Iunii » 24 » Iulii 3 » » » » » 5 » » » » » » » » » » » 13 » » 15 » » 27 » Aug. » Oct. 31 » Nov. 14 3 » » 18 » » 21 » » 25 » Dec. 16 Qui regimen. - Apostolica Praefectura Bathurstensis ad dignitatem dioecesis evehitur BIKOROËNSIS. Cum noverimus. - Apostolica Praefectura Bikoroënsis ad Gradum Apostolici Vicariatus evehitur, nomine ac finibus servatis . BERYTENSIS CHALDAEORUM. Etsi taeterrima. - In Libani territorio, adhuc sub dicione apostolicae administrationis de Gazira Superiore Chaldaeorum, nova efficitur dioecesis, « Berytensis Chaldaeorum » appellanda ALEPPENSIS CHALDAEORUM. Quasi pastor. - Sublata Apostolica Administratione de Gazira Superiore Chaldaeorum, nova conditur dioecesis in regione Syria, quae « Aleppensis Chaldaeorum » nuncupabitur QUINHONENSIS - SAIGONENSIS (Nhatrangensis). Crescit laetissimo. A Vicariatibus Apostolicis Quinhonensi et Saigonensi quaedam territoria detrahuntur, quibus novus conditur Apostolicus Vicariatus « Nhatrangensis » appellandus B.ABAULENSIS (Kaviengensis). Cum apostolicum. - Ab Apostolico Vicariatu Rabaulensi quaedam territoria distrahantur, quibus novus Vicariatus Apostolicus « Kaviengensis » constituitur . . MUSOMENSIS. Quam pollicitationem. - Praefectura Apostolica Musomensis a d gradum e t dignitatem dioecesis evehitur . . . . KIKUITENSIS - KISANTUENSIS (Kengen.). Illa spei. - Certis distractis terris ab Apostolicis Vicariatibus Kikuitensi et Kisantuensi, nova constituitur Apostolica Praefectura, Kengensis nomine . CONFINIORIS CALIFORNIAE (Pacensis in California Inferiore). Qui arcanaDei. - A Vicariatu Apostolico Confinioris Californiae quaedam territoria distrahantur, quibus nova Praefectura Apostolica constituitur, « Pacensis in California Inferiore » appellanda SPINENSIS. Summam animo. - Vicariatus patriarchalis Syrorum, in superiore Gazira, ad Eparchiae gradum perducitur. « Spinensis » appellandae AMARGOSENSIS (Victoriensis de Conquista). Christus Iesus. - Detractis aliquot territoriis a dioecesi Amargosensi, nova Ecclesia conditur, quae « Victoriensis de Conquista » nominabitur . PUNIENSIS (IuliensJs). Qui disponente. - A dioecesi Puniensi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova Praelatura « nullius » efficitur, « Iuliensis » appellanda . . . . COPIAPOËNSIS. Qui cotidie. - Praelatura « nullius » Copiapoënsis ad dignitatem dioecesis evehitur . . . . . . . . . . ESMERALDENSIS. Solet Apostolica. - Apostolica Praefectura Esmeraldensis ad dignitatem Vicariatus Apostolici elevatur, iisdem finibus atque nomine servatis S. PAULI DE MINNESOTA (Novae Ulmae). Qui Cristi. - Ab archidioecesi S. Pauli de Minnesota quaedam regiones detrahuntur, quibus nova ecclesia efficitur, « Novae Ulmae » appellanda . AREQUIPENSIS - AYACUQUENSIS (Caraveliens). Quasi mater. -. E dismembraos archidioecesi Arequipensi et diocesi Ayacuquensi nova conditur praelatura « nullius », « Caraveliensis » nomine LUANDENSIS - SILVAE PORTUENSIS (Malaniensis). Inter sollicitudines. - Ab ecclesiis Luandensi et Silvae Portuensis quaedam territoria detrahuntur, quibus nova dioecesis efficitur, « Malanien^ sis» cognominanda URAWAËNSIS. Qui superna Dei. - Apostolica praefectura Urawaën- 1033 BATHURSTENSIS IN GAMBIA. 105 107 27 249 109 111 137 190 139 141 193 144 341 349 351 297 300 1034 Index documentorum chronologico ordine digestus 1957 Dec. 16 sis, in Iaponia, ad gradum dioecesis perducitur, nomine ac finibus immutatis » » 29 BIVIBAMBENSIS (Guarandensis). Qui iuxta. - Quadam regione a dioecesi Rivibambensi detracta, nova Ecclesia efficitur, « Guarandensis» appellanda 1958 Ian. 14 PALMENSIS - LAGENSIS (Palmensis et Xapecoënsis). Quoniam venerabilis. - Praelatura « nullius » Palmensis exstinguitur atque a dioecesi Lagensi quaedam separantur regiones, ex iisque duae novae efformantur dioeceses, « Palmensis » et « Xapecoënsis » nuncupandae » » » S. IOSEPHI DE GRAJAÚ (Carolinensis in Brasilia). Qui aeque. - A praelatura « nullius » S. Iosephi de Grajaú quaedam territoria detrahuntur, quibus nova praelatura efficitur, « Carolinensis in Brasilia » appellanda » Febr. 16 SPIRITUS SANCTI (Victoriensis Spiritus Sancti) (Cachoëirensis de Itapemirim - S. Matthaei). Cum territorium. - A dioecesi Spiritus Sancti quaedam territoria detrahuntur, quibus duae novae dioeceses constituuntur; dioecesis praeterea Spiritus Sancti ad dignitatem archidioecesis metropolitanae evehitur « Victoriensis Spiritus Sancti » appellanda » » » CIVITATIS VICTORIAE (Matamorensis). Haud inani. - Distractis quibusdam territoriis a dioecesi Civitatis Victoriae, nova quaedam dioecesis conditur, « Matamorensis » nomine » » 24 THAKHEKENSIS. Qui ad Ecclesiae. - Apostolica praefectura « Thakhekensis », in regno Laotiano, ad gradum Apostolici Vicariatus evehitur, nomine ac finibus immutatis » » » NIANGARAËNSIS (Dorumaënsis). Qui cotidie. - Detractis quibusdam territoriis a Vicariatu apostolico Niangaraënsi, nova praefectura apostolica constituitur, « Dorumaënsis » cognominanda . » » » TANGAËNSIS. Qui idcirco. - Praefectura Apostolica Tangaënsis ad gradum et dignitatem dioecesis evehitur, servato nomine atque finibus » Mart. 18 CHILAPENSIS (Acapulcanae). Quo aptiori. - A Chilapensi dioecesi quaedam territoria separantur, quae in novae dioecesis formam rediguntur « Acapulcanae » cognominandae » » 25 LEONENSIS. Cum venerabilis. - Paroeciale templum Dominae Nostrae de Guanajuato, in civitate Leonensi, ad gradum et dignitatem collegialis aedis evehitur » Maii 15 HUANUOENSIS-HUANCAYENSIS (Tarmensis). Ecclesiae navem. - Detractis quibusdam territoriis a dioecesibus Huanucensi atque Huancayensi, nova praelatura « nullius » conditur, « Tarmensis » appellanda . » » » HUANUOENSIS-HUARAZENSIS (Huariensis). Qui Regnum Dei. - A dioecesibus Huanucensi et Huarazensi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova praelatura « nullius » efficitur, « Huariensis » appellanda » Iunii 3 Ad uberrima vitae. - Pontificium Institutum Pastorale in Urbe constituitur 505 553 507 615 665 713 617 619 926 716 928 842 844 460 IV - LITTERAE APOSTOLICAE 1955 Maii 30 Venusta quidem. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur Ecclesiae paroeciali B. Mariae V. in urbe Constantia, archidioecesis Friburgensis 63 Index documentorum chronologico ordine digestus 1957 Mart. 3 » » » 30 Apr. 24 » » » » » 26 » » » » » » » Maii » Iunii 7 3 » » » » » 13 » » 14 » » » » Iulii 5 » » » » » 19 » » » » » 26 » » » Salutari fonti. - Beata Maria Virgo, vulgo appellata « Nuestra Señora de Agua Santa de Baños praecipua Patrona Sacrarum Missionum ad ethnicos regionum orientalium Reipublicae Aequatorianae eligitur eiusque simulacrum corona redimatur . . . Quod de Beatissima. - Beata Maria Virgo Sacratissimi Rosarii a Fatima constituitur praecipua caelestis Patrona pro tota Zacapensi dioecesi, in Guatemala Frondentium silvarum. - Sanctus Ioannes Gualbertus, abbas, Caelestis Patronus Publicorum Silvarum Custodum Civitatis S. Pauli in Brasilia eligitur Novos caelos. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur ecclesiae Cathedrali Sancti Ioseph, Deiparae Sponsi, in urbe ac dioecesi Sancti Iosephi in Uraquaria Brivatensis civitas. - Basilicis Minoribus accensetur Ecclesia paroecialis Sancti Iuliani Martyris, in civitate Brivatensi, vulgo « Brioude » , intra Aniciensis dioeceseos f i n e s . . . . . . . Tempia Dei. - Basilicae Minoris honoribus ac privilegiis decoratur ecclesia Beatae Mariae Virgini « a remedio » dicata, Arborensis archidioecesis Deo in honorem. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur Ecclesiae Nostrae Dominae Bonae Spei apud « Hainaut » in Tornacensi dioecesi Praeclaros inter Christi. - Sanctus Sebastianus, Martyr, Patronus caelestis omnium ex Italia Urbani Ordinis Custodum, vulgo « Vigili Urbani », constituitur Pietatis clarissimae. - Templum Beatae Mariae Virginis a Gratiis, Beneventi exstans, titulo Basilicae Minoris condecoratur . . Amore subigens populos. - Beata Maria V., « Nossa Senhora Conquistadora » appellata, praecipua Patrona eligitur, una cum S. Michaele Archangelo, dioecesis Uruguaianensis in Brasilia . Quae in Ecclesia. - Beata Maria Virgo a Monte Carmelo praecipua Patrona pro universa dioecesi Iaboticaballensi in Brasilia constituitur . . . . . Antiquitate artiftciosis. - Templum Abbatiae Casamarensis titulo ac dignitate Basilicae Minoris honestatur De more. - Basilicae Minoris honoribus privilegiisque decoratur ecclesia paroecialis Sancti Antonii in urbe et archidioecesi Managuensi Ad peculiari. - Beata Maria Virgo Immaculata, sub titulo « de San Juan de los Lagos » praecipua caelestis Patrona totius archidioecesis Guadalaj aren sis, in Mexicana natione, constituitur . . Religionis sedes. - Basilicae Minoris titulo ac dignitate decoratur templum SS. Vironis, Plechelmi et Otgeri in monte S. Odiliae, vulgo « Sint-Odiliënberg », Ruremondensis dioecesis . . . . Novissimae dioeceses. - Beata Maria Virgo, « Domina Nostra a Caritate » appellata, praecipua Patrona atque Sanctus Patricius, Ep. C, Patronus secundarius constituuntur pro tota Arcis Gulielmi dioecesi, in Canadensi dicione . . " Sacra loca. - Ad titulum et dignitatem Basilicae Minoris evehitur ecclesia Dormitionis Beatae Mariae Virginis in Sacro Monte Sion Hierosolymis Sanctorum terra. - Ecclesia Sanctissimae Trinitatis in urbe et archidioecesi Cracoviensi titulo Basilicae Minoris exornatur . . Pietatis artisque. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ditatur 1035 464 146 252 466 112 147 847 148 64 195 197 198 199 302 510 467 469 850 Index documentorum chronologico ordine digestus 1036 1957 Aug. 2 » » 6 » » 9 » » 10 » » 30 » Sept. 3 » » 7 » » 8 » » » » » 20 » » 23 » Nov. 10 » » 22 » » 27 » » 30 » » » » » » » Dec. 5 ecclesia vulgo « Do Senhor Bom Jesus » appellata, in pago « Congonhas do Campo » intra fines archidioecesis Marianensis . . 030 Ecclesiae filii. - Beata Maria Virgo a Ssmo Rosario praecipua Patrona et S. Serapion Martyr Patronus secundarius costituuntur urbis et dioecesis Azulensis 852 Oenipontis gloria. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris cohonestatur ecclesia paroecialis Viltinensis, B. M. V. Immaculatae sacra, intra fines Administrationis Apostolicae Oenipontanae exstans 304 Quae Apostolicae Sedis. - S. Maria Magdalena praecipua apud Deum Patrona dioecesis Afogadensis de Ingazeira renuntiatur . 470 Exstant etiamnum. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ditatur Ecclesia collegialis et paroecialis Beatae Mariae Virgini «De Beaune» dicata, intra Divisionensis dioecesis f i n e s . . . . 555 Haud raro. - Basilicae Minoris honoribus ac privilegiis afficitur ecclesia paroecialis B. M. V. in Caelum Assumptae in oppido v. « Santa Maria in Vico », Acerrarum dioecesis 354 Antiquissima Nobis. - Sanctus Michael Archangelus omnium mensis argentariis addictorum ex Italia Patronus Caelestis proclamatur 355 Plurimi floruerunt. - Sanctus Vincentius Maria Strambi, Ep. et Conf., Caelestis Patronus aeque principalis constituitur dioecesium Maceratensis et Tolentinae 357 Ex quo. - Sanctus Ioseph, Deiparae Sponsus, in praecipuum caelelestem Patronum pro universa dioecesi Tamatavensi eligitur . 557 Quod Venerabilis Frater. - Beata Maria Virgo a Monte Carmelo eligitur in praecipuam caelestem Patronam pro tota Praelatura « nullius » Sancti Ferdinandi Apurensis, in Venetiola . . . 932 Parens Auctoris. - Ecclesia B. M. V. in Caelum Assumptae, in Urbe v. « Randazzo », dioecesis Iaciensis, sita, Basilicae Minoris titulo honoribusque augetur . . . 358 Ex Ecclesiae. - S. Crispinus Martyr in praecipuum Caelestem Patronum oppidi « Portus Sancti Elpidii » vulgo « Porto S. Elpidio » archidioecesis Firmanae, eligitur 359 Technicarum artium. - Sanctus Benedictus Abbas omnium Machinariorum et Architectorum Italicorum Patronus caelestis deligitur 443 Quo Christifidelium. - Ecclesia collegialis «Nostrae Dominae de Ocotlan » apud Tlaxcallensem civitatem, intra Angelorum archidioecesis fines in Mexico, titulo Basilicae Minoris ornatur . . 558 Gravissimum supremi. - Malacensis Paeninsula ab Internuntiatura Apostolica in India sei ungi tur et Delegationi Apostolicae Thailandesi adicitur , 251 Volaterrae, urbs Etruriae. - Basilicae Minoris honoribus ac privilegiis cumulatur Cathedralis Ecclesia Volaterrana, B. Mariae V. in Caelum Assumptae consecrata 444 De Lucensi Templo. - Templum Sancti Frigdiani Ep., in archidioecesi et urbe Lucensi exstans, honoribus Basilicae Minoris insignitur 471 Quae recens. - Beata Maria V. a Ssmo Rosario et S. Ioseph, eiusdem Deiparae Sponsus, Patroni caelestes aequae principales dioecesis Gualeguaychensis instituuntur 560 Perfugium rebus. - Beata Maria Virgo, nomine « Auxilium Christianorum » invocata, Patrona principalis et S. Leo PP. I Patro- Index documentorum chronologico ordine digestus nus minus principalis eliguntur abbatiae « nullius » Beatae Mariae Auxiliatricis de Belmont 1957 Dec. 25 ^Egregio ducti. - Novus gradus, seu torques aureus, in Ordine Piano instituitur . . . » » 30 Insubris urbs. - Templum paroeciale Deo in honorem B. Mariae V. Lapurdensis dicatum, in urbe Mediolanensi exstans, privilegiis Basilicae Minoris honestatur » » » Recens conditas. - Sanctus Petrus Apostolus praecipuus Caelestis Patronus dioecesis Mariliensis declaratur 1958 Ian. 9 Velut amica. - Beata Maria Virgo a Ssmo Rosario praecipua Caelestis Patrona una cum S. Barbara, Virgine et Martyre, totius archidioecesis Manizalensis, proclamatur » » 17 Fabrilia tractare. - Sanctus Ioannes Bosco, Conf., omnium italicorum iuvenum tironum opificum, vulgo « Giovani Lavoratori Apprendisti Italiani », Patronus Caelestis renuntiatur . . . » » » Quasi civitas. - Basilicae Minoris honoribus decoratur curiale Templum SS. Petri Apost, et Alexandri PP. I Asciburgi, dioecesis Herbipolensis » » 31 Pervetere in urbe. - Ecclesia Cathedralis Melphiensis, B. Mariae V. in Caelum Assumptae consecrata, Basilicae Minoris titulo honoribusque augetur » Febr. 14 Clarius explendescit. - Sancta Clara Virgo Caelestis Patrona televisifici inventi eligitur » » 28 Augusta Virgo. - Beata Maria V., vulgo « Nuestra Señora del Henar » appellata, collegii vulgo « Union Nacional Española de Los Resineros » nuncupati Patrona Caelestis constituitur . . . » Mart. 5 Haud aliter. - Beata Maria V., vulgo « De la Encina » appellata, praecipua Patrona Caelestis renuntiatur oppidi « Ponferrada » et totius regionis « EI Bierzo », in Asturicensi dioecesi . . . » » 15 Quam pulchra. - Titulo ac Basilicae Minoris decoratur Ecclesia cathedralis urbis a c dioecesis Pontiscurvi . . . . » » 16 « Sublimibus alta columnis ». - Basilicae Minoris honoribus decoratur templum cathedrale Tudertinum » » 18 Marianae pietatis. - Beata Maria V. sub titulo « Auxilium Christianorum » in insula S. Georgii, Venetiarum Patriarchatus, venerata, eiusdem insulae Patrona Caelestis proclamatur . . . . » » 28 Quanto arctiores. - Ad titulum et dignitatem Basilicae Minoris evehitur ecclesia cathedralis Beatae Mariae in Caelum Assumptae dicata, in urbe ac dioecesi Troiana exstans » Apr. 18 Lucensem urbem. - Ecclesia paroecialis Sancti Paulini, Ep. et M., in loco « Viareggio » Lucensis archidioecesis, titulo Basilicae Minoris condecoratur » » » Sedes religionis Marialis. - Ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehitur Ecclesia Sanctae Mariae a Cruce dioecesis Cremensis » » 27 Omnigenae sanctimoniae. - Venerabilis Dei famula Teresia a Iesu Jornet Ibars, Virgo, Congregationis Parvarum Sororum senum derelictorum Fundatrix et Antistita Generalis, Beata renuntiatur » Maii 7 Dum studiosius. - Templum Sancti Pii Pp. X, Lapurdi exstans, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehitur » » 13 Plurimas inter. - Basilicae Minoris titulo ac dignitate decoratur Ecclesia Paroecialis Beatae Mariae Virgini a Conceptione et S. dignitate 1037 621 29 473 668 669. 474 670 476 512 672 673 933 934 719 936 720 937 N 306 938 Index documentorum chronologico ordine digestus 1038 1958 Iunii 20 » » Iulii 11 » 12 Iphigeniae sacra in urbe atque archidioecesi S. Pauli in Brasilia exstans . Sanguine Matris. - Templum B. Mariae V. sacrum in pago vulgo « R e » , dioecesis Novariensis, exstans titulo Basilicae Minoris condecoratur Vita Pastoricia. - Beata Maria Virgo a Lapurdo in Caelestem Patronam Piae Unionis Pastorum Italicorum eligitur . . . . Sicut quercus. - Ecclesia paroecialis Beatae Mariae Virginis « de la Encina » in oppido vulgo « Ponferrada », Asturicensis dioecesis, privilegiis Basilicae Minoris honestatur . . . . . . 930 1023 848 1024 V - EPISTULAE 1957 Dec. » » 8 12 1958 Febr. 22 » » » 28 Mart. 4 » » » » » » » » 10 » » 12 » » » » Apr. 1 Peculiares quidem. - Ad Revmum P. Augustinum Gemelli, Universitatis Studiorum Mediolanensis a Sacro Iesu Corde Rectorem Magnificum Singularia Dei. - Ad Efiium P. D. Valerium tit. Sancti Silvestri in Capite S. R. E. Presb. Cardinalem Valeri, Praefectum S. Congregationis de sodalibus religiosis, quinquagesimum sacerdotii natalem celebraturum Iucundus cognitu. - Ad Excmum P. D. Richardum Iacobum Cushing, Archiepiscopum Bostoniensem, cuius Archidioecesis abhinc centum et quinquaginta annos constituta fuit Quamvis fidelis. - Ad Emum P. D. Franciscum tit. SS. Ioannis et Pauli, S. R. E. Cardinalem Spellman, Archiep. Neo-Eboracensem : anno centesimo et quinquagesimo exeunte ab eiusdem Archidioecesis natali Suavi animi. - Ad Emum P. D. Petrum, tit. Sanctae Crucis in Hierusalem, S. R. E., Presb. Cardinalem Fumasoni Biondi, quintum ac vicesimum annum peragentem postquam Romanae purpurae dignitate ac Praefecti Sacrae Congregationis de Propaganda Fide munere cumulatus fuit Peragenti tibi. - Ad Emum P. D. Eliam tit S. Marci, S. R. E. Praesb. Cardinalem Dalla Costa, Archiepiscopum Florentinum, quinque lustra impleturum, ex quo ad supremum Ecclesiae Senatum cooptatus est Quinque proxime. - Ad Emum P. D. Maurilium, tit. S. Marcelli, S. R. E. Presb. Cardinalem Fossati, Archiepiscopum Taurinensem, viginti quinque abhinc annis ad purpuratorum Patrum Collegium adlectum Quoniam in rebus. - Ad Excmum P. D. Ioannem Alexandrum Floersh, Archiepiscopum Ludovicopolitanum : centum et quinquaginta impletis annis a constituta eadem archidioecesi . . . Grata semper. - Ad Eimum P. D. Fridericum, Episcopum Tusculanum, S. R. E. Cardinalem Tedeschini, Patriarchalis Basilicae Vaticanae Archipresbyterum, Sacri Consilii Petrianae Fabricae Praefectum ac Summi Pontificis Datarium, viginti quinque ante annos in Patrum Cardinalium Ordinem evectum . . Praedulci Christianae. - Ad Excmum P. D. Ioannem 0'Hara, Philadelphiensem archiepiscopum: centesimo et quinquagesimo revoluto anno ab eadem archidioecesi condita Le Congrès. - Ad Excmum P. D. Henricum Alexandrum Chappoulie, Episcopum Andegavensem, ob indictum LXIX Conventum Pasto- 66 30 253 255 201 202 203 257 204 258 Index documentorum chronologico ordine digestus 1958 Apr. » » 3 10 » Maii 15 » Iunii 24 » Iulii 24 » Aug. » » » » » 2 26 28 Sept. 29 ralem Galliae, sub titulo «L'Union des Œuvres Catholiques de France » . ........ . Pergratus Nobis. - Iis Religiosis e Lusitania, qui interfuerunt Congressui, Olysipone habito, de religiosae perfectionis statibus . Tres abhinc. - Ad Excmum P. D. Hamletum Ioannem Cicognani, Archiepiscopum tit. Laodicensem in Phrygia, in Foederatis Americae Civitatibus Delegatum Apostolicum, quina lustra ab episcopatu suscepto celebraturam Perquam raro sacrorum. - Ad Emum P. D. Georgium tit. Sancti Bernardi ad Thermas S. R. E. Presb. Cardinalem Grente, Archiepiscopum-Episcopum Cenomanensem, quadragesimum annum a suscepto episcopatu implentem Quum gloria. - Ad Emum P. D. Paulum tit. Sanctae Mariae Angelorum S. R. E. Presbyterum Cardinalem Léger, Archiepiscopum Marianopolitanum, quem Legatum mittit ad sacra sollemnia tertio revoluto saeculo ab aedificato Sanctuario, Sanctae Annae dicato, in oppido « Beaupré » celebranda Non fugit Nos. - Ad Emum P. D. Iosephum tit. S. Mariae de Victoria, S. R. E. Presb. Cardinalem Siri, Archiepiscopum Genuensem, quem Legatum mittit ad sacra sollemnia in Expositione Universali Bruxellensi celebranda . Praeterito anno. - Ad Einum P. D. Eugenium S. R. E. Cardinalem Tisserant, Episcopum Ostiensem, Portuensem et S. Rufinae, Sacrique Collegii Decanum eundemque a Secretis S. Congregationis Pro Ecclesia Orientali ac Praefectum S. Congregationis Caerimonialis nec non S. R. E. Bibliothecarium et Archivarium, quem Legatum mittit Lapurdum ad binos conventus Mariologicum atque Marianum celebrandos Come in altre. - Ad Rev. P. Lombardi Richardum, S. 1 Libenter sane. - Ad Emum P. D. Carolum Mariam tit. Sanctae Mariae in Aquiro S. R. E. Presb. Cardinalem de la Torre, Archiepiscopum Quitensem, quem Legatum deligit Congressui Eucharistico e tota Aequatoriana natione Guayaquilium cogendo . . Periucundum nuncium. ~ Ad Excmum P. D. Aloisium Augustinum Marmottin, Archiepiscopum Rhemensem, ob S. Remigii Basilicam e belli minis restitutam 1039 310 312 260 445 477 561 722 724 725 941 VI - ALLOCUTIONES 1957 Dec. 3 Iis qui interfuerunt Conventui tertio Sodalitatis Italicae pro Consilio Municipiorum Europae » » 9 Iis qui interfuerunt Conventui alteri universali Statuum religiosae perfectionis, Romae habito . . . . . . . . . . . 1958 Ian. 3 Iis quae interfuerunt Conventui, Romae habito, e Sacris Virginibus addictis puellarum Sodalitatibus ab Actione Catholica Italiana . » » 11 Moderatoribus Generalibus Religiosorum Ordinum ac Sodalitatum in Urbe exstantibus » » 14 Moderatoribus, Docentibus atque alumnis Pontificii Athenaei, quod « Angelicum » nuncupatur . . . . . . . . . . . . » » 18 Ad Parochos Urbis et Concionatores sacri temporis quadragesimalis » » 19 Ancillis mulieribusque domesticae curae in Urbe addictis . . . » » 20 Dirigentibus Foederationis nationalis Italicae Sodalitatum e Familiis cum multa prole 31 34 82 153 150 161 85 90 Index documentorum chronologico ordine digestus 1040 1958 Febr. 22 » Mart. 9 » » 19 » » » » 23 30 » Apr. 10 » » n » » 13 » » 16 » » 26 » » 28 » » 29 » » » » Maii 1 » 16 » 21 Iunii 22 » » 29 » Iulii 2 » » 13 » Aug. 20 » Sept. 29 » » 7 » » 8 » » 9 » » 12 Viae ferratae addictis e tota Italia peregrinationis causa Romae coadunatis Operariis ex urbe Neapoli et Campania Provincia, peregrinationis causa Romae coadunatis Iuvenibus Sodalitatis Italicae ab Actione Catholica, nonagésimo exeunte anno ab eadem Sodalitate condita, Romae in foro S. Petri coadunatis Oriundis e Picena Provincia, Romae degentibus Familiis militum bello caducorum et eorum qui nondum in patriam reverterunt, Romae coadunatis Iis qui interfuerunt Conventui XIII Societatis internationalis « de Psychologie appliquée », Romae habito Iis qui interfuerunt Conventui studiorum de Monachatu virorum Orientalium, Romae habito . Praeclaris Viris ex Africa Delegatis et quibusdam Instituto addictis, quod vocant « Centre de Documentation et de Diffusion des Industries Minérales et Energétiques d'Outre Mer » . . . Agrorum cultoribus ex Italia, qui interfuerunt Conventui XII nationali, Romae habito Iis quae interfuerunt Conventui IV nationali ex Foederatione Italica « Congregationum Marialium » puellarum, Romae habito . Iis qui convenerant ad Beatificationem Ven. Servae Dei Teresiae a Iesu Jornet Ibars, fundatricis Congregationis Parvarum Sororum Senum Derelictorum Dirigentibus et alumnis Comitatus nationalis italici pro orbatis ex operariis natis Sodalibus Societatis christianae operariorum italicorum (A.C.L.I.) ex Urbe et Romana Provincia in festo S._ Ioseph Opificis, in Basilica Vaticana coadunatis Dirigentibus virorum Consilii, quod « N.A.T.O. Defence College » vocatur . . Iis, quae spirituale auxilium praestant italicis militum copiis . . Iis qui interfuerunt Conventui alteri Foederationis Italicae e negotiorum conciliatoribus et procuratoribus, Romae coadunatis . Iis qui interfuerunt Conventui XII a « Societate Oto-Rhino-Laryngologica Latina » Romae habito Mulieribus Unionis Italicae ab Actione Catholica, ob quinquagesimum impletum annum ab eadem Unione condita Romae coadunatis . . . . Puellis Sodalitatis Italicae ab Actione Catholica, quae Romam convenerant, quadragesimo vertente anno ab eadem condita Sodalitate Iis qui interfuerunt Conventui internationali Tertii Ordinis sancti Dominici, Romae habito Iis qui interfuerunt Conventui VII, Romae habito, a « Societate internationali pro sanguinis transfusione » indicto Iis qui interfuerunt Conventui VII internationali de Archaeologia, quae « classique » appellatur, Romae habito . . . . . . Iis qui interfuerunt Congressui internationali ex Officialibus iudicialibus, Romae habito Iis qui interfuerunt Conventui internationali, Romae habito, a « Collegio Internationali Neuro-Psycho-Pharmacologico » indicto Iis qui interfuerunt Conventui VII internationali a « Societate internationali Hematologiae » Romae habito, cuius propositis quaesitis Summus Pontifex respondit 170 205 212 216 265 268 282 286 287 318 322 361 365 369 370 514 518 523 530 674 726 679 683 687 732 Index documentorum chronologico ordine digestus » » » 1041 14 Iis qui interfuenruit tertio Coetui universo, Romae habito ab « Office International de l'Enseignement Catholique» (O.I.E.C.) . . » 21 Iis qui interfuerunt Congressui XII internationali de Philosophia, Venetiis habito . . » 23 Rectoribus Seminariorum maiorum Americae Latinae Romae coadunatis . . Oct. 4 Iis qui interfuerunt Conventui decimo nationali a Societate Italica de Chirurgia Plastica Romam indicto » 19 Quam Summus Pontifex Pius XII im. me. paraverat alumnis e Seminario regionali Apuliae habendam : » » » VII 1957 Dec. 22 1958 Febr. 19 » Apr. » » » » 6 24 Iulii 19 » 27 » Aug. 17 » Sept. » » » 28 696 943 947 952 961 - NUNTII RADIOPHONICI A Beatissimo Patre Urbi et Orbi datus, Dominica IV Adventus, adstantibus Emis PP. DD. Cardinalibus, Excmis DD. Episcopis et Romanae Curiae Praelatis Alumnis Scholarum Catholicarum Statuum Foederatorum Americae Septemtrionalis ad sollicitandam caritatem erga pueros indigentes aliarum nationum Christifidelibus die Paschatis Resurrectionis D. N. I. C, Urbis incolis devota omina Summo Pontifici ac Veneratissimo Patri in Foro Sancti Petri proclamanti bus Christifidelibus Sardiniae revoluta dena lustra celebrantibus, ex quo Sanctus Pius PP. X Beatam Mariam Virginem de « Bonaria » totius Insulae Patronam Caelestem constituit Monialibus universis clausura adstrictis datus - I. 19 Iulii - II. 25 Iulii - III. 2 Augusti Iis qui interfuerunt Conventui Universali Foederationum Catholicarum « De Sanitate » in urbe « Bruxelles » habito .. . . . Christifidelibus Germaniae, ob « Katholikentag » Berolinensi in urbe coadunatis Iis qui interfuerunt congressui Mariali Internationali, Lapurdi habito, ob iubilaeum annum Centenarium ab Apparitione B. Mariae V. Immaculatae Christifidelibus datus, ob Congressum III Eucaristicum e tota Aequatoriana natione Guayaquilii coadunatis 5 174 261 326 562 586 701 741 745 VIII - NUNTII SCRIPTO DATI 1958 Iunii 10 » » Christifidelibus qui convenerant Conventui Universali de « Familia », Lutetiae Parisiorum habito Iulii 21 Operariis ab Actione Catholica datus, ad Sanctuarium Lapurdense e Gallia aliisque nationibus coadunatis Aug. 15 Iis qui interfuerunt sacris sollemnibus ob Universalem Expositionem Bruxellensi in urbe celebratis 446 592 622 IX - SACRA CONSISTORIA 1958 Iunii 9 I. Consistorium secretum I. Camerarius Sacri Collegii II. Optio Ecclesiarum III. Provisio Ecclesiarum IV. Praestatio iuris iurandi . 393 393 393 394 439 Index documentorum chronologico ordine digestus 1042 1958 Iunii 9 » » 16 V. Relatio causarum VI. Postulatio Palliorum II. Consistorium Publicum III. Consistorium semipublicum . 439 439 440 441 Inter Apostolicam Sedem et Bolivianam Rempublicam de Missionalibus rebus 68 ,. X - CONVENTIO 1957 Dec. 4 I I - A C T A I N M O R T E P I I PP. X I I Recognitio cadaveris Rogitus Oratio de Pontifice defunto . Legationes extra ordinem ad iusta funebria Testamentum Testimonia moeroris 767 772 782 788 798 799 III - A C T A CONCLAVIS ELECTIONIS E T C O R O N A T I O N E I O A N N I S PP. X X I I I Conclavis adparatio " Oratio de eligendo Pontifice Formula iurisiurandi conclavistarum . . . . . Clausura conclavis Actus acceptationis Summi Pontificis Ioannis XXIII Promulgatio electionis Reseratio conclavis . . . 853 855 868 869 877 879 880 . IV - A C T A I O A N N I S PP. X X I I I I - POSSESSIO ROMANAE CATHEDRALIS 909 II - SACRA CONSISTORIA 1958 Dec. 15 » » » » 18 » I. Consistorium secretum I. Allocutio SSmi Domini Nostri II. Creatio e t publicatio Patrum Cardinalium III. Provisio Officii Camerariatus S. R. E IV. Provisio Ecclesiarum V. Postulatio Palliorum . • II. Consistorium publicum III. Consistorium secretum I. Provisio Ecclesiarum II. Oris aperitio et titulorum adsignatio III. Postulatio Palliorum . . . . . ,. . 981 981 986 989 989 994 995 996 996 996 997 Index documentorum chronologico ordine digestus 1043 III - MOTU PROPRIO 1958 Nov. 12 Divini Pastoris gratia. - De privilegiis Conclavistis ecclesiasticis concessis 922 IV - ALLOCUTIONES 1958 Nov. 15 Ad Emos Patres Cardinales, Excmos Archiepiscopos et Episcopos, necnon Revmos Delegatos e Consilio Episcopali Americae Latinae, ob tertium eiusdem Conventum Romae coadunatos . » » 27 Adstantibus Emi PP. Cardinalibus, Excmis Praesulibus, Docentibus et alumnis, in Athenaeo Lateranensi, quo se contulerat Summus Pontifex, ut Anni Academici initium faceret » » 29 Christifidelibus Poloniae, Romae degentibus » » 30 Pontificia Collegio Urbaniano de Propaganda Fide, in monte Urbis Janiculo, ubi Divinum Sacrificium, adstantibus Moderatoribus alumnisque, litavit . » Dec. 1 Ad celsissimum Virum Mohamed Reza Pahlavi, Iranianae gentis Imperatorem V - NUNTII RADIOPHONICI 1958 Oct. 29 » Nov. 21 Sanctissimi Domini Nostri Ioannis Divina Providentia Papae XXIII e Sacello Sixtino, ad universum Catholicum Orbem . . . . Christifidelibus Venetiarum ac Venetorum regionis festum B. Mariae V., « Salus infirmorum » appellatae, celebrantibus . . . 838 1019 VI - NUNTII TELEGRAPHICI 1958 Oct. 29 Ad Emum P. D. Iosephum S. R. E. Cardinalem Mindszenty, Archiepiscopum Strigoniensem, quominus Sacrum Conclave adiret praeditum » » » Ad Emum P. D. Aloisium S. R. E. Cardinalem Stepinac, Archiepiscopum Zagrabiensem, quominus Sacrum Conclave adiret praepeditum 904 904 V - A C T A SS. C O N G R E G A T I O N U M I - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII 1958 Febr. 14 » » 18 » Iulii 2 5 Commonitio Monitum Monitum . . . . 114 114 536 II - SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS 1956 Febr. 2 Mariliensis - Gorumbensis. - Decretum de finibus 1957 Iulii 10 Almeriensis - Granatensis et Aliarum. - Decretum de mutatione finium dioecesium » » 25 Terracinensis, Privernensis et Setinae. - Decretum curiarum dioecesium unionis 331 44 223 1044 Index documentorum chronologico ordine digestus 1957 Aug. 1 Cincinnatensis. - Decretum translationis Cathedrae Metropolitanae » Sept. 1 Duluthensis. - Decretum translationis Cathedrae Episcopalis . . » Oct. 9 Altunensis. - Decretum de Concathedralis erectione et dioeceseos nominis mutatione » » 23 Columbiae. - Decretum de normarum Conventus Episcoporum adprobatione » Nov. 21 Leges. - Operis Apostolatus Maris, auctoritate Pii Div. Prov. PP. XII conditae » » 25 Sancti Caroli de Pinhal. - Decretum mutationis nominis dioecesis » Dec. 29 Conchensis in Aequatore - Rivibambensis. - Decretum de mutatione finium dioecesium 1958 Ian. 14 Asculanae Apuliae et Ceriniolensis. - Decretum » » » Reipublicae Dominicanae. - Decretum de erectione Vicariatus Castrensis » Febr. 11 Reipublicae Dominicanae. - Decretum nominationis Vicarii Castrensis » » 14 S. Pauli in Brasilia - Sorocabanae - Campinensis - Santosensis - Taubatensis - Piracicabensis - #. Caroli in Brasilia - Riopretensis Jaboticabalensis - Rivi Nigri. - Decretum de mutatione finium . » » 22 Portus Gratiae. - Decretum de mutatione nominis dioecesis . . . » » 24 S. Ludovici in Maragnano - Pinerensis. - Decretum de mutatione finium » » » Mechliniensis - Gandavensis. - Decretum de mutatione finium dioecesium » » 25 Tampicensis - Decretum immutationis nominis » Mart. 3 Campaniensis in Brasilia-Guaxupensis. - Decretum de mutatione finium dioecesium » » 17 Tergestinae et Iustinopolitanae, Goritiensis et Gradiscanae. - Decretum de mutatione finium dioecesium » Apr. 26 S. Peregrini Latiosi in superioribus Aere et Purus. - Decretum de mutatione nominis et sedis » » » Bellohorizontinae - Oliveirensis. - Decretum de mutatione finium . » » 30 Hispalensis Cordubensis et Aliarum. - Decretum de mutatione finium dioecesium » Maii 19 Registrensis - Chapadensis. - Decretum de mutatione finium . . III 1958 Febr. 15 45 115 177 224 375 225 226 384 480 483 536 484 485 539 385 540 627 629 706 707 709 - SACRA CONGREGATIO CONCILII Excommunicationis declaratio 116 IV - S. CONGREGATIO DE RELIGIOSIS 1957 Iulii 30 Declaratio » Dec. 8 Instructio. De iuvenum utriusque sexus promiscua institutione . 103 99 V - S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA «DE 1957 Iunii 20 Cuttacken. - Visakhapatnamen. - Decretum De finium Dioecesium mutatione » Sept. 19 De Akyab. - Praefectura Apostolica de Akyab, mutata sede, « Prumensis » appellabitur » Nov. 8 Diakartan. - Sukabumen. - Decretum de finium mutatione . . . 1958 Febr. 14 de Thanh-Hoa - Vientianen. - Decretum separationis et unionis . 117 104 178 229 Index documentorum chronologico ordine digestus 1 9 5 8 Iunii 20 Likuniensis. - Decretum mutationis nominis vicariatus Apostolici » Sept. 17 Gorakhpur.- - Decretum de mutatione nominis 1045 543 872 VI - SACRA CONGREGATIO RITUUM 1 9 5 7 Iunii 21 Barcinonen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione S. D. Dorotheae de Chopitea Villota Serra, matrisfamilias unionis cooperatorum salesianorum sodalis » » » Lugdunen. - Decretum resumptionis causae pro canonizatione B. Marcellini Iosephi Benedicti Champagnat, sacerdotis, confessoris, Instituti Parvulorum Fratrum Mariae fundatoris . . . » Nov. 19 Romana. - Decretum introductionis causae pro Beatificatione S. D. Mariae Teresiae Zonfrilli, Sororis professae Congregationis Filiarum a Domina Nostra ad montem Calvarium » Dec. 13 Decretum. De parte cerae apum aut olei in candelis in usum liturgicum adhibenda » » 15 Instructio. Pro sacerdote infirmo vel caecutiente circa Missarum celebrationem eidem e x indulto apostolico concessam . . . . 1 9 5 8 Ian. 7 Romana seu Setina. - Decretum de miraculis pro Canonizatione B. Caroli a Setia, laici professi Ordinis Fratrum Minorum . . » » » Vicen. seu Barcinonen. - Decretum de miraculis pro Canonizatione Beatae Joachimae de Vedruna vid. De Mas, fundatricis Instituti Sororum Carmelitarum a Caritate » » » Valentina. - Decretum de miraculis pro Beatificatione ven. S. D. Teresiae a Iesu Jornet Ibars, Fundatricis Congregationis Sororum senum derelictorum » Febr. 5 Urbis et Orbis. Facultas benedictionem cinerum iterandi in Missa Vespertina » Mart. 28 Valentina. - Decretum de tuto pro beatificatione Ven. S. D. Teresiae a Iesu Jornet Ibars, Fundatricis Congregationis Parvarum Sororum senum derelictorum » » » Romana seu Setina. - Decretum de tuto pro Canonizatione B. Caroli a Setia Conf., laici Professi Ordinis Fratrum Minorum . . . » » » Vicen. seu Barcinonen. - Decretum de tuto pro Canonizatione B. Ioachimae de Vedruna vid. De Mas, fundatricis Instituti Sororum Carmelitarum a Caritate » Maii 24 Romana. - Decretum reassumptionis causae pro canonizatione Beati Iosephi Mariae Tommasi, confessoris, Ordinis Clericorum Regularium Theatinorum, Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis . » » 29 Romana seu Victorien, seu Conchen. - Decretum introductionis causae S. D. Dominici a SSmo Sacramento, sacerdotis professi Ordinis SSmae Trinitatis » » » Nemausen. - Decretum introductionis causae S. D. Emmanuelis D'Alzon, sacerdotis fundatoris piae Societatis Presbyterorum ab Assumptione et Congregationis Sororum Oblatarum ab Assumptione » Sept. 3 Instructio. - De musica sacra et sacra liturgia ad mentem Litterarum Encyclicarum Pii Papae XII « Musicae sacrae disciplina » et « Mediator Dei » 46 49 386 50 51 388 179 230 104 332 486 488 711 544 594 630 VII - SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS 1 9 5 7 Oct. 27 Epistula ad excellentissimos locorum Ordinarios de Latina lingua rite excolenda » Nov. 21 Decretum. - Catholica erigitur studiorum Universitas Sherbrookensis in Canadensi ditione 68 - ACTA, vol. XXV, n. 21. — 31-12-1958. 292 232 1046 Index documentorum chronologico ordine digestus VI - A C T A TRIBUNALIUM I - SACBA PAENITENTIARIA APOSTOLICA 1057 Aug. 2 Oratio ad Beatam Mariam Virginem Reginam, a Summo Pontifice Pio XII exarata et a christianis mulieribus recitanda, Indulgentiis ditatur » Dec. 28 Oratio a Docentibus recitanda, a Summo Pontifice Pio XII exarata et Indulgentiis ditata » » 30 Oratio a Membris Christianae familiae recitanda, a Summo Pontifice Pio XII exarata atque Indulgentiis ditata 1958 Ian. 17 Oratio a viris Catholicis Legumlatoribus et Politicae rei addictis recitanda, a Summo Pontifice Pio XII exarata et Indulgentiis ditata » » 27 Oratio a Summo Pontifice Pio XII exarata, a copiis militaribus Reipublicae Argentinae recitanda, Indulgentiis ditatur . . . . » Mart. 7 Oratio a feminis iuvenibus recitanda, a Summo Pontifice Pio XII exarata et indulgentiis ditata . » » 11 Oratio ad Sanctum Ioseph Opifìcem, a Summo Pontifice Pio XII exarata et indulgentiis ditata » Apr. 10 Oratio a christifidelibus in carcere detentis recitanda, a Summo Pontifice Pio XII exarata, indulgentiis ditatur . . . . . . » Maii 21 Oratio pro Sacris Missionibus ad populum, a Summo Pontifice Pio XII exarata et indulgentiis ditata » Iunii 24 Oratio a Summo Pontifice Pio XII, occasione Nationalis Eucharistici Conventus in Urbe Catanensi peragendi, exarata et Indulgentiis ditata » Aug. 2 Oratio ad B. Mariam V. Reginam, a Summo Pontifice Pio XII exarata et a christianis mulieribus recitanda, Indulgentiis ditatur » Oct. 8 Dubia. - De recitatione radiophonica Sacrmi Rosarii B. M. V. . . 599 118 119 121 235 334 335 336 490 547 599 973 II - TRIBUNAL SUPREMUM SIGNATURAE APOSTOLICAE 1958 Iunii 25 Rheginen. - Nullitatis matrimonii (Zannino-Miehelli) . . . . 491 I I I - SACRA ROMANA ROTA Citationes edictales: 1957 Dec. 16 Vic Apost. Aegypti. - Nullitatis matrimonii (Dentrice - Montano) . » » 18 Succusren. et 8. Aegidii. - Nullitatis matrimonii et dispensationis (Uribe - Rodríguez) 1958 Mart. 7 Chicagien. - Nullitatis matrimonii (Aicher - Scwarzkopf) . . . » » 15 Marianopolitana. - Nullitatis matrimonii (Sherry - Barnes) . . . » Apr. 29 Torontina. - Nullitatis matrimonii (Bertelo - Davey) . . . . . » » » Portlanden, in Oregon. - Nullitatis matrimonii (Schaefer-Oust) . » Nov. 22 Florentina. - Nullitatis matrimonii et dispensationis (Valenzini Philippaku) . » Dec. 4 Aquen. seu Taurinen. - Nullitatis matrimonii (Piana - Picena) . . 55 56 .182 236 338 339 975 974 Index documentorum chronologico ordine digestus 1047 _ IV - TBIBUNAL VICARIATUS UBBIS 1958 » » » » » Mart. 15 » » Maii 2 » 24 Oct. 21 Nov. 18 Romana. - Nullitatis matrimonii (Szlaehoto - Duneo) . Romana. - Nullitatis matrimonii (Risi - Taverna) Romana. - Nullitatis matrimonii (Greggi - Trybuchovicz) Romana. - Nullitatis matrimonii (Carli - Lupi) Romana. - Nulltiatis matrimonii (Paolozzi - Carosio) Calaritana. - Nullitatis matrimonii (Valeri - Porrà) . . . . . . 183 184 39.1 392 548 976 V I I - A C T A OFFICIORUM I - PONTIFICIA COMMISSIO AD REDIGENDUM CODICEM JURIS CANONICI ORIENTALIS 1958 Iunii 23 Interpretatio authentica can. 215, § 2 e Litteris Apostolicis motu proprio datis « Cleri Sanctitati » (II mense Iunio anno 1957) . 550 m INDICES NOMINUM I - I N D E X NOMINUM PERSONARUM (OMITTUNTUR NOMINA ACTIS SUBSCRIPTA) A Abad A., 924. Abele, 371. Abellán P. M., 343. Abenthum C, 240. Ablas Filbo A., 502. Aboukater G., 793. Accogli L., 908. Accornero C, 502. f Acebedo y Flores M., 410, 664. Acerbi A., 977. Achen G., 754. Açikalin M., C, 899. Ackerman R., 418. Adam I. H., 413. Adamiak L., 754. Adamski P. J., 752. Addazi R. G. M., 124. Adenauer M., 246, 812. Adolfo a Sesto S. Giovanni. 749. Adro ver G., 712. Afanador y Cadena R., 398. Afework H., 893. Agagianian Card. G. P., 493, 494, 770, 853, 867, 923, 1012. Aglialoro F., 97, 432. Agnes soror Clarissa, 390. Agostini P., 756. Agrestini D., 497. Aguiar O., 405, 416. Aguilar Alvarado F., 892. Aguillar Lacasa R., 756. Aguirre A. M., 428. Aguirre Baus N. R., 422. Aguirre y Gonzales V., 790. Agustoni G., 925, 978. Ahern ., 429. Aieber, 182. Aigret G. M., 499. Airaghi E., 502. Aiuti U., 239. Alba E., 344 Alba G., 499. Albert de Bavière, 797. Albert de Liège, 891. Albes G., 242. Alcaráz et Alenda I. M., 405. Alcedo O., 750, 993. Aldegunde Dorrego F., 399. Aidei Desmarais G., 432. Alessandri I., 808. Alexander (fr.), 50. Alfrink B. I., 397. Alibrandi G., 664. Ali Lebrun Moratinos G., 421. Alinei G., 503. Allen F. V., 403. Allodi C. 757. Almeida Merino A., 419. Aloisi Masella Card. B., 50. 232, 341, 388, 390, 431, 546, 552, 598, 769, 853, 866, 8G9, 907, 910, 923, 933, 1026. Alonso Fernandez S., 495. Alquati G., 499. Alquati G.. 499. Alsabak A. A., 821. Ait E. N., 240. Alter C. G., 45, 374, 436. Aluffi Pentini M., 126, 244. Alvarez G., 240. Alvarado Uerto A., 817. Alvarez Martínez F., 128. t Alvarez V., 248, 298. Alves Brás G., 497, Alves Correia da Silva T., 404. Alves de Brito F., 924. Alves de Pinho M., 300. Alves de Siqueira A. M.. 401. Alves de Txindade I., 60, 419. Alves Guerreiro E., 495. Amador R., 758. Ambrini R., 133Ambrosi G., 627. Ambrosius (S.), 455. Amde Mikael A., 893. Amedeo d'Aosta, 797, 900. Amelotti L., 245. Amici L, 400, 407. Amigó Ferrer L., (S. D.), 551. Amrbein F., 892. fAnaya y Diez de Bonilla G., 504. Anciaux P., 247. Andrade y Valderrama A., 408. Andrea Ap. (S.), 1013. Andreoli G., 753. Andriessen, C, 131. Angelini A., 793. Angelini ., 420. Angeloni L., 978. Angiolini G., 128. Angioni A., 753. Angles Pamies L, 125. Anna (S.), 25, 577. Anna d'Aosta, 900. Annino G., 134. Anoge A., 793, 896. Año veros Ataun A., 405. Antamoro C G., 979. Antero Pp., 681. Antezana y Rojas A. I., 1028. Antiliei E., 760. Antinori A., 756. Antiparda H., 403. Antonetti L., 978. Antonietti G., 128. Antonio da Padova (S.), 58, 199, 283, 312. Antoniutti T., 44, 707. Antonucci Lucidi A., 979. An tunes Borges A., 796. An tunes Correia M., 923. Anyogu G. della Croce, 427. Apariccio R. I., 827. Apear G. B., 438. Apear P., 501. Apor G., 794. Appels G. M. M., 131. April P. Nolasco, 501. Aramburu I. C, 400. t Arana Goigoras B. G. V., 248. Arango A. F., 925. Arango Velez C, 789, 892. Araujo Matos V., 409. Index nominum personarum Arce A., 424, 437. Arce Masías O. A., 425, 842, 845. Arehambault P., 503. Ardant, 794. Argaya Goicoechea G., 432. Argullo M. A., 243. Arias R., 897. Arias R. M., 897. Arias Blanco R., 419. Arias Espinosa A., 897. Arias Schreiber A., 898. Aristotile, 682, 945. Armada y de los Rios Enriquez L., 790. Armstrong R. I., 414. Arnaud G., 436. Arostegui M., 796. Arrieta V. M., 892. Arrighi G. P. M., 923. Arrigoni C, 133. Arroyo L. V., ¥27. Arruda A., 498. Artajo A. M., 790. Arteaga y Betaneourt Card. E., 770, 867, 924. Arthurs E., 437, 542. Artoni I., 752. Asa jiro Satowaki I., 407. Asgeirsson A. 819. Ashe G. M., 125. Ashworth L., 908. Assad A., 756. Athaide D. R. B., 398. Atton A., 431. Aubanel E. T., 757. Aubry D., 752. Aubry M., 132. Audebourg G., 759. Audet R., 752. Augustin I. F., 896. Augustinus (S.), 12 14, 47, 254, 256, 259, 315, 573, 683, 746, 916, 945. Augustoni G., 242. Auletta D., 923. Aumônier A., 502. Aurrecoechea Palacio M., 415. Ausiello Lanteri R., 908. Avenido T., 240. Ayers G. E., 499. Azzaretto R., 503. Azzariti G., 768. B Bacci A., 440, 775. Baccino L., 415, 466. Bachelot E., 246. Baeten G. G., 124. Bafile C, 907. Baggio S., 347. Bagno B., 758. Baguidy G. D., 792. Bajóla Parisani F., 978. f Bakhache O. M., 504. Balaguer G., 810. Balanza et Navarro R., 418. Balassone L., 127. Balcer L., 789. Baldassarri S., 398. Baldini S., 760. Baldovino del Belgio, 805. Balestra P., 127. Ballabio D., 502. Ballatore L., 754. Bambang Sugeng, 792, 895. Bancalà R., 239. Bandarnaike S., 808. Bandoli D., 248. Banfi A., 754. Barabino G., 924. Barale V., 923. Baraniak A., 401. Baratgin P., 756. Barbara (S.), 669. Barbarito L., 978. Barbetta G., 768, 873. Barbieri Card. A. M., 749, 987, 992, 995, 997, 1027. Barbisotti A., 228, 433. Barbosa A., 222, 435. Barda F., 430. Barnes N., 794. Barnes St., 236. Baro G., 908. Baroncelli A., 412. Baroni G., 405. Baronio A., 759. Barra G., 134. Barrau Peláez E., 69, 498. Barrett D., 246. Barroga G. P., 795. Barras Casanueva G., 133. Barras Morales V., 127. Bartholomaeus a Martyribus (V.), 313. Bartoletti E., 479, 991. Bartolini G., 133. Bartolomeo Ap. (S.), 933. Bartolucci D., 780. Basadonna E., 243. Bascufíana LWpez L, 410. Basilio il Grande (S.), 285. Basso Amolat M., 246. Batista F., 809. Battaglierin D., 421. Battelli I., 501. Batú Wichrowski, 435. Baud A. O. B., 412. Bauer G., 248, 496, 501. Bauer L., 241. Baumgartner F., 134. Baumhoff G., 502. Baur F., 756. Baylion F., 759. Baziak E., 626, 991, 1028. Bazin V., 395. Beauchemin G., 496. Beaumont P. M., 132. Beaume, 556. Beaurain R., 752. Bech G., 794, 824, 896. Beck G. A., 414. 1049 t Beck G. B., 248, 423. Beckdorf A. M., 396. Bedoya S. F., 898. Beduschi L., 132. Beer A., 243. Begashet M., 340, 893. Beguere A., 758. Becheyt P., 133. Beitia Aldazabal E., 405. Bekkers G. M., 425. Bélanger V., 418. Belardo G., 979. Belardo M., 979. Bell A. I., 418. Bellarmino R., (S.), 96. Bellati B., 979. Bellec J., 419. Bellia M., 759. Bellizzi G., 126. Belloni C, 979. Bellotti L., 242. Belluzzi M. B., 796. Belotti G., 925. Beltrami los., 28. Beltran De Marco T., 495. Bemberg O., 499. Benavent Escuin A., 405. Benavides Morriberón G. G., 750, 993. Benedetti Belluzzi M., 898. Benedictus (S.), 198, 443. Benedictus Pp. XIII, 65, 933. Benedictus Pp. XIV, 680, 935. Benedictus Pp. XV, 53, 294, 773, 964. Benelli G., 977. Benigni E., 979. Benincasa P., 908. Benitez Gonzalez E., 503. Beni tez Martínez E., 503. Bennet I. J., 419. t Bensch T., 136, 402, 424. Benvenuti A., 239. Beovich M., 428. Beras O., 892. Bereciartua Balerdi L., 415. Berenguer Prado G., 436. Beresztoczy N., 116. Berg G., 900. Bergamini G., 756. Bergonzini M., 426, 444. Berlinger G., 759. Berloco A., 908. Bermudez Ortega C, 925. Bernabeo R., 979. Bernacchia O., 411. Bernal Ortiz G. G., 480, 990. Bernard G., 754. Bernard M., 397. Bernardo di Baden (B.), 341. Berni R., 502. Bernier P., 432. Bernini G. L., 207. Berrios Gainza B., 97, 433. f Berroa y Bernedo F. R., 504. 1050 Index nominum personarum Bers G., 242. Bertani A., 131, 247. Bertil, 831. Bertoldi V., 499. Berteli P., 225. Bertolino A., 753. Bertelo, 338. Bertrand G., 429. Bessa F., 924. Bessette A. (S. D.), 342. Bettoli G., 344. Beuvers T., 127. Bevilacqua R., 503. Bezerra Coutinho G., 421. Bezmalinovié C., 421. Biaggi F., 131. Biagi R., 502. Bialdyga I. I., 239. Biancheri R., 897. Bianchi 0., 498. Bianchi Q., 126. Bianchini I., 48. Bianco D., 923. Bidawid R., 438. Bienvenu G., 133. Biermann E., 753. Bigi F., 796, 829. Bigi L., 896. Bik O. A. M., 135. Bilbao E., 816. Bindi C, 502. Binna G., 131. Binz L., 428. Biskup G. I-, 428. Biter G., 240. Bittarelli A., 755. Bizzarri L., 979. Blacet G., 243. Blaize de Maìsonneuve I., 130. Bonifazi M., 343. Bonita (S.), 113. Bonneau A., 495. Bonneau P., 412, 414. Bonometto U., 503. Bonomo G., 755. Bonsignore A., 756. Bonvini P., 126. Borda Mendoza O., 789, 892. Bordi R., 134. Borecky I., 423. Borges ., 344. Borghi M., 128. Borgia Valenzuela Rios F., 419, 432. Borgioli G., 979. Borhan K., 792, 895. Borini M., 760. f Bornet E., 504. Bortolameotti G., 124. Borzecka E. (S. D.), 341. Bosa G., 344. Boscardin B. (B.), 551. Bosco G. (S.), 48, 474, 721. Bosio G. B., 752. Boss W., 788. Bossi L., 749, 991. Bossuet B., 918. Bossuet G. B., 860. Botella Valor G., 343. Botero Alvarez B., 398. Botero Gonzales A., 124. Botero González E., 410. Botero Salazar T., 98, 401. Bottini E., 134. Bott G., 133. Boucheix N., 992. Boudon R., 429. Bougon F., 421. Bou que P., 412. Bourguiba H., 832. Boussard G., 126. Boustani G., 131. Boutros M., 753. Bowes B. M., 759. Boyer R., 147. Boyle F. J., 241. Boyle H., 403. Boza E., 795. Blecharczyk M., 627, 992. Bleek C. T., 130, 780, 890. Bless G., 759. Bo G., 895. Bocache A., 758. Bodio G., 504. Boeri A. O., 502. Bogarin Argafía R., 405, 426. Böggering L., 241. Boghaert A., 423. Bohacevskyj C, 421, 990. Boivin I. B., 396. Bojetti C, 497. Boland T. L., 431. Bolatti G., 427. Bolger T. J., 240. Bolognini G., 499. Bona A., 243. Bonaventura (S.), 153. Bondi Dalli E., 497. Bone F., 245. Bonelli G., 134. Bonelli di Salci V., 247. Bonet E., 56. Bonetti E., 136. Bongianino L., 908. Bonhomme C, 664, 894. Bonifacio Pp. VIII, 935. Bracci Gard. F., 988, 995, 997, 1028. Braddock A. P., 245. Brady G. O., 398, 434. Brady V., 351. Brambilla F., 978. Brandstetter P., 242. Brannekaemper T., 759. Brayer G., 924. Bree I., 752. Breit E. G., 752. Brennan O. B., 241. Brennan S., 895. Bressane de Araujo IL, 331, 404, 669. Bressier R., 759, 894. Bretault I., 402, 413. Brethe De La Gressaye G., 498. Brew G. M., 497. Brigida di Gesù (S. D.), 342. Brizzolara L., 760. Brocchi A., 753. Broderick E., 924. Broderick G. C, 496. Brom E., 135. Bromley P., 242. Brommer L., 499. Brovedani A., 127. Brown O. A., 424. Brown G. E., 753. Browne M., 150. Bruels P., 502. Brundo Cateno G., 134. Bruniera A., 107, 191, 395, 619. Brunini I. B., 424. Brunner G., 418. Bruno G. A., 244. Bruschi A., 244. Brustia F., 429. Bruzzone A., 131. Buchanan T« J., 495. Buéko G., 493. t Budanovié L., 248, 414. Buddy L. F., 418. Bueno y Monreal Card. G., 395, 987. Buffet E., 760. Bulfin G. A., 239. Bultereys R., 760. Bunge L, 890. Burk A., 754. Burkholder C. A., 500. Burns G., 494. Büro M., 908. Bussjaeger N., 305. Butler E. L, 427. Bux C , 135. Buys G. G., 131. Byrne L I . , 420. Byrne E., 422. Byrne L. C, 402. C Cabanillas O. A., 893. Cabo Perez D., 126. Cabrera Cruz L., 750, 993. Caccia F., 496. Cáceres G. C, 792, 894. Caggiano Card. A., 419, 779, 867, 924. Caggiano G., 924. Caggiano V., 246. Caillot A., 420, 494. Caino, 371, 856. Calabresi U., 977. Calamoneri A., 978. Calandra G., 504. Caldarola O., 405. Calderari G., 775, 854' 870, 923. Calderón G. G., 996. Calderone G., 344. Calewaert C. G., 539. Calliari A. I., 924. Callisto Pp., 827, 444, 936. Oallori di Vignale F., 763,854, 868, 907. Calvo Pina S., 497. Camargo A. I., 432, 932. Cambiaghi P. M., 938. Cambien V., 756. Cambieri E., 760. Caminada C, 433. Camomot y Bastida T., 408, 479, 989. Campana G. B.. 128. Campana O., 500. Campelo de Aragáo A., 425. Campos P. T., 537. Campos Gusso L., 924. Canali Card. N., 763, 837, 867, 869, 879. Canearini D., 247. Candido G., 498. Canestrelli L., 275. Canzonieri C, 428. Capasso N., 355. f Capettini A. M., 504. Capobianco P., 244. Capoferri S., 854, 870, 923. Capovilla L., 923. Capozzi E., 247. Caprino P., 759. Caprio I., 109. Caramanlis C, 813. Carata G., 242. Carberry I. J., 419. Carbone P., 501. Carbone V., 128. Carbonell-Debali A., 899. Carboni A., 753. Carboni R., 111. Cardarelli S., 753. Cardinale I., 908, 925. Cardoso Ctmha A., 417. Cardoso Da Cunha Coimbra I., 500. Cardoso de Carvalho I., 924. Carenzi G., 126. Caretta A., 854, 923. Carew G., 908. Carfagnini M., 127. Carinci A., 340. Carley G. A., 243. Carli, 392. Carli L. M., 431. Carlini B., 760. Carlini G., 759. Carlo Borromeo (S.), 887. Carlo da Sezze (B.), 340, 388, 439, 440, 441, 486. Carlo da Liechtenstein A., 896. Carlo di Lussemburgo, 896. Carlomagno M., 978. Carlotta Felice di Lussemburgo, 823. f Caro Rodríguez Card. I. M., 221, 435, 867, 924. Carón U. A., 130. Carosio L., 548. I Index nominum personarum 1051 Carrara B., 239. Carraro G., 418, 989. Carreira G., 796. Caarréon G., 241. Carroll C. F., 627, 992. Carroll E., 434. Carroll F. P., 239. Carroll L., 497. Carta P., 408. Carter A., 425. Cartier P. C, 128. t Cartwright U. L, 248, 421. Carvajal A., 412. Carvalho R., 134. Casa R., 133. Casale de Bustis y Figorva G., 979. Casalena I. E., 979. Casalengo F., 501. Casariego M., 994. Casas Briceño A., 796, 899. Casati E., 754. Casaubon L., 501. Casey G. G., 496. Casey G. V., 429, 431. Casey L. B., 495. Cashman D. I., 223, 436. Cassanì U., 978. Cassiano (S.), 934. Cassidy E., 978. Cassien L, 284. Cassius (S.), 472. Cassulo S., 239, 357. Castaldo Card. A., 374, 401, 749, 987, 992, 995, 997,1027. Castano A., 923. Castán Tobenas G., 893. Castellano F., 222, 436. Castellano M. I., 399, 404, 475. Castellano P., 428. Castellano R. G., 223, 401, 479, 990. Castelltort Subeyre G., 423, 673, 1025. Castiella y Maiz F. M., 893. Castiglioni G., 979. Castro Ramírez F., 424. Catalano A., 873. Catenacci D., 244. Caterina da Siena (S.), 96. Caussignac G., 240. Cavaleiro De Macedo Klautau A., 500. Cavalieri A., 248. Cavallero I. M., 415. Cavallini ., 131. Cavaniglia G., 247. Cavati I., 423. Caza P., 411. Cazaux N., 759. Cecchi A., 242. Cecchi L., 754. Cecchini M., 908. Ceccopieri F., 979. Ceccopieri Villa Maruffi R., 498. Cece A., 419. Ceeh ., 131. Cech V. R., 753. Cecilia (S.), 663. Cecinelli A., 754. Ceirano G., 754, 977. f-Celik D., 664. Celio E., 899. Celis P., 757. Celso, 954. Cenciarelli M., 243. Centeno A. M., 890. Cento Card. F., 300, 987, 1027. Ceria L. G., 124. Cerimonia L., 344. Cerutti G., 758. Cesare, 220. Chabert G., 501. Cevenini G. C, 925. Chagas de Miranda O., 98, 402, 434. Chalup G. R., 428, 560. Champagnat M. I. B. (B.), 49. Champagne G., 247, 429. Chan F., 407. Chancel L., 755. Chappe S., 113. Chappoulie H. A., 310. Charue A. M., 432. Charbonneau A. D., 494. Charles M., E. S,, 1028. Chaumont C. G., 494. Chaves O-, 400, 411. Chávez y González L., 422. Chawki A., 788, 890. Chazelles G., 239. Chedid G-, 438. Chehab E. H., 499. Chehab F., 821. Chehansky S., 754. Cheikho P., 438. Cheke M., 791, 826, 802, 894. Cheli G., 977. Cheou-Kang Sié, 789, 892. Cheriyan Polachirakal A., 407. Cherubini S., 908. Chevalier P., 432. Chevallier G., 757. Chiara (S.), 512. Chiarlo Card. C, 987, 995, 997, 1027. Chiaurri F., 907. Chichester A., 395, 398, 399. Chidiac M., 793. Chiezzi A., 497. Chigi Albani S., 854, 868. Chiíouet C, 228, 435. Chinnaiyan Arulswami D., 409. Chiocca S., 409. Chiriboga B., 994. Choi I., 427. Chopitea N., 47. Choppin L., 124. Christ P., 759. Chves O., 331. Ciattaglia C, 497. 1052 Indeoe nominum personarum Cicognani Card. A. G., 45, 115, 177, 260, 352, 987, 995, 997, 1027. Cicognani Card. G., 123, 238, 341, 343, 439, 465, 493, 552, 664, 770, 853, 867, 924. Cicuttini A., 424. Cieker G., 133. Ciloian B., 501. Cinense et Abera A., 429. Cini G., 719. Cinquanta L., 504. Cinque A., 979. Cioceetti U., 768. Cioli T. G., 422. Ciossani G., 503. Ciotta P., 757. Cipriano (S.), 454, 573, 1010. Ciriaci Card. P., 770, 853, 867, 924. Cisternino L. A., 134. Citsulo C, 423. Civardi E., 751. Claravall F., 795. Clarizio E., 664. Clavel Méndez T. A., 411. Claver P. (S.), 341. Clemente Pp. XII, 935. Clementi M., 128. Clerici G., 248. Clinch H. A., 424. Clovis Thibault I., 406. Coates M., 240. Cobo del Campo E., 789, 891. Cocchetti O., 854, 923. Coccia A., 499. Cocco L., 753. Cody G. P., 422. Coeckelberg E., 758. Coelho C, 406. Coelho I. A., 424. Coelho M., 402. Coimbra I. A., 410. Colaceci F., 759. Colaiacomo G., 242. Colas A. S., 397. Colasanti C, 756. Colasuono F., 923. Cola Vincenzo A., 128. Colette A., 597. Coletti A-, 924. Collins R. M., 754. Colombo M., 754. Colonna A., 770. Comin D., 994. Concha L., 430, 669. Confalonieri Card. C, 987, 995, 997, 1027. Connolly P., 496. Connolly T., A., 418. Conrad P., 130. Conradus (S.), 63. Conti I., 502. Conti N. A., 754. Conti R., 131. Conway G., 437. Cooley, 729. Copello Card. I. A., 222, 401, 780, 866, 923. Coppens G. C, 753. Cordara G., 502. Gorelli F., 762. Cornejo E., 127. Cornelis G. F., 994. Coronado F., 417. Correa G. E., 432. Correa Leén P., 423. Corres B. M. (S. D.), 342. Corripio Ahumada E., 416, Curtís G. G., 431. Cushing I. L, 402. Cushing Card. R. G., 253, 987, 995, 997, 1027. Cutuli S., 759. Cyarbide Berasategui G. A., 242. Czapla A., 124. 713. Corsanego C,440, 854, 873. Corso A., 749, 992. Cortellese M., 133. Cortez Pérez F., 996. Corti A., 503. Cortis T., 979. Cosgrove E., 344, 978. Cossio A., 396. Costa G. P., 430 Costa Macedo, 898. f Costantini Card. C, 393, 443, 980. Coté L., 241. Coty R., 811. Coucherousset I., 397. Coucoureux G.. 133. Cournoyer M., 495. Couronne N., 126. Cousins G., 996. Couturier G., 426. Couve de Murville, 791, 811. ' Couzi G., 126. Cowley L. P., 434. Cozzi P., 136. Crapio G., 497. Creemers A., 406. Crennan G. M., 239. Creviston L., 240. Crine M. A., 241. Crisan T., 128. Crispinus (S.), 359. Cristiani L., 125. Cristoforo Colombo, 466. Crivellari P. A., 374, 435. Cronin C. F., 125. Cronin F. A., 752. Cronin P., 410. Crowell T., 240. Crowley T. G., 239. Crown A., 820. Cruciani L., 496. Csertö A., 978. Cualla G., 892. Cuenco I. M., 408. Cuevas Ley va A., 494. Cullinan G. ., 126. Cuneo L., 755. Cunial E., 772. Cunneen G. I., 495. Cunningham C. G., 126, 432, da Cámara Pina L., 898. da Conceiçao Cordeiro G. M. A., 402, 542. Da Costa Gomes R., 924. da Costa Nunes G., 767. da Cunha Vasconcellos F. C , 400. Dade-Brinjot R., 759. D'Agostino B., 416. Dalla Costa Card. E., 202, 394, 866, 923. Dalmais P., 228, 435. Dal Monte L G . , 540. Dal Prà G. B., 752. D'Alton Card. G., 437, 780, 867, 924. Daly I. C, 494. D'Alzon E., 594. d'Alzon E.. (S. D.), 342, 594. D'Amato C, 414. Damen G.. 795, 898. Dämmert Bellido G. A., 374, 436. Dames G., 494. da Mota et Albuquerque, 426, 430. Danese G., 128. Dannaud E., 500. Dansereau G., 503. Dantas G. A., 436. Dante E. L., 768, 854, 862, 923. D'Antoni B. N. U., 792, 894. da Ponte Ribeiro Eiras C, 756. D'Arco A., 356. d'Ardia G., 796, 899. da Silva Card. A. A., 193, 399, 415, 780, 867, 924. da Silva F. M., 426. Da Silva G. P., 421. da Silva Farias R., 396. da Silva Martins E., 898. da Silva Sarai va G. A., 344. da Silva Tavares A., 898. Da Silveira d'Elboux E., 430. Daty G., 757. Daublain A., 499. Daubresse G., 135. Davey A., 338. David, 5, 179. d'Avila Teresa (S.), 573. Davila Vilchis R., 494. Davis I., 413. Dawant R., 246. D'Azambuja F., 756. 480, 991. Curis C, 978. Curran A. P., 343. Curran G. L., 496. Curti G., 245. D Index nominum personarum de Aguiar S. M., 424. de Aguirre G. C., 429, 536. de Almeida Batista PereiraI., 414. de Almeida Lustosa A., 433. de Amaral F. B., 537. de Amaral Mousinho L., 537. de Andrade et Silva F., 406. Deane A., 428. De Angelis D., 759. de Apresentaçao Fernandes D., 749. de Aquino Pereira G., 222, 435. de Araujo Sales I., 402. Dearden G. F., 996, 997. de Arriba y Castro Card. B., 780, 867, 925. de Assis A. A., 124, 197. de Assis Pires F., 409. de Barros Cámara Card. G., 402, 432, 867, 924, 990. De Barros Marcondes A. E., 924. de Beaumarchais G., 791. Debbané F., 499. De Boer E. G., 130. de Bourg W. A., 130. de Brito G., 898. de Buyer L., 129. De Cambourg G., 924. De Camillis M., 245. de Campo Bello, 797. de Calheiros e Meneres F., 796. de Campos A., 404. De Castro y Silva R., 405, 433. de Charnacé P., 131. De Chopitea Villota Serra D. (Serva Dei), 46Decker C, 750. de Coniac M., 501. de Cooman L. C. M., 494. Deere E., 499. de Cruce Moreira Pinto I., 416. de Echanove y Guzman S., 133. de Estrada Santiago, 751, 788, 890. Deenihan G., 752. de Faventine de Mondredoñ G. C , 594. De Ferrari C, 416. Defossa G., 760. Defregger M., 925. de Furstenberg M., 505. De Galen F., 756. De Girolamo A., 755. de Gouveia Card. T. C, 780, 867, 924. de Groot S. W. A. M., 136. Dehler R. S., 416. t de Hemptinne G. F., 136. de Hohenzollern F., 797. De Jong T., 132. Dekiert F., 582. Delaere L; T., 994. de La Force, 894. Delaforterie G., 760. de Laguardia E., 826. de la Guardia Ir. G., 795. Delame C, 757. de Lannoy F., 788. Delargey R. G., 228, 434. de la Torre Card. C. M.; 465, 725, 867, 924, 994. de la Trinité Ph., 124. Delay L, 399. del Balzo R., 979. Del Bo D., 793. Del Bufalo L., 499. del Campo y Padilla I. M., 928. Del Drago A., 755. Delens M., 758. De Leon Huete G., 503. De Lepper G. L. M., 127. Delforge R., 500. Delgado F., 795. Delgado G. M., 795, 898. Delgado y Gómez H., 399. Del Gallo Roccagiovine L., 907. Delhaye R., 756. de Ligne A., 900. f de Lima Vidal G. E., 136. de Limburg Stirum C, 891. f Della Cioppa G., 980. Dell'Acqua A., 764, 989. Della Rosa L., 504. de Loewenstein C, 797, 900. De Lollis A., 854. de Loyola I. (S.), 929. Delpy G., 242. Del Rosario A., 402. del Rosario E., 410. Del Valle Joglar R., 924. de Macedo Soares G. A., 789. de Maisière T., 891. Demandi L., 240. Demann F., 419. de Marchant et d'Ansembourg F., 795, 898. de Marchant et d'Ansembour V., 794. De Marchi G., 908, 923. de Margerie R., 791, 894. de Medeiros Delgado G., 428, 485, 615. de Medeiros Leite G., 706. de Mello Brevner Andresen T., 796. de Merode A., 247. De Michelis A., 496. de Mierry G., 502. de Milleville G., 398, 409, 414. de Miranda Vilas-Bôas M., 399. De Mol F., 760. de Montalembert G., 894. de Montgolfier R., 246. de Montmorency-Laval F., (S. D.), 1026. de Mony-Colehen P., 131. 1053 de Moráis Penido G. M., 417, 433. de Mota et Albuquerque I. B., 402. de Nadaillac A., 246. De Nadal A. P., 196, 409. De Negri F., 752. t De Nicola G., 396. de Norfolk, 894. De Novellis G., 499. Dentrice, 55. de Oliveira A., 402. de Oliveira G., 343. de Oliveira O., 98, 434. De Oliveira V., 135. de Orbegozo y Goicoechea I. M., 438. de Odiol y Urquijo A. M., 893, De Palma P., 245. de Patrocinio Dias I., 417. de Paula E., 537. De Paula G., 247. De Perini L., 344. de Perth, 791. de Polignac G., 897. de Quito A. (S.D.), 748. Dereere V., 409. Deresa Y., 802. De Riccardis G., 908. De Roeck G., 760. De Rossi G. B., 681. De Sainte-Croix P., 246. de Saint Pierre A., 758. de Sanctis A., 935. f de Sant'Ana G. F., 433. Desbois A., 499. Descamps M., 246. de Ségur, 310. De Siervo F., 134. De Smet G. P., 132. de Sola R., 834. De Sousa A. G. A., (S.D.), 551. de Sousa D., 432. de Sousa Lima I., 222, 401, 107. de Souza Dantas M., 402. Dessain G. G., 130. Desselier P., 246. de Sury d'Aspremont G., 899. de Tarso Campos P., 401. d'Etchegoyen A., 248. Dettmann et Aragón A., 144. Deubzer M., 495. De Valera E., 815, 895. de Vasconcellos Motta Card. C. C , 153, 401, 409, 536, 867, 924, 940. de Vedruna de Mas G. (B.), 179, 340, 439, 440, 441, 488. Devine F. P., 243. Devlin D., 895. de Vivero P. A., 795. De Vocht E. A., 753. De Vries G. G., 495. De Wannemaker A., 503. De Wilde F. O., 619. 1054 de Yurrita Maury P. V., 493, 792, 894. D'Harcourt B., 897. Diamilla Magnelli P., 979. Dias G. A., 925. Diaz Escudero L., 404. Diba ., 792, 895. Di Camillo F., 127. Di Carlo M., 499. Di Cristina A., 498. Didona A., 128. Diepenbrock A. A. G., 127. Dietz G., 990. Diez de Medina F., 751, 788, 981. Diez de Medina R., 891. Di Fabio A., 504. Dignan R. H., 425. di Jorio Card. A., 767, 853, 865, 869, 923, 995, 997, 1028. Dijsselbloem G. G. G., 132. Di Lieto M., 97, 384, 422, 433. Di Martino R., 240. Di Massa S., 127. di Napoli Rampolla E., 498. Dinh Diem N., 834. Dinis da Fonseca G., 247. Diocletianus 112, 148. Diognetus, 459. Diot G., 924. Diotaiuti F., 760. Di Pasquale A., 873. Di Placido M., 127. Di Prima G., 344. Di Sangro O., 897. Dispenza N. R., 131. do Amaral Mousinho A., 401. do Carmo Colaço I. P., 418. Dodds P., 413. Doephner Card. G., 426, 987, 995. 997, 1028. Dogget I., 424. Doherty G. F., 241. Domenico (S.), 675, 845, 850. Domingo y Sabugal T., 430. Domingo y Sol (S.D.), 552. Domingues de Oliveìra I., 400. Domínguez Recinos I., 432. Dominici E., 178. Dominici M. E. (S.D.), 551. Dominicus a SSmo Sacramento (S.D.), 340, 544. do Nascimento e Silva G. E., 789, 891. Donati V., 126. Donders E. . A., 130. Donnellan T. A., 496. Donnelly H. E., 404. Dono van D. J., 495. Dono van I. A. fi, 404. Dooley G., 229, 618. d'Ormesson W., 791. Dormido y Uy L, 243. dos Guimarâes Bastos R. G., 891. •dos Santos A. H., 408. Index nominum personarum dos Santos Cabrai A., 401, 417. dos Santos Garcia L, 429. dos Santos Pires A., 753. Dos Santos Rocha E., 398. f dos Santos Silva A. I., 300, 664. Dossena L., 978. Douairière A., 797. Douairière M. C, 797. Dougherty P., 924. Doumith M., 438. Doyle B. B., 241. Doyle F. L, 424. Drago G., 344, 908. Drees, 817. Dreux R., 501. Drexler C, 247. Drimmel E., 890. Dröge G., 132. Drozd A. F., 240. Drury M., 239. Drzazga G., 626, 990. Duarte Gançalves da Rocha C. F., 891. Duarte de Bragance, 797. Dubbelman C. I., 403. Dubois M. M., 394. Dubosc M., 248. Ducoli M., 908. Ducote G. G., 497. Dud L, 411. Duetti O., 854. Duffle D. C, 754. Duffles Teixeira Lott E., 789. Dufrost de Lajemmerair M. M. (V.S.D.), 551. Duggan T., 125. Duirat A., 420. Duke G. M., 395. Dulbinskis C., 402. Dulles F., 781. Dumas A., 500. Dumas I. E., 243. du Monceau de Bergendal I., 756. Dumouchel P., 407. Dunco S., 183. Dunne G. A., 243. Duperray I., 407. Dupont A., 412. Dupont R., 133. Dupont U. G., 132. Dupouy N., 245. Dupuis A., 752. Dupuy C, 408. Duque Villegas A., 429. Duran Figueros R., 894. Durante V., 760. Durepaire G., 496. Durik I. A., 406. Duron F. G., 792, 894. Du Roselle . M. C. A., 241. Durrheimer A., 413. Durrieu L. M. G., 992. Duse L., 134. Dutrone P., 499. Duvalier F., 814. du Vignaux M., 791. Duvigneaud G., 792, 894. Duyver P., 503. Dwyer G. P., 431. Dystien., 418. E Echandi M., 809. Echavarria L., 789, 892. Edwards Percival E., 246. Egas Grijaiva D., 502. Sghbal M., 819. Egidio (S.), 56. Egisti M., 503. Egisti R., 503. Eguino Trecu I . , 417. Eichelberger R., 247. Einsiedler A., 131. Eisenhower D., 830. Elchinger A., 374 . 433. Elia, 283. Elisabeth d'Autriche, 9Ü0. Elisabetta del Belgio, 806. El Jisr H., 793. Elko N., 407, 436. Elmeri Ritter I., 402. Emelien R., 133. Emmanuel de Saxe, 797. Emmet Doyle V., 994. Emmet Lucey R., 415. Enciso Viana G., 410. Engelke L, 540. Englhart G., 239. Enneking F. G. M., 132. Enrici D., 342. 397. Enriquez C. P., 802. Eprisi L., 760. Erameh G., 497. Ercole P., 768, 873. Ermanno G. (B.), 552. Escher A., 796. Escobar Serrano E., 790, 893. Escobar Vêlez G., 408. Escobari Cusicanqui G., 498. Esorto G., 400. Espiga et Infante G., 411. Espinosa A. A., 795. Espoz Quevedo L., 247. Esser F., 418. Estevez Penas L., 500. Etoga P., 411. Etrillard I. M., 417, 420. Etspueler O., 422. Etti G., 127. Eugenin T.. 430. Eugenio (S.), 952. Eugenio Pp. III (B.), 198, 471. Eugster M. (S. D.), 341. Eutichiano Pp., 681. Evangelisti B., 416. Everarts de Velp C., 757. Eymard P. G. (S.), 940. Eyring G. F., 501. Eyskens G., 806. Ezechia, 544. f Fabbri E., 125. Fabiano Pp., 681. Faccani C, 977. Faé A., 499. Faggiano E. R., 422. Fajadet C, 131. Falabella S., 128. Falcucei B., 408. Falière A. P., 395. Fallón G. P., 241. Fammilume V., 907. Fanfani A., 776, 793, 820, 895. Fantó P., 978. Faresin C., 58, 403, 709. Farina G., 247. Farley L. G., 754. Farmer Healy I., 420. Farrell A., 494. Farrell E. G., 241. Fasolino N., 434. Fassbender G. F., 134. Fattinnanzi A., 854, 923. Fauret I. B., 412. Fausta (S.), 472. Fauvel A., 98. 434. Favé V., 98, 434. Fay P. B., 241. Fazi T., 245. Fearns G. M., 433. Fedders E., 438. Feicntmayr F. X., 305. Felice di Lussemburgo, 794, 823. Felicetta C, 499. Felici A., 907. Felici G., 768, 870Feltin Card. M., 343, 404, 405, 419, 779, 967, 924. Fenech F. X. I., 403. Fenocchio L, 406. Fera F., 128. Fernandes D., da Apresentaçao, 992. Ferrand A., 398. Fernandes Maza R., 132. Fernandés-Villela R., 131. Fernando J. W. K. G., 131. Fernández G., 424. Fernandez Feo A., 899. Fernandez Miranda S., 126. Fernández Pérez O. M., 414. Fernández y Fernández D., 417. Ferrari Card. A. C., 473. Ferrari Aggradi M., 895. Ferraio A., 503. Ferrarotti L., 923. Ferreira F., 98, 435. Ferreira M., 240. Ferreira de Macedo A., 409. Ferreira Gómez A., 406. Ferretti di Oastelferretto G., 755. Ferretto G., 989. Ferrieu G., 124. Index nominum personarum 1055 Ferrini F. M., 854, 925. Ferro Oonselo E., 926. Fèrroni V., 126. Ferrua A., 344. Ferté G., 757. Fetel G., 246. Fey L., 421. Ficarra A., 401. Field G. R., 435. Field I. L, 426. Fietta Card. G., 987, 1027. Figi L., 805. Figueroa Villon D., 425. Filatirga P. O., 795, 898. Finat y Escrivá de Romani G., 758. Finelli G., 978. Finkelstein R., 132. Finn R., 994. Fino O., 760. Fiordelli P., 403. Fiorelli A. M., 341. Fischer G. A., 833. Fischetti F. P., 133. Fiher G., 494. Fishta A., 425. f Fitz Simon Lawrence G., 504. Fitzgerald G. M., 993. Fitzgerald R. G., 501. Fitzgibon G., 753. Fitzmaurice E. G., 421, 480, 991. Fitzpatrick G. A., 500. Fitz Simon L. L, 415. Flajani O., 244. Flanagan F. L, 344. Flattery F. J., 754. Flavin G. P., 430. Fliesser I. C., 416. Flint E. T., 135. Floersh J. A., 157, 406. Flood G. P., 752. Flórez I. L, 408. Florio G., 979. Florit E., 394. Flynn T. E., 239, 494. Flynn T. J., 497. Folchi A., 793, 895. Fondalinski L, 430. Fontana B., 850. Fontana F., 496. f Fontanelle R., 408. Foobar A., 822. Forbes L., 500. Porcellini D., 829. Forcellini G., 829. Forer H., 416. Forero et Garcia N., 419. Foresi P., 758. Forest L, 757. Formentano V., 502. Forni E., 539. Forni P., 979. Forst M. F., 241. Forte B., 128. Fortich A., 241. Fortunato (S.), 934. Foschi M., 248. Foschi T., 248. Fossati Card. M., 203, 780, 866, 923. Foster Dulles J., 831. Foti F., 242. Foti V., 758. Foucart E., 244. Fougerat A., 420. Foulquier E., 126. Fourcade G., 755. Fourgeaud P., 496. Fourrey R., 410. Fox A. F., 423. Fracassi O., 793, 895. Fraghí S., 147. Fragoso A., 428. Fralleone B., 242. Francesco (S.), 324. Francesco di Baviera, 900. Franchi G., 129. Francis P., 404. Franco A., 126. Franco F., 816. Franco T. F., 790, 892. François E., 126. François G., 498. Franken E., 136. Franzoni G., 754. Franzoni L., 134. Fratel Andrea (S. D.), 342. Frauenheim G. M., 246. Frederik, 810. Freeman L, 425. Freitas Silveira P., 407. Freking F., 432. Fresnel A., 413. Fresno Larrain G. F., 479, 991. Frías Hurtado H., 430. Frigdianus (S.), 470. Frings Card. G., 779, 867, 924, 1026. Frisina A., 134. Frohn R., 246. Frondizi A., 804. Fryns E. L., 246. Fryns L, 429. Fuentes T., 813. Fuenzalida G., 924. Fumasoni Biondi Card. P., 201, 770, 866, 923. Furlong P. L, 415. Furlong R., 757. Fumo O., 977. Fuxius G.. 502. G Gabro L, 754. Gachet O. A. H. J., 426. Gad G., 385, 436. Gaete E., 127. Gagern ., 502. Gaillard L., 398. Gainsborg Viaria R., 502. Galeazzi E. P., 764, 854, 872. 1056 Index nominum personarum Galeazzi Lisi R., 762. Gallagher G. M., 754. Gallagher U., 495. Gallant B. G., 495. Galleani d'Agliano R., 794, 897. Gallego Pérez F., 996. Galletti L., 754. Gallina E., 908. Galvin G., 241. Gannì ., 418. Ganora A., 504. Gantin B., 425. Garcea A., 754. Garcés Rojas T., 127. I García Benitez I., 98, 401, 664. García Colomo G., 343. Garcia de Sierra et Méndez S., 403. Gargia Franco M., 996. Gargia-Loredo G., 128. Garcia M., 747. Garcia Rodríguez A. A., 415. Gargia Rayneri C, 790, 892. Garibi y Rivera Card. G., 302, 395 , 987, 995 , 997, 1027. Garkovic M., 626, 990. Garlato P., 344. Garneri I., 403. Garofalo S., 494. Garrett Maloney C, 406. Garriga M., 420. Garrigues A., 500. Garrison Hunt D., 375, 437. Garvey F. J., 241. Gasbarrini A., 762. Gasbarrone G., 755. Gaspari M. P., 977. Gasser A., 136. Gâté B., 496. Gatien du Parc Locmaria, 788. Gatti G., 128, 241. Gattuso A., 499. Gaudel A. G., 750, 993. Gaudin P., 246. Gawlina G., 1011. Gaynor W., 125. Geeraerts X., 414. Gellbach H., 134. Gemelli A., 66. Genina P. A., 132. Gennangi L, 404. Gentile L., 978. Gentilin A., 135. Gerada E., 978. Gerbermann G., 240. Gerhard E., 344. Gerlier Card. P. M., 408, 780. 867, 923. Germani A., 132; Germinario G., 757. Geronimi C. A., 375. Geromini C. L., 437. Gerow R. O., 424. t Ghanima G. VII, 27, 249, 418, 504. Ghebre I. I., 238. Gherghi E., 500. Ghigi Saracini G., 871. Ghio A., 344. Ghiragossian G., 753. Giacomo Ap. (S.), 364. Giamboni C, 502. Giambro E., 395. Gianfranceschi A., 427. Giampaoli P., 501. Giani L., 136. Gianini E., 497. Giannini A., 499. Gibbons E. F., 405. Gibbons y Hayer G. T., 479, 990. Gierlich A-, 756. Gil Ario C, 925. Gildemeister S., 245. Giliberti F., 126. Gill T. E., 418. Gillard E., 759. Gillet L., 243. Gilroy Card. N. T., 425, 772. 867, 924. Gilson A. U., 756. Gindre C, 499. Ginevri P., 135. Giobbe Card. P., 987, 995, 996, 1027. Giordani A., 399. Giordani G., 542. Giorgi I., 752. Giorgio (S.), 719. Giovanna di Bulgaria, 900. Giovannetti A., 907. Giovanni Ap. (S.), 534, 693, 921, 1013. Giovanni Pp. XIII, 1012. Giovanni Battista (S.), 283, 522, 676, 912, 921, 1013. Giovanni Crisostomo (S.), 918. Giovanni di Borbone, 900. Giovanni di Borbone Siciles, 900. Giovannini G., 498, 873. Giovenzana A., 754. Giraud F., 131. Gir landa M., 504. Girolamo (S.), 916,1006. Girouard P., 414. Giuda Ap. (S.), 1013. Giuffrè G., 131. Giuliani A., 131, 344. Giulini F., 854. Giuseppe (S.), 174, 212, 335, 365, 466. 557, 560. Giuseppe di Gesù e Maria, 551. Giustiniani L. (S.), 1021. Giustiniani Bandini M. C, 524. Glaentzer C, 760. Gleeson I. G., 428. Glenn L. A., 420. Glesaz L., 497. Globke G., 890. Glueckstein G. P., 495. Gobben G., 407. Godfrey Card. G., 346, 987, 995, 997, 1027. Godfrey G., 223, 399, 436. Godinot E., 132. Godoy M. S., 421. Goenaga Provenzano I. M., 789, 892. Gogué G., 438. Goicolea Villacorta D., 498. Goldmann F., 136. Golebiowski P., 430. Golland Trindade H. H., 401. Gomes de Almeida I. C, 416. Gomes de Oliveira E., 931. Gomes dos Santos F., 400. Gómez Dávila O., 479, 990. Gomèz de Llano, 790. Gómez Marijuan F., 433. Gomez-Rico y Martin de Almagro A., 242. Gómez y Tamayo D. M., 426. Gonçalves L I . , 429. Gonçalves Cerejeira Card. E., 404, 421, 780, 866, 869, 923. Gonzales F., 242. Gonzales R. (B.), 196. Gonzales Cortes V., 498. Gonzales y Robleto V. A., 200. González Artigas R., 502. Gonzalez Moralejo R., 222, 436. f González y Menéndez Reigada A., 654. Gonzalez y Valencia G. M., 98, 435. Goody L. I., 405. Gordon G., 242. Goretti M. (S.), 220. Goretti S., 924. Gori A., 469. Gori G., 494. Gothier G., 247. Gottan G., 923. Gotthardt L, 427. Gouyon P., 431. Gracias Card. V., 409, 780, 867, 925. Graf F., 243. Graffin R., 396, 411. Granadillo F. O., 240. Graneris G., 494. Grannan Rishmond L., 757. Grano C. 764, 1026. Grant R. A., 499. Gratzer G., 129. Graveiii ., 977. Green E. A., 409. Greene Fr. G. M., 791. Greggi, 391. Gregori S., 751. Gregorio Magno (S.), 327, 464, 565, 662, 913, 934, 1008. Gregorius Pp. X (B.), 914. Gregorius XI, 113. Gremigni G. V., 627, 992, 1023. Grente Card. G., 432, 444, 867, 924. Greppi, 729. Greppi G., 757. Griese N. O., 497. Griffin G. M-, 753. Grifone G., 760. Grillo R. A., 790, 892. Grime J. R., 822. Grimoaldo (S.), 933. Grollenberg G. A., 130. Gronchi G., 820. Grosso C., 778. rubmayer E., 890. Grutka A. G., 426. Gualandri G., 759. Gualberus I. (S.), 177. Guatemalteco P., 813. Guay G. P., 501. Guazzi G., 124. üell G., 809. Guercilena F., 406. Guérin H., 394. Guerra E. (S.D.), 342. Guerrero A. M., 400. Guerrero C. M., 428. Guerrini E., 753. Guevara Arze W., 806. Gugliermina A., 500. Gui L., 475. Guilhem G., 126. Guilland Z. L., 419. Guillaume F., 792, 894. Guillemin G., 760. Guirola-Borghi A., 790, 893. Guizar A., 188. Guizar Valencia A., 996. Guizar Valencia R., (S.D.), 552. Günther M., 305. Gurpide Beope P., 415. Gusmeroli L., 502. Gustaf Adolf di Svezia, 831. Gutiérrez Diez T . , 405. Guy Bourrât G., 757. Guzman L., 893. H Haag V., 134. Hacker H. B., 426. Hackett P. V., 125. Hadweh S., 497. Haemmerle A., 502. Haene A., 406. Hailé Sellassié, 802. Hall F., 424. Hallberg, 797. Halliman P., 750, 993. Halpin G. T., 496. f Halsali G., 248. Hamid Adeel O. A., 899. Hamilton A., 125. Hammarskjold D., 835. Index nominum personarum 1057 Hamminger A., 129. Hanich G., 247. Hannan P. M., 420. Hannan H. D., 403. t Hanssen G, M. G. A., 504. Haquette M., 923. Harfouche G., 244, 793, 896. Haro Alvear S. A., 408. Harper G., 241. Hart G. G., 243, 410, 423. Hartmann G. C., 124. Hasler I., 430. Hatteisen A., 247. Hauch M., 495. Hawkes B., 925. Hayes R. L., 752. Healy G. P., 501. Heard G. T., 55. Heenan I. O., 400. Heerey C., 427. Heffernan G., 923. Hefferon M. ,T., 792. Heidelberger F., 247. Heim B., 978. Hinojosa E., 125. Hintgen V. G., 242. Hirohito, 820. Hirose T., 793, 896. Hoberg E., 242. Hoch L., 424. Hochstein T., 246. Hodapp R., 436. Hodges F. G., 135. Hoelting G., 495. Hoesl G. B., 495. Höfer A., 228, 435. Hoff A., 758. Hoffmann B., 429. Hoffmann P., 502. Hogan R., 243. Holland T., 497. Hollenstein T., 815. Holterman G., M. M., 425, 542 990. Honnêfelder O., 502. Honorius Pp. III, 198. Hope C. P., 894. Hopkins G. V., 500. Horváth R., 116. Hosselet A., 134. Hostin D., 507. Hottot G., 120. Howard G. J., 497. Howell G., 494. Howes E. W., 132. Hoyois G., 245. Huang Shoaku, 892. Huarte F., 498. Hubert Salvator d'Autriche (S.A.R.), 900. Hubertus B. I., 240. Huels G. H., 241. Hughes F., 125. Hughes T., 429. Huibers G. P., 480, 992. Hunstiger G., 496. Hurtado A., 479, 990. Hussein, 821. Hyacinthus (S.), 850. f Hykary E., 136. Hvland F., 420. Hyle M. G., 480, 991. Hyle M. W., 496. Hynes F., 854. Heimgartner B. (S.D.), 551. Heinemann A., 785. t Heintz G. G., 749, 992. Helen G. E., 760. Helfrich E., 759. Hellouin de Menibus R., 246. Helmsing C. E., 422. Hélou C., 896. Henderson L. W. 791. Hengsbach F., 433. Hennessey G., 240. Henny G-, 127. Henriquez L. E., 240. Henry G. J., 241. Henry H., 427. Henry P., 756. Hentrich, 764. Herbst E. I., 243. Heredero Igarza F., 756. Hermaniuk M.. 399. Her met L., 757. Hermida Ortega D., 403. Hermosa et Sarmiento P. I., 399. Hernández Hurtado A., 221, 435. Herreira Baez P., 790. Herrera A., 428. Herrera Méndez O., 796, 899. Herrera y Oria A., 405. Herron G., 500. Hervas y Benêt I., 408. Herzoy A., 503. Hettinga A. T., 132. Heuss T., 129, 812. Hewetson G. H., 1028. Heymans O., 758. Heymans P., 755. Hibout P., 500. Hiekey D. F., 417, 431. Hill W. H., 1028. Hillenmayer L. I., 500. Hillinger R. P., 420. Himmer C. M., 847. f I Iacono I., 399. Iaeger L., 993. Iannucci A., 408. Ianssen E. M., 990. Ibáñez del Campo C, 808. Ibarra Berge S., 130. Ibars A., 306. Ieanmard I. B., 417. Ifigenia (S.), 940. Igartua e Irizar G., 126. Iglesias Herrera A., 924. Ignazio M. (S.), 455. Ilarione (S.), 285. Indelicato G., 134. 1058 Index nominum personarum Indri F., 127. Inglese N., 759. Innocenti A., 977. Innocenzo Pp. X, 935. Innocenzo Pp. XI (B.), 734, 850. Ioannes Pp. XXIII, 837, 877. Ioannes Baptista (S.), 878. Ioannes et Paulus (Ss.), 298. Ioannes Gualbertus (S.), 252. Irène de Grèce, 797, 900. t Ireton Peter L., 504. Iriarte G., 97, 432. Iro Wani S., 831. Isa R. J., 803. Isaza Restrépo R., 424. Isgró S., 754. Isotti O., 752. Issa A., 830. Issenmann C., 434. Iterrate S., 544. Iturralde Echeverría M., 753. lulianus (S.), Iurgens Byrne O. M. 400. Jordanow - Osnobichine A., 979. Jori Gisbert M. A., 180. Jornet F., 306. Jornet Ibars Teresia a Iesu (B.), 230, 306, 322, 332, 340. Josepha d'Autriche, 900. Jouanneau A., 757. Joxe L., 894. Joyce R. F., 403, 426. Jubany Arnau N., 414. Judson G., 500. Juliana R. di Olanda, 817. Julliard L., 406. Jullien Gard. A., 989, 995, 997, 1028. Jung C. G., 960. Jung P., 127. Junker E., 241. Jürgens Byrne C. M., 375, 437. J Jacquemin A., 405. Jaeger L., 627. Jaekels M. J., 495. Jakiel S., 430. Janberg H., 133. Jansen E. G., 833. Jansen F. J., 752. Jansen M. A., 417. Jansen R. G., 494. Jansen U., 240. Janssen E. F. M. G., 131, 479. Janssen G., 247. Janssen H., 427. Janz F., 133. Jareño Lopez De Haro A., 499. Jaroszewicz L, 98, 374, 434. Jáuregui B., 98, 434. Jayatilleke Hulugalle E. A., 789. Jean G., 757. Jennings E. Q., 468. Jentgens G., 243. Jess A. W., 241. Jijón Caamano y Flores M., 893. Jiménez M. S., 125. Jiménez Manzanares G., 242. Innocenzo Pp. V (B.), 914. Jobidon I. A., 229. Joci B. T. K., 892. Johan R., 418. Johnson J. M., 825. Johnson M. M., 395. Johnson Stafford G., 246. Joly P., 500. Jbnckheere P., 759. Ioostens E., 246. Jordan A., 396. E Kabis G., 437. Kaczmarek C, 97, 98, 374, 430. Kain G. P., 126. Kaiser F., 97, 438. Kaiser G. G., 752. Kaiser W. E., 242. Kalisek G. G., 495. Kalwa P., 626, 990. Kaouki M., 246. Karam S., 500. Karim Kassim A., 819. Karl L. S., 495. Kaszmarek C., 434. Kathoff A., 994. Katzenstein G. O., 890. Kaufmann - Hillenkamp G., 132. Kavukatt M., 399. Keane G. O., 239. Keegan P., 246. Keeley G., 501. Keelty G., 501. Kekkonen U., 811. Kelleher D. M., 501. Kellenberg G. F., 430. Keller M., 437. Kelly G. G., 343. Kelly G. N., 239. Kelly P., 125. Kémerer G., 428. Kennally V. L, 425. Kerr Carroll C, 496. Kerrigan A., 494. Kersten T., 495. Kessler E., 246. Kesteloot G., 246. Khaldi B., 793, 896. Khoreiche A., 434. Khoury G., 438. f Khouzan Marco II, 136. Kiang Yi-Seng, 892. Kiefer F., 759. Kiegerl C, 129. Kiernan T., 400. Killeen M. J., 241. Kim B., 427. Kimbondo P., 422. Kinsch N., 437, 542. Kintu M., 833. Kirwin G., 241. Klasen G., 503. Kleine Natrop G., 243. Klepacz M., 430. Kling H., 831. Knox J. R., 105. Koch P., 896. Kochs A., 243. Kocisko S., 436. Kodowo Amissah L, 428. Koeble F., 130. Koehle L., 129. Koenig Card. F., 987, 995, 997, 1028. Koksa G., 344. Kominek B., 402, 424. König F., 398, 421. Kopecky C. L., 500. Koppman R., 427. Kostka S. (S.), 850. Kötzner G., 752. Kougri M. N., 825. Kowalczyk F. P., 1028. Kozlowiecki A., 410. Krag Jo, 910. Kripp G., 788, 799, 890. Kubitschek J., 807. Kucera A. B., 429. Kuhner y Kuhner C, 375. Kuijpers S., 542, 991. Kuiper E. G., 132. Kühner y Kühner A., 438. Kuker L. E., 501. Kunz I. A., 412. Kwao Amuzu Aggey L, 427. L Labva G. S., 924. La Brie N. A., 424. Lacet A. A., 241. Lacointe P., 408. Lacoursière F. X., 419. Lacroix E., 496. Lacroix G., 136. Lacroix M., 551. Lacroix R., 496. Laberge I. D., 411. Lafayette L., 429, 537. Lafîtte F. A., 222, 401, 423, 427. Laghi P., 978. Lagrange M., 125. Laigueglia G., 754, 978. Lainati G., 245. Lairana G., 502. Lallier M., 399. Laloy G., 894. Lambayan D., 241. Lambriex-Houtappel M. M. G., 135. Lami Starnuti E.," 793. Lamont D. R., 427. Lamy A., 228. Lanata Caudy L. F., 795, 898. Lancellotti F., 871. Lancellotti L. M., 770. Lanciotti L., 978. Landazuri Rieketts G., 374, 396, 416, 436. f Landgraf A., 980. Landowski G. S., 495. Landriault G., 752. Lane G. F., 496. Lane L. T., 423. Lane M. F., 241. Lanfranconi A., 406. Lanfry G., 245. Lange H., 826. Langenberg G., 127. Langlois B., 503. Langlois I. A., 411. Lanna A., 344. Lanzoni A., 908. Lapini A. M., 341. Lara Mejia U., 431. Lardone F., 144, 297, 842, 844. Larkins G. E., 239. La Rosa ., 344, 908. Larrain Errazuriz E., 222, 435. Larrain Eyzaguirre L, 924. Larrazabal Ugueto W., 833. Larrea R. L., 790, 893. Laschi L, 408. Laszio S., 422. f Latysevskyi G., 136. Laurent E. G., (S.D.), 341. Laurentius (S.), 64. Laus Schmidt V., 432. Lauzurica y Torralba F. X., 222, 395, 436. Lavieira M. L., 135. Lawrence D., 794, 896. Lawrence M. B., 791. Leahy M., 245. Leblanc A., 503. Le Blond O. U., 422. Le Breton A., 412, 429, 557. Lebrun Mora tinos A., 480, 991. Lecanuet G., 756. Ledere P., 397. Leconda Goicoechea D., 130. Le Cordier L, 419. Lecouna Labandibar G., 991. Ledesma O., 898. Ledochowska M. T., (S.D.), 341. Leduc G., 503. Lée, 729. Leech G. L., 417. Lef ebure de Cheverus I., 254. Lefebvre A., 407. Lefebvre M., 396. Lefevre A. L., 397. Lefevre P., 126. Index nominum personarum 1059 Lefevre R., 126. Léger Card. P. E., 412, 418, 477, 772, 867. Leggeri V., 979. Le Gouaze L, 396. Leiber, 764. Leibold P., 374, 436. Leich B., 759. Leineweber O-, 503. Lejus L, 757. Lelong G., 500. Lem F. E. M., 132. Lemaître E., 978. Lemmens G. U., 98, 401, 511. Lemus .1. M., 829. Lennon T. G., 497. Lennox Federal ., 375, 437. Lenzlinger L., 132. Leonardo F., 431. Leone Pp. I (S.), 622, 913. Leone Pp. IX, 941. Leone Pp. XIII, 65, 294, 365, Loewenau G. F., 25, 438. Loftus E., 752. Loidl F., 497. L'Oisseau F., 133. Lloyd-Russel V., 925. Lokuang S., 789. Lombardi A., 24, 57, 60, 193, 331, 485, 507, 537, 540, 615, 629, 665, 706, 709. Lombardi R., 724. Lonau E. G., 615, 749, 991. Longhi A., 924. Longiaru G. M., 497. Longo V., 416. Lopes F. E., 403. Lopez E., 344, 893. López A viña, 410. Lopez de Arriba A., 979. Lopez de Arriba F., 979. Lopez de Romana F., 133. Lopez Novoa S., 307. t López Santamaria L, 248, 486, 597, 964. Leone G., 768. Leone P., 128. Leone R., 247. Leoni G., 757. Leopoldo da Castelnuovo (S. D.), 995. Lepore F., 245. Leprince-Ringuet L., 894. Lercaro Card. G., 405, 770, 867, 925, 1019. Le Sage P., 503. Lesourd* I., 413. Lester Giully R., 403, 417. Létrange E., 246. Letta V., 502. Letz E. J., 495. f Levarne A., 980. Léveillé A., 494. Leven S. A., 415. L'Hoest L., 134. Liagre A., 402. Libardoni M., 375, 438. Liénart Card. A., 780, 866, 923. Lieutier P., 754. Liger P., 757. Liguori A., 503. Lillo Orsaes G., 758. Lilly E. O., 496. Lima dos Santos A. G., 436. Limoges I. L, 425. Lingenheim H., 420. Linnan L. E., 501. Lintel-Höping G., 759. Lira P., 749, 992. t Lira Infante R., 980. Liston G. M., 228. Livraghi O., 199, 417. Lizardi R., 419. Llobet G., 397. Llórente y Federico D., 672. Lloyd S., 803. Loaiza Gumiel O., 421. Lobeya G., 135. Locatelli V., 978. 420. Lopez Umana L, 423. Lopez Ureta G. L., 133. Lorek I. C., 430. Lorenzi A., 755. Louis-Delamare G., 248. Luberti G., 503. Lucato G., 752. Luccardi F., 127. Luce Booth O., 791, 893. Luciani A., 989. Luciani G., 760. Lucio Pp., 681. Lucitt E. B., 241. Luecke A., 243. Lugli M., 247. Luhan G., 759. Luigi Re di Francia (S.), 96. Lumbau A., 502. Luna O. C., 146, 414. Luns G. M. A. H., 817, 898. Luoni S., 344, 908. Lupi A., 392, 978. Luque Card. O., 225, 423, 780, 867, 925, 996. Lyon P. F., 423. M Ma'Ani, 793. Maas P., 127. Macchione A., 344. Maeculi A., 908. MacDermot B. C, 791, 894. Mac Donald L H., 396. Mac Dougall L., 500. Mae Eichern M. A., 405. Mac Entée S., 792. Macioti O., 978. Mac Kay L. R., 804. MacMillan A., 803. Machado Cavalcanti A., 396. Maczyñski F., 240. Madden G. M., 241. Maffezzoni G., 756. 1060 Index nominum personarum Maggi S., 1028. Maggiacomo C, 757. Maggio 6., 247. Maginn O. G., 431. Magliocchetti M., 124. Magnini A., 754. Magnoni A., 977. Magrini A., 753. Macheux A., 496. Mahony I., 242. Malacart A., 136. Malbrunot F., 757. Maldaner B., 755. Malenfant G., 972. Malengreau F., 134. Malengreau G., 134. Malfranci O., 125. Maliesi A., 500. Malik C, 835. Malmerendi G., 760. Maloney A. F., 134. Maltoni O., 978. Malumbres Oteiza Z. E., 756. Malvestiti P., 797, 900. Malzone Hugo H., 427. Mambretti G., 245. Mammoli F., 503. Mancini L., 979. Mancini V., 504. Manfredini L., 245. Manganelli E., 133. Manning G. L., 239. Mannix D., 423. Manresa Formosa A., 414. Manrique G., 421. Mansilla Beoyo D., 994. Mansourati I., 923. Mansuy E. V., 241. Manuelli E., 757. Manzini R., 896. Maraechi G., 756. Maranta E. A., 418. Marchai, 797, 900. Marchetti A., 754. Marchetti Zioni V., 409. Marchioni F., 793, 896. Marchisio C. (S.D.), 552. Marchisio G., 757. Marciani A., 759. Marcinkus P., 978. Marcos de Oliveira G., 403. Marcus Ev. (S.), 878, 1013. Marem P., 241. Marengo E., 422; 852. Mari G., 239. Marizza F., 136. Markall F., 398. Marilng G. M., 422. Marmottin A. A., 941. Marone Cinzano E., 245. Marozzi G., 430. Marqués I. L, 400. Marques Ferreira A., 429. Marquez Toriz O., 559. Marrocco F. A., 415. Mars L., 814. " Martenetz G., 990. Martin B. C, 497. Martin P., 423. Martin R. G., 431. Martin Molina Maria ab Incarnatione, 231. Martinelli O., 128. Martínez A., 398. Martínez Aguirre S., 992. Martínez Pardo P., 343. Martínez S., 405. Martini C, 343. Martini F., 908. Martins Iunior A. B., 426. Martinus Pp. V, 63. Martirossi F., 134. Martucci M., 244. Marulli U., 979. Marx A., 420. Marx G., 243. Maria Cristina d'Aosta, 900. Maria degli Apostoli (Teresa von Wuellenberg) (S. D.), 342. Maria Luisa di Gesù (Tricher) (S.D.), 342. Maria Magdalena (S.), 470. Mariani G., 757, 908. Marie A., 416. Marino G., 499. Mariotti A., 753. Mariotti Solimani G., 245. Marisevich Fleitas H.. 427. Maryanayagam Swamidoss Pillai D., 420. Másala S., 978. Masci A., 978. Mascólo A., 756. Mascólo R., 247. Masiello A., 755. Masini E., 135. Masno Boixeda R., 415. Massaccesi V., 243. Massafra C, 128. Mastaglio G. L., 495. Maté L, 116. Mathias M., 898. Matignon F., 254. Matteucci M., 979. Mattioli A. G., 629. Matzinger S., 136. Maung Kyaw G., 406. Maung Nu, 806. Maunz T., 788, 890. Maury G. B., 221, 434. Mauth U. G., 246. Max de Bavière, 900. Maxia A., 793, 895. Mayer G., 428. Mazelis P., 410. Mazerat E., 750, 993. Mazzardi C, 503. Mazzarella B., 432, 438. Mazzarotto H., 430. Mazzi V., 908. Mazzoli A., 754. Mazzoni U., 979. Me Auliffe M., 243. Me Cabe C, 924. Me Cartan T. G., 752. Me Carthy G. V., 495. McCarthy G. G., 426. McCarthy G. R., 753. McCarthy T. G., 409, 994. McCauley L. T., 792, 895. McCone G. A., 791. t McCormack G., 248, 432. Me Daid D. F., 777. Me Dermott P. N., 239. Me Donald G., 752. Me Eleney L, 417. Me Entegart B. L, 429. Me Gettrick T., 406. Me Gowan G. D., 239. Me Grane W. J., 241. Me Grath E. A., 495. Me Grath G., 499. Me Grath M. G., 343. McGucken I. T., 414. McGuigan Gard. G. C, 403, 415, 779, 867, 924. Me Guinness E. G., 434. Me Guire D. P., 788, 890. McGurkin E. A., 420. Cchonde E., 418. Mclnerney E. G., 495. Melntyre Card. G. F., 418, 772, 867, 925. Me Intyre G. B., 239. Me Manus C. J., 497. Me Nally G., 501. Me Nelis F. A., 753. Me Nulty A., 496. Me Sorley F. G., 992. Medeiros U., 495. Medi E., 797, 900. Medici G., 895. Medina T. F., 794, 897. Medina De La Fuente D., 125. Mees G., 978. Melançon G., 416. Melani O., 978. Melchior-Bonnet C, 244. Melillo A., 247. Melin M. I. (S.D.), 342. Melizan P., 756. Meloni V., 502. Melucci C, 503. Melzi d'Eril F., 794. Memelauer M., 425. Memoria R., 924. Mena Porta H., 405. Mena Porta I. I. H., 427. Ménager I. E. L., 411. Menard I. E., 407. Menasce G., 790, 892. Mendeiros G. F., 495. Menderes A., 832. Mendes A., 832. Mendes De Azevedo C, 758. Mendonça Monteiro A., 428. Mendora Castro A., 375, 437. Meneghello G., 923. Menéndez E., 423. Meniconzi G., 344. Mengozzi G. C, 503. Menna D., 394. Index nominum personarum Moloney M. I., 228, 435, Monaco F., 422. Monaghan G., 242, 497. Monaldi L., 497. Minaldi V., 895. Moneada D., 242. Mondelli G., 134. Mongo T., 414, 431. Montalvo G., 754, 977. Montano C., 55. Monticone G., 1027. Montiel Arguello A., 825. Montini Card. G. B., 395, 409, Mentionna A. R., 406. Meoni F., 503. Meouchi P. P., 394. Mercier G., 413. Mercier R., 758. Messeri L., 503. Merzagora C., 768. Merker R., 130. Messmer L. A., 413. Metta N., 772. Metz G., 246. Metzinger L., 749, 993. Meurier G., 760. Meuwese A., 127. Meyer A. G., 750, 990. Meys M., 759. Meysing I., 394. Mezza F., 438. Mezzedimi E., 136. Micara Card. O . , 181, 343, 551, 780, 861, 866, 923, 1026. Micci C., 753. 473, 987, 995, 996, 1027. f Mooney Card. I., 404. Morano M. C. (S.D.), 341. Morazzone S. (S.D.), 341. Morcillo González O . , 397. Moreau A., 494. t Moreira Martínez R., 248. Moreno Quintana T., 425, 845. Moreschi E., 135. Morgante M., 428. Morilleau X., 402. Moris I., 423. Morkowski G. L., 240, 415, 750, 993. Moro A., 793. Moro F., 242. Moro Visconti G., 755. Morricone C., 753. Morton E. T., 241. Moruzzi G., 129. Moschetta F., 344. Moschus J., 284. Mosconi N., 394. Mosconi P., 977. Mose, 283, 916. Mosquera Corral C A . , 398, 404, 412. Montingia G., 135. Motta G., 794, 896. Moulinasse R., 757. Moulinet G., 133. Moya Gómez J., 499. Mozzoni U., 68, 395, 751. Msakila C, 994. Mueller G. M., 239. Mulders A. G. M., 125. Mulier F. E., 501. Mullin G., 125. Muncunill Cirac A., 925. Munita Eyzaguirre R., 97,434. Muñoz Marín L., 828. Murphy D., 240. Murphy E., 480, 991. Murphy G., 240, 497. Murphy L., 495. Murphy R., 893. Murray I. G., 399. Murtha E. A., 241. Murzone S., 497. Musante G., 123. Musco A., 498. Musto B., 933. Musty G. B., 432. Mutara III C, 829. Mutsaerts G. P. H. M., 425. Michael Arcangelus (S.), 196, 235, 355. Miehelato Danese A. M., 409. Micheli, 729. Michelli P. O . , 491. Michl G., 129. Michon R., 407. Migne, 1C08. Mignone E., 422. Migone B., 123, 770, 793, 895. Miguet G., 133. Milani-Valerio O., 979. Miles G., 241. Miliani P., 136. Miller G., 753, 791. Mimmi Card. M., 123, 124, 342, 343, 393, 416, 493, 552, 664, 770, 866, 923. Minali A. O . , 407, 438. Minchiatti C, 128. Mindszenty Card. G., 904. Minhava A., 242. Minihan I., 402. Minniti R.. 759. Mior' A., 344. Miranda Alarcón B., 248. Miranda y Gómez M. D., 398. Mirza I., 826. Mistrorigo A., 408, 480, 936, 991. Misuraca G., 239. Mitcheli G. P., 893. Moas L., 892. t Mobarak I., 504. Moccia O., 895. Mocellini I., 412. Modrego Casaus G., 414. Moens de Fernig G., 755. Mogge G., 503. Mogliani M., 344. Mohammed V, 824. Mohedano Hernández G. M., 130. Mojaiski Perrelli V., 926. Mölbert G., 759. Molloy T. E., 408. 69 - ACTA, vol. XXV, n. 21. — 31-12-1958. 1061 N Naamo G., 438. Nagel G., 245. Najeeb Al Rubaii, 818. Namour M., 793. Nannarini I., 244. Nardone B., 771. Nasalli Rocca di Corneliano M., 763, 907, 977. Nasser G. A., 828. Natalini V., 128. Nava C, 245. Navagh I. C, 430. Navarra G., 136, 760. Navarro G., 752. Navarro N., 751. Necker Leslie M., 500. Negräo de Lima F., 807, 891. Negre A., 756. Negrin A., 418. t Negrin E., 136. Nehru L, 818. Nepoziano, 1007. Nesdale G. E., 126. Neumann I. (V.), 259. Newton de Almeida Batista I., 61. Nguyen Van Binh P., 413. Nguyen Van Hien S., 413. Niehol G., 240. Nickey G. J., 241. Nicolini G., 979. Nicolini G. P., 513. Nienaber L. B., 495. Nierman P. A., 417. Nieuwenhuis F. E., 135. Nijman N. M., 135. Nkrumah K., 813. Noël M., 499. Nogara A., 879. Noghès P., 794, 897. Nogueira da Silva A. A., 247. Nolan G. T., 241. Norberto (S.), 847. Norese F., 908. Norodom Suramari (S. A. R.), Norrish, 897. Nosolini da Silva Leav G., 796. Nossent C G., 130. Novelli S., 497. Novoa et Fuente M., 418. Nowicki E., 424. Ntemi Nghunbu, Nukalofa, 832. Nunes Gabriel E., 98, 434. Nunes Tebteira F., 407. Ñuño F. X., 395. O Oblak M., 626, 990. O'Boyle P. A., 420. O'Ceallaigh T., 244, 792, 815. 1062 Index nominum personarum O'Collins G. P., 124. O'Connor E. I., 243. O'Conor E. R., 501. Odilia (S.), 510. Odone (S.), 847. Offestein G., 494. Ogez G. M., 425. Oglietti G., 128. O'Grady F. I., 415. O'Halloran M., 242. 0'Hanlon Berehmans E., 246. O'Hara E. V., 422. 0'Hara Card. G., 258, 987, Otunga M., 424. Oueini H., 896. Ouellette I. A. A., 425. Ousset F., 794, 897. Oust K., 339. Owens G. I., 1028. 995, 997, 1027. O'Hara G. P., 346. O'Heideain S., 792, 895. Olaechea Loizaga M., 222, 436. Olaizola Arrieta I. M., 126. Olav R., 825. Oldani O., 246. f 0'Leary D., 664. Olivers L. G., 136. Olivier G., 499. Olivotti I., 427. Ollier P. M. G., 126. Olmos Muñoz G., 248. Olsthoorn G. N., 501. Olympio S., 832. O'Mara G., 924. Ofía de Echave A., 418. O'Neill A., 498. O'Neill G. I., 243. O'Neill G. E., 243. f O'Neill P., 248. f On Prakhongchit M., 136. Oram S. C, 753. O'Regan G. M., 242. O'Reilly M. U., 127. Oriol G. (S.), 461. Orlandi G., 978. Orlando L., 131. Orlando R., 131. Orliae E., 755. Ormea G. B., 245. O'Rourke M., 240. f Ortiz Arrieta P. O., 248. Ortiz Echagne Rubio O., 758. Ortiz Ferré R., 758. Ortiz Mancia A., 830. O'Shea M., 239. Ossa M. F., 789, 891. Ossa Sainte Marie M., 789, 891. Osselaere G., 760. Ossino C, 757. Osterratb F., 424. O'Sullivan G. M., 1028. Otéenasek C., 402. Otero Navascues G. M., 130. Otgero (S.), 510. Ottaviani Card. A., 238, 343, 393, 664, 770, 853, 867, 907, 925. Ottaviani F., 135. Ottaviani G. O., 248. Otterbein L. L., 496. Ottoboni P., 134. P Paccagnini A., 755. Pace N. T., 759. Pacelli C, 764, 854. Pacelli G., 764, 790, 892. Pacelli M. A., 764. Pacheco E., 239. Paehowiack E., 479, 990. Padacz L., 925. Padellaro N., 245. Padiyara A., 411. f Pafundi D., 384, 422. Pagani G., 501. Pagani L., 242. Paganini E., 136. Paganuzzi Q., 768, 871. Pagello A., 979. Paiella G., 754. Paino A., 428. Painvin F., 246. Pajaron y Pajaron R., 135. Pakiam F., 756. Palazzini G., 343. Palazzini P., 1026. Palazzolo L. (S.D.), 995. Paliard F., 501. Palmas A., 978. Palmegiano F., 501. Palombella I., 394. f Paltarokas C., 136, 410. Panal L. F., 421. Pandolfo U., 134. Pangrazio A., 410. Panico G., 484, 808. Panigoni P., 134. Pantalleresco A., 242. Panzironi R., 760. Paolina di Malinkrodt (S. D)., 341. Paolo Ap. (S.), 11, 40, 47, 152, 206, 230, 283, 322, 369, 388, 568, 681, 921, 984. Paola eremita (S.), 283. Paolozzi, 548. Paparella A., 248. Paparoni I. H., 404. Papen A., 134. Pappalardo P., 142, 250. Pappalardo S., 908. Parazzini A., 126. Pardy G. V., 991. Paré M., 416. Parecattil G., 989. Parent G., 501. Parente P., 397. Paris E., 133. Parisot L. 396. Parisot L., 425. Parmentier M., 124. Parra Aranguren C, 899. Parri G., 758. Pascarella M., 499. Pasquali A., 502. Pasquet O., 407. Passamonti I., 389. Pastor Moliner I., 126. Pastore G., 793. Paterno Castello E., 801. Patria G. G. E., 126. Patrizio (S.), 467. Pauletti G., 497. Paulinus (S.), 720. Paulus Pp. IV, 511. Paupini G., 398. Pauquet P. P., 503. Pautler U., 240. Pavone R., 504. Paz L., 58, 97, 411, 434. Paz Maroto G., 758. Pearce G 417. Pecci S., 794. Pecks I., 503. Pedroni A., 751. Pellegrini G., 502. Penna A., 494. Pennisi F., 414. Penso C, 426. Peralta et Ballabriga F., 406. Pereira L. G., 409. Pereira P. B., 409. Pereira da Costa E., 402. Pereira da Cunha V., 123, 796. Pereira da Silva Botelho A., 243. Pereira de Araujo «T. H., 789. Pereira Venancio G., 404, 750, 993. f Peres Basil S. T., 504. Peressin M., 977. Pérez C. M., 428. Pérez Hernández A., 419. Pérez Platero L., 994. Pérez Serrano G., 893. Pérez Silva F., 400. Perez Tenreiro T., 238, 796, 899. Peri A., 756. Perilli-Fedeli P., 759. Perlado Cadavieco E., 499. f Peroni S., 980. Perraudin A., 415. Perrin G., 759. Perrino G., 125. Person U. M., 411. Perugini G., 134. Pesce B., 754, 924. Petermeier B., 495. Petrassi F., 502. Petricca F., 136. Petro A., 437. Petroni D., 476. Petrossian Carapet, 502. Petrowicz G., 923. Petru G. A., 240. Petti A., 128, 908. Pezzicara C, 55, 56. M Index Pflimlin P., 755, 894. Pham-Klac-Hy, 899. Pñelan E., 757. Philippaku E., 975. Piana, 974. Piana E., 627, 992. Pibernat G. M., 239. Picard de la Vaquerie R., 431. Picaud P. M., 403. Picchinenna D., 394. Piccioni I., 410. Picco A. E. (S.D.), 341. Picena P., 974. Pichón D., 344, 908. Pico G. M., 890. Pico Estrada I., 890. Pielmeyer F. E., 245. Pierra Bech G., 496. Pierins I. F., 767. Pier mar ini 0., 131. Pierobon G., 501. Pietro Ap. (S.), 160, 193, 298, 320, 330, 360, 602, 681, 914, 921, 986, 1007, 1013. Pietro da Alcantara (S.), 616. Pietro di Monaco, 794. Pietro Ispano Pp., 914. Pietrulla A., 410. Pigott P., 131. Pilar Quezada G., 996. Pimiento, I. a Iesu, 410. Pina G. E., 479, 990. Pinar y Lopez B., 756. Pinera Carvallo B., 222, 435. Pintado G., 994. Pinto Resende C. A., 497. Pioger A., 407. Pirelli A., 426. Pires E. A., 408, 750, 993. Pires I. M., 430. Pirolley A., 427. Pirotto A., 750, 993. Piro vano A., 411. Pirrung A., 756. Pittini R.. 483. Pitzky E., 128. Pius Pp. IV, 29. Pius Pp. V (S.), 354. Pius Pp. VI, 680, 914. Pius Pp. VII, 254, 255, 257, 711, 719. Pius Pp. IX (S. D.), 29, 294, 310, 444, 597, 719, 777, 914, 935, 964. Pius Pp. X (S.), 96, 294, 303, 326, 354, 387, 464, 523, 609, 662, 776, 938, 964, 1020. Pius Pp. XI, 202, 203, 204, 279, 294, 303, 375, 608, 699, 734, 773, 870, 914, 964, 1008. Pius Pp. XII, 838, 856, 868, 913, 984, 997, 1006, 1008. Pi vetta R., 344. Pizzardo Card. G., 770, 853, 866, 909, 923. Pizzoni Ae., 223. Pizzuti M., 130. nominum personarum Pia y Deniel Card. E., 780, 867, 924. Placidi C, 758. Plasschaert G. A. M., 127. Platone, 682, 945. Plaza A. G., 398, 431. Plechelmo (S.), 510. Plenteda A., 978. Piover E. M., 496. Plumey I., 413. Pluta G., 626, 991. Pocei F., 907. Pock G., 127. Poggi A., 977. Poggi L., 908. Polhlschneider L, 404. Poirier F., 396. Poirier G. N., 753. Pokorni A., 134. Polanco A., 552. Polanco Brito U. E., 421, 892. Poledrini A., 908. Poletti U., 627, 992. Pollestri P., 499. Polverelli A., 244. Poma A., 404. Pompili dard. B., 1009. Pompilj S., 879. Ponziano Pp. 327, 681, 934. Popell C, 240. Porrà I., 976. Porter G. T., 428. Poschenrieder F. S., 247. Poswick P., 788, 891. Potanamutzhi M., 421. f Potenza F., 136. Prada Carrera F., 426. Prado M., 827. Prasko G., 990. Prendergast G. G., 126. Prendi ville R., 410, 1028. Prestes de Macedo Soares G. A., 891. Prévost I. R., 424. Prévost L., 242. Priester V., 924. Prigione G., 978. Primatesta R., 431. Primi L, 135. Prìncipe di Lussemburgo, 896. Principe E., 98, 434. Principi P., 398, 764, 854. Prinzen C. A. G. V., 131. Proafio Villalba L. E., 226, 553. Proietti G., 755. Pronti G., 343. Prost P., 757. Prunet L, 757. Puccinelli M., 344. Publio Stazio, 207. Puigdollers Oliver M., 790. Pujol C, 343. Pulido Méndez, G. R., 480, 991. Pullano G., 431. I Punzólo L., 123, 395. 1063 Pursley L. A., 426. Puset G., 228, 433. Pusié M., 410, 421. Putzekhian H., 502. Puyat G., 898. Q Quadraroli L, 908. Quagliotti A., 496. Quaremba P., 420. Quesada Castro D., 405. Quevedo Albornoz G. R., 133. Quinlan T., 413. Quinn G. A., 496. Quintarelli I., 344. Quiroga y Palacios Card. F., 418, 779, 867, 925. R Raab G., 805, 890. Raballand G., A. F., 417. Rabban R., 438. Racette O., 239. Raco G., 129. Radaelli L., 754. Radigan G. B., 756. Radschendra Prasad, 818. Radziszewski F., 752. Raederscheidt E., .133. Raffaelli G., 760. Rafferty I. I., 410. Ragni F., 979. Rahe E., 127. Raimondi L., 139, 185, 188, 713, 716. 926, 928. Rainier, 824. f Ramalho G. di Dio, 136. Ramarosandratana I., 412. Ramatschi P., 125. Ramírez Salaverría A. G., 375, 437. Ramos A. G., 400. Ramos L., 344. f Ramos de Castro Vilela R., 664, Ranaivo E., 991. Rapisarda R., 344. Raspanti M., 428. Rath je O., 130. Rau E., 405, 411, 428. Rauwolf L., 489. Ra vagli A., 411. Ravaglia F. L., 247. Raythe de Queiroz e Silva W., 498. Re L., 497. Rebueno A., 243. Recamier G., 757. Redig de Campos D., 789. Reed V., 98, 222, 434, 435. Rem P., 829. Regala R., 898. Reichling C, 900. 1064 Index nominum personarum Reilly E. G., 408. Reilly T. P., 421. Reiniseh G., 129. Reis A., 416. Reis T., 427. Reising Z. G., 497. Reiss G., 500. Réitérer A., 417. Remigio (S.), 941. Renard A., 411, 750, 993. Rencoret Donoso A., 222, 436. Rengifo R. G., 497. Renier P. G., 136. Repanai F., 908. Respighi Gard. P., 910. Ressel F., 129. Restieaux O., 408. Rettaroli A., 497. Reuss I., 405. Reuter E., 794. Reuter P., 794. Reuter R., 503. Rey Palomero A., 497. Reyes Gutiérrez M. ab Incarnatione, 231. Reynaud R., 797. Reynolds A. E., 242. Reza Pahlavi M., 819, 977, 1017. Rezende Costa G., 401, 706. Ribas Villa verde G. M., 790, 892. Ribeiro Camelo A., 426. Ribeiro G. G., 98, 434. Ribeiro Santana A., 411. Riberi, 830. Ricceri F., 429. Ricci E., 756. Ricci G., 128. Ricci L., 502. Riccobono I., 247. Richardus (S.), 472. Richaud Gard. P. M., 987, 995, 997, 1027. Richir G., 247. Richter R. G., 500. Ridder B., 240. Rieso Carbajo A., 222, 436. Rietti, 729. Riezzo N., 374, 436. Rigby G., 245. Rihn Roy I., 243. Righetti M., 242. Righi Lambertini E., 238. Rigotti S., 503. Rimano L., 244. Rimolo F., 128. Rinaldi A., 416, 871. Rio E., 244. Riofrio I., 423. Ripoll F., 552. Rìsi, 184. Risi Ferreyros A., 795, 898. Ritter L, E., 430. Ritter P., 503. Ritter von Lex G., 130. Riva Á., 247. Rivera Mera N., 375, 437. Rivera Reyes E., 127. Rives Lopez I., 790. Rizzo A., 136. Roa D., 432. Robbio N., 890. Robens G., 243. Robert d'Autriche-Ist, 797, 900. Robert de Hasbourg, 900. Roberti Card F., 989, 995, 997, 1028. Roberti V., 753. Robinson G., 246. Robólas M., 135. Roberecki A., 423. Roccasecca V., 127. Rocchi D., 504. Rocchi F., 854. Roch E., 793. Roche M. W., 496. Rödhammer G., 501. Rodié I. M., 416. Rodrigue L., 496. Rodríguez A., 409, 789, 891. Rodríguez L., 421. Rodríguez Andrare P. M., 400. Rodríguez Bailón L. I., 297. Rodríguez Benavente g., 753. Rodríguez Morin A., 242. Rodríguez Neira G., 56. Rodríguez Pardo L., 437. Roeder F., 407. Roger de Beaufort P., 113. Rogerius II, 476. Rogers G. C. Sr., 501. Rohlman H. P., 395. Rolland C, 415. Rolland L. G., 499. Roloson C, 501. Romanak A. L, 1028. Romani S., 48, 50, 181, 232. 388, 390, 546, 598, 712. Rome P., 758. Romeijn I. H., 411. Romo Gutiérrez F., 221, 435. Ronca R., 771. Roncalli Card. A. G., 342, 427, 552, 720, 772, 837, 867, 877. Ronzani F., 246. Rooney R., 241. Roques Card. C. E., 780, 866, 924. Rosario I. A., 409. Rosati A., 979. Rosolia P., 245. f Rospond S., 136. Rossel y Arellano M., 994. Rösser E., 752. Rossi A., 417, 757. Rossi B., 497. Rossi C, 247, 760. Rossi L, 760. Rossi G., 344, 768, 870. Rossi N., 125. Rossi O., 226, 350. 553. Rossi P., 125. Rossi U., 1028. Rossi V., 502. Rossignol E., 760. Rossignol R., 500. Rosso I., 426. Rostagno P., 494. Roth A., 503. Rotoli I., 978. Rotter L., 247. Rotunno N., 754, 977. Rouanet P., 420. Rouquette A., 759. Rousseau F., 133. Roussel G., 757. Rovida E., 977. Rúales Salgado G., 501. Rubaltelli E., 131. Rubio Diaz A., 419. Rucquoi L., 134. Rudin G. G., 431. Ruez E., 500. Rufflni Card. E., 97, 432, 712, 770, 867, 924. Ruiz E. F., 791. Ruiz G. M., 924. Ruiz Salas G. M., 130. Rumamby A., 895. Rumpf A., 243. Rupinski F. I., 240. Rupp L, 405. Rusch P., 305. Rüssel B. F., 241. Rüssel G. I., 480, 991. Russo S., 359. Ruysser G., 240. Ryan E. F., 403. Ryan G. C, 222, 435. Ryàn G. G. T., 243, 496 Ryan P., 993. Ryan R., 423. Ryckmans L. G., 753. S Saboia Bandeira de Mello C. E., 436. Sacchetti G. B., 770. Sacchi A., 978. Saed M., 792, 895. Sagredo G., 719. Saias G., 133. Saint-Louis M., 496. Sainz Pardo A., 924. Sala G., 128. Salat A., 125. Sala zar G. I., 790, 892. Salazar O., 823. Salcedo R. P., 125. Salgato Blanco V., 758. Salinas Fuenzalida A. O., 479, 991. Salini C. G., 243. Salvaderi C., 125. Sarna V., 127. Sambruna E., 758. Sammartino E., 499. Samorè A., 764. Sampels G., 503. Sampson A., 503. Sana A., 438. Sánchez G., 890, 924. Sánchez M., 243. Sánchez Arana L., 891. Sancho I., 399. Sanders L. A. M., 127. Sanguineti L., 125. Sanna G., 134. Sanschagrin A., 432. Santin A., 627. Santoni A., 494. Santoro P., 496. Santos E. E., 993. Santos I. E., 413. Santos R., 403. Sanz Villalba S., 90S. Saouda G., 822. S apena Pastor R., 827. Sapieha A. S., 850. Sargolini F., 768, 873. Sarmiento E., 498. Sarobe P. (S.D.), 342. Sartorelli P. L., 978. Sartori A. V., 416. Sartori R., 499. Sartre V., 397. Sassoli de' Bianchi A., 755. Sasson E . , 793, 895. Sassone D., 499. Satoshi Nagae L., 228, 435. Sauer G. F., 496. Saulue S., 242. Savaryn N. N., 423. Savini Nicci M., 979. Savoia (di) M. C. (Ven.), 526. Savaroti Z. G., 796, 898. Say Mau, 807. Sayour E., 244. Scaletti L., 760. Scalzotto T., 128. Scanlan G. D., 410. Scanlan G. G., 403. Scapecchi A., 754. Scaramellini L., 752. Scarti L., 134. Schaaper A. C., 125. Sehaefer, 339. Sehaerf A., 804. Scharf O., 499. Schaubroeck M., 760. Schaufele I . , 408, 479, 990. Scheeden G. N., 135. Schell A., 222, 436. Schenk E., 499. Scherer A. V., 412. Scbeuber G., 124. Schexnayder M., 417. Scheyven L., 891. Schiavini I., 409. Schieb A., 503. Schierano M., 908. Schladweiler A., 434. Schlatter E., 899. Schlattmann R. M. G. A., 132. Schlichte G., 924. Index nominum personarum 1065 Schlotterbak E. I., 418. Schmidt-Schleget F., 134. Schmit E. J., 495. Schmitt A. G., 406. Schmitt P. G., 749, 992. Schmondiak G., 421. Schneider I., 396. Schneidt G., 243. Schoeller L., 924. Schollmeyer G., 136. Schönauer G., 752. Schörer L., 344. Schorn L. M., 495. Schott L. F., 417. Schraeder B., 125. Schreiber A. A., 795. Schreiber G., 124. Schuck G., 994. Schuessler C., 503. Schultes G. H., 496. Schumacher R., 240. Sehuurmans M., 891. Schwammer Righi L., 760. Sciullo A., 127. Scocco G., 128. Scola A., 240. Scozzina P., 430. Scully G. L., 431. Scwarzkoff I., 182. Sebastianus (S.), 148. Secchi R., 503. Secco Ellauri O., 833. Segata G., 501. Segura y Saenz Card P., 395. Sehnaoui A., 246. Seidel H., 805. Seton E. A. (S.D.), 995. Sette G., 753. Severi P., 431. Sevrin A., 228, 239, 414, 433. Shanahan D., 344. Shanley G. J., 1028. Shanshal S., 819. Shay G., 495. Sheahan G., 125. Sheridan G. L., 124. Sherry, 236. Sidarouss S., 394, 437. Sidle G., 992. Siefker L., 131. Signora A., 400. Signorini Corsi L., 979. Siino S., 483. Siles Zuazo H., 68, 806. Silva Espinosa D., 128. Silva Santiago A., 396. Silvagni M., 979. Silveira de Mello A., 410. Silvestri S., 411. Silvestrini A., 128, 908. Silvestro Pp. II, 935. Silvestro L., 499. Simone Ap. (S.), 1013. Sinuès y TJrbiola J., 791. Sirchia G., 757. Siri Card G., 409, 561, 780, 867, 924. Sirotti G., 760. Sisavangvong, 821. Sismondo G., 396, 404. Sisón I., 399. Sisto Pp. V., 987. Sladkevicius V., 221, 433. Smith E., 415. Smith G. H., 495. Smits V. C. G., 135. Soares I. G., 435, 537. Soares da Fonseca G., 898. f Sobalkowski S., 97, 136, 430. Sobieski I. III, 850. Sobrini M. C, 756. Socquet A., 397. Socrate, 682. Solamito C, 794, 897. Solari U., 244. Soleri P., 242. Solivetti A., 504. Somoza L. A., 825. Sorace G., 759. Sosa Gaona A., 408. Sosa Pardo de Zela M., 898. Soubirous M. B. (S.), 745. Spada A., 128. Spadaro G., 504. Spanedda F., 426. Spataro G., 895. Spatzenegger G. C, 129. Speeckaert G., 760. Spellman Card. F., 255, 415, 433, 772, 853, 867, 924. Spellman G. G., 501. Spencer T., 499. Sperandeo M. G., 404. f Seiterich E., 63, 248, 394, 408. Selbman C., 502. Sella P., 247. Selva G., 403. Sembel G., 556. Semenzaio L., 344. Semeraro A., 124. Semeraro O., 429. Sen B. R., 899. Senesi A., 247. Senie G., 758. Senner G. T . , 421. Sensi G., 396, 469. Senyshyn A., 992. Seper F., 394. Septien S., 753. Sepulveda Contreras A., 808. Serapione (S.), 852, Serena G. B., 133. Sregi M., 759. Serlupi Crescenzi F., 796, 899. Serlupi Crescenzi G., 770. Serra F., 245. Serra G., 47. Serra R., 225, 537. Serra Capriola, 797. Serrano Abad E. (de Iesu), 226, 400, 403, 424. Serrano Pastor I., 418. Serra tore M., 759. 1066 Index nominum personarum Spinosi P., 502. f Springovics A., 402, 980. Spülbeck O., 411, 480, 991. Squintani A., 400. Srebrnic" G., 494. Staab G., 754. Stadler F., 240. Staffa D., 1026, 1027. Stambuk A., 410. Stamprech F., 246. Standen E., 242. Stangl G., 431, 501, 670. Staverman M., 419. Stteman A. H. J., 135. Steenberghe M., P. L., 130. Stefanini G. B., 128. Steinruecke B., 245. Stella T. U., 410. Stemper A. M., 431. Stepa G., 627, 992. Stepinac Card. A., 394, 904. Steponavicius I., 410. Stewart T. L., 794. Stoecker T., 130. Stoffers G., 759. Stohr A., 405. Stokes P., 240. Stoll G. F., 898. Storero L., 978. Strachwitz R., 788, 890. Strakowski E., 626, 990. Strambi V. M. (S.), 357. Strebler I., 397. Streidt G., 421. f Stritcb Card S. A., 238, 420. Strobel C., 503. Strods P., 402. Stroessner A., 827. Stubenvoll F., 129. Stumpel G., 135. Stuyvenberg D., 994. Subandrio, 818. Suhrawardy S., 795, 897. Sukarno, 818. Sullivan G., 756. Sullivan G., 240, 495, 756. Sullivan G. A., 753. Supico Pinto L., 898. Surbán Belmonte E., 412. Surinder Nath Chopra, 894. Sweeney G. I., 403, 496. Sye I. B., 411. Syngman Rhee, 821. Szlachoto, 183. Szopinski D., 495. Tait R. I., 500. Tolamàs Camandari E., 430. Talice C., 504. Talleur V., 709. Tammany G., 495. Tancredi L., 126. Tao P., 409. Tapio Voianmoa, 791. Tappouni Card. I. G., 141, 780, 866, 923. Taranta C., 126. Tardini Card D., 763, 905, 987, 995, 997, 1028. Tarmen., 375. Tassi V., 752. Tassoni A., 760. Tavanti G., 754, 977. Ta vares P., 908. Ta vares Baêta Neves D., 437. Tavella R„ 992. Taverna L., I. O., 184. Távora G. V., 97, 402, 433. Taylor L., 427. Taylor V., 621. Tayroyan N., 394. Tedeschini Card. F., 49, 147, 204, 238, 552, 770, 866. Tedeschini P., 498. Teerenstra I., 413. Teeuwen G. G. M. M., 132. Tenreiro P. P., 404. Teofili L., 977. Terceiro de Souza G., 415, 433. Terenziano (S.), 934. Teresa del B. G. (S.), 573. Terlez G., 503. Terzaghi L., 758. Terzariol A., 854, 923. Terzetti B., 136. Tessaro M., 344. Testini S., 760. Teymour A., 788. 890. Theas P. M., 221, 434. 939, 1019. Theeuwes G. F., 135. Tenhumberg E., 437. Theodorus a Sacra Familia, 388, 546. Thienpont M., 759. Thiltges E., 759. Thomas Algernon R., 1028. Thomaz A., 823. Thoyer F. X., 412. Thünemann H. I., 418. Tiberghien E. E., 129. Tien-Ken-Sin Card. T., 867, 924. Tierno S., 247. Tiezza N., 497. Tigga S., 414. Tighe A., 240. Tijsmans F., 758. Timpe I., 127. Timperi A., 126. Tinivella F. S., 408. Tirelli S., 499. Tirrito O., 499. T Tabone S., 497. Taborda A., 135. Tacoli O., 907. Taddei A., 978. Tagle Covarrubias E., 221, 435 Tagliabue S., 427. Tagliaferri M., 977. Taibi Benhima A., 897. v Tisserant Card. E., 238, 346, 721, 722, 764, 854, 866, 869, 888, 909, 923. Tiziani V., 497. Tobar Zaldumbide C.. 802. Todini A., 979. Toffolini O., 243. Tolbert W. R., 794, 896. Tolhurst F. G., 245. Tommasi Card. G. M. (B.), 341, 711. Tommaso d'Aquino (S.), 14, 15, 150, 207, 564, 943, 951, 957. Tondini A., 782. Tonetti G., 428. Tong G., 923. Toolen T. I., 406. Topel B. I., 412. Torbert Jr. O. G., 791. Toriz Cobian A., 222, 404, 416, 436, 716. Torpigliani B., 908. Torre G., 440. Torreblanca L., 185. Torres Ellul M., 247. Torres Luque I., 180. Torrini A., 472, 480, 721, 991. Tortolo A., 419. Tosi S., 502. Toti M., 759. Touré" S., 814. Tourel C., 374, 407, 436. Tournier G., 500. Toussaint F., 126. Toussait R., 435. Towell C. A., 494. Traglia L., 769. Traini M., 500. Trezzi A., 754. Tricarico A., 754, 977. Trichet M. L. (S.D.), 342. Trindade Salgueiro E., 434. f Trocellier G. M., 980. Troussel G., 133. Troy G. J., 241. Trujillo Arango A., 430. Trajillo C., 810. Trujillo Molina E. B., 810. Trümmer M., 128. Trybuchovicz B., 391. Trindade Salgueiro E., 98, 396. Tschadek O., 890. Tscherrig I. A., 425. Tsien C. A. K., 789, 892. Tsiranana, 824. Tsuruoka S., 340, 793, 896. Tubino Mongilardi F.. 416. Tubman W. V. S., 822. Tucker, 794, 897Tufo vid. Marchionne A., 389. Tuinstra A. M., U., 135. Tumbocon C, 344. Tunku Abdul Rahman Putra Alhay, 811. Tupynambá da Frota G., 421. Turbay Ayala G. C., 809. Turcios y Barahona G. a Cruce, 432. Turpel A., 754. Turpini R., 136. Turrado Turrado L., 125. Tuschen G., 627, 993. Tweedy E., 395, 397. U Uhac G., 977. Unda Murillo I., 814. Ungarelli A. M., 485. urbani Card. G., 409, 987, 993, 995, 996, 1022, 1027. Urbano Pp. II, 936. Urbano Pp. IV, 935. ürbina Ortiz F., 893. Uriarte Aguirreamalloa C, 134. Uribe, 56. Uride Urdaneta A., 429. Urraca di Borbone, Urruela Vásquez G., 894. Urtasun G., 397, 751. Utley G. D., 791. V Vachon L. A., 496. Vaghi R., 502. Vagnozzi F., 758. Valdés Phillips R., 246. Valdés Subercaseaux F. I. M., 420. Valdivia y Ortiz M. G., 425, 842. Valentini M., 896. Valenzini, 975. Valeri, 976. Valeri Card. Y., 30, 238, 493, 770, 867, 907, 924. Valladares y Argumedo R., 422. Vallatae F., 128. Vallarino R., 795, 897. Valloppilly S., 414. Valschaerts G., 759. Valvekens F., 133. Vandekerckhove C, 228, 435. Van De Pavoordt G. M., 135. Van de Schoor P. G., 135. Van de Weijer E., 61. Van den Bosch B., 923. Van den Heuvel N. E. L., 131. van den Kurk A. H. F., 406. van den Ouwelant C, 408. Van Den Tillaart, 338, 433. van der Bürgt G. M., 431. Van Der Heuvel N. E. L., 131. Van Der Heyden I., 229. Van Der Laan G. G., 132. Van Der Lans A. G. I., 132. Index nominum personarum 1067 Van der Schueren G., 134. Vandewalle L, 750, 993. Van Dijck C. G. E. N., 127. van Dodeward G., 480, 992. Van Dyk G. G. P., 125. Van Elswijk E., 403. Van Erp G. P., 131. Van Erps F., 760. Von Hagendoren P., 759. van Herck F. S., 245. Van Kesteren G. G., 133. Van Kinschot F. E., 130. van Lierde P. C, 768, 854, 923. Vico G., 207. Vicuña Aránguiz E., 412. Videgain Cordova E., 790. Videmari G., 473. Vidili V.. 245. Vieira Fl. S., 193. Viellet E., 239. Vighetti O., 908. Vignancour P., 221, 434. Vigorem E., 895. Vilaseca G., (S.D.), 342. Vilela Brandâo A., 397. Villa et Gaviria G., 423. Villeda Morales R., 817. Villot G., 404. Villotta I., 47. Vinci M., 978. t Virág F., 248. Virgilio, 207. Viro (S.), 510. Viscaro G. M. G., 125. Viscidi F., 131. Vitale G., 134. Vitello G., 496. Vitobello A., 503. Voet E., 131. f Vogel C, 504. Voglaire G., 247. Voionmaa T., 893. von Brant F., 788. von Braun S., 890. Von Brentano E., 788, 813, 890. Vonderach G., 433. von Donnersmark L. H., 897. Vonèssen F., 756. von Heyden G. G., 130. von Liechtenstein F. F. J., 823. von Schönborn-Wiesentheid G , 978. Von Spee U., 245. von Strachwitz R., 129. von Twickel R., 894. von Wuellenberg T., 342. Vorlicek F., 907. Vowles T., 133. van Miltenburg G. C, 437, 542. Vanni E. L. H., 397. Van Oerie U. A., 132. Van Roey Card. G. E., 404, 539, 866, 869, 923. van Sambeek G., 228, 433. Van Sonsbeek G. A., 130. Vansteene L., 414. van Swieten R., 758. Van Thiel Coovels Diederik G. M., 132. van Woerden S., 795. Van Waeyenbergh H., 404. Van Welie F. A. M., 125. Van Wessum M. T. G., 132. Varani G., 197, 537. Vargas Fernández A., 809. Varghese Thangalathil G. B., 395. Vásquez y Ochoa G., 429. Vaudagnotti A., 496. Vaxelaire F., 757. Vázquez Diaz I., 420. Vecchi V., 344. Vecchio O., 136. Vehrer A., 900. Veillet-Lavallee M., 797, 899. Velilla C. R., 795, 898. Velia E . , 242. Velletri A., 791. Vellodi Mullath K., 664, 792, 894. Vendargon D., 407. Venier E., 123. Venings C. G. A., 125. Venini D., 768. Vennera F., 419. Vento F., 242. Vera G., 466. Veraart G. B. M., 134. Vercraeye G., 759. f Verde Card. A., 248. Verde C, 245. Vergneau F., 133. Verhamme A., 125. Verhille A. E., 413. Veringa E., 132. Verlangeiro D., 789. Verly R., 502. Vernay G., 923. Vernet G., 131. Vialle A., 50ü. Vicentini B., 979. W Wagner F. M., 500. Wahlen F. T., 797, 899. Walker F., 753. Walker G. A., 500. Wall B., 414. Wall D. P., 242. Walter R., 129. Walton R., 240. Wampach C, 754. Wang Puoni B., 924. Ward S. A., 753. Warmelingf G., 429. Warner D., 896. Warren L. B., 245. Weber G. G., 374, 433. Wechner B., 406. 1068 Index nominum personarum Weerasekera Perera C. L., 135. Welch T. A., 115, 420. Welsh A. G., 241. Wember I., 407. Wendel Card. G., 772, 867, 925. Wenke G., 127. Werwimp A., 422. Westenberger E., 495. Westhues G. H., 243. Whalen G. A., 500. Whelan G. P., 394. White C. D., 412. White E. G., 245. White T., 924. Wiederhold G. M., 501. Wienken E., 401, 411. Wiesen G., 438. Wigny P., 788, 891. Willems O. M. G., 132. Willinger A. I., 424. Wils I., 127. Wilson G. V., 795, 897. Winckelmann G. G., 680. Winkelmann G. E., 752. Winowicz L. S., 243. Wisolek E., 247. Witller E., 431. Wogan M., 240. Wojtyla G, 626, 991. Wold A. A., 802. Wolff E. J., 497. Wolff F., 497. Wolff I., 412. Wolters F., 758. Wanters G. L., 132. Wronka A., 374, 430. Wnerz A., 134. Wyszynski Card. S., 374, 430, 626, 867, 925, 990, 1026. X Xavier R., 502. Y Yang Kuang Ch'i A. H., 413. Ydigoras Laparra M., 894. Yemmeru A. M., 435. Yingling C H., 496. Yougbare A., 417. Yonng G., 395. Young Kee Kim, 892. Z Zabbal N., 499. Zabkar G., 908. Zaeehi C, 977. Zaffonato I., 398. Zak F., 425. Zambrano Camader R., 426. Zanella A., 244. Zanera O., 908. Zanetta G. G., 246. f Zanin M., 980. Zannino, 491. Zannoni G., 908. Zanotti A., 243. Zaplana Belliza A., 425. Zazzini V., 754. Zearo S., 499. Zei U., 134. Zerba C, 1026. Ziegler G., 752. Zimmerman N. V., 240. Zinke G., 240. Zinn, 815. Zita (S.), 472. Zita, 900. Zoli C, 908. Zonfrilli C, 386. Zonfrilli M. T. (S.D.), 386. Zonfrilli T., 386. Zauzo Cuenca F., 501. Zubero M., 544. Zugaro L., 134. Zulficar Sarri H., 828. Zvekanovic M., 414, II - I N D E X N O M I N U M D I O E C E S I U M VICARIATUUM, ETC. A Abancayen., 375, 437. Abau-Kemal, 142. Abidjanen., 396, 439. Ahilen, in Palaestina, 429, 431. Abilen. Lysaniae, 434. Abitinen., 419. Aboren., 221, 433. Abrucena, 44. Abyden., 405, 408. Acaba, 146. Acacoyagua, 186. Acalissen., 749, 992, 994. Acapetagua, 186. Acapulcan., 716, 996. Acerrae, 354. Achelous, 413, 414. Acheruntin., 394, 439. Aehollitan., 432. Achyraën., 395, 407, 438. Acireale, 133, 134, 136, 242, 497, 504. Acora, 144. Acquapendente, 126. Acren et Puruen., 629. Adada, 136. Adamanteae, 410. Adamantin., 61. Adanen., 768. Addis Abeba, 802. Adelaiden., 428. Admiralty, 111. Adraen., 403, 417, 418. Adramittio, 980. Adrasen., 626. Adrumetin., 421. Aega, 416. Aegeaen., 98, 397, 419, 432, 434. Aegyptus, 31, 55. Aequator, 226, 350, 464, 553, 725, 745, 790, 802, 893. Afogaden. da Ingázeira, 426, 470. Africa, 285, 286, 317, 678, 698, 833. Africa Or. et Oec. Britannica 105, 137, 926. Agbien., 425, 427. Agennen., 343, 416, 418. Agnusien., 413. Agraën., 397, 398, 439. Agrigento, 496, 757, 758, 759/ Agua Clara, 58. f Aguapei, 331. \ Ain Karin, 912. \ Aitapen., 424. Aja, 697, 817. Akren., 438. Alatri, 977. Alausí, 226. Alba, 44, 245. Albanen, in America, 405, 431. Albano, 243, 866. Albany, 124, 239, 241, 243. Alben. Maritimum, 403. Albenga, 978. Albien., 400, 440. Albulen., 411. Alegre, 666. Alenquer, 25. 1069 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Aleppen. Chaldaeorum, 249, 438. Alessandria, 245, 497, 499, 977, 978. Alexandrin. Coptorum, 136, 394, 437, 439, 753. Alfenas, 540. Alghero, 978. Algorta, 545. Alien., 407, 408, 750, 993. Almendral, 44. Almería, 44. Altamura, 908, 1028. Altaven., 197, 537. Alten., 414. Alto Volta, 825. Altoona-Johnstown, 753. Altunen., 177, 434. Amadassen., 419. Amadien., 438. Amalfi, 206. Amambaí, 58. Amarante, 615. Amargosen., 193. Amarillen., 415, 504, 750, 993. Amastri, 136. Amatenango, 186. Amathusium in Cypro, 423. Amathusium in Palaestina, 97, 374, 407, 411, 433, 436. Ambaniaën., 413. Ambaten.. 554. Ambikapuren., 433. America, 271, 307, 477, 518, 678, 688, 698, 729, 747, 940, 947, 987, 997. America Austr., 195. Americae Civitates Foederatae, 174, 177, 233, 254, 260. 303, 352, 415, 477, 621, 714, 791, 830, 893. Ami den., 987. Amiens., 241. Ammaedaren., 424. Amorian.. 400. Amosen., 432. Ampurias, 978. Amraveten., 409. Amyzonen., 424, 425. Analândia, 538. Anastasiopolitan., 97, 433. Anazarben., 396. Ancash, 845. Ancona, 217. Aneasen., 179, 342, 397, 402. Ancyran., 226, 350, 553. Andalucía, 324. Andeden., 98, 415, 434. Andegaven., 310. Andhrae Pradesch, 117. Andrien., 426, 429. Angangueo, 996. Angel A. Corzo, 185. Angelorum in California, 418, 499, 558. Angers, 310, 752. Anglia, 345. Anglonen., 420, 427. Angra, 908. Anieien., 112. Ankara, 832. Antaeopolitan., 408, 410. Antandrin., 374, 433. Antaradien., 395, 410. Antequeren., 186, 343. Anthedonen., 407. Antibaren., 440. Antille Olandesi, 803. Antiochen. ad Meandrum, 409. Antiochen. in Pisidia, 222, 395, 401. Antiochen. Maronitarum, 394, 439. Antiochen., Parvus, 411. Antiochia Syrorum, 141. Antioquien., 408. Antipyrgen., 627, 664, 993. Antofagasten., 430, 432. Antsiraben., 415. Antuerpia, 539. Aosta, 128, 497. Apamen., 142, 250, 415. Aparecida do Toboado, 58. Aphnaeten., 411. Apolloniden., 410. Apollonien., 407, 422, 425. Appennini, 206. Appiaren., 375, 437. Apuania, 343, 404, 406. Apulia, 65, 422, 936, 961. Aquen., 750, 974. Aquila iL'), 907. Aquinaten., 933. Aquisgranen., 404. Arabia Nnita, 788, 828, 890. Arabissen., 404. Aracajuen., 97, 400, 433. Aradien., 419, 421, 480, 991. Araditan., 429, 433. Arassuáhyen., 430. Araucaniaën., 248, 423. Araxen., 412, 415. Arboren., 147. Arcadiopolitan. in Europa, 396, 397. Arcen., 405, 438, 992. Arche!aìden., 409. Arcipelagus Navigatorum, 417. Arcis Delphini, 413. Arcis Rousset, 413. Arena, 494. Areopolitan., 902. Arequipen., 125, 133, 144, 297. Arethusius, 98, 221, 434, 435, 989. Arezzo, 133, 422, 754, 907, 977. Argensola, 306, 324. Argentina, 227, 235, 244, 751, 756, 788, 804, 890, 980. Argentoraten., 374, 433. Ariassen., 429. Arindelen., 429. Arinos, 61. Ariranhas, 331. Armachan., 437. Arras, 246. Arriaga, 185. Arsamosaten., 412. Arsinoitan. in Arcadia, 403, 424, 430. Arundel, 223. Arx Gulielmi, 467. Arx Lamy, 435. Arycanden., 98, 401, 435. Asciburgum, 670. Asculan. Apuliae, 97, 384, 433. Asculan. in Piceno, 217, 400, 428. Asia, 456, 678. Aspendien., 415. Assaven., 419. Assisium, 513. Assuritan., 397. Asta Pompeia, 375. Asti, 496. 977. Asturicen., 222, 423, 673, 1024. Atambuen., 228, 433. Atene, 14, 206, 813. Athribitan., 992. Atlanten., 420. Atoyac, 716. Atrebaten., 597. Atri, 977. Attalen. in Pamphylia, 417. Attuden., 408, 409. Auckland, 343. Aucopolitan., 228, 434. Auratopolitan., 57, 222, 435. Aurelianen., 431. Aurisina, 627. Australasia, 111, 788, 890, 990. Austria, 305, 499, 788, 799, 804, 890. Autun, 499. Auxitan., 439. Aveiro, 136, 749, 992. Avellino, 247, 978. Avenionen., 131, 397, 440, 757. Avensen., 403. Aversa, 344, 759. Avissen., 404, 416, 417, 433, 994. Axomitan., 422, 424. Ayacucho, 248, 297, 750, 993. Ayavirien., 749, 993. Aysenen., 409. Aytona, 306, 324, 332. Ayutha, 716. Azero, 79. Azoyú, 716. Azulen., 398, 422, 852. Azuren., 485. B Babyionen., 27, 394, 418, 819. Babyionen. Chaldaeorum, 349, 504. Bacien. in Jugoslavia, 414. Bacninhen., 409. 1070 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Bacolod, 241, 243. Badajoz, 708. Baden, 341. Badien., 424. Bagaien., 992. Bagen., 403, 405, 426, 432. Bahia, 666. , Baiocen-Lexovien., 403 , 405. Baionen., 125, 242, 431. Baïrût dei Maroniti, 499. Baïrût dei Melchiti, 499. Baita, 628. Bakali, 191. Balanen., 410, 418. Balikh, 142. Ballarat, 124. Ballivián, 79. Baltimoren., 480, 496, 501. Bamakoën., 397, 439. Bambergen., 396, 439, 756. Bandeirantes, 331. Bangueden., 422. Banguen., 397, 439. Banfíos de Tungurahua, 464. Baraten., 417. Barbastren., 307, 323, 403. Barcinonen., 47, 125, 179, 238, 306, 414, 461, 488, 758. Barcinonen, in Venezuela, 404. Barcusen., 411. Bardspolitan., 257. Baren, in Pisidia, 414, 417. Bareten., 430. Bari, 245. Barletta, 124. Barracâo, 508. Barra do Piraí, 498. Barranco Alto, 540. Barraquillen., 996. Barren, de Piray, 410, 417. Barrinha, 538. Basilea. 130, 978. Basren. Chaldaeorum, 438. Basseinen., 406. Bataën., 620. Bataguaçu, 58. Batavia, 515. Bathursten., 105, 125, 228, 435. Bavaria, 805. Bayeux, 136. Beata Maria Auxiliatrix de Belmont, 621. Beaupré, 477. Beauvais, 126, 133. Beien., 417. Bejucal, 186. Belabiten. 406. Belemen de Para, 25, 399, 400, 440, 500. Belgio, 539, 755, 757, 759, 760, 788, 805, 891. Belizen., 417, 431, 436. Bellavista, 186. Belley, 125. Bellicen., 410. Bellohorizontin., 134. 401, 417, 706. Bellovacen., 407, 408. Belluno, 497, 502, 989. Bencennen., 423, 488. Benevento, 64, 244, 496. Bengalen., 117. Beni, 69. Benin City, 497. Benito Juárez, 716. Bennefen., 413, 414. Berberaten., 412. Bergamo, 128, 343, 344, 496, 500, 839, 902, 908. Bergiden., 673, 1024. Ber ja, 44. Beroeen., 399, 990. Berolinen., 128, 240, 242, 247, 426, 680, 701, 987. Bertinoro, 978. Beryten. Chaldaeorum, 27, 415, 438. Besançon, 239, 242. Betlemme, 5. Biella, 759. Bierzo (El), 673. Big Stone, 352. Bikoroën., 107, 228, 435. Bilbao, 130, 134. Binda, 394, 412, 416. Binhdinh, 109. Binhthuan, 109. Birmania, 104, 806. Birmingham, 245. Birthen., 222, 436. Bisaccia, 247. Bisceglie, 124. Bisicen., 426, 431. Bisinianen., 416. Bismarckien., 424, 426. Bisuntin., 394, 439. Bituruna, 508. Bizyen., 397. Blaundo, 136. Bochnia, 627. Bloemfonteinen., 394, 439. Boa Nova, 193. Bobien., 752, 908. Bobodiulassen., 412. Bogor, 179. Bogoten., 127, 423, 754, 758, 808, 977, 996. Bolivia, 68, 395, 498, 501, 502, 751, 788, 806, 891. Bologna, 131, 134, 135, 405, 499, 750, 754, 755, 756, 760, 977. Boma, 136. Bombayen., 409. Bombi, .191. Bonaëren., 97, 222, 227, 401, 423, 427. Bonaria, 326. Bondoën., 406. Bonfimen., 428. Bonitzen., 417, 423. Bonn. 813. Bonus Jesús do Piaui, 248, 420. Bordeaux, 498, 500. Bosanen., 426. Bostonien., 253, 402, 987. Botrianen., 413, 414, 431, 432. Botucaten., 440. Botucatuen., 401. Bourges, 496. Bracharen., 313, 426. Braga, 247. Brasilia, 24, 57, 193, 195, 197, 225, 331, 470, 485, 507, 537, 540, 615, 629, 665, 706, 709, 756, 806, S91, 931, 990. Brazzapolitan., 397, 439. Breda, 124, 125, 127, 131, 135. Brentwooden., 344, 414, 494. Brescia, 128, 131, 133, 134, 664. Breslavia, 125. Brigantin., 63. Brindisi, 125, 126, 133. Brioude, 112. Bristie, 628. Britannia, 345, 477, 791, 803, 894. Brivaten., 112. Briviesca, 306, 324. Brown, 352. Bruges, 125, 133, 246, 756, 758. Bruklynien., 244, 344, 408, 429, 504, 757, 978. Bruxelles, 561, 586, 622, 806. Brysien., 416. Buaken., 420. Bubastitan., 403, 709. Buffalo, 246, 497, 752, 908. Bukavuen., 414. Bulauaien., 406. Buma, 193. Bunburien., 126, 405. Bureen., 414. Burdigalen., 987. Burgenland, 127, 129, 422. Burgos, 714, 994. Burgundia, 556. Buritan., 413, 415. Burlingtonen., 403, 426. Buscoducen., 425. Bysien., 400. C Cabasitan., 423, 431. Cacahoatan., 186. Caceres, 708. Cachoëiren. de Itapemirim, 665. Cádiz, 493. Caeciritan., 415, 419. Caesaraugustana 323, 397, 439. Caesarien. in Bithynia, 396, 404, 409. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Caesarien. in Mauretania, 414, 420, 428. Caesarien. in Thessalia, 410. Caesarien. Philippi, 57, 193, 331, 485, 507, 537, 540, 615, 629, 665, 706, 709. Caesenaten., 400, 407, 427. Caëtiten., 415, 430. Cagayan., 479, 990. Cagli, 135. Cagliari, 326, 976. Caicoën., 436. Caiennen., 416. Cajeta, 29. Calabocen., 432, 932. Calabria, 965. Calamen., 435. Calatanisiaden., 399, 422, 978. Calbayogan., 410, 664. Calcedonia per i Siri, 504. Calgary, 239. Cali, 497, 996. California, 139. Calven, et Theanen., 394, 404. Camapüa, 58. Camargo, 714. Cambogia, 807. Cambrai, 499, 757. Canden, 239, 241, 243, 426. Camerino, 126, 134, 217, 498, 755. Campania, 205. Campanien. in Brasilia, 540. Campifons-Caput Girardeauen., 422. Campillos, 708. Campiña Grandis, 410, 416. Campinen., 135, 401, 440, 536. Campivallen., 411. Campo Grande, 57, 222, 435. Canaden., 467, 477, 789, 808. 891. Canathen., 405, 406. Cándido Rodrigues, 538. Canthoen., 413. Cantanen., 223, 433, 436. Capanema, 508. Capâo Retondo, 61. Capri, 206. Capsitan., 406. Capua, 134, 908. Caracas, 239, 240, 242, 245, 247, 834. Caracen., 419, 439. Caraguatatuba, 537. Carallien., 409. Caratingen., 423, 432. Caravelien., 97, 297, 298, 438. Cardiff. 343. Cariaten., 422, 429. Carlos Botelho (Dr.), 331. Carnuten., 407, 440. Carolina, 331. Carolinapolitan., 405. Carolinen., 425, 438, 615. Carolopolitan., 480, 750, 991, 993. Carpathia, 345. Carrhen., 422, 425. Cartennitan., 405, 406. Cárthaginen., 757. Carthaginen. in Columbia, 423. Casal Monferrato, 502, 504, 757, 758, 760. Casona, 723. Cassano all'Ionio, 126, 128. Cassilândia, 58. Castabalen., 417. Castelfranco Veneto, 1020. Castel Gandolfo, 724, 762. Castellaneten., 136, 374, 436, 759. Castelletto di Brenzone, 493. Castelo, 666. Castriesen., 426. Castrum Maris, 356. Castuera, 708. Catacen., 439, 754, 765. Cataluña, 324. Catania, 344, 547, 908. Cataquen., 413, 415. Canatepec, 716. Caunien-, 228, 433. Caupolicán, 81, Caurien - Castris Caeciliis, 708. Cavinas, 80. Celenderitan., 410. Celerinen., 413, 416. Cemmo, 664. Cenen., 403. Cenomanen., 432, 444. Centenarien., 421. 749, 992. Cerbalitan., 406. Cercado, 78. Cercitan., 405. Ceriniolen., 384, 422, 433. Cernitzen.. 413, 416. Cervien., 398, 418. Cesarea di Cappadocia, 239. Cesarea di Numidia, 980. Cesena, 754, 760, 907. Ceylan, 789, 808, 891. Chachapayas, 248, 750, 993. Chalcedonen., 428, 989. Changanacherren., 399, 994. Chapaden., 709. Chapecó, 508. Charciden. in Syria, 401. Charleston, 246. Charlottetown, 753. Chartres, 500. Cheangiuen., 991. Cherchen., 438. Chersonen. in Creta, 402. Chersonesitan. in Europa, 419. Chersonesitan. in Zechia, 980. Chiapasen. 185. Chiavari, 124, 125, 135, .136, 247, 760. Chicagien., 131, 182, 420, 497, 501, 750. 978, 990, 994. Chiclayen., 425. Chicomuselo, 186. 1071 Chicoutimien., 416. Chieti, 752. Chihauhuen., 188, 996, 997. Chilapen., 222, 404, 416, 436, 716, 996. Chilaw, 131, 135. Chilen., 47, 348, 789. Chilena Respublica, 221, 430, 808. Chillanen., 125, 248, 412. Chimanes, 81. Chimbarazo, 226. Chippewa, 352. Chiquitos, 69. Chiusi, 754, 977. Chiuso, 341. Chomatitan., 411. Chongiuen., 427. Chopinzinho, 508. Christalandìen., 994. Christopolitan., 411, 480, 991. Chucuito, 144. Chunchonen., 226, 413. Chuquisaea, 79. Chur, 503. Chytrien., 418. Cianen., 395. Cile, 891. Cina, 789, 830, 892. Cincinnaten., 45, 374, 436. Cingoli, 217, 979. Cisamo, 248. Citien., 403, 426, 429, 431. Citren., 420. Città del Vaticano, 979. Città di Castello, 126. Ciudad Real, 242. Civitas Boli varen., 480, 553, 990, 994. Civitas Mariae, 428. Civitas Iuarezen., 430. Civitas Victoria, 713. Civitaten., 410. Clanien., 418. Claramontan., 221. Claudiopoli-Armenopoli, 128. Claudiopolitan. in Honoriade, 107, 191, 395, 619. Clazomenien., 416. Cleopadriten., 437. Clevelândia, 508, 750. Clifton, 125. Clivus Zamoëren., 222, 428, 436. Clonfert, 753. Cloynen., 429. Clunien., 408. Clypien., 411. Clysmaten., 395, 408, 479, 480, 990, 992. Coahuayutla, 716. Cochabamben., 79, 421. Coelen., 426, 429. Coirà, 124, 127, 132. Colonia, 133, 240, 242, 243, 245, 246, 247, 502, 503, 756, 758. Colossen., 399, 475. 1072 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Columben., 434. Columbia, 224, 789, 808, 892. Comaclen., 126, 394, 412. Comalapa, 186. Como, 134, 502, 978. Compostellan., 50, 418. Conchen, in Aequatore, 226, 400, 403, 424, 440, 544, 554. Concordia, 127, 136, 344, 501, 508, 977. Condesuyos, 298. Conerò, 217. Congo Belga, 107, 191, 300, 395, 619, 682. Congonhas do Campo, 930. Constantia, 63. Cópala, 716. Copiapoën., 247, 347, 348, 419, 432, 479, 991. Copti tan., 412. Cordeirópoils, 537. Cordillera, 79. Corduben., 222, 223, 227, 231, 401, 664, 707, 708. Corduben. in Argentina, 423, 427, 440, 479, 990. Corea, 238, 821, 892. Corguinho, 58. Corinto, 20. Corisopiten., 98, 434. Coronel Vivida, 508. Corongo, 845. Coropissen., 413, 415. Corpus Christi, 420. Corumbatai, 538. Corumben., 57, 97, 331, 400, 411, 433. Corydalen., 427. Costantina, 239, 242, 246. Costarica, 396, 789, 808, 892. Cotonuen., 396, 425, 439. Cotraden., 395, 404, 990. Cotyaeen., 398. Coutances, 494, 499, 501, 752. Covendo, 80. Covington, 494, 495, 500. Coxim, 58. Coyuca de Benitez, 716. Cracovien., 626, 850, 991,1028. Craten., 409. Cremen., 937, 978. Cremona, 132, 499, 664, 756, 978. Cruillas, 714. Cujinicuilapa, 716. Cuba, 790, 808, 892. Cueuten., 419. Cuddaloren., 397, 439. Cuenca, 495, 497, 499, 503. Cuevo, 69. Cuiaben., 58, 400, 440. Cumanen., 206, 375. Cuneen., 426, 428, 499. Curacen., 425, 542. Curien., 426, 431, 433. Curitiben., 430, 507. Curubitan., 397, 422. Cuschen., 375, 399, 400, 440. Cuttacken., 117. Cymaeum., 411. Cynopolitan. in Arcadia, 416. Cyparissien., 411. Cypselen., 395. Cyrenen., 418. Cyrrhen., 394, 398, 399. Czestochowa, 1011. Duke of York, 111. Duluthen., 115, 420. Dumagueten., 240, 412. Dumen., 413. Dungu, 620. Dunkelden., 410. Durangen , 98, 188, 435, 996. Dystien., 412. D E Dakaren., 396, 439. Dalichen., 413. Dalisanden., in Pamphylia, 398, 409, 414, 427. Daloaën., 417, 420. Dania, 810. Danien Carrion, 842. Dardania, 222. Dardano, 136, 436. Daressalaamen., 418, 926. Darienen., 418. Darnitan., 539. Davaën., 406. Davenport, 752. Daviden., 411. De Akyab, 104. De Benares, 972. de Bonfim, 419. De Diego Suarez, 412. Dedzaën., 423. Deir-ez-zor, 142. De Pointe Noire, 412. de Pouso Alegre, 402. Derbeus, 407, 420. Dercen., 394. Descanso, 508. Des Moines, 239, 494. Desterro De Entre Bios, 706. De Thanh-hoa, 229. Detroiten., 404, 980, 996, 997. Dianen., 405, 408. Diano-Teggiano, 247. Digìone, 132, 555. Dima, 544. Dìocletianopolitan. in Palaestina, 427. Dionisiade, 664, 994. Dionisio Cerqueira, 508. Diospolitan. Inferior, 410. Diospolitan. Superior, 423. Djakartan., 178. Doberitan., 426, 430. Doliehen., 415. Dominicana (Resp.), 480, 481, 483, 790. 810, 892. Doña Maria, 44. do Peixe, 331. do Rio Verde, 331. Doritan., 408. Dorumaën., 619. Dourados, 58. • Drivasten., 438. Dualaën., 412, 414, 431. Dublino, 242, 246. Dubuquen., 242, 395, 428, 439. Dui tamen., 408. Eboren., 98, 396, 433, 439. Edessen. in Macedonia, 403. Edmontonen., 396. Edinburgh. 496. Edmontonen. Ruthenorum, 423. Egugen., 397, 417. Eichstätt, 243. Eleutheropolitan. in Palaestina, 431. Eliden., 2213, 418, 419, 434. Eluzan., 405, 417. Emeriten. in Venezuela, 480. Encruzilhada, 193. Ephesin., 347. Epiphanen., 749, 991. Ercolano, 206. Eritrea, 994. Ernakulamen., 989. Escuintla, 186. Escullar, 44. Esmeralden., 228, 349, 433. Espinalen., 429. Ispinosa, 61. Essendien., 433. Etennen., 750, 993. Etensen., 420. Etiopia, 340, 791, 802, 893. Eucarpen., 423. Eudocia, 980. Euphrates, 142. Euroeen. in Epiro, 404, 993. Euroeen. in Phoenicia, 504, 627 750 991. Europa, 31, 195, 206, 286, 456, 513, 682, 688. Evora, 495. Evreux, 499. F Fabriano, 217. Faenza, 128, 908, 978, 1021. Faito, 356. Fall River, 242, 495. Fano, 217, 752, 753, 755. Farafanganen., 288, 435. Faro, 25. Faten., 422. Febianen., 404. Feltri, 497. Ferentino, 134, 344. Fermo, 128, 217. Fernando Poo, 433. Fernando Prestes, 538. 1073 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Ferrarien., 239, 248, 394, 439. Fessei, 664, 994. Fianarantsoaën., 412. Fiesole, 977. Filadelfia di Lidia, 136. Filippine, 795, 827, 898. Finlandia, 791, 810, 893. Firman., 360. Fiume, 997, 978. Flavien., 223, 401, 626, 990. Flaviobrigen., 397, 415, 544. Florencio, 716. Florentin, 136, 394, 480, 758, 975, 978. Florianopolitan., 400. Flumina, 554. Fodian., 407, 408. Foggia, 344. Foligno, 128, 136, 344. Forlì, 247, 248, 760, 908. Formen., 750, 993. Formosa, 430, 830.' Formoso, 61. Foroiulien.-Tolonen., 750, 993. Fortalexien., 433, 498. Fossano, 754. Fraga, 324. Francisco Beltrâo, 508. Francisco I Madero, 188. Franco da Rocha, 538. Fréjus-Tolone, 344, 760. Friburgen., 63, 344 . 394, 408, 479, 990, 994. Friburgo in Brisgovia, 63, 243, 247, 248. Frontera Hidalgo, 186. Frusinaten., 199, 417, 753, 908. Fuente Palmera, 708. Fulda, 242, 496, 990. Fulginaten., 409, 411. Funchalen., 432. Furnitan. Maior, 413. Fussalen., 399, 427. G Gabala, 504. Gabro vizza, 628. Gabulen., 400. Gadicen., 180, 405. Gaeta, 244. Gagnovaën., 420. Galatia, 97. Gallaecia, 345. Gallia, 31, 310, 405, 477, 556, 592, 594. 755, 756, 757, 758, 759, 811, 894, 944, 1011, 1020. Gallia (Nova), 477. Gallipolitan., 416, 419, 754, 977. Gambia, 105. Ganda ven., 539, 753, 760. Gange, 285. Garanhunen., 403, 436. Garellen., 395. Gargaren., 418. Garúen., 413. Garien., 426, 752, 756. Gaspesien., 432. Gazeren., 409. Gazira super. Chaldaeorum 27, 141, 249. Gedanen., 424. Geel, 343. Gent, 498. Georgiopolitan,, 417. Gerace, 978. Geraren., 402. Gergitan., 405, 416, 421, 437. Geritan., 432. 433. Germania, 63, 129, 130, 131, 133, 134, 136, 773, 788, 812, 890. Germenen., 97, 422, 432. Gerona, 496. Ghana, 813. Gibraltarien., 420. Gibuten., 429. Gilben., 404. Ginevra, 246, 343. Giordania, 793, 820, 896. Girardoten., 419. Girbitan., 436, 626, 990. Gisipen., 423. Glasguen., 375. Gnesnen., 374, 430, 626, 990, 1010. Góianien., 400, 440. Gomphen., 420, 427. Gorakhpur, 972. Goritanus, 61. Goritien., 627, 753. Goyasen., 426. Gozo, 497. Gradisca, 136, 627, 753. Graecia, 385, 813. Gran Chaco, 79. Granada, 44. Grand Fallen., 484. Grand Rapids, 240. Gratianopoli tan., 385, 420, 436. Grazalema, 708. Great-Falls, 242. Green Bay, 495, 497. Gromingen., $25, 132, 135, 417. Grosseto, 133, 136, 503, 753. Grotta Gigante, 528. Grottaglie, 796. Guaçui, 666. Guadalajaren., 221, 302, 395, 987, 996. Gualdo Tadina, 343. Gualeguaychen., 428, 560. Guanaren., 404. Guaranden., 553. Guarda, 247, 344, 497, 753. Guariba, 538. Gustalla, 132, 752, 753, 757. Guatemala, 146, 186, 493, 497, 792, 813, 894, 994. Guaxupen., 540. Guayana Anglica, 403. Guayaquilen., 398, 404, 412, 439, 554, 725, 745. Gubbio, 128, 497, 908. Guelen., 406. Guerrero, 714. Gultelmopolitan., 990. Guinea, 814. Guyana Hollandica, 542. H Hadrianien., 406, 408, 411. Hadrianopolitan. in Pisidia, 426, 432. Hadrumetin., 421. Hagulstaden., 432, 480, 991. Hainaut, 487. Haiphongen., 409.. Haiti, 342, 792, 814, 894. Halifax, 494, 495, 497, 500. Hararen., 411. Harlemen., 127, 130, 132, 135, 480, 501, 711, 902. Harrisburgen., 417. Hassetché, 142. Hassia, 814. Hauri, 845. Heliosebasten., 395, 406. Helsinkien., 407. Hemerien., 427, 428. Herbipolen., 426, 431, 670. Hermopolitan. Minor, 425. Hexham-Newcastle, 125, 246, 248. Hierapolitan. in Syria, 394. Hieritan., 415, 750, 993. Hieropolitan., 420. Hierosolymitan., 469, 497, 597. Hildesheien., 124, 427, 479, 494, 990. Hilten., 419, 424. Innsbruck, 502. Hirinen. 97, 228, 397, 422, 433, 434. Hirpina, 65. Hispalen., 395, 440, 707, 708, 987. Hispania, 44, 47, 306, 322, 332, 488, 493, 544, 673, 707, 790, 816, 893, 947. Hisphaanien. Armenorum. 438. Hobarten., 395, 397, 440. Hollandia, 419, 710, 795, 817, 847, 898, 987. Honduras, 792, 817, 894. Honoluluen., 403. Huachen., 375, 437. Huancané, 144. Huancavelicen., 417. Huancayen., 425, 842. Huanucen., 425, 842, 844. Huarazen., 425, 844. Huaren., 438. Huarien., 375, 844. Huehuetan., 186. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 1074 Huercal-Overa, 44. Huixtla, 186. Hungaria, 116. Hus, 9. Hyderabaden. in Pakistan, 437, 452. Hypselitan., 412, 418. I Iaboticaballen., 197. Iacien., 358. Ianuarien., 60. Iataien., 426. Ibadanen., 994. Ibaguen., 400, 429. Iban., 422. Ibarren., 404, 408. Ibicui, 193. Ica, 504. Ichchapuram, 117. Iconba, 666. Ieffersonien., 422, 752. Ierafitan., 416. Ierusalem, 5, 469. Iesi, 217, 497. Iguaí, 193. Igualapa, 716. Ilheosen., 401, 436. Illerden., 308, 332. Immaculata Conceptio B. M. V. in Olancho, 432, 438, 708. Imola, 239, 753, 908, 977. Imperatrix, 615. India, 251, 680, 792, 818, 894. Indonesia, 178, 397, 664, 792, 818, 895. Indosina, 229, 618. Indosinen., 109. Innsbruck, 127. Inongoën., 191. Insulae Bermudae, 416. Insula Galliae, 477. Insulae Novae Ebridae, 406. Insulae Salomonicae Merid., 994. Inzia, 191. Ioannesburgen., 394, 403. Ioanninen., 430. Ioloën., 992. Iotan., 432, 480, 626. Ipamuen., 435. Iquitosen., 409. Irak, 818. Iran, 792, 819, 895, 977, 1017. Irania, 398. Iraquiana, 142. Irenopolitan. in Cilicia, 98, 402, 434. Irlanda, 244, 792, 815, 895, 980. Isauria, 305. Isclan., 206, 419. Isernia, 752. Islanda, 819. Ispahan degli Armeni, 501, 502. Ispahan dei Latini, 134. Israele, 793, 895. Ita, 508. Itaguara, 706. Italia, 66, 90, 123, 131, 149, 170, 219, 246, 264, 287, 318, 355, 361, 370, 461, 525, 547, 729, 773, 793, 820, 888, 895, 937, 954, 987, 1019, 1026. Itambë, 193. Itapemirim, 666. Itapetinga, 193. Itapiranga, 508. Itapora 58. Iténez, 78. Itiquira, 709. Iturralde. 80. Iudea, 912. Iudiciforen., 433. Iulien., 144, 438. luna, 666. lustinianen., 484. Iustinopolitan., 627. Iüzean., 413. Ivrea, 342, 494, 499, 908, 977. J Jabalpuren., 403. Jaboticabalen., 124, 536. Jacobopolum, 47. Jadrem., 626, 990. Tanuarien., 61, 437. .Ianuen., 50, 242, 409, 562, 752, 754, 755, 757. Japonia, 340, 505, 793, 820, 896. Jaraguari, 58. Jaren., 344, 408. Jerez de la Frontera, 708. Jesús de Tortosa, Tarragona, 664. Jhansien., 403. Joaçaba, 508. Johnstonien., 177, 434. Joinvillen., 407, 429. Jotan., 423, 991, 992. Juiz de Fora, 504. Juli, 144. .Tuneau, 495. Juruti, 25. i E Kabgayen., 415. Kagoshimaen., 407. Kaisedoren., 221. Kamechlien., 404. Kamloops, 241. Kandiyohi, 352. Kansas City-St. Joseph, 240, 243, 422. Karachien., 402, 437, 440, 542. Karemaën., 992, 994. Kasai, 191. Katanga, 136, 994. Katiolaën., 413. Katovicen., 626. Kaunen., 221. Kaviengen., iii, 431. Keetmanshoopen., 418. Keewatinen., 407. Keimoesan., 418. Kengen., 190, 229. Kengtunghen., 406. Khanhoa, 109. Khartoum, 831. Kieleen., 97, 98, 374, 430, 433. Kigomaën., 228, 433, 992. Kikuiten., 190, 407. Kinduen., 429. Kingstonen., 241, 243, 417. Kisantuen., 190, 422. Kisumuen*, 424. Kodogo, 117. Konakrien., 398, 409, 414. Kothamangalamen., 421. Koudougou (A.O.F.), 131. Krk, 494. Kuala Lumpur, 407, 811. Kuduguen., 402, 413. Kulnen., 421. Kumbakonamen., 404, 409. Kupelaën., 417. Kuvaiten., 410, 821. Kvangiuen., 427. Kwango, 191. Kwilu, 191. L La Alameda, 708. La Bien-Aparecida, 545. Lacedaemonien., 629. La Concordia, 185. Lac Qui Parle, 352. Lacus Salus, 375, 437. Lafayetten., 417. Lafayetten. in Indiana, 419. Lagen., 507. Lagosen., 427. La Grandeza, 186. Lagueten., 413. La Lágrima, 231. Lambaesitan., 418. Lamdien., 423. Lamego, 497. Lamian., 422. Lancaster, 239, 242, 494. Lanciano, 754, 758, 759,, 789. Laodicen. in Phrvgia, 115, 377, 260, 352, 987. Laodicen. in Syria, 432, 989. Laos, 821. Laotia, 229, 617. La Paz, 76, 243, 502, 806,1028. Lapurden., 161. 165, 221, 311, 323, 434, 456, 473, 592, 722, 741, 937, 938, 1019, 1023. L'Aquila, 134. Laren., 418. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Larinen., 411. Larissen. in Thessalia, 399. Latius infer., 199. Laujar, 44. La Unión, 298. Lauretan., 398. Lauzaden., 409. Laval, 130. Lecce, 128, 242, 964. Leeds, 245. Legaspi, 243. Leirien., 404, 750, 993. Le Mans, 126. Leonen., 428. Leontopolitan. in Augustamnica, 40.1. Leontopolitan. in Pamphylia, 396. Leopoldina, 343, 344. Leopoldopolitan., 135, 191. Leopolien. Latinorum, 626, 991, 1028. Leptimagnen., 408, 479, 626, 990, 991. Lérida, 324. Letopolitan., 98, 374, 415, 429, 433, 434. Le Vigan, 594. Libano, 27, 136, 244, 249, 793, 821, 896. Liberia, 794, 822, 896. Liberopolitan., 413. Liburnen., 410. Lidji, 191. Liechtenstein, 823, 896. Liegi, 130, 134, 246. Likulu, 191. Lihunien., 543. Lilia, 129, 130, 757. Lilongwen., 543. Liman., 374, 375, 396, 416, 436, 439, 843, 845. Limaten., 399, 427. Limburgo, 344. Limericien., 248, 480, 991. Limisen., 222, 434, 435, 436. Limnen., 415. Limoges, 496. Limonen., 228, 435. Linaren., 248, 479, 991. Lincien., 129, 416, 501. Lincolnen., 352, 429, 431. Lione, 246, 551. Liria, 308. Lisbonen., 243, 404, 421, 502, 758. Litus Capitis, 428. Liverpolitan., 125, 399, 400, 440, 497. Livien., 398, 422. Locri, 978. Lodi, 124, 125, 126, 128, 502, 503, 760, 1021. Lodzen., 430. Loiden., 400, 431. Lojan., 322, 423. Lomen., 397, 439, 832. Londinium, 346, 803. Londrinen., 424. Loreto, 218. Lorymien., 416. Los Angeles, 752. Losana, 130. Louveira, 537. Luanden., 98, 300. Lubiana, 908. Lublinen., 626, 990. Lucana, 298. Lucania, 965. Lucen., 344, 472, 480, 720, 908, 991. Lucen, in Hispania, 418. Lucerna, 697. Ludovicopolitan., 157, 406. Lufími, 191. Lugano, 130, 497, 978. Lugdunen., 49, 221, 408. Luie, 391. Luis Calvo, 79. Lunda, 300. Lusaken., 410. Lusitania, 123, 300, 312, 796, 823, 898, 987. Lussemburgo, 753, 754, 794, 823, 898, 987. Luzuriaga, 845. Lydenburgen., 417. Lyon, 352, 499, 500, 501. Lysania, 98. Lysiaden., 426. Lysinien., 422. M Macapen., 411. Macarani, 193. Mace jen., 396. Maceraten., 217, 239, 344, 357. Machiquesen., 415. Mackenzie, 980. Maeren., 229, 421, 618. Madagascar, 286, 824. Madre de Dios, 81. Magnesien, ad Maeandrum, 427. Magyden., 709. Mainen., 992. Maioricen., 408, 410. Maiungaën., 413. Malacen., 251. Malacitan., 343, 405, 708. Malanjen., 98, 300, 434. Malaya (Federazione), 811. Malesia, 896. Malestroit, 907. Malines, 131, 133, 134, 245, 246, 247, 343, 404, 502, 503, 539, 623, 753, 755, 756, 757, 758, 759, 760, 978. Malta, 242, 978. Mamoré, 78. Manaën., 222, 400, 401. Managuen., 199, 825. Mandalayen., 395, 439. Mandelen., 393, 439, S66. 1075 Manfredonia, 497. Manga, 61. Mangalore, 504. Mangueirinha, 508. Manilen., 403. Manizalen., 430, 669. Mantuan., 394, 404. Manuel Hörnern, 331. Manuripi, 81. Mapestepec, 186. Maracaiben., 421, 480, 991. Maracaju, 58. Maracayen., 480, 991. Maranhäo, 615. Marañon, 845. Marbán, 78. Marche, 217. Marcianopolitan., 396, 479, 989. Mare Platen., 428. Margen., 222, 435. Marianen., 930. Marianopolitana 50, 236, 412, 418, 477. Marilien., 331, 404, 668. Maringaën., 424. Mariscal, 845. Marocco, 824, 897. Marshall (de), 425. Marsi, 135, 502. Marsiglia, 756. Martinho Prado, 538. Martyropolitan., 401, 706. Massabielle, 593, 722, 741, 1020. Massa Centro, 343. Massilien., 399, 440. Mastauren. in Asia, 248, 437, 542. Maswaën., 420. Matamoren., 188, 385, 713, 714. Materanen., 394, 439, 753. Mato Grosso, 57. Mato Verde, 61. Matri sfons, 410. Matriten., 123, 130, 132, 133, 135, 222, 343, 493, 756, 758, 979, 1026. Matsema, 191. Maturinen., 375, 437. Maua, 538. Mauretania Caesariensis, 385. Maurianen., 398, 419. Mazapa, 186. Mazatan, 186, 996. Mbararaën., 419, 425. Me Leod, 352. Meaux, 131. Medanen., 406. Medelitan., 97, 136, 426, 430, 627 992. Medellen., 98, 401, 440. Medioburgen., 418. Mediolanen., 130, 136, 241, 242, 243, 245, 246, 247, 341, 344, 395, 398, 409, 439, 473, 497, 499, 501, 502, 503, 504, 1076 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 753, 754, 756, 758, 759, 760, 887, 987. Meeker, 352. Meeruten., 416. Melburnen., 423. Melen., 248, 415. Melitene, 105. Meloën., 305. Melphien., 476. Memphitan., 418. Mende, 240. Méndez, 714, 994. Merxem, 343. Mesembrian., 902. Messanen., 428. Messenien., 420. Messico, 302, 552, 558, 713, 716, 928. Metapa, 186. Metellopolitan., 413, 422. Meten., 749, 980, 992. Metren., 375, 437. Mexican., 140, 185, 188, 439, 494. Miamien., 627, 991. Miarinariven., 412, 991. Mier, 714. Miguel Alemán, 714. Mileto, 129. Milevitan., 136, 479, 990. Milwaukien., 750, 990, 996, 997. Mimaren., 427, 429. Mimoso do Sul, 666. Minas Gérais, 666. Mindonien., 432. Misnen., 127, 401, 411, 480, 991. Mitylenen., 396, 398. Mobilien - Birminghanien., 406. Moeissen., 399, 401. Modena, 128. 245, 247, 759, 907, 977, 978. Moglaenen., 749, 991. Moguntin., 405. Molfetta, 964. Molinen., 421. Mombasaën., 427. Monaco (Principato), 794, 824, 897. Monaco e Frisinga, 240, 759. Monasterien., 141, 243, 437, 756, 759. Mondai, 508. Mondovi, 244, 344. Monopoli, 134. Monreale, 247. Monrovia, 822. Monrupino, 628. Mons Laureus, 425. Mons Pessulanus, 374, 407, 436, 595. Mons Sion Hierosolymis, 469. Montalcino, 755. , Montânchez, 708. Montauban, 757. Monte Azul 61. Montefeltro, 248. Montefiascone, 496. Montepulciano, 752. Montereyen.-Fresnen., 424. Monterien., 424. Monterreyen., 714. Montes Altos, 615. Monte Vergine, 128, 755. Montevideo, 466, 749, 987, 992. Montisclaren., 60, 416, 419. Montmartre, 445. Montréal, 501. Morelia., 752. Morogoroën., 403. Morondaven., 414. Moronen., 428. Mossi, 825. Mossinen., 228, 239, 433. Mosynapolitan., 396, 419. Motherwell, 125, 344. Motozintla, 186. Moulins, 133. Moxos, 78. Mpa, 191. Muchanes, 80. Mulien., 228, 433. Mundinitzen., 416, 424. Muniz Freiré, 666. Muqui, 666. Muran., 404, 406. Mush, 753. Musomen., 137, 431. Mustitan., 422. Murinen., 400, 439. Myndien., 399, 426, 479, 991. Namurcen., 126, 432, 760. Nanceien., 241, 246, 399, 427, 500. Nantes, 499. Narbonen., 675. Narnien., 472, 752, 754. Nasaiten., 406, 410. Natalen., 402. Natcheten., 424. Naupaeten., 771. Nauplien., 994. Navrongen., 429. Nazaren., 175, 124, 222, 311, 335. Nazaren. in Brasilia, 401, 406, 407. Nazareth, 575. Neapolitan., 123, 205, 374, 401, 416, 440, 749, 965, 979, 987, 992. Neerlandia. 511. Nelsonen., 395, 409, 994. Nemausen., 594. Neocastren., 395. Neo-Eboracen., 50, 128, 239, 241, 243, 255, 433, 495, 496, 497, 753, 754. Neo-Pampilonen., 398, 439. Neopatren., 394. Nepheliden., 425. Nepi, 494, 497. Nepten., 406, 408. Neven., 248, 421, 437. Newark, 134, 1028. New Hannover, 111. Nhatrangen., 109. Niangaraën., 619. Nicaragua, 200, 794, 825, 897. Nicollet, 352, 496. Nicopolitan. ad Nestum, 987. Nicopsitan., 399. Nicosien., 400. Nictheroyen., 406. Nigeria, 925. Nimes, 132. Ninhthuam, 109. Nisyrien., 400, 430. N'Koli, 191. Nkongsamben., 412. Noeera Umbra, 343. Nola, 128, 131, 134. Nonantulan., 400. Norcia, 497. Normandia, 477. Norvegia Sept., 407, 825. Nottingham, 124. Nova Caledonia, 423. Nova Hibernia, 111. Nova Lisbona, 301. Novarcen., 431. Novarien., 241, 243, 497, 499, 503, 527, 753, 757, 978, 992, 1023. Nova Segobia, 399. Nova Ulma, 351, 433. Nova Zelandia, 111, 826. Novocastren., 432, 480, 991. Nueva Laredo, 714. Nuflo de Chávez, 69. Nunen., 413. Nuova Delhi, 818. Nuova Zelanda, 795, 897. Nyasaland, 543. Nyassa Septentrionalis, 229. 0 Obiden., 24, 25, 438. Ocaña, 44. Oceania, 111. Oceano Pacifico, 186. Odessitan., 767. Oeiren., 403, 405, 433. Oenipontan., 304. Ogdensburg., 240, 243, 430, 494, 500. Ogogiaen., 406. Oklahomen., 98, 222, 434, 435, 501. Olbiatan., 750, 993. Oliveiren., 706. Olvera, 708. Olysipon., 312. Ombitan., 430, 626, 991. Ometepec, 716. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Ondoën, 429, 435. Onitshaën., 427. Onuphitan., 396, 424. Ootacamunden., 411. Opoyengo - Sayo - Baba - Pinanga, 191. Oppido Mamertina, 344, 908. Orcistan., 422. Oria, 124. Orissa, 117. Oristano, 147, 754. Oriximiná, 25. Orléans, 757. Orthosien, in Phoenicìa, 404, 414. Oruren., 421. Orvieto, 935. Osimo, 128, 217. Oslo, 825. Osnabrugen., 125, 127, 242, 419, 431. Osornen., 419. Ostien., 721, 722, 854, 866, 869. Otranto, 908, 978. Oveten., 126, 128, 222, 395, 436, 439. Ozamisan., 410. P Pacen., 405, 708. Pacien. in California ìnfer., 139, 542. Pacten., 401, 431. Paderbornen., 627, 993. Padova, 128, 131, 138, 244, 1021. Paestum, 206. Pakistan, 664, 795, 826, 897. Palaestina, 31, 283, 341, 469. Palavenen., 411. Pallasca, 845. Palmen., 436, 507. Palmitos, 508. Palten., 505. Pampilonen., 399, 440, 498, 753, 756. Panama, 123, 795, 826, 897. Pando, 69. Panevezen., 136, 410. Panitan., 430. Panormitan., 97, 432, 503. Papantlen., 750, 993. Paphien., 402. Para, 25. Paracatuen., 60. Paraguay, 79, 343, 795, 827, 898. Parahyben., 402. Paramariboën., 542, 991. Paranaíba, 58. Paranen., 331, 419, 438, 508. Paraquariana Resp., 395. Parinococha, 298. Parisien., 126, 129, 132, 133, 419, 445, 499, 500, 501, 502, 595, 596, 750, 754, 757, 758, 760, 908. Parkimedi Thasil, 117. Parnassen., 437, 749, 991. Pasco, 842. Passavia, 239. Pastopolitan., 124, 410. Paten., 410. Paterson, 1028. Pato Branco, 508. Patrasso, 1016. Pavia, 978, 1021. Pees, 248. Pelotas, 135. Penangen., 407. Peneden., 400, 433. Peorien., 996. Pergamen., 396, 431. Peri-Mirim, 485. Perthen., 410, 1028. Pertusen., 434. Perú, 80, 144, 297, 375, 795, 827, 842, 844, 898. Perusin., 128, 344, 397, 439, 499. Pesaro, 217. Pescia, 133, 503. Pesqueiren., 396, 424. Petatlán, 716. Petrolinen., 397, 425. Petropolitan. in Insula Longa, 430. Pharanìtan., 410. Pharen., 410, 421. Pharsalium, 409. Phasian., 396. Phatanen., 412. Phelbesian., 406. Phìladelphien. minor, 421, 437. Phìladelphien., 258, 421, 754, 987, 990. Philadelphien. Ruthenorum, 990, 994. Philippopolìtan. in Arabia, 411. Philippopolìtan. in Thracia, 394. Phnompenh, 417, 807. Phöben., 994. Phuyen, 109. Phytean., 433, 479, 990. Piacenza, 66, 243, 502, 908, 914. Piceno, 216. Pichacani, 144. Pijijiapam, 185. Pilar, 323. Piñara, 44. Pinerolo, 978. Pinnen., 408, 977. Pinsk-Polonìa, 183. Piracema, 706. Piracicaben., 536. Pìrenen., 485. Pisa, 327. Piscarien., 408, 977. Pistoia, 758, 977, 978. 70 - ACTA, vol. XXV, n. 21. — 31-12-1958. 1077 Pitan., 627, 992. Pittsburgen., 407, 436, 996. Piuren., 400. Pia ten., 398, 431. 439. Plymuten., 125, 408. Pnom-Penh, 756. Poçoes, 193. Poggio Mirteto, 125, 907, 978. Poko, 620. Policastro, 126. Polonia, 850,1010. Pomabamba, 845. Pompeian., 126, 206, 400. Pompeiopolitan., in Cilicia, 398. Pompeiopolitan. in Papnlagonia, 399. Ponta Porä, 58. Pondìcherien., 397, 439. Ponferrada, 673, 1024. Pontecorvo, 386, 933. Pontianaken., 431. Pon tremoli, 977. Popayanen., 344, 426, 494. Porphyrien., 854, 923. Port Pirie, 126, 133. Portalegren, in Brasilia, 412, 755, 907. Portlanden, in Oregon, 339. Porto Franco, 615. Portorica, 828. Portuen., 721, 722, 854, 866, 869. Portugallen., 406. Portus Ameliae, 429. Portus Elizabethen., 403, 409. Portus Gratiae, 484. Portus Hispaniae, 993. Portus Montt, 97, 222, 433, 436. Portus Novus, 992. Portus Principis, 396, 439. Portus Sancti Elpidii, 359. Porvenir, 186. Posaden., 428. Posillipo, 206. Posnanien., 374, 401, 440. Potosien. in Bolivia, 421. Pouso Alegre (de), 98, 434. Pozzuoli, 206, 749, 992. Pradópolìs, 538. Praenestin., 232, 431, 598, 866, 933. Praten., 403. Premislien. Latinorum, 430. Presidente Vargas, 615. Preslaven., 397. Prìenen., 398, 419. Prince Rupert, 415. Prìvernen., 223, 755. , Promen., 104. Prosecco, 628. Prusien., 97, 222, 402, 433, 435. Ptolemaiden. in Phoenìcia, 412, 438. Ptolemaiden. in Thebaide, 987. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 1078 Pucallpaën., 424. Pudendianen., 994. Puebla de Obando, 708. Pueblo Nuevo, 186. Puente Genil, 708. Puerto Real, 180. Punien., 144. Puruen., 629. Pusanen., 427. Pusquio, 298. Q Quangnam, 109. Quangngai, 109. Quebecen., 233, 477, 496, 501, 1026. Quelimanen., 407, 495. Queretanen., 222, 436, 753. Quinhonen., 109. Quiten., 465, 501, 502, 554, 725, 994. R Rabaten., 397, 439. Rabaulen., 111. Ragusien., 414. Raigarhen. - Ambikapuren., 228, 414, 433. Raipur, 117. Randazzo, 358. Rangunen., 395, 439. Raphaneotan., 407. Rapollen., 476. Raqqa, 142. Ratisbona, 147, 495, 497. Ravennaten., 398, 418, 439. -Re, 1023. -.Recineten. - Lauretan., 217, ..; 396, 412 Reconquisten., 97, 432. Redwood, 352. Regina Gradecen., 402. Registren., 57, 403, 709. Reims, 133, 246, 757, 941, 1028. Rennes, 759. Renville, 352. Requenaen., 427. Resistencia, 405, 428, 430. Resuttano, 498. Reyesen., 69, 425. Reynosa, 714. Rhaedesten., 432. Rhanden., 432. Rhasen., 404. Rheginen., 131, 491. Rhinocoruritan., 413, 423. Rhizaean., 144, 297, 842. Rhodesia, 829. Rhodopolitan., 418. Rhoinen., 396. Ribas do Rio Pardo, 58. Ribeiräo Pires, 538. Richmondien., 480, 504, 991. Riese, 1020. Rieti, 499, 503. Rigen., 402, 980. Rimini, 136, 244, 503, 908. Rio Branco, 629. Rio Brilhante, 58. Rio Claro, 537. Rio Grande, 79, 997. Rio Pilcomayo, 79. Riopreten., 429, 536. Rio Sapucaí, 540. Rio Verde do Mato Grosso, 58. Risinitan., 412, 426. Rivadavia, 428. Rivalba, 552. Rivibamben., 226, 553. Rivolta d'Adda, Cremona, 664. Rivus Niger, 401, 440, 536. Rochedo, 58. Rockfordlen., 420, 423. Rodez, 124, 126, 133. Roermond, 504. Roina, 504. Roma, 14, 34, 82, 90, 124, 125, 126, 128, 133, 134, 135, 136, 161, 174, 183, 184, 186, 206, 212, 216, 240, 242, 244, 245, 247, 264, 268, 282, 287, 298, 318, 327, 343, 344, 365, 386, 388, 391, 392, 486, 493, 494, 498, 499, 500, 501, 502, 514, 544, 548, 595, 622, 674, 679, 683, 711, 726, 755, 756, 757, 861, 887, 907, 908, 914, 943, 947, 952, 978, 979, 981, 997, 1006, 1010, 1028. Romania, 31. Rondonópolis, 709. Rosarien., 419. Rosen., 423. Rottemburgo, 756. Roterodamen., 125, 127, 130, 132, 135, 417. Rouen, 245, 246, 248. Ruanda Urundi, 107,191, 619, 829. Rumbeken., 411. Rupellen., 402. Rupinpiccolo, 628. Ruremonden., 98, 132, 134, 135, 136, 401, 510. Ruthenen., 394, 407. Rritnovice, 183. S Sabadien., 402. Sabinen., 125, 393, 439, 866, 907, 978. Sacramenten., 414. Sadabandeiropolitan., 411. Sagien., 407. Sagrario de Tepic, 479. Saigonen., 109, 413. Saint-Boniface, 501. Saint-Cloude, 495. Saint-Flour, 125. Saint Jerome, 496. Saitan., 394. Salaamnca, 125. Salagassen., 413. Salforden., 125, 414, 496, 908. Salien., 423. Salinen., 432. Salisburgo, 129, 498. Salisburien., 395, 398, 399. Salonitan.. 429, 557. Saiten., 749, 992. Salt Lake City, 500. Saltillen., 188, 221. Saluzzo, 754, 977. Salvador (El), 790, 893. Samaraien., 424. Samarindaën., 411. Sambalpuren., 117. Samien., 427. Sam-Neua, 229. Samnium, 65. Samosaten., 98, 401. Sanaven., 414, 435. San Cristóbal de la Rabana, 500. Sancta Anna, 539. Sancta Catharina, 508, 994. Sancta Crux de Sierra, 424, 437. Sancta Fides in Argentina, 98, 434. Sancta Lucia del Mela, 344, 428, 429. Sancta Maria, 416. Sancta Maria Ormen., 425. Sancta Martha, 398, 419. Sancta Rosa de Copan, 375, 437, 993. Sancta Rosa in Argentina, 428. Sancta Rufina, 721, 722, 854, 860, 869. Sanctissima Assumptio, 405, 427. Sanctissima Conceptio, 396. Sanctissima Conceptio in Paraguay, 408. Sanctissima Incarnatio, 438. Sanctissima Trinitas Caven., 438. Sanctus Andrea in Brasilia, 403, 538. Sanctus Bonifacius, 439. Sanctus Carolus Ancudiae, 479, 993. Sanctus Carolus De Pinhal, 225. Sanctus Carolus in Brasilia, 222, 226, 536. Sanctus Didacus, 418. Sanctus Dominicus Novem Iulii, 428, 482, 483. Sanctus Ferdinandus, 428, 429, 932. Sanctus Gallus, 246, 430. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Sanctus Georgius, 242, 719, 991. Sanctus Georgius in Insula ~ Grenada, 426. Sanctus Hippolitus, 425. Sanctus Iacobus Capitis Viridis, 418. Sanctus Iacobus de Maria, 424, 708. Sanctus Iacobus Equitum, 421, 482. Sanctus Iacobus in Chile, 47, 221, 222, 435, 579. Sanctus Ioannes Baptista a Missionibus, 426. Sanctus Joannes Canaden., 754. Sanctus Ioannes de los Lagos, 302. Sanctus Ioannes Maguanen., 421. Sanctus Iosephus de Amazones, 411. Sanctus Ioseph de Grajaú, 615, 749, 991. Sanctus Iosephus in America, 422. Sanctus Iosephus in Uraquaria, 415, 466. Sanctus Isidoras, 405. Sanctus Isidoras in Argentina, 428. Sanctus Ludo vicus, 402, 430. Sanctus Ludovicus in Maragnano, 405, 428, 485, 615. Sanctus Ludovicus Potosien,. 750, 993. Sanctus Marcus in Guatimala, 414, 416! Sanctus Matthaeus, 538, 665. Sanctus Nicolaus de los Arroyos, 405. Sanctus Paulus de Minnesota, 351, 399, 434, 440. Sanctus Paulus in Brasilia, 50, 252, 401, 469, 536, 755, 939. Sanctus Peregrinus Latiosus in Superioribus, 629. Sanctus Philippus, 97, 433, 434. Sanctus Salvator in America, 422. Sanctus Salvator in Brasilia, 193, 399, 415. Sanctus Sebastianus Fluminis Ianuarii, 50, 402, 432, 665, 990, 1001. San Diego, 496, 501. Sandomiren., 430. San Fernando, 714. San Giovanni di Terranova, 753, 757, 908. San Giovanni nel Canadá, 752, 753, 757. San Girolamo, 494, 499, 503. San Giuseppe dì Maggio, 240, 466. San Lorenzo, 980. Sanlucar de Barrameda, 493. San Luis Acatlán, 716. San Luis Potosí, 504. San Marcos, 716. San Marino (Repubblica), 796, 829, 898. San Nicolás, 714. San Pedro, 188. San Salvatore, 829. San Sebastiano, 242. Sansepolcro, 136. San Severino, 217. San Severo, 128, 908. Santa Ana, 80. Santa Cruz, 79. Santa Gertrudes, 537. Santa Maria in Vico, 354. Santanderien., 417. Sant'Angelo in Vado, 216. Sant'Antonio, 239, 240, 243, 415. Santaremen., 24, 222, 435, 438. Santa Susanna, 980. Santiago del Chile, 128, 133, 246, 808, 980. Santiesteban., 81. Sant'Ippolito. 131. Santo Antonio, 500, 508. Santosen., 435, 502, 536. San Vicente de Alcántara, 708. Säo Bento, 485. Säo Bernardo do Campo, 538. SHo Gaetano do Sul, 538. Säo Carlos, 508. Sâo Francisco. 61. Säo José do Calcado, 666. Säo Miguel d'Oeste, 508. Sao Româo, 61. Sardìan., 396, 409, 469, 773. Sardicen., 987, 989. Sardinia, 147, 326. Sarepten., 407, 408. Sarsina, 125. Saskatoonen. Ruthenorum, 423. Sassari, 131,134, 978. Sassurìtan., 397, 425. Sault Ste-Marie, 239, 241, 243. Savona, 245, 908. Scotia, 346. S. Croce, 627. Scrantonen., 403. Seára, 508. Seattlen., 131, 418. Sebasten. in Armenia, 123, 395. Sebasten. in Cilicia, 414. Sebastopoli tan. in Abasgìa, 396, 398. Sebelien., 422. Secovia, 127, 128, 129. Séez, 126, 133. Segovia, 551, 672. Seguntin., 415. 1079 Segusien., 403. Sèleucia, 340. Seleucien. Pìerius, 300, 987. Selimbria, 664. Selinusien., 423. Sel jen., 408. Selymbrian., 98, 398, 401. Sen B. R., 797. Senigallia, 217. Septen., 405. Septemlacunen., 414. Serenen., 348. Serra de Sousa, 666. Sesten., 425, 428. Setin., 127, 233, 388, 486, 977. Sgonico. 628. Sherbrooken. in Canada, 232. 's-Hertogenbosch, 125. 127, 130. 131, 132, 135, 136. Shindashi. 191. Shrewsburg, 135. Sibley, 352. Sicilia, 711. 954. Sidetan., 68, 395. Sidonien., Ili, 131, 434, 756. Sidrolândia, 58. Signin., 242, 431, 907. Sîguitan., 400, 427. Siltepec, 186. Silva Portuen., 300, 408, 664, 750, 993. Silyen., 396. Sinae, 601. Sinianden., 248, 626, 990. Sinnen., 399, 433. Sìnopen., 405. Sinus Albus, 400, 440. Sinus S. Laurentii, 424, 426. Sioux City, 239, 496, 497, 501. Siouxormen., 398, 424. Siracusa, 134, 757, 759. Siten., 425. Siviglia. 123, 753. S. Margaretas, 434. Sobralen., 421. Soisson, 752, 757. Sokoden., 420. Soldaien., 990. Solimôes Superior, 407, 438. Somalia, 830. Sonsonen., 429. Sophenen., 402, 424. Soran., 933. Soroeaban., 429, 536. Sorrento, 206. Sotto il Monte, 902. Southvarcen., 223, 242, 245. 246, 343, 499. Sovana-Pitigliano, 239. Sozusen. in Palaestina, 428, 992. Spinen., 141, 142. Spiritus Sanctus, 428, 430, 665. Spokanen., 240, 412. Springfield-Cape Girardean, 243 243. Squilíace, 127, 755. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 1080 Stadien., 402. St. Andrews and Edinburgh, 496, 497. Stanforden. Ruthenorum, 992. Stanleypolitan., 437, 542. Stoccolma, 831. Stratonicen. in Caria, 397, 423. Strigonien., 904, 978. Succursen., 56. Suchiate, 186. Sudan, 831, 899. Sufetan., 407. Sufetulen., 228, 402, 413, 423, 435. Sukabumen., 178. Sulmona, 126, 127, 128. Surigen., 408. Susa, 908. Sutri, 494. Svezia, 796, 831. Svizzera, 796, 815, 899. Swatow 504. Swift, 352. Svdneven., 50, 425, 1028. Svedren., 424. Svnnaden in Phrygia, 44, 707. Syria, 27, 142, 249, 283, 556. T Taboren., 138. Tabuden., 402, 405. Tacambaro, 241. Tacapitan., 396, 424. Tacia Montana, 494. Tacnen., 425, 750. Tadamaten., 619. Tagus. 312. Taikuen., 411. Takhenken., 436. Talcen., 127. 222, 435. Tamalen., 429. Tamataven., 288, 412, 429, 433, 557. Tamaulipan., 385, 416, 713. Tamiathitan., 405. Tampieen., 385. Tanagra, 430. Tanaitan., 423. Tananariven., 397, 439, 824. Tangaën., 437, 542, 926. Tanitan., 429. Tapachula, 186. Tapacolen., 185, 221, 435. Taquaritinga, 538. Tarahumaren., 992. Tarantasìa, 914. Taranto, 760. Tarazona, 908. Tarbien., 125, 221, 434, 723, 742, 939, 1019. Tarija. 79. Tarmen., 438, 842. Tarnovien., 627, 992. Tarragona, 664, 758, 979. Tarsen., 139, 185, 188, 713, 716, 928. Tarvisin., 133, 135, 136, 418, 480, 991. Taubaten., 536. Taurinen., 48, 203, 245, 496, 497, 499, 596, 759, 760, 908, 974. Tebaide, 283. Tecvanapa, 716. Tecpan, 716. Tegueigalpen., 432. Teheram, 819. Tehuantepecen., 186. Tel, 117. Tel-Abiad, 142. Tellicherrien., 414. Telmissen., 426. Tempio, 987. Tenedo, 504, 749, 992. Tentyritan., 136, 424, 436. Tepicen., 479, 990. Teramo, 244, 753. Terenos, 58. Teresian., 397, 439. Tergestin., 627, 756. Termessen., 542, 991. Terni, 247, 752, 754, 755. Terracinen., 128, 223, 756. Teruel, 126, 552. Tessalonìca, 1026. Thagasten., 404, 405. Thailanden., 251. Thakkeken., 617. Tharé, 136. Thasien., 422, 425. Theanen., 394. Thebana in Phtiotide, 228, 435. Thelesìn., 431. Themisonen., 412, 421. Theodosiopolitan. in Armenia, 401, 479, 990. Thermulae, 411. Thessalonìcen., 374, 401, 989. Theudalen., 408, 431. Thevestin., 436. Thiais, 343. Thiaven., 412, 421. Thibicen., 402. Thuburbo Minus, 412, 428. Thuburnicen., 407, 436, 437. Thyggen., 424. Tiberiade, 330. Tibirìca, 331. Tiftrnaten., 424. Timmins, 752. Tingitan., 399, 424, 440. Tinien., 402. Tipasitan. in Mauretania, 425. Tirlemont, 343. Tìruvallen., 407. Tivoli, 499. Tlacoachistlahuaca, 716. Tlaxcallen., 558. Togo, 832. Tokien., 506, 820. Toledo U. S. A., 238. Tolentin., 217, 239, 357. Tolonen., 750, 993. Tolosan., 440. Tonala, 185. Tonga, 832. Torontin., 338, 403, 415, 503, 756. Torontin. Ruthenorum, 423. Torreonen., 188, 221, 435. Tortona, 908, 977, 1021. Tortosa, 664. Tournai, 500, 758, 759. Traculen., 228, 433. Traìanopolitan. in Phrygia, 431, 980. Trani, 124. Trebennaten., 248, 374, 436. Treìa, 127. Tremithusium, 407. Trenton, 245. Tres Lagoas, 58. Treviri, 241. Tricarico, 754, 977. Trìdentin., 124, 247, 416, 501, 503, 755, 964. Trinidad., 78. Trìvandren., Latinorum, 409. Trivandren. Syrorum Malankarensium, 395. Triventin., 374, 435, 978. Troìan., 407, 408, 439, 480, 750, 936, 991, 993, 994. Troyes, 499. Truxillen., 400, 432, 440, 932. Tubaravën., 410. Tuburnicen., 374. Tueumanen., 400, 440. Tucupiten., 415. Tudertin., 934, 978. Tuguegaraoan., 430. Tulancingen., 398, 419. Tullen., 98. Tulsen., 98, 222, 434, 435. Tunetania, 832. Tuneten., 994. Tunguen., 406. Turchia, 832, 899. Turonen., 398, 440. Tursien., 420, 427. Tuscamien., 417, 420. Tusculan., 204, 552, 760, 866. Tuxtla Chico, 186. Tuzantan, 186. Tyanen., 397, 398, 854. Tymbriaden., 404. Tyren. Maronitarum, 394, 438. U Uagaduguen., 397, 439. Uahiguyaen., 992. Ubatuba, 537. Ubazen., 395, 410. Uberaba, 344. Ucren., 428. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. Uganda, 833. Ultraiecten., 124, 125, 130,132, 397, 439. Umbria, 934. Umtalien., 427. Unión (La), 716. Unión Juárez, 186. Urawaën., 228, 435, 505. Urbanghien., 994. Urbina, 217, 239. Urimen., 435. Uruassuen., 426. Uruguai, 196, 796, 833, 899. Uruguaianen., 195, 409. Urusitan., 409. Usulen., 418, 420. Uthinen., 421. Utinen., 127, 243, 398, 415, 439. Uticen., 403, 405. Uzalen., 431, 433. V Vaca Diez, 79. Vacarien., 437. Vaden., 396, 409. Vagaden., 412, 425, 542, 990, 991. Vagen., 397, 424. Vaia do Sousa, 666. Valadaren., 427. Valdivien., 396, 413. Valentia nel Venezuela, 240. Valentin., 222, 238, 307, 308, 324, 332, 436. Valentinen., 221, 397, 434. Valladolid, 758. Valle Hermosa, 714. Vallen, in Lucania, 416. Valleyfield, 501, 503. Vallia, 345. Vallis Umbrosa, 252. Vallitan., 419, 424. Vallo dì Lucania, 125. Valparaiso, 980. Vancuverien., 395. Vannes, 238, 907. Varsavien., 374, 430, 626, 990, 1010. Vasaden.. 407. Vashingtonen., 271, 420. Vasto, 752. Vatarben., 374, 429, 430. Vegen., 421. Veglia, 493. Velasco, 81. Velebusdien., 399. Velitern., 181, 551, 757, 759, 866. Velloren., 420. Venafro, 752. Venezia, 342, 344, 427, 503, 719, 902, 940, 943, 977, 979, 987, 993, 997, 1013, 1019. Venezuela, 238, 796, 833, 899, 932. Venosa, 344. Ventas de Zafarraya, 44. Ventimiglia, 142, 754, 908, 978. Vera Cruz, 552. Vera Pax, 431. Verbian., 405. Vercelli, 128, 758, 908. Verdun, 124, 126, 132. Verìssen., 400. Vernet G., 131. Veronen., 242, 409, 493, 989, 993, 1021. Versalien., 243, 411, 503, 750, 993. Verulan., 199, 412, 417, 753, 908. Vestmonasterien., 132, 223, 346, 399, 436, 440, 987. Viadana, 620. Viareggio, 720. Vicen., 179, 415, 488. Vicenza, 344, 496, 753, 979. Victorianen., 996. Victorien., 385, 395, 406, 544. Victorien, de Conquista, 193, 436. Victorien. Spiritus Sancti, 402, 440, 665. Victorien. Venetorum, 344, 398, 418, 989. Vienna, 129,131,134,136, 246, 247, 248, 241, 398, 399, 497, 499, 805, 987. Vientianen., 229. Viesca, 188. Vietnamen., 109, 834, 899. Vigevano, 502, 978. Viia Negra, 538. Viia Real, 242. Villa Corzo, 185. Villa Dolores, 479. Villaflores, 1&5. Villanueva de Tapia, 708. Villareal, 716. Villeneuve-sur-Lot, 343. Vìlmingtonien., 421, 480, 991. Viltinen., 304. Viminacio, 980. Vinden., 404. Vinhedo, 537. Vinnipegen. Ruthenorum, 399, 994. Visakhapatnanen., 117. Visen., 416. 1081 Viterbo, 134. Viviers, 246. Vladislavia, 240. Volaterran., 130, 399, 404, 426, 439, 444, 494. Voncarien., 405, 407. Von Post E., 796. Vulturien., 406. W Wagga-Wagga, 239, 241, 978. Warmond (e), 480. Warnes, 81. Wayne Castren., 426. Willemstaden., 542. Windhoeken., 427. Winnipeg, 495. Winona, 494. Wollongong, 127. Würzburg, 752, 754. X Xanxerê, 508. Xapecoën., 507. Xaxim, 508. Xachistlahuaca, 716. Xylopolitan., 420. Y Yacuma, 78. Yaundèn., 396, 411, 439. Yauyoseñ., 438. Yellow Medicine, 352. Z Zaben., 191, 375, 437. Zazi, 248. Zaeapen., 146, 414. Zaeatecen., 188, 395, 410. Zacbuen., 427. Zafarraya, 44. Zagabrien., 344, 394, 904. Zahleh e Furzol, 246. Zamboangen., 402, 440, 500. Zanzibaren., 427. Zaparen., 416. Zapotlan el Grande, 221. Zarnen., 993. Zenopolitan. in Isauria, 411. Zarten., 406, 410. Zeugmaten in Syria, 417, 421. Ziguinchoren., 413. Zipaquiren., 98, 401, 434. Zurigo, 687. Zygritan., 990. Index nominum religionum 1082 III - I N D E X NOMINUM R E L I G I O N U M c Canonici regulares Ssmae Crucis a stella rubra, 383. Compagnia delle Suore della Croce (Siviglia), 123. Congregatio : — a S. Cruce, 342. — Clericorum excaleeatorum SS. Crucis et Passionis D. N. I. C , 375, 551. — Filiarum a Domina Nostra ad Montem Calvarium, 386. — Filiorum S. Cordis Iesu, 140, 228, 350, 542. — Missionariorum Filiorum SS. Cordis Iesu, 375. — Missionis, 107,124, 228. — Oblatorum Missionariorum, 354. — Oblatorum S. Ioseph, 375. — Parvarum Sororum senum derelictorum, 230, 306, 322, 332, 340. -- Piorum Operariorum, 552. — Presbyterorum a Ssmo Sacramento, 940. — Sacerdotum a S. Corde Iesu, 542. — Sacrorum Cordium Iesu et Mariae, 749. — SSmi Redemptoris, 542. — Sancti Spiritus, 106, 228. — Sororum Oblatarum ab Assumptione, 594. Congregazione : — dei Terziari Cappuccini dell'Addolorata, 551. — delle « Hermanas de la Caridad del Sagrado Corazón de Jesus », 493. F Federazione delle Canonichesse Regolari Ospitaliere della Misericordia di Gesù dell'Ordine di Sant'Agostino, 907. Figlie • — della Sapienza, 342. — di Cristo Re, 123. — di Maria Ausiliatrice, 341. — di Maria Missionarie, 343. Filiae a Caritate in America, 995. Fratres a Sacrmo Corde Iesu, 343. I Institutum a Caritate, 926. Istituto : — delle Suore Carmelitane della Carità, 179, 340, 439, 440, 488. — delle Suore Figlie delle Sante Stimmate, di San Francesco, 341. — delle Figlie di S. Giuseppe, 552. — delle Suore Maestre di S. Dorotea, Figlie dei Sacri Cuori, 551. — Calasancìo de « Hijas de la Divina Pastora », 793. —- delle Suore Orsoline di Piacenza, 342. 178, 222, 303, 313, 340, 342, 374, 388, 439, 440, 486, 494. — Fratrum Minorum Capuccinorum, 200, 551, 749, 995. — Fratrum Praedicatorum, 151, 313, 354, 542, 620, 850. — Hospitalarius S. Ioannis de Deo, 342. — Praemonstratensis, 304, 552, 847. — S. Benedicti, 341, 469, 622, 719. — SSmae Trinitatis redemptionis captivorum, 340, 544. — Tertius S. Dominici, 674. — Tertius regularis S. Francisci, P Piccole Figlie dei Sacri Cuori di Gesù e Maria, 341, Piccole Suore della S. Famiglia, 493. R 91 Missionarii a Sacralo Corde Iesu, 97, 111. O Oblate dello Spirito Santo (Suore di Santa Zita), 342. Oblati Sanctorum Gaudentii et Caroli, 1023. Ordine della B. V. M. dell'Annunziata, 343. Ordo : — Canonicorum Regularium Lateranensium, 341, 493. — Canonicorum Regularium S. Augustini, 471. — Cisterciensis Casamarensis, 198. — Clericorum regularium Theatinorum, 341, 711. — Fratrum Eremitarum S. Augustini, 620. — Fratrum Minorum, 66, Religiose : — Francescane del Buon Consiglio, 1026. — Missionarie dell'Immacolata Concezione, 1026. — Serve di Maria Ministre degli Infermi (Roma), 552. S Serve delle Poverelle, 995, Societas : — de Maryknoll pro Missionibus exteris, 138, 542. — Iesu, 178, 228, 343, 764, 965. — Mariae Montfortana, 228. — Missionariorum Africae, 229, 543. — Parisiensis Miss, ad exteras gentes, 109, 617. — pia Missionariorum a S. Carolo, 493. Index nominum religionum — Presbyterorum ab Assumptione, 342, 594. — S. Francisci Salesii, 48, 222, 596. — Verbi Divini, 191, 228, 229. Sodalizio di S. Pietro Claver per le Missioni Africane, 341. Suore : — Adoratrici del SS. Sacramento, 664. — Ancelle del Santuario, 907. — Benedettine, 563. — Chartreusiane, 563. — Cisterciensì, 563. — del Cuore Immacolato di Maria, 907. — dei Vecchi Abbandonati e San Giuseppe della Montagna, 238. — del Divin Salvatore, 342. — della Carità Cristiana Figlie di Maria Vergine Immacolata, 341. — della Carità di S. Luigi, 238. — della Compagnia di S. Teresa di Gesù, 552. — della Risurrezione di N. S. G. C , 341. — della S. Famiglia del S. Cuore, 342. — della S. Famiglia di Urgel, 238. — di Carità dell'Immacolata Concezione, 342. — di Carità, dette Suore grigie, 551. — dì Nostra Signora della Consolazione, 664. — dì S. Anna della Provvidenza, 551. — di S. Dorotea, 664. — di S. Francesco di Sales, 238. — Domenicane della Beata Imelda, 552. — Domenicane Insegnanti e Infermiere di S. Caterina da Siena, 664. — Suore Francescane Adoratrici della Croce, 123. 1083 — Francescane di Cristo Re (Venezia), 342. — Insegnanti di S. Croce di Mentzìngen, del 3° Ordine di S. Francesco, 551. — Maestre di Santa Dorotea, 342. — Missionarie di S. Carlo Borromeo, 552. — Orsoline di Maria Immacolata, dette di «Gandino » (Bergamo), 343. — Terziarie Francescane di S. Onofrio, 552. — Terziarie Francescane Regolari di N. S. di Lourdes, 238. — Visitandine, 563. T Terziarie: — Cappuccine dell'Addolorata, 551. — Francescane dei Sacri Cuori di Gesù e Maria, 343. IV INDEX RERUM ANALYTICUS A A.C.L.I. Diem festum operariorum, abhinc 70 annos institutum, christiano nomine nunc celebrari posse, res prorsus miranda et laetitiae plena, 365 s. De pleniore pro operariorum coetu iustitia multisque bonis adeptis multi catholici bene meruerunt, 366. Societas christiana operariorum ad sensum Christi efformandum, ad tutelam et auxilium singulis dandum, ad meliorem vitae rationem acquirendam plurimum valet, 367 ss. Actio Catholica: — et Religiosae addictae Sodalitatibus puellarum, 82 ss. — Iuvenes Itálicos Pius Pp. XII alloquitur: Quicumque hos alacres iuvenes, nonagesimum annum Sodalitatis ab Actione Catholica celebrantes, spectat de Ecclesiae sortibus minime desperare potest, 212 s. «Iam hiems transiit, prope est aestas», 214; signa temporum non desunt, 215 s. — in Lusitania, 335. — B. P. Pius XII alloquitur mulieres Unionis Italicae ab Actione Catholica, Romae quinquagesimum impletum annum ab eadem condita Unione celebrantes, 523; Unionis ortum recolit eiusque auctores, in primis suum Decessorem S. Pium X, commemorat, 524 s. : parvum sed bonum semen Unio fuit ab initio, 525 s. ; B. P. mentionem facit de quibusdam inceptis ab Unione hucusque ad effectum feliciter adductis, 526 s. ; parvum semen crevit in arborem: insuper alia germina ex eius radicibus orta sunt, quae nunc vigent sui iuris arbores, 527 s. Unio mulierum ab A. C. adhuc Ecclesiae et civitati est necessaria eique fidit Christi Vicarius, 528; permagni est facienda christiana institutio, nec non christianae vitae exercitatio, in mulieribus A. C. societati addictis, 529; inde intelligitur quanta suscepti officii ratio sit sacerdoti iisdem mulieribus consulenti, 529. — Pius Pp. XII alloquitur puellas Sodalitatis Italicae ab Actione Catholica, quae Romam convenerunt quadragesimo vertente anno ab eadem condita Sodalitate, 530; cum floribus eas comparat, quos earum Sodalitas fovet ac defendit, 531.; innumerabiles recolens hominum neces- sitates, eas hortatur et confirmat quae se sacrarum virginum coetui addicere cupiant, 532 s.; quae vero vitae genus coniugalis eligere velint, nihil praetermittant quominus se parent, jam nunc, ad munus christianae uxoris et matris obeundum, 533 ss.; hac Ecclesiae vere puellae ab A. C. ut flores verni floreant, 536. — et Ordo Tertius S. Dominici, 687. — a Ioanne Pp. XXIII vix electo benedicitur, 838. V. Operarii. Administratio Apostolica sublata: de Gazira Superiore Chaldaeorum, 249. Aequatoriana Natio Tertium Eucharisticum Congressum celebrat eiusque christifideles B. P. Pius XII per Nuntium Radiophonicum hortatur, ut SSmae Eucharistiae cultus ad christianam vitam ehristianosque mores ferventius colendos eos adducat, 745 ss. Africa. Strictioris inter Europam et Africain consuetudinis in operando conatus Pius Pp. XII dilaudat, 286 s. Agri Cultores. Eorum Consociatio Italica, religionis christianae veritati ac monitis volens submissa, dilaudatur a Pio Pp. XII, qui pretiosa monita addit circa materiale et spirituale omnium incrementum, 289 ss. America Latina. V. Consilium Episcopale Americae Latinae. V. Rectores Seminariorum... Americae Septentrionalis Statuum Foederatorum alumnos scholarum Pius Pp. III hortatur ad sollicitandam caritatem erga pueros indigentes aliarum nationum, 174. Ancillae mulieresque domesticae curae addictae. Quamvis hoc munus nunc temporis minus stabile fiat, 86, plurimae normae a christiana lege desumptae semper vigent, 87. A Pio XII earum quaedam recoluntur: dignissimum est munus, homines enim primo respicit, non res, sicut in servitute antiqua erat, 87 ; humani nihil a se alienum putat, relationesque, ut aiunt, humanae inde exsurgentes meram commutativam iustitiam transcendunt, 87-88; officia denique diversa erga dominos com- Index rerum analyticus memorat B. P. tamquam Christo Domino praestita, 89. Andreas (8.) Apost. B. P. Ioannes XXIII eum commemorat « in die natali », in allocutione ad Alumnos Pont. Collegii Urbaniani de Propaganda Fide, eumdemque Sacerdotii canditatis in exemplum proponit crucis deligendae, 1015 s. Apostolatus christifidelium innititur necessitati gratiae praevenientis, 157. Apostolatus laicorum. Pius Pp. XII de eo commemorat quae in sua Allocutione exposuit iis qui Conventui internationali secundo interfuerunt, 678. Archaeologia. Cultores Archaeologiae, vulgo « classique » appellatae, qui Conventui VII Internationali interfuerunt, B. P. Pius XII salutat et alloquitur, 679 ; Romanos Pontifices commemorat, qui bene de hac disciplina meriti sunt, 680 s. ; nexus antiquae aetatis cum christiana civitate et Ecclesia, 681 ss. Architecti Italici Patronum habent S. Benedictum Ab., 443. Asceseos doctrina, a Conditoribus tradita et usu Ecclesiae sancita, firmiter tenenda, 155. Athenaeum « Angelicum » est thomisticae sapientiae pharus, 150: sive in sacra theologia et christiana philosophia colendis, 151 ; sive in S. Scripturae studio, 152. Ad caritatem ceterasque virtutes exercendas omnes Pius Pp. XII hortatur, S. Thomae exemplo atque auxilio, 153. Athenaeum Pont. Lateranense. Annum Academicum inchoans, ìnvìsitur a B. P. Ioanne XXIII, qui Docentes et Alumnos alloquitur; commemorat ea quae didicit et docuit in eodem Athenaeo, 1006 ss.; haec studiorum renovatio ad Sacrum Librum inspiciendum invitat 1006 s. ; hortatur iuvenes ad ecclesiasticas praesertim disciplinas addiscenda s, 1008; eisdem exemplum proponit SS. Patrum et Ecclesiae Doctorum, qui Ecclesiae Statum custodiunt, quorum praedicationis imbre infunditur mens, 1008 ss. 1085 archidioecesis, 147, Abbatiae Casamarensis, 198; S. Antonii, C. D., in urbe Managuensi, 199; Paroeciale Viltinense B. M. V. Immaculatae sacrum, prope Oenipontem, 304; B. M. V. in caelum assumptae in oppido « Santa Maria in Vico » Acerrarum dioecesis, 354 ; B. M. V. in caelum assumptae in urbe « Randazzo » dioecesis Iaciensis, 358 ; Cathedrale Volaterranum B. M. V. in caelum assumptae, 444; Cathedrale dioecesis S. Iosephi in Uraquaria, 466 ; Dormitionis B. M. V. in s. monte Sion Hierosolymis, 469; S. Frigdiani Ep. in urbe Lucensi, 471; B. M. V. Lapurdensis in urbe Mediolanensi, 473; Cathedrale Melphiense B. M. V. in cae^ lum assumptae, 476; SS. Vironis, Pleçhelmi et Otgeri in monte S. Odiliae, dioecesis Ruremondensis, 510; B. M. V. «de Beaune », Divionensis dioecesis, 555; « Nostrae Dominae de Ocotlan » in Angelorum archidioecesi, 558; SS. Petri et Alexandri I Pp. Asciburgi, dioec. Herbipolensis, 670; S. Paulini Ep. M. in loco « Viareggio » Lucensis archid., 720; Nostrae Dominae Bonae Spei apud « Hainaut » in Tornacensi dioecesi, 847.; Ssmae Trinitatis in urbe Cracoviensi, 850 ; « Domini Boni Iesu » in pago « Congonhas do Campo » archidioecesis Marianensis, 930; Cathedrale dioecesis Pontiscurvi, 933; Cathedrale Tudertinum, 934; Cathedrale dioec. Troianae, 936; S. Mariae a Cruce dioecesis Cremensis, 937; S. Pii Pp. X Lapurdi exstans, 938 ; B. M. V. a Conceptione et S. Iphigeniae in urbe S. Pauli in Brasilia, 939; B. M. V. in pago « R e » , dioec. Novariensis, 1023; B. M. V. «de la Encina » in oppido « Ponferrada », dioec. Asturicensis, 1024. Beata renuntiatur Jornet Ibars Teresia a Iesu, 306. Bellum deprecandum, 265, 267; est malum, sed pro licita ab iniusto aggressore defensione exercitus sunt necessarii etiam Civitatibus voluntatem pacis habentibus, 370 ss. Militiae pericula pro iuvenibus non pauca, ideoque provida habetur opera sacerdotum pietatis magistrorum, 372; quibus peropportune adiungitur spirituale auxilium mulierum, quae locum tenent matrum vel sororum, 373. Benedictio Eucharistica, 646. B Bergomenses, 839. Boliviana Respublica. V. Conventio. Baptisma. Eius collatio non est differenda, 114. Basilicae Minores declarantur Templa : B. Mariae V. in urbe Constantia, Friburgensis archidioec, 63 ; B. M. V. a gratiis Beneventi exstans, 64; S. Iuliani M. in civitate « Brioude », Aniciensis dioecesis, 112 ; B. B. V. « a remedio », Arborensis Borromaeus (8.) Carolus, 888 s. C Caerimoniae. V. Ritus etc. Camerarius sacri Collegii, 393. 1086 Index rerum analyticus Camerarius S. Romanae Ecclesiae: — pro Conclavi post mortem Pii Pp. XII a Patribus Cardinalibus eligitur, 853. — in Consistorio a Ioanne Pp. XXIII nominatur, 989. Campanae ecclesiarum. De eorum usu, 655. Condelae in usum liturgicum adhibendae. De parte cerae apum aut olei eis admiscenda normae dantur, 50. Cantus gregorianus, 633, 636, 649. Cappellani; Operis apostolatus maris, 376 ss. ; militum, 373, 480. Captivi e bello, 267. Cardinales Patres in Consistorio creati, 986. Caritas pro indigentibus commendatur, 174 et eius inflatus in cura orphanorum, 362 s. Carolus (B.) a Setia. Decretum de miraculis, 388 et de « Tuto » pro canonizatione, 486. Cathedra archiepiscopalis Cincinnatensis in templo S. Petri Apost, ad Vincula restauratur, 45. Cathedra episcopalis: Delutensis translatur, 115; Altunensis etiam ecclesiam S. Gualberti Abb. in urbe Johnstonio concathedralem habet, 177. Catholici fideles. Eorum officium quoad christianas leges et Ecclesiae iura sustinenda et quoad pacem in orbem concordi studio instaurandam, 22 ss. Centenariae commemorationes. Conventus Pastoralis Galliae, « l'Union des Œuvres », primum a saeculo habitus, 310; tertio revoluto saeculo ab aediflcato Sanctuario S. Annae in oppido « Beaupré», 477; Apparitionis B. M. V. apud Lapurdum, 161, 311, 456, 592, 722, 741, 938, 1019 s. Centrum internationale. Pio Pp. XII dicatum pro restauratane mundi in Christo, 724. Champagnat (B.) Marcellinus Iosephus Benedictus. Decretum resumptionis causae pro canonizatione, 49. ricae Civitatibus Delegatus Apost. Ei B. P. gratulatur quina lustra episcopatus impienti, 260. Cineres. Facultas benedictionem Cinerum iterandi, feria IV Cinerum, in Missa Vespertina, ab Ordinariis locorum concedi potest, 104. Codex Iuris Canonici orientalis. Interpretatio canonis, 215 § 2, 550. « Coeducatio » iuvenum utriusque sexus. V. Iuvenes. Collegialis Aedes declaratur paroeciale templum Dominae Nostrae de Guanajuato, in urbe mexicana Leonensi, 928. Collegium internationale Neuro-psycho-pharmacologicum. V. Neuro-psycho-pharmacologia. Collegium Pont. Urbanianum de Propaganda Fide. In eodem Collegio B. P. Ioannes XXIII Divinum Sacrificium litat ac postea Moderatores Alumnosque alloquitur, 1012; animi gaudium pandit, 1013; paterne iuvenes, Sacerdotii canditatos, admonet ne omnis aura doctrinae decipi sinant quoad morum integritatem; ut animi lenitate et humilitate praediti Sacros Ordines suscipiant; ut studia etiam, ad veritatem tuendam et dilatandam, magni faciant, 1014 ss. ; denique B. P. eorum animos erigit et confirmat, 1016 s. « Colour - bar». Eius inventa Ecclesia strenue respuit, 731. V. Haematologia. Commissio de Musica sacra, de Arte sacra et de sacra Liturgia, 663. Conciliatores negotiorum. V. Negotia. Conclave in electionem Ioannis Pp. XXIII. Eius adparatio, 853; officiales et administri, 854; oratio de eligendo, 855; ingresus in Conclave ; clausura et custodia ; Patres Cardinales qui interfuerunt, 862 ss.; Reseratio, 880. V. Electio. Chappoulie Exc. P. D. Henricus Al., Episcopus Andegavensis. Ei B. P. scribit ob Conventum Pastoralem Galliae LXIX indictum, 310. Conclavistae privilegiis donantur, 882. Chirurgia Plastica: huius scientiae artisque momentum et commoda, sive aestheticam tantum rationem sive alicuius corporis membri perfunctionem ea spectet, B. P. Pius XII commemorat et illustrat, 952 ss. ; munus officiumque medicorum, qui hanc artem exercent, quod attinet praesertim ad mores et « psychen » seu animi statum eorum, in quorum commodum operam praebent, 956 ss. Congregationes Mariales: Delegatas ex Foederatione Italica Romae coadunaras Pius Pp. XII alloquitur: hortatur eas ut ad Mariam Virginem respiciant Eamque habeant exemplum recte agendi et studiosae sedulitatis in Ecclesia, 319 ss.; hac maxime aetate miram S. Pauli Apostoli doctrinam de mystico Christi corpore penitus animo comprehendere contendant, 321 s. Christus fons ordinis ac pacis in mundo, 7 ss. ; lux mundi, 262 ss. Consilium Episcopale Americae Latinae. Tertium Conventum Romae agit : Ordinarios et Delegatos eiusdem Consilii, qui coetui intersunt, B. P. Ioannes XXIII alloquitur, 997; quanti sint momenti quae Cicognani Exc. P. D. Hamletus Ioannes, Archiep. tit Laodicensis, in Foederatis Ame- Index rerum analyticus 1087 Consistoria sacra: Secretum, 393, 981, 996; Publicum, 440, 995; Semipublicum, 441. « classique » appellatur, Romae habitus, 679; — internationalis ex Officialibus iudicialibus, Romae habitus, 683; — a « Collegio internationali Neuro-PsychoPharmacologico » Romae habitus, 687 ; — universalis, Romae habitus ab « Office international de l'Enseignement catholique», 696; — a Societate internationali pro sanguinis transfusione, Romae habitus, 726; — a « Societate internationali Haematologiae », Romae habitus, 732. — internationalis « de Philosophia », Venetiis habitus, 943; — Rectorum Seminariorum maiorum Americae Latinae, Romae habitus, 947 ; — nationalis e Societate italica de « Chirurgia Plastica », Romae habitus, 952 ; — tertius Consilii Episcopalis Americae Latinae, Romae habitus, 997. Consociatio specie tuendae pacis in Sinis instituta, fallax demonstratur ac reprobatur, 604 s. Cushing Exc P. D. Richardus Iacobus, Archiep. Bostoniensis. Ei B. P. gratulatur ob CL annos ab archidioecesi constituta, 253. Conventio de missionalibus rebus inter Apostolicam Sedem et Bolivianarn Rempublicam, 68; Appendix, 78. Custodes silvarum civitatis S. Pauli in Brasilia Patronum habent S. Ioannem Gualbertum, 252. de America Latina ponuntur questiones, 998 ; suscepti officii ratio spectanda est ab Episcopis eiusdem regionis, 999; exiguus operariorum numerus et magnae necessitates, 1000; subsidia ad christianae vitae incrementum in posterum, 1000 s. ; munus Consilii Episcopalis Americae Latinae, 1002; quaedam Summi Pontificis consilia ad rem et monita, 1002 ss. Consilium Municipiorum Europae. Municipiorum iura si a supremis reipublicae moderatoribus rite colantur, facilius singulorum civium dignitas munitur, 32. Pius XII viris Sodalitatis Italicae pro Consilio Municipiorum Europae de bona qua animantur voluntate gratulatur, quia spem fovent Europae unionem assequendi, 33. Conventus Eucharisticus e tota Aequatoriana natione, Guayaquilii habitus, 725, 745. Conventus Mariologicus atque Marianus, Lapurdi habitus, 722, 741. Conventus : — Sodalitatis italicae pro Consilio Municipiorum Europae, 31; — universalis alter Statuum religiosae perfectionis, Romae habitus, 34; — e sacris Virginibus addictis puellarum Sodalitatibus ab Actione catholica italica, Romae habitus, 82; — Societatis internationalis « de Psychologie appliquée », Romae habitus, 268 ; — studiorum de Monachatu virorum Orientalium, Romae habitus, 282; — nationalis agrorum cultorum ex Italia, Romae habitus, 287; — Pastoralis Galliae, 310. — de religiosae perfectionis Statibus, Olysipone habitus, 312; — nationalis ex Foederatione italica « Congregationum Marialium puellarum », Romae habitus, 318 ; — universalis « de Familia », Lutetiae Parisiorum habitus, 446; — Foederationis italicae e negotiorum conciliatoribus et procuratoribus, Romae habitus, 514; — a Societate « Oto-Rhino-Laryngologica Latina » Romae habitus, 518. — universalis Foederationum catholicarum « de Sanitate », in urbe « Bruxelles » habitus, 586; — internationalis Tertii Ordinis S. Dominici, Romae habitus, 674; — internationalis de Archaeologia, quae Czestochowa. Sacras Aedes prope hanc urbem B. Mariae V. dicatas et illustri laude celebratas Ioannes Pp. XXIII commemorat, 1011. D Dalla Costa Emus P. D. Card. Elias. Archiep. Florentinus. B. P. ei gratulatur quina lustra a suscepta sacra purpura implenti, 202. D'Alzon (S.D.) Emmanuel. Decretum introductionis causae pro eius beatificatione, 594. De Chopitea Villota Serra (S. D.) Dorothea. Decretum introductionis causae pro beatificatione, 46. De la Torre Emus P. D. Card. Carolus Maria, Archiep. Quitensis, Legatus mittitur ad Conventum Eucharisticum ex Aequatoriana Natione, 725. Delegatio Apostolica Thailandensis : eidem adicitur Malacensis Península, 251. De Vedruna vid. de Mas (B.) Joachima. Decretum de miraculis, 179 et de « Tuto », 488, pro eius canonizatione. « Dight Institute ». V. Haematologia. Dioeceses : — noviter erectae : Berytensis Chaldeorum, 1088 Index rerum analyticus 27; Campi Grandis, Auratopolitana, 57; Jannariensis, 60; Bathurstensis in Gambia, 105; Musomensis, 137; Tapacolensis, 185; Torreonensis, 188; Victoriensis. de Conquista, 193; Aleppensis Chaldaeorum, 249; Malaniensis, 300; Copiapoënsis, 347; Novae Ulmae, 361; Urawaënsis, 505; Palmensis, Xapecoënsis, 507; Guarandensis, 553 ; Cachoëirensis de Itapemirim, S. Matthaei, 666; Matamorensis, 713; Acapulcana, 716; Tangaënsis, 926. — suffraganeae: Campi Grandis, Auratopolitana, metropolitanae Cuiabensi, 58; Januariensis, metrop. Adamantinae, 61 ; Musomensis, metrop. Taborensi, 138; Tapacolensis, metrop. Antequerensi, 186; Torreonensis, metrop. Durangensi, 188; Victoriensis de Conquista, metrop. S. Salvatoris in Brasilia, 193; Aleppensis Chaldaeorum, Babylonensi Chaldaeorum, 250; Malaniensis, metrop. Luandensi, 301; Copiapoënsis, metrop. Serenensi, 348; Novae Ulmae, metrop. S. Pauli de Minnesota,352; Urawaënsis, metrop. Tokiensi, 506; Palmensis, metrop. Curitibensi, 508; Xapecoënsis, metrop. Florianopolitanae, 508; Guarandensis, metrop. Conchensi, 554 ; Cachoëirensis de Itapemirim et S. Matthaei, metrop. Victoriensi Spiritus Sancti, 667 ; Matamorensis, metrop. Monterreyensi, 714 ; Aeapulcana, metrop. Mexicanae, 716 ; Tangaënsis, metrop. Daressalaamensi, 826. — dismembratae : Corumbensis, 57 ; Montisclari, 60; Puniensis, 144; Chiapasensis, 185; Saltillensis, 188; Amargosensis, 193 ; Arequipensis, Ayacuquensis, 297; Luandensis, Silvae Portuensis, 300; S. Pauli de Minnesota, 351 ; Lagensis, 507 ; Rivibambensis, 553 ; Spiritus Sancti, 665 ; Civitatis Victoriae, 713;. Chilapensis, 716; Huanucensis, Huancayensis, 842, 844; Huarazensis, 844. — quarum fines mutantur : Almeriensis, Carthaginensis in Hispania, Guadicensis, Granatensis, Malacitana, 44; Cuttackensis, Visakhapatnamensis, 117 ; Conchensis in Aequatore, Rivibambensis, 226; S. Ludovici in Maragnano, 485; S. Pauli in Brasilia, Santosensis, Campinensis. S. Caroli in Brasilia. Sorocabensis, Taubatensis, Piracicabensis. 537 s.; Iaboticabalensis, Rivi Nigri, Riopretensis, 538 ; Mechliniensis, Gandavensis, 539; Campaniensis in Brasilia, Guaxupensis, 540 ; Tergestina et Iustinopolitana, Goritiensis et Gradiscana, 627 ; Bellohorizontina et Oliveirensis, 706; Hispalensis, Cordubensis, Malacitana, Pacensis, CauriensisCastrorum Caeciliorum, 708. — quarum fines statuuntur: Mariliensis et Corumbensis, 331 Brigantiensis in Brasilia, S. Andreae in Brasilia, 538. — quarum nomen mutatur : Altunensis deinceps «, tAltunensis-.Tohnstoniensis » vocabitur, 178; S. Caroli de Pinhal deinceps « Sancti Caroli in Brasilia » nuncupantur, 225 ; Civitatis Victoriae deinceps « Tampicensis » vocabitur, 385 ; Portus Gratiae deinceps « Portus Gratiae-Grandfallensis » appellabitur, 484; Spiritus Sancti deinceps « Victoriensis Spiritus Sancti » appellabitur, 667. — Aseulana Apuliae et Ceriniolensis : utraque Curiam dioecesanam habeant et Episcopus per sex menses in utraque urbe resideat, 384. — Unica Curia constituitur in dioecesibus Terracinensi, Privernensi et Setina, 223. — archiepiscopalis metropolitana redacta : Victoriensis Spiritus Sancti, 667. — quarum institutio post CL annos celebratur: Bostoniensis, 253; Neo-Elboracensis, 255; Ludovicopolitana, 257; Philadelphiensis, 258. Docentes. Eorum vocatio a B. P. illustratur, 118. Doctores Ecclesiae. Bonis sideribus comparantur a Ioanne Pp. XXIII: «quasi in coeli faciem deducti », imbres sanctae praedicationis fuderunt, 1008. Doctrina a « Tribus Autonomus » in Sinis proposita refellitur, 603. Dominicus (S.D.) a Ssmo Sacramento. Decretum introductionis causae pro beatificatione, 544. E Ecclesia est custos et magistra lucis Christi, 263. Electio et proclamatio Summi Pontificis Ioannis XXIII, 877 ss. Coronario, 881. Legationes extra ordinem, quae interfuerunt, 890 ss., quibus B. P. grates ac vota praebuit, 900. Eparchia. — noviter erecta: Spinensis, 141. Europa. V. Africa. V. unio Europae. Exarchatus Apostolicus pro Ruthenis ritus byzantini conditur in Britannia pro regionibus Angliae et Valliae, 345. Excommunicatio declaratur incursa a quibusdam sacerdotibus in Hungaria, 116. Exercitia pietatis et orationes in ecclesiis vel oratoriis permitti nequeunt sine revisione et expressa Ordinarii licentia, 114. « Existentialismus » praecavendus, 154. Expositio universalis Bruxellensis. Rationes ob quas Sedes Apostolica in ea adfuit, 561, 624 ; per nuntium scripto datum B. P. Pius XII eos alloquitur, qui interfuerunt sacris sollemniis occasione Universalis Expositionis in urbe Bruxellensi celebratis, 622: ii, qui visendi causa ad eam urbem con- Index rerum analyticus venerunt, spectare valent ingentem divitiarum copiam per orbem terrae diffusam opesque quibus utuntur nomines quaeque humanae industriae adeo proficiunt, 623; gratias ergo agere Deo, eidemque laudem tribuere oportet, 623 ; Expositio fovet mutuum inter Nationes auxilium, in bonum totius generis humani, 624. Exsules a Pio Pp. XII commendantur, 702. F Familia christiana,'. — Eius missio a B. P. illustratur, 119 s. — Doctrina Ecclesiae, confirmans ius naturale de nuptiis et de familia, perennitatem habet ideoque praesentes quaestiones ac difficultates familiae in universo mundo solvere valet, Monita atque hortamenta addit Pius Pp. XII, 447 ss. Familiae cum multa prole quas Pius Pp. XII alloquitur, triplex offerunt testimonium coram Deo et Ecclesia, 89: 1. Foecunditas propaginis, iuxta Creatoris leges, eas exaltat contra nefarias doctrinas et artes, quae prolis limitationem intendunt, et favet corporum sanitati, necnon sanctae beataeque vitae. 91 s. 2. Fidei ac religionis vigor corroborat atque solatur parentes, Divina Providentia f retos, 93 s. 3. Spectaculum mundo fiunt huiusmodi familiae, quibus arridet, amara vitae temperans, perennis ac sincera laetitia, 95. Adstantes omnesque familias quas ipsi tuentur B. P. laudibus votisque cumulat, 96. Familia E.N.A.O.L.I. « Pater orphanorum » est peculiari modo B. P. 361. Comitatus pro orbatis operariorum filiis, pro egregia sua ratione et statu, vertit in laudem Italicae civitatis, 362, et in testimonium eius animae christianae, quam ipsi « agnostici » seu « materialistae » iterum quasi detegerint, 362 s. Erit veri nominis familia, si semper caritas Christi praevalebit, 363 s. Familiae militum bello caducorum vel nondum in patriam reversorum. Pius Pp. XII eas alloquitur : non sicut ceteris, qui spem non habent, adstantibus mortui vivunt ; « dispersis » non deest Pater coelestis, qui sollicitus est de illis, 265 ss. Ad captivos libertati reddendos B. P. supremos civitatum moderatores urget, 267. « Fecundatio », seti seminatio, arte quaesita. Ad eam quod attinet, B. P. Pius XII recolit catholica de moribus principia, in variis iam Allocutionibus exposita, 733. Floersh Exc. P. D. Ioannes Alexander, Archiep. Ludovicopolitanus. Ei B. P. gratulatur ob CL annos impletos ab archidioecesi condita, 257. 1089 Foederatio Europaea. Qualis auspicanda sit, 32 s. Forma consecrationis Calicis servanda est iuxta editiones librorum liturgicorum, 536. Fossati Emus P. D. Card. Mauritius, Archiep. Taurinensis. Ei B. P. gratulatur XXV annos a suscepta sacra purpura implent!, 203. Fumasoni Biondi Emus P. D. Card. Petrus. Ei B. P. gratulatur xxv annos explent! a susceptis tum sacra purpura tum munere Praefecti S. C. de Propaganda Fide, 201. G Gemelli Revmus Fr. Augustinus O. F. M. Ei, octoginta aetatis annos implenti atque decem sacerdotii lustra celebranti, B. P. gratulatur de tam diu promeritis ac vota promit, 66. Genetica Sanguinis. V. Haematologia. Germania. V. Katholikentag. Grente Emus P. D. Card. Georgius, Archiep. Ep. Cenomanensis. Ei B. P. gratulatur XL annos episcopatus fauste implenti, 445. H Haematologia. Momentum huius disciplinae, de qua B. P. Pius XII cum doctis viris agit, 726-732: B. P. Allocutionem memorat, quam habuit de vi hereditaria iis qui interfuerunt « Primo Symposio Internationali Geneticae Medicae » (7 Septembris 1953), 727; ratio inter sanguinis geneticam et artem medicinae biologiamque, 727 ss. ; quae consequuntur, quoad ordinem moralem, ex peractis investigationibus haematologicis, 729 s.; publica ob percontationes officia (vulgo « services d'information et de consultation ») pro sponsis et coniugibus, ut in America « Dight Institute », 730 ss. Homilia: a Ioanne PP. XXIII habita, inter Missarum sollemnia, in Romanae Cathedralis possessione : B. P. 1. sollemnitatem et gaudium commemorat huius ritus, qui saeculorum decursu plurimum magnificentiae amisit, at religionis pietatisque sensu questum fecit, 913 ss. ; 2. mysticam ritus significationem illustrat, qui ad Altare praecipue peragitur, urbi sacrum volumen et calix maxime eminent : volumen catechesim, seu christianae doctrinae institutionem, denotat; calix vero Sacrificium et Eucharisticum Convivium, 916 ss. ; Index rerum analyticus 1090 3. Benedictionem, quam mox christifidelibus daturus est ex superiore Archibasilicae podio, memorat, illud usurpans: « Benedictio patris firmat domos filiorum », 920 s. Hungaria. V. Excommunicatio. I Indulgentiae. V. Orationes. V. Rosarium B. M. V. Infantes iuxta can. 770 quamprimum baptizandi sunt, 114. Institutio promiscua iuvenum utriusque sexus. V. Iuvenes. Institutum Pontificium Pastorale in Urbe constituitur, 460. Instrumenta musica. De eorum usu in sacra Liturgia, 649 s., 654; de organo et instrumentis similibus et machinis automaticis, 650 ss. Internuntiatura Apostolica in India: ab ea seiungitur Malacensis Paeninsula, 251. Introductio causae pro beatificatione Servorum Dei: Dorotheae De Ohopitea Viliora Serra, 46; Mariae Teresiae Zonfrilli, 386; Dominici a Ssmo Sacramento, 544; Emmanuelis D'Alzon, 594. Ioannes Pp. XXIII: Eius electio et acceptatio 877; promulgatio, 837, 879. Eius coronatio, 881, curriculum vitae, 902. — postridie, quam ad Summi Pontificatus fastigium ascendit, universum catholicum orbem, per nuntium radiophonicum, adit, mentionem habens omnium in Christo filiorum, eorum praesertim qui vel inopia laborant, vel cuiusvis generis doloribus afficiuntur, 838 s. ; quos inter, paterna cacaritate complectitur eos nominatim, qui in Venetorum regione et in Bergomensi dioecesi vitam degunt, 839; christifidelium commorantium in Nationibus, ubi vel nulla, vel non plena conceditur libertas catholicae religioni, angustias aegritudinesque B. P. participat, 839; Orientalem quoque Ecclesiam universam incensa amplectens caritate, animum pandit apertasque protendit ulnas ad eos etiam, qui ab Apostolica Sede seiuncti sunt, 839; quorum adventum in communis Patris domum praestolatur, 840 ; omnium praeterea Nationum Moderatores obtestatur, ut tandem aliquando discidia discordiaeque aequa lance componantur, 840; pacem, iustitiam, tranquillitatem, concordiam efflagitant ab eis populi, 840 s. ; non datur autem sincera pax civibus, nisi prius eorum animis impertiatur, 841; una sanctissima Dei religio potest eam fovere, confirmare, solidare, 841. — Munus Boni Pastoris in vultu Christi mitis et humilis corde Sibi ut Summo Pontifici impositum agnoscit et implere ante omnia exoptat, 886. — Romanae Cathedralis possessio, 909. — in Allocutione ad Ethos Patres Cardinales, in Consistorio Secreto habita, commemorat pietatis ac laetitiae signa, quae sacri Pastores, ceteras clerus et christiana plebs Ipsi panderunt, cum ad Petri solium evectus est, 981 ; commemorat etiam aestimationis officia, quae alii non pauci testari voluerunt, quamvis ne christiano quidem nomine censeantur, 982; post spei ac solacii causas, recolit causas maestitiae, ob difficillima rerum adiuncta in quibus versantur Catholici in Sinarum regionibus, 982 s. ; mentionem facit de Epistula Encyclica « Ad Apostolorum Principis » a suo Decessore Pio XII data paucos ante menses, 984; laudat et hortatur filios Sinenses, qui volunt suam fidelitatem servare indemnem, 984. ; optat ut monita et invitamenta eos quoque attingunt, qui debiles labantesque se prebuerunt, 985. V. Pax. V. Sinae. Ioseph sanctus a Pio Pp. XII christifidelium patronus praedicatur, 174 s., 365. Iran. Flus Imperatorem Ioannes Pp. XXIII alloquitur eique gratulatur ac vota promit, 1017 ss. Iudicia. V. Officiales Iudiciales. Iustitia socialis. Eius progressus e christiano studio prodit, 363, 366. Iuvenes. De promiscua utriusque sexus institutione, principia, normae, cautiones dantur, 99 ss. De eorum recta institutione 310, 697; Ab atheismo servandi, 702. J Jornet Ibars (B.) Teresia a Iesu. Decretum de miraculis, 230 et de « Tuto », 332 pro eius beatificatione. Recensio vitae. 306, et actorum causae, 308. Beata renuntiatur, 309. Eius virtutes B. P. exaltat, 322. K Katholikentag. Christifidelibus Germaniae Berolini coadunatis Pius Pp. XII gratulatur et eos qui in pace vitam degunt hortatur ut eos eiusdem gentis qui persecutionem patiuntur precibus operibusque adiuvent, quo fortes in fide perseverent ac praesertim iuvenes ab atheismo serventur, 701 ss. 1091 Index rerum analyticus L Litterae Encyglicae « Divini illius Magistri » a Pio Pp. XII commemorantur, 699. Lapurdum. Ibidem Marialem Congressum celebrantes, B. P. Pius XII christifideles per Nuntium Radiophonicum alloquitur^ 741 commemorat quae docuit Caelestis Mater de necessitate orationis et voluntariae sui ipsius castigationis, 742; Sibi persuasum ait fore ut Christi Regnum per Mariam instauretur, 743. V. Centenariae commemorationes. Liturgia sacra. Quae est, 632 ; personae quae in ea partem habent, 656 ss. Léger Emus P. D. Paulus Aem. Archiep. Marianopolitanus. Eum B. P. Legatum deligit ad sacra sollemnia, I I I revoluto saeculo, ab aedificato Sanctuario S. Annae in oppido « Beaupré », 477. Lusitania. Praeclara merita Sodalium religiosorum erga eam a Pio Pp. XII commemorantur, 312 s., Monita ac hortamenta quoad renovationem Institutorum praesentibus necessitatibus accomodatam B. P. promit Religiosis Olysipone congregatis, 314 ss. Legati Summi Pontificis « an et quando praecedant Patriarchis », 550. Legumlatores et politicae rei addicti. Orationem eis B. P. subicit, agens de eorum officiis recte, Dei auxilio, implendis, 121. Liturgia sacra, liturgici libri et novae litaniae publice recitandae ab una Apostolica Sede approbandae sunt, 114. Lombardi Rev. P. Richardus, S. I. Ei B. P. scribit commendans incepta pro restauratione mundi in Christo, 724. M Libri cantus liturgici, 648 s. Libri liturgici. V. Liturgia sacra. Lingua latina. S. C. de Seminariis et studiorum Universitatibus eam recte excolendam inculcat, 292. Lingua liturgicarum actionum est latina tantum pro tota Ecclesia latini ritus, 635. Exceptiones tantummodo valent si a S. Sede concessae, 635. Litaniae novae publice recitandae. V. Liturgia sacra. Litterae Encyclicae de precibus solvendis ante Festum B. M. V. Assumptae in caelum. Cum semper, ab inito Pontificatu, in quovis periculorum discrimine ad Deiparam Virginem supplex confugerit Pius Pp. XII, idem nunc agere intendit, necdum exstante veri nominis pace, 449 s. Redeundum est ad Christiana praecepta, si solidam, iustam, aequam volumus constituere societatem, 450 s. At plerumque Christiana praecepta et Catholica religio parvipenduntur, dum Catholica Ecclesia sive Latini sive Orientalis ritus in non paucis nationibus gravissimis insectationibus vexatur: catholicorum diaria, scholae, missiones evertuntur, iura Ecclesiae proculcantur, 451 ss.; imo Episcopi ac fideles subdolis modis compelluntur Ecclesiae unitatem ne servent, 453. « Hanc unitatem qui non tenet, Dei legem non tenet » 454 ; « nemo desertor inveniatur » 455. Pro iis omnibus, qui in orientalis Europae Asiaeque partibus tam dire vexantur, preces ubique indicuntur a B. P. per sacra novendialia ante Festum Matris Dei in coelo receptae, 456 ss., quibus morum renovatio coniungatur oportet, 458 s. Vota atque hortamenta addit B. P. 459. Machinara Ttaliei. Patronum habent S. Benedictum Ab., 443. Maria B. Virgo, 161; Patrona Sardiniae, 326; Regina Sinarum, 614, 984; Patrona Poloniae, 1011. Pius Pp. XII eius Patrocinium invocat pro orientalibus Europae et Asiae partibus, 449 ss., pro universo mundo, 744. Marmottin Exc. P. D. Aloisius A., Archiep. Rhemensis. Ei Pius Pp. XII scribit ob restitutam S. Remigli Basilicam, 341. Materialismus atheus praecavendus, 210, 362, 367, 402, 452, 604, 702. Matrimonium. Quaestio de eius validitate in coniugibus morbo haematologico « mediterraneo » affectis : de qua agit B. P. mus XII in Allocutione Societati Intern. Haematologiae habita, 739. Matrimonium christianum, 447. V. Familia christiana. Medicamina pacandi vi praedita. De eis loquitur Pius Pp. XII, 687 ss. V. Neuropsycho-pharmacologia. Mindszenty Emus P. D. Card. Iosephus, Archiepiscopus Strigoniensis. Ioannes Pp. XXIII, vix electus, Illi absenti praepedito benedicit, 904. Missa : — Normae dantur pro eius celebratione ex indulto concessa sacerdoti infirmo vel caecutienti, 51. — Forma consecrationis calicis ad amussim servanda, 536. — et participatio fidelium: in Missis in cantu, 639 ss.; in Missis lectis, 641 ss.;. 1092 Index rerum analyticus in Missa conventuali, 643 s.; in Missis synchronizatis, 644 s. — radiophonia diffusa, 653. Missionales, 68, 313, 452, 602, 678, 838, 983, 1014. Moderatores Nationum. Eos Ioannes Pp. XXIII ad pacem fovendam obtestatur, 840. Mohamed Rema Pahlavi. V. Iran. Monachi Orientales. Monachorum Orientalis Ecclesiae initiis et incrementis breviter delineatis ac laudibus cumulatis, 282 ss., regularum status perfectionis, quae recentius sunt inductae, utilitatem ac vim declarat Pius Pp. XII, 284 ss. Moniales clausura adstrictae. Eas per radiophonicus nuntios alloquitur B. P. Pius XII ad vitam contemplativam adhortans, ad quam sunt vocatae: 562 s. I. Vita contemplativa est bene intelligenda: S. Thomae doctrina, tutissima: 564 s. Quid est canonice inspecta, iuxta Constitutionem Sponsa Christi; ad interiorem contemplationem essentialiter ordinatur: 565 ss. De doctrina mystica acquirenda monita, consilia: 568 s. II. Est amanda: Propter eius obiectum, Deum Summum Bonum et Christum crucifixum: 570 ss. Documenta Ecclesiae in huiusmodi vitae laudem: 572 s. Uberes fructus, 573 s. Littera vivificetur spiritu; vitae asperitas, labor, pax et libertas: 575 ss. Monita spiritualia: 577 ss. III. Genuinae vitae contemplativae lineamenta : Interior contemplatio, ad essentiam pertinens, 580 s. Constitutiones servandae, Sanctae Sedis praescripta recipienda, 581 s. Laborem inculcat B. P., sive ad vitam sustentandam, sive ad bonum operandum, 583. Caritas Christi urgeat moniales easque reddat de vita et labore Ecclesiae sollicitas, 587 ss. Musica sacra comprehendit: cantum gregorianum, 633; polyphoniam sacram, 633, 646 ; musicam modernam, 633, 647 ; musicam sacram pro organo, 633; cantum popularem religiosum, 634, 647; musicam religiosam, 634, 647 s. De personis quae in ea partes habent, 656. De ea excolenda a clero et populo, 659 ss. ; ab Institutis publicis et privatis, 662 s. V. Instrumenta. Nativitas D. N. I. Ch. Eius die festo adveniente Pius Pp. XII Orbem alloquitur: Nostrae aetatis homines, miris doctrinae et inquisitionis inventis fere inebria- ti, magnalia Dei, quae in Domini Nativitate relucent, misere despiciunt, 5 s. nescientes « quoniam in Ipso condita sunt universa in coelis et in terra » 7. Discrepantia ingravescens inter rerum naturae coneentum et animi discidia, quibus homo fit sibimetipsi gravis, adhaerendo Christo unice sanari potest, 8 ss. Omnis rerum investigatio, quamvis diuturna ac diligens, est vana sine luce Creatoris in hominis spiritu relucente, sine Christo, qui est redemptionis atque instaurationis pignus, 14 ss. Dum praeterit figura huius mundi, is destinatur denique ad gloriam Patris et Verbi triumphum, 17 s. Non sufficit tamen mirabilem naturae ordinem contemplari, 18-19; ipse ordo est servandus ac tuendus contra insidias diaboli, iuxta exemplum Christi, 19 s. Catholici, qua tales, christianas leges atque Ecclesiae iura fulcire et sustinere ante omnia debent. 21 s.; dein cum omnibus bonae voluntatis hominibus adlaborare ad ordinatam omnium consensionem ad pacem in orbem instaurandam ac firmandam, 22 ss. N.A.T.O. Defence College. Iura hominum defendenda sunt, quae a Deo promanant, 369 s. Negotia: eos, qui interfuerunt .Conventui alteri a Foederatione Italica e negotiorum coñciliatoribus et procuratoribus indicto, B. P. Pius XII alloquitur, 514 : opera conciliaturam et procuratorum negotiorum, ut ipsa negotia, divinae legi subiacet, tum naturali tum positivae, 514; origo vocabuli v. « mediatore », 515 ; quae commoda coneiliator negotiorum afferat, 515 s. ; quibus animi ingeniique dotibus praeditus sit oportet negotiorum coneiliator, 516 ; hoc vocabulum; « mediatore », sponte cogitationem inicit de Eo, qui unus est «mediator Dei et hominum homo Christus Iesus », 517 s. Neuro-psycho-pharmacologia. De progressu huius disciplinae adhibitisque ab ea medicamentis B. P. Pius XII loquitur ad eos, qui Conventui Internationali interfuerunt. 687 ss.; necessitas tuendi morum probitatem pro iis, qui medicamentis utuntur a neuro-psycho-pharmacologia hac aetate repertis, 691 ss. ; B. P. citat Allocutiones iam habitas iis qui interfuerunt Conventui XIII Societatis Internat. « de Psychologie appliquée » (10 Aprilis 1958) et Conventui I Internat, de Histopathologia sistematis nervorum (13 Septembris 1952) 691 s. ; nec non Allocutionem, quam habuit ut responderet quaesitis a Societate Italica de Anaesthesiologia propositis (24 Februarii 1957), 694. Normae : — de parte cerae apum aut olei candelis in usum liturgicum adhibendis admiscenda, 50. Index rerum analyticus — pro sacerdote infirmo vel caecutiente circa Missarum celebrationem eidem ex indulto apostolico concessam, 51. — de promiscua institutione iuvenum utriusque sexus, 99. — pro concessione facultatis iterandi benedictionem Cinerum, in Missa Vespertina feria IV Cinerum, 104. — pro Conventibus Episcoporum in Columbia approbantur, 224. — pro regimine Operis Apostolatus maris, 375. — de regimine Instituti Pont. Pastoralis in Urbe, 460 ss. — de regimine Vicariatus castrensis Reipublicae Dominicanae, 480. — de musica sacra et sacra liturgia ad mentem Litterarum Encyclicarum Pii Pp. XII « Musicae sacrae disciplina » et « Mediator Dei», 630-663. O « Office International de l'Enseignement Catholique » (O.I.E.C.). Tertium Coetum universum Romae celebrans, a B. P. Pio XII admittitur, qui eos alloquitur qui eidem Congressui interfuerunt, 696: magni catholicorum interest ut pueri et adolescentes recte instituantur 697; saepe autem non mutua conspiratione neque concordi actione suam in hac re Catholici operam praestant, 697; origo et munus quod « O.I.È.C. » spectat, 697 s. Officia divina integra servanda sunt prout a Sede Apostolica approbata, neque in iisdem quidquam innovetur, inconsulta eadem Apostolica Sede, 114. Officiales Iudiciales. Delegatos ad Internationalem Congressum B. P. Pius XII admittit, recolens momentum muneris ab Officialibus Iudicialibus exercendi ac eos hortans ut recte eodem munere fungantur, 683 ss. Officium divinum, 645 s. O'Hara Exc. P. D. Ioannes, Archiep. Philadelphiensis. Ei B. P. gratulatur ob ex annos impletos ab archidioecesi condita, 258. « ON ARMO ». Eius incepta a Pio Pp. XII commendantur, 205 ss. Operarii: Operarios ex urbe Neapoli Pius Pp. XII alloquitur: In rebus sive temporalibus sive spiritualibus sit revera « Campania felix»! id ominatur B. P. coram Episcopis, Magistratibus, peregrinis tam multis illius regionis, 205 s. Quibusdam de naturae bonis necnon de illorum religiosis memoriis iniectis, 206 s., illustrat B. P. praesentem condicionem Neapolitanae regionis ac eiusdem persanandae urgentem necessitatem: quod iam actum est dilaudat, omnes ad animorum fortitudinem et 71 - ACTA, vol. XXV, n. 21. — 31-12-1958. 1093 constans opus excitat 208 s. ; ut a doctrinis aberrantibus caveant, in religionis cultu ac bonis operibus persistant eosdem hortatur, 210 ss. — peregrinantes ad Sanctuarium Lapurdense. Fides in Christum Dominumj pietas erga Deiparam Virginem dant operariis adversus concitatores eos a veritate avertere conantes, fidelitatem Ecclesiae, beatam spem aeternae gloriae 292 s. V. A.C.L.I. Opus Apostolatus maris. Normae pro eius regimine dantur, 375. Orationes a Summo Pontifice Pio XII exaratae atque Indulgentiis ditatae: a docentibus recitanda, 118; a membris christianae familiae recitanda 119; a viris catholicis Legumlatoribus et politicae rei addictis recitanda, 121; a copiis militaribus reipublicae Argentinae recitanda, 235; a feminis iuvenibus recitanda, 334; ad S. Ioseph, Opificem, 335; a christifidelibus in carcere detentis recitanda, 336; pro sacris missionibus ad populum, 490 ; ob Eucharisticum Conventum in urbe Catanensi peragendum, 547; ad B. M. V. Reginam, 599. Ordinarii locorum; concedere possunt facultatem iterandi benedictionem Cinerum, feria IV Cinerum in Missa Vespertina, servatis..., 104; invigilent ne in materiam et formam Sacramentorum ulla immutatio inducatur, 536; quoad vulgaris sermonis cantica in Missa in cantu, 635; quoad concentum musicae religiosae in ecclesia, 648 ; quoad sacras actiones ope radiophoniae ac televisionis diffundendas, 652 s. V. Exercitia pietatis et orationes. V. Ritus, caerimoniae vel lectiones et precationes. Ordo novus, cuius fundamentum est lux Christi resurgentis, Ecclesiae custodiendus est datus, 263. Eadem lux in fidelium bonis operibus splendet, quorum praecipuum sit pax, opus iustitiae, ut Pius Pp. XII exoptat, 264. Ordo Tertius sancti Dominici. Sodales, qui Conventui internationali interfuerunt, B. P. Pius XII alloquitur, 674; quae eiusdem Tertii Ordinis Regula sodalibus proponit, maxime necessitatibus huius aetatis conveniunt, 675 ; subsidia, quibus utantur oportet sodales ad propositum assequendum : vita christiana spiritu fidei innixa, orandi et meditandi consuetudo, paenitentiae studium, 675 ss. ; quae favebunt apostolatus opera a Regula et a moderatoribus praescripta, 678; institutio habita sodales aptiores prae ceteris reddit ad operam navandam in Actione Catholica, 678 s. Ordo Pontificius Equester «Pidnus» In eo novus gradus, seu Torques aureus, instituitur, 29. Index rerum analyticus 1094 Orientales. Christiani dissidentes orientalis ritus Ioannes Pp. XXIII ut ad unitatem Ecclesiae redeant paterne exoptat, 839 s. Orphani. V. Familia. Oto-Rhino-Laringologia: eos, qui interfuerunt Conventui XII Romae habito opera Societatis Oto-Rhino-Laryngologicae Latinae, B. P. Pius XII alloquitur, 518 ss.; momentum notat, non tantum quoad doctrinam, sed etiam quoad vitae usum, quaestionum quae in huius coetus disputationibus positae sunt, 522. P Pallium. Eius postulatio, 439, 994, 997. Patriae amor a Pio Pp. XII illustratur, 219 s. Patriarcha. Quando ei praecedit Legatus Summi Pontificis, 550. Patroni caelestes declarantur : B. M. V. Ssmi Rosarii a Fatima totius Zacapensis dioecesis, 146; S. Sebastianus M. omnium ex Italia urbani ordinis custodum, vulgo «vigili urbani», 148; B. M. V. « Nossa Senhora Conquistadora » una cum S. Michaele Archangelo, dioecesis Uruguaianensis in Brasilia, 195 ; B. M. V. a monte Carmelo, dioecesis Jaboticaballensis in Brasilia, 197; S. Ioannes Gualbertus, Abbas, publicorum silvarum custodum civitatis S. Pauli in Brasilia, 252; B. M. V. Immaculata « de San Juan de los Lagos » totius arehidioec. Guadalaiarensis, 302; S. Michael Archangelus omnium mensis argentariis addictorum ex Italia, 355; S. Vincentius Maria Strambi dioecesium Maceratensis et Tolentinae, 357 ; S. Crispinus oppidi « Porto S. Elpidio » archidioecesis Firmanae, 359; S. Benedictus Ab. omnium machinariorum et architectorum italicorum, 443; B. M. V., «Nuestra Señora de Agua Santa de Baños » sacrarum Missionum ad ethnicos regionum orientalium reipublicae Aequatorianae, 464; B. M. V. « Domina nostra a caritate » et S. Patricius Ep. C. pro dioecesi Arcis Gulielmi, 467; S. Maria Magdalena dioecesis Afogadensis de Ingazeira, 470; S. Ioannes Bosco omnium iuvenum tironum italicorum, 474; S. Clara V. televisifici inventi, 512; S. Ioseph universae dioecesis Tamatavensis, 557; B. M. V. a Ssmo Rosario et S. Ioseph dioecesis Gualeguaychunensis, 560 ; B. M. V. « Auxilium christianorum » et S. Leo Pp. I Abbatiae B, M. Auxiliatricis de Belmont, 621; S. Petrus Apost. Mariliensis dioecesis, 668; B. M. V. a Ssmo Rosario una cum S. Barbara V. M. archidioecesis Manizalensis, 669 ; B. M. V. « Nuestra Señora del Henar » Collegii « union nacional Española de los Resineros », 672 ; B. M. V. « de la Encina » totius regionis « EI Bierzo » in Asturicensi dioecesi, 673; B. M. V. «Auxilium Christianorum » Insulae S. Georgii, in Venetiarum Patriarchatu, 719; B. M. V. a Lapurdo piae Unionis Pastorum italicorum, 848; B. M. V. a Ssmo Rosario et S. Serapion M. urbis et dioecesis Azulensis, 852; B. M. V. a Monte Carmelo pro tota Praelatura S. Ferdinand! Apurensis, 932. Pax a Pio Pp. XII et a Ioanne Pp. XXIII exoptatur, 6 ss., 22 ss., 160, 235, 263, 291, 370, 449, 607, 744, 748, 840, 901, 1011. Peroratio causarum Servorum Dei in Consistorio, 995. Persecutio in Ecclesiam Pius Pp. XII et Ioannes Pp. XXIII denuntiant et deplorant, 449 ss., 601 ss., 839, 983 ss. Persona (Personalità), sive psychologice, sive quoad religionem et mores considerata, definitur a Pio Pp. XII : « unitas psychosomatica hominis, quae ab anima determinatur et regitur », quae definitio per partes explicatur, 269 s. Consectaria: homo, a Deo procedens, liber atque officiorum oneris conscius, tendit ad Deum, finem ultimum, 270 ss. Quaedam enumerantur quae psychologiae cultoribus non liçent, personae iura vulnerantia, quamvis ad doctrinae incrementum utilia aut subiecta persona consentiente, 274 ss. Quidam actus sunt contra legem naturae in se, vel deficiente iure agendi vel ob alterius damnum, 279. Psychologiae cultores ut suis studiis prudenter ac diligenter attendant hortatur B. P. 281 s. Pharmacologia. V. Neuro-psychoPMlosophia: huius disciplinae cultores, qui Congressui XII Internationali Venetiis interfuerunt, B. P. Pius XII ad se admittit et alloquitur: quaestiones, quae in eiusmodi coetibus agitari solent, cuiusque aetatis sunt, cum hominum mens semper aliquid reperiat quod seipsam spectat suamque cum Deo ac rerum universitate rationem, 943 ; philosophia idem valet ac amor sapientiae : est ergo veritatis, praesertim primae veritatis, scientia, 943 ; officium est cultorum disciplinae philosophicae adlaborare ut verum inquirant ac profiteantur, 944; id cum praeterita aetate omissum est, errores orti sunt et ea quae consecuta sunt hac nostra quoque aetate licet videre quam perniciose in homines influant, 945. x Picena gens. Picenam regionem omni laude cumulatam dicit Pius Pp. XII, 216 s. : virtutibus Picenae gentis memoratis, 218. a nimio regionis suae vel patriae studio ut caveant praesentes hortatur B. P. 219 s. 1095 Index rerum analyticus Pitts Pp. XII: Eius extrema aegrotatio, 762; obitus, 764 ; recognitio et expositio corporis, 767 ; delatio ad Urbem et ex Archibasilica Lateranensi in Vaticanam Basilicam, 769; exsequiae, tumulatio, depositio in cryptis Vaticanis, 771 ; sépulcrale elogium, 775; exsequiae sollemniores, 778; funebris laudatio; 782; Legationes extra ordinem a Guberniis et Nationibus missis, 788. Eius testamentum, 798. Moeroris testimonia, 799 ss. Procuratores negotiorum. V. Negotia. Profugi patria a Pio Pp. XII commendantur, 702. Polonia. Eius christifideles Romae degentes Ioannes Pp. XXIII alloquitur eosque hortatur, 1010 ss. R Psychiatria. V. Neuro-psycho-pharmacologia. Psychologia. De eius cultoribus. V. Persona. Polyphonia sacra, 636, 646. Radiophonia ac televisio in diffundendas sacris actionibus, 652 s. Possessio Romanae Lateranensis Cathedralis a Ioanne Papa XXIII peracta, 909. V. Homilia* Reassumptio causae pro canonizatione. Beati Iosephi Mariae Tommasi, 711. Praefecturae Apostolicae: — in dioecesim evectae: Bathurstensis 105; Musomensis, 137; Urawaënsis, 505; Tangaënsis, 926. — in Vicariatum Apostolicum evectae : Bikoroënsis, 107; Esmeraldensis, 349; Thakhekensis, 617. — noviter erectae : Pacensis in California Inferiore, 139 ; Kengensis, 190 ; Dorumaënsis, 619. —- cuius fines mutantur : Sukabumensis, 178. — de Okyab mutata sede, « Promensis » appellabitur, 104. — de Gorakhpur deinceps « de Benares-Gorakhpur » appellabitur, 972. Praelaturae « nullius » : — in dioecesim evecta. Copiapoënsis, 347. — exstincta : Palmensis, 507. -- noviter erectae: Obidensis, 24; Iuliensis, 144; Caraveliensis, 297; Carolinensis in Brasilia, 615; Tarmensis, 842; Huariensis, 844. — dismembratae: Santaremensis, 24 Registrensis, 57; Paracatuensis, 60; S. Iosephi de Grajaú, 615. — quarum fines mutantur: Pinerensis, 485, Registrensis et Chapadensis, 709. — S. Peregrini Latiosi in superioribus, deinceps « Acrensis et Puruensis » appellabitur et sedes in urbe « Rio Branco» constituitur, 629. Rectores Seminariorum maiorum Americae Latinae, Romae coadunatos, B. P. Pius XII alloquitur : magna Americae Latinae regio spem bonam affert, si quis futurum tempus prospiciat, praesertim quoad res religiosas, 947; hodie tamen in discrimen adducta est, ut se conformaret ad novam vivendi rationem, 948; inde necessitas informandi civium animos ad catholicos mores, sedulo Cleri labore, 948; B. P. queritur quod exiguus in ea regione sit numerus Sacerdotum et quaedam revocat quae valeant ad rem in melius inducendam in posterum, 949; vota facit ut Sacerdotes studio apostolatus ac summa morum probitate praestent, incommodorum patientes, curas aegritudinesque plebis levantes, de re sociali solliciti, quin tamen in vitium incurrant, 950; demum B. P. obedientiam et obsequium in suos moderatores Seminariorum alumnis commendat, ut discant legitimorum Pastorum vocem pari obsequio postea audire, 951. Religiosae Congregationes et Societates vitae communis sine votis publicis, omnes tenentur normis Constitutionis Apost. «Sedes Sapientiae» et Statutis Generalibus eidem adnexis, salva competentia..., 103. V. Lusitania. V. Moniales clausura adstrictae. V. Praepositi Generales. V. Status religiosae perfectionis. Praepositi Generales Religiosorum Urbis. Superiores Generales de regimine subditorum rationem Deo esse reddituros monet Pius Pp. XII, 154: quoad rectam doctrinam tutandam, 155 ; quaedam de oboedientia et de mundi fuga saluberrima monita dat B. P. 155 s. ; necnon de Regulae momento in perfectione acquirenda, 157 s. Coetum Superiorum Generalium, a Sede Apostolica probatum, hortando laudibus cumulat B. P. 159 ss. Religiosae. Pius XII omnes Sacras Virgines Sodalitatibus puellarum ab Actione Catholica Italica addictas dilaudat, 31, iis quae Sodalitatibus Collegiorum puellarum praesunt monita atque hortamenta profert, 83-85. Preces. A Pio Pp. XII indicuntur et implorantur, 166, 449, 456 s., 744. Rosarium B. M. V. De eius recitatione radiophonica quoad Indulgentias, 973. Ritus, caerimoniae vel lectiones et precationes: ne quid in divina officia inducatur vel ex iisdem quidquam detrahatur, inconsulta Sede Apostolica, 114. Index rerum analyticus 1096 S Sacerdos : — infirmus vel caecutiens: pro eo normae dantur ad Missam ex indulto celebrandam, 51. — celebrans Missam radiophonice diffusam, 653. Sacerdotium: ex sermone Pii Pp. XII, pro Alumnis Seminarii regionis Apulae scripto, haec colliguntur: Sacerdotii candidati ad munus capessendum se parent oportet omni ope adnitentes ut ad imaginem Christi, Summi et Aeterni Sacerdotis, se accomodent, 966 ss. ; et ut ministri Christi fiant dociles, doctrina instructi, necessarìisque ornati animi virtutibus, 968 ss.; habeant in animo vigilare et perseverare in proposito, 970 s. Sacramenta. In eorum materiam et formam nulla immutatio inducatur, 536. Sanguis. Vis eius hereditaria, 727 ss. V. Hae-? matologia. Sanitas. Pius Pp, XII radiophonice alloquitur participantes conventum « de la Santé» in urbe Bruxelles habitum: Medicorum eorumque adiutorum necessaria hodie cooperatio, 587. Cooperatio saepe difficilis, 588; multiplex, 589. Finis est infirmorum sanitas, 590; maximam affert utilitatem sensus Christi, 590 s. Sardinia: Huius regionis christifideles Pius Pp. XII laudat, monet et hortatur, quinquagesimo revoluto anno, ex quo S. Pius Pp. X Beatam Mariam Virginem «de Bonaria » totius insulae Patronam caelestem constituit, 326 ss.; in laudem vertit Sardorum christianae Fidei thesaurum, a maioribus acceptum, hucusque constanter servasse, 327; christianos quoque mores plerumque coluisse, 328; at, Beatae Mariae Virginis auxilio, haec Fides servanda erit bonique mores incrementum capiant oportet contra insidias inimicorum Dei et Ecclesiae, 328; praesertim, Sardorum gens fidelitatem in Christum servet et Ecclesiam, 330. Schisma in Sinis deprecatur, 605, 985. Scientia et homo, 6 ss. Scholae Catholicae. Quae sit earum indoles, momentum et munus, quod attinet necessitates huius aetatis, 698 ss. ; dolendum, quod haud semper auxilium et adminicula inveniant apud publicam auctoritatem, 700. Seminarium regionis Apulae, 966. V. Sacerdotium. Sinae: per Epistulam Encyclicam B. P. Pius XII afflictas condiciones queritur, quibus in Sinensi regione Catholica utitur Ecclesia, 601; duas commemorat a Se iam datas proximis annis Epistulas Encyclicas, quibus iniustam insectationem reprobant et incusationes refellit Sinensibus " catholicis illatas, 602 s. ;in praesens Ecclesia apud Sinenses ad deteriores etiam condiciones adducta est, 603; quaedam consociatio ibidem constituta, specie patriae caritatis, eo potissimum spectat ut catholici gradatim « materialismi » athei commenta amplectantur, 604; consociatio variis opibus utitur, vi etiam et oppressione adhibita, 605 j qui consociationem fovent callide de pace semel atque iterum Io quuntur, 607; suspicio ab iis illata in Sedem Apostolicam, quod patriae sit malevola, 608 ; in nonnullis quaestionibus, veluti in ré sociali et oeconomica, dictitatur catholicis licere doctrinas normasque ab Apostolica Sede impertitas praetermittere, 608; eo etiam audaciae iidem procedunt* ut Apostolicae Sedis praescriptis et ordinationibus oboedire recusent, 609; in vulgus student efferre mentitum ius, quo polleant catholici, sua sponte eligendi Episcopos: immo non paucas huiusmodi electiones contra ius f asque iam habitas esse et consecrationem episcopalem nonnullis viris ecclesiasticis collatam acceptum est, 609; sacri Canones commemorantur, qui spectant ius Sedis Apostolicae nominandi Episcopos et de eorum idoneitate iudicandi, 610 ss.; denique B. P. Sinenses filios solatur et confirmat, 614. Item Ioannes Pp. XXIII insectactiones deplorat et schisma deprecatur, 983 s. Siri Emus P. D. Card. Iosephus, Archiep. Genuensis, Legatus mittitur ad sacra sollemnia in expositione universali Bruxellensi, 561. « Societas Internationalis Haematologiae ». Eius propositis quaesitis de re morali, quod attinet sanguinis genericam, B. P. Pius XII respondit, 737 ss. « Societas Internationalis pro sanguinis transfusiones. Ad eam B. P. Pius XII sermonem habet de sanguinis genetica, dum Romae ab ipsa indictus Conventus habetur, 726 ss. V. Haematologia. Societas Oto-Bhino-Laryngologica Latina. V. Oto-Rhino-Laryngologia. Sodalitas Italica Puellarum ab Actione catholica. V. Actio catholica. Spellman Emus P. D. Card. Franciscus, Archiep. Neo-Eboracensis. Ei B. P. gratulatur ob CL annos expletos ab archidioecesi condita, 255. SS. Patres. Excubiae, qui Ecclesiae statum custodiunt; nostros adiuvant labores in iis quae discimus suisque scriptis nos uti- Index rerum analyticus liter edoeent ac instituunt, 1009. V. Athenaeum Pont. Lateranense. Status religiosae perfectionis. « Perfectio » christiana latius patet quam « Status perfectionis » eique anima christiana habitualiter disponitur, 35 : plurimi hodie viri atque mulieres consilia evangelica sequuntur extra Status canonicos perfectionis, 36. Quoad Status perfectionis eorumque membra monita promit Pius XII, nostrorum temporum rationibus accommodata, 37 ; praesertim de oboedientia, quae, bene ordinata, singulorum iura intra terminos coercet, nullo tamen modo proprii cuiusque ingenii incrementum retardat, 38-40. Singulae religiosae familiae suas cuiusque servent leges, attamen omnes simul amice conspirent ad quoddam commune Status religiosi bonum, Apostolicae Sedi magis magisque subiectae, 4142. Ad caritatem, « quod est vinculum perfectionis», omnes hortatur B. P. 43. Stemma Summi Pontificis Ioannis XXIII, 903. Stepinac Emus P. D. Card. Aloisius, Archiepiscopus ZagraUensis. Ioannes Pp. XXIII, vix electus, Illi absenti praepedito benedicit, 904. Sterilitas arte quaesita. De qua agit B. P. Pius XII in sermone ad doctos haematologia viros, recolens ea, quae Ipse ad rem in aliis Allocutionibus exposuit et Pius Pp. XI in Encyclica Casti Connubii explicavit, 734 ss. T Tardini Emus P. D. Card. Dominicus. Eum Ioannes Pp. XXIII a Secretis Status nominat eiusque promerita commendat, 905. Technica et homo, 6 ss. Ne technica disciplina bonis spiritus praevaleat Pius Pp. XII adprecatur, 703 s. Tedeschini Emus P. D. Card. Fridericus, Patriarchalis Basilicae Vaticanae Archipresbyter, S. C. Petrianae Fabricae Praefectus ac Summi Pontificis Datarius. Ei B. P. gratulatur XXV annos a suscepta sacra purpura implenti, 204. Televisificus iuventus Patronam habet S. Claram, 512. Televisio ac radiophonia in diffundendis sacris actionibus, 652 s. Tirones iuvenes italici Patronum habent S. Ioannem Bosco, 476. Tisserant Emus P. D. Card. Eugenius, Ep. Ostien. Portuen. et S. Rufinae, S. Collegii Decanus, Legatus mittitur Lapurdum ad 1097 Conventus Mariologieum et Marianum, 722. Tommasi (B.) Iosephus Maria. Decretum reassumptionis causae prò canonizatione, 711. Torques aureus. V. Ordo Pont. Equester Pianus. U Unio Europae a Pio Pp. XII auspicatur, 33. Unio Italica Mulierum ab Actione catholica. V.Actio catholica. « Union des Oeuvres catholiques de France ». V. Conventus Pastoralis Galliae. Unitas Ecclesiae. Pius Pp. XII eam commendat, 453 ss.; qui eam non tenet, Dei legem non tenet, 454. Eam Ioannes Pp. XXIII exoptat, 886. Conatus contra eam in Sinis, 605 ss. ; 983 ss. Universitas catholica studiorum erigitur Sherbrookensis in Canadia, 232. Urbs. Adstantes Parochos Pius Pp. XII alloquitur : « Missio » in urbe praedicanda, saeculo vertente a Virginis Immaculatae apparitionibus apud Lapurdum, bonorum fructuum foecunda expectatur a B. P., qui eiusdem Urbis est Episcopus, 161 s. «Romanae spatium est Urbis et orbis idem », 163 s. In praesenti Romanae urbis statu sunt mala mixta bonis, 164 s. Ad romanae « Missionis » proventum monita quaedam dantur a B. P. de Deo quaerendo et intelligendo, 166; de diebus festis servandis, 167; de graviter onerata conscientia in raedarum circuitione per urbem, 168. B. P. spes, monita, vota, 169. V Valeri Emus P. D. Card. Valerius, 8. C. de Religiosis Praefectus. Ei B. P. gratulatur L sacerdotii annos celebranti, 30. Veneti. Venetiarum urbis ac Venetorum regionis christifideles, per nuntium radiophonicum, B. P. Ioannes XXIII alloquitur in die festo B. Mariae Virginis, « Salus infirmorum » appellatae, praeteritum tempus recolens, eosque ut filios carissimos paterne adhortatur, 1019 ss. Viae f erratae. Iis addicti a Pio Pp. XII salutantur atque monentur, 170 s. De analogia inter viae ferreae atque humanae vitae finem atque modum illum adipiscendi puncta quaedam meditanda offert B. P. 172 ss. 1098 Indem rerum analyticus Vicariatus Apostolici : — noviter ereeti : Bikoroënsis, 107 ; Nhatrangensis, 109; Kaviengensis, 111; Esmeraldensis, 349; Thakhekensis, 617. — quòrum fines mutantur : Djakartanus, 178; de Thanh-hoa, Vientianensis, 229. — dismembrati : Quinhonensis, Saigonensis, 109 ; Rabaulensis, 111 ; Confinioris Californiae, 139; Kikuitensis, Kisantuensis, 190; Niangaraënsis, 619. — cuius nomen mutatur: Likuniensis, deinceps « Lilongwensis » appellabitur, 543. Vicariatus castrensis erigitur Reipublicae Dominicanae, 480. Vicariatus, patriarchalis in eparchiam evectus : de Superiore Gazira, 141. Vocationes sacerdotales et religiosae a Pio Pp. XII et a Ioanne Pp. XXIII optantur, 311, 316, 678, 747, 949, 1000. Z Zonfrilli (8. D.) Maria Teresia. Decretum introductionis causae pro beatificatione, 386. Corrigenda in C o m m e n t a r i o Acta Apostolicae Sedis In v o l . XXXXIX [ a . 1957] : Pag. 1025, linea 19 loco Vensignement, legatur: l'enseignement. Pag. 1025, linea 22 tollatur et eius loco legatur: la position de principe des gouvernements à l'égard de l'enseignement. I n v o l . L [ a . 1958] : Pag. 542, linea 11, loco P. Eugenium Arthurs, e Societate de Marpknoll, legatur: P. Eugenium Arthurs, ex Instituto a Charitate. Pag. 560, linea 2 et infra, loco Gualeguaychunensis, legatur: Oualeguaychensis. Pag. 640, linea 1, loco modum XV, legatur : num. XV. QUINQUAGESIMUM VOLUMEN COMMENTARII OFFICIALIS « ACTA APOSTOLICAE SEDIS» ABSOLVITUR DIE XXXI M. DECEMBRIS A. MCMLVIII TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS Àiino XXlX C i t t à del V a t i c a n o , v e n e r d ì al febbraio 1958 Num. 1 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO Pontificato di S. S. PIO X I I - Anno X I X N. O X Y . - Ordinanza della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serie di francobolli commemorativi del I centenario delle Apparizioni di Lourdes. 21 febbraio 1958 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PEE LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO In virtù dei poteri conferiti dal Segnante Sommo Pontefice P i o X I I alla Pontifìcia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939; Visto il Rescritto della Udienza del 2 maggio 1952 concessa al Cardinale Presidente della Pontificia Commissione e attestato dal medesimo Cardinale ; Visti gli art. 2 e 20 lett. c, n. 5, della legge 7 giugno 1929, n. I I , sulle fonti del diritto; Udito il parere del Consigliere generale dello S t a t o ; ORDINA A r t . 1. - È autorizzata la emissione di una serie di sei francobolli commemorativi del I centenario delle Apparizioni di Lourdes, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 2 A r t . 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in calcografia su carta recante in filigrana il disegno delle Chiavi decussate, hanno le seguenti caratteristiche : d i m e n s i o n i : mm. 30 x 40, compresa la dentellatura, formato verticale ; valori : L. 5, L. 10, L. 15, L. 25, L. 35, L. 100; colori : per il valore da L. 5, blu acciaio ; per il valore da L. 10, verde ; per il valore da L. 15, bruno ; per il valore da L. 25, rosso carminio ; per il valore da L. 35, grigio avana ; per il valore da L. 100, viola ; soggetto : i valori da L. 5 e da L. 25 raffigurano, nel paesaggio di Lourdes, l'apparizione della Vergine Immacolata ; i valori da L. 10 e da L. 35 rafìigurano in primo piano un malato adagiato su una poltrona, nello sfondo il Santuario; i valori da L. 15 e da L. 100 rappresentano Santa Bernardetta inginocchiata in atto di preghiera, sotto la sua figura è scritto il nome francese : « s. BERNADETTE » ; nello sfondo, a sinistra, un castello; — tutti i valori recano in alto, a sinistra, l'iscrizione « LOURDES » (( 1858-1958 » ; in basso, la dicitura : « POSTE VATICANE » con l'indicazione del rispettivo valore in cifre arabiche. A r t . 3. -1 francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore, agli effetti postali, dalla entrata in vigore della presente ordinanza sino al 31 dicembre 1958. A r t . 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli Unici del Governatorato e negli Unici postali dello Stato, ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del V a t i c a n o , ventuno febbraio millenovecentocinquantotto. NICOLA Card. CANALI, Presidente GIUSEPPE C a r d . PIZZARDO Primo Principi, Segretario Anno XXIX C i t t à del V a t i c a n o , g i o v e d ì 2 9 m a g g i o 1 9 5 8 Num. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA y •' h i., DEL VATICANO •J."* "-i viii •B Pontificato di S. S. PIO X I I - Anno XX N. C X V I - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale vengono modificate le norme per il trattamento di previdenza e di quiescenza di cui all'Ordinanza 1 settembre 1956, n. CV. 29 maggio 1958 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO Vista la deliberazione del Governatore dello Stato della Città del Vaticano in data 3 marzo 1936, n. 2012 ; Visto l'art. 137 del Regolamento generale per il personale dipendente dallo Stato della Città del Vaticano, 20 giugno 1951, n. L X V I ; Visti gli articoli 6 e 7 dell'Ordinanza della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano, 1 settembre 1956, n. C V ; Ritenuta la opportunità di modificare il trattamento di previdenza e di quiescenza a favore del personale di ruolo speciale, previsto alle lettere a) e b) dell'art. 6 della predetta Ordinanza ; Udito il parere del Consigliere generale dello S t a t o ; ORDINA A r t . 1. - I dipendenti di ruolo speciale, che all'atto della cessazione del rapporto di lavoro abbiano raggiunto una anzianità di servizio di ruolo speciale non inferiore a venti anni, a far tempo dal 1 gennaio 1958, Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 6 sono ammessi a fruire del trattamento di pensione nella misura e secondo le norme, in quanto applicabili, previste nei Capi I I , I I I , e IV del Regolamento promulgato con Motu P r o p r i o 31 dicembre 1937 De pensionibus ordinandis del Santo Padre Pio X I , in luogo della indennità costituita dalla capitalizzazione finanziaria prevista sotto le lettere a) e b) dell'art. 6 dell'Ordinanza 1 settembre 1956, n. C V . Ai dipendenti, che all'atto della cessazione del servizio non avessero raggiunta l'anzianità di venti anni di ruolo speciale, sarà corrisposta una indennità nella misura prevista dalle lettere a) e b) dell'art. 6 della sopracitata Ordinanza. Resta fermo il disposto di cui all'art. 6 lettera c) della Ordinanza 1 settembre 1956, n. C V . A r t . 2. - Le presenti norme non avranno effetto nei confronti di coloro che entro sessanta giorni dall'entrata in vigore della presente Ordinanza dichiarino per iscritto di optare per il trattamento costituito dalla indennità di capitalizzazione prevista nell'art. 6 della richiamata Ordinanza 1 settembre 1956, n. C V . A r t . 3. - I dipendenti iscritti nel ruolo speciale durante l'anno 1953, che si trovano nelle condizioni previste dall'art. 7, terzo comma dell'Ordinanza 1 settembre 1956, n. C V , nel caso che optino per il trattamento disposto dal precedente articolo 2, cederanno al Governatorato la polizza di assicurazione sulla vita accesa presso l'Istituto Nazionale delle Assicurazioni e i relativi diritti derivanti dal suo eventuale riscatto. A r t . 4. - La presente Ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari^ mediante affissione alla porta degli Uffici del Governatorato e nel Cortile di S. Damaso, ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del Vaticano, ventinove maggio millenovecentocinquantotto. NICOLA Card. CANALI, Presidente GIUSEPPE C a r d . PIZZARDO P r i m o Principi, Segretario Anno XXIX Città del Vaticano, sabato 14 giugno 1958 ACTA APOSTOLICAE Num. 3 SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA i ! » DEL VATICANO Pontificato di S. S. PIO X I I - Anno XX N". C X V I I - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di cartoline postali illustrate con risposta pagata recanti l'impronta, a stampa, del valore postale di francatura. ÌJf giugno 1958 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO In virtù dei poteri conferiti dal Regnante Sommo Pontefice P i o X I I alla Pontificia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939 ; Visto il Rescritto della Udienza del 2 maggio 1952 concessa al Cardinale Presidente della Pontifìcia Commissione e attestato dal medesimo Cardinale ; 1 Visti gli art. 2 e 20 lett. c, n. 5, della legge 7 giugno 1929, n. I I , sulle fonti del diritto ; Udito il parere del Consigliere generale dello S t a t o ; ORDINA A r t . 1. - È autorizzata la emissione di cartoline postali illustrate con risposta pagata recanti su ciascun esemplare l'impronta, a stampa, del valore postale di francatura. Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 10 A r t . 2. - Le caratteristiche delle impronte di cui all'articolo precedente s o n o : dimensioni : m m . 2 4 x 3 0 compresa la dentellatura : il disegno reca, nel centro, in colore bianco, le Chiavi decussate sormontate dal triregno ; in alto, la dicitura : POSTE VATICANE ; in basso, l'indicazione del valore ; valori : L. 20 e L. 35 ; colori del fondo : cobalto per il valore da L. 20 e rosso per il valore da L. 35. A r t . 3. - Le cartoline con risposta pagata si c o m p o n g o n o ciascuna di due esemplari : il primo reca in alto a sinistra la dizione « Stato della Città del Vaticano » « Cartolina postale con risposta pagata » « (Carte postale avec réponse payée) » ; e il secondo, « Stato della Città del V a ticano » « Carte postale - réponse » « (Cartolina postale - risposta) ». La cartolina del valore da L. 20 è illustrata con la figura della Piazza e della Basilica di S. Pietro nell'esemplare destinato alla spedizione dalla Città del Vaticano e con la figura dell'Abside della stessa Basilica nell'esemplare destinato alla risposta. La cartolina del valore da L. 35 è illustrata con la figura della Cupola della Basilica nell'esemplare destinato alla spedizione dalla Città del Vaticano e con la figura di una delle fontane di Piazza S. Pietro nell'esemplare destinato alla risposta. A r t . 4. - L'emissione e la vendita delle cartoline di cui alla presente ordinanza sono riservate esclusivamente allo Stato. A r t . 5. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione alla porta degli Unici del Governatorato, nel Cortile di S. Damaso e negli Unici Postali, ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del Vaticano, quattordici giugno millenovecentocinquantotto. NICOLA Card. CANALI, Presidente GIUSEPPE C a r d . PIZZARDO P r i m o Principi, Segretario j î n I Anno XXIX Città del Vaticano, giovedì 19 giugno 1958 Num. 4 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA DEL VATICANO Pontificato di S. S. PIO X I I - Anno XX N". C X V I I I . - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serie di francobolli destinati a ricordare la partecipazione della Santa Sede alla Esposizione Universale di Bruxelles. 19 giugno 1958 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO In virtù dei poteri conferiti dal regnante Sommo Pontefice Pio X I I alla Pontifìcia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939 ; Visto il Rescritto della Udienza del 2 maggio 1952 concessa al Cardinale Presidente della Pontifìcia Commissione e attestato dal medesimo Cardinale ; Visti gli art. 2 e 20 lett. c, n. 5, della legge 7 giugno 1929, n. I I , sulle fonti del diritto ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato; ORDINA A r t . 1. — È autorizzata la emissione di una serie di quattro francobolli destinati a ricordare la partecipazione della, Santa Sede alla Esposizione Universale di Bruxelles, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 14 A r t . 2. — I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati iii calcografia su carta recante in filigrana il disegno delle Chiavi decussate, hanno le seguenti caratteristiche : dimensioni : mm. .30 x 40, compresa la dentellatura, formato verticale ; valori : L. 35, L. 60, L. 100, L. 300 ; c o l o r i : per il valore da L. 35, rosso v i o l a c e o ; per il valore da L. 60, a r a n c i o n e ; per il valore da L. 100, v i o l a ; per il valore da L. 300, blu ; soggetto : i valori da L . 35 e da L . 300 raffigurano il SOMMO PONTEFICE P I O X I I , nell'atto di avanzare sullo sfondo di un paesaggio ; in alto, a sinistra è l'iscrizione (( PIUS PP. X I I » ; — i valori da L. 60 e da L. 100, rappresentano l'abside e un lato della Chiesa edificata nel padiglione della Santa Sede nella Esposizione; in alto, a destra, l'iscrizione « CIVITAS DEI » ; — tutti i valori recano in alto la dicitura : «POSTE VATICANE» c o n l'indicazione del rispettivo valore in cifre arabiche; in basso l'iscrizione : « APOSTOLICA SEDES UNIV. EXPOSITIONEM BKUXELLENSEM PARTICIPAT A. MCMLVIII )). A r t . 3. — I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore, agli effetti postali, dalla entrata in vigore della, presente ordinanza sino al 31 dicembre 1958. A r t . 4. — La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli Uffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del Vaticano, diciannove giugno millenovecentocinquantotto. NICOLA Card. CANALI, Presidente GIUSEPPE C a r d . PIZZARDO Primo Principi, Segretario Anno X X I X Città del Vaticano, mercoledì 2 luglio 1958 Num. 5 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA HI Pontificato di S. S. Pio XII DEL VATICANO Anno XX N. CXIX. - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serie di francobolli commemorativi del II centenario della nascita di Antonio Canova. 2 luglio 1958 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO In virtù dei poteri conferiti dal regnante Sommo Pontefice P i o X I I alla Pontifìcia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939; Visto il Rescritto della Udienza del 2 maggio 1952 concessa al Cardinale Presidente della Pontificia Commissione e attestato dal medesimo Cardinale ; Visti gli art. 2 e 20 lett. c, n. 5, della legge 7 giugno 1929, n. I I , sulle fonti del diritto; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ; ORDINA A r t . 1. - È autorizzata la emissione di una serie di quattro francobolli commemorativi del secondo centenario della nascita di Antonio Canova, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. A r t . 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in roto- Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 18 calco su carta recante, in filigrana, il disegno delle Chiavi decussate, harino le seguenti caratteristiche : d i m e n s i o n i : mm. 24 x 40, compresa la dentellatura, formato verticale ; valori : L. 5, L. 10, L. 35, L. 100 ; colori : per il valore da L. 5, bruno ; per il valore da L. 10, rosso carminio ; per il valore da L. 35, grigio ; per il valore da L. 100, blu acciaio ; figurazioni : quattro opere di scultura del Canova : a) per il valore da L. 5 la parte superiore della statua che raffigura il S. P. Clemente X I I I , e che sovrasta la sua tomba nella Basilica Vaticana; b) per il valore da L. 10 la parte superiore della statua raffigurante il S. P. Clemente X I V benedicente, che sovrasta il suo monumento funebre nella Basilica dei Santi Apostoli in R o m a ; c) per il valore da L. 35 la parte superiore della statua del S. P. P i o VI orante, sita nella Confessione di San Pietro ; d) per il valore da L. 100 il busto del S. P. P i o V I I , collocato nei Musei Vaticani ; diciture : per tutti i valori, in alto, a sinistra è segnato « A. CANOVA » e a destra in numeri romani, su due righe, (( MDCCLVII MCMLVII » ; in basso : « POSTE VATICANE » con l'indicazione del rispettivo valore in cifre arabiche ; in basso, a sinistra su due righe è indicato : per il valore da L . 5, « CLEMENS X I I I PONT. M A X . » ; per il valore da L . 10, « CLEMENS X I V PONT. M A X . » ; per il valore da L . 35, « PIUS VI PONT. M A X . » ; per il valore da L. 100, « PIUS VII PONT. M A X . ». A r t . 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore, agli effetti postali, dalla entrata in vigore della presente ordinanza sino al 31 dicembre 1958. A r t . 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli t M c i del Governatorato e negli uffici postali dello Stato ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del Vaticano, due luglio millenovecentocinquantotto. NICOLA Card. CANALI, Presidente GIUSEPPE Card. PIZZARDO Primo Principi, Segretario Anno X X I X Città del Vaticano, sabato 4 ottobre 1958 Num. 6 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DEL VATICANO DELLA CITTA Pontificato di S. S. Pio XII - Anno XX N. C X X . - Decreto della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano col quale è autorizzata la emissione di monete per l'anno 1957. h ottobre 1958 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO In virtù dei poteri conferiti dal Regnante Sommo Pontefice P i o X I I alla Pontifìcia Commissione c o l provvedimento 20 Marzo 1939 ; Visto il Rescritto della Udienza del 12 maggio 1953 concessa al Cardinale Presidente della Pontifìcia Commissione ed attestato dal medesimo Cardinale, con il quale è delegata alla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano la potestà legislativa in materia monetaria ; Vista la legge monetaria 31 dicembre 1930, n. X X I , e il regolamento per l'esecuzione di essa, approvato con Decreto del Governatore dello Stato, 15 luglio 1931, n. X X I I ; Vista la legge 16 novembre 1937, n. LX, con cui vengono apportate modificazioni alla legge monetaria 31 dicembre 1930, n. X X I ; Vista la Convenzione monetaria tra lo Stato della Città del Vaticano e l'Italia sottoscritta in R o m a il 21 aprile 1951 e i successivi accordi ; Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 22 V i s t o il Decreto delia Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano 5 dicembre 1953, n. L X X X I ; Visto il Decreto della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano 8 maggio 1956, n. CU ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ; DECRETA A r t . 1. - È autorizzata la coniazione e la emissione di monete metalliche del valore nominale di L. 1, L. 2, L. 5, L. 10, L. 20, L. 50, L. 100, aventi le caratteristiche tecniche ed artistiche di cui agli articoli seguenti. A r t . 2. - Le caratteristiche tecniche ed artistiche delle monete da L. 20 sono determinate come segue : metallo bronzital ; diametro, in millimetri 21,4 ; peso legale : grammi 3,60 ; massimo : grammi 3,672 ; minimo : grammi 3,528 ; contorno godronato ; — nel diritto : Ritratto del Sommo Pontefice e intorno l'iscrizione : Pius XII - Pont. Max. ; in basso : "A." XIX; — nel rovescio : figura di donna con un bambino sul braccio sinistro e nell'atto di proteggere con manto, sollevato dalla mano destra, altro bamb i n o ; intorno è la d i c i t u r a : Città del Vaticano; al disotto della figura: Caritas, e a sinistra, in basso : L. 20; a destra, più in alto, è indicato il millesimo : 1957. A r t . 3. - Le monete da L. 1, L. 2, L. 5, e L. 10 hanno le caratteristiche tecniche di cui all'art. 2 del Decreto 5 dicembre 1953, n. L X X X I . Le monete da L. 50 e da L. 100 hanno le caratteristiche tecniche di c u i all'art. 1 del Decreto 8 maggio 1956, n. C U . Tutte le monete suddette, delle quali è autorizzata la coniazione ed emissione col presente Decreto avranno le caratteristiche artistiche di cui all'art. 3 del citato Decreto 5 dicembre 1953, n. L X X X I ; esse recheranno, quanto all'anno di emissione, la indicazione 1957 e quanto agli anni del Pontificato del Sommo Pontefice, la indicazione X I X . A r t . 4. - Le monete del millesimo 1957 di cui agli articoli precedenti saranno emesse nei quantitativi di cui appresso : Monete Monete Monete Monete Monete Monete Monete da da da da da da da L. 1 L. 2 L. 5 L. 10 L. 20 L. 50 L. 100 pezzi 30.000 pari pezzi 30.000 pari pezzi 30.000 pari pezzi 36.000 pari pezzi 20.000 pari pezzi 180.000 pari pezzi 900.000 pari a a a a a a a L. L. L. L. L. L. L. 30.000 60.000 150.000 360.000 400.000 9.000.000 90.000.000 L. 100.000.000 A r t . 5. - È autorizzata la coniazione ed emissione di monete d'oro del valore nominale di lire cento, con le caratteristiche tecniche determinate nella legge 16 novembre 1937, n. L X ; le caratteristiche artistiche Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 23 di dette monete per gli anni 1954, 1955 e 1956 sono indicate all'art. 6 del citato decreto 5 dicembre 1953, n. L X X X I , modificandosi, nel diritto, la indicazione del corrispondente anno del Pontificato del Sommo Pontefice, e, nel rovescio, il corrispondente anno di emissione. Per l'anno 1957 le caratteristiche artistiche sono le seguenti: nel diritto : quelle indicate al citato decreto 5 dicembre 1953, n. LXXXI ; nel rovescio : lo stemma del regnante Sommo Pontefice sovrapposto allo scudo che è sormontato dalla Tiara tra le Somme Chiavi ; intorno : Città del Vaticano; a sinistra dello stemma : Lire; a destra : 100; in basso : 1957. A r t . 6. - Le monete auree di cui al precedente articolo saranno emesse per un quantitativo non superiore a diecimila pezzi per ciascuno degli anni 1954, 1955, 1956 e 1957. A r t . 7. - Il presente Decreto sarà pubblicato, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli U n i c i del Governatorato ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del Vaticano, quattro ottobre millenovecentocinquantotto. NICOLA Card. CANALI, Presidente GIUSEPPE Card. PIZZARDO Primo Principi, Segretario Anno XXIX Città del Vaticano, lunedì 6 ottobre ..'....„_j^°?l? ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA Hi DEL VATICANO Pontificato di S. S. PIO X I I - Anno XX N. C X X I . - Decreto della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano col quale è autorizzata la emissione di monete per Fanno 1958. 6 ottobre 1958 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTA DEL V A T I C A N O In virtù dei poteri conferiti dal Regnante Sommo Pontefice Pio XII alla Pontifìcia Commissione col provvedimento 20 Marzo 1939; Visto il Rescritto della Udienza del 12 maggio 1953 concessa al Cardinale Presidente della Pontifìcia Commissione ed attestato dal medesimo Cardinale, con il quale è delegata alla Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano la potestà legislativa in materia monetaria ; Vista la legge monetaria 31 dicembre 1930, n. XXI, e il regolamento per l'esecuzione di essa., approvato con Decreto del Governatore dello Stato, 15 luglio 1931, n. XXII ; Vista la legge 16 novembre 1937, n. LX, con cui vengono apportate modificazioni alla legge monetaria 31 dicembre 1930, n. XXI ; Vista la Convenzione monetaria tra lo Stato della Città del Vaticano e l'Italia sottoscritta in Roma il 21 aprile 1951 e i successivi accordi; Visto il Decreto della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano 5 dicembre 1953, n. L X X X I ; Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 26 Visto Città del Visto Città del Udito il Decreto della Pontificia Commissione per lo Vaticano 8 maggio 1956, n. CU ; il Decreto della Pontificia Commissione per lo Vaticano 4 ottobre 1958, n. CXX ; il parere del Consigliere generale dello S t a t o ; Stato della Stato della DECRETA Art- 1. - È autorizzata la coniazione e la emissione di monete metalliche del valore nominale di L. 1, L. 2, L. 5, L. 10, L. 20, L. 50, L. 100, L. 500, aventi le caratteristiche tecniche ed artistiche di cui agli articoli seguenti. A r t . 2. - Le caratteristiche tecniche ed artistiche delle monete da L. 500 sono determinate come segue : metallo argento a 835 ; diametro, in millimetri 29,1 ; peso legale : grammi 11 ; massimo : grammi 11,055 ; minimo : grammi 10,945 ; contorno liscio ; scrittura nel bordo circolare esterno incassato : Stato Città del Vaticano; — nel diritto : il busto del S o m m o Pontefice, volto a sinistra ; intorno : Pius XII - Pont. Max. A. XX; — nel rovescio : lo stemma del Regnante Sommo Pontefice sovrapposto allo scudo che è sormontato dalla Tiara tra le Somme Chiavi; i n t o r n o : Città del Vaticano; a sinistra dello stemma : Lire; a destra : 500; in basso : 1958. A r t . 3. - Le monete da L. 1, L. 2, L. 5, L. 10 hanno le caratteristiche tecniche di cui all'art. 2 del Decreto 5 dicembre 1953, n. L X X X I . Le monete da L. 50 e da L. 100 hanno le caratteristiche tecniche di cui all'art. 1 del Decreto 8 maggio 1956, n. C U . Tutte le monete suddette, delle quali è autorizzata la coniazione ed emissione col presente Decreto avranno le caratteristiche di cui all'art. 3 del citato Decreto 5 dicembre 1953, n. LXXXI ; esse recheranno, quanto all'anno di emissione, la indicazione 1958 e, quanto agli anni del Pontificato del Sommo Pontefice, la indicazione XX. Le monete da L. 20 hanno le caratteristiche tecniche e artistiche indicate all'art. 2 del Decreto 4 ottobre 1958, n. CXX. A r t . 4. - Le monete del millesimo 1958 di cui agli articoli precedenti saranno emesse nei quantitativi di cui appresso : Monete Monete Monete Monete Monete Monete Monete Monete da da da da da da da da L. 1 pezzi 30.000 pari L. 2 pezzi 30.000 pari L. 5 pezzi 30.000 pari L. 10 pezzi 30.000 pari L. 20 pezzi 60.000 pari L. 50 pezzi 60.000 pari L. 100 pezzi 852.600 pari L. 500 pezzi 20.000 pari a a a a a a a a L. L. L. L. L. L. L. L. 30.000 60.000 150.000 300.000 1.200.000 3.000.000 85.260.000 10.000.000 L. 100.000.000 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 27 A r t . 5. - È autorizzata la coniazione ed emissione di monete d ' o r o del valore nominale di lire cento, con le caratteristiche tecniche determinate nella legge 16 novembre 1937, n. LX : le caratteristiche artistiche di dette monete per l'anno 1958 sono indicate all'art. 5 del decreto 4 ottobre 1958, n. OXX, modificandosi, nel dritto, la indicazione del corrispondente anno del Pontificato del Sommo Pontefice, e, nel rovescio, il corrispondente anno di emissione. Art. 6. - Le monete auree di cui al precedente articolo saranno emesse per un quantitativo non superiore a diecimila pezzi. A r t . 7. - Il presente Decreto sarà pubblicato, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli Unici del Governatorato ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del Vaticano, sei ottobre millenovecentocinquantotto. NICOLA Card. CANALI, Presidente GIUSEPPE Card. PIZZARDO Primo Principi, Segretario Anno XXIX Città del Vaticano, domenica 12 ottobre 1958 Num. 8 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DEL VATICANO DELLA CITTA S E D E VACANTE MCMLVIII N. I. - S E D E V A C A N T E M C M L V I I I - Legge con la quale si delega ai Signori Cardinali Giuseppe Pizzardo e Nicola Canali la potestà legislativa in materia monetaria durante la Sede vacante M C M L V I I I . 11 ottobre 1958 IL SACRO COLLEGIO DEI CARDINALI DI SANTA ROMANA CHIESA Ritenuta l'opportunità di procedere alla fabbricazione ed emissione di monete durante la Sede vacante MCMLVIII ; Delega congiuntamente ai Signori Cardinali Giuseppe Pizzardo e Nicola Canali la potestà di emanare, durante la Sede vacante MCMLVIII, norme legislative per frale materia. La presente legge entrerà in vigore nello stesso giorno della sua pubblicazione. I/originale della presente legge, munito del sigillo dello Stato, sarà depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano, e il testo corrispondente sarà pubblicato nel Supplemento degli A c t a Apostolicae Sedis, mandandosi a chiunque spetti di osservarla e di farla osservare. Data dal Palazzo Apostolico Vaticano, nell'undici ottobre millenovecentocinquantotto. per i l S A C R O C O L L E G I O £g E . Card. TISSERANT Decano del S. Collegio Alberto Di Jorio Segretario del S. Collegio Anno XXIX Città del Vaticano, domenica 12 ottobre 1958 Num. 9 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTÀ S E D E S| VACANTE DEL VATICANO MCMLVIII N. I I . - S E D E V A C A N T E M C M L V I I I . - Legge con la quale si delega ai Signori Cardinali Giuseppe Pizzardo e Nicola Canali la potestà legislativa in materia dì emissione di francobolli durante la Sede vacante M C M L V I I I . 12 ottobre 1958 IL SACRO COLLEGIO DEI CARDINALI DI S A N T A ROMANA CHIESA Ritenuta l'opportunità di procedere alla emissione di francobolli durante la Sede vacante MCMLVII E ; Delega congiuntamente ai Signori Cardinali Giuseppe Pizzardo e Nicola Canali la potestà di emanare, durante la Sede vacante MCMLVIII, norme legislative per tale materia. La presente legge entrerà in vigore nello stesso giorno della sua pubblicazione. L'originale della presente legge, munito del sigillo dello Stato, sarà depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano e il testo corrispondente sarà pubblicato nel Supplemento degli Acta Apostolicae Sedis, mandandosi a, chiunque spetti di osservarla e di farla osservare. Data dal Palazzo Apostolico Vaticano, nel dodici ottobre millenovecentocinquantotto. per il SACRO COLLEGIO •£B E. Card. TISSERANT Decano del S. Collegio Alberto Di Jorio Segretario del S. Collegio Anno XXIX Città del Vaticano, mercoledì 21 ottobre 1958 Num. 10 ACTA APOSTOLICAE SEDE SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA S E D E rW; VACANTE DEL VATICANO MCMLVIII N. I I I . - S E D E V A C A N T E M C M L V I I I . - Legge delegata sulla emissione di una serie di francobolli durante la Sede vacante MCMLVIII. 21 ottobre 1958 I CARDINALI GIUSEPPE P I Z Z A R D O E NICOLA CANALI In virtù dei poteri a loro congiuntamente delegati dal Sacro Collegio dei Cardinali di Santa Romana Chiesa con legge 12 ottobre 1958, n. II Sede vacante MCMLVIII ; Vista la Convenzione per la esecuzione dei servizi postali tra lo Stato della Città del Vaticano e l'Italia, firmata in R o m a il 29 lu- glio 1929, e i successivi A c c o r d i sulla medesima materia; Vista l'ordinanza del Governatore dello Stato della Città del Vaticano relativa al servizio postale, 30 luglio 1929, n. V I I I ; Udito il parere del Consigliere generale dello S t a t o ; Hanno emanato la seguente LEGGE SULLA EMISSIONE DI UNA SERIE DI FRANCOBOLLI DURANTE LA SEDE VACANTE MCMLVIII A r t . 1. - li! effettuata, durante la Sede vacante, la emissione di una serie di francobolli, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. Acta Apostolicae Sedis - Supplemento 38 A r t . 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in rotocalco, hanno le seguenti caratteristiche : dimensioni: m m . 2 4 x 4 0 compresa la dentellatura, formato orizzontale; v a l o r i : L. 15, L. 25, L. 6 0 ; c o l o r i : per il valore da L. 15, g i a l l o ; per il valore da L. 25, b i a n c o ; per il valore da L. 60, v i o l a ; soggetto : unico per tutti i valori : in un riquadro rettangolare, diviso in due parti, sono raffigurate, nella parte sinistra, le chiavi decussate con il padiglione della Basilica; in alto è la dicitura POSTE VATICANE; in basso, ai due angoli, l'indicazione del rispettivo valore in cifre arabiche; nella parte destra, in alto, su due righe, è la scritta Sede vacante, in basso, MCMLVIII. Art. 3. - La presente legge entrerà in vigore nello stesso giorno della sua pubblicazione. L'originale della presente legge, munito del sigillo dello Stato, sarà depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano e il testo corrispondente sarà pubblicato nel Supplemento degli A c t a Apostolicae Sedis, mandandosi a chiunque spetti di osservarla e di farla osservare. Città del Vaticano, ventuno ottobre millenovecentocinquantotto. $3 GIUSEPPE Card. PIZZARDO NICOLA Card. CANALI Anno XXIX Città del Vaticano, mercoledì 22 ottobre 1958 Num. 11 ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTÀ ¡ Vis ¡ DEL VATICANO C J SEDE VACANTE MCMLVIII N. IV - S E D E V A C A N T E M C M L V I I I . - Legge delegata sulla fabbricazione ed emissione di monete durante la Sede vacante M C M L V I I I . 22 ottobre 1958 I CARDINALI GIUSEPPE P I Z Z A R D O E NICOLA CANALI In virtù dei poteri a loro congiuntamente delegati dal Sacro Collegio dei Cardinali di Santa Romana Chiesa con la legge 11 ottobre 1958, n. I Sede vacante MCMLVIII ; Vista la Convenzione monetaria tra lo Stato della Città del Vaticano e l'Italia firmata nel 2 agosto 1930 e le successive Convenzioni ed A c c o r d i sulla medesima materia ; Vista la legge monetaria 31 dicembre 1930, n. X X I , e il regolamento per l'esecuzione della medesima, approvato con il decreto del Governatore dello Stato 15 luglio 1931, n. X X I I ; Udito il parere del Consigliere generale dello S t a t o ; Hanno emanato la seguènte LEGGE SULLA F A B B R I C A Z I O N E ED EMISSIONE DI MONETE DURANTE LA SEDE VACANTE MCMLVIII A r t . 1. - La fabbricazione e l'emissione di monete di argento, per il periodo della Sede vacante MCMLVIII, sarà effettuata per l'ammontare di cinquanta milioni di lire in monete di argento da L. 500 ciascuna. Acta, Apostolicae Sedis - Supplemento 42 A r t . 2. - Le monete di cui all'articolo precedente avranno le caratteristiche seguenti : metallo argento a 835 ; diametro, in millimetri 29,1 ; peso legale : grammi 11 ; massimo : grammi 11,055 ; minimo : grammi 10,945; il contorno della moneta, liscio, reca incisa in rilievo fra due bordi rialzati, la scritta : Stato della Città del Vaticano. Le monete portano nel diritto : Stemma di Sua Eminenza Reverendissima il Signor Cardinale Benedetto Aloisi Masella, i.Camerlengo di Santa R o m a n a Chiesa, sormontato da Croce a doppia traversa, da cappello cardinalizio con fiocchi e da padiglione con chiavi decussate. L e g g e n d a : Sede Vacante MCMLVIII. Nel rovescio : Colomba raggiante. — Leggenda nel giro : Veni Sancte Spiritus. — Leggenda all'esergo : Stato della Città del Vaticano — L. 500. — In basso, sotto l'indicazione del v a l o r e : Giampaoli (incisore). A r t . 3. - È approvato il tipo della specie di monete, conforme alla descrizione di cui all'articolo 2. La impronta, eseguita in conformità dell'anzidetta descrizione, sarà riprodotta in piombo e depositata nell'Archivio del Governatorato. A r t . 4. - La presente legge entrerà in vigore nello stesso giorno della sua pubblicazione. L'originale della presente legge, munito del sigillo dello Stato, sarà depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano e il testo corrispondente sarà pubblicato nel Supplemento degli A c t a Apostolicae Sedis, mandandosi a chiunque spetti di osservarla e di farla osservare. Città del Vaticano, ventidue ottobre niillenovecentocinquantotto. £g GIUSEPPE Card. PIZZARDO NICOLA Card. CANALI Anno X X I X Città dei Vaticano, martedì 30 dicembre 1958 Num. là ACTA APOSTOLICAE SEDIS SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO DELLA CITTA t i^'jí r, v. DEL VATICANO Pontificato di S.S. Giovanni X X I I I - Anno I N. I. - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale è prorogata la validità dei francobolli commemorativi del I centenario delle Apparizioni di Lourdes. 30 dicembre 1958 LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO In virtù dei poteri confermati dal Regnante Sommo Pontefice Giovanni X X I I I alla Pontificia Commissione con il provvedimento 7 novembre 1958 ; Visti gli art. 2 e 20 lett. c ) , n. 5 della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, n. II ; Vista l'ordinanza della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano in data 21 febbraio 1958, n. C X V ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ; ORDINA A r t . 1. - È prorogata al 31 marzo 1959 la validità dei francobolli commemorativi del primo centenario delle Apparizioni di Lourdes emessi in virtù dell'ordinanza 21 febbraio 1958, n. C X V . 46 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento A r t . 2. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli Uffici postali dello Stato ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione. Città del Vaticano, trenta dicembre millenovecentocinquantotto. NICOLA Card. CANALI, Presidente GIUSEPPE Card. PIZZARDO P r i m o Principi, Segretario